1) Γιατί ο κόσμος είναι τόσο σκοτεινός και μοχθηρός;

Στίχοι της Βίβλου για παραπομπή:

«Ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται» (Α΄ Ιωάννου 5:19).

«Και αύτη είναι η κρίσις, ότι το φως ήλθεν εις τον κόσμον, και οι άνθρωποι ηγάπησαν το σκότος μάλλον παρά το φώς· διότι ήσαν πονηρά τα έργα αυτών. Επειδή πας, όστις πράττει φαύλα, μισεί το φως και δεν έρχεται εις το φως, διά να μη ελεγχθώσι τα έργα αυτού» (Κατά Ιωάννην 3:19-20).

Σχετικά λόγια του Θεού:

Έπειτα από χιλιάδες χρόνια διαφθοράς, ο άνθρωπος είναι αναίσθητος και αργόστροφος· έχει γίνει ένας δαίμονας που εναντιώνεται στον Θεό, σε σημείο που η επαναστατικότητα του ανθρώπου ενάντια στον Θεό έχει καταγραφεί σε ιστορικά βιβλία, και ακόμα κι ο ίδιος ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να δώσει μια πλήρη εικόνα της αντιδραστικής συμπεριφοράς του —διότι τον άνθρωπο τον έχει διαφθείρει βαθιά ο Σατανάς, τον έχει παρασύρει σε σημείο που ο άνθρωπος δεν ξέρει πού να στραφεί. Ακόμα και σήμερα, ο άνθρωπος εξακολουθεί να προδίδει τον Θεό. Όταν ο άνθρωπος βλέπει τον Θεό Τον προδίδει, και όταν δεν Τον βλέπει κάνει το ίδιο. Ακόμη, υπάρχουν κι εκείνοι που έχοντας γίνει μάρτυρες των καταρών του Θεού και της οργής Του, συνεχίζουν και Τον προδίδουν. Και έτσι λέω πως η σύνεση του ανθρώπου έχει χάσει την αρχική της λειτουργία και πως το ίδιο συνέβη και στη συνείδηση του. […] Έχοντας γεννηθεί σε τόσο βρόμικη γη, ο άνθρωπος έχει σημαδευτεί σοβαρά από την κοινωνία, έχει επηρεαστεί από φεουδαρχική δεοντολογία και έχει διδαχτεί σε «ιδρύματα υψηλής μόρφωσης». Ο οπισθοδρομικός τρόπος σκέψης, η διεφθαρμένη ηθική, η μοχθηρή άποψη ζωής, η ελεεινή φιλοσοφία για τη ζωή, η απολύτως ανάξια ύπαρξη κι ο διεφθαρμένος τρόπος ζωής και τα έθιμα, όλα έχουν εισβάλει βαθιά στην καρδιά του ανθρώπου και επιτίθενται άγρια και υπονομεύουν τη συνείδησή του. Ως αποτέλεσμα, ο άνθρωπος έχει απομακρυνθεί περισσότερο από τον Θεό και Του εναντιώνεται ακόμη περισσότερο. Ημέρα με την ημέρα, η διάθεση του ανθρώπου γίνεται όλο και πιο μοχθηρή και δεν υπάρχει ούτε ένας που πρόθυμα θα εγκαταλείψει τα πάντα για τον Θεό, ούτε ένας που πρόθυμα θα υπακούσει Εκείνον και, επιπλέον, ούτε ένας που θα αναζητήσει πρόθυμα την εμφάνιση Του. Αντίθετα, υπό την σφαίρα επιρροής του Σατανά, ο άνθρωπος δεν κάνει τίποτε άλλο από το να επιδιώκει την απόλαυση, παραδίδοντας τον εαυτό του στη διαφθορά της σάρκας στη γη της λάσπης. Ακόμη κι όταν ακούν την αλήθεια, εκείνοι που ζουν στο σκότος δεν σκέφτονται να την εφαρμόσουν στην πράξη, και ούτε τείνουν να αναζητήσουν τον Θεό, ακόμη και αν έχουν αντικρίσει την εμφάνιση Του. Πώς θα μπορούσε μια τόσο διεφθαρμένη ανθρωπότητα να έχει οποιαδήποτε ευκαιρία για σωτηρία; Πώς θα μπορούσε μια τόσο παρηκμασμένη ανθρωπότητα να ζήσει στο φως;

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το να έχετε μια αμετάβλητη διάθεση σημαίνει πως είστε εχθρικοί προς τον Θεό

Επί χιλιάδες έτη, αυτή η χώρα είναι η γη του αίσχους. Είναι αφόρητα βρομερή, η μιζέρια βρίθει παντού, φαντάσματα τρέχουν παντού ανεξέλεγκτα, ξεγελούν και εξαπατούν, εγείρουν ανυπόστατες κατηγορίες^[1], αδίστακτα και μοχθηρά ποδοπατούν αυτόν τον στοιχειωμένο τόπο και τον αφήνουν γεμάτο πτώματα. Η δυσωδία από την αποσύνθεση καλύπτει τη γη και διαποτίζει τον αέρα, και φρουρείται αυστηρά^[2]. Ποιος μπορεί να δει τον κόσμο πέρα από τους ουρανούς; Ο διάβολος κρατά σφιχτά δεμένο ολόκληρο το κορμί του ανθρώπου, του σκεπάζει και τα δύο μάτια και του σφαλίζει καλά το στόμα. Ο βασιλιάς των δαιμόνων προβαίνει σε βιαιοπραγίες εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια, μέχρι σήμερα, καθώς εξακολουθεί να παρακολουθεί στενά την πόλη-φάντασμα, σαν να ήταν ένα απόρθητο παλάτι δαιμόνων. Εν τω μεταξύ, αυτή η αγέλη από μαντρόσκυλα κοιτάει με αγριωπό βλέμμα, καθώς τρέμει μήπως ο Θεός την πιάσει στον ύπνο και την εξαφανίσει παντελώς, στερώντας της κάθε τόπο ειρήνης και ευτυχίας. Πώς θα μπορούσαν οι κάτοικοι μιας πόλης-φαντάσματος σαν κι αυτήν να έχουν δει ποτέ τους τον Θεό; Έχουν απολαύσει ποτέ τη στοργή και την ομορφιά του Θεού; Ποια είναι η εκτίμηση που έχουν για τα ζητήματα του κόσμου των ανθρώπων; Ποιος από αυτούς μπορεί να κατανοήσει το διακαές θέλημα του Θεού; Δεν προκαλεί έκπληξη, λοιπόν, το γεγονός ότι η ενσάρκωση του Θεού παραμένει εντελώς κρυμμένη: σε μια σκοτεινή κοινωνία σαν κι αυτήν, όπου οι δαίμονες είναι ανελέητοι και απάνθρωποι, πώς θα μπορούσε ο βασιλιάς των δαιμόνων, ο οποίος σκοτώνει ανθρώπους ανενδοίαστα, να ανεχτεί την ύπαρξη ενός Θεού που είναι αξιαγάπητος, ευγενικός, αλλά και άγιος; Πώς θα μπορούσε να χειροκροτεί και να ζητωκραυγάζει για την άφιξη του Θεού; Αυτοί οι λακέδες! Ανταποδίδουν την καλοσύνη με μίσος, άρχισαν να μεταχειρίζονται τον Θεό σαν εχθρό εδώ και πολύ καιρό, Τον κακομεταχειρίζονται, είναι σε ακραίο βαθμό βάναυσοι, δεν έχουν την παραμικρή εκτίμηση για τον Θεό, λεηλατούν και πλιατσικολογούν, έχουν χάσει κάθε ευσυνειδησία και δρουν αντίθετα με τη συνείδηση, ενώ παρασύρουν τους αθώους στην ανοησία. Προπάτορες των αρχαίων; Πολυαγαπημένοι ηγέτες; Όλοι τους αντιτίθενται στον Θεό! Η ανάμειξή τους έχει αφήσει τα πάντα κάτω από τους ουρανούς σε μια κατάσταση σκότους και χάους! Θρησκευτική ελευθερία; Τα νόμιμα δικαιώματα και συμφέροντα των πολιτών; Όλα είναι κόλπα συγκάλυψης της αμαρτίας! Ποιος έχει αγκαλιάσει το έργο του Θεού; Ποιος έχει δώσει τη ζωή του ή έχει χύσει αίμα για το έργο του Θεού; Από τη μία γενιά στην άλλη, από γονιό σε παιδί, ο υπόδουλος άνθρωπος έχει απότομα υποδουλώσει τον Θεό. Πώς θα μπορούσε αυτό να μην προκαλέσει οργή; Χιλιάδες χρόνια μίσους έχουν συγκεντρωθεί μέσα στην καρδιά, χιλιετίες αμαρτιών έχουν χαραχτεί στην καρδιά. Πώς θα μπορούσε αυτό να μην προκαλεί την απέχθεια; Εκδικηθείτε για τον Θεό, αποτελειώστε τον εχθρό Του, μην τον αφήνετε να δρα πλέον ανεξέλεγκτος και μην του επιτρέπετε να κυβερνά ως τύραννος! Τώρα είναι η ώρα: ο άνθρωπος έχει από καιρό συγκεντρώσει όλες τις δυνάμεις του, έχει αφιερώσει όλες του τις προσπάθειες και έχει πληρώσει κάθε τίμημα για έναν λόγο, για να ξεσκίσει το φρικτό πρόσωπο αυτού του δαίμονα και να δώσει τη δυνατότητα στους ανθρώπους, που έχουν τυφλωθεί και έχουν υποστεί κάθε είδους δυστυχία και δυσκολίες, να ξεσηκωθούν από τον πόνο τους και να γυρίσουν την πλάτη σε αυτόν τον σατανικό διάβολο. Γιατί να μπαίνει ένα τόσο αδιαπέραστο εμπόδιο στο έργο του Θεού; Γιατί να επιστρατεύονται διάφορα κόλπα για την παραπλάνηση του λαού του Θεού; Πού είναι η πραγματική ελευθερία και τα νόμιμα δικαιώματα και συμφέροντα; Πού είναι η αμεροληψία; Πού είναι η παρηγοριά; Πού είναι η θαλπωρή; Γιατί χρησιμοποιούνται απατηλά σχέδια για να ξεγελιέται ο λαός του Θεού; Γιατί χρησιμοποιείται βία για να παρεμποδίζεται ο ερχομός του Θεού; Γιατί να μην επιτρέπεται στον Θεό να περιφέρεται ελεύθερα επάνω στη γη που Αυτός δημιούργησε; Γιατί ο Θεός καταδιώκεται σε βαθμό που να μην έχει πού την κεφαλήν κλίναι; Πού είναι η θαλπωρή ανάμεσα στους ανθρώπους; Πού είναι το καλωσόρισμα ανάμεσα στους ανθρώπους; Γιατί να προκαλείται μια τόσο απεγνωσμένη λαχτάρα στον Θεό; Γιατί να πρέπει ο Θεός να καλεί ξανά και ξανά; Γιατί να αναγκάζεται ο Θεός να ανησυχεί για τον πολυαγαπημένο Υιό Του; Γιατί, σ’ αυτή τη σκοτεινή κοινωνία, τα θλιβερά μαντρόσκυλά της δεν επιτρέπουν στον Θεό να πηγαινοέρχεται ελεύθερα στον κόσμο που Αυτός δημιούργησε;

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Έργο και είσοδος (8)

Υποσημειώσεις:

1. Η φράση «εγείρουν ανυπόστατες κατηγορίες» αναφέρεται στις μεθόδους με τις οποίες ο διάβολος βλάπτει τους ανθρώπους.

2. «Φρουρείται αυστηρά» σημαίνει ότι οι μέθοδοι με τις οποίες ο διάβολος πλήττει τους ανθρώπους είναι εξαιρετικά υποχθόνιες και ελέγχουν τους ανθρώπους σε τέτοιον βαθμό που δεν έχουν χώρο να κινηθούν.

Όλοι όσοι ανήκουν στον διάβολο ζουν για τον εαυτό τους. Η άποψή τους για τη ζωή και τα αποφθέγματά τους προέρχονται κυρίως από ρητά του Σατανά, όπως «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω», το «Ο άνθρωπος πεθαίνει για τα πλούτη όπως το πουλί πεθαίνει για το φαγητό» και άλλες τέτοιες πλάνες. Όλα αυτά τα λόγια που εκφέρονται από αυτούς τους βασιλιάδες διαβόλους, τους σπουδαίους ανθρώπους και φιλόσοφους έχουν γίνει η ίδια η ζωή του ανθρώπου. Πιο συγκεκριμένα, τα περισσότερα από τα λόγια του Κομφούκιου, τον οποίο ο κινεζικός λαός εκθειάζει ως «σοφό», έχουν γίνει η ζωή του ανθρώπου. Υπάρχουν επίσης τα περίφημα γνωμικά του Βουδισμού και του Ταοϊσμού και τα κλασικά ρητά διάφορων διασήμων, τα οποία αναφέρονται συχνά. Όλα τούτα αποτελούν ανακεφαλαιώσεις των φιλοσοφιών και της φύσης του Σατανά. Αποτελούν, επίσης, τις καλύτερες απεικονίσεις και επεξηγήσεις της φύσης του Σατανά. Όλα αυτά τα δηλητήρια, που έχουν ενσταλαχθεί στην καρδιά του ανθρώπου, προέρχονται από τον Σατανά, ούτε το ελάχιστο δεν προέρχεται από τον Θεό. Τέτοια διαβολικά λόγια βρίσκονται, επίσης, σε άμεση αντίθεση με τον λόγο του Θεού. Είναι απολύτως ξεκάθαρο ότι οι πραγματικότητες όλων των θετικών πραγμάτων προέρχονται από τον Θεό, και όλα τα αρνητικά πράγματα που δηλητηριάζουν τον άνθρωπο προέρχονται από τον Σατανά. Επομένως, μπορείς να διακρίνεις τη φύση ενός ατόμου και το σε ποιον ανήκει εκείνος εξετάζοντας την άποψη και τις αξίες του για τη ζωή. Ο Σατανάς διαφθείρει τους ανθρώπους μέσα από την εκπαίδευση και την επιρροή των εθνικών κυβερνήσεων και των διασήμων και σπουδαίων. Τα διαβολικά λόγια τους έχουν γίνει η ζωή και η φύση του ανθρώπου. Το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» είναι ένα γνωστό σατανικό ρητό που έχει ενσταλαχθεί σε όλους, και το οποίο έχει γίνει η ζωή του ανθρώπου. Υπάρχουν και άλλα λόγια φιλοσοφιών για τη ζωή που είναι έτσι. Ο Σατανάς χρησιμοποιεί τον παραδοσιακό πολιτισμό κάθε έθνους για να εκπαιδεύσει, να εξαπατήσει και να διαφθείρει τους ανθρώπους, σπρώχνοντας την ανθρωπότητα να πέσει και να βυθιστεί μέσα σε μια απέραντη άβυσσο καταστροφής, και τελικά, ο Θεός καταστρέφει τους ανθρώπους, επειδή υπηρετούν τον Σατανά και αντιστέκονται στον Θεό. Κάποιοι άνθρωποι έχουν υπηρετήσει ως δημόσιοι αξιωματούχοι στην κοινωνία για δεκαετίες. Φανταστείτε να τους κάνατε την ακόλουθη ερώτηση: «Τα έχεις καταφέρει τόσο καλά σ’ αυτό το αξίωμα, ποια είναι τα κύρια διάσημα αποφθέγματα βάσει των οποίων ζεις;» Ενδεχομένως να πουν: «Το μόνο πράγμα που κατανοώ είναι το εξής: “Οι αξιωματούχοι δεν κάνουν δύσκολη τη ζωή εκείνων που τους φέρνουν δώρα, και όσοι δεν χρησιμοποιούν την κολακεία, δεν καταφέρνουν ποτέ τίποτα”». Αυτή είναι η σατανική φιλοσοφία πάνω στην οποία βασίζεται η καριέρα τους. Αυτά τα λόγια δεν είναι αντιπροσωπευτικά της φύσης τέτοιων ανθρώπων; Η αθέμιτη χρήση κάθε δυνατού μέσου για την απόκτηση θέσης έχει γίνει η φύση τους· στόχοι τους είναι η θέση ενός αξιωματούχου και μια επιτυχημένη καριέρα. Υπάρχουν πολλά ακόμα σατανικά δηλητήρια στη ζωή των ανθρώπων, στη διαγωγή και στη συμπεριφορά τους. Για παράδειγμα, οι φιλοσοφίες τους για τη ζωή, ο τρόπος με τον οποίο ενεργούν και τα αξιώματά τους είναι όλα γεμάτα με τα δηλητήρια του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, και όλα αυτά προέρχονται από τον Σατανά. Συνεπώς, όλα τα πράγματα που ρέουν μέσα στα οστά και στο αίμα των ανθρώπων προέρχονται από τον Σατανά. Όλοι αυτοί οι αξιωματούχοι, όσοι κατέχουν εξουσία και όσοι είναι επιτυχημένοι, ακολουθούν τα δικά τους μονοπάτια και έχουν τα δικά τους μυστικά επιτυχίας. Τέτοια μυστικά δεν αντιπροσωπεύουν τέλεια τη φύση τους; Έχουν επιτελέσει τόσο μεγάλα πράγματα στον κόσμο, και κανείς δεν μπορεί να διακρίνει τις μηχανορραφίες και τις ίντριγκες που κρύβονται πίσω τους. Αυτό δείχνει πόσο ύπουλη και δηλητηριώδης είναι η φύση τους. Η ανθρωπότητα έχει διαφθαρεί πολύ βαθιά από τον Σατανά. Το δηλητήριο του Σατανά κυλά μέσα στο αίμα κάθε ανθρώπου, και μπορεί να ειπωθεί ότι η φύση του ανθρώπου είναι διεφθαρμένη, κακή, ανταγωνιστική και αντιτίθεται στον Θεό, είναι γεμάτη από τις φιλοσοφίες και τα δηλητήρια του Σατανά και βουτηγμένη μέσα σε αυτά. Έχει γίνει, στο σύνολό της, η φύση και η ουσία του Σατανά. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι αντιστέκονται και εναντιώνονται στον Θεό.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς να γνωρίσουμε τη φύση του ανθρώπου

Ο άνθρωπος έχει διαβεί αυτές τις περιόδους μαζί με τον Θεό, κι όμως δεν γνωρίζει ότι ο Θεός κυβερνά τη μοίρα όλων των πραγμάτων και των ζωντανών οργανισμών ούτε πώς ο Θεός ενορχηστρώνει και κατευθύνει όλα τα πράγματα. Αυτό διαφεύγει του ανθρώπου από αμνημονεύτων χρόνων έως σήμερα. Αυτό δεν συμβαίνει επειδή οι πράξεις του Θεού είναι υπερβολικά κρυμμένες ούτε επειδή το σχέδιο του Θεού δεν έχει ακόμη πραγματοποιηθεί, αλλά επειδή η καρδιά και το πνεύμα του ανθρώπου έχουν απομακρυνθεί υπερβολικά από τον Θεό μέχρι το σημείο όπου ο άνθρωπος παραμένει στην υπηρεσία του Σατανά ακόμα και όταν ακολουθεί τον Θεό —κι ακόμα δεν το ξέρει. Κανείς δεν αναζητά ενεργά τα βήματα του Θεού και την εμφάνιση του Θεού και κανείς δεν είναι πρόθυμος να υπάρξει υπό τη φροντίδα και τη φύλαξη του Θεού. Αντ’ αυτού, επιθυμούν να στηριχθούν στη διάβρωση του Σατανά, του κακού, προκειμένου να προσαρμοστούν σε αυτόν τον κόσμο και στους κανόνες της ύπαρξης που ακολουθεί η διαβολική ανθρωπότητα. Σε αυτό το σημείο, η καρδιά και το πνεύμα του ανθρώπου έχουν γίνει ο φόρος τιμής του ανθρώπου στον Σατανά και η τροφή του Σατανά. Επιπλέον, η ανθρώπινη καρδιά και το πνεύμα έχουν γίνει ένα μέρος στο οποίο ο Σατανάς μπορεί να κατοικεί και η αντίστοιχη παιδική χαρά του. Έτσι, ο άνθρωπος εν αγνοία του αδυνατεί όντως να κατανοήσει τις αρχές της ανθρώπινης οντότητας, και την αξία και τη σημασία της ανθρώπινης ύπαρξης. Οι νόμοι του Θεού και η διαθήκη μεταξύ Θεού και ανθρώπου βαθμιαία ξεθωριάζουν στην καρδιά του ανθρώπου και παύει να αναζητά ή να υπολογίζει τον Θεό. Με την πάροδο του χρόνου, ο άνθρωπος δεν καταλαβαίνει πλέον γιατί ο Θεός τον δημιούργησε, ούτε καταλαβαίνει τα λόγια από το στόμα του Θεού ούτε και όλα όσα προέρχονται από τον Θεό. Ο άνθρωπος, τότε, αρχίζει να αντιστέκεται στους νόμους και στα διατάγματα του Θεού, και η καρδιά και το πνεύμα του νεκρώνονται… Ο Θεός χάνει τον άνθρωπο τον οποίο δημιούργησε αρχικά, και ο άνθρωπος χάνει τις ρίζες που είχε αρχικά: Αυτή είναι η θλίψη αυτής της ανθρώπινης φυλής.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός είναι η πηγή της ζωής του ανθρώπου

2) Εφόσον η ανθρωπότητα βρίσκεται στο απόγειο της διαφθοράς, θα πρέπει να καταστραφεί;

Στίχοι της Βίβλου για παραπομπή:

«Και είδεν ο Θεός την γην, και ιδού, ήτο διεφθαρμένη· διότι πάσα σαρξ είχε διαφθείρει την οδόν αυτής επί της γης. Και είπεν ο Θεός προς τον Νώε, Το τέλος πάσης σαρκός ήλθεν ενώπιόν μου, διότι η γη ενεπλήσθη αδικίας απ’ αυτών· και ιδού, θέλω εξολοθρεύσει αυτούς και την γην» (Γένεσις 6:12-13).

«Και καθώς έγεινεν εν ταις ημέραις του Νώε, ούτω θέλει είσθαι και εν ταις ημέραις του Υιού του ανθρώπου· έτρωγον, έπινον, ενύμφευον, ενυμφεύοντο, μέχρι της ημέρας καθ’ ην ο Νώε εισήλθεν εις την κιβωτόν, και ήλθεν ο κατακλυσμός και απώλεσεν άπαντας. Ομοίως και καθώς έγεινεν εν ταις ημέραις του Λώτ· έτρωγον, έπινον, ηγόραζον, επώλουν, εφύτευον, ωκοδόμουν· καθ’ ην δε ημέραν εξήλθεν ο Λωτ από Σοδόμων, έβρεξε πυρ και θείον απ’ ουρανού και απώλεσεν άπαντας. Ωσαύτως θέλει είσθαι καθ’ ην ημέραν ο Υιός του ανθρώπου θέλει φανερωθή» (Κατά Λουκάν 17:26-30).

«Ότι οι ασεβείς βλαστάνουσιν ως ο χόρτος, και ανθούσι πάντες οι εργάται της ανομίας, διά να αφανισθώσιν αιωνίως» (Ψαλμοί 92:7).

Σχετικά λόγια του Θεού:

Όλα όσα κάνει ο Θεός, σχεδιάζονται με ακρίβεια. Όταν βλέπει κάτι ή μια κατάσταση, υπάρχει στα μάτια Του ένα μέτρο σύγκρισης, και το μέτρο αυτό καθορίζει κατά πόσο θα ξεκινήσει ένα σχέδιο αντιμετώπισης ή ποια προσέγγιση πρέπει να ακολουθήσει στην αντιμετώπιση του πράγματος αυτού ή της κατάστασης. Δεν είναι αδιάφορος ούτε αναίσθητος. Στην πραγματικότητα, είναι το εντελώς αντίθετο. Υπάρχει εδώ ένας στίχος που αναφέρει τι είπε ο Θεός στον Νώε: «Το τέλος πάσης σαρκός ήλθεν ενώπιόν μου, διότι η γη ενεπλήσθη αδικίας απ’ αυτών· και ιδού, θέλω εξολοθρεύσει αυτούς και την γην». Όταν ο Θεός το είπε αυτό, εννοούσε ότι επρόκειτο να καταστρέψει μόνο τους ανθρώπους; Όχι! Ο Θεός είπε ότι επρόκειτο να καταστρέψει όλα τα έμβια όντα με σάρκα. Γιατί ο Θεός ήθελε την καταστροφή; Εδώ υπάρχει άλλη μία αποκάλυψη της διάθεσης του Θεού: στα μάτια του Θεού, υπάρχει ένα όριο στην υπομονή Του απέναντι στη διαφθορά του ανθρώπου, τη ρυπαρότητα, τη βία και την ανυπακοή κάθε σάρκας. Ποιο είναι το όριό Του; Είναι, όπως είπε ο Θεός: «Είδεν ο Θεός την γην, και ιδού, ήτο διεφθαρμένη· διότι πάσα σαρξ είχε διαφθείρει την οδόν αυτής επί της γης». Τι σημαίνει η φράση «διότι πάσα σαρξ είχε διαφθείρει την οδόν αυτής επί της γης»; Σημαίνει ότι κάθε ζωντανό πράγμα, συμπεριλαμβανομένων όσων ακολούθησαν τον Θεό, όσων κάλεσαν το όνομά Του, όσων κάποτε πρόσφεραν ολοκαυτώματα στον Θεό, όσων Τον αναγνώρισαν προφορικώς και Τον εξύμνησαν ακόμη —μόλις η συμπεριφορά τους γέμισε διαφθορά και έφτασε στα μάτια του Θεού, Εκείνος έπρεπε να το καταστρέψει. Τούτο ήταν το όριο του Θεού. Έτσι, σε ποιο βαθμό παρέμεινε ο Θεός υπομονετικός με τον άνθρωπο και τη διαφθορά κάθε σάρκας; Στον βαθμό που όλοι οι άνθρωποι, οπαδοί του Θεού ή άπιστοι, δεν βάδιζαν στο σωστό μονοπάτι. Στον βαθμό που ο άνθρωπος δεν ήταν απλώς ηθικά διεφθαρμένος και γεμάτος κακό, αλλά όπου κανείς δεν πίστευε καν στην ύπαρξη του Θεού, πόσο μάλλον να πιστεύει ότι ο κόσμος κυβερνάται από τον Θεό και ότι ο Θεός μπορεί να φέρει στους ανθρώπους φως και το σωστό μονοπάτι. Στον βαθμό που ο άνθρωπος απεχθανόταν την ύπαρξη του Θεού και δεν επέτρεπε στον Θεό να υπάρχει. Μόλις η διαφθορά του ανθρώπου έφτασε στο συγκεκριμένο σημείο, ο Θεός δεν άντεχε άλλο. Τι ήταν αυτό που την αντικατέστησε; Η έλευση της οργής και της τιμωρίας του Θεού.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Α΄

Γέν. 19:1-11 Ήλθον δε οι δύο άγγελοι εις τα Σόδομα το εσπέρας· και εκάθητο ο Λωτ παρά την πύλην των Σοδόμων· ιδών δε ο Λωτ, εσηκώθη εις συνάντησιν αυτών και προσεκύνησεν επί πρόσωπον έως εδάφους· και είπεν, Ιδού, κύριοί μου, εκκλίνατε, παρακαλώ, προς την οικίαν του δούλου σας, και διανυκτερεύσατε και πλύνατε τους πόδας σας· και σηκωθέντες πρωΐ, θέλετε υπάγει εις την οδόν σας· οι δε είπον, Ουχί, αλλ’ εν τη πλατεία θέλομεν διανυκτερεύσει. Αφού δε εβίασεν αυτούς πολύ, εξέκλιναν προς αυτόν και εισήλθον εις την οικίαν αυτού· και έκαμεν εις αυτούς συμπόσιον, και έψησεν άζυμα και έφαγον. Πριν δε κοιμηθώσιν, οι άνδρες της πόλεως, οι άνδρες των Σοδόμων, περιεκύκλωσαν την οικίαν, νέοι και γέροντες, άπας ο λαός ομού πανταχόθεν· και έκραζον προς τον Λωτ και έλεγον προς αυτόν, Που είναι οι άνδρες οι εισελθόντες προς σε την νύκτα; έκβαλε αυτούς προς ημάς, διά να γνωρίσωμεν αυτούς. Εξήλθε δε ο Λωτ προς αυτούς εις το πρόθυρον, και έκλεισε την θύραν οπίσω αυτού, και είπε, Μη, αδελφοί μου, μη πράξητε τοιούτον κακόν· ιδού, έχω δύο θυγατέρας αίτινες δεν εγνώρισαν άνδρα· να σας φέρω λοιπόν αυτάς έξω· και κάμετε εις αυτάς, όπως φανή εις εσάς αρεστόν· μόνον εις τους άνδρας τούτους μη πράξητε μηδέν, επειδή διά τούτο εισήλθον υπό την σκιάν της στέγης μου. Οι δε είπον, Φύγε απ’ εκεί. Και είπον, ούτος ήλθε διά να παροικήση· θέλει να γείνη και κριτής; τώρα θέλομεν καποποιήσει σε μάλλον παρά εκείνους. Και εβίαζον τον άνθρωπον τον Λωτ καθ’ υπερβολήν, και επλησίασαν διά να συντρίψωσι την θύραν· Εκτείναντες δε οι άνδρες τας χείρας αυτών έσυραν τον Λωτ προς εαυτούς εις την οικίαν, και έκλεισαν την θύραν· τους δε ανθρώπους, τους όντας εις την θύραν της οικίας, εκτύπησαν με αορασίαν από μικρού έως μεγάλου, ώστε απέκαμον ζητούντες την θύραν.

Γέν. 19:24-25 Και έβρεξεν ο Ιεχωβά επί τα Σόδομα και Γόμορρα θείον και πυρ παρά Ιεχωβά εκ του ουρανού· και κατέστρεψε τας πόλεις ταύτας, και πάντα τα περίχωρα και πάντας τους κατοίκους των πόλεων και τα φυτά της γης.

[…]

Από ανθρώπινη άποψη, τα Σόδομα ήταν μια πόλη που μπορούσε να ικανοποιήσει πλήρως την επιθυμία του ανθρώπου και την κακία του. Θελκτική και μαγευτική, με μουσική και χορό τη μια νύχτα μετά την άλλη, η ευημερία της οδήγησε τους ανθρώπους στην εμμονή και την τρέλα. Το κακό της διέβρωσε τις καρδιές των ανθρώπων και τους προσέλκυσε στην ανηθικότητα. Ήταν μια πόλη, όπου τα ακάθαρτα και τα κακά πνεύματα δρούσαν ξέφρενα· ξεχείλιζε από αμαρτία και φόνο και ο αέρας ήταν γεμάτος από μια αιματηρή, σάπια δυσωδία. Ήταν μια πόλη που πάγωνε το αίμα των ανθρώπων, μια πόλη από την οποία θα αποχωρούσαμε γεμάτοι φρίκη. Κανείς στην πόλη αυτή —ούτε άντρας ούτε γυναίκα, ούτε νέος ούτε γέρος— δεν αναζητούσε τον αληθινό δρόμο· κανείς δεν λαχταρούσε το φως ούτε επιθυμούσε να απομακρυνθεί από την αμαρτία. Ζούσαν υπό τον έλεγχο του Σατανά, υπό τη διαφθορά και τον δόλο του Σατανά. Είχαν χάσει την ανθρώπινη φύση τους· είχαν χάσει τα λογικά τους και είχαν χάσει τον πρωταρχικό στόχο της ύπαρξης του ανθρώπου. Διέπραξαν αναρίθμητες μοχθηρές πράξεις αντίστασης κατά του Θεού· αρνήθηκαν την καθοδήγησή Του και εναντιώθηκαν στο θέλημά Του. Οι κακές τους πράξεις ήταν εκείνες που οδήγησαν αυτούς τους ανθρώπους, την πόλη και όλα τα ζωντανά μέσα σε αυτήν, βήμα προς βήμα, στο κατηφορικό μονοπάτι της καταστροφής.

Αν και αυτά τα δύο χωρία δεν καταγράφουν όλες τις λεπτομέρειες που αφορούν την έκταση τους διαφθοράς του λαού των Σοδόμων, αλλά, αντίθετα καταγράφουν τη συμπεριφορά τους προς τους δύο υπηρέτες του Θεού αμέσως μετά την άφιξη των τελευταίων στην πόλη, υπάρχει ένα απλό γεγονός που αποκαλύπτει την έκταση της διαφθοράς, της κακίας και της αντίστασης στον Θεό του λαού των Σοδόμων. Μέσα από αυτό, εκτίθενται επίσης το αληθινό πρόσωπο και η ουσία του λαού της πόλης. Όχι μόνο οι άνθρωποι αυτοί αρνήθηκαν να αποδεχτούν τις προειδοποιήσεις του Θεού, αλλά ούτε και φοβήθηκαν την τιμωρία Του. Αντιθέτως, χλεύαζαν τον θυμό του Θεού. Του αντιστάθηκαν χωρίς να καταλαβαίνουν. Ό,τι και αν έπραττε ή όπως και αν το έπραττε Εκείνος, η φαύλη φύση τους απλώς εντεινόταν, και εναντιώνονταν επανειλημμένα στον Θεό. Ο λαός των Σοδόμων ήταν εχθρικός προς την ύπαρξη του Θεού, τον ερχομό Του, την τιμωρία Του και, ακόμα περισσότερο, στις προειδοποιήσεις Του. Ήταν εξαιρετικά αλαζονικοί. Καταβρόχθιζαν και έβλαπταν όλους τους ανθρώπους που ήταν δυνατόν να καταβροχθιστούν και να βληθούν, και δεν αντιμετώπισαν διαφορετικά ούτε τους υπηρέτες του Θεού. Σε σχέση με όλες τις αισχρές πράξεις που διέπραξε ο λαός των Σοδόμων, η πρόκληση κακού στους υπηρέτες του Θεού αποτελούσε μόνο την κορυφή του παγόβουνου, και η κακή φύση τους που αποκαλύπτετο έτσι, στην πραγματικότητα δεν ήταν παρά μια σταγόνα στον ωκεανό. Ως εκ τούτου, ο Θεός επέλεξε να τους καταστρέψει με φωτιά. Ο Θεός δεν χρησιμοποίησε πλημμύρα, ούτε τυφώνα, σεισμό, τσουνάμι ή οποιαδήποτε άλλη μέθοδο για να καταστρέψει την πόλη. Τι δηλώνει η χρήση της φωτιάς από τον Θεό, για να καταστρέψει την πόλη; Σήμαινε την ολοκληρωτική καταστροφή της πόλης· σήμαινε ότι η πόλη εξαφανίστηκε εξ ολοκλήρου από προσώπου γης και από την ύπαρξη. Εδώ, η λέξη «καταστροφή» δεν αναφέρεται μόνο στην εξαφάνιση της μορφής και της δομής της πόλης ή της εξωτερικής εμφάνισής της· σημαίνει επίσης και ότι οι ψυχές των ανθρώπων μέσα στην πόλη έπαψαν να υπάρχουν, έχοντας εξαλειφθεί απόλυτα. Με απλά λόγια, όλοι οι άνθρωποι, τα γεγονότα και τα πράγματα που σχετίζονταν με την πόλη, καταστράφηκαν. Δεν θα υπήρχε επόμενη ζωή ή μετενσάρκωση για τους ανθρώπους αυτής της πόλης· ο Θεός τους είχε εξαλείψει από την ανθρωπότητα της δημιουργίας Του, για πάντα. Η χρήση της φωτιάς σήμαινε το τέλος της αμαρτίας σε αυτό το μέρος, και ότι η αμαρτία είχε περιοριστεί εκεί· η αμαρτία αυτή θα έπαυε να υπάρχει και να εξαπλώνεται. Σήμαινε ότι το κακό του Σατανά είχε χάσει το έδαφος που τον εξέτρεφε, καθώς και το νεκροταφείο που του παρείχε ένα μέρος για να μένει και να ζει. Στον πόλεμο μεταξύ Θεού και Σατανά, η χρήση της φωτιάς από τον Θεό είναι η σφραγίδα της νίκης Του, η οποία σημαδεύει τον Σατανά. Η καταστροφή των Σοδόμων αποτελεί σπουδαίο παραπάτημα στη φιλοδοξία του Σατανά να εναντιωθεί στον Θεό διαφθείροντας και καταβροχθίζοντας τους ανθρώπους, και αποτελεί επίσης ταπεινωτικό σημάδι μιας εποχής στην εξέλιξη της ανθρωπότητας, όταν ο άνθρωπος απέρριψε την καθοδήγηση του Θεού και εγκατέλειψε εαυτόν στη φαυλότητα. Επιπλέον, είναι καταγραφή μιας πραγματικής αποκάλυψης της δίκαιης διάθεσης του Θεού.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Β΄

Η ανθρωπότητα αυτή είχε διαφθαρεί στο έπακρο. Οι εν λόγω άνθρωποι δεν γνώριζαν ποιος ήταν ο Θεός ή από πού προέρχονταν οι ίδιοι. Αν τους ανέφερες τον Θεό, θα επιτίθεντο, θα συκοφαντούσαν και θα βλασφημούσαν. Ακόμη και όταν οι υπηρέτες του Θεού ήρθαν να διαδώσουν την προειδοποίησή Του, οι διεφθαρμένοι αυτοί άνθρωποι όχι μόνο δεν επέδειξαν κανένα σημάδι μετάνοιας και δεν εγκατέλειψαν την κακή συμπεριφορά τους, μα, αντιθέτως, έβλαψαν θρασύτατα τους υπηρέτες του Θεού. Αυτά που εξέφρασαν και αποκάλυψαν, ήταν η φύση και η ουσία της ακραίας εχθρότητάς τους προς τον Θεό. Μπορούμε να καταλάβουμε ότι η αντίσταση των διεφθαρμένων αυτών ανθρώπων ενάντια στον Θεό ήταν κάτι περισσότερο από μια αποκάλυψη της διεφθαρμένης διάθεσής τους, ακριβώς όπως ήταν και κάτι περισσότερο από ένα περιστατικό συκοφαντίας ή χλευασμού, που απέρρεε απλώς από την έλλειψη κατανόησης της αλήθειας. Ούτε η βλακεία ούτε η άγνοια προκάλεσαν την κακή συμπεριφορά τους· δεν ενήργησαν έτσι επειδή είχαν εξαπατηθεί, ούτε, βεβαίως, επειδή τους είχαν παραπλανήσει. Η συμπεριφορά τους είχε φτάσει στο επίπεδο του καταφανώς θρασύ ανταγωνισμού, της εναντίωσης και της φωνασκίας κατά του Θεού. Αναμφίβολα, η συγκεκριμένη ανθρώπινη συμπεριφορά εξόργισε τον Θεό και εξόργισε τη διάθεσή Του —μια διάθεση που δεν πρέπει να υβρίζεται. Γι’ αυτό και ο Θεός απελευθέρωσε άμεσα και ανοιχτά την οργή και τη μεγαλοπρέπειά Του· τούτη αποτελούσε μια αληθινή αποκάλυψη της δίκαιης διάθεσής Του. Ευρισκόμενος αντιμέτωπος με μια πόλη που ξεχείλιζε από αμαρτία, ο Θεός επιθύμησε να την καταστρέψει με τον ταχύτερο δυνατό τρόπο, να εξαφανίσει τους ανθρώπους μέσα σε αυτήν και το σύνολο των αμαρτιών τους με τον πλέον ολοκληρωτικό τρόπο, να κάνει τους ανθρώπους της πόλης να πάψουν να υπάρχουν και να σταματήσει τον πολλαπλασιασμό της αμαρτίας σε αυτόν τον τόπο. Ο ταχύτερος και πλέον ολοκληρωτικός τρόπος να το πράξει, ήταν να την κατακάψει με φωτιά. Η στάση του Θεού απέναντι στον λαό των Σοδόμων δεν ήταν η εγκατάλειψη ή η αμέλεια. Αντίθετα, χρησιμοποίησε την οργή, τη μεγαλοπρέπεια και την εξουσία Του για να τιμωρήσει, να πλήξει και να καταστρέψει απόλυτα τους συγκεκριμένους ανθρώπους. Η στάση Του απέναντί τους δεν ήταν μόνο η φυσική καταστροφή, αλλά και η καταστροφή της ψυχής, μια αιώνια εξάλειψη. Τούτη είναι και η πραγματική συνέπεια των όσων εννοεί ο Θεός με τα λόγια «να πάψουν να υπάρχουν».

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Β΄

Ο Θεός απεχθανόταν τον άνθρωπο επειδή ο άνθρωπος ήταν εχθρικός απέναντί Του, αλλά μέσα στην καρδιά Του, η φροντίδα, η ανησυχία και το έλεός Του για την ανθρωπότητα παρέμειναν αμετάβλητα. Ακόμη και όταν κατέστρεψε την ανθρωπότητα, η καρδιά Του παρέμεινε απαράλλακτη. Όταν η ανθρωπότητα γέμισε διαφθορά και ανυπακοή προς τον Θεό σε ανυπόφορο βαθμό, ο Θεός υποχρεώθηκε να καταστρέψει τη συγκεκριμένη ανθρωπότητα λόγω της διάθεσης και της ουσίας Του και σύμφωνα με τις αρχές Του. Λόγω, όμως της ουσίας Του, ο Θεός σπλαχνιζόταν ακόμα την ανθρωπότητα και, μάλιστα, ήθελε να χρησιμοποιήσει και διάφορους τρόπους για να τη λυτρώσει, ώστε να μπορέσει να συνεχίσει να ζει. Ο άνθρωπος, ωστόσο, εναντιώθηκε στον Θεό, συνέχισε να μην Τον υπακούει, αρνούμενος να δεχθεί τη σωτηρία του Θεού· αρνήθηκε, δηλαδή, να δεχθεί τις καλές Του προθέσεις. Ανεξάρτητα από το ότι ο Θεός τον κάλεσε, του υπενθύμισε, τον συνέδραμε, τον βοήθησε ή τον ανέχθηκε, ο άνθρωπος ούτε το κατάλαβε, ούτε το εκτίμησε, ούτε καν έδωσε σημασία. Μέσα στην οδύνη Του, ο Θεός δεν λησμόνησε να προσφέρει στον άνθρωπο τη μέγιστη ανεκτικότητά Του, περιμένοντας τον άνθρωπο να αντιστρέψει την πορεία του. Έχοντας φτάσει στα όριά Του, έπραξε αυτό που έπρεπε, χωρίς κανένα δισταγμό. Με άλλα λόγια, υπήρξε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδος και διαδικασία από τη στιγμή που ο Θεός σχεδίασε να καταστρέψει το ανθρώπινο γένος, ως την έναρξη του έργου Του για την καταστροφή της ανθρωπότητας. Η εν λόγω διαδικασία υπήρχε με τον σκοπό να ενεργοποιήσει τον άνθρωπο ώστε να αντιστρέψει την πορεία του, και αυτή ήταν η τελευταία ευκαιρία που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο. Τι έκανε, λοιπόν, ο Θεός κατά την περίοδο προτού καταστρέψει την ανθρωπότητα; Ο Θεός εργάστηκε ακατάπαυστα, υπενθυμίζοντας και προτρέποντας. Ανεξάρτητα από το πόση οδύνη και θλίψη ένοιωθε η καρδιά του Θεού, Εκείνος συνέχισε να επιδαψιλεύει τη φροντίδα, την ανησυχία Του και το άφθονο έλεός Του για την ανθρωπότητα.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Α΄

Η υπομονή του Θεού απέναντι στη διαφθορά, τη ρυπαρότητα και τη βία του ανθρώπου, έχει όρια. Φτάνοντας στο όριο αυτό, ο Θεός δεν θα είναι πλέον υπομονετικός και, αντιθέτως, θα ξεκινήσει τη νέα διαχείριση και το νέο Του σχέδιο, θα αρχίσει να πράττει αυτό που πρέπει να πράξει, θα αποκαλύψει τις πράξεις Του και την άλλη πλευρά της διάθεσής Του. Με την ενέργεια Του αυτή, δεν θέλει να αποδείξει ότι δεν πρέπει ποτέ να υβρίζεται από τον άνθρωπο ή ότι είναι γεμάτος εξουσία και οργή, ούτε θέλει να δείξει ότι μπορεί να καταστρέψει την ανθρωπότητα. Είναι ότι η διάθεσή Του και η αγία ουσία Του δεν μπορούν πλέον να επιτρέψουν ή να υπομείνουν το συγκεκριμένο είδος ανθρωπότητας να ζει ενώπιόν Του, υπό το κράτος Του. Δηλαδή, όταν ολόκληρη η ανθρωπότητα είναι εναντίον Του, όταν δεν υπάρχει ούτε ένας σε ολόκληρη τη γη που να μπορεί Εκείνος να σώσει, δεν θα έχει πλέον υπομονή για μια τέτοια ανθρωπότητα και, χωρίς κανέναν ενδοιασμό, θα φέρει εις πέρας το σχέδιό Του —να καταστρέψει αυτό το είδος ανθρωπότητας. Μια τέτοια πράξη από τον Θεό, καθορίζεται από τη διάθεσή Του. Τούτη αποτελεί απαραίτητη συνέπεια, μια συνέπεια που πρέπει να φέρει κάθε δημιουργημένο ον υπό το κράτος του Θεού. Αυτό δεν δείχνει ότι, στην παρούσα εποχή, ο Θεός ανυπομονεί να ολοκληρώσει το σχέδιό Του και να σώσει τους ανθρώπους που θέλει να σώσει; Υπό αυτές τις συνθήκες, τι ενδιαφέρει περισσότερο τον Θεό; Όχι το πώς Τον αντιμετωπίζουν ή Του ανθίστανται αυτοί που δεν Τον ακολουθούν καθόλου ή αυτοί που Του εναντιώνονται ούτως ή άλλως, ή το ότι η ανθρωπότητα Τον συκοφαντεί. Εκείνος ενδιαφέρεται μόνο για το κατά πόσο αυτοί που Τον ακολουθούν, τα αντικείμενα της σωτηρίας Του στο σχέδιο διαχείρισής Του, έχουν καταστεί ολοκληρωμένοι από τον ίδιον, αν έχουν γίνει άξιοι της ικανοποίησής Του. Όσο για τους ανθρώπους πλην εκείνων που Τον ακολουθούν, απλώς περιστασιακά δίνει μια μικρή τιμωρία για να εκφράσει την οργή Του. Για παράδειγμα: παλιρροϊκά κύματα, σεισμούς και εκρήξεις ηφαιστείου. Ταυτοχρόνως, προστατεύει, επίσης, και φροντίζει σθεναρά όσους Τον ακολουθούν και πρόκειται να σωθούν από Αυτόν. Η διάθεση του Θεού είναι η ακόλουθη: Από τη μία πλευρά, μπορεί να έχει ακραία υπομονή και ανεκτικότητα απέναντι στους ανθρώπους που προτίθεται να καταστήσει ολοκληρωμένους, και να τους περιμένει για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα· από την άλλη, ο Θεός μισεί και αποστρέφεται με πάθος τους ανθρώπους τύπου Σατανά, που δεν Τον ακολουθούν και Του εναντιώνονται. Αν και δεν ενδιαφέρεται για το αν αυτοί οι τύπου Σατανά άνθρωποι Τον ακολουθούν ή Τον λατρεύουν, Εκείνος εξακολουθεί να τους απεχθάνεται, κάνοντας, παράλληλα, υπομονή για αυτούς στην καρδιά Του και, καθώς καθορίζει το τέλος αυτών των ανθρώπων τύπου Σατανά, αναμένει επίσης την έλευση της ώρας των βημάτων σχετικά με το σχέδιο διαχείρισής Του.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Α΄

Το έργο Μου δεν διαρκεί παρά έξι χιλιάδες χρόνια και υποσχέθηκα ότι ο έλεγχος του κακού επάνω σε ολόκληρη την ανθρωπότητα επίσης δεν θα διαρκούσε για παραπάνω από έξι χιλιάδες χρόνια. Άρα, τώρα, ο χρόνος τελειώνει. Ούτε θα συνεχίσω, ούτε θα καθυστερήσω περισσότερο: Κατά τη διάρκεια των εσχάτων ημερών, θα κατατροπώσω τον Σατανά, θα πάρω πίσω όλη Μου τη δόξα και θα ανακτήσω τις ψυχές που ανήκουν σ’ Εμένα στη γη, ώστε αυτές οι δύστυχες ψυχές να ξεφύγουν από τη θάλασσα των δεινών κι έτσι, να ολοκληρωθεί ολόκληρο το έργο Μου στη γη. Από αυτήν την ημέρα και έπειτα, δεν θα ενσαρκωθώ ποτέ ξανά στη γη και το Πνεύμα Μου που ελέγχει τα πάντα δεν θα εργαστεί στη γη ποτέ ξανά. Θα κάνω μόνο ένα πράγμα στη γη: Θα ξαναφτιάξω την ανθρωπότητα, μία ανθρωπότητα που είναι άγια και που είναι η πιστή πόλη Μου στη γη. Αλλά να γνωρίζετε ότι δεν θα εκμηδενίσω ολόκληρο τον κόσμο ούτε θα εκμηδενίσω ολόκληρη την ανθρωπότητα. Θα κρατήσω το εναπομείναν ένα τρίτο —το ένα τρίτο που Με αγαπά και έχει κατακτηθεί πλήρως από Εμένα, και θα κάνω αυτό το ένα τρίτο να καρποφορήσει και να πολλαπλασιαστεί στη γη όπως έκαναν οι Ισραηλίτες υπό τον νόμο, τρέφοντάς τους με άφθονα πρόβατα και βοοειδή και όλα τα πλούτη της γης. Η ανθρωπότητα αυτή θα παραμείνει μαζί Μου για πάντα, ωστόσο δεν θα είναι η απαράδεκτα ακάθαρτη ανθρωπότητα του σήμερα, αλλά η ανθρωπότητα που θα είναι μια ομάδα από όλους όσοι έχω κερδίσει Εγώ. Μία τέτοια ανθρωπότητα δεν θα καταστραφεί, ενοχληθεί ή πολιορκηθεί από τον Σατανά, και θα είναι η μόνη ανθρωπότητα που θα υπάρχει επάνω στη γη μετά τη νίκη Μου επί του Σατανά. Είναι η ανθρωπότητα που έχει κατακτηθεί σήμερα από Εμένα και έχει κερδίσει την υπόσχεσή Μου. Και επομένως, η ανθρωπότητα που έχει κατακτηθεί κατά τις έσχατες ημέρες, είναι επίσης η ανθρωπότητα που θα διασωθεί και θα κερδίσει τις αιώνιες ευλογίες Μου. Θα είναι η μοναδική απόδειξη του θριάμβου Μου κατά του Σατανά και τα μόνα λάφυρά Μου από τη μάχη Μου με τον Σατανά. Αυτά τα λάφυρα του πολέμου τα έχω σώσει από τη σφαίρα επιρροής του Σατανά και είναι η μόνη αποκρυστάλλωση και ο καρπός από το σχέδιο διαχείρισής Μου των έξι χιλιάδων ετών. Προέρχονται από κάθε έθνος και κάθε δόγμα, από κάθε μέρος και χώρα σε όλο το σύμπαν. Είναι από διαφορετικές φυλές, έχουν διαφορετικές γλώσσες, έθιμα και χρώμα δέρματος και είναι διασκορπισμένοι σε κάθε έθνος και δόγμα στην υφήλιο, και ακόμη, σε κάθε γωνιά του κόσμου. Τελικά, θα συγκεντρωθούν όλοι μαζί για να αποτελέσουν μια ολοκληρωμένη ανθρωπότητα, μία συνάθροιση ανθρώπων που δεν τη φτάνουν οι δυνάμεις του Σατανά.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Κανείς που αποτελείται από σάρκα δεν μπορεί να ξεφύγει από την ημέρα της οργής