Από την Γιανγκ Γι, Κίνα

Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Για χάρη της μοίρας σας, οφείλετε να αναζητάτε την έγκριση του Θεού. Δηλαδή, εφόσον αναγνωρίζετε ότι είστε μέλος του οίκου του Θεού, οφείλετε τότε να φέρετε ηρεμία στον Θεό και να Τον ικανοποιείτε σε όλα. Πρέπει, με άλλα λόγια, να είστε ηθικοί στις πράξεις σας και να συμμορφώνεστε με την αλήθεια που εμπεριέχεται σ’ αυτές. Αν αυτό είναι πέρα από τις δυνάμεις σου, τότε θα γίνεις το αντικείμενο της απέχθειας και της απόρριψης του Θεού, και κάθε άνθρωπος θα σε απορρίψει. Όταν υποπέσεις σε μια τέτοια δύσκολη κατάσταση, δεν θα μπορείς να συγκαταλέγεσαι στα μέλη του οίκου του Θεού. Αυτό ακριβώς σημαίνει να μη σε εγκρίνει ο Θεός» («Οι τρεις νουθεσίες» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Ο Θεός απαιτεί οι πράξεις μας να ακολουθούν αρχές και να συμφωνούν με την αλήθεια. Είναι επίσης υποχρέωση των πιστών. Αν δεν φτάσουμε αυτό το πρότυπο, δεν θα λάβουμε την αποδοχή του Θεού. Στο παρελθόν, περιοριζόμουν πάντα από τη διεφθαρμένη μου διάθεση. Δεν είχα αρχές στον τρόπο που μιλούσα και ενεργούσα. Όταν ανακάλυπτα ψευδοεπικεφαλής ή ψευδοεργάτες, δεν τολμούσα να τους εκθέσω ή να τους αναφέρω, κι αυτό καθυστερούσε το έργο του οίκου του Θεού. Βίωσα το πόσο σημαντικό είναι να έχω αρχές στις πράξεις μου.

Πέρσι, ο επικεφαλής της εκκλησίας μού ανέθεσε το καθήκον του γραψίματος για να βοηθώ τον επικεφαλής της ομάδας στο έργο της. Τρεις μήνες πριν, είχα αποδεσμευτεί από το προηγούμενο καθήκον μου, κι έτσι ευχαριστούσα ολόψυχα τον Θεό γι’ αυτήν τη δεύτερη ευκαιρία. Το εκτίμησα και ήθελα να βασιστώ στον Θεό στην ανάληψη αυτού του έργου. Ενημερώθηκα από τον επικεφαλής της ομάδας για το έργο της και είδα πως δεν είχε αρκετά άτομα για την επεξεργασία εγγράφων. Αυτό επηρέαζε την πρόοδό της. Πρότεινα μερικούς αδελφούς και αδελφές για να συζητήσουμε για το ποιος έκανε γι’ αυτό το καθήκον. Όμως, η απάντησή του ήταν: «Δεν βιαζόμαστε. Χαλάρωσε. Τακτοποίησε πρώτα μερικά και μετά βλέπουμε». Βλέποντας πόσο χαλαρός ήταν, αγχώθηκα. Δεν υπήρχαν αρκετοί στην ομάδα που κατανοούσαν την αλήθεια και είχαν καλό επίπεδο κι αυτό είχε ήδη επηρεάσει το έργο. Πώς μπορούσε να λέει: «Χαλάρωσε»; Δεν ήταν ανεύθυνο; Ένιωθα πως έπρεπε να του το αναφέρω. Έπειτα όμως, σκέφτηκα: «Είναι ο υπεύθυνος. Κάνει αυτό το καθήκον περισσότερο καιρό από μένα και κατανοεί περισσότερες αρχές. Θα πρέπει να ξέρει πώς να κανονίζει τα πράγματα. Εγώ μόλις μπήκα στην ομάδα κι όλα είναι καινούρια για μένα. Αν γίνω προπετής, δεν θα πει πως είμαι πιεστική και παραφέρομαι; Ξέχνα το. Θα περιμένω και θα δούμε».

Λίγο αργότερα, ανακάλυψα πως ήταν πολύ χαλαρός στην εκπαίδευση μελών της ομάδας και δεν ακολουθούσε τις αρχές στην ανάθεση εργασιών. Κάποιοι αδελφοί και αδελφές έκαναν συγκεκριμένο καθήκον, και χωρίς να σκεφτεί τη συνολική κατάσταση, τις δυνατότητες του καθενός ή τι είδους καθήκον τους ταίριαζε, απλώς τους έβαζε αυθαίρετα σε άλλη ομάδα. Αυτό επηρέαζε το έργο του οίκου του Θεού και παρεμπόδιζε την πρόοδό μας. Του ανέφερα πως οι διευθετήσεις του δεν βασίζονταν στις αρχές και ήταν εσφαλμένες, όμως συνέχιζε ακάθεκτος. Ήθελα να συναναστραφώ μαζί του για να αναλύσω και να αποκαλύψω τη φύση των πράξεών του. Έπειτα όμως, σκέφτηκα: «Είμαι καινούρια στην ομάδα. Αν συνεχώς υποδεικνύω πράγματα, δεν θα πει πως είμαι χειριστική και παράλογη;» Δεν τόλμησα να αναφέρω κάτι ξανά.

Σύντομα, ο επικεφαλής της εκκλησίας με ρώτησε σε ένα γράμμα του αν είχαμε βρει κάποιον για την επεξεργασία εγγράφων κι αν είχα καλή συνεργασία με τον επικεφαλής ομάδας. Αυτό με ανησύχησε κάπως. Δεν ήξερα τι να απαντήσω. Αν ο επικεφαλής ομάδας μάθαινε πως είχα πει στον επικεφαλής της εκκλησίας πως δεν έκανε πρακτικό έργο, πώς θα συνεχίζαμε να συνεργαζόμαστε; Εκτός αυτού, δεν ήξερα τι εντύπωση είχαν οι άλλοι στην ομάδα για εκείνον. Αν η εντύπωσή μου ήταν λανθασμένη, ο επικεφαλής της εκκλησίας δεν θα έλεγε πως ήμουν σχολαστική και προκατειλημμένη; Αν όμως δεν μιλούσα, θα ένιωθα πως δεν ήμουν έντιμη ή πως δεν προστάτευα τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Ύστερα από αρκετή σκέψη, αποφάσισα να μάθω πρώτα τι εντύπωση είχαν οι άλλοι για εκείνον. Θα απαντούσα αργότερα στο γράμμα.

Σε μια συνάθροιση, γνώρισα τον αδελφό Γιάνγκ. Είπε πως ήταν στην ομάδα για αρκετούς μήνες και πως ο επικεφαλής ομάδας δεν ήταν ποτέ πολύ υπεύθυνος. Δεν ενημερωνόταν για το έργο, δεν ανταποκρινόταν εγκαίρως, δεν καθοδηγούσε τους αδελφούς και τις αδελφές και δεν τους βοηθούσε να εισέλθουν στις αρχές. Υπήρχαν επίσης κάποια επείγοντα έγγραφα που δεν είχε αναθέσει εγκαίρως σε κάποιον και αντιμετώπιζε πολύ πρόχειρα τα ζητήματα που οι άλλοι του ανέφεραν. Είπε επίσης πως δεν τον είχε ακούσει ποτέ να συναναστρέφεται στις συναθροίσεις για το πώς έκανε αυτοκριτική, γνώριζε τον εαυτό του και έκανε πράξη τα λόγια του Θεού σε κάποιο πρόβλημα, αλλά απλώς πετούσε κάποια δόγματα. Είχε ευφράδεια, αλλά δεν έκανε κανένα πραγματικό έργο. Σκέφτηκα: «Φαίνεται πως ενεργεί με προχειρότητα, χωρίς να κάνει πραγματικό έργο. Δεν αποδέχεται την αλήθεια ούτε τις υποδείξεις των άλλων. Αυτός δεν είναι ο ορισμός του ψευδοεπικεφαλής; Αν συνεχίσει να κάνει αυτό το καθήκον, να είναι ο υπεύθυνος για ένα τόσο σημαντικό έργο του οίκου του Θεού, θα βλάψει πολύ το έργο του οίκου του Θεού». Κατάλαβα πόσο σημαντικό ήταν αυτό το πρόβλημα και πως έπρεπε να μιλήσω άμεσα στον επικεφαλής της εκκλησίας. Έπειτα όμως, σκέφτηκα: «Αν το αναφέρω και τελικά δεν αντικατασταθεί, μπορεί να μου κάνει τη ζωή δύσκολη ή ακόμα και να με αποδεσμεύσει από το καθήκον μου. Τρεις μήνες έκανα πνευματική άσκηση και αυτοκριτική. Δεν είμαι στο καθήκον αυτό πολύ καιρό. Αν με αποδεσμεύσει, θα με βάλουν σε κάποιο άλλο καθήκον; Μια παροιμία λέει: “όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα, τον τρώνε οι κότες”. Ας μην πω τίποτα. Θα περιμένω κάποιος άλλος να τον αναφέρει και τότε θα μιλήσω. Έτσι, δεν θα πάρω εγώ το ρίσκο».

Ήθελα απλώς να κοιτάξω τη δουλειά μου και να μην ασχοληθώ, όμως ο Θεός βλέπει μέσα στην καρδιά μας. Όταν γύριζα σπίτι, ένιωθα πολύ άβολα. Η συνείδησή μου με βασάνιζε. Ένιωθα πως το Άγιο Πνεύμα με επέπληττε. Προσευχήθηκα στον Θεό και Του ζήτησα να με διαφωτίσει, ώστε να γνωρίσω τον εαυτό μου. Μετά την προσευχή, θυμήθηκα τα εξής λόγια του Θεού: «Όλοι σας λέτε ότι ενδιαφέρεστε για το φορτίο του Θεού και ότι θα υπερασπιστείτε τη μαρτυρία της εκκλησίας, όμως ποιος ανάμεσά σας έχει ενδιαφερθεί αληθινά για το φορτίο του Θεού; Διερωτήσου το εξής: Είσαι κάποιος που έχει δείξει ενδιαφέρον για το φορτίο Του; Μπορείς να κάνεις πράξη τη δικαιοσύνη για Εκείνον; Μπορείς να ορθώσεις το ανάστημά σου και να μιλήσεις για Μένα; Μπορείς να κάνεις ακλόνητα πράξη την αλήθεια; Είσαι αρκετά θαρραλέος ώστε να αγωνιστείς ενάντια σε όλες τις πράξεις του Σατανά; Θα μπορούσες να παραμερίσεις τα συναισθήματά σου και να εκθέσεις τον Σατανά για χάρη της αλήθειας Μου; Μπορείς να επιτρέψεις να εκπληρωθούν μέσα σου οι προθέσεις Μου; Έχεις προσφέρει την καρδιά σου την πιο κρίσιμη στιγμή; Είσαι κάποιος που κάνει το θέλημά Μου;» («Κεφάλαιο 13» του «Ομιλίες του Χριστού στην αρχή» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Δεν είχα κάτι να απαντήσω. Ήμουν πολύ αναστατωμένη. Πάντα έλεγα πως έπρεπε να λαμβάνουμε υπόψη το θέλημα του Θεού και να στηρίζουμε το έργο της εκκλησίας, όμως, όταν συνέβη κάτι που παρέβαινε την αλήθεια και έβλαπτε τον οίκο του Θεού, εγώ απλώς στήριξα τα συμφέροντά μου. Ήξερα πως ο επικεφαλής ομάδας ήταν ανοργάνωτος στο καθήκον του και δεν έκανε πραγματικό έργο, πως είχε ήδη επηρεάσει το έργο της εκκλησίας και πως έπρεπε να μιλήσω στον επικεφαλής της εκκλησίας. Όμως, προστάτευσα απλώς τον εαυτό μου, από φόβο πως θα με εκδικούνταν ή και θα με έβγαζε από το καθήκον μου. Την κρίσιμη στιγμή, έκανα πίσω, κάνοντας τα στραβά μάτια και προσποιούμενη πως δεν γνώριζα τίποτα. Δεν στήριξα καθόλου τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Ήμουν πολύ εγωίστρια και ελεεινή, χωρίς ίχνος ανθρώπινης φύσης ή λογικής!

Όταν γύρισα σπίτι, προσευχήθηκα στον Θεό σε αναζήτηση: «Γιατί άραγε δεν έκανα πράξη την αλήθεια και δεν στήριξα το έργο της εκκλησίας;» Αργότερα, διάβασα το εξής στα λόγια του Θεού: «Οι περισσότεροι άνθρωποι επιθυμούν να επιδιώξουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια, αλλά τις περισσότερες φορές έχουν απλώς την αποφασιστικότητα και την επιθυμία να το πράξουν· δεν έχουν μέσα τους τη ζωή της αλήθειας. Ως εκ τούτου, όταν συναντούν κακές δυνάμεις ή αντιμετωπίζουν μοχθηρούς και κακούς ανθρώπους που διαπράττουν κακές πράξεις, ή ψευδείς επικεφαλής και αντίχριστους που ενεργούν με τρόπο που παραβιάζει τις αρχές —επιφέροντας, έτσι, απώλειες στο έργο του οίκου του Θεού και βλάπτοντας τους εκλεκτούς του Θεού— χάνουν το θάρρος να ορθώσουν το ανάστημά τους και να εκφέρουν τη γνώμη τους. Τι σημαίνει όταν δεν έχεις θάρρος; Σημαίνει ότι είσαι δειλός ή ότι έχεις έλλειψη ευφράδειας; Ή μήπως σημαίνει ότι δεν έχεις βαθιά κατανόηση και, συνεπώς, δεν έχεις την αυτοπεποίθηση να εκφέρεις τη γνώμη σου; Δεν είναι τίποτε από αυτά· σημαίνει ότι ελέγχεσαι από διάφορα είδη διεφθαρμένων διαθέσεων. Η μία από αυτές τις διαθέσεις είναι η πανουργία. Σκέφτεσαι πρώτα τον εαυτό σου, κάνοντας την εξής σκέψη: “Αν εκφράσω τη γνώμη μου, πώς θα με ωφελήσει; Αν εκφράσω τη γνώμη μου και δυσαρεστήσω κάποιον, πώς θα τα πηγαίνουμε καλά στο μέλλον;” Πρόκειται για πανούργα νοοτροπία, σωστά; Δεν πρόκειται για το αποτέλεσμα μιας πανούργας διάθεσης; Μια άλλη είναι η εγωιστική και μοχθηρή διάθεση. Σκέφτεσαι: “Τι σχέση έχει μ’ εμένα εάν ζημιωθούν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού; Για ποιον λόγο να με νοιάζει; Δεν έχει καμία σχέση μ’ εμένα. Ακόμη κι αν το δω ή το ακούσω να συμβαίνει, δεν χρειάζεται να κάνω κάτι. Δεν είναι δική μου ευθύνη —δεν είμαι επικεφαλής”. Αυτά τα πράγματα υπάρχουν μέσα σου, θαρρείς κι έχουν ξεπηδήσει από το ασυνείδητό σου και θαρρείς και κατέχουν μόνιμη θέση μες στην καρδιά σου —είναι οι διεφθαρμένες, σατανικές διαθέσεις του ανθρώπου. […] Σε ελέγχει η σατανική, διεφθαρμένη διάθεσή σου· δεν είσαι καν κύριος του ίδιου σου του στόματος. Ακόμη κι αν θέλεις να εκφράσεις ειλικρινή λόγια, είσαι συνάμα ανήμπορος και φοβισμένος να τα πεις. Δεν είσαι σε θέση να πράξεις ούτε ένα δεκάκις χιλιοστό των πραγμάτων που θα έπρεπε να κάνεις, των πραγμάτων που θα έπρεπε να πεις και της ευθύνης που θα έπρεπε να αναλάβεις. Η σατανική, διεφθαρμένη διάθεσή σου σε έχει δέσει χειροπόδαρα. Δεν έχεις διόλου τον έλεγχο. Η σατανική, διεφθαρμένη διάθεσή σου σού λέει πώς να μιλάς, οπότε μιλάς κατ’ αυτόν τον τρόπο· σου λέει τι να κάνεις, οπότε το κάνεις. […] Δεν αναζητάς την αλήθεια, πόσο μάλλον δε, κάνεις πράξη την αλήθεια. Απλώς συνεχίζεις να προσεύχεσαι, ενισχύοντας την αποφασιστικότητά σου, παίρνοντας αποφάσεις και δίνοντας όρκους. Και ποιο είναι το αποτέλεσμα όλων αυτών; Παραμένεις δουλοπρεπής: “Δεν θα προκαλέσω κανέναν, ούτε θα προσβάλω κανέναν. Αν κάποιο ζήτημα δεν με αφορά, τότε θα διατηρήσω τις αποστάσεις μου· δεν θα λέω τίποτα για πράγματα που δεν έχουν σχέση μ’ εμένα, κι αυτό ισχύει δίχως καμία εξαίρεση. Αν κάτι είναι επιζήμιο για τα δικά μου συμφέροντα, για την υπερηφάνεια ή την αυτοεκτίμησή μου, εγώ και πάλι δεν θα του δώσω καμία προσοχή και θα προσεγγίσω τα πάντα προσεκτικά· δεν πρέπει να ενεργώ απερίσκεπτα. Το καρφί που προεξέχει το χτυπάει πρώτο το σφυρί, και δεν είμαι τόσο ανόητος!” Ελέγχεσαι απόλυτα από τις διεφθαρμένες σου διαθέσεις της μοχθηρίας, της πανουργίας, της σκληρότητας και της απέχθειας για την αλήθεια. Σε καταπονούν, κι έχει γίνει δυσκολότερο να τα αντέξεις, ακόμη περισσότερο κι από τη χρυσή στεφάνη που φορούσε ο Βασιλιάς Πίθηκος. Το να ζεις υπό τον έλεγχο μιας διεφθαρμένης διάθεσης είναι πολύ κουραστικό και οδυνηρό!» («Μόνο όσοι κάνουν την αλήθεια πράξη έχουν φόβο Θεού στην καρδιά τους» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Τα λόγια του Θεού αποκάλυψαν σε βάθος τις πονηρές και μοχθηρές σατανικές διαθέσεις μου. Αρχικά, όταν ανέφερα την έλλειψη ατόμων στην ομάδα και είδα πως ο επικεφαλής ομάδας ήταν εντελώς ατάραχος και δεν επωμιζόταν την ευθύνη, ήξερα πολύ καλά πως αυτό θα επηρέαζε το έργο της εκκλησίας. Όμως, δεν τόλμησα να πω κάτι άλλο, από φόβο πως θα έλεγε πως το παράκανα κι άρχιζε να με αντιπαθεί. Αργότερα, τον είδα να αλλάζει τις θέσεις των ατόμων άναρχα, ευνοώντας μια ομάδα εις βάρος μια άλλης και καταστρέφοντας το έργο μας. Και πάλι, μετά βίας το ανέφερα κι απλώς το ξεπέταξα. Ήξερα πως δεν είχε βγει τίποτα μ’ αυτό, αλλά φοβόμουν να τον αντιμετωπίσω και να τον εκθέσω. Όταν ο αδελφός Γιάνγκ μού είπε περισσότερα για εκείνον, δεν είχα καμιά αμφιβολία πως δεν έκανε πρακτικό έργο και δεν αποδεχόταν την αλήθεια, πως ήταν ένας ψευδοεπικεφαλής κι θα έπρεπε να το αναφέρω αμέσως στον επικεφαλής της εκκλησίας. Ωστόσο, φοβόμουν πως θα μου αφαιρούσε το καθήκον μου, έτσι, για να προστατεύσω τη θέση και το μέλλον μου, έβαλα και πάλι την ουρά στα σκέλια. Ήμουν πολύ εγωίστρια και ύπουλη! Κάθε φορά που έβλεπα κάποιο πρόβλημά του, δεν τολμούσα να τον εκθέσω ή να μιλήσω στον επικεφαλής της εκκλησίας. Ως αποτέλεσμα, το έργο του οίκου του Θεού διαταρασσόταν. Ζούσα σύμφωνα με τα σατανικά δηλητήρια, όπως το «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω», «Όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα, τον τρώνε οι κότες», «Η δύναμη καθορίζει το δίκαιο» και «Οι τοπικοί αξιωματούχοι διατάζουν τον λαό, όχι οι έπαρχοι». Η οπτική μου ήταν πολύ παράλογη και γινόμουν όλο και πιο υστερόβουλη και ύπουλη. Σε ό,τι έκανα, ήμουν επιφυλακτική και προσπαθούσα να ξεγλιστρήσω, προστατεύοντας συνεχώς τα συμφέροντά μου, από φόβο μη θεωρηθώ υπεύθυνη για κάποιο πρόβλημα. Δεν άντεχα στη σκέψη πως θα ζημιωνόμουν. Δεν μπορούσα να ξεστομίσω ούτε μία αλήθεια, να πω τι πραγματικά συνέβαινε. Δεν είχα τα κότσια να αναφέρω και να εκθέσω έναν ψευδοεπικεφαλής. Ήμουν δέσμια και υπό τον έλεγχο αυτών των σατανικών διαθέσεων και δηλητηρίων τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Δεν μπορούσα να πω την αλήθεια και δεν είχα καθόλου αίσθημα δικαιοσύνης. Ο τρόπος ζωής μου ήταν πολύ άνανδρος. Βίωσα πραγματικά το πόσο παράλογα είναι αυτά τα δηλητήρια και πως όσο ζούσα σύμφωνα μ’ αυτά, ό,τι έκανα, ήταν ενάντια στην αλήθεια και στον Θεό. Δεν είχα καθόλου ανθρώπινη ομοιότητα.

Τότε, ήρθε ο καιρός η εκκλησία να εκδώσει τις ρυθμίσεις του έργου της. Μας είπαν πάλι πως αν είχαμε ανακαλύψει κακουργούντες, αντίχριστους, ψευδοεπικεφαλής ή ψευδοεργάτες που δεν έκαναν πρακτικό έργο, έπρεπε να τους αναφέρουμε για να προστατεύσουμε τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Αυτό αποτελεί ευθύνη του καθενός απ’ τον εκλεκτό λαό του Θεού. Ένιωσα απαίσια όταν αυτές οι απαιτήσεις του οίκου του Θεού τέθηκαν ενώπιόν μου. Ήξερα καλά πως στην ομάδα μας είχαμε έναν ψευδοεπικεφαλής, αλλά δεν είχα τολμήσει να τον αναφέρω. Άξιζα να συγκαταλέγομαι ανάμεσα στους εκλεκτούς του Θεού; Αναζήτησα κάποια σχετικά με την κατάστασή μου λόγια του Θεού και βρήκα το εξής: «Ποια στάση θα πρέπει να διατηρούν οι άνθρωποι αναφορικά με το πώς να φέρονται σε έναν επικεφαλής ή έναν εργάτη; Αν αυτά που κάνει ένας επικεφαλής ή ένας εργάτης είναι σωστά, τότε μπορείς να τον υπακούς· αν αυτά που κάνει είναι εσφαλμένα, τότε μπορείς να τον εκθέσεις και, μάλιστα, να του εναντιωθείς και να εκφράσεις μια διαφορετική γνώμη. Αν δεν είναι σε θέση να επιτελέσει πρακτικό έργο, και αποκαλυφθεί πως είναι ψευδής επικεφαλής, ψευδής εργάτης ή αντίχριστος, τότε μπορείς να αρνηθείς να δεχθείς την ηγεσία του και μπορείς, επίσης, να τον αναφέρεις και να τον εκθέσεις. Ωστόσο, ορισμένοι από τους εκλεκτούς του Θεού δεν κατανοούν την αλήθεια και είναι ιδιαίτερα δειλοί, κι έτσι δεν τολμούν να κάνουν τίποτα. Λένε: “Αν ο επικεφαλής με διώξει, είμαι τελειωμένος. Αν βάλει τους πάντες να με εκθέσουν ή να με απαρνηθούν, τότε δεν θα μπορώ πλέον να πιστεύω στον Θεό. Αν αφήσω την εκκλησία, τότε ο Θεός δεν θα με θέλει και δεν θα με σώσει. Η εκκλησία αντιπροσωπεύει τον Θεό!” Δεν επηρεάζουν αυτοί οι τρόποι σκέψης τη στάση ενός τέτοιου ανθρώπου προς αυτά τα πράγματα; Μπορεί όντως να αληθεύει πως αν σε διώξει ο επικεφαλής, δεν θα μπορείς πλέον να σωθείς; Το ζήτημα της σωτηρίας σου εξαρτάται από τη στάση του επικεφαλής απέναντί σου; Γιατί έχουν τόσο πολλοί άνθρωποι τόσο μεγάλο φόβο; Αν, μόλις σε απειλήσει κάποιος ψευδής επικεφαλής ή αντίχριστος, εσύ δεν τολμήσεις να το αναφέρεις στους ανωτέρους σου και εγγυηθείς, μάλιστα, ότι από τότε κι έπειτα θα είσαι σε σύμπνοια με τον επικεφαλής, τότε δεν είσαι ξοφλημένος; Αυτό είναι το είδος του ανθρώπου που επιδιώκει την αλήθεια; Όχι μόνο δεν τολμάς να εκθέσεις τέτοια μοχθηρή συμπεριφορά την οποία ενδέχεται να διαπράξουν οι σατανικοί αντίχριστοι, μα, αντιθέτως, τους υπακούς και εκλαμβάνεις, μάλιστα, τα λόγια τους ως την αλήθεια, στην οποία υποτάσσεσαι. Αυτή δεν είναι η επιτομή της ηλιθιότητας;» («Αποκλείουν και επιτίθενται σε όσους επιδιώκουν την αλήθεια» στο βιβλίο «Εκθέτοντας τους αντίχριστους»). Διαβάζοντας τα λόγια αυτά του Θεού, η καρδιά μου διαφωτίστηκε. Είχα φοβηθεί να αναφέρω τον επικεφαλής ομάδας, εξαιτίας κυρίως του φόβου μου πως αν τον πρόσβαλα, θα μου έκανε τη ζωή δύσκολη ή και θα με έβγαζε από το καθήκον μου. Ήταν σαν να θεωρούσα πως μπορούσε να καθορίσει το καθήκον ή τη μοίρα μου. Ήταν πολύ παράλογος αυτός ο τρόπος θεώρησης. Το αν θα αποδεσμευόμουν ή το ποια θα ήταν η μοίρα μου βρίσκονταν στα χέρια του Θεού. Κανένας άνθρωπος δεν είχε τον τελικό λόγο. Αυτά δεν τα ελέγχουν οι ψευδοεπικεφαλής και οι αντίχριστοι. Ο οίκος του Θεού δεν είναι σαν τον κόσμο. Εδώ, βασιλεύουν η αλήθεια και η δικαιοσύνη. Οι ψευδοεπικεφαλής και οι αντίχριστοι δεν έχουν βήμα σ’ αυτόν. Μπορεί να αποκτούν δύναμη για κάποιο διάστημα, όμως τελικά, όλοι θα εκτεθούν και θα εξαλειφθούν. Στο παρελθόν, η εκκλησία είχε απομακρύνει και εξαλείψει αρκετούς ψευδοεπικεφαλής και αντίχριστους. Το είδα ξεκάθαρα, όμως όταν εμφανίστηκε κάποιος απ’ αυτούς στον κύκλο μου κι έπρεπε να τον αναφέρω για να προστατεύσω τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, έκανα πίσω. Προτίμησα να γίνω το τσιράκι του Σατανά. Ήμουν πολύ αδύναμη και άνανδρη. Δεν κατανοούσα τη δίκαιη διάθεση του Θεού και δεν έβλεπα πως Εκείνος κυβερνά και βλέπει τα πάντα. Φοβόμουν να προσβάλω έναν άνθρωπο, αλλά όχι τον Θεό. Είχε έτσι θέση στην καρδιά μου ο Θεός;

Έπειτα, διάβασα ένα άλλο χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Εάν, στους κόλπους μιας εκκλησίας, δεν υπάρχει κανείς πρόθυμος να κάνει πράξη την αλήθεια και κανείς που να μπορεί να παραμείνει σταθερός στη μαρτυρία του για τον Θεό, τότε θα πρέπει αυτή η εκκλησία να απομονωθεί τελείως και να διακοπούν οι σχέσεις της με τις άλλες εκκλησίες. Τούτο αποκαλείται “ενταφιασμός του θανάτου”· έτσι εξαλείφεται ο Σατανάς. Αν στους κόλπους μιας εκκλησίας υπάρχουν αρκετοί ντόπιοι νταήδες, τους οποίους ακολουθούν κάποια “μυγάκια” που στερούνται παντελώς ικανότητας διάκρισης, και αν τα μέλη της εκκλησίας, αφού μάλιστα έχουν δει την αλήθεια, εξακολουθούν να είναι ανίκανα να αποβάλουν τα δεσμά και τη χειραγώγηση αυτών των νταήδων, τότε όλοι αυτοί οι ανόητοι θα εξαλειφθούν στο τέλος. Τα μυγάκια αυτά μπορεί να μην έχουν πράξει κάτι φοβερό, ωστόσο είναι ακόμα πιο δόλια, ακόμα πιο επιτήδεια και παμπόνηρα, και όλοι όσοι τους μοιάζουν θα εξαλειφθούν. Δεν θα μείνει ούτε ένας! Όσοι ανήκουν στον Σατανά θα επιστραφούν στον Σατανά, ενώ όσοι ανήκουν στον Θεό θα στραφούν σίγουρα στην αναζήτηση της αλήθειας· τούτο έχει καθοριστεί από τη φύση τους. Ας χαθούν όλοι όσοι ακολουθούν τον Σατανά! Δεν θα υπάρξει καθόλου οίκτος προς αυτού του είδους τους ανθρώπους. Ας λάβουν παροχές όσοι αναζητούν την αλήθεια, και είθε να απολαύσουν τον λόγο του Θεού μέχρι να ευχαριστηθεί η καρδιά τους. Ο Θεός είναι δίκαιος· δεν θα έδειχνε μεροληψία σε κανέναν. Εάν είσαι διάβολος, τότε είσαι ανίκανος να κάνεις πράξη την αλήθεια· εάν είσαι κάποιος που αναζητά την αλήθεια, τότε είναι βέβαιο ότι ο Σατανάς δεν πρόκειται να σε αιχμαλωτίσει. Τούτο είναι πέραν κάθε αμφιβολίας» («Προειδοποίηση σε όσους δεν κάνουν πράξη την αλήθεια» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Διαβάζοντας τα λόγια Του, μπορούσα να νιώσω την άγια, δίκαιη και απρόσβλητη διάθεση του Θεού. Δεν ανέχεται ψευδοεπικεφαλής και αντίχριστους να διαταράσσουν το έργο του οίκου Του και να βλάπτουν τους εκλεκτούς Του. Επίσης, μισεί όσους δεν κάνουν πράξη την αλήθεια, όσους δεν προστατεύουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού όταν εκείνοι εμφανίζονται. Αν δεν μετανοήσουν, τελικά κι αυτοί θα εξαλειφθούν και θα τιμωρηθούν. Σκέφτηκα πως ενώ γνώριζα πως ο επικεφαλής ομάδας ήταν ψευδοεπικεφαλής, δεν έκανα πράξη την αλήθεια ούτε είχα το κουράγιο να τον αναφέρω. Κοίταξα τα συμφέροντά μου. Υποκλινόμουν στον Σατανά ξανά και ξανά τον στήριζα, και ήμουν επιεικής και προστάτευα τον ψευδοεπικεφαλής εις βάρος του έργου του οίκου του Θεού. Έφερα μέρος της ευθύνης για το κακό που έκανε. Απολάμβανα την αλήθεια που απένεμε ο Θεός και έτρωγα και έπινα από το τραπέζι Του. Όμως, την κρίσιμη στιγμή, όταν ο Σατανάς έσπερνε τον όλεθρο στον οίκο του Θεού, εγώ δεν μπόρεσα να προστατεύσω τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Αντιθέτως, δάγκωσα το χέρι που με τάιζε και ευνόησα έναν εχθρό. Αυτό αποτελούσε προδοσία για τον Θεό και πρόσβαλλε σοβαρά τη διάθεσή Του. Καθώς σκέφτηκα τα λόγια του Θεού «Ας χαθούν όλοι όσοι ακολουθούν τον Σατανά!» ένιωσα πολύ φοβισμένη. Ήξερα πως αν δεν μετανοούσα, ο Θεός σίγουρα θα με εξάλειφε μαζί με τον ψευδοεπικεφαλής. Είδα τη φύση και τις σοβαρές συνέπειες του να μην αναφέρω έναν ψευδοεπικεφαλής και μίσησα τον εαυτό μου που ήμουν τόσο εγωίστρια και ελεεινή. Δεν είχα προστατεύσει καθόλου τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Δεν είχα καθόλου ανθρώπινη φύση. Έπειτα, παρουσιάστηκα ενώπιον του Θεού σε προσευχή: «Θεέ μου, είμαι πολύ εγωίστρια και ύπουλη. Είδα έναν ψευδοεπικεφαλής στην εκκλησία και δεν τον ανέφερα ούτε τον εξέθεσα. Τον κάλυψα, του έδειξα επιείκεια και ενήργησα ως τσιράκι του Σατανά για να προστατεύσω τα συμφέροντά μου. Θα πρέπει να τιμωρηθώ. Θεέ μου, δεν θα το ξανακάνω. Επιθυμώ να μετανοήσω. Σε παρακαλώ, δώσε μου δύναμη να κάνω πράξη την αλήθεια, να τον αναφέρω και να τον εκθέσω και να στηρίξω το έργο της εκκλησίας».

Την επομένη, στην πνευματική μου άσκηση, διάβασα τα εξής λόγια του Θεού: «Πρέπει να μάθεις πώς να αναλύεις τις σκέψεις και τις ιδέες σου. Θα πρέπει να είσαι σε θέση να αντιστρέψεις άμεσα και να διορθώσεις οποιαδήποτε λανθασμένα πράγματα κάνεις και οποιεσδήποτε μη αρεστές στον Θεό συμπεριφορές σου. Ποιος είναι ο σκοπός της διόρθωσής τους; Είναι να δεχθείς και λάβεις υπόψη την αλήθεια, απορρίπτοντας, ταυτόχρονα, τα πράγματα μέσα σου που ανήκουν στον Σατανά και αντικαθιστώντας τα με την αλήθεια. Παλαιότερα, στηριζόσουν στις διεφθαρμένες διαθέσεις σου, όπως στην πανουργία και στην εξαπάτηση, αλλά τώρα δεν το κάνεις. Τώρα, όταν κάνεις πράγματα, βασίζεσαι σε στάσεις, καταστάσεις και διαθέσεις που είναι ειλικρινείς, αγνές και ανοιχτές. […] Όταν η αλήθεια γίνεται η ζωή σου, τότε αν κάποιος βλασφημεί ενάντια στον Θεό, δεν έχει ευλάβεια προς τον Θεό, είναι απρόσεκτος στο καθήκον του, προκαλεί διακοπές ή αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας, και το βλέπεις να συμβαίνει, είσαι τότε σε θέση να το διακρίνεις και να το φανερώσεις όπου είναι απαραίτητο, και να το πλησιάσεις σύμφωνα με την αλήθεια-θεμελιώδη αρχή» («Μόνο όσοι κάνουν την αλήθεια πράξη έχουν φόβο Θεού στην καρδιά τους» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Τα λόγια του Θεού μού έδειξαν πως το βασικότερο στην πίστη είναι να έχουμε ειλικρινή καρδιά, να κάνουμε πράξη την αλήθεια, να προστατεύουμε τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να ενεργούμε βάσει αρχών. Έτσι δίνουμε χαρά στον Θεό. Ήξερα πως έπρεπε να κάνω πράξη την αλήθεια και να αναφέρω τον επικεφαλής της ομάδας μας βάσει αρχής. Κι έτσι, έγραψα ένα γράμμα με όλα όσα είχε κάνει, επακριβώς και λεπτομερώς, και το έδωσα στον επικεφαλής της εκκλησίας. Αφού τα εξακρίβωσε όλα, επιβεβαίωσε πως έκανε το καθήκον του με αδιαφορία και δεν είχε κάνει κάποιο πραγματικό έργο. Ήταν πράγματι ψευδοεπικεφαλής και απαλλάχτηκε από το καθήκον του. Όταν ενημερώθηκα, ένιωσα μια αίσθηση γαλήνης.

Η εμπειρία αυτή μού έδειξε πως ο Θεός είναι δίκαιος και πως στον οίκο Του, βασιλεύουν ο Χριστός και η αλήθεια. Όσο υψηλή κι αν είναι η θέση κάποιου κι ανεξάρτητα από την αρχαιότητά του, πρέπει να υποτασσόμαστε στην αλήθεια και στα λόγια του Θεού. Όσοι δεν κάνουν πράξη την αλήθεια, δεν θα παραμείνουν ακλόνητοι στον οίκο του Θεού. Στο τέλος, θα εξαλειφθούν. Μόνο με το να είμαστε έντιμοι, να κάνουμε πράξη τα λόγια του Θεού και να ενεργούμε βάσει αρχών συμμορφωνόμαστε με το θέλημα του Θεού και κερδίζουμε την αποδοχή Του.