Σχετικά λόγια του Θεού:

Σε κάθε στάδιο του έργου του Θεού, υπάρχουν και οι αντίστοιχες απαιτήσεις από τον άνθρωπο. Όλοι όσοι βρίσκονται μέσα στο ρεύμα του Αγίου Πνεύματος, διακατέχονται από την παρουσία και την πειθαρχία του Αγίου Πνεύματος, και όσοι δεν βρίσκονται μέσα στο ρεύμα αυτό βρίσκονται υπό τη διοίκηση του Σατανά και χωρίς καθόλου από το έργο του Αγίου Πνεύματος. Οι άνθρωποι που βρίσκονται στο ρεύμα του Αγίου Πνεύματος είναι εκείνοι που δέχονται το νέο έργο του Θεού και που συνεργάζονται μέσα στο νέο έργο του Θεού. Αν αυτοί που βρίσκονται μέσα σε αυτό το ρεύμα είναι ανίκανοι να συνεργαστούν και δεν μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια που απαιτεί ο Θεός κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, τότε θα πειθαρχηθούν και, στη χειρότερη περίπτωση, θα εγκαταλειφθούν από το Άγιο Πνεύμα. Όσοι αποδέχονται το καινούριο έργο του Αγίου Πνεύματος, θα ζουν μέσα στο ρεύμα του Αγίου Πνεύματος, και θα λάβουν τη φροντίδα και την προστασία του Αγίου Πνεύματος. Εκείνοι που είναι πρόθυμοι να κάνουν πράξη την αλήθεια είναι διαφωτισμένοι από το Άγιο Πνεύμα, και εκείνοι που δεν θέλουν να κάνουν πράξη την αλήθεια πειθαρχούνται από το Άγιο Πνεύμα και μπορεί ακόμη και να τιμωρηθούν. Ανεξάρτητα από το τι είδους άτομο είναι κάποιος, υπό την προϋπόθεση ότι βρίσκεται μέσα στο ρεύμα του Αγίου Πνεύματος, ο Θεός θα αναλάβει την ευθύνη για όλους εκείνους που δέχονται το νέο έργο Του για χάρη του ονόματός Του. Εκείνοι που δοξάζουν το όνομά Του και είναι πρόθυμοι να κάνουν πράξη τα λόγια Του, θα λάβουν τις ευλογίες Του. Όσοι δεν Τον υπακούουν και δεν κάνουν τα λόγια Του πράξη, θα λάβουν την τιμωρία Του. Οι άνθρωποι που βρίσκονται στο ρεύμα του Αγίου Πνεύματος, είναι αυτοί που αποδέχονται το νέο έργο και αφού έχουν αποδεχθεί το νέο έργο, θα πρέπει να συνεργάζονται κατάλληλα με τον Θεό και δεν θα πρέπει να ενεργούν ως αποστάτες που δεν εκτελούν το καθήκον τους. Αυτή είναι η μόνη απαίτηση του Θεού από τον άνθρωπο. Δεν συμβαίνει αυτό για τους ανθρώπους που δεν αποδέχονται το νέο έργο: Είναι έξω από το ρεύμα του Αγίου Πνεύματος και η πειθαρχία και η αποδοκιμασία του Αγίου Πνεύματος δεν ισχύουν γι’ αυτούς. Όλη την ημέρα, αυτοί οι άνθρωποι ζουν μέσα στη σάρκα, ζουν μέσα στο μυαλό τους και το μόνο που κάνουν είναι να ζουν σύμφωνα με το δόγμα που παράγεται από την ανάλυση και την έρευνα των δικών τους εγκεφάλων. Δεν είναι αυτό που απαιτεί το νέο έργο του Αγίου Πνεύματος, και ούτε είναι η συνεργασία με τον Θεό. Όσοι δεν αποδέχονται το νέο έργο του Θεού στερούνται της παρουσίας του Θεού και, επιπλέον, στερούνται των ευλογιών και της προστασίας του Θεού. Τα περισσότερα από τα λόγια και τις ενέργειές τους συμβαδίζουν με τις προηγούμενες απαιτήσεις του έργου του Αγίου Πνεύματος. Είναι δόγμα, όχι η αλήθεια. Ένα τέτοιο δόγμα και τέτοιοι κανόνες αρκούν για να αποδείξουν ότι η συνάθροιση αυτών των ανθρώπων δεν είναι τίποτα άλλο παρά θρησκεία· δεν είναι οι εκλεκτοί ή τα αντικείμενα του έργου του Θεού. Η συνάθροιση όλων αυτών μεταξύ τους μπορεί μόνο να ονομαστεί ως ένα μεγάλο συνέδριο της θρησκείας και δεν μπορεί να ονομαστεί εκκλησία. Αυτό είναι ένα αμετάβλητο γεγονός. Δεν έχουν το νέο έργο του Αγίου Πνεύματος· αυτό που κάνουν θυμίζει θρησκεία, αυτό που βιώνουν φαίνεται να είναι γεμάτο από θρησκεία· δεν έχουν την παρουσία και το έργο του Αγίου Πνεύματος και δεν είναι κατάλληλοι να λάβουν την πειθαρχία ή τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος. Αυτοί οι άνθρωποι είναι άψυχα πτώματα, τα σκουλήκια που στερούνται πνευματικότητας. Δεν έχουν καμία γνώση για την επαναστατικότητα και την αντίθεση του ανθρώπου, δεν έχουν γνώση όλου του κακού που κάνει ο άνθρωπος, πολύ λιγότερο δε, γνωρίζουν όλο το έργο του Θεού και τη σημερινή βούληση του Θεού. Όλοι τους είναι αδαείς και χαμηλού επιπέδου άνθρωποι, και είναι αποβράσματα ακατάλληλα να τους ονομάζουμε πιστούς! Τίποτα από όσα κάνουν δεν έχει την παραμικρή σχέση με τη διαχείριση του Θεού, κι ούτε μπορεί να επηρεάσει τα σχέδια του Θεού. Τα λόγια και οι πράξεις τους είναι υπερβολικά αηδιαστικά, πάρα πολύ αξιολύπητα και απλώς ανάξια λόγου. Οτιδήποτε γίνεται από εκείνους που δεν βρίσκονται μέσα στο ρεύμα του Αγίου Πνεύματος δεν σχετίζεται με το νέο έργο του Αγίου Πνεύματος. Εξαιτίας αυτού, ανεξάρτητα από το τι κάνουν, είναι εκτός της πειθαρχίας του Αγίου Πνεύματος και, επιπλέον, χωρίς τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος. Διότι είναι όλοι άνθρωποι που δεν έχουν αγάπη για την αλήθεια και που είναι μισητοί και έχουν απορριφθεί από το Άγιο Πνεύμα. Ονομάζονται κακοποιοί επειδή ζουν μέσα στη σάρκα και κάνουν ό,τι τους ευχαριστεί κάτω από την πινακίδα του Θεού. Ενώ ο Θεός εργάζεται, είναι εσκεμμένα εχθρικοί απέναντί Του και τρέχουν προς την αντίθετη κατεύθυνση με Αυτόν. Η αποτυχία του ανθρώπου να συνεργαστεί με τον Θεό είναι εξαιρετικά επαναστατική από μόνη της, επομένως, ιδίως εκείνοι οι άνθρωποι που σκοπίμως έρχονται σε αντίθεση με τον Θεό, δεν θα λάβουν τη δίκαιη ανταπόδοση τους;

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το έργο του Θεού και οι πράξεις του ανθρώπου

«Σας λέγω δε ότι εδώ είναι κάποιος μεγαλήτερος του ιερού. Εάν όμως εγνωρίζετε τι είναι Έλεον θέλω και ουχί θυσίαν, δεν ηθέλετε καταδικάσει τους αθώους. Διότι ο Υιός του ανθρώπου είναι κύριος και του σαββάτου» (Κατά Ματθαίον 12:6-8). Σε τι αναφέρεται η λέξη «ιερό» εδώ; Για να το θέσουμε απλά, αναφέρεται σε ένα μεγαλοπρεπές, ψηλό κτίριο και, κατά την Εποχή του Νόμου, το ιερό ήταν μέρος για να λατρεύουν οι ιερείς τον Θεό. Όταν ο Κύριος Ιησούς είπε «εδώ είναι κάποιος μεγαλήτερος του ιερού», σε ποιον αναφερόταν το «κάποιος»; Προφανώς, το «κάποιος» είναι ο Κύριος Ιησούς στη σάρκα, γιατί μόνο Αυτός ήταν μεγαλύτερος του ιερού. Τι έλεγαν τα λόγια αυτά στους ανθρώπους; Έλεγαν στους ανθρώπους να βγουν από το ιερό —ο Θεός είχε ήδη εγκαταλείψει το ιερό και δεν εργαζόταν πια μέσα σ’ αυτό, επομένως οι άνθρωποι έπρεπε να αναζητήσουν τ’ αχνάρια του Θεού έξω από το ιερό και να ακολουθήσουν τα βήματά Του στο νέο Του έργο. Όταν ο Κύριος Ιησούς το είπε αυτό, υπήρχε μια λογική βάση πίσω από τα λόγια Του, η οποία ήταν ότι υπό τον νόμο, οι άνθρωποι είχαν καταλήξει να βλέπουν το ιερό σαν κάτι μεγαλύτερο από τον Θεό τον ίδιο. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι λάτρευαν το ιερό αντί να λατρεύουν τον Θεό, έτσι, ο Κύριος Ιησούς τους προειδοποίησε να μη λατρεύουν είδωλα, αλλά αντιθέτως να λατρεύουν τον Θεό, διότι είναι υπέρτατος. Έτσι, είπε: «Έλεον θέλω και ουχί θυσίαν». Είναι εμφανές πως, στα μάτια του Κυρίου Ιησού, οι περισσότεροι άνθρωποι που ζούσαν υπό τον νόμο δε λάτρευαν πια τον Ιεχωβά, αλλά εκτελούσαν απλώς τη διαδικασία της θυσίας τυπικά, και ο Κύριος Ιησούς προσδιόρισε πως η διαδικασία αυτή συνιστούσε ειδωλολατρία. Οι ειδωλολάτρες αυτοί, έβλεπαν το ιερό σαν κάτι μεγαλύτερο και ανώτερο από τον Θεό. Στις καρδιές τους υπήρχε μόνο το ιερό, όχι ο Θεός, επομένως, αν επρόκειτο να χάσουν το ιερό, τότε θα έχαναν τον τόπο της κατοίκησής τους. Χωρίς το ιερό, δεν είχαν πού να λατρεύουν και δεν μπορούσαν να προσφέρουν τις θυσίες τους. Ο υποτιθέμενος «τόπος κατοίκησής» τους είναι ο τόπος όπου χρησιμοποιούσαν την ψεύτικη πρόφαση ότι λατρεύουν τον Ιεχωβά Θεό προκειμένου να παραμένουν στο ιερό και να εκτελέσουν τις δικές τους υποθέσεις. Η υποτιθέμενη «προσφορά θυσιών» ήταν απλώς η εκτέλεση των προσωπικών τους επαίσχυντων δοσοληψιών υπό το πρόσχημα της τέλεσης της υπηρεσίας τους στο ιερό. Αυτός ήταν ο λόγος που οι άνθρωποι της εποχής έβλεπαν το ιερό σαν κάτι μεγαλύτερο από τον Θεό. Ο Κύριος Ιησούς είπε αυτά τα λόγια ως προειδοποίηση προς τους ανθρώπους, επειδή χρησιμοποιούσαν το ιερό σαν βιτρίνα και τις θυσίες σαν κάλυψη για να εξαπατούν τους ανθρώπους και τον Θεό. Αν εφαρμόσετε τα λόγια αυτά στο παρόν, παραμένουν εξίσου έγκυρα και εξίσου σχετικά. Παρόλο που οι άνθρωποι σήμερα έχουν βιώσει διαφορετικό έργο του Θεού από αυτό που βίωσαν οι άνθρωποι στην Εποχή του Νόμου, η φύση και η ουσία τους είναι οι ίδιες.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Γ΄

Εάν κάποιος που πιστεύει στον Θεό εμμένει στην αλήθεια σαν να ήταν ένα σύνολο κανόνων, δεν είναι δυνατόν η πίστη του να μετατραπεί σε εμπλοκή σε θρησκευτικές τελετουργίες; (Είναι.) Η τήρηση θρησκευτικών τελετουργιών δεν διαφέρει στην πραγματικότητα από τον Χριστιανισμό —όσοι το κάνουν αυτό είναι απλώς πιο προχωρημένοι και έχουν εξελιχθεί περισσότερο όσον αφορά τη διδασκαλία και τη θεωρία, και είναι λίγο πιο εξυψωμένοι και προχωρημένοι στην πίστη τους. Αυτό είναι όλο. Αν η πίστη στον Θεό μετατραπεί σε θρησκευτική πίστη, σε μελέτη της θεολογίας, σε ένα σύνολο κανόνων ή τελετουργιών, δεν έχει τότε μετατραπεί σε Χριστιανισμό; Υπάρχει διαφορά μεταξύ νέων και παλαιών διδασκαλιών, αλλά αν το μόνο που κάνεις είναι να καταλαβαίνεις την αλήθεια ως δόγμα, και δεν ξέρεις πώς να κάνεις πράξη την αλήθεια, πόσο μάλλον πώς να βιώνεις το έργο του Θεού —και αν, όσα χρόνια κι αν πιστεύεις στον Θεό, όσες δυσχέρειες κι αν υποστείς, όσες καλές συμπεριφορές κι αν έχεις, εντούτοις δεν έχεις πραγματική κατανόηση της αλήθειας, και δεν έχεις αποκτήσει την αλήθεια ή δεν έχεις εισέλθει στην πραγματικότητά της —τότε ο τρόπος πίστης σου δεν είναι αυτός του Χριστιανισμού; Δεν είναι αυτό η ουσία του Χριστιανισμού; (Ναι.) Οπότε, ποιες απόψεις ή καταστάσεις έχετε στις πράξεις σας ή στην εκτέλεση του καθήκοντός σας που είναι παρόμοιες με αυτές των Χριστιανών ή ίδιες με τις δικές τους; (Τηρούμε τους κανόνες και εξοπλιζόμαστε με τα λόγια και τις φράσεις του δόγματος). Τήρηση κανόνων, κήρυγμα των λόγων και των φράσεων του δόγματος, θεώρηση της αλήθειας ως λόγια και φράσεις του δόγματος —τι άλλο; (Επικεντρωνόμαστε στο να κάνουμε έργο, όχι να εισέλθουμε στη ζωή.) Επικεντρώνεστε μόνο στο να καταβάλλετε προσπάθεια, όχι στο να κερδίσετε τη ζωή ή να εισέλθετε στην πραγματικότητα της αλήθειας —τι άλλο; (Επικεντρωνόμαστε στην εμφάνιση της πνευματικότητας και της καλής συμπεριφοράς.) Είπατε αρκετά τώρα, οπότε θα συνοψίσω: Το να επιδιώκεις την εμφάνιση της καλής συμπεριφοράς, και να προσπαθείς σκληρά να φορέσεις ένα προσωπείο πνευματικότητας, και να κάνεις πράγματα που οι άνθρωποι θεωρούν σωστά στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, πράγματα που οι άνθρωποι τείνουν να επιδοκιμάζουν —αυτό αποτελεί επιδίωξη ψευδούς πνευματικότητας. Ένα τέτοιο άτομο είναι ένας υποκριτής που κηρύττει παραληρώντας τα λόγια και τις φράσεις του δόγματος, που καθοδηγεί τους άλλους να κάνουν καλές πράξεις και να είναι καλοί άνθρωποι, που παριστάνει τον πνευματικό άνθρωπο. Ωστόσο, στις συναλλαγές του με τους άλλους, και στον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται τα ζητήματα και στην εκτέλεση του καθήκοντός του, δεν αναζητά ποτέ την αλήθεια, παρά ζει με σατανικές διαθέσεις. Ό,τι κι αν του συμβεί, πορεύεται με το δικό του θέλημα, παραμερίζοντας τον Θεό. Ποτέ δεν ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας· απλώς τηρεί κανόνες. Δεν κατανοεί καθόλου την αλήθεια ούτε κατανοεί το θέλημα του Θεού, ούτε τα πρότυπα των απαιτήσεών Του για τον άνθρωπο, ούτε τι θα επιτύχει ο Θεός με τη σωτηρία του ανθρώπου. Δεν εξετάζει ποτέ σοβαρά αυτές τις λεπτομέρειες της αλήθειας ούτε ρωτά γι’ αυτές. Το μόνο που αποκαλύπτουν αυτά τα λόγια και οι συμπεριφορές του ανθρώπου είναι η υποκρισία. Έχοντας εξετάσει τις αληθινές καταστάσεις στην καρδιά αυτών των ανθρώπων μαζί με την εξωτερική τους συμπεριφορά, μπορεί κανείς να είναι βέβαιος ότι δεν έχουν κανένα μέρος της πραγματικότητας της αλήθειας, ότι στην πραγματικότητα είναι υποκριτές Φαρισαίοι, ότι είναι μη πιστοί. Αν κάποιος πιστεύει στον Θεό, αλλά δεν αναζητά την αλήθεια, είναι η πίστη του αληθινή; (Όχι.) Μπορεί κάποιος που πιστεύει στον Θεό για όσα χρόνια και αν πιστεύει, αλλά δεν αποδέχεται καθόλου την αλήθεια, να φτάσει στο σημείο να σέβεται τον Θεό και να αποφεύγει το κακό; (Όχι.) Δεν μπορεί να το επιτύχει αυτό. Ποια, λοιπόν, είναι η φύση της εξωτερικής συμπεριφοράς αυτών των ανθρώπων; Σε τι είδους μονοπάτι μπορούν να βαδίσουν; (Στο μονοπάτι των Φαρισαίων.) Με τι εξοπλίζονται καθημερινά; Δεν εξοπλίζονται με λόγια και φράσεις του δόγματος; Περνούν τις ημέρες τους εξοπλίζοντας τον εαυτό τους, ενδύοντας τον εαυτό τους με λόγια και φράσεις του δόγματος για να γίνουν περισσότερο σαν τους Φαρισαίους, περισσότερο πνευματικοί, να μοιάσουνε περισσότερο με ανθρώπους που υπηρετούν τον Θεό —ποια ακριβώς είναι η φύση όλων αυτών των πράξεων; Είναι η λατρεία του Θεού; Είναι αληθινή πίστη σ’ Αυτόν; (Όχι, δεν είναι.) Επομένως, τι κάνουν; Εξαπατούν τον Θεό· απλώς διανύουν τα βήματα μιας διαδικασίας. Κουνάνε το λάβαρο της πίστης και εκτελούν θρησκευτικές τελετές, προσπαθώντας να εξαπατήσουν τον Θεό προκειμένου να επιτύχουν τον στόχο τους να ευλογηθούν. Αυτοί οι άνθρωποι δεν λατρεύουν καθόλου τον Θεό. Στο τέλος, μια τέτοια ομάδα ανθρώπων θα καταλήξει όπως ακριβώς εκείνοι που βρίσκονται μέσα στα παρεκκλήσια, οι οποίοι υποτίθεται ότι υπηρετούν τον Θεό, οι οποίοι υποτίθεται ότι πιστεύουν στον Θεό και τον ακολουθούν.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο με φόβο Θεού μπορεί κανείς να βαδίσει στο μονοπάτι της σωτηρίας

Αυτοί οι Ιουδαίοι Φαρισαίοι, αρχιερείς και Γραμματείς της Εποχής του Νόμου πίστευαν κατ’ όνομα στον Θεό, αλλά γύρισαν την πλάτη τους στην οδό Του, και μάλιστα σταύρωσαν τον ενσαρκωμένο Θεό. Θα μπορούσε, άρα, η πίστη τους να κερδίσει την έγκριση του Θεού; (Όχι.) Ο Θεός τούς είχε ήδη χαρακτηρίσει ως ανθρώπους της ιουδαϊκής πίστης, ως μέλη μιας θρησκευτικής ομάδας. Και ο Θεός βλέπει με τον ίδιο τρόπο εκείνους που πιστεύουν σήμερα στον Ιησού ως μέλη μιας θρησκευτικής ομάδας, εφόσον δεν τους αναγνωρίζει ως μέλη της εκκλησίας Του ή ως πιστούς σ’ Αυτόν. Γιατί να καταδικάσει έτσι ο Θεός τον θρησκευτικό κόσμο; Επειδή όλα τα μέλη των θρησκευτικών ομάδων, ιδίως οι υψηλόβαθμοι επικεφαλής των διάφορων δογμάτων, δεν έχουν στην καρδιά τους φόβο Θεού ούτε ακολουθούν το θέλημα του Θεού. Είναι όλοι τους μη πιστοί. Δεν πιστεύουν στην ενσάρκωση, πόσο μάλλον αποδέχονται την αλήθεια. Ποτέ δεν αναζητούν, δεν ρωτούν, δεν εξετάζουν και δεν αποδέχονται το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες ή τις αλήθειες που Αυτός εκφράζει, αλλά αντίθετα προχωρούν κατευθείαν στο να καταδικάζουν και να βλασφημούν το έργο της ενσάρκωσης του Θεού τις έσχατες ημέρες. Φαίνεται ξεκάθαρα σ’ αυτό ότι μπορεί να πιστεύουν κατ’ όνομα στον Θεό, αλλά ο Θεός δεν τους αναγνωρίζει ως πιστούς σ’ Αυτόν· λέει ότι είναι κακούργοι, ότι τίποτα από όσα κάνουν δεν έχει την παραμικρή σχέση με το έργο Του για τη σωτηρία, ότι είναι άπιστοι που βρίσκονται εκτός των λόγων Του. Αν πιστεύετε στον Θεό όπως πιστεύετε τώρα, δεν θα έρθει η μέρα που κι εσείς θα υποβαθμιστείτε σε οπαδούς της θρησκείας; Η πίστη στον Θεό εντός της θρησκείας δεν μπορεί να επιφέρει σωτηρία —γιατί ακριβώς συμβαίνει αυτό; Αν δεν μπορείτε να εξηγήσετε γιατί συμβαίνει αυτό, αυτό δείχνει ότι δεν καταλαβαίνετε στο ελάχιστο ούτε την αλήθεια ούτε το θέλημα του Θεού. Το πιο τραγικό που μπορεί να συμβεί στην πίστη στον Θεό είναι η αναγωγή της σε θρησκεία και ο αποκλεισμός της από τον Θεό. Αυτό είναι κάτι αδιανόητο για τον άνθρωπο, και όσοι δεν κατανοούν την αλήθεια δεν μπορούν ποτέ να αντιληφθούν καθαρά αυτό το θέμα. Πείτε Μου, όταν μια εκκλησία έχει μετατραπεί σταδιακά σε θρησκεία στα μάτια του Θεού και έχει γίνει ένα δόγμα κατά τη διάρκεια πολλών ετών από την ίδρυσή της, είναι οι άνθρωποι που βρίσκονται σ’ αυτήν υποψήφιοι για τη σωτηρία του Θεού; Είναι μέλη της οικογένειάς Του; (Όχι.) Δεν είναι. Σε ποιον δρόμο βαδίζουν αυτοί οι άνθρωποι που πιστεύουν κατ’ όνομα στον αληθινό Θεό, αλλά Εκείνος τους θεωρεί θρησκευόμενους ανθρώπους; Ο δρόμος στον οποίο βαδίζουν είναι δρόμος στον οποίο φέρουν το λάβαρο της πίστης στον Θεό, αλλά ποτέ δεν ακολουθούν τον δρόμο Του· είναι δρόμος στον οποίο πιστεύουν σ’ Αυτόν, αλλά δεν Τον λατρεύουν, και μάλιστα Τον απαρνούνται· είναι δρόμος στον οποίο ισχυρίζονται ότι πιστεύουν στον Θεό, αλλά Του αντιστέκονται, πιστεύοντας δήθεν στο όνομα του Θεού, στον αληθινό Θεό, αλλά λατρεύοντας τον Σατανά, τον διάβολο, και επιδιδόμενοι σε ανθρώπινες πράξεις, και εγκαθιδρύοντας ένα ανεξάρτητο, ανθρώπινο βασίλειο. Αυτός είναι ο δρόμος στον οποίο βαδίζουν. Κοιτάζοντας τον δρόμο στον οποίο βαδίζουν, είναι προφανές ότι πρόκειται για μια ομάδα άπιστων, μια συμμορία αντίχριστων, μια ομάδα σατανιστών και διαβόλων που έχουν βάλει σαφέστατα σκοπό να αντισταθούν στον Θεό και να διαταράξουν το έργο Του. Αυτή είναι η ουσία του θρησκευτικού κόσμου. Έχει μια ομάδα τέτοιων ανθρώπων καμία σχέση με το σχέδιο διαχείρισης του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου; (Όχι.) Από τη στιγμή που όσοι κι αν είναι οι πιστοί στον Θεό, ο τρόπος πίστης τους ορίζεται από τον Θεό ως δόγμα ή ομάδα, τότε κι αυτοί ορίζονται από τον Θεό ως άτομα που δεν μπορούν να σωθούν. Γιατί το λέω αυτό; Μια ομάδα χωρίς το έργο ή την καθοδήγηση του Θεού που δεν υποτάσσεται σ’ Αυτόν ούτε Τον λατρεύει καθόλου μπορεί να πιστεύει κατ’ όνομα στον Θεό, αλλά ακολουθεί και υπακούει τους ιερείς και τους πρεσβυτέρους της θρησκείας, και οι ιερείς και οι πρεσβύτεροι της θρησκείας είναι κατ’ ουσίαν σατανικοί και υποκριτές. Επομένως, αυτό που ακολουθούν και στο οποίο υπακούν αυτοί οι άνθρωποι είναι ο Σατανάς και οι διάβολοι. Μέσα τους, κάνουν πράξη την πίστη στον Θεό, αλλά στην πραγματικότητα τους χειραγωγεί ο άνθρωπος, υπόκεινται στις ανθρώπινες ενορχηστρώσεις και την ανθρώπινη κυριαρχία. Έτσι, ουσιαστικά, αυτό που ακολουθούν και υπακούν είναι ο Σατανάς και οι διάβολοι, οι δυνάμεις του κακού που αντιστέκονται στον Θεό και οι εχθροί του Θεού. Θα έσωζε ο Θεός μια τέτοια συμμορία ανθρώπων; (Όχι.) Γιατί όχι; Λοιπόν, είναι τέτοιοι άνθρωποι ικανοί για μετάνοια; Όχι, δεν πρόκειται να μετανοήσουν. Επιδίδονται σε ανθρώπινες πράξεις και ανθρώπινες επιχειρήσεις υπό το λάβαρο της πίστης στον Θεό, αντιβαίνοντας στο σχέδιο διαχείρισης του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου, με τελικό αποτέλεσμα να γνωρίσουν την απέχθεια και την απόρριψη του Θεού. Είναι αδύνατον ο Θεός να σώσει αυτούς τους ανθρώπους· είναι ανίκανοι να μετανοήσουν, και καθώς έχουν παρασυρθεί από τον Σατανά, ο Θεός τούς παραδίδει σ’ αυτόν. Εξαρτάται το αν η πίστη κάποιου στον Θεό μπορεί να τύχει της έγκρισής Του από τη μακροβιότητά της σε χρόνια; Εξαρτάται από το είδος των τελετουργιών που τηρεί κανείς ή από τους κανόνες που τηρεί; Εξετάζει ο Θεός τις ανθρώπινες πρακτικές; Μήπως κοιτάζει τους αριθμούς τους; (Όχι.) Τι κοιτάζει, λοιπόν; Όταν ο Θεός έχει επιλέξει μια ομάδα ανθρώπων, με ποιο κριτήριο αξιολογεί αν μπορούν να σωθούν, αν θα τους σώσει; Στηρίζεται στο αν μπορούν να δεχτούν την αλήθεια· στηρίζεται στον δρόμο που βαδίζουν. […] Δεν έχει σημασία πόσα κηρύγματα έχεις ακούσει ή πόσες αλήθειες έχεις κατανοήσει —αν ακολουθείς ακόμα τον άνθρωπο, αν ακολουθείς ακόμα τον Σατανά, και στο τέλος δεν είσαι σε θέση να ακολουθήσεις τον δρόμο του Θεού ούτε σε θέση να Τον σέβεσαι και να αποφεύγεις το κακό, τότε αυτοί οι άνθρωποι είναι εκείνοι που ο Θεός απεχθάνεται και απορρίπτει. Οι άνθρωποι που ανήκουν στη θρησκεία μπορεί να είναι ικανοί να κηρύξουν πολλές βιβλικές γνώσεις, και μπορεί να κατανοούν κάποιο πνευματικό δόγμα, αλλά δεν μπορούν να υποταχθούν στο έργο του Θεού ούτε να κάνουν πράξη και να βιώσουν τα λόγια Του, ούτε να Τον λατρέψουν αληθινά, ούτε να Τον σεβαστούν και να αποφύγουν το κακό. Είναι όλοι τους υποκριτές, όχι άνθρωποι που υποτάσσονται πραγματικά στον Θεό. Στα μάτια του Θεού, τέτοιοι άνθρωποι λογίζονται ότι ανήκουν σε ένα δόγμα, σε μια ανθρώπινη ομάδα, σε μια ανθρώπινη συμμορία, λογίζονται ως κατάλυμα του Σατανά. Συλλογικά, αποτελούν τη συμμορία του Σατανά, το βασίλειο των αντίχριστων, και ο Θεός τούς απεχθάνεται και τους απορρίπτει πλήρως.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο με φόβο Θεού μπορεί κανείς να βαδίσει στο μονοπάτι της σωτηρίας