Από τη Χέιλι, Ιαπωνία

Τον Ιούλιο του 2020, η επόπτριά μου κανόνισε να αναλάβω το έργο της αδελφής Ίριδας και να φτιάχνω βίντεο. Χάρηκα πολύ, αλλά κατάλαβα επίσης ότι θα αντιμετώπιζα ορισμένα προβλήματα και δυσκολίες στο νέο μου καθήκον, κι έτσι θα έπρεπε να μαθαίνω και να ρωτάω όταν είχα απορίες. Αλλά όταν η Ίριδα μου παρέδωσε το έργο της, είπε ότι είχε ένα νέο καθήκον με μεγάλο φόρτο εργασίας, και ήθελε να τελειώνει γρήγορα μαζί μου. Σίγουρα δεν σκόπευε να περιμένει μέχρι να μάθω τη δουλειά για να φύγει. Αναπόφευκτα άρχισα να ανησυχώ: «Δεν είμαι εξοικειωμένη μ’ αυτό το έργο. Μπορώ πράγματι να το αναλάβω όλο με τη μία;» Η Ίριδα με ρώτησε αν είχα καθόλου δυσκολίες. Ήμουν έτοιμη να αναφέρω τις ανησυχίες μου, αλλά τότε σκέφτηκα: «Μόλις τη γνώρισα και οι πρώτες εντυπώσεις μετράνε πολύ. Βιάζεται να αναλάβει το νέο της καθήκον, άρα δεν μπορώ να την καθυστερώ. Αν αρχίσω να ρωτάω για δυσκολίες και να έχω απαιτήσεις πριν ξεκινήσω το έργο, τι θα σκεφτεί για μένα; Δεν θα σκεφτεί πως αναλαμβάνω τη δουλειά της χωρίς να κατανοώ τίποτα και πως είμαι ακατάλληλη για το έργο;» Έτσι, παρά τη θέλησή μου, είπα: «Δεν έχω απορίες». Για να αποδείξω ότι είχα επίπεδο και ήμουν σε θέση να ανακαλύψω προβλήματα, έκανα και κάποιες προτάσεις για τις επαγγελματικές διεργασίες που μου παρουσίασε. Τότε, κατάλαβα πως έκρυβα εσκεμμένα τις αδυναμίες μου. Αν νόμιζε εσφαλμένα ότι είχα καλό επίπεδο και συντόμευε τον χρόνο της εκπαίδευσής μου, μήπως η αργή μου αφομοίωση του έργου έφερνε καθυστέρηση; Αλλά μετά σκέφτηκα ότι αφού το είπα ήδη, δεν μπορούσα να το πάρω πίσω. Θα της ζητούσα βοήθεια αν είχα πρόβλημα αργότερα.

Την άλλη μέρα, η Ίριδα μου είπε ότι στο εξής θα συνεργαζόμουν με την αδελφή Τζόσι. Μου είπε ότι η Τζόσι άρχισε να φτιάχνει βίντεο πριν ούτε έναν μήνα, ότι μάθαινε γρήγορα, και τώρα μπορούσε να κάνει μόνη το καθήκον της. Αργότερα που μιλήσαμε με τη Τζόσι για το έργο, μου εξήγησε τη ροή εργασιών πολύ επιδέξια, και μιλήσαμε για το μοίρασμα της δουλειάς, τη συνεργασία και άλλα παρόμοια. Σίγουρα έδειχνε ότι ήξερε καλά τι έκανε. Ήξερα ότι δεν ήμουν εξίσου ικανή με τη Τζόσι, αλλά για να μην προσέξει η Ίριδα το χάσμα που μας χώριζε, κατέληξα να είμαι πολύ επιφυλακτική μαζί της, και φοβόμουν μήπως εκτεθούν οι αδυναμίες μου. Όταν είχα προβλήματα που δεν μπορούσα να επιλύσω, προσπαθούσα να διαβάζω όσο περισσότερες πληροφορίες μπορούσα για να τα λύσω μόνη μου αντί να τη ρωτήσω. Δούλευα σκληρά αλλά η πρόοδός μου ήταν αργή. Όταν η επικεφαλής μας ήρθε για να διερευνήσει το έργο μας, ήταν πολλές οι λεπτομέρειες που δεν καταλάβαινα. Η Τζόσι απάντησε σχεδόν σε όλες τις ερωτήσεις της επικεφαλής μας. Αυτό με στενοχώρησε και ένιωσα ότι ήμουν άχρηστη. Είχαν κιόλας περάσει δέκα μέρες σχεδόν κι επειδή ακόμα δεν δούλευα μόνη μου, η Ίριδα δεν είχε καταφέρει να φύγει και να ξεκινήσει το νέο της καθήκον. Με αυτό ντράπηκα ακόμα πιο πολύ και ένιωσα αδύναμη, αλλά παρέμενα απρόθυμη να ανοιχτώ στην Ίριδα για την κατάστασή μου, ανησυχώντας πως αν έβλεπε ότι στενοχωριόμουν εύκολα επειδή δεν μάθαινα γρήγορα, ίσως να πίστευε ότι είχα μικρό ανάστημα και χαμηλό επίπεδο και ότι ήμουν ανίκανη. Εκείνη την περίοδο, δεν ήθελα να δει κανείς την άθλια κατάστασή μου. Ήθελα μόνο να μάθω τη δουλειά και να αρχίσω να εργάζομαι το συντομότερο, για να μπορέσει να φύγει επιτέλους η Ίριδα και να μην ντροπιάζομαι κάθε μέρα μπροστά της. Αλλά η πρόοδός μου παρέμενε ιδιαίτερα αργή και δεν ένιωθα καθόλου την καθοδήγηση του Θεού. Πονούσα και προσήλθα ενώπιον του Θεού για προσευχή και αναζήτηση, και Του ζήτησα να με βοηθήσει να γνωρίσω τον εαυτό μου.

Μια μέρα, διάβασα στον λόγο του Θεού τα εξής: «Για τι διάθεση πρόκειται όταν οι άνθρωποι προσποιούνται διαρκώς, όταν καλύπτουν μονίμως τις ατέλειές τους, όταν υποκρίνονται ώστε οι άλλοι να τους έχουν σε μεγάλη εκτίμηση και δεν μπορούν να δουν τα ελαττώματα ή τις αδυναμίες τους, όταν προσπαθούν μονίμως να παρουσιάσουν την καλύτερη πλευρά τους στους ανθρώπους; Αυτό είναι αλαζονεία, προσποίηση, υποκρισία, είναι η διάθεση του Σατανά, είναι κάτι κακό» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι αρχές που θα πρέπει να καθοδηγούν τη συμπεριφορά σας). «Οι ίδιοι οι άνθρωποι αποτελούν δημιουργήματα. Μπορούν τα δημιουργήματα να επιτύχουν παντοδυναμία; Μπορούν να επιτύχουν τελείωση και τελειότητα; Μπορούν να επιτύχουν ικανότητα σε όλα, να φτάσουν να κατανοούν και να εκπληρώνουν τα πάντα; Όχι, δεν μπορούν. Ωστόσο, μέσα στους ανθρώπους υπάρχει μια αδυναμία. Αμέσως μόλις διδαχθούν μια δεξιότητα ή ένα επάγγελμα, οι άνθρωποι αισθάνονται ικανοί, ότι είναι άνθρωποι με θέση και αξία, και ότι είναι επαγγελματίες. Ανεξάρτητα από το πόσο “ικανοί” νομίζουν ότι είναι, όλοι τους θέλουν να προωθήσουν τον εαυτό τους, να υποδυθούν τις σπουδαίες προσωπικότητες και να δίνουν την εντύπωση ότι είναι τέλειοι, άψογοι και αψεγάδιαστοι· θέλουν οι άλλοι να τους θεωρούν σπουδαίους, ισχυρούς, πλήρως ικανούς και σε θέση να επιτύχουν τα πάντα. Νιώθουν πως αν ζητούσαν τη βοήθεια των άλλων σε κάποιο ζήτημα, θα έδειχναν ανίκανοι, αδύναμοι και κατώτεροι, και οι άλλοι θα τους περιφρονούσαν. Γι’ αυτόν τον λόγο, θέλουν πάντα να προσποιούνται. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Τέτοιοι άνθρωποι είναι τόσο αλαζονικοί, που έχουν χάσει κάθε σύνεση! Δεν επιθυμούν να είναι συνηθισμένοι άνθρωποι, κανονικοί άνθρωποι ή κοινοί θνητοί. Θέλουν απλώς να είναι υπεράνθρωποι ή άνθρωποι με ειδικές ικανότητες ή δυνάμεις. Αυτό είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα! Όσον αφορά τις αδυναμίες, τα ελαττώματα, την άγνοια, την ανοησία και την έλλειψη κατανόησης εντός της κανονικής ανθρώπινης φύσης, τα σκεπάζουν όλα, τα κάνουν πακέτο και δεν αφήνουν τους άλλους να τα δουν, και στη συνέχεια συνεχίζουν να υποδύονται» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι πέντε προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούνται για την είσοδο στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό). Ο λόγος του Θεού αποκάλυψε ακριβώς την κατάστασή μου. Αφού ανέλαβα τη δουλειά, σκεφτόμουν μόνο πώς να μάθω το έργο καλά το συντομότερο δυνατόν, για να δουν όλοι ότι έχω καλό επίπεδο και ότι ήμουν ικανή να εργαστώ. Όταν ανέλαβα, έμαθα ότι η Ίριδα βιαζόταν να φύγει. Προφανώς δεν μπορούσα να μάθω τόσο πολλές επαγγελματικές διεργασίες σε τόσο λίγο χρόνο, αλλά ακόμα και ένα: «Δεν μπορώ να θυμηθώ τόσο πολλά, θα ήθελα λίγες ακόμα μέρες εκπαίδευση» δεν τολμούσα να το πω. Έπαιζα μάλιστα παιχνίδια και σκόπιμα έκανα προτάσεις στην αδελφή μου για να αποδείξω ότι είχα επαγγελματικό επίπεδο. Δεν ήθελα να δει η Ίριδα ότι ήμουν κατώτερη από τη Τζόσι, οπότε συνέχισα να καλύπτομαι και να μεταμφιέζομαι ακόμα περισσότερο, και ήμουν πολύ επιφυλακτική με την Ίριδα, φοβούμενη μην εκτεθούν άθελά μου οι αδυναμίες μου. Επειδή ήταν ώρα να αναλάβω τη δουλειά, η επικεφαλής, καθώς και οι αδελφοί και οι αδελφές μου, όλοι παρακολουθούσαν πώς απέδιδα, και ανησυχούσα πως μόλις εκτίθεντο το επίπεδο και το αληθινό μου ανάστημα, όλοι θα με περιφρονούσαν. Αν η επικεφαλής έβλεπε ότι δεν είχα επίπεδο και δεν ήμουν κατάλληλη να φτιάχνω βίντεο και με απομάκρυνε, θα ένιωθα μεγάλη ντροπή. Έτσι, δεν ήθελα να ρωτάω όποτε είχα απορίες και δυσκολίες. Αφού πάντα καλυπτόμουν και μεταμφιεζόμουν έτσι, πώς θα σημείωνα πρόοδο; Όταν ξεκινά κανείς ένα νέο καθήκον, όλα είναι άγνωστα, οπότε είναι φυσικό να υπάρχουν πολλά που δεν καταλαβαίνει. Επιπλέον, οι επαγγελματικές ικανότητές μου ήταν ανεπαρκείς, άρα θα έπρεπε να ρωτάω και να αναζητώ περισσότερο, αλλά ήμουν υπερβολικά αλαζονική. Ήθελα να αποδείξω ότι μπορούσα και μόνη μου να χειριστώ το έργο, και γι’ αυτό προσποιούμουν πάντα ότι καταλάβαινα και κρυβόμουν, κι αυτό με εμπόδιζε να κατανοήσω πράγματα, καθυστερούσε την παράδοση του έργου και ήταν αδύνατο να φύγει η Ίριδα. Η συμπεριφορά μου ήταν στην πραγματικότητα επιζήμια. Καθυστερούσα το έργο μας χωρίς ποτέ μου να νιώσω ενοχές, ενώ ανησυχούσα μήπως οι άλλοι δουν την αληθινή μου ικανότητα ή με περιφρονήσουν. Ήμουν εντελώς παράλογη.

Έπειτα, βρήκα ένα μονοπάτι άσκησης στον λόγο του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Πρέπει να αναζητάς την αλήθεια για να επιλύεις οποιοδήποτε πρόβλημα προκύπτει, ανεξάρτητα από το τι είναι, και σε καμία περίπτωση να μην μεταμφιέζεσαι ή να φοράς προσωπείο για τους άλλους. Τα ελαττώματά σου, οι ελλείψεις σου, τα σφάλματά σου, οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου —να είσαι εντελώς ανοιχτός για όλα αυτά και να συναναστρέφεσαι σχετικά με όλα τούτα. Μην τα κρατάς μέσα σου. Το να μάθεις πώς να ανοίγεσαι είναι το πρώτο βήμα προς την είσοδο στη ζωή και είναι το πρώτο εμπόδιο, το οποίο είναι και το πιο δύσκολο να ξεπεραστεί. Μόλις το ξεπεράσεις, είναι εύκολη η είσοδος στην αλήθεια. Τι σημαίνει αυτό το βήμα; Σημαίνει ότι ανοίγεις την καρδιά σου και δείχνεις όλα όσα έχεις, καλά ή κακά, θετικά ή αρνητικά· ότι εκθέτεις τον εαυτό σου για να τον δουν οι άλλοι και ο Θεός· ότι δεν κρύβεις τίποτα από τον Θεό, δεν αποκρύπτεις τίποτα, δεν συγκαλύπτεις τίποτα, δεν ενεργείς με δόλο και απάτη, και ότι είσαι εξίσου ανοιχτός και ειλικρινής με τους άλλους ανθρώπους. Με αυτόν τον τρόπο, ζεις στο φως και όχι μόνο θα σε ερευνά ο Θεός, αλλά και οι υπόλοιποι άνθρωποι θα είναι και αυτοί σε θέση να δουν ότι ενεργείς βάσει αρχών και με έναν βαθμό διαφάνειας. Δεν χρειάζεται να χρησιμοποιείς καμία μέθοδο για να προστατεύσεις τη φήμη, την εικόνα και το κύρος σου ούτε χρειάζεται να καλύπτεις ή να υποκρύπτεις τα λάθη σου. Δεν χρειάζεται να εμπλακείς σε αυτές τις άχρηστες προσπάθειες. Εάν μπορείς να μην ασχολείσαι με αυτά, θα είσαι πολύ χαλαρός, θα ζεις χωρίς δεσμά ή πόνο, θα ζεις ολοκληρωτικά στο φως. Το να μάθεις πώς να είσαι ανοιχτός όταν συναναστρέφεσαι είναι το πρώτο βήμα για να εισέλθεις στη ζωή. Στη συνέχεια, πρέπει να μάθεις να αναλύεις τις σκέψεις και τις πράξεις σου για να δεις ποιες είναι λανθασμένες και ποιες δεν αρέσουν στον Θεό, κι έπειτα να τις αντιστρέψεις αμέσως και να τις διορθώσεις. Ποιος είναι ο σκοπός της διόρθωσής τους; Είναι να δεχθείς και λάβεις υπόψη την αλήθεια, απορρίπτοντας, ταυτόχρονα, τα πράγματα μέσα σου που ανήκουν στον Σατανά και αντικαθιστώντας τα με την αλήθεια. Στο παρελθόν, έκανες τα πάντα σύμφωνα με την πανούργα σου διάθεση που είναι ανειλικρινής και δόλια· ένιωθες ότι δεν μπορούσες να κάνεις τίποτα χωρίς να πεις ψέματα. Τώρα που κατανοείς την αλήθεια και περιφρονείς τους τρόπους δράσης του Σατανά, δεν ενεργείς πλέον κατ’ αυτόν τον τρόπο, ενεργείς με μια νοοτροπία ειλικρίνειας, αγνότητας και υπακοής. Εάν δεν κρατάς τίποτα κρυφό, εάν δεν υποκρίνεσαι, δεν προσποιείσαι, δεν φοράς προσωπείο, εάν εκθέτεις τον εαυτό σου απέναντι στους αδελφούς και τις αδελφές, δεν κρύβεις τις εσώψυχες ιδέες και σκέψεις σου, αλλά αντίθετα επιτρέπεις στους άλλους να δουν την ειλικρινή σου στάση, τότε η αλήθεια θα ριζώσει σταδιακά μέσα σου, θα ανθίσει και θα καρποφορήσει, θα αποφέρει αποτελέσματα, σιγά-σιγά. Εάν η καρδιά σου είναι ολοένα και πιο ειλικρινής και προσανατολίζεται όλο και περισσότερο προς τον Θεό, και εάν γνωρίζεις να προστατεύεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού όταν εκτελείς το καθήκον σου και η συνείδησή σου ταράζεται όταν δεν κατορθώνεις να προστατεύσεις αυτά τα συμφέροντα, τότε αυτό αποτελεί απόδειξη ότι η αλήθεια είχε επίδραση επάνω σου και έχει γίνει η ζωή σου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο όσοι υποτάσσονται αληθινά στον Θεό έχουν καρδιά με φόβο Θεού). Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι εάν έχεις αδυναμίες ή διεφθαρμένη διάθεση, και πάντα μεταμφιέζεσαι για να δημιουργείς ψευδαισθήσεις, τότε ενεργείς με πονηρία και δόλο, και το κάνεις εξαιτίας μιας σατανικής φύσης. Έτσι, δεν θα εισέλθεις ποτέ στην αλήθεια. Θα έπρεπε να αποκαλυφθώ και να ανοιχθώ για τις καλές και τις κακές μου πλευρές, και να είμαι ειλικρινής με τους άλλους και με τον Θεό. Έτσι, η καρδιά μου θα γινόταν όλο και πιο ειλικρινής, θα ζούσα με την παρουσία του Θεού, τα προβλήματα και οι αποκλίσεις μου θα αντιστρέφονταν σταδιακά, και θα μπορούσα να αποφύγω να ακολουθήσω το λανθασμένο μονοπάτι της επιδίωξης φήμης και κύρους. Αφού απέκτησα το μονοπάτι άσκησης, ανοίχτηκα και μίλησα στην Ίριδα για την κατάστασή μου. Απροσδόκητα, αφού της ανοίχτηκα, συνειδητοποίησε κι εκείνη πως δεν είχε εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της. Σκεφτόταν μόνο να αναλάβει το νέο της καθήκον, οπότε δεν είχε παραδώσει σωστά το έργο. Είπε, επίσης, ότι θα έφευγε μόνο αφού τα καταλάβαινα όλα. Συγκινήθηκα πολύ με τα λόγια της. Βίωσα πως όταν ανοίγεσαι στους άλλους και δείχνεις τις αδυναμίες και τις ελλείψεις σου, μπορείς να δεχτείς τη βοήθεια και την υποστήριξή τους, μπορείς να συνεργαστείς μαζί τους στα καθήκοντά σου, και κυρίως, μπορείς να κάνεις πράγματα με ειλικρινή και υπάκουη στάση. Έτσι ζούσα με την παρουσία του Θεού και έφερα ευθύνη στο καθήκον μου, κάτι που μπορεί να κερδίσει την έγκριση του Θεού. Έπειτα, μίλησα ειλικρινά στην αδελφή μου για όσα κατανοούσα στο έργο, και με βοήθησε στοχευμένα και έτσι έμαθα πολλά. Κατάλαβα επίσης γιατί είχα τόση δυσκολία με το καθήκον μου. Οφειλόταν στο ότι ήθελα να εξοικειωθώ με το έργο και να το μάθω τέλεια με τη μία, ώστε να αποδείξω ότι είχα τις ικανότητες να το κάνω, και έτσι δεν ήμουν πια σε θέση να βάζω προτεραιότητες και καθυστερούσα την πρόοδό μου. Από τότε, κατηγοριοποιούσα το έργο σε σειρά σημαντικότητας και σπουδαιότητας, για να δουλεύω στοχευμένα και οργανωμένα, και γρήγορα εξοικειώθηκα με το έργο. Αυτή η εμπειρία μού έδειξε πόσο γλυκιά είναι η άσκηση της αλήθειας. Αντιλήφθηκα και πόσο σημαντικές είναι οι σωστές προθέσεις και η ειλικρινής στάση στο καθήκον μου. Έτσι μόνο μπορώ να κερδίσω την καθοδήγηση και τις ευλογίες του Θεού. Αργότερα, όταν δεν καταλάβαινα κάποιο πρόβλημα που συναντούσα, αναζητούσα από κοινού με τους αδελφούς και τις αδελφές μου λύσεις. Συνέχισα να ασκούμαι έτσι για λίγο καιρό και πίστευα ότι η επιθυμία μου για φήμη και κύρος είχε κοπάσει, και πως αφού ανοιγόμουν και ήμουν ειλικρινής θα είχα πετύχει κάποια είσοδο. Σύντομα, όμως, απαρνήθηκα την άποψη που είχα για τον εαυτό μου.

Περίπου έναν μήνα αργότερα, επειδή δεν ανταποκρινόμουν στις απαιτήσεις της δουλειάς και ο φόρτος εργασίας ήταν λιγότερος, η επικεφαλής μου κανόνισε να επιστρέψω στην προηγούμενή μου δουλειά να ποτίζω νεοφώτιστους. Ένιωσα μεγάλη ντροπή και δεν ήθελα να αντικρύσω τους αδελφούς και τις αδελφές με τους οποίους ποτίζαμε παρέα τους νεοφώτιστους στο παρελθόν. Εγώ ήθελα να ξεφύγω και να κηρύξω το ευαγγέλιο, αλλά η επιστροφή μου στο έργο του ποτίσματος νεοφώτιστων ήταν αμετάκλητη. Ένιωθα πολύ απογοητευμένη, είχα το κεφάλι σκυφτό, δεν μπορούσα να συνέλθω. Μια αδελφή πρόσεξε ότι η κατάστασή μου δεν ήταν σωστή, μου έστειλε ένα χωρίο του λόγου του Θεού για την υπακοή, και μου ζήτησε να μιλήσουμε. Εγώ αμέσως πανικοβλήθηκα: «Κατάλαβε η αδελφή μου ότι ήμουν σε κακή κατάσταση; Θα με περιφρονούσε αν μάθαινε ότι με αφαίρεσαν από την προηγούμενή μου ομάδα; Αν ήξερε ότι ήμουν αρνητική επειδή δεν εγκατέλειπα την εικόνα μου, μήπως νόμιζε ότι παρά την πίστη μου στον Θεό για τόσα χρόνια δεν είχα αποκτήσει καμία από τις αλήθεια-πραγματικότητες; Μήπως νόμιζε ότι δεν επεδίωκα την αλήθεια;» Έτσι, υπερασπίστηκα με λεπτό τρόπο τον εαυτό μου: «Τώρα που το έργο των βίντεο δεν χρειάζεται τόσους ανθρώπους, αργά ή γρήγορα θα με μετέθεταν. Ακόμα και η αδελφή Μέλανι επέστρεψε». Ανέφερα τη Μέλανι επειδή αυτή επέβλεπε αρχικά το έργο του ποτίσματος, και αν επέστρεφε αυτή, ήταν φυσικό να γυρίσω και εγώ. Αφού το άκουσε αυτό η αδελφή μου, δεν ρώτησε κάτι άλλο. Σκέφτηκα, όπως ήρθαν τα πράγματα, δεν χωρούν αδυναμίες. Έπρεπε να φανώ δυνατή και να εκτελώ ενεργά το καθήκον μου, για να έβλεπαν όλοι ότι δε με πείραζε που μετατέθηκα και ότι μπορούσα να υποταχθώ σ’ αυτό. Πάσχιζα να μεταμφιεστώ και να προσποιηθώ ότι είμαι δυνατή, ωστόσο ένιωθα δυστυχισμένη και μελαγχολική. Πότε-πότε ένιωθα τύψεις που απέρριψα τη βοήθεια της αδελφής μου: «Μου πρόσφερε ευγενικά βοήθεια. Γιατί εγώ την απέρριψα για να προστατεύσω την εικόνα μου; Γιατί δεν μπορούσα να της ανοιχτώ απλώς;»

Έπειτα, μ’ ένα χωρίο από τον λόγο του Θεού που μου έστειλε μια αδελφή, απέκτησα κάποια γνώση σχετικά με την κατάστασή μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Οι διεφθαρμένοι άνθρωποι είναι καλοί στο να μεταμφιέζονται. Ό,τι κι αν κάνουν και όποια διαφθορά κι αν αποκαλύπτουν, πρέπει πάντα να μεταμφιέζονται. Αν κάτι πάει στραβά ή αν κάνουν κάτι λάθος, θέλουν να ρίξουν την ευθύνη στους άλλους. Θέλουν να παίρνουν οι ίδιοι τα εύσημα για τα καλά πράγματα και οι ευθύνες για τα κακά να πηγαίνουν στους άλλους. Δεν υπάρχουν πολλές τέτοιες μεταμφιέσεις στην αληθινή ζωή; Υπάρχουν πάρα πολλές. Ποιο από τα δύο σχετίζεται με τη διάθεση; Το να κάνει κανείς λάθη ή το να μεταμφιέζεται; Το να μεταμφιέζεται είναι θέμα διάθεσης, έχει σχέση με την αλαζονική διάθεση, με τη μοχθηρία και τη δολιότητα· ο Θεός το αποστρέφεται πολύ αυτό. Στην πραγματικότητα, όταν μεταμφιέζεσαι, όλοι αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει. Εσύ, όμως, νομίζεις ότι δεν το καταλαβαίνουν, και προσπαθείς με κάθε τρόπο να επιχειρηματολογήσεις και να δικαιολογήσεις τον εαυτό σου, σε μια προσπάθεια να σώσεις τα προσχήματα και να κάνεις τους πάντες να πιστέψουν ότι δεν έκανες τίποτα κακό. Δεν είναι ηλίθιο αυτό; Τι γνώμη έχουν οι άλλοι γι’ αυτό; Πώς αισθάνονται; Αηδία και αποστροφή. Εάν μετά από ένα λάθος που έχεις κάνει, μπορείς να το αντιμετωπίσεις σωστά και ν’ αφήσεις όλους τους άλλους να μιλήσουν γι’ αυτό, να τους επιτρέψεις να το σχολιάσουν αρνητικά και να το διακρίνουν, και αν μπορείς να μιλήσεις ανοιχτά γι’ αυτό και να το αναλύσεις, τότε τι γνώμη θα έχουν όλοι για σένα; Θα πουν ότι είσαι ειλικρινής, επειδή η καρδιά σου είναι ανοιχτή στον Θεό. Μέσα από τις πράξεις και τη συμπεριφορά σου, θα μπορέσουν να δουν την καρδιά σου. Εάν όμως προσπαθήσεις να μεταμφιεστείς και να τους εξαπατήσεις όλους, τότε θα σε περιφρονήσουν και θα πουν ότι είσαι ανόητος και ασύνετος. Εάν δεν προσπαθήσεις να προσποιηθείς ή να δικαιολογηθείς, εάν μπορέσεις να παραδεχτείς τα λάθη σου, τότε όλοι θα πουν ότι είσαι ειλικρινής και συνετός. Και τι σε κάνει συνετό; Όλοι κάνουν λάθη. Όλοι έχουν ελαττώματα και αδυναμίες. Μάλιστα, Στην πραγματικότητα, όλοι έχουν την ίδια διεφθαρμένη διάθεση. Μη νομίζεις ότι εσύ είσαι πιο ευγενής, πιο τέλειος και πιο ευγενικός απ’ τους άλλους. Αυτό είναι εντελώς παράλογο. Όταν ξεκαθαρίσεις μέσα σου τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου, την ουσία και το αληθινό πρόσωπο της διαφθοράς του, τότε δεν θα προσπαθείς να καλύπτεις τα λάθη σου ούτε θα κρατάς κακία στους άλλους για τα λάθη τους, αλλά θα μπορείς ν’ αντιμετωπίζεις και τα δύο ζητήματα σωστά. Μόνο τότε θα γίνεις διορατικός και δεν θα κάνεις ανοησίες, κι αυτό θα σε καταστήσει σοφό. Εκείνοι που δεν είναι σοφοί είναι ανόητοι και εμμένουν διαρκώς στα μικρά τους λάθη, ενώ παρασκηνιακά κάνουν ύπουλα πράγματα. Είναι αηδιαστικό να το βλέπεις αυτό. Στην πραγματικότητα, αυτό που κάνεις είναι πολύ προφανές στους άλλους, όμως εσύ εξακολουθείς ολοφάνερα να δίνεις παράσταση. Στους άλλους, μοιάζει με παράσταση κλόουν. Δεν είναι ανοησία αυτό; Είναι όντως. Οι ανόητοι δεν έχουν καθόλου σοφία. Όσα κηρύγματα κι αν ακούνε, και πάλι δεν κατανοούν την αλήθεια ούτε βλέπουν τίποτα όπως πραγματικά είναι. Δεν ξεκαβαλάνε ποτέ το καλάμι, γιατί νομίζουν ότι είναι διαφορετικοί από όλους τους άλλους και πιο αξιοσέβαστοι. Αυτό είναι αλαζονεία και αυταρέσκεια, είναι ανοησία» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι αρχές που θα πρέπει να καθοδηγούν τη συμπεριφορά σας). Εγώ ήμουν η ανόητη που αποκαλύφθηκε στον λόγο του Θεού, που υποκρίνεται πάντα μπροστά στους άλλους σαν κλόουν. Εκείνη την περίοδο, λόγω της μετάθεσής μου, νόμιζα ότι έχασα φήμη και κύρος, και ανέπτυξα παρεξηγήσεις και αρνητικότητα. Η αδελφή μου ήθελε να με βοηθήσει, αλλά δεν της ανοιγόμουν ώστε να αναζητήσουμε μαζί την αλήθεια και να λύσουμε τα προβλήματα και τις δυσκολίες μου. Αντ’ αυτού, αμέσως άρχισα να φυλάγομαι. Υποπτευόμουν ότι κατάλαβε πως ήμουν αρνητική και ανυπάκουη, κι έτσι έψαχνα τρόπο να καλύψω την αδυναμία μου και να εξομαλύνω την κατάσταση. Ήμουν τόσο δόλια! Αν και έτσι εξαπάτησα την αδελφή μου και περιέσωσα την εικόνα μου, δεν μπορούσα να ζητήσω τη στήριξη και τη βοήθειά της. Η αρνητική μου κατάσταση δεν θα επιλυόταν εγκαίρως και ζούσα στο σκοτάδι και τον πόνο. Δεν ήταν ανόητο αυτό; Εγώ το προκάλεσα αυτό στον εαυτό μου και μου άξιζε να υποφέρω! Τόσα χρόνια που πίστευα στον Θεό, η διεφθαρμένη μου διάθεση δεν είχε αλλάξει ιδιαίτερα, και όποτε εμπλεκόταν η εικόνα ή το κύρος μου, χωρίς να το θέλω, πάντα κρυβόμουν και μεταμφιεζόμουν. Ποτέ δεν έδειξα εμπιστοσύνη στους αδελφούς και τις αδελφές μου, και περνούσα κάθε μέρα στο σκοτάδι σαν αιχμάλωτη και δέσμια του Σατανά. Ήμουν δυστυχισμένη και αδύναμη, χωρίς διαφυγή. Ήμουν πραγματικά για λύπηση! Προσευχόμουν συνεχώς στον Θεό: «Θεέ μου, πάντα μεταμφιέζομαι για να με θαυμάζουν και ζω μέσα στη δυστυχία. Σε παρακαλώ, βοήθησέ με και οδήγησέ με να κατανοήσω και να μισήσω τον εαυτό μου, να μετανοήσω ειλικρινά και να αλλάξω».

Κάποτε, διάβασα ένα χωρίο από τον λόγο του Θεού που αποκάλυπτε τους αντίχριστους. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Ανεξάρτητα από το περιβάλλον, ανεξάρτητα από το καθήκον που εκτελούν, οι αντίχριστοι θα προσπαθήσουν να δώσουν την εντύπωση ότι δεν είναι αδύναμοι, ότι είναι πάντα δυνατοί, γεμάτοι αυτοπεποίθηση, ποτέ αρνητικοί. Ποτέ δεν αποκαλύπτουν το πραγματικό τους ανάστημα ή την πραγματική τους στάση απέναντι στον Θεό. Στην πραγματικότητα, στα βάθη της καρδιάς τους, όντως πιστεύουν ότι δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορούν να κάνουν; Πιστεύουν ειλικρινά ότι δεν έχουν αδυναμίες, αρνητικότητα ή εκρήξεις διαφθοράς; Σίγουρα όχι. Είναι καλοί στο να προσποιούνται, ικανοί στο να κρύβουν πράγματα. Τους αρέσει να δείχνουν στους ανθρώπους την ισχυρή και αξιόλογη πλευρά τους· δεν θέλουν να βλέπουν οι άνθρωποι την πλευρά τους που είναι αδύναμη και αληθινή. Ο σκοπός τους είναι προφανής: είναι, πολύ απλά, να διατηρήσουν το γόητρο, να προστατεύσουν τη θέση που έχουν στις καρδιές των ανθρώπων. Σκέφτονται ότι αν ανοιχτούν ενώπιον των άλλων σχετικά με την αρνητικότητα και την αδυναμία τους, αν αποκαλύψουν την πλευρά τους που είναι επαναστατική και διεφθαρμένη, αυτό θα επιφέρει σοβαρή ζημία στο κύρος και τη φήμη τους —δεν αξίζει τον κόπο. Προτιμούν, λοιπόν, να κρατήσουν παντελώς κρυφή από τους άλλους την αδυναμία, την παρακοή και την αρνητικότητά τους. Και αν έρθει μια μέρα που όλοι δουν την πλευρά τους που είναι αδύναμη και επαναστατική, που δουν ότι είναι διεφθαρμένοι και δεν έχουν αλλάξει καθόλου, θα συνεχίσουν και πάλι να προσποιούνται. Νομίζουν ότι αν παραδεχτούν ότι έχουν διεφθαρμένη διάθεση, ότι είναι συνηθισμένοι άνθρωποι, μικροί και ασήμαντοι, τότε θα χάσουν τη θέση τους στις καρδιές των ανθρώπων, θα χάσουν τον σεβασμό και τη λατρεία όλων, κι έτσι θα έχουν αποτύχει τελείως. Έτσι λοιπόν, ό,τι κι αν συμβεί, δεν ανοίγονται στους ανθρώπους· ό,τι κι αν συμβεί, δεν δίνουν την εξουσία και την κοινωνική τους θέση σε κανέναν άλλον· αντίθετα, προσπαθούν όσο μπορούν να ανταγωνίζονται και δεν τα παρατούν ποτέ. […] Δεν αποκαλύπτουν ποτέ τις αδυναμίες τους στους αδελφούς και στις αδελφές ούτε αναγνωρίζουν ποτέ τις δικές τους ατέλειες και τα αδύναμα σημεία τους· αντίθετα, βάζουν τα δυνατά τους για να τα συγκαλύψουν. Οι άνθρωποι τους ρωτούν: “Πιστεύεις στον Θεό εδώ και τόσα χρόνια. Είχες ποτέ αμφιβολίες για τον Θεό;” Απαντούν: “Όχι”. Τους ρωτούν: “Έκλαψες όταν πέθαναν μέλη της οικογένειάς σου;” Απαντούν: “Όχι, δεν έχυσα ούτε ένα δάκρυ”. Τους ρωτούν: “Πιστεύεις στον Θεό για όλα αυτά τα χρόνια, έχεις εγκαταλείψει τόσα πράγματα και έχεις δαπανήσει τόσο πολύ από τον εαυτό σου· έχεις μετανιώσει ποτέ σου;” Απαντούν: “Όχι”. Τους ρωτούν: “Όταν δεν υπήρχε κανείς να σε φροντίσει όταν ήσουν άρρωστος, σε αναστάτωνε αυτό; Σου έλειπε το σπίτι;” Και απαντούν: “Ποτέ”. Αυτοπαρουσιάζονται ως τόσο αφοσιωμένοι, αποφασισμένοι, ικανοί να κάνουν θυσίες, ικανοί να δαπανήσουν εαυτόν —ως κάποιος που απλώς είναι άψογος, χωρίς κανένα ελάττωμα. Και πώς αντιδρούν αν τους πεις ποια είναι τα ελαττώματά τους, αν ανοιχτείς και συναναστραφείς γι’ αυτά μαζί τους σαν κανονικός αδελφός ή αδελφή; Βάζουν τα δυνατά τους για να δικαιωθούν και να δικαιολογηθούν, για να σώσουν την κατάσταση, για να υπονομεύσουν ό,τι είπες, για να σε κάνουν να το πάρεις πίσω και τελικά να αναγνωρίσεις ότι δεν έχουν αυτό το πρόβλημα και ότι εξακολουθούν να είναι το τέλειο, πνευματικό άτομο που πιστεύουν οι άνθρωποι ότι είναι. Δεν είναι όλο αυτό προσποίηση; Όποιοι περνιούνται για άψογοι και άγιοι είναι, όλοι τους, απατεώνες. Γιατί λέω ότι όλοι αυτοί είναι απατεώνες; Πείτε Μου, υπάρχει κάποιος άψογος μέσα στη διεφθαρμένη ανθρωπότητα; Υπάρχει κάποιος που να είναι αληθινά άγιος; (Όχι.) Φυσικά όχι. Πώς μπορεί ο άνθρωπος να επιτύχει την τελειότητα, όταν είναι τόσο βαθιά διεφθαρμένος από τον Σατανά και, επιπλέον, δεν κατέχει από τη φύση του την αλήθεια; Μόνο ο Θεός είναι άγιος, ενώ όλη η διεφθαρμένη ανθρωπότητα είναι ρυπαρή. Εάν κάποιος παρουσιάζεται ως άγιος, λέγοντας ότι είναι άψογος, τι είναι αυτό το άτομο; Είναι ένας διάβολος, ο Σατανάς, ο αρχάγγελος —ένας αληθινός αντίχριστος. Οι αντίχριστοι παριστάνουν ότι είναι πανίσχυροι, ότι είναι τέλειοι» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο: Κάνουν το καθήκον τους μόνο για να διακριθούν και να τροφοδοτήσουν τα δικά τους συμφέροντα και φιλοδοξίες· ποτέ δεν λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και μάλιστα ξεπουλάνε αυτά τα συμφέροντα με αντάλλαγμα την προσωπική δόξα (Μέρος δέκατο)). Αφού διάβασα τον λόγο Του, αναστατώθηκα πολύ. Για να διαφυλάξουν τη θέση και την εικόνα τους μεταξύ των ανθρώπων, οι αντίχριστοι με μεταμφίεση και ψεύδη εξαπατούν και παραπλανούν τους άλλους, και προσποιούνται ότι είναι τέλειοι και πνευματικοί άνθρωποι που δεν νιώθουν ποτέ αδυναμία ούτε εκθέτουν διαφθορά. Το κάνουν αυτό για να καταλάβουν μια θέση μεταξύ των ανθρώπων και να κερδίζουν τον σεβασμό των άλλων. Εξέτασα τη συμπεριφορά μου και είδα ότι ήταν ίδια με αυτή ενός αντίχριστου. Πάντα προσποιούμουν και μεταμφιεζόμουν στα λόγια και τις πράξεις μου. Όταν έφτιαχνα βίντεο, δεν ανοιγόμουν ώστε να αναζητήσω σχετικά με τις ερωτήσεις και τις δυσκολίες μου, και προτιμούσα να καθυστερώ το έργο για να διατηρήσω το κύρος και την εικόνα μου. Όταν μετατέθηκα, επειδή ανησυχούσα μη μάθει η αδελφή μου ότι με είχαν αφαιρέσει και για να μην με περιφρονήσει, βρήκα μια δικαιολογία για να καλύψω την πραγματικότητα, και προσπάθησα να πείσω τους άλλους πως επέστρεψα λόγω των αναγκών του έργου. Η μέθοδός μου ήταν ποταπή! Σκεφτόμουν, επίσης, ότι ακόμη κι αν είχα δυσκολίες ή αρνητικότητα, σπανίως ανοιγόμουν λόγω του φόβου της περιφρόνησης, και όταν το έκανα, το έκανα καθαρά τυπικά. Συνήθως, μιλούσα μόνο για τη θετική μου άσκηση για να νομίζουν οι άλλοι ότι είχα ανάστημα και ότι θα ασκούσα την αλήθεια μόλις την καταλάβαινα. Πάσχιζα να διαχειριστώ την εικόνα και το κύρος μου, κάθε λόγος και πράξη ήταν μεταμφίεση και προσποίηση. Στις αποτυχίες και τις αναποδιές, προσπαθούσα να δείχνω ότι έχω μεγαλύτερο ανάστημα από τους άλλους για να με σέβονται. Σκέφτηκα τους αντίχριστους που αποβλήθηκαν από την εκκλησία. Υπήρξαν πολλοί που συχνά εξέφραζαν λόγια και δόγματα, φώναζαν συνθήματα και προσποιούνταν ότι επεδίωκαν αφοσιωμένα την αλήθεια, σαν να μην τους είχε διαφθείρει ο Σατανάς. Παρόλο που τους θαύμαζαν και τους λάτρευαν για λίγο, εκ φύσεως αντιπαθούσαν και σιχαίνονταν την αλήθεια και τελικά, επειδή έπρατταν πολύ κακό, ο Θεός τούς αποκάλυψε και τους απέκλεισε. Ο Θεός δεν ανέχεται προσβολές στη διάθεσή Του. Ο Θεός καταδικάζει τέτοιου είδους υποκριτές και δεν σώζει καθόλου τέτοιους ανθρώπους. Αν αρνιόμουν να επιδιώξω την αλήθεια και μεταμφιεζόμουν πάντα με βάση τη σατανική μου διάθεση, δεν θα έβλαπτα μόνο τη ζωή μου. Θα με καταδίκαζε και θα με απέκλειε ο Θεός! Κατάλαβα ότι η κατάστασή μου ήταν πολύ επικίνδυνη. Δεν ήθελα πια να είμαι υποκρίτρια. Απλώς ήθελα να μετανοήσω και να αλλάξω.

Τις επόμενες ημέρες, ερεύνησα συνειδητά για μέρη του λόγου του Θεού που να αφορούν το πώς να είναι κανείς ειλικρινής. Βρήκα ένα που έλεγε: «Όμως ό,τι κι αν σου συμβεί, αν θες να λες την αλήθεια και να είσαι έντιμος άνθρωπος, θα πρέπει να μπορείς να εγκαταλείψεις την περηφάνια και τη ματαιοδοξία σου. Όταν δεν κατανοείς κάτι, πες ότι δεν το κατανοείς. Όταν δεν είσαι σίγουρος για κάτι, πες ότι δεν είσαι σίγουρος. Μη φοβάσαι μήπως οι άλλοι σε περιφρονήσουν ή δεν σε έχουν σε υπόληψη. Μιλώντας σταθερά μέσα από την καρδιά σου και λέγοντας την αλήθεια μ’ αυτόν τον τρόπο, θα βρεις χαρά, γαλήνη και μια αίσθηση ελευθερίας και απελευθέρωσης βαθιά μέσα σου, ενώ η ματαιοδοξία και η περηφάνια δεν θα σε περιορίζουν πια. Με όποιους κι αν αλληλεπιδράς, αν μπορείς να εκφράζεις ό,τι σκέφτεσαι πραγματικά, να ανοίγεις την καρδιά σου στους άλλους και να μην υποκρίνεσαι ότι γνωρίζεις πράγματα που δεν ξέρεις, αυτό είναι μια ειλικρινής στάση. Μερικές φορές, οι άνθρωποι μπορεί να σε περιφρονήσουν και να σε πουν βλάκα επειδή λες πάντα την αλήθεια. Τι θα πρέπει να κάνεις σ’ αυτήν την περίπτωση; Θα πρέπει να πεις: “Ακόμη κι αν με λένε βλάκα, εγώ έχω αποφασίσει να είμαι έντιμος άνθρωπος και όχι δόλιος. Θα μιλάω ειλικρινά και σύμφωνα με τα γεγονότα. Παρότι μπορεί να είμαι ένας βρομερός, διεφθαρμένος κι ανάξιος άνθρωπος μπροστά στον Θεό, εγώ θα λέω την αλήθεια χωρίς υποκρισία ή μεταμφιέσεις”. Αν μιλάς με αυτόν τον τρόπο, η καρδιά σου θα είναι σταθερή και γαλήνια. Για να είσαι έντιμος άνθρωπος, θα πρέπει να εγκαταλείψεις τη ματαιοδοξία και την περηφάνια σου. Και για να λες την αλήθεια και να εκφράζεις τα αληθινά σου συναισθήματα, θα πρέπει να μη φοβάσαι τη γελοιοποίηση και την περιφρόνηση από τους άλλους. Ακόμη κι αν οι άλλοι σού φέρονται σαν να είσαι κορόιδο, δεν θα πρέπει να τσακώνεσαι ούτε να υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου. Αν μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια μ’ αυτόν τον τρόπο, μπορείς να γίνεις ένας έντιμος άνθρωπος» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο όντας ειλικρινής μπορεί να ζήσει κανείς ως αληθινός άνθρωπος). Ο λόγος του Θεού μού έδωσε ένα μονοπάτι άσκησης. Ό,τι διαφθορά ή αδυναμία κι αν έχουμε ή αν κάτι δεν το καταλαβαίνουμε, και ό,τι και αν σκέφτονται οι άλλοι, μόνο όταν ανοιγόμαστε για τον εαυτό μας, αναζητούμε την αλήθεια και επιδιώκουμε να είμαστε ειλικρινείς μπορούμε να ξεφύγουμε σταδιακά από τα δεσμά και τον έλεγχο των διεφθαρμένων διαθέσεών μας, και να ζήσουμε ελεύθεροι και απαλλαγμένοι. Ορκίστηκα στον εαυτό μου ότι ήμουν έτοιμη να ασκηθώ σύμφωνα με τον λόγο του Θεού και να επιδιώξω να γίνω άτομο απλό και ανοιχτό. Αφού επέστρεψα στο πότισμα νεοφώτιστων, δεν μεταμφιεζόμουν πια όπως παλιά. Στις συναθροίσεις, ανοιγόμουν στους αδελφούς και τις αδελφές μου για την πραγματική μου κατάσταση εκείνη την περίοδο. Αν και εξέθεσα σε όλους το δυσάρεστο γεγονός ότι προστάτευα την εικόνα και το κύρος μου, τουλάχιστον έμαθαν την πραγματική μου κατάσταση. Μετά από αυτό, ένιωσα ένα μεγάλο βάρος να έχει φύγει από την καρδιά μου, και ένιωσα έντονη ελευθερία και ηρεμία. Επιπλέον, οι αδελφοί και οι αδελφές μου δεν με περιφρόνησαν και κατάφεραν να διδαχτούν κάτι από τη δική μου εμπειρία. Η επικεφαλής μου συναναστράφηκε μαζί μου, με βοήθησε και με υποστήριξε αφού έμαθε για την κατάστασή μου, κι έτσι κατάλαβα καλύτερα τους κινδύνους και τις συνέπειες της επιδίωξης φήμης και κύρους.

Μέσα απ’ αυτήν την εμπειρία, συνειδητοποίησα πως το να είμαι ειλικρινής αντί να μεταμφιέζομαι αποτελεί στάση αληθινής μετάνοιας ενώπιον του Θεού. Μόνο μέσω της άσκησης της αλήθειας και όντας ειλικρινής άνθρωπος γίνεται ο δρόμος πιο πλατύς και πιο φωτεινός.