Τώρα τελευταία σας έχω συναναστραφεί πάνω σε κάθε λογής ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή. Πάνω σε ορισμένα ρητά, ιδίως, έχω συναναστραφεί πολύ εκτενώς. Λοιπόν, έχει καμία σχέση με την αλήθεια το θέμα και το περιεχόμενο αυτό; (Ναι.) Υπάρχει κάποιος που θεωρεί πως αυτό το θέμα και περιεχόμενο φαίνεται άσχετο με την αλήθεια; Αν κάποιος πιστεύει κάτι τέτοιο, τότε έχει χαμηλό επίπεδο και δεν έχει ούτε την παραμικρή διάκριση. Σας ήταν εύκολο να κατανοήσετε τη συναναστροφή Μου πάνω σ’ αυτό το θέμα; (Ναι.) Αν δεν σας είχα συναναστραφεί έτσι πάνω σ’ αυτό το θέμα και δεν το είχα αναλύσει κατ’ αυτόν τον τρόπο, μήπως θα είχατε περάσει για την αλήθεια αυτά τα ρητά περί ηθικής διαγωγής τα οποία οι άνθρωποι θεωρούν ως σχετικά θετικά; Μήπως θα συνεχίζατε να τα υποστηρίζετε; Καταρχάς, μπορώ να πω με βεβαιότητα πως οι περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν ότι αυτά τα ρητά είναι θετικά, συμφωνούν με την ανθρώπινη φύση και πρέπει να τηρούνται. Επιπλέον, θεωρούν ότι εναρμονίζονται με τη συνείδηση, τη λογική, τις απαιτήσεις, τις αντιλήψεις και άλλα παρόμοια πράγματα που αφορούν την ανθρώπινη φύση. Μπορούμε να πούμε ότι προτού συναναστραφώ πάνω σ’ αυτό το θέμα, σχεδόν όλοι θεωρούσαν τα διάφορα αυτά ρητά σχετικά με την ηθική αγωγή ως θετικά πράγματα που συμφωνούν με την αλήθεια. Αφού ακούσατε τη συναναστροφή και την ανάλυσή Μου, μπορείτε πλέον να διακρίνετε ποια ρητά έχουν σχέση με την ηθική διαγωγή και την αλήθεια; Διαθέτετε αυτήν την ικανότητα διάκρισης; Κάποιοι θα πουν: «Δεν μπορώ να διακρίνω μεταξύ των δυο τους αλλά, σε κάθε περίπτωση, αφού άκουσα τη συναναστροφή του Θεού, πλέον βλέπω πως υπάρχει διαφορά ανάμεσα σ’ αυτά τα πράγματα και την αλήθεια. Αυτά τα πράγματα δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την αλήθεια, πόσο μάλλον μπορούμε να πούμε πως είναι θετικά ή πως είναι η αλήθεια. Ούτε συζήτηση, φυσικά, να θεωρήσουμε πως συμφωνούν με τα λόγια του Θεού και τις απαιτήσεις ή τα κριτήρια της αλήθειας. Δεν έχουν καμία σχέση με τα λόγια του Θεού, τις απαιτήσεις Του και τα κριτήρια της αλήθειας. Σε τελική ανάλυση, ανεξάρτητα από το αν συμφωνούν με τη συνείδηση και τη λογική της ανθρώπινης φύσης, δεν λατρεύω πια αυτά τα πράγματα μέσα στην καρδιά μου ούτε θεωρώ πια πως είναι η αλήθεια». Αυτό δείχνει πως αυτές οι πτυχές της παραδοσιακής κουλτούρας δεν παίζουν πια κατευθυντήριο ρόλο μέσα στην καρδιά των ανθρώπων. Όταν οι άνθρωποι ακούσουν αυτά τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή, θα τα διακρίνουν ασυναίσθητα από την αλήθεια και, το πολύ πολύ, θα τα εκλάβουν ως κάτι που εγκρίνουν οι άνθρωποι στη συνείδησή τους. Γνωρίζουν, όμως, πως αυτά τα ρητά δεν παύουν να είναι διαφορετικά από την αλήθεια και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να την αντικαταστήσουν. Μόλις οι άνθρωποι συλλάβουν την ουσία τους σχετικά με την ηθική διαγωγή, θα σταματήσουν να τα εκλαμβάνουν ως την αλήθεια και θα πάψουν να τα τηρούν, να τα λατρεύουν ή να τα αναζητούν σαν να είναι η αλήθεια. Αυτό είναι το βασικό αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται. Ποιες είναι οι θετικές επιδράσεις που έχει η κατανόηση όλων αυτών των πραγμάτων στην επιδίωξη των ανθρώπων για την αλήθεια; Είναι βέβαιο πως θα έχει θετική επίδραση, αλλά το μέγεθός της θα εξαρτηθεί από τον βαθμό στον οποίο κατανοείς την αλήθεια ή από το πόση αλήθεια γνωρίζεις. Λαμβάνοντας υπόψη τα σημεία αυτά, είναι άκρως απαραίτητο να αναλύσουμε αυτές τις πτυχές της παραδοσιακής κουλτούρας τις οποίες υποστηρίζουν οι άνθρωποι και οι οποίες συμφωνούν με τις αντιλήψεις τους. Αν μη τι άλλο, η ανάλυση αυτή θα βοηθήσει τους ανθρώπους να αντιληφθούν ξεκάθαρα την αλήθεια, θα αποτρέψει το ενδεχόμενο να αποβούν άκαρπες οι προσπάθειές τους και θα τους εμποδίσει να βαδίσουν στο λάθος μονοπάτι καθώς επιδιώκουν την αλήθεια. Αυτά είναι τα αποτελέσματα που μπορούν να επιτευχθούν.

Την τελευταία φορά αναλύσαμε και συναναστραφήκαμε πάνω σε τέσσερα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή. Αυτά ήταν τα εξής: «Μη βάζεις στην τσέπη τα χρήματα που βρίσκεις», «Να αντλείς ευχαρίστηση από το να βοηθάς τους άλλους», «Να είσαι αυστηρός με τον εαυτό σου και ανεκτικός με τους άλλους» και «Να ανταποδίδεις το κακό με το καλό». Σήμερα θα συναναστραφούμε πάνω σε άλλα ρητά. Η κινεζική παραδοσιακή κουλτούρα έχει διατυπώσει πολλούς ρητούς ισχυρισμούς σχετικά με την ηθική διαγωγή. Σε όποια εποχή ή περίοδο της ιστορίας κι αν προωθήθηκαν αρχικά αυτά τα ρητά, όλα τους έχουν περάσει από γενιά σε γενιά μέχρι σήμερα και έχουν ριζώσει για τα καλά στην καρδιά των ανθρώπων. Με την πάροδο του χρόνου και τη σταδιακή εμφάνιση νέων πραγμάτων, ο άνθρωπος έχει προτείνει πολλούς νέους και διαφορετικούς ισχυρισμούς σχετικά με την ηθική διαγωγή. Αυτοί οι ισχυρισμοί είναι ουσιαστικά πράγματα που απαιτούνται από τον ηθικό χαρακτήρα και τη συμπεριφορά των ανθρώπων. Γνωρίζετε όλοι σας λίγο πολύ τα τέσσερα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή πάνω στα οποία συναναστραφήκαμε την τελευταία φορά; (Ναι.) Ας συνεχίσουμε τη συναναστροφή μας με το επόμενο ρητό: «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη». Η ιδέα ότι η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη είναι ένα από τα κλασικά κριτήρια της κινεζικής παραδοσιακής κουλτούρας για να κριθεί αν η διαγωγή ενός ατόμου είναι ηθική ή ανήθικη. Όταν αξιολογείται το αν η ανθρώπινη φύση κάποιου είναι καλή ή κακή και το πόσο ηθική είναι η διαγωγή του, ένα από τα σημεία αναφοράς είναι το αν ανταποδίδει τις χάρες ή τη βοήθεια που λαμβάνει, το αν ανταποδίδει με ευγνωμοσύνη την καλοσύνη που λαμβάνει ή όχι. Στην κινεζική παραδοσιακή κουλτούρα και στην παραδοσιακή κουλτούρα της ανθρωπότητας, οι άνθρωποι το εκλαμβάνουν αυτό ως σημαντικό μέτρο ηθικής διαγωγής. Αν κάποιος δεν καταλαβαίνει πως η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη και είναι αχάριστος, τότε θεωρείται ότι δεν έχει συνείδηση και δεν αξίζει να έχει κάποιος σχέσεις μαζί του. Επιπλέον, όλοι θα πρέπει να τον σιχαίνονται, να τον αποστρέφονται, να τον περιφρονούν και να τον απορρίπτουν. Από την άλλη πλευρά, αν κάποιος καταλαβαίνει πως η καλοσύνη που λαμβάνει θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη —αν είναι ευγνώμων και ανταποδίδει τις χάρες και τη βοήθεια που λαμβάνει με κάθε μέσο που διαθέτει— τότε θεωρείται άτομο με συνείδηση και ανθρώπινη φύση. Αν κάποιος λαμβάνει οφέλη ή βοήθεια από ένα άλλο άτομο, αλλά δεν τα ανταποδίδει ή απλώς του εκφράζει λίγη ευγνωμοσύνη με ένα απλό «ευχαριστώ» και τίποτε περισσότερο, τι θα σκεφτεί το άλλο άτομο; Μήπως θα νιώσει άβολα; Μήπως θα σκεφτεί: «Αυτός ο τύπος δεν αξίζει βοήθεια, δεν είναι καλός άνθρωπος. Αν αντιδρά έτσι ενώ τον έχω βοηθήσει τόσο πολύ, τότε δεν έχει συνείδηση ούτε ανθρώπινη φύση και δεν αξίζει να έχω σχέσεις μαζί του»; Αν ξανασυναντούσε αυτόν τον άνθρωπο, θα τον βοηθούσε και πάλι; Αν μη τι άλλο, δεν θα ήθελε να το κάνει. Εσείς, σε παρόμοιες περιστάσεις, δεν θα αναρωτιόσασταν αν όντως θα έπρεπε να βοηθήσετε ή όχι; Το μάθημα που θα παίρνατε από την προηγούμενη εμπειρία σας θα ήταν το εξής: «Δεν μπορώ να βοηθάω τον οποιονδήποτε —πρέπει να καταλάβει ότι η καλοσύνη που λαμβάνει θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη. Αν είναι από τους αχάριστους που δεν μου ανταποδίδουν τη βοήθεια που τους έδωσα, τότε καλύτερα να μη βοηθήσω». Αυτή δεν θα ήταν η άποψή σας επί του θέματος; (Ναι.) Σε γενικές γραμμές, όταν οι άνθρωποι βοηθάνε τους άλλους, τι άποψη έχουν ακριβώς για τη βοήθεια που τους προσέφεραν; Έχουν συγκεκριμένες προσδοκίες ή απαιτήσεις από το άτομο το οποίο βοηθούν; Μήπως λέει κανείς το εξής; «Σε βοηθάω με το αζημίωτο. Δεν θέλω να κερδίσω κάτι από σένα. Το να σε βοηθήσω όταν αντιμετωπίζεις δυσκολίες είναι απλώς αυτό που οφείλω να κάνω· είναι το καθήκον μου. Ανεξάρτητα από το αν έχουμε κάποια σχέση μεταξύ μας ή αν θα μπορέσεις να μου το ξεπληρώσεις στο μέλλον, εγώ κάνω απλώς το βασικό μου καθήκον ως κανονικός άνθρωπος και δεν θα απαιτήσω καμία ανταπόδοση. Δεν με νοιάζει αν θα μου το ξεπληρώσεις ή όχι». Υπάρχουν άνθρωποι που λένε τέτοιες κουβέντες; Ακόμη κι αν υπάρχουν, δεν είναι παρά επινοήματα που δεν συμφωνούν με τα γεγονότα. Υπάρχουν πάρα πολλοί φανταστικοί ηρωικοί χαρακτήρες στα κινεζικά ιστορικά μυθιστορήματα, ενώ οι ήρωες που έχει επινοήσει η χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα στη σύγχρονη κοινωνία είναι ακόμη πιο πλασματικοί. Αν και οι άνθρωποι όντως υπήρχαν, οι ιστορίες γι’ αυτούς έχουν επινοηθεί. Αν το εξετάσετε με βάση τα γεγονότα αυτά, γνωρίζετε πλέον ξεκάθαρα την προέλευση του ρητού «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη» —αυτού του κριτηρίου βάσει του οποίου κρίνεται η ηθική διαγωγή των ανθρώπων— και από ποιον προέρχεται; Ίσως κάποιοι άνθρωποι να μην το γνωρίζουν ακόμη ξεκάθαρα. Σ’ αυτήν τη διεφθαρμένη ανθρώπινη φυλή, όλοι οι άνθρωποι έχουν ένα ιδεώδες και μια συγκεκριμένη προσδοκία από την ανθρώπινη κοινωνία. Ποια είναι η προσδοκία αυτή; «Αν όλοι δώσουν λίγη αγάπη, ο κόσμος θα γίνει ένα υπέροχο μέρος». Πέρα απ’ αυτήν την προσδοκία, οι άνθρωποι ελπίζουν, επίσης, πως θα λάβουν ανταπόδοση και αποζημίωση για τη στοργική τους καρδιά και για το τίμημα που πληρώνουν. Από τη μία, η αποζημίωση μπορεί να είναι υλικής φύσεως, όπως κάποιο χρηματικό δώρο ή κάποια υλική ανταμοιβή. Από την άλλη, μπορεί να σημαίνει αποζημίωση με την πνευματική έννοια. Μπορεί, δηλαδή, να φέρνει στους ανθρώπους πνευματική πληρότητα με τη μορφή μιας ανταμοιβής που θα ενισχύσει τη φήμη τους με έναν τίτλο όπως «πρότυπο εργάτη», «πρότυπο ηθικής» ή «υπόδειγμα ηθικής». Στην ανθρώπινη κοινωνία, σχεδόν όλοι έχουν αυτήν την προσδοκία από την κοινωνία και τον κόσμο· όλοι ελπίζουν να είναι καλοί άνθρωποι, να βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι, να προσφέρουν μια χείρα βοηθείας σε όσους έχουν ανάγκη, δίνοντας τη δυνατότητα στους άλλους να λάβουν τη βοήθειά τους και να αποκομίσουν ορισμένα οφέλη. Ελπίζουν πως εκείνοι που λαμβάνουν τη βοήθειά τους θα θυμούνται ποιος τους την προσέφερε, καθώς και τους τρόπους με τους οποίους επωφελήθηκαν απ’ αυτήν. Φυσικά, ελπίζουν επίσης πως θα βρεθεί κάποιος να τους προσφέρει μια χείρα βοηθείας, όταν βρεθούν και οι ίδιοι σε ανάγκη. Από τη μία, ελπίζουν πως όταν κάποιος χρειάζεται βοήθεια, ορισμένοι άνθρωποι θα του δείξουν στοργή· από την άλλη, ελπίζουν πως όταν αυτοί που δείχνουν στοργή περνούν δύσκολες στιγμές, θα λάβουν κι εκείνοι τη βοήθεια που χρειάζονται. Οι άνθρωποι έχουν αυτού του είδους την προσδοκία από την κοινωνία και τον κόσμο· στην πραγματικότητα, απώτερός τους στόχος είναι να ζήσει η ανθρωπότητα σε μια αρμονική, ειρηνική και σταθερή κοινωνία. Πώς έχει προκύψει αυτή η προσδοκία; Είναι φυσικό να έχουν^[α] προκύψει η προσδοκία αυτή και ο συνακόλουθος ισχυρισμός, επειδή οι άνθρωποι δεν νιώθουν ασφαλείς κι ευτυχισμένοι σ’ αυτού του είδους το κοινωνικό περιβάλλον. Κατά συνέπεια, οι άνθρωποι άρχισαν να αξιολογούν την ηθική διαγωγή ενός ατόμου και την ευγένεια του χαρακτήρα του με βάση αν ανταπέδιδε ή όχι στους άλλους την καλοσύνη τους· απ’ αυτήν την κατάσταση προέκυψε το ρητό «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη», το οποίο αποτελεί κριτήριο για την αξιολόγηση της ηθικής διαγωγής των ανθρώπων. Δεν είναι πολύ παράξενο το πώς δημιουργήθηκε αυτό το ρητό; (Ναι.) Στη σύγχρονη εποχή, ο άνθρωπος δεν αναζητάει ούτε αποδέχεται την αλήθεια, και μάλιστα την αποστρέφεται. Οι άνθρωποι βρίσκονται σε μια χαοτική κατάσταση. Παρόλο που ζουν μαζί, κανείς τους δεν γνωρίζει ξεκάθαρα ποιες ευθύνες οφείλει να φέρει εις πέρας, ποια καθήκοντα οφείλει να εκτελεί, ποια θέση οφείλει να πάρει και από ποια σκοπιά είναι καλύτερο να βλέπει τους ανθρώπους και τα πράγματα. Εκτός αυτού, οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν ξεκάθαρα ποιες ευθύνες και ποια καθήκοντα έχουν απέναντι στην κοινωνία, ούτε είναι σίγουροι για τη θέση και την οπτική από τις οποίες οφείλουν να βλέπουν και να προσεγγίζουν την κοινωνία. Δεν έχουν κάποια ακριβή εξήγηση και ετυμηγορία για οτιδήποτε συμβαίνει στον κόσμο και δεν καταφέρνουν να βρουν το σωστό μονοπάτι άσκησης που θα τους υπαγορεύσει πώς να συμπεριφέρονται και να ενεργούν. Αντιμέτωποι με τον ολοένα και πιο σκοτεινό και τρομακτικό κόσμο που ταλανίζεται από διαμάχες, βεντέτες, πολέμους και κάθε λογής άδικη μεταχείριση, οι άνθρωποι λαχταρούν και περιμένουν με προσδοκία τον ερχομό του Σωτήρα. Παρόλα αυτά, δεν τους ενδιαφέρει καθόλου η αλήθεια και κανείς δεν αναζητά ενεργά τον Θεό ή το έργο Του. Ακόμη κι αν όντως ακούσουν τις ομιλίες Του, δεν προβαίνουν σε αναζήτηση, πόσο μάλλον τις αποδέχονται. Είναι όλοι τους αβοήθητοι και όλοι τους θεωρούν πως η κοινωνία είναι εξαιρετικά άδικη και μάλιστα επικίνδυνη. Όλοι έχουν βαρεθεί παντελώς αυτήν την κοινωνία κι αυτόν τον κόσμο και είναι γεμάτοι εχθρότητα απέναντί τους. Παρόλο που είναι γεμάτοι εχθρότητα, όμως, εξακολουθούν να ελπίζουν πως μια μέρα η κοινωνία θα βελτιωθεί. Τι θεωρούν «βελτιωμένη κοινωνία»; Οραματίζονται μια κοινωνία στην οποία δεν υπάρχουν πια διαμάχες και βεντέτες· μια κοινωνία στην οποία όλοι αλληλεπιδρούν αρμονικά, κανείς δεν καταπιέζεται, δεν υποφέρει ούτε περιορίζεται από τα δεσμά της ζωής. Όλοι ζουν μια χαλαρή, ελεύθερη, άνετη κι ευτυχισμένη ζωή, αλληλεπιδρούν κανονικά με τους άλλους, και ο ένας μεταχειρίζεται δίκαια τον άλλον. Κι αυτό επειδή στον κόσμο αυτόν και μεταξύ της ανθρωπότητας, δεν έχει υπάρξει ποτέ δικαιοσύνη. Υπάρχουν μόνο διαμάχες και βεντέτες, αλλά ποτέ αρμονία μεταξύ ανθρώπων. Έτσι είχαν ανέκαθεν τα πράγματα, όποια περίοδο της ιστορίας κι αν διάνυε η ανθρωπότητα. Αντιμέτωποι με αυτό το βάρβαρο κοινωνικό πλαίσιο κι αυτές τις βάρβαρες κοινωνικές συνθήκες, δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος που να ξέρει πώς να επιλύσει αυτά τα ζητήματα, όπως το πρόβλημα των διαμαχών και των βεντετών μεταξύ ανθρώπων, ούτε καμία από τις άδικες και μεροληπτικές καταστάσεις που προκύπτουν στην κοινωνία. Ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι σχηματίζουν ένα τέτοιο ουτοπικό όραμα στο μυαλό τους οφείλεται συγκεκριμένα στην ύπαρξη αυτών των προβλημάτων και στο γεγονός πως δεν ξέρουν πώς να τα επιλύσουν, από ποια σκοπιά ή οπτική θα πρέπει να προσεγγίσουν τα ζητήματα αυτά, ή ποια μέθοδο θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν για να τα επιλύσουν. Στο ουτοπικό αυτό όραμα, οι άνθρωποι μπορούν να ζουν μαζί αρμονικά, και όλοι λαμβάνουν δίκαιη μεταχείριση από την κοινωνία και από τους ανθρώπους γύρω τους. Όλοι ελπίζουν πως «ο σεβασμός που δείχνουν οι άνθρωποι στους άλλους θα επιστρέψει σ’ αυτούς δεκαπλάσιος. Αν με βοηθήσεις, θα σου το ανταποδώσω· και όταν χρειαστείς βοήθεια, θα βρεθούν πολλοί άνθρωποι στην κοινωνία να σου προσφέρουν μια χείρα βοηθείας και να εκπληρώσουν τις κοινωνικές τους ευθύνες. Και όταν χρειαστώ εγώ βοήθεια, εκείνοι που επωφελήθηκαν παλιότερα από τη δική μου συνδρομή θα έρθουν να με βοηθήσουν. Θα έπρεπε η κοινωνία μας να είναι ένα μέρος όπου οι άνθρωποι βοηθούν ο ένας τον άλλο». Οι άνθρωποι θεωρούν πως μόνο έτσι μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος χαρούμενα και αρμονικά, σε μια σταθερή και ειρηνική κοινωνία. Θεωρούν πως μόνο έτσι μπορεί να εξαλειφθεί και να επιλυθεί το πρόβλημα των διαμαχών μεταξύ ανθρώπων. Πιστεύουν πως μόλις επιλυθούν αυτά τα ζητήματα, θα γίνουν πραγματικότητα οι προσδοκίες και τα ιδανικά που έχουν μέσα στα βάθη της καρδιάς τους για την ανθρώπινη κοινωνία.

Στην κοινωνία των απίστων, υπάρχει ένα δημοφιλές τραγούδι με τίτλο «Το αύριο θα είναι καλύτερο». Οι άνθρωποι τρέφουν συνεχώς την ελπίδα πως τα πράγματα θα είναι καλύτερα στο μέλλον. Αν και δεν υπάρχει κάτι κακό σ’ αυτό, ισχύει πως τα πράγματα θα είναι όντως καλύτερα αύριο; Όχι, αυτό είναι αδύνατον. Τα πράγματα απλώς θα χειροτερέψουν, επειδή η ανθρώπινη κοινωνία γίνεται όλο και πιο κακή και ο κόσμος όλο και πιο σκοτεινός. Μεταξύ των ανθρώπων, όχι μόνο όλο και λιγότεροι ανταποδίδουν την καλοσύνη που λαμβάνουν με ευγνωμοσύνη, αλλά όλο και περισσότεροι είναι αχάριστοι και δαγκώνουν το χέρι που τους ταΐζει. Αυτή είναι, αντιθέτως, η τωρινή πραγματικότητα της κατάστασης. Δεν είναι γεγονός; (Ναι.) Πώς έφτασαν τα πράγματα σ’ αυτό το σημείο; Γιατί δεν είχε κατασταλτική επίδραση στους ανθρώπους το κριτήριο της ηθικής διαγωγής «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη», το οποίο προωθούν οι ηθικολόγοι, οι παιδαγωγοί και οι κοινωνιολόγοι; (Επειδή οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις.) Ακριβώς. Το γνωρίζουν, όμως, αυτό εκείνοι οι ηθικολόγοι, οι παιδαγωγοί και οι κοινωνιολόγοι; (Όχι.) Δεν γνωρίζουν πως η βασική αιτία των βεντετών και των διαμαχών μεταξύ ανθρώπων δεν είναι η προβληματική ηθική τους διαγωγή, αλλά πως, αντίθετα, ευθύνονται οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Οι άνθρωποι δεν έχουν αίσθηση των κριτηρίων σύμφωνα με τα οποία οφείλουν να συμπεριφέρονται. Με άλλα λόγια, δεν ξέρουν πώς να συμπεριφέρονται σωστά ούτε γνωρίζουν ποιες είναι ακριβώς οι αρχές και τα μονοπάτια της συμπεριφοράς. Εκτός αυτού, όλοι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και σατανική φύση, ζουν για να βγάζουν κέρδος και βάζουν τα δικά τους συμφέροντα πάνω από οτιδήποτε άλλο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να γίνεται όλο και πιο σοβαρό το πρόβλημα των βεντετών και των διαμαχών μεταξύ ανθρώπων. Μπορούν τέτοιοι διεφθαρμένοι άνθρωποι να συμμορφώνονται με τα κριτήρια της ηθικής διαγωγής όπως «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη»; Εφόσον οι άνθρωποι έχουν χάσει ακόμη και την πιο στοιχειώδη λογική και συνείδηση, πώς μπορούν να ανταποδίδουν με ευγνωμοσύνη την καλοσύνη που λαμβάνουν; Ο Θεός καθοδηγούσε ανέκαθεν τους ανθρώπους. Προετοίμαζε όλα όσα χρειάζονται για την επιβίωσή τους, τους παρείχε το φως του ήλιου, αέρα, φαγητό, νερό και ούτω καθεξής. Παρόλα αυτά, πόσοι απ’ αυτούς Τον ευγνωμονούν; Πόσοι απ’ αυτούς είναι σε θέση να αντιληφθούν την αληθινή αγάπη που τρέφει ο Θεός για την ανθρωπότητα; Υπάρχουν πολλοί πιστοί οι οποίοι, παρόλο που απολαμβάνουν τόσο πολλή από τη χάρη Tου, εξοργίζονται, επιπλήττουν τον Θεό και παραπονιούνται για την αδικία του Ουρανού, μόλις ο Θεός δεν εκπληρώσει τις επιθυμίες τους μια-δυο φορές. Έτσι δεν είναι οι άνθρωποι; Ποια προβλήματα, άραγε, θα λυθούν, ακόμη κι αν ορισμένα άτομα μπορούν να ανταποδώσουν με ευγνωμοσύνη την καλοσύνη που λαμβάνουν από κάποιους άλλους; Φυσικά, οι άνθρωποι που πρότειναν αυτό το ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή είχαν καλές προθέσεις· μοναδικό τους κίνητρο ήταν η ελπίδα πως οι άνθρωποι θα μπορούσαν να βάλουν τέλος στην εχθρότητά τους, να αποφεύγουν τις διαμάχες, να βοηθούν ο ένας τον άλλο, να ζουν αρμονικά, να αλληλοεπηρεάζονται για να διορθώνονται, να δείχνουν στοργή ο ένας στον άλλον και να ενώνουν τις δυνάμεις τους, για να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον σε περιόδους ανάγκης. Πόσο υπέροχη θα ήταν η κοινωνία αν η ανθρωπότητα μπορούσε να εισέλθει σε μια τέτοια κατάσταση· δυστυχώς, όμως, δεν θα υπάρξει ποτέ μια τέτοια κοινωνία, γιατί η κοινωνία δεν είναι άλλο παρά το σύνολο των διεφθαρμένων ατόμων που την απαρτίζουν. Η κοινωνία γίνεται όλο και πιο σκοτεινή και κακή εξαιτίας της διαφθοράς του ανθρώπου. Το ιδεώδες του ανθρώπου, λοιπόν, για μια αρμονική κοινωνία δεν πρόκειται να γίνει ποτέ πραγματικότητα. Γιατί δεν θα υλοποιηθεί αυτή η ιδανική κοινωνία; Από μια θεμελιώδη και θεωρητική σκοπιά, μια τέτοια κοινωνία δεν μπορεί να υπάρξει εξαιτίας των διεφθαρμένων διαθέσεων του ανθρώπου. Στην πραγματικότητα, οι στιγμιαίες καλές συμπεριφορές, οι μεμονωμένες πράξεις που δείχνουν καλή ηθική διαγωγή, οι παροδικές εκδηλώσεις αγάπης, βοήθειας και υποστήριξης προς τους άλλους, και ούτω καθεξής, πολύ απλά δεν μπορούν να διορθώσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου. Φυσικά, ακόμη πιο σημαντικό είναι πως αυτά τα πράγματα δεν μπορούν να απαντήσουν στα ερωτήματα για το πώς οφείλουν να συμπεριφέρονται οι άνθρωποι και πώς οφείλουν να βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι στη ζωή. Εφόσον δεν μπορούν να επιλυθούν τα ζητήματα αυτά, θα μπορέσει η κοινωνία αυτή να φτάσει στην αρμονική κατάσταση την οποία εξιδανικεύουν και προσδοκούν οι άνθρωποι; Δεν είναι παρά ένα απατηλό όνειρο, και οι πιθανότητες να γίνει πραγματικότητα είναι ελάχιστες. Μέσω των ηθικών γραφών και της εκπαίδευσης, αυτοί οι ηθικολόγοι προσπαθούν να ενθαρρύνουν τους ανθρώπους να χρησιμοποιούν την ηθική διαγωγή, για να βοηθούν τους άλλους και να τους επηρεάζουν για να διορθωθούν, με στόχο να επηρεάσουν και να βελτιώσουν την κοινωνία. Είναι, όμως, σωστή ή εσφαλμένη αυτή η ιδέα και φιλοδοξία τους; Είναι σίγουρα εσφαλμένη και δεν μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή κατανοούν μονάχα τις συμπεριφορές, τις σκέψεις και τις απόψεις των ανθρώπων, καθώς και την ηθική διαγωγή· δεν γνωρίζουν, όμως, τίποτα σχετικά με τα πιο σημαντικά ζητήματα όπως η ουσία του ανθρώπου, οι διεφθαρμένες του διαθέσεις, η πηγή της διαφθοράς του και το πώς μπορούν να διορθωθούν οι διεφθαρμένες του διαθέσεις. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να προτείνουν ανόητα κριτήρια για την ηθική διαγωγή όπως «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη». Έπειτα, ελπίζουν να χρησιμοποιήσουν ένα τέτοιο ρητό κι ένα τέτοιο κριτήριο ηθικής διαγωγής για να επηρεάσουν την ανθρωπότητα και τη μια γενιά μετά την άλλη, να μεταμορφώσουν τα κριτήρια συμπεριφοράς του ανθρώπου και να αλλάξουν την κατεύθυνση και τους στόχους των συμπεριφορών του. Ταυτόχρονα μεταμορφώνεται σταδιακά το κοινωνικό κλίμα, οι σχέσεις μεταξύ ανθρώπων και οι σχέσεις μεταξύ κυβερνώντων και κυβερνωμένων. Πιστεύουν πως μόλις μεταμορφωθούν αυτές οι σχέσεις, η κοινωνία θα πάψει να είναι τόσο άδικη και να μαστίζεται τόσο πολύ από διαμάχες, εχθρότητα και αιματοχυσίες. Αυτό θα ωφελήσει τον απλό λαό, ο οποίος θα αποκτήσει ένα δίκαιο κοινωνικό περιβάλλον διαβίωσης και θα ζει μια σχετικά πιο ικανοποιητική ζωή. Το μέγιστο όφελος, όμως, δεν θα το αποκομίσει ο απλός λαός, αλλά οι κυβερνώντες, η άρχουσα τάξη και οι αριστοκράτες της κάθε εποχής. Αυτές οι υποτιθέμενες εξέχουσες προσωπικότητες και οι σοφοί που προωθούν ηθικά δόγματα —τα οποία η ανθρωπότητα θεωρεί ότι είναι σχετικά ευγενή και σύμφωνα με την ανθρώπινη φύση και το αίσθημα της συνείδησής της— τα χρησιμοποιούν συνεχώς για να εκπαιδεύσουν και να επηρεάσουν τους ανθρώπους. Με αυτόν τον τρόπο, επιπλέον, μεταμορφώνουν τις ηθικές τους απόψεις, έτσι ώστε να ζουν εκουσίως σε ένα κοινωνικό περιβάλλον που είναι πολιτισμένο ή έχει συγκεκριμένα ηθικά πρότυπα. Από μία άποψη, αυτό ωφελεί την καθημερινή ζωή του απλού λαού, αφού κάνει το περιβάλλον στο οποίο ζει πιο αρμονικό, ειρηνικό και πολιτισμένο. Από την άλλη άποψη, προσφέρει στους κυβερνώντες πιο ευνοϊκές συνθήκες για να κυβερνούν τον λαό. Αυτά τα ρητά τα οποία εκφράζουν κριτήρια για την ηθική διαγωγή συμφωνούν με τις ιδέες και τις αντιλήψεις των περισσότερων ανθρώπων, ενώ συμβαδίζουν και με τα ουτοπικά οράματα που έχουν οι άνθρωποι για ένα λαμπρό μέλλον. Φυσικά, όταν προωθούν αυτά τα ρητά, κύριός τους στόχος είναι να δημιουργήσουν ευνοϊκότερες συνθήκες διακυβέρνησης για τους κυβερνώντες. Υπό τέτοιες συνθήκες, ο απλός λαός δεν θα προκαλεί προβλήματα, θα ζει αρμονικά και χωρίς διενέξεις, και όλοι οι άνθρωποι θα μπορούν να συμμορφώνονται πρόθυμα με τα ηθικά κριτήρια που διέπουν την κοινωνική συμπεριφορά. Για να το εκφράσω με απλά λόγια, στόχος της προώθησης αυτών των ρητών είναι οι κυβερνώμενοι υπήκοοι του κράτους και οι μάζες των κοινών ανθρώπων να συμπεριφέρονται υπάκουα και σωστά υπό τους περιορισμούς των ηθικών κριτηρίων της κοινωνίας, να μάθουν να υπακούν σε κανόνες και να γίνουν πειθήνιοι πολίτες. Έτσι δεν θα ηρεμούσαν και θα καθησυχάζονταν οι κυβερνώντες; Αν οι κυβερνώντες δεν χρειαζόταν να ανησυχούν μήπως οι μάζες ξεσηκωθούν εναντίον τους και σφετεριστούν την εξουσία τους, αυτό δεν θα οδηγούσε στη δημιουργία μιας λεγόμενης αρμονικής κοινωνίας; Δεν θα εδραίωνε την πολιτική δύναμη των κυβερνώντων; Αυτή είναι ουσιαστικά η προέλευση αυτών των ηθικών γραφών και το πλαίσιο μέσα στο οποίο έχουν προκύψει. Για να το θέσω επιεικώς, ο λόγος για τον οποίο διατυπώθηκαν κάποια βασικά κριτήρια για την κοινωνική ηθική των μαζών ήταν για να ρυθμιστούν οι συμπεριφορές και η ηθική διαγωγή τους. Με άλλα λόγια, αυτά τα ρητά υπάρχουν για χάρη των ανθρώπων. Στην ουσία, προωθούνται για χάρη της σταθερότητας της κοινωνίας και της χώρας, καθώς και για να δώσουν τη δυνατότητα στους κυβερνώντες να κυβερνούν για πολύ καιρό ή επ’ άπειρον. Αυτός είναι ο πραγματικός στόχος που έχουν οι λεγόμενοι ηθικολόγοι όταν προωθούν την παραδοσιακή κουλτούρα. Οι κυβερνώντες δεν νοιάζονται πραγματικά για την ευημερία των μαζών· ακόμη κι όταν δίνουν την εντύπωση πως νοιάζονται, το κάνουν μόνο για να διατηρήσουν τη σταθερότητα της πολιτικής τους δύναμης. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η δική τους ευτυχία, η σταθερότητα της δύναμης και του κύρους τους, η ικανότητά τους να κυβερνούν επ’ άπειρον τις μάζες και η πιθανότητα να κυβερνήσουν ακόμη περισσότερες χώρες, με τελικό στόχο να καταλάβουν ολόκληρο τον κόσμο. Αυτά είναι τα κίνητρα και οι προθέσεις των διαβόλων βασιλιάδων. Για παράδειγμα, ορισμένοι άνθρωποι λένε το εξής: «Η οικογένειά μας είναι χωρικοί εδώ και πολλές γενιές· μοχθούσαν ως μακροχρόνια μισθωμένοι αγρεργάτες για τους γαιοκτήμονες και δεν είχαν ποτέ δική τους γη. Όταν ιδρύθηκε η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, το Κομμουνιστικό Κόμμα ανέτρεψε τους γαιοκτήμονες και τους καπιταλιστές, μας έδωσε δικές μας εκτάσεις γης, και από χωρικοί γίναμε κτηματίες. Χρωστάμε τα πάντα στο Κομμουνιστικό Κόμμα, είναι ο σωτήρας του κινεζικού λαού· πρέπει να ανταποδώσουμε με ευγνωμοσύνη την καλοσύνη του, και όχι να είμαστε αχάριστοι. Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να ξεσηκωθούν εναντίον του Κομμουνιστικού Κόμματος! Μα πόσο αχάριστοι είναι! Έτσι δεν δαγκώνουν το χέρι που τους ταΐζει; Οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να υστερούν τόσο πολύ σε συνείδηση και να ξεχνούν τις ρίζες τους!» Αυτή η δήλωση υποδηλώνει πως ανεξάρτητα από το περιβάλλον στο οποίο ζεις σήμερα και από τη μεταχείριση που έχεις λάβει, είτε τα ανθρώπινά σου δικαιώματα είναι διασφαλισμένα είτε όχι, είτε το δικαίωμα ύπαρξής σου απειλείται είτε σου έχει αφαιρεθεί, εσύ πρέπει πάντα να θυμάσαι να ανταποδίδεις με ευγνωμοσύνη την καλοσύνη που έχεις λάβει και να μην ξεχνάς τις ρίζες σου. Δεν θα πρέπει να συμπεριφέρεσαι σαν κάποιο μοχθηρό και αχάριστο άτομο. Θα πρέπει κάθε ώρα και στιγμή να ανταποδίδεις την καλοσύνη που λαμβάνεις χωρίς να προσδοκείς κάποια αποζημίωση. Αυτοί οι άνθρωποι δεν εξακολουθούν να ζουν σαν σκλάβοι; Νομίζουν πως ήταν σκλάβοι των γαιοκτημόνων και των καπιταλιστών, αλλά όντως εκμεταλλεύονταν τον απλό λαό οι καπιταλιστές και οι γαιοκτήμονες; Ήταν όντως οι χωρικοί σε χειρότερη θέση απ’ ό,τι είναι οι άνθρωποι σήμερα; Όχι, αυτό είναι ψέμα που έχει κατασκευάσει το Κομμουνιστικό Κόμμα. Τώρα τα γεγονότα και η πραγματικότητα της κατάστασης έρχονται λίγο λίγο στο φως. Ο ισχυρισμός τους πως οι καπιταλιστές εκμεταλλεύονταν τον ιδρώτα και τον μόχθο τόσο πολλών απλών ανθρώπων και η ιστορία του «Κοριτσιού με τα άσπρα μαλλιά» είναι όλα κατασκευάσματα και ψέματα· τίποτε από αυτά δεν είναι αλήθεια. Ποιος είναι ο στόχος αυτών των κατασκευασμάτων και ψεμάτων; Να κάνουν τους ανθρώπους να μισήσουν τους γαιοκτήμονες και τους καπιταλιστές, να εγκωμιάζουν διαρκώς το Κομμουνιστικό Κόμμα και να υποτάσσονται πάντα σ’ αυτό. Στο παρελθόν, πολύς κόσμος τραγουδούσε το τραγούδι «Χωρίς το Κομμουνιστικό Κόμμα, δεν θα υπήρχε νέα Κίνα». Αυτό το τραγούδι ακουγόταν σε κάθε γωνιά της Κίνας για δεκαετίες ολόκληρες· τώρα, όμως, δεν το τραγουδάει κανείς. Υπάρχουν πάρα πολλά παραδείγματα κατασκευασμάτων και ψεμάτων του Κομμουνιστικού Κόμματος, και όλα τους έρχονται σε αντίθεση με τα αντικειμενικά γεγονότα. Τώρα κάποιοι άνθρωποι αποκαλύπτουν δημοσίως την αλήθεια για να δείξουν σε όλους την πραγματική κατάσταση. Στην ανθρώπινη κοινωνία, όποια εποχή κι αν διάνυε η ανθρωπότητα, το κριτήριο της ηθικής διαγωγής «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη» ήταν ανέκαθεν σχετικά αποτελεσματικό στο να χαλιναγωγεί τη συμπεριφορά των ανθρώπων και να χρησιμεύει ως σημείο αναφοράς για την ανθρώπινη φύση των ανθρώπων. Φυσικά, μια πιο σημαντική επίδραση αυτού του ρητού είναι πως έχει χρησιμοποιηθεί για να βοηθήσει τους κυβερνώντες να ισχυροποιήσουν την κυριαρχία τους επί των μαζών. Κατά μία έννοια, μπορούμε να ισχυριστούμε πως το ρητό αυτό χρησιμεύει ως τρόπος χαλιναγώγησης της συμπεριφοράς και της ηθικής διαγωγής των ανθρώπων. Τους κάνει να σκέφτονται και να βλέπουν τυχόν προβλήματα εντός του πλαισίου αυτού του κριτηρίου ηθικής διαγωγής. Έπειτα, βγάζουν συμπεράσματα και κάνουν επιλογές με βάση το κριτήριο αυτό. Δεν προτρέπει τους ανθρώπους να εκπληρώνουν όλες τις ευθύνες που οφείλουν, τόσο απέναντι στην οικογένειά τους όσο και απέναντι στην ευρύτερη κοινωνία. Αντίθετα, τους επιβάλλει τι να σκέφτονται, πώς να σκέφτονται, τι να κάνουν και πώς να το κάνουν. Αυτό αποτελεί σοβαρότατη παραβίαση των κανόνων και των επιθυμιών της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Αυτό το ρητό ενεργεί ως ένα είδος ανεπαίσθητης μεθόδου και αόρατου πλαισίου για να καθοδηγεί, να περιορίζει και να δεσμεύει τους ανθρώπους, καθώς και να τους ενημερώνει σχετικά με το τι θα πρέπει να κάνουν και τι όχι. Στόχος του είναι να χρησιμοποιεί την κοινή γνώμη και το κριτήριο της κοινωνικής ηθικής για να επηρεάζει τις σκέψεις και τις απόψεις των ανθρώπων, καθώς και τους τρόπους με τους οποίους συμπεριφέρονται και ενεργούν.

Οι δηλώσεις σχετικά με την ηθική διαγωγή όπως «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη» δεν λένε στους ανθρώπους ποιες ακριβώς είναι οι ευθύνες τους μέσα στην κοινωνία και μεταξύ της ανθρωπότητας. Αντιθέτως, αποτελούν τρόπο δέσμευσης ή εξαναγκασμού των ανθρώπων να ενεργούν και να σκέφτονται με έναν συγκεκριμένο τρόπο, είτε το θέλουν είτε όχι και ανεξάρτητα από τις περιστάσεις ή το γενικότερο πλαίσιο στα οποία τους συμβαίνουν αυτές οι πράξεις καλοσύνης. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα ανταπόδοσης της καλοσύνης από την αρχαία Κίνα. Ένα από αυτά αφορά ένα πεινασμένο ζητιανάκι το οποίο περιμάζεψε μια οικογένεια και το τάισε, το έντυσε, το εκπαίδευσε στις πολεμικές τέχνες και του δίδαξε κάθε είδους γνώσεις. Περίμεναν μέχρι να μεγαλώσει και μετά άρχισαν να το χρησιμοποιούν ως πηγή εισοδήματος, στέλνοντάς το να πράττει το κακό, να σκοτώνει ανθρώπους, να κάνει πράγματα που δεν ήθελε να κάνει. Αν δεις την ιστορία του υπό το πρίσμα των ευεργεσιών που δέχτηκε, τότε το ότι σώθηκε ήταν κάτι καλό. Αλλά αν σκεφτείς αυτό που αναγκάστηκε να κάνει αργότερα, ήταν πραγματικά καλό ή κακό; (Ήταν κακό.) Υπό την κατήχηση όμως της παραδοσιακής κουλτούρας, η οποία υποστηρίζει πράγματα όπως «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη», οι άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν αυτήν τη διάκριση. Εκ πρώτης όψεως, φαίνεται ότι το αγόρι δεν είχε άλλη επιλογή από το να κάνει κακά πράγματα, να βλάψει ανθρώπους και να γίνει δολοφόνος —να κάνει, δηλαδή, πράγματα που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα ήθελαν να κάνουν. Το γεγονός όμως πως έκανε τα κακά αυτά πράγματα και σκότωσε κατ’ εντολή του αφέντη του δεν προερχόταν κατά βάθος από την επιθυμία να του ανταποδώσει την καλοσύνη του; Οι άνθρωποι δεν μπορούν παρά να επηρεάζονται και να ελέγχονται από αυτές τις ιδέες κυρίως εξαιτίας της κατήχησης της κινεζικής παραδοσιακής κουλτούρας, η οποία υποστηρίζει πράγματα όπως «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη». Είναι βέβαιο πως από αυτές περιορίζεται και ο τρόπος με τον οποίο ενεργούν, καθώς και οι προθέσεις και τα κίνητρα πίσω από αυτές τις ενέργειες. Όταν το αγόρι βρέθηκε σε αυτήν την κατάσταση, ποια θα ήταν η πρώτη του σκέψη; «Αυτή η οικογένεια με έσωσε και μου φέρθηκε καλά. Δεν μπορώ να είμαι αχάριστος, πρέπει να ανταποδώσω την καλοσύνη τους. Τους χρωστάω τη ζωή μου, γι’ αυτό πρέπει να τους την αφιερώσω. Θα πρέπει να κάνω ό,τι μου ζητήσουν, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να πράττω το κακό και να σκοτώνω ανθρώπους. Δεν πρέπει να σκεφτώ αν είναι σωστό ή λάθος· πρέπει απλώς να ανταποδώσω την καλοσύνη τους. Θα εξακολουθούσα να είμαι άξιος να λέγομαι άνθρωπος αν δεν το έκανα;» Ως αποτέλεσμα, όποτε η οικογένεια ήθελε να δολοφονήσει κάποιον ή να κάνει κάτι κακό, το αγόρι το έκανε χωρίς κανέναν δισταγμό και καμία επιφύλαξη. Άρα, λοιπόν, η διαγωγή, οι πράξεις και η άκριτη υπακοή του δεν υπαγορεύονταν όλα τους από την ιδέα και την άποψη ότι «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη»; Δεν εκπλήρωνε αυτό το κριτήριο ηθικής διαγωγής; (Ναι.) Τι βλέπετε από αυτό το παράδειγμα; Είναι καλό ή όχι το ρητό που λέει «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη»; (Δεν είναι καλό, δεν στηρίζεται σε καμία αρχή.) Στην πραγματικότητα, ένα άτομο που ανταποδίδει μια καλοσύνη στηρίζεται σε κάποια αρχή. Συγκεκριμένα, στηρίζεται στην αρχή που λέει «η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη». Αν κάποιος κάνει κάτι καλό για σένα, πρέπει να του το ανταποδώσεις. Αν δεν το κάνεις, τότε δεν είσαι άνθρωπος· και αν σε καταδικάσουν γι’ αυτό, δεν θα μπορείς να πεις κουβέντα. Το ρητό λέει: «Μια σταγόνα καλοσύνης θα πρέπει να ανταποδίδεται με έναν χείμαρρο καλοσύνης»· σε αυτήν την περίπτωση, όμως, το αγόρι δεν ήταν αποδέκτης κάποιας μικρής πράξης καλοσύνης, αλλά μιας καλοσύνης που του έσωσε τη ζωή, πράγμα που σήμαινε πως είχε έναν ακόμη λόγο να την ανταποδίδει, ως αντάλλαγμα, για μια ζωή. Δεν γνώριζε ποια ήταν τα όρια και ποιες οι αρχές της ανταπόδοσης της καλοσύνης. Πίστευε ότι αυτή η οικογένεια του είχε χαρίσει τη ζωή του, οπότε έπρεπε να τους την αφιερώσει ως αντάλλαγμα και να κάνει ό,τι του ζητούσαν, ακόμη και φόνο ή άλλες κακές πράξεις. Αυτός ο τρόπος ανταπόδοσης της καλοσύνης δεν έχει αρχές ή όρια. Λειτούργησε ως συνεργός των κακοποιών και στην πορεία κατέστρεψε τον εαυτό του. Ήταν σωστό να ανταποδώσει την καλοσύνη με αυτόν τον τρόπο; Φυσικά και όχι. Ήταν ανόητο εκ μέρους του να ενεργήσει έτσι. Είναι αλήθεια πως η οικογένεια αυτή τον έσωσε και του έδωσε τη δυνατότητα να συνεχίσει τη ζωή του. Πρέπει, όμως, κανείς να ανταποδίδει την καλοσύνη βάσει αρχών, με όριο και μέτρο. Μπορεί εκείνοι να του έσωσαν τη ζωή, αλλά σκοπός της ζωής του δεν ήταν να πράττει το κακό. Το νόημα και η αξία της ζωής, καθώς και η αποστολή του ανθρώπου, δεν είναι να πράττει το κακό και να διαπράττει φόνους, ούτε και θα πρέπει να ζει με αποκλειστικό σκοπό να ανταποδίδει την καλοσύνη. Το αγόρι πίστεψε εσφαλμένα πως το νόημα και η αξία της ζωής ήταν να ανταποδίδει με ευγνωμοσύνη την καλοσύνη που έλαβε. Αυτό ήταν τεράστια παρανόηση. Δεν είχε επηρεαστεί από το κριτήριο ηθικής διαγωγής που λέει «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη»; (Ναι.) Είχε παραπλανηθεί και επηρεαστεί από αυτό το ρητό που μιλά για την ανταπόδοση της καλοσύνης ή είχε βρει το σωστό μονοπάτι και τις σωστές αρχές άσκησης; Είναι ολοφάνερο πως είχε παραπλανηθεί·αείναι φως φανάρι. Αν δεν υπήρχε αυτό το κριτήριο για την ηθική διαγωγή, θα μπορούσαν οι άνθρωποι να βγάλουν συμπεράσματα σε απλές υποθέσεις σωστού και λάθους; (Ναι.) Το αγόρι θα έκανε την εξής σκέψη: «Αυτή η οικογένεια πράγματι με έσωσε, αλλά φαίνεται πως το έκαναν μόνο για την επιχείρηση και το μέλλον τους. Δεν είμαι παρά ένα εργαλείο με το οποίο μπορούν να βλάψουν ή να σκοτώσουν όποιον διαταράσσει ή παρεμποδίζει τα επιχειρηματικά τους εγχειρήματα. Αυτός είναι ο αληθινός λόγος που με έσωσαν. Με απομάκρυναν από το χείλος του θανάτου απλώς και μόνο για να με βάζουν να κάνω κακό και να διαπράττω φόνους· δεν με στέλνουν έτσι κατευθείαν στον δρόμο προς την κόλαση; Αυτό δεν θα με κάνει να υποφέρω ακόμη περισσότερο; Σ’ αυτήν την περίπτωση, θα ήταν καλύτερα για μένα αν με είχαν αφήσει να πεθάνω. Δεν με έσωσαν πραγματικά!» Η οικογένεια αυτή δεν έσωσε το ζητιανάκι λόγω φιλανθρωπικής παρόρμησης ή για να του δώσει τη δυνατότητα να ζήσει μια καλύτερη ζωή. Το έκαναν απλώς και μόνο για να μπορούν να τον ελέγχουν και να τον βάζουν να κάνει κακό σε άλλους, να τους βλάπτει και να τους σκοτώνει. Άρα, τι έκαναν στην πραγματικότητα; Έπρατταν το καλό ή το κακό; Είναι ολοφάνερο πως έπρατταν το κακό, όχι το καλό. Αυτοί οι ευεργέτες είχαν γίνει κακοί άνθρωποι. Αξίζει να ανταποδίδεις κάτι σε κακούς ανθρώπους; Οφείλεις να το κάνεις; Όχι. Τι θα πρέπει να κάνεις, λοιπόν, τη στιγμή που ανακαλύψεις πως είναι κακοί; Θα πρέπει να κρατήσεις αποστάσεις απ’ αυτούς, να τους αποφύγεις και να βρεις έναν τρόπο να τους ξεφύγεις. Αυτή είναι η σοφή κίνηση. Ορισμένοι μπορεί να πουν: «Αυτοί οι κακοί άνθρωποι ήδη με ελέγχουν, οπότε δεν είναι και τόσο εύκολο να τους ξεφύγω. Η διαφυγή είναι αδύνατη!» Αυτές είναι συνήθως οι συνέπειες που έχει το να ανταποδίδεις με ευγνωμοσύνη την καλοσύνη που λαμβάνεις. Επειδή οι καλοί άνθρωποι είναι μετρημένοι στα δάχτυλα, ενώ οι κακοί είναι πάρα πολλοί, αν πέσεις σε κάποιο καλό άτομο, τότε δεν είναι κακό να του ανταποδώσεις την καλοσύνη του· αν όμως πέσεις στα χέρια κάποιου κακού ανθρώπου, αυτό ισοδυναμεί με το να πέσεις στα χέρια ενός δαίμονα, του Σατανά. Θα συνωμοτήσει εναντίον σου και θα σε κάνει παιχνιδάκι του· τίποτα καλό δεν θα βγει, αν πέσεις στα χέρια του. Υπάρχουν πάρα πολλά τέτοια παραδείγματα στο διάβα της ιστορίας. Τώρα που γνωρίζεις πως το να ανταποδίδεις με ευγνωμοσύνη την καλοσύνη που λαμβάνεις δεν αποτελεί εύλογο κριτήριο για το πώς πρέπει να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς, τι οφείλεις να κάνεις όταν κάποιος σου δείξει καλοσύνη; Τι άποψη έχετε πάνω σ’ αυτό; (Όποιος κι αν μας βοηθήσει, θα πρέπει να αποφασίσουμε αν θα δεχθούμε ή όχι τη βοήθειά του με βάση την κατάσταση. Σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι αποδεκτό να δεχθούμε βοήθεια· σε άλλες, όμως, δεν πρέπει να δεχθούμε στα τυφλά τη βοήθειά του. Αν όντως τη δεχθούμε, πρέπει και πάλι να στηριζόμαστε σε αρχές και να θέτουμε όρια για το πώς θα ανταποδώσουμε την καλοσύνη του, έτσι ώστε να μη μας παραπλανήσουν και να μη μας εκμεταλλευτούν κακοί άνθρωποι.) Αυτός είναι ένας τρόπος να προσεγγίζετε την κατάσταση με βάση τις αρχές. Εκτός αυτού, αν δεν μπορείς να δεις καθαρά την κατάσταση ή βρίσκεσαι σε αδιέξοδο, πρέπει να προσευχηθείς στον Θεό και να Του ζητήσεις να σου ανοίξει ένα μονοπάτι. Αυτό θα σου δώσει τη δυνατότητα να αποφύγεις τον πειρασμό και να ξεφύγεις απ’ τα νύχια του Σατανά. Μερικές φορές, ο Θεός χρησιμοποιεί τις υπηρεσίες του Σατανά για να βοηθήσει τους ανθρώπους, αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να φροντίζουμε να ευχαριστούμε τον Θεό, όχι να ανταποδίδουμε καλοσύνη στον Σατανά. Αυτό είναι ζήτημα αρχής. Όταν ο πειρασμός εμφανιστεί με τη μορφή ενός κακού ανθρώπου που σου δείχνει καλοσύνη, πρέπει πρώτα να βεβαιωθείς ποιος ακριβώς σε βοηθάει και σου παρέχει συνδρομή, ποια είναι η δική σου κατάσταση και κατά πόσον μπορείς να πάρεις άλλα μονοπάτια. Πρέπει να αντιμετωπίζεις ευέλικτα τέτοιες περιπτώσεις. Εάν ο Θεός θέλει να σε σώσει, όποιου τις υπηρεσίες κι αν χρησιμοποιεί για να το επιτύχει, εσύ θα πρέπει πρώτα να ευχαριστήσεις τον Θεό και να το αποδεχθείς από Εκείνον. Δεν θα πρέπει να απευθύνεις την ευγνωμοσύνη σου αποκλειστικά προς τους ανθρώπους, πόσο μάλλον να προσφέρεις τη ζωή σου σε κάποιον σε ένδειξη ευγνωμοσύνης. Είναι σοβαρό λάθος αυτό. Το κρίσιμο ζήτημα είναι η καρδιά σου να ευγνωμονεί τον Θεό και να το αποδέχεσαι από Εκείνον. Αν το άτομο που σου δείχνει καλοσύνη, σε βοηθά ή σε σώζει είναι καλός άνθρωπος, τότε οφείλεις να του ανταποδώσεις την καλοσύνη που σου έδειξε· θα πρέπει να κάνεις, όμως, μόνο όσα είσαι ικανός να κάνεις εντός των δυνατοτήτων σου. Αν το άτομο που σε βοήθησε έχει εσφαλμένες προθέσεις και σχεδιάζει να συνωμοτήσει εναντίον σου και να σε χρησιμοποιήσει, για να πετύχει τους δικούς του στόχους, τότε δεν υπάρχει ανάγκη να του το ανταποδώσεις με οποιοδήποτε κόστος. Με λίγα λόγια, ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά την καρδιά του ανθρώπου· εφόσον δεν έχεις ένοχη συνείδηση και οι προθέσεις σου είναι σωστές, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Με άλλα λόγια, προτού καταφέρεις να κατανοήσεις την αλήθεια, οι πράξεις σου πρέπει να συμφωνούν τουλάχιστον με την ανθρώπινη συνείδηση και λογική. Θα πρέπει να μπορείς να προσεγγίσεις λογικά την κατάσταση, ώστε να μη μετανιώσεις ποτέ για τις πράξεις στο μέλλον. Είστε όλοι σας ενήλικες και έχετε περάσει όλοι σας πολλά στη χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Έλειψαν ποτέ από τη ζωή σας πράγματα όπως η καταπίεση, οι διωγμοί, η κακομεταχείριση ή η ταπείνωση; Όλοι σας βλέπετε πόσο βαθιά διεφθαρμένη έχει γίνει η ανθρωπότητα· οπότε, όποιον πειρασμό κι αν αντιμετωπίσετε, πρέπει να τον προσεγγίσετε σοφά και να μην εξαπατηθείτε από τις ύπουλες σκευωρίες του Σατανά. Όποια κατάσταση κι αν αντιμετωπίσετε, πρέπει να αναζητήσετε την αλήθεια και να πάρετε αποφάσεις μόνο αφότου κατανοήσετε τις αρχές μέσω προσευχής και συναναστροφής. Τα τελευταία χρόνια, η εκκλησία επιτελεί το έργο της εκκαθάρισης. Έχουν εκτεθεί, αποπεμφθεί κι αποβληθεί πολλοί κακοί άνθρωποι, δύσπιστοι και αντίχριστοι. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν προέβλεψαν ποτέ πως θα συνέβαινε κάτι τέτοιο. Δεδομένου πως ακόμη και μέσα στην εκκλησία εξακολουθούν να υπάρχουν τόσοι μπερδεμένοι, κακοί και δύσπιστοι άνθρωποι, υποθέτω πως γνωρίζετε ξεκάθαρα πόσο διεφθαρμένοι και κακοί πρέπει να είναι οι άπιστοι, σωστά; Χωρίς την αλήθεια και χωρίς σοφία, οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν τίποτα καθαρά· απλώς θα τους εξαπατήσουν, θα τους ξεγελάσουν και θα τους κάνουν παιχνιδάκι τους οι κακοί άνθρωποι και ο Σατανάς. Μ’ αυτόν τον τρόπο γίνονται υπηρέτες του Σατανά. Όσοι δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν έχουν αρχές, κάνουν μονάχα ανόητα πράγματα.

Όταν κάποιοι άνθρωποι αντιμετωπίζουν μια δυσκολία ή έναν κίνδυνο και τύχει να λάβουν βοήθεια από κάποιον κακό άνθρωπο που τους δίνει τη δυνατότητα να απαλλαγούν από τα δεινά τους, καταλήγουν να πιστέψουν πως ο κακός αυτός άνθρωπος είναι στην πραγματικότητα καλός, και είναι πρόθυμοι να κάνουν κάτι γι’ αυτόν ώστε να του δείξουν την ευγνωμοσύνη τους. Σε τέτοιες περιπτώσεις, όμως, το κακό άτομο θα προσπαθήσει να τους μπλέξει στα καταχθόνιά του έργα και να τους χρησιμοποιήσει για να επιτελέσουν κακές πράξεις. Αν δεν μπορούν να αρνηθούν, η κατάσταση μπορεί να γίνει επικίνδυνη. Σε τέτοιες καταστάσεις, κάποιοι απ’ αυτούς νιώθουν διχασμένοι, επειδή σκέφτονται πως αν δεν βοηθήσουν τον κακό τους φίλο να κάνει κάποιες κακές πράξεις, τότε μπορεί να δώσουν την εντύπωση πως δεν ανταποδίδουν επαρκώς τη φιλία αυτή· από την άλλη, όμως, αν έκαναν κάτι κακό, αυτό θα παραβίαζε τη συνείδηση και τη λογική τους. Έτσι, λοιπόν, παγιδεύονται σ’ αυτό το δίλημμα. Αυτό συμβαίνει, επειδή επηρεάζονται από την ιδέα της ανταπόδοσης της καλοσύνης που υποστηρίζει η παραδοσιακή κουλτούρα· αυτή η ιδέα τούς περιορίζει, τους δεσμεύει και τους ελέγχει. Σε πολλές περιπτώσεις, αυτά τα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας αντικαθιστούν το αίσθημα συνείδησης του ανθρώπου και την κανονική του κρίση. Φυσικά, επηρεάζουν και τον κανονικό τρόπο σκέψης του, όπως και το να παίρνει σωστές αποφάσεις. Οι ιδέες της παραδοσιακής κουλτούρας είναι εσφαλμένες και επηρεάζουν άμεσα τις απόψεις που έχει ο άνθρωπος για τα πράγματα, κάνοντάς τον να παίρνει κακές αποφάσεις. Από την αρχαιότητα έως και σήμερα, αναρίθμητοι άνθρωποι έχουν επηρεαστεί απ’ την ιδέα, την άποψη και το κριτήριο της ηθικής διαγωγής που αφορά την ανταπόδοση της καλοσύνης. Ακόμη κι όταν το άτομο που τους δείχνει καλοσύνη είναι κακός ή μοχθηρός άνθρωπος και τους αναγκάζει να κάνουν καταχθόνιες και κακές πράξεις, εκείνοι και πάλι πηγαίνουν κόντρα στη συνείδηση και τη λογική τους και συμμορφώνονται στα τυφλά προκειμένου να του ανταποδώσουν την καλοσύνη του. Αυτό έχει πολλές καταστροφικές συνέπειες. Θα μπορούσαμε να πούμε πως πολλοί άνθρωποι, επειδή έχουν επηρεαστεί, παρεμποδιστεί, περιοριστεί και δεσμευτεί απ’ αυτό το κριτήριο της ηθικής διαγωγής, υποστηρίζουν τυφλά και εσφαλμένα αυτήν την άποψη της ανταπόδοσης καλοσύνης, ενώ είναι μάλιστα πιθανό να βοηθήσουν και να υποθάλψουν κακούς ανθρώπους. Τώρα που έχετε ακούσει τη συναναστροφή Μου, έχετε πλέον σαφή εικόνα της κατάστασης· διαπιστώνετε πως κάτι τέτοιο αποτελεί ανόητη αφοσίωση, πως αυτή η συμπεριφορά δείχνει πως δεν θέτεις όρια και ανταποδίδεις απερίσκεπτα την καλοσύνη χωρίς διάκριση· κάτι τέτοιο δεν έχει νόημα και αξία. Επειδή οι άνθρωποι φοβούνται πως θα τους κατακρίνει η κοινή γνώμη ή θα τους καταδικάσουν οι άλλοι, αφιερώνουν απρόθυμα τη ζωή τους στο να ανταποδίδουν την καλοσύνη των άλλων ή φτάνουν ακόμη και στο σημείο να τη θυσιάσουν· αυτός είναι ένας παράλογος και ανόητος τρόπος να ενεργεί κανείς. Το ρητό της παραδοσιακής κουλτούρας δεν έχει περιορίσει μόνο τη σκέψη των ανθρώπων, αλλά έχει προσθέσει κι ένα αχρείαστο βάρος κι έναν περιττό μπελά στη ζωή τους, φορτώνοντας την οικογένειά τους με επιπλέον ταλαιπωρίες και φορτία. Πολλοί άνθρωποι έχουν πληρώσει μεγάλο τίμημα για να ανταποδώσουν την καλοσύνη που έλαβαν. Βλέπουν την ανταπόδοση της καλοσύνης ως κοινωνική ευθύνη ή ως καθήκον τους, και μπορεί μάλιστα να περάσουν ολόκληρη τη ζωή τους ανταποδίδοντας την καλοσύνη των άλλων. Πιστεύουν πως κάτι τέτοιο είναι απόλυτα φυσιολογικό και δικαιολογημένο· πως είναι ένα καθήκον το οποίο δεν μπορούν να αποφύγουν. Δεν είναι ανόητη και παράλογη αυτή η άποψη; Δεν είναι ανόητος και παράλογος ο τρόπος με τον οποίο ενεργούν; Αποκαλύπτει πλήρως πόσο αδαείς και μη διαφωτισμένοι είναι οι άνθρωποι. Σε κάθε περίπτωση, το ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή που λέει «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη» ναι μεν μπορεί να συμφωνεί με τις αντιλήψεις των ανθρώπων, αλλά δεν συνάδει με τις αλήθεια-αρχές. Είναι ασύμβατο με τα λόγια του Θεού και αποτελεί εσφαλμένη άποψη και λανθασμένο τρόπο να ενεργεί κανείς.

Εφόσον η ανταπόδοση της καλοσύνης δεν σχετίζεται με την αλήθεια και με τις απαιτήσεις που έχει ο Θεός από τον άνθρωπο, και εφόσον αποτέλεσε αντικείμενο της κριτικής μας, πώς ακριβώς βλέπει ο Θεός το ρητό αυτό; Τι είδους απόψεις οφείλουν να έχουν και σε ποιες ενέργειες οφείλουν να προβαίνουν οι κανονικοί άνθρωποι ως απάντηση σ’ αυτό το ρητό; Το γνωρίζετε αυτό ξεκάθαρα; Αν κάποιος σού έδειξε παλιότερα καλοσύνη η οποία σε ωφέλησε σημαντικά ή σου έκανε μεγάλη χάρη, οφείλεις να του την ανταποδώσεις; Πώς οφείλεις να προσεγγίσεις μια τέτοια κατάσταση; Το ζήτημα δεν αφορά τις απόψεις των ανθρώπων; Αφορά τις απόψεις των ανθρώπων, καθώς και τα μονοπάτια άσκησής τους. Πείτε Μου την άποψή σας πάνω σ’ αυτό το ζήτημα. Αν κάποιος σού δείξει καλοσύνη, οφείλεις να του την ανταποδώσεις; Θα έχετε πρόβλημα αν εξακολουθείτε να μην μπορείτε να αντιληφθείτε αυτό το ζήτημα. Παλιά δεν κατανοούσατε την αλήθεια και κάνατε πράξη την ανταπόδοση της καλοσύνης σαν να ήταν η αλήθεια. Τώρα, αφού ακούσατε την ανάλυση και την κριτική Μου, έχετε δει πού βρίσκεται το πρόβλημα, αλλά εξακολουθείτε να μη γνωρίζετε πώς να ασκηθείτε και πώς να αντιμετωπίσετε το ζήτημα αυτό. Συνεχίζετε να μην το αντιλαμβάνεστε; Προτού κατανοήσεις την αλήθεια, ζούσες βάσει της συνείδησής σου· όποιος κι αν σου έδειχνε καλοσύνη ή σε βοηθούσε, ακόμη κι αν ήταν κακός άνθρωπος ή κακοποιός, εσύ οπωσδήποτε του την ανταπέδιδες, ενώ ένιωθες υποχρεωμένος να φας σφαίρα για τους φίλους σου και να βάλεις μέχρι και τη ζωή σου σε κίνδυνο γι’ αυτούς. Οι άντρες θα πρέπει ως ανταπόδοση να υποδουλώνονται στους ευεργέτες τους, ενώ οι γυναίκες θα πρέπει να δεσμεύονται σ’ αυτούς με γάμο και να φέρνουν στον κόσμο τα παιδιά τους —αυτή είναι η ιδέα που εντυπώνει στους ανθρώπους η παραδοσιακή κουλτούρα. Τους προστάζει να ανταποδίδουν με ευγνωμοσύνη την καλοσύνη που λαμβάνουν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι άνθρωποι να κάνουν σκέψεις όπως: «Μόνο οι άνθρωποι που ανταποδίδουν την καλοσύνη έχουν συνείδηση. Αν δεν το κάνουν, τότε μάλλον δεν έχουν συνείδηση και είναι άσπλαχνοι». Αυτή η ιδέα είναι βαθιά ριζωμένη στην καρδιά των ανθρώπων. Πείτε Μου, γνωρίζουν τα ζώα να ανταποδίδουν την καλοσύνη; (Ναι.) Εφόσον είναι έτσι, μπορούν όντως οι άνθρωποι να θεωρούνται εξελιγμένοι απλώς και μόνο επειδή γνωρίζουν να ανταποδίδουν την καλοσύνη; Μπορεί η ανταπόδοση της καλοσύνης, την οποία κάνει πράξη ο άνθρωπος, να θεωρείται ένδειξη της ανθρώπινης φύσης; (Όχι.) Άρα, λοιπόν, ποια άποψη θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι γι’ αυτό το θέμα; Πώς θα πρέπει να το κατανοεί κανείς; Μόλις το κατανοήσει, ποια προσέγγιση θα πρέπει να υιοθετήσει απέναντί του; Αυτά είναι τα ερωτήματα που θα πρέπει όλοι σας να προσπαθήσετε να απαντήσετε αυτήν τη στιγμή. Πείτε, σας παρακαλώ, τις απόψεις σας πάνω στο θέμα. (Αν κάποιος πράγματι με βοηθούσε να επιλύσω κάποιο ζήτημα ή πρόβλημα, αρχικά θα τον ευχαριστούσα ειλικρινά, αλλά δεν θα με περιόριζε ούτε θα με έλεγχε αυτή η κατάσταση. Αν συναντούσε εκείνος δυσκολίες, θα έκανα ό,τι μπορούσα γι’ αυτόν στο πλαίσιο των δυνατοτήτων μου. Θα τον βοηθούσα σε οτιδήποτε μπορούσα, αλλά δεν θα πίεζα τον εαυτό μου να υπερβώ τις δυνατότητές μου.) Η άποψη αυτή είναι σωστή και είναι αποδεκτό να ενεργείς έτσι. Θέλει να πει κάποιος άλλος την άποψή του πάνω στο θέμα; (Στο παρελθόν, η άποψή μου ήταν πως αν κάποιος με βοηθούσε, όφειλα να του το ανταποδώσω όταν αντιμετώπιζε εκείνος προβλήματα. Μέσα από τη συναναστροφή και την ανάλυση του Θεού πάνω στις απόψεις «Να αντλείς ευχαρίστηση από το να βοηθάς τους άλλους» και «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη», έχω συνειδητοποιήσει πως πρέπει να ακολουθούμε αρχές όταν βοηθάμε τους άλλους. Αν κάποιος μού έχει δείξει καλοσύνη ή με έχει βοηθήσει, η συνείδησή μου μου υπαγορεύει πως οφείλω να τον βοηθήσω κι εγώ. Όμως, η βοήθεια που του προσφέρω πρέπει να βασίζεται στις περιστάσεις μου και στα όσα είμαι ικανός να προσφέρω. Εκτός αυτού, θα πρέπει απλώς να τον βοηθήσω να επιλύσει τις δυσκολίες του και να φροντίσει για τα απαραίτητα στη ζωή. Δεν θα πρέπει να τον βοηθήσω να κάνει κάτι κακό ή να επιτελέσει μοχθηρές πράξεις. Αν δω πως κάποιος αδελφός ή κάποια αδελφή αντιμετωπίζουν δυσκολίες, θα τους βοηθήσω όχι επειδή κάποτε με βοήθησαν εκείνοι, αλλά επειδή είναι καθήκον και ευθύνη μου.) Τίποτε άλλο; (Θυμάμαι τα λόγια του Θεού που έλεγαν: «Αν κάποιος μας προσφέρει κάτι καλό, θα πρέπει να το δεχόμαστε από τον Θεό». Με άλλα λόγια, όποτε κάποιος συμπεριφέρεται όμορφα απέναντί μας, θα πρέπει να το δεχόμαστε από τον Θεό και να είμαστε σε θέση να το χειριστούμε σωστά. Έτσι μπορούμε να κατανοήσουμε σωστά αυτήν την άποψη σχετικά με την ανταπόδοση της καλοσύνης. Εκτός αυτού, ο Θεός λέει πως πρέπει να αγαπάμε ό,τι αγαπάει Εκείνος και να μισούμε ό,τι μισεί. Όταν βοηθάμε άλλους ανθρώπους, πρέπει να διακρίνουμε αν είναι άτομα τα οποία αγαπάει ή μισεί ο Θεός. Πρέπει να ενεργούμε βάσει αυτής της αρχής.) Αυτό σχετίζεται με την αλήθεια. Είναι μια σωστή αρχή και έχει βάση. Ας μη μιλήσουμε τώρα γι’ αυτά που σχετίζονται με την αλήθεια. Αντίθετα, ας εξετάσουμε πώς οφείλουν να προσεγγίζουν οι άνθρωποι αυτό το θέμα από τη σκοπιά της ανθρώπινης φύσης. Στην πραγματικότητα, οι καταστάσεις που μπορεί να αντιμετωπίσεις δεν είναι πάντα τόσο απλές. Δεν προκύπτουν πάντα μέσα στην εκκλησία και μεταξύ αδελφών. Συχνά, προκύπτουν εκτός του πεδίου της εκκλησίας. Μπορεί, για παράδειγμα, να σου δείξει καλοσύνη ή να σε βοηθήσει κάποιος άπιστος συγγενής, φίλος, γνωστός ή συνάδελφός σου. Αν μπορείς να προσεγγίσεις σωστά το ζήτημα και να αντιμετωπίσεις σωστά το άτομο που σε βοήθησε, με τρόπο δηλαδή που συμφωνεί με τις αλήθεια-αρχές και ταυτόχρονα φαίνεται σωστός στους άλλους, τότε η στάση σου απέναντι στο ζήτημα και οι ιδέες σου γι’ αυτό θα είναι σχετικά ακριβείς. Πρέπει να μπορείτε να διακρίνετε την έννοια της παραδοσιακής κουλτούρας ότι «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη». Το πιο σημαντικό μέρος είναι η λέξη «καλοσύνη»· πώς θα πρέπει να βλέπετε αυτήν την καλοσύνη; Σε ποια πτυχή και φύση της καλοσύνης αναφέρεται; Ποια είναι η σημασία της φράσης «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη»; Οι άνθρωποι πρέπει να βρουν τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να περιορίζονται από αυτήν την ιδέα της ανταπόδοσης της καλοσύνης. Αυτό είναι απολύτως απαραίτητο για όποιον επιδιώκει την αλήθεια. Τι είναι η «καλοσύνη» σύμφωνα με τις ανθρώπινες αντιλήψεις; Σε ένα μικρότερο επίπεδο, καλοσύνη είναι να σε βοηθάει κάποιος όταν βρίσκεσαι σε δύσκολη θέση. Για παράδειγμα, να σου δίνει ένα μπολ ρύζι όταν πεινάς ή ένα μπουκάλι νερό όταν διψάς, ή να σε βοηθάει να σηκωθείς αν πέσεις και δεν μπορείς να σηκωθείς. Όλα αυτά είναι πράξεις καλοσύνης. Μια μεγάλη πράξη καλοσύνης είναι να σε σώσει κάποιος όταν βρίσκεσαι σε απελπιστική κατάσταση —αυτή είναι μια καλοσύνη που σώζει ζωές· Όταν βρίσκεσαι σε θανάσιμο κίνδυνο και κάποιος σε βοηθήσει να αποφύγεις τον θάνατο, τότε ουσιαστικά σου σώζει τη ζω. Αυτά είναι ορισμένα από τα πράγματα που οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται ως «καλοσύνη». Αυτού του είδους η καλοσύνη ξεπερνάει κατά πολύ οποιαδήποτε ασήμαντη, υλική χάρη —πρόκειται για μεγάλη καλοσύνη που δεν μπορεί να μετρηθεί με χρήματα ή υλικά πράγματα. Εκείνοι που τη δέχονται νιώθουν ένα είδος ευγνωμοσύνης που είναι αδύνατο να εκφραστεί με λίγα λόγια ευχαριστίας. Είναι ακριβές, όμως, να μετρούν οι άνθρωποι την καλοσύνη με αυτόν τον τρόπο; (Δεν είναι.) Γιατί λέτε πως δεν είναι ακριβές; (Επειδή αυτή η μέτρηση βασίζεται στα πρότυπα της παραδοσιακής κουλτούρας.) Αυτή η απάντηση βασίζεται στη θεωρία και το δόγμα, και ενώ μπορεί να φαίνεται σωστή, δεν φτάνει στην ουσία του θέματος. Πώς μπορεί, λοιπόν, να το εξηγήσει αυτό κανείς με πρακτικούς όρους; Σκεφτείτε το προσεκτικά. Πριν από λίγο καιρό, άκουσα για ένα βίντεο στο διαδίκτυο που δείχνει έναν άντρα να χάνει το πορτοφόλι του καθώς περπατάει. Το μαζεύει ένα μικρό σκυλάκι και παίρνει τον άντρα στο κυνήγι. Όταν το βλέπει αυτό ο άνδρας, χτυπάει το σκυλάκι γιατί του έκλεψε το πορτοφόλι. Παράλογο, έτσι δεν είναι; Ο άνθρωπος έχει λιγότερη ηθική από τον σκύλο! Οι πράξεις του σκύλου ήταν απολύτως σύμφωνες με τα ανθρώπινα πρότυπα ηθικής. Ένας άνθρωπος θα φώναζε: «Σου έπεσε το πορτοφόλι σου!» αλλά επειδή ο σκύλος δεν μπορούσε να μιλήσει, μάζεψε απλώς σιωπηλά το πορτοφόλι και έτρεξε πίσω από τον άνθρωπο. Άρα, λοιπόν, αν ένας σκύλος μπορεί να εκτελέσει κάποιες από τις καλές συμπεριφορές που ενθαρρύνει η παραδοσιακή κουλτούρα, τι λέει αυτό για τους ανθρώπους; Οι άνθρωποι γεννιούνται με συνείδηση και λογική, οπότε είναι ακόμη πιο ικανοί να κάνουν αυτά τα πράγματα. Εφόσον κάποιος έχει αίσθημα συνείδησης, μπορεί να εκπληρώσει τέτοιου είδους ευθύνες και υποχρεώσεις. Δεν είναι απαραίτητο να δουλέψεις σκληρά ή να πληρώσεις κάποιο τίμημα· απαιτεί λίγη προσπάθεια και είναι απλώς θέμα του να κάνεις κάτι χρήσιμο, κάτι που ωφελεί τους άλλους. Αλλά μπορεί πραγματικά η φύση αυτής της πράξης να χαρακτηριστεί ως «καλοσύνη»; Φτάνει στο επίπεδο μιας πράξης καλοσύνης; (Δεν φτάνει.) Εφόσον δεν φτάνει, χρειάζεται οι άνθρωποι να μιλούν για ανταπόδοσή της; Θα ήταν περιττό.

Ας στρέψουμε τώρα την προσοχή μας στο ζήτημα της λεγόμενης καλοσύνης του ανθρώπου. Πάρτε για παράδειγμα την περίπτωση ενός ευγενικού ανθρώπου που σώζει έναν ζητιάνο ο οποίος έχει καταρρεύσει από την πείνα μες στο χιόνι. Ο άνθρωπος αυτός περιμαζεύει τον ζητιάνο στο σπίτι του, τον ταΐζει, τον ντύνει και του επιτρέπει να ζήσει με την οικογένειά του και να εργαστεί γι’ αυτούς. Ανεξάρτητα από το αν ο ζητιάνος προσφερόταν να εργαστεί εθελοντικά ή αν το έκανε ώστε να ανταποδώσει ένα χρέος καλοσύνης, ήταν η διάσωσή του μια πράξη καλοσύνης; (Όχι.) Ακόμη και τα μικρά ζώα βοηθούν και σώζουν το ένα το άλλο. Αυτές οι πράξεις δεν απαιτούν παρά ελάχιστη προσπάθεια από τους ανθρώπους. Οποιοσδήποτε έχει ανθρώπινη φύση μπορεί να κάνει τέτοια πράγματα και να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Θα μπορούσε να πει κανείς πως τέτοιες πράξεις αποτελούν κοινωνική ευθύνη και υποχρέωση που οφείλει να εκπληρώνει οποιοσδήποτε έχει ανθρώπινη φύση. Δεν υπερβάλλει κάπως ο άνθρωπος όταν τις χαρακτηρίζει ως «καλοσύνη»; Είναι εύστοχος αυτός ο χαρακτηρισμός; Έστω, για παράδειγμα, πως κατά τη διάρκεια ενός λιμού, όταν πεινάει πολύ κόσμος, κάποιος πλούσιος άνθρωπος μοιράσει σακιά με ρύζι σε φτωχά νοικοκυριά, ώστε να βοηθήσει τους ανθρώπους να ξεπεράσουν αυτήν τη δύσκολη περίοδο. Δεν είναι αυτό ένα απλό παράδειγμα της ευγενικής και στοιχειώδους ηθικής βοήθειας και υποστήριξης που θα πρέπει να προσφέρουν οι άνθρωποι μεταξύ τους; Το μόνο που έκανε ήταν να τους δώσει λίγο ρύζι· δεν μοίρασε όλα τα τρόφιμά τους στους άλλους κι έμεινε ο ίδιος νηστικός. Μετρά αυτό πραγματικά ως καλοσύνη; (Όχι.) Οι κοινωνικές ευθύνες και υποχρεώσεις τις οποίες είναι ικανός να εκπληρώνει ο άνθρωπος, οι πράξεις τις οποίες θα πρέπει να είναι ενστικτωδώς ικανός και οφείλει να εκτελεί, καθώς και οι απλές εξυπηρετήσεις οι οποίες βοηθούν και ωφελούν τους άλλους δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να θεωρηθούν ως καλοσύνη, αφού δεν είναι παρά περιπτώσεις στις οποίες ο άνθρωπος προσφέρει απλώς μια χείρα βοηθείας στους άλλους. Το να προσφέρεις βοήθεια σε κάποιον που τυχαίνει να τη χρειάζεται, στον κατάλληλο χρόνο και τόπο, είναι ένα πολύ φυσιολογικό φαινόμενο. Είναι επίσης ευθύνη κάθε μέλους του ανθρώπινου γένους. Είναι απλώς ένα είδος ευθύνης και υποχρέωσης. Ο Θεός έδωσε στους ανθρώπους αυτά τα ένστικτα όταν τους δημιούργησε. Σε ποια ένστικτα αναφέρομαι εδώ; Αναφέρομαι στη συνείδηση και τη λογική του ανθρώπου. Όταν βλέπεις κάποιον να σωριάζεται στο έδαφος, η ενστικτώδης αντίδρασή σου είναι «πάω να τον βοηθήσω να σηκωθεί». Αν τον έβλεπες να πέφτει, αλλά έκανες πως δεν τον είχες δει και δεν πήγαινες να τον βοηθήσεις, αυτό θα βάραινε τη συνείδησή σου και θα ένιωθες άσχημα για τη συμπεριφορά σου. Αν κάποιος με πραγματικά ανθρώπινη φύση δει έναν άνθρωπο πεσμένο στο έδαφος, θα σκεφτεί αμέσως να πάει να τον βοηθήσει να σταθεί στα πόδια του. Δεν θα τον νοιάξει αν το άτομο εκείνο τού δείξει ευγνωμοσύνη, γιατί πιστεύει πως κάνει απλώς αυτό που οφείλει και τέλος. Γιατί συμβαίνει αυτό; Αυτά είναι τα ένστικτα που δόθηκαν στον άνθρωπο από τον Θεό. Οποιοσδήποτε διαθέτει συνείδηση και λογική θα σκεφτόταν να το κάνει αυτό και θα μπορούσε να ενεργήσει έτσι. Ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο συνείδηση και ανθρώπινη καρδιά· επειδή ο άνθρωπος έχει ανθρώπινη καρδιά, έχει κατά συνέπεια κι ανθρώπινες σκέψεις, καθώς και τις οπτικές και τις προσεγγίσεις που θα πρέπει να έχει αναφορικά με κάποιο θέμα. Άρα, μπορεί να κάνει αυτά τα πράγματα από φυσικού του και με ευκολία. Δεν χρειάζεται βοήθεια ή ιδεολογική καθοδήγηση από κάποια εξωτερική δύναμη, ούτε καν εκπαίδευση ή θετική ηγεσία· δεν έχει ανάγκη τίποτε απ’ αυτά. Όταν οι άνθρωποι πεινάνε, ψάχνουν να βρουν φαγητό· όταν διψάνε, ψάχνουν να βρουν νερό. Το ίδιο ισχύει κι εδώ: πρόκειται για ένστικτο και δεν χρειάζεται να σου το διδάξουν οι γονείς ή οι δάσκαλοί σου. Σου βγαίνει φυσικά, επειδή ο άνθρωπος διαθέτει τη σκέψη της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Κατά τον ίδιο τρόπο, οι άνθρωποι είναι ικανοί να εκτελούν τα καθήκοντα και τις ευθύνες τους στον οίκο του Θεού, κι αυτό είναι κάτι που οφείλουν να κάνουν όσοι έχουν συνείδηση και λογική. Άρα, λοιπόν, το να βοηθούν οι άνθρωποι τους άλλους και να είναι ευγενικοί μαζί τους έρχεται σχεδόν αβίαστα, εμπίπτει στο πεδίο του ανθρώπινου ενστίκτου και είναι κάτι που οι άνθρωποι είναι απολύτως ικανοί να καταφέρουν. Δεν χρειάζεται να το κατατάσσουμε τόσο ψηλά όσο την καλοσύνη. Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι εξισώνουν τη βοήθεια των άλλων με την καλοσύνη, και πάντοτε μιλούν γι’ αυτήν και την ανταποδίδουν συνεχώς, αφού νομίζουν ότι αν δεν το κάνουν, δεν έχουν συνείδηση. Υποτιμούν και σιχαίνονται τον εαυτό τους, ενώ ανησυχούν μάλιστα ότι θα τους κατακρίνει η κοινή γνώμη. Είναι απαραίτητο ν’ ανησυχείτε γι’ αυτά τα πράγματα; (Όχι.) Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δεν μπορούν να το κατανοήσουν αυτό και περιορίζονται διαρκώς απ’ αυτό το θέμα. Αυτό σημαίνει να μην κατανοείς τις αλήθεια-αρχές. Αν, για παράδειγμα, πήγαινες με έναν φίλο σου στην έρημο κι εκείνος ξέμενε από νερό, τότε σίγουρα θα του έδινες λίγο από το δικό σου και δεν θα τον άφηνες να πεθάνει από τη δίψα. Παρόλο που θα ήξερες πως το νερό σου θα τελείωνε στον μισό χρόνο, εφόσον θα πίνατε και οι δύο απ’ αυτό, και πάλι θα το μοιραζόσουν με τον φίλο σου. Γιατί θα το έκανες αυτό; Επειδή δεν θα άντεχες να πίνεις εσύ νερό, ενώ ο φίλος σου παραδίπλα υπέφερε από τη δίψα· δεν θα άντεχες να τον βλέπεις έτσι. Τι είναι αυτό που θα σε έκανε να μην αντέχεις να βλέπεις τον φίλο σου να υποφέρει από τη δίψα; Η συνείδησή σου σου προκαλεί αυτό το συναίσθημα. Ακόμη κι αν δεν ήθελες να εκπληρώσεις αυτήν την ευθύνη και υποχρέωση, η συνείδησή σου δεν θα σου επέτρεπε να ενεργήσεις διαφορετικά και θα σε έκανε να στενοχωρηθείς. Δεν είναι όλα αυτά αποτέλεσμα των ανθρώπινων ενστίκτων; Δεν καθορίζονται όλα από τη συνείδηση και τη λογική του ανθρώπου; Έστω πως ο φίλος σου γυρνούσε και σου έλεγε: «Σου χρωστάω ευγνωμοσύνη επειδή μου έδωσες να πιω από το νερό σου εκείνη τη φορά!» Δεν θα ήταν κι αυτό λάθος; Δεν έχει καμία σχέση με την καλοσύνη. Αν αντιστρέφονταν οι ρόλοι, κι αν υποθέσουμε πως ο φίλος σου είχε ανθρώπινη φύση, συνείδηση και λογική, τότε κι εκείνος θα μοιραζόταν το νερό του μαζί σου. Δεν είναι παρά μια βασική κοινωνική ευθύνη ή σχέση μεταξύ ανθρώπων. Αυτές οι πλέον βασικές κοινωνικές σχέσεις ή ευθύνες και υποχρεώσεις προκύπτουν όλες από τη συνείδηση που έχει ο άνθρωπος, από την ανθρώπινη φύση του και από τα ένστικτα που του έδωσε ο Θεός όταν τον δημιούργησε. Υπό κανονικές συνθήκες, τα πράγματα αυτά δεν χρειάζεται να σου τα διδάξουν οι γονείς σου ή να σου τα ενσταλάξει η κοινωνία, πόσο μάλλον να σε νουθετήσουν επανειλημμένα οι άλλοι λέγοντάς σου να τα κάνεις. Η εκμάθησή τους θα ήταν απαραίτητη μόνο για όσους δεν έχουν συνείδηση και λογική, για όσους δεν έχουν κανονικές γνωστικές ικανότητες —όπως είναι, για παράδειγμα, οι άνθρωποι με νοητικές δυσκολίες ή όσοι είναι αργόστροφοι— ή για όσους έχουν χαμηλό επίπεδο και είναι αδαείς και πεισματάρηδες. Όσοι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση δεν χρειάζεται να διδαχθούν αυτά τα πράγματα· όλοι όσοι έχουν συνείδηση και λογική τα κατέχουν. Άρα, λοιπόν, δεν είναι σωστό να μεγαλοποιεί κανείς τόσο πολύ μια συμπεριφορά ή μια πράξη σαν να είναι μια μορφή καλοσύνης, όταν στην πραγματικότητα δεν είναι παρά κάτι το ενστικτώδες που συμφωνεί με τη συνείδηση και τη λογική. Γιατί δεν είναι σωστό; Αν εξυψώνεις τέτοιες συμπεριφορές σ’ αυτό το επίπεδο, φορτώνεις κάθε άνθρωπο με μεγάλο βάρος και φορτίο, πράγμα που περιορίζει φυσικά τους ανθρώπους. Αν, για παράδειγμα, κάποιος σου έδωσε χρήματα στο παρελθόν, σε βοήθησε να ξεπεράσεις μια δύσκολη κατάσταση, να βρεις δουλειά ή σε έσωσε, τότε θα σκεφτείς: «Δεν γίνεται να είμαι αχάριστος. Πρέπει να είμαι ευσυνείδητος και να του ανταποδώσω την καλοσύνη του. Αν δεν του την ανταποδώσω, τι άνθρωπος θα είμαι;» Για να λέμε την αλήθεια, είτε του ανταποδώσεις την καλοσύνη του είτε όχι, εσύ παραμένεις άνθρωπος και εξακολουθείς να ζεις στο πλαίσιο της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Μια τέτοια ανταπόδοση δεν θα αλλάξει τίποτα. Η ανθρώπινη φύση σου δεν θα αλλάξει και η διεφθαρμένη διάθεσή σου δεν θα μετριαστεί απλώς και μόνο επειδή του το ανταπέδωσες επαρκώς. Παρομοίως, η διεφθαρμένη διάθεσή σου δεν θα χειροτερέψει απλώς και μόνο επειδή δεν του το ανταπέδωσες επαρκώς. Είτε ανταποδίδεις και δείχνεις καλοσύνη σε άλλους είτε δεν το κάνεις, αυτό δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τη διεφθαρμένη διάθεσή σου. Φυσικά, είτε υπάρχει κάποια σχέση είτε όχι, για Μένα, αυτό το είδος «καλοσύνης» απλώς δεν υπάρχει, και ελπίζω το ίδιο να ισχύει και για εσάς. Πώς θα πρέπει να το βλέπεις, λοιπόν; Να το θεωρείς απλώς ως μια υποχρέωση και μια ευθύνη, και ως κάτι που οφείλει να κάνει ένας άνθρωπος που έχει ανθρώπινα ένστικτα. Θα πρέπει να το αντιμετωπίζεις ως ευθύνη και υποχρέωσή σου ως ανθρώπινο ον, και να το κάνεις στο μέτρο των δυνατοτήτων σου. Αυτό είναι όλο. Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να πουν: «Ξέρω πως είναι ευθύνη μου, αλλά δεν θέλω να το κάνω». Εντάξει, κι αυτό αποδεκτό είναι. Αποφασίζεις μόνος σου βάσει της κατάστασης και των συνθηκών σου. Μπορείς, επίσης, να αποφασίσεις με μεγαλύτερη ευελιξία βάσει της ψυχολογικής διάθεσης που έχεις εκείνη την ώρα. Αν δεν θέλεις να φέρεις εις πέρας αυτήν την ευθύνη, επειδή ανησυχείς πως, αφού το κάνεις, το επωφελούμενο άτομο θα προσπαθεί διαρκώς να σου το ανταποδώσει, θα ρωτά για σένα, και θα σε ευχαριστεί τόσο συχνά που η κατάσταση θα γίνει τελικά άβολη και ενοχλητική, τότε κι αυτό αποδεκτό είναι. Από σένα εξαρτάται. Κάποιοι θα ρωτήσουν το εξής: «Έχουν κακή ανθρώπινη φύση οι άνθρωποι που δεν θέλουν να εκπληρώσουν μια τέτοια κοινωνική ευθύνη;» Κρίνουμε σωστά μ’ αυτόν τον τρόπο την ανθρώπινη φύση ενός ατόμου; (Όχι.) Γιατί είναι λανθασμένος; Σ’ αυτήν τη κακή κοινωνία, ο άνθρωπος πρέπει να συμπεριφέρεται μετρημένα, και να ενεργεί πάντα με αίσθημα ευπρέπειας. Ακόμη πιο αναγκαίο είναι, φυσικά, να αναγνωρίζει το περιβάλλον και το πλαίσιο εκείνη τη δεδομένη στιγμή. Όπως λένε και οι άπιστοι: «Σ’ αυτόν τον χαώδη κόσμο, οι άνθρωποι πρέπει να είναι έξυπνοι, ευφυείς και σοφοί ό,τι κι αν κάνουν. Δεν πρέπει να είναι αδαείς, και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να κάνουν ανόητες πράξεις». Σε ορισμένες χώρες, για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι στήνουν απάτες σε δημόσιους χώρους και σκηνοθετούν ένα ψεύτικο ατύχημα, ώστε με δόλια μέσα να διεκδικήσουν στη συνέχεια κάποια αποζημίωση. Αν δεν καταλάβεις την απάτη αυτών των κακών ανθρώπων και ενεργήσεις τυφλά σύμφωνα με τη συνείδησή σου, τότε είναι πιθανό να ξεγελαστείς και να βρεις τον μπελά σου. Αν, για παράδειγμα, δεις μια ηλικιωμένη γυναίκα να πέφτει στον δρόμο, μπορεί να σκεφτείς: «Πρέπει να φέρω εις πέρας τις ευθύνες μου απέναντι στην κοινωνία και δεν έχω ανάγκη να μου το ανταποδώσει εκείνη. Έχω ανθρώπινη φύση και αίσθημα συνείδησης, οπότε οφείλω να της δώσω ένα χεράκι· πάω, λοιπόν, να τη βοηθήσω να σηκωθεί». Όταν, όμως, πηγαίνεις να τη σηκώσεις, εκείνη σε εκβιάζει· αναγκάζεσαι, λοιπόν, να την πας στο νοσοκομείο και να πληρώσεις το κόστος της περίθαλψής της, αποζημίωση για ψυχική οδύνη και έξοδα συνταξιοδότησης. Αν δεν πληρώσεις, θα κληθείς να παρουσιαστείς στο αστυνομικό τμήμα. Απ’ ό,τι φαίνεται βρήκες τον μπελά σου, έτσι δεν είναι; Πώς προέκυψε αυτή η κατάσταση; (Επειδή ακολούθησα την καλή μου πρόθεση και δεν επέδειξα σοφία.) Ήσουν τυφλός, δεν είχες διάκριση, δεν κατάφερες να αναγνωρίσεις τις τρέχουσες τάσεις και δεν διέκρινες το σκηνικό της κατάστασης. Σε μια κακή κοινωνία όπως αυτήν, πρέπει κανείς να πληρώσει κάποιο τίμημα απλώς και μόνο επειδή βοήθησε χωρίς να το πολυσκεφτεί κάποιον ηλικιωμένο που είχε πέσει. Αν η γυναίκα εκείνη είχε όντως πέσει και χρειαζόταν τη βοήθειά σου, δεν θα έπρεπε να καταδικαστείς επειδή εκπλήρωσες τις κοινωνικές σου ευθύνες· θα έπρεπε να επαινεθείς, αφού η συμπεριφορά σου ήταν σύμφωνη με την ανθρώπινη φύση και το αίσθημα συνείδησης που έχει ο άνθρωπος. Αυτή η ηλικιωμένη γυναίκα, όμως, είχε απώτερο σκοπό και δεν χρειαζόταν πραγματικά τη βοήθειά σου. Απλώς σε εξαπατούσε, κι εσύ δεν κατάλαβες το πανούργο της σχέδιο. Φέρνοντας εις πέρας την ευθύνη που έχεις απέναντί της ως συνάνθρωπός της, έπεσες θύμα της πλεκτάνης της. Τώρα σε έχει του χεριού της και σε εκβιάζει για ακόμη περισσότερα χρήματα. Φέρνεις εις πέρας τις κοινωνικές σου ευθύνες όταν βοηθάς ανθρώπους που έχουν ανάγκη και εκπληρώνεις τις ευθύνες σου. Δεν θα πρέπει να γίνεται η αιτία να ξεγελαστείς ή να πιαστείς σε παγίδα. Πολλοί άνθρωποι έχουν πέσει θύματα τέτοιας απάτης και έχουν δει ξεκάθαρα πόσο κακοί είναι πλέον οι άνθρωποι και πόσο επιδέξιοι είναι στο να εξαπατούν τους άλλους. Εξαπατούν τους πάντες, είτε είναι άγνωστοι είτε φίλοι και συγγενείς. Τι απαίσια κατάσταση! Ποιος προκάλεσε αυτήν τη διαφθορά; Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας. Αυτός έχει διαφθείρει την ανθρωπότητα βαθιά και βάναυσα. Κάνει κάθε λογής ανήθικες πράξεις, για να προωθήσει τα συμφέροντά του, και οι άνθρωποι έχουν παραπλανηθεί από το κακό του παράδειγμα. Ως αποτέλεσμα, οι απατεώνες και οι κλέφτες πλέον αφθονούν. Με βάση τα γεγονότα αυτά, βλέπει κανείς πως πολλοί άνθρωποι δεν είναι καλύτεροι από σκύλους. Ίσως κάποιοι να μην είναι διατεθειμένοι να ακούσουν τέτοιες κουβέντες, να νιώσουν άβολα και να σκεφτούν: «Ισχύει πως δεν είμαστε καλύτεροι από σκύλους; Δείχνεις έλλειψη σεβασμού απέναντί μας και μας περιφρονείς αφού μας συγκρίνεις συνεχώς με σκύλους. Δεν μας σέβεσαι καθόλου ως ανθρώπους!» Θα ήθελα πάρα πολύ να σας δω ως ανθρώπους, αλλά τι είδους συμπεριφορά έχουν εκδηλώσει οι άνθρωποι; Στην πραγματικότητα, κάποιοι άνθρωποι πολύ απλά δεν είναι καλύτεροι από σκύλους. Για την ώρα δεν έχω να πω κάτι άλλο πάνω σ’ αυτό το ζήτημα.

Μόλις σας συναναστράφηκα πάνω στο γεγονός πως όταν οι άνθρωποι βοηθούν λιγάκι τους άλλους, αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί ως καλοσύνη και δεν είναι παρά μια κοινωνική ευθύνη. Φυσικά, οι άνθρωποι μπορούν να επιλέξουν ποιες κοινωνικές ευθύνες μπορούν να εκπληρώσουν στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους. Μπορούν να εκπληρώσουν τις κατάλληλες και όχι εκείνες που θεωρούν ακατάλληλες. Αυτή είναι ελευθερία και επιλογή κάθε ανθρώπου. Μπορείς να επιλέξεις ποιες κοινωνικές ευθύνες και υποχρεώσεις οφείλεις να εκπληρώσεις βάσει των συνθηκών σου, των δυνατοτήτων σου και, φυσικά, του πλαισίου και των συνθηκών τη δεδομένη στιγμή. Είναι δικαίωμά σου. Σε ποιο πλαίσιο προέκυψε αυτό το δικαίωμα; Ο κόσμος παραείναι σκοτεινό μέρος, η ανθρωπότητα παραείναι κακή, ενώ δεν υπάρχει δικαιοσύνη στην κοινωνία. Υπό τις συνθήκες αυτές, πρέπει πρώτα να προστατέψεις τον εαυτό σου, να φροντίσεις να μην ενεργείς ασύνετα και με άγνοια, και να δείχνεις σοφία. Φυσικά, όταν λέω πως πρέπει να προστατεύεις στον εαυτό σου δεν εννοώ να προστατεύεις το πορτοφόλι και την περιουσία σου για να μη σου τα κλέψουν, αλλά να προστατεύεις τον εαυτό σου ώστε να μην πάθεις κακό. Αυτό έχει μέγιστη σημασία. Θα πρέπει να εκπληρώνεις τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις σου στο μέγιστο των δυνατοτήτων σου, διασφαλίζοντας παράλληλα και τη δική σου ασφάλεια. Μη σε απασχολεί να κερδίσεις τον σεβασμό των άλλων, μην επηρεάζεσαι και περιορίζεσαι από την κοινή γνώμη. Το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να εκπληρώνεις τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις σου. Θα πρέπει να αποφασίσεις πώς θα εκπληρώσεις το καθήκον σου με βάση τη δική σου κατάσταση· μην αναλαμβάνεις περισσότερα από όσα μπορείς να χειριστείς δεδομένων των συνθηκών και των δυνατοτήτων σου. Δεν θα πρέπει να προσπαθείς να εντυπωσιάζεις τους άλλους προσποιούμενος πως έχεις ικανότητες που δεν κατέχεις, ούτε θα πρέπει να φοβάσαι την έλλειψη σεβασμού, την επίκριση ή την αποδοκιμασία των άλλων. Είναι λάθος να κάνεις πράγματα για να ικανοποιείς τη δική σου ματαιοδοξία. Κάνε μόνο όσα μπορείς, ανάλαβε μόνο όσα υπαγορεύει το αίσθημα ευθύνης που έχεις και εκπλήρωσε όσες υποχρεώσεις μπορείς. Είναι δικαίωμά σου. Μην αναγκάζεις τον εαυτό σου να κάνει πράγματα που δεν έχει απαιτήσει από σένα ο Θεός. Δεν έχει νόημα να ακολουθείς τη συνείδησή σου, για να κάνεις πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια. Όσα πράγματα κι αν κάνεις, ο Θεός δεν θα σε επαινέσει γι’ αυτά, ούτε και θα υποδηλώνουν πως έχεις καταθέσει αληθινή μαρτυρία, πόσο μάλλον πως έχεις εφοδιαστεί με καλές πράξεις. Σε ό,τι αφορά πράγματα που δεν σχετίζονται με τις απαιτήσεις του Θεού, αλλά τα οποία οι άνθρωποι απαιτούν να κάνεις, θα πρέπει να έχεις δική σου βούληση και να ακολουθείς τις δικές σου αρχές. Μην περιορίζεσαι από ανθρώπους. Αρκεί να μην κάνεις τίποτα που παραβιάζει τη συνείδηση και τη λογική σου, καθώς και την αλήθεια. Αν βοηθήσεις κάποιον επιλύοντας ένα στιγμιαίο ζήτημα που αντιμετωπίζει, τότε το άτομο αυτό θα μάθει να στηρίζεται πάνω σου και θα θεωρεί πως πρέπει να λύνεις τα προβλήματά του. Θα αρχίσει να εξαρτάται τελείως από σένα, και θα στραφεί εναντίον σου, αν αποτύχεις έστω και μια φορά να επιλύσεις κάποιο ζήτημά του. Αυτό θα σου φέρει μπελάδες και όχι το αποτέλεσμα που θέλεις να δεις. Αν προβλέπεις πως αυτό θα είναι το αποτέλεσμα, τότε είναι στην ευχέρειά σου να μην τον βοηθήσεις. Σ’ αυτήν την περίπτωση, με άλλα λόγια, δεν θα ήταν λάθος να μη φέρεις εις πέρας αυτήν την ευθύνη ή υποχρέωση. Αυτή είναι η άποψη και η στάση που οφείλεις να έχεις απέναντι στην κοινωνία, την ανθρωπότητα και, πιο συγκεκριμένα, απέναντι στην κοινότητα στην οποία ζεις. Με άλλα λόγια, να προσφέρεις στους άλλους όση αγάπη έχεις και να κάνεις όσα μπορείς. Μην πηγαίνεις κόντρα στα πιστεύω σου προσπαθώντας να κάνεις επίδειξη, μην προσπαθείς να κάνεις πράγματα που δεν μπορείς. Δεν υπάρχει λόγος να πιέζεις τον εαυτό σου να πληρώσει το τίμημα το οποίο είναι ανίκανος να πληρώσει ο μέσος άνθρωπος. Με λίγα λόγια, μην έχεις υπερβολικές απαιτήσεις από τον εαυτό σου. Κάνε μόνο όσα είσαι ικανός να κάνεις. Πώς σου ακούγεται αυτή η αρχή; (Καλή.) Έστω, για παράδειγμα, πως ένας φίλος σου σου ζητά να δανειστεί το αυτοκίνητό σου. Εσύ κάνεις τις εξής σκέψεις: «Εκείνος μου έχει δανείσει πράγματα στο παρελθόν. Δικαιωματικά, λοιπόν, οφείλω να του δανείσω το αυτοκίνητό μου. Δεν είναι, όμως, προσεκτικός ούτε έχει μέτρο. Μπορεί μέχρι και να καταστρέψει το αμάξι μου. Καλύτερα να μην του το δανείσω». Αποφασίζεις, λοιπόν, να μην του δανείσεις το αυτοκίνητό σου. Είναι σωστή η απόφασή σου; Είτε του δανείσεις το αυτοκίνητό σου είτε όχι, το ζήτημα δεν είναι σοβαρό. Εφόσον κατανοείς με σαφήνεια και διορατικότητα το θέμα, αν κάνεις αυτό που πιστεύεις πως είναι το πιο κατάλληλο, τότε θα έχεις δίκιο. Αν τώρα σκεφτείς από μέσα σου το εξής: «Εντάξει, θα του το δανείσω. Όποτε του έχω ζητήσει κάτι, δεν μου έχει αρνηθεί ποτέ. Δεν είναι πολύ μετρημένος και προσεκτικός όταν χρησιμοποιεί κάτι, αλλά δεν πειράζει. Αν πάθει κάποια βλάβη το αυτοκίνητό μου, απλώς θα ξοδέψω λίγα χρήματα για να το φτιάξω». Οπότε, συμφωνείς να του το δανείσεις και δεν του το αρνείσαι. Είναι σωστή, άραγε, η απόφασή σου; Κι αυτή αποδεκτή είναι. Αν, για παράδειγμα, κάποιος που σε είχε βοηθήσει στο παρελθόν έρθει να σε βρει, επειδή η οικογένειά του αντιμετωπίζει δυσκολίες, θα πρέπει να τον βοηθήσεις ή όχι; Αυτό εξαρτάται από τη δική σου κατάσταση, και η απόφασή σου να τον βοηθήσεις ή όχι δεν είναι ζήτημα αρχής. Πρέπει απλώς η απόφασή σου να βασίζεται στην ειλικρίνεια και το ένστικτο, και να εκπληρώσεις τις ευθύνες σου όσο καλύτερα μπορείς. Αν το κάνεις αυτό, θα ενεργείς εντός του πεδίου της ανθρώπινης φύσης σου και της συνείδησής σου. Δεν έχει σημασία αν θα εκπληρώσεις πλήρως αυτήν την ευθύνη ή αν θα τη φέρεις εις πέρας καλά. Έχεις το δικαίωμα να συμφωνήσεις ή να αρνηθείς. Αν αρνηθείς, δεν σημαίνει πως δεν έχεις συνείδηση, ούτε σημαίνει πως ο φίλος σου έκανε μια πράξη καλοσύνης επειδή σε βοήθησε. Οι πράξεις αυτές δεν ανέρχονται σ’ αυτό το επίπεδο. Καταλαβαίνεις; (Ναι.) Συζητήσαμε για την καλοσύνη και, πιο συγκεκριμένα, για το πώς θα πρέπει να βλέπεις την καλοσύνη, πώς να προσεγγίζεις το ζήτημα της βοήθειας που προσφέρεις σε άλλους και πώς θα πρέπει να εκπληρώνεις τις κοινωνικές σου ευθύνες. Στα θέματα αυτά, οι άνθρωποι πρέπει να αναζητούν τις αλήθεια-αρχές. Δεν μπορείς να τα επιλύσεις με το να στηρίζεσαι απλώς στη συνείδηση και τη λογική σου. Κάποιες ειδικές συνθήκες μπορεί να είναι πολύ περίπλοκες, κι αν δεν τις χειριστείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, τότε είναι πιθανό να προκαλέσεις μπελάδες και αρνητικές συνέπειες. Άρα, λοιπόν, σε αυτά τα θέματα, οι εκλεκτοί του Θεού πρέπει να κατανοούν τις προθέσεις Του και να ενεργούν με ανθρώπινη φύση, λογική, σοφία και σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αυτή είναι η πιο κατάλληλη προσέγγιση.

Μια άλλη κατάσταση που μπορεί να προκύψει όσον αφορά το ρητό «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη» είναι η βοήθεια που λαμβάνεις να μην είναι κάτι το αμελητέο όπως ένα μπουκάλι νερό, λίγα λαχανικά ή ένα σακί με ρύζι, αλλά μια μορφή βοήθειας που επηρεάζει τόσο τον δικό σου όσο και τον βιοπορισμό της οικογένειάς σου, και έχει μάλιστα επιπτώσεις στη μοίρα και στo μέλλον σου. Για παράδειγμα, κάποιος μπορεί να σου διδάξει κάτι ή να σου προσφέρει οικονομική βοήθεια, με αποτέλεσμα να μπορέσεις να φοιτήσεις σε ένα καλό πανεπιστήμιο, να βρεις μια καλή δουλειά, να καλοπαντρευτείς, και να συμβούν ένα σωρό καλά πράγματα στη ζωή σου. Κάτι τέτοιο δεν είναι απλώς μια μικρή χάρη ή μια ασήμαντη βοήθεια· πολλοί άνθρωποι το βλέπουν ως μια πράξη τεράστιας καλοσύνης. Πώς θα πρέπει να προσεγγίσετε μια τέτοια κατάσταση; Αυτές οι μορφές βοήθειας σχετίζονται με την κοινωνική ευθύνη και τις υποχρεώσεις που φέρνει εις πέρας ο άνθρωπος και για τις οποίες μόλις συζητήσαμε. Επειδή, όμως, έχουν επιπτώσεις στην επιβίωση, τη μοίρα και το μέλλον του ανθρώπου, είναι πολύ πιο πολύτιμες από ένα απλό μπουκάλι νερό ή ένα σακί με ρύζι. Έχουν πολύ μεγαλύτερη επίδραση στη ζωή των ανθρώπων, στον βιοπορισμό τους και στον χρόνο που έχουν σ’ αυτήν τη γη. Έτσι, λοιπόν, η αξία τους είναι πολύ μεγαλύτερη. Θα πρέπει, λοιπόν, αυτές οι μορφές βοήθειας να εξυψώνονται στο επίπεδο της καλοσύνης; Όπως και να ’χει, δεν προτείνω να βλέπετε αυτές τις μορφές βοήθειας ως καλοσύνη. Εφόσον αυτές οι μορφές βοήθειας δεν θα πρέπει να εκλαμβάνονται ως καλοσύνη, ποιος είναι ο κατάλληλος και σωστός τρόπος για να αντιμετωπίσετε μια τέτοια κατάσταση; Δεν πρόκειται για ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι; Ίσως, για παράδειγμα, κάποιος να σε απέτρεψε από μια ζωή στο έγκλημα, να σε έβαλε στον σωστό δρόμο και να σου βρήκε μια δουλειά σε κάποιον νόμιμο τομέα εργασίας. Έτσι, σου έδωσε τη δυνατότητα να ζήσεις μια καλή ζωή, να παντρευτείς και να νοικοκυρευτείς, και να αλλάξεις τη μοίρα σου προς το καλύτερο. Ίσως, πάλι, όταν αντιμετώπιζες μια δύσκολη κατάσταση και ένιωθες τελείως αποκαρδιωμένος, κάποιος καλός άνθρωπος να σου πρόσφερε λίγη βοήθεια και καθοδήγηση, κι αυτό να άλλαξε με θετικό τρόπο τις μελλοντικές σου προοπτικές. Σου έδωσε, λοιπόν, τη δυνατότητα να ξεχωρίσεις από τους άλλους και να ζήσεις μια καλή ζωή. Πώς θα πρέπει να προσεγγίσεις καταστάσεις σαν κι αυτές; Θα πρέπει να θυμηθείς την καλοσύνη τους και να τους την ανταποδώσεις; Θα πρέπει να βρεις τρόπους να τους αποζημιώσεις και να τους ανταμείψεις; Σ’ αυτήν την περίπτωση, θα πρέπει να αφήσεις τις αρχές να κατευθύνουν τις αποφάσεις σου, έτσι δεν είναι; Θα πρέπει να προσδιορίσεις τι είδους άνθρωπος είναι αυτός που σε βοήθησε. Αν είναι καλός και θετικός άνθρωπος, τότε πέρα από το «ευχαριστώ» που θα του πεις, μπορείς να συνεχίσεις να αλληλεπιδράς κανονικά μαζί του και να γίνετε φίλοι· όταν χρειαστεί βοήθεια, μπορείς να εκπληρώσεις την ευθύνη και την υποχρέωσή σου όσο καλύτερα μπορείς. Η εκπλήρωση αυτής της ευθύνης και υποχρέωσης, όμως, δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να του δίνεις τα πάντα άνευ όρων, αλλά να περιορίζεσαι σε όσα μπορείς να κάνεις δεδομένων των συνθηκών σου. Αυτός είναι ο κατάλληλος τρόπος για να αντιμετωπίσεις τέτοιους ανθρώπους σ’ αυτές τις καταστάσεις. Το επίπεδό σας δεν διαφέρει. Αν κι εκείνος σε βοήθησε και σου έδειξε καλοσύνη, και πάλι δεν μπορεί να ονομαστεί «σωτήρας» σου, αφού μόνο ο Θεός μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα. Το μόνο που έκανε ήταν να σου προσφέρει μια χείρα βοηθείας ενεργώντας μέσω της κυριαρχίας και των διευθετήσεων του Θεού. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει πως είναι ανώτερος από σένα, πόσο μάλλον πως του ανήκεις και πως μπορεί να σε χειραγωγεί και να σε ελέγχει. Δεν έχει κανένα δικαίωμα να εξουσιάζει τη μοίρα σου και δεν θα πρέπει να επικρίνει ή να σχολιάζει τη ζωή σου· παραμένετε ίσοι. Εφόσον είστε ίσοι, μπορείτε να αλληλεπιδράτε μεταξύ σας ως φίλοι και, όπου χρειάζεται, μπορείς να τον βοηθάς στο μέγιστο των δυνατοτήτων σου. Έτσι εκπληρώνεις και πάλι την κοινωνική σου ευθύνη και υποχρέωση εντός του πεδίου της ανθρώπινης φύσης και κάνεις αυτό που οφείλεις βάσει και εντός του πλαισίου της ανθρώπινης φύσης· φέρνεις εις πέρας τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις σου με στοχευμένο τρόπο. Γιατί να το κάνεις αυτό; Εκείνος σε βοήθησε στο παρελθόν και σου έδωσε τη δυνατότητα να αποκομίσεις οφέλη και να βγεις πολύ κερδισμένος, οπότε η συνείδηση που προέρχεται από την ανθρώπινη φύση σου σου υπαγορεύει να του φέρεσαι ως φίλο. Κάποιοι άνθρωποι θα ρωτήσουν: «Μπορώ να του φέρομαι ως έμπιστό μου;» Αυτό εξαρτάται από το πώς τα πηγαίνετε μεταξύ σας και από το αν μοιάζουν η ανθρώπινη φύση και οι προτιμήσεις σας, αυτά που αναζητάτε και το πώς βλέπετε τον κόσμο. Η απάντηση θα εξαρτηθεί από σένα. Σε μια τέτοια ξεχωριστή σχέση, θα πρέπει να ανταμείψεις τον ευεργέτη σου με τη ζωή σου; Εφόσον σε βοήθησε τόσο πολύ και είχε τόσο τεράστια επιρροή πάνω σου, θα πρέπει να του τον ανταμείψεις με τη ζωή σου; Δεν είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο. Εσύ είσαι ο αιώνιος κάτοχος της ζωής σου· τη ζωή σου σου την έδωσε ο Θεός, είναι δική σου και δεν μπορεί να τη διαχειρίζεται κανένας άλλος. Δεν υπάρχει λόγος να επιτρέπεις απερίσκεπτα σε κάποιον άλλο να διαχειρίζεται τη ζωή σου λόγω αυτού του πλαισίου κι αυτής της κατάστασης. Αν το κάνεις αυτό, τότε ο τρόπος με τον οποίο ενεργείς είναι τρομερά ανόητος και, φυσικά, παράλογος. Όσο στενοί φίλοι κι αν είστε ή όσο ισχυρός κι αν είναι ο δεσμός που έχετε, εσύ μπορείς μόνο να φέρνεις εις πέρας την ευθύνη σου ως άνθρωπος, και μεταξύ σας να αλληλεπιδράτε κανονικά και να βοηθάτε ο ένας τον άλλο εντός του πλαισίου της ανθρώπινης φύσης και λογικής. Αυτό το επίπεδο σχέσης είναι πιο λογικό και ισότιμο. Ο απώτερος λόγος που γίνατε φίλοι είναι ουσιαστικά το γεγονός ότι ο άνθρωπος αυτός κάποτε σε βοήθησε. Έτσι, λοιπόν, θεώρησες πως άξιζε να τον έχεις ως φίλο και πως πληρούσε το πρότυπο που απαιτείς από τους φίλους σου. Αυτός ήταν ο μόνος λόγος που ήσουν πρόθυμος να γίνεις φίλος του. Για σκέψου και την εξής κατάσταση: Κάποιος σε βοήθησε στο παρελθόν, ήταν με κάποιον τρόπο ευγενικός μαζί σου και επηρέασε τη ζωή σου ή κάποιο σημαντικό γεγονός· παρόλα αυτά, η ανθρώπινη φύση του και το μονοπάτι στο οποίο βαδίζει δεν συμβαδίζουν με το δικό σου μονοπάτι και μ’ αυτά που αναζητάς. Δεν μιλάτε την ίδια γλώσσα, δεν τον συμπαθείς και, σε κάποιον βαθμό, ίσως θα μπορούσες να πεις πως τα ενδιαφέροντά σου και τα πράγματα που αναζητάς είναι τελείως διαφορετικά από τα δικά του. Έχετε διαφορετικό μονοπάτι στη ζωή, κοσμοθεωρία και απόψεις για τη ζωή· είστε δύο τελείως διαφορετικοί άνθρωποι. Άρα, λοιπόν, πώς θα πρέπει να προσεγγίσεις και να ανταποκριθείς στη βοήθεια που σου προσέφερε στο παρελθόν; Μπορεί να προκύψει αυτή η ρεαλιστική κατάσταση; (Ναι.) Τι θα πρέπει να κάνεις, λοιπόν; Είναι εύκολο να αντιμετωπίσεις κι αυτήν την κατάσταση. Εφόσον οι δυο σας βαδίζετε σε διαφορετικά μονοπάτια, αφού του δώσεις την όποια υλική αποζημίωση αντέχει η τσέπη σου, διαπιστώνεις πως οι πεποιθήσεις σας αποκλίνουν κατά πολύ, δεν μπορείτε να βαδίσετε στο ίδιο μονοπάτι, δεν μπορείτε να είστε καν φίλοι ούτε να έχετε πια κάποια αλληλεπίδραση. Πώς θα πρέπει να προχωρήσεις, εφόσον δεν μπορείτε να έχετε πια αλληλεπίδραση; Μείνε μακριά του. Μπορεί να ήταν ευγενικός μαζί σου στο παρελθόν, αλλά πορεύεται στην κοινωνία εξαπατώντας τους άλλους και κάνοντας απατεωνιές, διαπράττει κάθε λογής καταχθόνιες πράξεις και, εκτός αυτού, δεν τον συμπαθείς· άρα, λοιπόν, είναι απόλυτα λογικό να κρατήσεις τις αποστάσεις σου απ’ αυτόν. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Αν ενεργήσω έτσι, δεν σημαίνει πως δεν έχω συνείδηση;» Δεν σημαίνει πως δεν έχεις συνείδηση. Αν πράγματι αντιμετωπίσει κάποια δυσκολία στη ζωή του, μπορείς και πάλι να τον βοηθήσεις· δεν γίνεται όμως να περιορίζεσαι απ’ αυτόν ή να κάνεις μαζί του κακές και ασυνείδητες πράξεις. Επίσης, δεν υπάρχει λόγος να δουλεύεις γι’ αυτόν σαν το σκυλί απλώς και μόνο επειδή σε βοήθησε ή σου έκανε κάποια μεγάλη χάρη στο παρελθόν· δεν είναι υποχρέωσή σου κι εκείνος δεν αξίζει μια τέτοια μεταχείριση. Είναι δικαίωμά σου να επιλέξεις να αλληλεπιδράς, να περνάς χρόνο και να γίνεσαι μάλιστα φίλος με άτομα τα οποία συμπαθείς και με τα οποία τα πηγαίνεις καλά —με άτομα τα οποία είναι σωστά. Μπορείς να εκπληρώσεις την ευθύνη και την υποχρέωσή σου απέναντι σ’ αυτό το άτομο· είναι δικαίωμά σου. Φυσικά, μπορείς επίσης να αρνηθείς να πιάσεις φιλίες και να έχεις πάρε δώσε με ανθρώπους που δεν συμπαθείς, και δεν χρειάζεται να εκπληρώσεις καμία υποχρέωση ή ευθύνη απέναντί τους· είναι κι αυτό δικαίωμά σου. Ούτε και θα είναι λάθος αν αποφασίσεις να εγκαταλείψεις το άτομο αυτό και αρνηθείς να αλληλεπιδράς μαζί του ή να εκπληρώσεις οποιαδήποτε ευθύνη ή υποχρέωση απέναντί του. Πρέπει να θέτεις ορισμένα όρια στον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεσαι, και να φέρεσαι σε διαφορετικούς ανθρώπους με διαφορετικό τρόπο. Δεν θα πρέπει να έχεις επαφές με κακούς ανθρώπους ούτε να ακολουθείς το κακό τους παράδειγμα· αυτή είναι η σοφή επιλογή. Μην επηρεάζεσαι από διάφορους παράγοντες όπως η ευγνωμοσύνη, τα αισθήματα και η κοινή γνώμη· με τον τρόπο αυτό παίρνεις θέση και έχεις αρχές, κι αυτό οφείλεις να κάνεις. Μπορείτε να αποδεχτείτε αυτές τις μεθόδους κι αυτούς τους ισχυρισμούς; (Ναι.) Αν και οι απόψεις, τα μονοπάτια άσκησης και οι αρχές για τα οποία μιλάω είναι πράγματα που επικρίνουν οι παραδοσιακές αντιλήψεις και η κουλτούρα, αυτές οι απόψεις και αρχές θα προστατέψουν σθεναρά τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια κάθε ανθρώπου που έχει ανθρώπινη φύση και συνείδηση. Θα δώσουν τη δυνατότητα στους ανθρώπους να μην περιορίζονται και να μη δεσμεύονται από τα λεγόμενα πρότυπα ηθικής διαγωγής της παραδοσιακής κουλτούρας, αλλά να απαλλαγούν από την εξαπάτηση και την παραπλάνηση αυτών των τάχα ευλαβών και ευλογοφανών πραγμάτων. Αυτές οι απόψεις και αρχές θα τους δώσουν, επίσης, τη δυνατότητα να κατανοήσουν την αλήθεια μέσα από τα λόγια του Θεού, να ζουν σύμφωνα με τα λόγια Του και την αλήθεια, να μην επηρεάζονται από ό,τι λέει η κοινή γνώμη για την ηθική και να απαλλαγούν από τους περιορισμούς και τα δεσμά του λεγόμενου κοσμικού τρόπου ζωής, έτσι ώστε να μπορούν να αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους και όλα τα πράγματα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και βάσει σωστών απόψεων, και να αποτινάξουν τελείως τα δεσμά και την παραπλάνηση των εγκόσμιων, της παράδοσης και της κοινωνικής ηθικής. Έτσι, λοιπόν, θα μπορούν να ζουν στο φως, να βιώνουν την κανονική ανθρώπινη φύση, να έχουν μια αξιοπρεπή ζωή και να κερδίσουν την επιδοκιμασία του Θεού.

Τι είδους αλλαγή μπορούν να επιφέρουν πραγματικά στους ανθρώπους τα ρητά σχετικά με την κοινωνική ηθική όπως «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη» και «Να αντλείς ευχαρίστηση από το να βοηθάς τους άλλους»; Μπορούν να αλλάξουν τη σατανική διάθεση του ανθρώπου που κυνηγά με κάθε τρόπο τη θέση και το κέρδος; Μπορούν να μεταμορφώσουν τη φιλοδοξία και τον πόθο του ανθρώπου; Μπορούν να βάλουν τέλος στις διαμάχες και τις αιματοχυσίες μεταξύ ανθρώπων; Μπορούν να τους δώσουν τη δυνατότητα να αρχίσουν να βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι στη ζωή και να ζήσουν μια ευτυχισμένη ζωή; (Όχι.) Τότε, ποια επίδραση έχουν πραγματικά αυτά τα κριτήρια για την κοινωνική ηθική; Μήπως, στην καλύτερη περίπτωση, ενθαρρύνουν απλώς κάποιους καλούς ανθρώπους να κάνουν καλές πράξεις και να συμβάλουν στην ασφάλεια και την προστασία της κοινωνίας; (Ναι.) Αυτό είναι το μόνο που κάνουν, και δεν επιλύουν ούτε ένα ζήτημα. Ακόμη κι αν, υπό την κατήχηση αυτών των λεγόμενων κριτηρίων ηθικής διαγωγής, οι άνθρωποι μπορούσαν τελικά να συμμορφωθούν μ’ αυτά και να τα βιώσουν, αυτό δεν σημαίνει πως θα μπορούσαν να απαλλαγούν από τις διεφθαρμένες τους διαθέσεις και να βιώσουν μια ανθρώπινη ομοιότητα. Έστω, για παράδειγμα, πως ένας άνθρωπος σου έκανε μια χάρη, οπότε κάνεις ό,τι περνά από το χέρι σου για να του την ανταποδώσεις· όταν εκείνος σου δίνει ένα σακί με ρύζι, εσύ του το ανταποδίδεις με μια μεγάλη συσκευασία αλεύρι, και όταν σου δίνει δύο κιλά χοιρινό, εσύ του το ανταποδίδεις με δύο κιλά βοδινό. Τι αποτέλεσμα θα έχει το να ξεπληρώνετε συνεχώς ο ένας τον άλλο; Όταν είστε μόνοι, και οι δύο θα υπολογίζετε ποιος βγήκε κερδισμένος και ποιος ζημιωμένος, πράγμα που θα οδηγήσει σε παρεξηγήσεις, τσακωμούς και δολοπλοκίες μεταξύ σας. Τι εννοώ μ’ αυτό; Εννοώ πως το ρητό που λέει «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη», το οποίο αποτελεί προϋπόθεση για να έχει κανείς ηθική διαγωγή, όχι μόνο περιορίζει και παραπλανά τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων, αλλά επιβαρύνει και τη ζωή τους με πολλές δυσκολίες, βάρη, ακόμη και οδύνη. Και αν σε μετατρέψει σε εχθρό κάποιου, τότε θα έχεις ακόμη περισσότερους μπελάδες και ανείπωτες ταλαιπωρίες! Οι σχέσεις τύπου πάρε δώσε δεν αποτελούν το μονοπάτι στο οποίο θα πρέπει να βαδίζουν οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι ζουν πάντα σύμφωνα με τέτοια αισθήματα και κοσμικό τρόπο ζωής, πράγμα που θα τους προξενήσει τελικά πολλούς περιττούς μπελάδες. Απλώς βασανίζουν τον εαυτό τους και τον υποβάλουν σε ανούσιο μαρτύριο. Έτσι εμφυτεύεται στον νου των ανθρώπων και τους παραπλανά η παραδοσιακή κουλτούρα και οι ισχυρισμοί σχετικά με την ηθική διαγωγή. Επειδή οι άνθρωποι δεν έχουν καμία απολύτως ικανότητα διάκρισης, πιστεύουν εσφαλμένα πως αυτές οι πτυχές της παραδοσιακής κουλτούρας είναι σωστές και τις εκλαμβάνουν ως τα κριτήρια και την πυξίδα τους· τηρούν αυστηρά τα ρητά αυτά και ζουν υπό την επιτήρηση της κοινής γνώμης. Σταδιακά και εν αγνοία τους, φτάνουν να κατηχούνται, να επηρεάζονται και να ελέγχονται απ’ αυτά τα πράγματα, και καταλήγουν να νιώθουν αβοήθητοι και απελπισμένοι, αλλά ταυτόχρονα είναι και ανίσχυροι να ξεφύγουν. Πολλοί άνθρωποι ταράζονται μάλιστα όταν ο Θεός μιλάει για να εκθέσει και να κρίνει αυτές τις πτυχές της παραδοσιακής κουλτούρας που έχουν μέσα τους. Όταν οι άνθρωποι καθαρθούν πλήρως από τα πράγματα αυτά στον νου, τις σκέψεις και τις αντιλήψεις τους, νιώθουν ξαφνικά πολύ άδειοι, λες και δεν έχουν τίποτα από το οποίο μπορούν να κρατηθούν. Τότε, θα ρωτήσουν: «Τι να κάνω στο μέλλον; Πώς να ζήσω; Χωρίς τα πράγματα αυτά, δεν έχω μονοπάτι και κατεύθυνση στη ζωή μου. Γιατί νιώθω τόσο κενός τώρα που έχει καθαρθεί ο νους μου από τα πράγματα αυτά; Γιατί νιώθω πως δεν έχω σκοπό; Αν οι άνθρωποι δεν ζουν σύμφωνα μ’ αυτά τα ρητά, θεωρούνται άνθρωποι; Έχουν ανθρώπινη φύση;» Αυτός ο τρόπος σκέψης είναι λανθασμένος. Στην πραγματικότητα, μόλις καθαρθείς απ’ αυτές τις πτυχές της παραδοσιακής κουλτούρας, η καρδιά σου εξαγνίζεται, εσύ δεν περιορίζεσαι ούτε δεσμεύεσαι πια από τα πράγματα αυτά, απελευθερώνεσαι, χειραφετείσαι και δεν ενοχλείσαι πια από όλα αυτά. Πώς θα μπορούσες να μη θέλεις να καθαρθείς απ’ αυτά; Αν μη τι άλλο, όταν εγκαταλείψεις αυτές τις πτυχές της παραδοσιακής κουλτούρας οι οποίες δεν αφορούν την αλήθεια, θα βιώνεις λιγότερη ταλαιπωρία και αγωνία και θα μπορείς να ξεφορτωθείς πολλούς ανούσιους περιορισμούς και ανησυχίες. Αν μπορείς να αποδεχτείς την αλήθεια και να ζεις σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, τότε θα αρχίσεις να βαδίζεις στο σωστό μονοπάτι στη ζωή και θα είσαι σε θέση να ζεις στο φως. Παρόλο που φαίνεται απόλυτα δικαιολογημένο να υποστηρίζεις τα πρότυπα ηθικής διαγωγής που διατυπώνει η παραδοσιακή κουλτούρα, βιώνεις μια ανθρώπινη ομοιότητα; Έχεις αρχίσει να βαδίζεις στο σωστό μονοπάτι στη ζωή; Αυτές οι πτυχές της παραδοσιακής κουλτούρας δεν μπορούν να αλλάξουν τίποτα. Δεν μπορούν να μεταμορφώσουν το διεφθαρμένο σκεπτικό των ανθρώπων, ούτε τις διεφθαρμένες τους διαθέσεις, πόσο μάλλον μπορούν να αλλάξουν τη διεφθαρμένη τους ουσία. Δεν έχουν καμία θετική επίδραση· αντίθετα, μέσα από τις διδαχές, την κατήχηση και την επιρροή τους, κάνουν την ανθρώπινη φύση στρεβλή και διεστραμμένη. Αν και οι άνθρωποι αναγνωρίζουν ξεκάθαρα πως το άτομο που τους έδειξε καλοσύνη δεν είναι καλός άνθρωπος, πηγαίνουν παρόλα αυτά κόντρα στις πεποιθήσεις τους και του την ανταποδίδουν, μόνο και μόνο επειδή τους έκανε μια χάρη στο παρελθόν. Τι είναι αυτό που οδηγεί τους ανθρώπους να πάνε ενάντια στις πεποιθήσεις τους για να ξεπληρώσουν τους άλλους; Το κάνουν επειδή έχει ριζώσει στην καρδιά τους η ιδέα της παραδοσιακής κουλτούρας που λέει να ανταποδίδεις με ευγνωμοσύνη την καλοσύνη που λαμβάνεις. Φοβούνται πως αν δεν πάνε κόντρα στις πεποιθήσεις τους και δεν ξεπληρώσουν εκείνους που τους βοήθησαν, τότε θα τους κατακρίνει η κοινή γνώμη και θα θεωρούνται αχάριστοι που δεν ανταπέδωσαν την καλοσύνη που έλαβαν, κακόβουλοι και αχρείοι χαρακτήρες, και άτομα χωρίς συνείδηση και ανθρώπινη φύση. Επειδή φοβούνται όλα αυτά τα πράγματα και ανησυχούν πως κανείς δεν θα τους βοηθήσει στο μέλλον, δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να ζουν υπό την κατήχηση και τα δεσμά αυτής της ιδέας της παραδοσιακής κουλτούρας που λέει να ανταποδίδεις με ευγνωμοσύνη την καλοσύνη που λαμβάνεις. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα όλοι οι άνθρωποι να ζουν μια διεστραμμένη και αγωνιώδη ζωή, κατά την οποία ενεργούν κόντρα στις δικές τους πεποιθήσεις και δεν μπορούν να εκφραστούν ελεύθερα για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Αξίζει τον κόπο κάτι τέτοιο; Αυτή η ιδέα που λέει να ανταποδίδεις με ευγνωμοσύνη την καλοσύνη δεν κάνει τους ανθρώπους να υποφέρουν;

Μόλις μιλήσαμε για το ρητό που λέει «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη». Σας συναναστράφηκα πάνω στο τι είναι ακριβώς η «καλοσύνη», πώς βλέπει ο Θεός τον ορισμό του ανθρώπου για την καλοσύνη, πώς θα πρέπει να αντιμετωπίζει ο άνθρωπος αυτήν την καλοσύνη, πώς θα πρέπει να φέρεται σε όσους του έδειξαν καλοσύνη ή του έσωσαν τη ζωή, ποια είναι πραγματικά η σωστή οπτική και το σωστό μονοπάτι και ποια η θέση που θα πρέπει να έχουν αυτά στη ζωή του. Επιπλέον, πώς θα πρέπει να φέρνουν οι άνθρωποι εις πέρας τις υποχρεώσεις τους, καθώς και πώς θα πρέπει να χειρίζονται και από ποια οπτική θα πρέπει να βλέπουν ορισμένες ειδικές περιπτώσεις. Αυτά είναι σχετικά περίπλοκα ζητήματα που δεν μπορούν να ξεκαθαριστούν με λίγα μόνο σύντομα σχόλια· παρόλα αυτά, έχω μοιραστεί μαζί σας τα κύρια σημεία, την ουσία των προβλημάτων σ’ αυτό το θέμα και ούτω καθεξής. Αν αντιμετωπίσετε ξανά ένα τέτοιο ζήτημα, δεν θεωρείτε πλέον ότι γνωρίζετε λίγο πολύ την άποψη που θα πρέπει να υιοθετήσετε και το μονοπάτι άσκησης που θα πρέπει να ακολουθήσετε; Κάποιοι άνθρωποι λένε το εξής: «Στη θεωρία, τα γνωρίζω· οι άνθρωποι όμως είναι φτιαγμένοι από σάρκα και οστά. Εφόσον ζούμε σ’ αυτόν τον κόσμο, σίγουρα θα επηρεαζόμαστε απ’ αυτά τα ηθικά κριτήρια και θα παρασυρόμαστε απ’ την κοινή γνώμη. Πολλοί άνθρωποι ζούνε κατ’ αυτόν τον τρόπο· εκτιμούν, δηλαδή, τις πράξεις καλοσύνης και ανταποδίδουν με ευγνωμοσύνη κάθε καλοσύνη που λαμβάνουν. Αν δεν ζω έτσι, είναι σίγουρο πως οι άλλοι θα με κατακρίνουν, θα με αποστραφούν και θα με εγκαταλείψουν. Φοβάμαι πως θα μ’ αποκηρύξουν, θα με πουν απάνθρωπο, θα ζω σαν παρίας, κι αυτό δεν τ’ αντέχω». Τι πρόβλημα υπάρχει εδώ; Γιατί περιορίζονται οι άνθρωποι από κάτι τέτοιο; Είναι εύκολο να επιλυθεί αυτό το πρόβλημα; Ναι, είναι, και θα σου πω και πώς. Αν θεωρείς πως, με το να μη ζεις σύμφωνα με την άποψη της παραδοσιακής κουλτούρας που λέει ότι η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη, θα ζεις σαν απόκληρος της κοινωνίας· αν θεωρείς πως δεν μοιάζεις πια με παραδοσιακό Κινέζο, πως αν απομακρυνθείς από την παραδοσιακή κουλτούρα, τότε δεν θα ζεις σαν άνθρωπος και δεν θα έχεις τα γνωρίσματα που σε κάνουν άνθρωπο· αν ανησυχείς πως δεν θα ενσωματωθείς στην κινεζική κοινωνία, πως θα σε σιχαίνονται οι Κινέζοι συμπατριώτες σου και θα σε θεωρούν σκάρτο, τότε επίλεξε να ακολουθήσεις τις κοινωνικές τάσεις. Κανείς δεν σε πιέζει και κανείς δεν θα σε καταδικάσει. Αν, όμως, θεωρείς πως το να ζεις όπως επιτάσσει η παραδοσιακή κουλτούρα και το να εκτιμάς συνεχώς τις πράξεις καλοσύνης δεν σε έχει ωφελήσει ιδιαίτερα όλα αυτά τα χρόνια και αυτός ο τρόπος ζωής σε κούρασε, και είσαι αποφασισμένος να εγκαταλείψεις αυτόν τον τρόπο ζωής και να προσπαθήσεις να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς σύμφωνα με λόγια Μου, τότε αυτό θα ήταν φυσικά ακόμη καλύτερο. Παρόλο που πλέον καταλαβαίνετε στη θεωρία τα πράγματα αυτά και αντιλαμβάνεστε καλά την κατάσταση, το πώς ακριβώς θα βλέπετε τους ανθρώπους και τα πράγματα, και το πώς θα ζείτε και θα συμπεριφέρεστε από εδώ και στο εξής είναι δική σας υπόθεση. Ο βαθμός στον οποίο μπορείς να αποδεχθείς όσα είπα και να τα κάνεις όλα πράξη, καθώς και το πόσο μακριά θα φτάσεις, είναι δική σου επιλογή και εξαρτώνται όλα από σένα. Δεν σε πιέζω. Σου δείχνω απλώς τον δρόμο. Ένα πράγμα, όμως, είναι σίγουρο: Είναι αλήθεια πως αν ζεις σύμφωνα με την παραδοσιακή κουλτούρα, η ζωή σου θα γίνεται όλο και πιο απάνθρωπη και αναξιοπρεπής, και θα διαπιστώσεις πως η συνείδησή σου θα απευαισθητοποιείται όλο και περισσότερο. Σταδιακά, η ζωή σου θα γίνει μίζερη κι εσύ δεν θα μοιάζεις ούτε με άνθρωπο ούτε με στοιχειό. Αν, όμως, ασκείσαι σύμφωνα με τα λόγια Μου και τις αρχές για τις οποίες έχω μιλήσει, τότε σου εγγυώμαι πως θα ζεις με ολοένα και μεγαλύτερη ανθρώπινη ομοιότητα, συνείδηση, λογική και αξιοπρέπεια· αυτό είναι βέβαιο. Όταν αργότερα αντιμετωπίσεις τέτοιες καταστάσεις, θα μπορείς να ζεις ελεύθερος και απελευθερωμένος και θα νιώθεις γαλήνη και χαρά. Οι σκιές και τα βάρη που υπάρχουν στην καρδιά σου θα μειωθούν κι εσύ θα αισθάνεσαι σιγουριά και θα μπορείς να σταθείς στο ύψος των περιστάσεων. Δεν θα σε ταλαιπωρεί, παραπλανά ή επηρεάζει πια ο κοσμικός τρόπος ζωής και θα ζεις με αξιοπρέπεια. Θα νιώθεις προσγειωμένος κάθε μέρα και θα αντιμετωπίζεις και θα χειρίζεσαι κάθε υπόθεση ανεξαιρέτως με τη μεγαλύτερη ακρίβεια, αποφεύγοντας πολλές παρακάμψεις και πολλή μάταιη ταλαιπωρία. Δεν θα κάνεις τίποτα μάταια, ούτε θα πληρώσεις κάποιο τίμημα μάταια. Δεν θα ζεις πια για τους άλλους, ούτε θα σε επηρεάζουν πια οι οπτικές και οι απόψεις τους. Δεν θα σε περιορίζουν πια οι απόψεις και η κατάκριση της κοινωνίας. Δεν είναι αξιοπρεπής αυτή η ζωή; Δεν είναι μια ελεύθερη και απελευθερωμένη ζωή; Τότε είναι που θα νιώσεις πως το μόνο σωστό μονοπάτι στη ζωή είναι το να ζεις σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και πως μόνο αν ζει κανείς κατ’ αυτόν τον τρόπο θα έχει την ομοιότητα ενός ανθρώπου και θα είναι ευτυχισμένος. Αν ζεις μες στην ομίχλη της παραδοσιακής κουλτούρας, δεν μπορείς να δεις ξεκάθαρα το μονοπάτι και πιστεύεις εσφαλμένα πως κατευθύνεσαι προς μια ιδεαλιστική ουτοπία που βρίσκεται στον κόσμο του ανθρώπου. Τελικά, όμως, καταλήγεις να σε παραπλανά, να σε γελοιοποιεί και να σε βασανίζει ο Σατανάς. Σήμερα, εφόσον έχεις ακούσει τη φωνή του Θεού, έχεις ανακαλύψει την αλήθεια κι έχεις δει το φως να έρχεται στον κόσμο του ανθρώπου, έχεις διαλύσει την ομίχλη και έχεις δει ξεκάθαρα το μονοπάτι και την κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσει η ζωή σου. Κινείσαι βιαστικά προς τα εμπρός και επιστρέφεις ενώπιον του Θεού. Δεν είναι αυτή η χάρη και η ευλογία του Θεού; Έχετε διαλύσει πλέον αυτήν την ομίχλη; Έχετε δει τον καθαρό ουρανό εκεί ψηλά; Ίσως να έχετε ήδη δει μια λάμψη και να προχωράτε προς το φως· αυτή είναι η μεγαλύτερη ευλογία. Αν μπορείτε να ακούσετε τη φωνή του Θεού, να αποδεχθείτε και να κατανοήσετε την αλήθεια, να διαλύσετε την ομίχλη, να εγκαταλείψετε όλα αυτά τα εσφαλμένα πράγματα της παραδοσιακής κουλτούρας και να απομακρύνετε κάθε εμπόδιο, τότε θα αρχίσετε να βαδίζετε στο μονοπάτι προς τη σωτηρία. Αυτά ήταν όλα όσα είχα να συναναστραφώ σχετικά με το ρητό της ηθικής διαγωγής που λέει «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη». Μπορείτε στη συνέχεια να συναναστραφείτε ο ένας τον άλλο περισσότερο πάνω σ’ αυτά τα λόγια, κι έτσι να τα κατανοήσετε πλήρως. Δεν είναι δυνατόν να αποκτήσει κανείς άμεση είσοδο σ’ αυτά τα ζητήματα μετά από μία μόνο συνάθροιση για συναναστροφή. Αν και έχω ολοκληρώσει τη συναναστροφή Μου πάνω σ’ αυτό το ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή, και παρόλο που το καταλαβαίνετε θεωρητικά και κατ’ αρχήν, δεν είναι εύκολο να αποβάλετε αυτές τις παλιές παραδοσιακές αντιλήψεις στην πραγματική ζωή. Μπορεί για κάποιο διάστημα να παραμείνετε προσκολλημένοι σ’ αυτές τις παλιές ιδέες και να σας βασανίζουν. Αν μη τι άλλο, θα χρειαστεί κάποιος χρόνος προτού μπορέσετε να εγκαταλείψετε ολοκληρωτικά αυτές τις πτυχές της παραδοσιακής κουλτούρας και να αποδεχθείτε πλήρως την αλήθεια των λόγων του Θεού. Πρέπει σταδιακά να βιώνετε, να ζείτε και να επιβεβαιώνετε την αλήθεια των λόγων του Θεού στην πραγματική ζωή και όταν αντιμετωπίζετε την κοινωνία και την ανθρωπότητα. Μέσα από τις εμπειρίες αυτές, θα καταφέρετε σταδιακά να γνωρίσετε τα λόγια του Θεού και να κατανοήσετε την αλήθεια. Με τον τρόπο αυτό, θα αρχίσεις να επωφελείσαι, να αντλείς πλεονεκτήματα και να αποκομίζεις ανταμοιβές, ενώ θα διορθώσεις, επίσης, τις εσφαλμένες απόψεις και ιδέες σου για κάθε λογής ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα. Αυτή είναι η διαδικασία και το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας.

Στη συνέχεια, θα σας συναναστραφώ πάνω στο ρητό «Να θυσιάζεις τα συμφέροντά σου για χάρη των άλλων». Το ρητό αυτό αναφέρεται σε μια αρετή της κινεζικής παραδοσιακής κουλτούρας την οποία οι άνθρωποι θεωρούν ευγενή και σπουδαία. Φυσικά, οι απόψεις αυτές είναι λίγο μεγαλοποιημένες και μη ρεαλιστικές· όπως και να ’χει, όμως, αναγνωρίζεται παγκοσμίως ως αρετή. Όποτε ακούει κανείς γι’ αυτήν την αρετή, φέρνει στον νου του σκηνές όπως τις εξής: ανθρώπους να σερβίρουν ο ένας στον άλλο φαγητό καθώς τρώνε όλοι μαζί, αφήνοντας τα καλύτερα κομμάτια για τους άλλους· ανθρώπους να δίνουν τη θέση τους σε άλλους όταν περιμένουν στην ουρά σε κάποιο παντοπωλείο· ανθρώπους να επιτρέπουν σε άλλους να αγοράσουν πρώτοι εισιτήρια στον σιδηροδρομικό σταθμό ή στο αεροδρόμιο· ανθρώπους να δίνουν προτεραιότητα σε άλλους ενώ περπατούν ή οδηγούν και να τους αφήνουν να περάσουν πρώτοι… Όλα αυτά αποτελούν τόσο «όμορφα» παραδείγματα της έκφρασης «ένας για όλους και όλοι για έναν». Κάθε μία από τις σκηνές αυτές δείχνει πόση ζεστασιά, αρμονία, ευτυχία και γαλήνη υπάρχουν στην κοινωνία και τον κόσμο. Το επίπεδο ευτυχίας είναι τόσο υψηλό, που ξεπερνάει κάθε όριο. Αν κάποιος τούς ρωτήσει: «Γιατί είσαι τόσο ευτυχισμένος;» εκείνοι απαντούν: «Η κινεζική παραδοσιακή κουλτούρα υποστηρίζει να θυσιάζει κανείς το συμφέρον του για χάρη των άλλων. Όλοι μας κάνουμε πράξη αυτήν την ιδέα χωρίς καμία δυσκολία. Νιώθουμε απίστευτα ευλογημένοι». Έχουν περάσει από το μυαλό σας σκηνές σαν κι αυτές; (Ναι.) Πού υπάρχουν τέτοιες σκηνές; Σε πίνακες της γιορτής της άνοιξης που κοσμούσαν τους τοίχους κατά τη διάρκεια της Κινεζικής Πρωτοχρονιάς πριν από τη δεκαετία του ’90. Υπάρχουν στον νου των ανθρώπων, ακόμη και σε λεγόμενες οφθαλμαπάτες ή σε κάστρα στον ουρανό. Με λίγα λόγια, σκηνές σαν κι αυτές δεν υπάρχουν στην πραγματική ζωή. Το ρητό που λέει «Να θυσιάζεις τα συμφέροντά σου για χάρη των άλλων» είναι κι αυτό, φυσικά, μια απαίτηση που θέτουν οι ηθικολόγοι αναφορικά με τα ηθικά κριτήρια. Είναι ένα ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή του ανθρώπου το οποίο απαιτεί οι άνθρωποι να σκέφτονται πρώτα τους άλλους προτού ενεργήσουν. Οφείλουν πρώτα να σκέφτονται τα συμφέροντα των άλλων και όχι τα δικά τους. Οφείλουν να σκέφτονται τους άλλους και να μάθουν να αυτοθυσιάζονται· με άλλα λόγια, πρέπει να εγκαταλείψουν τα συμφέροντα, τις απαιτήσεις, τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες τους, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να εγκαταλείψουν οτιδήποτε δικό τους και να σκεφτούν πρώτα τους άλλους. Ανεξάρτητα από το αν η απαίτηση αυτή είναι εφικτή για τον άνθρωπο, το πρώτο που πρέπει να ρωτήσουμε είναι το εξής: Τι είδους άνθρωποι πρότειναν την άποψη αυτή; Κατανοούν την ανθρώπινη φύση; Κατανοούν τα ένστικτα και την ανθρώπινη φύση-ουσία του πλάσματος που λέγεται «άνθρωπος»; Δεν κατανοούν το παραμικρό. Οι άνθρωποι που διατύπωσαν το ρητό αυτό πρέπει να ήταν εξαιρετικά ανόητοι: έθεσαν στον άνθρωπο —ένα ιδιοτελές πλάσμα το οποίο όχι μόνο έχει σκέψεις και ελεύθερη βούληση, αλλά είναι και γεμάτο με φιλοδοξίες και επιθυμίες— τη μη ρεαλιστική απαίτηση να θυσιάζει τα συμφέροντά του για χάρη των άλλων. Ανεξάρτητα από το αν οι άνθρωποι είναι ικανοί να ανταποκριθούν σ’ αυτήν την απαίτηση, αν λάβουμε υπόψη την ουσία και τα ένστικτα που έχουν οι άνθρωποι ως πλάσματα, τότε οι ηθικολόγοι που προώθησαν την απαίτηση αυτήν ήταν πραγματικά απάνθρωποι. Γιατί λέω πως ήταν απάνθρωποι; Όταν, για παράδειγμα, κάποιος πεινάει, λειτουργεί με το ένστικτο της πείνας του και δεν σκέφτεται μήπως πεινάει κάποιος άλλος. Θα πει: «Πεινάω, θέλω να φάω κάτι». Σκέφτεται πρώτα τον εαυτό του. Αυτό είναι φυσιολογικό, φυσικό και σωστό. Δεν υπάρχει άνθρωπος ο οποίος, ενώ πεινάει ο ίδιος, θα πάει κόντρα στα αληθινά του αισθήματα και θα ρωτήσει: «Τι θέλεις να φας;» Είναι φυσιολογικό να ρωτά κανείς τον άλλο τι θέλει να φάει ενώ πεινάει και ο ίδιος; (Όχι.) Τη νύχτα, όταν κάποιος είναι κουρασμένος κι εξαντλημένος, θα πει: «Είμαι κουρασμένος. Θέλω να πάω για ύπνο». Κανείς δεν θα πει: «Είμαι κουρασμένος, οπότε μπορείς να πας εσύ στο κρεβάτι και να κοιμηθείς για μένα; Όταν σε πάρει ο ύπνος, θα νιώσω λιγότερο κουρασμένος». Δεν θα ήταν αφύσικο αν εκφραζόταν έτσι; (Ναι.) Όλα όσα είναι ικανοί να σκέφτονται και να κάνουν ενστικτωδώς οι άνθρωποι είναι προς δικό τους όφελος. Αν μπορούν να φροντίσουν τον εαυτό τους, τότε τα πηγαίνουν ήδη πολύ καλά· είναι ανθρώπινο ένστικτο. Αν μπορείς να ζεις ανεξάρτητος, κι έχεις φτάσει στο σημείο να ζεις και να χειρίζεσαι μόνος σου τα πράγματα, να φροντίζεις τον εαυτό σου, να ξέρεις πως πρέπει να πας στον γιατρό όταν είσαι άρρωστος, να καταλαβαίνεις πώς να αναρρώσεις από κάποια ασθένεια και να γνωρίζεις πώς να επιλύσεις όλα τα ζητήματα και τις δυσκολίες που προκύπτουν στη ζωή, τότε τα πηγαίνεις ήδη πολύ καλά. Το να θυσιάζεις, όμως, τα συμφέροντά σου για χάρη των άλλων απαιτεί να εγκαταλείπεις αυτές τις ανάγκες σου για χάρη των συμφερόντων των άλλων και να μην κάνεις τίποτα για τον εαυτό σου· αντίθετα, πρέπει να σκέφτεσαι πρώτα τα συμφέροντα των άλλων και να κάνεις τα πάντα για χάρη των άλλων. Δεν είναι απάνθρωπο κάτι τέτοιο; Όπως το βλέπω Εγώ, αυτό στερεί κατάφωρα το δικαίωμα των ανθρώπων στη ζωή. Οι βασικές ανάγκες της ζωής είναι κάτι που θα πρέπει να χειρίζεσαι μόνος σου, άρα γιατί να πρέπει οι άλλοι να θυσιάζουν τα συμφέροντά τους για να κάνουν τα πράγματα αυτά και να τα χειριστούν για σένα; Τι είδους άνθρωπος θα ήσουν σ’ αυτήν την περίπτωση; Μήπως είσαι άτομο με νοητικές δυσκολίες, ανάπηρος ή κάποιο κατοικίδιο; Όλα αυτά είναι πράγματα τα οποία οι άνθρωποι θα πρέπει να κάνουν ενστικτωδώς· γιατί να πρέπει οι άλλοι να εγκαταλείψουν τα πράγματα που οφείλουν να κάνουν και να θυσιάσουν την ενέργειά τους για να κάνουν αυτά τα πράγματα για σένα; Είναι σωστό αυτό; Αυτή η απαίτηση που λέει να θυσιάζει κανείς τα συμφέροντά του για χάρη των άλλων δεν είναι απλώς μεγάλα λόγια; (Ναι.) Πώς ακούγεται αυτή η κουβέντα και από πού προέρχεται; Δεν προκύπτει από τους λεγόμενους ηθικολόγους που δεν κατανοούν καθόλου τα ένστικτα, τις ανάγκες και την ουσία του ανθρώπου, αλλά έχουν τον ζήλο να καυχηθούν για την ηθική τους ανωτερότητα; (Ναι.) Δεν είναι απάνθρωπο αυτό; (Ναι.) Αν όλοι θυσίαζαν τα συμφέροντά τους για χάρη των άλλων, τότε πώς θα χειρίζονταν τις δικές τους υποθέσεις; Όντως θεωρείς όλους τους υπόλοιπους ανάπηρους, ανίκανους να διαχειριστούν τη ζωή τους, ανόητους, άτομα με νοητικές δυσκολίες ή ηλίθιους; Αν όχι, τότε γιατί πρέπει να θυσιάσεις τα συμφέροντά σου για χάρη των άλλων και έχεις την απαίτηση να εγκαταλείψουν και οι άλλοι τα συμφέροντά τους για σένα; Μέχρι και κάποιοι ανάπηροι δεν θέλουν βοήθεια από τους άλλους, αλλά να βγάζουν μόνοι τα προς το ζην τους και να διαχειρίζονται οι ίδιοι τη ζωή τους· δεν έχουν ανάγκη να πληρώνουν οι άλλοι επιπλέον τίμημα γι’ αυτούς ούτε να τους δίνουν πρόσθετη βοήθεια. Θέλουν οι άλλοι να τους φέρονται σωστά· έτσι διατηρούν την αξιοπρέπειά τους. Χρειάζονται τον σεβασμό των άλλων, όχι τη συμπόνια και τον οίκτο τους. Αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο για εκείνους που έχουν τη δυνατότητα να φροντίσουν τον εαυτό τους, έτσι δεν είναι; Άρα, λοιπόν, η απαίτηση να θυσιάζεις τα συμφέροντά σου για χάρη των άλλων δεν ευσταθεί κατά την άποψή Μου. Παραβιάζει τα ένστικτα του ανθρώπου και τη συνείδησή του και, αν μη τι άλλο, είναι απάνθρωπη. Ακόμη κι αν ο στόχος είναι η τήρηση των κοινωνικών κανόνων, της δημόσιας τάξης και των κανονικών διαπροσωπικών σχέσεων, είναι ανούσια αυτή η παράλογη κι απάνθρωπη απαίτηση να πηγαίνουν όλοι ενάντια στη θέλησή τους και να ζουν για τους άλλους. Δεν θα ήταν κάπως στρεβλό κι αφύσικο να ζουν οι άνθρωποι για τους άλλους και όχι για τον εαυτό τους;

Σε ποιες περιπτώσεις εφαρμόζεται η απαίτηση να θυσιάζει κανείς τα συμφέροντά του για χάρη των άλλων; Μια τέτοια περίπτωση είναι όταν οι γονείς κάνουν πράγματα για χάρη των παιδιών τους. Αυτό πιθανόν να γίνεται για περιορισμένο μόνο χρονικό διάστημα. Οι γονείς θα πρέπει να κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν για να φροντίσουν τα παιδιά τους μέχρι την ενηλικίωση. Θυσιάζουν τα νιάτα τους, δαπανούν την ενέργειά τους, αφήνουν κατά μέρος τις απολαύσεις της σάρκας και θυσιάζουν μάλιστα την καριέρα και τα χόμπι τους, ώστε να μεγαλώσουν τα παιδιά τους μέχρι να γίνουν ενήλικες και να διασφαλίσουν πως θα ζήσουν μια υγιή, ευτυχισμένη και χαρούμενη ζωή. Όλα αυτά τα κάνουν για τα παιδιά τους. Είναι μια ευθύνη. Γιατί πρέπει να εκπληρώσουν οι γονείς αυτήν την ευθύνη; Επειδή κάθε γονιός έχει την υποχρέωση να μεγαλώσει τα παιδιά του. Είναι μια ευθύνη που δεν μπορούν να αποφύγουν. Ωστόσο, οι άνθρωποι δεν έχουν αυτήν την υποχρέωση απέναντι στην κοινωνία και την ανθρωπότητα. Αν φροντίζεις τον εαυτό σου, δεν δημιουργείς προβλήματα και δεν προκαλείς μπελάδες σε άλλους ανθρώπους, τότε ήδη τα πηγαίνεις πολύ καλά. Υπάρχει και η περίπτωση των ανθρώπων με σωματικές αναπηρίες· τα άτομα αυτά δεν μπορούν να φροντίσουν τον εαυτό τους, κι έτσι πρέπει οι γονείς, τα αδέρφια τους ή ακόμη και κάποιοι οργανισμοί κοινωνικής πρόνοιας να τους βοηθούν να ζήσουν και να επιβιώσουν. Άλλη μια ειδική περίπτωση αποτελούν οι άνθρωποι ή οι περιοχές που πλήττονται από κάποια φυσική καταστροφή και δεν μπορούν να επιβιώσουν χωρίς παροχή έκτακτης βοήθειας. Σ’ αυτήν την περίπτωση χρειάζονται τη βοήθεια των άλλων. Υπάρχουν άλλες περιπτώσεις πέρα απ’ αυτές, στις οποίες οι άνθρωποι θα πρέπει να θυσιάσουν τα συμφέροντά τους ώστε να βοηθήσουν τους άλλους; Ίσως όχι. Στην πραγματική ζωή, η κοινωνία είναι έντονα ανταγωνιστική· αν κάποιος δεν καταβάλλει κάθε ίχνος της ψυχικής του ενέργειας στο να κάνει καλά τη δουλειά του, τότε είναι δύσκολο να τα βγάλει πέρα και να επιβιώσει. Οι άνθρωποι είναι ανίκανοι να θυσιάσουν τα συμφέροντά τους για χάρη των άλλων· τα πηγαίνουν ήδη αρκετά καλά αν μπορούν να διασφαλίσουν την επιβίωσή τους χωρίς να καταπατήσουν τα συμφέροντα των άλλων. Στην πραγματικότητα, η αληθινή όψη των ανθρώπων αντανακλάται με ακόμη μεγαλύτερη ακρίβεια στις διαμάχες και στις βεντέτες που διαπράττουν μέσα στο κοινωνικό πλαίσιο και τις συνθήκες της πραγματικής ζωής. Σε αθλητικά γεγονότα, βλέπεις πως όταν οι αθλητές δαπανούν κάθε ίχνος της ενέργειάς τους για να δείξουν ποιοι είναι και βγαίνουν τελικά νικητές, κανείς τους δεν γυρίζει να πει: «Δεν θέλω τον τίτλο του πρωταθλητή. Νομίζω πως τον αξίζεις εσύ». Αυτό δεν το έχει κάνει ποτέ κανείς. Είναι ανθρώπινο ένστικτο να συναγωνίζεσαι για να βγεις πρώτος, να είσαι ο καλύτερος και να είσαι στην κορυφή. Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι είναι πολύ απλά ανίκανοι να θυσιάσουν τα συμφέροντά τους για χάρη των άλλων. Ο άνθρωπος δεν έχει ενστικτωδώς την ανάγκη ή τη θέληση να θυσιάζει τα συμφέροντά του για χάρη των άλλων. Δεδομένης της ουσίας και φύσης του, μπορεί να ενεργεί μόνο προς δικό του όφελος, και αυτό θα κάνει. Αν, καθώς ένας άνθρωπος ενεργεί για τα δικά του συμφέροντα, μπορεί συγχρόνως να πάρει το σωστό μονοπάτι, τότε αυτό είναι κάτι καλό και ο άνθρωπος αυτός μπορεί να θεωρείται καλό δημιούργημα μεταξύ των ανθρώπων. Αν, καθώς ενεργείς για το δικό σου συμφέρον, είσαι σε θέση να πάρεις το σωστό μονοπάτι, να επιδιώξεις την αλήθεια και τα θετικά πράγματα, και να ασκείς θετική επιρροή στους ανθρώπους γύρω σου, τότε ήδη τα πηγαίνεις πολύ καλά. Η προώθηση και υποστήριξη της ιδέας που λέει να θυσιάζει κανείς τα συμφέροντά του για χάρη των άλλων δεν είναι τίποτα παραπάνω από μεγάλα λόγια. Δεν συμβαδίζει με τις ανάγκες του ανθρώπου, πόσο μάλλον με την κατάσταση της ανθρωπότητας σήμερα. Παρόλο που η απαίτηση να θυσιάζει κανείς τα συμφέροντά του για χάρη των άλλων δεν συμβαδίζει με την πραγματικότητα και είναι απάνθρωπη, εξακολουθεί να κατέχει μια συγκεκριμένη θέση βαθιά μέσα στην καρδιά των ανθρώπων και, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, εξακολουθεί να επηρεάζει και να ελέγχει τις σκέψεις τους. Όταν οι άνθρωποι κάνουν πράγματα μόνο για τον εαυτό τους και δεν κάνουν τίποτα για τους άλλους, δεν τους βοηθούν, δεν δείχνουν ενδιαφέρον για εκείνους ούτε τους σκέφτονται, τότε νιώθουν συχνά κατάκριση μέσα τους. Νιώθουν μια αόρατη πίεση· μερικές φορές, μάλιστα, νιώθουν και την επικριτική ματιά των άλλων πάνω τους. Όλα αυτά τα συναισθήματα προκύπτουν λόγω της επιρροής της παραδοσιακής ηθικής ιδεολογίας που βρίσκεται ριζωμένη βαθιά μέσα στην καρδιά τους. Έχετε επηρεαστεί κι εσείς λίγο πολύ από την παραδοσιακή κουλτούρα που απαιτεί να θυσιάζετε τα συμφέροντά σας για χάρη των άλλων; (Ναι.) Είναι πολλοί εκείνοι που εξακολουθούν να επιδοκιμάζουν τις απαιτήσεις που έχει η παραδοσιακή κουλτούρα· αν κάποιος μπορεί να συμμορφώνεται με τις απαιτήσεις αυτές, τότε οι άνθρωποι έχουν καλή γνώμη γι’ αυτόν και, ανεξάρτητα από το πόσες απ’ αυτές τις απαιτήσεις εκπληρώνει, κανείς δεν τον κατακρίνει ούτε του πάει κόντρα. Αν ένας άνθρωπος έβλεπε κάποιον να σωριάζεται στον δρόμο, αλλά δεν πήγαινε να τον βοηθήσει, τότε όλοι θα ήταν δυσαρεστημένοι μαζί του και θα έλεγαν πως είναι πολύ απάνθρωπος. Αυτό δείχνει πως τα πρότυπα που απαιτεί η παραδοσιακή κουλτούρα και τα οποία εφαρμόζονται στους ανθρώπους κατέχουν μια συγκεκριμένη θέση μέσα στην καρδιά των ανθρώπων. Είναι, επομένως, ακριβές να αξιολογείται ένας άνθρωπος με βάση αυτά τα πράγματα της παραδοσιακής κουλτούρας; Όσοι δεν κατανοούν την αλήθεια δεν θα μπορέσουν ποτέ να καταλάβουν πλήρως το ζήτημα αυτό. Θα μπορούσαμε να πούμε πως η παραδοσιακή κουλτούρα είναι μέρος της ανθρώπινης ζωής εδώ και χιλιετίες· ποιο αποτέλεσμα έχει πετύχει, όμως, πραγματικά; Έχει αλλάξει την πνευματική στάση της ανθρωπότητας; Έχει φέρει πολιτισμό και πρόοδο στην κοινωνία; Έχει επιλύσει ζητήματα δημόσιας ασφάλειας στην κοινωνία; Έχει καταφέρει να εκπαιδεύσει επιτυχώς την ανθρωπότητα; Δεν έχει λύσει τίποτε από αυτά. Η παραδοσιακή κουλτούρα δεν έχει υπάρξει καθόλου αποτελεσματική, οπότε μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα πως τα πρότυπα που απαιτεί και τα οποία εφαρμόζονται στον άνθρωπο δεν μπορούν να θεωρούνται κριτήρια· είναι απλώς περιορισμοί που έχουν σκοπό να δέσουν χειροπόδαρα τον άνθρωπο, να περιορίσουν τις σκέψεις του και να ρυθμίσουν τη συμπεριφορά του. Φροντίζουν ο άνθρωπος, όπου κι αν πάει, να έχει καλούς τρόπους, να ακολουθεί τους κανόνες, να έχει την ομοιότητα της ανθρώπινης φύσης, να σέβεται τους ηλικιωμένους και να φροντίζει τους νέους, και να ξέρει πώς να σέβεται την ιεραρχία. Φροντίζουν ο άνθρωπος να μην αναστατώνει τους άλλους με το να φαίνεται αφελής και αγενής. Στην καλύτερη περίπτωση, το μόνο που καταφέρνουν όλα αυτά τα πρότυπα είναι να κάνουν τους ανθρώπους να φαίνονται λίγο πιο ευπαρουσίαστοι και εκλεπτυσμένοι· στην πραγματικότητα, αυτό δεν έχει καμία σχέση με την ουσία των ανθρώπων και χρησιμεύει μόνο στο να αποκτήσουν τη στιγμιαία έγκριση των άλλων και να ικανοποιήσουν τη ματαιοδοξία τους. Νιώθεις πανευτυχής όταν οι άλλοι σού λένε πόσο καλός άνθρωπος είσαι επειδή κάνεις κάποια θελήματα γι’ αυτούς. Νιώθεις εξίσου πανευτυχής όταν σου λένε τι καλό παιδί που είσαι και σε αποκαλούν το μέλλον του έθνους επειδή παραχώρησες τη θέση σου στο λεωφορείο σε κάποιον νέο ή ηλικιωμένο, δείχνοντας πως τους φροντίζεις. Χαίρεσαι επίσης όταν, ενώ βρίσκεσαι στην ουρά για να αγοράσεις εισιτήριο, αφήνεις κάποιον άλλο να περάσει μπροστά σου και να αγοράσει εκείνος πρώτα το δικό του, με αποτέλεσμα οι άλλοι να σε επαινέσουν που σκέφτεσαι τόσο πολύ τους συνανθρώπους σου. Αφού ακολουθήσεις λίγους κανόνες και κάνεις λίγες πράξεις που δείχνουν πως έχεις καλή συμπεριφορά, νιώθεις πως έχεις ευγενή χαρακτήρα. Δεν είναι ανόητο να πιστεύεις πως έχεις μεγαλύτερο κύρος από τους άλλους μόλις κάνεις λίγες μεμονωμένες καλές πράξεις; Αυτή η ανοησία μπορεί να σε κάνει να χάσεις τον δρόμο σου και τη λογική σου. Δεν αξίζει να αφιερώσουμε πολύ χρόνο στη συναναστροφή πάνω στο ρητό της ηθικής διαγωγής που λέει να θυσιάζεις τα συμφέροντά σου για χάρη των άλλων. Είναι σχετικά εύκολο να διακρίνεις τα προβλήματα που σχετίζονται μ’ αυτό, επειδή στρεβλώνει και παραμορφώνει την ανθρώπινη φύση, τον χαρακτήρα και την αξιοπρέπεια των ανθρώπων σε πολύ μεγάλο βαθμό. Τους κάνει να γίνονται πιο ανειλικρινείς, μη πρακτικοί κι αυτάρεσκοι. Επιπλέον, χάνουν την ικανότητά τους να γνωρίζουν πώς θα πρέπει να ζουν, πώς να διακρίνουν τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα στην πραγματική ζωή και πώς να αντιμετωπίζουν τα διάφορα προβλήματα που συναντούν στην πραγματική ζωή. Οι άνθρωποι είναι ικανοί να προσφέρουν απλώς λίγη βοήθεια στους άλλους και να τους απαλλάσσουν από τις ανησυχίες και τα προβλήματά τους, αλλά χάνουν τον προσανατολισμό τους στο μονοπάτι που οφείλουν να ακολουθούν στη ζωή, χειραγωγούνται από τον Σατανά και γίνονται αντικείμενο του χλευασμού του· δεν αποτελεί αυτό ένδειξη ταπείνωσης; Σε κάθε περίπτωση, αυτό το λεγόμενο ηθικό πρότυπο που λέει να θυσιάζει κανείς τα συμφέροντά του για χάρη των άλλων είναι ένα ανειλικρινές και διεστραμμένο ρητό. Φυσικά, αναφορικά μ’ αυτό, ο Θεός απαιτεί απλώς οι άνθρωποι να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις, τις ευθύνες και τα καθήκοντα τα οποία τους έχουν ανατεθεί, να μην προξενούν βλάβη, κακό ή ζημιά στους ανθρώπους και να ενεργούν με τρόπο που μπορεί να ωφελήσει τους άλλους και να τους προσφέρει κέρδος· κάτι τέτοιο είναι αρκετό. Ο Θεός δεν απαιτεί οι άνθρωποι να αναλαμβάνουν επιπλέον ευθύνες ή υποχρεώσεις. Αν μπορείς να εκπληρώσεις όλο το έργο, όλα τα καθήκοντα και όλες τις υποχρεώσεις και ευθύνες σου, τότε ήδη τα πηγαίνεις καλά· δεν είναι απλό αυτό; (Ναι.) Είναι εύκολο να το καταφέρεις. Εφόσον είναι τόσο απλό και το κατανοούν όλοι, δεν υπάρχει λόγος να συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτό πιο λεπτομερώς.

Στη συνέχεια θα συζητήσουμε για τη δήλωση σχετικά με την ηθική διαγωγή που λέει: «Η γυναίκα πρέπει να είναι ενάρετη, καλοσυνάτη, ευγενική και ηθική». Η δήλωση αυτή διαφέρει από τα υπόλοιπα απαιτούμενα πρότυπα ηθικής διαγωγής, επειδή απευθύνεται συγκεκριμένα στις γυναίκες. Το ρητό που έχουν προτείνει οι λεγόμενοι ηθικολόγοι και το οποίο λέει «Η γυναίκα πρέπει να είναι ενάρετη, καλοσυνάτη, ευγενική και ηθική» είναι μια απάνθρωπη και μη πρακτική απαίτηση προς τις γυναίκες. Γιατί το λέω αυτό; Σύμφωνα με αυτό το πρότυπο, κάθε γυναίκα, είτε είναι κόρη είτε σύζυγος, πρέπει να είναι ενάρετη, καλοσυνάτη, ευγενική και ηθική. Για να θεωρείται καλή και αξιοσέβαστη γυναίκα, πρέπει να κάνει πράξη αυτήν την ηθική διαγωγή και να διαθέτει αυτόν τον ηθικό χαρακτήρα. Αυτό υποδηλώνει στους άντρες πως οι γυναίκες πρέπει να είναι ενάρετες, καλοσυνάτες, ευγενικές και ηθικές, ενώ εκείνοι όχι. Οι άντρες δεν χρειάζεται να είναι ενάρετοι ή καλοσυνάτοι, πόσο μάλλον ευγενικοί ή ηθικοί. Τι πρέπει να κάνουν οι άντρες; Αν οι γυναίκες τους δεν καταφέρουν να είναι ενάρετες, καλοσυνάτες, ευγενικές και ηθικές, τότε μπορούν να τις χωρίσουν ή να τις εγκαταλείψουν. Και τι θα πρέπει να κάνει ένας άντρας αν δεν αντέχει να εγκαταλείψει τη γυναίκα του; Να τη μετατρέψει σε μια ενάρετη, καλοσυνάτη, ευγενική και ηθική γυναίκα· αυτή είναι η ευθύνη και υποχρέωσή του. Η κοινωνική ευθύνη των αντρών είναι να επιβλέπουν, να καθοδηγούν και να επιτηρούν αυστηρά τις γυναίκες. Πρέπει να ενσαρκώνουν απόλυτα τον ρόλο τους ως ανώτεροι, να καταπιέζουν τις ενάρετες, καλοσυνάτες, ευγενικές και ηθικές γυναίκες, να λειτουργούν ως αφέντες τους και ως η κολόνα του σπιτιού, και να φροντίζουν οι γυναίκες να κάνουν όσα οφείλουν και να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους. Οι άντρες, από την άλλη, δεν χρειάζεται να κάνουν πράξη αυτήν την ηθική διαγωγή —αποτελούν εξαίρεση στον κανόνα. Κι εφόσον αποτελούν εξαίρεση, αυτός ο ισχυρισμός σχετικά με την ηθική διαγωγή είναι μονάχα ένα πρότυπο σύμφωνα με το οποίο οι άντρες κρίνουν τις γυναίκες. Με άλλα λόγια, όταν ένας άντρας θέλει να παντρευτεί μια γυναίκα με καλή ηθική διαγωγή, πώς θα πρέπει να την κρίνει; Μπορεί απλώς να προσδιορίσει αν είναι ενάρετη, καλοσυνάτη, ευγενική και ηθική. Αν διαθέτει όλα αυτά τα γνωρίσματα, τότε μπορεί να την παντρευτεί. Διαφορετικά, δεν θα πρέπει να το κάνει. Αν παντρευόταν μια τέτοια γυναίκα, οι άλλοι θα την περιφρονούσαν και θα έλεγαν, μάλιστα, πως δεν ήταν καλός άνθρωπος. Άρα, λοιπόν, ποιες συγκεκριμένες απαιτήσεις λένε οι ηθικολόγοι πως πρέπει να εκπληρώνουν οι γυναίκες έτσι ώστε να θεωρούνται ενάρετες, καλοσυνάτες, ευγενικές και ηθικές; Έχουν κάποια συγκεκριμένη σημασία αυτά τα επίθετα; Κάθε μία από τις τέσσερις αυτές λέξεις έχει τεράστια σημασία και κανείς δεν μπορεί να ανταποκριθεί εύκολα σ’ αυτά τα γνωρίσματα. Παρόλο που κανένας άνθρωπος ή διανοούμενος δεν μπορεί να ανταποκριθεί σ’ αυτά τα γνωρίσματα, πρέπει να ανταποκρίνονται σ’ αυτά οι συνηθισμένες γυναίκες, πράγμα εξαιρετικά άδικο απέναντί τους. Ποιες είναι, λοιπόν, οι βασικές συμπεριφορές και οι συγκεκριμένες μορφές ηθικής διαγωγής που πρέπει να εκδηλώνουν οι γυναίκες έτσι ώστε να θεωρούνται ενάρετες, καλοσυνάτες, ευγενικές και ηθικές; Καταρχάς, οι γυναίκες δεν πρέπει να βγαίνουν ποτέ από τα εσώτερα δωμάτια της κατοικίας τους, ενώ πρέπει να δένουν τα πόδια τους περιορίζοντάς τα σε μήκος δέκα περίπου εκατοστών, δηλαδή μικρότερο από την παλάμη ενός παιδιού. Αυτό τις περιορίζει και διασφαλίζει πως δεν μπορούν να πάνε όπου θέλουν. Προτού παντρευτούν, οι γυναίκες απαγορεύεται να βγαίνουν από τα εσώτερα δωμάτια της κατοικίας τους, πρέπει να περιορίζονται στις απομονωμένες κάμαρές τους και να μη δείχνουν το πρόσωπό τους δημοσίως. Αν μπορούν να συμμορφωθούν μ’ αυτούς τους κανόνες, τότε διαθέτουν τον ηθικό χαρακτήρα μιας ενάρετης, καλοσυνάτης, ευγενικής και ηθικής ανύπαντρης γυναίκας. Αφού παντρευτεί μια γυναίκα, πρέπει να είναι υπάκουη στα πεθερικά της και να φέρεται ευγενικά στους υπόλοιπους συγγενείς του συζύγου της. Όπως κι αν της συμπεριφέρεται η οικογένεια του συζύγου της, ακόμη κι αν την κακομεταχειρίζεται, εκείνη πρέπει να ανέχεται την ταλαιπωρία και την επίκριση σαν πιστό υποζύγιο. Όχι μόνο πρέπει να υπηρετεί όλα τα μέλη της οικογένειας —νέους και ηλικιωμένους— αλλά πρέπει να φέρει και στον κόσμο παιδιά ώστε να συνεχιστεί η γραμμή των προγόνων· και όλα αυτά, βεβαίως, χωρίς να εκφράσει το παραμικρό παράπονο. Όσο κι αν τη χτυπούν τα πεθερικά της, όσο κι αν υφίσταται αδικίες στα χέρια τους, όσο κι αν κουράζεται και όσο σκληρά κι αν εργάζεται, δεν πρέπει ποτέ να διαμαρτυρηθεί στον σύζυγό της για τίποτε απ’ αυτά. Όσο κι αν την εκφοβίζουν τα πεθερικά της, δεν πρέπει να το αποκαλύψει σε κανέναν έξω απ’ τον οικογενειακό κύκλο ούτε να διαδώσει κουτσομπολιά για την οικογένειά της. Όσο κι αν έχει αδικηθεί, δεν μπορεί να μιλήσει ελεύθερα, αλλά να καταπίνει σιωπηλά τις προσβολές και την ταπείνωση. Πέρα από την ταλαιπωρία και την επίκριση που πρέπει να ανέχεται, πρέπει να μάθει και να υποτάσσεται πειθήνια στην καταπίεση, να καταπνίγει την αγανάκτησή της και να υπομένει την ταπείνωση και το βάρος της ευθύνης· πρέπει να μάθει την τέχνη της καρτερικότητας και της ανεκτικότητας. Πρέπει πρώτα να αφήνει τα άλλα μέλη της οικογένειας να φάνε όσα ωραία φαγητά σερβίρονται κατά τη διάρκεια του γεύματος· προκειμένου να δείξει την υπακοή της προς τα πεθερικά της, πρέπει πρώτα να αφήνει εκείνους να φάνε, κι έπειτα τον άντρα της και τα παιδιά της. Αφού έχουν φάει όλοι οι άλλοι κι έχει τελειώσει όλο το ωραίο φαγητό, μπορεί να γεμίσει την κοιλιά της με τα αποφάγια. Πέρα από τις απαιτήσεις για τις οποίες μόλις μίλησα, τη σύγχρονη εποχή υπάρχει και η προσδοκία οι γυναίκες να «λάμπουν τόσο σε κοινωνικές συγκεντρώσεις όσο και μέσα στην κουζίνα». Όταν άκουσα αυτήν την έκφραση, μου γεννήθηκε η εξής απορία: Τι κάνουν όλοι οι άντρες που προσδοκούν να λάμπουν οι γυναίκες τόσο σε κοινωνικές συγκεντρώσεις όσο και μέσα στην κουζίνα; Οι γυναίκες πρέπει να μαγειρεύουν για όλη την οικογένεια, να κάνουν τις δουλειές του σπιτιού, να φροντίζουν τα παιδιά και να δουλεύουν και στα χωράφια· πρέπει να φροντίζουν για όλες αυτές τις δουλειές, κι έτσι να διαπρέπουν τόσο εντός όσο και εκτός σπιτιού. Οι άντρες, από την άλλη, πρέπει απλώς να πηγαίνουν στη δουλειά. Όταν γυρνούν στο σπίτι, σκοτώνουν την ώρα τους σε ό,τι τους αρέσει και δεν κάνουν καμία δουλειά του σπιτιού. Αν κάτι τους εξοργίσει στη δουλειά, ξεσπούν στη γυναίκα και στα παιδιά τους. Είναι δίκαιο αυτό; Τι έχετε παρατηρήσει από τα ζητήματα για τα οποία μίλησα; Κανείς δεν έχει απαιτήσεις από την ηθική διαγωγή των αντρών, ενώ οι γυναίκες, πέρα από τον ενάρετο, καλοσυνάτο, ευγενικό και ηθικό χαρακτήρα που πρέπει να έχουν, θα πρέπει επίσης να λάμπουν τόσο σε κοινωνικές συγκεντρώσεις όσο και μέσα στην κουζίνα. Πόσες γυναίκες μπορούν να εκπληρώσουν τις απαιτήσεις αυτές; Δεν είναι άδικο να υπάρχουν τέτοιες απαιτήσεις από τις γυναίκες; Αν μια γυναίκα κάνει το παραμικρό λάθος, ο σύζυγός της τη χτυπάει, την προσβάλλει, ενώ ίσως μάλιστα την εγκαταλείψει. Οι γυναίκες πρέπει απλώς να τα υπομείνουν όλα αυτά. Αν πραγματικά δεν μπορούν ν’ αντέξουν άλλο, μόνη τους επιλογή είναι η αυτοκτονία. Δεν είναι κάπως καταπιεστικό να τίθενται τόσο απάνθρωπες απαιτήσεις συγκεκριμένα στις γυναίκες, ενώ είναι σωματικά πιο αδύναμες από τους άντρες και λιγότερο ισχυρές και σωματικά ικανές απ’ αυτούς; Εσείς, οι γυναίκες που βρίσκεστε σήμερα μαζί μας, δεν θα το βρίσκατε υπερβολικό αν οι άνθρωποι απαιτούσαν τέτοια πράγματα από εσάς στην πραγματική ζωή; Όντως πρέπει οι άντρες να ελέγχουν τις γυναίκες; Πρέπει να έχουν μαζί τους μια σχέση αφέντη-σκλάβου και να τις κάνουν να βιώνουν ταλαιπωρίες; Δεδομένης της διεστραμμένης κατάστασης των πραγμάτων, δεν μπορούμε να συμπεράνουμε πως το ρητό που λέει «Η γυναίκα πρέπει να είναι ενάρετη, καλοσυνάτη, ευγενική και ηθική» προκαλεί στην ουσία ρήξεις στην κοινωνία; Δεν είναι ξεκάθαρο πως εξυψώνει τη θέση των αντρών στην κοινωνία, μειώνοντας σκόπιμα τη θέση των γυναικών; Αυτή η απαίτηση κάνει τους άντρες και τις γυναίκες να πιστεύουν ακράδαντα πως η κοινωνική θέση των γυναικών και η αξία τους στην κοινωνία είναι κατώτερες και όχι ίσες με των αντρών. Άρα, λοιπόν, οι γυναίκες οφείλουν να είναι ενάρετες, καλοσυνάτες, ευγενικές και ηθικές, να υφίστανται κακομεταχείριση και διακρίσεις, να ταπεινώνονται και να στερούνται τα ανθρώπινα δικαιώματά τους στην κοινωνία. Αντίθετα, θεωρείται δεδομένο πως οι άντρες θα πρέπει να είναι η κολόνα του σπιτιού· εύλογα απαιτούν από τις γυναίκες να είναι ενάρετες, καλοσυνάτες, ευγενικές και ηθικές. Αυτό δεν προκαλεί σκόπιμα διαμάχες και ρήξεις μέσα στην κοινωνία; Δεν θα εξεγερθούν κάποιες γυναίκες αν υφίστανται κακομεταχείριση για μεγάλο χρονικό διάστημα; (Ναι.) Όπου υπάρχει αδικία θα υπάρξει και εξέγερση. Είναι αυτό το ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή δίκαιο και αμερόληπτο για τις γυναίκες; Αν μη τι άλλο, δεν είναι δίκαιο και αμερόληπτο για τις γυναίκες. Δίνει απλώς την άδεια στους άντρες να συμπεριφέρονται ακόμη πιο ξεδιάντροπα, διευρύνει το χάσμα που υπάρχει στην κοινωνία, βελτιώνει τη θέση των αντρών στην κοινωνία, ενώ επιδεινώνει τη θέση των γυναικών. Παράλληλα, στερεί ακόμη περισσότερο από τις γυναίκες το δικαίωμά τους να υπάρχουν και εντείνει ανεπαίσθητα την ανισότητα μεταξύ αντρών και γυναικών σε ό,τι αφορά την κοινωνική τους θέση. Θα μπορούσα να συνοψίσω τον ρόλο που έχουν οι γυναίκες στο σπίτι και στην ευρύτερη κοινωνία, και την ηθική διαγωγή που εκδηλώνουν σε τρεις λέξεις: σάκος του μποξ. Το ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή που λέει «Η γυναίκα πρέπει να είναι ενάρετη, καλοσυνάτη, ευγενική και ηθική» απαιτεί από τις γυναίκες να σέβονται τους ηλικιωμένους της οικογένειας, να αγαπούν και να φροντίζουν τα νεότερα μέλη της, να δείχνουν μεγάλο σεβασμό προς τον σύζυγό τους και να τον υπηρετούν δουλικά. Πρέπει να χειρίζονται όλες τις υποθέσεις της οικογένειας τόσο εντός όσο και εκτός σπιτιού, ενώ όσες ταλαιπωρίες κι αν βιώσουν, δεν πρέπει να παραπονεθούν ποτέ. Δεν στερεί αυτό από τις γυναίκες τα δικαιώματά τους; (Ναι.) Τους στερεί την ελευθερία, το δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου και στη ζωή. Είναι πράξη ανθρωπιάς να στερούνται οι γυναίκες όλα τα δικαιώματά τους και παρόλα αυτά να πρέπει να εκπληρώνουν τις ευθύνες τους; Είναι σαν να τις ποδοπατάς και να τις τιμωρείς!

Είναι πασιφανές πως οι ηθικολόγοι που επέβαλαν αυτήν την απαίτηση στις γυναίκες, τιμωρώντας τες παράλληλα κατ’ αυτόν τον τρόπο, ήταν άντρες, όχι γυναίκες. Οι γυναίκες δεν θα επέλεγαν να ποδοπατήσουν το είδος τους, οπότε ήταν σίγουρα έργο αντρών. Φοβήθηκαν πως αν δεν είχαν τις γυναίκες υπό αυστηρή επιτήρηση και έλεγχο, τότε θα γίνονταν πολύ ικανές, θα αποκτούσαν πολλή εξουσία και θα είχαν μεγάλη ελευθερία, με αποτέλεσμα να γίνουν ίσες με τους άντρες. Σταδιακά, οι ικανές γυναίκες θα αποκτούσαν καλύτερη θέση από τους άντρες, θα σταματούσαν να κάνουν τα οικιακά τους καθήκοντα, πράγμα που, κατά τη γνώμη τους, θα είχε αντίκτυπο στην οικιακή αρμονία. Αν δεν υπήρχε αρμονία στα μεμονωμένα νοικοκυριά, τότε η ευρύτερη κοινωνία θα γινόταν δυσαρμονική, πράγμα ανησυχητικό για τους κυβερνώντες της χώρας. Όπως βλέπεις, για όποιο θέμα κι αν μιλάμε, η συζήτηση φαίνεται πάντα να επιστρέφει στην άρχουσα τάξη. Οι προθέσεις της είναι κακές και θέλει να αντιμετωπίσει τις γυναίκες και να κινηθεί εναντίον τους· αυτό είναι απάνθρωπο. Απαιτεί από τις γυναίκες, τόσο στο σπίτι όσο και στην ευρύτερη κοινωνία, να είναι απόλυτα υπάκουες, να υποτάσσονται πειθήνια στην καταπίεση, να ταπεινώνονται και να εξευτελίζονται, να καταπίνουν κάθε προσβολή, να είναι καλά μορφωμένες και λογικές, πειθήνιες και συνετές, να ανέχονται κάθε ταλαιπωρία και επίκριση, και άλλα παρόμοια. Ξεκάθαρα προσδοκούν πως οι γυναίκες θα είναι σάκοι του μποξ και χαλί να τις πατήσεις. Θα εξακολουθούσαν να ήταν άνθρωποι αν τα έκαναν όλα αυτά; Αν ήταν όντως σε θέση να συμμορφωθούν με όλες αυτές τις απαιτήσεις, τότε δεν θα ήταν άνθρωποι· θα ήταν σαν τα είδωλα που λατρεύουν οι άπιστοι και τα οποία ούτε τρώνε ούτε πίνουν, είναι αποστασιοποιημένα από κάθε εγκόσμια υλική έγνοια, δεν θυμώνουν ποτέ και δεν έχουν προσωπικότητα. Ή μπορεί να ήταν σαν μαριονέτες ή μηχανές που δεν σκέφτονται ούτε αντιδρούν αυτόνομα. Κάθε πραγματικός άνθρωπος έχει γνώμη και άποψη για τα ρητά και τους περιορισμούς του έξω κόσμου. Σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να υποταχθεί πειθήνια στην καταπίεση. Γι’ αυτό και στη σύγχρονη εποχή έχουν εμφανιστεί κινήματα για τα δικαιώματα των γυναικών. Η θέση της γυναίκας στην κοινωνία βελτιώνεται σταδιακά τα τελευταία εκατό περίπου χρόνια, κι εκείνες έχουν αποτινάξει επιτέλους τα δεσμά που κάποτε τις έδεναν. Για πόσα χρόνια υποβάλλονταν οι γυναίκες σ’ αυτά τα δεσμά; Στην Ανατολική Ασία, καθυποτάσσονταν για τουλάχιστον πολλές χιλιάδες χρόνια. Τα δεσμά αυτά ήταν άκρως βάναυσα και βάρβαρα· τα πόδια τους δένονταν τόσο σφιχτά, που δεν μπορούσαν καν να περπατήσουν, και κανείς δεν τις υπερασπίστηκε ποτέ ενάντια στην αδικία. Έχω ακούσει πως, κατά τον 17^ο και τον 18^ο αιώνα, κάποιες δυτικές χώρες και περιοχές επέβαλαν κι αυτές ορισμένους περιορισμούς στην ελευθερία των γυναικών. Πώς περιόριζαν τις γυναίκες εκείνη την εποχή; Τις ανάγκαζαν να φορούν κρινολίνα, τα οποία στερεώνονταν στη μέση τους με μεταλλικά κουμπώματα και αποτελούνταν από βαριά, κρεμαστά μεταλλικά στεφάνια. Τα ενδύματα αυτά περιόριζαν δραματικά τις κινήσεις των γυναικών, αφού δεν μπορούσαν εύκολα να φύγουν από το σπίτι ή να περπατήσουν. Κατά συνέπεια, δυσκολεύονταν πάρα πολύ να διανύσουν κάποια μεγαλύτερη απόσταση με τα πόδια ή έστω και να βγουν από το σπίτι τους. Τι έκαναν οι γυναίκες σ’ αυτές τις δύσκολες καταστάσεις; Το μόνο που μπορούσαν να κάνουν ήταν να συναινούν σιωπηλά και να μένουν στο σπίτι τους· δεν μπορούσαν να πάνε με τα πόδια κάπου πιο μακριά. Ούτε συζήτηση να πάνε μια βόλτα, να δουν τα αξιοθέατα, να διευρύνουν τους ορίζοντές τους ή να επισκεφτούν φίλους. Αυτή τη μέθοδο χρησιμοποιούσε η δυτική κοινωνία για να περιορίσει τις γυναίκες· δεν ήθελε να βγαίνουν απ’ το σπίτι και να έρχονται σε επαφή με όποιον ήθελαν. Εκείνον τον καιρό, οι άντρες έμπαιναν στις ιππήλατες άμαξές τους και πήγαιναν όπου ήθελαν χωρίς περιορισμούς. Οι γυναίκες, από την άλλη, υποβάλλονταν σε κάθε λογής περιορισμούς όταν έβγαιναν από το σπίτι. Στη σύγχρονη εποχή, τίθενται όλο και λιγότερες απαιτήσεις στις γυναίκες. Το δέσιμο των ποδιών έχει κηρυχτεί παράνομο και οι Ασιάτισσες είναι ελεύθερες να επιλέξουν με ποιον θέλουν να κάνουν σχέση. Οι γυναίκες είναι πλέον σχετικά χειραφετημένες και απαλλάσσονται σταδιακά από τα παλιά δεσμά τους. Βγαίνοντας από τη σκιά αυτήν, έχουν εισέλθει στην κοινωνία και έχουν αρχίσει σιγά σιγά να αναλαμβάνουν το δίκαιο μερίδιο της ευθύνης τους. Έχουν αποκτήσει σχετικά υψηλή θέση στην κοινωνία και απολαμβάνουν περισσότερα δικαιώματα και προνόμια απ’ ό,τι στο παρελθόν. Σε ορισμένες χώρες, έχουν αρχίσει να εκλέγονται σταδιακά γυναίκες πρωθυπουργοί και πρόεδροι. Είναι καλή ή κακή για την ανθρωπότητα αυτή η σταδιακή βελτίωση της θέσης των γυναικών; Αν μη τι άλλο, έχει προσφέρει στις γυναίκες ένα βαθμό ελευθερίας και χειραφέτησης, πράγμα σίγουρα καλό για τις ίδιες. Ωφελεί την κοινωνία να είναι ελεύθερες οι γυναίκες και να έχουν το δικαίωμα να εκφράζονται; Στην πραγματικότητα, την ωφελεί· οι γυναίκες τυχαίνει να μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα τα οποία οι άντρες είτε δεν κάνουν καλά είτε δεν θέλουν να κάνουν καθόλου. Διαπρέπουν σε πολλούς τομείς εργασίας. Στις μέρες μας, οι γυναίκες όχι μόνο οδηγούν αυτοκίνητα, αλλά πιλοτάρουν και αεροπλάνα. Κάποιες γυναίκες υπηρετούν και ως αξιωματούχοι ή πρόεδροι που προΐστανται εθνικών υποθέσεων, και κάνουν τη δουλειά τους εξίσου καλά με τους άντρες. Αυτό αντανακλά ξεκάθαρα πως οι γυναίκες είναι ίσες με τους άντρες. Πλέον τα δικαιώματα που θα πρέπει να απολαμβάνουν οι γυναίκες προωθούνται και προστατεύονται πλήρως, πράγμα που αποτελεί φυσιολογικό φαινόμενο. Είναι, φυσικά, σωστό οι γυναίκες να απολαμβάνουν τα δικαιώματά τους· αλλά μόλις σήμερα, αφού η κατάσταση διαστρεβλωνόταν για χιλιάδες χρόνια, έγινε ξανά αυτό κανόνας και επετεύχθη ουσιαστικά η ισότητα μεταξύ αντρών και γυναικών. Αν το εξετάσουμε από τη σκοπιά της πραγματικής ζωής, οι γυναίκες αυξάνουν σταδιακά την παρουσία τους σε κάθε κοινωνική τάξη και επαγγελματικό κλάδο. Τι μας δείχνει αυτό; Πως οι γυναίκες με κάθε είδους εξειδικεύσεις αξιοποιούν σταδιακά τα ταλέντα τους και φέρνουν αξία στην ανθρωπότητα και την κοινωνία. Όπως κι αν εξετάσει κανείς αυτήν την κατάσταση, το σίγουρο είναι πως ωφελεί την ανθρωπότητα. Αν τα δικαιώματα και η θέση των γυναικών στην κοινωνία δεν είχαν αποκατασταθεί, τι είδους δουλειές θα έκαναν; Θα έμεναν σπίτι και θα φρόντιζαν τον σύζυγό τους, θα μεγάλωναν τα παιδιά τους, θα ασχολούνταν με το νοικοκυριό και θα ασκούσαν την ενάρετη, καλοσυνάτη, ευγενική και ηθική διαγωγή τους. Δεν θα μπορούσαν να εκπληρώσουν καθόλου τις κοινωνικές τους ευθύνες. Τώρα που προωθούνται και προστατεύονται τα δικαιώματά τους, μπορούν να συνεισφέρουν κανονικά στην κοινωνία, και η ανθρωπότητα απολαμβάνει το όφελος της αξίας και της συμβολής των γυναικών στην κοινωνία. Από το γεγονός αυτό, δεν χωρά αμφιβολία πως οι άντρες και οι γυναίκες είναι ίσοι, οι άντρες δεν θα πρέπει να υποτιμούν ή να κακομεταχειρίζονται τις γυναίκες και η κοινωνική θέση των γυναικών θα πρέπει να αυξηθεί· όλα αυτά υποδηλώνουν πως η κοινωνία βελτιώνεται. Οι άνθρωποι κατανοούν πλέον πιο εύστοχα, σωστά και ισορροπημένα τα φύλα, με αποτέλεσμα οι γυναίκες να κάνουν την εμφάνισή τους σε δουλειές για τις οποίες οι άνθρωποι τις θεωρούσαν παλιότερα ανίκανες. Οι γυναίκες όχι μόνο προσλαμβάνονται ως υπάλληλοι σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, αλλά συνήθως καλύπτουν θέσεις σε τμήματα επιστημονικών ερευνών, ενώ αυξάνεται και το ποσοστό των γυναικών που υπηρετούν σε εθνικούς ηγετικούς ρόλους. Όλοι μας έχουμε ακούσει για γυναίκες συγγραφείς, τραγουδίστριες, επιχειρηματίες και επιστήμονες· πολλές γυναίκες έχουν γίνει πρωταθλήτριες ή δευτεραθλήτριες σε αθλητικές διοργανώσεις, ενώ έχουν υπάρξει μάλιστα και γυναίκες ηρωίδες σε καιρούς πολέμου· όλα αυτά αποδεικνύουν πως οι γυναίκες είναι εξίσου ικανές με τους άντρες σε αντίστοιχες θέσεις. Το ποσοστό των γυναικών που απασχολούνται σε κάθε κλάδο αυξάνεται, κι αυτό είναι σχετικά φυσιολογικό. Σε κάθε τέχνη και επάγγελμα της σύγχρονης κοινωνίας, υπάρχει όλο και λιγότερη προκατάληψη κατά των γυναικών, η κοινωνία είναι πιο δίκαιη και υπάρχει αληθινή ισότητα μεταξύ αντρών και γυναικών. Οι γυναίκες δεν περιορίζονται ούτε κρίνονται πια από εκφράσεις και κριτήρια ηθικής διαγωγής όπως «Η γυναίκα πρέπει να είναι ενάρετη, καλοσυνάτη, ευγενική και ηθική» και «Η γυναίκα πρέπει να περιορίζεται στην απομονωμένη κάμαρά της». Πλέον τα δικαιώματα των γυναικών απολαμβάνουν σχετικά μεγαλύτερη προστασία και αντανακλούν πραγματικά το κοινωνικό κλίμα της ισότητας των φύλων.

Φαίνεται πως μόνο οι άντρες απαιτούν από τις γυναίκες να είναι ενάρετες, καλοσυνάτες, ευγενικές και ηθικές, αλλά δεν βλέπουμε ποτέ γυναίκες να απαιτούν το ίδιο από τους άντρες. Είναι ένας εξαιρετικά άδικος τρόπος μεταχείρισης των γυναικών, και μάλιστα κάπως ιδιοτελής, ποταπός και ξεδιάντροπος. Θα μπορούσαμε να πούμε πως αυτή η μεταχείριση των γυναικών είναι μάλιστα παράνομη και συνιστά κακοποίηση. Στη σύγχρονη κοινωνία, πολλές χώρες έχουν θεσπίσει νόμους που απαγορεύουν την κακοποίηση γυναικών και παιδιών. Στην πραγματικότητα, ο Θεός δεν έχει να πει κάτι συγκεκριμένο για τα φύλα των ανθρώπων, επειδή τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες είναι δημιουργήματά Του και προέρχονται απ’ Αυτόν. Για να χρησιμοποιήσω μια φράση που λένε οι άνθρωποι: «Τόσο η παλάμη όσο και το πίσω μέρος του χεριού είναι φτιαγμένα από σάρκα». Ο Θεός δεν έχει κάποια προκατάληψη κατά των αντρών ή των γυναικών, ούτε θέτει χωριστές απαιτήσεις στο ένα ή στο άλλο φύλο· και τα δύο είναι ίδια. Άρα, λοιπόν, είτε είσαι άντρας είτε γυναίκα, ο Θεός σε κρίνει σύμφωνα με τα ίδια πρότυπα. Εξετάζει τι είδους ανθρώπινη φύση-ουσία έχεις, σε ποιο μονοπάτι βαδίζεις, ποια στάση τηρείς απέναντι στην αλήθεια, αν αγαπάς την αλήθεια, αν έχεις θεοφοβούμενη καρδιά και αν μπορείς να υποταχθείς σ’ Αυτόν. Όταν επιλέγει να καλλιεργήσει κάποιον για να κάνει ένα συγκεκριμένο καθήκον ή να φέρει εις πέρας μια συγκεκριμένη ευθύνη, δεν εξετάζει αν το άτομο είναι άντρας ή γυναίκα. Ο Θεός προωθεί και χρησιμοποιεί ανθρώπους ανεξάρτητα από το αν είναι άντρες οι γυναίκες· βλέπει αν έχουν συνείδηση και λογική, αν έχουν αποδεκτό επίπεδο, αν αποδέχονται την αλήθεια και σε ποιο μονοπάτι βαδίζουν. Φυσικά, όταν σώζει και οδηγεί τους ανθρώπους στην τελείωση, δεν κάθεται να σκεφτεί το φύλο τους. Αν είσαι γυναίκα, ο Θεός δεν σκέφτεται αν είσαι ενάρετη, καλοσυνάτη, ευγενική, ηθική ή αν έχεις καλούς τρόπους, ούτε αξιολογεί τους άντρες με βάση τον ανδρισμό και την αρρενωπότητά τους. Δεν χρησιμοποιεί αυτά τα πρότυπα για να αξιολογήσει τους άντρες και τις γυναίκες. Στις τάξεις της διεφθαρμένης ανθρωπότητας, όμως, υπάρχουν πάντα κάποιοι που κάνουν διακρίσεις κατά των γυναικών, θέτουν ορισμένες ανήθικες και απάνθρωπες απαιτήσεις σ’ αυτές για να τους στερήσουν τα δικαιώματά τους, την κοινωνική θέση που τους ανήκει δικαιωματικά και την αξία που θα πρέπει να έχουν για την κοινωνία. Επιπλέον, προσπαθούν να περιορίσουν και να εμποδίσουν τη θετική ανάπτυξη και ύπαρξη των γυναικών μέσα στην κοινωνία, καταρρακώνοντας την ψυχολογία τους. Αυτό κάνει τις γυναίκες να ζουν ολόκληρη τη ζωή τους μες στην κατάθλιψη και την αγωνία. Η μόνη τους επιλογή είναι να υπομένουν έναν εξευτελιστικό τρόπο ζωής σ’ αυτά τα στρεβλά και ανθυγιεινά κοινωνικά και ηθικά περιβάλλοντα. Αυτό έχει συμβεί αποκλειστικά επειδή η κοινωνία και ο κόσμος ολόκληρος ελέγχονται από τον Σατανά και επειδή κάθε λογής δαίμονες παραπλανούν και διαφθείρουν αλόγιστα την ανθρωπότητα. Ως αποτέλεσμα, οι άνθρωποι δεν καταφέρνουν να δουν το αληθινό φως ούτε αναζητούν τον Θεό· αντίθετα, ζουν απρόθυμα ή εν αγνοία τους υπό την εξαπάτηση και τη χειραγώγηση του Σατανά, ανήμποροι να ξεφύγουν. Μόνη τους διέξοδος είναι να αναζητήσουν τα λόγια του Θεού, την εμφάνιση και το έργο Του, έτσι ώστε να κατανοήσουν την αλήθεια και να μπορούν να βλέπουν και να διακρίνουν καθαρά διάφορες πλάνες, αιρέσεις, λόγια του διαβόλου και εξωφρενικούς ισχυρισμούς που προέρχονται από τον Σατανά και την κακή ανθρωπότητα. Τότε μόνο θα μπορέσουν να απαλλαγούν απ’ αυτούς τους περιορισμούς, τις πιέσεις και επιρροές. Και μόνο αν βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα, και συμπεριφέρεται και ενεργεί σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και την αλήθεια μπορεί να βιώνει μια ανθρώπινη ομοιότητα, να ζει αξιοπρεπώς και στο φως, να κάνει αυτά που οφείλει, να εκπληρώνει τις ευθύνες του και, φυσικά, να συνεισφέρει την αξία του και να ολοκληρώσει την αποστολή του στη ζωή υπό την ηγεσία του Θεού και την καθοδήγηση σωστών σκέψεων και απόψεων. Δεν είναι αυτή μια ζωή γεμάτη νόημα; (Ναι.) Τι νιώθετε όταν σκέφτεστε πάλι το γεγονός πως ο Σατανάς χρησιμοποιεί το ρητό που λέει «Η γυναίκα πρέπει να είναι ενάρετη, καλοσυνάτη, ευγενική και ηθική» για να θέτει απαιτήσεις στις γυναίκες και να τις περιορίζει, να τις ελέγχει και μάλιστα να τις υποδουλώνει εδώ και πολλές χιλιετίες; Όταν όλες εσείς οι γυναίκες ακούτε κάποιον να λέει την έκφραση «Η γυναίκα πρέπει να είναι ενάρετη, καλοσυνάτη, ευγενική και ηθική», μήπως αντιτίθεστε κατευθείαν και λέτε «Μην το αναφέρεις αυτό! Δεν έχει καμία σχέση μ’ εμένα. Αν και είμαι γυναίκα, τα λόγια του Θεού λένε πως αυτή η έκφραση δεν έχει καμία σχέση με τις γυναίκες»; Κάποιοι άντρες θα πουν το εξής: «Αν δεν έχει καμία σχέση μ’ εσένα, τότε σε ποιον απευθύνεται αυτή η έκφραση; Δεν είσαι γυναίκα;» Κι εσύ θα απαντήσεις: «Είναι αλήθεια πως είμαι γυναίκα. Αλλά τα λόγια αυτά δεν προέρχονται από τον Θεό και δεν είναι η αλήθεια. Προέρχονται από τον διάβολο και την ανθρωπότητα, ποδοπατούν τις γυναίκες και τις στερούν το δικαίωμα στη ζωή. Είναι απάνθρωπα και άδικα προς τις γυναίκες. Εγώ θα επαναστατήσω για να αντισταθώ!» Στην πραγματικότητα, δεν είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να προσεγγίζεις σωστά όλες αυτές τις εκφράσεις, να τις απορρίπτεις και να μην επηρεάζεσαι ούτε να περιορίζεσαι απ’ αυτές. Αν στο μέλλον κάποιος σού πει: «Δεν μοιάζεις με γυναίκα. Μιλάς πολύ άξεστα, σαν άντρας. Ποιος θα ήθελε να σε παντρευτεί εσένα;» τι θα πρέπει να του απαντήσεις; Μπορείς να πεις το εξής: «Αν δεν με παντρευτεί κανείς, έχει καλώς. Στ’ αλήθεια εννοείς πως ο μόνος τρόπος να ζεις αξιοπρεπώς είναι να είσαι παντρεμένος; Εννοείς πως αληθινές γυναίκες είναι μόνο όσες είναι ενάρετες, καλοσυνάτες, ευγενικές, ηθικές και αγαπητές σε όλους; Δεν μπορεί να έχεις δίκιο. Τις γυναίκες δεν θα πρέπει να τις καθορίζουν πραγματικά οι λέξεις “ενάρετη, καλοσυνάτη, ευγενική και ηθική”. Δεν θα πρέπει να τις καθορίζει το φύλο τους ούτε να κρίνεται η ανθρώπινη φύση τους με βάση το αν είναι ενάρετες, καλοσυνάτες, ευγενικές και ηθικές. Αντίθετα, θα πρέπει να κρίνονται σύμφωνα με τα πρότυπα που χρησιμοποιεί ο Θεός για να αξιολογήσει την ανθρώπινη φύση του ανθρώπου. Αυτός είναι ο δίκαιος και αντικειμενικός τρόπος αξιολόγησής τους». Κατανοείτε πλέον τα βασικά όσον αφορά το ρητό που λέει «Η γυναίκα πρέπει να είναι ενάρετη, καλοσυνάτη, ευγενική και ηθική»; Η μέχρι τώρα συναναστροφή Μου θα πρέπει να έχει ξεκαθαρίσει τις αλήθειες που σχετίζονται μ’ αυτό το ρητό και τις σωστές απόψεις με τις οποίες θα πρέπει να το προσεγγίζουν οι άνθρωποι.

Υπάρχει άλλο ένα ρητό που λέει: «Όταν πίνει κανείς νερό από ένα πηγάδι, δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχνάει ποιος το έσκαψε». Δεν θέλω να σας συναναστραφώ πάνω σ’ αυτό το ρητό. Γιατί όχι; Επειδή ως προς τη φύση του μοιάζει με την έκφραση «Να θυσιάζεις τα συμφέροντά σου για χάρη των άλλων», και έχει κι αυτό κάτι το διεστραμμένο. Δεν θα ήταν πολύ ενοχλητικό αν έπρεπε κανείς να τιμά τη μνήμη του ατόμου που έσκαψε το πηγάδι κάθε φορά που πήγαινε να πάρει νερό απ’ αυτό; Κάποια πηγάδια είναι στολισμένα με κόκκινες κορδέλες και φυλαχτά. Δεν θα ήταν κάπως παράξενο αν οι άνθρωποι έκαιγαν εκεί και θυμίαμα και άφηναν καλάθια με φρούτα ως προσφορές; Ανάμεσα στις εκφράσεις «Όταν πίνει κανείς νερό από ένα πηγάδι, δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχνάει ποιος το έσκαψε» και «Οι μελλοντικές γενιές απολαμβάνουν τη σκιά των δέντρων που φύτεψαν οι προηγούμενες γενιές», προτιμώ πολύ περισσότερο τη δεύτερη, επειδή το ρητό αυτό αντικατοπτρίζει μια πραγματικότητα την οποία οι άνθρωποι μπορούν όντως να βιώσουν και να ζήσουν προσωπικά. Αφού φυτευτεί ένα δέντρο, χρειάζονται από δέκα έως είκοσι χρόνια για να αναπτυχθεί τόσο σε μέγεθος ώστε να μπορεί να παρέχει σκιά, οπότε το άτομο που το φύτεψε θα αργήσει πολύ να αναπαυτεί στη σκιά του· μόνο οι μεταγενέστερες γενιές θα επωφελούνται απ’ αυτό όσο ζουν. Αυτή είναι η φυσική τάξη των πραγμάτων. Αντίθετα, υπάρχει κάτι ελαφρώς νευρωτικό στο να τιμά κανείς τη μνήμη του ατόμου που έσκαψε ένα πηγάδι κάθε φορά που πίνει νερό απ’ αυτό. Δεν θα ήταν κάπως τρελό αν όλοι έπρεπε να τιμούν τη μνήμη και να θυμούνται αυτόν που το έσκαψε κάθε φορά που πήγαιναν να πάρουν νερό; Έστω πως μια χρονιά υπήρχε ξηρασία και πολλοί άνθρωποι χρειάζονταν νερό απ’ το πηγάδι· δεν θα τους απέτρεπε να πάνε να πάρουν νερό και να μαγειρέψουν αν όλοι έπρεπε πρώτα να σταθούν μπροστά του και να σκεφτούν το άτομο που το έσκαψε; Θα ήταν αυτό πραγματικά απαραίτητο; Απλώς θα καθυστερούσε τους πάντες. Μήπως η ψυχή του ανθρώπου που έσκαψε το πηγάδι αναπαύεται δίπλα σ’ αυτό; Μήπως τους ακούει καθώς τιμούν τη μνήμη του; Τίποτε απ’ αυτά δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί. Άρα, λοιπόν, η έκφραση που λέει «Όταν πίνει κανείς νερό από ένα πηγάδι, δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχνάει ποιος το έσκαψε» είναι παράλογη και πέρα για πέρα ανούσια. Η κινεζική παραδοσιακή κουλτούρα έχει προτείνει πολλά τέτοια ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή. Στην πλειονότητά τους είναι παράλογα, ενώ το συγκεκριμένο είναι ακόμη πιο παράλογο. Ποιος έσκαψε το πηγάδι; Για ποιον το έσκαψε και γιατί; Στ’ αλήθεια το έκανε για χάρη όλων των ανθρώπων και των μελλοντικών γενεών; Όχι απαραίτητα. Το έκανε μόνο για να έχει ο ίδιος και η οικογένειά του πρόσβαση σε πόσιμο νερό. Δεν σκέφτηκε τις μελλοντικές γενιές. Άρα, λοιπόν, όταν βάζει όλες τις μελλοντικές γενιές να τιμούν τη μνήμη του και να τον ευχαριστούν, και κάνοντάς τες να νομίζουν πως το έσκαψε για όλους τους ανθρώπους, δεν παραπλανά και δεν αποπροσανατολίζει τους ανθρώπους; Επομένως, ο άνθρωπος που πρότεινε το ρητό αυτό επέβαλε απλώς τις σκέψεις και τις απόψεις στους άλλους και τους ανάγκασε να αποδεχτούν τις ιδέες του. Αυτό είναι ανήθικο και θα κάνει ακόμη περισσότερους ανθρώπους να νιώθουν αηδία, απέχθεια κι αποστροφή προς τέτοια ρητά. Εκείνοι που προωθούν τέτοια ρητά έχουν απλώς ορισμένες νοητικές αναπηρίες, κι έτσι είναι αναπόφευκτο πως θα πουν και θα κάνουν κάποια γελοία πράγματα. Τι επίδραση έχουν στους ανθρώπους οι ιδέες και απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας, όπως τα ρητά: «Όταν πίνει κανείς νερό από ένα πηγάδι, δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχνάει ποιος το έσκαψε» και «Μια σταγόνα καλοσύνης θα πρέπει να ανταποδίδεται με έναν χείμαρρο καλοσύνης»; Τι αποκομίζουν απ’ αυτά τα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας οι μορφωμένοι άνθρωποι και όσοι έχουν κάποιες γνώσεις; Έχουν γίνει όντως καλοί άνθρωποι; Έχουν βιώσει την ανθρώπινη ομοιότητα; Ούτε κατά διάνοια. Αυτοί οι ειδικοί σε θέματα ηθικής, οι οποίοι λατρεύουν την παραδοσιακή κουλτούρα, από την υψηλή τους θέση στην κορυφή της ηθικής θέτουν στους ανθρώπους ηθικές απαιτήσεις που δεν συμφωνούν ούτε στο ελάχιστο με την αληθινή κατάσταση της ζωής τους. Αυτό είναι ανήθικο και απάνθρωπο για όλους όσοι ζουν στη γη. Οι ηθικές απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας τις οποίες προωθούν μπορούν να μεταμορφώσουν κάποιον άνθρωπο με σχετικά κανονικό ορθολογισμό σε κάποιον με μη κανονική λογική, ικανό να λέει κουβέντες που οι άλλοι βρίσκουν αδιανόητες και ακατανόητες. Η ανθρώπινη φύση τέτοιων ανθρώπων είναι στρεβλή και το μυαλό τους διεστραμμένο. Δεν είναι ν’ απορεί, λοιπόν, κανείς που πολλοί Κινέζοι έχουν την τάση να λένε πράγματα σε αθλητικές διοργανώσεις, δημόσιους χώρους και επίσημες περιστάσεις τα οποία είναι κάπως περίεργα και οι άλλοι δυσκολεύονται να καταλάβουν. Όλα όσα λένε αποτελούν κενές και γελοίες θεωρίες, και δεν περιέχουν ούτε μία ειλικρινή ή πρακτική λέξη. Αυτό είναι η πραγματική απόδειξη, το αποτέλεσμα της διαφθοράς της ανθρωπότητας από τον Σατανά και η συνέπεια της εκπαίδευσης του κινεζικού λαού από την παραδοσιακή κουλτούρα επί πολλές χιλιετίες. Όλα αυτά έχουν μετατρέψει τους ανθρώπους που ζούσαν ειλικρινά και αληθινά σε ανθρώπους που λένε ψέματα, που διαπρέπουν στο να μεταμφιέζονται και να κρύβονται για να εξαπατήσουν τους άλλους, που φαίνονται απίστευτα καλλιεργημένοι και ικανοί να εκφράζουν ευφραδώς τη γνώμη τους πάνω σε κάποια θεωρία. Στην πραγματικότητα, όμως, έχουν στρεβλή νοοτροπία και είναι ανίκανοι να μιλήσουν λογικά ή να αλληλεπιδράσουν και να επικοινωνήσουν με τους άλλους. Όλοι τους έχουν ουσιαστικά αυτήν τη φύση. Για να ακριβολογήσουμε, οι άνθρωποι αυτοί είναι στα πρόθυρα ψυχικής ασθένειας. Αν δεν μπορείς να αποδεχθείς αυτά τα λόγια, σε ενθαρρύνω να τα βιώσεις. Εδώ ολοκληρώνεται η σημερινή μας συναναστροφή.

2 Απριλίου 2022

Υποσημειώσεις:

α. Το αρχικό κείμενο λέει: «Αυτός ο ισχυρισμός έχει».