Από τη Χάο Λι, Κίνα

Τον Αύγουστο του 2019, ανέλαβα ηγετική θέση στην εκκλησία. Μία φορά, αμέσως μετά την ολοκλήρωση της συναναστροφής μου σε μια συνάθροιση, μια αδελφή μού είπε: «Αδελφή, η συναναστροφή σου σήμερα ήταν πραγματικά διαφωτιστική. Ακούγοντάς τη, το πρόβλημά μου λύθηκε». Η αδελφή Λι πετάχτηκε και συμφώνησε μαζί της. Αντικρύζοντας τα γεμάτα σεβασμό και θαυμασμό βλέμματά τους, ενθουσιάστηκα κι ένιωσα χωρίς να το θέλω αυταρέσκεια: «Πρέπει να είμαι καλύτερη από τους άλλους αδελφούς και αδελφές. Διαφορετικά, γιατί να με εκλέξουν;» Από τότε που αντιμετώπισα με επιτυχία ορισμένα προβλήματα στις συναθροίσεις, στους άλλους άρεσε να είναι γύρω μου και με αναζητούσαν για συναναστροφή όταν είχαν προβλήματα ή δυσκολίες. Ένιωθα ότι είχα τα προσόντα να είμαι επικεφαλής. Δεν μπορούσα να μην αισθάνομαι κάπως σπουδαία και ισχυρή και μου άρεσε η αίσθηση αυτή να με εκτιμούν και να με θαυμάζουν οι άλλοι.

Μία μέρα, όταν πήγα σε μια συνάθροιση διακόνων ως συνήθως, η αδελφή Γου ανέφερε ότι τον τελευταίο καιρό ζούσε με αλαζονική διάθεση και ήθελε πάντα να έχει τον τελευταίο λόγο απέναντι σε όσους δούλευαν μαζί της. Ήξερε ότι δεν είναι σωστό να είναι έτσι, όμως δεν μπορούσε να απαρνηθεί τον εαυτό της. Μας ζήτησε να μοιραστούμε κάποια συναναστροφή για να τη βοηθήσουμε. Μόλις ετοιμαζόμουν να ξεκινήσω, άρχισε να μιλά η αδελφή Χαν, η διάκονός μας για το ευαγγέλιο, αναπτύσσοντας μερικά σχετικά λόγια του Θεού και κάποια από τη δική της εμπειρία. Παρατήρησα ότι η αδελφή Γου άκουγε προσεκτικά και κουνούσε επιδοκιμαστικά το κεφάλι της, με ένα χαμόγελο στα χείλη. Το θέαμα αυτό με έκανε να νιώσω πραγματικά άβολα και σκέφτηκα: «Εγώ είμαι η επικεφαλής εδώ κι εγώ θα πρέπει να αντιμετωπίσω αυτό το πρόβλημα. Γιατί μου το αρπάζεις μέσα από τα χέρια; Το κάνεις να φαίνεται σαν να μην ξέρω πώς να το χειριστώ. Σε καμία περίπτωση δεν θα σε αφήσω να μου κλέψεις τη δόξα, αλλιώς όλοι θα νομίζουν ότι ως επικεφαλής δεν μπορώ να συγκριθώ ούτε καν με διάκονο. Πρέπει να αλλάξω θέμα αμέσως». Είπα, λοιπόν, αμέσως μόλις η αδελφή Χαν σταμάτησε να μιλάει, χωρίς δεύτερη σκέψη για το αν το πρόβλημα της αδελφής Γου είχε αντιμετωπιστεί ικανοποιητικά: «Κύρια πρόθεση του Θεού τώρα είναι η διάδοση και η κατάθεση μαρτυρίας για το ευαγγέλιο της βασιλείας, ώστε περισσότεροι άνθρωποι να ακούσουν τη φωνή Του και να έλθουν ενώπιόν Του το συντομότερο δυνατό». Καθώς συναναστρεφόμουν, παρακολουθούσα την αδελφή Γου και δεν ένιωθα άνετα μέχρι που είδα ότι με άκουγε με προσοχή. Μόλις τελείωσα, πήρε τον λόγο η αδελφή Χαν με μερικές σχετικά καλές προσεγγίσεις για τη διάδοση του ευαγγελίου. Αυτό που έλεγε ήταν πολύ ξεκάθαρο, και παρατήρησα ότι η αδελφή Γου άκουγε προσεκτικά τα όσα έλεγε, κουνώντας ταυτόχρονα το κεφάλι της με επιδοκιμασία. Ένιωσα πολύ ενοχλημένη, σαν να ήταν ντροπή για μένα. Σκέφτηκα: «Εγώ είμαι η επικεφαλής, κι εσύ διάκονος. Πώς να κάνω τη δουλειά μου όταν κερδίζεις το πάνω χέρι κατ’ αυτόν τον τρόπο; Αν αρχίσουν όλοι να σε θαυμάζουν, ποιος θα νοιάζεται για όσα λέω;» Μετά απ’ αυτήν τη σκέψη, τη διέκοψα αυστηρά κι άρχισα να αναπτύσσω τη δική μου συναναστροφή. Ήταν μια πραγματικά άβολη στιγμή. Εκείνο το απόγευμα, η αδελφή Γου ανέφερε ότι δεν υπήρχαν άτομα να κάνουν το έργο του ποτίσματος και δεν ήξερε πώς να λύσει το πρόβλημα. Η αδελφή Χαν άρχισε να συναναστρέφεται σχετικά με ορισμένες πρακτικές προσεγγίσεις, ενσωματώνοντας και τη δική της εμπειρία. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, είδα την αδελφή Γου για άλλη μία φορά να γνέφει κάθε τόσο επιδοκιμαστικά και ένιωσα πραγματική ζήλια. Σκέφτηκα: «Εγώ είμαι η επικεφαλής. Νομίζεις ότι δεν ξέρω πώς να συναναστραφώ μαζί της; Μάλλον πιστεύεις ότι είσαι πραγματικά ικανή, ενώ το μόνο που κάνεις είναι σκέτη επίδειξη». Ήμουν πολύ θυμωμένη με την αδελφή Χαν και σκεφτόμουν ότι καλό θα ήταν να εμβαθύνω στο έργο της και να τη βάλω στη θέση της, ώστε να μην κάνει σκέτη επίδειξη. Με αυτήν τη σκέψη, τη ρώτησα: «Αδελφή Χαν, το έργο του ευαγγελίου στις ομάδες που διευθύνεις δεν είναι και τόσο αποδοτικό. Μήπως δεν το κάνεις με την καρδιά σου;» Σε αυτήν την ερώτηση, η αδελφή Χαν φάνηκε να νιώθει λίγο άβολα, και μετά είπε: «Αδελφή, μπορώ να το δεχτώ αυτό. Όταν επιστρέψω, θα συνοψίσω τους λόγους που δεν είναι πολύ επιτυχημένο και θα κάνω την αυτοκριτική μου». Συνέχισα λέγοντας γρήγορα: «Τότε, όταν επιστρέψεις, πρέπει επειγόντως να συνοψίσεις και να αντιστρέψεις την απόκλιση. Ως διάκονος του ευαγγελίου, οφείλεις να αναλάβεις ηγετικό ρόλο. Διαφορετικά, πώς θα παρακινηθούν οι αδελφοί και οι αδελφές να διαδώσουν το ευαγγέλιο;» Σε απάντηση, η αδελφή Χαν κούνησε το κεφάλι της καταφατικά με κάποια δυσκολία. Βλέποντάς τη να σκύβει ήσυχα το κεφάλι, ένιωσα κάποιες τύψεις, ήμουν, όμως, και ψωροπερήφανη: «Τώρα τι λες γι’ αυτό το ύφος που είχες μόλις τώρα, λες και δεν σε φτάνω; Μόλις εξετάζω το έργο σου, δεν μοιάζεις και τόσο σπουδαία. Δεν είσαι και τόσο περήφανη τώρα, έτσι δεν είναι;» Ανέκτησα έτσι τη θέση μου, μιλώντας για μία ακόμη φορά με αυτοπεποίθηση και κανονίζοντας και άλλες εργασίες. Ήταν ήδη πέσει το σκοτάδι εκείνη την ώρα, και η αδελφή Γου κι εγώ είχαμε κι άλλα καθήκοντα να συζητήσουμε εκείνο το βράδυ. Αρχικά ήθελα η αδελφή Χαν να μείνει και να συζητήσει πράγματα μαζί μας, έπειτα όμως ανησύχησα ότι μου θα έκλεβε ξανά τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Δεν θα με έκανε αυτό να φαίνομαι ανίκανη; Σκέφτηκα ότι το καλύτερο θα ήταν να πάει σπίτι της. Όταν την είδα να φεύγει με δυσαρεστημένο βλέμμα, αισθάνθηκα λίγο ένοχη και αναρωτήθηκα αν ένιωθε ότι την είχα περιορίσει. Όμως, εκείνη τη στιγμή το σκέφτηκα φευγαλέα και δεν το εξέτασα άλλο. Απλώς το άφησα να περάσει έτσι.

Αφού πέρασαν μερικές ακόμη μέρες, ανέφερα στην αδελφή Λι, η οποία δούλευε μαζί μου, τον τρόπο με τον οποίο είχα συμπεριφερθεί προς την αδελφή Χαν. Με αντιμετώπισε λέγοντας: «Αυτή είναι διάθεση του αντίχριστου. Όταν, ως επικεφαλής, αποκλείεις και καταπιέζεις κάποιον που σε ξεπερνά, αυτό είναι πρόβλημα πολύ σοβαρής φύσης. Δεν θα πρέπει τα πιο ταλαντούχα μέλη της εκκλησίας να είναι μαζί σου στο τιμόνι;» Το στομάχι μου ανακατεύτηκε κι ένιωσα πολύ άβολα όταν το άκουσα αυτό. Μόνο τότε συνειδητοποίησα τη σοβαρότητα του ζητήματος. Σκέφτηκα ξανά τις αλληλεπιδράσεις μου με την αδελφή Χαν. Είχα χρησιμοποιήσει τα μειονεκτήματά της για να την αποκλείσω ώστε να μη βγει μπροστά μου. Δεν την καταπίεζα; Ήταν κακό αυτό που έκανα! Όσο περισσότερο σκεφτόμουν τη συμπεριφορά μου, τόσο περισσότερο φοβόμουν, κι έτσι ήλθα ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκα: «Θεέ μου! Μέσω της αντιμετώπισης από την αδελφή Λι σήμερα, συνειδητοποίησα ότι καταπιέζοντας και αποκλείοντας την αδελφή Χαν αποκάλυψα μια διάθεση αντίχριστου. Με ένα τόσο σημαντικό έργο, εάν δεν διορθώσω αυτήν τη διάθεση, ποιος ξέρει πόσο κακό θα διαπράξω! Ω Θεέ μου! Θέλω να αλλάξω —Σε παρακαλώ, καθοδήγησέ με».

Μετά από αυτό, διάβασα το εξής στα λόγια του Θεού: «Οι αντίχριστοι οικειοποιούνται τα πάντα από τον οίκο του Θεού και την περιουσία της εκκλησίας και τ’ αντιμετωπίζουν σαν δική τους προσωπική περιουσία, που πρέπει όλη να τη διαχειρίζονται εκείνοι, και δεν επιτρέπουν σε κανέναν άλλον να παρεμβαίνει σ’ αυτό. Το μόνο που σκέφτονται όταν κάνουν το έργο της εκκλησίας είναι τα δικά τους συμφέροντα, η θέση και η υπερηφάνεια τους. Δεν επιτρέπουν σε κανέναν να βλάψει τα συμφέροντά τους, πόσο μάλλον αφήνουν ν’ απειλήσει τη φήμη και τη θέση τους οποιοσδήποτε έχει επίπεδο ή είναι σε θέση να μιλήσει για τη βιωματική του μαρτυρία. Κι έτσι, προσπαθούν να καταστείλουν και ν’ αποκλείσουν ως ανταγωνιστές όσους είναι σε θέση να μιλήσουν για μια βιωματική μαρτυρία και μπορούν να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια και να εφοδιάσουν τον εκλεκτό λαό του Θεού· προσπαθούν απεγνωσμένα ν’ απομονώσουν εντελώς αυτούς τους ανθρώπους από οποιονδήποτε άλλο, να διασύρουν εντελώς τ’ όνομά τους και να τους καταστρέψουν. Μόνο τότε νιώθουν γαλήνη οι αντίχριστοι. Αν αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι ποτέ αρνητικοί και μπορούν να συνεχίσουν να κάνουν το καθήκον τους, να μιλούν για τη μαρτυρία τους και να στηρίζουν τους άλλους, τότε οι αντίχριστοι στρέφονται στην ύστατη λύση, που είναι να τους βρουν ελαττώματα και να τους καταδικάσουν ή να τους παγιδεύσουν και να επινοήσουν λόγους για να τους βασανίσουν και να τους τιμωρήσουν, έως ότου τους αποπέμψουν από την εκκλησία. Μόνο τότε χαλαρώνουν τελείως οι αντίχριστοι. Αυτό είναι το πιο ύπουλο και κακόβουλο χαρακτηριστικό των αντίχριστων. Αυτό που τους προκαλεί τον μεγαλύτερο φόβο και τη μεγαλύτερη ανησυχία είναι οι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια και που διαθέτουν αληθινή βιωματική μαρτυρία, επειδή ο εκλεκτός λαός του Θεού εγκρίνει και στηρίζει περισσότερο τους ανθρώπους που έχουν τέτοια μαρτυρία, παρά εκείνους που φλυαρούν άσκοπα για λόγια και δόγματα. Οι αντίχριστοι δεν διαθέτουν αληθινή βιωματική μαρτυρία ούτε είναι σε θέση να κάνουν πράξη την αλήθεια. Στην καλύτερη περίπτωση, μπορούν να κάνουν κάποιες καλές πράξεις για να καλοπιάσουν τους άλλους. Όμως, όσες καλές πράξεις κι αν κάνουν ή όσα ευχάριστα πράγματα κι αν λένε, αυτά και πάλι δεν συγκρίνονται με τα οφέλη και τα πλεονεκτήματα που μπορεί ν’ αποφέρει στους ανθρώπους μια καλή βιωματική μαρτυρία. Τίποτε δεν μπορεί να υποκαταστήσει τις επιδράσεις που έχει η παροχή και το πότισμα του εκλεκτού λαού του Θεού από εκείνους που μπορούν να μιλήσουν για τη βιωματική τους μαρτυρία. Κι έτσι, όταν οι αντίχριστοι βλέπουν κάποιον να μιλά για τη βιωματική του μαρτυρία, το βλέμμα τους τον διαπερνάει σαν βέλος. Η οργή φουντώνει μέσα τους, το μίσος τους μεγαλώνει, και ανυπομονούν να κλείσουν το στόμα του ανθρώπου που μιλάει ώστε να μην πει λέξη παραπάνω. Αν συνεχίσει να μιλάει, η φήμη των αντίχριστων θα καταστραφεί ολοσχερώς, το άσχημο πρόσωπό τους θα εκτεθεί εντελώς και θα το δουν όλοι, οπότε οι αντίχριστοι βρίσκουν ένα πρόσχημα για ν’ αναστατώσουν και να καταστείλουν το άτομο που μιλά για τη μαρτυρία του. Οι αντίχριστοι επιτρέπουν μόνο στον εαυτό τους να παραπλανά τους άλλους με λόγια και δόγματα. Δεν επιτρέπουν στους εκλεκτούς του Θεού να δοξάζουν τον Θεό μιλώντας για τις βιωματικές μαρτυρίες τους, και αυτό δείχνει ποιους ανθρώπους μισούν και φοβούνται περισσότερο. Όταν κάποιος διακρίνεται χάρη στο λίγο έργο που κάνει ή όταν κάποιος μπορεί να μιλήσει για αληθινή βιωματική μαρτυρία, με αποτέλεσμα ο εκλεκτός λαός του Θεού να λαμβάνει οφέλη, διαπαιδαγώγηση και υποστήριξη, κι έτσι να επαινούν όλοι αυτόν τον άνθρωπο, οι αντίχριστοι πλημμυρίζουν με φθόνο και μίσος στην καρδιά τους και προσπαθούν να τον αποκλείσουν και να τον καταστείλουν. Σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπουν σε τέτοιους ανθρώπους ν’ αναλάβουν οποιοδήποτε έργο, προκειμένου να μην αποτελέσουν απειλή για τη δική τους θέση. Οι άνθρωποι που κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα βοηθούν να τονιστεί και να επισημανθεί η ένδεια, η αθλιότητα, η ασχήμια και η μοχθηρία των αντίχριστων όταν είναι εκείνοι παρόντες, οπότε όταν οι αντίχριστοι επιλέγουν έναν συνάδελφο ή συνεργάτη, ποτέ δεν επιλέγουν ανθρώπους που κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα, ποτέ δεν επιλέγουν ανθρώπους που μπορούν να μιλήσουν για τη βιωματική τους μαρτυρία και ποτέ δεν επιλέγουν ειλικρινείς ανθρώπους ή ανθρώπους που μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια. Αυτούς τους ανθρώπους φθονούν και μισούν περισσότερο οι αντίχριστοι και είναι βραχνάς γι’ αυτούς» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος πρώτο)]. Διαπίστωσα από τα λόγια του Θεού ότι το κύριο χαρακτηριστικό της διάθεσης του αντίχριστου είναι να θεωρεί ότι η εξουσία είναι η ίδια του η ζωή, να θέλει διαρκώς να μονοπωλεί το ενδιαφέρον στο καθήκον του και να θέλει να έχει τα ηνία. Τη στιγμή που θα τον ξεπεράσει κάποιος, θα απειλήσει το κύρος ή την εξουσία του, θα τον αποκλείσει και θα τον καταπιέσει, και μάλιστα σε σημείο που να παραβλάπτει αδιάκριτα το έργο της εκκλησίας. Κάνοντας την αυτοκριτική μου από τότε που ανέλαβα ηγετική θέση, δεν είχα επικεντρωθεί στο ποιες ήταν οι ευθύνες μου στο πλαίσιο του καθήκοντός μου και στο πώς θα έπρεπε να επιτελώ πρακτικό έργο, αλλά στο κύρος που μου προσέφερε το κύρος μου. Για να προστατεύσω αυτό το κύρος, δεν είχα επιτρέψει σε κανέναν να με ξεπεράσει. Η συναναστροφή της αδελφής Χαν σχετικά με την αλήθεια έλυσε το πρόβλημα της αδελφής Γου. Αυτό δείχνει ότι ανέλαβε ένα φορτίο, κι αυτό είναι θετικό, εγώ όμως δεν ήμουν χαρούμενη που είχε διορθωθεί η κατάσταση της αδελφής Γου. Αντιθέτως, φοβόμουν ότι η αδελφή Χαν θα έδειχνε καλύτερη από μένα και αγωνιούσα ότι θα χάσω τη θέση μου στις καρδιές των άλλων, ότι δεν θα με θαυμάζουν πια. Άλλαζα επίτηδες το θέμα ώστε να μη δώσω στην αδελφή Χαν την ευκαιρία να μιλήσει. Όταν είδα να κερδίζει τον έπαινο των άλλων στη συναναστροφή της, σκόπιμα τη δυσκόλεψα ρωτώντας τη για το έργο της. Την έκανα να φαίνεται κακή και δεν σταμάτησα έως ότου οι άλλοι να μην τη θαυμάζουν πια. Προκειμένου να εδραιώσω τη θέση μου, είχα στην πραγματικότητα χρησιμοποιήσει αυτήν την κακή και ποταπή τακτική για να καταπιέσω και να αποκλείσω κάποια που ήταν σε θέση να συναναστραφεί την αλήθεια. Η φύση μου ήταν πραγματικά μοχθηρή! Δεν είχα αποκαλύψει τη διάθεση αντίχριστου; Σκέφτηκα έναν αντίχριστο που είχε εκδιώξει η εκκλησία λίγες μόλις μέρες πριν. Συνεχώς καταπίεζε και απέκλειε αδελφούς και αδελφές που εξέφραζαν διαφορετικές απόψεις ή που ήταν καλύτεροι από αυτόν, χωρίς να αναλογίζεται το έργο της εκκλησίας. Στο τέλος εκδιώχθηκε επειδή έκανε κάθε είδους κακό. Με όλα όσα είχα κάνει στην αδελφή Χαν, ποια ήταν η διαφορά μου με εκείνον τον αντίχριστο; Βάδιζα στο μονοπάτι του αντίχριστου.

Αργότερα, διάβασα το εξής στα λόγια του Θεού: «Ό,τι κι αν κάνεις, είτε είναι σημαντικό είτε όχι, θα χρειάζεσαι πάντα να υπάρχει κάποιος εκεί για να σε συνδράμει, να σου δίνει υποδείξεις και συμβουλές ή να κάνει πράγματα σε συνεργασία μαζί σου. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να διασφαλιστεί ότι θα κάνεις τα πράγματα πιο σωστά, θα κάνεις λιγότερα λάθη και θα είναι λιγότερο πιθανό να παραστρατήσεις —είναι καλό αυτό. Πιο συγκεκριμένα, το να υπηρετείς τον Θεό, είναι μεγάλη υπόθεση, ενώ το να μην διορθώνεις τη διεφθαρμένη σου διάθεση θα μπορούσε να σε βάλει σε κίνδυνο! Όταν οι άνθρωποι έχουν σατανικές διαθέσεις, μπορεί να επαναστατήσουν εναντίον του Θεού και να Του εναντιωθούν ανά πάσα στιγμή και σε οποιοδήποτε μέρος. Οι άνθρωποι που ζουν με βάση σατανικές διαθέσεις μπορούν να αρνηθούν τον Θεό, να Του εναντιωθούν και να Τον προδώσουν ανά πάσα στιγμή. Οι αντίχριστοι είναι πολύ ηλίθιοι, δεν το συνειδητοποιούν αυτό και σκέφτονται: “Δυσκολεύτηκα αρκετά ν’ αποκτήσω εξουσία, γιατί να τη μοιραστώ με οποιονδήποτε άλλο; Αν τη δώσω σε άλλους, αυτό σημαίνει ότι δεν θα έχω τίποτα για τον εαυτό μου, έτσι δεν είναι; Πώς μπορώ να επιδείξω τα ταλέντα και τις ικανότητές μου χωρίς εξουσία;” Δεν ξέρουν ότι αυτό που έχει εμπιστευτεί ο Θεός στους ανθρώπους δεν είναι εξουσία ή θέση, αλλά καθήκον. Οι αντίχριστοι αποδέχονται μόνο την εξουσία και τη θέση, αφήνουν τα καθήκοντά τους στην άκρη και δεν κάνουν πραγματικό έργο. Αντίθετα, επιδιώκουν μόνο τη φήμη, το κέρδος και τη θέση και το μόνο που θέλουν είναι να πάρουν την εξουσία, να ελέγχουν τον εκλεκτό λαό του Θεού και να ενδίδουν στα οφέλη της θέσης αυτής. Είναι πολύ επικίνδυνο το να πράττεις κατ’ αυτόν τον τρόπο —έτσι εναντιώνεσαι στον Θεό! Όποιος επιδιώκει φήμη, κέρδος και θέση αντί να κάνει σωστά το καθήκον του παίζει με τη φωτιά, παίζει με τη ζωή του. Όσοι παίζουν με τη φωτιά και με τη ζωή τους μπορεί ανά πάσα στιγμή να αυτοκαταδικαστούν. Σήμερα, ως επικεφαλής ή ως εργάτης, υπηρετείς τον Θεό, κάτι που δεν είναι συνηθισμένο πράγμα. Δεν κάνεις πράγματα για κάποιο άτομο, ούτε βέβαια δουλεύεις για να πληρώνεις λογαριασμούς και να φέρνεις φαγητό στο τραπέζι. Αντίθετα, εκτελείς το καθήκον σου στην εκκλησία. Και δεδομένου, ειδικότερα, ότι το καθήκον αυτό σού το έχει αναθέσει ο Θεός, τι συνεπάγεται η εκτέλεσή του; Συνεπάγεται ότι είσαι υπόλογος απέναντι στον Θεό για το καθήκον σου, είτε το κάνεις καλά είτε όχι. Στο τέλος, πρέπει να λογοδοτήσεις στον Θεό, πρέπει να υπάρξει ένα αποτέλεσμα. Αυτό που έχεις αποδεχτεί είναι μια ανάθεση από τον Θεό, μια ιερή ευθύνη, επομένως ανεξάρτητα από το πόσο σημαντική ή ασήμαντη είναι αυτή η ευθύνη, είναι μια σοβαρή υπόθεση. Πόσο σοβαρή είναι; Σε μικρότερη κλίμακα, αφορά το κατά πόσο μπορείς να αποκτήσεις την αλήθεια σε αυτήν τη ζωή και το πώς σε βλέπει ο Θεός. Σε μεγαλύτερη κλίμακα, σχετίζεται άμεσα με τις προοπτικές και το πεπρωμένο σου, με την έκβασή σου. Αν διαπράττεις το κακό και εναντιώνεσαι στον Θεό, θα καταδικαστείς και θα τιμωρηθείς. Ό,τι κάνεις όταν εκτελείς το καθήκον σου καταγράφεται από τον Θεό, Εκείνος δε έχει τις δικές Του αρχές και πρότυπα για τον τρόπο με τον οποίο βαθμολογείται και αξιολογείται αυτό. Ο Θεός καθορίζει την έκβασή σου με βάση όλα όσα εκδηλώνεις όσο εκτελείς το καθήκον σου» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος πρώτο)]. Έμαθα από τα λόγια του Θεού ότι το να είσαι επικεφαλής ή εργάτης είναι σημαντικό έργο που δεν μπορείς να το παίρνεις αψήφιστα. Δεν μπορείς να είσαι αλαζονικός ή ισχυρογνώμων. Απαιτεί σεβασμό προς τον Θεό και αρμονική συνεργασία με τους άλλους αδελφούς και αδελφές. Πρέπει να αναζητάς περισσότερο την αλήθεια και να ακούς τις υποδείξεις των άλλων, ώστε να μην υπάρχει περίπτωση να ακολουθήσεις λάθος δρόμο. Ο Θεός δίνει στον καθένα διαφορετικό επίπεδο και κάθε άτομο έχει τη δική του κατανόηση. Ένα άτομο μόνο του έχει περιορισμένη εμπειρία και μπορεί να δει τα πράγματα από μία μόνο οπτική γωνία. Για την επίτευξη καλών αποτελεσμάτων στο καθήκον μας απαιτείται η συνεργασία όλων, καθώς και να αντισταθμίζουμε ό,τι λείπει από τον άλλον. Η αδελφή Χαν πρότεινε μερικές καλές προσεγγίσεις άσκησης που αντιστάθμιζαν τέλεια τις ελλείψεις της συναναστροφής μου. Ήταν καλό αυτό! Όμως το κύρος μου ήταν πιο σημαντικό για μένα από οτιδήποτε άλλο, ήθελα, λοιπόν, απλώς να κάνω επίδειξη προκειμένου οι άλλοι να με θαυμάζουν, να με λατρεύουν. Βλέποντας την αδελφή Χαν να συναναστρέφεται καλά, κλέβοντάς μου τον πρωταγωνιστικό ρόλο, απλώς την απέκλεισα και την καταπίεσα. Δεν ζούσα με βάση δηλητηριώδεις απόψεις του Σατανά, όπως «Είμαι κύριος του εαυτού μου τόσο στον ουρανό όσο και στη γη» και «Μπορεί να υπάρξει μόνο ένα κυρίαρχο αρσενικό»; Δεν με ένοιαζε αν οι συναθροίσεις μας ήταν καρποφόρες ή αν οι αδελφοί κι οι αδελφές μπορούσαν να βρουν λύσεις για την κατάστασή τους. Δεν σκεφτόμουν καν αν η αδελφή Χαν ένιωθε περιορισμένη ή πληγωμένη. Ήμουν αποφασισμένη να επιδιώξω την ικανοποίηση των δικών μου φιλοδοξιών και επιθυμιών. Πόσο μοχθηρή και ποταπή ήμουν! Υπηρετούσα ως επικεφαλής της εκκλησίας, όμως δεν κατόρθωνα να φέρω τους αδελφούς και τις αδελφές ενώπιον του Θεού. Δεν βοηθούσα τους άλλους να αποκτήσουν γνώση του Θεού, αλλά ήθελα να τους έχω υπό τον έλεγχό μου, να τους κάνω να με θαυμάζουν και να περιστρέφονται γύρω μου. Αυτό ήταν ενάντια στον Θεό, ήταν ο δρόμος ενός αντίχριστου! Εάν δεν μετανοούσα, σίγουρα θα πρόσβαλλα τη διάθεση του Θεού και θα αποκλειόμουν.

Αναλογιζόμενη το πώς είχα συμπεριφερθεί στην αδελφή Χαν, είδα πόσο κακόβουλη ήταν η διάθεσή μου, πόσο μου έλειπε η ανθρώπινη φύση. Ένιωθα αηδιασμένη και περιφρονούσα τον εαυτό μου. Ήθελα να αναζητήσω ένα μονοπάτι άσκησης για να διορθώσω τη σατανική μου διάθεση το συντομότερο δυνατό. Αργότερα, παρακολούθησα ένα βίντεο με την ανάγνωση των λόγων του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Υπάρχουν αρχές στις ενέργειες του Θεού. Η προσέγγισή Του απέναντι στην ανθρωπότητα δείχνει στοργή, ενδιαφέρον και αγάπη. Ο Θεός θέλει το καλύτερο για τους ανθρώπους —αυτή είναι η πηγή και η αρχική πρόθεση πίσω από όλες τις ενέργειες του Θεού. Από την άλλη πλευρά, ο Σατανάς επιδεικνύεται, επιβάλλει πράγματα στους ανθρώπους, τους κάνει να τον λατρεύουν, τους παραπλανά και τους οδηγεί σε εκφυλισμό, ώστε να μετατραπούν βαθμιαία σε ζωντανούς διαβόλους και να κατευθυνθούν προς την καταστροφή. Όταν, όμως, πιστεύεις στον Θεό, αν κατανοήσεις κι αποκτήσεις την αλήθεια, τότε μπορείς να ξεφύγεις από την επιρροή του Σατανά και να σωθείς· η έκβασή σου δεν θα είναι η καταστροφή. Ο Σατανάς δεν αντέχει να βλέπει τους ανθρώπους να είναι καλά και δεν τον νοιάζει αν οι άνθρωποι ζουν ή πεθαίνουν. Νοιάζεται μόνο για τον εαυτό του, για το δικό του κέρδος και τη δική του ευχαρίστηση, και δεν διαθέτει αγάπη, έλεος, ανεκτικότητα και συγχώρεση. Ο Σατανάς δεν έχει αυτά τα χαρακτηριστικά. Μόνο ο Θεός έχει αυτά τα θετικά στοιχεία. Παρότι ο Θεός έχει κάνει τεράστιο έργο για τους ανθρώπους, έχει μιλήσει ποτέ γι’ αυτό; Το έχει εξηγήσει ποτέ; Το έχει διακηρύξει ποτέ; Όχι. Όπως κι αν παρερμηνεύουν οι άνθρωποι τον Θεό, Εκείνος δεν δίνει εξηγήσεις. […] Ο Θεός είναι ταπεινός και κρυμμένος, ενώ ο Σατανάς επιδεικνύεται. Υπάρχει διαφορά; Επίδειξη έναντι ταπεινότητας και απόκρυψης: ποια είναι θετικά πράγματα; (Η ταπεινότητα και η απόκρυψη.) Θα μπορούσε ο Σατανάς να περιγραφεί ως ταπεινός; (Όχι.) Γιατί; Κρίνοντας από τη μοχθηρή φύση-ουσία του, είναι ένα άχρηστο σκουπίδι· το να μην κάνει επίδειξη ο Σατανάς δεν θα ήταν φυσιολογικό. Πώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ο Σατανάς “ταπεινός”; Η “ταπεινότητα” αναφέρεται στον Θεό. Η ταυτότητα, η ουσία και η διάθεση του Θεού είναι υψηλές και αξιότιμες, αλλά Αυτός ποτέ δεν επιδεικνύεται. Ο Θεός είναι ταπεινός και κρυμμένος, κι έτσι οι άνθρωποι δεν βλέπουν τι έχει κάνει, αλλά καθώς εργάζεται σε τέτοια αφάνεια, η ανθρωπότητα συνεχώς λαμβάνει παροχές, τρέφεται και καθοδηγείται —και όλα αυτά είναι κανονισμένα από τον Θεό. Δεν δείχνει ότι είναι κρυμμένος και ταπεινός το γεγονός ότι ο Θεός δεν διακηρύσσει ποτέ αυτά τα πράγματα, δεν τα αναφέρει ποτέ; Ο Θεός είναι ταπεινός ακριβώς επειδή είναι ικανός να κάνει αυτά τα πράγματα, αλλά ποτέ δεν τα αναφέρει ούτε τα διακηρύσσει, και δεν επιχειρηματολογεί σχετικά με αυτά στους ανθρώπους. Με ποιο δικαίωμα μιλάς για ταπεινότητα όταν είσαι ανίκανος για κάτι τέτοιο; Δεν έκανες τίποτα από αυτά τα πράγματα, αλλά επιμένεις να παίρνεις τα εύσημα γι’ αυτά —αυτό λέγεται ξεδιαντροπιά» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο έβδομο: Είναι μοχθηροί, ύπουλοι και δόλιοι (Μέρος δεύτερο)]. Αυτό το χωρίο των λόγων του Θεού μού έδειξε πόσο ταπεινός και κρυμμένος είναι ο Θεός. Ο Θεός είναι ο Δημιουργός, επιτελεί συνεχώς το έργο Του, καθοδηγεί την ανθρωπότητα και μας παρέχει όλα όσα χρειαζόμαστε για να επιβιώσουμε, όμως ποτέ δεν επιδεικνύει τον εαυτό Του. Απλώς εκφράζει ήσυχα την αλήθεια, εργάζεται για να σώσει την ανθρωπότητα. Η ουσία του Θεού είναι πολύ αξιαγάπητη, πολύ καλή! Όσο για μένα, ήθελα να επιδεικνύομαι όπου κι αν πήγαινα. Μόλις αναλάμβανα μια ηγετική θέση, έβαζα τον εαυτό μου σε ένα βάθρο από το οποίο αρνιόμουν να κατέβω. Όταν η αδελφή μου συναναστράφηκε σχετικά με καλές προσεγγίσεις στην άσκηση, δεν αναζήτησα την αλήθεια με ανοιχτό μυαλό. Δεν θα άφηνα κανέναν να με ξεπεράσει. Ήμουν τόσο αλαζονική! Ήμουν επικεφαλής, όμως δεν καλλιεργούσα ούτε πρότεινα όσους επεδίωκαν την αλήθεια, αντίθετα τους απέκλεια και τους καταπίεζα. Σκεφτόμουν μόνο πώς να προστατεύσω το δικό μου κύρος, να κάνω τους άλλους να με θαυμάζουν και να με εκτιμούν. Πραγματικά ήμουν ξεδιάντροπη, είχα ποταπό χαρακτήρα! Έσπευσα ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκα: «Ω Θεέ μου! Η αντίχριστη διάθεσή μου είναι εξαιρετικά σοβαρή. Θέλω να μετανοήσω ενώπιόν Σου, να πάρω τη θέση που μου αρμόζει και να κάνω το καθήκον μου με τα πόδια μου στη γη». Στη συνέχεια, πήγα και συναντήθηκα με κάθε ομάδα, για να συναναστραφώ με όλους σχετικά με τις προσεγγίσεις της αδελφής Χαν όσον αφορά τη διάδοση του ευαγγελίου. Κατόπιν αυτού, αποκάλυψα και ανέλυσα λεπτομερώς τη διαφθορά μου ενόσω την ανταγωνιζόμουν για κύρος, καθώς και την αντίχριστη διάθεσή μου. Κάνοντας τα παραπάνω πράξη, ένιωσα μεγάλη ηρεμία και γαλήνη.

Μετά από αυτό, όταν τύχαινε να ανταγωνίζομαι άλλους για κύρος, έκανα συνειδητά πράξη την αλήθεια. Κάποτε ήμουν σε μια συνάθροιση με μερικούς επικεφαλής ομάδας και η αδελφή Γιανγκ, η οποία ήταν αρκετά εξωστρεφής, φαινόταν αρκετά ενεργητική από την αρχή και συμμετείχε ενεργά απαντώντας στις ερωτήσεις των άλλων. Ήταν όλη την ώρα στο επίκεντρο της προσοχής. Κάποια στιγμή, ενώ η αδελφή Λιου κι εγώ μιλούσαμε σχετικά με το πώς να μοιράσουμε τις συναθροίσεις για τους νέους πιστούς, η αδελφή Γιανγκ έκανε μια διαφορετική πρόταση τη στιγμή που σταμάτησα να μιλάω. Μολονότι ένιωσα ότι είχε δίκιο, όταν είδα όλους τους αδελφούς και τις αδελφές να συμφωνούν μαζί της και το βλέμμα όλων να είναι στραμμένο επάνω της, αισθάνθηκα ότι είχα γίνει ρεζίλι. Σκέφτηκα: «Η αδελφή Γιανγκ έχει γίνει το επίκεντρο της προσοχής, κι εγώ παίζω βοηθητικό ρόλο. Εγώ είμαι η επικεφαλής, δεν μοιάζει όμως σαν να είμαι απλώς δεκανίκι;» Μόλις μου ήλθε αυτό στο μυαλό, συνειδητοποίησα ότι συναγωνιζόμουν ξανά για το κύρος, παλεύοντας για τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Προσευχήθηκα σιωπηλά στον Θεό, λέγοντας ότι είμαι πρόθυμη να αφήσω τον εαυτό μου στην άκρη και να συνεργαστώ καλά με την αδελφή Γιανγκ κι ότι χρειάζομαι την καθοδήγησή Του για να αλλάξω την εσφαλμένη κατάστασή μου. Θυμήθηκα ένα χωρίο του λόγου του Θεού: «Πρέπει να εγκαταλείψεις τους ηγετικούς τίτλους, να εγκαταλείψεις τον βρώμικο αέρα της θέσης, να συμπεριφέρεσαι σαν συνηθισμένος άνθρωπος, να παραμένεις στο ίδιο επίπεδο με τους άλλους και να έχεις υπεύθυνη στάση απέναντι στο καθήκον σου. Εάν βλέπεις διαρκώς το καθήκον σου ως επίσημο τίτλο και θέση ή ως ένα είδος δάφνινου στεφάνου και φαντάζεσαι ότι λόγος ύπαρξης των άλλων είναι να δουλεύουν για τη θέση σου και να την υπηρετούν, αυτό είναι προβληματικό κι ο Θεός θα σε απεχθάνεται και θα νιώθει αηδιασμένος μαζί σου. Εάν πιστεύεις ότι είσαι ισότιμος με τους άλλους, απλώς έχεις μια κάπως μεγαλύτερη ανάθεση και περισσότερη ευθύνη από τον Θεό, εάν μπορείς να μάθεις να τους φέρεσαι επί ίσοις όροις, και μάλιστα είσαι σε θέση να πέσεις στο ίδιο επίπεδο μ’ αυτούς ζητώντας να μάθεις τι σκέφτονται οι άλλοι, αν μπορείς ν’ ακούς ειλικρινά και προσεκτικά τι λένε, τότε θα συνεργάζεσαι αρμονικά με τους άλλους» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος δεύτερο)]. Αυτό το χωρίο των λόγων του Θεού μού πρόσφερε ένα μονοπάτι άσκησης. Η εκκλησία μού είχε δώσει την ευκαιρία να υπηρετήσω ως επικεφαλής, όχι για να μου δώσει κύρος, αλλά για να μπορώ να συνεργάζομαι αρμονικά με όλους ώστε να εκτελώ σωστά το καθήκον. Δεν μπορούσα να συνεχίζω να ανησυχώ για τη φήμη και το κύρος μου ή να ανταγωνίζομαι τους άλλους για το γόητρο. Η πρόταση της αδελφής Γιανγκ ήταν σωστή, επομένως θα έπρεπε να την αποδεχτώ. Αυτό ήταν το καλύτερο για το έργο της εκκλησίας. Μόλις τελείωσε, εξέφρασα τη συμφωνία μου και είπα στους άλλους αδελφούς και αδελφές να προχωρήσουν σύμφωνα με την υπόδειξή της. Δεν την ανταγωνιζόμουν πια μέσα μου. Σε εκείνη τη συνάθροιση, ο καθένας μοιράστηκε ανοιχτά τις απόψεις του, και ήταν μια πραγματικά παραγωγική συνάντηση. Χάρηκα πάρα πολύ βλέποντάς το αυτό κι ήμουν πραγματικά ευγνώμων για την καθοδήγηση του Θεού. Συνειδητοποίησα ότι το να συνεργάζεσαι καλά με άλλους, χωρίς να σε χαλιναγωγούν οι περιορισμοί του κύρους, πραγματικά σε απελευθερώνει πολύ.

Μέσα από αυτήν την εμπειρία είδα με ποιον τρόπο απέκλεια και καταπίεζα τους ανθρώπους για να ενισχύσω το κύρος μου. Είδα με ποιον τρόπο ζούσα σύμφωνα με μια σατανική διάθεση, ικανή να πράττω το κακό και να αντιστέκομαι στον Θεό ανά πάσα στιγμή. Το να μην επιδιώκεις την αλήθεια είναι απίστευτα επικίνδυνο! Τα λόγια έκθεσης του Θεού και η αποκάλυψη των γεγονότων μού επέτρεψαν να δω καθαρά ότι βρισκόμουν σε λάθος δρόμο και μου έδωσαν τη δυνατότητα να αλλάξω λίγο. Ένιωσα, επίσης, πραγματικά ότι, εφόσον επιδιώκουμε ολόψυχα την αλήθεια και εργαζόμαστε για να διορθώσουμε τις διεφθαρμένες διαθέσεις μας, ο Θεός μάς καθοδηγεί. Δόξα τω Παντοδύναμω Θεώ!