Το έργο και η είσοδός σας είναι πολύ ανεπαρκείς· ο άνθρωπος δεν δίνει σημασία στον τρόπο εργασίας και είναι ακόμα πιο επιπόλαιος όσον αφορά την είσοδο στη ζωή. Ο άνθρωπος δεν τα θεωρεί αυτά ως μαθήματα στα οποία οφείλει να εισέλθει· συνεπώς, στις εμπειρίες σας, όλα όσα βλέπει στην ουσία ο άνθρωπος είναι κενές ψευδαισθήσεις. Δεν σας ζητούνται πάρα πολλά όσον αφορά το έργο, αλλά, προκειμένου να οδηγηθείτε στην τελείωση από τον Θεό, οφείλετε να αντλήσετε τα διδάγματά σας σχετικά με την εργασία σας για τον Θεό, ώστε να μπορέσετε να συμμορφωθείτε σύντομα με το θέλημα του Θεού. Ανά τους αιώνες, εκείνοι που επιτελούσαν έργο αποκαλούνταν εργάτες ή απόστολοι, λέξεις οι οποίες αναφέρονται σε έναν μικρό αριθμό ανθρώπων που χρησιμοποιούνται από τον Θεό. Εντούτοις, το έργο για το οποίο μιλάω Εγώ σήμερα δεν αναφέρεται μόνο σ’ αυτούς τους εργάτες ή αποστόλους, αλλά, αντιθέτως, απευθύνεται σε όλους όσοι πρόκειται να οδηγηθούν στην τελείωση από τον Θεό. Ίσως πολλοί να μην ενδιαφέρονται και τόσο γι’ αυτό, αλλά, για χάρη της εισόδου, καλύτερα να μιλήσουμε για την αλήθεια όσον αφορά αυτό το ζήτημα.

Όσον αφορά το έργο, ο άνθρωπος πιστεύει πως έργο σημαίνει να τρέχει κανείς τριγύρω για τον Θεό, να κηρύττει παντού και να δαπανά για χάρη Του. Παρόλο που αυτή η πεποίθηση είναι σωστή, είναι υπερβολικά μονόπλευρη· αυτό που ο Θεός ζητάει από τον άνθρωπο δεν είναι μόνο να τρέχει τριγύρω γι’ Αυτόν· πέρα απ’ αυτό, το συγκεκριμένο έργο ασχολείται με τη διακονία και την παροχή εντός του πνεύματος. Πολλοί αδελφοί και αδελφές, ακόμα και μετά από όλα αυτά τα χρόνια εμπειρίας, δεν έχουν σκεφτεί ποτέ να εργαστούν για τον Θεό, επειδή το έργο, έτσι όπως το αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος, δεν συνάδει με αυτό που ζητάει ο Θεός. Συνεπώς, ο άνθρωπος δεν έχει κανένα απολύτως ενδιαφέρον για το ζήτημα του έργου, και αυτός είναι ακριβώς ο λόγος που και η είσοδος του ανθρώπου είναι πολύ μονόπλευρη. Θα πρέπει όλοι σας να ξεκινήσετε την είσοδό σας από την εργασία σας για τον Θεό, έτσι ώστε να μπορέσετε να βιώσετε καλύτερα κάθε πτυχή της εμπειρίας. Σε αυτό θα πρέπει να εισέλθετε. Έργο δεν σημαίνει να τρέχει κανείς τριγύρω για τον Θεό, αλλά το κατά πόσο η ζωή και τα βιώματα του ανθρώπου μπορούν να ευφράνουν τον Θεό. Έργο σημαίνει να χρησιμοποιούν οι άνθρωποι την αφοσίωσή τους στον Θεό και τη γνώση τους για τον Θεό για να μαρτυρούν περί του Θεού, αλλά και να διακονούν τον άνθρωπο. Αυτή είναι η ευθύνη του ανθρώπου και αυτό θα πρέπει να κατανοήσουν όλοι οι άνθρωποι. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η είσοδός σας είναι το έργο σας, κι ότι επιζητάτε να εισέλθετε ενώ εργάζεστε για τον Θεό. Η βίωση του έργου του Θεού δεν σημαίνει μόνο ότι γνωρίζετε πώς να τρώτε και να πίνετε από τον λόγο Του· το πιο σημαντικό είναι ότι πρέπει να γνωρίζετε πώς να μαρτυρείτε περί του Θεού, να είστε σε θέση να υπηρετείτε τον Θεό και να είστε σε θέση να διακονείτε τον άνθρωπο και να παρέχετε τα αναγκαία σ’ αυτόν. Αυτό συνιστά έργο, και αυτό συνιστά και την είσοδό σας· αυτό θα πρέπει να επιτύχει κάθε άνθρωπος. Είναι πολλοί αυτοί που εστιάζουν μόνο στο να τρέχουν τριγύρω για τον Θεό και να κηρύττουν παντού, όμως παραβλέπουν την προσωπική τους εμπειρία και αμελούν την είσοδό τους στην πνευματική ζωή. Αυτό έχει κάνει όλους όσοι υπηρετούν τον Θεό να γίνονται αυτοί που αντιστέκονται στον Θεό. Αυτοί οι άνθρωποι, που έχουν υπηρετήσει τον Θεό και διακονήσει τον άνθρωπο όλα αυτά τα χρόνια, απλώς θεωρούν την εργασία και το κήρυγμα ως είσοδο, και κανένας τους δεν θεωρεί την προσωπική του πνευματική εμπειρία ως σημαντική είσοδο. Αντ’ αυτού, εκλαμβάνουν τη διαφώτιση που αντλούν από το έργο του Αγίου Πνεύματος ως κεφάλαιο από το οποίο διδάσκουν τους άλλους. Όταν κηρύττουν, κουβαλούν μεγάλο φορτίο και λαμβάνουν το έργο του Αγίου Πνεύματος, και μέσω αυτού εκφράζουν τη φωνή του Αγίου Πνεύματος. Εκείνη τη στιγμή, όσοι εργάζονται γεμίζουν αυταρέσκεια, λες και το έργο του Αγίου Πνεύματος έχει γίνει η προσωπική τους πνευματική εμπειρία· νιώθουν ότι όλα τα λόγια που εκφράζουν οι ίδιοι ανήκουν στη δική τους προσωπική υπόσταση, αλλά, από την άλλη, νιώθουν λες και η δική τους εμπειρία δεν είναι τόσο ξεκάθαρη όσο την έχουν περιγράψει. Επιπλέον, πριν μιλήσουν δεν έχουν την παραμικρή ιδέα τι θα πούνε, αλλά όταν το Άγιο Πνεύμα εργάζεται μέσα τους, οι λέξεις ξεχύνονται από μέσα τους σαν χείμαρρος με αδιάλειπτη ροή. Αφότου έχεις κάνει μία φορά κήρυγμα κατ’ αυτόν τον τρόπο, νιώθεις ότι το πραγματικό σου ανάστημα δεν είναι τόσο μικρό όσο πίστευες, και όπως συμβαίνει σε μια κατάσταση όπου το Άγιο Πνεύμα έχει εργαστεί μέσα σου πολλές φορές, αποφασίζεις τότε ότι ήδη έχεις ανάστημα και πιστεύεις λανθασμένα ότι το έργο του Αγίου Πνεύματος είναι η δική σου είσοδος και η δική σου υπόσταση. Όταν βιώνεις συνεχώς τα πράγματα κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα βλέπεις πιο χαλαρά τη δική σου είσοδο, θα γίνεις οκνηρός χωρίς να το συνειδητοποιήσεις και θα πάψεις να δίνεις οποιαδήποτε σημασία στην προσωπική σου είσοδο. Γι’ αυτόν τον λόγο, όταν διακονείς τους άλλους, πρέπει να διακρίνεις ξεκάθαρα το δικό σου ανάστημα από το έργο του Αγίου Πνεύματος. Αυτό θα διευκολύνει περισσότερο την είσοδό σου και θα ωφελήσει περισσότερο την εμπειρία σου. Η εξαχρείωση του ανθρώπου ξεκινάει από τη στιγμή που θεωρεί ότι το έργο του Αγίου Πνεύματος είναι προσωπική του εμπειρία. Γι’ αυτόν τον λόγο λέω ότι οποιοδήποτε καθήκον κι αν εκτελείτε, οφείλετε να θεωρείτε την είσοδό σας ως ένα ζωτικό μάθημα.

Ο λόγος που εργάζεται κανείς είναι για να ικανοποιεί το θέλημα του Θεού, να φέρνει όλους όσοι συμμορφώνονται με το θέλημα του Θεού ενώπιόν Του, να φέρνει τον άνθρωπο στον Θεό και να παρουσιάζει το έργο του Αγίου Πνεύματος και την καθοδήγηση του Θεού στον άνθρωπο, έτσι ώστε να τελειωθούν οι καρποί του έργου του Θεού. Συνεπώς, είναι επιβεβλημένο να κατανοήσετε με απόλυτη σαφήνεια την ουσία του έργου. Ως κάποιος που χρησιμοποιείται από τον Θεό, κάθε άνθρωπος είναι άξιος να εργαστεί για τον Θεό, τουτέστιν, όλοι έχουν την ευκαιρία να χρησιμοποιηθούν από το Άγιο Πνεύμα. Ωστόσο, υπάρχει ένα σημείο το οποίο πρέπει να συνειδητοποιήσετε: Όταν ο άνθρωπος κάνει το έργο που του έχει αναθέσει ο Θεός, έχει δοθεί η ευκαιρία στον άνθρωπο να χρησιμοποιηθεί από τον Θεό, αλλά αυτό που λέει και γνωρίζει ο άνθρωπος δεν είναι εξ ολοκλήρου το ανάστημα του ανθρώπου. Το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι να γνωρίσετε καλύτερα τις δικές σας ελλείψεις ενόσω εργάζεστε, και να λάβετε μεγαλύτερη διαφώτιση από το Άγιο Πνεύμα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα έχετε τη δυνατότητα να κερδίσετε καλύτερη είσοδο κατά την πορεία του έργου σας. Αν ο άνθρωπος θεωρεί την καθοδήγηση που προέρχεται από τον Θεό ως δική του είσοδο και ως κάτι το οποίο έχει έμφυτο, τότε δεν υπάρχει καμία δυνατότητα να αναπτυχθεί το ανάστημα του ανθρώπου. Η διαφώτιση που εμφυσά το Άγιο Πνεύμα στον άνθρωπο συμβαίνει όταν αυτός είναι σε κανονική κατάσταση· σε τέτοιες περιπτώσεις, οι άνθρωποι συχνά συγχέουν τη διαφώτιση που λαμβάνουν ως το δικό τους πραγματικό ανάστημα, επειδή ο τρόπος με τον οποίο διαφωτίζει το Άγιο Πνεύμα είναι εξαιρετικά κανονικός, και Εκείνο αξιοποιεί οτιδήποτε είναι έμφυτο στον άνθρωπο. Όταν οι άνθρωποι εργάζονται και μιλούν, ή όταν προσεύχονται και επιδίδονται στην πνευματική τους άσκηση, θα δουν ξαφνικά μια αλήθεια να ξετυλίγεται ξεκάθαρα μπροστά τους. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, αυτό που βλέπει ο άνθρωπος είναι μόνο η διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος (φυσικά, αυτή η διαφώτιση συνδέεται με τη συνεργασία του ανθρώπου) και δεν αντιπροσωπεύει το αληθινό ανάστημα του ανθρώπου. Μετά από μια περίοδο εμπειρίας, κατά την οποία ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με κάποιες δυσκολίες και δοκιμασίες, το αληθινό ανάστημα του ανθρώπου γίνεται εμφανές υπό αυτές τις συνθήκες. Μόνο τότε θα ανακαλύψει ο άνθρωπος ότι το ανάστημά του δεν είναι και τόσο σπουδαίο, και βγαίνουν στην επιφάνεια όλος ο εγωισμός, οι προσωπικές βλέψεις και η απληστία του. Μόνο μετά από πολλούς κύκλους τέτοιων εμπειριών, θα συνειδητοποιήσουν πολλοί απ’ αυτούς των οποίων το πνεύμα αφυπνίστηκε ότι αυτό που είχαν βιώσει στο παρελθόν δεν ήταν η δική τους προσωπική πραγματικότητα, αλλά μια στιγμιαία φώτιση από το Άγιο Πνεύμα, και ότι ο άνθρωπος είχε λάβει απλώς αυτό το φως. Όταν το Άγιο Πνεύμα διαφωτίζει τον άνθρωπο για να κατανοήσει την αλήθεια, αυτό γίνεται συχνά με σαφή και ευκρινή τρόπο, χωρίς να εξηγεί το πώς προέκυψαν τα πράγματα ή το πού οδεύουν. Τουτέστιν, αντί να ενσωματώνει τις δυσκολίες του ανθρώπου σ’ αυτήν την αποκάλυψη, αποκαλύπτει άμεσα την αλήθεια. Όταν ο άνθρωπος αντιμετωπίζει δυσκολίες κατά τη διαδικασία της εισόδου, και τότε ενσωματώνει τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος, αυτό γίνεται η πραγματική εμπειρία του ανθρώπου. Για παράδειγμα, μια ανύπαντρη αδελφή είπε τα εξής κατά τη διάρκεια της συναναστροφής: «Δεν επιζητούμε τη δόξα και τα πλούτη, ούτε λαχταρούμε την ευτυχία της συζυγικής αγάπης· επιζητούμε μόνο να αφιερώσουμε μια αγνή και ακλόνητη καρδιά στον Θεό». Συνέχισε λέγοντας: «Όταν οι άνθρωποι παντρεύονται, τους ταλανίζουν πολλά, κι η καρδιά τους δεν αγαπά πλέον ειλικρινά τον Θεό. Οι καρδιές τους είναι πάντοτε απασχολημένες με την οικογένεια και τον ή τη σύζυγό τους, οπότε ο εσωτερικός τους κόσμος γίνεται πολύ πιο περίπλοκος…» Καθώς μιλούσε, ήταν λες και τα λόγια που ξεστόμιζε εξέφραζαν τις σκέψεις μέσα στην καρδιά της· τα λόγια της ήταν ηχηρά και ισχυρά, λες και όλα όσα έλεγε πήγαζαν από τα μύχια της καρδιάς της, και σαν να ήταν διακαής πόθος της να αφιερώσει ολοκληρωτικά τον εαυτό της στον Θεό κι ελπίδα της οι αδελφοί και οι αδελφές να έχουν την ίδια αποφασιστικότητα μ’ αυτήν. Μπορεί να πει κανείς ότι η αποφασιστικότητά σου και το αίσθημα συγκίνησης που σε διακατέχει αυτήν τη στιγμή προέρχονται εξ ολοκλήρου από το έργο του Αγίου Πνεύματος. Όταν η μέθοδος του έργου του Θεού αλλάξει, κι εσύ θα έχεις μεγαλώσει κατά μερικά χρόνια· βλέπεις ότι όλες οι παλιές συμμαθήτριες και συνομήλικες φίλες σου έχουν παντρευτεί, ή ακούς ότι η τάδε ή η δείνα παντρεύτηκε, κι ο σύζυγός της την πήρε μαζί του για να ζήσουν στην πόλη όπου εκείνη βρήκε δουλειά. Όταν τη δεις, θα αρχίσεις να νιώθεις ζήλεια βλέποντας ότι είναι γεμάτη γοητεία κι έχει άλλον αέρα από την κορυφή μέχρι τα νύχια, και ότι, όταν σου μιλάει, έχει μια κοσμοπολίτικη αύρα, χωρίς να διαθέτει πια την παραμικρή χωριατιά. Αυτό το θέαμα σού προκαλεί διάφορα συναισθήματα. Εσύ, καθώς έχεις δαπανήσει τον εαυτό σου για τον Θεό όλα αυτά τα χρόνια, δεν έχεις ούτε οικογένεια ούτε καριέρα, κι έχεις υπομείνει πολύ μεγάλο κλάδεμα· μπήκες στη μέση ηλικία εδώ και καιρό, κι η νιότη σου χάθηκε γρήγορα και σιωπηλά πριν από πολύ καιρό, σαν να ήταν όνειρο. Τώρα, έχοντας διανύσει μεγάλη απόσταση μέχρι το παρόν, δεν ξέρεις πού να κατασταλάξεις. Αυτήν τη στιγμή, έχεις παγιδευτεί σε έναν καταιγισμό σκέψεων, λες κι έχεις χάσει τα λογικά σου. Ολομόναχος και ανήμπορος να ηρεμήσεις και να κοιμηθείς, ξαπλώνεις άγρυπνος καθ’ όλη τη διάρκεια της μεγάλης νύχτας και, πριν το καταλάβεις, αρχίζεις να σκέφτεσαι την απόφασή σου και τους ιερούς όρκους σου στον Θεό, και τον λόγο, μάλιστα, που έχεις περιέλθει σε μια τόσο αξιοθρήνητη κατάσταση; Πριν καν το συνειδητοποιήσεις, σου φεύγουν βουβά δάκρυα και νιώθεις σπαρακτικό πόνο. Ερχόμενος ενώπιον του Θεού για να προσευχηθείς, θυμάσαι, τον καιρό που ήσουν μαζί με τον Θεό, πόσο στενή ήταν η σχέση σας και πόσο αχώριστοι ήσαστε. Η μία σκηνή διαδέχεται την άλλη μπροστά στα μάτια σου και ο όρκος που πήρες εκείνη την ημέρα ηχεί για άλλη μια φορά στ’ αυτιά σου: «Ο Θεός δεν είναι ο μόνος μου οικείος;» Εκείνη τη στιγμή, ήδη τραντάζεσαι ολόκληρος με λυγμούς: «Θεέ μου! Πολυαγαπημένε μου Θεέ! Σου έχω ήδη δώσει την καρδιά μου ολοκληρωτικά. Θέλω να Σου είμαι για πάντα ταγμένος, και θα Σε αγαπώ ακατάπαυστα για όλη μου τη ζωή…» Μόνο αν υποφέρεις έναν τόσο έντονο πόνο, θα νιώσεις πραγματικά πόσο αξιαγάπητος είναι ο Θεός, και μόνο τότε θα συνειδητοποιήσεις ξεκάθαρα: Έδωσα τα πάντα στον Θεό πριν από πολύ καιρό. Αφού υποστείς ένα τέτοιο πλήγμα, θα έχεις γίνει πλέον πολύ πιο ώριμος όσον αφορά αυτά τα ζητήματα, και θα δεις ότι το έργο του Αγίου Πνεύματος εκείνη τη στιγμή δεν ήταν κάτι που κατείχε ο άνθρωπος. Στις εμπειρίες σου μετά από αυτό το σημείο, δεν θα περιορίζεσαι πια σ’ αυτήν την πτυχή της εισόδου· θα είναι λες και οι ουλές από τις παλιές σου πληγές έχουν αποφέρει τεράστιο όφελος στην είσοδό σου. Όποτε έρχεσαι αντιμέτωπος με παρόμοιες καταστάσεις, θα θυμάσαι αμέσως τα δάκρυα που έχυσες εκείνη τη μέρα, λες και επανενώθηκες με τον Θεό μετά από έναν χωρισμό, και θα φοβάσαι διαρκώς μήπως διαρρηχθεί και πάλι η σχέση σου με τον Θεό και πληγεί ο συναισθηματικός δεσμός (κανονική σχέση) ανάμεσα σ’ εσένα και τον Θεό. Αυτό είναι το έργο και η είσοδός σου. Συνεπώς, την ίδια στιγμή που λαμβάνετε το έργο του Αγίου Πνεύματος, οφείλετε να δίνετε ακόμα περισσότερη σημασία στην είσοδό σας, βλέποντας ακριβώς ποιο είναι το έργο του Αγίου Πνεύματος και ποια είναι η δική σας είσοδος, καθώς και ενσωματώνοντας το έργο του Αγίου Πνεύματος στην είσοδό σας, έτσι ώστε να μπορέσετε να οδηγηθείτε στην τελείωση από το Άγιο Πνεύμα με πολύ περισσότερους τρόπους και έτσι ώστε η ουσία του έργου του Αγίου Πνεύματος να σφυρηλατηθεί μέσα σας. Ενόσω βιώνετε το έργο του Αγίου Πνεύματος, θα καταφέρετε να γνωρίσετε το Άγιο Πνεύμα, όπως και τον εαυτό σας, και πολύ περισσότερο, εν μέσω των πολυάριθμων περιόδων έντονου πόνου, θα αναπτύξετε μια κανονική σχέση με τον Θεό, και η σχέση σας με τον Θεό θα γίνεται όλο και πιο στενή κάθε μέρα. Μετά από αμέτρητα περιστατικά κλαδέματος και εξευγενισμού, θα αναπτύξετε αληθινή αγάπη για τον Θεό. Γι’ αυτό πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι ο πόνος, τα πλήγματα και τα δεινά δεν πρέπει να σας φοβίζουν· αυτό που είναι τρομακτικό είναι να έχετε μόνο το έργο του Αγίου Πνεύματος χωρίς την είσοδό σας. Όταν έρθει η ημέρα που θα περατωθεί το έργο του Θεού, θα έχετε κοπιάσει για το τίποτα· παρόλο που έχετε βιώσει το έργο του Θεού, δεν θα έχετε καταφέρει να γνωρίσετε το Άγιο Πνεύμα ή να έχετε τη δική σας είσοδο. Η διαφώτιση που εμφυσά το Άγιο Πνεύμα στον άνθρωπο δεν έχει στόχο να συντηρήσει το πάθος του ανθρώπου, αλλά να διανοίξει ένα μονοπάτι για την είσοδο του ανθρώπου, καθώς και να δώσει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να καταφέρει να γνωρίσει το Άγιο Πνεύμα, και ορμώμενος από αυτό το σημείο να αναπτύξει θεοφοβούμενη καρδιά και μια καρδιά που λατρεύει τον Θεό.