Από την Σουνκίου, Ιαπωνία

Όταν ήμουν μικρή, μου έλεγαν να μην είμαι ωμή με τους άλλους και ποτέ να μην «ταράζω τα νερά». Και αυτό έκανα στη ζωή μου. Πάντα εφάρμοζα σατανικές φιλοσοφίες για τη ζωή, όπως «Για να έχεις φίλους, μη μιλάς για τα ελαττώματά τους» και «όχι χτυπήματα κάτω από τη μέση» στις σχέσεις μου. Όποτε έβλεπα κάποιον να κάνει κακό, δεν ήθελα να τον φέρω σε δύσκολη θέση ή να εκθέσω τα ψεγάδια του. Με επαινούσαν για την κατανόηση και το ενδιαφέρον μου για τους άλλους και θεωρούσα πως καλά έκανα∙ πως αυτή ήταν η βασική αρχή για τις σχέσεις. Αφού βίωσα την κρίση και παίδευση των λόγων του Θεού, κατάλαβα ότι έτσι δεν είσαι καλός άνθρωπος, αντίθετα, εφαρμόζεις τις φιλοσοφίες του Σατανά. Κανέναν δεν βοηθά και μπορεί να πληγώσει κιόλας. Η θεώρησή μου για τα πράγματα άλλαξε και τα λόγια του Θεού μού έδωσαν τις αρχές της συμπεριφοράς.

Όταν επιλέχτηκα ως επικεφαλής εκκλησίας τον Αύγουστο του 2019, ήμουν ευγνώμων για την ευκαιρία. Αποφάσισα να αναλάβω την ευθύνη. Μετά από λίγο, εντόπισα προβλήματα στο έργο των αδελφών. Κάποιοι ήταν αμελείς στο καθήκον τους, κάτι που δημιουργούσε εμφανή προβλήματα. Μερικοί δεν συνεργάζονταν καλά, με αποτέλεσμα η δουλειά που έκαναν στα βίντεο να είναι ασυγχρόνιστη και ανεπαρκής. Όταν το είδα αυτό, σκέφτηκα, «Εμφανίζουν διαφθορά στα καθήκοντά τους. Το έργο του οίκου του Θεού θα επηρεαστεί αν το αφήσω να περάσει έτσι. Πρέπει να συναναστραφώ μαζί τους για να το κατανοήσουν και ν’ αλλάξουν». Σκέφτηκα τότε, «Αν εκθέσω εξ αρχής τα προβλήματά τους, τι θα σκεφτούν για μένα; Ότι γίνομαι αυστηρή επειδή είμαι καινούργια, ότι είμαι δύστροπη; Δεν θα αποξενωθούν αν σχηματίσουν τέτοια εντύπωση; Άσ’ το. Δεν θα πω τίποτα. Πρέπει να έχω καλές σχέσεις». Έτσι, παρέβλεψα όλα τα ζητήματα και προβλήματα των αδελφών εκείνων. Φοβήθηκα μην επιβαρυνθεί η σχέση μας αν τους έφερνα σε δύσκολη θέση και τους έστηνα στον τοίχο.

Κάποτε, μια αδελφή μού είπε ότι ο αδελφός Γουάνγκ ήταν ξεροκέφαλος στο καθήκον του και δεν δεχόταν προτάσεις, ανακόπτοντας την πρόοδο. Ζήτησα τη γνώμη και άλλων και όλοι είπαν ότι ο αδελφός Γουάνγκ ήταν αλαζονικός, δεσποτικός και επικριτικός. Οι περισσότεροι που είχαν συνεργαστεί μαζί του ένιωθαν ότι τους περιόριζε. Μαθαίνοντάς τα αυτά, συνειδητοποίησα πως ο αδελφός Γουάνγκ είχε σοβαρό πρόβλημα και αν δεν το αντιμετώπιζα δεν θα βοηθούσα την είσοδό του στη ζωή ούτε το έργο του οίκου του Θεού. Έπρεπε να τον βοηθήσω να κατανοήσει τη σοβαρότητα του ζητήματος. Όταν, όμως, μίλησα με τον αδελφό Γουάνγκ, έβαλα την ουρά στα σκέλια. Σκέφτηκα, «Όλα αυτά είναι η χειρότερη πλευρά του αδελφού Γουάνγκ. Αν παραθέσω ένα προς ένα τα προβλήματα, δεν θα νιώσει υποτιμημένος και απαξιωμένος; Δεν θα είναι ταπεινωτικό αυτό; Αν νιώσει ότι τον στοχοποιώ, δεν θα του κακοφανεί; Βρισκόμαστε συνέχεια σε συναθροίσεις, κάνοντας το καθήκον μας. Πώς θα τα πάμε καλά αν ψυχραθούμε;» Σκέφτηκα τότε ότι πάντα έλεγε πως είχε αλαζονική διάθεση, οπότε, αν το έθιγα χωρίς να χτυπήσω ευαίσθητα σημεία, δεν θα ένιωθε πως ντροπιάζεται και δεν θα υπήρχε μεγάλη αμηχανία μεταξύ μας. Έτσι, στη συναναστροφή μας, το έθιξα ελαφρά λέγοντας ότι ήταν αλαζονικός και επικριτικός. Με άκουσε και παραδέχτηκε πως πράγματι ήταν αλαζονικός και επικριτικός. και πως είχε επίγνωση γι’ αυτό. Κατάλαβα ότι δεν είχε αντιληφθεί τη σοβαρότητα του ζητήματος, αλλά δεν έδωσα συνέχεια. Εφόσον δεν είχε κατανοήσει ουσιαστικά τον εαυτό του, παρέμεινε ξεροκέφαλος στο καθήκον του. Καθώς ήταν ανίκανος να συνεργαστεί και προκαλούσε καθυστερήσεις, βγήκε από την ομάδα. Ανέλαβε άλλο καθήκον, αλλά διαποτισμένος από τη διεφθαρμένη διάθεσή του, δεν ήταν πολύ αποδοτικός. Μια μέρα, η επόπτριά του μου είπε με θυμό, «Δεν γνώριζες τα προβλήματα του αδελφού Γουάνγκ; Γιατί δεν συναναστράφηκες μαζί του; Αναστέλλει σημαντικά την πρόοδο του έργου μας». Ένιωσα θαρρείς και, μέσω εκείνης, με επέπληττε ο Θεός που δεν ασκούσα την αλήθεια. Είχα πολλές ενοχές. Αν είχα επισημάνει τα ζητήματά του κι εκείνος τα είχε στοχαστεί, ίσως κατάφερνε να κάνει καλά το καθήκον του. Όμως, δεν κατανόησε πραγματικά τη φύση του, και όχι μόνο απότυχε πριν, αλλά ούτε άλλαξε μετά. Ήταν εμπόδιο στο έργο. Δεν έβλαπτα το έργο του οίκου του Θεού; Νόμιζα πως είχα καλή ανθρώπινη φύση, αλλά τώρα είδα ότι φοβόμουν να φέρω τους άλλους σε δύσκολη θέση και να τους κάνω κακή εντύπωση. Μόνο που αυτό δεν ωφελούσε την είσοδό τους στη ζωή ούτε το έργο του οίκου του Θεού. Ήταν αυτό καλή ανθρώπινη φύση;

Αργότερα, διάβασα τα λόγια του Θεού: «Πρέπει να υπάρχει κάποιο πρότυπο που να ορίζει “το να έχει κανείς καλή ανθρώπινη φύση”. Αυτό δεν αφορά τη διατήρηση μετριοπαθούς στάσης, τη μη προσκόλληση στις αρχές, την προσπάθεια να μην δυσαρεστείς τους άλλους, το να καλοπιάνεις τους πάντες όπου πας, το να είσαι γλυκομίλητος και επιδέξιος με τον καθένα που συναντάς, και το να κάνεις τους πάντες να αισθάνονται καλά. Αυτό δεν είναι το πρότυπο. Ποιο είναι λοιπόν το πρότυπο; Συμπεριλαμβάνει το να συμπεριφέρεται κανείς προς τον Θεό, τους άλλους ανθρώπους και τα γεγονότα με αληθινή καρδιά, όντας σε θέση να αναλάβει τις ευθύνες του, και να το κάνει αυτό εμφανές σε όλους, ώστε να το δουν και να το νιώσουν. Επιπλέον, ο Θεός ερευνά τις καρδιές των ανθρώπων και τους γνωρίζει, τον καθένα τους ξεχωριστά. Ορισμένοι άνθρωποι καυχιούνται συνέχεια ότι κατέχουν καλή ανθρώπινη φύση, ισχυριζόμενοι ότι δεν έχουν διαπράξει ποτέ κανένα κακό, δεν έχουν κλέψει ποτέ τα υπάρχοντα άλλων ανθρώπων και ποτέ δεν έχουν επιθυμήσει πράγματα άλλων ανθρώπων. Φτάνουν μέχρι και στο σημείο να αφήνουν τους άλλους να επωφεληθούν εις βάρος τους όταν υπάρχει διαμάχη περί συμφερόντων, προτιμώντας να υποστούν απώλεια, και δεν λένε τίποτα κακό για κανέναν ώστε οι υπόλοιποι να τους θεωρούν καλούς ανθρώπους. Ωστόσο, όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους στον οίκο του Θεού, είναι ύπουλοι και ξέρουν να ελίσσονται, μηχανορραφώντας διαρκώς για το συμφέρον τους. Ποτέ δεν σκέφτονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, ποτέ δεν αντιμετωπίζουν ως επείγοντα τα πράγματα που ο Θεός αντιμετωπίζει ως επείγοντα ούτε σκέφτονται όπως σκέφτεται ο Θεός, και ποτέ δεν μπορούν να παραμερίσουν τα συμφέροντά τους, ώστε να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους. Ποτέ δεν εγκαταλείπουν τα δικά τους συμφέροντα. Ακόμα κι όταν βλέπουν κακούς ανθρώπους να διαπράττουν το κακό, δεν τους εκθέτουν· δεν έχουν καθόλου αρχές. Αυτό δεν είναι παράδειγμα καλής ανθρώπινης φύσης» («Πρόσφερε την αληθινή καρδιά σου στον Θεό, και θα μπορέσεις να αποκτήσεις την αλήθεια» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Τα λόγια του Θεού δείχνουν τις αρχές συμπεριφοράς. Ο καλός άνθρωπος δεν παίρνει τον δρόμο της μετριοπάθειας ούτε σιωπά για τα προβλήματα των άλλων. Δεν αναζητά πλήρη αρμονία ούτε προσπαθεί να διατηρεί άριστες σχέσεις. Το πρότυπο είναι να έχει κανείς αρχές και αίσθηση δικαίου. Να τηρεί τις αρχές άφοβα και να προστατεύει τον οίκο του Θεού όταν πλήττονται τα συμφέροντά του. Στις αλληλεπιδράσεις μου με αδελφούς και αδελφές, φρόντιζα να μη φέρνω σε δύσκολη θέση ούτε να θίγω κανέναν, θεωρώντας πως όλοι θα είχαν καλή γνώμη για εμένα αν συντηρούσα τις σχέσεις μου. Αυτό δεν συμβάδιζε με τις αρχές της αλήθειας. Έβλεπα τη διαφθορά στους άλλους και ότι διατάραζαν το έργο του οίκου του Θεού. Αλλά για να προστατέψω την καλή εικόνα μου, δεν προστάτευα τα συμφέροντα της εκκλησίας, εθελοτυφλούσα. Παρέβλεπα προβλήματα. Ειδικά με τον αδελφό Γουάνγκ, ήξερα πως τα ζητήματά του είχαν αντίκτυπο στο έργο του οίκου του Θεού. Φοβόμουν, όμως, μη νομίσει ότι τον στοχοποιώ, ότι δεν θα δεχόταν τα λόγια μου και θα μου το κρατούσε. Όταν συναναστράφηκα μαζί του, δεν έμπηξα το μαχαίρι στην πληγή. Υποβάθμισα το ζήτημα. Ως αποτέλεσμα, δεν πήρε τα προβλήματά του πολύ στα σοβαρά. Επιφανειακά, διατηρούσα την εικόνα της άκακης, αλλά, στην ουσία, έβλαπτα το έργο της εκκλησίας και την είσοδο των άλλων στη ζωή. Είδα πως ήθελα απλώς να ευχαριστώ τους άλλους, σκέτη απάτη.

Διάβασα τα λόγια του Θεού στις πνευματικές ασκήσεις μου: «Μερικοί επικεφαλής της εκκλησίας βλέποντας τους αδελφούς ή τις αδελφές τους να εκτελούν το καθήκον τους απρόσεκτα και χωρίς ενθουσιασμό, δεν τους επιπλήττουν, αν και θα έπρεπε. Όταν βλέπουν κάτι που είναι σαφώς επιβλαβές προς τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, κάνουν τα στραβά μάτια και δεν το ερευνούν, ώστε να μην προκαλέσουν την ελάχιστη δυνατή προσβολή στους άλλους. Ο πραγματικός τους σκοπός και στόχος δεν είναι να ενδιαφερθούν για τις αδυναμίες των άλλων —ξέρουν πολύ καλά τι σκοπό έχουν: “Αν το συνεχίσω αυτό και δεν προσβάλλω κανέναν, θα πιστέψουν ότι είμαι καλός επικεφαλής. Θα έχουν καλή γνώμη και μεγάλη εκτίμηση για μένα. Θα με αναγνωρίσουν και θα με συμπαθήσουν”. Όση βλάβη κι αν προκαλείται στα συμφέροντα του οίκου του Θεού και όσο κι αν εμποδίζεται ο εκλεκτός λαός του Θεού στην είσοδό τους στη ζωή ή όσο κι αν αναστατώνεται η εκκλησιαστική ζωή, αυτού του είδους οι άνθρωποι εμμένουν στη σατανική φιλοσοφία τους και δεν προσβάλλουν κανέναν. Δεν υπάρχει ποτέ κανένα αίσθημα αυτοκριτικής στις καρδιές τους· το πολύ-πολύ, μπορεί να κάνουν μια απλή αναφορά σε κάποιο ζήτημα επί τη ευκαιρία, και έπειτα να τελειώνουν μ’ αυτό. Δεν συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια ούτε επισημαίνουν την ουσία των προβλημάτων των άλλων, πολύ λιγότερο δε αναλύουν τις καταστάσεις των ανθρώπων. Δεν οδηγούν τους ανθρώπους στο να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα και δεν επικοινωνούν ποτέ ποιο είναι το θέλημα του Θεού, ή τα σφάλματα που κάνουν συχνά οι άνθρωποι, ή τα είδη της διεφθαρμένης διάθεσης που αποκαλύπτουν οι άνθρωποι. Δεν επιλύουν πρακτικά προβλήματα σαν κι αυτά· αντιθέτως, είναι ιδιαίτερα ανεκτικοί στις αδυναμίες και στην αρνητικότητα των άλλων, ακόμα και στην απροσεξία και στην επιπολαιότητά τους. Μονίμως αφήνουν τις πράξεις και τις συμπεριφορές των ανθρώπων χωρίς να τις χαρακτηρίσουν όπως τους αξίζει και, επειδή ακριβώς το κάνουν αυτό, οι περισσότεροι άνθρωποι σκέφτονται: “Ο επικεφαλής μας είναι σαν μητέρα για μας. Επιδεικνύει ακόμη πιο μεγάλη κατανόηση για τις αδυναμίες μας απ’ ό,τι ο Θεός. Το ανάστημά μας μπορεί να είναι πολύ μικρό για να σταθούμε αντάξιοι των απαιτήσεων του Θεού, μα είναι αρκετό για να σταθούμε αντάξιοι των απαιτήσεων του επικεφαλής μας. Είναι καλός επικεφαλής για μας. Αν έρθει η ημέρα που ο Άνωθεν θα αντικαταστήσει τον επικεφαλής μας, τότε θα πρέπει να κάνουμε τις φωνές μας να ακουστούν και να διατυπώσουμε τις διάφορες γνώμες και επιθυμίες μας. Θα πρέπει να προσπαθήσουμε να διαπραγματευτούμε με τον Άνωθεν”. Αν οι άνθρωποι τρέφουν τέτοιες σκέψεις —αν έχουν αυτού του είδους τη σχέση με τον επικεφαλής τους και τέτοια εντύπωση γι’ αυτόν, και αν έχουν αναπτύξει στην καρδιά τους τέτοια συναισθήματα εξάρτησης, θαυμασμού, σεβασμού και λατρείας προς τον επικεφαλής τους— τότε πώς θα πρέπει να αισθάνεται ο επικεφαλής; Αν, στην περίπτωση αυτή, αναπτύξει κάποιο αίσθημα αυτοκριτικής, αισθανθεί κάποια ανησυχία και νιώσει υποχρεωμένος απέναντι στον Θεό, τότε θα πρέπει να μην εστιάζει στην κοινωνική θέση ή στην εικόνα του στην καρδιά των άλλων. Θα πρέπει να μαρτυρά στον Θεό και να Τον δοξάζει, ώστε Εκείνος να έχει μια θέση στην καρδιά των ανθρώπων και ώστε οι άνθρωποι να σέβονται τον Θεό ως σπουδαίο. Μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο θα είναι η καρδιά τους στ’ αλήθεια εν ειρήνη, και όποιος το κάνει αυτό είναι κάποιος που αναζητά την αλήθεια. Ωστόσο, δεν είναι αυτός ο στόχος πίσω από τις πράξεις των αντίχριστων· αντιθέτως, εκείνοι χρησιμοποιούν αυτές τις μεθόδους και τεχνικές για να δελεάσουν τους ανθρώπους ώστε να παραστρατήσουν από την αληθινή οδό και να προδώσουν την αλήθεια, φτάνοντας μέχρι και στο σημείο να ανέχονται απαρέγκλιτα την απρόσεκτη, επιπόλαιη και ανεύθυνη εκτέλεση των καθηκόντων τους, με στόχο να καταλάβουν μια συγκεκριμένη θέση στην καρδιά των ανθρώπων και να κερδίσουν την καλή θέλησή τους. Mήπως δεν αποτελεί αυτό προσπάθεια να “κερδίσουν” τους ανθρώπους; Και δεν είναι αυτό κακό και απεχθές; Είναι αποτρόπαιο!» («Προσπαθούν να πάρουν τους ανθρώπους με το μέρος τους» στο βιβλίο «Εκθέτοντας τους αντίχριστους»). Αυτό αποκάλυψε την ουσία και τα κίνητρα των πράξεών μου. Αφότου έγινα επικεφαλής, δεν τάραζα τα νερά ώστε να τα πηγαίνω καλά με όλους. Δεν έθετα τα ζητήματα ανθρώπων, για να μη θίξω την αξιοπρέπειά τους. Δεν ένιωσα την επείγουσα φύση της αποδιοργάνωσης που επέφερε ο αδελφός Γουάνγκ στο έργο της εκκλησίας. Αντίθετα, πρόσεχα τα λόγια μου, θέλοντας να διατηρήσω τη θέση μου. Έδειχνα ήπια και άκακη απ’ έξω, αλλά ήταν ένα προσωπείο για τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Χρησιμοποιούσα την καλή συμπεριφορά και τα καλά λόγια για να κερδίζω τους άλλους, ώστε να με συμπαθούν και να θαυμάζουν. Με αυτόν τον τρόπο, θα ενίσχυα τη θέση μου. Ήθελα να εξομαλύνω τον δρόμο μου και το έκανα εις βάρος των συμφερόντων του οίκου του Θεού. Πήγαινα ενάντια στις αρχές της αλήθειας. Ήμουν στον δρόμο των αντίχριστων. Ύστερα, μου ήρθαν τα λόγια του Θεού: «Μπορεί να είσαι ιδιαίτερα φιλικός και πιστός στους συγγενείς, τους φίλους, τη σύζυγο (ή τον σύζυγό σου), τους γιους και τις κόρες σου και τους γονείς σου και ποτέ δεν επωφελείσαι από τους άλλους, όμως αν δεν μπορείς να είσαι σε σύμπνοια με τον Χριστό, αν δεν μπορείς να αλληλεπιδράσεις με τον Χριστό εν αρμονία, τότε ακόμη κι αν δαπανήσεις όλο σου το είναι για να ανακουφίσεις τους γείτονές σου ή έχεις φροντίσει καλά τον πατέρα, τη μητέρα και τα μέλη του νοικοκυριού σου, λέω ότι εξακολουθείς να είσαι κακός και επιπλέον γεμάτος πονηρά κόλπα» («Όσοι είναι ασύμβατοι με τον Χριστό, είναι σίγουρα πολέμιοι του Θεού» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Ο οίκος του Θεού με άφησε να ηγηθώ και να άγω άλλους να ασκούν την αλήθεια, να κάνουν το καθήκον τους, καθώς και να στηρίζω το έργο του Θεού, να συναναστρέφομαι για την αλήθεια και να λύνω ζητήματα άλλων, ώστε να κατανοούν τη διαφθορά τους και να κάνουν το καθήκον τους με αρχές. Αυτό ήταν το καθήκον μου. Δεν το έκανα, όμως, όπως ζητά ο Θεός. Εστίαζα στις σχέσεις μου και το κύρος μου, κάτι που έβλαπτε το έργο του οίκου του Θεού και εμπόδιζε την είσοδο των άλλων στη ζωή. Ενεργούσα στο πλευρό του Σατανά. Ήμουν ακριβώς αυτό που ο Θεός εξέθετε στα λόγια Του. Δεν ήμουν μόνο κακή, αλλά και απατηλή, εγωίστρια και κατάπτυστη. Αν δεν μετανοούσα και δεν άλλαζα, θα γινόμουν εμπόδιο για την είσοδο των αδελφών στη ζωή. Κατάλαβα τελικά τους κανόνες μου για τη ζωή στην αλληλεπίδρασή μου με τους άλλους. Είδα ότι το «όχι χτυπήματα κάτω από τη μέση» και το «για να έχεις φίλους, μη μιλάς για τα ελαττώματά τους» δεν είναι αρχές συμπεριφοράς. Προσευχήθηκα ενώπιον του Θεού να μετανοήσω και να διορθώσω τη λανθασμένη επιδίωξή μου.

Έπειτα, διάβασα το εξής στα λόγια του Θεού: «Εάν θέλεις να έχεις μια κανονική σχέση με τον Θεό, τότε η καρδιά σου πρέπει να στραφεί στον Θεό. Έχοντας αυτό ως βάση, θα έχεις μια κανονική σχέση και με τους άλλους ανθρώπους. Αν δεν έχεις κανονική σχέση με τον Θεό, τότε ανεξάρτητα από το τι κάνεις για να διατηρήσεις τις σχέσεις σου με τους άλλους ανθρώπους, ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά εργάζεσαι ή πόση ενέργεια καταβάλλεις, όλα θα σχετίζονται απλώς με μια ανθρώπινη φιλοσοφία για τη ζωή. Διατηρείς τη θέση σου μεταξύ των ανθρώπων μέσα από μια ανθρώπινη προοπτική και μια ανθρώπινη φιλοσοφία, έτσι ώστε να σε επαινούν οι άνθρωποι, αλλά δεν ακολουθείς τον λόγο του Θεού για να δημιουργήσεις κανονικές σχέσεις με τους ανθρώπους. Εάν δεν εστιάζεις στις σχέσεις σου με τους ανθρώπους, αλλά διατηρείς μια κανονική σχέση με τον Θεό, αν είσαι πρόθυμος να δώσεις την καρδιά σου στον Θεό και να μάθεις να Τον υπακούς, τότε, φυσικά, οι σχέσεις σου με όλους τους ανθρώπους θα γίνουν κανονικές. Με αυτόν τον τρόπο, οι σχέσεις αυτές δεν εδραιώνονται στη σάρκα, αλλά πάνω στην αγάπη του Θεού. Δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου σαρκικές αλληλεπιδράσεις, αλλά στο πνεύμα υπάρχει συναναστροφή, αμοιβαία αγάπη, αμοιβαία παρηγοριά και φροντίδα του ενός για τον άλλο. Όλα αυτά γίνονται βάσει μιας καρδιάς που ικανοποιεί τον Θεό. Αυτές οι σχέσεις δεν διατηρούνται στηριζόμενες σε μια ανθρώπινη φιλοσοφία για τη ζωή, αλλά διαμορφώνονται πολύ φυσικά κουβαλώντας ένα φορτίο για τον Θεό. Δεν απαιτούν ανθρωπογενή προσπάθεια. Πρέπει μόνο να ασκείσαι σύμφωνα με τον λόγο-θεμελιώδη αρχή του Θεού» («Η δημιουργία μιας κανονικής σχέσης με τον Θεό είναι πολύ σημαντική» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Τα λόγια του Θεού μού έδειξαν πως στις σωστές σχέσεις δεν έχουν θέση οι ανθρώπινες φιλοσοφίες. Μόνο η θρέψη του πνεύματος των άλλων με τα λόγια του Θεού ωφελεί τους πάντες. Όταν είδα τους άλλους να κάνουν το καθήκον τους με διαφθορά, δεν έπρεπε να είχα εστιάσει στην εικόνα μου. Έπρεπε να είχα εφαρμόσει τα λόγια του Θεού στο πρόβλημα, για να τους βοηθήσω να κατανοήσουν τις διαθέσεις τους. και να είχα συναναστραφεί ώστε να εκτελούν καλά το καθήκον τους. Ο Θεός θα το επιδοκίμαζε. Ο αδελφός Γουάνγκ ήταν συχνά σε θέση να κατανοεί εαυτόν υπό το φως των λόγων του Θεού, συνεπώς, ήθελε να διαχειριστεί τα προβλήματά του. Δεν αντιλαμβανόταν τη ρίζα του ζητήματος και δεν απεχθανόταν τον εαυτό του, οπότε ζούσε μέσα στη διαφθορά του. Αν είχα αναλύσει το πρόβλημά του με τα λόγια του Θεού, ώστε να βρει έναν δρόμο άσκησης, θα είχε πραγματικά βοηθηθεί. Με αυτό κατά νου, θέλησα να αλλάξω επιδίωξη και να ενεργήσω κατ’ απαίτηση του Θεού. Μετά απ’ αυτό, συνόψισα τα ζητήματα του αδελφού Γουάνγκ στο καθήκον του και τα κατέγραψα αναλυτικά. Συναναστράφηκα μαζί του, αναλύοντας τη ρίζα των ζητημάτων του. Μετά απ’ αυτό, δεν με μίσησε ούτε με απέφευγε όπως περίμενα ότι θα έκανε, αλλά δέχθηκε τη συναναστροφή μου. Μου έστειλε ένα μήνυμα που έλεγε: «Σ’ ευχαριστώ που το έθιξες, διαφορετικά, δεν θα είχα δει τη σοβαρότητα του προβλήματος». Ήμουν πολύ συγκινημένη Μόλις διόρθωσα τα κίνητρά μου και δεν εστίασα στην εικόνα μου, κι έκανα πράξη τα λόγια και τις αρχές του Θεού. πρόσφερα πρακτική στήριξη στους άλλους. Γαλήνεψα.

Αργότερα, πρόσεξα μια αδελφή που ολιγωρούσε στο καθήκον της, και αυτό προκαλούσε πολλά προβλήματα. Όταν είδε τα προβλήματά της, έγινε πολύ αρνητική. Συνειδητοποίησα ότι τα ζητήματα οφείλονταν ως επί το πλείστον στη στάση της απέναντι στο καθήκον της, οπότε θέλησα να μιλήσω. Μα τότε σκέφτηκα, «έχει ήδη πτοηθεί. Αν μιλήσω για τα προβλήματά της, δεν θα της ρίχνω αλάτι στην πληγή; Αν γίνει πιο αρνητική, θα λένε ότι στερούμαι ανθρωπιάς και θα με εξοστρακίσουν». Σκέφτηκα πως αν έβρισκα τρόπο να λύσω τα προβλήματα στο καθήκον της, δεν θα ήταν αναγκαίο να αναφέρω τα ζητήματά της. Συνειδητοποίησα τότε πως ενεργούσα ξανά βάσει σατανικών φιλοσοφιών και πως αν δεν έδειχνα στην αδελφή τα ζητήματά της, δεν θα έβλεπε τη διαφθορά της και αυτό δεν θα τη βοηθούσε. Προσευχήθηκα στον Θεό και αναζήτησα τις αρχές της αλήθειας. Αργότερα, διάβασα τα λόγια του Θεού: «Ο Θεός δεν είναι ποτέ αμφίγνωμος ή διστακτικός στις πράξεις Του· οι αρχές και οι στόχοι πίσω από τις ενέργειές Του είναι όλα σαφή και ολοφάνερα, καθαρά και τέλεια, χωρίς την ανάμιξη κανενός απολύτως τεχνάσματος ή σκευωρίας. Με άλλα λόγια, η ουσία του Θεού δεν περιέχει σκοτάδι ή κακό» («Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Β΄» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). «Ο Θεός δεν ψάχνει να βρει τη χρυσή τομή· είναι αμόλυντος από ανθρώπινες ιδέες. Γι’ Αυτόν το ένα είναι ένα και το δύο είναι δύο· το σωστό είναι σωστό και το λάθος είναι λάθος. Δεν υπάρχει αμφισημία» («Μόνο η αληθινή υπακοή σημαίνει πραγματική πίστη» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Αυτό μου έδειξε ότι ο Θεός στηρίζει σε αρχές τα λόγια και τα έργα Του. Ο Θεός εγκρίνει τις θετικές πράξεις, μα όταν παραβιάζουν την αλήθεια και βλάπτουν τον οίκο του Θεού, το απεχθάνεται. Ο Θεός είναι ξεκάθαρος στις ενέργειές Του —δεν υπάρχει ασάφεια. Αυτό μου θύμισε πως όταν σταυρώθηκε ο Κύριος Ιησούς, ο Πέτρος είπε, «Γενού ίλεως εις σεαυτόν, Κύριε· δεν θέλει γείνει τούτο εις σε» (Κατά Ματθαίον 16:22). Ο Κύριος είπε, «Ύπαγε οπίσω μου, Σατανά» (Κατά Ματθαίον 16:23). Με αυτό που είπε ο Πέτρος, εμπόδιζε το έργο του Θεού, και γι’ αυτό ο Θεός το αναγνώρισε ως σατανικό. Ο Κύριος Ιησούς δεν έκανε πίσω από φόβο μην τυχόν πληγώσει την αυτοεκτίμηση του Πέτρου. Έκανε μια ξεκάθαρη διαπίστωση βάσει των πράξεων του Πέτρου, για να του δείξει ότι η στάση του Θεού ήταν σαφής και για να δει τη φύση των πράξεών του. Η στάση του Θεού μού έδειξε τις αρχές της άσκησης. Ανοχή και υπομονή είναι αποδεκτά σε κάποια προβλήματα, αλλά αν κάτι επηρεάζει ή παρεμποδίζει το έργο του οίκου του Θεού, χρήζει συναναστροφής για την αλήθεια. Δεν έπρεπε να προσπαθώ να ευχαριστώ τους άλλους. Ήξερα πως η αδελφή είχε αρνητικά συναισθήματα, αλλά με το κατάλληλο κίνητρο, χωρίς περιφρόνηση ή βαριά επίπληξη αλλά με συναναστροφή για την αλήθεια ώστε να βοηθηθεί να αναλύσει τα προβλήματά της, θα κατανοούσε τη διαφθορά της. Μπορούσαμε ν’ αναζητήσουμε έναν δρόμο άσκησης και το καθήκον μου θα συμφωνούσε με το θέλημα του Θεού. Αργότερα, την αναζήτησα για να συναναστραφούμε για τα προβλήματά της και να συζητήσουμε τις εσφαλμένες θεωρήσεις της. Της είπα και για τη δική μου εμπειρία. Φοβόμουν μήπως τέτοιου είδους συναναστροφή ήταν πολύ σκληρή και αδυνατούσε να τη διαχειριστεί. Όμως, όταν τελείωσα, δεν ήταν θλιμμένη ούτε προκατειλημμένη εναντίον μου όπως φανταζόμουν, αλλά είπε ειλικρινά πως δεν είχε αντιληφθεί τα προβλήματά της ως τότε και δεχόταν την αντιμετώπιση. Η στάση της απέναντι στο καθήκον βελτιώθηκε έκτοτε και άρχισε ν’ αναζητά τις αρχές της αλήθειας. Χαιρόμουν που το έβλεπα. Η άσκηση της αλήθειας και η εκτέλεση του καθήκοντός μου βάσει των λόγων του Θεού με γέμιζε.

Στις αλληλεπιδράσεις μου με τους άλλους, φοβόμουν πάντα να μη γίνω σκληρή και φέρω κάποιον σε δύσκολη θέση, οπότε οι σχέσεις μου βασίζονταν σε σατανικές φιλοσοφίες. Εξαντλητικός τρόπος ζωής. Με αυτές τις εμπειρίες και την καθοδήγηση του Θεού, έμαθα τι σημαίνει καλός άνθρωπος. Όπως επίσης ότι είναι σκόπιμο να τηρούμε τις αρχές και να κάνουμε πράξη τα λόγια του Θεού όταν αλληλεπιδρούμε. Αυτή είναι η αρχή της καλής συμπεριφοράς. Δόξα τω Θεώ!