Τόσο καιρό τώρα η συναναστροφή και η ανάλυσή μας αφορούν το θέμα των ισχυρισμών σχετικά με την ηθική διαγωγή στην παραδοσιακή κουλτούρα. Έχετε μήπως κάποια αληθινή εμπειρία στο θέμα αυτό; (Το μόνο που έκανα παλιότερα ήταν να αναγνωρίζω ότι όλες αυτές οι δηλώσεις σχετικά με την ηθική διαγωγή δεν ήταν η αλήθεια. Δεν είχα συνειδητοποιήσει, όμως, πόσο βαθιά έχουν διαφθείρει την ανθρωπότητα. Μόνο μέσα από τη συναναστροφή και την ανάλυσή Σου κατάλαβα ότι, παρόλο που οι διάφορες δηλώσεις σχετικά με την ηθική διαγωγή που ενσταλάζει στους ανθρώπους ο Σατανάς φαίνονται σωστές και καλές στα μάτια τους, στην πραγματικότητα έχουν διαφθείρει, παραλύσει και αιχμαλωτίσει τις σκέψεις τους. Αυτό τους έχει κάνει να αρνούνται τον Θεό, να Του αντιστέκονται και να απομακρύνονται ολοένα και περισσότερο από Αυτόν. Με αυτόν τον τρόπο διαφθείρει σταδιακά ο Σατανάς την ανθρωπότητα μέχρι και σήμερα.) Αν δεν είχα συναναστραφεί με τόσες λεπτομέρειες πάνω σ’ όλα αυτά, θα μπορούσαν οι άνθρωποι να τα αναγνωρίσουν από μόνοι τους; Θα ήταν σε θέση να αναλύσουν την ουσία αυτών των δηλώσεων σχετικά με την ηθική διαγωγή; (Δεν θα μπορούσαν ούτε να τις αναλύσουν ούτε να διακρίνουν την ουσία αυτών των δηλώσεων.) Ούτε αν είχαν σχετική εμπειρία για πολύ καιρό; (Σ’ αυτήν την περίπτωση, θα ήταν μεν σε θέση να αναγνωρίσουν τα προβλήματα ορισμένων δηλώσεων σχετικά με την ηθική διαγωγή, όχι όμως να αναλύσουν ξεκάθαρα την ουσία τους.) Στους ανθρώπους αρέσει συχνά να θεωρούν πως τα γνωστά ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας ταυτίζονται με την αλήθεια και να συνδυάζουν αυτά τα δύο πράγματα, ειδικά στην περίπτωση που κάτι μοιάζει εξωτερικά με την αλήθεια ή φαίνεται να συμφωνεί με το ανθρώπινο ήθος, τα πρότυπα της συνείδησής τους και τα ανθρώπινα συναισθήματα. Όλοι, τότε, το θεωρούν θετικό και πιστεύουν ότι συνάδει με την αλήθεια, ενώ κανείς δεν μπορεί να δει ότι προέρχεται από τον Σατανά και ότι στην πραγματικότητα είναι κάτι αρνητικό. Πείτε Μου, λοιπόν, τώρα, υπάρχει κάτι θετικό σε όλα όσα ενσταλάζει ο Σατανάς στον άνθρωπο; (Όχι.) Τίποτα το θετικό δεν υπάρχει σ’ αυτά τα πράγματα. Αντίθετα, είναι όλα τους αρνητικά πράγματα και σατανικά δηλητήρια. Δεν χωράει αμφιβολία γι’ αυτό. Είστε, λοιπόν, πλέον σε θέση να γνωρίζετε αυτά τα αρνητικά πράγματα και τα σατανικά δηλητήρια; Μπορείτε τώρα να τα ξεριζώσετε; Έχει απομείνει κάτι στο μυαλό σας που να μοιάζει μ’ αυτά τα πράγματα της παραδοσιακής κουλτούρας, τα οποία θεωρείτε σωστά; Αν ναι, μιλάμε για μάστιγα, για καρκίνο! Πρέπει στο εξής να αναλογιστείτε ακόμα περισσότερο αυτό το θέμα. Πρέπει να είστε πολύ παρατηρητικοί και να δίνετε μεγάλη προσοχή στην καθημερινή σας ζωή, ώστε να δείτε αν, σ’ αυτά που λένε οι άλλοι, σ’ αυτά που ακούτε, σ’ αυτά που σας κάνουν εντύπωση και θυμάστε ή σ’ αυτά που δέχεστε στην καρδιά σας και θεωρείτε πολύτιμα, υπάρχει κάτι το οποίο να μοιάζει με όσα υποστηρίζει η παραδοσιακή κουλτούρα. Αν υπάρχουν τέτοια πράγματα, πρέπει να τα διακρίνετε και να τα αναλύσετε, και στη συνέχεια να τα εγκαταλείψετε μια και καλή. Αυτό θα σας ωφελήσει στο να επιδιώξετε την αλήθεια.

Όταν γράφουν άρθρα βιωματικής μαρτυρίας, ορισμένοι άνθρωποι αναφέρουν την εξής φράση: «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους». Πρέπει να διακρίνετε αν αυτή η δήλωση είναι σωστή ή λανθασμένη, αν είναι θετική ή αρνητική και αν σχετίζεται με την αλήθεια, με τις απαιτήσεις του Θεού και με τις αρχές στις οποίες πρέπει να βασίζονται οι άνθρωποι όταν χειρίζονται διάφορα πράγματα. Ισχύει, λοιπόν, η δήλωση «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους»; Συνάδει με την αλήθεια; Είναι απόρροια των νόμων και των κανονισμών που θέσπισε ο Θεός; Έχει καμία σχέση με το γεγονός ότι ο Θεός κυριαρχεί σε όλα τα πράγματα; Για πείτε Μου, τι γνωρίζετε και τι καταλαβαίνετε σχετικά μ’ αυτήν τη δήλωση. (Το έχω πει και παλιότερα, ειδικά όταν οργανώναμε το εκκλησιαστικό έργο. Όταν η κατανομή του προσωπικού δεν γίνεται σωστά και σύμφωνα με τις αρχές, μερικές φορές επικρατεί χάος στο έργο. Αν, όμως, το προσωπικό κατανέμεται σύμφωνα με τις αρχές, μπορεί να γίνει καλή δουλειά. Τότε θεωρούσα πολύ σημαντικούς και σπουδαίους τους ρόλους των ανθρώπων, γι’ αυτό άλλωστε ανέφερα και τη φράση: «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους». Τώρα, όμως, συνειδητοποιώ ότι δεν είχα κατανοήσει την κυριαρχία και την παντοδυναμία του Θεού. Επικεντρωνόμουν πάντα στον ρόλο του ανθρώπου και δεν άφηνα καθόλου χώρο για τον Θεό στην καρδιά μου.) Ποιος άλλος θέλει να μοιραστεί τις σκέψεις του; (Η δήλωση «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους» δεν είναι μαρτυρία για τον Θεό, αλλά για τους ανθρώπους. Υπονοεί ότι η επιτυχία εξαρτάται από την ανθρώπινη προσπάθεια και αρνείται, άρα, την κυριαρχία του Θεού. Ισοδυναμεί με μαρτυρία για τον Σατανά. Αν αυτή η δήλωση ριζώσει στις καρδιές των ανθρώπων, με την πάροδο του χρόνου, όταν αντιμετωπίζει κανείς ένα πρόβλημα, θα νομίζει ότι, προκειμένου να πετύχει, αρκεί να βρει τους κατάλληλους ανθρώπους. Έτσι, δεν θα πιστεύει στον Θεό ούτε θα βασίζεται σ’ Αυτόν. Η δήλωση αυτή είναι, άρα, ιδιαίτερα στρεβλή.) Αυτό που καταλαβαίνετε στην ουσία γι’ αυτήν τη δήλωση είναι ότι δεν είναι σωστή ούτε θετική, και ότι σίγουρα δεν είναι η αλήθεια. Γιατί, τότε, τη χρησιμοποιείτε; Ποιο πρόβλημα αποκαλύπτει το γεγονός ότι τη χρησιμοποιείτε; (Ότι δεν μπορούμε να τη διακρίνουμε.) Γιατί, όμως, δεν μπορείτε να τη διακρίνετε; Μήπως φταίει που πιστεύετε ακόμη ότι η δήλωση αυτή είναι σωστή και έγκυρη από κάποια άποψη; (Ναι.) Τι πρόβλημα υπάρχει, λοιπόν, μ’ αυτήν τη δήλωση; Γιατί λέτε ότι δεν είναι σωστή και θετική; Ας δούμε αρχικά αν συμμορφώνεται με την αντικειμενική νομοτέλεια των πραγμάτων. Εκ πρώτης όψεως, φαίνεται ότι οι άνθρωποι είναι αυτοί που εκτελούν οποιαδήποτε δεδομένη εργασία. Αυτοί οργανώνουν το έργο, το εκτελούν και το παρακολουθούν. Ο ρόλος που παίζουν σε κάθε στάδιο είναι καθοριστικός, ενώ αυτοί καθορίζουν και το αποτέλεσμα και την πρόοδο κάθε εργασίας. Εκ πρώτης, δηλαδή, όψεως φαίνεται ότι οι άνθρωποι καθορίζουν τις αιτίες, την εξέλιξη και τα αποτελέσματα κάθε πράγματος. Στην πραγματικότητα, όμως, ποιος τα κυβερνά, ποιος τα ενορχηστρώνει και ποιος τα οργανώνει όλα αυτά; Έχουν καμία σχέση με τους ανθρώπους; Τι κάνουν οι άνθρωποι; Αποδέχονται παθητικά τις ενορχηστρώσεις της μοίρας και του Κυρίαρχου; Ή ελέγχουν τα πάντα οι ίδιοι παίζοντας ενεργό ρόλο; (Είναι παθητικοί αποδέκτες.) Όλοι οι άνθρωποι αποδέχονται παθητικά την κυριαρχία, την ενορχήστρωση και τις διευθετήσεις του Θεού. Ποιος είναι, δηλαδή, ο ρόλος που παίζουν; Δεν είναι μαριονέτες στα χέρια του Θεού; (Ναι.) Οι άνθρωποι είναι σαν μαριονέτες που κινούνται με τη βοήθεια νημάτων. Ανάλογα με το νήμα που θα τραβηχτεί καθορίζεται η κάθε ενέργεια και έκφρασή τους. Σε ποιανού τα χέρια βρίσκονται πράγματα όπως το πού πηγαίνουν οι άνθρωποι, τι λένε και τι κάνουν κάθε μέρα; (Στα χέρια του Θεού.) Όλα είναι στα χέρια του Θεού. Οι άνθρωποι αποδέχονται παθητικά την κυριαρχία του Θεού. Καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, ο Θεός καθορίζει τι θα κάνει, αν θα εκθέσει κάποιον, τι αλλαγές και τι πρόοδο θα έχει κάθε θέμα και πότε, ποια θα είναι η τελική έκβαση και ποιον θα εκθέσει ή θα αποκλείσει. Καθορίζει και ποια μαθήματα θα πάρουν οι άνθρωποι μέσα από κάθε θέμα, ποιες αλήθειες θα κατανοήσουν και τι θα μάθουν για τον Θεό μέσα απ’ αυτό, ποιες απόψεις θα ανατρέψουν και ποιες αντιλήψεις θα εγκαταλείψουν με τη συμβολή του Θεού. Μπορούν να καταφέρουν οι άνθρωποι όλα αυτά που κάνει ο Θεός; Μπορούν; (Όχι.) Δεν μπορούν. Δεν μπορούν να τα καταφέρουν όλα αυτά. Καθ’ όλη την εξέλιξη οποιουδήποτε θέματος, οι άνθρωποι απλώς ενεργούν παθητικά, είτε εν γνώσει είτε άθελά τους. Κανείς τους, όμως, δεν μπορεί να προβλέψει τις αιτίες, τη διαδικασία, τα τελικά αποτελέσματα και τις εκβάσεις του όλου θέματος, ούτε βέβαια και να ελέγξει κάτι απ’ αυτά. Ποιος τα προβλέπει και τα ελέγχει όλα αυτά; Μόνο ο Θεός! Τίποτα απολύτως δεν είναι στο χέρι των ανθρώπων, είτε μιλάμε για ένα σημαντικό γεγονός που συμβαίνει στο σύμπαν είτε για κάτι ασήμαντο που συμβαίνει σε οποιαδήποτε γωνιά οποιουδήποτε πλανήτη. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να ελέγξει τους νόμους που διέπουν τα πάντα ή τη διαδικασία εξέλιξης και το τελικό τους αποτέλεσμα. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον όλων των πραγμάτων ή τι πρόκειται να συμβεί, πόσο μάλλον το τελικό τους αποτέλεσμα. Μόνο ο Θεός τα ελέγχει και τα κυβερνά όλα αυτά, εφόσον Αυτός είναι ο κυρίαρχος των πάντων. Η μόνη επίδραση που μπορούν να έχουν οι άνθρωποι είναι να παίζουν διάφορους θετικούς ή αρνητικούς ρόλους, μέσα σε μικρά και μεγάλα περιβάλλοντα και δίπλα στα διάφορα είδη ανθρώπων, γεγονότων και πραγμάτων που κυβερνά, ενορχηστρώνει και διευθετεί ο Θεός. Τέτοια επίδραση μπορούν να έχουν οι άνθρωποι και τέτοιο ρόλο παίζουν. Κάποιες φορές υπάρχουν αποτυχίες ή τα αποτελέσματα δεν είναι τόσο καλά όσο θα περίμενε κανείς και η έκβαση δεν είναι η επιθυμητή. Μπορεί μάλιστα η έκβαση αυτή να στενοχωρεί και να θλίβει πολύ τους ανθρώπους. Ούτε σ’ αυτό, όμως, έχουν καμία κυριαρχία οι άνθρωποι· δεν μπορούν να το προβλέψουν και σίγουρα όχι να το ελέγξουν. Αν κάτι έχει πολύ καλή τελική έκβαση και πολύ θετική, ενεργή κι εποικοδομητική επίδραση για τους ανθρώπους, καθώς τους επηρεάζει βαθύτατα, τότε προέρχεται από τον Θεό. Αντίστοιχα, στην περίπτωση που η έκβαση κάποιου πράγματος δεν είναι η επιθυμητή, δεν είναι πολύ καλή ή αισιόδοξη και αντί να επηρεάζει τους ανθρώπους θετικά και ενεργά, φαίνεται να έχει κάποιες αρνητικές επιπτώσεις, ολόκληρη η διαδικασία αυτού του θέματος έχει, επίσης ενορχηστρωθεί και διευθετηθεί από τον Θεό. Κανένας άνθρωπος δεν τα ελέγχει όλα αυτά. Ας μη μιλάμε για μακρινά πράγματα· ας μιλήσουμε για όσα μπορεί να δει κανείς μέσα στην εκκλησία, όπως, για παράδειγμα, την εμφάνιση των αντίχριστων. Από τη στιγμή που εμφανίζεται κι αρχίζει να ενεργεί ένας αντίχριστος, ο οποίος προάγεται στη θέση του επικεφαλής ή του εργάτη κι αναλαμβάνει σημαντικό έργο στην εκκλησία, μέχρι τη στιγμή που αποκαλύπτεται ως αντίχριστος και τον διακρίνουν και τον εκθέτουν οι αδελφοί και οι αδελφές, και τελικά τον αποκλείουν και τον απορρίπτουν, πολλοί άνθρωποι πέφτουν θύματα παραπλάνησης καθ’ όλη αυτήν τη διαδικασία. Κάποιοι μάλιστα ακολουθούν τον αντίχριστο· άλλοι πάλι επηρεάζονται απ’ αυτόν, με αποτέλεσμα να βιώνουν απώλειες στη ζωή-είσοδό τους, και ούτω καθεξής. Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της αναστάτωσης του Σατανά και έργο των υπηρετών του. Πάει, όμως, να πει αυτό ότι ο Θεός δεν βλέπει την εμφάνιση και την εξέλιξη όλων αυτών των πραγμάτων; Δεν γνωρίζει ο Θεός ποιες θα είναι οι συνέπειες της εμφάνισης ενός αντίχριστου; Δεν γνωρίζει πώς θα επηρεάσει ένας αντίχριστος την εκκλησία και τους αδελφούς και τις αδελφές; Όλα αυτά τα προκάλεσε μήπως η αποτυχία κάποιων ανθρώπων; Όταν οι άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με την εμφάνιση αντίστοιχων αρνητικών πραγμάτων, σκέφτονται συχνά το έξης: «Ωχ όχι, ο Σατανάς εκμεταλλεύτηκε ένα τυφλό σημείο που υπήρχε εκεί· ο Σατανάς προκάλεσε αναστάτωση». Αυτό που υπονοούν είναι το εξής: «Γιατί δεν παρακολουθούσε τα πράγματα ο Θεός; Δεν εξετάζει ο Θεός σχολαστικά τα πάντα; Δεν είναι πανταχού παρών; Δεν είναι παντοδύναμος; Πού πήγε η εξουσία και η δύναμη του Θεού;» Οι καρδιές τους γεμίζουν αμφιβολίες. Από πού πηγάζουν οι αμφιβολίες αυτές; Η έκβαση του γεγονότος είναι αρνητική κι ανεπιθύμητη, δεν είναι αυτή που θέλουν να δουν οι άνθρωποι ούτε βέβαια συμφωνεί με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους. Όλο αυτό επιφέρει πλήγμα στην ιερή πίστη τους στον Θεό. Αδυνατούν να το καταλάβουν και σκέφτονται ως εξής: «Αφού ο Θεός κυριαρχεί σε όλα τα πράγματα και ελέγχει τα πάντα, γιατί ένας αντίχριστος παραπλανά τους ανθρώπους μπροστά στα μάτια μας; Γιατί να συμβεί κάτι τόσο ανεπιθύμητο στην εκκλησία, ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές;» Αφού οι καρδιές τους γεμίζουν αμφιβολίες, δοκιμάζεται η πίστη τους όσον αφορά το κατά πόσο «ο Θεός είναι παντοδύναμος και πανταχού παρών». Όταν δοκιμάζεται η πίστη τους στον Θεό και τους ρωτήσεις «Ποιος φταίει που αναπτύσσεις αντιλήψεις για τον Θεό;» θα σου απαντήσουν «Ο Σατανάς φταίει». Αφού, όμως, ο άνθρωπος δεν μπορεί να δει τον Σατανά, σε ποιον πρέπει να αποδοθεί τελικά αυτή η ευθύνη; Στον αντίχριστο ή στην ομάδα του αντίχριστου. Οι άνθρωποι θα πουν ότι όσοι παραπλανήθηκαν από τον αντίχριστο και υπέστησαν απώλειες στη ζωή τους, παραπλανήθηκαν από τον αντίχριστο γιατί τους άξιζε. Σε ποια δήλωση συνοψίζεται τελικά η κατανόηση των ανθρώπων για το όλο θέμα; «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους». Σ’ αυτό το συμπέρασμα καταλήγουν. Τι θέση έχουν δώσει στον Θεό; Εφόσον δεν καταλαβαίνουν ότι ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα, αποδίδουν, αντ’ αυτού, όλα όσα συμβαίνουν στην κούφια θεωρία ότι «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους».

Όταν οι άνθρωποι βλέπουν να συμβαίνουν γύρω τους κάποια σχετικά καλά και θετικά πράγματα, όπως για παράδειγμα, όταν επιτελεί σπουδαίο έργο το Άγιο Πνεύμα και η πίστη όλων είναι μεγάλη, ή όταν οι άνθρωποι, παρότι συναντούν διώξεις και αντιξοότητες, μένουν σταθεροί και κανείς τους δεν γίνεται Ιούδας, ή όταν δεν υπάρχουν απώλειες στην περιουσία του οίκου του Θεού και στις ζωές των αδελφών, λένε τότε το εξής: «Αυτή είναι η προστασία του Θεού. Αυτή η επιτυχία δεν είναι αποτέλεσμα ανθρώπων· είναι χωρίς καμία αμφιβολία το έργο του Θεού». Ας υποθέσουμε, τώρα, ότι τα πράγματα που βλέπουν να συμβαίνουν γύρω τους δεν είναι αυτό που επιθυμούν. Για παράδειγμα, ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας καταστέλλει την εκκλησία και προχωρά σε συλλήψεις, ενώ ο Σατανάς έχει κατασχέσει τα περιουσιακά της στοιχεία. Έστω πως οι αδελφοί υφίστανται απώλειες στη ζωή τους και ο εκλεκτός λαός του Θεού έχει διασκορπιστεί προς κάθε κατεύθυνση, έχει εκτοπιστεί και δεν μπορεί πια να επιστρέψει σπίτι του. Ας υποθέσουμε ότι η εκκλησιαστική ζωή καταστρέφεται, και άρα η εκκλησιαστική ζωή των μελών της εκκλησίας δεν μπορεί να είναι πια όπως ήτανε. Φανταστείτε να μην μπορούν πια να συνυπάρξουν αρμονικά με τους αδελφούς και τις αδελφές τους και να ζήσουν όλοι μαζί μια χαρούμενη κι ευτυχισμένη ζωή, να συναθροίζονται όλοι μαζί για να τρώνε και να πίνουν τον λόγο του Θεού και να κάνουν τα καθήκοντά τους. Παράλληλα, κάποιοι κακοί και δύσπιστοι αρχίζουν να διαδίδουν αντιλήψεις για να τους παραπλανήσουν, και καταλήγουν έτσι να χάσουν την πίστη τους στον Θεό και να βυθιστούν στην αρνητικότητα και την αδυναμία. Το μόνο που μπορούν να κάνουν τότε οι άνθρωποι είναι να παραπονεθούν. Επειδή δεν τολμάνε να παραπονεθούν εναντίον του Θεού, παραπονιούνται κάπως έτσι: «Ο τάδε είναι κακός άνθρωπος, ο τάδε είναι Σατανάς, ο τάδε είναι διάβολος. Άμα πρόσεχε λίγο στις συναθροίσεις και δεν τον έπιανε η αστυνομία, δεν θα ’χαμε βρεθεί σε τέτοια κατάσταση, να μην μπορούμε να επιστρέψουμε σπίτι μας. Αν δεν ήταν αυτός, θα ήμασταν ακόμα ευτυχισμένοι στην εκκλησιαστική μας ζωή, θα τρώγαμε και θα πίναμε τον λόγο του Θεού και θα κάναμε κανονικά τα καθήκοντά μας. Για όλα φταίει ένας συγκεκριμένος άνθρωπος, ένας συγκεκριμένος διάβολος, ένας συγκεκριμένος Σατανάς ή ένα συγκεκριμένο σατανικό καθεστώς». Παρόλο που δεν τολμούν να έχουν παράπονα εναντίον του Θεού ή να ρίξουν σ’ Αυτόν την ευθύνη για την όλη κατάσταση, αναπτύσσουν τη στιγμή εκείνη μια ανεξήγητη δυσπιστία προς τον Θεό, η οποία δεν είναι υπερβολικά μεγάλη, αλλά δεν είναι κι αμελητέα. Πού θα οδηγήσουν αυτές οι δύσπιστες σκέψεις που κάνουν; Οι άνθρωποι θα πουν το εξής: «Πήρα ένα μάθημα απ’ αυτήν την εμπειρία. Από δω και πέρα, θα εξετάζω προσεκτικά όλα όσα μου τυχαίνουν και πριν κάνω κάτι, θα το σκέφτομαι πολύ καλά. Δεν θα φέρομαι απερίσκεπτα ούτε θα εμπιστεύομαι κανέναν τόσο εύκολα. Θα προσέχω πολύ παντού και πάντα και θα μάθω να προστατεύω τον εαυτό μου». Έχουν ακόμη τον Θεό στην καρδιά τους οι άνθρωποι; Τους έχει απομείνει καθόλου εμπιστοσύνη και πίστη σ’ Αυτόν; Μερικοί λένε το εξής: «Πώς γίνεται να μην έχω; Εξακολουθώ μέσα μου να πιστεύω στον Θεό και να Του έχω αληθινή εμπιστοσύνη». Μέσα τους, όμως, λένε κρυφά απ’ τους άλλους το εξής: «Μην εμπιστεύεστε τόσο εύκολα τα λόγια του Θεού. Ο Θεός συνέχεια δοκιμάζει κι εξευγενίζει τους ανθρώπους. Δεν είναι αξιόπιστος! Δείτε τι συνέβη μπροστά στα μάτια μας. Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας συνέλαβε μέλη της εκκλησίας μας. Γιατί δεν μας προστάτευσε ο Θεός; Θέλει να βλέπει να βλάπτουν τα συμφέροντα του οίκου Του; Νιώθει απάθεια όταν βλέπει δύσπιστους να παραπλανούν τους ανθρώπους; Αν όντως το βλέπει αυτό, γιατί δεν Τον νοιάζει; Γιατί δεν το αποτρέπει και δεν το εμποδίζει; Γιατί δεν μας διαφωτίζει ώστε να μπορέσουμε να διακρίνουμε ότι μας παραπλανά ένας κακός άνθρωπος ή ένας δύσπιστος, κι έτσι να κρατήσουμε αποστάσεις απ’ αυτόν όσο το δυνατόν νωρίτερα και να γλιτώσουμε όλες αυτές τις συνέπειες; Γιατί δεν μας προστατεύει ο Θεός όταν μας παραπλανά ένας δύσπιστος; Έστω μια προειδοποίηση στα γρήγορα θα ήταν αρκετή». Δεν παίρνουν ούτε μπορούν να πάρουν απαντήσεις σε όλα αυτά τα «γιατί». Αφού τα βιώσουν όλα αυτά, το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουν τελικά είναι το εξής: «Θα βασίζομαι στον Θεό σε θέματα για τα οποία πρέπει να βασίζομαι σ’ Αυτόν, και στον εαυτό μου σε θέματα για τα οποία δεν πρέπει να βασίζομαι στον Θεό. Δεν θα είμαι ανόητος. Εμείς οι αδελφοί και οι αδελφές πρέπει να μάθουμε να ενώνουμε τις δυνάμεις μας, να προσφέρουμε παρηγοριά και να βοηθάμε ο ένας τον άλλον. Όσο για όλα τ’ άλλα, ας κάνει ό,τι θέλει ο Θεός. Δεν είναι στον δικό μας έλεγχο». Αν ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας συλλάβει τον εκλεκτό λαό του Θεού, θα παρεμποδιστούν σε μεγάλο βαθμό το έργο της εκκλησίας και η εκκλησιαστική ζωή και δεν θα μπορέσουν να εκτελέσουν σωστά τα καθήκοντά τους οι αδελφοί και οι αδελφές. Σε τέτοιες στιγμές, θα εμφανιστούν δύσπιστοι και αντίχριστοι που, για να διαταράξουν και να παραπλανήσουν τους ανθρώπους, θα διαδώσουν αιρέσεις και πλάνες και θα ισχυριστούν ότι οι συλλήψεις αυτές έγιναν επειδή οι επικεφαλής και οι εργάτες εναντιώθηκαν στις προθέσεις του Θεού. Έτσι, αυτοί οι αντίχριστοι και οι κακοί άνθρωποι θα παραπλανήσουν τους ανθρώπους. Όταν συμβαίνουν τέτοια γεγονότα που δεν συνάδουν με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων ούτε με τα συναισθήματά τους, εκείνοι δεν παίρνουν ποτέ ένα μάθημα. Μέσα απ’ όλα αυτά τα γεγονότα, δεν φτάνουν ποτέ σε σημείο να κατανοήσουν την κυριαρχία, την ενορχήστρωση και τη διάθεση του Θεού ούτε αντιλαμβάνονται ποτέ τις προθέσεις Του. Δεν καταλαβαίνουν τι μαθήματα θέλει ο Θεός να πάρουν μέσα απ’ αυτά τα γεγονότα, τι διαπαιδαγώγηση θέλει να λάβουν και τι διάκριση να αποκτήσουν. Οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τίποτα απ’ όλα αυτά ούτε ξέρουν πώς να τα βιώσουν. Επομένως, για καθετί που βλέπουν να συμβαίνει γύρω τους, πιστεύουν στ’ αλήθεια ότι η φράση «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους» είναι σωστή, και μάλιστα πιο αξιόπιστη και αληθινή από το γεγονός ότι «ο Θεός κυριαρχεί σε όλα τα πράγματα, ο Θεός είναι πανταχού παρών και ο Θεός εξετάζει σχολαστικά τα πάντα». Στην πραγματικότητα, βαθιά μέσα σας, εξακολουθείτε να πιστεύετε ότι είναι πιο αληθινή η φράση «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους», καθώς και ότι οι άνθρωποι είναι αυτοί που καθορίζουν τα πάντα. Αντίθετα, αν κάποιος πει ότι ο Θεός αποφασίζει για τα πάντα, σας φαίνεται κάπως ασαφές αυτό. Γιατί το θεωρούν ασαφές οι άνθρωποι; Γιατί θεωρούν αναξιόπιστη τη φράση «Ο Θεός αποφασίζει για τα πάντα»; Αυτό θεωρητικά οφείλεται στο ότι οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν γνωρίζουν τον Θεό. Ποιος είναι, όμως, ο πραγματικός λόγος; (Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι δεν αναγνωρίζουν ούτε πιστεύουν ότι ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα.) Είναι σωστό που λέτε ότι οι άνθρωποι δεν πιστεύουν ούτε αναγνωρίζουν ότι ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα. Υπάρχει, όμως, ένας πιο συγκεκριμένος λόγος, ο οποίος είναι ο εξής: Η φράση «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους» αποκαλύπτει την προβληματική οπτική που έχουν οι άνθρωποι όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο βλέπουν τα καλά και τα κακά πράγματα. Οι άνθρωποι θεωρούν καλά τα πράγματα που τους φέρνουν γαλήνη, χαρά, άνεση κι ευτυχία και πιστεύουν πως όλα αυτά προέρχονται από τον Θεό. Υπάρχουν, τώρα, κάποια πράγματα που τους κάνουν να νιώθουν άβολα, να φοβούνται, να κλαίνε, να υποφέρουν ή που τους στενοχωρούν τόσο πολύ που εύχονται να πεθάνουν. Ορισμένα, μάλιστα, απ’ αυτά τούς στερούν τη δυνατότητα να εξασφαλίσουν μια κανονική εκκλησιαστική ζωή και ένα κανονικό περιβάλλον για να κάνουν τα καθήκοντά τους. Όλα αυτά οι άνθρωποι τα θεωρούν «κακά πράγματα». Πρέπει να βάλουμε τον όρο «κακά πράγματα» σε εισαγωγικά. Μπορεί ένα «κακό πράγμα» να έχει καλή επίδραση στους ανθρώπους; Επειδή οι άνθρωποι αδυνατούν τόσο να δουν όσο και να νιώσουν την καλή επίδραση αυτών των πραγμάτων, στο μυαλό τους, τα «πάντα» στα οποία κυριαρχεί ο Θεός περιλαμβάνουν μόνο οτιδήποτε τους φέρνει γαλήνη, χαρά, ικανοποίηση, οφέλη, διαπαιδαγώγηση και κέρδη, καθώς και ό,τι δυναμώνει την πίστη τους στον Θεό. Αυτά τα πράγματα θεωρούν οι άνθρωποι ότι ανήκουν στην κυριαρχία του Θεού επί των πάντων. Αντίθετα, αν, κάτι φαίνεται εκ πρώτης όψεως να πλήττει τη ζωή των ανθρώπων και να βλάπτει τα συμφέροντα της εκκλησίας, και αν κάποιοι παραπλανώνται και άλλοι αποκλείονται κιόλας, ενώ μερικοί έρχονται αντιμέτωποι με ατυχή γεγονότα και υπομένουν κάποιον πόνο, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι αυτά τα πράγματα δεν έχουν καμία σχέση με την κυριαρχία του Θεού, αλλά είναι έργο του Σατανά. Πιστεύουν πως αν ήταν έργο του Θεού, δεν θα εμφανίζονταν ούτε θα υπήρχαν όλα αυτά τα αρνητικά πράγματα. Σ’ αυτό το συμπέρασμα έχουν καταλήξει. Κατανοούν, άρα, πολύ μονόπλευρα κι επιφανειακά τη φράση «Ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα». Η κατανόησή τους, δηλαδή, περιορίζεται σε ανθρώπινες αντιλήψεις, είναι γεμάτη ανθρώπινα συναισθήματα και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Ο Θεός δημιούργησε όλα τα είδη εντόμων και πτηνών. Μερικοί άνθρωποι λένε το εξής: «Θεωρώ ότι όλα όσα δημιούργησε ο Θεός είναι σημαντικά, ότι όλα είναι ωφέλιμα έντομα κι ότι είναι όλα τους καλά. Ο Θεός δημιούργησε τις μέλισσες, καθώς και όλα τα καλά είδη πτηνών. Τα κουνούπια, όμως, τσιμπάνε συνέχεια τους ανθρώπους και μεταδίδουν ασθένειες, άρα δεν είναι καλά. Ίσως και να μη δημιούργησε ο Θεός τα κουνούπια». Δεν είναι στρεβλή μια τέτοια αντίληψη; Στην πραγματικότητα, όλα τα πράγματα τα δημιούργησε ο Θεός. Υπάρχει μόνο ένας Θεός, ο Δημιουργός, και καθετί έμβιο και άβιο προέρχεται από τον Θεό. Σύμφωνα με τις αντιλήψεις των ανθρώπων, μόνο τα διάφορα ωφέλιμα έντομα, πτηνά, καθώς και άλλα ωφέλιμα πλάσματα προέρχονται από τον Θεό. Όσο, τώρα, για τις μύγες, τα κουνούπια, τους κοριούς και ορισμένα σαρκοφάγα ζώα που θεωρεί ιδιαίτερα βίαια ο άνθρωπος, όλα αυτά τα πλάσματα δεν φαίνεται να προέρχονται από τον Θεό, ενώ ακόμη κι αν προέρχονται απ’ Αυτόν, δεν είναι καλά πράγματα. Αυτή δεν είναι μια ανθρώπινη αντίληψη; Σταδιακά, όλα αυτά τα πράγματα έχουν κατηγοριοποιηθεί συστηματικά στις ιδέες και τις αντιλήψεις των ανθρώπων. Πιο συγκεκριμένα, οτιδήποτε τους αρέσει ή τους ωφελεί το θεωρούν θετικό και πιστεύουν ότι έχει δημιουργηθεί από τον Θεό. Από την άλλη, οτιδήποτε δεν τους αρέσει ή τους βλάπτει το θεωρούν αρνητικό και πιστεύουν ότι δεν έχει δημιουργηθεί από τον Θεό, αλλά ίσως το δημιούργησε ο Σατανάς ή είναι προϊόν της φύσης. Μες στο μυαλό τους κάνουν συχνά ασυναίσθητα την εξής σκέψη: «Οι μύγες, τα κουνούπια και οι κοριοί δεν είναι καλά πράγματα, άρα δεν τα δημιούργησε ο Θεός. Δεν υπάρχει περίπτωση να δημιουργούσε τέτοια πράγματα ο Θεός». Ή σκέφτονται το εξής: «Τα λιοντάρια και οι τίγρεις τρώνε συνέχεια πρόβατα και ζέβρες, είναι πολύ αιμοβόρα. Δεν είναι καλά πράγματα. Οι λύκοι είναι μοχθηροί, πονηροί, άγριοι, βίαιοι και αιμοβόροι. Οι λύκοι είναι κακοί, αλλά οι αγελάδες και τα πρόβατα είναι καλά, και τα σκυλιά ακόμα καλύτερα». Το κατά πόσο κάτι που δημιούργησε ο Θεός είναι καλό ή όχι δεν μετριέται με βάση τις συναισθηματικές ανάγκες ή τις προτιμήσεις των ανθρώπων. Δεν μετριούνται έτσι αυτά τα πράγματα. Ο Θεός δημιούργησε όλα τα είδη ζώων, όπως τις ζέβρες, τα ελάφια και διάφορα άλλα είδη φυτοφάγων ζώων, καθώς και τα άγρια σαρκοφάγα ζώα όπως τα λιοντάρια, τις τίγρεις, τις λεοπαρδάλεις και τους κροκόδειλους, τα οποία είναι ιδιαίτερα βίαια. Ορισμένα από αυτά είναι αρπακτικά και μπορούν να σκοτώσουν το θήραμά τους με ένα μόνο δάγκωμα. Είτε οι άνθρωποι βλέπουν τα ζώα αυτά ως καλά είτε ως κακά, δημιουργήθηκαν όλα τους από τον Θεό. Όταν κάποιοι βλέπουν λιοντάρια να τρώνε ζέβρες, σκέφτονται το εξής: «Ωχ όχι, η καημένη η ζέβρα. Αφού τα λιοντάρια τρώνε ζέβρες, είναι πολύ άγρια». Όταν βλέπουν έναν λύκο να καταβροχθίζει ένα πρόβατο, σκέφτονται πάλι: «Πόσο αιμοβόροι και ύπουλοι είναι οι λύκοι. Γιατί δημιούργησε τους λύκους ο Θεός; Τα πρόβατα είναι τόσο χαριτωμένα, τόσο καλά και ήμερα. Γιατί άραγε δεν δημιούργησε μόνο ήμερα ζώα ο Θεός; Οι λύκοι είναι ο φυσικός εχθρός των προβάτων. Γιατί, άρα, να δημιουργήσει και τους λύκους και τα πρόβατα;» Δεν κατανοούν το μυστήριο που κρύβεται πίσω απ’ αυτό κι έχουν μονίμως ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Όταν κάποιος αντίχριστος παραπλανά ανθρώπους στην εκκλησία, μερικοί λένε το εξής: «Αν ο Θεός συμπονά την ανθρωπότητα τούτη, γιατί να δημιουργήσει τον Σατανά; Γιατί του επιτρέπει να διαφθείρει τον άνθρωπο; Αφού μας έχει επιλέξει ο Θεός, γιατί αφήνει τους αντίχριστους να εμφανίζονται στην εκκλησία;» Δεν το καταλαβαίνετε, έτσι δεν είναι; Αυτή είναι η κυριαρχία του Θεού. Έτσι κυβερνά όλα τα πράγματα ο Θεός, και μόνο όταν τα κυβερνά με τέτοιον τρόπο, μπορούν όλα αυτά να υπάρχουν κανονικά στο πλαίσιο των κανόνων και των νόμων που έχει ορίσει Εκείνος. Θα γνώριζες τι είναι οι αντίχριστοι αν ο Θεός σε προστάτευε και δεν τους άφηνε να εμφανιστούν στην εκκλησία; Θα γνώριζες ποια είναι η διάθεση ενός αντίχριστου; Αν σου έλεγε μόνο μερικά λόγια και δόγματα για το πώς να διακρίνεις τους αντίχριστους, χωρίς ουσιαστικά να συναντήσεις ποτέ σου κάποιον απ’ αυτούς, θα ήσουν σε θέση να τους διακρίνεις; (Όχι.) Σε καμία περίπτωση. Αν απαγορευόταν να εμφανιστούν οι αντίχριστοι και οι κακοί άνθρωποι, θα ήσουν μονίμως σαν ένα λουλούδι μέσα σε θερμοκήπιο. Με το που θα γινόταν μια απότομη αλλαγή στη θερμοκρασία, θα μαράζωνες απ’ το ξαφνικό κρύο, δεν θα το άντεχες. Επομένως, προκειμένου οι άνθρωποι να κατανοήσουν την αλήθεια, πρέπει να αποδεχτούν όλα τα περιβάλλοντα και όλους τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα στα οποία κυριαρχεί ο Θεός και τα οποία ενορχηστρώνει και να υποταχθούν σ’ αυτά. Όταν λέω «όλους τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα» εννοώ τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά, τόσο τα πράγματα που συμφωνούν με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σου όσο κι αυτά που διαφωνούν. Τόσο τα πράγματα που θεωρείς θετικά όσο και τα αρνητικά πράγματα που δεν σου αρέσουν, τόσο τα πράγματα που συνάδουν με τα συναισθήματά σου όσο και αυτά που δεν συνάδουν με τα συναισθήματα ή τις προτιμήσεις σου. Πρέπει να αποδεχτείς όλα αυτά τα πράγματα. Και πού αποσκοπεί το να αποδεχθείς όλα αυτά τα πράγματα; Δεν αποσκοπεί απλώς στο να αποκτήσεις κι άλλες γνώσεις και να αυξήσεις την εμπειρία σου. Αποσκοπεί στο να μπορέσεις μέσα απ’ αυτά τα γεγονότα να γνωρίσεις τα λόγια του Θεού πιο πρακτικά και συγκεκριμένα, να κατανοήσεις την αλήθεια και να βιώσεις την εγκυρότητα και την ακρίβεια των λόγων του Θεού. Στο τέλος, θα επιβεβαιώσεις ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, θα πάρεις μαθήματα από διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα, και θα σου δοθεί, έτσι, η δυνατότητα να κατανοήσεις περισσότερες αλήθειες, να διακρίνεις πολλά πράγματα και να γίνεις ακόμα πιο πλήρης. Το τελικό αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται είναι ότι θα είσαι σε θέση να γνωρίσεις τον Δημιουργό μέσω της εμφάνισης και της εξέλιξης διαφορετικών ανθρώπων, γεγονότων και πραγμάτων, θα κατανοήσεις τη διάθεση και την ουσία Του και θα μάθεις ότι Αυτός κυριαρχεί πάνω σε όλα τα πράγματα και τα ενορχηστρώνει.

Δεν έχει σημασία αν τα γεγονότα που βλέπεις να συμβαίνουν γύρω σου τα θεωρούν καλά οι άνθρωποι ή κακά, ούτε αν είναι κάτι που θέλεις ή όχι, ούτε αν σε κάνουν χαρούμενο κι ευτυχισμένο ή αν σε στενoχωρούν και σε πονάνε. Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να θεωρείς πως κάθε άνθρωπος, γεγονός και πράγμα που συναντάς περιέχει μαθήματα που πρέπει να πάρεις και αλήθειες που πρέπει να αναζητήσεις. Πρέπει να θεωρείς ότι όλα τους προέρχονται από τον Θεό. Δεν συμβαίνουν τυχαία, δεν οφείλονται στους ανθρώπους, δεν τα προκαλεί ούτε μπορεί να τα ελέγξει κάποιος άνθρωπος. Αντίθετα, όλα αυτά τα πράγματα τα κυβερνά ο Θεός· Αυτός τα ενορχηστρώνει και τα κανονίζει. Κανένα γεγονός δεν προκύπτει ως απόρροια της ανθρώπινης βούλησης· ένας άνθρωπος δεν μπορεί να ελέγξει ένα γεγονός μόνο και μόνο επειδή το θέλει. Ο Θεός κυβερνά και ενορχηστρώνει ολόκληρη τη διαδικασία της εμφάνισης, της εξέλιξης και της μεταμόρφωσης κάθε ανθρώπου, γεγονότος ή πράγματος μέχρι να φτάσει στην τελική του έκβαση. Αν δεν Με πιστεύεις, για προσπάθησε να βιώσεις και να παρατηρήσεις το καθετί σύμφωνα με τα λόγια και τις αρχές που έχω διατυπώσει και δες αν λέω την αλήθεια. Δείτε ποια από τις παρακάτω δηλώσεις είναι σωστή. Αυτή στην οποία πιστεύετε; Ότι, δηλαδή, «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους»; Ή η δήλωση ότι «Ο Θεός κυβερνά και ενορχηστρώνει την εμφάνιση και την εξέλιξη κάθε ανθρώπου, γεγονότος ή πράγματος, μέχρι να φτάσει στην τελική του έκβαση»; Δείτε ποια από αυτές τις δύο δηλώσεις είναι σωστή, ποια συνάδει με την πραγματικότητα, ποια μπορεί να διαπαιδαγωγήσει και να ωφελήσει τους ανθρώπους, και ποια τούς δίνει τη δυνατότητα να γνωρίσουν τον Θεό και να έχουν αληθινή πίστη σ’ Αυτόν. Όταν βιώνεις όλα όσα συμβαίνουν γύρω σου, διατηρώντας την άποψη και στάση ότι ο Θεός κυβερνά και ενορχηστρώνει τα πάντα, θα βλέπεις τα πράγματα από τελείως διαφορετική άποψη και οπτική. Αν επιμένεις να βλέπεις κάθε πράγμα και ζήτημα από τη σκοπιά του ρητού «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους», τότε, για να μην πω κάτι χειρότερο, κάθε φορά που σου συμβαίνει κάτι, όπως είναι φυσικό, θα κολλάς άθελά σου στο τι είναι σωστό και τι λάθος, θα προσπαθείς να ρίχνεις το φταίξιμο στους ανθρώπους και, αντί να αναζητάς τις αλήθεια-αρχές και τις προθέσεις του Θεού με βάση τα λόγια Του, θα κάθεσαι να αναλύεις τις αιτίες κάθε περιστατικού, τους παράγοντες που οδήγησαν σε αρνητικές συνέπειες σε κάθε ζήτημα και ούτω καθεξής. Όσο περισσότερο πιστεύεις στο ρητό «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους», τόσο περισσότερο θα σε κυριεύουν οι απόψεις των δύσπιστων και τόσο περισσότερο θα αντιβαίνει στην αλήθεια η τελική έκβαση όλων αυτών που βιώνεις. Η πίστη σου στον Θεό θα καταντήσει τότε σκέτο δόγμα ή σύνθημα. Στο σημείο αυτό, θα έχεις γίνει δύσπιστος με όλη τη σημασία της λέξης. Με άλλα λόγια, όσο περισσότερο πιστεύεις στη δήλωση «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους», τόσο περισσότερο αποδεικνύεται πως είσαι δύσπιστος. Αν δεν έχεις στην καρδιά σου τον Θεό ή τα λόγια Του, αν δεν αναγνωρίζεις ούτε αποδέχεσαι καθόλου τα λόγια του Θεού, τις αλήθειες και τα θετικά πράγματα, κι όλα αυτά δεν έχουν καμία απολύτως θέση στην καρδιά σου, αυτό σημαίνει πως ο Σατανάς έχει κυριεύσει ολοκληρωτικά τα βάθη της ψυχής σου και σε έχει γεμίσει με σκέψεις και ιδέες περί εξέλιξης και υλισμού. Όλα αυτά, όμως, είναι διαβολικά ψέματα των διαβόλων και του Σατανά. Πιστεύεις σε όλα τα γεγονότα που βλέπεις με τα μάτια σου, αλλά δεν πιστεύεις πως όντως υπάρχει Αυτός που κυβερνά τα πάντα στο σύμπαν, Αυτός που είναι αόρατος στους ανθρώπους. Αν βλέπεις τα πάντα από τη σκοπιά του ρητού «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους», δεν διαφέρεις σε τίποτα από τον Σατανά και τους υλιστές. Αν, όμως, βλέπεις τα πάντα από τη σκοπιά του ρητού «Τα πάντα στον κόσμο κυβερνώνται και κανονίζονται από τον Θεό», τότε, ακόμη κι αν κάποια πράγματα δεν μπορείς να τα δεις καθαρά, όταν συμβαίνει γύρω σου ένα συγκεκριμένο γεγονός, θα είσαι σε θέση να αναζητήσεις απαντήσεις, να ψάξεις να βρεις την αιτία του και ν’ αναζητήσεις την ουσία και την αλήθεια του προβλήματος αυτού μέσα στα λόγια του Θεού. Δεν θα ερευνάς ποιος είχε δίκιο και ποιος άδικο, δεν θα προσπαθείς απλώς να ρίξεις κάπου το φταίξιμο. Αντίθετα, θα είσαι σε θέση να συγκρίνεις το συγκεκριμένο ζήτημα με τα λόγια του Θεού, προκειμένου να αναζητήσεις την αιτία του προβλήματος και να εντοπίσεις την ουσία του. Θα εξετάζεις τις αποτυχίες των ανθρώπων, τις ελλείψεις τους, τη διεφθαρμένη διάθεση που αποκάλυψαν, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο επαναστάτησαν και τις πτυχές τους σε όλο αυτό το ζήτημα που ήταν ασύμβατες με τον Θεό καθ’ όλη τη διάρκεια του ζητήματος αυτού. Θα είσαι σε θέση να αναζητήσεις με ποιες προθέσεις και ποιους στόχους έκανε ο Θεός αυτά τα πράγματα, τι ήθελε να πετύχει στους ανθρώπους, σε τι είδους αποτελέσματα στόχευε, ποια οφέλη ήθελε να αποκτήσουν οι άνθρωποι και ποιες αρχές πρέπει να τηρούν. Όταν διακρίνεις και βλέπεις ένα συγκεκριμένο γεγονός από αυτές τις οπτικές, θα αλλάξει η εσωτερική σου κατάσταση. Χωρίς να το καταλάβεις, τα λόγια του Θεού θα καθοδηγούν και θα κατευθύνουν την οπτική από την οποία βλέπεις το καθετί. Χωρίς να το καταλάβεις, θα διαφωτιστείς και θα αποκτήσεις μια κατεύθυνση στα λόγια του Θεού, καθώς και τις αλήθεια-αρχές που πρέπει να τηρείς και να κάνεις πράξη όταν σου τυχαίνουν τέτοια ζητήματα. Όταν εισέλθεις πραγματικά σε αυτές τις αλήθεια-αρχές, θα έχεις ειλικρινή πίστη και εμπιστοσύνη στον Θεό, οι προσευχές και οι ικεσίες σου θα είναι ειλικρινείς, θα υποταχθείς με ειλικρίνεια και θα είσαι σε θέση να ασκηθείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Ποιο θα είναι, τότε, το τελικό αποτέλεσμα; Όσο διαρκεί το γεγονός αυτό, θα βλέπεις καθαρά την αλήθεια σχετικά με το συγκεκριμένο ζήτημα, θα παίρνεις μαθήματα, θα είσαι σε θέση να κατανοείς σωστά όλα όσα σου συμβαίνουν, καθώς και να βλέπεις ότι οφείλονται στις διευθετήσεις του Θεού και εμπεριέχουν την καλή Του πρόθεση. Όπως συνηθίζουν να λένε οι άνθρωποι, με τον τρόπο αυτό «θα βγει κάτι καλό από ένα κακό». Φυσικά, κάθε γεγονός που καταδικάζουν, αποστρέφονται και μισούν οι άνθρωποι εσένα θα σου φαίνεται θετικό, ενώ θα είσαι σε θέση να αναγνωρίσεις ότι το κυβερνά και το κανονίζει ο Θεός, και πως πρέπει, άρα, να το αποδεχτείς από Εκείνον. Θα βλέπεις πως περιέχει τις επίπονες προσπάθειες του Θεού, τις προθέσεις Του και τις προσδοκίες Του. Μέσα απ’ αυτήν την εμπειρία, θα κατανοήσεις χωρίς να το αντιληφθείς με τι προθέσεις ο Θεός ενορχήστρωσε το όλο ζήτημα. Χωρίς να το αντιληφθείς, θα φτάσεις σε σημείο να καταλάβεις και να αντιληφθείς τις προθέσεις Του. Με το που συμβεί αυτό, θα κατανοήσεις ασυναίσθητα τις αλήθειες που εμπεριέχονται σ’ αυτό, και θα είσαι σε θέση να διακρίνεις όλους τους ανθρώπους και τα ζητήματα που σχετίζονται με το όλο γεγονός. Έχεις πολλά να κερδίσεις αν, σ’ όλο αυτό το γεγονός, βλέπεις το πρόβλημα από την οπτική του ρητού «Τα πάντα στον κόσμο κυβερνώνται και κανονίζονται από τον Θεό». Θα κερδίσεις την αλήθεια, θα αποκτήσεις ειλικρινή πίστη στον Θεό και θα κατανοήσεις την κυριαρχία Του σε όλα τα πράγματα. Θα κατανοήσεις, επίσης, τις προθέσεις του Θεού και τις επίπονες σκέψεις Του στο συγκεκριμένο ζήτημα. Φυσικά, θα μπορέσεις κιόλας να κατανοήσεις και να βιώσεις τη φράση «Ο Θεός είναι πανταχού παρών», η οποία μέχρι πρότινος υπήρχε μόνο στη συνείδησή σου. Αν, τώρα, σ’ όλο αυτό το γεγονός, βλέπεις το πρόβλημα από την οπτική του ρητού «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους», θα παραπονιέσαι, θα αδιαφορείς για τον Θεό και θα Τον νιώθεις πολύ μακριά σου· θα σου φαίνεται πολύ ασαφής. Η λέξη «Θεός», η ταυτότητα του Θεού, η ουσία Του και όλα όσα έχουν να κάνουν μ’ Εκείνον θα σου φαίνονται πολύ μακρινά και ανούσια. Θα νομίζεις πως η εμφάνιση, η εξέλιξη και η έκβαση του όλου γεγονότος εξαρτιόνταν αποκλειστικά από ανθρώπινους χειρισμούς και οφείλονταν σε ανθρώπινους παράγοντες. Έτσι, θα συλλογίζεσαι αυτά τα ζητήματα ξανά και ξανά, και θα σκέφτεσαι το εξής: «Ποιος έκανε το λάθος σ’ αυτό το στάδιο; Ποιος δεν πρόσεξε και προκάλεσε απώλειες σ’ αυτό το στάδιο; Ποιος διατάραξε, αναστάτωσε και κατέστρεψε αυτό το στάδιο; Θα φροντίσω να το πληρώσει». Θα παθαίνεις εμμονή με ανθρώπους και ζητήματα, και θα κολλάς μόνιμα στο σωστό και το λάθος. Από την άλλη, θα αδιαφορείς παντελώς για τα λόγια του Θεού, την αλήθεια, τις ευθύνες, τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις που πρέπει να εκπληρώνουν τα δημιουργήματα, καθώς και για τις απόψεις και τις θέσεις που πρέπει να υποστηρίζεις. Ο Θεός δεν θα έχει πλέον καμία απολύτως θέση στην καρδιά σου. Όσο διαρκεί το γεγονός αυτό, δεν θα έχεις καμία απολύτως σχέση με τον Θεό ούτε και με τα λόγια Του. Κάθε φορά, δηλαδή, που θα έρχεσαι αντιμέτωπος με μια κατάσταση, το μόνο που θα κάνεις είναι να κολλάς σε ανθρώπους και πράγματα. Δεν θα μπορείς να βρεις ούτε μια λέξη που να συνάδει με την αλήθεια, ούτε μια δήλωση της αλήθειας που να προέρχεται από τον Θεό για να τη συγκρίνεις με το ζήτημα και να τη χρησιμοποιήσεις ως βάση για να αναλύσεις την κατάσταση. Έτσι, δεν θα πάρεις κανένα μάθημα από την κατάσταση αυτήν ούτε θα αποκτήσεις καθόλου διάκριση. Δεν θα δυναμώσει η πίστη σου ούτε θα καταφέρεις να γνωρίσεις τον Θεό. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν θα μπορέσεις να κάνεις. Όσο διαρκεί το γεγονός αυτό, εσύ θα παραμένεις κολλημένος στο δημοφιλές ρητό «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους». Για την ακρίβεια, το ρητό αυτό είναι επιχείρημα και άποψη που εκφράζουν οι δύσπιστοι. Από την άλλη, ας υποθέσουμε ότι από την αρχή του γεγονότος, είσαι σε θέση να το αποδεχτείς από την οπτική ενός δημιουργήματος και δεν εξετάζεις ποιος έχει δίκιο ή άδικο, δεν υπεραναλύεις ούτε παθαίνεις εμμονή με κανέναν άνθρωπο ή πράγμα. Αντίθετα, αναζητάς ενεργά απαντήσεις στα λόγια του Θεού, προσέρχεσαι ενεργά ενώπιόν Του για να προσευχηθείς και να βασιστείς σ’ Αυτόν, αναζητάς τη διαφώτιση και την καθοδήγησή Του και Τον αφήνεις να εργαστεί και να κάνει ενορχηστρώσεις. Ας υποθέσουμε ότι υιοθετείς μια στάση κατά την οποία έχεις φόβο Θεού και υποτάσσεσαι σ’ Αυτόν, διψάς για την αλήθεια και συνεργάζεσαι ενεργά με τον Θεό. Δεν έχεις, δηλαδή, την άποψη και τη στάση ενός δύσπιστου αλλά, αντίθετα, την άποψη και τη στάση που πρέπει να έχει ένας αληθινός πιστός του Θεού. Με μια τέτοια οπτική και στάση, χωρίς να το αντιληφθείς, θα αποκτήσεις κάτι που δεν είχες βιώσει ποτέ ξανά στο παρελθόν, δηλαδή τις αλήθεια-πραγματικότητες που δεν κατείχες προηγουμένως. Αυτές οι αλήθεια-πραγματικότητες είναι στην ουσία τα αποτελέσματα στα οποία στοχεύει ο Θεός και θέλει να πετύχει σ’ εσένα μέσα από την κυριαρχία Του σε όλο αυτό το γεγονός. Αν ο Θεός καταφέρει να πετύχει αυτόν τον στόχο, οι ενέργειές Του δεν θα έχουν πάει χαμένες, αφού θα έχει πετύχει σ’ εσένα τα επιθυμητά αποτελέσματα. Ποια είναι αυτά; Ο Θεός θέλει να σε κάνει να δεις τι πραγματικά συμβαίνει και να καταλάβεις ότι τίποτα δεν συμβαίνει τυχαία ούτε προκαλείται από τον άνθρωπο. Αντίθετα, ο Θεός έχει τον έλεγχο. Ο Θεός θέλει να βιώσεις την αληθινή Του ύπαρξη και να κατανοήσεις το γεγονός ότι Εκείνος κυριαρχεί και ενορχηστρώνει τη μοίρα όλων των πραγμάτων. Θέλει να καταλάβεις ότι αυτό είναι γεγονός και δεν είναι απλώς μια κούφια δήλωση.

Αν, μέσα από τις εμπειρίες σου, καταφέρεις να αντιληφθείς πραγματικά το γεγονός ότι ο Θεός κυβερνά τα πάντα και ότι Αυτός ενορχηστρώνει τη μοίρα όλων των πραγμάτων, θα είσαι σε θέση να κάνεις μια δήλωση αντίστοιχη με αυτήν που έκανε ο Ιώβ: «Ήκουον περί σου με την ακοήν του ωτίου, αλλά τώρα ο οφθαλμός μου σε βλέπει· διά τούτο βδελύττομαι εμαυτόν, και μετανοώ εν χώματι και σποδώ» (Ιώβ 42:5-6). Είναι καλή η συγκεκριμένη δήλωση; (Ναι.) Πόσο ωραία νιώθω όταν ακούω αυτήν τη δήλωση. Με συγκινεί. Θέλετε να βιώσετε πόσο αληθινή είναι; Θέλετε να καταλάβετε πώς ένιωσε ο Ιώβ όταν το είπε αυτό; (Ναι.) Είναι απλώς μια κανονική ή μήπως μια ισχυρή επιθυμία; (Είναι ισχυρή επιθυμία.) Με δυο λόγια, έχετε όντως αυτού του είδους την αποφασιστικότητα και την επιθυμία. Πώς μπορείτε, λοιπόν, να εκπληρώσετε αυτήν την επιθυμία; Όπως είπα και νωρίτερα, πρέπει να υιοθετήσεις την οπτική ενός δημιουργήματος και να αναγνωρίσεις ότι ο Θεός είναι ο Κυβερνήτης όλων των πραγμάτων και Αυτός που ελέγχει και ενορχηστρώνει τα πάντα. Από αυτήν την οπτική πρέπει να προσεγγίζεις όλους τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που σου συμβαίνουν. Πρέπει να παίρνεις μαθήματα από όλα αυτά, να κατανοείς τις προθέσεις του Θεού σε κάθε Του ενέργεια και να αναγνωρίζεις τι θέλει να πετύχει και να πραγματοποιήσει σ’ εσένα. Έτσι, θα έρθει σύντομα η μέρα που θα νιώσεις όπως ένιωσε κι ο Ιώβ όταν είπε τα παραπάνω λόγια. Σας ακούω να λέτε πόσο πολύ θέλετε να βιώσετε όσα ένιωσε ο Ιώβ όταν είπε αυτά τα λόγια, και γνωρίζω ότι πάνω από το 99 τοις εκατό των ανθρώπων δεν έχουν βιώσει ποτέ πριν τέτοια συναισθήματα. Πού οφείλεται αυτό; Σε αντίθεση με τον Ιώβ, εσείς δεν έχετε υιοθετήσει ποτέ σας την οπτική ενός δημιουργήματος ούτε έχετε βιώσει το γεγονός ότι ο Δημιουργός εξουσιάζει όλα τα πράγματα και κυβερνά τα πάντα. Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της άγνοιας, της ανοησίας και της παρακοής των ανθρώπων, καθώς και της παραπλάνησης και της διαφθοράς τους από τον Σατανά. Εξαιτίας όλων αυτών, καταλήγουν, παρά τη θέλησή τους, να ζυγίζουν και να προσεγγίζουν όλα όσα τους συμβαίνουν από τη σκοπιά ενός δύσπιστου, και μάλιστα να αναγνωρίζουν και να προσεγγίζουν όλα όσα συμβαίνουν γύρω τους σύμφωνα με κάποιες από τις μεθόδους και τις θεωρητικές βάσεις που χρησιμοποιούν συνήθως οι άπιστοι. Τα συμπεράσματα στα οποία καταλήγουν τελικά δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια· ορισμένα μάλιστα απ’ αυτά αντιβαίνουν στην αλήθεια. Μακροπρόθεσμα, αυτό τους εμποδίζει να βιώσουν το γεγονός ότι ο Δημιουργός κυβερνά και ελέγχει όλα τα πράγματα, καθώς και το συναίσθημα που είχε ο Ιώβ όταν είπε αυτά τα λόγια. Μπορεί να έχεις υποβληθεί σε δοκιμασίες παρόμοιες με αυτές του Ιώβ, είτε μεγάλες είτε μικρές, και να έχεις ήδη νιώσει μέσα απ’ αυτές το χέρι του Θεού να εργάζεται, καθώς και το γεγονός της κυριαρχίας Του. Μπορεί, επίσης, να έχεις αναγνωρίσει τις συγκεκριμένες προθέσεις του Θεού όταν κυβερνά και ενορχηστρώνει αυτά τα ζητήματα, καθώς και την οδό που πρέπει να ακολουθούν οι άνθρωποι. Σ’ αυτήν την περίπτωση, θα είσαι τελικά σε θέση να βιώσεις, μεταξύ άλλων, τα θετικά αποτελέσματα που θέλει να πετύχει σ’ εσένα ο Θεός μέσα απ’ όλα αυτά τα γεγονότα, καθώς και τις καλές προθέσεις και τις προσδοκίες που έχει για σένα. Θα τα βιώσεις όλα αυτά. Όταν γίνει αυτό, δεν θα πιστεύεις πια μόνο ότι ο Θεός μπορεί να εκφράσει την αλήθεια και να σε εφοδιάσει με ζωή. Θα συνειδητοποιήσεις ξεκάθαρα ότι ο Δημιουργός υπάρχει πράγματι και θα αντιληφθείς το γεγονός ότι Εκείνος έχει δημιουργήσει και κυβερνά όλα τα πράγματα. Καθώς τα βιώνεις όλα αυτά, θα αυξάνεται η πίστη σου στον Θεό κι η πίστη σου στον Δημιουργό. Ταυτόχρονα, θα αντιληφθείς έτσι το γεγονός ότι έχεις έρθει σε πραγματική επαφή με τον Δημιουργό, και θα επιβεβαιώσεις ξεκάθαρα και απόλυτα την πίστη σου στον Θεό, την εμπιστοσύνη σου σ’ Αυτόν, τον τρόπο με τον οποίο Τον ακολουθείς, καθώς και το γεγονός ότι ο Θεός κυβερνά τα πάντα και είναι πανταχού παρών. Όταν το επιβεβαιώσετε και το συνειδητοποιήσετε αυτό, με τι πιστεύετε ότι θα πλημμυρίσει η καρδιά σας; Με χαρά και ευτυχία ή με πόνο και θλίψη; (Με χαρά και ευτυχία.) Εννοείται με χαρά και ευτυχία! Όλος ο πόνος και η θλίψη που βίωσες στο παρελθόν θα γίνουν καπνός. Η καρδιά σου θα τρελαθεί από χαρά· θα είσαι πανευτυχής και θα χοροπηδάς απ’ τη χαρά σου. Όταν αντιληφθείς ότι έχεις πραγματικά επιβεβαιώσει και βιώσει μέσα σου το γεγονός της κυριαρχίας του Θεού σε όλα τα πράγματα, θα είναι σαν να έχεις συναντήσει, σαν να έχεις έρθει σε επαφή και να έχεις αλληλεπιδράσει πραγματικά με τον Θεό πρόσωπο με πρόσωπο. Εκείνη τη στιγμή, θα νιώσεις όπως ένιωσε ο Ιώβ. Τι είπε ο Ιώβ τη στιγμή εκείνη; («Ήκουον περί σου με την ακοήν του ωτίου, αλλά τώρα ο οφθαλμός μου σε βλέπει· διά τούτο βδελύττομαι εμαυτόν, και μετανοώ εν χώματι και σποδώ».) Για να δείξει ο Ιώβ πόσο μισούσε το παρελθόν, εξωτερικά συμπεριφερόταν και ενεργούσε με τρόπο που έδειχνε πως απεχθάνεται τον εαυτό του και μετανοεί. Στην πραγματικότητα, όμως, βαθιά μέσα του, ένιωθε χαρά κι ευτυχία. Γιατί άραγε; Επειδή, εκεί που δεν το περίμενε, είδε το πρόσωπο του Δημιουργού, ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο μαζί Του, και συνάντησε τον Θεό μέσα από ένα γεγονός· ένα γεγονός ασήμαντο και απροσδόκητο. Πείτε μου, υπάρχει κανένα δημιούργημα, υπάρχει κανένας πιστός του Θεού που δεν λαχταρά να Τον δει; Υπάρχει κανείς που δεν θα ένιωθε ευτυχία, που δεν θα ενθουσιαζόταν αν τύχαινε μια τέτοια κατάσταση, αν συνέβαινε ένα τέτοιο πράγμα; Ο καθένας θα ενθουσιαζόταν· θα ενθουσιαζόταν και θα χαιρόταν. Για όσο ζούσε, δεν θα το ξεχνούσε ποτέ. Είναι κάτι που αξίζει να θυμάται κανείς. Για σκεφτείτε, δεν είναι πολύ ωφέλιμο αυτό; Ελπίζω στο μέλλον να βιώσετε πραγματικά αυτό το συναίσθημα, να αποκτήσετε μια τέτοια εμπειρία και να έχετε τέτοια βιώματα. Όταν κάποιος βλέπει στ’ αλήθεια το πρόσωπο του Θεού και είναι πραγματικά σε θέση να βιώσει τα ίδια συναισθήματα που ένιωσε ο Ιώβ όταν συνάντησε τον Ιεχωβά Θεό, αυτό αποτελεί ορόσημο για την πίστη του στον Θεό. Πόσο θαυμάσιο είναι αυτό! Όλοι περιμένουν με ανυπομονησία ένα τέτοιο αποτέλεσμα και μια τέτοια περίσταση. Όλοι ελπίζουν να το βιώσουν και να έχουν μια τέτοια εμπειρία. Εφόσον έχεις τέτοιες ελπίδες, πρέπει να έχεις τη σωστή οπτική και στάση όταν βιώνεις όλα όσα συμβαίνουν γύρω σου. Πρέπει να βιώνεις και να κατανοείς τα πάντα με τον τρόπο που διδάσκει και υποδεικνύει ο Θεός, καθώς και να μάθεις να αποδέχεσαι τα πάντα από τον Θεό και να τα βλέπεις σύμφωνα με τα λόγια Του, έχοντας ως κριτήριό σου την αλήθεια. Με αυτόν τον τρόπο, χωρίς να το συνειδητοποιείς, θα έχεις όλο και περισσότερη πίστη, και σταδιακά θα επιβεβαιώνεις και θα επαληθεύεις μέσα σου το γεγονός ότι ο Θεός κυριαρχεί σε όλα τα πράγματα και κυβερνά τα πάντα. Αφού τα επιβεβαιώσεις όλα αυτά μέσα σου, θα εξακολουθείς ν’ ανησυχείς που δεν μεγαλώνει το ανάστημά σου; (Όχι.) Μα είναι φυσιολογικό ν’ ανησυχείς λιγάκι τώρα, επειδή έχεις πολύ μικρό ανάστημα και πολλά πράγματα δεν μπορείς να τα διακρίνεις. Δεν είναι δυνατόν να μην ανησυχείς· κάτι τέτοιο είναι αναπόφευκτο. Αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι έχουν μέσα τους πολλά πράγματα που προέρχονται από τη γνώση, από τον άνθρωπο, από τον Σατανά, από την κοινωνία και ούτω καθεξής. Όλα αυτά επηρεάζουν σε βάθος τη σκοπιά από την οποία προσεγγίζουν οι άνθρωποι τον Θεό, καθώς και την οπτική και τη στάση που πρέπει να υιοθετούν όταν βιώνουν διάφορα πράγματα. Δεν είναι, άρα, εύκολο να υιοθετείς τη σωστή στάση και οπτική όταν σου συμβαίνει κάτι. Πέρα από θετικά πράγματα, πρέπει να βιώσεις και κάποια αρνητικά. Αν διακρίνεις και κατανοήσεις την ουσία αυτών των αρνητικών πραγμάτων, θα πάρεις περισσότερα μαθήματα και θα καταφέρεις να κατανοήσεις τις ενέργειες του Θεού, αλλά και την παντοδυναμία και τη σοφία Του καθώς κυβερνά όλα τα πράγματα.

Σας είναι πλέον απόλυτα κατανοητό ότι η δήλωση «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους» είναι λανθασμένη; (Ναι.) Είναι σε καμία πτυχή της σωστή η συγκεκριμένη δήλωση; Έχει την παραμικρή εγκυρότητα; (Όχι.) Καμία απολύτως; (Καμία.) Πολύ καλά κάνετε που καταλαβαίνετε ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως εγκυρότητα στη δήλωση αυτή. Τώρα το κατανοείς από θεωρητική άποψη. Στη συνέχεια, στην πραγματική ζωή, μέσα από την παρατήρηση και την εμπειρία, θα διαπιστώσεις ότι η δήλωση «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους» είναι λανθασμένη, παράλογη και συνιστά την άποψη ενός δύσπιστου. Όταν το ανακαλύψεις αυτό και μπορέσεις μέσα από γεγονότα να αποδείξεις ότι η συγκεκριμένη δήλωση είναι λανθασμένη, θα την εγκαταλείψεις και θα την απορρίψεις τελείως· δεν θα τη χρησιμοποιείς πια. Δεν έχεις φτάσει ακόμη σε τέτοιο σημείο. Ναι μεν έχεις αποδεχτεί τα λόγια Μου, όταν δε αργότερα θα βρεθείς αντιμέτωπος με ορισμένες καταστάσεις, θα σκεφτείς το εξής: «Τότε πίστευα ότι δεν είναι καθόλου σωστή η δήλωση “Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους”. Γιατί, λοιπόν, μου φαίνεται κάπως σωστή τώρα;» Ξεκινά μια πάλη μέσα σου και βρίσκεσαι πάλι σε αδιέξοδο. Τι πρέπει, λοιπόν, να κάνεις τη στιγμή εκείνη; Πρώτα απ’ όλα, πρέπει ν’ αλλάξεις την άποψή σου. Πρέπει να εγκαταλείψεις όλες τις σκέψεις και τις απόψεις που πηγάζουν από την εμμονή σου σ’ αυτήν τη δήλωση, καθώς και κάθε πράξη που προκύπτει απ’ αυτήν. Μην κολλάς σε ανθρώπους και ζητήματα. Πρέπει πρώτα να προσέλθεις ενώπιον του Θεού για να προσευχηθείς, και στη συνέχεια να αναζητήσεις τη βάση και τις αρχές μέσα στα λόγια του Θεού. Μέσα από τη διαδικασία της αναζήτησης, χωρίς να το καταλάβεις, θα αποκτήσεις διαφώτιση και θα φτάσεις σε σημείο να κατανοήσεις την αλήθεια. Μπορεί να δυσκολεύεσαι ν’ αναζητήσεις μόνος σου τις αρχές. Κάλεσε, λοιπόν, όλους όσοι εμπλέκονται στο συγκεκριμένο ζήτημα και αναζητήστε όλοι μαζί τη βάση και τις αλήθεια-αρχές μέσα στα λόγια του Θεού. Στη συνέχεια, προσευχηθείτε διαβάζοντας τα αντίστοιχα λόγια του Θεού, συναναστραφείτε πάνω σ’ αυτά και ελέγξτε τα για να τα συγκρίνετε με το ζήτημα που εξετάζετε. Μόλις το συγκρίνετε με τα λόγια του Θεού, αποδεχτείτε τις σωστές απόψεις, και θα εγκαταλείψετε τις λανθασμένες με τρόπο φυσικό. Σύμφωνα με αυτές τις αρχές πρέπει να λύνετε και να χειρίζεστε κάθε ζήτημα που προκύπτει στο εξής. Πώς σας φαίνεται αυτή η μέθοδος; (Καλή.) Καθώς αναζητάς την αλήθεια, αυτό που πρέπει να εγκαταλείψεις είναι οι πράξεις που προκύπτουν από την άποψη ότι «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους». Βρες τα αντίστοιχα λόγια του Θεού και βασίσου σ’ αυτά για να λύσεις και να χειριστείς τα προβλήματα. Αν αναζητάς την αλήθεια και λύνεις έτσι τα προβλήματα, θα διορθωθούν οι λανθασμένες απόψεις σου. Αν χειρίζεσαι το καθετί με βάση τα λόγια του Θεού και τις αλήθεια-αρχές, θα αλλάξουν αντίστοιχα και η κατεύθυνση και η προσέγγιση που υιοθετείς όταν χειρίζεσαι διάφορα ζητήματα. Η έκβασή τους θα εξελίσσεται έτσι προς μια ευνοϊκή κατεύθυνση. Ωστόσο, αν λύνεις ένα πρόβλημα ή χειρίζεσαι ένα ζήτημα με βάση την οπτική και άποψη ότι «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους», η εξέλιξή τους θα είναι δυσμενής. Έστω, για παράδειγμα, πως κάποιοι αντίχριστοι παραπλανούν ορισμένους ανθρώπους στην εκκλησία. Αν οι άνθρωποι αυτοί δεν αναζητούν την αλήθεια, και απλώς κολλάνε σε ανθρώπους και ζητήματα, συζητάνε τι είναι σωστό και τι λάθος και ρίχνουν το φταίξιμο σε συγκεκριμένα άτομα, το τελικό αποτέλεσμα θα είναι να αντιμετωπιστούν τα άτομα αυτά και το θέμα να θεωρηθεί λήξαν. Κάποιοι μπορεί να πουν το εξής: «Είπες ότι η εξέλιξη είναι δυσμενής, δεν έχω δει, όμως, κανένα δυσμενές αποτέλεσμα. Αφού αποβλήθηκαν οι αντίχριστοι, δεν έχει λυθεί το πρόβλημα; Ποια είναι αυτή η δυσμενής έκβαση;» Πήραν όλοι κάποιο μάθημα από αυτήν την εμπειρία; Τους βοήθησε να κατανοήσουν την αλήθεια; Μπορούν να διακρίνουν τους αντίχριστους; Κατανοούν τις προθέσεις του Θεού; Έχουν συνειδητοποιήσει την κυριαρχία Του; Ούτε ένα απ’ αυτά τα θετικά αποτελέσματα δεν επιτεύχθηκε. Αντίθετα, οι άνθρωποι συνεχίζουν να ζουν σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες, είναι καχύποπτοι και επιφυλακτικοί ο ένας απέναντι τον άλλον και ρίχνουν το μπαλάκι ο ένας στον άλλον. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με μια κατάσταση, τρέχουν να προστατευτούν και μοναδική τους επιδίωξη είναι η επιβίωσή τους. Φοβούνται να αναλάβουν τις ευθύνες τους και το γεγονός ότι θα αντιμετωπιστούν. Δεν παίρνουν κανένα μάθημα και δεν αποδέχονται τίποτα από τον Θεό, ενώ σε καμία περίπτωση δεν αναζητούν τις προθέσεις Του. Μπορούν έτσι να αναπτυχθούν στη ζωή; Το μόνο που γνωρίζουν τελικά οι άνθρωποι είναι τι να κάνουν ή να μην κάνουν μπροστά στους επικεφαλής τους, με ποια λόγια και πράξεις μπορούν να τους ικανοποιήσουν και αντίστοιχα με ποια λόγια και πράξεις θα προκαλέσουν τη δυσαρέσκεια και την αντιπάθειά τους. Έτσι, είναι επιφυλακτικοί ο ένας απέναντι στον άλλον και καταλήγουν να κλείνονται στον εαυτό τους, να κρύβονται πίσω από μάσκες· κανείς τους δεν ανοίγεται. Όταν κρύβονται, φυλάγονται και καλύπτονται με τέτοιον τρόπο, προσέρχονται ενώπιον του Θεού; Όχι. Μετά από πολλές εμπειρίες, μαθαίνουν να αποφεύγουν κάποιες καταστάσεις και φοβούνται να έρθουν σε επαφή με τους άλλους και να αντιμετωπίσουν διάφορα ζητήματα. Στο τέλος, κλείνονται τελείως στον εαυτό τους, δεν ανοίγονται σε κανέναν, και δεν έχουν τον Θεό στην καρδιά τους. Μια τέτοια πίστη στον Θεό βασίζεται εξολοκλήρου στη σατανική φιλοσοφία. Όσες εμπειρίες κι αν ζήσουν, δεν μπορούν να πάρουν κανένα μάθημα ούτε ν’ αποκτήσουν αυτογνωσία, πόσο μάλλον να αποβάλουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση. Μπορούν έτσι να φτάσουν σε σημείο να κατανοήσουν την αλήθεια και να γνωρίσουν τον Θεό; Μπορούν να μετανοήσουν αληθινά; Όχι. Μαθαίνουν, αντίθετα, να φυλάγονται, να προστατεύονται, να παρατηρούν προσεκτικά τα λόγια και τις εκφράσεις των άλλων και να πηγαίνουν όπου φυσάει ο άνεμος. Μαθαίνουν να χρησιμοποιούν τεχνάσματα, να είναι πιο διακριτικοί και να διαχειρίζονται με περισσότερη μαεστρία τους καβγάδες και τις διαμάχες. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με διάφορα ζητήματα, δεν αναλάβουν οι ίδιοι την ευθύνη και αντ’ αυτού τη μεταθέτουν σε άλλους. Δεν έχουν πλέον καμία σχέση με τον Θεό, τα λόγια Του ή την αλήθεια. Το μόνο που καταφέρνουν είναι οι καρδιές τους να απομακρύνονται όλο και περισσότερο από τον Θεό. Δεν είναι δυσμενής αυτή η εξέλιξη; (Ναι.) Πώς προέκυψε μια τέτοια δυσμενής εξέλιξη; Αν βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα, και συμπεριφέρεται και ενεργεί σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως αρχή του την αλήθεια, ενώ κάθε φορά που αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα, αναζητά τα λόγια του Θεού ως βάση, ψάχνει να βρει απαντήσεις μέσα σ’ αυτά, εντοπίζει εκεί την αιτία του προβλήματος, συγκρίνοντάς το προσεκτικά με αυτά και τα χρησιμοποιεί για να λύσει κάθε ζήτημα και δυσκολία που προκύπτει, τότε τα λόγια του Θεού τού ανοίγουν ένα μονοπάτι για να προχωρήσει, ώστε να μη βρίσκει εμπόδια, να μη σκοντάφτει ούτε να παγιδεύεται σ’ αυτά τα ζητήματα. Έτσι, θα κατανοήσει τελικά τις αρχές άσκησης που απαιτεί ο Θεός σε τέτοια ζητήματα και θα έχει ένα μονοπάτι να ακολουθήσει. Αν, κάθε φορά που αντιμετώπιζαν προκλήσεις, προσέρχονταν όλοι ενώπιον του Θεού, αποδέχονταν τα πάντα από τον Θεό, μάθαιναν να βασίζονται σ’ Αυτόν και έκαναν την αναζήτησή τους έχοντας βρει τις αλήθεια-αρχές, θα εξακολουθούσαν άραγε να φυλάγονται ο ένας από τον άλλον; Θα εξακολουθούσε να επιδιώκει κανείς το σωστό και το λάθος αντί να αντιμετωπίζει το πρόβλημα από τη ρίζα του; (Όχι.) Και να υπάρχει κάποιος που δεν κάνει πράξη την αλήθεια και εξακολουθεί να επιδιώκει τέτοια ζητήματα, ο άνθρωπος αυτός βρίσκεται στο περιθώριο και όλοι τον απορρίπτουν. Αν κάθε φορά που έρχονται αντιμέτωποι με κάτι, οι άνθρωποι μπορούν να το αποδεχτούν από τον Θεό, η κατάσταση θα εξελιχθεί προς μια ευνοϊκή κατεύθυνση. Στο τέλος, οι άνθρωποι θα κατανοήσουν τα λόγια του Θεού, θα τα γνωρίσουν και θα αποκτήσουν την αλήθεια. Θα κάνουν πράξη την αλήθεια και θα πετύχουν τον σωστό στόχο, θα αποκτήσουν, δηλαδή, την αλήθεια και θα είναι σε θέση να καταθέσουν μαρτυρία για τον Θεό. Η πίστη τους θα μεγαλώσει, θα κατανοήσουν ακόμα περισσότερο τον Θεό και θα αποκτήσουν θεοφοβούμενη καρδιά. Όλα αυτά δεν δείχνουν πως η κατάσταση εξελίσσεται προς μια ευνοϊκή κατεύθυνση; (Ναι.) Πώς προκύπτουν τέτοια αποτελέσματα; Μήπως επειδή, σε κάθε θέμα, οι άνθρωποι υιοθετούν σωστή οπτική και θέση που συνάδει με την αλήθεια; (Ναι.) Για να το θέσω απλά και ξεκάθαρα, αυτή η οπτική και θέση σημαίνει ότι αποδέχονται πράγματα από τον Θεό, κι έτσι τα πράγματα εξελίσσονται όπως είναι φυσικό προς μια ευνοϊκή κατεύθυνση με ευνοϊκά βήματα, ενώ επιτυγχάνεται εξίσου φυσικά και το εξής αποτέλεσμα: οι άνθρωποι κατανοούν την αλήθεια και γνωρίζουν τον Θεό. Αν, όμως, κάποιος δεν αποδέχεται πράγματα από τον Θεό, αλλά αντίθετα τα προσεγγίζει με βάση την οπτική των ανθρώπων και τις φιλοσοφίες του Σατανά, και εξακολουθεί να βλέπει τα πάντα σύμφωνα με τη σατανική φιλοσοφία και να κολλάει σε ανθρώπους και πράγματα, μόνο σε δυσμενή αποτελέσματα μπορεί να οδηγήσει κάτι τέτοιο. Η τελική συνέπεια είναι ότι κανείς δεν θα μπορέσει τελικά να κατανοήσει την αλήθεια και να αποκομίσει οφέλη, κι αυτό επειδή ένας τέτοιος άνθρωπος δεν ξέρει πώς να βιώνει το έργο του Θεού. Σε ορισμένες εκκλησίες επικρατεί, άρα, μια ατμόσφαιρα δυσαρμονίας ανάμεσα σε κάποιους που εκτελούν καθήκοντα. Είναι πάντα καχύποπτοι και επιφυλακτικοί ο ένας απέναντι στον άλλον, αλληλοκατηγορούνται, ανταγωνίζονται και διαφωνούν μεταξύ τους. Βαθιά μέσα τους μάχονται στα κρυφά. Αυτό επιβεβαιώνει ένα πράγμα: Κανένας άνθρωπος στην ομάδα αυτή δεν αναζητά την αλήθεια και κανένας δεν αποδέχεται τα ζητήματα από τον Θεό όταν έρχεται αντιμέτωπος με αυτά. Είναι όλοι τους δύσπιστοι και δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Αντίθετα, σε ορισμένες άλλες εκκλησίες, υπάρχουν άνθρωποι που, παρότι έχουν μικρό ανάστημα και δεν κατανοούν μεγάλο μέρος της αλήθειας, είναι σε θέση να αποδέχονται ειλικρινά τα ζητήματα από τον Θεό σε κάθε περίσταση, σημαντική ή ασήμαντη, και στη συνέχεια να ασκούνται και να τα βιώνουν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και να εισέρχονται στην πραγματικότητα των λόγων Του. Μπορεί όταν εκτελούν μαζί τα καθήκοντά τους, οι άνθρωποι αυτοί καμιά φορά να τσακώνονται, να διαφωνούν και να διαπληκτίζονται. Επικρατεί, όμως, μια ατμόσφαιρα μεταξύ τους, την οποία δεν θα τη βρείτε μεταξύ των απίστων. Όταν μαζεύονται όλοι μαζί για να κάνουν κάτι, επικρατεί μια ιδιαίτερα αρμονική ατμόσφαιρα. Θαρρείς πως είναι οικογένεια ή συγγενείς, δεν υπάρχει τίποτα στις καρδιές τους που να τους χωρίζει και εργάζονται όλοι μαζί ενωμένοι. Το ότι επικρατεί μια τόσο αρμονική ατμόσφαιρα δείχνει ότι τουλάχιστον οι επόπτες ή κάποια σημαντικά άτομα αναζητούν την αλήθεια και όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα, τα χειρίζονται σωστά κι έχουν πραγματικά πετύχει κάποια αποτελέσματα όσον αφορά την εφαρμογή της αρχής «να αποδέχεστε τα πάντα από τον Θεό». Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν μεν στον Θεό, αλλά επειδή δεν επιδιώκουν την αλήθεια ούτε παίρνουν στα σοβαρά τα λόγια του Θεού, δεν αποκτούν ζωή-είσοδο, παρόλο που πιστεύουν σ’ Αυτόν για πολλά χρόνια. Δεν αποδέχονται από τον Θεό τίποτα από όσα τους συμβαίνουν. Αντίθετα, αντιλαμβάνονται μονίμως το καθετί με βάση ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Δεν μπορούν να βιώσουν το έργο του Θεού. Αν σε μια εκκλησία κάποιοι άνθρωποι έχουν πνευματική κατανόηση και αντιλαμβάνονται ότι πολλά πράγματα τα έχει κανονίσει και ορίσει ο Θεός, τότε είναι σε θέση να βασιστούν σε Αυτόν, να αναζητήσουν ενεργά την αλήθεια, να την κάνουν πράξη και να χειρίζονται το καθετί σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Σε μια τέτοια εκκλησία, επικρατεί μια ατμόσφαιρα όπου εργάζεται το Άγιο Πνεύμα. Σίγουρα, οι άνθρωποι μπορούν να νιώσουν αυτήν την ιδιαίτερα ευχάριστη και αρμονική ατμόσφαιρα και, όπως είναι φυσικό, η νοοτροπία τους βρίσκεται στην καλύτερη κατάσταση. Πιο συγκεκριμένα, υπάρχει αμοιβαία κατανόηση μεταξύ των ανθρώπων, μοιράζονται βαθιά μέσα τους μια κοινή φιλοδοξία, έναν κοινό στόχο και η επιδίωξή τους έχει το ίδιο κίνητρο. Μπορούν έτσι να είναι ενωμένοι. Σε μια τέτοια εκκλησία, μπορείς να βιώσεις μια ιδιαίτερα αρμονική ατμόσφαιρα, η οποία γεμίζει τους ανθρώπους με σιγουριά και τους παρακινεί να επιδιώκουν την πρόοδο. Η καρδιά τους γεμίζει με κίνητρο και νιώθουν λες και η δύναμη που μπορούν να δαπανήσουν για τον Θεό δεν τελειώνει ποτέ. Αυτό το συναίσθημα είναι απίστευτα ευχάριστο. Όλοι όσοι παρευρίσκονται σε συναθροίσεις σ’ αυτήν την εκκλησία μπορούν να απολαύσουν αυτήν την ατμόσφαιρα κι αυτό το αίσθημα σιγουριάς. Αισθάνονται, τότε, σαν να ζουν στην αγκαλιά του Θεού, σαν να βρίσκονται καθημερινά στην παρουσία Του. Η εμπειρία αυτή είναι πραγματικά ιδιαίτερη. Σε όσες εκκλησίες δεν εργάζεται το Άγιο Πνεύμα, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με μια κατάσταση, δεν μπορούν να αποδεχτούν πράγματα από τον Θεό και χειρίζονται τα πάντα σύμφωνα με ανθρώπινες μεθόδους και μέσα. Σε ένα τέτοιο εκκλησίασμα, τόσο τα συναισθήματα μεταξύ των ανθρώπων όσο και οι μεταξύ τους σχέσεις και η ατμόσφαιρα που επικρατεί διαφέρουν. Δεν αισθάνεσαι καθόλου την ατμόσφαιρα του έργου του Αγίου Πνεύματος ή της αμοιβαίας αγάπης. Αντίθετα, το μόνο που μπορείς να νιώσεις είναι μια ψυχρότητα. Οι άνθρωποι, δηλαδή, είναι ψυχροί ο ένας απέναντι στον άλλο. Όλοι φυλάγονται ο ένας από τον άλλον, διαφωνούν, ανταγωνίζονται κρυφά και προσπαθούν να υπερτερήσουν ο ένας του άλλου. Κανείς δεν υποτάσσεται σε κανέναν, ενώ καταπιέζουν, αποκλείουν και τιμωρούν κιόλας ο ένας τον άλλον. Είναι όπως οι άπιστοι στον εργασιακό χώρο, στον κόσμο των επιχειρήσεων και της πολιτικής, οι οποίοι σου προκαλούν ένα αίσθημα αηδίας, μίσους, φόβου και απόλυτης ανασφάλειας. Αν σε οποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων νιώσεις κάτι από αυτά, θα δεις πόσο ακριβής είναι η δήλωση ότι «Ο Σατανάς έχει διαφθείρει σε βάθος την ανθρωπότητα», κι έτσι θα αγαπήσεις ακόμη περισσότερο το έργο του Αγίου Πνεύματος. Η ατμόσφαιρα είναι τελείως διαφορετική όταν δεν υπάρχει το έργο του Αγίου Πνεύματος, όταν, δηλαδή, βασιλεύουν οι άνθρωποι, ο Σατανάς, η γνώση ή οι δύσπιστοι. Θα νιώθεις άβολα και δυσάρεστα, και σύντομα θα σε κυριεύσει ένα συναίσθημα περιορισμού και κατάθλιψης. Αυτό το συναίσθημα προέρχεται από τον Σατανά και τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα· έτσι ακριβώς είναι. Θα ολοκληρώσουμε εδώ τη συναναστροφή μας πάνω σ’ αυτό το θέμα.

Την προηγούμενη φορά, συναναστράφηκα πάνω στην εξής δήλωση της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή: «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του». Σήμερα, θα συνεχίσω τη συναναστροφή μας με τη φράση: «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι». Η συγκεκριμένη φράση, όπως ακριβώς και η προηγούμενη πάνω στην οποία συναναστράφηκα, το ότι δηλαδή «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους», είναι προφανώς άποψη που διατηρούν οι δύσπιστοι. Κάθε άποψη των δύσπιστων είναι διαδεδομένη μεταξύ των ανθρώπων και αντηχεί παντού. Με το που αρχίζουν να μιλάνε οι άνθρωποι, μαθαίνουν κάθε λογής ρητά που έχουν προέλθει από άλλους ανθρώπους, από δύσπιστους, από τον Σατανά και τον κόσμο. Όλα ξεκινάνε με το που αρχίσουν να διαπαιδαγωγούνται στα πρώτα στάδια της ζωής τους από τους γονείς και τις οικογένειές τους που τους μαθαίνουν πώς να συμπεριφέρονται, τι να λένε, τι είδους ηθική πρέπει να έχουν, τι είδους σκέψεις και χαρακτήρα να διαθέτουν και ούτω καθεξής. Ακόμη και αφού ενταχθούν στην κοινωνία, οι άνθρωποι, χωρίς να το συνειδητοποιούν, εξακολουθούν να κατηχούνται με κάθε λογής σατανικά δόγματα και θεωρίες. Έτσι, λοιπόν, το ρητό «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» είναι ένα είδος ηθικής διαγωγής που πρέπει να έχουν οι άνθρωποι και το οποίο τούς ενσταλάζει τόσο η οικογένεια όσο και η κοινωνία. Αν έχεις τέτοια ηθική διαγωγή, οι άλλοι σε θεωρούν ευγενή, αξιότιμο και ακέραιο άνθρωπο που αξίζει την εκτίμηση και τον σεβασμό της κοινωνίας. Δεδομένου ότι η φράση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» προέρχεται από τους ίδιους τους ανθρώπους και τον Σατανά, πρέπει να τη διακρίνουμε, να την αναλύσουμε και επιπλέον να την απαρνηθούμε. Γιατί, λοιπόν, να διακρίνουμε και να απαρνηθούμε αυτήν τη φράση; Κατ’ αρχάς, ας εξετάσουμε αν είναι σωστή μια τέτοια φράση και αντίστοιχα αν είναι σωστό να την ακολουθεί κανείς. Είσαι πραγματικά ευγενής αν διαθέτεις τέτοιον ηθικό χαρακτήρα που να σου επιτρέπει «να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι»; Όποιος είναι έτσι κατέχει την αλήθεια-πραγματικότητα; Διαθέτει την ανθρώπινη φύση και τις αρχές διαγωγής που είπε ο Θεός ότι πρέπει να έχει κάθε δημιούργημα; Καταλαβαίνετε όλοι σας τη φράση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι»; Για εξηγήστε Μου αρχικά με δικά σας λόγια τη σημασία της. (Σημαίνει ότι όταν κάποιος σου αναθέτει μια δουλειά, πρέπει να κάνεις το παν προκειμένου να τη φέρεις εις πέρας.) Έτσι δεν πρέπει να είναι τα πράγματα; Για να σου αναθέτει κάποιος μια δουλειά, δεν πάει να πει αυτό πως σ’ έχει σε μεγάλη εκτίμηση; Σ’ έχει σε μεγάλη εκτίμηση, πιστεύει σ’ εσένα και σε θεωρεί αξιόπιστο. Ό,τι, λοιπόν, κι αν σου ζητήσει κάποιος να κάνεις, προκειμένου να τον ευχαριστήσεις και να τον ικανοποιήσεις, πρέπει να συμφωνήσεις να το κάνεις και να το ολοκληρώσεις καλά και σύμφωνα με τις απαιτήσεις του. Θα είσαι, τότε, καλός άνθρωπος. Με άλλα λόγια, το κατά πόσο είναι ικανοποιημένο το άτομο που σου ανέθεσε μια δουλειά καθορίζει το αν θεωρείσαι καλός άνθρωπος ή όχι. Είναι σωστή μια τέτοια εξήγηση; (Ναι.) Δεν είναι άρα εύκολο να σε βλέπουν οι άλλοι ως καλό άνθρωπο και να έχεις την αναγνώριση της κοινωνίας; (Ναι.) Τι σημαίνει ότι είναι «εύκολο»; Το πρότυπο είναι πολύ χαμηλό και καθόλου ευγενές. Εάν σε τέτοιου είδους ζητήματα ανταποκρίνεσαι στο ηθικό πρότυπο που απαιτεί «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι», θεωρείσαι άνθρωπος με ηθική διαγωγή. Αυτό έμμεσα σημαίνει ότι είσαι αξιόπιστος και καλώς σου αναθέτουν οι άλλοι διάφορες εργασίες· είσαι ευυπόληπτος και καλός άνθρωπος. Να, λοιπόν, τι σημαίνει η συγκεκριμένη δήλωση. Τι λέτε; Έχετε καμία αντίρρηση ως προς τα πρότυπα κρίσης και αξιολόγησης που εμπεριέχονται στη φράση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι»; Αν μπορείτε να δώσετε ένα παράδειγμα που να αντικρούει αυτήν τη δήλωση και να την εκθέτει ως παραλογισμό, αν, δηλαδή, μπορείτε να αποδείξετε πόσο εσφαλμένη είναι μέσα από ένα πραγματικό περιστατικό, τότε δεν θα ισχύει. Θεωρητικά, μπορεί ήδη να πιστεύετε ότι η δήλωση αυτή είναι οπωσδήποτε εσφαλμένη, επειδή δεν είναι η αλήθεια και δεν προέρχεται από τον Θεό. Πώς μπορείτε, όμως, να τη διαψεύσετε μέσα από γεγονότα; Αν, για παράδειγμα, είσαι πολύ απασχολημένος και δεν μπορείς να πας εσύ ο ίδιος για ψώνια σήμερα, μπορείς να το αναθέσεις στον γείτονά σου. Μπορείς να του πεις ποια ακριβώς τρόφιμα να αγοράσει, σε τι ποσότητα και πότε τα χρειάζεσαι. Εκείνος με τη σειρά του αγοράζει τα ψώνια όπως ακριβώς ζήτησες και τα παραδίδει στην ώρα τους. Πάει να πει αυτό ότι «κάνει το καλύτερο που μπορεί για να χειρίζεται με αφοσίωση ό,τι του έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι»; Πάει να πει ότι είναι ευυπόληπτος; Ίσα που κούνησε το δαχτυλάκι του. Το να είσαι σε θέση να βοηθήσεις κάποιον με τα ψώνια του σε καθιστά άνθρωπο με ιδιαίτερα ηθικό χαρακτήρα; (Όχι.) Ο χαρακτήρας κάποιου ή το κατά πόσο κάνει κακά πράγματα έχουν την παραμικρή σχέση με την ικανότητά του «να κάνει το καλύτερο που μπορεί για να χειρίζεται με αφοσίωση ό,τι του έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι»; Το να μπορεί να κάνει το καλύτερο δυνατό για να φέρει εις πέρας κάτι ασήμαντο που του έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι πάει να πει ότι έχει κάποιο πρότυπο ηθικής διαγωγής; Το ότι είναι ικανός να φέρει εις πέρας μια τόση ασήμαντη ανάθεση αποδεικνύει ότι έχει πράγματι ιδιαίτερα ηθικό χαρακτήρα; Μερικοί λένε το εξής: «Αυτός ο άνθρωπος είναι πολύ αξιόπιστος. Κάθε φορά που καλείται να παραλάβει κάτι, ό,τι κι αν είναι αυτό και σε όποια ποσότητα, δεν επιστρέφει ποτέ με άδεια χέρια. Είναι έμπιστος κι έχει καλή ηθική διαγωγή». Έτσι τον βλέπουν οι άλλοι κι έτσι τον αξιολογούν. Είναι σωστό που τον αξιολογούν με τέτοιον τρόπο; (Όχι.) Εσείς οι δύο είστε γείτονες. Γενικά οι γείτονες, επειδή συναντιούνται συχνά, δεν στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου ούτε βλάπτουν ο ένας τον άλλον. Οποιεσδήποτε συγκρούσεις θα δυσκολέψουν τις μετέπειτα επαφές τους. Ίσως ο γείτονάς σου να σε βοήθησε επειδή είχε αυτό στο μυαλό του. Ίσως πάλι η μικρή αυτή χάρη να τον βόλευε. Δεν ήταν κάτι το δύσκολο ούτε έχασε κάτι που σε βοήθησε. Άσε που μέσα απ’ αυτό κατάφερε να κάνει καλή εντύπωση και να αποκτήσει καλή φήμη, κι αυτό είναι προς όφελός του. Επιπλέον, αν σε βοηθά με μικροχάρες, δεν θα νιώσει πιο άνετα να σου ζητήσει κι εκείνος κάποια χάρη στο μέλλον; Ίσως αργότερα να σου ζητήσει μια μεγάλη χάρη, την οποία θα είσαι υποχρεωμένος να του κάνεις. Μήπως θέλει απλώς να αφήνει ανοιχτές τις πόρτες για το μέλλον; Πάντα έχουν κάποιον σκοπό οι άνθρωποι όταν αλληλοβοηθιούνται, καθώς και στις μεταξύ τους επαφές και συναλλαγές. Αν δει ότι δεν του χρησιμεύεις σε τίποτα και δεν θα χρειαστεί αργότερα τη βοήθειά σου, μπορεί να μη σε βοηθήσει και να μη σου κάνει αυτήν τη χάρη. Πιθανότητα να έχεις στην οικογένειά σου κάποιον γιατρό, δικηγόρο, κυβερνητικό αξιωματούχο ή κάποιον με κοινωνική θέση, και αυτό να του φαίνεται κάπως χρήσιμο. Μπορεί να σε βοηθήσει για να έχει όλες τις πόρτες ανοιχτές. Μπορεί κάπου να σε χρειαστεί στο μέλλον, ή αν μη τη άλλο, να τον βολεύει να δανειστεί κάποια εργαλεία που έχεις στο σπίτι σου. Μπορεί καμιά φορά να του ζητήσεις να σου κάνει κάποιες μικρές χάρες και μετά από λίγες μέρες να εμφανιστεί στο σπίτι σου για να δανειστεί κάτι. Αν δεν έχουν να κερδίσουν κάτι οι ίδιοι, οι άνθρωποι δεν κουνάνε ούτε το μικρό τους δαχτυλάκι! Την ώρα που του ζητάς μια χάρη, συμφωνεί πολύ πρόθυμα, χαμογελάει και δεν φαίνεται να έχει κανέναν ενδοιασμό· στην πραγματικότητα, όμως, το έχει ήδη υπολογίσει προσεκτικά στο μυαλό του, καθώς οι σκέψεις του καθενός είναι πολύπλοκες. Πήγα κάποτε σ’ ένα μαγαζί για να Μου επιδιορθώσουν κάτι ρούχα. Η ηλικιωμένη κυρία που δούλευε εκεί είχε μια κόρη που θα επέστρεφε στην πατρίδα της. Ένας γείτονάς της είχε αυτοκίνητο, οπότε η ηλικιωμένη κυρία τού ζήτησε να μεταφέρει την κόρη της στο αεροδρόμιο, ώστε να μη χρειαστεί να πληρώσει ταξί. Εκείνος συμφώνησε και αυτή χάρηκε πολύ. Ο γείτονας, όμως, δεν ήταν τόσο αφελής. Δεν ήθελε να το κάνει χωρίς αντάλλαγμα. Με το που συμφώνησε, κοντοστάθηκε, έβγαλε σιγά σιγά ένα ρούχο από την τσάντα και είπε «Λες να φτιάχνεται το ρούχο μου;» Αυτή αιφνιδιάστηκε και πήρε μια έκφραση σαν να σκεφτόταν «Πώς μπορεί κι εκμεταλλεύεται ένα τόσο μικρό πράγμα αυτός ο άνθρωπος; Συμφώνησε τόσο πρόθυμα, αλλά απ’ ό,τι φαίνεται θέλει αντάλλαγμα για να το κάνει». Η αντίδρασή της ήταν άμεση. Μετά από κάνα δυο δευτερόλεπτα είπε το εξής: «Εντάξει, άσ’ το εκεί και θα σου το φτιάξω». Δεν έγινε καμία απολύτως αναφορά σε χρήματα. Για να πατσίσει, λοιπόν, που της έκανε ένα απλό θέλημα του επιδιορθώνει ένα ρούχο. Κάνεις δεν βγαίνει έτσι χαμένος, σωστά; Είναι απλές οι διαπροσωπικές σχέσεις; (Όχι.) Τίποτα δεν είναι απλό. Σ’ αυτήν την ανθρώπινη κοινωνία, όλοι έχουν συναλλακτική νοοτροπία και όλοι κάνουν συναλλαγές. Όλοι έχουν απαιτήσεις από τους άλλους και όλοι θέλουν να επωφεληθούν εις βάρος των άλλων χωρίς να χάσουν κάτι οι ίδιοι. Κάποιοι άνθρωποι λένε το εξής: «Πολλοί από όσους “κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να χειρίζονται με αφοσίωση ό,τι τους έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι” δεν επιδιώκουν να επωφεληθούν εις βάρος άλλων ανθρώπων. Απλώς επιδιώκουν να κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να χειριστούν καλά τα πράγματα· αυτοί οι άνθρωποι διαθέτουν στ’ αλήθεια αυτήν την ηθική διαγωγή». Δεν είναι σωστή αυτή η δήλωση. Ακόμα κι αν δεν επιδιώκουν πλούτη, υλικά αγαθά ή οποιουδήποτε είδους όφελος, επιδιώκουν τη φήμη. Σε τι αναφέρεται η «φήμη»; Αναφέρεται στο εξής: «Κάποιοι μου έχουν εμπιστευτεί να χειριστώ μια εργασία. Είτε το άτομο που μου το ανέθεσε αυτό είναι παρόν είτε όχι, εφόσον κάνω ό,τι μπορώ για να το χειριστώ καλά, θα αποκτήσω καλή φήμη. Αν μη τι άλλο, όλο και κάποιοι θα μάθουν ότι είμαι καλός άνθρωπος, ότι έχω ιδιαίτερα ηθικό χαρακτήρα κι ότι είμαι παράδειγμα προς μίμηση. Θα αποκτήσω μια θέση ανάμεσα στους ανθρώπους και θα αφήσω πίσω μου ένα καλό όνομα. Κι αυτό αξίζει τον κόπο!» Κάποιοι άλλοι λένε το εξής: «“Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι”. Αφού, λοιπόν, μας έχει κάποιος εμπιστευτεί κάτι, είτε είναι παρών είτε όχι, πρέπει να το χειριστούμε καλά και να μην τα παρατήσουμε μέχρι να το ολοκληρώσουμε. Μπορεί να μη μείνουμε για πάντα στην ιστορία, τουλάχιστον, όμως, κανείς δεν θα μας κριτικάρει πίσω από την πλάτη μας, κανείς δεν θα μας λέει αναξιόπιστους. Δεν θ’ αφήσουμε τις επόμενες γενιές να υποστούν τέτοιες διακρίσεις και μια τόσο κατάφωρη αδικία». Τι επιδιώκουν; Επιδιώκουν για μια ακόμη φορά τη φήμη. Ορισμένοι άνθρωποι δίνουν μεγάλη σημασία στα πλούτη και τα αγαθά που έχουν στην κατοχή τους. Άλλοι πάλι εκτιμούν τη φήμη. Τι είναι η «φήμη»; Ποιες συγκεκριμένες εκφράσεις χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για τη «φήμη»; Αποκαλούν κάποιον καλό άνθρωπο με ιδιαίτερα ηθικό χαρακτήρα, υπόδειγμα, ενάρετο ή άγιο. Επαινούν, μάλιστα, αιωνίως κάποιους ανθρώπους, επειδή κατάφεραν σε ένα ζήτημα «να κάνουν το καλύτερο που μπορούσαν για να χειριστούν με αφοσίωση ό,τι τους είχαν εμπιστευτεί οι άλλοι» και επειδή έχουν τέτοιον ηθικό χαρακτήρα. Από τη φήμη τους επωφελούνται και οι απόγονοί τους. Κάτι τέτοιο, βλέπεις, είναι πολύ πιο πολύτιμο από τα μικρά οφέλη που λαμβάνουν στην παρούσα φάση. Επομένως, όσοι τηρούν το λεγόμενο ηθικό πρότυπο που απαιτεί «να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» δεν ξεκινούν με απλές προθέσεις. Δεν επιδιώκουν απλώς να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες τους ως άνθρωποι. Αντίθετα, τηρούν το συγκεκριμένο πρότυπο επειδή επιδιώκουν είτε προσωπικά οφέλη είτε φήμη, τόσο σ’ αυτήν όσο και στην επόμενη ζωή. Βέβαια, κάποιοι το κάνουν για να μην τους επικρίνουν οι άλλοι πίσω από την πλάτη τους και να μη τους δυσφημίσουν. Με δυο λόγια, οι προθέσεις των ανθρώπων όταν κάνουν κάτι τέτοιο δεν είναι απλές· στην πραγματικότητα, δεν ξεκινούν από τη σκοπιά της ανθρώπινης φύσης ούτε από την κοινωνική ευθύνη της ανθρωπότητας. Αν το εξετάσουμε από άποψη σκοπού και πρόθεσης, όσοι κάνουν τέτοια πράγματα και εμμένουν στη φράση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» δεν έχουν καθόλου απλό σκοπό.

Αναλύσαμε μόλις τη δήλωση σχετικά με την ηθική διαγωγή «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι», μιλώντας για τις προθέσεις και τον σκοπό που έχουν οι άνθρωποι όταν κάνουν πράγματα, καθώς και τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους. Αυτή είναι η μία πτυχή. Αν την εξετάσουμε από μια άλλη πτυχή, υπάρχει ένα ακόμη λάθος στη δήλωση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι». Ποιο είναι αυτό; Οι άνθρωποι θεωρούν πάρα πολύ ευγενή τη συμπεριφορά που σου υπαγορεύει «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι». Δεν γνωρίζουν, όμως, πως είναι ανίκανοι να διακρίνουν αν τα πράγματα που τους αναθέτουν οι άλλοι είναι δίκαια ή άδικα. Αν σου ανατεθεί να κάνεις κάτι πολύ συνηθισμένο, που γίνεται εύκολα και δεν αξίζει καν να το αναφέρεις, τότε δεν τίθεται θέμα αφοσίωσης, γιατί όταν οι άνθρωποι έχουν σχέσεις και τα πηγαίνουν καλά, είναι φυσικό να εμπιστεύονται πράγματα ο ένας στον άλλον. Είναι σαν να σου ζητάει να κουνήσεις το μικρό σου δαχτυλάκι· τόσο εύκολο δηλαδή. Δεν τίθεται καν θέμα ευγενούς ή κατώτερου ηθικού χαρακτήρα, καθώς δεν αγγίζει αυτό το επίπεδο. Αν, όμως, σου αναθέτουν κάτι άκρως σημαντικό, μια σπουδαία δουλειά, όπως για παράδειγμα ένα ζήτημα ζωής και θανάτου ή κάτι που αφορά τη μοίρα ή το μέλλον, αλλά εσύ εξακολουθείς να το αντιμετωπίζεις σαν ένα κοινό θέμα και κάνεις ό,τι μπορείς για να το χειριστείς καλά χωρίς καμία διάκριση, υπάρχει περίπτωση να προκύψουν προβλήματα. Τι είδους προβλήματα; Στην περίπτωση που σου αναθέτουν κάτι σωστό, λογικό, δίκαιο και θετικό, το οποίο δεν θα βλάψει ούτε θα ζημιώσει τους άλλους και δεν θα έχει αρνητικό αντίκτυπο στην ανθρωπότητα, τότε μπορείς να το αποδεχτείς και να κάνεις το καλύτερο δυνατό για να το χειριστείς με αφοσίωση. Αυτήν την ευθύνη πρέπει να εκπληρώσεις και αυτήν την αρχή πρέπει να τηρήσεις. Αν, όμως, η εργασία που αποδέχεσαι είναι άδικη και μπορεί να βλάψει, να αναστατώσει, να καταστρέψει τους άλλους ή την ανθρωπότητα ή να τους οδηγήσει ακόμη και στον θάνατο, αλλά εσύ εξακολουθείς να κάνεις ό,τι μπορείς για να τη χειριστείς με αφοσίωση, τότε τι στο καλό λέει αυτό για τον ηθικό σου χαρακτήρα; Είναι καλός ή κακός; (Κακός.) Από ποια άποψη είναι κακός; Μερικοί ακολουθούν έναν άδικο άνθρωπο ή πιάνουν φιλίες μαζί του, και θεωρούν κι οι δύο πως είναι καλοί φίλοι. Δεν τους ενδιαφέρει αν ο φίλος τους είναι καλός ή κακός· αν ο φίλος αυτός τούς αναθέσει μια δουλειά, θα κάνουν ό,τι μπορούν για να τη χειριστούν καλά. Αν ο φίλος τούς ζητήσει να σκοτώσουν κάποιον, θα τον σκοτώσουν· αν τους ζητήσει να βλάψουν κάποιον, θα τον βλάψουν, κι αν τους ζητήσει να καταστρέψουν κάτι, θα το κάνουν κι αυτό. Εφόσον τους το έχει αναθέσει ο φίλος τους, θα το κάνουν χωρίς καμία διάκριση, χωρίς καμία σκέψη. Πιστεύουν ότι κάνουν πράξη τον ισχυρισμό «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι». Τι λέει αυτό για την ανθρώπινη φύση τους και τον ηθικό τους χαρακτήρα; Είναι καλά ή κακά; (Κακά.) Ακόμη και οι κακοί άνθρωποι μπορούν να «κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να χειρίζονται με αφοσίωση ό,τι τους έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι»· οι εργασίες, όμως, που τους έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι, στις οποίες βάζουν τα δυνατά τους για να τις χειριστούν καλά είναι όλα τους κακές και αρνητικές. Αν οι άλλοι σού έχουν αναθέσει να βλάψεις ή να σκοτώσεις κάποιον άνθρωπο, να κλέψεις ξένες περιουσίες, να πάρεις εκδίκηση ή να παραβείς τον νόμο, είναι σωστό να το κάνεις; (Δεν είναι σωστό, όχι.) Όλα αυτά είναι πράγματα που βλάπτουν τους ανθρώπους, κακές πράξεις και εγκλήματα. Τι σόι άνθρωπος είσαι αν σου αναθέσουν κάτι κακό κι εσύ εξακολουθείς να τηρείς την αρχή της παραδοσιακής κουλτούρας «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» και λες το εξής: «Για να το ανέθεσες σ’ εμένα, αυτό σημαίνει ότι μ’ εμπιστεύεσαι, μ’ εκτιμάς πολύ και μ’ έχεις για δικό σου άνθρωπο· μου φέρεσαι σαν φίλο κι όχι σαν ξένο. Θα βάλω, λοιπόν, τα δυνατά μου για να χειριστώ με αφοσίωση ό,τι μου έχεις εμπιστευτεί. Ορκίζομαι στη ζωή μου να χειριστώ καλά ό,τι μου έχεις εμπιστευτεί και δεν πρόκειται ποτέ μου να πάρω πίσω τον λόγο μου»; Δεν είσαι ένας παλιάνθρωπος και μισός; (Ναι.) Είσαι μεγάλος παλιάνθρωπος. Πώς πρέπει, λοιπόν, να χειρίζεσαι ό,τι έχει να κάνει με τη δήλωση «να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι»; Αν σου αναθέσουν μια απλή δουλειά, κάτι που συνηθίζεται πολύ στις ανθρώπινες σχέσεις, ακόμη και να το κάνεις, δεν μπορεί να κρίνει κανείς αν ο ηθικός σου χαρακτήρας είναι ή δεν είναι ευγενής. Σε περίπτωση, τώρα, που σου εμπιστευτούν κάτι πολύ σημαντικό και σπουδαίο, πρέπει να διακρίνεις αν είναι θετικό ή αρνητικό κι αν είναι κάτι που μπορείς να καταφέρεις με βάση το επίπεδό σου. Αν είναι κάτι που δεν μπορείς να καταφέρεις, κάνε μόνο ό,τι μπορείς. Αν είναι κάτι αρνητικό, κάτι που παραβιάζει τον νόμο, βλάπτει τα συμφέροντα ή τις ζωές των άλλων και καταστρέφει μάλιστα τις προοπτικές και το μέλλον τους, αλλά εσύ εξακολουθείς να τηρείς το ηθικό πρότυπο «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι», τότε είσαι παλιάνθρωπος. Με βάση αυτές τις παραμέτρους, όταν οι άνθρωποι αποδέχονται εργασίες που τους εμπιστεύονται οι άλλοι, δεν πρέπει να ακολουθούν την αρχή «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι». Πρόκειται για ανακρίβεια, έχει σημαντικά κενά και προβλήματα και είναι πολύ παραπλανητική για τους ανθρώπους. Άπαξ και αποδεχτούν αυτήν τη δήλωση, είναι βέβαιο πως πολλοί άνθρωποι θα τη χρησιμοποιήσουν για να αξιολογήσουν την ηθική διαγωγή των άλλων και, φυσικά, για να ζυγίσουν τον εαυτό τους και να περιορίσουν την ηθική τους. Δεν γνωρίζουν, όμως, ποιος στον κόσμο αυτόν είναι άξιος να αναθέτει πράγματα σε άλλους, ενώ είναι ελάχιστοι αυτοί που αναθέτουν δίκαια και θετικά πράγματα, τα οποία ωφελούν τους άλλους, είναι πολύτιμα και συμβάλλουν στην ευημερία των ανθρώπων. Κανένας βασικά. Επομένως, αν υπολογίζεις την ιδιότητα της ηθικής κάποιου με βάση το πρότυπο «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι», θα προκύψουν, αφενός, πάρα πολλές αμφιβολίες και προβλήματα, κατόπιν σχολαστικής εξέτασης. Αφετέρου, το πρότυπο αυτό ενσταλάζει στους ανθρώπους λανθασμένες αντιλήψεις, λανθασμένες αρχές και λανθασμένη κατεύθυνση για την αντιμετώπιση τέτοιων ζητημάτων, ενώ παραπλανεί, παραλύει και παρασύρει τη σκέψη τους. Επομένως, όπως κι αν αναλύσουμε και εξετάσουμε αυτήν τη δήλωση, δεν έχει καμία απολύτως αξία ύπαρξης, δεν είναι κάτι που πρέπει να κάνουν πράξη οι άνθρωποι ούτε κάτι που τους ωφελεί με τον οποιονδήποτε τρόπο.

Υπάρχει ένα ακόμη λάθος στη φράση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι». Αν το κοιτάξουμε από μια άλλη σκοπιά, οι κακοί άνθρωποι που θέλουν να χρησιμοποιούν, να χειραγωγούν και να ελέγχουν τους άλλους, καθώς και όσοι έχουν ιδιοτελή συμφέροντα και ορισμένη θέση και εξουσία στην κοινωνία, βρίσκουν μέσα απ’ αυτήν τη δήλωση την ευκαιρία να εκμεταλλεύονται τους άλλους και τη δικαιολογία να τους χρησιμοποιούν, να τους χειραγωγούν και να τους ελέγχουν. Τους δίνεται έτσι η δυνατότητα να χρησιμοποιούν στρατηγικά τους άλλους για να χειρίζονται πράγματα για λογαριασμό τους. Όποιος δεν το κάνει αυτό ή δεν κάνει το καλύτερο που μπορεί γι’ αυτούς προσδιορίζεται ως άνθρωπος στον οποίο δεν μπορούν να εμπιστευτούν τίποτα οι άλλοι και ο οποίος δεν μπορεί να κάνει το καλύτερο δυνατό για να χειρίζεται με αφοσίωση ό,τι του αναθέτουν. Χαρακτηρίζεται ως κάποιος με κατώτερη ηθική διαγωγή, αναξιόπιστος, που δεν αξίζει ιδιαίτερη εκτίμηση ή σεβασμό και χαμηλή κοινωνική θέση. Τέτοιου είδους άνθρωποι παραγκωνίζονται. Για παράδειγμα, το αφεντικό σου σου αναθέτει μια δουλειά κι εσύ σκέφτεσαι το εξής: «Αφού μου το είπε το αφεντικό μου, ό,τι και να ’ναι αυτό, πρέπει να συμφωνήσω. Όσο δύσκολο κι αν είναι, και στη φωτιά να χρειαστεί να πέσω, πρέπει να το κάνω». Συμφωνείς, λοιπόν, να το κάνεις. Αφενός, είναι το αφεντικό σου, οπότε δεν τολμάς να πεις όχι. Αφετέρου, σε πιέζει συχνά και σου λέει το εξής: «Μόνο όσοι κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να χειρίζονται με αφοσίωση ό,τι τους έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι είναι καλοί συνάδελφοι». Σου έχει ενσταλάξει αυτήν την αντίληψη καιρό τώρα, σε έχει διαποτίσει μ’ αυτήν από πριν για να σε προετοιμάσει ψυχολογικά. Με το που σου ζητήσει το οτιδήποτε, νιώθεις ηθικά υποχρεωμένος να υπακούσεις και δεν μπορείς να πεις όχι· διαφορετικά, δεν θα έχεις καλή κατάληξη. Πρέπει, επομένως, να ξοδέψεις όλη σου την ενέργεια για να κάνεις πράγματα για λογαριασμό του. Όσο δύσκολο κι αν είναι να χειριστείς κάτι, πρέπει να βρεις έναν τρόπο να το κάνεις. Πρέπει να χρησιμοποιήσεις διασυνδέσεις, αθέμιτα μέσα και να ξοδέψεις χρήματα για δωροδοκίες. Όταν τελικά ολοκληρωθεί η δουλειά, δεν μπορείς να αναφέρεις τα χρήματα που ξόδεψες ούτε να απαιτήσεις κάτι. Πρέπει, μάλιστα, να πεις το εξής: «“Οι άνθρωποι θα πρέπει να κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να χειρίζονται με αφοσίωση ό,τι τους έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι”. Μ’ έχεις σε μεγάλη υπόληψη και μ’ εκτιμάς πολύ, άρα πρέπει να κάνω ό,τι μπορώ για να χειριστώ καλά αυτήν την δουλειά». Στην πραγματικότητα, μόνο εσύ ξέρεις πόσες δυσκολίες πέρασες και πόσα προβλήματα αντιμετώπισες. Αν τα καταφέρεις, όλοι θα λένε πως έχεις ανώτερη ηθική διαγωγή. Αν, όμως, αποτύχεις, θα σε σνομπάρουν, θα σε περιφρονήσουν και σε χλευάσουν. Σ’ όποια κοινωνική τάξη ή εθνοτική ομάδα κι αν ανήκεις, εφόσον σου αναθέτουν μια δουλειά, πρέπει να κάνεις το καλύτερο που μπορείς και να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια· δεν μπορείς να αρνηθείς. Γιατί συμβαίνει αυτό; Όπως λέει και το ρητό: «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι». Εφόσον έχεις αποδεχθεί κάτι που σου ανατέθηκε, πρέπει να το χειριστείς με αφοσίωση μέχρι τέλους και να διασφαλίσεις ότι θα το ολοκληρώσεις με επιτυχία, σωστά και μέχρι τέλους, καθώς και ότι θα λάβεις την έγκριση του ανθρώπου που σου το ανέθεσε. Στη συνέχεια, οφείλεις να του δώσεις αναφορά. Ακόμα κι αν δεν ρωτήσει, πρέπει να καταβάλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για να το χειριστείς. Κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν, στην πραγματικότητα, καμία ουσιαστική σχέση μαζί σου, όπως για παράδειγμα, οι μακρινοί συγγενείς που δεν ανήκουν στο κοντινό σου οικογενειακό περιβάλλον. Επειδή βλέπουν ότι έχεις μια καλή δουλειά στην κοινωνία, μια ορισμένη θέση, κύρος ή κάποιο ταλέντο, σου ζητάνε να κάνεις έναν σωρό πράγματα. Πειράζει να αρνηθείς; Στην πραγματικότητα, δεν πειράζει καθόλου. Λόγω, όμως, των πολύπλοκων κοινωνικών σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων και της πίεσης που σου ασκεί η κοινή γνώμη επηρεασμένη από την ιδέα «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι», όταν ένας τέτοιος άνθρωπος, με τον οποίο ουσιαστικά δεν έχεις καμία σχέση, σου ζητάει να κάνεις κάτι για εκείνον, αναγκάζεσαι να το κάνεις. Μπορείς, φυσικά, να επιλέξεις να μην το κάνεις. Με αυτόν τον τρόπο απλώς προσβάλλεις έναν άνθρωπο ή διακόπτεις τις σχέσεις σου με μερικούς συγγενείς. Μπορεί και κάποιοι συγγενείς να σε περιθωριοποιήσουν. Αλλά και πάλι, τι σημασία έχει; Για την ακρίβεια, καμία απολύτως. Δεν ζεις μαζί τους ούτε κρατάνε τη μοίρα σου στα χέρια τους. Γιατί, λοιπόν, δεν μπορείς απλά να πεις όχι και να μην το κάνεις; Ένας λόγος ανωτέρας βίας είναι ότι σε δεσμεύει και σε καταπιέζει η άποψη της κοινής γνώμης «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι». Σε όποια κοινωνική ομάδα κι αν ανήκεις, δηλαδή, σε δεσμεύει συχνά το ηθικό πρότυπο και η κοινή γνώμη που σου λέει «να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι». Το ότι κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου εμπιστεύονται οι άλλοι δεν σημαίνει ότι εκπληρώνεις την κοινωνική σου ευθύνη ούτε και τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις ενός δημιουργήματος. Αντίθετα, σε δεσμεύουν οι δηλώσεις που αποτελούν τα ηθικά πρότυπα και τα αόρατα δεσμά της κοινωνικής γνώμης. Γιατί είσαι επιρρεπής στα δεσμά τους; Αφενός επειδή δεν μπορείς να διακρίνεις αν αυτές οι ηθικές δηλώσεις που κληρονόμησες από τους προγόνους σου είναι σωστές ούτε και κατά πόσο πρέπει να τις τηρεί κανείς. Αφετέρου, δεν έχεις τη δύναμη και το θάρρος να ξεφύγεις από την κοινωνική πίεση και την κοινή γνώμη που διαμορφώνεται ως αποτέλεσμα της παραδοσιακής αυτής κουλτούρας. Επομένως, δεν μπορείς να απελευθερωθείς από τα δεσμά της και την επιρροή που έχει πάνω σου. Ένας άλλος λόγος είναι ότι σε όποια κοινότητα ή κοινωνική ομάδα κι αν βρίσκονται, όλοι θέλουν να τους θεωρούν οι άλλοι άτομα με ιδιαίτερα ηθικό χαρακτήρα, καλούς ανθρώπους, έμπιστους, αξιόπιστους και άξιους να αναλάβουν πράγματα. Όλοι θέλουν να χτίσουν μια εικόνα που θα τους εξασφαλίσει τον σεβασμό των άλλων και θα τους κάνει να φαίνονται αξιοπρεπείς άνθρωποι με σάρκα και οστά, με αισθήματα και αφοσίωση, και όχι ψυχροί άνθρωποι που έχουν έρθει από άλλον πλανήτη. Προκειμένου να ενταχθείς στην κοινωνία και να λάβεις την αποδοχή και την έγκρισή της, πρέπει να σε αναγνωρίσουν πρώτα οι άλλοι ως άνθρωπο με ιδιαίτερα ηθικό χαρακτήρα, ακέραιο και αξιόπιστο. Έτσι, ό,τι και να σου ζητήσουν, εσύ κάνεις ό,τι μπορείς για να τους ικανοποιήσεις, να τους χαροποιήσεις για να σε επαινέσουν στη συνέχεια, λέγοντας πως είσαι αξιόπιστος άνθρωπος με ιδιαίτερα ηθικό χαρακτήρα και πως όλοι θέλουν να έχουν σχέσεις μαζί σου. Με αυτόν τον τρόπο, η ζωή σου αποκτά υπόσταση. Αν καταφέρεις να λάβεις την έγκριση της κοινωνίας, των μαζών, των συναδέλφων και των φίλων σου, θα ζήσεις μια ζωή γεμάτη ικανοποίηση και ευχαρίστηση. Αν, όμως δεν ζεις όπως εκείνοι, αν οι σκέψεις και οι απόψεις σου διαφέρουν από τις δικές τους, αν το μονοπάτι σου στη ζωή είναι διαφορετικό από το δικό τους, αν κανείς δεν λέει ότι έχεις ιδιαίτερα ηθικό χαρακτήρα, ότι είσαι αξιόπιστος, άξιος εμπιστοσύνης ή αξιοπρεπής, και όλοι τους σε απαρνούνται και σε απομονώνουν, τότε θα ζήσεις μια ζωή γεμάτη κατάθλιψη και στενοχώρια. Γιατί νιώθεις κατάθλιψη και στενοχώρια; Επειδή έχει υποστεί πλήγμα η αυτοεκτίμησή σου. Από πού πηγάζει η αυτοεκτίμησή σου; Από την έγκριση και την αποδοχή σου από την κοινωνία και τις μάζες. Αν δεν σε αποδέχονται καθόλου, αν δεν σε εγκρίνουν, αν δεν σε επαινούν ούτε σε εκτιμούν και αν δεν σε κοιτάζουν με θαυμασμό, συμπάθεια ή εκτίμηση, νιώθεις ότι δεν έχεις ίχνος αξιοπρέπειας στη ζωή σου. Νιώθεις τελείως άχρηστος, χωρίς καμία υπόσταση. Δεν αναγνωρίζεις την αξία σου και, τελικά, δεν ξέρεις πώς να ζήσεις. Ζεις μες στην κατάθλιψη, μια ζωή μαρτυρική. Προσπαθείς διαρκώς να κερδίσεις την αποδοχή των άλλων, προσπαθείς να ενταχθείς στις μάζες και στην κοινωνία. Επομένως, είναι πολύ σημαντικό για όποιον ζει σε ένα τέτοιο κοινωνικό περιβάλλον να τηρεί το ηθικό πρότυπο που απαιτεί «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι». Είναι, επίσης, ένας σημαντικός δείκτης που μετράει τον ηθικό χαρακτήρα ενός ανθρώπου και το κατά πόσο τον αποδέχονται οι άλλοι. Είναι όμως σωστό αυτό το πρότυπο μέτρησης; Σε καμία περίπτωση. Για την ακρίβεια, μπορεί να χαρακτηριστεί ακόμη και παράλογο.

Πρέπει να διακρίνουμε μια ακόμη πτυχή της ηθικής δήλωσης «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι». Αν αυτό που σου έχει εμπιστευτεί κάποιος δεν σου τρώει πάρα πολύ χρόνο και ενέργεια, αν το επίπεδό σου φτάνει για να το καταφέρεις κι αν το περιβάλλον και οι συνθήκες είναι οι κατάλληλες, τότε από άποψη ανθρώπινης συνείδησης και λογικής, μπορείς να κάνεις κάποια πράγματα για τους άλλους μέχρι εκεί που φτάνουν οι δυνατότητές σου, καθώς και να ανταποκριθείς σε όσες απαιτήσεις τους είναι λογικές και εύλογες. Τι πρέπει, όμως, να κάνεις αν η δουλειά που σου έχει ανατεθεί απαιτεί πολύ χρόνο και ενέργεια και σου τρώει πολύ χρόνο, με αποτέλεσμα να αναγκάζεσαι να θυσιάσεις τη ζωή σου, ενώ παύεις εντελώς να ασχολείσαι με τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που έχεις σ’ αυτήν τη ζωή και τα καθήκοντά σου ως δημιούργημα, και όλα αυτά αντικαθίστανται; Δεδομένου ότι η δουλειά αυτή δεν είναι δική σου ευθύνη και υποχρέωση, πρέπει να αρνηθείς να την κάνεις. Πέρα από το να φροντίζει τους γονείς του, να ανατρέφει τα παιδιά του και να εκπληρώνει τις κοινωνικές του υποχρεώσεις στην κοινωνία και στα πλαίσια του νόμου, η πιο σημαντική ευθύνη και υποχρέωση στη ζωή ενός ανθρώπου είναι να ξοδεύει την ενέργεια, τον χρόνο και τη ζωή του για να κάνει το καθήκον του ως δημιούργημα. Δεν πρέπει κανείς να αφιερώνει τον χρόνο και την ενέργειά του σε πράγματα που του ανέθεσε κάποιος άλλος άνθρωπος. Αυτό οφείλεται στο ότι ο Θεός είναι Αυτός που δημιουργεί έναν άνθρωπο, του δίνει ζωή και τον φέρνει σ’ αυτόν τον κόσμο, επομένως δεν είναι δουλειά του ανθρώπου να κάνει πράγματα και να εκπληρώνει ευθύνες για λογαριασμό άλλων. Το πιο σημαντικό που πρέπει να αποδέχονται οι άνθρωποι είναι ό,τι τους εμπιστεύεται ο Θεός. Μόνο ό,τι τους εμπιστεύεται ο Θεός αποτελεί αληθινή ανάθεση. Aν αποδέχονται αναθέσεις από άλλους ανθρώπους, δεν φροντίζουν για τα σωστά τους καθήκοντα. Κανένας δεν έχει τα προσόντα να σου ζητήσει να αφιερώσεις την αφοσίωση, την ενέργεια, τον χρόνο σου ή ακόμη και τα νιάτα και τη ζωή σου ολόκληρη σε κάτι που σου αναθέτει ο ίδιος. Μόνο ο Θεός μπορεί να ζητήσει από τον άνθρωπο να κάνει το καθήκον του ως δημιούργημα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Αν οτιδήποτε σου αναθέτουν απαιτεί σημαντικό μέρος του χρόνου και της ενέργειάς σου, η εργασία αυτή θα σε εμποδίσει να κάνεις το καθήκον σου ως δημιούργημα και να ακολουθήσεις μάλιστα το σωστό μονοπάτι στη ζωή. Θα αλλάξουν η κατεύθυνση και οι στόχοι της ζωής σου κι αυτό δεν είναι καλό· κατάρα είναι. Μπορεί κάτι να σου τρώει πολύ χρόνο και ενέργεια, να σου στερήσει ακόμη και τα νιάτα σου και κάθε ευκαιρία να αποκτήσεις την αλήθεια και ζωή. Κάθε ανάθεση τέτοιας φύσης προέρχεται από τον Σατανά κι όχι απλώς από κάποιον άνθρωπο. Μπορείτε να κατανοήσετε και έτσι το συγκεκριμένο ζήτημα. Αν κάποιος σου αναθέσει να κάνεις κάτι που απαιτεί και σου τρώει πολύ χρόνο και ενέργεια, και σε αναγκάζει μάλιστα να θυσιάσεις τα νιάτα σου και τη ζωή σου ολόκληρη, ενώ σου στερεί και τον χρόνο που θα έπρεπε να αφιερώνεις για να κάνεις το καθήκον σου ως δημιούργημα, τότε ένας τέτοιος άνθρωπος όχι μόνο δεν είναι φίλος σου, αλλά μπορεί να θεωρηθεί μέχρι και εχθρός σου και αντίπαλός σου. Στη ζωή σου, πέρα από το να εκπληρώνεις τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που σου ανέθεσε ο Θεός απέναντι στους γονείς, τα παιδιά και την οικογένειά σου, πρέπει να αφιερώνεις και να ξοδεύεις όλο σου τον χρόνο και την ενέργεια για να κάνεις το καθήκον σου ως δημιούργημα. Κανείς δεν έχει τα προσόντα να σου τρώει ή να σου στερεί τον χρόνο και την ενέργειά σου με το πρόσχημα ότι σου έχει αναθέσει να κάνεις κάτι. Αν δεν ακούσεις τη συμβουλή που σου δίνω και δεχτείς ό,τι σου αναθέσει κάποιος, με αποτέλεσμα να σου τρώει πολύ χρόνο και ενέργεια, θα μειωθεί ανάλογα και ο χρόνος που έχεις για να κάνεις το καθήκον σου ως δημιούργημα. Μια τέτοια ανάθεση θα σου στερήσει και θα σου φάει τον χρόνο αυτόν. Τι θα συμβεί αν κάτι σου στερήσει τον χρόνο και την ενέργεια που έχεις για να κάνεις το καθήκον σου; Θα μειωθούν οι ευκαιρίες που έχεις να επιδιώξεις την αλήθεια. Κι όταν μειώνονται οι ευκαιρίες αυτές, δεν μειώνονται παράλληλα και οι πιθανότητες να σωθείς; (Ναι.) Είναι ευλογία ή κατάρα αυτό το πράγμα για σένα; (Κατάρα.) Είναι αναμφίβολα κατάρα. Είναι σαν την περίπτωση μιας δεσμευμένης κοπέλας, που το αγόρι της της λέει το εξής: «Πίστευε στον Θεό. Πρέπει, όμως, να περιμένεις να πετύχω, ν’ αποκτήσω πλούτη και δύναμη για να μπορέσω να σου πάρω αμάξι, σπίτι κι ένα μεγάλο διαμαντένιο δαχτυλίδι. Όταν γίνουν όλα αυτά, θα σε παντρευτώ». Η κοπέλα τού απαντά «Τότε για λίγα χρόνια δεν θα πιστεύω στον Θεό ούτε θα εκτελώ τα καθήκοντά μου. Θα δουλέψω πρώτα σκληρά μαζί σου και θα περιμένω να γίνεις πλούσιος, να γίνεις στέλεχος και να πραγματοποιηθούν οι επιθυμίες σου. Τότε θα εκτελέσω τα καθήκοντά μου». Είναι έξυπνη ή ανόητη αυτή η κοπέλα; (Ανόητη.) Είναι πολύ ανόητη! Αν τον βοηθήσεις να πετύχει, ν’ αποκτήσει πλούτη, δύναμη, φήμη και περιουσία, ποιος θα αναπληρώσει τον χρόνο που έχασες; Δεν θα έχεις εκπληρώσει το καθήκον σου ως δημιούργημα και τότε ποιος θα καλύψει αυτήν την απώλεια; Ποιος θα την αναπληρώσει; Πιστεύεις στον Θεό εδώ και λίγα χρόνια, αλλά δεν έχεις αποκτήσει την αλήθεια ούτε και τη ζωή που θα έπρεπε να έχεις. Ποιος θα αναπληρώσει αυτήν την αλήθεια κι αυτήν τη ζωή; Κάποιοι πιστεύουν στον Θεό, χωρίς όμως να επιδιώκουν την αλήθεια. Αντ’ αυτού, ξοδεύουν αρκετά χρόνια από τη ζωή τους για να εκπληρώσουν μια δουλειά, μια επιθυμία ή μια απαίτηση που τους έχει εμπιστευτεί κάποιος άλλος. Στο τέλος, όχι μόνο δεν κερδίζουν τίποτα, αλλά χάνουν και την ευκαιρία να κάνουν το καθήκον τους, ώστε να αποκτήσουν την αλήθεια. Δεν λαμβάνουν την έγκριση του Θεού· χάνουν πάρα πολλά και πληρώνουν ένα τεράστιο τίμημα! Δεν είναι τρομερά ανόητο να παραιτείται κανείς από το να πιστεύει στον Θεό και να κάνει το καθήκον του ως δημιούργημα, μόνο και μόνο για να μην προδώσει την εμπιστοσύνη των άλλων, για να λένε καλά πράγματα γι’ αυτόν, για να θεωρούν πως έχει ιδιαίτερα ηθικό χαρακτήρα, πως είναι ευυπόληπτος κι αξιόπιστος, και για να κάνει με επιτυχία «το καλύτερο που μπορεί για να χειρίζεται με αφοσίωση ό,τι του έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι»; Κάποιοι άλλοι προσπαθούν να έχουν και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Αφενός, ικανοποιούν τους ανθρώπους και αφετέρου αφιερώνουν λίγη ενέργεια για να εκτελέσουν κάποιο καθήκον. Φροντίζουν να είναι ευχαριστημένοι οι άλλοι, αλλά θέλουν ταυτόχρονα να είναι ευχαριστημένος και ο Θεός. Τι συμβαίνει στο τέλος; Μπορεί να ικανοποιείς τους ανθρώπους, δεν εκπληρώνεις, όμως, το καθήκον σου ως δημιούργημα, δεν κατανοείς καθόλου την αλήθεια και χάνεις πάρα πολλά! Έχεις κάνει το καλύτερο που μπορείς για να χειριστείς με αφοσίωση ό,τι σου έχουν αναθέσει άλλοι και σ’ έχουν επαινέσει, λέγοντας ότι τηρείς τον λόγο σου και ότι έχεις ανώτερη ηθική διαγωγή. Παρ’ όλα αυτά, δεν έχεις αποκτήσει την αλήθεια από τον Θεό ούτε έχεις λάβει την έγκριση και την αποδοχή Του, διότι ο Θεός δεν απαιτεί από τους ανθρώπους να κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να χειριστούν με αφοσίωση ό,τι τους αναθέτουν οι άλλοι ούτε τους εμπιστεύεται ένα τέτοιο καθήκον. Όταν κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειριστείς με αφοσίωση τα πράγματα που σου αναθέτουν οι άλλοι, παρεκκλίνεις από την πορεία σου, δεν φροντίζεις να κάνεις τα καθήκοντα που πρέπει και η πράξη σου αυτή δεν έχει καμιά αξία ή σημασία. Δεν είναι σε καμία περίπτωση μια καλή πράξη που θεωρείται αξιομνημόνευτη. Έχεις επενδύσει πολλή ενέργεια και χρόνο στους άλλους, με αποτέλεσμα όχι μόνο να μη σε θυμάται ο Θεός, αλλά να έχεις χάσει και την καλύτερη ευκαιρία να επιδιώξεις την αλήθεια, καθώς και πολύτιμο χρόνο που θα μπορούσες να αφιερώσεις για να κάνεις το καθήκον σου ως δημιούργημα. Όταν αλλάξεις στάση και θελήσεις να επιδιώξεις την αλήθεια και να κάνεις καλά τα καθήκοντά σου, θα έχεις ήδη γεράσει, θα έχεις χάσει την ενέργεια και τη σωματική σου δύναμη και θα ταλαιπωρείσαι από αρρώστιες. Αξίζει τον κόπο; Πώς να δαπανήσεις τον εαυτό σου για τον Θεό; Θα εξαντληθείς αν χρησιμοποιήσεις τον χρόνο που σου απομένει για να επιδιώξεις την αλήθεια και να κάνεις το καθήκον σου ως δημιούργημα. Δεν μπορείς να ανταπεξέλθεις από άποψη σωματικής δύναμης, η μνήμη σου δεν είναι πια καλή και δεν έχεις πολλή ενέργεια. Σε παίρνει συχνά ο ύπνος στις συναθροίσεις, ενώ κάθε φορά που προσπαθείς να κάνεις τα καθήκοντά σου, παρουσιάζεις σωματικά προβλήματα και ενοχλήσεις. Θα το έχεις, τότε, μετανιώσει. Τι έχεις κερδίσει «κάνοντας το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι άνθρωποι»; Στην καλύτερη περίπτωση, είσαι ίσως σε θέση να δωροδοκείς τους άλλους και να εισπράττεις τις φιλοφρονήσεις τους. Σε τι χρησιμεύει, όμως, ο έπαινος των ανθρώπων; Αντιπροσωπεύει την έγκριση του Θεού; Ούτε κατά διάνοια. Επομένως, κάθε επαινετική φράση που προέρχεται από έναν άνθρωπο είναι άχρηστη. Αξίζει τον κόπο να πονάει κανείς τόσο πολύ μόνο και μόνο για να λάβει επαίνους, τη στιγμή που χάνει μάλιστα την ευκαιρία να σωθεί; Τι πρέπει να καταλάβουν, λοιπόν, οι άνθρωποι τώρα; Ό,τι κι αν σου αναθέσει κάποιος, εφόσον αυτό δεν έχει σχέση με το να κάνεις το καθήκον σου ως δημιούργημα ούτε είναι κάτι που σου εμπιστεύτηκε ο Θεός, έχεις το δικαίωμα να αρνηθείς, διότι δεν είναι υποχρέωσή σου, πόσο μάλλον ευθύνη σου. Κάποιοι μπορεί να πουν το εξής: «Αν αρνηθώ, οι άλλοι θα πουν πως δεν είμαι πολύ ηθικός, πως δεν είμαι αρκετά καλός φίλος ούτε αρκετά αφοσιωμένος». Αν σε απασχολεί αυτό, κάν’ το ελεύθερα και θα δεις μετά ποιες θα είναι οι συνέπειες. Ορισμένοι άνθρωποι πάλι, επειδή εκτελούν τα καθήκοντά τους, δεν έχουν ολοκληρώσει τις εργασίες που τους ανέθεσε κάποιος και δεν μπορούν να συνεχίσουν να κάνουν πράγματα γι’ αυτόν, οπότε σκέφτονται ως εξής: «Δεν είναι καλό ν’ αφήσω στη μέση αυτήν τη δουλειά. Πρέπει να είμαι αξιόπιστος άνθρωπος. Καθετί που κάνω, πρέπει να γίνεται απ’ την αρχή μέχρι το τέλος. Δεν μπορώ να ξεκινάω δυναμικά και στην πορεία να χαλαρώνω. Αν αφήσω στη μέση τις δουλειές που έχω υποσχεθεί να κάνω για λογαριασμό κάποιου και δεν τις ολοκληρώσω, πώς θα το δικαιολογήσω αυτό; Θα χάσω την ακεραιότητά μου έτσι!» Αν σκέφτεσαι τέτοια πράγματα και δεν μπορείς να εγκαταλείψεις την περηφάνια σου, κάνε τότε δουλειές για λογαριασμό άλλων και όταν τελειώσεις, κάτσε να δεις τι έχεις κερδίσει και αν αξίζει πράγματι να κρατάς τον λόγο σου και να έχεις τέτοια ακεραιότητα. Δεν καθυστερείς έτσι κάτι σημαντικό; Αν καθυστερείς να εκτελέσεις τα καθήκοντά σου και διακινδυνεύεις να μην αποκτήσεις την αλήθεια, δεν ρισκάρεις έτσι τη ζωή σου; Αν θεωρείς ότι αυτές οι δηλώσεις και οι απαιτήσεις σχετικά με την ηθική διαγωγή είναι πιο σημαντικές από το να κάνεις το καθήκον σου ως δημιούργημα και να επιδιώξεις την αλήθεια, τότε παραμένεις αιχμάλωτος και δέσμιος αυτών των δηλώσεων και δεν μπορείς να απελευθερωθείς. Αν καταφέρεις να διακρίνεις και να δεις καθαρά την αληθινή ουσία αυτών των δηλώσεων περί ηθικής διαγωγής, αν αποφασίσεις να τις απαρνηθείς και να μη ζεις πια σύμφωνα με αυτές, έχεις ελπίδες να απελευθερωθείς από την αιχμαλωσία και τα δεσμά τους. Έχεις, επίσης, ελπίδες να εκπληρώσεις το καθήκον σου ως δημιούργημα και να αποκτήσεις την αλήθεια.

Τόσο που έχουμε συναναστραφεί, έχετε διακρίνει καθόλου τη δήλωση και το πρότυπο βάσει του οποίου μπορεί να κριθεί η ηθική ενός ανθρώπου που σου ζητά «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι»; (Ναι.) Για να συνοψίσουμε, λοιπόν, πόσες πτυχές μάς βοηθούν να διακρίνουμε αν αυτή η πρόταση είναι σωστή ή λανθασμένη; Πρώτα απ’ όλα, είναι σαφές ότι αυτή η δήλωση δεν συμμορφώνεται με την αλήθεια ούτε με τα λόγια του Θεού, και δεν αποτελεί αλήθεια-αρχή την οποία πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι. Πώς πρέπει, λοιπόν, να αντιμετωπίζεις το συγκεκριμένο ζήτημα; Όποιος και να σου εμπιστεύεται να κάνεις κάτι, έχεις το δικαίωμα να αρνηθείς και να πεις το εξής: «Δεν θέλω να σε βοηθήσω· δεν είμαι υποχρεωμένος να σου δείχνω αφοσίωση». Μπορεί τη στιγμή που σου το ζήτησε να δέχτηκες να το κάνεις, αλλά τώρα που κατανοείς το ζήτημα, να μη θες να βοηθήσεις και να νιώθεις ότι δεν είσαι αναγκασμένος ούτε υποχρεωμένος να το κάνεις. Το θέμα θεωρείται, τότε, λήξαν. Είναι μια αρχή άσκησης αυτή; (Ναι.) Μπορείς να πεις «όχι» και να αρνηθείς. Δεύτερον, τι το κακό έχει η δήλωση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι»; Είναι τελείως φυσιολογικό στις αλληλεπιδράσεις και τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων να σου αναθέσουν κάτι απλό που μπορείς να κάνεις άνετα. Δεν τίθεται τότε θέμα αφοσίωσης ή ιδιαίτερα ηθικού χαρακτήρα ούτε μπορεί κάτι τέτοιο να χρησιμοποιηθεί ως πρότυπο για μετρήσουμε πόσο ηθικός είναι κάποιος. Όποιος βοηθά κάποιον κάνοντας μια δουλειά που απαιτεί ελάχιστη προσπάθεια είναι ηθικός και αξιόπιστος; Όχι απαραίτητα, εφόσον μπορεί παρασκηνιακά να έχει κάνει πολλά κακά πράγματα. Έχει ιδιαίτερα ηθικό χαρακτήρα κάποιος που έχει κάνει πολλά κακά πράγματα μόνο και μόνο επειδή έχει καταβάλλει ελάχιστη προσπάθεια για να βοηθήσει κάποιον; (Όχι.) Επομένως, μέσα απ’ αυτό το παράδειγμα καταρρίπτεται η δήλωση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι». Δεν είναι σωστή και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πρότυπο για να μετρήσουμε την ηθική διαγωγή κάποιου. Έτσι πρέπει να αντιμετωπίζει κανείς ορισμένα συνηθισμένα πράγματα. Πώς πρέπει, λοιπόν, να αντιμετωπίζεις κάποια ιδιαίτερα ζητήματα; Αν σου αναθέσουν κάτι ιδιαίτερα σημαντικό που ξεπερνά τις δυνατότητές σου και σου φαίνεται κουραστικό και εξαντλητικό και νιώθεις πως δεν είσαι σε θέση να το κάνεις, μπορείς απλώς να αρνηθείς· δεν χρειάζεται να αισθάνεσαι άσχημα. Επιπλέον, ειδικά στην περίπτωση που σου αναθέσουν κάτι παράλογο, παράνομο ή επιζήμιο για τα συμφέροντα των άλλων, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να το κάνεις. Όταν, λοιπόν, σου αναθέτουν μια εργασία, ποιο είναι το κύριο πράγμα που πρέπει να διακρίνεις; Αφενός, πρέπει να διακρίνεις αν αυτό σου ανατέθηκε είναι δική σου ευθύνη ή υποχρέωση, και κατά πόσο πρέπει να το αποδεχτείς. Αφετέρου, αφού το αποδεχτείς, έχει καμία σχέση με το αν είσαι αφοσιωμένος ή ηθικός το κατά πόσο θα το κάνεις ή το κατά πόσο θα το χειριστείς καλά ή όχι; Αυτό κυρίως πρέπει να μπορέσεις να διακρίνεις. Μια άλλη πτυχή που πρέπει να διακρίνεις είναι η φύση του πράγματος που σου έχουν αναθέσει· αν, δηλαδή, είναι λογικό, νόμιμο, θετικό ή αρνητικό. Αυτές είναι οι τρεις πτυχές βάσει των οποίων πρέπει να το διακρίνετε. Σκεφτείτε τώρα και συνοψίστε όλα αυτά πάνω στα οποία συναναστραφήκαμε μόλις και μιλήστε για τις απόψεις και τις θέσεις σας. (Όσον αφορά την ηθική δήλωση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι», πρώτον, οι άνθρωποι δεν είναι υποχρεωμένοι να κάνουν πράγματα για λογαριασμό άλλων· μπορούν να αρνηθούν κι αυτό είναι δικαίωμα του καθενός. Δεύτερον, ακόμη και αν δεχτούν μια εργασία από κάποιον, το αν θα την κάνουν ή όχι και το κατά πόσο θα την κάνουν καλά δεν έχει σχέση με το αν είναι ηθικοί ούτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως κριτήριο για να μετρήσουμε τον ηθικό τους χαρακτήρα. Επιπλέον, αν τους ανατεθεί κάτι παράνομο, κάποιο έγκλημα, τότε δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να το εκτελέσουν. Αν το κάνουν, θα έχουν κάνει κακό και θα τιμωρηθούν. Όλα τα παραπάνω καταρρίπτουν την άποψη «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι».) Το πιο κρίσιμο σημείο είναι ότι η συγκεκριμένη δήλωση είναι λανθασμένη. Πού έγκειται το λάθος της; Πρώτον, είναι λανθασμένη η αρχή την οποία επιβάλλει για την αντιμετώπιση και τον χειρισμό τέτοιων ζητημάτων. Επίσης, λάθος είναι να χρησιμοποιεί κανείς αυτήν τη δήλωση για να κρίνει την ηθική διαγωγή κάποιου. Άλλο λάθος είναι να τη χρησιμοποιεί κανείς για να μετρήσει την ηθική διαγωγή κάποιου άλλου, να τον δεσμεύει και να τον περιορίζει, να τον χρησιμοποιεί για να κάνει πράγματα και να τον αναγκάζει να ξοδέψει χρόνο και ενέργεια και να πληρώσει κάποιο τίμημα για να εκπληρώσει ευθύνες που δεν είναι αναγκασμένος ή πρόθυμος να επωμιστεί· αυτό είναι ένα είδος ομηρείας. Αυτά τα λίγα λάθη αρκούν για να διαψεύσουν την αξία και την ορθότητα της δήλωσης «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι». Ας συνοψίσουμε με δυο λόγια. Πρώτα απ’ όλα, η δήλωση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» υπαγορεύει στους ανθρώπους πώς να χειρίζονται τις εργασίες που τους εμπιστεύονται οι άλλοι. Υπονοεί ότι όταν σου εμπιστεύονται κάτι, άσχετα με το αν είναι λογικό ή όχι, καλό ή κακό, θετικό ή αρνητικό, εφόσον σου έχει ανατεθεί, πρέπει να τηρήσεις τον λόγο σου. Είσαι υποχρεωμένος να εκτελέσεις την εργασία αυτήν καλά και να την ολοκληρώσεις, προκειμένου να ικανοποιήσεις το άτομο που σου την εμπιστεύτηκε. Μόνο αν είσαι τέτοιος άνθρωπος θεωρείσαι αξιόπιστος. Το γεγονός ότι οι άνθρωποι αναγκάζονται να εκτελούν κάτι που τους αναθέτουν χωρίς διάκριση, είναι πάνω απ’ όλα λάθος, ένα λάθος που αντιβαίνει στις αρχές. Δεύτερον, το πρότυπο του κατά πόσον οι άνθρωποι είναι σε θέση «να κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να χειρίζονται με αφοσίωση ό,τι τους έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» χρησιμοποιείται ως βάση για τη μέτρηση της ηθικής τους διαγωγής. Και η χρήση ενός τέτοιου πρότυπου μέτρησης δεν είναι επίσης λάθος; Δεν θα έρθουν τα πάνω κάτω σ’ αυτήν τη κοινωνία αν ο καθένας κάνει το καλύτερο που μπορεί για να χειριστεί με αφοσίωση κακά και πονηρά πράγματα που του έχουν εμπιστευτεί; Επιπλέον, αν αυτή η δήλωση χρησιμοποιείται σταθερά ως πρότυπο για τη μέτρηση της ηθικής διαγωγής των ανθρώπων, είναι φυσικό να διαμορφωθεί ένα κοινωνικό κλίμα, μια κοινή γνώμη και κοινωνική πίεση που θα δεσμεύει και θα περιορίζει τις σκέψεις των ανθρώπων. Τι συνέπειες θα έχει αυτό; Επειδή υπάρχει η δήλωση που σου ζητά «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» και έχει διαμορφωθεί μια αντίστοιχη κοινή γνώμη στην κοινωνία, δέχεσαι κοινωνικές πιέσεις και αναγκάζεσαι να ενεργείς έτσι σε παρόμοιες καταστάσεις. Δεν ενεργείς έτσι επειδή το θες, δεν φτάνουν μέχρι εκεί οι δυνατότητές σου ούτε εκπληρώνεις έτσι τις υποχρεώσεις σου. Το κάνεις αναγκαστικά. Δεν πρόκειται για απαίτηση που πηγάζει από τα βάθη της καρδιάς σου ούτε για κάτι που απαιτεί η κανονική ανθρώπινη φύση. Επίσης, δεν είναι κάτι που απαιτείται ώστε να διατηρήσεις τις συναισθηματικές σου σχέσεις. Είναι αποτέλεσμα κοινωνικής πίεσης, πράγμα που ισοδυναμεί με ηθική ομηρεία. Αν δεν καταφέρεις να ολοκληρώσεις όλα όσα συμφώνησες να κάνεις για λογαριασμό των άλλων, οι γονείς, η οικογένεια, οι συνάδελφοι και οι φίλοι σου θα σε επικρίνουν και θα πουν το εξής: «Τι νομίζεις ότι κάνεις; Όπως λέει και το ρητό, “Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι”. Αφού συμφώνησες, γιατί δεν το ολοκλήρωσες; Αφού συμφώνησες, θα ’πρεπε να το κάνεις καλά!» Μόλις τους ακούς, νιώθεις ότι κάνεις λάθος, κι έτσι υπακούς κι εκτελείς την εργασία. Όσο την κάνεις, εξακολουθείς να είσαι απρόθυμος· δεν έχεις τις ικανότητες που απαιτούνται και δεν μπορείς να τα καταφέρεις. Παρ’ όλα αυτά, πρέπει να σφίξεις τα δόντια και να το κάνεις. Στο τέλος, σε βοηθάει ολόκληρη η οικογένειά σου, αλλά απαιτούνται πολλά χρήματα, πολλή ενέργεια και ταλαιπωρία, με αποτέλεσμα να τα καταφέρεις μόλις και μετά βίας. Το άτομο που σου το εμπιστεύτηκε χάρηκε, αλλά εσύ έχεις υποφέρει πολύ μέσα σου και νιώθεις εξαντλημένος. Δεν το έχεις αποδεχθεί στην καρδιά σου και το κάνεις απρόθυμα. Παρ’ όλα αυτά, την επόμενη φορά που θα αντιμετωπίσεις μια τέτοια κατάσταση, δεν θα το βάλεις κάτω και θα ξανακάνεις το ίδιο πράγμα. Πού οφείλεται αυτό; Επιζητάς τον αυτοσεβασμό, λατρεύεις τη ματαιοδοξία και ταυτόχρονα λυγίζεις μπροστά στην πίεση της κοινής γνώμης. Και κανείς να μη σε επικρίνει, ασκείς εσύ ο ίδιος κριτική στον εαυτό σου και λες το εξής: «Συμφώνησα να κάνω ό,τι μου ανέθεσαν, αλλά δεν το έκανα. Τι κάνω; Σιχαίνομαι τον εαυτό μου. Δεν φέρομαι ανήθικα;» Ακόμα κι εσύ ο ίδιος κρατάς όμηρο τον εαυτό σου· δεν είναι ήδη αιχμάλωτες οι σκέψεις σου; (Ναι.) Στην πραγματικότητα, αυτή η εργασία δεν σε αφορά καθόλου. Αν την κάνεις, δεν θ’ αποκομίσεις κανένα όφελος ούτε θα διαπαιδαγωγηθείς. Αν δεν την κάνεις, δεν θα υπάρξει κανένα απολύτως πρόβλημα και ελάχιστοι είναι αυτοί που θα σε επικρίνουν. Αλλά τι σημασία έχει αυτό; Δεν θα αλλάξει ούτε στο ελάχιστο το πεπρωμένο σου εξαιτίας αυτού. Ό,τι κι αν σου ζητούν οι άλλοι, εφόσον δεν συμμορφώνεται με τις απαιτήσεις του Θεού, μπορείς να αρνηθείς. Τώρα που αναλύσαμε τη δήλωση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» με βάση αυτά τα τρία σημεία, κατανοείτε την ουσία της; (Ναι.)

Όταν σου αναθέτουν κάτι, ποιες αρχές πρέπει να ακολουθείς; Δεν πρέπει να το κάνεις με βάση κάποιες αρχές; Από την άποψη της αλήθειας, πού βασίζεται αυτό; Ανέφερα μόλις το σημαντικότερο σημείο. Όσο, δηλαδή, ζει κανείς, πέρα από το να στηρίζει τους γονείς του, να ανατρέφει τα παιδιά του και να εκπληρώνει τις κοινωνικές του υποχρεώσεις στα πλαίσια του νόμου, δεν είναι σε καμία περίπτωση υποχρεωμένος να δέχεται αναθέσεις από άλλους ή να εργάζεται για άλλους ούτε χρειάζεται να ζει για τις υποθέσεις ή ό,τι του αναθέτουν οι άλλοι. Η ανθρώπινη ζωή παίρνει αξία και νόημα μόνο όταν εκτελεί κανείς το καθήκον του ως δημιούργημα. Πέρα απ’ αυτό, το να κάνεις πράγματα για τον οποιονδήποτε δεν έχει το παραμικρό νόημα· όλος αυτός ο κόπος είναι μάταιος. Επομένως, η δήλωση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» είναι κάτι που επιβάλλουν στους ανθρώπους οι άνθρωποι και δεν σχετίζεται καθόλου με τον Θεό. Δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση για απαίτηση που επιβάλλει στους ανθρώπους ο Θεός. Την έχουν δημιουργήσει άλλοι άνθρωποι για να σε εκμεταλλεύονται, να σε κρατούν όμηρο από ηθική σκοπιά, να σε ελέγχουν και να σε δεσμεύουν. Δεν έχει την παραμικρή σχέση με ό,τι σού έχει εμπιστευτεί ο Θεός ούτε με την εκπλήρωση του καθήκοντός σου ως δημιούργημα. Το καταλαβαίνεις αυτό; (Ναι.) Σ’ αυτόν τον κόσμο, σε ολόκληρο το σύμπαν, τίποτα και κανένας δεν αξίζει την αφοσίωσή σου ως δημιούργημα, πέρα από τον Θεό και ό,τι σου αναθέτει, καθώς και το καθήκον που έχεις αναλάβει ως άνθρωπος. Η δήλωση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» προφανώς και δεν αποτελεί αρχή διαγωγής. Είναι λανθασμένη και παραβιάζει τις αρχές. Αν σου αναθέσουν μια δουλειά, τι θα πρέπει να κάνεις; Αν σου ανατίθεται κάτι που απαιτεί ελάχιστη μόνο προσπάθεια, και το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να μιλήσεις ή να κάνεις κάτι πολύ μικρό κι έχεις το απαιτούμενο επίπεδο να το κάνεις, τότε μπορείς βάσει της ανθρώπινης φύσης σου να βοηθήσεις από συμπόνια· δεν θεωρείται λάθος αυτό. Αυτή είναι η μία αρχή. Αν, όμως, αυτό που σου αναθέτουν θα σου φάει πολύ χρόνο και ενέργεια και θα σπαταλήσει μάλιστα πολύ από τον χρόνο σου, έχεις το δικαίωμα να αρνηθείς. Και οι γονείς σου να είναι αυτοί που σου το ζητούν, έχεις και πάλι το δικαίωμα να αρνηθείς. Δεν είσαι αναγκασμένος να δείξεις αφοσίωση ή να αποδεχτείς ό,τι σου αναθέτουν· είναι δικαίωμά σου το τι θα κάνεις. Από πού πηγάζει αυτό το δικαίωμα; Σου το παραχωρεί ο Θεός. Αυτή είναι η δεύτερη αρχή. Η τρίτη αρχή είναι η εξής: ακόμη κι αν η εργασία που σου αναθέτουν δεν σου τρώει πολύ χρόνο και ενέργεια, αν υπάρχει περίπτωση να αναστατώσει ή να επηρεάσει την εκτέλεση του καθήκοντος σου ή να κλονίσει τη θέληση σου να εκτελείς το καθήκον σου καθώς και την αφοσίωσή σου στον Θεό, πρέπει επίσης να αρνηθείς να την κάνεις. Πρέπει να αρνηθείς ειδικά στην περίπτωση που σου αναθέτουν κάτι που μπορεί να σ’ επηρεάσει καθώς επιδιώκεις την αλήθεια, να διαταράξει και να αναστατώσει τη θέλησή σου να την επιδιώκεις και τον ρυθμό με τον οποίο το κάνεις αυτό ή που μπορεί να σε κάνει να τα παρατήσεις στα μισά της διαδρομής. Πρέπει να αρνείσαι οτιδήποτε σε επηρεάζει να εκτελέσεις το καθήκον σου ή να επιδιώξεις την αλήθεια. Αυτό είναι δικαίωμά σου· έχεις το δικαίωμα να πεις «όχι». Δεν χρειάζεται να επενδύσεις τον χρόνο και την ενέργειά σου. Μπορείς να αρνηθείς όλα τα πράγματα που δεν έχουν κανένα νόημα, καμία αξία, δεν σε διαπαιδαγωγούν, δεν σε βοηθούν ούτε σε ωφελούν καθόλου όσον αφορά την εκτέλεση του καθήκοντός σου, την επιδίωξη της αλήθειας ή τη σωτηρία σου. Θεωρείται αυτό αρχή; Ναι, είναι μία αρχή. Έτσι, αν το μέτρο σας είναι οι συγκεκριμένες αρχές, από πού μπορούν να προέλθουν οι αναθέσεις που πρέπει να αποδέχονται οι άνθρωποι στη ζωή τους; (Από τον Θεό.) Σωστά, μόνο από τον Θεό μπορούν να προέλθουν. Η φράση «από τον Θεό» ακούγεται κάπως κούφια και μακρινή. Τι αφορά, λοιπόν, στην πραγματικότητα αυτή η ανάθεση; (Την εκτέλεση του καθήκοντός μας.) Σωστά, την εκτέλεση του καθήκοντός σου στην εκκλησία. Δεν γίνεται να σου πει προσωπικά ο Θεός «Πήγαινε να διαδώσεις το ευαγγέλιο», «Πήγαινε να γίνεις επικεφαλής της εκκλησίας» ή «Πήγαινε ν’ ασχοληθείς με τα κείμενα». Δεν είναι δυνατόν να σου το πει προσωπικά ο Θεός αυτό· σου έχει, όμως, εμπιστευτεί το καθήκον σου μέσω των διευθετήσεων του οίκου Του. Όλες οι διευθετήσεις του οίκου του Θεού πηγάζουν και προέρχονται από τον Θεό. Χρειάζεται, άρα, να σου το πει προσωπικά ο Θεός; Έχεις ήδη βιώσει όλους τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα της κυριαρχίας και της ενορχήστρωσης του Θεού και τα έχεις νιώσει πραγματικά όλα αυτά. Αυτό που έχεις βιώσει σχετίζεται με το έργο του Θεού, την αλήθεια και το σχέδιο διαχείρισής Του. Έτσι, λοιπόν, δεν εκτελείς το καθήκον ενός δημιουργήματος; Αυτά όσον αφορά την αποδοχή μιας ανάθεσης. Από την άλλη, οι άνθρωποι δεν πρέπει να αφοσιώνονται σε τίποτα άλλο, πέρα από αυτό που τους εμπιστεύεται ο Θεός. Μόνο ο Θεός αξίζει ακλόνητη αφοσίωση· όχι οι άνθρωποι. Κανένας άνθρωπος δεν την αξίζει, ούτε οι πρόγονοι, ούτε οι γονείς, ούτε οι ανώτεροί σου. Γιατί; Η ύψιστη αλήθεια είναι πως είναι απολύτως φυσικό και δικαιολογημένο τα δημιουργήματα να είναι αφοσιωμένα στον Δημιουργό. Χρειάζεται να αναλύσουμε αυτήν την αλήθεια; Όχι, επειδή όλα όσα αφορούν τους ανθρώπους προέρχονται από τον Θεό κι είναι απολύτως φυσικό και δικαιολογημένο τα δημιουργήματα να είναι αφοσιωμένα στον Δημιουργό. Αυτή είναι η υπέρτατη αλήθεια την οποία οι άνθρωποι πρέπει να έχουν πάντα στον νου τους! Η δεύτερη αλήθεια που πρέπει να κατανοήσουν οι άνθρωποι είναι ότι όταν είναι αφοσιωμένοι στον Θεό, όλα όσα κερδίζουν από Αυτόν είναι η αλήθεια, η ζωή και η οδός. Τα κέρδη τους είναι άπλετα και άφθονα, ρέουν πλουσιοπάροχα και πλεονάζουν. Όταν οι άνθρωποι κερδίζουν την αλήθεια, τη ζωή και την οδό, η ζωή τους αποκτά αξία. Επομένως, όταν δείχνεις αφοσίωση στον Θεό, ο χρόνος κι η ενέργεια που θυσιάζεις και το τίμημα που πληρώνεις θα ανταμειφθούν θετικά και δεν θα το μετανιώσεις ποτέ. Υπάρχουν σήμερα άνθρωποι που ακολουθούν τον Θεό εδώ και είκοσι ή τριάντα χρόνια, και κάποιοι άλλοι που Τον ακολουθούν εδώ και τρία, πέντε ή δέκα χρόνια. Πιστεύω ότι οι περισσότεροι απ’ αυτούς δεν το έχουν μετανιώσει και έχουν αποκομίσει σε κάποιο βαθμό κέρδη. Όσο περισσότερο ακολουθούν τον Θεό όσοι αγαπούν την αλήθεια, τόσο περισσότερο αισθάνονται ότι έχουν πάρα πολλές ελλείψεις και ότι η αλήθεια είναι πολύτιμη. Η αποφασιστικότητά τους να επιδιώξουν την αλήθεια όλο και μεγαλώνει και νιώθουν ότι αποδέχτηκαν τον Θεό πολύ αργά και ότι αν Τον είχαν αποδεχτεί τρία με πέντε ή δέκα χρόνια νωρίτερα, θα είχαν κατανοήσει πολύ μεγάλο μέρος της αλήθειας! Μερικοί άνθρωποι σήμερα μετανιώνουν που αποδέχτηκαν τόσο αργά τον Θεό ή που, ενώ πίστευαν σ’ Αυτόν για αρκετά χρόνια, δεν επιδίωκαν την αλήθεια και σπαταλούσαν τον χρόνο τους ή δεν εκτελούσαν καλά το καθήκον τους. Με λίγα λόγια, όσο καιρό κι αν πιστεύουν στον Θεό, όλοι κερδίζουν κάτι και αισθάνονται ότι είναι απίστευτα σημαντικό να επιδιώκουν την αλήθεια. Αυτή είναι η δεύτερη αλήθεια. Αν, δηλαδή, οι άνθρωποι είναι αφοσιωμένοι στον Θεό, όλα όσα κερδίζουν από Εκείνον είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή, και μπορούν να σωθούν και να πάψουν να ζουν πλέον υπό την εξουσία του Σατανά. Η τρίτη αλήθεια είναι η εξής: αν οι άνθρωποι καταφέρουν να παραμείνουν αιώνια αφοσιωμένοι στον Θεό, ποιος θα είναι ο τελικός προορισμός τους; (Θα σωθούν και θα παραμείνουν ώστε να εισέλθουν στη βασιλεία του Θεού.) Ο προορισμός κάποιου που ακολουθεί τον Θεό και τελικά σώζεται δεν είναι να βυθιστεί στην αιώνια απώλεια και να καταστραφεί, αλλά να παραμείνει ως νέος άνθρωπος, να μπορέσει να συνεχίσει να ζει. Αν συνεχίσει να ζει, τότε έχει ελπίδες να δει τον Θεό. Τι μεγάλη ευλογία! Όσον αφορά, λοιπόν, την αφοσίωση στον Θεό, αρκεί να κατανοήσουν οι άνθρωποι αυτές τις τρεις αλήθειες; (Ναι.) Πώς ωφελείται κανείς αν ακολουθεί άλλους ανθρώπους και τους είναι αφοσιωμένος; Όταν δείχνεις την αφοσίωσή σου σε άλλους, όλοι λένε ότι έχεις καλό ήθος, ενώ έχεις, επίσης, και καλή φήμη. Το μόνο που κερδίζεις, λοιπόν, είναι αυτό το μικρό όφελος. Έχεις κερδίσει την αλήθεια και ζωή; Σε καμία περίπτωση. Τι μπορεί να σου δώσει ο οποιοσδήποτε άνθρωπος όταν του είσαι αφοσιωμένος; Το πολύ-πολύ να επωφεληθείς επειδή θα έχετε κάποιες σχέσεις τη στιγμή θα βρίσκεται στο απόγειο της καριέρας του κι αυτό είναι όλο. Τι αξία έχει αυτό; Δεν είναι ανώφελο; Όσα πράγματα κι αν αποκτήσεις, αν δεν έχουν σχέση με την αλήθεια, θα σου είναι άχρηστα. Μπορεί, επίσης, να υπάρξουν συνέπειες αν ακολουθείς ανθρώπους και τους είσαι αφοσιωμένος. Μπορεί να καταλήξεις θύμα, θυσία γι’ αυτούς. Έστω πως είσαι αφοσιωμένος σε κάποιον που δεν βαδίζει στο σωστό μονοπάτι. Τι θα συμβεί αν τον ακολουθήσεις; Θα βαδίζεις στο σωστό μονοπάτι; (Όχι.) Αν τον ακολουθήσεις, ούτε εσύ θα βαδίζεις στο σωστό μονοπάτι· θα κάνεις μάλιστα κι εσύ κακό μαζί του, με αποτέλεσμα να τιμωρηθείς στην κόλαση, και τότε θα είσαι ξεγραμμένος. Αν είσαι αφοσιωμένος σε έναν άνθρωπο, ακόμα κι αν κάνεις πολλές καλές πράξεις, δεν πρόκειται να κερδίσεις την έγκριση του Θεού. Αν είσαι αφοσιωμένος στους διάβολους βασιλιάδες, στον Σατανά ή στους αντίχριστους, θα καταλήξεις να γίνεις συνεργός και τσιράκι του Σατανά. Το μόνο αποτέλεσμα θα είναι να θαφτείς μαζί με τον Σατανά, να γίνεις θυσία γι’ αυτόν. Οι άπιστοι λένε το εξής: «Το να είσαι κοντά σε έναν βασιλιά είναι εξίσου επικίνδυνο με το να ξαπλώνεις με μια τίγρη». Όσο αφοσιωμένος κι αν είσαι στους διάβολους βασιλιάδες, αφού σε χρησιμοποιήσουν, στο τέλος θα σε κατασπαράξουν και θα καταλήξεις θύμα τους. Η ζωή σου θα βρίσκεται μονίμως σε κίνδυνο. Αυτή είναι η μοίρα κάποιου που είναι αφοσιωμένος στους διάβολους βασιλιάδες και στον Σατανά. Οι διάβολοι βασιλιάδες και ο Σατανάς δεν θα σου δείξουν ποτέ τη σωστή κατεύθυνση και τον σωστό σκοπό στη ζωή σου, ούτε θα σε καθοδηγήσουν στο σωστό μονοπάτι της ζωής. Δεν πρόκειται ποτέ σου να αποκτήσεις την αλήθεια ή τη ζωή από αυτούς. Αν τους είσαι αφοσιωμένος, η κατάληξη θα είναι η εξής: είτε θα χαθείς μαζί τους και θα γίνεις θυσία τους, είτε θα σε παγιδέψουν, θα σε διαμελίσουν και θα σε κατασπαράξουν· με άλλα λόγια, το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι θα καταλήξεις στην κόλαση. Κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό. Επομένως, κανένας άνθρωπος, όσο διάσημος κι επιφανής ή σπουδαίος κι αν είναι, δεν αξίζει την αφοσίωσή σου ή να θυσιάσεις ολόκληρη τη ζωή σου γι’ αυτόν. Δεν το αξίζει και δεν έχει την εξουσία να κανονίσει ή να επηρεάσει το πεπρωμένο σου. Δεν αρκεί να κατανοήσεις αυτήν την αλήθεια-αρχή για να λύσεις προβλήματα όπως το να ακολουθείς τους ανθρώπους και να τους είσαι αφοσιωμένος; (Ναι.) Υπάρχουν τρεις αρχές που πρέπει να ακολουθείς όταν χειρίζεσαι τις αναθέσεις άλλων ανθρώπων, και συναναστραφήκαμε και πάνω σε τρεις αρχές σχετικά με την αξία και τη σημασία της αφοσίωσης του ανθρώπου στον Θεό. Τις κατανοείτε ξεκάθαρα όλες αυτές τις αρχές; (Ναι.) Με λίγα λόγια, αναλύσαμε τη δήλωση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» για να μπορέσετε να δείτε ξεκάθαρα πόσο παράλογη και ψευδής είναι, και να καταφέρετε έτσι να την εγκαταλείψετε. Δεν αρκεί, όμως, να την εγκαταλείψετε· πρέπει, επίσης, να κατανοήσετε και να συλλάβετε τις αρχές άσκησης που πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι, καθώς και τις προθέσεις του Θεού σε τέτοια ζητήματα. Αυτά είχα βασικά να πω όσον αφορά την ηθική δήλωση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι». Απλώς την ανέλυσα από διαφορετικές πτυχές και απόψεις και στη συνέχεια συναναστράφηκα ειδικότερα πάνω στις αρχές άσκησης που έχει αποκαλύψει στους ανθρώπους ο Θεός, στις προθέσεις του Θεού και στις αλήθειες που πρέπει να κατανοήσουν οι άνθρωποι. Μόλις γίνουν κατανοητά όλα αυτά, οι άνθρωποι θα πρέπει να αντιληφθούν σε βάθος πώς να διακρίνουν την ηθική δήλωση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι».

Στην πραγματικότητα, είναι αρκετά απλό να αναλύσουμε τη φράση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» και οι άνθρωποι μπορούν εύκολα να τη διακρίνουν και να την κατανοήσουν. Είναι, επίσης, μια δήλωση που προβάλλουν οι ηθικολόγοι για να παραλύσουν τους ανθρώπους, να παραπλανήσουν τις σκέψεις τους και να διαταράξουν τον κανονικό τρόπο σκέψης τους. Δεν βασίζεται στη συνείδηση, τη λογική και τις ανάγκες της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Αυτές τις ιδέες τις επινοούν οι λεγόμενοι στοχαστές και ηθικολόγοι, οι οποίοι πλασάρουν τον εαυτό τους ως ενάρετο. Δεν είναι μόνο αβάσιμες και παράλογες, αλλά και ανήθικες. Γιατί θεωρούνται ανήθικες; Επειδή δεν απορρέουν από τις ανάγκες της κανονικής ανθρώπινης φύσης, ξεπερνούν το εύρος του επιπέδου ενός ανθρώπου και δεν αποτελούν υποχρέωση ή καθήκον που πρέπει να εκτελεί κανείς. Αυτοί οι λεγόμενοι ηθικολόγοι θεωρούν τη φράση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» ως πρότυπο συμπεριφοράς, το οποίο απαιτούν να τηρούν αυστηρά οι άνθρωποι. Με αυτόν τον τρόπο, διαμορφώνουν ένα ορισμένο κοινωνικό κλίμα και μια ορισμένη κοινή γνώμη, η οποία με τη σειρά της καταπιέζει τους ανθρώπους και τους αναγκάζει να ζουν με τέτοιον τρόπο. Παράλληλα, ο σατανικός αυτός τρόπος σκέψης, δεσμεύει τις σκέψεις τους, χωρίς οι ίδιοι να το αντιληφθούν. Από τη στιγμή που η συγκεκριμένη δήλωση και κοινή γνώμη δεσμεύουν τις σκέψεις ενός ανθρώπου, προφανώς δεσμεύουν και τις πράξεις του. Τι εννοώ όταν λέω πως τις δεσμεύουν; Οι άνθρωποι δεν μπορούν να επιλέξουν τι κάνουν, δεν μπορούν να ακολουθήσουν ελεύθερα τις επιθυμίες και τις απαιτήσεις της ανθρώπινης φύσης ούτε και τις απαιτήσεις της συνείδησης και της λογικής τους για να κάνουν ό,τι θέλουν. Αντίθετα, περιορίζονται και δεσμεύονται από μια στρεβλή σκέψη, από ένα είδος ιδεολογικής θεωρίας και κοινής γνώμης που δεν μπορούν να διακρίνουν ούτε να αποτινάξουν. Ζουν εν αγνοία τους παγιδευμένοι σ’ ένα τέτοιο κοινωνικό περιβάλλον και κλίμα και δεν μπορούν να απελευθερωθούν. Αν οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, αν δεν μπορούν να δουν ξεκάθαρα τις στρεβλώσεις και τα λάθη αυτών των δηλώσεων και να αντιληφθούν πόσο βλαβερές είναι και τι συνέπειες προκαλούν όταν δεσμεύουν τις σκέψεις τους, δεν θα μπορέσουν ποτέ να απελευθερωθούν από τους περιορισμούς, τις δεσμεύσεις και τις πιέσεις που επιβάλλουν η παραδοσιακή κουλτούρα και η κοινή γνώμη. Θα είναι σε θέση να ζουν μόνο με βάση αυτά τα πράγματα. Ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι βασίζονται σ’ αυτά τα πράγματα για να ζήσουν είναι ότι δεν γνωρίζουν ποιο είναι το σωστό μονοπάτι, ποια είναι η κατεύθυνση και ο σκοπός της συμπεριφοράς τους, ούτε ποιες είναι οι αρχές για τη συμπεριφορά τους. Είναι, λοιπόν, φυσικό να τους παραπλανούν παθητικά οι διάφορες ηθικές δηλώσεις της παραδοσιακής κουλτούρας, καθώς και να τους παρασέρνουν και να τους ελέγχουν αυτές οι λανθασμένες θεωρίες. Όταν οι άνθρωποι κατανοούν την αλήθεια, μπορούν εύκολα να διακρίνουν και να απορρίψουν αυτές τις αιρέσεις και τις πλάνες. Δεν τους δεσμεύουν πλέον, δεν τους κρατούν ομήρους και δεν τους εκμεταλλεύονται η κοινή γνώμη ή το κοινωνικό κλίμα και περιβάλλον που διαμόρφωσε ο Σατανάς. Με αυτόν τον τρόπο, αλλάζουν τελείως η κατεύθυνση και ο σκοπός της ζωής τους και μπορούν να ζουν και να υπάρχουν σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και τα λόγια του Θεού. Δεν τους παραπλανούν πλέον ούτε τους δεσμεύουν οι διάφορες θεωρίες του Σατανά και οι διάφορες πλάνες της παραδοσιακής κουλτούρας. Μόλις οι άνθρωποι εγκαταλείψουν εντελώς τις διάφορες δηλώσεις της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή, τότε θα απελευθερωθούν εντελώς από τη διαφθορά, την παραπλάνηση και την υποδούλωση του Σατανά. Συνεπώς, όταν κατανοήσουν την αλήθεια και τις αρχές άσκησης τις οποίες δίνει ο Θεός στους ανθρώπους και απαιτεί από αυτούς, θα αλλάξει τελείως ο σκοπός της ζωής τους και θα αποκτήσουν μια νέα ζωή. Όταν αποκτήσουν νέα ζωή, θα είναι νεογέννητα ανθρώπινα όντα και νέοι άνθρωποι. Κι αυτό επειδή οι σκέψεις που έχουν στο μυαλό τους δεν θα είναι πλέον γεμάτες με τις διάφορες αιρέσεις και πλάνες που τους έχει ενσταλάξει ο Σατανάς, και όλα αυτά τα σατανικά πράγματα θα έχουν αντικατασταθεί αντίθετα από την αλήθεια. Λόγω αυτού και υπό την καθοδήγηση των λόγων του Θεού, η αλήθεια γίνεται, τότε, ζωή μέσα τους, η οποία καθοδηγεί και διέπει τον τρόπο με τον οποίο βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, συμπεριφέρονται και ενεργούν. Ο άνθρωπος βαδίζει, τότε, στο σωστό μονοπάτι της ανθρώπινης ζωής και μπορεί να ζει στο φως. Δεν είναι σαν να έχει ξαναγεννηθεί μέσα από τα λόγια του Θεού; Ωραία, ας ολοκληρώσουμε εδώ τη συναναστροφή μας για σήμερα.

2 Ιουλίου 2022