Σχετικά με τι συναναστράφηκα στην προηγούμενη συνάθροιση, μπορεί να μας πει κανείς; (Την προηγούμενη φορά συναναστράφηκες σχετικά με δύο πτυχές. Η μία πτυχή ήταν ότι όταν συμβαίνουν κάποια συγκεκριμένα περιστατικά στην εκκλησία σε διαφορετικές περιόδους ή διαφορετικά στάδια —για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι συλλαμβάνονται από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, κάποιοι επικεφαλής και εργάτες αντικαθίστανται, κάποιοι άνθρωποι αρρωσταίνουν και κάποιοι άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με ζητήματα ζωής και θανάτου— αυτά τα περιστατικά δεν συμβαίνουν τυχαία και πρέπει να αναζητάμε την αλήθεια σχετικά με αυτά. Γνωστοποίησες επίσης κάποια μονοπάτια άσκησης. Όταν αντιμετωπίζουμε αυτές τις περιστάσεις, θα πρέπει να τηρούμε δύο πράγματα: Το πρώτο είναι να λάβουμε τη σωστή θέση ενός δημιουργημένου όντος· το δεύτερο είναι να έχουμε μια ειλικρινή και υπάκουη καρδιά —είτε αντιμετωπίζουμε κρίση και παίδευση, δοκιμασίες και εξευγενισμό, είτε χάρη και ευλογίες, θα πρέπει να δεχόμαστε όλα αυτά τα πράγματα από τον Θεό. Επιπλέον, η συναναστροφή του Θεού ανέλυσε διεξοδικά ένα ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή στην παραδοσιακή κουλτούρα, το οποίο είναι ότι «Ο άνθρωπος δεν πρέπει ποτέ να διαφθείρεται από τον πλούτο, να αλλάζει από τη φτώχεια ή να λυγίζει δια της βίας».) Το κύριο θέμα της προηγούμενης συναναστροφής ήταν επίσης τα προβλήματα που αφορούν τα ρητά περί ηθικής διαγωγής. Συναναστρέφομαι πάνω σε αυτό το θέμα εδώ και πολύ καιρό, εκθέτοντας ορισμένα κοινά ρητά, απαιτήσεις και ορισμούς της ηθικής διαγωγής στην παραδοσιακή κουλτούρα. Έχοντας συναναστραφεί πάνω σε αυτά τα θέματα, έχετε κάποια νέα κατανόηση και νέους ορισμούς για αυτά τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή; Έχετε διακρίνει αυτές τις δηλώσεις όπως είναι πραγματικά και έχετε δει καθαρά την ουσία τους; Μπορείτε να αφήσετε αυτά τα πράγματα που βρίσκονται στα βάθη της καρδιάς σας, να τα εγκαταλείψετε, να σταματήσετε να τα συγχέετε με την αλήθεια και να πάψετε να τα θεωρείτε θετικά πράγματα, να τα επιδιώκετε ως αλήθειες και να εμμένετε σε αυτά; Ιδιαίτερα όταν αντιμετωπίζεις κάποια θέματα στην καθημερινή ζωή που σχετίζονται με ρητά για την ηθική διαγωγή, έχεις μέσα σου επίγνωση και μπορείς να σκεφτείς προσεκτικά αν επηρεάζεσαι ακόμα από αυτά τα ρητά περί ηθικής διαγωγής; Σε δεσμεύουν, σε περιορίζουν και σε ελέγχουν αυτά τα πράγματα; Μέσα σου είσαι ακόμη σε θέση να χρησιμοποιείς ρητά περί ηθικής διαγωγής για να περιορίζεις τον εαυτό σου και να επηρεάζεις την ομιλία και τη συμπεριφορά σου, καθώς και τη στάση σου απέναντι στα πράγματα; Μοιραστείτε τις σκέψεις σας. (Προτού συναναστραφείς πάνω στην παραδοσιακή κουλτούρα και την αναλύσεις διεξοδικά, δεν είχα επίγνωση του ότι αυτές οι ιδέες και οι απόψεις σχετικά με την ηθική διαγωγή ήταν λανθασμένες ή τι είδους ζημιά θα μου έκαναν, αλλά τώρα έχω κάποια επίγνωση). Είναι καλό που έχετε κάποια επίγνωση. Φυσικά, μετά από λίγο καιρό, θα πρέπει να είστε σε θέση να αναγνωρίσετε τα λάθη αυτών των ρητών σχετικά με την ηθική διαγωγή. Από υποκειμενική σκοπιά, μάλλον θα είστε επίσης σε θέση να τα εγκαταλείψετε και να πάψετε να τα θεωρείτε θετικά πράγματα, αλλά από αντικειμενική σκοπιά, πρέπει ακόμη να αντιλαμβάνεστε προσεκτικά, να ξεσκεπάζετε και να διακρίνετε τέτοια ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή στην καθημερινή ζωή, ώστε να μπορείτε να τα διακρίνετε κατευθείαν και να τα απαρνηθείτε. Το να έχετε επίγνωση από υποκειμενική σκοπιά δεν σημαίνει ότι μπορείτε να απαρνηθείτε αυτές τις λανθασμένες ιδέες και απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας στην καθημερινή σας ζωή. Όταν έρχεστε αντιμέτωποι με τέτοια πράγματα, μπορεί ξαφνικά να αισθανθείτε ότι αυτά τα ρητά είναι λογικά και να μην είστε σε θέση να τα απαρνηθείτε εντελώς. Σε τέτοιες περιπτώσεις, πρέπει να αναζητάτε την αλήθεια στις εμπειρίες σας, να αναλύετε προσεκτικά αυτές τις λανθασμένες απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και να φτάσετε σε σημείο που να μπορείτε να δείτε καθαρά ότι η ουσία αυτών των ρητών από την παραδοσιακή κουλτούρα αντίκειται στην αλήθεια, είναι μη ρεαλιστική, παραπλανητική και επιβλαβής για τους ανθρώπους. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να εξαγνιστεί μια για πάντα η καρδιά σας από το δηλητήριο αυτών των εσφαλμένων απόψεων. Έχετε πλέον συνειδητοποιήσει τα ελαττώματα των διαφόρων ρητών της παραδοσιακής κουλτούρας όσον αφορά το δόγμα, και αυτό είναι καλό, αλλά είναι μόνο η αρχή. Όσον αφορά το αν η τοξική επιρροή της παραδοσιακής κουλτούρας μπορεί να εξαλειφθεί εντελώς στο μέλλον, αυτό εξαρτάται από το πώς επιδιώκουν οι άνθρωποι την αλήθεια.

Όποιο κι αν είναι το ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή, πρόκειται για ένα είδος ιδεολογικής άποψης περί ηθικής διαγωγής που υποστηρίζεται από την ανθρωπότητα. Αποκαλύψαμε προηγουμένως την ουσία αρκετών από τα διάφορα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή, αλλά εκτός από τις πτυχές πάνω στις οποίες συναναστραφήκαμε προηγουμένως, σίγουρα υπάρχουν μερικά ακόμη ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή που θα πρέπει να αποκαλυφθούν, ώστε να επιτευχθεί μια βαθύτερη κατανόηση και διάκριση των μυριάδων ρητών σχετικά με την ηθική διαγωγή που υποστηρίζονται από τα ανθρώπινα όντα. Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να κάνετε εσείς. Όσον αφορά το ρητό περί ηθικής διαγωγής «Ο άνθρωπος δεν πρέπει ποτέ να διαφθείρεται από τον πλούτο, να αλλάζει από τη φτώχεια ή να λυγίζει δια της βίας» πάνω στο οποίο συναναστραφήκαμε την προηγούμενη φορά, αν κρίνουμε από τη σημασία της φράσης, απευθύνεται κυρίως στους άνδρες. Συνιστά απαίτηση για τους άνδρες και αποτελεί επίσης πρότυπο για αυτό που η ανθρωπότητα αποκαλεί «ανδροπρεπείς, αρρενωπούς άνδρες». Εκθέσαμε και αναλύσαμε αυτό το πρότυπο που αφορά τους άνδρες. Εκτός από αυτήν την απαίτηση προς τους άνδρες, υπάρχει επίσης το ρητό «Η γυναίκα πρέπει να είναι ενάρετη, καλοσυνάτη, ευγενική και ηθική», πάνω στο οποίο συναναστραφήκαμε προηγουμένως, και το οποίο διατυπώθηκε αναφορικά με τις γυναίκες. Και από τα δύο αυτά ρητά φαίνεται καθαρά ότι η παραδοσιακή κουλτούρα της ανθρωπότητας όχι μόνο προβάλλει μη ρεαλιστικές, απάνθρωπες απαιτήσεις για τις γυναίκες που δεν συνάδουν με την ανθρώπινη φύση, αλλά δεν χαρίζεται ούτε και στους άνδρες, προτάσσοντας αξιώσεις και απαιτήσεις σε σχέση με αυτούς που είναι ανήθικες, απάνθρωπες και αντίθετες με την ανθρώπινη φύση, στερώντας έτσι τα ανθρώπινα δικαιώματά τους όχι μόνο από τις γυναίκες, αλλά και από τους άνδρες. Από αυτήν τη σκοπιά, φαίνεται δίκαιο να είναι κανείς αμερόληπτος, χωρίς να είναι ελαστικός απέναντι στις γυναίκες ούτε και να χαρίζεται στους άνδρες. Ωστόσο, κρίνοντας από τις απαιτήσεις και τα πρότυπα της παραδοσιακής κουλτούρας προς τις γυναίκες και τους άνδρες, είναι σαφές ότι υπάρχουν σοβαρά προβλήματα σε αυτήν την προσέγγιση. Παρόλο που από τη μία πλευρά, η παραδοσιακή κουλτούρα προβάλλει πρότυπα ηθικής διαγωγής για τις γυναίκες και, από την άλλη πλευρά, θέτει επίσης κριτήρια διαγωγής για τους ανδροπρεπείς, αρρενωπούς άνδρες, αν κρίνουμε από αυτές τις απαιτήσεις και τα πρότυπα, υπάρχει σαφώς έλλειψη δικαιοσύνης. Δεν μπορεί να ειπωθεί αυτό; (Ναι.) Αυτές οι απαιτήσεις και τα πρότυπα για την ηθική διαγωγή των γυναικών περιορίζουν σοβαρά την ελευθερία των γυναικών, περνώντας δεσμά όχι μόνο στις σκέψεις, αλλά και στα πόδια των γυναικών, απαιτώντας από αυτές να μένουν στο σπίτι και να ζουν απομονωμένα, να μη βγαίνουν ποτέ από το σπίτι και να έχουν ελάχιστη επαφή με τον έξω κόσμο. Εκτός από το να προτρέπουν τις γυναίκες να είναι ενάρετες, καλοσυνάτες, ευγενικές και ηθικές, επιβάλλουν ακόμη και αυστηρούς κανονισμούς για το πεδίο δράσης και το φάσμα της ζωής των γυναικών, απαιτώντας από αυτές να μην κάνουν δημόσιες εμφανίσεις, να μην ταξιδεύουν μακριά και να μην επιδιώκουν κάποια καριέρα, πόσο μάλλον να έχουν μεγάλες φιλοδοξίες, επιθυμίες και ιδανικά, και φτάνουν ακόμη και στο σημείο να προβάλλουν έναν πιο απάνθρωπο ισχυρισμό —ότι αρετή σε μια γυναίκα είναι το να μην έχει δεξιότητες. Πώς αισθάνεστε ακούγοντάς το αυτό; Είναι πραγματικά αληθής ο ισχυρισμός ότι «Αρετή σε μια γυναίκα είναι το να μην έχει δεξιότητες»; Πώς μπορεί αρετή σε μια γυναίκα να είναι το να μην έχει δεξιότητες; Τι ακριβώς σημαίνει η λέξη «αρετή»; Σημαίνει ότι κάποιος στερείται αρετής ή ότι είναι ενάρετος; Αν όλες οι γυναίκες χωρίς δεξιότητες θεωρούνται ενάρετες, τότε όλες οι γυναίκες με δεξιότητες στερούνται αρετής και δεν έχουν ηθική; Πρόκειται για κρίση και καταδίκη των γυναικών που διαθέτουν δεξιότητες; Πρόκειται για σοβαρή στέρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των γυναικών; Πρόκειται για προσβολή της αξιοπρέπειας των γυναικών; (Ναι.) Όχι μόνο αγνοεί την ύπαρξη των γυναικών, αλλά περιφρονεί κιόλας την ύπαρξή τους, πράγμα που είναι άδικο για τις γυναίκες και ανήθικο. Τι γνώμη έχετε, λοιπόν, για το ρητό «Αρετή σε μια γυναίκα είναι το να μην έχει δεξιότητες»; Είναι απάνθρωπο; (Ναι.) Πώς θα πρέπει να ερμηνευτεί η λέξη «απάνθρωπο»; Αναφέρεται σε έλλειψη αρετής; (Ναι.) Αναφέρεται σε σοβαρή έλλειψη αρετής. Για να χρησιμοποιήσω ένα κινεζικό ρητό, σημαίνει ότι κάποιος στερείται αρετής για οκτώ ζωές. Αυτού του είδους ο ισχυρισμός είναι σαφώς απάνθρωπος! Οι άνθρωποι που διατυμπανίζουν τον ισχυρισμό ότι «Αρετή σε μια γυναίκα είναι το να μην έχει δεξιότητες» έχουν απώτερα κίνητρα και σκοπούς: Δεν θέλουν οι γυναίκες να έχουν δεξιότητες και δεν θέλουν οι γυναίκες να συμμετέχουν στο έργο της κοινωνίας και να είναι ισότιμες με τους άνδρες. Το μόνο που θέλουν είναι οι γυναίκες να είναι εργαλεία στην υπηρεσία των ανδρών, να περιμένουν πειθήνια τους άνδρες στο σπίτι και να μην κάνουν τίποτε άλλο —νομίζουν ότι αυτό σημαίνει να είναι κανείς «ενάρετος». Λαχταρούν να ορίσουν τις γυναίκες ως άχρηστες και αμφισβητούν την αξία τους, μετατρέποντάς τες σε σκλάβες των ανδρών και τίποτα παραπάνω, και αναγκάζοντάς τες να υπηρετούν τους άνδρες για πάντα, χωρίς ποτέ να τους επιτρέπουν να είναι ισότιμες με τους άνδρες και να απολαμβάνουν ίση μεταχείριση. Αυτή η άποψη προέρχεται από την κανονική ανθρώπινη σκέψη ή από τον Σατανά; (Από τον Σατανά.) Σωστά, πρέπει να προέρχεται από τον Σατανά. Όποιες εγγενείς ή σωματικές αδυναμίες κι αν έχουν οι γυναίκες, τίποτα από αυτά δεν αποτελεί πρόβλημα και δεν θα πρέπει να αποτελεί δικαιολογία ή λόγο για να συκοφαντούν οι άνδρες τις γυναίκες, να προσβάλλουν τη γυναικεία αξιοπρέπεια και να στερούν από τις γυναίκες την ελευθερία τους ή τα ανθρώπινα δικαιώματά τους. Στα μάτια του Θεού, αυτές οι αδυναμίες και οι έμφυτες ευαισθησίες που αποδίδουν οι άνθρωποι στις γυναίκες δεν αποτελούν πρόβλημα. Και γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή οι γυναίκες δημιουργήθηκαν από τον Θεό, αυτά τα πράγματα που οι άνθρωποι θεωρούν αδυναμίες και προβλήματα προέρχονται από τον ίδιο τον Θεό. Δημιουργήθηκαν και προκαθορίστηκαν από Εκείνον και στην πραγματικότητα δεν είναι ελαττώματα ούτε προβλήματα. Αυτά τα πράγματα που φαίνονται να είναι αδυναμίες και ελαττώματα στα μάτια των ανθρώπων και του Σατανά είναι ουσιαστικά φυσικά και θετικά πράγματα, και συμμορφώνονται επίσης με τους φυσικούς νόμους που διατύπωσε ο Θεός όταν δημιούργησε την ανθρωπότητα. Μόνο ο Σατανάς μπορεί να δυσφημίσει τα έμβια όντα που δημιούργησε ο Θεός με αυτόν τον τρόπο, θεωρώντας τα πράγματα που δεν συμμορφώνονται με τις ανθρώπινες αντιλήψεις ως ελαττώματα, αδυναμίες και προβλήματα που έχουν να κάνουν με εγγενείς ανεπάρκειες, και κάνοντάς τα θέμα και χρησιμοποιώντας τα για να συκοφαντήσει, να χλευάσει, να δυσφημίσει και να περιθωριοποιήσει τους ανθρώπους και να στερήσει από τις γυναίκες το δικαίωμά τους να υπάρχουν, το δικαίωμά τους να εκπληρώνουν τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις τους ανάμεσα στους ανθρώπους, και επίσης να τους στερήσει το δικαίωμά τους να επιδεικνύουν τις ικανότητες και τα ιδιαίτερα ταλέντα τους μεταξύ των ανθρώπων. Για παράδειγμα, όροι όπως το «χαμηλοβλεπούσα» ή «κοριτσάκι» χρησιμοποιούνται συχνά στην κοινωνία για να περιγράψουν τις γυναίκες και να τις υποτιμήσουν ως ανάξιες. Ποιες άλλες τέτοιες λέξεις υπάρχουν; Χαρακτηρισμοί όπως το «γυναικούλα», «μακρυμάλλα αλλά κοντόφθαλμη», «χαζογκόμενα με μεγάλο στήθος» και ούτω καθεξής, είναι όλοι όροι που προσβάλλουν τις γυναίκες. Όπως μπορείς να καταλάβεις, οι όροι αυτοί χρησιμοποιούνται για να προσβάλουν τις γυναίκες αναφερόμενοι στα χαρακτηριστικά γνωρίσματά τους ή σε χαρακτηρισμούς που σχετίζονται με το γυναικείο φύλο. Είναι σαφές ότι η κοινωνία και η ανθρώπινη φυλή βλέπουν τις γυναίκες από μια εντελώς διαφορετική οπτική σε σχέση με τους άνδρες, μια οπτική που είναι επίσης άνιση. Δεν είναι άδικο αυτό; Έτσι δεν μιλάει κανείς ούτε βλέπει τα πράγματα βάσει της ισότητας μεταξύ ανδρών και γυναικών, αλλά αντίθετα, βλέπει τις γυναίκες με περιφρόνηση από την οπτική της ανδρικής υπεροχής και της πλήρους ανισότητας μεταξύ ανδρών και γυναικών. Κατά συνέπεια, στην κοινωνία ή μεταξύ των ανθρώπων, έχουν αναδυθεί πολλοί όροι που αναφέρονται σε χαρακτηριστικά γυναικεία γνωρίσματα και χαρακτηρισμούς για τις γυναίκες, προκειμένου να περιγράψουν διάφορα προβλήματα που έχουν να κάνουν με ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα. Για παράδειγμα, οι εκφράσεις «χαμηλοβλεπούσα», «κοριτσάκι», «γυναικούλα» καθώς επίσης και τα «μακρυμάλλα αλλά κοντόφθαλμη», «χαζογκόμενα με μεγάλο στήθος» που αναφέραμε μόλις τώρα χρησιμοποιούνται από τους ανθρώπους όχι μόνο για να περιγράψουν και για να στοχοποιήσουν τις γυναίκες, αλλά και για να χλευάσουν, να υποβιβάσουν και να εκθέσουν ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που σιχαίνονται, χρησιμοποιώντας όρους που σχετίζονται με τα γυναικεία γνωρίσματα και το γυναικείο φύλο. Είναι ακριβώς όπως όταν περιγράφουμε κάποιον ως άνθρωπο που στερείται ανθρώπινης φύσης και μπορεί κανείς να πει ότι αυτό το άτομο έχει καρδιά λύκου και πνευμόνια σκύλου, επειδή οι άνθρωποι πιστεύουν ότι ούτε η καρδιά του λύκου ούτε τα πνευμόνια του σκύλου είναι ωραία πράγματα, οπότε συνδυάζουν αυτά τα δύο πράγματα για να περιγράψουν πόσο άθλιος είναι κάποιος που έχει χάσει την ανθρώπινη φύση του. Ομοίως, επειδή οι άνθρωποι σιχαίνονται τις γυναίκες και αγνοούν την ύπαρξή τους, χρησιμοποιούν ορισμένους όρους που σχετίζονται με τις γυναίκες για να περιγράψουν ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που σιχαίνονται. Πρόκειται ξεκάθαρα για υποτίμηση του γυναικείου φύλου. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Σε κάθε περίπτωση, ο τρόπος με τον οποίο το ανθρώπινο γένος και η κοινωνία αντιμετωπίζουν και ορίζουν τις γυναίκες είναι άδικος και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Με λίγα λόγια, η στάση της ανθρωπότητας απέναντι στις γυναίκες μπορεί να περιγραφεί με δύο λέξεις, δηλαδή ως «υποτιμητική» και «καταπιεστική». Οι γυναίκες δεν επιτρέπεται να ορθώνουν το ανάστημά τους και να κάνουν πράγματα, ούτε να εκπληρώνουν οποιεσδήποτε κοινωνικές υποχρεώσεις και ευθύνες, πόσο μάλλον να διαδραματίζουν οποιονδήποτε ρόλο στην κοινωνία. Εν ολίγοις, οι γυναίκες δεν επιτρέπεται να βγαίνουν από το σπίτι για να συμμετέχουν σε οποιαδήποτε εργασία στην κοινωνία —αυτό στερεί από τις γυναίκες τα δικαιώματά τους. Οι γυναίκες δεν επιτρέπεται να έχουν ελεύθερη φαντασία, ούτε να μιλούν ελεύθερα, πόσο μάλλον να ενεργούν ελεύθερα, και δεν επιτρέπεται να κάνουν τίποτα από αυτά που θα έπρεπε να κάνουν. Δεν αποτελεί αυτό δίωξη των γυναικών; (Ναι.) Η δίωξη των γυναικών από την παραδοσιακή κουλτούρα είναι εμφανής από τις απαιτήσεις που τίθενται σε αυτές σχετικά με την ηθική διαγωγή. Εξετάζοντας τις διάφορες απαιτήσεις που θέτουν στις γυναίκες η οικογένεια, η κοινωνία και το κοινωνικό σύνολο, η δίωξη των γυναικών ξεκίνησε επίσημα όταν σχηματίστηκαν οι πρώτες κοινωνίες και οι άνθρωποι έθεσαν σαφείς διαχωρισμούς μεταξύ των φύλων. Πότε έφτασε στο απόγειό της; Η δίωξη των γυναικών έφτασε στο απόγειό της μετά τη σταδιακή εμφάνιση διαφόρων ρητών και απαιτήσεων σχετικά με την ηθική διαγωγή στην παραδοσιακή κουλτούρα. Επειδή υπάρχουν γραπτοί κανονισμοί και σαφή ρητά, αυτοί οι γραπτοί κανονισμοί και τα σαφή ρητά στην κοινωνία έχουν διαμορφώσει την κοινή γνώμη και έχουν επίσης διαμορφώσει ένα είδος δύναμης. Αυτή η κοινή γνώμη και αυτή η δύναμη έχουν ήδη μετατραπεί σε ένα είδος αμείλικτου κλουβιού και δεσμών για τις γυναίκες, οι οποίες δεν μπορούν παρά να αποδεχτούν τη μοίρα τους, επειδή καθώς ζουν μεταξύ των ανθρώπων και σε διαφορετικές εποχές της κοινωνίας, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να υπομένουν την αδικία και να υφίστανται προσβολές, να ταπεινώνονται και να γίνονται σκλάβες της κοινωνίας και ακόμη και των ανδρών. Μέχρι σήμερα, αυτές οι μακροχρόνιες και αρχαίες ιδέες και τα ρητά που αναπτύχθηκαν σχετικά με το θέμα της ηθικής διαγωγής εξακολουθούν να επηρεάζουν βαθύτατα τη σύγχρονη ανθρώπινη κοινωνία, συμπεριλαμβανομένων των ανδρών και φυσικά των γυναικών. Οι γυναίκες άθελά τους και εν αγνοία τους χρησιμοποιούν αυτά τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή και τις απόψεις της κοινωνίας γενικότερα για να περιορίσουν τον εαυτό τους, και φυσικά αγωνίζονται επίσης υποσυνείδητα να απελευθερωθούν από αυτά τα δεσμά και τα κλουβιά. Ωστόσο, επειδή οι άνθρωποι δεν αντιστέκονται καθόλου σε αυτήν την ισχυρή δύναμη της κοινής γνώμης στην κοινωνία —ή για την ακρίβεια, οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν καθαρά την ουσία των διαφόρων ρητών της παραδοσιακής κουλτούρας, ούτε να τα διακρίνουν— δεν είναι σε θέση να απελευθερωθούν και να αποδράσουν από αυτά τα δεσμά και τα κλουβιά, παρόλο που λαχταρούν να το κάνουν. Σε υποκειμενικό επίπεδο, αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν καθαρά αυτά τα προβλήματα· σε αντικειμενικό επίπεδο, αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι δεν κατανοούν ούτε την αλήθεια ούτε ποιο ακριβώς ήταν το νόημα της δημιουργίας των ανθρώπων από τον Δημιουργό, ούτε γιατί δημιούργησε τα αρσενικά και θηλυκά ένστικτα. Κατά συνέπεια, τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες ζουν και επιβιώνουν μέσα σε αυτό το ευρύτατο πλαίσιο της κοινωνικής ηθικότητας, και όσο σκληρά και αν αγωνίζονται μέσα σε αυτό το ευρύτατο κοινωνικό περιβάλλον, εξακολουθούν να μην μπορούν να ξεφύγουν από τα δεσμά των ρητών για την ηθική διαγωγή στην παραδοσιακή κουλτούρα, ρητών που έχουν γίνει αόρατα δεσμά στο μυαλό κάθε ανθρώπου.

Αυτά τα ρητά που διώκουν τις γυναίκες στην παραδοσιακή κουλτούρα είναι σαν αόρατα δεσμά, όχι μόνο για τις γυναίκες, αλλά φυσικά και για τους άνδρες. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή, έχοντας γεννηθεί ανάμεσα στους ανθρώπους, και ως εξίσου σημαντικά μέλη αυτής της κοινωνίας, οι άνδρες έχουν ομοίως γαλουχηθεί και επηρεαστεί από αυτές τις παραδοσιακές κουλτούρες της ηθικότητας. Αυτά τα πράγματα είναι επίσης βαθιά ριζωμένα στο μυαλό κάθε άνδρα, και όλοι οι άνδρες επηρεάζονται και δεσμεύονται χωρίς να το αντιλαμβάνονται από την παραδοσιακή κουλτούρα. Για παράδειγμα, οι άνδρες πιστεύουν επίσης ακράδαντα σε εκφράσεις όπως οι εξής: «χαμηλοβλεπούσα», «αρετή σε μια γυναίκα είναι το να μην έχει δεξιότητες», «οι γυναίκες πρέπει να είναι ενάρετες, καλοσυνάτες, ευγενικές και ηθικές» και «οι γυναίκες πρέπει να είναι αγνές» και περιορίζονται εξίσου βαθιά με τις γυναίκες από αυτά τα πράγματα της παραδοσιακής κουλτούρας. Από τη μία, αυτά τα ρητά που διώκουν τις γυναίκες είναι πολύ ωφέλιμα και βοηθούν στην ανάδειξη της θέσης των ανδρών, και από αυτό αποδεικνύεται ότι, στην κοινωνία, οι άνδρες έχουν βοηθηθεί πολύ από την κοινή γνώμη ως προς αυτό το κομμάτι. Επομένως, αποδέχονται με ευκολία αυτές τις απόψεις και εκφράσεις που διώκουν τις γυναίκες. Από την άλλη πλευρά, οι άνδρες ξεγελιούνται επίσης και επηρεάζονται από αυτά τα πράγματα της παραδοσιακής κουλτούρας της ηθικότητας, οπότε μπορεί επίσης να ειπωθεί ότι και οι άνδρες —πέρα από τις γυναίκες— είναι τα άλλα θύματα του ρεύματος της παραδοσιακής κουλτούρας. Ορισμένοι λένε το εξής: «Η κοινωνία στο σύνολό της υποστηρίζει την υπεροχή των δικαιωμάτων των ανδρών, οπότε γιατί να πει κανείς ότι οι άνδρες είναι επίσης θύματα;» Αυτό πρέπει να εξεταστεί από τη σκοπιά του ότι η παραδοσιακή κουλτούρα της ηθικότητας βάζει σε πειρασμό, παραπλανά, ξεγελά, αποχαυνώνει και περιορίζει την ανθρωπότητα. Οι γυναίκες έχουν πληγεί βαθύτατα από τις ιδέες περί ηθικότητας στην παραδοσιακή κουλτούρα, και οι άνδρες έχουν επίσης ξεγελαστεί σε βάθος και έχουν υποφέρει πολύ. Τι σημαίνει το ότι έχουν «ξεγελαστεί» κατά μία άλλη έννοια; Σημαίνει ότι οι άνθρωποι δεν έχουν σωστή οπτική από την οποία μπορούν να αξιολογούν τους άνδρες και να ορίζουν τις γυναίκες. Από όποια γωνία κι αν τα βλέπουν αυτά τα πράγματα, όλα βασίζονται στην παραδοσιακή κουλτούρα και όχι στις αλήθειες που εκφράζονται από τον Θεό ή στους διάφορους κανόνες και νόμους που διατύπωσε ο Θεός για την ανθρωπότητα, ούτε βασίζονται στα θετικά πράγματα που έχει αποκαλύψει Εκείνος στην ανθρωπότητα. Από αυτήν την άποψη, οι άνθρωποι είναι επίσης θύματα που έχουν μπει σε πειρασμό, έχουν παραπλανηθεί, έχουν ξεγελαστεί, έχουν αποχαυνωθεί και έχουν περιοριστεί από την παραδοσιακή κουλτούρα. Επομένως, οι άνδρες δεν θα πρέπει να θεωρούν τις γυναίκες απελπιστικά αξιολύπητες μόνο και μόνο επειδή αυτές δεν έχουν καμία θέση σε αυτήν την κοινωνία και δεν θα πρέπει να επαναπαύονται μόνο και μόνο επειδή η κοινωνική τους θέση είναι υψηλότερη από εκείνη των γυναικών. Μη χαίρεστε τόσο γρήγορα· στην πραγματικότητα οι άνδρες είναι επίσης πολύ αξιολύπητοι. Αν τους συγκρίνετε με τις γυναίκες, είναι εξίσου αξιολύπητοι. Γιατί λέω ότι είναι όλοι εξίσου αξιολύπητοι; Ας ρίξουμε μια ακόμη ματιά στον ορισμό και την αξιολόγηση των ανδρών από την κοινωνία και την ανθρωπότητα, καθώς και σε ορισμένες από τις ευθύνες που τους ανατίθενται. Υπό το πρίσμα της απαίτησης της ανθρωπότητας για τους άνδρες πάνω στην οποία συναναστραφήκαμε την προηγούμενη φορά —«Ο άνθρωπος δεν πρέπει ποτέ να διαφθείρεται από τον πλούτο, να αλλάζει από τη φτώχεια ή να λυγίζει δια της βίας»— ο απώτερος στόχος αυτής της απαίτησης είναι να οριστούν οι άνδρες ως ανδροπρεπείς, αρρενωποί άνδρες, κάτι που αποτελεί τυπικό χαρακτηρισμό για τους άνδρες. Από τη στιγμή που ένας άντρας επωμίζεται τον χαρακτηρισμό «ανδροπρεπής, αρρενωπός άνδρας», είναι υποχρεωμένος να ανταποκριθεί στον τίτλο αυτό, και αν θέλει να ανταποκριθεί σε αυτόν, πρέπει να κάνει πολλές ανούσιες θυσίες καθώς και πολλά πράγματα με τρόπο που αντιβαίνει στην κανονική ανθρώπινη φύση. Για παράδειγμα, αν είσαι άνδρας και θέλεις η κοινωνία να σε αναγνωρίσει ως έναν ανδροπρεπή, αρρενωπό άνδρα, τότε δεν μπορείς να έχεις καμία αδυναμία, δεν μπορείς να είσαι δειλός σε καμία περίπτωση, πρέπει να έχεις ισχυρή θέληση, δεν μπορείς να παραπονιέσαι ότι είσαι κουρασμένος, δεν μπορείς να κλαις ή να δείχνεις οποιαδήποτε ανθρώπινη αδυναμία, δεν μπορείς καν να στεναχωριέσαι ούτε και να χαλαρώνεις. Ανά πάσα στιγμή πρέπει να έχεις μια λάμψη στα μάτια σου, ένα βλέμμα αποφασιστικό και ατρόμητο, και πρέπει να είσαι σε θέση να ξεσπάς τον θυμό σου στους εχθρούς σου, προκειμένου να ανταποκριθείς στον τίτλο του «ανδροπρεπούς, αρρενωπού άνδρα». Δηλαδή, πρέπει να βρεις το κουράγιο και να ορθώσεις το ανάστημά σου σ’ αυτήν τη ζωή. Δεν μπορείς να είσαι ένας μέτριος, συνηθισμένος, κοινός ή ασήμαντος άνθρωπος. Πρέπει να υπερβείς τους κοινούς θνητούς και να είσαι ένας υπεράνθρωπος που κατέχει εξαιρετικά ισχυρή θέληση και εξαιρετική επιμονή, αντοχή και πείσμα, προκειμένου να είσαι άξιος να χαρακτηριστείς «ανδροπρεπής, αρρενωπός άνδρας». Αυτή είναι μόνο μία από τις απαιτήσεις της παραδοσιακής κουλτούρας προς τους άνδρες. Δηλαδή, οι άντρες μπορούν να πίνουν, να επισκέπτονται οίκους ανοχής και να τζογάρουν ελεύθερα, αλλά πρέπει να είναι πιο δυνατοί από τις γυναίκες και να έχουν εξαιρετικά ισχυρή θέληση. Ό,τι κι αν σου συμβεί, δεν πρέπει να υποχωρείς, να δειλιάζεις ή να λες «όχι» και δεν πρέπει να δείχνεις ατολμία, φόβο ή δειλία. Πρέπει να κρύβεις και να καλύπτεις αυτές τις εκδηλώσεις της κανονικής ανθρώπινης φύσης και δεν πρέπει να τις αποκαλύπτεις με κανέναν τρόπο, ούτε να αφήνεις κανέναν να τις δει, ούτε καν τους ίδιους σου τους γονείς, τους πιο στενούς σου συγγενείς ή τους ανθρώπους που αγαπάς περισσότερο απ’ όλους. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή θέλεις να είσαι ένας ανδροπρεπής, αρρενωπός άντρας. Ένα άλλο χαρακτηριστικό των ανδροπρεπών, αρρενωπών ανδρών είναι ότι κανένας άνθρωπος, γεγονός ή πράγμα δεν μπορεί να κάμψει την αποφασιστικότητά τους. Κάθε φορά που ένας άνδρας θέλει να κάνει κάτι —όταν έχει οποιεσδήποτε φιλοδοξίες, ιδανικά ή επιθυμίες, όπως το να υπηρετήσει την πατρίδα του, να δείξει αφοσίωση στους φίλους του, ή να φάει σφαίρα γι’ αυτούς, και όποια καριέρα κι αν θέλει να ακολουθήσει, ή όποια φιλοδοξία κι αν έχει, ανεξάρτητα από το αν είναι σωστή ή λάθος— κανείς δεν μπορεί να τον εμποδίσει, και ούτε η αγάπη του για τις γυναίκες, ούτε οι συγγενείς, η οικογένεια ή οι κοινωνικές ευθύνες μπορούν να αλλάξουν την απόφασή του, ούτε να τον κάνουν να εγκαταλείψει τις φιλοδοξίες, τα ιδανικά και τις επιθυμίες του. Κανείς δεν μπορεί να αλλάξει την απόφασή του, τους στόχους που φιλοδοξεί να επιτύχει ή το μονοπάτι που θέλει να ακολουθήσει. Ταυτόχρονα, θα πρέπει επίσης να απαιτεί από τον εαυτό του να μη χαλαρώνει ούτε λεπτό. Μόλις χαλαρώσει, ρίξει ρυθμούς και θελήσει να επιστρέψει στην εκπλήρωση των οικογενειακών του ευθυνών, να είναι καλός γιος για τους γονείς του, να φροντίζει τα παιδιά του και να είναι ένας κανονικός άνθρωπος, και εγκαταλείψει τα ιδανικά του, τις φιλοδοξίες του, το μονοπάτι που θέλει να ακολουθήσει και τους στόχους που θέλει να επιτύχει, δεν θα είναι πλέον ανδροπρεπής, αρρενωπός άνδρας. Και αν δεν είναι ανδροπρεπής, αρρενωπός άνδρας, τότε τι είναι; Γίνεται πολύ μαλθακός, ένας ανεπρόκοπος, χαρακτηριστικά που σιχαίνεται όλη η κοινωνία και φυσικά σιχαίνεται και ο ίδιος. Μόλις ένας άνδρας συνειδητοποιήσει ότι υπάρχουν προβλήματα και ελλείψεις στις πράξεις και τη διαγωγή του που δεν ανταποκρίνονται στο πρότυπο του ανδροπρεπούς, αρρενωπού άνδρα, θα σιχαθεί τον εαυτό του μέσα του και θα νιώσει ότι δεν έχει θέση σε αυτήν την κοινωνία, ότι δεν έχει καμία διέξοδο για να αξιοποιήσει τις ικανότητές του και ότι δεν μπορεί να αποκαλείται ανδροπρεπής, αρρενωπός άνδρας, ούτε καν απλώς άνδρας. Ένα άλλο χαρακτηριστικό των ανδροπρεπών, αρρενωπών ανδρών είναι ότι δεν μπορούν να λυγίσουν διά της βίας, κι αυτό είναι ένα είδος πνεύματος που καθιστά αδύνατο να τους καθυποτάξει οποιαδήποτε δύναμη, βία, απειλές ή κάτι παρόμοιο. Όποια δύναμη, βία, απειλή ή ακόμη και θανάσιμο κίνδυνο και αν αντιμετωπίσουν, τέτοιου είδους άνδρες δεν φοβούνται τον θάνατο και μπορούν να ξεπεράσουν αλλεπάλληλες αντιξοότητες. Δεν πρόκειται να καταστούν όμηροι ή να υποταχθούν, δεν θα υποκύψουν σε καμία βία μόνο και μόνο για να επιβιώσουν και δεν θα καταδεχτούν να συμβιβαστούν. Μόλις υποκύψουν στην εξουσία ή σε οποιοδήποτε είδος βίας για χάρη κάποιας ευθύνης, υποχρέωσης ή άλλου λόγου, ακόμη και αν επιβιώσουν και παραμείνουν ζωντανοί, θα νιώσουν αποστροφή για τη συμπεριφορά τους εξαιτίας της παραδοσιακής κουλτούρας της ηθικότητας την οποία έχουν θεοποιήσει. Το πνεύμα του Μπουσίντο στην Ιαπωνία είναι κάτι αντίστοιχο με αυτό. Μόλις αποτύχεις ή ντροπιαστείς, αισθάνεσαι ότι πρέπει να αυτοκτονήσεις με εκσπλαχνισμό. Είναι τόσο εύκολη η ζωή; Οι άνθρωποι ζουν μόνο μια φορά. Αν ακόμη και μια μικρή αποτυχία ή αναποδιά τούς οδηγεί στο να σκεφτούν τον θάνατο, μήπως αυτό οφείλεται στην επιρροή της παραδοσιακής κουλτούρας; (Ναι.) Όταν τους παρουσιαστεί ένα πρόβλημα και δεν μπορούν να πάρουν μια γρήγορη απόφαση, ή να κάνουν μια επιλογή που να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της παραδοσιακής κουλτούρας, ή να αποδείξουν την αξιοπρέπεια και τον χαρακτήρα τους, ή να αποδείξουν ότι είναι ανδροπρεπείς, αρρενωποί άνδρες, θα επιδιώξουν τον θάνατο και θα αυτοκτονήσουν. Ο λόγος για τον οποίο οι άνδρες μπορούν να διατηρούν αυτές τις ιδέες και απόψεις είναι η σοβαρή επίδραση της παραδοσιακής κουλτούρας και ο τρόπος με τον οποίο περιορίζει τη σκέψη τους. Αν δεν επηρεάζονταν από τις ιδέες και τις απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας, δεν θα υπήρχαν τόσο πολλοί άνδρες που θα αυτοκτονούσαν ή θα προχωρούσαν σε εκσπλαχνισμό. Όσον αφορά τον ορισμό του ανδροπρεπούς, αρρενωπού άνδρα, οι άνδρες αποδέχονται με μεγάλη βεβαιότητα και σιγουριά αυτές τις ιδέες και απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας και τις θεωρούν θετικά πράγματα με τα οποία μπορούν να μετρήσουν και να περιορίσουν τον εαυτό τους, αλλά και να μετρήσουν και να περιορίσουν άλλους άνδρες. Κρίνοντας από τις σκέψεις και τις απόψεις των ανδρών, τα ιδανικά, τους στόχους και τα μονοπάτια που επιλέγουν, όλα αυτά αποδεικνύουν ότι όλοι οι άνδρες έχουν επηρεαστεί και δηλητηριαστεί σε μεγάλο βαθμό από την παραδοσιακή κουλτούρα. Οι πάμπολλες ιστορίες ηρωικών κατορθωμάτων και όμορφων θρύλων είναι μια αληθινή απεικόνιση του πόσο βαθιά ριζωμένη είναι η παραδοσιακή κουλτούρα στο μυαλό των ανθρώπων. Από αυτήν τη σκοπιά, έχουν οι άνδρες δηλητηριαστεί από την παραδοσιακή κουλτούρα εξίσου βαθιά με τις γυναίκες; Η παραδοσιακή κουλτούρα απλώς θέτει διαφορετικά πρότυπα απαιτήσεων για τους άνδρες και τις γυναίκες, προσβάλλοντας, υποτιμώντας, περιορίζοντας και ελέγχοντας τις γυναίκες χωρίς ενδοιασμό, ενώ παράλληλα παροτρύνει ένθερμα, δελεάζει, υποκινεί και παρακινεί τους άνδρες να μην είναι δειλοί ή κοινοί, συνηθισμένοι άνθρωποι. Η απαίτηση για τους άνδρες είναι πως ό,τι κάνουν πρέπει να διαφέρει από τις γυναίκες, να τις ξεπερνάει, να είναι ανώτερο από αυτές και να υπερέχει αυτών. Πρέπει να ελέγχουν την κοινωνία, να ελέγχουν την ανθρώπινη φυλή, να ελέγχουν τις τάσεις και την κατεύθυνση της κοινωνίας και να ελέγχουν τα πάντα στην κοινωνία. Οι άνδρες πρέπει μάλιστα να είναι παντοδύναμοι στην κοινωνία, με τη δύναμη να ελέγχουν την κοινωνία και τα ανθρώπινα όντα, και αυτή η δύναμη περιλαμβάνει επίσης το να κυβερνούν και να ελέγχουν τις γυναίκες. Αυτό θα πρέπει να επιδιώκουν οι άνδρες, και αυτός είναι επίσης ο ηρωικός τρόπος ενός ανδροπρεπούς, αρρενωπού άνδρα.

Στη σημερινή εποχή, πολλές χώρες έχουν γίνει δημοκρατικές κοινωνίες στις οποίες τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των γυναικών και των παιδιών έχουν διασφαλιστεί σε κάποιο βαθμό, και η επιρροή και οι περιορισμοί αυτών των ιδεών και απόψεων της παραδοσιακής κουλτούρας στους ανθρώπους δεν φαίνονται πλέον τόσο έντονα. Εξάλλου, πολλές γυναίκες έχουν σημειώσει πρόοδο στην κοινωνία και η συμμετοχή τους σε πολλούς τομείς και πολλά επαγγέλματα αυξάνεται. Ωστόσο, επειδή οι ιδέες της παραδοσιακής κουλτούρας έχουν ριζώσει εδώ και πολύ καιρό βαθιά μέσα στο μυαλό των ανθρώπων —όχι μόνο στο μυαλό των γυναικών, αλλά και στων ανδρών— τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες υιοθετούν χωρίς να το συνειδητοποιούν την οπτική και την πλεονεκτική σκοπιά της παραδοσιακής κουλτούρας όταν σκέφτονται και προσεγγίζουν διάφορα πράγματα. Φυσικά, ακολουθούν επίσης διάφορες καριέρες και δουλειές υπό την καθοδήγηση των ιδεών και των απόψεων της παραδοσιακής κουλτούρας. Στη σημερινή κοινωνία, αν και η ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών έχει βελτιωθεί κάπως, η ιδέα της ανδρικής ανωτερότητας στην παραδοσιακή κουλτούρα εξακολουθεί να κυριαρχεί στο μυαλό των ανθρώπων, και στις περισσότερες χώρες, η εκπαίδευση βασίζεται ουσιαστικά σε αυτές τις θεμελιώδεις ιδέες της παραδοσιακής κουλτούρας. Επομένως, αν και σε αυτήν την κοινωνία, οι άνθρωποι σπάνια χρησιμοποιούν αυτά τα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας για να μιλήσουν για διάφορα θέματα, παραμένουν αιχμάλωτοι μέσα στο ιδεολογικό πλαίσιο της παραδοσιακής κουλτούρας. Τι είδους όρους χρησιμοποιεί η σύγχρονη κοινωνία για να επαινέσει μια γυναίκα; Για παράδειγμα, τους όρους «αρρενωπή γυναίκα» και «ισχυρή γυναίκα». Πρόκειται για μορφές προσφώνησης που εκφράζουν σεβασμό ή υποτίμηση; Ορισμένες γυναίκες λένε: «Κάποιος με αποκάλεσε αρρενωπή γυναίκα, πράγμα που το θεώρησα πολύ κολακευτικό. Τι λέτε γι’ αυτό; Έχω ενσωματωθεί στην ανδρική κοινωνία και η θέση μου έχει βελτιωθεί. Παρόλο που είμαι γυναίκα, με την προσθήκη της λέξης “αρρενωπή” γίνομαι αρρενωπή γυναίκα, οπότε μπορώ να είμαι ισότιμη με τους άνδρες, πράγμα που είναι κάπως τιμητικό!» Πρόκειται για ένα είδος αναγνώρισης και αποδοχής αυτής της γυναίκας από ένα κοινωνικό σύνολο ή μια ομάδα στην κοινωνία των ανθρώπων, πράγμα εξαιρετικά τιμητικό, έτσι δεν είναι; Αν μια γυναίκα περιγράφεται ως αρρενωπή γυναίκα, αυτό αποδεικνύει πως η γυναίκα αυτή είναι πολύ ικανή, ισότιμη με τους άνδρες και όχι κατώτερή τους, και η καριέρα της, τα ταλέντα της, ακόμη και η κοινωνική της θέση, ο δείκτης νοημοσύνης της και τα μέσα με τα οποία κερδίζει μια θέση στην κοινωνία επαρκούν για να συγκριθεί με τους άνδρες. Όπως το βλέπω εγώ, για τις περισσότερες γυναίκες ο χαρακτηρισμός «αρρενωπή γυναίκα» είναι μια ανταμοιβή από την κοινωνία, ένα είδος αναγνώρισης της κοινωνικής θέσης που δίνει στις γυναίκες η σύγχρονη κοινωνία. Θέλει καμία γυναίκα να είναι αρρενωπή γυναίκα; Παρόλο που ο χαρακτηρισμός αυτός είναι δυσάρεστος, ανεξαρτήτως των συνθηκών, με το να αποκαλεί κανείς μια γυναίκα αρρενωπή σίγουρα την επαινεί για το γεγονός ότι είναι πολύ άξια και ικανή και της δίνει έγκριση στα μάτια των ανδρών. Όσον αφορά τους χαρακτηρισμούς για τους άνδρες, οι άνθρωποι εξακολουθούν να εμμένουν σε παραδοσιακές αντιλήψεις, οι οποίες δεν αλλάζουν ποτέ. Για παράδειγμα, ορισμένοι άνδρες δεν ενδιαφέρονται για την καριέρα τους και δεν επιδιώκουν εξουσία ή κύρος, αλλά αποδέχονται την τρέχουσα κατάστασή τους και είναι ικανοποιημένοι με τη συνηθισμένη δουλειά και ζωή τους, ενώ νοιάζονται πολύ και για την οικογένειά τους. Πώς αποκαλεί αυτή η κοινωνία τέτοιου είδους άνδρες; Μήπως αυτοί οι άνδρες χαρακτηρίζονται ως ανεπρόκοποι; (Ναι.) Ορισμένοι άνδρες είναι πολύ σχολαστικοί και επιμελείς στις δουλειές τους, ενεργώντας μεθοδικά και με μεγάλη προσοχή. Πώς τους αποκαλούν μερικοί άνθρωποι; «Κάπως κοριτσάκια» ή «χαμηλοβλεπούσες». Βλέπεις, οι άνδρες δεν προσβάλλονται με τη χρήση βωμολοχιών, αλλά με τη χρήση εκφράσεων που αφορούν τις γυναίκες. Αν οι άνθρωποι θέλουν να εξυψώσουν το γυναικείο φύλο, χρησιμοποιούν όρους όπως το «αρρενωπή γυναίκα» και «ισχυρή γυναίκα» για να βελτιώσουν τη θέση μιας γυναίκας και να επιβεβαιώσουν την ικανότητά της, ενώ όροι όπως το «χαμηλοβλεπούσα» χρησιμοποιούνται για να υποτιμήσουν τους άνδρες και να τους επιπλήξουν που δεν είναι ανδροπρεπείς. Δεν είναι αυτό ένα ευρέως διαδεδομένο φαινόμενο στην κοινωνία; (Ναι.) Αυτά τα ρητά που έχουν αναδυθεί στη σύγχρονη κοινωνία αποδεικνύουν την ύπαρξη ενός προβλήματος, το οποίο είναι ότι παρόλο που η παραδοσιακή κουλτούρα φαίνεται ήδη να απέχει πολύ από τη σύγχρονη ζωή, καθώς και από το μυαλό των ανθρώπων, και παρόλο που οι άνθρωποι είναι πλέον εθισμένοι στο διαδίκτυο ή σε διάφορες ηλεκτρονικές συσκευές ή έχουν εμμονή με κάθε λογής σύγχρονους τρόπους ζωής, και παρόλο που οι άνθρωποι ζουν εξαιρετικά άνετα σε σύγχρονα περιβάλλοντα διαβίωσης ή έχουν ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες, αυτό είναι μόνο μια πρόσοψη· είναι γεγονός ότι μεγάλο μέρος του δηλητηρίου της παραδοσιακής κουλτούρας υπάρχει ακόμη στο μυαλό τους. Παρόλο που οι άνθρωποι έχουν αποκτήσει κάποιες σωματικές ελευθερίες, και κάποιες από τις κυρίαρχες απόψεις τους για τους ανθρώπους και τα πράγματα φαίνεται να έχουν αλλάξει, και φαίνεται να έχουν αποκτήσει έναν ορισμένο βαθμό ελευθερίας στη σκέψη τους, και δείχνουν να έχουν αποκτήσει νέες γνώσεις σε αυτήν τη σύγχρονη κοινωνία χάρη στην ταχεία κυκλοφορία των ειδήσεων και την προηγμένη τεχνολογία πληροφοριών, και γνωρίζουν και έχουν δει πολλά πράγματα στον έξω κόσμο, οι άνθρωποι εξακολουθούν να ζουν στη σκιά των μυριάδων ρητών για την ηθική διαγωγή που υποστηρίζει η παραδοσιακή κουλτούρα. Ακόμη και αν υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που λένε: «Είμαι ο πιο αντισυμβατικός άνθρωπος που υπάρχει, είμαι πολύ μοντέρνος, είμαι νεωτεριστής», και φορούν χρυσό κρίκο στη μύτη τους, μια σειρά από σκουλαρίκια στο αυτί τους και τα ρούχα τους είναι πολύ πρωτοποριακά και μοντέρνα, οι απόψεις τους για τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και οι απόψεις τους για το πώς θα πρέπει να συμπεριφέρονται και να ενεργούν, εξακολουθούν να είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την παραδοσιακή κουλτούρα. Γιατί δεν μπορούν να ζήσουν οι άνθρωποι χωρίς την παραδοσιακή κουλτούρα; Επειδή η καρδιά και το μυαλό τους έχουν εμποτιστεί με την παραδοσιακή κουλτούρα και έχουν αιχμαλωτιστεί από αυτήν. Όλα όσα παράγονται στα ενδόμυχα της ψυχής τους, ακόμη και οι ιδέες που περνούν στιγμιαία από το μυαλό τους, προέρχονται από την κατήχηση και την εμφύσηση της παραδοσιακής κουλτούρας, και όλα παράγονται μέσα σε αυτό το τεράστιο πλαίσιο της παραδοσιακής κουλτούρας και δεν είναι αποκομμένα από την επιρροή της. Αποδεικνύουν αυτά τα γεγονότα ότι οι άνθρωποι έχουν ήδη αιχμαλωτιστεί από την παραδοσιακή κουλτούρα; (Ναι.) Οι άνθρωποι έχουν ήδη αιχμαλωτιστεί από την παραδοσιακή κουλτούρα. Ανεξάρτητα από το αν είσαι ή όχι πολύ καλά διαβασμένος ή πολύ μορφωμένος, όσο ζεις ανάμεσα στους ανθρώπους, αναπόφευκτα θα γαλουχηθείς και θα επηρεαστείς από την παραδοσιακή κουλτούρα της ανθρώπινης ηθικότητας, επειδή τα πράγματα της παραδοσιακής κουλτούρας ασκούν ένα είδος αόρατης δύναμης και εξουσίας που υπάρχει παντού, όχι μόνο στα σχολεία και στα σχολικά βιβλία των ανθρώπων, αλλά κυρίως στις οικογένειές τους και φυσικά σε κάθε γωνιά της κοινωνίας. Με αυτόν τον τρόπο, οι άνθρωποι εν αγνοία τους κατηχούνται, επηρεάζονται, ξεγελιούνται και παραπλανώνται από αυτά τα πράγματα. Τα ανθρώπινα όντα ζουν επομένως υπό τα δεσμά, τον περιορισμό και τον έλεγχο της παραδοσιακής κουλτούρας και δεν δύνανται να κρυφτούν ή να ξεφύγουν από αυτήν ακόμη και αν το θελήσουν. Ζουν σε ένα τέτοιο κοινωνικό περιβάλλον. Αυτή είναι η τρέχουσα κατάσταση των πραγμάτων, και αυτά είναι επίσης τα γεγονότα.

Αν εξετάσουμε το θέμα με βάση τα ρητά περί ηθικής διαγωγής και την ουσία τους πάνω στα οποία συναναστραφήκαμε την προηγούμενη φορά, τέτοιου είδους ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας συγκαλύπτουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις και την ουσία της ανθρωπότητας, και φυσικά συγκαλύπτουν επίσης το γεγονός ότι ο Σατανάς διαφθείρει την ανθρωπότητα. Οι ορισμοί των ανδρών και των γυναικών στην παραδοσιακή κουλτούρα πάνω στους οποίους συναναστραφήκαμε σήμερα καταδεικνύουν ξεκάθαρα μια άλλη ουσιώδη πτυχή των ρητών περί ηθικής διαγωγής. Ποια είναι αυτή η ουσία; Αυτά τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή όχι μόνο προκαλούν σύγχυση, παραπλανούν και περιορίζουν τη σκέψη των ανθρώπων, αλλά φυσικά ενσταλάζουν επίσης στους ανθρώπους λανθασμένες αντιλήψεις και απόψεις σχετικά με διάφορους ανθρώπους, ζητήματα και πράγματα. Αυτό είναι γεγονός και μια άλλη ουσιαστική πτυχή των ρητών περί ηθικής διαγωγής που υποστηρίζονται από τον Σατανά. Πώς μπορεί να αποδειχθεί αυτός ο ισχυρισμός; Δεν αρκούν οι ορισμοί των ανδρών και των γυναικών στα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή πάνω στα οποία συναναστραφήκαμε μόλις τώρα για να καταδείξουν αυτό το σημείο; (Ναι.) Πράγματι, αρκούν για να καταδείξουν αυτό το σημείο. Τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή μιλούν μόνο για τη σωστή και τη λανθασμένη συμπεριφορά, και τις καλές και τις κακές πρακτικές, και μιλούν μόνο επιφανειακά για το καλό και το κακό, το σωστό και το λάθος. Δεν ενημερώνουν τους ανθρώπους για το τι είναι θετικό και αρνητικό, καλό και κακό, σωστό και λάθος όσον αφορά τους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα. Τα πράγματα που αναγκάζουν τους ανθρώπους να τηρούν δεν είναι σωστά κριτήρια ή αρχές για τη διαγωγή και τη συμπεριφορά που συνάδουν με την ανθρώπινη φύση ή που είναι ωφέλιμα για τους ανθρώπους. Ανεξάρτητα από το αν αυτά τα ρητά περί ηθικής διαγωγής παραβιάζουν τους φυσικούς νόμους της ανθρωπότητας ή αν οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να τα τηρήσουν ή όχι, αναγκάζουν τους ανθρώπους να προσκολλώνται αυστηρά στο δόγμα χωρίς να κάνουν διάκριση μεταξύ σωστού και λάθους, καλού και κακού. Αν δεν τα τηρήσεις, η κοινωνία θα σε διασύρει και θα σε καταδικάσει και ακόμη και εσύ θα διασύρεις τον εαυτό σου. Αποτελεί αυτό μια αληθινή απεικόνιση του τρόπου με τον οποίο περιορίζει η παραδοσιακή κουλτούρα την ανθρώπινη σκέψη; Πρόκειται ακριβώς για μια αληθινή απεικόνιση του τρόπου με τον οποίο περιορίζει η παραδοσιακή κουλτούρα την ανθρώπινη σκέψη. Από τη στιγμή που η παραδοσιακή κουλτούρα παράγει νέα ρητά, απαιτήσεις και κανόνες, διαμορφώνει την κοινή γνώμη ή καθιερώνει μια τάση ή σύμβαση στην κοινωνία, τότε αναπόφευκτα θα παρασυρθείς από αυτήν την τάση ή τη σύμβαση και δεν θα τολμήσεις να πεις «όχι» ή να αρνηθείς, πόσο μάλλον να εκφράσεις οποιεσδήποτε αμφιβολίες και διαφορετικές απόψεις. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να αφοσιωθείς σε αυτά, διαφορετικά θα περιφρονηθείς και θα διαπομπευθείς από την κοινωνία, και μάλιστα θα διασυρθείς από την κοινή γνώμη και θα καταδικαστείς από την ανθρωπότητα. Ποιες είναι οι συνέπειες του διασυρμού και της καταδίκης; Δεν θα αντέχεις πλέον να βρίσκεσαι κοντά σε ανθρώπους, επειδή δεν θα έχεις αξιοπρέπεια, επειδή δεν μπορείς να συμμορφωθείς με την κοινωνική ηθική, δεν έχεις ηθική και δεν έχεις την ηθική διαγωγή που απαιτεί η παραδοσιακή κουλτούρα, και έτσι δεν θα έχεις καμία κοινωνική θέση. Τι συνέπειες έχει η έλλειψη κοινωνικής θέσης; Δεν θα είσαι άξιος να ζεις σε αυτήν την κοινωνία, και όλες οι εκφάνσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων σου θα σου αφαιρεθούν, φτάνοντας σε σημείο να κατασταλούν και να περιοριστούν τα δικαιώματά σου να ζεις, να μιλάς και να εκτελείς τις υποχρεώσεις σου. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο επηρεάζει και απειλεί η παραδοσιακή κουλτούρα την ανθρωπότητα. Ο καθένας είναι θύμα της, και φυσικά ο καθένας είναι και όργανο επιβολής της. Πέφτεις θύμα αυτών των απόψεων της κοινής γνώμης, πέφτεις φυσικά και θύμα όλων των διαφόρων ανθρώπων στην κοινωνία, και ταυτόχρονα πέφτεις και θύμα της δικής σου αποδοχής της παραδοσιακής κουλτούρας. Σε τελική ανάλυση, πέφτεις θύμα αυτών των πραγμάτων της παραδοσιακής κουλτούρας. Έχουν μεγάλο αντίκτυπο στην ανθρωπότητα αυτά τα πράγματα της παραδοσιακής κουλτούρας; (Ναι.) Για παράδειγμα, αν για μια γυναίκα κυκλοφορούν φήμες ότι δεν είναι ενάρετη, καλοσυνάτη, ευγενική και ηθική και ότι δεν είναι καλή γυναίκα, τότε όποτε στη συνέχεια πάει να ξεκινήσει μια νέα δουλειά ή να ενταχθεί σε κάποια ομάδα, μόλις οι άνθρωποι μάθουν τις σχετικές ιστορίες και ακούσουν τους κουτσομπόληδες και την κρίνουν, δεν θα θεωρείται καλή γυναίκα στα μάτια κανενός. Από τη στιγμή που θα προκύψει αυτή η κατάσταση, θα της είναι δύσκολο να βρει τον δρόμο της ή να επιβιώσει στην κοινωνία. Κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν μάλιστα άλλη επιλογή από το να αποκρύψουν την ταυτότητά τους και να μετακομίσουν σε διαφορετική πόλη ή περιβάλλον. Είναι ισχυρή η κοινή γνώμη; (Ναι.) Αυτή η αόρατη δύναμη μπορεί να καταστρέψει, να ρημάξει και να ποδοπατήσει τον οποιονδήποτε. Για παράδειγμα, αν πιστεύεις στον Θεό, σου είναι προφανώς δύσκολο να επιβιώσεις στο κοινωνικό περιβάλλον της Κίνας. Γιατί είναι τόσο δύσκολο να επιβιώσεις εκεί; Γιατί όταν πιστεύεις στον Θεό, εκτελείς το καθήκον σου και δαπανάς τον εαυτό σου γι’ Αυτόν, μερικές φορές αναπόφευκτα δεν προλαβαίνεις να φροντίσεις την οικογένειά σου, και αυτοί οι άπιστοι διάβολοι θα διαδίδουν φήμες ότι «δεν ζεις μια κανονική ζωή», ότι «εγκαταλείπεις την οικογένειά σου», «το σκας με κάποιον άλλον» και ούτω καθεξής. Παρόλο που αυτοί οι ισχυρισμοί δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και είναι όλοι εικασίες και ψεύτικες φήμες, μόλις βρεθείς στο στόχαστρο αυτών των κατηγοριών, θα βρεθείς σε πολύ δύσκολη θέση. Κάθε φορά που θα πηγαίνεις για ψώνια, οι άνθρωποι θα σε κοιτάζουν περίεργα, θα μουρμουρίζουν και θα κάνουν σχόλια πίσω από την πλάτη σου, λέγοντας: «Αυτό το άτομο είναι θρησκευόμενο, δεν διαθέτει την αρετή μιας γυναίκας, ζει μια άσεμνη ζωή και περνάει όλη τη μέρα τρέχοντας από δω κι από κει. Είναι μια γυναίκα που δεν εστιάζει τις δυνάμεις της στο να ζει μια κανονική ζωή. Τι δουλειά έχει να τρέχει παντού; Οι γυναίκες θα πρέπει να ακολουθούν τον κώδικα του Κομφούκιου για τις τρεις υπακοές και τις τέσσερις αρετές, να υπακούν τους συζύγους τους και να διαπαιδαγωγούν τα παιδιά τους». Πώς θα ένιωθες στο άκουσμα αυτού; Θα θύμωνες πολύ; Τι τους αφορά το αν πιστεύεις στον Θεό και αν εκτελείς το καθήκον σου; Δεν τους αφορά καθόλου, και όμως μπορούν να το θεωρούν θέμα συζήτησης για μετά το βραδινό και να κάνουν σχόλια και να κουτσομπολεύουν γι’ αυτό λες και είναι κάτι σημαντικό. Δεν είναι αυτό ένα κοινωνικό φαινόμενο; Δεν πρόκειται για ένα φαινόμενο που παρατηρείται παντού; Για παράδειγμα, έχεις έναν συνάδελφο που τα πήγαινε καλά μαζί σου, αλλά όταν έμαθε ότι πιστεύεις στον Θεό, διέδωσε κάθε λογής κουτσομπολιά για σένα πίσω από την πλάτη σου, οπότε τώρα πολλοί άνθρωποι σε αποφεύγουν και δεν έχουν πλέον καλές σχέσεις μαζί σου. Παρόλο που έχεις την ίδια στάση απέναντι στη δουλειά σου όπως και πριν, από τη στιγμή που οι περισσότεροι άνθρωποι ακούσουν αυτό το κουτσομπολιό, θα σου είναι ακόμα εύκολο να πετύχεις σε αυτήν τη δουλειά; (Όχι, δεν θα είναι εύκολο.) Θα διαφέρει η στάση των ανθρώπων απέναντί σου σε σχέση με πριν; (Ναι.) Για τι θα μιλούν όλοι; «Αυτή η γυναίκα δεν εστιάζει τις δυνάμεις της στο να διάγει μια κανονική ζωή. Γιατί πιστεύει στη θρησκεία;» και «Γιατί πιστεύουν στη θρησκεία οι άνδρες; Μόνο οι αποτυχημένοι άνθρωποι πιστεύουν στη θρησκεία! Αυτό είναι κάτι που κάνουν οι γυναίκες, ενώ οι ανδροπρεπείς, αρρενωποί άνδρες θα πρέπει να εστιάζουν στην καριέρα τους!» Έχει πει κανείς αυτά τα πράγματα; (Ναι.) Από πού πηγάζουν αυτά τα λόγια; Τι τους αφορά που πιστεύεις στον Θεό; Οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να πιστεύουν ό,τι θέλουν, και οι άλλοι δεν έχουν κανένα δικαίωμα να παρεμβαίνουν. Γιατί, λοιπόν, να μπορούν να μιλάνε για σένα; Γιατί σε επικρίνουν αδιακρίτως μόλις αρχίσεις να πιστεύεις στον Θεό; Σε έναν βαθμό, το πλαίσιο αναφοράς για τις παρατηρήσεις τους βασίζεται αναπόφευκτα στις ιδέες και τις απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας και στη στάση της εθνικής κυβέρνησης απέναντι στην πίστη. Παρόλο που επιφανειακά μιλούν για σένα, είναι γεγονός ότι σε επικρίνουν αδιακρίτως, λένε παραμύθια και σε καταδικάζουν αλόγιστα. Σε κάθε περίπτωση, η βάση για τις παρατηρήσεις και τις κρίσεις των ανθρώπων, καθώς και για τις απόψεις και τη στάση τους απέναντι στην πίστη σου, επηρεάζεται σε σημαντικό βαθμό από την παραδοσιακή κουλτούρα και την αθεϊστική ιδεολογία. Διότι, εκτός από το να διδάσκουν στους ανθρώπους πώς να είναι γυναίκες και πώς άνδρες, ποιες είναι οι βασικές ιδέες της παραδοσιακής κουλτούρας; Ότι δεν υπάρχει Ουρανός ούτε Θεός. Με άλλα λόγια, πρόκειται για αθεϊστικές ιδέες και απόψεις. Επομένως, απορρίπτουν τους ανθρώπους με πίστη, ιδίως όσους πιστεύουν στον αληθινό Θεό. Αν επιδίδεσαι σε δεισιδαιμονικές δραστηριότητες, ανήκεις σε κάποια αίρεση ή συμμετέχεις σε οποιεσδήποτε θρησκευτικές δραστηριότητες, μπορεί να σε αγνοήσουν. Αν είσαι δεισιδαίμων, μπορεί να διατηρούν τις σχέσεις τους μαζί σου, αλλά μόλις αρχίσεις να πιστεύεις στον Θεό, να διαβάζεις τα λόγια Του κάθε μέρα, να διαδίδεις το ευαγγέλιο, να εκτελείς το καθήκον σου και να ακολουθείς τον Θεό, θα πάψουν να είναι συμβατοί μαζί σου. Ποια είναι η πηγή της ασυμβατότητάς τους μαζί σου; Για την ακρίβεια, η μία πτυχή αφορά το ότι είναι άπιστοι και ακολουθούν όλοι τον Σατανά και ανήκουν στον Σατανά· η άλλη πτυχή είναι ότι βλέπουν τα πράγματα σύμφωνα με τις ιδέες και τις απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας και σύμφωνα με τις πολιτικές και τους νόμους του μεγάλου κόκκινου δράκοντα —αυτά είναι αντικειμενικά γεγονότα. Κάθε φορά που βλέπουν ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που δεν συμμορφώνονται με τις ιδέες της παραδοσιακής κουλτούρας και κάθε φορά που βλέπουν ότι οι πιστοί είναι στόχοι κρατικής καταστολής και συλλαμβάνονται, τους σιχαίνονται, τους επικρίνουν αδιακρίτως, τους κρίνουν και τους καταδικάζουν και συνεργάζονται με την κυβέρνηση για να παρακολουθούν και να καταγγέλλουν τους ανθρώπους που πιστεύουν στον Θεό. Πού βασίζονται για να το κάνουν αυτό; Βασίζονται κυρίως στην παραδοσιακή κουλτούρα, την αθεϊστική ιδεολογία και τις καταχθόνιες πολιτικές του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Για παράδειγμα, κρίνουν τους ανθρώπους που πιστεύουν στον Θεό, λέγοντας: «Αυτή είναι μια γυναίκα που δεν εστιάζει τις δυνάμεις της στο να ζήσει μια κανονική ζωή. Τι δουλειά έχει να τρέχει παντού;» και «Αυτός είναι ένας άντρας που δεν επιδιώκει μια πρέπουσα καριέρα. Γιατί πιστεύει στη θρησκεία; Οι σωστοί άνδρες έχουν μακρόπνοες φιλοδοξίες. Οι ανδροπρεπείς, αρρενωποί άνδρες θα πρέπει να εστιάζουν στην καριέρα τους!» Σκεφτείτε το, όλες αυτές οι κοινότυπες δηλώσεις δεν προέρχονται ξεκάθαρα από την παραδοσιακή κουλτούρα; (Ναι.) Προέρχονται όλες από την παραδοσιακή κουλτούρα. Αυτοί οι κοινότοποι και τετριμμένοι άνθρωποι δεν επιδιώκουν καμία πίστη, αλλά μόνο να τρώνε, να πίνουν και να επιδίδονται σε σαρκικές απολαύσεις. Το μυαλό τους όχι μόνο είναι γεμάτο από πονηρές τάσεις, αλλά δεσμεύεται και περιορίζεται βαθύτατα από αυτά τα πράγματα της παραδοσιακής κουλτούρας, υπό την επιρροή των οποίων ζουν χωρίς να το αντιλαμβάνονται, οπότε είναι φυσικό να υιοθετούν αυτές τις απόψεις στις σχέσεις τους με τον οποιονδήποτε και το οτιδήποτε. Αυτό είναι κάτι που μπορεί να συμβεί σε κάθε γωνιά της σύγχρονης κοινωνίας και είναι απολύτως φυσιολογικό. Έτσι έχουν τα πράγματα σε έναν κόσμο που ελέγχεται από τον Σατανά και σε μια εποχή κατά την οποία κυριαρχούν το κακό και η παράνομη συνουσία.

Τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή όχι μόνο ενσταλάζουν λανθασμένες αντιλήψεις και απόψεις στους ανθρώπους, αλλά επίσης τους ενθαρρύνουν και τους υποκινούν να ακολουθούν κάποιες ακραίες σκέψεις και να υιοθετούν κάποιες ακραίες συμπεριφορές σε συγκεκριμένα πλαίσια και περιστάσεις. Για παράδειγμα, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, το «Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο» είναι το είδος της απαίτησης που προβάλλει ο Σατανάς με το πρόσχημα ότι ελέγχει την ηθική διαγωγή των ανθρώπων σε ό,τι αφορά τις σχέσεις τους με τους φίλους τους. Προφανώς, τα ρητά σχετικά με αυτήν την πτυχή της ηθικής συμπεριφοράς αποσκοπούν στο να κάνουν τους ανθρώπους να έχουν παράλογες και απερίσκεπτες σκέψεις και απόψεις κατά τις σχέσεις τους με τους φίλους τους, και μάλιστα τους ωθούν στο να θυσιάζουν απερίσκεπτα τη ζωή τους για τους φίλους τους. Αυτή είναι μια ακραία και υπερβολική απαίτηση που θέτει ο Σατανάς στα ανθρώπινα όντα όσον αφορά την ηθική διαγωγή. Είναι γεγονός ότι υπάρχουν κάποια άλλα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή που είναι παρόμοια με το «θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο» και τα οποία ομοίως απαιτούν οι άνθρωποι να υιοθετούν ακραίες συμπεριφορές. Όλα αυτά είναι απάνθρωπα και παράλογα ρητά. Την ίδια στιγμή που ο Σατανάς ενσταλάζει στους ανθρώπους τις ιδέες και τις απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας, απαιτεί επίσης από τους ανθρώπους να συμμορφώνονται με αυτές τις παράλογες σκέψεις και τα απάνθρωπα ρητά και επίσης τους αναγκάζει να εμμένουν αυστηρά σε αυτές τις ιδέες και πρακτικές. Θα μπορούσε να ειπωθεί πως κάτι τέτοιο είναι το ίδιο με το να παίζει με την ανθρωπότητα και να την καταστρέφει! Ποια ρητά είναι αυτά; Για παράδειγμα τα δύο ρητά: «Να αποδέχεσαι κάθε εργασία και να πασχίζεις να κάνεις το καλύτερο που μπορείς μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις» και «Οι μεταξοσκώληκες της άνοιξης υφαίνουν μέχρι να πεθάνουν και τα κεριά καίνε μέχρι να στεγνώσουν τα δάκρυά τους» λένε στους ανθρώπους —με έναν πιο σαφή τρόπο σε σχέση με το «Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο»— να μην υπεραγαπούν τη ζωή και πως η ζωή θα πρέπει να χαραμίζεται με τέτοιον τρόπο. Εφόσον απαιτείται οι άνθρωποι να θυσιάσουν τη ζωή τους, δεν θα πρέπει να αγαπούν τη ζωή υπερβολικά, αλλά αντίθετα πρέπει να τηρούν τα ρητά «Να αποδέχεσαι κάθε εργασία και να πασχίζεις να κάνεις το καλύτερο που μπορείς μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις» και «Οι μεταξοσκώληκες της άνοιξης υφαίνουν μέχρι να πεθάνουν και τα κεριά καίνε μέχρι να στεγνώσουν τα δάκρυά τους». Όλοι λίγο-πολύ καταλαβαίνετε την κυριολεκτική σημασία αυτών των δύο ρητών περί ηθικής διαγωγής, αλλά τι ακριβώς εξαγγέλλουν και τι υποκινούν; Για ποιον θα πρέπει να «να αποδέχεσαι κάθε εργασία και να πασχίζεις να κάνεις το καλύτερο που μπορείς μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις»; Για ποιον θα πρέπει «οι μεταξοσκώληκες της άνοιξης να υφαίνουν μέχρι να πεθάνουν και τα κεριά να καίνε μέχρι να στεγνώσουν τα δάκρυά τους»; Οι άνθρωποι θα πρέπει να διερωτώνται και να κάνουν αυτοκριτική: Έχει νόημα να κάνει κανείς όσα προτείνουν αυτά τα ρητά; Τέτοιου είδους ρητά πρώτα ξεγελούν και αποχαυνώνουν το μυαλό σου, ενοχλώντας την όρασή σου, και στη συνέχεια σου στερούν τα ανθρώπινα δικαιώματά σου, σε καθοδηγούν σε λάθος κατεύθυνση, σου δίνουν λάθος ορισμούς και απόψεις, και έπειτα σε αναγκάζουν να θυσιάσεις τα νιάτα σου και τη ζωή σου για αυτήν τη χώρα, την κοινωνία και το έθνος, ή για την καριέρα ή την αγάπη. Με αυτόν τον τρόπο, οι άνθρωποι εν αγνοία τους παραδίδουν τη ζωή τους στον Σατανά όντας σε μια μπερδεμένη, σαστισμένη κατάσταση, και επιπλέον το κάνουν με τη θέλησή τους και χωρίς παράπονα ή τύψεις. Μόνο τη στιγμή ακριβώς που θυσιάζουν τη ζωή τους καταλαβαίνουν τα πάντα και αισθάνονται εξαπατημένοι που το κάνουν για ανούσιους λόγους, αλλά είναι πολύ αργά και δεν υπάρχει χρόνος για μεταμέλεια. Έτσι, περνούν τη ζωή τους έχοντας ξεγελαστεί, εξαπατηθεί, καταστραφεί, φθαρεί και ποδοπατηθεί από τον Σατανά, και στο τέλος, χάνουν και το πολυτιμότερο πράγμα που έχουν —τη ζωή τους. Αυτή είναι η συνέπεια του ότι οι άνθρωποι διαπαιδαγωγούνται με ρητά περί ηθικής διαγωγής στην παραδοσιακή κουλτούρα και αποδεικνύει πλήρως ποια άθλια μοίρα περιμένει όσους ζουν στο κράτος του Σατανά και ξεγελιούνται και εξαπατώνται από αυτόν. Ποιες λέξεις υπάρχουν που περιγράφουν τις διάφορες τακτικές που χρησιμοποιεί ο Σατανάς κατά τη μεταχείριση της ανθρωπότητας; Κατ’ αρχάς, υπάρχουν οι λέξεις «αποχαυνώνει», «ξεγελά» και τι άλλο; Πείτε μου μερικές. (Εξαπατά, καταστρέφει, καταπατά, ρημάζει.) Υπάρχουν επίσης και οι όροι «υποκινεί», «παρασύρει», «απαιτεί τη ζωή κάποιου» και, τέλος, «παίζει με τους ανθρώπους και τους καταβροχθίζει». Αυτό είναι το αποτέλεσμα της διαφθοράς των ανθρώπων από τον Σατανά. Οι άνθρωποι ζουν στο κράτος του Σατανά και σύμφωνα με σατανικές διαθέσεις. Αν ο Θεός δεν εξέφραζε την αλήθεια και δεν έκανε το έργο της κρίσεως και της παίδευσης για να σώσει τους ανθρώπους, ο Σατανάς δεν θα είχε ρημάξει, καταβροχθίσει και καταστρέψει ολόκληρη την ανθρωπότητα;

Ποια πράγματα στην παραδοσιακή κουλτούρα διακηρύσσει η ανθρωπότητα; Τι σημαίνει «Να αποδέχεσαι κάθε εργασία και να πασχίζεις να κάνεις το καλύτερο που μπορείς μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις»; Η κύρια απαίτηση αυτού του ρητού είναι ότι κάθε φορά που οι άνθρωποι κάνουν πράγματα, θα πρέπει να είναι ειλικρινείς και επιμελείς, να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό και να κάνουν το καλύτερο που μπορούν μέχρι να πεθάνουν. Ποιον ακριβώς υπηρετούν οι άνθρωποι κάνοντάς το αυτό; Φυσικά την κοινωνία, την πατρίδα τους και το έθνος. Ποιος έχει λοιπόν τον έλεγχο αυτής της κοινωνίας, αυτής της πατρίδας και αυτού του έθνους; Αναμφίβολα ο Σατανάς και οι διάβολοι βασιλιάδες. Ποιοι είναι λοιπόν οι στόχοι που θέλουν να επιτύχουν ο Σατανάς και οι διάβολοι βασιλιάδες χρησιμοποιώντας την παραδοσιακή κουλτούρα για να ξεγελάσουν τους ανθρώπους; Ένας στόχος είναι να γίνει η χώρα ισχυρή και να ευημερήσει το έθνος, και ένας άλλος είναι οι άνθρωποι να τιμήσουν τους προγόνους τους και να μείνουν στη μνήμη των μελλοντικών γενεών. Με αυτόν τον τρόπο, οι άνθρωποι θα αισθάνονται ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή από το να κάνουν όλα αυτά τα πράγματα, και θα είναι ευγνώμονες στους διαβόλους βασιλιάδες και πρόθυμοι να θυσιάσουν τη ζωή τους για το έθνος, την κοινωνία και την πατρίδα. Στην πραγματικότητα, το μόνο που κάνουν είναι να υπηρετούν τον Σατανά και τους διαβόλους βασιλιάδες, να υπηρετούν τη δεσπόζουσα θέση του Σατανά και των διαβόλων βασιλιάδων και να θυσιάζουν την πολύτιμη ζωή τους γι’ αυτούς. Αν, αντί να λένε στους ανθρώπους να εκτελούν το καθήκον τους ως δημιουργημένα όντα με όλη τους την καρδιά, το μυαλό και τη δύναμή τους και να βιώνουν την ομοιότητα ενός ανθρώπινου όντος, τα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας ζητούν αντ’ αυτού από τους ανθρώπους να πεθάνουν για χάρη της χώρας, για τους διαβόλους βασιλιάδες ή για κάποιον άλλο σκοπό, τότε ξεγελούν τους ανθρώπους. Επιφανειακά, λένε στους ανθρώπους να κάνουν το χρέος τους για τη χώρα και το έθνος, χρησιμοποιώντας λέξεις που ακούγονται μεγαλόστομες και αληθοφανείς, αλλά στην πραγματικότητα αναγκάζουν τους ανθρώπους να αφιερώσουν τις προσπάθειες μιας ολόκληρης ζωής, και ακόμη και να θυσιάσουν τη ζωή τους, προκειμένου να υπηρετήσουν τη δεσπόζουσα θέση του Σατανά και των διαβόλων βασιλιάδων. Με τον τρόπο αυτόν δεν ξεγελούν, δεν εξαπατούν και δεν βλάπτουν τους ανθρώπους; Τα διάφορα ρητά που προβάλλονται από την παραδοσιακή κουλτούρα δεν έχουν απατήσεις από τους ανθρώπους σχετικά με το πώς θα πρέπει να βιώσουν την κανονική ανθρώπινη φύση στην πραγματική ζωή, ούτε με το πώς θα πρέπει να εκπληρώσουν τις ευθύνες και τα καθήκοντά τους, αλλά αντίθετα, έχουν απαιτήσεις από τους ανθρώπους σχετικά με το είδος της ηθικής διαγωγής που θα πρέπει να επιδεικνύουν στο ευρύτερο πλαίσιο της κοινωνίας, δηλαδή στο κράτος του Σατανά. Ομοίως, το ρητό περί ηθικής διαγωγής «Να αποδέχεσαι κάθε εργασία και να πασχίζεις να κάνεις το καλύτερο που μπορείς μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις» αποτελεί επίσης αξίωμα που διατυπώνεται για να εξαναγκάσει τους ανθρώπους να είναι αφοσιωμένοι στην κοινωνία, το έθνος και ιδιαίτερα την πατρίδα τους. Αυτού του είδους το αξίωμα απαιτεί από τους ανθρώπους να αποδέχονται να υπηρετούν το έθνος, την πατρίδα τους και την κοινωνία και να πασχίζουν να κάνουν το καλύτερο που μπορούν μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουν. Μόνο όσοι είναι φιλόπονοι και δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουν θεωρούνται ευγενείς, ενάρετοι και άξιοι να τους σέβονται και να τους μνημονεύουν οι μελλοντικές γενιές. Το πρώτο μέρος αυτού του ρητού, «Να αποδέχεσαι κάθε εργασία και να πασχίζεις να κάνεις το καλύτερο που μπορείς», σημαίνει να είσαι φιλόπονος και να δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό. Υπάρχει κάποιο πρόβλημα με αυτήν τη φράση; Αν το δούμε από τη σκοπιά του ανθρώπινου ενστίκτου και του εύρους του τι μπορεί να επιτύχει η ανθρωπότητα, δεν υπάρχουν σημαντικά προβλήματα σχετικά με την εν λόγω φράση. Απαιτεί οι άνθρωποι να είναι επιμελείς και να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό όταν κάνουν πράγματα ή αναλαμβάνουν να φέρουν εις πέρας έναν σκοπό. Βασικά δεν υπάρχει τίποτα κακό σε αυτήν τη στάση, η οποία συμβαδίζει σχετικά με το πρότυπο της κανονικής ανθρώπινης φύσης, και οι άνθρωποι θα πρέπει να έχουν αυτού του είδους τη στάση όταν κάνουν πράγματα. Αυτό είναι κάτι σχετικά θετικό. Δηλαδή, όταν κάνετε κάτι, πρέπει απλώς να είστε φιλόπονοι, να δίνετε τον καλύτερό σας εαυτό, να εκπληρώνετε τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις σας και να ζείτε σύμφωνα με τη συνείδησή σας. Για κάθε άνθρωπο με κανονική ανθρώπινη φύση, συνείδηση και σύνεση, δεν υπάρχει τίποτα πιο φυσιολογικό από αυτό, και δεν αποτελεί υπερβολική απαίτηση. Τι είναι όμως υπερβολικό; Το μέρος που απαιτεί οι άνθρωποι να μη σταματήσουν «μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουν». Υπάρχει ένα πρόβλημα με τη φράση «μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις», το οποίο είναι ότι, όχι μόνο πρέπει να είσαι φιλόπονος και να δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό, αλλά πρέπει επίσης να θυσιάσεις τη ζωή σου, και μπορείς να σταματήσεις μόνο αν πεθάνεις, διαφορετικά δεν μπορείς να σταματήσεις. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να θυσιάσεις τη ζωή σου και τις προσπάθειες μιας ολόκληρης ζωής. Δεν μπορείς να έχεις εγωιστικά κίνητρα ούτε και να παραιτηθείς όσο ζεις. Αν τα παρατήσεις στα μισά της διαδρομής αντί να συνεχίσεις να επιμένεις μέχρι θανάτου, τότε αυτό δεν θεωρείται καλή ηθική διαγωγή. Αυτό είναι ένα πρότυπο για τη μέτρηση της ηθικής διαγωγής των ανθρώπων στην παραδοσιακή κουλτούρα. Αν, όταν κάποιος έκανε κάτι, ήταν ήδη φιλόπονος και έδινε τον καλύτερό του εαυτό στα πλαίσια των όσων μπορούσε να πετύχει και για όσο καιρό ήταν πρόθυμος να το κάνει, αλλά απλώς δεν συνέχιζε να το κάνει μέχρι να πεθάνει, και τα παρατούσε στα μισά της διαδρομής και επέλεγε να φέρεις εις πέρας έναν άλλο σκοπό ή να ξεκουραστεί και να φροντίσει τον εαυτό του στα τελευταία χρόνια της ζωής του, αυτό δεν θα ισοδυναμούσε με το «να αποδέχεσαι κάθε εργασία και να πασχίζεις να κάνεις το καλύτερο που μπορείς μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις», άρα το άτομο αυτό δεν διακατέχεται από καλή ηθική διαγωγή. Πώς είναι αυτό ως πρότυπο; Είναι σωστό ή λάθος; (Λάθος.) Προφανώς, αυτό το πρότυπο δεν συνάδει με τα ένστικτα της κανονικής ανθρώπινης φύσης και τα δικαιώματα που αρμόζουν στους κανονικούς ανθρώπους. Δεν απαιτεί απλώς οι άνθρωποι να είναι φιλόπονοι, να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό και τέλος, αλλά αντίθετα, υποχρεώνει τους ανθρώπους να συνεχίσουν και να μη σταματήσουν μέχρι να πεθάνουν —αυτό απαιτεί από τους ανθρώπους. Ανεξάρτητα από το πόσο φιλόπονος είσαι ή πόσο πολύ πασχίζεις να δώσεις τον καλύτερό σου εαυτό όταν κάνεις κάτι, από τη στιγμή που τα παρατάς στα μισά της διαδρομής επειδή δεν είσαι διατεθειμένος να συνεχίσεις, τότε δεν είσαι κάποιος με καλή ηθική διαγωγή· ενώ, αν επιδεικνύεις ένα μέσο επίπεδο επιμέλειας και δεν δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό, αλλά συνεχίζεις μέχρι να πεθάνεις, τότε είσαι άνθρωπος με καλή ηθική διαγωγή. Αποτελεί αυτό πρότυπο για τη μέτρηση της ηθικής διαγωγής των ανθρώπων στην παραδοσιακή κουλτούρα; (Ναι.) Αποτελεί πράγματι ένα πρότυπο για τη μέτρηση της ηθικής διαγωγής των ανθρώπων στην παραδοσιακή κουλτούρα. Αν το εξετάσουμε με αυτόν τον τρόπο, ανταποκρίνεται η απαίτηση «Να αποδέχεσαι κάθε εργασία και να πασχίζεις να κάνεις το καλύτερο που μπορείς μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις» στις ανάγκες της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Είναι δίκαιη και ανθρωπιστική όσον αφορά τους ανθρώπους; (Όχι, είναι άδικη και απάνθρωπη.) Γιατί το λέτε αυτό; (Δεν είναι μια απαίτηση που προβάλλεται στο πλαίσιο της κανονικής ανθρώπινης φύσης, είναι κάτι που οι άνθρωποι δεν είναι πρόθυμοι να επιλέξουν, και αντιβαίνει επίσης στη συνείδηση και τη σύνεση). Το κύριο νόημα αυτού του προτύπου είναι ότι απαιτεί από τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις προσωπικές τους επιλογές, τις προσωπικές τους επιθυμίες και τα ιδανικά τους. Αν οι ιδιότητες και τα ταλέντα σου μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην υπηρεσία της κοινωνίας, της ανθρώπινης φυλής, του έθνους, της πατρίδας σου και των κυβερνώντων, τότε θα πρέπει να υπακούσεις άνευ όρων και δεν θα πρέπει να έχεις άλλες επιλογές. Θα πρέπει να αφιερώσεις τη ζωή σου στην κοινωνία, το έθνος, την πατρίδα σου και ακόμη και στους κυβερνώντες, μέχρι να πεθάνεις. Δεν γίνεται να υπάρχουν εναλλακτικές ως προς τον σκοπό που πρέπει να φέρεις εις πέρας σε αυτήν τη ζωή —δεν επιτρέπεται να έχεις άλλες επιλογές. Μπορείς να ζεις μόνο για χάρη του έθνους, της ανθρώπινης φυλής, της κοινωνίας, της πατρίδας σου, ακόμα και των κυβερνώντων. Μπορείς μόνο να τους υπηρετείς και δεν πρέπει να έχεις καθόλου προσωπικές φιλοδοξίες, πόσο μάλλον εγωιστικά κίνητρα. Δεν πρέπει απλώς να εγκαταλείψεις τα νιάτα σου και να αφιερώσεις την ενέργειά σου, αλλά πρέπει επίσης να θυσιάσεις τη ζωή σου, και αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να γίνεις άνθρωπος με καλή ηθική διαγωγή. Πώς αποκαλεί η ανθρωπότητα μια τέτοια καλή ηθική διαγωγή; Ανώτερη δικαιοσύνη. Με ποιον άλλον τρόπο μπορούμε, λοιπόν, να εκφράσουμε τη φράση «Να αποδέχεσαι κάθε εργασία και να πασχίζεις να κάνεις το καλύτερο που μπορείς μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις»; Μήπως με το κοινώς γνωστό ρητό «Οι σπουδαίοι ιππότες ήρωες κάνουν το χρέος τους για τη χώρα και τον λαό»; Αυτό δηλώνει ότι οι αποκαλούμενοι σπουδαίοι ιππότες ήρωες πρέπει να κάνουν το χρέος τους για την πατρίδα τους και τον λαό τους. Πρέπει να το κάνουν για την οικογένειά τους, τους γονείς, τις γυναίκες και τα παιδιά, τους αδελφούς και τις αδελφές τους; Πρέπει να το κάνουν για να εκπληρώσουν τις ευθύνες και τα καθήκοντά τους ως άνθρωποι; Όχι. Αντίθετα, πρέπει να είναι πιστοί και αφοσιωμένοι στη χώρα και το έθνος. Αυτός είναι ένας ακόμη τρόπος να πει κανείς: «Να αποδέχεσαι κάθε εργασία και να πασχίζεις να κάνεις το καλύτερο που μπορείς μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις». Το να είσαι φιλόπονος και να δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό, για το οποίο μιλά η απαίτηση «Να αποδέχεσαι κάθε εργασία και να πασχίζεις να κάνεις το καλύτερο που μπορείς μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις», είναι απλώς ένα ρητό που μπορούν να αποδεχτούν οι άνθρωποι και το οποίο χρησιμοποιείται για να παρακινήσει τους ανθρώπους να κάνουν πρόθυμα «το καλύτερο που μπορούν μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουν». Ποιος είναι το αντικείμενο αυτής της εφ’ όρου ζωής αφοσίωσης; (Η χώρα και το έθνος.) Ποιος λοιπόν εκπροσωπεί τη χώρα και το έθνος; (Οι κυβερνώντες.) Σωστά, οι κυβερνώντες. Κανένα άτομο μεμονωμένα και καμία ανεξάρτητη ομάδα δεν μπορεί να εκπροσωπήσει τη χώρα και το έθνος. Μόνο οι κυβερνώντες μπορούν να αποκαλούνται εκπρόσωποι της χώρας και του έθνους. Επιφανειακά, το ρητό «Να αποδέχεσαι κάθε εργασία και να πασχίζεις να κάνεις το καλύτερο που μπορείς μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις» δεν λέει στους ανθρώπους ότι πρέπει να κάνουν φιλόπονα το χρέος τους για τη χώρα, το έθνος και τους κυβερνώντες και να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό μέχρι να πεθάνουν. Παρ’ όλα αυτά, είναι γεγονός ότι αναγκάζει τους ανθρώπους να αφιερώνουν τη ζωή τους στους κυβερνώντες και στους διαβόλους βασιλιάδες μέχρι να πεθάνουν. Αυτό το ρητό δεν απευθύνεται σε οποιοδήποτε ασήμαντο πρόσωπο στην κοινωνία ή στην ανθρωπότητα· απευθύνεται σε όλους εκείνους τους ανθρώπους που μπορούν να συνεισφέρουν τα μέγιστα στην κοινωνία, στην ανθρώπινη φυλή, στην πατρίδα τους, στο έθνος και κυρίως στους κυβερνώντες. Σε κάθε δυναστεία, σε κάθε εποχή και σε κάθε έθνος, υπάρχουν πάντα κάποιοι άνθρωποι με ιδιαίτερα χαρίσματα, ικανότητες και ταλέντα, τους οποίους «ιδιοποιείται» η κοινωνία, και τους εκμεταλλεύονται και τους σέβονται οι κυβερνώντες. Λόγω των ιδιαίτερων ταλέντων και ικανοτήτων τους και επειδή μπορούν να αξιοποιήσουν τα ταλέντα και τις δυνάμεις τους μέσα στην κοινωνία, το έθνος, την πατρίδα τους και την κυριαρχία των κυβερνώντων, στα μάτια αυτών των κυβερνώντων θεωρούνται συχνά ως το είδος του ανθρώπου που μπορεί να τους βοηθήσει να κυβερνήσουν την ανθρωπότητα πιο αποτελεσματικά και να σταθεροποιήσουν περισσότερο την κοινωνία και να κατευνάσουν το κοινό αίσθημα. Αυτού του είδους τα άτομα εκμεταλλεύονται συχνά οι κυβερνώντες, οι οποίοι ελπίζουν ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν «κατώτερο εαυτό» αλλά μόνο «ανώτερο εαυτό» και ότι μπορούν να αξιοποιήσουν το ιπποτικό τους πνεύμα και να γίνουν σπουδαίοι ιππότες ήρωες που στην καρδιά τους έχουν μόνο τη χώρα και τον λαό, και ότι μπορούν να ανησυχούν συνεχώς για τη χώρα και τον λαό, και ακόμη μπορούν να αποδέχονται κάθε εργασία και να πασχίζουν να κάνουν το καλύτερο που μπορούν μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουν. Αν μπορούν πραγματικά να το κάνουν αυτό, αν μπορούν να υπηρετούν φιλόπονα τη χώρα και τον λαό με όλες τους τις δυνάμεις, και είναι πρόθυμοι να το κάνουν ακόμη και μέχρι να πεθάνουν, τότε αναμφίβολα γίνονται ικανοί βοηθοί κάποιου κυβερνώντα, και αναγνωρίζονται ακόμη και ως το καμάρι του έθνους ή της κοινωνίας, ή ακόμη και ολόκληρης της ανθρώπινης φυλής, σε μια ορισμένη εποχή. Κάθε φορά που υπάρχει μια τέτοια ομάδα ανθρώπων στην κοινωνία σε μια ορισμένη εποχή ή υπάρχουν ορισμένοι δίκαιοι νομιμόφρονες που εξυμνούνται ως σπουδαίοι ιππότες ήρωες, και οι οποίοι μπορούν να αποδεχθούν το καθήκον να υπηρετούν την κοινωνία, την ανθρωπότητα, την πατρίδα τους, το έθνος και τον κυβερνώντα και προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο που μπορούν μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουν, τότε αυτή η εποχή θεωρείται από την ανθρωπότητα ως μια ένδοξη εποχή της ιστορίας.

Πόσοι σπουδαίοι ιππότες ήρωες στην κινεζική ιστορία μπόρεσαν να αποδεχθούν το καθήκον να υπηρετήσουν την πατρίδα και τον λαό τους και πάσχισαν να κάνουν το καλύτερο που μπορούσαν μέχρι τη μέρα που πέθαναν; Μπορείτε να αναφέρετε μερικούς από αυτούς; (Ο Τσου Γιουάν, ο Τσούγκε Λιανγκ, ο Γιουέ Φέι και ούτω καθεξής.) Στην κινεζική ιστορία, υπάρχουν πραγματικά μερικές διάσημες προσωπικότητες που ήταν σε θέση να ανησυχούν για τη χώρα και τον λαό, να αποδεχθούν το καθήκον να υπηρετήσουν τη χώρα και το έθνος τους και να εξασφαλίσουν την επιβίωση του λαού, και που ήταν σε θέση να πασχίσουν να κάνουν το καλύτερο που μπορούσαν μέχρι τη μέρα που πέθαναν. Σε κάθε εποχή της ιστορίας, τόσο στην Κίνα όσο και αλλού, είτε στην πολιτική αρένα είτε στον γενικό πληθυσμό, υπάρχουν άνθρωποι —είτε πολιτικοί είτε περιπλανώμενοι ιππότες— που τηρούν ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας όπως το «Να αποδέχεσαι κάθε εργασία και να πασχίζεις να κάνεις το καλύτερο που μπορείς μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις». Τέτοιου είδους άνθρωποι είναι σε θέση να τηρούν απαρέγκλιτα την απαίτηση «Να αποδέχεσαι κάθε εργασία και να πασχίζεις να κάνεις το καλύτερο που μπορείς μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις» και είναι επίσης σε θέση να τηρούν αυστηρά την ιδέα να υπηρετούν τη χώρα και τον λαό, καθώς και να ανησυχούν για τη χώρα και τον λαό. Είναι σε θέση να τηρούν τέτοια ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή και απαιτούν αυστηρά από τον εαυτό τους να κάνουν αυτά τα πράγματα. Φυσικά, το κάνουν για τη φήμη τους, ώστε οι άνθρωποι να τους θυμούνται στο μέλλον. Αυτή είναι η μία πτυχή. Πρέπει να ειπωθεί ότι η άλλη πτυχή είναι ότι αυτές οι συμπεριφορές αναδύονται ως αποτέλεσμα του ότι οι άνθρωποι αυτοί έχουν γαλουχηθεί και επηρεαστεί από τις ιδέες της παραδοσιακής κουλτούρας. Είναι λοιπόν αυτές οι απαιτήσεις που θέτει η παραδοσιακή κουλτούρα στους ανθρώπους ενδεδειγμένες από τη σκοπιά της ανθρώπινης φύσης; (Όχι.) Γιατί δεν είναι ενδεδειγμένες; Όσες ικανότητες και αν έχει ένα άτομο και όσο χαρισματικό, ταλαντούχο ή καταρτισμένο κι αν είναι, έχει την ταυτότητα και το ένστικτο ενός ανθρωπίνου όντος και είναι αδύνατο να ξεπεράσει αυτό το εύρος. Είναι απλώς λίγο πιο χαρισματικός και έχει λίγο καλύτερη ιδιότητα σε σχέση με τους άλλους, και ξεπερνά τον μέσο άνθρωπο όσον αφορά τις απόψεις του για τα πράγματα, και έχει περισσότερους διαφορετικούς και ευέλικτους τρόπους να ενεργεί, και είναι πιο αποτελεσματικός και επιτυγχάνει καλύτερα αποτελέσματα —αυτό είναι όλο. Αλλά ανεξάρτητα από το πόσο αποτελεσματικός είναι ή πόσο καλά είναι τα αποτελέσματά του, δεν παύει να είναι τίποτα περισσότερο από ένας κοινός άνθρωπος όσον αφορά την ταυτότητα και τη θέση του. Γιατί λέω ότι εξακολουθεί να είναι ένας κοινός άνθρωπος; Επειδή ένας άνθρωπος που ζει εν σαρκί, όσο κοφτερό μυαλό κι αν έχει, ή όσο χαρισματικός κι αν είναι και όσο υψηλό επίπεδο κι αν έχει, το μόνο που ακολουθεί πάντα είναι οι νόμοι της επιβίωσης των δημιουργημένων ανθρωπίνων όντων, και τίποτα παραπάνω. Ας πάρουμε για παράδειγμα τους σκύλους. Όσο ψηλοί, κοντοί, χοντροί ή αδύνατοι και αν είναι, όποια ράτσα και αν είναι, όσο χρονών και αν είναι, κάθε φορά που έρχονται σε επαφή με οποιονδήποτε άλλο σκύλο, συνήθως διακρίνουν το φύλο, την προσωπικότητα και τη στάση αυτού του σκύλου απέναντί τους από τη μυρωδιά του. Αυτή η μέθοδος επικοινωνίας είναι το ένστικτο επιβίωσης των σκύλων και είναι επίσης ένας από τους νόμους και τους κανόνες για την επιβίωση των σκύλων, οι οποίοι έχουν διατυπωθεί από τον Θεό. Παρομοίως, και οι άνθρωποι επιβιώνουν στο πλαίσιο των νόμων που διατύπωσε ο Θεός. Ανεξάρτητα από το πόσο οξυδερκής ή καταρτισμένος είσαι, ανεξάρτητα από το πόσο υψηλό επίπεδο ή πόσο ταλέντο έχεις, ανεξάρτητα από το πόσο ικανός είσαι ή πόσο σπουδαίες είναι οι προσπάθειές σου, κάθε μέρα πρέπει να κοιμάσαι έξι με οκτώ ώρες και να τρως τρία καλά γεύματα. Θα πεινάσεις αν παραλείψεις ένα γεύμα, και θα διψάσεις αν δεν πιεις αρκετά. Πρέπει επίσης να ασκείσαι τακτικά για να παραμείνεις υγιής. Καθώς μεγαλώνεις, η όρασή σου θα θολώνει και μπορεί να σε προσβάλλουν διάφορες ασθένειες. Αυτός είναι ο φυσιολογικός, φυσικός νόμος της γέννησης, της γήρανσης, της ασθένειας και του θανάτου, και έχει οριστεί από τον Θεό. Κανείς δεν μπορεί να παραβιάσει αυτόν τον νόμο ούτε να ξεφύγει από αυτόν. Με βάση αυτό, ανεξάρτητα από το πόσο ικανός είσαι και άσχετα με το επίπεδο και το ταλέντο σου, δεν παύεις να είσαι ένας κοινός άνθρωπος. Ακόμη και αν μπορούσες να φορέσεις φτερά και να κάνεις δύο φορές τον γύρο του ουρανού, στο τέλος θα έπρεπε και πάλι να επιστρέψεις στη γη και να περπατήσεις με τα δύο σου πόδια, καθώς και να ξεκουράζεσαι όταν κουράζεσαι, να τρως όταν πεινάς και να πίνεις όταν διψάς. Αυτό είναι το ανθρώπινο ένστικτο, και αυτό το ένστικτο έχει ορίσει για σένα ο Θεός. Δεν μπορείς ποτέ να το αλλάξεις ούτε να ξεφύγεις από αυτό. Όσο μεγάλες κι αν είναι οι ικανότητές σου, δεν μπορείς να παραβιάσεις αυτόν τον νόμο και δεν μπορείς να υπερβείς αυτό το εύρος. Επομένως, ανεξάρτητα από το πόσο ικανοί είναι οι άνθρωποι, η ταυτότητα και η θέση τους ως άνθρωποι δεν αλλάζουν, ούτε και η ταυτότητα και η θέση τους ως δημιουργημένα όντα. Ακόμα και αν μπορείς να συνεισφέρεις στην ανθρωπότητα κάτι το ιδιαίτερο και εξαιρετικό, δεν παύεις να είσαι άνθρωπος και κάθε φορά που θα αντιμετωπίζεις έναν κίνδυνο, θα νιώθεις φόβο και πανικό, θα σου κόβονται τα γόνατα και δεν θα είσαι σε θέση να ελέγχεις ούτε την ούρηση και την αφόδευση. Γιατί μπορεί να φέρεσαι έτσι; Επειδή είσαι άνθρωπος. Εφόσον είσαι άνθρωπος, έχεις αυτές τις συμπεριφορές που οφείλουν να έχουν τα ανθρώπινα όντα. Αυτοί είναι οι νόμοι της φύσης, και κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτούς. Απλώς και μόνο επειδή έχεις κάνει πολλές εξαιρετικές συνεισφορές, αυτό σίγουρα δεν σημαίνει ότι γίνεσαι υπεράνθρωπος ή ξεχωριστός ή ότι παύεις να είσαι ένας κανονικός άνθρωπος. Όλα αυτά είναι αδύνατα. Επομένως, ακόμη και αν υποθέσουμε ότι μπορείς να αποδεχθείς το καθήκον να υπηρετείς την πατρίδα και το έθνος και να πασχίσεις να κάνεις το καλύτερο που μπορείς μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις, επειδή ζεις στα πλαίσια της κανονικής ανθρώπινης φύσης, θα πρέπει να υπομείνεις τεράστια πίεση στα βάθη της καρδιάς σου! Θέτεις στον εαυτό σου την απαίτηση να ανησυχείς για τη χώρα και τον λαό όλη την ημέρα και να κάνεις χώρο στην καρδιά σου για ολόκληρο τον πληθυσμό και τη χώρα, με την πεποίθηση ότι το μέγεθος της σκηνής καθορίζεται από το μέγεθος της καρδιάς σου —είναι όμως έτσι τα πράγματα; (Όχι.) Ένας άνθρωπος δεν θα διαφοροποιηθεί ποτέ από τους συνηθισμένους ανθρώπους μόνο και μόνο με το να σκέφτεται αντισυμβατικά, και δεν θα διαφέρει ούτε θα είναι ανώτερος από τους συνηθισμένους ανθρώπους, ούτε θα του επιτραπεί να παραβιάζει τους κανόνες της κανονικής ανθρώπινης φύσης και τους νόμους της επιβίωσης μόνο και μόνο επειδή έχει ιδιαίτερα χαρίσματα ή ταλέντα, ή επειδή έχει συνεισφέρει εξαιρετικά στην ανθρώπινη φυλή. Επομένως, η απαίτηση που επιβάλλεται στην ανθρωπότητα, «να αποδέχεσαι κάθε εργασία και να πασχίζεις να κάνεις το καλύτερο που μπορείς μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις», είναι πολύ απάνθρωπη. Ακόμα και αν κάποιος έχει περισσότερο ταλέντο και περισσότερες ιδέες από τους συνηθισμένους ανθρώπους, ή καλύτερη διορατικότητα και κρίση, ή είναι καλύτερος από τους συνηθισμένους ανθρώπους στην αντιμετώπιση ζητημάτων, ή είναι καλύτερος στο να βλέπει και να διαβάζει τους ανθρώπους —ή σε οτιδήποτε και αν είναι καλύτερος από τους συνηθισμένους ανθρώπους— ζει εν σαρκί και πρέπει να ακολουθεί τους νόμους και τους κανόνες επιβίωσης της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Εφόσον πρέπει να τηρεί τους νόμους και τους κανόνες επιβίωσης της κανονικής ανθρώπινης φύσης, δεν είναι απάνθρωπο να του θέτουμε μη ρεαλιστικές απαιτήσεις, οι οποίες δεν συνάδουν με την ανθρώπινη φύση; Δεν είναι κατά κάποιον τρόπο καταπάτηση της ανθρώπινης φύσης του; (Ναι.) Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Με αυτά τα χαρίσματα και τα ταλέντα που μου έδωσε ο Ουρανός, είμαι ξεχωριστός και καθόλου συνηθισμένος άνθρωπος. Θα πρέπει να κρατήσω όλα όσα βρίσκονται κάτω από τον ουρανό στην καρδιά μου —τον λαό, το έθνος, την πατρίδα μου και τον κόσμο». Επίτρεψέ Μου να σου πω ότι το να κρατάς αυτά τα πράγματα στην καρδιά σου είναι ένα επιπλέον φορτίο, το οποίο σου έχει επιβληθεί από την άρχουσα τάξη και τον Σατανά, οπότε με το να το κάνεις αυτό εισέρχεσαι μόνος σου στο μονοπάτι που οδηγεί στον όλεθρο. Αν θέλεις να κρατήσεις τον κόσμο, τον λαό, το έθνος, την πατρίδα σου και τα ιδανικά και τις επιθυμίες των κυβερνώντων στην καρδιά σου, τότε θα πεθάνεις πριν την ώρα σου. Αν κρατάς αυτά τα πράγματα στην καρδιά σου, είναι σαν να βρίσκεσαι πάνω σε ένα βαρέλι με μπαρούτι και να κάθεσαι πάνω σε ένα σάκο με εκρηκτικά. Είναι κάτι πολύ επικίνδυνο και εντελώς ανούσιο. Όταν διατηρείς αυτά τα πράγματα στην καρδιά σου, θέτεις απαιτήσεις στον εαυτό σου, και σκέφτεσαι: «Πρέπει να αποδέχομαι κάθε εργασία και να πασχίζω να κάνω το καλύτερο που μπορώ μέχρι τη μέρα που θα πεθάνω. Πρέπει να συνεισφέρω στον μεγάλο σκοπό του έθνους και της ανθρωπότητας και πρέπει να δώσω τη ζωή μου για την ανθρώπινη φυλή». Με το να έχεις τόσο μεγάλες και μεγαλόπνοες φιλοδοξίες το μόνο που θα καταφέρεις είναι να οδηγηθείς σε πρόωρο τέλος, σε αφύσικο θάνατο ή στην απόλυτη καταστροφή. Σκέψου λίγο, πόσες από αυτές τις διάσημες ιστορικές προσωπικότητες που κρατούσαν τον κόσμο στην καρδιά τους πέθαναν ευτυχισμένοι; Κάποιοι αυτοκτόνησαν πηδώντας στο ποτάμι, κάποιοι εκτελέστηκαν από τους κυβερνώντες, κάποιοι έχασαν το κεφάλι τους στη γκιλοτίνα και κάποιοι στραγγαλίστηκαν μέχρι θανάτου με σχοινί. Είναι δυνατόν οι άνθρωποι να κρατούν τον κόσμο στην καρδιά τους; Είναι οι μεγάλοι σκοποί της πατρίδας κάποιου, η ευημερία του έθνους, το πεπρωμένο της χώρας και η μοίρα της ανθρωπότητας πράγματα που μπορεί να επωμιστεί κάποιος στους ώμους του και να χωρέσει στην καρδιά του; Αν μπορείς να κάνεις χώρο στην καρδιά σου για τους γονείς και τα παιδιά σου, τους πιο κοντινούς και αγαπημένους σου ανθρώπους, τις ευθύνες σου και την αποστολή που σου έχει εμπιστευτεί ο Ουρανός, τότε ήδη τα πας πολύ καλά και ήδη εκπληρώνεις τις ευθύνες σου. Δεν χρειάζεται να ανησυχείς για τη χώρα και τον λαό και δεν χρειάζεται να γίνεις ένας σπουδαίος ιππότης ήρωας. Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι που θέλουν πάντα να κρατούν στην καρδιά τους τον κόσμο, το έθνος και την πατρίδα τους; Είναι όλοι τους υπερφιλόδοξοι άνθρωποι που υπερεκτιμούν τις ικανότητές τους. Είναι πράγματι τόσο μεγάλη η καρδιά σου; Δεν είσαι υπερβολικά φιλόδοξος; Από πού ακριβώς πηγάζει η φιλοδοξία σου; Τι μπορείς να κάνεις από τη στιγμή που διατηρείς αυτά τα πράγματα στην καρδιά σου; Ποιανού τη μοίρα μπορείς να χειραγωγήσεις και να ελέγξεις; Δεν μπορείς να ελέγξεις ούτε καν τη δική σου μοίρα, κι όμως θέλεις να διατηρήσεις στην καρδιά σου τον κόσμο, το έθνος και την ανθρωπότητα. Αυτή δεν είναι η φιλοδοξία του Σατανά; Έτσι, για όσους θεωρούν τον εαυτό τους ικανό άνθρωπο, το να τηρούν απαρέγκλιτα την απαίτηση «να αποδέχονται κάθε εργασία και να πασχίζουν να κάνουν το καλύτερο που μπορούν μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουν» είναι σαν να ακολουθούν το μονοπάτι προς την καταστροφή, είναι σαν να επιδιώκουν τον θάνατο! Όποιος θέλει να ανησυχεί για τη χώρα και τον λαό και να αποδέχεται το καθήκον να υπηρετεί τον λαό και την πατρίδα του και να πασχίζει να κάνει το καλύτερο που μπορεί μέχρι τη μέρα που θα πεθάνει, οδεύει προς τον όλεθρο. Είναι αυτοί οι άνθρωποι αξιαγάπητοι; (Όχι, δεν είναι αξιαγάπητοι.) Όχι μόνο δεν είναι αξιαγάπητοι αυτοί οι άνθρωποι, αλλά είναι και λίγο αξιολύπητοι και γελοίοι, και πραγματικά ανόητοι σε ακραίο βαθμό!

Ως άνθρωπος, πρέπει να εκπληρώνεις τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες σου εντός της οικογένειας, να παίζεις σωστά τον ρόλο σου και να εκπληρώνεις τις ευθύνες σου σε οποιαδήποτε κοινωνική ή εθνοτική ομάδα, να συμμορφώνεσαι με τους νόμους και τους κανονισμούς της κοινωνίας και να ενεργείς ορθολογικά, αντί να λες μεγαλόστομα πράγματα. Να κάνεις όσα μπορούν και θα πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι —αυτό είναι το σωστό. Όσον αφορά την οικογένεια, την κοινωνία, τη χώρα και τον λαό, δεν χρειάζεται να αποδεχθείς το καθήκον να τους υπηρετείς και να πασχίζεις να κάνεις το καλύτερο που μπορείς μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις. Το μόνο που χρειάζεται είναι να κάνεις το καθήκον σου εντός της οικογένειας του Θεού με όλη σου την καρδιά, το μυαλό και τη δύναμη, και τίποτα περισσότερο. Πώς θα πρέπει λοιπόν να κάνεις το καθήκον σου; Αρκεί να ακολουθείς τα λόγια του Θεού και να τηρείς τις αρχές της αλήθειας, όπως απαιτεί ο Θεός. Δεν χρειάζεται να κρατάς στην καρδιά σου όλη μέρα το θέλημα του Θεού, τον εκλεκτό λαό Του, το σχέδιο διαχείρισής Του, το τριών σταδίων έργο Του και το έργο Του για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Δεν είναι απαραίτητο να κρατάς αυτά τα πράγματα στην καρδιά σου. Γιατί δεν είναι απαραίτητο; Επειδή είσαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος, ένα ασήμαντο ον· και επειδή είσαι ένα δημιουργημένο ον στα χέρια του Θεού, η στάση που θα πρέπει να υιοθετήσεις και η ευθύνη που θα πρέπει να επωμιστείς είναι να εκτελείς με ειλικρίνεια το καθήκον σου, να αποδέχεσαι την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού και να υποτάσσεσαι σε όλα όσα ενορχηστρώνει ο Θεός· αυτό αρκεί. Είναι υπερβολική αυτή η απαίτηση; (Όχι, δεν είναι υπερβολική.) Σου ζητά ο Θεός να θυσιάσεις τη ζωή σου; (Όχι.) Ο Θεός δεν απαιτεί να θυσιάσεις τη ζωή σου, ενώ αυτό το ρητό περί ηθικής διαγωγής απαιτεί ότι «εφόσον έχεις έστω και το παραμικρό ίχνος ικανότητας, καρδιάς και ιπποτικού πνεύματος, τότε θα πρέπει να βγεις μπροστά και να αποδεχθείς το καθήκον να υπηρετήσεις την πατρίδα σου και να υπηρετήσεις το έθνος. Δώσε τη ζωή σου, εγκατάλειψε την οικογένεια και τους συγγενείς σου, εγκατάλειψε τις ευθύνες σου. Βρες μια θέση μέσα σε αυτήν την κοινωνία, μέσα σε αυτήν την ανθρώπινη φυλή, και ανέλαβε να φέρεις εις πέρας τον μεγάλο σκοπό του έθνους, τον μεγάλο σκοπό της αναβίωσης της χώρας, και τον μεγάλο σκοπό της σωτηρίας ολόκληρης της ανθρωπότητας, μέχρι να πεθάνεις». Πρόκειται για μια ακραία απαίτηση; (Ναι.) Μόλις οι άνθρωποι αποδεχτούν ακραίες ιδέες όπως αυτές, πιστεύουν ότι είναι υψηλόφρονες. Ιδιαίτερα στην περίπτωση ορισμένων ανθρώπων με ξεχωριστά ταλέντα και ιδιαίτερα μεγάλες φιλοδοξίες και επιθυμίες, εκείνοι επιδιώκουν να μείνουν στην ιστορία και να τους θυμούνται οι επόμενες γενιές και απαιτούν από τον εαυτό τους να φέρουν εις πέρας κάποιον σκοπό σε αυτήν τη ζωή, γι’ αυτό εκτιμούν και σέβονται ιδιαίτερα τις απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας. Ακριβώς όπως λένε τα ρητά «Να αποδέχεσαι κάθε εργασία και να πασχίζεις να κάνεις το καλύτερο που μπορείς μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις» και «Ο θάνατος μπορεί να είναι βαρύτερος από το όρος Τάι ή ελαφρύτερος από ένα πούπουλο», τα οποία διατυπώνονται από την παραδοσιακή κουλτούρα, οι άνθρωποι αυτοί είναι αποφασισμένοι να είναι βαρύτεροι από το όρος Τάι. Ποια είναι η σημασία του ρητού «Ο θάνατος μπορεί να είναι βαρύτερος από το όρος Τάι»; Δεν αφορά το να πεθάνει κανείς για ασήμαντα κέρδη ούτε για χάρη της ζωή ενός συνηθισμένου ανθρώπου ή της εκπλήρωσης του καθήκοντος ενός δημιουργημένου όντος ή της τήρησης των νόμων της φύσης. Αντίθετα, αφορά το να πεθάνει κανείς για τον μεγάλο σκοπό της ανθρωπότητας, για την αναβίωση του έθνους, για την ευημερία της χώρας, για την εξέλιξη της κοινωνίας και για να κατευθύνει την πορεία της ανθρωπότητας. Αυτές οι μη ρεαλιστικές σκέψεις των ανθρώπων τούς έχουν οδηγήσει στο μάτι του κυκλώνα. Αποτελεί αυτό τρόπο για να ζήσουν οι άνθρωποι ευτυχισμένοι; (Όχι.) Δεν θα ζήσουν ευτυχισμένοι. Από τη στιγμή που οι άνθρωποι ζουν στο μάτι του κυκλώνα, σκέφτονται και ενεργούν διαφορετικά από τους συνηθισμένους ανθρώπους και επιδιώκουν επίσης διαφορετικά πράγματα. Θέλουν να θέσουν σε εφαρμογή τα φιλόδοξα σχέδιά τους, να πετύχουν μεγάλα εγχειρήματα και σπουδαία κατορθώματα και να καταφέρουν μεγάλα πράγματα με μια κίνηση του χεριού τους. Σταδιακά κάποιοι άνθρωποι εισχωρούν στην πολιτική, γιατί μόνο ο πολιτικός στίβος μπορεί να ικανοποιήσει τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες τους. Ορισμένοι λένε: «Ο πολιτικός στίβος είναι πολύ σκοτεινός, δεν θα εμπλακώ στην πολιτική, αλλά εξακολουθώ να έχω αυτήν την επιθυμία να συνεισφέρω με κάποιον τρόπο στον δίκαιο σκοπό της ανθρωπότητας». Έτσι εντάσσονται σε κάποια μη πολιτική οργάνωση. Κάποιοι άλλοι λένε: «Δεν θα ενταχθώ σε μη πολιτικές οργανώσεις. Θα γίνω ένας μοναχικός ήρωας, που θα αξιοποιώ τις γνώσεις μου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ληστεύοντας τους πλούσιους για να βοηθήσω τους φτωχούς και με ειδίκευση στο να σκοτώνω διεφθαρμένους αξιωματούχους, τοπικούς τυράννους, μοχθηρούς ευγενείς, πονηρούς αστυνομικούς, ληστές και νταήδες, και θα βοηθάω τον απλό λαό και τους φτωχούς». Όποιον δρόμο κι αν πάρουν, το κάνουν υπό την επιρροή της παραδοσιακής κουλτούρας, και κανένας δεν είναι ο σωστός. Όσο κι αν οι εκφράσεις των ανθρώπων συμφωνούν με τις κοινωνικές τάσεις και τις λαϊκές προτιμήσεις, επηρεάζονται αναπόφευκτα από την παραδοσιακή κουλτούρα, επειδή οι άνθρωποι πάντα θεωρούν εκφράσεις όπως το «ανησυχώ για τη χώρα και τον λαό», «κρατώ όλα όσα βρίσκονται κάτω από τον ουρανό στην καρδιά μου», «σπουδαίοι ιππότες ήρωες» και «ο δίκαιος σκοπός της πατρίδας» ως στόχους που πρέπει να επιδιώκουν και στους οποίους πρέπει να αφοσιωθούν, αποδεχόμενοι την εργασία και πασχίζοντας να κάνουν το καλύτερο που μπορούν μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουν. Έτσι είναι πραγματικά η κατάσταση. Έχει πει ποτέ κανείς: «Αυτό που θέλω στη ζωή μου είναι να γίνω αγρότης, να αποδεχθώ την εργασία και να πασχίσω να κάνω το καλύτερο που μπορώ μέχρι τη μέρα που θα πεθάνω»; Έχει πει ποτέ κανείς: «Θα εκτρέφω βοοειδή και πρόβατα για το υπόλοιπο της ζωής μου, θα αποδεχθώ την εργασία και θα πασχίζω να κάνω το καλύτερο που μπορώ μέχρι τη μέρα που θα πεθάνω»; Έχει χρησιμοποιήσει κανείς αυτό το ρητό σε αυτές τις περιπτώσεις; (Όχι.) Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν το ρητό «Να αποδέχεσαι κάθε εργασία και να πασχίζεις να κάνεις το καλύτερο που μπορείς μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις» με ένα είδος φιλοδοξίας και μη ρεαλιστικής επιθυμίας, χρησιμοποιώντας αυτήν την ευχάριστη στο άκουσμα λογοκοπία για να κρύψουν τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες που έχουν μέσα τους. Φυσικά, το ρητό «Να αποδέχεσαι κάθε εργασία και να πασχίζεις να κάνεις το καλύτερο που μπορείς μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις» έχει επίσης δώσει ζωή σε τέτοιες μη ρεαλιστικές και διεστραμμένες σκέψεις και σε πρακτικές όπως το να ανησυχεί κανείς για τη χώρα και τον λαό και να έχει όλα όσα βρίσκονται κάτω από τον ουρανό στην καρδιά του, οι οποίες έχουν βλάψει έναν σημαντικό αριθμό ιδεαλιστών και οραματιστών.

Τώρα που έχουμε αναλύσει διεξοδικά το ρητό «Να αποδέχεσαι κάθε εργασία και να πασχίζεις να κάνεις το καλύτερο που μπορείς μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις» και έχουμε συναναστραφεί εκτενώς πάνω σ’ αυτό, κατανοείτε όλα όσα ειπώθηκαν; (Ναι.) Συνοψίζοντας, μπορούμε πλέον να είμαστε σίγουροι ότι αυτό το ρητό δεν είναι θετικό και δεν έχει καμία θετική ή πρακτική σημασία. Τι είδους επίδραση έχει λοιπόν στους ανθρώπους; Είναι φονικό αυτό το ρητό; Απαιτεί τη ζωή των ανθρώπων; Είναι σωστό να το αποκαλούμε «φονικό ρητό»; (Ναι.) Είναι γεγονός ότι σου αφαιρεί τη ζωή. Χρησιμοποιεί λόγια που ακούγονται ωραία για να σε κάνει να νιώσεις πόσο σπουδαίο και ένδοξο είναι να μπορείς να περάσεις τη ζωή σου αποδεχόμενος κάθε εργασία και πασχίζοντας να κάνεις το καλύτερο που μπορείς μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις, και πόσο μεγαλόκαρδο άνθρωπο σε κάνει αυτό. Το να έχεις μια τόσο μεγάλη καρδιά σημαίνει ότι δεν έχεις πια χώρο στις σκέψεις σου για διάφορα στοιχεία της οικιακής ζωής, όπως τα καυσόξυλα, το ρύζι, το λάδι, το αλάτι, η σάλτσα σόγιας, το ξύδι, το τσάι και άλλα τέτοια, πόσο μάλλον για τη φροντίδα της συζύγου και των παιδιών σου ή για το να λαχταράς ένα ζεστό κρεβάτι. Πώς γίνεται να μην υπάρχει πρόβλημα όταν ένας μεγαλόκαρδος άνθρωπος στερείται μερικά ιδιαίτερα πράγματα; Σου φαίνεται πολύ πεζό να έχεις χώρο στην καρδιά σου μόνο για πράγματα όπως τα καυσόξυλα, το ρύζι, το λάδι, το αλάτι, η σάλτσα σόγιας, το ξύδι και το τσάι; Πρέπει να κάνεις χώρο εκεί μέσα για πράγματα για τα οποία δεν μπορεί να κάνει χώρο ο μέσος άνθρωπος, όπως το έθνος, τα μεγάλα εγχειρήματα της πατρίδας σου, η μοίρα της ανθρωπότητας και ούτω καθεξής —αυτό αναφέρεται στη φράση: «όταν ο Ουρανός πρόκειται να αναθέσει μεγάλη ευθύνη σε έναν άνθρωπο». Μόλις οι άνθρωποι κατανοήσουν αυτού του είδους την ιδέα, θα φιλοδοξούν ακόμη περισσότερο να αποδεχθούν την εργασία και να πασχίσουν να κάνουν το καλύτερο που μπορούν μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουν, χρησιμοποιώντας αυτό το ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή για να παρακινούν συνεχώς τον εαυτό τους, ενώ θα σκέφτονται: «Πρέπει να αποδεχθώ το καθήκον να υπηρετήσω τη μοίρα της πατρίδας μου και της ανθρωπότητας και να πασχίζω να κάνω το καλύτερο που μπορώ μέχρι τη μέρα που θα πεθάνω, αυτή είναι η ισόβια προσπάθειά μου και φιλοδοξία μου». Αλλά αποδεικνύεται ότι δεν είναι σε θέση να επωμιστούν τον μεγάλο σκοπό της πατρίδας και του έθνους τους και κουράζονται τόσο πολύ που ξερνούν αίμα —το να αποδέχονται την εργασία και να πασχίζουν να κάνουν το καλύτερο που μπορούν προκαλεί τελικά τον θάνατό τους. Τέτοιου είδους άτομα δεν ξέρουν πώς θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι, τι είναι η ανθρώπινη φύση, τι είναι τα ανθρώπινα συναισθήματα, τι είναι η αγάπη, τι είναι το μίσος, και μάλιστα κλαίνε τόσο πολύ από την ανησυχία τους για τη χώρα και τον λαό που στερεύουν από δάκρυα, και μέχρι την τελευταία τους πνοή δεν μπορούν να αφήσουν το μεγάλο εγχείρημα της πατρίδας και του έθνους τους. Είναι το «Να αποδέχεσαι κάθε εργασία και να πασχίζεις να κάνεις το καλύτερο που μπορείς μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις» ένα φονικό ρητό που απαιτεί τη ζωή των ανθρώπων; Δεν πεθαίνουν οι άνθρωποι αυτοί με οικτρό θάνατο; (Ναι.) Ακόμα και στα πρόθυρα του θανάτου, οι άνθρωποι αυτοί αρνούνται να εγκαταλείψουν τις ανώφελες σκέψεις και τα ιδανικά τους, και στο τέλος πεθαίνουν έχοντας μέσα τους παράπονα και μίσος. Γιατί λέω ότι πεθαίνουν έχοντας μέσα τους παράπονα και μίσος; Επειδή δεν μπορούν να εγκαταλείψουν το έθνος, την πατρίδα τους, τη μοίρα της ανθρωπότητας και την αποστολή που τους έχουν αναθέσει οι κυβερνώντες. Σκέφτονται: «Αλίμονό μου, η ζωή μου είναι πάρα πολύ μικρή. Μακάρι να μπορούσα να ζήσω μερικές χιλιάδες χρόνια ακόμα και τότε θα έβλεπα πού οδεύει το μέλλον της ανθρωπότητας». Περνούν μια ολόκληρη ζωή διατηρώντας όλα όσα βρίσκονται κάτω από τον ουρανό στην καρδιά τους, και στο τέλος δεν μπορούν να τα αφήσουν. Ακόμα και στα πρόθυρα του θανάτου, δεν ξέρουν ποια είναι η δική τους ταυτότητα ούτε τι πρέπει ή δεν πρέπει να κάνουν. Είναι γεγονός ότι είναι συνηθισμένοι άνθρωποι και οφείλουν να ζουν τη ζωή των συνηθισμένων ανθρώπων, αλλά έχουν αποδεχτεί την εξαπάτηση του Σατανά και το δηλητήριο της παραδοσιακής κουλτούρας και θεωρούν τον εαυτό τους σωτήρα του κόσμου. Δεν είναι αξιολύπητο αυτό; (Ναι.) Είναι εξαιρετικά αξιολύπητο! Πείτε Μου, αν ο Τσου Γιουάν δεν είχε επηρεαστεί από αυτήν την παραδοσιακή ιδέα της ανώτερης δικαιοσύνης του έθνους, θα είχε αυτοκτονήσει πηδώντας σε ένα ποτάμι; Θα είχε προβεί σε μια τόσο ακραία ενέργεια βάζοντας τέλος στη ζωή του; (Όχι.) Σίγουρα δεν θα το έκανε. Ήταν ένα θύμα της παραδοσιακής κουλτούρας, που έβαλε βιαστικά τέλος στη ζωή του πριν τη ζήσει ως το τέλος. Αν δεν είχε επηρεαστεί από αυτά τα πράγματα, και δεν ανησυχούσε για τη χώρα και τον λαό, και αντ’ αυτού είχε επικεντρωθεί στο να ζήσει τη δική του ζωή, θα μπορούσε να φτάσει σε μεγάλη ηλικία και να πεθάνει φυσιολογικά; Θα μπορούσε να είχε έναν φυσιολογικό θάνατο; Αν δεν φιλοδοξούσε να αποδεχθεί κάθε εργασία και να πασχίσει να κάνει το καλύτερο που μπορούσε μέχρι τη μέρα που θα πέθαινε, θα μπορούσε να είχε περισσότερη ευτυχία, ελευθερία και γαλήνη στη ζωή του; (Ναι.) Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το «Να αποδέχεσαι κάθε εργασία και να πασχίζεις να κάνεις το καλύτερο που μπορείς μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις» είναι ένα φονικό ρητό που απαιτεί τη ζωή των ανθρώπων. Μόλις μολυνθεί κάποιος από αυτό το είδος σκέψης, αρχίζει να ξοδεύει όλη την ημέρα αγωνιώντας για τη χώρα και τον λαό και καταλήγει να ανησυχεί μέχρι θανάτου, χωρίς ωστόσο να είναι σε θέση να αλλάξει την τρέχουσα κατάσταση των πραγμάτων. Η ιδέα και η άποψη να αποδέχεται κάθε εργασία και να πασχίζει να κάνει το καλύτερο που μπορεί μέχρι τη μέρα που θα πεθάνει δεν του στερεί τη ζωή του; Τέτοιες ιδέες και απόψεις είναι πράγματι φονικές και απαιτούν τις ζωές των ανθρώπων. Γιατί το λέω αυτό; Ποιος μπορεί να κάνει χώρο στην καρδιά του για τη μοίρα μιας χώρας ή ενός έθνους; Ποιος μπορεί να επωμιστεί ένα τέτοιο φορτίο; Δεν υπερεκτιμά κανείς τις ικανότητές του έτσι; Γιατί τείνουν οι άνθρωποι να υπερεκτιμούν τις ικανότητές τους; Υπάρχουν άνθρωποι που επωμίζονται τα πάντα μόνοι τους; Είναι πρόθυμοι να το κάνουν αυτό με δική τους πρωτοβουλία; Η αλήθεια είναι πως είναι θύματα, αλλά τίνος; (Των ιδεών και των απόψεων που ενσταλάζει ο Σατανάς στους ανθρώπους.) Σωστά, είναι θύματα του Σατανά. Ο Σατανάς ενσταλάζει αυτές τις ιδέες στους ανθρώπους, λέγοντάς τους το εξής: «Πρέπει να κρατάς όλα όσα βρίσκονται κάτω από τον ουρανό στην καρδιά σου, να κρατάς τον λαό στην καρδιά σου, να ανησυχείς για τη χώρα και τον λαό, να είσαι περιπλανώμενος ιππότης, ένας δίκαιος άνθρωπος που ληστεύει τους πλούσιους για να βοηθήσει τους φτωχούς, και πρέπει να συνεισφέρεις στη μοίρα της ανθρωπότητας, αποδεχόμενος την εργασία και πασχίζοντας να κάνεις το καλύτερο που μπορείς μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις, αντί να ζεις μια ασήμαντη ζωή. Γιατί να εκπληρώνεις οικογενειακές και κοινωνικές ευθύνες; Δεν αξίζει να αναφέρουμε αυτά τα πράγματα, οι άνθρωποι που τα κάνουν είναι σαν τα μυρμήγκια. Εσύ δεν είσαι μυρμήγκι, ούτε θα πρέπει να είσαι σπουργίτι. Αντίθετα, θα πρέπει να είσαι αετός, και πρέπει να ανοίξεις τα φτερά σου και να πετάξεις ψηλά, και να έχεις μεγάλες φιλοδοξίες». Μια τέτοια παρακίνηση και προτροπή προκαλεί σύγχυση στους ανθρώπους και τους κάνει να σκέφτονται: «Έτσι ακριβώς είναι! Δεν μπορώ να είμαι σπουργίτι, πρέπει να είμαι αετός που πετάει ψηλά». Ωστόσο, δεν μπορούν να πετάξουν ψηλά, όσο σκληρά κι αν προσπαθούν, και τελικά σωριάζονται νεκροί από την εξάντληση, έχοντας καταστρέψει τον εαυτό τους με δική τους υπαιτιότητα. Είναι γεγονός ότι είσαι ένα τίποτα. Δεν είσαι ούτε σπουργίτι ούτε αετός. Τι είσαι λοιπόν; (Ένα δημιουργημένο ον.) Σωστά, είσαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος, ένα συνηθισμένο δημιουργημένο ον. Δεν πειράζει να παραλείπεις ένα από τα τρία γεύματά σου την ημέρα, αλλά πειράζει να μην τρως για πολλές μέρες στη σειρά. Θα γεράσεις, θα αρρωστήσεις, θα πεθάνεις· είσαι απλώς ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Οι άνθρωποι που έχουν κάποιο ταλέντο και κάποιες ικανότητες μπορούν να γίνουν υπερβολικά αλαζόνες, και αφού ο Σατανάς τούς ενθαρρύνει, τους δελεάσει, τους παρακινήσει και τους ξεγελάσει με αυτόν τον τρόπο, μπερδεύονται και νομίζουν ότι είναι πραγματικά οι σωτήρες του κόσμου. Κάθονται με αέρα στη θέση του Σωτήρα και αποδέχονται το καθήκον να υπηρετήσουν τη χώρα και το έθνος και πασχίζουν να κάνουν το καλύτερο που μπορούν μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουν, και δεν σκέφτονται καθόλου την αποστολή, τις ευθύνες, τις υποχρεώσεις ούτε τη ζωή της ανθρωπότητας, που είναι το πολυτιμότερο πράγμα που χαρίζει ο Θεός στους ανθρώπους. Κατά συνέπεια, αισθάνονται ότι η ζωή δεν είναι σημαντική ούτε πολύτιμη, ότι ο σκοπός της πατρίδας τους είναι το πιο πολύτιμο πράγμα, ότι πρέπει να διατηρούν όλα όσα βρίσκονται κάτω από τον ουρανό στην καρδιά τους και να ανησυχούν για τη χώρα και τον λαό, ότι με αυτόν τον τρόπο θα έχουν το πιο πολύτιμο ήθος και την ευγενέστερη ηθική και ότι όλοι οι άνθρωποι θα πρέπει να ζουν έτσι. Ο Σατανάς ενσταλάζει αυτές τις σκέψεις στους ανθρώπους, ξεγελώντας τους και ενθαρρύνοντάς τους να αποτινάξουν την ταυτότητά τους ως δημιουργημένα όντα και συνηθισμένοι άνθρωποι και να κάνουν κάποια πράγματα που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Ποιο είναι το αποτέλεσμα αυτού; Οδηγούνται στο μονοπάτι προς τον όλεθρό τους και φτάνουν άθελά τους στα άκρα. Τι σημαίνει «φτάνουν στα άκρα»; Σημαίνει ότι απομακρύνονται όλο και περισσότερο από τις απαιτήσεις του Θεού για τα ανθρώπινα όντα και από τα ένστικτα που προκαθόρισε ο Θεός για την ανθρωπότητα. Τελικά οι άνθρωποι αυτοί φτάνουν σε αδιέξοδο, και αυτό είναι το μονοπάτι προς τον όλεθρό τους.

Όσον αφορά το πώς θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι, ποιες είναι οι απαιτήσεις του Θεού προς την ανθρωπότητα; Στην πραγματικότητα, είναι πολύ απλές. Πρέπει να λάβουν τη θέση που αρμόζει σε ένα δημιουργημένο ον και να εκτελούν το καθήκον που θα πρέπει να εκτελεί ένας άνθρωπος. Ο Θεός δεν σου ζήτησε να γίνεις υπεράνθρωπος ή επιφανής άνθρωπος, ούτε σου έδωσε φτερά για να πετάς στον ουρανό. Σου έδωσε μόνο δύο χέρια και δύο πόδια που σου επιτρέπουν να περπατάς στο έδαφος βήμα-βήμα, και όταν χρειάζεται, να τρέχεις. Τα εσωτερικά όργανα που δημιούργησε ο Θεός για σένα χωνεύουν και απορροφούν την τροφή και τρέφουν ολόκληρο το σώμα σου, γι’ αυτό και πρέπει να τηρείς μια ρουτίνα, τρώγοντας τρία γεύματα την ημέρα. Ο Θεός σού έδωσε ελεύθερη βούληση, τη νοημοσύνη της κανονικής ανθρώπινης φύσης, καθώς και τη συνείδηση και τη σύνεση που θα πρέπει να διαθέτει ένα ανθρώπινο ον. Αν χρησιμοποιείς αυτά τα πράγματα καλά και σωστά, αν ακολουθείς τους νόμους για την επιβίωση του υλικού σώματος, αν φροντίζεις σωστά την υγεία σου, αν κάνεις σταθερά αυτό που ζητάει ο Θεός από σένα και αν πετύχεις αυτό που απαιτεί ο Θεός να πετύχεις, τότε αυτό είναι αρκετό, και είναι επίσης πολύ απλό. Σου ζήτησε ο Θεός να αποδεχθείς την εργασία και να πασχίσεις να κάνεις το καλύτερο που μπορείς μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις; Σου ζήτησε να βασανιστείς; (Όχι.) Ο Θεός δεν απαιτεί τέτοια πράγματα. Οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να βασανίζονται, αλλά θα πρέπει να έχουν κοινή λογική και να φροντίζουν σωστά τις διάφορες ανάγκες του σώματός τους. Να πίνεις νερό όταν διψάς, να συμπληρώνεις τη διατροφή σου όταν πεινάς, να ξεκουράζεσαι όταν είσαι κουρασμένος, να γυμνάζεσαι μετά από αρκετή ώρα καθιστός, να πηγαίνεις στον γιατρό όταν είσαι άρρωστος, να τηρείς τα τρία γεύματα την ημέρα και να διατηρείς τη ζωή της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Φυσικά, θα πρέπει επίσης να συνεχίσεις να εκτελείς τα κανονικά σου καθήκοντα. Εάν τα καθήκοντά σου περιλαμβάνουν κάποια εξειδικευμένη γνώση που δεν κατανοείς, θα πρέπει να τη μελετήσεις και να την ασκήσεις. Αυτή είναι η κανονική ζωή. Οι διάφορες αρχές άσκησης που διατυπώνει ο Θεός για τους ανθρώπους είναι όλα πράγματα που μπορεί να αντιληφθεί η νοημοσύνη της κανονικής ανθρώπινης φύσης, πράγματα που μπορούν να κατανοήσουν και να αποδεχτούν οι άνθρωποι, και τα οποία δεν ξεπερνούν ούτε στο ελάχιστο το εύρος της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Εμπίπτουν όλα στο εύρος των δυνατοτήτων των ανθρώπων και σε καμία περίπτωση δεν ξεπερνούν τα όρια του ορθού. Ο Θεός δεν απαιτεί από τους ανθρώπους να είναι υπεράνθρωποι ή επιφανείς άνθρωποι, ενώ τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή υποχρεώνουν τους ανθρώπους να φιλοδοξούν να γίνουν υπεράνθρωποι ή επιφανείς άνθρωποι. Όχι μόνο πρέπει να αναλάβουν να φέρουν εις πέρας τον μεγάλο σκοπό της χώρας και του έθνους τους, αλλά απαιτείται επίσης να αποδεχθούν την εργασία και να πασχίζουν να κάνουν το καλύτερο που μπορούν μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουν. Αυτό τους υποχρεώνει να θυσιάσουν τη ζωή τους, πράγμα που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις απαιτήσεις του Θεού. Ποια είναι η στάση του Θεού απέναντι στις ζωές των ανθρώπων; Ο Θεός κρατά τους ανθρώπους ασφαλείς σε κάθε κατάσταση, τους προφυλάσσει από το να πέσουν σε πειρασμούς και άλλες επικίνδυνες καταστάσεις και προστατεύει τη ζωή τους. Ποιος είναι ο στόχος του Θεού όταν το κάνει αυτό; Να κάνει τους ανθρώπους να ζήσουν μια καλή ζωή. Ποιος είναι ο σκοπός του να κάνει τους ανθρώπους να ζήσουν μια καλή ζωή; Δεν σε υποχρεώνει να είσαι υπεράνθρωπος, ούτε να κρατάς όλα όσα βρίσκονται κάτω από τον ουρανό στην καρδιά σου, ούτε να ανησυχείς για τη χώρα και τον λαό, πόσο μάλλον να πάρεις τη θέση Του και να κυβερνάς τα πάντα, να ενορχηστρώνεις τα πάντα και να κυβερνάς την ανθρωπότητα. Αντιθέτως, απαιτεί να λάβεις τη θέση που αρμόζει σε ένα δημιουργημένο ον, να εκπληρώνεις τα καθήκοντα ενός δημιουργημένου όντος, να εκτελείς τα καθήκοντα που θα πρέπει να εκτελούν οι άνθρωποι και να κάνεις αυτό που θα πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι. Υπάρχουν πολλά πράγματα που θα πρέπει να κάνεις και αυτά δεν περιλαμβάνουν το να κυβερνάς τη μοίρα της ανθρωπότητας, να διατηρείς όλα όσα βρίσκονται κάτω από τον ουρανό στην καρδιά σου ή να διατηρείς στην καρδιά σου την ανθρωπότητα, την πατρίδα σου, την εκκλησία, το θέλημα του Θεού ή το μεγάλο Του εγχείρημα να σώσει την ανθρωπότητα. Αυτά τα πράγματα δεν περιλαμβάνονται. Τι περιλαμβάνουν λοιπόν τα πράγματα που θα πρέπει να κάνεις; Περιλαμβάνουν την αποστολή που σου εμπιστεύεται ο Θεός, τα καθήκοντα που σου αναθέτει ο Θεός και κάθε απαίτηση που σου θέτει ο οίκος του Θεού σε κάθε χρονική περίοδο. Δεν είναι απλό αυτό; Δεν είναι εύκολο να το κάνεις; Είναι πολύ απλό και εύκολο να το κάνεις. Αλλά οι άνθρωποι πάντα παρεξηγούν τον Θεό και νομίζουν ότι δεν τους παίρνει στα σοβαρά. Υπάρχουν κάποιοι που σκέφτονται: «Οι άνθρωποι που φτάνουν στο σημείο να πιστεύουν στον Θεό δεν θα πρέπει να θεωρούν τον εαυτό τους τόσο σημαντικό, δεν θα πρέπει να τους απασχολεί το υλικό τους σώμα και θα πρέπει να υποφέρουν περισσότερο και να μην πηγαίνουν για ύπνο πολύ νωρίς το βράδυ, επειδή ο Θεός μπορεί να δυσαρεστηθεί αν πάνε για ύπνο πολύ νωρίς. Θα πρέπει να σηκώνονται νωρίς και να πέφτουν αργά για ύπνο και να μοχθούν όλη τη νύχτα εκτελώντας το καθήκον τους. Ακόμη κι αν δεν παράγουν αποτελέσματα, πρέπει και πάλι να μένουν ξύπνιοι μέχρι τις δύο ή τις τρεις το πρωί». Κατά συνέπεια, οι άνθρωποι αυτοί εργάζονται τόσο σκληρά μέχρι να εξαντληθούν τόσο πολύ που ακόμη και για να περπατήσουν χρειάζεται υπερπροσπάθεια, και παρόλα αυτά λένε ότι η εκτέλεση των καθηκόντων τους είναι αυτό που τους εξαντλεί. Αυτό δεν οφείλεται στην ανοησία και την άγνοια των ανθρώπων; Κάποιοι άλλοι σκέφτονται: «Ο Θεός δεν είναι χαρούμενος όταν φοράμε ρούχα που είναι λίγο ιδιαίτερα και ωραία, ούτε είναι χαρούμενος που τρώμε κρέας και ωραίο φαγητό κάθε μέρα. Στον οίκο του Θεού, μπορούμε μόνο να αποδεχόμαστε την εργασία μας και να πασχίζουμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουμε», και αισθάνονται ότι ως πιστοί στον Θεό, πρέπει να εκπληρώνουν το καθήκον τους μέχρι να πεθάνουν, αλλιώς ο Θεός δεν θα τους χαριστεί. Είναι όντως έτσι τα πράγματα; (Όχι.) Ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να εκπληρώνουν το καθήκον τους με υπευθυνότητα και αφοσίωση, αλλά δεν τους υποχρεώνει να είναι σκληροί με το σώμα τους, πόσο μάλλον τους ζητά να είναι απρόσεκτοι και επιπόλαιοι ή να σκοτώνουν την ώρα τους. Βλέπω ότι ορισμένοι επικεφαλής και εργάτες κανονίζουν οι άνθρωποι να εκτελούν τα καθήκοντά τους με αυτόν τον τρόπο, χωρίς να απαιτούν αποτελεσματικότητα, αλλά σπαταλώντας μονάχα τον χρόνο και την ενέργεια των ανθρώπων. Είναι γεγονός ότι σπαταλούν τις ζωές των ανθρώπων. Στο τέλος, μακροπρόθεσμα, κάποιοι άνθρωποι αναπτύσσουν προβλήματα υγείας, και προβλήματα στη μέση, και πονάνε τα γόνατά τους, και αισθάνονται ζαλάδα κάθε φορά που κοιτάζουν την οθόνη του υπολογιστή. Πώς γίνεται αυτό; Ποιος το προκάλεσε αυτό; (Οι ίδιοι το προκάλεσαν.) Ο οίκος του Θεού απαιτεί να ξεκουράζονται όλοι το αργότερο μέχρι τις 10 το βράδυ, αλλά μερικοί άνθρωποι δεν πέφτουν για ύπνο πριν από τις 11 ή τις 12 το βράδυ, και αυτό έχει αντίκτυπο στην ξεκούραση των άλλων ανθρώπων. Μερικοί άνθρωποι κατηγορούν ακόμη και εκείνους που ξεκουράζονται κανονικά, επειδή εποφθαλμιούν τις ανέσεις της ζωής. Αυτό είναι λάθος. Πώς μπορείς να κάνεις καλή δουλειά αν το σώμα σου δεν είναι ξεκούραστο; Τι λέει γι’ αυτό ο Θεός; Πώς το ρυθμίζει αυτό ο οίκος του Θεού; Τα πάντα πρέπει να γίνονται σύμφωνα με τον λόγο του Θεού και τους όρους του οίκου του Θεού, και μόνο αυτό είναι σωστό. Ορισμένοι άνθρωποι έχουν παράλογες αντιλήψεις, φτάνουν πάντα στα άκρα και ελέγχουν μάλιστα και τους άλλους. Αυτό δεν συνάδει με τις αρχές της αλήθειας. Μερικοί άνθρωποι είναι απλώς παράλογοι ανόητοι χωρίς καμία απολύτως διάκριση, και πιστεύουν ότι για να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους, πρέπει να μένουν ξύπνιοι μέχρι αργά, ακόμη και όταν δεν είναι απασχολημένοι με τη δουλειά τους· δεν επιτρέπουν στον εαυτό τους να κοιμηθεί όταν είναι κουρασμένοι, δεν επιτρέπουν στον εαυτό τους να πει σε κανέναν ότι είναι άρρωστοι, και ακόμη χειρότερα, δεν επιτρέπουν στον εαυτό τους να επισκεφθεί έναν γιατρό, κάτι που θεωρούν χάσιμο χρόνου που καθυστερεί την εκτέλεση του καθήκοντός τους. Είναι σωστή αυτή η άποψη; Γιατί εξακολουθούν οι πιστοί να επινοούν τέτοιες παράλογες απόψεις, αφού έχουν ακούσει τόσο πολλά κηρύγματα; Πώς διευθετούνται οι εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού; Πρέπει να ξεκουράζεσαι αυστηρά μέχρι τις 10 το βράδυ, να σηκώνεσαι στις 6 το πρωί και να φροντίζεις να κοιμάσαι οκτώ ώρες. Επιπλέον, τονίζεται μάλιστα επανειλημμένα ότι θα πρέπει να φροντίζεις την υγεία σου, κάνοντας γυμναστική μετά τη δουλειά, και να ακολουθείς μια υγιεινή διατροφή και ρουτίνα, ώστε να αποφεύγεις προβλήματα υγείας κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου. Αλλά κάποιοι άνθρωποι απλώς δεν το καταλαβαίνουν, δεν μπορούν να τηρήσουν τις αρχές ούτε να συμμορφωθούν με τους κανόνες, και ξενυχτούν άσκοπα και τρώνε λάθος πράγματα. Μόλις αρρωστήσουν, δεν είναι σε θέση να εκτελέσουν το καθήκον τους, και τότε δεν έχει νόημα να μετανιώνουν. Άκουσα πρόσφατα ότι κάποιοι άνθρωποι αρρώστησαν. Αυτό δεν οφείλεται στο ότι έκαναν το καθήκον τους χωρίς να τηρούν τις αρχές και ενεργώντας απερίσκεπτα; Είναι αλήθεια ότι κάνεις το καθήκον σου με σοβαρότητα, αλλά δεν μπορείς να παραβιάζεις τους φυσικούς νόμους του σώματός σου. Αν τους παραβιάσεις, θα αρρωστήσεις. Πρέπει οπωσδήποτε να έχεις μια γενική κατανόηση του πώς να φροντίζεις την υγεία σου. Θα πρέπει να ασκείσαι όταν χρειάζεται και να τρως ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Δεν μπορείς να κάνεις κραιπάλες ή να πίνεις πολύ, και δεν μπορείς να είσαι ιδιότροπος στο φαγητό ή να ακολουθείς ανθυγιεινή διατροφή. Επιπλέον, πρέπει να ελέγχεις τη διάθεσή σου, να προσέχεις να ζεις ενώπιον του Θεού και να κάνεις πράξη την αλήθεια και να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές. Με αυτόν τον τρόπο, θα έχεις γαλήνη και χαρά στην καρδιά σου και δεν θα νιώθεις κενό ή κατάθλιψη. Ειδικότερα, αν οι άνθρωποι αποτινάξουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις και βιώνουν την κανονική ανθρώπινη φύση, τότε η ψυχική τους κατάσταση θα είναι απολύτως φυσιολογική και το σώμα τους θα είναι υγιές. Ποτέ δεν σας είπα να κοιμάστε αργά και να ξυπνάτε νωρίς ή να εργάζεστε πάνω από δέκα ώρες την ημέρα. Όλα αυτά συμβαίνουν επειδή οι άνθρωποι δεν συμπεριφέρονται σύμφωνα με τους κανόνες και δεν τηρούν τις διευθετήσεις του οίκου του Θεού. Τελικά, οι άνθρωποι είναι τόσο αδαείς που θεωρούν την υγεία τους δεδομένη. Είδα ότι σε ορισμένα μέρη, οι άνθρωποι εκτελούσαν πάντα τα καθήκοντά τους σε εσωτερικούς χώρους και δεν έβγαιναν έξω για να τους δει λίγο ο ήλιος ή να παραμείνουν δραστήριοι, οπότε έκανα διευθετήσεις και βρήκα για τους ανθρώπους εξοπλισμό γυμναστικής και τους είπα να γυμνάζονται μία ή δύο φορές την εβδομάδα, κάτι που αντιστοιχεί σε μια υγιεινή ρουτίνα. Οι άνθρωποι που δεν γυμνάζονται σωστά, είναι φυσικό να αρρωσταίνουν, και αυτό επηρεάζει και την κανονική τους ζωή. Από τη στιγμή που κάνω τέτοιες διευθετήσεις, χρειάζεται να ελέγχω ποιος γυμνάζεται και πόσο συχνά; (Όχι.) Δεν χρειάζεται να το κάνω, έχω εκπληρώσει την ευθύνη Μου, έχω καταστήσει σαφές το επιχείρημά Μου, και σου είπα με απόλυτη ειλικρίνεια τι θα πρέπει να κάνεις, χωρίς ούτε ένα ψέμα, και εσύ πρέπει απλώς να κάνεις ό,τι σου υπέδειξα. Αλλά οι άνθρωποι δεν το καταλαβαίνουν, νομίζουν ότι είναι νέοι και υγιείς, οπότε δεν παίρνουν στα σοβαρά τα λόγια Μου. Αν δεν εκτιμάτε την υγεία σας εσείς οι ίδιοι, Εγώ δεν είναι απαραίτητο να ανησυχώ γι’ αυτή —απλώς μην κατηγορείς τους άλλους όταν αρρωσταίνεις. Οι άνθρωποι δεν δίνουν σημασία στο να γυμνάζονται. Αυτό αφενός οφείλεται στο ότι έχουν κάποιες λανθασμένες ιδέες και απόψεις. Αφετέρου, έχουν επίσης ένα ολέθριο πρόβλημα, το οποίο είναι η τεμπελιά. Αν οι άνθρωποι έχουν μια ελαφριά σωματική πάθηση, το μόνο που χρειάζεται να κάνουν είναι να προσέξουν να φροντίζουν την υγεία τους και να είναι πιο δραστήριοι. Αλλά μερικοί άνθρωποι προτιμούν να πάνε να κάνουν μια ένεση ή να πάρουν φάρμακα μόλις αρρωστήσουν, παρά να γυμναστούν και να φροντίσουν την υγεία τους. Αυτό οφείλεται στην τεμπελιά. Οι άνθρωποι είναι τεμπέληδες και απρόθυμοι να γυμναστούν, οπότε δεν έχει νόημα να τους πω κάτι. Στο τέλος, δεν μπορούν να κατηγορήσουν τους άλλους όταν αρρωστήσουν· ξέρουν βαθιά μέσα τους ποιος είναι ο πραγματικός λόγος. Όλοι θα πρέπει να γυμνάζονται καθημερινά σε φυσιολογικό βαθμό. Κάθε μέρα πρέπει να κάνω τουλάχιστον μία ή δύο ώρες περπάτημα και κάποιες απαραίτητες ασκήσεις. Αυτό βοηθά όχι μόνο στην ενδυνάμωση της φυσικής κατάστασής Μου, αλλά και στην πρόληψη ασθενειών και Με κάνει να αισθάνομαι καλύτερα σωματικά. Η γυμναστική δεν έχει να κάνει μόνο με την πρόληψη ασθενειών, αλλά είναι και μια φυσιολογική σωματική ανάγκη. Ως προς αυτό το θέμα, η απαίτηση του Θεού από τα ανθρώπινα όντα είναι να έχουν μία στοιχειώδη γνώση. Μην είστε αδαείς και μην είστε σκληροί με το σώμα σας, μα να ακολουθείτε τους φυσικούς του νόμους. Μην κακοποιείτε τη σάρκα σας, αλλά ούτε πρέπει να ανησυχείτε υπερβολικά γι’ αυτήν. Είναι εύκολο να κατανοήσετε αυτήν την αρχή; (Ναι.) Στην πραγματικότητα είναι πολύ εύκολο να την κατανοήσετε· το βασικό θέμα είναι αν οι άνθρωποι την κάνουν πράξη. Ποια είναι μια άλλη ολέθρια αδυναμία των ανθρώπων; Το ότι πάντα αφήνουν τη φαντασία τους να τους παρασύρει, σκεπτόμενοι: «Εφόσον πιστεύω στον Θεό, δεν θα αρρωστήσω, δεν θα γεράσω, και φυσικά, σίγουρα δεν θα πεθάνω». Αυτό είναι απόλυτη ανοησία. Ο Θεός δεν κάνει αυτά τα υπερφυσικά πράγματα. Σώζει τους ανθρώπους, τους δίνει υποσχέσεις και τους ζητά να επιδιώξουν και να κατανοήσουν την αλήθεια, να αποτινάξουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, να αποκτήσουν τη σωτηρία Του και να εισέλθουν στον όμορφο προορισμό της ανθρωπότητας. Αλλά ο Θεός δεν υποσχέθηκε ποτέ στους ανθρώπους ότι δεν θα αρρωστήσουν ή ότι δεν θα γεράσουν, ούτε τους ότι δεν θα πεθάνουν. Και φυσικά, ο Θεός σίγουρα δεν έχει θέσει καμία απαίτηση στους ανθρώπους να «αποδέχονται κάθε εργασία και να πασχίζουν να κάνουν το καλύτερο που μπορούν μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουν». Όσον αφορά την εκτέλεση του καθήκοντος και του έργου της εκκλησίας και το τι κακουχίες πρέπει να υπομείνουν, τι να εγκαταλείψουν, τι να δαπανήσουν και τι να αφήσουν, οι άνθρωποι θα πρέπει να ενεργούν βάσει των αρχών. Όταν ασχολούνται με τη δική τους σωματική ζωή και τις σωματικές τους ανάγκες, οι άνθρωποι θα πρέπει να έχουν κάποια κοινή λογική και να μην παραβιάζουν τις φυσιολογικές ανάγκες του σώματός τους, πόσο μάλλον τους νόμους και τους κανόνες που έχει θεσπίσει ο Θεός για τους ανθρώπους. Φυσικά, αυτό είναι και το ελάχιστο όριο κοινής λογικής που θα πρέπει να διαθέτουν οι άνθρωποι. Αν οι άνθρωποι δεν ξέρουν καν πώς να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες και τους νόμους του υλικού τους σώματος, και δεν έχουν καθόλου κοινή λογική, αλλά βασίζονται μόνο σε φαντασιοκοπίες και αντιλήψεις, και μάλιστα έχουν κάποιες ακραίες ιδέες και υιοθετούν κάποιες ακραίες μεθόδους για τη μεταχείριση του υλικού τους σώματος, τότε αυτοί οι άνθρωποι έχουν μια παράλογη κατανόηση. Τι είδους αλήθεια μπορούν να κατανοήσουν οι άνθρωποι με αυτό το επίπεδο; Υπάρχει ένα ερωτηματικό εδώ. Πώς απαιτεί ο Θεός να μεταχειρίζονται οι άνθρωποι το υλικό τους σώμα; Όταν ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους, θέσπισε κανόνες γι’ αυτούς, οπότε απαιτεί να μεταχειρίζεσαι το υλικό σου σώμα σύμφωνα με αυτούς τους κανόνες. Αυτή είναι η απαίτηση και το πρότυπο που θέτει ο Θεός για τους ανθρώπους. Μη βασίζεσαι σε αντιλήψεις και μη βασίζεσαι σε φαντασιοκοπίες. Καταλαβαίνεις;

Έχοντας κατηχηθεί και επηρεαστεί από το ρητό περί ηθικής διαγωγής, «Να αποδέχεσαι κάθε εργασία και να πασχίζεις να κάνεις το καλύτερο που μπορείς μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις», οι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να μεταχειρίζονται το υλικό τους σώμα ή πώς να ζουν μια κανονική ζωή. Αυτή είναι η μία πτυχή. Η άλλη πτυχή είναι ότι οι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να αντιμετωπίσουν τον θάνατό τους, ούτε πώς να ζήσουν με τρόπο που να έχει κάποιο νόημα. Ας δούμε, λοιπόν, τη στάση του Θεού ως προς την αντιμετώπιση του θανάτου των ανθρώπων. Ανεξάρτητα από την πτυχή του καθήκοντος που εκτελείται, ο στόχος του Θεού είναι οι άνθρωποι, κατά τη διαδικασία εκτέλεσης του καθήκοντός τους, να κατανοήσουν την αλήθεια, να την κάνουν πράξη, να αφήσουν στην άκρη τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, να βιώσουν την ομοιότητα ενός κανονικού ανθρώπου και να επιτύχουν το πρότυπο για την απόκτηση της σωτηρίας, αντί να σπεύδουν ολοταχώς προς τον θάνατο. Μερικοί άνθρωποι προσβάλλονται από μια σοβαρή ασθένεια ή από καρκίνο και σκέφτονται: «Αυτό σημαίνει πως ο Θεός μού ζητά να πεθάνω και να θυσιάσω τη ζωή μου, οπότε θα υπακούσω!» Στην πραγματικότητα, ο Θεός δεν είπε κάτι τέτοιο ούτε Του πέρασε από το μυαλό μια τέτοια ιδέα. Αυτό δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια παρανόηση των ανθρώπων. Ποια είναι λοιπόν η πρόθεση του Θεού; Όλοι ζουν έναν ορισμένο αριθμό ετών, αλλά η διάρκεια της ζωής τους είναι διαφορετική. Ο καθένας πεθαίνει όταν το καθορίζει ο Θεός, στον κατάλληλο χρόνο και τόπο. Όλα αυτά έχουν οριστεί από τον Θεό. Τα πραγματοποιεί σύμφωνα με τον χρόνο που έχει ορίσει για τη διάρκεια ζωής του συγκεκριμένου ατόμου και τον τόπο και τον τρόπο θανάτου του, και δεν αφήνει κάποιον να πεθάνει εξαιτίας κάποιου τυχαίου πράγματος. Ο Θεός θεωρεί τη ζωή ενός ανθρώπου πολύ σημαντική, και θεωρεί επίσης πολύ σημαντικό τον θάνατο ενός ανθρώπου και το τέλος της σωματικής του ζωής. Όλα αυτά έχουν οριστεί από τον Θεό. Εξετάζοντάς το από αυτήν τη σκοπιά, είτε ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να εκτελούν τα καθήκοντά τους είτε να Τον ακολουθούν, δεν τους ζητά να σπεύδουν ολοταχώς προς τον θάνατο. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι ο Θεός δεν απαιτεί να είσαι προετοιμασμένος να θυσιάσεις τη ζωή σου ανά πάσα στιγμή για χάρη της εκτέλεσης του καθήκοντός σου ή της δαπάνης για τον Θεό ή για χάρη της αποστολής που σου έχει αναθέσει. Δεν χρειάζεται να κάνεις τέτοιου είδους προετοιμασίες, δεν χρειάζεται να έχεις τέτοια νοοτροπία, και σίγουρα δεν χρειάζεται να σχεδιάζεις ή να σκέφτεσαι με αυτόν τον τρόπο, επειδή ο Θεός δεν χρειάζεται τη ζωή σου. Γιατί το λέω αυτό; Είναι αυτονόητο ότι η ζωή σου ανήκει στον Θεό· Αυτός στη χάρισε, οπότε γιατί να τη θέλει πίσω; Είναι πολύτιμη η ζωή σου; Από την οπτική του Θεού, το ερώτημα δεν είναι αν είναι πολύτιμη ή όχι. Το μόνο ερώτημα είναι τι ρόλο διαδραματίζεις στο σχέδιο διαχείρισης του Θεού. Όσον αφορά τη ζωή σου, αν ο Θεός ήθελε να την αφαιρέσει, θα μπορούσε να το κάνει ανά πάσα στιγμή, σε οποιοδήποτε μέρος και οποιοδήποτε λεπτό. Ως εκ τούτου, η ζωή κάθε ανθρώπου είναι σημαντική για τον εαυτό του και είναι σημαντική για τα καθήκοντα, τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες του, καθώς και για την αποστολή που του έχει αναθέσει ο Θεός. Φυσικά, είναι επίσης σημαντική για τον ρόλο του στο συνολικό σχέδιο διαχείρισης του Θεού. Παρόλο που είναι σημαντική, ο Θεός δεν χρειάζεται να σου αφαιρέσει τη ζωή. Γιατί; Όταν αφαιρείται η ζωή σου, γίνεσαι νεκρός άνθρωπος και δεν έχεις πλέον καμία χρησιμότητα. Μόνο όταν είσαι ζωντανός και ζεις μέσα στην ανθρώπινη φυλή που κυβερνά ο Θεός, μπορείς να διαδραματίσεις τον ρόλο που είναι γραφτό να διαδραματίσεις σε αυτήν τη ζωή και να εκπληρώσεις τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που είναι γραφτό να εκπληρώσεις και τα καθήκοντα που απαιτεί να εκτελέσεις ο Θεός σε αυτήν τη ζωή. Μόνο όταν υπάρχεις με αυτήν τη μορφή μπορεί η ζωή σου να έχει αξία και να υλοποιηθεί η αξία της. Επομένως, μην εκστομίζεις αδιάφορα φράσεις όπως «πεθαίνω για τον Θεό» ή «δίνω τη ζωή μου για το έργο του Θεού» και μην τις επαναλαμβάνεις ούτε να τις διατηρείς στο μυαλό σου ή στα βάθη της καρδιάς σου· είναι αχρείαστο. Όταν ένα άτομο θέλει συνεχώς να πεθάνει για τον Θεό και να προσφέρει τον εαυτό του και να δώσει τη ζωή του για το καθήκον του, αυτό είναι το πιο αξιοκαταφρόνητο, ευτελές και ποταπό πράγμα. Γιατί; Εάν η ζωή σου τελειώσει και δεν ζεις πλέον με αυτήν τη σαρκική μορφή, πώς μπορείς να εκπληρώσεις το καθήκον σου ως δημιουργημένο ον; Αν όλοι πεθάνουν, ποιος θα μείνει για να σώσει ο Θεός μέσω του έργου Του; Αν δεν υπάρχουν ανθρώπινα όντα που χρειάζονται σωτηρία, πώς θα εκτελεστεί το σχέδιο διαχείρισης του Θεού; Θα εξακολουθούσε να υπάρχει το έργο του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας; Θα μπορούσε να συνεχιστεί; Εξετάζοντας το θέμα από αυτές τις πλευρές, δεν είναι σημαντικό να φροντίζουν οι άνθρωποι το σώμα τους και να ακολουθούν έναν υγιεινό τρόπο ζωής; Δεν αξίζει τον κόπο; Σίγουρα τον αξίζει, και οι άνθρωποι θα πρέπει να το κάνουν αυτό. Όσο για εκείνους τους ανόητους ανθρώπους που λένε αδιάφορα: «Αν συνέβαινε το χειρότερο, θα πέθαινα για τον Θεό», και οι οποίοι μπορούν απερίσκεπτα να υποτιμούν τον θάνατο και να θυσιάζουν τη ζωή τους και να κακοποιούν το σώμα τους, τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι ανυπάκουοι άνθρωποι; (Ναι.) Αυτοί είναι οι πιο ανυπάκουοι άνθρωποι και θα πρέπει να τους σιχαινόμαστε και να τους περιφρονούμε. Όταν κάποιος είναι σε θέση να πει αδιάφορα ότι θα πέθαινε για τον Θεό, θα μπορούσε να ειπωθεί ότι σκέφτεται αδιάφορα να δώσει τέλος στη ζωή του, να εγκαταλείψει το καθήκον του, να εγκαταλείψει την αποστολή που του έχει εμπιστευτεί ο Θεός και να εμποδίσει την εκπλήρωση των λόγων του Θεού μέσα του. Δεν είναι αυτός ένας ανόητος τρόπος να ενεργεί κανείς; Μπορεί να θυσιάζεις αδιάφορα και άνετα τη ζωή σου και να λες ότι θέλεις να την προσφέρεις στον Θεό, αλλά χρειάζεται ο Θεός να Του την προσφέρεις; Η ίδια σου η ζωή ανήκει στον Θεό, και ο Θεός μπορεί να την πάρει ανά πάσα στιγμή, οπότε τι νόημα έχει να την προσφέρεις σ’ Αυτόν; Αν δεν την προσφέρεις, αλλά ο Θεός τη χρειάζεται, θα σου τη ζητήσει ευγενικά; Θα χρειαστεί να το συζητήσει μαζί σου; Όχι. Αλλά για ποιον λόγο θα ήθελε ο Θεός τη ζωή σου; Μόλις ο Θεός πάρει πίσω τη ζωή σου, δεν θα είσαι πλέον σε θέση να εκτελείς το καθήκον σου και θα λείπει ένα άτομο από το σχέδιο διαχείρισης του Θεού. Θα ήταν χαρούμενος και ικανοποιημένος με αυτό ο Θεός; Ποιος θα ήταν πραγματικά χαρούμενος και ικανοποιημένος; (Ο Σατανάς.) Αν θυσιάσεις τη ζωή σου, τι μπορείς να κερδίσεις από αυτό; Και τι μπορεί να κερδίσει ο Θεός αφαιρώντας σου τη ζωή; Αν χάσεις την ευκαιρία να σωθείς, αυτό αποτελεί κέρδος ή απώλεια για τον Θεό; (Απώλεια.) Για τον Θεό αυτό δεν είναι κέρδος, αλλά απώλεια. Ο Θεός σού επιτρέπει, ως δημιουργημένο ον, να έχεις τη ζωή και να πάρεις τη θέση ενός δημιουργημένου όντος, προκειμένου να εκτελείς το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος και, με τον τρόπο αυτό, να είσαι σε θέση να εισέλθεις στην πραγματικότητα της αλήθειας, να υπακούσεις στον Θεό, να κατανοήσεις το θέλημά Του και να Τον γνωρίσεις, να κάνεις το θέλημά Του, να συνεργαστείς μαζί Του για την πραγματοποίηση του έργου Του για τη σωτηρία της ανθρωπότητας και να Τον ακολουθήσεις μέχρι τέλους. Αυτό είναι δικαιοσύνη, και είναι η αξία και το νόημα της ύπαρξης της ζωής σου. Αν η ζωή σου υπάρχει γι’ αυτό και ζεις υγιεινά γι’ αυτό, τότε αυτό είναι το πιο ουσιαστικό πράγμα, και όσον αφορά τον Θεό, αυτό είναι αληθινή αφοσίωση και συνεργασία —για Εκείνον αυτό είναι το πιο ικανοποιητικό πράγμα. Αυτό που θέλει να δει ο Θεός είναι ένα πλάσμα που ζει εν σαρκί να αποτινάξει τη διεφθαρμένη του διάθεση εν μέσω της παίδευσης και της κρίσης Του, να απορρίψει τις μυριάδες λανθασμένες ιδέες που του έχει ενσταλάξει ο Σατανάς και να μπορέσει να αποδεχτεί τις αλήθειες και τις απαιτήσεις από τον Θεό, να υποταχθεί πλήρως στην εξουσία του Δημιουργού, να εκπληρώσει το καθήκον που θα πρέπει να εκτελεί ένα δημιουργημένο ον και να μπορέσει να γίνει ένα αληθινό δημιουργημένο ον. Αυτό θέλει να δει ο Θεός, και αυτό είναι η αξία και το νόημα της ύπαρξης της ανθρώπινης ζωής. Επομένως, για κάθε δημιουργημένο ον, ο θάνατος δεν είναι ο τελικός προορισμός. Η αξία και το νόημα της ύπαρξης της ανθρώπινης ζωής δεν είναι το να πεθάνει κανείς, αλλά το να ζει για τον Θεό, να υπάρχει για τον Θεό και για το καθήκον του, να υπάρχει για να εκπληρώνει τα καθήκοντα και τις ευθύνες ενός δημιουργημένου όντος, να υπακούει στο θέλημα του Θεού και να ταπεινώνει τον Σατανά. Αυτή είναι η αξία της ύπαρξης ενός δημιουργημένου όντος, αλλά και το νόημα της ζωής του.

Όσον αφορά τις απαιτήσεις του Θεού απέναντι στους ανθρώπους, ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει ο Θεός τη ζωή και τον θάνατο των ανθρώπων είναι εντελώς διαφορετικός από αυτόν που περιγράφει το ρητό της παραδοσιακής κουλτούρας «Να αποδέχεσαι κάθε εργασία και να πασχίζεις να κάνεις το καλύτερο που μπορείς μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις». Ο Σατανάς θέλει συνεχώς να πεθαίνουν οι άνθρωποι. Αισθάνεται άβολα όταν βλέπει τους ανθρώπους ζωντανούς και βρίσκει συνεχώς τρόπους να διεκδικήσει τις ζωές τους. Μόλις οι άνθρωποι αποδεχτούν τις λανθασμένες ιδέες της παραδοσιακής κουλτούρας του Σατανά, το μόνο που θέλουν είναι να θυσιάσουν τη ζωή τους για τη χώρα και το έθνος τους, ή για την καριέρα τους, για την αγάπη ή για την οικογένειά τους. Περιφρονούν διαρκώς την ίδια τους τη ζωή, είναι έτοιμοι να πεθάνουν και να δώσουν τη ζωή τους οπουδήποτε και οποτεδήποτε και δεν θεωρούν τη ζωή που τους έδωσε ο Θεός ως το πολυτιμότερο πράγμα και ως κάτι που θα πρέπει να υπεραγαπούν. Αδυνατώντας να εκπληρώσουν τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις τους κατά τη διάρκεια της ζωής τους, ενώ κατέχουν ακόμη τη ζωή που τους έχει δώσει ο Θεός, δέχονται αντ’ αυτού τις πλάνες και τις ανοησίες του Σατανά, έχοντας πάντα την πρόθεση να αποδεχθούν την εργασία τους και να πασχίσουν να κάνουν το καλύτερο που μπορούν μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουν, και προετοιμάζονται να πεθάνουν για τον Θεό ανά πάσα στιγμή. Είναι γεγονός ότι αν πραγματικά πεθάνεις, τότε δεν το κάνεις για τον Θεό, αλλά για τον Σατανά, και ο Θεός δεν θα σε θυμάται. Αυτό συμβαίνει επειδή μόνο οι ζωντανοί μπορούν να δοξάσουν τον Θεό και να καταθέσουν μαρτυρία γι’ Αυτόν, και μόνο οι ζωντανοί μπορούν να πάρουν τη θέση που αρμόζει στα δημιουργημένα όντα και να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους, και έτσι να μην έχουν να μετανιώσουν για τίποτα, και να είναι σε θέση να ταπεινώσουν τον Σατανά, και να καταθέσουν μαρτυρία για τα θαυμαστά έργα και την κυριαρχία του Δημιουργού —μόνο οι ζωντανοί μπορούν να κάνουν αυτά τα πράγματα. Αν δεν έχετε καν ζωή, όλα αυτά παύουν να υπάρχουν. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Επομένως, διατυπώνοντας το ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή, «Να αποδέχεσαι κάθε εργασία και να πασχίζεις να κάνεις το καλύτερο που μπορείς μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις», ο Σατανάς αναμφισβήτητα παίζει με την ανθρώπινη ζωή και την καταπατά. Ο Σατανάς δεν σέβεται την ανθρώπινη ζωή, αλλά αντίθετα παίζει παιχνίδια μαζί της, κάνοντας τους ανθρώπους να αποδέχονται ιδέες όπως το «Να αποδέχεσαι κάθε εργασία και να πασχίζεις να κάνεις το καλύτερο που μπορείς μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις». Οι άνθρωποι ζουν σύμφωνα με τέτοιες ιδέες και δεν υπεραγαπούν τη ζωή ούτε θεωρούν τη ζωή τους πολύτιμη, με αποτέλεσμα να εγκαταλείπουν αδιάφορα τη ζωή τους, το πολυτιμότερο από τα πράγματα που δίνει ο Θεός στους ανθρώπους. Αυτό είναι δολερό και ανήθικο. Εφόσον η προθεσμία που όρισε για σένα ο Θεός δεν έχει φτάσει, δεν θα πρέπει να μιλάς ελαφρά τη καρδία για το ενδεχόμενο να θυσιάσεις τη ζωή σου, καμία στιγμή. Όσο έχεις ακόμα πνοή μέσα σου, μην τα παρατάς, μην εγκαταλείπεις το καθήκον σου και μην εγκαταλείπεις την ανάθεση και την αποστολή που σου έδωσε ο Θεός. Και αυτό γιατί η ζωή κάθε δημιουργημένου όντος υπάρχει μόνο για τον Δημιουργό, και μόνο για την κυριαρχία, την ενορχήστρωση και τις διευθετήσεις Του, και επίσης υπάρχει και υλοποιεί την αξία της μόνο για τη μαρτυρία του Δημιουργού και το έργο Του για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Μπορείς να δεις ότι η άποψη του Θεού για την ανθρώπινη ζωή είναι εντελώς διαφορετική από εκείνη του Σατανά. Ποιος, λοιπόν, υπεραγαπά πραγματικά την ανθρώπινη ζωή; (Ο Θεός.) Μόνο ο Θεός, ενώ οι ίδιοι οι άνθρωποι δεν ξέρουν να υπεραγαπούν τη ζωή τους. Μόνο ο Θεός υπεραγαπά την ανθρώπινη ζωή. Παρόλο που τα ανθρώπινα όντα δεν είναι αξιολάτρευτα ούτε αξίζουν αγάπη, και βρίθουν από ακαθαρσίες, παρακοή, και κάθε λογής παράλογες ιδέες και απόψεις που τους ενσταλάζει ο Σατανάς, και παρόλο που θεοποιούν και ακολουθούν τον Σατανά, ακόμη και σε σημείο να εναντιώνονται στον Θεό, εντούτοις, επειδή τα ανθρώπινα όντα έχουν δημιουργηθεί από τον Θεό, και Αυτός τούς χαρίζει πνοή και ζωή, μόνο Αυτός υπεραγαπά την ανθρώπινη ζωή, μόνο Αυτός αγαπά τους ανθρώπους, και μόνο Αυτός φροντίζει και υπεραγαπά συνεχώς την ανθρωπότητα. Ο Θεός υπεραγαπά τα ανθρώπινα όντα —όχι τα υλικά τους σώματα, αλλά τις ζωές τους, επειδή μόνο τα ανθρώπινα όντα που έχουν λάβει ζωή από τον Θεό μπορούν τελικά να γίνουν δημιουργημένα όντα που Τον λατρεύουν πραγματικά και καταθέτουν μαρτυρία γι’ Αυτόν. Ο Θεός έχει έργο, αποστολές και προσδοκίες για τους ανθρώπους, για αυτά τα δημιουργημένα όντα. Επομένως, ο Θεός υπεραγαπά και εκτιμά τη ζωή τους. Αυτή είναι η αλήθεια. Καταλαβαίνετε; (Ναι.) Έτσι, όταν οι άνθρωποι φτάσουν στο σημείο να κατανοήσουν το θέλημα του Θεού Δημιουργού, δεν θα πρέπει να υπάρχουν αρχές για το πώς να αντιμετωπίζουν τη ζωή του υλικού τους σώματος και πώς να αντιμετωπίζουν τους νόμους και τις ανάγκες βάσει των οποίων επιβιώνει αυτό; Σε τι βασίζονται αυτές οι αρχές; Βασίζονται στα λόγια του Θεού. Ποιες είναι οι αρχές για την άσκησή τους; Από παθητικής πλευράς, οι άνθρωποι πρέπει να εγκαταλείψουν τα πολλά είδη εσφαλμένων απόψεων που τους έχει ενσταλάξει ο Σατανάς, να εκθέσουν και να αναγνωρίσουν τις πλάνες των απόψεων του Σατανά —όπως το ρητό «Να αποδέχεσαι κάθε εργασία και να πασχίζεις να κάνεις το καλύτερο που μπορείς μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις»— οι οποίες αποχαυνώνουν, βλάπτουν και περιορίζουν τους ανθρώπους και να εγκαταλείψουν αυτές τις απόψεις. Επιπλέον, από ενεργητικής πλευράς, πρέπει να καταλάβουν ποιες ακριβώς είναι οι απαιτήσεις του Θεού Δημιουργού για την ανθρωπότητα, και τα λόγια του Θεού να γίνουν το θεμέλιο των όσων κάνουν. Με αυτόν τον τρόπο, οι άνθρωποι θα είναι σε θέση να ασκούνται σωστά χωρίς παρεκκλίσεις και να επιδιώκουν πραγματικά την αλήθεια. Τι είναι η επιδίωξη της αλήθειας; (Να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρεται και να ενεργεί αποκλειστικά σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριο την αλήθεια.) Η συγκεκριμένη διατύπωση συνοψίζει ορθά το θέμα.

Σήμερα συναναστραφήκαμε κυρίως για το πώς να αντιμετωπίζουμε τον θάνατο, καθώς και για το πώς να αντιμετωπίζουμε τη ζωή. Ο Σατανάς καταπατά, ρημάζει και αφαιρεί τις ζωές των ανθρώπων. Μπερδεύει και αποχαυνώνει τους ανθρώπους ενσταλάζοντάς τους λανθασμένες ιδέες και απόψεις και τους κάνει να αντιμετωπίζουν με περιφρόνηση το πολυτιμότερο πράγμα που έχουν —τη ζωή τους— διαταράσσοντας και καταστρέφοντας έτσι το έργο του Θεού. Πείτε Μου, αν όλοι οι άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο ήθελαν να πεθάνουν, και μπορούσαν να το κάνουν άνετα, η κοινωνία δεν θα βυθιζόταν στο χάος; Δεν θα ήταν τότε δύσκολο να επιβιώσουν και να υπάρξουν τα ανθρώπινα όντα; (Ναι.) Ποια είναι λοιπόν η στάση του Θεού απέναντι στην ανθρώπινη ζωή; Την υπεραγαπά. Ο Θεός υπεραγαπά και εκτιμά την ανθρώπινη ζωή. Ποιο μονοπάτι άσκησης θα πρέπει να κερδίσουν οι άνθρωποι από αυτά τα λόγια του Θεού; Κατά τη διάρκεια της ζωής τους, όσο έχουν ακόμη ζωή και πνοή, τα οποία είναι τα πιο πολύτιμα πράγματα που δόθηκαν από τον Θεό, οι άνθρωποι θα πρέπει να επιδιώκουν και να κατανοούν σωστά την αλήθεια και να εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους ως δημιουργημένα όντα σύμφωνα με τις απαιτήσεις και τις αρχές του Θεού, χωρίς να έχουν τίποτα να μετανιώνουν, έτσι ώστε μια μέρα να μπορέσουν να πάρουν τη θέση των δημιουργημένων όντων και να καταθέσουν μαρτυρία για τον Δημιουργό και να Τον λατρέψουν. Με τον τρόπο αυτό, θα δώσουν αξία και νόημα στη ζωή τους, ζώντας όχι για τον Σατανά, αλλά αντίθετα για την κυριαρχία του Θεού, το έργο Του και τη μαρτυρία Του. Οι ζωές των ανθρώπων έχουν αξία και νόημα όταν εκείνοι μπορούν να καταθέσουν μαρτυρία για τις πράξεις και το έργο του Θεού. Αλλά δεν μπορούμε να πούμε ότι η ανθρώπινη ζωή θα έχει φτάσει τότε στην πιο ένδοξη στιγμή της. Δεν είναι απόλυτα σωστό να το πούμε αυτό, διότι η στιγμή αυτή δεν έχει φτάσει ακόμη. Όταν θα έχεις κατανοήσει πραγματικά την αλήθεια, όταν θα έχεις αποκτήσει την αλήθεια, όταν θα έχεις αποκτήσει γνώση για τον Θεό και θα μπορείς να πάρεις τη θέση ενός δημιουργημένου όντος για να λατρεύεις τον Θεό και να καταθέτεις μαρτυρία για τον Θεό, για την κυριαρχία του Δημιουργού, για τις πράξεις Του και για την ουσία και την ταυτότητά Του, τότε η αξία της ζωής σου θα έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της και στη μέγιστη έκτασή της. Ο σκοπός και η σημασία του να τα λέω όλα αυτά είναι να σας κάνω να καταλάβετε την αξία και το νόημα της ύπαρξης της ζωής, καθώς και πώς θα πρέπει να μεταχειρίζεσαι τη δική σου ζωή, έτσι ώστε να επιλέξεις το μονοπάτι στο οποίο θα πρέπει να βαδίζεις με βάση αυτό. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να είσαι σε συμφωνία με το θέλημα του Θεού.

4 Ιουνίου 2022