29. Η κρίση και η παίδευση είναι η αγάπη του Θεού
Τα λόγια του Θεού λένε: «Τελικά, σε τι ακριβώς γίνεται μάρτυρας ο άνθρωπος στον Θεό; Ο άνθρωπος μαρτυρά ότι ο Θεός είναι ο δίκαιος Θεός, ότι η διάθεσή Του είναι δικαιοσύνη, οργή, παίδεμα και κρίση. Ο άνθρωπος μαρτυρεί τη δίκαιη διάθεση του Θεού. Ο Θεός χρησιμοποιεί την κρίση Του για να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τελείωση, αγαπά τον άνθρωπο και σώζει τον άνθρωπο —πόσα, όμως, εμπεριέχονται στην αγάπη Του; Η κρίση, η μεγαλοπρέπεια, η οργή και η κατάρα. Παρόλο που ο Θεός καταράστηκε τον άνθρωπο στο παρελθόν, δεν έριξε ολοκληρωτικά τον άνθρωπο στο πηγάδι της αβύσσου, αλλά χρησιμοποίησε αυτό το μέσον για να ραφινάρει την πίστη του ανθρώπου. Δεν σκότωσε τον άνθρωπο, αλλά ενήργησε για να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τελείωση. Η ουσία της σάρκας είναι αυτή που ανήκει στον Σατανά —ο Θεός το είπε πολύ σωστά— αλλά τα γεγονότα που επιτέλεσε ο Θεός δεν ολοκληρώνονται σύμφωνα με τα λόγια Του. Σε καταριέται για να μπορέσεις να Τον αγαπήσεις και για να μπορέσεις να γνωρίσεις την ουσία της σάρκας. Σε παιδεύει για να μπορέσεις να ξυπνήσεις, για να σου επιτρέψει να γνωρίσεις τις ελλείψεις μέσα σου και για να γνωρίσεις την απόλυτη αναξιότητα του ανθρώπου. Έτσι, οι κατάρες του Θεού, η κρίση Του, η μεγαλοπρέπειά Του και η οργή Του —είναι όλα για να οδηγήσουν τον άνθρωπο στην τελείωση. Όλα όσα κάνει ο Θεός σήμερα, και η δίκαιη διάθεση που κάνει σαφή μέσα σας —είναι όλα για να οδηγήσουν τον άνθρωπο στην τελείωση. Τέτοια είναι η αγάπη του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Την ομορφιά του Θεού μπορείς να τη γνωρίσεις μόνο βιώνοντας επίπονες δοκιμασίες). Όταν οι άνθρωποι ανέφεραν την αγάπη του Θεού, σκεφτόμουν το έλεος και τη συμπόνια Του, τη χάρη και τις ευλογίες Του. Δεν καταλάβαινα πραγματικά την αγάπη Του υπό το πρίσμα της κρίσης και της παίδευσης. Αλλά μετά από πρακτική εμπειρία με αυτό, απέκτησα κάποια προσωπική κατανόηση και είδα ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, είναι τόσο πρακτικά, και ότι η κρίση και η παίδευση είναι η αγάπη και η σωτηρία του Θεού για την ανθρωπότητα.
Ήμουν υπεύθυνη για το έργο του ποτίσματος, και τον Σεπτέμβριο του περασμένου έτους, απολύθηκα επειδή δεν έκανα πρακτικό έργο. Ο επικεφαλής της εκκλησίας κανόνισε να αναλάβει το έργο μου η αδελφή Τζόις. Αυτό μου άφησε ένα συναίσθημα που δεν μπορώ να εκφράσω με λόγια. Είχα επιβλέψει στο παρελθόν το έργο της Αδελφής Τζόις, και τώρα θα επέβλεπε αυτή το δικό μου. Αυτό δεν με έκανε να φαίνομαι ανίκανη; Από υπεύθυνη, είχα γίνει ένα απλό μέλος της ομάδας του ποτίσματος. Δεν θα ήταν ταπεινωτικό αν το μάθαιναν οι αδελφοί και οι αδελφές που με γνώριζαν; Αυτή η σκέψη με έκανε πραγματικά να μετανιώσω που δεν έκανα καλά το καθήκον μου. Αργότερα, σε μια συζήτηση της ομάδας για το έργο μας, όλοι σιώπησαν για αρκετή ώρα. Σκέφτηκα ότι, παρόλο που δεν ήμουν πλέον υπεύθυνη, είχα κάποια εμπειρία με το πότισμα των νέων πιστών, οπότε θα έπρεπε να επωμιστώ ένα φορτίο και να εκφράσω τις σκέψεις μου. Με αυτόν τον τρόπο, όλοι θα έβλεπαν ότι εξακολουθούσα να διαδραματίζω σημαντικό ρόλο και, ενδεχομένως, όλοι να με θαύμαζαν. Έτσι, άρχισα να συνεισφέρω ενεργά τις σκέψεις και τις ιδέες μου, και μετά από μερικές συζητήσεις, οι άλλοι ως επί το πλείστον συμφωνούσαν με τη γνώμη μου. Σχεδόν σε κάθε συζήτηση, ακολουθούσαμε τις ιδέες μου, οπότε ένιωθα ότι οι ικανότητές μου ξεχώριζαν πραγματικά στην ομάδα. Δεν είχα τον ρόλο της επόπτριας, αλλά μπορούσα να αντεπεξέλθω σε αυτού του είδους τις εργασίες. Σκέφτηκα ότι οι άλλοι θα με θαύμαζαν, και ότι μια μέρα μπορεί να έπαιρνα και πάλι προαγωγή. Μετά από αυτό, άρχισα να συμμετέχω πιο ενεργά και, πριν από κάθε συνάθροιση, προσπαθούσα να καταλάβω πώς τα πήγαιναν οι νεοφώτιστοι και να βρω σχετικά λόγια του Θεού. Απαιτούσε πολύ χρόνο και ενέργεια, αλλά πίστευα ότι αν έκανα καλή δουλειά, θα αποδείκνυα τις ικανότητές μου, οπότε άξιζε τον κόπο να πληρώσω αυτό το τίμημα. Ήμουν ενεργή στο καθήκον μου, κατάφερνα να ανακαλύψω κάποια ζητήματα στο έργο μας, και οι άλλοι συμφωνούσαν με τις λύσεις και τις προτάσεις που έκανα. Ένιωθα ότι όλοι έβλεπαν πόσο σκληρά εργαζόμουν, οπότε όταν ο επικεφαλής εξέταζε το έργο μας και έβλεπε πώς τα πήγαινα, μπορεί να έπαιρνα προαγωγή. Αλλά πέρασε λίγος καιρός και ο επικεφαλής δεν φαινόταν να έχει καμία πρόθεση να με προαγάγει. Παρατήρησα ότι όλο και περισσότεροι νέοι πιστοί προσχωρούσαν στην εκκλησία, οπότε χρειάζονταν περισσότεροι άνθρωποι για να αναλάβουν θέσεις, αλλά δεν φαινόταν να υπάρχει καμία σκέψη για την προαγωγή μου. Όταν το είδα αυτό, με πήρε κάπως από κάτω. Θεωρούσα ότι είχα κάνει κάποιες αλλαγές και τα πήγαινα αρκετά καλά στο καθήκον μου. Αφού η εκκλησία είχε τόση έλλειψη βοήθειας, γιατί δεν μου δινόταν άλλη μία ευκαιρία; Αφού απολύθηκα μια φορά, δεν θα είχα ποτέ ξανά την ευκαιρία να γίνω υπεύθυνη; Δεν μου φαινόταν λογικό. Δεν ήξερα γιατί όλη η σκληρή δουλειά μου δεν απέδιδε καρπούς. Τι μου έλειπε; Αργότερα, σκέφτηκα ότι μάλλον δεν εργαζόμουν αρκετά σκληρά ή δεν ήμουν αρκετά καλή ή δεν πετύχαινα αρκετά. Σκέφτηκα ότι έπρεπε να συνεχίσω να εργάζομαι σκληρά και να επικεντρώνομαι όχι μόνο στα επιτεύγματα στο καθήκον μου, αλλά και στην είσοδο στη ζωή και στην επιδίωξη της αλήθειας, ώστε οι άλλοι να βλέπουν την προσωπική μου πρόοδο. Τότε, ο Θεός θα με ελεούσε και θα μου έδινε μια ευκαιρία. Σκέφτηκα ότι με την «κατάλληλη» επιδίωξη, μια μέρα θα σημειωνόταν αλλαγή, και ακόμη και αν δεν προαγόμουν, ίσως να ξεχώριζα στην ομάδα μας και να κέρδιζα τον θαυμασμό των άλλων αδελφών. Έτσι, έπεσα με τα μούτρα στο έργο του ποτίσματος της ομάδας μας, και όταν οι νεοφώτιστοι είχαν προβλήματα, τα σκεφτόμουν προσεκτικά, βρίσκοντας τα λόγια του Θεού για να τους συναναστραφώ. Όταν δεν καταλάβαινα κάτι, προσευχόμουν ειλικρινά και αναζητούσα. Μετά από λίγο καιρό, σημείωνα όλο και μεγαλύτερη επιτυχία στο πότισμα των νεοφώτιστων. Λίγο καιρό αργότερα σε μια συνάθροιση, ο επικεφαλής της ομάδας ανέφερε ότι είχα επωμιστεί φορτίο για το καθήκον μου και ήμουν καλή στο να επιλύω τα ζητήματα των νέων πιστών. Ένιωσα πολύ ικανοποιημένη με τον εαυτό μου. Σκέφτηκα ότι όλοι θα άρχιζαν να βλέπουν πόσο καλά τα πήγαινα, και αν βελτίωνα περισσότερο την απόδοσή μου, θα κέρδιζα τον θαυμασμό όλων. Τότε, θα είχα μια ευκαιρία για προαγωγή. Μετά από αυτό, αφοσιώθηκα πραγματικά στο καθήκον μου. Εκτός από τις δικές μου ευθύνες, αναλάμβανα, επίσης, όσο το δυνατόν περισσότερες από τις άλλες εργασίες της ομάδας και, όταν ανακάλυπτα προβλήματα, παρείχα ανατροφοδότηση και βοήθεια στην επόπτρια. Δεν χαλάρωσα ούτε στην αναζήτηση της αλήθειας, αλλά σε κάθε ευκαιρία που είχα στη διάθεσή μου διάβαζα τα λόγια του Θεού. Όποτε ένιωθα ότι δεν ήμουν καλά προσερχόμουν ενώπιον του Θεού με προσευχή και αναζήτηση, και στις συναθροίσεις συμμετείχα ενεργά στη συναναστροφή. Αλλά, όταν μετά από αρκετό καιρό σκληρής δουλειάς δεν είχα πάρει ακόμα προαγωγή, απογοητεύτηκα αρκετά. Ένιωθα ότι όσο σκληρά κι αν εργαζόμουν ή όσο καλά κι αν τα πήγαινα, ο επικεφαλής δεν θα με προήγαγε ποτέ. Ποιο ήταν, λοιπόν, το νόημα όλων αυτών; Μετά απ’ αυτό, σταμάτησα να καταβάλλω τόση προσπάθεια, και όταν έβλεπα τους νεοφώτιστους να μη συναθροίζονται τακτικά, απλώς ρωτούσα αδιάφορα γι' αυτό χωρίς λεπτομερή έρευνα ή υποστήριξη. Μερικές φορές, όταν η Αδελφή Τζόις με έβαζε να βρίσκω λόγια του Θεού για συγκεκριμένα ζητήματα ή ελλείψεις αδελφών πριν από τις συναθροίσεις, θεωρούσα ότι αυτό δεν ήταν δική μου δουλειά και ότι όσο καλά και αν το έκανα, κανείς δεν θα το πρόσεχε, οπότε έβρισκα δικαιολογίες για να το αποφύγω. Η κατάστασή μου άρχισε να επιδεινώνεται και δεν ήξερα τι να πω στην προσευχή. Η ανάγνωση των λόγων του Θεού δεν μου φαινόταν διαφωτιστική και μερικές φορές με έπιανε υπνηλία. Ένιωθα πραγματικό σκοτάδι στο πνεύμα μου και δεν μπορούσα να αισθανθώ το έργο του Αγίου Πνεύματος. Σύντομα, είδα άλλους αδελφούς και αδελφές να προάγονται, ενώ εγώ εξακολουθούσα να είμαι ένα ταπεινό μέλος της ομάδας ποτίσματος. Αποθαρρύνθηκα ακόμη περισσότερο. Εργαζόμουν τόσο σκληρά για τόσο καιρό, αλλά το μόνο που έκανα ήταν μια τρύπα στο νερό. Φαινόταν ότι δεν είχα καμία ελπίδα να πάρω προαγωγή. Πιστοί σαν κι εμένα κατάφερναν να γίνουν επόπτες και επικεφαλής ομάδων, και εισέπρατταν τον θαυμασμό των άλλων, αλλά εγώ δεν έπαιρνα ποτέ προαγωγή. Μήπως αυτό σήμαινε ότι ήμουν αποτυχημένη ως πιστή; Έγινα τόσο αρνητική, που δεν μπορούσα να αντλήσω κίνητρο για τίποτα.
Αργότερα, αναρωτήθηκα γιατί στενοχωριόμουν τόσο. Γιατί ζούσα μόνο για την κοινωνική θέση; Κυνηγούσα μόνο την κοινωνική θέση όλα τα χρόνια της πίστης μου; Πώς μπορούσα να είμαι τόσο αξιολύπητη; Γιατί είχα τόση εμμονή με την κοινωνική θέση; Πραγματικά μισούσα τον εαυτό μου. Γονάτισα ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκα: «Θεέ μου, θέλω να επιδιώξω την αλήθεια στην πίστη μου, να ανταποδώσω την αγάπη Σου και να κάνω το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος. Αλλά αυτή τη στιγμή βασανίζομαι από την επιθυμία μου για κοινωνική θέση, πράγμα που με στενοχωρεί και με καταθλίβει. Δεν θέλω να ζω έτσι, αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Θεέ μου, σε παρακαλώ, διαφώτισέ με και σώσε με, ώστε να κατανοήσω το πρόβλημά μου και να το επιλύσω». Αφού προσευχήθηκα, διάβασα αυτό το απόσπασμα των λόγων του Θεού: «Ο αντίχριστος έχει διάθεση και ουσία αντίχριστου και αυτά είναι που τον διακρίνουν από έναν κανονικό άνθρωπο. Αν και εξωτερικά δεν θα πει τίποτα όταν απαλλαγεί από τα καθήκοντά του, μέσα του συνεχίζει να αντιστέκεται. Δεν παραδέχεται καθόλου τα λάθη του και, όσος καιρός κι αν περάσει, δεν θα είναι ποτέ ικανός να αποκτήσει πραγματική αυτογνωσία. Αυτό έχει αποδειχθεί από καιρό. Είναι και κάτι άλλο που δεν αλλάζει ποτέ σ’ έναν αντίχριστο: Όπου κι αν κάνει ό,τι κάνει, θέλει να διαφέρει, να τον θαυμάζουν και να τον εκτιμούν οι άλλοι. Ακόμη κι αν δεν έχει επίσημο πόστο και τίτλο ως επικεφαλής της εκκλησίας ή ως επικεφαλής ομάδας, και πάλι θέλει να είναι σκάλες ανώτερος από τους άλλους όσον αφορά το κύρος και την αξία του. Ασχέτως του αν μπορεί να κάνει το έργο ή όχι, ασχέτως του τι είδους ανθρώπινη φύση ή εμπειρία ζωής έχει, θα επιστρατεύσει κάθε είδους μέσο και θα κάνει τα αδύνατα δυνατά για να βρει ευκαιρίες να κάνει επίδειξη, να εξασφαλίσει την εύνοια των άλλων, να τους πάρει με το μέρος του, καθώς και να δελεάσει και να παραπλανήσει τους ανθρώπους για να κερδίσει την εκτίμησή τους. Ποιο πράγμα θέλουν οι αντίχριστοι να θαυμάζουν σ’ αυτούς οι άλλοι; Παρόλο που έχουν απαλλαγεί από τα καθήκοντά τους, θεωρούν ότι “μια αποδυναμωμένη αρκούδα παραμένει πιο δυνατή από ένα ελάφι” και ότι οι ίδιοι παραμένουν αετοί που πετάνε πάνω από τις κότες. Δεν είναι αυτή η αλαζονεία και η αυταρέσκεια των αντίχριστων; Τι διαφορετικό έχουν; Δεν μπορούν να συμβιβαστούν με το γεγονός ότι δεν έχουν θέση, ότι είναι απλοί πιστοί και συνηθισμένοι άνθρωποι, με το να κάνουν απλώς το καθήκον τους καλά, πατώντας στη γη, με το να μένουν στη θέση τους ή με το να κάνουν απλώς καλά τη δουλειά τους, δείχνοντας την αφοσίωσή τους και κάνοντας ό,τι καλύτερο μπορούν στο έργο που τους ανατίθεται. Αυτά τα πράγματα δεν τους ικανοποιούν ούτε κατά διάνοια. Δεν είναι διατεθειμένοι να είναι τέτοιοι άνθρωποι ή να κάνουν τέτοια πράγματα. Ποια είναι η “μεγάλη προσδοκία” τους; Να τους εκτιμούν και να τους θαυμάζουν, αλλά και να έχουν εξουσία. Έτσι, ο αντίχριστος, ακόμη κι αν δεν διαθέτει κάποιον συγκεκριμένο τίτλο στο όνομά του, θα αγωνιστεί για τον εαυτό του, θα μιλήσει για τον εαυτό του και θα δικαιολογηθεί, θα κάνει ό,τι μπορεί για να επιδειχθεί, καθώς φοβάται ότι οι άνθρωποι δεν θα τον προσέξουν ή ότι κανείς δεν θα του δώσει σημασία. Θα αδράξει κάθε ευκαιρία να γίνει πιο γνωστός, να αυξήσει το γόητρό του, να κάνει περισσότερους ανθρώπους να δουν τα χαρίσματα και τα προτερήματά του, και να δείξει ότι είναι ανώτερος απ’ τους άλλους. Κάνοντας αυτά τα πράγματα, ο αντίχριστος είναι διατεθειμένος να πληρώσει οποιοδήποτε τίμημα απαιτείται για να επιδειχθεί και να παινέψει τον εαυτό του, για να κάνει τους πάντες να πιστέψουν ότι, παρόλο που δεν είναι επικεφαλής και δεν έχει θέση, εντούτοις είναι ανώτερος από τους συνηθισμένους ανθρώπους. Τότε ο αντίχριστος θα έχει πετύχει τον στόχο του. Δεν είναι διατεθειμένος να είναι ένας απλός άνθρωπος, ένας συνηθισμένος άνθρωπος· θέλει εξουσία και γόητρο, αλλά και να είναι σκάλες ανώτερος απ’ τους άλλους» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο δωδέκατο: Θέλουν να οπισθοχωρήσουν όταν δεν υπάρχει καμία θέση και καμία ελπίδα να κερδίσουν ευλογίες). Με την ανάγνωση των λόγων του Θεού ένιωσα ότι ο Θεός ήταν ακριβώς εκεί και με εξέθετε. Ο Θεός λέει ότι οι άνθρωποι σαν τους αντίχριστους θέλουν όνομα και κοινωνική θέση, θέλουν να έχουν εξουσία, καθώς και τον θαυμασμό των άλλων πάση θυσία. Για να εκπληρώσουν αυτήν την τρελή φιλοδοξία, οι αντίχριστοι είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν οποιοδήποτε τίμημα για να τους προσέξουν οι άλλοι, για να εξυψωθούν και να κερδίσουν τους ανθρώπους. Έβλεπα ότι η δική μου επιδίωξη ήταν ακριβώς η ίδια με εκείνη ενός αντίχριστου. Στην πίστη μου, ήθελα να έχω κοινωνική θέση, να είμαι επικεφαλής ή επόπτρια. Ήθελα να διαπρέπω μέσα στην ομάδα μου, και να με θαυμάζουν και να με υποστηρίζουν οι άλλοι. Αφότου απολύθηκα, δεν εξέτασα την επιθυμία μου να γίνω επόπτρια. Συμμετείχα ενεργά στις συζητήσεις για το έργο και έκανα προτάσεις, και μόλις ανακάλυπτα προβλήματα, έδινα ανατροφοδότηση στην επόπτρια ώστε να ξέρει ότι μπορούσα όχι μόνο να εντοπίσω προβλήματα, αλλά και να δώσω λύσεις, ότι είχα μυαλό. Τότε θα ήμουν υποψήφια για προαγωγή. Εργαζόμουν σκληρά στο καθήκον μου, έτσι ώστε οι άλλοι αδελφοί και αδελφές να δουν ότι μπορούσα να κάνω πρακτικό έργο· τότε θα είχα ευκαιρία για προαγωγή. Ήμουν ενεργή στο έργο, ακόμη και όταν δεν επρόκειτο για την κύρια ευθύνη μου, έτοιμη να ξοδέψω πολύ χρόνο και ενέργεια, θέλοντας όλοι να δουν ότι επωμιζόμουν φορτίο για το καθήκον μου και μπορούσα να αναλάβω πολλά. Δεν χαλάρωνα ούτε στην αναζήτηση της αλήθειας, ώστε να τύχω της έγκρισης όλων. Έψαχνα κάθε ευκαιρία για να αποδείξω την αξία μου και να κάνω επίδειξη. Δεν είναι αυτό το είδος της συμπεριφοράς ενός αντίχριστου που εκθέτει ο Θεός;
Διάβασα μερικά από τα λόγια του Θεού που πραγματικά περιγράφουν ενδελεχώς τη διεφθαρμένη ουσία των αντίχριστων. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Αν προσβάλλει και αφαιρέσει κανείς τη φήμη ή την κοινωνική θέση των αντίχριστων, αυτό το θεωρούν ζήτημα ακόμη πιο σοβαρό κι από απόπειρα δολοφονίας τους. Όσα κηρύγματα κι αν ακούσουν ή όσα λόγια του Θεού κι αν διαβάσουν, δεν θα νιώσουν θλίψη ούτε μεταμέλεια για το γεγονός ότι δεν έκαναν ποτέ πράξη την αλήθεια και ότι ακολούθησαν το μονοπάτι του αντίχριστου ούτε για το γεγονός ότι διακατέχονται από τη φύση-ουσία ενός αντίχριστου. Αντίθετα, σπάνε συνεχώς το κεφάλι τους για να βρουν τρόπους να αποκτήσει κοινωνική θέση και να αυξήσει τη φήμη του. Μπορεί να πει κανείς πως όλα όσα κάνουν οι αντίχριστοι γίνονται για να κάνουν επίδειξη στους άλλους και δεν γίνονται ενώπιον του Θεού. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή τέτοιοι άνθρωποι αγαπούν τόσο πολύ την κοινωνική θέση, που την αντιμετωπίζουν ως την ίδια τους τη ζωή, ως τον δια βίου στόχο τους. Επιπλέον, επειδή αγαπούν τόσο πολύ την κοινωνική θέση, δεν πιστεύουν ποτέ στην ύπαρξη της αλήθειας, και μπορεί ακόμη να ειπωθεί ότι δεν τρέφουν καμία απολύτως πίστη στην ύπαρξη του Θεού. Έτσι, όσο κι αν προχωρούν σε υπολογισμούς για να κερδίσουν φήμη και κοινωνική θέση, και όσο κι αν προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν προσωπείο για να ξεγελάσουν τους ανθρώπους και τον Θεό, στα βάθη της καρδιάς τους δεν έχουν καμία επίγνωση ούτε νιώθουν αποδοκιμασία, πόσο μάλλον κάποιο άγχος. Στο συνεχές κυνήγι της φήμης και της κοινωνικής θέσης, αρνούνται, επίσης, σκόπιμα ό,τι έχει κάνει ο Θεός. Γιατί το λέω αυτό; Στα βάθη της καρδιάς τους, οι αντίχριστοι πιστεύουν το εξής: “Όλη η φήμη και η θέση κερδίζονται ως αποτέλεσμα των προσπαθειών που κάνει κάποιος. Μόνο πατώντας γερά στα πόδια τους ανάμεσα στους ανθρώπους και αποκτώντας φήμη και κοινωνική θέση μπορούν να απολαύσουν τις ευλογίες του θεού. Η ζωή έχει αξία μόνο όταν οι άνθρωποι αποκτούν απόλυτη δύναμη και θέση. Μόνο έτσι ζει κανείς σαν άνθρωπος. Απ’ την άλλη, δεν θα είχε καθόλου αξία να ζουν με τον τρόπο που αναφέρει ο λόγος του Θεού, δηλαδή να υποτάσσονται στην κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του θεού στα πάντα, να στέκονται πρόθυμα στη θέση ενός δημιουργημένου όντος και να ζουν σαν κανονικοί άνθρωποι —κανείς δεν θα θαύμαζε έναν τέτοιον άνθρωπο. Η θέση, η φήμη και η ευτυχία ενός ατόμου πρέπει να κερδίζονται μέσα από τις δικές του μάχες· πρέπει να παλέψεις γι’ αυτές και να τις κατακτήσεις με θετική και ενεργητική στάση. Κανείς άλλος δεν θα σου τις δώσει —το να περιμένεις παθητικά μπορεί να οδηγήσει μόνο σε αποτυχία”. […] Οι αντίχριστοι πιστεύουν ακράδαντα μέσα τους ότι μόνο με τη φήμη και την κοινωνική θέση έχουν αξιοπρέπεια και είναι αληθινά δημιουργημένα όντα, και ότι μόνο με την κοινωνική θέση θα ανταμειφθούν και θα στεφθούν, θα τύχουν της έγκρισης του Θεού, θα κερδίσουν τα πάντα και θα είναι πραγματικοί άνθρωποι. Ως τι βλέπουν οι αντίχριστοι την κοινωνική θέση; Τη βλέπουν ως την αλήθεια· τη θεωρούν ως τον ύψιστο στόχο που πρέπει να επιδιώκουν οι άνθρωποι. Δεν είναι αυτό πρόβλημα; Οι άνθρωποι που μπορούν να έχουν τέτοια εμμονή με την κοινωνική θέση είναι πραγματικοί αντίχριστοι. Είναι το ίδιο είδος ανθρώπου με τον Παύλο. Πιστεύουν ότι η επιδίωξη της αλήθειας, η αναζήτηση της υποταγής στον Θεό και η αναζήτηση της ειλικρίνειας είναι όλες διαδικασίες που οδηγούν κάποιον στην υψηλότερη δυνατή θέση· ότι είναι απλώς διαδικασίες, όχι ο στόχος και το πρότυπο της ανθρώπινης ύπαρξης, και ότι γίνονται εξ ολοκλήρου να τις δει ο Θεός. Αυτή η κατανόηση είναι παράλογη και γελοία. Μόνο οι παράλογοι που μισούν την αλήθεια θα μπορούσαν να διατυπώσουν μια τέτοια γελοία ιδέα» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος τρίτο)]. Η ανάγνωση αυτού του αποσπάσματος των λόγων του Θεού ήταν πραγματικά οδυνηρή για μένα. Ένιωσα ότι ο Θεός είχε φέρει στο φως αυτό που έκρυβα στην καρδιά μου. Ένιωσα ότι δεν είχα πουθενά να κρυφτώ. Άρχισα να κάνω αυτοκριτική, και όσο περισσότερο το έκανα, τόσο περισσότερο ένιωθα ότι ο τρόπος σκέψης μου ήταν ακριβώς σαν ενός αντίχριστου. Όλα τα λόγια και οι πράξεις μου είχαν ως επίκεντρο την κοινωνική θέση, και ό,τι έκανα ήταν για να κερδίσω τον θαυμασμό. Η κοινωνική θέση ήταν πιο σημαντική για μένα από οτιδήποτε άλλο. Πριν αποκτήσω πίστη, ήθελα πάντα να ξεχωρίζω από το πλήθος και μου άρεσε να κερδίζω την υποστήριξη και την έγκριση των άλλων. Αφότου απέκτησα πίστη, συνέχισα να επιδιώκω θέσεις επικεφαλής, ώστε να με θαυμάζουν και να έχω σημαντικό ρόλο στην εκκλησία. Αφότου απολύθηκα, δεν μετάνιωσα για τις προηγούμενες παραβάσεις μου και δεν σκεφτόμουν πώς να μετανοήσω πραγματικά και να κάνω καλά το καθήκον μου για να ξεπληρώσω το χρέος μου προς τον Θεό. Αντ' αυτού, χρησιμοποίησα αυτή την ευκαιρία για να κάνω ένα καθήκον ως ευκαιρία για να κάνω επίδειξη. Έπεσα με τα μούτρα στο καθήκον μου και εργάστηκα σκληρά για να ανακτήσω έναν σημαντικό ρόλο. Όταν δεν το πέτυχα αυτό μετά από σκληρή δουλειά, αποθαρρύνθηκα. Ένιωσα ότι κανείς δεν με πρόσεχε, όσα κι αν έδινα για το καθήκον μου, όσο καλά κι αν τα πήγαινα σ’ αυτό. Πίστευα ότι οι προσπάθειές μου δεν είχαν κανένα νόημα. Όταν δεν κέρδισα κάποια κοινωνική θέση, έχασα το κίνητρό μου να κάνω καλά το καθήκον μου. Μάλιστα, παρανόησα και κατηγόρησα τον Θεό, λογομαχώντας μαζί Του και προβάλλοντας αντίσταση. Παρασύρθηκα από τις σκέψεις για το όνομα και την κοινωνική θέση. Είχα χάσει τη συνείδηση και τη λογική που θα έπρεπε να έχει ένα δημιουργημένο ον. Κυνηγούσα ολόψυχα την κοινωνική θέση και δεν μου αρκούσε να είμαι ένα απλό μέλος της ομάδας. Ήμουν μοχθηρή και ξεδιάντροπη, σαν έναν αντίχριστο, εντελώς παράλογη. Αυτά τα λόγια του Θεού με βοήθησαν πραγματικά: «Πιστεύουν ότι η επιδίωξη της αλήθειας, η αναζήτηση της υποταγής στον Θεό και η αναζήτηση της ειλικρίνειας είναι όλες διαδικασίες που οδηγούν κάποιον στην υψηλότερη δυνατή θέση· ότι είναι απλώς διαδικασίες, όχι ο στόχος και το πρότυπο της ανθρώπινης ύπαρξης, και ότι γίνονται εξ ολοκλήρου να τις δει ο Θεός. Αυτή η κατανόηση είναι παράλογη και γελοία». Αυτό μου φάνηκε πραγματικά σαν χαστούκι στο πρόσωπο. Η επιδίωξη και η άσκηση της αλήθειας είναι κάτι θετικό και είναι καθήκον μας ως άνθρωποι. Πρέπει να επιδιώκουμε την αλήθεια στη ζωή μας και να ζούμε σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Ωστόσο, χρησιμοποιούσα την επιδίωξη και την άσκηση της αλήθειας ως διαπραγματευτικό χαρτί για την προσωπική μου κοινωνική θέση. Έχοντας ένα τόσο άθλιο κίνητρο στο καθήκον μου, δεν θα μπορούσα ποτέ να κερδίσω την έγκριση του Θεού. Τα λόγια του Θεού μού έδειξαν πόσο λανθασμένη ήταν η οπτική μου για τα πράγματα. Πίστευα ότι μόνο αν είχα κοινωνική θέση και δύναμη, αν με εκτιμούσαν, αν ήμουν γνωστή και αν με θαύμαζαν, θα είχε αξία η ζωή μου. Χωρίς κοινωνική θέση ως πιστή, το να ήμουν μια απλή ακόλουθος ήταν ένας αξιολύπητος τρόπος ζωής, μια αποτυχία. Τι εξωφρενική οπτική! Ο Θεός απαιτεί να είμαστε δημιουργημένα όντα με προσόντα, να μένουμε στη θέση μας, να υποτασσόμαστε υπάκουα στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού, να εκτελούμε τις ευθύνες του δημιουργημένου όντος. Εγώ, όμως, δεν ήθελα να μείνω στη θέση μου, αλλά να γίνω ένα σπουδαίο πρόσωπο που κάνει σημαντικό έργο, να έχω υψηλή θέση και, με αυτόν τον τρόπο, να εισπράττω περισσότερο θαυμασμό. Αυτή είναι μια σατανική διάθεση. Στην πραγματικότητα, στο έργο του ποτίσματος, όσο μεγάλο τίμημα κι αν πλήρωνα ή όσο σημαντικό ρόλο κι αν έπαιζα, ήταν απλώς το καθήκον που έπρεπε να κάνω. Ήταν ευθύνη μου, αλλά ήθελα να κάνω επίδειξη για να αποκτήσω μια ορισμένη κοινωνική θέση. Όταν δεν εκπληρώθηκαν οι τρελές φιλοδοξίες μου, έχασα το ενδιαφέρον μου για το καθήκον μου. Μπέρδεψα τη φιλοδοξία μου με την αφοσίωση στον Θεό. Αυτή η υποτιθέμενη αφοσίωση ήταν ανέντιμη και είχε συναλλακτικό χαρακτήρα. Πώς ήταν αυτό άσκηση της αλήθειας και εκτέλεση καθήκοντος; Ήταν προσπάθεια να χρησιμοποιήσω και να εξαπατήσω τον Θεό και βρισκόμουν ξεκάθαρα σε μονοπάτι αντίχριστου. Ο Θεός είναι δίκαιος και άγιος, και βλέπει μέσα στην καρδιά και το μυαλό μας. Κατευθυνόμουν ολοταχώς προς το λάθος μονοπάτι. Πώς θα μπορούσα να κερδίσω το έργο του Αγίου Πνεύματος; Η κατάστασή μου επιδεινωνόταν και βρισκόμουν στο σκοτάδι. Με όλο αυτό, ο Θεός με παραμέριζε και με παίδευε. Τότε ήταν που είδα πόσο τρομακτική είναι πραγματικά η επιδίωξη του ονόματος και της κοινωνικής θέσης. Δεν γνώριζα τον εαυτό μου, ούτε γνώριζα αν μπορούσα να κάνω πρακτικό έργο. Απλώς συνέχιζα να επιδιώκω την κοινωνική θέση, ελπίζοντας σε μια προαγωγή. Είχα χάσει την κανονική ανθρώπινη φύση και λογική, και δεν είχα καμία αυτογνωσία. Σκέφτηκα ένα απόσπασμα από τα λόγια του Θεού: «Μια μέρα, θα αναγνωρίσετε όλοι σας ότι η φήμη και το κέρδος είναι πελώριες αλυσίδες τις οποίες χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να κρατάει δέσμιους τους ανθρώπους. Όταν έρθει εκείνη η ημέρα, θα αντισταθείς σθεναρά στον έλεγχο του Σατανά και θα αντισταθείς σθεναρά στις αλυσίδες που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να σε έχει δέσμιο. Όταν θα έρθει η στιγμή που θα επιθυμήσεις να αποτινάξεις όλα όσα σου έχει ενσταλάξει ο Σατανάς, θα κόψεις πλήρως όλους τους δεσμούς με τον Σατανά κι επίσης, θα σιχαθείς πραγματικά όλα εκείνα που σου έχει επιφέρει. Μόνο τότε θα έχει η ανθρωπότητα πραγματική αγάπη και λαχτάρα για τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός ΣΤ΄). Τα λόγια του Θεού είναι τόσο αληθινά. Επιδίωκα ασταμάτητα την κοινωνική θέση, και ο Σατανάς έπαιζε μαζί μου και με βασάνιζε. Είχα χάσει την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος και ζούσα στο σκοτάδι. Αυτή η φιλοδοξία μου με έβλαπτε πάρα πολύ. Δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω και μισούσα το πόσο πεισματάρα, το πόσο αδιάλλακτη υπήρξα. Όλο αυτό το διάστημα, επιδίωκα το όνομα και την κοινωνική θέση, βάδιζα στο μονοπάτι του αντίχριστου. Μα ο Θεός εξακολουθούσε να χρησιμοποιεί τα λόγια Του για να με προειδοποιήσει και να με εκθέσει, ώστε να δω το πρόβλημα στην επιδίωξή μου και να αλλάξω πορεία. Μα δεν το κατάλαβα. Παρεξήγησα και κατηγόρησα τον Θεό, όντας αρνητική και πηγαίνοντας ενάντια στον Θεό. Ήμουν τόσο παράλογη. Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, με κυρίευσαν οι ενοχές και είπα αυτή την προσευχή: «Θεέ μου, δεν θέλω να επιδιώκω πια το όνομα και την κοινωνική θέση, μα να αναζητήσω την αλήθεια για να επιλύσω τη διαφθορά μου και να μετανοήσω πραγματικά. Σε παρακαλώ, διαφώτισέ με και καθοδήγησέ με, δείξε μου την οδό».
Έπειτα, διάβασα ακόμη ένα απόσπασμα των λόγων του Θεού: «Όταν ο Θεός ζητά απ’ τους ανθρώπους να εκπληρώνουν καλά το καθήκον τους, δεν τους ζητά να ολοκληρώσουν έναν συγκεκριμένο αριθμό αναθέσεων ή να ολοκληρώσουν κάποια σπουδαία προσπάθεια, ούτε να εκτελέσουν κάποιο σπουδαίο εγχείρημα. Αυτό που θέλει είναι να μπορούν να κάνουν ό,τι μπορούν και να παραμένουν προσγειωμένοι, και να ζουν σύμφωνα με τον λόγο Του. Δεν Του χρειάζεται να είσαι σπουδαίος ή ευγενής ούτε να κάνεις κάποιο θαύμα, ούτε θέλει να δει σ’ εσένα κάποια ευχάριστη έκπληξη. Δεν χρειάζεται τέτοια πράγματα ο Θεός. Το μόνο που χρειάζεται είναι να ασκείσαι σταθερά με βάση τα λόγια Του. Όταν ακούς τα λόγια του Θεού, κάνε ό,τι έχεις καταλάβει, εκτέλεσε ό,τι έχεις κατανοήσει, θυμήσου καλά ό,τι έχεις ακούσει, και τότε, όταν έρθει η ώρα να ασκηθείς, να το κάνεις σύμφωνα με τα λόγια Του. Μετάτρεψέ τα στη ζωή σου, στις πραγματικότητές σου και σ’ αυτά που βιώνεις. Έτσι, ο Θεός θα ικανοποιηθεί. Αναζητάς διαρκώς μεγαλείο, αρχοντιά και θέση· αναζητάς διαρκώς να σε εγκωμιάζουν. Πώς αισθάνεται ο Θεός όταν το βλέπει αυτό; Το αποστρέφεται, θα απομακρυνθεί από σένα. Όσο περισσότερο επιδιώκεις πράγματα όπως το μεγαλείο, την αρχοντιά και το να είσαι ανώτερος απ’ τους άλλους, να είσαι διακεκριμένος, ξεχωριστός και αξιόλογος, τόσο περισσότερο αηδιάζει ο Θεός μαζί σου. Αν δεν κάνεις αυτοκριτική και δεν μετανοήσεις, τότε ο Θεός θα νιώσει αποστροφή για σένα και θα σε απαρνηθεί. Μην είσαι κάποιος που ο Θεός βρίσκει αηδιαστικό· να γίνεις κάποιος που ο Θεός τον αγαπάει. Και πώς μπορεί κανείς να αποκτήσει την αγάπη του Θεού; Με την υπάκουη αποδοχή της αλήθειας, με το να καταλαμβάνει τη θέση ενός δημιουργημένου όντος, να ενεργεί προσγειωμένα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, να εκτελεί σωστά τα καθήκοντά του, να είναι ειλικρινής και να βιώνει ανθρώπινη ομοιότητα. Αυτό αρκεί, θα ευχαριστήσει τον Θεό. Οι άνθρωποι πρέπει οπωσδήποτε να μην έχουν φιλοδοξίες και άσκοπα όνειρα, να μην επιδιώκουν δόξα, κέρδος και θέση ούτε να ξεχωρίσουν από το πλήθος. Ακόμη περισσότερο, δεν πρέπει να προσπαθούν να είναι σπουδαίοι ή υπεράνθρωποι, ανώτεροι μεταξύ των ανθρώπων, και ούτε να κάνουν τους άλλους να τους λατρεύουν. Αυτή είναι η επιθυμία της διεφθαρμένης ανθρωπότητας και είναι το μονοπάτι του Σατανά· ο Θεός δεν σώζει τέτοιους ανθρώπους. Αν επιδιώκουν αδιάκοπα τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, και δεν μετανοούν, τότε δεν υπάρχει θεραπεία γι’ αυτούς· μόνο ένα αποτέλεσμα υπάρχει: να αποκλειστούν» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η σωστή εκπλήρωση του καθήκοντος απαιτεί αρμονική συνεργασία). Από τα λόγια του Θεού, είδα ότι Εκείνος δεν θέλει να είμαστε διάσημοι, σπουδαίοι ή ευγενείς. Ελπίζει να είμαστε προσγειωμένοι και να κάνουμε το καθήκον μας, και απλώς να υποτασσόμαστε στις ρυθμίσεις Του. Μα εγώ δεν έκανα πιστά το καθήκον μου. Δεν μου αρκούσε να είμαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Ήθελα μόνο μια υψηλότερη θέση και να είμαι ανώτερη. Ήμουν πολύ αλαζονική. Ο Θεός είναι ο Δημιουργός, και είναι τόσο μέγας και έντιμος. Έχει ενσαρκωθεί προσωπικά, ερχόμενος στη γη για να εκφράσει την αλήθεια, αλλά ποτέ δεν επιδεικνύεται. Αντιθέτως, επιτελεί πολύ αθόρυβα το έργο Του για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Ο Θεός είναι τόσο ταπεινός και κρυμμένος, και απίστευτα αξιαγάπητος. Όταν το σκέφτηκα έτσι, ένιωσα μεγάλη ντροπή, και αποφάσισα ότι έπρεπε οπωσδήποτε να απαρνηθώ τη σάρκα μου και να κάνω πράξη την αλήθεια.
Μετά από αυτό, επιδόθηκα ολόθερμα στο καθήκον μου και προβληματίστηκα πραγματικά για το πώς να ποτίζω τους νέους πιστούς. Ξέχασα την κοινωνική μου θέση, μα ένιωθα ευτυχής που ήμουν ένας κανονικός άνθρωπος και έκανα το καθήκον μου όσο καλύτερα μπορούσα. Αυτού του είδους η άσκηση με προσγείωσε πραγματικά. Όταν το έκανα με την καρδιά μου, ο Θεός με διαφώτισε, δίνοντάς μου ένα μονοπάτι στο έργο του ποτίσματος. Προτού το καταλάβω, τα πήγαινα καλύτερα στο καθήκον μου. Θυμάμαι μια φορά που είχαμε μια συνάθροιση για νέους πιστούς, η αδελφή που ήταν νέα στην ομάδα ποτίσματος δεν ήταν εξοικειωμένη με τους νέους πιστούς και δεν ήξερε πώς να τους προσεγγίσει. Ήξερα ότι θα έπρεπε να βοηθήσω, αλλά σκέφτηκα ότι το να κάνω το προπαρασκευαστικό έργο της επαφής με τους ανθρώπους ήταν κάτι το ευτελές. Δεν θα με υποβάθμιζε αν προσφερόμουν να το κάνω αυτό; Σε εκείνο το σημείο, είδα ότι έκανα λάθος, ότι τα καθήκοντα δεν διαφέρουν σε σημασία, και ότι η επικοινωνία είναι και αυτή ένα καθήκον. Οπότε, γιατί δεν μπορούσα να το κάνω; Τότε, προσφέρθηκα να βοηθήσω στην επικοινωνία με τους αδελφούς και τις αδελφές. Όταν το έκανα αυτό, συνειδητοποίησα ότι όποιο κι αν είναι το καθήκον, εφόσον μπορείς να δεχτείς την εξονυχιστική εξέταση του Θεού, να έχεις τη σωστή πρόθεση και να το κάνεις με την καρδιά σου, θα νιώσεις άνετα, γαλήνια. Μερικές φορές, όταν οι αδελφοί και οι αδελφές ρωτούσαν για τις λεπτομέρειες του έργου του ποτίσματος και η επόπτρια ήταν πολύ απασχολημένη για να απαντήσει στις ερωτήσεις τους, έκανα ό,τι μπορούσα για να επικοινωνήσω μαζί τους και να επιλύσω τα ζητήματα. Δεν σκεφτόμουν αν θα με θαύμαζαν ή αν αυτό θα βελτίωνε την κοινωνική θέση μου· απλώς ήθελα να συνεργάζομαι καλά με όλους τους άλλους και να κάνω καλά το καθήκον μου. Αφότου παραμέρισα τις τρελές φιλοδοξίες μου και ασκήθηκα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, όλα άλλαξαν στο καθήκον μου. Ένιωθα μεγαλύτερο αίσθημα ευθύνης και εντόπιζα περισσότερα προβλήματα, με αποτέλεσμα η κατάστασή μου να βελτιωθεί σταδιακά. Ένιωθα, επίσης, πιο φωτεινή και πιο άνετη, καθώς και ότι αυτού του είδους η συμπεριφορά ήταν πολύ καλή. Κατάλαβα ότι τα λόγια του Θεού είναι πράγματι η αλήθεια, και ότι είναι ικανά να αλλάξουν και να εξαγνίσουν τους ανθρώπους. Μόνο το να συμπεριφέρομαι και να ενεργώ σύμφωνα με τον λόγο του Θεού και την αλήθεια, καθώς και το να υπακούω στις ρυθμίσεις του Δημιουργού αποτελεί το θεμέλιο της ζωής μου ως δημιουργημένο ον. Στο εξής, ανεξάρτητα από το αν έχω ή όχι κοινωνική θέση και ανεξάρτητα από το πού με τοποθετεί ο Θεός, είμαι διατεθειμένη να θέσω τον εαυτό μου στο έλεος του Θεού και να εκτελέσω με ειλικρίνεια το καθήκον μου ως δημιουργημένο ον.
Πάντοτε επιδίωκα ανελέητα το όνομα και την κοινωνική θέση, πράγμα που με έκανε να βασανίζομαι και να εξαντλούμαι. Χωρίς την κρίση και τις αποκαλύψεις των λόγων του Θεού, ποτέ δεν θα είχα δει πόσο βαθιά με διέφθειρε ο Σατανάς ή πόσο πολύ με ενδιέφερε η κοινωνική θέση. Θα συνέχιζα να αγωνίζομαι για αυτά τα πράγματα, θα συνέχιζε να με εμπαίζει ο Σατανάς, χωρίς να έχω ανθρώπινη ομοιότητα. Μέσα απ’ αυτό, ένιωσα πραγματικά ότι η κρίση και η παίδευση του Θεού είναι η καλύτερη προστασία και σωτηρία Του, είναι η αγάπη Του. Ακριβώς όπως λέει ο Θεός: «Στη ζωή του, εάν ο άνθρωπος επιθυμεί να καθαρθεί και να επιτύχει αλλαγές στη διάθεσή του, αν θέλει να βιώσει μια ζωή με νόημα και να εκπληρώσει το καθήκον του ως δημιούργημα, τότε πρέπει να δεχτεί την παίδευση και την κρίση του Θεού, και δεν πρέπει να επιτρέψει στην πειθαρχία και στα πλήγματα του Θεού να απομακρυνθούν απ’ αυτόν, ώστε να μπορεί να απελευθερωθεί από τη χειραγώγηση και την επιρροή του Σατανά και να ζήσει υπό το φως του Θεού. Να γνωρίζεις ότι η παίδευση και η κρίση του Θεού είναι το φως, είναι το φως της σωτηρίας του ανθρώπου, και ότι δεν υπάρχει καλύτερη ευλογία, χάρη ή προστασία για τον άνθρωπο» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι εμπειρίες του Πέτρου: η γνώση του για την παίδευση και την κρίση).
