Ο Θεός έχει εμπιστευτεί πολλά στους ανθρώπους και έχει, επίσης, μιλήσει με αναρίθμητους τρόπους για την είσοδό τους. Όμως, επειδή το επίπεδο των ανθρώπων είναι ιδιαίτερα χαμηλό, πολλά από τα λόγια του Θεού δεν έχουν καταφέρει να ριζώσουν. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους το επίπεδό τους είναι χαμηλό, όπως η διαφθορά της ανθρώπινης σκέψης και ηθικής, καθώς και η έλλειψη κατάλληλης ανατροφής, οι φεουδαρχικές δεισιδαιμονίες που έχουν καταλάβει σοβαρά την καρδιά του ανθρώπου, οι εκμαυλισμένοι και παρακμιακοί τρόποι ζωής που έχουν προκαλέσει πολλά δεινά στις πιο βαθιές πτυχές της ανθρώπινης καρδιάς, καθώς και η επιδερμική αντίληψη που έχουν περί πολιτισμικής γνώσης, αφού σχεδόν το ενενήντα οκτώ τοις εκατό των ανθρώπων δεν έχει λάβει καμία εκπαίδευση σχετικά με την πολιτισμική γνώση και, επιπροσθέτως, πολύ λίγοι λαμβάνουν υψηλότερου επιπέδου πολιτισμική εκπαίδευση. Συνεπώς, οι άνθρωποι δεν έχουν ουσιαστικά καμία ιδέα για το τι εννοεί ο Θεός ή το Πνεύμα, παρά έχουν μόνο μια αόριστη και ασαφή εικόνα για τον Θεό, την οποία απέκτησαν μέσα από τις δεισιδαιμονίες της φεουδαρχίας. Η ολέθρια επιρροή που έχει ασκήσει «το μεγαλόπνοο πνεύμα του εθνικισμού» επί χιλιάδες χρόνια κι έχει ριζώσει για τα καλά στις καρδιές των ανθρώπων, καθώς και ο φεουδαρχικός τρόπος σκέψης, ο οποίος δεσμεύει και αλυσοδένει τους ανθρώπους, αφήνοντάς τους χωρίς την παραμικρή ελευθερία, χωρίς θέληση για αγώνα ή επιμονή, χωρίς επιθυμία για πρόοδο, και κάνοντάς τους, αντιθέτως, να παραμένουν αρνητικοί και οπισθοδρομικοί, με μια παγιωμένη νοοτροπία δούλου, και ούτω καθεξής —αυτοί οι αντικειμενικοί παράγοντες έχουν μεταδώσει μια ανεξίτηλα βρωμερή και αποκρουστική χροιά στην ιδεολογική στάση, τα ιδανικά, το ήθος και τη διάθεση των ανθρώπων. Θα έλεγε κανείς ότι οι άνθρωποι είναι σαν να ζουν σε έναν σκοτεινό κόσμο της τρομοκρατίας, τον οποίον κανένας τους δεν επιζητά να υπερβεί, και κανένας τους δεν σκέφτεται να μεταβεί σε έναν ιδανικό κόσμο. Αντιθέτως, είναι ευχαριστημένοι με το ριζικό τους να περνάνε τις ημέρες τους γεννώντας και μεγαλώνοντας παιδιά, πασχίζοντας, ιδρώνοντας, τρέχοντας για τις δουλειές τους, ονειρευόμενοι μια άνετη και ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή και ονειρευόμενοι τη συζυγική στοργή, την ευσέβεια από τα παιδιά και την ευδαιμονία στη δύση της ζωής τους, καθώς θα τη βιώνουν ειρηνικά… Επί δεκάδες, χιλιάδες, δεκάδες χιλιάδες χρόνια μέχρι σήμερα, οι άνθρωποι κατασπαταλούν τον χρόνο τους με αυτόν τον τρόπο, χωρίς κανένας να δημιουργεί μια τέλεια ζωή, με μοναδικό σκοπό τους την αλληλοσφαγή σ’ αυτόν τον σκοτεινό κόσμο, τον αγώνα για φήμη και πλούτη και τις δολοπλοκίες του ενός για τον άλλο. Ποιος έχει αναζητήσει το θέλημα του Θεού; Έχει δώσει ποτέ κανείς βάση στο έργο του Θεού; Όλα τα στοιχεία των ανθρώπων που έχουν καταληφθεί από την επιρροή του σκότους έχουν από καιρό γίνει ανθρώπινη φύση, οπότε είναι αρκετά δύσκολο να εκτελεστεί το έργο του Θεού, και οι άνθρωποι έχουν ακόμα λιγότερα αποθέματα καρδιάς για να δίνουν προσοχή σ’ αυτά που τους έχει εμπιστευτεί σήμερα ο Θεός. Όπως και να ’χει, πιστεύω ότι δεν θα πειράξει τους ανθρώπους που εκφέρω αυτά τα λόγια, καθότι αυτά που λέω σχετίζονται με μια ιστορία χιλιάδων χρόνων. Το να μιλάς για την ιστορία σημαίνει να αναφέρεις γεγονότα και, επιπλέον, σκάνδαλα που είναι προφανή σε όλους. Συνεπώς, τι νόημα έχει να λέγεται κάτι αντίθετο προς τα γεγονότα; Επίσης πιστεύω ότι οι λογικοί άνθρωποι, μόλις διαβάσουν αυτά τα λόγια, θα αφυπνιστούν και να αγωνιστούν για την πρόοδο. Ο Θεός ελπίζει ότι οι άνθρωποι μπορούν να ζουν και να εργάζονται ειρηνικά όντας ευχαριστημένοι και, ταυτόχρονα να έχουν την ικανότητα να αγαπούν τον Θεό. Το θέλημα του Θεού για όλη την ανθρωπότητα είναι να εισέλθει στην ανάπαυση. Πέραν αυτού, η μεγαλύτερη επιθυμία του Θεού είναι ολόκληρος ο τόπος να γεμίσει με τη δόξα του Θεού. Είναι απλώς κρίμα που οι άνθρωποι παραμένουν βυθισμένοι στη λήθη και δεν έχουν αφυπνιστεί, τόσο άσχημα διεφθαρμένοι από τον Σατανά, που σήμερα δεν έχουν πλέον την ανθρώπινη ομοιότητα. Συνεπώς, η ανθρώπινη σκέψη, ηθικότητα και μόρφωση απαρτίζουν έναν σημαντικό σύνδεσμο, με την κατάρτιση στην πολιτισμική γνώση να αποτελεί έναν δεύτερο σύνδεσμο, προκειμένου να ανέβει το πολιτισμικό επίπεδο των ανθρώπινων όντων και να αλλάξει η πνευματική τους στάση.

Στην πραγματικότητα, οι απαιτήσεις του Θεού προς τους ανθρώπους δεν είναι τόσο υψηλές, όμως επειδή το χάσμα ανάμεσα στο επίπεδο των ανθρώπων και τα πρότυπα που θέτει ο Θεός είναι πολύ μεγάλο, οι περισσότεροι άνθρωποι απλώς σηκώνουν το κεφάλι και κοιτάνε προς την κατεύθυνση των απαιτήσεων του Θεού, αλλά δεν έχουν την ικανότητα να τις εκπληρώσουν. Το έμφυτο χάρισμα των ανθρώπων, σε συνδυασμό με αυτά με τα οποία εφοδιάζονται μετά τη γέννησή τους, κάθε άλλο παρά επαρκούν για να πληρούν τις απαιτήσεις του Θεού. Όμως, μια απλή αναγνώριση αυτού του θέματος δεν αποτελεί σίγουρη λύση. Το νερό που είναι μακριά δεν μπορεί να σβήσει την άμεση δίψα. Ακόμα κι αν οι άνθρωποι ξέρουν ότι είναι κατώτεροι κι από τη σκόνη, αν δεν έχουν την αποφασιστικότητα να ικανοποιήσουν την καρδιά του Θεού, πόσο μάλλον να ακολουθήσουν την εξελιγμένη οδό για να πληρούν τις απαιτήσεις του Θεού, τότε τι αξία έχει αυτού του είδους η γνώση; Δεν είναι σαν να κουβαλάς νερό με το κόσκινο, μια μάταιη προσπάθεια; Η ουσία των όσων λέω έχει να κάνει με την είσοδο· αυτό είναι το κυρίως θέμα.

Κατά την πορεία της εισόδου του ανθρώπου, η ζωή είναι πάντοτε βαρετή, γεμάτη από μονότονα στοιχεία της πνευματικής ζωής, όπως η προσευχή, η βρώση και η πόση των λόγων του Θεού ή η οργάνωση συγκεντρώσεων, κι έτσι οι άνθρωποι νιώθουν συνεχώς ότι η πίστη στον Θεό δεν αποφέρει κάποια σπουδαία απόλαυση. Αυτού του είδους οι πνευματικές δραστηριότητες εκτελούνται πάντοτε βάσει της αρχικής διάθεσης της ανθρώπινη φύσης, η οποία έχει διαφθαρεί από τον Σατανά. Παρόλο που οι άνθρωποι μπορούν να λαμβάνουν, ορισμένες φορές, τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος, ο αρχικός τρόπος σκέψης, η διάθεση, ο τρόπος ζωής τους και οι συνήθειές τους είναι ακόμα ριζωμένα μέσα τους, οπότε η φύση τους παραμένει αμετάβλητη. Οι δεισιδαιμονικές δραστηριότητες στις οποίες επιδίδονται οι άνθρωποι είναι αυτό που μισεί ο Θεός πάνω απ’ όλα, όμως πολλοί άνθρωποι είναι ακόμα ανίκανοι να απαλλαχτούν απ’ αυτές, καθώς πιστεύουν ότι αυτές οι δεισιδαιμονικές δραστηριότητες έχουν θεσπιστεί από τον Θεό, και μέχρι σήμερα δεν έχουν ακόμα καταφέρει να τις αποβάλλουν πλήρως. Τέτοιου είδους στοιχεία είναι οι διευθετήσεις που κάνουν οι νέοι για τις γαμήλιες δεξιώσεις και τα προικιά· τα χρηματικά δώρα, τα γεύματα και άλλοι παρόμοιοι τρόποι με τους οποίους γιορτάζονται χαρμόσυνες περιστάσεις· τα αρχαία τελετουργικά που έχουν περάσει από γενιά σε γενιά· όλες οι ανούσιες δεισιδαιμονικές δραστηριότητες που πραγματοποιούνται για τους νεκρούς και την κηδεία τους: αυτά τα απεχθάνεται ακόμα περισσότερο ο Θεός. Ακόμα και η ημέρα λατρείας (συμπεριλαμβανομένου του Σαββάτου, όπως το τηρεί ο θρησκευτικός κόσμος) είναι απεχθής σ’ Εκείνον. Ο Θεός, επίσης, αποστρέφεται και απορρίπτει, ακόμα περισσότερο, τις κοινωνικές σχέσεις και τις εγκόσμιες αλληλεπιδράσεις μεταξύ των ανθρώπων. Ακόμα και η Γιορτή της Άνοιξης και τα Χριστούγεννα, τα οποία τα γνωρίζουν όλοι, δεν έχουν θεσπιστεί από τον Θεό, πόσο μάλλον τα παιχνίδια και οι στολισμοί (δίστιχα, κροτίδες, φαναράκια, Θεία Κοινωνία, χριστουγεννιάτικα δώρα και χριστουγεννιάτικοι εορτασμοί) αφού όλα τα προαναφερθέντα δεν αποτελούν είδωλα στο μυαλό των ανθρώπων; Η Θεία Ευχαριστία την Κυριακή, το κρασί και το καθαρό λινό είναι ακόμα πιο εμφατικά. Όλες οι παραδοσιακές γιορτές που είναι δημοφιλείς στην Κίνα, όπως η ημέρα Ανύψωσης του Κεφαλιού του Δράκου, η Γιορτή της Βάρκας του Δράκου, η Γιορτή του Μεσοφθινοπώρου, η Γιορτή του Χυλού Λάμπα και η Πρωτοχρονιά, καθώς και οι γιορτές στον θρησκευόμενο κόσμο, όπως το Πάσχα, τα Θεοφάνεια και τα Χριστούγεννα, όλες αυτές οι αβάσιμες γιορτές έχουν θεσπιστεί και περάσει από γενιά σε γενιά, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, μέσω πολλών ανθρώπων. Είναι η αχαλίνωτη φαντασία και οι εφευρετικές αντιλήψεις των ανθρώπων που έχουν δώσει τη δυνατότητα σ’ αυτές τις παραδόσεις να επιβιώσουν μέχρι σήμερα. Δείχνουν να μην έχουν ψεγάδια, αλλά είναι στην ουσία παιχνίδια που παίζει ο Σατανάς στους ανθρώπους. Όσο μεγαλύτερος συνωστισμός από Σατανάδες επικρατεί σ’ ένα μέρος και όσο πιο παρωχημένο και οπισθοδρομικό είναι αυτό το μέρος, τόσο πιο παγιωμένα είναι τα φεουδαρχικά του έθιμα. Αυτά τα στοιχεία κρατούν σφιχτά δεμένους τους ανθρώπους, και δεν αφήνουν κανένα απολύτως περιθώριο για κίνηση. Πολλές από τις γιορτές στον θρησκευόμενο κόσμο δείχνουν ότι έχουν μεγάλη αυθεντικότητα και ότι λειτουργούν ως γέφυρα για το έργο του Θεού, αλλά στην πραγματικότητα είναι τα αόρατα δεσμά με τα οποία ο Σατανάς δεσμεύει τους ανθρώπους και τους αποτρέπει από το να γνωρίσουν τον Θεό· είναι όλα πονηρά τεχνάσματα του Σατανά. Στην πραγματικότητα, όταν ολοκληρώνεται ένα στάδιο από το έργο του Θεού, Εκείνος έχει ήδη καταστρέψει τα εργαλεία και το ύφος εκείνου του χρονικού διαστήματος, χωρίς να αφήσει κανένα ίχνος. Οι «ευσεβείς πιστοί», ωστόσο, εξακολουθούν να λατρεύουν αυτά τα απτά υλικά αντικείμενα· ταυτόχρονα, εμπιστεύονται με το πίσω μέρος του μυαλού τους τα όσα έχει ο Θεός, χωρίς να τα μελετάνε περαιτέρω, δείχνοντας ότι είναι γεμάτοι από αγάπη για τον Θεό, ενώ στην πραγματικότητα Τον έχουν εδώ και πολύ καιρό πετάξει έξω από τον οίκο και έχουν βάλει επάνω στο τραπέζι τον Σατανά για να τον λατρεύουν. Εικονίσματα με τον Ιησού, τη σταύρωση, την Παναγία, τη Βάφτιση του Ιησού και τον Μυστικό δείπνο· οι άνθρωποι τα λατρεύουν σαν τον Κύριο των Ουρανών, ενώ επανειλημμένως αναφωνούν «ο Κύριος, ο Ουράνιος Πατέρας». Δεν είναι όλα αυτά αστεία; Μέχρι σήμερα, πολλά παρόμοια ρητά και πρακτικές που έχουν περάσει από γενιά σε γενιά είναι μισητά στον Θεό. Αποτελούν ένα σοβαρό εμπόδιο στο μονοπάτι του Θεού και, επιπλέον, επιφέρουν τρομερές αναποδιές κατά την είσοδο των ανθρώπων. Αν αφήσουμε κατά μέρους τον βαθμό στον οποίον έχει διαφθείρει τους ανθρώπους ο Σατανάς, μέσα τους είναι γεμάτοι μέχρι πάνω με στοιχεία όπως τον νόμο του Γουίτνες Λι, τις εμπειρίες του Λόρενς, τις έρευνες του Γουότσμαν Νι και το έργο του Παύλου. Απλώς δεν υπάρχει κανένας τρόπος με τον οποίον να μπορεί ο Θεός να εργαστεί επάνω στους ανθρώπους, επειδή μέσα τους έχουν πάρα πολύ ατομικισμό, νόμους, κανόνες, κανονισμούς, συστήματα και άλλα τέτοια. Αυτά τα στοιχεία, μαζί με τις φεουδαρχικές δεισιδαιμονικές τάσεις των ανθρώπων, έχουν αιχμαλωτίσει και κατασπαράξει την ανθρωπότητα. Είναι λες και οι σκέψεις των ανθρώπων είναι μια ενδιαφέρουσα έγχρωμη ταινία, η οποία αφηγείται ένα παραμύθι με φανταστικά όντα που καβαλάνε τα σύννεφα, τόσο ευφάνταστες που συναρπάζουν τους ανθρώπους, αφήνοντάς τους σαστισμένους κι άφωνους. Για να πούμε την αλήθεια, το έργο που έχει έρθει για να επιτελέσει ο Θεός σήμερα αποσκοπεί κυρίως στο να κλαδέψει και να διαλύσει τα δεισιδαιμονικά χαρακτηριστικά των ανθρώπινων όντων και να μεταμορφώσει ολοσχερώς την πνευματική κατάστασή τους. Το έργο του Θεού δεν έχει διατηρηθεί μέχρι σήμερα λόγω της κληρονομιάς που έχει παραδοθεί από γενιά σε γενιά από τους ανθρώπους. Είναι ένα έργο που έχει ξεκινήσει ο ίδιος ο Θεός και ολοκληρώνεται από Εκείνον, χωρίς να υπάρχει οποιαδήποτε ανάγκη για να λειτουργήσει ως κληροδότημα κάποιου σπουδαίου πνευματικού ανθρώπου ή ως κληρονομιά οποιουδήποτε έργου αντιπροσωπευτικής φύσης, το οποίο πραγματοποίησε ο Θεός σε κάποια άλλη εποχή. Τα ανθρώπινα όντα δεν χρειάζεται να ασχολούνται με κανένα από αυτά τα πράγματα. Ο Θεός σήμερα έχει ένα διαφορετικό ύφος ομιλίας και έργου, οπότε γιατί θα πρέπει τα ανθρώπινα όντα να προβληματίζονται; Αν οι άνθρωποι βαδίζουν το σημερινό μονοπάτι μέσα στο υφιστάμενο ρεύμα, ενώ συνεχίζουν την κληρονομιά των «προγόνων» τους, δεν θα φτάσουν ποτέ στον προορισμό τους. Ο Θεός νιώθει βαθιά αποστροφή γι’ αυτόν τον συγκεκριμένο τρόπο ανθρώπινης συμπεριφοράς, ακριβώς όπως απεχθάνεται τα έτη, τους μήνες και τις ημέρες του κόσμου των ανθρώπων.

Ο καλύτερος τρόπος για να αλλάξει η ανθρώπινη διάθεση είναι να θεραπευτούν εκείνα τα τμήματα στα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων που έχουν δηλητηριαστεί βαθιά, ώστε να μπορέσουν οι άνθρωποι να ξεκινήσουν να αλλάζουν τον τρόπο σκέψης και το ήθος τους. Πρώτα απ’ όλα, οι άνθρωποι πρέπει να δουν ξεκάθαρα ότι όλες αυτές οι θρησκευτικές ιεροτελεστίες, οι θρησκευτικές δραστηριότητες, τα έτη, οι μήνες και οι γιορτές είναι όλα μισητά για τον Θεό. Πρέπει να σπάσουν τα δεσμά του φεουδαρχικού τρόπου σκέψης και να εξαλείψουν κάθε ίχνος της βαθιά ριζωμένης κλίσης τους προς τη δεισιδαιμονία. Όλα αυτά περιλαμβάνονται στην είσοδο της ανθρωπότητας. Πρέπει να κατανοήσετε γιατί ο Θεός οδηγεί την ανθρωπότητα έξω από τα εγκόσμια, καθώς και γιατί οδηγεί την ανθρωπότητα μακριά από κανόνες και κανονισμούς. Αυτή είναι η πύλη μέσα από την οποία θα εισέλθετε, και παρόλο που αυτά τα πράγματα δεν έχουν καμία σχέση με την πνευματική εμπειρία σας, είναι τα μεγαλύτερα εμπόδια που σας αποκλείουν από την είσοδο, που σας αποκλείουν από το να γνωρίσετε τον Θεό. Σχηματίζουν ένα δίχτυ που εγκλωβίζει τους ανθρώπους. Πολλοί διαβάζουν υπερβολικά πολύ τη Βίβλο και μπορούν ακόμα και να απαγγέλλουν από μνήμης διάφορα εδάφια της Βίβλου. Κατά την είσοδό τους σήμερα, οι άνθρωποι ασυνείδητα χρησιμοποιούν τη Βίβλο για να μετράνε το έργο του Θεού, λες και η Βίβλος είναι η βάση και η πηγή αυτού του σταδίου του έργου του Θεού. Όταν το έργο του Θεού συμβαδίζει με τη Βίβλο, οι άνθρωποι υποστηρίζουν ένθερμα το έργο του Θεού και Τον βλέπουν με νεοανακαλυφθείσα εκτίμηση. Όταν το έργο του Θεού δεν βρίσκεται σε αρμονία με τη Βίβλο, οι άνθρωποι ανησυχούν σε τέτοιο βαθμό που τους λούζει κρύος ιδρώτας και αναζητούν σ’ αυτήν το θεμέλιο του έργου του Θεού. Αν το έργο του Θεού δεν αναφέρεται στη Βίβλο, οι άνθρωποι θα αγνοήσουν τον Θεό. Μπορεί να ειπωθεί ότι, όσον αφορά το σημερινό έργο του Θεού, οι περισσότεροι άνθρωποι το δέχονται υποψιασμένα και με μεγάλη προσοχή, υποτάσσονται σ’ αυτό επιλεκτικά και αδιαφορούν να το γνωρίσουν. Όσον αφορά τα πράγματα του παρελθόντος, κρατιούνται από το ένα μισό και εγκαταλείπουν το άλλο. Μπορεί αυτό να ονομαστεί είσοδος; Όταν φυλάνε τα βιβλία των άλλων σαν θησαυρό και τα αντιμετωπίζουν σαν το χρυσό κλειδί για την πύλη της βασιλείας, οι άνθρωποι απλώς αδιαφορούν πλήρως για το τι απαιτεί ο Θεός από αυτούς σήμερα. Επιπλέον, πολλοί «ευφυείς ειδικοί» κρατάνε τα λόγια του Θεού στο αριστερό τους χέρι και τα «αριστουργήματα» άλλων στο δεξί, λες και θέλουν να βρούνε τη βάση των λόγων του Θεού σήμερα μέσα σ’ αυτά τα αριστουργήματα, προκειμένου να αποδείξουν πλήρως ότι τα λόγια του Θεού είναι σωστά, ενώ φτάνουν στο σημείο ακόμα και να εξηγούν τα λόγια του Θεού σε άλλους, εντάσσοντάς τα στα αριστουργήματα, λες και εργάζονται. Για να πούμε την αλήθεια, υπάρχουν πολλοί «επιστημονικοί ερευνητές» ανάμεσα στους ανθρώπους, οι οποίοι δεν είχαν ποτέ σε μεγάλη υπόληψη τα πιο πρόσφατα επιστημονικά επιτεύγματα του σήμερα, επιστημονικά επιτεύγματα άνευ προηγουμένου (δηλαδή, το έργο του Θεού, τα λόγια του Θεού και το μονοπάτι της εισόδου στη ζωή), οπότε όλοι οι άνθρωποι είναι «αυτάρκεις», «κηρύττουν» σε όλα τα μήκη και τα πλάτη με τη δύναμη της ευγλωττίας τους και επιδεικνύουν «το καλό όνομα του Θεού». Εν τω μεταξύ, η δική τους είσοδος διατρέχει κίνδυνο και εκείνοι δείχνουν να απέχουν τόσο από τις απαιτήσεις του Θεού όσο απέχει η δημιουργία από το τώρα. Πόσο εύκολο είναι να κάνεις το έργο του Θεού; Φαίνεται ότι οι άνθρωποι έχουν ήδη αποφασίσει να αφήσουν το ένα μισό του εαυτού τους στο χθες και να φέρουν το άλλο μισό στο σήμερα, να παραδώσουν το μισό στον Σατανά και να παρουσιάσουν το άλλο μισό στον Θεό, λες και είναι αυτός ο τρόπος να έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους και να έχουν κάποια αίσθηση παρηγοριάς. Ο εσωτερικός κόσμος των ανθρώπων είναι εξαιρετικά δόλιος· φοβούνται μήπως χάσουν όχι μόνο το αύριο, αλλά και το χθες, τρέμουν μήπως υβρίσουν τόσο τον Σατανά όσο και τον Θεό του σήμερα, ο οποίος δείχνει να είναι αλλά και να μην είναι. Καθότι οι άνθρωποι δεν έχουν καταφέρει να καλλιεργήσουν καταλλήλως τον τρόπο σκέψης τους και το ήθος τους, τους λείπει σε μεγάλο βαθμό η ικανότητα διάκρισης και απλώς δεν μπορούν να ξεχωρίσουν αν το σημερινό έργο είναι του Θεού ή όχι. Ίσως αυτό συμβαίνει επειδή είναι τόσο βαθύς ο φεουδαρχικός και δεισιδαιμονικός τρόπος σκέψης των ανθρώπων, που έχουν εδώ και καιρό βάλει στην ίδια κατηγορία τις δεισιδαιμονίες και την αλήθεια, τον Θεό και τα είδωλα, χωρίς να νοιάζονται να ξεχωρίσουν αυτά τα πράγματα, και δεν φαίνονται ικανοί να κάνουν μια ξεκάθαρη διάκριση, παρόλο που βασανίζουν το μυαλό τους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα ανθρώπινα όντα έχουν σταματήσει την πορεία τους και δεν κινούνται πλέον προς τα εμπρός. Όλα αυτά τα προβλήματα προκύπτουν από την έλλειψη σωστού είδους ιδεολογικής εκπαίδευσης των ανθρώπων, κάτι που δημιουργεί τεράστιες δυσκολίες στην είσοδό τους. Ως αποτέλεσμα, οι άνθρωποι δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον για το έργο του αληθινού Θεού, παρά εμμένουν πεισματικά^[1] στο έργο του ανθρώπου (όπως το έργο ανθρώπων που θεωρούν σπουδαίους), λες και φέρουν το σήμα του. Δεν είναι αυτά τα πιο πρόσφατα θέματα στα οποία θα πρέπει να εισέλθουν οι άνθρωποι;

Υποσημειώσεις:

1. Η φράση «εμμένουν πεισματικά» χρησιμοποιείται ειρωνικά. Αυτή η φράση υποδεικνύει ότι οι άνθρωποι είναι ισχυρογνώμονες και αμετακίνητοι, και πιάνονται από παρωχημένα πράγματα, τα οποία δεν είναι διατεθειμένοι να αφήσουν.