Αφιερώσαμε αρκετό χρόνο στη συναναστροφή και ανάλυση του θέματος των ισχυρισμών σχετικά με την ηθική διαγωγή στην παραδοσιακή κουλτούρα —έχετε κάποια αληθινή εμπειρία ως προς αυτό; (Προηγουμένως, αναγνώριζα μόνο ότι αυτές οι δηλώσεις σχετικά με την ηθική διαγωγή δεν ήταν η αλήθεια, αλλά δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο βαθιά έχουν διαφθείρει την ανθρωπότητα. Μόνο μέσα από τη συναναστροφή και την ανάλυσή Σου κατάλαβα ότι οι διάφορες δηλώσεις σχετικά με την ηθική διαγωγή που ενσταλάζει ο Σατανάς στους ανθρώπους φαίνονται σωστές και καλές στα μάτια τους, αλλά έχουν διαφθείρει, παραλύσει και κρατήσει δέσμιες τις σκέψεις τους, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να αρνούνται τον Θεό και να Του αντιστέκονται και να απομακρύνονται ολοένα και περισσότερο από Αυτόν. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο διαφθείρει σταδιακά ο Σατανάς την ανθρωπότητα μέχρι σήμερα). Αν δεν είχα συναναστραφεί λεπτομερώς πάνω σε αυτά τα πράγματα, θα μπορούσαν οι άνθρωποι να το αναγνωρίσουν αυτό από μόνοι τους; Θα μπορούσαν να αναλύσουν διεξοδικά την ουσία αυτών των δηλώσεων σχετικά με την ηθική διαγωγή; (Οι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να αναλύσουν διεξοδικά ούτε να διακρίνουν την ουσία αυτών των δηλώσεων σχετικά με την ηθική διαγωγή.) Μετά από χρόνια εμπειρία τι θα συνέβαινε; (Οι άνθρωποι θα ήταν σε θέση να αναγνωρίσουν τα προβλήματα ορισμένων δηλώσεων σχετικά με την ηθική διαγωγή, αλλά δεν θα ήταν σε θέση να αναλύσουν διεξοδικά την ουσία τους). Συχνά οι άνθρωποι αρέσκονται να αντιμετωπίζουν τα διάσημα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας και την αλήθεια ως ισότιμα και να τα συγχέουν μεταξύ τους, ειδικά όταν πρόκειται για πράγματα που μοιάζουν εξωτερικά με την αλήθεια ή που φαίνονται να συμφωνούν με την ανθρώπινη ηθικότητα, τα πρότυπα της συνείδησής τους και τα ανθρώπινα συναισθήματα. Όλοι πιστεύουν ότι αυτά τα πράγματα είναι θετικά και συμβαδίζουν με την αλήθεια, αλλά κανείς δεν μπορεί να δει ότι προέρχονται από τον Σατανά και ότι στην πραγματικότητα είναι αρνητικά πράγματα. Τώρα, είναι οτιδήποτε από όσα ενσταλάζει ο Σατανάς στον άνθρωπο θετικό; (Όχι.) Δεν υπάρχει τίποτα το θετικό σε αυτά τα πράγματα. Αντιθέτως, είναι όλα αρνητικά πράγματα και σατανικά δηλητήρια. Δεν χωράει αμφιβολία γι' αυτό. Έχετε, λοιπόν, φτάσει σε σημείο να γνωρίσετε και να ξεριζώσετε αυτά τα αρνητικά πράγματα και τα σατανικά δηλητήρια; Έχει απομείνει κάτι στο μυαλό σας που να μοιάζει με αυτά τα πράγματα της παραδοσιακής κουλτούρας, τα οποία θεωρείτε ορθά; Αν ναι, πρόκειται για μάστιγα, για καρκίνο! Πλέον, θα πρέπει να το αναλογίζεστε περισσότερο αυτό, και θα πρέπει να το παρατηρείτε προσεκτικά και να το προσέχετε στην καθημερινή σας ζωή. Δείτε αν υπάρχει κάτι σε αυτά που λένε οι άλλοι και σε αυτά που ακούτε, ή σε αυτά που σας κάνουν εντύπωση ή θυμάστε, ή σε αυτά που δέχεστε στην καρδιά σας και θεωρείτε πολύτιμα, το οποίο να μοιάζει με όσα πρεσβεύει η παραδοσιακή κουλτούρα. Αν υπάρχει, πρέπει να το διακρίνετε και να το αναλύσετε διεξοδικά και στη συνέχεια να το εγκαταλείψετε εντελώς. Αυτό θα σας ωφελήσει στο να επιδιώξετε την αλήθεια.

Κάποιοι άνθρωποι αναφέρουν τη φράση: «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους», καθώς γράφουν άρθρα βιωματικής μαρτυρίας —θα πρέπει να διακρίνετε αν αυτή η δήλωση είναι σωστή ή λανθασμένη, αν είναι θετική ή αρνητική και αν σχετίζεται με την αλήθεια, με τις απαιτήσεις του Θεού και με τις αρχές που θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι όταν χειρίζονται τα πράγματα. Ισχύει η δήλωση «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους»; Συνάδει με την αλήθεια; Είναι κάτι που παράγεται από τους νόμους και τους κανονισμούς που θεσπίζει ο Θεός; Έχει καμία σχέση με το γεγονός ότι ο Θεός κυριαρχεί σε όλα τα πράγματα; Εμπρός, μοιραστείτε τις γνώσεις και την κατανόηση που έχετε για αυτήν τη δήλωση. (Το έχω πει και στο παρελθόν αυτό, ειδικά κατά την οργάνωση του εκκλησιαστικού έργου. Εάν η κατανομή του προσωπικού δεν γίνεται σωστά και σύμφωνα με τις αρχές, αυτό μερικές φορές δημιουργεί ένα χάος στο έργο. Αν το προσωπικό κατανέμεται σύμφωνα με τις αρχές, το έργο μπορεί να γίνει σωστά. Εκείνη την εποχή, θεωρούσα τους ρόλους των ανθρώπων πολύ σημαντικούς και σπουδαίους, γι’ αυτό και ανέφερα τη φράση: «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους». Τώρα συνειδητοποιώ ότι δεν είχα κατανοήσει την κυριαρχία και την παντοδυναμία του Θεού. Επικεντρωνόμουν πάντα στον ρόλο των ανθρώπων και δεν υπήρχε καθόλου χώρος για τον Θεό στην καρδιά μου.) Ποιος άλλος θα ήθελε να μοιραστεί τις σκέψεις του; (Η δήλωση «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους» δεν αποτελεί μαρτυρία για τον Θεό, αλλά μαρτυρία για τους ανθρώπους, λες και η επιτυχία εξαρτάται από την ανθρώπινη προσπάθεια. Πρόκειται για άρνηση της κυριαρχίας του Θεού και ισοδυναμεί με μαρτυρία υπέρ του Σατανά. Αν αυτή η δήλωση φυτευτεί στις καρδιές των ανθρώπων, τότε με την πάροδο του χρόνου, όταν οι ίδιοι έρχονται αντιμέτωποι με προβλήματα, θα νομίζουν ότι πρέπει απλώς να βρουν τους κατάλληλους ανθρώπους για να πετύχουν, και δεν θα έχουν πίστη στον Θεό ούτε θα βασίζονται σ’ Αυτόν. Κατά συνέπεια, πρόκειται για μια ιδιαίτερα στρεβλή δήλωση). Η κατανόησή σας για αυτήν τη δήλωση είναι ουσιαστικά ότι δεν είναι σωστή ή θετική και ότι σίγουρα δεν είναι η αλήθεια. Επομένως, γιατί τη χρησιμοποιείτε; Αν τη χρησιμοποιείτε, ποιο πρόβλημα αποκαλύπτει αυτό; (Ότι δεν έχουμε διάκριση σχετικά με αυτήν τη δήλωση.) Ποιος είναι ο λόγος για τον οποίο δεν έχετε διάκριση; Μήπως φταίει το ότι εξακολουθείτε να πιστεύετε πως υπάρχει μια σωστή και έγκυρη πτυχή σε αυτήν τη δήλωση; (Ναι.) Επομένως, τι δεν πάει καλά με αυτήν τη δήλωση; Γιατί λέτε ότι δεν είναι σωστή ή θετική; Πρώτον, ας δούμε αν συμμορφώνεται με τους αντικειμενικούς νόμους των πραγμάτων. Επιφανειακά, φαίνεται ότι οι άνθρωποι είναι αυτοί που εκτελούν οποιαδήποτε δεδομένη εργασία. Αυτοί οργανώνουν το έργο, εκτελούν το έργο και το παρακολουθούν. Διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο σε κάθε βήμα και τελικά καθορίζουν την έκβαση και την πρόοδο του συγκεκριμένου αντικειμένου εργασίας. Εξωτερικά, φαίνεται ότι οι αιτίες, η διαδικασία εξέλιξης των πραγμάτων και τα αποτελέσματα όλων αυτών καθορίζονται από τους ανθρώπους. Αλλά στην πραγματικότητα, ποιος είναι αυτός που τα κυβερνά, τα ενορχηστρώνει και τα οργανώνει όλα αυτά; Έχει αυτό καμία σχέση με τους ανθρώπους; Οι άνθρωποι αποδέχονται παθητικά τις ενορχηστρώσεις της μοίρας και του κυρίαρχου Κυβερνήτη τους ή παίρνουν οι ίδιοι ενεργά τον έλεγχο των πάντων; (Αποδέχονται παθητικά.) Όλοι οι άνθρωποι αποδέχονται παθητικά την κυριαρχία, την ενορχήστρωση και τις διευθετήσεις του Θεού. Τι ρόλο διαδραματίζουν εδώ οι άνθρωποι; Δεν είναι μαριονέτες στα χέρια του Θεού; (Ναι.) Οι άνθρωποι είναι σαν μαριονέτες που κινούνται με νήματα. Κάθε νήμα που τραβιέται καθορίζει την ενέργεια και την έκφρασή τους. Το πού πηγαίνουν οι άνθρωποι, το τι λένε και τι κάνουν καθημερινά —σε ποιανού τα χέρια βρίσκονται όλα αυτά; (Στα χέρια του Θεού.) Όλα βρίσκονται στα χέρια του Θεού. Οι άνθρωποι αποδέχονται παθητικά την κυριαρχία του Θεού. Καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, ο Θεός καθορίζει τι θα κάνει, αν θα εκθέσει κάποιον, ποιες αλλαγές και πρόοδο θα επιφέρει σε αυτό το θέμα και πότε, ποια θα είναι η τελική έκβαση και ποιον θα εκθέσει ή θα αποκλείσει· Αυτός καθορίζει ποια μαθήματα θα πάρουν οι άνθρωποι μέσα από αυτό το θέμα, ποιες αλήθειες θα κατανοήσουν και τι είδους γνώση θα αποκτήσουν για τον Θεό μέσα από αυτό, ποιες απόψεις θα κάνει τους ανθρώπους να ανατρέψουν και ποιες αντιλήψεις θα τους κάνει να εγκαταλείψουν. Μπορούν οι άνθρωποι να επιτύχουν όλα αυτά τα πράγματα που κάνει ο Θεός; Μπορούν; (Όχι, δεν μπορούν.) Οι άνθρωποι όχι. Δεν μπορούν να επιτύχουν αυτά τα πράγματα. Καθ’ όλη την εξέλιξη οποιουδήποτε θέματος, οι άνθρωποι κάνουν απλώς πράγματα παθητικά, είτε εν γνώσει είτε άθελά τους, αλλά κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να προβλέψει τις αιτίες, τη διαδικασία, τα τελικά αποτελέσματα και τις εκβάσεις που θα επιτευχθούν σε ολόκληρο το θέμα, ούτε μπορεί κάποιος άνθρωπος να ελέγξει οποιοδήποτε από αυτά τα πράγματα. Ποιος τα προβλέπει και τα ελέγχει όλα αυτά; Μόνο ο Θεός! Είτε πρόκειται για ένα σημαντικό γεγονός που συμβαίνει στο σύμπαν είτε για ένα ασήμαντο περιστατικό που συμβαίνει σε οποιαδήποτε γωνιά οποιουδήποτε πλανήτη, τίποτα δεν είναι στο χέρι των ανθρώπων. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να ελέγξει τους νόμους που διέπουν τα πάντα ή τη διαδικασία εξέλιξης όλων των πραγμάτων και το τελικό τους αποτέλεσμα. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον των πάντων ή τι πρόκειται να συμβεί, πόσο μάλλον να ελέγξει το τελικό αποτέλεσμα όλων των πραγμάτων. Μόνο ο Θεός, ο οποίος κυριαρχεί σε όλα τα πράγματα, τα ελέγχει και τα κυβερνά όλα αυτά. Η μόνη επίδραση που μπορούν να έχουν οι άνθρωποι είναι να διαδραματίζουν διάφορους ρόλους που μπορεί να είναι θετικοί ή αρνητικοί, μέσα σε περιβάλλοντα, μικρά και μεγάλα, και δίπλα σε διάφορους τύπους ανθρώπων, γεγονότων και πραγμάτων που κυβερνώνται, ενορχηστρώνονται και οργανώνονται από τον Θεό. Αυτή είναι η επίδραση που έχουν οι άνθρωποι και ο ρόλος που διαδραματίζουν. Όταν κάτι δεν είναι επιτυχές ή όταν τα αποτελέσματα δεν φαίνονται να είναι τόσο καλά όσο αναμενόταν και η έκβαση δεν είναι αυτή που επιθυμούν να δουν οι άνθρωποι, όταν μάλιστα η έκβαση τους φέρνει μεγάλη θλίψη και στενοχώρια, αυτά είναι επίσης πράγματα πάνω στα οποία οι άνθρωποι δεν έχουν καμία κυριαρχία, δεν μπορούν να τα προβλέψουν και σίγουρα δεν μπορούν να τα ελέγξουν. Αν η τελική έκβαση κάποιου πράγματος είναι πολύ καλή, αν έχει πολύ θετική και ενεργή επίδραση, αν είναι πολύ εποικοδομητική για τους ανθρώπους και έχει βαθιά επιρροή πάνω τους, τότε προέρχεται από τον Θεό. Αν κάτι δεν επιτυγχάνει την επιθυμητή έκβαση, αν η έκβαση δεν είναι πολύ καλή ή αισιόδοξη και αν φαίνεται να έχει κάποιες αρνητικές επιπτώσεις στους ανθρώπους αντί για θετικές και ενεργές, ολόκληρη η διαδικασία αυτού του θέματος έχει επίσης ενορχηστρωθεί και διευθετηθεί από τον Θεό. Δεν ελέγχεται από κανέναν άνθρωπο. Ας μη μιλάμε για μακρινά πράγματα· ας μιλήσουμε για αυτά που μπορούν να παρατηρηθούν στην εκκλησία, όπως η εμφάνιση των αντίχριστων. Από τη στιγμή που εμφανίζεται και αρχίζει να ενεργεί ένας αντίχριστος, και προάγεται στη θέση του επικεφαλής ή του εργάτη, και αναλαμβάνει σημαντικό έργο στην εκκλησία, μέχρι τη στιγμή που αποκαλύπτεται ως αντίχριστος, διακρίνεται και εκτίθεται από τους αδελφούς και τις αδελφές, και τελικά αποκλείεται και απορρίπτεται —καθ’ όλη αυτή τη διαδικασία, πολλοί άνθρωποι εξαπατώνται, κάποιοι ακολουθούν τον αντίχριστο, κάποιοι βιώνουν απώλειες στην είσοδό τους στη ζωή λόγω της επιρροής του αντίχριστου, και ούτω καθεξής. Παρόλο που όλα αυτά προέρχονται από την αναστάτωση του Σατανά και είναι έργο των υπηρετών του, σημαίνει αυτό ότι ο Θεός δεν βλέπει την εμφάνιση και την εξέλιξη όλων αυτών των πραγμάτων; Δεν γνωρίζει ο Θεός ποιες θα είναι οι συνέπειες της εμφάνισης ενός αντίχριστου; Δεν γνωρίζει ο Θεός τις επιπτώσεις που θα έχει ένας αντίχριστος στην εκκλησία και στους αδελφούς και τις αδελφές; Είναι όλα αυτά απλώς το αποτέλεσμα μιας αποτυχίας που προκλήθηκε από τους ανθρώπους; Όταν έρχονται αντιμέτωποι με την εμφάνιση αρνητικών πραγμάτων όπως αυτά, οι άνθρωποι σκέφτονται συχνά: «Ωχ όχι, ο Σατανάς εκμεταλλεύτηκε ένα τυφλό σημείο εκεί· επρόκειτο για αναστάτωση που προκάλεσε ο Σατανάς». Αυτό που υπονοείται είναι το εξής: «Γιατί δεν παρακολουθούσε τα πράγματα ο Θεός; Δεν εξετάζει ο Θεός σχολαστικά όλα τα πράγματα; Δεν είναι ο Θεός πανταχού παρών; Δεν είναι ο Θεός παντοδύναμος; Πού ήταν η εξουσία και η δύναμη του Θεού;» Στις καρδιές των ανθρώπων εγείρονται αμφιβολίες. Ποια είναι η πηγή αυτών των αμφιβολιών; Επειδή η έκβαση του γεγονότος είναι αρνητική, ανεπιθύμητη και δεν είναι αυτή που θέλουν να δουν οι άνθρωποι, και μάλιστα δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, αυτό επιφέρει πλήγμα στην ιερή πίστη τους στον Θεό. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να το καταλάβουν και σκέφτονται: «Αν ο Θεός κυριαρχεί σε όλα τα πράγματα και ελέγχει τα πάντα, τότε γιατί να συμβεί κάτι τέτοιο μπροστά στα μάτια μας· ένας αντίχριστος να εξαπατά τους ανθρώπους; Γιατί να συμβεί στην εκκλησία και ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές ένα τόσο ανεπιθύμητο πράγμα;» Εγείρονται αμφιβολίες στις καρδιές των ανθρώπων και δοκιμάζεται η πίστη τους στο ότι «ο Θεός είναι παντοδύναμος και πανταχού παρών». Όταν δοκιμάζεται η πίστη των ανθρώπων στον Θεό, αν τους ρωτήσεις: «Ποιος φταίει που αναπτύσσεις αντιλήψεις για τον Θεό;» θα πουν: «Ο Σατανάς φταίει». Αλλά εφόσον ο Σατανάς δεν είναι ορατός στον άνθρωπο, σε ποιον θα πρέπει τελικά να αποδοθεί αυτή η ευθύνη; Θα πρέπει να αποδοθεί στον αντίχριστο ή στην ομάδα του αντίχριστου. Οι άνθρωποι θα πουν ότι εκείνοι που εξαπατήθηκαν από τον αντίχριστο και των οποίων οι ζωές υπέστησαν απώλειες, άξιζαν να παραπλανηθούν από τον αντίχριστο. Τελικά, σε ποια δήλωση καταλήγει η κατανόηση των ανθρώπων για το όλο θέμα; «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους». Αυτό είναι το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουν. Πού τοποθετούν τον Θεό σε αυτό; Δεν καταλαβαίνουν ότι ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα, οπότε, αντ’ αυτού, αποδίδουν όλα όσα συμβαίνουν στην κενή θεωρία ότι «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους».

Όταν οι άνθρωποι βλέπουν να συμβαίνουν γύρω τους κάποια σχετικά καλά και θετικά πράγματα, όπως όταν για παράδειγμα επιτελεί το Άγιο Πνεύμα ισχυρό έργο και όλοι έχουν μεγάλη πίστη, όταν οι άνθρωποι μένουν σταθεροί ακόμη και εν μέσω διώξεων και αντιξοοτήτων, χωρίς κανείς να γίνεται Ιούδας, και όταν η περιουσία του οίκου του Θεού και οι ζωές των αδελφών δεν υφίστανται απώλειες, οι άνθρωποι λένε: «Αυτή είναι η προστασία του Θεού. Αυτή η επιτυχία δεν προκλήθηκε από ανθρώπους· είναι αναμφίβολα έργο του Θεού». Ας υποθέσουμε ότι τα πράγματα που βλέπουν οι άνθρωποι να συμβαίνουν γύρω τους δεν είναι επιθυμητά, ότι για παράδειγμα η εκκλησία αντιμετωπίζει καταστολή και συλλήψεις από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα και η περιουσία της εκκλησίας κατάσχεται από τον Σατανά. Ας πούμε ότι οι ζωές των αδελφών υφίστανται απώλειες και ότι ο εκλεκτός λαός του Θεού είναι διασκορπισμένος παντού, εκτοπισμένος και ανίκανος να επιστρέψει στο σπίτι του. Ας υποθέσουμε ότι η εκκλησιαστική ζωή καταστρέφεται και τα μέλη της εκκλησίας δεν μπορούν να συνεχίσουν να διάγουν την ίδια εκκλησιαστική ζωή με πριν. Φανταστείτε ότι δεν μπορούν πλέον να διάγουν μια χαρούμενη, ευτυχισμένη ζωή γαλήνιας συνύπαρξης με τους αδελφούς και τις αδελφές τους, να συναθροίζονται για να τρώνε και να πίνουν τον λόγο του Θεού μαζί και να εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους, και κάποιοι κακοί άνθρωποι και μη πιστοί αρχίζουν να διαδίδουν αντιλήψεις για να εξαπατήσουν τους άλλους, με αποτέλεσμα αυτοί να χάνουν την πίστη τους στον Θεό και να βυθίζονται στην αρνητικότητα και την αδυναμία. Σε μια τέτοια στιγμή, οι άνθρωποι δεν μπορούν παρά να παραπονεθούν. Δεν τολμούν να παραπονεθούν εναντίον του Θεού, γι’ αυτό παραπονιούνται κάπως έτσι: «Ο τάδε είναι κακός άνθρωπος, ο τάδε είναι ο Σατανάς, ο τάδε είναι διάβολος. Αν δεν ήταν απρόσεκτος στις συναθροίσεις και δεν συλλαμβανόταν, δεν θα είχαμε καταλήξει σε αυτήν την κατάσταση, να μην μπορούμε να επιστρέψουμε στο σπίτι μας. Αν δεν ήταν αυτός, θα εξακολουθούσαμε να ζούμε την εκκλησιαστική ζωή ευτυχισμένοι, τρώγοντας και πίνοντας τον λόγο του Θεού και εκπληρώνοντας κανονικά τα καθήκοντά μας. Όλα αυτά οφείλονται σε έναν συγκεκριμένο άνθρωπο, έναν συγκεκριμένο διάβολο, έναν συγκεκριμένο Σατανά ή ένα συγκεκριμένο σατανικό καθεστώς». Παρόλο που οι άνθρωποι δεν τολμούν να έχουν παράπονα εναντίον του Θεού ή να καταλογίσουν την ευθύνη της όλης κατάστασης στον Θεό, εκείνη τη στιγμή έχουν αναπτύξει μια ούτε τεράστια ούτε αμελητέα, ανεξήγητη δυσπιστία προς τον Θεό. Τι πράγματα θα προκύψουν από αυτές τις δύσπιστες σκέψεις; Οι άνθρωποι θα πουν: «Έχω πάρει ένα μάθημα από αυτήν την εμπειρία. Στο εξής, θα εξετάζω προσεκτικά όλα όσα συναντώ και θα το σκέφτομαι πολύ καλά προτού ενεργήσω. Δεν θα είμαι απερίσκεπτος και δεν θα εμπιστεύομαι εύκολα κανέναν. Θα είμαι ιδιαίτερα προσεκτικός σε όλες τις καταστάσεις και θα μάθω να προστατεύω τον εαυτό μου». Εξακολουθεί ο Θεός να βρίσκεται στην καρδιά τους; Εξακολουθούν να βασίζονται στον Θεό και να έχουν πίστη σ’ Αυτόν; Μερικοί άνθρωποι λένε: «Πώς θα μπορούσα να μην το κάνω; Στην καρδιά μου, εξακολουθώ να πιστεύω στον Θεό και εξακολουθώ να Του έχω αληθινή εμπιστοσύνη». Αλλά λένε μέσα τους κρυφά: «Μην εμπιστεύεστε τα λόγια του Θεού τόσο εύκολα. Ο Θεός πάντα δοκιμάζει και εξευγενίζει τους ανθρώπους. Ο Θεός δεν είναι αξιόπιστος! Κοιτάξτε τι συνέβη ακριβώς μπροστά στα μάτια μας. Μέλη της εκκλησίας μας συνελήφθησαν από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα. Γιατί δεν μας προστάτευσε ο Θεός; Θέλει ο Θεός να δει τα συμφέροντα του οίκου Του να βλάπτονται; Αισθάνεται άραγε ο Θεός απαθής όταν βλέπει μη πιστούς να εξαπατούν τους ανθρώπους; Αν ο Θεός το βλέπει πραγματικά αυτό, γιατί δεν ενδιαφέρεται; Γιατί δεν το αποτρέπει και δεν το εμποδίζει; Γιατί δεν μας διαφωτίζει ώστε να μπορούμε να διακρίνουμε ότι το άτομο που μας εξαπατά είναι κακός άνθρωπος και μη πιστός, να αποστασιοποιηθούμε από αυτόν όσο το δυνατόν νωρίτερα και να αποφύγουμε όλες αυτές τις συνέπειες; Όταν ένας μη πιστός εξαπατά τους ανθρώπους, γιατί δεν μας προστατεύει ο Θεός; Έστω μια γρήγορη προειδοποίηση θα αρκούσε». Δεν παίρνουν απαντήσεις σε όλα αυτά τα «γιατί» και ούτε μπορούν να τις πάρουν. Στο τέλος, αφού τα βιώσουν όλα αυτά, το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουν είναι το εξής: «Θα βασίζομαι στον Θεό σε θέματα για τα οποία θα πρέπει να βασίζομαι σ’ Αυτόν, και θα βασίζομαι στον εαυτό μου σε θέματα για τα οποία δεν θα πρέπει να βασίζομαι στον Θεό. Δεν πρέπει να είμαι ανόητος. Εμείς οι αδελφοί και οι αδελφές πρέπει να μάθουμε να αγκαλιάζουμε και να βοηθάμε ο ένας τον άλλον. Όσο για όλα τα άλλα, ας αφήσουμε τον Θεό να κάνει ό,τι θέλει. Δεν μπορούμε να το ελέγξουμε». Αν ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας συλλάβει τον εκλεκτό λαό του Θεού, το έργο της εκκλησίας και η εκκλησιαστική ζωή θα παρεμποδιστούν σε μεγάλο βαθμό και η εκπλήρωση των καθηκόντων των αδελφών θα επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό. Σε αυτούς τους καιρούς θα εμφανιστούν μη πιστοί και αντίχριστοι για να διαταράξουν και να εξαπατήσουν, διαδίδοντας αιρέσεις και πλάνες, ισχυριζόμενοι ότι οι συλλήψεις έγιναν επειδή οι επικεφαλής και οι εργάτες εναντιώθηκαν στο θέλημα του Θεού, και οι άνθρωποι θα εξαπατηθούν από αυτούς τους αντίχριστους και τους κακούς ανθρώπους. Όταν συμβαίνουν αυτά τα γεγονότα που δεν συνάδουν με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων ούτε με τα ανθρώπινα συναισθήματα, οι άνθρωποι δεν παίρνουν ποτέ μαθήματα από αυτά. Οι άνθρωποι δεν φτάνουν ποτέ σε σημείο να κατανοήσουν την κυριαρχία, την ενορχήστρωση και τη διάθεση του Θεού από αυτά τα γεγονότα. Οι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται ποτέ το θέλημα του Θεού ούτε καταλαβαίνουν ποια μαθήματα θέλει ο Θεός να πάρουν, ποια διαπαιδαγώγηση θέλει να λάβουν και ποια διάκριση θέλει να αποκτήσουν από αυτά τα γεγονότα. Οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τίποτα από αυτά τα πράγματα και δεν ξέρουν πώς να τα βιώσουν. Επομένως, όταν πρόκειται για όλα τα πράγματα που βλέπουν οι άνθρωποι να συμβαίνουν γύρω τους, εκείνοι πιστεύουν πραγματικά ότι η φράση «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους» είναι ακριβής και ότι είναι πιο αξιόπιστη και αληθινή από το γεγονός ότι «ο Θεός κυριαρχεί σε όλα τα πράγματα, ο Θεός είναι πανταχού παρών και ο Θεός εξετάζει σχολαστικά τα πάντα». Στην πραγματικότητα, βαθιά μέσα σας, εξακολουθείτε να πιστεύετε ότι η φράση «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους» είναι πιο αληθινή, ότι οι άνθρωποι καθορίζουν τα πάντα, και το να λέει κανείς ότι ο Θεός αποφασίζει για τα πάντα σάς φαίνεται λίγο ασαφές. Γιατί πιστεύουν οι άνθρωποι ότι είναι ασαφές; Γιατί πιστεύουν οι άνθρωποι ότι η δήλωση «Ο Θεός αποφασίζει για τα πάντα» είναι αναξιόπιστη; Θεωρητικά, οφείλεται στο ότι οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν γνωρίζουν τον Θεό, αλλά στην πραγματικότητα, ποιος είναι ο λόγος; (Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι δεν αναγνωρίζουν ούτε πιστεύουν ότι ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα). Το να πούμε ότι οι άνθρωποι δεν πιστεύουν ούτε αναγνωρίζουν ότι ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα είναι σωστό, αλλά υπάρχει ένας πιο συγκεκριμένος λόγος, ο οποίος είναι ότι η φράση «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους» αποκαλύπτει την προβληματική οπτική που έχουν οι άνθρωποι όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο βλέπουν τα καλά και τα κακά πράγματα. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι τα πράγματα που τους φέρνουν γαλήνη, χαρά, άνεση και ευτυχία είναι καλά και ότι προέρχονται από τον Θεό. Υπάρχουν κάποια πράγματα που κάνουν τους ανθρώπους να αισθάνονται άβολα ή να φοβούνται, που τους κάνουν να κλαίνε, να υποφέρουν ή τους γεμίζουν με τόση θλίψη που εύχονται να πεθάνουν —κάποια πράγματα μάλιστα καθιστούν αδύνατο να εξασφαλίσουν οι άνθρωποι μια κανονική εκκλησιαστική ζωή και ένα κανονικό περιβάλλον για την εκπλήρωση των καθηκόντων τους. Αυτού του είδους τα πράγματα θεωρούνται από τους ανθρώπους «κακά πράγματα». Ο όρος «κακά πράγματα» πρέπει να τεθεί σε εισαγωγικά. Μπορούν τα «κακά πράγματα» να έχουν καλή επίδραση στους ανθρώπους; Οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν ή να αισθανθούν αυτές τις καλές επιδράσεις, οπότε, στο μυαλό τους, τα «πάντα» στα οποία κυριαρχεί ο Θεός περιλαμβάνουν μόνο πράγματα που τους φέρνουν γαλήνη, χαρά, ικανοποίηση, οφέλη, διαπαιδαγώγηση και κέρδη, καθώς και πράγματα που ενισχύουν την πίστη τους στον Θεό. Αυτά είναι τα πράγματα που πιστεύουν οι άνθρωποι ότι ανήκουν στην κυριαρχία του Θεού επί των πάντων. Αντίθετα, αν, επιφανειακά, κάποια πράγματα φαίνεται να πλήττουν τη ζωή των ανθρώπων, να βλάπτουν τα συμφέροντα της εκκλησίας, και αν μερικοί άνθρωποι εξαπατώνται, και κάποιοι μάλιστα αποκλείονται, και αν μερικοί έρχονται αντιμέτωποι με κάποια ατυχή γεγονότα και υπομένουν κάποιο πόνο, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι αυτά τα πράγματα δεν έχουν καμία σχέση με την κυριαρχία του Θεού και ότι είναι έργο του Σατανά. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι αν ήταν έργο του Θεού, αυτά τα αρνητικά πράγματα δεν θα εμφανίζονταν ούτε θα υπήρχαν, σ’ αυτό έχουν καταλήξει οι άνθρωποι. Επομένως, οι άνθρωποι κατανοούν τη φράση «Ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα» με πολύ μονόπλευρο και επιφανειακό τρόπο. Περιορίζεται σε ανθρώπινες αντιλήψεις, είναι φορτωμένη με ανθρώπινα συναισθήματα και δεν ανταποκρίνεται στα γεγονότα. Επιτρέψτε Μου να σας δώσω ένα παράδειγμα. Ο Θεός δημιούργησε όλα τα είδη εντόμων και πτηνών. Μερικοί άνθρωποι λένε: «Πιστεύω ότι όλα τα πράγματα που δημιούργησε ο Θεός είναι σημαντικά, ότι όλα είναι ωφέλιμα έντομα και ότι όλα είναι καλά. Οι μέλισσες δημιουργήθηκαν από τον Θεό και όλα τα είδη καλών πτηνών δημιουργήθηκαν από τον Θεό. Τα κουνούπια τσιμπάνε πάντα τους ανθρώπους και μεταδίδουν ασθένειες, οπότε τα κουνούπια δεν είναι καλά. Ίσως τα κουνούπια να μην δημιουργήθηκαν από τον Θεό». Δεν πρόκειται για στρεβλή κατανόηση; Στην πραγματικότητα, όλα τα πράγματα δημιουργήθηκαν από τον Θεό. Υπάρχει μόνο ένας Θεός, ο Δημιουργός, και καθετί έμβιο και μη έμβιο προέρχεται από τον Θεό. Σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι από τον Θεό προέρχονται μόνο διάφορα ωφέλιμα έντομα, πουλιά και άλλα ωφέλιμα πλάσματα —όσον αφορά τις μύγες, τα κουνούπια, τους κοριούς και ορισμένα σαρκοφάγα ζώα που θεωρούνται από τον άνθρωπο ιδιαίτερα βίαια, αυτά τα πλάσματα δεν φαίνεται να προέρχονται από τον Θεό, και ακόμη και αν προέρχονται, δεν είναι καλά πράγματα. Δεν αποτελεί αυτό ανθρώπινη αντίληψη; Σύμφωνα με τις ιδέες και τις αντιλήψεις των ανθρώπων, αυτά τα πράγματα έχουν σταδιακά κατηγοριοποιηθεί συστηματικά: Οτιδήποτε αρέσει στους ανθρώπους ή τους ωφελεί θεωρείται θετικό και ότι έχει δημιουργηθεί του Θεού, ενώ οτιδήποτε δεν αρέσει στους ανθρώπους ή τους βλάπτει θεωρείται αρνητικό και ότι δεν έχει δημιουργηθεί από τον Θεό και ότι μπορεί να έχει δημιουργηθεί από τον Σατανά ή να έχει παραχθεί από τη φύση. Οι άνθρωποι στο μυαλό τους πιστεύουν συχνά ασυναίσθητα ότι: «Οι μύγες, τα κουνούπια και οι κοριοί δεν είναι καλά πράγματα, δεν δημιουργήθηκαν από τον Θεό. Ο Θεός σίγουρα δεν θα δημιουργούσε τέτοια πράγματα». Ή σκέφτονται: «Τα λιοντάρια και οι τίγρεις πάντα τρώνε πρόβατα και ζέβρες, είναι πολύ αιμοβόρα. Δεν είναι καλά πράγματα. Οι λύκοι είναι μοχθηροί, πονηροί, άγριοι, βίαιοι και αιμοβόροι. Οι λύκοι είναι κακοί, αλλά οι αγελάδες και τα πρόβατα είναι καλά, και τα σκυλιά είναι ακόμα καλύτερα». Το αν κάτι που δημιούργησε ο Θεός είναι καλό ή όχι δεν μετριέται με βάση τις ανθρώπινες συναισθηματικές ανάγκες ή προτιμήσεις —δεν μετριούνται έτσι αυτά τα πράγματα. Ο Θεός δημιούργησε όλα τα είδη των ζώων, όπως τις ζέβρες, τα ελάφια και διάφορα είδη φυτοφάγων ζώων, καθώς και τα άγρια σαρκοφάγα ζώα όπως τα λιοντάρια, τις τίγρεις, τις λεοπαρδάλεις και τους κροκόδειλους, τα οποία είναι ιδιαίτερα βίαια, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων αρπακτικών που μπορούν να σκοτώσουν το θήραμά τους με ένα μόνο δάγκωμα. Ανεξάρτητα από το αν αυτά τα ζώα είναι καλά ή κακά στα μάτια των ανθρώπων, όλα δημιουργήθηκαν από τον Θεό. Μερικοί άνθρωποι βλέπουν λιοντάρια να τρώνε ζέβρες και σκέφτονται: «Ωχ όχι, η καημένη η ζέβρα. Τα λιοντάρια είναι τόσο άγρια αφού τρώνε ζέβρες». Όταν βλέπουν έναν λύκο να καταβροχθίζει ένα πρόβατο, σκέφτονται: «Οι λύκοι είναι τόσο αιμοβόροι και ύπουλοι. Γιατί δημιούργησε ο Θεός τους λύκους; Τα πρόβατα είναι τόσο χαριτωμένα, καλά και ήμερα. Γιατί άραγε δεν δημιούργησε μόνο ήμερα ζώα ο Θεός; Οι λύκοι είναι ο φυσικός εχθρός των προβάτων, οπότε γιατί δημιούργησε ο Θεός και τους λύκους και τα πρόβατα;» Δεν κατανοούν το μυστήριο που κρύβεται πίσω από αυτό και πάντα διατηρούν ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Όταν υπάρχουν περιστατικά με αντίχριστους που εξαπατούν ανθρώπους στην εκκλησία, κάποιοι λένε: «Αν ο Θεός λυπάται αυτήν την ανθρωπότητα, γιατί δημιούργησε τον Σατανά; Γιατί επιτρέπει στον Σατανά να διαφθείρει την ανθρωπότητα; Αφού ο Θεός μάς επέλεξε, γιατί επιτρέπει να εμφανίζονται αντίχριστοι στην εκκλησία;» Δεν καταλαβαίνετε, έτσι δεν είναι; Αυτή είναι η κυριαρχία του Θεού. Με αυτόν τον τρόπο ο Θεός κυβερνά όλα τα πράγματα, και μόνο όταν τα κυβερνά με αυτόν τον τρόπο, μπορούν όλα τα πράγματα να υπάρχουν κανονικά στο πλαίσιο των κανόνων και των νόμων που έχει ορίσει Εκείνος. Αν ο Θεός σε προστάτευε και εμπόδιζε τους αντίχριστους να εμφανιστούν στην εκκλησία, θα γνώριζες τι είναι οι αντίχριστοι; Αν ο Θεός σε προστάτευε και εμπόδιζε τους αντίχριστους να εμφανιστούν στην εκκλησία, θα γνώριζες τι είναι οι αντίχριστοι; Θα γνώριζες πώς είναι η διάθεση ενός αντίχριστου; Αν σου έλεγε μόνο μερικά λόγια και δόγματα σχετικά με τη διάκριση των αντίχριστων, χωρίς ουσιαστικά να συναντήσεις ποτέ κάποιον, θα ήσουν σε θέση να διακρίνεις τους αντίχριστους; (Όχι.) Σίγουρα όχι. Αν δεν επιτρεπόταν να εμφανιστούν οι αντίχριστοι και οι κακοί άνθρωποι, θα ήσουν πάντα σαν λουλούδι σε θερμοκήπιο: Με το που θα γινόταν μια απότομη αλλαγή στη θερμοκρασία, θα μαράζωνες από το ξαφνικό κρύο, αδυνατώντας να το αντέξεις. Επομένως, αν οι άνθρωποι θέλουν να κατανοήσουν την αλήθεια, πρέπει να αποδεχτούν και να υποταχθούν σε όλα τα περιβάλλοντα και σε όλους τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που κυβερνά και ενορχηστρώνει ο Θεός. Η διατύπωση «Όλοι οι άνθρωποι, τα γεγονότα και τα πράγματα» περιλαμβάνει τα θετικά και τα αρνητικά, περιλαμβάνει τα πράγματα που συμφωνούν με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σου και τα πράγματα που δεν συμφωνούν με αυτές. Περιλαμβάνει τα πράγματα που θεωρείς θετικά και τα αρνητικά πράγματα που αντιπαθείς, περιλαμβάνει τα πράγματα που συνάδουν με τα συναισθήματά σου και τα πράγματα που δεν συνάδουν με τα συναισθήματά σου ή με τις προτιμήσεις σου. Πρέπει να αποδεχτείς όλα αυτά τα πράγματα. Ποιος είναι ο σκοπός της αποδοχής όλων αυτών των πραγμάτων; Δεν είναι απλώς να οικοδομήσεις τις γνώσεις σου και να αυξήσεις την εμπειρία σου, είναι να μπορέσεις να γνωρίσεις τα λόγια του Θεού πιο πρακτικά και συγκεκριμένα, να κατανοήσεις την αλήθεια και να βιώσεις την αλήθεια και την ακρίβεια των λόγων του Θεού μέσω αυτών των γεγονότων. Τελικά, θα επιβεβαιώσεις ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, θα πάρεις μαθήματα από διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα, δίνοντας στον εαυτό σου τη δυνατότητα να κατανοήσεις περισσότερες αλήθειες, να διακρίνεις πολλά πράγματα και γίνεις ακόμη πιο «πλούσιος». Το τελικό αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται με αυτό είναι ότι θα είσαι σε θέση να γνωρίσεις τον Δημιουργό μέσω της εμφάνισης και της εξέλιξης διαφορετικών ανθρώπων, γεγονότων και πραγμάτων, θα κατανοήσεις τη διάθεση και την ουσία Του και θα μάθεις ότι Αυτός κυβερνά και ενορχηστρώνει όλα τα πράγματα.

Ανεξάρτητα από το αν τα γεγονότα που βλέπεις να συμβαίνουν γύρω σου εκλαμβάνονται από τους ανθρώπους ως καλά ή κακά, ανεξάρτητα από το αν είναι αυτό που θέλεις ή όχι, από το αν σου φέρνουν χαρά και ευτυχία ή λύπη και πόνο, εσύ θα πρέπει να τα θεωρείς ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που περιέχουν μαθήματα που πρέπει να πάρεις και αλήθειες που πρέπει να αναζητήσεις, και θα πρέπει να τα θεωρείς πράγματα που προέρχονται από τον Θεό. Δεν συμβαίνουν τυχαία, δεν οφείλονται στους ανθρώπους, δεν τα προκαλεί κανένας άνθρωπος και δεν είναι κάτι που μπορεί να ελέγξει κάποιος άνθρωπος. Αντίθετα, ο Θεός είναι Αυτός που κυβερνά όλα αυτά τα πράγματα· ο Θεός τα ενορχηστρώνει και τα κανονίζει όλα αυτά τα πράγματα. Η εμφάνιση οποιουδήποτε γεγονότος δεν εξαρτάται από την ανθρώπινη βούληση· ένας άνθρωπος δεν μπορεί να ελέγξει ένα γεγονός μόνο και μόνο επειδή το επιθυμεί. Ο Θεός κυβερνά και ενορχηστρώνει ολόκληρη τη διαδικασία της εμφάνισης, της εξέλιξης και της μεταμόρφωσης όλων των ανθρώπων, των γεγονότων και των πραγμάτων μέχρι να φτάσουν στην τελική τους έκβαση. Αν δεν το πιστεύεις αυτό, τότε προσπάθησε να βιώσεις και να παρατηρήσεις τα πράγματα σύμφωνα με τα λόγια και τις αρχές που έχω διατυπώσει. Δείτε αν αυτά που λέω είναι αλήθεια. Δείτε αν είναι σωστή η δήλωση «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους», στην οποία πιστεύετε, ή αν είναι σωστή η δήλωση, «Ο Θεός κυβερνά και ενορχηστρώνει την εμφάνιση και την εξέλιξη όλων των ανθρώπων, των γεγονότων και των πραγμάτων, μέχρι να φτάσουν στην τελική τους έκβαση». Δείτε ποια από αυτές τις δύο δηλώσεις είναι σωστή, ποια συμφωνεί με τα γεγονότα, ποια δίνει στους ανθρώπους τη δυνατότητα να διαπαιδαγωγηθούν και τους ωφελεί, και ποια δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να γνωρίσουν τον Θεό και να έχουν αληθινή πίστη σ’ Αυτόν. Όταν βιώνεις όλα όσα συμβαίνουν γύρω σου έχοντας την άποψη και τη στάση ότι ο Θεός κυβερνά και ενορχηστρώνει τα πάντα, η άποψη και η οπτική σου για τα πράγματα θα είναι τελείως διαφορετική. Αν εμμένεις στο να βλέπεις όλα τα πράγματα και τα ζητήματα από την οπτική του ρητού «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους», τότε, επιεικώς μιλώντας, όταν σου συμβαίνει κάτι, θα σε μπερδεύει φυσικά και άθελά σου η ιδέα του σωστού και του λάθους, θα προσπαθείς να ρίχνεις το φταίξιμο στους ανθρώπους και θα αναλύεις τις αιτίες διαφόρων περιστατικών, τους παράγοντες που οδήγησαν σε αρνητικές συνέπειες σε διάφορα ζητήματα και ούτω καθεξής, αντί να αναζητάς τις αρχές της αλήθειας και το θέλημα του Θεού με βάση τα λόγια Του. Όσο περισσότερο πιστεύεις στο ρητό «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους», τόσο περισσότερο θα σε κυριεύουν οι απόψεις των μη πιστών. Τότε, η τελική έκβαση όλων αυτών που βιώνεις θα αντικρούει όλο και περισσότερο την αλήθεια, και η πίστη σου στον Θεό θα γίνει απλώς ένα δόγμα ή ένα σύνθημα. Στο σημείο αυτό, θα έχεις μετατραπεί ολοκληρωτικά σε μη πιστό. Με άλλα λόγια, όσο περισσότερο πιστεύεις στη δήλωση: «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους», τόσο περισσότερο θα αποδειχθείς μη πιστός. Αν δεν έχεις στην καρδιά σου τον Θεό ή τα λόγια του Θεού, αν δεν αναγνωρίζεις ούτε αποδέχεσαι καθόλου τα λόγια, τις αλήθειες ή τα θετικά πράγματα του Θεού, αν αυτά δεν έχουν καμία απολύτως θέση στην καρδιά σου, τότε τα βάθη της ψυχής σου έχουν καταληφθεί πλήρως από τον Σατανά, έχουν γεμίσει με τις σκέψεις και τις ιδέες της εξέλιξης και του υλισμού, τα οποία είναι όλα ψέματα του διαβόλου, του Σατανά. Πιστεύεις σε όλα τα γεγονότα που βλέπεις με τα μάτια σου, αλλά δεν πιστεύεις ότι Αυτός που κυβερνά τα πάντα στο σύμπαν, Αυτός που δεν μπορεί να δει κανένας άνθρωπος, υπάρχει πραγματικά. Αν βλέπεις τα πάντα από την οπτική του ρητού «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους», τότε δεν διαφέρεις καθόλου από τον Σατανά και τους υλιστές. Αλλά αν βλέπεις τα πάντα από την οπτική του ρητού «Τα πάντα στον κόσμο κυβερνώνται και κανονίζονται από τον Θεό», τότε, παρόλο που δεν θα είσαι σε θέση να δεις κάποια πράγματα καθαρά, θα είσαι σε θέση να αναζητήσεις απαντήσεις για συγκεκριμένα γεγονότα που βλέπεις να συμβαίνουν γύρω σου, να αναζητήσεις τη ρίζα του ζητήματος και να ψάξεις για την ουσία και την αλήθεια του προβλήματος μέσα στα λόγια του Θεού. Δεν θα ερευνάς ποιος είχε δίκιο και ποιος άδικο, δεν θα προσπαθείς απλώς να θεωρήσεις κάποιον υπεύθυνο· αντίθετα, θα είσαι σε θέση να συγκρίνεις το ζήτημα με τα λόγια του Θεού, να αναζητήσεις τη ρίζα του προβλήματος, να εντοπίσεις την ουσία του ζητήματος και θα διερευνάς σε τι απέτυχαν οι άνθρωποι, τι τους έλειπε, ποια διεφθαρμένη διάθεση αποκάλυψαν, πώς επαναστάτησαν και ποιες πτυχές τους ήταν ασύμβατες με τον Θεό καθ’ όλη την πορεία του ζητήματος. Θα είσαι σε θέση να αναζητήσεις ποιες ήταν οι προθέσεις και οι στόχοι του Θεού όταν έκανε αυτά τα πράγματα, τι ήθελε να επιτύχει στους ανθρώπους, σε τι είδους αποτελέσματα ήθελε να φτάσει, ποια οφέλη ήθελε να αποκτήσουν οι άνθρωποι και ποιες αρχές θα πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι. Όταν διακρίνεις και βλέπεις ένα συγκεκριμένο γεγονός από αυτές τις οπτικές, η εσωτερική σου κατάσταση θα αλλάξει. Η οπτική σου για τα πράγματα θα καθοδηγείται και θα κατευθύνεται χωρίς να το καταλάβεις από τα λόγια του Θεού. Θα αποκτήσεις χωρίς να το καταλάβεις διαφώτιση και μια κατεύθυνση στα λόγια του Θεού, καθώς και τις αρχές της αλήθειας που θα πρέπει να τηρείς και να κάνεις πράξη όταν σου συμβαίνουν τέτοια ζητήματα. Όταν εισέλθεις πραγματικά σε αυτές τις αρχές της αλήθειας, θα έχεις ειλικρινή πίστη και εμπιστοσύνη στον Θεό, θα επιδίδεσαι σε ειλικρινή προσευχή και ικεσία, θα έχεις ειλικρινή υπακοή και θα είσαι σε θέση να ασκηθείς σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας —ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα αυτού; Καθ’ όλη τη διάρκεια του γεγονότος, θα βλέπεις καθαρά την αλήθεια σχετικά με το ζήτημα, θα παίρνεις μαθήματα, θα είσαι σε θέση να κατανοείς σωστά όλα όσα σου συμβαίνουν και θα είσαι σε θέση να βλέπεις ότι προέρχονται από τις διευθετήσεις του Θεού και εμπεριέχουν το αγαθό θέλημα του Θεού. Και με αυτόν τον τρόπο, όπως ακριβώς λένε συχνά οι άνθρωποι, «θα βγει ένα καλό από κάτι κακό», θα είσαι φυσικά σε θέση να αντιμετωπίζεις κάθε γεγονός που καταδικάζουν, αποστρέφονται και μισούν οι άνθρωποι ως κάτι θετικό, και θα είσαι σε θέση να αναγνωρίζεις ότι αυτό το κυβερνά και το κανονίζει ο Θεός, και ότι θα πρέπει να το λάβεις από τον Θεό. Θα το βλέπεις ως κάτι που περιέχει τις επίπονες προσπάθειες του Θεού, το θέλημά Του και τις προσδοκίες Του. Κατά τη διάρκεια αυτής της εμπειρίας, θα κατανοήσεις χωρίς να το αντιληφθείς ποιες ήταν οι προθέσεις του Θεού όταν ενορχήστρωσε το όλο ζήτημα. Χωρίς να το καταλάβεις, θα φτάσεις σε σημείο να κατανοήσεις και να αντιληφθείς το θέλημά Του, και μόλις συμβεί αυτό, θα κατανοήσεις εν αγνοία σου τις αλήθειες που εμπεριέχονται σε αυτό, και θα είσαι σε θέση να διακρίνεις όλους τους ανθρώπους και τα ζητήματα που σχετίζονται με το όλο γεγονός. Εάν, καθ’ όλη τη διάρκεια του γεγονότος, βλέπεις το πρόβλημα από την οπτική του ρητού «Τα πάντα στον κόσμο κυβερνώνται και κανονίζονται από τον Θεό», θα κερδίσεις πολλά από αυτό. Θα αποκτήσεις την αλήθεια, ειλικρινή πίστη στον Θεό και κατανόηση της κυριαρχίας του Θεού σε όλα τα πράγματα. Θα κατανοήσεις το θέλημα του Θεού και τις καλές προθέσεις Του σε αυτό το ζήτημα. Φυσικά, θα αποκτήσεις επίσης κατανόηση και εμπειρία της φράσης «Ο Θεός είναι πανταχού παρών», η οποία προηγουμένως υπήρχε μόνο στη συνείδησή σου. Αν καθ’ όλη τη διάρκεια του γεγονότος, βλέπεις το πρόβλημα από την οπτική του ρητού «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους», θα παραπονιέσαι, θα αδιαφορείς για τον Θεό και θα αισθάνεσαι ότι ο Θεός είναι πολύ απομακρυσμένος και ασαφής. Η λέξη «Θεός», η ταυτότητα του Θεού, η ουσία του Θεού και τα πάντα σχετικά με τον Θεό θα σου φαίνονται τόσο μακρινά και κενά. Θα θεωρείς ότι το συμβάν, η εξέλιξη και η έκβαση του όλου γεγονότος εξαρτιόνταν από ανθρώπινους χειρισμούς και ότι το όλο ζήτημα διαπνέεται από ανθρώπινους παράγοντες. Ως εκ τούτου, θα αναλογίζεσαι διαρκώς αυτά τα ζητήματα, και θα σκέφτεσαι: «Ποιος έκανε το λάθος σε αυτό το στάδιο; Ποιος προκάλεσε απρόσεκτα μια απώλεια σε αυτό το στάδιο; Ποιος διατάραξε, αναστάτωσε και κατέστρεψε αυτό το στάδιο; Θα φροντίσω να πληρώσει γι’ αυτό». Θα προσηλώνεσαι σε άτομα και ζητήματα, ζώντας διαρκώς στη σφαίρα του σωστού και του λάθους, ενώ θα αδιαφορείς πλήρως για τα λόγια του Θεού, την αλήθεια, τις ευθύνες, τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις που θα πρέπει να εκπληρώνουν τα δημιουργημένα όντα και τις απόψεις και τις θέσεις που θα πρέπει να υποστηρίζεις. Ο Θεός δεν θα έχει πλέον καμία απολύτως θέση στην καρδιά σου. Καθ’ όλη την πορεία του γεγονότος, δεν θα υπάρχει καμία σχέση ανάμεσα σ’ εσένα και τον Θεό, ούτε ανάμεσα σ’ εσένα και τα λόγια του Θεού. Με άλλα λόγια, όταν βρίσκεσαι αντιμέτωπος με μια κατάσταση, το μόνο που θα κάνεις είναι να προσηλώνεσαι σε ανθρώπους και πράγματα. Δεν θα μπορείς να βρεις ούτε μια λέξη που να συμβαδίζει με την αλήθεια, ούτε μια δήλωση της αλήθειας που να προέρχεται από τον Θεό για να τη συγκρίνεις με το ζήτημα, δεν θα μπορείς να τη χρησιμοποιήσεις ως βάση για να αναλύσεις διεξοδικά την κατάσταση, δεν θα πάρεις μαθήματα από την κατάσταση ούτε θα αποκτήσεις διάκριση, δεν θα ενισχύσεις την πίστη σου ούτε θα καταφέρεις να γνωρίσεις τον Θεό. Δεν θα κάνεις τίποτα από όλα αυτά. Καθ’ όλη τη διάρκεια του γεγονότος, θα παραμένεις προσκολλημένος στο δημοφιλές ρητό: «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους», το οποίο, για την ακρίβεια, αποτελεί επιχείρημα και άποψη των μη πιστών. Αντιθέτως, ας πούμε ότι από την αρχή του γεγονότος, μπορείς να το δεχτείς από την οπτική ενός δημιουργημένου όντος, χωρίς να εξετάζεις αν κάποιος άνθρωπος έχει δίκιο ή άδικο, χωρίς να υπεραναλύεις οποιονδήποτε άνθρωπο ή πράγμα και χωρίς να προσηλώνεσαι σε ανθρώπους ή πράγματα. Ας πούμε ότι αντ’ αυτού αναζητάς ενεργά απαντήσεις στα λόγια του Θεού, προσέρχεσαι ενεργά ενώπιον του Θεού για να προσευχηθείς και να βασιστείς σ’ Αυτόν, και αναζητάς τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Θεού, επιτρέποντας στον Θεό να εργαστεί και να ενορχηστρώσει. Ας υποθέσουμε ότι η στάση σου είναι στάση σεβασμού και υπακοής στον Θεό, δίψας για την αλήθεια και ενεργής συνεργασίας με τον Θεό —ότι δεν είναι η άποψη και η στάση ενός μη πιστού, αλλά αντίθετα η άποψη και η στάση που θα πρέπει να έχει ένας αληθινός ακόλουθος του Θεού. Με μια τέτοια οπτική και στάση, θα αποκτήσεις εν αγνοία σου αυτό που δεν είχες βιώσει ποτέ πριν, δηλαδή τις πραγματικότητες της αλήθειας που δεν κατείχες προηγουμένως. Αυτές οι πραγματικότητες της αλήθειας είναι στην ουσία τα αποτελέσματα που θέλει να πετύχει και να έχει ο Θεός σ’ εσένα μέσω της κυριαρχίας Του πάνω σε ολόκληρο το γεγονός. Εάν ο Θεός κατορθώσει αυτό που σκοπεύει να επιτύχει, τότε δεν θα έχει ενεργήσει μάταια, διότι θα έχει επιτύχει τα επιθυμητά αποτελέσματά Του σ’ εσένα. Ποια είναι αυτά τα αποτελέσματα; Ο Θεός θέλει να δεις τι πραγματικά συμβαίνει, ότι τίποτα δεν συμβαίνει τυχαία ούτε προκαλείται από τους ανθρώπους, αλλά ότι ο Θεός έχει τον έλεγχο. Ο Θεός θέλει να βιώσεις την αληθινή Του ύπαρξη και να κατανοήσεις το γεγονός της κυριαρχίας Του και της ενορχήστρωσης της μοίρας όλων των πραγμάτων, και ότι αυτό είναι γεγονός και όχι μια κενή δήλωση.

Αν, μέσα από τις εμπειρίες σου, καταφέρεις να αντιληφθείς πραγματικά το γεγονός ότι ο Θεός κυβερνά τα πάντα και ότι Αυτός ενορχηστρώνει τη μοίρα όλων των πραγμάτων, θα είσαι σε θέση να κάνεις μια δήλωση όπως ο Ιώβ: «Ήκουον περί σου με την ακοήν του ωτίου, αλλά τώρα ο οφθαλμός μου σε βλέπει· διά τούτο βδελύττομαι εμαυτόν, και μετανοώ εν χώματι και σποδώ» (Ιώβ 42:5-6). Είναι καλή αυτή η δήλωση; (Ναι.) Είναι τόσο ωραίο να ακούμε αυτήν τη δήλωση, και είναι συγκινητικό. Θέλετε να βιώσετε την εγκυρότητα αυτής της δήλωσης; Θέλετε να καταλάβετε πώς αισθανόταν ο Ιώβ όταν έλεγε αυτά τα λόγια; (Ναι.) Πρόκειται απλώς για μια κανονική επιθυμία ή για μια ισχυρή επιθυμία; (Για μια ισχυρή επιθυμία.) Εν ολίγοις, έχετε όντως αυτού του είδους την αποφασιστικότητα και την επιθυμία. Πώς μπορεί, λοιπόν, να εκπληρωθεί αυτή η επιθυμία; Ισχύει αυτό που είπα προηγουμένως. Πρέπει να υιοθετήσεις την οπτική ενός δημιουργημένου όντος και να προσεγγίζεις όλους τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που σου συμβαίνουν από την οπτική της αναγνώρισης ότι ο Θεός είναι ο Κυβερνήτης όλων των πραγμάτων και ότι τα πάντα ελέγχονται και ενορχηστρώνονται από Αυτόν. Πρέπει να παίρνεις μαθήματα από αυτά, να κατανοείς το θέλημα του Θεού σε ό,τι κάνει και να αναγνωρίζεις τι θέλει να επιτύχει και να πραγματοποιήσει ο Θεός σ’ εσένα. Με αυτόν τον τρόπο, μια μέρα στο εγγύς και όχι πολύ μακρινό μέλλον, θα αισθανθείς όπως ο Ιώβ όταν είπε αυτά τα λόγια. Όταν σας ακούω να λέτε ότι θέλετε πραγματικά να βιώσετε όσα ένιωσε ο Ιώβ όταν είπε αυτά τα λόγια, ξέρω ότι πάνω από το 99 τοις εκατό των ανθρώπων δεν έχουν βιώσει ποτέ πριν τέτοια συναισθήματα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή δεν έχετε υιοθετήσει ποτέ την οπτική ενός δημιουργημένου όντος και δεν έχετε βιώσει το γεγονός ότι ο Δημιουργός εξουσιάζει όλα τα πράγματα και κυβερνά τα πάντα, όπως έκανε ο Ιώβ. Όλα αυτά οφείλονται στην ανθρώπινη άγνοια, ανοησία και παρακοή, καθώς και στην εξαπάτηση και τη διαφθορά που προκαλεί ο Σατανάς, πράγμα που οδηγεί τους ανθρώπους να μετρούν και να προσεγγίζουν άθελά τους όλα όσα τους συμβαίνουν από τη σκοπιά ενός μη πιστού, και μάλιστα να αναγνωρίζουν και να προσεγγίζουν όλα όσα συμβαίνουν γύρω τους χρησιμοποιώντας κάποιες από τις μεθόδους και τις θεωρητικές βάσεις που χρησιμοποιούν συνήθως οι άπιστοι. Τα συμπεράσματα στα οποία καταλήγουν τελικά δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια, ορισμένα μάλιστα αντιβαίνουν στην αλήθεια. Αυτό εμποδίζει μακροπρόθεσμα τους ανθρώπους να βιώσουν το γεγονός ότι ο Δημιουργός κυβερνά και ελέγχει όλα τα πράγματα και το συναίσθημα που είχε ο Ιώβ όταν εξέφρασε αυτά τα λόγια. Αν έχεις υποβληθεί σε δοκιμασίες παρόμοιες με αυτές του Ιώβ, μεγάλες ή μικρές, και έχεις ήδη νιώσει το χέρι του Θεού να εργάζεται και το γεγονός της κυριαρχίας του Θεού μέσω αυτών, αν έχεις επίσης αναγνωρίσει τις συγκεκριμένες προθέσεις του Θεού όταν κυβερνά και ενορχηστρώνει αυτά τα ζητήματα, καθώς και την οδό που θα πρέπει να ακολουθούν οι άνθρωποι, τότε στο τέλος, θα είσαι σε θέση να βιώσεις, μεταξύ άλλων, τα θετικά αποτελέσματα που θέλει να επιτύχει ο Θεός σ’ εσένα καθ’ όλη τη διάρκεια των γεγονότων, καθώς και τις καλές προθέσεις και τις προσδοκίες του Θεού για σένα. Θα τα βιώσεις όλα αυτά. Όταν τα βιώσεις όλα αυτά, δεν θα πιστεύεις πια μόνο ότι ο Θεός μπορεί να εκφράσει την αλήθεια και να σε εφοδιάσει με ζωή, θα συνειδητοποιήσεις με απτό τρόπο ότι ο Δημιουργός υπάρχει πράγματι, και θα συνειδητοποιήσεις επίσης ότι ο Δημιουργός έχει δημιουργήσει και κυβερνά όλα τα πράγματα. Ενώ βιώνεις όλα αυτά τα πράγματα, η πίστη σου στον Θεό και η πίστη σου στον Δημιουργό θα αυξάνεται. Ταυτόχρονα, αυτό θα σε κάνει να συνειδητοποιήσεις το γεγονός ότι έχεις αλληλεπιδράσει με τον Δημιουργό με πραγματικό τρόπο, και θα επιβεβαιώσει απτά και απόλυτα την πίστη σου στον Θεό, την εμπιστοσύνη σου στον Θεό, τον τρόπο με τον οποίο ακολουθείς τον Θεό, καθώς και το γεγονός ότι ο Θεός κυβερνά τα πάντα και είναι πανταχού παρών. Όταν λάβετε αυτήν την επιβεβαίωση και συνειδητοποίηση, πιστεύετε ότι η καρδιά σας θα γεμίσει με χαρά και ευτυχία ή με πόνο και θλίψη; (Με χαρά και ευτυχία.) Σίγουρα με χαρά και ευτυχία! Όσο πόνο και όση θλίψη κι αν έχεις βιώσει στο παρελθόν, θα διαλυθεί σαν καπνός, και η καρδιά σου θα τρελαθεί από χαρά, θα είσαι πανευτυχής και θα χοροπηδάς από ευτυχία. Όταν αντιληφθείς ότι το γεγονός της κυριαρχίας του Θεού σε όλα τα πράγματα έχει πραγματικά επιβεβαιωθεί και το έχεις βιώσει μέσα σου, αυτό ισοδυναμεί με το να συναντήσεις, να έρθεις σε επαφή και να αλληλεπιδράσεις πραγματικά με τον Θεό πρόσωπο με πρόσωπο. Εκείνη τη στιγμή, θα νιώσεις όπως ένιωσε ο Ιώβ. Τι είπε ο Ιώβ εκείνη τη στιγμή; («Ήκουον περί σου με την ακοήν του ωτίου, αλλά τώρα ο οφθαλμός μου σε βλέπει· διά τούτο βδελύττομαι εμαυτόν, και μετανοώ εν χώματι και σποδώ».) Ο Ιώβ εξωτερικά συμπεριφερόταν και ενεργούσε δείχνοντας αποστροφή στον εαυτό του και μετάνοια, ώστε να εκφράσει το μίσος του για το παρελθόν, αλλά στην πραγματικότητα, βαθιά μέσα στην καρδιά του, ήταν χαρούμενος και ευτυχισμένος. Γιατί; Επειδή, χωρίς να το περιμένει, είχε δει το πρόσωπο του Δημιουργού, είχε έρθει πρόσωπο με πρόσωπο μαζί Του, και είχε συναντήσει τον Θεό σε ένα γεγονός, σε ένα ασήμαντο και απροσδόκητο γεγονός. Πείτε μου, ποιο δημιουργημένο ον, ποιος ακόλουθος του Θεού δεν λαχταρά να δει τον Θεό; Αν προέκυπτε μια τέτοια κατάσταση, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, ποιος δεν θα ήταν ευτυχισμένος, ποιος δεν θα ήταν ενθουσιασμένος; Ο καθένας θα ενθουσιαζόταν· θα ενθουσιαζόταν και θα χαιρόταν. Θα ήταν κάτι που δεν θα ξεχνούσε ποτέ, όσο ζούσε, και είναι κάτι που αξίζει να θυμάται κανείς. Σκεφτείτε το, δεν έχει πολλά οφέλη αυτό; Ελπίζω ότι στο μέλλον, θα βιώσετε πραγματικά αυτό το συναίσθημα, θα αποκτήσετε αυτού του είδους την εμπειρία και θα έχετε τέτοια βιώματα. Όταν κάποιος βλέπει στ’ αλήθεια το πρόσωπο του Θεού και είναι πραγματικά σε θέση να βιώσει τα ίδια συναισθήματα που ένιωσε ο Ιώβ όταν συνάντησε τον Ιεχωβά Θεό, αυτό γίνεται ορόσημο για την πίστη του στον Θεό. Είναι κάτι τόσο θαυμάσιο! Κάθε άνθρωπος ανυπομονεί για ένα τέτοιο αποτέλεσμα και μια τέτοια κατάσταση, και όλοι ελπίζουν να το βιώσουν και να έχουν αυτού του είδους την εμπειρία. Εφόσον έχεις τέτοιες ελπίδες, θα πρέπει να έχεις τη σωστή οπτική και στάση καθώς βιώνεις όλα όσα συμβαίνουν γύρω σου, βιώνοντας και κατανοώντας τα πάντα με τον τρόπο που διδάσκει και υποδεικνύει ο Θεός, μαθαίνοντας να λαμβάνεις τα πάντα από τον Θεό και να βλέπεις τα πάντα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό σου την αλήθεια. Με αυτόν τον τρόπο, η πίστη σου θα αυξάνεται όλο και περισσότερο χωρίς να το συνειδητοποιείς, και το γεγονός ότι ο Θεός κυριαρχεί σε όλα τα πράγματα και κυβερνά τα πάντα θα επιβεβαιώνεται και θα επαληθεύεται σταδιακά στην καρδιά σου. Όταν όλα αυτά επιβεβαιωθούν μέσα σου, θα εξακολουθείς να ανησυχείς για το ότι το ανάστημά σου δεν μεγαλώνει; (Όχι.) Αλλά είναι φυσιολογικό να ανησυχείς λίγο τώρα, επειδή έχεις τόσο μικρό ανάστημα, και υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν μπορείς να διακρίνεις —θα ήταν αδύνατο να μην ανησυχείς, είναι κάτι που δεν μπορείς να αποφύγεις. Αυτό συμβαίνει επειδή υπάρχουν πολλά πράγματα μέσα στους ανθρώπους που προέρχονται από τη γνώση, από τον άνθρωπο, από τον Σατανά, από την κοινωνία και ούτω καθεξής. Όλα αυτά τα πράγματα επηρεάζουν βαθιά τη σκοπιά από την οποία προσεγγίζουν οι άνθρωποι τον Θεό και την οπτική και τη στάση που θα πρέπει να υιοθετούν όταν βιώνουν διάφορα πράγματα. Επομένως, το να μπορείς να υιοθετείς τη σωστή στάση και οπτική όταν σου συμβαίνουν πράγματα δεν είναι εύκολο. Απαιτεί να βιώσεις όχι μόνο θετικά πράγματα αλλά και αρνητικά. Διακρίνοντας και κατανοώντας την ουσία αυτών των αρνητικών πραγμάτων, θα πάρεις περισσότερα μαθήματα και θα καταφέρεις να κατανοήσεις τις ενέργειες του Θεού και την παντοδυναμία και τη σοφία Του καθώς κυβερνά όλα τα πράγματα.

Κατανοείτε τώρα απόλυτα ότι η δήλωση «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους» είναι λανθασμένη; (Ναι, το κατανοούμε.) Υπάρχει κάποια σωστή πτυχή αυτής της δήλωσης; Υπάρχουν κάποια έγκυρα στοιχεία; (Όχι, δεν υπάρχουν.) Κανένα απολύτως; (Κανένα.) Σωστά καταλαβαίνετε ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως εγκυρότητα. Αυτή είναι μια θεωρητική κατανόηση. Κατόπιν, στην πραγματική ζωή, μέσω της παρατήρησης και της εμπειρίας, θα διαπιστώσεις ότι η δήλωση «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους» είναι λανθασμένη, παράλογη και συνιστά την άποψη ενός μη πιστού. Όταν ανακαλύψεις αυτό το γεγονός και μπορέσεις να χρησιμοποιήσεις γεγονότα για να αποδείξεις ότι αυτή η δήλωση είναι λανθασμένη, τότε θα την εγκαταλείψεις και θα την απορρίψεις εντελώς και δεν θα τη χρησιμοποιείς πλέον. Δεν έχεις φτάσει ακόμη σε αυτό το σημείο. Παρόλο που έχεις αποδεχτεί αυτά που είπα, αργότερα, όταν θα βρεθείς αντιμέτωπος με καταστάσεις, θα αναλογιστείς: «Εκείνη τη στιγμή πίστευα ότι δεν υπήρχε τίποτα σωστό στη δήλωση “Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους”, γιατί λοιπόν τώρα τη θεωρώ κάπως σωστή;» Ξεκινά μια πάλη μέσα σου και βιώνεις και πάλι αντιφάσεις. Τι θα πρέπει, λοιπόν, να κάνεις τότε; Πρώτον, πρέπει να αλλάξεις την άποψή σου. Εγκατέλειψε όλες τις σκέψεις και τις απόψεις που απορρέουν από την εμμονή σου σε αυτήν τη δήλωση. Εγκατέλειψε όλες τις ενέργειες που απορρέουν από αυτήν τη δήλωση. Μην προσηλώνεσαι σε ανθρώπους ή ζητήματα. Πρέπει πρώτα να προσέλθεις ενώπιον του Θεού προσευχόμενος, και στη συνέχεια να αναζητήσεις τη βάση και τις αρχές μέσα στα λόγια του Θεού. Κατά τη διαδικασία της αναζήτησης, θα αποκτήσεις χωρίς να το καταλάβεις διαφώτιση και θα φτάσεις σε σημείο να κατανοήσεις την αλήθεια. Μπορεί να αποτελεί πρόκληση για σένα το να αναζητήσεις τις αρχές μόνος σου, γι’ αυτό συγκάλεσε όλους όσοι εμπλέκονται στο ζήτημα και αναζητήστε μαζί τη βάση και τις αρχές της αλήθειας μέσα στα λόγια του Θεού. Στη συνέχεια, προσευχήσου διαβάζοντας τα αντίστοιχα λόγια του Θεού, συναναστρέψου πάνω σε αυτά και έλεγξέ τα για να τα συγκρίνεις με το ζήτημα. Αφού γίνει σύγκριση με τα λόγια του Θεού, αποδέξου τις σωστές απόψεις και οι λανθασμένες θα εγκαταλειφθούν με φυσικό τρόπο. Στο εξής, να επιλύεις και να χειρίζεσαι τα ζητήματα σύμφωνα με αυτές τις αρχές. Πώς ακούγεται αυτή η μέθοδος; (Καλή.) Κατά τη διαδικασία αναζήτησης της αλήθειας, αυτό που θα πρέπει να εγκαταλείψεις είναι οι ενέργειες που προκύπτουν από την άποψη «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους». Βρες τα αντίστοιχα λόγια του Θεού και επίλυσε και χειρίσου τα προβλήματα με βάση τα λόγια του Θεού. Αναζητώντας την αλήθεια και επιλύοντας τα προβλήματα με αυτόν τον τρόπο, οι λανθασμένες απόψεις σου θα εξαλειφθούν. Αν χειρίζεσαι τα πράγματα με βάση τα λόγια του Θεού και τις αρχές της αλήθειας, τότε η κατεύθυνση και η προσέγγισή σου στον χειρισμό των θεμάτων θα αλλάξει αναλόγως. Κατά συνέπεια, η έκβαση του ζητήματος θα εξελιχθεί προς μια ευνοϊκή κατεύθυνση. Ωστόσο, η χρήση της οπτικής και της άποψης «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους» για την επίλυση προβλημάτων και τον χειρισμό ζητημάτων θα προκαλέσει την εξέλιξή τους προς μια δυσμενή κατεύθυνση. Για παράδειγμα, όταν οι αντίχριστοι εξαπατούν τους ανθρώπους στην εκκλησία, αν οι άνθρωποι δεν αναζητούν την αλήθεια, αλλά απλώς προσηλώνονται σε ανθρώπους και ζητήματα, συζητώντας το σωστό και το λάθος και καθιστώντας τους ανθρώπους υπόλογους, το τελικό αποτέλεσμα θα είναι να αντιμετωπιστούν μερικά άτομα και το θέμα να θεωρηθεί λήξαν. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Είπες ότι εξελίσσεται προς μια δυσμενή κατεύθυνση, αλλά εγώ δεν έχω δει κανένα δυσμενές αποτέλεσμα. Οι αντίχριστοι έχουν αποβληθεί, άρα δεν έχει λυθεί το πρόβλημα; Ποια είναι αυτή η δυσμενής έκβαση;» Πήραν όλοι ένα μάθημα από αυτήν την εμπειρία; Κατανόησαν την αλήθεια μέσα από αυτή; Μπορούν να διακρίνουν τους αντίχριστους; Κατανοούν το θέλημα του Θεού; Έχουν αντιληφθεί την κυριαρχία του Θεού; Δεν σημειώθηκε κανένα από αυτά τα θετικά αποτελέσματα. Αντιθέτως, οι άνθρωποι συνεχίζουν να ζουν σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες, να μην εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον και να φυλάγονται ο ένας από τον άλλον και να μεταθέτουν την ευθύνη ο ένας στον άλλον. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με μια κατάσταση, προστατεύουν γρήγορα τον εαυτό τους, επιδιώκοντας μόνο την αυτοσυντήρηση. Φοβούνται να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να αντιμετωπιστούν. Δεν παίρνουν κανένα μάθημα και δεν λαμβάνουν τίποτα από τον Θεό, πόσο μάλλον αναζητούν το θέλημα του Θεού. Μπορούν οι άνθρωποι να ωριμάσουν στη ζωή με αυτόν τον τρόπο; Τελικά, οι άνθρωποι γνωρίζουν μόνο τι μπορούν ή δεν μπορούν να κάνουν μπροστά στους επικεφαλής τους, τι να λένε και να κάνουν για να ευχαριστήσουν τους επικεφαλής τους και τι να λένε και να κάνουν για να τους σιχαθούν και να τους αντιπαθήσουν οι επικεφαλής τους. Κατά συνέπεια, οι άνθρωποι φυλάγονται ο ένας από τον άλλον, καταλήγουν να κλείνονται στον εαυτό τους, να καλύπτονται με μεταμφιέσεις, και κανείς δεν ανοίγεται. Έχοντας καλυφθεί, φυλαχθεί και μεταμφιεστεί με αυτόν τον τρόπο, έχουν προσέλθει οι άνθρωποι ενώπιον του Θεού; Όχι. Αφού βιώσουν πολλά πράγματα, οι άνθρωποι μαθαίνουν να αποφεύγουν τις καταστάσεις και φοβούνται να αλληλεπιδρούν με τους άλλους και να έρχονται αντιμέτωποι με ζητήματα. Στο τέλος, κλείνονται τελείως στον εαυτό τους, δεν ανοίγονται σε κανέναν, και δεν έχουν τον Θεό στην καρδιά τους. Η πίστη στον Θεό με αυτόν τον τρόπο βασίζεται εξ ολοκλήρου στη σατανική φιλοσοφία. Όσες εμπειρίες κι αν βιώσουν, δεν μπορούν να πάρουν κανένα μάθημα, να γνωρίσουν τον εαυτό τους, πόσο μάλλον να αποβάλουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση. Μπορούν να φτάσουν σε σημείο να κατανοήσουν την αλήθεια και να γνωρίσουν τον Θεό με αυτόν τον τρόπο; Μπορούν να νιώσουν αληθινή μετάνοια; Όχι, δεν μπορούν. Αντιθέτως, μαθαίνουν να φυλάγονται από τους άλλους, να προστατεύουν τον εαυτό τους, να παρατηρούν προσεκτικά τα λόγια και τις εκφράσεις των άλλων και να πηγαίνουν όπου φυσάει ο άνεμος. Μαθαίνουν να χρησιμοποιούν τεχνάσματα, να γίνονται πιο διακριτικοί και να είναι πιο ικανοί να χειρίζονται τους καβγάδες και τις διαμάχες. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με ζητήματα, αποφεύγουν να αναλάβουν την ευθύνη και αντ’ αυτού τη μεταθέτουν στους άλλους. Δεν έχουν πλέον καμία σχέση με τον Θεό, τα λόγια Του ή την αλήθεια. Το μόνο που καταφέρνουν είναι οι καρδιές τους να απομακρύνονται όλο και περισσότερο από τον Θεό. Δεν είναι αυτή μια δυσμενής εξέλιξη; (Ναι.) Πώς προέκυψε αυτή η κατεύθυνση δυσμενούς εξέλιξης; Αν οι άνθρωποι βλέπουν τους άλλους και τα πράγματα, και συμπεριφέρονται και ενεργούν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, και θεωρούν την αλήθεια αρχή τους· αν αναζητούν τα λόγια του Θεού ως θεμέλιο όταν αντιμετωπίζουν ένα πρόβλημα, αναζητώντας απαντήσεις μέσα στα λόγια Του, εντοπίζοντας τη ρίζα του προβλήματος από τα λόγια του Θεού και ελέγχοντας τα για σύγκριση, και χρησιμοποιώντας τα λόγια Του για να επιλύσουν όλα τα ζητήματα και τις δυσκολίες, τότε τα λόγια του Θεού θα παρέχουν ένα μονοπάτι προς τα εμπρός, ώστε οι άνθρωποι να μην βρίσκουν εμπόδια, να μη σκοντάφτουν ούτε να παγιδεύονται σε αυτά τα ζητήματα. Στο τέλος θα κατανοούσαν τις αρχές άσκησης που απαιτεί ο Θεός σε τέτοια ζητήματα και θα είχαν ένα μονοπάτι να ακολουθήσουν. Αν όλοι προσέρχονταν ενώπιον του Θεού όταν αντιμετώπιζαν προκλήσεις, αν δέχονταν τα πάντα από τον Θεό, αν μάθαιναν να βασίζονται στον Θεό και αν είχαν τις αρχές της αλήθειας ως βάση κατά τη διαδικασία της αναζήτησης, θα εξακολουθούσαν οι άνθρωποι να φυλάγονται ο ένας από τον άλλον; Θα εξακολουθούσε να επιδιώκει κανείς το σωστό και το λάθος χωρίς να αντιμετωπίζει τη ρίζα του προβλήματος; (Όχι) Ακόμη και αν υπάρχει κάποιος που δεν κάνει πράξη την αλήθεια και εξακολουθεί να επιδιώκει τέτοια ζητήματα, αυτός βρίσκεται στο περιθώριο και όλοι τον απορρίπτουν. Αν οι άνθρωποι μπορούν να δεχτούν τα πράγματα από τον Θεό όταν έρχονται αντιμέτωποι με αυτά, η κατάσταση θα εξελιχθεί προς μια ευνοϊκή κατεύθυνση. Οι άνθρωποι τελικά θα κατανοήσουν και θα γνωρίσουν τα λόγια του Θεού και θα αποκτήσουν την αλήθεια. Αυτό που κάνουν πράξη οι άνθρωποι είναι η αλήθεια, και αυτό που επιτυγχάνουν είναι ο σωστός στόχος να αποκτήσουν την αλήθεια και να είναι σε θέση να καταθέσουν μαρτυρία για τον Θεό. Η πίστη τους θα αυξηθεί, η κατανόησή τους για τον Θεό θα διευρυνθεί και θα αναπτύξουν σεβασμό προς Αυτόν. Αυτή δεν είναι μια ευνοϊκή κατεύθυνση εξέλιξης; (Ναι.) Τι επιφέρει τέτοια αποτελέσματα; Οφείλονται στο ότι η οπτική και η θέση που παίρνουν οι άνθρωποι σε κάθε θέμα είναι σωστή και συνάδει με την αλήθεια; (Ναι.) Με απλούς και ξεκάθαρους όρους, αυτή η οπτική και θέση σημαίνει ότι λαμβάνουν πράγματα από τον Θεό, γεγονός που οδηγεί φυσικά σε μια ευνοϊκή κατεύθυνση εξέλιξης και σε ευνοϊκά βήματα εξέλιξης, και επιτυγχάνει φυσικά το αποτέλεσμα της κατανόησης της αλήθειας και της γνώσης του Θεού. Ωστόσο, αν οι άνθρωποι δεν λαμβάνουν τα πράγματα από τον Θεό, αλλά αντίθετα τα προσεγγίζουν με βάση τις ανθρώπινες και σατανικές φιλοσοφίες, εξακολουθώντας να βασίζονται στη σατανική φιλοσοφία για να βλέπουν τα πράγματα, καθώς και να προσηλώνονται σε ανθρώπους και πράγματα, όλα όσα παράγονται θα είναι δυσμενή. Η τελική συνέπεια είναι ότι κανείς δεν θα καταλήξει να κατανοήσει την αλήθεια και να αποκομίσει οφέλη. Αυτό είναι το αποτέλεσμα του να μην ξέρει κανείς πώς να βιώνει το έργο του Θεού. Κατά συνέπεια, σε ορισμένες εκκλησίες υπάρχει μια δυσαρμονική ατμόσφαιρα μεταξύ ορισμένων ανθρώπων που εκτελούν καθήκοντα. Είναι πάντα καχύποπτοι ο ένας απέναντι στον άλλον, φυλάγονται ο ένας από τον άλλον, κατηγορούν ο ένας τον άλλον, ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον και διαφωνούν μεταξύ τους. Στα βάθη της καρδιάς τους υπάρχει μια κρυφή, εσωτερική πάλη. Αυτό επιβεβαιώνει ένα πράγμα: Δεν υπάρχει κανείς σε αυτήν την ομάδα που να αναζητά την αλήθεια, κανείς που να δέχεται τα ζητήματα από τον Θεό όταν έρχεται αντιμέτωπος με αυτά. Είναι όλοι τους μη πιστοί και δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Αντίθετα, σε ορισμένες εκκλησίες, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που, παρότι έχουν μικρό ανάστημα και δεν κατανοούν πολλή αλήθεια, είναι σε θέση να δέχονται ειλικρινά τα ζητήματα από τον Θεό σε κάθε κατάσταση, σημαντική ή ασήμαντη, και στη συνέχεια να ασκούνται και να βιώνουν πράγματα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και να εισέρχονται στην πραγματικότητα των λόγων του Θεού. Παρόλο που αυτοί οι άνθρωποι που εκτελούν τα καθήκοντά τους μαζί, μερικές φορές τσακώνονται, διαφωνούν και διαπληκτίζονται, υπάρχει μια ατμόσφαιρα μεταξύ τους, μια ατμόσφαιρα που δεν συναντάται μεταξύ των απίστων. Όταν συγκεντρώνονται για να κάνουν κάτι, η ατμόσφαιρα είναι ιδιαίτερα αρμονική, λες και είναι οικογένεια ή συγγενείς, χωρίς να υπάρχει κανένα χάσμα ανάμεσα στις καρδιές τους, και είναι όλοι ενωμένοι στο έργο τους. Η παρουσία μιας τέτοιας αρμονικής ατμόσφαιρας δείχνει ότι τουλάχιστον οι επόπτες ή μερικά βασικά άτομα αναζητούν την αλήθεια και χειρίζονται τα θέματα με τον σωστό τρόπο όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα, και έχουν πραγματικά επιτύχει αποτελέσματα στην υλοποίηση της αρχής «να δέχονται τα πάντα από τον Θεό». Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό, αλλά επειδή δεν επιδιώκουν την αλήθεια ούτε παίρνουν στα σοβαρά τα λόγια του Θεού, πιστεύουν στον Θεό για πολλά χρόνια χωρίς να εισέρχονται στη ζωή. Ό,τι κι αν τους συμβαίνει, δεν το δέχονται από τον Θεό και αντίθετα βασίζονται πάντα στις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες για να αντιληφθούν τα πράγματα. Δεν μπορούν να βιώσουν το έργο του Θεού. Σε μια εκκλησία, αν υπάρχουν μερικά άτομα που κατανοούν τα πνευματικά ζητήματα και μπορούν να δουν ότι πολλά πράγματα έχουν κανονιστεί και οριστεί από τον Θεό, τότε μπορούν να βασίζονται στον Θεό, να αναζητούν ενεργά την αλήθεια, να κάνουν πράξη την αλήθεια και να χειρίζονται τα πράγματα σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας. Σε μια τέτοια εκκλησία, αναπτύσσεται μια ατμόσφαιρα του έργου του Αγίου Πνεύματος. Σίγουρα, οι άνθρωποι μπορούν να αισθανθούν αυτήν την ιδιαίτερα ευχάριστη αρμονική ατμόσφαιρα και η νοοτροπία τους βρίσκεται φυσικά στην καλύτερη κατάσταση. Πιο συγκεκριμένα, υπάρχει αμοιβαία κατανόηση μεταξύ των ανθρώπων, μια κοινή φιλοδοξία, ένας κοινός στόχος και ένα κίνητρο για επιδίωξη βαθιά μέσα στις καρδιές τους. Εξαιτίας αυτού, μπορούν να είναι ενωμένοι. Σε μια τέτοια εκκλησία, μπορείς να βιώσεις μια ιδιαίτερα αρμονική ατμόσφαιρα. Αυτή η ατμόσφαιρα γεμίζει τους ανθρώπους με σιγουριά και τους παρακινεί να επιδιώκουν την πρόοδο. Αισθάνονται ενδυναμωμένοι στην καρδιά τους και σαν να έχουν ανεξάντλητη δύναμη να δαπανήσουν για τον Θεό. Αυτό το συναίσθημα είναι απίστευτα ευχάριστο. Όποιος παρευρίσκεται σε συναθροίσεις σε αυτήν την εκκλησία μπορεί να απολαύσει αυτήν την ατμόσφαιρα και να απολαύσει αυτό το αίσθημα σιγουριάς. Τότε αισθάνονται σαν να ζουν στην αγκαλιά του Θεού, σαν να βρίσκονται καθημερινά στην παρουσία Του. Είναι μια πραγματικά διαφορετική εμπειρία. Στις εκκλησίες εκείνες στις οποίες δεν εργάζεται το Άγιο Πνεύμα, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Δεν μπορούν να δεχτούν πράγματα από τον Θεό όταν αντιμετωπίζουν καταστάσεις και βασίζονται σε ανθρώπινους τρόπους και μέσα για να ελέγχουν τα πάντα. Σε ένα τέτοιο εκκλησίασμα, τα συναισθήματα μεταξύ των ανθρώπων είναι διαφορετικά και οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων και η ατμόσφαιρα που δημιουργείται είναι επίσης διαφορετικές. Δεν αισθάνεσαι καθόλου την ατμόσφαιρα του έργου του Αγίου Πνεύματος ή την ατμόσφαιρα της αγάπης μεταξύ των ανθρώπων. Αντ’ αυτού, το μόνο που μπορείς να αισθανθείς είναι μια ψυχρότητα. Δηλαδή, οι άνθρωποι είναι ψυχροί μεταξύ τους. Όλοι φυλάγονται ο ένας από τον άλλον, διαφωνούν μεταξύ τους, ανταγωνίζονται κρυφά ο ένας τον άλλον και προσπαθούν να υπερτερήσουν ο ένας του άλλου. Κανείς δεν υποτάσσεται στον άλλον, και μάλιστα καταπιέζουν, αποκλείουν και τιμωρούν ο ένας τον άλλον. Είναι σαν άπιστοι στον εργασιακό χώρο, στον επιχειρηματικό κόσμο και στην πολιτική και σου προκαλούν αίσθημα αηδίας, μίσους και φόβου, στερώντας σου κάθε αίσθημα ασφάλειας. Αν βιώσεις τέτοια συναισθήματα σε οποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων, θα δεις πόσο ακριβής είναι η δήλωση: «Η ανθρωπότητα έχει διαφθαρεί βαθιά από τον Σατανά», και αυτό θα σε κάνει να αγαπήσεις ακόμη περισσότερο το έργο του Αγίου Πνεύματος. Χωρίς το έργο του Αγίου Πνεύματος, δηλαδή όταν βασιλεύουν οι άνθρωποι, ο Σατανάς, η γνώση ή οι μη πιστοί, η ατμόσφαιρα είναι εντελώς διαφορετική. Θα σε κάνει να νιώσεις άβολα και δυσάρεστα, και σύντομα θα νιώσεις περιορισμένος και μελαγχολικός. Αυτό το συναίσθημα προέρχεται από τον Σατανά και από τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα· έτσι ακριβώς είναι. Εδώ ολοκληρώνεται η συναναστροφή πάνω σε αυτό το θέμα.

Όσον αφορά τις δηλώσεις σχετικά με την ηθική διαγωγή στην παραδοσιακή κουλτούρα, την προηγούμενη φορά συναναστράφηκα πάνω στο ότι «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του». Σήμερα, θα συναναστραφώ ακολούθως πάνω στη φράση: «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι». Όπως ακριβώς και η προηγούμενη φράση πάνω στην οποία συναναστράφηκα, δηλαδή ότι «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους», έτσι και αυτή η φράση αποτελεί ξεκάθαρα άποψη των μη πιστών. Η άποψη των μη πιστών επικρατεί μεταξύ των ανθρώπων και ακούγεται παντού. Από τη στιγμή που αρχίζουν να μιλούν οι άνθρωποι, μαθαίνουν κάθε είδους ρητά που προέρχονται από τους ανθρώπους, τους μη πιστούς, τον Σατανά και τον κόσμο. Ξεκινά με την αρχική εκπαίδευση κατά την οποία οι άνθρωποι διδάσκονται από τους γονείς και τις οικογένειές τους πώς να συμπεριφέρονται, τι να λένε, ποια ήθη πρέπει να έχουν, τι είδους σκέψεις και χαρακτήρα πρέπει να διαθέτουν και ούτω καθεξής. Ακόμη και μετά την είσοδό τους στην κοινωνία, οι άνθρωποι εξακολουθούν χωρίς να το συνειδητοποιούν να δέχονται την κατήχηση διαφόρων δογμάτων και θεωριών από τον Σατανά. Το ρητό «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» ενσταλάζεται σε κάθε άτομο από την οικογένεια ή την κοινωνία ως μία από τις ηθικές διαγωγές που πρέπει να έχουν οι άνθρωποι. Αν έχεις αυτήν την ηθική διαγωγή, οι άνθρωποι λένε ότι είσαι ευγενής, αξιοσέβαστος, ότι έχεις ακεραιότητα και ότι χαίρεις της εκτίμησης και του σεβασμού της κοινωνίας. Εφόσον η φράση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» προέρχεται από τους ίδιους τους ανθρώπους και από τον Σατανά, γίνεται το αντικείμενο που αναλύουμε διεξοδικά και διακρίνουμε, και επιπλέον το αντικείμενο που απαρνούμαστε. Γιατί διακρίνουμε και απαρνούμαστε αυτήν τη φράση; Ας εξετάσουμε πρώτα αν είναι σωστή αυτή η φράση και αν είναι σωστός κάποιος που την ακολουθεί. Είναι πραγματικά ευγενές να διαθέτεις τον ηθικό χαρακτήρα ώστε «να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι»; Κατέχει ένας τέτοιος άνθρωπος την πραγματικότητα της αλήθειας; Διαθέτει την ανθρώπινη φύση και τις αρχές διαγωγής που είπε ο Θεός ότι θα πρέπει να διαθέτουν τα δημιουργημένα όντα; Καταλαβαίνετε όλοι σας τη φράση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι»; Πρώτα εξηγήστε με δικά σας λόγια τι σημαίνει αυτή η φράση. (Σημαίνει ότι όταν κάποιος σου αναθέτει μια δουλειά, δεν θα πρέπει να φείδεσαι προσπαθειών προκειμένου να τη φέρεις εις πέρας.) Έτσι δεν θα πρέπει να είναι τα πράγματα; Αν κάποιος σου αναθέτει μια δουλειά, δεν σε έχει σε μεγάλη εκτίμηση; Σε έχει σε μεγάλη εκτίμηση, πιστεύει σ’ εσένα και πιστεύει ότι είσαι αξιόπιστος. Έτσι, ό,τι κι αν σου ζητήσουν οι άλλοι να κάνεις, θα πρέπει να συμφωνήσεις και να το κάνεις καλά και ολοκληρωμένα σύμφωνα με τις απαιτήσεις τους, ώστε να είναι ευχαριστημένοι και ικανοποιημένοι. Αν το κάνεις αυτό, είσαι καλός άνθρωπος. Υπονοείται ότι το κατά πόσο το άτομο που σου ανέθεσε μια δουλειά είναι ικανοποιημένο καθορίζει το κατά πόσο θεωρείσαι καλός άνθρωπος. Είναι έγκυρη μια τέτοια εξήγηση; (Ναι.) Δεν είναι άρα εύκολο να θεωρείται κανείς καλός άνθρωπος στα μάτια των άλλων και να αναγνωρίζεται από την κοινωνία; (Ναι.) Τι σημαίνει ότι είναι «εύκολο»; Σημαίνει ότι το πρότυπο είναι πολύ χαμηλό και καθόλου ευγενές. Εάν πληροίς το ηθικό πρότυπο του «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι», τότε θεωρείσαι άνθρωπος με ηθικό χαρακτήρα σε τέτοια ζητήματα. Εμμέσως, αυτό σημαίνει ότι αξίζεις την εμπιστοσύνη των ανθρώπων, αξίζεις να σου αναθέτουν οι άνθρωποι να χειρίζεσαι πράγματα, είσαι ευυπόληπτος και καλός άνθρωπος. Αυτή είναι η σημασία αυτής της δήλωσης. Δεν συμφωνείτε; Έχετε αντιρρήσεις ως προς τα πρότυπα κρίσης και αξιολόγησης της φράσης «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι»; Εάν μπορείτε να δώσετε ένα παράδειγμα που να αντικρούει αυτήν τη δήλωση και να εκθέτει το ότι αποτελεί πλάνη, δηλαδή, εάν μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ένα πραγματικό περιστατικό για να αποδείξετε πόσο εσφαλμένη είναι, τότε αυτή η δήλωση δεν θα ισχύει. Τώρα, θεωρητικά, μπορεί ήδη να πιστεύετε ότι αυτή η δήλωση είναι σίγουρα εσφαλμένη, επειδή δεν είναι η αλήθεια και δεν προέρχεται από τον Θεό. Πώς μπορείτε να χρησιμοποιήσετε γεγονότα για να ανατρέψετε αυτήν τη δήλωση; Για παράδειγμα, αν είσαι πολύ απασχολημένος και δεν μπορείς να πας για ψώνια σήμερα, μπορείς να εμπιστευτείς στον γείτονά σου να το κάνει για σένα. Μπορείς να του πεις τι ακριβώς τρόφιμα να αγοράσει, τι ποσότητα να αγοράσει και πότε να τα αγοράσει. Στη συνέχεια, ο γείτονας αγοράζει τα ψώνια σύμφωνα με το αίτημά σου και τα παραδίδει στην ώρα τους. Σημαίνει αυτό ότι «κάνει το καλύτερο που μπορεί για να χειρίζεται με αφοσίωση ό,τι του έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι»; Σημαίνει ότι είναι ευυπόληπτος; Ίσα που κούνησε το δαχτυλάκι του. Σημαίνει το να μπορείς να βοηθήσεις κάποιον να αγοράσει κάτι ότι έχεις ιδιαίτερα ηθικό χαρακτήρα; (Όχι) Όσο για το αν κάνει κακά πράγματα ή όχι και για το ποιος είναι ο χαρακτήρας του, έχουν αυτά την παραμικρή σχέση με την ικανότητά του «να κάνει το καλύτερο που μπορεί για να χειρίζεται με αφοσίωση ό,τι του έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι»; Αν μπορεί κάποιος να κάνει το καλύτερο δυνατό για να φέρει εις πέρας ένα ασήμαντο πράγμα που του έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι, κατέχει κάποιο πρότυπο ηθικού χαρακτήρα; Αποδεικνύει το να είναι ικανός να φέρει εις πέρας μια τόση ασήμαντη ανάθεση ότι είναι πράγματι ένα άτομο με ιδιαίτερα ηθικό χαρακτήρα; Μερικοί άνθρωποι λένε: «Αυτός ο άνθρωπος είναι πολύ αξιόπιστος. Κάθε φορά που του ζητείται να παραδώσει κάτι, ό,τι κι αν είναι αυτό και όσο κι αν είναι, πάντα επιστρέφει με αυτό. Είναι έμπιστος και έχει καλό ηθικό χαρακτήρα». Έτσι τον εκλαμβάνουν και τον αξιολογούν οι άλλοι. Είναι μια τέτοια αξιολόγηση σωστή; (Όχι.) Εσείς οι δύο είστε γείτονες. Οι γείτονες γενικά δεν στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου ούτε βλάπτουν ο ένας τον άλλον επειδή διασταυρώνονται τακτικά. Εάν υπάρχουν συγκρούσεις, είναι δύσκολο να αλληλεπιδράσουν αργότερα. Ίσως ο γείτονας να σε βοήθησε έχοντας αυτό στο μυαλό του. Ίσως πάλι η μικρή αυτή χάρη να τον βόλευε, δεν ήταν δύσκολη δουλειά και δεν υπέστη καμία απώλεια. Επιπλέον, τον βοήθησε να κάνει καλή εντύπωση και να αποκτήσει καλή φήμη, κάτι που τον ωφελεί. Επιπρόσθετα, το να σε βοηθά με μικρές χάρες δεν τον βολεύει να σου ζητήσει χάρες στο μέλλον; Ίσως να σου ζητήσει μια μεγάλη χάρη στο μέλλον, και εσύ θα είσαι υποχρεωμένος να την κάνεις. Μήπως αυτός ο άνθρωπος προσπαθεί να διευρύνει το φάσμα των επιλογών του; Όταν οι άνθρωποι βοηθούν ο ένας τον άλλον, αλληλεπιδρούν και έχουν σχέσεις ο ένας με τον άλλον, υπάρχει ένας σκοπός. Αν βλέπουν ότι δεν είσαι καθόλου χρήσιμος και δεν θα σου ζητήσουν βοήθεια αργότερα, μπορεί να μη σε βοηθήσουν κάνοντάς σου αυτήν τη χάρη. Είναι πιθανό να έχεις στην οικογένειά σου γιατρούς, δικηγόρους, κυβερνητικούς αξιωματούχους ή άτομα με κοινωνική θέση, πράγμα που είναι κάπως χρήσιμο για αυτό το άτομο. Μπορεί να σε βοηθά προκειμένου να έχει περισσότερες επιλογές. Ίσως να σε χρησιμοποιήσει για κάτι στο μέλλον ή τουλάχιστον να μπορέσει άνετα να δανειστεί εργαλεία από το σπίτι σου. Μερικές φορές του ζητάς να σου κάνει κάποιες μικρές χάρες και μετά από λίγες ημέρες έρχεται στο σπίτι σου για να δανειστεί πράγματα. Οι άνθρωποι δεν κουνάνε ούτε το μικρό τους δαχτυλάκι, εκτός κι αν έχουν να κερδίσουν κάτι οι ίδιοι! Παρατήρησε πως όταν του ζήτησες μια χάρη, συμφώνησε με μεγάλη ευκολία, με ένα χαμόγελο στο πρόσωπό του και φαινομενικά χωρίς καν να το σκεφτεί· αλλά στην πραγματικότητα το είχε υπολογίσει προσεκτικά στο μυαλό του, καθώς κανενός οι σκέψεις δεν είναι απλές. Κάποτε, πήγα σε ένα μαγαζί για να επιδιορθώσουν τα ρούχα Μου. Η ηλικιωμένη κυρία που επιδιόρθωνε τα ρούχα είχε μια κόρη που επέστρεφε στην πατρίδα της. Ο γείτονάς της είχε αυτοκίνητο, οπότε η ηλικιωμένη κυρία εμπιστεύτηκε σε αυτόν τον γείτονα να μεταφέρει την κόρη της στο αεροδρόμιο, ώστε να μη χρειαστεί να πληρώσει ταξί. Ο γείτονας συμφώνησε και η ηλικιωμένη κυρία ήταν πανευτυχής. Ωστόσο, για τον γείτονα δεν ήταν τόσο απλό. Δεν ήθελε να το κάνει δωρεάν. Μόλις συμφώνησε, στάθηκε εκεί, άρχισε σιγά σιγά να βγάζει ένα ρούχο και είπε: «Πιστεύεις ότι το ρούχο μου μπορεί να επιδιορθωθεί;» Η ηλικιωμένη κυρία αιφνιδιάστηκε και η έκφρασή της έμοιαζε να λέει: «Γιατί εκμεταλλεύεται αυτός ο άνθρωπος ένα τόσο μικρό πράγμα; Συμφώνησε τόσο πρόθυμα, αλλά αποδεικνύεται ότι δεν θέλει να το κάνει δωρεάν». Η ηλικιωμένη κυρία αντέδρασε γρήγορα, και μετά από ένα ή δύο δευτερόλεπτα είπε: «Εντάξει, άστο εκεί και θα σου το επιδιορθώσω». Δεν έγινε καμία απολύτως αναφορά σε χρήματα. Δείτε πώς το να σταλεί κάποιος για ένα απλό θέλημα αντισταθμίζεται με την επιδιόρθωση ενός ρούχου. Δεν σημαίνει αυτό ότι κανείς δεν βγαίνει χαμένος; Είναι απλές οι διαπροσωπικές αλληλεπίδρασεις; (Όχι.) Τίποτα δεν είναι απλό. Σε αυτήν την ανθρώπινη κοινωνία, κάθε άνθρωπος διαθέτει συναλλακτική νοοτροπία και όλοι επιδίδονται σε συναλλαγές. Όλοι έχουν απαιτήσεις από τους άλλους και όλοι θέλουν να επωφεληθούν εις βάρος των άλλων χωρίς να υποστούν οι ίδιοι απώλειες. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Ανάμεσα σε εκείνους που “κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να χειρίζονται με αφοσίωση ό,τι τους έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι”, υπάρχουν επίσης πολλοί που δεν επιδιώκουν να επωφεληθούν εις βάρος άλλων ανθρώπων. Απλώς επιδιώκουν να κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να χειριστούν καλά τα πράγματα· αυτοί οι άνθρωποι διαθέτουν πραγματικά αυτήν την αρετή». Η δήλωση αυτή είναι λανθασμένη. Ακόμα κι αν δεν επιδιώκουν πλούτο, υλικά αγαθά ή οποιουδήποτε είδους όφελος, επιδιώκουν τη φήμη. Σε τι αναφέρεται η «φήμη»; Αναφέρεται στο εξής: «Έχω δεχθεί την εμπιστοσύνη των ανθρώπων να χειριστώ τις αναθέσεις τους. Ανεξάρτητα από το αν το άτομο που μου εμπιστεύτηκε κάτι είναι παρόν ή όχι, εφόσον κάνω ό,τι μπορώ για να το χειριστώ καλά, θα έχω καλή φήμη. Τουλάχιστον κάποιοι άνθρωποι θα μάθουν ότι είμαι καλός άνθρωπος, κάποιος με ιδιαίτερα ηθικό χαρακτήρα και κάποιος που αξίζει να τον μιμηθεί κανείς. Μπορώ να καταλάβω μια θέση ανάμεσα στους ανθρώπους και να αφήσω πίσω μου μια καλή φήμη σε μια ομάδα ανθρώπων. Και αυτό αξίζει τον κόπο!» Κάποιοι άλλοι λένε: «“Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι”, και αφού οι άνθρωποι μας έχουν εμπιστευτεί κάτι, είτε είναι παρόντες είτε όχι, πρέπει να χειριζόμαστε καλά τις αναθέσεις τους και να εμμένουμε σ’ αυτό μέχρι τέλους. Ακόμη και αν η υστεροφημία μας δεν μπορεί να διαρκέσει για πάντα, τουλάχιστον δεν μπορούν να μας επικρίνουν πίσω από την πλάτη μας λέγοντας ότι δεν είμαστε αξιόπιστοι. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να υποστούν οι μελλοντικές γενιές διακρίσεις και αυτού του είδους την κατάφωρη αδικία». Τι επιδιώκουν; Επιδιώκουν και πάλι τη φήμη. Ορισμένοι άνθρωποι δίνουν μεγάλη σημασία στον πλούτο και τα υπάρχοντα, ενώ άλλοι εκτιμούν τη φήμη. Τι σημαίνει «φήμη»; Ποιες συγκεκριμένες εκφράσεις υπάρχουν για τη «φήμη» μεταξύ των ανθρώπων; Το να αποκαλείται κάποιος καλός άνθρωπος και άτομο με ιδιαίτερα ηθικό χαρακτήρα, υπόδειγμα, ενάρετος ή άγιος. Υπάρχουν μάλιστα κάποιοι άνθρωποι που, επειδή κατάφεραν για ένα ζήτημα «να κάνουν το καλύτερο που μπορούσαν για να χειριστούν με αφοσίωση ό,τι τους είχαν εμπιστευτεί οι άλλοι» και επειδή έχουν αυτού του είδους τον ηθικό χαρακτήρα, επαινούνται διαρκώς και οι απόγονοί τους επωφελούνται από τη φήμη τους. Βλέπεις, αυτό είναι πολύ πιο πολύτιμο από τα μικρά οφέλη που μπορούν να λάβουν επί του παρόντος. Επομένως, η αφετηρία για όσους τηρούν το λεγόμενο ηθικό πρότυπο «να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» δεν είναι τόσο απλή. Δεν επιδιώκουν απλώς να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες τους ως άνθρωποι, αλλά αντίθετα το τηρούν είτε για προσωπικό όφελος είτε για φήμη, είτε γι’ αυτήν τη ζωή είτε για τη μετά θάνατον ζωή. Βέβαια, υπάρχουν και εκείνοι που επιθυμούν να αποφύγουν την κριτική πίσω από την πλάτη τους και τη δυσφήμιση. Εν ολίγοις, η αφετηρία των ανθρώπων όταν κάνουν κάτι τέτοιο δεν είναι απλή· στην πραγματικότητα δεν ξεκινούν από τη σκοπιά της ανθρώπινης φύσης ούτε από την κοινωνική ευθύνη της ανθρωπότητας. Αν το εξετάσουμε βάσει της πρόθεσης και της αφετηρίας των ανθρώπων που κάνουν τέτοια πράγματα, ο σκοπός των ανθρώπων που εμμένουν στη φράση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» δεν είναι καθόλου απλός.

Μόλις τώρα, αναλύσαμε διεξοδικά τη δήλωση σχετικά με την ηθική διαγωγή «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι», ως προς τις προθέσεις και τον σκοπό των ανθρώπων να κάνουν πράγματα και ως προς τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες των ανθρώπων. Αυτή είναι η μία πτυχή. Από μια άλλη πτυχή, η δήλωση: «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» παρουσιάζει ένα ακόμη σφάλμα. Ποιο είναι αυτό; Οι άνθρωποι θεωρούν τη συμπεριφορά «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» πάρα πολύ ευγενή, αλλά δεν γνωρίζουν πως δεν μπορούν να διακρίνουν αν τα πράγματα που τους αναθέτουν οι άλλοι είναι δίκαια ή άδικα. Αν το έργο που σου αναθέτει κάποιος είναι κάτι πολύ συνηθισμένο, κάτι που πραγματοποιείται εύκολα, κάτι ανάξιο αναφοράς, τότε δεν τίθεται θέμα αφοσίωσης, γιατί όταν οι άνθρωποι έχουν σχέσεις και τα πηγαίνουν καλά ο ένας με τον άλλον, είναι φυσιολογικό να αναθέτουν πράγματα ο ένας στον άλλον. Είναι τόσο εύκολο όσο το να κουνήσει κανείς το μικρό του δαχτυλάκι. Δεν συζητάμε καν αν ο ηθικός χαρακτήρας κάποιου είναι ευγενής ή ανεπαρκής. Δεν φτάνει σε αυτό το επίπεδο. Ωστόσο, αν η δουλειά που σου αναθέτει κάποιος είναι μείζονος σημασίας, μια σπουδαία ανάθεση, όπως ένα ζήτημα ζωής και θανάτου ή κάτι που αφορά τη μοίρα ή το μέλλον, και εξακολουθείς να το αντιμετωπίζεις σαν ένα κοινό θέμα, κάνοντας ό,τι μπορείς για να το χειριστείς καλά χωρίς διάκριση, τότε εδώ μπορεί να προκύψουν προβλήματα. Τι είδους προβλήματα; Αν το έργο που σου αναθέτουν είναι σωστό, λογικό, δίκαιο, θετικό, και δεν θα προκαλέσει βλάβη ή απώλεια σε άλλους ούτε θα έχει αρνητικό αντίκτυπο στην ανθρωπότητα, τότε είναι σωστό να το αποδεχτείς και να κάνεις το καλύτερο δυνατό για να το χειριστείς με αφοσίωση. Πρόκειται για μια ευθύνη που θα πρέπει να εκπληρώσεις και μια αρχή που θα πρέπει να τηρήσεις. Ωστόσο, αν η ανάθεση που αποδέχεσαι είναι άδικη και θα προκαλέσει ζημιά, αναστάτωση, καταστροφή ή ακόμη και απώλεια ζωής στους άλλους ή στην ανθρωπότητα, και εξακολουθείς να κάνεις ό,τι μπορείς για να τη χειριστείς με αφοσίωση, τότε τι στο καλό λέει αυτό για τον ηθικό σου χαρακτήρα; Είναι καλός ή κακός; (Κακός.) Από ποια άποψη είναι κακός; Μερικοί άνθρωποι ακολουθούν έναν άδικο άνθρωπο ή γίνονται φίλοι μαζί του, και οι δύο θεωρούν ο ένας τον άλλον στενό φίλο. Δεν τους ενδιαφέρει αν αυτός ο φίλος είναι καλός ή κακός· εφόσον πρόκειται για μια δουλειά που τους έχει αναθέσει ο φίλος τους, θα κάνουν ό,τι μπορούν για να τη χειριστούν καλά. Αν ο φίλος τούς ζητήσει να σκοτώσουν κάποιον, θα τον σκοτώσουν, αν τους ζητήσει να βλάψουν κάποιον, θα τον βλάψουν, και αν τους ζητήσει να καταστρέψουν κάτι, θα το κάνουν. Εφόσον πρόκειται για κάτι που τους έχει εμπιστευτεί ο φίλος τους, θα το κάνουν χωρίς καμία διάκριση και σκέψη. Πιστεύουν ότι υλοποιούν τον ισχυρισμό «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι». Τι λέει αυτό για την ανθρώπινη φύση τους και τον ηθικό τους χαρακτήρα; Είναι καλά ή κακά; (Κακά.) Ακόμη και οι κακοί άνθρωποι μπορούν να «κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να χειρίζονται με αφοσίωση ό,τι τους έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι», αλλά τα είδη των αναθέσεων που τους έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι και για τα οποία κάνουν το καλύτερο που μπορούν, ώστε να τα χειριστούν καλά, είναι όλα κακά και αρνητικά πράγματα. Αν αυτό που σου έχουν αναθέσει οι άλλοι είναι να βλάψεις ανθρώπους, να σκοτώσεις ανθρώπους, να κλέψεις την περιουσία άλλων ανθρώπων, να πάρεις εκδίκηση ή να παραβείς τον νόμο, είναι σωστό; (Όχι, δεν είναι σωστό.) Όλα αυτά είναι πράγματα που βλάπτουν τους ανθρώπους, είναι κακές πράξεις και εγκλήματα. Αν κάποιος σου αναθέσει κάτι κακό και εσύ εξακολουθείς να τηρείς την αρχή της παραδοσιακής κουλτούρας «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι», και λες: «Αφού μου το ανέθεσες, σημαίνει ότι με εμπιστεύεσαι, με εκτιμάς πολύ και μου φέρεσαι σαν δικό σου άνθρωπο, σαν φίλο και όχι σαν ξένο. Επομένως, θα βάλω τα δυνατά μου για να χειριστώ με αφοσίωση ό,τι μου έχεις εμπιστευτεί. Ορκίζομαι στη ζωή μου να χειριστώ καλά ό,τι μου εμπιστευτείς, και δεν θα πάρω ποτέ τον λόγο μου πίσω», τότε για τι είδος ανθρώπου πρόκειται; Δεν είναι ένα πραγματικό κάθαρμα; (Ναι.) Είναι μεγάλο κάθαρμα. Πώς, λοιπόν, θα πρέπει να χειρίζεσαι ό,τι αφορά το «να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι»; Αν κάποιος σου αναθέσει μια απλή δουλειά, κάτι πολύ συνηθισμένο στις ανθρώπινες σχέσεις, τότε ακόμη και αν το κάνεις, δεν μπορεί να πει κανείς αν ο ηθικός σου χαρακτήρας είναι ευγενής ή όχι. Αν κάποιος σου εμπιστευτεί μια πολύ σημαντική και σπουδαία ανάθεση, τότε πρέπει να διακρίνεις αν είναι θετική ή αρνητική και αν είναι κάτι που μπορεί να επιτύχει η εσωτερική σου ιδιότητα. Αν δεν είναι κάτι που μπορείς να πετύχεις, κάνε ό,τι μπορείς. Εάν πρόκειται για μια αρνητική ανάθεση, μια ανάθεση που παραβιάζει τον νόμο, βλάπτει τα συμφέροντα ή τις ζωές των άλλων, ή μάλιστα καταστρέφει τις προοπτικές και το μέλλον των άλλων, και εσύ εξακολουθείς να τηρείς το ηθικό πρότυπο «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι», τότε είσαι κάθαρμα. Με βάση αυτές τις οπτικές, η αρχή που θα πρέπει να ακολουθούν οι άνθρωποι όταν αποδέχονται τις αναθέσεις που τους εμπιστεύονται οι άλλοι δεν θα πρέπει να είναι το «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι». Αυτή η δήλωση δεν είναι ακριβής, έχει σημαντικά κενά και προβλήματα και εξαπατά σε μεγάλο βαθμό τους ανθρώπους. Αφού αποδεχτούν αυτήν τη δήλωση, πολλοί άνθρωποι θα τη χρησιμοποιήσουν αναμφίβολα για να αξιολογήσουν την ηθική διαγωγή των άλλων και, φυσικά, για να μετρήσουν τον εαυτό τους και να περιορίσουν τη δική τους ηθικότητα. Ωστόσο, δεν γνωρίζουν ποιος στον κόσμο είναι άξιος να εμπιστευτεί αναθέσεις σε άλλους, και πολύ λίγοι άνθρωποι εμπιστεύονται σε άλλους αναθέσεις που είναι δίκαιες, θετικές, ωφέλιμες για τους άλλους, πολύτιμες και που επιφέρουν ευημερία στην ανθρωπότητα. Κανένας. Επομένως, αν χρησιμοποιείς το πρότυπο «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» για να μετρήσεις την ιδιότητα της ηθικότητας ενός ανθρώπου, όχι μόνο υπάρχουν πάρα πολλές αμφιβολίες και προβλήματα σ’ αυτό ώστε να αντέξει μια σχολαστική εξέταση, αλλά ενσταλάζει επίσης στους ανθρώπους λανθασμένες αντιλήψεις, λανθασμένες αρχές και λανθασμένη κατεύθυνση για την αντιμετώπιση τέτοιων ζητημάτων, μπερδεύοντας, παραλύοντας και παραπλανώντας τη σκέψη των ανθρώπων. Επομένως, ανεξάρτητα από το πώς αναλύεις ή εξετάζεις αυτήν τη δήλωση, η ύπαρξή της δεν έχει καμία αξία, δεν είναι κάτι που θα πρέπει να κάνουν πράξη οι άνθρωποι, και δεν ωφελεί τους ανθρώπους με κανέναν τρόπο.

Η φράση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» παρουσιάζει ένα ακόμη λάθος. Από μια άλλη σκοπιά, όσον αφορά εκείνους τους κακούς ανθρώπους που θέλουν να χρησιμοποιούν, να χειραγωγούν και να ελέγχουν τους άλλους, εκείνους που έχουν ιδιοτελή συμφέροντα και εκείνους που έχουν θέση και εξουσία στην κοινωνία, αυτή η δήλωση τους δίνει μια ευκαιρία να εκμεταλλεύονται και μια δικαιολογία για να χρησιμοποιούν, να χειραγωγούν και να ελέγχουν τους άλλους. Τους δίνει τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν στρατηγικά ανθρώπους για να χειρίζονται αναθέσεις για λογαριασμό τους. Όσοι δεν χειρίζονται αναθέσεις για λογαριασμό τους ή δεν κάνουν το καλύτερο που μπορούν γι’ αυτούς προσδιορίζονται ως άνθρωποι που δεν μπορούν να τους εμπιστευτούν πράγματα οι άλλοι και που δεν μπορούν να κάνουν το καλύτερο δυνατό για να χειρίζονται με αφοσίωση αναθέσεις. Χαρακτηρίζονται ως άτομα με ανεπαρκή ηθικό χαρακτήρα που είναι ανάξια εμπιστοσύνης, δεν αξίζουν ιδιαίτερη εκτίμηση ή σεβασμό και έχουν χαμηλή κοινωνική θέση. Τέτοια άτομα παραγκωνίζονται. Για παράδειγμα, το αφεντικό σου σου αναθέσει μια δουλειά κι εσύ σκέφτεσαι: «Αφού το ανέφερε το αφεντικό μου, πρέπει να συμφωνήσω με αυτό, ό,τι κι αν είναι. Όσο δύσκολο κι αν είναι, ακόμα κι αν σημαίνει πως πρέπει να πέσω στη φωτιά, πρέπει να το κάνω», οπότε συμφωνείς. Αφενός, είναι το αφεντικό σου και δεν τολμάς να αρνηθείς. Αφετέρου, συχνά σε πιέζει, λέγοντας: «Μόνο όσοι κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να χειρίζονται με αφοσίωση ό,τι τους έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι είναι καλοί συνάδελφοι». Σου έχει ενσταλάξει αυτήν την αντίληψη από νωρίς, σε έχει διαποτίσει με αυτήν εκ των προτέρων για να είσαι ψυχικά προετοιμασμένος. Μόλις σου ζητήσει το οτιδήποτε, εσύ δεσμεύεσαι ηθικά να υπακούσεις και δεν μπορείς να αρνηθείς· διαφορετικά, δεν θα έχεις καλή κατάληξη. Κατά συνέπεια, πρέπει να δαπανήσεις όλη σου την ενέργεια για να κάνεις πράγματα γι’ αυτόν. Ακόμα και αν δεν είναι εύκολο να το χειριστείς, πρέπει να βρεις έναν τρόπο να το κάνεις. Πρέπει να χρησιμοποιήσεις διασυνδέσεις, αθέμιτα μέσα και να ξοδέψεις χρήματα για δώρα. Στο τέλος, όταν ολοκληρωθεί η δουλειά, δεν μπορείς να αναφέρεις τα χρήματα που ξοδεύτηκαν ούτε να προβάλεις απαιτήσεις. Και πρέπει να πεις: «“Οι άνθρωποι θα πρέπει να κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να χειρίζονται με αφοσίωση ό,τι τους έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι”. Με έχεις σε μεγάλη υπόληψη και με εκτιμάς πολύ, οπότε πρέπει να κάνω ό,τι μπορώ για να χειριστώ καλά αυτήν την δουλειά». Στην πραγματικότητα, μόνο εσύ ξέρεις πόσες δυσκολίες και πόσα προβλήματα έχεις υπομείνει. Αν το καταφέρεις αυτό, οι άνθρωποι θα λένε ότι έχεις ιδιαίτερα ηθικό χαρακτήρα. Αν όμως αποτύχεις, οι άνθρωποι θα σε περιφρονήσουν, θα σε σιχαθούν και θα υποστείς τον χλευασμό τους. Ανεξάρτητα από την κοινωνική τάξη ή την εθνότητα στην οποία ανήκεις, εφόσον κάποιος σου αναθέσει μια δουλειά, πρέπει να κάνεις το καλύτερο που μπορείς και να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια, και δεν μπορείς να αρνηθείς. Γιατί συμβαίνει αυτό; Όπως λέει και το ρητό: «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι». Εφόσον έχεις αποδεχθεί την ανάθεση κάποιου, πρέπει να τη χειριστείς με αφοσίωση μέχρι τέλους και να διασφαλίσεις ότι το έργο θα ολοκληρωθεί με επιτυχία, όπως πρέπει, στο σύνολό του και με την έγκριση του άλλου ατόμου, και στη συνέχεια να του δώσεις αναφορά. Ακόμα και αν δεν ρωτήσει γι’ αυτό, πρέπει να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για να το χειριστείς. Ορισμένοι άνθρωποι δεν έχουν ουσιαστικά καμία πραγματική σχέση μ’ εσένα, όπως για παράδειγμα οι μακρινοί συγγενείς της ευρύτερης οικογένειάς σου. Βλέπουν ότι έχεις μια καλή δουλειά στην κοινωνία ή κάποια θέση και κύρος ή κάποιο ταλέντο, οπότε σου αναθέτουν το τάδε ή το δείνα. Πειράζει να αρνηθείς; Στην πραγματικότητα, δεν πειράζει καθόλου, αλλά λόγω των πολύπλοκων κοινωνικών σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων και της πίεσης της κοινής γνώμης που επηρεάζεται από την ιδέα «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι», όταν ένας τέτοιος άνθρωπος, με τον οποίο ουσιαστικά δεν έχεις καμία σχέση, σου ζητάει να κάνεις πράγματα γι’ αυτόν, πρέπει να τα κάνεις όλα. Φυσικά, μπορείς να επιλέξεις να μην τα κάνεις. Με αυτόν τον τρόπο απλώς προσβάλλεις έναν άνθρωπο ή χάνεις τη σχέση που είχες με μερικούς συγγενείς ή ίσως κάποιοι συγγενείς να σε περιθωριοποιήσουν. Αλλά και πάλι, τι σημασία έχει; Στην πραγματικότητα, δεν έχει σημασία. Δεν ζεις μαζί τους και η μοίρα σου δεν είναι στα χέρια τους. Οπότε γιατί δεν μπορείς απλά να αρνηθείς να το κάνεις; Ένας από τους λόγους ανωτέρας βίας είναι ότι σε δεσμεύει και σε καταπιέζει η άποψη της κοινής γνώμης «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι». Δηλαδή, σε κάθε κοινωνική ομάδα, συχνά είσαι δέσμιος του ηθικού προτύπου και της άποψης της κοινής γνώμης «να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι». Το να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση τις αναθέσεις δεν έχει να κάνει με την εκπλήρωση της κοινωνικής ευθύνης ή με την εκπλήρωση των καθηκόντων και των ευθυνών ενός δημιουργημένου όντος. Αντίθετα, σε κρατούν δέσμιο οι δηλώσεις των ηθικών προτύπων και οι αόρατες αλυσίδες της γνώμης της κοινωνίας. Γιατί είσαι επιρρεπής στο να σε κρατούν δέσμιο; Μια πτυχή είναι επειδή δεν μπορείς να διακρίνεις αν αυτές οι ηθικές δηλώσεις που κληροδοτήθηκαν από τους προγόνους σου είναι σωστές ούτε αν οι άνθρωποι θα πρέπει να τις τηρούν. Μια άλλη πτυχή είναι ότι δεν έχεις τη δύναμη και το θάρρος να ξεφύγεις από την κοινωνική πίεση και την κοινή γνώμη που δημιουργεί αυτή η παραδοσιακή κουλτούρα. Κατά συνέπεια, δεν μπορείς να απελευθερωθείς από τα δεσμά της και την επιρροή της πάνω σου. Ένας άλλος λόγος είναι ότι σε κάθε κοινότητα ή κοινωνική ομάδα, οι άνθρωποι θέλουν οι άλλοι να τους θεωρούν άτομα με ιδιαίτερα ηθικό χαρακτήρα, καλούς ανθρώπους, έμπιστους, αξιόπιστους και άξιους να τους εμπιστεύονται αναθέσεις. Όλοι θέλουν να δημιουργήσουν μια τέτοια εικόνα που να κερδίζει τον σεβασμό και να κάνει τους άλλους να πιστεύουν ότι είναι αξιοπρεπείς άνθρωποι με σάρκα και οστά, με αισθήματα και αφοσίωση, και όχι ψυχροί άνθρωποι ή από άλλον πλανήτη. Αν θέλεις να ενσωματωθείς στην κοινωνία και να γίνεις αποδεκτός και να λάβεις την έγκρισή της, πρέπει πρώτα να κάνεις τους άλλους να σε αναγνωρίσουν ως άνθρωπο με ιδιαίτερα ηθικό χαρακτήρα, ως κάποιον με ακεραιότητα και αξιοπιστία. Έτσι, ανεξάρτητα από το είδος των πραγμάτων που σου ζητούν, εσύ θα κάνεις ό,τι μπορείς για να τους ικανοποιήσεις, να τους χαροποιήσεις και στη συνέχεια θα λάβεις επαίνους από αυτούς που θα λένε ότι είσαι ένα αξιόπιστο άτομο με ιδιαίτερα ηθικό χαρακτήρα και ότι οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να συσχετιστούν μαζί σου. Με αυτόν τον τρόπο νιώθεις μια αίσθηση παρουσίας στη ζωή σου. Αν μπορείς να λάβεις την έγκριση της κοινωνίας, των μαζών, των συναδέλφων και των φίλων σου, θα ζήσεις μια ιδιαίτερα πλούσια και ικανοποιητική ζωή. Ωστόσο, αν ζεις διαφορετικά από αυτούς, αν οι σκέψεις και οι απόψεις σου διαφέρουν από τις δικές τους, αν το μονοπάτι σου στη ζωή είναι διαφορετικό από το δικό τους, αν κανείς δεν λέει ότι έχεις ιδιαίτερα ηθικό χαρακτήρα, ότι είσαι αξιόπιστος, ότι είσαι άξιος να σου αναθέτουν πράγματα ή ότι έχεις αξιοπρέπεια, και αν όλοι αυτοί σε απαρνούνται και σε απομονώνουν, τότε θα ζήσεις μια καταθλιπτική και θλιβερή ζωή. Γιατί νιώθεις κατάθλιψη και στενοχώρια; Επειδή πλήττεται η αυτοεκτίμησή σου. Από πού πηγάζει η αυτοεκτίμησή σου; Πηγάζει από την έγκριση και την αποδοχή της κοινωνίας και των μαζών. Αν δεν σε αποδέχονται καθόλου, αν δεν σε εγκρίνουν, αν δεν σε επαινούν ούτε σε εκτιμούν και αν δεν σε κοιτάζουν καθόλου με βλέμμα θαυμασμού, συμπάθειας ή εκτίμησης, τότε νιώθεις ότι δεν έχεις καμία αξιοπρέπεια στη ζωή σου. Νιώθεις εντελώς άχρηστος, χωρίς καμία αίσθηση παρουσίας. Δεν ξέρεις ποια είναι η αξία σου και, τελικά, δεν ξέρεις πώς να ζήσεις. Η ζωή σου γίνεται καταθλιπτική και μαρτυρική. Προσπαθείς πάντα να κάνεις τους ανθρώπους να σε αποδεχτούν, προσπαθείς να ενσωματωθείς στις μάζες και στην κοινωνία. Επομένως, η τήρηση του ηθικού προτύπου «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» είναι ένα πολύ σημαντικό ζήτημα για όποιον ζει σε ένα τέτοιο κοινωνικό περιβάλλον. Είναι επίσης ένας σημαντικός δείκτης μέτρησης του ηθικού χαρακτήρα ενός ανθρώπου και του κατά πόσον τον αποδέχονται οι άλλοι. Είναι όμως σωστό αυτό το πρότυπο μέτρησης; Σίγουρα όχι. Στην πραγματικότητα, μπορεί να χαρακτηριστεί ακόμη και παράλογο.

Υπάρχει και μια άλλη πτυχή που πρέπει να διακρίνουμε στην ηθική δήλωση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι». Εάν η ανάθεση που σου έχει εμπιστευτεί κάποιος δεν σου τρώει πάρα πολύ χρόνο και ενέργεια και εάν εμπίπτει στο εύρος του επιπέδου σου, ή εάν έχεις το κατάλληλο περιβάλλον και τις κατάλληλες συνθήκες, τότε από ανθρώπινη συνείδηση και λογική, μπορείς να κάνεις κάποια πράγματα για τους άλλους στα πλαίσια των δυνατοτήτων σου και να ανταποκριθείς στις λογικές και εύλογες απαιτήσεις τους. Ωστόσο, αν η δουλειά που σου έχει ανατεθεί απορροφά σημαντική ποσότητα του χρόνου και της ενέργειάς σου και σου στερεί πολύ από τον χρόνο σου, σε βαθμό που να σε κάνει να θυσιάσεις τη ζωή σου, και οι ευθύνες και οι υποχρεώσεις σου σε αυτήν τη ζωή και τα καθήκοντά σου ως δημιουργημένο ον μηδενιστούν και αντικατασταθούν, τότε τι θα κάνεις; Θα πρέπει να αρνηθείς γιατί δεν είναι δική σου ευθύνη ή υποχρέωση. Όσον αφορά τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις της ζωής ενός ανθρώπου, εκτός από τη φροντίδα των γονιών του, την ανατροφή των παιδιών του και την εκπλήρωση των κοινωνικών ευθυνών του στην κοινωνία και στα πλαίσια του νόμου, το πιο σημαντικό είναι ότι η ενέργεια και ο χρόνος ενός ανθρώπου και η ζωή του θα πρέπει να αναλώνονται για την εκπλήρωση του καθήκοντος ενός δημιουργημένου όντος και δεν θα πρέπει κανείς να αφιερώνει τον χρόνο και την ενέργειά του σε εργασίες που του ανέθεσε κάποιος άλλος. Αυτό οφείλεται στο ότι ο Θεός δημιουργεί έναν άνθρωπο, του δίνει ζωή και τον φέρνει σε αυτόν τον κόσμο, και δεν είναι δική του δουλειά να κάνει πράγματα και να εκπληρώνει ευθύνες για λογαριασμό άλλων. Αυτό που θα πρέπει να αποδέχονται περισσότερο οι άνθρωποι είναι ό,τι τους εμπιστεύεται ο Θεός. Μόνο ό,τι τους εμπιστεύεται ο Θεός αποτελεί αληθινή ανάθεση, και το να αποδέχονται αναθέσεις ανθρώπων σημαίνει ότι δεν ασχολούνται με τα δέοντα καθήκοντά τους. Κανείς δεν δικαιούται να σου ζητήσει να αφιερώσεις την αφοσίωση, την ενέργεια, τον χρόνο σου ή ακόμη και τα νιάτα σου και ολόκληρη τη ζωή σου στις αρμοδιότητες που σου αναθέτει. Μόνο ο Θεός δικαιούται να ζητήσει από τους ανθρώπους να εκπληρώσουν το καθήκον τους ως δημιουργημένα όντα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Εάν οποιαδήποτε εργασία που σου αναθέτουν απαιτεί σημαντικό μέρος του χρόνου και της ενέργειάς σου, αυτό θα σε εμποδίσει να εκπληρώσεις το καθήκον σου ως δημιουργημένο ον και ακόμη και να ακολουθήσεις το σωστό μονοπάτι στη ζωή. Θα αλλάξει την κατεύθυνση και τους στόχους της ζωής σου. Αυτό δεν είναι κάτι καλό, είναι κατάρα. Αν η ανάθεση απορροφά μια σημαντική ποσότητα του χρόνου και της ενέργειάς σου και μάλιστα σου κλέψει μέχρι και τα νιάτα σου, στερώντας σου ευκαιρίες να αποκτήσεις την αλήθεια και τη ζωή, τότε κάθε ανάθεση τέτοιας φύσης προέρχεται από τον Σατανά και όχι απλά από κάποιον άνθρωπο. Αυτός είναι ένας άλλος τρόπος κατανόησης του ζητήματος. Αν κάποιος σου εμπιστευτεί μια εργασία που απορροφά και σπαταλά πολύ από τον χρόνο και την ενέργειά σου, και μάλιστα σε κάνει να θυσιάσεις τα νιάτα σου και τη ζωή σου ολόκληρη, στερώντας σου τον χρόνο που θα έπρεπε να αφιερώνεις στην εκπλήρωση του καθήκοντός σου ως δημιουργημένο ον, τότε το άτομο αυτό όχι μόνο δεν είναι φίλος σου, αλλά μπορεί να θεωρηθεί ακόμη και εχθρός σου και αντίπαλός σου. Στη ζωή σου, πέρα από την εκπλήρωση των ευθυνών και των υποχρεώσεών σου απέναντι στους γονείς, τα παιδιά και την οικογένειά σου, που σου έχει παραχωρήσει ο Θεός, όλος ο χρόνος και η ενέργειά σου θα πρέπει να αφιερώνονται και να δαπανώνται στην εκπλήρωση του καθήκοντός σου ως δημιουργημένο ον. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να απορροφά ή να σου στερεί τον χρόνο και την ενέργειά σου με το πρόσχημα ότι σου έχει αναθέσει να κάνεις κάτι. Αν δεν δώσεις προσοχή στη συμβουλή αυτή και δεχτείς την ανάθεση κάποιου, αφιερώνοντας πολύ χρόνο και ενέργεια σ’ αυτήν, τότε αυτό θα μειώσει συγκριτικά, και μάλιστα θα σου στερήσει και θα απορροφήσει τον χρόνο που έχεις για να εκπληρώσεις το καθήκον σου ως δημιουργημένο ον. Τι συμβαίνει αν κάτι σου στερήσει τον χρόνο και την ενέργεια για την εκπλήρωση του καθήκοντός σου; Οι ευκαιρίες που έχεις για να επιδιώξεις την αλήθεια μειώνονται. Όταν μειώνονται οι ευκαιρίες να επιδιώξεις την αλήθεια, αυτό δεν σημαίνει ότι μειώνονται και οι πιθανότητες να σωθείς; (Ναι.) Αυτό είναι ευλογία ή κατάρα για σένα; (Κατάρα.) Είναι αναμφίβολα κατάρα. Είναι σαν μια κοπέλα που έχει ένα αγόρι και το αγόρι τής λέει: «Μπορείς να πιστεύεις στον Θεό, αλλά πρέπει να με περιμένεις μέχρι να γίνω επιτυχημένος, πλούσιος και ισχυρός, και μέχρι να μπορέσω να σου αγοράσω αυτοκίνητο, σπίτι και ένα μεγάλο διαμαντένιο δαχτυλίδι, και μετά θα σε παντρευτώ». Η κοπέλα λέει: «Τότε για αυτά τα λίγα χρόνια, δεν θα πιστεύω στον Θεό ούτε θα εκτελώ τα καθήκοντά μου. Πρώτα θα δουλέψω σκληρά μαζί μ’ εσένα και θα περιμένω να πλουτίσεις, να γίνεις στέλεχος, να εκπληρωθούν οι επιθυμίες σου και μετά θα εκτελέσω τα καθήκοντά μου». Είναι έξυπνη ή ανόητη αυτή η κοπέλα; (Ανόητη.) Είναι τόσο ανόητη! Τον βοήθησες να πετύχει, να γίνει πλούσιος και ισχυρός, να αποκτήσει φήμη και περιουσία, αλλά ποιος θα αναπληρώσει τον χρόνο που έχασες; Δεν έχεις εκπληρώσει το καθήκον σου ως δημιουργημένο ον, οπότε ποιος θα αναπληρώσει αυτήν την απώλεια· ποιος θα την ξεπληρώσει; Γι’ αυτά τα λίγα χρόνια που πιστεύεις στον Θεό, δεν έχεις αποκτήσει την αλήθεια που θα έπρεπε να έχεις, και δεν έχεις αποκτήσει τη ζωή που θα έπρεπε να έχεις. Ποιος θα αναπληρώσει αυτήν την αλήθεια και αυτήν τη ζωή; Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό αλλά δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Αντ’ αυτού, ξοδεύουν αρκετά χρόνια από τον χρόνο τους για να εκπληρώσουν ένα έργο, μια επιθυμία ή μια απαίτηση που τους έχουν αναθέσει άλλοι άνθρωποι. Στο τέλος, όχι μόνο δεν κερδίζουν τίποτα, αλλά χάνουν και την ευκαιρία να εκπληρώσουν το καθήκον τους να αποκτήσουν την αλήθεια. Δεν λαμβάνουν την έγκριση του Θεού· η απώλεια είναι πολύ μεγάλη και το τίμημα πολύ υψηλό! Δεν είναι πολύ ανόητο να παραιτείται κανείς από την πίστη στον Θεό και την εκπλήρωση του καθήκοντος ενός δημιουργημένου όντος μόνο και μόνο για να μην προδώσει την εμπιστοσύνη των άλλων, για να μπορούν οι άνθρωποι να λένε καλά πράγματα γι’ αυτόν, για να θεωρείται άνθρωπος με ιδιαίτερα ηθικό χαρακτήρα, ευυπόληπτος και αξιόπιστος και για να κάνει με επιτυχία «το καλύτερο που μπορεί για να χειρίζεται με αφοσίωση ό,τι του έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι»; Υπάρχουν επίσης εκείνοι που προσπαθούν να έχουν και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο, ικανοποιώντας από τη μια τους ανθρώπους και αφιερώνοντας ταυτόχρονα λίγη ενέργεια στην εκτέλεση κάποιου καθήκοντος, ευαρεστώντας τους άλλους αλλά θέλοντας ταυτόχρονα να ευαρεστήσουν και τον Θεό. Τι συμβαίνει στο τέλος; Μπορεί να ευαρεστείς τους ανθρώπους, αλλά το καθήκον σου ως δημιουργημένο ον δεν εκπληρώνεται, δεν κατανοείς καθόλου την αλήθεια και χάνεις πάρα πολλά! Παρόλο που έχεις κάνει το καλύτερο που μπορείς για να χειριστείς με αφοσίωση τα πράγματα για λογαριασμό των άλλων, παρόλο που έχεις λάβει επαίνους από αυτούς που λένε ότι τηρείς τον λόγο σου και είσαι άτομο με ιδιαίτερα ηθικό χαρακτήρα, δεν έχεις αποκτήσει την αλήθεια από τον Θεό ούτε έχεις λάβει την έγκριση ή την αποδοχή του Θεού. Αυτό συμβαίνει επειδή το να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειριστείς με αφοσίωση τα πράγματα για λογαριασμό των άλλων δεν είναι αυτό που απαιτεί ο Θεός από την ανθρωπότητα, ούτε είναι ένα καθήκον που σου έχει εμπιστευτεί ο Θεός. Όταν κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειριστείς με αφοσίωση τα πράγματα για λογαριασμό των άλλων, ξεφεύγεις από την πορεία σου, δεν ασχολείσαι με τα δέοντα καθήκοντά σου και αυτό είναι κάτι που δεν έχει καμιά αξία ή σημασία. Δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση καλή πράξη που αξίζει να μνημονεύεται. Έχεις επενδύσει πολλή από την ενέργεια και τον χρόνο στους άλλους, και με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο δεν σε θυμάται ο Θεός, αλλά έχεις χάσει την καλύτερη ευκαιρία να επιδιώξεις την αλήθεια και πολύτιμο χρόνο απ’ το να εκπληρώσεις το καθήκον σου ως δημιουργημένο ον. Όταν μεταστραφείς και θελήσεις να επιδιώξεις την αλήθεια και να εκτελέσεις καλά τα καθήκοντά σου, θα είσαι ήδη γέρος, χωρίς ενέργεια, χωρίς σωματική δύναμη και θα βασανίζεσαι από ασθένειες. Αξίζει τον κόπο; Πώς μπορείς να δαπανήσεις τον εαυτό σου για τον Θεό; Το να χρησιμοποιήσεις τον εναπομείναντα χρόνο για να επιδιώξεις την αλήθεια και να εκπληρώσεις το καθήκον σου ως δημιουργημένο ον είναι εξαντλητικό. Από άποψη σωματικής δύναμης, δεν μπορείς να ανταπεξέλθεις, η μνήμη σου επιδεινώνεται και δεν έχεις πολλή ενέργεια. Συχνά σε παίρνει ο ύπνος στις συναθροίσεις, και το σώμα σου παρουσιάζει πάντα προβλήματα και ενοχλήσεις όταν προσπαθείς να εκπληρώσεις τα καθήκοντά σου. Ως τότε, θα το έχεις μετανιώσει. Τι έχεις κερδίσει «κάνοντας το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι άνθρωποι»; Το πολύ-πολύ να είσαι σε θέση να δωροδοκείς τους άλλους και να εισπράξεις τις φιλοφρονήσεις τους. Σε τι χρησιμεύουν όμως οι έπαινοι των ανθρώπων; Μπορούν να αντιπροσωπεύουν την έγκριση του Θεού; Δεν την αντιπροσωπεύουν ούτε κατά διάνοια. Σε αυτήν την περίπτωση, μια φράση επαίνου που προέρχεται από έναν άνθρωπο είναι άχρηστη. Αξίζει τον κόπο να υπομείνει κανείς τόσο μεγάλο πόνο προκειμένου να λάβει επαίνους, χάνοντας παράλληλα την ευκαιρία να σωθεί; Επομένως, τι πρέπει να κατανοήσουν τώρα οι άνθρωποι; Αν κάποιος σου εμπιστευτεί μια εργασία, όποια κι αν είναι αυτή, εφόσον δεν αφορά την εκπλήρωση του καθήκοντός σου ως δημιουργημένο ον ή κάτι που σου εμπιστεύτηκε ο Θεός, έχεις το δικαίωμα να αρνηθείς, επειδή δεν είναι υποχρέωσή σου, πόσο μάλλον ευθύνη σου. Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να πουν: «Αν αρνηθώ, οι άλλοι θα πουν πως έχω χαμηλό ήθος ή πως δεν είμαι αρκετά καλός φίλος ή αρκετά αφοσιωμένος». Αν σε απασχολεί αυτό, τότε εμπρός, κάν’ το, και θα δεις μετά ποιες θα είναι οι συνέπειες. Υπάρχουν επίσης άνθρωποι που δεν έχουν ολοκληρώσει το έργο τους για λογαριασμό των άλλων και δεν μπορούν να συνεχίσουν να κάνουν πράγματα για τους άλλους, επειδή εκτελούν τα καθήκοντά τους. Σκέφτονται: «Δεν είναι καλό να αφήνω αυτήν την ανάθεση στη μέση. Ως άνθρωπος, θα πρέπει να είμαι αξιόπιστος. Πρέπει κανείς να κάνει τα πράγματα από την αρχή μέχρι το τέλος, όχι να ξεκινάει δυναμικά αλλά να εξασθενεί στην πορεία. Αν οι δουλειές που υπόσχομαι να κάνω για λογαριασμό των άλλων μείνουν στη μέση και δεν τις ολοκληρώσω, τότε δεν μπορώ να το δικαιολογήσω αυτό στους άλλους, δείχνει έλλειψη ακεραιότητας!» Αν έχεις τέτοιες σκέψεις στο μυαλό σου και δεν μπορείς να αφήσεις την υπερηφάνειά σου, τότε εμπρός, κάνε δουλειές για λογαριασμό άλλων και όταν τελειώσεις, δες τι έχεις κερδίσει και αν το να κρατάς τον λόγο σου και να έχεις αυτού του είδους την ακεραιότητα έχει πραγματικά αξία. Δεν καθυστερεί αυτό ένα σημαντικό πράγμα; Αν σε καθυστερεί από την εκτέλεση των καθηκόντων σου και σε επηρεάζει ως προς το να αποκτήσεις την αλήθεια, τότε αυτό ισοδυναμεί με το να ρισκάρεις τη ζωή σου, έτσι δεν είναι; Αν θεωρείς ότι αυτές οι δηλώσεις και οι απαιτήσεις σχετικά με την ηθική διαγωγή είναι πιο σημαντικές από την εκπλήρωση του καθήκοντός σου ως δημιουργημένο ον και την επιδίωξη της αλήθειας, τότε δεν μπορείς να απαλλαγείς από την αιχμαλωσία και τα δεσμά αυτών των δηλώσεων. Εάν μπορείς να τις διακρίνεις και να δεις καθαρά την αληθινή τους ουσία, αν αποφασίσεις να τις απαρνηθείς και να μη ζεις σύμφωνα με αυτά τα πράγματα, τότε έχεις ελπίδες να απελευθερωθείς από την αιχμαλωσία και τα δεσμά αυτών των δηλώσεων περί ηθικής διαγωγής. Έχεις επίσης ελπίδες να εκπληρώσεις το καθήκον σου ως δημιουργημένο ον και να αποκτήσεις την αλήθεια.

Μετά από τόση συναναστροφή, έχετε τώρα λίγη διάκριση όσον αφορά τη δήλωση και το πρότυπο κρίσης της ηθικότητας ενός ανθρώπου: «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι»; (Ναι.) Για να συνοψίσουμε, λοιπόν, από πόσες πτυχές θα πρέπει να διακρίνουμε αν αυτή η πρόταση είναι σωστή ή λανθασμένη; Πρώτον, είναι σαφές ότι αυτή η δήλωση δεν συμμορφώνεται με την αλήθεια ούτε με τα λόγια του Θεού, και δεν αποτελεί αρχή της αλήθειας την οποία θα πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι. Πώς θα πρέπει να αντιμετωπίσετε τότε αυτό το ζήτημα; Ανεξάρτητα από το ποιος σου εμπιστεύεται μια δουλειά, έχεις το δικαίωμα να αρνηθείς και να πεις: «Δεν θέλω να σε βοηθήσω· δεν είμαι υποχρεωμένος να σου είμαι αφοσιωμένος». Εάν εκείνη τη στιγμή δέχτηκες την ανάθεσή του, αλλά τώρα που κατανοείς το ζήτημα, δεν θέλεις να βοηθήσεις και αισθάνεσαι ότι δεν χρειάζεται ούτε υποχρεούσαι να το κάνεις, τότε το θέμα τελειώνει εκεί. Είναι αυτή μια αρχή άσκησης; (Ναι.) Μπορείς να πεις «όχι» και να αρνηθείς. Δεύτερον, τι κακό έχει η δήλωση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι»; Αν κάποιος σου αναθέσει μια απλή εργασία που γίνεται άνετα, αυτό είναι απλώς κάτι φυσιολογικό κατά την αλληλεπίδραση και τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Δεν μπορεί να πει κανείς αν είσαι αφοσιωμένος ή αν έχεις ιδιαίτερα ηθικό χαρακτήρα, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πρότυπο για τη μέτρηση της ηθικότητας ενός ανθρώπου. Το να βοηθήσει κάποιος έναν άνθρωπο σε μια εργασία που απαιτεί ελάχιστη προσπάθεια υποδηλώνει ότι είναι ηθικός και έχει αξιοπιστία; Όχι απαραίτητα, καθώς το εν λόγω άτομο μπορεί να έχει κάνει πολλά κακά πράγματα παρασκηνιακά. Αν έχει κάνει πολλά κακά πράγματα, αλλά έχει καταβάλλει ελάχιστη προσπάθεια για να βοηθήσει τους άλλους σε κάτι, θεωρείται ότι διακατέχεται από ιδιαίτερα υψηλό ήθος; (Όχι.) Επομένως, αυτό το παράδειγμα ανατρέπει τη δήλωση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι». Δεν είναι σωστή και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πρότυπο για τη μέτρηση του ηθικού χαρακτήρα ενός ατόμου. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο πρέπει να αντιμετωπίζονται ορισμένα συνηθισμένα πράγματα. Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να χειρίζεσαι κάποια ιδιαίτερα ζητήματα; Αν κάποιος σου αναθέσει μια ιδιαίτερα σημαντική εργασία που ξεπερνά τις δυνατότητές σου και θεωρείς ότι είναι εξαντλητική και επίπονη και ότι δεν είσαι σε θέση να την κάνεις, μπορείς να αρνηθείς χωρίς να αισθάνεσαι άσχημα. Επιπλέον, αν κάποιος σου εμπιστευτεί να κάνεις κάτι που είναι παράλογο, παράνομο ή επιβλαβές για τα συμφέροντα των άλλων, ειδικά τότε, δεν θα πρέπει να το κάνεις για λογαριασμό του. Όταν, λοιπόν, κάποιος σου αναθέτει μια εργασία, ποιο είναι το κύριο πράγμα που πρέπει να διακρίνεις; Αφενός, πρέπει να διακρίνεις αν το έργο που σου ανατέθηκε είναι δική σου ευθύνη ή υποχρέωση και αν θα πρέπει να το αποδεχτείς. Αφετέρου, αφού το αποδεχτείς, είτε το κάνεις είτε όχι, και είτε το χειριστείς καλά είτε ανεπαρκώς, σχετίζεται αυτό με την αφοσίωση και την ηθικότητα ενός ανθρώπου; Αυτό είναι το επίκεντρο της διάκρισης. Μια άλλη πτυχή που πρέπει να διακρίνουμε είναι η φύση του ανατεθέντος έργου· αν είναι λογικό, νόμιμο, θετικό ή αρνητικό. Μέσω αυτών ακριβώς των τριών πτυχών μπορείτε να το διακρίνετε. Τώρα, σκεφτείτε και συνοψίστε όλα αυτά πάνω στα οποία συναναστραφήκαμε και συζητήστε τις απόψεις και τις θέσεις σας. (Όσον αφορά την ηθική δήλωση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι», πρώτον, οι άνθρωποι δεν είναι υποχρεωμένοι να κάνουν πράγματα για λογαριασμό άλλων· μπορούν να αρνηθούν κι αυτό είναι δικαίωμα του καθενός. Δεύτερον, ακόμη και αν δεχτούν ένα έργο που τους αναθέτουν άλλοι, το αν θα το κάνουν ή όχι και το αν θα το κάνουν καλά ή άσχημα δεν αφορά την ηθικότητά τους και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως κριτήριο για τη μέτρηση του ηθικού χαρακτήρα ενός ατόμου. Επιπλέον, εάν το έργο που ανατίθεται σε κάποιον είναι παράνομο και αποτελεί έγκλημα, τότε πραγματικά δεν θα πρέπει να το εκτελέσει. Εάν το κάνει, αυτό συνιστά έγκλημα και ο ίδιος θα τιμωρηθεί. Βάσει αυτών των σημείων, μπορούμε πράγματι να ανατρέψουμε την άποψη «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι»). Το πιο κρίσιμο σημείο είναι ότι η δήλωση αυτή είναι λανθασμένη. Ως προς τι είναι λανθασμένη; Πρώτον, η αρχή που επιβάλλει για την αντιμετώπιση και τον χειρισμό τέτοιων ζητημάτων είναι λανθασμένη. Επιπλέον, το να χρησιμοποιεί κανείς αυτήν τη δήλωση για να κρίνει τον ηθικό χαρακτήρα ενός ατόμου είναι επίσης λάθος. Επιπροσθέτως, το να χρησιμοποιεί κανείς αυτήν τη δήλωση για να μετρήσει τον ηθικό χαρακτήρα ενός ανθρώπου, να τον δεσμεύσει και να τον ελέγξει, να τον χρησιμοποιήσει για να κάνει πράγματα και να τον αναγκάσει να δαπανήσει τον χρόνο και την ενέργειά του και να πληρώσει κάποιο τίμημα για την εκτέλεση ευθυνών που δεν θα έπρεπε να επωμιστεί ή που δεν είναι πρόθυμος να επωμιστεί, είναι ένα είδος ομηρείας και είναι επίσης λάθος. Αυτά τα λίγα λανθασμένα σημεία αρκούν για να ανατρέψουν την αξία και την ορθότητα της δήλωσης «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι». Ας ανακεφαλαιώσουμε επιγραμματικά. Πρώτα απ’ όλα, η δήλωση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» υπαγορεύει στους ανθρώπους πώς να χειρίζονται τις αναθέσεις που τους εμπιστεύονται οι άλλοι. Υπονοεί ότι όταν κάποιος σου εμπιστεύεται ένα έργο, ανεξάρτητα από το αν είναι λογικό ή όχι, καλό ή κακό, θετικό ή αρνητικό, εφόσον το έργο έχει ανατεθεί σ’ εσένα, πρέπει να τηρήσεις τον λόγο σου. Είσαι υποχρεωμένος να εκτελέσεις το έργο καλά και ολοκληρωμένα, προκειμένου να τον ικανοποιήσεις. Μόνο αυτού του είδους οι άνθρωποι μπορούν να θεωρηθούν αξιόπιστοι. Η δήλωση αυτή αναγκάζει τους ανθρώπους να εκτελέσουν την ανάθεση χωρίς διάκριση, πράγμα που είναι πάνω απ’ όλα λάθος, ένα λάθος που αντιβαίνει στις αρχές. Δεύτερον, το πρότυπο του κατά πόσον οι άνθρωποι είναι σε θέση «να κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να χειρίζονται με αφοσίωση ό,τι τους έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» χρησιμοποιείται ως βάση για τη μέτρηση του ηθικού τους χαρακτήρα. Με αυτό το πρότυπο μέτρησης δεν διαπράττεται ένα ακόμη λάθος; Αν ο καθένας κάνει το καλύτερο που μπορεί για να χειριστεί με αφοσίωση τις κακές ή πονηρές εργασίες που του έχουν ανατεθεί, δεν θα έρθουν τα πάνω κάτω σε αυτήν τη κοινωνία; Επιπλέον, αν αυτή η δήλωση χρησιμοποιείται πάντα ως πρότυπο για τη μέτρηση του ηθικού χαρακτήρα των ανθρώπων, θα δημιουργηθεί φυσικά ένα κοινωνικό κλίμα, μια κοινή γνώμη και κοινωνική πίεση που θα δεσμεύει και θα περιορίζει τις σκέψεις των ανθρώπων. Τι συνέπειες θα επιφέρει αυτό; Εξαιτίας της ύπαρξης της δήλωσης «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» και της παρουσίας μιας τέτοιας κοινής γνώμης στην κοινωνία, σου ασκείται κοινωνική πίεση και αναγκάζεσαι να ενεργείς με αυτόν τον τρόπο σε τέτοιες καταστάσεις. Ο τρόπος με τον οποίο ενεργείς δεν είναι εκούσιος, δεν εμπίπτει στο πλαίσιο των δυνατοτήτων σου και δεν εκπληρώνεις τις υποχρεώσεις σου. Το κάνεις εξαναγκαστικά, και δεν πρόκειται για απαίτηση που πηγάζει από τα βάθη της καρδιάς σου, ούτε για απαίτηση της κανονικής ανθρώπινης φύσης ή απαίτηση να διατηρηθούν οι συναισθηματικές σου σχέσεις. Προκαλείται από την κοινωνική πίεση, πράγμα που ισοδυναμεί με ηθική ομηρεία. Εάν δεν καταφέρεις να κάνεις τις εργασίες που συμφώνησες να κάνεις για λογαριασμό των άλλων, οι γονείς, η οικογένεια, οι συνάδελφοι και οι φίλοι σου θα σε επικρίνουν λέγοντας: «Τι νομίζεις ότι κάνεις; Όπως λέει και το ρητό: “Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι”. Εφόσον συμφώνησες, γιατί δεν το υλοποίησες; Αφού συμφώνησες, θα έπρεπε να το είχες κάνει καλά!» Στο άκουσμα αυτού, νιώθεις ότι έχεις κάνει λάθος, οπότε εκτελείς υπάκουα το έργο. Ενώ το κάνεις, εξακολουθείς να μην το θέλεις· δεν έχεις τις ικανότητες και δεν μπορείς να το καταφέρεις, αλλά παρ’ όλα αυτά πρέπει να σφίξεις τα δόντια και να το κάνεις. Στο τέλος, σε βοηθά ολόκληρη η οικογένειά σου να το κάνεις, και απαιτούνται πολλά χρήματα, πολλή ενέργεια και ταλαιπωρία, με αποτέλεσμα να γίνεται μόλις και μετά βίας. Το άτομο που σου το εμπιστεύτηκε είναι χαρούμενο, αλλά εσύ έχεις υποφέρει πολύ μέσα σου και είσαι εξαντλημένος. Παρόλο που το κάνεις χωρίς να το έχεις αποδεχθεί στην καρδιά σου και με ένα αίσθημα απροθυμίας, δεν θα το βάλεις κάτω και την επόμενη φορά που θα αντιμετωπίσεις μια τέτοια κατάσταση, θα ξανακάνεις το ίδιο πράγμα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή θέλεις τον αυτοσεβασμό, λατρεύεις τη ματαιοδοξία και ταυτόχρονα δεν μπορείς να αντέξεις την πίεση της κοινής γνώμης. Ακόμη και αν κανείς δεν σε επικρίνει, ασκείς εσύ κριτική στον εαυτό σου, λέγοντας: «Δεν έκανα αυτό που συμφώνησα να κάνω για λογαριασμό των άλλων. Τι κάνω; Έχω σιχαθεί πλέον τον εαυτό μου. Δεν είναι ανήθικο αυτό;» Ακόμα και εσύ κρατάς όμηρο τον εαυτό σου· μήπως το μυαλό σου έχει ήδη αιχμαλωτιστεί; (Ναι.) Στην πραγματικότητα, αυτή η ανάθεση δεν σε αφορά καθόλου. Δεν αποκομίζεις κανένα όφελος ούτε διαπαιδαγώγηση κάνοντάς την. Δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα αν δεν την κάνεις και ελάχιστα άτομα θα σε επικρίνουν. Αλλά τι σημασία έχει αυτό; Δεν θα αλλάξει ούτε στο ελάχιστο τη μοίρα σου. Ό,τι κι αν σου ζητούν οι άνθρωποι, εφόσον δεν συμμορφώνεται με τις απαιτήσεις του Θεού, μπορείς να αρνηθείς. Αναλύοντας διεξοδικά τη δήλωση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» με βάση αυτά τα τρία σημεία, κατανοείτε την ουσία αυτής της δήλωσης; (Ναι.)

Όταν κάποιος σου αναθέτει ένα έργο, ποιες αρχές θα πρέπει να ακολουθείς; Δεν θα πρέπει να υπάρχουν αρχές για την εκτέλεσή του; Ποια είναι η βάση αυτού όσον αφορά την αλήθεια; Μόλις τώρα ανέφερα το πιο σημαντικό σημείο, το οποίο είναι ότι κατά τη διάρκεια της ζωής ενός ανθρώπου, εκτός από τη στήριξη των γονιών του, την ανατροφή των παιδιών του και την εκπλήρωση των κοινωνικών του ευθυνών στα πλαίσια του νόμου, δεν έχει καμία υποχρέωση να δέχεται κανείς την ανάθεση κάποιου ή να εργάζεται για κάποιον και δεν χρειάζεται να ζει για τις υποθέσεις ή την ανάθεση κάποιου. Η αξία και το νόημα της ανθρώπινης ζωής απαντώνται μόνο στην εκτέλεση του καθήκοντος ενός δημιουργημένου όντος. Πέρα απ’ αυτό, το να κάνεις πράγματα για τον οποιονδήποτε δεν έχει το παραμικρό νόημα· όλος αυτός ο κόπος είναι μάταιος. Επομένως, η δήλωση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» είναι κάτι που επιβάλλουν στους ανθρώπους οι άνθρωποι και δεν σχετίζεται καθόλου με τον Θεό. Αυτή η δήλωση δεν είναι σε καμία περίπτωση απαίτηση που επιβάλλει στους ανθρώπους ο Θεός. Πηγάζει από το γεγονός ότι οι άλλοι σε εκμεταλλεύονται, σε κρατούν όμηρο ηθικά, σε ελέγχουν και σε δεσμεύουν. Δεν έχει την παραμικρή σχέση με ό,τι σου έχει εμπιστευτεί ο Θεός ούτε με την εκπλήρωση του καθήκοντός σου ως δημιουργημένο ον. Καταλαβαίνεις; (Ναι.) Σε αυτόν τον κόσμο, σε ολόκληρο το σύμπαν, ως δημιουργημένο ον, εκτός από το να είσαι αφοσιωμένος στον Θεό και στην ανάθεση του Θεού, καθώς και στο καθήκον σου ως ανθρώπινο ον, τίποτα και κανένας δεν αξίζει την αφοσίωσή σου. Είναι σαφές ότι το «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» δεν αποτελεί αρχή διαγωγής. Είναι κάτι λανθασμένο και παραβιάζει τις αρχές. Αν κάποιος σου αναθέσει ένα έργο, τι θα πρέπει να κάνεις; Αν το έργο που σου ανατίθεται είναι κάτι που απαιτεί ελάχιστη μόνο προσπάθεια, και κατά το οποίο χρειάζεται απλώς να μιλήσεις ή να εκτελέσεις μια μικρή πράξη, και έχεις τα προσόντα να το κάνεις, μπορείς να βοηθήσεις λόγω της ανθρώπινη φύσης και της συμπόνιας σου· αυτό δεν θεωρείται λάθος. Αυτή είναι η μία αρχή. Ωστόσο, εάν το έργο που σου ανατίθεται θα απορροφήσει σημαντικό μέρος του χρόνου και της ενέργειάς σου ή θα σπαταλήσει μάλιστα πολύ από τον χρόνο σου, έχεις το δικαίωμα να αρνηθείς. Ακόμη και αν πρόκειται για τους γονείς σου, έχεις το δικαίωμα να αρνηθείς. Δεν χρειάζεται να τους είσαι αφοσιωμένος ή να αποδεχτείς την ανάθεσή τους· αυτό είναι δικαίωμά σου. Από πού πηγάζει αυτό το δικαίωμα; Σου το παραχωρεί ο Θεός. Αυτή είναι η δεύτερη αρχή. Η τρίτη αρχή είναι ότι αν κάποιος σου αναθέσει μια εργασία, ακόμη και αν αυτή δεν απορροφά σημαντικό μέρος του χρόνου και της ενέργειας σου, αλλά μπορεί να αναστατώσει ή να επηρεάσει την εκτέλεση του καθήκοντος σου ή να καταστρέψει τη θέληση σου να εκτελέσεις το καθήκον σου καθώς και την αφοσίωσή σου στον Θεό, θα πρέπει επίσης να την αρνηθείς. Αν κάποιος σου εμπιστεύεται κάτι που μπορεί να επηρεάσει την επιδίωξη της αλήθειας, να διαταράξει και να αναστατώσει τη θέλησή σου να επιδιώκεις την αλήθεια και τον ρυθμό σου κατά την επιδίωξη της αλήθειας, και να σε κάνει να τα παρατήσεις στα μισά της διαδρομής, ειδικά τότε είναι που θα πρέπει να το αρνηθείς. Θα πρέπει να αρνείσαι οτιδήποτε σε επηρεάζει όσον αφορά την εκτέλεση του καθήκοντός σου ή την επιδίωξη της αλήθειας. Αυτό είναι δικαίωμά σου· έχεις το δικαίωμα να πεις «όχι». Δεν χρειάζεται να επενδύσεις τον χρόνο και την ενέργειά σου. Μπορείς να αρνηθείς όλα τα πράγματα που δεν έχουν κανένα νόημα, καμία αξία, που δεν σου προσφέρουν καμία διαπαιδαγώγηση, βοήθεια ή όφελος όσον αφορά την εκτέλεση του καθήκοντός σου, την επιδίωξη της αλήθειας ή τη σωτηρία σου. Μπορεί αυτό να θεωρηθεί αρχή; Ναι, είναι μια αρχή. Έτσι, αν μετράτε σύμφωνα με αυτές τις αρχές, από πού μπορούν να προέρχονται οι αναθέσεις που θα πρέπει να δέχονται οι άνθρωποι στη ζωή τους; (Από τον Θεό.) Σωστά, μπορούν να προέλθουν μόνο από τον Θεό. Η φράση «από τον Θεό» είναι σχετικά κενή και μακρινή, οπότε ποια θα πρέπει να είναι στην πραγματικότητα αυτή η ανάθεση; (Η εκτέλεση του καθήκοντός μας.) Σωστά, πρόκειται για την εκτέλεση του καθήκοντός σου στην εκκλησία. Δεν είναι δυνατόν ο Θεός να σου πει προσωπικά: «Πήγαινε να διαδώσεις το ευαγγέλιο», «Πήγαινε να γίνει επικεφαλής της εκκλησίας» ή «Πήγαινε να εκτελέσεις έργο που βασίζεται σε κείμενα». Δεν είναι δυνατόν να σου το πει προσωπικά ο Θεός, αλλά Εκείνος σου έχει εμπιστευτεί το καθήκον σου μέσω της διευθέτησης του οίκου του Θεού. Όλες οι διευθετήσεις του οίκου του Θεού πηγάζουν από τον Θεό και προέρχονται από τον Θεό, οπότε χρειάζεται να σου το πει προσωπικά ο Θεός; Έχεις ήδη βιώσει όλους τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα της κυριαρχίας και της ενορχήστρωσης του Θεού και έχεις αληθινά συναισθήματα. Αυτό που έχεις βιώσει σχετίζεται με το έργο του Θεού, την αλήθεια και το σχέδιο διαχείρισής Του. Δεν πρόκειται για εκτέλεση του καθήκοντος ενός δημιουργημένου όντος; Αυτό αφορά την πτυχή της αποδοχής της ανάθεσης. Από την άλλη, εκτός από αυτό που εμπιστεύεται ο Θεός στους ανθρώπους, δεν υπάρχει τίποτα άλλο στο οποίο θα πρέπει να αφοσιώνονται οι άνθρωποι. Μόνο ο Θεός αξίζει ακλόνητη αφοσίωση· οι άνθρωποι δεν την αξίζουν. Κανένας, συμπεριλαμβανομένων των προγόνων σου, των γονιών σου ή των ανωτέρων σου, δεν την αξίζει. Γιατί; Η ύψιστη αλήθεια είναι πως το ότι τα δημιουργημένα όντα πρέπει να είναι αφοσιωμένα στον Δημιουργό είναι ένα ζήτημα που έχει οριστεί από τον Ουρανό και αναγνωριστεί από τη γη. Χρειάζεται να αναλύσουμε αυτήν την αλήθεια; Όχι, επειδή όλα όσα αφορούν τους ανθρώπους προέρχονται από τον Θεό, το ότι τα δημιουργημένα όντα πρέπει να είναι αφοσιωμένα στον Δημιουργό είναι ένα ζήτημα που έχει οριστεί από τον Ουρανό και αναγνωριστεί από τη γη. Αυτή είναι μια ύψιστη αλήθεια την οποία οι άνθρωποι θα πρέπει να έχουν πάντα κατά νου! Η δεύτερη αλήθεια που θα πρέπει να κατανοήσουν οι άνθρωποι είναι ότι όταν είναι αφοσιωμένοι στον Θεό, όλα όσα κερδίζουν οι άνθρωποι από τον Θεό είναι η αλήθεια, η ζωή και η οδός. Τα κέρδη τους είναι άπλετα και άφθονα, ρέουν πλουσιοπάροχα και πλεονάζουν. Όταν οι άνθρωποι αποκτούν την αλήθεια, τη ζωή και την οδό, η ζωή τους γίνεται πολύτιμη. Επομένως, όταν είσαι αφοσιωμένος στον Θεό, ο χρόνος κι η ενέργεια που θυσιάζεις και το τίμημα που πληρώνεις θα ανταμειφθούν θετικά και δεν θα μετανιώσεις ποτέ. Μέχρι τώρα, κάποιοι άνθρωποι ακολουθούν τον Θεό εδώ και είκοσι ή τριάντα χρόνια, και κάποιοι άλλοι ακολουθούν τον Θεό εδώ και τρία με πέντε ή δέκα χρόνια. Πιστεύω ότι οι περισσότεροι από αυτούς δεν έχουν μετανιώσει και έχουν αποκομίσει κέρδη σε κάποιο βαθμό. Για όσους αγαπούν την αλήθεια, όσο περισσότερο ακολουθούν τον Θεό τόσο περισσότερο αισθάνονται ότι έχουν πάρα πολλές ελλείψεις και ότι η αλήθεια είναι πολύτιμη. Η επιθυμία τους να επιδιώξουν την αλήθεια μεγαλώνει και νιώθουν ότι αποδέχτηκαν τον Θεό πολύ αργά και ότι αν Τον είχαν αποδεχτεί τρία με πέντε ή δέκα χρόνια νωρίτερα, θα είχαν κατανοήσει πολύ μεγάλο μέρος της αλήθειας! Τώρα μερικοί άνθρωποι μετανιώνουν που αποδέχτηκαν τόσο αργά τον Θεό, μετανιώνουν που πίστευαν στον Θεό για αρκετά χρόνια χωρίς να επιδιώκουν την αλήθεια και σπατάλησαν τον χρόνο τους, και μετανιώνουν που πίστευαν στον Θεό για αρκετά χρόνια χωρίς να εκτελούν καλά το καθήκον τους. Εν ολίγοις, για όσο καιρό κι αν πιστεύει κάποιος στον Θεό, όλοι κερδίζουν κάτι και αισθάνονται ότι η επιδίωξη της αλήθειας είναι απίστευτα σημαντική. Αυτή είναι η δεύτερη αλήθεια: αν είναι αφοσιωμένοι στον Θεό, όλα όσα κερδίζουν οι άνθρωποι από τον Θεό είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή, και μπορούν να σωθούν, χωρίς να ζουν πλέον υπό την εξουσία του Σατανά. Η τρίτη αλήθεια είναι η εξής: αν οι άνθρωποι μπορούν να επιτύχουν αιώνια αφοσίωση στον Θεό, ποιος θα είναι ο τελικός προορισμός τους; (Να σωθούν και να παραμείνουν ώστε να εισέλθουν στη βασιλεία του Θεού.) Όταν οι άνθρωποι ακολουθούν τον Θεό και τελικά σώζονται, ο προορισμός τους δεν είναι να καταλήξουν στην αιώνια απώλεια και να καταστραφούν, αλλά να παραμείνουν ως νέα ανθρώπινα όντα, να μπορέσουν να συνεχίσουν να ζουν. Αν οι άνθρωποι συνεχίσουν να ζουν, τότε έχουν την ελπίδα να δουν τον Θεό. Πόσο μεγάλη ευλογία! Όσον αφορά την αφοσίωση στον Θεό, αρκεί να κατανοήσουν οι άνθρωποι αυτές τις τρεις αλήθειες; (Ναι.) Τι οφέλη υπάρχουν αν οι άνθρωποι ακολουθούν άλλους ανθρώπους και τους είναι αφοσιωμένοι; Αν είσαι αφοσιωμένος σε άλλους, οι άνθρωποι λένε ότι έχεις καλό ήθος. Έχεις καλή φήμη, και το μόνο που κερδίζεις είναι αυτό το μικρό όφελος. Έχεις κερδίσει τη ζωή και την αλήθεια; Δεν τα έχεις κερδίσει καθόλου. Τι μπορεί να σου δώσει ο οποιοσδήποτε άνθρωπος όταν του είσαι αφοσιωμένος; Το πολύ-πολύ να επωφεληθείς από την αλληλεπίδραση σου μαζί του κατά τη διάρκεια της ραγδαίας επιτυχίας στην καριέρα τους, αυτό είναι όλο. Τι αξία έχει αυτό; Δεν είναι ανώφελο; Τα πράγματα που δεν έχουν σχέση με την αλήθεια είναι άχρηστα, όσα κι αν αποκτήσει κανείς. Επιπλέον, αν ακολουθείς ανθρώπους και τους είσαι αφοσιωμένος, μπορεί να υπάρξουν συνέπειες. Μπορεί να καταλήξεις θύμα, προσφορά. Αν ο άνθρωπος στον οποίο είσαι αφοσιωμένος δεν βαδίζει στο σωστό μονοπάτι, τι θα συμβεί αν τον ακολουθείς; Θα βαδίζεις στο σωστό μονοπάτι; (Όχι.) Αν τον ακολουθείς, ούτε εσύ θα βαδίζεις στο σωστό μονοπάτι· θα συμφωνήσεις μάλιστα να κάνεις κακό μαζί του και θα πας στην κόλαση για να τιμωρηθείς, και τότε θα είσαι ξεγραμμένος. Αν είσαι αφοσιωμένος σε έναν άνθρωπο, ακόμα κι αν κάνεις πολλές καλές πράξεις, δεν θα κερδίσεις την έγκριση του Θεού. Αν είσαι αφοσιωμένος στους διάβολους βασιλιάδες, στον Σατανά ή στους αντίχριστους, γίνεσαι συνένοχος και υποτακτικός του Σατανά. Η μόνη έκβαση θα είναι να ταφείς μαζί με τον Σατανά, να γίνεις θυσία για τον Σατανά. Οι άπιστοι λένε: «Το να είσαι κοντά σε έναν βασιλιά είναι εξίσου επικίνδυνο με το να ξαπλώνεις με μια τίγρη». Όσο αφοσιωμένος κι αν είσαι στους διάβολους βασιλιάδες, στο τέλος, μόλις σε χρησιμοποιήσουν, θα σε κατασπαράξουν και θα καταλήξεις θύμα τους. Η ζωή σου θα βρίσκεται πάντα σε κίνδυνο. Αυτή είναι η μοίρα κάποιου που είναι αφοσιωμένος στους διάβολους βασιλιάδες και στον Σατανά. Οι διάβολοι βασιλιάδες και ο Σατανάς δεν θα σου δείξουν ποτέ τη σωστή κατεύθυνση και τον σωστό σκοπό στη ζωή σου και δεν θα σε καθοδηγήσουν στο σωστό μονοπάτι της ζωής. Δεν θα αποκτήσεις ποτέ την αλήθεια ή τη ζωή από αυτούς. Η αφοσίωσή σου σ’ αυτούς θα καταλήξει είτε στο να χαθείς μαζί τους και να γίνεις προσφορά τους, είτε στο να σε παγιδεύσουν, να σε διαμελίσουν και να σε κατασπαράξουν· όλα αυτά είναι το τελικό αποτέλεσμα της κατάληξης στην κόλαση. Αυτό αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός. Επομένως, κανένας άνθρωπος, όσο διάσημος και επιφανής ή σπουδαίος κι αν είναι, δεν αξίζει την αφοσίωσή σου και το να θυσιάσεις ολόκληρη τη ζωή σου γι’ αυτόν. Δεν το αξίζει και δεν έχει τη δύναμη να κανονίσει ή να χειραγωγήσει τη μοίρα σου. Αρκεί να κατανοήσεις αυτήν την αρχή της αλήθειας για να λύσεις προβλήματα όπως το να ακολουθείς τους ανθρώπους και να τους είσαι αφοσιωμένος; (Ναι.) Υπάρχουν τρεις αρχές που θα πρέπει να ακολουθείς όταν χειρίζεσαι τις εργασίες που σου αναθέτουν οι άλλοι, και συναναστραφήκαμε πάνω σε τρεις αρχές σχετικά με την αξία και τη σημασία της αφοσίωσης των ανθρώπων στον Θεό —κατανοείτε ξεκάθαρα όλες αυτές τις αρχές; (Ναι.) Συνοπτικά, σκοπός της διεξοδικής ανάλυσης της δήλωσης «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» είναι να σας βοηθήσει να δείτε ξεκάθαρα τον παραλογισμό και την αναλήθειά της, ώστε να μπορέσετε να την εγκαταλείψετε. Ωστόσο, δεν αρκεί να την εγκαταλείψετε· πρέπει επίσης να κατανοήσετε και να συλλάβετε τις αρχές άσκησης που θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι, καθώς και το θέλημα του Θεού σε τέτοια ζητήματα. Αυτό είναι βασικά το κύριο περιεχόμενο όσον αφορά την ηθική δήλωση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι». Απλώς την ανέλυσα διεξοδικά από διαφορετικές πτυχές και απόψεις και στη συνέχεια συναναστράφηκα ειδικότερα πάνω στις αρχές άσκησης που έχει αποκαλύψει ο Θεός στους ανθρώπους, στο θέλημα του Θεού και στις αλήθειες που θα πρέπει να κατανοήσουν οι άνθρωποι. Αφού κατανοήσουν αυτά τα σημεία, οι άνθρωποι θα πρέπει να αντιληφθούν σε βάθος πώς να διακρίνουν την ηθική δήλωση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι».

Η ανάλυση του θέματος που αφορά το «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» είναι στην πραγματικότητα αρκετά απλή και οι άνθρωποι μπορούν εύκολα να το διακρίνουν και να το κατανοήσουν. Αυτή η φράση αποτελεί επίσης μια δήλωση που προβάλλεται από τους ηθικολόγους για να παραλύσει τους ανθρώπους, να μπερδέψει τις σκέψεις των ανθρώπων και να διαταράξει τον κανονικό τρόπο σκέψης, και δεν βασίζεται σε μια κανονική ανθρώπινη συνείδηση, λογική ή σε κανονικές ανθρώπινες ανάγκες. Τέτοιες ιδέες επινοούνται από τους λεγόμενους στοχαστές και ηθικολόγους, οι οποίοι πλασάρουν τον εαυτό τους ως ενάρετο. Δεν είναι μόνο αβάσιμες και παράλογες, αλλά και ανήθικες. Γιατί θεωρούνται ανήθικες; Επειδή δεν απορρέουν από τις ανάγκες της κανονικής ανθρώπινης φύσης, δεν μπορούν να επιτευχθούν στο πλαίσιο των ανθρώπινων δυνατοτήτων και δεν αποτελούν υποχρέωση ή καθήκον που θα πρέπει να εκτελούν οι άνθρωποι. Αυτοί οι λεγόμενοι ηθικολόγοι θεωρούν τη φράση «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι» το πρότυπο συμπεριφοράς το οποίο απαιτούν με αυστηρότητα να τηρούν οι άνθρωποι, διαμορφώνοντας έτσι ένα είδος κοινωνικού κλίματος και κοινής γνώμης. Οι άνθρωποι στη συνέχεια καταπιέζονται από αυτήν την άποψη της κοινής γνώμης και αναγκάζονται να ζουν με αυτόν τον τρόπο. Με αυτόν τον τρόπο, οι σκέψεις των ανθρώπων δεσμεύονται, χωρίς οι ίδιοι να το αντιληφθούν, από έναν τέτοιο σατανικό τρόπο σκέψης. Από τη στιγμή που δεσμεύονται οι σκέψεις ενός ανθρώπου, προφανώς δεσμεύονται και οι πράξεις του από αυτήν τη δήλωση και άποψη της κοινής γνώμης. Τι σημαίνει το ότι δεσμεύονται; Σημαίνει ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να επιλέξουν τι κάνουν, δεν μπορούν να ακολουθήσουν ελεύθερα τις επιθυμίες και τις απαιτήσεις της ανθρώπινης φύσης και δεν μπορούν να ακολουθήσουν τις απαιτήσεις της συνείδησης και της λογικής τους για να κάνουν αυτό που θέλουν να κάνουν. Αντίθετα, περιορίζονται και δεσμεύονται από μια στρεβλή σκέψη, από ένα είδος ιδεολογικής θεωρίας και κοινωνικής άποψης που οι άνθρωποι δεν μπορούν να διακρίνουν ούτε να αποτινάξουν. Οι άνθρωποι ζουν εν αγνοία τους σε αυτό το είδος κοινωνικού περιβάλλοντος και κλίματος και δεν μπορούν να απελευθερωθούν. Αν οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, αν δεν μπορούν να κατανοήσουν με σαφήνεια τις πλάνες και τα λάθη αυτών των δηλώσεων και αν δεν μπορούν να αντιληφθούν τη ζημιά και τις συνέπειες που προκαλούνται από αυτές τις δηλώσεις που δεσμεύουν τις σκέψεις τους, δεν θα μπορέσουν ποτέ να απελευθερωθούν από τους περιορισμούς, τις δεσμεύσεις και τις πιέσεις που επιβάλλουν η παραδοσιακή κουλτούρα και η άποψη της κοινωνίας. Θα είναι σε θέση να ζουν στηριζόμενοι μόνο σε αυτά τα πράγματα. Ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι ζουν στηριζόμενοι σε αυτά τα πράγματα είναι ότι δεν γνωρίζουν ποιο είναι το σωστό μονοπάτι, ποια είναι η κατεύθυνση και ο σκοπός της συμπεριφοράς τους, ούτε τις αρχές για το πώς να συμπεριφέρονται. Μπερδεύονται φυσικά και παθητικά από τις διάφορες ηθικές δηλώσεις της παραδοσιακής κουλτούρας, παραπλανώνται και ελέγχονται από αυτές τις λανθασμένες θεωρίες. Όταν οι άνθρωποι κατανοούν την αλήθεια, τους είναι εύκολο να διακρίνουν και να απορρίψουν αυτές τις αιρέσεις και τις πλάνες. Δεν τους δεσμεύουν πλέον, δεν τους κρατούν ομήρους και δεν τους εκμεταλλεύονται η κοινή γνώμη, το κλίμα και το περιβάλλον της κοινωνίας που δημιουργήθηκαν από τον Σατανά. Με αυτόν τον τρόπο, η κατεύθυνση και ο σκοπός της ζωής τους μεταμορφώνονται πλήρως και μπορούν να ζουν και να υπάρχουν σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και τα λόγια του Θεού. Δεν μπερδεύονται πλέον ούτε δεσμεύονται από τις διάφορες σατανικές θεωρίες και τις διάφορες πλάνες της παραδοσιακής κουλτούρας. Όταν οι άνθρωποι εγκαταλείπουν εντελώς τις διάφορες δηλώσεις της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή, αυτή είναι η στιγμή που απελευθερώνονται εντελώς από τη διαφθορά, την εξαπάτηση και την υποδούλωση του Σατανά. Με βάση αυτό, όταν κατανοήσεις την αλήθεια και όταν κατανοήσεις τις αρχές άσκησης που απαιτεί και δίνει ο Θεός στους ανθρώπους, ο σκοπός της ζωής σου θα μεταμορφωθεί σε βάθος και θα αποκτήσεις μια νέα ζωή. Όταν αποκτήσεις μια νέα ζωή, θα είσαι ένα νεογέννητο ανθρώπινο ον και ένας νέος άνθρωπος. Επειδή οι σκέψεις που είναι αποθηκευμένες στο μυαλό σου δεν είναι πλέον γεμάτες με τις διάφορες αιρέσεις και πλάνες που σου έχει ενσταλάξει ο Σατανάς, και αντίθετα η αλήθεια έχει αντικαταστήσει αυτά τα σατανικά πράγματα, κατόπιν αυτού, υπό την καθοδήγηση των λόγων του Θεού, η αλήθεια γίνεται ζωή μέσα στους ανθρώπους, καθοδηγώντας και διέποντας τον τρόπο με τον οποίο βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα και συμπεριφέρονται και ενεργούν. Βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι της ανθρώπινης ζωής και μπορούν να ζουν στο φως. Δεν είναι ακριβώς λες και ξαναγεννιούνται μέσω των λόγων του Θεού; Ωραία, ας ολοκληρώσουμε εδώ τη σημερινή συναναστροφή.

2 Φεβρουαρίου 2022