6. Έχουμε διαβάσει πολλά από τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού. Διαθέτουν εξουσία και δύναμη, και είναι πράγματι η φωνή του Θεού. Ωστόσο, οι πάστορες και οι πρεσβύτεροι λένε ότι στη Βίβλο γράφει: «Θαυμάζω ότι τόσον ταχέως μεταφέρεσθε από εκείνου, όστις σας εκάλεσε διά της χάριτος του Χριστού, εις άλλο ευαγγέλιον, το οποίον δεν είναι άλλο, αλλ’ υπάρχουσί τινές, οι οποίοι σας ταράττουσι και θέλουσι να μετατρέψωσι το ευαγγέλιον του Χριστού. Αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού σας κηρύττη άλλο ευαγγέλιον παρά εκείνο, το οποίον σας εκηρύξαμεν, ας ήναι ανάθεμα» (Προς Γαλάτας 1:6-8). Με βάση αυτά τα λόγια του Παύλου, οι πάστορες και οι πρεσβύτεροι λένε ότι η πίστη μας στον Παντοδύναμο Θεό απομακρύνεται από το όνομα του Κυρίου Ιησού και από την οδό του Κυρίου Ιησού. Λένε ότι πιστεύουμε σ’ ένα άλλο ευαγγέλιο και ότι αυτό είναι αποστασία, προδοσία του Κυρίου. Αν και πιστεύουμε ότι αυτά που λένε είναι λανθασμένα, δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ως προς το πού έχουν άδικο. Σας παρακαλούμε, συναναστραφείτε μαζί μας σχετικά μ’ αυτό.
Απαντήση:
Με βάση αυτά τα λόγια του Παύλου, οι πάστορες και οι πρεσβύτεροι λένε ότι το να πιστεύει κανείς στον Παντοδύναμο Θεό σημαίνει ότι απομακρύνεται από το όνομα του Κυρίου Ιησού, ότι πιστεύει σε ένα άλλο ευαγγέλιο, ότι προδίδει τον Κύριο. Είναι όμως σωστή η ερμηνεία τους για τα λόγια του Παύλου; Αφότου διαβάσουν τη Βίβλο, πολλοί άνθρωποι δεν αναζητούν την αλήθεια και, αδιαφορώντας για το πλαίσιο της εποχής εκείνης, επιβάλλουν κανόνες με εντελώς τυφλό τρόπο, τελείως αυθαίρετα και κατά το δοκούν, γεγονός που εύκολα ξεγελά και παραπλανά τους ανθρώπους. Αν οι πάστορες και οι πρεσβύτεροι παραθέτουν τη Βίβλο εκτός πλαισίου, είναι εύκολο να σπείρουν τη σύγχυση μεταξύ εκείνων που ερευνούν την αληθινή οδό. Στην πραγματικότητα, υπήρχε κάποιο πλαίσιο στα λόγια του Παύλου: Στην Εποχή της Χάριτος, υπήρχε μόνο ένα ευαγγέλιο, το ευαγγέλιο του έργου της λύτρωσης του Κυρίου Ιησού. Όταν οι άνθρωποι διέδιδαν άλλες οδούς —ευαγγέλια διαφορετικά από το ευαγγέλιο του Κυρίου Ιησού— αυτά ήταν «άλλο ευαγγέλιο», ευαγγέλια που εξαπατούσαν τους ανθρώπους. Και οι άνθρωποι που εξαπατήθηκαν και ακολούθησαν ένα άλλο ευαγγέλιο, αφότου αποδέχθηκαν το όνομα του Κυρίου Ιησού, πρόδωσαν τον Κύριο. Όταν ο Παύλος είπε αυτά τα λόγια, ο Θεός δεν είχε ακόμη κάνει το έργο των εσχάτων ημερών, ούτε υπήρχαν κάποιοι που κήρυτταν το ευαγγέλιο των εσχάτων ημερών. Σαφώς, λοιπόν, το «άλλο ευαγγέλιο» για το οποίο μίλησε ο Παύλος δεν ήταν σίγουρα το ευαγγέλιο της επιστροφής του Κυρίου κατά τις έσχατες ημέρες, αλλά εκείνα τα ευαγγέλια που κήρυτταν οι ψευδόχριστοι που εμφανίστηκαν όταν εμφανίστηκε και εκτέλεσε το έργο Του ο Κύριος Ιησούς. Οποιαδήποτε ιστορική μελέτη της εποχής θα αποκάλυπτε σίγουρα μια τέτοια κατάσταση. Στην πραγματικότητα, ο Παύλος δεν είπε ποτέ ότι το κήρυγμα του ευαγγελίου της βασιλείας όταν θα επέστρεφε ο Κύριος ήταν λάθος, πόσο μάλλον τόλμησε να πει ότι αν οι άνθρωποι δέχονταν το ευαγγέλιο των εσχάτων ημερών του επιστρέψαντος Κυρίου Ιησού —του Παντοδύναμου Θεού— θα πρόδιδαν τον Κύριο. Ωστόσο, οι πάστορες και οι πρεσβύτεροι του θρησκευτικού κόσμου χρησιμοποιούν τα λόγια του Παύλου προς τις εκκλησίες της Εποχής της Χάριτος για να καταδικάσουν το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες. Με τον τρόπο αυτόν, απλώς παρερμηνεύουν την Αγία Γραφή και την παραθέτουν εκτός πλαισίου, κάτι που είναι πραγματικά γελοίο και παράλογο! Προφανώς, οι πάστορες και οι πρεσβύτεροι προσπαθούν να εξαπατήσουν τους ανθρώπους, για να τους εμποδίσουν να αναζητήσουν και να διερευνήσουν την αληθινή οδό. Αν ήταν όπως λένε, τότε, όταν ο Κύριος Ιησούς ήρθε στη γη για να εργαστεί, και πολλοί από εκείνους που πίστευαν στον Ιεχωβά άρχισαν να ακολουθούν τον Κύριο Ιησού, αφού είδαν την εμφάνιση και το έργο Του, και αποδέχθηκαν τη σωτηρία του Κυρίου, αυτοί οι άνθρωποι που ακολούθησαν τον Κύριο Ιησού θα πρόδιδαν τον Ιεχωβά και θα διέπρατταν αποστασία; Είναι σαφές ότι δεν πρόδιδαν τον Ιεχωβά, αλλά ακολουθούσαν τα βήματα του Θεού —ήταν πιστοί στον Θεό. Εν τω μεταξύ, εκείνοι που επέμεναν πεισματικά στον νόμο και δεν αποδέχονταν τη σωτηρία του Κυρίου Ιησού, μπορεί να φαινόταν ότι τηρούσαν το όνομα του Ιεχωβά, αλλά στα μάτια του Θεού επαναστατούσαν εναντίον Του και αντιστέκονταν στο νέο Του έργο· τηρούσαν μόνο το έργο που είχε κάνει ο Θεός στο παρελθόν, δεν ακολουθούσαν τα βήματα του Θεού και δεν αποδέχονταν τα σημερινά λόγια και το έργο του Θεού ούτε υπάκουαν σ’ αυτά· αυτοί ήταν οι πραγματικοί αποστάτες, εκείνοι που απεχθανόταν και απέρριπτε ο Θεός.
Εμείς που πιστεύουμε στον Κύριο εκτιμούμε βαθύτατα ότι, παρόλο που η πίστη μας στον Κύριο σημαίνει τη συγχώρεση των αμαρτιών μας, εξακολουθούμε να ζούμε στην κατάσταση όπου αμαρτάνουμε την ημέρα και εξομολογούμαστε τις αμαρτίες μας τη νύχτα. Ελεγχόμενοι από τη σατανική μας φύση, συχνά αποκαλύπτουμε τις σατανικές μας διαθέσεις, όπως αλαζονεία και αυταρέσκεια, φαυλότητα και δόλο, εγωισμό και αγένεια· δεν μπορούμε παρά να λέμε ψέματα και να αμαρτάνουμε, να επαναστατούμε και να αντιστεκόμαστε στον Θεό, και δεν έχουμε ξεφύγει από τα δεσμά και τις αλυσίδες της αμαρτίας. Όσοι δεν είναι άγιοι δεν μπορούν να συναντήσουν τον Κύριο. Ο Θεός είναι άγιος, οπότε πώς θα μπορούσε ο Θεός να επιτρέψει να εισέλθουν στο βασίλειό Του εκείνοι που ξεχειλίζουν από τις διαθέσεις του Σατανά και είναι επιρρεπείς στο να επαναστατήσουν εναντίον Του και να Του αντισταθούν; Και έτσι, με την άφιξη της Εποχής της Βασιλείας κατά τις έσχατες ημέρες, ο Παντοδύναμος Θεός επιτελεί ένα στάδιο νεότερου, υψηλότερου έργου πάνω στα θεμέλια του έργου του Κυρίου Ιησού: το έργο της κρίσης και της κάθαρσης του ανθρώπου κατά τις έσχατες ημέρες. Σε αυτό το στάδιο του έργου, ο Θεός εκφράζει την αλήθεια για να διαλύσει την αμαρτωλή φύση και τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου, επιτρέποντας στον άνθρωπο να καθαρθεί και να σωθεί από τον Θεό μια για πάντα, και φέρνοντάς τον στη βασιλεία του Θεού. Αυτό εκπληρώνει τις προφητείες της Βίβλου: «Έτι πολλά έχω να είπω προς εσάς, δεν δύνασθε όμως τώρα να βαστάζητε αυτά. Όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν· διότι δεν θέλει λαλήσει αφ’ εαυτού, αλλ’ όσα αν ακούση θέλει λαλήσει, και θέλει σας αναγγείλει τα μέλλοντα» (Κατά Ιωάννην 16:12-13). «Ο αθετών εμέ και μη δεχόμενος τους λόγους μου, έχει τον κρίνοντα αυτόν· ο λόγος, τον οποίον ελάλησα, εκείνος θέλει κρίνει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα» (Κατά Ιωάννην 12:48). «Διότι έφθασεν ο καιρός του να αρχίση η κρίσις από του οίκου του Θεού» (Α΄ Πέτρου 4:17). Έτσι, όσοι αποδέχονται το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες δεν προδίδουν τον Κύριο Ιησού ούτε διαπράττουν αποστασία. Αντίθετα, ακούνε τη φωνή του Θεού και ακολουθούν τα βήματα του Αρνίου· μόνο αυτού του είδους οι άνθρωποι είναι οι φρόνιμες παρθένες, και αυτοί είναι που αναδεικνύονται ενώπιον του Θεού για να παρευρεθούν στο γαμήλιο δείπνο Του.
Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Δεδομένου ότι ο άνθρωπος πιστεύει στον Θεό, πρέπει να ακολουθήσει από κοντά τα βήματα του Θεού, βήμα-βήμα. Πρέπει να “ακολουθήσει τον Αμνό, όπου και εάν πηγαίνει”. Μόνο αυτοί είναι οι άνθρωποι που αναζητούν την αληθινή οδό, μόνο αυτοί είναι εκείνοι γνωρίζουν το έργο του Αγίου Πνεύματος. Οι άνθρωποι που δουλοπρεπώς ακολουθούν επιστολές και δόγματα είναι εκείνοι που έχουν αποκλειστεί από το έργο του Αγίου Πνεύματος. Σε κάθε χρονική περίοδο, ο Θεός θα ξεκινήσει νέο έργο, και σε κάθε περίοδο, θα υπάρξει μια νέα αρχή μεταξύ των ανθρώπων. Εάν ο άνθρωπος ακολουθεί μόνο τις εξής αλήθειες: ότι ο “Ιεχωβά είναι ο Θεός” και ο “Ιησούς είναι ο Χριστός”, οι οποίες ισχύουν μόνο για την αντίστοιχη εποχή τους, τότε ο άνθρωπος δεν θα συνεχίσει να συμβαδίζει με το έργο του Αγίου Πνεύματος και θα είναι για πάντα ανίκανος να αποκτήσει το έργο του Αγίου Πνεύματος. Ανεξάρτητα από το πώς εργάζεται ο Θεός, ο άνθρωπος ακολουθεί χωρίς την παραμικρή αμφιβολία και ακολουθεί στενά από πίσω. Με τον τρόπο αυτό, πώς θα μπορούσε να αποκλειστεί ο άνθρωπος από το Άγιο Πνεύμα; Ανεξάρτητα από το τι κάνει ο Θεός, όσο ο άνθρωπος είναι βέβαιος ότι αυτό είναι το έργο του Αγίου Πνεύματος και συνεργάζεται στο έργο του Αγίου Πνεύματος χωρίς καμία αμφιβολία και προσπαθεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του Θεού, τότε πώς θα μπορούσε να τιμωρηθεί; Το έργο του Θεού δεν σταμάτησε ποτέ, τα βήματά Του δεν σταμάτησαν ποτέ, και πριν τελειώσει το έργο της διαχείρισής Του, ήταν πάντοτε απασχολημένος και ποτέ δεν σταματά. Αλλά ο άνθρωπος είναι διαφορετικός: Έχοντας κερδίσει ένα μόνο ίχνος από το έργο του Αγίου Πνεύματος, το αντιμετωπίζει σαν να μην έχει αλλάξει ποτέ· κι έχοντας αποκτήσει λίγη γνώση, δεν πηγαίνει να ακολουθήσει τα βήματα του νεότερου έργου του Θεού, ενώ έχοντας δει μόνο λίγο από το έργο του Θεού, ο Θεός σχηματίζεται στο μυαλό του αμέσως ως μια ιδιαίτερη ξύλινη φιγούρα και πιστεύει ότι ο Θεός θα παραμείνει πάντα σε αυτή τη μορφή που βλέπει μπροστά του, ότι έτσι ήταν στο παρελθόν και θα είναι πάντα και στο μέλλον. Έχοντας αποκτήσει μόνο επιφανειακή γνώση, ο άνθρωπος είναι τόσο υπερήφανος που ξεχνιέται και αρχίζει να διακηρύσσει αναπόφευκτα μια διάθεση και ένα Είναι του Θεού που απλά δεν υφίστανται. Έχοντας βεβαιωθεί για ένα στάδιο του έργου του Αγίου Πνεύματος, ανεξάρτητα από το τι είδους άνθρωπος είναι αυτός που διακηρύσσει το νέο έργο του Θεού, ο άνθρωπος δεν το δέχεται. Αυτοί είναι άνθρωποι που δεν μπορούν να δεχτούν το νέο έργο του Αγίου Πνεύματος, διότι είναι πολύ συντηρητικοί και ανίκανοι να δεχτούν νέα πράγματα. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό, αλλά και απορρίπτουν τον Θεό. Ο άνθρωπος πιστεύει ότι οι Ισραηλίτες έσφαλαν επειδή “πίστευαν μόνο στον Ιεχωβά και δεν πίστευαν στον Ιησού”, όμως η πλειονότητα των ανθρώπων παίζει έναν ρόλο στον οποίο “πιστεύουν μόνο στον Ιεχωβά και απορρίπτουν τον Ιησού” και “επιζητούν την επιστροφή του Μεσσία, αλλά αντιτάσσονται στον Μεσσία ο οποίος ονομάζεται Ιησούς”. Δεν είναι, λοιπόν, περίεργο ότι οι άνθρωποι εξακολουθούν να ζουν υπό τη σφαίρα επιρροής του Σατανά μετά την αποδοχή ενός σταδίου του έργου του Αγίου Πνεύματος και ακόμα δεν λαμβάνουν τις ευλογίες του Θεού. Δεν είναι αυτό αποτέλεσμα της παρακοής του ανθρώπου;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το έργο του Θεού και οι πράξεις του ανθρώπου).
Τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού μάς δείχνουν ότι ο Θεός είναι πάντα νέος και ποτέ παλιός, και ότι το έργο Του για τη σωτηρία της ανθρωπότητας δεν σταματά ποτέ να προχωράει μπροστά. Αν, στη νέα εποχή, εξακολουθούμε να προσκολλούμαστε στο προηγούμενο έργο του Θεού και αρνούμαστε να δεχτούμε το νέο έργο του Θεού, πολύ εύκολα θα γίνουμε εκείνοι που πιστεύουν στον Θεό, αλλά Του αντιστέκονται, και που εξαλείφονται από το έργο του Αγίου Πνεύματος. Πριν από αιώνες, επειδή οι Φαρισαίοι προσκολλήθηκαν στο έργο του Θεού την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης, επειδή αντιστάθηκαν στο έργο του Κυρίου Ιησού, το καταδίκασαν και Τον σταύρωσαν —ένα ειδεχθές αμάρτημα— έλαβαν τις κατάρες και την τιμωρία του Θεού. Πώς πρέπει λοιπόν να προσεγγίσουμε τώρα το έργο της κρίσης του Θεού τις έσχατες ημέρες; Θα πρέπει όλοι μας να το εξετάσουμε προσεκτικά!
