Πάνω σε τι συναναστραφήκαμε κατά την τελευταία μας συνάθροιση; (Ο Θεός συναναστράφηκε πρώτα πάνω στις ιστορίες του Σιαοσιάο και του Σιαοτσί. Έπειτα, συναναστράφηκες πάνω σε αυτά που αντιπροσωπεύουν οι συμπεριφορές που ο άνθρωπος θεωρεί καλές, μίλησες επίσης για κάποιες από τις απαιτήσεις που έχει ο Θεός από τον άνθρωπο, και υπήρξε μια ιδιαίτερη έμφαση στις αρχές της αλήθειας που θα πρέπει να κατανοήσουμε σχετικά με την ευσέβεια προς τους γονείς.) Την τελευταία φορά, συναναστραφήκαμε πάνω σε ένα θέμα που σχετίζεται με την επιδίωξη της αλήθειας, το οποίο ήταν πολύ κατάλληλο για τις αντιλήψεις του ανθρώπου. Ήταν επίσης ένα αρνητικό θέμα, ειδικότερα οι συμπεριφορές που θεωρούνται σωστές και καλές σύμφωνα με τις αντιλήψεις του ανθρώπου. Δώσαμε κάποια παραδείγματα που πραγματεύονταν το εν λόγω θέμα και έπειτα δώσαμε λίγα ακόμα παραδείγματα των απαιτήσεων που έχει διατυπώσει ο Θεός για να ρυθμίζει τη συμπεριφορά του ανθρώπου. Αυτά ήταν, λίγο πολύ, τα συγκεκριμένα πράγματα πάνω στα οποία συναναστραφήκαμε. Αυτή η συναναστροφή δεν είχε πολλές μεγάλες ενότητες, αλλά συζητήσαμε πολλές λεπτομέρειες σχετικά με τη γνώση και την άσκηση των ανθρώπων, καθώς και με την κατανόησή τους γύρω από την αλήθεια. Σήμερα, θα κάνουμε μία σύντομη ανασκόπηση αυτών των πραγμάτων. Σε γενικές γραμμές, τι θεωρεί ο άνθρωπος ως καλές συμπεριφορές; Δεν θα πρέπει να έχουμε ένα συμπέρασμα ή έναν ευρύ ορισμό πάνω σε αυτό; Έχετε καταλήξει σε κάποιο συμπέρασμα; Έχετε συναναστραφεί πάνω σε αυτά τα πράγματα στις συναθροίσεις; (Ναι. Αφότου ο Θεός μάς συναναστράφηκε πολλές φορές, μπορέσαμε να καταλάβουμε ότι οι καλές συμπεριφορές που ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται ως σωστές είναι απλώς ένα είδος συμπεριφοράς. Δεν αντιπροσωπεύουν την αλήθεια, είναι απλώς τρόποι για να μεταμφιέζονται οι άνθρωποι.) Με βάση κάποιες από τις δηλώσεις που έχει συνοψίσει η ανθρωπότητα σχετικά με τις εξωτερικές συμπεριφορές, ποια είναι ακριβώς η φύση αυτών των συμπεριφορών; Υπάρχει κάποια σχέση ανάμεσα στην ουσία του ανθρώπου και τις εξωτερικά καλές συμπεριφορές της ανθρωπότητας; Αυτές οι εξωτερικά καλές συμπεριφορές κάνουν τους ανθρώπους να φαίνονται πολύ ευπρεπείς και αξιοπρεπείς· όσοι τις διαθέτουν χαίρουν σεβασμού, επαινούνται από τους άλλους, τυγχάνουν υψηλής εκτίμησης και δημιουργούν καλή εντύπωση. Αυτή η καλή εντύπωση συνάδει με την ουσία της διεφθαρμένης διάθεσης του ανθρώπου; (Όχι, δεν συνάδει.) Τότε, από αυτήν την οπτική, ποια είναι η φύση των καλών συμπεριφορών του ανθρώπου; Δεν είναι απλώς επιφανειακές προσεγγίσεις και «περιτύλιγμα»; (Ναι, είναι.) Αποτελούν αυτές οι επιφανειακές προσεγγίσεις και το «περιτύλιγμα» σωστές εκδηλώσεις της κανονικής ανθρώπινης φύσης; (Όχι, δεν αποτελούν.) Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι συμπεριφορές που οι άνθρωποι θεωρούν σωστές και καλές σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους είναι στην πραγματικότητα απλώς οι επιφανειακές προσεγγίσεις και το «περιτύλιγμα» της ανθρωπότητας. Αυτή είναι η φύση αυτών των συμπεριφορών. Δεν συνιστούν βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης, ούτε είναι εκφάνσεις της κανονικής ανθρώπινης φύσης· είναι μόνο εξωτερικές προσεγγίσεις. Αυτές οι προσεγγίσεις καλύπτουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου, καλύπτουν τη σατανική φύση και ουσία του ανθρώπου και ξεγελούν τους άλλους ανθρώπους. Οι άνθρωποι κάνουν πράξη αυτές τις καλές συμπεριφορές προκειμένου να κερδίσουν την εύνοια, την εκτίμηση και των σεβασμό των άλλων —τέτοιες συμπεριφορές δεν μπορούν να βοηθήσουν τους ανθρώπους να φέρονται ο ένας στον άλλο με τιμιότητα, ούτε να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους με ειλικρίνεια, πόσο μάλλον να βιώσουν την κανονική ανθρώπινη ομοιότητα. Αυτές οι καλές συμπεριφορές δεν είναι προσεγγίσεις που πηγάζουν από εγκάρδια τιμιότητα, ούτε είναι φυσικές εκφάνσεις της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Δεν αντιπροσωπεύουν, με κανέναν τρόπο, την ουσία του ανθρώπου· είναι απλώς μια προσποίηση κι ένα ψευδές προσωπείο που φορά ο άνθρωπος —είναι τα διακοσμητικά στοιχεία της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Καλύπτουν τη μοχθηρή ουσία της ανθρωπότητας. Αυτή είναι η ουσία των καλών συμπεριφορών του ανθρώπου, αυτή είναι η αλήθεια που βρίσκεται πίσω από αυτές. Επομένως, ποια είναι η ουσία των συμπεριφορών που απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο; Κατά τις δύο τελευταίες συναναστροφές μας, αναφέραμε κάποιες από τις προσεγγίσεις που απαιτεί ο Θεός και αυτά που Εκείνος ζητά να βιώσουν οι άνθρωποι, όσον αφορά τη συμπεριφορά τους. Τι περιλάμβαναν; (Οι άνθρωποι δεν πρέπει να καπνίζουν, να πίνουν οινοπνευματώδη ποτά, ούτε να χτυπούν και να προσβάλλουν τους άλλους. Πρέπει να τιμούν τους γονείς τους και να έχουν αγιοπρεπή ευπρέπεια. Δεν πρέπει να λατρεύουν είδωλα, να διαπράττουν μοιχεία, να κλέβουν, να ιδιοποιούνται τα υπάρχοντα των άλλων, να ψευδομαρτυρούν, και ούτω καθεξής.) Ποια είναι η ουσία αυτών των απαιτήσεων; Με άλλα λόγια, σε ποια υπόθεση βασίζεται ο Θεός για να θέσει αυτές τις απαιτήσεις; Σε ποια θεμελιώδη προϋπόθεση βασίζονται; Αυτές οι απαιτήσεις δεν διατυπώθηκαν εντός του πλαισίου και επί της υπόθεσης ότι η ανθρωπότητα έχει διαφθαρεί από τον Σατανά και ο άνθρωπος έχει αμαρτωλή φύση; Επίσης, αυτές οι απαιτήσεις δεν εμπίπτουν στο πεδίο της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Δεν είναι πράγματα που μπορούν να επιτύχουν όσοι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση; (Ναι, είναι.) Αυτές οι απαιτήσεις διατυπώνονται εξολοκλήρου βάσει της θεμελιώδους προϋπόθεσης ότι μπορεί να τις επιτύχει ένα άτομο με κανονική ανθρώπινη φύση. Από αυτήν την άποψη, λοιπόν, ποια είναι η ουσία των συμπεριφορών που απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο; Μπορούμε να πούμε ότι είναι η αληθινή ομοιότητα που βιώνεται από την κανονική ανθρώπινη φύση, καθώς και το ελάχιστο που οφείλει να διαθέτει η κανονική ανθρώπινη φύση; Τα παραδείγματα που έχουμε δώσει: ότι οι άνθρωποι πρέπει να έχουν αγιοπρεπή ευπρέπεια, να έχουν αυτοσυγκράτηση, να μην είναι ανήθικοι, να μη χτυπούν ούτε να προσβάλλουν τους άλλους, να μην καπνίζουν, να μην πίνουν οινοπνευματώδη ποτά, να μη διαπράττουν μοιχεία, να μην κλέβουν, να μη λατρεύουν είδωλα, να τιμούν τους γονείς τους, και αυτά που ειπώθηκαν στους ανθρώπους κατά την Εποχή της Χάριτος, ότι πρέπει, δηλαδή, να είναι υπομονετικοί, ανεκτικοί, και ούτω καθεξής —αυτές οι απαιτήσεις που έχει θέσει ο Θεός περιορίζονται απλώς σε ένα είδος προσέγγισης; Όχι, ο Θεός έχει διατυπώσει κριτήρια για τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει οι άνθρωποι να βιώσουν την κανονική ανθρώπινη φύση. Τι εννοώ με τον όρο «κριτήρια»; Εννοώ τα πρότυπα των απαιτήσεων του Θεού. Ως άνθρωπος, τι πρέπει να βιώσεις προκειμένου να διαθέτεις κανονική ανθρώπινη φύση; Πρέπει να εκπληρώσεις τις απαιτήσεις που έχει θέσει ο Θεός. Αναφέραμε μόνο ένα μέρος των απαιτήσεων που έχει θέσει ο Θεός στον άνθρωπο. Οι απαιτήσεις όπως το να μη χτυπάς ούτε να προσβάλλεις τους άλλους, να μην καπνίζεις, να μην πίνεις οινοπνευματώδη ποτά, να μη διαπράττεις μοιχεία, να μην κλέβεις, και ούτω καθεξής, είναι πράγματα που μπορούν να επιτύχουν όσοι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση. Αν και αυτά τα πράγματα είναι κατώτερα από την αλήθεια και υστερούν ως προς την αλήθεια, αποτελούν κάποια βασικά πρότυπα για να αξιολογήσουμε το κατά πόσον ένας άνθρωπος έχει ανθρώπινη φύση.

Ποια ήταν η ουσία των συμπεριφορών που απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο, τις οποίες μόλις συνοψίσαμε; Η βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Αν ένας άνθρωπος μπορεί να βιώνει ή να συμπεριφέρεται κατά τον τρόπο που απαιτεί ο Θεός, τότε στα μάτια του Θεού αυτός ο άνθρωπος διαθέτει κανονική ανθρώπινη φύση. Τι σημαίνει να διαθέτει κανείς κανονική ανθρώπινη φύση; Σημαίνει πως διαθέτει ήδη τα κριτήρια συμπεριφοράς που απαιτεί ο Θεός και πληροί τα πρότυπα της κανονικής ανθρώπινης φύσης όσον αφορά τη συμπεριφορά του, τις προσεγγίσεις του και τα όσα βιώνει, επειδή εκδηλώνει και βιώνει την κανονική ανθρώπινη φύση με τον τρόπο που απαιτεί ο Θεός. Μπορούμε να το θέσουμε έτσι; (Ναι.) Ανεξάρτητα από το αν ένας άνθρωπος πιστεύει ή όχι στον Θεό, ανεξάρτητα από το αν έχει αληθινή πίστη ή όχι, αν κλέβει, εξαπατά ή εκμεταλλεύεται άλλους ανθρώπους, ή αν χρησιμοποιεί συχνά αισχρή γλώσσα ή αν χτυπά και βλάπτει άλλους ανθρώπους χωρίς κανέναν ενδοιασμό όταν διακυβεύεται η φήμη, το κύρος, η εικόνα ή άλλα συμφέροντά του, ή αν φτάνει ακόμα και στο σημείο να διαπράξει την αμαρτία της μοιχείας —αν εξακολουθεί να έχει αυτά τα προβλήματα στον τρόπο με τον οποίο βιώνει την κανονική ανθρώπινη φύση, ιδίως αφότου αρχίσει να πιστεύει στον Θεό, τότε είναι κανονική η ανθρώπινη φύση του; (Όχι, δεν είναι.) Είτε αξιολογείς απίστους είτε πιστούς, αυτά τα πρότυπα συμπεριφοράς τα οποία έχει διατυπώσει ο Θεός είναι μόνο τα κατώτατα και ελάχιστα πρότυπα για την αξιολόγηση της ανθρώπινης φύσης ενός ατόμου. Ορισμένοι άνθρωποι, αφότου γίνουν πιστοί, απαρνιούνται και δαπανούν λιγάκι τον εαυτό τους και μπορούν να πληρώσουν κάποιο τίμημα, αλλά δεν πληρούν ποτέ τα πρότυπα συμπεριφοράς που έχει διατυπώσει ο Θεός. Είναι εμφανές ότι τέτοιου είδους άνθρωποι δεν βιώνουν την κανονική ανθρώπινη φύση —δεν βιώνουν ούτε καν την πιο βασική ανθρώπινη ομοιότητα. Τι σημαίνει ότι κάποιος δεν βιώνει την κανονική ανθρώπινη φύση; Σημαίνει πως δεν διαθέτει κανονική ανθρώπινη φύση. Επειδή δεν μπορεί να ανταποκριθεί ούτε καν στα πρότυπα των απαιτήσεων που έχει ο Θεός για τη συμπεριφορά της ανθρωπότητας όσον αφορά τη βίωση της ανθρώπινης φύσης, η ανθρώπινη φύση του είναι πολύ φτωχή και ο ίδιος μπορεί να λάβει μόνο κακή αξιολόγηση. Το ελάχιστο πρότυπο για την αξιολόγηση της ανθρώπινης φύσης ενός ανθρώπου είναι να εξετάσουμε το κατά πόσον η συμπεριφορά του πληροί τα πρότυπα των απαιτήσεων που έχει θέσει ο Θεός για τη συμπεριφορά της ανθρωπότητας. Εξετάστε το αν, αφότου έχει αρχίσει να πιστεύει στον Θεό, έχει αυτοσυγκράτηση, αν έχει αγιοπρεπή ευπρέπεια σε όσα λέει και κάνει, αν εκμεταλλεύεται τους άλλους ή όχι όταν αλληλεπιδρά μαζί τους, αν φέρεται στα μέλη της οικογενείας του και στους αδελφούς και τις αδελφές του στην εκκλησία με αγάπη, ανοχή και υπομονή, αν εκπληρώνει τις ευθύνες του απέναντι στους γονείς του στο μέγιστο των δυνατοτήτων του, αν συνεχίζει να λατρεύει είδωλα όταν δεν κοιτάει κανείς, και άλλα παρόμοια. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτά τα πράγματα για να αξιολογήσουμε την ανθρώπινη φύση ενός ανθρώπου. Βάζοντας στην άκρη το κατά πόσον ένας άνθρωπος αγαπά και επιδιώκει την αλήθεια, αξιολογήστε πρώτα το κατά πόσον έχει κανονική ανθρώπινη φύση —κατά πόσον τα λόγια και η συμπεριφορά του πληρούν τα πρότυπα συμπεριφοράς που έχει θέσει ο Θεός. Αν δεν πληροί αυτά τα πρότυπα συμπεριφοράς, τότε μπορείτε να αξιολογήσετε την ανθρώπινη φύση του σύμφωνα με τον βαθμό των όσων βιώνει, είτε αυτός είναι: μέτριος, κακός, πολύ κακός ή φριχτός, με αυτήν τη σειρά —αυτό είναι ακριβές. Αν ένας πιστός κλέβει από καταστήματα ή ανθρώπους όταν πηγαίνει σε υπεραγορές ή δημόσιους χώρους, αν είναι λωποδύτης, τι είδους ανθρώπινη φύση έχει; (Κακή ανθρώπινη φύση.) Ορισμένοι βρίζουν ή μάλιστα χτυπούν τους άλλους όταν κάτι τους εξοργίζει. Οι προσβολές τους δεν είναι δίκαιες αξιολογήσεις της ουσίας του άλλου ατόμου· αντίθετα, είναι αυθαίρετες κατηγορίες, γεμάτες αισχρολογίες. Τέτοιοι άνθρωποι λένε ό,τι τους επιτρέπει να δώσουν διέξοδο στο μίσος τους, χωρίς να καταπνίγουν τίποτα. Ορισμένοι άνθρωποι, συγκεκριμένα, λένε κουβέντες στους γονείς τους, στους αδελφούς και τις αδελφές τους, στους άπιστους συγγενείς τους και ακόμη και στους άπιστους φίλους τους, τις οποίες δεν θα ήθελες να ακούσεις, ώστε να μη βρομίσουν τα αυτιά σου. Τι είδους ανθρώπινη φύση έχει ένα τέτοιο άτομο; (Κακή ανθρώπινη φύση.) Θα μπορούσατε μάλιστα να πείτε πως δεν έχει ανθρώπινη φύση. Άλλοι πάλι έχουν το βλέμμα μονίμως προσηλωμένο στα χρήματα. Όταν αυτοί οι άνθρωποι βλέπουν κάποιον που έχει χρήματα, τρώει καλά, φοράει όμορφα ρούχα και ζει μια εύπορη ζωή, θέλουν πάντα να τον εκμεταλλευτούν. Μονίμως του ζητούν πράγματα με έμμεσο τρόπο, τρώνε το φαγητό του, χρησιμοποιούν τα πράγματά του ή δανείζονται αντικείμενά του και δεν του τα επιστρέφουν. Αν και δεν έχουν εκμεταλλευτεί σε μεγάλο βαθμό τους άλλους και οι πράξεις τους δεν ισοδυναμούν με υπεξαίρεση χρημάτων ή δωροδοκία, αυτές οι λωποδυτικές συμπεριφορές τους είναι πραγματικά ποταπές και άθλιες, και επιφέρουν την περιφρόνηση των άλλων. Κάτι πιο σοβαρό είναι πως υπάρχουν άνθρωποι που έχουν εμμονή με την ομορφιά του αντίθετου φύλου. Κάνουν συχνά τα γλυκά μάτια στο αντίθετο φύλο και, μάλιστα, μοιχεύουν, διαπράττοντας μια αμαρτία μεταξύ των φύλων. Κάποιοι από αυτούς είναι άγαμοι, ενώ άλλοι έχουν οικογένεια —υπάρχουν, μάλιστα, κι εκείνοι που επιδίδονται σε μοιχεία παρά την πολύ προχωρημένη ηλικία τους. Κάτι ακόμα πιο σοβαρό είναι πως κάποιοι άνθρωποι προσπαθούν να αποπλανήσουν μέλη του ίδιου φύλου και να έρθουν σε σαρκική επαφή μαζί τους. Είναι πραγματικά αηδιαστικό. Κάτι ακόμα πιο απίστευτο είναι οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό επί χρόνια, κι όμως δεν πιστεύουν πως η αλήθεια είναι ανώτερη από καθετί άλλο ή πως τα λόγια του Θεού επιτυγχάνουν τα πάντα. Αυτοί οι άνθρωποι συχνά επισκέπτονται μελλοντολόγους στα κρυφά για να τους πουν τη μοίρα τους, καίνε θυμίαμα προς λατρεία του Βούδα ή άλλων ειδώλων, ενώ κάποιοι χρησιμοποιούν ακόμη και κούκλες βουντού για να καταραστούν άλλους ανθρώπους ή διοργανώνουν πνευματιστικές συνεδρίες, και άλλα τέτοια. Η άσκηση τέτοιων ειδών κακής μαγείας αποτελεί ακόμα πιο σοβαρό ζήτημα· τέτοιοι άνθρωποι είναι μη πιστοί και δεν διαφέρουν σε τίποτα από τους απίστους. Ανεξάρτητα από το αν οι συνθήκες είναι ελάσσονος ή μείζονος σημασίας, από τη στιγμή που ένας άνθρωπος έχει αυτές τις εκδηλώσεις, μπορούμε να πούμε ότι βιώνει την ανθρώπινη φύση με τρόπο αφύσικο και κηλιδωμένο, και ότι κάποιες από τις συμπεριφορές του είναι μάλιστα λανθασμένες ή παράλογες —ότι είναι πραγματικά αμαρτωλές συμπεριφορές. Ορισμένοι άνθρωποι, αφότου πιστέψουν στον Θεό, ντύνονται πολύ προκλητικά, δίνουν την ίδια προσοχή με τους απίστους στο να φαίνονται αισθησιακοί, και ακολουθούν κοσμικές τάσεις. Δεν μοιάζουν καθόλου με αγίους. Ορισμένοι άνθρωποι ντύνονται πιο καλαίσθητα όταν πηγαίνουν σε συναθροίσεις, αλλά φορούν τα μοντέρνα ρούχα των απίστων όταν επιστρέφουν στο σπίτι τους. Τα ρούχα τους δεν μαρτυρούν πως είναι πιστοί· δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε εκείνους και στους απίστους. Χαχανίζουν και διακωμωδούν τα πράγματα· είναι εξαιρετικά τρυφηλοί και δεν επιδεικνύουν αυτοσυγκράτηση. Τέτοιου είδους άνθρωποι βιώνουν την κανονική ανθρώπινη φύση; (Όχι, δεν τη βιώνουν.) Επιδιώκουν κοσμικές τάσεις, θέλουν να είναι αισθησιακοί, να ελκύουν τους άλλους και να τραβούν τα βλέμματα πάνω τους. Όλη μέρα στολίζονται όμορφα και μακιγιάρονται έντονα, προσπαθώντας να προσελκύσουν το αντίθετο φύλο. Αυτό που βιώνουν αυτοί οι άνθρωποι είναι σχετικά κακό. Δεν μπορούν καν να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση σε ό,τι αφορά τον τρόπο με τον οποίο ντύνονται, μιλούν και συμπεριφέρονται, και δεν έχουν αγιοπρεπή ευπρέπεια, επομένως όταν τους αξιολογούμε σύμφωνα με τα κριτήρια συμπεριφοράς που απαιτεί ο Θεός, είναι προφανές πως η ανθρώπινη φύση που βιώνουν είναι πολύ πενιχρή. Από αυτά τα συγκεκριμένα παραδείγματα, μπορούμε να δούμε πως οι απαιτήσεις του Θεού σχετικά με τη συμπεριφορά των ανθρώπων και με αυτό που βιώνουν συνάδουν απόλυτα με τις απαιτήσεις της κανονικής ανθρώπινης φύσης —οπότε, φυσικά, όσοι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση είναι ικανοί να τις εκπληρώσουν. Τι σημαίνει αυτή η δήλωση; Σημαίνει πως μόνο αν βιώνεις αυτό το πράγμα, διαθέτεις ανθρώπινη ομοιότητα, μοιάζεις με κανονικό άνθρωπο και έχεις το ελάχιστο επίπεδο της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Κοιτάζοντας τις συγκεκριμένες λεπτομέρειες των απαιτήσεων του Θεού, μπορούμε να δούμε πως η βίωση της ανθρώπινης φύσης κατ’ αυτόν τον τρόπο δεν είναι ψευδής, δεν αποτελεί προσποίηση, ούτε συνιστά εξαπάτηση των άλλων. Αντιθέτως, είναι ο τρόπος με τον οποίο θα πρέπει να εκδηλώνεται η κανονική ανθρώπινη φύση, καθώς και η πραγματικότητα που αυτή οφείλει να κατέχει. Μόνον εκείνοι που βιώνουν αυτές τις εκφάνσεις της κανονικής ανθρώπινης φύσης διαθέτουν ανθρώπινη ομοιότητα, δίχως τον παραμικρό δόλο. Οι άνθρωποι μπορούν να κερδίσουν τον σεβασμό των άλλων και να ζήσουν με αξιοπρέπεια μόνο αν βιώνουν την κανονική ανθρώπινη φύση κατ’ αυτόν τον τρόπο. Και μόνο αν βιώνουν την κανονική ανθρώπινη φύση κατ’ αυτόν τον τρόπο και διαθέτουν αγιοπρεπή ευπρέπεια, φέρνουν οι κανονικές εκφάνσεις των ανθρώπων δόξα στον Θεό. Επειδή τότε, όλα όσα βιώνεις θα είναι θετικά, θα είναι η πραγματικότητα των θετικών πραγμάτων, και δεν θα αποτελούν προσποίηση. Θα βιώνεις την κανονική ανθρώπινη ομοιότητα σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού.

Η ουσία της καλής συμπεριφοράς του ανθρώπου και η ουσία της συμπεριφοράς που απαιτεί ο Θεός έχουν επεξηγηθεί αμφότερες ξεκάθαρα και κατανοητά. Επομένως, ο τρόπος με τον οποίο θα πρέπει να ασκούνται οι άνθρωποι και ο τρόπος με τον οποίο θα πρέπει να βιώνουν την κανονική ανθρώπινη φύση θα πρέπει να είναι επίσης ξεκάθαρος, έτσι δεν είναι; Οι άνθρωποι δεν θα φτάσουν στα άκρα ούτε θα διυλίσουν τον κώνωπα σε ό,τι αφορά τα ερωτήματα που σχετίζονται με τη βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Η βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης σχετίζεται με τα ασήμαντα πράγματα στη ζωή των ανθρώπων, τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με την ανθρώπινη φύση; Κάποιοι γελοίοι άνθρωποι δεν βλέπουν καθαρά αυτό το ζήτημα. Λένε: «Εφόσον η συναναστροφή του Θεού είναι τόσο λεπτομερής, πρέπει κι εμείς να είμαστε σχολαστικοί σε ό,τι αφορά την παραμικρή πτυχή της ζωής μας. Για παράδειγμα, οι γλυκοπατάτες είναι πιο θρεπτικές όταν μαγειρεύονται στον ατμό ή όταν είναι ψητές;» Σχετίζεται αυτό με τη βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Όχι, καθόλου. Το τι θα πρέπει να τρώνε οι άνθρωποι και ο τρόπος με τον οποίο θα πρέπει να το τρώνε αποτελεί κοινή λογική, την οποία διαθέτουν πλέον όλοι οι άνθρωποι. Εφόσον δεν υπάρχει πρόβλημα με την κατανάλωση κάποιου φαγητού, μπορείς να το φας με όποιον τρόπο θέλεις. Αν κάποιος πιστεύει ότι πρέπει να αναζητήσει την αλήθεια σε τόσο απλά ζητήματα κοινής λογικής και ότι πρέπει να κάνει πράξη τέτοια πράγματα σαν να είναι η αλήθεια, τότε αυτό το άτομο δεν είναι γελοίο και παράλογο; Υπάρχουν πλέον ορισμένοι άνθρωποι που είναι πολύ σχολαστικοί σε ζητήματα όπως αυτό, τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια. Αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν ότι επιδιώκουν την αλήθεια, και διερευνούν και εξετάζουν τελείως ασήμαντα ζητήματα σαν να είναι η αλήθεια. Ορισμένοι, μάλιστα, αναψοκοκκινίζουν όταν συζητούν γι’ αυτά τα πράγματα. Τι είδους πρόβλημα είναι αυτό; Δεν πρόκειται για περίπτωση σοβαρής έλλειψης πνευματικής κατανόησης; Το γεγονός πως κάποιοι άνθρωποι προβαίνουν σε αναζήτηση στο ζήτημα της κατανάλωσης γλυκοπατατών, θαρρείς και πρόκειται για την αλήθεια, είναι πραγματικά αστείο και ενοχλητικό. Τέτοιου είδους άνθρωποι είναι χαμένη υπόθεση, επειδή δεν κατανοούν τα λόγια του Θεού και δεν γνωρίζουν τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Δεν μπορούν να καταλάβουν τα πιο απλά θέματα κοινής λογικής στη ζωή και δεν μπορούν να επιλύσουν αυτά τα ζητήματα —ποιος είναι, λοιπόν, ο λόγος να ζουν τόσα χρόνια; Πώς μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να θίγουν τόσο επουσιώδη ζητήματα στις συναθροίσεις, να τα συζητούν και να συναναστρέφονται πάνω σε αυτά θαρρείς και είναι ζητήματα στα οποία θα μπορούσε κανείς να αναζητήσει την αλήθεια; Ο κύριος λόγος είναι πως αυτοί οι άνθρωποι έχουν στρεβλή αντίληψη και στερούνται πνευματικής κατανόησης. Σε ποιο πλαίσιο γίνονται σχολαστικοί; Για ποιον λόγο προέκυψαν αυτές οι σκέψεις και οι ιδέες μέσα τους; Πώς γίνεται να συζητούν και να συναναστρέφονται για τον τρόπο κατανάλωσης γλυκοπατατών κατά τη διάρκεια συναθροίσεων; Μήπως γίνεται επειδή τα ζητήματα πάνω στα οποία συναναστρέφομαι είναι πολύ απτά, και αυτό έχει οδηγήσει στο να προκύψουν κάποιες παρανοήσεις στους ανθρώπους που αρέσκονται να ψειρίζουν τις λέξεις και διυλίζουν τον κώνωπα; Όταν προκύπτουν αυτά τα προβλήματα και αυτές οι καταστάσεις, νιώθω πως το να μιλάω σε αυτούς τους ανθρώπους είναι σαν να φέρομαι σε πιθήκους λες και είναι άνθρωποι. Οι πίθηκοι είναι πλάσματα που ζουν σε βουνά και ζούγκλες. Αν και θυμίζουν τους ανθρώπους, αν και πολλές από τις συμπεριφορές και τις συνήθειές τους μοιάζουν με εκείνες των ανθρώπων, και αν και υπήρξε μια εποχή κατά την οποία οι άνθρωποι θεωρούσαν τους πιθήκους προγόνους τους, όπως και να έχει το θέμα, οι πίθηκοι παραμένουν πίθηκοι. Θα πρέπει να ζουν στα δάση και στα βουνά. Δεν θα ήταν λάθος να τους βάλουμε σε ένα σπίτι να ζήσουν με ανθρώπους; Θα πρέπει να φερόμαστε στους πιθήκους λες και είναι άνθρωποι; (Όχι, δεν θα πρέπει.) Οπότε, είστε πίθηκοι ή είστε άνθρωποι; Αν είστε άνθρωποι, τότε όσο κι αν χρειαστεί να μιλήσω και όσο σκληρά κι αν χρειαστεί να εργαστώ, είναι πρέπον και αξίζει τον κόπο να σας πω αυτά τα πράγματα. Αν είστε πίθηκοι, είναι πρέπον να σας φέρομαι σαν ανθρώπους και να ξοδεύω το σάλιο Μου συζητώντας την αλήθεια και το θέλημα του Θεού μαζί σας; Αξίζει τον κόπο; (Όχι, δεν αξίζει.) Επομένως, είστε άνθρωποι ή είστε πίθηκοι; (Είμαστε άνθρωποι.) Ας ελπίσουμε πως είστε. Πώς βλέπετε τη συναναστροφή πάνω στον τρόπο κατανάλωσης γλυκοπατατών στις συναθροίσεις; Θα ήσασταν και εσείς σχολαστικοί σε θέματα όπως αυτό; Για παράδειγμα, ορισμένοι άνθρωποι ρωτούν: «Να φορέσω μπλε ή λευκά ρούχα; Αν φορέσω λευκά ρούχα, ποια απόχρωση του λευκού να βάλω; Ποια αντιπροσωπεύει την αγιοσύνη και αρμόζει σε έναν άγιο; Αν το κατάλληλο για μένα είναι το μπλε, τότε ποια απόχρωση του μπλε; Ποια αρμόζει καλύτερα στις απαιτήσεις και τα κριτήρια που έχει θέσει ο Θεός στον άνθρωπο, και ποια μπορεί να φέρει μεγαλύτερη δόξα στον Θεό;» Έχετε υπάρξει ποτέ σχολαστικοί σε τέτοια θέματα; Έχει σκεφτεί ποτέ κανείς ποιο χτένισμα ή ποιος τρόπος ομιλίας και τόνος φωνής αρμόζει σε έναν άγιο; Έχετε υπάρξει ποτέ σχολαστικοί σε τέτοια θέματα; Κάποιοι άνθρωποι έχουν υπάρξει σχολαστικοί και έχουν καταβάλει προσπάθεια σε τέτοια πράγματα. Σε ορισμένους ανθρώπους άρεσε παλαιότερα να βάφουν ξανθά τα μαλλιά τους ή να τα βάφουν κόκκινα ή άλλα περίεργα χρώματα, αλλά αφότου άρχισαν να πιστεύουν στον Θεό, είδαν πως οι άλλοι αδελφοί και αδελφές στην εκκλησία δεν έβαφαν τα μαλλιά τους, οπότε σταμάτησαν να το κάνουν. Πέρασαν πολλά χρόνια προτού κατανοήσουν απόλυτα ότι το χρώμα των μαλλιών ή το χτένισμα κάποιου δεν είναι σημαντικό. Το σημαντικό είναι το κατά πόσο βιώνει κανείς την κανονική ανθρώπινη φύση και κατά πόσον αγαπά την αλήθεια. Οι άνθρωποι που έχουν υπάρξει σχολαστικοί σε τέτοια θέματα, τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με τη βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης, αρχίζουν να κατανοούν σταδιακά πως είναι ανώφελο να καταβάλλει κανείς προσπάθεια για τέτοια πράγματα, διότι αυτά τα ζητήματα δεν σχετίζονται καθόλου με την αλήθεια. Είναι απλώς κάποια ζητήματα εντός του πεδίου της κανονικής ανθρώπινης φύσης και υπολείπονται της αλήθειας. Αν η ανθρώπινη φύση που βιώνετε ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις και τα πρότυπα του Θεού, τότε αυτό είναι αρκετό. Στο παρελθόν, αυτά τα ζητήματα δεν σας έχουν προβληματίσει και μπερδέψει κάπως όλους; (Ναι, πράγματι.) Ακόμη κι αν δεν ήταν τόσο ακραία όσο η συζήτηση περί του τρόπου κατανάλωσης γλυκοπατατών στις συναθροίσεις, κι εσάς σας έχουν προβληματίσει ορισμένα μικρά και ασήμαντα ζητήματα της ζωής. Αυτά είναι γεγονότα. Επομένως, δεν θα πρέπει να υπάρξει ένα καθοριστικό συμπέρασμα όσον αφορά αυτά τα ζητήματα; Γνωρίζετε ξεκάθαρα τις αρχές που θα πρέπει να ακολουθούν οι άνθρωποι όταν βιώνουν την κανονική ανθρώπινη φύση σύμφωνα με τις απαιτήσεις και τα πρότυπα του Θεού; Γνωρίζετε πώς να αναζητήσετε την αλήθεια όταν έλθετε ξανά αντιμέτωποι με κάποιες συγκεκριμένες περιστάσεις; Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Αν και δεν φτάνω στα άκρα, δηλαδή δεν ρωτάω πώς να τρώω τις γλυκοπατάτες, αν προέκυπταν ορισμένα ζητήματα στην καθημερινή μου ζωή, και πάλι θα ένιωθα μπερδεμένος για κάποιο διάστημα». Οπότε, δώστε μου ένα παράδειγμα —ποιο ζήτημα θα σας έκανε να νιώθετε μπερδεμένοι για κάποιο διάστημα; Θα λέγατε πως είναι λάθος να μακιγιάρονται οι γυναίκες; Συνάδει με τις απαιτήσεις του Θεού για τη βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης; (Δεν είναι λάθος.) Σε τι αναφέρεται η φράση «Δεν είναι λάθος» εδώ; (Εφόσον το μακιγιάζ ενός ατόμου αρμόζει σε άγιο, εφόσον δεν είναι πολύ έντονο, τότε είναι μια χαρά.) Εφόσον το μακιγιάζ δεν είναι έντονο, είναι πρέπον. Ορισμένοι ρωτούν: «Αν είναι πρέπον να χρησιμοποιούμε μακιγιάζ που δεν είναι πολύ έντονο, τότε αυτό σημαίνει πως θέλεις να μακιγιαριζόμαστε;» Είπα κάτι τέτοιο; (Όχι, δεν το είπες.) Το μακιγιάζ δεν είναι πρόβλημα, συνάδει με τη βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Η καθοριστική αρχή γι’ αυτό είναι ότι εφόσον το μακιγιάζ δεν είναι πολύ έντονο, είναι μια χαρά. Αυτό είναι το πρότυπο. Επομένως, εντός ποιου πλαισίου πρέπει να διατηρούν οι γυναίκες το μακιγιάζ τους ώστε να συμμορφώνεται με τη βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Πού βρίσκεται η διαχωριστική γραμμή; Τι σημαίνει «έντονο μακιγιάζ»; Ποιο είδος μακιγιάζ θεωρείται έντονο; Αν το όριο καθοριστεί ξεκάθαρα, οι άνθρωποι θα γνωρίζουν τι να κάνουν. Δεν πρόκειται για μία λεπτομέρεια; Δώστε μου ένα παράδειγμα που να εξηγεί τι σημαίνει «έντονο μακιγιάζ». (Είναι όταν το πρόσωπο ενός ατόμου είναι βαμμένο σε πολύ λευκό τόνο, τα χείλη του είναι πολύ κόκκινα και τα μάτια του πολύ μαύρα, με συνέπεια να δείχνει εξαιρετικά αφύσικο και να νιώθεις άβολα όταν το κοιτάζεις.) Οι άνθρωποι αναπηδούν όταν το βλέπουν, σαν να βλέπουν φάντασμα, και οι άλλοι δεν μπορούν να δουν τη φυσική μορφή ή το πρόσωπο του ατόμου. Σε μερικές χώρες και εθνικότητες, καθώς και σε ορισμένα επαγγέλματα, το μακιγιάζ των ανθρώπων είναι πολύ έντονο. Το μακιγιάζ των ατόμων σε μπαρ και νυχτερινά κέντρα δεν αποτελεί ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα τούτου; Όλα αυτά τα άτομα μακιγιάρονται έντονα, και αυτό δεν είναι εποικοδομητικό —ο σκοπός του μακιγιάζ τους είναι να αποπλανήσουν τους άλλους. Αυτό το είδος μακιγιάζ είναι έντονο. Τότε, λοιπόν, ποιο είδος μακιγιάζ συνάδει με τη βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Το ελαφρύ μακιγιάζ, όπως αυτό των γυναικών σε χώρους εργασίας, το οποίο φαίνεται πολύ αξιοπρεπές και κομψό. Εφόσον το μακιγιάζ σας δεν ξεφεύγει από αυτό το όριο, τότε είναι μια χαρά. Στην Κίνα, δεν είναι της μόδας να μακιγιάρονται οι γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας. Αν ένα συνηθισμένο άτομο μιας κάποιας ηλικίας, που δεν έχει ιδιαίτερο κύρος ή ιδιαίτερη υπόληψη στην κοινωνία, πάντα στολίζεται και μακιγιάρεται όταν βγαίνει έξω, ο κόσμος θα πει ότι δεν φέρεται ευπρεπώς για την ηλικία του. Ωστόσο, τα πράγματα είναι διαφορετικά στις δυτικές χώρες. Αν πρόκειται να συναντήσεις κάποιον ή να πας στη δουλειά σου και δεν μακιγιαριστείς ούτε στολιστείς λιγάκι, ο κόσμος θα πει ότι δεν σέβεσαι τη δουλειά σου, ότι δεν είσαι επαγγελματίας και ότι δείχνεις ασέβεια προς τους άλλους. Αυτό αποτελεί είδος κουλτούρας. Φυσικά, σε μια τέτοια κατάσταση, το μακιγιάζ θα πρέπει να περιορίζεται σε ένα επίπεδο στο οποίο φαίνεσαι αξιοπρεπής και καθωσπρέπει, καθώς και αξιοσέβαστο άτομο προς τους άλλους. Για να το συνοψίσω σε μία πρόταση: Αν μακιγιάρεσαι, θα πρέπει το μακιγιάζ να σε κάνει να δείχνεις αξιοσέβαστο άτομο, και όχι να διεγείρει τον παραμικρό πόθο στην καρδιά των άλλων —αυτό το είδος μακιγιάζ είναι πρέπον. Αυτή είναι η αρχή· το θέμα είναι τόσο απλό. Κάποιοι άνθρωποι ρωτούν: «Πειράζει αν δεν μακιγιάρομαι όταν βγαίνω εκτός σπιτιού; Δεν έχω συνηθίσει να μακιγιάρομαι». Θα πρέπει να αναζητήσεις μέσα στα λόγια του Θεού. Είπε ο Θεός πως είναι λάθος να μη μακιγιάρεται ένα άτομο; Ο Θεός δεν το είπε αυτό. Ο οίκος του Θεού δεν απαίτησε ποτέ από τους ανθρώπους να μακιγιάρονται. Αν σου αρέσει να μακιγιάρεσαι, σου έχω δώσει αυτό το κριτήριο και όριο, και σου έχω πει τι θα πρέπει να κάνεις ώστε να είναι πρέπον το μακιγιάζ σου. Αν δεν σου αρέσει να μακιγιάρεσαι, ο οίκος του Θεού δεν το απαιτεί. Ωστόσο, πρέπει να θυμάσαι ένα πράγμα: Αν και δεν απαιτείται να μακιγιάρεσαι, δεν μπορείς να βγαίνεις έξω απεριποίητος και ατημέλητος, σαν ζητιάνος. Για παράδειγμα, όταν βγαίνεις για να διαδώσεις το ευαγγέλιο, αν δεν φαίνεσαι ευπαρουσίαστος ή δεν πλύνεις το πρόσωπό σου πριν βγεις από το σπίτι, και έχεις ατημέλητο ντύσιμο, λέγοντας: «Δεν πειράζει. Εφόσον κατανοούμε την αλήθεια, δεν έχει σημασία πώς ντυνόμαστε!» τότε είναι αυτό εποικοδομητικό; Ως άτομο που πιστεύει στον Θεό, θα πρέπει να έχεις αρχές και για την ένδυση και την εμφάνισή σου. Το ελάχιστο πρότυπο αυτής της αρχής είναι ότι πρέπει να βιώσεις την κανονική ανθρώπινη φύση και δεν πρέπει να κάνεις τίποτα που θα ταπεινώσει τον Θεό ή θα εξευτελίσει τον χαρακτήρα και την αξιοπρέπειά σου. Θα πρέπει, κατ’ ελάχιστον, να κάνεις τους άλλους να σε σέβονται. Ακόμη κι αν υστερείς σε ευσέβεια, θα πρέπει να είσαι τουλάχιστον σε θέση να δείχνεις αυτοσυγκράτηση, να είσαι αξιοπρεπής και καθωσπρέπει, καθώς και να έχεις αγιοπρεπή ευπρέπεια. Αν μπορείς να δώσεις αυτήν την εντύπωση στους ανθρώπους, τότε αυτό αρκεί. Αυτή είναι η πιο βασική προϋπόθεση για τη βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης.

Για όσους πιστεύουν στον Θεό, αυτά τα ερωτήματα σχετικά με τις εξωτερικές συμπεριφορές των ανθρώπων και τη βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης δεν θα πρέπει να είναι βάρη ή δυσκολίες, επειδή είναι τα πιο βασικά πράγματα που θα πρέπει να διαθέτει, κατ’ ελάχιστον, ένα κανονικό άτομο. Αυτά τα θέματα θα πρέπει να είναι ευκολονόητα· δεν είναι ασαφή. Επομένως, αυτά τα ερωτήματα σχετικά με τις εξωτερικές συμπεριφορές των ανθρώπων και τη βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης δεν θα πρέπει να αποτελούν σημαντικά θέματα που συζητιούνται συχνά κατά την εκκλησιαστική ζωή. Το να μιλάς περιστασιακά γι’ αυτά δεν πειράζει, αλλά αν τα αντιμετωπίζεις σαν θέματα για τα οποία πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια και αναφέρεσαι συχνά σε αυτά, συζητώντας γι’ αυτά ένθερμα και σοβαρά, τότε αμελείς κάπως τα κανονικά σου καθήκοντα. Ποιοι άνθρωποι είναι συνήθως εκείνοι που αμελούν τα κανονικά τους καθήκοντα; Το να γίνεται αναφορά σε ερωτήματα όπως ο τρόπος κατανάλωσης γλυκοπατατών και το να αντιμετωπίζονται αυτά τα ερωτήματα σαν να είναι θέματα για τα οποία χρειάζεται αναζήτηση της αλήθειας, να γίνεται διερεύνηση και συναναστροφή σχετικά με αυτά στις συναθροίσεις, ενίοτε σε πολλές συναθροίσεις, ενώ οι επικεφαλής της εκκλησίας δεν κάνουν τίποτα για να το σταματήσουν —δεν είναι όλα αυτά εκδηλώσεις ανθρώπων με στρεβλό σκεπτικό που υστερούν σε πνευματική κατανόηση; (Ναι, είναι.) Ποια είναι τα ερωτήματα που θα πρέπει να συζητούνται περισσότερο στις συναθροίσεις; Εκείνα που αφορούν την αλήθεια και τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων. Η αλήθεια και τα λόγια του Θεού αποτελούν τα σταθερά θέματα της εκκλησιαστικής ζωής· τα ζητήματα που αφορούν το πλέον βασικό και συνηθισμένο θέμα των εξωτερικών συμπεριφορών της κανονικής ανθρώπινης φύσης δεν θα πρέπει να είναι το κύριο θέμα συναναστροφής στην εκκλησιαστική ζωή και τις συναθροίσεις. Αν οι αδελφοί και οι αδελφές συμβουλεύουν, υπενθυμίζουν και συναναστρέφονται ο ένας τον άλλο γι’ αυτά τα πράγματα εκτός συναθροίσεων, τότε αυτό αρκεί για να λυθούν αυτά τα προβλήματα. Δεν είναι απαραίτητο να δαπανώνται τεράστια χρονικά διαστήματα στη συναναστροφή και τη συζήτησή τους. Αυτό θα επηρέαζε τους ανθρώπους στο να συναθροίζονται και να τρώνε και να πίνουν κανονικά τα λόγια του Θεού, και θα είχε αντίκτυπο στην είσοδό τους στη ζωή. Η εκκλησιαστική ζωή είναι μια ζωή βρώσης και πόσης των λόγων του Θεού. Θα πρέπει να εστιάζει στη συναναστροφή για την αλήθεια και στην επίλυση πρακτικών προβλημάτων· με αυτόν τον τρόπο, δεν θα καθυστερεί η πρόοδος της ζωής ενός ατόμου. Αν διαθέτεις τη σύνεση της κανονικής ανθρώπινης φύσης, θα πρέπει να σου είναι σαφές πώς να κάνεις πράξη αυτά τα ζητήματα σύμφωνα με τις αρχές. Αν μονίμως λεπτολογείς για ασήμαντα ζητήματα και πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση με τις αρχές της αλήθειας, αν μονίμως διυλίζεις τον κώνωπα, κι όμως πιστεύεις πως έχεις πολλές γνώσεις και είσαι πολυμαθής, τότε δεν θα πρέπει να αναλυθεί αυτό το ζήτημα; Για παράδειγμα, ορισμένοι άνθρωποι δίνουν μεγάλη έμφαση στον τρόπο που ντύνονται, και μονίμως ρωτούν αν οι πιστοί μπορούν να φορούν ασυνήθιστα ρούχα· ορισμένοι άνθρωποι που έχουν αρχίσει προσφάτως να πιστεύουν στον Θεό, ρωτούν μονίμως αν οι πιστοί θα πρέπει να πίνουν οινοπνευματώδη ποτά· σε ορισμένους ανθρώπους αρέσει να δραστηριοποιούνται επιχειρηματικά, και μονίμως ρωτούν αν οι πιστοί θα πρέπει να κερδίζουν πολλά χρήματα· και ορισμένοι άνθρωποι ρωτούν μονίμως πότε θα έλθει η ημέρα του Θεού. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι πρόθυμοι να αναζητήσουν την αλήθεια σε αυτά τα ζητήματα για να βρουν τις σωστές απαντήσεις. Αν και δεν υπάρχουν ακριβή λόγια πάνω σε αυτά τα θέματα, ο Θεός έχει εξηγήσει πολύ καθαρά τις αρχές για την προσέγγιση αυτών των ζητημάτων. Αν ένας άνθρωπος δεν καταβάλλει προσπάθεια για την ανάγνωση των λόγων του Θεού, τότε δεν θα βρει τις απαντήσεις. Στην πραγματικότητα, όλοι γνωρίζουν τον σκοπό της πίστης στον Θεό και τι μέλλει να αποκομιστεί από αυτήν. Απλώς ορισμένοι άνθρωποι δεν αγαπούν την αλήθεια, αλλά παρ’ όλα αυτά επιθυμούν να κερδίσουν ευλογίες. Εκεί έγκειται η δυσκολία τους. Επομένως, το σημαντικότερο είναι το κατά πόσον μπορεί ένας άνθρωπος να αποδεχτεί την αλήθεια. Ορισμένοι άνθρωποι δεν έχουν δώσει ποτέ σημασία στη βρώση και την πόση των λόγων του Θεού ή στη συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια. Απλώς κολλάνε σε ασήμαντα ερωτήματα, θέλουν μονίμως να συναναστρέφονται πάνω σε αυτά τα ερωτήματα κατά τις συναθροίσεις και να λαμβάνουν οριστικές απαντήσεις σε αυτά, και οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν μπορούν να τους συγκρατήσουν. Τι είδους πρόβλημα είναι αυτό; Αυτοί οι άνθρωποι δεν αμελούν τα κανονικά τους καθήκοντα; Αν δεν κάνεις πράξη την αλήθεια και θέλεις μονίμως να βαδίζεις στο λανθασμένο μονοπάτι, γιατί δεν κάνεις αυτοκριτική, δεν γνωρίζεις και δεν αναλύεις τον εαυτό σου; Θέλεις πάντα να ευχαριστείς τους άλλους, δεν είσαι υπεύθυνος στο καθήκον σου, είσαι ισχυρογνώμων, κάνεις του κεφαλιού σου, είσαι αυθαίρετος και απερίσκεπτος. Πώς μπορείς να μην είσαι ευσυνείδητος σχετικά με αυτό το ζήτημα; Πώς μπορείς να μην το διερευνάς και να μην το αναλύεις ώστε να ανακαλύψεις τι ακριβώς συμβαίνει; Γιατί κατηγορείς και παρανοείς τον Θεό όποτε σου συμβαίνει κάτι; Γιατί καταλήγεις πάντα σε ετυμηγορία για τον εαυτό σου και γκρινιάζεις ότι ο Θεός δεν είναι δίκαιος και ότι η εκκλησία είναι άδικη; Δεν είναι αυτά προβλήματα; Δεν θα πρέπει να συναναστραφείς και να αναλύσεις αυτά τα ζητήματα κατά την εκκλησιαστική ζωή; Όταν ο οίκος του Θεού χωρίζει την εκκλησία και εκκαθαρίζει ανθρώπους, εσύ δεν υποτάσσεσαι ποτέ και δεν είσαι ποτέ ικανοποιημένος· έχεις μονίμως αντιλήψεις και διασπείρεις αρνητικότητα. Αυτό δεν είναι πρόβλημα; Δεν θα πρέπει να διερευνήσεις και να αναλύσεις αυτό το ζήτημα; Επιδιώκεις μονίμως το κύρος, παίζεις πολιτικά παιχνίδια και διαχειρίζεσαι το κύρος σου. Αυτό δεν είναι πρόβλημα; Δεν θα πρέπει να συναναστραφείς και να αναλύσεις αυτά τα ζητήματα; Επί του παρόντος, η εκκλησία επιτελεί το έργο της εκκαθάρισης, και ορισμένοι λένε: «Εφόσον οι άνθρωποι είναι κάπως αποτελεσματικοί στα καθήκοντά τους, δεν θα απομακρυνθούν· επομένως, αν συνεχίσω να είμαι κάπως αποτελεσματικός στο καθήκον μου και δεν απομακρυνθώ, τότε αυτό αρκεί». Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Αυτοί οι άνθρωποι δεν τελούν σε παθητική εναντίωση; Αν μπορεί κανείς να εκδηλώσει αυτού του είδους τη δόλια διάθεση, τότε δεν χρειάζεται να επιλυθεί αυτό; Τα προβλήματα που σχετίζονται με τις διεφθαρμένες διαθέσεις και την ουσία και φύση του ανθρώπου, δεν είναι πολύ πιο σοβαρά από τον τρόπο κατανάλωσης γλυκοπατατών; Δεν είναι άξια αναφοράς, συναναστροφής και ανάλυσης κατά τις συναθροίσεις και την εκκλησιαστική ζωή, ούτως ώστε ο εκλεκτός λαός του Θεού να μπορέσει να αποκτήσει διάκριση; Δεν πρόκειται για καλά, χαρακτηριστικά παραδείγματα αρνητικών συμπεριφορών; Τα προβλήματα που αφορούν τις διεφθαρμένες διαθέσεις σχετίζονται άμεσα με την αλλαγή διάθεσης του ανθρώπου και θίγουν το ζήτημα της σωτηρίας του ανθρώπου. Δεν πρόκειται για ασήμαντα ζητήματα, οπότε γιατί δεν συναναστρέφεστε σχετικά με αυτά τα ζητήματα και δεν τα αναλύετε στις συναθροίσεις; Αν δεν αναζητάτε ποτέ την αλήθεια για να επιλύσετε σημαντικά ζητήματα όπως αυτά στις συναθροίσεις και, αντ’ αυτού, συναναστρέφεστε δίχως τέλος σχετικά με ασήμαντα και βαρετά πράγματα, σπαταλώντας μια ολόκληρη συνάθροιση στη συναναστροφή ενός μικρού ζητήματος, χωρίς να μπορείτε να επιλύσετε ουσιαστικά προβλήματα, ξοδεύοντας παράλληλα και χρόνο, τότε δεν αμελείτε τα κανονικά καθήκοντά σας; Αν συνεχίσετε έτσι, όλοι σας θα γίνετε άχρηστοι άνθρωποι χαμηλού επιπέδου, που τελούν σε σύγχυση, δεν εκτελούν καλά τα καθήκοντά τους και υστερούν ως προς την αλήθεια. Δεν συναναστρέφεστε σχετικά με αυτά που θα έπρεπε να συναναστρέφεστε στις συναθροίσεις, και συναναστρέφεστε δίχως τέλος σχετικά με πράγματα που δεν θα έπρεπε να συναναστρέφεστε στις συναθροίσεις. Στις συναθροίσεις, συναναστρέφεστε μονίμως σχετικά με πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια, που ανήκουν στη δική σας στρεβλή κατανόηση και στα δικά σας ασήμαντα προσωπικά ζητήματα, κάνοντας τους πάντες να τα διερευνούν μαζί σας και ξοδεύοντας άσκοπα χρόνο. Αυτό όχι μόνο επηρεάζει την είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού στη ζωή, αλλά καθυστερεί επίσης και την κανονική πρόοδο του έργου της εκκλησίας. Δεν πρόκειται για αναστάτωση και διατάραξη του έργου της εκκλησίας; Μια τέτοια συμπεριφορά θα πρέπει να χαρακτηρίζεται ως αναστάτωση. Πρόκειται για σκόπιμη αναστάτωση, και οι άνθρωποι που ενεργούν κατ’ αυτόν τον τρόπο θα πρέπει να περιορίζονται. Στο μέλλον, οι συναθροίσεις θα πρέπει να περιορίζονται στη βρώση και την πόση των λόγων του Θεού, στη συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια, στην επίλυση ζητημάτων που αφορούν τις διεφθαρμένες διαθέσεις και στην επίλυση δυσκολιών και προβλημάτων στα καθήκοντα των ανθρώπων. Κάθε ασήμαντο και επουσιώδες θέμα ή τα θέματα που αφορούν ζητήματα της καθημερινής κοινής λογικής, δεν θα πρέπει να επιδέχονται συναναστροφή στις συναθροίσεις. Οι αδελφοί και οι αδελφές μπορούν να επιλύσουν αυτά τα ζητήματα με συναναστροφή μεταξύ τους· δεν χρειάζεται να γίνεται συναναστροφή σχετικά με αυτά στις συναθροίσεις.

Στην εκκλησία, υπάρχουν πάντα άνθρωποι με στρεβλή κατανόηση για τα λόγια του Θεού, οι οποίοι διυλίζουν τον κώνωπα. Όταν συναναστρέφομαι σχετικά με τις καλές συμπεριφορές του ανθρώπου, αυτά τα άτομα καταβάλλουν πραγματική προσπάθεια για τη συμπεριφορά τους. Δεν γνωρίζουν τον λόγο για τον οποίο πρέπει να συναναστραφούμε σχετικά με αυτά τα πράγματα. Πείτε Μου, γιατί πρέπει να συναναστραφούμε σχετικά με αυτό το ζήτημα; Τι θέλουμε να επιτύχουμε μέσω της συναναστροφής σχετικά με αυτό το ζήτημα; Ας μιλήσουμε πρώτα για τον λόγο για τον οποίο πρέπει να συναναστραφούμε σχετικά με αυτό το ζήτημα. Σε ποιο πλαίσιο εγέρθηκε το θέμα των καλών συμπεριφορών του ανθρώπου και των κριτηρίων για τις συμπεριφορές που απαιτεί ο Θεός; Εγέρθηκε κατά τη συναναστροφή μας σχετικά με το θέμα «Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια». Αυτό το ζήτημα σχετίζεται άμεσα με τον τρόπο που θα πρέπει ο άνθρωπος να επιδιώκει την αλήθεια. Οι καλές συμπεριφορές που επιδεικνύουν οι άνθρωποι ως αποτέλεσμα της άσκησης της αλήθειας αφορούν την αλήθεια και σχετίζονται με την αλήθεια. Όσο καλή κι αν φαίνεται μια συμπεριφορά στον άνθρωπο, αν αυτή δεν περιλαμβάνει την άσκηση της αλήθειας, τότε είναι κάτι που δεν έχει σχέση με την αλήθεια. Κάποιοι θα πούνε: «Αυτό είναι λάθος! Δεν είπες ότι οι καλές συμπεριφορές υστερούν ως προς την αλήθεια; Δεν καταλαβαίνω». Μπορείτε να εξηγήσετε το εν λόγω ζήτημα; Στο πλαίσιο της συναναστροφής σχετικά με το «Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια», ανέλυσα τις συμπεριφορές που οι άνθρωποι θεωρούν καλές σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους, τις αξιολόγησα και τις καταδίκασα. Ταυτόχρονα, πληροφόρησα τους ανθρώπους για τα κριτήρια που έχει διατυπώσει ο Θεός όσον αφορά τη συμπεριφορά του ανθρώπου, και τους έδωσα ένα σωστό μονοπάτι μέσω του οποίου θα βιώσουν την κανονική ανθρώπινη φύση, δίνοντάς τους έτσι τη δυνατότητα να διαθέτουν κριτήρια μέσω των οποίων θα αξιολογούν τη βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Πάνω σε αυτό το θεμέλιο, το αποτέλεσμα που πέτυχα εν τέλει ήταν να πληροφορήσω τους ανθρώπους πως οι συμπεριφορές που θεωρούν καλές σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους, δεν αποτελούν τα κριτήρια της αλήθειας, ούτε περιλαμβάνουν την αλήθεια, ούτε σχετίζονται με την αλήθεια, βάζοντας έτσι φρένο στη λανθασμένη πεποίθηση των ανθρώπων πως η συμμόρφωση με αυτές τις καλές συμπεριφορές αποτελεί την επιδίωξη της αλήθειας. Ταυτόχρονα, πληροφόρησα τους ανθρώπους πως έχουν εκπληρώσει τα πρότυπα της βίωσης της κανονικής ανθρώπινης φύσης μόνο όταν έχουν ανταποκριθεί στα κριτήρια συμπεριφοράς που απαιτεί ο Θεός. Εφόσον έχω πει στους ανθρώπους πως όλες οι καλές συμπεριφορές που υποστηρίζει ο άνθρωπος είναι προσωπεία και ψευδείς, πως είναι όλες μια προσποίηση και είναι μόνο για φιγούρα, πως είναι όλες λανθασμένες, πως είναι όλες νοθευμένες με τις σκευωρίες του Σατανά, τώρα που αυτά τα πράγματα έχουν απομακρυνθεί και οι άνθρωποι τα έχουν στερηθεί, μήπως δεν γνωρίζουν πώς να ασκούνται; Σκέφτονται: «Τότε, σύμφωνα με τι θα πρέπει να ζω; Ποια είναι τα πραγματικά κριτήρια της συμπεριφοράς που απαιτεί ο Θεός;» Οι απαιτήσεις, τα κριτήρια και οι συγκεκριμένες δηλώσεις που έχει ο Θεός για τη συμπεριφορά του ανθρώπου —το ζήτημα είναι τόσο απλό. Εφόσον οι άνθρωποι βιώνουν τις πραγματικότητες που απαιτεί ο Θεός, θα έχουν ανταποκριθεί στα πρότυπα για τη βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Δεν θα διυλίζουν τον κώνωπα, ούτε θα είναι μπερδεμένοι και σε σύγχυση αναφορικά με αυτό το ζήτημα. Όταν ένας άνθρωπος πληροί τα πρότυπα που θα πρέπει να βιώνει η κανονική ανθρώπινη φύση, δεν έχει λύσει ένα πρακτικό πρόβλημα στον δρόμο προς την επιδίωξη της αλήθειας; Δεν έχει αφαιρέσει ένα εμπόδιο και αντιμετωπίσει μία δυσκολία προς τη βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Τουλάχιστον, τώρα πια, οι εξωτερικές προσεγγίσεις που επαινεί η ανθρωπότητα, όπως το να έχει κανείς καλή μόρφωση και καλούς τρόπους, το να είναι προσηνής και προσιτός, δεν αποτελούν πια τους στόχους της επιδίωξης του ανθρώπου. Ή αλλιώς, για να το θέσω με πιο ακριβείς όρους, δεν αποτελούν πλέον στόχο τον οποίο πασχίζουν να βιώσουν εξωτερικά οι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια, ούτε πρότυπο το οποίο οφείλει να βιώσει η κανονική ανθρώπινη φύση. Έχουν αντικατασταθεί με την ανάγκη να είναι συγκρατημένοι, να διαθέτουν αγιοπρεπή ευπρέπεια, και ούτω καθεξής. Αυτές οι απαιτήσεις του Θεού είναι τα κριτήρια για να βιώσει ο άνθρωπος την κανονική ανθρώπινη φύση· είναι η ομοιότητα που θα πρέπει να βιώσει η κανονική ανθρώπινη φύση. Με αυτόν τον τρόπο, δεν έχει επιβεβαιωθεί η πιο βασική προϋπόθεση, στόχος και κατεύθυνση για την επιδίωξη της αλήθειας; Το πιο θεμελιώδες, βασικό πράγμα έχει επιβεβαιωθεί, κι αυτό είναι πως ο στόχος της βίωσης της κανονικής ανθρώπινης φύσης δεν είναι να έχουν οι άνθρωποι καλή μόρφωση και καλούς τρόπους, να είναι ευγενικοί και εκλεπτυσμένοι, προσηνείς, αβροί, να σέβονται τους ηλικιωμένους και να φροντίζουν τους νέους, και ούτω καθεξής. Αντίθετα, είναι να βιώσουν την κανονική ανθρώπινη φύση όπως απαιτεί ο Θεός. Δεν υπάρχουν προσωπεία και σκευωρίες του Σατανά σε αυτό· αντίθετα, είναι η πραγματική βίωση, οι εκφάνσεις και η συμπεριφορά της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Έτσι δεν έχουν τα πράγματα; (Ναι, έτσι έχουν.) Από αυτήν την άποψη, όταν συναναστρεφόμαστε σχετικά με τις καλές συμπεριφορές του ανθρώπου που εμπίπτουν στο θέμα των πραγμάτων που οι άνθρωποι θεωρούν σωστά και καλά σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους, καθώς και όταν συναναστρεφόμαστε σχετικά με τα κριτήρια για τη συμπεριφορά που απαιτεί ο Θεός —αυτά τα πράγματα σχετίζονται με την επιδίωξη της αλήθειας; (Ναι, σχετίζονται.) Όντως, σχετίζονται. Σε έναν ορισμένο βαθμό, αυτό επιβεβαιώνει τη βασική κατεύθυνση και στόχο για την επιδίωξη της αλήθειας από τον άνθρωπο. Αυτό σημαίνει πως, κατ’ ελάχιστον, ο στόχος σου για τη βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης θα είναι σωστός πριν ξεκινήσεις να επιδιώκεις την αλήθεια. Αυτός ο στόχος δεν είναι μια ανθρωπογενής προσέγγιση, δεν είναι «περιτύλιγμα» ή μεταμφίεση. Αντίθετα, είναι η κανονική βίωση της ανθρώπινης φύσης που απαιτεί ο Θεός. Αν και αυτό το θέμα συνεχίζει να απέχει κάπως από την πραγματική επιδίωξη της αλήθειας, είναι σημαντικό για την πρωταρχική κατεύθυνση της επιδίωξης της αλήθειας. Είναι το πιο απλό και το πιο βασικό κριτήριο για τη συμπεριφορά που θα πρέπει να κατανοήσει ο άνθρωπος. Όσο κι αν απέχει αυτό το θέμα συναναστροφής από την επιδίωξη της αλήθειας και όσο κι αν απέχει από τα κριτήρια της αλήθειας, επειδή σχετίζεται με τις απαιτήσεις του Θεού και τα κριτήρια συμπεριφοράς που έχει θέσει ο Θεός στην ανθρωπότητα, σε ένα βαθμό σχετίζεται, φυσικά, και με τα κριτήρια της αλήθειας. Επομένως, οι άνθρωποι θα πρέπει να κατανοήσουν αυτά τα θέματα. Αυτές οι απαιτήσεις που έχει ο Θεός για τη συμπεριφορά του ανθρώπου είναι κριτήρια ως προς τα οποία θα πρέπει να συμμορφώνονται οι άνθρωποι, και δεν πρέπει να παραβλέπονται. Αφότου οι άνθρωποι κατανοήσουν αυτά τα ζητήματα, τουλάχιστον δεν θα επιζητούν να είναι άτομα με καλή μόρφωση και καλούς τρόπους, ευγενικά και εκλεπτυσμένα, πράα, προσιτά ή προσηνή όσον αφορά τη βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης και τις εξωτερικές τους προσεγγίσεις —όπως οι άνθρωποι σε δυτικές χώρες, συγκεκριμένα, αναμένουν οι άντρες να είναι κύριοι, να ανοίγουν την πόρτα στις γυναίκες, να τραβούν την καρέκλα μια γυναίκας ώστε να καθίσει και να δίνουν προτεραιότητα στις γυναίκες σε δημόσιους χώρους —μόλις οι άνθρωποι αποκτήσουν διάκριση για αυτές τις καλές συμπεριφορές, τουλάχιστον δεν θα τις εκλαμβάνουν ως τα πρότυπά τους όταν προσπαθούν να βιώσουν την κανονική ανθρώπινη φύση ή όταν επιδιώκουν τις συμπεριφορές της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Αντιθέτως, θα εγκαταλείψουν αυτά τα πράγματα στην καρδιά και στο μυαλό τους· δεν θα τους επηρεάζουν ούτε θα τους δεσμεύουν πια. Αυτό είναι κάτι που οφείλετε να κάνετε. Αν υπάρχει κάποιος που εξακολουθεί να λέει: «Αυτό το άτομο δεν έχει ιδιαίτερα καλή μόρφωση και καλούς τρόπους», ποια θα είναι η αντίδρασή σου; Θα του ρίξεις μια ματιά και θα του υποδηλώσεις: «Παρεκτράπηκες. Αυτός είναι ο οίκος του Θεού. Τι εννοείς "καλή μόρφωση και καλούς τρόπους"; Αυτή δεν είναι η αλήθεια, ούτε είναι η ανθρώπινη ομοιότητα που πρέπει να βιώσουμε». Ορισμένοι άνθρωποι λένε: «Η επικεφαλής μας δεν σέβεται τους ηλικιωμένους και δεν φροντίζει τους νέους. Είμαι ήδη σε προχωρημένη ηλικία, αλλά εκείνη δεν με προσφωνεί "Θεία", κι απλώς με φωνάζει με το μικρό μου όνομα. Δεν θα έπρεπε να το κάνει αυτό. Τα εγγόνια μου είναι μεγαλύτερα σε ηλικία από εκείνη! Με αυτήν την πράξη της, δεν με περιφρονεί; Επίσης, δεν είναι φιλική ούτε καλή με τους ανθρώπους. Κρίνοντας από τη συμπεριφορά της, δεν φαίνεται κατάλληλη για επικεφαλής». Τι γνώμη έχετε γι’ αυτήν την άποψη; Ο σεβασμός προς τους ηλικιωμένους και η φροντίδα προς τους νέους δεν είναι η αλήθεια. Δεν θα πρέπει να αξιολογείτε τους ανθρώπους με βάση τις εξωτερικές συμπεριφορές και εκδηλώσεις τους, αλλά σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό σας την αλήθεια. Μόνον αυτές είναι οι αρχές για την αξιολόγηση των ανθρώπων. Τότε, πώς θα πρέπει να αξιολογούμε τους επικεφαλής και τους εργάτες; Θα πρέπει να εξετάζετε αν κάνουν πρακτικό έργο, αν μπορούν να οδηγήσουν τον εκλεκτό λαό του Θεού στη βρώση και την πόση των λόγων του Θεού και στην κατανόηση της αλήθειας, αν μπορούν να χρησιμοποιήσουν την αλήθεια για να επιλύσουν προβλήματα στην εκκλησία και να ολοκληρώσουν ορισμένες σημαντικές εργασίες. Για παράδειγμα, πώς πάει το ευαγγελικό έργο; Πώς είναι η εκκλησιαστική ζωή; Ο εκλεκτός λαός του Θεού εκτελεί καλά τα καθήκοντά του; Πώς προχωρά κάθε διαφορετική εξειδικευμένη εργασία; Έχουν αποπεμφθεί οι άπιστοι, οι μοχθηροί άνθρωποι και οι αντίχριστοι; Αυτές είναι οι σημαντικές εργασίες της εκκλησίας. Η αξιολόγηση των επικεφαλής και των εργατών γίνεται κυρίως εξετάζοντας το πόσο καλά αποδίδουν σε αυτές τις εργασίες. Αν είναι αποτελεσματικοί σε όλους αυτούς τους τομείς, τότε είναι ικανοί επικεφαλής. Ακόμη κι αν η συμπεριφορά τους υστερεί λιγάκι, αυτό δεν είναι μεγάλο θέμα. Η απλή εξέταση των εξωτερικών συμπεριφορών δεν αποτελεί το πρότυπο για την αξιολόγηση του κατά πόσον είναι κατάλληλος ένας επικεφαλής ή ένας εργάτης. Αν ένα άτομο το κοίταζε αυτό από την οπτική του ανθρώπου, θα φαινόταν πως η επικεφαλής ήταν αγενής επειδή δεν προσφωνούσε ποτέ μια μεγαλύτερης ηλικίας γυναίκα ως «Θεία» ή «Γιαγιά». Αλλά αν χρησιμοποιούσε τα λόγια του Θεού για να την αξιολογήσει, αυτή η επικεφαλής είναι ικανοποιητική, και ο εκλεκτός λαός του Θεού εξέλεξε το σωστό άτομο, επειδή μπορεί να επωμιστεί κάθε πτυχή του έργου της εκκλησίας, βοηθάει και ωφελεί την είσοδο κάθε μέλους του εκλεκτού λαού του Θεού στη ζωή και επιτελεί πολύ καλά το ευαγγελικό έργο. Όλοι θα πρέπει να δεχθούν την ηγεσία της και να συνεργαστούν στο έργο της. Το να μη συνεργάζεται κάποιος στο έργο της εν λόγω επικεφαλής ή να της δημιουργεί δυσκολίες ή να ψάχνει να βρει κάποιο πλεονέκτημα για να την επικρίνει, απλώς και μόνο επειδή η επικεφαλής δεν διαθέτει καλές εξωτερικές συμπεριφορές όπως τον σεβασμό προς τους ηλικιωμένους και τη φροντίδα προς τους νέους, δεν είναι ευεργετικό για το έργο της εκκλησίας. Έτσι ενεργεί απέναντι σε έναν επικεφαλής και εργάτη με τρόπο που δεν στηρίζεται σε αρχές, και πρόκειται για εκδήλωση διατάραξης και αναστάτωσης του έργου της εκκλησίας. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν το δίκιο με το μέρος τους· κάνουν κακό. Αν δεις έναν επικεφαλής ή εργάτη που δεν σέβεται τους πρεσβυτέρους του και, ως εκ τούτου, θεωρήσεις πως δεν είναι ιδιαίτερα καλό άτομο, δεν δεχθείς την ηγεσία του και μάλιστα τον καταδικάσεις, τότε ποιο λάθος κάνεις; Πρόκειται για το κακό αποτέλεσμα της αξιολόγησης των ανθρώπων χρησιμοποιώντας τα πρότυπα του ανθρώπου, σύμφωνα με τις απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας. Αν όλοι μπορούν να αξιολογούν ανθρώπους και να εκλέγουν επικεφαλής και εργάτες σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, αυτό θα είναι ακριβές και θα συνάδει με το θέλημα του Θεού. Οι άνθρωποι θα μπορούν και να φέρονται δίκαια στους άλλους και να διατηρούν την κανονική πρόοδο του έργου της εκκλησίας. Τόσο ο Θεός όσο και ο άνθρωπος θα είναι ικανοποιημένοι. Έτσι δεν είναι;

Από τη στιγμή που ανέλυσα τις υποτιθέμενες «καλές συμπεριφορές» του ανθρώπου και συναναστράφηκα σχετικά με τα πρότυπα των απαιτήσεων που έχει ο Θεός για τη συμπεριφορά του ανθρώπου, η οπτική από την οποία οι άνθρωποι βλέπουν τους άλλους και τα πρότυπα που χρησιμοποιούν για να τους αξιολογήσουν έχουν αλλάξει. Από τη στιγμή που το οπτικό πεδίο στο οποίο οι άνθρωποι βλέπουν τους άλλους είναι διαφορετικό, τα αποτελέσματα των αξιολογήσεων των ανθρώπων είναι επίσης διαφορετικά. Αν οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τα λόγια του Θεού ως τη βάση των αξιολογήσεών τους, τότε το αποτέλεσμα θα είναι σίγουρα σωστό, δίκαιο, αντικειμενικό και προς το συμφέρον όλων. Αν η οπτική, η μέθοδος και η βάση για τις αξιολογήσεις των ανθρώπων είναι τα πράγματα τα οποία ο άνθρωπος πιστεύει ότι είναι σωστά και καλά, τότε ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Κάποιος μπορεί να καταλήξει να κατηγορεί ή να καταδικάζει άδικα καλούς ανθρώπους ή μπορεί να παραπλανηθεί από υποκριτές, και να μην μπορεί να αξιολογήσει και να φερθεί δίκαια σε ένα άτομο. Καθώς η βάση του ανθρώπου είναι εσφαλμένη, το τελικό αποτέλεσμα θα είναι σίγουρα λανθασμένο, άδικο και δεν θα συνάδει με το θέλημα του Θεού. Επομένως, είναι απαραίτητο να αναλύουμε και να συναναστρεφόμαστε σχετικά με την ουσία των αντιλήψεων των ανθρώπων περί καλής συμπεριφοράς; Έχει κάποια σχέση με την επιδίωξη της αλήθειας; Τα δύο ζητήματα είναι πολύ στενά συνδεδεμένα! Αν και αυτό το θέμα θίγει μόνο τη βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης από τους ανθρώπους, καθώς και τις εξωτερικές προσεγγίσεις και εκφάνσεις του ανθρώπου, όταν οι άνθρωποι έχουν τα σωστά κριτήρια που απαιτεί ο Θεός για τη βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης, θα έχουν σωστές και τυποποιημένες βάσεις και κριτήρια για να αξιολογούν τους άλλους, για να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, και για να συμπεριφέρονται και να ενεργούν. Έτσι, από αυτήν την άποψη, η κατεύθυνση, το μονοπάτι και ο στόχος της επιδίωξης της αλήθειας από μέρους τους δεν θα είναι πιο ακριβή; (Ναι, θα είναι.) Θα είναι πιο ακριβή και πιο τυποποιημένα. Αν και αυτά τα θέματα είναι σχετικά απλά, σχετίζονται με τις απόψεις του ανθρώπου για τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και με τη συμπεριφορά και τις πράξεις του ανθρώπου με τον πλέον πρακτικό, πραγματικό και στενό τρόπο —δεν είναι καθόλου κενά.

Ένα άτομο που κατανοεί την αλήθεια θα πρέπει να αναλύει τα διάφορα ρητά και απαιτήσεις της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την αρετή. Δες ποια από αυτά αγαπάς περισσότερο, ποια από αυτά τηρείς συνεχώς, ποια είναι η σταθερή βάση και η κατευθυντήρια γραμμή για το πώς βλέπεις τους ανθρώπους και τα γεγονότα, πώς συμπεριφέρεσαι και ενεργείς. Στη συνέχεια, θα πρέπει να αντιπαραβάλεις αυτά τα πράγματα που παρατηρείς με τα λόγια και τις απαιτήσεις του Θεού, και να κοιτάξεις αν αυτά τα πράγματα της παραδοσιακής κουλτούρας είναι αντιφατικά και αντίθετα με τις αλήθειες που εκφράζει ο Θεός. Αν όντως βρεις κάποιο πρόβλημα, θα πρέπει να αναλύσεις αμέσως πού ακριβώς βρίσκεται το λάθος και ο παραλογισμός της παραδοσιακής κουλτούρας. Όταν θα έχεις αποσαφηνίσει αυτά τα ζητήματα, θα γνωρίζεις τι είναι αλήθεια και τι πλάνη. Θα έχεις ένα μονοπάτι άσκησης, και θα επιλέξεις το μονοπάτι στο οποίο θα πρέπει να βαδίσεις. Αναζήτησε την αλήθεια με αυτόν τον τρόπο, και θα είσαι σε θέση να διορθώσεις τις συνήθειές σου. Όσο τυποποιημένες κι αν είναι οι απαιτήσεις και τα αξιώματα της ανθρωπότητας για τον ηθικό χαρακτήρα ή όσο κι αν ταιριάζουν στις προτιμήσεις, τις οπτικές, τις επιθυμίες, ακόμη και τα συμφέροντα των μαζών, δεν είναι η αλήθεια. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να καταλάβεις. Επειδή δεν είναι η αλήθεια, θα πρέπει να σπεύσεις να τις αρνηθείς και να τις εγκαταλείψεις. Πρέπει επίσης να αναλύσεις την ουσία τους, καθώς και τα αποτελέσματα που προκύπτουν από το να ζει κανείς σύμφωνα με αυτές. Μπορούν να σου επιφέρουν πραγματική μετάνοια; Μπορούν πραγματικά να σε βοηθήσουν να γνωρίσεις τον εαυτό σου; Μπορούν πραγματικά να σε κάνουν να βιώσεις ανθρώπινη ομοιότητα; Δεν μπορούν να κάνουν τίποτα από αυτά. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να σε καταστήσουν υποκριτή και αυτάρεσκο. Θα σε κάνουν πιο πονηρό και μοχθηρό. Υπάρχουν κάποιοι που λένε: «Στο παρελθόν, όταν υποστηρίζαμε αυτά τα στοιχεία της παραδοσιακής κουλτούρας, αισθανόμασταν καλοί άνθρωποι. Όταν οι άλλοι άνθρωποι έβλεπαν πώς συμπεριφερόμασταν, νόμιζαν κι αυτοί ότι ήμασταν καλοί άνθρωποι. Αλλά στην πραγματικότητα, ξέρουμε μέσα μας για τι κακό είμαστε ικανοί. Κάνοντας μερικές καλές πράξεις, απλώς το συγκαλύπτουμε. Αν όμως εγκαταλείπαμε την καλή συμπεριφορά που απαιτεί από εμάς η παραδοσιακή κουλτούρα, τι θα κάναμε αντ’ αυτού; Ποια συμπεριφορά και ποιες πράξεις θα τιμήσουν τον Θεό;» Τι έχετε να πείτε γι’ αυτό το ερώτημα; Εξακολουθούν να μη γνωρίζουν ποια αλήθεια θα πρέπει να κάνουν πράξη οι πιστοί στον Θεό; Ο Θεός έχει πει τόσες αλήθειες και υπάρχουν πολλές που θα έπρεπε να κάνουν πράξη οι άνθρωποι. Γιατί, λοιπόν, αρνείσαι να κάνεις πράξη την αλήθεια και επιμένεις να είσαι ένας ψεύτικος αγαθοεργός και υποκριτής; Γιατί υποκρίνεσαι;

Εν ολίγοις, το νόημα της αναφοράς αυτών των ηθικών αξιωμάτων δεν είναι μόνο να μάθετε ότι πρόκειται για αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες ανθρώπων και ότι προέρχονται από τον Σατανά. Είναι να καταλάβετε ότι η ουσία αυτών των πραγμάτων είναι ψευδής, καμουφλαρισμένη και παραπλανητική. Ακόμη και αν οι άνθρωποι συμπεριφέρονται καλά, αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι βιώνουν κανονική ανθρώπινη φύση. Αντίθετα, χρησιμοποιούν την ψευδή συμπεριφορά για να καλύψουν τις προθέσεις και τους στόχους τους, και να συγκαλύψουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις, τη φύση και την ουσία τους. Ως αποτέλεσμα, οι άνθρωποι γίνονται όλο και καλύτεροι στο να προσποιούνται και να εξαπατούν τους άλλους, γεγονός που τους καθιστά ακόμη πιο διεφθαρμένους και κακούς. Τα ηθικά πρότυπα της παραδοσιακής κουλτούρας που υποστηρίζει η διεφθαρμένη ανθρωπότητα δεν είναι καθόλου συμβατά με την αλήθεια που λέει ο Θεός ούτε συνάδουν με οτιδήποτε διδάσκει ο Θεός στους ανθρώπους. Αυτά τα δύο δεν έχουν καμία απολύτως σχέση. Αν υποστηρίζεις ακόμα την παραδοσιακή κουλτούρα, τότε έχεις παραπλανηθεί και δηλητηριαστεί σε βάθος. Αν υπάρχει οποιοδήποτε θέμα στο οποίο υποστηρίζεις την παραδοσιακή κουλτούρα και τηρείς τις αρχές και τις θέσεις της, τότε στο θέμα αυτό παραβιάζεις την αλήθεια, επαναστατείς ενάντια στον Θεό και Του εναντιώνεσαι. Αν υποστηρίζεις οποιοδήποτε από αυτά τα ηθικά αξιώματα και είσαι πιστός σε αυτά, και τα αντιμετωπίζεις ως κριτήριο ή ως σημείο αναφοράς από το οποίο βλέπεις τους ανθρώπους ή τις καταστάσεις, τότε έχεις σφάλει. Αν με αυτά κρίνεις ή βλάπτεις σε κάποιον βαθμό τους ανθρώπους, τότε έχεις διαπράξει αμαρτία. Αν προσκολλάσαι πάντα στο να μετράς τους πάντες με βάση τα ηθικά πρότυπα της παραδοσιακής κουλτούρας, τότε ο αριθμός των ανθρώπων που έχεις καταδικάσει και αδικήσει θα συνεχίσει να πολλαπλασιάζεται, και σίγουρα θα καταδικάσεις τον Θεό και θα Του αντισταθείς. Τότε θα είσαι ένας αρχι-αμαρτωλός.