Ας ξεκινήσουμε υπενθυμίζοντας αυτά πάνω στα οποία συναναστραφήκαμε κατά την τελευταία μας συνάθροιση. (Στην τελευταία μας συνάθροιση, συναναστραφήκαμε πάνω στο θέμα του «τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια». Επικεντρωθήκαμε πρώτα σε αυτό το ερώτημα: «Δεδομένου ότι τα πράγματα που θεωρούν οι άνθρωποι καλά και σωστά δεν είναι η αλήθεια, γιατί εξακολουθούν οι άνθρωποι να προσκολλώνται σε αυτά τα πράγματα σαν να ήταν η αλήθεια και νομίζουν ότι με αυτόν τον τρόπο επιδιώκουν την αλήθεια;» Ανέφερες τρεις λόγους γι’ αυτό. Μίλησες κυρίως για τον πρώτο από αυτούς, ο οποίος ήταν το ποια ακριβώς είναι αυτά τα πράγματα που θεωρούν οι άνθρωποι ότι είναι καλά και σωστά κατά τις αντιλήψεις τους). Στην τελευταία μας συνάθροιση, συναναστραφήκαμε κυρίως σχετικά με τον πρώτο λόγο. Μιλήσαμε για πράγματα που θεωρούν καλά και σωστά οι άνθρωποι κατά τις αντιλήψεις τους και χωρίσαμε αυτά τα πράγματα σε δύο ευρείες κατηγορίες: η πρώτη είναι οι «καλές συμπεριφορές» και η δεύτερη η «καλή ηθική διαγωγή». Συνολικά, έδωσα έξι παραδείγματα για την πρώτη κατηγορία των «καλών συμπεριφορών»: να έχουν καλή μόρφωση και σύνεση, να είναι ευγενικοί και εκλεπτυσμένοι, να είναι αβροί, να σέβονται τους ηλικιωμένους και να φροντίζουν τους νέους, να είναι προσηνείς και να είναι προσιτοί. Δεν έχουμε ακόμη συναναστραφεί σχετικά με τη δεύτερη κατηγορία, την «καλή ηθική διαγωγή». Υπάρχουν κάποια θέματα που πρέπει να επανεξετάσουμε λίγο αφού συναναστραφήκαμε πάνω σ’ αυτά, ξεκαθαρίζοντας και αποσαφηνίζοντας τις αλήθειες και τις αρχές αυτής της συναναστροφής, κάνοντας τα πάντα σαφή και ξεκάθαρα. Με τον τρόπο αυτό, θα σας είναι πιο εύκολο να κατανοήσετε την αλήθεια. Η συναναστροφή μας την τελευταία φορά αποτελούνταν από κάποιες γενικές ενότητες, καθώς και από κάποια συγκεκριμένα παραδείγματα. Ακούγονται πολλά, αλλά στην πραγματικότητα, απλώς συναναστραφήκαμε σχετικά με κάποια συγκεκριμένα πράγματα μέσα σε αυτές τις ευρείες ενότητες, και αναλύσαμε αυτές τις λεπτομέρειες περαιτέρω, έτσι ώστε η συναναστροφή να είναι λίγο πιο σαφής και ευδιάκριτη. Δώσαμε έξι παραδείγματα καλών συμπεριφορών, αλλά δεν συναναστραφήκαμε λεπτομερώς για το καθένα από αυτά, ένα προς ένα. Μεταξύ αυτών των παραδειγμάτων, το να έχεις καλή μόρφωση και σύνεση είναι μια κλασική αναπαράσταση αυτού που οι άνθρωποι θεωρούν σωστό και καλό κατά τις αντιλήψεις τους. Συναναστραφήκαμε λίγο περισσότερο πάνω σε αυτό το παράδειγμα. Τα υπόλοιπα είναι παρόμοια με αυτό· μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μια παρόμοια μέθοδο για να τα αναλύσετε και να τα διακρίνετε.

Σήμερα, πριν περάσουμε στο πραγματικό περιεχόμενο της συναναστροφής μας, θα σας διηγηθώ δύο μικρές ιστορίες. Σας αρέσει να ακούτε ιστορίες; (Ναι.) Δεν είναι τόσο κουραστικό να ακούτε μια ιστορία και δεν απαιτεί μεγάλη συγκέντρωση. Δεν είναι ιδιαίτερα επίπονο, σε γενικές γραμμές, και μπορεί να είναι αρκετά ενδιαφέρον. Ακούστε, λοιπόν, προσεκτικά, και ενώ ακούτε το περιεχόμενο των ιστοριών, σκεφτείτε επίσης γιατί τις λέω —ποιες συγκεκριμένες, κεντρικές ιδέες περιέχονται σε αυτές, ή με άλλα λόγια, τι πρακτικά πράγματα μπορούν να κερδίσουν οι άνθρωποι ακούγοντάς τες. Λοιπόν, ας αρχίσουμε τις ιστορίες μας. Αυτές είναι οι ιστορίες του Σιαοσιάο και του Σιαοτσί.

Οι ιστορίες του Σιαοσιάο και του Σιαοτσί

Εδώ και αρκετό καιρό, ο Σιαοσιάο αισθανόταν έναν πόνο στα μάτια του, συνοδευόμενο από θολή όραση, ευαισθησία στο φως, δάκρυα εξαιτίας του ανέμου, την αίσθηση ότι υπήρχε κάτι μέσα στα μάτια του και άλλα παρόμοια συμπτώματα. Τα έτριβε, αλλά δεν ωφελούσε και πολύ. Ο Σιαοσιάο δεν ήξερε τι του συνέβαινε. Σκέφτηκε: «Δεν είχα ποτέ πριν πρόβλημα με τα μάτια μου και η όρασή μου είναι μια χαρά. Τι συμβαίνει;» Όταν κοιτούσε στον καθρέφτη, τα μάτια του φαίνονταν σχεδόν ίδια με πριν —απλώς λίγο πιο κόκκινα και μερικές φορές λίγο ερεθισμένα. Αυτό προκαλούσε σύγχυση στον Σιαοσιάο, και λίγη ανησυχία. Δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία στο θέμα όταν πρωτοξεκίνησε, αλλά όταν τα συμπτώματά του άρχισαν να εμφανίζονται με αυξημένη συχνότητα, τελικά δεν άντεξε άλλο. Το σκέφτηκε λίγο: «Να πάω στον γιατρό ή να προσπαθήσω να το ψάξω μόνος μου; Το να βρω σχετικές πληροφορίες θα είναι μπελάς, και μπορεί να κάνω λάθος διάγνωση του πραγματικού προβλήματος. Καλύτερα να πάω κατευθείαν στον γιατρό· εκείνος θα δώσει σίγουρα μια ακριβή διάγνωση». Έτσι, ο Σιαοσιάο πήγε στον γιατρό. Ο γιατρός τον εξέτασε και δεν διαπίστωσε κανένα σημαντικό πρόβλημα. Χορήγησε μερικές συνηθισμένες οφθαλμικές σταγόνες και συμβούλεψε τον Σιαοσιάο να φροντίζει τα μάτια του και να μην τα κουράζει υπερβολικά. Ο Σιαοσιάο ανακουφίστηκε πολύ όταν έμαθε ότι δεν είχε κάποιο σοβαρό πρόβλημα με τα μάτια του. Αφού επέστρεψε στο σπίτι, χρησιμοποιούσε τις οφθαλμικές σταγόνες κάθε μέρα, στις ώρες και στη δοσολογία που του είχε συστήσει ο γιατρός, και μέσα σε λίγες μέρες τα συμπτώματά του βελτιώθηκαν. Έφυγε ένα τεράστιο βάρος από πάνω του: Θεωρούσε πως εφόσον μπορούσε να θεραπευτεί με φάρμακα, το πρόβλημα δεν θα ήταν σοβαρό. Αλλά αυτό το συναίσθημα δεν κράτησε για πολύ, και λίγο αργότερα τα συμπτώματά του επανήλθαν. Ο Σιαοσιάο αύξησε τη δόση των οφθαλμικών σταγόνων και ένιωσε τα μάτια του λίγο καλύτερα, ενώ τα συμπτώματά του ανακουφίστηκαν κάπως. Λίγες ημέρες αργότερα όμως, τα μάτια του επανήλθαν στην προηγούμενη κατάσταση και τα συμπτώματα χειροτέρεψαν και έγιναν πιο συχνά. Ο Σιαοσιάο δεν μπορούσε να καταλάβει τι γινόταν και ένιωσε ξανά ένα κύμα δυστυχίας να τον κατακλύζει: «Τι πρέπει να κάνω; Το φάρμακο που μου έδωσε ο γιατρός δεν πιάνει. Μήπως έχω άρα κάποιο σοβαρό πρόβλημα με τα μάτια μου; Δεν μπορώ να το αγνοήσω». Αποφάσισε να μην ξαναδεί τον γιατρό ούτε να τον συμβουλευτεί για τα προβλήματα των ματιών του αυτήν τη φορά. Αντ’ αυτού, επέλεξε να λύσει το πρόβλημα μόνος του. Μπήκε στο διαδίκτυο και βρήκε κάθε είδους βίντεο και πληροφορίες σχετικά με τα συμπτώματά του. Οι περισσότερες πηγές έλεγαν ότι τα προβλήματα αυτά προκαλούνται από τη μη σωστή χρήση των ματιών, ότι έπρεπε να φροντίζει τα μάτια του και ότι ήταν ιδιαίτερα σημαντικό να τα χρησιμοποιεί σωστά. Ο Σιαοσιάο θεώρησε ότι αυτή η συμβουλή δεν ήταν χρήσιμη και ότι δεν θα έλυνε το πρόβλημά του. Έτσι, συνέχισε να ψάχνει για πληροφορίες. Μια μέρα, έπεσε πάνω σε μια πηγή που έλεγε ότι τα συμπτώματά του μπορεί να οφείλονται σε αιμορραγία του αμφιβληστροειδούς, η οποία θα μπορούσε να είναι πρόδρομος γλαυκώματος. Ήταν επίσης πιθανό τα συμπτώματά του να εξελιχθούν σε καταρράκτη καθώς αναπτύσσονταν. Όταν ο Σιαοσιάο διάβασε τις λέξεις «γλαύκωμα» και «καταρράκτης», άρχισε να βουίζει το κεφάλι του. Όλα μαύρισαν και παραλίγο να λιποθυμήσει, η καρδιά του κόντευε να σπάσει. «Θεέ μου, τι συμβαίνει; Θα πάθω στ’ αλήθεια γλαύκωμα και καταρράκτη; Έχω ακούσει ότι ο καταρράκτης απαιτεί χειρουργική επέμβαση και ότι αν έχεις γλαύκωμα, είναι πιθανό να τυφλωθείς! Αυτό θα ήταν το τέλος μου, έτσι δεν είναι; Είμαι ακόμα νέος —αν τυφλωθώ, πώς θα περάσω, ως τυφλός, το υπόλοιπο της ζωής μου; Τι θα έχω να περιμένω από εκεί και πέρα; Δεν θα αναγκαστώ να περάσω τη ζωή μου στο σκοτάδι;» Όταν ο Σιαοσιάο κοίταξε τις λέξεις «γλαύκωμα» και «καταρράκτης» στη σελίδα, διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε πια να μένει άπραγος. Ένιωθε απελπισμένος και βυθιζόταν όλο και πιο βαθιά στην κατάθλιψη και την απόγνωση. Δεν ήξερε τι να κάνει ή πώς θα αντιμετώπιζε τις επόμενες ημέρες. Ένιωθε απέραντη θλίψη και όλα όσα βρίσκονταν μπροστά του χάνονταν μες στην παραζάλη του. Αντιμέτωπος με αυτό το πρόβλημα, ο Σιαοσιάο βυθίστηκε στην απόγνωση. Έχασε το ενδιαφέρον του για τη ζωή και δεν μπορούσε να βρει τη δύναμη να εκτελέσει το καθήκον του. Δεν ήθελε να ξαναπάει στον γιατρό ούτε να αναφέρει τα οφθαλμολογικά του προβλήματα σε άλλους. Φυσικά, φοβόταν μήπως οι άνθρωποι μάθουν ότι επρόκειτο να αναπτύξει γλαύκωμα ή καταρράκτη. Και κάπως έτσι, ο Σιαοσιάο περνούσε την κάθε μέρα μέσα στην κατάθλιψη, την αρνητικότητα και τη σύγχυση. Δεν τολμούσε να κάνει προβλέψεις ή σχέδια για το μέλλον του, γιατί γι’ αυτόν το μέλλον ήταν κάτι τρομερό, κάτι θλιβερό. Περνούσε τις μέρες του μες στην κατάθλιψη και την απόγνωση, η διάθεσή του ήταν χάλια. Δεν ήθελε να προσευχηθεί ή να διαβάσει τα λόγια του Θεού και ούτε βέβαια να μιλήσει με άλλους ανθρώπους. Ήταν σαν να είχε γίνει ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο. Μετά από λίγες ημέρες, ο Σιαοσιάο σκέφτηκε ξαφνικά κάτι: «Φαίνεται ότι βρίσκομαι σε μια θλιβερή κατάσταση. Αφού το μέλλον μου είναι ζοφερό και ο Θεός, αντί να με προστατεύσει, μου επέτρεψε να πάθω αυτήν την ασθένεια, γιατί να συνεχίσω να εκτελώ σωστά το καθήκον μου; Η ζωή είναι μικρή· γιατί να μην εκμεταλλευτώ την ευκαιρία, όσο η όρασή μου είναι ακόμα καλή, να κάνω κάποια από τα πράγματα που μου αρέσουν και να περιποιηθώ τον εαυτό μου; Γιατί η ζωή μου πρέπει να είναι τόσο εξαντλητική; Γιατί πρέπει να πληγώνω τον εαυτό μου και να του φέρομαι τόσο άσχημα;» Και έτσι, όταν ο Σιαοσιάο δεν κοιμόταν, δεν έτρωγε ή δεν δούλευε, περνούσε τον περισσότερο χρόνο του στο διαδίκτυο, έπαιζε παιχνίδια, έβλεπε βίντεο, παρακολουθούσε με τις ώρες σειρές, και όταν έβγαινε έξω, έπαιρνε ακόμη και το κινητό του μαζί του και έπαιζε ακατάπαυστα παιχνίδια σε αυτό. Περνούσε τις μέρες του βυθισμένος στον κόσμο του διαδικτύου. Φυσικά, καθώς το έκανε αυτό, ο πόνος στα μάτια του χειροτέρευε και τα συμπτώματά του επιδεινώνονταν όλο και περισσότερο. Όταν δεν άντεχε άλλο, χρησιμοποιούσε κάποιες από τις σταγόνες του για να ανακουφίσει τα συμπτώματά του, και όταν αυτά βελτιώνονταν λίγο, ξαναβυθιζόταν στο διαδίκτυο, παρακολουθώντας τα πράγματα που του άρεσαν. Αυτός ήταν ο τρόπος του να μετριάσει τον φόβο και τον τρόμο που ένιωθε βαθιά μέσα του, και ο τρόπος του να περνάει την ώρα του, να περνάει τις μέρες του. Κάθε φορά που τα μάτια του πονούσαν και τα συμπτώματά του χειροτέρευαν, ο Σιαοσιάο ασυναίσθητα κοιτούσε τους ανθρώπους γύρω του και σκεφτόταν: «Οι υπόλοιποι άνθρωποι χρησιμοποιούν τα μάτια τους όπως εγώ. Γιατί τα δικά τους δεν κοκκινίζουν, δεν δακρύζουν συνέχεια και δεν νιώθουν σαν να έχει μπει κάτι μέσα τους; Γιατί να έχω εγώ αυτήν την ασθένεια; Μήπως ο Θεός κάνει διακρίσεις; Έχω δαπανήσει τον εαυτό μου τόσο πολύ για τον Θεό· γιατί δεν με προστατεύει; Ο Θεός είναι τόσο άδικος! Γιατί όλοι οι άλλοι είναι αρκετά τυχεροί ώστε να κερδίζουν την προστασία του Θεού, αλλά εγώ δεν μπορώ να το κάνω; Γιατί όλη η γρουσουζιά πέφτει πάντα σ’ εμένα;» Όσο περισσότερο σκεφτόταν ο Σιαοσιάο, τόσο πιο πολύ θύμωνε και εκνευριζόταν, και όσο πιο πολύ θύμωνε, τόσο περισσότερο ήθελε να χρησιμοποιήσει τη διαδικτυακή ψυχαγωγία και διασκέδαση για να εκτονώνει την πικρία και τον θυμό του. Ήθελε να απαλλαγεί από την ασθένεια των ματιών του το συντομότερο δυνατό, αλλά όσο περισσότερο ήθελε να απαλλαγεί από την πικρία και τον θυμό του, τόσο λιγότερη χαρά και γαλήνη ένιωθε και τόσο πιο άτυχος αισθανόταν, όσο κι αν τον απορροφούσε το διαδίκτυο. Και μέσα του παραπονιόταν ότι ο Θεός είναι άδικος. Έτσι περνούσαν οι μέρες, η μία μετά την άλλη. Το πρόβλημα με τα μάτια του Σιαοσιάο δεν βελτιωνόταν και η διάθεσή του γινόταν όλο και χειρότερη. Στο πλαίσιο αυτό, ο Σιαοσιάο αισθανόταν ακόμα πιο αδύναμος και άτυχος. Η ζωή του συνεχίστηκε έτσι. Κανείς δεν μπορούσε να τον βοηθήσει και ο ίδιος δεν αναζητούσε βοήθεια. Απλά περνούσε την κάθε του μέρα ζαλισμένος, μελαγχολικός και αδύναμος.

Αυτή ήταν η ιστορία του Σιαοσιάο. Θα την σταματήσουμε εδώ. Ακολουθεί η ιστορία του Σιαοτσί.

Καθώς εκτελούσε το καθήκον του, ο Σιαοτσί αντιμετώπισε το ίδιο πρόβλημα με τον Σιαοσιάο. Η όρασή του θόλωσε και συχνά ένιωθε τα μάτια του πρησμένα και να πονάνε. Αυτό συνοδευόταν συχνά από την αίσθηση ότι κάτι είχε μπει στα μάτια του, και ενώ τα έτριβε, δεν ένιωθε καλύτερα. Σκέφτηκε: «Τι συμβαίνει; Τα μάτια μου ήταν μια χαρά· δεν έχω πάει ποτέ μου σε οφθαλμίατρο. Τι τους συμβαίνει τελευταία; Μήπως έχω κάποιο πρόβλημα στα μάτια μου;» Όταν κοίταζε στον καθρέφτη, τα μάτια του δεν έδειχναν διαφορετικά από πριν. Απλώς ένιωθε ένα κάψιμο στα μάτια του, και όταν τα ανοιγόκλεινε με δύναμη, ένιωθε να πονάνε και να πρήζονται ακόμη περισσότερο και άρχιζαν να δακρύζουν. Ο Σιαοτσί ένιωθε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τα μάτια του και σκέφτηκε: «Τα οφθαλμολογικά προβλήματα είναι μεγάλη υπόθεση. Δεν πρέπει να το αγνοήσω. Ωστόσο, δεν αισθάνομαι τόσο άσχημα και δεν έχει επηρεαστεί η ζωή μου ή το καθήκον μου. Τελευταία είμαι πολύ απασχολημένος με το έργο της εκκλησίας και μια επίσκεψη στον γιατρό θα είχε επιπτώσεις στο καθήκον μου. Θα ψάξω καλύτερα για σχετικές πληροφορίες στον ελεύθερό μου χρόνο». Αφού πήρε αυτήν την απόφαση, ο Σιαοτσί αναζητούσε σχετικές πληροφορίες όταν είχε λίγο χρόνο εκτός καθήκοντος, και ανακάλυψε ότι δεν είχε κάποιο σοβαρό πρόβλημα με τα μάτια του —η δυσφορία του προερχόταν από μακροχρόνια, υπερβολική χρήση των ματιών του. Με τη σωστή χρήση των ματιών, την κατάλληλη φροντίδα και κάποιες ενδεδειγμένες ασκήσεις, τα μάτια του θα επανέρχονταν σε φυσιολογική κατάσταση. Ο Σιαοτσί χάρηκε πολύ όταν το διάβασε αυτό. «Δεν είναι σημαντικό πρόβλημα, οπότε δεν υπάρχει λόγος να ανησυχώ τόσο πολύ. Αυτή η πηγή λέει ότι πρέπει να χρησιμοποιώ τα μάτια μου σωστά και να κάνω σωστές ασκήσεις —οπότε, θα ψάξω απλώς πώς να χρησιμοποιώ τα μάτια μου σωστά και τι ασκήσεις θα πρέπει να κάνω για να τα επαναφέρω σε φυσιολογική κατάσταση». Στη συνέχεια αναζήτησε περισσότερες σχετικές πληροφορίες και από αυτές διάλεξε μερικές μεθόδους και προσεγγίσεις που ταίριαζαν στην περίπτωσή του. Από τότε, εκτός από την κανονική του ζωή και την εκτέλεση των καθηκόντων του, ο Σιαοτσί είχε μια νέα δουλειά: τη φροντίδα των ματιών του. Εφάρμοζε καθημερινά τις τεχνικές οφθαλμικής φροντίδας που είχε μάθει. Καθώς τις δοκίμαζε, έβλεπε αν ανακουφίζουν τα συμπτώματα που παρουσίαζαν τα μάτια του. Αφού τις δοκίμασε ξανά και ξανά για ένα διάστημα, ο Σιαοτσί ένιωθε ότι κάποιες από τις μεθόδους λειτουργούσαν, ενώ άλλες ήταν καλές μόνο στη θεωρία, όχι όμως στην πράξη —τουλάχιστον δεν μπορούσαν να διορθώσουν το δικό του πρόβλημα. Και έτσι, με βάση τα ευρήματά του από εκείνη την αρχική περίοδο, ο Σιαοτσί διάλεξε μερικές μεθόδους και τεχνικές για τη διατήρηση της υγείας των ματιών που λειτουργούσαν για εκείνον. Χρησιμοποιούσε σωστά και φρόντιζε τα μάτια του κάθε μέρα, όποτε αυτό δεν καθυστερούσε το καθήκον του. Μετά από λίγο καιρό, ο Σιαοτσί αισθανόταν όντως πως τα μάτια του ήταν όλο και καλύτερα· τα προηγούμενα συμπτώματά του —η ερυθρότητα, ο πόνος, η αίσθηση καψίματος και τα υπόλοιπα— άρχισαν σιγά σιγά να εξασθενούν και εμφανίζονταν όλο και πιο αραιά. Ο Σιαοτσί αισθανόταν πολύ τυχερός. «Δόξα τω Θεώ για την ηγεσία Του. Αυτή είναι η χάρη Του και η καθοδήγησή Του». Παρόλο που τα μάτια του παρουσίαζαν λιγότερα προβλήματα και τα συμπτώματά του δεν ήταν πια τόσο σοβαρά, ο Σιαοτσί συνέχισε να εφαρμόζει αυτές τις μεθόδους φροντίδας των ματιών και να χρησιμοποιεί σωστά τα μάτια του, χωρίς να επαναπαύεται. Και μετά από λίγο καιρό, τα μάτια του επανήλθαν σε εντελώς φυσιολογική κατάσταση. Από αυτήν την εμπειρία, ο Σιαοτσί έμαθε κάποιους τρόπους για να διατηρεί τα μάτια του υγιή και έμαθε επίσης πώς να τα χρησιμοποιεί και να ζει σωστά. Πρόσθεσε κάποιες θετικές, πρακτικές γνώσεις στις ήδη υπάρχουσες γνώσεις της ζωής του. Ο Σιαοτσί ήταν πολύ χαρούμενος. Ένιωθε ότι αν και είχε βιώσει κάποια σκαμπανεβάσματα και είχε κάποιες ασυνήθιστες εμπειρίες, τελικά είχε αποκτήσει πολύτιμη εμπειρία ζωής από αυτά. Κάθε φορά που κάποιος γύρω του έλεγε ότι τα μάτια του πονούσαν, ότι ήταν πρησμένα και ερεθισμένα, ο Σιαοτσί τού μιλούσε με ειλικρίνεια για την εμπειρία του και τις προσεγγίσεις και τις τεχνικές που είχε χρησιμοποιήσει. Με τη βοήθεια του Σιαοτσί, όσοι αντιμετώπιζαν συμπτώματα οφθαλμολογικών προβλημάτων μάθαιναν επίσης τρόπους και μεθόδους για να χρησιμοποιούν σωστά τα μάτια τους και να τα διατηρούν υγιή. Ο Σιαοτσί ήταν χαρούμενος και βοηθούσε πολύ τους ανθρώπους γύρω του. Και έτσι, κατά την περίοδο αυτή, ο Σιαοτσί και οι άλλοι απέκτησαν κάποιες κοινές γνώσεις που οι άνθρωποι θα έπρεπε να έχουν στη ζωή τους ως άνθρωποι. Όλοι εργάζονταν και εκτελούσαν τα καθήκοντά τους μαζί, ευτυχισμένοι και χαρούμενοι. Ο Σιαοτσί δεν υπέκυψε στην αρνητικότητα ή την αδυναμία εξαιτίας του οφθαλμολογικού του προβλήματος, ούτε παραπονέθηκε ποτέ για την κακοτυχία του. Παρόλο που κατά την αναζήτηση πληροφοριών είδε κάποιους από τους ανησυχητικούς ισχυρισμούς που είδε και ο Σιαοσιάο, δεν τους έδωσε ιδιαίτερη σημασία. Αντιθέτως, έλυσε ενεργά και σωστά το πρόβλημά του. Όταν συνέβη το ίδιο πράγμα στον Σιαοσιάο, περιέπεσε πολλάκις σε κατάθλιψη, σε αδυναμία και σύγχυση. Ο Σιαοτσί, από την άλλη, όχι μόνο δεν περιέπεσε σε κατάθλιψη και σύγχυση, αλλά δεν αναλώθηκε και σε μνησικακία εναντίον του Θεού —και μάλιστα από αυτά τα γεγονότα απέκτησε μια πιο ωφέλιμη, ενεργή και θετική στάση απέναντι στη ζωή. Βοήθησε τον εαυτό του αλλά και τους άλλους.

Αυτές ήταν οι ιστορίες του Σιαοσιάο και του Σιαοτσί. Έχετε ακούσει τώρα και τις δύο ιστορίες. Τις κατανοήσατε; Ποια από αυτές σας αρέσει: του Σιαοσιάο ή του Σιαοτσί; (Του Σιαοτσί.) Τι πρόβλημα έχει, λοιπόν, ο Σιαοσιάο; (Όταν του συνέβησαν πράγματα, δεν ήταν σε θέση να τα αντιμετωπίσει σωστά. Ήταν αρνητικός και απρόθυμος). Το να είσαι αρνητικός και απρόθυμος είναι σαν να προκαλείς την ίδια σου την καταστροφή. Όταν συμβαίνουν πράγματα σε άλλους ανθρώπους, μπορούν να αναζητήσουν την αλήθεια για να τα επιλύσουν, αλλά όταν κάτι συνέβη στον Σιαοσιάο, δεν ήταν σε θέση να αναζητήσει την αλήθεια, επέλεξε την αρνητικότητα και την απροθυμία. Φλέρταρε με την καταστροφή του. Η πληροφόρηση μπορεί να είναι προηγμένη στις μέρες μας, αλλά σε αυτόν τον σατανικό κόσμο, αφθονούν τα ψέματα και οι απάτες. Ο κόσμος είναι γεμάτος ψέματα και απάτες. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με οποιοδήποτε ζήτημα ή οποιοδήποτε είδος πληροφορίας σε αυτόν τον χαοτικό κόσμο, οι άνθρωποι πρέπει να έχουν σοφία, πρέπει να είναι έξυπνοι και οξυδερκείς και να διαθέτουν διάκριση. Πρέπει να φιλτράρουν αυστηρά τα διάφορα είδη πληροφοριών, εξετάζοντάς τα από ορθή οπτική γωνία. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να πιστεύουν εύκολα οποιονδήποτε ισχυρισμό και σίγουρα δεν πρέπει να αποδέχονται εύκολα οποιοδήποτε είδος πληροφορίας. Στον κόσμο του Σατανά, όλοι οι άνθρωποι λένε ψέματα και οι ψεύτες δεν λογοδοτούν ποτέ. Λένε τα ψέματά τους και τέλος. Κανείς σε αυτόν τον κόσμο δεν καταγγέλλει τα ψέματα· κανείς δεν καταγγέλλει την απάτη. Η καρδιά του ανθρώπου είναι δύσκολο να γίνει κατανοητή και πίσω από κάθε ψεύτη υπάρχει μια πρόθεση και ένας στόχος. Για παράδειγμα, επισκέπτεσαι τον γιατρό και σου λέει: «Η ασθένειά σου πρέπει να αντιμετωπιστεί γρήγορα. Αν δεν το κάνουμε, μπορεί να εξελιχθεί σε καρκίνο!» Αν είσαι δειλός, θα φοβηθείς: «Ωχ όχι! Μπορεί να εξελιχθεί σε καρκίνο! Ας τη θεραπεύσουμε αμέσως!» Και ως αποτέλεσμα, όσο περισσότερο προσπαθείς να τη θεραπεύσεις, τόσο χειρότερα αναπτύσσεται και καταλήγεις στο νοσοκομείο. Αυτό που είπε στην πραγματικότητα ο γιατρός ήταν ότι η ασθένειά σου μπορεί να εξελιχθεί σε καρκίνο, πράγμα που σημαίνει ότι δεν είναι ακόμη καρκίνος, όμως εσύ παρεξήγησες και κατάλαβες ότι πρέπει να αντιμετωπιστεί επειγόντως λες και είναι όντως καρκίνος. Δεν φλερτάρεις με τον θάνατο κάνοντας κάτι τέτοιο; Αν την αντιμετωπίζεις ως καρκίνο, τότε όσο περισσότερο προσπαθείς να τη θεραπεύσεις, τόσο πιο γρήγορα θα πεθάνεις. Θα επιβίωνες για πολύ ακόμη σ’ αυτήν την περίπτωση; (Όχι.) Αυτό από το οποίο νοσείς δεν είναι στην πραγματικότητα καρκίνος, οπότε γιατί ο γιατρός να σου πει ότι αν δεν το αντιμετωπίσεις, θα εξελιχθεί σε καρκίνο; Τα λέει αυτά για να σε εξαπατήσει οικονομικά, για να σε κάνει να αντιμετωπίσεις την ασθένειά σου λες και είναι σοβαρή. Αν γνώριζες ότι επρόκειτο για μια ήσσονος σημασίας ασθένεια, δεν θα προσπαθούσες να τη θεραπεύσεις και δεν θα μπορούσε να πάρει τα χρήματά σου. Πολλοί γιατροί, όταν βλέπουν τους ασθενείς τους, τους αρπάζουν, όπως αρπάζουν οι δαίμονες τους ανθρώπους, τους κρατούν σφιχτά και δεν τους αφήνουν. Αυτή είναι μια κοινή προσέγγιση που χρησιμοποιούν οι περισσότεροι γιατροί με τους ασθενείς τους. Ξεκινούν λέγοντάς σου πόσο φημισμένοι είναι, πόσο καλοί γιατροί είναι, πόσους ανθρώπους έχουν θεραπεύσει, ποιες ασθένειες έχουν θεραπεύσει και πόσο καιρό ασκούν την ιατρική. Σε κάνουν να τους εμπιστευτείς, να καθίσεις κάτω και να δεχτείς τη θεραπεία τους. Στη συνέχεια, σου λένε ότι πρόκειται να προσβληθείς από μια σοβαρή ασθένεια και ότι αν δεν υποβληθείς σε θεραπεία, μπορεί να πεθάνεις. Όλοι πεθαίνουν, αλλά θα σε σκοτώσει πράγματι αυτή η ασθένεια; Όχι απαραίτητα. Η ζωή και ο θάνατος κάθε ανθρώπου βρίσκονται στα χέρια του Θεού. Εκείνος αποφασίζει γι’ αυτά, όχι οι γιατροί. Οι γιατροί χρησιμοποιούν συχνά αυτό το τέχνασμα για να εξαπατήσουν τους ανθρώπους. Όσοι είναι δειλοί και φοβούνται τον θάνατο αναζητούν παντού ιατρικές συμβουλές και αφήνουν τους γιατρούς να αποφανθούν σχετικά με την υγεία τους. Αν ο γιατρός τους λέει ότι έχουν πιθανότητα να εμφανίσουν καρκίνο, τον πιστεύουν και αφήνουν άμεσα τον γιατρό να το θεραπεύσει, για να εξαλειφθεί ο κίνδυνος να πεθάνουν από καρκίνο. Δεν τρομάζουν απλώς τον εαυτό τους; (Ναι.) Θα σταματήσουμε να μιλάμε για τους γιατρούς τώρα και θα συνεχίσουμε να μιλάμε για τον Σιαοσιάο και τον Σιαοτσί. Οι οπτικές, οι απόψεις και οι στάσεις τους σχετικά με όλα όσα συμβαίνουν γύρω τους είναι εκ διαμέτρου αντίθετες. Ο Σιαοσιάο διακατέχεται από υπερβολική αρνητικότητα, ενώ ο Σιαοτσί είναι σε θέση να προσεγγίσει σωστά τα πράγματα που του συμβαίνουν. Διαθέτει τη λογική και την κρίση της κανονικής ανθρώπινης φύσης και αντιμετωπίζει τα πράγματα με ενεργό τρόπο. Επίσης, συνεχίζει να εκτελεί το καθήκον του. Οι δύο τους είναι εκ διαμέτρου αντίθετοι. Ο Σιαοσιάο, όταν του συμβαίνει κάτι, θεωρεί την κατάσταση απελπιστική και την ξεγράφει, ενεργώντας απερίσκεπτα. Δεν αναζητά τη σωστή μέθοδο και τα κατάλληλα μέσα για να το αντιμετωπίσει, και επιπλέον δεν έχει διάκριση, είναι μπερδεμένος, ανόητος, ξεροκέφαλος και αδιάλλακτος —και μάλιστα αρκετά κακόβουλος. Όταν αρρωσταίνει, όταν αντιμετωπίζει κάποια δυσκολία ή όταν του συμβαίνει κάτι κακό, ελπίζει ότι θα συμβεί και σε όλους τους άλλους. Μισεί τον Θεό που δεν τον προστατεύει και επιθυμεί να ξεσπάσει τον θυμό του. Αλλά δεν τολμά να ξεσπάσει και να εξαπολύσει τον θυμό του στους άλλους, γι’ αυτό ξεσπά την οργή του και εξαπολύει τον θυμό του στον εαυτό του. Αυτή δεν είναι μια αχρεία διάθεση; (Είναι.) Το να δυσανασχετείς, να μισείς και να ζηλεύεις όταν ένα μικροπράγμα δεν πηγαίνει όπως θέλεις είναι αχρειότητα. Ο Σιαοτσί, όταν του συμβαίνει κάτι, διαθέτει τη λογική και την κρίση της κανονικής ανθρωπότητας. Έχει τη σοφία και κάνει τις επιλογές που θα έπρεπε να κάνει κάποιος με κανονική ανθρώπινη φύση. Παρόλο που ο Σιαοτσί είχε την ίδια ασθένεια με τον Σιαοσιάο, το πρόβλημά του επιλύθηκε στο τέλος, ενώ ο Σιαοσιάο δεν μπόρεσε ποτέ να επιλύσει το πρόβλημά του, το οποίο επιδεινωνόταν σταθερά και γινόταν όλο και πιο έντονο. Το πρόβλημα του Σιαοσιάο είναι σοβαρό, και δεν είναι απλώς μια σαρκική ασθένεια —εξέθεσε τη διάθεση που βρισκόταν στα βάθη της καρδιάς του· εξέθεσε το πείσμα, την αδιαλλαξία, την ανοησία και τη μοχθηρία του. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ των δύο τους. Αν έχετε πιο λεπτομερή γνώση και κατανόηση του τρόπου ζωής αυτών των δύο ανθρώπων, καθώς και της στάσης και των μεθόδων τους για την αντιμετώπιση των πραγμάτων, μπορείτε να συνεχίσετε τη συναναστροφή σχετικά με αυτά αργότερα, να συγκρίνετε τον εαυτό σας με αυτά, και να αντλήσετε ένα μάθημα από αυτά. Φυσικά, θα πρέπει να εισέρχεστε στα πράγματα με ενεργό τρόπο, όπως ο Σιαοτσί. Θα πρέπει να προσεγγίζετε τη ζωή σωστά και να πασχίζετε να βλέπετε τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρεστε και να ενεργείτε σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό σας την αλήθεια, έτσι ώστε να γίνετε κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια. Δεν πρέπει να είστε σαν τον Σιαοσιάο. Έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Έτσι θα πρέπει να επιδιώκετε και να ασκείστε.

Τώρα, θα ρίξουμε άλλη μια ματιά σε αυτά πάνω στα οποία συναναστραφήκαμε κατά την τελευταία μας συνάθροιση. Μιλήσαμε για την πρώτη πτυχή των πραγμάτων που θεωρούν οι άνθρωποι σωστά και καλά κατά τις αντιλήψεις τους —τις καλές συμπεριφορές— και απαριθμήσαμε έξι παραδείγματα καλών συμπεριφορών. Όλα αυτά ήταν πράγματα που προωθούνται από την παραδοσιακή κουλτούρα και καλές συμπεριφορές στις οποίες αρέσκονται οι άνθρωποι στην πραγματική τους ζωή. Μπορείτε να Μου πείτε ποια ήταν αυτά; (Να έχουν καλή μόρφωση και σύνεση, να είναι ευγενικοί και εκλεπτυσμένοι, να είναι αβροί, να σέβονται τους ηλικιωμένους και να φροντίζουν τους νέους, να είναι προσηνείς και να είναι προσιτοί). Δεν δώσαμε άλλα παραδείγματα. Μπορεί να υπάρχουν κάποιες διαφορές από τις έξι αντιπροσωπευτικές καλές συμπεριφορές που προτάθηκαν από την παραδοσιακή κινεζική κουλτούρα μέσα στις παραδοσιακές κουλτούρες άλλων χωρών, αλλά δεν θα τις απαριθμήσουμε. Την προηγούμενη φορά συναναστραφήκαμε πάνω σε συγκεκριμένο περιεχόμενο αυτών των έξι καλών συμπεριφορών και το αναλύσαμε. Συνολικά, αυτές οι εξωτερικές καλές συμπεριφορές δεν αντιπροσωπεύουν τα θετικά πράγματα μέσα στην ανθρώπινη φύση, πόσο μάλλον το ότι η διάθεση ενός ατόμου έχει αλλάξει —σίγουρα δεν αποδεικνύουν ότι κάποιος κατανοεί την αλήθεια και βιώνει την πραγματικότητά της. Είναι απλώς εξωτερικές συμπεριφορές που μπορεί να δει ο άνθρωπος. Με απλά λόγια, είναι οι εξωτερικές εκδηλώσεις του ανθρώπου. Αυτές οι εξωτερικές εκδηλώσεις και εκφάνσεις είναι απλώς τυπικότητες που προκύπτουν όταν αλληλεπιδρούν οι άνθρωποι, όταν τα πάνε καλά μεταξύ τους και ζουν ο ένας με τον άλλο. Σε τι αναφέρεται ο όρος «τυπικότητες»; Αναφέρεται στα πιο επιφανειακά πράγματα που κάνουν τους ανθρώπους να αισθάνονται άνετα όταν τα βλέπουν. Δεν αντιπροσωπεύουν τίποτα από την ουσία των ανθρώπων, ούτε τις σκέψεις και τις απόψεις τους, ούτε τη στάση τους απέναντι στα θετικά πράγματα, πόσο μάλλον τη στάση των ανθρώπων απέναντι στην αλήθεια. Οι απαιτήσεις και τα πρότυπα αξιολόγησης που έχει η ανθρωπότητα σχετικά με τις εξωτερικές συμπεριφορές είναι απλώς τυπικότητες που μπορούν να κατανοήσουν και να επιτύχουν οι άνθρωποι. Δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την ουσία του ανθρώπου. Όσο προσηνείς ή προσιτοί κι αν φαίνονται οι άνθρωποι επιφανειακά, και όσο κι αν αρέσουν στους άλλους οι εξωτερικές συμπεριφορές που βιώνουν, όσο κι αν τις σέβονται, τις τιμούν και τις λατρεύουν, αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν ανθρώπινη φύση, ούτε ότι έχουν καλή φύση και ουσία, ούτε ότι αγαπούν τα θετικά πράγματα, ούτε ότι διακατέχονται από αίσθημα δικαιοσύνης, και, φυσικά, ακόμη λιγότερο σημαίνει ότι είναι άνθρωποι που μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια. Όλες οι καλές συμπεριφορές που έχουν συνοψιστεί από την ανθρωπότητα δεν είναι παρά κάποιες εξωτερικές εκδηλώσεις και πράγματα που έχουν βιώσει οι άνθρωποι και τα οποία προωθεί η ανθρωπότητα προκειμένου να διαφοροποιηθεί από τις άλλες μορφές ζωής. Για παράδειγμα, το να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση, το να είναι ευγενικός και εκλεπτυσμένος και το να είναι αβρός —αυτές οι καλές συμπεριφορές δείχνουν μόνο ότι ένα άτομο εξωτερικά συμπεριφέρεται καλά, είναι ευγενικό, μορφωμένο και καλλιεργημένο, σε αντίθεση με τα ζώα, τα οποία δεν ακολουθούν κανέναν κανόνα. Οι άνθρωποι σκουπίζουν το στόμα τους με τα χέρια τους ή με χαρτοπετσέτες αφού φάνε ή πιουν και καθαρίζονται λιγάκι. Αν προσπαθούσες να σκουπίσεις το στόμα ενός σκύλου αφού έτρωγε ή έπινε, δεν θα χαιρόταν καθόλου γι’ αυτό. Τα ζώα δεν καταλαβαίνουν τέτοια πράγματα. Τότε γιατί τα καταλαβαίνουν οι άνθρωποι; Επειδή οι άνθρωποι είναι «ανώτερα ζώα», άρα οφείλουν να καταλαβαίνουν αυτά τα πράγματα. Έτσι, αυτές οι καλές συμπεριφορές είναι απλώς αυτό που χρησιμοποιεί ο άνθρωπος για να ελέγξει τη συμπεριφορά της ανθρωπότητας ως βιολογική ομάδα, και το μόνο που κάνουν είναι να διαφοροποιούν την ανθρωπότητα από τις κατώτερες μορφές ζωής. Δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τη συμπεριφορά, την επιδίωξη της αλήθειας ή τη λατρεία του Θεού. Αυτό σημαίνει ότι παρόλο που μπορεί εξωτερικά να ανταποκρίνεσαι στα πρότυπα και τις απαιτήσεις του να έχεις καλή μόρφωση και σύνεση, να είσαι ευγενικός και εκλεπτυσμένος και ούτω καθεξής, παρόλο που μπορεί να έχεις αυτές τις καλές συμπεριφορές, αυτό δεν σημαίνει ότι είσαι άτομο με ανθρώπινη φύση, ή κάποιος που κατέχει την αλήθεια ή σέβεται τον Θεό και αποφεύγει το κακό. Δεν σημαίνει απολύτως τίποτα από αυτά τα πράγματα. Αντιθέτως, σημαίνει απλώς ότι αφού πέρασες από το σύστημα της συμπεριφορικής αγωγής και των κανόνων εθιμοτυπίας, η ομιλία σου, οι εκφράσεις του προσώπου σου, το φέρσιμό σου και ούτω καθεξής έχουν πειθαρχηθεί σε έναν βαθμό. Δείχνει ότι είσαι καλύτερος από τα ζώα και ότι έχεις λίγη ανθρώπινη ομοιότητα —αλλά δεν δείχνει ότι είσαι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια. Μπορεί μάλιστα να ειπωθεί ότι δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την επιδίωξη της αλήθειας. Το γεγονός ότι διακατέχεσαι από αυτές τις καλές συμπεριφορές δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι κατέχεις τις σωστές προϋποθέσεις για να επιδιώξεις την αλήθεια, πόσο μάλλον ότι έχεις ήδη εισέλθει στην πραγματικότητα της αλήθειας και έχεις κερδίσει την αλήθεια. Δεν αποδεικνύει σε καμία περίπτωση αυτά τα πράγματα.

Όποιος είχε ποτέ γάτα ή σκύλο ως κατοικίδιο, θα νιώθει ότι έχουν κάτι το αξιαγάπητο. Μάλιστα, μερικές γάτες και μερικοί σκύλοι έχουν και κάποιους τρόπους. Όταν κάποιες γάτες θέλουν να μπουν στο δωμάτιο του ιδιοκτήτη τους, νιαουρίζουν μερικές φορές στην πόρτα πριν μπουν. Δεν θα εισέλθουν αν ο ιδιοκτήτης τους δεν απαντήσει, μα μόνο όταν τους πει: «Μπες». Ακόμα και οι γάτες μπορούν να ασκήσουν αυτό το είδος εθιμοτυπίας, ξέρουν να ζητούν άδεια πριν μπουν στο δωμάτιο του ιδιοκτήτη τους. Δεν είναι αυτό ένα είδος καλής συμπεριφοράς; Αν ακόμη και τα ζώα μπορούν να διαθέτουν αυτό το είδος καλής συμπεριφοράς, πόσο πιο ψηλά από τα ζώα μπορούν να αναδείξουν τους ανθρώπους οι καλές συμπεριφορές που διαθέτουν; Αυτό είναι το ελάχιστο επίπεδο κοινής λογικής που οφείλουν να κατέχουν οι άνθρωποι —δεν χρειάζεται να το διδαχθούν, είναι κάτι πολύ φυσιολογικό. Οι άνθρωποι μπορεί να αισθάνονται ότι αυτό το είδος καλής συμπεριφοράς είναι σχετικά ενδεδειγμένο, και μπορεί να τους κάνει να αισθάνονται κάπως πιο άνετα, αλλά αντιπροσωπεύει άραγε η βίωση αυτών των καλών συμπεριφορών την ιδιότητα ή την ουσία της ανθρώπινης φύσης τους; (Όχι.) Δεν το κάνει. Πρόκειται απλώς για κανόνες και μεθόδους που θα πρέπει να έχει κανείς κατά τις πράξεις του —δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την ιδιότητα και την ουσία της ανθρώπινης φύσης κάποιου. Ας πάρουμε για παράδειγμα τις γάτες και τα σκυλιά —τι κοινό έχουν; Όταν οι άνθρωποι τους δίνουν κάτι να φάνε, εκφράζουν οικειότητα και ευγνωμοσύνη. Διαθέτουν αυτό το είδος διαγωγής, και μπορούν να επιδείξουν αυτό το είδος συμπεριφοράς. Αυτό στο οποίο διαφέρουν είναι ότι το ένα από αυτά ειδικεύεται στο να πιάνει ποντίκια, ενώ το άλλο ειδικεύεται στη φύλαξη του σπιτιού. Μια γάτα μπορεί να αφήσει τον ιδιοκτήτη της ανά πάσα στιγμή και σε οποιοδήποτε μέρος· όταν πρόκειται για διασκέδαση, μια γάτα ξεχνά τον ιδιοκτήτη της και δεν του δίνει σημασία. Ένας σκύλος δεν θα αφήσει ποτέ το αφεντικό του· αν σε αναγνωρίζει ως αφεντικό του, τότε ακόμη και αν αλλάξει ιδιοκτήτη, θα σε αναγνωρίζει και θα σου φέρεται ως αφεντικό του. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ των γατών και των σκύλων, όσον αφορά την ηθική ιδιότητα της συμπεριφοράς τους και την ουσία τους. Ας μιλήσουμε τώρα για τους ανθρώπους. Μεταξύ των συμπεριφορών που πιστεύει ο άνθρωπος ότι είναι καλές, όπως το να έχει καλή μόρφωση και σύνεση, το να είναι αβρός, το να είναι προσιτός και ούτω καθεξής, αν και υπάρχουν κάποιες που υπερτερούν της συμπεριφοράς άλλων ειδών —δηλαδή αυτά που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος υπερτερούν των ικανοτήτων άλλων ειδών— αυτές δεν είναι παρά εξωτερικές συμπεριφορές και κανόνες, είναι απλώς προσεγγίσεις που έχουν σκοπό να ρυθμίσουν τη συμπεριφορά των ανθρώπων και να τους διαφοροποιήσουν από άλλες μορφές ζωής. Το ότι διαθέτουν αυτές τις καλές συμπεριφορές μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται ότι είναι διαφορετικοί ή καλύτεροι από άλλες μορφές ζωής, αλλά είναι γεγονός ότι από ορισμένες απόψεις οι άνθρωποι συμπεριφέρονται χειρότερα από τα ζώα. Πάρτε για παράδειγμα τον σεβασμό για τους ηλικιωμένους και τη φροντίδα των νέων. Στο ζωικό βασίλειο, οι λύκοι τα κάνουν αυτά καλύτερα από τους ανθρώπους. Σε μια αγέλη λύκων, οι ενήλικοι λύκοι θα φροντίσουν ένα κουτάβι, ανεξάρτητα από το σε ποιον ανήκει. Δεν θα το εκφοβίσουν ούτε θα το βλάψουν. Αυτό αδυνατεί να το κάνει ο άνθρωπος, και κατ’ αυτόν τον τρόπο, το ανθρώπινο γένος είναι χειρότερο από μια αγέλη λύκων. Τι είδους σεβασμό για τους ηλικιωμένους και φροντίδα των νέων διαθέτει το ανθρώπινο γένος; Είναι οι άνθρωποι πραγματικά ικανοί να το επιτύχουν αυτό; Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι ικανοί να «φροντίζουν τους νέους», οι άνθρωποι δεν διαθέτουν αυτό το είδος καλής συμπεριφοράς, πράγμα που σημαίνει ότι δεν διαθέτουν αυτό το είδος ανθρώπινης φύσης. Για παράδειγμα: Όταν ένα παιδί είναι με τους γονείς του, οι άνθρωποι θα είναι αρκετά προσηνείς και προσιτοί όταν του απευθύνονται —αλλά όταν δεν είναι παρόντες οι γονείς του, εκδηλώνεται η δαιμονική πλευρά των ανθρώπων. Αν το παιδί τούς μιλήσει, θα το αγνοήσουν ή ίσως δυσαρεστηθούν απ’ αυτό και το κακοποιήσουν. Πόσο μοχθηροί είναι! Σε πολλές χώρες του κόσμου, η εμπορία παιδιών δεν είναι κάτι το ασυνήθιστο —αποτελεί παγκόσμιο πρόβλημα. Αν οι άνθρωποι δεν διαθέτουν ούτε καν την καλή συμπεριφορά του να σέβονται τους ηλικιωμένους και να φροντίζουν τους νέους, και δεν έχουν ίχνος συνείδησης όταν εκφοβίζουν παιδιά, πείτε Μου, τι είδους ανθρώπινη φύση είναι αυτή; Ακόμα προσποιούνται ότι σέβονται τους ηλικιωμένους και φροντίζουν τους νέους, αλλά φορούν απλώς ένα προσωπείο. Γιατί δίνω αυτό το παράδειγμα; Διότι, παρόλο που η ανθρωπότητα έχει προωθήσει αυτές τις καλές συμπεριφορές και έχει προτείνει αυτές τις απαιτήσεις και τα πρότυπα για τη συμπεριφορά των ανθρώπων, η διεφθαρμένη ουσία του ανθρώπου δεν μπορεί ποτέ να αλλάξει, ανεξάρτητα από το αν οι άνθρωποι είναι ικανοί να ανταποκριθούν σ’ αυτά ή το πόσες καλές συμπεριφορές διαθέτουν. Τα κριτήρια για τις απόψεις του ανθρώπου για τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και για τη συμπεριφορά και τις πράξεις του, προκύπτουν εξολοκλήρου από τις διεφθαρμένες σκέψεις και απόψεις της ανθρωπότητας και καθορίζονται από διεφθαρμένες διαθέσεις. Αν και οι απαιτήσεις και τα πρότυπα που έχει θέσει η ανθρωπότητα αναγνωρίζονται ως καλά και υψηλά πρότυπα, είναι οι άνθρωποι ικανοί να ανταποκριθούν σε αυτά; (Όχι.) Αυτό αποτελεί πρόβλημα. Ακόμα και αν ένα άτομο ενεργεί λίγο καλύτερα εξωτερικά, και λαμβάνει ανταμοιβή και αναγνώριση γι’ αυτό, ακόμη και αυτό είναι νοθευμένο με προσχήματα και τεχνάσματα, επειδή, όπως όλοι αναγνωρίζουν, το να κάνει κάποιος λίγο καλό είναι εύκολο —το δύσκολο είναι να κάνει καλό για μια ολόκληρη ζωή. Αν κάποιος είναι πραγματικά καλός άνθρωπος, γιατί του είναι τόσο δύσκολο να κάνει καλά πράγματα; Επομένως, κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα αποκαλούμενα «καλά» και αναγνωρισμένα πρότυπα της ανθρωπότητας. Είναι όλα καυχησιολογία, απάτη και φαντασιοκόπημα. Ακόμη και αν οι άνθρωποι μπορούν εξωτερικά να εκπληρώσουν μερικά από αυτά τα πρότυπα και να έχουν λίγη καλή συμπεριφορά —όπως το να έχουν καλή μόρφωση και σύνεση, να είναι ευγενικοί και εκλεπτυσμένοι, να είναι αβροί, να σέβονται τους ηλικιωμένους και να φροντίζουν τους νέους, να είναι προσηνείς και να είναι προσιτοί— αν και οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν και να κατέχουν μερικά από αυτά τα πράγματα, αυτό συμβαίνει μόνο για μικρό χρονικό διάστημα, προσωρινά ή σε κάποιο παροδικό περιβάλλον. Διαθέτουν αυτές τις εκδηλώσεις μόνο όταν το έχουν ανάγκη. Μόλις κάτι θίξει το κύρος, την υπερηφάνεια, τον πλούτο, τα συμφέροντα ή ακόμη και τη μοίρα και τις προοπτικές τους, θα ξεσπάσει η φύση τους και ο άγριος εσωτερικός τους εαυτός. Δεν θα δείχνουν πλέον να έχουν καλή μόρφωση και σύνεση, να είναι ευγενικοί και εκλεπτυσμένοι, αβροί, να σέβονται τους ηλικιωμένους και να φροντίζουν τους νέους, να είναι προσηνείς ή προσιτοί. Αντ’ αυτού, θα πολεμήσουν και θα δολοπλοκήσουν ο ένας εναντίον του άλλου, προσπαθώντας ο ένας να ξεγελάσει τον άλλον, να τον παγιδεύσει και να τον σκοτώσει. Τέτοια πράγματα συμβαίνουν πολύ συχνά —για χάρη των συμφερόντων τους, του κύρους τους ή της εξουσίας τους, φίλοι, συγγενείς, ακόμη και πατεράδες και γιοι θα προσπαθήσουν να σφαγιάσουν ο ένας τον άλλον μέχρι μόνο ένας απ’ αυτούς να μείνει ζωντανός. Η άθλια κατάσταση που επικρατεί μεταξύ των ανθρώπων είναι ολοφάνερη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση, το να είναι ευγενικός και εκλεπτυσμένος, το να είναι αβρός, το να σέβεται τους ηλικιωμένους και να φροντίζει τους νέους, το να είναι προσηνής και το να είναι προσιτός μπορούν να χαρακτηριστούν μόνο ως προϊόντα παροδικών περιστάσεων. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να τα βιώσει πραγματικά —ούτε καν οι σοφοί και οι μεγάλοι άνδρες που λατρεύονταν από τους Κινέζους δεν ήταν ικανοί για αυτά τα πράγματα. Έτσι, όλες αυτές οι διδασκαλίες και οι θεωρίες είναι παράλογες. Είναι όλες καθαρές ανοησίες. Οι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια είναι σε θέση να επιλύουν ζητήματα που θίγουν τα προσωπικά τους συμφέροντα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και έχοντας ως κριτήριό τους την αλήθεια, και είναι σε θέση να κάνουν πράξη την αλήθεια και να υποταχθούν στον Θεό. Με αυτόν τον τρόπο, η πραγματικότητα της αλήθειας που κατέχουν υπερτερεί των προτύπων καλής συμπεριφοράς που αναγνωρίζει η ανθρωπότητα. Όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια δεν μπορούν να σπάσουν το φράγμα των δικών τους συμφερόντων, και ως εκ τούτου, δεν μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια. Δεν μπορούν καν να τηρήσουν κανόνες όπως οι καλές συμπεριφορές. Ποια, λοιπόν, είναι η βάση και τα κριτήρια για τις απόψεις τους για τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και για τη συμπεριφορά και τις πράξεις τους; Σίγουρα, είναι απλώς κανόνες και δόγματα, είναι φιλοσοφίες και νόμοι του Σατανά και όχι ο λόγος του Θεού ή η αλήθεια. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν αποδέχονται την αλήθεια και φροντίζουν μόνο για τα δικά τους συμφέροντα, οπότε, φυσικά, δεν μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια. Δεν μπορούν καν να τηρήσουν καλές συμπεριφορές —προσπαθούν να προσποιηθούν, αλλά δεν μπορούν να διατηρήσουν τα προσωπεία τους. Με αυτόν τον τρόπο, εκθέτουν το πραγματικό τους πρόσωπο. Για χάρη των συμφερόντων τους, θα παλέψουν, θα αρπάξουν και θα ληστέψουν, θα συνωμοτήσουν, θα δολοπλοκήσουν και θα επιδοθούν σε τεχνάσματα, θα τιμωρήσουν τους άλλους, και ενδέχεται μάλιστα να σκοτώσουν κάποιον. Μπορούν να κάνουν όλα αυτά τα αχρεία πράγματα —δεν εκτίθεται σε αυτό η φύση τους; Και όταν εκτίθεται η φύση τους, οι άλλοι μπορούν εύκολα να δουν τις προθέσεις και τις βάσεις των λόγων και των πράξεών τους· μπορούν να καταλάβουν ότι αυτοί οι άνθρωποι ζουν εξολοκλήρου σύμφωνα με τις φιλοσοφίες του Σατανά, ότι η βάση των απόψεών τους για τους ανθρώπους και τα πράγματα, και για τη συμπεριφορά και τις πράξεις τους, είναι οι φιλοσοφίες του Σατανά. Για παράδειγμα: «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω», «Τα χρήματα κάνουν τον κόσμο να γυρίζει», «Όπου υπάρχει ζωή υπάρχει ελπίδα», «Όπως ένα μικρό μυαλό δεν κάνει κάποιον τζέντλεμαν, ένας πραγματικός άνθρωπος δεν είναι χωρίς δηλητήριο», «Αν είσαι σκληρόκαρδος, δεν θα είμαι δίκαιος», «Πλήρωσέ τους με το ίδιο νόμισμα», και ούτω καθεξής —αυτές οι σατανικές φράσεις της λογικής και των νόμων ελέγχουν τους ανθρώπους. Όταν οι άνθρωποι ζουν σύμφωνα με αυτά τα πράγματα, οι καλές συμπεριφορές, όπως το να έχουν καλή μόρφωση και σύνεση, να είναι ευγενικοί και εκλεπτυσμένοι, να είναι αβροί, να σέβονται τους ηλικιωμένους και να φροντίζουν τους νέους και ούτω καθεξής, γίνονται μάσκες που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για να μεταμφιεστούν, γίνονται προσωπεία. Γιατί γίνονται προσωπεία; Επειδή τα θεμέλια και οι νόμοι βάσει των οποίων ζουν πραγματικά οι άνθρωποι είναι πράγματα που ενστάλαξε στον άνθρωπο ο Σατανάς και όχι η αλήθεια. Και έτσι, η πιο στοιχειώδης συνείδηση και ηθικότητα του ανθρώπου δεν έχουν καμία επίδραση σε ένα άτομο που δεν αγαπά την αλήθεια. Όταν συμβεί κάτι που σχετίζεται με τα συμφέροντά του, θα αναδυθεί ο αληθινός του εαυτός, και εκείνη τη στιγμή οι άνθρωποι θα δουν το πραγματικό του πρόσωπο. Οι άνθρωποι θα πουν σοκαρισμένοι: «Μα δεν είναι συνήθως τόσο ευγενικός, αβρός και κύριος; Γιατί όταν του συμβαίνει κάτι, είναι λες και μετατρέπεται σε ένα εντελώς διαφορετικό άτομο;» Στην πραγματικότητα, το άτομο αυτό δεν άλλαξε· απλώς δεν είχε αποκαλυφθεί και εκτεθεί μέχρι τότε ο αληθινός του εαυτός. Όταν τα πράγματα δεν θίγουν τα συμφέροντά του και πριν βγουν τα μαχαίρια, ό,τι κάνει είναι τέχνασμα και προσποίηση. Οι νόμοι και η βάση της ύπαρξής του που αποκαλύπτει όταν θίγονται ή απειλούνται τα συμφέροντά του, και όταν σταματά να προσποιείται, είναι η φύση του, η ουσία του και το ποιος πραγματικά είναι. Έτσι, όποιες καλές συμπεριφορές κι αν έχει ένα άτομο —όσο άψογη κι αν φαίνεται η εξωτερική του συμπεριφορά στους άλλους ανθρώπους— δεν σημαίνει ότι είναι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια και αγαπά τα θετικά πράγματα. Τουλάχιστον, δεν σημαίνει ότι έχει κανονική ανθρώπινη φύση, και πόσο μάλλον ότι είναι αξιόπιστος ή ότι αξίζει να αλληλεπιδράσει κανείς μαζί του.