Στην τελευταία μας συνάθροιση, συναναστραφήκαμε πάνω στο το ρητό περί ηθικής διαγωγής: «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς» και το αναλύσαμε. Κατανοείτε πλέον πραγματικά τα διάφορα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή; Πώς διαφέρουν αυτά τα ρητά περί ηθικής διαγωγής από την αλήθεια; Μπορείτε πλέον να επιβεβαιώσετε ότι αυτά τα ρητά περί ηθικής διαγωγής δεν είναι ουσιαστικά η αλήθεια και ότι σίγουρα δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την αλήθεια; (Ναι.) Τι δείχνει το γεγονός ότι μπορείτε να το επιβεβαιώσετε αυτό; (Ότι έχω κάποια ικανότητα να διακρίνω αυτά τα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας όπως πραγματικά είναι. Στο παρελθόν, δεν αντιλαμβανόμουν ότι είχα αυτά τα πράγματα στην καρδιά μου. Μόνο μετά από αυτές εδώ τις συναναστροφές και αναλύσεις από τον Θεό συνειδητοποίησα ότι αυτά τα πράγματα με επηρέαζαν εξαρχής και ότι πάντα έβλεπα τους ανθρώπους και τα πράγματα βάσει της παραδοσιακής κουλτούρας. Βλέπω επίσης ότι αυτά τα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας έρχονται πραγματικά σε αντίθεση με την αλήθεια και ότι είναι όλα πράγματα που διαφθείρουν τους ανθρώπους.) Αφού το επιβεβαιώσατε αυτό, έχετε πρώτα απ’ όλα κάποια διάκριση σχετικά με αυτά τα πράγματα της παραδοσιακής κουλτούρας. Όχι μόνο έχετε αντιληπτική γνώση, αλλά μπορείτε επίσης να διακρίνετε την ουσία αυτών των πραγμάτων από θεωρητική σκοπιά. Δεύτερον, δεν επηρεάζεστε πλέον από τα πράγματα της παραδοσιακής κουλτούρας και μπορείτε να εξαλείψετε τις επιπτώσεις, τον έλεγχο και τα δεσμά αυτών των πραγμάτων από την καρδιά και τον νου σας. Ειδικά όταν βλέπετε διάφορα πράγματα ή αντιμετωπίζετε διάφορα προβλήματα, δεν επηρεάζεστε πλέον ούτε περιορίζεστε από αυτές τις ιδέες και απόψεις. Σε γενικές γραμμές, μέσω της συναναστροφής, έχετε αποκτήσει κάποια διάκριση σχετικά με αυτές τις ιδέες και απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας. Αυτό είναι το αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται από την κατανόηση της αλήθειας. Αυτά τα πράγματα της παραδοσιακής κουλτούρας είναι κενά, ευχάριστα στο άκουσμα ρητά γεμάτα σατανικές φιλοσοφίες, ειδικά τα ρητά περί ηθικής διαγωγής: «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη», «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους» και «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς». Επηρεάζουν, ελέγχουν και δεσμεύουν συνεχώς τους ανθρώπους μέσω των σκέψεών τους και δεν παίζουν ενεργό και θετικό ρόλο στην ηθική διαγωγή των ανθρώπων. Παρόλο που έχετε πλέον λίγη διάκριση, είναι δύσκολο να εξαλείψετε εντελώς την επιρροή αυτών των πραγμάτων από τα βάθη της καρδιάς σας. Πρέπει να εφοδιαστείτε με την αλήθεια και οι εμπειρίες σας να βασίζονται στα λόγια του Θεού για ένα χρονικό διάστημα. Μόνο τότε μπορείτε να δείτε ξεκάθαρα και μια για πάντα πόσο πολύ επιβλαβή, λανθασμένα και εξωφρενικά είναι αυτά τα υποκριτικά πράγματα, και μόνο τότε μπορεί να επιλυθεί το πρόβλημα από τη ρίζα του. Αν θέλατε να απαρνηθείτε αυτές τις λανθασμένες σκέψεις και ιδέες και να απαλλαγείτε από την επιρροή, τον έλεγχο και τα δεσμά τους απλώς και μόνο κατανοώντας κάποια δόγματα, αυτό θα ήταν πολύ δύσκολο να επιτευχθεί. Τώρα που είστε κάπως σε θέση να διακρίνετε αυτά τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή όπως πραγματικά είναι, τουλάχιστον έχετε κάποια κατανόηση και έχετε κάνει κάποια πρόοδο στη σκέψη σας. Τα υπόλοιπα εξαρτώνται από το πώς αναζητά κανείς την αλήθεια και πώς βλέπει τους ανθρώπους και τα πράγματα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, και από το πώς βιώνει τα πράγματα στο μέλλον.

Μετά από αυτές τις συναναστροφές και τις αναλύσεις αυτών των ρητών της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή, μπορείτε να δείτε ξεκάθαρα την ουσία αυτών των ρητών; Αν μπορείτε πραγματικά να τη δείτε ξεκάθαρα, τότε μπορείτε να διαπιστώσετε ότι αυτά τα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας δεν είναι η αλήθεια ούτε μπορούν να αντικαταστήσουν την αλήθεια. Αυτό είναι βέβαιο, και οι περισσότεροι άνθρωποι το έχουν ήδη επαληθεύσει αυτό μέσα τους μέσω συναναστροφής. Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να κατανοήσει κανείς την ουσία όλων των διαφόρων ρητών σχετικά με την ηθική διαγωγή; Αν κάποιος δεν αντιμετωπίσει αυτό το ζήτημα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, τότε δεν υπάρχει τρόπος να το διακρίνει και να το κατανοήσει. Ανεξάρτητα από το πόσο ευγενή και θετικά είναι αυτά τα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή σε θεωρητικό επίπεδο, είναι στ’ αλήθεια κριτήρια για τις πράξεις και τη συμπεριφορά των ανθρώπων ή αρχές συμπεριφοράς; (Όχι.) Δεν είναι αρχές ούτε κριτήρια συμπεριφοράς. Τι ακριβώς είναι λοιπόν; Αναλύοντας την ουσία κάθε ρητού περί ηθικής διαγωγής, μπορείτε να βγάλετε ένα συμπέρασμα ως προς το ποια ακριβώς είναι η αλήθεια και η ουσία αυτών των ρητών περί ηθικής διαγωγής που έχουν εμφανιστεί μεταξύ των ανθρώπων; Δεν έχετε σκεφτεί ποτέ αυτό το ερώτημα; Αφήνοντας στην άκρη τους στόχους αυτών των λεγόμενων στοχαστών και ηθικολόγων που κολακεύουν και επιζητούν την εύνοια των αρχουσών τάξεων και τις υπηρετούν με μεγάλη χαρά, ας το αναλύσουμε αυτό από τη σκοπιά της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Εφόσον αυτά τα ρητά περί ηθικής διαγωγής δεν είναι η αλήθεια, πόσο μάλλον μπορούν να αντικαταστήσουν την αλήθεια, πρέπει να είναι επίπλαστα. Σίγουρα δεν είναι θετικά πράγματα —αυτό είναι βέβαιο. Αν, με αυτόν τον τρόπο, μπορείτε να τα αναγνωρίσετε όπως πραγματικά είναι, αυτό αποδεικνύει ότι έχετε αποκτήσει κάποιο βαθμό κατανόησης της αλήθειας μέσα σας και έχετε ήδη λίγη διάκριση. Αυτά τα ρητά περί ηθικής διαγωγής δεν είναι θετικά πράγματα ούτε κριτήρια για τις πράξεις και τη συμπεριφορά των ανθρώπων, πόσο μάλλον αρχές για τη συμπεριφορά των ανθρώπων που θα πρέπει να τηρούνται, άρα κάτι δεν πάει καλά με αυτά. Αξίζει να το διαλευκάνουμε αυτό; (Ναι.) Αν εξετάζετε μόνο την «ηθική διαγωγή» και νομίζετε ότι αυτά τα ρητά είναι σωστές απόψεις και θετικά πράγματα, τότε κάνετε λάθος και θα ξεγελαστείτε και θα εξαπατηθείτε από αυτά. Κάτι που είναι υποκριτικό δεν μπορεί ποτέ να είναι θετικό. Όσον αφορά τις διάφορες επιδείξεις ενάρετης συμπεριφοράς, θα πρέπει να διακρίνει κανείς αν γίνονται ειλικρινά και από καρδιάς ή όχι. Αν γίνονται με απροθυμία, προσποίηση ή για να επιτευχθεί ένας συγκεκριμένος στόχος, τότε υπάρχει πρόβλημα με τέτοιες επιδείξεις συμπεριφοράς. Μπορείτε να διακρίνετε αυτά τα ρητά περί ηθικής διαγωγής όπως πραγματικά είναι; Ποιος μπορεί να Μου πει; (Ο Σατανάς χρησιμοποιεί ρητά περί ηθικής διαγωγής για να μπερδέψει και να διαφθείρει τους ανθρώπους, και τους κάνει να τηρούν αυτά τα ρητά και να τα κάνουν πράξη προκειμένου να επιτύχει τους στόχους του να τους κάνει να λατρεύουν και να ακολουθούν τον Σατανά και να τους κρατήσει μακριά από τον Θεό. Αυτή είναι μία από τις τεχνικές και τις μεθόδους του Σατανά για να διαφθείρει τους ανθρώπους). Αυτή δεν είναι η ουσία των ρητών περί ηθικής διαγωγής. Αυτός είναι ο στόχος που επιτυγχάνει ο Σατανάς χρησιμοποιώντας τέτοια ρητά για να ξεγελάσει τους ανθρώπους. Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να γνωρίζετε ξεκάθαρα ότι κάθε είδους ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή δεν είναι η αλήθεια, πολύ λιγότερο δε μπορεί να αντικαταστήσει την αλήθεια. Δεν είναι καν θετικά πράγματα. Τι ακριβώς είναι, λοιπόν; Μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα ότι αυτά τα ρητά περί ηθικής διαγωγής είναι αιρετικές πλάνες με τις οποίες ο Σατανάς ξεγελά τους ανθρώπους. Δεν είναι από μόνα τους η πραγματικότητα της αλήθειας που θα πρέπει να κατέχουν οι άνθρωποι, ούτε θετικά πράγματα που οφείλει να βιώνει η κανονική ανθρώπινη φύση. Τα εν λόγω ρητά περί ηθικής διαγωγής αποτελούν απομιμήσεις, προσποιήσεις, παραποιήσεις και τεχνάσματα —είναι πλασματικές συμπεριφορές και δεν πηγάζουν καθόλου από τη συνείδηση και τη λογική του ανθρώπου ή από το κανονικό του σκεπτικό. Επομένως, όλα τα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή είναι εξωφρενικές, παράλογες αιρέσεις και πλάνες. Με αυτές τις λίγες συναναστροφές, τα ρητά που προβάλλει ο Σατανάς σχετικά με την ηθική διαγωγή έχουν σήμερα καταδικαστεί, στο σύνολό τους, σε θάνατο. Αν δεν είναι καν θετικά πράγματα, πώς μπορεί ο κόσμος να τα αποδέχεται; Πώς μπορούν οι άνθρωποι να ζουν με βάση αυτές τις ιδέες και απόψεις; Ο λόγος είναι ότι τα ρητά αυτά περί ηθικής αγωγής συμφωνούν απόλυτα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων. Προκαλούν θαυμασμό και επιδοκιμασία, οπότε οι άνθρωποι αποδέχονται μέσα τους τα εν λόγω ρητά περί ηθικής διαγωγής και, μολονότι δεν μπορούν να τα κάνουν πράξη, ενδόμυχα τα ενστερνίζονται και τα λατρεύουν με ζήλο. Έτσι λοιπόν, ο Σατανάς χρησιμοποιεί διάφορα ρητά περί ηθικής διαγωγής για να ξεγελά τους ανθρώπους, για να ελέγχει την καρδιά και τη συμπεριφορά τους, επειδή μέσα τους οι άνθρωποι λατρεύουν και έχουν τυφλή πίστη σε κάθε είδους ρητά περί ηθικής διαγωγής και όλοι θα ήθελαν να χρησιμοποιούν τα εν λόγω ρητά για να προσποιηθούν μεγαλύτερη αξιοπρέπεια, ευγενική καταγωγή και καλοσύνη, επιτυγχάνοντας έτσι τον στόχο τους να τυγχάνουν μεγάλης εκτίμησης και επαίνων. Όλα τα διάφορα ρητά περί ηθικής διαγωγής, εν συντομία, ζητούν, όταν οι άνθρωποι κάνουν ένα ορισμένο πράγμα, να επιδεικνύουν κάποιου είδους συμπεριφορά ή ανθρώπινη ιδιότητα που εμπίπτει στη σφαίρα της ηθικής διαγωγής. Αυτές οι συμπεριφορές και οι ανθρώπινες ιδιότητες φαίνονται αρκετά ευγενείς κι είναι σεβαστές, επομένως όλοι οι άνθρωποι μέσα τους πασχίζουν να τις αποκτήσουν. Όμως, αυτό που δεν έχουν σκεφτεί είναι ότι τα εν λόγω ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή δεν είναι επ’ ουδενί οι αρχές συμπεριφοράς που θα πρέπει να ακολουθεί ένας κανονικός άνθρωπος. Αντίθετα, είναι μια πληθώρα υποκριτικών συμπεριφορών που μπορεί να υποδυθεί κάποιος. Είναι αποκλίσεις από τα πρότυπα της συνείδησης και της λογικής, αποκλίσεις από τη βούληση της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Ο Σατανάς χρησιμοποιεί ψευδή και προσποιητά ρητά περί ηθικής διαγωγής για να ξεγελά τους ανθρώπους, να τους κάνει να λατρεύουν τον ίδιο, αλλά και εκείνους τους υποκριτές, υποτιθέμενους σοφούς, κάνοντας έτσι τους ανθρώπους να θεωρούν την κανονική ανθρώπινη φύση και τα κριτήρια της ανθρώπινης συμπεριφοράς συνηθισμένα, απλά, ακόμη και ταπεινά πράγματα. Οι άνθρωποι περιφρονούν αυτά τα ζητήματα και τα θεωρούν ανάξια λόγου. Αυτό συμβαίνει επειδή τα ρητά περί ηθικής διαγωγής που υποστηρίζει ο Σατανάς είναι πολύ ευχάριστα στο μάτι και συμφωνούν απόλυτα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του ανθρώπου. Γεγονός είναι, ωστόσο, ότι κανένα ρητό περί ηθικής διαγωγής, όποιο κι αν είναι αυτό, δεν αποτελεί αρχή που θα πρέπει να ακολουθούν οι άνθρωποι στη συμπεριφορά τους ή στις υποθέσεις τους στον κόσμο. Σκεφτείτε το —δεν είναι έτσι; Στην ουσία, τα ρητά περί ηθικής διαγωγής είναι απλώς απαιτήσεις οι άνθρωποι να ζουν επιφανειακά μια πιο αξιοπρεπή, ευγενή ζωή, δίνοντάς τους τη δυνατότητα οι άλλοι να τους λατρεύουν ή να τους επαινούν, αντί να τους περιφρονούν. Η ουσία αυτών των ρητών δείχνει ότι αποτελούν απλώς απαιτήσεις οι άνθρωποι να επιδεικνύουν καλή ηθική διαγωγή μέσω της καλής συμπεριφοράς, καλύπτοντας και περιορίζοντας έτσι τις φιλοδοξίες και τις εξωφρενικές επιθυμίες της διεφθαρμένης ανθρωπότητας, συγκαλύπτοντας την κακή κι αποτρόπαια φύση και ουσία του ανθρώπου, καθώς και τις εκδηλώσεις των διαφόρων διεφθαρμένων διαθέσεων. Σκοπός τους είναι να ενισχύσουν την προσωπικότητα του ατόμου μέσω μιας επιφανειακά καλής συμπεριφοράς και ορθών πρακτικών, να ενισχύσουν την εικόνα που έχουν οι άλλοι για εκείνον και την εκτίμηση του κόσμου ευρύτερα στο πρόσωπό του. Αυτά τα σημεία δείχνουν ότι τα ρητά περί ηθικής διαγωγής αφορούν την κάλυψη με επιφανειακή συμπεριφορά και επιφανειακές πρακτικές των εσώτερων σκέψεων, απόψεων, στόχων και προθέσεων του ανθρώπου, της αποτρόπαιας όψης του, αλλά και της φύσης και της ουσίας του. Μπορούν αυτά τα πράγματα να καλυφθούν με επιτυχία; Δεν τα κάνει ακόμη πιο εμφανή η προσπάθεια να τα καλύψει κανείς; Όμως, ο Σατανάς δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτό. Σκοπός του είναι να καλύψει το αποτρόπαιο πρόσωπο της διεφθαρμένης ανθρώπινης φύσης, να καλύψει την αλήθεια της διαφθοράς του ανθρώπου. Επομένως, ο Σατανάς βάζει τους ανθρώπους να υιοθετούν τις εκδηλώσεις της ηθικής διαγωγής στη συμπεριφορά τους για να μεταμφιέζονται, πράγμα που σημαίνει ότι χρησιμοποιεί τους κανόνες και τις συμπεριφορές της ηθικής διαγωγής για να φτιάξει μια ωραία βιτρίνα της ανθρώπινης εμφάνισης, ενισχύοντας τις ανθρώπινες ιδιότητες και την προσωπικότητα ενός ατόμου ώστε να κερδίζει την εκτίμηση και τον έπαινο των άλλων. Βασικά, τα ρητά αυτά περί ηθικής διαγωγής καθορίζουν εάν ένα άτομο είναι ευγενούς ή ταπεινής καταγωγής με βάση τις εκδηλώσεις της συμπεριφοράς του και τα ηθικά πρότυπα. Για παράδειγμα, η μέτρηση του αν κάποιος είναι ανιδιοτελής εξαρτάται από το αν δείχνει πως θυσιάζει τα δικά του συμφέροντα για χάρη των άλλων. Αν το δείξει επαρκώς, μεταμφιεστεί καλά και φανεί ιδιαίτερα αξιοθαύμαστος, τότε ο άνθρωπος αυτός θα θεωρηθεί ως κάποιος με ακεραιότητα και αξιοπρέπεια, κάποιος με ιδιαίτερα υψηλά ηθικά πρότυπα στα μάτια των άλλων, και το κράτος θα του απονείμει μια πλακέτα επειδή είναι υπόδειγμα ηθικότητας ώστε οι άλλοι να μαθαίνουν από αυτόν, να τον λατρεύουν και να τον μιμούνται. Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να αξιολογούν οι άνθρωποι αν μια γυναίκα είναι καλή ή κακή; Εξετάζοντας αν οι διάφορες επιδεικνυόμενες συμπεριφορές της γυναίκας στην κοινότητά της συμμορφώνονται με το ρητό «Η γυναίκα πρέπει να είναι ενάρετη, καλοσυνάτη, ευγενική και ηθική». Αν εκείνη συμμορφώνεται με αυτό από κάθε άποψη, και είναι ενάρετη, ευγενική και πράα, αν δείχνει απόλυτο σεβασμό προς τους ηλικιωμένους, αν συμβιβάζεται εύκολα λαμβάνοντας υπόψη το γενικό συμφέρον, αν είναι εξαιρετικά υπομονετική και ικανή να υπομένει τις κακουχίες, χωρίς να κρατάει κακία στους ανθρώπους ή να διαφωνεί με τους άλλους, και αν σέβεται τα πεθερικά της και φροντίζει καλά τον σύζυγο και τα παιδιά της, χωρίς να σκέφτεται ποτέ τον εαυτό της, χωρίς να ζητάει ποτέ ανταλλάγματα, χωρίς να απολαμβάνει τις σαρκικές απολαύσεις και ούτω καθεξής, τότε είναι πράγματι μια ενάρετη, ευγενική και πράα γυναίκα. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν αυτές τις εξωτερικές συμπεριφορές για να αξιολογήσουν την ηθική διαγωγή των γυναικών. Είναι ανακριβές και μη ρεαλιστικό να μετράμε την αξία, την καλοσύνη και την κακία ενός ατόμου με βάση τις επιφανειακές πρακτικές και την επιφανειακή συμπεριφορά του. Η διατύπωση τέτοιων ισχυρισμών είναι επίσης ψευδής, παραπλανητική και εξωφρενική. Αυτό είναι το ουσιαστικό πρόβλημα που εκτίθεται στους ανθρώπους όσον αφορά τα ρητά περί ηθικής διαγωγής.

Υπό το πρίσμα των διαφόρων πτυχών που αναφέρθηκαν παραπάνω, είναι πραγματικά αυτά τα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας περί ηθικής διαγωγής αρχές συμπεριφοράς; (Όχι.) Δεν ανταποκρίνονται καθόλου στις ανάγκες της κανονικής ανθρώπινης φύσης, καθώς είναι εντελώς αντίθετα με αυτές. Αυτό που παρέχουν στην ανθρωπότητα δεν είναι αρχές συμπεριφοράς ούτε αρχές για τις πράξεις και τη συμπεριφορά των ανθρώπων. Αντιθέτως, απαιτούν από τους ανθρώπους να μεταμφιέζονται, να καλύπτονται, να συμπεριφέρονται και να ενεργούν με έναν συγκεκριμένο τρόπο μπροστά στους άλλους, ώστε να χαίρουν μεγάλης εκτίμησης και επαίνου, όχι με σκοπό να κατανοήσουν οι άνθρωποι πώς να συμπεριφέρονται σωστά ή τον σωστό τρόπο διαγωγής, αλλά με σκοπό να ζουν οι άνθρωποι περισσότερο σε αρμονία με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των άλλων και να κερδίζουν τον έπαινο και την αναγνώριση των άλλων. Αυτό δεν είναι σε καμία περίπτωση αυτό που απαιτεί ο Θεός, δηλαδή να φέρονται και να ενεργούν οι άνθρωποι σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας, χωρίς να νοιάζονται για το τι σκέφτονται οι άλλοι και αντ’ αυτού να επικεντρώνονται μόνο στο να κερδίσουν την έγκριση του Θεού. Τα ρητά περί ηθικής διαγωγής έχουν περισσότερο να κάνουν με την απαίτηση οι άνθρωποι να είναι αξιοπρεπείς και ευγενείς στη συμπεριφορά τους, στις πρακτικές τους και στην εμφάνιση που προβάλλουν στους άλλους —ακόμη κι αν πρόκειται για μεταμφίεση— παρά με την επίλυση προβλημάτων που έχουν να κάνουν με τις σκέψεις και τις απόψεις των ανθρώπων ή με την ανθρώπινη φύση και ουσία. Με άλλα λόγια, οι απαιτήσεις που θέτουν στους ανθρώπους τα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή δεν βασίζονται στην ουσία των ανθρώπων, και ακόμη λιγότερο λαμβάνουν υπόψη το εύρος της συνείδησης και της λογικής που μπορεί να επιτευχθεί. Ταυτόχρονα, έρχονται σε αντίθεση με το αντικειμενικό γεγονός ότι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και είναι όλοι εγωιστές και ποταποί, και αναγκάζουν τους ανθρώπους να κάνουν συγκεκριμένα πράγματα σε ό,τι αφορά τη συμπεριφορά και τις πρακτικές τους. Επομένως, από όποια σκοπιά και αν θέτουν απαιτήσεις στους ανθρώπους, δεν μπορούν ουσιαστικά να τους απελευθερώσουν από τα δεσμά και τον έλεγχο των διεφθαρμένων διαθέσεων ούτε να επιλύσουν το πρόβλημα της ουσίας των ανθρώπων· με άλλα λόγια, δεν μπορούν να επιλύσουν προβλήματα που έχουν να κάνουν με τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων. Εξαιτίας αυτού, δεν μπορούν να αλλάξουν τις αρχές και την κατεύθυνση της συμπεριφοράς των ανθρώπων ούτε να κάνουν τους ανθρώπους να κατανοήσουν πώς να συμπεριφέρονται, πώς να φέρονται στους άλλους ή πώς να αντιμετωπίζουν τις διαπροσωπικές σχέσεις από μια θετική πλευρά. Μιλώντας από μια άλλη οπτική, τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή είναι απλώς ένα είδος κανόνα και περιορισμού συμπεριφοράς που δίνεται στους ανθρώπους. Αν και φαινομενικά δείχνουν να είναι αρκετά καλά, αυτά τα πράγματα επηρεάζουν ασυνείδητα τη σκέψη και τις απόψεις των ανθρώπων, τους περιορίζουν και τους δεσμεύουν, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να μην μπορούν να βρουν τις σωστές αρχές και το σωστό μονοπάτι συμπεριφοράς και δράσης. Σε αυτό το πλαίσιο, το μόνο που μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι είναι να αποδεχθούν απρόθυμα την επιρροή των ιδεών και των απόψεων της παραδοσιακής κουλτούρας, και υπό την επιρροή αυτών των εσφαλμένων ιδεών και απόψεων, χάνουν ασυνείδητα τις αρχές, τους στόχους και την κατεύθυνση της συμπεριφοράς. Αυτό οδηγεί τους διεφθαρμένους ανθρώπους να πέσουν στο σκοτάδι και να χάσουν το φως, ούτως ώστε να μπορούν μόνο να κυνηγούν τη φήμη και το προσωπικό κέρδος βασιζόμενοι στην παραπλάνηση, την προσποίηση και την εξαπάτηση. Για παράδειγμα, όταν βλέπεις ένα άτομο που χρειάζεται βοήθεια, αμέσως σκέφτεσαι: «Σωστή συμπεριφορά σημαίνει να αντλείς ευχαρίστηση από το να βοηθάς τους άλλους. Αυτή είναι μια βασική αρχή και ένα ηθικό πρότυπο για τη συμπεριφορά των ανθρώπων», και έτσι, ασυναίσθητα, θα βοηθήσεις αυτόν τον άνθρωπο. Αφού τον βοηθήσεις, αισθάνεσαι ότι αφού συμπεριφέρθηκες έτσι είσαι ευγενής και διαθέτεις λίγη ανθρώπινη φύση, και μάλιστα ασυνείδητα επαινείς τον εαυτό σου ως ευγενή άνθρωπο, ως άνθρωπο με ευγενή χαρακτήρα, ως άνθρωπο με αξιοπρέπεια και χαρακτήρα, και φυσικά ως άνθρωπο άξιο σεβασμού. Αν δεν τον βοηθήσεις, σκέφτεσαι: «Δυστυχώς δεν είμαι καλός άνθρωπος. Κάθε φορά που συναντώ κάποιον που χρειάζεται βοήθεια και σκέφτομαι να δώσω ένα χεράκι, σκέφτομαι πάντα το δικό μου συμφέρον. Είμαι τόσο εγωιστής!» Θα χρησιμοποιήσεις ασυνείδητα την ιδεολογική άποψη «Να αντλείς ευχαρίστηση από το να βοηθάς τους άλλους» για να μετρήσεις τον εαυτό σου, να περιοριστείς και να αξιολογήσεις τι είναι σωστό και τι λάθος. Όταν δεν μπορείς να κάνεις πράξη αυτό το ρητό, θα σιχαίνεσαι τον εαυτό σου ή θα τον υποτιμάς και θα νιώθεις κάποια ανησυχία. Θα κοιτάς με θαυμασμό και εκτίμηση εκείνους που μπορούν να αντλούν ευχαρίστηση από το να βοηθούν τους άλλους, νιώθοντας ότι είναι πιο ευγενείς, πιο αξιοπρεπείς και πως έχουν καλύτερο χαρακτήρα από εσένα. Ωστόσο, όταν πρόκειται για τέτοια ζητήματα, οι απαιτήσεις του Θεού είναι διαφορετικές. Οι απαιτήσεις του Θεού είναι να τηρείς τα λόγια Του και τις αρχές της αλήθειας. Όσον αφορά την ηθική διαγωγή, πώς θα πρέπει να ασκούνται οι άνθρωποι; Τηρώντας τις απόψεις της παραδοσιακής ηθικής και κουλτούρας ή τηρώντας τα λόγια του Θεού; Όλοι βρίσκονται αντιμέτωποι με αυτήν την επιλογή. Σου είναι πλέον ξεκάθαρες οι αρχές της αλήθειας που διδάσκει ο Θεός στους ανθρώπους; Τις κατανοείς; Πόσο καλά τις τηρείς; Όταν τις τηρείς, από ποιες σκέψεις και απόψεις επηρεάζεσαι και παρεμποδίζεσαι, και ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις αποκαλύπτονται; Θα πρέπει να κάνεις μια τέτοια αυτοκριτική. Πόση ακριβώς από την ουσία των ρητών της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή μπορείς να δεις ξεκάθαρα στην καρδιά σου; Εξακολουθεί να έχει θέση στην καρδιά σου η παραδοσιακή κουλτούρα; Όλα αυτά είναι προβλήματα που πρέπει να επιλύσουν οι άνθρωποι. Όταν οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου διορθωθούν και είσαι σε θέση να υπακούς στην αλήθεια και να τηρείς τα λόγια του Θεού απόλυτα και χωρίς συμβιβασμούς, τότε αυτό που κάνεις πράξη συμφωνεί απόλυτα με τις αρχές της αλήθειας. Δεν θα περιορίζεσαι πλέον από διεφθαρμένες διαθέσεις ούτε θα δεσμεύεσαι από τις ηθικές ιδέες και απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας και θα είσαι σε θέση να κάνεις με ακρίβεια πράξη τα λόγια του Θεού και να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας. Αυτές είναι οι αρχές που θα πρέπει να διαμορφώνουν τη συμπεριφορά και τις πράξεις των πιστών. Όταν είσαι σε θέση να ασκείσαι σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, να τηρείς τα λόγια του Θεού και να ασκείσαι σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας, δεν θα είσαι μόνο ένα άτομο με καλή ηθική διαγωγή, αλλά και ένα άτομο που μπορεί να ακολουθήσει την οδό του Θεού. Όταν κάνεις πράξη τις αρχές και την αλήθεια της συμπεριφοράς, όχι μόνο κατέχεις πρότυπα ηθικής διαγωγής, αλλά υπάρχουν και αρχές της αλήθειας στη συμπεριφορά σου. Υπάρχει διαφορά μεταξύ της τήρησης των αρχών της αλήθειας και της τήρησης των κριτηρίων ηθικής διαγωγής; (Ναι.) Τι διαφορά υπάρχει; Η τήρηση των απαιτήσεων περί ηθικής διαγωγής είναι απλώς άσκηση και εκδήλωση συμπεριφοράς, ενώ η άσκηση σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας μοιάζει κι αυτή εξωτερικά να είναι άσκηση, αλλά αυτή η άσκηση τηρεί πιστά τις αρχές της αλήθειας. Από αυτήν τη σκοπιά, η τήρηση των αρχών της αλήθειας σχετίζεται με τη συμπεριφορά και το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν οι άνθρωποι. Αυτό σημαίνει ότι, αν κάνεις πράξη την αλήθεια και τηρείς τις αρχές της αλήθειας στα λόγια του Θεού, τότε βαδίζεις στο σωστό μονοπάτι, ενώ το να ακολουθείς τις απαιτήσεις της ηθικής διαγωγής της παραδοσιακής κουλτούρας είναι απλώς μια επίδειξη συμπεριφοράς, όπως ακριβώς η υπακοή σε κανόνες. Δεν περιλαμβάνει τις αρχές της αλήθειας ούτε σχετίζεται με το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν οι άνθρωποι. Καταλαβαίνετε τι λέω; (Ναι.) Ακολουθεί ένα παράδειγμα. Λόγου χάρη, το ρητό περί ηθικής διαγωγής «Να θυσιάζεις τα συμφέροντά σου για χάρη των άλλων» απαιτεί οι άνθρωποι να «ξεφορτώνονται τον κατώτερο εαυτό τους και να επιτυγχάνουν τον ανώτερο εαυτό τους», ανά πάσα στιγμή και σε κάθε κατάσταση. Μεταξύ των απίστων, αυτό είναι ένα ύφος ευγενές από πλευράς χαρακτήρα και ακλόνητο από πλευράς ακεραιότητας. «Να ξεφορτώνεσαι τον κατώτερο εαυτό σου και να επιτυγχάνεις τον ανώτερο εαυτό σου» —πόσο πομπώδη λόγια! Είναι κρίμα που ακούγεται απλώς σαν ένα ύφος που είναι ευγενές από πλευράς χαρακτήρα και ακλόνητο από πλευράς ακεραιότητας, αλλά δεν είναι μια αρχή της αλήθειας που θα πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι. Είναι γεγονός ότι ο απώτερος στόχος του ρητού «Να ξεφορτώνεσαι τον κατώτερο εαυτό σου και να επιτυγχάνεις τον ανώτερο εαυτό σου» και του να θυσιάζουν οι άνθρωποι τα συμφέροντά τους για χάρη των άλλων είναι στην πραγματικότητα να εξασφαλιστεί ότι οι άλλοι θα τους υπηρετούν. Από τη σκοπιά των στόχων και των προθέσεων των ανθρώπων, αυτό το ρητό παραπέμπει σε σατανικές φιλοσοφίες και έχει μια συναλλακτική ιδιότητα. Από αυτό, μπορείτε να προσδιορίσετε αν υπάρχουν αρχές της αλήθειας στο ρητό «Να ξεφορτώνεσαι τον κατώτερο εαυτό σου και να επιτυγχάνεις τον ανώτερο εαυτό σου»; Προφανώς και δεν υπάρχουν! Δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση για αρχή συμπεριφοράς, είναι μια καθαρά σατανική φιλοσοφία, επειδή ο στόχος των ανθρώπων που ξεφορτώνονται τον κατώτερο εαυτό τους είναι να επιτύχουν τον ανώτερο εαυτό τους. Ανεξάρτητα από το αν μια τέτοια άσκηση είναι ευγενής ή χυδαία, είναι απλώς ένας κανόνας που δεσμεύει τους ανθρώπους. Φαίνεται λογική, αλλά στην ουσία είναι εξωφρενική και παράλογη. Ανεξάρτητα από το τι σου συμβαίνει, το μόνο που απαιτεί από τους ανθρώπους είναι να θυσιάσουν τα συμφέροντά τους για χάρη των άλλων. Είτε είσαι πρόθυμος είτε όχι, είτε μπορείς να το κάνεις είτε όχι, και ανεξάρτητα απ’ το περιβάλλον, το μόνο που απαιτεί από εσένα είναι να θυσιάσεις τα συμφέροντά σου για χάρη των άλλων. Αν δεν είσαι σε θέση να «ξεφορτώνεσαι τον κατώτερο εαυτό σου», τότε η φράση «να επιτυγχάνεις τον ανώτερο εαυτό σου» είναι εκεί για να σε βάλει σε πειρασμό, έτσι ώστε ακόμα και αν δεν μπορείς να θυσιάσεις τα συμφέροντά σου για χάρη των άλλων, να μη θέλεις να τα παρατήσεις. Οι άνθρωποι σαγηνεύονται από τη σκέψη του «να ξεφορτώνονται τον κατώτερο εαυτό τους και να επιτυγχάνουν τον ανώτερο εαυτό τους». Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι δύσκολο να κάνετε μια επιλογή. Είναι, λοιπόν, η θυσία των συμφερόντων κάποιου για χάρη των άλλων μια αρχή συμπεριφοράς; Μπορεί να επιτύχει θετικά αποτελέσματα; Κάθε άτομο καλύπτεται πολύ καλά και επιδεικνύει τη μέγιστη ευγένεια, αξιοπρέπεια και χαρακτήρα, αλλά στο τέλος ποιο είναι το αποτέλεσμα; Το μόνο που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι δεν θα προκύψει τίποτα από αυτό, επειδή κάνοντας κάτι τέτοιο το μόνο που μπορεί να κερδίσει κανείς είναι η εκτίμηση των άλλων ανθρώπων, αλλά όχι η έγκριση του Δημιουργού. Πώς προέκυψε αυτό; Είναι αποτέλεσμα του ότι όλοι τηρούν τα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας περί ηθικής διαγωγής και ακολουθούν σατανικές φιλοσοφίες; Αν όλοι αποδέχονται τα λόγια του Θεού, αποδέχονται τις σωστές ιδέες και απόψεις, εμμένουν στις αρχές της αλήθειας και επιδιώκουν την κατεύθυνση της ζωής που καθοδηγείται από τον Θεό, τότε θα είναι εύκολο να βαδίσουν οι άνθρωποι στο σωστό μονοπάτι της ζωής. Είναι καλύτερο να ασκείται κανείς με αυτόν τον τρόπο από το να θυσιάζει τα συμφέροντά του για χάρη των άλλων; Το να ασκείται κανείς με αυτόν τον τρόπο σημαίνει ότι τηρεί τις αρχές της αλήθειας και ζει στο φως σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, αντί να ακολουθεί τον Σατανά στο μονοπάτι της υποκρισίας. Μόνο εγκαταλείποντας τις σατανικές φιλοσοφίες, καθώς και όλες τις διάφορες ιδέες που εκφράζονται από ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή, και αποδεχόμενος την αλήθεια και ζώντας σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, μπορεί κανείς να βιώσει αληθινή ανθρώπινη ομοιότητα και να κερδίσει την έγκριση του Θεού.

Με βάση αυτά πάνω στα οποία έχουμε συναναστραφεί παραπάνω, έχετε καταλήξει σε οποιαδήποτε συμπεράσματα σχετικά με την ουσία των ρητών περί ηθικής διαγωγής; Όλα αυτά τα διάφορα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή είναι απλώς κανονισμοί και συμβάσεις που περιορίζουν τις σκέψεις, τις απόψεις και την εξωτερική συμπεριφορά των ανθρώπων. Δεν είναι σε καμία περίπτωση αρχές ή κριτήρια συμπεριφοράς, ούτε αρχές που θα πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι όταν έρχονται αντιμέτωποι με κάθε λογής ανθρώπους, ζητήματα και πράγματα. Επομένως, ποιες αρχές θα πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι; Δεν θα πρέπει να συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτό; Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Ποια είναι η διαφορά μεταξύ των αρχών της αλήθειας που θα πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι και των κανονισμών και των συμβάσεων αυτών των ρητών περί ηθικής διαγωγής;» Πείτε Μου, υπάρχει κάποια διαφορά; (Ναι.) Πού έγκειται αυτή η διαφορά; Τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή είναι απλώς κανονισμοί και συμβάσεις που περιορίζουν τις σκέψεις, τις απόψεις και τις συμπεριφορές των ανθρώπων. Σε ό,τι αφορά το οποιοδήποτε ζήτημα προκύπτει στους ανθρώπους, έχουν θέσει απαιτήσεις σ’ αυτούς οι οποίες περιορίζουν τη συμπεριφορά τους και τους δένουν χειροπόδαρα, αναγκάζοντάς τους να κάνουν συγκεκριμένα πράγματα, αντί να τους αφήσουν να αναζητήσουν τις σωστές αρχές και τους σωστούς τρόπους αντιμετώπισης των διαφόρων ανθρώπων, ζητημάτων και πραγμάτων. Από την άλλη, οι αρχές της αλήθειας είναι διαφορετικές. Οι πολύπλευρες απαιτήσεις που θέτουν τα λόγια του Θεού στους ανθρώπους δεν είναι κανόνες, κανονισμοί ή συμβάσεις, πόσο μάλλον διάφορα ρητά που περιορίζουν τη σκέψη και τη συμπεριφορά των ανθρώπων. Αντιθέτως, αναφέρουν στους ανθρώπους τις αρχές της αλήθειας τις οποίες θα πρέπει να κατανοούν και να τηρούν οι άνθρωποι σε κάθε είδους περιβάλλοντα και κάθε φορά που τους συμβαίνει κάτι. Ποιες ακριβώς είναι, λοιπόν, αυτές οι αρχές; Γιατί λέω ότι μόνο τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια ή οι αρχές της αλήθειας; Επειδή όλες οι διάφορες απαιτήσεις που θέτουν τα λόγια του Θεού στους ανθρώπους μπορούν να επιτευχθούν από την κανονική ανθρώπινη φύση, καθόσον απαιτούν από τους ανθρώπους να μην επηρεάζονται και να μην ελέγχονται από τα συναισθήματα, τις επιθυμίες, τις φιλοδοξίες και τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους κάθε φορά που τους συμβαίνει κάτι, αλλά να ασκούνται σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και τις αρχές της αλήθειας —κάτι που αποτελεί αρχή την οποία οι άνθρωποι είναι ικανοί να τηρούν. Οι αρχές της αλήθειας των λόγων του Θεού υποδεικνύουν τη σωστή κατεύθυνση και τον σωστό στόχο που θα πρέπει να ακολουθούν οι άνθρωποι, και αποτελούν επίσης το μονοπάτι στο οποίο θα πρέπει να βαδίζουν οι άνθρωποι. Οι αρχές των λόγων του Θεού όχι μόνο διατηρούν την κανονική λειτουργία της συνείδησης και της λογικής των ανθρώπων, αλλά και προσθέτουν με φυσικό τρόπο τις αρχές της αλήθειας στο θεμέλιο που είναι η συνείδηση και η λογική των ανθρώπων. Αυτά είναι τα πρότυπα της αλήθειας στα οποία μπορούν να ανταπεξέλθουν και να ανταποκριθούν οι άνθρωποι με συνείδηση και λογική. Όταν οι άνθρωποι τηρούν αυτές τις αρχές των λόγων του Θεού, αυτό που κερδίζουν δεν είναι η βελτίωση της ηθικότητας και της ακεραιότητάς τους ούτε η προστασία της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς τους. Αντίθετα, έχουν εισέλθει στο σωστό μονοπάτι της ζωής. Όταν ένας άνθρωπος υπακούει σε αυτές τις αρχές της αλήθειας των λόγων του Θεού, δεν έχει μόνο τη συνείδηση και τη λογική ενός κανονικού ατόμου, αλλά πάνω στο θεμέλιο της συνείδησης και της λογικής, καταφέρνει να κατανοήσει περισσότερες αρχές της αλήθειας σε σχέση με το πώς θα πρέπει να συμπεριφέρεται. Με απλά λόγια, καταφέρνει να κατανοήσει τις αρχές της συμπεριφοράς, να μάθει ποιες αρχές της αλήθειας πρέπει να χρησιμοποιεί όταν βλέπει τους ανθρώπους και τα πράγματα και όταν συμπεριφέρεται και ενεργεί, ενώ δεν ελέγχεται ούτε επηρεάζεται πια από τα συναισθήματα, τις επιθυμίες, τις φιλοδοξίες και τις διεφθαρμένες διαθέσεις του. Με αυτόν τον τρόπο, βιώνει πλήρως την ομοιότητα ενός κανονικού ανθρώπου. Αυτές οι αρχές της αλήθειας που διατυπώθηκαν από τον Θεό επιλύουν ουσιαστικά το πρόβλημα των διεφθαρμένων διαθέσεων που ελέγχουν τους ανθρώπους και τους εμποδίζουν να απαλλαγούν από την αμαρτία, ώστε οι άνθρωποι να μη ζουν πλέον στην παλιά τους ζωή, ελεγχόμενοι από συναισθήματα, επιθυμίες, φιλοδοξίες και διεφθαρμένες διαθέσεις. Και τι αντικαθιστά όλα αυτά; Τα κριτήρια των λόγων του Θεού και οι αρχές της αλήθειας, που γίνονται η ζωή του ανθρώπου. Σε γενικές γραμμές, μόλις οι άνθρωποι αρχίσουν να τηρούν τις αρχές της αλήθειας τις οποίες θα πρέπει να τηρεί η ανθρωπότητα, δεν ζουν πλέον εν μέσω των διάφορων προβλημάτων της σάρκας. Για να το θέσω με μεγαλύτερη ακρίβεια, οι άνθρωποι δεν ζουν πλέον υπό την εξαπάτηση, την πλάνη και τον έλεγχο του Σατανά. Πιο συγκεκριμένα, δεν ζουν πλέον υπό τα δεσμά και τον έλεγχο των μυριάδων ιδεών, απόψεων και φιλοσοφιών για τη ζωή που ενσταλάζει ο Σατανάς στους ανθρώπους. Αντιθέτως, δεν ζουν απλώς με αξιοπρέπεια και ακεραιότητα, αλλά και με ελευθερία και την ομοιότητα των ανθρώπων, η οποία είναι η αληθινή ομοιότητα των δημιουργημένων όντων υπό την κυριαρχία του Δημιουργού. Αυτή είναι η ουσιαστική διαφορά μεταξύ, αφενός, των λόγων και της αλήθειας του Θεού και, αφετέρου, των ρητών της παραδοσιακής κουλτούρας περί ηθικής διαγωγής.

Το θέμα της σημερινής συναναστροφής είναι κάπως βαρυσήμαντο. Αφού το ακούσετε, θα πρέπει να το αναλογιστείτε για λίγο, να το εμπεδώσετε πρώτα σιγά-σιγά και να δείτε αν αντιλαμβάνεστε όσα ειπώθηκαν. Με βάση αυτήν τη συναναστροφή, έχετε κατανοήσει πλήρως τη διαφορά μεταξύ των ρητών περί ηθικής διαγωγής και της αλήθειας; Πείτε Μου όσο πιο απλά γίνεται: Ποια είναι η ουσία των ρητών περί ηθικής διαγωγής; (Τα ρητά περί ηθικής διαγωγής είναι απλώς κανονισμοί και συμβάσεις που περιορίζουν τις σκέψεις και τις συμπεριφορές των ανθρώπων, δεν συνιστούν αρχές και κριτήρια συμπεριφοράς). Σωστή διατύπωση. Υπάρχει στην παραδοσιακή κουλτούρα η ιστορία του Κονγκ Ρονγκ^[α] που παραχωρεί τα μεγαλύτερα αχλάδια. Τι πιστεύετε: Όποιος δεν μπορεί να είναι σαν τον Κονγκ Ρονγκ, δεν είναι καλός άνθρωπος; Οι άνθρωποι πίστευαν ότι όποιος μπορεί να είναι σαν τον Κονγκ Ρονγκ είναι ευγενής και απόλυτα ακέραιος χαρακτήρας, ανιδιοτελής και αλτρουιστής —ένας καλός άνθρωπος. Είναι ο Κονγκ Ρονγκ αυτής της γνωστής ιστορίας ένα πρότυπο που όλοι ακολουθούν; Έχει ο ήρωας της ιστορίας κάποια θέση στις καρδιές των ανθρώπων; (Ναι.) Δεν είναι το όνομα, αλλά οι σκέψεις και οι πρακτικές του, η ηθική και η συμπεριφορά του, που κατέχουν μια θέση στις καρδιές των ανθρώπων. Οι άνθρωποι εκτιμούν τέτοιου είδους πρακτικές και τις εγκρίνουν, και θαυμάζουν ενδόμυχα την ηθική διαγωγή του Κονγκ Ρονγκ. Επομένως, αν δεις κάποιον που δεν μπορεί να θυσιάσει τα συμφέροντά του για χάρη των άλλων, κάποιον που δεν είναι το είδος του ανθρώπου που θα παραχωρήσει τα μεγαλύτερα αχλάδια όπως έκανε ο Κονγκ Ρονγκ, μέσα σου θα εκνευριστείς μαζί του και θα έχεις άσχημη γνώμη γι’ αυτόν. Είναι, λοιπόν, δικαιολογημένη η ενόχληση και η άσχημη γνώμη σου; Πρέπει να βασίζονται κάπου. Πρώτα απ’ όλα, σκέφτεσαι: «Ο Κονγκ Ρονγκ ήταν τόσο νέος και παρόλα αυτά ήταν σε θέση να παραχωρήσει τα μεγαλύτερα αχλάδια, ενώ εσύ είσαι ενήλικας και είσαι ακόμα τόσο εγωιστής», και μέσα σου έχεις άσχημη γνώμη γι’ αυτόν. Άρα, βασίζονται η άσχημη γνώμη και η ενόχλησή σου στην ιστορία του Κονγκ Ρονγκ που παραχώρησε τα μεγαλύτερα αχλάδια; (Ναι.) Είναι σωστό να βλέπεις τους ανθρώπους σύμφωνα με αυτήν τη βάση; (Όχι.) Γιατί δεν είναι σωστό; Επειδή η προέλευση της βάσης σύμφωνα με την οποία βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα είναι λανθασμένη, και επειδή η αφετηρία σου είναι εντελώς λανθασμένη. Η αφετηρία σου είναι να θεωρείς τον Κονγκ Ρονγκ που παραχώρησε τα μεγαλύτερα αχλάδια ως το πρότυπο για τη μέτρηση των ανθρώπων και των πραγμάτων, αλλά αυτή η προσέγγιση και η μέθοδος μέτρησης είναι λανθασμένες. Ως προς τι είναι λανθασμένες; Είναι λανθασμένες καθόσον θεωρείς ότι η ιδέα πίσω από την ιστορία του Κονγκ Ρονγκ είναι σωστή και την εκλαμβάνεις ως μια θετική ιδεολογική άποψη σύμφωνα με την οποία μετράς τους ανθρώπους και τα πράγματα. Όταν μετράς κάποιον με αυτόν τον τρόπο, το αποτέλεσμα στο οποίο καταλήγεις είναι ότι η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων δεν είναι καλοί άνθρωποι. Είναι τα αποτελέσματα αυτής της μέτρησης ακριβή; (Όχι, δεν είναι ακριβή). Γιατί δεν είναι ακριβή; Επειδή το πρότυπο μέτρησής σου είναι λανθασμένο. Αν κάποιος χρησιμοποιεί τις μεθόδους και τις αρχές που έχει δώσει ο Θεός, πώς θα πρέπει να μετρά έναν τέτοιο άνθρωπο; Εξετάζοντας αν αυτός υποστηρίζει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, αν είναι στο πλευρό του Θεού, αν έχει καρδιά που σέβεται τον Θεό και αν αναζητά την αρχή της αλήθειας σε ό,τι κάνει: μόνο η μέτρηση που βασίζεται σε αυτές τις πτυχές είναι ακριβέστατη. Αν, όποτε του συμβαίνει κάτι, ο άνθρωπος αυτός προσεύχεται, αναζητά και το συζητάει με όλους, και —παρόλο που μερικές φορές δεν είναι σε θέση να είναι ανιδιοτελής και είναι λίγο εγωιστής σε μικροπράγματα— αν αυτό που κάνει είναι κατά βάση επαρκές όταν μετριέται με βάση τις πτυχές που απαιτεί ο Θεός, τότε πρόκειται για κάποιον που μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια, για κάποιον που είναι σωστός. Σε τι βασίζεται, λοιπόν, αυτό το συμπέρασμα; (Βασίζεται στα λόγια και στις απαιτήσεις του Θεού.) Είναι, επομένως, ακριβές αυτό το συμπέρασμα; Είναι πολύ πιο ακριβές από το να το μετρούσες χρησιμοποιώντας την ιδεολογική οπτική του Κονγκ Ρονγκ που παραχώρησε τα μεγαλύτερα αχλάδια. Η ιδεολογική άποψη της ιστορίας του Κονγκ Ρονγκ μετρά την προσωρινή συμπεριφορά και τις προσωρινές πρακτικές των ανθρώπων, αλλά αυτό που απαιτεί ο Θεός να μετρήσουν οι άνθρωποι είναι η ουσία αυτού του ανθρώπου, καθώς και ποια ακριβώς είναι η στάση του απέναντι στην αλήθεια και στις απαιτήσεις του Θεού. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις τα ρητά περί ηθικής διαγωγής για να μετρήσεις τη στιγμιαία συμπεριφορά ενός ατόμου, τις πράξεις ή τις στιγμιαίες αποκαλύψεις του κατά τη διάρκεια ενός περιστατικού. Αν τα χρησιμοποιείς για να μετρήσεις τις εγγενείς ιδιότητες ενός ατόμου, αυτό δεν θα είναι ακριβές, επειδή αν μετράς τις εγγενείς ιδιότητες ενός ατόμου χρησιμοποιώντας ρητά περί ηθικής διαγωγής, τις μετράς χρησιμοποιώντας λάθος αρχές, και το αποτέλεσμα στο οποίο θα καταλήξεις θα είναι ανακριβές. Η διαφορά δεν έγκειται στις εξωτερικές συμπεριφορές του, αλλά αντίθετα στη φύση και ουσία του. Επομένως, είναι απόλυτα λανθασμένο να μετρά κανείς τους ανθρώπους χρησιμοποιώντας ρητά περί ηθικής διαγωγής. Ακριβές είναι μόνο το να μετρά κανείς τους ανθρώπους χρησιμοποιώντας τις αρχές της αλήθειας. Καταλαβαίνετε τι λέω;

Η ουσία των ρητών σχετικά με την ηθική διαγωγή είναι ότι αποτελούν κανονισμούς και συμβάσεις που περιορίζουν τη συμπεριφορά και τις σκέψεις των ανθρώπων. Ως ένα βαθμό, περιορίζουν και ελέγχουν τη σκέψη των ανθρώπων και περιορίζουν ορισμένες από τις σωστές εκφράσεις της σκέψης και τις κανονικές απαιτήσεις της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Φυσικά, μπορεί επίσης να ειπωθεί ότι ως ένα βαθμό παραβιάζουν ορισμένους από τους νόμους επιβίωσης της κανονικής ανθρώπινης φύσης και επίσης στερούν από τους κανονικούς ανθρώπους τις ανθρώπινες ανάγκες και τα δικαιώματά τους. Για παράδειγμα, το κλασικό ρητό «Η γυναίκα πρέπει να είναι ενάρετη, καλοσυνάτη, ευγενική και ηθική» παραβιάζει και καταργεί με τη βία τα ανθρώπινα δικαιώματα των γυναικών. Τι ρόλο αναγκάζει τις γυναίκες να διαδραματίζουν στο σύνολο της ανθρώπινης κοινωνίας; Τον ρόλο της υποδούλωσης. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Από αυτήν την άποψη, οι κανονισμοί και οι συμβάσεις αυτών των ρητών σχετικά με την ηθική διαγωγή έχουν καταστρέψει τις ανθρώπινες σκέψεις, έχουν εξαλείψει τις διάφορες ανάγκες της κανονικής ανθρώπινης φύσης και ταυτόχρονα έχουν περιορίσει τα ανθρώπινα όντα σε ό,τι αφορά την έκφραση των διαφόρων σκέψεων της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Όλα αυτά τα ρητά περί ηθικής διαγωγής δεν έχουν ουσιαστικά δημιουργηθεί με βάση τις ανάγκες των κανονικών ανθρώπων ούτε με βάση τα πρότυπα στα οποία μπορούν να ανταποκριθούν οι κανονικοί άνθρωποι, αλλά έχουν δημιουργηθεί με βάση τις φαντασιοκοπίες και τις φιλόδοξες επιθυμίες των ανθρώπων. Τα εν λόγω ρητά περί ηθικής διαγωγής όχι μόνο περιορίζουν και δεσμεύουν τις σκέψεις των ανθρώπων και περιορίζουν τη συμπεριφορά τους, αλλά κάνουν επίσης τους ανθρώπους να λατρεύουν και να κυνηγούν τα πράγματα εκείνα που είναι ψεύτικα και φανταστικά. Αλλά οι άνθρωποι δεν μπορούν να τα αποκτήσουν, οπότε το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να προσποιούνται για να κουκουλωθούν και να καλυφθούν, έτσι ώστε να μπορούν να ζουν μια κόσμια, ευγενή ζωή, μια ζωή που φαίνεται πολύ αξιοπρεπής. Μα είναι γεγονός ότι το να ζει κανείς υπό αυτές τις ιδέες και απόψεις για την ηθική διαγωγή σημαίνει ότι οι σκέψεις της ανθρωπότητας διαστρεβλώνονται και περιορίζονται, και ότι οι άνθρωποι ζουν αφύσικα και διεστραμμένα καθώς διέπονται από αυτές τις λανθασμένες ιδέες και απόψεις, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Οι άνθρωποι δεν θέλουν να ζουν έτσι ούτε θέλουν να το κάνουν αυτό, αλλά δεν μπορούν να απελευθερωθούν από τους περιορισμούς αυτών των ιδεολογικών δεσμών. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να ζουν απρόθυμα και ακούσια υπό την επιρροή και τον περιορισμό αυτών των ιδεών και απόψεων. Ταυτόχρονα, λόγω της πίεσης που ασκούν μέσα τους η κοινή γνώμη και αυτές οι ιδέες και απόψεις, δεν έχουν άλλη επιλογή πέρα από το να παρατείνουν μια ποταπή ύπαρξη σε αυτόν τον κόσμο υποκρινόμενοι και φορώντας το ένα προσωπείο μετά το άλλο. Αυτή είναι η συνέπεια των ρητών περί ηθικής διαγωγής για την ανθρωπότητα. Το έχετε καταλάβει αυτό; (Ναι.) Όσο περισσότερο συναναστρεφόμαστε πάνω σ’ αυτά τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή και τα αναλύουμε, τόσο περισσότερο μπορούν οι άνθρωποι να τα δουν καθαρά και τόσο περισσότερο αισθάνονται ότι αυτά τα διάφορα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας δεν είναι θετικά πράγματα. Παραπλανούν και βλάπτουν τα ανθρώπινα όντα εδώ και χιλιάδες χρόνια, σε βαθμό που ακόμη και αφότου οι άνθρωποι έχουν ακούσει τα λόγια του Θεού και έχουν κατανοήσει την αλήθεια, παραμένουν ανίκανοι να απαλλαγούν από την επιρροή αυτών των ιδεών και απόψεων της παραδοσιακής κουλτούρας, και μάλιστα πασχίζουν γι’ αυτές λες και είναι θετικά πράγματα. Πολλοί άνθρωποι τις χρησιμοποιούν ακόμη και ως υποκατάστατο της αλήθειας και τις κάνουν πράξη ως αλήθεια. Μέσω της σημερινής συναναστροφής, έχετε κατανοήσει καλύτερα και με περισσότερη ακρίβεια αυτά τα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας περί ηθικής διαγωγής; (Ναι.) Τώρα που τα έχετε κατανοήσει κάπως, ας συνεχίσουμε τη συναναστροφή πάνω σε άλλα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή.

Στη συνέχεια θα συναναστραφούμε σχετικά με το ρητό περί ηθικής διαγωγής «Μια σταγόνα καλοσύνης θα πρέπει να ανταποδίδεται με έναν χείμαρρο καλοσύνης». Όπως μπορείτε να καταλάβετε, κάθε ένα από αυτά τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή είναι τόσο πομπώδες και συγκλονιστικό, λες και το καθένα έχει διαποτιστεί με ένα είδος ηρωικού πνεύματος και τις ιδιότητες σπουδαίων ανθρώπων, και δεν μπορεί να επιτευχθεί από έναν κοινό ή συνηθισμένο άνθρωπο. «Μια σταγόνα καλοσύνης θα πρέπει να ανταποδίδεται με έναν χείμαρρο καλοσύνης» —αυτό θα απαιτούσε απέραντη ευρύτητα πνεύματος! Πόσο ευγενική, καλοκάγαθη και σπουδαία προσωπικότητα θα έπρεπε να διαθέτετε για να το κάνετε αυτό! «Μια σταγόνα» αντιστοιχεί σε «έναν χείμαρρο», αλλά παράλληλα, αυτή η αντιστοιχία δίνει την εντύπωση πως υπάρχει ένα ανυπολόγιστο χάσμα και μια τεράστια διαφορά μεταξύ των δύο. Σημαίνει ότι πρέπει να ανταποδίδεις ακόμη και μία σταγόνα καλοσύνης, αλλά με τι; Θα πρέπει να την ανταποδίδεις με έναν χείμαρρο καλοσύνης, με έναν τεράστιο αριθμό πράξεων ή συμπεριφορών ή με μεγάλη ειλικρίνεια και σπουδαία προθυμία, αντί να την ξεχνάς. Με τόσο πολλά πρέπει να ανταποδώσεις μια σταγόνα καλοσύνης, και αν την ανταποδώσεις με οτιδήποτε λιγότερο, τότε δεν έχεις συνείδηση. Σύμφωνα με αυτήν τη λογική, το άτομο που έδειξε καλοσύνη δεν είναι και αυτό που επωφελείται άδικα στο τέλος; Αυτός ο ευεργέτης σίγουρα κερδίζει πολλά από την καλοσύνη του! Επιδεικνύει μια σταγόνα καλοσύνης και παίρνει ως αντάλλαγμα έναν χείμαρρο καλοσύνης. Είναι μια πολύ επικερδής συμφωνία και ένας τρόπος να επωφεληθεί κανείς πλουσιοπάροχα εις βάρος των άλλων. Έτσι δεν είναι; Σε αυτήν τη ζωή, κάθε άνθρωπος θα δεχτεί μια σταγόνα καλοσύνης. Αν όλοι έπρεπε να την ανταποδώσουν με έναν χείμαρρο καλοσύνης, θα τους έπαιρνε μια ολόκληρη ζωή για να την ανταποδώσουν, κι έτσι δεν θα ήταν σε θέση να εκπληρώσουν καμία από τις οικογενειακές και κοινωνικές τους υποχρεώσεις, πόσο μάλλον να σκεφτούν το μονοπάτι τους στη ζωή. Αν απολαύσεις μια σταγόνα καλοσύνης, αλλά δεν καταφέρεις να την ανταποδώσεις με έναν χείμαρρο καλοσύνης, η συνείδησή σου και η κοινωνία θα σε καταδικάσουν και θα νομίζεις ότι είσαι επαναστάτης, κακούργος, αχάριστος και όχι άνθρωπος. Τι θα γινόταν όμως αν κάποιος μπορούσε να ανταποδώσει αυτήν την καλοσύνη με έναν χείμαρρο καλοσύνης; Θα έλεγε: «Δεν υπάρχει κανένας πιο ευσυνείδητος από εμένα, διότι μπορώ να ανταποδώσω μια σταγόνα καλοσύνης με έναν χείμαρρο καλοσύνης. Με αυτόν τον τρόπο, το άτομο που κάποτε με βοήθησε και μου έδειξε καλοσύνη μπορεί να δει τι είδους άνθρωπος είμαι, καθώς και αν βγήκε ζημιωμένος που με βοήθησε και αν άξιζε να με βοηθήσει ή όχι. Με αυτόν τον τρόπο, δεν θα το ξεχάσει ποτέ, και μάλιστα θα έρθει σε δύσκολη θέση. Επιπλέον, θα συνεχίσω να του το ανταποδίδω. Αφού μπορώ να ανταποδώσω μια σταγόνα καλοσύνης με έναν χείμαρρο καλοσύνης, δεν είμαι άτομο με ευγενή χαρακτήρα; Δεν είμαι κύριος; Δεν είμαι ένας σπουδαίος άνθρωπος; Δεν είμαι άξιος θαυμασμού;» Όλοι τον επαινούν και τον επικροτούν, και αυτό διεγείρει σε μεγάλο βαθμό τα συναισθήματά του, οπότε λέει: «Εφόσον με επαινείτε ως ένα ευγενικό άτομο, ένα άτομο με ευγενή χαρακτήρα, πρότυπο μεταξύ των ανθρώπων και υπόδειγμα της ηθικότητας της ανθρωπότητας, τότε μετά τον θάνατό μου, θα πρέπει να μου ανεγείρετε ένα μνημείο και να μου γράψετε μια επιτάφια επιγραφή που να λέει: “Αυτό το άτομο ήταν υπόδειγμα του αποφθέγματος: ‘Μια σταγόνα καλοσύνης θα πρέπει να ανταποδίδεται με έναν χείμαρρο καλοσύνης’ και μπορεί να αποκαλείται υπόδειγμα της ηθικότητας της ανθρωπότητας”». Μα ακόμη και αφού ανεγερθεί το μνημείο, σκέφτεται ότι θα πρέπει να φτιάξουν και ένα πήλινο άγαλμα κατ’ εικόνα του και να το βάλουν στον ναό, και στη συνέχεια να γράψουν πάνω του το εξέχον όνομά του: «Ιερός τόπος του τάδε ή του δείνα Θεού», και να στήσουν ένα θυσιαστήριο θυμιάματος από κάτω του, όπου όλοι θα πρέπει να του δίνουν προσφορές θυμιάματος, ώστε να καίει συνεχώς προς όφελός του. Επιπλέον, οι άνθρωποι πρέπει να έχουν αγαλματίδιά του στα σπίτια τους, να καίνε θυμίαμα και να τον προσκυνούν τρεις φορές την ημέρα, και να εκπαιδεύουν τα παιδιά τους, τα εγγόνια τους και τις νεότερες γενιές ώστε να γίνουν ακριβώς σαν κι αυτόν, λέγοντας στους γιους και τις κόρες τους ότι πρέπει να παντρευτούν κάποιον σαν κι αυτόν, κάποιον που μπορεί να ανταποδώσει μια σταγόνα καλοσύνης με έναν χείμαρρο καλοσύνης —υπόδειγμα και πρότυπο της ηθικότητας της ανθρωπότητας. Η παραδοσιακή εκπαιδευτική προσέγγιση των Κινέζων είναι να διδάσκουν τα παιδιά τους να είναι καλοί άνθρωποι και δίνει έμφαση στην αναγνώριση της καλοσύνης και στην προσπάθεια ανταπόδοσής της. Αν λάβετε μια σταγόνα καλοσύνης, πρέπει να την ανταποδώσετε με μια ζωή σκληρής δουλειάς, δηλαδή με έναν χείμαρρο καλοσύνης. Όταν μεγαλώνουν τα παιδιά, διδάσκουν κι αυτά τις μεταγενέστερες γενιές με τον ίδιο τρόπο, και έτσι αυτό συνεχίζεται, περνώντας από γενιά σε γενιά. Όταν ένα τέτοιο άτομο είναι σε θέση να ανταποδώσει μια σταγόνα καλοσύνης με έναν χείμαρρο καλοσύνης, τότε έχει πετύχει και τον απώτερο στόχο του. Ποιον στόχο έχει πετύχει; Την αναγνώριση και την αποδοχή του από τους κοσμικούς ανθρώπους και την κοινωνία. Φυσικά, αυτό είναι δευτερεύον. Το πιο σημαντικό είναι να κρεμάσουν οι άνθρωποι το πορτραίτο του στους τοίχους τους και να κάνουν προσφορές στο άγαλμά του, και να μπορεί να απολαμβάνει το καιόμενο θυμίαμα αυτού του κόσμου από γενιά σε γενιά, καθώς και να μπορέσουν το πνεύμα και οι ιδέες του να κληροδοτηθούν στον κόσμο και να κερδίσουν τον έπαινο των επόμενων γενεών ανθρώπων. Στο τέλος, αφού χορτάσει το καιόμενο θυμίαμα αυτού του κόσμου, σε τι μετατρέπεται; Γίνεται διάβολος βασιλιάς και ο στόχος του επιτέλους επιτυγχάνεται. Αυτή είναι η απώτερη συνέπεια της διαφθοράς της ανθρωπότητας από τον Σατανά. Στην αρχή, οι άνθρωποι αποδέχονται απλώς μια ιδέα της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή, όπως την αγαθοσύνη, τη δικαιοσύνη, την ευπρέπεια, τη σοφία και την αξιοπιστία. Αργότερα, συμμορφώνονται με την απαίτηση αυτής της ιδέας, δίνοντας το παράδειγμα στους άλλους κάνοντας αυστηρά πράξη και τηρώντας αυτήν την ιδέα και αυτήν την απαίτηση, και επιτυγχάνουν τον στόχο να γίνουν πρότυπο και υπόδειγμα ηθικότητας για την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Στη συνέχεια, αφού πεθάνουν, αφήνουν πίσω τους μια καλή φήμη, η οποία περνάει από γενιά σε γενιά. Τελικά, παίρνουν αυτό που ήθελαν, δηλαδή να εισπνέουν το καιόμενο θυμίαμα αυτού του κόσμου για πολλά χρόνια και να γίνουν ο βασιλιάς των δαιμόνων. Είναι καλό αυτό; (Όχι.) Γιατί λέτε ότι δεν είναι καλό; Αυτός είναι ο απώτερος στόχος που επιδιώκει ένας άπιστος στη ζωή του. Επιδοκιμάζει ιδέες σχετικά με μια συγκεκριμένη ηθική διαγωγή, και στη συνέχεια δίνει το παράδειγμα, θέτοντας σε εφαρμογή αυτές τις ηθικές απαιτήσεις, μέχρι τελικά να φτάσει στο σημείο όπου όλοι τον επαινούν ως καλό, ευγενικό, διακεκριμένο άτομο και άτομο ευγενούς χαρακτήρα. Φήμες για τη συμπεριφορά και τις πράξεις του διαδίδονται σε όλη την ανθρωπότητα, και η συμπεριφορά και οι πράξεις του μελετώνται και γίνονται αντικείμενο σεβασμού από γενιές ανθρώπων, ώσπου τελικά το άτομο αυτό γίνεται πρότυπο για μια ολόκληρη γενιά, και φυσικά ο βασιλιάς των δαιμόνων για μια ολόκληρη γενιά. Αυτό δεν είναι το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν οι κοσμικοί άνθρωποι; Αυτό δεν είναι το αποτέλεσμα για το οποίο πασχίζουν οι κοσμικοί άνθρωποι; Έχει αυτό κάποια σχέση με την αλήθεια; Υπάρχει σχέση με τη σωτηρία του Θεού; Δεν υπάρχει καμία απολύτως σχέση. Αυτή είναι η τελική έκβαση που επιφυλάσσουν στους ανθρώπους τα ρητά περί ηθικής διαγωγής. Αν ένα άτομο αποδέχεται πλήρως όλες τις διάφορες ιδέες της παραδοσιακής κουλτούρας και τις τηρεί πλήρως, τότε το μονοπάτι στο οποίο βαδίζει είναι αναμφίβολα η οδός των δαιμόνων. Αν έχεις εισέλθει μια για πάντα στην οδό των δαιμόνων, τότε δεν έχεις καμία σχέση με το έργο του Θεού για τη σωτηρία των ανθρώπων και δεν έχεις καμία απολύτως σχέση με τη σωτηρία. Επομένως, αν πάνω στα θεμέλια της κατανόησης της αλήθειας, εξακολουθείς να περιορίζεσαι και να επηρεάζεσαι από τις ιδέες της παραδοσιακής κουλτούρας, και ταυτόχρονα, υπό την επιρροή αυτών των ιδεών, τηρώντας τους νόμους τους και τηρώντας αυτές τις απαιτήσεις και τα ρητά, δεν είσαι σε θέση να τις εγκαταλείψεις ή να τις αφήσεις και δεν μπορείς να δεχτείς απαιτήσεις από τον Θεό, τότε θα καταλήξεις να ακολουθήσεις την οδό των δαιμόνων και να γίνεις βασιλιάς των δαιμόνων. Το καταλαβαίνετε αυτό, έτσι δεν είναι; Καμία θεωρία και κανένα ρητό στον κόσμο δεν μπορεί να αντικαταστήσει το μονοπάτι της σωτηρίας που έχει δώσει ο Θεός στην ανθρωπότητα, ούτε καν τα υψηλότερα ηθικά πρότυπα στον κόσμο. Αν οι άνθρωποι θέλουν να βαδίσουν στο σωστό μονοπάτι, δηλαδή στο μονοπάτι της σωτηρίας, τότε μόνο αν προσέλθουν ενώπιον του Θεού, αν αποδεχτούν με πραότητα και σταθερότητα τα λόγια του Θεού, αν αποδεχτούν όλους τους διάφορους ισχυρισμούς και τις απαιτήσεις Του και αν συμπεριφερθούν και ενεργήσουν έχοντας ως κριτήριο τα λόγια του Θεού, μπορούν να κερδίσουν την έγκριση του Θεού. Διαφορετικά, οι άνθρωποι δεν έχουν τρόπο να εισέλθουν στο σωστό μονοπάτι της ζωής και μπορούν μόνο να ακολουθήσουν τις φιλοσοφίες του Σατανά στον δρόμο προς την αιώνια απώλεια. Μερικοί άνθρωποι λένε: «Υπάρχει μέση οδός;» Όχι, ακολουθείς είτε την οδό του Θεού είτε τη διαβολική οδό του Σατανά. Υπάρχουν μόνο δύο οδοί. Αν δεν ακολουθείς την οδό του Θεού, τότε αναμφίβολα ακολουθείς τις διάφορες ιδέες που σου μεταδίδει ο Σατανάς και τις διάφορες διαβολικές οδούς που δημιουργούνται από αυτές τις ιδέες. Αν θες να συμβιβαστείς ακολουθώντας τη μέση οδό ή κάποια τρίτη οδό, αυτό είναι αδύνατο. Είναι σαφές αυτό το σημείο; (Ναι.) Δεν θα αναλύσω περαιτέρω το ρητό «Μια σταγόνα καλοσύνης θα πρέπει να ανταποδίδεται με έναν χείμαρρο καλοσύνης», επειδή είναι λίγο πολύ παρόμοιο με το ρητό «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη», πάνω στο οποίο είχαμε συναναστραφεί προηγουμένως. Η ουσία αυτών των δύο ρητών είναι σε μεγάλο βαθμό η ίδια, οπότε δεν χρειάζεται να το συζητήσουμε πιο λεπτομερώς.

Τώρα ας μιλήσουμε για το επόμενο ρητό περί ηθικής αγωγής —ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους. Αυτό είναι λογικά πολύ εύκολο να το διακρίνει κανείς, έτσι δεν είναι; Συγκρίνοντάς το με τις απαιτήσεις των ρητών σχετικά με την ηθική διαγωγή για τα οποία μιλήσαμε προηγουμένως, αυτό το ρητό είναι σαφώς ένας ακόμη άκαμπτος κανόνας που δεσμεύει τους ανθρώπους. Παρόλο που σε θεωρητικό επίπεδο φαίνεται μεγαλόπνοο και εντυπωσιακό, και δεν φαίνεται να έχει τίποτα το κακό και δείχνει να είναι μια απλή αρχή για την αντιμετώπιση των ανθρώπων, αυτή η απλή αρχή δεν βγάζει κανένα νόημα σε ό,τι αφορά τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να συμπεριφέρεται κανείς ή να φέρεται στους ανθρώπους, και δεν βοηθάει καθόλου στη συμπεριφορά ή την επιδίωξη της ζωής ενός ατόμου. Δεν είναι μια αρχή που θα πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι κατά τη διαγωγή και τη συμπεριφορά τους, ούτε μια αρχή για να επιδιώκουν οι άνθρωποι τη σωστή κατεύθυνση και τον σωστό στόχο στη ζωή. Ακόμα κι αν τηρείς αυτήν την απαίτηση, το μόνο που κάνει είναι να σε αποτρέπει από το να κάνεις οτιδήποτε παράλογο όταν αντιμετωπίζεις τους ανθρώπους, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχεις πραγματική αγάπη για τους ανθρώπους ή ότι τους βοηθάς πραγματικά, πόσο μάλλον αποδεικνύει ότι βρίσκεσαι στο σωστό μονοπάτι στη ζωή. Στην κυριολεξία, το «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους» σημαίνει πως, αν κάτι δεν σας αρέσει ή αν δεν σας αρέσει να κάνετε κάτι, τότε δεν θα πρέπει να το επιβάλλετε ούτε στους άλλους. Αυτό φαίνεται έξυπνο και λογικό, εάν όμως χρησιμοποιείτε αυτήν τη σατανική φιλοσοφία για να χειριστείτε κάθε κατάσταση, τότε θα κάνετε πολλά λάθη. Είναι πιθανό να πληγώσετε, να παραπλανήσετε ή ακόμη και να βλάψετε τους άλλους. Ακριβώς όπως συμβαίνει με ορισμένους γονείς που δεν αγαπούν τη μελέτη, τους αρέσει όμως να βάζουν τα παιδιά τους να μελετούν και προσπαθούν διαρκώς να τα συνετίσουν, προτρέποντάς τα να μελετούν σκληρά. Εάν εφαρμόζατε εδώ την απαίτηση «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους», τότε αυτοί οι γονείς δεν θα έπρεπε να βάζουν τα παιδιά τους να μελετούν, επειδή ούτε στους ίδιους αρέσει. Υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό, όμως δεν επιδιώκουν την αλήθεια, αν και ξέρουν μέσα τους ότι η πίστη στον Θεό είναι το ορθό μονοπάτι στη ζωή. Αν δουν ότι τα παιδιά τους δεν πιστεύουν στον Θεό και δεν είναι στο ορθό μονοπάτι, τα προτρέπουν να πιστέψουν στον Θεό. Μολονότι οι ίδιοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, θέλουν όμως τα παιδιά τους να την επιδιώξουν και να ευλογηθούν. Σε αυτήν την περίπτωση, εάν τηρούσαν το ρητό «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους», τότε οι γονείς αυτοί δεν θα έπρεπε να στρέψουν τα παιδιά τους στο να πιστέψουν στον Θεό. Αυτό θα ήταν σύμφωνο με τη συγκεκριμένη σατανική φιλοσοφία, όμως θα είχε καταστρέψει και την ευκαιρία των παιδιών τους για σωτηρία. Ποιος είναι υπεύθυνος γι’ αυτό το αποτέλεσμα; Δεν βλάπτει τους ανθρώπους το παραδοσιακό ρητό περί ηθικής διαγωγής που ζητά να μην επιβάλλεις στους άλλους ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου; Ακολουθεί ένα άλλο παράδειγμα. Μερικούς γονείς δεν τους ευχαριστεί το να διάγουν μια ευσυνείδητη, νομοταγή ζωή. Δεν είναι πρόθυμοι να κοπιάσουν στη γη ή να πάνε στη δουλειά για να συντηρήσουν την οικογένειά τους. Αντ’ αυτού, τους αρέσουν οι απάτες, οι κομπίνες και ο τζόγος, και χρησιμοποιούν αθέμιτα μέσα για να αποκτήσουν μια ανέντιμη περιουσία, ώστε να μπορέσουν στη συνέχεια να ζήσουν τη μεγάλη ζωή, να διασκεδάζουν και να απολαμβάνουν τις τέρψεις της σάρκας. Δεν τους αρέσει να απασχολούνται με τίμια εργασία ούτε να ακολουθούν το σωστό μονοπάτι. Αυτό είναι κάτι που δεν επιθυμούν, έτσι δεν είναι; Ξέρουν μέσα τους ότι αυτό δεν είναι καλό. Όντας σε μια τέτοια κατάσταση, πώς θα πρέπει να διαπαιδαγωγήσουν τα παιδιά τους; Οι κανονικοί άνθρωποι θα δίδασκαν στα παιδιά τους να μελετούν σκληρά και να κατακτήσουν μια δεξιότητα, ώστε να μπορέσουν στο μέλλον να βρουν μια καλή δουλειά, και θα ωθούσαν τα παιδιά τους στο ν’ ακολουθήσουν το σωστό μονοπάτι. Έτσι θα εκπλήρωνε κάποιος την ευθύνη που έχει ως γονέας, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Σωστά. Εάν όμως τηρούσαν το ρητό «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους», τότε θα έλεγαν: «Γιε μου, κοίταξέ με. Μπορώ να κάνω κάθε λογής πράγματα στη ζωή, όπως να βγαίνω για ποτό και φαγητό, να συχνάζω σε ιερόδουλες και να τζογάρω. Τα βγάζω πέρα στη ζωή, ακόμη και χωρίς να έχω σπουδάσει ή να έχω μάθει κάποια δεξιότητα. Στο μέλλον θα μάθεις κι εσύ από μένα. Δεν χρειάζεται να πηγαίνεις στο σχολείο και να μελετάς σκληρά. Μάθε να κλέβεις, να κάνεις κομπίνες και να τζογάρεις. Μπορείς και έτσι να ζήσεις άνετα για το υπόλοιπο της ζωής σου!» Είναι σωστό να το κάνουν αυτό; Έχει διδάξει κανείς τα παιδιά του με αυτόν τον τρόπο; (Όχι.) Αυτό σημαίνει το ρητό «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους», έτσι δεν είναι; Αυτά τα παραδείγματα δεν διαψεύδουν πλήρως το εν λόγω ρητό; Δεν υπάρχει τίποτα σωστό σ’ αυτό. Για παράδειγμα, μερικοί άνθρωποι δεν αγαπούν την αλήθεια, αλλά ποθούν τις ανέσεις της σάρκας και βρίσκουν τρόπους να λουφάρουν όταν εκτελούν το καθήκον τους. Δεν είναι διατεθειμένοι να υποφέρουν ή να πληρώσουν τίμημα. Πιστεύουν ότι το ρητό «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους» είναι εύστοχο και λένε στους άλλους: «Θα πρέπει να μάθετε να τα περνάτε καλά. Δεν χρειάζεται να εκτελέσετε καλά το καθήκον σας ή να υποστείτε δυσκολίες ή να πληρώσετε τίμημα. Εάν μπορείτε να λουφάρετε, τότε λουφάρετε. Εάν μπορείτε να τα βολέψετε όπως-όπως, τότε κάντε το. Μην κάνετε τα πράγματα τόσο δύσκολα για τον εαυτό σας. Κοιτάξτε, εγώ ζω κατ’ αυτόν τον τρόπο —δεν είναι υπέροχο; Η ζωή μου είναι τέλεια! Εξαντλείστε με το να ζείτε έτσι! Θα έπρεπε να μάθετε από μένα». Δεν πληροί αυτό την απαίτηση του ρητού «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους»; Εάν ενεργείτε κατ’ αυτόν τον τρόπο, είστε άτομο με συνείδηση και λογική; (Όχι.) Εάν κάποιος χάσει τη συνείδηση και τη λογική του, δεν στερείται αρετής; Αυτό ονομάζεται έλλειψη αρετής. Γιατί το λέμε έτσι; Επειδή αυτός ποθεί την άνεση, κάνει όπως-όπως το καθήκον του και υποκινεί κι επηρεάζει τους άλλους να τον μιμηθούν με το να είναι επιπόλαιοι και να ποθούν την άνεση. Ποιο είναι το πρόβλημα μ’ αυτό; Το να είστε επιπόλαιοι και ανεύθυνοι στο καθήκον σας είναι πράξη απάτης και αντίστασης στον Θεό. Εάν συνεχίσετε να είστε επιπόλαιοι και δεν μετανοήσετε, θα εκτεθείτε και θα αποκλειστείτε. Πολλοί άνθρωποι αποπέμπονται από την εκκλησία με αυτόν τον τρόπο. Δεν είναι γεγονός αυτό; (Είναι.) Έτσι, όταν κάποιος τηρεί αυτό το ρητό και παρακινεί τους πάντες να είναι σαν αυτόν, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να μην εκτελούν τα καθήκοντά τους επιμελώς, αλλά αντίθετα να ξεγελούν και να εξαπατούν τον Θεό, δεν επιφέρει αυτό κακό στους ανθρώπους και δεν τους οδηγεί στην καταστροφή τους; Ο ίδιος είναι τεμπέλης και ύπουλος, και όμως εμποδίζει και τους άλλους να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους. Δεν διαταράσσει και δεν αναστατώνει έτσι το έργο της εκκλησίας; Δεν αντιμάχεται τον Θεό; Μπορεί ο οίκος του Θεού να κρατήσει τέτοιους ανθρώπους; Ας υποθέσουμε ότι κάποιος που εργάζεται σε μια εταιρεία απίστων υποκινεί τους άλλους υπαλλήλους να μην κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Δεν θα τον απολύσει η εργοδότρια αν το ανακαλύψει; Σίγουρα θα τον διώξει. Αν, λοιπόν, μπορεί να το κάνει αυτό ενώ εκτελεί το καθήκον του στον οίκο του Θεού, πρόκειται για κάποιον που πιστεύει στον Θεό; Πρόκειται για ένα κακό άτομο και έναν μη πιστό που έχει διεισδύσει στον οίκο του Θεού. Πρέπει να απομακρυνθεί και να αποκλειστεί! Αφού ακούσατε αυτά τα παραδείγματα, είστε κάπως σε θέση να αναγνωρίσετε την ουσία του ρητού περί ηθικής διαγωγής «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους»; (Ναι, είμαστε.) Ποιο είναι το τελικό συμπέρασμα στο οποίο καταλήξατε; Αποτελεί αυτή η απαίτηση αρχή της αλήθειας; (Όχι.) Προφανώς όχι. Τότε τι είναι; Είναι απλώς ένα συγκεχυμένο ρητό, ένα ρητό που επιφανειακά ακούγεται ωραίο, αλλά που στην πραγματικότητα δεν έχει κανένα πρακτικό νόημα.

Είστε υπέρμαχοι του ρητού περί ηθικής διαγωγής «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους»; Εάν κάποιος ήταν υπέρμαχος αυτής της φράσης, θα τον θεωρούσατε σπουδαίο κι ευγενή; Υπάρχουν κάποιοι που θα έλεγαν: «Κοιτάξτε, δεν επιβάλλεται, δεν δυσκολεύει τους άλλους, ούτε τους φέρνει σε δύσκολη θέση. Δεν είναι υπέροχος; Είναι πάντα αυστηρός με τον εαυτό του, αλλά ανεκτικός με τους άλλους και δεν λέει ποτέ σε κανέναν να κάνει κάτι που δεν θα έκανε ο ίδιος. Δίνει στους άλλους πολλή ελευθερία και τους κάνει να νιώθουν άφθονη ζεστασιά και αποδοχή. Τι υπέροχος άνθρωπος!» Είναι πράγματι έτσι; Το βαθύτερο νόημα του ρητού «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους» είναι ότι θα πρέπει να δίνεις ή να παρέχεις στους άλλους μόνο τα πράγματα που αρέσουν σ’ εσένα τον ίδιο και σ’ ευχαριστούν. Ποια πράγματα όμως αρέσουν στους διεφθαρμένους ανθρώπους και τους ευχαριστούν; Τα διεφθαρμένα πράγματα, τα παράλογα και οι εξωφρενικές επιθυμίες. Εάν δίνετε και παρέχετε στους άλλους αυτά τα αρνητικά πράγματα, δεν θα διαφθαρεί όλο και περισσότερο ολόκληρη η ανθρωπότητα; Θα υπάρχουν όλο και λιγότερα θετικά πράγματα. Δεν είναι γεγονός αυτό; Είναι γεγονός ότι η ανθρωπότητα είναι βαθιά διεφθαρμένη. Στους διεφθαρμένους ανθρώπους αρέσει να επιδιώκουν τη φήμη, το κέρδος, το κύρος και τις σαρκικές απολαύσεις. Θέλουν να είναι διασημότητες, να είναι ισχυροί και υπεράνθρωποι. Θέλουν μια άνετη ζωή και απεχθάνονται τη σκληρή δουλειά. Τα θέλουν όλα στο χέρι. Πολύ λίγοι απ’ αυτούς αγαπούν την αλήθεια ή τα θετικά πράγματα. Αν οι άνθρωποι δίνουν και παρέχουν στους άλλους τη διαφθορά και τις προτιμήσεις τους, τι θα συμβεί; Ακριβώς αυτό που φαντάζεστε: απλά, η ανθρωπότητα θα γίνεται όλο και πιο διεφθαρμένη. Όσοι είναι υπέρμαχοι της ιδέας «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους» ζητούν από τους ανθρώπους να δίνουν και να παρέχουν στους άλλους τη διαφθορά, τις προτιμήσεις και τις εξωφρενικές επιθυμίες τους, κάνοντάς τους να επιζητούν το κακό, την άνεση, τα χρήματα και την ανέλιξη. Είναι αυτό το σωστό μονοπάτι στη ζωή; Φαίνεται ξεκάθαρα ότι το ρητό «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους» είναι πολύ προβληματικό. Είναι ολοφάνερα τα κενά και τα ελαττώματά του. Δεν αξίζει καν να το αναλύσει και ν’ ασκήσει κανείς διάκριση. Με την παραμικρή εξέταση, φαίνονται ξεκάθαρα τα λάθη και το πόσο γελοίο είναι. Ωστόσο, υπάρχουν πολλοί ανάμεσά σας που πείθονται εύκολα και επηρεάζονται απ’ αυτό το ρητό και το αποδέχονται χωρίς διάκριση. Όταν αλληλεπιδράτε με άλλους, συχνά χρησιμοποιείτε αυτό το ρητό για να νουθετείτε τον εαυτό σας και να προτρέπετε τους άλλους. Με τον τρόπο αυτόν, πιστεύετε ότι ο χαρακτήρας σας είναι ιδιαίτερα ευγενής κι ότι η συμπεριφορά σας είναι πολύ λογική. Χωρίς όμως να το συνειδητοποιείς, τα λόγια αυτά αποκαλύπτουν την αρχή με βάση την οποία ζεις και τη στάση σου ως προς τα πράγματα. Ταυτόχρονα, έχεις εξαπατήσει και παραπλανήσει άλλους ώστε να προσεγγίζουν τους ανθρώπους και τις περιστάσεις με την ίδια άποψη και στάση μ’ εσένα. Δεν έχεις πάρει καμία απολύτως θέση, ακολουθείς ξεκάθαρα τη μέση οδό. Λες: «Όποιο κι αν είναι το ζήτημα, δεν χρειάζεται να το πάρουμε στα σοβαρά. Μην κάνετε τα πράγματα δύσκολα για τον εαυτό σας ή για τους άλλους. Εάν κάνετε τα πράγματα δύσκολα για τους άλλους, τότε τα κάνετε δύσκολα για τον εαυτό σας. Με το να είστε ευγενικοί με τους άλλους, είστε ευγενικοί με τον εαυτό σας. Αν είστε σκληροί με τους άλλους, τότε είστε σκληροί με τον εαυτό σας. Γιατί να έρχεστε σε δύσκολη θέση; Το να μην επιβάλλετε στους άλλους ό,τι δεν επιθυμείτε για τον εαυτό σας είναι το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε για τον εαυτό σας, και το πιο συνετό». Προφανώς, με τη στάση αυτή δεν είστε σχολαστικοί σε τίποτα. Δεν έχετε ορθή στάση ή άποψη για κανένα θέμα· έχετε μπερδεμένη άποψη για τα πάντα. Δεν είστε σχολαστικοί και απλά κάνετε τα στραβά μάτια. Όταν τελικά σταθείτε ενώπιον του Θεού και δώσετε λογαριασμό για τις πράξεις σας, εκεί θα είναι μεγάλο το μπέρδεμα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή λες διαρκώς ότι δεν θα πρέπει να επιβάλλεις στους άλλους ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου. Αυτό σου δίνει μεγάλη παρηγοριά και ευχαρίστηση, ταυτόχρονα όμως θα σου προκαλέσει πολλά προβλήματα, με αποτέλεσμα να μην μπορείς να έχεις ξεκάθαρη άποψη ή στάση για πολλά ζητήματα. Εξαιτίας του, φυσικά, δεν μπορείς ούτε να κατανοήσεις με σαφήνεια ποιες είναι οι απαιτήσεις και τα πρότυπα του Θεού για σένα όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με αυτές τις καταστάσεις, ούτε ποιο αποτέλεσμα θα πρέπει να επιτύχεις. Αυτά συμβαίνουν επειδή δεν είσαι σχολαστικός σε τίποτα κι οφείλονται στην αμφιλεγόμενη στάση και άποψή σου. Είναι το να μην επιβάλλεις στους άλλους ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου η ανεκτική στάση που θα έπρεπε να έχεις απέναντι στους ανθρώπους και τα πράγματα; Όχι, δεν είναι. Είναι απλώς μια θεωρία που φαίνεται ορθή, ευγενής κι ευγενική απ’ έξω, όμως στην πραγματικότητα είναι κάτι εντελώς αρνητικό. Σαφώς, ακόμη λιγότερο είναι μια αρχή της αλήθειας που θα πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι. Ο Θεός δεν απαιτεί από τους ανθρώπους να μην επιβάλλουν στους άλλους ό,τι δεν επιθυμούν για τον εαυτό τους, αντίθετα ζητά από τους ανθρώπους να είναι ξεκάθαροι ως προς τις αρχές που θα πρέπει να τηρούν όταν χειρίζονται διάφορες καταστάσεις. Εάν αυτό είναι σωστό και συνάδει με τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, τότε πρέπει να προσκολλάστε σ’ αυτό. Και μάλιστα, όχι μόνο να προσκολλάστε, άλλα και να νουθετείτε, να πείθετε τους άλλους και να συναναστρέφεστε μαζί τους, ώστε να κατανοήσουν ποιο είναι ακριβώς το θέλημα του Θεού και ποιες οι αρχές της αλήθειας. Αυτή είναι η ευθύνη κι η υποχρέωσή σου. Ο Θεός δεν σου ζητά ν’ ακολουθείς τη μέση οδό, πόσο μάλλον να κάνεις επίδειξη του πόσο μεγαλόψυχος είσαι. Θα πρέπει να προσκολλάσαι στα πράγματα για τα οποία σ’ έχει νουθετήσει και σ’ έχει διδάξει ο Θεός, αλλά και σε όσα αναφέρει στα λόγια Του: στις απαιτήσεις, τα κριτήρια και τις αρχές της αλήθειας που θα πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι. Όχι μόνο πρέπει να προσκολλάσαι σ’ αυτά και να εμμένεις σ’ αυτά για πάντα, αλλά πρέπει επίσης να κάνεις πράξη αυτές τις αρχές της αλήθειας δίνοντας το καλό παράδειγμα, αλλά και πείθοντας, επιβλέποντας, βοηθώντας και καθοδηγώντας τους άλλους να προσκολληθούν σ’ αυτές και να τις τηρούν και να τις κάνουν πράξη με τον ίδιο τρόπο μ’ εσένα. Αυτό απαιτεί ο Θεός να πράττεις —αυτό σου εμπιστεύεται. Δεν μπορείς να θέτεις απλώς απαιτήσεις από τον εαυτό σου ενώ αγνοείς τους άλλους. Ο Θεός απαιτεί να παίρνεις τη σωστή θέση στα διάφορα θέματα, να προσκολλάσαι στα σωστά κριτήρια και να γνωρίζεις ακριβώς ποια είναι τα κριτήρια στα λόγια του Θεού και να κατανοείς επακριβώς ποιες είναι οι αρχές της αλήθειας. Ακόμη κι αν δεν μπορείτε να το καταφέρετε αυτό, ακόμη κι αν δεν θέλετε, αν δεν σας αρέσει, αν έχετε αντιλήψεις ή αν αντιστέκεστε σ’ αυτό, πρέπει να το θεωρήσετε ευθύνη σας, υποχρέωσή σας. Πρέπει να συναναστρέφεστε με τους άλλους πάνω στα θετικά που προέρχονται από τον Θεό, στα πράγματα που είναι σωστά και ορθά, και να τα χρησιμοποιείτε για να τους βοηθάτε, να τους επηρεάζετε και να τους καθοδηγείτε ώστε να ωφεληθούν και να διαπαιδαγωγηθούν απ’ αυτά, αλλά και να βαδίσουν στο σωστό μονοπάτι στη ζωή. Αυτή είναι η ευθύνη σου και δεν θα πρέπει να προσκολλάσαι πεισματικά στην ιδέα «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους» που σου έχει βάλει στο μυαλό ο Σατανάς. Στα μάτια του Θεού, το ρητό αυτό είναι απλώς μια φιλοσοφία για τη ζωή· είναι ένας τρόπος σκέψης που περιλαμβάνει τα τεχνάσματα του Σατανά· δεν είναι σε καμία περίπτωση το ορθό μονοπάτι ούτε κάτι θετικό. Το μόνο που απαιτεί ο Θεός από σένα είναι να είσαι ένα έντιμο άτομο που κατανοεί ξεκάθαρα τι θα πρέπει να κάνει και τι όχι. Δεν σου ζητά να είσαι ανθρωπάρεσκος ή να μην παίρνεις θέση. Δεν σου ζητά να παίρνεις τη μέση οδό. Όταν ένα θέμα αφορά τις αρχές της αλήθειας, πρέπει να λες αυτό που πρέπει να ειπωθεί και να κατανοείς αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό. Εάν κάποιος δεν κατανοεί κάτι που εσύ όμως κατανοείς, και αν μπορείς να κάνεις υποδείξεις και να τον βοηθήσεις, τότε πρέπει οπωσδήποτε να εκπληρώσεις αυτήν την ευθύνη και υποχρέωση. Δεν πρέπει να σταθείς απλώς παράμερα και να παρακολουθείς, κι ακόμη λιγότερο θα πρέπει να προσκολληθείς στις φιλοσοφίες που έχει βάλει στο μυαλό σου ο Σατανάς, όπως το να μην επιβάλλεις στους άλλους ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου. Καταλαβαίνεις; (Ναι.) Κάτι που είναι σωστό και θετικό είναι έτσι ακόμα κι αν δεν σου αρέσει, ακόμη κι αν δεν είσαι πρόθυμος να το κάνεις, ακόμη κι αν δεν είσαι ικανός να το κάνεις και να το πετύχεις, ακόμη κι αν αντιστέκεσαι σε αυτό ή αναπτύσσεις αντιλήψεις εναντίον του. Η ουσία των λόγων του Θεού και της αλήθειας δεν θα αλλάξει μόνο και μόνο επειδή η ανθρωπότητα έχει διεφθαρμένες διαθέσεις και ορισμένα συναισθήματα, αισθήματα, επιθυμίες και αντιλήψεις. Η ουσία των λόγων του Θεού και της αλήθειας δεν θα αλλάξει ποτέ των ποτών. Από τη στιγμή που γνωρίζεις, κατανοείς, βιώνεις και αποκτάς τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, είναι υποχρέωσή σου να συναναστρέφεσαι σχετικά με τις εμπειρίες και τις μαρτυρίες σου με άλλους. Αυτό θα δώσει σε ακόμη περισσότερους ανθρώπους τη δυνατότητα να κατανοήσουν το θέλημα του Θεού, να καταλάβουν και να αποκτήσουν την αλήθεια, να κατανοήσουν τις απαιτήσεις και τα πρότυπα του Θεού και να αντιληφθούν τις αρχές της αλήθειας. Με τον τρόπο αυτόν, οι άνθρωποι αυτοί θα αποκτήσουν ένα μονοπάτι άσκησης όταν αντιμετωπίζουν ζητήματα στην καθημερινή τους ζωή και δεν θα μπερδεύονται ούτε θα δεσμεύονται από τις διάφορες ιδέες και απόψεις του Σατανά. Το ρητό περί ηθικής διαγωγής «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους» είναι πράγματι πονηρό σχέδιο του Σατανά για να ελέγχει το μυαλό των ανθρώπων. Εάν το υποστηρίζεις διαρκώς αυτό, τότε είσαι άνθρωπος που ζει σύμφωνα με τις σατανικές φιλοσοφίες, άτομο που ζει εντελώς σε σατανική διάθεση. Εάν δεν ακολουθείς την οδό του Θεού, τότε δεν αγαπάς ούτε επιδιώκεις την αλήθεια. Ό,τι κι αν συμβεί, η αρχή που θα πρέπει ν’ ακολουθείς και το σημαντικότερο που οφείλεις να κάνεις είναι να βοηθάς τους άλλους όσο περισσότερο μπορείς. Δεν θα πρέπει να κάνεις πράξη αυτό που λέει ο Σατανάς, δηλαδή «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους» ούτε να είσαι ένας «έξυπνος» ανθρωπάρεσκος. Τι σημαίνει να βοηθάς τους ανθρώπους όσο περισσότερο μπορείς; Σημαίνει να εκπληρώνεις τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις σου. Μόλις διαπιστώσεις ότι κάτι είναι μέρος των ευθυνών και των υποχρεώσεών σου, θα πρέπει να συναναστρέφεσαι πάνω στα λόγια του Θεού και την αλήθεια. Αυτό σημαίνει να εκπληρώνεις τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις σου. Έχει ουσιαστικά αποσαφηνίσει αυτή η συναναστροφή το ρητό περί ηθικής διαγωγής «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους»; Το έχετε κατανοήσει; (Ναι.) Αυτό το ρητό είναι σχετικά εύκολο να το διακρίνει κανείς, και μπορεί να εντοπίσει τι πάει στραβά με αυτό χωρίς ιδιαίτερη σκέψη. Είναι απλώς υπερβολικά παράλογο, οπότε δεν υπάρχει λόγος να συναναστραφούμε πάνω σε αυτό με περισσότερες λεπτομέρειες.

Τώρα ας συναναστραφούμε σχετικά με το επόμενο ρητό περί ηθικής διαγωγής —θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο. Πρόκειται για μια φαινομενικά μεγαλόστομη δήλωση, η οποία είναι εξαιρετικά διαδεδομένη στην ανθρωπότητα. Συγκεκριμένα, οι άνθρωποι που εκτιμούν τον συναισθηματισμό και δίνουν αξία στην αδελφοσύνη υιοθετούν αυτό το ρητό ως αξίωμα για να κάνουν πολλούς φίλους. Σε όποια εποχή ή εθνότητα και αν χρησιμοποιείται, το ρητό περί ηθικής διαγωγής, «Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο» υποστηρίζεται αρκετά. Με άλλα λόγια, συνάδει σε μεγάλο βαθμό με τη συνείδηση και τη λογική της ανθρώπινης φύσης. Πιο συγκεκριμένα, το ρητό αυτό συνάδει με την έννοια της «αδελφοσύνης» την οποία ακολουθούν οι άνθρωποι στη συνείδησή τους. Οι άνθρωποι που εκτιμούν την αδελφοσύνη θα ήταν πρόθυμοι να φάνε σφαίρα για έναν φίλο. Ανεξάρτητα από το πόσο δύσκολη και επικίνδυνη είναι η κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο φίλος τους, θα έμπαιναν μπροστά και θα έτρωγαν σφαίρα γι’ αυτόν. Αυτό είναι το πνεύμα της θυσίας των συμφερόντων κάποιου για χάρη των άλλων. Αυτό που ενσταλάζει στους ανθρώπους το ρητό περί ηθικής διαγωγής «Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο» είναι βασικά η εκτίμηση της αδελφοσύνης. Το πρότυπο που απαιτεί να τηρεί η ανθρώπινη φύση είναι ότι πρέπει να εκτιμά κανείς την αδελφοσύνη: Αυτή είναι η ουσία αυτού του ρητού. Τι σημαίνει η λέξη «αδελφοσύνη»; Ποιο είναι το πρότυπο της αδελφοσύνης; Να μπορεί κανείς να θυσιάσει τα συμφέροντά του για έναν φίλο και να κάνει τα πάντα για να τον ικανοποιήσει. Ό,τι κι αν χρειάζεται ο φίλος σου, δεσμεύεσαι ηθικά να προσφέρεις όποια βοήθεια απαιτείται, και αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει διακινδυνεύσεις τη ζωή σου, τότε ας είναι. Έτσι μόνο λογίζεται κανείς ως αληθινός φίλος, και μόνο αυτό μπορεί να θεωρηθεί αληθινή αδελφοσύνη. Μια άλλη ερμηνεία της αδελφοσύνης είναι να είσαι σε θέση να ρισκάρεις τη ζωή σου, να δώσεις τη ζωή σου ή να βάλεις τη ζωή σου σε κίνδυνο για έναν φίλο, χωρίς να υπολογίζεις τη ζωή ή τον θάνατο. Πρόκειται για μια φιλία που αντέχει μέσα από θανάσιμες δοκιμασίες, μια φιλία ζωής και θανάτου, και αυτή είναι η αληθινή αδελφοσύνη. Αυτός είναι ο ορισμός του φίλου κατά τις απαιτήσεις της ηθικής διαγωγής. Πρέπει να είσαι πρόθυμος να φας σφαίρα για τους φίλους σου για να θεωρηθείς αληθινός φίλος· αυτό είναι το κριτήριο της ηθικής διαγωγής που θα πρέπει να τηρεί ένα άτομο όταν αντιμετωπίζει τους φίλους του, και αυτή είναι η απαίτηση της ηθικής διαγωγής των ανθρώπων όσον αφορά τη σύναψη φιλίας. Το ρητό περί ηθικής διαγωγής «Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο» δείχνει ιδιαίτερα ηρωικό και δίκαιο, και ιδιαίτερα σπουδαίο και ευγενές, και εμπνέει τον θαυμασμό και την επιδοκιμασία των ανθρώπων, ενώ κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται ότι αυτοί που μπορούν να κάνουν κάτι τέτοιο είναι μη θνητοί που έρχονται από άλλο κόσμο ή ξεπηδούν από ρωγμές μέσα από βράχους, και τους κάνει να πιστεύουν ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι ιδιαίτερα δίκαιοι, κάτι σαν ιππότες ή ξιφομάχοι. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τέτοιες απλοϊκές και ξεκάθαρες ιδέες και απόψεις γίνονται εύκολα αποδεκτές από τα ανθρώπινα όντα και εισχωρούν εύκολα στα βάθη της καρδιάς τους. Έχετε παρόμοια συναισθήματα για το ρητό «Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο»; (Ναι.) Αν και στις μέρες και την εποχή μας δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που θα έτρωγαν σφαίρα για έναν φίλο, οι περισσότεροι άνθρωποι ελπίζουν ότι οι φίλοι τους θα ήταν πρόθυμοι να φάνε σφαίρα γι’ αυτούς, και ότι είναι αφοσιωμένοι, καλοί φίλοι, και ότι στις δύσκολες στιγμές, θα άπλωναν ένα χέρι βοήθειας χωρίς δεύτερη σκέψη και χωρίς να θέτουν κανέναν όρο, καθώς και ότι οι φίλοι τους θα έκαναν τα πάντα γι’ αυτούς, αψηφώντας όλες τις δυσκολίες και χωρίς να δειλιάζουν μπροστά στον κίνδυνο. Αν έχεις παρόμοιες απαιτήσεις από τους φίλους σου, μήπως αυτό δείχνει ότι επηρεάζεσαι και δεσμεύεσαι ακόμα από την ιδέα ότι πρέπει να φας σφαίρα για έναν φίλο; Θα έλεγες ότι εξακολουθείς να ζεις με αυτόν τον παλιό, παραδοσιακό τρόπο σκέψης; (Ναι.) Στις μέρες μας, οι άνθρωποι συχνά παραπονιούνται ότι «τα δημόσια ήθη βρίσκονται σε παρακμή στις μέρες μας, οι άνθρωποι δεν έχουν την ίδια νοοτροπία με τους προγόνους τους, οι καιροί έχουν αλλάξει, οι φίλοι δεν είναι όπως ήταν παλιά, οι άνθρωποι δεν εκτιμούν πια την αδελφοσύνη, έχουν χάσει την ανθρώπινη ζεστασιά τους και οι διαπροσωπικές σχέσεις γίνονται όλο και πιο απόμακρες». Παρόλο που στις μέρες μας, πολύ λίγοι εκτιμούν την αδελφοσύνη στους φίλους, οι άνθρωποι εξακολουθούν να θυμούνται με θέρμη εκείνους τους ιπποτικούς και καλόκαρδους ανθρώπους των παλαιότερων εποχών που θα έδιναν τη ζωή τους για έναν φίλο, και σέβονται το ύφος που αποπνέουν. Για παράδειγμα, σκεφτείτε μερικές από τις ιστορίες που πέρασαν στην ιστορία σχετικά με ανθρώπους παλαιότερων εποχών που έδωσαν τη ζωή τους για έναν φίλο, ιδιαίτερα ιστορίες που διαδραματίζονται στον κόσμο των πολεμικών τεχνών και αφορούν ανθρώπους που υπερασπίζονται την αδελφοσύνη. Μέχρι σήμερα, όταν οι άνθρωποι παρακολουθούν αυτές τις ιστορίες σε ταινίες και τηλεοπτικά δράματα, εξακολουθούν να αισθάνονται ένα κύμα συγκίνησης στις καρδιές τους και τρέφουν ελπίδες επιστροφής σε μια εποχή γεμάτη ανθρώπινη ζεστασιά, τότε που οι άνθρωποι εκτιμούσαν την αδελφοσύνη. Τι δείχνουν αυτά τα πράγματα; Δείχνουν ότι η ιδέα αυτή του να τρως σφαίρα για έναν φίλο τυγχάνει σεβασμού ως κάτι θετικό στο μυαλό των ανθρώπων, και ότι θεωρείται ως ένα υψηλό ηθικό πρότυπο για όσους θέλουν να είναι ή να γίνουν καλοί άνθρωποι; (Ναι.) Παρόλο που οι άνθρωποι δεν τολμούν να θέσουν τέτοιες απαιτήσεις από τον εαυτό τους στις μέρες μας, και δεν μπορούν να το επιτύχουν οι ίδιοι, εξακολουθούν να ελπίζουν ότι θα συναντήσουν τέτοιους ανθρώπους στην κοινότητά τους, θα συνάψουν σχέσεις μαζί τους και θα γίνουν φίλοι με αυτούς, έτσι ώστε όταν οι ίδιοι αντιμετωπίσουν δυσκολίες, ο φίλος τους να μπορεί να φάει σφαίρα για εκείνους. Εξετάζοντας τις στάσεις και τις απόψεις των ανθρώπων σχετικά με αυτό το ρητό περί ηθικής διαγωγής, είναι σαφές ότι οι άνθρωποι έχουν επηρεαστεί βαθιά από τέτοιες ιδέες και απόψεις που δίνουν αξία στην αδελφοσύνη. Δεδομένου του ότι οι άνθρωποι επηρεάζονται από τέτοιες ιδέες και απόψεις που τους ενθαρρύνουν να πασχίζουν για το πνεύμα της αδελφοσύνης και να το ακολουθούν, είναι φυσικά πολύ πιθανό να ζουν σύμφωνα με αυτές. Ως αποτέλεσμα, οι άνθρωποι τείνουν να ελέγχονται και να διαφεντεύονται από τέτοιες ιδέες και απόψεις, και είναι πιθανό να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα και να συμπεριφέρονται και να ενεργούν σύμφωνα με τέτοιες ιδέες και απόψεις, και ταυτόχρονα, τείνουν να χρησιμοποιούν τέτοιες ιδέες και απόψεις για να κρίνουν τους ανθρώπους, αναρωτώμενοι: «Εκτιμά αυτός ο άνθρωπος την αδελφοσύνη; Αν εκτιμά την αδελφοσύνη, τότε είναι καλός άνθρωπος· ενώ αν δεν την εκτιμά, δεν αξίζει να σχετιστώ μαζί του και δεν είναι καλός άνθρωπος». Φυσικά, τείνεις επίσης να επηρεάζεσαι από αυτές τις ιδέες για την αδελφοσύνη όσον αφορά τη διαχείριση της συμπεριφοράς σου και όσον αφορά τον περιορισμό και την κρίση της δικής σου συμπεριφοράς και να τις θεωρείς κριτήρια και κατευθυντήριες γραμμές για τις αλληλεπιδράσεις σου με τους άλλους. Για παράδειγμα, υπό τη βαθιά ριζωμένη επιρροή τέτοιων ιδεών και απόψεων, όταν αλληλεπιδράς με αδελφούς και αδελφές, χρησιμοποιείς τη συνείδησή σου για να μετρήσεις ό,τι κάνεις. Τι σημαίνει η λέξη «συνείδηση»; Είναι γεγονός ότι, βαθιά μέσα στις καρδιές των ανθρώπων, δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά αδελφοσύνη. Μερικές φορές το να βοηθά κανείς τους αδελφούς και τις αδελφές του γίνεται λόγω αδελφοσύνης, μερικές φορές το να συμπάσχει μαζί τους γίνεται επίσης λόγω αδελφοσύνης. Μερικές φορές, το να εκτελεί κανείς το καθήκον του και να κάνει κάποια συμβολική προσπάθεια στην οικογένεια του Θεού, ή να δαπανά, ή να παίρνει κάποια στιγμιαία απόφαση, όλα αυτά στην πραγματικότητα συμβαίνουν επειδή το άτομο αυτό διαφεντεύεται από τέτοιες ιδέες που δίνουν αξία στην αδελφοσύνη. Δεν δείχνουν αυτά τα φαινόμενα ξεκάθαρα και απερίφραστα ότι οι άνθρωποι επηρεάζονται βαθιά από τέτοιες ιδέες και απόψεις και ότι αυτές τους έχουν ήδη περιορίσει και αφομοιώσει; Τι εννοώ με τους όρους «περιορίσει» και «αφομοιώσει»; Μπορεί να ειπωθεί ότι τέτοιες ιδέες και απόψεις που δίνουν αξία στην αδελφοσύνη δεν είναι μόνο σε θέση να ελέγχουν τη συμπεριφορά των ανθρώπων, αλλά επιπλέον, έχουν ήδη γίνει η φιλοσοφία της ύπαρξης των ανθρώπων και η ζωή τους, και ότι οι άνθρωποι προσκολλώνται σε αυτές και τις θεωρούν θετικά πράγματα; Γιατί λέω ότι τις θεωρούν θετικά πράγματα; Αυτό σημαίνει ότι όταν οι άνθρωποι ακούνε τα λόγια του Θεού, όταν κάνουν πράξη τα λόγια Του και Τον υπακούν, όταν εκτελούν το καθήκον τους χωρίς να είναι απρόσεκτοι και επιπόλαιοι, όταν πληρώνουν μεγαλύτερο τίμημα και είναι πιστοί στον Θεό, όλη αυτή η συμπεριφορά διέπεται σε μεγάλο βαθμό από την ιδέα της αδελφοσύνης και νοθεύεται με αυτό το στοιχείο της αδελφοσύνης. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι λένε: «Πρέπει να είμαστε ευσυνείδητοι στον τρόπο με τον οποίο συμπεριφερόμαστε, δεν μπορούμε να κάνουμε πρόχειρα το καθήκον μας! Ο Θεός μάς έχει απονείμει τόση χάρη. Σε ένα τόσο επικίνδυνο περιβάλλον, με όλη αυτήν την ανεξέλεγκτη καταστολή και δίωξη από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, ο Θεός μάς προστατεύει και μας σώζει από την επιρροή του Σατανά. Δεν πρέπει να χάνουμε τη συνείδησή μας, πρέπει να εκτελούμε σωστά το καθήκον μας για να ανταποδώσουμε την αγάπη του Θεού! Ο Θεός μάς δίνει τη ζωή μας, γι’ αυτό πρέπει να είμαστε πιστοί σ’ Αυτόν για να ανταποδώσουμε την αγάπη Του. Δεν μπορούμε να είμαστε αχάριστοι!» Υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που έρχονται αντιμέτωποι με ένα καθήκον που απαιτεί να πάρουν ρίσκα και να πληρώσουν ένα τίμημα και οι οποίοι λένε: «Αν δεν βγουν μπροστά οι άλλοι, θα βγω εγώ. Δεν φοβάμαι τον κίνδυνο!» Οι άνθρωποι τους ρωτούν: «Γιατί δεν φοβάσαι τον κίνδυνο;» Κι εκείνοι απαντούν: «Δεν έχετε ούτε την παραμικρή ηθική ακεραιότητα στη συμπεριφορά σας; Η οικογένεια του Θεού μού φέρεται καλά, και ο Θεός είναι καλός μαζί μου. Εφόσον έχω αποφασίσει να Τον ακολουθήσω, θα πρέπει να κάνω το χρέος μου και να πάρω αυτά τα ρίσκα. Πρέπει να έχω αυτό το πνεύμα αδελφοσύνης και να το εκτιμώ» και ούτω καθεξής. Διέπονται ως ένα βαθμό αυτά τα φαινόμενα και αυτές οι αποκαλύψεις των ανθρώπων από τέτοιες ιδέες και απόψεις που δίνουν αξία στην αδελφοσύνη; Υπό την κυριαρχία τέτοιων ιδεών και απόψεων, οι κρίσεις και οι επιλογές που κάνουν οι άνθρωποι και ορισμένες από τις συμπεριφορές που αποκαλύπτουν τις περισσότερες φορές δεν έχουν καμία σχέση με την άσκηση της αλήθειας. Πρόκειται απλώς για μια στιγμιαία παρόρμηση, μια στιγμιαία ψυχική κατάσταση ή μια στιγμιαία επιθυμία. Επειδή αυτό δεν συνιστά τήρηση των αρχών της αλήθειας, και δεν πηγάζει από την υποκειμενική βούληση ενός ατόμου να εκτελέσει το καθήκον του, και δεν γίνεται από αγάπη για την αλήθεια και για τα θετικά πράγματα, αυτή η αδελφοσύνη μεταξύ των ανθρώπων συχνά δεν αντέχει, δεν μπορεί να διαρκέσει παρά λίγες μόνο φορές και για μικρό χρονικό διάστημα. Μετά από λίγο οι άνθρωποι ξεμένουν από ενέργεια, όπως μια ξεφούσκωτη μπάλα. Μερικοί άνθρωποι λένε: «Γιατί ήμουν τόσο ενεργητικός πριν; Γιατί ήμουν τόσο πρόθυμος να αναλάβω αυτές τις επικίνδυνες δουλειές για τον οίκο του Θεού; Γιατί έχει χαθεί πλέον όλη αυτή η ενέργεια;» Εκείνη τη στιγμή ήταν απλώς μια στιγμιαία παρόρμηση, επιθυμία ή απόφαση εκ μέρους σου, και αναπόφευκτα αυτό νοθεύτηκε με ένα στοιχείο αδελφοσύνης. Μιας και το έφερε η κουβέντα, τι ακριβώς σημαίνει «αδελφοσύνη»; Με απλά λόγια, πρόκειται για μια στιγμιαία διάθεση ή ψυχική κατάσταση, δηλαδή για μια διάθεση που αναπτύσσουν οι άνθρωποι σε ειδικά περιβάλλοντα και καταστάσεις. Μια τέτοια διάθεση είναι πολύ ζωηρή, πολύ αισιόδοξη και πολύ θετική και σε οδηγεί σε θετικές κρίσεις και επιλογές ή σε κάνει να παράγεις κάποιες μεγαλόστομες δηλώσεις και να έχεις κάποια προθυμία να εργαστείς σκληρά, αλλά αυτού του είδους η προθυμία δεν είναι μια πραγματική κατάσταση αγάπης για την αλήθεια, κατανόησης της αλήθειας ή άσκησης της αλήθειας. Είναι απλώς μια διάθεση που παράγεται ενώ διαφεντεύεσαι από τέτοιες ιδέες και απόψεις που δίνουν αξία στην αδελφοσύνη. Κάπως έτσι είναι τα πράγματα με απλά λόγια. Σε ένα βαθύτερο επίπεδο, από τη δική μου οπτική, η αδελφοσύνη είναι στην πραγματικότητα ένα ξέσπασμα παρορμητικότητας. Τι εννοώ με τον όρο «ένα ξέσπασμα παρορμητικότητας»; Για παράδειγμα, όταν οι άνθρωποι είναι προς στιγμή χαρούμενοι, μπορούν να περάσουν όλη τη μέρα και τη νύχτα νηστικοί και άυπνοι, και παρόλα αυτά δεν αισθάνονται πεινασμένοι ή κουρασμένοι. Είναι αυτό φυσιολογικό; Υπό κανονικές συνθήκες, οι άνθρωποι θα πεινάσουν αν δεν φάνε ένα γεύμα, και θα είναι άτονοι και ληθαργικοί αν δεν κοιμηθούν καλά όλη τη νύχτα. Αλλά αν, πάνω στην έξαρση της στιγμής, έχουν ζωηρή διάθεση και δεν αισθάνονται πεινασμένοι, νυσταγμένοι ή κουρασμένοι, δεν είναι αυτό αφύσικο; (Είναι.) Πρόκειται για μια φυσική αποκάλυψη διάθεσης της ζωής; (Όχι.) Αν αυτό δεν είναι μια κανονική αποκάλυψη, τότε τι είναι; Είναι παρορμητικότητα. Τι άλλο σημαίνει η παρορμητικότητα; Σημαίνει ότι εξαιτίας αφύσικων συναισθημάτων, όπως η στιγμιαία ευτυχία ή ο στιγμιαίος θυμός, οι άνθρωποι επιδεικνύουν κάποιες ακραίες συμπεριφορές ενώ βρίσκονται σε κατάσταση παραλογισμού. Ποιες είναι αυτές οι ακραίες συμπεριφορές; Μερικές φορές, όταν είναι ευτυχισμένοι, χαρίζουν τα πιο πολύτιμα πράγματα του σπιτιού τους σε άλλους, ή κάποιες άλλες σε μια έκρηξη θυμού σκοτώνουν κάποιον με μαχαίρι. Αυτό δεν είναι παρορμητικότητα; Πρόκειται για συμπεριφορές που αγγίζουν τα όρια του ακραίου, οι οποίες εκδηλώνονται όταν οι άνθρωποι βρίσκονται σε κατάσταση παραλογισμού: Αυτό είναι η παρορμητικότητα. Μερικοί άνθρωποι είναι ιδιαίτερα χαρούμενοι όταν αρχίζουν να εκτελούν το καθήκον τους για πρώτη φορά. Δεν πεινούν όταν είναι ώρα να φάνε και δεν νυστάζουν όταν είναι ώρα να ξεκουραστούν. Αντιθέτως, αναφωνούν: «Δαπανήστε για τον Θεό, πληρώστε το τίμημα για τον Θεό και υπομείνετε κάθε δυσκολία!» Κάθε φορά που είναι δυστυχισμένοι δεν θέλουν να κάνουν τίποτα, αντιπαθούν όλους όσους βλέπουν και σκέφτονται μέχρι και να πάψουν να πιστεύουν. Όλα αυτά είναι παρορμητικότητα. Πώς προέκυψε αυτή η παρορμητικότητα; Μήπως προέκυψε από τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων; Κατά βάση, προκαλείται από τους ανθρώπους που δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν είναι σε θέση να την κάνουν πράξη. Όταν οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, επηρεάζονται από διάφορες αποκλίνουσες σκέψεις. Υπό την επιρροή διαφόρων αποκλινουσών και αρνητικών σκέψεων, αναπτύσσουν διάφορες παράλογες και µη κανονικές διαθέσεις. Ενώ βρίσκονται σε αυτές τις διαθέσεις, καταλήγουν σε κάθε λογής θερμόαιμες κρίσεις και συμπεριφορές. Έτσι δεν είναι; Ποια είναι η ουσία αυτής της ιδεολογικής άποψης: «Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο»; (Είναι η παρορμητικότητα.) Σωστά, είναι η παρορμητικότητα. Είναι άρα καθόλου ορθολογικό το ρητό «Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο»; Συμφωνεί με τις αρχές; Είναι ένα θετικό πράγμα που θα πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι; Προφανώς και όχι. Το ζήτημα του να τρώει κανείς σφαίρα για έναν φίλο είναι παράλογο, είναι επιπόλαιο και είναι παρορμητικό. Αυτό το θέμα πρέπει να αντιμετωπιστεί ορθολογικά. Πειράζει να μην εκτιμάτε την αδελφοσύνη σε βαθμό που να τρώγατε σφαίρα για έναν φίλο; Πειράζει να βοηθάτε τους φίλους σας μόνο στα πλαίσια των δυνατοτήτων σας; Πώς να ενεργήσετε σωστά; Γιατί ιδέες και απόψεις όπως το «Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο», οι οποίες φαίνεται να δίνουν ιδιαίτερη αξία στην αδελφοσύνη, είναι εντελώς λανθασμένες; Τι κακό έχουν; Αυτό το ζήτημα πρέπει να ξεκαθαριστεί. Μόλις αποσαφηνιστεί αυτό το θέμα, οι άνθρωποι θα εγκαταλείψουν εντελώς τέτοιες ιδέες και απόψεις. Είναι γεγονός ότι το ζήτημα αυτό είναι πολύ απλό. Μπορείτε να το εξηγήσετε με σαφήνεια; Δεν έχετε καμία άποψη για το ζήτημα αυτό, δεν έχετε τίποτα να πείτε. Αυτό επιβεβαιώνει ένα πράγμα, το οποίο είναι ότι πριν αναλύσω το ρητό «Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο», ήσασταν όλοι άνθρωποι που τηρούσαν ή λάτρευαν ιδιαίτερα αυτό το ρητό, και όλοι σας ζηλεύατε τους ανθρώπους που θα έτρωγαν σφαίρα για έναν φίλο, και επίσης ζηλεύατε εκείνους που μπορούσαν να γίνουν φίλοι με έναν τέτοιο άνθρωπο, και νιώθατε ότι το να έχεις τέτοιους φίλους είναι χαρά και τιμή. Έτσι δεν είναι; Πώς βλέπετε το ζήτημα αυτό; (Νομίζω ότι η αντιμετώπιση των ανθρώπων σύμφωνα με το ρητό «Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο» δεν έχει αρχές και δεν συνάδει με την αλήθεια). Τι γνώμη έχετε για την απάντηση αυτή; Μπορεί να σε απελευθερώσει από τα δεσμά και τους περιορισμούς που σου βάζουν τέτοιες ιδέες και απόψεις; Μπορεί να αλλάξει τις μεθόδους και τις αρχές με τις οποίες αντιμετωπίζεις τέτοια ζητήματα; Μπορεί να διορθώσει τις εσφαλμένες απόψεις σου για τέτοια ζητήματα; Αν δεν μπορεί, τότε τι είναι αυτή η απάντηση; (Δόγμα.) Τι νόημα έχει το να μιλάτε για δόγμα; Μη μιλάτε για δόγμα. Πώς προκύπτει το δόγμα; Σημαίνει ότι δεν βλέπεις ξεκάθαρα την ουσία τέτοιου είδους ιδεών και απόψεων, και ότι δεν κατανοείς πλήρως τον αρνητικό αντίκτυπο και τη ζημιά τέτοιων ιδεών και απόψεων σε ό,τι αφορά τον τρόπο με τον οποίο βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, και τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεσαι και ενεργείς. Δεν ξέρεις τι δεν πάει καλά με αυτές, οπότε το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να απαντήσεις και να επιλύσεις αυτό το πρόβλημα χρησιμοποιώντας ρηχά δόγματα. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι τα δόγματα δεν μπορούν να λύσουν το πρόβλημά σου, και εσύ εξακολουθείς να ζεις υπό την κυριαρχία και την επιρροή τέτοιων ιδεών και απόψεων.

Τι κακό έχουν ιδέες και απόψεις όπως το να «έτρωγε κανείς σφαίρα για έναν φίλο»; Αυτή η ερώτηση είναι στην πραγματικότητα αρκετά απλή και καθόλου δύσκολη. Κανένας άνθρωπος που ζει σ’ αυτόν τον κόσμο δεν ξεπηδάει από μέσα από βράχους. Όλοι έχουν γονείς και παιδιά, όλοι έχουν συγγενείς, κανενός η ύπαρξη σε αυτόν τον ανθρώπινο κόσμο δεν είναι αυτόνομη. Τι εννοώ με αυτό; Εννοώ ότι ζεις σε αυτόν τον ανθρώπινο κόσμο και έχεις να εκπληρώσεις τις δικές σου υποχρεώσεις. Πρώτον, πρέπει να στηρίζεις τους γονείς σου και δεύτερον, πρέπει να αναθρέψεις τα παιδιά σου. Αυτές είναι οι ευθύνες σου εντός της οικογένειας. Στην κοινωνία, έχεις επίσης να εκπληρώσεις κοινωνικές ευθύνες και υποχρεώσεις. Πρέπει να διαδραματίσεις έναν ρόλο στην κοινωνία, όπως να είσαι εργάτης, αγρότης, επιχειρηματίας, φοιτητής ή διανοούμενος. Από την οικογένεια μέχρι την κοινωνία, υπάρχουν πολλές ευθύνες και υποχρεώσεις που θα πρέπει να εκπληρώσεις. Δηλαδή, εκτός από το φαγητό, την ένδυση, τη στέγαση και τη μετακίνησή σου, υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να κάνεις, αλλά και πολλά πράγματα που οφείλεις να κάνεις και πολλές υποχρεώσεις που οφείλεις να εκπληρώσεις. Αφήνοντας κατά μέρος αυτό το ορθό μονοπάτι της πίστης στον Θεό στο οποίο βαδίζουν οι άνθρωποι, ως άτομο έχεις να εκπληρώσεις πολλές οικογενειακές ευθύνες και κοινωνικές υποχρεώσεις. Η ύπαρξή σου δεν είναι αυτόνομη. Η ευθύνη στους ώμους σου δεν είναι απλώς να κάνεις φίλους και να περνάς καλά ή να βρεις κάποιον στον οποίο μπορείς να μιλήσεις και ο οποίος μπορεί να σε βοηθήσει. Οι περισσότερες από τις ευθύνες σου —και οι πιο σημαντικές— έχουν να κάνουν με την οικογένειά σου και την κοινωνία. Μόνο αν εκπληρώσεις καλά τις οικογενειακές σου ευθύνες τις και τις κοινωνικές σου υποχρεώσεις, θα θεωρηθεί ολοκληρωμένη και τέλεια η ζωή σου ως άνθρωπος. Τι περιλαμβάνουν, λοιπόν, οι ευθύνες που οφείλεις να εκπληρώνεις στην οικογένεια; Ως παιδί, θα πρέπει να δείχνεις ευσέβεια προς τους γονείς σου και να τους στηρίζεις. Όποτε οι γονείς σου είναι άρρωστοι ή αντιμετωπίζουν δυσκολίες, θα πρέπει να κάνεις ό,τι περνάει από το χέρι σου. Ως γονιός, πρέπει να μοχθείς και να καταβάλλεις προσπάθεια, να εργάζεσαι σκληρά και να υπομένεις τις κακουχίες για να συντηρείς όλη την οικογένεια και να αναλαμβάνεις τη βαριά ευθύνη του να είσαι γονιός, δηλαδή να αναθρέψεις τα παιδιά σου, να τα εκπαιδεύσεις να ακολουθήσουν το σωστό μονοπάτι και να τα κάνεις να κατανοήσουν τις αρχές συμπεριφοράς. Επομένως, έχεις πλήθος ευθυνών στην οικογένειά σου. Πρέπει να στηρίζεις τους γονείς σου και να αναλαμβάνεις την ευθύνη της ανατροφής των παιδιών σου. Υπάρχουν πολλά τέτοια πράγματα που θα πρέπει να γίνουν. Και ποιες είναι οι ευθύνες σου στην κοινωνία; Πρέπει να τηρείς τους νόμους και τους κανονισμούς, πρέπει να έχεις αρχές ως προς την αντιμετώπιση των άλλων, πρέπει να δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό στην εργασία σου και να διαχειρίζεσαι σωστά την καριέρα σου. Το ογδόντα ή ενενήντα τοις εκατό του χρόνου και της ενέργειάς σου πρέπει να δαπανάται σε αυτά τα πράγματα. Δηλαδή, ανεξάρτητα από τον ρόλο που διαδραματίζεις στην οικογένειά σου ή στην κοινωνία, ανεξάρτητα από το μονοπάτι στο οποίο βαδίζεις, ανεξάρτητα από τις φιλοδοξίες και τις βλέψεις σου, ο καθένας πρέπει να επωμιστεί ευθύνες που είναι πολύ σημαντικές γι’ αυτόν προσωπικά και οι οποίες καταλαμβάνουν σχεδόν το σύνολο του χρόνου και της ενέργειάς του. Από τη σκοπιά των οικογενειακών και κοινωνικών ευθυνών, ποια είναι η αξία σου ως άνθρωπος και η αξία της ζωής σου ερχόμενος σε αυτόν τον ανθρώπινο κόσμο; Είναι να εκπληρώσεις τις ευθύνες και τις αποστολές που σου δόθηκαν από τον Ουρανό. Η ζωή σου δεν ανήκει μόνο σ’ εσένα, και φυσικά δεν ανήκει στους άλλους. Η ζωή σου υπάρχει για τις αποστολές και τις ευθύνες σου και για τις ευθύνες, τις υποχρεώσεις και τις αποστολές που πρέπει να εκπληρώσεις σε αυτόν τον ανθρώπινο κόσμο. Η ζωή σου δεν ανήκει στους γονείς σου, ούτε στη σύζυγο (ή στον σύζυγό) σου, και φυσικά δεν ανήκει στα παιδιά σου. Και προφανέστατα δεν ανήκει στους απογόνους σου. Σε ποιον, λοιπόν, ανήκει η ζωή σου; Μιλώντας από τη σκοπιά ενός ανθρώπου του κόσμου, η ζωή σου ανήκει στις ευθύνες και τις αποστολές που σου έδωσε ο Θεός. Αλλά από τη σκοπιά ενός πιστού, η ζωή σου θα πρέπει να ανήκει στον Θεό, καθώς Αυτός κανονίζει όλα όσα σε αφορούν και κυριαρχεί σε αυτά. Ως εκ τούτου, ως άνθρωπος, ο οποίος ζει στον κόσμο, δεν θα πρέπει να τάζεις αυθαίρετα τη ζωή σου σε άλλους, και δεν θα πρέπει να θυσιάζεις αυθαίρετα τη ζωή σου για κανέναν για χάρη της αδελφοσύνης. Δηλαδή, δεν θα πρέπει να υποτιμάς τη δική σου ζωή. Η ζωή σου είναι άχρηστη για οποιονδήποτε άλλον, ειδικά για τον Σατανά, για αυτήν την κοινωνία και για αυτήν τη διεφθαρμένη ανθρώπινη φυλή, αλλά για τους γονείς και τους συγγενείς σου, η ζωή σου έχει ύψιστη σημασία, επειδή υπάρχει μια άρρηκτη σχέση μεταξύ των ευθυνών σου και της επιβίωσής τους. Φυσικά, ακόμη πιο σημαντικό είναι το ότι υπάρχει άρρηκτη σχέση μεταξύ της ζωής σου και του γεγονότος ότι ο Θεός κυριαρχεί σε όλα τα πράγματα και σε ολόκληρη την ανθρώπινη φυλή. Η ζωή σου είναι απαραίτητη μεταξύ των πολλών ζωών στις οποίες κυριαρχεί ο Θεός. Ίσως να μην εκτιμάς τόσο πολύ τη ζωή σου, και ίσως να μην πρέπει να την εκτιμάς τόσο πολύ, αλλά είναι γεγονός ότι η ζωή σου είναι πολύ σημαντική για τους γονείς και τους συγγενείς σου, με τους οποίους έχεις στενούς δεσμούς και μια άρρηκτη σχέση. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή έχεις ευθύνες απέναντί τους, έχουν κι αυτοί ευθύνες απέναντί σου, έχεις ευθύνες απέναντι σε αυτήν την κοινωνία, και οι ευθύνες σου απέναντι στην κοινωνία σχετίζονται με τον ρόλο σου σε αυτήν. Ο ρόλος κάθε ανθρώπου και κάθε ζωντανής οντότητας είναι απαραίτητος για τον Θεό και είναι όλα απαραίτητα στοιχεία της κυριαρχίας του Θεού στην ανθρωπότητα, σ’ αυτόν τον κόσμο, σ’ αυτήν τη γη και σ’ αυτό το σύμπαν. Στα μάτια του Θεού, κάθε ζωή είναι ακόμη πιο ασήμαντη κι από έναν κόκκο άμμου και ακόμη πιο αξιοκαταφρόνητη κι από ένα μυρμήγκι· ωστόσο, επειδή κάθε άνθρωπος είναι μια ζωή, μια ζωντανή και έμβια ζωή, στο πλαίσιο της κυριαρχίας του Θεού, ακόμη και αν ο ρόλος που παίζει αυτός ο άνθρωπος δεν είναι κομβικός, είναι επίσης απαραίτητος. Έτσι, εξετάζοντας το θέμα από αυτές τις πλευρές, αν ένας άνθρωπος έτρωγε πρόθυμα σφαίρα για έναν φίλο και αν όχι μόνο σκέφτεται το ενδεχόμενο να το κάνει, αλλά είναι έτοιμος να το κάνει ανά πάσα στιγμή, να δώσει την ίδια του τη ζωή, χωρίς να λαμβάνει υπόψη του τις οικογενειακές του ευθύνες, τις κοινωνικές του ευθύνες, ακόμα και τις αποστολές και καθήκοντα που του έχει αναθέσει ο Θεός, αυτό δεν είναι λάθος; (Ναι.) Πρόκειται για προδοσία! Το πολυτιμότερο πράγμα που χαρίζει ο Θεός στον άνθρωπο είναι αυτή η πνοή που ονομάζεται ζωή. Αν τάζεις αδιάφορα τη ζωή σου σε έναν φίλο, στον οποίο νομίζεις ότι μπορείς να την εμπιστευτείς, αυτό δεν συνιστά προδοσία προς τον Θεό; Δεν πρόκειται για ασέβεια προς τη ζωή; Δεν πρόκειται για πράξη ανυπακοής ενάντια στον Θεό; Δεν πρόκειται για επανάσταση ενάντια στον Θεό; (Ναι.) Πρόκειται ξεκάθαρα για εγκατάλειψη των ευθυνών που οφείλεις να εκπληρώσεις στην οικογένειά σου και στην κοινωνία και για αποφυγή των αποστολών που σου έχει αναθέσει ο Θεός. Αυτό συνιστά προδοσία. Τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή ενός ανθρώπου δεν είναι τίποτα άλλο από τις ευθύνες που θα πρέπει να αναλάβει κανείς σε αυτήν τη ζωή —οικογενειακές ευθύνες, κοινωνικές ευθύνες και τις αποστολές που σου έχει αναθέσει ο Θεός. Τα πιο σημαντικά πράγματα είναι αυτές οι ευθύνες και οι αποστολές. Αν χάσεις τη ζωή σου εγκαταλείποντάς την αδιάφορα για κάποιον άλλον εξαιτίας ενός πρόσκαιρου αισθήματος αδελφοσύνης και μιας στιγμιαίας παρορμητικότητας, εξακολουθούν να υπάρχουν οι ευθύνες σου; Πώς μπορείς τότε να μιλάς για αποστολές; Είναι σαφές ότι δεν εκτιμάς τη ζωή που σου χάρισε ο Θεός ως το πολυτιμότερο πράγμα, αλλά αντίθετα την τάζεις αδιάφορα σε άλλους, εγκαταλείπεις τη ζωή σου για άλλους, περιφρονώντας ή εγκαταλείποντας εντελώς τις ευθύνες σου απέναντι στην οικογένεια και την κοινωνία, πράγμα ανήθικο και άδικο. Τι προσπαθώ λοιπόν να σας πω; Μην εγκαταλείπετε αδιάφορα τη ζωή σας και μην την τάζετε σε άλλους. Μερικοί άνθρωποι λένε: «Μπορώ να την τάξω στους γονείς μου; Μήπως να την τάξω στον σύντροφό μου, επιτρέπεται αυτό;» Δεν επιτρέπεται. Γιατί δεν επιτρέπεται; Ο Θεός σού δίνει ζωή και σου επιτρέπει να συνεχίσεις τη ζωή σου, ώστε να μπορείς να εκπληρώσεις τις ευθύνες σου απέναντι στην οικογένεια και την κοινωνία και να εκπληρώσεις τις αποστολές που σου έχει αναθέσει ο Θεός. Δεν το κάνει για να παίρνεις τη ζωή σου στην πλάκα, τάζοντάς την αδιάφορα σε άλλους, παραδίδοντάς τη σε άλλους, δαπανώντας τη για άλλους και αφιερώνοντάς τη σ’ αυτούς. Εάν ένα άτομο χάσει τη ζωή του, μπορεί ακόμα να εκπληρώσει τις οικογενειακές και κοινωνικές του ευθύνες και τις αποστολές του; Εξακολουθεί να είναι εφικτό αυτό; (Όχι.) Και όταν οι οικογενειακές και κοινωνικές ευθύνες ενός ατόμου δεν υπάρχουν πια, εξακολουθούν να υπάρχουν οι κοινωνικοί ρόλοι που εκτελούσε; (Όχι.) Όταν οι κοινωνικοί ρόλοι που εκτελούσε κάποιος δεν υπάρχουν πια, εξακολουθούν να υπάρχουν οι αποστολές αυτού του ατόμου; Όχι. Όταν οι αποστολές και οι κοινωνικοί ρόλοι ενός ατόμου δεν υπάρχουν πια, εξακολουθεί τότε να υπάρχει αυτό επί του οποίου ασκεί κυριαρχία ο Θεός; Αυτό επί του οποίου ασκεί κυριαρχία ο Θεός είναι τα έμβια όντα, τα ανθρώπινα όντα με ζωή, και όταν οι κοινωνικές τους ευθύνες και οι ζωές τους δεν υπάρχουν πια, και οι κοινωνικοί τους ρόλοι επανέρχονται όλοι στο τίποτα, μήπως έτσι επιχειρείται να επανέλθουν στο τίποτα η ανθρωπότητα, επί της οποίας ασκεί κυριαρχία ο Θεός, και το σχέδιο διαχείρισης του Θεού; Αν το κάνεις αυτό, δεν συνιστά προδοσία; (Ναι.) Αυτό συνιστά πράγματι προδοσία. Η ζωή σου υπάρχει μόνο για τις ευθύνες και τις αποστολές σου, και η αξία της ζωής σου μπορεί να αντικατοπτρίζεται μόνο στις ευθύνες και τις αποστολές σου. Εξάλλου, το να έτρωγες σφαίρα για έναν φίλο δεν είναι ευθύνη και αποστολή σου. Ως άνθρωπος που έχει προικιστεί με ζωή από τον Θεό, η εκπλήρωση των ευθυνών και των αποστολών που σου έχει αναθέσει ο Θεός είναι αυτό που θα πρέπει να κάνεις. Ενώ, το να έτρωγες σφαίρα για έναν φίλο δεν είναι ευθύνη ή αποστολή που σου έχει αναθέσει ο Θεός. Αντίθετα, ενεργείς με βάση το αίσθημα της αδελφοσύνης, τον δικό σου ευσεβή πόθο, την ανεύθυνη σκέψη σου για τη ζωή, και φυσικά, πρόκειται επίσης για ένα είδος σκέψης που ενσταλάζει ο Σατανάς στους ανθρώπους για να περιφρονήσει και να καταπατήσει τη ζωή τους. Έτσι, όποτε κι αν έρθει η ώρα, όσο επιστήθιος φίλος σου κι αν έχει γίνει κάποιος, ακόμα κι αν η φιλία σου μαζί του έχει αντέξει μέσα από καταστάσεις που απείλησαν τη ζωή σας, μην υπόσχεσαι αυθαίρετα ότι θα έτρωγες σφαίρα γι’ αυτόν, και μην τρέφεις τέτοιες σκέψεις ούτε καν ελαφρά τη καρδία, μη σκέφτεσαι να αφιερώσεις όλη σου τη ζωή, την ύπαρξή σου, σ’ αυτόν. Δεν έχεις καμία ευθύνη ή υποχρέωση απέναντί του. Αν έχετε παρόμοια ενδιαφέροντα, παρόμοιες προσωπικότητες και βαδίζετε στο ίδιο μονοπάτι, μπορείτε να βοηθάτε ο ένας τον άλλον, μπορείτε να μιλάτε ο ένας στον άλλον για ό,τι θέλετε και μπορείτε να είστε στενοί φίλοι, αλλά αυτή η στενή φιλία δεν χτίζεται πάνω στα θεμέλια του ότι θα τρώγατε σφαίρα ο ένας για τον άλλον ούτε βασίζεται στο ότι εκτιμάτε την αδελφοσύνη. Δεν χρειάζεται να φας σφαίρα γι’ αυτόν, και δεν χρειάζεται να θυσιάσεις τη ζωή σου ή να χύσεις έστω και μια σταγόνα αίμα γι’ αυτόν. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Ποια είναι λοιπόν η χρησιμότητα του αισθήματος της αδελφοσύνης μου; Στην ανθρώπινη φύση μου και στην καρδιά μου, θέλω πάντα να δείχνω αδελφοσύνη, οπότε τι θα πρέπει να κάνω;» Αν πραγματικά θέλεις να δείξεις αδελφοσύνη, τότε θα πρέπει να μιλήσεις στο άλλο άτομο για τις αλήθειες που έχεις κατανοήσει. Όταν βλέπεις τον άλλο άνθρωπο να είναι αδύναμος, στήριξέ τον. Μη στέκεσαι αμέτοχος και απλώς παρακολουθείς· όταν ακολουθεί τον λάθος δρόμο, υπενθύμισέ του το, συμβούλεψέ τον, και βοήθησέ τον. Όταν βλέπεις τα προβλήματα του άλλου, έχεις την υποχρέωση να τον βοηθήσεις, αλλά δεν χρειάζεται να φας σφαίρα γι’ αυτόν, δεν χρειάζεται να του τάξεις τη ζωή σου. Η ευθύνη σου απέναντί του είναι μόνο να τον βοηθάς, να τον στηρίζεις, να του κάνεις υπενθυμίσεις, να τον συμβουλεύεις, ή ενίοτε να του δείχνεις λίγη συγχώρεση και ανεκτικότητα, αλλά δεν είναι να δώσεις τη ζωή σου γι’ αυτόν, πόσο μάλλον να του δείξεις κάποιο δήθεν αίσθημα αδελφοσύνης. Για Μένα, η αδελφοσύνη είναι απλώς παρορμητικότητα και δεν ανήκει στην αλήθεια. Σε σύγκριση με τη ζωή που παρέχει ο Θεός στους ανθρώπους, η αδελφοσύνη μεταξύ των ανθρώπων είναι άχρηστη. Πρόκειται για ένα είδος παρορμητικότητας που ενσταλάζει ο Σατανάς στους ανθρώπους, ένα πονηρό σχέδιο που ωθεί τους ανθρώπους να κάνουν πολλά πράγματα παρορμητικά για χάρη της αδελφοσύνης, πράγματα που θα δυσκολευτούν να τα αφήσουν πίσω τους και που θα μετανιώνουν για το υπόλοιπο της ζωής τους. Αυτό δεν ενδείκνυται. Επομένως, καλύτερα να εγκαταλείψεις αυτήν την ιδέα της αδελφοσύνης. Μη ζείτε σύμφωνα με την αδελφοσύνη, αλλά αντίθετα να ζείτε σύμφωνα με την αλήθεια και τα λόγια του Θεού. Τουλάχιστον, θα πρέπει να ζείτε σύμφωνα με την ανθρώπινη φύση, τη συνείδηση και τη λογική σας, να αντιμετωπίζετε τους πάντες και τα πάντα με ορθολογισμό και να κάνετε τα πάντα σωστά σύμφωνα με τη συνείδηση και τη λογική σας.

Έχοντας συναναστραφεί πάνω σε τόσα ρητά και απόψεις σχετικά με τις ευθύνες και τη ζωή, διακρίνετε τώρα αυτήν την ηθική απαίτηση σχετικά με το να έτρωγε κανείς σφαίρα για έναν φίλο; Τώρα που έχετε διάκριση, έχετε τις σωστές αρχές για να αντιμετωπίσετε ένα τέτοιο πράγμα; (Ναι.) Τι θα έκανες αν κάποιος σου ζητούσε πραγματικά να έτρωγες σφαίρα για εκείνον; Πώς θα απαντούσες; Θα έλεγες: «Αν απαιτείς να φάω σφαίρα για σένα, τότε εσύ είσαι αυτός που θέλει να μου αφαιρέσει τη ζωή. Αν θες να μου αφαιρέσεις τη ζωή, αν απαιτείς κάτι τέτοιο από μένα, τότε μου στερείς το δικαίωμα να εκπληρώσω τις οικογενειακές μου ευθύνες και το δικαίωμα να εκπληρώσω τις ευθύνες μου στην κοινωνία. Αυτό μου στερεί επίσης τα ανθρώπινα δικαιώματά μου και, το σημαντικότερο, μου στερεί την ευκαιρία να υποταχθώ στην κυριαρχία του Θεού και να εκτελέσω καλά το καθήκον μου. Το να μου στερήσεις τα ανθρώπινα δικαιώματά μου με αυτόν τον τρόπο θα είναι το τέλος μου! Μου στερείς πάρα πολλά δικαιώματα και με ωθείς στο να πεθάνω για σένα. Πόσο εγωιστής και ποταπός μπορεί να είσαι; Και παρόλα αυτά είσαι ακόμα φίλος μου; Προφανώς, δεν είσαι φίλος μου, αλλά εχθρός μου». Είναι σωστό να ειπωθεί αυτό; (Ναι.) Είναι πράγματι σωστό να ειπωθεί κάτι τέτοιο. Τολμάς να το πεις αυτό; Το κατανοείς πραγματικά αυτό; Αν κάποιος φίλος σου σου ζητάει συνεχώς να φας μια σφαίρα γι’ αυτόν και απαιτεί τη ζωή σου, τότε θα πρέπει να τον αποφύγεις με την πρώτη ευκαιρία, γιατί δεν είναι καλός άνθρωπος. Μην νομίζεις ότι θα πρέπει να είναι φίλος σου μόνο και μόνο επειδή θα έτρωγε σφαίρα για σένα. Λες: «Δεν σου ζήτησα να φας σφαίρα για μένα, εσύ προσφέρθηκες να το κάνεις από μόνος σου. Ακόμα και αν ήσουν σε θέση να φας σφαίρα για μένα, μη διανοηθείς καν να μου ζητήσεις να φάω εγώ σφαίρα για σένα. Δεν είσαι λογικός, αλλά εγώ κατανοώ την αλήθεια, είμαι λογικός, και θα αντιμετωπίσω αυτό το θέμα ορθολογικά. Δεν έχει σημασία πόσες φορές έχεις φάει σφαίρα για μένα, εγώ δεν θα φάω παρορμητικά σφαίρα για σένα. Αν αντιμετωπίζεις δυσκολίες, θα βάλω τα δυνατά μου για να σε βοηθήσω, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα παραιτηθώ από τις ευθύνες και τις αποστολές που μου έχει αναθέσει ο Θεός σε αυτήν τη ζωή, προκειμένου να ζήσω αποκλειστικά και μόνο για χάρη σου. Στον κόσμο μου, δεν υπάρχει τίποτε άλλο εκτός από ευθύνες, υποχρεώσεις και αποστολές. Αν θέλεις να γίνουμε φίλοι, τότε σου ζητώ να με βοηθήσεις, να με διευκολύνεις να εκπληρώσω τις ευθύνες μου και να ολοκληρώσουμε μαζί τις αποστολές μου. Μόνο τότε θα είσαι πραγματικός φίλος μου. Αν μου ζητάς συνέχεια να φάω σφαίρα για σένα, και με βάζεις συνέχεια να δίνω τέτοιου είδους υποσχέσεις, να εγκαταλείψω τη ζωή μου για σένα, να σου τάξω τη ζωή μου, τότε θα πρέπει να φύγεις αμέσως μακριά μου, δεν είσαι φίλος μου, δεν θέλω να πιάσω φιλίες με κάποιον σαν εσένα και δεν θέλω να γίνω φίλος με κάποιον σαν εσένα». Τι γνώμη έχετε για αυτά τα λόγια; (Είναι καλά.) Πώς είναι καλά; Αν δεν έχετε έναν τέτοιο φίλο όπως αυτός, απαλλάσσεστε από την πίεση, δεν ανησυχείτε πια, δεν έχετε κανένα βάρος στη σκέψη σας και δεν δεσμεύεστε από ιδέες όπως η εκτίμηση της αδελφοσύνης. Θα στεναχωριόσουν αν άκουγες κάποιον να λέει πράγματι το εξής: «Δεν αξίζει να αλληλεπιδρά κανείς με ανθρώπους σαν εσένα που δεν θα έτρωγαν σφαίρα για έναν φίλο, και τέτοιοι άνθρωποι δεν μπορούν να είναι φίλοι κανενός»; Θα σε επηρέαζαν αυτά τα λόγια; Θα ένιωθες θλίψη και αρνητικότητα, ότι έχεις εγκαταλειφθεί από τους ανθρώπους, ότι δεν έχεις καμία αίσθηση ύπαρξης και καμία ελπίδα στη ζωή; Αυτό είναι πιθανό, αλλά όταν κατανοήσεις την αλήθεια, θα είσαι σε θέση να κατανοήσεις σε βάθος αυτό το θέμα, και δεν θα περιορίζεσαι από αυτά τα λόγια. Από σήμερα κιόλας, πρέπει να μάθεις να αφήνεις αυτά τα πράγματα της παραδοσιακής κουλτούρας, χωρίς να χρειάζεται να κουβαλάς αυτά τα βάρη. Μόνο έτσι μπορείς να βαδίζεις στο σωστό μονοπάτι στη ζωή. Θα το κάνεις αυτό πράξη; (Ναι.) Φυσικά, αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να αφήσει κανείς τόσο γρήγορα. Οι άνθρωποι πρέπει πρώτα να προετοιμαστούν σε επίπεδο σκέψης, να το αναλογιστούν σιγά-σιγά, να αναζητήσουν σιγά-σιγά την αλήθεια, να το κατανοήσουν σιγά-σιγά, και στη συνέχεια να το κάνουν σιγά-σιγά πράξη, σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας. Αυτό σημαίνει να χρησιμοποιεί κανείς τις αρχές της αλήθειας για να αντιμετωπίζει και να διαχειρίζεται τις σχέσεις και τις αλληλεπιδράσεις του με τους ανθρώπους. Συνοψίζοντας, θα ήθελα να σας δώσω μερικά τελευταία λόγια: Να εκτιμάς τη ζωή και τις ευθύνες σου· να εκτιμάς την ευκαιρία που σου έχει δώσει ο Θεός να εκτελέσεις το καθήκον σου και να εκτιμάς τις αποστολές που σου έχει δώσει ο Θεός. Το καταλαβαίνετε, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Δεν είναι ευχάριστο το ότι έχετε αποκτήσει μια εμπεριστατωμένη κατανόηση αυτού του θέματος; (Ναι.) Εάν δεν περιορίζεστε και δεν δεσμεύεστε από αυτές τις εσφαλμένες ιδέες και απόψεις, θα αισθάνεστε άνετα. Αλλά δεν νιώθετε πραγματικά άνετα τώρα. Μόνο όταν εισέλθετε στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας στο μέλλον, και δεν σας απασχολούν πλέον αυτά τα πράγματα, θα αισθάνεστε πραγματικά άνετα. Μόνο αυτοί που βλέπουν πραγματικά τους ανθρώπους και τα πράγματα και που φέρονται και ενεργούν με βάση τα λόγια του Θεού και έχοντας ως κριτήριο την αλήθεια, είναι πραγματικά χαλαροί και άνετοι, γαλήνιοι και χαρούμενοι, ζουν και συμπεριφέρονται σύμφωνα με την αλήθεια και δεν θα μετανιώσουν ποτέ. Ας λήξουμε τη σημερινή μας συναναστροφή εδώ.

Υποσημειώσεις:

α. Ο Κονγκ Ρονγκ εμφανίζεται σε μια πολύ γνωστή κινεζική ιστορία που χρησιμοποιείται παραδοσιακά για να μαθαίνει στα παιδιά τις αξίες της ευγένειας και της αδελφικής αγάπης. Η ιστορία διηγείται πώς, όταν η οικογένειά του έλαβε ένα καλάθι αχλάδια, ο τετράχρονος Κονγκ Ρονγκ έδωσε τα μεγαλύτερα αχλάδια στα μεγαλύτερα αδέρφια του και κράτησε τα μικρότερα για τον εαυτό του.

7 Μαΐου 2022