Κατά την προηγούμενη συνάθροιση συναναστραφήκαμε κυρίως πάνω στο ρητό της παραδοσιακής κουλτούρας «Να αποδέχεσαι κάθε εργασία και να πασχίζεις να κάνεις το καλύτερο που μπορείς μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις» και το αναλύσαμε διεξοδικά. Τα ρητά και οι θεωρίες της παραδοσιακής κουλτούρας που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να κατηχήσει τους ανθρώπους δεν είναι σωστά, ούτε είναι σωστά τα βαρύγδουπα λόγια τα οποία αναγκάζει τους ανθρώπους να τηρούν. Αντιθέτως, έχουν ως αποτέλεσμα να μπερδεύουν και να παραπλανούν τους ανθρώπους και να περιορίζουν τη σκέψη τους. Ο απώτερος στόχος της εκπαίδευσης, της κατήχησης και της επιρροής των μαζών από αυτές τις λανθασμένες ιδέες και απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας είναι να καθησυχαστούν αυτές ώστε να υποταχθούν στην κυριαρχία της άρχουσας τάξης και μάλιστα να υπηρετούν τους κυβερνώντες με την αφοσίωση κάποιου που αγαπά την πατρίδα και το κόμμα του και που είναι αποφασισμένος να προστατεύσει το σπίτι του και να διαφυλάξει το κράτος. Αυτό αρκεί για να δείξει ότι η εθνική κυβέρνηση καθιστά δημοφιλή την εκπαίδευση της παραδοσιακής κουλτούρας προκειμένου να διευκολύνει τον έλεγχο που ασκούν οι κυβερνώντες στην ανθρωπότητα και σε όλες τις διάφορες εθνότητες και να αυξήσει περαιτέρω τη σταθερότητα του καθεστώτος των κυβερνώντων και την αρμονία και τη σταθερότητα της κοινωνίας υπό τον έλεγχό τους. Ανεξάρτητα από το πώς διαδίδει, προωθεί και καθιστά δημοφιλή η άρχουσα τάξη την εκπαίδευση της παραδοσιακής κουλτούρας, σε γενικές γραμμές, αυτά τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή έχουν εξαπατήσει και παραπλανήσει τους ανθρώπους και έχουν παρεμποδίσει σημαντικά την ικανότητά τους να διακρίνουν την αλήθεια από το ψέμα, το καλό από το κακό, το σωστό από το λάθος και τα θετικά πράγματα από τα αρνητικά. Μπορεί επίσης να ειπωθεί ότι αυτά τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή κάνουν το μαύρο να φαίνεται άσπρο, συγχέουν την αλήθεια με το ψέμα και παραπλανούν το ευρύ κοινό, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να εξαπατώνται από αυτές τις απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας, μέσα σε ένα πλαίσιο στο οποίο δεν γνωρίζουν τι είναι σωστό και τι είναι λάθος, τι είναι αλήθεια και τι είναι ψέμα, ποια πράγματα είναι θετικά και ποια αρνητικά, τι προέρχεται από τον Θεό και τι από τον Σατανά. Ο τρόπος με τον οποίο ορίζει η παραδοσιακή κουλτούρα όλα τα είδη των πραγμάτων και κατηγοριοποιεί όλα τα είδη των ανθρώπων ως καλά ή κακά, αγαθά ή μοχθηρά έχει αναστατώσει, μπερδέψει και παραπλανήσει τα ανθρώπινα όντα, περιορίζοντας ακόμη και τις σκέψεις των ανθρώπων μέσα στο πλαίσιο των διαφόρων ρητών περί ηθικής διαγωγής που πρεσβεύει η παραδοσιακή κουλτούρα, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να απαλλαγούν απ’ αυτά. Ως αποτέλεσμα, πολλοί άνθρωποι ορκίζονται πρόθυμα πίστη στους διαβόλους βασιλιάδες, δείχνοντας τυφλή αφοσίωση μέχρι τέλους και τιμώντας αυτήν την υπόσχεση μέχρι θανάτου. Αυτή η κατάσταση συνεχίζεται μέχρι σήμερα και παρ’ όλα αυτά λίγοι άνθρωποι έχουν λογικευτεί. Παρόλο που στις μέρες μας πολλοί άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό μπορούν να αναγνωρίσουν την αλήθεια, υπάρχουν πολλά εμπόδια στο να την αποδεχτούν και να την κάνουν πράξη. Μπορεί να ειπωθεί ότι αυτά τα εμπόδια προέρχονται κυρίως από τις ιδέες και τις απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας, οι οποίες έχουν από καιρό ριζώσει στις καρδιές τους. Οι άνθρωποι τις έμαθαν πρώτες και παραμένουν κυρίαρχες, ελέγχοντας ήδη τις σκέψεις των ανθρώπων, γεγονός που δημιουργεί τόσο πολλά εμπόδια και τόσο πολλή αντίσταση στους ανθρώπους ως προς την αποδοχή της αλήθειας και την υποταγή στο έργο του Θεού. Αυτή είναι μια πτυχή. Μια άλλη πτυχή είναι το ότι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, οι οποίες προκαλούνται εν μέρει εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο παραπλανά και διαφθείρει τους ανθρώπους η παραδοσιακή κουλτούρα. Η παραδοσιακή κουλτούρα έχει επιδράσει σημαντικά και έχει παρέμβει στις απόψεις των ανθρώπων σχετικά με το πώς να μετράνε το καλό και το κακό, την αλήθεια και το ψέμα, και έχει προκαλέσει στους ανθρώπους πολλές λανθασμένες αντιλήψεις, ιδέες και απόψεις. Αυτό έχει οδηγήσει στο να μην μπορούν οι άνθρωποι να δεχτούν με θετικό τρόπο τα πράγματα που είναι θετικά, όμορφα και καλά, τους νόμους όλων των πραγμάτων που δημιουργήθηκαν από τον Θεό και το γεγονός ότι ο Θεός κυβερνά όλα τα πράγματα. Αντ’ αυτού, οι άνθρωποι είναι γεμάτοι αντιλήψεις και κάθε λογής ασαφείς και μη ρεαλιστικές ιδέες. Αυτές είναι οι συνέπειες των διαφόρων ιδεών που ενσταλάζει ο Σατανάς στους ανθρώπους. Από μια άλλη οπτική, όλα τα διάφορα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή στην παραδοσιακή κουλτούρα είναι ψευδή ρητά που διαφθείρουν τη σκέψη των ανθρώπων, αναστατώνουν τον νου τους και βλάπτουν την κανονική πορεία της σκέψης τους, επηρεάζοντας σημαντικά το κατά πόσο αποδέχονται οι άνθρωποι τα θετικά πράγματα και την αλήθεια, καθώς και το κατά πόσο αντιλαμβάνονται και κατανοούν καθαρά τους νόμους και τους κανόνες όλων των πραγμάτων που δημιούργησε ο Θεός.

Από μια άποψη, τα διάφορα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή στην παραδοσιακή κουλτούρα έχουν αναστατώσει τον ορθό τρόπο σκέψης με τον οποίο διακρίνουν οι άνθρωποι το σωστό από το λάθος, και έχουν επίσης διαταράξει την ελεύθερη βούλησή τους. Επιπλέον, έχοντας αποδεχτεί αυτά τα διάφορα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή, οι άνθρωποι έχουν γίνει υποκριτές και ψεύτικοι. Είναι καλοί στο να προσποιούνται —ακόμη και σε βαθμό να αποκαλούν ένα ελάφι άλογο, να κάνουν το μαύρο άσπρο και να αντιμετωπίζουν τα αρνητικά, άσχημα και κακά πράγματα ως θετικά, όμορφα και καλά πράγματα, και το αντίστροφο— και έχουν ήδη φτάσει σε σημείο να λατρεύουν το κακό. Σε όλη την ανθρώπινη κοινωνία, ανεξάρτητα από την περίοδο ή τη δυναστεία, τα πράγματα που υποστηρίζουν και σέβονται οι άνθρωποι είναι βασικά αυτά τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή στην παραδοσιακή κουλτούρα. Υπό τη σοβαρή επίδραση αυτών των ρητών σχετικά με την ηθική διαγωγή, δηλαδή υπό την προοδευτικά όλο και πιο ουσιαστική και εις βάθος κατήχηση αυτών των ρητών σχετικά με την ηθική διαγωγή από την παραδοσιακή κουλτούρα, οι άνθρωποι υιοθετούν χωρίς να το καταλάβουν αυτά τα ρητά ως το κεφάλαιο της ύπαρξης και ως νόμους ύπαρξης. Οι άνθρωποι απλώς τα αποδέχονται απόλυτα χωρίς διάκριση, αντιμετωπίζοντάς τα ως θετικά πράγματα και ως κατευθυντήρια ιδεολογία και κριτήρια για το πώς θα πρέπει να αντιμετωπίζουν τους άλλους, να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρονται και να ενεργούν. Οι άνθρωποι τα αντιμετωπίζουν ως υπέρτατους νόμους για να βρουν τον δρόμο τους στην κοινωνία, για να αποκτήσουν φήμη και κύρος ή για να γίνουν αξιότιμοι και σεβαστοί. Ας πάρουμε για παράδειγμα οποιαδήποτε ομάδα μέσα σε οποιαδήποτε κοινωνία ή έθνος, σε οποιαδήποτε περίοδο —οι άνθρωποι τους οποίους εκτιμούν, σέβονται και ανακηρύσσουν ως τους καλύτερους της ανθρώπινης φυλής δεν είναι τίποτα περισσότερο από αυτό που οι άνθρωποι αποκαλούν ηθικά υποδείγματα. Ό,τι είδους ζωή κι αν ζουν αυτοί οι άνθρωποι παρασκηνιακά, όποιες κι αν είναι οι προθέσεις και τα κίνητρα των πράξεών τους και όπως κι αν είναι η ανθρώπινη φύση ουσία τους, όπως κι αν φέρονται πραγματικά και όπως κι αν αντιμετωπίζουν τους άλλους, και όποια κι αν είναι η ουσία του ανθρώπου που είναι τυλιγμένος κάτω από τον μανδύα της όμορφης και καλής ηθικής διαγωγής τους, κανείς δεν ενδιαφέρεται για αυτά τα πράγματα ούτε προσπαθεί να τα διερευνήσει περαιτέρω. Εφόσον είναι αφοσιωμένοι, φιλόπατρεις και δείχνουν πίστη στους κυβερνώντες, ο λαός τούς έχει ως είδωλα και ψάλλει αίνους γι’ αυτούς, και μάλιστα τους μιμείται ως ήρωες, επειδή όλοι θεωρούν την εξωτερική ηθική διαγωγή ενός ανθρώπου ως τη βάση για να εκτιμήσουν αν είναι αγαθός ή μοχθηρός, καλός ή κακός, και για να μετρήσουν τη φήμη του. Παρόλο που η Βίβλος καταγράφει με σαφήνεια τις ιστορίες πολλών αρχαίων αγίων και σοφών, όπως του Νώε, του Αβραάμ, του Μωυσή, του Ιώβ και του Πέτρου, και τις ιστορίες πολλών προφητών και ούτω καθεξής, και παρόλο που πολλοί άνθρωποι είναι εξοικειωμένοι με αυτές τις ιστορίες, δεν υπάρχει ακόμη καμία χώρα, έθνος ή ομάδα που να προωθεί ευρέως την ανθρώπινη φύση και τον ηθικό χαρακτήρα αυτών των αρχαίων αγίων και σοφών —ή τα παραδείγματα λατρείας τους προς τον Θεό ή ακόμη και τον φόβο Θεού που αποκάλυψαν— είτε στην κοινωνία, είτε σε ολόκληρο το έθνος, είτε μεταξύ των ανθρώπων. Δεν υπάρχει ούτε μία χώρα, ούτε ένα έθνος, ούτε μία ομάδα που να το κάνει αυτό. Ακόμα και χώρες όπου ο χριστιανισμός είναι η κρατική θρησκεία ή χώρες με κατεξοχήν θρησκευόμενο πληθυσμό εξακολουθούν να μην επισημαίνουν και να μη σέβονται τον ανθρώπινο χαρακτήρα αυτών των αρχαίων αγίων και σοφών, ούτε τις ιστορίες τους για τον φόβο Θεού και την υπακοή σε Αυτόν, όπως καταγράφονται στη Βίβλο. Ποιο ζήτημα υποδεικνύει αυτό; Η διεφθαρμένη ανθρωπότητα έχει ξεπέσει σε σημείο που οι άνθρωποι βαριούνται την αλήθεια, βαριούνται τα θετικά πράγματα και λατρεύουν το κακό. Αν ο Θεός δεν μιλούσε προσωπικά και δεν εργαζόταν μεταξύ των ανθρώπων, λέγοντας ξεκάθαρα στους ανθρώπους τι είναι θετικό και τι είναι αρνητικό, τι είναι σωστό και τι λάθος, τι είναι όμορφο και καλό, τι είναι άσχημο και ούτω καθεξής, τότε η ανθρωπότητα δεν θα ήταν ποτέ σε θέση να διακρίνει μεταξύ του καλού και του κακού και δεν θα ήταν σε θέση να διακρίνει τα θετικά πράγματα από τα αρνητικά. Από τις απαρχές της ανθρώπινης φυλής, και ακόμη και κατά τη διάρκεια της ανθρώπινης ανάπτυξης, αυτές οι πράξεις και οι ιστορικές καταγραφές των εμφανίσεων και του έργου του Θεού έχουν περάσει μέχρι σήμερα σε ορισμένες χώρες και εθνότητες της Ευρώπης και της Αμερικής. Ωστόσο, οι άνθρωποι εξακολουθούν να μην είναι σε θέση να διακρίνουν μεταξύ των θετικών και των αρνητικών πραγμάτων ή μεταξύ των όμορφων, καλών πραγμάτων και των άσχημων, κακών πραγμάτων. Οι άνθρωποι όχι μόνο είναι ανίκανοι να διακρίνουν, αλλά αποδέχονται επίσης ενεργά και πρόθυμα κάθε είδους ισχυρισμούς του Σατανά, όπως ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή, καθώς και λανθασμένους ορισμούς και έννοιες του Σατανά για διάφορους ανθρώπους, ζητήματα και πράγματα. Τι δείχνει αυτό; Μήπως δείχνει ότι η ανθρωπότητα απλώς δεν έχει το ένστικτο να αποδέχεται αυτόνομα τα θετικά πράγματα, ούτε και το ένστικτο να διακρίνει μεταξύ των θετικών και των αρνητικών πραγμάτων, του καλού και του κακού, του σωστού και του λάθους, της αλήθειας και του ψεύδους; (Ναι.) Στην ανθρωπότητα επικρατούν ταυτόχρονα δύο είδη πραγμάτων, εκ των οποίων το ένα προέρχεται από τον Σατανά, ενώ το άλλο προέρχεται από τον Θεό. Αλλά στο τέλος, σε όλη την ανθρώπινη κοινωνία και σε ολόκληρη την ιστορία της ανάπτυξης της ανθρωπότητας, τα λόγια που λέει ο Θεός και όλα τα θετικά πράγματα που διδάσκει και αποσαφηνίζει στην ανθρωπότητα δεν μπορούν να γίνουν σεβαστά από ολόκληρη την ανθρώπινη φυλή, και δεν μπορούν καν να γίνουν το κυρίαρχο ρεύμα μεταξύ της ανθρωπότητας, ούτε να επιφέρουν σωστές σκέψεις στους ανθρώπους, ούτε να τους καθοδηγήσουν να ζήσουν κανονικά ανάμεσα σε όλα τα πράγματα που δημιούργησε ο Θεός. Οι άνθρωποι υπάρχουν εν αγνοία τους υπό την καθοδήγηση των διαφόρων παρατηρήσεων, ιδεών και αντιλήψεων του Σατανά και ζουν υπό την καθοδήγηση αυτών των εσφαλμένων απόψεων. Όταν ζουν με αυτόν τον τρόπο, δεν το κάνουν παθητικά, αλλά ενεργά. Παρά τα όσα έχει κάνει ο Θεός, τα επιτεύγματά Του στη δημιουργία και τη διακυβέρνηση όλων των πραγμάτων και τα πολλά λόγια που άφησε πίσω του το έργο του Θεού σε ορισμένες χώρες, καθώς και τους ορισμούς διαφόρων ανθρώπων, ζητημάτων και πραγμάτων που έχουν περάσει από γενιά σε γενιά μέχρι σήμερα, τα ανθρώπινα όντα εξακολουθούν να ζουν εν αγνοία τους υπό τις διάφορες ιδέες και απόψεις που ενσταλάζει ο Σατανάς στους ανθρώπους. Αυτές οι διάφορες ιδέες και απόψεις που ενσταλάζει και υποστηρίζει ο Σατανάς είναι οι κυρίαρχες ιδέες και απόψεις σε ολόκληρη την ανθρώπινη κοινωνία, ακόμη και σε χώρες όπου ο χριστιανισμός είναι ευρέως διαδεδομένος. Αντίθετα, όσες θετικές δηλώσεις, όσες θετικές ιδέες και απόψεις και όσους θετικούς ορισμούς ανθρώπων, ζητημάτων και πραγμάτων κι αν αφήσει ο Θεός στην ανθρωπότητα κάνοντας το έργο Του, αυτά υπάρχουν μόνο σε ορισμένες γωνιές ή, ακόμα χειρότερα, διατηρούνται μόνο από έναν πολύ μικρό αριθμό ανθρώπων σε μειονοτικές εθνότητες και παραμένουν μόνο στα χείλη ορισμένων ανθρώπων, αλλά οι άνθρωποι δεν μπορούν να τα αποδεχτούν ενεργά ως θετικά πράγματα που θα τους καθοδηγήσουν και θα τους οδηγήσουν στη ζωή. Κρίνοντας από τη σύγκριση αυτών των δύο ειδών πραγμάτων και από τη διαφορετική στάση της ανθρωπότητας απέναντι στα αρνητικά πράγματα που προέρχονται από τον Σατανά και στα διάφορα θετικά πράγματα που προέρχονται από τον Θεό, ολόκληρη η ανθρώπινη φυλή βρίσκεται στα χέρια του πονηρού. Αυτό είναι γεγονός και μπορεί να επιβεβαιωθεί με ασφάλεια. Αυτό το γεγονός σημαίνει κυρίως ότι οι σκέψεις των ανθρώπων, ο τρόπος με τον οποίο σκέφτονται και ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα ελέγχονται όλα, επηρεάζονται και χειραγωγούνται από τις διάφορες ιδέες και απόψεις του Σατανά, και μάλιστα περιορίζονται από αυτές. Σε όλη την ιστορία της ανθρώπινης ανάπτυξης, ανεξάρτητα από το στάδιο ή την περίοδο —είτε πρόκειται για μια σχετικά οπισθοδρομική εποχή είτε για την οικονομικά ανεπτυγμένη εποχή του σήμερα— και ανεξάρτητα από την περιοχή, την εθνικότητα ή την ομάδα ανθρώπων, οι τρόποι ύπαρξης της ανθρωπότητας, τα θεμέλια της ύπαρξης και οι απόψεις για το πώς να αντιμετωπίζει τους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα βασίζονται όλα στις διάφορες ιδέες που ενσταλάζει στους ανθρώπους ο Σατανάς, και όχι στα λόγια του Θεού. Αυτό είναι πολύ θλιβερό. Ο Θεός έρχεται να επιτελέσει το έργο Του και να σώσει την ανθρωπότητα σε μια κατάσταση κατά την οποία οι άνθρωποι έχουν διαφθαρεί τόσο βαθιά από τον Σατανά και κατά την οποία οι σκέψεις και οι απόψεις τους, καθώς και ο τρόπος με τον οποίο βλέπουν όλα τα είδη ανθρώπων, ζητημάτων και πραγμάτων και ο τρόπος με τον οποίο ζουν και αντιμετωπίζουν τον κόσμο έχουν περιοριστεί πλήρως από τις ιδέες του Σατανά. Μπορεί κανείς να φανταστεί πόσο σκληρό και δύσκολο είναι το έργο του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο. Τι είδους πλαίσιο είναι αυτό; Το πλαίσιο μέσα στο οποίο έρχεται να επιτελέσει το έργο Του είναι ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο οι καρδιές και τα μυαλά των ανθρώπων έχουν προ πολλού διαποτιστεί και περιοριστεί πλήρως από σατανικές φιλοσοφίες και δηλητήρια. Δεν έρχεται να επιτελέσει το έργο Του μέσα σε ένα πλαίσιο στο οποίο οι άνθρωποι δεν έχουν καθόλου ιδεολογίες ή απόψεις για τους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα, αλλά μέσα σε ένα πλαίσιο στο οποίο οι άνθρωποι έχουν τρόπους να βλέπουν τους διάφορους ανθρώπους, τα διάφορα ζητήματα και πράγματα και στο οποίο ο Σατανάς έχει μπερδέψει και παραπλανήσει σοβαρά αυτούς τους τρόπους με τους οποίους βλέπουν, σκέφτονται και ζουν. Δηλαδή, ο Θεός έρχεται να επιτελέσει έργο και να σώσει την ανθρωπότητα μέσα σε ένα πλαίσιο στο οποίο οι άνθρωποι έχουν αποδεχτεί απόλυτα τις ιδέες και τις απόψεις του Σατανά και είναι γεμάτοι από σατανικές ιδέες, έχουν διαποτιστεί και δεσμευτεί από αυτές και βρίσκονται υπό τον έλεγχό τους. Αυτό είναι το είδος των ανθρώπων που σώζει ο Θεός, γεγονός που δείχνει πόσο δύσκολο είναι το έργο Του. Ο Θεός θέλει αυτοί οι άνθρωποι που έχουν διαποτιστεί και περιοριστεί από σατανικές ιδέες να καταφέρουν να αναγνωρίσουν εκ νέου και να διακρίνουν μεταξύ των θετικών και των αρνητικών πραγμάτων, της ομορφιάς και της ασχήμιας, του σωστού και του λάθους, της αλήθειας και της μοχθηρής πλάνης, και τελικά να φτάσουν σε σημείο που να μπορούν να απεχθάνονται και να απορρίπτουν από τα βάθη της καρδιάς τους όλες τις διάφορες ιδέες και πλάνες που τους έχει ενσταλάξει ο Σατανάς, και έτσι να αποδεχθούν όλες τις σωστές απόψεις και τους σωστούς τρόπους ζωής που προέρχονται από τον Θεό. Αυτό είναι το συγκεκριμένο νόημα της σωτηρίας της ανθρωπότητας από τον Θεό.

Σε όποια περίοδο της ανθρωπότητας κι αν αναφερθούμε, σε όποιο στάδιο ανάπτυξης κι αν έχει φθάσει η κοινωνία, και όποια κι αν είναι η μέθοδος διακυβέρνησης των κυβερνώντων —είτε πρόκειται για φεουδαρχική δικτατορία είτε για δημοκρατικό κοινωνικό σύστημα— κανένα από αυτά τα πράγματα δεν αλλάζει το γεγονός ότι οι διάφορες ιδεολογικές θεωρίες και τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή που υποστηρίζει ο Σατανάς είναι ευρέως διαδεδομένα στην ανθρώπινη κοινωνία. Από τη φεουδαρχική κοινωνία μέχρι και τη σύγχρονη, αν και το πεδίο εφαρμογής, οι κατευθυντήριες αρχές και οι τρόποι διακυβέρνησης των κυβερνώντων αλλάζουν ξανά και ξανά, και οι αριθμοί των διαφόρων εθνοτήτων, φυλών και των ποικίλλων θρησκευτικών κοινοτήτων επίσης αλλάζουν συνεχώς, το δηλητήριο των διαφόρων ρητών της παραδοσιακής κουλτούρας που ενσταλάζει ο Σατανάς στους ανθρώπους εξακολουθεί να είναι διάχυτο και να εξαπλώνεται, να ριζώνει βαθιά στις σκέψεις των ανθρώπων και στα ενδόμυχα της ψυχής τους, να ελέγχει τον τρόπο ύπαρξής τους και να επηρεάζει τις σκέψεις και τις απόψεις τους για τους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα. Φυσικά, αυτό το δηλητήριο έχει επίσης σοβαρό αντίκτυπο στη στάση των ανθρώπων απέναντι στον Θεό και διαβρώνει σημαντικά την προθυμία και τη λαχτάρα της ανθρωπότητας να αποδεχτεί την αλήθεια και τη σωτηρία του Δημιουργού. Ως εκ τούτου, τα αντιπροσωπευτικά ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή που απορρέουν από την παραδοσιακή κουλτούρα έλεγχαν πάντοτε τη σκέψη των ανθρώπων σε ολόκληρη την ανθρώπινη φυλή, και η κυρίαρχη θέση και ο ρόλος τους στην ανθρωπότητα δεν άλλαξαν ποτέ σε καμία περίοδο και σε κανένα κοινωνικό πλαίσιο. Ανεξάρτητα από την περίοδο στην οποία βασιλεύει ένας κυβερνών, ή από το αν είναι φιλόπονος ή οπισθοδρομικός, ή από το αν η μέθοδος διακυβέρνησής του είναι δημοκρατική ή δικτατορική, τίποτα από αυτά δεν μπορεί να αναχαιτίσει ή να εξαλείψει τη σύγχυση και τον έλεγχο που ασκούν στα ανθρώπινα όντα οι ιδέες και οι απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας. Σε οποιαδήποτε ιστορική περίοδο, σε οποιαδήποτε εθνότητα, όσο και αν έχει προοδεύσει η ανθρώπινη πίστη και όσες αλλαγές και αν έχει υποστεί, και όσο και αν έχουν προοδεύσει και αλλάξει οι άνθρωποι όσον αφορά το σκεπτικό τους για τη ζωή και τις κοινωνικές τάσεις, η επιρροή που ασκούν τα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή στην ανθρώπινη σκέψη δεν έχει αλλάξει ποτέ, και η επίδρασή τους στους ανθρώπους δεν έχει χάσει ποτέ την ισχύ της. Από αυτήν τη σκοπιά, τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή έχουν περιορίσει σε τεράστιο βαθμό τη σκέψη των ανθρώπων, έχοντας σοβαρό αντίκτυπο όχι μόνο στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, αλλά και στις στάσεις των ανθρώπων απέναντι στην αλήθεια, ενώ έχουν επηρεάσει και βλάψει σοβαρά τη σχέση μεταξύ των δημιουργημένων ανθρώπινων όντων και του Δημιουργού. Φυσικά, μπορεί επίσης να ειπωθεί ότι ο Σατανάς χρησιμοποιεί τις ιδέες της παραδοσιακής κουλτούρας για να βάλει σε πειρασμό, να παραπλανήσει, να αποχαυνώσει και να περιορίσει την ανθρώπινη φυλή που δημιούργησε ο Θεός, και χρησιμοποιεί αυτές τις μεθόδους για να αποσπάσει τα ανθρώπινα όντα από τον Θεό. Όσο περισσότερο διαδίδονται στην ανθρωπότητα οι ιδέες της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή και όσο βαθύτερα ριζώνουν στις καρδιές των ανθρώπων, τόσο περισσότερο θα απομακρύνονται οι άνθρωποι από τον Θεό και τόσο πιο μακριά θα βρίσκεται η ελπίδα τους για σωτηρία. Σκεφτείτε το, πριν το φίδι βάλει σε πειρασμό τον Αδάμ και την Εύα να φάνε τον καρπό από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού, πίστευαν ότι ο Ιεχωβά Θεός ήταν ο Κύριος και ο Πατέρας τους. Μα όταν το φίδι έβαλε σε πειρασμό την Εύα λέγοντας: «είπεν ο Θεός, Μη φάγητε από παντός δένδρου του παραδείσου;» (Γέν. 3:1) και «Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει αλλ’ εξεύρει ο Θεός, ότι καθ’ ην ημέραν φάγητε απ’ αυτού, θέλουσιν ανοιχθή οι οφθαλμοί σας, και θέλετε είσθαι σαν τον Θεό, γνωρίζοντες το καλόν και το κακόν» (Γέν. 3:4-5), ο Αδάμ και η Εύα υπέκυψαν στον πειρασμό του φιδιού και η σχέση τους με τον Θεό άλλαξε πάραυτα. Τι είδους αλλαγή επήλθε; Δεν εμφανίζονταν πλέον γυμνοί μπροστά στον Θεό, αλλά έψαχναν αντικείμενα για να καλυφθούν και να κρυφτούν και απέφευγαν το φως της παρουσίας του Θεού· όταν ο Θεός τούς αναζητούσε, κρύβονταν από Αυτόν και δεν Του μιλούσαν πλέον πρόσωπο με πρόσωπο όπως πριν. Αυτή η αλλαγή που επήλθε στη σχέση του Αδάμ και της Εύας με τον Θεό δεν οφείλεται στο ότι έφαγαν τον καρπό από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού, αλλά στο ότι τα λόγια που είπε το φίδι —ο Σατανάς— εμφύσησαν στους ανθρώπους έναν λανθασμένο τρόπο σκέψης, βάζοντάς τους σε πειρασμό και παραπλανώντας τους ώστε να αμφισβητούν τον Θεό, να απομακρύνονται από Αυτόν και να κρύβονται από Αυτόν. Έτσι, οι άνθρωποι δεν ήθελαν πλέον να βλέπουν το φως της παρουσίας του Θεού κατάματα και δεν ήθελαν να προσέρχονται ενώπιόν Του εντελώς ακάλυπτοι, και δημιουργήθηκε μια αποξένωση μεταξύ των ανθρώπων και του Θεού. Πώς προέκυψε αυτή η αποξένωση; Όχι λόγω αλλαγών στο περιβάλλον ή λόγω της παρόδου του χρόνου, αλλά επειδή άλλαξαν οι καρδιές των ανθρώπων. Πώς άλλαξαν οι καρδιές των ανθρώπων; Δεν πήραν οι ίδιοι οι άνθρωποι την πρωτοβουλία να αλλάξουν. Αντίθετα, αυτό συνέβη εξαιτίας των λόγων που εκστόμισε το φίδι, τα οποία έσπειραν διχόνοια στη σχέση των ανθρώπων με τον Θεό, αποξενώνοντάς τους από τον Θεό και κάνοντάς τους να αποφεύγουν το φως της παρουσίας του Θεού, να αποφεύγουν τη φροντίδα Του και να αμφισβητούν τα λόγια Του. Ποιες ήταν οι συνέπειες μιας τέτοιας αλλαγής; Οι άνθρωποι δεν ήταν πλέον όπως παλιά, οι καρδιές και οι σκέψεις τους δεν ήταν πλέον τόσο αγνές, και δεν έβλεπαν πλέον τον Θεό ως Θεό και ως Εκείνον που ήταν πιο κοντά τους απ’ όλους, αλλά αντίθετα Τον αμφισβητούσαν και είχαν φόβο Θεού, και έτσι απομακρύνθηκαν από Αυτόν και ανέπτυξαν μια νοοτροπία σύμφωνα με την οποία ήθελαν να κρυφτούν από τον Θεό και να μείνουν μακριά Του, και έτσι ξεκίνησε η πτώση της ανθρωπότητας. Το ξεκίνημα της πτώσης της ανθρωπότητας προήλθε από τα λόγια που είπε ο Σατανάς, λόγια δηλητηριώδη, δελεαστικά και παραπλανητικά. Οι σκέψεις που ενστάλαξαν τα λόγια αυτά στους ανθρώπους τούς έκαναν να αμφισβητούν τον Θεό, να Τον παρεξηγούν και να είναι καχύποπτοι απέναντί Του, αποξενώνοντάς τους από Αυτόν, με αποτέλεσμα όχι μόνο να μην είναι πλέον πρόθυμοι να αντικρύσουν τον Θεό, αλλά και να θέλουν να κρυφτούν από τον Θεό, και μάλιστα να μην πιστεύουν πλέον σ’ αυτά που είπε. Τι είπε ο Θεός σχετικά με αυτό; Ο Θεός είπε: «Από παντός δένδρου του παραδείσου ελευθέρως θέλεις τρώγει, από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει» (Γέν. 2:16-17). Αντίθετα, ο Σατανάς είπε ότι οι άνθρωποι που θα έτρωγαν καρπούς από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού δεν θα πέθαιναν απαραίτητα. Εξαιτίας των παραπλανητικών λόγων που είπε ο Σατανάς, οι άνθρωποι άρχισαν να αμφισβητούν και να αρνούνται τα λόγια του Θεού, ανέπτυξαν δηλαδή απόψεις για τον Θεό στην καρδιά τους και δεν ήταν πλέον τόσο αγνοί όσο πριν. Εξαιτίας αυτών των απόψεων και των αμφιβολιών που είχαν οι άνθρωποι, δεν πίστευαν πλέον στα λόγια του Θεού και έπαψαν να πιστεύουν ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός και ότι υπάρχει μια αναπόδραστη σχέση μεταξύ των ανθρώπων και του Θεού, και έπαψαν μάλιστα να πιστεύουν ότι ο Θεός μπορεί να προστατεύει και να φροντίζει τους ανθρώπους. Από τη στιγμή που σταμάτησαν να πιστεύουν σ’ αυτά τα πράγματα, οι άνθρωποι δεν ήταν πλέον πρόθυμοι να δεχτούν τη φροντίδα και την προστασία του Θεού και φυσικά δεν ήταν πλέον πρόθυμοι να δεχτούν κανένα από τα λόγια που ακούγονταν από το στόμα του Θεού. Η πτώση της ανθρωπότητας ξεκίνησε ως αποτέλεσμα των δελεαστικών λόγων του Σατανά και άρχισε από μια ιδέα και μια άποψη που ενστάλαξε ο Σατανάς στους ανθρώπους. Φυσικά, άρχισε επίσης ως αποτέλεσμα του πειρασμού, της παραπλάνησης και της εξαπάτησης των ανθρώπων από τον Σατανά. Αυτή η ιδέα και η άποψη που ενστάλαξε ο Σατανάς στους ανθρώπους τούς έκανε να σταματήσουν να πιστεύουν στον Θεό και στα λόγια Του και τους έκανε επίσης να αμφισβητούν τον Θεό, να Τον παρεξηγούν, να είναι καχύποπτοι απέναντί Του, να κρύβονται από Αυτόν, να απομακρύνονται από Αυτόν, να αρνούνται αυτά που είπε, να αρνούνται την ίδια την ταυτότητά Του και μάλιστα να αρνούνται ότι οι άνθρωποι προέρχονται από τον Θεό. Με αυτόν τον τρόπο βάζει ο Σατανάς σε πειρασμό και διαφθείρει τους ανθρώπους βήμα προς βήμα, διαταράσσοντας και βλάπτοντας τη σχέση τους με τον Θεό, και εμποδίζοντας επίσης τους ανθρώπους να προσέλθουν ενώπιον του Θεού και να δεχτούν οποιαδήποτε λόγια από το στόμα Του. Ο Σατανάς διαταράσσει διαρκώς την προθυμία των ανθρώπων να αναζητήσουν την αλήθεια και να δεχτούν τα λόγια του Θεού. Ανίσχυροι να αντισταθούν στις διάφορες παρατηρήσεις του Σατανά, οι άνθρωποι εν αγνοία τους διαβρώνονται και διαποτίζονται από αυτές, και τελικά εκφυλίζονται σε σημείο να γίνονται εχθροί και ανταγωνιστές του Θεού. Αυτή είναι ουσιαστικά η επίδραση και η ζημιά που προκαλούν στην ανθρωπότητα τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή. Βέβαια, με το να συναναστρεφόμαστε πάνω σε αυτά τα πράγματα, τα αναλύουμε επίσης από τη ρίζα τους, ώστε οι άνθρωποι να κατανοήσουν σε βάθος τον τρόπο με τον οποίο διαφθείρει ο Σατανάς την ανθρωπότητα και ποιες μεθόδους χρησιμοποιεί. Η κύρια τακτική του Σατανά για τη διαφθορά της ανθρωπότητας είναι να στοχεύει στις σκέψεις και τις απόψεις των ανθρώπων, να καταστρέφει τη σχέση μεταξύ των ανθρώπων και του Θεού και να τους αποσπά σταδιακά από τον Θεό βήμα προς βήμα. Αρχικά, μόλις άκουσαν τα λόγια του Θεού, οι άνθρωποι πίστευαν ότι ήταν σωστά και ήθελαν να ενεργούν και να ασκούνται σύμφωνα με αυτά. Σε αυτήν ακριβώς την κατάσταση, ο Σατανάς χρησιμοποίησε κάθε λογής ιδέες και λόγια για να διαβρώσει και να διαλύσει, σιγά-σιγά, την ελάχιστη πίστη, αποφασιστικότητα και φιλοδοξία που είχαν οι άνθρωποι, μαζί με τα ελάχιστα αμυδρά θετικά πράγματα και τις θετικές επιθυμίες που διατηρούσαν, αντικαθιστώντας τα με τα δικά του λόγια και τους δικούς του ορισμούς, τις δικές του απόψεις και τις δικές του αντιλήψεις για διάφορα πράγματα. Με αυτόν τον τρόπο, οι άνθρωποι άθελά τους ελέγχονται από τις ιδέες του Σατανά και γίνονται αιχμάλωτοι και σκλάβοι του. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Στην ιστορία της ανθρωπότητας, όσο πιο βαθιά και πιο απτά αποδέχονται οι άνθρωποι τις ιδέες του Σατανά, τόσο η σχέση μεταξύ ανθρωπότητας και Θεού γίνεται όλο και πιο απόμακρη, και έτσι το μήνυμα ότι «οι άνθρωποι είναι δημιουργημένα όντα και ο Θεός είναι ο Δημιουργός» απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τους ανθρώπους και δεν το πιστεύουν ούτε το αναγνωρίζουν πια τόσο πολλοί άνθρωποι. Αντιθέτως, το μήνυμα αυτό θεωρείται μύθος και θρύλος, ανύπαρκτο γεγονός και μοχθηρή πλάνη, και καταδικάζεται ακόμη και ως αίρεση από ορισμένους ανθρώπους της σημερινής κοινωνίας. Πρέπει να ειπωθεί ότι όλα αυτά είναι το αποτέλεσμα και ο αντίκτυπος των διαφόρων μοχθηρών πλανών του Σατανά που διαδίδονται ευρέως στην ανθρωπότητα. Πρέπει επίσης να ειπωθεί ότι καθ’ όλη την ιστορία της ανθρώπινης ανάπτυξης, με το πρόσχημα ότι κάνει θετικά πράγματα όπως το να διδάσκει τους ανθρώπους, να ρυθμίζει τα λόγια και τις πράξεις τους και ούτω καθεξής, ο Σατανάς έσυρε την ανθρωπότητα βήμα προς βήμα στην άβυσσο της αμαρτίας και του θανάτου, απομακρύνοντάς την από το φως της παρουσίας του Θεού, από τη φροντίδα και την προστασία Του και από τη σωτηρία Του. Η Παλαιά Διαθήκη της Βίβλου καταγράφει μαρτυρίες για αγγελιοφόρους του Θεού που ήρθαν για να μιλήσουν στους ανθρώπους και να ζήσουν ανάμεσά τους, αλλά κάτι τέτοιο έχει πάψει να υπάρχει τα τελευταία 2.000 χρόνια. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι, σε ολόκληρη την ανθρώπινη φυλή, δεν υπάρχει πλέον κανένας σαν τους αρχαίους αγίους και σοφούς που καταγράφονται στη Βίβλο —όπως ο Νώε, ο Αβραάμ, ο Μωυσής, ο Ιώβ ή ο Πέτρος— και ολόκληρη η ανθρώπινη φυλή έχει διαποτιστεί και δεσμευτεί από τις ιδέες και τις παρατηρήσεις του Σατανά. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Αυτό πάνω στο οποίο συναναστραφήκαμε μόλις τώρα είναι μια πτυχή της ουσίας των ρητών περί ηθικής διαγωγής στην παραδοσιακή κουλτούρα, και επίσης σηματοδοτεί, αποδεικνύει και συμβολίζει τη διαφθορά της ανθρωπότητας από τον Σατανά. Εξετάζοντας το θέμα από την ουσία αυτών των ζητημάτων, όλα τα ανθρώπινα όντα ανεξαιρέτως —είτε είναι μικρά παιδιά είτε ηλικιωμένοι άνθρωποι, ανεξαρτήτως της κοινωνικής τάξης στην οποία ζουν, ανεξαρτήτως του κοινωνικού υπόβαθρου από το οποίο προέρχονται— περιορίζονται από τις διάφορες παρατηρήσεις του Σατανά, χωρίς καν να διακρίνουν το βάθος, και ζουν εξ ολοκλήρου με έναν τρόπο ύπαρξης που έχει διαποτιστεί από σατανικές ιδέες. Φυσικά, τι αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός; Το ότι ο Σατανάς διαφθείρει τους ανθρώπους. Αυτό που διαφθείρει δεν είναι τα διάφορα όργανα των ανθρώπων, αλλά οι σκέψεις τους. Η διαφθορά των σκέψεων των ανθρώπων στρέφει ολόκληρη την ανθρωπότητα εναντίον του Θεού, έτσι ώστε τα ανθρώπινα όντα που δημιούργησε να μην μπορούν να Τον λατρεύουν, αλλά αντίθετα να χρησιμοποιούν κάθε λογής ιδέες και απόψεις του Σατανά για να επαναστατήσουν εναντίον του Θεού και να Του αντισταθούν, να Τον προδώσουν και να Τον απορρίψουν. Αυτή είναι η φιλοδοξία και το πονηρό σχέδιο του Σατανά, και φυσικά είναι το αληθινό πρόσωπο του Σατανά, και με αυτόν τον τρόπο διαφθείρει ο Σατανάς την ανθρωπότητα. Ωστόσο, για όσες χιλιάδες χρόνια κι αν έχει διαφθείρει ο Σατανάς την ανθρωπότητα, όσα γεγονότα κι αν καταδεικνύουν τη διαφθορά της ανθρωπότητας από τον Σατανά, όσο λανθασμένες και παράλογες κι αν είναι οι διάφορες ιδέες και απόψεις με τις οποίες διαφθείρει την ανθρωπότητα και σε όποιον βαθμό κι αν περιορίζονται οι ανθρώπινες σκέψεις από αυτές —εν ολίγοις, ανεξάρτητα από όλα αυτά, όταν ο Θεός έρχεται να κάνει το έργο Του για τη σωτηρία των ανθρώπων και όταν εκφράζει την αλήθεια, ακόμη κι αν οι άνθρωποι ζουν μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, ο Θεός εξακολουθεί να είναι σε θέση να τους ανακτήσει από το κράτος του Σατανά και εξακολουθεί να είναι σε θέση να τους κατακτήσει. Και φυσικά, ο Θεός μπορεί ακόμα να κάνει τους ανθρώπους να κατανοήσουν την αλήθεια, να γνωρίσουν την ουσία και την αλήθεια της διαφθοράς τους, να αποτινάξουν τις σατανικές τους διαθέσεις, να Τον υπακούσουν, να έχουν φόβο Θεού και να αποφεύγουν το κακό. Αυτό είναι το τελικό αποτέλεσμα που θα επιτευχθεί αναπόφευκτα, αλλά και μια τάση κατά την οποία το έξι χιλιάδων ετών σχέδιο διαχείρισης του Θεού θα υλοποιηθεί σίγουρα και κατά την οποία ο Θεός θα εμφανιστεί σε όλες τις χώρες και τους λαούς με τη δοξολογία Του. Ακριβώς όπως λένε τα λόγια του Θεού: «Ο Θεός κρατά τον λόγο Του κι ο λόγος Του θα πραγματοποιηθεί κι αυτό που επιτυγχάνει Αυτός κρατά για πάντα». Αυτή η πρόταση είναι αληθινή. Το πιστεύετε αυτό; (Ναι.) Αυτό είναι ένα γεγονός που σίγουρα θα πραγματοποιηθεί. Επειδή το τελευταίο στάδιο του έργου του Θεού είναι το έργο κατά το οποίο παρέχει την αλήθεια και ζωή στην ανθρωπότητα. Σε ένα σύντομο διάστημα λίγο μεγαλύτερο από τριάντα χρόνια, ένας σημαντικός αριθμός ανθρώπων έχει προσέλθει ενώπιον του Θεού, έχει κατακτηθεί από Αυτόν και τώρα Τον ακολουθεί με ακλόνητη αποφασιστικότητα. Οι άνθρωποι αυτοί δεν θέλουν κανένα όφελος από τον Σατανά, είναι πρόθυμοι να δεχτούν την παίδευση και την κρίση του Θεού, καθώς και τη σωτηρία Του, και είναι όλοι πρόθυμοι να ξαναπάρουν τη θέση τους ως δημιουργημένα όντα και να αποδεχτούν την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Δημιουργού. Δεν είναι αυτό σημάδι της υλοποίησης του σχεδίου του Θεού; (Ναι.) Αυτό αποτελεί τεκμηριωμένο γεγονός και επίσης γεγονός που έχει ήδη συντελεστεί, και φυσικά είναι κάτι που συμβαίνει τώρα και που έχει ήδη συμβεί. Ανεξάρτητα από τον τρόπο με τον οποίο διαφθείρει ο Σατανάς την ανθρωπότητα ή από τις μεθόδους που χρησιμοποιεί, ο Θεός θα έχει πάντα τρόπους να ανακτήσει τους ανθρώπους από το κράτος του Σατανά, να τους σώσει, να τους επαναφέρει ενώπιον Του και να αποκαταστήσει τη σχέση μεταξύ της ανθρωπότητας και του Δημιουργού. Αυτή είναι η παντοδυναμία και η εξουσία του Θεού, και είτε το πιστεύεις είτε όχι, αυτή η ημέρα θα έρθει αργά ή γρήγορα.

Στην προηγούμενη συνάθροιση συναναστραφήκαμε πάνω στο ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή «Να αποδέχεσαι κάθε εργασία και να πασχίζεις να κάνεις το καλύτερο που μπορείς μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις» και αφιερώσαμε αρκετό χρόνο για να αναλύσουμε και να εκθέσουμε τις απαιτήσεις, τις εκφράσεις, τις ιδέες και τις απόψεις που εμπεριέχονται σε αυτό το ρητό, και οι άνθρωποι κατανόησαν σε κάποιο βαθμό την ουσία του. Φυσικά, όσον αφορά τα θέματα που σχετίζονται με αυτήν την πτυχή, συναναστραφήκαμε επίσης πάνω στο ποια ακριβώς είναι η πρόθεση του Θεού, ποια είναι η στάση Του, ποιες αλήθειες περιλαμβάνει αυτό και πώς θα πρέπει να βλέπουν οι άνθρωποι τον θάνατο. Αφού κατανοήσουν την αλήθεια και την πρόθεση του Θεού, κάθε φορά που οι άνθρωποι θα συναντούν τέτοια πράγματα στο εξής, θα πρέπει να εξετάζουν τα ζητήματα αυτά σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και να τα χειρίζονται σύμφωνα με την αλήθεια, ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του Θεού. Επιπλέον, το ρητό περί ηθικής διαγωγής που αναφέραμε την προηγούμενη φορά —«Οι μεταξοσκώληκες της άνοιξης υφαίνουν μέχρι να πεθάνουν και τα κεριά καίνε μέχρι να στεγνώσουν τα δάκρυά τους»— είναι πολύ επιφανειακό, και το εύρος των σκέψεων γύρω απ’ αυτό είναι πολύ χυδαίο, οπότε δεν αξίζει να το αναλύσουμε περαιτέρω. Το επόμενο ρητό περί ηθικής διαγωγής, πάνω στο οποίο θα συναναστραφούμε, «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του», αξίζει να το αναλύσουμε. Τα πράγματα που αξίζει να αναλυθούν καταλαμβάνουν μια ορισμένη θέση στις σκέψεις και τις αντιλήψεις των ανθρώπων. Κατά τη διάρκεια μιας συγκεκριμένης περιόδου, θα επηρεάσουν τη σκέψη των ανθρώπων, τον τρόπο ύπαρξής τους, το μονοπάτι τους και φυσικά τις επιλογές τους. Αυτή είναι η συνέπεια που επιτυγχάνει ο Σατανάς εκμεταλλευόμενος την παραδοσιακή κουλτούρα για να διαφθείρει την ανθρωπότητα. Το ρητό «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του» καταλαμβάνει μια συγκεκριμένη θέση στην καρδιά και τον νου των ανθρώπων, δηλαδή το είδος του ζητήματος στο οποίο αναφέρεται αυτό το ρητό είναι ιδιαίτερα αντιπροσωπευτικό. Σε κρίσιμες καμπές για τη μοίρα της χώρας τους, οι άνθρωποι θα κάνουν επιλογές βασισμένοι σε αυτό το ρητό, το οποίο θα δεσμεύει και θα περιορίζει τη σκέψη και την κανονική πορεία της σκέψης τους. Ως εκ τούτου, τέτοιες ιδέες και απόψεις αξίζει να αναλύονται. Συγκριτικά με τα ρητά που αναφέραμε προηγουμένως —«Μη βάζεις στην τσέπη τα χρήματα που βρίσκεις», «Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο», «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη», «Μια σταγόνα καλοσύνης θα πρέπει να ανταποδίδεται με έναν χείμαρρο καλοσύνης», «Να αποδέχεσαι κάθε εργασία και να πασχίζεις να κάνεις το καλύτερο που μπορείς μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις» και ούτω καθεξής— το πρότυπο για την ηθική διαγωγή «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του» καταλαμβάνει μια υψηλότερη θέση στον κόσμο του Σατανά. Τα ρητά περί ηθικής διαγωγής που αναλύσαμε προηγουμένως αναφέρονται σε κάποιο είδος ανθρώπου ή σε κάποιο είδος ασήμαντου ζητήματος στη ζωή, τα οποία είναι όλα περιορισμένα, ενώ αυτό το ρητό καλύπτει ένα ευρύτερο φάσμα. Δεν αφορά πράγματα που εμπίπτουν στο πεδίο του «κατώτερου εαυτού», αλλά μάλλον θίγει μια σειρά από ζητήματα και πράγματα που έχουν να κάνουν με τον «ανώτερο εαυτό». Ως εκ τούτου, καταλαμβάνει μια κομβική θέση στην καρδιά των ανθρώπων και πρέπει να αναλυθεί για να δούμε αν θα πρέπει να καταλαμβάνει μια συγκεκριμένη θέση στην καρδιά των ανθρώπων και να εξακριβωθεί πώς θα πρέπει να βλέπουν οι άνθρωποι αυτό το ρητό περί ηθικής διαγωγής με τρόπο που να συμφωνεί με την αλήθεια.

Το ρητό «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του» αναγκάζει τους ανθρώπους να έχουν επίγνωση της ευθύνης τους για τη μοίρα της χώρας τους, υποδηλώνοντας ότι όλοι θα πρέπει να είναι υπεύθυνοι γι’ αυτήν. Αν εκπληρώσεις την ευθύνη σου για τη μοίρα της χώρας σου, η κυβέρνηση θα σε επιβραβεύσει με μεγάλες τιμές και θα θεωρηθείς άνθρωπος με ευγενή χαρακτήρα· αντίθετα, αν δεν ενδιαφέρεσαι για τη μοίρα της χώρας και μένεις άπραγος ενώ αυτή παραπαίει, και δεν το αντιμετωπίζεις αυτό ως θέμα υψίστης σημασίας ή το παίρνεις στην πλάκα, τότε αυτό θεωρείται πλήρης αποτυχία εκπλήρωσης της ευθύνης σου. Αν δεν εκπληρώνεις τα καθήκοντα και τις ευθύνες σου όταν η χώρα σου σε χρειάζεται, τότε δεν μπορείς να κάνεις τίποτα σπουδαίο και είσαι πραγματικά ένας ασήμαντος άνθρωπος. Η κοινωνία παραμερίζει και περιφρονεί τέτοιους ανθρώπους, και οι συμπολίτες τους τους περιφρονούν και τους υποτιμούν. Για κάθε πολίτη οποιουδήποτε κυρίαρχου κράτους, το ρητό «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του» είναι ένα ρητό που τυγχάνει της έγκρισης των ανθρώπων, ένα ρητό που οι άνθρωποι μπορούν να αποδεχτούν, και μάλιστα ένα ρητό το οποίο σέβεται η ανθρωπότητα. Είναι επίσης μια ιδέα την οποία η ανθρωπότητα θεωρεί ευγενή. Ένας άνθρωπος που είναι σε θέση να ανησυχεί και να προβληματίζεται για τη μοίρα της πατρίδας του και να έχει βαθύ αίσθημα ευθύνης απέναντί της είναι ένας άνθρωπος με ανώτερη δικαιοσύνη. Οι άνθρωποι που ανησυχούν και προβληματίζονται για τις οικογένειές τους έχουν κατώτερη δικαιοσύνη, ενώ εκείνοι που νοιάζονται για τη μοίρα της χώρας τους είναι άνθρωποι με πνεύμα ανώτερης δικαιοσύνης, και από όλους τους ανθρώπους, αυτοί είναι εκείνοι που θα πρέπει να επαινούνται από τους κυβερνώντες και τον λαό. Εν ολίγοις, τέτοιες ιδέες αναγνωρίζονται αδιαμφισβήτητα ως ιδέες που έχουν θετική σημασία για τους ανθρώπους και συμβάλλουν στη θετική καθοδήγηση της ανθρωπότητας, και φυσικά αναγνωρίζονται επίσης ως θετικά πράγματα. Σκέπτεστε κι εσείς με τον ίδιο τρόπο; (Ναι.) Είναι φυσιολογικό να σκέπτεστε με αυτόν τον τρόπο. Σημαίνει ότι η σκέψη σας δεν διαφέρει από τους κανονικούς ανθρώπους και ότι είστε συνηθισμένοι άνθρωποι. Οι συνηθισμένοι άνθρωποι μπορούν να δεχτούν τις ευρέως διαδεδομένες ιδέες και όλες τις διάφορες λεγόμενες θετικές, ενεργητικές, προοδευτικές και ευγενείς ιδέες και παρατηρήσεις που προέρχονται από την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Έτσι είναι οι κανονικοί άνθρωποι. Είναι απαραίτητα θετικές οι ιδέες που αποδέχονται και σέβονται οι συνηθισμένοι άνθρωποι; (Όχι.) Από θεωρητική σκοπιά, δεν είναι θετικές, διότι δεν συμφωνούν με την αλήθεια, δεν προέρχονται από τον Θεό και δεν διδάσκονται από τον Θεό ούτε εκφέρονται από Αυτόν προς την ανθρωπότητα. Ποια ακριβώς είναι, λοιπόν, τα γεγονότα; Πώς θα πρέπει να επεξηγηθεί αυτό το θέμα; Θα το εξηγήσω τώρα λεπτομερώς, και όταν τελειώσω την ομιλία μου, θα γνωρίζετε γιατί το ρητό «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του» δεν είναι θετικό πράγμα. Πριν σας αποκαλύψω την απάντηση, σκεφτείτε πρώτα λίγο το ρητό «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του». Είναι πραγματικά κάτι θετικό; Είναι κακό να αναγκάζονται οι άνθρωποι να αγαπούν τη χώρα τους; Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Η μοίρα της πατρίδας μας επηρεάζει την επιβίωσή μας, την ευτυχία μας και το μέλλον μας. Δεν λέει ο Θεός στους ανθρώπους να είναι φιλότιμοι απέναντι στους γονείς τους, να ανατρέφουν καλά τα παιδιά τους και να εκπληρώνουν τις κοινωνικές τους ευθύνες; Τι το κακό υπάρχει στο να εκπληρώνουμε μερικές ευθύνες στη χώρα μας; Αυτό δεν είναι κάτι θετικό; Αν και δεν ανέρχεται στο επίπεδο της αλήθειας, θα πρέπει να είναι μια σωστή ιδέα, σωστά;» Όσον αφορά τους ανθρώπους, αυτοί οι λόγοι είναι έγκυροι, έτσι δεν είναι; Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν αυτούς τους ισχυρισμούς, αυτούς τους λόγους, και μάλιστα αυτές τις δικαιολογίες για να υποστηρίξουν την ορθότητα του ρητού «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του». Είναι, λοιπόν, πράγματι σωστό αυτό το ρητό ή όχι; Αν είναι σωστό, τι το σωστό έχει; Αν δεν είναι σωστό, τι το κακό έχει; Αν μπορείτε να απαντήσετε ξεκάθαρα σε αυτά τα δύο ερωτήματα, τότε θα κατανοήσετε πραγματικά αυτήν την πτυχή της αλήθειας. Κάποιοι άλλοι λένε: «Το ρητό ‘‘Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του’’ δεν είναι αληθές. Τις χώρες τις κυβερνούν οι κυβερνώντες και τις εξουσιάζουν τα πολιτικά συστήματα. Σε ό,τι αφορά την πολιτική, δεν έχουμε καμία ευθύνη, διότι ο Θεός δεν εμπλέκεται στην ανθρώπινη πολιτική. Επομένως, ούτε εμείς εμπλεκόμαστε στην πολιτική, οπότε αυτό το ρητό δεν μας αφορά· ό,τι σχετίζεται με την πολιτική δεν έχει καμία σχέση μ’ εμάς. Όποιος εμπλέκεται στην πολιτική και του αρέσει η πολιτική, είναι υπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας. Δεν δεχόμαστε αυτό το ρητό· όπως το βλέπουμε εμείς, δεν είναι κάτι θετικό». Είναι σωστή ή λανθασμένη αυτή η εξήγηση; (Λανθασμένη.) Γιατί είναι λανθασμένη; Γνωρίζετε θεωρητικά ότι αυτή η εξήγηση δεν βγάζει νόημα, δεν εξετάζει τη ρίζα του προβλήματος και δεν επαρκεί για να εξηγήσει την ουσία του προβλήματος. Αποτελεί μόνο θεωρητική εξήγηση, αλλά δεν αποσαφηνίζει την ουσία αυτού του ζητήματος. Ανεξάρτητα από το είδος της εξήγησης, εφόσον δεν θίγει τη συγκεκριμένη ουσία αυτού του ζητήματος, δεν είναι πραγματική εξήγηση, δεν είναι ακριβής απάντηση και δεν είναι η αλήθεια. Ποιο είναι, λοιπόν, το πρόβλημα με το ρητό περί ηθικής διαγωγής «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του»; Με ποια αλήθεια σχετίζεται αυτό το ζήτημα; Η αλήθεια από αυτήν την άποψη δεν μπορεί να εξηγηθεί με σαφήνεια μέσα σε μία ή δύο προτάσεις. Θα χρειαστεί να το εξηγήσουμε εκτενώς για να καταλάβετε την αλήθεια που εμπεριέχεται σε αυτό. Ας συναναστραφούμε, λοιπόν, πάνω σ’ αυτό με απλούς όρους.

Πώς θα πρέπει να βλέπει και να διακρίνει κανείς το ρητό «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του»; Είναι κάτι θετικό; Για να εξηγήσουμε αυτό το ρητό, ας δούμε πρώτα τι είναι μια χώρα. Ποια είναι η έννοια της χώρας στο μυαλό των ανθρώπων; Μήπως η έννοια μιας χώρας είναι ότι είναι πολύ μεγάλη; Από θεωρητική σκοπιά, μια χώρα είναι η έκταση της επικρατείας που περιλαμβάνει όλα τα σπίτια που κυβερνώνται από τον ίδιο κυβερνώντα και διέπονται από το ίδιο κοινωνικό σύστημα. Με άλλα λόγια, ένα πλήθος σπιτιών αποτελεί μια χώρα. Έτσι ορίζει μια χώρα η κοινωνία; (Ναι.) Μόνο όταν υπάρχουν μικρά σπίτια μπορεί να υπάρξει ένα μεγάλο σπίτι, και ένα μεγάλο σπίτι υποδηλώνει μια χώρα —αυτός είναι ο ορισμός της χώρας. Είναι, λοιπόν, αποδεκτός αυτός ο ορισμός; Ταυτίζεται με αυτό που πιστεύετε μέσα σας; Σε ποιανού τα γούστα και τα ενδιαφέροντα ανταποκρίνεται καλύτερα αυτός ο ορισμός; (Στων κυβερνώντων.) Σωστά, πρωτίστως στων κυβερνώντων. Διότι έχοντας όλα τα νοικοκυριά υπό το κράτος τους, εκείνοι έχουν την εξουσία στα χέρια τους. Επομένως, όσον αφορά τους κυβερνώντες, αυτός ο ορισμός είναι έγκυρος και ταυτίζονται με αυτόν. Όποιος κι αν είναι ο ορισμός των κυβερνώντων για τη χώρα, για κάθε απλό άνθρωπο, υπάρχει μια απόσταση μεταξύ της χώρας και κάθε ανθρώπου που βρίσκεται σ’ αυτήν. Για τους απλούς ανθρώπους, δηλαδή τους μεμονωμένους ανθρώπους σε κάθε χώρα, ο ορισμός της χώρας είναι εντελώς διαφορετικός από τον ορισμό που ενστερνίζονται οι κυβερνώντες ή η άρχουσα τάξη. Ο τρόπος με τον οποίο ορίζει μια χώρα η άρχουσα τάξη βασίζεται στην κυριαρχία της και στα έννομα συμφέροντά της. Στέκεται κάπου ψηλά και χρησιμοποιεί την υψηλή πλεονεκτική της θέση και την ευρεία οπτική της, διανθισμένη με φιλοδοξία και επιθυμία, για να ορίσει τι είναι μια χώρα. Για παράδειγμα, οι κυβερνώντες θεωρούν τη χώρα ως το δικό τους σπίτι, τη δική τους γη, και πιστεύουν ότι παρέχεται για να την απολαύσουν οι ίδιοι, και ότι κάθε σπιθαμή της χώρας, κάθε πόρος και ακόμη και κάθε άνθρωπος που ζει σ’ αυτήν θα πρέπει να τους ανήκει και να βρίσκεται υπό τον έλεγχό τους, και ότι οι ίδιοι θα πρέπει να είναι σε θέση να τα απολαμβάνουν όλα αυτά και να καταδυναστεύουν τους ανθρώπους όπως θέλουν. Αλλά οι απλοί άνθρωποι δεν έχουν τέτοιες επιθυμίες ούτε τέτοιες καταστάσεις, και φυσικά σίγουρα δεν έχουν μια τόσο ευρεία οπτική για τον ορισμό του τι είναι μια χώρα. Ποιος είναι, λοιπόν, ο ορισμός της χώρας για τους απλούς ανθρώπους, για κάθε ανεξάρτητο άνθρωπο; Αν έχουν καλή μόρφωση και μπορούν να διαβάσουν χάρτες, γνωρίζουν μόνο το μέγεθος της επικράτειας της χώρας τους και ποιες γειτονικές χώρες την περιβάλλουν, καθώς και πόσα ποτάμια και λίμνες έχει, πόσα βουνά, πόσα δάση, πόση γη, πόσοι άνθρωποι υπάρχουν στη χώρα τους και ούτω καθεξής. Η έννοια μιας χώρας γι’ αυτούς βασίζεται απλώς στον χάρτη και είναι κυριολεκτική· είναι απλώς μια γραπτή θεωρητική έννοια και δεν συνάδει καθόλου με τη χώρα που υπάρχει στην πραγματικότητα. Η αντίληψη που έχει κάποιος αρκετά μορφωμένος και με μια ορισμένη κοινωνική θέση για μια χώρα είναι κάπως έτσι. Τι γίνεται, λοιπόν, με τους απλούς ανθρώπους που βρίσκονται στα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας; Ποιος είναι ο ορισμός τους για μια χώρα; Κατά την άποψή Μου, ο ορισμός που δίνουν αυτοί οι άνθρωποι για μια χώρα δεν είναι τίποτα περισσότερο από το μικρό κομμάτι γης που ανήκει στην οικογένειά τους, τη μεγάλη ιτιά στο ανατολικό άκρο του χωριού, το βουνό στο δυτικό άκρο, τον δρόμο στην είσοδο του χωριού και τα αυτοκίνητα που διέρχονται συχνά κατά μήκος του δρόμου, καθώς και κάποια σχετικά συνταρακτικά περιστατικά που έχουν συμβεί στο χωριό, κι ακόμη και κάποια ασήμαντα κουτσομπολιά. Για τους απλούς ανθρώπους, η έννοια μιας χώρας είναι κάτι τέτοιο. Αν και τα όρια αυτού του ορισμού είναι πολύ μικρά και το εύρος του πολύ στενό, όσον αφορά τους απλούς ανθρώπους που ζουν σε ένα τέτοιο κοινωνικό πλαίσιο, πρόκειται για έναν πολύ ρεαλιστικό και πρακτικό ορισμό —γι’ αυτούς, μια χώρα δεν είναι τίποτα περισσότερο από αυτό. Ό,τι κι αν συμβαίνει στον έξω κόσμο, ό,τι κι αν συμβαίνει στη χώρα, γι’ αυτούς είναι απλώς κάποια μέτριας σημασίας είδηση την οποία μπορούν να επιλέξουν να ακούσουν ή και όχι. Επομένως, τι σχετίζεται με τα άμεσα ενδιαφέροντά τους; Το αν η σοδειά σιτηρών που φύτεψαν φέτος θα αποδώσει μια πλούσια συγκομιδή, αν θα είναι αρκετή για να θρέψει την οικογένειά τους, τι να φυτέψουν την επόμενη χρονιά, αν η γη τους θα πλημμυρίσει, αν θα εισβάλουν και θα την καταλάβουν βάρβαροι και άλλα τέτοια ζητήματα και πράγματα που σχετίζονται στενά με τη ζωή, μέχρι και πράγματα όπως ένα κτίριο στο χωριό, ένα ρυάκι, ένα μονοπάτι και ούτω καθεξής. Αυτό που τους ενδιαφέρει και για το οποίο μιλούν, καθώς και αυτό που αφήνει αποτύπωμα βαθιά μέσα στο μυαλό τους, δεν είναι άλλο παρά οι άνθρωποι, τα ζητήματα και τα πράγματα γύρω τους που σχετίζονται στενά με τη ζωή τους. Δεν έχουν καμία αντίληψη για το πόσο μεγάλο είναι το εύρος μιας χώρας, ούτε έχουν αντίληψη για την ευημερία ή την παρακμή μιας χώρας. Όσο πιο μοντέρνα είναι τα πράγματα και όσο πιο σημαντικές είναι οι υποθέσεις της χώρας, τόσο πιο μακριά βρίσκονται από τους ανθρώπους αυτούς. Για αυτούς τους απλούς ανθρώπους, η έννοια μιας χώρας είναι μόνο οι άνθρωποι, τα ζητήματα και τα πράγματα που μπορούν να χωρέσουν στο μυαλό τους και οι άνθρωποι, τα ζητήματα και τα πράγματα με τα οποία έρχονται σε επαφή στη ζωή τους. Ακόμη και αν λάβουν πληροφορίες σχετικά με τη μοίρα της χώρας, είναι κάτι που απέχει τόσο πολύ από αυτούς. Το ότι απέχει πολύ από αυτούς σημαίνει ότι δεν καταλαμβάνει καμία θέση στην καρδιά τους και δεν θα επηρεάσει τη ζωή τους, οπότε η ευημερία και η παρακμή της χώρας δεν τους αφορούν καθόλου. Στην καρδιά τους, ποια είναι η μοίρα της χώρας τους; Είναι το αν η σοδειά που φύτεψαν φέτος έχει ευλογηθεί από τον Ουρανό, αν η συγκομιδή είναι άφθονη, πώς θα τα βγάλει πέρα η οικογένειά τους και άλλες μικρολεπτομέρειες της καθημερινής ζωής, ενώ οι εθνικές υποθέσεις δεν έχουν καμία σχέση μ’ αυτούς. Τα θέματα εθνικής σημασίας, η πολιτική, η οικονομία, η εκπαίδευση, η επιστήμη και η τεχνολογία, το αν η επικράτεια της χώρας έχει επεκταθεί ή συρρικνωθεί, τα μέρη που έχουν επισκεφθεί οι κυβερνώντες και τα πράγματα που έχουν ενδεχομένως συμβεί εντός της άρχουσας τάξης —αυτά τα πράγματα αδυνατεί να τα συλλάβει ο νους των απλών ανθρώπων. Ακόμη και αν μπορούσαν να τα συλλάβουν, τι σκοπό θα εξυπηρετούσε αυτό; Ακόμη και αν, μετά το δείπνο, μιλούσαν για το τι συμβαίνει στην άρχουσα τάξη, τι θα μπορούσαν να κάνουν γι’ αυτό; Αφού θα άφηναν κάτω το πιάτο και τα πιρούνια τους, θα έπρεπε και πάλι να εξασφαλίσουν τα προς το ζην και να πάνε να δουλέψουν στα χωράφια. Τίποτα δεν φαίνεται τόσο αληθινό όσο οι σοδειές στα χωράφια τους που μπορούν να αποδώσουν μια καλή συγκομιδή. Ο κάθε άνθρωπος ενδιαφέρεται γι’ αυτό που φυλάει στην καρδιά του. Οι ορίζοντες ενός ανθρώπου είναι τόσο ευρείς όσο τα πράγματα που χωράνε στην καρδιά του. Οι ορίζοντες των συνηθισμένων ανθρώπων εκτείνονται μόνο μέχρι τα μέρη που βλέπουν γύρω τους και τα μέρη στα οποία μπορούν να πάνε. Όσο για τη μοίρα της χώρας τους και τα θέματα εθνικής σημασίας, αυτά είναι τόσο απομακρυσμένα και απρόσιτα. Ως εκ τούτου, όταν διακυβεύεται η μοίρα της χώρας ή όταν η χώρα υφίσταται εισβολή από έναν ισχυρό εχθρό, σκέφτονται αμέσως: «Θα κατασχεθούν τελικά οι σοδειές μου από τους εισβολείς; Φέτος, υπολογίζουμε στην πώληση αυτών των σιτηρών για να πληρώσουμε το κολέγιο των παιδιών μας!» Αυτά είναι τα πράγματα που έχουν την πιο πρακτική σημασία για τους απλούς ανθρώπους, τα πράγματα που μπορούν να κατανοήσουν και τα πράγματα που μπορεί να αντέξει ο νους και το πνεύμα τους. Για τους απλούς ανθρώπους, το ρητό «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του» είναι υπερβολικά επαχθές. Δεν ξέρουν πώς να το πετύχουν και δεν θέλουν να σηκώσουν αυτό το βαρύ φορτίο και αυτήν την επαχθή ευθύνη. Κάπως έτσι είναι η αντίληψη των απλών ανθρώπων για μια χώρα. Ως εκ τούτου, το εύρος της ζωής τους και τα πράγματα στα οποία εστιάζουν οι σκέψεις και το πνεύμα τους δεν είναι τίποτα περισσότερο από το χώμα και το νερό της γενέτειράς τους που τους παρέχουν τρία γεύματα την ημέρα και τους δίνουν όλα όσα χρειάζονται για να αναπτυχθούν, καθώς και ο αέρας και το περιβάλλον της γενέτειράς τους. Τι άλλο μπορεί να υπάρχει εκτός από αυτά τα πράγματα; Ακόμη και αν κάποιοι άνθρωποι ξεφεύγουν από το οικείο περιβάλλον της γενέτειράς τους, όπου γεννήθηκαν και μεγάλωσαν, όταν η χώρα παραπαίει και έχει ανάγκη να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους απέναντι στο έθνος, κανείς δεν σκέφτεται να προστατεύσει ολόκληρη τη χώρα. Τι σκέφτονται οι άνθρωποι αντ’ αυτού; Το μόνο που σκέφτονται είναι να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους για την προστασία της γενέτειράς τους και να διαφυλάξουν αυτό το κομμάτι γης που φυλάνε στην καρδιά τους, θυσιάζοντας ακόμη και την ίδια τους τη ζωή για τον σκοπό αυτό. Όπου κι αν πάνε οι άνθρωποι, για αυτούς η λέξη «χώρα» είναι απλώς μια αντωνυμία, ένας δείκτης και ένα σύμβολο. Αυτό που πραγματικά καταλαμβάνει σημαντικό χώρο στις καρδιές τους δεν είναι η επικράτεια της χώρας, πόσο μάλλον η ηγεμονία των κυβερνώντων, αλλά αντιθέτως είναι το βουνό, το κομμάτι γης, το ποτάμι και το πηγάδι που τους παρέχουν τρία γεύματα την ημέρα, τους δίνουν ζωή και συμβάλλουν στη διατήρηση της ζωής τους· αυτό είναι όλο. Αυτή είναι η έννοια της χώρας στο μυαλό των ανθρώπων —είναι τόσο αληθινή, τόσο συγκεκριμένη, και φυσικά τόσο ακριβής.

Γιατί στην παραδοσιακή κουλτούρα υποστηρίζεται πάντα η ιδέα ότι «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του», ιδίως όταν σκέφτεται κανείς την ηθική διαγωγή; Αυτό αφορά τόσο την ηγεμονία του κυβερνώντος, όσο και τις προθέσεις και τους στόχους των ανθρώπων που προασπίζονται αυτήν την ιδέα. Αν ο ορισμός της χώρας στο μυαλό κάθε ανθρώπου ήταν τόσο ασήμαντος, τόσο συγκεκριμένος και τόσο αληθινός, ποιος θα προστάτευε τη χώρα; Ποιος θα υποστήριζε την ηγεμονία του κυβερνώντος; Δεν προκύπτουν κάποια προβλήματα εδώ; Πράγματι προκύπτουν προβλήματα. Αν όλοι είχαν μια τέτοια αντίληψη για τη χώρα, δεν θα μετατρεπόταν ο κυβερνών σε ένα απλό ανδρείκελο; Αν η χώρα ενός κυβερνώντος αντιμετώπιζε την εισβολή ενός ισχυρού εχθρού και η άμυνά της βασιζόταν μόνο στον ίδιο τον κυβερνώντα ή στην κυβερνητική κλίκα, δεν θα φαινόταν ότι δυσκολεύονται, ότι είναι ανήμποροι, απομονωμένοι και αδύναμοι; Οι στοχαστές απάντησαν σε αυτά τα προβλήματα χρησιμοποιώντας το μυαλό τους. Πίστευαν ότι για να προστατευθεί η χώρα και να διατηρηθεί η ηγεμονία του κυβερνώντος, δεν ήταν δυνατόν να στηριχθεί μόνο σε έναν μικρό αριθμό ανθρώπων που θα συνεισέφεραν, αλλά ήταν απαραίτητο να ξεσηκωθεί ολόκληρος ο πληθυσμός για να υπηρετήσει τον κυβερνώντα της χώρας. Αν αυτοί οι στοχαστές έλεγαν απευθείας στους ανθρώπους να υπηρετήσουν τον κυβερνώντα και να προστατεύσουν τη χώρα, θα ήταν πρόθυμοι να το κάνουν; (Όχι, δεν θα ήταν.) Οι άνθρωποι σίγουρα δεν θα ήταν πρόθυμοι, επειδή ο στόχος πίσω από το αίτημα θα ήταν πολύ κραυγαλέος και δεν θα συμφωνούσαν με αυτό. Αυτοί οι στοχαστές γνώριζαν ότι πρέπει να ενσταλάξουν στους ανθρώπους μια ευχάριστη, ευγενή και επιφανειακά μεγαλόπνοη έκφραση και να τους πουν ότι όποιος σκέφτεται με αυτόν τον τρόπο έχει ευγενή ηθική διαγωγή. Με αυτόν τον τρόπο, οι άνθρωποι θα αποδέχονταν εύκολα αυτήν την ιδέα και θα έκαναν ακόμη και θυσίες και συνεισφορές για χάρη της. Ο στόχος τους θα είχε τότε επιτευχθεί, έτσι δεν είναι; Μέσα σε αυτό το κοινωνικό πλαίσιο, και ως απάντηση στις ανάγκες των κυβερνώντων, προέκυψε το ρητό και η ιδέα «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του». Η ανθρώπινη φύση είναι τέτοια που όποια ιδέα κι αν προκύψει, πάντα θα υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που θα τη θεωρούν μοντέρνα και πρωτοποριακή και θα την αποδέχονται σε αυτήν τη βάση. Δεν ωφελεί τον κυβερνώντα το γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι αποδέχονται την ιδέα ότι «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του»; Αυτό σημαίνει ότι θα υπάρχουν άνθρωποι που θα προβαίνουν σε θυσίες και συνεισφορές για το καθεστώς του κυβερνώντος. Έτσι, ο κυβερνών έχει την ελπίδα να ηγεμονεύει για μεγάλο χρονικό διάστημα, έτσι δεν είναι; Και σε γενικές γραμμές, δεν θα είναι τότε η ηγεμονία του πιο σταθερή; (Ναι.) Επομένως, όταν η ηγεμονία του κυβερνώντος αντιμετωπίζει προκλήσεις ή απειλείται με καταστροφή, ή όταν η χώρα του βρίσκεται αντιμέτωπη με την εισβολή ενός ισχυρού εχθρού, εκείνοι που αποδέχονται την ιδέα ότι «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του» θα βγουν μπροστά με θάρρος και τόλμη για να συνεισφέρουν ή να θυσιάσουν τη ζωή τους για χάρη της προστασίας της χώρας. Ποιος ωφελείται τελικά από αυτό; (Ο κυβερνών.) Αυτός που ωφελείται τελικά είναι ο κυβερνών. Τι θα απογίνουν οι άνθρωποι που αποδέχονται την ιδέα ότι «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του» και που είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν την πολύτιμη ζωή τους γι’ αυτήν; Γίνονται εφαλτήρια και αναλώσιμα πιόνια του κυβερνώντος, γίνονται θύματα αυτής της ιδέας. Οι απλοί άνθρωποι που ζουν στα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας δεν έχουν μια συγκεκριμένη, ξεκάθαρη αντίληψη ούτε έναν ξεκάθαρο ορισμό για το τι είναι μια χώρα. Δεν γνωρίζουν τι είναι μια χώρα ούτε πόσο μεγάλη είναι μια χώρα, και γνωρίζουν ακόμη λιγότερα για τα σημαντικά ζητήματα σχετικά με τη μοίρα μιας χώρας. Επειδή ο ορισμός και η έννοια των ανθρώπων για τη χώρα είναι ασαφή, η άρχουσα τάξη χρησιμοποιεί το ρητό «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του» για να τους παραπλανήσει και να εμφυσήσει αυτήν την ιδέα στο μυαλό τους, έτσι ώστε όλοι να ορθώσουν το ανάστημά τους για να υπερασπιστούν τη χώρα και να ρισκάρουν τη ζωή τους για την άρχουσα τάξη, και έτσι να επιτευχθεί ο στόχος της. Στην πραγματικότητα, όσον αφορά τους απλούς ανθρώπους, όποιος κι αν κυβερνά τη χώρα και είτε οι εισβολείς είναι καλύτεροι είτε χειρότεροι από τους τρέχοντες κυβερνώντες, στο τέλος, το πενιχρό κομμάτι γης της οικογένειάς τους εξακολουθεί να πρέπει να καλλιεργείται κάθε χρόνο, και το δέντρο στο ανατολικό άκρο του χωριού τους δεν έχει αλλάξει, το βουνό στο δυτικό άκρο του χωριού δεν έχει αλλάξει κι ούτε έχει αλλάξει το πηγάδι στο κέντρο του χωριού, και αυτό είναι το μόνο που έχει σημασία. Όσο για το τι συμβαίνει έξω από το χωριό, πόσοι κυβερνώντες έρχονται και παρέρχονται ή πώς κυβερνούν τη χώρα, όλα αυτά δεν έχουν καμία απολύτως σημασία γι’ αυτούς. Τέτοια είναι η ζωή των απλών ανθρώπων. Η ζωή τους είναι τόσο αληθινή και απλή, και η αντίληψή τους για τη χώρα είναι τόσο συγκεκριμένη όσο και η αντίληψή τους για την οικογένεια, μόνο που είναι μεγαλύτερη σε εύρος από την οικογένεια. Αντιθέτως, όταν η χώρα δέχεται εισβολή από έναν ισχυρό εχθρό και διακυβεύονται η ύπαρξη και η επιβίωσή της, και διαταράσσεται και αποσταθεροποιείται η ηγεμονία του κυβερνώντος, οι άνθρωποι εκείνοι που αποδέχονται ότι «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του» κυριεύονται από αυτήν την ιδέα, και το μόνο που θέλουν να κάνουν είναι να χρησιμοποιήσουν τις ατομικές τους δυνάμεις για να αλλάξουν αυτά τα πράγματα που επηρεάζουν τη μοίρα της χώρας και παρεμβαίνουν στην ηγεμονία του κυβερνώντος. Και τι συμβαίνει στο τέλος; Τι αλλάζουν στην πραγματικότητα; Ακόμα κι αν καταφέρουν να κρατήσουν τον κυβερνώντα στην εξουσία, σημαίνει αυτό ότι έπραξαν κάτι δίκαιο; Σημαίνει ότι η θυσία τους ήταν θετική; Αξίζει να τη θυμάται κανείς; Εκείνοι οι άνθρωποι μιας ορισμένης ιστορικής περιόδου, οι οποίοι έδιναν μεγάλη σημασία στην ιδέα ότι «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του», υποστήριζαν επίσης σθεναρά το πνεύμα αυτής της ιδέας υπερασπιζόμενοι τη χώρα και διατηρώντας τους κυβερνώντες στην εξουσία, αλλά η ηγεμονία των κυβερνώντων τους οποίους διατήρησαν στην εξουσία ήταν οπισθοδρομική, αιμοδιψής και δεν είχε κανένα νόημα ή αξία για την ανθρωπότητα. Από αυτήν τη σκοπιά, ήταν θετική ή αρνητική η λεγόμενη ευθύνη που εκπληρώθηκε από αυτούς τους ανθρώπους; (Αρνητική.) Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ήταν αρνητική, ότι δεν αξίζει να τη θυμάται κανείς και ότι οι άνθρωποι τη σιχαίνονταν. Αντιθέτως, οι απλοί άνθρωποι δεν ταυτίζονται σε βάθος με την ιδέα ότι «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του», την οποία υποστηρίζουν αυτοί οι ραδιούργοι στοχαστές, δεν την αποδέχονται ούτε την κάνουν πράξη. Ως εκ τούτου, η ζωή τους είναι σχετικά σταθερή. Αν και τα επιτεύγματα της ζωής τους δεν είναι τόσο εντυπωσιακά όσο εκείνα των ανθρώπων που δίνουν τη ζωή τους για τη μοίρα της χώρας τους, έχουν κάνει κάτι ουσιαστικό. Ποιο είναι αυτό το ουσιαστικό πράγμα; Το ότι δεν παρεμβαίνουν επιτηδευμένα στη μοίρα μιας χώρας ούτε στη διαδικασία καθορισμού των κυβερνώντων της χώρας. Αντίθετα, το μόνο που ζητούν είναι να ζήσουν μια καλή ζωή, να δουλεύουν τη γη, να υπερασπίζονται τη γενέτειρά τους, να έχουν να φάνε όλον τον χρόνο και να ζήσουν μια πλούσια, άνετη, γαλήνια και υγιή ζωή, χωρίς να προκαλούν κανένα πρόβλημα στη χώρα τους, χωρίς να ζητούν από τη χώρα τους τρόφιμα ή χρήματα και πληρώνοντας τους καθιερωμένους φόρους όταν οφείλουν να πληρώσουν —έτσι εκπληρώνεται η ευθύνη που θα πρέπει να εκπληρώνει ένας πολίτης. Αν μπορείς να απαλλαγείς από οποιαδήποτε παρέμβαση των ιδεών των στοχαστών και να ζήσεις τη ζωή σου όπως ένας απλός άνθρωπος με προσγειωμένο τρόπο και σύμφωνα με τη θέση σου, καθώς και να είσαι αυτάρκης, τότε αυτό είναι αρκετό και έχεις εκπληρώσει την ευθύνη σου. Αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα και η μεγαλύτερη ευθύνη που θα πρέπει να εκπληρώνει ένας άνθρωπος που ζει σε αυτήν τη γη. Το να φροντίζει κανείς για τη δική του επιβίωση και τις δικές του βασικές ανάγκες είναι τα ζητήματα που θα πρέπει να επιλύει ο ίδιος, ενώ όσον αφορά τα σημαντικά ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη μοίρα της χώρας και με τον τρόπο με τον οποίο κυβερνούν τη χώρα οι κυβερνώντες, οι απλοί άνθρωποι δεν έχουν τη δυνατότητα να παρέμβουν ή να κάνουν οτιδήποτε γι’ αυτά. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να αφήσουν όλα αυτά τα ζητήματα στη μοίρα και να αφήσουν τα πράγματα να πάρουν τον δρόμο τους. Ό,τι θελήσει ο Ουρανός, έτσι θα γίνει. Οι απλοί άνθρωποι γνωρίζουν πολύ λίγα, και εξάλλου, ο Ουρανός δεν έχει εμπιστευτεί στους ανθρώπους αυτού του είδους την ευθύνη απέναντι στη χώρα τους. Οι απλοί άνθρωποι έχουν μόνο το δικό τους σπίτι στην καρδιά τους, και εφόσον διατηρούν το σπίτι τους, αυτό είναι αρκετό, και έχουν εκπληρώσει την ευθύνη τους.

Ακριβώς όπως και άλλα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή, το ρητό «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του» είναι μια ιδέα και άποψη που προτάθηκε από στοχαστές προκειμένου να διατηρήσουν τους κυβερνώντες στην εξουσία, και φυσικά είναι επίσης μια ιδέα και άποψη την οποία πρεσβεύουν έτσι ώστε περισσότεροι άνθρωποι να υποστηρίζουν τους κυβερνώντες. Στην πραγματικότητα, ανεξάρτητα από την κοινωνική τάξη στην οποία ζουν οι άνθρωποι, εάν δεν έχουν φιλοδοξίες, επιθυμίες και δεν θέλουν να ασχοληθούν με την πολιτική ή να έχουν οποιαδήποτε σχέση με την άρχουσα τάξη, ο ορισμός των ανθρώπων για μια χώρα από τη σκοπιά της ανθρώπινης φύσης δεν είναι τίποτα περισσότερο από τα μέρη που βλέπουν εντός του οπτικού τους πεδίου, τη γη που μπορούν να μετρήσουν με τα πόδια ή μια σφαίρα εντός της οποίας μπορούν να ζήσουν ευτυχισμένοι, ελεύθεροι και νόμιμα. Για όποιον έχει μια τέτοια αντίληψη για μια χώρα, η γη στην οποία ζει και η σφαίρα της ζωής του μπορούν να του προσφέρουν μια σταθερή, ευτυχισμένη και ελεύθερη ζωή, η οποία αποτελεί βασική ανάγκη στη ζωή του. Αυτή η βασική ανάγκη είναι επίσης μια κατεύθυνση και ένας στόχος που πασχίζουν να υπερασπιστούν οι άνθρωποι. Μόλις αυτή η βασική ανάγκη απειληθεί, αναστατωθεί ή παραβιαστεί, οι άνθρωποι σίγουρα θα ορθώσουν το ανάστημά τους και θα την υπερασπιστούν αυθόρμητα. Αυτή η υπεράσπιση είναι δικαιολογημένη και πηγάζει από τις ανάγκες της ανθρώπινης φύσης, αλλά και τις ανάγκες επιβίωσης. Κανείς δεν χρειάζεται να πει στους ανθρώπους: «Όταν η γενέτειρά σου και το περιβάλλον σου υφίστανται εισβολή από έναν ξένο εχθρό, πρέπει να ορθώσεις το ανάστημά σου και να τα υπερασπιστείς, να ορθώσεις το ανάστημά σου και να πολεμήσεις τους εισβολείς». Θα σηκωθούν και θα τα υπερασπιστούν αυτόματα. Αυτό είναι το ανθρώπινο ένστικτο, αλλά και η ανάγκη για ανθρώπινη επιβίωση. Έτσι, αν μιλάμε για έναν κανονικό άνθρωπο, δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσεις ιδέες όπως το ότι «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του» για να τον ενθαρρύνεις να προστατεύσει την πατρίδα και το περιβάλλον του. Αν κάποιος θέλει πραγματικά να εμφυσήσει τέτοιες ιδέες στους ανθρώπους, τότε ο στόχος του δεν είναι τόσο απλός. Ο στόχος του δεν είναι να υπερασπιστούν οι άνθρωποι το περιβάλλον τους, να εξασφαλίσουν τις βασικές τους βιοτικές ανάγκες ή να ζήσουν μια καλύτερη ζωή. Έχει έναν ακόμη στόχο, που δεν είναι άλλος από το να διατηρήσει τους κυβερνώντες στην εξουσία. Οι άνθρωποι θα κάνουν ενστικτωδώς κάθε θυσία για να προστατεύσουν το περιβάλλον τους και θα προστατεύσουν συνειδητά τον τόπο και το περιβάλλον διαβίωσης τους για να εξασφαλίσουν την ικανοποίηση των βασικών αναγκών επιβίωσής τους, χωρίς να χρειάζεται να χρησιμοποιούν οι άλλοι οποιεσδήποτε πομπώδεις εκφράσεις για να τους πουν τι να κάνουν ή πώς να ορθώσουν το ανάστημά τους και να προστατεύσουν τα σπίτια τους. Αυτό το ένστικτο, αυτήν τη βασική συνείδηση, την κατέχουν ακόμη και τα ζώα, και αναμφίβολα την κατέχουν οι άνθρωποι, οι οποίοι είναι δημιουργημένα όντα ανώτερα από κάθε ζώο. Ακόμα και τα ζώα θα προστατεύσουν το περιβάλλον και τον βιότοπό τους, το σπίτι τους και την κοινότητά τους από την εισβολή ξένων εχθρών. Και αν τα ζώα έχουν αυτού του είδους τη συνείδηση, τότε σίγουρα την έχουν και οι άνθρωποι! Ως εκ τούτου, η ιδέα ότι «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του», την οποία πρότειναν αυτοί οι στοχαστές, είναι περιττή για όλα τα μέλη της ανθρώπινης φυλής. Και όταν πρόκειται για τον ορισμό μιας χώρας βαθιά μέσα στις καρδιές των ανθρώπων, αυτή η ιδέα είναι βασικά επίσης περιττή. Αλλά γιατί εξακολουθούσαν να την προτείνουν αυτοί οι στοχαστές; Επειδή ήθελαν να επιτύχουν έναν άλλο στόχο. Ο πραγματικός τους στόχος δεν ήταν να δώσουν στους ανθρώπους τη δυνατότητα να ζήσουν καλύτερα στο τρέχον περιβάλλον τους, ούτε να τους δώσουν τη δυνατότητα να έχουν ένα πιο σταθερό, ευχάριστο και ευτυχισμένο περιβάλλον διαβίωσης. Δεν ξεκίνησαν να ενσταλάζουν στους ανθρώπους την ιδέα «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του» και να τους παρακινούν να κατέχουν αυτήν την ιδέα από τη σκοπιά της προστασίας των ανθρώπων ούτε από τη σκοπιά της υπεράσπισης του περιβάλλοντος διαβίωσης των ανθρώπων, αλλά από τη σκοπιά και την οπτική των κυβερνώντων. Αν δεν κατέχεις μια τέτοια ιδέα, τότε το πεδίο της σκέψης σου θεωρείται κατώτερο, και όλοι θα σε χλευάζουν και κάθε εθνότητα θα σε περιφρονεί. Αν δεν κατέχεις μια τέτοια ιδέα, αν δεν έχεις αυτήν την ανώτερη δικαιοσύνη και αυτήν τη νοοτροπία, τότε θα σε θεωρούν άτομο με χαμηλό ήθος, εγωιστή και ποταπό απόβρασμα. Αυτά τα αποκαλούμενα αποβράσματα είναι άνθρωποι τους οποίους σιχαίνεται η κοινωνία, και οι οποίοι υφίστανται διακρίσεις και περιφρόνηση από την κοινωνία.

Σε αυτόν τον κόσμο, στην κοινωνία, όποιος γεννιέται σε μια φτωχή ή υποανάπτυκτη χώρα ή προέρχεται από ένα έθνος χαμηλού επιπέδου, όπου κι αν πάει, μόλις δηλώσει την εθνικότητά του, η θέση του θα καθοριστεί αμέσως και θα τον θεωρήσουν κατώτερο από τους άλλους, θα τον περιφρονήσουν και θα κάνουν διακρίσεις εις βάρος του. Αν η εθνικότητά σου είναι αυτή μιας ισχυρής χώρας, θα έχεις πολύ υψηλή θέση μέσα σε οποιαδήποτε εθνότητα και θα θεωρείσαι ανώτερος από τους άλλους. Έτσι, αυτή η ιδέα ότι «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του» έχει σημαντική θέση στις καρδιές των ανθρώπων. Η αντίληψη των ανθρώπων για μια χώρα είναι πολύ περιορισμένη και συγκεκριμένη, αλλά επειδή ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει ολόκληρη η ανθρώπινη φυλή οποιαδήποτε εθνότητα και οποιονδήποτε προέρχεται από διαφορετική χώρα, καθώς και η μέθοδος και τα κριτήρια με τα οποία καθορίζει τη θέση του έχουν μεγάλη σχέση με τη μοίρα της χώρας του, όλοι επηρεάζονται μέσα τους, σε διαφορετικό βαθμό, από την ιδέα ότι «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του». Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να αποτινάξουν οι άνθρωποι την επιρροή αυτής της ιδέας; Ας δούμε πρώτα πώς επηρεάζει αυτή η ιδέα τους ανθρώπους. Παρόλο που ο ορισμός των ανθρώπων για μια χώρα δεν εκτείνεται πέρα από το συγκεκριμένο περιβάλλον στο οποίο ζουν, και οι άνθρωποι θέλουν απλώς να διατηρήσουν το βασικό τους δικαίωμα στη ζωή και τις ανάγκες τους για επιβίωση, ώστε να μπορούν να ζήσουν μια καλύτερη ζωή, στις μέρες μας ολόκληρη η ανθρώπινη φυλή μετακινείται και διακινείται διαρκώς και οι άνθρωποι ασυνείδητα αποδέχονται την ιδέα ότι «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του». Με άλλα λόγια, από τη σκοπιά της ανθρώπινης φύσης, οι άνθρωποι δεν θέλουν να αποδεχτούν ανούσιους και μεγαλοπρεπείς ορισμούς μιας χώρας, όπως οι εξής: «ένα σπουδαίο έθνος», «μια ακμάζουσα δυναστεία», «μια υπερδύναμη», «μια τεχνολογική δύναμη», «μια στρατιωτική δύναμη» και ούτω καθεξής. Δεν υπάρχουν τέτοιες έννοιες στην κανονική ανθρώπινη φύση και οι άνθρωποι δεν θέλουν να ασχολούνται με αυτά τα πράγματα στην καθημερινή τους ζωή. Αλλά ταυτόχρονα, όταν συγχρωτίζονται με την υπόλοιπη ανθρωπότητα, οι άνθρωποι παρ’ όλα αυτά ελπίζουν να έχουν την εθνικότητα μιας ισχυρής χώρας. Ιδιαίτερα όταν ταξιδεύεις στο εξωτερικό και βρίσκεσαι ανάμεσα σε ανθρώπους άλλων εθνικοτήτων, θα νιώθεις έντονα ότι η μοίρα της χώρας σου επηρεάζει τα ζωτικά σου συμφέροντα. Αν η χώρα σου είναι ισχυρή, πλούσια και έχει υψηλή θέση στον κόσμο, τότε η θέση σου ανάμεσα στους ανθρώπους θα εξυψωθεί ανάλογα με τη θέση της χώρας σου και θα σε εκτιμούν ιδιαίτερα. Εάν προέρχεσαι από μια φτωχή χώρα, ένα μικρό έθνος ή κάποια άσημη εθνότητα, τότε η θέση σου θα είναι χαμηλότερη, ανάλογα με την εθνικότητα και την εθνική σου ταυτότητα. Ανεξάρτητα από το τι είδους άνθρωπος είσαι, από το ποια είναι η εθνικότητά σου ή απ’ τη φυλή στην οποία ανήκεις, αν ζεις εντός μιας μικρής μόνο σφαίρας, η ιδέα ότι «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του» δεν θα έχει καμία επιρροή πάνω σου. Όταν όμως συναντιούνται άνθρωποι από διαφορετικές χώρες σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, η ιδέα ότι «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του» γίνεται αποδεκτή από περισσότερους ανθρώπους. Αυτή η αποδοχή δεν είναι παθητική, αλλά αντίθετα είναι η υποκειμενική βούληση σου να συνειδητοποιήσεις βαθύτερα ότι το ρητό «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του» είναι σωστό, επειδή η μοίρα της χώρας σου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη θέση, τη φήμη και την αξία σου ανάμεσα στους ανθρώπους. Σε αυτό το σημείο, δεν αισθάνεσαι πλέον ότι η έννοια και ο ορισμός της χώρας σου είναι απλώς ο μικρός τόπος στον οποίο γεννήθηκες και μεγάλωσες. Αντιθέτως, ευελπιστείς ότι η χώρα σου θα γίνει μεγαλύτερη και ισχυρότερη. Ωστόσο, όταν επιστρέφεις στη χώρα σου, στο μυαλό σου γίνεται ξανά πολύ συγκεκριμένη για σένα. Αυτός ο συγκεκριμένος τόπος δεν είναι ένα άμορφο έθνος, αλλά αντίθετα είναι το μονοπάτι, το ρυάκι και το πηγάδι που βρίσκονται στη γενέτειρά σου και τα χωράφια που βρίσκονται στο σπίτι σου όπου καλλιεργείς σοδειές. Επομένως, από τη δική σου πλευρά, η επιστροφή στη χώρα σου είναι πιο συγκεκριμένα η επιστροφή στη γενέτειρά σου, η επιστροφή στο σπίτι σου. Και όταν επιστρέφεις σπίτι σου, δεν έχει σημασία αν υπάρχει ή όχι η χώρα, ούτε ποιος είναι ο κυβερνών, ούτε πόσο μεγάλη είναι η επικράτεια της χώρας, ούτε ποια είναι η οικονομική κατάσταση της χώρας, ούτε αν είναι φτωχή ή πλούσια —τίποτε από αυτά δεν έχει σημασία για σένα. Εφόσον το σπίτι σου είναι ακόμα εκεί, τότε όταν θα φορτώσεις στην πλάτη τις αποσκευές σου με την πρόθεση να γυρίσεις πίσω, θα έχεις μια κατεύθυνση και έναν στόχο. Εφόσον εξακολουθείς να έχεις ένα μέρος για να κρεμάσεις το καπέλο σου και εφόσον το μέρος όπου γεννήθηκες και μεγάλωσες είναι ακόμα εκεί, θα έχεις την αίσθηση του ανήκειν και έναν προορισμό. Ακόμα και αν η χώρα στην οποία βρίσκεται δεν υπάρχει πλέον και ο κυβερνών έχει αλλάξει, εφόσον το σπίτι σου είναι ακόμα εκεί, έχεις σε κάθε περίπτωση ένα σπίτι στο οποίο μπορείς να επιστρέψεις. Αυτή είναι μια πολύ αντιφατική και ασαφής αντίληψη της χώρας στο μυαλό των ανθρώπων, αλλά και μια πολύ συγκεκριμένη αντίληψη του σπιτιού. Οι άνθρωποι στην πραγματικότητα δεν είναι τόσο σίγουροι για το αν η ιδέα ότι «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του» είναι σωστή ή όχι. Επειδή όμως αυτή η ιδέα έχει έναν ορισμένο αντίκτυπο στη συγκεκριμένη κοινωνική τους θέση, οι άνθρωποι αναπτύσσουν ασυναίσθητα μια ισχυρή αίσθηση της χώρας, της εθνικότητας και της φυλής. Όταν οι άνθρωποι κατοικούν μόνο στη μικρή σφαίρα της γενέτειράς τους, έχουν έναν ορισμένο βαθμό ανοσίας ή αντίστασης απέναντι στην ιδέα ότι «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του». Αλλά κάθε φορά που φεύγουν από τη γενέτειρά τους και την πατρίδα τους και ξεφεύγουν από την κυριαρχία της χώρας τους, ασυναίσθητα αντιλαμβάνονται και αποδέχονται σε κάποιο βαθμό την ιδέα ότι «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του». Για παράδειγμα, όταν πας στο εξωτερικό, αν κάποιος σε ρωτήσει από ποια χώρα είσαι, θα σκεφτείς: «Αν πω ότι είμαι από τη Σιγκαπούρη, ο κόσμος θα με εκτιμήσει, ενώ αν πω ότι είμαι από την Κίνα, ο κόσμος θα με περιφρονήσει». Και έτσι δεν τολμάς να τους πεις την αλήθεια. Αλλά μια μέρα η εθνικότητά σου φανερώνεται. Ο κόσμος μαθαίνει ότι είσαι από την Κίνα, και από τότε κι έπειτα, σε βλέπουν με άλλο μάτι. Κάνουν διακρίσεις εις βάρος σου, σε περιφρονούν και σε θεωρούν ακόμη και πολίτη δεύτερης κατηγορίας. Σε αυτό το σημείο, σκέφτεσαι ασυναίσθητα: «Το ρητό ‘‘Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του’’ είναι απολύτως σωστό! Κάποτε πίστευα ότι δεν ήμουν υπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας μου, αλλά τώρα φαίνεται ότι η μοίρα της χώρας κάποιου επηρεάζει τους πάντες. Όταν ευημερεί η χώρα, ευημερούν όλοι, αλλά όταν παρακμάζει η χώρα, όλοι υποφέρουν γι’ αυτό. Η χώρα μας δεν είναι φτωχή; Δεν αποτελεί δικτατορία; Και οι κυβερνώντες δεν έχουν κακή φήμη; Γι’ αυτό με περιφρονεί ο κόσμος. Κοιτάξτε πόσο ευκατάστατοι και ευτυχισμένοι είναι οι άνθρωποι στις δυτικές χώρες. Είναι ελεύθεροι να πηγαίνουν οπουδήποτε και να πιστεύουν οτιδήποτε. Ενώ υπό το κομμουνιστικό καθεστώς, διωκόμαστε επειδή πιστεύουμε στον Θεό και πρέπει να τραπούμε σε φυγή προς κάθε κατεύθυνση, χωρίς να μπορούμε να επιστρέψουμε στο σπίτι μας. Πόσο υπέροχο θα ήταν να είχαμε γεννηθεί σε μια δυτική χώρα!» Σε αυτό το σημείο, νιώθεις ότι η εθνικότητα είναι εξαιρετικά σημαντική και η μοίρα της χώρας σου αποκτά σημασία για σένα. Σε κάθε περίπτωση, όταν οι άνθρωποι ζουν σε ένα τέτοιο περιβάλλον και πλαίσιο, επηρεάζονται ασυνείδητα από την ιδέα ότι «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του» και παρασύρονται από αυτήν σε διαφορετικό βαθμό. Στο σημείο αυτό, οι συμπεριφορές των ανθρώπων και οι απόψεις, οι οπτικές και οι θέσεις τους για τους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα θα αλλάξουν σε διάφορους βαθμούς, και φυσικά αυτό επιφέρει συνέπειες και αποτελέσματα διαφορετικής κλίμακας. Ως εκ τούτου, υπάρχουν ορισμένες συγκεκριμένες ενδείξεις σχετικά με την επίδραση του ρητού «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του» στη σκέψη των ανθρώπων. Παρόλο που η αντίληψη των ανθρώπων για μια χώρα δεν είναι τόσο σαφής όταν την εξετάζουμε από τη σκοπιά της ανθρώπινης φύσης, εντούτοις, μέσα σε ορισμένα κοινωνικά πλαίσια, η εθνικότητα που συνεπάγεται το να ανήκει κανείς σε μια χώρα εξακολουθεί να επηρεάζει τους ανθρώπους. Εάν οι άνθρωποι δεν κατανοήσουν την αλήθεια και δεν αντιληφθούν με σαφήνεια αυτά τα ζητήματα, δεν θα μπορέσουν να απαλλαγούν από τα δεσμά και τις διαβρωτικές επιδράσεις αυτής της ιδέας, γεγονός που θα επηρεάσει επίσης την ψυχική τους διάθεση και τη στάση τους απέναντι στην αντιμετώπιση των πραγμάτων. Είτε εξετάζεται από τη σκοπιά της ανθρώπινης φύσης είτε σε σχέση με τις αλλαγές και την πρόοδο στη σκέψη των ανθρώπων όταν αλλάζει το γενικότερο περιβάλλον, η ιδέα που προβάλλει ο Σατανάς ότι «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του» έχει μια ορισμένη επιρροή στους ανθρώπους και μια ορισμένη διαβρωτική επίδραση στην ανθρώπινη σκέψη. Επειδή οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν πώς να εξηγήσουν σωστά τέτοια ζητήματα όπως η μοίρα μιας χώρας και δεν κατανοούν την αλήθεια που εμπεριέχεται σε αυτό το ζήτημα, μέσα σε διαφορετικά περιβάλλοντα συχνά παρασύρονται ή διαφθείρονται από αυτήν την ιδέα ή επηρεάζεται η ψυχική τους διάθεση —απλά δεν αξίζει τον κόπο.

Όσον αφορά το ζήτημα της μοίρας μιας χώρας, θα πρέπει να κατανοήσουν οι άνθρωποι πώς το βλέπει ο Θεός και πώς θα πρέπει να το βλέπουν σωστά οι άνθρωποι; (Ναι.) Οι άνθρωποι θα πρέπει να κατανοήσουν ποια ακριβώς στάση θα πρέπει να υιοθετήσουν όσον αφορά αυτό το θέμα, ώστε να απαλλαγούν από τις διαβρωτικές επιδράσεις και την επιρροή που έχει πάνω τους η ιδέα ότι «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του». Ας δούμε πρώτα αν η μοίρα μιας χώρας μπορεί να επηρεαστεί από οποιονδήποτε άνθρωπο, από οποιαδήποτε δύναμη ή από οποιαδήποτε εθνότητα. Ποιος αποφασίζει για τη μοίρα μιας χώρας; (Καθορίζεται από τον Θεό.) Σωστά, αυτή η πρωταρχική αιτία πρέπει να γίνει κατανοητή. Η μοίρα μιας χώρας συνδέεται στενά με την κυριαρχία του Θεού και δεν έχει καμία σχέση με οποιονδήποτε άλλον. Καμία δύναμη, καμία ιδέα και κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να αλλάξει τη μοίρα μιας χώρας. Τι περιλαμβάνει η μοίρα μιας χώρας; Την ευημερία και την παρακμή της χώρας. Το αν η χώρα είναι ανεπτυγμένη ή υποανάπτυκτη, η γεωγραφική της θέση, η έκταση της επικράτειάς της, το μέγεθός της και όλοι οι πόροι της —το πόσοι πόροι υπάρχουν στο έδαφος, στο υπέδαφος και στον αέρα— το ποιος είναι ο κυβερνών της χώρας, τι είδους άνθρωποι απαρτίζουν την άρχουσα ιεραρχία, ποιες είναι οι κατευθυντήριες πολιτικές αρχές και η μέθοδος διακυβέρνησης του κυβερνώντος, αν αναγνωρίζει τον Θεό, αν Τον υπακούει, η στάση που διατηρεί απέναντι στον Θεό και ούτω καθεξής —όλα αυτά τα πράγματα επηρεάζουν τη μοίρα της χώρας. Αυτά τα πράγματα δεν καθορίζονται από ένα άτομο, πόσο μάλλον από οποιαδήποτε δύναμη. Κανένα άτομο και καμία εξουσία δεν έχει τον τελευταίο λόγο, και ούτε τον έχει ο Σατανάς. Ποιος έχει, λοιπόν, τον τελευταίο λόγο; Μόνο ο Θεός έχει τον τελευταίο λόγο. Οι άνθρωποι δεν κατανοούν αυτά τα πράγματα, ούτε και ο Σατανάς τα κατανοεί, αλλά αυτός είναι εριστικός. Θέλει διαρκώς να πάρει τον έλεγχο των ανθρώπων και να κυριαρχεί πάνω τους, γι’ αυτό χρησιμοποιεί διαρκώς κάποιες εμψυχωτικές και παραπλανητικές ιδέες και απόψεις για να προωθήσει πράγματα όπως η ηθική διαγωγή και τα κοινωνικά ήθη, και να κάνει τους ανθρώπους να αποδεχτούν αυτές τις ιδέες, εκμεταλλευόμενος έτσι τους ανθρώπους ώστε να υπηρετούν τους κυβερνώντες, καθώς και για να διατηρεί τους κυβερνώντες στην εξουσία. Αλλά στην πραγματικότητα, ό,τι κι αν κάνει ο Σατανάς, η μοίρα μιας χώρας δεν έχει καμία σχέση με τον Σατανά, ούτε έχει καμία σχέση με το πόσο δυναμικά, ριζικά και ευρέως διαδίδονται αυτές οι ιδέες της παραδοσιακής κουλτούρας. Οι συνθήκες διαβίωσης και η μορφή ύπαρξης οποιασδήποτε χώρας σε οποιαδήποτε περίοδο —είτε είναι πλούσια είτε φτωχή, είτε υποανάπτυκτη είτε ανεπτυγμένη, καθώς και η κατάταξή της ανάμεσα στις πολλές χώρες του κόσμου— όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τη δύναμη της διακυβέρνησης των κυβερνώντων, ούτε με την ουσία των ιδεών αυτών των στοχαστών, ούτε με το σθένος με το οποίο τις διαδίδουν. Η μοίρα μιας χώρας σχετίζεται μόνο με την κυριαρχία του Θεού και την περίοδο κατά την οποία διαχειρίζεται ο Θεός όλη την ανθρωπότητα. Σε όποια περίοδο κι αν χρειάζεται ο Θεός να κάνει οποιοδήποτε έργο, να κυβερνήσει και να ενορχηστρώσει οποιαδήποτε πράγματα και να οδηγήσει ολόκληρη την κοινωνία προς οποιαδήποτε κατεύθυνση και να δημιουργήσει οποιαδήποτε μορφή κοινωνίας —κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, θα εμφανιστούν κάποιοι ξεχωριστοί πρωτεργάτες και θα συμβούν κάποια σπουδαία και ιδιαίτερα πράγματα. Για παράδειγμα ένας πόλεμος, η προσάρτηση εδαφών κάποιων χωρών από άλλες χώρες, η εμφάνιση κάποιων ειδικών, αναδυόμενων τεχνολογιών ή ακόμη και η μετακίνηση όλων των ωκεανών και των ηπειρωτικών τεκτονικών πλακών της γης, και ούτω καθεξής —όλα αυτά τα πράγματα υπόκεινται στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις των χεριών του Θεού. Είναι επίσης πιθανό η εμφάνιση ενός κοινού ανθρώπου να οδηγήσει ολόκληρη την ανθρώπινη φυλή στο να κάνει ένα τεράστιο βήμα μπροστά. Είναι εξίσου πιθανό η εμφάνιση ενός πολύ κοινού, ασήμαντου γεγονότος να προκαλέσει μια μαζική μετανάστευση της ανθρωπότητας, ή μπορεί υπό την επίδραση ενός ασήμαντου γεγονότος, ολόκληρη η ανθρωπότητα να υποστεί μια μεγάλη μεταμόρφωση ή να υπάρξουν διαφορετικού βαθμού αλλαγές όσον αφορά την οικονομία, τα στρατιωτικά ζητήματα, τις επιχειρήσεις ή την ιατρική περίθαλψη και ούτω καθεξής. Οι αλλαγές αυτές επηρεάζουν τη μοίρα κάθε χώρας στη γη, καθώς και την ευημερία και την παρακμή κάθε χώρας. Γι’ αυτόν τον λόγο, η μοίρα, η άνοδος και η παρακμή οποιασδήποτε χώρας, είτε η χώρα αυτή είναι ισχυρή είτε αδύναμη, σχετίζονται όλα με τη διαχείριση του Θεού μέσα στην ανθρωπότητα και με την κυριαρχία Του. Γιατί, λοιπόν, θέλει ο Θεός να κάνει τα πράγματα με αυτόν τον τρόπο; Οι προθέσεις Του βρίσκονται στη ρίζα των πάντων. Συνοψίζοντας, η επιβίωση, η άνοδος και η παρακμή οποιασδήποτε χώρας ή έθνους δεν έχει καμία απολύτως σχέση με οποιαδήποτε φυλή, εξουσία, άρχουσα τάξη, με οποιονδήποτε τρόπο ή μέθοδο διακυβέρνησης ή με οποιοδήποτε μεμονωμένο πρόσωπο. Σχετίζονται μόνο με την κυριαρχία του Δημιουργού, και σχετίζονται επίσης με την περίοδο κατά την οποία διαχειρίζεται ο Δημιουργός την ανθρωπότητα, καθώς και με το επόμενο βήμα που θα κάνει ο Δημιουργός κατά τη διαχείριση και ηγεμονία της ανθρωπότητας. Επομένως, ό,τι κάνει ο Θεός επηρεάζει τη μοίρα κάθε χώρας, έθνους, φυλής, ομάδας ή μεμονωμένου ατόμου. Από αυτήν τη σκοπιά, μπορεί να ειπωθεί ότι οι μοίρες οποιουδήποτε μεμονωμένου ατόμου, φυλής, έθνους και χώρας είναι στην πραγματικότητα αλληλένδετες και στενά συνδεδεμένες η μία με την άλλη, και υπάρχει μια άρρηκτη σχέση μεταξύ τους. Ωστόσο, η σχέση μεταξύ αυτών των πραγμάτων δεν προκύπτει από την ιδέα και την άποψη ότι «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του», αλλά αντίθετα προκύπτει από την κυριαρχία του Δημιουργού. Ακριβώς επειδή οι μοίρες αυτών των πραγμάτων βρίσκονται υπό την κυριαρχία του μοναδικού αληθινού Θεού, του Δημιουργού, υπάρχει μια άρρηκτη σχέση μεταξύ τους. Αυτή είναι η βασική αιτία και η ουσία της μοίρας μιας χώρας.

Εξετάζοντας, λοιπόν, το θέμα από τη σκοπιά του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού, ποια είναι η άποψη που θα πρέπει να έχει κανείς όσον αφορά τη μοίρα της χώρας του; Πρώτα απ’ όλα, θα πρέπει να εξετάσει κανείς πόσα κάνει η χώρα για να προστατεύσει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού και να το κρατήσει ικανοποιημένο. Εάν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού ζει καλά, έχει ελευθερίες και το δικαίωμα να μιλά ελεύθερα, εάν όλες οι πολιτικές που εξαγγέλλονται από την κρατική κυβέρνηση είναι πολύ ορθολογικές και οι άνθρωποι τις θεωρούν δίκαιες και λογικές, εάν τα ανθρώπινα δικαιώματα των συνηθισμένων ανθρώπων μπορούν να διασφαλιστούν και εάν οι άνθρωποι δεν στερούνται του δικαιώματός τους στη ζωή, τότε οι άνθρωποι θα στηρίζονται φυσικά σε αυτήν τη χώρα, θα αισθάνονται ευτυχισμένοι που ζουν εκεί και θα την αγαπούν από τα βάθη της καρδιάς τους. Τότε, όλοι θα είναι υπεύθυνοι για τη μοίρα αυτής της χώρας, και οι άνθρωποι θα είναι πραγματικά πρόθυμοι να εκπληρώσουν την ευθύνη τους απέναντι σε αυτήν τη χώρα, και θα θέλουν να υπάρχει για πάντα, επειδή ωφελεί τη ζωή τους και όλα όσα έχουν να κάνουν μ’ αυτούς. Εάν αυτή η χώρα δεν μπορεί να διασφαλίσει τις ζωές των συνηθισμένων ανθρώπων, και δεν τους δίνει τα ανθρώπινα δικαιώματα που τους αξίζουν, και δεν έχουν καν ελευθερία του λόγου, και αν όσοι λένε τη γνώμη τους υπόκεινται σε περιορισμούς και καταστολές, και οι άνθρωποι απαγορεύεται ακόμη και να μιλήσουν ή να συζητήσουν για αυτό που θέλουν, και αν, όταν οι άνθρωποι υπόκεινται σε εκφοβισμό, ταπείνωση και διώξεις, η χώρα δεν ενδιαφέρεται, και αν δεν υπάρχει καμία απολύτως ελευθερία και οι άνθρωποι στερούνται των βασικών τους ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του δικαιώματός τους στη ζωή, και αν εκείνοι που πιστεύουν στον Θεό και Τον ακολουθούν καταπιέζονται και διώκονται σε βαθμό που δεν μπορούν καν να επιστρέψουν στο σπίτι τους, και αν οι πιστοί θανατώνονται ατιμωρητί, τότε αυτή η χώρα είναι χώρα των διαβόλων, χώρα του Σατανά, και δεν είναι πραγματική χώρα. Σε αυτήν την περίπτωση, θα πρέπει και πάλι να είναι όλοι υπεύθυνοι για τη μοίρα της; Αν οι άνθρωποι αποστρέφονται και μισούν ήδη αυτήν τη χώρα μέσα από την καρδιά τους, τότε, ακόμη και αν θεωρητικά παραδεχτούν ότι είναι υπεύθυνοι γι’ αυτήν, δεν θα είναι πρόθυμοι να εκπληρώσουν αυτήν την ευθύνη. Αν έρθει και εισβάλλει σ’ αυτήν τη χώρα ένας ισχυρός εχθρός, οι περισσότεροι άνθρωποι θα τρέφουν μέχρι και ελπίδες για την επικείμενη κατάρρευση της χώρας, ώστε να μπορέσουν να ζήσουν μια ευτυχισμένη ζωή. Επομένως, το αν ο καθένας είναι υπεύθυνος για τη μοίρα μιας χώρας εξαρτάται από τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τον λαό η κυβέρνησή της. Το καίριο ζήτημα είναι αν η χώρα έχει την υποστήριξη του κοινού —με βάση αυτήν την πτυχή καθορίζεται κυρίως. Η άλλη πτυχή, κατά βάση, είναι ότι πίσω από οτιδήποτε συμβαίνει σε οποιαδήποτε χώρα, υπάρχει ένας αριθμός λόγων και παραγόντων που οδηγούν στο να συμβεί αυτό το πράγμα, και δεν είναι κάτι που μπορεί να επηρεαστεί από έναν συνηθισμένο ή ασήμαντο άνθρωπο. Επομένως, όσον αφορά τη μοίρα μιας χώρας, κανένα μεμονωμένο άτομο και καμία εθνότητα δεν έχει τον τελευταίο λόγο ή τη δύναμη να παρέμβει. Δεν είναι γεγονός αυτό; (Ναι.) Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι η άρχουσα τάξη της χώρας σου θέλει να επεκτείνει την επικράτειά της και να καταλάβει προνομιακή γη, υποδομές και πόρους μιας γειτονικής χώρας. Αφού πάρει την απόφαση, η άρχουσα τάξη αρχίζει να προετοιμάζει στρατιωτικές δυνάμεις, να συγκεντρώνει κεφάλαια, να αποθηκεύει κάθε είδους προμήθειες και να συζητά το πότε θα ξεκινήσει την επέκταση της επικράτειας. Έχει ο απλός λαός το δικαίωμα να τα γνωρίζει όλα αυτά; Δεν έχεις καν το δικαίωμα να γνωρίζεις. Το μόνο που γνωρίζεις είναι ότι τα τελευταία χρόνια αυξήθηκε η κρατική φορολογία, αυξήθηκαν οι εισφορές και τα τέλη που επιβλήθηκαν με διάφορες προφάσεις και αυξήθηκε το εθνικό χρέος. Η μόνη σου υποχρέωση είναι να πληρώνεις φόρους. Όσο για το τι θα συμβεί στη χώρα και τι θα κάνουν οι κυβερνώντες, έχει καμία σχέση μ’ εσένα αυτό; Μέχρι τη στιγμή που η χώρα θα αποφασίσει να ξεκινήσει πόλεμο, το σε ποια χώρα και σε ποια εδάφη θα εισβάλει και το πώς θα εισβάλει είναι πράγματα που γνωρίζει μόνο η άρχουσα τάξη, και ούτε καν οι στρατιώτες που θα σταλούν στη μάχη δεν τα γνωρίζουν. Δεν έχουν καν το δικαίωμα να γνωρίζουν. Πρέπει να πολεμήσουν όπου τους υποδείξει ο κυβερνών. Όσο για το γιατί πολεμούν, για πόσο καιρό θα πολεμήσουν, αν μπορούν να νικήσουν ή όχι και πότε μπορούν να γυρίσουν σπίτι τους, απλώς δεν ξέρουν· δεν ξέρουν τίποτα απολύτως. Τα ίδια τα παιδιά κάποιων ανθρώπων στέλνονται στον πόλεμο, αλλά αυτοί ως γονείς δεν το μαθαίνουν καν. Ακόμα χειρότερα, όταν τα παιδιά τους σκοτώνονται, δεν ενημερώνονται καν. Μόνο όταν τους φέρνουν τις στάχτες, ανακαλύπτουν ότι τα παιδιά τους είναι νεκρά. Πες Μου λοιπόν, η μοίρα της χώρας σου, τα πράγματα που θα κάνει η χώρα σου και οι αποφάσεις που θα πάρει έχουν καμία σχέση μ’ εσένα ως συνηθισμένο άνθρωπο; Μιλά η χώρα σ’ εσένα, έναν συνηθισμένο άνθρωπο, για αυτά τα πράγματα; Έχεις δικαίωμα να συμμετέχεις στη διαδικασία λήψης αποφάσεων; Δεν έχεις καν το δικαίωμα να γνωρίζεις, πόσο μάλλον το δικαίωμα να συμμετέχεις στη λήψη αποφάσεων. Ανεξάρτητα από το τι είναι για σένα η χώρα σου, έχουν καμία σχέση μ’ εσένα το πώς αναπτύσσεται, η κατεύθυνση προς την οποία οδεύει και το πώς κυβερνάται; Δεν έχουν καμία σχέση μ’ εσένα αυτά τα πράγματα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή είσαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος, και όλα αυτά τα πράγματα έχουν σχέση μόνο με τους κυβερνώντες. Ο τελευταίος λόγος ανήκει στους κυβερνώντες και την άρχουσα τάξη και σε όσους έχουν έννομα συμφέροντα, αλλά δεν έχει καμία σχέση μ’ εσένα ως συνηθισμένο άνθρωπο. Επομένως, θα πρέπει να έχεις λίγη αυτογνωσία. Μην κάνεις παράλογα πράγματα· δεν υπάρχει λόγος να δώσεις τη ζωή σου ή να βάλεις τον εαυτό σου σε κίνδυνο για έναν κυβερνώντα. Ας υποθέσουμε ότι οι κυβερνώντες της χώρας είναι δικτάτορες και ότι η εξουσία βρίσκεται στα χέρια διαβόλων που δεν ασχολούνται με τα δέοντα καθήκοντά τους και περνούν όλη την ημέρα τους επιδιδόμενοι στο ποτό και την ακολασία, ζώντας σπάταλα και χωρίς να κάνουν τίποτα για τον λαό. Η χώρα βυθίζεται στο χρέος και το χάος, ενώ οι κυβερνώντες είναι διεφθαρμένοι και ανίκανοι, με αποτέλεσμα να εισβάλει σ’ αυτήν ένας ξένος εχθρός. Μόνο τότε σκέφτονται οι κυβερνώντες τον απλό λαό, στρέφονται σ’ αυτόν και λένε: «‘‘Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του’’. Αν η χώρα χαθεί, σας περιμένει όλους μια ζωή γεμάτη δυσκολίες. Αυτήν τη στιγμή η χώρα έχει προβλήματα και έχουν εισέλθει εισβολείς στα σύνορά μας. Προκειμένου να προστατεύσετε τη χώρα, σπεύσατε στο πεδίο της μάχης, έφτασε η ώρα που σας χρειάζεται η χώρα!» Εσύ το συλλογίζεσαι προσεκτικά και σκέφτεσαι: «Σωστά, ‘‘Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του’’. Η χώρα με χρειάζεται επιτέλους μία φορά, οπότε αφού έχω αυτήν την ευθύνη, θα πρέπει να δώσω τη ζωή μου για να προστατεύσω τη χώρα. Η χώρα μας δεν μπορεί να αλλάξει χέρια· χωρίς αυτόν τον κυβερνώντα στην εξουσία είμαστε τελειωμένοι!» Είναι ανόητο να σκέφτεσαι έτσι; Οι κυβερνώντες αυτών των δικτατοριών αρνούνται τον Θεό και εναντιώνονται σε Αυτόν, τρώνε, πίνουν και διασκεδάζουν όλη την ημέρα, συμπεριφέρονται απερίσκεπτα, αδιαφορούν για τους απλούς ανθρώπους, βλάπτουν και κακοποιούν τις μάζες. Αν σπεύσεις με γενναιότητα και τόλμη να προστατεύσεις κυβερνώντες σαν αυτούς, λειτουργώντας γι’ αυτούς ως βορά στα κανόνια στο πεδίο της μάχης και χαραμίζοντας τη ζωή σου γι’ αυτούς, τότε είσαι σίγουρα ανόητος, και ορκίζεσαι τυφλή πίστη! Γιατί λέω ότι είσαι σίγουρα ανόητος; Για ποιον ακριβώς πολεμούν οι στρατιώτες στο πεδίο της μάχης; Για ποιον χαραμίζουν τις ζωές τους; Για ποιον λειτουργούν ως βορά στα κανόνια; Και αν εσύ από όλους τους ανθρώπους, ένας αδύναμος και ανίσχυρος κοινός θνητός, ριχτείς στη μάχη, τότε απλώς επιδεικνύεις απερισκεψία και σπαταλάς μια ζωή. Αν ξεσπάσει πόλεμος, θα πρέπει να προσευχηθείς στον Θεό και να Του ζητήσεις να σε προστατέψει, ώστε να μπορέσεις να διαφύγεις σε ασφαλές μέρος, αντί να κάνεις μια άσκοπη θυσία και να αντισταθείς. Τι ορίζεται ως άσκοπη θυσία; Η απερισκεψία. Η χώρα είναι φυσικό να έχει ανθρώπους που είναι πρόθυμοι να τηρήσουν το πνεύμα της ιδέας ότι «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του», να προστατεύσουν τους κυβερνώντες και να ρισκάρουν τη ζωή τους γι’ αυτούς. Η μοίρα της χώρας έχει μεγάλο αντίκτυπο στα συμφέροντα και την επιβίωση αυτών των ανθρώπων, οπότε ας τους αφήσουμε να φροντίσουν τις υποθέσεις της χώρας. Εσύ είσαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος, δεν έχεις καμία δύναμη να προστατεύσεις τη χώρα, και αυτά τα πράγματα δεν έχουν καμία σχέση μ’ εσένα. Ποιο ακριβώς είδος χώρας αξίζει να υπερασπιστεί κανείς; Εάν πρόκειται για μια χώρα με ελεύθερα και δημοκρατικά συστήματα και ο κυβερνών κάνει όντως πράγματα για τον λαό και μπορεί να του εγγυηθεί μια φυσιολογική ζωή, τότε μια τέτοια χώρα αξίζει να την υπερασπιστεί και να την προστατέψει κανείς. Οι απλοί άνθρωποι αισθάνονται ότι η προστασία μιας τέτοιας χώρας ισοδυναμεί με την προστασία του σπιτιού τους, κάτι που αποτελεί μια αδιαπραγμάτευτη ευθύνη, και έτσι είναι πρόθυμοι να εργαστούν για τη χώρα και να εκπληρώσουν την ευθύνη τους. Αλλά αν αυτήν τη χώρα την κυβερνούν οι διάβολοι ή ο Σατανάς και οι κυβερνώντες είναι μοχθηροί και ανίκανοι σε βαθμό που η ηγεμονία αυτών των δαιμόνων βασιλιάδων εξασθενεί και θα πρέπει να αποχωρήσουν, ο Θεός θα δημιουργήσει μια ισχυρή χώρα για να εισβάλει εκεί. Αυτό είναι ένα σημάδι από τον Ουρανό προς τους ανθρώπους, που τους λέει ότι οι κυβερνώντες αυτού του καθεστώτος θα πρέπει να παραιτηθούν και ότι δεν αξίζουν να έχουν τέτοια εξουσία, να κυριαρχούν σ’ αυτήν τη γη ή να αναγκάζουν τον λαό αυτής της χώρας να τους φροντίζει, επειδή δεν έχουν κάνει τίποτα απολύτως για την ευημερία του πληθυσμού της χώρας, ούτε και έχει ωφελήσει η ηγεμονία τους ον απλό λαό με οποιονδήποτε τρόπο ούτε έχει φέρει ευτυχία στη ζωή του. Το μόνο που έκαναν ήταν να ταλαιπωρούν τους απλούς ανθρώπους, να τους βλάπτουν, να τους βασανίζουν και να τους κακοποιούν. Ως εκ τούτου, αυτοί οι κυβερνώντες θα πρέπει να παραιτηθούν και να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους. Αν αυτό το καθεστώς αντικατασταθεί από ένα δημοκρατικό σύστημα με ενάρετους ανθρώπους στην εξουσία, αυτό θα εκπληρώσει τις ελπίδες και τις προσδοκίες του πληθυσμού και θα είναι επίσης σύμφωνο με το θέλημα του Ουρανού. Όσοι συμμορφώνονται με τους τρόπους του Ουρανού θα ευημερήσουν, ενώ όσοι αντιστέκονται στον Ουρανό θα χαθούν. Ως ένας συνηθισμένος πολίτης, αν παραπλανάσαι διαρκώς από την ιδέα ότι «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του» και πάντα ειδωλοποιείς και ακολουθείς την άρχουσα τάξη, τότε σίγουρα θα πεθάνεις πριν την ώρα σου και είναι πιθανό να γίνεις θύμα θυσίας και κτέρισμα της άρχουσας τάξης. Αν επιδιώκεις την αλήθεια, αν αποφεύγεις να εξαπατηθείς από τον Σατανά και μπορείς να ξεφύγεις από την επιρροή του και να διατηρήσεις τη ζωή σου, τότε έχεις την ελπίδα να δεις να αναδύεται μια θετική χώρα, να δεις να αναλαμβάνουν την εξουσία σοφοί αφέντες και σοφοί κυβερνώντες, να δεις να εγκαθιδρύεται ένα καλό κοινωνικό σύστημα, και θα έχεις επίσης την τύχη να ζήσεις μια ευτυχισμένη ζωή. Αυτή δεν είναι η επιλογή ενός έξυπνου ανθρώπου; Μην νομίζεις ότι όποιος εισβάλλει είναι εχθρός ή διάβολος· αυτό είναι λάθος. Αν θεωρείς πάντα τους κυβερνώντες ως υπέρτατους και ανώτερους από όλους τους άλλους και τους αντιμετωπίζεις ως τους αιώνιους αφέντες αυτής της χώρας όσα κακά πράγματα κι αν κάνουν ή όσο κι αν αντιστέκονται στον Θεό και όσο βάναυσα κι αν κακοποιούν τους πιστούς, αυτό είναι σοβαρό λάθος. Σκέψου το, μόλις εξαλείφθηκαν αυτές οι φεουδαρχικές δυναστείες του παρελθόντος και οι άνθρωποι ζούσαν πλέον υπό διάφορα σχετικά δημοκρατικά κοινωνικά συστήματα, έγιναν κάπως πιο ελεύθεροι και πιο ευτυχισμένοι, η ζωή τους ήταν καλύτερη από πριν από υλική σκοπιά και το εύρος της όρασης, της γνώσης και των απόψεων της ανθρωπότητας για διάφορα πράγματα διευρύνθηκε περισσότερο από πριν. Αν όλοι οι άνθρωποι ήταν οπισθοδρομικοί στον τρόπο σκέψης τους και πίστευαν συνεχώς ότι «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του» και συνέχιζαν να θέλουν να αναβιώσουν τις παλιές παραδόσεις, να επαναφέρουν τη διακυβέρνηση των αυτοκρατόρων και να επιστρέψουν σε ένα φεουδαρχικό σύστημα, θα μπορούσε η ανθρωπότητα να έχει αναπτυχθεί στον βαθμό που έχει αναπτυχθεί τώρα; Θα ήταν το περιβάλλον των ανθρώπων όπως είναι τώρα; Σίγουρα όχι. Επομένως, όταν η χώρα αντιμετωπίζει προβλήματα, εάν οι νόμοι της χώρας ορίζουν ότι πρέπει να εκπληρώσεις τα πολιτικά σου καθήκοντα και να εκπληρώσεις τη στρατιωτική σου θητεία, τότε θα πρέπει να εκπληρώσεις τη στρατιωτική σου θητεία σύμφωνα με τον νόμο. Αν χρειαστεί να ριχτείς στη μάχη κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής σου θητείας, τότε θα πρέπει ομοίως να εκπληρώσεις την ευθύνη σου, διότι αυτό πρέπει να κάνεις σύμφωνα με τον νόμο. Δεν μπορείς να παραβείς τον νόμο και πρέπει να τον τηρείς. Εάν ο νόμος δεν το απαιτεί, τότε είσαι ελεύθερος να επιλέξεις. Εάν η χώρα στην οποία κατοικείς αναγνωρίζει τον Θεό, Τον ακολουθεί, Τον λατρεύει και έχει τις ευλογίες Του, τότε θα πρέπει να την υπερασπιστείς. Εάν η χώρα στην οποία κατοικείς αντιστέκεται στον Θεό και Τον διώκει, και συλλαμβάνει και καταπιέζει τους χριστιανούς, τότε μια τέτοια χώρα είναι μια σατανική χώρα που κυβερνάται από διαβόλους. Εφόσον αντιστέκεται συνεχώς στον Θεό με παράφορη μανία, έχει ήδη προσβάλει τη διάθεση του Θεού και Αυτός την έχει καταραστεί. Όταν μια τέτοια χώρα αντιμετωπίζει την εισβολή ενός ξένου εχθρού και ταλανίζεται από προβλήματα εντός και εκτός των συνόρων της, είναι μια περίοδος γενικευμένης αγανάκτησης, δυσαρέσκειας και πικρίας μεταξύ του Θεού και της ανθρωπότητας. Δεν είναι αυτή η περίοδος κατά την οποία ο Θεός θέλει να δημιουργήσει ένα περιβάλλον για να καταστρέψει αυτήν τη χώρα; Τότε ακριβώς αρχίζει να ενεργεί ο Θεός. Ο Θεός έχει ακούσει τις προσευχές των ανθρώπων και έχει έρθει η ώρα να αποκαταστήσει τις αδικίες που έγιναν στον εκλεκτό λαό του Θεού. Αυτό είναι καλό πράγμα και είναι επίσης καλή είδηση. Η στιγμή που ο Θεός πρόκειται να αφανίσει τους διαβόλους και τον Σατανά είναι επίσης η στιγμή που ο εκλεκτός λαός του Θεού θα ενθουσιαστεί υπερβολικά και θα πάει να διαδώσει τα νέα. Εκείνη τη στιγμή, δεν πρέπει να ρισκάρεις τη ζωή σου για την άρχουσα τάξη. Θα πρέπει να αξιοποιήσεις τη σοφία σου για να απαλλαγείς από τους περιορισμούς που επιβάλλει η άρχουσα τάξη, να τραπείς εσπευσμένα σε φυγή ώστε να γλιτώσεις και να σωθείς επειγόντως. Κάποιοι λένε: «Αν το σκάσω, θα είμαι λιποτάκτης; Δεν είναι εγωιστικό αυτό;» Θα μπορούσες και να μη λιποτακτήσεις και να φυλάξεις το σπίτι σου και να περιμένεις να το βομβαρδίσουν και να το καταλάβουν οι εισβολείς· θα δεις ποια θα είναι τότε η έκβαση. Είναι γεγονός πως όταν συμβαίνει οποιοδήποτε μείζον γεγονός εθνικής σημασίας, οι συνηθισμένοι άνθρωποι δεν έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν μόνοι τους. Ο καθένας μπορεί μόνο να περιμένει παθητικά, να παρακολουθεί και να ανέχεται τα αναπόφευκτα αποτελέσματα αυτού του γεγονότος. Δεν είναι γεγονός αυτό; (Ναι.) Αυτό είναι πράγματι γεγονός. Σε κάθε περίπτωση, η φυγή είναι η σοφότερη πορεία δράσης. Είναι δική σου ευθύνη η προστασία της ζωής σου και η ασφάλεια της οικογένειάς σου. Αν απαιτούνταν να είναι όλοι υπεύθυνοι για τη μοίρα της χώρας τους, και αυτό οδηγούσε στον θάνατο όλων, και το μόνο που απέμενε από τη χώρα ήταν μια έκταση γης, θα εξακολουθούσε να υπάρχει η ουσία της χώρας; Η «χώρα» δεν θα ήταν παρά μόνο μια κενή λέξη, έτσι δεν είναι; Στα μάτια των δικτατόρων, οι ανθρώπινες ζωές είναι το λιγότερο πολύτιμο πράγμα σε σύγκριση με τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους, τις επιθετικές τους πράξεις και τις όποιες αποφάσεις και ενέργειές τους, αλλά στα μάτια του Θεού, οι ανθρώπινες ζωές είναι το πιο σημαντικό πράγμα. Όσοι είναι πρόθυμοι να γίνουν βορά στα κανόνια των δικτατόρων και να στηρίξουν το πνεύμα του ρητού «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του» ας κάνουν συνεισφορές και θυσίες για τους κυβερνώντες. Όσοι ακολουθούν τον Θεό δεν έχουν καμία υποχρέωση να κάνουν θυσίες για μια χώρα του Σατανά. Θα μπορούσε επίσης να διατυπωθεί ως εξής —ας κάνουν θυσίες για την κυριαρχία του Σατανά και για τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες του οι φιλότιμοι απόγονοι του Σατανά και όσοι τον ακολουθούν. Αυτούς είναι σωστό να τους αφήσουμε να γίνουν βορά στα κανόνια. Κανείς δεν τους ανάγκασε να έχουν τόσο μεγάλες φιλοδοξίες και επιθυμίες. Απλώς τους αρέσει να ακολουθούν τους κυβερνώντες και είναι αποφασισμένοι να ορκιστούν πίστη στους διαβόλους, ακόμη κι αν αυτό οδηγήσει στον θάνατό τους. Στο τέλος, γίνονται θύματα θυσίας και κτερίσματα του Σατανά, και αυτό τους αξίζει.

Όταν οποιαδήποτε χώρα εισβάλλει σε μια άλλη ή όταν κάποια άνιση συναλλαγή με μια άλλη χώρα οδηγεί σε πόλεμο, τελικά τα θύματα είναι ο απλός λαός, όλοι όσοι ζουν σε αυτήν τη γη. Είναι γεγονός ότι ορισμένοι πόλεμοι θα μπορούσαν να αποφευχθούν αν μία από τις πλευρές ήταν σε θέση να συμβιβαστεί, να εγκαταλείψει τις φιλοδοξίες, τις επιθυμίες και την εξουσία της και να σκεφτεί την επιβίωση του απλού λαού. Πολλοί πόλεμοι προκαλούνται στην πραγματικότητα από κυβερνώντες που προσκολλώνται στην ηγεμονία τους, που δεν θέλουν να εγκαταλείψουν ή να χάσουν την εξουσία που έχουν στα χέρια τους, αλλά αντίθετα εμμένουν πεισματικά στις πεποιθήσεις τους, προσκολλώνται στην εξουσία και επιμένουν στα δικά τους συμφέροντα. Μόλις ξεσπάσει ο πόλεμος, τα θύματα είναι ο απλός λαός, οι συνηθισμένοι άνθρωποι. Σε περιόδους πολέμου διασκορπίζονται παντού και είναι οι λιγότερο ικανοί να αντισταθούν σε όλα αυτά. Σκέφτονται τον απλό λαό αυτοί οι κυβερνώντες; Φανταστείτε να υπήρχε ένας κυβερνών που να έλεγε: «Αν εμμένω στις δικές μου πεποιθήσεις και στις δικές μου θεωρίες, μπορεί να καταλήξω να ξεκινήσω έναν πόλεμο και τα θύματα θα είναι οι συνηθισμένοι άνθρωποι. Ακόμη και αν κερδίσω, αυτή η γη θα καταστραφεί από όπλα και πυρομαχικά και θα καταστραφούν και τα σπίτια στα οποία ζουν οι άνθρωποι· όσοι κατοικούν σε αυτήν τη γη δεν θα έχουν μια ευτυχισμένη ζωή στο μέλλον. Προκειμένου να προστατεύσω τον απλό λαό, θα παραιτηθώ, θα αφήσω τα όπλα, θα παραδοθώ και θα συμβιβαστώ», και κατόπιν να μη γινόταν πόλεμος. Υπάρχει τέτοιος κυβερνών; (Όχι.) Στην πραγματικότητα, ο απλός λαός δεν θέλει να πολεμήσει ούτε να συμμετάσχει σε αντιπαλότητες ή διαγωνισμούς μεταξύ πολιτικών δυνάμεων. Όλοι τους στέλνονται παθητικά στο πεδίο της μάχης και στη γκιλοτίνα από τον κυβερνώντα. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που στέλνονται στο πεδίο της μάχης, είτε πεθαίνουν είτε επιβιώνουν, εν τέλει εξυπηρετούν την παραμονή του κυβερνώντα στην εξουσία. Ο κυβερνών είναι, λοιπόν, αυτός που ωφελείται τελικά; (Ναι.) Τι μπορούν να κερδίσουν οι απλοί άνθρωποι από τον πόλεμο; Οι απλοί άνθρωποι δεν μπορούν παρά να καταρρακωθούν και να υποστούν την καταστροφή των σπιτιών τους και του περιβάλλοντος από το οποίο εξαρτώνται. Κάποιοι χάνουν τις οικογένειές τους και ακόμη περισσότεροι εκτοπίζονται και καταλήγουν άστεγοι, χωρίς προοπτική επιστροφής. Και όμως, ο κυβερνών ισχυρίζεται μεγαλοπρεπώς ότι ο πόλεμος ξεκίνησε για την προστασία των σπιτιών των ανθρώπων και την επιβίωσή τους. Ισχύει αυτός ο ισχυρισμός; Δεν είναι μια ανειλικρινής μπαρούφα; Στο τέλος, αυτοί που επωμίζονται όλες τις κακές συνέπειες είναι οι απλοί άνθρωποι, ο λαός, και αυτός που επωφελείται περισσότερο είναι ο κυβερνών. Μπορεί να συνεχίσει να κυβερνά τον λαό, να κυβερνά τη γη, να διατηρεί την εξουσία στα χέρια του και να συνεχίζει να στέκεται στη θέση του κυβερνώντος δίνοντας εντολές, ενώ οι συνηθισμένοι άνθρωποι ζουν σε δεινή θέση χωρίς κανένα μέλλον και καμία ελπίδα. Ορισμένοι άνθρωποι θεωρούν πως η ιδέα ότι «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του» είναι απολύτως σωστή. Αν την εξετάσουμε τώρα, είναι σωστή; (Όχι, δεν είναι σωστή.) Αυτό το ρητό δεν έχει ίχνος ορθότητας. Είτε το εξετάζουμε από τη σκοπιά των κινήτρων του Σατανά για την ενστάλαξη αυτής της ιδέας στους ανθρώπους, είτε από τα σχέδια, τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες των κυβερνώντων σε διάφορα στάδια καθ’ όλη την ιστορία της ανθρώπινης ανάπτυξης, είτε από οποιοδήποτε γεγονός που αφορά τη μοίρα μιας χώρας, η εμφάνιση αυτών των γεγονότων δεν μπορεί να ελεγχθεί από οποιοδήποτε συνηθισμένο άνθρωπο, άτομο ή εθνότητα. Στο τέλος, τα θύματα είναι οι ανυποψίαστες μάζες και ο απλός λαός, ενώ αυτοί που επωφελούνται περισσότερο είναι η άρχουσα τάξη της χώρας, οι κυβερνώντες που βρίσκονται στην κορυφή. Όταν η χώρα έχει προβλήματα, στέλνουν τον απλό λαό στην πρώτη γραμμή του μετώπου για να λειτουργήσει ως βορά στα κανόνια. Όταν η χώρα δεν αντιμετωπίζει προβλήματα, ο απλός λαός είναι το χέρι που τους ταΐζει. Εκμεταλλεύονται τον απλό λαό, τον απομυζούν και ζουν από αυτόν, υποχρεώνοντας τον λαό να τους παρέχει τα απαραίτητα, και τελικά εμφυσούν στους ανθρώπους την ιδέα ότι «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του» και τους αναγκάζουν να την αποδεχτούν. Όποιος δεν την αποδέχεται, χαρακτηρίζεται ως αντιπατριωτικός. Το μήνυμα που διαδίδουν αυτοί οι κυβερνώντες είναι το εξής: «Ο σκοπός της διακυβέρνησής μου είναι να ζήσετε μια ευτυχισμένη ζωή. Χωρίς τη διακυβέρνησή μου, δεν θα μπορούσατε να επιβιώσετε, γι’ αυτό πρέπει να κάνετε ό,τι σας λέω, να είστε υπάκουοι πολίτες και να είστε πάντα έτοιμοι να αφοσιωθείτε και να θυσιαστείτε για τη μοίρα της χώρας σας». Ποιοι είναι η χώρα; Ποιοι είναι συνώνυμοι με τη χώρα; Οι κυβερνώντες είναι συνώνυμοι με τη χώρα. Ενσταλάζοντας στους ανθρώπους την ιδέα ότι «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του», κατά μία έννοια, αναγκάζουν τους ανθρώπους να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους χωρίς επιλογή, δισταγμό ή οποιαδήποτε αντίρρηση. Κατά μία άλλη έννοια, λένε στους ανθρώπους ότι η μοίρα της χώρας και το ερώτημα του αν οι κυβερνώντες της θα παραμείνουν στην εξουσία ή θα καθαιρεθούν έχουν μεγάλη σημασία για τον πληθυσμό, γι’ αυτό κι εκείνοι πρέπει να φροντίσουν να υπερασπιστούν τόσο τη χώρα όσο και τους κυβερνώντες της, προκειμένου να διασφαλίσουν την κανονική τους ύπαρξη. Είναι πράγματι έτσι τα πράγματα; (Όχι.) Είναι προφανές ότι αυτό δεν ισχύει. Οι κυβερνώντες που δεν μπορούν να υπακούσουν τον Θεό, να κάνουν το θέλημά Του ή να εργαστούν για το καλό των απλών ανθρώπων δεν θα κερδίσουν τη λαϊκή υποστήριξη και δεν θα είναι καλοί κυβερνώντες. Αν, αντί να ενεργούν για το καλό του απλού λαού, οι κυβερνώντες επιδιώκουν μόνο τα δικά τους συμφέροντα, αδιαφορούν για τους ανθρώπους και απομυζούν τον ιδρώτα και το αίμα τους σαν παράσιτα, τότε αυτοί οι κυβερνώντες είναι ο Σατανάς και διάβολοι και δεν αξίζουν την υποστήριξη του λαού, όσο ισχυροί κι αν είναι. Αν η χώρα δεν είχε τέτοιους κυβερνώντες, θα υπήρχε; Θα υπήρχαν οι ζωές των ανθρώπων; Θα υπήρχαν και τότε, και οι άνθρωποι θα μπορούσαν μάλιστα να έχουν καλύτερες ζωές. Αν οι άνθρωποι βλέπουν ξεκάθαρα την ουσία του ερωτήματος για το ποιες θα πρέπει να είναι οι υποχρεώσεις και οι ευθύνες τους απέναντι στη χώρα τους, τότε ανεξάρτητα από τη χώρα στην οποία ζουν, θα πρέπει να έχουν σωστές απόψεις για τα μείζονα ζητήματα της χώρας αυτής, καθώς και για ζητήματα που αφορούν την πολιτική και τη μοίρα της χώρας αυτής. Όταν διαμορφωθούν αυτές οι σωστές απόψεις, θα είσαι σε θέση να κάνεις τις σωστές επιλογές σε θέματα που αφορούν τη μοίρα της χώρας. Όσον αφορά το θέμα της μοίρας μιας χώρας, κατανοείτε βασικά την αλήθεια που θα πρέπει να κατανοήσουν οι άνθρωποι; (Ναι.)

Έχω συναναστραφεί αρκετά σχετικά με το ρητό περί ηθικής διαγωγής Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του». Όσον αφορά την έννοια της χώρας, την επιρροή του όρου «χώρα» στους ανθρώπους της κοινωνίας, τις ευθύνες που θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι απέναντι στη χώρα και το έθνος τους όσον αφορά τη μοίρα αυτής της χώρας, τις επιλογές που θα πρέπει να κάνουν και το τι απαιτεί ο Θεός από την ανθρωπότητα ως προς αυτό το θέμα, έχω συναναστραφεί ξεκάθαρα πάνω σε όλα αυτά; (Ναι.) Τότε ολοκληρώνεται εδώ η συναναστροφή μας για σήμερα.

11 Ιουνίου 2022