Σε κάθε χρονική περίοδο και σε κάθε στάδιο, συμβαίνουν στην εκκλησία ορισμένα πράγματα που δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις των ανθρώπων. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι αρρωσταίνουν, επικεφαλής και εργάτες αντικαθίστανται, κάποιοι εκτίθενται και αποκλείονται, ενώ άλλοι έρχονται αντιμέτωποι με δοκιμασίες ζωής και θανάτου. Σε κάποιες, μάλιστα, εκκλησίες υπάρχουν κακοί άνθρωποι και αντίχριστοι που προκαλούν αναστάτωση, και ούτω καθεξής. Αυτά συμβαίνουν, λοιπόν, κατά καιρούς, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι τυχαία. Είναι όλα τους αποτέλεσμα της κυριαρχίας και των διευθετήσεων του Θεού. Μπορεί να διανύετε μια πολύ ήρεμη περίοδο, η οποία διακόπτεται ξαφνικά από διάφορα περιστατικά ή ασυνήθιστα γεγονότα που συμβαίνουν είτε γύρω σας είτε σ’ εσάς τους ίδιους. Όταν προκύπτουν τέτοια πράγματα, διαταράσσεται η κανονική τάξη και η κανονικότητα της ζωής των ανθρώπων. Φαινομενικά, τα πράγματα αυτά δεν συνάδουν με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων, κι έτσι κανείς τους δεν θέλει να του τύχει κάτι τέτοιο ή να το δει με τα μάτια του. Ωφελούνται, άρα, με κάποιον τρόπο οι άνθρωποι όταν προκύπτουν τέτοια πράγματα; Πώς θα πρέπει να τα αντιμετωπίζει, να τα βιώνει και να τα κατανοεί κανείς; Το έχει σκεφτεί κανείς σας αυτό; (Πρέπει να καταλάβουμε ότι τα πράγματα αυτά είναι αποτέλεσμα της κυριαρχίας του Θεού.) Αρκεί, δηλαδή, να καταλάβετε ότι είναι αποτέλεσμα της κυριαρχίας του Θεού; Έχετε πάρει κάποιο μάθημα από όλο αυτό; Μπορείτε να πάτε ένα βήμα παραπέρα και να καταλάβετε με ποιον τρόπο κυριαρχεί ο Θεός σε όλα αυτά τα πράγματα; Τι συγκεκριμένα περιλαμβάνει η κυριαρχία Του; Ποια συγκεκριμένα πράγματα εκδηλώνονται στους ανθρώπους, τα οποία πρέπει να γνωρίζουν και να κατανοούν; Έχετε πάρει κάποιο μάθημα από όλα όσα συμβαίνουν γύρω σας; Μπορείτε να τα αποδεχτείτε από τον Θεό και να κερδίσετε κάτι απ’ όλο αυτό; Ή μήπως νιώθετε μπερδεμένοι και σκέφτεστε το εξής: «Είναι όλα τους αποτέλεσμα της κυριαρχίας του Θεού· υποτάξου στον Θεό και μην το πολυσκέφτεσαι, δεν υπάρχει λόγος»; Μήπως το σκέφτεστε τόσο απλοϊκά και το προσπερνάτε; Τι απ’ όλα αυτά ισχύει στη δική σας περίπτωση; Κάποιες φορές συμβαίνουν στην εκκλησία σημαντικά γεγονότα. Για παράδειγμα, ενώ διαδίδετε το έργο του ευαγγελίου, μπορεί εκεί που δεν το περιμένετε να πετύχετε καλά αποτελέσματα ή, αντίστοιχα, να υπάρξουν κάποιες αναπάντεχες δυσκολίες, αναποδιές και εμπόδια. Μπορεί, μάλιστα, κάποιες εξωτερικές δυνάμεις να διαταράξουν ξαφνικά και να καταστρέψουν το έργο. Μερικές φορές, σε μια συγκεκριμένη εκκλησία ή μεταξύ ορισμένων ανθρώπων που εκτελούν τα καθήκοντά τους, συμβαίνουν ασυνήθιστα πράγματα. Έχετε ποτέ σας αναλογιστεί αυτά τα αξιοπερίεργα πράγματα που συμβαίνουν είτε σε συνηθισμένους είτε σε ασυνήθιστους καιρούς; Σε ποιο συμπέρασμα καταλήξατε τελικά; Ή μήπως τις περισσότερες φορές δεν τα κατανοείτε καν; Το μόνο που κάνουν κάποιοι άνθρωποι είναι να το σκεφτούν λιγάκι μέσα τους και να πουν μετά μια σύντομη προσευχή· ούτε καν μπαίνουν στη διαδικασία να αναζητήσουν την αλήθεια για να τα καταλάβουν κάπως αυτά τα πράγματα. Παραδέχονται μονάχα ότι προέρχονται από τον Θεό, και τέλος. Έτσι δεν είναι λες και το κάνουν καθαρά τυπικά; Οι περισσότεροι άνθρωποι απλώς δεν δίνουν ιδιαίτερη σημασία και κάνουν τα δικά τους. Αν τώρα έρθουν αντιμέτωποι με αυτά τα πράγματα άνθρωποι που έχουν εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο, δυσκολεύονται πάρα πολύ να τα καταλάβουν και νιώθουν πολύ μπερδεμένοι, ενώ μπορεί εύκολα να αναπτύξουν αντιλήψεις και παρανοήσεις για τον Θεό και αμφιβολίες για την κυριαρχία και την ενορχήστρωσή Του. Αρχικά, οι άνθρωποι δεν έχουν καταλάβει καθόλου τον Θεό. Γι’ αυτό, άλλωστε, όταν έρχονται αντιμέτωποι με κάτι που δεν συνάδει με τις αντιλήψεις τους, δεν αναζητούν την αλήθεια ούτε ψάχνουν να βρουν κάποιον για να συναναστραφούν μαζί του. Αντίθετα, αντιμετωπίζουν το καθετί αποκλειστικά και μόνο σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, και καταλήγουν τελικά στο εξής συμπέρασμα: «Δεν είναι ακόμα βέβαιο αν αυτά τα πράγματα προέρχονται από τον Θεό ή όχι». Αρχίζουν έτσι να έχουν αμφιβολίες για τον Θεό, ενώ αμφισβητούν ακόμη και τα λόγια Του. Ως αποτέλεσμα αυτού, αναπτύσσουν όλο και περισσότερες αμφιβολίες, εικασίες και επιφυλάξεις απέναντι στον Θεό, ενώ χάνουν παράλληλα κάθε κίνητρο να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους. Δεν είναι πρόθυμοι να υποφέρουν και να κάνουν θυσίες. Λουφάρουν και περνάνε την κάθε τους μέρα χωρίς να καταβάλλουν ιδιαίτερη προσπάθεια. Αφού βιώσουν ορισμένα τέτοια περιστατικά, χάνεται και γίνεται καπνός ο ελάχιστος ενθουσιασμός που ένιωθαν προηγουμένως, καθώς και η ελάχιστη αποφασιστικότητα και θέληση που είχαν. Το μόνο που τους μένει είναι να σκεφτούν πώς να σχεδιάσουν το μέλλον τους και να αναζητήσουν μια διέξοδο για τους ίδιους. Δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι αυτοί. Επειδή δεν αγαπούν ούτε αναζητούν την αλήθεια, καθετί που τους συμβαίνει, το βλέπουν με τα δικά τους μάτια και δεν μαθαίνουν ποτέ να το αποδέχονται από τον Θεό. Δεν αναζητούν την αλήθεια στα λόγια του Θεού για να βρουν τις απαντήσεις ούτε ψάχνουν να βρουν ανθρώπους που κατανοούν την αλήθεια για να συναναστραφούν μαζί τους και να λύσουν αυτά τα ζητήματα. Αντίθετα, αναλύουν και κρίνουν μονίμως το καθετί που τους συμβαίνει με βάση τις γνώσεις και τις εμπειρίες που αποκόμισαν οι ίδιοι από τον κόσμο. Και ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα; Όταν κάποιος δεν αναζητά την αλήθεια, η συνέπεια είναι πως παγιδεύεται μόνος του σε μια αμήχανη κατάσταση από την οποία δεν μπορεί να ξεφύγει. Τίποτα δεν συμβαίνει τυχαία και όλα τα κυβερνά ο Θεός. Θεωρητικά οι άνθρωποι το καταλαβαίνουν αυτό και το αποδέχονται. Πώς πρέπει να αντιμετωπίζουν, όμως, την κυριαρχία του Θεού; Αυτήν την αλήθεια πρέπει να επιδιώκουν και να κατανοούν οι άνθρωποι, καθώς και να την κάνουν πράξη με συγκεκριμένο τρόπο. Αν αναγνωρίζουν την κυριαρχία του Θεού σε θεωρητικό μόνο επίπεδο, αλλά δεν την κατανοούν πραγματικά ούτε έχουν ξεκαθαρίσει τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, δεν θα μπορέσουν τελικά να αποκτήσουν την αλήθεια, όσα χρόνια κι αν πιστεύουν στον Θεό και όσα πράγματα κι αν βιώνουν. Αν δεν επιδιώξουν την αλήθεια, δεν θα μπορέσουν να γνωρίσουν το έργο του Θεού. Καθώς βιώνουν όλο και περισσότερα πράγματα, θα έχουν όλο και περισσότερες αντιλήψεις για Εκείνον, θα Τον αμφισβητούν όλο και περισσότερο και, φυσικά, θα έχουν όλο και περισσότερες εικασίες, παρανοήσεις και επιφυλάξεις απέναντί Του. Στην πραγματικότητα, όλα όσα συμβαίνουν είναι αποτέλεσμα της κυριαρχίας και της διευθέτησης του Θεού. Ο σκοπός για τον οποίο τα κάνει όλα αυτά ο Θεός και η σημασία τους δεν είναι να Τον παρεξηγήσεις και να Τον αμφισβητήσεις ακόμη περισσότερο. Είναι, αντίθετα, να ξεκαθαρίσεις και να διορθώσεις τις αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες μέσα σου, καθώς και τις αμφιβολίες, τις παρανοήσεις, τις επιφυλάξεις σου και άλλα αρνητικά πράγματα που νιώθεις απέναντι στον Θεό. Αν δεν λύσεις τα προβλήματα αυτά έγκαιρα με το που εμφανιστούν, μόλις συσσωρευτούν μέσα σου και αρχίσουν να γίνονται όλο και πιο σοβαρά, ο ενθουσιασμός και η αποφασιστικότητά σου δεν θα επαρκούν πλέον για να σε στηρίξουν καθώς εκτελείς τα καθήκοντά σου. Θα βυθιστείς τόσο πολύ στην αρνητικότητα που θα κινδυνεύεις να εγκαταλείψεις τον Θεό. Σε καμία περίπτωση, βέβαια, δεν θα μπορείς να μείνεις σταθερός. Υπάρχουν σήμερα ορισμένοι άνθρωποι που κάνουν μια υποτυπώδη προσπάθεια να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους, χωρίς όμως καμία προθυμία και με μοναδικό τους σκοπό να κερδίσουν ευλογίες. Δεν επιδιώκουν καθόλου την αλήθεια, με αποτέλεσμα κάθε φορά που τους τυχαίνει μια δυσκολία, να γίνονται αρνητικοί. Έτσι είναι όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Δεν γνωρίζουν ξεκάθαρα την αλήθεια των οραμάτων ούτε κατανοούν πραγματικά το έργο του Θεού. Ακόμη κι αν κάνουν τα καθήκοντά τους και δαπανούν τον εαυτό τους για τον Θεό, δεν έχουν καθόλου δύναμη μέσα τους. Το ελάχιστο δόγμα που κατανοούν δεν αρκεί για να τους στηρίξει για πολύ καιρό, κι έτσι τελικά καταρρέουν. Κανείς δεν θα μπορέσει να μείνει σταθερός αν δεν παρευρίσκεται συχνά σε συναθροίσεις, αν δεν ακούει κηρύγματα και δεν αναζητά την αλήθεια για να λύσει τα προβλήματά του. Όσοι, λοιπόν, εκτελούν καθήκοντα πρέπει να συναναστρέφονται συχνά πάνω στην αλήθεια, και αν προκύψουν κάποια θέματα και αναπτύξουν τυχόν αντιλήψεις, πρέπει να αναζητήσουν άμεσα την αλήθεια για να το διορθώσουν αυτό. Μόνο έτσι μπορούν να διασφαλίσουν ότι θα συνεχίσουν να εκτελούν πιστά το καθήκον τους και ότι θα μπορέσουν να ακολουθήσουν τον Θεό μέχρι τέλους.

Ο δρόμος της πίστης στον Θεό είναι κακοτράχαλος, κι αυτό το έχει καθορίσει ο Θεός. Άσχετα με το αν τα πράγματα που συμβαίνουν είναι όπως τα θέλουν οι άνθρωποι, αν συνάδουν με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, και αν μπορεί να τα προβλέψει κανείς ή όχι, τίποτα απ’ αυτά δεν συμβαίνει χωρίς την κυριαρχία και την ενορχήστρωση του Θεού. Η σημασία όσων κάνει ο Θεός έγκειται στο ότι δίνουν στους ανθρώπους την ευκαιρία να πάρουν ένα μάθημα απ’ αυτά και να γνωρίσουν την κυριαρχία Του. Ο λόγος για τον οποίο πρέπει να γνωρίσουν την κυριαρχία του Θεού δεν είναι για να μπορούν να Του αντιστέκονται, ούτε να έχουν περισσότερη δύναμη και περισσότερο κεφάλαιο για να Τον ανταγωνίζονται αφού Τον κατανοήσουν. Πρέπει, αντίθετα, να μάθουν να αποδέχονται από τον Θεό καθετί που τους συμβαίνει. Επιπλέον, πρέπει να αναζητούν την αλήθεια για να την κατανοήσουν και, στη συνέχεια, να την κάνουν πράξη για να καταφέρουν να υποταχθούν πραγματικά στον Θεό και να αναπτύξουν αληθινή πίστη σ’ Εκείνον. Τα καταλαβαίνετε όλα αυτά; (Ναι.) Πώς, λοιπόν, τα κάνετε πράξη; Είναι σωστό το μονοπάτι άσκησης που ακολουθείτε για να χειριστείτε τέτοια θέματα; Αντιμετωπίζετε το καθετί που σας συμβαίνει με μια καρδιά υποταγής και με στάση αναζήτησης της αλήθειας; Τέτοια νοοτροπία έχετε όσοι επιδιώκετε την αλήθεια. Ό,τι κι αν σας συμβαίνει, το αποδέχεστε από τον Θεό και αναζητάτε έπειτα την αλήθεια, κατανοείτε τις προθέσεις Του, και βλέπετε τους ανθρώπους και τα πράγματα με βάση τα λόγια Του. Σε όλα όσα σας συμβαίνουν, είστε σε θέση να βιώνετε και να γνωρίζετε το έργο του Θεού και ικανοί να υποτάσσεστε σ’ Εκείνον. Αν, όμως, δεν επιδιώκετε την αλήθεια, ό,τι κι αν σας συμβεί, δεν πρόκειται να το αντιμετωπίσετε σύμφωνα με τα λόγια του Θεού ούτε και να αναζητήσετε την αλήθεια. Δεν θα δίνετε ιδιαίτερη σημασία και θα κάνετε μόνο τα δικά σας, με αποτέλεσμα να μην αποκτήσετε καμία απολύτως αλήθεια. Για να οδηγήσει τους ανθρώπους στην τελείωση, ο Θεός διευθετεί ένα σωρό πράγματα που δεν συνάδουν με τις αντιλήψεις τους, με σκοπό να τους εκπαιδεύσει να αναζητήσουν την αλήθεια, να κατανοήσουν τις πράξεις Του και να δουν την παντοδυναμία και τη σοφία Του. Έτσι, θα μπορέσει σταδιακά να αναπτυχθεί η ζωή τους. Γιατί όσοι επιδιώκουν την αλήθεια βιώνουν το έργο του Θεού, αποκτούν την αλήθεια και οδηγούνται στην τελείωση από τον Θεό, ενώ όσοι δεν την επιδιώκουν αποκλείονται; Επειδή ό,τι και να συμβεί σε κάποιον που επιδιώκει την αλήθεια, εκείνος μπορεί να την αναζητήσει, κι έχει επομένως το έργο και τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος. Με τον τρόπο αυτό, μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια, να εισέλθει στην πραγματικότητα των λόγων του Θεού και να τελειωθεί απ’ Αυτόν. Κάποιος τώρα που δεν αγαπά την αλήθεια, όταν βλέπει ότι το έργο του Θεού δεν συνάδει με τις αντιλήψεις του, δεν αναζητά την αλήθεια για να το διορθώσει αυτό, ενώ μπορεί μάλιστα να γίνει αρνητικός και να παραπονεθεί. Καθώς περνάει ο καιρός, έχει όλο και περισσότερες αντιλήψεις για τον Θεό, κι αρχίζει τότε να Τον αμφισβητεί και να Τον αρνείται. Αυτό οδηγεί στην αποβολή και τον αποκλεισμό του από το έργο του Θεού. Γι’ αυτό άλλωστε η στάση που πρέπει να τηρεί κανείς απέναντι στην αλήθεια είναι η εξής: Πρέπει να αναζητά την αλήθεια, να την κάνει πράξη και να πασχίζει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του Θεού. Δεν πρέπει να είναι αρνητικός και παθητικός. Για να βιώσουν οι άνθρωποι το έργο του Θεού, πρέπει να έρθουν αντιμέτωποι με πολλά πράγματα και να τα βλέπουν όλα σύμφωνα με τα λόγια Του. Πρέπει, επίσης, να ξοδεύουν περισσότερο χρόνο για να στοχάζονται, να αναζητούν την αλήθεια και να συναναστρέφονται πάνω σ’ αυτήν, προκειμένου να μπορέσουν να γνωρίσουν το έργο του Θεού και να συμβαδίσουν μ’ αυτό. Μόνο έτσι θα μπορέσουν να κατανοήσουν την αλήθεια και, μέρα με τη μέρα, να εμβαθύνουν όλο και περισσότερο σ’ αυτή. Μόνο έτσι θα μπορέσουν τα λόγια του Θεού και κάθε πτυχή της αλήθειας να ριζώσουν στην καρδιά τους. Είναι αδύνατο να βιώσουμε το έργο του Θεού ξέχωρα από την αληθινή ζωή, πόσο μάλλον από τα περιβάλλοντα που έχει δημιουργήσει ο Θεός για τους διάφορους ανθρώπους και τα διάφορα ζητήματα και πράγματα. Αν γινόταν αυτό, κανείς δεν θα ήταν σε θέση να κατανοήσει και να αποκτήσει την αλήθεια. Κάθε φορά που αντιμετωπίζουν ένα πρόβλημα, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να βιώσουν το έργο του Θεού. Δεν ξέρουν πώς να αναζητήσουν την αλήθεια για να διορθώσουν τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους ούτε ξέρουν πώς να διορθώσουν τις παρανοήσεις και τις παράλογες απόψεις τους. Παρόλο, δηλαδή, που βιώνουν πολλά πράγματα, δεν καταφέρνουν να κατανοήσουν την αλήθεια, με αποτέλεσμα να μην κερδίζουν τίποτα. Όλο αυτό είναι χάσιμο χρόνου. Ό,τι κι αν κληθούν να αντιμετωπίσουν, αυτό που πρέπει να κάνουν τελικά πράξη οι άνθρωποι είναι να υποταχθούν στην ενορχήστρωση και τις διευθετήσεις του Θεού. Και δεν εννοούμε να υποτάσσονται αρνητικά και παθητικά ούτε επειδή αυτό είναι η τελευταία τους ελπίδα. Πρέπει, αντίθετα, να έχουν θετική κι ενεργητική πρόθεση και ένα μονοπάτι άσκησης της αλήθειας. Τι πάει να πει να υποτάσσεσαι στην ενορχήστρωση και τις διευθετήσεις του Θεού; Πάει να πει πως ό,τι διευθετήσεις κι αν κάνει ο Θεός και ό,τι κι αν σου συμβεί, πρέπει να Τον αφήνεις να τα κάνει όλα αυτά και να μάθεις να υποτάσσεσαι σ’ Αυτόν. Δεν πρέπει να έχεις καμία επιθυμία, δεν πρέπει να κάνεις τα δικά σου σχέδια ούτε να προσπαθείς να λειτουργείς με τον δικό σου τρόπο. Καθετί που αρέσει στους ανθρώπους, καθετί που επιδιώκουν και λαχταρούν είναι εξωφρενικό και παράλογο, ενώ επαναστατούν πάρα πολύ ενάντια στον Θεό. Όταν Εκείνος τούς ζητά να πάνε ανατολικά, αυτοί δεν θέλουν, κι ακόμα κι αν υποταχθούν παρά τη θέλησή τους, μέσα τους συνεχίζουν να σκέφτονται να πάμε δυτικά. Δεν είναι αληθινή υποταγή αυτό. Αληθινή υποταγή θα πει πως όταν ο Θεός σού λέει να πας ανατολικά, εσύ θα το κάνεις, και θα εγκαταλείψεις και θα αγνοήσεις κάθε σου σκέψη που σε παρακινεί να πας νότια, βόρεια ή δυτικά. Πρέπει να επαναστατήσεις ενάντια στα θέλω της σάρκας και να ασκηθείς, έπειτα, ακολουθώντας το μονοπάτι και την κατεύθυνση που σου έχει υποδείξει ο Θεός. Αυτό θα πει υποταγή. Ποιες είναι οι αρχές σύμφωνα με τις οποίες θα κάνεις πράξη την υποταγή; Να ακούς τα λόγια του Θεού και να υποτάσσεσαι. Να ασκείσαι σύμφωνα με όσα λέει ο Θεός. Μην έχεις προσωπικές προθέσεις και μην είσαι ιδιότροπος. Άσχετα με το αν καταλαβαίνεις ξεκάθαρα τα λόγια του Θεού ή όχι, πρέπει να είσαι πειθήνιος και να τα κάνεις πράξη, καθώς και να ενεργείς σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του. Μέσα από την άσκηση και την εμπειρία, χωρίς καν να το καταλάβεις, θα φτάσεις σε σημείο που θα κατανοείς την αλήθεια. Μπορεί στα λόγια να λες ότι υποτάσσεσαι στον Θεό, ποτέ σου, όμως, δεν εγκαταλείπεις και δεν επαναστατείς ενάντια στα σχέδια και τις επιθυμίες που κρύβονται μέσα σου. Δεν είναι, άρα, σαν να λες μεν ένα πράγμα, αλλά στην πραγματικότητα να σκέφτεσαι κάτι άλλο; (Ναι.) Δεν είναι αληθινή υποταγή αυτό. Αν δεν δείξεις αληθινή υποταγή, κάθε φορά που σου συμβαίνει κάτι, θα έχεις πολλές απαιτήσεις από τον Θεό, και θα ανυπομονείς ενδόμυχα να ικανοποιήσει όλες τις απαιτήσεις σου. Αν ο Θεός δεν κάνει αυτά που θες, θα πονάς, θα στενοχωριέσαι και θα υποφέρεις πολύ. Δεν θα είσαι σε θέση να υποταχθείς στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις Του ούτε στα περιβάλλοντα που έχει κανονίσει για σένα. Πού οφείλεται αυτό; Στο ότι έχεις μονίμως απαιτήσεις και προσωπικές επιθυμίες· δεν μπορείς να εγκαταλείψεις τις ιδέες σου, και θέλεις πάντα να κάνεις κουμάντο εσύ. Κάθε φορά, λοιπόν, που έρχεσαι αντιμέτωπος με πράγματα που δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις σου, αδυνατείς να υποταχθείς σ’ αυτά, ενώ δυσκολεύεσαι να υποταχθείς και στον Θεό. Θεωρητικά όλοι ξέρουν ότι πρέπει να υποταχθούν στον Θεό και να εγκαταλείψουν τις προσωπικές τους ιδέες. Το θέμα είναι ότι δεν μπορούν να τις εγκαταλείψουν, γιατί έχουν όλη την ώρα τον φόβο μην τυχόν βρεθούν σε μειονεκτική θέση και υποστούν απώλειες. Πείτε Μου, δεν τους κάνει πολύ δύσκολη τη ζωή αυτό το πράγμα; Δεν πονάνε ακόμα περισσότερο; (Ναι.) Αν μπορείς να τα βάλεις όλα στην άκρη, αν μπορείς να εγκαταλείψεις όλα τα θέλω και τις απαιτήσεις σου που αντιτίθενται στις προθέσεις του Θεού πρόθυμα και με τη θέλησή σου, χωρίς να θέτεις όρους στον Θεό και να είσαι πρόθυμος να ικανοποιήσεις τις απαιτήσεις Του, τότε δεν θα δυσκολεύεσαι τόσο πολύ ούτε θα συναντάς τόσο μεγάλα εμπόδια. Όταν τα εμπόδια που συναντά κανείς κατά την υποταγή του στον Θεό μειώνονται, δεν μειώνεται αντίστοιχα και ο πόνος του; Και όταν συμβαίνει αυτό, μειώνεται δραστικά και η ταλαιπωρία στην οποία υποβάλλεται άσκοπα. Θα μπορέσετε να το βιώσετε αυτό όπως το περιγράψαμε; Πιθανότατα όχι ακόμα. Ορισμένοι άνθρωποι, όταν βλέπουν κάποιον να αντιμετωπίζει διάφορες δυσκολίες, μπαίνουν αμέσως στη θέση του και κοιτάνε να προστατεύσουν τον εαυτό τους. Με το που δουν κάποιον να πονάει, να είναι άρρωστος ή να αντιμετωπίζει δεινά και συμφορές, σκέφτονται αμέσως τον εαυτό τους και αναρωτιούνται: «Τι θα ’κανα αν μου συνέβαινε εμένα αυτό; Απ’ ό,τι φαίνεται, και πιστοί που είμαστε, μπορεί και πάλι να μας τύχουν τέτοια πράγματα και τέτοια ταλαιπωρία. Τι σόι Θεός είναι Αυτός, λοιπόν; Δες πόσο αδιαφορεί για τα αισθήματα αυτού του ανθρώπου. Και σ’ εμένα έτσι θα φερθεί; Απ’ ό,τι φαίνεται, ο Θεός είναι αναξιόπιστος. Μπορεί, ανά πάσα στιγμή και οπουδήποτε, να βάλει τους ανθρώπους σ’ ένα περιβάλλον που έχει κανονίσει γι’ αυτούς χωρίς να το περιμένουν. Μπορεί, ανά πάσα στιγμή και υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, να τους φέρει σε αμήχανες καταστάσεις». Οι άνθρωποι αυτοί φοβούνται, αφενός, πως αν δεν είναι πιστοί, δεν θα κερδίσουν ευλογίες και αφετέρου, πως αν παραμείνουν πιστοί, θα βρεθούν αντιμέτωποι με τις συμφορές. Όταν, λοιπόν, προσεύχονται ενώπιον του Θεού, το μόνο που λένε είναι το εξής: «Σε ικετεύω Θεέ μου, ευλόγησέ με». Δεν τολμούν να πουν πράγματα όπως το εξής: «Θεέ μου, Σου ζητώ να με δοκιμάσεις, να με πειθαρχήσεις και να κάνεις το θέλημά Σου. Είμαι πρόθυμος να τα αποδεχτώ όλα αυτά». Κανείς δεν τολμά να πει μια τέτοια προσευχή. Βιώνουν μερικές αναποδιές και αποτυχίες, και χάνουν κάπως την αποφασιστικότητα και το θάρρος τους. Κατανοούν κάπως διαφορετικά τη δίκαιη διάθεση του Θεού, την παίδευση, την κρίση και την κυριαρχία Του, και αρχίζουν να γίνονται πιο επιφυλακτικοί απέναντι στον Θεό. Υψώνεται, έτσι ένα τείχος μεταξύ των ανθρώπων και του Θεού και αρχίζουν να αποξενώνονται. Είναι σωστό να βρίσκονται οι άνθρωποι σε τέτοιες καταστάσεις; (Όχι.) Αναπτύσσονται συνήθως τέτοιες καταστάσεις μέσα σας; Τυχαίνει να ζείτε σ’ αυτές; (Ναι.) Πώς μπορούν να λυθούν αυτά τα προβλήματα; Είναι δυνατόν να μην αναζητάτε την αλήθεια; Αν δεν κατανοείτε την αλήθεια και δεν έχετε πίστη, θα δυσκολευτείτε να ακολουθήσετε τον Θεό μέχρι τέλους, ενώ κάθε φορά που θα συναντάτε φυσικές ή ανθρωπογενείς καταστροφές και συμφορές, θα καταρρέετε.

Όταν ο Ιώβ πέρασε μια δοκιμασία, είπε την εξής φράση: «Ο Ιεχωβά έδωκε και ο Ιεχωβά αφήρεσεν· είη το όνομα Ιεχωβά ευλογημένον» (Ιώβ 1:21). Πολλοί είναι σήμερα αυτοί που μαθαίνουν να λένε απέξω κι ανακατωτά την παραπάνω φράση. Κάθε φορά, όμως, που το κάνουν αυτό, το μόνο που σκέφτονται είναι ότι ο Ιεχωβά δίνει πράγματα. Ποτέ δεν τους περνάει απ’ το μυαλό τι θα γίνει όταν ο Ιεχωβά τούς αφαιρέσει κάτι, και πόσο πόνο ή τι είδους δυσκολίες και άβολες καταστάσεις θα βιώσουν τότε. Ποτέ δεν σκέφτονται πώς θα αλλάξει η στάση τους καθώς αλλάζει το περιβάλλον τους. Ποτέ δεν έχουν κάτσει να το σκεφτούν αυτό προσεκτικά και το μόνο που κάνουν είναι να λένε ξανά και ξανά: «Ο Ιεχωβά έδωκε και ο Ιεχωβά αφήρεσεν· είη το όνομα Ιεχωβά ευλογημένον». Φτάνουν μάλιστα σε σημείο να χρησιμοποιούν την παραπάνω φράση ως σύνθημα και δόγμα που ξεφουρνίζουν κάθε φορά που τους δίνεται η ευκαιρία. Το μόνο πράγμα που έχουν στο μυαλό τους είναι όλες οι χάρες, οι ευλογίες και οι υποσχέσεις που δίνει στους ανθρώπους ο Ιεχωβά. Δεν τους περνάει απ’ το μυαλό ούτε φαντάζονται ποτέ τι θα γίνει όταν τους αφαιρέσει ο Ιεχωβά όλα αυτά τα πράγματα. Όλοι όσοι πιστέψουν στον Θεό είναι έτοιμοι να αποδεχτούν μόνο τη χάρη, τις ευλογίες και τις υποσχέσεις Του. Τα μόνα πράγματα που είναι πρόθυμοι να αποδεχτούν είναι η καλοσύνη και η συμπόνια Του. Κανένας τους, όμως, δεν περιμένει ούτε προετοιμάζεται να αποδεχτεί την παίδευση και την κρίση του Θεού, τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό Του ή τις στερήσεις Του. Ούτε ένας απ’ αυτούς δεν προετοιμάζεται ώστε να αποδεχτεί την κρίση και την παίδευση του Θεού, τις στερήσεις Του ή τις κατάρες Του. Είναι κανονική αυτή η σχέση μεταξύ των ανθρώπων και του Θεού ή όχι; (Δεν είναι κανονική.) Γιατί λέτε ότι δεν είναι κανονική; Σε τι υστερεί; Στο ότι οι άνθρωποι δεν διαθέτουν την αλήθεια, κι αυτό γιατί έχουν πάρα πολλές αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, παρανοούν διαρκώς τον Θεό και δεν αναζητούν την αλήθεια για να τα διορθώσουν όλα αυτά. Όλα αυτά, λοιπόν, μπορεί πιθανότατα να οδηγήσουν σε προβλήματα. Πιο συγκεκριμένα, οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό μόνο και μόνο για να λάβουν ευλογίες και το μόνο που θέλουν είναι να συνάψουν συμφωνία μαζί Του. Παρόλο που έχουν διάφορες απαιτήσεις απ’ Αυτόν, δεν επιδιώκουν την αλήθεια κι αυτό είναι πολύ επικίνδυνο. Με το που συναντήσουν κάτι που δεν συνάδει με τις αντιλήψεις τους, γεννιούνται με τη μία μέσα τους αντιλήψεις, παράπονα και παρανοήσεις για τον Θεό. Μπορεί μάλιστα να φτάσουν σε σημείο να Τον προδώσουν. Έχει σοβαρές συνέπειες αυτό; Σε ποιο μονοπάτι βαδίζουν οι περισσότεροι άνθρωποι όταν πιστεύουν στον Θεό; Μπορεί, τώρα, να έχετε ακούσει ένα σωρό κηρύγματα και να πιστεύετε πως έχετε φτάσει σε σημείο να κατανοείτε κάμποσες αλήθειες. Στην πραγματικότητα, όμως, συνεχίζετε να βαδίζετε στο μονοπάτι της πίστης στον Θεό μόνο και μόνο για να χορτάσετε με άρτο. Έστω πως μέσα σου νιώθεις ήδη έτοιμος να αποδεχτείς κρίση και παίδευση ή δοκιμασίες και εξευγενισμό, κι έστω πως έχεις ψυχολογικά προετοιμαστεί για την καταστροφή. Άσχετα με το πόσα δαπανάς για τον Θεό και πόσα θυσιάζεις καθώς εκτελείς το καθήκον σου, τι θα κάνεις σε περίπτωση που βρεθείς όντως αντιμέτωπος με τις δοκιμασίες του Ιώβ και ο Θεός σού αφαιρέσει όλη σου την περιουσία, σε βαθμό μάλιστα που η ζωή σου θα οδεύει στο τέλος της; Πώς πρέπει να αντιμετωπίσεις την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού; Πώς πρέπει να αντιμετωπίσεις το καθήκον σου και αυτό που σου εμπιστεύτηκε ο Θεός; Το κατανοείς σωστά αυτό το πράγμα; Είναι σωστή η στάση που έχεις; Είναι εύκολο να απαντήσετε σ’ αυτά τα ερωτήματα ή όχι; Μιλάμε για ένα μεγάλο εμπόδιο που μπαίνει στον δρόμο σας. Κι εφόσον, λοιπόν, πρόκειται για εμπόδιο και πρόβλημα, δεν πρέπει να το λύσετε; (Ναι.) Πώς μπορείτε να το λύσετε; Είναι εύκολο; Έστω πως πιστεύεις στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια, έχεις διαβάσει πάρα πολλά από τα λόγια Του, έχεις ακούσει ένα σωρό κηρύγματα κι έχεις κατανοήσει άλλες τόσες αλήθειες. Έχεις, λοιπόν, προετοιμαστεί ήδη ώστε ν’ αφήσεις τον Θεό να ενορχηστρώνει τα πάντα, είτε μιλάμε για ευλογίες είτε για καταστροφές. Και έστω τώρα πως, παρότι έχεις απαρνηθεί και δαπανήσει τον εαυτό σου, παρότι έχεις κάνει θυσίες κι έχεις ξοδέψει την ενέργεια ολόκληρης της ζωής σου, το μόνο που παίρνεις ως αντάλλαγμα από τον Θεό είναι κατάρες και στερήσεις. Ακόμη και τότε, όμως, δεν έχεις κανένα παράπονο και καμία προσωπική επιθυμία ή απαίτηση, αλλά το μόνο που επιδιώκεις είναι να υποταχθείς στον Θεό και να αφεθείς στο έλεος των ενορχηστρώσεών Του. Ταυτόχρονα, αισθάνεσαι πως η ζωή σου έχει αξία μόνο και μόνο επειδή μπορείς και κατανοείς έστω και λίγο την κυριαρχία του Θεού και υποτάσσεσαι λιγάκι σ’ αυτήν. Δεν είναι εύκολο να αντιμετωπίσεις κάποιες από τις δυσκολίες σου αν έχεις μια τόσο σωστή στάση; Γνωρίζετε πλέον στ’ αλήθεια την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού; Έχετε ακόμα βαθιά μέσα σας σχέδια για το μέλλον και τη μοίρα σας; Μπορείτε να αφήσετε τα πάντα πίσω σας και να δαπανήσετε ειλικρινά τον εαυτό σας για τον Θεό; Έχετε ποτέ σας ξοδέψει χρόνο και ενέργεια για να αναλογιστείτε και να σκεφτείτε προσεκτικά όλα αυτά τα ζητήματα; Μήπως έχετε βιώσει κάποια πράγματα για να καταφέρετε να κατανοήσετε ορισμένες αλήθειες και να γνωρίσετε την κυριαρχία του Θεού; Το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχετε μπροστά σας είναι το εξής: Πώς πρέπει να αντιμετωπίζουν την κυριαρχία του Θεού και την ενορχήστρωση και τις διευθετήσεις του Δημιουργού όσοι Τον ακολουθούν; Αν δεν έχετε καν μπει στη διαδικασία να σκεφτείτε ποτέ σας αυτό το τόσο πρακτικό πρόβλημα ούτε αντιλαμβάνεστε ότι αυτή είναι η μεγαλύτερη αλήθεια των οραμάτων, θα είστε, άραγε, σε θέση να μείνετε σταθεροί στη μαρτυρία σας όταν μια μέρα συμβεί ένα σημαντικό γεγονός ή μια μεγάλη καταστροφή; Είναι δύσκολο να δώσετε ξεκάθαρη απάντηση και εξακολουθεί να υπάρχει ένα ερωτηματικό ως προς αυτό, έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Δεν πρέπει να εξετάσετε το συγκεκριμένο θέμα με κάθε λεπτομέρεια; (Ναι.) Πώς γίνεται, λοιπόν, να έχεις επαρκές ανάστημα για να αντιμετωπίσεις ένα μέλλον που δεν μπορείς να προβλέψεις; Πώς θα μπορέσεις να μείνεις σταθερός στη μαρτυρία σου μέσα στα περιβάλλοντα που ορίζει ο Θεός; Δεν πρέπει να εξετάσεις και να μελετήσεις σοβαρά το συγκεκριμένο θέμα; Μπορεί όλη την ώρα να σκέφτεσαι το εξής: «Από τη φύση μου είμαι ένας άνθρωπος καλός, κι έχω απολαύσει πολλή χάρη, πολλές ευλογίες και πολλή προστασία από τον Θεό. Σε αντίθεση με τους άλλους που απελπίζονται άμα τους τύχει καμιά δυσκολία, όποτε μου τυχαίνει εμένα κάτι αντίστοιχο, έχω την πρόνοια, την καθοδήγηση και τη βοήθεια του Θεού. Είμαι πλέον σε θέση να αντέχω τις δυσκολίες και να κάνω θυσίες όταν εκτελώ το καθήκον μου· η πίστη μου στον Θεό είναι πιο δυνατή και εκτελώ ένα σημαντικό καθήκον. Βλέπω ότι ο Θεός μού δείχνει ιδιαίτερη χάρη, κι έχω την προστασία και την ευλογία Του. Αν συνεχίσω έτσι, ακόμη κι αν μελλοντικά χρειαστεί να βιώσω παίδευση και κρίση ή δοκιμασίες και εξευγενισμό, θα μπορέσω σίγουρα να το ξεπεράσω. Σίγουρα θα είμαι ένας απ’ αυτούς που θα ευλογηθούν στο τέλος. Σίγουρα θα εισέλθω στη βασιλεία του Θεού και θα μπορέσω να δω την ημέρα που θα δοξαστεί!» Τι γνώμη έχεις γι’ αυτόν τον τρόπο σκέψης; Πιστεύεις ότι είσαι διαφορετικός και ότι ο Θεός σού δείχνει ιδιαίτερη εύνοια. Θεωρείς πως αν είναι να αποκλείσει ή να εγκαταλείψει κάποιον ο Θεός, αυτός ο κάποιος δεν πρόκειται να είσαι εσύ. Είναι σωστό να σκέφτεσαι τέτοια πράγματα; (Όχι.) Γιατί δεν είναι σωστό; (Δεν είναι αντικειμενικός τρόπος σκέψης αυτός.) Θα έλεγε ποτέ αυτά τα λόγια κάποιος που γνωρίζει στ’ αλήθεια τον Θεό; Ή μήπως είναι πολύ υποκειμενικά και υποθετικά; Επιδιώκει την αλήθεια κάποιος που σκέφτεται μ’ αυτόν τον τρόπο; (Όχι.) Μπορεί, άρα, να υποταχθεί αληθινά στον Θεό; (Όχι.) Είναι έτοιμος να αποδεχτεί την παίδευση, την κρίση, τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό του Θεού ή ακόμη και τις κατάρες Του; (Όχι.) Τι θα κάνει, λοιπόν, όταν έρθει πράγματι αντιμέτωπος με την παίδευση και την κρίση, τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό του Θεού; Θα αναπτύξει αντιλήψεις για τον Θεό; Θα παραπονεθεί γι’ Αυτόν; Θα είναι σε θέση να τα αποδεχτεί όλα αυτά από τον Θεό και να υποταχθεί αληθινά; (Όχι.) Αν μη τι άλλο, θα δυσκολευόταν να το καταφέρει αυτό, επειδή ο μόνος λόγος για τον οποίο πιστεύει στον Θεό είναι για να λάβει χάρη ή να χορτάσει με άρτο. Δεν γνωρίζει πως ο Θεός έχει, επίσης, οργή και μεγαλοπρέπεια και πως η διάθεσή Του δεν ανέχεται προσβολές. Ο Θεός φέρεται σε όλους δίκαια και η διάθεσή Του απέναντι σε κάθε δημιούργημα, πέρα από συμπόνια και αγάπη, είναι και μεγαλοπρέπεια και οργή. Καθώς έρχεται ο Θεός σε επαφή με κάθε άνθρωπο, δεν μεταβάλλονται η συμπόνια, η αγάπη, η μεγαλοπρέπεια και η οργή που περιλαμβάνει η δίκαιη διάθεσή Του. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να δείξει ποτέ ο Θεός συμπόνια και αγάπη σε κάποιους μόνο ανθρώπους, και μεγαλοπρέπεια και οργή μόνο σε άλλους. Δεν πρόκειται να το κάνει ποτέ αυτό, επειδή είναι ένας δίκαιος Θεός και αμερόληπτος απέναντι σε όλους. Η συμπόνια, η αγάπη, η μεγαλοπρέπεια και η οργή του Θεού είναι εκεί για κάθε άνθρωπο. Ο Θεός μπορεί να δώσει στους ανθρώπους χάρη, ευλογίες και προστασία, αλλά μπορεί, ταυτόχρονα, να τους κρίνει και να τους παιδεύσει, να τους καταραστεί και να τους αφαιρέσει όλα όσα τους έχει δώσει. Είναι εξίσου ικανός να δίνει, αλλά και να αφαιρεί από τους ανθρώπους τα πάντα. Αυτή είναι η διάθεσή Του και αυτό πρέπει να κάνει με όλους τους ανθρώπους. Δεν είναι, λοιπόν, λάθος να σκέφτεσαι το εξής; «Ο Θεός με θεωρεί πολύτιμο και μου έχει αδυναμία. Δεν αντέχει με τίποτα να με παιδεύει και να με κρίνει, και δεν θα Του πάει σε καμία περίπτωση η καρδιά να μου αφαιρέσει όλα όσα μου έχει δώσει, μην τυχόν στενοχωρηθώ και πονέσω». Δεν είναι μια αντίληψη για τον Θεό αυτή; (Ναι.) Προτού, λοιπόν, καταφέρεις να κατανοήσεις αυτές τις αλήθειες, δεν σκέφτεσαι μόνο πώς να απολαμβάνεις τη χάρη, τη συμπόνια και την αγάπη του Θεού; Ξεχνάς, έτσι, τελείως πως ο Θεός έχει και μεγαλοπρέπεια και οργή. Στα λόγια λες πως ο Θεός είναι δίκαιος, και όποτε σου δείχνει συμπόνια και αγάπη, μπορείς και Τον ευχαριστείς και Τον επαινείς. Κάθε φορά, όμως, που σου δείχνει μεγαλοπρέπεια και οργή μέσα από την παίδευση και την κρίση Του, στενοχωριέσαι πολύ. «Μακάρι να μην υπήρχε τέτοιος Θεός», σκέφτεσαι. «Μακάρι να μην το έκανε αυτό ο Θεός, μακάρι να μη με έβαζε στο στόχαστρο, μακάρι να μην ήταν αυτή η πρόθεσή Του, μακάρι να τα πάθαιναν άλλοι αυτά κι όχι εγώ. Είμαι καλός άνθρωπος και δεν έχω κάνει τίποτα κακό· έχω πληρώσει πολύ ακριβά το τίμημα που πιστεύω στον Θεό εδώ και τόσα χρόνια. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο Θεός δεν θα ’πρεπε να ’ναι τόσο ανελέητος. Θα ’πρεπε να ’χω το δικαίωμα και τα προσόντα να απολαμβάνω τη συμπόνια και την αγάπη Του, καθώς και την άφθονη χάρη και τις ευλογίες Του. Δεν θα με κρίνει ο Θεός ούτε θα με παιδεύσει· δεν θα Του πάει η καρδιά να το κάνει αυτό». Δεν είναι ευσεβής πόθος αυτό και λάθος σκεπτικό; (Ναι.) Γιατί είναι λάθος το σκεπτικό σου; Επειδή δεν θεωρείς τον εαυτό σου δημιούργημα και μέλος της δημιουργημένης ανθρωπότητας. Κάνεις το λάθος να διαχωρίζεις τον εαυτό σου από τη δημιουργημένη ανθρωπότητα και να θεωρείς ότι ανήκεις σε μια ιδιαίτερα ομάδα ή ότι είσαι ένα ιδιαίτερο είδος δημιουργήματος· δίνεις, έτσι, στον εαυτό σου ιδιαίτερη θέση. Δεν είναι αλαζονεία και αυταρέσκεια αυτό; Δεν είναι παράλογο; Υποτάσσεται πραγματικά στον Θεό κάποιος που έχει τέτοιο σκεπτικό; (Όχι.) Σε καμία περίπτωση.

Στην οικογένεια του Θεού και ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές σου, δεν έχει καμία σημασία πόσο υψηλό είναι το κύρος ή η θέση σου, πόσο σημαντικό είναι το καθήκον σου, πόσο μεγάλο είναι το ταλέντο και η συνεισφορά σου ή πόσο καιρό πιστεύεις στον Θεό. Στα μάτια του Θεού είσαι απλώς ένα δημιούργημα, ένα συνηθισμένο δημιούργημα, και δεν ισχύουν κανένας από τους ευγενείς τίτλους και καμία από τις προσφωνήσεις που έχεις δώσει ο ίδιος στον εαυτό σου. Αν όλα αυτά τα θεωρείς πάντοτε στεφάνους ή εφόδια που σου επιτρέπουν να ανήκεις σε μια ιδιαίτερη ομάδα ή να είσαι μια ιδιαίτερη προσωπικότητα, αντιστέκεσαι μ’ αυτόν τον τρόπο στις απόψεις του Θεού και συγκρούεσαι μ’ αυτές. Είσαι, δηλαδή, σε δυσαρμονία με τον Θεό. Τι συνέπειες θα έχει αυτό; Θα αντισταθείς τελικά στα καθήκοντα που πρέπει να εκτελεί ένα δημιούργημα; Στα μάτια του Θεού, είσαι μονάχα ένα δημιούργημα και τίποτα άλλο. Εσύ, όμως, δεν θεωρείς τον εαυτό σου ως τέτοιο. Γίνεται να υποταχθείς πραγματικά στον Θεό αν έχεις τέτοια νοοτροπία; Οι σκέψεις σου κατακλύζονται από τους εξής ευσεβείς πόθους: «Ο Θεός δεν πρέπει να μου φέρεται έτσι. Δεν θα μπορούσε ποτέ Του να μου φερθεί έτσι». Όταν σκέφτεσαι μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν έρχεσαι σε σύγκρουση με τον Θεό; Τι θα σκεφτείς μέσα σου αν αυτό που κάνει ο Θεός δεν συνάδει με τις αντιλήψεις, τη νοοτροπία και τις ανάγκες σου; Πώς θα αντιμετωπίσεις τότε τα περιβάλλοντα που έχει κανονίσει για σένα; Θα υποταχθείς; (Όχι.) Δεν θα υποταχθείς. Είναι σίγουρο ότι θα αντισταθείς, θα αντιταχθείς, θα διαμαρτυρηθείς και θα παραπονεθείς, ενώ θα σπας το κεφάλι σου και θα σκέφτεσαι ξανά και ξανά το εξής: «Παλιότερα ο Θεός με προστάτευε και μου έδειχνε τη χάρη Του. Γιατί άλλαξε τώρα; Πώς θα συνεχίσω να ζω έτσι;» Αρχίζεις, λοιπόν, να γίνεσαι οξύθυμος και να παρεκτρέπεσαι. Στο σπίτι σου, αν φερόσουν έτσι στους γονείς σου, θα σε συγχωρούσαν και δεν θα σου έκαναν τίποτα. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν είναι αποδεκτό στον οίκο του Θεού. Είσαι ενήλικας και πιστός, και κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να ανεχθεί τις ανοησίες σου. Τι σε κάνει να πιστεύεις, άρα, πως θα ανεχόταν μια τέτοια συμπεριφορά ο Θεός; Θα επιτρέψει να Του κάνεις κάτι τέτοιο; Όχι, δεν πρόκειται να το επιτρέψει. Γιατί όχι; Δεν είναι γονιός σου ο Θεός. Είναι ο Θεός, ο Δημιουργός, και ο Δημιουργός δεν θα επέτρεπε ποτέ σ’ ένα δημιούργημα να φέρεται οξύθυμα και παράλογα ή να κάνει σκηνές μπροστά Του. Αυτό που θέλει να δει ο Θεός όταν σε παιδεύει και σε κρίνει, όταν σε δοκιμάζει, σου αφαιρεί κάτι ή σε ταλαιπωρεί, είναι η στάση με την οποία φέρεται στον Δημιουργό ένα δημιούργημα και το είδος του μονοπατιού που επιλέγει. Επομένως, δεν θα σου επιτρέψει σε καμία περίπτωση να φέρεσαι οξύθυμα και παράλογα ή να ξεφουρνίζεις εξωφρενικές δικαιολογίες. Μόλις οι άνθρωποι τα κατανοήσουν όλα αυτά, δεν πρέπει να κάτσουν να σκεφτούν πώς οφείλουν να αντιμετωπίζουν όλα όσα κάνει ο Δημιουργός; Πρέπει, πρώτα απ’ όλα, να λάβουν τη θέση που τους αναλογεί και να αναγνωρίσουν την ταυτότητά τους ως δημιουργήματα. Μπορείς να αναγνωρίσεις ότι είσαι ένα δημιούργημα; Αν ναι, πρέπει τότε να πάρεις τη θέση που σου αναλογεί ως δημιούργημα και να υποταχθείς στις διευθετήσεις του Δημιουργού. Ακόμη κι αν υποφέρεις λιγάκι, θα το κάνεις χωρίς παράπονα. Αυτό σημαίνει να είσαι συνετός άνθρωπος. Μπορεί, όμως, να μη θεωρείς τον εαυτό σου δημιούργημα και να πιστεύεις, αντίθετα, ότι έχεις τίτλους και φοράς φωτοστέφανο στο κεφάλι σου, ότι έχεις κύρος, ότι είσαι σπουδαίος επικεφαλής, μαέστρος, επιμελητής ή σκηνοθέτης στην οικογένεια του Θεού, και ότι έχεις συμβάλει επάξια στο έργο της. Αν έτσι νομίζεις, είσαι τελείως παράλογος και ξεδιάντροπος. Είστε εσείς άνθρωποι με κύρος, θέση και αξία; (Δεν είμαστε, όχι.) Τι είσαι τότε; (Ένα δημιούργημα είμαι.) Ακριβώς! Ένα συνηθισμένο δημιούργημα είσαι και τίποτα περισσότερο. Όταν βρίσκεσαι με άλλους ανθρώπους, μπορείς να μοστράρεις τα προσόντα σου, να παίζεις το χαρτί της αρχαιότητας, να καυχιέσαι για τις συνεισφορές σου και να μιλάς για τα ηρωικά σου κατορθώματα. Ενώπιον του Θεού, όμως, δεν υπάρχει τίποτα απ’ όλα αυτά· δεν πρέπει να μιλάς ποτέ σου γι’ αυτά τα πράγματα, ούτε να τα μοστράρεις και να το παίζεις βετεράνος. Αν μοστράρεις τα προσόντα σου, θα στραβώσουν τα πράγματα. Ο Θεός θα σε θεωρεί εντελώς παράλογο και άκρως αλαζονικό. Θα νιώθει αποστροφή και αηδία για σένα, και θα σε παραγκωνίσει. Θα έχεις πρόβλημα σ’ αυτήν την περίπτωση. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να αναγνωρίσεις την ταυτότητα και τη θέση σου ως δημιούργημα. Όσο κύρος κι αν έχεις σε σχέση με τους άλλους, όσο διακεκριμένη κι αν είναι η θέση σου, όσα πλεονεκτήματα κι αν έχεις, κι ακόμη κι αν ο Θεός σού έχει δώσει κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο που σου επιτρέπει να νιώθεις πολύ ανώτερος ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν έχει την παραμικρή αξία ή σημασία όταν προσέρχεσαι ενώπιόν Του. Δεν πρέπει, λοιπόν, να κάνεις επίδειξη. Αντίθετα, ενώπιον του Θεού, πρέπει να είσαι ένα ταπεινό δημιούργημα. Ενώπιον του Θεού, είσαι απλώς ένα ακόμη μέλος της δημιουργημένης ανθρωπότητας. Όση φήμη και όσα χαρίσματα και ταλέντα κι αν έχεις, όσο σπουδαία κι είναι τα εγχειρήματά σου σε σχέση με των άλλων ανθρώπων, ενώπιον του Θεού, δεν αξίζει να αναφέρεις τίποτα απ’ όλα αυτά, πόσο μάλλον να τα μοστράρεις. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να λάβεις απλώς τη θέση που σου αναλογεί ως δημιούργημα. Το δεύτερο είναι να μην επιδιώκεις μόνο να απολαμβάνεις τη χάρη και τις ευλογίες του Θεού, τη στιγμή που μέσα σου αντιστέκεσαι στην παίδευση και την κρίση Του και τα απορρίπτεις, ή φοβάσαι τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό Του για σένα. Όλοι αυτοί οι φόβοι και η αντίσταση δεν θα σε ωφελήσουν σε τίποτα. Κάποιοι άνθρωποι λένε το εξής: «Θα γλιτώσω απ’ αυτά τα βάσανα αν είμαι πρόθυμος να αποδεχτώ την κρίση, την παίδευση, τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό του Θεού;» Ο Θεός δεν τα κάνει όλα αυτά σύμφωνα με το αν σου αρέσουν ή όχι, ή σύμφωνα με τις υποκειμενικές σου επιθυμίες και επιλογές. Τα κάνει σύμφωνα με τις επιθυμίες Του, τις σκέψεις και τα σχέδιά Του. Επομένως, πέρα από το να αποδέχεσαι τη χάρη και τις ευλογίες του Θεού ως δημιούργημα, πρέπει επίσης να μπορείς να αποδέχεσαι και να βιώνεις πραγματικά μέσα σου την παίδευση, την κρίση, τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό των λόγων του Θεού. Κάποιοι τώρα θα πουν το εξής: «Εννοείς ότι ο Θεός μπορεί να δώσει τη χάρη Του στους ανθρώπους παντού και πάντοτε, αλλά, αντίστοιχα, μπορεί και να τους πλήξει με την παίδευση, την κρίση, τις δοκιμασίες, τον εξευγενισμό και τις συμφορές Του παντού και πάντοτε;» Έχετε την εντύπωση ότι η παίδευση, η κρίση, οι δοκιμασίες και ο εξευγενισμός του Θεού θα έπλητταν τους ανθρώπους έτσι αυθαίρετα, αφήνοντάς τους τελείως ανήμπορους και απροστάτευτους; (Όχι.) Σε καμία περίπτωση· αυτό δεν ισχύει καθόλου. Οι διεφθαρμένοι άνθρωποι δεν είναι άξιοι να λάβουν την κρίση και την παίδευση του Θεού και πρέπει όλοι σας να το γνωρίζετε αυτό. Πρέπει, όμως, να καταλάβεις ότι η αποκάλυψη και η έκθεσή σου από τον Θεό, η πειθαρχία, η συμμόρφωση και η παίδευσή σου, καθώς και η κρίση, οι δοκιμασίες και ο εξευγενισμός σου απ’ Αυτόν, κι ακόμη και η κατάρα Του για σένα, βασίζονται όλα στο ανάστημά σου, στις συνθήκες στις οποίες βρίσκεσαι και φυσικά στις προσωπικές σου επιδιώξεις. Αν έχεις την έγκριση του Θεού, τότε η κρίση Του, η παίδευσή Του, οι δοκιμασίες και ο εξευγενισμός Του θα σε πλήξουν την κατάλληλη στιγμή. Για όσο καιρό πιστεύεις στον Θεό, θα σε συνοδεύουν παντού και πάντοτε οι ευλογίες και η χάρη Του, και το ίδιο ισχύει και για τις αποκαλύψεις, τη συμμόρφωση, την πειθαρχία, την παίδευση και την κρίση Του, τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό Του, και ούτω καθεξής. Όταν, βέβαια, λέμε παντού και πάντοτε, εννοούμε πάντα με μέτρο, την κατάλληλη στιγμή και με βάση το σχέδιο του Θεού. Τίποτα απ’ αυτά δεν συμβαίνει αυθαίρετα στους ανθρώπους, ούτε ισχύει πως μόλις σταματήσει κάποιος να είναι προσεκτικός, θα τον πλήξει ξαφνικά μια συμφορά. Δεν είναι καθόλου έτσι τα πράγματα. Αν δεν έχεις κάποιο συγκεκριμένο ανάστημα και ο Θεός δεν έχει ακόμη σχεδιάσει να κάνει κάτι μ’ εσένα, μην ανησυχείς, μπορεί στη ζωή σου να σε συνοδεύουν μονάχα η χάρη, η ευλογία και η παρουσία του Θεού. Εάν δεν έχεις επαρκές ανάστημα ή προβάλλεις ιδιαίτερη αντίσταση στην παίδευση, την κρίση, τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό του Θεού και τα φοβάσαι, ο Θεός δεν πρόκειται να σου επιβάλει τίποτα απ’ αυτά παρά τη θέλησή σου. Δεν χρειάζεται, άρα, να ανησυχείς. Είτε συμβεί κάτι τέτοιο είτε όχι, οι άνθρωποι πρέπει να γνωρίζουν το έργο του Θεού και να κατανοούν τις προθέσεις Του. Μόνο αν γνωρίζουν με ακρίβεια τα λόγια του Θεού, θα έχουν σωστή στάση και κανονική κατάσταση, και θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν σωστά ό,τι κι αν τους συμβεί. Είστε τώρα έτοιμοι να αποδεχτείτε την παίδευση, την κρίση, τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό του Θεού; Είστε πρόθυμοι να τα αποδεχτείτε όλα αυτά; (Είμαστε.) Ναι μεν τα χείλη σας λένε ναι, μέσα στην καρδιά σας, όμως, εξακολουθείτε να φοβάστε πολύ. Αν ξαφνικά, με το που είπες αυτό το «ναι», έπεφτε πάνω σου μια συμφορά απ’ το πουθενά, πώς θα την αντιμετώπιζες; Θα ξεσπούσες σε δάκρυα; Θα φοβόσουν μήπως πεθάνεις; Θα ανησυχούσες ότι δεν θα ευλογηθείς; Θα ανησυχούσες ότι δεν θα μπορέσεις να δεις την ημέρα που θα δοξαστεί ο Θεός; Όλα αυτά τα προβλήματα αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι κάθε φορά που τους συμβαίνει κάτι. Με δυο λόγια, για να μπορέσει κάποιος να μείνει σταθερός μέσα στις δοκιμασίες και τα δεινά, πρέπει να διακατέχεται από δύο πράγματα. Πρώτον, πρέπει να λάβει τη θέση που του αναλογεί ως δημιούργημα. Πρέπει να αντιλαμβάνεσαι ξεκάθαρα μέσα σου ότι είσαι ένα συνηθισμένο δημιούργημα, ένας συνηθισμένος άνθρωπος ανάμεσα σε διεφθαρμένους ανθρώπους. Δεν είσαι τίποτα το ασυνήθιστο ή το ιδιαίτερο. Πρέπει, άρα, να λάβεις τη θέση που σου αναλογεί ως δημιούργημα. Δεύτερον, πρέπει να έχεις ειλικρινή καρδιά που υποτάσσεται στον Θεό και, ανά πάσα στιγμή, να είσαι έτοιμος να αποδεχτείς τις ευλογίες και τη χάρη Του, καθώς και την παίδευση, την κρίση, τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό Του. Όπως είπε ο Ιώβ: «τα αγαθά μόνον θέλομεν δεχθή εκ του Θεού, και τα κακά δεν θέλομεν δεχθή;» (Ιώβ 2:10) και «Ο Ιεχωβά έδωκε και ο Ιεχωβά αφήρεσεν· είη το όνομα Ιεχωβά ευλογημένον» (Ιώβ 1:21). Αυτό είναι γεγονός και δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ. Το καταλαβαίνεις, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Αν διακατέχεσαι από αυτά τα δύο πράγματα, θα μπορείς κατά βάση να μείνεις σταθερός και να ξεπεράσεις τις διάφορες συμφορές και τα διάφορα δεινά που σου τυχαίνουν. Μπορεί να μην είσαι σε θέση να καταθέσεις ισχυρή και ηχηρή μαρτυρία, αλλά τουλάχιστον δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να παραστρατήσεις, να σκοντάψεις ή να φερθείς ύπουλα. Δεν θα είσαι έτσι ασφαλής; (Ναι.) Σύμφωνα με αυτά τα δύο πράγματα πρέπει, άρα, να ασκηθείτε, και πρέπει να δείτε αν είναι εύκολο να τα πετύχετε κι αν μπορείτε να τα αποδεχτείτε στα βάθη της καρδιάς σας. Αφού τα γνωρίζεις πλέον αυτά, είναι στο χέρι σου να δεις και να κατανοήσεις διαφορετικά τις όποιες δοκιμασίες συναντήσεις στο εξής. Σ’ αυτό το σημείο, ολοκληρώνουμε τη συναναστροφή μας πάνω σ’ αυτό το θέμα.

Πάνω σε ποια ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή συναναστραφήκαμε την προηγούμενη φορά; (Συναναστραφήκαμε πάνω στα εξής τρία ρητά: «Μια σταγόνα καλοσύνης θα πρέπει να ανταποδίδεται με έναν χείμαρρο καλοσύνης», «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους» και «Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο».) Την προηγούμενη φορά, λοιπόν, που συναναστραφήκαμε πάνω σ’ αυτές τις τρεις απαιτήσεις και τα τρία αυτά ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή, μιλήσαμε και για την ουσία των ρητών αυτού του είδους. Τι είπαμε, δηλαδή, κατά τη συναναστροφή μας σχετικά με την ουσία των ρητών περί ηθικής διαγωγής; (Ο Θεός μίλησε για τις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στα ρητά για την ηθική διαγωγή και στην αλήθεια. Το μόνο που κάνουν τα ρητά για την ηθική διαγωγή είναι να περιορίζουν τη συμπεριφορά των ανθρώπων και να τους κάνουν να τηρούν απλώς κάποιους κανόνες. Από την άλλη, η αλήθεια των λόγων του Θεού υπαγορεύει στους ανθρώπους τις αλήθεια-αρχές που πρέπει να κατανοήσουν και τους υποδεικνύει κάποια μονοπάτια άσκησης, έτσι ώστε κάθε φορά που τους συμβαίνει κάτι, να έχουν κάποιες αρχές και μια κατεύθυνση για να ασκηθούν. Από αυτή, λοιπόν, την άποψη διαφέρουν τα ρητά για την ηθική διαγωγή από την αλήθεια.) Στην προηγούμενη συναναστροφή μας, είπαμε ότι τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή απαιτούν κυρίως από τους ανθρώπους να συμμορφώνονται με ορισμένες πρακτικές και ορισμένους κανόνες, ενώ εστιάζουν περισσότερο στη χρήση ορισμένων κανόνων που περιορίζουν την ανθρώπινη συμπεριφορά. Οι απαιτήσεις του Θεού από τους ανθρώπους, από την άλλη, τους υποδεικνύουν κυρίως κάποια μονοπάτια άσκησης που βασίζονται στο τι μπορεί να καταφέρει η κανονική ανθρώπινη φύση. Αυτά τα μονοπάτια άσκησης που αφορούν ένα σωρό διαφορετικά θέματα ονομάζονται αρχές. Με άλλα λόγια, κάθε φορά που θα αντιμετωπίζεις ένα πρόβλημα, ο Θεός θα σου λέει ποιο είναι το ακριβές και θετικό μονοπάτι άσκησης, καθώς και οι αρχές, οι στόχοι και η κατεύθυνση βάσει των οποίων πρέπει να ασκηθείς. Αυτό που θέλει ο Θεός δεν είναι να τηρείς απλώς κανόνες, αλλά να συμμορφώνεσαι με αυτές τις αρχές. Έτσι, οι άνθρωποι μπορούν να βιώσουν την αλήθεια-πραγματικότητα και να βαδίσουν στο σωστό μονοπάτι. Ας δούμε, σήμερα, τι άλλα ουσιαστικά προβλήματα υπάρχουν όσον αφορά τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή. Πολλά ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή, όχι μόνο περιορίζουν τις σκέψεις των ανθρώπων, αλλά ταυτόχρονα παραπλανούν και παραλύουν τον νου τους. Υπάρχουν, μάλιστα, και κάποια πιο ακραία ρητά που τους κοστίζουν ακόμη και τη ζωή τους. Για παράδειγμα, το φρικιαστικό ρητό «Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο», που αναφέραμε στην προηγούμενή μας συναναστροφή, όχι μόνο ελέγχει και περιορίζει τις σκέψεις των ανθρώπων, αλλά τους οδηγεί μάλιστα στον θάνατο. Επηρεασμένοι από το ρητό αυτό, οι άνθρωποι όχι μόνο αδυνατούν να αγαπήσουν την ίδια τους τη ζωή, αλλά είναι και επιρρεπείς στο να τη θυσιάσουν παρορμητικά και αυθαίρετα· ενεργούν απερίσκεπτα και απρόσεκτα. Δεν τους κοστίζει, άρα, τη ζωή τους αυτό το ρητό; (Ναι.) Πριν καλά καλά προλάβουν να καταλάβουν τι είναι η ζωή, πριν καλά καλά βρουν το σωστό μονοπάτι στη ζωή, τη θυσιάζουν έτσι αυθαίρετα για έναν υποτιθέμενο φίλο, ώστε να του ανταποδώσουν την ελάχιστη καλοσύνη που τους έδειξε. Τόσο ευτελή και ασήμαντη θεωρούν τη ζωή τους. Να, λοιπόν, τι συνέπειες έχει αυτός ο τρόπος σκέψης που διδάσκει στους ανθρώπους η παραδοσιακή κουλτούρα. Αν εξετάσουμε τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να περιορίσουν τις σκέψεις των ανθρώπων τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή, δεν θα βρούμε ούτε ένα θετικό πράγμα σ’ αυτά. Αν εξετάσουμε τον αυθαίρετο τρόπο με τον οποίο κοστίζουν στους ανθρώπους τη ζωή τους, το μόνο σίγουρο είναι πως δεν είναι καθόλου θετικά και ωφέλιμα γι’ αυτούς. Πέρα απ’ αυτό, οι συγκεκριμένες ιδέες παραπλανούν και αποχαυνώνουν τους ανθρώπους. Λόγω της ματαιοδοξίας και της υπερηφάνειας τους και επειδή δεν θέλουν να τους καταδικάσει η κοινή γνώμη, ακολουθούν αναγκαστικά τις απαιτήσεις της ηθικής διαγωγής. Τα διάφορα ρητά και οι διάφορες ιδέες σχετικά με την ηθική διαγωγή τους δεσμεύουν και τους περιορίζουν απόλυτα, και τους κρατάνε δέσμιους, με αποτέλεσμα να μην έχουν καμία άλλη επιλογή. Είναι όλοι πρόθυμοι να ζήσουν εγκλωβισμένοι στα δεσμά των ρητών περί ηθικής διαγωγής και δεν έχουν κανένα δικαίωμα να επιλέξουν ελεύθερα μόνο και μόνο για να ζήσουν μια πιο αξιοπρεπή ζωή, για να τους θεωρούν οι άλλοι καλούς, να τους έχουν σε μεγάλη εκτίμηση, να τους σχολιάζουν θετικά και να μην τους κακολογούν, καθώς και για να μπορέσουν να τιμήσουν την οικογένειά τους. Αν εξετάσουμε αυτές τις ιδέες και απόψεις των ανθρώπων, καθώς και τις συνθήκες κατά τις οποίες ελέγχονται από τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή, θα δούμε ότι, σε κάποιο βαθμό, τα ρητά αυτά περιορίζουν και δεσμεύουν την ανθρώπινη συμπεριφορά. Παρ’ όλα αυτά, όμως, αποκρύπτουν σε μεγάλο βαθμό το γεγονός ότι ο Σατανάς διαφθείρει τους ανθρώπους και ότι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και σατανικές φύσεις. Τα ρητά αυτά βοηθούν τους ανθρώπους να κρυφτούν πίσω από την εξωτερική τους συμπεριφορά, προκειμένου να φαίνεται ότι ζουν μια ζωή αξιοπρεπή, καλλιεργημένη, εκλεπτυσμένη, ευγενή, διακεκριμένη και έντιμη. Ο μόνος τρόπος, λοιπόν, με τον οποίο μπορούν οι άλλοι να διαπιστώσουν αν κάποιος είναι έντιμος ή ευτελής και καλός ή κακός άνθρωπος είναι με βάση την εξωτερική του συμπεριφορά. Υπό αυτές τις συνθήκες, το κριτήριο με βάση το οποίο μετράνε και κρίνουν όλοι το κατά πόσο είναι κάποιος καλός ή κακός είναι οι διάφορες απαιτήσεις σχετικά με την ηθική διαγωγή. Κανένας, όμως, δεν μπορεί να διακρίνει τη διεφθαρμένη ουσία των ανθρώπων μέσα από την επιφανειακή ηθική διαγωγή τους, ούτε και είναι σε θέση να δει ξεκάθαρα τις κάθε λογής ύπουλες και αχρείες συμπεριφορές που κρύβονται πίσω από τη μάσκα της ηθικής διαγωγής που φοράνε. Έτσι, λοιπόν, οι άνθρωποι χρησιμοποιούν την ηθική διαγωγή ως μανδύα για να καλύψουν ακόμη καλύτερα τη διεφθαρμένη ουσία τους. Υπάρχει, για παράδειγμα, μια γυναίκα που όσοι βρίσκονται γύρω της την επαινούν και τη θαυμάζουν επειδή εξωτερικά φαίνεται ενάρετη, καλοσυνάτη, ευγενική και ηθική. Έχει σωστή συμπεριφορά και καλούς τρόπους, είναι ιδιαίτερα ανεκτική απέναντι στους άλλους, δεν κρατάει κακίες, είναι φιλότιμη απέναντι στους γονείς της, φροντίζει τον άντρα της και μεγαλώνει τα παιδιά της, υπομένει τις κακουχίες, και οι υπόλοιπες γυναίκες τη θεωρούν πρότυπο. Η εξωτερική της εμφάνιση δεν μαρτυρά κανένα πρόβλημα. Ποιος ξέρει, όμως, τι και πώς σκέφτεται βαθιά μέσα της. Δεν αποκαλύπτει ποτέ τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες της, ούτε τολμά να πει ποιες είναι. Γιατί δεν τολμά να το κάνει αυτό; Επειδή θέλει να έχει τη συμπεριφορά μιας γυναίκας ενάρετης, καλοσυνάτης, ευγενικής και ηθικής. Αν ανοιχτεί και φανερώσει στ’ αλήθεια την καρδιά και την ασχήμια της, δεν θα είναι πια μια γυναίκα ενάρετη, καλοσυνάτη, ευγενική και ηθική, και μάλιστα όλοι θα την κατακρίνουν και θα την περιφρονούν. Το μόνο που μπορεί να κάνει, επομένως, είναι να κρύβεται και να προσπαθεί να δείχνει καλή. Όταν κρύβεται πίσω απ’ αυτήν την εξωτερική συμπεριφορά της ενάρετης, καλοσυνάτης, ευγενικής και ηθικής γυναίκας, το μόνο που βλέπουν οι άλλοι είναι οι καλές της πράξεις, κι έτσι την επαινούν και πετυχαίνει τον στόχο της. Όσο, όμως, και να προσποιείται, όσο και να εξαπατά τους άλλους, είναι στ’ αλήθεια τόσο καλή όσο την παρουσιάζουν; Όχι βέβαια. Μήπως στην πραγματικότητα έχει διεφθαρμένη διάθεση; Μήπως έχει διεφθαρμένη ουσία; Μήπως είναι δόλια; Αλαζονική; Αδιάλλακτη; Κακιά; (Ναι.) Σίγουρα είναι όλα αυτά, αλλά τα κρύβει καλά. Είναι δεδομένο αυτό. Στην ιστορία της Κίνας, ορισμένοι άνθρωποι τιμώνται ως αρχαίοι άγιοι και σοφοί. Σε ποια βάση, όμως, στηρίζεται αυτό; Ο μόνος λόγος για τον οποίο εκθειάζονται ως άγιοι και σοφοί είναι κάποιες περιορισμένες και ατεκμηρίωτες καταγραφές και θρύλοι. Στην πραγματικότητα, όμως, κανείς δεν γνωρίζει τι έκαναν και πώς φερόντουσαν στο παρασκήνιο. Τα κατανοείτε πλέον ξεκάθαρα αυτά τα προβλήματα; Κάποιοι από εσάς έχετε ακούσει πάρα πολλά κηρύγματα κι έχετε δει αρκετά καθαρά την ουσία και την αλήθεια της ανθρώπινης διαφθοράς, οπότε τα κατανοείτε λογικά κάπως πιο ξεκάθαρα. Άπαξ και αντιληφθούν κάποιες αλήθειες οι άνθρωποι, είναι σε θέση να κατανοήσουν σε βάθος κάποιους ανθρώπους, κάποια ζητήματα και πράγματα. Όσο υποδειγματική κι αν είναι η εξωτερική συμπεριφορά και η ηθική διαγωγή μιας ενάρετης, καλοσυνάτης, ευγενικής και ηθικής γυναίκας, όσο καλά κι αν κρύβεται κι όσο κι αν προσπαθεί να δείχνει καλή, θα αποκαλύψει τελικά την αλαζονική της διάθεση; (Ναι.) Είναι σίγουρο ότι θα το κάνει. Έχει, άρα, αδιάλλακτη διάθεση; (Ναι.) Νομίζει ότι έχει το δίκιο με το μέρος της και θεωρεί πως είναι ενάρετη, καλοσυνάτη, ευγενική και ηθική, πως είναι καλός άνθρωπος. Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι είναι πολύ αυτάρεσκη και αδιάλλακτη. Στην πραγματικότητα, βαθιά μέσα της αναγνωρίζει το αληθινό της πρόσωπο και ξέρει τι ελλείψεις έχει. Παρ’ όλα αυτά, όμως, εξακολουθεί να διατυμπανίζει τις αρετές της. Δεν είναι αδιαλλαξία αυτό; Δεν είναι αλαζονεία; Επιπλέον, ο μόνος λόγος για τον οποίο διαδίδει ότι είναι ενάρετη, καλοσυνάτη, ευγενική και ηθική είναι για να αποκτήσει υστεροφημία και να τιμήσει την οικογένειά της. Δεν είναι εξωφρενικές και μοχθηρές αυτές οι σκέψεις και επιδιώξεις; Παρόλο που όλοι την επαινούν και χτίζει ένα καλό όνομα, κρύβει συνεχώς τις προθέσεις, τις σκέψεις της και τα αισχρά πράγματα που έχει κάνει βαθιά μέσα της και δεν μιλάει σε κανέναν γι’ αυτά. Φοβάται ότι, αν τυχόν τη καταλάβουν οι άλλοι, θα αρχίσουν να τη σχολιάζουν, θα την κρίνουν και θα την απορρίψουν. Τι σόι διάθεση είναι αυτή; Δεν είναι δόλια; (Ναι.) Όσο, λοιπόν, σωστή και αξιοσέβαστη κι αν είναι η εξωτερική της συμπεριφορά και όσο έντιμη κι αν είναι η ηθική της διαγωγή, έχει όντως διεφθαρμένη διάθεση. Το θέμα είναι πως οι άπιστοι που δεν έχουν ακούσει ποτέ τα λόγια του Θεού και δεν κατανοούν την αλήθεια δεν μπορούν να την αντιληφθούν ούτε να τη διακρίνουν. Ναι μεν είναι σε θέση να εξαπατήσει τους απίστους, όχι, όμως, όσους πιστεύουν στον Θεό και κατανοούν την αλήθεια. Σωστά; (Ναι.) Κι αυτό γιατί την έχει διαφθείρει ο Σατανάς, κι έχουν άρα διαφθαρεί η διάθεση και η ουσία της. Αυτό είναι δεδομένο. Όσο υποδειγματική κι αν είναι η ηθική της διαγωγή και όσο κι αν ανταποκρίνεται στα υψηλά πρότυπα, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το ότι έχει διεφθαρμένη διάθεση. Πρόκειται για ένα γεγονός που δεν θα αλλάξει ποτέ. Μόλις οι άνθρωποι κατανοήσουν την αλήθεια, θα μπορέσουν να διακρίνουν το αληθινό πρόσωπο της γυναίκας αυτής. Ο Σατανάς, όμως, εκμεταλλεύεται τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή για να τους παραπλανήσει, και φυσικά, για να αποχαυνώσει και να περιορίσει τον νου τους, και να κάνουν, έτσι, το λάθος να πιστέψουν ότι αν ανταποκρίνονται σ’ αυτές τις απαιτήσεις και τα πρότυπα της ηθικής διαγωγής, είναι καλοί άνθρωποι και βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι. Στην πραγματικότητα ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Παρόλο που κάποιοι άνθρωποι συμπεριφέρονται καλά σύμφωνα με τα ρητά περί ηθικής διαγωγής, αυτό δεν σημαίνει πως έχουν εισέλθει στο σωστό μονοπάτι στη ζωή. Έχουν, αντίθετα, εισέλθει στο λάθος μονοπάτι και ζουν μέσα στην αμαρτία. Έχουν εισέλθει στο μονοπάτι της υποκρισίας και έχουν παγιδευτεί στα δίχτυα του Σατανά, κι αυτό γιατί οι διεφθαρμένες διαθέσεις και η διεφθαρμένη ουσία τους δεν πρόκειται να παρουσιάσουν την παραμικρή αλλαγή μόνο και μόνο επειδή η ηθική διαγωγή τους είναι κάπως καλή. Η ηθική διαγωγή που δείχνουν εξωτερικά είναι απλώς διακοσμητική, για το θεαθήναι. Είναι σίγουρο, λοιπόν, ότι θα αποκαλυφθούν η αληθινή φύση και διάθεσή τους. Ο στόχος του Σατανά είναι να περιορίσει και να ελέγξει τους ανθρώπους μέσω της συμπεριφοράς τους και της εξωτερικής τους εμφάνισης, και να τους κάνει να συμπεριφέρονται καλά ώστε να κρύβουν το αληθινό τους πρόσωπο και να δείχνουν καλοί. Χρησιμοποιεί, ταυτόχρονα, την καλή συμπεριφορά των ανθρώπων για να αποκρύψει το γεγονός ότι ο ίδιος έχει διαφθείρει την ανθρωπότητα, καθώς βέβαια και το γεγονός ότι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Αφενός, στόχος του είναι να ελέγχει τους ανθρώπους με τα ρητά περί ηθικής διαγωγής, προκειμένου να κάνουν περισσότερες καλές και λιγότερες κακές πράξεις, και καμία από τις πράξεις τους αυτές να μην αντιτίθεται στην άρχουσα τάξη. Κάτι τέτοιο διευκολύνει ακόμα περισσότερο την κυριαρχία και τον έλεγχο που ασκεί η άρχουσα τάξη στους ανθρώπους. Αφετέρου, μόλις οι άνθρωποι αποδεχτούν τα ρητά περί ηθικής διαγωγής ως θεωρητική βάση για να στηρίξουν τη συμπεριφορά και τις πράξεις τους, τείνουν να απομακρύνονται από την αλήθεια και τα θετικά πράγματα και να αντιστέκονται σ’ αυτά. Προκειμένου, βέβαια, να κατανοήσουν και να αντιληφθούν τα λόγια που λέει ο Θεός και τα θετικά πράγματα και τις αλήθειες που διδάσκει στους ανθρώπους, κάνουν ολόκληρο αγώνα και μπορεί μάλιστα να αναπτύξουν κάθε λογής μηχανισμούς αντίστασης και κάθε είδους αντιλήψεις. Επειδή έχουν αυτές τις ιδέες σχετικά με την ηθική διαγωγή στο μυαλό τους, δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να αποδεχτούν τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, και φυσικά δυσκολεύονται ακόμα περισσότερο να κατανοήσουν και να αλλάξουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Όλα αυτά, λοιπόν, τα ρητά και οι ιδέες σχετικά με την ηθική διαγωγή εμποδίζουν σε μεγάλο βαθμό τους ανθρώπους να αποδεχθούν και να κατανοήσουν τα λόγια του Θεού, και φυσικά επηρεάζουν, παράλληλα, τον βαθμό στον οποίο αποδέχονται την αλήθεια. Ο Σατανάς κατηχεί τους ανθρώπους με όλα αυτά τα ρητά περί ηθικής διαγωγής για να τους ενσταλάξει κάθε λογής ανάρμοστες και αρνητικές ιδέες και απόψεις, βάσει των οποίων θα βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα και θα συμπεριφέρονται και θα ενεργούν. Όταν οι άνθρωποι υιοθετούν τις ιδέες που κρύβονται πίσω από αυτά τα ρητά περί ηθικής διαγωγής ως θεωρητική βάση και πρότυπο με τα οποία βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, συμπεριφέρονται και ενεργούν, οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους όχι μόνο δεν πρόκειται να μετριαστούν ή να αλλάξουν, αλλά αντίθετα, θα φτάσουν σε ακόμα υψηλότερο επίπεδο. Ταυτόχρονα, οι ίδιοι θα γίνονται όλο και πιο επαναστατικοί απέναντι στον Θεό και θα Του αντιστέκονται όλο και περισσότερο. Επομένως, όταν ο Θεός σώζει τους ανθρώπους και τους παρέχει τα λόγια Του, το μεγαλύτερο εμπόδιο δεν είναι οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους, αλλά οι διάφορες σατανικές φιλοσοφίες, τα ρητά περί ηθικής διαγωγής και οι διάφορες σατανικές ιδέες και απόψεις που προέρχονται από τον Σατανά. Αυτή είναι μία από τις συνέπειες της διαφθοράς της ανθρωπότητας από τον Σατανά, καθώς και ο αρνητικός ρόλος που παίζουν τα διάφορα ρητά περί ηθικής διαγωγής στους διεφθαρμένους ανθρώπους. Αυτόν τον στόχο θέλει στην πραγματικότητα να πετύχει ο Σατανάς όταν κηρύττει και υποστηρίζει τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή.

Στην προηγούμενή μας συνάθροιση συναναστραφήκαμε κυρίως πάνω στα εξής τρία ρητά περί ηθικής διαγωγής: «Μια σταγόνα καλοσύνης θα πρέπει να ανταποδίδεται με έναν χείμαρρο καλοσύνης», «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους» και «Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο». Σήμερα θα συναναστραφούμε πάνω στο εξής ρητό: «Ο άνθρωπος δεν πρέπει ποτέ να διαφθείρεται από τον πλούτο, να αλλάζει από τη φτώχεια ή να λυγίζει δια της βίας». Αυτό είναι ένα ακόμη ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή που έχει εμφανιστεί στην ανθρωπότητα και προέρχεται από τις ιδέες και τις απόψεις διεφθαρμένων ανθρώπων. Πιο συγκεκριμένα, βέβαια, προέρχεται από τη διαφθορά και την παραπλάνηση της ανθρωπότητας από τον Σατανά. Το αποτέλεσμα και η φύση του ρητού αυτού δεν διαφέρουν από τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή πάνω στα οποία συναναστραφήκαμε προηγουμένως. Διαφέρει, ωστόσο, η προσέγγισή του. Μιλάμε για μια ακόμη τολμηρή και μεγαλειώδη δήλωση, ιδιαίτερα ένθερμη, παθιασμένη και ηρωική, παρόμοια με τις προηγούμενες που είδαμε. Αν οι άνθρωποι, δηλαδή, δεν είχαν ακούσει ποτέ τα λόγια του Θεού και δεν κατανοούσαν την αλήθεια, θα έβρισκαν τις δηλώσεις αυτές ιδιαίτερα εμψυχωτικές και συναρπαστικές. Με το που άκουγαν τα συγκεκριμένα λόγια, θα έπαιρναν μεμιάς δύναμη και θα έσφιγγαν τις γροθιές τους. Δεν θα μπορούσαν να κάτσουν σε μια μεριά και να συγκρατήσουν τον ενθουσιασμό που θα πήγαζε από μέσα τους, ενώ θα ένιωθαν πως αυτό ακριβώς είναι το νόημα της κινεζικής κουλτούρας και του πνεύματος των δράκων. Νιώθετε ακόμα έτσι; (Όχι.) Τώρα που ακούτε αυτά τα λόγια, πώς νιώθετε; (Νιώθω ότι δεν είναι καλά ούτε θετικά λόγια.) Γιατί νιώθετε διαφορετικά απ’ ό,τι παλιότερα; Μήπως επειδή οι άνθρωποι χάνουν το παράτολμο σθένος που είχαν στα νιάτα τους μόλις μεγαλώσουν και αφού περάσουν τόσα βάσανα; Ή μήπως επειδή, μόλις κατανοήσουν κάποιες αλήθειες, μπορούν να διακρίνουν ότι αυτά τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή είναι εντελώς κούφια, καθόλου ρεαλιστικά και τελείως άχρηστα; (Κυρίως επειδή αυτά τα ρητά δεν συνάδουν με την αλήθεια και δεν είναι πρακτικά.) Πράγματι, αυτά τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή είναι εντελώς κούφια και καθόλου ρεαλιστικά. Αν λάβουμε, λοιπόν, υπόψη τις αρχές πάνω στις οποίες συναναστραφήκαμε προηγουμένως, ας αναλύσουμε τώρα και ας εξετάσουμε τι δεν πάει καλά με το ρητό περί ηθικής διαγωγής «Ο άνθρωπος δεν πρέπει ποτέ να διαφθείρεται από τον πλούτο, να αλλάζει από τη φτώχεια ή να λυγίζει δια της βίας». Σκοπός μας είναι να εκθέσουμε συγκεκριμένα πόσο παράλογο είναι το ρητό αυτό, καθώς και τα πονηρά σχέδια του Σατανά που κρύβονται σ’ αυτό. Ξέρετε πώς να το αναλύσετε; Πείτε Μου, λοιπόν, τι ακριβώς σημαίνει αυτή η φράση. (Είναι τα τρία κριτήρια τα οποία σύμφωνα με τον Μέγκιος χαρακτηρίζουν κάποιον ως ανδροπρεπή και αρρενωπό άντρα. Σήμερα θα το ερμηνεύαμε ως εξής: Η δόξα και τα πλούτη δεν μπορούν να μπουν εμπόδιο στην αποφασιστικότητα κάποιου, η φτώχεια και οι άθλιες συνθήκες δεν μπορούν να αλλάξουν την ισχυρή του θέληση, ενώ η απειλή της εξουσίας και της βίας δεν μπορούν να τον κάνουν να υποταχθεί.) Προηγουμένως, αναφέραμε το ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή που λέει πως «Η γυναίκα πρέπει να είναι ενάρετη, καλοσυνάτη, ευγενική και ηθική» και το οποίο απευθύνεται στις γυναίκες. Το σημερινό ρητό, από την άλλη, είναι προφανές ότι απευθύνεται στους άντρες. Σε όποιο περιβάλλον κι αν ζουν οι άνθρωποι, είτε η ζωή τους είναι γεμάτη δόξα και πλούτη, είτε ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης, είτε βρίσκονται αντιμέτωποι με την εξουσία και τη βία, υπάρχουν συγκεκριμένες απαιτήσεις από αυτούς. Πόσες είναι συνολικά οι απαιτήσεις που επιβάλλονται στους άντρες; Οι άντρες πρέπει να έχουν ισχυρή θέληση, αμείλικτη αποφασιστικότητα και να μην υποχωρούν απέναντι στην εξουσία και τη βία. Σκεφτείτε τώρα αν οι απαιτήσεις αυτές λαμβάνουν υπόψη την κανονική ανθρώπινη φύση και τα περιβάλλοντα της πραγματικής ζωής στα οποία ζουν οι άνθρωποι. Σκεφτείτε, με άλλα λόγια, αν οι συγκεκριμένες απαιτήσεις που τίθενται στους άντρες είναι κούφιες και μη ρεαλιστικές. Οι απαιτήσεις που επιβάλλει η παραδοσιακή κουλτούρα για την ηθική διαγωγή των γυναικών είναι πως η γυναίκα πρέπει να είναι ενάρετη, καλοσυνάτη, ευγενική και ηθική· πιο συγκεκριμένα, «ενάρετη» σημαίνει να διαθέτει τις αρετές μιας γυναίκας, «καλοσυνάτη» να είναι καλόκαρδη, «ευγενική» να είναι μια ευγενής κυρία, και «ηθική» να είναι ένας ηθικός άνθρωπος και να έχει καλή ηθική διαγωγή. Καθεμία από τις παραπάνω απαιτήσεις είναι πολύ ήπιες. Όπως, λοιπόν, οι άντρες δεν χρειάζεται να είναι ενάρετοι, καλοσυνάτοι, ευγενικοί ή ηθικοί, αντίστοιχα και οι γυναίκες δεν χρειάζεται να έχουν ισχυρή θέληση και αμείλικτη αποφασιστικότητα, ενώ όποτε έρχονται αντιμέτωπες με την εξουσία και τη βία, μπορούν, αν θέλουν, να υποχωρούν. Με άλλα λόγια, η απαίτηση σχετικά με την ηθική διαγωγή «Ο άνθρωπος δεν πρέπει ποτέ να διαφθείρεται από τον πλούτο, να αλλάζει από τη φτώχεια ή να λυγίζει δια της βίας» φαίνεται να δείχνει ιδιαίτερη ανεκτικότητα και ευαισθησία απέναντι στις γυναίκες, καθώς τους αφήνει αρκετή ελευθερία κινήσεων. Ποιο είναι, όμως, το νόημα αυτής της ανεκτικότητας και της ευαισθησίας απέναντι στις γυναίκες; Πώς αλλιώς μπορεί να το εκλάβει κανείς αυτό; (Είναι μια μορφή διάκρισης.) Έτσι πιστεύω κι Εγώ. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για διάκριση σε βάρος των γυναικών, καθώς προβάλλει την πεποίθηση ότι οι γυναίκες δεν έχουν ισχυρή θέληση, είναι δειλές, συνεσταλμένες και το μόνο που πρέπει να περιμένει κανείς απ’ αυτές είναι να κάνουν παιδιά, να φροντίζουν τον άντρα τους, να μεγαλώνουν τα παιδιά τους, να κάνουν τις δουλειές του σπιτιού, να μην τσακώνονται με τους άλλους και να μην κουτσομπολεύουν. Θα ήταν αδύνατον να απαιτούμε να κάνουν καριέρα και να έχουν ισχυρή θέληση. Είναι ανίκανες για τέτοια πράγματα. Αν, λοιπόν, εξετάσουμε αυτές τις απαιτήσεις για τις γυναίκες από διαφορετική οπτική, θα δούμε πως είναι απροκάλυπτα μεροληπτικές και υποτιμητικές. Το ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή «Ο άνθρωπος δεν πρέπει ποτέ να διαφθείρεται από τον πλούτο, να αλλάζει από τη φτώχεια ή να λυγίζει δια της βίας» απευθύνεται στους άντρες. Απαιτεί από τους άντρες να έχουν ισχυρή θέληση και ακλόνητη αποφασιστικότητα, καθώς και ένα ανδροπρεπές, αρρενωπό πνεύμα που δεν υποχωρεί μπροστά στην εξουσία και τη βία. Είναι σωστή μια τέτοια απαίτηση; Είναι λογική; Από αυτές τις απαιτήσεις που επιβάλλονται στους άντρες, είναι φανερό πως όποιος πρότεινε το συγκεκριμένο ρητό περί ηθικής διαγωγής τούς εκτιμά ιδιαίτερα, καθώς οι απαιτήσεις του προς αυτούς είναι υψηλότερες από αυτές που επιβάλλονται στις γυναίκες. Μπορεί κανείς, έτσι, να βγάλει το συμπέρασμα ότι οι άντρες πρέπει να είναι ανώτεροι από τις γυναίκες, τόσο λόγω της ουσίας του φύλου τους όσο και της κοινωνικής τους θέσης και των ανδρικών ενστίκτων. Από αυτήν την οπτική δεν διατυπώθηκε το συγκεκριμένο ρητό που αφορά την ηθική διαγωγή; (Ναι.) Είναι ξεκάθαρα προϊόν μιας κοινωνίας στην οποία δεν υπάρχει ισότητα μεταξύ αντρών και γυναικών. Σε αυτήν την κοινωνία, οι άντρες συνεχίζουν να κάνουν διακρίσεις σε βάρος των γυναικών και να τις υποτιμούν, περιορίζουν το φάσμα της ζωής των γυναικών, αγνοούν την αξία της ύπαρξής τους, μεγαλοποιούν διαρκώς τη δική τους αξία ως άντρες και φροντίζουν ώστε να βελτιωθεί η δική τους κοινωνική θέση και τα δικά τους δικαιώματα να υπερισχύουν των δικαιωμάτων των γυναικών. Τι αποτέλεσμα και τι συνέπειες έχει αυτό στην κοινωνία; Σε μια τέτοια κοινωνία κυριαρχούν οι άντρες. Είναι μια ανδροκρατούμενη και πατριαρχική κοινωνία, στην οποία οι γυναίκες πρέπει να ζουν υπό την ηγεσία, την καταπίεση και τον έλεγχο των αντρών. Παράλληλα, ενώ οι άντρες μπορούν να εργαστούν σε οποιονδήποτε επαγγελματικό τομέα, το φάσμα των επαγγελμάτων που μπορεί να κάνει μια γυναίκα είναι σαφώς μικρότερο και περιορισμένο. Ενώ οι άντρες απολαμβάνουν ελεύθερα κάθε δικαίωμα στην κοινωνία, το εύρος των δικαιωμάτων που απολαμβάνει μια γυναίκα είναι κι αυτό σαφώς περιορισμένο. Οι δουλειές που μένουν για τις γυναίκες είναι αυτές που δεν θέλουν ή δεν επιλέγουν να κάνουν οι άντρες, ή που, αν τις κάνουν, θα υποστούν αντίστοιχα διακρίσεις οι ίδιοι. Μερικά παραδείγματα επαγγελμάτων που προορίζονται για γυναίκες είναι το πλύσιμο ρούχων, το μαγείρεμα, ο κλάδος της παροχής υπηρεσιών και ορισμένα επαγγέλματα με αρκετά χαμηλό μισθό και κοινωνική θέση ή οποιαδήποτε εργασία βλέπει κανείς με προκατάληψη. Με άλλα λόγια, όσον αφορά την επιλογή επαγγέλματος και την κοινωνική τους θέση, οι άντρες μπορούν να απολαμβάνουν ελεύθερα τα δικαιώματά τους ως άντρες, ενώ μπορούν, παράλληλα, να απολαμβάνουν και οποιαδήποτε άλλα ειδικά δικαιώματα τους παρέχει η κοινωνία. Σε μια τέτοια κοινωνία, προτεραιότητα δίνεται στους άντρες, ενώ οι γυναίκες έρχονται σε δεύτερη μοίρα, σε βαθμό μάλιστα που δεν έχουν κανένα απολύτως περιθώριο επιλογών ούτε καν το δικαίωμα να επιλέξουν το οτιδήποτε. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να κάθονται παθητικά και να περιμένουν να τις επιλέξει κάποιος άλλος, ενώ στο τέλος η κοινωνία τις αποκλείει και τις απορρίπτει. Οι απαιτήσεις, λοιπόν, που επιβάλλει μια τέτοια κοινωνία στις γυναίκες είναι σχετικά ήπιες, ενώ αυτές που επιβάλλει στους άντρες είναι σχετικά αυστηρές και σκληρές. Σε κάθε περίπτωση, όμως, είτε οι απαιτήσεις για την ηθική διαγωγή απευθύνονται σε άντρες είτε σε γυναίκες, το κίνητρο και ο στόχος τους είναι να μπορέσουν οι άνθρωποι να υπηρετούν καλύτερα την κοινωνία, το έθνος, τη χώρα και εννοείται, τελικά, την άρχουσα τάξη και τους κυβερνώντες. Από το ρητό «Ο άνθρωπος δεν πρέπει ποτέ να διαφθείρεται από τον πλούτο, να αλλάζει από τη φτώχεια ή να λυγίζει δια της βίας» καταλαβαίνει εύκολα κανείς ότι όποιος πρότεινε τη συγκεκριμένη απαίτηση για την ηθική διαγωγή είναι προκατειλημμένος απέναντι στους άντρες. Στα δικά του μάτια, οι άντρες πρέπει να έχουν ισχυρή θέληση, αμείλικτη αποφασιστικότητα και πνεύμα που δεν υποχωρεί μπροστά στην εξουσία και τη βία. Μπορείτε μήπως, από αυτές τις απαιτήσεις, να καταλάβετε ποιος ήταν ο στόχος του ανθρώπου που πρότεινε αυτό το ρητό; Αυτό που ήθελε να πετύχει ήταν οι χρήσιμοι άντρες και αυτοί που έχουν ισχυρή θέληση σ’ αυτήν την κοινωνία να γίνουν ακόμα πιο ικανοί να υπηρετούν την κοινωνία, το έθνος και τη χώρα και, τελικά, να είναι σε θέση να υπηρετούν καλύτερα όσους βρίσκονται στην εξουσία. Ήθελε, επίσης, να αξιοποιήσει στο έπακρο την αξία και τη λειτουργία των αντρών σε αυτήν την κοινωνία, καθώς μόνο τέτοιοι άντρες μπορούν να αποκαλούνται ανδροπρεπείς και αρρενωποί. Αν οι άντρες δεν ανταποκρίνονται σε αυτές τις απαιτήσεις, τότε στα μάτια αυτών των ηθικολόγων και των κυβερνώντων, δεν θεωρούνται ανδροπρεπείς και αρρενωποί. Αντίθετα, θα χαρακτηρίζονται απλώς ως μέτριοι άνθρωποι και παρίες, με αποτέλεσμα να υφίστανται διακρίσεις. Με άλλα λόγια, η κοινωνία δεν πρόκειται να αποδεχτεί και να εκτιμήσει ποτέ έναν άντρα που δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις αυτές και δεν έχει ισχυρή θέληση, αμείλικτη αποφασιστικότητα και ανυποχώρητο πνεύμα μπροστά στην εξουσία και τη βία. Ο άντρας αυτός είναι απλώς ένας συνηθισμένος, μέτριος άνθρωπος χωρίς επιτεύγματα, και το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να ζήσει τη ζωή του χωρίς να συνεισφέρει με την αξία του στην κοινωνία, στο έθνος και στη χώρα και χωρίς να αναλάβει κάποια σημαντική θέση από τους κυβερνώντες, τη χώρα ή το έθνος. Όσοι βρίσκονται στην εξουσία δεν πρόκειται να εκτιμήσουν έναν τέτοιον άντρα, ενώ οι κυβερνώντες και όλοι αυτοί οι ηθικολόγοι θα τον θεωρούν μέτριο άνθρωπο, παρία και αχρείο ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους. Έτσι δεν είναι τα πράγματα; (Ναι.) Συμφωνείτε με αυτό το ρητό; Είναι σωστό; Είναι δίκαιο για τους άντρες; (Όχι, είναι άδικο.) Πρέπει οι άντρες να έχουν βλέψεις για ολόκληρο τον κόσμο, για ολόκληρη τη χώρα; Πρέπει να στοχεύουν σε μεγάλα εγχειρήματα για χάρη του έθνους; Δεν μπορούν απλώς να είναι συνηθισμένοι, ευσυνείδητοι άντρες; Δεν μπορούν να κλαίνε, να ερωτεύονται, να δείχνουν εγωισμό για μικροπράγματα ή να ζουν μια απλή ζωή κοντά στους αγαπημένους τους; Πρέπει να έχουν βλέψεις να κατακτήσουν τον κόσμο για να μπορούν να χαρακτηριστούν ως ανδροπρεπείς και αρρενωποί; Πρέπει οπωσδήποτε να χαρακτηρίζονται ως ανδροπρεπείς και αρρενωποί για να θεωρούνται άντρες; Ο ορισμός του άντρα είναι απαραίτητα να είναι κάποιος ανδροπρεπής και αρρενωπός; (Όχι.) Αυτές οι ιδέες προσβάλλουν τους άντρες και ισοδυναμούν με προσωπική επίθεση. Αισθάνεται κανείς σας το ίδιο; (Ναι.) Πειράζει να μην έχουν οι άντρες ισχυρή θέληση; Πειράζει να μην έχουν αμείλικτη αποφασιστικότητα; Όταν έρχονται αντιμέτωποι με την εξουσία και τη βία, πειράζει να υποχωρούν και να καταφεύγουν σε συμβιβασμούς προκειμένου να επιβιώσουν; (Δεν πειράζει, όχι.) Πειράζει αν ένας άντρας έχει τις ίδιες ελλείψεις με μια γυναίκα; Πειράζει να μην είναι συνεχώς ανδροπρεπής και αρρενωπός, αλλά ένας συνηθισμένος άντρας και τίποτα άλλο; (Δεν πειράζει, όχι.) Με αυτόν τον τρόπο, θα απελευθερωθούν οι άνθρωποι και θα διευρυνθεί το μονοπάτι που οδηγεί κάποιον στο να γίνει άντρας. Έτσι, οι άντρες δεν θα νιώθουν τόσο κουρασμένοι σ’ αυτήν τη ζωή και θα μπορούν να ζήσουν κανονικά.

Ακόμα και σήμερα, είναι αρκετές οι χώρες στις οποίες οι άντρες περιορίζονται από ιδέες της παραδοσιακής κουλτούρας όπως το ότι «Ο άνθρωπος δεν πρέπει ποτέ να διαφθείρεται από τον πλούτο, να αλλάζει από τη φτώχεια ή να λυγίζει δια της βίας». Οι συγκεκριμένες χώρες παραμένουν πατριαρχικές κοινωνίες στις οποίες κουμάντο κάνουν οι άντρες, οι οποίοι είναι οι κυρίαρχοι της οικογένειας, της κοινωνίας και της χώρας ολόκληρης. Οι ίδιοι έχουν προτεραιότητα σε όλα και βγαίνουν πάντα νικητές, ενώ διακατέχονται μονίμως από ένα αίσθημα ανωτερότητας. Παράλληλα, οι κοινωνίες, τα έθνη και οι χώρες αυτού του είδους έχουν υψηλές απαιτήσεις από τους άντρες, πράγμα που τους ασκεί μεγάλη πίεση και οδηγεί σ’ ένα σωρό αρνητικές συνέπειες. Μερικοί άντρες μπορεί να χάσουν τη δουλειά τους και να μην τολμάνε καν να το πουν στην οικογένειά τους. Κάθε μέρα που περνάει, βάζουν την τσάντα τους στον ώμο και προσποιούνται ότι πηγαίνουν στη δουλειά. Στην πραγματικότητα, όμως, μόλις βγουν απ’ το σπίτι, παίρνουν τους δρόμους και τριγυρνάνε άσκοπα. Είναι και φορές που επιστρέφουν σπίτι τους αργά τη νύχτα, και λένε, μάλιστα, ψέματα στην οικογένειά τους ότι έκαναν υπερωρίες στο γραφείο. Την επόμενη μέρα, συνεχίζουν ακάθεκτοι να προσποιούνται· βγαίνουν απ’ το σπίτι και τριγυρίζουν άσκοπα στους δρόμους. Επειδή οι ιδέες της παραδοσιακής κουλτούρας, οι κοινωνικές ευθύνες που έχουν οι άντρες και η θέση τους στην κοινωνία τούς ασκούν μεγάλη πίεση και μάλιστα τους εξευτελίζουν, ενώ στρεβλώνουν κιόλας την ανθρώπινη φύση τους, πολλοί άντρες, κάθε φορά που ταλανίζονται από δυσκολίες, αρχίζουν να νιώθουν νευρικότητα και κατάθλιψη, και φτάνουν συχνά στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή πιστεύουν ότι, εφόσον είναι άντρες, πρέπει να βγάζουν λεφτά για να συντηρούν την οικογένειά τους, να μην είναι άνεργοι και να εκπληρώνουν τις ευθύνες τους ως άντρες. Επίσης, πιστεύουν ότι οι άντρες δεν πρέπει να κλαίνε ούτε να στενοχωριούνται. Αντίθετα, πρέπει να είναι οι πυλώνες της κοινωνίας και οι στυλοβάτες της οικογένειας. Είναι σαν αυτό ακριβώς που λένε οι άπιστοι: «Οι άνδρες δεν κλαίνε εύκολα». Ένας άντρας δεν πρέπει να έχει αδυναμίες ούτε ελλείψεις. Όλες αυτές οι ιδέες και οι απόψεις οφείλονται στο ότι οι ηθικολόγοι χαρακτηρίζουν τους άντρες με λάθος τρόπο και εξυψώνουν διαρκώς τη θέση τους. Δεν φτάνει που οι ιδέες και οι απόψεις αυτές προκαλούν στους άντρες πάσης φύσης προβλήματα, δυσφορία και πόνο, μετατρέπονται κιόλας σε δεσμά που περιορίζουν τη σκέψη τους, με αποτέλεσμα να δυσχεραίνουν όλο και περισσότερο τη θέση, την κατάσταση και τις εμπειρίες τους στην κοινωνία. Όσο περισσότερη πίεση ασκείται σ’ έναν άντρα, τόσο περισσότερες αρνητικές επιπτώσεις έχουν πάνω του αυτές οι ιδέες και οι απόψεις. Επειδή ακριβώς έχει παρερμηνευτεί η θέση του αντρικού φύλου στην κοινωνία, κάποιοι άντρες αυτοχαρακτηρίζονται, μάλιστα, ως σπουδαίοι άντρες και νομίζουν ότι το αρσενικό φύλο αποτελείται από σπουδαίους άντρες και το θηλυκό από γυναικούλες. Πιστεύουν, άρα, ότι οι άντρες πρέπει να έχουν τον πρώτο λόγο και να είναι οι αρχηγοί του σπιτιού, ενώ αν κάτι δεν πάει καλά, μπορούν ακόμη και να βιαιοπραγήσουν κατά των γυναικών της οικογένειάς τους. Όλα αυτά τα προβλήματα δεν έχουν να κάνουν με τους λανθασμένους χαρακτηρισμούς που δίνει η ανθρωπότητα στους άντρες; (Ναι.) Βλέπεις ότι στις περισσότερες χώρες του κόσμου, η κοινωνική θέση των αντρών είναι υψηλότερη από εκείνη των γυναικών, κυρίως στα πλαίσια της οικογένειας. Η μόνη υποχρέωση των αντρών είναι να πηγαίνουν για δουλειά και να βγάζουν λεφτά. Οι γυναίκες, από την άλλη, κάνουν όλες τις δουλειές του σπιτιού και δεν είναι σε θέση ούτε να διαφωνήσουν ούτε να κάνουν παράπονα· όσο κι αν κουράζονται, όσο κι αν ζορίζονται, δεν τολμάνε να μιλήσουν σε κανέναν. Πόσο χαμηλή είναι η θέση της γυναίκας; Όταν στρώνουν να φάνε, για παράδειγμα, οι άντρες επιλέγουν πρώτοι το φαγητό που τους αρέσει, ενώ οι γυναίκες τρώνε ό,τι μείνει. Στους καταλόγους της απογραφής, ο άντρας είναι αυτός που καταγράφεται ως επικεφαλής του νοικοκυριού, ενώ η γυναίκα ως απλό μέλος της οικογένειας. Μόνο και μόνο απ’ αυτά τα μικροπράγματα, βλέπουμε την ανισότητα που υπάρχει ως προς τη θέση των αντρών και των γυναικών. Όσον αφορά τον καταμερισμό εργασίας μεταξύ αντρών και γυναικών, οι διαφορές οφείλονται στο φύλο. Δεν είναι, όμως, άδικο να υπάρχει τόσο μεγάλη διαφορά στη θέση των αντρών και των γυναικών στην οικογένεια; Αυτό δεν είναι αποτέλεσμα της εκπαίδευσης στην παραδοσιακή κουλτούρα; Δεν είναι μόνο ότι οι γυναίκες θεωρούν τους άντρες πιο επιφανείς και ευγενείς στην κοινωνία. Ακόμη και οι ίδιοι οι άντρες θεωρούν ότι, σε σύγκριση με τις γυναίκες, εκείνοι είναι πιο ευγενείς και κατέχουν υψηλότερη θέση, κι αυτό γιατί οι ίδιοι μπορούν να δημιουργήσουν περισσότερη αξία και έχουν ικανότητες που τους επιτρέπουν να παίξουν σημαντικότερο ρόλο στην κοινωνία, το έθνος και τη χώρα. Οι γυναίκες δεν μπορούν να τα κάνουν όλα αυτά. Δεν διαστρεβλώνουν τα γεγονότα όλες αυτές οι απόψεις; Πώς έγινε αυτό; Σχετίζεται, μήπως, άμεσα με την κατήχηση και την επιρροή της κοινωνικής εκπαίδευσης και της παραδοσιακής κουλτούρας; (Ναι.) Σχετίζεται όντως άμεσα με την εκπαίδευση στην παραδοσιακή κουλτούρα. Όλες οι παρεκκλίσεις που προκύπτουν στους ανθρώπους, είτε στην πραγματική κοινωνία είτε σε ένα έθνος ή μια χώρα, είναι αποτέλεσμα ορισμένων λανθασμένων ιδεών που υποστηρίζουν κάποιοι συγκεκριμένοι κοινωνιολόγοι και κυβερνώντες, και σχετίζονται άμεσα με τις λανθασμένες ιδέες που υποστηρίζουν οι ηγέτες μιας κοινωνίας, ενός έθνους ή μιας χώρας. Αν, δηλαδή, οι ιδέες και οι απόψεις που υποστηρίζουν όλοι αυτοί είναι πιο θετικές και κοντά στην αλήθεια, τότε οι άνθρωποι θα έχουν σχετικά λιγότερα προβλήματα· αν, όμως, οι ιδέες που υποστηρίζουν είναι στρεβλές και δίνουν μια παραποιημένη εικόνα της ανθρώπινης φύσης, θα υπάρχουν πολλές παρεκκλίσεις στην κοινωνία, σε μια εθνοτική ομάδα ή σε μια χώρα. Αν οι κοινωνιολόγοι υποστηρίζουν τα δικαιώματα των αντρών και εξυψώνουν την αξία τους, ενώ ταυτόχρονα υποτιμούν την αξία και την αξιοπρέπεια των γυναικών, θα υπάρχει προφανώς τεράστια διαφορά στην κοινωνική θέση μεταξύ αντρών και γυναικών σ’ αυτήν την κοινωνία, η οποία θα συνοδεύεται από διάφορες άλλες ανισότητες. Θα υπάρχει, για παράδειγμα, ανισότητα στα επαγγέλματα που κάνουν, στην κοινωνική τους θέση και την κοινωνική πρόνοια. Θα υπάρχει, επίσης, τεράστια ανισότητα στη θέση των δύο φύλων στην οικογένεια και εντελώς διαφορετικός καταμερισμός εργασίας. Όλα αυτά είναι παραδείγματα παρεκκλίσεων, η εμφάνιση των οποίων σχετίζεται με τους ανθρώπους που υποστηρίζουν αυτές τις ιδέες και απόψεις και έχουν προκληθεί από αυτούς τους πολιτικούς και τους κοινωνιολόγους. Αν η ανθρωπότητα είχε εξαρχής σωστές απόψεις και σωστά ρητά για αυτά τα θέματα, θα υπήρχαν σχετικά λιγότερες παρεκκλίσεις στις διάφορες χώρες και έθνη.

Σύμφωνα με τη συναναστροφή που κάναμε μόλις, ποια είναι η σωστή οπτική για τη μεταχείριση των αντρών; Για να είναι ένας άντρας κανονικός, τι είδους συμπεριφορές, τι ανθρώπινη φύση, τι επιδιώξεις και ποια κοινωνική θέση πρέπει να έχει; Πώς πρέπει να προσεγγίζει τις κοινωνικές του ευθύνες; Πέρα από τις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στα δύο φύλα, είναι σωστό να υπάρχουν διαφορές μεταξύ αντρών και γυναικών όσον αφορά την κοινωνική τους ευθύνη και την κοινωνική τους θέση; (Όχι.) Τι μεταχείριση, πρέπει, άρα να λαμβάνουν οι άντρες για να θεωρείται σωστή, αντικειμενική, ανθρώπινη και σύμφωνη με τις αλήθεια-αρχές; Αυτό ακριβώς καλούμαστε να κατανοήσουμε σήμερα. Ας μιλήσουμε, λοιπόν, για το τι ακριβώς μεταχείριση πρέπει να λαμβάνουν οι άντρες. Είναι σωστό να υπάρχει διάκριση μεταξύ των κοινωνικών ευθυνών ενός άντρα και μιας γυναίκας; Πρέπει να υπάρχει ισότητα στην κοινωνική θέση αντρών και γυναικών; Είναι δίκαιο να εξυψώνεται αδικαιολόγητα η θέση των αντρών και να υποβαθμίζονται, αντίστοιχα, οι γυναίκες; (Δεν είναι δίκαιο, όχι.) Πώς ακριβώς, λοιπόν, πρέπει να διευθετηθεί το θέμα της κοινωνικής θέσης των αντρών και των γυναικών με τρόπο δίκαιο και ορθολογικό; Ποια αρχή υπάρχει σχετικά μ’ αυτό; (Οι άντρες και οι γυναίκες είναι ίσοι και θα πρέπει να λαμβάνουν δίκαιη μεταχείριση.) Η δίκαιη μεταχείριση είναι η θεωρητική βάση. Πώς, όμως, μπορείτε να την κάνετε πράξη ώστε να είστε δίκαιοι και ορθολογικοί; Δεν έχει κάποια σχέση με τα πρακτικά προβλήματα αυτό; Πρέπει, πρώτα απ’ όλα, να διασφαλίσουμε ότι η θέση των αντρών και των γυναικών είναι ίση. Δεν χωράει καμία αμφιβολία γι’ αυτό. Πρέπει, άρα, και ο καταμερισμός εργασίας μεταξύ αντρών και γυναικών στην κοινωνία να είναι ίσος, και να εξετάζεται και να ρυθμίζεται ανάλογα με το επίπεδο και τις εργασιακές ικανότητες του καθενός. Ειδικότερα, πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει ισότητα όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, σε βαθμό που και οι γυναίκες θα μπορούν να απολαμβάνουν τα ίδια ακριβώς με τους άντρες, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι οι άντρες και οι γυναίκες έχουν ίση θέση στην κοινωνία. Αν ένας άνθρωπος μπορεί να κάνει μια δουλειά ή είναι ικανός να γίνει επικεφαλής, άσχετα με το αν είναι άντρας ή γυναίκα, θα πρέπει να έχει αυτήν τη δυνατότητα. Ποια είναι η γνώμη σας γι’ αυτήν την αρχή; (Είναι καλή.) Κάτι τέτοιο δείχνει πως υπάρχει ισότητα μεταξύ αντρών και γυναικών. Αν, για παράδειγμα, υπάρχουν δύο άντρες και δύο γυναίκες που υποβάλλουν αίτηση για μια θέση εργασίας ως πυροσβέστες, ποιος πρέπει να πάρει τη δουλειά; Η θεωρητική βάση και η αρχή για να ληφθεί μια τέτοια απόφαση είναι η δίκαιη μεταχείριση. Τι συγκεκριμένα, δηλαδή, πρέπει να κάνει κάποιος; Όπως είπα και πριν από λίγο, ας πάρει τη δουλειά όποιος μπορεί να την κάνει, ανάλογα πάντα με τις ικανότητες και το επίπεδό του. Σύμφωνα με αυτήν την αρχή πρέπει να γίνει η επιλογή. Πρέπει, δηλαδή, να εξετάσουμε ποιος από αυτούς τους υποψηφίους είναι σε καλή φυσική κατάσταση και δεν είναι αδέξιος. Ένας πυροσβέστης πρέπει οπωσδήποτε να ενεργεί γρήγορα σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Αν κάποιος είναι πολύ αδέξιος, αργόστροφος και σέρνεται σαν χελώνα ή σαν γέρικη αγελάδα, θα υπάρξει καθυστέρηση. Έστω, λοιπόν, πως αφού εξακριβωθούν τα χαρακτηριστικά του κάθε υποψηφίου όσον αφορά το επίπεδο, τις ικανότητες, την εμπειρία τους, το πόσο ικανοί είναι στην πυρόσβεση και ούτω καθεξής, το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι οι πιο κατάλληλοι για τη θέση είναι ένας άντρας και μια γυναίκα. Πιο συγκεκριμένα, ο άντρας είναι ψηλός, έχει μυϊκή δύναμη, είναι έμπειρος στην πυρόσβεση κι έχει συμμετάσχει σε αρκετές επιχειρήσεις πυρόσβεσης και διάσωσης· η γυναίκα, από την άλλη, είναι ευκίνητη, έχει περάσει αυστηρή εκπαίδευση, γνωρίζει πώς γίνεται η πυρόσβεση και τις σχετικές διαδικασίες της δουλειάς, έχει επίπεδο, έχει διακριθεί σε άλλες δουλειές και έχει λάβει και κάποια βραβεία. Επομένως, επιλέγονται στο τέλος και οι δύο. Είναι σωστό αυτό; (Ναι.) Επιλέγεται ο καλύτερος των καλύτερων όπως λένε, και δεν ευνοήθηκε κανένας απολύτως. Αυτό σημαίνει ότι, όταν επιλέγετε έναν συγκεκριμένο άνθρωπο, δεν υπάρχει στο μυαλό σας κανένας κανόνας που να λέει ότι πρέπει να είναι άντρας ή γυναίκα. Δεν έχει σημασία αν είναι άντρας ή γυναίκα, τη δουλειά θα την πάρει όποιος είναι ικανός. Πέρα, λοιπόν, από τη βασική αρχή της δίκαιης μεταχείρισης, όταν πρέπει να αποφασίσετε αν θα επιλέξετε έναν άντρα ή μια γυναίκα για να κάνει μια συγκεκριμένη δουλειά, η συγκεκριμένη αρχή που πρέπει να κάνετε πράξη είναι να δώσετε τη θέση σε όποιον είναι ικανός και κατάλληλος να τη φέρει εις πέρας, είτε αυτός είναι άντρας είτε γυναίκα. Έτσι, δεν θα σε περιορίζει ούτε θα σε δεσμεύει πλέον η ιδέα ότι «Οι άνδρες είναι ανώτεροι από τις γυναίκες» και η κρίση και η επιλογή σου στο συγκεκριμένο θέμα δεν θα επηρεαστεί από ξεπερασμένες ιδέες. Από τη δική σου οπτική, όποιος είναι ικανός για τη δουλειά, είτε είναι άντρας είτε γυναίκα, θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να την κάνει. Αυτό δεν είναι δίκαιο; Πρώτα απ’ όλα, δεν έχεις καμία προκατάληψη ενάντια στους άντρες ή τις γυναίκες στα διάφορα θέματα που χειρίζεσαι. Πιστεύεις ότι υπάρχουν πολλές εξαιρετικές και ταλαντούχες γυναίκες, και γνωρίζεις μάλιστα αρκετά τέτοια άτομα. Γι’ αυτό ακριβώς πιστεύεις ότι οι γυναίκες δεν είναι λιγότερο ικανές να εργάζονται σε σχέση με τους άνδρες, και ότι, αντίστοιχα, η αξία των γυναικών στην κοινωνία δεν είναι μικρότερη από εκείνη των αντρών. Άπαξ το γνωρίζεις και το κατανοείς αυτό, στο μέλλον θα κρίνεις τα πράγματα και θα επιλέγεις με ακρίβεια, αν ενεργείς έχοντας αυτό ως βάση. Με άλλα λόγια, αν δεν δείχνεις εύνοια σε κανέναν και δεν έχεις καμία προκατάληψη όσον αφορά το φύλο, η ανθρώπινη φύση σου θα είναι σχετικά κανονική από αυτήν την άποψη, και θα μπορείς να ενεργείς δίκαια. Δεν θα υπάρχουν πια τα εμπόδια που σου βάζει η παραδοσιακή κουλτούρα όταν σου λέει ότι οι άντρες θεωρούνται ανώτεροι από τις γυναίκες, δεν θα περιορίζονται πλέον οι σκέψεις σου ούτε θα σε επηρεάζει πια η παραδοσιακή κουλτούρα. Με λίγα λόγια, όποιες νοοτροπίες και όποιες συμβάσεις κι αν επικρατούν στην κοινωνία, εσύ θα έχεις ήδη υπερβεί τις συμβάσεις αυτές, και δεν θα σε περιορίζουν ούτε θα σε επηρεάζουν πια. Είσαι, έτσι, σε θέση να αντιμετωπίσεις τα γεγονότα και την αλήθεια. Ακόμα πιο θετικό, βέβαια, είναι το ότι μπορείς να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και τις αλήθεια-αρχές, με αποτέλεσμα, να ακυρώνεις ιδέες και απόψεις του τύπου «οι άντρες πρέπει να είναι ανδροπρεπείς και αρρενωποί, ενώ οι γυναίκες συνεσταλμένες». Οι δικές σου, άρα, σκέψεις και απόψεις δεν είναι σχετικά προοδευτικές σε σχέση με αυτές των άλλων ανθρώπων; (Ναι.) Έχεις κάνει μια σχετική πρόοδο. Φέρεσαι δίκαια σε όλους, είτε είναι άντρες είτε γυναίκες, είτε γέροι είτε νέοι. Στην ουσία, κάτι τέτοιο είναι εποικοδομητικό για τους ανθρώπους και καθόλου βλαβερό. Από την άλλη, σκέφτεσαι πολύ οπισθοδρομικά και ξεπερασμένα, και ο τρόπος σκέψης σου δεν συνάδει καθόλου με τις αλήθεια-αρχές, αν εξακολουθείς να προσκολλάσαι στις απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας, και ισχυρίζεσαι το εξής: «Από τα αρχαία χρόνια, οι άντρες είχαν ανέκαθεν υψηλότερη θέση από τις γυναίκες. Όποιον τομέα της ζωής κι αν κοιτάξουμε, θα βρούμε περισσότερους επιφανείς και ταλαντούχους άντρες απ’ ό,τι γυναίκες. Θα έλεγε, άρα, κανείς ότι οι άντρες είναι ισχυρότεροι από τις γυναίκες και ότι η αξία των αντρών για την κοινωνία είναι μεγαλύτερη από εκείνη των γυναικών. Αν η αξία τους για την κοινωνία είναι μεγαλύτερη, δεν είναι λογικό να είναι υψηλότερη και η κοινωνική τους θέση; Σ’ αυτήν, λοιπόν, την κοινωνία, οι άντρες είναι αυτοί που πρέπει να έχουν τον τελευταίο λόγο και να κυριαρχούν, ενώ οι γυναίκες πρέπει να ακούνε τους άντρες και να δέχονται τον έλεγχο και την ηγεσία τους». Αν έχεις πράγματι τέτοιες ιδέες και απόψεις, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να προβαίνεις σε διακρίσεις σε βάρος των γυναικών και να τις καταπιέζεις, με αποτέλεσμα να καταδικαστείς και να αποκλειστείς από τις κοινωνικές τάσεις. Η ισότητα μεταξύ αντρών και γυναικών είναι μια άποψη σωστή, η οποία έχει ήδη αναγνωριστεί παγκοσμίως και είναι απολύτως σύμφωνη με τις προθέσεις του Θεού. Όλοι οι μορφωμένοι άνθρωποι σε κάθε χώρα συμφωνούν ομόφωνα ότι κάθε άνθρωπος πρέπει να λαμβάνει δίκαιη μεταχείριση· δεν πρέπει να εκτιμώνται ιδιαίτερα οι άνδρες και να περιφρονούνται οι γυναίκες. Δεν πρέπει να αγνοείται η αξία των γυναικών, ούτε και οι εργασιακές τους ικανότητες και το επίπεδό τους. Εάν οι κυρίαρχες ιδέες σου επηρεάζονται ακόμα από την παραδοσιακή κουλτούρα, και εξακολουθείς να πιστεύεις ότι οι άντρες διαπρέπουν, ενώ οι γυναίκες είναι κατώτερες, τότε ό,τι κι αν κάνεις, θα είσαι προκατειλημμένος θετικά προς το ανδρικό φύλο, με αποτέλεσμα να δίνεις στους άντρες σχετικά περισσότερες ευκαιρίες. Θα θεωρείς ότι ακόμη κι αν κάποιοι άντρες δεν είναι τόσο ικανοί, είναι και πάλι πιο δυνατοί από τις γυναίκες, οι οποίες δεν μπορούν να φτάσουν στο επίπεδο των αντρών ή να καταφέρουν όσα μπορούν εκείνοι. Αν σκέφτεσαι με αυτόν τον τρόπο, η άποψή σου θα είναι μεροληπτική και η κρίση και αποφάσεις που θα πάρεις στο τέλος θα είναι, άρα, προκατειλημμένες. Αν πάρουμε ως παράδειγμα την επιλογή των πυροσβεστών που αναφέραμε πριν λίγο, προβληματίζεσαι κι αναρωτιέσαι: «Μπορούν οι γυναίκες να ανεβαίνουν σκάλες; Πόση δύναμη μπορούν να ασκήσουν; Σε τι χρησιμεύει η ευκινησία τους; Ακόμα κι αν έχει περάσει από αυστηρή εκπαίδευση, και πάλι άχρηστη θα είναι». Σκέφτεσαι, όμως, μετά ότι πρέπει να φέρεσαι δίκαια στους ανθρώπους, οπότε επιλέγεις τελικά δύο άντρες και μία γυναίκα. Είναι δεδομένο ότι ο μόνος λόγος για τον οποίο επιλέγεις αυτήν τη γυναίκα στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι προκειμένου να κρατήσεις τα προσχήματα και να κάνεις μια συμβολική χειρονομία για να την καθησυχάσεις και να περισώσεις την περηφάνεια της. Πώς σου φαίνεται αυτή η προσέγγιση; Δεν φτάνει που επιλέγεις ανθρώπους με αυτόν τον τρόπο, αλλά όταν είναι να μοιράσεις το έργο, υιοθετείς μια άποψη που υποτιμά τη γυναίκα, και της αναθέτεις μάλιστα απαξιωτικές και ελαφριές δουλειές. Εξακολουθείς να πιστεύεις ότι διαθέτεις ανθρωπιά και ότι τη φροντίζεις, εφόσον της δείχνεις ευνοϊκή μεταχείριση και την προστατεύεις. Στα μάτια της γυναίκας αυτής, είναι δεδομένο ότι έχεις καταφέρει τεράστιο πλήγμα στην αυτοεκτίμησή της. Πώς το έκανες αυτό; Θεωρείς τις γυναίκες αδύναμες και ευάλωτες· πιστεύεις ότι οι γυναίκες είναι συνεσταλμένες και οι άντρες ανδροπρεπείς, και πως, άρα, οι γυναίκες χρειάζονται προστασία. Πώς προέκυψαν αυτές οι ιδέες; Δεν είναι αποτέλεσμα της επιρροής της παραδοσιακής κουλτούρας; (Ναι.) Εκεί έγκειται η βασική αιτία. Ό,τι κι αν λες για τη δίκαιη μεταχείριση των ανθρώπων, αν εξετάσουμε τις πράξεις σου, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι περιορίζεσαι και δεσμεύεσαι ακόμα από την ιδέα της παραδοσιακής κουλτούρας που λέει ότι «Οι άνδρες είναι ανώτεροι από τις γυναίκες». Οι πράξεις σου δείχνουν σαφέστατα ότι δεν έχεις απαλλαγεί από αυτήν την ιδέα. Ισχύει αυτό; (Ναι.) Προκειμένου να απαλλαγείς από αυτά τα δεσμά, πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια, να κατανοήσεις απόλυτα την ουσία αυτών των ιδεών και να μην αφήνεις τις ιδέες της παραδοσιακής κουλτούρας να επηρεάζουν και να ελέγχουν τις πράξεις σου. Πρέπει να τις εγκαταλείψεις και να επαναστατήσεις ενάντιά τους μια για πάντα και να μη βλέπεις πλέον τους ανθρώπους και τα πράγματα, ούτε να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς σύμφωνα με τις ιδέες και τις απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας, ούτε να βασίζεσαι σ’ αυτή για να κρίνεις και να επιλέξεις το οτιδήποτε. Πρέπει, αντίθετα, να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και τις αλήθεια-αρχές. Με αυτόν τον τρόπο, θα βαδίζεις στο σωστό μονοπάτι και θα είσαι ένα αληθινό δημιούργημα που θα έχει την έγκριση του Θεού. Διαφορετικά, θα εξακολουθεί να σε ελέγχει ο Σατανάς, και θα συνεχίσεις να ζεις κάτω από τη δύναμή του. Δεν θα είσαι σε θέση να ζεις σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα.

Έχετε καταλάβει τώρα την ουσία του ρητού σχετικά με την ηθική διαγωγή που λέει ότι «Ο άνθρωπος δεν πρέπει ποτέ να διαφθείρεται από τον πλούτο, να αλλάζει από τη φτώχεια ή να λυγίζει δια της βίας»; Καταλαβαίνετε μήπως και το κοινωνικό πλαίσιο μέσα στο οποίο διατυπώθηκε; (Ναι.) Προκειμένου να βελτιωθεί η κοινωνική θέση των αντρών ώστε να αποκτήσουν περισσότερα δικαιώματα, πρέπει οπωσδήποτε να τους επιβληθούν υψηλότερες απαιτήσεις. Πρέπει να εδραιωθεί στο μυαλό των ανθρώπων η εικόνα ενός άντρα ανδροπρεπούς και αρρενωπού. Την εικόνα αυτήν που έχουν οι άνθρωποι παρουσιάζει το ρητό «Ο άνθρωπος δεν πρέπει ποτέ να διαφθείρεται από τον πλούτο, να αλλάζει από τη φτώχεια ή να λυγίζει δια της βίας». Οι ηθικολόγοι που διατύπωσαν αυτό το ρητό περί ηθικής διαγωγής, αφενός, λένε στους ανθρώπους ότι όσοι ανταποκρίνονται στα πρότυπά του είναι πραγματικά αρρενωποί άντρες· με άλλα λόγια, υπαγορεύουν τον ορισμό του άντρα. Αφετέρου, υποστηρίζουν ότι οι άντρες πρέπει να ορθώσουν το ανάστημά τους και να καταξιωθούν στην κοινωνία, να είναι αντισυμβατικοί και να το δείχνουν, να αποκτήσουν σταθερά πατήματα και θέση στην κοινωνία και να γίνουν η κυρίαρχη δύναμη στην κοινωνική σκηνή. Η άποψη ότι «Οι άνδρες είναι ανώτεροι από τις γυναίκες» φαίνεται να επικρατεί ακόμα και σήμερα. Παρόλο που ορισμένες χώρες και εθνότητες έχουν κάνει κάποια πρόοδο σ’ αυτό το θέμα, η συγκεκριμένη άποψη εξακολουθεί να κυριαρχεί σε πολλές άλλες χώρες και έθνη. Πιο συγκεκριμένα, εξακολουθεί να ελέγχει και να ορίζει τις εθνικές και κοινωνικές τάσεις, τον καταμερισμό εργασίας μεταξύ αντρών και γυναικών στην κοινωνία, καθώς και την κοινωνική τους θέση και αξία. Ακόμη και σήμερα ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει. Σε πολλές χώρες, δηλαδή, και σε πολλά έθνη, οι γυναίκες εξακολουθούν να υφίστανται διακρίσεις και αποκλεισμούς, κι αυτό είναι πολύ λυπηρό. Είναι η μεγαλύτερη ανισότητα που υπάρχει στον κόσμο. Μια σαφής ένδειξη που θα μας επιτρέψει να αξιολογήσουμε μια χώρα ή ένα έθνος ως προοδευτικό ή οπισθοδρομικό είναι το αν οι γυναίκες που ζουν εκεί υφίστανται διακρίσεις και αποκλεισμούς ή αν, αντίθετα, είναι ίσες με τους άντρες.

Συναναστραφήκαμε μόλις σχετικά με το πώς πρέπει να αντιμετωπίζετε τους άντρες και τις γυναίκες που έχει δημιουργήσει ο Θεός, αλλά και ποιες απόψεις πρέπει να έχετε απέναντί τους που να θεωρούνται σωστές. Τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες έχουν κανονική ανθρώπινη φύση και κανονική ανθρώπινη συνείδηση και λογική. Όλα αυτά είναι κοινά τόσο στους άντρες όσο και στις γυναίκες. Πέρα, λοιπόν, από τις διαφορές τους ως προς το φύλο, οι άντρες και οι γυναίκες είναι ουσιαστικά ίδιοι από πολλές απόψεις, όπως για παράδειγμα, όσον αφορά τον τρόπο σκέψης, τα ένστικτα, την αντίδρασή τους σε διάφορα θέματα, το επίπεδο, τις ικανότητές τους και διάφορα άλλα πράγματα. Δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι πανομοιότυποι, αλλά στην ουσία είναι πάνω κάτω παρόμοιοι. Οι καθημερινές τους συνήθειες και οι κανόνες που ακολουθούν στη ζωή τους δεν διαφέρουν σε τίποτα απολύτως. Το ίδιο ισχύει και για τις ιδέες, τις απόψεις και τις στάσεις τους απέναντι στην κοινωνία, τις παγκόσμιες τάσεις, τους ανθρώπους, τα γεγονότα, τα πράγματα και όλα τα δημιουργήματα του Θεού, καθώς και τις αντιδράσεις τους, τόσο σωματικές όσο και ψυχικές, απέναντι σε κάποια συγκεκριμένα ζητήματα. Όλα αυτά είναι ολόιδια. Γιατί, όμως, γίνεται αυτό; Επειδή τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες δημιουργήθηκαν από τον ένα και μοναδικό Δημιουργό. Αντίστοιχα, η πνοή της ζωής τους, η ελεύθερη βούλησή τους, όλες οι δραστηριότητες που μπορούν να αναλάβουν, η καθημερινή τους ρουτίνα τους και ούτω καθεξής, προέρχονται από τον Δημιουργό. Αν λάβουμε, λοιπόν, υπόψη αυτά τα φαινόμενα, οι μοναδικές διαφορές που υπάρχουν μεταξύ αντρών και γυναικών αφορούν το φύλο, κι όχι κάποια πράγματα στα οποία είναι άριστοι και κάποιες επαγγελματικές δεξιότητες στις οποίες διαπρέπουν. Για παράδειγμα, πολλές δουλειές που μπορεί να κάνει ένας άντρας μπορεί να τις κάνει και μία γυναίκα. Υπάρχουν, δηλαδή, γυναίκες επιστήμονες, πιλότοι και αστροναύτες, καθώς επίσης και γυναίκες πρόεδροι και κυβερνητικοί αξιωματούχοι. Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι, παρά τις διαφορές φύλου, οι άντρες και οι γυναίκες μπορούν να κάνουν πάνω κάτω τις ίδιες δουλειές. Με άλλα λόγια, η σωματική τους αντοχή και ο τρόπος με τον οποίο εκφράζουν τα συναισθήματά τους οι άντρες και οι γυναίκες δεν έχουν ιδιαίτερες διαφορές. Όταν μια γυναίκα χάνει κάποιον συγγενή της, σπαράζει και κοντεύει να πεθάνει απ’ το κλάμα· όταν ένας άντρας χάνει τους γονείς ή τη σύντροφό του, κλαίει κι εκείνος τόσο δυνατά που σείεται η γη ολόκληρη. Όταν μια γυναίκα καλείται να αντιμετωπίσει ένα διαζύγιο, απελπίζεται, πέφτει σε κατάθλιψη και στενοχωριέται. Μπορεί μάλιστα να φτάσει στο σημείο να αυτοκτονήσει. Αντίστοιχα, κι ένας άντρας, αν τον εγκαταλείψει η γυναίκα του, θα πέσει σε κατάθλιψη. Κάποιοι μάλιστα άντρες κλαίνε κρυφά κάτω απ’ τα σκεπάσματα στο κρεβάτι τους. Είναι άντρες, βλέπετε, οπότε δεν τολμάνε να παραπονεθούν για το μαρτύριο που περνάνε μπροστά στους άλλους και πρέπει εξωτερικά να το παίζουν δυνατοί. Όταν, όμως, μένουν μόνοι τους, κλαίνε κι αυτοί όπως κάθε κανονικός άνθρωπος. Αν συμβεί κάτι το ιδιαίτερο, τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες παρασύρονται, όπως είναι αναμενόμενο, από τα συναισθήματά τους, και μπορεί είτε να κλάψουν είτε να γελάσουν. Όσον αφορά, τώρα, το προσωπικό που εκτελεί διάφορα καθήκοντα και εργασίες στον οίκο του Θεού, τόσο οι γυναίκες όσο και οι άντρες έχουν ακριβώς τις ίδιες ευκαιρίες να προαχθούν, να εκπαιδευτούν και να αναλάβουν σημαντικές θέσεις. Οι ευκαιρίες που δίνονται και στους δύο είναι ίδιες και ίσες. Τα διάφορα είδη διαφθοράς που αποκαλύπτουν οι γυναίκες στην καθημερινή τους ζωή και στην εκτέλεση των καθηκόντων τους δεν διαφέρουν καθόλου από τα είδη διαφθοράς που αποκαλύπτουν οι άντρες. Υπάρχουν μάλιστα και κάποιες γυναίκες που είναι κακοί άνθρωποι και αντίχριστοι, και αναστατώνουν και διαταράσσουν το έργο της εκκλησίας. Το ίδιο δεν ισχύει και για τους άντρες; Αυτό συμβαίνει επειδή όλοι οι άνθρωποι έχουν τις ίδιες διεφθαρμένες διαθέσεις. Εάν ένας κακός άνθρωπος κάνει κακό, διαταράσσει και αναστατώνει το έργο της εκκλησίας και προσπαθεί να εγκαθιδρύσει το δικό του ανεξάρτητο βασίλειο, με αποτέλεσμα να πρέπει να αποπεμφθεί, θα γίνει μήπως τότε κάποια διάκριση ανάλογα με το αν είναι άντρας ή γυναίκα; Όχι, όλοι οι άνθρωποι θα αποπεμφθούν εξίσου. Οι άντρες που αποπέμπονται είναι περισσότεροι απ’ ό,τι γυναίκες; Τι πιστεύετε; Ο αριθμός τους είναι λίγο-πολύ ο ίδιος. Όλοι όσοι κάνουν κακό, προκαλούν διαταράξεις και αναστάτωση και θεωρούνται αντίχριστοι και κακοί πρέπει να αποπεμφθούν, είτε άντρες είναι είτε γυναίκες. Είναι κάποιοι που λένε το εξής: «Δεν είναι δυνατόν μια γυναίκα να κάνει πράγματα που προκαλούν διαταράξεις και αναστάτωση. Θα ήταν μεγάλη ντροπή αν έκανε κάτι τέτοιο! Μια γυναίκα πρέπει να την απασχολεί περισσότερο το πώς θα διατηρήσει την αξιοπρέπειά της! Είναι ικανή μια γυναικούλα να κάνει τόσο μεγάλο κακό; Αποκλείεται! Πρέπει να της δοθεί η ευκαιρία να μετανοήσει. Οι άντρες, από την άλλη, είναι παράτολμοι, έχουν γεννηθεί για να κάνουν κακά πράγματα, για να είναι αντίχριστοι και να κάνουν κακό. Και μικρό να είναι το κακό που κάνουν, πρέπει να αποβάλλονται, ακόμη κι αν δεν κατανοούμε απόλυτα τις εκάστοτε συνθήκες». Έτσι λειτουργεί ο οίκος του Θεού; (Όχι.) Δεν λειτουργεί έτσι ο οίκος του Θεού· για να απομακρύνει έναν άνθρωπο, βασίζεται στις αρχές. Δεν κάνει διάκριση μεταξύ αντρών και γυναικών ούτε μέλημά του είναι να περισώσει την αξιοπρέπεια των γυναικών ή των αντρών. Φέρεται σε όλους δίκαια. Αν είσαι άντρας και έχεις κάνει κακό, με αποτέλεσμα να πρέπει να αποπεμφθείς και να αποβληθείς σύμφωνα με τις αρχές, τότε ο οίκος του Θεού θα σε απομακρύνει σύμφωνα με τις αρχές. Αν είσαι γυναίκα, αλλά είσαι άνθρωπος κακός ή αντίχριστος, και έχεις προκαλέσει διαταράξεις και αναστάτωση, θα αποπεμφθείς και θα αποβληθείς επίσης. Δεν πρόκειται να τη γλιτώσεις μόνο και μόνο επειδή είσαι γυναίκα και βάζεις τα κλάματα ή τρέχουν δάκρυα απ’ τα μάτια σου. Ο οίκος του Θεού πρέπει να χειρίζεται τα πάντα σύμφωνα με τις αρχές. Οι γυναίκες που πιστεύουν στον Θεό κυνηγούν τις ευλογίες, κι έχουν την επιθυμία και την πρόθεση να ευλογηθούν. Και οι άντρες δεν το κάνουν αυτό; Ναι, κατά τον ίδιο τρόπο, η φιλοδοξία ή η επιθυμία που έχει ένας άντρας να ευλογηθεί είναι εξίσου μεγάλη σε σχέση με αυτή μιας γυναίκας. Ποιος αντιστέκεται περισσότερο στον Θεό; Ένας άντρας ή μια γυναίκα; Και οι δύο το ίδιο. Κάποιοι τώρα θα πουν το εξής: «Τώρα καταλαβαίνω επιτέλους την αλήθεια· απ’ ό,τι φαίνεται τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες είναι εξίσου διεφθαρμένοι! Παλιά νόμιζα ότι οι άντρες είναι ανδροπρεπείς και αρρενωποί, ότι πρέπει να είναι κύριοι, κι ότι πρέπει να είναι δίκαιοι, έντιμοι και νομότυποι σε ό,τι κι αν κάνουν. Οι γυναίκες, από την άλλη, πολλές από τις οποίες είναι στενόμυαλες, πίστευα ότι πανικοβάλλονται συνέχεια για ασήμαντα θέματα, ότι κουτσομπολεύουν όλη την ώρα πίσω από την πλάτη των άλλων και ενεργούν πάντα κάτω από το τραπέζι. Δεν είχα, όμως, σκεφτεί ότι αρκετοί κακοί άνθρωποι είναι άντρες και ότι κάνουν ακόμη μεγαλύτερο και περισσότερο κακό». Τώρα τα καταλαβαίνετε όλα αυτά. Με δυο λόγια, είτε πρόκειται για άντρες είτε για γυναίκες, όλοι έχουν τις ίδιες διεφθαρμένες διαθέσεις. Το μόνο που διαφέρει είναι η ανθρώπινη φύση των ανθρώπων, κι έτσι μόνο πρέπει να βλέπετε έναν άντρα ή μία γυναίκα δίκαια. Υπάρχουν καθόλου προκαταλήψεις σε αυτήν την άποψη; (Όχι.) Επηρεάζεται μήπως από την ιδέα ότι οι άντρες είναι ανώτεροι από τις γυναίκες; (Όχι.) Η άποψη αυτή δεν επηρεάζεται καθόλου από τέτοια πράγματα. Για να κρίνει κανείς αν κάποιος είναι καλός ή κακός, αυτό που πρέπει να κοιτάξει πρώτα απ’ όλα δεν είναι αν είναι άντρας ή γυναίκα. Πρέπει πρώτα να δει την ανθρώπινη φύση του, και στη συνέχεια να κρίνει την ουσία του με βάση τις εκδηλώσεις της διεφθαρμένης διάθεσής του από κάθε άποψη. Έτσι πρέπει κανείς να κρίνει τους ανθρώπους με ακρίβεια.

Αν κρίνουμε από τα φαινόμενα σχετικά με τα οποία συναναστραφήκαμε προηγουμένως, πέρα από τη διαφορά φύλου, δεν υπάρχει καμία απολύτως διαφορά μεταξύ αντρών και γυναικών όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνονται τα ένστικτά τους, τον τρόπο με τον οποίο αποκαλύπτονται οι διάφορες διεφθαρμένες διαθέσεις τους ή η φύση-ουσία τους. Οι άνθρωποι δεν διαφέρουν καθόλου όσον αφορά τη σάρκα και τις διαθέσεις τους, ούτε και το ένστικτο, τη θέληση και την ελεύθερη βούληση με τα οποία τους προίκισε ο Θεός όταν τους δημιούργησε. Επομένως, οι άνθρωποι δεν πρέπει να κρίνουν τους άντρες και τις γυναίκες με βάση την εμφάνισή τους, πόσο μάλλον με βάση τις ιδέες της παραδοσιακής κουλτούρας που τους διδάσκει αυτός ο κόσμος. Πρέπει, αντίθετα, να τους κρίνουν με βάση τα λόγια του Θεού. Γιατί, όμως, πρέπει να τους κρίνει κανείς με βάση τα λόγια του Θεού; Γιατί να μην τους κρίνει με βάση τις ιδέες και τις απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας; Μερικοί άνθρωποι λένε το εξής: «Στο διάβα της ανθρώπινης ιστορίας, τόσες χιλιετίες, έχουν διατυπωθεί και καταγραφεί σε βιβλία ένα σωρό ισχυρισμοί. Καμία από όλες αυτές τις απόψεις της ανθρωπότητας δεν είναι σωστή; Κανένα απ’ αυτά τα ρητά; Δεν υπάρχει καμία απολύτως αλήθεια σ’ όλα αυτά;» Γιατί θεωρούνται παράλογα αυτά τα λόγια; Οι άνθρωποι λογίζονται ως δημιουργημένα όντα, διαφθείρονται από τον Σατανά εδώ και χιλιετίες και είναι γεμάτοι σατανικές διαθέσεις. Όλα αυτά έχουν βυθίσει την ανθρώπινη κοινωνία στο σκοτάδι και το κακό. Κανείς δεν μπορεί να δει καθαρά τις βαθύτερες αιτίες, να διακρίνει τον Σατανά ή να γνωρίσει πραγματικά τον Θεό. Επομένως, οι απόψεις της διεφθαρμένης ανθρωπότητας δεν συνάδουν με την αλήθεια, και ο Δημιουργός είναι ο μόνος που γνωρίζει τα πάντα γι’ αυτό το θέμα. Αυτό το γεγονός κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Ο μόνος τρόπος να αποκτήσει κανείς την αλήθεια είναι μέσα από τα λόγια του Θεού, ενώ η κουλτούρα του ανθρώπινου κόσμου είναι προϊόν της διαφθοράς του Σατανά. Οι άνθρωποι δεν έχουν βιώσει ποτέ τους το έργο του Θεού· κανείς δεν μπορεί να γνωρίσει τον Θεό. Εφόσον, λοιπόν, όλη η αλήθεια προέρχεται από τον Θεό και εκφράζεται από τον Χριστό, είναι αδύνατο να παραχθεί αλήθεια στην παραδοσιακή κουλτούρα της ανθρωπότητας. Όλοι οι άνθρωποι έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά, και επομένως όλοι έχουν σατανική φύση και σατανικές διαθέσεις. Όλοι τους λατρεύουν διασημότητες και μεγάλες προσωπικότητες· όλοι τους ακολουθούν τον Σατανά. Όταν βλέπουν ή ορίζουν κάποια πράγματα, έχουν όλοι τους τα δικά τους απώτερα κίνητρα και στόχους. Δεν έχει καμία σημασία ποιον εξυπηρετούν αυτά τα κίνητρα και οι στόχοι ή ποιον σκοπό επιδιώκουν να πετύχουν. Όλοι οι άνθρωποι εξουσιάζονται από διεφθαρμένες διαθέσεις. Αφενός, λοιπόν, τα πράγματα που ορίζουν οι διεφθαρμένοι άνθρωποι και οι σκέψεις που υποστηρίζουν επηρεάζονται σίγουρα από τα πονηρά σχέδια του Σατανά. Αφετέρου, αν το εξετάσουμε από μια αντικειμενική σκοπιά, όσο ικανοί κι αν είναι οι άνθρωποι, κανείς τους δεν κατανοεί τις λειτουργίες, τα ένστικτα και την ουσία των δημιουργημένων ανθρώπινων όντων. Τα ανθρώπινα όντα, δηλαδή, δεν έχουν δημιουργηθεί από κάποιον άνθρωπο, ούτε από κάποιες δήθεν σπουδαίες προσωπικότητες, διαβόλους βασιλιάδες, τον Σατανά ή κάποιο κακό πνεύμα. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο άνθρωπος δεν κατανοεί καθόλου τα ένστικτα, τις λειτουργίες και την ουσία των ανθρώπων. Ποιος, λοιπόν, γνωρίζει καλύτερα τα ένστικτα, τις λειτουργίες και την ουσία των ανθρώπων; Μόνο ο Δημιουργός τα γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους. Αυτός που δημιούργησε τους ανθρώπους γνωρίζει καλύτερα τις λειτουργίες, τα ένστικτα και την ουσία τους και, φυσικά, είναι ο πλέον αρμόδιος να τους ορίσει και να καθορίσει την αξία, την ταυτότητα και την ουσία ενός άντρα και μίας γυναίκας. Αντικειμενικά μιλώντας, δεν είναι δεδομένο αυτό; (Ναι.) Ο Θεός έχει ήδη προκαθορίσει πώς δημιουργεί τους ανθρώπους, καθώς και τα ένστικτα που τους δίνει όταν τους δημιουργεί, τις λειτουργίες και τους νόμους του σώματός τους, το τι ενδείκνυται να κάνουν και τι όχι, ακόμη και το πόσο μεγάλη θα είναι η διάρκεια της ζωής τους. Μόνο ο Θεός κατανοεί τους ανθρώπους που δημιουργεί καλύτερα απ’ όλους, και κανένας άλλος δεν κατανοεί περισσότερα απ’ Αυτόν για τη δημιουργημένη ανθρωπότητα. Δεν είναι γεγονός αυτό; (Ναι.) Επομένως, ο Θεός είναι ο πλέον αρμόδιος να ορίσει τους ανθρώπους και να καθορίσει την ταυτότητα, τη θέση, την αξία και τη λειτουργία του άντρα και της γυναίκας, καθώς και το σωστό μονοπάτι στο οποίο θα πρέπει να βαδίσουν οι άνθρωποι. Ο Θεός γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους τι χρειάζονται οι άνθρωποι που δημιούργησε, τι μπορούν να καταφέρουν και μέχρι πού φτάνουν οι δυνατότητές τους. Αν το κοιτάξουμε από μια άλλη οπτική, αυτό που χρειάζονται περισσότερο απ’ όλα τα δημιουργημένα ανθρώπινα όντα είναι τα λόγια του Δημιουργού. Μόνο ο Θεός μπορεί να καθοδηγεί, να φροντίζει και να ποιμαίνει προσωπικά τον κάθε άνθρωπο. Κάθε ένα από τα ρητά της διεφθαρμένης ανθρωπότητας που δεν προέρχεται από τον Θεό είναι παραπλανητικό. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για όλα εκείνα τα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας, τα οποία οδηγούν τους ανθρώπους προς τη λάθος κατεύθυνση, τους αποχαυνώνουν και τους περιορίζουν, και φυσικά τους δεσμεύουν και τους ελέγχουν σ’ έναν βαθμό. Υπάρχει μια ακόμη πτυχή στο θέμα αυτό. Πιο συγκεκριμένα, ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους, και η μεγαλύτερη ανησυχία Του είναι αν μπορούν να βαδίσουν στο σωστό μονοπάτι της ζωής. Από την άλλη, το μόνο που λαμβάνουν υπόψη τους οι κοινωνίες, τα έθνη και οι χώρες είναι τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης και η σταθερότητα του πολιτικού καθεστώτος, ενώ αδιαφορούν πλήρως για τη ζωή των κατώτερων τάξεων, με αποτέλεσμα να συμβαίνουν κάποια ακραία και χαοτικά πράγματα. Δεν καθοδηγούν τους ανθρώπους στο σωστό μονοπάτι, ώστε να μπορούν να ζήσουν μια άξια και αγνή ζωή και να υποταχθούν στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού. Θέλουν, αντίθετα, να τους εκμεταλλευτούν για να εξυπηρετήσουν τη δική τους κυριαρχία, τη δική τους καριέρα και τις δικές τους φιλοδοξίες και επιθυμίες. Άσχετα με τους ισχυρισμούς, τις ιδέες και τις απόψεις που προβάλλουν, στόχος τους είναι να παραπλανήσουν τους ανθρώπους, να περιορίσουν τις σκέψεις τους και να ελέγξουν την ανθρωπότητα, ώστε όλοι να τους υπηρετούν και να τους είναι αφοσιωμένοι. Δεν ενδιαφέρονται για το μέλλον και τις προοπτικές της ανθρωπότητας, ούτε για το πώς αυτή θα επιβιώσει καλύτερα. Αυτό που κάνει ο Θεός, όμως, είναι εντελώς διαφορετικό, εφόσον εφαρμόζει το σχέδιό Του. Αφού δημιουργήσει τους ανθρώπους, τους καθοδηγεί ώστε να κατανοήσουν περισσότερες αλήθειες και αρχές για τη συμπεριφορά τους και τους κάνει να δουν καθαρά πως η ανθρωπότητα έχει όντως διαφθαρεί από τον Σατανά. Σε αυτήν τη βάση και σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές που τους διδάσκει ο Θεός και τις οποίες χρησιμοποιεί για να τους νουθετεί, οι άνθρωποι είναι τότε σε θέση να εισέλθουν στο σωστό μονοπάτι της ζωής.

Αυτοί οι κανονισμοί κι αυτές οι συμβάσεις που αφορούν την ηθική διαγωγή στην παραδοσιακή κουλτούρα καλύπτουν ένα μεγάλο φάσμα, ενώ επηρεάζουν, παραπλανούν και περιορίζουν το σκεπτικό των ανθρώπων από κάθε άποψη. Σήμερα συναναστραφήκαμε πάνω σε κάποια στρεβλά ρητά και απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με το φύλο, τα οποία έχουν επηρεάσει σε σημαντικό βαθμό τις σωστές απόψεις που έχουν οι άνθρωποι γι’ αυτό το θέμα. Τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες έχουν υποστεί εξαιτίας τους πολλούς περιορισμούς, δεσμεύσεις, εμπόδια, διακρίσεις και άλλα παρόμοια. Όλα αυτά τα γεγονότα, καθώς και τα αποτελέσματα και οι συνέπειες που έχει η παραδοσιακή κουλτούρα στους ανθρώπους είναι πασιφανή.

14 Μαΐου 2022