Από την Ζου Χονγκ, Κίνα

Όταν έγινα επικεφαλής εκκλησίας το 2018, ανακάλυψα ότι υπήρχε μια αδελφή ονόματι Γιανγκ που είχε καλό επίπεδο και επεδίωκε την αλήθεια. Σκέφτηκα: «Αν μπορέσω να την εκπαιδεύσω καλά, αυτό θα κάνει τη ζωή μου πιο εύκολη, το έργο μας θα βελτιωθεί, και η επικεφαλής μου θα με επαινέσει». Έτσι, αφιερώθηκα στην εκπαίδευσή της. Τη συναναστρεφόμουν όποτε συναντούσε οποιοδήποτε πρόβλημα και την όρισα επικεφαλής ομάδας. Σημείωσε γρήγορα πρόοδο και ήταν προσεκτική στο καθήκον της. Πολύ σύντομα, το έργο της ομάδας μας αυξήθηκε. Σκέφτηκα: «Αν είχα λίγα ακόμα άτομα σαν την αδελφή Γιανγκ, τότε όλο το έργο μας στην εκκλησία θα βελτιωνόταν σημαντικά. Θα μπορούσα να χαλαρώσω λίγο και θα είχαμε καλύτερα αποτελέσματα, κι όλοι θα έλεγαν ότι κάνω καλή δουλειά». Μια μέρα, χρειαζόμασταν επειγόντως κάποιον για να συντάξει έγγραφα σχετικά με τον εξαγνισμό και την εκδίωξη αντίχριστων και αμαρτωλών. Όλοι συμφωνήσαμε πως έπρεπε να το αναλάβει η αδελφή Γιανγκ. Προς έκπληξή μου, κατανόησε σύντομα τις αρχές και συνέταξε έγγραφα που ήταν αντικειμενικά και ακριβή. Η επικεφαλής μου ρωτούσε συχνά, αν είχαμε κάποιον που να ήταν καλός στον συνδυασμό εγγράφων και ήξερα πως η αδελφή Γιανγκ ήταν το κατάλληλο άτομο. Μα μόλις σκέφτηκα ότι θα έπαιρνε μετάθεση, καθώς και την επίπτωση που σίγουρα θα είχε αυτό στο έργο μας, δεν ήθελα να την αφήσω να φύγει, κι έτσι δεν την πρότεινα στην επικεφαλής.

Σε μια συνάθροιση μια μέρα, η επικεφαλής είπε ότι χρειάζονταν κάποιον για να συντάσσει έγγραφα σχετικά με τον εξαγνισμό και την εκδίωξη αντίχριστων και αμαρτωλών, και μας ρώτησε, αν είχαμε κάποιον να της στείλουμε. Σκέφτηκα: «Η αδελφή Γιανγκ θα ήταν καλή σ’ αυτό, μα αν την αφήσω να φύγει, θα πρέπει να εκπαιδεύσω κάποιον άλλον. Θα καταβάλω πάρα πολλή προσπάθεια. Τι θα σκεφτεί για εμένα η επικεφαλής μου, αν το έργο μας αρχίζει να μειώνεται; Η αδελφή Τανγκ είναι επίσης καλή στη σύνταξη εγγράφων, μα είναι λίγο παθητική στο καθήκον της και τείνει να χρειάζεται πολλή βοήθεια. Θα προτείνω αυτή για τη θέση. Με αυτόν τον τρόπο, θα προτείνω κάποιον για τη δουλειά και η αδελφή Γιανγκ δεν θα φύγει. Το έργο μας δεν θα επηρεαστεί». Έτσι, πρότεινα την αδελφή Τανγκ, εκθείασα τα δυνατά της σημεία και εκούσια δεν υποστήριξα την αδελφή Γιανγκ. Λίγες ημέρες αργότερα, η αδελφή Τανγκ επιλέχθηκε για το καθήκον. Αργότερα, έμαθα ότι η αδελφή Τανγκ δεν μπόρεσε να ανταπεξέλθει μόνη της. Σκέφτηκα: «Η αδελφή Γιανγκ θα μπορούσε να το διαχειριστεί, κανένα πρόβλημα. Μα δεν θέλω να φύγει. Είναι τόσο καλή στο καθήκον της. Τι θα συνέβαινε στο έργο μας, αν έφευγε;» Έτσι, επέλεξα και πάλι να μην προτείνω την αδελφή Γιανγκ. Λίγες ημέρες αργότερα, η επικεφαλής μου ρώτησε συγκεκριμένα για την αδελφή Γιανγκ και μας είπε να βρούμε αντικαταστάτη της όσο το δυνατόν ταχύτερα. Ήμουν πολύ αντίθετη σε αυτή την ιδέα. Σκέφτηκα: «Αν φύγει η αδελφή Γιανγκ, ποιος θα συντάσσει τα έγγραφα της εκκλησίας μας; Ακόμα κι αν μπορέσουμε να βρούμε κάποιον κατάλληλο, θα είναι απλώς νέος και δεν θα γνωρίζει τις αρχές. Θα χρειαστεί εκπαίδευση. Όχι μόνο το έργο μας θα υποφέρει, μα θα χρειαστεί σκληρή δουλειά και πολλή προσπάθεια από μέρους μου». Γνώριζα ότι έκανα λάθος που το σκεφτόμουν αυτό, μα συνέχισα να δικαιολογώ τον εαυτό μου: «Εγώ η ίδια εκπαίδευσα την αδελφή Γιανγκ. Αν φύγει, δεν θα έχουμε κανέναν στην ομάδα μας για τη θέση της. Πώς θα γίνει; Όχι, πρέπει να το συζητήσω με τους συναδέλφους μου και να γράψω στην επικεφαλής, ζητώντας της να κρατήσει την αδελφή Γιανγκ για λίγους ακόμα μήνες, μέχρι να εκπαιδεύσουμε κάποιον άλλον». Όταν το μοιράστηκα αυτό με τους δύο συναδέλφους μου, με επέπληξαν, λέγοντας: «Εκπαιδεύουμε κόσμο για να ασκήσουν το έργο του οίκου του Θεού. Με το που φύγει η αδελφή Γιανγκ, μπορούμε να εκπαιδεύσουμε κάποιον άλλον. Δεν είσαι εγωίστρια που προσπαθείς να εμποδίσεις την αποχώρηση της αδελφής Γιανγκ;» Μα δεν έκανα ενδοσκόπηση. Αντιθέτως, σκέφτηκα: «Είσαι τόσο γενναιόδωρη. Νομίζεις πως είναι εύκολο να εκπαιδεύεις ανθρώπους;» Ένιωθα όλο και πιο ταραγμένη και απρόθυμη, και παραπονέθηκα στους συναδέλφους μου, επειδή δεν μπορούσαν να δουν την οπτική μου πλευρά. Λίγο αργότερα, άρχισα να νιώθω σαν να καίγομαι, λες και είχα αρπάξει φωτιά, και ένιωθα παντού αδύναμη. Σκέφτηκα: «Ο καιρός είναι καλός, και δεν έχω κρυολογήσει. Αυτό είναι πολύ περίεργο». Συνειδητοποίησα πως αυτό ήταν ο Θεός που με παίδευε και ήθελε να πειθαρχήσω. Σκέφτηκα τα λόγια του Θεού: «Τώρα, όταν εργάζομαι ανάμεσά σας, εσείς συμπεριφέρεστε έτσι —αν έρθει η μέρα που δεν θα υπάρχει κανείς να σας προσέχει, δεν θα είστε σαν ληστές που έχουν αυτοανακηρυχθεί βασιλιάδες των δικών τους μικρών βουνών;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα: η προδοσία (1)). Συγκλονίστηκα όταν συνειδητοποίησα ότι τα λόγια του Θεού αποκάλυπταν ακριβώς τη δική μου κατάσταση. Αντιμετώπιζα την αδελφή Γιανγκ σαν να ήταν ιδιοκτησία μου. Σκέφτηκα ότι αφού την εκπαίδευσα, πρέπει να είναι δική μου, πρέπει να μείνει στην εκκλησία μου και να με κάνει να φανώ καλή στη δουλειά μου. Δεν θα άφηνα κανέναν να την πάρει. Στην πραγματικότητα, οι αδελφοί και οι αδελφές κάνουν το καθήκον τους στον οίκο του Θεού, και οι αποστολές τους προέρχονται όλες από τον Θεό. Ασκούν τα καθήκοντά τους όποτε και όπου τους χρειάζεται ο οίκος του Θεού, και όπως ο Θεός ορίζει. Κι όμως, υπήρξα ανειλικρινής και εξαπάτησα άλλους για χάρη της αίγλης και του κύρους μου, κάνοντας ό,τι μπορούσα, για να κρατήσω την αδελφή Γιανγκ μόνο για τον εαυτό μου. Δεν ήμουν ένας από τους «ληστές που έχουν αυτοανακηρυχθεί βασιλιάδες των δικών τους μικρών βουνών»; Είχα προσπαθήσει να ελέγξω την αδελφή Γιανγκ και να την απομακρύνω από τον Θεό. Αυτό έκαναν οι αντίχριστοι και αυτό ήταν ένα μονοπάτι προς την καταστροφή. Μόλις το συνειδητοποίησα αυτό, ένιωσα μεταμελημένη. Ήμουν τόσο αλαζονική και εγωίστρια.

Μετά, διάβασα τα εξής λόγια του Θεού: «Ποιο είναι το πρότυπο βάσει του οποίου οι πράξεις ενός ανθρώπου κρίνονται ως καλές ή κακές; Εξαρτάται από το κατά πόσο μέσα στις σκέψεις, τις εκφράσεις και τις ενέργειές σου κατέχεις μαρτυρία στο να κάνεις πράξη την αλήθεια και να βιώνεις την αλήθεια-πραγματικότητα. Αν δεν έχεις αυτήν την πραγματικότητα ή δεν το βιώνεις αυτό, τότε είσαι αδιαμφισβήτητα ένα κακοποιό στοιχείο» («Πρόσφερε την αληθινή καρδιά σου στον Θεό, και θα μπορέσεις να αποκτήσεις την αλήθεια» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). «Αν κάποιος πιστεύει στον Θεό, αλλά δεν δίνει προσοχή στα λόγια Του, δεν αποδέχεται την αλήθεια ούτε υποτάσσεται στις διευθετήσεις και τις ενορχηστρώσεις Του· εάν επιδεικνύει μόνο ορισμένες καλές συμπεριφορές, αλλά δεν είναι σε θέση να απαρνηθεί τη σάρκα και δεν εγκαταλείπει τίποτα από την υπερηφάνεια ή τα συμφέροντά του· αν, παρόλο που κατά τα φαινόμενα εκτελεί το καθήκον του, εξακολουθεί να ζει σύμφωνα με τις σατανικές του διαθέσεις και δεν έχει εγκαταλείψει στο ελάχιστο τις φιλοσοφίες και τους τρόπους ύπαρξης του Σατανά, και δεν αλλάζει —τότε πώς είναι δυνατόν να πιστεύει στον Θεό; Αυτό αποτελεί πίστη στη θρησκεία. Τέτοιοι άνθρωποι απαρνούνται κάποια πράγματα και δαπανούν μέρος του εαυτού τους επιφανειακά, αλλά το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν και η πηγή και η πνοή όλων αυτών που κάνουν δεν βασίζονται στα λόγια του Θεού ή στην αλήθεια· αντιθέτως, εξακολουθούν να ενεργούν σύμφωνα με τις δικές τους φαντασιώσεις, επιθυμίες και υποκειμενικές εικασίες, και οι φιλοσοφίες και οι διαθέσεις του Σατανά παραμένουν η βάση της ύπαρξης και των πράξεών τους. Σε ζητήματα των οποίων την αλήθεια δεν κατανοούν, δεν την αναζητούν· σε ζητήματα των οποίων την αλήθεια κατανοούν, δεν την κάνουν πράξη, δεν εξυμνούν τον Θεό ως σπουδαίο ούτε λατρεύουν την αλήθεια. Παρόλο που αποκαλούνται ακόλουθοι του Θεού, αυτό είναι μόνο στα λόγια· η ουσία των πράξεών τους είναι αποκλειστικά και μόνο η έκφραση των διεφθαρμένων διαθέσεών τους. Δεν υπάρχει κανένα σημάδι ότι το κίνητρο και η πρόθεσή τους είναι να κάνουν πράξη την αλήθεια και να ενεργήσουν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Άνθρωποι που σκέφτονται τα δικά τους συμφέροντα πριν από όλα τα άλλα, που εκπληρώνουν πρώτα τις δικές τους επιθυμίες και προθέσεις —πρόκειται για ανθρώπους που ακολουθούν τον Θεό; (Όχι.) Και μπορούν οι άνθρωποι που δεν ακολουθούν τον Θεό να επιφέρουν αλλαγή στη διάθεσή τους; (Όχι.) Κι αν δεν μπορούν να αλλάξουν τη διάθεσή τους, δεν είναι αξιολύπητοι;» (Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών). Σκέφτηκα τα λόγια του Θεού και αναλογίστηκα τη συμπεριφορά μου. Φαινόταν πως έκανα θυσίες για τον Θεό, μα το κίνητρό μου στο καθήκον μου ήταν να ικανοποιήσω τα δικά μου συμφέροντα. Όταν η επικεφαλής μου ζήτησε κάποιον που να μπορεί να συνδυάζει έγγραφα, ήξερα ότι η αδελφή Γιανγκ ήταν η καλύτερη για τη δουλειά. Μα είπα ψέματα και παραπλάνησα, για να προστατεύσω τα δικά μου συμφέροντα, και αντί αυτής πρότεινα την αδελφή Τανγκ. Ακόμα κι όταν είδα ότι η αδελφή Τανγκ δυσκολευόταν με αυτή τη δουλειά και ήξερα ότι μπορεί να προκαλούσε καθυστερήσεις στο έργο, ακόμα και τότε δεν πρότεινα την αδελφή Γιανγκ. Δεν σκέφτηκα τον οίκο του Θεού ούτε έδωσα σημασία στο θέλημα του Θεού. Απλώς χρησιμοποίησα τους αδελφούς και τις αδελφές ως εργαλεία, για να προστατεύσω την αίγλη και το κύρος μου. Ήμουν τόσο μοχθηρή, εγωίστρια και κακιά. Είχα πιστέψει στον Θεό για χρόνια, ωστόσο όλες οι σκέψεις και οι απόψεις μου βασίζονταν στις σατανικές μου διαθέσεις και στις τακτικές επιβίωσης του Σατανά. Δεν ακολούθησα τα λόγια του Θεού ούτε εξάσκησα την αλήθεια. Ήμουν μη πιστή, όπως αυτό που περιγράφουν τα λόγια του Θεού. Δεν γινόταν πλέον να είμαι εγωίστρια. Έπρεπε να προτείνω κάποιον με ταλέντο και μετά να εκπαιδεύσω περισσότερα άτομα για την εκκλησία μας. Κανονίσαμε να αναλάβει κάποιος το έργο της αδελφής Γιανγκ στην ομάδα μας και εκείνη μετατέθηκε. Αργότερα, έμαθα πως η αδελφή Γιανγκ είχε συντάξει γρήγορα τα έγγραφα σχετικά με τον εξαγνισμό και την εκδίωξη ανθρώπων. Όταν το άκουσα, ένιωσα άσχημα. Αν την είχα προτείνει νωρίτερα και είχα βάλει στην άκρη τα συμφέροντά μου, αυτό το έργο δεν θα είχε καθυστερήσει τόσο. Αυτό συνέβη εξαιτίας του εγωισμού μου. Είχα διαπράξει μια παράβαση και μια κακή πράξη. Το έλαβα αυτό ως προειδοποίηση να μη δώσω ξανά προτεραιότητα στα συμφέροντά μου εις βάρος του οίκου του Θεού.

Σκέφτηκα πως αυτή η εμπειρία με είχε αλλάξει λίγο, μα το ίδιο, παλιό πρόβλημα περίμενε απλώς τις σωστές συνθήκες, πριν εμφανιστεί και πάλι μοχθηρό. Λίγο αργότερα, η επικεφαλής μου ρώτησε για την αδελφή Λιου. Την ήθελε να πάει να βοηθήσει με το πότισμα νέων πιστών σε μια κοντινή εκκλησία. Δίστασα λίγο, μα συνειδητοποίησα ότι δεν πρέπει να είμαι εγωίστρια, ότι έπρεπε να στηρίξω το έργο της εκκλησίας, και ότι μπορούσα πάντα να εκπαιδεύσω κάποιον άλλον. Συμφώνησα να αφήσω την αδελφή Λιου να φύγει. Μα μετά είπε ότι η αδελφή Λι που ήταν υπεύθυνη για τον συνδυασμό των εγγράφων θα προβιβαζόταν και μου ζήτησε να γράψω μια αξιολόγηση. Αυτό παραήταν πολύ για εμένα. Αν η αδελφή Λι έφευγε, ποιος θα ήταν υπεύθυνος για τον συνδυασμό των εγγράφων; Δεν ήθελα να φύγει η αδελφή Λι, κι έτσι ανέβαλα τη σύνταξη της αξιολόγησής της. Ήθελα να καθυστερήσω την αποχώρησή της για μερικές ημέρες, έτσι ώστε η επικεφαλής μου να βρει πιθανώς κάποιον άλλον στο μεταξύ και να αφήσει την αδελφή Λι να μείνει. Η συνάδελφός μου στο έργο μου παρατήρησε ότι δεν έγραφα την αξιολόγηση και με πίεσε να το κάνω. Της έριξα στάχτη στα μάτια και είπα ότι θα το έκανα αμέσως, ωστόσο και πάλι δεν την έγραψα. Περίπου 10 ημέρες αργότερα, η συνάδελφός μου είπε: «Η επικεφαλής μας μετέθεσε την αδελφή Λι χωρίς την αξιολόγηση». Χρειάστηκα λίγο χρόνο για να το επεξεργαστώ. Έγινε τόσο γρήγορα! Όλα τα καλά άτομα της ομάδας μου είχαν απομακρυνθεί. Τώρα δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα στην εκκλησία. Αυτές οι σκέψεις γέμισαν το κεφάλι μου που κόντευε να εκραγεί. Ένιωθα ένα μεγάλο βάρος στην καρδιά. Δεν είχα όρεξη για τις επόμενες ημέρες. Απλώς σκεφτόμουν ότι έπρεπε να βρω άτομα και ότι πιεζόμουν πολύ. Έπρεπε να καταβάλω μεγάλη προσπάθεια. Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο περισσότερο με έτρωγε η ανησυχία, και είχα εξουθενωθεί.

Μια μέρα, όπως κατέβαινα τις σκάλες, παραπάτησα. Άκουσα έναν ήχο στο πόδι μου, σαν να σπάει το κόκαλο. Σκέφτηκα: «Ήρθε το τέλος μου. Δεν μπορώ να κάνω το καθήκον μου με σπασμένο πόδι». Ήξερα πως αυτό ήταν ο Θεός που ήθελε να πειθαρχήσω. Σκέφτηκα πως έβλεπα ανθρώπους να μετατίθενται ένας-ένας και πως είχα έρθει σε αντιπαράθεση με τον Θεό μέσα μου και είχα αντισταθεί σε όλα. Η στάση μου απέναντι στο καθήκον μου πρέπει να αηδίασε τον Θεό, επομένως ο Θεός μού είχε αφαιρέσει το καθήκον μου. Φοβήθηκα πολύ κάνοντας αυτή τη σκέψη. Επίσης, το πόδι μου πονούσε σαν τρελό. Συνέχισα να προσεύχομαι στον Θεό, πρόθυμη να μετανοήσω πραγματικά. Προς έκπληξή μου, μετά από το γεύμα την ίδια ημέρα, το πόδι μου ξαφνικά σταμάτησε να πονάει, σαν να μην είχε τραυματιστεί ποτέ. Ήξερα μέσα μου ότι αυτό ήταν προειδοποίηση από τον Θεό, έτσι ώστε να αναλογιστώ και να γνωρίσω τον εαυτό μου. Αναρωτήθηκα: «Γιατί βάζω πάντα πάνω απ’ όλα τα συμφέροντά μου;»

Αργότερα, είδα ένα βίντεο με μια ανάγνωση των λόγων του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Μέχρι να βιώσουν οι άνθρωποι το έργο του Θεού και να αποκτήσουν την αλήθεια, η φύση του Σατανά είναι αυτή που αναλαμβάνει τον έλεγχο και τους εξουσιάζει εκ των έσω. Τι περιλαμβάνει ακριβώς αυτή η φύση; Για παράδειγμα, γιατί είσαι εγωιστής; Γιατί προστατεύεις τη θέση σου; Γιατί έχεις τόσο ισχυρά συναισθήματα; Γιατί απολαμβάνεις εκείνα τα άδικα πράγματα; Γιατί σου αρέσουν εκείνα τα απεχθή πράγματα; Πού βασίζεται η αρέσκειά σου για αυτά τα πράγματα; Από πού προέρχονται αυτά τα πράγματα; Γιατί αποδέχεσαι αυτά τα πράγματα με τόση χαρά; Τώρα πια έχετε όλοι σας φτάσει στο σημείο να καταλάβετε ότι ο κύριος λόγος πίσω από όλα αυτά τα πράγματα είναι ότι βρίσκεται μέσα σας το δηλητήριο του Σατανά. Όσο για το ποιο είναι το δηλητήριο του Σατανά, αυτό μπορεί να εκφραστεί πλήρως με λέξεις. Για παράδειγμα, αν ρωτήσεις τους ανθρώπους, “Πώς θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι; Για ποιον λόγο θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι;” αυτοί θα απαντήσουν: “Ο σώζων εαυτόν σωθήτω”. Αυτή η μία φράση εκφράζει την ίδια τη ρίζα του προβλήματος. Η λογική του Σατανά έχει γίνει η ζωή των ανθρώπων. Ό,τι και να γίνει, οι άνθρωποι ενεργούν μονάχα για τον εαυτό τους. Συνεπώς, ζουν μονάχα για τον εαυτό τους. “Ο σώζων εαυτόν σωθήτω” —αυτή είναι η ζωή και η φιλοσοφία του ανθρώπου, κι αυτό αντιπροσωπεύει και την ανθρώπινη φύση. Αυτά ακριβώς τα λόγια του Σατανά αποτελούν το δηλητήριο του Σατανά, και όταν οι άνθρωποι το δεχτούν μέσα τους, τότε αυτό γίνεται η φύση τους. Η φύση του Σατανά αποκαλύπτεται μέσα απ’ αυτά τα λόγια· αυτά την αντιπροσωπεύουν πλήρως. Αυτό το δηλητήριο γίνεται η ζωή των ανθρώπων και το θεμέλιο της ύπαρξής τους, και η διεφθαρμένη ανθρωπότητα κυριαρχείται μονίμως απ’ αυτό το δηλητήριο εδώ και χιλιάδες χρόνια» («Πώς να περπατήσει κανείς στο μονοπάτι του Πέτρου» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»).

Τα λόγια του Θεού λένε ότι αφότου ο Σατανάς διέφθειρε την ανθρωπότητα, κάθε είδος σατανικού δηλητηρίου πότισε τις καρδιές μας και έγινε φύση μας. Όπως το: «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Όλοι ζουν με αυτό το σατανικό δηλητήριο, ό,τι κάνουμε εξυπηρετεί το δικό μας συμφέρον, και νομίζουμε πως αυτό είναι το σωστό και το πρέπον, κι έτσι γινόμαστε όλο και πιο εγωιστές και ανειλικρινείς. Αναλογίστηκα τον εαυτό μου. Όταν η επικεφαλής μετέθεσε άτομα μακριά από την εκκλησία μου, αντιστάθηκα και προσπάθησα να το εμποδίσω, φτάνοντας ακόμα και στον βαθμό της ανειλικρίνειας. Μεταχειρίστηκα ανθρώπους σαν να ήταν κτήμα μου και αρνήθηκα να τους στείλω στον οίκο του Θεού. Ήμουν τόσο εγωίστρια και άθλια, κι εντελώς παράλογη. Εμπόδιζα το έργο του οίκου του Θεού! Όταν ήρθε ο Κύριος Ιησούς για να εργαστεί, οι Φαρισαίοι προσπάθησαν να προστατεύσουν το κύρος τους και τα σπιτικά τους εμποδίζοντας ανθρώπους να Τον ακολουθήσουν. Φέρθηκαν στους πιστούς σαν να ήταν δικοί τους πιστοί και ανταγωνίστηκαν τον Κύριο γι’ αυτούς. Στο τέλος, προσέβαλαν τον Θεό και Αυτός τους τιμώρησε. Σε τι διέφερα εγώ από τους Φαρισαίους; Οι αδελφοί και οι αδελφές είναι τα πρόβατα του Θεού και ο οίκος του Θεού έχει το δικαίωμα να τους κατανέμει, όπως επιθυμεί. Δεν είχα κανένα δικαίωμα να επέμβω. Ως επικεφαλής εκκλησίας, πρέπει να κάνω το καθήκον μου όπως απαιτεί ο οίκος του Θεού και σύμφωνα με τις αρχές, να συναναστρέφομαι σχετικά με την αλήθεια, για να λύνω προβλήματα και να εκπαιδεύω ανθρώπους. Αυτό ήταν το καθήκον μου, η ευθύνη μου. Μα δεν ενδιαφέρθηκα για το θέλημα του Θεού ούτε κατένειμα ανθρώπους βάσει των αρχών. Δεν ήμουν πρόθυμη να προσπαθήσω να εκπαιδεύσω περισσότερους ανθρώπους. Δεν είχα προσφέρει οικειοθελώς όσους ήξερα ότι είναι ταλαντούχοι, μα προσπάθησα να τους κρατήσω υπό τον έλεγχό μου, κάνοντάς τους να εργάζονται και να υπηρετούν για το δικό μου κύρος. Δεν έκανα ό,τι ήθελα σε βάρος του οίκου του Θεού; Αψηφούσα τον Θεό και βάδιζα στο μονοπάτι των αντίχριστων. Φοβήθηκα κάνοντας αυτή τη σκέψη και ευχαρίστησα τον Θεό που με έκανε να πειθαρχήσω, και με απέτρεψε από το να κάνω περισσότερο κακό.

Αργότερα, είδα ένα άλλο βίντεο με μια ανάγνωση των λόγων του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Τα συναισθήματα του ανθρώπου είναι εγωιστικά και ανήκουν στον κόσμο του σκότους. Δεν υφίστανται προς όφελος του θελήματος και πολύ λιγότερο προς όφελος του σχεδίου του Θεού∙ έτσι, άνθρωπος και Θεός δεν μπορούν να εκφερθούν ποτέ στην ίδια πρόταση. Ο Θεός είναι αιώνια υπέρτατος και έντιμος, ενώ ο άνθρωπος είναι αιώνια μικρός, παντοτινά ανάξιος. Τούτο συμβαίνει επειδή ο Θεός κάνει πάντοτε θυσίες και αφιερώνει τον εαυτό Του στον άνθρωπο. O άνθρωπος, από την άλλη πλευρά, θέλει μόνο να λαμβάνει και αγωνίζεται μόνο για τον εαυτό του. Ο Θεός κοπιάζει αιώνια για την επιβίωση του ανθρωπίνου γένους, ενώ ο άνθρωπος δεν συνεισφέρει ποτέ τίποτα προς χάριν του φωτός ή του δικαίου. Ακόμη και αν ο άνθρωπος καταβάλει κάποια προσπάθεια για ένα χρονικό διάστημα, αυτή δεν μπορεί να αντέξει το παραμικρό χτύπημα, διότι η προσπάθεια του ανθρώπου αφορά μόνο το δικό του καλό και όχι των άλλων. Ο άνθρωπος είναι παντοτινά εγωιστής, ενώ ο Θεός είναι αιώνια ανιδιοτελής. Ο Θεός είναι η πηγή του δικαίου, του καλού και του ωραίου, ενώ ο άνθρωπος είναι αυτός που διαδέχεται και καθιστά εμφανή κάθε ασχήμια και κακό. Ο Θεός δεν θα αλλάξει ποτέ την ουσία Του, τη γεμάτη δίκαιο και ομορφιά, ενώ ο άνθρωπος είναι απολύτως ικανός, ανά πάσα στιγμή και σε κάθε περίπτωση, να προδώσει το δίκαιο και να απομακρυνθεί από τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Είναι πολύ σημαντική η κατανόηση της διάθεσης του Θεού). Τα λόγια του Θεού μού έδειξαν ότι ο Θεός είναι ανιδιοτελής. Ό,τι κάνει το κάνει για να μας σώσει, κι αυτό μας ωφελεί όλους. Ο οίκος του Θεού προωθεί και εκπαιδεύει ανθρώπους, έτσι ώστε όσοι αναζητούν την αλήθεια και έχουν καλό επίπεδο να μπορούν να εξασκηθούν περισσότερο και τελικά να αναλάβουν τις αποστολές του Θεού. Αυτό ωφελεί αδελφούς και αδελφές, καθώς και το έργο του οίκου του Θεού. Όσο για εμένα, είχα λάβει πρόθυμα το πότισμα και την τροφή των λόγων του Θεού, καθώς και εκπαίδευση από τον οίκο Του, μα δεν σκεφτόμουν να εκτελέσω το καθήκον μου, για να επιστρέψω την αγάπη του Θεού. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν πώς θα διατηρήσω ανθρώπους υπό τον έλεγχό μου. Για χάρη της αίγλης και του κύρους μου, δεν δίστασα να εμποδίσω την εκπαίδευση ανθρώπων από τον οίκο του Θεού, κάτι που καθυστέρησε το έργο του. Ήμουν τόσο εγωίστρια και μοχθηρή, και ακατάλληλη για να ζήσω ενώπιον του Θεού. Γνώριζα ότι δεν μπορούσα να συνεχίσω σε αυτόν τον δρόμο. Έπρεπε να παρέχω ταλαντούχους ανθρώπους στον οίκο του Θεού, έτσι ώστε περισσότεροι αδελφοί και αδελφές να μπορέσουν να κάνουν το καθήκον που έμελλε να κάνουν εξαρχής. Αφού σκέφτηκα καθαρά, βρήκα γρήγορα κάποιον, για να αναλάβει το έργο της αδελφής Λι, και προσέφερα τις ευχαριστίες μου στον Θεό. Παρότι το νέο πρόσωπο δεν γνώριζε τις αρχές κι εγώ έπρεπε να εργαστώ σκληρότερα, ένιωσα ήρεμη και χαλαρή. Ήμουν πρόθυμη να κάνω θυσίες και ό,τι μπορούσα, και να προσεύχομαι με τους αδελφούς και τις αδελφές, για να εκτελούμε σωστά το εκκλησιαστικό μας έργο.

Δύο εβδομάδες αργότερα, η επικεφαλής μου είπε: «Χρειαζόμαστε την αδελφή Τζάο, για να επεξεργαστεί προσχέδια άρθρων σε μια άλλη εκκλησία». Ακούγοντάς το, σκέφτηκα: «Πρέπει να σκεφτώ το συνολικό έργο του οίκου του Θεού. Δεν μπορώ πλέον να είμαι εγωίστρια. Από την άλλη πλευρά, μόλις αρχίσαμε να εκπαιδεύουμε μια άλλη αδελφή για να ασκήσει αυτό το έργο, και δεν γνωρίζει τις αρχές. Το έργο μας είναι βέβαιο πως θα υποφέρει. Καλύτερα η αδελφή Τζάο να μείνει εκεί που είναι». Συνειδητοποίησα ότι πάλι σκεφτόμουν τα δικά μου συμφέροντα. Σκέφτηκα πως βάδιζα στο μονοπάτι των αντίχριστων, διαταράσσοντας το έργο της εκκλησίας ξανά και ξανά, και προσβάλλοντας τη διάθεση του Θεού. Ένιωσα τόσο φοβισμένη. Τότε, θυμήθηκα τα λόγια του Θεού: «Μην κάνεις μονίμως πράγματα για το δικό σου καλό και μη σκέφτεσαι μονίμως τα δικά σου συμφέροντα· μη σκέφτεσαι καθόλου το κύρος, το γόητρο ή τη φήμη σου. Επίσης, μη λαμβάνεις υπόψη τα συμφέροντα του ανθρώπου. Πρέπει πρωτίστως να σκέφτεσαι τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να τα κάνεις προτεραιότητά σου. Θα πρέπει να νοιάζεσαι για το θέλημα του Θεού και να ξεκινήσεις σκεπτόμενος το αν υπήρξες αγνός ή όχι κατά την εκπλήρωση του καθήκοντός σου, αν έχεις κάνει ό,τι μπορούσες για να είσαι πιστός, αν έχεις βάλει τα δυνατά σου για να εκπληρώσεις τις ευθύνες σου, αν έχεις δώσει τα πάντα, καθώς και αν έχεις σκεφτεί ολόψυχα ή όχι το καθήκον σου και το έργο του οίκου του Θεού. Πρέπει να τα λαμβάνεις υπόψη αυτά τα πράγματα. Αν τα σκέφτεσαι συχνά, θα σου είναι πιο εύκολο να εκτελείς σωστά το καθήκον σου. Αν είσαι χαμηλού επιπέδου, η εμπειρία σου είναι επιφανειακή ή δεν είσαι ικανός στο επαγγελματικό έργο σου, τότε μπορεί να υπάρχουν κάποια λάθη ή ελλείψεις στο έργο σου και τα αποτελέσματα να μην είναι πολύ καλά —αλλά έχεις καταβάλει τη μέγιστη δυνατή προσπάθεια. Όταν δεν σκέφτεσαι τις δικές σου εγωιστικές επιθυμίες ή δεν σκέφτεσαι το συμφέρον σου στα όσα κάνεις, παρά νοιάζεσαι συνεχώς για το έργο του οίκου του Θεού, σκεπτόμενος τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και εκτελώντας καλά το καθήκον σου, τότε θα συγκεντρώσεις καλές πράξεις ενώπιον του Θεού. Οι άνθρωποι που εκτελούν αυτές τις καλές πράξεις είναι εκείνοι που κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα· έτσι, έχουν καταθέσει μαρτυρία» («Πρόσφερε την αληθινή καρδιά σου στον Θεό, και θα μπορέσεις να αποκτήσεις την αλήθεια» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Τα λόγια του Θεού μού έδειξαν το μονοπάτι της άσκησης. Έπρεπε να λαμβάνω υπόψη το θέλημα του Θεού και το έργο της εκκλησίας. Δεν μπορούσα να είμαι εγωίστρια και να κρατώ τους ταλαντούχους για εμένα. Έτσι, είπα μια προσευχή στον Θεό: «Αγαπημένε μου Θεέ, είμαι τόσο εγωίστρια και μοχθηρή, εμποδίζοντας συνεχώς τον οίκο του Θεού να προωθεί ανθρώπους, και επηρεάζοντας το έργο της εκκλησίας. Δεν θέλω να Σου αντιστέκομαι άλλο. Σε παρακαλώ, καθοδήγησέ με, για να απαρνηθώ τη σάρκα μου και να εξασκήσω την αλήθεια». Αφού προσευχήθηκα, πήγα και μίλησα στην αδελφή Τζάο σχετικά με τη μετάθεσή της. Παρότι μετατέθηκε, δεν ταράχτηκα όσο την προηγούμενη φορά. Αντιθέτως, ένιωσα ότι η ευγένεια και η ευλογία του Θεού μου επέτρεψε να παρέχω τόσο ταλέντο στον οίκο του Θεού. Επίσης, μπορούσα να κάνω το καθήκον μου και η καρδιά μου γέμισε ηρεμία και χαρά. Δοξασμένος να είναι ο Παντοδύναμος Θεός!