Αν ο άνθρωπος μπορέσει να εισέλθει πραγματικά σε σύμπνοια με το έργο του Αγίου Πνεύματος, η ζωή του γρήγορα θα αναπτυχθεί σαν ένας βλαστός μπαμπού μετά από μια ανοιξιάτικη βροχή. Κρίνοντας από το σημερινό ανάστημα της τεράστιας πλειοψηφίας των ανθρώπων, οι άνθρωποι δεν δίνουν καμία σημασία στη ζωή και, δίνουν αντ’ αυτού σημασία σε ορισμένα ζητήματα που φαίνεται να είναι άνευ αξίας. Ή εναλλακτικά τρέχουν πέρα δώθε, δουλεύοντας άσκοπα και με τυχαίο και μη στοχευμένο τρόπο, χωρίς να γνωρίζουν προς ποια κατεύθυνση θα πρέπει να πάνε και πόσο μάλλον για ποιον. Το μόνο που κάνουν είναι να «κρύβονται ταπεινά». Η αλήθεια είναι ότι πολύ λίγοι ανάμεσά σας γνωρίζουν το οτιδήποτε σχετικά με τις προθέσεις του Θεού για τις έσχατες ημέρες. Σχεδόν κανένας από εσάς δεν γνωρίζει το αποτύπωμα του Θεού, αλλά το χειρότερο είναι πως κανείς δεν γνωρίζει ποιο θα είναι το υπέρτατο επίτευγμα του Θεού. Ωστόσο, οι πάντες, μέσω καθαρού σθένους και καρτερικότητας, υποβάλλονται στην πειθαρχία και το κλάδεμα των άλλων, θαρρείς και κάμπτουν τους μύες τους και προετοιμάζονται για κάποιον αγώνα^[1], εν αναμονή της στιγμής του θριάμβου τους. Δεν θα κάνω κανένα σχόλιο σχετικά με αυτά τα «παράξενα θεάματα» μεταξύ της ανθρωπότητας, αλλά υπάρχει ένα σημείο που πρέπει όλοι σας να καταλάβετε. Αυτήν τη στιγμή, οι περισσότεροι άνθρωποι αναπτύσσονται προς την αντικανονικότητα^[2], και κατά τα βήματα τους προς την είσοδο οδεύουν ήδη προς ένα αδιέξοδο^[3]. Ίσως να υπάρχουν πολλοί που να πιστεύουν ότι πρόκειται για μια ουτοπία εκτός του ανθρώπινου κόσμου που ποθεί ο άνθρωπος, νομίζοντας ότι αυτό είναι το βασίλειο της ελευθερίας, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι. Ή ίσως θα μπορούσε κάποιος να πει ότι οι άνθρωποι έχουν ήδη ξεστρατίσει. Όμως, ανεξαρτήτως από το τι κάνουν οι άνθρωποι, Εγώ εξακολουθώ να θέλω να μιλάω σχετικά το τι είναι αυτό στο οποίο θα πρέπει να εισέλθει ο άνθρωπος. Οι αρετές και οι ατέλειες του πλήθους δεν είναι το πρωταρχικό θέμα αυτής της ομιλίας. Ελπίζω ότι όλοι σας, αδελφοί και αδελφές, θα μπορέσετε να κατανοήσετε τα λόγια Μου με σωστό τρόπο και δεν θα παρανοήσετε την πρόθεσή Μου.

Ο Θεός έχει ενσαρκωθεί στην κινεζική ηπειρωτική χώρα ή κατά τα λόγια των συμπατριωτών από το Χονγκ Κονγκ και την Ταϊβάν στο «εσωτερικό». Όταν ο Θεός κατέβηκε από τον ουρανό στη γη, κανένας στον ουρανό ή στη γη δεν είχε επίγνωση αυτού, διότι αυτό είναι το πραγματικό νόημα της επιστροφής του Θεού υπό απόκρυψη. Ζει και εργάζεται ενσαρκωμένος εδώ και πολύ καιρό, και όμως κανένας δεν έχει επίγνωση αυτού. Ακόμα και σήμερα, κανένας δεν το αναγνωρίζει. Ίσως αυτός να παραμείνει ένας αιώνιος γρίφος. Η ενσάρκωση του Θεού αυτήν τη φορά είναι κάτι που κανένας άνθρωπος δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί. Όσο μεγάλης κλίμακας και πανίσχυρος κι αν είναι ο αντίκτυπος του έργου του Πνεύματος, ο Θεός παραμένει πάντοτε απαθής, χωρίς ποτέ να αποκαλύπτει το οτιδήποτε. Μπορεί κανείς να πει ότι αυτό το στάδιο του έργου Του είναι το ίδιο σαν να λάμβανε χώρα στο ουράνιο βασίλειο. Παρόλο που είναι εμφανές σε όλους όσους έχουν μάτια και βλέπουν, κανένας δεν το αναγνωρίζει. Όταν ο Θεός ολοκληρώσει αυτό το στάδιο του έργου Του, ολόκληρη η ανθρωπότητα θα αφυπνιστεί από το μεγάλης διάρκειας όνειρό της και θα ξεφύγει από τη συνήθη στάση της^[4]. Θυμάμαι τον Θεό να λέει κάποτε: «Το να ενσαρκώνομαι αυτήν τη φορά είναι σαν να πέφτω στο στόμα του λύκου». Αυτό σημαίνει ότι, επειδή σε αυτόν τον γύρο του έργου του Θεού, ο Θεός ενσαρκώνεται και, επιπλέον, γεννιέται στον τόπο όπου κατοικεί ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, αντιμετωπίζει, σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό από πριν, εξαιρετικά μεγάλο κίνδυνο ερχόμενος αυτήν τη φορά στη γη. Αυτό που αντιμετωπίζει είναι μαχαίρια και όπλα, ρόπαλα και γκλοπ· αυτό που αντιμετωπίζει είναι ο πειρασμός· αυτό που αντιμετωπίζει είναι πλήθη με πρόσωπα γεμάτα δολοφονικές προθέσεις. Ριψοκινδυνεύει να σκοτωθεί ανά πάσα στιγμή. Ο Θεός ήρθε φέρνοντας μαζί Του οργή. Ωστόσο, ήρθε προκειμένου να κάνει το έργο της τελείωσης, δηλαδή, ήρθε προκειμένου να κάνει το δεύτερο μέρος του έργου Του, αυτό το οποίο συνεχίζεται μετά από το έργο της λύτρωσης. Για χάρη αυτού του σταδίου του έργου Του, ο Θεός έχει αφιερώσει τη μέγιστη δυνατή σκέψη και φροντίδα και χρησιμοποιεί κάθε πιθανό μέσο για να αποφύγει τις επιθέσεις του πειρασμού, με το να κρύβεται ταπεινά και χωρίς να επιδεικνύει ποτέ την ταυτότητά Του. Κατά τη διάσωση του ανθρώπου από τον σταυρό, ο Ιησούς ολοκλήρωνε μόνο το έργο της λύτρωσης· δεν έκανε το έργο της τελείωσης. Συνεπώς, γινόταν μόνο το μισό από το έργο του Θεού, και η ολοκλήρωση του έργου της λύτρωσης αποτελούσε μόνο το μισό από ολόκληρο το σχέδιό Του. Καθώς η νέα εποχή ήταν έτοιμη να ξεκινήσει και η παλιά να υποχωρήσει, ο Πατέρας Θεός ξεκίνησε να μελετά προσεκτικά το δεύτερο μέρος του έργου Του και να κάνει προετοιμασίες γι’ αυτό. Αυτή η ενσάρκωση κατά τις έσχατες ημέρες δεν είχε προφητευθεί ξεκάθαρα στο παρελθόν, θέτοντας έτσι τα θεμέλια για την αυξημένη μυστικότητα που περιβάλλει αυτήν την ενσάρκωση του Θεού. Τη χαραυγή, χωρίς να το γνωρίζουν τα πλήθη της ανθρωπότητας, ήρθε ο Θεός στη γη και άρχισε τη ζωή Του ως ενσαρκωμένος. Οι άνθρωποι δεν γνώριζαν τίποτα για την έλευση αυτής της στιγμής. Ίσως να κοιμόντουσαν όλοι τους βαθιά· ίσως πολλοί που ήταν άγρυπνοι να περίμεναν και ίσως πολλοί να προσεύχονταν σιωπηλά στον επουράνιο Θεό. Ωστόσο, απ’ όλους αυτούς τους πολλούς ανθρώπους, ούτε ένας δεν γνώριζε ότι ο Θεός είχε ήδη φτάσει στη γη. Ο Θεός εργάστηκε με αυτόν τον τρόπο, ώστε να εκτελέσει το έργο Του πιο ομαλά και να πετύχει καλύτερα αποτελέσματα, καθώς επίσης και για να αποτρέψει ακόμα περισσότερους πειρασμούς. Όταν οι άνθρωποι ξυπνήσουν από τον ανοιξιάτικο λήθαργό τους, το έργο του Θεού θα έχει από καιρό τελειώσει κι Εκείνος θα αναχωρήσει, λήγοντας τη ζωή της περιπλάνησης και της παραμονής Του στη γη. Καθότι το έργο του Θεού απαιτεί από τον Θεό να ενεργεί και να ομιλεί αυτοπροσώπως, και καθότι δεν υπάρχει κανένας τρόπος με τον οποίον μπορεί ο άνθρωπος να παρέμβει, ο Θεός έχει υπομείνει αφόρητα δεινά προκειμένου να έρθει στη γη και να φέρει εις πέρας ο ίδιος το έργο. Ο άνθρωπος είναι ανίκανος να αναλάβει αυτός το έργο του Θεού. Για τον λόγο αυτόν, ο Θεός αψήφησε κινδύνους χιλιάδες φορές μεγαλύτερους από εκείνους κατά την Εποχή της Χάριτος, προκειμένου να κατεβεί στη γη όπου διαμένει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας για να φέρει εις πέρας το έργο Του, αφιερώνοντας όλη Του τη σκέψη και τη φροντίδα, για να λυτρώσει αυτήν την ομάδα εξαθλιωμένων ανθρώπων, αυτήν την ομάδα ανθρώπων που έχουν βουλιάξει μέσα σε έναν σωρό κοπριάς. Παρόλο που κανένας δεν γνωρίζει την ύπαρξη του Θεού, ο Θεός δεν προβληματίζεται, καθότι αυτό ωφελεί κατά πολύ το έργο Του. Δεδομένου ότι όλοι είναι άκρως στυγεροί και μοχθηροί, πώς θα ανέχονταν την ύπαρξη του Θεού; Γι’ αυτό, έχοντας έρθει επί γης, ο Θεός παραμένει σιωπηλός. Ανεξάρτητα από το ότι ο άνθρωπος έχει βυθιστεί στις χειρότερες ακρότητες της βαναυσότητας, ο Θεός δεν παίρνει τίποτα απ’ αυτά κατάκαρδα, μα συνεχίζει μόνο να κάνει το έργο που πρέπει να κάνει, ώστε να εκπληρώσει τη σπουδαία αποστολή που Του έχει εμπιστευτεί ο επουράνιος Πατέρας. Ποιος από εσάς έχει αναγνωρίσει το κάλλος του Θεού; Ποιος νοιάζεται περισσότερο για το φορτίο του Πατέρα Θεού απ’ ότι ο Υιός Του; Ποιος είναι σε θέση να κατανοήσει το θέλημα του Πατέρα Θεού; Το Πνεύμα του Πατέρα Θεού στον ουρανό συχνά προβληματίζεται, και ο Υιός Του στη γη προσεύχεται συνεχώς για χάρη του θελήματος του Πατέρα Θεού, καθώς η καρδιά Του πάει να σπάσει από την ανησυχία. Υπάρχει κανείς που να γνωρίζει την αγάπη του Πατέρα Θεού για τον Υιό Του; Υπάρχει κανείς που να γνωρίζει με τι καρδιά νοσταλγεί ο αγαπημένος Υιός τον Πατέρα Θεό; Χωρισμένοι μεταξύ ουρανού και γης, οι δυο Τους κοιτάζουν συνεχώς ο ένας τον άλλον από μακριά, ακολουθώντας ο ένας τον άλλο στο Πνεύμα. Ω, ανθρωπότητα! Πότε θα νοιαστείς για την καρδιά του Θεού; Πότε θα καταλάβεις την πρόθεση του Θεού; Πατέρας και Υιός εξαρτιόνταν ανέκαθεν ο ένας από τον άλλον. Γιατί, λοιπόν, θα πρέπει να χωριστούν, με τον έναν επάνω στον ουρανό και τον άλλον κάτω στη γη; Ο Πατέρας αγαπά τον Υιό Του όσο κι ο Υιός αγαπά τον Πατέρα Του. Γιατί, λοιπόν, πρέπει να αναμένει ο Πατέρας με τόσο βαθιά και οδυνηρή προσμονή τον Υιό; Μπορεί να μην έχουν χωριστεί για πολύ, όμως ποιος ξέρει πόσες μέρες και νύχτες λαχταρά ο Πατέρας με οδυνηρή προσμονή και πόσο καιρό αποζητά τη γρήγορη επιστροφή του αγαπημένου Του Υιού; Παρατηρεί, κάθεται ήσυχος και περιμένει· όλα όσα κάνει είναι για χάρη της γρήγορης επιστροφής του αγαπημένου Του Υιού. Του Υιού που περιπλανήθηκε στα πέρατα της γης: Πότε θα σμίξουν ξανά; Παρόλο που μόλις σμίξουν θα μείνουν μαζί για όλη την αιωνιότητα, πώς μπορεί Εκείνος να υπομένει τις χιλιάδες ημέρες και νύχτες του χωρισμού, ο ένας επάνω στον ουρανό κι ο άλλος κάτω στη γη; Οι δεκαετίες στη γη είναι σαν χιλιετίες στον ουρανό. Πώς θα μπορούσε ο Θεός Πατέρας να μην ανησυχεί; Όταν ο Θεός έρχεται στη γη, βιώνει τις αμέτρητες μεταπτώσεις του κόσμου των ανθρώπων, ακριβώς όπως ο άνθρωπος. Ο Θεός είναι αθώος, οπότε γιατί να αναγκάζεται να υπομένει τα ίδια δεινά με τους ανθρώπους; Δεν είναι να αναρωτιέται κανείς γιατί ο Πατέρας Θεός αποζητά τόσο επιτακτικά τον Υιό Του· ποιος μπορεί να κατανοήσει την καρδιά του Θεού; Ο Θεός δίνει τόσο πολλά στον άνθρωπο· πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος να ξεπληρώσει επαρκώς την καρδιά του Θεού; Από την άλλη, ο άνθρωπος δίνει υπερβολικά λίγα στον Θεό· πώς θα μπορούσε, ως εκ τούτου, ο Θεός να μην ανησυχεί;

Σχεδόν κανένας από τους ανθρώπους δεν καταλαβαίνει τον επείγοντα χαρακτήρα της ψυχικής κατάστασης του Θεού, επειδή το επίπεδο των ανθρώπινων όντων είναι πολύ κατώτερο και το πνεύμα τους αρκετά νωθρό, οπότε όλοι τους δεν δίνουν μήτε προσοχή μήτε σημασία σ’ αυτά που κάνει ο Θεός. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο Θεός αγχώνεται διαρκώς για τον άνθρωπο, σαν να είναι έτοιμη η κτηνώδης φύση του ανθρώπου να ξεσπάσει ανά πάσα στιγμή. Από αυτό μπορεί να δει κανείς ακόμα πιο καθαρά ότι ο ερχομός του Θεού στη γη συνοδεύεται από υπερβολικά μεγάλους πειρασμούς. Όμως, προκειμένου να ολοκληρώσει μια ομάδα ανθρώπων, ο Θεός, εντελώς γεμάτος δόξα, μίλησε στον άνθρωπο για όλες τις προθέσεις Του, χωρίς να κρύψει τίποτα από αυτόν. Είναι εντελώς αποφασισμένος να ολοκληρώσει αυτήν την ομάδα ανθρώπων, και έτσι, όσες δυσκολίες και πειρασμοί κι αν έρθουν, Εκείνος στρέφει αλλού το βλέμμα Του και τα αγνοεί όλα. Κάνει μόνο ήσυχα το έργο Του, πιστεύοντας ακράδαντα ότι μία μέρα, όταν ο Θεός θα έχει αποκτήσει τη δόξα Του, ο άνθρωπος θα Τον γνωρίσει, και πιστεύοντας ότι μόλις ο άνθρωπος θα έχει ολοκληρωθεί από τον Θεό, θα κατανοήσει πλήρως την καρδιά του Θεού. Αυτήν τη στιγμή, μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που βάζουν τον Θεό σε πειρασμό ή Τον παρανοούν ή Τον κατηγορούν· ο Θεός δεν παίρνει τίποτα από αυτά κατάκαρδα. Όταν ο Θεός κατέλθει ένδοξος, όλοι οι άνθρωποι θα καταλάβουν ότι όλα όσα κάνει ο Θεός είναι για την ευτυχία της ανθρωπότητας, και όλοι θα καταλάβουν ότι όλα όσα κάνει ο Θεός είναι για να μπορέσει να επιβιώσει καλύτερα η ανθρωπότητα. Ο Θεός έρχεται φέρνοντας πειρασμό, και έρχεται επίσης φέρνοντας μεγαλοπρέπεια και οργή. Τη στιγμή που ο Θεός αφήνει τον άνθρωπο, έχει ήδη αποκτήσει τη δόξα Του καιρό πριν και φεύγει εντελώς γεμάτος δόξα και χαρά για την επιστροφή. Ο Θεός που εργάζεται στη γη δεν παίρνει τα πράγματα κατάκαρδα, ασχέτως του πόσο Τον απορρίπτουν οι άνθρωποι. Εκείνος συνεχίζει απλώς να κάνει το έργο Του. Η δημιουργία του κόσμου από τον Θεό πηγαίνει χιλιάδες χρόνια πίσω στο παρελθόν. Εκείνος ήρθε στη γη για να κάνει ένα έργο ανυπολόγιστων διαστάσεων, και έχει βιώσει την απόρριψη και τις συκοφαντίες του ανθρώπινου κόσμου στο έπακρον. Κανένας δεν υποδέχεται την άφιξη του Θεού· Τον χαιρετίζουν με ψυχρότητα. Κατά τη διάρκεια αυτών των αρκετών χιλιάδων ετών σκληρής πορείας, η συμπεριφορά του ανθρώπου έχει από καιρό πληγώσει βαθιά τον Θεό. Εκείνος δεν δίνει πλέον σημασία στην παρακοή των ανθρώπων και έχει αντ’ αυτού καταστρώσει ένα άλλο σχέδιο για να μεταμορφώσει και να εξαγνίσει τον άνθρωπο. Οι λοιδορίες, οι συκοφαντίες, οι διωγμοί, τα βάσανα, τα δεινά της σταύρωσης, ο εξοστρακισμός από τον άνθρωπο και τόσα άλλα τα οποία έχει αντιμετωπίσει ο Θεός από την ενσάρκωσή Του: Ο Θεός τα έχει γευτεί αρκετά αυτά τα πράγματα, και όσον αφορά τις κακουχίες του ανθρώπινου κόσμου, ο Θεός που ενσαρκώθηκε τις έχει υποστεί όλες στο έπακρον. Το Πνεύμα του Πατέρα Θεού στον ουρανό, εδώ και πολύ καιρό, δεν αντέχει πλέον να αντικρίζει τέτοια αφόρητα θεάματα και, γέρνοντας το κεφάλι Του προς τα πίσω και κλείνοντας τα μάτια Του, περιμένει την επιστροφή του λατρευτού του Υιού. Το μόνο που Εκείνος επιθυμεί είναι όλη η ανθρωπότητα να ακούσει και να υποταχθεί, και να είναι σε θέση, έχοντας νιώσει τη μέγιστη αισχύνη ενώπιον της ενσάρκωσής Του, να πάψει να επαναστατεί εναντίον Του. Το μόνο που Εκείνος επιθυμεί είναι ολόκληρη η ανθρωπότητα να είναι σε θέση να πιστέψει στην ύπαρξη του Θεού. Έχει εδώ και πολύ καιρό σταματήσει να θέτει μεγαλύτερες απαιτήσεις στον άνθρωπο, επειδή ο Θεός έχει πληρώσει υπερβολικά μεγάλο τίμημα, όμως ο άνθρωπος αναπαύεται ήσυχος^[5], και δεν παίρνει το έργο του Θεού στα σοβαρά ούτε στο ελάχιστο.

Παρόλο που τα πράγματα που λέω σήμερα για το έργο του Θεού μπορεί να περιέχουν πολλούς «αβάσιμους παραλογισμούς»^[6], παρ’ όλα αυτά, έχουν βαθιά συνάφεια με την είσοδο του ανθρώπου. Απλώς λέω κάποια λόγια για το έργο και μετά κάποια για την είσοδο, αλλά και οι δύο πτυχές είναι εξίσου απαραίτητες, και όταν συνδυάζονται, γίνονται ακόμα πιο ευεργετικές για τη ζωή του ανθρώπου. Αυτές οι δύο πτυχές συμπληρώνουν η μία την άλλη^[7] και είναι εξαιρετικά ευεργετικές, δίνοντας τη δυνατότητα στους ανθρώπους να κατανοήσουν καλύτερα τις προθέσεις του Θεού και διευκολύνοντας την επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων και του Θεού. Μέσα από τη σημερινή ομιλία για το έργο, η σχέση της ανθρωπότητας με τον Θεό έχει βελτιωθεί κι άλλο, η αμοιβαία κατανόηση έχει βαθύνει και ο άνθρωπος μπορεί να νοιάζεται και να φροντίζει περισσότερο το φορτίο του Θεού· ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος να νιώθει αυτό που νιώθει ο Θεός, να είναι πιο σίγουρος ότι θα αλλαχθεί από τον Θεό και να αναμένει την επανεμφάνιση του Θεού. Αυτή είναι η μόνη απαίτηση του Θεού από τον άνθρωπο σήμερα —να βιώνει την εικόνα κάποιου που αγαπά τον Θεό, κάνοντάς το έτσι ώστε το φως της αποκρυστάλλωσης της σοφίας του Θεού να λάμψει στην εποχή του σκότους και το βίωμα του ανθρώπου να μπορέσει να αφήσει πίσω μια λαμπρή σελίδα στο έργο του Θεού, που θα ακτινοβολεί για πάντα στα ανατολικά του κόσμου, απαιτώντας την προσοχή του κόσμου και τον θαυμασμό όλων. Αυτή είναι, σίγουρα, μια ακόμα καλύτερη είσοδος για εκείνους που αγαπούν τον Θεό στη σημερινή εποχή.

Υποσημειώσεις:

1. Η φράση «κάμπτουν τους μύες τους και προετοιμάζονται για κάποιον αγώνα» χρησιμοποιείται ειρωνικά.

2. Η λέξη «αντικανονικότητα» σημαίνει ότι η είσοδος των ανθρώπων παρεκκλίνει και οι εμπειρίες τους είναι μονόπλευρες.

3. Η λέξη «αδιέξοδο» σημαίνει ότι το μονοπάτι που ακολουθούν οι άνθρωποι αντιτίθεται στις προθέσεις του Θεού.

4. Η φράση «θα ξεφύγει από τη συνήθη στάση της» αναφέρεται στο πώς αλλάζουν οι αντιλήψεις και οι απόψεις των ανθρώπων για τον Θεό, μόλις φτάσουν σε σημείο να Τον γνωρίσουν.

5. Η φράση «αναπαύεται ήσυχος» σημαίνει ότι οι άνθρωποι είναι αδιάφοροι ως προς το έργο του Θεού και δεν το θεωρούν σημαντικό.

6. Η φράση «αβάσιμοι παραλογισμοί» σημαίνει ότι οι άνθρωποι είναι θεμελιωδώς ανίκανοι να αντιληφθούν τη βάση των λόγων που διατυπώνει ο Θεός και δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για το τι πράγμα μιλάει. Αυτή η φράση χρησιμοποιείται ειρωνικά.

7. Η φράση «συμπληρώνουν η μία την άλλη» σημαίνει ότι ο συνδυασμός τόσο του «έργου» όσο και της «εισόδου» στη συναναστροφή θα ήταν ακόμη πιο ευεργετικός για τη γνώση μας σχετικά με τον Θεό.