Στην προηγούμενή μας συνάθροιση, συναναστραφήκαμε πάνω στο ρητό περί ηθικής διαγωγής «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς», το οποίο και αναλύσαμε. Είστε πλέον σε θέση να κατανοήσετε πραγματικά τα διάφορα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή; Ως προς τι διαφέρουν αυτά τα ρητά περί ηθικής διαγωγής από την αλήθεια; Μπορείτε πλέον να πείτε με βεβαιότητα ότι αυτά τα ρητά περί ηθικής διαγωγής δεν είναι ουσιαστικά η αλήθεια και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την αλήθεια; (Ναι.) Τι δείχνει το γεγονός ότι είστε πλέον βέβαιοι; (Ότι είμαι σε έναν βαθμό ικανός να διακρίνω αυτά τα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας όπως πραγματικά είναι. Παλιότερα, δεν αντιλαμβανόμουν ότι υπήρχαν τέτοια πράγματα στην καρδιά μου. Μέσα, όμως, από αυτές εδώ τις συναναστροφές και αναλύσεις που έκανες, κατάφερα και συνειδητοποίησα ότι όλα αυτά με επηρέαζαν εξαρχής και ότι έβλεπα ανέκαθεν τους ανθρώπους και τα πράγματα σύμφωνα με την παραδοσιακή κουλτούρα. Καταλαβαίνω, επίσης, ότι αυτά τα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας έρχονται πραγματικά σε αντίθεση με την αλήθεια και όλα τους διαφθείρουν τους ανθρώπους.) Εφόσον το έχετε διαπιστώσει αυτό, μπορείτε πρώτα απ’ όλα να διακρίνετε σε έναν βαθμό αυτά τα στοιχεία της παραδοσιακής κουλτούρας. Η γνώση σας δεν βασίζεται απλώς στην αντίληψή σας· μπορείτε, επίσης, να διακρίνετε την ουσία αυτών των στοιχείων σε θεωρητικό επίπεδο. Κατά δεύτερον, δεν επηρεάζεστε πλέον από τα στοιχεία της παραδοσιακής κουλτούρας και μπορείτε να απαλλαγείτε εντελώς από τις επιπτώσεις, τον περιορισμό και τα δεσμά όλων αυτών στην καρδιά και τον νου σας. Ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τον τρόπο με τον οποίο βλέπετε διάφορα πράγματα ή αντιμετωπίζετε διάφορα προβλήματα, είστε πια ελεύθεροι απ’ την επιρροή και τον περιορισμό αυτών των ιδεών και απόψεων. Σε γενικές γραμμές, μέσω της συναναστροφής, μπορείτε πλέον να διακρίνετε σε έναν βαθμό αυτές τις ιδέες και απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας. Σε αυτό το αποτέλεσμα οδηγεί η κατανόηση της αλήθειας. Αυτά τα στοιχεία της παραδοσιακής κουλτούρας είναι κούφια· είναι ρητά που ακούγονται μεν ωραία αλλά είναι γεμάτα σατανικές φιλοσοφίες. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τα εξής ρητά περί ηθικής διαγωγής: «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη», «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους» και «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς». Αυτά τα ρητά επηρεάζουν, περιορίζουν και δεσμεύουν διαρκώς τις σκέψεις των ανθρώπων, ενώ δεν παίζουν κανέναν ενεργό ή θετικό ρόλο στην ηθική διαγωγή τους. Παρόλο που διαθέτετε πλέον λίγη διάκριση, είναι δύσκολο να απαλλαγείτε τελείως από την επιρροή που ασκούν αυτά τα πράγματα στα βάθη της καρδιάς σας. Πρέπει να εφοδιαστείτε με την αλήθεια και οι εμπειρίες σας να βασίζονται στα λόγια του Θεού για ένα χρονικό διάστημα. Μόνο τότε θα μπορέσετε να δείτε εντελώς ξεκάθαρα πόσο κακό κάνουν αυτά τα υποκριτικά πράγματα και πόσο λανθασμένα και εξωφρενικά είναι, και μόνο τότε θα μπορέσει να λυθεί το πρόβλημα από τη ρίζα του. Θα ήταν πολύ δύσκολο αν θέλατε να απαρνηθείτε αυτές τις λανθασμένες σκέψεις και ιδέες και να απαλλαγείτε από την επιρροή, τον περιορισμό και τα δεσμά τους απλώς και μόνο μέσω της κατανόησης κάποιων δογμάτων. Τώρα που είστε κάπως σε θέση να διακρίνετε αυτά τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή όπως πραγματικά είναι, αν μη τι άλλο έχετε κατανοήσει κάποια πράγματα και έχετε σημειώσει κάποια πρόοδο στη σκέψη σας. Τα υπόλοιπα εξαρτώνται από το πώς αναζητά κανείς την αλήθεια και πώς βλέπει τους ανθρώπους και τα πράγματα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, καθώς και από το πώς είναι τα βιώματά του στο μέλλον.

Τώρα που έχουμε συναναστραφεί πάνω σ’ αυτά τα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή και τα έχουμε αναλύσει τόσες φορές, μπορείτε να δείτε ξεκάθαρα την ουσία τους; Αν μπορείτε στ’ αλήθεια να τη δείτε ξεκάθαρα, θα διαπιστώσετε ότι αυτά τα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας δεν είναι η αλήθεια ούτε μπορούν να την αντικαταστήσουν. Δεν χωράει αμφιβολία γι’ αυτό και οι περισσότεροι άνθρωποι, μέσω της συναναστροφής, έχουν ήδη βεβαιωθεί μέσα τους γι’ αυτό. Πώς πρέπει, λοιπόν, να κατανοήσει κανείς την ουσία των κάθε λογής ρητών σχετικά με την ηθική διαγωγή; Αν το εν λόγω ζήτημα δεν αντιμετωπιστεί σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, δεν μπορεί με κανέναν τρόπο να το διακρίνει και να το κατανοήσει κανείς. Όσο ευγενή και θετικά κι αν είναι φαινομενικά αυτά τα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή, αποτελούν όντως κριτήρια για τις πράξεις και τη συμπεριφορά των ανθρώπων ή αρχές συμπεριφοράς; (Όχι.) Δεν αποτελούν αρχές ούτε κριτήρια συμπεριφοράς. Τι ακριβώς είναι, λοιπόν; Αναλύοντας την ουσία κάθε ρητού σχετικά με την ηθική διαγωγή, μπορείτε να διαπιστώσετε ποια ακριβώς είναι η αλήθεια και η ουσία αυτών των ρητών περί ηθικής διαγωγής που διατυπώνουν οι άνθρωποι; Δεν σας έχει περάσει ποτέ από το μυαλό αυτό το ερώτημα; Ας αφήσουμε στην άκρη τους στόχους αυτών των λεγόμενων στοχαστών και ηθικολόγων που κολακεύουν και καλοπιάνουν την άρχουσα τάξη και την υπηρετούν με ιδιαίτερη προθυμία και ας το αναλύσουμε από τη σκοπιά της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Εφόσον αυτά τα ρητά περί ηθικής διαγωγής δεν είναι η αλήθεια και προφανώς δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την αλήθεια, λογικά είναι παραπλανητικά. Σε κάθε περίπτωση, το σίγουρο είναι πως δεν πρόκειται για θετικά πράγματα. Αν, λοιπόν, μπορείτε να τα αναγνωρίσετε όπως είναι στην πραγματικότητα, αυτό αποδεικνύει ότι μέσα σας κατανοείτε πλέον σε έναν βαθμό την αλήθεια και διαθέτετε ήδη λίγη διάκριση. Αυτά τα ρητά περί ηθικής διαγωγής δεν είναι ούτε θετικά πράγματα ούτε κριτήρια για τις πράξεις και τη συμπεριφορά των ανθρώπων ούτε, βέβαια, αρχές που οφείλουν να τηρούν οι άνθρωποι όσον αφορά τη συμπεριφορά τους. Επομένως, κάτι δεν πάει καλά με αυτά. Αυτό δεν είναι κάτι που αξίζει να ξεκαθαριστεί; (Ναι.) Αν σκέφτεστε μονάχα ότι αναφέρονται στην «ηθική διαγωγή», με αποτέλεσμα να νομίζετε ότι αυτά τα ρητά είναι σωστές απόψεις και θετικά πράγματα, τότε κάνετε λάθος· θα πιαστείτε κορόιδα και θα εξαπατηθείτε. Δεν γίνεται σε καμία περίπτωση κάτι υποκριτικό να είναι θετικό. Όσον αφορά τις διάφορες εκδηλώσεις και συμπεριφορές της ηθικής διαγωγής, θα πρέπει να διακρίνει κανείς κατά πόσο γίνονται ειλικρινά και από καρδιάς. Αν δεν γίνονται πρόθυμα, αλλά προσποιητά ή αποσκοπούν στην επίτευξη ενός συγκεκριμένου στόχου, τότε κάτι δεν πάει καλά με αυτές τις συμπεριφορές και εκδηλώσεις. Μπορείτε να διακρίνετε αυτά τα ρητά περί ηθικής διαγωγής όπως είναι στην πραγματικότητα; Ποιος μπορεί να Μου πει; (Ο Σατανάς χρησιμοποιεί τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή για να παραπλανήσει και να διαφθείρει τους ανθρώπους και τους αναγκάζει να τα τηρούν και να τα κάνουν πράξη προκειμένου να πετύχει τους εξής στόχους: να λατρεύουν και να ακολουθούν τον Σατανά και να μείνουν μακριά από τον Θεό. Πρόκειται για μία από τις τεχνικές και τις μεθόδους που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να διαφθείρει τους ανθρώπους.) Αυτή δεν είναι η ουσία των ρητών σχετικά με την ηθική διαγωγή· είναι ο στόχος που επιτυγχάνει ο Σατανάς όταν χρησιμοποιεί αυτά τα ρητά για να παραπλανήσει τους ανθρώπους. Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να σας είναι ξεκάθαρο ότι τα κάθε λογής ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή δεν είναι η αλήθεια και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την αλήθεια. Δεν είναι καν θετικά πράγματα. Τι ακριβώς είναι, λοιπόν; Θα έλεγε κανείς με βεβαιότητα ότι αυτά τα ρητά περί ηθικής διαγωγής είναι αιρετικές πλάνες τις οποίες χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να παραπλανήσει τους ανθρώπους. Δεν είναι από μόνα τους η αλήθεια-πραγματικότητα που πρέπει να διαθέτουν οι άνθρωποι ούτε θετικά πράγματα που οφείλει να βιώνει η κανονική ανθρώπινη φύση. Αυτά τα ρητά περί ηθικής διαγωγής αποτελούν απομιμήσεις, προσποιήσεις, παραποιήσεις και τεχνάσματα· είναι πλασματικές συμπεριφορές και δεν πηγάζουν καθόλου από την ανθρώπινη συνείδηση και λογική ή από την κανονική ανθρώπινη σκέψη. Επομένως, όλα τα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή είναι εξωφρενικές, παράλογες αιρέσεις και πλάνες. Μέσα από αυτές μας τις συναναστροφές, όλα τα ρητά που προβάλλει ο Σατανάς σχετικά με την ηθική διαγωγή καταδικάζονται σήμερα σε θάνατο. Αφού δεν είναι καν θετικά πράγματα, πώς είναι δυνατόν να τα αποδέχονται οι άνθρωποι; Πώς μπορούν και ζουν σύμφωνα με τέτοιες ιδέες και απόψεις; Μπορούν και το κάνουν επειδή αυτά τα ρητά περί ηθικής διαγωγής συμφωνούν απόλυτα με τις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Αυτά τα ρητά περί ηθικής διαγωγής κερδίζουν τον θαυμασμό και την έγκριση των ανθρώπων, με αποτέλεσμα εκείνοι να τα αποδέχονται μέσα τους και, παρότι δεν μπορούν να τα κάνουν πράξη, ενδόμυχα τα ενστερνίζονται και τα λατρεύουν με ζήλο. Έτσι, λοιπόν, ο Σατανάς, μέσα από τα διάφορα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή, παραπλανά τους ανθρώπους και ελέγχει την καρδιά και τη συμπεριφορά τους, κι αυτό γιατί οι άνθρωποι λατρεύουν όλα αυτά τα ρητά περί ηθικής διαγωγής μέσα από την καρδιά τους και τους έχουν τυφλή εμπιστοσύνη. Μέσω αυτών των ισχυρισμών, θέλουν όλοι τους να παριστάνουν τους αξιοπρεπείς, τους ευγενείς και τους καλούς, ώστε να καταφέρουν έτσι να κερδίσουν την εκτίμηση και των έπαινο των άλλων. Με λίγα λόγια, όλα τα διάφορα ρητά περί ηθικής διαγωγής ζητούν από τους ανθρώπους, σε συγκεκριμένες ενέργειες που κάνουν, να επιδεικνύουν μια ορισμένη συμπεριφορά ή κάποιες ανθρώπινες ιδιότητες στα πλαίσια της ηθικής διαγωγής. Επειδή αυτού του είδους η συμπεριφορά και οι ανθρώπινες ιδιότητες φαίνονται ιδιαίτερα ευγενείς και σεβαστές, όλοι οι άνθρωποι δίνουν μεγάλο αγώνα μέσα τους γι’ αυτά τα πράγματα. Αυτό, όμως, που δεν σκέφτονται είναι ότι τα εν λόγω ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή δεν είναι σε καμία περίπτωση οι αρχές συμπεριφοράς που πρέπει να ακολουθεί ένας κανονικός άνθρωπος. Πρόκειται, αντίθετα, για ένα σωρό υποκριτικές συμπεριφορές που μπορεί να προσποιηθεί κάποιος. Αποκλίνουν από τα πρότυπα της συνείδησης και της λογικής, παρεκκλίνουν από τη βούληση της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Προκειμένου ο Σατανάς να παραπλανήσει τους ανθρώπους και να τους κάνει να λατρεύουν τον ίδιο κι εκείνους τους υποκριτές δήθεν σοφούς, χρησιμοποιεί ψευδή και προσποιητά ρητά περί ηθικής διαγωγής, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να θεωρούν την κανονική ανθρώπινη φύση και τα κριτήρια της ανθρώπινης συμπεριφοράς πράγματα συνηθισμένα, απλά, μέχρι και ποταπά, τα οποία περιφρονούν και θεωρούν αξιοκαταφρόνητα. Το κάνουν αυτό επειδή τα ρητά περί ηθικής διαγωγής που υποστηρίζει ο Σατανάς είναι επιφανειακά ευχάριστα και συνάδουν απόλυτα με τις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Στην πραγματικότητα, όμως, κανένα ρητό περί ηθικής διαγωγής, όποιο κι αν είναι, δεν αποτελεί αρχή που πρέπει να ακολουθούν οι άνθρωποι σε ό,τι αφορά τη συμπεριφορά ή τις κοσμικές τους αλληλεπιδράσεις. Για σκεφτείτε το· δεν ισχύει αυτό; Στην ουσία, τα ρητά περί ηθικής διαγωγής απαιτούν απλώς από τους ανθρώπους να ζουν μια ζωή που χαρακτηρίζεται από περισσότερη αξιοπρέπεια και ευγένεια σε επιφανειακό επίπεδο, προκειμένου οι άλλοι να τους λατρεύουν, να τους επαινούν και να μην τους περιφρονούν. Από την ουσία αυτών των ρητών φαίνεται ότι το μόνο που απαιτούν από τους ανθρώπους είναι να επιδεικνύουν καλή ηθική διαγωγή μέσα από την καλή συμπεριφορά τους, ούτως ώστε να καλύψουν και να περιορίσουν τις φιλοδοξίες και τις εξωφρενικές επιθυμίες της διεφθαρμένης ανθρώπινης φύσης, να συγκαλύψουν την κακή και αποκρουστική φύση-ουσία του ανθρώπου, καθώς και τις εκδηλώσεις των διάφορων διεφθαρμένων διαθέσεων. Σκοπός αυτών των ρητών είναι, μέσα από μια επιφανειακά καλή συμπεριφορά και άσκηση, να βελτιωθεί η προσωπικότητα κάποιου, καθώς και η εικόνα του στα μάτια των άλλων, και ο υπόλοιπος κόσμος να τον εκτιμά περισσότερο. Όλα αυτά δείχνουν ότι στόχος των ρητών περί ηθικής διαγωγής είναι να χρησιμοποιήσουν την επιφανειακή συμπεριφορά και κάποιες επιφανειακές πρακτικές για να κουκουλώσουν τις σκέψεις, τις απόψεις, τους στόχους και τις προθέσεις που κρύβει μέσα του ο άνθρωπος, καθώς και την αποκρουστική όψη του και τη φύση-ουσία του. Μπορεί κανείς να τα κουκουλώσει με επιτυχία όλα αυτά; Και όταν προσπαθεί να τα κουκουλώσει, δεν γίνονται όλο και πιο φανερά; Τον Σατανά, όμως, δεν τον νοιάζει αυτό. Ο δικός του σκοπός είναι να κρύψει την αποκρουστική όψη της διεφθαρμένης ανθρωπότητας, να κουκουλώσει την αλήθεια της ανθρώπινης διαφθοράς. Έτσι, αναγκάζει τους ανθρώπους να μεταμφιέζονται, υιοθετώντας στη συμπεριφορά τους τις εκδηλώσεις της ηθικής διαγωγής. Με άλλα λόγια, χρησιμοποιεί τους κανόνες και τις συμπεριφορές της ηθικής διαγωγής για να φτιάξει μια ωραία βιτρίνα για την ανθρώπινη εμφάνιση, βελτιώνοντας τις ανθρώπινες ιδιότητες και την προσωπικότητα κάποιου, ώστε να μπορέσει αυτός να κερδίσει την εκτίμηση και τον έπαινο των άλλων. Στην ουσία, αυτά τα ρητά περί ηθικής διαγωγής βασίζονται στις εκδηλώσεις της συμπεριφοράς και στα ηθικά πρότυπα κάποιου για να καθορίσουν κατά πόσο ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι ευγενής ή ποταπός. Για παράδειγμα, το αν κάποιος είναι ανιδιοτελής εξαρτάται από το κατά πόσο δείχνει να θυσιάζει τα δικά του συμφέροντα για χάρη των άλλων. Αν δώσει μια καλή παράσταση και προσποιηθεί επαρκώς, ώστε να φαίνεται ιδιαίτερα αξιοθαύμαστος, οι άλλοι θα τον δουν ως άνθρωπο με ακεραιότητα, αξιοπρέπεια και ιδιαίτερα υψηλά ηθικά πρότυπα, ενώ το κράτος θα του απονείμει μια πλακέτα που θα λέει πως είναι υπόδειγμα ηθικής, ώστε οι άλλοι να πάρουν παράδειγμα από αυτόν, να τον λατρεύουν και να τον μιμούνται. Πώς μπορεί, λοιπόν, να αξιολογήσει κανείς μια γυναίκα ως καλή ή μοχθηρή; Εξετάζοντας αν οι διάφορες συμπεριφορές που εκδηλώνει μέσα στο κοινωνικό της περιβάλλον συμμορφώνονται με το ρητό που λέει ότι «Η γυναίκα πρέπει να είναι ενάρετη, καλοσυνάτη, ευγενική και ηθική». Αν μια γυναίκα συμμορφώνεται με κάθε πτυχή του ρητού αυτού και είναι ενάρετη, ευγενική και πράα, αν δείχνει απόλυτο σεβασμό στους ηλικιωμένους, αν είναι ιδιαίτερα διαλλακτική και έχει κατά νου το γενικό συμφέρον, αν είναι ιδιαίτερα υπομονετική και αντέχει τις κακουχίες, αν δεν κρατάει κακία στους άλλους ούτε τσακώνεται με τους γύρω της, αν σέβεται τα πεθερικά της και φροντίζει τον σύζυγο και τα παιδιά της, χωρίς να σκέφτεται ποτέ τον εαυτό της, χωρίς να ζητάει ποτέ ανταλλάγματα, χωρίς να ευχαριστιέται τις σαρκικές απολαύσεις και ούτω καθεξής, τότε είναι πράγματι μια ενάρετη, καλοσυνάτη, ευγενική και ηθική γυναίκα. Αυτές τις εξωτερικές συμπεριφορές χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για να αξιολογήσουν την ηθική διαγωγή των γυναικών. Δεν είναι ούτε ακριβές ούτε ρεαλιστικό να μετριέται η αξία, η καλοσύνη και η κακία ενός ανθρώπου με βάση τους επιφανειακούς τρόπους άσκησης και την εξωτερική συμπεριφορά του. Οι ισχυρισμοί αυτοί είναι επίσης ψευδείς, παραπλανητικοί και εξωφρενικοί. Αυτό είναι ουσιαστικά το πρόβλημα που εκτίθεται στους ανθρώπους όσον αφορά τα ρητά περί ηθικής διαγωγής.

Εξετάζοντας τις διάφορες πτυχές που αναφέρθηκαν παραπάνω, αποτελούν όντως αρχές συμπεριφοράς αυτά τα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή; (Όχι.) Δεν ανταποκρίνονται καθόλου στις ανάγκες της κανονικής ανθρώπινης φύσης, καθώς είναι εντελώς αντίθετα με αυτές. Αυτό που παρέχουν στους ανθρώπους δεν είναι αρχές συμπεριφοράς ούτε αρχές για τις πράξεις και το φέρσιμό τους. Αντιθέτως, απαιτούν από τους ανθρώπους να προσποιούνται, να καλύπτονται, καθώς και να συμπεριφέρονται και να ενεργούν με συγκεκριμένο τρόπο μπροστά στους άλλους, ώστε να κερδίζουν την εκτίμηση και τον έπαινό τους. Σκοπός τους, λοιπόν, δεν είναι να κατανοήσουν οι άνθρωποι πώς να συμπεριφέρονται σωστά ή ποιος είναι ο ορθός τρόπος να φέρονται, αλλά να ζήσουν με τρόπο που θα συμβαδίζει περισσότερο με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των άλλων, κερδίζοντας έτσι τον έπαινο και την αναγνώρισή τους. Κάτι τέτοιο δεν είναι σε καμία περίπτωση αυτό που απαιτεί ο Θεός: να φέρονται, δηλαδή, και να ενεργούν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, χωρίς να τους νοιάζει τι σκέφτονται οι άλλοι, εστιάζοντας μόνο στο να κερδίσουν την έγκριση του Θεού. Τα ρητά περί ηθικής διαγωγής κυρίως απαιτούν από τους ανθρώπους να είναι αξιοπρεπείς και ευγενείς στη συμπεριφορά τους, στους τρόπους άσκησής τους και στην εξωτερική τους εμφάνιση, ακόμη κι αν πρόκειται για μεταμφίεση. Δεν λύνουν προβλήματα που έχουν να κάνουν με τις σκέψεις και τις απόψεις των ανθρώπων ή με τη φύση-ουσία τους. Με άλλα λόγια, οι απαιτήσεις που θέτουν στους ανθρώπους τα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή δεν βασίζονται στην ουσία των ανθρώπων, ούτε βέβαια λαμβάνουν υπόψη το εύρος των δυνατοτήτων της συνείδησης και της λογικής. Ταυτόχρονα, έρχονται σε αντίθεση με το αντικειμενικό γεγονός ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, είναι εγωιστές και ποταποί και αναγκάζουν τους ανθρώπους να συμπεριφέρονται και να ενεργούν με συγκεκριμένο τρόπο. Επομένως, ό,τι είδους απαιτήσεις κι αν προβάλλουν στους ανθρώπους, δεν μπορούν ουσιαστικά να τους απελευθερώσουν από τα δεσμά και τον περιορισμό των διεφθαρμένων διαθέσεων ούτε να λύσουν το πρόβλημα της ουσίας τους. Με άλλα λόγια, δεν μπορούν να λύσουν προβλήματα που έχουν να κάνουν με τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να αλλάξουν τις αρχές και την κατεύθυνση της συμπεριφοράς τους ούτε και να τους δώσουν να καταλάβουν πώς να συμπεριφέρονται, πώς να φέρονται στους άλλους ή πώς να αντιμετωπίζουν τις διαπροσωπικές τους σχέσεις με τρόπο θετικό. Από μια άλλη άποψη, τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή δεν είναι παρά μια μορφή κανόνων και περιορισμών συμπεριφοράς που δίνονται στους ανθρώπους. Αν και εκ πρώτης όψεως φαίνονται αρκετά καλά, στην πραγματικότητα, χωρίς οι άνθρωποι να το αντιλαμβάνονται, επηρεάζουν τη σκέψη και τις απόψεις τους και τους περιορίζουν και τους δεσμεύουν, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να βρουν τις σωστές αρχές και το σωστό μονοπάτι συμπεριφοράς και δράσης. Σε αυτό το πλαίσιο, το μόνο που μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι είναι να αποδεχθούν απρόθυμα την επιρροή των ιδεών και των απόψεων της παραδοσιακής κουλτούρας. Επηρεασμένοι, τώρα, από αυτές τις παράλογες ιδέες και απόψεις, χάνουν χωρίς να το αντιλαμβάνονται τις αρχές, τους στόχους και την κατεύθυνση της συμπεριφοράς τους. Ως αποτέλεσμα, οι διεφθαρμένοι άνθρωποι βυθίζονται στο σκοτάδι και χάνουν το φως κι έτσι το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να βασίζονται στην παραπλάνηση, την προσποίηση και την εξαπάτηση για να κυνηγήσουν τη φήμη και το προσωπικό κέρδος. Όταν, για παράδειγμα, βλέπεις κάποιον να χρειάζεται βοήθεια, αμέσως σκέφτεσαι το εξής: «Σωστή συμπεριφορά σημαίνει να αντλείς ευχαρίστηση από το να βοηθάς τους άλλους. Αυτή είναι μια βασική αρχή και ένα ηθικό πρότυπο για την ανθρώπινη συμπεριφορά». Ασυναίσθητα, λοιπόν, θα βοηθήσεις τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Αφού το κάνεις αυτό, νιώθεις ότι, εφόσον συμπεριφέρθηκες έτσι, είσαι ευγενής και έχεις κάποια ανθρώπινη φύση. Ασυναίσθητα, μάλιστα, επαινείς τον εαυτό σου που είσαι ένας άνθρωπος ευγενής, με ευγενή χαρακτήρα, αξιοπρέπεια και ήθος και, φυσικά, ένας αξιοσέβαστος άνθρωπος. Αν δεν τον βοηθήσεις, σκέφτεσαι: «Αλίμονό μου, δεν είμαι καλός άνθρωπος. Κάθε φορά που κάποιος χρειάζεται βοήθεια και μου περνάει απ’ το μυαλό να του την προσφέρω, σκέφτομαι πάντα το δικό μου συμφέρον. Είμαι πολύ εγωιστής!» Ασυνείδητα, θα χρησιμοποιήσεις την ιδεολογική άποψη κατά την οποία πρέπει «Να αντλείς ευχαρίστηση από το να βοηθάς τους άλλους» για να μετρήσεις τον εαυτό σου, να τον περιορίσεις και να αξιολογήσεις τι είναι σωστό και τι λάθος. Αν δεν είσαι σε θέση να κάνεις πράξη αυτό το ρητό, θα σιχαίνεσαι τον εαυτό σου και θα τον περιφρονείς, νιώθοντας κάποια ανησυχία. Θα κοιτάς με θαυμασμό και εκτίμηση όσους μπορούν να αντλούν ευχαρίστηση από το να βοηθούν τους άλλους, ενώ θα τους θεωρείς πιο ευγενείς, πιο αξιοπρεπείς και πιο ηθικούς από σένα. Οι απαιτήσεις του Θεού, όμως, για αυτά τα ζητήματα είναι διαφορετικές. Αυτό που απαιτεί ο Θεός είναι να τηρείς τα λόγια Του και τις αλήθεια-αρχές. Πώς πρέπει να ασκούνται οι άνθρωποι από άποψη ηθικής διαγωγής; Πρέπει να τηρούν τις απόψεις της παραδοσιακής ηθικής και κουλτούρας ή τα λόγια του Θεού; Όλοι έρχονται αντιμέτωποι με αυτήν την επιλογή. Σου είναι πλέον ξεκάθαρες οι αλήθεια-αρχές που διδάσκει στους ανθρώπους ο Θεός; Τις κατανοείς; Πόσο καλά τις τηρείς; Κατά την τήρησή τους, ποιες σκέψεις και απόψεις σε επηρεάζουν και σε εμποδίζουν; Ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις αποκαλύπτεις; Πρέπει να κάνεις μια τέτοιου είδους αυτοκριτική. Σε ποιον ακριβώς βαθμό μπορείς να δεις ξεκάθαρα στην καρδιά σου την ουσία των ρητών της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή; Εξακολουθεί η παραδοσιακή κουλτούρα να έχει θέση στην καρδιά σου; Όλα αυτά είναι προβλήματα που πρέπει να τα λύσουν οι άνθρωποι. Μόλις διορθωθούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου και είσαι σε θέση να υποταχθείς στην αλήθεια και να τηρείς τα λόγια του Θεού απόλυτα και χωρίς κανένα συμβιβασμό, αυτό που θα κάνεις πράξη τότε θα συμφωνεί απόλυτα με τις αλήθεια-αρχές. Δεν θα σε περιορίζουν πλέον οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου ούτε θα σε δεσμεύουν οι ηθικές ιδέες και απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας. Θα είσαι σε θέση να κάνεις με ακρίβεια πράξη τα λόγια του Θεού και να ενεργείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Σύμφωνα με αυτές τις αρχές πρέπει να συμπεριφέρονται και να ενεργούν οι πιστοί. Αν είσαι σε θέση να ασκείσαι σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, να τηρείς τα λόγια Του και να ασκείσαι σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, όχι μόνο έχεις καλή ηθική διαγωγή, αλλά θα μπορείς και να ακολουθήσεις την οδό του Θεού. Όταν κάνεις πράξη τις αρχές και την αλήθεια της συμπεριφοράς, όχι μόνο έχεις πρότυπα ηθικής διαγωγής, αλλά η συμπεριφορά σου διέπεται και από αλήθεια-αρχές. Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο να τηρείς τις αλήθεια-αρχές και να τηρείς τα κριτήρια της ηθικής διαγωγής; (Ναι.) Τι διαφορά υπάρχει; Η τήρηση των απαιτήσεων της ηθικής διαγωγής δεν είναι παρά μια μορφή άσκησης και μια εκδήλωση συμπεριφοράς. Από την άλλη, η άσκηση σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές ναι μεν μοιάζει κι αυτή εξωτερικά με άσκηση, αλλά είναι μια άσκηση που ακολουθεί πιστά τις αλήθεια-αρχές. Από αυτήν την άποψη, το κατά πόσο τηρεί κανείς τις αλήθεια-αρχές έχει να κάνει με τη συμπεριφορά του και το μονοπάτι στο οποίο βαδίζει. Με άλλα λόγια, αν κάνεις πράξη την αλήθεια και τηρείς τις αλήθεια-αρχές που υπάρχουν στα λόγια του Θεού, βαδίζεις στο σωστό μονοπάτι. Αν, όμως, ακολουθείς τις απαιτήσεις της ηθικής διαγωγής της παραδοσιακής κουλτούρας, απλώς επιδεικνύεις μια ορισμένη συμπεριφορά· είναι ακριβώς σαν να υπακούς σε κανόνες. Κάτι τέτοιο δεν περιλαμβάνει τις αλήθεια-αρχές ούτε σχετίζεται με το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν οι άνθρωποι. Καταλαβαίνετε τι λέω; (Ναι.) Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Λόγου χάρη, το ρητό περί ηθικής διαγωγής «Να θυσιάζεις τα συμφέροντά σου για χάρη των άλλων» απαιτεί από τους ανθρώπους, ανά πάσα στιγμή και σε κάθε περίσταση, να «απαρνούνται τον κατώτερό τους εαυτό για να φτάσουν στον ανώτερό τους εαυτό». Για τους απίστους, αυτό είναι ένα ύφος ευγενές από πλευράς χαρακτήρα και ακλόνητο από πλευράς ακεραιότητας. «Απαρνήσου τον κατώτερό σου εαυτό για να φτάσεις στον ανώτερό σου εαυτό»· πόσο πομπώδη είναι αυτά λόγια! Δυστυχώς, απλώς ακούγεται σαν ένα ύφος ευγενές από πλευράς χαρακτήρα και ακλόνητο από πλευράς ακεραιότητας, αλλά δεν είναι μια αλήθεια-αρχή που πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι όσον αφορά τη συμπεριφορά τους. Στην πραγματικότητα, το ρητό «Απαρνήσου τον κατώτερό σου εαυτό για να φτάσεις στον ανώτερό σου εαυτό» και το γεγονός ότι οι άνθρωποι θυσιάζουν τα συμφέροντά τους για χάρη των άλλων αποσκοπεί στο να εξασφαλίσουν ότι θα τους υπηρετούν οι άλλοι. Αν το εξετάσουμε από τη σκοπιά των ανθρώπινων στόχων και προθέσεων, αυτό το ρητό παραπέμπει σε σατανικές φιλοσοφίες και έχει κάπως συναλλακτικό χαρακτήρα. Βάσει αυτού, μπορείτε να προσδιορίσετε αν υπάρχουν αλήθεια-αρχές στο ρητό «Απαρνήσου τον κατώτερό σου εαυτό για να φτάσεις στον ανώτερό σου εαυτό»; Προφανώς και δεν υπάρχουν! Δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση για αρχή συμπεριφοράς· είναι μια καθαρά σατανική φιλοσοφία, κι αυτό γιατί οι άνθρωποι που απαρνούνται τον κατώτερό τους εαυτό το κάνουν με σκοπό να φτάσουν στον ανώτερό τους εαυτό. Είτε αυτού του είδους η άσκηση είναι ευγενής είτε χυδαία, δεν είναι παρά ένας κανόνας που δεσμεύει τους ανθρώπους. Μπορεί να φαίνεται λογική, στην ουσία, όμως, είναι εξωφρενική και παράλογη. Ό,τι κι αν σου συμβαίνει, το μόνο που απαιτεί από τους ανθρώπους είναι να θυσιάσουν τα συμφέροντά τους για χάρη των άλλων. Δεν έχει σημασία αν είσαι πρόθυμος ή όχι, αν μπορείς να το κάνεις ή όχι, ούτε το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεσαι· το μόνο που απαιτεί από εσένα είναι να θυσιάσεις τα συμφέροντά σου για χάρη των άλλων. Αν δεν είσαι σε θέση να «απαρνηθείς τον κατώτερό σου εαυτό», τότε η φράση «για να φτάσεις στον ανώτερό σου εαυτό» είναι εκεί για να σε βάλει σε πειρασμό, έτσι ώστε ακόμα κι αν δεν μπορείς να θυσιάσεις τα συμφέροντά σου για χάρη των άλλων, να μη θέλεις να τα παρατήσεις. Οι άνθρωποι σαγηνεύονται από τη σκέψη ότι θα «φτάσουν στον ανώτερό τους εαυτό». Υπό αυτές τις συνθήκες, δυσκολεύεστε να επιλέξετε. Το να θυσιάζει, λοιπόν, κάποιος τα συμφέροντά του για χάρη των άλλων αποτελεί αρχή συμπεριφοράς; Μπορεί να φέρει θετικά αποτελέσματα; Κάθε άνθρωπος κρύβεται πολύ καλά και δείχνει ιδιαίτερα ευγενής, αξιοπρεπής και ηθικός. Ποιο είναι, όμως, το τελικό αποτέλεσμα; Μπορούμε να πούμε απλά πως δεν θα βγει τίποτα από όλο αυτό. Το μόνο που μπορεί να κερδίσει κανείς κάνοντάς το αυτό είναι η εκτίμηση των άλλων ανθρώπων και όχι η έγκριση του Δημιουργού. Και πώς προκύπτει αυτό; Οφείλεται μήπως στο ότι όλοι τηρούν τα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή και ακολουθούν σατανικές φιλοσοφίες; Αν όλοι αποδέχονται τα λόγια του Θεού και τις σωστές ιδέες και απόψεις, αν εμμένουν στις αλήθεια-αρχές και επιδιώκουν την κατεύθυνση της ζωής στην οποία τους καθοδηγεί ο Θεός, τότε δεν θα δυσκολευτούν να βαδίσουν στο σωστό μονοπάτι της ζωής. Δεν είναι καλύτερο να ασκείται κανείς με αυτόν τον τρόπο παρά να θυσιάζει τα συμφέροντά του για χάρη των άλλων; Αν κάποιος ασκείται με αυτόν τον τρόπο, αυτό σημαίνει ότι τηρεί τις αλήθεια-αρχές και ζει στο φως σύμφωνα με τα λόγια του Θεού· δεν ακολουθεί τον Σατανά στο μονοπάτι της υποκρισίας. Μόνο αν κάποιος εγκαταλείψει τις σατανικές φιλοσοφίες και τις κάθε λογής ιδέες που εκφράζονται από ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή, μόνο αν αποδεχτεί την αλήθεια και ζει σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, μπορεί να βιώσει αληθινή ανθρώπινη ομοιότητα και να κερδίσει την έγκριση του Θεού.

Με βάση αυτά πάνω στα οποία συναναστραφήκαμε προηγουμένως, έχετε καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα σχετικά με την ουσία των ρητών περί ηθικής διαγωγής; Όλα αυτά τα διάφορα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή δεν είναι παρά κανονισμοί και συμβάσεις που περιορίζουν τις σκέψεις, τις απόψεις και την εξωτερική συμπεριφορά των ανθρώπων. Σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν αρχές ή κριτήρια συμπεριφοράς, ούτε αρχές που πρέπει να τηρεί κανείς όταν έρχεται σε επαφή με κάθε λογής ανθρώπους, ζητήματα και πράγματα. Ποιες αρχές, λοιπόν, πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι; Δεν πρέπει να συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτό; Ορισμένοι ρωτούν: «Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στις αλήθεια-αρχές που πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι και στους κανονισμούς και τις συμβάσεις που εμπεριέχονται σ’ αυτά τα ρητά περί ηθικής διαγωγής;» Για πείτε Μου, υπάρχει διαφορά; (Ναι.) Πού έγκειται η διαφορά αυτή; Τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή είναι απλώς κανονισμοί και συμβάσεις που περιορίζουν τις σκέψεις, τις απόψεις και τις συμπεριφορές των ανθρώπων. Θέτουν απαιτήσεις στους ανθρώπους μέσω των οποίων περιορίζουν τη συμπεριφορά τους και τους δένουν χειροπόδαρα σε κάθε ζήτημα που προκύπτει, αναγκάζοντάς τους να ενεργήσουν με συγκεκριμένο τρόπο, ενώ δεν τους αφήνουν να αναζητήσουν τις σωστές αρχές και τους σωστούς τρόπους αντιμετώπισης των διαφόρων ανθρώπων, ζητημάτων και πραγμάτων. Οι αλήθεια-αρχές, όμως, δεν είναι έτσι. Οι πολύπλευρες απαιτήσεις που θέτουν τα λόγια του Θεού στους ανθρώπους δεν είναι κανόνες, κανονισμοί ή συμβάσεις ούτε, βέβαια, διάφορα ρητά που περιορίζουν την ανθρώπινη σκέψη και συμπεριφορά. Αντ’ αυτού, υπαγορεύουν στους ανθρώπους τις αλήθεια-αρχές που πρέπει να κατανοούν και να τηρούν στα κάθε λογής περιβάλλοντα που συναντούν και σε καθετί που τους συμβαίνει. Ποιες ακριβώς είναι, λοιπόν, αυτές οι αρχές; Γιατί λέω ότι μόνο τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια ή οι αλήθεια-αρχές; Επειδή η κανονική ανθρώπινη φύση είναι σε θέση να πραγματοποιήσει καθεμιά από τις διάφορες απαιτήσεις που θέτουν τα λόγια του Θεού στους ανθρώπους. Αυτό, δηλαδή, που απαιτείται από τους ανθρώπους είναι, κάθε φορά που τους συμβαίνει κάτι, να μην επηρεάζονται και να μην περιορίζονται από τα αισθήματα, τις επιθυμίες, τις φιλοδοξίες και τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, αλλά να ασκούνται σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και τις αλήθεια-αρχές. Αυτή είναι μια αρχή την οποία είναι σε θέση να τηρούν οι άνθρωποι. Οι αλήθεια-αρχές που εμπεριέχονται στα λόγια του Θεού υποδεικνύουν τη σωστή κατεύθυνση και τον σωστό στόχο που πρέπει να ακολουθούν οι άνθρωποι και αποτελούν, επίσης, το μονοπάτι στο οποίο πρέπει να βαδίζουν. Οι αρχές των λόγων του Θεού δεν εξασφαλίζουν απλώς την κανονική λειτουργία της ανθρώπινης συνείδησης και λογικής, αλλά σε αυτήν τη βάση, δηλαδή στην ανθρώπινη συνείδηση και λογική, προσθέτουν με φυσικό τρόπο και τις αλήθεια-αρχές. Αυτά είναι τα πρότυπα της αλήθειας στα οποία μπορούν να ανταπεξέλθουν και να ανταποκριθούν όσοι διαθέτουν συνείδηση και λογική. Όταν τηρεί κανείς αυτές τις αρχές των λόγων του Θεού, αυτό που κερδίζει δεν είναι η βελτίωση της ηθικής και της ακεραιότητάς του ούτε η προστασία της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του, αλλά έχει εισέλθει στο σωστό μονοπάτι της ζωής. Όταν υπακούει κανείς σε αυτές τις αλήθεια-αρχές που εμπεριέχονται στα λόγια του Θεού, όχι μόνο διαθέτει τη συνείδηση και τη λογική ενός κανονικού ανθρώπου, αλλά, πατώντας στη βάση της συνείδησης και της λογικής, καταφέρνει να κατανοήσει περισσότερες αλήθεια-αρχές που αφορούν τη συμπεριφορά που πρέπει να έχει. Με απλά λόγια, καταφέρνει να κατανοήσει τις αρχές της συμπεριφοράς, να μάθει σύμφωνα με ποιες αλήθεια-αρχές πρέπει να βλέπει τους ανθρώπους και τα πράγματα και να συμπεριφέρεται και να ενεργεί, ενώ παύουν πια να τον ελέγχουν και να τον επηρεάζουν τα συναισθήματα, οι επιθυμίες, οι φιλοδοξίες και οι διεφθαρμένες διαθέσεις του. Βιώνει έτσι απόλυτα την ομοιότητα ενός κανονικού ανθρώπου. Αυτές οι αλήθεια-αρχές που διατυπώνει ο Θεός λύνουν ουσιαστικά το πρόβλημα των διεφθαρμένων διαθέσεων που ελέγχουν τους ανθρώπους και δεν τους αφήνουν να απαλλαγούν από την αμαρτία, οπότε δεν ζουν πια την παλιά τους ζωή κατά την οποία ελέγχονταν από συναισθήματα, επιθυμίες, φιλοδοξίες και διεφθαρμένες διαθέσεις. Και από τι αντικαθίστανται όλα αυτά; Από τα κριτήρια των λόγων του Θεού και τις αλήθεια-αρχές· όλα αυτά γίνονται η ζωή του ανθρώπου. Σε γενικές γραμμές, μόλις οι άνθρωποι αρχίσουν να τηρούν τις αλήθεια-αρχές που οφείλει να τηρεί η ανθρωπότητα, δεν ζουν πλέον παγιδευμένοι στα διάφορα προβλήματα της σάρκας. Για να το θέσω με μεγαλύτερη ακρίβεια, οι άνθρωποι δεν ζουν πλέον υπό την παραπλάνηση, την πλάνη και τον έλεγχο του Σατανά. Πιο συγκεκριμένα, δεν ζουν πλέον υπό τον περιορισμό και τον έλεγχο των μυριάδων ιδεών, απόψεων και φιλοσοφιών για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις που τους ενσταλάζει ο Σατανάς. Πλέον όχι μόνο ζουν με αξιοπρέπεια και ακεραιότητα, αλλά ζουν κιόλας ελεύθεροι και με την ομοιότητα των ανθρώπων· βιώνουν, δηλαδή, την αληθινή ομοιότητα των δημιουργημάτων υπό το κράτος του Δημιουργού. Αυτή είναι η ουσιαστική διαφορά μεταξύ, αφενός, των λόγων και της αλήθειας του Θεού και, αφετέρου, των ρητών της παραδοσιακής κουλτούρας περί ηθικής διαγωγής.

Το θέμα της σημερινής συναναστροφής είναι κάπως βαθυστόχαστο. Αφού το ακούσετε, πρέπει να το αναλογιστείτε για λίγο, να το εμπεδώσετε σιγά σιγά και να δείτε κατά πόσο αντιλαμβάνεστε τα όσα είπαμε. Με βάση το περιεχόμενο αυτής της συναναστροφής, έχετε καταλάβει απόλυτα σε τι διαφέρουν τα ρητά περί ηθικής διαγωγής από την αλήθεια; Πείτε Μου όσο πιο απλά γίνεται: Ποια είναι η ουσία των ρητών περί ηθικής διαγωγής; (Τα ρητά περί ηθικής διαγωγής δεν είναι παρά κανονισμοί και συμβάσεις που περιορίζουν τις σκέψεις και τις συμπεριφορές των ανθρώπων· δεν αποτελούν αρχές και κριτήρια συμπεριφοράς.) Πολύ σωστά. Μια ιστορία της παραδοσιακής κουλτούρας μιλά για τον Κονγκ Ρονγκ που δίνει στους άλλους τα μεγαλύτερα αχλάδια. Πιστεύετε πως όποιος δεν μπορεί να πράξει όπως ο Κονγκ Ρονγκ δεν είναι καλός άνθρωπος; Παλιά οι άνθρωποι πίστευαν ότι όποιος μπορούσε να φερθεί σαν τον Κονγκ Ρονγκ, θυσιάζοντας τα συμφέροντά του για χάρη των άλλων, ήταν ευγενής και απόλυτα ακέραιος χαρακτήρας· ένας καλός άνθρωπος. Είναι ο Κονγκ Ρονγκ αυτής της πατροπαράδοτης ιστορίας ένα πρότυπο που ακολουθούν όλοι; Κατέχει ο συγκεκριμένος χαρακτήρας κάποια θέση στις καρδιές των ανθρώπων; (Ναι.) Τη θέση στις καρδιές των ανθρώπων δεν την κατέχει το όνομά του, αλλά οι σκέψεις και οι τρόποι άσκησής του, η ηθική και η συμπεριφορά του. Οι άνθρωποι εκτιμούν και εγκρίνουν παρόμοιους τρόπους άσκησης, θαυμάζοντας μέσα τους την ηθική διαγωγή του Κονγκ Ρονγκ. Αν, λοιπόν, δεις κάποιον να μην μπορεί να θυσιάσει τα συμφέροντά του για χάρη των άλλων, κάποιον που δεν είναι ο άνθρωπος που θα δώσει στους άλλους τα μεγαλύτερα αχλάδια όπως έκανε ο Κονγκ Ρονγκ, μέσα σου θα εκνευριστείς μαζί του και θα σχηματίσεις άσχημη άποψη για εκείνον. Είναι, λοιπόν, δικαιολογημένο να εκνευριστείς και να σχηματίσεις άσχημη άποψη; Κάπου πρέπει να βασίζεται αυτό. Πρώτα απ’ όλα, σκέφτεσαι: «Παρόλο που ο Κονγκ Ρονγκ ήταν πολύ νέος, μπόρεσε και έδωσε στους άλλους τα μεγαλύτερα αχλάδια. Εσύ, από την άλλη, είσαι μεγάλος άνθρωπος, αλλά παραμένεις πολύ εγωιστής». Έτσι, έχεις μέσα σου άσχημη άποψη για το συγκεκριμένο άτομο. Η άσχημη, λοιπόν, άποψη που έχεις και ο εκνευρισμός που νιώθεις δεν βασίζονται στην ιστορία του Κονγκ Ρονγκ που έδωσε στους άλλους τα μεγαλύτερα αχλάδια; (Ναι.) Είναι σωστό να βασίζεις σ’ αυτό την άποψή σου για τους ανθρώπους; (Όχι.) Γιατί δεν είναι σωστό; Επειδή η βάση σύμφωνα με την οποία βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα προέρχεται από λάθος πηγή, ενώ και η αφετηρία σου είναι εντελώς εσφαλμένη. Αφετηρία σου είναι το να θεωρείς ως πρότυπο για να μετράς τους ανθρώπους και τα πράγματα το γεγονός ότι ο Κονγκ Ρονγκ έδωσε στους άλλους τα μεγαλύτερα αχλάδια. Αυτή, όμως, είναι μια λάθος προσέγγιση και μέθοδος μέτρησης. Από ποια άποψη είναι λάθος; Είναι λάθος στον βαθμό που θεωρείς σωστή την ιδέα πίσω από την ιστορία του Κονγκ Ρονγκ και την εκλαμβάνεις ως μια θετική ιδεολογική άποψη την οποία χρησιμοποιείς για να μετράς τους ανθρώπους και τα πράγματα. Μετρώντας έτσι, το αποτέλεσμα στο οποίο καταλήγεις είναι ότι η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων δεν είναι καλοί άνθρωποι. Είναι ακριβή τα αποτελέσματα μιας τέτοιας μέτρησης; (Δεν είναι ακριβή, όχι.) Γιατί δεν είναι ακριβή; Επειδή χρησιμοποιείς λάθος πρότυπο μέτρησης. Πώς πρέπει να μετρά κανείς έναν τέτοιον άνθρωπο σύμφωνα με τις μεθόδους και τις αρχές που έχει δώσει ο Θεός; Ο πιο ακριβής τρόπος είναι να τον μετρήσει με βάση τις εξής πτυχές: να εξετάσει κατά πόσο υποστηρίζει ο συγκεκριμένος άνθρωπος τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, κατά πόσο είναι στο πλευρό του Θεού, κατά πόσο έχει θεοφοβούμενη καρδιά και κατά πόσο αναζητά την αλήθεια-αρχή στις πράξεις του. Έστω πως, κάθε φορά που του συμβαίνει κάτι, προσεύχεται, αναζητά και το συζητάει με όλους και, παρόλο που μερικές φορές δεν δείχνει ανιδιοτέλεια και είναι λίγο εγωιστής σε ορισμένα μικροπράγματα, κατά βάση οι πράξεις του κρίνονται επαρκείς όταν μετρηθούν με βάση τις πτυχές που απαιτεί ο Θεός. Σε αυτήν την περίπτωση, ο συγκεκριμένος άνθρωπος μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια και είναι σωστός. Σε τι βασίζεται, λοιπόν, αυτό το συμπέρασμα; (Βασίζεται στα λόγια και στις απαιτήσεις του Θεού.) Είναι, επομένως, ακριβές αυτό το συμπέρασμα; Είναι πολύ πιο ακριβές από το να το μετρούσες με βάση την ιδεολογική οπτική σύμφωνα με την οποία ο Κονγκ Ρονγκ έδωσε στους άλλους τα μεγαλύτερα αχλάδια. Η ιδεολογική άποψη που προβάλλεται μέσα από την ιστορία του Κονγκ Ρονγκ μετρά τη συμπεριφορά και τους τρόπους άσκησης των ανθρώπων μια συγκεκριμένη στιγμή. Αυτό, όμως, που απαιτεί ο Θεός να μετρήσουν οι άνθρωποι είναι η ουσία του συγκεκριμένου ατόμου, καθώς και η ακριβής στάση του απέναντι στην αλήθεια και τις απαιτήσεις του Θεού. Με τα ρητά περί ηθικής διαγωγής μπορείς να μετρήσεις τη συμπεριφορά ενός ανθρώπου, τις πράξεις του και τα πράγματα που αποκαλύπτει φευγαλέα σε ένα συγκεκριμένο περιστατικό. Είναι, όμως, ανακριβές να τα χρησιμοποιείς για να μετρήσεις τις εγγενείς ιδιότητες του ανθρώπου αυτού, διότι αν το κάνεις αυτό σύμφωνα με τα ρητά περί ηθικής διαγωγής, είναι σαν να τις μετράς χρησιμοποιώντας λάθος αρχές, άρα το αποτέλεσμα στο οποίο θα καταλήξεις θα είναι ανακριβές. Η διαφορά, δηλαδή, δεν έγκειται στις εξωτερικές συμπεριφορές του, αλλά στη φύση-ουσία του. Επομένως, είναι κατά βάση λανθασμένο να μετρά κανείς τους ανθρώπους χρησιμοποιώντας ρητά περί ηθικής διαγωγής. Ο μόνος ακριβής τρόπος να μετρήσει κανείς τους ανθρώπους είναι σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Το καταλαβαίνετε αυτό που λέω;

Τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή είναι στην ουσία τους κανονισμοί και συμβάσεις που περιορίζουν τη συμπεριφορά και τις σκέψεις των ανθρώπων. Ως ένα βαθμό, περιορίζουν και ελέγχουν την ανθρώπινη σκέψη, ενώ περιορίζουν και ορισμένες από τις σωστές εκφράσεις της σκέψης και τις κανονικές απαιτήσεις της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Θα έλεγε, βέβαια, κανείς ότι παραβιάζουν σε κάποιο βαθμό και ορισμένους από τους νόμους επιβίωσης της κανονικής ανθρώπινης φύσης και, επίσης, στερούν από τους κανονικούς ανθρώπους τις ανθρώπινες ανάγκες και τα δικαιώματά τους. Παραδείγματος χάρη, το κλασικό ρητό «Η γυναίκα πρέπει να είναι ενάρετη, καλοσυνάτη, ευγενική και ηθική» καταπατά και καταργεί με τη βία τα ανθρώπινα δικαιώματα των γυναικών. Τι ρόλο βάζει τις γυναίκες να παίζουν σε ολόκληρη την ανθρώπινη κοινωνία; Τον ρόλο της σκλάβας. Έτσι δεν έχουν τα πράγματα; (Ναι.) Από αυτήν την άποψη, οι κανονισμοί και οι συμβάσεις που προβάλλουν αυτά τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή καταστρέφουν τις σκέψεις των ανθρώπων, τους στερούν τις διάφορες ανάγκες της κανονικής ανθρώπινης φύσης και ταυτόχρονα τους περιορίζουν σε ό,τι αφορά την έκφραση των διαφόρων σκέψεων της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Η δημιουργία όλων αυτών των ρητών περί ηθικής διαγωγής δεν βασίζεται ουσιαστικά στις ανάγκες που έχουν ή στα πρότυπα στα οποία μπορούν να ανταποκριθούν οι κανονικοί άνθρωποι. Βασίζεται, αντίθετα, στις φαντασιοκοπίες, τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες των ανθρώπων. Αυτά τα ρητά περί ηθικής διαγωγής περιορίζουν και συγκρατούν, αφενός, τις σκέψεις των ανθρώπων και περιορίζουν τη συμπεριφορά τους. Πέρα, όμως, από αυτό, κάνουν τους ανθρώπους και να λατρεύουν και να κυνηγούν ψεύτικα και πλασματικά πράγματα που δεν μπορούν να αποκτήσουν. Το μόνο, λοιπόν, που μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι είναι να προσποιούνται για να κρυφτούν και να καλυφθούν, ώστε να ζήσουν έτσι μια κόσμια, ευγενή ζωή που φαινομενικά είναι ιδιαίτερα αξιοπρεπής. Στην πραγματικότητα, όμως, όταν κάποιος ζει σύμφωνα με αυτές τις ιδέες και απόψεις για την ηθική διαγωγή, διαστρεβλώνονται και περιορίζονται οι σκέψεις της ανθρωπότητας και έτσι ο άνθρωπος εκείνος, υπό την κυριαρχία αυτών των παράλογων ιδεών και απόψεων, δεν ζει μια κανονική, αλλά μια διεστραμμένη ζωή· έτσι δεν είναι; (Ναι.) Παρόλο που οι άνθρωποι δεν θέλουν να ζουν ή να ενεργούν έτσι, δεν μπορούν να απαλλαγούν από τους περιορισμούς αυτών των ιδεολογικών δεσμών. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να ζουν απρόθυμα και παρά τη θέλησή τους υπό την επιρροή και τον περιορισμό αυτών των ιδεών και απόψεων. Ταυτόχρονα, λόγω της πίεσης που τους ασκεί η κοινή γνώμη και αυτές οι ιδέες και απόψεις που έχουν μέσα τους, η μόνη τους επιλογή είναι να παρατείνουν την ποταπή τους ύπαρξη σε αυτόν τον κόσμο υποκρινόμενοι και φορώντας το ένα προσωπείο μετά το άλλο. Αυτή είναι η συνέπεια των ρητών περί ηθικής διαγωγής στην ανθρωπότητα. Το έχετε καταλάβει αυτό; (Ναι.) Όσο περισσότερο συναναστρεφόμαστε πάνω σ’ αυτά τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή και τα αναλύουμε τόσο πιο καθαρά τα βλέπουν οι άνθρωποι και τόσο περισσότερο αντιλαμβάνονται ότι τα διάφορα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας δεν είναι θετικά πράγματα. Παραπλανούν και βλάπτουν τους ανθρώπους εδώ και χιλιάδες χρόνια, σε βαθμό που, ακόμη και αφού ακούσουν τα λόγια του Θεού και κατανοήσουν την αλήθεια, εξακολουθούν να μην μπορούν να απαλλαγούν από την επιρροή αυτών των ιδεών και απόψεων της παραδοσιακής κουλτούρας και μάλιστα αγωνίζονται γι’ αυτά τα πράγματα λες και είναι θετικά. Πολλοί άνθρωποι, μάλιστα, τα χρησιμοποιούν και ως υποκατάστατο της αλήθειας και τα κάνουν πράξη ως αλήθεια. Μέσα από τη σημερινή μας συναναστροφή, έχετε κατανοήσει καλύτερα και με μεγαλύτερη ακρίβεια αυτά τα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας περί ηθικής διαγωγής; (Ναι.) Τώρα που τα έχετε κατανοήσει κάπως, ας συνεχίσουμε να συναναστρεφόμαστε πάνω σε άλλα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή.

Στη συνέχεια θα συναναστραφούμε πάνω στο εξής ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή: «Μια σταγόνα καλοσύνης θα πρέπει να ανταποδίδεται με έναν χείμαρρο καλοσύνης». Όπως καταλαβαίνετε, καθένα από αυτά τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή είναι τόσο πομπώδες και συγκλονιστικό ωσάν καθένα τους να έχει διαποτιστεί με κάποιο ηρωικό πνεύμα και τις ιδιότητες σπουδαίων ανθρώπων, με αποτέλεσμα ένας κοινός ή συνηθισμένος άνθρωπος να μην μπορεί να το υλοποιήσει. «Μια σταγόνα καλοσύνης θα πρέπει να ανταποδίδεται με έναν χείμαρρο καλοσύνης»· πόσο ανοιχτόμυαλος πρέπει να είναι κάποιος για να το καταφέρει αυτό! Πόσο ευγενικός, καλοσυνάτος και σπουδαίος πρέπει να είναι για να το πετύχει! «Μια σταγόνα» αντιστοιχεί σε «έναν χείμαρρο», αλλά παράλληλα αυτή η αντιστοιχία δίνει την εντύπωση πως υπάρχει ένα απέραντο χάσμα και μια τεράστια διαφορά μεταξύ των δύο. Ακόμη κι αν λάβεις μία μόνο σταγόνα καλοσύνης, δηλαδή, πρέπει να ανταποδώσεις. Με τι, όμως; Πρέπει να ανταποδώσεις με έναν χείμαρρο, με έναν τεράστιο αριθμό πράξεων ή συμπεριφορών ή με μεγάλη ειλικρίνεια και σπουδαία προθυμία· δεν πρέπει να την αφήσεις να ξεχαστεί. Με τόσο πολλά πρέπει να ανταποδώσεις αν σου δοθεί μια σταγόνα καλοσύνης· αν το κάνεις με λιγότερα, αυτό δείχνει πως δεν έχεις συνείδηση. Σύμφωνα με αυτήν τη λογική, αυτός που αντλεί αθέμιτο όφελος στο τέλος δεν είναι αυτός που έδειξε καλοσύνη; Η καλοσύνη αυτού του ευεργέτη σίγουρα του εξασφαλίζει μεγάλο κέρδος! Δίνει μία σταγόνα καλοσύνης και παίρνει ως αντάλλαγμα έναν ολόκληρο χείμαρρο. Η συγκεκριμένη συμφωνία είναι ιδιαίτερα επικερδής και μπορεί κανείς έτσι να έχει τεράστιο όφελος εις βάρος των άλλων. Έτσι δεν είναι; Σε αυτήν τη ζωή, δεν υπάρχει άνθρωπος που να μη δεχτεί μια σταγόνα καλοσύνης. Αν έπρεπε όλοι τους να ανταποδώσουν με έναν χείμαρρο καλοσύνης, θα τους έπαιρνε μια ολόκληρη ζωή για το καταφέρουν κι έτσι δεν θα ήταν σε θέση να εκπληρώσουν καμία από τις οικογενειακές και κοινωνικές τους υποχρεώσεις, πόσο μάλλον να αναλογιστούν το μονοπάτι τους στη ζωή. Αν απολαμβάνεις μια σταγόνα καλοσύνης, αλλά δεν καταφέρεις να ανταποδώσεις με έναν χείμαρρο, τόσο η συνείδησή σου όσο και η κοινωνία θα σε καταδικάσουν και θα νιώθεις πως είσαι επαναστάτης, κακούργος και αχάριστος· θα νομίζεις πως δεν είσαι άνθρωπος. Τι γίνεται, όμως, στην περίπτωση που κάποιος μπορεί να ανταποδώσει αυτήν την καλοσύνη με έναν χείμαρρο καλοσύνης; Ο άνθρωπος αυτός λέει το εξής: «Είμαι ο πιο ευσυνείδητος άνθρωπος στον κόσμο, αφού μπορώ να ανταποδώσω μια σταγόνα καλοσύνης με έναν χείμαρρο καλοσύνης. Αυτός που με βοήθησε κάποτε και μου έδειξε καλοσύνη θα δει έτσι τι άνθρωπος είμαι, καθώς και αν βγήκε ζημιωμένος που με βοήθησε και αν άξιζε ή όχι τον κόπο να το κάνει. Έτσι, δεν πρόκειται να το ξεχάσει ποτέ του και θα έρθει, μάλιστα, σε δύσκολη θέση. Εγώ θα συνεχίσω να του το ανταποδίδω. Αφού, λοιπόν, μπορώ να ανταποδώσω μια σταγόνα καλοσύνης με έναν χείμαρρο καλοσύνης, δεν έχω ευγενή ηθική διαγωγή και χαρακτήρα; Δεν είμαι κύριος; Δεν είμαι ένας άνθρωπος σπουδαίος; Δεν αξίζω τον θαυμασμό των άλλων;» Όλοι τότε τον επαινούν και τον επιδοκιμάζουν, με αποτέλεσμα, πλημμυρισμένος από συναισθήματα, να πει το εξής: «Εφόσον με επαινείτε και λέτε ότι είμαι ευγενικός, ότι έχω ευγενή χαρακτήρα, ότι είμαι πρότυπο για τους ανθρώπους και υπόδειγμα ανθρώπινης ηθικής, πρέπει αφού πεθάνω να μου στήσετε ένα μνημείο και να μου γράψετε μια επιτάφια επιγραφή που να λέει: “Αυτός ο άνθρωπος ήταν υπόδειγμα του αποφθέγματος ‘Μια σταγόνα καλοσύνης θα πρέπει να ανταποδίδεται με έναν χείμαρρο καλοσύνης’ και μπορεί να χαρακτηριστεί ως πρότυπο ανθρώπινης ηθικής”». Και να στηθεί, όμως, αυτό το μνημείο, σκέφτεται ότι καλό είναι να φτιάξουν και ένα πήλινο άγαλμα κατ’ εικόνα του και να το τοποθετήσουν μέσα στον ναό, γράφοντας έπειτα πάνω του το εξέχον όνομά του: «Ιερός τόπος του τάδε θεού». Πρέπει, επίσης, να στήσουν από κάτω του έναν βωμό για θυμιάματα, όπου όλοι θα αφήνουν προσφορές θυμιάματος για να καίει συνεχώς για Εκείνον. Πρέπει, επίσης, οι άνθρωποι να έχουν στα σπίτια τους αγαλματίδιά του, να θυμιατίζουν και να τον προσκυνούν τρεις φορές την ημέρα, αλλά και να διδάσκουν τα παιδιά τους, τα εγγόνια τους και τις νεότερες γενιές να του μοιάσουν· να λένε στους γιους και τις κόρες τους ότι πρέπει να βρουν έναν άνθρωπο σαν κι αυτόν για να παντρευτούν, κάποιον που να μπορεί να ανταποδώσει μια σταγόνα καλοσύνης με έναν χείμαρρο καλοσύνης· ένα υπόδειγμα και πρότυπο ανθρώπινης ηθικής. Η παραδοσιακή εκπαιδευτική προσέγγιση των Κινέζων είναι να διδάσκουν τα παιδιά τους να είναι καλοί άνθρωποι. Τους τονίζουν, επίσης, να αναγνωρίζουν την καλοσύνη και να προσπαθούν να την ανταποδώσουν. Αν λάβετε μια σταγόνα καλοσύνης, πρέπει να την ανταποδώσετε δουλεύοντας σκληρά μια ολόκληρη ζωή· με άλλα λόγια, με έναν χείμαρρο καλοσύνης. Όταν τα παιδιά αυτά μεγαλώσουν, εκπαιδεύουν με τον ίδιο τρόπο και τις επόμενες γενιές και έτσι αυτό συνεχίζει να περνάει από γενιά σε γενιά. Όταν ένας τέτοιος άνθρωπος είναι σε θέση να ανταποδώσει μια σταγόνα καλοσύνης με έναν χείμαρρο καλοσύνης, αυτό σημαίνει πως έχει πετύχει τον απώτερο στόχο του. Ποιος είναι αυτός ο στόχος; Να τον αναγνωρίσουν και να τον εγκρίνουν οι κοσμικοί άνθρωποι και η κοινωνία. Κάτι τέτοιο, βέβαια, είναι δευτερεύουσας σημασίας. Το πιο σημαντικό είναι να κρεμάσουν οι άνθρωποι το πορτραίτο του στους τοίχους τους και να κάνουν προσφορές στο άγαλμά του, ώστε να μπορεί να απολαμβάνει το θυμίαμα που καίει σ’ αυτόν τον κόσμο από γενιά σε γενιά και το πνεύμα και οι ιδέες του να κληροδοτηθούν στον κόσμο και να κερδίσουν τον έπαινο των ανθρώπων στις επόμενες γενιές. Αφού, στο τέλος, χορτάσει το θυμίαμα που καίει σ’ αυτόν τον κόσμο, σε τι μετατρέπεται; Γίνεται διάβολος βασιλιάς και πετυχαίνει επιτέλους τον στόχο του. Αυτή είναι η απώτερη συνέπεια της διαφθοράς των ανθρώπων από τον Σατανά. Στην αρχή, οι άνθρωποι αποδέχονται απλώς μια ιδέα της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή, όπως είναι η αγαθοσύνη, η δικαιοσύνη, η ευπρέπεια, η σοφία και η αξιοπιστία. Συμμορφώνονται, έπειτα, με την απαίτηση που θέτει η συγκεκριμένη ιδέα και δίνουν το παράδειγμα στους άλλους μέσα από την αυστηρή εφαρμογή και τήρηση αυτής της ιδέας και αυτής της απαίτησης. Πετυχαίνουν έτσι τον στόχο τους να γίνουν πρότυπο και υπόδειγμα ηθικής για τους υπόλοιπους ανθρώπους. Όταν πεθάνουν, αφήνουν πίσω τους μια καλή φήμη, η οποία περνάει από γενιά σε γενιά. Στο τέλος, παίρνουν αυτό ακριβώς που ήθελαν: εισπνέουν, δηλαδή, το θυμίαμα που καίει σ’ αυτόν τον κόσμο για πολλά χρόνια και γίνονται ο βασιλιάς των δαιμόνων. Είναι καλό αυτό; (Όχι.) Γιατί λέτε ότι δεν είναι καλό; Αυτόν τον απώτερο στόχο επιδιώκει να πετύχει στη ζωή του ένας άπιστος. Εγκρίνει κάποιες ιδέες σχετικά με μια συγκεκριμένη ηθική διαγωγή και στη συνέχεια θέτει σε εφαρμογή τις απαιτήσεις αυτής της ηθικής διαγωγής, δίνοντας το παράδειγμα, μέχρι να φτάσει τελικά στο σημείο όπου όλοι τον επαινούν λέγοντας πως είναι ένας καλός, ευγενικός και διακεκριμένος άνθρωπος με ευγενή χαρακτήρα. Φήμες για τη συμπεριφορά και τις πράξεις του διαδίδονται σε ολόκληρη την ανθρωπότητα· οι άνθρωποι από γενιά σε γενιά μελετούν και τιμούν τη συμπεριφορά και τις πράξεις του. Στο τέλος, ο άνθρωπος αυτός γίνεται πρότυπο μιας ολόκληρης γενιάς, καθώς βέβαια και ο βασιλιάς των δαιμόνων για μια ολόκληρη γενιά. Σε αυτό το μονοπάτι δεν βαδίζουν οι κοσμικοί άνθρωποι; Για αυτό το αποτέλεσμα δεν πασχίζουν οι κοσμικοί άνθρωποι; Έχει αυτό κάποια σχέση με την αλήθεια; Έχει κάποια σχέση με τη σωτηρία του Θεού; Καμία απολύτως σχέση δεν έχει μ’ αυτά. Αυτή είναι η τελική έκβαση που επιφυλάσσουν στους ανθρώπους τα ρητά περί ηθικής διαγωγής. Αν κάποιος αποδέχεται και τηρεί απόλυτα τις κάθε λογής ιδέες της παραδοσιακής κουλτούρας, τότε το μονοπάτι στο οποίο βαδίζει είναι αναμφίβολα η οδός των δαιμόνων. Αν έχεις εισέλθει μια για πάντα στην οδό των δαιμόνων, δεν σε συνδέει τίποτα με το έργο του Θεού για τη σωτηρία των ανθρώπων και δεν έχεις καμία απολύτως σχέση με τη σωτηρία. Αν, λοιπόν, παρότι κατανοείς την αλήθεια, εξακολουθούν να σε περιορίζουν και να σε επηρεάζουν οι ιδέες της παραδοσιακής κουλτούρας και, ταυτόχρονα, υπό την επιρροή αυτών των ιδεών, συμμορφώνεσαι με τους νόμους τους και με αυτές τις απαιτήσεις και τα ρητά και δεν είσαι σε θέση να επαναστατήσεις εναντίον τους ή να τα εγκαταλείψεις ούτε μπορείς να αποδεχτείς τις απαιτήσεις του Θεού, θα καταλήξεις τότε να ακολουθήσεις την οδό των δαιμόνων και να γίνεις βασιλιάς των δαιμόνων. Το καταλαβαίνετε αυτό, έτσι δεν είναι; Δεν υπάρχει στον κόσμο καμία θεωρία και κανένα ρητό που να μπορεί να αντικαταστήσει το μονοπάτι της σωτηρίας που έχει δώσει ο Θεός στην ανθρωπότητα· ούτε καν τα υψηλότερα ηθικά πρότυπα στον κόσμο δεν μπορούν να το πετύχουν αυτό. Προκειμένου οι άνθρωποι να βαδίσουν στο σωστό μονοπάτι, δηλαδή στο μονοπάτι της σωτηρίας, ο μόνος τρόπος να κερδίσουν την έγκριση του Θεού είναι να προσέλθουν ενώπιόν Του, να αποδεχτούν πειθήνια και ακλόνητα τα λόγια Του, να αποδεχτούν τους κάθε λογής ισχυρισμούς και τις απαιτήσεις Του και να συμπεριφερθούν και ενεργήσουν έχοντας ως κριτήριο τα λόγια Του. Διαφορετικά, οι άνθρωποι δεν θα μπορέσουν με τίποτα να εισέλθουν στο σωστό μονοπάτι της ζωής και το μόνο που θα μπορούν να κάνουν είναι να ακολουθούν τις φιλοσοφίες του Σατανά, βαδίζοντας προς την αιώνια απώλεια. Ορισμένοι άνθρωποι ρωτούν το εξής: «Υπάρχει μέση οδός;» Όχι· ακολουθείς είτε την οδό του Θεού είτε τη διαβολική οδό του Σατανά. Υπάρχουν μόνο δύο οδοί. Αν δεν ακολουθείς την οδό του Θεού, ακολουθείς αναμφίβολα τις διάφορες ιδέες που σου μεταδίδει ο Σατανάς και τις διάφορες διαβολικές οδούς που ανοίγονται μέσα απ’ αυτές τις ιδέες. Είναι αδύνατο να πετύχεις κάποιον συμβιβασμό και να ακολουθήσεις τη μέση οδό ή μια τρίτη οδό. Είναι σαφές αυτό; (Ναι.) Δεν θα αναλύσω με περισσότερες λεπτομέρειες το ρητό «Μια σταγόνα καλοσύνης θα πρέπει να ανταποδίδεται με έναν χείμαρρο καλοσύνης», αφού είναι πάνω κάτω το ίδιο με το ρητό «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη», πάνω στο οποίο συναναστραφήκαμε προηγουμένως. Εφόσον η ουσία αυτών των δύο ρητών είναι κατά βάση η ίδια, δεν χρειάζεται να το συζητήσουμε με περισσότερες λεπτομέρειες.

Θα μιλήσουμε τώρα για το επόμενο ρητό περί ηθικής αγωγής: Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους. Λογικά μπορεί πολύ εύκολα να το διακρίνει κανείς αυτό, έτσι δεν είναι; Αν το συγκρίνουμε με τις απαιτήσεις που θέτουν τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή για τα οποία μιλήσαμε προηγουμένως, είναι ξεκάθαρο πως κι αυτό το ρητό είναι ένας ακόμη άκαμπτος κανόνας που δεσμεύει τους ανθρώπους. Θεωρητικά φαίνεται πομπώδες και εντυπωσιακό, δεν δείχνει να έχει τίποτα το κακό· φαίνεται σαν μια απλή αρχή για την αντιμετώπιση των ανθρώπων. Παρ’ όλα αυτά, η απλή αυτή αρχή δεν βγάζει κανένα νόημα σε ό,τι αφορά τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να συμπεριφέρεται κανείς ή να φέρεται στους άλλους, ούτε βοηθάει καθόλου στη συμπεριφορά του ή στην επιδίωξη της ζωής του. Δεν είναι μια αρχή που πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι όσον αφορά τη διαγωγή και τη συμπεριφορά τους ούτε όσον αφορά την επιδίωξη της σωστής κατεύθυνσης και του σωστού στόχου τους στη ζωή. Ακόμα κι αν τηρείς τη συγκεκριμένη απαίτηση, το μόνο που σου προσφέρει είναι να σε αποτρέπει από οποιαδήποτε παράλογη ενέργεια όταν αντιμετωπίζεις τους ανθρώπους. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι τους αγαπάς ή τους βοηθάς πραγματικά και σε καμία περίπτωση δεν αποδεικνύει ότι βαδίζεις στο σωστό μονοπάτι στη ζωή. Η κυριολεκτική σημασία του ρητού «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους» είναι πως δεν πρέπει να αναγκάζεις τους άλλους ανθρώπους να κάνουν κάτι που δεν σου αρέσει και δεν θέλεις να το κάνεις ούτε κι εσύ. Μπορεί κάτι τέτοιο να ακούγεται έξυπνο και λογικό, αλλά αν χειρίζεσαι κάθε κατάσταση σύμφωνα με αυτήν τη σατανική φιλοσοφία, θα κάνεις πολλά λάθη. Πιθανότατα θα πληγώσεις και θα παραπλανήσεις τους άλλους, ενώ μπορεί μέχρι και κακό να τους κάνεις. Είναι ακριβώς όπως η περίπτωση ορισμένων γονιών που στους ίδιους δεν αρέσει το διάβασμα, αλλά τους αρέσει να βάζουν τα παιδιά τους να διαβάσουν και προσπαθούν διαρκώς να τα συνετίσουν και τα παροτρύνουν να μελετούν σκληρά. Σε αυτήν την περίπτωση, αν ίσχυε η απαίτηση «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους», αυτοί οι γονείς δεν θα έπρεπε να αναγκάζουν τα παιδιά τους να μελετούν, αφού ούτε στους ίδιους αρέσει να το κάνουν. Κάποιοι άλλοι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Εντούτοις, ξέρουν μέσα τους ότι η πίστη στον Θεό είναι το σωστό μονοπάτι στη ζωή. Όταν, λοιπόν, βλέπουν ότι τα παιδιά τους δεν πιστεύουν στον Θεό ούτε βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι, τα παροτρύνουν να πιστέψουν στον Θεό. Μπορεί οι ίδιοι να μην επιδιώκουν την αλήθεια, ωστόσο θέλουν τα παιδιά τους να το κάνουν και να ευλογηθούν. Σε αυτήν την περίπτωση, αν οι γονείς αυτοί εφάρμοζαν το ρητό «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους», δεν θα έπρεπε να στρέψουν τα παιδιά τους στην πίστη στον Θεό. Κάτι τέτοιο θα συμφωνούσε μεν με τη συγκεκριμένη σατανική φιλοσοφία, αλλά θα κατέστρεφε και κάθε πιθανότητα που θα είχαν τα παιδιά τους να σωθούν. Ποιος ευθύνεται για ένα τέτοιο αποτέλεσμα; Δεν κάνει κακό στους ανθρώπους το παραδοσιακό ρητό περί ηθικής διαγωγής που σου ζητά ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου να μην το επιβάλλεις στους άλλους; Θα δώσω ένα ακόμη παράδειγμα. Κάποιοι γονείς δεν θέλουν να είναι ευσυνείδητοι και νομοταγείς στη ζωή τους. Δεν θέλουν να δουλεύουν τη γη ή να κάνουν κάποια άλλη εργασία για να ζήσουν την οικογένειά τους. Προτιμούν, αντ’ αυτού, τις απάτες, τις κομπίνες και τον τζόγο, χρησιμοποιώντας αθέμιτα μέσα για να βγάλουν χρήματα παράνομα και να μπορούν έτσι να ζουν μες στη χλιδή, να διασκεδάζουν και να χαίρονται τις απολαύσεις της σάρκας. Δεν θέλουν να κάνουν μια τίμια δουλειά ούτε να ακολουθήσουν το σωστό μονοπάτι. Δεν το επιθυμούν αυτό, έτσι δεν είναι; Μέσα τους ξέρουν ότι αυτό δεν είναι καλό. Εφόσον βρίσκονται σε μια τέτοια κατάσταση, τι πρέπει να διδάξουν στα παιδιά τους; Ένας κανονικός άνθρωπος θα δίδασκε στα παιδιά του να μελετούν σκληρά και να κατακτήσουν μια δεξιότητα, ώστε να μπορέσουν αργότερα να βρουν μια καλή δουλειά. Θα τα παρότρυνε, επίσης, ν’ ακολουθήσουν το σωστό μονοπάτι. Δεν θα ανταποκρινόταν έτσι στην ευθύνη του ως γονέα; (Ναι.) Σωστά. Αν, όμως, εφάρμοζε το ρητό «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους», θα έλεγε: «Γιε μου, κοίταξέ με. Μπορώ και κάνω ένα σωρό πράγματα στη ζωή μου: Ξοδεύω όσα θέλω σε ποτά και φαγητά, πηγαίνω συχνά σε ιερόδουλες και ασχολούμαι με τον τζόγο. Μπορεί να μην έχω σπουδάσει και να μην έχω μάθει καμία δεξιότητα, αλλά μια χαρά τα βγάζω πέρα στη ζωή. Στο μέλλον θα ακολουθήσεις το παράδειγμα μου. Δεν χρειάζεται να πηγαίνεις σχολείο και να μελετάς σκληρά. Μπορείς να μάθεις να κλέβεις, να κάνεις κομπίνες και να ασχολείσαι με τυχερά παιχνίδια. Μπορείς κι έτσι να ζήσεις άνετα για το υπόλοιπο της ζωής σου!» Είναι σωστό να το κάνει κάποιος αυτό; Έχει διδάξει κανείς τα παιδιά του με αυτόν τον τρόπο; (Όχι.) Αυτό δεν είναι το ρητό «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους»; Δεν το αντικρούουν πλήρως τα παραδείγματα που έδωσα; Δεν είναι σωστό από καμία άποψη. Ορισμένοι άνθρωποι, παραδείγματος χάρη, δεν αγαπούν την αλήθεια, αλλά ποθούν τις ανέσεις της σάρκας και, όταν εκτελούν το καθήκον τους, βρίσκουν τρόπους να λουφάρουν. Δεν είναι διατεθειμένοι να υποφέρουν ή να πληρώσουν κάποιο τίμημα. Θεωρούν εύστοχο το ρητό «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους» και λένε στους άλλους: «Πρέπει να μάθετε να περνάτε καλά. Δεν χρειάζεται να εκτελείτε σωστά το καθήκον σας, να ταλαιπωρείστε ή να πληρώνετε κάποιο τίμημα. Μπορείτε να λουφάρετε; Τότε κάντε το. Μπορείτε να κάνετε όπως όπως μια δουλειά; Έτσι να την κάνετε. Μην κάνετε τη ζωή σας δύσκολη. Κοιτάξτε, εγώ έτσι ζω. Τέλειο δεν είναι αυτό; Ζω μια τέλεια ζωή! Η δική σας ζωή είναι εξαντλητική! Πρέπει να ακολουθήσετε το παράδειγμά μου». Δεν ανταποκρίνεται κάτι τέτοιο στην απαίτηση που προβάλλει το ρητό «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους»; Διαθέτει συνείδηση και λογική όποιος ενεργεί έτσι; (Όχι.) Αν κάποιος χάσει τη συνείδηση και τη λογική του, δεν του λείπει η αρετή; Αυτό λέγεται έλλειψη αρετής. Γιατί το λέμε έτσι; Ο άνθρωπος αυτός λαχταρά τις ανέσεις, κάνει όπως όπως το καθήκον του, ενώ παρακινεί και επηρεάζει τους άλλους ώστε να είναι κι εκείνοι επιπόλαιοι και να λαχταράνε τις ανέσεις. Τι πρόβλημα υπάρχει εδώ; Όποιος είναι επιπόλαιος και ανεύθυνος στο καθήκον του εξαπατά τον Θεό και Του αντιστέκεται. Αν συνεχίσετε να φέρεστε επιπόλαια και δεν μετανοήσετε, θα εκτεθείτε και θα αποκλειστείτε. Δεν είναι γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι αποπέμπονται από την εκκλησία με αυτόν τον τρόπο; (Ναι.) Όταν, λοιπόν, κάποιος εφαρμόζει αυτό το ρητό και παρακινεί τους πάντες να ακολουθήσουν το παράδειγμά του, με αποτέλεσμα να μην εκτελούν τα καθήκοντά τους επιμελώς, αλλά αντίθετα να κοροϊδεύουν και να εξαπατούν τον Θεό, δεν βλάπτονται έτσι οι άνθρωποι και δεν οδηγούνται στην καταστροφή τους; Όχι μόνο είναι ο ίδιος τεμπέλης και ύπουλος, αλλά εμποδίζει και τους άλλους να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους. Δεν διαταράσσει και δεν αναστατώνει έτσι το έργο της εκκλησίας; Δεν εναντιώνεται στον Θεό; Είναι δυνατόν ο οίκος του Θεού να κρατήσει τέτοιους ανθρώπους; Έστω πως κάποιος εργάζεται σε μια εταιρεία απίστων και παρακινεί τους άλλους υπαλλήλους να μην κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Δεν θα τον απολύσει η εργοδότρια αν το ανακαλύψει; Εννοείται ότι θα τον διώξει. Αν, λοιπόν, το κάνει αυτό και ενώ εκτελεί το καθήκον του στον οίκο του Θεού, είναι πιστός στον Θεό; Είναι ένας άνθρωπος κακός, ένας δύσπιστος που έχει διεισδύσει στον οίκο του Θεού. Πρέπει να αποπεμφθεί και να αποκλειστεί! Τώρα που έχετε ακούσει αυτά τα παραδείγματα, μπορείτε να αναγνωρίσετε σε ένα βαθμό την ουσία του ρητού περί ηθικής διαγωγής «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους»; (Μπορούμε.) Σε ποιο συμπέρασμα καταλήγετε; Αποτελεί αυτή η απαίτηση αλήθεια-αρχή; (Όχι.) Προφανώς και όχι. Τι είναι, άρα; Είναι απλώς ένα μπερδεμένο ρητό, ένα ρητό που επιφανειακά ακούγεται ωραίο, αλλά που στην πραγματικότητα δεν έχει καμιά πρακτική σημασία.

Εσείς υποστηρίζετε το ρητό περί ηθικής διαγωγής «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους»; Θα θεωρούσατε κάποιον που υποστηρίζει τη συγκεκριμένη φράση σπουδαίο και ευγενή; Ορισμένοι θα έλεγαν το εξής: «Για δείτε· αυτός ο άνθρωπος δεν επιβάλλεται στους άλλους, δεν τους ζορίζει ούτε τους φέρνει σε δύσκολη θέση. Δεν είναι υπέροχος; Με τον εαυτό του είναι συνέχεια αυστηρός, αλλά με τους άλλους ανεκτικός· ποτέ δεν λέει σε κανέναν να κάνει κάτι που δεν θα έκανε ο ίδιος. Δίνει μεγάλη ελευθερία στους γύρω του και φροντίζει να νιώθουν άφθονη ζεστασιά και αποδοχή. Τι υπέροχος άνθρωπος!» Είναι όντως έτσι τα πράγματα; Το ρητό «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους» σημαίνει ουσιαστικά ότι πρέπει να δίνεις και να παρέχεις στους άλλους μόνο ό,τι αρέσει σ’ εσένα τον ίδιο και ευχαριστεί εσένα προσωπικά. Τι αρέσει, όμως, στους διεφθαρμένους ανθρώπους; Τι τους ευχαριστεί; Τα διεφθαρμένα και τα εξωφρενικά πράγματα και οι υπερβολικές επιθυμίες. Αν στους ανθρώπους δίνονται και παρέχονται τέτοια αρνητικά πράγματα, δεν θα διαφθείρεται όλο και περισσότερο ολόκληρη η ανθρωπότητα; Δεν είναι γεγονός ότι τα θετικά πράγματα θα μειώνονται όλο και περισσότερο; Είναι γεγονός ότι η ανθρωπότητα είναι βαθιά διεφθαρμένη. Στους διεφθαρμένους ανθρώπους αρέσει να επιδιώκουν τη φήμη, το κέρδος, τη θέση και τις σαρκικές απολαύσεις. Θέλουν να γίνουν διάσημοι, να έχουν δύναμη και να είναι υπεράνθρωποι. Θέλουν να ζήσουν μια άνετη ζωή, ενώ αποστρέφονται τη σκληρή δουλειά. Τα θέλουν όλα στο χέρι. Είναι ελάχιστοι αυτοί που αγαπούν την αλήθεια ή τα θετικά πράγματα. Ποια θα είναι η συνέπεια αν οι άνθρωποι δίνουν και παρέχουν στους άλλους τη διαφθορά και τις προτιμήσεις τους; Αυτή ακριβώς που φαντάζεστε· απλούστατα, η ανθρωπότητα θα διαφθείρεται όλο και περισσότερο. Αυτό που ζητά από τους ανθρώπους όποιος υποστηρίζει την ιδέα «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους» είναι να δίνουν και να παρέχουν στους άλλους τη διαφθορά, τις προτιμήσεις και τις υπερβολικές επιθυμίες τους, με αποτέλεσμα όλοι τους να επιζητούν το κακό, τις ανέσεις, τα χρήματα και την ανέλιξη. Είναι σωστό αυτό το μονοπάτι ζωής; Είναι προφανές πόσο προβληματικό είναι το ρητό «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους». Τα ψεγάδια και τα ελαττώματά του είναι ολοφάνερα. Δεν αξίζει καν την ανάλυση και τη διάκρισή μας. Με το που πάει κανείς να το εξετάσει, θα δει ξεκάθαρα πόσο λανθασμένο και γελοίο είναι. Πολλοί, όμως, από εσάς πείθεστε και επηρεάζεστε εύκολα απ’ αυτό το ρητό και το αποδέχεστε χωρίς καμία διάκριση. Το χρησιμοποιείτε συχνά για να νουθετήσετε τον εαυτό σας και να προτρέψετε τους άλλους στις μεταξύ σας αλληλεπιδράσεις. Πιστεύετε έτσι ότι έχετε ιδιαίτερα ευγενή χαρακτήρα και ότι συμπεριφέρεστε πολύ λογικά. Χωρίς, όμως, να το συνειδητοποιείς, τα λόγια αυτά αποκαλύπτουν την αρχή σύμφωνα με την οποία ζεις, αλλά και τη στάση σου απέναντι στα πράγματα. Ταυτόχρονα, παραπλανάς και αποπροσανατολίζεις τους άλλους, με αποτέλεσμα να υιοθετούν την ίδια άποψη και στάση μ’ εσένα όταν προσεγγίζουν διάφορους ανθρώπους και περιστάσεις. Δεν παίρνεις ξεκάθαρη θέση και είναι προφανές πως ακολουθείς τη μέση οδό. Λες: «Δεν χρειάζεται να παίρνουμε στα σοβαρά κανένα απολύτως ζήτημα. Μην κάνεις ούτε τη δική σου ζωή δύσκολη ούτε των άλλων. Αν κάνεις δύσκολη τη ζωή των άλλων, τότε κάνεις δύσκολη και τη δική σου. Αν είσαι ευγενικός με τους άλλους, είσαι ευγενικός και με τον εαυτό σου. Αν είσαι σκληρός με τους άλλους, είσαι σκληρός και με τον εαυτό σου. Γιατί να φέρνεις τον εαυτό σου σε δύσκολη θέση; Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους: Αυτό είναι το καλύτερο πράγμα που μπορείς να κάνεις για σένα και δείχνει ό,τι νοιάζεσαι». Αυτή σου η στάση δείχνει ότι προφανώς δεν κάνεις τίποτα σχολαστικά. Σε κανένα θέμα δεν έχεις σωστή θέση και οπτική· για τα πάντα η άποψή σου είναι μπερδεμένη. Δεν είσαι σχολαστικός και κάνεις απλώς τα στραβά μάτια για τα πάντα. Όταν σταθείς τελικά ενώπιον του Θεού και δώσεις λογαριασμό για τις πράξεις σου, θα είναι όλες μπερδεμένες. Και γιατί αυτό; Επειδή όλη την ώρα λες ότι δεν πρέπει να επιβάλλεις στους άλλους ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου. Μπορεί κάτι τέτοιο να σου προσφέρει μεγάλη παρηγοριά και ευχαρίστηση, ταυτόχρονα, όμως, σου προκαλεί και πολλά προβλήματα. Το αποτέλεσμα είναι ότι σε πολλά ζητήματα δεν μπορείς να έχεις ξεκάθαρη άποψη ή στάση ούτε, βέβαια, και να κατανοήσεις με σαφήνεια τι απαιτήσεις και πρότυπα θέτει για σένα ο Θεός ή τι αποτελέσματα πρέπει να πετύχεις στις εκάστοτε καταστάσεις με τις οποίες έρχεσαι αντιμέτωπος. Όλα αυτά οφείλονται στο ότι δεν κάνεις τίποτα σχολαστικά, καθώς και στη μπερδεμένη στάση και άποψή σου. Είναι το να μην επιβάλλεις στους άλλους ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου η στάση ανεκτικότητας που οφείλεις να έχεις απέναντι στους ανθρώπους και τα πράγματα; Δεν είναι, όχι. Δεν είναι παρά μια θεωρία που εξωτερικά φαίνεται σωστή, ευγενής και καλή, αλλά στην πραγματικότητα είναι κάτι τελείως αρνητικό. Είναι, επίσης, σαφές ότι σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί αλήθεια-αρχή που πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι. Ο Θεός δεν απαιτεί από τους ανθρώπους να μην επιβάλλουν στους άλλους ό,τι δεν επιθυμούν για τον εαυτό τους, αλλά τους ζητά να γνωρίζουν ξεκάθαρα ποιες αρχές πρέπει να τηρούν όταν χειρίζονται διάφορες καταστάσεις. Αν κάτι είναι σωστό και συνάδει με την αλήθεια που εμπεριέχεται στα λόγια του Θεού, τότε πρέπει να το τηρείς πιστά. Και μάλιστα, όχι μόνο πρέπει να το τηρείς πιστά εσύ ο ίδιος, άλλα και να νουθετείς τους άλλους, να τους πείθεις και να συναναστρέφεσαι μαζί τους ώστε να κατανοήσουν κι εκείνοι ποιες ακριβώς είναι οι προθέσεις του Θεού και οι αλήθεια-αρχές. Αυτό αποτελεί ευθύνη και υποχρέωσή σου. Δεν σου ζητά ο Θεός ν’ ακολουθείς τη μέση οδό και, ακόμα λιγότερο, να κάνεις επίδειξη της μεγαλοψυχίας σου. Πρέπει να τηρείς πιστά όλα αυτά για τα οποία σ’ έχει νουθετήσει και τα οποία σού έχει διδάξει ο Θεός, αλλά και όσα αναφέρει στα λόγια Του, δηλαδή, τις απαιτήσεις, τα κριτήρια και τις αλήθεια-αρχές που πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι. Δεν αρκεί να τα τηρείς πιστά και να εμμένεις σ’ αυτά για πάντα· πρέπει, επίσης, να κάνεις πράξη αυτές τις αλήθεια-αρχές δίνοντας το καλό παράδειγμα, καθώς και να πείθεις, να επιβλέπεις, να βοηθάς και να καθοδηγείς τους άλλους ώστε να τις τηρούν κι εκείνοι πιστά, να τις ακολουθούν και να τις κάνουν πράξη όπως κι εσύ. Αυτό απαιτεί ο Θεός να κάνεις· αυτό σου αναθέτει. Δεν γίνεται να θέτεις απλώς απαιτήσεις στον εαυτό σου και τους άλλους να τους αγνοείς. Αυτό που απαιτεί ο Θεός είναι να παίρνεις σωστή θέση για τα διάφορα θέματα, να τηρείς πιστά τα σωστά κριτήρια, να γνωρίζεις ακριβώς ποια είναι τα κριτήρια που εμπεριέχονται στα λόγια του Θεού, καθώς και ποιες ακριβώς είναι οι αλήθεια-αρχές. Ακόμη κι αν δεν μπορείς ή δεν θες να το καταφέρεις αυτό, ακόμη κι αν δεν σου αρέσει ή έχεις κάποιες αντιλήψεις και προβάλλεις αντίσταση, πρέπει να το αντιμετωπίσεις ως ευθύνη και υποχρέωσή σου. Πρέπει να συναναστρέφεσαι με τους άλλους πάνω στα θετικά πράγματα που προέρχονται από τον Θεό, πάνω στα σωστά και ορθά πράγματα. Πρέπει να τους βοηθάς, να τους επηρεάζεις και να τους καθοδηγείς με όλα αυτά προκειμένου να τους ωφελήσουν και να τους διαπλάσουν, και να μπορέσουν έτσι να βαδίσουν στο σωστό μονοπάτι στη ζωή. Αυτή είναι η δική σου ευθύνη και δεν πρέπει να εμμένεις πεισματικά στην ιδέα που σου έχει βάλει στο μυαλό ο Σατανάς: «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους». Στα μάτια του Θεού, αυτό το ρητό δεν είναι παρά μια φιλοσοφία για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, ένας τρόπος σκέψης γεμάτος με τα τεχνάσματα του Σατανά· δεν είναι σε καμία περίπτωση το σωστό μονοπάτι ούτε κάτι θετικό. Η μόνη απαίτηση που έχει από σένα ο Θεός είναι να είσαι ένας έντιμος άνθρωπος που κατανοεί ξεκάθαρα τι πρέπει να κάνει και τι όχι. Δεν σου ζητά να είσαι ανθρωπάρεσκος ή να μην παίρνεις καμία θέση, ούτε σου ζητά να ακολουθείς τη μέση οδό. Σε θέματα που αφορούν τις αλήθεια-αρχές, πρέπει να λες ό,τι πρέπει να ειπωθεί και να κατανοείς ό,τι πρέπει να γίνει κατανοητό. Έστω πως ένας άνθρωπος δεν καταλαβαίνει κάτι, το οποίο εσύ το κατανοείς. Αν μπορείς να του κάνεις κάποιες υποδείξεις και να τον βοηθήσεις, τότε πρέπει οπωσδήποτε να ανταποκριθείς σε αυτήν την ευθύνη και υποχρέωση και όχι να στέκεσαι αμέτοχος και να παρακολουθείς. Δεν πρέπει, βέβαια, σε καμία περίπτωση να εμμένεις στις φιλοσοφίες που έχει βάλει στο μυαλό σου ο Σατανάς, όπως αυτή που λέει «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους». Είναι κατανοητό αυτό; (Ναι.) Τα σωστά και θετικά πράγματα παραμένουν τέτοια ακόμα κι αν δεν σου αρέσουν ή δεν είσαι πρόθυμος ή ικανός να τα κάνεις και να τα πετύχεις, ακόμη κι αν αντιστέκεσαι σ’ αυτά ή αναπτύσσεις αντιλήψεις απέναντί τους. Η ουσία των λόγων του Θεού και της αλήθειας δεν πρόκειται να αλλάξει μόνο και μόνο επειδή η ανθρωπότητα έχει διεφθαρμένες διαθέσεις και ορισμένα συναισθήματα, αισθήματα, επιθυμίες και αντιλήψεις. Η ουσία των λόγων του Θεού και της αλήθειας δεν θα αλλάξει ποτέ των ποτών. Από τη στιγμή που γνωρίζεις, κατανοείς, βιώνεις και αποκτάς τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, είσαι υποχρεωμένος να συναναστρέφεσαι με τους άλλους σχετικά με τις βιωματικές μαρτυρίες σου. Έτσι, ακόμη περισσότεροι άνθρωποι θα έχουν τη δυνατότητα να κατανοήσουν τις προθέσεις του Θεού, να καταλάβουν και να αποκτήσουν την αλήθεια, να κατανοήσουν τις απαιτήσεις και τα πρότυπα του Θεού και να αντιληφθούν τις αλήθεια-αρχές. Θα αποκτήσουν τότε ένα μονοπάτι άσκησης για τα ζητήματα που συναντούν στην καθημερινή τους ζωή και δεν θα τους μπερδεύουν ούτε θα τους δεσμεύουν οι διάφορες ιδέες και απόψεις του Σατανά. Το ρητό περί ηθικής διαγωγής «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους» είναι πραγματικά και αληθινά ένα πονηρό σχέδιο που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να ελέγχει το μυαλό των ανθρώπων. Αν εσύ το υποστηρίζεις διαρκώς, είσαι ένας άνθρωπος που ζει σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες και με απόλυτα σατανική διάθεση. Αν δεν ακολουθείς την οδό του Θεού, τότε δεν αγαπάς ούτε επιδιώκεις την αλήθεια. Σε κάθε περίπτωση, η αρχή που πρέπει ν’ ακολουθείς και το σημαντικότερο που οφείλεις να κάνεις είναι να βοηθάς τους άλλους στον μέγιστο δυνατό βαθμό. Μην κάνεις πράξη το ρητό «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους» που σου λέει ο Σατανάς και μην είσαι ένας «έξυπνος» ανθρωπάρεσκος. Τι σημαίνει να βοηθάς τους ανθρώπους στον μέγιστο δυνατό βαθμό; Σημαίνει να ανταποκρίνεσαι στις ευθύνες και τις υποχρεώσεις σου. Εφόσον βλέπεις ότι κάτι αποτελεί ευθύνη και υποχρέωσή σου, πρέπει να συναναστρέφεσαι πάνω στα λόγια του Θεού και την αλήθεια. Αυτό σημαίνει να ανταποκρίνεσαι στις ευθύνες και τις υποχρεώσεις σου. Μέσα από τη συναναστροφή μας, έχει γίνει κατά βάση ξεκάθαρο το ρητό περί ηθικής διαγωγής «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους»; Το έχετε καταλάβει; (Ναι.) Είναι σχετικά εύκολο να διακρίνει κανείς αυτό το ρητό και δεν χρειάζεται να το σκεφτεί σε βάθος για να καταλάβει τι πάει στραβά με αυτό. Απλά είναι τελείως παράλογο, επομένως δεν υπάρχει λόγος να συναναστραφούμε πάνω σε αυτό με περισσότερες λεπτομέρειες.

Θα συνεχίσουμε τώρα τη συναναστροφή μας με το επόμενο ρητό περί ηθικής διαγωγής: Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο. Φαινομενικά είναι μια μεγαλόστομη δήλωση, ευρέως διαδεδομένη σε όλη ανθρωπότητα. Ιδιαίτερα όσοι δίνουν μεγάλη αξία στο συναίσθημα και στην αδελφοσύνη υιοθετούν αυτό το ρητό ως αξίωμα που θα τους βοηθήσει να κάνουν πολλούς φίλους. Σε όποια εποχή και από όποια εθνοτική ομάδα κι αν χρησιμοποιείται, το ρητό περί ηθικής διαγωγής «Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο» έχει γερές βάσεις. Με άλλα λόγια, συνάδει αρκετά με τη συνείδηση και τη λογική της ανθρώπινης φύσης. Συνάδει, πιο συγκεκριμένα, με την έννοια της «αδελφοσύνης», μια έννοια που τηρούν πιστά οι άνθρωποι στη συνείδησή τους. Όσοι εκτιμούν την αδελφοσύνη θα έτρωγαν πρόθυμα σφαίρα για έναν φίλο. Σε όσο δύσκολη ή επικίνδυνη κατάσταση κι αν βρίσκεται ο φίλος τους, θα έμπαιναν μπροστά και θα έτρωγαν σφαίρα γι’ αυτόν. Αυτό είναι το πνεύμα ενός ανθρώπου που θυσιάζει τα συμφέροντά του για χάρη των άλλων. Το ρητό περί ηθικής διαγωγής «Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο» ενσταλάζει βασικά στους ανθρώπους την ιδέα να εκτιμούν την αδελφοσύνη. Απαιτεί από την ανθρώπινη φύση να τηρεί το εξής πρότυπο: να εκτιμά ο άνθρωπος την αδελφοσύνη. Αυτή είναι η ουσία αυτού του ρητού. Ποια είναι η σημασία της λέξης «αδελφοσύνη»; Ποιο είναι το πρότυπο της αδελφοσύνης; Να μπορεί κανείς να θυσιάσει τα συμφέροντά του για έναν φίλο και να κάνει τα πάντα για να τον ικανοποιήσει. Έχεις ηθικό χρέος να βοηθάς τον φίλο σου με όποιον τρόπο χρειάζεται, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ρισκάρεις τη ζωή σου. Μόνο έτσι λογίζεται κανείς ως αληθινός φίλος και μόνο αυτό θεωρείται αληθινή αδελφοσύνη. Ο όρος «αδελφοσύνη» μπορεί να ερμηνευτεί και μ’ έναν ακόμη τρόπο: να είσαι σε θέση να ρισκάρεις τη ζωή σου, να δώσεις τη ζωή σου ή να βάλεις τη ζωή σου σε κίνδυνο για έναν φίλο, χωρίς να σε νοιάζει αν θα ζήσεις ή θα πεθάνεις. Αυτή είναι μια φιλία που αντέχει θανάσιμες δοκιμασίες, μια φιλία ζωής και θανάτου· αυτό θα πει αληθινή αδελφοσύνη. Έτσι ορίζεται ένας φίλος σύμφωνα με τις απαιτήσεις της ηθικής διαγωγής. Προκειμένου να θεωρείσαι αληθινός φίλος, πρέπει να είσαι πρόθυμος να φας σφαίρα για τους φίλους σου· αυτό το κριτήριο της ηθικής διαγωγής πρέπει να τηρεί κανείς στις φιλικές του σχέσεις και αυτήν την ηθική διαγωγή απαιτείται να έχουν οι άνθρωποι όταν κάνουν φίλους. Το ρητό περί ηθικής διαγωγής «Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο» δίνει την εντύπωση ενός ιδιαίτερα ηρωικού και δίκαιου ρητού, καθώς και ιδιαίτερα σπουδαίου και ευγενούς· εμπνέει τον θαυμασμό και την επιδοκιμασία των ανθρώπων, ενώ τους πείθει πως όσοι μπορούν να το τηρήσουν δεν είναι κοινοί θνητοί, αλλά έρχονται από άλλο κόσμο και ξεπηδούν από τις ρωγμές κάποιου βράχου· τους κάνει να πιστεύουν ότι όσοι το τηρούν είναι ιδιαίτερα δίκαιοι, σαν άλλοι ιππότες ή ξιφομάχοι. Γι’ αυτό, λοιπόν, οι άνθρωποι αποδέχονται πρόθυμα αυτές τις τόσο απλοϊκές και ξεκάθαρες ιδέες και απόψεις, οι οποίες μπορούν εύκολα να εισχωρήσουν στα βάθη της καρδιάς τους. Νιώθετε κι εσείς κάπως έτσι για το ρητό «Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο»; (Ναι.) Στη σημερινή εποχή, λίγοι είναι αυτοί που θα έτρωγαν σφαίρα για έναν φίλο. Παρ’ όλα αυτά, οι περισσότεροι άνθρωποι ελπίζουν ότι οι φίλοι τους θα έτρωγαν πρόθυμα σφαίρα γι’ αυτούς και ότι είναι αφοσιωμένοι και καλοί φίλοι. Ελπίζουν ότι, στις δύσκολες στιγμές, θα τους έτειναν χείρα βοηθείας χωρίς δεύτερη σκέψη και χωρίς να τους θέτουν όρους, αλλά και ότι θα έκαναν τα πάντα γι’ αυτούς, αψηφώντας όλες τις δυσκολίες και χωρίς να τους πτοεί κανένας κίνδυνος. Αν έχεις κι εσύ τέτοιες απαιτήσεις από τους φίλους σου, μήπως αυτό δείχνει ότι εξακολουθεί να σε επηρεάζει και να σε δεσμεύει η ιδέα ότι πρέπει να φας σφαίρα για έναν φίλο; Θεωρείς ότι ζεις ακόμα σύμφωνα με αυτόν τον παλιό, παραδοσιακό τρόπο σκέψης; (Ναι.) Στις μέρες μας, οι άνθρωποι εκφράζουν συχνά το εξής παράπονο: «Σήμερα τα δημόσια ήθη έχουν πάρει την κατιούσα· η νοοτροπία των ανθρώπων δεν είναι ίδια με αυτήν των προγόνων τους, έχουν αλλάξει οι καιροί, οι φίλοι δεν είναι όπως ήταν παλιά, κανείς δεν εκτιμά πια την αδελφοσύνη, έχει χαθεί η ανθρώπινη ζεστασιά, ενώ στις διαπροσωπικές τους σχέσεις οι άνθρωποι γίνονται όλο και πιο απόμακροι». Παρόλο που στις μέρες μας είναι ελάχιστοι αυτοί που εκτιμούν την αδελφοσύνη μεταξύ φίλων, οι άνθρωποι εξακολουθούν να νιώθουν νοσταλγία για εκείνους τους ιπποτικούς και καλόκαρδους ανθρώπους μιας παλιάς εποχής που θα έδιναν μέχρι και τη ζωή τους για έναν φίλο, εκτιμώντας ιδιαίτερα το ύφος που αποπνέουν. Σκεφτείτε, παραδείγματος χάρη, μερικές από τις ιστορίες ανθρώπων από παλαιότερες εποχές που έδωσαν τη ζωή τους για έναν φίλο, οι οποίες έμειναν στην ιστορία· ιδιαίτερα εκείνες τις ιστορίες που διαδραματίζονται στον κόσμο των πολεμικών τεχνών και αφορούν ανθρώπους που υπερασπίζονται την έννοια της αδελφοσύνης. Ακόμα και σήμερα, όταν οι άνθρωποι παρακολουθούν αυτές τις ιστορίες σε ταινίες και τηλεοπτικά δράματα, εξακολουθούν να νιώθουν ρίγη συγκίνησης στην καρδιά τους και ελπίζουν ότι θα ξανάρθει μια εποχή γεμάτη με τη ζεστασιά των ανθρώπων, όπως τότε που όλοι εκτιμούσαν την αδελφοσύνη. Τι δείχνουν όλα αυτά; Δείχνουν, μήπως, ότι στο μυαλό τους οι άνθρωποι εκτιμούν ιδιαίτερα την ιδέα ότι κάποιος πρέπει να τρώει σφαίρα για έναν φίλο και τη θεωρούν κάτι θετικό και ένα υψηλό ηθικό πρότυπο για να είναι ή να γίνει κάποιος καλός άνθρωπος; (Ναι.) Οι σημερινοί άνθρωποι δεν τολμούν να θέσουν τέτοιες απαιτήσεις στον εαυτό τους και αδυνατούν να το καταφέρουν οι ίδιοι. Ωστόσο, εξακολουθούν να ελπίζουν ότι θα συναντήσουν τέτοιους ανθρώπους γύρω τους, ότι θα συνάψουν σχέσεις μαζί τους και θα γίνουν φίλοι, έτσι ώστε όταν οι ίδιοι έρθουν αντιμέτωποι με κάποιες δυσκολίες, ο φίλος τους να μπορέσει να φάει σφαίρα για εκείνους. Κρίνοντας από τις στάσεις και τις απόψεις των ανθρώπων σχετικά με αυτό το ρητό περί ηθικής διαγωγής, είναι σαφές ότι αυτές οι ιδέες και απόψεις που δίνουν αξία στην αδελφοσύνη τούς επηρεάζουν σε βάθος. Εφόσον, λοιπόν, τους επηρεάζουν, είναι φυσικά πολύ πιθανό να ζουν σύμφωνα με αυτές τις ιδέες και απόψεις που τους ενθαρρύνουν να επιδιώκουν και να ακολουθούν πιστά το πνεύμα της αδελφοσύνης. Αυτό τους οδηγεί συχνά να βρεθούν υπό τον έλεγχο και την κυριαρχία αυτών των ιδεών και απόψεων, ενώ είναι πιθανό να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα και να συμπεριφέρονται και να ενεργούν σύμφωνα με αυτές. Ταυτόχρονα, έχουν την τάση να κρίνουν τους ανθρώπους σύμφωνα με αυτές τις ιδέες και απόψεις, αναρωτώμενοι: «Εκτιμά αυτός ο άνθρωπος την αδελφοσύνη; Αν την εκτιμά, είναι καλός άνθρωπος· αν, όμως, δεν την εκτιμά, δεν αξίζει να έχω σχέσεις μαζί του και δεν είναι καλός άνθρωπος». Φυσικά, επηρεάζεσαι και με έναν άλλο τρόπο· αυτές, δηλαδή, οι ιδέες για την αδελφοσύνη τείνουν να διέπουν, να περιορίζουν και να κρίνουν τη συμπεριφορά σου, ενώ τις θεωρείς κριτήρια και κατευθυντήριες γραμμές για τις αλληλεπιδράσεις σου με τους άλλους. Για παράδειγμα, έχοντας επηρεαστεί βαθιά από αυτές τις ιδέες και απόψεις, όταν αλληλεπιδράς με κάποιους αδελφούς και αδελφές, αξιολογείς την κάθε σου πράξη χρησιμοποιώντας τη συνείδησή σου. Ποια είναι η σημασία του όρου «συνείδηση»; Στην πραγματικότητα, για τους ανθρώπους σημαίνει κατά βάθος αδελφοσύνη και τίποτα άλλο. Όταν κάποιες φορές βοηθά κανείς τους αδελφούς και τις αδελφές του, το κάνει από αδελφοσύνη· όταν κάποιες φορές συμπάσχει μαζί τους, το κάνει, επίσης, από αδελφοσύνη. Όταν κάποιες φορές εκτελεί κανείς το καθήκον του και κάνει κάποια συμβολική προσπάθεια στην οικογένεια του Θεού, όταν δαπανά κάτι ή παίρνει κάποια απόφαση της στιγμής, στην πραγματικότητα όλα αυτά τα κάνει επειδή τον έχουν κυριεύσει οι ιδέες που δίνουν αξία στην αδελφοσύνη. Όλα αυτά τα φαινόμενα δεν δείχνουν ξεκάθαρα και κατηγορηματικά ότι αυτές οι ιδέες και απόψεις επηρεάζουν σε βάθος τους ανθρώπους και τους έχουν ήδη δεσμεύσει και αφομοιώσει; Τι εννοώ με τους όρους «δεσμεύσει» και «αφομοιώσει»; Μπορεί, άραγε, να πει κανείς ότι οι ιδέες και οι απόψεις που δίνουν αξία στην αδελφοσύνη όχι μόνο είναι σε θέση να ελέγχουν τη συμπεριφορά των ανθρώπων, αλλά έχουν ήδη γίνει και η φιλοσοφία της ύπαρξης τους και η ζωή τους, και ότι οι άνθρωποι έχουν προσκολληθεί σ’ αυτές και τις θεωρούν θετικά πράγματα; Γιατί λέω ότι τις θεωρούν θετικά πράγματα; Όταν οι άνθρωποι ακούνε τα λόγια του Θεού, όταν κάνουν πράξη τα λόγια Του και υποτάσσονται σ’ Αυτόν, όταν εκτελούν το καθήκον τους χωρίς ίχνος επιπολαιότητας, όταν πληρώνουν μεγαλύτερο τίμημα και είναι πιστοί στον Θεό, όλη τους η συμπεριφορά διέπεται σε μεγάλο βαθμό από την ιδέα της αδελφοσύνης και έχει νοθευτεί από αυτό το στοιχείο της αδελφοσύνης. Κάποιοι άνθρωποι, για παράδειγμα, λένε το εξής: «Πρέπει να είμαστε ευσυνείδητοι στη συμπεριφορά μας, δεν μπορούμε να κάνουμε πρόχειρα το καθήκον μας! Ο Θεός μάς έχει δώσει άφθονη χάρη. Παρότι βρισκόμαστε σε ένα τόσο επικίνδυνο περιβάλλον και εν μέσω όλης αυτής της ανελέητης καταστολής και δίωξης από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, ο Θεός μάς προστατεύει και μας σώζει από την επιρροή του Σατανά. Δεν πρέπει να χάσουμε τη συνείδησή μας, πρέπει να εκτελούμε σωστά το καθήκον μας για να ανταποδώσουμε την αγάπη του Θεού! Ο Θεός είναι Αυτός που μας δίνει ζωή, γι’ αυτό πρέπει να Του είμαστε πιστοί για να ανταποδώσουμε την αγάπη Του. Δεν πρέπει να φανούμε αχάριστοι!» Κάποιοι άλλοι άνθρωποι, όταν καλούνται να αναλάβουν ένα καθήκον που απαιτεί να πάρουν ρίσκα και να πληρώσουν κάποιο τίμημα, λένε το εξής: «Αν δεν βγει κανείς άλλος μπροστά, θα το κάνω εγώ. Δεν φοβάμαι τον κίνδυνο!» Οι άλλοι τούς ρωτούν: «Πώς και δεν φοβάσαι τον κίνδυνο;» Κι εκείνοι απαντούν: «Καλά, δεν υπάρχει ίχνος ηθικής ακεραιότητας στη συμπεριφορά σας; Η οικογένεια του Θεού μού φέρεται καλά, ο Θεός είναι καλός μαζί μου. Έχω πάρει την απόφαση να Τον ακολουθήσω, άρα οφείλω να κάνω το χρέος μου και να πάρω αυτά τα ρίσκα. Πρέπει να διαθέτω αυτό το πνεύμα αδελφοσύνης και να εκτιμώ την αξία του». Αυτά λένε και άλλα παρόμοια. Αυτά τα φαινόμενα και αυτές οι αποκαλύψεις των ανθρώπων δεν διέπονται ως ένα βαθμό από αυτές τις ιδέες και απόψεις που δίνουν αξία στην αδελφοσύνη; Εφόσον διέπονται από αυτές τις ιδέες και απόψεις, οι κρίσεις και οι επιλογές των ανθρώπων, καθώς και ορισμένες από τις συμπεριφορές που αποκαλύπτουν, ως επί το πλείστον δεν έχουν καμία σχέση με την άσκηση της αλήθειας. Αποτελούν απλώς στιγμιαίες παρορμήσεις, στιγμιαίες ψυχικές καταστάσεις ή στιγμιαίες επιθυμίες. Όταν κάποιος ενεργεί έτσι, δεν τηρεί τις αλήθεια-αρχές, δεν το κάνει επειδή ο ίδιος επιθυμεί να εκτελέσει το καθήκον του ούτε επειδή αγαπά την αλήθεια και τα θετικά πράγματα. Για τους λόγους αυτούς, αυτή η αδελφοσύνη μεταξύ των ανθρώπων συχνά δεν αντέχει, διαρκεί λίγες μόνο φορές και για μικρό χρονικό διάστημα. Μετά από λίγο καιρό, οι άνθρωποι ξεμένουν από ενέργεια, σαν ξεφούσκωτη μπάλα. Κάποιοι λένε: «Πώς είχα τόση ενέργεια προηγουμένως; Πώς ήμουν τόσο πρόθυμος να αναλάβω τόσο επικίνδυνες δουλειές για τον οίκο του Θεού; Πώς γίνεται όλη αυτή η ενέργεια να έχει πλέον χαθεί;» Δεν ήταν τότε παρά μια παρόρμηση της στιγμής, μια στιγμιαία επιθυμία ή απόφαση που πήρες, η οποία είχε αναπόφευκτα νοθευτεί με ένα στοιχείο αδελφοσύνης. Επί τη ευκαιρία, τι ακριβώς σημαίνει ο όρος «αδελφοσύνη»; Με απλά λόγια, πρόκειται για μια στιγμιαία ψυχική διάθεση ή ψυχική κατάσταση· για μια, δηλαδή, ψυχική διάθεση που εκδηλώνουν οι άνθρωποι όταν έρχονται αντιμέτωποι με ειδικά περιβάλλοντα και καταστάσεις. Είναι μια πολύ εύθυμη, πολύ αισιόδοξη και θετική ψυχική διάθεση κι αυτό σου επιτρέπει να κάνεις θετικές κρίσεις και επιλογές και μεγαλόστομες δηλώσεις, ενώ είσαι και πρόθυμος να εργαστείς σκληρά. Αυτού του είδους η προθυμία, όμως, στην πραγματικότητα δεν είναι μια κατάσταση κατά την οποία αγαπάς, κατανοείς και κάνεις πράξη την αλήθεια. Είναι απλώς μια ψυχική διάθεση που παράγεται ως αποτέλεσμα της κυριαρχίας τέτοιων ιδεών και απόψεων που δίνουν αξία στην αδελφοσύνη. Έτσι έχουν τα πράγματα με απλά λόγια. Σε βαθύτερο επίπεδο, όπως το βλέπω Εγώ, η αδελφοσύνη είναι στην πραγματικότητα ένα ξέσπασμα παρορμητικότητας. Τι εννοώ όταν λέω «ένα ξέσπασμα παρορμητικότητας»; Όταν, για παράδειγμα, είναι κάποιος χαρούμενος για ένα διάστημα, μπορεί να μείνει όλη μέρα κι όλη νύχτα νηστικός και άυπνος, αλλά να μη νιώθει ούτε πείνα ούτε κούραση. Είναι φυσιολογικό αυτό; Υπό κανονικές συνθήκες, αν οι άνθρωποι δεν φάνε ένα γεύμα, θα πεινάσουν, ενώ αν δεν κοιμηθούν καλά όλη τη νύχτα, θα νιώθουν ατονία και δεν θα έχουν ενέργεια. Αν, όμως, λόγω της παρόρμησής τους, έχουν εύθυμη διάθεση και δεν νιώθουν πείνα, νύστα ή κούραση, δεν είναι μη κανονικό αυτό; (Είναι.) Είναι μήπως μια φυσική αποκάλυψη ζωή-διάθεσης; (Όχι.) Αν δεν είναι μια κανονική αποκάλυψη, τι είναι τότε; Παρορμητικότητα. Τι άλλο σημαίνει η λέξη «παρορμητικότητα»; Σημαίνει ότι, εξαιτίας κάποιων μη κανονικών συναισθημάτων, όπως για παράδειγμα η χαρά ή ο θυμός της στιγμής, ένας άνθρωπος εκδηλώνει κάποιες ακραίες συμπεριφορές και βρίσκεται σε κατάσταση παραλογισμού. Ποιες είναι αυτές οι ακραίες συμπεριφορές; Όταν κάποιοι άνθρωποι είναι χαρούμενοι, χαρίζουν καμιά φορά τα πιο πολύτιμα πράγματα που έχουν στο σπίτι τους σε άλλους· κάποιες άλλες φορές, σε μια έκρηξη θυμού, μπορεί να μαχαιρώσουν κάποιον και να τον σκοτώσουν. Αυτό δεν είναι παρορμητικότητα; Πρόκειται για ακραίες συμπεριφορές οι οποίες εκδηλώνονται όταν οι άνθρωποι βρίσκονται σε κατάσταση παραλογισμού. Αυτό είναι η παρορμητικότητα. Μερικοί άνθρωποι, όταν αρχίζουν να εκτελούν το καθήκον τους για πρώτη φορά, είναι πολύ χαρούμενοι. Δεν πεινάνε όταν είναι ώρα να φάνε ούτε νυστάζουν όταν έρχεται η ώρα να ξεκουραστούν, ενώ αναφωνούν: «Ας δαπανήσουμε για τον Θεό, ας πληρώσουμε το τίμημα για τον Θεό και ας υπομείνουμε κάθε δυσκολία!» Κάθε φορά, όμως, που στεναχωριούνται, δεν θέλουν να κάνουν τίποτα, δεν θέλουν να βλέπουν άνθρωπο, ενώ σκέφτονται μέχρι και να πάψουν να πιστεύουν. Όλα αυτά είναι παρορμητικότητα. Πώς έχει προκύψει αυτή η παρορμητικότητα; Έχει μήπως προκύψει εξαιτίας των διεφθαρμένων ανθρώπινων διαθέσεων; Κατά βάση, είναι αποτέλεσμα του ότι οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν είναι σε θέση να την κάνουν πράξη. Όταν οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, επηρεάζονται από διάφορες στρεβλές σκέψεις. Επηρεασμένοι τώρα από αυτές τις διάφορες στρεβλές και αρνητικές σκέψεις, αναπτύσσουν διάφορες παράλογες και µη κανονικές διαθέσεις, υπό την επίδραση των οποίων καταλήγουν σε κάθε λογής θερμόαιμες κρίσεις και συμπεριφορές. Έτσι ακριβώς δεν είναι; Ποια είναι η ουσία της ιδεολογικής άποψης «Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο»; (Η παρορμητικότητα.) Σωστά, η παρορμητικότητα. Είναι, άρα, καθόλου ορθολογικό το ρητό «Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο»; Συμφωνεί με τις αρχές; Είναι κάτι θετικό που πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι; Προφανώς και όχι. Είναι παράλογο να τρώει κανείς σφαίρα για έναν φίλο· είναι επιπόλαιο και παρορμητικό. Είναι ένα θέμα που πρέπει να αντιμετωπιστεί ορθολογικά. Πειράζει να μην εκτιμάτε την αδελφοσύνη τόσο πολύ που να τρώγατε σφαίρα για έναν φίλο; Πειράζει να βοηθάτε τους φίλους σας μόνο στον βαθμό που μπορείτε; Ποιος είναι ο σωστός τρόπος δράσης; Γιατί είναι τελείως λανθασμένες ιδέες και απόψεις όπως το «Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο», οι οποίες φαίνεται να δίνουν ιδιαίτερη αξία στην αδελφοσύνη; Τι το κακό έχουν; Πρέπει να γίνει σαφές σε όλους αυτό το ζήτημα. Μόλις γίνει αυτό, οι άνθρωποι θα εγκαταλείψουν εντελώς αυτές τις ιδέες και απόψεις. Στην πραγματικότητα, είναι ένα πολύ απλό ζήτημα. Μπορείτε να το εξηγήσετε ξεκάθαρα; Το ότι δεν έχετε καμία άποψη γι’ αυτό το ζήτημα και τίποτα να πείτε, επιβεβαιώνει ένα πράγμα: Πριν αναλύσω το ρητό «Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο», όλοι σας το τηρούσατε ή το λατρεύατε ιδιαιτέρως· όλοι σας ζηλεύατε τους ανθρώπους που θα έτρωγαν σφαίρα για έναν φίλο, αλλά και όσους είχαν την ευκαιρία να γίνουν φίλοι με έναν τέτοιο άνθρωπο, και νιώθατε ότι είναι χαρά και τιμή να έχει κανείς τέτοιους φίλους. Έτσι δεν είναι; Ποια είναι η άποψή σας γι’ αυτό; (Νομίζω ότι όποιος αντιμετωπίζει τους ανθρώπους σύμφωνα με το ρητό «Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο» δεν ακολουθεί τις αρχές και κάτι τέτοιο δεν συνάδει με την αλήθεια.) Πώς σας φαίνεται αυτή η απάντηση; Μπορεί να σε απαλλάξει από τα δεσμά και τους περιορισμούς που σου βάζουν αυτές οι ιδέες και απόψεις; Μπορεί να αλλάξει τις μεθόδους και τις αρχές με τις οποίες αντιμετωπίζεις τα ζητήματα αυτά; Μπορεί να διορθώσει τις παράλογες απόψεις που έχεις γι’ αυτά τα ζητήματα; Αν όχι, τότε τι είδος απάντηση είναι αυτή; (Είναι ένα δόγμα.) Τι νόημα έχει να λέτε απλώς δόγματα; Μη λέτε δόγματα. Πώς προκύπτει το δόγμα; Προκύπτει επειδή δεν βλέπεις ξεκάθαρα την ουσία αυτών των ιδεών και απόψεων και δεν κατανοείς απόλυτα πόσο αρνητικά επηρεάζουν και βλάπτουν τον τρόπο με τον οποίο βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα και τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεσαι και ενεργείς. Επειδή δεν καταλαβαίνεις πού έγκειται το πρόβλημά τους, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να απαντήσεις και να λύσεις αυτό το πρόβλημα χρησιμοποιώντας ρηχά δόγματα. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι το πρόβλημά σου δεν λύνεται με δόγματα, άρα εξακολουθείς να ζεις υπό την κυριαρχία και την επιρροή τέτοιων ιδεών και απόψεων.

Τι το κακό έχουν ιδέες και απόψεις όπως το να «έτρωγε κανείς σφαίρα για έναν φίλο»; Στην πραγματικότητα, αυτό είναι ένα αρκετά απλό ερώτημα και δεν παρουσιάζει καμία δυσκολία. Κανένας άνθρωπος που ζει σ’ αυτόν τον κόσμο δεν ξεπηδάει από τις ρωγμές κάποιου βράχου. Όλοι τους έχουν γονείς και παιδιά, όλοι έχουν κάποιους συγγενείς· κανενός η ύπαρξη σε αυτόν τον ανθρώπινο κόσμο δεν είναι αυτόνομη. Τι εννοώ όταν το λέω αυτό; Εννοώ ότι, εφόσον ζεις σε αυτόν τον ανθρώπινο κόσμο, έχεις να εκπληρώσεις τις δικές σου υποχρεώσεις. Πρέπει, πρώτα απ’ όλα, να στηρίζεις τους γονείς σου. Πρέπει, επίσης, να αναθρέψεις τα παιδιά σου. Αυτές είναι οι ευθύνες που έχεις στα πλαίσια της οικογένειας. Στα πλαίσια της κοινωνίας, πρέπει, επίσης, να ανταποκριθείς σε ορισμένες κοινωνικές ευθύνες και υποχρεώσεις. Μέσα στην κοινωνία πρέπει να παίζεις έναν ορισμένο ρόλο. Μπορεί, για παράδειγμα, να είσαι εργάτης, αγρότης, επιχειρηματίας, φοιτητής ή διανοούμενος. Από το επίπεδο της οικογένειας μέχρι και αυτό της κοινωνίας, οφείλεις να εκπληρώσεις ένα σωρό ευθύνες και υποχρεώσεις. Πέρα, δηλαδή, από το να εξασφαλίσεις το φαγητό, τα ρούχα, τη στέγαση και τη μετακίνησή σου, υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να κάνεις, αλλά και πολλά πράγματα που οφείλεις να κάνεις και πολλές υποχρεώσεις που οφείλεις να εκπληρώσεις. Αφήνοντας στην άκρη το σωστό μονοπάτι της πίστης στον Θεό στο οποίο βαδίζουν οι άνθρωποι, υπάρχουν πολλές οικογενειακές ευθύνες και κοινωνικές υποχρεώσεις στις οποίες, ως μεμονωμένο άτομο, οφείλεις να ανταποκριθείς. Η ύπαρξή σου δεν είναι αυτόνομη. Η ευθύνη που έχεις επωμιστεί δεν περιορίζεται στο να κάνεις φίλους και να περνάς καλά ή στο να βρεις κάποιον που να μπορεί να σε ακούσει και να σε βοηθήσει. Οι περισσότερες και σημαντικότερες, μάλιστα, ευθύνες που έχεις αφορούν την οικογένειά σου και την κοινωνία. Η ζωή σου ως ανθρώπου μπορεί να θεωρηθεί ολοκληρωμένη και τέλεια μόνο αν ανταποκριθείς επαρκώς στις οικογενειακές σου ευθύνες και τις κοινωνικές σου υποχρεώσεις. Ποιες είναι, λοιπόν, οι ευθύνες στις οποίες οφείλεις να ανταποκρίνεσαι στα πλαίσια της οικογένειας; Ως παιδί, οφείλεις να είσαι σωστός απέναντι στους γονείς σου και να τους στηρίζεις. Όποτε αρρωσταίνουν ή αντιμετωπίζουν κάποια δυσκολία, οφείλεις να κάνεις ό,τι περνάει από το χέρι σου γι’ αυτούς. Ως γονιός, προκειμένου να θρέψεις ολόκληρη την οικογένειά σου, πρέπει να μοχθείς και να κοπιάζεις, να εργάζεσαι σκληρά και να υπομένεις κάθε κακουχία. Πρέπει να αναλάβεις τη βαριά ευθύνη που έχει ένα γονιός, να αναθρέψεις, δηλαδή, τα παιδιά σου, να τα διδάξεις να ακολουθήσουν το σωστό μονοπάτι και να τους δώσεις να καταλάβουν τις αρχές συμπεριφοράς. Δεν είναι, άρα, λίγες οι ευθύνες που έχεις στα πλαίσια της οικογένειάς σου. Πρέπει να στηρίζεις τους γονείς σου και να αναλαμβάνεις την ευθύνη της ανατροφής των παιδιών σου. Οφείλεις να κάνεις πολλά τέτοια πράγματα. Και τι ευθύνες έχεις στα πλαίσια της κοινωνίας; Πρέπει να τηρείς τους νόμους και τους κανονισμούς, να αντιμετωπίζεις τους άλλους σύμφωνα με ορισμένες αρχές, να βάζεις τα δυνατά σου στη δουλειά σου και να διαχειρίζεσαι σωστά την καριέρα σου. Σε αυτά τα πράγματα πρέπει να ξοδεύεις το ογδόντα με ενενήντα τοις εκατό του χρόνου και της ενέργειάς σου. Όποιον, δηλαδή, ρόλο κι αν διαδραματίζεις στην οικογένειά σου ή στην κοινωνία, σε όποιο μονοπάτι κι αν βαδίζεις, ό,τι φιλοδοξίες και βλέψεις κι αν έχεις, οι ευθύνες που πρέπει να επωμιστεί ο κάθε άνθρωπος είναι πολύ σημαντικές για τον ίδιο και απορροφούν σχεδόν όλον τον χρόνο και την ενέργειά του. Από την άποψη των ευθυνών που έχεις στα πλαίσια της οικογένειάς σου και της κοινωνίας, πού έγκειται η αξία σου ως ανθρώπου και η αξία της ζωής σου αφού εισέλθεις στον κόσμο των ανθρώπων; Στο να ανταποκρίνεσαι στις ευθύνες και να εκπληρώνεις τις αποστολές που σου δίνονται από τον Ουρανό. Η ζωή σου δεν ανήκει μόνο σ’ εσένα ούτε, φυσικά, ανήκει στους άλλους. Η ζωή σου υπάρχει για τις αποστολές και τις ευθύνες σου, για να φέρνεις σε πέρας τις ευθύνες, τις υποχρεώσεις και τις αποστολές που οφείλεις στον κόσμο των ανθρώπων. Η ζωή σου δεν ανήκει στους γονείς σου ούτε στη ή στον σύζυγό σου και, φυσικά, δεν ανήκει στα παιδιά σου. Προφανέστατα δεν ανήκει ούτε στους απογόνους σου. Σε ποιον, λοιπόν, ανήκει η ζωή σου; Από τη σκοπιά ενός κοσμικού ανθρώπου, η ζωή σου ανήκει στις ευθύνες και τις αποστολές που σου έχει δώσει ο Θεός. Από τη σκοπιά, όμως, ενός πιστού, η ζωή σου πρέπει να ανήκει στον Θεό, καθώς Εκείνος διευθετεί ό,τι έχει να κάνει μ’ εσένα και κυριαρχεί σ’ αυτό. Εφόσον, λοιπόν, είσαι ένας άνθρωπος που ζει σ’ αυτόν τον κόσμο, δεν πρέπει να τάζεις αυθαίρετα τη ζωή σου σε κανέναν ούτε και να τη θυσιάζεις αυθαίρετα για κανέναν στο όνομα της αδελφοσύνης. Με άλλα λόγια, δεν πρέπει να απαξιώνεις τη ζωή σου. Για τους άλλους, και ειδικά για τον Σατανά, για αυτήν την κοινωνία και για αυτό το διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος, η ζωή σου δεν έχει καμία απολύτως αξία. Για τους γονείς, όμως, και τους συγγενείς σου, η ζωή σου είναι άκρως σημαντική, καθώς οι ευθύνες σου είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την επιβίωσή τους. Ακόμη πιο σημαντικό, βέβαια, είναι το ότι η ζωή σου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την κυριαρχία του Θεού σε όλα τα πράγματα και σε ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. Η ζωή σου είναι αναπόσπαστο κομμάτι των πολλών ζωών στις οποίες κυριαρχεί ο Θεός. Μπορεί να μην έχεις σε πολύ μεγάλη εκτίμηση τη ζωή σου —ίσως και να μην πρέπει να την έχεις σε τόσο μεγάλη εκτίμηση. Στην πραγματικότητα, όμως, η ζωή σου έχει τεράστια σημασία για τους γονείς και τους συγγενείς σου, με τους οποίους έχεις στενούς δεσμούς και μια άρρηκτη σχέση. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή έχεις ευθύνες απέναντί τους, ενώ έχουν κι αυτοί ευθύνες απέναντί σου· έχεις ευθύνες απέναντι σ’ αυτήν την κοινωνία, οι οποίες σχετίζονται με τον ρόλο που διαδραματίζεις μέσα σ’ αυτήν. Ο ρόλος κάθε ανθρώπου και κάθε έμβιο ον είναι απαραίτητα για τον Θεό. Είναι όλα τους απαραίτητα στοιχεία της κυριαρχίας του Θεού στην ανθρωπότητα, σ’ αυτόν τον κόσμο, σ’ αυτήν τη γη και σ’ αυτό το σύμπαν. Στα μάτια του Θεού, κάθε ζωή είναι πιο ασήμαντη κι από έναν κόκκο άμμου, πιο αξιοκαταφρόνητη κι από ένα μυρμήγκι. Παρ’ όλα αυτά, επειδή κάθε άνθρωπος είναι μία ζωή, μια ζωή με σάρκα και οστά, παρότι δεν παίζει κάποιον καθοριστικό ρόλο, είναι κι αυτός απαραίτητος για την κυριαρχία του Θεού. Έχοντας, λοιπόν, εξετάσει αυτές τις πτυχές του θέματος, δεν είναι λάθος να είναι κάποιος πρόθυμος να φάει σφαίρα για έναν φίλο του και, όχι μόνο να σκέφτεται το ενδεχόμενο να το κάνει, αλλά να είναι και ανά πάσα στιγμή έτοιμος να θυσιάσει την ίδια του τη ζωή, αδιαφορώντας για τις ευθύνες του απέναντι στην οικογένειά του και την κοινωνία, αδιαφορώντας ακόμα και για τις αποστολές και καθήκοντα που του έχει αναθέσει ο Θεός; (Ναι.) Αυτό συνιστά προδοσία! Το πολυτιμότερο πράγμα που χαρίζει ο Θεός στον άνθρωπο είναι αυτή η πνοή που λέγεται ζωή. Δεν προδίδεις τον Θεό όταν, χωρίς να το πολυσκεφτείς, τάζεις τη ζωή σου σε έναν φίλο στον οποίο νομίζεις ότι μπορείς να την εμπιστευτείς; Δεν δείχνεις ασέβεια απέναντι στη ζωή; Δεν επαναστατείς με αυτήν σου την πράξη ενάντια στον Θεό; Δεν Τον προδίδεις με αυτήν σου την πράξη; (Ναι.) Είναι ξεκάθαρο πως αποποιείσαι των ευθυνών που έχεις απέναντι στην οικογένειά σου και την κοινωνίας και αποφεύγεις τις αποστολές που σου έχει αναθέσει ο Θεός. Αυτό συνιστά προδοσία. Δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό στη ζωή ενός ανθρώπου από τις ευθύνες που πρέπει να αναλάβει σ’ αυτήν τη ζωή, δηλαδή τις οικογενειακές ευθύνες, τις κοινωνικές ευθύνες και τις αποστολές που σου έχει αναθέσει ο Θεός. Αυτές οι ευθύνες και οι αποστολές είναι ό,τι πιο σημαντικό υπάρχει. Αν χάσεις τη ζωή σου θυσιάζοντάς την απερίσκεπτα για κάποιον άλλον εξαιτίας ενός στιγμιαίου αισθήματος αδελφοσύνης ή μιας στιγμιαίας παρόρμησης, υφίστανται ακόμη οι ευθύνες σου; Για ποια αποστολή να μιλήσεις σ’ αυτήν την περίπτωση; Είναι ξεκάθαρο πως δεν εκτιμάς τη ζωή που σου χάρισε ο Θεός ως το πολυτιμότερο πράγμα, αλλά την τάζεις σε άλλους χωρίς να το πολυσκεφτείς, τη θυσιάζεις για χάρη άλλων, ενώ αδιαφορείς τελείως για τις ευθύνες σου απέναντι στην οικογένειά σου και την κοινωνία και τις εγκαταλείπεις, πράγμα ανήθικο και άδικο. Τι προσπαθώ, λοιπόν, να σας πω; Μη δίνετε αδιάφορα τη ζωή σας και μην την τάζετε σε άλλους. Ορισμένοι άνθρωποι λένε: «Μπορώ να την τάξω στους γονείς μου; Μήπως να την τάξω στον σύντροφό μου; Επιτρέπεται αυτό;» Δεν επιτρέπεται. Γιατί δεν επιτρέπεται; Ο Θεός σού δίνει ζωή και σου επιτρέπει να συνεχίσεις να τη ζεις ώστε να μπορείς να ανταποκρίνεσαι στις ευθύνες σου απέναντι στην οικογένειά σου και την κοινωνία και να εκπληρώνεις τις αποστολές που σου αναθέτει Εκείνος. Δεν το κάνει για να παίρνεις τη ζωή σου στην πλάκα και, χωρίς να το πολυσκεφτείς, να την τάζεις, να τη δίνεις και να την αφιερώνεις στους άλλους ή να την ξοδεύεις για χάρη άλλων ανθρώπων. Αν χάσει κάποιος τη ζωή του, μπορεί σ’ αυτήν την περίπτωση να ανταποκριθεί στις οικογενειακές και κοινωνικές του ευθύνες και τις αποστολές του; Είναι ακόμα εφικτό κάτι τέτοιο; (Όχι.) Κι αν πάψουν να υφίστανται οι οικογενειακές και κοινωνικές ευθύνες ενός ανθρώπου, εξακολουθούν άραγε να υπάρχουν οι ρόλοι του στην κοινωνία; (Όχι.) Κι αν πάψουν να υπάρχουν οι κοινωνικοί του ρόλοι, εξακολουθούν να υπάρχουν οι αποστολές του; Όχι. Κι αν πάψουν να υπάρχουν οι αποστολές και οι κοινωνικοί ρόλοι ενός ανθρώπου, εξακολουθεί τότε να υπάρχει το αντικείμενο της κυριαρχίας του Θεού; Ο Θεός κυριαρχεί στα έμβια όντα, στα ανθρώπινα όντα που έχουν ζωή· όταν, λοιπόν, παύουν να υπάρχουν οι κοινωνικές τους ευθύνες και οι ζωές τους, και χάνονται όλοι οι κοινωνικοί τους ρόλοι, αυτό δεν είναι ουσιαστικά μια προσπάθεια να εκμηδενιστεί η ανθρωπότητα, στην οποία κυριαρχεί ο Θεός, και το σχέδιο διαχείρισής Του; Δεν συνιστά προδοσία αυτή σου η πράξη; (Ναι.) Συνιστά πράγματι προδοσία. Ζεις μονάχα για τις ευθύνες και τις αποστολές σου, και σ’ αυτά τα πράγματα μόνο αντανακλάται η αξία της ζωής σου. Εξάλλου, το να φας σφαίρα για έναν φίλο δεν αποτελεί ευθύνη και αποστολή σου. Ως άνθρωπος τον οποίο έχει προικίσει ο Θεός με ζωή, αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να ανταποκρίνεσαι στις ευθύνες και τις αποστολές που σου αναθέτει ο Θεός. Το να φας σφαίρα για έναν φίλο, από την άλλη, δεν αποτελεί ευθύνη ή αποστολή που σου έχει αναθέσει ο Θεός. Ενεργείς, αντίθετα, με βάση το αίσθημα της αδελφοσύνης και πρόκειται για δικό σου ευσεβή πόθο, για δική σου ανεύθυνη οπτική για τη ζωή. Φυσικά, πρόκειται και για ένα είδος σκέψης που ενσταλάζει στους ανθρώπους ο Σατανάς για να περιφρονήσει και να ποδοπατήσει τη ζωή τους. Αν, λοιπόν, έρθει κάποτε αυτή η στιγμή, όσο στενός φίλος σου κι αν έχει γίνει κάποιος, ακόμα κι αν η φιλία σας έχει αντέξει καταστάσεις απειλητικές για τη ζωή, μην υποσχεθείς αυθαίρετα ότι θα έτρωγες σφαίρα γι’ αυτόν και μην τρέφεις καν τέτοιες σκέψεις ελαφρά τη καρδία· δεν πρέπει να σου περνάει απ’ το μυαλό να αφιερώσεις όλη σου τη ζωή και την ύπαρξή σου σ’ αυτόν. Δεν έχεις καμία ευθύνη ή υποχρέωση απέναντί του. Αν έχετε παρόμοια ενδιαφέροντα και παρόμοιες προσωπικότητες, αν βαδίζετε στο ίδιο μονοπάτι, μπορείτε να βοηθάτε ο ένας τον άλλον, να μιλάτε ο ένας στον άλλον για ό,τι θέλετε και να είστε στενοί φίλοι. Θεμέλιο, όμως, για μια τέτοια στενή φιλία δεν είναι το γεγονός ότι θα τρώγατε σφαίρα ο ένας για τον άλλον ούτε το ότι εκτιμάτε την αδελφοσύνη. Δεν χρειάζεται να φας σφαίρα γι’ αυτόν· δεν χρειάζεται να θυσιάσεις τη ζωή σου ούτε καν να χύσεις έστω και μια σταγόνα αίμα για εκείνον. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Σε τι μου χρησιμεύει, άρα, το αίσθημα αδελφοσύνης που έχω; Τι να κάνω που η ανθρώπινη φύση και η καρδιά μου πάντα μού υπαγορεύουν να δείχνω αδελφοσύνη;» Αν θέλεις πράγματι να δείξεις αδελφοσύνη, πρέπει να μιλήσεις στον άλλον για τις αλήθειες που κατανοείς. Όταν βλέπεις πως είναι αδύναμος, να τον στηρίζεις. Μη στέκεσαι αμέτοχος και απλώς παρακολουθείς· αν ακολουθεί τη λάθος οδό, υπενθύμισέ του το, συμβούλεψέ τον και βοήθησέ τον. Όταν βλέπεις τα προβλήματα του άλλου, είναι υποχρέωσή σου να τον βοηθήσεις. Δεν χρειάζεται, όμως, να φας σφαίρα γι’ αυτόν ή να του τάξεις τη ζωή σου. Η μόνη σου ευθύνη απέναντί του είναι να τον βοηθάς, να τον στηρίζεις, να του κάνεις υπενθυμίσεις, να τον συμβουλεύεις ή, ενίοτε, να του δείχνεις λίγη συγχώρεση και ανεκτικότητα. Δεν είναι ευθύνη σου να θυσιάσεις τη ζωή σου γι’ αυτόν, πόσο μάλλον να του δείξεις κάποιο δήθεν αίσθημα αδελφοσύνης. Προσωπικά θεωρώ ότι η αδελφοσύνη είναι απλώς παρορμητικότητα και δεν ανήκει στην αλήθεια. Σε σύγκριση με τη ζωή που χαρίζει στους ανθρώπους ο Θεός, η αδελφοσύνη μεταξύ των ανθρώπων είναι τελείως άχρηστη. Πρόκειται για ένα είδος παρορμητικότητας που ενσταλάζει στους ανθρώπους ο Σατανάς, ένα πονηρό σχέδιο που ωθεί τους ανθρώπους να κάνουν πολλά πράγματα παρορμητικά για χάρη της αδελφοσύνης, πράγματα που θα δυσκολευτούν να τα αφήσουν πίσω τους και που θα μετανιώνουν για το υπόλοιπο της ζωής τους. Κάτι τέτοιο δεν ενδείκνυται. Το καλύτερο, λοιπόν, για σένα είναι να εγκαταλείψεις αυτήν την ιδέα της αδελφοσύνης. Μη ζεις σύμφωνα με την αδελφοσύνη, αλλά να ζεις σύμφωνα με την αλήθεια και τα λόγια του Θεού. Αν μη τι άλλο, να ζεις σύμφωνα με την ανθρώπινη φύση, τη συνείδηση και τη λογική σου, να αντιμετωπίζεις τους πάντες και τα πάντα με ορθολογισμό και να κάνεις τα πάντα σωστά και σύμφωνα με τη συνείδηση και τη λογική σου.

Μετά από τις συναναστροφές μας πάνω σε τόσα ρητά και απόψεις σχετικά με το θέμα της ευθύνης και της ζωής, μπορείτε πλέον να διακρίνετε την ηθική απαίτηση να τρώει κανείς σφαίρα για έναν φίλο; Εφόσον τώρα μπορείτε να τη διακρίνετε, έχετε τις σωστές αρχές για να αντιμετωπίσετε ένα τέτοιο ζήτημα; (Ναι.) Τι θα έκανες αν κάποιος σού ζητούσε πράγματι να φας σφαίρα για εκείνον; Πώς θα απαντούσες; Θα έλεγες: «Εφόσον απαιτείς να φάω σφαίρα για σένα, εσύ ο ίδιος θέλεις να μου αφαιρέσεις τη ζωή. Εφόσον θέλεις να μου αφαιρέσεις τη ζωή και έχεις τέτοια απαίτηση από μένα, μου στερείς το δικαίωμα να ανταποκριθώ στις ευθύνες μου απέναντι στην οικογένειά μου και στην κοινωνία. Μου στερείς, έτσι, και τα ανθρώπινα δικαιώματά μου και, πάνω απ’ όλα, μου στερείς την ευκαιρία να υποταχθώ στην κυριαρχία του Θεού και να εκτελέσω καλά το καθήκον μου. Αν μου στερήσεις έτσι τα ανθρώπινα δικαιώματά μου, αυτό θα είναι το τέλος μου! Μου στερείς τόσο πολλά δικαιώματα και με αναγκάζεις να πεθάνω για χάρη σου. Πόσο εγωιστής και ποταπός μπορεί να είσαι; Και περνιέσαι για φίλος μου μετά από όλα αυτά; Είναι προφανές πως δεν είσαι φίλος μου, αλλά εχθρός μου». Είναι σωστό να πεις κάτι τέτοιο; (Ναι.) Αυτός είναι ο πιο σωστός τρόπος να το θέσεις. Τολμάς να πεις κάτι τέτοιο; Το καταλαβαίνεις πραγματικά αυτό; Αν κάποιος από τους φίλους σου σου ζητάει όλη την ώρα να φας σφαίρα γι’ αυτόν και απαιτεί τη ζωή σου, πρέπει να απομακρυνθείς απ’ αυτόν με την πρώτη ευκαιρία· δεν είναι καλός άνθρωπος. Μην νομίζεις ότι, μόνο και μόνο επειδή θα έτρωγε σφαίρα για σένα, πρέπει να τον έχεις φίλο. Πες: «Δεν σου ζήτησα εγώ να φας σφαίρα για μένα, μόνος σου προσφέρθηκες να το κάνεις. Ακόμα κι αν όντως μπορείς να φας σφαίρα για μένα, μη διανοηθείς καν να μου ζητήσεις να κάνω το ίδιο για σένα. Εσύ δεν είσαι λογικός, αλλά εγώ κατανοώ την αλήθεια, είμαι λογικός και θα αντιμετωπίσω αυτό το θέμα με ορθολογισμό. Όσες φορές κι αν έχεις φάει εσύ σφαίρα για μένα, εγώ δεν πρόκειται να δράσω παρορμητικά και να φάω σφαίρα για σένα. Αν έχεις προβλήματα, θα κάνω ό,τι περνάει απ’ το χέρι μου για να σε βοηθήσω, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να αποποιηθώ τις ευθύνες και τις αποστολές που μου έχει αναθέσει ο Θεός σ’ αυτήν τη ζωή προκειμένου να ζήσω αποκλειστικά και μόνο για χάρη σου. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο στον δικό μου κόσμο εκτός από ευθύνες, υποχρεώσεις και αποστολές. Αν θέλεις να γίνουμε φίλοι, τότε σου ζητάω να με βοηθήσεις, να με διευκολύνεις να ανταποκριθώ στις ευθύνες μου και να φέρουμε σε πέρας μαζί τις αποστολές μου. Μόνο έτσι θα γίνεις αληθινός φίλος μου. Αν είναι όλη την ώρα να μου ζητάς να φάω σφαίρα για σένα και να με βάζεις συνέχεια να δίνω τέτοιου είδους υποσχέσεις, να θυσιάσω τη ζωή μου για χάρη σου ή να σου τάξω τη ζωή μου, τότε φύγε γρήγορα μακριά μου· δεν είσαι φίλος μου, δεν θέλω να πιάσω φιλίες με κάποιον σαν εσένα και δεν θέλω να κάνω τέτοιους φίλους». Πώς σας φαίνονται αυτά τα λόγια; (Είναι καλά.) Από ποια άποψη είναι καλά; Αν απαλλαγείτε από έναν τέτοιον φίλο, ανακουφίζεστε από την πίεση, δεν ανησυχείτε πια, τίποτα δεν βαραίνει πια τη σκέψη σας ούτε σας δεσμεύουν ιδέες όπως η εκτίμηση της αδελφοσύνης. Θα στεναχωριόσουν αν κάποιος σού έλεγε πράγματι κάτι τέτοιο: «Δεν αξίζει να έχω σχέσεις με ανθρώπους σαν εσένα που δεν θα έτρωγαν σφαίρα για έναν φίλο· τέτοιοι άνθρωποι δεν μπορούν να είναι φίλοι με κανέναν»; Θα σε επηρέαζαν αυτά τα λόγια; Θα ένιωθες θλίψη και αρνητικότητα, ότι όλοι σε έχουν εγκαταλείψει, ότι δεν έχεις καμία αίσθηση ύπαρξης και καμία ελπίδα στη ζωή; Πολύ πιθανό· όταν, όμως, κατανοήσεις την αλήθεια, θα είσαι σε θέση να κατανοήσεις σε βάθος και αυτό το θέμα και δεν θα σε περιορίζουν πια αυτά τα λόγια. Από σήμερα κιόλας, πρέπει να μάθεις να εγκαταλείπεις αυτά τα πράγματα της παραδοσιακής κουλτούρας και να μην χρειάζεται να κουβαλάς όλα αυτά τα φορτία. Μόνο έτσι μπορείς να βαδίζεις στο σωστό μονοπάτι στη ζωή. Θα το κάνεις αυτό πράξη; (Ναι.) Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να εγκαταλείψει τόσο γρήγορα κάτι τέτοιο. Οι άνθρωποι πρέπει πρώτα να προετοιμαστούν σε επίπεδο σκέψης, να το αναλογιστούν σταδιακά, να αναζητήσουν σταδιακά την αλήθεια, να το κατανοήσουν σταδιακά και, στη συνέχεια, να το κάνουν σταδιακά πράξη, σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αυτό σημαίνει να χρησιμοποιεί κανείς τις αλήθεια-αρχές για να αντιμετωπίζει και να διαχειρίζεται τις σχέσεις και τις αλληλεπιδράσεις του με τους άλλους ανθρώπους. Συνοψίζοντας, θα ήθελα να σας πω μερικά τελευταία λόγια: να εκτιμάς τη ζωή και τις ευθύνες σου· να εκτιμάς την ευκαιρία που σου έχει δώσει ο Θεός να εκτελείς το καθήκον σου και να εκτιμάς τις αποστολές που σου έχει δώσει ο Θεός. Είναι κατανοητό αυτό, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Δεν χαίρεστε που κατανοείτε πλέον σε βάθος το συγκεκριμένο θέμα; (Ναι.) Απαλλαγμένοι από τον περιορισμό και τη δέσμευση αυτών των παράλογων ιδεών και απόψεων, θα νιώθετε άνετα. Τώρα, όμως, δεν νιώθετε πραγματικά άνετα. Πραγματικά άνετα θα νιώσετε μόνο όταν στο μέλλον εισέλθετε στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και δεν σας απασχολούν πλέον αυτά τα πράγματα. Μόνο όσοι βλέπουν πραγματικά τους ανθρώπους και τα πράγματα και συμπεριφέρονται και ενεργούν αποκλειστικά σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό τους την αλήθεια, είναι πραγματικά χαλαροί και άνετοι, γαλήνιοι και χαρούμενοι, ζουν και συμπεριφέρονται σύμφωνα με την αλήθεια και δεν θα μετανιώσουν ποτέ για τίποτα. Θα σταματήσουμε σ’ αυτό το σημείο τη σημερινή μας συναναστροφή.

7 Μαΐου 2022