Την προηγούμενη φορά, συναναστραφήκαμε πάνω σε τέσσερις δηλώσεις της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή. Πείτε Μου ποιες ήταν αυτές. («Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη», «Να θυσιάζεις τα συμφέροντά σου για χάρη των άλλων», «Η γυναίκα πρέπει να είναι ενάρετη, καλοσυνάτη, ευγενική και ηθική» και «Όταν πίνει κανείς νερό από ένα πηγάδι, δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχνάει ποιος το έσκαψε»). Έχετε σαφή αντίληψη του τι πρέπει να αναλυθεί και να γίνει κατανοητό σε κάθε δήλωση; Κάθε δήλωση στην παραδοσιακή κουλτούρα συνδέεται στενά με την πραγματική ζωή των ανθρώπων και τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρονται. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτές οι δηλώσεις της παραδοσιακής κουλτούρας έχουν μια ορισμένη επιρροή στην πραγματική ζωή των ανθρώπων και στον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρονται. Οι αρχές των λόγων, των ενεργειών και της διαγωγής των ανθρώπων στην πραγματική ζωή προέρχονται βασικά από αυτές τις δηλώσεις και τις απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας. Είναι σαφές ότι η παραδοσιακή κουλτούρα έχει επηρεάσει και διαποτίσει τους ανθρώπους αρκετά βαθιά. Αφού τελείωσα τη συναναστροφή στην τελευταία συνάθροιση, επιδοθήκατε σε περαιτέρω περισυλλογή και συναναστροφή μεταξύ σας; (Συναναστραφήκαμε και κατανοήσαμε λίγο αυτές τις δηλώσεις σχετικά με την ηθική διαγωγή, και μπορέσαμε να αλλάξουμε ελαφρώς τις απόψεις και τις οπτικές μας για αυτού του είδους τα πράγματα, αλλά ακόμα δεν τα έχουμε κατανοήσει σε βάθος). Προκειμένου να αποκτήσετε εμπεριστατωμένη κατανόηση, πρέπει αφενός να βασίσετε την κατανόησή σας σε αυτά για τα οποία συναναστράφηκα· αφετέρου, πρέπει να κατανοήσετε τα πράγματα υπό το πρίσμα των απόψεων που έχετε στην πραγματική ζωή, καθώς και των σκέψεων και των ενεργειών που προκύπτουν όταν σας συμβαίνει κάτι. Το να ακούτε κηρύγματα και μόνο δεν είναι ούτε κατά διάνοια αρκετό. Ο σκοπός της ακρόασης κηρυγμάτων είναι να μπορεί κανείς να αναγνωρίζει τα αρνητικά πράγματα στην πραγματική ζωή, να μπορεί να διακρίνει τα αρνητικά πράγματα με μεγαλύτερη ακρίβεια και, στη συνέχεια, να είναι σε θέση να αντιλαμβάνεται τα θετικά πράγματα και να τα κατανοεί ξεκάθαρα, έτσι ώστε τα λόγια του Θεού να γίνουν τα κριτήρια για το πώς πρέπει να συμπεριφέρεται και να φέρεται στην πραγματική ζωή. Από τη μία, η άσκηση διάκρισης για αυτά τα αρνητικά πράγματα έχει διορθωτική επίδραση στη συμπεριφορά και τη διαγωγή των ανθρώπων, εφόσον μπορεί να διορθώσει τις λανθασμένες ιδέες, απόψεις και στάσεις των ανθρώπων απέναντι στα γεγονότα και τα πράγματα· επιπλέον, με τον θετικό της ρόλο, μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να υιοθετήσουν σωστούς τρόπους και μεθόδους καθώς και ακριβείς αρχές άσκησης σε ό,τι αφορά στις απόψεις τους για τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και στη συμπεριφορά και τις ενέργειές τους. Αυτός είναι ο σκοπός και το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα της συναναστροφής και της ανάλυσης αυτών των δηλώσεων σχετικά με την ηθική διαγωγή.

Έχουμε συναναστραφεί πλέον δύο φορές πάνω σε δηλώσεις σχετικά με την ηθική διαγωγή στην παραδοσιακή κινεζική κουλτούρα, οι οποίες είναι βασικά απαιτήσεις για την ηθική διαγωγή των ανθρώπων που προέκυψαν μέσα σε ένα ευρύ κοινωνικό πλαίσιο. Σε ατομικό επίπεδο, αυτές οι δηλώσεις μπορούν να περιορίσουν και να ρυθμίσουν τη συμπεριφορά των ανθρώπων σε κάποιο βαθμό· από μια ευρύτερη οπτική, αποσκοπούσαν στη δημιουργία καλού κοινωνικού ήθους και, φυσικά, στο να μπορέσουν οι κυβερνώντες να κυβερνήσουν καλύτερα τον λαό. Αν ο λαός έχει τις δικές του ιδέες, αν μπορεί να σκέφτεται ελεύθερα και να αναζητά τα δικά του ηθικά πρότυπα συμπεριφοράς ή αν μπορεί να εκφράζει τις δικές του απόψεις, να ζει σύμφωνα με τις δικές του ιδέες, να συμπεριφέρεται όπως κρίνει και να υιοθετεί τον δικό του τρόπο οπτικής για τα πράγματα, τους ανθρώπους, την κοινωνία του και τη χώρα στην οποία ζει, αυτό αναμφίβολα δεν είναι καλό πράγμα ούτε καλό σημάδι για τους κυβερνώντες, διότι απειλεί άμεσα τη θέση κυριαρχίας τους. Εν ολίγοις, αυτές οι δηλώσεις σχετικά με την ηθική διαγωγή διατυπώθηκαν βασικά από τους λεγόμενους ηθικολόγους, στοχαστές και διδασκάλους ως ένας τρόπος να ευαρεστήσουν και να ικανοποιήσουν τους κυβερνώντες, με σκοπό να δείξουν ότι μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν αυτές τις σκέψεις και τις θεωρίες, καθώς και τη δική τους φήμη και το κύρος τους, για να υπηρετούν τους κυβερνώντες. Αυτή είναι βασικά η φύση όλων αυτών των δηλώσεων για την ηθική διαγωγή σχετικά με τις οποίες συναναστραφήκαμε· ο σκοπός τους δεν ήταν άλλος από το να περιορίσουν τις σκέψεις, την ηθική διαγωγή και τις απόψεις των ανθρώπων για τα πράγματα μέσα σε ένα ηθικό πλαίσιο που οι άνθρωποι θεωρούσαν λίγο καλύτερο, πιο θετικό και ευγενέστερο, προκειμένου να μειώσουν τις συγκρούσεις μεταξύ των ανθρώπων, να φέρουν αρμονία στις αλληλεπιδράσεις τους και να επιφέρουν ηρεμία, ωφελώντας έτσι την κυριαρχία των κυβερνώντων επί των ανθρώπων και, επιπλέον, εδραιώνοντας τη θέση της άρχουσας τάξης και διατηρώντας την κοινωνική αρμονία και σταθερότητα. Έτσι, αυτοί οι άνθρωποι που προώθησαν τα πρότυπα της ηθικής διαγωγής πέτυχαν ό,τι επιθυμούσαν, δηλαδή να τους εκτιμά η άρχουσα τάξη και να τους αναθέτει σημαντικές θέσεις. Αυτή ήταν σε μεγάλο βαθμό η σταδιοδρομία για την οποία φιλοδοξούσαν και ήλπιζαν, και ακόμη και αν δεν μπορούσαν να γίνουν υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι, τουλάχιστον θα τους θυμόντουσαν οι επόμενες γενιές και θα έμεναν στην ιστορία. Σκεφτείτε το —ποιος από τους ανθρώπους που διατύπωσαν αυτές τις δηλώσεις για την ηθική διαγωγή δεν χαίρει του σεβασμού αυτής της κοινωνίας; Ποιος από αυτούς δεν θαυμάζεται από το ανθρώπινο γένος; Ακόμα και σήμερα, μεταξύ του κινεζικού λαού, αυτοί οι λεγόμενοι στοχαστές, διδάσκαλοι και ηθικολόγοι, όπως ο Κομφούκιος, ο Μέγκιος, ο Λάο Τσε, ο Χαν Φέι Τζου και άλλοι παρόμοιοι, είναι διαχρονικά δημοφιλείς και χαίρουν μεγάλης εκτίμησης και σεβασμού. Φυσικά, έχουμε απαριθμήσει ελάχιστες από τις δηλώσεις για την ηθική διαγωγή, ενώ τα παραδείγματα που παραθέτουμε είναι μόνο μερικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά. Παρόλο που αυτές οι δηλώσεις για την ηθική διαγωγή προέρχονται από πολλούς ανθρώπους, οι ιδέες και οι απόψεις που υποστηρίζουν αυτοί οι λεγόμενοι φωστήρες συμφωνούν πλήρως με την επιθυμία των κυβερνώντων και της άρχουσας τάξης, και όλες οι αντιλήψεις τους για τη διακυβέρνηση και οι κεντρικές τους ιδέες είναι οι ίδιες: Να διαμορφώσουν κάποιους ηθικούς κανόνες συμπεριφοράς και ενεργειών που πρέπει να ακολουθούν οι άνθρωποι, ώστε να συμπεριφέρονται σωστά, να συνεισφέρουν με πραότητα στην κοινωνία και στη χώρα τους και να ζουν με πραότητα ανάμεσα στους συνανθρώπους τους —αυτό είναι όλο κι όλο. Οι ιδέες και οι απόψεις τους έχουν τον ίδιο στόχο, ανεξαρτήτως της δυναστείας ή του προσώπου απ’ όπου προήλθαν αυτές οι δηλώσεις ηθικής διαγωγής: να υπηρετούν την άρχουσα τάξη, καθώς και να παραπλανούν και να ελέγχουν την ανθρωπότητα.

Έχουμε ήδη συναναστραφεί για οκτώ δηλώσεις σχετικά με την ηθική διαγωγή. Η φύση αυτών των οκτώ δηλώσεων είναι βασικά η απαίτηση να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι τις εγωιστικές τους επιθυμίες και τη δική τους βούληση, κι αντ’ αυτού να υπηρετούν την κοινωνία, την ανθρώπινη φυλή και τη χώρα τους, και να καταφέρουν να είναι ανιδιοτελείς. Για παράδειγμα, ανεξάρτητα από την ομάδα στην οποία απευθύνονται οι δηλώσεις για την ηθική διαγωγή, όπως οι εξής: «Να θυσιάζεις τα συμφέροντά σου για χάρη των άλλων», «Η γυναίκα πρέπει να είναι ενάρετη, καλοσυνάτη, ευγενική και ηθική» και «Να είσαι αυστηρός με τον εαυτό σου και ανεκτικός με τους άλλους», όλες απαιτούν οι άνθρωποι να επιδεικνύουν αυτοσυγκράτηση —συγκράτηση των επιθυμιών και της ανήθικης διαγωγής τους— και να έχουν ευνοϊκές ιδεολογικές και ηθικές απόψεις. Ανεξάρτητα από το πόσο επηρεάζουν αυτές οι δηλώσεις την ανθρωπότητα και ανεξάρτητα από το αν αυτή η επιρροή είναι θετική ή αρνητική, ο στόχος αυτών των λεγόμενων ηθικολόγων ήταν, επιγραμματικά, να περιορίσουν και να ρυθμίσουν την ηθική διαγωγή των ανθρώπων διατυπώνοντας τέτοιες δηλώσεις, έτσι ώστε οι άνθρωποι να έχουν έναν βασικό κώδικα για το πώς θα πρέπει να συμπεριφέρονται και να ενεργούν, πώς θα πρέπει να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα και πώς θα πρέπει να αντιλαμβάνονται την κοινωνία και τη χώρα τους. Για να δούμε τα θετικά, η επινόηση αυτών των δηλώσεων για την ηθική διαγωγή έχει, σε κάποιο βαθμό, διαδραματίσει ρόλο στον περιορισμό και τη ρύθμιση της ηθικής διαγωγής της ανθρωπότητας. Αλλά για να δούμε τα αντικειμενικά γεγονότα, έχει οδηγήσει τους ανθρώπους στην υιοθέτηση ορισμένων λανθασμένων και επιτηδευμένων σκέψεων και απόψεων, καθιστώντας τους ανθρώπους που επηρεάζονται και διαποτίζονται από την παραδοσιακή κουλτούρα πιο ύπουλους, πιο δολερούς, καλύτερους στην προσποίηση και πιο περιορισμένους στη σκέψη τους. Λόγω της επιρροής και της ενστάλαξης της παραδοσιακής κουλτούρας, οι άνθρωποι έχουν σταδιακά υιοθετήσει αυτές τις λανθασμένες απόψεις και δηλώσεις της παραδοσιακής κουλτούρας ως θετικά πράγματα και λατρεύουν ως αγίους αυτούς τους φωστήρες και τις σπουδαίες μορφές που παραπλανούν τους ανθρώπους. Όταν οι άνθρωποι έχουν παραπλανηθεί, το μυαλό τους μπερδεύεται, μουδιάζει και θολώνει. Δεν γνωρίζουν τι είναι η κανονική ανθρώπινη φύση ή τι πρέπει να επιδιώκουν και να τηρούν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση. Δεν γνωρίζουν πώς θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι σε αυτόν τον κόσμο ή τι είδους τρόπο ή κανόνες ύπαρξης θα πρέπει να υιοθετήσουν, πόσο μάλλον ποιος είναι ο σωστός στόχος της ανθρώπινης ύπαρξης. Λόγω της επιρροής, της ενστάλαξης, ακόμη και του περιορισμού της παραδοσιακής κουλτούρας, τα θετικά πράγματα, οι απαιτήσεις και οι κανόνες από τον Θεό έχουν κατασταλεί. Υπό αυτήν την έννοια, οι διάφορες δηλώσεις για την ηθική διαγωγή στην παραδοσιακή κουλτούρα έχουν, σε μεγάλο βαθμό, παραπλανήσει και επηρεάσει βαθιά τη σκέψη των ανθρώπων, περιορίζοντας τις σκέψεις τους και παραπλανώντας τους, απομακρύνοντάς τους από το σωστό μονοπάτι της ζωής και οδηγώντας τους όλο και πιο μακριά από τις απαιτήσεις του Θεού. Αυτό σημαίνει ότι όσο βαθύτερα επηρεάζεσαι από τις διάφορες ιδέες και απόψεις για την ηθική διαγωγή στην παραδοσιακή κουλτούρα και όσο περισσότερο σε διαποτίζουν, τόσο περισσότερο απομακρύνεσαι από τις σκέψεις, τις φιλοδοξίες, τον επιδιωκόμενο στόχο και τους κανόνες ύπαρξης που θα έπρεπε να έχουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση, και τόσο περισσότερο απομακρύνεσαι από το πρότυπο που απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους. Έχοντας μολυνθεί, κατηχηθεί και διαποτιστεί από αυτές τις ιδέες της παραδοσιακής κουλτούρας, οι άνθρωποι τις υιοθετούν ως κώδικες, θεωρώντας τες ακόμη και ως αλήθειες, και ως κριτήρια με τα οποία βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα και βάσει των οποίων συμπεριφέρονται και ενεργούν. Οι άνθρωποι δεν σκέφτονται πλέον ούτε αμφιβάλλουν για το αν αυτά τα πράγματα είναι σωστά ή όχι και δεν κοιτάζουν πέρα από τις διάφορες δηλώσεις της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την αγαθοσύνη, τη δικαιοσύνη, την ευπρέπεια, τη σοφία και την αξιοπιστία για να σκεφτούν πώς θα πρέπει να ζουν. Οι άνθρωποι δεν το γνωρίζουν αυτό ούτε το σκέφτονται. Γιατί δεν το σκέφτονται; Επειδή οι σκέψεις των ανθρώπων έχουν γεμίσει και καταληφθεί από αυτές τις ηθικές γραφές που κηρύττουν την αγαθοσύνη, τη δικαιοσύνη, την ευπρέπεια, τη σοφία και την αξιοπιστία. Παρόλο που πολλοί άνθρωποι πιστεύουν στον αληθινό Θεό και διαβάζουν τη Βίβλο, εξακολουθούν να συγχέουν τα λόγια του Θεού και την αλήθεια με τις πολλές δηλώσεις για την ηθική διαγωγή που απορρέουν από την αγαθοσύνη, τη δικαιοσύνη, την ευπρέπεια, τη σοφία και την αξιοπιστία. Ορισμένοι άνθρωποι θεωρούν ακόμη και πολλές από αυτές τις δηλώσεις της παραδοσιακής κουλτούρας ως γραφές για θετικά πράγματα και τις πλασάρουν ως την αλήθεια, κηρύττοντάς τες και προωθώντας τες έτσι, και φτάνοντας στο σημείο να τις παραθέτουν ως τρόπο διδασκαλίας των άλλων. Αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα· είναι κάτι που ο Θεός δεν θέλει να βλέπει, κάτι που Τον αηδιάζει. Μπορούν, λοιπόν, όλοι όσοι αποδέχονται το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες να διακρίνουν τα πράγματα της παραδοσιακής κουλτούρας και να τα δουν ξεκάθαρα; Όχι απαραίτητα. Πρέπει να υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που εξακολουθούν να λατρεύουν και να εγκρίνουν αρκετά τα πράγματα της παραδοσιακής κουλτούρας. Αν αυτά τα σατανικά δηλητήρια δεν εκκαθαριστούν σε βάθος, θα είναι δύσκολο για τους ανθρώπους να κατανοήσουν και να αποκτήσουν την αλήθεια. Ο εκλεκτός λαός του Θεού πρέπει να διακρίνει ένα γεγονός: ο λόγος του Θεού είναι ο λόγος του Θεού, η αλήθεια είναι η αλήθεια και τα ανθρώπινα λόγια είναι ανθρώπινα λόγια. Η αγαθοσύνη, η δικαιοσύνη, η ευπρέπεια, η σοφία και η αξιοπιστία είναι ανθρώπινα λόγια, και η παραδοσιακή κουλτούρα είναι ανθρώπινα λόγια. Τα ανθρώπινα λόγια δεν είναι ποτέ η αλήθεια ούτε θα γίνουν ποτέ η αλήθεια. Αυτό είναι γεγονός. Όσο κι αν οι άνθρωποι ταυτίζονται με την αγαθοσύνη, τη δικαιοσύνη, την ευπρέπεια, τη σοφία και την αξιοπιστία στις σκέψεις και τις απόψεις τους, αυτά τα πράγματα δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τα λόγια του Θεού· όσο κι αν έχει επαληθευτεί και επιβεβαιωθεί η ορθότητα αυτών των αξιών, κατά τη διάρκεια χιλιάδων ετών ανθρώπινης ύπαρξης, δεν μπορούν να γίνουν λόγια του Θεού ή να τα αντικαταστήσουν, πόσο μάλλον να συγχέονται με τα λόγια του Θεού. Ακόμη και αν οι δηλώσεις σχετικά με την αγαθοσύνη, τη δικαιοσύνη, την ευπρέπεια, τη σοφία και την αξιοπιστία συμφωνούν με τη συνείδηση και τη λογική των ανθρώπων, δεν είναι λόγια του Θεού ούτε μπορούν να αντικαταστήσουν τα λόγια Του, πόσο μάλλον να αποκαλούνται αλήθεια. Οι δηλώσεις και οι απαιτήσεις σχετικά με την αγαθοσύνη, τη δικαιοσύνη, την ευπρέπεια, τη σοφία και την αξιοπιστία στην παραδοσιακή κουλτούρα εξυπηρετούν μόνο την κοινωνία και την άρχουσα τάξη. Αυτές οι δηλώσεις και οι απαιτήσεις αποσκοπούν μόνο στον περιορισμό και τη ρύθμιση της συμπεριφοράς των ανθρώπων, προκειμένου να επιτευχθεί καλύτερο κοινωνικό ήθος, ένα ήθος που θα συμβάλλει στη σταθεροποίηση της εξουσίας της άρχουσας τάξης. Φυσικά, ανεξάρτητα από το πόσο καλά τηρείς τις αξίες της αγαθοσύνης, της δικαιοσύνης, της ευπρέπειας, της σοφίας και της αξιοπιστίας, δεν θα είσαι σε θέση να κατανοήσεις την αλήθεια και δεν θα είσαι σε θέση να υπακούσεις τον Θεό, ούτε θα γίνεις τελικά ένα αποδεκτό δημιουργημένο ον. Ανεξάρτητα από το πόσο καλά τηρείς αυτά τα πράγματα, αν δεν κατανοήσεις την αλήθεια, δεν μπορείς να εκτελέσεις το καθήκον σου σε αποδεκτό επίπεδο. Τι θα ήσουν τότε στα μάτια του Θεού; Θα εξακολουθούσες να είσαι άπιστος και να ανήκεις στον Σατανά. Έχει κάποιος με δήθεν εξαιρετικό ηθικό επίπεδο και ευγενές ήθος τη συνείδηση και τη σύνεση της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Μπορεί να αποδεχτεί πραγματικά την αλήθεια; Μπορεί να πιστέψει στον Θεό και να Τον ακολουθήσει; Σε καμία περίπτωση! Διότι αυτό που λατρεύει είναι ο Σατανάς, οι διάβολοι, οι δήθεν όσιοι και οι ψευδοάγιοι άνθρωποι. Βαθιά μέσα στην καρδιά του και μέχρι το κόκαλο, έχει βαρεθεί την αλήθεια και τη μισεί. Επομένως, πρέπει να είναι κάποιος που αντιστέκεται στον Θεό και είναι εχθρός Του. Οι άνθρωποι που λατρεύουν τον διάβολο Σατανά είναι οι πιο αλαζόνες, επηρμένοι και παράλογοι άνθρωποι —είναι οι έκφυλοι της ανθρώπινης φυλής, οι οποίοι είναι γεμάτοι σατανικό δηλητήριο, γεμάτοι σατανικές αιρέσεις και πλάνες μέχρι το κόκαλο. Μόλις δουν τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, τα μάτια τους κοκκινίζουν και οι ίδιοι βράζουν από θυμό, αποκαλύπτοντας το αποτρόπαιο πρόσωπο του διαβόλου. Επομένως, όποιος σέβεται την παραδοσιακή κουλτούρα και πιστεύει τυφλά σε παραδοσιακές πλάνες όπως η αγαθοσύνη, η δικαιοσύνη, η ευπρέπεια, η σοφία και η αξιοπιστία έχει βαρεθεί την αλήθεια και τη μισεί. Δεν διαθέτει καθόλου τη σύνεση της κανονικής ανθρώπινης φύσης και δεν θα αποδεχθεί ποτέ την αλήθεια. Τα πράγματα της παραδοσιακής κουλτούρας και οι δηλώσεις για την ηθική διαγωγή σχετικά με την αγαθοσύνη, τη δικαιοσύνη, την ευπρέπεια, τη σοφία και την αξιοπιστία δεν συμφωνούν καθόλου με την αλήθεια ή τα λόγια του Θεού. Ανεξάρτητα από το πόσο σχολαστικά κάνουν πράξη οι άνθρωποι αυτές τις αξίες ή πόσο καλά τις υποστηρίζουν, δεν είναι το ίδιο με το να βιώνουν την κανονική ανθρώπινη φύση. Αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Βρίθουν από κάθε είδους σατανικές διδασκαλίες, και το «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω» έχει γίνει η φύση και ουσία των ανθρώπων. Ανεξάρτητα από το πόσο ωραία τις κάνεις να ακούγονται, πόσο μεγαλόπνοη είναι η γλώσσα σου ή πόσο μεγαλοπρεπείς είναι οι θεωρίες σου, αυτές οι δηλώσεις της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή δεν μπορούν να γίνουν πράξη. Ακόμα και αν τηρείς κάθε έναν από τους κανόνες που επιβάλλονται με βάση τις αξίες της αγαθοσύνης, της δικαιοσύνης, της ευπρέπειας, της σοφίας και της αξιοπιστίας στην παραδοσιακή κουλτούρα, δεν έχεις παρά μόνο επιφανειακά καλή συμπεριφορά. Αλλά όσον αφορά την πίστη στον Θεό, την ακολούθησή Του, την εκτέλεση του καθήκοντός σου και την υπακοή στον Θεό, καθώς και τη στάση και τις απόψεις σου απέναντι σ’ Αυτόν και την αλήθεια, αυτές οι αξίες της παραδοσιακής κουλτούρας δεν χρησιμεύουν σε τίποτα. Δεν μπορούν να χαλιναγωγήσουν την παρακοή σου, ούτε να ανατρέψουν τις αντιλήψεις σου για τον Θεό, ούτε να διορθώσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων, πόσο μάλλον να επιλύσουν το ζήτημα της απροσεξίας και της επιπολαιότητας των ανθρώπων κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους. Αυτές οι αξίες δεν βοηθούν καθόλου και με κανέναν τρόπο στον περιορισμό της διεφθαρμένης συμπεριφοράς των ανθρώπων, και ουσιαστικά δεν μπορούν να δώσουν στους ανθρώπους τη δυνατότητα να βιώσουν την κανονική ανθρώπινη φύση.

Οι περισσότεροι άνθρωποι, όταν έχουν μόλις αρχίσει να πιστεύουν στον Θεό, θεωρούν ότι η πίστη είναι πολύ απλή. Νομίζουν ότι το να πιστεύει κανείς στον Θεό και να Τον ακολουθεί σημαίνει να μάθει να είναι υπομονετικός και ανεκτικός, να δίνει πρόθυμα για φιλανθρωπίες, να είναι πρόθυμος να βοηθά τους άλλους, να είναι μετρημένος στα λόγια και τις πράξεις του, να μην είναι πολύ αλαζόνας ή πολύ σκληρός με τους άλλους. Θεωρούν ότι αν έχουν τέτοια διαγωγή, ο Θεός θα είναι ικανοποιημένος και ότι δεν θα κλαδευτούν και δεν θα αντιμετωπιστούν κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους. Αν υπηρετούν ως επικεφαλής ή εργάτες, πιστεύουν ότι δεν θα αντικατασταθούν ούτε θα απαλλαγούν απ’ τα καθήκοντά τους. Θεωρούν εγγυημένο το ότι θα αποκτήσουν σωτηρία. Είναι όντως τόσο απλή υπόθεση η πίστη στον Θεό; (Όχι.) Δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που έχουν αυτήν την άποψη, αλλά τελικά, οι ιδέες τους, οι απόψεις τους και ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρονται στη ζωή καταλήγουν σε αποτυχία. Στο τέλος, κάποιοι άνθρωποι που είναι αδαείς συνοψίζουν τα πάντα σε μία μόνο πρόταση: «Έχω αποτύχει ως άνθρωπος!» Νομίζουν ότι το να συμπεριφέρονται ως άνθρωποι σημαίνει να ακολουθούν πιστά τις αξίες της αγαθοσύνης, της δικαιοσύνης, της ευπρέπειας, της σοφίας και της αξιοπιστίας. Αλλά μπορεί να αποκληθεί αυτό ανθρώπινη συμπεριφορά; Αυτό δεν είναι συμπεριφορά ενός ανθρώπου· είναι η συμπεριφορά ενός δαίμονα. Σε εκείνους τους ανθρώπους που λένε: «Έχω αποτύχει ως άνθρωπος», θα έθετα ένα ερώτημα: Έχεις συμπεριφερθεί σαν άνθρωπος; Δεν έχεις καν προσπαθήσει να συμπεριφερθείς σαν άνθρωπος, οπότε πώς μπορείς να λες: «Έχω αποτύχει ως άνθρωπος»; Οι παραδοσιακές πολιτισμικές αξίες, όπως η αγαθοσύνη, η δικαιοσύνη, η ευπρέπεια, η σοφία και η αξιοπιστία, έχουν αποτύχει να επιτελέσουν τη λειτουργία τους στους ανθρώπους· δεν έχεις αποτύχει εσύ να συμπεριφερθείς ως άνθρωπος. Όταν οι άνθρωποι εκτελούν το καθήκον τους στον οίκο του Θεού, τέτοια πράγματα όπως η αγαθοσύνη, η δικαιοσύνη, η ευπρέπεια, η σοφία και η αξιοπιστία δεν εξυπηρετούν απολύτως τίποτα και δεν έχουν πλέον καμία χρησιμότητα. Πριν το καταλάβουν, οι άνθρωποι καταλήγουν στο συμπέρασμα: «Αχ, η αγαθοσύνη, η δικαιοσύνη, η ευπρέπεια, η σοφία και η αξιοπιστία —δεν λειτουργούν! Κάποτε πίστευα ότι το να συμπεριφέρομαι σωστά ήταν απλό και ότι το να πιστεύεις στον Θεό ήταν επίσης πολύ απλό και όχι τόσο περίπλοκο. Μόλις τώρα συνειδητοποιώ ότι υπεραπλούστευα την πίστη στον Θεό». Αφού ακούσουν κηρύγματα για μεγάλο χρονικό διάστημα, συνειδητοποιούν τελικά ότι δεν γίνεται να μην κατανοούν οι άνθρωποι την αλήθεια. Αν οι άνθρωποι δεν κατανοούν κάποια πτυχή της αλήθειας, είναι πιθανό να κάνουν λάθη σε εκείνη την πτυχή και να αντιμετωπιστούν, να αποτύχουν, να κριθούν και να παιδευτούν. Εκείνα τα πράγματα που προηγουμένως πίστευαν ότι ήταν σωστά, καλά, θετικά και ευγενή ωχριούν και αχρηστεύονται μπροστά στην αλήθεια. Όλες οι διάφορες δηλώσεις σχετικά με την αγαθοσύνη, τη δικαιοσύνη, την ευπρέπεια, τη σοφία και την αξιοπιστία έχουν επηρεάσει σε κάποιο βαθμό τις σκέψεις και τις απόψεις των ανθρώπων, καθώς και τους τρόπους και τα μέσα με τα οποία χειρίζονται τις υποθέσεις τους. Αν δεν μεσολαβούσε το έργο διαχείρισης του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας και η ανθρωπότητα συνέχιζε να ζει ως έχει, στο κράτος του Σατανά, τότε η αγαθοσύνη, η δικαιοσύνη, η ευπρέπεια, η σοφία και η αξιοπιστία, που είναι σχετικά θετικά πράγματα, θα έπαιζαν έναν ήσσονος σημασίας θετικό ρόλο στη σκέψη των ανθρώπων και στο κοινωνικό ήθος και περιβάλλον. Τουλάχιστον, αυτά τα πράγματα δεν υποκινούν τους ανθρώπους να διαπράττουν κακό, φόνους και εμπρησμούς ή να προβαίνουν σε βιασμούς και λεηλασίες. Ωστόσο, σε ό,τι αφορά το έργο του Θεού για τη σωτηρία των ανθρώπων, κανένα από αυτά τα πράγματα —η αγαθοσύνη, η δικαιοσύνη, η ευπρέπεια, η σοφία ή η αξιοπιστία— δεν έχει σχέση με την αλήθεια, την οδό ή τη ζωή που θέλει να προσφέρει ο Θεός στην ανθρωπότητα. Και δεν είναι μόνο αυτό: Αν εξετάσουμε τις διάφορες ιδέες που υποστηρίζουν οι αξίες της αγαθοσύνης, της δικαιοσύνης, της ευπρέπειας, της σοφίας και της αξιοπιστίας, τις απαιτήσεις που θέτουν στην ηθική διαγωγή των ανθρώπων και τις επιρροές και τους περιορισμούς τους στην ηθική διαγωγή των ανθρώπων, καμία από αυτές δεν έχει συμβάλει στο να καθοδηγήσει τους ανθρώπους πίσω στον Θεό ή να τους οδηγήσει στο σωστό μονοπάτι της ζωής. Αντίθετα, έχουν αποτελέσει σημαντικά εμπόδια που δεν αφήνουν τους ανθρώπους να επιδιώξουν και να αποδεχτούν την αλήθεια. Έχουμε βασικά αποσαφηνίσει μέσω συναναστροφής, και όλοι καταλαβαίνουν τουλάχιστον το γενικό νόημα των δηλώσεων σχετικά με την ηθική διαγωγή πάνω στις οποίες συναναστραφήκαμε και τις οποίες αναλύσαμε προηγουμένως —μη βάζεις στην τσέπη τα χρήματα που βρίσκεις· να αντλείς ευχαρίστηση από το να βοηθάς τους άλλους· να είσαι αυστηρός με τον εαυτό σου και ανεκτικός με τους άλλους· να ανταποδίδεις το κακό με το καλό· η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη· να θυσιάζεις τα συμφέροντά σου για χάρη των άλλων· η γυναίκα πρέπει να είναι ενάρετη, καλοσυνάτη, ευγενική και ηθική· όταν πίνει κανείς νερό από ένα πηγάδι, δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχνάει ποιος το έσκαψε. Είναι γεγονός ότι όποια πτυχή της ηθικής διαγωγής και αν αφορούν αυτές οι δηλώσεις, περιορίζουν τη σκέψη των ανθρώπων. Αν δεν μπορείς να διακρίνεις τέτοια πράγματα ούτε μπορείς να κατανοήσεις με σαφήνεια την ουσία αυτών των δηλώσεων, και αν δεν αλλάξεις αυτές τις λανθασμένες απόψεις, τότε δεν μπορείς να απαλλαγείς από αυτές τις δηλώσεις για την ηθική διαγωγή ούτε να απαλλαγείς από την επιρροή που έχουν πάνω σου. Αν δεν μπορέσεις να απαλλαγείς από αυτά τα πράγματα, θα σου είναι δύσκολο να αποδεχτείς την αλήθεια από τον Θεό, τα κριτήρια των λόγων του Θεού και τις συγκεκριμένες απαιτήσεις του Δημιουργού για την ηθική διαγωγή των ανθρώπων, ενώ θα είναι δύσκολο να τηρείς και να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού ως τις αρχές και τα κριτήρια της αλήθειας. Δεν αποτελεί αυτό σοβαρό πρόβλημα;

Σήμερα, ας συνεχίσουμε με συναναστροφή και ανάλυση της επόμενης δήλωσης σχετικά με την ηθική διαγωγή: «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους». Αυτό περιγράφει μια μέθοδο αλληλεπίδρασης με τους άλλους που έχει ενσταλάξει ο Σατανάς στους ανθρώπους. Σημαίνει ότι όταν αλληλεπιδράτε με τους άλλους, πρέπει να τους δίνετε κάποιο περιθώριο. Δεν θα πρέπει να είστε πολύ σκληροί μαζί τους, δεν μπορείτε να αναφέρετε τα σφάλματα που έκαναν στο παρελθόν, πρέπει να διαφυλάσσετε την αξιοπρέπειά τους, δεν μπορείτε να βλάπτετε τις καλές σχέσεις μαζί τους, πρέπει να είστε επιεικής απέναντί τους και ούτω καθεξής. Αυτό το ρητό σχετικά με την ηθική περιγράφει κυρίως ένα είδος φιλοσοφίας για τη ζωή που υπαγορεύει τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ των ανθρώπων. Υπάρχει ένα αξίωμα στις φιλοσοφίες για τη ζωή που λέει: «Το να σιωπάς για τα ελαττώματα των καλών σου φίλων οδηγεί σε μια μακρά και καλή φιλία». Αυτό σημαίνει ότι για να διατηρήσει κανείς μια φιλική σχέση, πρέπει να μένει σιωπηλός όσον αφορά τα προβλήματα του φίλου του, ακόμη κι αν τα βλέπει ξεκάθαρα —θα πρέπει να ακολουθεί πιστά τις αρχές τού να μη χτυπά τους ανθρώπους στο πρόσωπο ούτε να εκθέτει τα ελαττώματά τους. Πρέπει να εξαπατά ο ένας τον άλλον, να κρύβεται ο ένας απ’ τον άλλον, να εμπλέκονται σε δολοπλοκίες ο ένας με τον άλλον και, μολονότι ο καθένας γνωρίζει με απόλυτη σαφήνεια τι είδους άτομο είναι ο άλλος, δεν το λέει ξεκάθαρα, αλλά χρησιμοποιεί πονηρές μεθόδους για να διατηρήσει τη φιλική τους σχέση. Γιατί να θέλει κανείς να διατηρήσει τέτοιου είδους σχέσεις; Διότι δεν θέλει να κάνει εχθρούς σ’ αυτήν την κοινωνία, μέσα στην ομάδα του, κάτι που θα σήμαινε ότι θα εξέθετε συχνά τον εαυτό του σε επικίνδυνες καταστάσεις. Γνωρίζοντας ότι κάποιος θα γίνει εχθρός σου και θα σε βλάψει αφότου εκθέσεις τα ελαττώματά του ή τον πληγώσεις, και μη θέλοντας να βρεθείς σε μια τέτοια κατάσταση, χρησιμοποιείς το αξίωμα των φιλοσοφιών για τη ζωή που έχει ως εξής: «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους». Υπό το πρίσμα αυτό, εάν δύο άτομα έχουν μια τέτοια σχέση, λογίζονται αληθινοί φίλοι; (Όχι.) Δεν είναι αληθινοί φίλοι, ούτε βέβαια έχουν εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον. Άρα, τι είδους σχέση είναι αυτή, ακριβώς; Δεν είναι μια βασική κοινωνική σχέση; (Είναι.) Σε τέτοιες κοινωνικές σχέσεις, οι άνθρωποι δεν μπορούν να προσφέρουν τα συναισθήματά τους, ούτε να κάνουν συζητήσεις επί της ουσίας, ούτε να μιλήσουν για οτιδήποτε επιθυμούν. Δεν μπορούν να πουν δυνατά αυτό που έχουν στην καρδιά τους ή τα προβλήματα που διαπιστώνουν στον άλλον, ή λόγια που θα ωφελούσαν τον άλλον. Αντίθετα, διαλέγουν ωραία πράγματα να πουν, για να διατηρήσουν την εύνοια του άλλου. Δεν τολμούν να πουν την αλήθεια ή να υποστηρίξουν τις αρχές, για να μην προκαλέσουν στους άλλους εχθρική διάθεση απέναντί τους. Όταν κανείς δεν αποτελεί απειλή για ένα άτομο, δεν ζει το άτομο αυτό με σχετική ηρεμία και γαλήνη; Αυτός δεν είναι ο στόχος των ανθρώπων που προωθούν το ρητό: «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους»; (Ναι.) Πρόκειται, σαφώς, για έναν πονηρό και παραπλανητικό τρόπο ύπαρξης, με στοιχεία αμυντικού πνεύματος, στόχος του οποίου είναι η αυτοσυντήρηση. Όσοι ζουν έτσι δεν έχουν έμπιστους ανθρώπους ούτε στενούς φίλους με τους οποίους να μπορούν να πουν οτιδήποτε θέλουν. Τηρούν αμυντική στάση μεταξύ τους, προσπαθούν να αποκομίσουν αμοιβαία οφέλη και παίζουν παιχνίδια ο ένας στον άλλο, παίρνοντας ο καθένας ό,τι χρειάζεται από τη σχέση. Δεν είναι έτσι; Στη βάση του, στόχος του ρητού «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους» είναι να αποφεύγει κανείς να προσβάλλει τους άλλους και να δημιουργεί εχθρούς, καθώς και να προστατεύει τον εαυτό του με το να μην προκαλεί κακό σε κανέναν. Είναι μια τεχνική και μια μέθοδος που υιοθετεί κανείς για να μην πληγωθεί. Αν εξετάσουμε αυτές τις πολλές πτυχές της ουσίας της, είναι όντως ευγενής η απαίτηση της ηθικής διαγωγής των ανθρώπων «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους»; Είναι θετική; (Όχι.) Τότε, τι διδάσκει στους ανθρώπους; Ότι δεν πρέπει να προσβάλλεις ή να πληγώνεις κανέναν, αλλιώς, είσαι αυτός που θα καταλήξει να πληγωθεί· και επίσης, ότι δεν θα πρέπει να εμπιστεύεσαι κανέναν. Αν πληγώσεις κάποιον από τους καλούς σου φίλους, η φιλία θα αρχίσει σιγά-σιγά να αλλάζει: Από καλός, στενός φίλος σου θα γίνει ένας ξένος ή ένας εχθρός. Ποια προβλήματα μπορεί να επιλύσει το να διδάσκονται οι άνθρωποι να ενεργούν κατ’ αυτόν τον τρόπο; Ακόμη και αν, ενεργώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο, δεν κάνεις εχθρούς, και μάλιστα μειώσεις αυτούς που έχεις, θα κάνει αυτό τους ανθρώπους να σε θαυμάζουν και να σε εγκρίνουν και να σε κρατούν πάντα για φίλο; Επιτυγχάνεται έτσι πλήρως το πρότυπο της ηθικής διαγωγής; Στην καλύτερη περίπτωση, δεν είναι παρά μια φιλοσοφία για τη ζωή. Μπορεί να θεωρηθεί καλή ηθική διαγωγή η τήρηση αυτής της δήλωσης και της άσκησης; Σε καμία περίπτωση. Με αυτόν τον τρόπο διαπαιδαγωγούν ορισμένοι γονείς τα παιδιά τους. Αν το παιδί τους δεχτεί ξυλοδαρμό ενώ βρίσκεται κάπου έξω, λένε στο παιδί: «Είσαι κότα. Γιατί δεν αντιστάθηκες; Αν σου ρίξει μπουνιά, απλώς κλώτσα τον!» Είναι αυτός ο σωστός τρόπος; (Όχι.) Πώς λέγεται αυτό; Λέγεται υποκίνηση. Ποιος είναι ο σκοπός της υποκίνησης; Να αποφευχθούν οι απώλειες και να εκμεταλλευτεί κανείς τους άλλους. Αν κάποιος σου ρίξει μπουνιά, το πολύ-πολύ να σε πονάει για μερικές μέρες· αν μετά τον κλωτσήσεις, δεν θα υπάρξουν σοβαρότερες συνέπειες; Και ποιος θα το έχει προκαλέσει αυτό; (Οι γονείς, με την υποκίνησή τους.) Έτσι λοιπόν, η φύση της δήλωσης «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους» δεν είναι κάπως παρόμοια με αυτό; Είναι σωστό να συμπεριφέρεται κανείς σύμφωνα με αυτήν τη δήλωση; (Όχι.) Όχι, δεν είναι. Κοιτάζοντάς το από αυτήν την οπτική γωνία, δεν είναι αυτός ένας τρόπος υποκίνησης των ανθρώπων; (Ναι, είναι.) Διδάσκει στους ανθρώπους να είναι σοφοί όταν αλληλεπιδρούν με τους άλλους, να μπορούν να διακρίνουν τους ανθρώπους, να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα με τον σωστό τρόπο και να αλληλεπιδρούν με τους ανθρώπους με σοφό τρόπο; Σου διδάσκει ότι αν συναντάς καλούς ανθρώπους, άτομα με ανθρώπινη φύση, θα πρέπει να τους φέρεσαι με ειλικρίνεια, να τους παρέχεις βοήθεια αν μπορείς, και αν δεν μπορείς, τότε θα πρέπει να είσαι ανεκτικός και να τους φέρεσαι σωστά, να μάθεις να ανέχεσαι τα ελαττώματά τους, να ανέχεσαι τις παρανοήσεις και τις κρίσεις τους για σένα και να μαθαίνεις από τα δυνατά σημεία και τις καλές τους ιδιότητες; Αυτό διδάσκει στους ανθρώπους; (Όχι.) Οπότε, τι προκύπτει τελικά από αυτό που διδάσκει στους ανθρώπους αυτό το ρητό; Κάνει τους ανθρώπους πιο ειλικρινείς ή πιο δόλιους; Έχει σαν αποτέλεσμα οι άνθρωποι να γίνονται πιο δόλιοι· οι καρδιές των ανθρώπων απομακρύνονται όλο και περισσότερο, η απόσταση μεταξύ τους διευρύνεται και οι σχέσεις τους περιπλέκονται· ισοδυναμεί με μια περιπλοκή των κοινωνικών σχέσεων των ανθρώπων. Χάνεται η ειλικρινής επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων και δημιουργείται μια αμοιβαία νοοτροπία επιφυλακής. Μπορούν οι σχέσεις των ανθρώπων να παραμείνουν φυσιολογικές με αυτόν τον τρόπο; Θα βελτιωθεί το κοινωνικό κλίμα; (Όχι.) Γι’ αυτό, λοιπόν, το ρητό «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους» είναι προφανώς λανθασμένο. Αν οι άνθρωποι διδάσκονται να πράττουν έτσι, αυτό δεν μπορεί να τους κάνει να βιώσουν κανονική ανθρώπινη φύση· επιπλέον, δεν μπορεί να κάνει τους ανθρώπους ακέραιους, ευθείς ή ειλικρινείς. Δεν μπορεί να επιτύχει τίποτα θετικό σε καμία περίπτωση.

Το ρητό «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους» αναφέρεται σε δύο ενέργειες: η μία είναι αυτή του χτυπήματος και η άλλη αυτή της έκθεσης. Στις συνήθεις αλληλεπιδράσεις των ανθρώπων με τους άλλους, είναι σωστό ή λάθος να χτυπάμε κάποιον; (Λάθος.) Το να χτυπάει κάποιος τους άλλους είναι επίδειξη και συμπεριφορά κανονικής ανθρώπινης φύσης στις αλληλεπιδράσεις του μαζί τους; (Όχι.) Το να χτυπά κανείς τους άλλους είναι σίγουρα λάθος, είτε τους χτυπά στο πρόσωπο είτε αλλού. Επομένως, η δήλωση «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο» είναι εκ φύσεως λανθασμένη. Σύμφωνα με αυτό το ρητό, προφανώς δεν είναι σωστό να χτυπάς κάποιον στο πρόσωπο, αλλά είναι σωστό να χτυπάς αλλού, επειδή μετά το χτύπημα, το πρόσωπο γίνεται κόκκινο, πρήζεται και τραυματίζεται. Αυτό χαλάει την εικόνα του ανθρώπου και τον κάνει να φαίνεται μη ευπαρουσίαστος, και επίσης δείχνει ότι φέρεσαι στους ανθρώπους με πολύ αγενή, άξεστο και ποταπό τρόπο. Είναι, λοιπόν, ευγενές να χτυπάς τους ανθρώπους αλλού; Όχι, ούτε αυτό είναι ευγενές. Στην πραγματικότητα, το ρητό δεν εστιάζει στο πού να χτυπάς κάποιον, αλλά στην ίδια τη λέξη «χτυπάω». Όταν αλληλεπιδράς με τους άλλους, αν πάντα τους χτυπάς ως τρόπο αντιμετώπισης και διαχείρισης των προβλημάτων, η ίδια σου η μέθοδος είναι λανθασμένη. Γίνεται από παρορμητικότητα και δεν βασίζεται στη συνείδηση και τη λογική της ανθρώπινης φύσης του ατόμου, και φυσικά, ακόμη λιγότερο αποτελεί άσκηση της αλήθειας ή προσήλωση στις αρχές της αλήθειας. Κάποιοι άνθρωποι δεν προσβάλλουν την αξιοπρέπεια των άλλων όταν είναι παρόντες —είναι προσεκτικοί σε αυτά που λένε και αποφεύγουν να χτυπήσουν τους άλλους στο πρόσωπο, αλλά παίζουν πάντα βρώμικα παιχνίδια πίσω από την πλάτη τους, δίνουν τα χέρια πάνω από το γραφείο αλλά τους κλωτσάνε από κάτω, λένε καλά πράγματα μπροστά τους αλλά συνωμοτούν εναντίον τους πίσω από την πλάτη τους, εκμεταλλεύονται τα ελαττώματα των άλλων, περιμένουν ευκαιρίες για να τους εκδικηθούν, στήνουν παγίδες και δολοπλοκούν, διαδίδουν φήμες ή προκαλούν συγκρούσεις και χρησιμοποιούν άλλους ανθρώπους για να τους προσεγγίσουν. Πόσο καλύτερες είναι αυτές οι ύπουλες μέθοδοι από το να χτυπήσεις κάποιον στο πρόσωπο; Δεν είναι ακόμη πιο σοβαρές από το να χτυπήσεις κάποιον στο πρόσωπο; Δεν είναι ακόμα πιο ύπουλες, μοχθηρές και χωρίς ανθρώπινη φύση; (Ναι, είναι.) Επομένως, η δήλωση «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο» είναι εκ φύσεως ανούσια. Αυτή η άποψη είναι από μόνη της ένα λάθος, μια ψευδής πρόφαση. Πρόκειται για μια υποκριτική μέθοδο, γεγονός που την καθιστά ακόμη πιο αποτρόπαιη, αηδιαστική και αποκρουστική. Έχουμε πλέον ξεκαθαρίσει ότι το να χτυπάς τους ανθρώπους γίνεται καθαρά λόγω παρορμητικότητας. Πού βασίζεσαι για να χτυπήσεις κάποιον; Το επιτρέπει ο νόμος ή είναι το θεόσταλτο δικαίωμά σου; Δεν είναι τίποτα από τα παραπάνω. Οπότε, γιατί να χτυπάς τους άλλους; Αν μπορείς να τα πας καλά με κάποιον υπό κανονικές συνθήκες, μπορείς να χρησιμοποιείς σωστούς τρόπους για να τα πηγαίνεις καλά μαζί του και να αλληλεπιδράτε. Αν δεν μπορείς να τα πας καλά μαζί του, μπορείτε να πάρετε χωριστούς δρόμους, χωρίς να χρειάζεται να ενεργήσεις παρορμητικά ή να πιαστείτε στα χέρια. Στα πλαίσια της συνείδησης και λογικής της ανθρώπινης φύσης, αυτό θα έπρεπε να είναι κάτι που κάνουν οι άνθρωποι. Τη στιγμή που ενεργείς παρορμητικά, ακόμη και αν δεν χτυπάς το άτομο στο πρόσωπο αλλά κάπου αλλού, πρόκειται για σοβαρό πρόβλημα. Δεν είναι ένας φυσιολογικός τρόπος αλληλεπίδρασης. Έτσι αλληλεπιδρούν οι εχθροί, δεν είναι ο φυσιολογικός τρόπος με τον οποίο αλληλεπιδρούν οι άνθρωποι. Ξεπερνάει κάθε όριο σύνεσης της ανθρώπινης φύσης. Είναι καλή ή κακή η λέξη «εκθέτω» στο ρητό «αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους»; Έχει η λέξη «εκθέτω» κάποιο επίπεδο που αναφέρεται στην αποκάλυψη και την έκθεση των ανθρώπων μέσα από τα λόγια του Θεού; (Όχι.) Με βάση τη δική Μου κατανόηση της λέξης «εκθέτω» όπως απαντάται στην ανθρώπινη γλώσσα, δεν σημαίνει αυτό. Η ουσία της είναι μια σχετικά κακόβουλη μορφή έκθεσης· σημαίνει ν’ αποκαλύπτετε τα προβλήματα και τις ελλείψεις των ανθρώπων, ή κάποια πράγματα και συμπεριφορές που είναι άγνωστα στους άλλους, ή κάποιες ραδιουργίες, ιδέες ή απόψεις που δρουν παρασκηνιακά. Αυτή είναι η σημασία της λέξης «εκθέτω» στο ρητό «αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους». Αν δύο άνθρωποι τα πάνε καλά κι έχουν μεταξύ τους εμπιστοσύνη, χωρίς να τους χωρίζει κάτι, κι ελπίζουν ο καθένας ότι μπορούν να ωφελούν και να βοηθούν ο ένας τον άλλον, τότε θα ήταν καλύτερο να καθίσουν μαζί και να αναλύσουν ο ένας τα προβλήματα του άλλου ανοιχτά και με ειλικρίνεια. Αυτό είναι το ορθό, και δεν εκτίθενται έτσι τα ελαττώματα των άλλων. Εάν ανακαλύψεις τα προβλήματα κάποιου άλλου, αλλά διαπιστώσεις ότι δεν είναι ακόμη σε θέση να δεχτεί τις συμβουλές σου, τότε απλά μην πεις τίποτα, ώστε ν’ αποφύγεις καυγάδες ή σύγκρουση. Εάν θέλεις να τον βοηθήσεις, μπορείς να ζητήσεις τη γνώμη του και να τον ρωτήσεις πρώτα: «Βλέπω ότι έχεις κάποιο μικρό πρόβλημα κι ελπίζω να σου δώσω κάποιες συμβουλές. Δεν ξέρω αν θα μπορέσεις να τις δεχτείς. Αν μπορέσεις, θα στις πω. Αν δεν μπορέσεις, θα τις κρατήσω μέσα μου προς το παρόν και δεν θα πω τίποτα». Εάν πει: «Σ’ εμπιστεύομαι. Ό,τι κι αν έχεις να πεις δεν θα ξεπερνάει τα όρια· μπορώ να το δεχτώ», αυτό σημαίνει ότι έλαβες την άδεια και μπορείς στη συνέχεια να του ανακοινώσεις τα προβλήματά του ένα προς ένα. Όχι μόνο θ’ αποδεχτεί πλήρως όσα είπες, αλλά και θα επωφεληθεί από αυτά, και θα μπορέσετε οι δυο σας να συνεχίσετε να έχετε μια κανονική σχέση. Δεν φέρεστε έτσι ο ένας στον άλλον με ειλικρίνεια; (Ναι.) Αυτή είναι η σωστή μέθοδος αλληλεπίδρασης με τους άλλους. Δεν είναι έκθεση των ελαττωμάτων τους. Τι σημαίνει να μην «εκθέτεις τα ελαττώματα των άλλων», όπως λέει το εν λόγω ρητό; Σημαίνει να μη μιλάς για τις ελλείψεις των άλλων, να μη μιλάς για τα πιο ταμπού προβλήματα τους, να μην εκθέτεις την ουσία των προβλημάτων τους και να μην τα εκθέτεις τόσο απροκάλυπτα. Σημαίνει να κάνεις απλώς κάποιες επιφανειακές παρατηρήσεις, να λες όσα λέγονται κοινώς από όλους, να λες πράγματα που και το ίδιο το άτομο είναι ήδη σε θέση ν’ αντιληφθεί και να μην αποκαλύπτεις σφάλματα που έχει κάνει στο παρελθόν ή ευαίσθητα θέματα. Τι όφελος αποφέρει στον άλλον το να ενεργείς κατ’ αυτόν τον τρόπο; Ίσως δεν θα τον έχεις προσβάλλει ούτε θα τον έχεις κάνεις εχθρό, όμως η πράξη σου αυτή δεν τον βοηθά ούτε τον ωφελεί. Επομένως, η ίδια η φράση «μην εκθέτεις τα ελαττώματα των άλλων» είναι μια υπεκφυγή, μια μορφή εξαπάτησης, που δεν επιτρέπει ειλικρίνεια ως προς τον τρόπο με τον οποίο μεταχειρίζονται οι άνθρωποι ο ένας τον άλλο. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι το να ενεργείς κατ’ αυτόν τον τρόπο ισοδυναμεί με το να τρέφεις κακές προθέσεις. Δεν είναι ο ορθός τρόπος αλληλεπίδρασης με τους άλλους. Οι άπιστοι μάλιστα θεωρούν το ρητό «αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους» ως κάτι που θα πρέπει να κάνει ένα άτομο με ευγενή ηθική. Πρόκειται σαφώς για δόλιο τρόπο αλληλεπίδρασης με τους άλλους, τον οποίο υιοθετούν οι άνθρωποι για να προστατεύσουν τον εαυτό τους. Δεν είναι καθόλου σωστός τρόπος αλληλεπίδρασης. Το να μην εκθέτεις τα ελαττώματα των άλλων είναι από μόνο του ανειλικρινές, και όταν εκθέτεις τα ελαττώματα των άλλων, ίσως υπάρχει μια απώτερη πρόθεση. Υπό ποιες συνθήκες μπορείς γενικά να δεις ανθρώπους να εκθέτουν ο ένας τα ελαττώματα του άλλου; Να ένα παράδειγμα: Στην κοινωνία, αν δύο υποψήφιοι διεκδικούν ένα συγκεκριμένο αξίωμα, θα εκθέσουν ο ένας τα ελαττώματα του άλλου. Ο ένας θα πει: «Έκανες κάποιο κακό πράγμα και υπεξαίρεσες τόσα χρήματα» και ο άλλος θα πει: «Έκανες κακό σε τόσους ανθρώπους». Εκθέτουν τέτοια πράγματα ο ένας για τον άλλον. Έτσι δεν εκθέτουν τα ελαττώματα των άλλων; (Ναι, όντως.) Αυτοί που εκθέτουν ο ένας τα ελαττώματα του άλλου στην πολιτική σκηνή είναι πολιτικοί αντίπαλοι, ενώ όταν το κάνουν συνηθισμένοι άνθρωποι, είναι εχθροί. Κοινώς, θα έλεγε κανείς ότι αυτοί οι δύο άνθρωποι δεν τα πάνε καλά. Κάθε φορά που συναντιούνται, αρχίζουν να διαφωνούν, να εκθέτουν ο ένας τα ελαττώματα του άλλου, να κρίνουν και να καταδικάζουν ο ένας τον άλλον, ακόμη και να επινοούν πράγματα από το τίποτα και να διατυπώνουν ψευδείς κατηγορίες. Όσο υπάρχει κάτι αμφίβολο στις υποθέσεις του άλλου, το εκθέτουν και καταδικάζουν τον άλλον γι’ αυτό. Αν οι άνθρωποι εκθέτουν πολλά πράγματα ο ένας για τον άλλον, αλλά όχι τα ελαττώματα των άλλων, είναι αυτό ευγενές; (Όχι.) Δεν είναι, αλλά οι άνθρωποι εξακολουθούν να θεωρούν αυτό το αξίωμα ως ευγενή ηθική διαγωγή και το επαινούν, πράγμα που είναι πραγματικά αηδιαστικό! Το ρητό «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους» αδυνατεί εκ των πραγμάτων να προάγει οτιδήποτε θετικό. Διαφέρει από τα ρητά «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη», «να ανταποδίδεις το κακό με το καλό» και «Η γυναίκα πρέπει να είναι ενάρετη, καλοσυνάτη, ευγενική και ηθική», τα οποία τουλάχιστον προάγουν μια αξιέπαινη ηθική διαγωγή. Η έκφραση «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους» είναι μια δήλωση για την ηθική διαγωγή που υποκινεί αρνητική συμπεριφορά και δεν έχει καμία απολύτως θετική λειτουργία για τους ανθρώπους. Δεν λέει στους ανθρώπους ποιοι είναι οι ορθοί τρόποι ή οι ορθές αρχές για τη διαγωγή τους στη ζωή σε αυτόν τον κόσμο. Δεν παρέχει καμία τέτοια πληροφορία. Το μόνο που κάνει είναι να λέει στους ανθρώπους να μη χτυπάνε τους άλλους στο πρόσωπο, λες και είναι εντάξει να τους χτυπούν οπουδήποτε αλλού εκτός από το πρόσωπο. Χτύπα τους όσο θέλεις· ας γεμίσουν μελανιές, ας σακατευτούν, ας κοντεύουν να πεθάνουν, αρκεί να αναπνέουν ακόμα. Και όταν οι άνθρωποι βρίσκονται σε διαμάχη μεταξύ τους, όταν συναντιούνται εχθροί ή πολιτικοί αντίπαλοι, μπορούν να εκθέτουν ο ένας για τον άλλον ό,τι θέλουν, αρκεί να μην εκθέτουν ο ένας τα ελαττώματα του άλλου. Τι είδους τρόπος είναι αυτός; Δεν εγκρίνατε προηγουμένως αρκετά αυτό το ρητό; (Ναι.) Ας πούμε ότι δύο άνθρωποι εμπλέκονται σε μια διαμάχη και αρχίζουν να τσακώνονται. Ο ένας από αυτούς λέει: «Ξέρω ότι ο σύζυγός σου δεν είναι ο πατέρας του παιδιού σου», και ο άλλος λέει: «Ξέρω ποια κόλπα χρησιμοποιεί η οικογενειακή σου επιχείρηση για να βγάλει χρήματα». Κάποιοι άνθρωποι σχολιάζουν το περιεχόμενο του καυγά τους, λέγοντας: «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους. Κοίτα τους πώς αναμοχλεύουν ο ένας τα ελάχιστα ελαττώματα και τα ένοχα μυστικά του άλλου και τα κάνουν μεγάλο θέμα. Τι μικροπρεπής συμπεριφορά! Και τι έλλειψη ακεραιότητας. Θα μπορούσατε τουλάχιστον να δείξετε λίγο σεβασμό στους ανθρώπους, αλλιώς πώς θα μπορέσουν να φερθούν στο μέλλον;» Είναι σωστό ή λάθος να κάνει κανείς τέτοια σχόλια; (Είναι λάθος.) Προκύπτει έστω και το παραμικρό θετικό αποτέλεσμα; Συνάδει κάτι απ’ αυτά έστω και ελάχιστα με την αλήθεια; (Όχι.) Τι είδους ιδέες και απόψεις πρέπει να έχει κάποιος για να κάνει τέτοια σχόλια; Προέρχονται τέτοια σχόλια από κάποιον με αίσθημα δικαιοσύνης που έχει κατανοήσει την αλήθεια; (Όχι.) Από ποια βάση προκύπτουν τέτοια σχόλια; Έγιναν επειδή το άτομο είναι πλήρως επηρεασμένο από την ιδέα της παραδοσιακής κουλτούρας «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους»; (Ναι.) Τα σχόλια αυτά βασίζονται εξ ολοκλήρου σε αυτήν την ιδέα και άποψη της παραδοσιακής κουλτούρας.

Όσον αφορά τη διαμάχη μεταξύ των δύο ανθρώπων στην οποία αναφερθήκαμε μόλις, αν εξετάσετε αυτό το θέμα από τη σκοπιά κάποιου που πιστεύει στον Θεό, πώς θα πρέπει να το χειριστείτε, σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και με κριτήριο την αλήθεια; Δεν είναι ένα ζήτημα το οποίο θα πρέπει να αναλογιστούν οι άνθρωποι; (Ναι, είναι.) Είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να αναλογιστείτε. Ποιες αρχές πρέπει να τηρούν οι πιστοί; Πρέπει να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα και να συμπεριφέρονται και να ενεργούν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, με κριτήριό τους την αλήθεια. Αν ξεσπάσει κάποια διαμάχη μεταξύ αδελφών, πρέπει να είναι ανεκτικοί και υπομονετικοί και να συμπεριφέρονται με αγάπη ο ένας στον άλλον. Πρέπει πρώτα να αναλογιστούν και να αποκτήσουν αυτεπίγνωση, στη συνέχεια να επιλύσουν το ζήτημα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, έτσι ώστε να αναγνωρίσουν τα λάθη τους, να μπορέσουν να απαρνηθούν τη σάρκα και να συμπεριφέρονται στους άλλους σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας. Με αυτόν τον τρόπο, θα επιλύσουν το πρόβλημα από τη ρίζα του. Θα πρέπει να κατανοήσετε σε βάθος αυτό το πρόβλημα. Το ρητό «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους» δεν αποτελεί πρότυπο για τη μέτρηση της ανθρώπινης φύσης, μα είναι απλώς μια φιλοσοφία για τη ζωή που λειτουργεί ως επίπεδο αναφοράς, μια φιλοσοφία που δεν μπορεί να περιορίσει καθόλου τη διεφθαρμένη συμπεριφορά των ανθρώπων. Αυτό το ρητό δεν έχει κανένα νόημα και δεν είναι απαραίτητο να τηρούν οι πιστοί έναν τέτοιο κανόνα. Οι άνθρωποι θα πρέπει να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και τις αρχές της αλήθειας. Αυτά πρέπει να τηρούν οι πιστοί. Αν οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό, αλλά εξακολουθούν να πιστεύουν σε παραδοσιακές απόψεις της κουλτούρας και σε σατανικές φιλοσοφίες, ενώ χρησιμοποιούν ιδέες της παραδοσιακής κουλτούρας όπως «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους» για να μετρούν τους ανθρώπους και να περιορίζουν τους άλλους ή για να θέτουν απαιτήσεις για τον εαυτό τους, τότε αυτό είναι παράλογο και εξωφρενικό εκ μέρους τους, και είναι μη πιστοί. Το ρητό «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους» είναι μια σατανική φιλοσοφία για την αλληλεπίδραση με φίλους, η οποία δεν μπορεί να επιλύσει τα ουσιώδη, παγιωμένα προβλήματα των διαπροσωπικών σχέσεων. Επομένως, αυτό το ρητό είναι ένας πολύ ρηχός κανόνας, μια πολύ ρηχή φιλοσοφία για τη ζωή. Υπολείπεται κατά πολύ των προτύπων των αρχών της αλήθειας, και η τήρηση ενός τέτοιου επιφανειακού κανόνα δεν μπορεί να επιτύχει τίποτα και είναι εντελώς ανούσια. Είναι δίκαιο να το θέσουμε έτσι; (Ναι, είναι.) Όταν ξεσπά μια διαμάχη μεταξύ αδελφών, ποια θα πρέπει να είναι η αρχή για την εξέταση αυτού του θέματος και την επίλυσή του; Να τηρούνται οι κανόνες της παραδοσιακής κουλτούρας ή να λαμβάνονται ως αρχή τα λόγια του Θεού και η αλήθεια; Πείτε Μου την άποψή σας. (Πρώτα απ’ όλα, θα πρέπει να αναλύσουμε και να γνωρίσουμε τη φύση της διαμάχης τους και των παρορμητικών κατηγοριών που εξαπολύουν ο ένας εναντίον του άλλου σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, αναγνωρίζοντας ότι πρόκειται για εκφάνσεις διεφθαρμένων διαθέσεων. Στη συνέχεια, θα πρέπει να συναναστραφούμε μαζί τους πάνω στο σχετικό μονοπάτι άσκησης. Θα πρέπει να συμπεριφέρονται ο ένας στον άλλον με αγάπη, θα πρέπει να έχουν συνείδηση και λογική, και όσα λένε και κάνουν θα πρέπει να είναι εποικοδομητικά για τον άλλο, όχι να τον πληγώνουν. Αν ο άλλος έχει ελλείψεις ή έχει κάνει λάθη, θα πρέπει να το αντιμετωπίσουν σωστά, βοηθώντας τον αν μπορούν, αντί να του επιτίθενται, να τον κρίνουν ή να τον καταδικάζουν). Αυτή είναι μια μορφή βοήθειας προς τους ανθρώπους. Τι μπορεί λοιπόν να ειπωθεί για να τους βοηθήσουμε και να επιλύσουμε τη διαφωνία τους; (Διαπληκτίζονται μέσα στην εκκλησία, και αυτό από μόνο του δεν αρμόζει στους αγίους και δεν συνάδει με τις απαιτήσεις του Θεού. Μπορούμε, λοιπόν, να συναναστραφούμε μαζί τους λέγοντας: «Όταν ανακαλύπτετε ότι κάποιος έχει προβλήματα, βοηθήστε αν μπορείτε. Αν δεν μπορείτε να βοηθήσετε, δεν χρειάζεται να διαπληκτιστείτε, διαφορετικά θα αναστατώσετε την εκκλησιαστική ζωή, και αν επιμείνετε παρά τις επανειλημμένες παραινέσεις, η εκκλησία θα το χειριστεί σύμφωνα με τα διοικητικά της διατάγματα»). Φαίνεται ότι όλοι σας γνωρίζετε να χειρίζεστε τους ανθρώπους που αναστατώνουν την εκκλησιαστική ζωή σύμφωνα με τις αρχές, αλλά εξακολουθείτε να μην ξέρετε ακριβώς πώς να χειρίζεστε τις διαμάχες μεταξύ των ανθρώπων ούτε ποια από τα λόγια του Θεού πρέπει να χρησιμοποιούνται για τον χειρισμό τους —εξακολουθείτε να μην ξέρετε πώς να χρησιμοποιείτε τα λόγια του Θεού και τις αρχές της αλήθειας για την επίλυση των προβλημάτων. Στο συγκεκριμένο ζήτημα, τι θέματα έχει η κάθε πλευρά που εμπλέκεται; Έχουν και οι δύο διεφθαρμένες διαθέσεις; (Ναι.) Δεδομένου ότι και οι δύο έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, εξετάστε ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις εκδήλωσε το κάθε άτομο όταν ξέσπασε η διαμάχη και ποια ήταν η προέλευσή τους. Εντοπίστε τις διεφθαρμένες διαθέσεις που εκδηλώθηκαν και, στη συνέχεια, χρησιμοποιήστε τα λόγια του Θεού για να τις εκθέσετε και να τις αναλύσετε, έτσι ώστε και οι δύο να επιστρέψουν ενώπιον του Θεού και να αποκτήσουν αυτεπίγνωση σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Ποια είναι, λοιπόν, τα κύρια πράγματα σχετικά τα οποία θα πρέπει να συναναστραφείτε μαζί τους; Μπορείς να πεις κάτι τέτοιο: «Αν και οι δύο αναγνωρίζετε ότι είστε ακόλουθοι του Θεού, τότε μην τσακώνεστε, διότι οι αντιπαραθέσεις δεν μπορούν να επιλύσουν τα προβλήματα. Μη συμπεριφέρεστε με αυτόν τον τρόπο σε ανθρώπους που πιστεύουν στον Θεό και Τον ακολουθούν, και μη συμπεριφέρεστε στους αδελφούς και τις αδελφές με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρονται οι άπιστοι στους ανθρώπους. Κάτι τέτοιο δεν συνάδει με το θέλημα του Θεού. Με ποιον τρόπο απαιτεί ο Θεός να συμπεριφέρονται οι άνθρωποι στους άλλους; Τα λόγια του Θεού είναι πολύ ξεκάθαρα: Να είστε επιεικείς, ανεκτικοί και υπομονετικοί και να αγαπάτε ο ένας τον άλλον. Αν δεις ότι το άλλο άτομο έχει σοβαρά προβλήματα και δεν είσαι ικανοποιημένος με κάτι που έχει κάνει, θα πρέπει να συναναστραφείς σχετικά με αυτό με τρόπο λογικό και αποτελεσματικό, με επιεική, ανεκτική και υπομονετική στάση. Το καλύτερο είναι να μπορέσει το άτομο να το αποδεχτεί και να το δεχτεί από τον Θεό. Αν δεν μπορέσει, τότε και πάλι θα έχεις εκπληρώσει την ευθύνη σου και δεν χρειάζεται να του επιτεθείς παρορμητικά. Όταν οι αδελφοί και οι αδελφές διαπληκτίζονται και εκθέτουν ο ένας τα ελαττώματα του άλλου, αυτή είναι μια συμπεριφορά που δεν αρμόζει στους αγίους και δεν συνάδει με το θέλημα του Θεού. Δεν είναι ο τρόπος με τον οποίο θα πρέπει να συμπεριφέρονται οι πιστοί. Και όσον αφορά το άτομο που κατηγορείται, ακόμη και αν πιστεύεις ότι ενήργησες λογικά και ότι δεν θα πρέπει να σε επικρίνει ο άλλος, τότε και πάλι, θα πρέπει να εγκαταλείψεις τις προσωπικές σου προκαταλήψεις και να αντιμετωπίσεις το θέμα και τις κατηγορίες της άλλης πλευράς ήρεμα και ανοιχτά. Δεν θα πρέπει ποτέ να αντεπιτίθεσαι με παρορμητικό τρόπο. Αν και οι δυο σας περιέλθετε σε παρορμητική κατάσταση και δεν μπορείτε να ελέγξετε τον εαυτό σας, θα πρέπει αρχικά να απομακρυνθείτε από την κατάσταση. Ηρεμήστε και μη συνεχίζετε να ασχολείστε με το θέμα, ώστε να μην πέσετε στην παγίδα του Σατανά και υποκύψετε στον πειρασμό του. Μπορείτε να προσευχηθείτε κατ’ ιδίαν, προσερχόμενοι ενώπιον του Θεού για να αναζητήσετε τη βοήθειά Του και προσπαθώντας να χρησιμοποιήσετε τα λόγια του Θεού για να επιλύσετε τα θέματά σας. Όταν είστε και οι δύο σε θέση να ηρεμήσετε και να συμπεριφερθείτε ο ένας στον άλλον ήρεμα και λογικά, χωρίς να ενεργείτε ή να μιλάτε παρορμητικά, τότε μπορείτε να συναντηθείτε για να συναναστραφείτε πάνω στα επίμαχα ζητήματα, μέχρι να καταλήξετε σε συναίνεση, να ενωθείτε μέσω των λόγων του Θεού και να καταφέρετε να λύσετε το πρόβλημα». Δεν θα ήταν αυτό πρέπον να ειπωθεί; (Ναι.) Είναι γεγονός ότι, όταν δύο άνθρωποι διαπληκτίζονται, και οι δύο εκδηλώνουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, και οι δύο εκδηλώνουν την παρορμητικότητά τους. Είναι όλα σατανική συμπεριφορά. Κανείς δεν έχει δίκιο και κανείς δεν έχει άδικο, ενώ η συμπεριφορά κανενός από τους δύο δεν συνάδει με την αλήθεια. Αν μπορούσες να εξετάσεις και να χειριστείς το θέμα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, η διαμάχη σας δεν θα είχε συμβεί. Έστω μία πλευρά να μπορούσε να δει τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφερθεί και να ενεργήσει σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, τότε η διαμάχη δεν θα είχε συμβεί. Επομένως, αν δύο άνθρωποι εκθέτουν ο ένας τα ελαττώματα του άλλου και χτυπούν ο ένας τον άλλον στο πρόσωπο, τότε είναι και οι δύο παρορμητικοί, σκληροί άνθρωποι. Δεν έχουν τίποτα καλό· κανένας από τους δύο δεν είναι σωστός και κανένας από τους δύο δεν κάνει λάθος. Ποια είναι η βάση για τη μέτρηση του σωστού και του λάθους; Εξαρτάται από την οπτική και τη στάση που υιοθετείς σε σχέση με αυτό το θέμα, ποια είναι τα κίνητρά σου, αν βασίζεσαι στα λόγια του Θεού και αν αυτό που κάνεις συνάδει με την αλήθεια. Προφανώς, το κίνητρο πίσω από τη διαμάχη σας είναι να υποτάξετε το άλλο άτομο και να υπερισχύσετε αυτού. Εκθέτετε και πληγώνετε ο ένας τον άλλον με άσχημα λόγια. Δεν έχει σημασία αν αυτό που εκθέτετε είναι σωστό ούτε αν το αντικείμενο της διαμάχης σας είναι σωστό ή όχι —διότι δεν χειρίζεστε αυτό το θέμα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, με κριτήριο την αλήθεια, και αυτό που εκδηλώνετε είναι η παρορμητικότητά σας, ενώ η μέθοδος και οι αρχές των ενεργειών σας βασίζονται εξ ολοκλήρου σε παρορμητικότητα κι έχετε εξαναγκαστεί να πράξετε έτσι από διεφθαρμένες σατανικές διαθέσεις. Επομένως, ανεξαρτήτως του ποιος έχει δίκιο, του ποιος βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση και ποιος σε μειονεκτική, είναι γεγονός ότι και οι δύο κάνετε λάθος και φέρετε ευθύνη. Ο τρόπος με τον οποίο χειρίζεστε το θέμα δεν βασίζεται στα λόγια του Θεού. Θα πρέπει και οι δύο να ηρεμήσετε και να εξετάσετε προσεκτικά τα δικά σας θέματα. Μόνο όταν μπορέσετε και οι δύο να γαληνεύσετε ενώπιον του Θεού και να αντιμετωπίσετε το πρόβλημα με ψυχραιμία, μπορείτε να καθίσετε και να το συζητήσετε με ηρεμία και αυτοσυγκράτηση. Εφόσον οι απόψεις και των δύο ατόμων για τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και η συμπεριφορά και οι ενέργειές τους, βασίζονται στα λόγια του Θεού και στις αρχές της αλήθειας, τότε, όσο διαφορετικές και αν είναι οι ιδέες και οι απόψεις τους για ένα συγκεκριμένο θέμα, στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά άξια λόγου ούτε κάποιο πρόβλημα. Εφόσον χειρίζονται τις διαφορές τους με τα λόγια του Θεού και την αλήθεια ως αρχή τους, τότε, σίγουρα θα μπορέσουν τελικά να τα βρουν και να επιλύσουν τις διαφορές τους. Είναι αυτός ο τρόπος με τον οποίο χειρίζεστε τα προβλήματα; (Όχι.) Απλώς δεν ξέρετε πώς να χρησιμοποιείτε την αλήθεια για την επίλυση προβλημάτων, πέρα από τη μέθοδο να καταφεύγετε σε διοικητικές κυρώσεις. Ποιο είναι, λοιπόν, το βασικό συμπέρασμα για τον χειρισμό του θέματος στο σύνολό του; Δεν πρόκειται για απαίτηση να ξεχάσουν οι άνθρωποι τις διαφορές τους, αλλά για την επίλυσή τους με τον σωστό τρόπο και την επίτευξη ενότητας. Ποια είναι η βάση για την επίλυση των διαφορών; (Τα λόγια του Θεού.) Ακριβώς: Αναζητήστε τη βάση στα λόγια του Θεού. Δεν έχει να κάνει με την ανάλυση του ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, ποιος είναι ανώτερος και ποιος κατώτερος ή ποιος είναι δικαιολογημένος και ποιος όχι. Αντίθετα, έχει να κάνει με την επίλυση του προβλήματος των ιδεών και των απόψεων των ανθρώπων, που σημαίνει την επίλυση των εσφαλμένων ιδεών και απόψεων των ανθρώπων και των εσφαλμένων τρόπων αντιμετώπισης ενός συγκεκριμένου θέματος. Μόνο με την αναζήτηση μιας βάσης στα λόγια του Θεού και μόνο με την κατανόηση των αρχών της αλήθειας, μπορούν να επιλυθούν πραγματικά τα προβλήματα και οι άνθρωποι να ζήσουν πραγματικά σε αρμονία μεταξύ τους, επιτυγχάνοντας ενότητα. Διαφορετικά, αν χρησιμοποιείτε δηλώσεις της παραδοσιακής κουλτούρας και μεθόδους όπως το «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους» για να χειριστείτε τα πράγματα, τα προβλήματα δεν θα επιλυθούν ποτέ, ή τουλάχιστον, οι διαφορές μεταξύ των ιδεών και των απόψεων των ανθρώπων δεν θα επιλυθούν. Επομένως, όλοι πρέπει να μάθουν να αναζητούν μια βάση στα λόγια του Θεού. Όλα τα λόγια του Θεού είναι αλήθεια, και δεν υπάρχει τίποτα αντιφατικό σε αυτά. Αποτελούν το μοναδικό κριτήριο για τη μέτρηση όλων των ανθρώπων, των ζητημάτων και των πραγμάτων. Εάν όλοι βρουν μια βάση στα λόγια του Θεού και οι απόψεις τους για τα πράγματα επιτύχουν ενότητα στα λόγια του Θεού, τότε δεν θα μπορούν εύκολα οι άνθρωποι να καταλήξουν σε συναίνεση; Αν όλοι μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια, θα εξακολουθούν να υπάρχουν διαφορές μεταξύ των ανθρώπων; Θα εξακολουθούν να υπάρχουν διαμάχες; Θα είναι ακόμη αναγκαίο να χρησιμοποιούνται ιδέες, απόψεις και δηλώσεις όπως το «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους» ως περιορισμοί μεταξύ των ανθρώπων; Δεν θα είναι αναγκαίο, διότι τα λόγια του Θεού μπορούν να επιλύσουν όλα τα προβλήματα. Όποιες διαφωνίες κι αν έχουν οι άνθρωποι και όσες διαφορετικές απόψεις κι αν υπάρχουν, όλες θα πρέπει να παρουσιάζονται ενώπιον του Θεού, να διακρίνονται και να αναλύονται σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Τότε θα είναι δυνατόν να διαπιστωθεί αν είναι σύμφωνες με την αλήθεια. Όταν οι άνθρωποι έχουν κατανοήσει την αλήθεια, μπορούν να δουν ότι οι περισσότερες ιδέες και απόψεις της διεφθαρμένης ανθρωπότητας προέρχονται από την παραδοσιακή κουλτούρα, από τους φωστήρες και τις μεγάλες μορφές που λατρεύουν οι άνθρωποι —όμως η ρίζα τους βρίσκεται σε σατανικές φιλοσοφίες. Επομένως, αυτές οι λανθασμένες ιδέες και απόψεις είναι στην πραγματικότητα εύκολο να διορθωθούν. Γιατί λέω ότι είναι εύκολο να διορθωθούν; Επειδή, αν συγκρίνεις αυτές τις ανθρώπινες ιδέες και απόψεις με τα λόγια του Θεού, θα διαπιστώσεις ότι είναι όλες παράλογες, αβάσιμες και δεν ευσταθούν. Αν οι άνθρωποι μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια, είναι εύκολο να αποχωριστούν αυτά τα πράγματα, και όλα τα προβλήματα μπορούν να επιλυθούν αναλόγως. Τι επιτυγχάνεται μετά την επίλυση των προβλημάτων; Ο καθένας μπορεί να εγκαταλείψει τις απόψεις του και τις προσωπικές, υποκειμενικές ιδέες και οπτικές του. Ανεξάρτητα από το πόσο ευγενείς και σωστές νομίζεις ότι είναι, ανεξάρτητα από το πόσο καιρό κυκλοφορούν μεταξύ των ανθρώπων, εφόσον δεν συνάδουν με την αλήθεια, θα πρέπει να τις αρνηθείς και να τις εγκαταλείψεις. Στο τέλος, όταν όλοι οι άνθρωποι θα έχουν πλέον τα λόγια του Θεού ως βάση τους και θα έχουν αρνηθεί οτιδήποτε προέρχεται από τους ανθρώπους, δεν θα ενοποιηθούν οι ιδέες και οι απόψεις τους; (Ναι.) Όταν οι ιδέες και οι απόψεις που καθορίζουν τις γνώμες των ανθρώπων για τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και τη συμπεριφορά και τις ενέργειές τους, ενοποιηθούν, τι διαφορές θα υπάρχουν τότε μεταξύ των ανθρώπων; Το πολύ-πολύ να υπάρχουν κάποιες διαφορές στη διατροφή και στις συνήθειες διαβίωσης. Αλλά όταν πρόκειται για θέματα που αφορούν πραγματικά τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων, το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν και την ουσία της ανθρωπότητας, αν όλοι οι άνθρωποι έχουν τα λόγια του Θεού ως βάση και την αλήθεια ως κριτήριο, θα γίνουν όλοι ένα. Δεν έχει σημασία αν προέρχεσαι από την Ανατολή ή από τη Δύση, αν είσαι ηλικιωμένος ή νέος, άντρας ή γυναίκα, ή αν είσαι διανοούμενος, εργάτης ή αγρότης: Εφόσον μπορείς να αλληλεπιδράσεις με τους άλλους σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, θα εξακολουθούν να υπάρχουν καυγάδες και συγκρούσεις μεταξύ των ανθρώπων; Δεν θα υπάρχουν πια. Μπορούν, λοιπόν, παιδαριώδεις απαιτήσεις όπως το «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους» να εξακολουθούν να προβάλλονται ως λύση για τις διαμάχες των ανθρώπων; Μπορούν να συνεχίζουν να είναι τα αποφθέγματα που τηρούν οι άνθρωποι στις μεταξύ τους σχέσεις; Τέτοιοι επιφανειακοί κανόνες δεν έχουν καμία αξία για την ανθρωπότητα και δεν μπορούν να επηρεάσουν τις απόψεις των ανθρώπων για τους ανθρώπους και τα πράγματα, ούτε και τη συμπεριφορά και τις ενέργειές τους, στην καθημερινή τους ζωή. Σκεφτείτε το: Έτσι δεν είναι; (Ναι, έτσι είναι.) Καθώς απέχουν πολύ από την αλήθεια και δεν έχουν καμία απολύτως επίδραση στις απόψεις των ανθρώπων για τους ανθρώπους και τα πράγματα, ή στη συμπεριφορά και τις ενέργειές τους, θα πρέπει να τις αποκηρύξουν, μια για πάντα.

Κοιτάζοντας αυτά σχετικά με τα οποία συναναστραφήκαμε παραπάνω, δεν μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι τα λόγια του Θεού και η αλήθεια είναι τα κριτήρια με τα οποία πρέπει να μετρούνται όλοι οι άνθρωποι, τα γεγονότα και τα πράγματα, και ότι η παραδοσιακή κουλτούρα και οι ηθικές γραφές της ανθρωπότητας είναι αβάσιμες και ανάξιες λόγου μπροστά στα λόγια του Θεού και την αλήθεια; (Ναι.) Όσον αφορά εκείνη την «ευγενή» ηθική απαίτηση του «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους», την οποία η ανθρωπότητα σέβεται, με τι είδους άποψη και από ποια οπτική θα πρέπει να την εξετάζουν τώρα οι άνθρωποι; Θα πρέπει οι άνθρωποι να συνεχίσουν να λατρεύουν τέτοια λόγια και να υπακούν σ’ αυτά; (Όχι.) Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να τα αποκηρύξουν; Ξεκινήστε με το να μην είστε παρορμητικοί ή αυθόρμητοι όταν σας συμβαίνουν πράγματα. Να συμπεριφέρεστε σε όλους και σε όλα σωστά, να ηρεμείτε, να προσέρχεστε ενώπιον του Θεού, να αναζητάτε τις αρχές της αλήθειας στα λόγια του Θεού και να βρίσκετε ένα μονοπάτι άσκησης, ώστε να μπορείτε να συμπεριφέρεστε στους ανθρώπους και στα γεγονότα βάσει των λόγων του Θεού, αντί να δεσμεύεστε ή να περιορίζεστε από το ρητό για την ηθική συμπεριφορά που λέει: «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους». Δεν θα σου ήταν ευκολότερο και πιο ευχάριστο να ζεις με αυτόν τον τρόπο; Αν οι άνθρωποι δεν αποδέχονται την αλήθεια, δεν έχουν τρόπο να απελευθερωθούν από τον περιορισμό των διεφθαρμένων διαθέσεων και τους είναι δύσκολο να αλληλεπιδρούν με τους άλλους στην ομάδα στην οποία ζουν. Μπορεί εσύ να μην εκφοβίζεις κάποιον, αλλά εκείνος να θέλει να εκφοβίσει εσένα. Εσύ θέλεις να τα πηγαίνεις καλά με κάποιον, αλλά αυτός σου δημιουργεί συνέχεια προβλήματα. Εσύ τηρείς αμυντική στάση απέναντι σε ορισμένους ανθρώπους και τους αποφεύγεις, αλλά εκείνοι συνεχίζουν παρόλα αυτά να σε καταδιώκουν και να σε ενοχλούν. Αν δεν κατανοείς την αλήθεια και δεν έχεις βάση στα λόγια του Θεού, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να συνεχίσεις να αγωνίζεσαι μαζί τους μέχρι τέλους. Αν τύχει να βρεθείς αντιμέτωπος με έναν τρομερό νταή, θα νιώσεις ότι δεν έχεις άλλη επιλογή παρά να ακολουθήσεις το ρητό: «Ποτέ δεν είναι αργά για να πάρει ένας κύριος την εκδίκησή του». Θα περιμένεις την κατάλληλη ευκαιρία για να τον εκδικηθείς, χρησιμοποιώντας έξυπνες μεθόδους για να τον κατατροπώσεις. Όχι μόνο θα εκφράσεις το παράπονό σου, αλλά θα κάνεις και τους πάντες να σε χειροκροτήσουν για το αίσθημα δικαιοσύνης που έχεις και θα τους κάνεις να πιστέψουν ότι εσύ είσαι ο ευγενής και εκείνος ο αχρείος. Τι γνώμη έχεις γι’ αυτήν την προσέγγιση; Είναι αυτός ο σωστός τρόπος να συμπεριφέρεται κανείς στον κόσμο; (Όχι.) Τώρα καταλαβαίνετε. Ποιος είναι, λοιπόν, ο καλός: ο ευγενής ή ο αχρείος; (Κανένας από τους δύο δεν είναι καλός.) Από τους ευγενείς τους οποίους σέβονται οι άπιστοι λείπει ένας χαρακτηρισμός: «κίβδηλοι». Είναι «κίβδηλοι ευγενείς». Έτσι, ό,τι κι αν κάνετε, μην είστε ευγενείς, γιατί όλοι οι ευγενείς προσποιούνται. Πώς πρέπει, λοιπόν, να συμπεριφέρεται κανείς προκειμένου να παραμείνει στο σωστό μονοπάτι; Είναι σωστό να συμπεριφέρεται σαν «αληθινός ευγενής» ο οποίος, «αν χτυπά τους άλλους, δεν τους χτυπά στο πρόσωπο· αν εκθέτει τους άλλους, δεν εκθέτει τα ελαττώματά τους»; (Όχι.) Όλοι αυτοί οι ευγενείς και οι διάσημοι άνθρωποι είναι ψεύτικοι και δόλιοι, και είναι κίβδηλοι ευγενείς. Ας πάνε όλοι στην κόλαση! Πώς, λοιπόν, πρέπει να συμπεριφέρεται κανείς; Να είναι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια, που βλέπει τους ανθρώπους και τα πράγματα και συμπεριφέρεται και ενεργεί, σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, με κριτήριο την αλήθεια. Μόνο με μια τέτοια συμπεριφορά είναι κανείς αληθινός άνθρωπος. Είναι αυτή η σωστή οδός ή όχι; (Είναι.) Τι θα πρέπει να κάνεις αν κάποιος συνεχίζει να εκθέτει τα ελαττώματά σου; Μπορεί να πεις: «Αν με εκθέτεις, θα εκθέσω κι εγώ εσένα!» Είναι καλό να στοχοποιείτε ο ένας τον άλλον με αυτόν τον τρόπο; Είναι αυτός ο τρόπος με τον οποίο θα πρέπει να συμπεριφέρονται οι άνθρωποι, να ενεργούν και να φέρονται στους άλλους; (Όχι.) Οι άνθρωποι μπορεί να γνωρίζουν ότι δεν θα πρέπει να το κάνουν αυτό από άποψη δόγματος, ωστόσο πολλοί εξακολουθούν να μην μπορούν να ξεπεράσουν τέτοιους πειρασμούς και παγίδες. Μπορεί να μην έχεις ακούσει κανέναν να εκθέτει τα ελαττώματά σου, να σε στοχοποιεί ή να σε κρίνει πίσω από την πλάτη σου —αλλά όταν ακούσεις κάποιον να λέει τέτοια πράγματα, δεν θα το αντέξεις. Η καρδιά σου θα χτυπάει πιο γρήγορα και θα βγει στην επιφάνεια η θερμοαιμία σου· θα πεις: «Πώς τολμάς να με εκθέτεις; Αν είσαι αγενής μαζί μου, θα σε βλάψω κι εγώ! Αν εκθέτεις τα ελαττώματά μου, μη νομίζεις ότι δεν θα εκθέσω κι εγώ τα δικά σου ευαίσθητα σημεία!» Άλλοι λένε: «Λέει ένα ρητό: ‘‘Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους’’, οπότε δεν θα εκθέσω ελαττώματά σου, αλλά θα βρω άλλους τρόπους να σε τακτοποιήσω και να σε ταπεινώσω. Τότε θα δούμε ποιος είναι σκληρός!» Είναι αυτές οι μέθοδοι καλές ή όχι; (Όχι.) Σχεδόν όλοι, αν ανακαλύψουν ότι κάποιος τούς έχει εκθέσει, τους έχει κρίνει ή έχει πει κάτι κακό γι’ αυτούς πίσω από την πλάτη τους, η πρώτη τους αντίδραση θα είναι ο θυμός. Θα φουντώσουν από οργή, δεν θα μπορούν να φάνε ή να κοιμηθούν —και αν καταφέρουν να κοιμηθούν, θα βρίζουν ακόμα και στα όνειρά τους! Η παρορμητικότητά τους δεν γνωρίζει όρια! Πρόκειται για κάτι τόσο ασήμαντο, κι όμως δεν μπορούν να το ξεπεράσουν. Αυτός είναι ο αντίκτυπος που έχει η παρορμητικότητα στους ανθρώπους, τα κακά αποτελέσματα που προκύπτουν από τις διεφθαρμένες διαθέσεις. Όταν μια διεφθαρμένη διάθεση γίνεται η ζωή κάποιου, πού φαίνεται πρωτίστως αυτό; Φαίνεται στο ότι, όταν το άτομο έρχεται αντιμέτωπο με κάτι που του είναι δυσάρεστο, αυτό το πράγμα επηρεάζει πρώτα τα συναισθήματά του, και τότε θα ξεσπάσει η παρορμητικότητα αυτού του ατόμου. Και καθώς συμβαίνει αυτό, το άτομο θα ζει μες στην παρορμητικότητά του και θα βλέπει το θέμα μέσα από τη διεφθαρμένη του διάθεση. Στην καρδιά του θα αναδυθούν οι φιλοσοφικές απόψεις του Σατανά, και θα αρχίσει να σκέφτεται ποιους τρόπους και μέσα θα χρησιμοποιήσει για να πάρει την εκδίκησή του, αποκαλύπτοντας έτσι τη διεφθαρμένη του διάθεση. Οι ιδέες και οι απόψεις των ανθρώπων σχετικά με την αντιμετώπιση τέτοιων προβλημάτων και οι τρόποι και τα μέσα που επινοούν, ακόμη και τα συναισθήματα και η παρορμητικότητά τους, όλα προέρχονται από διεφθαρμένες διαθέσεις. Ποιες είναι, λοιπόν, οι διεφθαρμένες διαθέσεις που προκύπτουν σε αυτήν την περίπτωση; Η πρώτη είναι σίγουρα η κακεντρέχεια, ακολουθούμενη από την αλαζονεία, τον δόλο, την κακία, την αδιαλλαξία, την αποστροφή προς την αλήθεια και το μίσος για την αλήθεια. Από αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις, η αλαζονεία μπορεί να έχει τη μικρότερη επιρροή. Ποιες, λοιπόν, είναι οι διεφθαρμένες διαθέσεις που είναι πιο ικανές να κυριαρχήσουν στα συναισθήματα και τις σκέψεις ενός ατόμου και να καθορίσουν τον τρόπο με τον οποίο θα αντιμετωπίσει τελικά αυτό το θέμα; Είναι η κακεντρέχεια, η αδιαλλαξία, η αποστροφή προς την αλήθεια και το μίσος για την αλήθεια. Αυτές οι διεφθαρμένες διαθέσεις δεσμεύουν ένα άτομο μέχρι θανάτου, και είναι προφανές ότι ζει στα δίχτυα του Σατανά. Πώς δημιουργούνται τα δίχτυα του Σατανά; Οι διεφθαρμένες διαθέσεις δεν είναι αυτές που τα δημιουργούν; Οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου έχουν υφάνει όλα τα είδη σατανικών διχτυών για σένα. Για παράδειγμα, όταν ακούς ότι κάποιος κάνει κάτι, όπως να σε κρίνει, να σε καταριέται ή να εκθέτει τα ελαττώματά σου πίσω από την πλάτη σου, επιτρέπεις στις σατανικές φιλοσοφίες και τις διεφθαρμένες διαθέσεις να γίνουν η ζωή σου και να κυριαρχήσουν στις σκέψεις σου, στις απόψεις σου και στα συναισθήματά σου, προκαλώντας έτσι μια αλληλουχία ενεργειών. Αυτές οι διεφθαρμένες ενέργειες είναι κυρίως το αποτέλεσμα της σατανικής φύσης και διάθεσής σου. Όποιες κι αν είναι οι περιστάσεις σου, εφόσον σε δεσμεύει, σ’ ελέγχει και σε κυβερνά η διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά, ό,τι βιώνεις, ό,τι αποκαλύπτεις και ό,τι επιδεικνύεις —ή τα συναισθήματά σου, οι σκέψεις κι οι απόψεις σου κι οι τρόποι και τα μέσα με τα οποία ενεργείς— όλα είναι σατανικά. Όλα αυτά τα πράγματα παραβιάζουν την αλήθεια κι είναι εχθρικά προς τα λόγια του Θεού και την αλήθεια. Όσο περισσότερο απομακρύνεσαι από τον λόγο του Θεού και την αλήθεια, τόσο περισσότερο σε ελέγχουν και σε παγιδεύουν τα δίχτυα του Σατανά. Αν, αντίθετα, καταφέρεις να απελευθερωθείς από τα δεσμά και τον έλεγχο των διεφθαρμένων διαθέσεών σου, να τις απαρνηθείς, να προσέλθεις ενώπιον του Θεού και να ενεργείς και να επιλύεις τα προβλήματα με τις μεθόδους και τις αρχές που σου υποδεικνύουν τα λόγια του Θεού, τότε σταδιακά θα απελευθερωθείς από τα δίχτυα του Σατανά. Αφού απελευθερωθείς, δεν θα βιώνεις πλέον όπως παλιά την ομοιότητα ενός σατανικού ανθρώπου που ελέγχεται από τις διεφθαρμένες διαθέσεις του, αλλά την ομοιότητα ενός νέου ανθρώπου που έχει τα λόγια του Θεού ως τη ζωή του. Ολόκληρος ο τρόπος ζωής σου θα αλλάξει. Αν όμως ενδώσεις στα συναισθήματα, τις σκέψεις, τις απόψεις και τις ασκήσεις που γεννούν οι σατανικές διαθέσεις, τότε θα προσκολληθείς σε μια λιτανεία σατανικών φιλοσοφιών και διαφόρων τεχνικών, όπως το «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους», «Ποτέ δεν είναι αργά για να πάρει ένας κύριος την εκδίκησή του», «Καλύτερα να είσαι αληθινός κακούργος παρά ψεύτικος κύριος», «Εκείνος που δεν επιζητά εκδίκηση δεν είναι άντρας». Αυτά θα βρίσκονται μέσα στην καρδιά σου και θα υπαγορεύουν τις πράξεις σου. Αν έχεις αυτές τις σατανικές φιλοσοφίες ως βάση για τις ενέργειές σου, ο χαρακτήρας των ενεργειών σου θα αλλάξει, θα κάνεις κακό και θα αντιστέκεσαι στον Θεό. Αν έχεις αυτές τις αρνητικές σκέψεις και απόψεις ως βάση για τις ενέργειές σου, είναι προφανές ότι έχεις απομακρυνθεί πολύ από τις διδασκαλίες και τα λόγια του Θεού και ότι έχεις πέσει στα δίχτυα του Σατανά και δεν μπορείς να απελευθερωθείς. Ζείτε σχεδόν όλη την καθημερινή σας ζωή εν μέσω σατανικών διαθέσεων —ζείτε στα δίχτυα του Σατανά. Η ρίζα του μαρτυρίου των ανθρώπων είναι ότι ελέγχονται από τις σατανικές τους διαθέσεις, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να απελευθερωθούν. Ζουν μες στην αμαρτία και υποφέρουν ό,τι κι αν κάνουν. Αισθάνεσαι βασανισμένος ακόμα και όταν έχεις νικήσει τον αντίπαλό σου, επειδή δεν ξέρεις ποιος θα είναι ο επόμενος εχθρός που θα αντιμετωπίσεις ούτε αν θα μπορέσεις να τον νικήσεις με τον ίδιο τρόπο. Φοβάσαι και βασανίζεσαι. Και τι γίνεται με εκείνον που ηττήθηκε; Εννοείται ότι και αυτός βασανίζεται ομοίως. Έχοντας υποστεί εκφοβισμό, αισθάνεται ότι δεν έχει καθόλου αξιοπρέπεια ή ακεραιότητα στη ζωή. Είναι δύσκολο να αντέξει τον εκφοβισμό, γι’ αυτό και περιμένει συνεχώς την κατάλληλη στιγμή να χτυπήσει και ψάχνει ευκαιρία να εκδικηθεί —οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος— για να πληρώσει τον αντίπαλό του με το ίδιο νόμισμα. Και μια τέτοια νοοτροπία είναι βασανιστική. Εν ολίγοις, τόσο αυτός που εκδικείται όσο και αυτός που δέχεται αντίποινα ζουν και οι δύο στα δίχτυα του Σατανά, κάνοντας συνεχώς κακό, αναζητώντας συνεχώς τρόπους να ξεφύγουν από την επισφαλή κατάστασή τους και επιθυμώντας να βρουν ειρήνη, ευτυχία και ασφάλεια. Αφενός, οι άνθρωποι ελέγχονται από διεφθαρμένες διαθέσεις και ζουν μέσα στα δίχτυα του Σατανά, υιοθετώντας τις διάφορες μεθόδους, σκέψεις και απόψεις που τους προσφέρει ο Σατανάς για την επίλυση των ζητημάτων τα οποία προκύπτουν γύρω τους. Αφετέρου, οι άνθρωποι εξακολουθούν να ελπίζουν ότι θα κερδίσουν γαλήνη κι ευτυχία χάρη στον Θεό. Ωστόσο, επειδή δεσμεύονται διαρκώς από τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά κι είναι παγιδευμένοι στα δίχτυα του, συνειδητά ανίκανοι να τα εγκαταλείψουν και να αναδυθούν απ’ αυτά, απομακρύνονται από τον λόγο του Θεού και τις αρχές της αλήθειας. Ως αποτέλεσμα αυτού, δεν μπορούν ποτέ να κερδίσουν την παρηγοριά, τη χαρά, τη γαλήνη και την ευτυχία που προέρχονται από τον Θεό. Σε τι κατάσταση ζουν, τελικά, οι άνθρωποι; Δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο καθήκον της επιδίωξης της αλήθειας, αν και θα το ήθελαν, και δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του Θεού, αν και επιθυμούν να εκτελέσουν σωστά τα καθήκοντά τους. Έχουν κολλήσει ακριβώς εκεί που βρίσκονται. Είναι ένα οδυνηρό μαρτύριο αυτό. Οι άνθρωποι ζουν μέσα στη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά, παρά τη θέλησή τους. Είναι περισσότερο σαν κτήνη παρά σαν άνθρωποι, ζώντας συχνά σε σκοτεινές γωνιές, αναζητώντας επαίσχυντες και μοχθηρές μεθόδους με τις οποίες θ’ ανταποκριθούν στις πολλές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Είναι γεγονός ότι, βαθιά μέσα στην ψυχή τους, οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να είναι καλοί και φιλοδοξούν να φτάσουν στο φως. Ελπίζουν να ζήσουν ως ανθρώπινα όντα, με αξιοπρέπεια. Ελπίζουν επίσης ότι μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια και να βασιστούν στον λόγο του Θεού για να ζήσουν, και να τον κάνουν ζωή και πραγματικότητά τους, όμως ποτέ δεν μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια και, παρά τα πολλά δόγματα που κατανοούν, δεν μπορούν να επιλύσουν τα προβλήματά τους. Ταλαντεύονται διαρκώς σ’ αυτό το δίλημμα, δεν μπορούν να πάνε μπροστά και δεν θέλουν να γυρίσουν πίσω. Έχουν κολλήσει εκεί που βρίσκονται. Και το αίσθημα του ότι έχουν «κολλήσει» είναι αίσθημα οδύνης —τρομερής οδύνης. Οι άνθρωποι έχουν τη θέληση να φιλοδοξούν να φτάσουν στο φως και δεν είναι πρόθυμοι να εγκαταλείψουν τον λόγο του Θεού και το ορθό μονοπάτι. Ωστόσο, δεν αποδέχονται την αλήθεια και δεν μπορούν να κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού, ενώ παραμένουν ανίκανοι να αποβάλουν τα δεσμά και τον έλεγχο της διεφθαρμένης σατανικής τους διάθεσης. Τελικά, μπορούν να ζουν μόνο μες στην οδύνη, χωρίς καμία πραγματική ευτυχία. Έτσι δεν είναι τα πράγματα; (Έτσι είναι.) Σε κάθε περίπτωση, αν οι άνθρωποι θέλουν να κάνουν πράξη την αλήθεια και να την αποκτήσουν, πρέπει να βιώνουν τα λόγια του Θεού λίγο-λίγο, ξεκινώντας από τα μικρά πράγματα, για να διαλύσουν την επιρροή που έχουν αυτά τα ρητά περί ηθικής συμπεριφοράς στις ιδέες και τις απόψεις τους και στην επιδίωξή τους για την αλήθεια. Αυτό είναι το κλειδί· αυτά τα ζητήματα πρέπει να επιλυθούν.

Αν οι άνθρωποι θέλουν να αλλάξουν τις διαθέσεις τους και να αποκτήσουν σωτηρία, δεν αρκεί να έχουν απλώς αποφασιστικότητα, αλλά απαιτείται να έχουν και άοκνη νοοτροπία. Πρέπει να αντλούν εμπειρία από τις αποτυχίες τους και να αποκτούν ένα μονοπάτι άσκησης από την εμπειρία τους. Μην είσαι αρνητικός και μην αποθαρρύνεσαι όταν αποτυγχάνεις, και φυσικά μην τα παρατάς. Μα ούτε θα πρέπει να επαναπαύεσαι όταν έχεις κάποιο μικρό κέρδος. Ό,τι κι αν αποτυγχάνεις ή αδυνατείς να κάνεις, αυτό δεν υπαγορεύει ότι δεν θα μπορέσεις να σωθείς στο μέλλον. Πρέπει να κατανοήσεις το θέλημα του Θεού, να σταθείς ξανά στα πόδια σου, να τηρείς τα λόγια του Θεού και να συνεχίσεις να πολεμάς τις διεφθαρμένες σατανικές διαθέσεις σου. Πρέπει αρχικά να δει κανείς ξεκάθαρα τη ζημιά και τα εμπόδια που προκαλούν οι διάφορες απαιτήσεις και τα ρητά περί ηθικής συμπεριφοράς που προέρχονται από τον Σατανά στην επιδίωξη της αλήθειας από τους ανθρώπους. Αυτά τα ρητά περί ηθικής συμπεριφοράς διαρκώς δεσμεύουν και περιορίζουν τον νου των ανθρώπων, ενώ παράλληλα καλλιεργούν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Εννοείται ότι υπονομεύουν επίσης την αποδοχή της αλήθειας και των λόγων του Θεού από τους ανθρώπους σε διάφορους βαθμούς, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να αμφιβάλλουν για την αλήθεια και να αντιστέκονται σ’ αυτήν. Ένα τέτοιο ρητό είναι το «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους». Αυτή η φιλοσοφία για τη ζωή έχει ριζώσει στις νεαρές ψυχές των ανθρώπων, κι εκείνοι επηρεάζονται υποσυνείδητα από αυτού του είδους τις ιδέες και τις απόψεις όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο βλέπουν τους άλλους και τον τρόπο με τον οποίο χειρίζονται ό,τι συμβαίνει γύρω τους. Αυτές οι ιδέες και απόψεις, χωρίς να το αντιληφθεί κανείς, συγκαλύπτουν και κρύβουν τις διαθέσεις του κακού, του δόλου και της κακεντρέχειας μεταξύ των διεφθαρμένων διαθέσεων των ανθρώπων. Όχι μόνο αδυνατούν να επιλύσουν το πρόβλημα των διεφθαρμένων διαθέσεων, αλλά κάνουν επίσης τους ανθρώπους πιο πονηρούς και δόλιους, επιδεινώνοντας ακόμη περισσότερο τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Εν ολίγοις, αυτά τα ρητά περί ηθικής συμπεριφοράς και οι φιλοσοφίες για τη ζωή στην παραδοσιακή κουλτούρα δεν επηρεάζουν απλώς τις σκέψεις και τις απόψεις των ανθρώπων, αλλά έχουν επίσης βαθύ αντίκτυπο στις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Ως εκ τούτου, είναι απαραίτητο να γίνει κατανοητή η επιρροή που ασκούν στους ανθρώπους τέτοιες ιδέες και απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας όπως το «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους». Δεν πρέπει να το αγνοεί κανείς αυτό.

Μόλις τώρα, συναναστραφήκαμε κυρίως πάνω στο αν, όταν προκύπτουν διαμάχες μεταξύ των ανθρώπων, πρέπει να τις προσεγγίζουμε μέσω των ρητών και των απόψεων της παραδοσιακής κουλτούρας ή σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και τις αρχές της αλήθειας· πάνω στο αν τα προβλήματα των ανθρώπων μπορούν να επιλυθούν από τις απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας ή από τα λόγια του Θεού και την αλήθεια. Μόλις οι άνθρωποι δουν αυτά τα πράγματα με σαφήνεια, θα κάνουν τις σωστές επιλογές και θα διευθετούν πιο εύκολα τις διαμάχες με τους άλλους σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και την αλήθεια. Όταν επιλυθούν αυτά τα προβλήματα, θα επιλυθεί βασικά και το ζήτημα του ότι οι σκέψεις των ανθρώπων επηρεάζονται και δεσμεύονται από το ρητό περί ηθικής συμπεριφοράς που έχει ως εξής: «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους». Τουλάχιστον, η συμπεριφορά των ανθρώπων δεν θα επηρεάζεται από αυτού του είδους τις ιδέες και τις απόψεις· οι ίδιοι θα είναι σε θέση να απελευθερωθούν από τα δίχτυα εξαπάτησης του Σατανά, να αποκτήσουν την αλήθεια από τα λόγια του Θεού, να βρουν τις αρχές της αλήθειας για την αλληλεπίδραση με τους ανθρώπους και να κάνουν τα λόγια του Θεού ζωή τους. Μόνο αν αναλύει κανείς και διακρίνει τις εσφαλμένες απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας και τους περιορισμούς και τα δεσμά των σατανικών φιλοσοφιών σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, μπορεί να κατανοήσει την αλήθεια και να αναπτύξει διάκριση. Αυτό δίνει τη δυνατότητα σε κάποιον να αποτινάξει την επιρροή του Σατανά και να απελευθερωθεί από τα δεσμά της αμαρτίας. Με αυτόν τον τρόπο, τα λόγια του Θεού και η αλήθεια γίνονται ζωή σου, αντικαθιστώντας την παλιά σου ζωή, της οποίας η ουσία ήταν σατανικές φιλοσοφίες και διαθέσεις. Τότε θα έχεις γίνει ένας διαφορετικός άνθρωπος. Παρόλο που αυτός ο άνθρωπος δεν παύει να είσαι εσύ, έχει αναδυθεί ένα νέο άτομο, ένα άτομο που θεωρεί τα λόγια του Θεού και την αλήθεια ως ζωή του. Είστε πρόθυμοι να γίνετε ένα τέτοιο άτομο; (Ναι.) Καλύτερα να γίνετε ένα τέτοιο άτομο —τουλάχιστον θα είστε ευτυχισμένοι. Όταν αρχίσεις για πρώτη φορά να κάνεις πράξη την αλήθεια, θα υπάρξουν δυσκολίες, εμπόδια και πόνος, αλλά αν μπορείς να αναζητήσεις την αλήθεια για να επιλύσεις τις δυσκολίες σου μέχρι να αποκτήσεις μια βάση στα λόγια του Θεού, τότε ο πόνος θα σταματήσει, και καθώς η ζωή σου θα προχωράει, θα γίνεσαι όλο και πιο ευτυχισμένος και πιο ήρεμος. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή η επιρροή και ο έλεγχος αυτών των αρνητικών πραγμάτων εντός σου θα υποχωρήσουν σταδιακά, και καθώς θα συμβαίνει αυτό, όλο και περισσότερα από τα λόγια του Θεού και την αλήθεια θα εισέρχονται μέσα σου, και τα λόγια και οι αλήθειες του Θεού θα αφήνουν όλο και βαθύτερη εντύπωση στην καρδιά σου. Η επίγνωσή σου για την αναζήτηση της αλήθειας θα γίνεται ισχυρότερη και εντονότερη, και όταν σου συμβαίνουν πράγματα, το εσωτερικό σου μονοπάτι, η κατεύθυνσή σου και ο στόχος άσκησής σου θα γίνονται όλο και πιο ξεκάθαρα, ενώ στις εσωτερικές σου διαμάχες, τα θετικά πράγματα θα κερδίζουν όλο και περισσότερο το πάνω χέρι. Δεν θα αυξηθεί τότε η ευτυχία στη ζωή σου; Δεν θα αυξηθεί τότε η γαλήνη και η χαρά που λαμβάνεις από τον Θεό; (Θα αυξηθούν.) Όλο και λιγότερα πράγματα στη ζωή σου θα σου προκαλούν ταραχή, οδύνη, θλίψη και δυσαρέσκεια, μεταξύ άλλων αρνητικών συναισθημάτων. Στη θέση αυτών των πραγμάτων, τα λόγια του Θεού θα γίνουν η ζωή σου, χαρίζοντάς σου ελπίδα, ευτυχία, χαρά, ελευθερία, απελευθέρωση και τιμή. Όταν αυτά τα θετικά πράγματα αυξηθούν, οι άνθρωποι θα αλλάξουν εντελώς. Όταν έρθει εκείνη η ώρα, δες πώς αισθάνεσαι και σύγκρινε την κατάσταση αυτή με το παρελθόν: Δεν είναι τελείως διαφορετική από τον προηγούμενο τρόπο ζωής σου; Μόνο όταν έχεις αποτινάξει τα δίχτυα του Σατανά και τις διεφθαρμένες διαθέσεις του, τις σκέψεις και τις απόψεις του, καθώς και τις διάφορες μεθόδους, απόψεις και τα διάφορα φιλοσοφικά αξιώματά του σχετικά με το πώς βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα και πώς συμπεριφέρεσαι και ενεργείς —μόνο όταν έχεις αποτινάξει πλήρως αυτά τα πράγματα, και είσαι σε θέση να κάνεις πράξη την αλήθεια και να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρεσαι στους άλλους και να αλληλεπιδράς μαζί τους σύμφωνα με τα λόγια του Θεού· μόνο όταν είσαι σε θέση να βιώνεις μέσα από τα λόγια Του πόσο καλό είναι να συμπεριφέρεσαι στους ανθρώπους σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας και να ζεις μια ζωή γεμάτη άνεση και χαρά— τότε μόνο θα έχεις αποκτήσει αληθινή ευτυχία.

Σήμερα, συναναστραφήκαμε πάνω στο ρητό περί ηθικής συμπεριφοράς «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους» και το αναλύσαμε. Κατανοείτε τα προβλήματα που έχει αυτή η έκφραση; (Ναι.) Κατανοείτε, λοιπόν, και ποιες είναι οι απαιτήσεις του Θεού από τους ανθρώπους; (Ναι.) Έχοντας τα κατανοήσει αυτά, πώς θα τα υλοποιήσετε τελικά στον εαυτό σας; Με το να μην είστε παρορμητικοί όταν σας συμβαίνει κάτι, να μην ψάχνετε να βρείτε βάση στην παραδοσιακή κουλτούρα, να μην ψάχνετε να βρείτε βάση στις κοινωνικές τάσεις, να μην ψάχνετε να βρείτε βάση στην κοινή γνώμη ούτε, φυσικά, στις νομικές διατάξεις. Αντίθετα, να ψάχνετε να βρείτε βάση στα λόγια του Θεού. Δεν έχει σημασία πόσο βαθιά ή επιφανειακά κατανοείτε την αλήθεια· αρκεί να μπορείτε να επιλύσετε το πρόβλημα. Πρέπει να δεις ξεκάθαρα ότι ζείτε σε έναν κακό και επικίνδυνο κόσμο. Αν δεν κατανοήσεις την αλήθεια, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να ακολουθείς τις τάσεις της κοινωνίας και να παρασυρθείς στη δίνη του κακού. Άρα, όταν σου συμβαίνει κάτι, ό,τι κι αν είναι αυτό, τι θα πρέπει να κάνεις πρώτα; Πρέπει πρώτα να ηρεμείς, να γαληνεύεις ενώπιον του Θεού και να διαβάζεις συχνά τα λόγια Του. Έτσι θα μπορέσεις να έχεις διαύγεια στην όραση και τη σκέψη και να δεις ξεκάθαρα ότι ο Σατανάς παραπλανά και διαφθείρει το ανθρώπινο γένος και ότι ο Θεός ήρθε για να σώσει αυτό το ανθρώπινο γένος από την επιρροή του Σατανά. Αυτό, φυσικά, είναι το πιο βασικό μάθημα που θα πρέπει να λάβεις. Πρέπει να προσευχηθείς στον Θεό και να αναζητήσεις την αλήθεια από Αυτόν, και να Του ζητήσεις να σε καθοδηγήσει —να σε καθοδηγήσει να διαβάσεις τα σχετικά λόγια Του, να σε καθοδηγήσει να λάβεις τη σχετική διαφώτιση και φώτιση, ώστε να κατανοήσεις την ουσία του πράγματος που συμβαίνει μπροστά σου και πώς θα πρέπει να το εξετάσεις και να το αντιμετωπίσεις. Στη συνέχεια, χρησιμοποίησε τη μέθοδο την οποία σου έχει διδάξει και για την οποία σου έχει μιλήσει ο Θεός για να αντιμετωπίσεις και να χειριστείς το θέμα. Θα πρέπει να βασίζεσαι πλήρως και εξ ολοκλήρου στον Θεό. Άσε τον Θεό να κυβερνήσει· άσε τον Θεό να είναι ο Κύριος. Μόλις γαληνεύσεις, το θέμα δεν είναι να επιστρατεύσεις το μυαλό σου για να σκεφτείς ποια τεχνική ή μέθοδο να χρησιμοποιήσεις, ούτε να ενεργήσεις με βάση τη δική σου εμπειρία ή με βάση σατανικές φιλοσοφίες και τεχνάσματα. Αντίθετα, θα πρέπει να περιμένεις τη διαφώτιση του Θεού και την καθοδήγηση των λόγων Του. Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να αφήσεις στην άκρη τη δική σου βούληση, να παραμερίσεις τις σκέψεις και τις απόψεις σου, να προσέλθεις με ευλάβεια ενώπιον του Θεού, να ακούσεις τα λόγια που σου λέει, τις αλήθειες που σου λέει και τις διδασκαλίες που σου δείχνει. Στη συνέχεια, πρέπει να γαληνεύσεις και να συλλογιστείς λεπτομερώς και να προσευχηθείς διαβάζοντας ξανά και ξανά τα λόγια που σου έχει διδάξει ο Θεός, ώστε να κατανοήσεις τι ακριβώς θέλει Εκείνος να κάνεις και τι θα πρέπει να κάνεις. Εάν μπορείς να κατανοήσεις με σαφήνεια τι πραγματικά εννοεί ο Θεός και ποιες είναι οι διδασκαλίες Του, τότε θα πρέπει πρώτα να ευχαριστήσεις τον Θεό που διευθέτησε το περιβάλλον και σου έδωσε την ευκαιρία να επαληθεύσεις τα λόγια Του, να τα κάνεις πραγματικότητα και να τα βιώσεις, έτσι ώστε να γίνουν η ζωή στην καρδιά σου, και έτσι ώστε αυτό που βιώνεις να μπορεί να μαρτυρήσει ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Φυσικά, καθώς χειρίζεσαι αυτά τα προβλήματα, μπορεί να υπάρξουν πολλά σκαμπανεβάσματα, δυσκολίες και κακουχίες, καθώς και κάποιες μάχες, και κάποιοι ισχυρισμοί και παρατηρήσεις από διάφορους ανθρώπους. Αλλά εφόσον είσαι σίγουρος ότι τα λόγια του Θεού είναι ιδιαίτερα σαφή αναφορικά με τα προβλήματα αυτά και ότι αυτά που κατανοείς και στα οποία υπακούς είναι οι διδασκαλίες του Θεού, τότε θα πρέπει να τα κάνεις πράξη χωρίς δισταγμό. Δεν θα πρέπει να σε εμποδίζει το περιβάλλον σου ή οποιοσδήποτε άνθρωπος, γεγονός ή πράγμα. Θα πρέπει να παραμένεις σταθερός στη στάση σου. Η τήρηση των αρχών της αλήθειας δεν είναι αλαζονεία ή αυτοδικαίωση. Αφού έχεις κατανοήσει τα λόγια του Θεού και βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, και συμπεριφέρεσαι και ενεργείς, σύμφωνα με τα λόγια Του, και παράλληλα είσαι σε θέση να τηρείς τις αρχές χωρίς ποτέ να αλλάζεις, τότε κάνεις πράξη την αλήθεια. Αυτό είναι το είδος της στάσης και της αποφασιστικότητας που θα πρέπει να έχουν όσοι κάνουν πράξη και επιδιώκουν την αλήθεια.

Έχουμε συναναστραφεί αρκετά πάνω στα προβλήματα σχετικά με την έκφραση «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους». Δυσκολεύεστε ακόμη να κατανοήσετε τα προβλήματα αυτά; Έχετε αποκτήσει μια εντελώς νέα κατανόηση αυτού του ρητού περί ηθικής συμπεριφοράς στην παραδοσιακή κουλτούρα μέσω της σημερινής συναναστροφής και ανάλυσης; (Ναι.) Βάσει αυτής της εντελώς νέας κατανόησης που έχετε, θα εξακολουθείτε να θεωρείτε ότι αυτό το ρητό είναι η αλήθεια και κάτι θετικό; (Όχι.) Μπορεί η επιρροή αυτού του ρητού στους ανθρώπους να εξακολουθεί να υπάρχει βαθιά μέσα στο μυαλό και στο υποσυνείδητό τους, αλλά μέσω της σημερινής συναναστροφής, οι άνθρωποι έχουν αποβάλει από τις σκέψεις και τη συνείδησή τους αυτό το ρητό περί ηθικής συμπεριφοράς. Επομένως, θα εξακολουθείς να το τηρείς στις αλληλεπιδράσεις σου με τους άλλους; Όταν βρίσκεσαι αντιμέτωπος με μια διαμάχη, τι θα πρέπει να κάνεις; (Πρώτον, θα πρέπει να εγκαταλείψουμε αυτήν τη σατανική φιλοσοφία του «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους». Θα πρέπει να προσέλθουμε ήσυχα ενώπιον του Θεού για να προσευχηθούμε και να αναζητήσουμε την αλήθεια, και να αναζητήσουμε στα λόγια του Θεού τις αρχές της αλήθειας που θα πρέπει να γίνουν πράξη). Αν δεν συναναστρεφόμασταν πάνω σε αυτά τα πράγματα, θα θεωρούσατε ότι ποτέ δεν είδατε τους ανθρώπους και τα πράγματα, ούτε συμπεριφερθήκατε ή ενεργήσατε σύμφωνα με το ηθικό κριτήριο «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους». Τώρα που έχει εκτεθεί αυτό το πρόβλημα, για δες αν θα επηρεαστείς από τέτοιες ιδέες και απόψεις όταν προσεχώς σου συμβεί κάτι παρόμοιο, δηλαδή αν υπάρχουν αυτά τα πράγματα στις ιδέες και τις απόψεις σου. Εκείνη τη στιγμή, θα ανακαλύψεις φυσικά ότι σε πολλά θέματα επηρεάζεσαι από τέτοιες ιδέες και απόψεις, πράγμα που σημαίνει ότι σε πολλά περιβάλλοντα και όταν συμβαίνουν πολλά πράγματα, εξακολουθείς να επηρεάζεσαι από τέτοιες ιδέες και απόψεις, οι οποίες έχουν ριζώσει βαθιά στην ψυχή σου και συνεχίζουν να υπαγορεύουν τα λόγια και τις πράξεις σου, καθώς και τις σκέψεις σου. Αν δεν το έχεις συνειδητοποιήσει αυτό, και δεν δίνεις προσοχή ούτε παρακολουθείς στενά αυτό το ζήτημα, σίγουρα δεν θα έχεις επίγνωση αυτού και δεν θα ξέρεις αν επηρεάζεσαι από τέτοιες ιδέες και απόψεις. Όταν πραγματικά παρακολουθείς το θέμα στενά και είσαι σχολαστικός με αυτό, θα διαπιστώσεις ότι τα δηλητήρια της παραδοσιακής κουλτούρας αναβλύζουν συχνά στο μυαλό σου. Δεν είναι ότι δεν τα έχεις· απλώς δεν τα έπαιρνες στα σοβαρά προηγουμένως ούτε είχες καταφέρει να συνειδητοποιήσεις ποια ακριβώς είναι η ουσία αυτών των ρητών της παραδοσιακής κουλτούρας. Τι πρέπει, λοιπόν, να κάνετε για να αποκτήσετε επίγνωση τέτοιων προβλημάτων στα βάθη του μυαλού σας; Πρέπει να μάθετε να αναλογίζεστε και να εξετάζετε. Πώς πρέπει κανείς να αναλογίζεται και να εξετάζει; Αυτοί οι δύο όροι ακούγονται πολύ απλοί· πώς θα πρέπει, λοιπόν, να τους κατανοήσει κανείς; Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι διαδίδεις το ευαγγέλιο και καταθέτεις μαρτυρία για τον Θεό σε κάποιους ανθρώπους που διερευνούν την αληθινή οδό. Αρχικά, μπορεί να είναι πρόθυμοι να ακούσουν, μα μετά από λίγη συναναστροφή, κάποιοι από αυτούς δεν θέλουν να σ’ ακούσουν άλλο. Τη στιγμή εκείνη, πρέπει να σκεφτείς: «Τι συμβαίνει εδώ; Μήπως η συναναστροφή μου δεν είναι αρκετά προσαρμοσμένη στις αντιλήψεις και τα προβλήματά τους; Ή μήπως δεν έχω συναναστραφεί πάνω στην αλήθεια ξεκάθαρα και κατανοητά; Ή μήπως έχουν αναστατωθεί από κάποια φήμη ή πλάνη που έχουν ακούσει; Γιατί κάποιοι από αυτούς δεν συνεχίζουν τη διερεύνηση; Ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα;» Αυτό είναι αναλογισμός, έτσι δεν είναι; Σκέφτεσαι το θέμα λαμβάνοντας υπόψη κάθε πτυχή, χωρίς να παραλείπεις ούτε μια λεπτομέρεια. Ποιος είναι ο στόχος σου κατά την εξέταση αυτών των πραγμάτων; Να βρεις τη ρίζα και την ουσία του προβλήματος και στη συνέχεια να το επιλύσεις. Αν δεν μπορείς να βρεις τις απαντήσεις σε αυτά τα προβλήματα, όσο κι αν τα σκέφτεσαι, θα πρέπει να βρεις κάποιον που κατανοεί την αλήθεια και να αναζητήσεις από αυτόν. Να δεις πώς διαδίδει το ευαγγέλιο και πώς καταθέτει μαρτυρία για τον Θεό, και πώς αντιλαμβάνεται με ακρίβεια τις κύριες αντιλήψεις των ανθρώπων που διερευνούν, και πώς τις διορθώνει στη συνέχεια με συναναστροφή πάνω στην αλήθεια σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Δεν αρχίζει έτσι η δράση; Η εξέταση είναι το πρώτο βήμα· η δράση το δεύτερο. Σκοπός της δράσης είναι να επαληθεύσεις αν το πρόβλημα που εξετάζεις είναι το σωστό, αν έχεις βγει εκτός πορείας. Όταν διαπιστώσεις από πού προέρχεται το πρόβλημα, θα αρχίσεις να επαληθεύεις αν το πρόβλημα που εξετάζεις είναι το σωστό ή το λάθος. Στη συνέχεια, ξεκίνα να επιλύεις το πρόβλημα που έχεις επαληθεύσει ότι είναι το σωστό. Για παράδειγμα, όταν οι άνθρωποι που διερευνούν την αληθινή οδό ακούν φήμες και πλάνες και αναπτύσσουν αντιλήψεις, τότε διάβασέ τους τα λόγια του Θεού με τρόπο που να στοχεύει στις αντιλήψεις τους. Συναναστρέψου ξεκάθαρα πάνω στην αλήθεια, ώστε να αναλύσεις διεξοδικά και να διορθώσεις τις αντιλήψεις τους και να εξαλείψεις τα εμπόδια στις καρδιές τους. Τότε θα είναι πρόθυμοι να συνεχίσουν τη διερεύνησή τους. Αυτό αρχίζει να επιλύει το πρόβλημα, έτσι δεν είναι; Το πρώτο βήμα για την επίλυση του προβλήματος είναι να το εξετάσεις, να το αναλογιστείς και να επεξεργαστείς διεξοδικά την ουσία και τη βασική του αιτία στο μυαλό σου. Μόλις εξακριβώσεις τι είναι, άρχισε να επιλύεις το πρόβλημα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Στο τέλος, όταν επιλυθεί το πρόβλημα, ο στόχος θα επιτευχθεί. Επομένως, υπάρχουν ακόμη στις σκέψεις και τις απόψεις σου δηλώσεις περί ηθικής συμπεριφοράς, όπως το «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους» ή όχι; (Ναι, υπάρχουν.) Πώς πρέπει να επιλυθούν τέτοια προβλήματα; Πρέπει να εξετάζεις όλα όσα σου συμβαίνουν συνήθως. Αυτό είναι ένα κρίσιμο βήμα. Κατ’ αρχάς, αναλογίσου πώς συμπεριφερόσουν όταν σου συνέβαιναν τέτοια πράγματα στο παρελθόν. Σε εξουσίαζαν ρητά όπως το «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους»; Και αν ναι, τι προθέσεις είχες; Τι έλεγες; Τι έκανες; Πώς ενεργούσες; Πώς συμπεριφερόσουν; Μόλις ηρεμήσεις και εξετάσεις αυτά τα πράγματα, θα ανακαλύψεις κάποια προβλήματα χωρίς καν να το καταλάβεις. Σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια και να συναναστραφείς με τους άλλους, και να επιλύσεις αυτά τα προβλήματα σύμφωνα με τα σχετικά λόγια του Θεού. Να πασχίζεις στην πραγματική σου ζωή να εγκαταλείψεις εντελώς αυτές τις εσφαλμένες απόψεις που υποστηρίζει η παραδοσιακή κουλτούρα και στη συνέχεια να υιοθετήσεις τα λόγια του Θεού και την αλήθεια ως αρχές για την αλληλεπίδραση με τους ανθρώπους και να συμπεριφέρεσαι στους ανθρώπους, στα γεγονότα και στα πράγματα σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας. Αυτός είναι ο τρόπος επίλυσης των προβλημάτων: να αναλύεις τις διάφορες ιδέες, απόψεις και ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, και στη συνέχεια να βλέπεις με απόλυτη σαφήνεια αν η παραδοσιακή κουλτούρα είναι πραγματικά θετική και σωστή, βάσει των επιπτώσεων της προσκόλλησης της ανθρωπότητας σε αυτές τις λανθασμένες απόψεις. Τότε θα δεις ξεκάθαρα ότι το ρητό «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους» είναι απλώς μια τεχνική υπεκφυγής που υιοθετούν οι άνθρωποι στη συμπεριφορά τους προκειμένου να διατηρήσουν τις διαπροσωπικές τους σχέσεις. Αλλά αν η φύση και ουσία των ανθρώπων δεν αλλάξουν, μπορούν οι άνθρωποι να τα πάνε καλά μεταξύ τους μακροπρόθεσμα; Αργά ή γρήγορα, τα πράγματα θα χαλάσουν. Επομένως, δεν υπάρχουν αληθινοί φίλοι στον ανθρώπινο κόσμο —το να μπορείς απλώς να διατηρείς μια σωματική σχέση είναι αρκετά καλό από μόνο του. Αν οι άνθρωποι έχουν λίγη συνείδηση και σύνεση και είναι καλόκαρδοι, μπορούν να διατηρήσουν μια επιφανειακή σχέση με τους άλλους, χωρίς αυτή να καταρρεύσει· αν είναι κακοί, ύπουλοι και μοχθηροί στην ανθρώπινη φύση τους, τότε δεν θα μπορούν με κανένα τρόπο να έχουν σχέσεις με τους άλλους και θα μπορούν μόνο να εκμεταλλεύονται ο ένας τον άλλον. Έχοντας δει αυτά τα πράγματα καθαρά —δηλαδή, έχοντας δει καθαρά τη φύση και ουσία των ανθρώπων— η μέθοδος που θα πρέπει να υιοθετήσουν οι άνθρωποι στις μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις μπορεί βασικά να καθοριστεί, και μπορεί να είναι σωστή, αλάνθαστη και σύμφωνη με την αλήθεια. Με την εμπειρία της κρίσης και της παίδευσης του Θεού, ο εκλεκτός λαός του Θεού μπορεί τώρα να δει λίγη από την ουσία της ανθρώπινης φύσης. Έτσι, στις αλληλεπιδράσεις μεταξύ των ανθρώπων —δηλαδή, στις κανονικές διαπροσωπικές σχέσεις— μπορούν να δουν τη σημασία του να είναι κανείς ειλικρινής και ότι το να φέρεται κανείς στους άλλους σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και την αλήθεια είναι η ύψιστη αρχή και η σοφότερη μέθοδος. Δεν θα επιφέρει ποτέ στενοχώρια ή οδύνη στους ανθρώπους. Ωστόσο, οι άνθρωποι αναπόφευκτα θα έχουν συγκρούσεις στην ψυχή τους όταν βιώνουν τα λόγια του Θεού και κάνουν πράξη την αλήθεια, με την έννοια ότι συχνά θα αναδύονται διεφθαρμένες διαθέσεις που θα τους αναστατώνουν και θα τους εμποδίζουν να κάνουν πράξη την αλήθεια. Αυτές οι πολυδιάστατες ιδέες, τα συναισθήματα και οι απόψεις που παράγονται από τις ανθρώπινες διεφθαρμένες διαθέσεις θα σε εμποδίζουν πάντα να κάνεις πράξη την αλήθεια και τα λόγια του Θεού, σε διάφορους βαθμούς, και όταν το κάνουν, θα αντιμετωπίζεις πολλά πράγματα που, χωρίς να το καταλάβεις, θα αποτελούν παρεμβολές και εμπόδια στην άσκηση της αλήθειας. Όταν εμφανιστούν αυτά τα εμπόδια, δεν θα λες πλέον, όπως κάνεις τώρα, ότι η άσκηση της αλήθειας είναι εύκολη. Δεν θα το λες αυτό τόσο άνετα. Τότε, θα υποφέρεις και θα είσαι λυπημένος, δεν θα τρως και δεν θα μπορείς να κοιμηθείς καλά. Μερικοί άνθρωποι μπορεί μάλιστα να θεωρούν ότι η πίστη στον Θεό είναι πολύ δύσκολη και να θέλουν να τα παρατήσουν. Έχω την πεποίθηση ότι πολλοί άνθρωποι έχουν υποφέρει πολύ προκειμένου να κάνουν πράξη την αλήθεια και να εισέλθουν στην πραγματικότητα, και έχουν κλαδευτεί και αντιμετωπιστεί αμέτρητες φορές, και έχουν δώσει αμέτρητες μάχες στην καρδιά τους, και έχουν χύσει αμέτρητα δάκρυα. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Η υποβολή σε αυτά τα βασανιστήρια είναι μια αναγκαία διαδικασία, και όλοι, χωρίς εξαίρεση, πρέπει να την περάσουν. Στην Εποχή του Νόμου, ο Δαβίδ έκανε ένα λάθος και αργότερα μετανόησε και εξομολογήθηκε στον Θεό. Πόσο έκλαψε; Πώς το περιγράφει το πρωτότυπο κείμενο; [«όλην την νύκτα λούω την κλίνην μου· με τα δάκρυά μου καταβρέχω την στρωμνήν μου» (Ψαλμοί 6:6).] Πόσα δάκρυα πρέπει να έχυσε για να κάνει την κλίνη του να λουστεί! Αυτό δείχνει την απεραντοσύνη και το βάθος των τύψεων και του μαρτυρίου που ένιωθε τότε. Έχετε χύσει τόσο πολλά δάκρυα; Ο αριθμός των δακρύων που έχετε χύσει δεν είναι ούτε το ένα εκατοστό των δικών του, γεγονός που δείχνει ότι ο βαθμός στον οποίο μισείτε τις διεφθαρμένες διαθέσεις, τη σάρκα και τις παραβάσεις σας δεν είναι ούτε κατά διάνοια επαρκής, και το ίδιο ισχύει και για την αποφασιστικότητα και την επιμονή σας στην άσκηση της αλήθειας. Δεν πληροίτε ακόμη τα πρότυπα· απέχετε πολύ από το να φτάσετε στο επίπεδο του Πέτρου και του Δαβίδ. Λοιπόν, ας τελειώσουμε εδώ τη σημερινή συναναστροφή.

6 Απριλίου 2022