Εδώ και αρκετό καιρό, συναναστρεφόμαστε πάνω στο θέμα της ηθικής διαγωγής. Την τελευταία φορά συναναστραφήκαμε σχετικά με ένα ρητό: «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους». Σήμερα συναναστρεφόμαστε σχετικά με το ρητό «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς», το οποίο είναι μια ακόμη απαίτηση της παραδοσιακής κουλτούρας για την ανθρώπινη ηθική διαγωγή. Ποιες πτυχές της ηθικής διαγωγής των ανθρώπων θίγει αυτό το ρητό; Απαιτεί να είναι οι άνθρωποι μεγαλόψυχοι και ανεκτικοί; (Ναι.) Πρόκειται για μια απαίτηση που σχετίζεται με τη γενναιοδωρία της ανθρώπινης φύσης. Ποιο είναι το κριτήριο αυτής της απαίτησης; Πού εντοπίζεται το καίριο σημείο; (Να είσαι επιεικής όποτε μπορείς.) Σωστά, πρέπει να είσαι επιεικής όποτε μπορείς και να μην είσαι επιθετικός σε βαθμό που να μην αφήνεις καμία διέξοδο για τους ανθρώπους. Αυτό το ρητό περί ηθικής διαγωγής απαιτεί οι άνθρωποι να είναι μεγαλόψυχοι και να μην κρατάνε μικροπρεπείς κακίες. Όταν συνδιαλέγεστε με τους άλλους ανθρώπους ή κάνετε τις δουλειές σας, αν προκύψει μια διαφωνία, σύγκρουση ή πικρία, μην είστε πολύ απαιτητικοί, υπερβολικοί ή σκληροί στην αντιμετώπιση της πλευράς που σας έθιξε. Να είστε επιεικείς όταν είναι απαραίτητο, να είστε γενναιόδωροι όταν είναι απαραίτητο και να λαμβάνετε υπόψη σας τον κόσμο και την ανθρωπότητα. Διαθέτουν τόσο μεγάλη γενναιοδωρία οι άνθρωποι; (Όχι.) Οι άνθρωποι δεν διαθέτουν τόσο μεγάλη γενναιοδωρία. Οι άνθρωποι δεν είναι σίγουροι για το πόσο μεγάλη είναι η ικανότητα του ανθρώπινου ενστίκτου να αντέχει τέτοιου είδους πράγματα και σε ποιο βαθμό είναι αυτό φυσιολογικό. Ποια είναι η βασική στάση σου ως κανονικός άνθρωπος απέναντι σε κάποιον που σε πλήγωσε, σε αντιμετώπισε με εχθρότητα ή καταπάτησε τα συμφέροντά σου; Είναι το μίσος. Όταν αναδύεται μίσος στις καρδιές των ανθρώπων, είναι ικανοί να «είναι επιεικείς όποτε μπορούν»; Δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί αυτό, και οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να το επιτύχουν. Μπορούν οι περισσότεροι άνθρωποι να βασιστούν στη συνείδηση και τη σύνεση που διαθέτουν στην ανθρώπινη φύση τους, ώστε να είναι επιεικείς με τον άλλον και να κάνουν μια νέα αρχή; (Όχι.) Αλλά δεν είναι απολύτως ακριβές να πούμε ότι αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί. Γιατί δεν είναι απολύτως ακριβές; Όλα εξαρτώνται από το ποιο είναι το ζήτημα και πόσο ασήμαντο ή σημαντικό είναι. Επίσης, το κάθε πρόβλημα έχει διαφορετικό βαθμό σοβαρότητας, οπότε εξαρτάται από το πόσο σοβαρό είναι. Αν κάποιος σε πληγώνει με τα λόγια του μόνο περιστασιακά, τότε εάν είσαι κάποιος με συνείδηση και σύνεση θα σκεφτείς: «Δεν είναι ότι είναι κακόβουλος. Δεν εννοεί αυτά που λέει, απλώς μιλάει χωρίς να σκέφτεται. Για χάρη των τόσων χρόνων που τα πάμε καλά, για χάρη του τάδε ή του δείνα πράγματος, δεν θα του το κρατήσω. Όπως λέει και το ρητό: “Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς”. Ένα σχόλιο ήταν μόνο, δεν πλήγωσε την υπερηφάνεια μου ούτε έβλαψε καθόλου τα συμφέροντά μου, πόσο μάλλον επηρέασε το κύρος μου ή τις προοπτικές μου για το μέλλον, οπότε θα το παραβλέψω». Όταν αντιμετωπίζουν αυτά τα ασήμαντα ζητήματα, οι άνθρωποι μπορούν να τηρούν το ρητό: «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς». Αλλά αν κάποιος βλάψει πραγματικά τα ζωτικά σου συμφέροντα ή την οικογένειά σου, ή αν η ζημιά που σου κάνει έχει αντίκτυπο σε όλη σου τη ζωή, μπορείς και πάλι να τηρήσεις το ρητό: «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς»; Για παράδειγμα, αν κάποιος σκότωνε τους γονείς σου και ήθελε να κατακρεουργήσει και την υπόλοιπη οικογένειά σου, θα μπορούσες να εφαρμόσεις σε κάποιον τέτοιο άνθρωπο το ρητό: «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς»; (Όχι, δεν θα μπορούσα.) Οποιοσδήποτε κανονικός άνθρωπος με σάρκα και οστά δεν θα ήταν σε θέση να το κάνει. Αυτό το ρητό δεν μπορεί να περιορίσει καθόλου το βαθιά ριζωμένο μίσος των ανθρώπων, και φυσικά, ακόμη λιγότερο μπορεί να επηρεάσει τις στάσεις και τις απόψεις των ανθρώπων σχετικά με αυτό το θέμα. Αν κάποιος βλάψει τα συμφέροντά σου ή επηρεάσει τις προοπτικές σου για το μέλλον, είτε σκόπιμα είτε όχι, ή αν σου προκαλέσει σωματική βλάβη, είτε σκόπιμα είτε όχι, αφήνοντάς σε ανάπηρο ή σημαδεμένο, ή μαυρίσει τον ψυχικό σου κόσμο και την καρδιά σου σε βάθος, μπορείς να τηρήσεις το ρητό «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς»; (Όχι.) Δεν μπορείς να το κάνεις. Έτσι, η παραδοσιακή κουλτούρα απαιτεί οι άνθρωποι να είναι ανεκτικοί και μεγαλόψυχοι στην ηθική τους διαγωγή, αλλά μπορούν να το κάνουν αυτό οι άνθρωποι; Δεν είναι εύκολο πράγμα. Εξαρτάται από το πόσο πολύ έχει βλάψει και επηρεάσει το θέμα το άτομο που εμπλέκεται και από το κατά πόσον η συνείδηση και η σύνεσή του μπορούν να το αντέξουν ή όχι. Αν δεν έχει γίνει μεγάλη ζημιά, και το άτομο μπορεί να το υπομείνει, και δεν ξεπερνά αυτό που μπορεί να αντέξει η ανθρώπινη φύση του, δηλαδή αν ως κανονικός ενήλικας μπορεί να ανεχτεί αυτά τα πράγματα, και η δυσαρέσκεια και το μίσος μπορούν να εξαλειφθούν, και είναι σχετικά εύκολο να δώσει τόπο στην οργή, τότε μπορεί να είναι ανεκτικός και επιεικής με το άλλο άτομο. Αυτό μπορείς να το κάνεις χωρίς να υπάρχουν ρητά περί ηθικής διαγωγής από την παραδοσιακή κουλτούρα να σε περιορίζουν, να σε διδάσκουν ή να σε καθοδηγούν για το τι πρέπει να κάνεις, γιατί αυτό είναι κάτι που διαθέτει η κανονική ανθρώπινη φύση και είναι εφικτό. Αν αυτό το θέμα δεν σε έχει πληγώσει πολύ βαθιά ή δεν έχει μεγάλο αντίκτυπο πάνω σου σωματικά, ψυχικά και πνευματικά, τότε μπορείς να το κάνεις εύκολα. Ωστόσο, αν έχει μεγάλο αντίκτυπο πάνω σου σωματικά, ψυχικά και πνευματικά, με αποτέλεσμα να σε προβληματίζει για όλη σου τη ζωή και συχνά να σου προκαλεί συναισθήματα θλίψης και αγανάκτησης, αν αισθάνεσαι συχνά μελαγχολία και απόγνωση εξαιτίας του, και αν σε κάνει να βλέπεις εχθρικά την ανθρώπινη φυλή και τον κόσμο, και δεν έχεις καθόλου γαλήνη ή ευτυχία στην καρδιά σου, και ζεις ουσιαστικά ολόκληρη τη ζωή σου μέσα στο μίσος, δηλαδή, αν αυτό το θέμα έχει ξεπεράσει αυτό που μπορεί να αντέξει η κανονική ανθρώπινη φύση, τότε ως κάποιος με συνείδηση και σύνεση είναι πολύ δύσκολο να είσαι επιεικής όποτε μπορείς. Αν κάποιοι άνθρωποι μπορούν να το κάνουν, είναι εξαιρετικές περιπτώσεις, αλλά σε τι πρέπει να βασίζεται αυτό; Τι είδους προϋποθέσεις πρέπει να πληρούνται; Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Τότε θα πρέπει να αποδεχτούν τον βουδισμό και να αφήσουν το μίσος για να επιτύχουν την κατάσταση του Βούδα». Αυτό μπορεί για τους κοινούς ανθρώπους να είναι ένα μονοπάτι προς την απελευθέρωση, αλλά είναι απλώς απελευθέρωση. Τι σημαίνει τέλος πάντων ο όρος «απελευθέρωση»; Σημαίνει να αποφεύγει κανείς τις επίγειες διαμάχες, το μίσος και τους σκοτωμούς, και ισοδυναμεί με το ρητό «ό,τι δεν βλέπουμε, γρήγορα το ξεχνάμε». Αν μείνεις μακριά από τέτοια θέματα και δεν μπορείς να τα δεις, τότε αυτά θα έχουν μικρή επίδραση στα ενδόμυχα συναισθήματά σου και θα ξεθωριάσουν σταδιακά από τη μνήμη σου με το πέρασμα του χρόνου. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τηρείς το ρητό: «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς». Οι άνθρωποι δεν είναι σε θέση να είναι επιεικείς, ούτε να συγχωρούν και να είναι ανεκτικοί με τέτοια θέματα, ούτε μπορούν να τα ξεχάσουν οριστικά. Αυτά τα θέματα έχουν απλώς ξεθωριάσει στα βάθη της καρδιάς τους και δεν τους ενδιαφέρουν πια. Ή οι άνθρωποι σταματούν απρόθυμα να ζουν μέσα στο μίσος και να κολλάνε σε αυτά τα εγκόσμια συναισθήματα της αγάπης και του μίσους μόνο και μόνο λόγω κάποιων βουδιστικών διδασκαλιών. Αυτό σημαίνει απλώς ότι πιέζει κανείς παθητικά τον εαυτό του να μείνει μακριά από αυτές τις περιοχές σύγκρουσης και διαμάχης που είναι γεμάτες αγάπη και μίσος, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να εφαρμόσει το ρητό «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς». Γιατί συμβαίνει αυτό; Όσον αφορά την κανονική ανθρώπινη φύση, αν συμβεί κάτι σε ένα άτομο και του προκαλέσει σοβαρή βλάβη στο σώμα, το μυαλό και την ψυχή του, όπως αφόρητη πίεση ή τραυματισμό, τότε, ανεξάρτητα από τις ικανότητες που διαθέτει, δεν μπορεί να το υπομείνει. Τι εννοώ με τη φράση «δεν μπορεί να το υπομείνει»; Εννοώ ότι η κανονική ανθρώπινη φύση των ανθρώπων, οι ιδέες και οι απόψεις τους δεν είναι σε θέση να αντισταθούν σ’ αυτά τα πράγματα ή να τα εξαλείψουν. Στη γλώσσα της ανθρωπότητας, μπορεί να ειπωθεί ότι δεν μπορούν να το υπομείνουν, ότι ξεπερνάει το κατώτατο όριο της ανθρώπινης ανοχής. Στη γλώσσα των πιστών, μπορεί να ειπωθεί ότι απλώς δεν μπορούν να κατανοήσουν αυτό το θέμα, να το διακρίνουν ή να το αποδεχτούν. Καθώς, λοιπόν, δεν υπάρχει κανένας δυνατός τρόπος να αντισταθεί κανείς σε αυτά τα συναισθήματα μίσους ή να τα εξαλείψει, είναι δυνατόν να τηρηθεί το ρητό: «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς»; (Όχι.) Ποια είναι η σημασία της αδυναμίας επίτευξης αυτού του ρητού; Συγκεκριμένα, ότι η κανονική ανθρώπινη φύση δεν διαθέτει αυτού του είδους τη γενναιοδωρία. Για παράδειγμα, ας πούμε ότι κάποιος σκότωσε τους γονείς σου και αφάνισε ολόκληρη την οικογένειά σου, θα μπορούσες να δώσεις τόπο στην οργή; Είναι δυνατόν να εξαλειφθεί αυτό το μίσος; Θα μπορούσες να κοιτάξεις τον εχθρό σου όπως θα κοιτούσες έναν συνηθισμένο άνθρωπο, ή να σκεφτείς τον εχθρό σου όπως θα σκεφτόσουν έναν συνηθισμένο άνθρωπο, χωρίς κανένα συναίσθημα στο σώμα, το μυαλό ή το πνεύμα σου; (Όχι.) Κανείς δεν μπορεί να το κάνει αυτό, εκτός αν πιστεύει στον βουδισμό και βλέπει το κάρμα με τα ίδια του τα μάτια, ούτως ώστε μπορεί να εγκαταλείψει την ιδέα να σκοτώνει για εκδίκηση. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Είμαι καλοκάγαθος, οπότε αν κάποιος σκότωνε τους γονείς μου, θα μπορούσα να είμαι επιεικής μαζί του και δεν θα επιζητούσα να τον εκδικηθώ, επειδή πιστεύω πολύ στο κάρμα. Το ρητό “Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς” το συνοψίζει απόλυτα: Αν η εκδίκηση γεννά εκδίκηση, θα υπάρξει ποτέ τέλος; Εξάλλου, έχει ήδη παραδεχτεί το λάθος του και μάλιστα έπεσε στα πόδια μου και με ικέτευσε να τον συγχωρήσω. Έχουμε πλέον πατσίσει, θα είμαι επιεικής μαζί του!» Μπορούν οι άνθρωποι να είναι τόσο μεγαλόψυχοι; (Όχι.) Δεν μπορούν να το κάνουν αυτό. Αφήνοντας στην άκρη το τι μπορεί να κάνεις μόλις τον πιάσεις, ακόμα και πριν τον πιάσεις, το μόνο που σκέφτεσαι συνεχώς κάθε μέρα είναι να πάρεις την εκδίκησή σου. Επειδή αυτό το θέμα σε έχει πληγώσει πολύ και σε έχει επηρεάσει πολύ, ως κανονικός άνθρωπος, σίγουρα δεν θα το ξεχάσεις ποτέ για όσο ζεις. Ακόμη και στα όνειρά σου θα βλέπεις εικόνες κατά τις οποίες η οικογένειά σου δολοφονείται και εσύ παίρνεις εκδίκηση. Αυτό το θέμα μπορεί να σε επηρεάζει για το υπόλοιπο της ζωής σου, μέχρι την τελευταία σου πνοή. Τέτοιο μίσος απλώς δεν μπορεί να ξεχαστεί. Φυσικά, υπάρχουν και λιγότερο σοβαρές περιπτώσεις από αυτή. Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι κάποιος σε χαστούκισε δημόσια, φέρνοντάς σε δύσκολη θέση και ταπεινώνοντάς σε μπροστά σε όλους και προσβάλλοντάς σε χωρίς λόγο. Έκτοτε, πολλοί άνθρωποι σε κοιτάζουν με προκατάληψη ή σε κοροϊδεύουν κιόλας, με αποτέλεσμα να ντρέπεσαι να βρίσκεσαι ανάμεσα σε ανθρώπους. Αυτό είναι πολύ λιγότερο σοβαρό από το να σκοτώσει κανείς τους γονείς και τα μέλη της οικογένειάς σου. Παρόλα αυτά, είναι δύσκολο να τηρηθεί το ρητό: «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς», επειδή αυτά τα πράγματα που σου έχουν συμβεί ξεπερνούν ήδη το εύρος ανοχής της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Σου έχουν προκαλέσει μεγάλη σωματική και ψυχική ζημιά και έχουν προσβάλει σε μεγάλο βαθμό την αξιοπρέπεια και τον χαρακτήρα σου. Δεν υπάρχει κανένας τρόπος να τα ξεχάσεις ή να τα αφήσεις πίσω σου, οπότε είναι πολύ δύσκολο να τηρήσεις το ρητό «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς» —και αυτό είναι φυσιολογικό.

Εξετάζοντας αυτές τις πτυχές πάνω στις οποίες συναναστραφήκαμε μόλις τώρα, το ρητό περί ηθικής διαγωγής «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς», το οποίο αναφέρεται στην παραδοσιακή κινεζική κουλτούρα, είναι ένα δόγμα που περιορίζει και διαφωτίζει τους ανθρώπους. Μπορεί να επιλύσει μόνο μικροδιαφωνίες και ασήμαντες διενέξεις, αλλά δεν έχει κανένα απολύτως αποτέλεσμα σε ανθρώπους που τρέφουν βαθύ μίσος. Κατανοούν πραγματικά την ανθρώπινη φύση του ανθρώπου όσοι προβάλλουν αυτήν την απαίτηση; Θα μπορούσε κανείς να πει ότι οι άνθρωποι που προβάλλουν αυτήν την απαίτηση δεν αγνοούν καθόλου το πόσο μεγάλο είναι το εύρος ανοχής της ανθρώπινης συνείδησης και σύνεσης. Απλώς η διατύπωση αυτής της θεωρίας μπορεί να τους κάνει να φανούν εκλεπτυσμένοι και ευγενείς και να κερδίσουν την έγκριση και την κολακεία των ανθρώπων. Είναι γεγονός ότι γνωρίζουν πολύ καλά ότι αν κάποιος θίξει την αξιοπρέπεια ή τον χαρακτήρα ενός ατόμου, αν βλάψει τα συμφέροντά του ή επηρεάσει μέχρι και τις μελλοντικές του προοπτικές και ολόκληρη τη ζωή του, τότε από την άποψη της ανθρώπινης φύσης, η πλευρά που θίχτηκε πρέπει να αντεκδικηθεί. Όση συνείδηση και σύνεση κι αν έχει, δεν θα το δεχτεί με σταυρωμένα χέρια. Το πολύ-πολύ να διαφέρουν μόνο ο βαθμός και η μέθοδος της εκδίκησής του. Σε αυτήν την πραγματική κοινωνία, σε αυτό το εξαιρετικά σκοτεινό και κακό κοινωνικό περιβάλλον και κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο ζουν οι άνθρωποι, όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν υπάρχουν, οι άνθρωποι δεν έχουν σταματήσει ποτέ να πολεμούν και να σκοτώνουν ο ένας τον άλλον, μόνο και μόνο επειδή μπορούν να εκδικηθούν όποτε πληγωθούν. Όσο πιο πολύ πληγώνονται, τόσο πιο έντονη είναι η επιθυμία τους για εκδίκηση και τόσο πιο σκληρές οι μέθοδοι με τις οποίες παίρνουν την εκδίκησή τους. Ποιες θα είναι, λοιπόν, οι τάσεις που θα επικρατήσουν σε αυτήν την κοινωνία; Τι θα συμβεί στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων; Δεν θα κατακλυστεί αυτή η κοινωνία από σκοτωμούς και αντίποινα; Ως εκ τούτου, το άτομο που προέβαλε αυτήν την απαίτηση λέει στους ανθρώπους με έναν πολύ συγκεκαλυμμένο τρόπο να μην αντεκδικούνται, χρησιμοποιώντας αυτό το ρητό περί ηθικής διαγωγής —«Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς»— για να περιορίσει τη συμπεριφορά τους. Κάθε φορά που οι άνθρωποι υφίστανται άδικη μεταχείριση ή προσβάλλεται ο χαρακτήρας τους ή θίγεται η αξιοπρέπειά τους, αυτό το ρητό περί ηθικής διαγωγής επηρεάζει τους ανθρώπους αυτούς, κάνοντάς τους να το σκέφτονται καλά πριν ενεργήσουν, και τους εμποδίζει να είναι παρορμητικοί και να αντιδρούν υπερβολικά. Αν οι άνθρωποι σε αυτήν την κοινωνία ήθελαν να εκδικηθούν κάθε φορά που υφίσταντο άδικη μεταχείριση, ανεξάρτητα από το αν η μεταχείριση ασκούνταν από το κράτος, από την κοινωνία ή από τους ανθρώπους με τους οποίους έρχονται σε επαφή, τότε δεν θα ήταν δύσκολη η διαχείριση αυτής της ανθρώπινης φυλής και αυτής της κοινωνίας; Όπου υπάρχουν πλήθη, οι διαπληκτισμοί θα ήταν τότε αναπόφευκτοι και οι βεντέτες θα αποτελούσαν συχνό φαινόμενο. Δεν θα επικρατούσε, λοιπόν, χάος σε αυτήν την ανθρώπινη φυλή και σε αυτήν την κοινωνία; (Ναι.) Είναι εύκολο να διαχειριστούν οι κυβερνώντες μια κοινωνία σε κατάσταση χάους ή όχι; (Όχι, δεν είναι εύκολο να τη διαχειριστούν.) Για τον λόγο αυτό, αυτοί οι λεγόμενοι κοινωνικοί παιδαγωγοί και στοχαστές διατύπωσαν το ρητό περί ηθικής διαγωγής «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς», προκειμένου να προτρέψουν και να διαφωτίσουν τους ανθρώπους, έτσι ώστε κάθε φορά που υφίστανται οποιαδήποτε άδικη μεταχείριση ή διάκριση, προσβολές, ή ακόμη και όταν κακοποιούνται ή ποδοπατούνται, και ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλος είναι ο πνευματικός ή σωματικός τους πόνος, να μη σκέφτονται πρώτα τα αντίποινα, αλλά αυτό το κλασικό απόφθεγμα περί ηθικότητας «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς». Αυτό τους κάνει να αποδέχονται ασυνείδητα τους περιορισμούς αυτών των ρητών περί ηθικής διαγωγής στην παραδοσιακή κουλτούρα, περιορίζοντας έτσι αποτελεσματικά τις σκέψεις και τη συμπεριφορά τους και εξαλείφοντας το μίσος που τρέφουν προς τους άλλους, προς το κράτος και προς την κοινωνία. Όταν εξαλειφθεί αυτή η εχθρότητα και η οργή που διαθέτει αναγκαστικά η ανθρώπινη φύση και αυτές οι ενστικτώδεις σκέψεις υπεράσπισης της αξιοπρέπειας, θα μειωθούν σε σημαντικό βαθμό οι μάχες και οι βεντέτες μεταξύ των ανθρώπων σε αυτήν την κοινωνία; (Ναι.) Για παράδειγμα, κάποιοι λένε: «Ας το λήξουμε εδώ. Ο συμβιβασμός θα οδηγήσει στην ευκολότερη επίλυση μιας διαμάχης. Λέγεται ότι “Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς”. Είχε τους λόγους του για να σκοτώσει την οικογένειά μου. Για να δημιουργηθεί μια διαμάχη χρειάζονται δύο, και οι δύο πλευρές προσκολλώνται στη δική τους λογική. Εξάλλου, η οικογένειά μου έχει πεθάνει εδώ και χρόνια, ποιος ο λόγος να ανασύρω το θέμα ξανά; Να είσαι επιεικής όποτε μπορείς —οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν να είναι μεγαλόψυχοι για να μπορέσουν να αφήσουν το μίσος τους, και μόνο όταν αφήσουν το μίσος τους μπορούν να είναι ευτυχισμένοι στη ζωή». Υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που λένε: «Περασμένα ξεχασμένα. Αν δεν κρατά μικροπρεπείς κακίες εναντίον μου ή δεν με αντιμετωπίζει με εχθρότητα όπως πριν, τότε ούτε εγώ θα διαπληκτιστώ μαζί του και απλώς θα γυρίσουμε μια νέα σελίδα. Όπως λέει και το ρητό: “Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς”». Αν αυτοί οι άνθρωποι, όποιοι κι αν είναι, ξαφνικά συγκρατούνται ακριβώς τη στιγμή που είναι έτοιμοι να επιβάλουν αντίποινα, τότε τα λόγια τους, οι πράξεις τους και η θεωρητική τους βάση δεν πηγάζουν ουσιαστικά από την επιρροή ιδεών και απόψεων όπως «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς»; (Ναι.) Κάποιοι άλλοι πάλι λένε: «Γιατί τόσες διαφωνίες; Ωραίο υπόδειγμα ανθρώπου είσαι, δεν μπορείς να αφήσεις να περάσει ούτε ένα τόσο ασήμαντο θέμα! Η καρδιά κάποιων σπουδαίων ανδρών είναι τόσο μεγάλη, που χωράει ολόκληρο πλοίο μέσα της. Τουλάχιστον, κάνε χώρο για λίγη γενναιοδωρία! Δεν θα έπρεπε οι άνθρωποι να είναι λίγο μεγαλόψυχοι στη ζωή; Κάνε ένα βήμα πίσω και δες την ευρύτερη εικόνα, αντί να κρατάς μικροπρεπείς κακίες. Όλες αυτές οι διαρκείς αντιπαραθέσεις είναι γελοίες». Αυτά τα ρητά και οι ιδέες εμπεριέχουν ένα είδος ανθρώπινης στάσης απέναντι στα εγκόσμια ζητήματα, μιας στάσης που προέρχεται απλώς από το «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς» και άλλα παρόμοια ρητά από κλασικά αποφθέγματα περί ηθικότητας. Οι άνθρωποι διαποτίζονται και επηρεάζονται από αυτά τα ρητά και αισθάνονται ότι αυτά παίζουν κάποιο ρόλο στην προτροπή και τη διαφώτιση των ανθρώπων, οπότε θεωρούν αυτά τα λόγια ως ορθά και σωστά πράγματα.

Γιατί μπορούν οι άνθρωποι να αφήσουν το μίσος; Ποιοι είναι οι κύριοι λόγοι; Από τη μία πλευρά, επηρεάζονται από αυτό το ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή: «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς». Από την άλλη, τους ανησυχεί η σκέψη ότι αν κρατούν μικροπρεπείς κακίες, μισούν συνεχώς τους ανθρώπους και δεν είναι ανεκτικοί απέναντι στους άλλους, δεν θα μπορέσουν να εδραιωθούν στην κοινωνία, θα καταδικαστούν από την κοινή γνώμη και οι άλλοι θα τους χλευάσουν, οπότε πρέπει απρόθυμα και χωρίς τη θέλησή τους να καταπίνουν τον θυμό τους. Από τη μία, εξετάζοντας το ανθρώπινο ένστικτο, οι άνθρωποι που ζουν σε αυτόν τον κόσμο δεν μπορούν να υπομείνουν όλη αυτήν την καταπίεση, τον ανούσιο πόνο και την άδικη μεταχείριση. Δηλαδή, δεν ταιριάζει στην ανθρώπινη φύση των ανθρώπων να είναι σε θέση να υπομείνουν αυτά τα πράγματα. Ως εκ τούτου, είναι άδικο και απάνθρωπο να τίθεται στον οποιονδήποτε η απαίτηση: «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς». Από την άλλη, είναι προφανές ότι τέτοιες ιδέες και απόψεις επηρεάζουν ή διαστρεβλώνουν επίσης τις απόψεις και τις οπτικές των ανθρώπων πάνω σε αυτά τα θέματα, με αποτέλεσμα να μην είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν σωστά αυτά τα θέματα και αντ’ αυτού να θεωρούν ρητά όπως «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς» ως σωστά και θετικά πράγματα. Όταν οι άνθρωποι υφίστανται άδικη μεταχείριση, προκειμένου να αποφύγουν την καταδίκη της κοινής γνώμης, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να καταπνίξουν τις προσβολές και την άνιση μεταχείριση που έχουν υποστεί και να περιμένουν την ευκαιρία να αντεκδικηθούν. Παρόλο που φωναχτά λένε όμορφα πράγματα όπως «“Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς”. Δεν πειράζει, δεν έχει νόημα να αντεκδικηθώ, περασμένα ξεχασμένα», το ανθρώπινο ένστικτο τους εμποδίζει να ξεχάσουν ποτέ τη ζημιά που τους προκάλεσε αυτό το περιστατικό, δηλαδή, η ζημιά που προκλήθηκε στο σώμα και το μυαλό τους δεν μπορεί ποτέ να σβηστεί ή να ξεθωριάσει. Όταν οι άνθρωποι λένε: «Ξέχνα το μίσος, αυτό το θέμα έχει τελειώσει, περασμένα ξεχασμένα», αυτό είναι απλώς ένα προσωπείο που διαμορφώνεται αποκλειστικά και μόνο από τον περιορισμό και την επιρροή ιδεών και απόψεων όπως: «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς». Βέβαια, οι άνθρωποι περιορίζονται επίσης από τέτοιες ιδέες και απόψεις, σε βαθμό που πιστεύουν ότι αν δεν καταφέρουν να τις κάνουν πράξη, αν δεν έχουν το μεγαλείο καρδιάς ή τη γενναιοδωρία να είναι επιεικείς όποτε μπορούν, τότε όλοι θα τους περιφρονούν και θα τους καταδικάζουν και θα γίνονται ακόμη περισσότερες διακρίσεις εις βάρος τους στην κοινωνία ή στην κοινότητά τους. Τι συνέπειες έχει η διάκριση εις βάρος κάποιου; Όταν έρχεσαι σε επαφή με άλλους ανθρώπους και κάνεις τις δουλειές σου, οι άνθρωποι θα λένε: «Αυτός εδώ είναι στενόμυαλος και εκδικητικός. Να προσέχετε όταν συναλλάσσεστε μαζί του!» Ουσιαστικά μετατρέπεται σε ένα επιπλέον εμπόδιο όταν κάνεις τις δουλειές σου μέσα στην κοινότητα. Γιατί υπάρχει αυτό το επιπλέον εμπόδιο; Επειδή η κοινωνία στο σύνολό της επηρεάζεται από ιδέες και απόψεις όπως: «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς». Τα ήθη της κοινωνίας ως σύνολο σέβονται ένα τέτοιο σκεπτικό, και ολόκληρη η κοινωνία περιορίζεται, επηρεάζεται και ελέγχεται από αυτό, οπότε αν δεν μπορείς να το κάνεις πράξη, θα είναι δύσκολο να εδραιωθείς στην κοινωνία και να επιβιώσεις μέσα στην κοινότητά σου. Ως εκ τούτου, ορισμένοι άνθρωποι δεν έχουν άλλη επιλογή από το να υποταχθούν σε αυτά τα κοινωνικά ήθη και να ακολουθήσουν ρητά και απόψεις όπως «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς», ζώντας θλιβερές ζωές. Υπό το πρίσμα αυτών των φαινομένων, δεν είχαν αυτοί οι λεγόμενοι ηθικολόγοι ορισμένους στόχους και προθέσεις όταν διατύπωσαν αυτά τα ρητά σχετικά με τις ηθικές ιδέες και απόψεις; Το έκαναν για να μπορέσουν οι άνθρωποι να ζήσουν πιο ελεύθερα, και το σώμα, ο νους και το πνεύμα τους να είναι πιο απελευθερωμένα; Ή μήπως το έκαναν για να μπορέσουν οι άνθρωποι να ζήσουν πιο ευτυχισμένες ζωές; Προφανώς όχι. Αυτά τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή δεν εξυπηρετούν καθόλου τις ανάγκες της κανονικής ανθρώπινης φύσης των ανθρώπων, και κυρίως δεν διατυπώθηκαν για να μπορέσουν οι άνθρωποι να βιώσουν την κανονική ανθρώπινη φύση. Αντίθετα, εξυπηρετούν αποκλειστικά τη φιλοδοξία της άρχουσας τάξης να ελέγξει τον λαό και να σταθεροποιήσει τη δική της εξουσία. Εξυπηρετούν την άρχουσα τάξη και διατυπώθηκαν ώστε η άρχουσα τάξη να μπορεί να διατηρεί την κοινωνική τάξη και τα κοινωνικά ήθη υπό έλεγχο, χρησιμοποιώντας αυτά τα πράγματα για να περιορίζει κάθε άνθρωπο, κάθε οικογένεια, κάθε άτομο, κάθε κοινότητα, κάθε ομάδα και την κοινωνία που σχηματίζουν όλες οι διάφορες ομάδες. Σε τέτοιες κοινωνίες, υπό την κατήχηση, την επιρροή και την ενστάλαξη τέτοιων ηθικών ιδεών και απόψεων, αναδύονται και διαμορφώνονται οι κυρίαρχες ηθικές ιδέες και απόψεις της κοινωνίας. Αυτή η διαμόρφωση της κοινωνικής ηθικότητας και των κοινωνικών ηθών δεν ευνοεί περισσότερο την επιβίωση της ανθρώπινης φυλής, ούτε ευνοεί περισσότερο την πρόοδο και τον εξαγνισμό της ανθρώπινης σκέψης, ούτε ευνοεί περισσότερο τη βελτίωση της ανθρώπινης φύσης. Αντιθέτως, λόγω της ανάδυσης αυτών των ηθικών ιδεών και απόψεων, η ανθρώπινη σκέψη περιορίζεται σε ένα ελεγχόμενο εύρος. Έτσι, ποιος ωφελείται τελικά; Η ανθρώπινη φυλή; Ή η άρχουσα τάξη; (Η άρχουσα τάξη.) Σωστά, η άρχουσα τάξη είναι αυτή που ωφελείται τελικά. Με αυτές τις ηθικές γραφές ως βάση της σκέψης και της ηθικής διαγωγής τους, οι άνθρωποι είναι πιο εύκολο να κυβερνηθούν, είναι πιο πιθανό να είναι υπάκουοι πολίτες, είναι πιο εύκολο να χειραγωγηθούν, κυβερνώνται πιο εύκολα από τα διάφορα ρητά των ηθικών γραφών σε ό,τι κάνουν, και κυβερνώνται πιο εύκολα από τα κοινωνικά συστήματα, την κοινωνική ηθικότητα, τα κοινωνικά ήθη και την κοινή γνώμη. Με αυτόν τον τρόπο, σε κάποιον βαθμό, οι άνθρωποι που υπάγονται στα ίδια κοινωνικά συστήματα, στο ίδιο ηθικό περιβάλλον και στα ίδια κοινωνικά ήθη έχουν κατά βάση ομόφωνες ιδέες και απόψεις και μια ομόφωνη βάση για το πώς θα πρέπει να συμπεριφέρονται, επειδή οι ιδέες και οι απόψεις τους έχουν υποστεί επεξεργασία και τυποποίηση από αυτούς τους λεγόμενους ηθικολόγους, στοχαστές και διδασκάλους. Τι σημαίνει η λέξη «ομόφωνος»; Σημαίνει ότι όλοι όσοι κυβερνώνται —συμπεριλαμβανομένων των σκέψεων και της κανονικής ανθρώπινης φύσης τους— έχουν αφομοιωθεί και περιοριστεί από αυτά τα λόγια των ηθικών γραφών. Οι σκέψεις των ανθρώπων περιορίζονται, και παράλληλα περιορίζονται επίσης το στόμα και το μυαλό τους. Όλοι αναγκάζονται να αποδεχτούν αυτές τις ηθικές ιδέες και απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας, χρησιμοποιώντας τες αφενός για να κρίνουν και να περιορίσουν τη δική τους συμπεριφορά και αφετέρου για να κρίνουν τους άλλους και αυτήν την κοινωνία. Φυσικά, την ίδια στιγμή, ελέγχονται επίσης από την κοινή γνώμη, η οποία επικεντρώνεται σε αυτά τα ρητά των ηθικών γραφών. Αν θεωρείς ότι ο τρόπος με τον οποίο ενεργείς αντιτίθεται στο ρητό «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς», νιώθεις μεγάλη αναστάτωση και ανησυχία, και αντιλαμβάνεσαι γρήγορα το εξής: «Αν δεν καταφέρω να είμαι επιεικής όποτε μπορώ, αν είμαι τόσο μικροπρεπής και στενόμυαλος σαν κάποιος ανθρωπάκος που φορά παρωπίδες, και δεν μπορώ να αφήσω ούτε το παραμικρό μίσος, αλλά το κουβαλάω συνέχεια μαζί μου, θα με χλευάζουν; Θα γίνουν διακρίσεις εις βάρος μου από συναδέλφους και φίλους;» Έτσι, πρέπει να προσποιηθείς ότι είσαι ιδιαίτερα μεγαλόψυχος. Αν οι άνθρωποι έχουν αυτές τις συμπεριφορές, σημαίνει αυτό ότι ελέγχονται από την κοινή γνώμη; (Ναι.) Αντικειμενικά μιλώντας, βαθιά μέσα στην καρδιά σου υπάρχουν αόρατα δεσμά, δηλαδή η κοινή γνώμη και η καταδίκη ολόκληρης της κοινωνίας είναι σαν αόρατα δεσμά για σένα. Για παράδειγμα, ορισμένοι άνθρωποι γνωρίζουν ότι είναι καλό να πιστεύουν στον Θεό και ότι πιστεύοντας στον Θεό μπορούν να αποκτήσουν σωτηρία και ότι το να πιστεύεις στον Θεό σημαίνει να βαδίζεις στο σωστό μονοπάτι και να μην κάνεις κακά πράγματα, αλλά όταν πιστεύουν για πρώτη φορά στον Θεό, δεν τολμούν να μιλήσουν ανοιχτά γι’ αυτό ή να παραδεχτούν την πίστη τους, ακόμη και σε σημείο που δεν τολμούν να διαδώσουν το ευαγγέλιο. Γιατί δεν τολμούν να είναι ανοιχτοί γι’ αυτό και να το πουν στους άλλους; Μήπως επειδή επηρεάζονται από το γενικότερο περιβάλλον; (Ναι.) Ποιες είναι, λοιπόν, οι επιδράσεις και οι περιορισμοί που έχει αυτό το γενικότερο περιβάλλον πάνω σου; Γιατί δεν τολμάς να παραδεχτείς ότι πιστεύεις στον Θεό; Γιατί δεν τολμάς ούτε καν να διαδώσεις το ευαγγέλιο; Πέρα από κάποιες ειδικές περιπτώσεις, όπως οι αυταρχικές χώρες, όπου οι άνθρωποι της πίστης διώκονται, ένας άλλος λόγος είναι ότι τα διάφορα ρητά που προέρχονται από την κοινή γνώμη είναι υπερβολικά για να τα αντέξεις. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι λένε ότι από τη στιγμή που αρχίζεις να πιστεύεις στη θρησκεία, δεν νοιάζεσαι για την οικογένειά σου· κάποιοι άνθρωποι σε δαιμονοποιούν, λέγοντας ότι οι πιστοί στη θρησκεία θέλουν να γίνουν αθάνατοι και ότι αποκόπτονται από την κοινωνία· άλλοι λένε ότι οι πιστοί αντέχουν χωρίς φαγητό και ύπνο για μέρες και δεν αισθάνονται κουρασμένοι· και άλλοι πάλι λένε ακόμα χειρότερα πράγματα. Ο λόγος για τον οποίο αρχικά δεν τολμούσες να παραδεχτείς ότι πιστεύεις στον Θεό δεν ήταν επειδή επηρεαζόσουν από αυτές τις απόψεις; Έχουν επίδραση πάνω σου αυτές οι απόψεις μέσα στο γενικότερο κοινωνικό περιβάλλον; (Ναι.) Σε κάποιο βαθμό, επηρεάζουν τη διάθεσή σου και θίγουν την υπερηφάνειά σου, γι’ αυτό και δεν τολμάς να παραδεχτείς ανοιχτά ότι πιστεύεις στον Θεό. Επειδή αυτή η κοινωνία δεν είναι φιλική και είναι εχθρική προς τους ανθρώπους της πίστης και εκείνους που πιστεύουν στον Θεό, και ορισμένοι άνθρωποι εκστομίζουν ακόμη και άθλιες προσβολές και συκοφαντικά σχόλια που είναι υπερβολικά για να τα αντέξεις, δεν τολμάς να παραδεχτείς ανοιχτά ότι πιστεύεις στον Θεό και πρέπει να πηγαίνεις κρυφά σε συναθροίσεις, σαν τον κλέφτη. Φοβάσαι ότι οι άλλοι θα πουν συκοφαντικά πράγματα αν το μάθουν, οπότε το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να καταπιέζεις την αγανάκτησή σου. Με αυτόν τον τρόπο, έχεις υπομείνει σιωπηλά μεγάλη οδύνη, αλλά το να υπομένεις όλη αυτήν την οδύνη είναι πολύ εποικοδομητικό και έχεις αποκτήσει σαφή εικόνα για πολλά πράγματα και έχεις κατανοήσει κάποιες αλήθειες.

Μόλις τώρα συναναστραφήκαμε εκτενώς πάνω σε αυτό το ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή: «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς». Από την οπτική της ανθρώπινης φύσης, το ρητό αυτό προσδιορίζει την ελάχιστη ηθική διαγωγή που θα πρέπει να διαθέτει κανείς όσον αφορά τη γενναιοδωρία και την ευρύτητα του πνεύματος. Είναι γεγονός ότι, υπό το πρίσμα της ζημίας και των επιπτώσεων στα ανθρώπινα δικαιώματα, την αξιοπρέπεια, την ακεραιότητα και την ανθρώπινη φύση των ανθρώπων, το να χρησιμοποιεί κανείς μόνο το εν λόγω ρητό «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς», το οποίο μοιάζει με την ορολογία των ληστών και των κακοποιών του υποκόσμου, για να παρηγορήσει και να περιορίσει τους ανθρώπους, αποτελεί μεγάλη προσβολή για τους ανθρώπους με συνείδηση και σύνεση και είναι απάνθρωπο και ανήθικο. Η κανονική ανθρώπινη φύση διαθέτει εγγενώς χαρά, θυμό, θλίψη και ευτυχία. Δεν θα πω περισσότερα για τη χαρά, τη θλίψη και την ευτυχία. Ο θυμός είναι επίσης ένα συναίσθημα που διαθέτει η κανονική ανθρώπινη φύση. Υπό ποιες συνθήκες αναδύεται και εκδηλώνεται κανονικά ο θυμός; Όταν εκδηλώνεται η οργή της κανονικής ανθρώπινης φύσης —δηλαδή, όταν η ακεραιότητα, η αξιοπρέπεια, τα συμφέροντα, το πνεύμα και ο νους των ανθρώπων πληγώνονται, καταπατούνται και προσβάλλονται, τότε εκείνοι φυσικά και ενστικτωδώς θυμώνουν, κι έτσι αναδύεται αγανάκτηση ή ακόμη και μίσος— αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αναδύεται ο θυμός και αυτή είναι η συγκεκριμένη εκδήλωσή του. Μερικοί άνθρωποι θυμώνουν χωρίς λόγο. Ένα ασήμαντο θέμα μπορεί να προκαλέσει την οργή τους, ή αν κάποιος πει κατά λάθος κάτι που τους πληγώσει, αυτό μπορεί να τους οδηγήσει σε μια ακραία έκρηξη θυμού. Είναι πολύ οξύθυμοι, έτσι δεν είναι; Κανένα από αυτά τα πράγματα δεν σχετίζεται με το πνεύμα, την ακεραιότητα, την αξιοπρέπεια, τα ανθρώπινα δικαιώματά τους ή τον πνευματικό τους κόσμο, ωστόσο μπορούν να εκραγούν με το παραμικρό, πράγμα που μπορεί να οφείλεται στο ότι είναι τόσο οξύθυμοι. Δεν είναι φυσιολογικό να εκδηλώνετε συναισθήματα οργής για τα πάντα. Αυτό που εξετάζουμε εδώ είναι η αγανάκτηση, ο θυμός, η οργή και το μίσος που εκδηλώνει η κανονική ανθρώπινη φύση. Αυτές είναι μερικές από τις ενστικτώδεις αντιδράσεις των ανθρώπων. Όταν η ακεραιότητα, η αξιοπρέπεια, τα ανθρώπινα δικαιώματα και το πνεύμα ενός ατόμου καταπατούνται, προσβάλλονται ή θίγονται, το άτομο αυτό αγανακτεί. Αυτή η αγανάκτηση δεν είναι ένα στιγμιαίο ξέσπασμα θυμού ούτε ένα στιγμιαίο συναίσθημα, αλλά μάλλον είναι μια κανονική ανθρώπινη αντίδραση κάθε φορά που η ακεραιότητα, η αξιοπρέπεια και το πνεύμα ενός ατόμου υφίστανται πλήγμα. Εφόσον πρόκειται για μια κανονική ανθρώπινη αντίδραση, μπορούμε να πούμε ότι αυτή η αντίδραση είναι δικαιολογημένη και λογική, άρα δεν αποτελεί έγκλημα και δεν χρειάζεται να περιοριστεί. Όσον αφορά τα προβλήματα που πληγώνουν τους ανθρώπους σε αυτόν τον βαθμό, θα πρέπει να επιλύονται και να αντιμετωπίζονται δίκαια. Εάν το ζήτημα δεν μπορεί να επιλυθεί λογικά ή να αντιμετωπιστεί δίκαια και οι άνθρωποι αναμένεται αδικαιολόγητα να κάνουν πράξη το ρητό «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς», αυτό είναι ανήθικο και απάνθρωπο για το θύμα και είναι κάτι που οι άνθρωποι θα πρέπει να γνωρίζουν.

Ποια σημεία έχουμε συζητήσει όσον αφορά το ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς»; Ας συνοψίσουμε. Η ουσία αυτού του ρητού είναι η ίδια με εκείνη άλλων ρητών σχετικά με την ηθική διαγωγή. Όλα αυτά εξυπηρετούν την άρχουσα τάξη και τα κοινωνικά ήθη —δεν διατυπώνονται ξεκινώντας από την οπτική της ανθρώπινης φύσης. Το να πούμε ότι αυτές οι ηθικές γραφές εξυπηρετούν την άρχουσα τάξη και τα κοινωνικά ήθη μπορεί να ξεπερνά κάπως το εύρος αυτού που θα πρέπει να κατανοήσετε και να είστε σε θέση να επιτύχετε μέσω της πίστης σας στον Θεό, αν και είναι κάπως εφικτό για όσους γνωρίζουν λίγα πράγματα για την πολιτική, τις κοινωνικές επιστήμες και την ανθρώπινη σκέψη. Από την οπτική γωνία της ανθρώπινης φύσης, δηλαδή από τη δική σου οπτική, πώς θα πρέπει να αντιμετωπίσεις αυτά τα πράγματα; Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι είχες στο παρελθόν συλληφθεί, φυλακιστεί και βασανιστεί λόγω της πίστης σου. Για αρκετές ημέρες και νύχτες ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας δεν σε άφηνε να κοιμηθείς και σε βασάνιζε σχεδόν μέχρι θανάτου. Ανεξάρτητα από το αν είσαι άνδρας ή γυναίκα, το σώμα και το μυαλό σου υπέστησαν κάθε είδους κακοποιήσεις και βασανιστήρια, και επίσης προσβλήθηκες, χλευάστηκες και δέχτηκες επίθεση από αυτούς τους διαβόλους οι οποίοι χρησιμοποιούσαν κάθε είδους αισχρή και βλάσφημη γλώσσα. Αφού υπέστης αυτό το μαρτύριο, τι νιώθεις απέναντι σε αυτήν τη χώρα και αυτήν την κυβέρνηση; (Μίσος.) Αυτό γεννά μίσος, μίσος προς αυτό το κοινωνικό σύστημα, μίσος προς αυτό το κυβερνών κόμμα και μίσος προς αυτήν τη χώρα. Παλιά ένιωθες ένα τεράστιο αίσθημα σεβασμού κάθε φορά που έβλεπες την κρατική αστυνομία, αλλά αφότου υποβλήθηκες στις διώξεις, τα βασανιστήρια και την ατίμασή τους, αυτό το πρώην αίσθημα σεβασμού εξαφανίστηκε και η καρδιά σου πλημμύρισε από μια λέξη —μίσος. Μίσος για την έλλειψη ανθρώπινης φύσης από την πλευρά τους, μίσος για την απροκάλυπτη αδίστακτη συμπεριφορά τους και μίσος για το γεγονός ότι συμπεριφέρονται σαν ζώα και σαν τον διάβολο Σατανά. Παρόλο που έχεις υποφέρει πολύ από τα βασανιστήρια, τις ατιμάσεις και τις προσβολές της κρατικής αστυνομίας, έχεις δει το αληθινό τους πρόσωπο και έχεις δει ότι όλοι τους είναι θηρία με ανθρώπινο δέρμα και διάβολοι που μισούν την αλήθεια και μισούν τον Θεό, γι’ αυτό και έχεις πλημμυρίσει μίσος απέναντί τους. Αυτό δεν είναι προσωπικό μίσος ή προσωπική κακία· προκύπτει από το γεγονός ότι είδες ξεκάθαρα την κακή τους ουσία. Δεν είναι κάτι που έχεις φανταστεί, συμπεράνει ή αποφασίσει, αλλά όλες αυτές οι αναμνήσεις που έχεις από αυτούς να σε προσβάλλουν, να σε ατιμάζουν και να σε καταδιώκουν —συμπεριλαμβανομένης κάθε συμπεριφοράς, πράξης και λέξης τους— που γεμίζουν την καρδιά σου με μίσος. Είναι αυτό φυσιολογικό; (Ναι.) Αφού έχεις πλημμυρίσει από μίσος, αν κάποιος σου πει: «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς. Μη ζεις μες στο μίσος. Η εξάλειψη του μίσους είναι ο καλύτερος τρόπος για να το αντιμετωπίσεις», πώς θα αισθανόσουν στο άκουσμα αυτού; (Αηδία.) Τι άλλο θα μπορούσες να αισθανθείς εκτός από αηδία; Πείτε Μου λοιπόν, είναι δυνατόν να εξαλειφθεί αυτό το μίσος; (Όχι.) Δεν μπορεί να εξαλειφθεί. Πώς μπορεί να εξαλειφθεί το αδιάλλακτο μίσος; Αν κάποιος χρησιμοποιούσε το ρητό «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς» για να σε πείσει να αφήσεις το μίσος σου, θα μπορούσες να το αφήσεις; Πώς θα αντιδρούσες; Η πρώτη σου αντίδραση θα ήταν: «Αυτό το “Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς” είναι μια ψευδής ανοησία, είναι ανεύθυνα σχόλια από αδρανείς θεατές! Αυτοί οι άνθρωποι που διαδίδουν τις ιδέες και τις απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας διώκουν καθημερινά χριστιανούς και καλούς ανθρώπους —περιορίζονται και επηρεάζονται από αυτά τα λόγια; Δεν θα σταματήσουν μέχρι να απομακρύνουν ή να εξοντώσουν και τον τελευταίο! Είναι ο διάβολος Σατανάς μεταμφιεσμένος. Βιαιοπραγούν εναντίον των ανθρώπων όσο είναι ακόμα ζωντανοί, και μόλις πεθάνουν, λένε μερικά λόγια συμπόνιας για να παραπλανήσουν τους άλλους. Δεν είναι αυτό φοβερά μοχθηρό;» Έτσι δεν θα αντιδρούσες; Έτσι δεν θα ένιωθες; (Ναι.) Σίγουρα θα ένιωθες έτσι, θα μισούσες όποιον προσπαθούσε να σε πείσει, σε σημείο που θα ήθελες ακόμη και να τον καταραστείς. Αλλά κάποιοι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν. Λένε: «Γιατί το κάνεις αυτό; Δεν εκφράζει αυτό μίσος; Δεν είναι κακόβουλο;» Αυτά είναι ανεύθυνα σχόλια από αδρανείς θεατές. Θα απαντούσες απότομα: «Είμαι άνθρωπος, έχω αξιοπρέπεια και ακεραιότητα, αλλά δεν μου φέρθηκαν σαν άνθρωπο. Αντιθέτως, μου φέρθηκαν σαν ζώο ή θηρίο, προσβάλλοντας σε μεγάλο βαθμό την ακεραιότητα και την αξιοπρέπειά μου. Αυτοί δεν είναι οι κακόβουλοι; Αποδέχεσαι σιωπηρά την κακοβουλία τους, όμως όταν αντιστεκόμαστε και τους μισούμε, μας καταδικάζεις γι’ αυτό. Τι σε κάνει λοιπόν αυτό; Εσύ δεν είσαι ο μοχθηρός; Δεν μας φέρονται σαν ανθρώπινα όντα, μας βασανίζουν, αλλά εσύ εξακολουθείς να μας λες να διατηρούμε την ανθρώπινη ηθική διαγωγή και να ανταποδίδουμε το κακό με το καλό. Δεν λες απλώς ανοησίες; Είναι η ανθρώπινη φύση σου κανονική; Είσαι απατεώνας και υποκριτής. Όχι μόνο είσαι εξαιρετικά κακόβουλος, αλλά και μοχθηρός και ξεδιάντροπος!» Έτσι, αν κάποιος σε παρηγορούσε λέγοντας «Ξέχνα το, τελείωσε, μην κρατάς κακίες. Αν είσαι πάντα τόσο μικροπρεπής, εσύ θα πληγωθείς στο τέλος. Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν να αφήνουν το μίσος και να ασκούνται στο να είναι επιεικείς όποτε μπορούν», τι θα σκεφτόσουν γι’ αυτό; Δεν θα σκεφτόσουν: «Όλη αυτή η παραδοσιακή κινεζική κουλτούρα είναι απλώς ένα εργαλείο που χρησιμοποιείται από την άρχουσα τάξη για να εξαπατά και να ελέγχει τους ανθρώπους. Οι ίδιοι δεν περιορίζονται ποτέ από αυτές τις ιδέες και τις απόψεις, αλλά εξαπατούν και βλάπτουν βάναυσα τους ανθρώπους κάθε μέρα. Είμαι ένα άτομο με αξιοπρέπεια και ακεραιότητα με το οποίο έπαιξαν και το οποίο κακοποίησαν χωρίς λόγο σαν ζώο ή θηρίο. Υπέστην τόσες προσβολές και εξευτελισμούς μπροστά τους, και με βασάνισαν και μου στέρησαν την αξιοπρέπεια και την ακεραιότητά μου, ώστε να μη μοιάζω καν με άνθρωπο. Και παρόλα αυτά εσύ μιλάς για ηθικότητα; Ποιος είσαι εσύ που λες τέτοια βαρύγδουπα πράγματα; Δεν μου αρκεί που ταπεινώθηκα μια φορά, θες να με ταπεινώσουν ξανά; Δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσω αυτό το μίσος!» Είναι αυτή εκδήλωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης; (Ναι.) Αυτή είναι εκδήλωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Αυτό δεν είναι εκδήλωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης, είναι υποκίνηση μίσους». Σε αυτήν την περίπτωση, ποιος προκάλεσε τη συμπεριφορά και το μίσος αυτού του ατόμου; Ξέρεις; Αν δεν είχε διωχθεί βάναυσα από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, θα συμπεριφερόταν έτσι; Υπέστη διωγμό και απλώς λέει την άποψή του —πώς είναι αυτό υποκίνηση μίσους; Τα σατανικά καθεστώτα διώκουν ανθρώπους με αυτόν τον τρόπο, και παρόλα αυτά δεν τους επιτρέπουν να λένε την άποψή τους; Ο Σατανάς διώκει τους ανθρώπους και όμως θέλει να κρατήσει το στόμα τους κλειστό. Δεν τους επιτρέπει να μισούν ή να αντιστέκονται. Τι είδους λογική είναι αυτή; Δεν θα πρέπει οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση να εναντιώνονται στην καταπίεση και την εκμετάλλευση; Θα πρέπει απλώς να υποτάσσονται πειθήνια; Ο Σατανάς διαφθείρει και βλάπτει την ανθρωπότητα εδώ και χιλιάδες χρόνια. Μόλις οι πιστοί κατανοήσουν την αλήθεια, θα πρέπει να αφυπνιστούν, να αντισταθούν στον Σατανά, να τον εκθέσουν, να τον μισήσουν και να τον απαρνηθούν. Αυτή είναι η κανονική ανθρώπινη φύση, και έχει οριστεί από τον Ουρανό και αναγνωριστεί από τη γη. Αυτή είναι η καλή και δίκαιη πράξη για την οποία θα πρέπει να είναι ικανή η κανονική ανθρώπινη φύση, και επαινείται από τον Θεό.

Από όποια οπτική γωνία και αν το δει κανείς, το ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή, «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς», είναι πολύ απάνθρωπο και αηδιαστικό. Λέει στους ανθρώπους της κυβερνώμενης τάξης να μην αντιστέκονται σε οποιαδήποτε άδικη μεταχείριση —ανεξάρτητα από τις επιθέσεις, τον εξευτελισμό ή τους τραυματισμούς που υφίστανται ως προς την ακεραιότητα, την αξιοπρέπεια και τα ανθρώπινα δικαιώματά τους— αλλά αντίθετα να υποτάσσονται πειθήνια σε αυτήν. Δεν θα πρέπει να παίρνουν εκδίκηση ούτε να σκέφτονται πράγματα που εκφράζουν μίσος, πόσο μάλλον αντίποινα, αλλά πρέπει να φροντίζουν να είναι επιεικείς όποτε μπορούν. Δεν είναι αυτό απάνθρωπο; Προφανώς είναι απάνθρωπο. Δεδομένου ότι η κυβερνώμενη τάξη —οι συνηθισμένοι άνθρωποι— απαιτείται να τα κάνουν όλα αυτά και να φέρονται με αυτού του είδους την ηθική διαγωγή, δεν θα έπρεπε η ηθική διαγωγή της άρχουσας τάξης να είναι υψηλότερη από αυτήν την απαίτηση; Πρόκειται για κάτι που θα έπρεπε να είναι ακόμη περισσότερο υποχρεωμένη να κάνει η άρχουσα τάξη; Το έχει κάνει; Θα μπορούσε να το κάνει; Χρησιμοποίησε αυτό το ρητό ώστε τα μέλη της να περιορίσουν και να μετρήσουν τον εαυτό τους; Εφάρμοσε αυτό το ρητό ως προς πώς μεταχειρίζεται τον λαό της, τον λαό που κυβερνάει; (Όχι.) Δεν το έκανε ποτέ αυτό. Λέει μόνο στον λαό της να μην αντιμετωπίζει αυτήν την κοινωνία, αυτήν τη χώρα ή την άρχουσα τάξη με εχθρότητα και ότι, ανεξάρτητα από την άδικη μεταχείριση που υφίσταται στην κοινωνία ή στην κοινότητά του, και ανεξάρτητα από το πόσο υποφέρει σωματικά, ψυχικά και πνευματικά, πρέπει να μάθει να είναι επιεικής όποτε μπορεί. Αντίθετα, αν οι συνηθισμένοι άνθρωποι —οι κοινοί θνητοί στα μάτια της— της πουν «όχι» ή έχουν οποιαδήποτε διαφορετική γνώμη και φωνή σχετικά με το καθεστώς, την κυριαρχία και την εξουσία της άρχουσας τάξης, θα τους επιβληθεί αυστηρή διοίκηση, και μάλιστα αυστηρή τιμωρία. Είναι αυτή η ηθική διαγωγή που θα πρέπει να έχει προς τους ανθρώπους η άρχουσα τάξη, η οποία υποστηρίζει το «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς»; Αν, μεταξύ των συνηθισμένων ανθρώπων της κυβερνώμενης τάξης, υπάρξει το παραμικρό πρόβλημα ή η παραμικρή μεταβολή, ή αν υπάρχει έστω και η παραμικρή αντίθεση στις σκέψεις των ανθρώπων, τότε αυτά θα καταπνιγούν εν τη γενέσει τους. Ελέγχει την καρδιά και τον νου των ανθρώπων και αναγκάζει τους ανθρώπους να υποταχθούν σε αυτήν χωρίς συμβιβασμούς. Είναι ακριβώς όπως στα εξής ρητά: «Όταν ο αυτοκράτορας διατάζει τους αξιωματούχους του να πεθάνουν, δεν έχουν άλλη επιλογή πέρα από τον θάνατο» και «Όλα τα εδάφη κάτω από τον ουρανό ανήκουν στον βασιλιά, όλοι οι άνθρωποι του κόσμου είναι υποτελείς του βασιλιά». Αυτό που προκύπτει είναι πως ό,τι κάνει ο κυβερνήτης είναι σωστό, και ο λαός θα πρέπει να εξαπατάται απ’ αυτόν, να ελέγχεται απ’ αυτόν, να προσβάλλεται απ’ αυτόν, να γίνεται παιχνίδι του, να καταπατάται απ’ αυτόν και στο τέλος να κατασπαράζεται απ’ αυτόν· και πως ό,τι κι αν κάνει η άρχουσα τάξη, είναι σωστό, και όσο οι άνθρωποι είναι ζωντανοί, πρέπει να είναι υπάκουοι πολίτες και να μη δείχνουν έλλειψη αφοσίωσης στον βασιλιά. Όσο κακός κι αν είναι ο βασιλιάς, όσο κακή κι αν είναι η διακυβέρνησή του, οι συνηθισμένοι άνθρωποι δεν πρέπει να λένε «όχι», δεν πρέπει να τρέφουν σκέψεις αντίστασης και πρέπει να υπακούν απόλυτα. Εφόσον «όλοι οι άνθρωποι του κόσμου είναι υποτελείς του βασιλιά», που σημαίνει ότι ο απλός λαός που κυβερνάται από τον βασιλιά είναι υποτελής του, τότε δεν θα έπρεπε ο βασιλιάς να αποτελεί παράδειγμα του ρητού «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς» απέναντι στον απλό λαό; Επειδή ο κοινός λαός είναι ανόητος, αδαής, απληροφόρητος και δεν κατανοεί τον νόμο, συχνά κάνει κάποια παράνομα και εγκληματικά πράγματα. Έτσι, δεν θα πρέπει ο βασιλιάς να είναι ο πρώτος από όλους που θα εφαρμόσει το ρητό «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς»; Να είναι τόσο επιεικής με τους συνηθισμένους ανθρώπους όσο και με τα ίδια του τα παιδιά —αυτό δεν θα πρέπει να κάνει ένας βασιλιάς; Δεν θα πρέπει, επίσης, ένας βασιλιάς να έχει τόση μεγαλοψυχία; (Ναι.) Θέτει, λοιπόν, αυτήν την απαίτηση στον εαυτό του; (Όχι.) Όταν οι βασιλείς διέταζαν την καταστολή των θρησκευτικών πεποιθήσεων, απαιτούσαν από τον εαυτό τους να τηρούν το ρητό «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς»; Όταν ο στρατός και η αστυνομία τους καταδίωκαν και βασάνιζαν βάναυσα τους χριστιανούς, ζήτησαν από την κυβέρνησή τους να τηρήσει το ρητό «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς»; Ποτέ δεν ζήτησαν από την κυβέρνησή τους ή το αστυνομικό τους σώμα να το κάνουν αυτό. Αντ’ αυτού, προέτρεπαν και ανάγκαζαν την κυβέρνηση και το αστυνομικό σώμα να καταστέλλουν αυστηρά τις θρησκευτικές πεποιθήσεις, και μάλιστα εξέδιδαν εντολές του τύπου «χτυπήστε τους μέχρι θανάτου χωρίς τιμωρία» και «καταστρέψτε τους χωρίς να βγάλετε άχνα», πράγμα που δείχνει ότι οι βασιλείς αυτού του κακού κόσμου είναι διάβολοι, είναι διαβολικοί βασιλείς, είναι ο Σατανάς. Επιτρέπουν μόνο στους αξιωματούχους να ανάβουν φωτιές, αλλά δεν επιτρέπουν στους ανθρώπους ούτε καν να ανάβουν λυχνάρια. Χρησιμοποιούν αυτά τα παραδοσιακά ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή για να συγκρατήσουν και να περιορίσουν τον λαό, από φόβο ότι ο λαός θα ξεσηκωθεί εναντίον τους. Ως εκ τούτου, η άρχουσα τάξη χρησιμοποιεί κάθε είδους ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή για να εξαπατήσει τους ανθρώπους. Έχει μόνο έναν σκοπό, το να περιορίσει και να δέσει χειροπόδαρα τους ανθρώπους, έτσι ώστε αυτοί να υποταχθούν στην κυριαρχία της, ενώ δεν ανέχεται καμιά αντίσταση. Χρησιμοποιεί αυτές τις θεωρίες σχετικά με την ηθική διαγωγή για να αποβλακώσει και να εξαπατήσει τους ανθρώπους, ξεγελώντας τους, ώστε να υποκύψουν και να γίνουν υπάκουοι πολίτες. Όσο κι αν η άρχουσα τάξη τη βγάζει καθαρή και καταπατά τους ανθρώπους, όσο κι αν καταπιέζει και εκμεταλλεύεται τους ανθρώπους, οι άνθρωποι μπορούν μόνο να υποταχθούν πειθήνια σε αυτήν και δεν μπορούν να αντισταθούν καθόλου. Ακόμα και όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με τον θάνατο, οι άνθρωποι μπορούν μόνο να επιλέξουν τη φυγή. Δεν μπορούν να αντισταθούν, ούτε καν να τολμήσουν να τρέφουν σκέψεις αντίστασης. Δεν μπορούν ούτε καν να κοιτάζουν τις τσάπες και τα δρεπάνια ή να τα έχουν δίπλα τους, ούτε καν να έχουν πάνω τους μαχαίρια και νυχοκόπτες, με σκοπό να δείξουν ότι είναι υπάκουοι πολίτες και ότι θα υποτάσσονται πάντα στην κυριαρχία του βασιλιά και θα είναι αφοσιωμένοι στον βασιλιά για πάντα. Πόσο μακριά θα πρέπει να φτάνει η αφοσίωσή τους; Κανείς δεν τολμά να πει: «Ως λαός, πρέπει να χρησιμοποιούμε τις ιδέες και τις απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας για να εποπτεύουμε και να περιορίζουμε τον βασιλιά μας», και κανείς δεν τολμά να προβάλει έστω και ελαφρώς αποκλίνουσες απόψεις όταν ανακαλύπτει ότι ο βασιλιάς διαπράττει κακό, διαφορετικά θα τον σκοτώσουν. Είναι αρκετά προφανές ότι ο κυβερνήτης θεωρεί τον εαυτό του όχι μόνο βασιλιά του λαού, αλλά και κυρίαρχο και ελεγκτή του λαού. Στην κινεζική ιστορία, αυτοί οι αυτοκράτορες αυτοαποκαλούνταν «Τιανζί». Ποια είναι η σημασία του όρου «Τιανζί»; Σημαίνει ο υιός του ουράνιου ουρανού, ή εν συντομία «ο Υιός του Ουρανού». Γιατί δεν αποκαλούσαν τους εαυτούς τους «ο Υιός της Γης»; Αν γεννήθηκαν στη γη, θα έπρεπε να είναι υιοί της γης, και αφού προφανώς γεννήθηκαν στη γη, γιατί να αυτοαποκαλούνται «ο Υιός του Ουρανού»; Ποιος ήταν ο σκοπός του να αυτοαποκαλούνται ο Υιός του Ουρανού; Μήπως επειδή ήθελαν να κοιτάζουν αφ’ υψηλού όλα τα έμβια όντα και αυτούς τους κοινούς θνητούς; Ο τρόπος διακυβέρνησής τους ήταν να ελέγχουν τους ανθρώπους με εξουσία και κύρος πάνω απ’ όλα. Δηλαδή, όταν αναλάμβαναν την εξουσία και γίνονταν αυτοκράτορες, δεν δίσταζαν να καθίσουν στο σβέρκο των ανθρώπων και οι άνθρωποι κινδύνευαν να εκτελεστούν αν έδειχναν την παραμικρή επιφυλακτικότητα. Έτσι προέκυψε ο τίτλος «ο Υιός του Ουρανού». Αν ο αυτοκράτορας έλεγε ότι ήταν ο Υιός της Γης, θα φαινόταν ότι είχε ταπεινή θέση και δεν θα είχε τη μεγαλοπρέπεια που ισχυρίζεται ότι θα πρέπει να έχει ένας βασιλιάς, ούτε θα ήταν σε θέση να εκφοβίσει την άρχουσα τάξη. Έτσι, ανέβασε τον πήχη, ισχυριζόμενος ότι ήταν ο Υιός του Ουρανού και ήθελε να εκπροσωπήσει τον Ουρανό. Θα μπορούσε να εκπροσωπήσει τον Ουρανό; Είχε αυτήν την ουσία; Αν κάποιος επιμένει να εκπροσωπεί τον Ουρανό χωρίς να έχει την ουσία για να το κάνει, αυτό είναι προσποίηση. Από τη μία, αυτοί οι κυβερνήτες αντιμετωπίζουν τον Ουρανό και τον Θεό με εχθρότητα, αλλά από την άλλη, προσποιούνται ότι είναι ο Υιός του Ουρανού και ότι έχουν εξουσιοδοτηθεί από τον Ουρανό, έτσι ώστε να διευκολύνουν την κυριαρχία τους. Δεν είναι αυτό ξεδιάντροπο; Εξετάζοντας αυτά τα γεγονότα, ο σκοπός αυτών των διαφόρων ρητών σχετικά με την ηθική διαγωγή που διαδίδονται στην ανθρωπότητα είναι να περιορίσουν την κανονική σκέψη των ανθρώπων, να δέσουν τα χέρια και τα πόδια τους, να περιορίσουν τη συμπεριφορά τους και μάλιστα να περιορίσουν τις διάφορες σκέψεις, απόψεις και εκδηλώσεις τους στο πλαίσιο της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Εξετάζοντας τη ρίζα αυτού, ο σκοπός τους είναι να διαμορφώσουν καλά κοινωνικά ήθη και κοινωνική ηθικότητα. Φυσικά, επιτυγχάνοντας αυτό το αποτέλεσμα εξυπηρετούν επίσης τη φιλοδοξία της άρχουσας τάξης να κυβερνήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα. Όμως, ανεξάρτητα από το πώς κυβερνούν, τελικά το θύμα είναι η ανθρωπότητα. Η ανθρωπότητα περιορίζεται και επηρεάζεται από αυτές τις διάφορες ιδέες και απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας. Οι άνθρωποι όχι μόνο έχουν χάσει την ευκαιρία να ακούσουν το ευαγγέλιο και να λάβουν τη σωτηρία του Θεού, αλλά έχουν χάσει επίσης την ευκαιρία να αναζητήσουν την αλήθεια και να βαδίσουν στο σωστό μονοπάτι της ζωής. Επιπλέον, υπό τον έλεγχο των κυβερνώντων, οι άνθρωποι δεν έχουν άλλη επιλογή από το να δεχτούν πολλά είδη δηλητηρίων, αιρέσεων και πλανών και άλλα αρνητικά πράγματα που προέρχονται από τον Σατανά. Τα τελευταία μερικές χιλιάδες χρόνια της μακράς ιστορίας της ανθρωπότητας, ο Σατανάς έχει εκπαιδεύσει, κατηχήσει και εξαπατήσει την ανθρωπότητα διαδίδοντας γνώσεις και διακινώντας διάφορες ιδεολογικές θεωρίες, με αποτέλεσμα γενιές ανθρώπων να έχουν επηρεαστεί βαθιά και να έχουν περιοριστεί από αυτές τις ιδέες και τις απόψεις. Φυσικά, υπό την επίδραση αυτών των ιδεών και απόψεων του Σατανά, οι διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων εντείνονται και γίνονται πιο σοβαρές. Δηλαδή, οι διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων έχουν καλλιεργηθεί και «μετουσιωθεί» πάνω σε αυτήν τη βάση, και έχουν ριζώσει βαθιά στις καρδιές των ανθρώπων, με αποτέλεσμα να αρνούνται τον Θεό, να αντιστέκονται στον Θεό και να βυθίζονται βαθιά στην αμαρτία από την οποία δεν μπορούν να απαλλαγούν. Όσον αφορά τη δημιουργία αυτού του ρητού σχετικά με την ηθική διαγωγή —«Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς»— καθώς και τους στόχους της προβολής αυτής της απαίτησης, τη ζημιά που προκλήθηκε στους ανθρώπους από τότε που διατυπώθηκε αυτό το ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή, και όλες τις διάφορες άλλες πτυχές, δεν θα συναναστραφούμε πάνω σε αυτά τα πράγματα τώρα, και μπορείτε να αφιερώσετε χρόνο αργότερα για να τα αναλογιστείτε περαιτέρω μόνοι σας.

Ο κινεζικός λαός είναι εξοικειωμένος με ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή στην παραδοσιακή κουλτούρα, αλλά αυτά τα πράγματα δεν επηρεάζουν τους ανθρώπους από τη μια μέρα στην άλλη. Ζεις σε αυτό το είδος κοινωνικού περιβάλλοντος, έχεις λάβει αυτού του είδους την ιδεολογική εκπαίδευση σχετικά με πτυχές της παραδοσιακής κουλτούρας και της ηθικότητας, και είσαι εξοικειωμένος με αυτά τα πράγματα, αλλά ποτέ δεν σου πέρασε από το μυαλό ότι αυτά τα πράγματα θα μπορούσαν να έχουν μια τρομερά αρνητική επίδραση. Πόσο σε εμποδίζουν αυτά τα πράγματα να πιστεύεις στον Θεό, να επιδιώκεις την αλήθεια και να εισέλθεις στις πραγματικότητες της αλήθειας, ή πόσο θα επηρεάσουν και θα φράξουν το μονοπάτι στο οποίο θα βαδίζεις στο μέλλον; Έχετε επίγνωση αυτών των ζητημάτων; Θα πρέπει να αναλογιστείτε και να διακρίνετε περαιτέρω το θέμα σχετικά με το οποίο συναναστραφήκαμε σήμερα, για να κατανοήσετε σε βάθος τον ρόλο που παίζει η παραδοσιακή κουλτούρα στην εκπαίδευση της ανθρωπότητας, τι ακριβώς είναι και πώς θα πρέπει να την αντιμετωπίζουν σωστά οι άνθρωποι. Αυτά τα λόγια με τα οποία συναναστραφήκαμε παραπάνω σας είναι χρήσιμα και ωφέλιμα ώστε να κατανοήσετε τα πράγματα στην παραδοσιακή κουλτούρα. Φυσικά, αυτή η κατανόηση δεν είναι μόνο κατανόηση της παραδοσιακής κουλτούρας, αλλά και κατανόηση της διαφθοράς της ανθρωπότητας από τον Σατανά, και των διαφόρων τρόπων και μέσων με τα οποία διαφθείρει ο Σατανάς την ανθρωπότητα, και ακόμη πιο συγκεκριμένα των διαφόρων απόψεων που ενσταλάζει στους ανθρώπους, καθώς και των διαφόρων τρόπων και μέσων, απόψεων, οπτικών, θέσεων και ούτω καθεξής, με τα οποία αντιμετωπίζει τον κόσμο και την ανθρωπότητα. Αφού κατανοήσετε σε βάθος τα πράγματα της παραδοσιακής κουλτούρας, αυτό που θα πρέπει να κάνετε δεν είναι να αποφεύγετε και να απορρίπτετε απλώς τα διάφορα ρητά και τις απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας. Αντιθέτως, θα πρέπει πιο συγκεκριμένα να κατανοήσεις και να αναλύσεις σχολαστικά τι ζημιά, περιορισμούς και δεσμά σού έχουν προκαλέσει τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή τα οποία τηρείς και υποστηρίζεις, και τι ρόλο έχουν παίξει στο να επηρεάζουν, να αναστατώνουν και να παρεμποδίζουν τις σκέψεις και τις απόψεις σου σχετικά με τη συμπεριφορά σου, καθώς και την αποδοχή των λόγων του Θεού και την επιδίωξή σου για την αλήθεια, καθυστερώντας σε έτσι να αποδεχτείς την αλήθεια, να την κατανοήσεις, να την κάνεις πράξη και να υπακούσεις πλήρως και απόλυτα στον Θεό. Αυτά τα πράγματα είναι ακριβώς αυτά που θα πρέπει να αναλογιστούν και να αντιληφθούν οι άνθρωποι. Δεν μπορείτε απλώς να τα αποφύγετε ή να τα απορρίψετε, πρέπει να είστε σε θέση να τα διακρίνετε και να τα κατανοήσετε σε βάθος, ώστε να μπορέσετε να απελευθερώσετε πλήρως το μυαλό σας από αυτά τα αληθοφανή και παραπλανητικά πράγματα της παραδοσιακής κουλτούρας. Ακόμα και αν κάποια ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή δεν είναι βαθιά ριζωμένα μέσα σου, αλλά εκδηλώνονται κατά καιρούς στη σκέψη και τις αντιλήψεις σου, μπορούν και πάλι να σε αναστατώσουν για σύντομο χρονικό διάστημα ή κατά τη διάρκεια ενός μεμονωμένου περιστατικού. Αν δεν μπορείς να τα διακρίνεις με σαφήνεια, μπορεί να εξακολουθήσεις να θεωρείς κάποια ρητά και απόψεις ως πράγματα που είναι αρκετά θετικά ή κοντά στην αλήθεια, και αυτό είναι κάτι πολύ προβληματικό. Υπάρχουν ορισμένα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή που κατά βάθος σου αρέσουν αρκετά. Όχι μόνο συμφωνείς μαζί τους από καρδιάς, αλλά αισθάνεσαι επίσης ότι μπορούν να εκφραστούν δημόσια, ότι οι άνθρωποι θα ενδιαφερθούν να τα ακούσουν και ότι θα τα δεχτούν ως θετικά πράγματα. Αναμφίβολα, το να εγκαταλείψεις αυτά τα ρητά σού είναι το πιο δύσκολο. Παρόλο που δεν τα έχεις δεχτεί ως αλήθεια, τα αναγνωρίζεις ενδόμυχα ως θετικά πράγματα μέσα σου, και ασυνείδητα ριζώνουν στην καρδιά σου και γίνονται η ζωή σου. Μόλις αρχίσεις να πιστεύεις στον Θεό και να αποδέχεσαι την αλήθεια που εκφράζεται από τον Θεό, αυτά τα πράγματα θα εμφανιστούν φυσικά για να σε αναστατώσουν και να σε εμποδίσουν να αποδεχτείς την αλήθεια. Όλα αυτά είναι πράγματα που εμποδίζουν τους ανθρώπους να επιδιώξουν την αλήθεια. Αν δεν μπορείς να τα διακρίνεις με σαφήνεια, είναι εύκολο να τα μπερδέψεις με την αλήθεια και να τους δώσεις την ίδια θέση, πράγμα που μπορεί να έχει ορισμένες αρνητικές επιπτώσεις στους ανθρώπους. Μπορεί να μη θεωρείς αυτά τα ρητά —του τύπου «Μη βάζεις στην τσέπη τα χρήματα που βρίσκεις», «Να αντλείς ευχαρίστηση από το να βοηθάς τους άλλους» και «Να είσαι αυστηρός με τον εαυτό σου και ανεκτικός με τους άλλους»— ως την αλήθεια, και να μην τα θεωρείς ως το πρότυπο για τη μέτρηση της δικής σου ηθικής διαγωγής, και να μην τα επιδιώκεις ως στόχους για τη συμπεριφορά σου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχεις επηρεαστεί και διαφθαρεί από την παραδοσιακή κουλτούρα. Μπορεί επίσης να είσαι κάποιος που αδιαφορεί για ασήμαντες λεπτομέρειες, σε βαθμό που δεν σε ενδιαφέρει αν βάζεις στην τσέπη τα χρήματα που βρίσκεις ή αν αντλείς ευχαρίστηση από το να βοηθάς τους άλλους. Αλλά πρέπει να κατανοήσεις και να σου είναι σαφές ένα πράγμα: Ζεις σε αυτό το είδος κοινωνικού περιβάλλοντος και υπό την επιρροή μιας παραδοσιακής πολιτιστικής και ιδεολογικής εκπαίδευσης, οπότε αναπόφευκτα θα ακολουθήσεις αυτά τα ρητά που υποστηρίζει η ανθρωπότητα και θα υιοθετήσεις τουλάχιστον μερικά από αυτά ως το δικό σου πρότυπο για τη μέτρηση της ηθικής διαγωγής. Αυτό θα πρέπει να το σκεφτείς προσεκτικά. Μπορεί επίσης να μην υιοθετείς ως πρότυπα μέτρησης της ηθικής σου διαγωγής ρητά του τύπου «Μη βάζεις στην τσέπη τα χρήματα που βρίσκεις» ή «Να αντλείς ευχαρίστηση από το να βοηθάς τους άλλους», αλλά βαθιά μέσα σου να πιστεύεις ότι άλλα ρητά, όπως το «Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο», είναι ιδιαίτερα ευγενή, και έχουν γίνει αξιώματα που επηρεάζουν τη ζωή σου ή έχουν γίνει το ύψιστο κριτήριο με το οποίο βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, και με το οποίο συμπεριφέρεσαι και ενεργείς. Τι δείχνει αυτό; Παρόλο που βαθιά μέσα στην καρδιά σου δεν σέβεσαι ή δεν ακολουθείς σκόπιμα την παραδοσιακή κουλτούρα, τα αξιώματα της συμπεριφοράς σου, οι τρόποι με τους οποίους συμπεριφέρεσαι και οι στόχοι της ζωής σου, καθώς και οι αρχές, η βάση και τα αξιώματα για τους στόχους της ζωής που επιδιώκεις δεν είναι καθόλου απαλλαγμένα από την παραδοσιακή κουλτούρα. Δεν έχουν ξεφύγει από τις αξίες της αγαθοσύνης, της δικαιοσύνης, της ευπρέπειας, της σοφίας και της αξιοπιστίας που πρεσβεύει η ανθρωπότητα, ή από κάποιο αξίωμα ηθικής διαγωγής που υποστηρίζει η ανθρωπότητα —δεν έχεις ξεφύγει καθόλου από αυτούς τους περιορισμούς. Για να το θέσω απλά, εφόσον είσαι ένας διεφθαρμένος άνθρωπος, ένας ζωντανός άνθρωπος, και τρως την τροφή του ανθρώπινου κόσμου, τότε οι αρχές συμπεριφοράς και ζωής που ακολουθείς δεν είναι τίποτε άλλο από αυτές τις αρχές και τα αξιώματα περί ηθικής διαγωγής από την παραδοσιακή κουλτούρα. Θα πρέπει να κατανοήσετε αυτά τα λόγια που λέω και τα προβλήματα που εκθέτω. Και όμως, ίσως να νομίζεις ότι δεν έχεις αυτά τα προβλήματα, οπότε δεν σε ενδιαφέρει τι λέω. Είναι γεγονός ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν αυτά τα προβλήματα σε διαφορετικό βαθμό, είτε το συνειδητοποιείς είτε όχι, και αυτό είναι κάτι που όσοι πιστεύουν στον Θεό και επιδιώκουν την αλήθεια θα πρέπει να αναλογιστούν προσεκτικά και να κατανοήσουν.

Μόλις τώρα είπαμε πως το ρητό «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς» αποτελεί απαίτηση που προβάλλεται στην ανθρωπότητα σχετικά με την ηθική διαγωγή. Έχουμε επίσης αναλύσει διεξοδικά μερικά από τα προβλήματα που παρουσιάζει αυτό το ρητό και μερικές από τις επιπτώσεις που έχει στην ανθρωπότητα. Έχει εισάγει κάποιες νοσηρές ιδέες και απόψεις στην ανθρωπότητα και έχει κάποιες αρνητικές επιπτώσεις στις επιδιώξεις και την επιβίωση των ανθρώπων, τις οποίες οι άνθρωποι θα πρέπει να γνωρίζουν. Επομένως, πώς θα πρέπει να κατανοήσουν οι πιστοί τα προβλήματα που έχουν να κάνουν με τη μεγαλοψυχία και την ευρύτητα πνεύματος στην ανθρώπινη φύση; Πώς μπορεί κανείς να τα κατανοήσει από την οπτική του Θεού με σωστό και θετικό τρόπο; Δεν θα πρέπει να γίνει κατανοητό και αυτό; (Ναι.) Στην πραγματικότητα, δεν είναι δύσκολο να γίνουν κατανοητά αυτά τα πράγματα. Δεν χρειάζεται να μαντέψετε ούτε να ερευνήσετε οποιαδήποτε πληροφορία. Απλώς μαθαίνοντας από τα πράγματα που έχει πει ο Θεός και το έργο που έχει κάνει μεταξύ των ανθρώπων, και από τη διάθεση του Θεού, όπως φαίνεται στους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους μεταχειρίζεται όλα τα είδη ανθρώπων, μπορούμε να γνωρίζουμε ακριβώς ποια είναι η γνώμη του Θεού για αυτά τα ρητά και τις απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας και ποιες ακριβώς είναι οι προθέσεις Του. Εξετάζοντας τις προθέσεις και τις απόψεις του Θεού, οι άνθρωποι θα πρέπει να έχουν ένα μονοπάτι βάσει του οποίου θα επιδιώκουν την αλήθεια. Το ρητό «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια», το οποίο τηρούν οι άνθρωποι, σημαίνει ότι όταν το κεφάλι ενός ατόμου κόβεται και πέφτει στο έδαφος, το θέμα τελειώνει και δεν θα πρέπει να συνεχιστεί περαιτέρω. Δεν είναι αυτό ένα είδος άποψης; Δεν είναι μια άποψη που είναι κοινά αποδεκτή από τους ανθρώπους; Σημαίνει ότι μόλις ένα άτομο φτάσει στο τέλος της υλικής του ζωής, αυτή η ζωή έχει πλέον τελειώσει για τα καλά. Όλα τα κακά πράγματα που έχει κάνει αυτό το άτομο στη ζωή του, και όλη η αγάπη, το μίσος, το πάθος και η εχθρότητα που έχει βιώσει, κηρύσσονται λήξαντα ακριβώς τότε, και η ζωή αυτή θεωρείται τελειωμένη. Οι άνθρωποι το πιστεύουν αυτό, αλλά εξετάζοντας τα λόγια του Θεού και όλα τα διάφορα σημάδια των ενεργειών του Θεού, είναι αυτή η αρχή των ενεργειών του Θεού; (Όχι.) Ποια είναι, λοιπόν, η αρχή των ενεργειών του Θεού; Σε ποια βάση κάνει ο Θεός τέτοια πράγματα; Ορισμένοι άνθρωποι λένε ότι ο Θεός κάνει τέτοια πράγματα βάσει των διοικητικών Του διαταγμάτων, κάτι που είναι σωστό, αλλά δεν είναι η πλήρης εικόνα. Από τη μία, γίνεται σύμφωνα με τα διοικητικά Του διατάγματα, αλλά από την άλλη, μεταχειρίζεται τους ανθρώπους όλων των ειδών με βάση τη διάθεση και την ουσία Του —αυτή είναι η πλήρης εικόνα. Στα μάτια του Θεού, αν ένας άνθρωπος σκοτωθεί και το κεφάλι του πέσει στο έδαφος, τελειώνει η ζωή αυτού του ανθρώπου; (Όχι.) Με ποιον τρόπο, λοιπόν, τερματίζει ο Θεός τη ζωή ενός ανθρώπου; Με αυτόν τον τρόπο αντιμετωπίζει ο Θεός έναν άνθρωπο; (Όχι.) Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει ο Θεός τον κάθε άνθρωπο δεν είναι απλώς η θανάτωσή του με αποκεφαλισμό και τέλος. Υπάρχει μια αρχή και ένα τέλος, μια συνοχή και μια σταθερότητα στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει ο Θεός την ανθρωπότητα. Από τη στιγμή που μια ψυχή μετενσαρκώνεται ως ανθρώπινο ον, μέχρι τη στιγμή που η ψυχή επιστρέφει στον πνευματικό κόσμο μετά το τέλος της υλικής ζωής του ατόμου, όποια πορεία κι αν ακολουθήσει, είτε στον πνευματικό είτε στον υλικό κόσμο, πρέπει να υπόκειται στον χειρισμό του Θεού. Στο τέλος, το αν θα ανταμειφθεί ή θα τιμωρηθεί εξαρτάται από τα διοικητικά διατάγματα του Θεού, και υπάρχουν ουράνιοι κανόνες. Αυτό σημαίνει ότι ο τρόπος με τον οποίο μεταχειρίζεται ο Θεός ένα άτομο εξαρτάται από τη μοίρα ολόκληρης της ζωής που έχει ορίσει για κάθε άτομο. Αφού τελειώσει η μοίρα ενός ανθρώπου, αυτός υπόκειται σε μεταχείριση με βάση τον ορισμένο νόμο του Θεού και τους ουράνιους κανόνες για την τιμωρία του κακού και την ανταμοιβή του καλού. Αν αυτό το άτομο έχει κάνει ουσιαστικό κακό στον κόσμο, τότε πρέπει να υποβληθεί σε ουσιαστική τιμωρία· αν αυτό το άτομο δεν έχει κάνει πολύ κακό και έχει κάνει μάλιστα κάποιες καλές πράξεις, τότε θα πρέπει να ανταμειφθεί. Το αν μπορεί να συνεχίσει να μετενσαρκώνεται και αν θα ξαναγεννηθεί ως άνθρωπος ή ως ζώο εξαρτάται από την επίδοσή του σε αυτήν τη ζωή. Γιατί συναναστρέφομαι σχετικά με αυτά τα πράγματα; Επειδή προσαρτημένη στη φράση «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια», υπάρχει μια άλλη φράση, «να είσαι επιεικής όποτε μπορείς». Ο Θεός δεν μιλά ούτε ενεργεί με τέτοιους τρόπους που κάνουν μια προσπάθεια άνευ αρχών να εξομαλύνουν τα πράγματα. Οι ενέργειες του Θεού αποκαλύπτονται στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει κάθε δημιουργημένο ον από την αρχή έως το τέλος, και όλα αυτά επιτρέπουν στους ανθρώπους να δουν ξεκάθαρα ότι ο Θεός είναι αυτός που κυριαρχεί επί της μοίρας των ανθρώπων, ενορχηστρώνοντας και διευθετώντας την, και στη συνέχεια τιμωρώντας το κακό και ανταμείβοντας το καλό ανάλογα με τη συμπεριφορά ενός ατόμου, επιβάλλοντας τιμωρία εκεί που πρέπει. Σύμφωνα με όσα έχει ορίσει ο Θεός, ένα άτομο θα πρέπει να τιμωρηθεί για όλα του τα χρόνια και όλες του τις μετενσαρκώσεις, ανάλογα με τα όσα κακά έχει διαπράξει, και ο πνευματικός κόσμος το εφαρμόζει αυτό σύμφωνα με τους καθορισμένους κανόνες, χωρίς την παραμικρή απόκλιση. Κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει, και όποιος το κάνει αυτό παραβιάζει τους ουράνιους κανόνες που έχει ορίσει ο Θεός και θα τιμωρηθεί δίχως εξαίρεση. Στα μάτια του Θεού, αυτοί οι ουράνιοι κανόνες δεν μπορούν να παραβιαστούν. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι κάθε άτομο, ανεξάρτητα από το τι κακό έχει κάνει ή ποιους ουράνιους κανόνες και κανονισμούς έχει παραβιάσει, θα λάβει τελικά μεταχείριση χωρίς συμβιβασμούς. Σε αντίθεση με τους νόμους του κόσμου —όπου υπάρχουν ποινές με αναστολή, ή μπορεί κάποιος να μεσολαβήσει, ή μπορεί ο δικαστής να ακολουθήσει τις δικές του τάσεις και να επιδείξει καλοσύνη, όντας επιεικής όποτε μπορεί, έτσι ώστε το άτομο να μην καταδικαστεί για το έγκλημα και να μην τιμωρηθεί αναλόγως— δεν λειτουργούν έτσι τα πράγματα στον πνευματικό κόσμο. Ο Θεός θα χειριστεί τις προηγούμενες και τις τωρινές ζωές κάθε δημιουργημένου όντος αυστηρά σύμφωνα με τους νόμους που Εκείνος θέσπισε, δηλαδή τους κανόνες του ουρανού. Δεν έχει σημασία πόσο σοβαρές ή ασήμαντες είναι οι παραβάσεις ενός ατόμου ή πόσο σπουδαίες ή ασήμαντες είναι οι καλές του πράξεις, ούτε πόσο καιρό διαρκούν οι παραβάσεις ή οι καλές πράξεις του ατόμου ή πόσο καιρό πριν συνέβησαν. Τίποτα από αυτά δεν αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο μεταχειρίζεται ο Κύριος της δημιουργίας τους ανθρώπους που δημιούργησε. Δηλαδή, οι ουράνιοι κανόνες που έθεσε ο Θεός δεν θα αλλάξουν ποτέ. Αυτή είναι η αρχή πίσω από τις ενέργειες του Θεού και ο τρόπος με τον οποίο κάνει τα πράγματα. Από τότε που δημιουργήθηκαν τα ανθρώπινα όντα και ο Θεός άρχισε να εργάζεται ανάμεσά τους, τα διοικητικά διατάγματα που δημιούργησε Εκείνος, δηλαδή οι ουράνιοι κανόνες, δεν έχουν αλλάξει. Επομένως, ο Θεός θα έχει τελικά τρόπους να αντιμετωπίζει τις παραβάσεις, τις καλές πράξεις και τις κάθε είδους κακές πράξεις της ανθρωπότητας. Όλα τα δημιουργημένα όντα ανεξαιρέτως πρέπει να πληρώσουν το οφειλόμενο τίμημα για τις πράξεις και τη συμπεριφορά τους. Ωστόσο, κάθε δημιουργημένο ον τιμωρείται από τον Θεό εξαιτίας της ανυπακοής του προς τον Θεό, των κακών πράξεων που έχει κάνει και των παραβάσεων που έχει αφήσει πίσω του, και όχι επειδή ο Θεός εκφράζει μίσος προς τους ανθρώπους. Ο Θεός δεν είναι μέλος της ανθρώπινης φυλής. Ο Θεός είναι ο Θεός, ο Κύριος της δημιουργίας. Όλα τα δημιουργημένα όντα ανεξαιρέτως τιμωρούνται όχι επειδή ο Κύριος της δημιουργίας μισεί τους ανθρώπους, αλλά επειδή έχουν παραβιάσει τους ουράνιους κανόνες, τους κανονισμούς, τους νόμους και τις εντολές που έχει θεσπίσει ο Θεός, και αυτό το γεγονός κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει. Από αυτήν την άποψη, στα μάτια του Θεού δεν ισχύει καθόλου κάτι παρόμοιο με το «να είσαι επιεικής όποτε μπορείς». Μπορεί να μην καταλαβαίνετε απόλυτα αυτό που λέω, αλλά σε κάθε περίπτωση, ο απώτερος στόχος είναι να σας ενημερώσω ότι ο Θεός δεν έχει μίσος, αλλά μόνο τους κανόνες του ουρανού, τα διοικητικά διατάγματα, τους νόμους, τη διάθεσή Του, καθώς και την οργή και τη μεγαλοπρέπειά Του που δεν ανέχονται καμία προσβολή. Επομένως, στα μάτια του Θεού δεν τίθεται καθόλου το θέμα του «να είναι επιεικής όποτε μπορεί». Δεν θα πρέπει να μετράς τον Θεό με βάση την απαίτηση να είναι επιεικής όποτε μπορεί, ούτε να θέτεις τον Θεό υπό σχολαστική εξέταση με βάση αυτήν την απαίτηση. Τι σημαίνει «να θέτεις τον Θεό υπό σχολαστική εξέταση»; Σημαίνει ότι μερικές φορές, όταν ο Θεός δείχνει στους ανθρώπους έλεος και ανεκτικότητα, κάποιοι θα πουν: «Κοιτάξτε, ο Θεός είναι καλός, ο Θεός αγαπά τους ανθρώπους, είναι επιεικής όποτε μπορεί, είναι πραγματικά ανεκτικός με τα ανθρώπινα όντα, ο Θεός έχει το πιο ευρύ μυαλό, είναι πολύ ευρύτερο από το μυαλό των ανθρώπινων όντων, και ακόμη μεγαλύτερο από αυτό των πρωθυπουργών!» Είναι σωστό να το λέει κανείς αυτό; (Όχι.) Αν επαινείς τον Θεό με αυτόν τον τρόπο, είναι πρέπον να το λες αυτό; (Όχι, δεν είναι πρέπον.) Αυτός ο τρόπος ομιλίας είναι λανθασμένος και δεν μπορεί να εφαρμοστεί στον Θεό. Οι άνθρωποι προσπαθούν να είναι επιεικείς όποτε μπορούν, προκειμένου να δείξουν τη γενναιοδωρία και την ανεκτικότητά τους και να επιδειχθούν ως ανεκτικοί, μεγαλόψυχοι και άνθρωποι με ευγενή αρετή. Όσον αφορά τον Θεό, στην ουσία Του υπάρχει έλεος και ανεκτικότητα. Το έλεος και η ανεκτικότητα είναι η ουσία του Θεού. Αλλά η ουσία του Θεού δεν είναι η ίδια με τη μεγαλοψυχία και την ανεκτικότητα που επιδεικνύουν τα ανθρώπινα όντα με το να είναι επιεική όποτε μπορούν. Πρόκειται για δύο διαφορετικά πράγματα. Με το να είναι επιεικείς όποτε μπορούν, ο στόχος των ανθρώπων είναι να λένε οι άλλοι καλά πράγματα γι’ αυτούς, ότι έχουν γενναιοδωρία και χάρη και ότι είναι καλοί άνθρωποι. Επιπλέον, οφείλεται και σε κοινωνικές πιέσεις, για λόγους επιβίωσης. Οι άνθρωποι δείχνουν λίγη γενναιοδωρία και λίγη ευρύτητα πνεύματος προς τους άλλους μόνο και μόνο για να πετύχουν έναν στόχο, όχι για να τηρήσουν τα κριτήρια συνείδησης ή να συμμορφωθούν με αυτά, αλλά για να τους θαυμάζουν και να τους λατρεύουν οι άλλοι ή επειδή είναι μέρος κάποιου απώτερου κινήτρου ή τεχνάσματος. Δεν υπάρχει καμία αγνότητα στις πράξεις τους. Άρα, κάνει ο Θεός πράγματα όπως το να είναι επιεικής όποτε μπορεί; Ο Θεός δεν κάνει τέτοια πράγματα. Κάποιοι λένε: «Δεν δείχνει και ο Θεός επιείκεια στους ανθρώπους; Άρα, όταν το κάνει αυτό, δεν είναι επιεικής όποτε μπορεί;» Όχι, υπάρχει μια διαφορά εδώ που θα πρέπει να κατανοήσουν οι άνθρωποι. Τι είναι αυτό που θα πρέπει να κατανοήσουν οι άνθρωποι; Όταν οι άνθρωποι εφαρμόζουν το ρητό «να είσαι επιεικής όποτε μπορείς», το κάνουν χωρίς αρχές. Το κάνουν επειδή υποκύπτουν στις κοινωνικές πιέσεις και στην κοινή γνώμη και για να προσποιηθούν ότι είναι καλοί άνθρωποι. Με αυτούς τους ακάθαρτους στόχους και ενώ υποκρίνονται φορώντας ένα προσωπείο για να επιδεικνύονται ως καλοί, οι άνθρωποι το κάνουν αυτό απρόθυμα. Ή ίσως αναγκάζονται από τις περιστάσεις και θέλουν να εκδικηθούν αλλά δεν μπορούν, και σε αυτήν την κατάσταση όπου δεν υπάρχει άλλη επιλογή, τηρούν απρόθυμα αυτό το αξίωμα. Δεν προέρχεται από την έκφανση της εσωτερικής τους ουσίας. Οι άνθρωποι που μπορούν να το κάνουν αυτό δεν είναι πραγματικά καλοί άνθρωποι ή άνθρωποι που αγαπούν πραγματικά τα θετικά πράγματα. Ποια είναι, λοιπόν, η διαφορά μεταξύ του Θεού που είναι ανεκτικός και ελεήμων προς τους ανθρώπους και των ανθρώπων που κάνουν πράξη το ρητό «να είσαι επιεικής όποτε μπορείς»; Πείτε Μου τι διαφορές υπάρχουν. (Υπάρχουν αρχές σε ό,τι κάνει ο Θεός. Για παράδειγμα, ο λαός της Νινευή έλαβε την ανεκτικότητα του Θεού αφού μετανόησε πραγματικά. Από αυτό μπορούμε να δούμε ότι υπάρχουν αρχές στις ενέργειες του Θεού και μπορούμε επίσης να δούμε ότι στην ουσία του Θεού υπάρχει έλεος και ανεκτικότητα προς τους ανθρώπους). Πολύ σωστή διατύπωση. Υπάρχουν δύο βασικές διαφορές εδώ. Το σημείο που μόλις τώρα αναφέρατε είναι κρίσιμης σημασίας, δηλαδή ότι υπάρχουν αρχές σε ό,τι κάνει ο Θεός. Υπάρχει ένα σαφές όριο και εύρος για ό,τι κάνει ο Θεός, και αυτό το όριο και το εύρος είναι πράγματα που μπορούν να κατανοήσουν οι άνθρωποι. Είναι γεγονός ότι υπάρχουν συγκεκριμένες αρχές σε ό,τι κάνει ο Θεός. Για παράδειγμα, ο Θεός έδειξε επιείκεια στον λαό της Νινευή για τις παραβάσεις του. Όταν ο λαός της Νινευή άφησε το κακό του και μετανόησε πραγματικά, ο Θεός τον συγχώρησε και υποσχέθηκε να μην καταστρέψει περαιτέρω την πόλη. Αυτή ήταν η αρχή πίσω από τις ενέργειες του Θεού. Ως τι μπορεί να κατανοηθεί αυτή η αρχή εδώ; Ήταν η βασική γραμμή. Σύμφωνα με την κατανόηση και τον τρόπο ομιλίας των ανθρώπων, μπορεί να ειπωθεί ότι αυτή ήταν η βασική γραμμή του Θεού. Εφόσον ο λαός της Νινευή εγκατέλειψε το κακό που είχε στα χέρια του και σταμάτησε να ζει μέσα στην αμαρτία και να απαρνείται τον Θεό, όπως έκανε κάποτε, και ήταν σε θέση να μετανοήσει πραγματικά στον Θεό, αυτή η αληθινή μετάνοια ήταν η βασική γραμμή που του έδωσε ο Θεός. Αν μπορούσε να επιτύχει αληθινή μετάνοια, τότε ο Θεός θα ήταν επιεικής μαζί του. Αν, αντίθετα, δεν κατάφερνε να επιτύχει αληθινή μετάνοια, θα το ξανασκεφτόταν ο Θεός; Θα άλλαζε η προηγούμενη απόφαση και το σχέδιο του Θεού να καταστρέψει αυτήν την πόλη; (Όχι.) Ο Θεός έδωσε στους Νινευίτες δύο επιλογές: Η πρώτη ήταν να συνεχίσουν με τους κακούς τους τρόπους και να βρεθούν αντιμέτωποι με την καταστροφή, οπότε ολόκληρη η πόλη θα αφανιζόταν· η δεύτερη ήταν να αφήσουν το κακό τους, να μετανοήσουν πραγματικά σ’ Αυτόν εν σάκκω και σποδώ, και να εξομολογηθούν τις αμαρτίες τους σ’ Αυτόν από τα βάθη της καρδιάς τους, και σ’ αυτήν την περίπτωση θα ήταν επιεικής μαζί τους, και ανεξάρτητα από το τι κακό είχαν κάνει προηγουμένως ή πόσο σοβαρή ήταν η έκταση των κακών τους πράξεων, θα αποφάσιζε να μην καταστρέψει την πόλη εξαιτίας της μετάνοιάς τους. Ο Θεός τούς έδωσε δύο επιλογές, και αντί να ακολουθήσουν την πρώτη, επέλεξαν τη δεύτερη —να μετανοήσουν πραγματικά στον Θεό εν σάκκω και σποδώ. Ποιο ήταν το τελικό αποτέλεσμα; Κατάφεραν να κάνουν τον Θεό να αλλάξει γνώμη, δηλαδή να αναθεωρήσει, να αλλάξει τα σχέδιά Του, να τους δείξει επιείκεια και να μην καταστρέψει την πόλη. Αυτή δεν είναι η αρχή βάσει της οποίας εργάζεται ο Θεός; (Ναι.) Αυτή είναι η αρχή βάσει της οποίας εργάζεται ο Θεός. Επιπλέον, υπάρχει και ένα άλλο κρίσιμο σημείο, το οποίο είναι ότι στην ουσία του Θεού υπάρχει αγάπη και έλεος, αλλά φυσικά υπάρχει επίσης έλλειψη ανεκτικότητας απέναντι στις προσβολές του ανθρώπου και οργή. Στην περίπτωση της καταστροφής της Νινευή, αποκαλύφθηκαν και οι δύο αυτές πτυχές της ουσίας του Θεού. Όταν ο Θεός είδε τις κακές πράξεις αυτών των ανθρώπων, εκδηλώθηκε και αποκαλύφθηκε η ουσία της οργής του Θεού. Υπάρχει κάποια αρχή στον θυμό του Θεού; (Ναι.) Με απλά λόγια, αυτή η αρχή είναι ότι υπάρχει μια βάση για τον θυμό του Θεού. Δεν θυμώνει ούτε εξοργίζεται αδιακρίτως, και φυσικά δεν πρόκειται για ένα είδος συναισθήματος. Αντίθετα, είναι μια διάθεση που προκύπτει και αποκαλύπτεται φυσικά μέσα σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο. Η οργή και η μεγαλοπρέπεια του Θεού δεν ανέχονται καμία προσβολή. Στην ανθρώπινη γλώσσα, αυτό σημαίνει ότι ο Θεός θύμωσε και εξοργίστηκε όταν είδε τις κακές πράξεις των Νινευιτών. Για να είμαστε ακριβείς, ο Θεός θύμωσε επειδή έχει μια πλευρά που δεν ανέχεται τις προσβολές των ανθρώπων, οπότε έχοντας δει τις κακές πράξεις των ανθρώπων και την εμφάνιση και την ανάδυση αρνητικών πραγμάτων, είναι φυσικό ο Θεός να αποκαλύψει την οργή Του. Έτσι, αν αποκαλυπτόταν η οργή του Θεού, θα κατέστρεφε αμέσως την πόλη; (Όχι.) Έτσι μπορείτε να δείτε ότι υπάρχουν αρχές σε ό,τι κάνει ο Θεός. Δεν ισχύει ότι μόλις θυμώσει ο Θεός, θα πει: «Έχω την εξουσία, θα σε καταστρέψω! Όσο δύσκολη κι αν είναι η θέση σου, δεν θα σου δώσω ούτε μια ευκαιρία!» Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Τι πράγματα έκανε ο Θεός; Ο Θεός έκανε μια σειρά από πράγματα. Πώς θα πρέπει να τα ερμηνεύσουν οι άνθρωποι; Η σειρά των πραγμάτων που έκανε ο Θεός βασίζονται όλα στη διάθεση του Θεού. Δεν προέκυψαν καθαρά βάσει της οργής Του. Δηλαδή, η οργή του Θεού δεν είναι παρορμητικότητα. Δεν μοιάζει με την παρορμητικότητα των ανθρώπων, οι οποίοι λένε αυθόρμητα: «Έχω το δικαίωμα, θα σε σκοτώσω, θα σε τακτοποιήσω», ή όπως λέει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας: «Αν σε πιάσω, θα σε καθαρίσω και θα σε σκοτώσω στο ξύλο χωρίς καμία συνέπεια». Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο κάνουν τα πράγματα ο Σατανάς και οι διάβολοι. Η παρορμητικότητα προέρχεται από τον Σατανά και τους διαβόλους. Δεν υπάρχει παρορμητικότητα στην οργή του Θεού. Με ποιον τρόπο εκδηλώνεται η έλλειψη της παρορμητικότητάς Του; Όταν ο Θεός είδε πόσο διεφθαρμένοι ήταν οι Νινευίτες, θύμωσε και εξοργίστηκε. Αλλά αφού θύμωσε, δεν τους κατέστρεψε χωρίς να πει ούτε μια λέξη, λόγω της ύπαρξης της ουσίας της οργής Του. Αντ’ αυτού, έστειλε τον Ιωνά να ενημερώσει τους Νινευίτες για το τι επρόκειτο να κάνει στη συνέχεια, λέγοντάς τους τι θα έκανε και γιατί, ώστε να τους γίνει σαφές και να τους δώσει μια αχτίδα ελπίδας. Αυτό το γεγονός λέει στην ανθρωπότητα ότι η οργή του Θεού αποκαλύπτεται λόγω της εμφάνισης αρνητικών και κακών πραγμάτων, αλλά ότι η οργή του Θεού είναι διαφορετική από την παρορμητικότητα της ανθρωπότητας και διαφορετική από τα ανθρώπινα συναισθήματα. Ορισμένοι άνθρωποι λένε: «Η οργή του Θεού είναι διαφορετική από την ανθρώπινη παρορμητικότητα και τα συναισθήματα. Είναι η οργή του Θεού ελεγχόμενη;» Όχι, ο όρος «ελεγχόμενη» δεν είναι η σωστή λέξη που πρέπει να χρησιμοποιήσουμε εδώ, δεν είναι σωστό να το πούμε αυτό. Για να είμαστε ακριβείς, υπάρχουν αρχές στην οργή του Θεού. Στην οργή Του, ο Θεός έκανε μια σειρά από πράγματα που αποδεικνύουν περαιτέρω ότι υπάρχουν αλήθειες και αρχές στις ενέργειές Του και ταυτόχρονα ενημερώνουν την ανθρωπότητα ότι εκτός από την οργή Του, ο Θεός έχει επίσης έλεος και αγάπη. Όταν το έλεος και η αγάπη του Θεού επενδύονται στην ανθρωπότητα, τι οφέλη λαμβάνει η ανθρωπότητα; Με άλλα λόγια, αν οι άνθρωποι εξομολογηθούν τις αμαρτίες τους και μετανοήσουν με τον τρόπο που διδάσκει ο Θεός, μπορούν να κερδίσουν μια ευκαιρία ζωής από τον Θεό, καθώς και την ελπίδα και τη δυνατότητα επιβίωσης. Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι μπορούν να συνεχίσουν να ζουν με την άδεια του Θεού, με την προϋπόθεση ότι έχουν πραγματικά εξομολογηθεί και μετανοήσει· τότε θα μπορέσουν να λάβουν την υπόσχεση που τους δίνει ο Θεός. Δεν υπάρχουν αρχές σε όλη αυτήν τη σειρά δηλώσεων; Βλέπεις, πίσω από κάθε τι και κάθε είδους έργο που κάνει ο Θεός υπάρχει, για να χρησιμοποιήσουμε την ανθρώπινη γλώσσα, μια λογική και μια σχολαστικότητα, ή, για να χρησιμοποιήσουμε τα λόγια του Θεού, υπάρχουν αλήθειες και αρχές. Αυτό διαφέρει από τον τρόπο με τον οποίο ενεργεί η ανθρωπότητα, και κυρίως δεν είναι νοθευμένο με την παρορμητικότητα της ανθρωπότητας. Μερικοί άνθρωποι λένε: «Η διάθεση του Θεού είναι ήρεμη και όχι παρορμητική!» Ισχύει αυτό; Όχι, δεν μπορεί να ειπωθεί ότι η διάθεση του Θεού είναι ήρεμη, συγκροτημένη και όχι παρορμητική —αυτός είναι ο τρόπος μέτρησης και περιγραφής της από την ανθρωπότητα. Υπάρχουν αλήθειες και αρχές σε ό,τι κάνει ο Θεός. Ό,τι κι αν κάνει, υπάρχει μια βάση σε αυτό, και αυτή η βάση είναι η αλήθεια και είναι η διάθεση του Θεού.

Αντιμετωπίζοντας τον λαό της Νινευή, ο Θεός έκανε μια σειρά από πράγματα. Πρώτον, έστειλε τον Ιωνά να πει στον λαό της Νινευή: «Έτι τεσσαράκοντα ημέραι και η Νινευή θέλει καταστραφή» (Ιωνάς 3:4). Είναι σαράντα ημέρες μεγάλο χρονικό διάστημα; Είναι ακριβώς ένας μήνας και δέκα ημέρες, που είναι ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, αρκετό για να σκεφτούν και να αναλογιστούν οι άνθρωποι για λίγο και να επιτύχουν αληθινή μετάνοια. Αν ήταν τέσσερις ώρες ή τέσσερις ημέρες, δεν θα ήταν αρκετός χρόνος για να μετανοήσουν. Αλλά ο Θεός έδωσε σαράντα ημέρες, οι οποίες ήταν ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και υπεραρκετό. Πόσο μεγάλη μπορεί να είναι μια πόλη; Ο Ιωνάς διέσχισε την πόλη από τη μία άκρη στην άλλη και ενημέρωσε τους πάντες μέσα σε λίγες μόνο ημέρες, ώστε κάθε πολίτης και κάθε νοικοκυριό να λάβει το μήνυμα. Αυτές οι σαράντα ημέρες ήταν υπεραρκετές για να ετοιμάσουν σάκους και σποδούς και να κάνουν οποιαδήποτε άλλη απαραίτητη προετοιμασία. Τι βλέπετε από αυτά τα πράγματα; Ο Θεός έδωσε στους Νινευίτες αρκετό χρόνο για να τους ενημερώσει ότι επρόκειτο να καταστρέψει την πόλη τους και να τους αφήσει να προετοιμαστούν, να αναλογιστούν και να εξετάσουν τον εαυτό τους. Στην ανθρώπινη γλώσσα, ο Θεός έκανε όλα όσα μπορούσε και όφειλε να κάνει. Αυτή η περίοδος των σαράντα ημερών ήταν αρκετή, εφόσον έδωσε σε όλους —από τον βασιλιά μέχρι τους συνηθισμένους ανθρώπους— αρκετό χρόνο για να αναλογιστούν και να προετοιμαστούν. Από τη μία, από αυτό φαίνεται ότι αυτό που κάνει ο Θεός για τους ανθρώπους είναι να δείξει ανεκτικότητα, και από την άλλη, φαίνεται ότι ο Θεός νοιάζεται για τους ανθρώπους στην καρδιά Του και έχει αληθινή αγάπη γι’ αυτούς. Το έλεος και η αγάπη του Θεού υπάρχουν πράγματι, χωρίς καμία προσποίηση, και η καρδιά Του είναι πιστή, χωρίς καμία προσποίηση. Για να δώσει στους ανθρώπους την ευκαιρία να μετανοήσουν, τους έδωσε σαράντα ημέρες. Αυτές οι σαράντα ημέρες περικλείουν την ανεκτικότητα και την αγάπη του Θεού. Αυτές οι σαράντα ημέρες ήταν αρκετά μεγάλες για να αποδείξουν και να δώσουν πλήρως τη δυνατότητα στους ανθρώπους να δουν ότι ο Θεός έχει πραγματικό ενδιαφέρον και αγάπη για τους ανθρώπους και ότι το έλεος και η αγάπη του Θεού υπάρχουν πράγματι, χωρίς καμία προσποίηση. Κάποιοι θα πουν: «Δεν είπες προηγουμένως ότι ο Θεός δεν αγαπάει τους ανθρώπους, ότι μισεί τους ανθρώπους; Δεν αποτελεί αυτό αντίφαση σε σχέση με αυτό που είπες μόλις τώρα;» Αποτελεί αντίφαση; (Όχι.) Ο Θεός νοιάζεται για τους ανθρώπους στην καρδιά Του, έχει την ουσία της αγάπης. Είναι αυτό διαφορετικό από το να λέει κανείς ότι ο Θεός αγαπά τους ανθρώπους; (Ναι.) Σε τι διαφέρει; Στην πραγματικότητα, αγαπά ο Θεός τους ανθρώπους ή τους μισεί; (Αγαπά τους ανθρώπους.) Τότε γιατί εξακολουθεί ο Θεός να καταριέται, να παιδεύει και να κρίνει τους ανθρώπους; Αν κάτι τόσο σημαντικό δεν σας είναι σαφές, πρέπει να το έχετε παρερμηνεύσει. Πρόκειται για αντίφαση ανάμεσα σ’ εσένα και τον Θεό; Αν αυτό είναι κάτι που δεν σου είναι ξεκάθαρο, δεν είναι πιθανό να προκύψει χάσμα ανάμεσα σ’ εσένα και τον Θεό; Πείτε Μου, αν ο Θεός αγαπά τους ανθρώπους, μισεί κιόλας ο Θεός τους ανθρώπους; Έχει σχέση η αγάπη του Θεού για τους ανθρώπους με το μίσος Του για τους ανθρώπους; Έχει σχέση το μίσος του Θεού για τους ανθρώπους με την αγάπη Του για τους ανθρώπους; (Όχι, δεν έχει.) Γιατί, λοιπόν, αγαπά ο Θεός τους ανθρώπους; Ο Θεός ενσαρκώθηκε για να σώσει τους ανθρώπους —δεν είναι αυτή η μεγαλύτερη αγάπη Του; Πόσο θλιβερό είναι αν δεν το γνωρίζετε αυτό! Αν δεν ξέρετε καν γιατί αγαπά ο Θεός τους ανθρώπους, τότε αυτό είναι γελοίο. Πείτε Μου, από πού πηγάζει η αγάπη μιας μητέρας για το παιδί της; (Από ένστικτο.) Ακριβώς. Η μητρική αγάπη προέρχεται από ένστικτο. Βασίζεται, λοιπόν, αυτή η αγάπη στο αν το παιδί είναι καλό ή μοχθηρό; (Όχι, δεν βασίζεται σ’ αυτό.) Για παράδειγμα, ακόμη και αν το παιδί είναι πολύ άτακτο και μερικές φορές κάνει τη μητέρα του έξαλλη, εκείνη στην τελική το αγαπά παρ’ όλα αυτά. Γιατί συμβαίνει αυτό; Αυτός ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει το παιδί της προέρχεται από το ένστικτο του ρόλου της ως μητέρα. Λόγω αυτής της ενστικτώδους μητρικής αγάπης που έχει, η αγάπη της για το παιδί δεν βασίζεται στο αν το παιδί είναι καλό ή μοχθηρό. Κάποιοι λένε: «Αφού μια μητέρα αγαπά ενστικτωδώς το παιδί της, γιατί εξακολουθεί να το χτυπά; Γιατί εξακολουθεί να το μισεί; Γιατί εξακολουθεί μερικές φορές να θυμώνει και να το μαλώνει; Και γιατί μερικές φορές θυμώνει τόσο πολύ που θέλει να μην έχει πια καμία σχέση μαζί του; Δεν είπες ότι η μητέρα έχει αγάπη και ότι αγαπά το παιδί της; Πώς γίνεται, λοιπόν, να είναι τόσο άκαρδη;» Πρόκειται για αντίφαση; Όχι, δεν είναι αντίφαση. Το πώς φέρεται μια μητέρα στο παιδί της εξαρτάται από τη στάση του παιδιού απέναντι στη μητέρα και από τη συμπεριφορά του παιδιού. Αλλά ανεξάρτητα από το πώς φέρεται στο παιδί της, ακόμη και αν το χτυπά και το μισεί, αυτό δεν έχει καμία σχέση με την ύπαρξη της μητρικής της αγάπης. Ομοίως, από πού προέρχεται η αγάπη του Θεού για τους ανθρώπους; (Ο Θεός έχει την ουσία της αγάπης.) Σωστά. Επιτέλους το ξεκαθαρίσατε. Το βασικό εδώ είναι ότι ο Θεός έχει την ουσία της αγάπης. Ο λόγος για τον οποίο ο Θεός αγαπά τους ανθρώπους και νοιάζεται γι’ αυτούς είναι ότι, αφενός, ο Θεός έχει την ουσία της αγάπης. Μέσα σε αυτήν την αγάπη υπάρχει το έλεος, η στοργική καλοσύνη, η ανεκτικότητα και η υπομονή. Φυσικά, υπάρχουν επίσης εκδηλώσεις ενδιαφέροντος, και μερικές φορές ανησυχίας και θλίψης, και ούτω καθεξής. Όλα αυτά καθορίζονται από την ουσία του Θεού. Έτσι το εξετάζουμε από μια υποκειμενική σκοπιά. Από μια αντικειμενική σκοπιά, τα ανθρώπινα όντα δημιουργούνται από τον Θεό, όπως ακριβώς ένα παιδί γεννιέται από τη μητέρα του, και η μητέρα φυσικά νοιάζεται γι’ αυτό και υπάρχουν άρρηκτοι δεσμοί αίματος μεταξύ τους. Παρόλο που τα ανθρώπινα όντα και ο Θεός δεν έχουν αυτούς τους δεσμούς αίματος, όπως το θέτουν οι άνθρωποι, τα ανθρώπινα όντα είναι ωστόσο δημιουργημένα από τον Θεό, και Εκείνος νοιάζεται και νιώθει στοργή γι’ αυτά. Ο Θεός θέλει τα ανθρώπινα όντα να είναι καλά και να βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι, αλλά βλέποντάς τα να διαφθείρονται από τον Σατανά, να βαδίζουν στο μονοπάτι του κακού και να υποφέρουν, ο Θεός λυπάται και αγωνιά. Αυτό είναι φυσιολογικό, έτσι δεν είναι; Ο Θεός έχει αυτές τις αντιδράσεις, τα συναισθήματα και τις εκδηλώσεις, τα οποία προκύπτουν λόγω της ουσίας του Θεού και τα οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τη σχέση που διαμορφώθηκε με τη δημιουργία του ανθρώπου από τον Θεό. Όλα αυτά είναι αντικειμενικά γεγονότα. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Αφού η ουσία του Θεού έχει αγάπη, γιατί εξακολουθεί ο Θεός να μισεί τους ανθρώπους; Δεν ενδιαφέρεται ο Θεός για τους ανθρώπους; Πώς γίνεται να τους μισεί ακόμα;» Υπάρχει επίσης ένα αντικειμενικό γεγονός εδώ, το οποίο είναι ότι η διάθεση, η ουσία και άλλες πτυχές των ανθρώπων είναι ασύμβατες με τον Θεό και την αλήθεια, με αποτέλεσμα αυτό που εκδηλώνουν και αποκαλύπτουν οι άνθρωποι ενώπιον του Θεού να Τον αηδιάζει και να Του είναι απεχθές. Καθώς περνάει ο καιρός, οι διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων γίνονται όλο και πιο σοβαρές, οι αμαρτίες τους γίνονται όλο και πιο σοβαρές, και είναι επίσης εξαιρετικά αδιάλλακτοι, σταθερά αμετανόητοι και δεν αποδέχονται την παραμικρή αλήθεια. Βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με τον Θεό, ως εκ τούτου, διεγείρεται το μίσος Του. Από πού πηγάζει, λοιπόν, το μίσος του Θεού; Γιατί προκύπτει; Προκύπτει επειδή η διάθεση του Θεού είναι δίκαιη και άγια, και η αποστροφή του Θεού διεγείρεται από την ουσία Του. Ο Θεός σιχαίνεται το κακό, απεχθάνεται τα αρνητικά πράγματα και αποστρέφεται τις κακές δυνάμεις και τα κακά πράγματα. Ως εκ τούτου, ο Θεός απεχθάνεται αυτήν τη διεφθαρμένη ανθρώπινη φυλή. Έτσι, η αγάπη και το μίσος που αποκαλύπτει ο Θεός για τα δημιουργημένα όντα είναι φυσιολογικά και καθορίζονται από την ουσία Του. Δεν υπάρχει καμία απολύτως αντίφαση. Μερικοί άνθρωποι ρωτούν: «Άρα στην πραγματικότητα, αγαπά ή μισεί ο Θεός τους ανθρώπους;» Πώς θα απαντούσες σε αυτό; (Εξαρτάται από τη στάση των ανθρώπων απέναντι στον Θεό ή από το αν οι άνθρωποι έχουν πραγματικά μετανοήσει). Αυτό είναι κατά βάση αληθές, αλλά όχι εντελώς ακριβές. Γιατί δεν είναι ακριβές; Πιστεύετε ότι ο Θεός πρέπει απαραίτητα να αγαπά τους ανθρώπους; (Όχι.) Τα λόγια του Θεού προς την ανθρωπότητα και όλο το έργο που επιτελεί στους ανθρώπους είναι οι φυσικές εκδηλώσεις της διάθεσης και της ουσίας του Θεού. Ο Θεός έχει τις αρχές Του, δεν χρειάζεται απαραίτητα να αγαπά τους ανθρώπους, αλλά δεν χρειάζεται απαραίτητα και να μισεί τους ανθρώπους. Αυτό που ζητά ο Θεός από τους ανθρώπους είναι να επιδιώκουν την αλήθεια, να ακολουθούν την οδό Του και να συμπεριφέρονται και να ενεργούν σύμφωνα με τα λόγια Του. Ο Θεός δεν χρειάζεται απαραίτητα να αγαπά τους ανθρώπους, αλλά ούτε και να μισεί τους ανθρώπους. Αυτό είναι γεγονός και οι άνθρωποι πρέπει να το κατανοήσουν. Μόλις τώρα είπατε ότι ο Θεός αγαπά ή μισεί τους ανθρώπους βάσει της συμπεριφοράς τους. Γιατί είναι ανακριβές να το λέτε αυτό; Ο Θεός δεν χρειάζεται απαραίτητα να σε αγαπά ούτε χρειάζεται οπωσδήποτε να σε μισεί. Ο Θεός μπορεί ακόμη και να σε αγνοήσει. Είτε επιδιώκεις την αλήθεια και συμπεριφέρεσαι και ενεργείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, είτε δεν αποδέχεσαι την αλήθεια και μάλιστα παρακούς τον Θεό και Του αντιστέκεσαι, στο τέλος θα αποζημιώσει κάθε άνθρωπο ανάλογα με ό,τι έχει κάνει. Όσοι κάνουν το καλό θα ανταμειφθούν, ενώ όσοι κάνουν το κακό θα τιμωρηθούν. Αυτό ονομάζεται δίκαιη και ισότιμη αντιμετώπιση των πραγμάτων. Δηλαδή, ως δημιουργημένο ον, δεν έχεις κανένα λόγο να απαιτείς το πώς θα πρέπει να σου φέρεται ο Θεός. Όταν φέρεσαι στον Θεό και στην αλήθεια με λαχτάρα και επιδιώκεις την αλήθεια, θεωρείς ότι πρέπει να σε αγαπά, αλλά αν ο Θεός σε αγνοεί και δεν σε αγαπά, αισθάνεσαι ότι δεν είναι Θεός. Ή όταν παρακούς τον Θεό, θεωρείς ότι πρέπει να σε μισεί και να σε τιμωρεί, αλλά αν σε αγνοεί, αισθάνεσαι ότι δεν είναι Θεός. Είναι σωστό να σκέφτεται κανείς με αυτόν τον τρόπο; (Όχι, δεν είναι σωστό.) Οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, όπως η σχέση μεταξύ των γονέων και των παιδιών τους, μπορούν να αξιολογηθούν με αυτόν τον τρόπο —δηλαδή, η αγάπη ή το μίσος των γονέων για τα παιδιά τους βασίζεται μερικές φορές στη συμπεριφορά των παιδιών— αλλά η σχέση μεταξύ των ανθρώπινων όντων και του Θεού δεν μπορεί να αξιολογηθεί με αυτόν τον τρόπο. Η σχέση μεταξύ των ανθρώπινων όντων και του Θεού είναι η σχέση μεταξύ δημιουργήματος και Δημιουργού, και δεν υπάρχει κανένας απολύτως δεσμός αίματος. Είναι αποκλειστικά μια σχέση μεταξύ δημιουργήματος και Δημιουργού. Ως εκ τούτου, τα ανθρώπινα όντα δεν μπορούν να απαιτούν από τον Θεό να τα αγαπά ή να δηλώνει ποια είναι η θέση Του απέναντί τους. Αυτές είναι παράλογες απαιτήσεις. Αυτού του είδους η άποψη είναι λανθασμένη και εσφαλμένη· οι άνθρωποι δεν μπορούν να έχουν τέτοιες απαιτήσεις. Έτσι, εξετάζοντας το τώρα, έχουν οι άνθρωποι στην πραγματικότητα μια ακριβή κατανόηση της αγάπης του Θεού; Η προηγούμενη κατανόησή τους ήταν ανακριβής, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Υπάρχουν αρχές για το αν ο Θεός αγαπά ή μισεί τους ανθρώπους. Εάν η συμπεριφορά ή η επιδίωξη των ανθρώπων συνάδει με την αλήθεια και είναι της αρεσκείας του Θεού, τότε Εκείνος την εγκρίνει. Ωστόσο, οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες ουσίες και μπορούν να αποκαλύπτουν διεφθαρμένες διαθέσεις και να επιδιώκουν ιδανικά και επιθυμίες που θεωρούν ότι είναι σωστά ή που τους αρέσουν. Αυτό είναι κάτι που ο Θεός μισεί και δεν εγκρίνει. Αλλά αντίθετα με ό,τι πιστεύουν οι άνθρωποι —δηλαδή ότι ο Θεός θα κατακλύζει τους ανθρώπους με ανταμοιβές κάθε φορά που τους εγκρίνει ή θα πειθαρχεί και θα τιμωρεί τους ανθρώπους κάθε φορά που δεν τους εγκρίνει— αυτό δεν ισχύει. Υπάρχουν αρχές στις ενέργειες του Θεού. Αυτό μιλάει για την ουσία του Θεού, και οι άνθρωποι πρέπει να το κατανοήσουν με αυτόν τον τρόπο.

Μόλις τώρα έθεσα ένα ερώτημα και συναναστράφηκα πάνω στις αρχές των ενεργειών του Θεού και πάνω στην ουσία του Θεού. Ποιο ήταν το ερώτημα που μόλις έθεσα; (Μόλις ρώτησες σχετικά με τη διαφορά μεταξύ της ανεκτικότητας και του ελέους του Θεού προς τους ανθρώπους και της άσκησης των ανθρώπων να είναι επιεικείς όποτε μπορούν. Στη συνέχεια, συναναστράφηκες σχετικά με το ότι ο Θεός δεν ενεργεί σύμφωνα με αυτήν τη φιλοσοφία για τη ζωή. Ο Θεός αντιμετωπίζει τις παραβάσεις των ανθρώπων κυρίως με βάση δύο πτυχές: Αφενός, υπάρχουν αρχές για το τι κάνει ο Θεός και, αφετέρου, στην ουσία του Θεού υπάρχει και έλεος και οργή). Το έχετε πράγματι κατανοήσει με τον σωστό τρόπο. Οι αρχές του Θεού για το ότι κάνει τα πράγματα με αυτόν τον τρόπο βασίζονται στην ουσία Του και στη διάθεσή Του και δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με το να είναι επιεικής όποτε μπορεί, το οποίο είναι μια φιλοσοφία για τη ζωή που ακολουθεί η ανθρωπότητα. Οι πράξεις των ανθρώπων βασίζονται σε σατανικές φιλοσοφίες και κυβερνώνται από σατανικές διαθέσεις. Οι ενέργειες του Θεού είναι η εκδήλωση της διάθεσης και της ουσίας Του. Στην ουσία του Θεού υπάρχει αγάπη, έλεος και φυσικά μίσος. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, τώρα ποια είναι η στάση του Θεού απέναντι στις κακές πράξεις των ανθρώπων και στις διάφορες μορφές ανυπακοής και προδοσίας τους; Ποια είναι η βάση της στάσης του Θεού; Προκαλείται από την ουσία Του; (Ναι.) Στην ουσία του Θεού υπάρχει έλεος, αγάπη και οργή. Η ουσία του Θεού είναι η δικαιοσύνη, και από αυτήν την ουσία προέρχονται οι αρχές των ενεργειών του Θεού. Ποιες ακριβώς είναι, λοιπόν, οι αρχές των ενεργειών του Θεού; Η άφθονη απονομή ελέους και η εις βάθος εξαπόλυση οργής. Αυτό δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το να είναι κανείς επιεικής όποτε μπορεί, κάτι που κάνουν πράξη τα ανθρώπινα όντα και φαίνεται να είναι ένα πολύ ευγενές αξίωμα, αλλά στα μάτια του Θεού δεν είναι καν άξιο αναφοράς. Ως πιστοί, αφενός, δεν μπορείτε να κρίνετε την ουσία του Θεού, τις πράξεις Του και τις αρχές των ενεργειών Του με βάση αυτό το αξίωμα. Επιπλέον, από τη δική τους οπτική γωνία, οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να εμμένουν σε αυτήν τη φιλοσοφία για τη ζωή· θα πρέπει να έχουν μια αρχή για το πώς να κάνουν επιλογές όταν τους συμβαίνουν πράγματα και για το πώς να τα αντιμετωπίζουν αυτά τα πράγματα. Ποια είναι αυτή η αρχή; Οι άνθρωποι δεν διαθέτουν την ουσία του Θεού και φυσικά δεν μπορούν να κάνουν τα πάντα με σαφείς αρχές όπως ο Θεός, ή να είναι υπεράνω και να μοιράζουν ευκαιρίες και να είναι επιεικείς με τους πάντες. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να το κάνουν αυτό. Τι θα πρέπει, λοιπόν, να κάνεις όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με πράγματα που σε ενοχλούν, σε πληγώνουν, προσβάλλουν την αξιοπρέπεια, τον χαρακτήρα σου ή πληγώνουν ακόμα και την καρδιά και την ψυχή σου; Αν τηρείς το ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή, «να είσαι επιεικής όποτε μπορείς», τότε προσπαθείς να εξομαλύνεις τα πράγματα χωρίς να λαμβάνεις υπόψη σου τις αρχές, καθώς και να είσαι ένας ανθρωπάρεσκος, και νιώθεις ότι δεν είναι εύκολο να τα βγάλεις πέρα σε αυτόν τον κόσμο, και ότι δεν πρέπει να κάνεις εχθρούς, μα πρέπει να προσπαθείς να προσβάλλεις τους ανθρώπους λιγότερο ή καθόλου, και να είσαι επιεικής όποτε μπορείς, να παραμένεις ουδέτερος σε κάθε ευκαιρία, να ακολουθείς τη μέση οδό, να μην εισέρχεσαι σε επικίνδυνες καταστάσεις, και να μάθεις να προστατεύεις τον εαυτό σου. Αυτό δεν είναι μια φιλοσοφία για τη ζωή; (Ναι.) Είναι μια φιλοσοφία για τη ζωή, και όχι μια αρχή που διδάσκει ο Θεός στην ανθρωπότητα. Ποια είναι, λοιπόν, η αρχή που διδάσκει ο Θεός στους ανθρώπους; Πώς ορίζεται η επιδίωξη της αλήθειας; Με το να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα και να συμπεριφέρεται και να ενεργεί σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριο την αλήθεια. Αν συνέβαινε κάτι που σου προκαλούσε μίσος, πώς θα το έβλεπες; Πάνω σε ποια βάση θα το έβλεπες; (Βάσει των λόγων του Θεού.) Σωστά. Αν δεν ξέρεις πώς να δεις αυτά τα πράγματα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, τότε μπορείς μόνο να είσαι επιεικής όποτε μπορείς, να καταπιέζεις την αγανάκτησή σου, να κάνεις παραχωρήσεις και να περιμένεις την κατάλληλη στιγμή, αναζητώντας παράλληλα ευκαιρίες για αντίποινα —αυτό είναι το μονοπάτι που θα ακολουθούσες. Αν θες να επιδιώξεις την αλήθεια, πρέπει να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, αναρωτώμενος: «Γιατί μου φέρεται έτσι αυτό το άτομο; Πώς μπορεί να μου συμβαίνει αυτό; Γιατί να υπάρξει μια τέτοια έκβαση;» Τέτοια πράγματα πρέπει να τα βλέπει κανείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να μπορέσεις να δεχτείς αυτό το ζήτημα από τον Θεό και να αποδεχτείς ενεργά ότι προέρχεται από τον Θεό και ότι είναι κάτι χρήσιμο και ωφέλιμο για σένα. Για να δεχτείς το ζήτημα αυτό από τον Θεό, πρέπει πρώτα να το θεωρήσεις ως κάτι που ενορχηστρώνεται και κυβερνάται από τον Θεό. Όλα όσα συμβαίνουν κάτω από τον ήλιο, όλα όσα μπορείς να αισθανθείς, όλα όσα μπορείς να δεις, όλα όσα μπορείς να ακούσεις —όλα συμβαίνουν με την άδεια του Θεού. Αφού δεχτείς αυτό το ζήτημα από τον Θεό, σύγκρινέ το με τα λόγια του Θεού και μάθε τι είδους άνθρωπος είναι αυτός που το έκανε και ποια είναι η ουσία αυτού του ζητήματος, ανεξάρτητα από το αν αυτό που είπε ή έκανε σε πλήγωσε, αν τα συναισθήματά σου δέχτηκαν πλήγμα ή αν ο χαρακτήρας σου καταπατήθηκε. Δες πρώτα αν το άτομο είναι ένας μοχθηρός άνθρωπος ή ένας συνηθισμένος διεφθαρμένος άνθρωπος, διακρίνοντάς τον πρώτα όπως πραγματικά είναι σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, και στη συνέχεια διακρίνοντας και αντιμετωπίζοντας αυτό το ζήτημα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Δεν είναι αυτά τα σωστά βήματα που πρέπει να γίνουν; (Ναι.) Πρώτα δέξου αυτό το ζήτημα από τον Θεό και δες τους ανθρώπους που εμπλέκονται σε αυτό το ζήτημα σύμφωνα με τα λόγια Του, για να προσδιορίσεις αν είναι συνηθισμένοι αδελφοί και αδελφές, μοχθηροί άνθρωποι, αντίχριστοι, μη πιστοί, κακά πνεύματα, ακάθαρτοι δαίμονες ή κατάσκοποι από του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, και αν αυτό που έκαναν ήταν μια γενική επίδειξη διαφθοράς ή μια κακή πράξη που είχε σκοπό να προκαλέσει σκόπιμα αναστάτωση και διαταραχή. Όλα αυτά θα πρέπει να προσδιοριστούν σε σύγκριση με τα λόγια του Θεού. Η μέτρηση των πραγμάτων σύμφωνα με τα λόγια του Θεού είναι ο πιο ακριβής και αντικειμενικός τρόπος. Οι άνθρωποι θα πρέπει να διαφοροποιούνται και τα ζητήματα να αντιμετωπίζονται σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Θα πρέπει να αναλογιστείς: «Αυτό το συμβάν πλήγωσε πολύ τα συναισθήματά μου και κρέμεται σαν σκιά από πάνω μου. Αλλά τι έχει κάνει το συμβάν αυτό για να με διαπαιδαγωγήσει ώστε να εισέλθω στη ζωή; Ποιο είναι το θέλημα του Θεού;» Αυτό σε οδηγεί στην ουσία του ζητήματος, την οποία θα πρέπει να καταλάβεις και να κατανοήσεις —έτσι ακολουθείς το σωστό μονοπάτι. Πρέπει να αναζητήσεις το θέλημα του Θεού, σκεπτόμενος: «Αυτό το συμβάν έχει τραυματίσει την καρδιά και την ψυχή μου. Νιώθω οδύνη και πόνο, αλλά δεν μπορώ να είμαι αρνητικός και επιτιμητικός. Το πιο σημαντικό είναι να διακρίνω, να δω τη διαφορά και να αποφασίσω αν αυτό το συμβάν είναι πραγματικά ωφέλιμο για μένα ή όχι, σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Αν προέρχεται από την πειθαρχία του Θεού και είναι ωφέλιμο για την είσοδό μου στη ζωή και την κατανόηση του εαυτού μου, τότε θα πρέπει να το αποδεχτώ και να υποταχθώ σε αυτό· αν είναι πειρασμός από τον Σατανά, τότε θα πρέπει να προσευχηθώ στον Θεό και να το αντιμετωπίσω με σύνεση». Είναι μια τέτοια αναζήτηση και σκέψη θετική είσοδος; Βλέπεις έτσι τους ανθρώπους και τα πράγματα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού; (Ναι.) Στη συνέχεια, όποιο ζήτημα κι αν αντιμετωπίζεις ή όποια προβλήματα κι αν προκύπτουν στις σχέσεις σου με τους ανθρώπους, θα πρέπει να αναζητάς τα σχετικά λόγια του Θεού για να τα λύσεις. Πού αποσκοπεί όλη αυτή η σειρά πράξεων; Αποσκοπεί στο να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έτσι ώστε η οπτική και η στάση σου σε σχέση με τους ανθρώπους και τα πράγματα να αλλάξει τελείως. Δεν αποσκοπεί στο να αποκτήσεις καλή φήμη και να σώσεις την υπόληψή σου για να σε εκτιμούν ιδιαίτερα, ούτε στο να επιφέρεις αρμονία στη χώρα και την κοινωνία και να ικανοποιήσεις έτσι την άρχουσα τάξη, αλλά στο να ζεις σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, ώστε να ικανοποιείς τον Θεό και να δοξάζεις τον Δημιουργό. Μόνο ασκούμενος με αυτόν τον τρόπο μπορείς να είσαι απόλυτα σύμφωνος με το θέλημα του Θεού. Επομένως, δεν χρειάζεται να ακολουθείς τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή στην παραδοσιακή κουλτούρα. Δεν χρειάζεται να σκέφτεσαι: «Όταν μου τύχει ένα τέτοιο ζήτημα, δεν θα πρέπει να κάνω πράξη το ρητό: “Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς”; Αν δεν μπορώ να το κάνω αυτό, τι θα σκεφτεί η κοινή γνώμη για μένα;» Δεν χρειάζεται να χρησιμοποιείς αυτά τα ηθικά αξιώματα για να περιορίζεις και να ελέγχεις τον εαυτό σου. Αντ’ αυτού, θα πρέπει να υιοθετήσεις την οπτική κάποιου που επιδιώκει την αλήθεια και να φέρεσαι στους ανθρώπους και στα πράγματα σύμφωνα με τον τρόπο με τον οποίο σου λέει ο Θεός να επιδιώκεις την αλήθεια. Αυτός δεν είναι ένας εντελώς νέος τρόπος ύπαρξης; Δεν είναι αυτό μια εντελώς νέα θεώρηση της ζωής και ένας εντελώς νέος στόχος ζωής; (Ναι.) Όταν υιοθετείς αυτόν τον τρόπο για να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, δεν χρειάζεται να λες σκόπιμα στον εαυτό σου: «Πρέπει να κάνω το ένα ή το άλλο αν θέλω να είμαι μεγαλόψυχος και να κερδίσω μια θέση ανάμεσα στους ανθρώπους», δεν χρειάζεται να είσαι τόσο σκληρός με τον εαυτό σου, δεν χρειάζεται να ζεις αντίθετα με τη δική σου βούληση και η ανθρώπινη φύση σου δεν χρειάζεται να είναι τόσο διαστρεβλωμένη. Αντίθετα, θα δέχεσαι αυτά τα περιβάλλοντα, τους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα που προέρχονται από τον Θεό φυσικά και πρόθυμα. Και όχι μόνο αυτό, αλλά μπορείς και να αποκομίσεις απροσδόκητα κέρδη από αυτά. Αντιμετωπίζοντας τέτοια πράγματα που διεγείρουν το μίσος σου, θα έχεις μάθει να διακρίνεις τους ανθρώπους όπως πραγματικά είναι σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και να διακρίνεις και να αντιμετωπίζεις τέτοια πράγματα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Αφού περάσεις μια περίοδο εμπειριών, βιωμάτων και αγώνων, θα έχεις βρει τις αρχές της αλήθειας για την αντιμετώπιση τέτοιων πραγμάτων και θα έχεις μάθει τι είδους αρχές της αλήθειας πρέπει να χρησιμοποιείς όταν αντιμετωπίζεις τέτοιους ανθρώπους, ζητήματα και πράγματα. Έτσι δεν ακολουθεί κανείς το σωστό μονοπάτι; Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η ανθρώπινη φύση σου θα έχει βελτιωθεί επειδή ακολουθείς το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, δηλαδή, δεν ζεις πλέον απλώς βάσει της ανθρώπινης συνείδησης και λογικής σου, και όταν συμβαίνουν πράγματα, δεν τα βλέπεις αποκλειστικά με σκέψεις και απόψεις που βασίζονται στη συνείδηση και τη λογική, αλλά αντίθετα, επειδή έχεις διαβάσει πολλά από τα λόγια του Θεού και έχεις βιώσει πραγματικά το έργο του Θεού, έχεις κατανοήσει κάποιες αλήθειες και έχεις αποκτήσει κάποια πραγματική κατανόηση του Θεού —του Δημιουργού. Αυτή είναι σίγουρα μια πλούσια συγκομιδή, από την οποία θα έχεις αποκτήσει τόσο την αλήθεια όσο και τη ζωή. Με βάση τη συνείδηση και τη λογική σου, θα έχεις μάθει να χρησιμοποιείς τα λόγια του Θεού και την αλήθεια για να αντιμετωπίζεις και να επιλύεις όλα τα προβλήματα που συναντάς, και σταδιακά θα καταλήξεις να ζεις σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Πώς είναι τα ανθρώπινα όντα αυτού του είδους; Συμφωνούν με το θέλημα του Θεού; Τέτοια ανθρώπινα όντα πλησιάζουν όλο και περισσότερο στο να γίνουν τα δημιουργημένα όντα με τα προσόντα που απαιτεί ο Θεός, και με τον τρόπο αυτό είναι σταδιακά σε θέση να επιτύχουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα του έργου της σωτηρίας του Θεού. Όταν οι άνθρωποι μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια και να ζήσουν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, είναι πολύ εύκολο να ζουν έτσι, χωρίς την παραμικρή αγωνία. Όσον αφορά όμως τους ανθρώπους που έχουν λάβει την εκπαίδευση της παραδοσιακής κουλτούρας, όλα όσα κάνουν έρχονται σε μεγάλη αντίθεση με τη βούλησή τους, είναι τόσο υποκριτικά, και τα πράγματα που αποκαλύπτονται από την ανθρώπινη φύση τους είναι τόσο διαστρεβλωμένα και μη κανονικά. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή δεν λένε αυτό που σκέφτονται. Τα χείλη τους λένε: «Να είσαι επιεικής όποτε μπορείς», αλλά η καρδιά τους λέει: «Δεν έχω τελειώσει μαζί σου. Ποτέ δεν είναι αργά για να πάρει ένας κύριος την εκδίκησή του» —δεν αντιτίθεται αυτό στην ίδια τους τη βούληση; (Ναι.) Τι σημαίνει «διαστρεβλωμένα»; Σημαίνει ότι εξωτερικά μιλούν μόνο για αγαθοσύνη και ηθικότητα, αλλά πίσω από την πλάτη των άλλων επιδίδονται σε κάθε είδους κακά πράγματα, όπως παράνομες συνουσίες και λεηλασίες. Όλα αυτά τα εξωτερικά λόγια περί αγαθοσύνης και ηθικότητας είναι απλώς ένα προσωπείο και η καρδιά τους είναι γεμάτη από κάθε είδους κακό, από κάθε είδους απεχθείς ιδέες και απόψεις· είναι ασύγκριτα αισχρά, υπερβολικά ποταπά, πρόστυχα και ντροπιαστικά. Αυτό σημαίνει ο όρος «διαστρεβλωμένα». Στη σύγχρονη γλώσσα, η διαστρέβλωση ονομάζεται διαστροφή. Είναι όλοι τους τόσο διεστραμμένοι, αλλά εξακολουθούν να προσποιούνται ότι είναι απολύτως αξιοπρεπείς, εκλεπτυσμένοι, κύριοι και έντιμοι μπροστά στους άλλους. Πραγματικά δεν έχουν καμία ντροπή, είναι τόσο κακοί! Το μονοπάτι που έχει υποδείξει ο Θεός στους ανθρώπους δεν αποσκοπεί στο να ζεις έτσι, αλλά στο να σε καταστήσει ικανό να ακολουθήσεις τις σωστές αρχές και το σωστό μονοπάτι άσκησης που έχει υποδείξει ο Θεός στους ανθρώπους σε ό,τι κι αν κάνεις, είτε ενώπιον του Θεού είτε ενώπιον άλλων ανθρώπων. Ακόμα και αν έρθεις αντιμέτωπος με πράγματα που βλάπτουν τα συμφέροντά σου ή που δεν είναι της αρεσκείας σου, ή που έχουν ακόμα και μακροχρόνιο αντίκτυπο πάνω σου, πρέπει να έχεις αρχές για την αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων. Για παράδειγμα, πρέπει να φέρεσαι στους αληθινούς αδελφούς και αδελφές με αγάπη και να μάθεις να είσαι ανεκτικός, εξυπηρετικός και υποστηρικτικός απέναντί τους. Τι θα πρέπει, λοιπόν, να κάνεις με τους εχθρούς του Θεού, τους αντίχριστους, τους μοχθηρούς ανθρώπους και τους μη πιστούς, ή τους πράκτορες και κατασκόπους που διεισδύουν στην εκκλησία; Θα πρέπει να τους απορρίψεις μια για πάντα. Πρόκειται για μια διαδικασία που περιλαμβάνει την αναγνώριση και την έκθεση, το αίσθημα μίσους και τελικά την απόρριψη. Ο οίκος του Θεού έχει διοικητικά διατάγματα και κανονισμούς. Όταν πρόκειται για αντίχριστους, μοχθηρούς ανθρώπους, μη πιστούς και όσους ανήκουν στο συνάφι των διαβόλων, του Σατανά και των κακών πνευμάτων, δεν είναι πρόθυμοι να παράσχουν υπηρεσίες, οπότε απόκοψέ τους για πάντα από τον οίκο του Θεού. Πώς πρέπει, λοιπόν, να τους αντιμετωπίζει ο εκλεκτός λαός του Θεού; (Πρέπει να τους απορρίπτει.) Ακριβώς, θα πρέπει να απορριφθούν, να απορριφθούν για πάντα. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Η απόρριψη είναι απλώς μια λέξη. Αν υποθέσουμε ότι θεωρητικά τους απορρίπτετε, πώς το κάνετε έπειτα πράξη στην αληθινή ζωή;» Είναι καλό να τους αντιτίθεσαι απόλυτα; Δεν υπάρχει λόγος να κουράζεσαι άσκοπα με αυτόν τον τρόπο. Δεν χρειάζεται να τους αντιτίθεσαι απόλυτα, δεν χρειάζεται να τους πολεμάς μέχρι θανάτου και δεν χρειάζεται να τους καταριέσαι πίσω από την πλάτη τους. Δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα από αυτά τα πράγματα. Απλά αποστασιοποιήσου από αυτούς βαθιά μέσα στην καρδιά σου και μην έχεις πάρε-δώσε μαζί τους υπό κανονικές συνθήκες. Σε ειδικές περιστάσεις και όταν δεν έχεις άλλη επιλογή, μπορείς να μιλάς κανονικά μαζί τους, αλλά στη συνέχεια να τους αποφεύγεις με την πρώτη ευκαιρία και να μην εμπλέκεσαι σε καμία από τις υποθέσεις τους. Αυτό σημαίνει ότι τους απορρίπτεις από τα βάθη της καρδιάς σου, ότι δεν τους φέρεσαι ως αδελφούς και αδελφές ή ως μέλη της οικογένειας του Θεού και δεν τους φέρεσαι ως πιστούς. Εκείνους που μισούν τον Θεό και την αλήθεια, που προκαλούν σκόπιμα αναστάτωση και διαταραχή στο έργο του Θεού ή που προσπαθούν να καταστρέψουν το έργο του Θεού, πρέπει όχι μόνο να προσεύχεσαι στον Θεό να τους καταραστεί, αλλά επίσης να τους δεσμεύεις και να τους περιορίζεις για πάντα και να τους απορρίπτεις μια για πάντα. Είναι αυτό σύμφωνο με το θέλημα του Θεού; Είναι απολύτως σύμφωνο με το θέλημα του Θεού. Για να αντιμετωπιστούν αυτοί οι άνθρωποι, είναι απαραίτητο να πάρει κανείς θέση και να έχει αρχές. Τι σημαίνει να πάρει κανείς θέση και να έχει αρχές; Σημαίνει να βλέπει καθαρά την ουσία τους, να μην τους θεωρεί ποτέ πιστούς και να μην τους θεωρεί σε καμία περίπτωση αδελφούς ή αδελφές. Είναι διάβολοι, είναι ο Σατανάς. Το θέμα δεν είναι αν θα τους συγχωρέσεις ή όχι, αλλά να αποστασιοποιηθείς και να τους απορρίψεις μια για πάντα. Αυτό είναι απολύτως δικαιολογημένο και σύμφωνο με την αλήθεια. Μερικοί άνθρωποι λένε: «Δεν είναι πολύ αδίστακτο άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό να κάνουν τέτοια πράγματα;» (Όχι.) Σημαίνει ότι παίρνουν θέση και έχουν αρχές. Κάνουμε ό,τι μας λέει ο Θεός να κάνουμε. Είμαστε επιεικείς με όποιον μας λέει ο Θεός να είμαστε επιεικείς, και σιχαινόμαστε ό,τι μας λέει ο Θεός να σιχαινόμαστε. Στην Εποχή του Νόμου, όσοι παραβίαζαν τους νόμους και τις εντολές λιθοβολούνταν μέχρι θανάτου από τον εκλεκτό λαό του Θεού, αλλά σήμερα, στην Εποχή της Βασιλείας, ο Θεός έχει διοικητικά διατάγματα και απλώς αποπέμπει και αποβάλλει τους ανθρώπους που ανήκουν στο ίδιο σινάφι με τους διαβόλους και τον Σατανά. Ο εκλεκτός λαός του Θεού πρέπει να κάνει πράξη τα λόγια του Θεού και τα διοικητικά διατάγματα που εκδίδει και να υπακούει σε αυτά, χωρίς να τα παραβιάζει, χωρίς να κυβερνάται ή να επηρεάζεται από ανθρώπινες αντιλήψεις και χωρίς να φοβάται ότι θα κριθεί και θα καταδικαστεί από θρησκευόμενους ανθρώπους. Το να ενεργεί κανείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού είναι κάτι που έχει οριστεί από τον Ουρανό και αναγνωριστεί από τη γη. Σε κάθε περίπτωση, να πιστεύετε μόνο ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και ότι τα λόγια του ανθρώπου δεν είναι η αλήθεια, όσο ωραία κι αν ακούγονται. Οι άνθρωποι πρέπει να έχουν αυτήν την πίστη. Οι άνθρωποι θα πρέπει να έχουν αυτήν την πίστη στον Θεό και θα πρέπει επίσης να έχουν αυτήν τη στάση υπακοής. Πρόκειται για θέμα στάσης.

Έχουμε πει λίγο-πολύ αρκετά για το ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς» και για τις αρχές των ενεργειών του Θεού. Όταν πρόκειται για ζητήματα όπως αυτά που βλάπτουν τους ανθρώπους, κατανοείτε τώρα την αρχή για τον χειρισμό τους, την οποία διδάσκει ο Θεός στους ανθρώπους; (Ναι.) Ο Θεός δεν επιτρέπει στους ανθρώπους να είναι παρορμητικοί κατά την αντιμετώπιση των ζητημάτων που τους συμβαίνουν, πόσο μάλλον να χρησιμοποιούν ανθρώπινους ηθικούς κώδικες για την αντιμετώπιση οποιουδήποτε ζητήματος. Ποια είναι η αρχή για την οποία μιλά ο Θεός στους ανθρώπους; Ποια αρχή θα πρέπει να ακολουθούν οι άνθρωποι; (Να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα και να συμπεριφέρονται και να ενεργούν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού). Σωστά, να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα και να συμπεριφέρονται και να ενεργούν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και την αλήθεια. Ό,τι κι αν συμβαίνει, αυτό πρέπει να αντιμετωπίζεται σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, διότι σε όλα τα ζητήματα και σε όλα τα πράγματα υπάρχει μια βασική αιτία πίσω από κάθε τι που συμβαίνει και από κάθε πρόσωπο ή ζήτημα που προκύπτει, και όλα αυτά τα διευθετεί ο Θεός και έχει κυριαρχία πάνω τους. Όλα όσα συμβαίνουν μπορεί να έχουν θετική ή αρνητική τελική έκβαση, και η διαφορά μεταξύ τους εξαρτάται από τις επιδιώξεις των ανθρώπων και το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν. Αν επιλέξεις να αντιμετωπίσεις τα ζητήματα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, τότε η τελική έκβαση θα είναι θετική· αν επιλέξεις να τα αντιμετωπίσεις με τους τρόπους της σάρκας και της παρορμητικότητας, και με όλα τα διάφορα ρητά, ιδέες και απόψεις που προέρχονται από τους ανθρώπους, τότε το τελικό αποτέλεσμα θα είναι οπωσδήποτε ένα αποτέλεσμα παρορμητικότητας και αρνητικότητας. Αυτά τα παρορμητικά και αρνητικά πράγματα, αν περιλαμβάνουν την πρόκληση πλήγματος στην αξιοπρέπεια, το σώμα, την ψυχή, τα συμφέροντα των ανθρώπων και ούτω καθεξής, θα αφήσουν τελικά μόνο μίσος και μια σκιά πάνω από τους ανθρώπους από τα οποία δεν θα μπορέσουν ποτέ να απαλλαγούν. Μόνο ακολουθώντας τα λόγια του Θεού είναι δυνατόν να βρει κανείς τις αιτίες των διαφόρων ανθρώπων, ζητημάτων και πραγμάτων που συναντά, και μόνο ακολουθώντας τα λόγια του Θεού είναι δυνατόν να δει καθαρά την ουσία αυτών των ανθρώπων, των ζητημάτων και των πραγμάτων. Φυσικά, μόνο ακολουθώντας τα λόγια του Θεού μπορούν οι άνθρωποι να χειριστούν σωστά και να επιλύσουν τα προβλήματα που έχουν να κάνουν με όλους τους διάφορους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα που συναντούν στην πραγματικότητα. Στο τέλος, αυτό θα επιτρέψει στους ανθρώπους να επωφεληθούν από όλα τα περιβάλλοντα που δημιουργεί ο Θεός, η ζωή τους θα αναπτυχθεί σταδιακά, οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους θα αλλάξουν, και ταυτόχρονα θα βρουν εκεί μέσα τη σωστή κατεύθυνση στη ζωή, τη σωστή οπτική για τη ζωή, τον σωστό τρόπο ύπαρξης, καθώς και τον σωστό στόχο και το σωστό μονοπάτι για να επιδιώξουν. Ουσιαστικά έχουμε ολοκληρώσει τη συναναστροφή μας πάνω στο ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή: «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς». Αυτό το ρητό είναι κάπως επιφανειακό, αλλά όταν αναλύεται διεξοδικά σύμφωνα με την αλήθεια, η ουσία του δεν είναι τόσο απλή. Όσο για το τι θα πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι εν προκειμένω και πώς να αντιμετωπίζουν τέτοιες καταστάσεις, αυτό είναι ακόμη πιο περίπλοκο. Αυτό σχετίζεται με το αν οι άνθρωποι μπορούν να αναζητούν και να επιδιώκουν την αλήθεια, και φυσικά σχετίζεται ακόμη περισσότερο με την αλλαγή της διάθεσης των ανθρώπων και τη σωτηρία τους. Επομένως, ανεξάρτητα από το αν αυτά τα προβλήματα είναι απλά ή σύνθετα, επιφανειακά ή θεμελιώδη, θα πρέπει να αντιμετωπίζονται σωστά και με σοβαρότητα. Τίποτα που σχετίζεται με τις αλλαγές στη διάθεση των ανθρώπων ή που αφορά τη σωτηρία των ανθρώπων δεν είναι ασήμαντο ζήτημα, όλα είναι κρίσιμα και σημαντικά. Ελπίζω ότι στο εξής, στην καθημερινή σας ζωή, θα ανασύρεις μέσα από τις σκέψεις και τη συνείδησή σου όλα τα διάφορα ρητά και τις απόψεις σχετικά με την ηθικότητα στην παραδοσιακή κουλτούρα, θα τα αναλύσεις διεξοδικά και θα τα διακρίνεις όπως πραγματικά είναι σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έτσι ώστε να μπορέσεις σταδιακά να τα κατανοήσεις και να τα επιλύσεις, να υιοθετήσεις μια εντελώς νέα κατεύθυνση και στόχο στη ζωή σου και να αλλάξεις εντελώς τον τρόπο ύπαρξής σου. Ωραία, ας αφήσουμε εδώ τη σημερινή συναναστροφή. Αντίο!

23 Απριλίου 2022