Στίχοι της Βίβλου για παραπομπή:

«Όστις πιστεύση και βαπτισθή θέλει σωθή, όστις όμως απιστήση θέλει κατακριθή» (Κατά Μάρκον 16:16).

«Διότι τούτο είναι το αίμα μου το της καινής διαθήκης, το υπέρ πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών» (Κατά Ματθαίον 26:28).

«Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών πας ο λέγων προς εμέ, Κύριε, Κύριε, αλλ’ ο πράττων το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς» (Κατά Ματθαίον 7:21).

«Ούτοι είναι οι μη μολυνθέντες με γυναίκας· διότι παρθένοι είναι. Ούτοι είναι οι ακολουθούντες το Αρνίον όπου αν υπάγη. Ούτοι ηγοράσθησαν από των ανθρώπων απαρχή εις τον Θεόν και εις το Αρνίον· και εν τω στόματι αυτών δεν ευρέθη δόλος, διότι είναι άμωμοι ενώπιον του θρόνου Θεού» (Αποκάλυψη 14:4-5).

Σχετικά λόγια του Θεού:

Τον καιρό εκείνον, το έργο του Ιησού ήταν το έργο της λύτρωσης όλης της ανθρωπότητας. Οι αμαρτίες όλων όσοι πίστευαν σ’ Αυτόν συγχωρέθηκαν. Εφόσον πίστευες σε Αυτόν, θα σε λύτρωνε· αν πίστευες σε Αυτόν, δεν ήσουν πλέον αμαρτωλός, είχες απαλλαγεί από τις αμαρτίες σου. Αυτή ήταν η σημασία της σωτηρίας και της δικαίωσης μέσω πίστης. Εντούτοις, όσοι πίστευαν, είχαν ακόμα μέσα τους το επαναστατικό στοιχείο και το στοιχείο της αντίστασης στον Θεό —στοιχεία τα οποία έπρεπε σιγά-σιγά να απομακρυνθούν. Η σωτηρία δεν σήμαινε ότι ο άνθρωπος είχε κερδηθεί πλήρως από τον Ιησού, αλλά ότι ο άνθρωπος δεν ήταν πια αμαρτωλός, ότι οι αμαρτίες του είχαν συγχωρεθεί. Εφόσον πίστευες, δεν θα ήσουν ποτέ πια αμαρτωλός.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το όραμα του έργου του Θεού (2)

Μόλις περατώθηκε το δεύτερο στάδιο του έργου του Θεού —μετά τη σταύρωση— ολοκληρώθηκε το έργο Του για την ανάκτηση του ανθρώπου από την αμαρτία (δηλαδή, την ανάκτησή του από τα χέρια του Σατανά). Έτσι, λοιπόν, από εκείνη τη στιγμή και μετά, ο άνθρωπος χρειαζόταν απλώς να αποδεχτεί τον Κύριο Ιησού ως Σωτήρα, και οι αμαρτίες του θα συγχωρούνταν. Θεωρητικά, οι αμαρτίες του ανθρώπου δεν αποτελούσαν πλέον εμπόδιο για να επιτύχει τη σωτηρία του και να έλθει ενώπιον του Θεού, ούτε ήταν πλέον το μέσο με το οποίο ο Σατανάς κατηγορούσε τον άνθρωπο. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο ίδιος ο Θεός είχε κάνει πραγματικό έργο, είχε καταστεί η ομοιότητα και η πρόγευση της αμαρτωλής σάρκας, και ο ίδιος ο Θεός ήταν η προσφορά περί αμαρτίας. Με αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος κατέβηκε από τον σταυρό και λυτρώθηκε και σώθηκε μέσω της σάρκας του Θεού —της ομοιότητας αυτής της αμαρτωλής σάρκας.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Παράρτημα Γ΄: Ο άνθρωπος μπορεί να σωθεί μόνο μέσα από τη διαχείριση του Θεού

Το έργο των εσχάτων ημερών είναι η εκφορά λόγων. Στον άνθρωπο μπορούν να λάβουν χώρα μεγάλες αλλαγές μέσω των λόγων. Οι αλλαγές που συμβαίνουν τώρα στους ανθρώπους που αποδέχθηκαν αυτά τα λόγια είναι πολύ μεγαλύτερες από εκείνες που έλαβαν χώρα στους ανθρώπους που αποδέχθηκαν τα σημεία και τέρατα της Εποχής της Χάριτος. Διότι, την Εποχή της Χάριτος, τα δαιμόνια εκβάλλονταν από τον άνθρωπο μέσω της χειροθεσίας και της προσευχής, αλλά οι διεφθαρμένες διαθέσεις παρέμεναν ακόμα μέσα στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος θεραπευόταν από την ασθένειά του και οι αμαρτίες του συγχωρούνταν, αλλά όσο για το πώς θα αποβάλλονταν οι διεφθαρμένες σατανικές διαθέσεις μέσα από τον άνθρωπο, αυτό το έργο δεν είχε επιτελεστεί ακόμα. Ο άνθρωπος σώθηκε και έλαβε συγχώρεση για τις αμαρτίες του μόνο λόγω της πίστης του, αλλά η αμαρτωλή φύση του ανθρώπου δεν εξαλείφθηκε και παρέμενε μέσα του. Οι αμαρτίες του ανθρώπου συγχωρέθηκαν μέσω του ενσαρκωμένου Θεού, αλλά αυτό δεν σήμαινε ότι ο άνθρωπος δεν είχε πλέον την αμαρτία μέσα του. Οι αμαρτίες του ανθρώπου μπορούσαν να συγχωρεθούν μέσω της προσφοράς περί αμαρτίας, αλλά όσο για το πώς ακριβώς μπορεί να μην αμαρτάνει πλέον ο άνθρωπος και πώς μπορεί να εξαλειφθεί ολοκληρωτικά και να μεταμορφωθεί η αμαρτωλή του φύση, ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να λύσει αυτό το πρόβλημα. Οι αμαρτίες του ανθρώπου συγχωρέθηκαν, κι αυτό οφείλεται στο έργο της σταύρωσης του Θεού, αλλά ο άνθρωπος συνέχισε να ζει μέσα στη διεφθαρμένη σατανική διάθεση του παρελθόντος. Ως εκ τούτου, ο άνθρωπος πρέπει να σωθεί πλήρως από τη διεφθαρμένη σατανική διάθεσή του, ώστε η αμαρτωλή του φύση να αποβληθεί ολοκληρωτικά και να μην αναπτυχθεί ποτέ ξανά, καθιστώντας, έτσι, δυνατή τη μεταμόρφωση της διάθεσης του ανθρώπου. Αυτό θα προϋπέθετε ο άνθρωπος να κατανοεί το μονοπάτι της ανάπτυξης στη ζωή, να κατανοεί την οδό της ζωής, καθώς και τον τρόπο να αλλάξει τη διάθεσή του. Επιπλέον, θα προϋπέθετε ο άνθρωπος να ενεργεί σύμφωνα με αυτό το μονοπάτι, έτσι ώστε η διάθεσή του να μπορεί σταδιακά να αλλάξει κι εκείνος να μπορεί να ζήσει υπό τη λάμψη του φωτός, ώστε όλα όσα κάνει να είναι σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, ώστε να μπορέσει να αποβάλει τη διεφθαρμένη σατανική διάθεσή του και ώστε να απελευθερωθεί από την επιρροή του σκότους του Σατανά, κι έτσι να αναδυθεί τελείως από την αμαρτία. Τότε μόνο θα λάβει ο άνθρωπος πλήρη σωτηρία. Τον καιρό που επιτελούσε ο Ιησούς το έργο Του, η γνώση του ανθρώπου γι’ Αυτόν ήταν ακόμα ασαφής και αόριστη. Ο άνθρωπος πίστευε ανέκαθεν ότι ήταν ο υιός του Δαβίδ και διακήρυττε πως ήταν μεγάλος προφήτης και ο φιλάνθρωπος Κύριος που λύτρωσε τον άνθρωπο από τις αμαρτίες του. Ορισμένοι, με βάση την πίστη τους, θεραπεύτηκαν αγγίζοντας μόνο την άκρη του ενδύματός Του. Οι τυφλοί βρήκαν το φως τους και ακόμη και οι νεκροί επανήλθαν στη ζωή. Ωστόσο, ο άνθρωπος δεν μπορούσε να ανακαλύψει τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση που ήταν βαθιά ριζωμένη μέσα του, ούτε ήξερε πώς να την αποβάλει. Ο άνθρωπος έλαβε πολλή χάρη, όπως τη γαλήνη και την ευτυχία της σάρκας, την ευλογία ολόκληρης της οικογένειας μέσω της πίστης ενός μέλους της, τη θεραπεία ασθενειών και ούτω καθεξής. Τα υπόλοιπα ήταν οι καλές πράξεις του ανθρώπου και η ευσεβής εμφάνισή του. Εάν κάποιος μπορούσε να ζήσει βάσει αυτών, τότε θεωρείτο αποδεκτός πιστός. Μόνο τέτοιου είδους πιστοί μπορούσαν να εισέλθουν στον ουρανό μετά θάνατον, πράγμα που σήμαινε ότι είχαν σωθεί. Εντούτοις, κατά τη διάρκεια της ζωής τους, αυτοί οι άνθρωποι δεν κατανοούσαν διόλου την οδό της ζωής. Το μόνο που έκαναν ήταν να διαπράττουν αμαρτίες κι έπειτα να εξομολογούνται τις αμαρτίες τους, σε έναν συνεχή κύκλο, χωρίς να έχουν κάποιο μονοπάτι για να αλλάξουν τη διάθεσή τους: Αυτή ήταν η κατάσταση του ανθρώπου την Εποχή της Χάριτος. Έχει λάβει ο άνθρωπος πλήρη σωτηρία; Όχι! Επομένως, αφότου τελείωσε εκείνο το στάδιο του έργου, παρέμενε ακόμα το έργο της κρίσης και της παίδευσης. Αυτό το στάδιο έχει σκοπό να κάνει τον άνθρωπο αγνό μέσω του λόγου, δίνοντάς του, έτσι, ένα μονοπάτι να ακολουθήσει. Αυτό το στάδιο δεν θα ήταν αποδοτικό ή ουσιαστικό εάν συνέχιζε την εκβολή των δαιμονίων, διότι δεν θα κατόρθωνε να εξαλείψει την αμαρτωλή φύση του ανθρώπου και ο άνθρωπος θα έμενε στάσιμος στη συγχώρεση των αμαρτιών του. Μέσα από την προσφορά περί αμαρτίας, ο άνθρωπος έχει συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του, διότι το έργο της σταύρωσης έχει ήδη φτάσει στο τέλος του και ο Θεός έχει επικρατήσει του Σατανά. Ωστόσο, εφόσον η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου παραμένει μέσα του, ο άνθρωπος μπορεί ακόμη να αμαρτάνει και να αντιστέκεται στον Θεό, και ο Θεός δεν έχει κερδίσει την ανθρωπότητα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, σε αυτό το στάδιο του έργου, ο Θεός χρησιμοποιεί τον λόγο για να εκθέσει τη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου, κάνοντάς τον να ασκείται σύμφωνα με το σωστό μονοπάτι. Αυτό το στάδιο είναι πιο ουσιαστικό από το προηγούμενο, καθώς και πιο αποδοτικό, διότι τώρα ο λόγος προμηθεύει άμεσα τη ζωή του ανθρώπου και καθιστά δυνατή την πλήρη ανανέωση της διάθεσης του ανθρώπου. Πρόκειται για ένα πολύ πιο εμπεριστατωμένο στάδιο του έργου. Επομένως, η ενσάρκωση κατά τις έσχατες ημέρες έχει ολοκληρώσει τη σημασία της ενσάρκωσης του Θεού και έχει περατώσει πλήρως το σχέδιο διαχείρισης του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)

Η ανθρώπινη σάρκα είναι του Σατανά, είναι γεμάτη επαναστατικές διαθέσεις, είναι αξιοθρήνητα ακάθαρτη και είναι κάτι το μιαρό. Οι άνθρωποι λαχταρούν τις σαρκικές απολαύσεις σε υπερβολικό βαθμό και υπάρχουν πάρα πολλές εκδηλώσεις της σάρκας· αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Θεός απεχθάνεται τη σάρκα του ανθρώπου μέχρι ενός σημείου. Όταν οι άνθρωποι απαλλάσσονται από τα ακάθαρτα, διεφθαρμένα στοιχεία του Σατανά, κερδίζουν τη σωτηρία του Θεού. Ωστόσο, αν και πάλι δεν απαλλαγούν από την ακαθαρσία και τη διαφθορά, τότε εξακολουθούν να ζουν υπό τη σφαίρα επιρροής του Σατανά. Η πονηρία, η δολιότητα και η ατιμία του ανθρώπου είναι όλα στοιχεία του Σατανά. Η σωτηρία σου από τον Θεό αποσκοπεί να σε απελευθερώσει από αυτά τα πράγματα του Σατανά. Το έργο του Θεού δεν μπορεί να κάνει λάθος· γίνεται, στο σύνολό του, για να σωθούν οι άνθρωποι από το σκοτάδι. Όταν πιστεύεις σε κάποιο βαθμό και μπορείς να απαλλαγείς από τη διαφθορά της σάρκας, και δεν είσαι πλέον δέσμιος αυτής της διαφθοράς, δεν θα έχεις σωθεί; Όταν ζεις υπό τη σφαίρα επιρροής του Σατανά, είσαι ανίκανος να εκδηλώσεις τον Θεό, είσαι μίασμα και δεν μπορείς να λάβεις την κληρονομιά του Θεού. Μόλις καθαρθείς και τελειωθείς, θα γίνεις άγιος, θα είσαι κανονικός άνθρωπος και θα είσαι ευλογημένος από τον Θεό και θα ευφραίνεις τον Θεό.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Άσκηση (2)

Η σημασία της πίστης στον Θεό είναι το να σωθεί κανείς, άρα τι σημαίνει να σώζεται κανείς; «Σώζεται», «διαφεύγει από τη σκοτεινή επιρροή του Σατανά» —οι άνθρωποι μιλούν συχνά γι’ αυτά τα θέματα, μα δεν γνωρίζουν τι σημαίνει το να σωθεί κανείς. Το να σώζεται κανείς σημαίνει να ξεφεύγει από τις διεφθαρμένες διαθέσεις; Το να σώζεται κανείς σημαίνει να μη λέει ψέματα; Το να σώζεται κανείς σημαίνει να είναι έντιμος και να μην επαναστατεί κατά του Θεού; Πώς ακριβώς θα είναι ο άνθρωπος όταν σωθεί; Αυτό σχετίζεται με το θέλημα του Θεού. Με απλά λόγια, το να σωθείς σημαίνει ότι μπορείς να συνεχίσεις να ζεις και ότι επαναφέρεσαι στη ζωή. Οπότε, πριν απ’ αυτό, μπορείς να μιλάς, μπορείς να αναπνέεις, είσαι νεκρός; (Το πνεύμα είναι νεκρό.) Γιατί λέγεται ότι οι άνθρωποι είναι νεκροί αν είναι νεκρό το πνεύμα τους; Ποια είναι η βάση αυτού του αποφθέγματος; Πριν σωθούν, πού βρίσκονται; (Υπό τη σφαίρα επιρροής του Σατανά.) Οι άνθρωποι ζουν υπό την επιρροή του Σατανά. Πού στηρίζονται για να ζήσουν; Ζουν με βάση τη σατανική τους φύση και τη διεφθαρμένη τους φύση. Όταν κάποιος ζει με βάση τη διεφθαρμένη σατανική του φύση, όλο του το είναι —η σάρκα του και όλες οι άλλες πτυχές, όπως η ψυχή και οι σκέψεις του— είναι ζωντανός ή νεκρός; Από την οπτική γωνία του Θεού είναι νεκρός. Επιφανειακά δείχνεις να αναπνέεις, να ανοιγοκλείνεις τα μάτια σου και να σκέφτεσαι, όμως πού επικεντρώνονται όλες οι σκέψεις σου; Σκέφτεσαι συνεχώς μόνο το κακό· σκέφτεσαι πράγματα που αψηφούν τον Θεό και επαναστατούν εναντίον του Θεού, πράγματα που ο Θεός απεχθάνεται, μισεί και καταδικάζει. Στα μάτια του Θεού, όλα αυτά τα πράγματα όχι μόνο ανήκουν στη σάρκα, αλλά ανήκουν επίσης εξ ολοκλήρου στον Σατανά και τους διαβόλους. Τι είναι, λοιπόν, οι άνθρωποι στα μάτια του Θεού; Είναι ανθρώπινα όντα; Ο Θεός τους βλέπει ως διαβόλους, ως ζώα και ως σατανάδες, ζωντανούς σατανάδες! Οι άνθρωποι ζουν σύμφωνα με τα πράγματα και την ουσία του Σατανά και στα μάτια του Θεού είναι ζωντανοί σατανάδες με ανθρώπινη σάρκα. Ο Θεός ορίζει αυτούς τους ανθρώπους ως κινούμενα πτώματα· ως νεκρούς. Ο Θεός επιτελεί το σημερινό έργο της σωτηρίας για να πάρει αυτού του είδους τους ανθρώπους, αυτά τα κινούμενα πτώματα, τα οποία ζουν σύμφωνα με τη διεφθαρμένη σατανική διάθεσή τους και σύμφωνα με τη διεφθαρμένη σατανική ουσία τους. Παίρνει αυτούς τους αποκαλούμενους νεκρούς και τους μετατρέπει σε ζωντανούς. Αυτό σημαίνει σωτηρία.

Σκοπός της πίστης στον Θεό είναι να φτάσει κανείς στη σωτηρία. Τι σημαίνει το να σωθεί κάποιος; Σημαίνει ότι από νεκρός μετατρέπεσαι σε ζωντανός. Ως συνέπεια αυτού, η πνοή σου αναζωογονείται, και είσαι ζωντανός· ανοίγεις τα μάτια σου, είσαι σε θέση να γνωρίσεις τον Θεό και μπορείς να υποκλιθείς για να Τον λατρέψεις. Στην καρδιά σου δεν έχεις πλέον αντίσταση απέναντι στον Θεό, δεν Τον αψηφάς πλέον, δεν Του επιτίθεσαι ούτε επαναστατείς εναντίον Του. Μόνον τέτοιου είδους άνθρωποι είναι αυθεντικά ζωντανοί στα μάτια του Θεού. Αν κάποιος λέει απλώς ότι αναγνωρίζει τον Θεό και πιστεύει με την καρδιά του ότι υπάρχει Θεός, είναι ένας από τους ζωντανούς ή όχι; (Όχι, δεν είναι.) Τι είδους άνθρωποι είναι, λοιπόν, οι ζωντανοί; Τι είδους πραγματικότητα κατέχουν οι ζωντανοί; Όσοι τελικά σωθούν, θα αποτελέσουν τους ζωντανούς. Οι ζωντανοί μπορούν να μιλούν, άρα τι λένε; Οι ζωντανοί έχουν σκεπτικό, σκέψεις και ιδέες, μα τι σκέφτονται; Και τι κάνουν; Ποια είναι η φύση όσων κάνουν και λένε; Όλα όσα αποκαλύπτουν, όλα όσα σκέφτονται και όλα όσα κάνουν γίνονται με φύση που σέβεται τον Θεό και αποφεύγει το κακό. Για να το θέσουμε πιο εύστοχα, ο Θεός δεν καταδικάζει ούτε απεχθάνεται και απορρίπτει την κάθε πράξη και την κάθε σκέψη σου· αντιθέτως, τις εγκρίνει και τις επαινεί. Αυτό κάνουν οι ζωντανοί και αυτό είναι επίσης που θα πρέπει να κάνουν οι ζωντανοί.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο με αληθινή υπακοή μπορεί κανείς να έχει πραγματική πίστη

Αν οι άνθρωποι θέλουν να γίνουν ζωντανά πλάσματα και να καταθέσουν τη μαρτυρία τους για τον Θεό και να λάβουν την έγκρισή Του, τότε πρέπει να αποδεχτούν τη σωτηρία Του· πρέπει να υποταχθούν πρόθυμα στην κρίση και στην παίδευσή Του και να αποδεχτούν πρόθυμα το κλάδεμα του Θεού και την αντιμετώπιση από Εκείνον. Μόνο τότε θα μπορέσουν να βάλουν σε εφαρμογή όλες τις αλήθειες που απαιτούνται απ’ τον Θεό και μόνο τότε θα κερδίσουν τη σωτηρία του Θεού και θα γίνουν αληθινά ζωντανοί. Οι ζωντανοί έχουν σωθεί απ’ τον Θεό· έχουν κριθεί και έχουν παιδευτεί απ’ τον Θεό, είναι πρόθυμοι να αφιερώσουν τον εαυτό τους και χαρούμενοι να θυσιάσουν τη ζωή τους για τον Θεό, πρόθυμα θα αφιέρωναν όλη τους τη ζωή στον Θεό. Μόνο όταν οι ζωντανοί γίνουν μάρτυρες για τον Θεό μπορεί ο Σατανάς να ντροπιαστεί· μόνο οι ζωντανοί μπορούν να διαδώσουν το ευαγγελικό έργο του Θεού, μόνο τους ζωντανούς επιθυμεί η καρδιά του Θεού και μόνο οι ζωντανοί είναι πραγματικοί άνθρωποι. Αρχικά, ο άνθρωπος που δημιούργησε ο Θεός ήταν ζωντανός, αλλά λόγω της διαφθοράς από τον Σατανά, ο άνθρωπος ζει μέσα στον θάνατο και υπό την επιρροή του Σατανά και, επομένως, με τον τρόπο αυτόν οι άνθρωποι έχουν γίνει οι νεκροί χωρίς πνεύμα, έχουν γίνει εχθροί που αντιστρατεύονται τον Θεό, έχουν γίνει εργαλεία του Σατανά και αιχμάλωτοι του Σατανά. Όλοι οι ζωντανοί άνθρωποι που δημιουργήθηκαν απ’ τον Θεό έχουν γίνει νεκροί κι επομένως ο Θεός έχασε τη μαρτυρία Του κι έχασε την ανθρωπότητά Του, που ο ίδιος δημιούργησε και που είναι το μοναδικό πράγμα που έχει την πνοή Του. Αν ο Θεός είναι να πάρει πίσω τη μαρτυρία Του και να πάρει πίσω όσους έχουν φτιαχτεί από το δικό Του χέρι, οι οποίοι όμως έχουν γίνει αιχμάλωτοι του Σατανά, πρέπει να τους αναστήσει, ώστε να γίνουν ζωντανά όντα, και να τους ανακτήσει ώστε να ζουν στο φως Του. Οι νεκροί είναι εκείνοι που δεν έχουν πνεύμα, όσοι είναι μουδιασμένοι στο έπακρο και όσοι αντιστρατεύονται τον Θεό. Είναι, κυρίως, εκείνοι που δεν γνωρίζουν τον Θεό. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν την παραμικρή πρόθεση να υπακούσουν τον Θεό· μόνο επαναστατούν εναντίον Του και Τον αντιστρατεύονται και δεν έχουν την παραμικρή αφοσίωση στον Θεό. Οι ζωντανοί είναι εκείνοι των οποίων τα πνεύματα έχουν αναγεννηθεί, που υπακούν τον Θεό και που είναι αφοσιωμένοι στον Θεό. Κατέχουν την αλήθεια και τη μαρτυρία και αυτοί οι άνθρωποι και μόνο είναι ευχάριστοι στον Θεό μέσα στον οίκο Του.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Είσαι κάποιος που έχει έρθει στη ζωή;