Από την Τσενγκ Τσενγκ, Ιταλία

Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Μόνο μέσα από την πίστη σου θα είσαι σε θέση να δεις τον Θεό και όταν έχεις πίστη θα σε οδηγήσει ο Θεός στην τελείωση. Χωρίς πίστη, Αυτός δεν θα μπορεί να το κάνει αυτό. Ο Θεός θα σου παράσχει ό,τι ελπίζεις να αποκτήσεις. Αν δεν έχεις πίστη, τότε δεν θα μπορέσεις να οδηγηθείς στην τελείωση και δεν θα είσαι σε θέση να δεις τις ενέργειες του Θεού, πόσο μάλλον να δεις την παντοδυναμία Του. Όταν έχεις πίστη ότι θα δεις τις ενέργειές Του κατά την πρακτική σου εμπειρία, τότε ο Θεός θα σου εμφανιστεί, θα σε διαφωτίσει και θα σε καθοδηγήσει εκ των έσω. Χωρίς την πίστη αυτήν, ο Θεός δεν θα είναι σε θέση να το κάνει αυτό. Αν έχεις χάσει την ελπίδα σου στον Θεό, πώς θα είσαι σε θέση να βιώσεις το έργο Του; Επομένως, μόνο όταν έχεις πίστη και δεν τρέφεις αμφιβολίες για τον Θεό, μόνο όταν έχεις πραγματική πίστη σ’ Αυτόν ό,τι κι αν κάνει Αυτός, μόνο τότε θα σε διαφωτίσει και θα σε φωτίσει μέσα από τις εμπειρίες σου, και τότε μόνο θα είσαι σε θέση να δεις τις ενέργειές Του. Όλα αυτά επιτυγχάνονται μέσω της πίστης. Η πίστη έρχεται μόνο μέσα από τον εξευγενισμό. Ελλείψει εξευγενισμού, η πίστη δεν μπορεί να αναπτυχθεί. Σε τι αναφέρεται η λέξη “πίστη”; Πίστη είναι η γνήσια πεποίθηση και η ειλικρινής καρδιά που θα πρέπει να κατέχουν οι άνθρωποι όταν δεν μπορούν να δουν ή να αγγίξουν κάτι, όταν το έργο του Θεού δεν συνάδει με τις ανθρώπινες έννοιες, όταν είναι πέραν της ανθρώπινης αντίληψης. Γι’ αυτήν την πίστη μιλώ Εγώ» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Όσοι πρόκειται να οδηγηθούν στην τελείωση πρέπει να υποβληθούν σε εξευγενισμό). Ο λόγος του Θεού μάς διδάσκει πως η αληθινή πίστη στον Θεό είναι καίριας σημασίας. Όποιες δοκιμασίες κι αν αντιμετωπίσουμε ή όσο μεγάλες κι αν είναι οι δυσκολίες μας, ο Θεός θέλει οι πάντες να πιστεύουν στα λόγια Του και να έχουν πίστη σε Εκείνον, να στηρίζονται αληθινά πάνω Του, να συνεργάζονται μαζί Του. Μόνο έτσι μπορούμε να δούμε την παντοδύναμη κυριαρχία και τις πράξεις Του. Χάρη στην καθοδήγηση του Θεού, το έχω βιώσει αυτό λιγάκι.

Στις 18 Νοεμβρίου 2016, έλαβα ένα διαδικτυακό μήνυμα από έναν αδελφό στην Ιταλία, ο οποίος ήθελε περισσότερες πληροφορίες για την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού. Όταν το διάβασα, ένιωσα τη διακαή λαχτάρα και προσμονή του για την επιστροφή του Κυρίου. Αρχίσαμε να επικοινωνούμε μέσω μιας μεταφραστικής εφαρμογής. Ήταν απογοητευμένος με τη διαφθορά και την εξαχρείωση στην καθολική εκκλησία, οπότε αναζητούσε μια αληθινή εκκλησία από το 1991. Διάβασε τα βιβλία του Γουότσμαν Νι, μα δεν έλαβε ποτέ πνευματική θρέψη. Είπε πως η ζωή χωρίς τον Κύριο ήταν οδυνηρή, δίχως ελπίδα και νόημα. Επισκέφτηκε διαδικτυακά την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού, η οποία τον προσέλκυσε. Είπε πως φαινόταν αληθινή εκκλησία και ήθελε να μάθει περισσότερα γι’ αυτήν. Όταν είδα πόσο επιτακτικά αναζητούσε την αλήθεια, ένιωσα πόσο επείγον ήταν. Με είχαν συνεπάρει όλα όσα ήθελα να του πω, μα δεν μπορούσα να εκφραστώ στα ιταλικά. Η ιταλική μετάφραση των λόγων του Παντοδύναμου Θεού δεν είχε δημοσιευτεί ακόμα. Ήθελα να παρακολουθήσει ευαγγελικές ταινίες, μα δεν είχαν κυκλοφορήσει στα ιταλικά. Δεν ήξερε άλλη γλώσσα. Μπορούσα μόνο να του στείλω ένα μουσικό βίντεο. Η μουσική και ο χορός δεν γνωρίζουν σύνορα. Μα ένιωσε ανήσυχος όταν το παρακολούθησε και με παρακάλεσε: «Ενημέρωσέ με αμέσως μόλις η Εκκλησία αποκτήσει ιταλικό ιστότοπο». Αυτό μου θύμισε τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού: «Πώς θα μεταβιβάσεις τι έχεις δει και τι έχεις βιώσει σε αυτούς τους αξιολύπητους, κακόμοιρους, και ευσεβείς θρησκευόμενους πιστούς που πεινούν και διψούν για δικαιοσύνη και περιμένουν εσένα να τους ποιμάνεις; Τι είδους άνθρωποι περιμένουν εσένα να τους ποιμάνεις; Μπορείς να φανταστείς; Έχεις συναίσθηση του φορτίου που έχεις επωμιστεί, της αποστολής και της ευθύνης σου; Πού είναι η αίσθηση της ιστορικής αποστολής σου; Πώς θα υπηρετήσεις ικανοποιητικά ως κύριος στην επόμενη εποχή; Έχεις ισχυρό αίσθημα κυριαρχίας; Πως θα εξηγούσες τι είναι ο κύριος των πάντων; Είναι όντως ο κύριος όλων των έμβιων όντων και όλων των αντικειμένων στον κόσμο; Ποια είναι τα σχέδιά σου για την εξέλιξη της επόμενης φάσης του έργου; Πόσοι άνθρωποι περιμένουν να γίνεις ο ποιμένας τους; Είναι βαρύ το καθήκον σου; Πρόκειται για ανθρώπους κακόμοιρους, αξιολύπητους, τυφλούς, που τα έχουν χαμένα και θρηνούν στο σκοτάδι —πού είναι ο δρόμος; Πόσο λαχταρούν το φως, σαν έναν διάττοντα αστέρα που θα κατέλθει ξαφνικά και θα διαλύσει τις δυνάμεις του σκότους που καταπιέζουν τους ανθρώπους για τόσο πολλά χρόνια. Ποιος μπορεί να γνωρίζει την πλήρη έκταση της αγωνιώδους ελπίδας, και πόσο το λαχταρούν αυτό μέρα-νύχτα; Αυτοί οι άνθρωποι που υποφέρουν βαθιά, παραμένουν φυλακισμένοι σε ένα σκοτεινό μπουντρούμι, χωρίς ελπίδα να απελευθερωθούν, ακόμα και την ημέρα που το φως θα λάμψει στιγμιαία· πότε θα πάψουν να θρηνούν; Τρομερή είναι η ατυχία αυτών των εύθραυστων πνευμάτων που δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να αναπαυτούν, και τόσο πολύς ο καιρός που έχουν μείνει καθηλωμένοι σε αυτήν την κατάσταση εξαιτίας ανήλεων δεσμών και της αμετάβλητης ιστορίας. Και ποιος έχει ακούσει τον θρήνο τους; Ποιος έχει αντικρίσει τη θλιβερή τους κατάσταση; Σου πέρασε ποτέ από το μυαλό πόσο θλιμμένη και ανήσυχη είναι η καρδιά του Θεού; Πώς μπορεί να αντέχει να βλέπει την αθώα ανθρωπότητα που Αυτός δημιούργησε με τα ίδια Του τα χέρια να βασανίζεται τόσο;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πώς θα πρέπει να επιληφθείς της μελλοντικής αποστολής σου;). Όταν το διάβασα, συνειδητοποίησα πως ο Θεός μάς εμπιστεύεται να διαδώσουμε το ευαγγέλιο, να καταθέσουμε μαρτυρία, μα παρά τις επιτακτικές απαιτήσεις του Θεού, ένιωθα τα χέρια μου δεμένα. Δεν μπορούσα να καταθέσω μαρτυρία για το έργο Του. Δεν μπορούσα να βοηθήσω τον αδελφό, που ήταν χαμένος στο σκότος, να λάβει τη θρέψη των λόγων του Θεού. Ένιωθα απαίσια. Ήθελα να κλάψω όταν διάβασα τα μηνύματά του. Ένιωθα μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης. Αν έκανα πίσω, θα τον καθυστερούσα στη διερεύνηση της αληθινής οδού που αναζητούσε και λαχταρούσε. Αν συνέχιζα, θα έπρεπε να στηριχθώ σε ανακριβή μεταφραστικά εργαλεία. Μερικές φορές ήταν ανακριβή και στις απλούστερες κουβέντες, πόσο μάλλον στους πνευματικούς όρους. Πώς να επικοινωνήσουμε; Ένιωθα μουγγή. Τα μάτια μου ήταν ορθάνοιχτα, μα δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Σκέφτηκα να βρω έναν αδελφό ή μια αδελφή που να γνωρίζει ιταλικά, αλλά δεν βρήκα κάποιον. Ήμουν πραγματικά στα χαμένα. Σκεφτόμουν: «Το μόνο που ξέρω στα ιταλικά είναι το “γεια” και το “αντίο”. Οπότε ό,τι κι αν γίνει, δεν θα μπορέσω ποτέ να καταθέσω μαρτυρία για το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες». Ένιωθα πεσμένη.

Το επόμενο πρωί, μού έστειλε ένα μήνυμα που έλεγε ότι η πρώτη του σκέψη μόλις ξύπνησε ήταν να με ρωτήσει για την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού. Το γεγονός ότι συνέχισε να μου στέλνει μηνύματα με γέμισε άγχος. Προσευχήθηκα αμέσως: «Θεέ μου, δεν έμαθα ποτέ μου ιταλικά και δεν ξέρω πώς να μοιραστώ το ευαγγέλιο με αυτόν τον αδελφό. Σε παρακαλώ, καθοδήγησέ με». Μετά την προσευχή, θυμήθηκα τα λόγια του Θεού: «Πρέπει να έχεις πίστη στο ότι όλα βρίσκονται στα χέρια του Θεού και στο ότι οι άνθρωποι απλώς συνεργάζονται μαζί Του. Αν η καρδιά σου είναι ειλικρινής, ο Θεός θα το δει και θα ανοίξει όλα τα μονοπάτια για σένα, κάνοντας τις δυσκολίες να μην είναι πια δύσκολες. Αυτή είναι η πίστη που πρέπει να έχεις». «Δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για τίποτα ενόσω εκτελείτε το καθήκον σας, εφόσον χρησιμοποιείς όλη σου τη δύναμη και το κάνεις με την καρδιά σου. Ο Θεός δεν θα δυσκολέψει τα πράγματα για σένα ούτε θα σε αναγκάσει να κάνεις κάτι που δεν είσαι ικανός να κάνεις» («Η είσοδος στη ζωή είναι το πλέον σημαντικό για την πίστη στον Θεό» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Η ανάγνωση αυτή ενίσχυσε την πίστη και το κουράγιο μου. Πράγματι, τα πάντα είναι στα χέρια του Θεού. Τα πάντα είναι εφικτά με Αυτόν. Στις δυσκολίες, αυτό που θέλει περισσότερο ο Θεός είναι η ειλικρίνεια και η συνεργασία μας, να Τον εμπιστευόμαστε και να στηριζόμαστε πάνω Του αληθινά, και να βάζουμε τα δυνατά μας να συνεργαζόμαστε μαζί Του. Έτσι ο Θεός θα μας βοηθήσει. Μα όταν αντιμετώπησα αυτό το πρόβλημα, κατάλαβα ότι δεν είχα τον Θεό μες στην καρδιά μου. Ζούσα μέσα στις δικές μου ιδέες. Nόμιζα πως επειδή δεν μιλούσα ιταλικά, δεν μπορούσα να επικοινωνήσω με τον αδελφό, άρα δεν μπορούσα να καταθέσω μαρτυρία για το έργο του Θεού. Έγινα αρνητική κι απόμακρη. Πώς θα λάμβανα έτσι την καθοδήγηση του Θεού; Πώς θα έβλεπα τις πράξεις Του; Έπρεπε να στηριχθώ πραγματικά στον Θεό, να συνεργαστώ μαζί Του και να έχω πίστη πως θα με καθοδηγήσει. Έχοντας αυτά κατά νου, σκέφτηκα τους ιταλικούς στίχους της Βίβλου που είχα συγκεντρώσει για το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες. Σκέφτηκα πως μπορούσα να τους χρησιμοποιήσω για να επικοινωνήσω με τον αδελφό. Έτσι, ένα πρωί τού έστειλα τους στίχους για να βοηθήσω την επικοινωνία μας. Αργότερα, εξεπλάγην ευχάριστα όταν είδα πως το τρέιλερ της ταινίας «Το μυστήριο της ευσέβειας» είχε κυκλοφορήσει στα ιταλικά. Του το έστειλα κατευθείαν. Αργότερα μου είπε πως κατάλαβε ότι η ταινία αναφερόταν στις βιβλικές προφητείες για την επιστροφή του Κυρίου. Ενθουσιασμένος, με ρώτησε: «Έχει επιστρέψει ο Κύριος; Είναι στην Κίνα; Πώς ονομάζεται τώρα;» Εκείνη τη στιγμή, ένιωσα σαν να ήταν απολωλός πρόβατο που είχε ακούσει ξαφνικά τη φωνή του ποιμένα του και έψαχνε παντού τον ποιμένα του. Συγκράτησα τα δάκρυά μου κι έγραψα: «Ονομάζεται Παντοδύναμος Θεός και Τον έχει προφητεύσει η Αποκάλυψη: “Ο ων και ο ην και ο ερχόμενος, ο παντοκράτωρ” (Αποκάλυψη 1:8).» Εκείνη τη στιγμή, είδα ότι κάθε στάδιο της κυριαρχίας του Θεού ταιριάζει άψογα με το επόμενο. Δεν γνώριζα ιταλικά, πέρα από κάποιους απλούς χαιρετισμούς, μα αυτή η εμπειρία μού έδωσε βαθιά επίγνωση ότι είχα επικοινωνήσει επιτυχώς μέσω της καθοδήγησης του Θεού και είχα δει αποτελέσματα. Είδα πως τα πάντα βρίσκονται στα χέρια του Θεού, πως θα πρέπει να εμπιστευόμαστε, να στηριζόμαστε αληθινά στον Θεό και να συνεργαζόμαστε ειλικρινά μαζί Του.

Μετά απ’ αυτό, αντιμετώπισα κι άλλη δοκιμασία. Ο αδελφός με ρωτούσε πότε θα λάμβανε μαρτυρία για το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες. Ήθελα διακαώς να το κάνω, μα ο γλωσσικός φραγμός δεν είχε ξεπεραστεί και εξακολουθούσα να μη βρίσκω βοήθεια. Αν βοηθούσε στη μετάφραση κάποιος άπιστος, μπορεί να μην κατανοούσε τους πνευματικούς όρους, να μην έκανε καλή δουλειά. Όσο σκεφτόμουν τα προβλήματα αυτά, ένιωθα απόγνωση. Δεν ήξερα τι να κάνω. Ήμουν σε αναμμένα κάρβουνα. Επικαλέστηκα τον Θεό: «Θεέ μου, τα χέρια μου είναι δεμένα. Δεν ξέρω τι να κάνω, τι να διδαχθώ από αυτό. Σε παρακαλώ, άνοιξε ένα μονοπάτι και καθοδήγησέ με». Μετά την προσευχή, σκέφτηκα τον Μωυσή που διέσχισε την Ερυθρά Θάλασσα. Αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες καθώς οδηγούσε τους Ισραηλίτες έξω από την Αίγυπτο, μα δεν έχασε ποτέ την πίστη του στον Θεό. Προσευχήθηκε και συνεργάστηκε με τον Θεό και έγινε μάρτυρας πολλών θαυμάτων Του. Αν δεν ήταν η Ερυθρά Θάλασσα, ο στρατός που τους καταδίωκε και τα 40 χρόνια στην έρημο, πώς θα μπορούσε να έχει τέτοια πίστη και μαρτυρία; Χωρίς αυτές τις δυσκολίες στο καθήκον μου, πώς θα αποκτούσα αληθινή πίστη στον Θεό; Χώρια που δεν αντιμετώπιζα κάτι σαν την Ερυθρά Θάλασσα. Από τη στιγμή που γνώρισα τον αδελφό στο διαδίκτυο, ο Θεός μού είχε ανοίξει ένα μονοπάτι και είχα γίνει μάρτυρας των θαυμαστών Του πράξεων. Ήξερα πως έπρεπε να έχω μεγαλύτερη πίστη στον Θεό και να στηρίζομαι πάνω Του. Τότε συνειδητοποίησα πως μέσω των δυσκολιών, ο Θεός ήθελε να οδηγήσει την πίστη και την εμπιστοσύνη μου σ’ Αυτόν στην τελείωση ώστε να κατανοήσω πρακτικά την παντοδύναμη κυριαρχία Του μέσω των πραγματικών μου εμπειριών. Μόλις κατάλαβα το θέλημα του Θεού, δεν αμφέβαλλα πως ο Θεός θα μου άνοιγε μονοπάτι. Κανονίσαμε διαδικτυακή συνάντηση, και άλλοι κανόνισαν να κάνει τη διερμηνεία μια 15χρονη αδελφή που μάθαινε ιταλικά. Όταν άκουσα πως μια 15χρονη θα έκανε τη διερμηνεία, σκέφτηκα τον εαυτό μου και τη νεαρή αδελφή. Ήμουν νέα, όπως και η πίστη μου, και δεν είχα κηρύξει ποτέ ξανά. Θα είχε αποτέλεσμα αν βοηθούσε μια νεαρή στο κήρυγμα του ευαγγελικού έργου; Ένιωθα αβεβαιότητα. Μα όταν την άκουσα να διαβάζει με άνεση τα λόγια του Θεού στα ιταλικά και να μου λέει πως αποστηθίζει γρήγορα νέες λέξεις, ένιωσα συνάμα έκπληξη και ντροπή. Ο Θεός είχε συγκεντρώσει όλους τους σωστούς ανθρώπους για το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου. Θυμήθηκα τα λόγια του Θεού: «Όταν εκστομίζεται μια δέσμευση ή μια υπόσχεση από το στόμα του Θεού, όλα τα πράγματα εξυπηρετούν την εκπλήρωσή της και κινούνται γύρω από την εκπλήρωσή της· όλα τα δημιουργήματα ενορχηστρώνονται και διευθετούνται υπό το κράτος του Δημιουργού, παίζοντας τους αντίστοιχους ρόλους τους και εξυπηρετώντας τις αντίστοιχες λειτουργίες τους. Αυτό αποτελεί την εκδήλωση της εξουσίας του Δημιουργού» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Α΄). Μέσα απ’ αυτήν την εμπειρία, είδα πως εφόσον στηριζόμουν ειλικρινά στον Θεό, θα με καθοδηγούσε και θα έβλεπα τις πράξεις Του.

Όταν βρήκα την αδελφή που μετέφραζε, μπορούσα επιτέλους να επικοινωνώ με τον αδελφό. Μου έφυγε μεγάλο βάρος. Λίγο καιρό αργότερα, έχασα την επιθυμία να στηρίζομαι τόσο στον Θεό και κάτι έτυχε στην αδελφή, οπότε δεν μπορούσε να μεταφράζει πια. Ένιωσα να καταρρέω όταν άκουσα τα νέα. Ήθελα να πω τόσα στον αδελφό για να θέσει θεμέλια στην αληθινή οδό. Χωρίς τη διερμηνέα μου, όμως, δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Τότε άκουσα πως κάποιος έψαχνε την αληθινή οδό, αφού τον είχαν παραπλανήσει το ΚΚΚ και η θρησκευτική κοινότητα, και δεν τολμούσε να συνεχίσει. Φοβόμουν ότι ο ιταλός αδελφός θα σταματούσε την αναζήτηση αν δεν ποτιζόταν σύντομα. Ένιωθα ανίσχυρη και δεν ήξερα τι να κάνω. Μια μέρα, είδα πως ο αδελφός εκείνος είχε γράψει στη σελίδα του: «Φίλοι, αδελφοί και αδελφές, ο Ιησούς Χριστός έχει επιστρέψει! Αγαλλιάστε!» Όταν το είδα, με έλουσε κρύος ιδρώτας. Είχε πάνω από 3.000 θρησκευόμενους φίλους. Αν έστω και λίγοι ήταν αντίχριστοι που μπορούσαν να τον παραπλανήσουν, τι θα έκανε; Αγχώθηκα, οπότε προσευχήθηκα ενώπιον του Θεού. «Θεέ μου, χωρίς διερμηνέα, αυτός ο αδελφός δεν μπορεί να ποτιστεί και φοβάμαι πως θα κάνει πίσω αν τον παραπλανήσουν οι άλλοι. Πώς να βιώσω τα λόγια Σου και να διδαχθώ απ’ αυτήν την κατάσταση; Σε παρακαλώ, καθοδήγησέ με». Μετά την προσευχή, διάβασα τα εξής λόγια του Θεού: «Οι άνθρωποι περνούν τον περισσότερο χρόνο τους ζώντας σε μια κατάσταση αναισθησίας. Δεν γνωρίζουν αν θα πρέπει να στηρίζονται στον Θεό ή στον εαυτό τους. Έπειτα, τείνουν να επιλέγουν να στηρίζονται στον εαυτό τους και στις ωφέλιμες καταστάσεις και περιβάλλοντα γύρω τους, καθώς επίσης και σε κάθε άνθρωπο, γεγονός ή πράγμα που είναι προς όφελός τους. Σ’ αυτό είναι καλύτεροι οι άνθρωποι. Αυτό στο οποίο είναι χειρότεροι είναι το να στηρίζονται στον Θεό και να Τον θαυμάζουν, επειδή θεωρούν ότι το να θαυμάζουν τον Θεό είναι υπερβολικός κόπος —δεν μπορούν να δουν, δεν μπορούν να αγγίξουν— και αισθάνονται ότι το να το κάνουν αυτό είναι αόριστο και μη ρεαλιστικό. Έτσι, σ’ αυτήν την πτυχή των μαθημάτων τους, η επίδοση των ανθρώπων είναι η χειρότερη και η είσοδός τους είναι η πιο ρηχή. Αν δεν μάθεις πώς να θαυμάζεις τον Θεό και να στηρίζεσαι σ’ Αυτόν, δεν θα δεις ποτέ τον Θεό να εργάζεται σ’ εσένα, να σε καθοδηγεί ή να σε διαφωτίζει. Αν δεν μπορείς να τα δεις αυτά τα πράγματα, τότε ερωτήματα όπως το “αν υπάρχει ο Θεός και αν Αυτός καθοδηγεί τα πάντα στη ζωή της ανθρωπότητας” θα λήγουν στα βάθη της καρδιάς σου με ερωτηματικό αντί για τελεία και θαυμαστικό. “Καθοδηγεί ο Θεός τα πάντα στη ζωή της ανθρωπότητας;” “Παρατηρεί ο Θεός τα βάθη της καρδιάς του ανθρώπου;” Για ποιον λόγο τα μετατρέπεις αυτά σε ερωτήματα; Αν δεν βασίζεσαι στ’ αλήθεια στον Θεό ή δεν Τον θαυμάζεις, δεν θα μπορείς να πυροδοτήσεις γνήσια πίστη σ’ Αυτόν. Αν δεν μπορείς να πυροδοτήσεις γνήσια πίστη σ’ Αυτόν, τότε για σένα αυτά τα ερωτηματικά θα παραμείνουν εκεί για πάντα, συνοδεύοντας όλα όσα κάνει ο Θεός, και δεν θα υπάρξουν τελείες» («Οι πιστοί πρέπει πρώτα να διακρίνουν τις κακές τάσεις του κόσμου» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Τα λόγια του Θεού με αφύπνισαν και κατάλαβα πως είχα ξεχάσει τον Θεό. Όταν ο Θεός με τοποθέτησε σε κατάσταση που ένιωθα αβοήθητη, που δεν μπορούσα να επικοινωνήσω και δεν ήξερα τι να κάνω, ο Θεός έγινε η σανίδα σωτηρίας μου. Μα όταν ήρθαν οι σωστές συνθήκες και οι σωστοί άνθρωποι, εγώ στηρίχθηκα στους άλλους επειδή το ένιωθα πιο πρακτικό. Όταν ήλθε να βοηθήσει η νεαρή αδελφή την ώρα που τη χρειαζόμουν, ήξερα πως ήταν πράξη του Θεού. Αργότερα, όμως, και πάλι πίστευα πως το αν ο αδελφός θα δεχόταν το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες εξαρτάτο αποκλειστικά από τη διερμηνέα. Δεν είχα αληθινή πίστη στον Θεό. Θυμήθηκα που ο Κύριος Ιησούς είπε: «Ο Πατήρ μου, όστις μοι έδωκεν αυτά, είναι μεγαλήτερος πάντων, και ουδείς δύναται να αρπάση εκ της χειρός του Πατρός μου» (Κατά Ιωάννην 10:29). Τα πρόβατα του Θεού ακούν τη φωνή Του. Φήμες, ψεύδη και κακουχίες δεν μπορούν να τ’ αρπάξουν από τα χέρια Του. Αυτή είναι η εξουσία του Θεού. Θα πρέπει να πιστεύω στα λόγια του Θεού, να κάνω το καθήκον μου, να εξερευνώ κάθε δρόμο για να συναναστρέφομαι με τον αδελφό. Το αν θα τον παραπλανούσαν φήμες και ψεύδη δεν ήταν δική μου απόφαση.

Αργότερα, διάβασα τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού: «Ο Σατανάς διαφθείρει την ανθρωπότητα εδώ και χιλιάδες χρόνια. Έχει κάνει ανυπολόγιστο κακό, έχει καταδολιεύσει γενεές επί γενεών και έχει διαπράξει ειδεχθή εγκλήματα στον κόσμο. Έχει κακομεταχειριστεί τον άνθρωπο, τον έχει παραπλανήσει, έχει δελεάσει τον άνθρωπο για να αντιτεθεί στον Θεό και έχει κάνει μοχθηρές πράξεις που έχουν αναστατώσει και ζημιώσει το σχέδιο διαχείρισης του Θεού, ξανά και ξανά. Ωστόσο, με την εξουσία του Θεού, όλα τα πράγματα και οι ζώντες οργανισμοί συνεχίζουν να ακολουθούν τις οδηγίες και τους νόμους του Θεού. Σε σχέση με την εξουσία του Θεού, η μοχθηρή φύση του Σατανά και η σφοδρότητά του είναι τόσο άσχημες, τόσο σιχαμένες και τόσο αξιοκαταφρόνητες και τόσο τιποτένιες και τόσο ευπρόσβλητες. Παρότι ο Σατανάς κυκλοφορεί ανάμεσα σ’ όλα τα πράγματα που έχει δημιουργήσει ο Θεός, δεν είναι ικανός να επιφέρει την παραμικρή αλλαγή στους ανθρώπους, στα πράγματα και στα αντικείμενα που προστάζονται από τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Α΄). Τα λόγια του Θεού με βοήθησαν να αφεθώ. Πράγματι, τα πάντα είναι υπό την κυριαρχία του Θεού και κανείς δεν μπορεί να εμποδίσει αυτό που θέλει να κάνει ο Θεός. Κανείς δεν μπορεί να πάρει τα πρόβατά Του. Αν μπει απατεώνας στον οίκο του Θεού, θα εκτεθεί και θα εξαλειφθεί. Αυτή είναι η δύναμη του Θεού. Συνειδητοποίησα πως δεν κατανοούσα τον Θεό. Ήμουν ζωντανό παράδειγμα αυτού. Προτού αποδεχθώ το έργο του Παντοδύναμου Θεού, άκουγα για καιρό τα ψεύδη του ΚΚΚ και του θρησκευτικού κόσμου. Παρόλο που συνάντησα πολλά εμπόδια, τα λόγια του Θεού με τράβηξαν να αποδεχθώ το έργο Του τις έσχατες ημέρες. Και τώρα, καμία πλάνη, κανένα ψέμα δεν μπορεί να με εμποδίσει να ακολουθήσω τον Παντοδύναμο Θεό. Απλώς με βοηθούν να δω πιο καθαρά το πρόσωπο του Σατανά και ενισχύουν την πίστη μου να ακολουθώ τον Θεό. Όλα αυτά επετεύχθησαν μέσω των λόγων Του. Έφερα στον νου τον μήνα που επικοινωνούσα με εκείνον τον αδελφό. Δεν μιλούσαμε την ίδια γλώσσα και δεν μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε, μα δεν το βάλαμε κάτω έως ότου αποδέχθηκε το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες. Ανέφερε μάλιστα πως θα διέδιδε το ευαγγέλιο και θα ίδρυε μια εκκλησία στην Ιταλία. Μπορούσε κάτι από αυτά να επιτευχθεί χωρίς την καθοδήγηση του Θεού, χωρίς τα λόγια Του που κατακτούν τους ανθρώπους; Δεν κατανοούσα τον Θεό. Όταν διέδιδα το ευαγγέλιο, έλεγα πως η εξουσία του Θεού είναι απαράμιλλη και πως καμία δύναμη δεν μπορεί να εμποδίσει το έργο Του, μα πάντα ανέλυα τα πράγματα με λογική. Όταν αντιμετώπισα γλωσσικό φραγμό, φοβήθηκα μήπως οι φήμες και τα ψεύδη των αντίχριστων απωθήσουν τον αδελφό. Ζούσα μες στον φόβο. Αλλά το αν θα αποδεχόταν την αληθινή οδό βρισκόταν στα χέρια του Θεού, ήταν καθορισμένο από τον Θεό. Αντί να ανησυχώ, έπρεπε να κάνω καλά το καθήκον μου και να είμαι υπεύθυνη. Με τη σκέψη αυτή, προσευχήθηκα στον Θεό, πρόθυμη να υποταχθώ στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις Του. Προς έκπληξή μου, η νεαρή αδελφή μού έστειλε μήνυμα πως ήταν ελεύθερη και μπορούσε να μεταφράσει. Μπορούσα επιτέλους να επικοινωνώ ξεκάθαρα μαζί του.

Αν και μερικές φορές είχα νιώσει αποθαρρυμένη και αγχωνόμουν τρομερά όταν μοιραζόμουν το ευαγγέλιο με τον αδελφό, όταν στηριζόμουν στον Θεό, έβλεπα την καθοδήγηση και τις θαυμαστές Του πράξεις. Κατάλαβα πως το έργο του Θεού επιτελείται από τον ίδιο, και η πίστη μου σ’ Αυτόν ενισχύθηκε. Αυτή ήταν η χάρη και αυτό το έλεός Του. Νόμιζα πως το να μοιράζεσαι το ευαγγέλιο σήμαινε να σώζεις τους άλλους, αλλά μετά συνειδητοποίησα πως κατά τη διαδικασία, βίωνα το έργο και τα λόγια του Θεού. Μέσω της εμπειρίας αυτής, εγώ, ένας «άπιστος Θωμάς», βίωσα πραγματικά την εξουσία και πιστότητα του Θεού. Όπως ακριβώς λέει ο Θεός: «Όταν κάποιοι αντιμετωπίζουν μια ιδιαιτέρως ακανθώδη δυσκολία, όταν δεν έχουν σε ποιον να στραφούν και όταν νιώθουν ιδιαιτέρως αβοήθητοι, εναποθέτουν τη μοναδική ελπίδα τους στον Θεό. Πώς είναι οι προσευχές τους; Ποια είναι η νοητική τους κατάσταση; Είναι ειλικρινείς; Υπάρχει κάποια νόθευση εκείνη τη στιγμή; Μόνον όταν εμπιστεύεσαι τον Θεό σαν να ήταν η τελευταία ελπίδα σου να σώσεις τη ζωή σου, ελπίζοντας ότι θα σε βοηθήσει, είναι η καρδιά σου ειλικρινής. Παρόλο που μπορεί να μην είπες πολλά, η καρδιά σου έχει ήδη ξεσηκωθεί. Δηλαδή, δίνεις την ειλικρινή καρδιά σου στον Θεό και ο Θεός ακούει. Όταν ο Θεός ακούει, βλέπει τις δυσκολίες σου, και θα σε διαφωτίσει, θα σε καθοδηγήσει και θα σε βοηθήσει» («Οι πιστοί πρέπει πρώτα να διακρίνουν τις κακές τάσεις του κόσμου» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Για να γνωρίσουμε τον Θεό πρέπει να κάνουμε πράξη και να βιώνουμε τα λόγια Του μέσω πραγμάτων που συναντάμε καθημερινά, μέσω της εκτέλεσης του καθήκοντός μας. Είναι ο μόνος τρόπος να γνωρίσουμε τον Θεό και να έχουμε φόβο Θεού. Αυτό μου δίδαξε η εμπειρία μου. Δόξα τω Θεώ!