Από την Ζανγκ Τζινγκ, Τσεχία

Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Ποιο είναι το πρότυπο βάσει του οποίου οι πράξεις ενός ανθρώπου κρίνονται ως καλές ή κακές; Εξαρτάται από το κατά πόσο μέσα στις σκέψεις, τις εκφράσεις και τις ενέργειές σου κατέχεις μαρτυρία στο να κάνεις πράξη την αλήθεια και να βιώνεις την αλήθεια-πραγματικότητα. Αν δεν έχεις αυτήν την πραγματικότητα ή δεν το βιώνεις αυτό, τότε είσαι αδιαμφισβήτητα ένα κακοποιό στοιχείο. Ποια είναι η άποψη του Θεού για τα κακοποιά στοιχεία; Οι σκέψεις και οι εξωτερικές σου πράξεις δεν γίνονται μάρτυρες για τον Θεό, ούτε ντροπιάζουν, ούτε νικούν τον Σατανά· αντιθέτως, ντροπιάζουν τον Θεό, και είναι γεμάτες σημάδια που κάνουν τον Θεό να ντρέπεται. Δεν καταθέτεις μαρτυρία για τον Θεό, δεν ξοδεύεις τον εαυτό σου για τον Θεό, ούτε εκπληρώνεις την ευθύνη σου και τις υποχρεώσεις σου απέναντι στον Θεό· αντιθέτως, ενεργείς για χάρη του εαυτού σου. Τι υπονοεί η φράση “για χάρη του εαυτού σου”; Για χάρη του Σατανά. Συνεπώς, στο τέλος ο Θεός θα πει: “φεύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν”. Στα μάτια του Θεού, δεν έχεις διαπράξει καλές πράξεις, αλλά αντιθέτως, η συμπεριφορά σου έχει γίνει κακή. Αντί να τύχεις της έγκρισης του Θεού, θα καταδικαστείς. Τι επιδιώκει να κερδίσει κάποιος με μια τέτοια πίστη στον Θεό; Δεν θα καταλήξει, τελικά, στο κενό μια τέτοια πίστη;» («Πρόσφερε την αληθινή καρδιά σου στον Θεό, και θα μπορέσεις να αποκτήσεις την αλήθεια» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Από τα λόγια του Θεού, μπορώ να καταλάβω πως μπορεί να δαπανούμε τον εαυτό μας και να υποφέρουμε λίγο στο καθήκον μας, αλλά αν κίνητρό μας δεν είναι να ικανοποιούμε τον Θεό και δεν έχουμε κάποια μαρτυρία ότι κάνουμε πράξη την αλήθεια, αλλά απλώς ικανοποιούμε τους εαυτούς μας, τότε ο Θεός το βλέπει ως κακή πράξη. Είναι απεχθές για Εκείνον. Πριν από δύο χρόνια, παρατήρησα πως μια αδελφή διατάρασσε το έργο της εκκλησίας, όμως δεν τολμούσα να κάνω πράξη την αλήθεια ή να τηρήσω τις αρχές. Φοβόμουν πως θα την πρόσβαλλα. Δεν εξέθεσα και δεν ανέφερα τις πράξεις της εγκαίρως κι αυτό έβλαψε το ευαγγελικό μας έργο. Κι εγώ απ’ την πλευρά μου, διέπραξα παράπτωμα. Κάθε φορά που το σκέφτομαι, νιώθω τύψεις και κατηγορώ τον εαυτό μου.

Στα τέλη Μαρτίου του 2018, η αδελφή Τσεν ήρθε στην ομάδα μας ως επικεφαλής. Λίγο αργότερα, ανακάλυψα πως δεν επωμιζόταν κάποια ευθύνη στο καθήκον της. Μερικές φορές, όταν κάποιος στον οποίο κηρύτταμε ήθελε να διερευνήσει τα λόγια του Θεού τις έσχατες ημέρες, δεν κανόνιζε γρήγορα συναναστροφή και μαρτυρία. Αυτό παρακώλυε το ευαγγελικό έργο. Τη γύρεψα να συναναστραφώ μαζί της, αλλά έθιξα επιφανειακά μόνο τα προβλήματά της, από φόβο πως θα το έπαιρνε άσχημα. Βρήκε φθηνές δικαιολογίες, λέγοντας πως είχε κάποιο άλλο καθήκον και δεν πρόλαβε, αλλά στο μέλλον θα ενεργούσε καλύτερα. Είδα αμέσως πως το έπαιρνε αψήφιστα. Δεν έβλεπε τη σοβαρότητα του προβλήματος. Θεώρησα πως έπρεπε να πω περισσότερα, ώστε να μη συνέβαινε ξανά και παρακώλυε το έργο της εκκλησίας. Όμως, μόλις ετοιμαζόμουν ν’ ανοίξω το στόμα μου, σκέφτηκα: «Είναι υπεύθυνη κι εγώ απλώς μέλος ομάδας. Αν επισημάνω το πρόβλημά της, δεν θα νομίζει πως παραφέρομαι και είμαι περίεργη και θα πει πως είμαι αλαζονική και παράλογη; Ξέχνα το. Δεν λέω τίποτα. Είναι υπεύθυνη, αρά θα έπρεπε να ξέρει πόσο σημαντικό είναι αυτό το καθήκον. Θα το διευθετήσει στο μέλλον». Ένιωθα κάπως αβέβαιη, όμως δεν της το ανέφερα ξανά.

Λίγο καιρό αργότερα, ένας κήρυκας από την εκκλησία Sola Fide ήθελε να διερευνήσει το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες. Ο χρόνος ήταν περιορισμένος, όμως εκείνην την κρίσιμη στιγμή, δεν μπορούσα να έρθω σε επαφή με την αδελφή Τσεν. Έσπευσα να βρω έναν άλλον επικεφαλής ευαγγελικής ομάδας για να τον συναναστραφεί. Όταν το έμαθε η αδελφή Τσεν, με επέπληξε έντονα, λέγοντας: «Γιατί έφερες έναν άλλον επικεφαλής ομάδας να το φροντίσει; Είναι δικό μου θέμα το ότι δεν το έκανα εγκαίρως κι εγώ έχω την ευθύνη όλων των προβλημάτων. Το να φέρεις κάποιον άλλον δεν είναι σύμφωνο με τις αρχές». Ήθελα να τη συναναστραφώ γι’ αυτό το ζήτημα, όμως άλλαξα γνώμη, καθώς σκέφτηκα: «Αν την επικρίνω αμέσως μετά την αντιμετώπιση και την επίπληξή της, τι θα σκεφτεί για μένα; Περνάμε πολύ χρόνο μαζί. Αν βρεθούμε σε αδιέξοδο, πιθανόν να μου κάνει τη ζωή δύσκολη. Ξέχνα το. Μια ανησυχία λιγότερη. Ας κοιτάζω να κάνω καλά το δικό μου καθήκον». Έτσι, συγκρατήθηκα και δεν είπα όσα ήθελα να της πω.

Ένα μήνα μετά περίπου, ένας συνεργάτης σε μια χριστιανική εκκλησία ενδιαφέρθηκε για το έργο του Παντοδύναμου Θεού. Το υπενθύμισα στην αδελφή Τσεν αρκετές φορές. Της είπα: «Πρέπει να κανονίσεις να τον συναναστραφεί κάποιος». Τότε συμφώνησε, όμως, προς έκπληξή μου, πέρασαν δύο μέρες χωρίς να οργανώσει κάτι. Ήμουν πολύ θυμωμένη. Σκεφτόμουν: «Στο ανέφερα πολλές φορές και σου είπα πως ήταν επείγον. Γιατί δεν το πήρες καθόλου στα σοβαρά; Όχι, δεν μπορώ να παρακολουθώ άπραγη το ευαγγελικό μας έργο να παρακωλύεται κατ’ αυτόν τον τρόπο. Πρέπει να το συζητήσω με τους αδελφούς και τις αδελφές στην ομάδα και να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε με το πρόβλημά της». Όμως, μόλις ετοιμαζόμουν να έρθω σε επαφή με τους άλλους, ένιωσα και πάλι αναποφάσιστη. Αν η αδελφή Τσεν μάθαινε πως το συζήτησα με όλους, ίσως θεωρούσε πως τη στοχοποιούσα σκόπιμα. Αν την πρόσβαλα, ίσως ανταπέδιδε τα πυρά και έβρισκε μια δικαιολογία για να με απαλλάξει από το καθήκον μου. Σκέφτηκα πως όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα, τον τρώνε οι κότες. Αποφάσισα, λοιπόν, να περιμένω έως ότου κάποιος άλλος το ανέφερε.

Εκείνο το βράδυ, καθώς σκεφτόμουν πόσα πράγματα είχε παραμελήσει η αδελφή Τσεν, άρχισα να αγχώνομαι πολύ, αλλά εξακολουθούσα να μην τολμώ να μιλήσω. Πραγματικά, δεν εκπλήρωνα τις ευθύνες μου. Μέσα στην ανησυχία μου, παρουσιάστηκα ενώπιον του Θεού σε προσευχή. Μετά την προσευχή, διάβασα τα εξής λόγια του Θεού: «Η συνείδηση και η λογική θα πρέπει αμφότερα να αποτελούν τα συστατικά της ανθρώπινης φύσης ενός ατόμου. Είναι και τα δύο άκρως θεμελιώδη και άκρως σημαντικά. Τι είδους άνθρωπος είναι εκείνος που στερείται συνείδησης και δεν διαθέτει τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Σε γενικές γραμμές, είναι κάποιος που στερείται ανθρώπινης φύσης, κάποιος με κακή ανθρώπινη φύση. Ας το αναλύσουμε αυτό προσεκτικά. Πώς εκδηλώνει αυτό το άτομο διεφθαρμένη ανθρώπινη φύση έτσι ώστε οι άνθρωποι να λένε ότι δεν έχει ανθρώπινη φύση; Τι χαρακτηριστικά έχουν αυτοί οι άνθρωποι; Ποιες συγκεκριμένες εκδηλώσεις παρουσιάζουν; Αυτοί οι άνθρωποι είναι επιπόλαιοι στις ενέργειές τους και αποστασιοποιούνται από οτιδήποτε δεν τους αφορά προσωπικά. Δεν αναλογίζονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ούτε και ενδιαφέρονται καθόλου για το θέλημα του Θεού. Δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη μαρτυρίας για τον Θεό ή εκτέλεσης του καθήκοντός τους, και δεν έχουν κανένα αίσθημα ευθύνης. […] Υπάρχουν μάλιστα και κάποιοι που, όταν βλέπουν κάποιο πρόβλημα κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους, σιωπούν. Βλέπουν ότι κάποιοι άλλοι προκαλούν διακοπές και ενοχλήσεις, μα δεν κάνουν τίποτα για να τους σταματήσουν. Δεν αναλογίζονται στο ελάχιστο τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ούτε σκέφτονται καθόλου τα δικά τους καθήκοντα ή τις ευθύνες τους. Μιλούν, ενεργούν, διακρίνονται, καταβάλλουν προσπάθεια, και καταναλώνουν ενέργεια μόνο και μόνο για τη δική τους ματαιοδοξία, το κύρος, τη θέση, τα συμφέροντα και την τιμή τους. […] Έχει συνείδηση και λογική αυτού του είδους το άτομο; Ένα τέτοιο άτομο χωρίς συνείδηση και λογική που συμπεριφέρεται κατ’ αυτόν τον τρόπο αποδοκιμάζει τον εαυτό του; Η συνείδηση αυτού του είδους του ατόμου δεν έχει κανέναν σκοπό και αυτό το άτομο δεν αποδοκιμάζει ποτέ τον εαυτό του. Συνεπώς, μπορεί να νιώσει την αποδοκιμασία ή την πειθάρχηση του Αγίου Πνεύματος; Όχι, δεν μπορεί» («Πρόσφερε την αληθινή καρδιά σου στον Θεό, και θα μπορέσεις να αποκτήσεις την αλήθεια» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Τα λόγια του Θεού μού ράγισαν την καρδιά. Δεν ήμουν ακριβώς το είδος του ατόμου που εξέθετε ο Θεός; Δεν είχα συνείδηση, ανθρώπινη φύση και ήμουν ανεύθυνη στο καθήκον μου. Είχα υιοθετήσει μια στάση ψυχρής αδιαφορίας για να προστατεύσω τα συμφέροντά μου. Δεν λάμβανα υπόψη μου το θέλημα του Θεού ούτε στήριζα το έργο της εκκλησίας. Γνώριζα καλά πως η αδελφή Τσεν δεν ήταν σοβαρή στο καθήκον της, το αντιμετώπιζε με προχειρότητα και πάντα έβλαπτε το ευαγγελικό μας έργο. Έπρεπε να της το είχα επισημάνει σε συναναστροφή. Αλλά φοβόμουν πως θα έλεγε να κοιτάζω τη δουλειά μου, κι έτσι δεν ασχολήθηκα με τα προβλήματά της. Μετά απ’ αυτό, δεν άλλαξε ούτε στο ελάχιστο. Ήθελα να της το αναφέρω ξανά, να αναλύσω τη φύση και τις συνέπειες του τρόπου που έκανε το καθήκον της, αλλά φοβήθηκα πως θα την πρόσβαλα και ίσως μου έκανε τη ζωή δύσκολη και με αποδέσμευε από το καθήκον μου. Έκανα τα στραβά μάτια και δεν έδωσα σημασία. Δεν είχα τολμήσει να υπερασπιστώ τον οίκο του Θεού, προκειμένου να προστατεύσω την υπόληψη, το κύρος και τα συμφέροντά μου, ενώ έβλεπα την επικεφαλής ομάδας να αντιμετωπίζει με προχειρότητα το καθήκον της. Πού ήταν η συνείδησή μου; Οι συμφορές όλο και χειροτερεύουν, οπότε πρέπει περισσότεροι άνθρωποι να ερευνήσουν την αληθινή οδό. Το να βοηθάμε τους ανθρώπους να λάβουν τη σωτηρία του Θεού τις έσχατες ημέρες αποτελεί επείγουσα προτεραιότητα. Αλλά δεν επωμιζόμουν αυτήν την ευθύνη. Απλώς ήθελα να προστατεύσω τον εαυτό μου, όχι τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Δεν λάμβανα έτσι υπόψη μου το θέλημα του Θεού. Ήμουν πολύ εγωίστρια. Οι σκέψεις αυτές με έκαναν να νιώθω πως πραγματικά είχα απογοητεύσει τον Θεό. Σκεφτόμουν: «Δεν πρέπει να συνεχίσω έτσι. Πρέπει να βρω έναν τρόπο να λύσω αυτό το πρόβλημα». Επικοινώνησα με κάποιους αδελφούς και αδελφές στην ομάδα για να το συζητήσουμε και να δούμε πώς θα αντιμετωπίζαμε το πρόβλημα της αδελφής Τσεν. Συμφωνήσαμε όλοι ομόφωνα πως θα έπρεπε να έχει κάποιον συνεργάτη για να μοιράζονται τον φόρτο εργασίας. Με τον τρόπο αυτόν, θα βοηθούσαν και θα παρακολουθούσαν ο ένας τον άλλον.

Εκείνο το απόγευμα, κάλεσα την αδελφή Τσεν και της είπα όσα είχαμε συζητήσει και αναφέρθηκα λεπτομερώς στην πρόσφατη συμπεριφορά της και στη ζημιά που είχε προκαλέσει στο ευαγγελικό έργο. Προς έκπληξή μου, η αδελφή Τσεν δεν μετάνιωνε καθόλου ούτε ένιωθε τύψεις για τη συμπεριφορά της, και απέρριψε κατηγορηματικά το σχέδιό μας. Είπε πεισματικά πως δεν χρειαζόταν κανέναν συνεργάτη. Βλέποντάς την να μην έχει καθόλου αυτοεπίγνωση, συνέχισα να συναναστρέφομαι μαζί της, όμως πριν καν ολοκληρώσω, είπε πως είχε κάτι να κάνει και έκλεισε. Σκεφτόμουν: «Η αδελφή Τσεν έχει κύρος, αλλά δεν κάνει πρακτικό έργο και δεν θέλει συνεργάτη. Δεν είναι αυτό δεσποτικό; Αν αυτό συνεχιστεί, το έργο του οίκου του Θεού θα παρακωλυθεί. Πρέπει να της επισημάνω το πρόβλημά αυτό». Τις επόμενες ημέρες, συνέχιζα να της στέλνω μηνύματα, αλλά ποτέ δεν απαντούσε. Παρακολουθούσα απλώς το έργο του οίκου του Θεού να παρακωλύεται. Σκέφτηκα πως έπρεπε να βιαστώ να την αναφέρω στον επικεφαλής της εκκλησίας, όμως μόλις ετοιμαζόμουν να το κάνω, θέλησα και πάλι να βγάλω την ουρά μου απ’ έξω. Σκέφτηκα: «Αν η αδελφή Τσεν μάθει πως εγώ ήμουν εκείνη που μίλησε στον επικεφαλής, τι θα συμβεί; Τι θα κάνω αν νιώσει προσβεβλημένη και βρει μια δικαιολογία να με απαλλάξει από το καθήκον μου; Κι αν οι αδελφοί και οι αδελφές πουν πως συνεχώς κατακρίνω την αδελφή Τσεν και δεν είμαι δίκαιη απέναντί της;» Ένιωθα πολύ αναποφάσιστη. Αν δεν έλεγα κάτι, θα παρακολουθούσα απλώς το έργο της ομάδας να παραπαίει. Όμως αν έλεγα κάτι, ίσως την πρόσβαλα. Εκείνη τη στιγμή, ήρθε μια αδελφή να με ρωτήσει αν ενδιαφερόμουν να μπω σε μιαν άλλη ομάδα. Σκέφτηκα: «Θα ήταν υπέροχο να κάνω ένα άλλο καθήκον, κι έτσι θα άφηνα την ομάδα μου. Δεν θα ένιωθα καθημερινά ενοχές και πως βασανίζομαι». Αργότερα, μοιράστηκα τις σκέψεις μου με μίαν άλλη αδελφή στην ομάδα. Με άκουσε με προσοχή κι έπειτα είπε: «Είσαι το πιο έμπειρο μέλος στην ομάδα μας και το πιο εξοικειωμένο με το έργο. Η αδελφή Τσεν κλείνει τα μάτια στα προβλήματα της ομάδας μας. Πιστεύεις πως είναι η κατάλληλη στιγμή να φύγεις;» Μόλις το είπε, ένιωσα απαίσια. Συνειδητοποίησα πως γνώριζα το έργο της ομάδας μας καλύτερα από κάθε άλλον κι απλώς παρακολουθούσα άπραγη το έργο του οίκου του Θεού να διαταράσσεται. Όχι μόνο έκανα τα στραβά μάτια, αλλά ήθελα να βγάλω και την ουρά μου απ’ έξω. Δεν προστάτευα έτσι τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Παρουσιάστηκα ενώπιον του Θεού σε προσευχή και Του ζήτησα να με καθοδηγήσει.

Έπειτα, στην πνευματική μου άσκηση, διάβασα δύο χωρία από τα λόγια του Θεού: Ο Θεός λέει: «Πρέπει να εισέλθεις από τη θετική πλευρά, να είσαι ενεργητικός και όχι παθητικός. Πρέπει να παραμένεις ακλόνητος απέναντι σε οποιονδήποτε και οτιδήποτε, σε οποιεσδήποτε συνθήκες και δεν πρέπει να επηρεάζεσαι από τα λόγια κανενός. Πρέπει η διάθεσή σου να είναι σταθερή. Οτιδήποτε κι αν λένε οι άνθρωποι, πρέπει να κάνεις αμέσως πράξη αυτό που γνωρίζεις πως είναι η αλήθεια. Πρέπει να αφήνεις πάντοτε τα λόγια Μου να εργάζονται μέσα σου, ανεξάρτητα από το ποιον μπορεί να έχεις απέναντί σου· πρέπει να είσαι σε θέση να παραμείνεις ακλόνητος στη μαρτυρία σου σ’ Εμένα και να νοιάζεσαι για τα φορτία Μου. Δεν πρέπει να είσαι μπερδεμένος, να συμφωνείς με τους ανθρώπους στα τυφλά χωρίς να έχεις τις δικές σου ιδέες. Αντιθέτως, πρέπει να έχεις το κουράγιο να ορθώνεις το ανάστημά σου και να αντιτίθεσαι σε αυτά που δεν προέρχονται από Μένα. Εάν γνωρίζεις ξεκάθαρα ότι κάτι είναι λάθος, κι όμως παραμένεις σιωπηλός, τότε δεν είσαι κάποιος που κάνει πράξη την αλήθεια. Εάν γνωρίζεις ότι κάτι είναι λάθος, αλλά κατόπιν διαστρεβλώνεις το θέμα, και ο Σατανάς σού κλείνει τον δρόμο, σε κάνει να μιλάς χωρίς κανένα αποτέλεσμα και αδυνατείς να επιμείνεις έως τέλους, τότε αυτό σημαίνει ότι εξακολουθείς να τρέφεις φόβο μέσα στην καρδιά σου. Δεν εξακολουθεί τότε η καρδιά σου να είναι όντως γεμάτη ιδέες του Σατανά;» («Κεφάλαιο 12» του «Ομιλίες του Χριστού στην αρχή» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). «Όλοι σας λέτε ότι ενδιαφέρεστε για το φορτίο του Θεού και ότι θα υπερασπιστείτε τη μαρτυρία της εκκλησίας, όμως ποιος ανάμεσά σας έχει ενδιαφερθεί αληθινά για το φορτίο του Θεού; Διερωτήσου το εξής: Είσαι κάποιος που έχει δείξει ενδιαφέρον για το φορτίο Του; Μπορείς να κάνεις πράξη τη δικαιοσύνη για Εκείνον; Μπορείς να ορθώσεις το ανάστημά σου και να μιλήσεις για Μένα; Μπορείς να κάνεις ακλόνητα πράξη την αλήθεια; Είσαι αρκετά θαρραλέος ώστε να αγωνιστείς ενάντια σε όλες τις πράξεις του Σατανά; Θα μπορούσες να παραμερίσεις τα συναισθήματά σου και να εκθέσεις τον Σατανά για χάρη της αλήθειας Μου; Μπορείς να επιτρέψεις να εκπληρωθούν μέσα σου οι προθέσεις Μου; Έχεις προσφέρει την καρδιά σου την πιο κρίσιμη στιγμή; Είσαι κάποιος που κάνει το θέλημά Μου; Θέσε στον εαυτό σου αυτά τα ερωτήματα, και να τα σκέφτεσαι συχνά» («Κεφάλαιο 13» του «Ομιλίες του Χριστού στην αρχή» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Διαβάζοντας τη μια ερώτηση μετά την άλλη, ένιωθα πως ο Θεός στεκόταν ακριβώς μπροστά μου και με καλούσε να λογοδοτήσω. Κάθε λέξη Του ήταν κι ένα χτύπημα. Αναρωτήθηκα κι εγώ η ίδια: «Λαμβάνω υπόψη μου το φορτίο του Θεού; Κάνω πράξη τη δικαιοσύνη για τον Θεό; Κάνω ακλόνητα πράξη την αλήθεια;» Η απάντηση σε όλα ήταν «όχι». Είχα εξυψωθεί από τη χάρη του Θεού να κάνω ένα τόσο σημαντικό καθήκον, κι έτσι έπρεπε να αναλάβω την ευθύνη και να συνεργαστώ με τους αδελφούς και τις αδελφές για να την κάνω καλά. Είδα την επικεφαλής ομάδας να ενεργεί με προχειρότητα, παρακωλύοντας το ευαγγελικό έργο ξανά και ξανά. Ήταν μια ψευδοεπικεφαλής που δεν έκανε πρακτικό έργο. Έπρεπε να είχα ορθώσει το ανάστημά μου και να την είχα αναφέρει. Όμως φοβόμουν πως θα την πρόσβαλα και θα έχανα το καθήκον μου, κι έτσι εθελοτυφλούσα και απλώς την παρακολουθούσα να διαταράσσει το έργο του οίκου του Θεού. Δεν πήρα θέση για να το προστατεύσω. Ήμουν πολύ εγωίστρια και ελεεινή. Δεν είχα κανένα αίσθημα δικαιοσύνης ή ευθύνης! Προστάτευα την υπόληψη και το κύρος μου συνεχώς. Παρόλο που ποτέ δεν είχα διαταράξει το ευαγγελικό έργο του οίκου του Θεού όπως η αδελφή Τσεν, παρέμενα σιωπηλή σε ένα πρόβλημα που έβλεπα και δεν έκανα πράξη την αλήθεια. Δεν στεκόμουν έτσι στο πλευρό του Σατανά, αφήνοντάς τον απλώς να υπονομεύει το έργο του οίκου του Θεού; Με το να ενεργώ ως βοηθός του Σατανά, δεν ευνοούσα έναν παρείσακτο και δάγκωνα το χέρι που με τάιζε; Η σκέψη αυτή με έκανε πραγματικά να μισήσω τον εαυτό μου. Πώς μπορούσα να είμαι τόσο εγωίστρια, να μην έχω καθόλου ανθρώπινη φύση; Ήξερα πως δεν έπρεπε να συνεχίσω έτσι. Δεν έπρεπε να βαδίζω πάντα με επιφύλαξη, προστατεύοντας απλά τον εαυτό μου. Έπρεπε να κάνω πράξη την αλήθεια, να έχω αίσθημα δικαιοσύνης, να βρίσκομαι στο πλευρό του Θεού και να προστατεύω τα συμφέροντα του οίκου Του. Εκείνη τη στιγμή, αποφάσισα να αναφέρω την αδελφή Τσεν. Τότε, άκουσα από μία αδελφή, πως κάποιοι νέοι πιστοί είχαν γίνει αδύναμοι και αρνητικοί ύστερα από κάποιες φήμες που άκουσαν. Η αδελφή Τσεν δεν είχε κανονίσει εγκαίρως για κανέναν να συναναστραφεί μαζί τους και να επιλύσει τα προβλήματά τους, κι έτσι, παραλίγο να εγκαταλείψουν την πίστη τους, επειδή είχαν παραπλανηθεί. Όταν το άκουσα, σιχάθηκα τον εαυτό μου. Αυτή ήταν η τρομερή συνέπεια του να μην κάνω πράξη την αλήθεια! Στη συνέχεια, κάποιοι από την ομάδα μας μιλήσαμε όλοι μαζί στον επικεφαλής της εκκλησίας για τα προβλήματα της αδελφής Τσεν. Εξεπλάγην όταν τον είδα να εξετάζει το ζήτημα και να την απαλλάσσει την ίδια μέρα. Αργότερα, ο επικεφαλής με επέπληξε, λέγοντας: «Τόσο καιρό, παρακώλυε τα πράγματα, και δεν είπες τίποτα;» Όταν το άκουσα, ένιωσα ακόμα περισσότερες τύψεις και ενοχές.

Αργότερα, έκανα αυτοκριτική σχετικά με το γιατί ενώ γνώριζα πως δεν ήταν υπεύθυνη στο καθήκον της και παρακώλυε πάντα το έργο του οίκου του Θεού, δεν όρθωσα ποτέ το ανάστημά μου να την εκθέσω και να την αναφέρω. Ποια ήταν η ρίζα του ότι δεν έκανα πράξη την αλήθεια; Διάβασα τα εξής λόγια του Θεού: «Μέχρι να βιώσουν οι άνθρωποι το έργο του Θεού και να αποκτήσουν την αλήθεια, η φύση του Σατανά είναι αυτή που αναλαμβάνει τον έλεγχο και τους εξουσιάζει εκ των έσω. Τι περιλαμβάνει ακριβώς αυτή η φύση; Για παράδειγμα, γιατί είσαι εγωιστής; Γιατί προστατεύεις τη θέση σου; Γιατί έχεις τόσο ισχυρά συναισθήματα; Γιατί απολαμβάνεις εκείνα τα άδικα πράγματα; Γιατί σου αρέσουν εκείνα τα απεχθή πράγματα; Πού βασίζεται η αρέσκειά σου για αυτά τα πράγματα; Από πού προέρχονται αυτά τα πράγματα; Γιατί αποδέχεσαι αυτά τα πράγματα με τόση χαρά; Τώρα πια έχετε όλοι σας φτάσει στο σημείο να καταλάβετε ότι ο κύριος λόγος πίσω από όλα αυτά τα πράγματα είναι ότι βρίσκεται μέσα σας το δηλητήριο του Σατανά. Όσο για το ποιο είναι το δηλητήριο του Σατανά, αυτό μπορεί να εκφραστεί πλήρως με λέξεις. Για παράδειγμα, αν ρωτήσεις τους ανθρώπους, “Πώς θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι; Για ποιον λόγο θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι;” αυτοί θα απαντήσουν: “Ο σώζων εαυτόν σωθήτω”. Αυτή η μία φράση εκφράζει την ίδια τη ρίζα του προβλήματος. Η λογική του Σατανά έχει γίνει η ζωή των ανθρώπων. Ό,τι και να γίνει, οι άνθρωποι ενεργούν μονάχα για τον εαυτό τους. Συνεπώς, ζουν μονάχα για τον εαυτό τους. “Ο σώζων εαυτόν σωθήτω” —αυτή είναι η ζωή και η φιλοσοφία του ανθρώπου, κι αυτό αντιπροσωπεύει και την ανθρώπινη φύση. Αυτά ακριβώς τα λόγια του Σατανά αποτελούν το δηλητήριο του Σατανά, και όταν οι άνθρωποι το δεχτούν μέσα τους, τότε αυτό γίνεται η φύση τους. Η φύση του Σατανά αποκαλύπτεται μέσα απ’ αυτά τα λόγια· αυτά την αντιπροσωπεύουν πλήρως. Αυτό το δηλητήριο γίνεται η ζωή των ανθρώπων και το θεμέλιο της ύπαρξής τους, και η διεφθαρμένη ανθρωπότητα κυριαρχείται μονίμως απ’ αυτό το δηλητήριο εδώ και χιλιάδες χρόνια» («Πώς να περπατήσει κανείς στο μονοπάτι του Πέτρου» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Τα λόγια του Θεού μού έδειξαν πως ο λόγος που δεν έκανα πράξη την αλήθεια ήταν ότι ήμουν γεμάτη με φιλοσοφίες του Σατανά για τη ζωή, όπως: «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω» «Μείνε σιωπηλός για αυτοπροστασία και επιδίωξε μόνο να ξεφύγεις από τη μομφή» «Άσε τα πράγματα να κυλήσουν, αν δεν επηρεάζουν κάποιον προσωπικά» «Όσο λιγότερες φασαρίες, τόσο καλύτερα» και «Όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα, τον τρώνε οι κότες». Είχαν γίνει μέρος του εαυτού μου εδώ και καιρό. Είχαν γίνει φύση μου. Είχα γίνει εγωίστρια, πανούργα και υστερόβουλη, επειδή ζούσα σύμφωνα με αυτές τις φιλοσοφίες. Δεν μπορούσα παρά να προστατεύω τα δικά μου συμφέροντα μπροστά σε ένα πρόβλημα. Πριν αρχίσω να πιστεύω, στην επαγγελματική και στην προσωπική μου ζωή, όποτε φοβόμουν πως κάτι ίσως πρόσβαλε κάποιον, ακόμα κι αν διέπραττε κάποιο αδίκημα, παρέμενα σιωπηλή. Συνέχισα να ζω σύμφωνα με αυτές τις σατανικές φιλοσοφίες ακόμα κι όταν άρχισα να πιστεύω. Δεν μπορούσα παρά να είμαι προστατευτική απέναντι στα συμφέροντά μου στο καθήκον μου, κι έτσι δεν μπορούσα να κάνω πράξη την αλήθεια. Η αδελφή Τσεν ήταν ένα τέτοιο παράδειγμα. Έβλεπα πως δεν έκανε πρακτικό έργο και δεν μπορούσε να δεχτεί την κριτική, πως ήταν μια ψευδοεπικεφαλής, κι έτσι θα έπρεπε να είχα πάρει θέσει και να την είχα αναφέρει. Όμως, φοβόμουν πως δεν θα πετύχαινα τίποτα με την αναφορά μου και θα έχανα το καθήκον μου. Φιλοσοφίες της ζωή μου ήταν το «Όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα, τον τρώνε οι κότες», και το «Όσο λιγότερες φασαρίες, τόσο καλύτερα». Ήμουν μια δειλή. Επέτρεπα σε ένα ανεύθυνο άτομο να διαταράσσει τα πράγματα χωρίς να τολμώ να πάρω θέση. Ήμουν πολύ εγωίστρια και δόλια. Η επιτέλεση του καθήκοντος και η προστασία των συμφερόντων του οίκου του Θεού είναι θετικά πράγματα και σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Όταν κάποιος διαταράσσει το έργο του οίκου του Θεού είναι ώρα να σταθούμε στο πλευρό του Θεού και να προστατεύσουμε τα συμφέροντά Του. Αυτό απαιτεί ο Θεός από τους εκλεκτούς Του. Είναι καθήκον και ευθύνη μου. Όμως, φοβόμουν να το διακινδυνεύσω και να θέσω σε κίνδυνο τα συμφέροντά μου, κι έτσι δεν τόλμησα να ορθώσω το ανάστημά μου για το έργο του οίκου του Θεού. Δεν εκπλήρωσα το καθήκον και την ευθύνη μου. Τι σόι πιστή ήμουν; Δεν πήρα το ρίσκο, αλλά αντ’ αυτού, συμβιβάστηκα με τον Σατανά και εθελοτυφλούσα. Επέτρεψα σε ένα ανεύθυνο άτομο να διαταράξει το έργο του οίκου του Θεού. Δεν τόλμησα να πάρω θέση. Δεν είχα καθόλου τσαγανό. Ζούσα χωρίς ίχνος ακεραιότητας ή αξιοπρέπειας. Είδα ξεκάθαρα πως διατάρασσε το έργο του οίκου του Θεού, κι όχι μόνο έκανα τα στραβά μάτια, αλλά ήθελα να ξεφύγω απ’ αυτό. Δεν στεκόμουν έτσι στο πλευρό του Σατανά και εναντιωνόμουν στον Θεό; Αυτό αποτελεί μέγιστη παράβαση για τον Θεό. Πραγματικά, όσο το σκέφτομαι, βλέπω πως δεν έκανα πράξη την αλήθεια και φοβόμουν πως θα έχανα το καθήκον μου αν ανέφερα την αδελφή Τσεν. Στην πραγματικότητα, όμως, όταν όλοι την αναφέραμε, εκείνη αποδεσμεύτηκε άμεσα. Το γεγονός αυτό με έκανε να νιώθω ντροπή και μου έδειξε πως στον οίκο του Θεού, ο Χριστός και η αλήθεια επικρατούν. Όποιος δεν κάνει πράξη την αλήθεια και παρακωλύει το έργο του οίκου του Θεού, δεν έχει βήμα σ’ αυτόν. Κάποια στιγμή, θα εξαλειφθεί αν δεν μετανοήσει. Όμως εγώ δεν θεωρούσα τα πράγματα βασιζόμενη στις αρχές της αλήθειας. Περιοριζόμουν από τη δύναμη και το κύρος. Έβλεπα την υπεύθυνη ως ανώτερή μου και σκεφτόμουν πως αν την πρόσβαλα, δεν θα αποκτούσα βήμα στον οίκο του Θεού. Θεωρούσα πως ο οίκος του Θεού ήταν το ίδιο σκοτεινός όπως ο κόσμος, χωρίς ίχνος αμεροληψίας και δικαιοσύνης. Δεν βλασφημούσα τον Θεό; Χωρίς την έκθεσή μου από τον Θεό μέσα στο περιβάλλον που δημιούργησε, χωρίς την κρίση και την παίδευση των λόγων Του, ακόμα δεν θα γνώριζα τι τρομερές συνέπειες περιμένουν όσους ζουν σύμφωνα με τις σατανικές φιλοσοφίες. Αν κάτι έμαθα απ’ αυτό είναι πως, ως πιστή, με το να ζω σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, να κάνω πράξη την αλήθεια και να τηρώ τις αρχές, αποκτώ μεγάλη γαλήνη και ηρεμία. Είναι επίσης μια δίκαιη συμπεριφορά που θα έπρεπε να επιδεικνύει κάθε πιστός. Αργότερα, όλοι στην ομάδα μας συναναστραφήκαμε πάνω σε όσα είχαμε βιώσει και κερδίσει. Είχαμε πάρει όλοι ένα μάθημα σε διαφορετικό βαθμό, ειδικά σε σχέση με τη δίκαιη διάθεση του Θεού. Το έργο της ομάδας άρχισε σταδιακά να αλλάζει προς το καλύτερο.

Αργότερα, στο καθήκον μου, μετά από έναν μήνα συνεργασίας με την αδελφή Λιού, την επικεφαλής μίας άλλης ομάδας, κατάλαβα πως ήταν αλαζονική και αυταρχική. Σχεδόν ποτέ δεν δεχόταν τις υποδείξεις των άλλων και είχε ήδη διαταράξει το έργο του οίκου του Θεού. Γνώριζα πως αυτήν τη φορά, έπρεπε να ενημερώσω τον επικεφαλής της εκκλησίας. Έπειτα, όμως, σκέφτηκα: «Δεν συνεργαζόμαστε πολύ καιρό, κι δεν τη γνωρίζω και τόσο καλά. Μήπως την έχω παρεξηγήσει; Τι θα γίνει αν, μετά από έρευνα, αποδειχτεί πως δεν έχει μεγάλο πρόβλημα; Τι θα νομίζουν ο επικεφαλής και οι άλλοι για μένα; Δεν θα νομίζουν πως είμαι σχολαστική; Κι αν το μάθαινε η αδελφή Λιού, τι θα σκεφτόταν για μένα; Τέλος πάντων, ας μην πω τίποτα». Ήμουν έτοιμη να αποσιωπήσω το γεγονός, όμως η συνείδησή μου με ήλεγχε. Θυμήθηκα πως στο παρελθόν, το ευαγγελικό έργο είχε πραγματικά διακινδυνεύσει επειδή δεν είχα αναφέρει την αδελφή Τσεν εγκαίρως. Το μετάνιωσα βαθιά. Σκέφτηκα: «Ο τρόπος ζωής μου δεν πρέπει να είναι εγωιστικός και ελεεινός. Αυτή τη φορά, δεν πρέπει να κάνω κάτι που θα το μετανιώσω». Εκείνη τη στιγμή, θυμήθηκα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Για όλους όσοι εκπληρώνουν το καθήκον τους, όσο βαθιά ή ρηχή κι αν είναι η κατανόησή τους για την αλήθεια, ο πιο απλός τρόπος άσκησης με τον οποίο μπορούν να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα είναι να σκέφτονται στα πάντα τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να εγκαταλείψουν τις εγωιστικές επιθυμίες, τις ατομικές προθέσεις και κίνητρα, τη φήμη και την κοινωνική θέση. Βάλε τα συμφέροντα του οίκου του Θεού πάνω απ’ όλα —αυτό είναι το ελάχιστο που οφείλει να κάνει κανείς. Εάν ένα άτομο που εκτελεί το καθήκον του δεν μπορεί να το κάνει ούτε αυτό, τότε πώς μπορεί να ειπωθεί ότι εκτελεί το καθήκον του; Δεν εκτελεί το καθήκον του κατ’ αυτόν τον τρόπο. Θα πρέπει πρώτα να λάβεις υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, να λάβεις υπόψη τα συμφέροντα του ίδιου του Θεού και να λάβεις υπόψη το έργο Του, και να θέσεις αυτές τις σκέψεις σε πρώτη προτεραιότητα· μόνο κατόπιν αυτού μπορείς να σκεφτείς τη σταθερότητα του κύρους σου ή τον τρόπο που σε βλέπουν οι άλλοι» («Πρόσφερε την αληθινή καρδιά σου στον Θεό, και θα μπορέσεις να αποκτήσεις την αλήθεια» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Τα λόγια του Θεού μού έδωσαν ένα μονοπάτι άσκησης: να δίνω προτεραιότητα στα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να μη σκέφτομαι τα δικά μου. Δεν θα έπρεπε να με νοιάζει τι σκέφτονται οι άλλοι για μένα, αλλά να κάνω το σωστό για το έργο του οίκου του Θεού. Δεν γνωριζόμασταν πολύ καιρό και δεν την ήξερα και τόσο καλά, αλλά είχα δει πως η συμπεριφορά της είχε διαταράξει το έργο του οίκου του Θεού. Ήξερα πως έπρεπε να μιλήσω γι’ αυτό που είχα δει, να διορθώσω τα κίνητρά μου και να εκπληρώσω το καθήκον και τις ευθύνες μου. Αργότερα, είπα στον επικεφαλής για τα προβλήματα της αδελφής Λιού, και μετά από έρευνα, αποδεσμεύτηκε σύμφωνα με τις αρχές. Όταν άκουσα τα νέα, ησύχασα και ανακουφίστηκα, κι ένιωσα πως είχα στηρίξει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Βίωσα επίσης πως ο μόνος τρόπος να ζει κανείς ουσιαστικά είναι να ζει σύμφωνα με τα λόγια του Θεού.