Ας ξεκινήσουμε υπενθυμίζοντας αυτά πάνω στα οποία συναναστραφήκαμε κατά την τελευταία μας συνάθροιση. (Στην τελευταία μας συνάθροιση, συναναστραφήκαμε πάνω στο θέμα του «τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια». Επικεντρωθήκαμε πρώτα σε αυτό το ερώτημα: «Δεδομένου ότι τα πράγματα που θεωρούν οι άνθρωποι καλά και σωστά δεν είναι η αλήθεια, γιατί εξακολουθούν οι άνθρωποι να προσκολλώνται σε αυτά τα πράγματα σαν να ήταν η αλήθεια και νομίζουν ότι με αυτόν τον τρόπο επιδιώκουν την αλήθεια;» Ανέφερες τρεις λόγους γι’ αυτό. Μίλησες κυρίως για τον πρώτο από αυτούς, ο οποίος ήταν το ποια ακριβώς είναι αυτά τα πράγματα που θεωρούν οι άνθρωποι ότι είναι καλά και σωστά κατά τις αντιλήψεις τους). Στην τελευταία μας συνάθροιση, συναναστραφήκαμε κυρίως σχετικά με τον πρώτο λόγο. Μιλήσαμε για πράγματα που θεωρούν καλά και σωστά οι άνθρωποι κατά τις αντιλήψεις τους και χωρίσαμε αυτά τα πράγματα σε δύο ευρείες κατηγορίες: η πρώτη είναι οι «καλές συμπεριφορές» και η δεύτερη η «καλή ηθική διαγωγή». Συνολικά, έδωσα έξι παραδείγματα για την πρώτη κατηγορία των «καλών συμπεριφορών»: να έχουν καλή μόρφωση και σύνεση, να είναι ευγενικοί και εκλεπτυσμένοι, να είναι αβροί, να σέβονται τους ηλικιωμένους και να φροντίζουν τους νέους, να είναι προσηνείς και να είναι προσιτοί. Δεν έχουμε ακόμη συναναστραφεί σχετικά με τη δεύτερη κατηγορία, την «καλή ηθική διαγωγή». Υπάρχουν κάποια θέματα που πρέπει να επανεξετάσουμε λίγο αφού συναναστραφήκαμε πάνω σ’ αυτά, ξεκαθαρίζοντας και αποσαφηνίζοντας τις αλήθειες και τις αρχές αυτής της συναναστροφής, κάνοντας τα πάντα σαφή και ξεκάθαρα. Με τον τρόπο αυτό, θα σας είναι πιο εύκολο να κατανοήσετε την αλήθεια. Η συναναστροφή μας την τελευταία φορά αποτελούνταν από κάποιες γενικές ενότητες, καθώς και από κάποια συγκεκριμένα παραδείγματα. Ακούγονται πολλά, αλλά στην πραγματικότητα, απλώς συναναστραφήκαμε σχετικά με κάποια συγκεκριμένα πράγματα μέσα σε αυτές τις ευρείες ενότητες, και αναλύσαμε αυτές τις λεπτομέρειες περαιτέρω, έτσι ώστε η συναναστροφή να είναι λίγο πιο σαφής και ευδιάκριτη. Δώσαμε έξι παραδείγματα καλών συμπεριφορών, αλλά δεν συναναστραφήκαμε λεπτομερώς για το καθένα από αυτά, ένα προς ένα. Μεταξύ αυτών των παραδειγμάτων, το να έχεις καλή μόρφωση και σύνεση είναι μια κλασική αναπαράσταση αυτού που οι άνθρωποι θεωρούν σωστό και καλό κατά τις αντιλήψεις τους. Συναναστραφήκαμε λίγο περισσότερο πάνω σε αυτό το παράδειγμα. Τα υπόλοιπα είναι παρόμοια με αυτό· μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μια παρόμοια μέθοδο για να τα αναλύσετε και να τα διακρίνετε.

Σήμερα, πριν περάσουμε στο πραγματικό περιεχόμενο της συναναστροφής μας, θα σας διηγηθώ δύο μικρές ιστορίες. Σας αρέσει να ακούτε ιστορίες; (Ναι.) Δεν είναι τόσο κουραστικό να ακούτε μια ιστορία και δεν απαιτεί μεγάλη συγκέντρωση. Δεν είναι ιδιαίτερα επίπονο, σε γενικές γραμμές, και μπορεί να είναι αρκετά ενδιαφέρον. Ακούστε, λοιπόν, προσεκτικά, και ενώ ακούτε το περιεχόμενο των ιστοριών, σκεφτείτε επίσης γιατί τις λέω —ποιες συγκεκριμένες, κεντρικές ιδέες περιέχονται σε αυτές, ή με άλλα λόγια, τι πρακτικά πράγματα μπορούν να κερδίσουν οι άνθρωποι ακούγοντάς τες. Λοιπόν, ας αρχίσουμε τις ιστορίες μας. Αυτές είναι οι ιστορίες του Σιαοσιάο και του Σιαοτσί.

Οι ιστορίες του Σιαοσιάο και του Σιαοτσί

Εδώ και αρκετό καιρό, ο Σιαοσιάο αισθανόταν έναν πόνο στα μάτια του, συνοδευόμενο από θολή όραση, ευαισθησία στο φως, δάκρυα εξαιτίας του ανέμου, την αίσθηση ότι υπήρχε κάτι μέσα στα μάτια του και άλλα παρόμοια συμπτώματα. Τα έτριβε, αλλά δεν ωφελούσε και πολύ. Ο Σιαοσιάο δεν ήξερε τι του συνέβαινε. Σκέφτηκε: «Δεν είχα ποτέ πριν πρόβλημα με τα μάτια μου και η όρασή μου είναι μια χαρά. Τι συμβαίνει;» Όταν κοιτούσε στον καθρέφτη, τα μάτια του φαίνονταν σχεδόν ίδια με πριν —απλώς λίγο πιο κόκκινα και μερικές φορές λίγο ερεθισμένα. Αυτό προκαλούσε σύγχυση στον Σιαοσιάο, και λίγη ανησυχία. Δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία στο θέμα όταν πρωτοξεκίνησε, αλλά όταν τα συμπτώματά του άρχισαν να εμφανίζονται με αυξημένη συχνότητα, τελικά δεν άντεξε άλλο. Το σκέφτηκε λίγο: «Να πάω στον γιατρό ή να προσπαθήσω να το ψάξω μόνος μου; Το να βρω σχετικές πληροφορίες θα είναι μπελάς, και μπορεί να κάνω λάθος διάγνωση του πραγματικού προβλήματος. Καλύτερα να πάω κατευθείαν στον γιατρό· εκείνος θα δώσει σίγουρα μια ακριβή διάγνωση». Έτσι, ο Σιαοσιάο πήγε στον γιατρό. Ο γιατρός τον εξέτασε και δεν διαπίστωσε κανένα σημαντικό πρόβλημα. Χορήγησε μερικές συνηθισμένες οφθαλμικές σταγόνες και συμβούλεψε τον Σιαοσιάο να φροντίζει τα μάτια του και να μην τα κουράζει υπερβολικά. Ο Σιαοσιάο ανακουφίστηκε πολύ όταν έμαθε ότι δεν είχε κάποιο σοβαρό πρόβλημα με τα μάτια του. Αφού επέστρεψε στο σπίτι, χρησιμοποιούσε τις οφθαλμικές σταγόνες κάθε μέρα, στις ώρες και στη δοσολογία που του είχε συστήσει ο γιατρός, και μέσα σε λίγες μέρες τα συμπτώματά του βελτιώθηκαν. Έφυγε ένα τεράστιο βάρος από πάνω του: Θεωρούσε πως εφόσον μπορούσε να θεραπευτεί με φάρμακα, το πρόβλημα δεν θα ήταν σοβαρό. Αλλά αυτό το συναίσθημα δεν κράτησε για πολύ, και λίγο αργότερα τα συμπτώματά του επανήλθαν. Ο Σιαοσιάο αύξησε τη δόση των οφθαλμικών σταγόνων και ένιωσε τα μάτια του λίγο καλύτερα, ενώ τα συμπτώματά του ανακουφίστηκαν κάπως. Λίγες ημέρες αργότερα όμως, τα μάτια του επανήλθαν στην προηγούμενη κατάσταση και τα συμπτώματα χειροτέρεψαν και έγιναν πιο συχνά. Ο Σιαοσιάο δεν μπορούσε να καταλάβει τι γινόταν και ένιωσε ξανά ένα κύμα δυστυχίας να τον κατακλύζει: «Τι πρέπει να κάνω; Το φάρμακο που μου έδωσε ο γιατρός δεν πιάνει. Μήπως έχω άρα κάποιο σοβαρό πρόβλημα με τα μάτια μου; Δεν μπορώ να το αγνοήσω». Αποφάσισε να μην ξαναδεί τον γιατρό ούτε να τον συμβουλευτεί για τα προβλήματα των ματιών του αυτήν τη φορά. Αντ’ αυτού, επέλεξε να λύσει το πρόβλημα μόνος του. Μπήκε στο διαδίκτυο και βρήκε κάθε είδους βίντεο και πληροφορίες σχετικά με τα συμπτώματά του. Οι περισσότερες πηγές έλεγαν ότι τα προβλήματα αυτά προκαλούνται από τη μη σωστή χρήση των ματιών, ότι έπρεπε να φροντίζει τα μάτια του και ότι ήταν ιδιαίτερα σημαντικό να τα χρησιμοποιεί σωστά. Ο Σιαοσιάο θεώρησε ότι αυτή η συμβουλή δεν ήταν χρήσιμη και ότι δεν θα έλυνε το πρόβλημά του. Έτσι, συνέχισε να ψάχνει για πληροφορίες. Μια μέρα, έπεσε πάνω σε μια πηγή που έλεγε ότι τα συμπτώματά του μπορεί να οφείλονται σε αιμορραγία του αμφιβληστροειδούς, η οποία θα μπορούσε να είναι πρόδρομος γλαυκώματος. Ήταν επίσης πιθανό τα συμπτώματά του να εξελιχθούν σε καταρράκτη καθώς αναπτύσσονταν. Όταν ο Σιαοσιάο διάβασε τις λέξεις «γλαύκωμα» και «καταρράκτης», άρχισε να βουίζει το κεφάλι του. Όλα μαύρισαν και παραλίγο να λιποθυμήσει, η καρδιά του κόντευε να σπάσει. «Θεέ μου, τι συμβαίνει; Θα πάθω στ’ αλήθεια γλαύκωμα και καταρράκτη; Έχω ακούσει ότι ο καταρράκτης απαιτεί χειρουργική επέμβαση και ότι αν έχεις γλαύκωμα, είναι πιθανό να τυφλωθείς! Αυτό θα ήταν το τέλος μου, έτσι δεν είναι; Είμαι ακόμα νέος —αν τυφλωθώ, πώς θα περάσω, ως τυφλός, το υπόλοιπο της ζωής μου; Τι θα έχω να περιμένω από εκεί και πέρα; Δεν θα αναγκαστώ να περάσω τη ζωή μου στο σκοτάδι;» Όταν ο Σιαοσιάο κοίταξε τις λέξεις «γλαύκωμα» και «καταρράκτης» στη σελίδα, διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε πια να μένει άπραγος. Ένιωθε απελπισμένος και βυθιζόταν όλο και πιο βαθιά στην κατάθλιψη και την απόγνωση. Δεν ήξερε τι να κάνει ή πώς θα αντιμετώπιζε τις επόμενες ημέρες. Ένιωθε απέραντη θλίψη και όλα όσα βρίσκονταν μπροστά του χάνονταν μες στην παραζάλη του. Αντιμέτωπος με αυτό το πρόβλημα, ο Σιαοσιάο βυθίστηκε στην απόγνωση. Έχασε το ενδιαφέρον του για τη ζωή και δεν μπορούσε να βρει τη δύναμη να εκτελέσει το καθήκον του. Δεν ήθελε να ξαναπάει στον γιατρό ούτε να αναφέρει τα οφθαλμολογικά του προβλήματα σε άλλους. Φυσικά, φοβόταν μήπως οι άνθρωποι μάθουν ότι επρόκειτο να αναπτύξει γλαύκωμα ή καταρράκτη. Και κάπως έτσι, ο Σιαοσιάο περνούσε την κάθε μέρα μέσα στην κατάθλιψη, την αρνητικότητα και τη σύγχυση. Δεν τολμούσε να κάνει προβλέψεις ή σχέδια για το μέλλον του, γιατί γι’ αυτόν το μέλλον ήταν κάτι τρομερό, κάτι θλιβερό. Περνούσε τις μέρες του μες στην κατάθλιψη και την απόγνωση, η διάθεσή του ήταν χάλια. Δεν ήθελε να προσευχηθεί ή να διαβάσει τα λόγια του Θεού και ούτε βέβαια να μιλήσει με άλλους ανθρώπους. Ήταν σαν να είχε γίνει ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο. Μετά από λίγες ημέρες, ο Σιαοσιάο σκέφτηκε ξαφνικά κάτι: «Φαίνεται ότι βρίσκομαι σε μια θλιβερή κατάσταση. Αφού το μέλλον μου είναι ζοφερό και ο Θεός, αντί να με προστατεύσει, μου επέτρεψε να πάθω αυτήν την ασθένεια, γιατί να συνεχίσω να εκτελώ σωστά το καθήκον μου; Η ζωή είναι μικρή· γιατί να μην εκμεταλλευτώ την ευκαιρία, όσο η όρασή μου είναι ακόμα καλή, να κάνω κάποια από τα πράγματα που μου αρέσουν και να περιποιηθώ τον εαυτό μου; Γιατί η ζωή μου πρέπει να είναι τόσο εξαντλητική; Γιατί πρέπει να πληγώνω τον εαυτό μου και να του φέρομαι τόσο άσχημα;» Και έτσι, όταν ο Σιαοσιάο δεν κοιμόταν, δεν έτρωγε ή δεν δούλευε, περνούσε τον περισσότερο χρόνο του στο διαδίκτυο, έπαιζε παιχνίδια, έβλεπε βίντεο, παρακολουθούσε με τις ώρες σειρές, και όταν έβγαινε έξω, έπαιρνε ακόμη και το κινητό του μαζί του και έπαιζε ακατάπαυστα παιχνίδια σε αυτό. Περνούσε τις μέρες του βυθισμένος στον κόσμο του διαδικτύου. Φυσικά, καθώς το έκανε αυτό, ο πόνος στα μάτια του χειροτέρευε και τα συμπτώματά του επιδεινώνονταν όλο και περισσότερο. Όταν δεν άντεχε άλλο, χρησιμοποιούσε κάποιες από τις σταγόνες του για να ανακουφίσει τα συμπτώματά του, και όταν αυτά βελτιώνονταν λίγο, ξαναβυθιζόταν στο διαδίκτυο, παρακολουθώντας τα πράγματα που του άρεσαν. Αυτός ήταν ο τρόπος του να μετριάσει τον φόβο και τον τρόμο που ένιωθε βαθιά μέσα του, και ο τρόπος του να περνάει την ώρα του, να περνάει τις μέρες του. Κάθε φορά που τα μάτια του πονούσαν και τα συμπτώματά του χειροτέρευαν, ο Σιαοσιάο ασυναίσθητα κοιτούσε τους ανθρώπους γύρω του και σκεφτόταν: «Οι υπόλοιποι άνθρωποι χρησιμοποιούν τα μάτια τους όπως εγώ. Γιατί τα δικά τους δεν κοκκινίζουν, δεν δακρύζουν συνέχεια και δεν νιώθουν σαν να έχει μπει κάτι μέσα τους; Γιατί να έχω εγώ αυτήν την ασθένεια; Μήπως ο Θεός κάνει διακρίσεις; Έχω δαπανήσει τον εαυτό μου τόσο πολύ για τον Θεό· γιατί δεν με προστατεύει; Ο Θεός είναι τόσο άδικος! Γιατί όλοι οι άλλοι είναι αρκετά τυχεροί ώστε να κερδίζουν την προστασία του Θεού, αλλά εγώ δεν μπορώ να το κάνω; Γιατί όλη η γρουσουζιά πέφτει πάντα σ’ εμένα;» Όσο περισσότερο σκεφτόταν ο Σιαοσιάο, τόσο πιο πολύ θύμωνε και εκνευριζόταν, και όσο πιο πολύ θύμωνε, τόσο περισσότερο ήθελε να χρησιμοποιήσει τη διαδικτυακή ψυχαγωγία και διασκέδαση για να εκτονώνει την πικρία και τον θυμό του. Ήθελε να απαλλαγεί από την ασθένεια των ματιών του το συντομότερο δυνατό, αλλά όσο περισσότερο ήθελε να απαλλαγεί από την πικρία και τον θυμό του, τόσο λιγότερη χαρά και γαλήνη ένιωθε και τόσο πιο άτυχος αισθανόταν, όσο κι αν τον απορροφούσε το διαδίκτυο. Και μέσα του παραπονιόταν ότι ο Θεός είναι άδικος. Έτσι περνούσαν οι μέρες, η μία μετά την άλλη. Το πρόβλημα με τα μάτια του Σιαοσιάο δεν βελτιωνόταν και η διάθεσή του γινόταν όλο και χειρότερη. Στο πλαίσιο αυτό, ο Σιαοσιάο αισθανόταν ακόμα πιο αδύναμος και άτυχος. Η ζωή του συνεχίστηκε έτσι. Κανείς δεν μπορούσε να τον βοηθήσει και ο ίδιος δεν αναζητούσε βοήθεια. Απλά περνούσε την κάθε του μέρα ζαλισμένος, μελαγχολικός και αδύναμος.

Αυτή ήταν η ιστορία του Σιαοσιάο. Θα την σταματήσουμε εδώ. Ακολουθεί η ιστορία του Σιαοτσί.

Καθώς εκτελούσε το καθήκον του, ο Σιαοτσί αντιμετώπισε το ίδιο πρόβλημα με τον Σιαοσιάο. Η όρασή του θόλωσε και συχνά ένιωθε τα μάτια του πρησμένα και να πονάνε. Αυτό συνοδευόταν συχνά από την αίσθηση ότι κάτι είχε μπει στα μάτια του, και ενώ τα έτριβε, δεν ένιωθε καλύτερα. Σκέφτηκε: «Τι συμβαίνει; Τα μάτια μου ήταν μια χαρά· δεν έχω πάει ποτέ μου σε οφθαλμίατρο. Τι τους συμβαίνει τελευταία; Μήπως έχω κάποιο πρόβλημα στα μάτια μου;» Όταν κοίταζε στον καθρέφτη, τα μάτια του δεν έδειχναν διαφορετικά από πριν. Απλώς ένιωθε ένα κάψιμο στα μάτια του, και όταν τα ανοιγόκλεινε με δύναμη, ένιωθε να πονάνε και να πρήζονται ακόμη περισσότερο και άρχιζαν να δακρύζουν. Ο Σιαοτσί ένιωθε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τα μάτια του και σκέφτηκε: «Τα οφθαλμολογικά προβλήματα είναι μεγάλη υπόθεση. Δεν πρέπει να το αγνοήσω. Ωστόσο, δεν αισθάνομαι τόσο άσχημα και δεν έχει επηρεαστεί η ζωή μου ή το καθήκον μου. Τελευταία είμαι πολύ απασχολημένος με το έργο της εκκλησίας και μια επίσκεψη στον γιατρό θα είχε επιπτώσεις στο καθήκον μου. Θα ψάξω καλύτερα για σχετικές πληροφορίες στον ελεύθερό μου χρόνο». Αφού πήρε αυτήν την απόφαση, ο Σιαοτσί αναζητούσε σχετικές πληροφορίες όταν είχε λίγο χρόνο εκτός καθήκοντος, και ανακάλυψε ότι δεν είχε κάποιο σοβαρό πρόβλημα με τα μάτια του —η δυσφορία του προερχόταν από μακροχρόνια, υπερβολική χρήση των ματιών του. Με τη σωστή χρήση των ματιών, την κατάλληλη φροντίδα και κάποιες ενδεδειγμένες ασκήσεις, τα μάτια του θα επανέρχονταν σε φυσιολογική κατάσταση. Ο Σιαοτσί χάρηκε πολύ όταν το διάβασε αυτό. «Δεν είναι σημαντικό πρόβλημα, οπότε δεν υπάρχει λόγος να ανησυχώ τόσο πολύ. Αυτή η πηγή λέει ότι πρέπει να χρησιμοποιώ τα μάτια μου σωστά και να κάνω σωστές ασκήσεις —οπότε, θα ψάξω απλώς πώς να χρησιμοποιώ τα μάτια μου σωστά και τι ασκήσεις θα πρέπει να κάνω για να τα επαναφέρω σε φυσιολογική κατάσταση». Στη συνέχεια αναζήτησε περισσότερες σχετικές πληροφορίες και από αυτές διάλεξε μερικές μεθόδους και προσεγγίσεις που ταίριαζαν στην περίπτωσή του. Από τότε, εκτός από την κανονική του ζωή και την εκτέλεση των καθηκόντων του, ο Σιαοτσί είχε μια νέα δουλειά: τη φροντίδα των ματιών του. Εφάρμοζε καθημερινά τις τεχνικές οφθαλμικής φροντίδας που είχε μάθει. Καθώς τις δοκίμαζε, έβλεπε αν ανακουφίζουν τα συμπτώματα που παρουσίαζαν τα μάτια του. Αφού τις δοκίμασε ξανά και ξανά για ένα διάστημα, ο Σιαοτσί ένιωθε ότι κάποιες από τις μεθόδους λειτουργούσαν, ενώ άλλες ήταν καλές μόνο στη θεωρία, όχι όμως στην πράξη —τουλάχιστον δεν μπορούσαν να διορθώσουν το δικό του πρόβλημα. Και έτσι, με βάση τα ευρήματά του από εκείνη την αρχική περίοδο, ο Σιαοτσί διάλεξε μερικές μεθόδους και τεχνικές για τη διατήρηση της υγείας των ματιών που λειτουργούσαν για εκείνον. Χρησιμοποιούσε σωστά και φρόντιζε τα μάτια του κάθε μέρα, όποτε αυτό δεν καθυστερούσε το καθήκον του. Μετά από λίγο καιρό, ο Σιαοτσί αισθανόταν όντως πως τα μάτια του ήταν όλο και καλύτερα· τα προηγούμενα συμπτώματά του —η ερυθρότητα, ο πόνος, η αίσθηση καψίματος και τα υπόλοιπα— άρχισαν σιγά σιγά να εξασθενούν και εμφανίζονταν όλο και πιο αραιά. Ο Σιαοτσί αισθανόταν πολύ τυχερός. «Δόξα τω Θεώ για την ηγεσία Του. Αυτή είναι η χάρη Του και η καθοδήγησή Του». Παρόλο που τα μάτια του παρουσίαζαν λιγότερα προβλήματα και τα συμπτώματά του δεν ήταν πια τόσο σοβαρά, ο Σιαοτσί συνέχισε να εφαρμόζει αυτές τις μεθόδους φροντίδας των ματιών και να χρησιμοποιεί σωστά τα μάτια του, χωρίς να επαναπαύεται. Και μετά από λίγο καιρό, τα μάτια του επανήλθαν σε εντελώς φυσιολογική κατάσταση. Από αυτήν την εμπειρία, ο Σιαοτσί έμαθε κάποιους τρόπους για να διατηρεί τα μάτια του υγιή και έμαθε επίσης πώς να τα χρησιμοποιεί και να ζει σωστά. Πρόσθεσε κάποιες θετικές, πρακτικές γνώσεις στις ήδη υπάρχουσες γνώσεις της ζωής του. Ο Σιαοτσί ήταν πολύ χαρούμενος. Ένιωθε ότι αν και είχε βιώσει κάποια σκαμπανεβάσματα και είχε κάποιες ασυνήθιστες εμπειρίες, τελικά είχε αποκτήσει πολύτιμη εμπειρία ζωής από αυτά. Κάθε φορά που κάποιος γύρω του έλεγε ότι τα μάτια του πονούσαν, ότι ήταν πρησμένα και ερεθισμένα, ο Σιαοτσί τού μιλούσε με ειλικρίνεια για την εμπειρία του και τις προσεγγίσεις και τις τεχνικές που είχε χρησιμοποιήσει. Με τη βοήθεια του Σιαοτσί, όσοι αντιμετώπιζαν συμπτώματα οφθαλμολογικών προβλημάτων μάθαιναν επίσης τρόπους και μεθόδους για να χρησιμοποιούν σωστά τα μάτια τους και να τα διατηρούν υγιή. Ο Σιαοτσί ήταν χαρούμενος και βοηθούσε πολύ τους ανθρώπους γύρω του. Και έτσι, κατά την περίοδο αυτή, ο Σιαοτσί και οι άλλοι απέκτησαν κάποιες κοινές γνώσεις που οι άνθρωποι θα έπρεπε να έχουν στη ζωή τους ως άνθρωποι. Όλοι εργάζονταν και εκτελούσαν τα καθήκοντά τους μαζί, ευτυχισμένοι και χαρούμενοι. Ο Σιαοτσί δεν υπέκυψε στην αρνητικότητα ή την αδυναμία εξαιτίας του οφθαλμολογικού του προβλήματος, ούτε παραπονέθηκε ποτέ για την κακοτυχία του. Παρόλο που κατά την αναζήτηση πληροφοριών είδε κάποιους από τους ανησυχητικούς ισχυρισμούς που είδε και ο Σιαοσιάο, δεν τους έδωσε ιδιαίτερη σημασία. Αντιθέτως, έλυσε ενεργά και σωστά το πρόβλημά του. Όταν συνέβη το ίδιο πράγμα στον Σιαοσιάο, περιέπεσε πολλάκις σε κατάθλιψη, σε αδυναμία και σύγχυση. Ο Σιαοτσί, από την άλλη, όχι μόνο δεν περιέπεσε σε κατάθλιψη και σύγχυση, αλλά δεν αναλώθηκε και σε μνησικακία εναντίον του Θεού —και μάλιστα από αυτά τα γεγονότα απέκτησε μια πιο ωφέλιμη, ενεργή και θετική στάση απέναντι στη ζωή. Βοήθησε τον εαυτό του αλλά και τους άλλους.

Αυτές ήταν οι ιστορίες του Σιαοσιάο και του Σιαοτσί. Έχετε ακούσει τώρα και τις δύο ιστορίες. Τις κατανοήσατε; Ποια από αυτές σας αρέσει: του Σιαοσιάο ή του Σιαοτσί; (Του Σιαοτσί.) Τι πρόβλημα έχει, λοιπόν, ο Σιαοσιάο; (Όταν του συνέβησαν πράγματα, δεν ήταν σε θέση να τα αντιμετωπίσει σωστά. Ήταν αρνητικός και απρόθυμος). Το να είσαι αρνητικός και απρόθυμος είναι σαν να προκαλείς την ίδια σου την καταστροφή. Όταν συμβαίνουν πράγματα σε άλλους ανθρώπους, μπορούν να αναζητήσουν την αλήθεια για να τα επιλύσουν, αλλά όταν κάτι συνέβη στον Σιαοσιάο, δεν ήταν σε θέση να αναζητήσει την αλήθεια, επέλεξε την αρνητικότητα και την απροθυμία. Φλέρταρε με την καταστροφή του. Η πληροφόρηση μπορεί να είναι προηγμένη στις μέρες μας, αλλά σε αυτόν τον σατανικό κόσμο, αφθονούν τα ψέματα και οι απάτες. Ο κόσμος είναι γεμάτος ψέματα και απάτες. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με οποιοδήποτε ζήτημα ή οποιοδήποτε είδος πληροφορίας σε αυτόν τον χαοτικό κόσμο, οι άνθρωποι πρέπει να έχουν σοφία, πρέπει να είναι έξυπνοι και οξυδερκείς και να διαθέτουν διάκριση. Πρέπει να φιλτράρουν αυστηρά τα διάφορα είδη πληροφοριών, εξετάζοντάς τα από ορθή οπτική γωνία. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να πιστεύουν εύκολα οποιονδήποτε ισχυρισμό και σίγουρα δεν πρέπει να αποδέχονται εύκολα οποιοδήποτε είδος πληροφορίας. Στον κόσμο του Σατανά, όλοι οι άνθρωποι λένε ψέματα και οι ψεύτες δεν λογοδοτούν ποτέ. Λένε τα ψέματά τους και τέλος. Κανείς σε αυτόν τον κόσμο δεν καταγγέλλει τα ψέματα· κανείς δεν καταγγέλλει την απάτη. Η καρδιά του ανθρώπου είναι δύσκολο να γίνει κατανοητή και πίσω από κάθε ψεύτη υπάρχει μια πρόθεση και ένας στόχος. Για παράδειγμα, επισκέπτεσαι τον γιατρό και σου λέει: «Η ασθένειά σου πρέπει να αντιμετωπιστεί γρήγορα. Αν δεν το κάνουμε, μπορεί να εξελιχθεί σε καρκίνο!» Αν είσαι δειλός, θα φοβηθείς: «Ωχ όχι! Μπορεί να εξελιχθεί σε καρκίνο! Ας τη θεραπεύσουμε αμέσως!» Και ως αποτέλεσμα, όσο περισσότερο προσπαθείς να τη θεραπεύσεις, τόσο χειρότερα αναπτύσσεται και καταλήγεις στο νοσοκομείο. Αυτό που είπε στην πραγματικότητα ο γιατρός ήταν ότι η ασθένειά σου μπορεί να εξελιχθεί σε καρκίνο, πράγμα που σημαίνει ότι δεν είναι ακόμη καρκίνος, όμως εσύ παρεξήγησες και κατάλαβες ότι πρέπει να αντιμετωπιστεί επειγόντως λες και είναι όντως καρκίνος. Δεν φλερτάρεις με τον θάνατο κάνοντας κάτι τέτοιο; Αν την αντιμετωπίζεις ως καρκίνο, τότε όσο περισσότερο προσπαθείς να τη θεραπεύσεις, τόσο πιο γρήγορα θα πεθάνεις. Θα επιβίωνες για πολύ ακόμη σ’ αυτήν την περίπτωση; (Όχι.) Αυτό από το οποίο νοσείς δεν είναι στην πραγματικότητα καρκίνος, οπότε γιατί ο γιατρός να σου πει ότι αν δεν το αντιμετωπίσεις, θα εξελιχθεί σε καρκίνο; Τα λέει αυτά για να σε εξαπατήσει οικονομικά, για να σε κάνει να αντιμετωπίσεις την ασθένειά σου λες και είναι σοβαρή. Αν γνώριζες ότι επρόκειτο για μια ήσσονος σημασίας ασθένεια, δεν θα προσπαθούσες να τη θεραπεύσεις και δεν θα μπορούσε να πάρει τα χρήματά σου. Πολλοί γιατροί, όταν βλέπουν τους ασθενείς τους, τους αρπάζουν, όπως αρπάζουν οι δαίμονες τους ανθρώπους, τους κρατούν σφιχτά και δεν τους αφήνουν. Αυτή είναι μια κοινή προσέγγιση που χρησιμοποιούν οι περισσότεροι γιατροί με τους ασθενείς τους. Ξεκινούν λέγοντάς σου πόσο φημισμένοι είναι, πόσο καλοί γιατροί είναι, πόσους ανθρώπους έχουν θεραπεύσει, ποιες ασθένειες έχουν θεραπεύσει και πόσο καιρό ασκούν την ιατρική. Σε κάνουν να τους εμπιστευτείς, να καθίσεις κάτω και να δεχτείς τη θεραπεία τους. Στη συνέχεια, σου λένε ότι πρόκειται να προσβληθείς από μια σοβαρή ασθένεια και ότι αν δεν υποβληθείς σε θεραπεία, μπορεί να πεθάνεις. Όλοι πεθαίνουν, αλλά θα σε σκοτώσει πράγματι αυτή η ασθένεια; Όχι απαραίτητα. Η ζωή και ο θάνατος κάθε ανθρώπου βρίσκονται στα χέρια του Θεού. Εκείνος αποφασίζει γι’ αυτά, όχι οι γιατροί. Οι γιατροί χρησιμοποιούν συχνά αυτό το τέχνασμα για να εξαπατήσουν τους ανθρώπους. Όσοι είναι δειλοί και φοβούνται τον θάνατο αναζητούν παντού ιατρικές συμβουλές και αφήνουν τους γιατρούς να αποφανθούν σχετικά με την υγεία τους. Αν ο γιατρός τους λέει ότι έχουν πιθανότητα να εμφανίσουν καρκίνο, τον πιστεύουν και αφήνουν άμεσα τον γιατρό να το θεραπεύσει, για να εξαλειφθεί ο κίνδυνος να πεθάνουν από καρκίνο. Δεν τρομάζουν απλώς τον εαυτό τους; (Ναι.) Θα σταματήσουμε να μιλάμε για τους γιατρούς τώρα και θα συνεχίσουμε να μιλάμε για τον Σιαοσιάο και τον Σιαοτσί. Οι οπτικές, οι απόψεις και οι στάσεις τους σχετικά με όλα όσα συμβαίνουν γύρω τους είναι εκ διαμέτρου αντίθετες. Ο Σιαοσιάο διακατέχεται από υπερβολική αρνητικότητα, ενώ ο Σιαοτσί είναι σε θέση να προσεγγίσει σωστά τα πράγματα που του συμβαίνουν. Διαθέτει τη λογική και την κρίση της κανονικής ανθρώπινης φύσης και αντιμετωπίζει τα πράγματα με ενεργό τρόπο. Επίσης, συνεχίζει να εκτελεί το καθήκον του. Οι δύο τους είναι εκ διαμέτρου αντίθετοι. Ο Σιαοσιάο, όταν του συμβαίνει κάτι, θεωρεί την κατάσταση απελπιστική και την ξεγράφει, ενεργώντας απερίσκεπτα. Δεν αναζητά τη σωστή μέθοδο και τα κατάλληλα μέσα για να το αντιμετωπίσει, και επιπλέον δεν έχει διάκριση, είναι μπερδεμένος, ανόητος, ξεροκέφαλος και αδιάλλακτος —και μάλιστα αρκετά κακόβουλος. Όταν αρρωσταίνει, όταν αντιμετωπίζει κάποια δυσκολία ή όταν του συμβαίνει κάτι κακό, ελπίζει ότι θα συμβεί και σε όλους τους άλλους. Μισεί τον Θεό που δεν τον προστατεύει και επιθυμεί να ξεσπάσει τον θυμό του. Αλλά δεν τολμά να ξεσπάσει και να εξαπολύσει τον θυμό του στους άλλους, γι’ αυτό ξεσπά την οργή του και εξαπολύει τον θυμό του στον εαυτό του. Αυτή δεν είναι μια αχρεία διάθεση; (Είναι.) Το να δυσανασχετείς, να μισείς και να ζηλεύεις όταν ένα μικροπράγμα δεν πηγαίνει όπως θέλεις είναι αχρειότητα. Ο Σιαοτσί, όταν του συμβαίνει κάτι, διαθέτει τη λογική και την κρίση της κανονικής ανθρωπότητας. Έχει τη σοφία και κάνει τις επιλογές που θα έπρεπε να κάνει κάποιος με κανονική ανθρώπινη φύση. Παρόλο που ο Σιαοτσί είχε την ίδια ασθένεια με τον Σιαοσιάο, το πρόβλημά του επιλύθηκε στο τέλος, ενώ ο Σιαοσιάο δεν μπόρεσε ποτέ να επιλύσει το πρόβλημά του, το οποίο επιδεινωνόταν σταθερά και γινόταν όλο και πιο έντονο. Το πρόβλημα του Σιαοσιάο είναι σοβαρό, και δεν είναι απλώς μια σαρκική ασθένεια —εξέθεσε τη διάθεση που βρισκόταν στα βάθη της καρδιάς του· εξέθεσε το πείσμα, την αδιαλλαξία, την ανοησία και τη μοχθηρία του. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ των δύο τους. Αν έχετε πιο λεπτομερή γνώση και κατανόηση του τρόπου ζωής αυτών των δύο ανθρώπων, καθώς και της στάσης και των μεθόδων τους για την αντιμετώπιση των πραγμάτων, μπορείτε να συνεχίσετε τη συναναστροφή σχετικά με αυτά αργότερα, να συγκρίνετε τον εαυτό σας με αυτά, και να αντλήσετε ένα μάθημα από αυτά. Φυσικά, θα πρέπει να εισέρχεστε στα πράγματα με ενεργό τρόπο, όπως ο Σιαοτσί. Θα πρέπει να προσεγγίζετε τη ζωή σωστά και να πασχίζετε να βλέπετε τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρεστε και να ενεργείτε σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό σας την αλήθεια, έτσι ώστε να γίνετε κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια. Δεν πρέπει να είστε σαν τον Σιαοσιάο. Έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Έτσι θα πρέπει να επιδιώκετε και να ασκείστε.

Τώρα, θα ρίξουμε άλλη μια ματιά σε αυτά πάνω στα οποία συναναστραφήκαμε κατά την τελευταία μας συνάθροιση. Μιλήσαμε για την πρώτη πτυχή των πραγμάτων που θεωρούν οι άνθρωποι σωστά και καλά κατά τις αντιλήψεις τους —τις καλές συμπεριφορές— και απαριθμήσαμε έξι παραδείγματα καλών συμπεριφορών. Όλα αυτά ήταν πράγματα που προωθούνται από την παραδοσιακή κουλτούρα και καλές συμπεριφορές στις οποίες αρέσκονται οι άνθρωποι στην πραγματική τους ζωή. Μπορείτε να Μου πείτε ποια ήταν αυτά; (Να έχουν καλή μόρφωση και σύνεση, να είναι ευγενικοί και εκλεπτυσμένοι, να είναι αβροί, να σέβονται τους ηλικιωμένους και να φροντίζουν τους νέους, να είναι προσηνείς και να είναι προσιτοί). Δεν δώσαμε άλλα παραδείγματα. Μπορεί να υπάρχουν κάποιες διαφορές από τις έξι αντιπροσωπευτικές καλές συμπεριφορές που προτάθηκαν από την παραδοσιακή κινεζική κουλτούρα μέσα στις παραδοσιακές κουλτούρες άλλων χωρών, αλλά δεν θα τις απαριθμήσουμε. Την προηγούμενη φορά συναναστραφήκαμε πάνω σε συγκεκριμένο περιεχόμενο αυτών των έξι καλών συμπεριφορών και το αναλύσαμε. Συνολικά, αυτές οι εξωτερικές καλές συμπεριφορές δεν αντιπροσωπεύουν τα θετικά πράγματα μέσα στην ανθρώπινη φύση, πόσο μάλλον το ότι η διάθεση ενός ατόμου έχει αλλάξει —σίγουρα δεν αποδεικνύουν ότι κάποιος κατανοεί την αλήθεια και βιώνει την πραγματικότητά της. Είναι απλώς εξωτερικές συμπεριφορές που μπορεί να δει ο άνθρωπος. Με απλά λόγια, είναι οι εξωτερικές εκδηλώσεις του ανθρώπου. Αυτές οι εξωτερικές εκδηλώσεις και εκφάνσεις είναι απλώς τυπικότητες που προκύπτουν όταν αλληλεπιδρούν οι άνθρωποι, όταν τα πάνε καλά μεταξύ τους και ζουν ο ένας με τον άλλο. Σε τι αναφέρεται ο όρος «τυπικότητες»; Αναφέρεται στα πιο επιφανειακά πράγματα που κάνουν τους ανθρώπους να αισθάνονται άνετα όταν τα βλέπουν. Δεν αντιπροσωπεύουν τίποτα από την ουσία των ανθρώπων, ούτε τις σκέψεις και τις απόψεις τους, ούτε τη στάση τους απέναντι στα θετικά πράγματα, πόσο μάλλον τη στάση των ανθρώπων απέναντι στην αλήθεια. Οι απαιτήσεις και τα πρότυπα αξιολόγησης που έχει η ανθρωπότητα σχετικά με τις εξωτερικές συμπεριφορές είναι απλώς τυπικότητες που μπορούν να κατανοήσουν και να επιτύχουν οι άνθρωποι. Δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την ουσία του ανθρώπου. Όσο προσηνείς ή προσιτοί κι αν φαίνονται οι άνθρωποι επιφανειακά, και όσο κι αν αρέσουν στους άλλους οι εξωτερικές συμπεριφορές που βιώνουν, όσο κι αν τις σέβονται, τις τιμούν και τις λατρεύουν, αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν ανθρώπινη φύση, ούτε ότι έχουν καλή φύση και ουσία, ούτε ότι αγαπούν τα θετικά πράγματα, ούτε ότι διακατέχονται από αίσθημα δικαιοσύνης, και, φυσικά, ακόμη λιγότερο σημαίνει ότι είναι άνθρωποι που μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια. Όλες οι καλές συμπεριφορές που έχουν συνοψιστεί από την ανθρωπότητα δεν είναι παρά κάποιες εξωτερικές εκδηλώσεις και πράγματα που έχουν βιώσει οι άνθρωποι και τα οποία προωθεί η ανθρωπότητα προκειμένου να διαφοροποιηθεί από τις άλλες μορφές ζωής. Για παράδειγμα, το να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση, το να είναι ευγενικός και εκλεπτυσμένος και το να είναι αβρός —αυτές οι καλές συμπεριφορές δείχνουν μόνο ότι ένα άτομο εξωτερικά συμπεριφέρεται καλά, είναι ευγενικό, μορφωμένο και καλλιεργημένο, σε αντίθεση με τα ζώα, τα οποία δεν ακολουθούν κανέναν κανόνα. Οι άνθρωποι σκουπίζουν το στόμα τους με τα χέρια τους ή με χαρτοπετσέτες αφού φάνε ή πιουν και καθαρίζονται λιγάκι. Αν προσπαθούσες να σκουπίσεις το στόμα ενός σκύλου αφού έτρωγε ή έπινε, δεν θα χαιρόταν καθόλου γι’ αυτό. Τα ζώα δεν καταλαβαίνουν τέτοια πράγματα. Τότε γιατί τα καταλαβαίνουν οι άνθρωποι; Επειδή οι άνθρωποι είναι «ανώτερα ζώα», άρα οφείλουν να καταλαβαίνουν αυτά τα πράγματα. Έτσι, αυτές οι καλές συμπεριφορές είναι απλώς αυτό που χρησιμοποιεί ο άνθρωπος για να ελέγξει τη συμπεριφορά της ανθρωπότητας ως βιολογική ομάδα, και το μόνο που κάνουν είναι να διαφοροποιούν την ανθρωπότητα από τις κατώτερες μορφές ζωής. Δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τη συμπεριφορά, την επιδίωξη της αλήθειας ή τη λατρεία του Θεού. Αυτό σημαίνει ότι παρόλο που μπορεί εξωτερικά να ανταποκρίνεσαι στα πρότυπα και τις απαιτήσεις του να έχεις καλή μόρφωση και σύνεση, να είσαι ευγενικός και εκλεπτυσμένος και ούτω καθεξής, παρόλο που μπορεί να έχεις αυτές τις καλές συμπεριφορές, αυτό δεν σημαίνει ότι είσαι άτομο με ανθρώπινη φύση, ή κάποιος που κατέχει την αλήθεια ή σέβεται τον Θεό και αποφεύγει το κακό. Δεν σημαίνει απολύτως τίποτα από αυτά τα πράγματα. Αντιθέτως, σημαίνει απλώς ότι αφού πέρασες από το σύστημα της συμπεριφορικής αγωγής και των κανόνων εθιμοτυπίας, η ομιλία σου, οι εκφράσεις του προσώπου σου, το φέρσιμό σου και ούτω καθεξής έχουν πειθαρχηθεί σε έναν βαθμό. Δείχνει ότι είσαι καλύτερος από τα ζώα και ότι έχεις λίγη ανθρώπινη ομοιότητα —αλλά δεν δείχνει ότι είσαι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια. Μπορεί μάλιστα να ειπωθεί ότι δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την επιδίωξη της αλήθειας. Το γεγονός ότι διακατέχεσαι από αυτές τις καλές συμπεριφορές δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι κατέχεις τις σωστές προϋποθέσεις για να επιδιώξεις την αλήθεια, πόσο μάλλον ότι έχεις ήδη εισέλθει στην πραγματικότητα της αλήθειας και έχεις κερδίσει την αλήθεια. Δεν αποδεικνύει σε καμία περίπτωση αυτά τα πράγματα.

Όποιος είχε ποτέ γάτα ή σκύλο ως κατοικίδιο, θα νιώθει ότι έχουν κάτι το αξιαγάπητο. Μάλιστα, μερικές γάτες και μερικοί σκύλοι έχουν και κάποιους τρόπους. Όταν κάποιες γάτες θέλουν να μπουν στο δωμάτιο του ιδιοκτήτη τους, νιαουρίζουν μερικές φορές στην πόρτα πριν μπουν. Δεν θα εισέλθουν αν ο ιδιοκτήτης τους δεν απαντήσει, μα μόνο όταν τους πει: «Μπες». Ακόμα και οι γάτες μπορούν να ασκήσουν αυτό το είδος εθιμοτυπίας, ξέρουν να ζητούν άδεια πριν μπουν στο δωμάτιο του ιδιοκτήτη τους. Δεν είναι αυτό ένα είδος καλής συμπεριφοράς; Αν ακόμη και τα ζώα μπορούν να διαθέτουν αυτό το είδος καλής συμπεριφοράς, πόσο πιο ψηλά από τα ζώα μπορούν να αναδείξουν τους ανθρώπους οι καλές συμπεριφορές που διαθέτουν; Αυτό είναι το ελάχιστο επίπεδο κοινής λογικής που οφείλουν να κατέχουν οι άνθρωποι —δεν χρειάζεται να το διδαχθούν, είναι κάτι πολύ φυσιολογικό. Οι άνθρωποι μπορεί να αισθάνονται ότι αυτό το είδος καλής συμπεριφοράς είναι σχετικά ενδεδειγμένο, και μπορεί να τους κάνει να αισθάνονται κάπως πιο άνετα, αλλά αντιπροσωπεύει άραγε η βίωση αυτών των καλών συμπεριφορών την ιδιότητα ή την ουσία της ανθρώπινης φύσης τους; (Όχι.) Δεν το κάνει. Πρόκειται απλώς για κανόνες και μεθόδους που θα πρέπει να έχει κανείς κατά τις πράξεις του —δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την ιδιότητα και την ουσία της ανθρώπινης φύσης κάποιου. Ας πάρουμε για παράδειγμα τις γάτες και τα σκυλιά —τι κοινό έχουν; Όταν οι άνθρωποι τους δίνουν κάτι να φάνε, εκφράζουν οικειότητα και ευγνωμοσύνη. Διαθέτουν αυτό το είδος διαγωγής, και μπορούν να επιδείξουν αυτό το είδος συμπεριφοράς. Αυτό στο οποίο διαφέρουν είναι ότι το ένα από αυτά ειδικεύεται στο να πιάνει ποντίκια, ενώ το άλλο ειδικεύεται στη φύλαξη του σπιτιού. Μια γάτα μπορεί να αφήσει τον ιδιοκτήτη της ανά πάσα στιγμή και σε οποιοδήποτε μέρος· όταν πρόκειται για διασκέδαση, μια γάτα ξεχνά τον ιδιοκτήτη της και δεν του δίνει σημασία. Ένας σκύλος δεν θα αφήσει ποτέ το αφεντικό του· αν σε αναγνωρίζει ως αφεντικό του, τότε ακόμη και αν αλλάξει ιδιοκτήτη, θα σε αναγνωρίζει και θα σου φέρεται ως αφεντικό του. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ των γατών και των σκύλων, όσον αφορά την ηθική ιδιότητα της συμπεριφοράς τους και την ουσία τους. Ας μιλήσουμε τώρα για τους ανθρώπους. Μεταξύ των συμπεριφορών που πιστεύει ο άνθρωπος ότι είναι καλές, όπως το να έχει καλή μόρφωση και σύνεση, το να είναι αβρός, το να είναι προσιτός και ούτω καθεξής, αν και υπάρχουν κάποιες που υπερτερούν της συμπεριφοράς άλλων ειδών —δηλαδή αυτά που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος υπερτερούν των ικανοτήτων άλλων ειδών— αυτές δεν είναι παρά εξωτερικές συμπεριφορές και κανόνες, είναι απλώς προσεγγίσεις που έχουν σκοπό να ρυθμίσουν τη συμπεριφορά των ανθρώπων και να τους διαφοροποιήσουν από άλλες μορφές ζωής. Το ότι διαθέτουν αυτές τις καλές συμπεριφορές μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται ότι είναι διαφορετικοί ή καλύτεροι από άλλες μορφές ζωής, αλλά είναι γεγονός ότι από ορισμένες απόψεις οι άνθρωποι συμπεριφέρονται χειρότερα από τα ζώα. Πάρτε για παράδειγμα τον σεβασμό για τους ηλικιωμένους και τη φροντίδα των νέων. Στο ζωικό βασίλειο, οι λύκοι τα κάνουν αυτά καλύτερα από τους ανθρώπους. Σε μια αγέλη λύκων, οι ενήλικοι λύκοι θα φροντίσουν ένα κουτάβι, ανεξάρτητα από το σε ποιον ανήκει. Δεν θα το εκφοβίσουν ούτε θα το βλάψουν. Αυτό αδυνατεί να το κάνει ο άνθρωπος, και κατ’ αυτόν τον τρόπο, το ανθρώπινο γένος είναι χειρότερο από μια αγέλη λύκων. Τι είδους σεβασμό για τους ηλικιωμένους και φροντίδα των νέων διαθέτει το ανθρώπινο γένος; Είναι οι άνθρωποι πραγματικά ικανοί να το επιτύχουν αυτό; Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι ικανοί να «φροντίζουν τους νέους», οι άνθρωποι δεν διαθέτουν αυτό το είδος καλής συμπεριφοράς, πράγμα που σημαίνει ότι δεν διαθέτουν αυτό το είδος ανθρώπινης φύσης. Για παράδειγμα: Όταν ένα παιδί είναι με τους γονείς του, οι άνθρωποι θα είναι αρκετά προσηνείς και προσιτοί όταν του απευθύνονται —αλλά όταν δεν είναι παρόντες οι γονείς του, εκδηλώνεται η δαιμονική πλευρά των ανθρώπων. Αν το παιδί τούς μιλήσει, θα το αγνοήσουν ή ίσως δυσαρεστηθούν απ’ αυτό και το κακοποιήσουν. Πόσο μοχθηροί είναι! Σε πολλές χώρες του κόσμου, η εμπορία παιδιών δεν είναι κάτι το ασυνήθιστο —αποτελεί παγκόσμιο πρόβλημα. Αν οι άνθρωποι δεν διαθέτουν ούτε καν την καλή συμπεριφορά του να σέβονται τους ηλικιωμένους και να φροντίζουν τους νέους, και δεν έχουν ίχνος συνείδησης όταν εκφοβίζουν παιδιά, πείτε Μου, τι είδους ανθρώπινη φύση είναι αυτή; Ακόμα προσποιούνται ότι σέβονται τους ηλικιωμένους και φροντίζουν τους νέους, αλλά φορούν απλώς ένα προσωπείο. Γιατί δίνω αυτό το παράδειγμα; Διότι, παρόλο που η ανθρωπότητα έχει προωθήσει αυτές τις καλές συμπεριφορές και έχει προτείνει αυτές τις απαιτήσεις και τα πρότυπα για τη συμπεριφορά των ανθρώπων, η διεφθαρμένη ουσία του ανθρώπου δεν μπορεί ποτέ να αλλάξει, ανεξάρτητα από το αν οι άνθρωποι είναι ικανοί να ανταποκριθούν σ’ αυτά ή το πόσες καλές συμπεριφορές διαθέτουν. Τα κριτήρια για τις απόψεις του ανθρώπου για τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και για τη συμπεριφορά και τις πράξεις του, προκύπτουν εξολοκλήρου από τις διεφθαρμένες σκέψεις και απόψεις της ανθρωπότητας και καθορίζονται από διεφθαρμένες διαθέσεις. Αν και οι απαιτήσεις και τα πρότυπα που έχει θέσει η ανθρωπότητα αναγνωρίζονται ως καλά και υψηλά πρότυπα, είναι οι άνθρωποι ικανοί να ανταποκριθούν σε αυτά; (Όχι.) Αυτό αποτελεί πρόβλημα. Ακόμα και αν ένα άτομο ενεργεί λίγο καλύτερα εξωτερικά, και λαμβάνει ανταμοιβή και αναγνώριση γι’ αυτό, ακόμη και αυτό είναι νοθευμένο με προσχήματα και τεχνάσματα, επειδή, όπως όλοι αναγνωρίζουν, το να κάνει κάποιος λίγο καλό είναι εύκολο —το δύσκολο είναι να κάνει καλό για μια ολόκληρη ζωή. Αν κάποιος είναι πραγματικά καλός άνθρωπος, γιατί του είναι τόσο δύσκολο να κάνει καλά πράγματα; Επομένως, κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα αποκαλούμενα «καλά» και αναγνωρισμένα πρότυπα της ανθρωπότητας. Είναι όλα καυχησιολογία, απάτη και φαντασιοκόπημα. Ακόμη και αν οι άνθρωποι μπορούν εξωτερικά να εκπληρώσουν μερικά από αυτά τα πρότυπα και να έχουν λίγη καλή συμπεριφορά —όπως το να έχουν καλή μόρφωση και σύνεση, να είναι ευγενικοί και εκλεπτυσμένοι, να είναι αβροί, να σέβονται τους ηλικιωμένους και να φροντίζουν τους νέους, να είναι προσηνείς και να είναι προσιτοί— αν και οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν και να κατέχουν μερικά από αυτά τα πράγματα, αυτό συμβαίνει μόνο για μικρό χρονικό διάστημα, προσωρινά ή σε κάποιο παροδικό περιβάλλον. Διαθέτουν αυτές τις εκδηλώσεις μόνο όταν το έχουν ανάγκη. Μόλις κάτι θίξει το κύρος, την υπερηφάνεια, τον πλούτο, τα συμφέροντα ή ακόμη και τη μοίρα και τις προοπτικές τους, θα ξεσπάσει η φύση τους και ο άγριος εσωτερικός τους εαυτός. Δεν θα δείχνουν πλέον να έχουν καλή μόρφωση και σύνεση, να είναι ευγενικοί και εκλεπτυσμένοι, αβροί, να σέβονται τους ηλικιωμένους και να φροντίζουν τους νέους, να είναι προσηνείς ή προσιτοί. Αντ’ αυτού, θα πολεμήσουν και θα δολοπλοκήσουν ο ένας εναντίον του άλλου, προσπαθώντας ο ένας να ξεγελάσει τον άλλον, να τον παγιδεύσει και να τον σκοτώσει. Τέτοια πράγματα συμβαίνουν πολύ συχνά —για χάρη των συμφερόντων τους, του κύρους τους ή της εξουσίας τους, φίλοι, συγγενείς, ακόμη και πατεράδες και γιοι θα προσπαθήσουν να σφαγιάσουν ο ένας τον άλλον μέχρι μόνο ένας απ’ αυτούς να μείνει ζωντανός. Η άθλια κατάσταση που επικρατεί μεταξύ των ανθρώπων είναι ολοφάνερη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση, το να είναι ευγενικός και εκλεπτυσμένος, το να είναι αβρός, το να σέβεται τους ηλικιωμένους και να φροντίζει τους νέους, το να είναι προσηνής και το να είναι προσιτός μπορούν να χαρακτηριστούν μόνο ως προϊόντα παροδικών περιστάσεων. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να τα βιώσει πραγματικά —ούτε καν οι σοφοί και οι μεγάλοι άνδρες που λατρεύονταν από τους Κινέζους δεν ήταν ικανοί για αυτά τα πράγματα. Έτσι, όλες αυτές οι διδασκαλίες και οι θεωρίες είναι παράλογες. Είναι όλες καθαρές ανοησίες. Οι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια είναι σε θέση να επιλύουν ζητήματα που θίγουν τα προσωπικά τους συμφέροντα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και έχοντας ως κριτήριό τους την αλήθεια, και είναι σε θέση να κάνουν πράξη την αλήθεια και να υποταχθούν στον Θεό. Με αυτόν τον τρόπο, η πραγματικότητα της αλήθειας που κατέχουν υπερτερεί των προτύπων καλής συμπεριφοράς που αναγνωρίζει η ανθρωπότητα. Όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια δεν μπορούν να σπάσουν το φράγμα των δικών τους συμφερόντων, και ως εκ τούτου, δεν μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια. Δεν μπορούν καν να τηρήσουν κανόνες όπως οι καλές συμπεριφορές. Ποια, λοιπόν, είναι η βάση και τα κριτήρια για τις απόψεις τους για τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και για τη συμπεριφορά και τις πράξεις τους; Σίγουρα, είναι απλώς κανόνες και δόγματα, είναι φιλοσοφίες και νόμοι του Σατανά και όχι ο λόγος του Θεού ή η αλήθεια. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν αποδέχονται την αλήθεια και φροντίζουν μόνο για τα δικά τους συμφέροντα, οπότε, φυσικά, δεν μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια. Δεν μπορούν καν να τηρήσουν καλές συμπεριφορές —προσπαθούν να προσποιηθούν, αλλά δεν μπορούν να διατηρήσουν τα προσωπεία τους. Με αυτόν τον τρόπο, εκθέτουν το πραγματικό τους πρόσωπο. Για χάρη των συμφερόντων τους, θα παλέψουν, θα αρπάξουν και θα ληστέψουν, θα συνωμοτήσουν, θα δολοπλοκήσουν και θα επιδοθούν σε τεχνάσματα, θα τιμωρήσουν τους άλλους, και ενδέχεται μάλιστα να σκοτώσουν κάποιον. Μπορούν να κάνουν όλα αυτά τα αχρεία πράγματα —δεν εκτίθεται σε αυτό η φύση τους; Και όταν εκτίθεται η φύση τους, οι άλλοι μπορούν εύκολα να δουν τις προθέσεις και τις βάσεις των λόγων και των πράξεών τους· μπορούν να καταλάβουν ότι αυτοί οι άνθρωποι ζουν εξολοκλήρου σύμφωνα με τις φιλοσοφίες του Σατανά, ότι η βάση των απόψεών τους για τους ανθρώπους και τα πράγματα, και για τη συμπεριφορά και τις πράξεις τους, είναι οι φιλοσοφίες του Σατανά. Για παράδειγμα: «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω», «Τα χρήματα κάνουν τον κόσμο να γυρίζει», «Όπου υπάρχει ζωή υπάρχει ελπίδα», «Όπως ένα μικρό μυαλό δεν κάνει κάποιον τζέντλεμαν, ένας πραγματικός άνθρωπος δεν είναι χωρίς δηλητήριο», «Αν είσαι σκληρόκαρδος, δεν θα είμαι δίκαιος», «Πλήρωσέ τους με το ίδιο νόμισμα», και ούτω καθεξής —αυτές οι σατανικές φράσεις της λογικής και των νόμων ελέγχουν τους ανθρώπους. Όταν οι άνθρωποι ζουν σύμφωνα με αυτά τα πράγματα, οι καλές συμπεριφορές, όπως το να έχουν καλή μόρφωση και σύνεση, να είναι ευγενικοί και εκλεπτυσμένοι, να είναι αβροί, να σέβονται τους ηλικιωμένους και να φροντίζουν τους νέους και ούτω καθεξής, γίνονται μάσκες που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για να μεταμφιεστούν, γίνονται προσωπεία. Γιατί γίνονται προσωπεία; Επειδή τα θεμέλια και οι νόμοι βάσει των οποίων ζουν πραγματικά οι άνθρωποι είναι πράγματα που ενστάλαξε στον άνθρωπο ο Σατανάς και όχι η αλήθεια. Και έτσι, η πιο στοιχειώδης συνείδηση και ηθικότητα του ανθρώπου δεν έχουν καμία επίδραση σε ένα άτομο που δεν αγαπά την αλήθεια. Όταν συμβεί κάτι που σχετίζεται με τα συμφέροντά του, θα αναδυθεί ο αληθινός του εαυτός, και εκείνη τη στιγμή οι άνθρωποι θα δουν το πραγματικό του πρόσωπο. Οι άνθρωποι θα πουν σοκαρισμένοι: «Μα δεν είναι συνήθως τόσο ευγενικός, αβρός και κύριος; Γιατί όταν του συμβαίνει κάτι, είναι λες και μετατρέπεται σε ένα εντελώς διαφορετικό άτομο;» Στην πραγματικότητα, το άτομο αυτό δεν άλλαξε· απλώς δεν είχε αποκαλυφθεί και εκτεθεί μέχρι τότε ο αληθινός του εαυτός. Όταν τα πράγματα δεν θίγουν τα συμφέροντά του και πριν βγουν τα μαχαίρια, ό,τι κάνει είναι τέχνασμα και προσποίηση. Οι νόμοι και η βάση της ύπαρξής του που αποκαλύπτει όταν θίγονται ή απειλούνται τα συμφέροντά του, και όταν σταματά να προσποιείται, είναι η φύση του, η ουσία του και το ποιος πραγματικά είναι. Έτσι, όποιες καλές συμπεριφορές κι αν έχει ένα άτομο —όσο άψογη κι αν φαίνεται η εξωτερική του συμπεριφορά στους άλλους ανθρώπους— δεν σημαίνει ότι είναι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια και αγαπά τα θετικά πράγματα. Τουλάχιστον, δεν σημαίνει ότι έχει κανονική ανθρώπινη φύση, και πόσο μάλλον ότι είναι αξιόπιστος ή ότι αξίζει να αλληλεπιδράσει κανείς μαζί του.

Στο πλαίσιο των καλών συμπεριφορών, έχουμε αναφέρει τα παραδείγματα του να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση, να είναι ευγενικός και εκλεπτυσμένος, να είναι αβρός, να σέβεται τους ηλικιωμένους και να φροντίζει τους νέους, να είναι προσηνής και να είναι προσιτός. Θα πάρουμε τώρα ως παράδειγμα τον σεβασμό προς τους ηλικιωμένους και τη φροντίδα των νέων και θα συναναστραφούμε λεπτομερώς πάνω σ’ αυτά. Ο σεβασμός προς τους ηλικιωμένους και η φροντίδα των νέων είναι ένα πολύ σύνηθες φαινόμενο στην ανθρώπινη ζωή. Μπορεί να εκδηλωθεί ακόμη και σε ορισμένους ζωικούς πληθυσμούς, οπότε, είναι φυσικό να εκδηλώνεται ακόμη περισσότερο στους ανθρώπους, οι οποίοι διαθέτουν συνείδηση και λογική. Οι άνθρωποι θα πρέπει να τηρούν αυτήν τη συμπεριφορά καλύτερα, πιο απτά και πιο πρακτικά από τα άλλα είδη, αντί να την εξετάζουν απλώς επιφανειακά. Οι άνθρωποι θα πρέπει να είναι καλύτεροι από τα άλλα είδη στο να τηρούν αυτήν την καλή συμπεριφορά του σεβασμού προς τους ηλικιωμένους και της φροντίδας των νέων, επειδή οι ίδιοι διαθέτουν συνείδηση και λογική, κάτι που δεν ισχύει για τα άλλα είδη. Οι άνθρωποι θα πρέπει να είναι σε θέση να αποδείξουν, με την τήρηση αυτής της καλής συμπεριφοράς, ότι η ανθρώπινη φύση τους είναι μεγαλύτερη από την ουσία των άλλων ειδών, ότι είναι διαφορετική. Αλλά το κάνουν πράγματι αυτό οι άνθρωποι; (Όχι.) Το κάνουν μήπως οι μορφωμένοι, καταρτισμένοι άνθρωποι; (Ούτε αυτοί το κάνουν.) Ας αφήσουμε στην άκρη τον απλό λαό και ας μιλήσουμε για τις υποθέσεις της ελίτ και αυτές του παλατιού. Επί του παρόντος, αρκετές χώρες παράγουν μια σειρά από δράματα που αφορούν τα παλάτια, εκθέτοντας πολλές από τις ταραχώδεις ιστορίες των βασιλικών οίκων. Τα μέλη του παλατιού και ο απλός λαός μοιάζουν στο ότι και οι δύο δίνουν μεγάλη έμφαση στην ιεραρχία της αρχαιότητας. Όσοι ανήκουν σε βασιλικούς οίκους έχουν λάβει βαθύτερη και πιο εξιδεικευμένη εκπαίδευση σχετικά με την καλή συμπεριφορά του σεβασμού προς τους ηλικιωμένους και της φροντίδας των νέων από ό,τι ο απλός λαός, και οι νεότερες γενιές στους βασιλικούς οίκους είναι καλύτερες στο να είναι ευλαβικές και να σέβονται τους πρεσβύτερους από ό,τι ο απλός λαός —τηρείται μεγάλη εθιμοτυπία. Όσον αφορά τον σεβασμό προς τους ηλικιωμένους και τη φροντίδα των νέων, όσοι ανήκουν σε βασιλικούς οίκους έχουν ιδιαίτερα υψηλές απαιτήσεις για αυτήν την πτυχή της καλής συμπεριφοράς, τις οποίες πρέπει να ακολουθούν κατά γράμμα. Επιφανειακά, φαίνεται να τηρούν την απαίτηση της παραδοσιακής κουλτούρας να σέβονται τους ηλικιωμένους και να φροντίζουν τους νέους, όπως ακριβώς κάνει ο απλός λαός —ωστόσο, όσο καλά και σωστά και αν το κάνουν, όσο αξιοπρεπείς και άμεμπτοι και αν φαίνονται, πίσω από τη βιτρίνα αυτής της άμεμπτης συμπεριφοράς κρύβονται όλων των ειδών οι μεταβιβάσεις εξουσίας και οι κόντρες μεταξύ διαφόρων δυνάμεων. Μεταξύ γιων και πατεράδων, εγγονών και παππούδων, υπηρετών και αφεντικών, υπουργών και μοναρχών —επιφανειακά, όλοι τους φαίνεται να τηρούν αυτό το τόσο θεμελιώδες κριτήριο συμπεριφοράς: να σέβονται τους ηλικιωμένους και να φροντίζουν τους νέους. Αλλά με τη μοναρχική εξουσία και διάφορες άλλες δυνάμεις στο παιχνίδι, αυτή η εξωτερική συμπεριφορά δεν εξυπηρετεί καμία απολύτως λειτουργία. Είναι εντελώς ανίκανη να επηρεάσει αυτό που τελικά προκύπτει από τη μεταβίβαση της μοναρχικής εξουσίας και την κόντρα διαφόρων δυνάμεων. Φυσικά, αυτού του είδους η καλή συμπεριφορά είναι θεμελιωδώς ανίκανη να συγκρατήσει οποιονδήποτε εποφθαλμιά τον θρόνο ή έχει φιλοδοξίες για εξουσία. Ο απλός λαός τηρεί τον κανόνα του σεβασμού προς τους ηλικιωμένους και της φροντίδας των νέων, ο οποίος του κληροδοτήθηκε από τους προγόνους του. Ζει κι αυτός εντός των περιορισμών αυτού του κανόνα. Όσα συμφέροντα κι αν διασταυρώνονται κι όποιες μάχες κι αν προκύπτουν όταν τα συμφέροντα αυτά συγκρούονται, ο κοινός λαός εξακολουθεί να είναι σε θέση να ζει μαζί μετά. Αλλά τα πράγματα είναι διαφορετικά εντός των βασιλικών οίκων, επειδή τα συμφέροντα και οι διαμάχες για την εξουσία έχουν μεγαλύτερη σημασία. Πολεμούν διαρκώς, και το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι οι νικητές γίνονται βασιλιάδες και οι ηττημένοι εγκληματίες —είτε πεθαίνει η μία πλευρά είτε η άλλη. Τόσο οι νικητές όσο και οι ηττημένοι τηρούν όλοι αυτόν τον κανόνα του σεβασμού προς τους ηλικιωμένους και της φροντίδας των νέων, αλλά επειδή ο καθένας ασκεί διαφορετικό βαθμό εξουσίας και έχει διαφορετικές επιθυμίες και φιλοδοξίες, ή λόγω των ανισοτήτων μεταξύ της δύναμης της κάθε πλευράς, κάποιοι επιβιώνουν στο τέλος, ενώ άλλοι καταστρέφονται. Από τι καθορίζεται αυτό; Καθορίζεται από τον κανόνα του σεβασμού προς τους ηλικιωμένους και της φροντίδας των νέων; (Όχι.) Επομένως, τι το καθορίζει; (Η σατανική φύση του ανθρώπου.) Τι εννοώ με όλα αυτά; Εννοώ ότι αυτοί οι κανόνες, οι καινοτόμες, δήθεν καλές συμπεριφορές της ανθρωπότητας, δεν μπορούν να καθορίσουν απολύτως τίποτα. Το μονοπάτι στο οποίο βαδίζει ένας άνθρωπος δεν καθορίζεται στο ελάχιστο από το αν έχει καλή μόρφωση και σύνεση, αν είναι προσηνής ή αν σέβεται τους ηλικιωμένους και φροντίζει τους νέους από πλευράς εξωτερικής συμπεριφοράς· καθορίζεται από τη φύση του ανθρώπου. Εν ολίγοις, ο οίκος του Θεού δεν προωθεί αυτές τις δηλώσεις περί καλής συμπεριφοράς που έχουν διαμορφωθεί μεταξύ των ανθρώπων. Αυτές οι συμπεριφορές τις οποίες ο άνθρωπος θεωρεί καλές δεν είναι παρά ένα είδος καλής συμπεριφοράς και εκδήλωσης· δεν αντιπροσωπεύουν την αλήθεια, και αν κάποιος διαθέτει αυτές τις καλές συμπεριφορές και εκδηλώσεις, αυτό δεν σημαίνει ότι κάνει πράξη την αλήθεια, πόσο μάλλον ότι επιδιώκει την αλήθεια.

Εφόσον αυτές οι συμπεριφορές, τις οποίες ο άνθρωπος θεωρεί καλές, δεν προέρχονται από τον Θεό ούτε προωθούνται από τον οίκο Του, πόσο μάλλον είναι σύμφωνες με το θέλημά Του, και εφόσον έρχονται σε αντίθεση με τα λόγια του Θεού και τις απαιτήσεις που Εκείνος θέτει, μήπως ο Θεός έχει επίσης κάποιες απαιτήσεις για τη συμπεριφορά της ανθρωπότητας; (Έχει.) Ο Θεός έχει επίσης διατυπώσει κάποιες δηλώσεις σχετικά με τη συμπεριφορά των πιστών που Τον ακολουθούν. Διαφέρουν από τις απαιτήσεις που έχει θέσει ο Θεός στον άνθρωπο σχετικά με την αλήθεια και είναι κάπως απλούστερες, αλλά περιέχουν κάποιες λεπτομέρειες. Ποιες απαιτήσεις έχει ο Θεός από εκείνους που Τον ακολουθούν; Το να έχουν αγιοπρεπή ευπρέπεια, για παράδειγμα —δεν είναι αυτή μια απαίτηση για τη συμπεριφορά του ανθρώπου; (Είναι.) Επιπλέον, δεν πρέπει να είναι κανείς ακόλαστος, πρέπει να είναι συγκρατημένος, δεν πρέπει να φοράει ασυνήθιστα ρούχα, να καπνίζει ή να πίνει, να χτυπάει ή να κακοποιεί λεκτικά τους άλλους, καθώς και να λατρεύει είδωλα, πρέπει να τιμά τους γονείς του και ούτω καθεξής. Όλα αυτά είναι απαιτήσεις συμπεριφοράς που έχει θέσει ο Θεός για τους ακολούθους Του. Είναι οι πιο βασικές απαιτήσεις και δεν πρέπει να τις αγνοεί κανείς. Ο Θεός έχει συγκεκριμένες απαιτήσεις για τη συμπεριφορά όσων Τον ακολουθούν, και αυτές διαφέρουν από τις καλές συμπεριφορές που προβάλλουν οι άπιστοι. Οι καλές συμπεριφορές που προτείνουν οι άπιστοι δεν κάνουν τίποτα περισσότερο από το να καθιστούν τους ανθρώπους ανώτερα ζώα, διακρίνοντάς τους από άλλα κατώτερα ζώα. Από την άλλη, οι απαιτήσεις που θέτει ο Θεός στους ακολούθους Του τους διαφοροποιούν από τους άπιστους, από τους ανθρώπους που δεν πιστεύουν στον Θεό. Δεν αφορούν τη διαφοροποίηση τους από τα ζώα. Στο παρελθόν, γινόταν επίσης λόγος για «αγιοποίηση». Αυτός είναι ένας κάπως υπερβολικός, ανακριβής τρόπος να το θέσουμε, αλλά ο Θεός έχει θέσει κάποιες απαιτήσεις για τους ακολούθους Του σχετικά με τη συμπεριφορά τους. Πείτε Μου, ποιες είναι αυτές; (Να διαθέτει κανείς αγιοπρεπή ευπρέπεια, να μην είναι ακόλαστος, να είναι συγκρατημένος, να μη φορά ασυνήθιστα ρούχα, να μην καπνίζει ούτε να πίνει, να μη χτυπά ούτε να κακοποιεί λεκτικά τους άλλους, να μη λατρεύει είδωλα και να τιμά τους γονείς του). Τι άλλο, εκτός από αυτά; (Να μην ιδιοποιείται τα υπάρχοντα των άλλων, να μην κλέβει, να μην ψευδομαρτυρεί, να μη διαπράττει μοιχεία.) Είναι κι αυτά. Αποτελούν μέρη του νόμου, κάποιες απαιτήσεις που έθεσε ο Θεός σχετικά με τη συμπεριφορά της ανθρωπότητας στην αρχή, και παραμένουν αληθινές και πρακτικές σήμερα. Ο Θεός χρησιμοποιεί αυτές τις απαιτήσεις για να ρυθμίσει τη συμπεριφορά των ακολούθων Του, πράγμα που σημαίνει ότι αυτές οι εξωτερικές συμπεριφορές είναι σημάδι ότι ακολουθεί κανείς τον Θεό. Αν διαθέτεις αυτές τις συμπεριφορές και εκδηλώσεις, σε βαθμό που όταν οι άλλοι σε κοιτάζουν, ξέρουν ότι είσαι πιστός στον Θεό, τότε τουλάχιστον θα σε εγκρίνουν και θα σε θαυμάζουν. Θα πουν ότι διαθέτεις αγιοπρεπή ευπρέπεια, ότι μοιάζεις με πιστό στον Θεό και όχι με άπιστο. Μερικοί άνθρωποι που καταλήγουν να πιστεύουν στον Θεό παραμένουν ίδιοι με τους άπιστους, συχνά καπνίζουν, πίνουν, τσακώνονται και καβγαδίζουν. Υπάρχουν ακόμη και κάποιοι που μοιχεύουν και κλέβουν. Ακόμη και η συμπεριφορά τους είναι ανεξέλεγκτη και δεν συμμορφώνεται με τα λόγια του Θεού, και όταν ένας άπιστος τους βλέπει, λέει: «Είναι πραγματικά πιστοί στον Θεό; Τότε γιατί είναι σαν τους ανθρώπους που δεν πιστεύουν στον Θεό;» Οι άλλοι δεν θαυμάζουν ένα τέτοιο άτομο ούτε το εμπιστεύονται, οπότε όταν αυτό το άτομο προσπαθεί να διαδώσει το ευαγγέλιο, οι άνθρωποι δεν το αποδέχονται. Αν κάποιος μπορεί να κάνει αυτό που απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο, τότε είναι λάτρης των θετικών πραγμάτων, είναι καλόκαρδος και διαθέτει κανονική ανθρώπινη φύση. Ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να κάνει πράξη τα λόγια του Θεού αμέσως μόλις τα ακούσει, και δεν υπάρχει καμιά προσποίηση σε αυτό που κάνει πράξη, επειδή έχει, τουλάχιστον, ενεργήσει με αυτόν τον τρόπο με βάση τη συνείδηση και τη λογική του. Σε τι διαφέρουν οι συγκεκριμένες απαιτήσεις του Θεού από τον άνθρωπο σε σχέση με τις καλές συμπεριφορές που προωθεί η ανθρωπότητα; (Οι απαιτήσεις του Θεού από τον άνθρωπο είναι ξεκάθαρα πρακτικές, μπορούν να επιτρέψουν στους ανθρώπους να βιώσουν την κανονική ανθρώπινη φύση, ενώ η παραδοσιακή κουλτούρα απαιτεί μόνο κάποιες συμπεριφορές που είναι για το θεαθήναι, οι οποίες δεν έχουν καμία απτή λειτουργία). Σωστά. Οι καλές συμπεριφορές που απαιτεί από τον άνθρωπο η παραδοσιακή κουλτούρα είναι όλες επίπλαστες και είναι όλες προσποιητές. Είναι μια απάτη. Εκείνοι που τις τηρούν μπορεί να λένε όμορφα λόγια, αλλά μέσα τους τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Αυτές οι καλές συμπεριφορές είναι μια μάσκα, μια ψευδαίσθηση. Δεν είναι πράγματα που εκδηλώνονται από την ουσία της ανθρώπινης φύσης κάποιου, είναι προσωπεία που φοράει ο άνθρωπος για χάρη της υπερηφάνειας, της φήμης και της θέσης του. Είναι ένα θέαμα, ένα είδος υποκριτικής προσέγγισης, κάτι που το άτομο υποδύεται σκόπιμα για να το βλέπουν οι άλλοι. Μερικές φορές οι άνθρωποι δεν μπορούν να διακρίνουν αν η συμπεριφορά ενός ατόμου είναι αληθινή ή ψευδής, αλλά με τον καιρό, όλοι θα δουν το πραγματικό πρόσωπο αυτού του ατόμου. Όπως ακριβώς συνέβη και με τους υποκριτές Φαρισαίους, οι οποίοι είχαν τόσες εξωτερικές καλές συμπεριφορές και τόσες εκδηλώσεις της δήθεν ευσέβειάς τους, αλλά όταν ο Κύριος Ιησούς ήρθε για να εκφράσει την αλήθεια και να κάνει το έργο της λύτρωσης, Τον καταδίκασαν και Τον σταύρωσαν, επειδή είχαν βαρεθεί την αλήθεια και τη μισούσαν. Αυτό δείχνει ότι οι καλές συμπεριφορές και οι εξωτερικές προσεγγίσεις των ανθρώπων δεν αντιπροσωπεύουν τη φύση και ουσία τους. Δεν σχετίζονται με τη φύση και ουσία των ανθρώπων. Ενώ, οι κανόνες που απαιτεί ο Θεός να εκπληρώσει ο άνθρωπος είναι κάτι που μπορεί να κάνει πράξη και να βιώσει πραγματικά κάποιος, εφόσον πιστεύει στ’ αλήθεια στον Θεό και διαθέτει συνείδηση και λογική. Θα πρέπει να κάνεις αυτά τα πράγματα, ανεξάρτητα από το αν το κάνεις μπροστά στους άλλους ή πίσω από την πλάτη τους· ανεξάρτητα από το ποια είναι η ουσία της ανθρώπινης φύσης σου, πρέπει να εκπληρώσεις αυτές τις απαιτήσεις που έχει θέσει ο Θεός. Εφόσον ακολουθείς τον Θεό, πρέπει να συγκρατηθείς και να ασκηθείς σύμφωνα με τα λόγια Του, ανεξάρτητα από το πόσο σοβαρή είναι η διεφθαρμένη σου διάθεση. Μετά από μια περίοδο τέτοιας εμπειρίας, θα έχεις πραγματική είσοδο και θα έχεις πραγματικά αλλάξει. Αυτή η αληθινή αλλαγή είναι πραγματική.

Ας κάνουμε μια γρήγορη σύνοψη: Τι είδους απαιτήσεις έχει ο Θεός για τη συμπεριφορά των ανθρώπων; Οι άνθρωποι πρέπει να διατηρούν τις αρχές τους και να είναι συγκρατημένοι, και πρέπει να ζουν με αξιοπρέπεια, έτσι ώστε οι άλλοι να τους σέβονται, χωρίς καμία προσποίηση. Αυτές είναι οι απαιτήσεις του Θεού για τη συμπεριφορά του ανθρώπου. Αυτό σημαίνει ότι κάποιος πρέπει να ασκείται με αυτόν τον τρόπο και να διαθέτει αυτού του είδους την πραγματικότητα, ανεξάρτητα από το αν βρίσκεται παρουσία άλλων ή όχι, σε όποιο περιβάλλον κι αν βρίσκεται και όποιον κι αν έχει να αντιμετωπίσει. Οι κανονικοί άνθρωποι θα πρέπει να κατέχουν αυτές τις πραγματικότητες· είναι το λιγότερο που θα πρέπει να κάνει κανείς όσον αφορά τη συμπεριφορά του. Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι κάποιος μιλάει πολύ δυνατά, αλλά δεν κακοποιεί λεκτικά τους άλλους ούτε χρησιμοποιεί βωμολοχίες, και αυτά που λέει είναι αληθινά και ακριβή και δεν επιτίθενται σε άλλους ανθρώπους. Ακόμα και αν αυτό το άτομο αποκαλεί κάποιον κακό ή λέει ότι κάποιος δεν είναι καλός, αυτό είναι πραγματικότητα. Παρόλο που τα εξωτερικά λόγια και οι πράξεις του δεν συμφωνούν με τις απαιτήσεις του να είναι κανείς προσηνής ή ευγενικός και εκλεπτυσμένος, τις οποίες έχουν θέσει οι άπιστοι, το περιεχόμενο αυτών που λέει, καθώς και οι αρχές και η βάση της ομιλίας του, του επιτρέπουν να ζει με ευπρέπεια και ακεραιότητα. Αυτό σημαίνει να έχει κανείς αρχές. Δεν μιλά αβίαστα για πράγματα που δεν γνωρίζει ούτε αξιολογεί αυθαίρετα ανθρώπους που δεν μπορεί να διακρίνει ξεκάθαρα. Παρόλο που δεν φαίνεται πολύ ευγενικός στην επιφάνεια και δεν ανταποκρίνεται στο πρότυπο συμπεριφοράς του να είναι καλλιεργημένος και να τηρεί τους κανόνες, για το οποίο μιλούν οι άπιστοι, επειδή έχει φόβο Θεού στην καρδιά του και είναι συγκρατημένος στα λόγια και στις πράξεις, αυτό που βιώνει υπερτερεί κατά πολύ των συμπεριφορών του να είναι κανείς μορφωμένος και λογικός, ευγενικός και εκλεπτυσμένος και αβρός, για τις οποίες μιλάει η ανθρωπότητα. Δεν είναι αυτό μια εκδήλωση του ότι είναι συγκρατημένος και έχει αρχές; (Είναι.) Εν πάση περιπτώσει, αν κοιτάξετε προσεκτικά τις απαιτήσεις καλής συμπεριφοράς που θέτει ο Θεός για τους πιστούς Του, ποια από αυτές δεν είναι ένας συγκεκριμένος κανόνας για το τι πρέπει να βιώνουν πρακτικά οι άνθρωποι; Ποια από αυτές ζητά από τους ανθρώπους να μασκαρευτούν; Καμία από αυτές, σωστά; Αν έχετε οποιεσδήποτε αμφιβολίες, μπορείτε να τις διατυπώσετε. Για παράδειγμα, κάποιοι μπορεί να πουν: «Όταν ο Θεός λέει να μη χτυπάμε ούτε να κακοποιούμε λεκτικά τους άλλους ανθρώπους, αυτό μοιάζει λίγο ψεύτικο, επειδή υπάρχουν άνθρωποι αυτήν τη στιγμή που κακοποιούν μερικές φορές λεκτικά τους άλλους, και ο Θεός δεν τους καταδικάζει». Όταν ο Θεός λέει να μην κακοποιούμε λεκτικά τους άλλους ανθρώπους, σε τι αναφέρεται η «λεκτική κακοποίηση»; (Στο να εκτονώνει ένα άτομο τα συναισθήματά του λόγω της διεφθαρμένης διάθεσής του.) Το να εκτονώνει κανείς τα συναισθήματά του, να μιλάει με αισχρολογίες —αυτό είναι λεκτική κακοποίηση. Αν αυτό που λέγεται για ένα άτομο είναι δυσάρεστο, αλλά συνάδει με τη διεφθαρμένη ουσία του, τότε αυτό δεν είναι λεκτική κακοποίηση. Για παράδειγμα, κάποιος μπορεί να έχει διαταράξει και αναστατώσει το έργο της εκκλησίας και να έχει κάνει πολύ κακό, και εσύ να του λες: «Έχεις κάνει τόσο πολύ κακό. Είσαι ένα κάθαρμα —δεν είσαι άνθρωπος!» Μετράει αυτό ως λεκτική κακοποίηση; Ή ως εκδήλωση μιας διεφθαρμένης διάθεσης; Ή ως εκτόνωση συναισθημάτων; Ή ως έλλειψη αγιοπρεπούς ευπρέπειας; (Συνάδει με τα γεγονότα, άρα δεν μετράει ως λεκτική κακοποίηση.) Σωστά, δεν μετράει. Συνάδει με τα γεγονότα —αυτά είναι αληθινά λόγια, ειπωμένα με ειλικρίνεια, και τίποτα δεν αποκρύπτεται ούτε μένει κρυφό. Μπορεί να μη συνάδουν με το να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση ή να είναι ευγενικός και εκλεπτυσμένος, αλλά συνάδουν με τα γεγονότα. Το άτομο που επιπλήττεται θα συγκρίνει τον εαυτό του με αυτά τα λόγια και θα τον εξετάσει, και θα δει ότι επιπλήττεται επειδή έκανε κάτι λάθος και διέπραξε τόσο πολύ κακό. Θα μισήσει τον εαυτό του, σκεπτόμενος: «Είμαι πραγματικά ένας άχρηστος! Μόνο ένας βλάκας θα έκανε αυτό που έκανα —δεν είμαι άνθρωπος! Ήταν σωστό και καλό εκ μέρους του να με επιπλήξει με αυτόν τον τρόπο!» Αφού το αποδεχτεί, θα αποκτήσει λίγη γνώση για τη φύση και ουσία του, και μετά από μια περίοδο εμπειρίας και έκθεσης σε καταστάσεις, θα μετανοήσει πραγματικά. Στο μέλλον, θα γνωρίζει να αναζητά τις αρχές κατά την εκτέλεση του καθήκοντός του. Δεν τον ξύπνησε η επίπληξη που δέχτηκε; Δεν υπάρχει άρα διαφορά μεταξύ μιας τέτοιας επίπληξης και της «λεκτικής κακοποίησης» στην απαίτηση του Θεού να μην κακοποιούν οι άνθρωποι λεκτικά τους άλλους; (Υπάρχει.) Ποια είναι η διαφορά; Τι σημαίνει «λεκτική κακοποίηση» στην απαίτηση του Θεού να μην κακοποιούν οι άνθρωποι λεκτικά τους άλλους; Μια πτυχή αυτού είναι ότι δεν είναι καλό το περιεχόμενο και οι λέξεις που χρησιμοποιούνται να είναι αισχρά. Ο Θεός δεν επιθυμεί να ακούει βωμολοχίες από τα στόματα των ακολούθων Του. Δεν του αρέσει να ακούει τέτοια λόγια. Αλλά αν χρησιμοποιούνται κάποια δυσάρεστα λόγια κατά την αποκάλυψη των γεγονότων, προβλέπονται εξαιρέσεις για τέτοιες περιπτώσεις. Αυτό δεν είναι λεκτική κακοποίηση. Μια άλλη πτυχή είναι η εξής: ποια είναι η ουσία της συμπεριφοράς της λεκτικής κακοποίησης; Δεν είναι ένα ξέσπασμα θερμοαιμίας; Εάν ένα πρόβλημα μπορεί να εξηγηθεί με σαφήνεια και διαφάνεια μέσω κανονικής συναναστροφής, προτροπής και επικοινωνίας, γιατί αντ’ αυτού να κακοποιήσετε λεκτικά το άτομο; Κάτι τέτοιο δεν είναι καλό, είναι ανάρμοστο. Αν συγκριθεί με αυτές τις θετικές προσεγγίσεις, η λεκτική κακοποίηση δεν είναι μια κανονική πορεία. Πρόκειται για εκτόνωση των συναισθημάτων κάποιου και έκθεση της θερμοαιμίας του, και ο Θεός δεν επιθυμεί οι άνθρωποι να χρησιμοποιούν την εκτόνωση των συναισθημάτων τους ή την εκδήλωση θερμοαιμίας ως τρόπο χειρισμού οποιουδήποτε είδους θέματος. Όταν οι άνθρωποι εκδηλώνουν θερμοαιμία και εκτονώνουν τα συναισθήματά τους, η συμπεριφορά που συχνά επιδεικνύουν είναι ότι χρησιμοποιούν τη γλώσσα για να κακοποιήσουν τον άλλο και να του επιτεθούν λεκτικά. Θα πουν ό,τι είναι πιο δυσάρεστο και ό,τι μπορεί να πληγώσει την άλλη πλευρά και να καταλαγιάσει τον δικό τους θυμό. Και όταν τελειώσουν, όχι μόνο θα έχουν σπιλώσει και πληγώσει την άλλη πλευρά —θα έχουν σπιλώσει και πληγώσει και τον εαυτό τους. Δεν πρόκειται για τη στάση ή τη μέθοδο που θα πρέπει να υιοθετούν οι ακόλουθοι του Θεού όταν χειρίζονται ένα θέμα. Επιπλέον, οι διεφθαρμένοι άνθρωποι έχουν πάντα τη νοοτροπία της εκδίκησης, της εκτόνωσης των συναισθημάτων και της δυσαρέσκειάς τους, της εκδήλωσης της θερμοαιμίας τους. Θέλουν να κακοποιούν λεκτικά τους άλλους σε κάθε ευκαιρία, και όταν προκύπτουν πράγματα, μικρά και μεγάλα, η συμπεριφορά που επιδεικνύουν αμέσως είναι αυτή της λεκτικής κακοποίησης. Ακόμη και όταν γνωρίζουν ότι μια τέτοια συμπεριφορά δεν θα επιλύσει ένα ζήτημα, το κάνουν ούτως ή άλλως. Αυτή δεν είναι μια σατανική συμπεριφορά; Θα το κάνουν ακόμη και όταν είναι μόνοι στο σπίτι τους, όταν κανείς δεν μπορεί να τους ακούσει. Αυτό δεν είναι εκτόνωση των συναισθημάτων τους; Δεν είναι αυτό που αποκαλύπτει τη θερμοαιμία τους; (Είναι.) Η αποκάλυψη της θερμοαιμίας και η εκτόνωση των συναισθημάτων κάποιου, γενικά μιλώντας, σημαίνει ότι χρησιμοποιεί τη θερμοαιμία του ως τρόπο προσέγγισης και χειρισμού κάποιου θέματος· σημαίνει ότι αντιμετωπίζει όλα τα θέματα με θερμόαιμη στάση, και μια συμπεριφορά και εκδήλωση αυτού είναι η λεκτική κακοποίηση. Εφόσον αυτή είναι η ουσία της λεκτικής κακοποίησης, δεν είναι καλό που ο Θεός απαιτεί από τον άνθρωπο να μην το κάνει αυτό; (Είναι.) Δεν είναι λογικό ο Θεός να απαιτεί από τον άνθρωπο να μην κακοποιεί λεκτικά τους άλλους; Δεν ωφελεί τον άνθρωπο; (Πράγματι.) Τελικά, ο στόχος της απαίτησης του Θεού να μη χτυπάει ο άνθρωπος τους άλλους ούτε να τους κακοποιεί λεκτικά είναι να ασκούν οι άνθρωποι αυτοσυγκράτηση και να μη ζουν πάντα εν μέσω των συναισθημάτων τους και της θερμοαιμίας τους. Ό,τι κι αν λένε όταν κακοποιούν λεκτικά κάποιον, αυτό που εκδηλώνεται από όσους ζουν εν μέσω των συναισθημάτων και της θερμοαιμίας τους είναι μια διεφθαρμένη διάθεση. Τι διεφθαρμένη διάθεση είναι αυτή; Το λιγότερο, μια διάθεση αχρειότητας και αλαζονείας. Συνάδει με το θέλημα του Θεού το να επιλύεται οποιοδήποτε πρόβλημα με την εκδήλωση μιας διεφθαρμένης διάθεσης; (Όχι.) Ο Θεός δεν επιθυμεί οι ακόλουθοί Του να χρησιμοποιούν τέτοιες μεθόδους για να προσεγγίσουν οποιοδήποτε από τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω τους, το συμπέρασμα είναι ότι στον Θεό δεν αρέσει όταν οι άνθρωποι προσεγγίζουν ό,τι συμβαίνει γύρω τους χτυπώντας τους άλλους και κακοποιώντας τους λεκτικά. Δεν μπορείς να επιλύσεις κανένα πρόβλημα με το να κακοποιείς λεκτικά τους ανθρώπους, και αυτό επηρεάζει την ικανότητά σου να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές. Πρόκειται τουλάχιστον για μια συμπεριφορά που δεν είναι θετική, για μια συμπεριφορά που δεν θα έπρεπε να έχουν όσοι διαθέτουν κανονική ανθρώπινη φύση. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Θεός έθεσε ως απαίτηση από όσους Τον ακολουθούν να μη χτυπούν ούτε να κακοποιούν λεκτικά τους άλλους. Μέσα στη «λεκτική κακοποίηση», υπάρχουν τα συναισθήματα και η θερμοαιμία. «Συναισθήματα» —σε τι συγκεκριμένα αναφέρεται ο όρος αυτός; Περιλαμβάνει το μίσος και τις κατάρες, το να εύχεται κανείς να πάθουν κακό οι άλλοι, να ελπίζει ότι οι άλλοι θα πάρουν ό,τι τους αξίζει σύμφωνα με τις επιθυμίες του και ότι οι άλλοι θα έχουν κακό τέλος. Τα συναισθήματα περιλαμβάνουν συγκεκριμένα αρνητικά πράγματα όπως αυτά. Τι σημαίνει, λοιπόν, «θερμοαιμία»; Σημαίνει να εκτονώνει κανείς τα συναισθήματά του χρησιμοποιώντας ακραίες, παθητικές, αρνητικές και κακές μεθόδους και να εύχεται να αφανιστούν τα πράγματα και οι άνθρωποι που δεν του αρέσουν ή να περιέλθουν σε καταστροφή, ώστε να χαρεί με την ατυχία τους, όπως επιθυμούσε. Αυτό είναι η θερμοαιμία. Τι περιλαμβάνει η θερμοαιμία; Το μίσος, την εχθρότητα και τις κατάρες, καθώς και κάποια κακή πρόθεση —όλα αυτά είναι πράγματα που περιλαμβάνει η θερμοαιμία. Είναι κάποιο από αυτά θετικό; (Όχι.) Σε ποια κατάσταση βρίσκεται κάποιος όταν ζει εν μέσω αυτών των συναισθημάτων και της θερμοαιμίας; Δεν είναι έτοιμος να μετατραπεί σε έναν παράφρονα δαίμονα; Όσο περισσότερο κακοποιείτε λεκτικά τους ανθρώπους, τόσο πιο πολύ θυμώνετε, και τόσο πιο σκληροί γίνεστε, και τόσο περισσότερο επιθυμείτε να κακοποιήσετε λεκτικά τους άλλους, και στο τέλος, θα θέλετε να απλώσετε το χέρι και να χτυπήσετε κάποιον. Και όταν χτυπήσετε κάποιον, θα θέλετε να τον τραυματίσετε θανάσιμα, να του αφαιρέσετε τη ζωή, πράγμα που σημαίνει: «Θα σε καταστρέψω! Θα σε σκοτώσω!» Ένα μικρό συναίσθημα —ένα αρνητικό συναίσθημα— οδηγεί στη διόγκωση και την έκρηξη της θερμοαιμίας κάποιου, και, στο τέλος, κάνει τους ανθρώπους να επιθυμούν την αφαίρεση και την καταστροφή μιας ζωής. Είναι αυτό κάτι που οφείλουν να έχουν και να κατέχουν όσοι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση; (Όχι, δεν είναι.) Τίνος είναι αυτό το πρόσωπο; (Είναι το πρόσωπο του διαβόλου.) Είναι ο διάβολος που προδίδει την πραγματική του εμφάνιση. Είναι το ίδιο πρόσωπο που έχει ένας δαίμονας, όταν πρόκειται να καταβροχθίσει ένα άτομο. Η δαιμονική του φύση βγαίνει στην επιφάνεια και δεν μπορεί να ελεγχθεί. Αυτό σημαίνει να είναι κανείς παράφρων δαίμονας. Και πόσο παράφρονες γίνονται αυτοί οι άνθρωποι; Μετατρέπονται σε έναν δαίμονα που επιθυμεί να καταβροχθίσει τη σάρκα και την ψυχή του ανθρώπου. Η πιο σοβαρή συνέπεια της λεκτικής κακοποίησης είναι μια στροφή εκατόν ογδόντα μοιρών σε ένα απλό θέμα, η οποία μπορεί να οδηγήσει στον θάνατο κάποιου. Πολλά ζητήματα ξεκινούν με μια μικρή προστριβή μεταξύ δύο ανθρώπων, η οποία οδηγεί στο να φωνάζουν και να κακοποιούν λεκτικά ο ένας τον άλλον, μετά στο να χτυπάει ο ένας τον άλλον, κι αυτό ακολουθείται από την παρόρμηση να σκοτώσουν, κάτι που στη συνέχεια γίνεται πράξη —ένας από τους δύο σκοτώνεται και ο άλλος καταδικάζεται για φόνο και τιμωρείται με θανατική ποινή. Και οι δύο πλευρές χάνουν στο τέλος. Αυτό είναι το τελικό αποτέλεσμα. Τέλος η λεκτική βία τους, τέλος η εκτόνωση των συναισθημάτων τους, έχουν αποκαλύψει όλη τους τη θερμοαιμία, και έχουν πάει και οι δύο στην κόλαση. Αυτό είναι το αποτέλεσμα. Τέτοιες είναι οι συνέπειες που προκύπτουν για τον άνθρωπο από την εκτόνωση των συναισθημάτων του και τη διόγκωση και έκρηξη της θερμοαιμίας του. Αυτό δεν είναι καλό αποτέλεσμα· είναι ένα κακό αποτέλεσμα. Βλέπεις, αυτό είναι το είδος της έκβασης με το οποίο έρχεται αντιμέτωπος ο άνθρωπος ως αποτέλεσμα της συμπεριφοράς που προκαλεί ένα απλό, αρνητικό συναίσθημα. Οι άνθρωποι δεν θέλουν να δουν μια τέτοια έκβαση, ούτε είναι πρόθυμοι να την αντιμετωπίσουν οι ίδιοι, αλλά επειδή ζουν εν μέσω κάθε είδους κακών συναισθημάτων και επειδή είναι μπλεγμένοι και ελέγχονται από τη θερμοαιμία, η οποία συχνά διογκώνεται και ξεσπά, τέτοιες είναι τελικά οι συνέπειες που προκύπτουν. Πείτε Μου, είναι η λεκτική κακοποίηση μια απλή συμπεριφορά; Η λεκτική κακοποίηση στην οποία επιδίδονται οι άνθρωποι κατά τη διάρκεια της καθημερινής τους ζωής μπορεί να μην έχει τόσο κακό αποτέλεσμα —δηλαδή, δεν θα προκύψει αναγκαστικά ένα τέτοιο κακό αποτέλεσμα από όλα τα περιστατικά λεκτικής κακοποίησης. Ωστόσο, αυτή είναι η ουσία της λεκτικής κακοποίησης. Είναι η εκτόνωση των συναισθημάτων κάποιου και η διόγκωση και έκρηξη της θερμοαιμίας του. Επομένως, η απαίτηση του Θεού από την ανθρωπότητα να μην κακοποιεί λεκτικά τους άλλους είναι σίγουρα ωφέλιμη για τον άνθρωπο —τον ωφελεί με εκατό τρόπους και δεν τον βλάπτει με κανέναν— και ταυτόχρονα, αυτό είναι μέρος του πόσο σημαντικό ήταν που έθεσε ο Θεός αυτήν την απαίτηση για την ανθρωπότητα. Η απαίτηση της μη λεκτικής κακοποίησης των άλλων μπορεί να μη φτάνει στο επίπεδο της άσκησης ή της επιδίωξης της αλήθειας, αλλά αυτό το είδος απαίτησης θα πρέπει να τηρείται από τον άνθρωπο.

Μπορούν οι άνθρωποι να εκπληρώσουν την απαίτηση του Θεού να μην κακοποιούν λεκτικά ο ένας τον άλλον βασιζόμενοι μόνο στην αυτοσυγκράτηση; Όταν οι άνθρωποι θυμώνουν, πολλές φορές δεν είναι σε θέση να συγκρατηθούν. Επομένως, πώς μπορούν οι άνθρωποι να εκπληρώσουν αυτήν την απαίτηση να μην κακοποιούν λεκτικά ο ένας τον άλλον; Όταν πρόκειται να κακοποιήσεις λεκτικά κάποιον, ιδιαίτερα όταν δεν μπορείς να συγκρατηθείς, θα πρέπει γρήγορα να προσευχηθείς. Αν προσευχηθείς για λίγο και ικετεύσεις ειλικρινά τον Θεό, ο θυμός σου πιθανότατα θα υποχωρήσει. Εκείνη τη στιγμή, θα είσαι σε θέση να συγκρατηθείς αποτελεσματικά και να ελέγξεις τα συναισθήματά σου και τη θερμοαιμία σου. Για παράδειγμα, μπορεί καμιά φορά οι άνθρωποι να πουν κάτι που θα σε κάνει να νιώσεις προσβεβλημένος, ή μπορεί να σε κρίνουν πίσω από την πλάτη σου, ή μπορεί εν γνώσει ή εν αγνοία τους να σε πληγώσουν, ή μπορεί να σε εκμεταλλευτούν λίγο, να σου κλέψουν κάτι ή ακόμα και να βλάψουν ζωτικά σου συμφέροντα. Όταν σου συμβούν αυτά τα πράγματα, εσύ θα σκεφτείς: «Με πλήγωσε, γι’ αυτό τον μισώ, θέλω να εκτοξεύσω ύβρεις εναντίον του, θέλω να τον εκδικηθώ, θέλω ακόμη και να τον χτυπήσω. Θέλω να στήσω ένα βρόμικο κόλπο πίσω από την πλάτη του για να του δώσω ένα μάθημα». Όλα αυτά δεν προκαλούνται από άσχημα συναισθήματα; Η συνέπεια που επιφέρουν τα άσχημα συναισθήματα είναι ότι θα θέλεις να κάνεις αυτά τα πράγματα. Όσο περισσότερο το σκέφτεσαι, τόσο περισσότερο θα εξοργίζεσαι και τόσο περισσότερο θα σκέφτεσαι ότι αυτό το άτομο σε εκφοβίζει και ότι η αξιοπρέπεια και ο χαρακτήρας σου έχουν προσβληθεί. Θα νιώθεις άβολα μέσα σου και θα θέλεις να πάρεις εκδίκηση. Αυτή δεν είναι η θερμόαιμη παρορμητικότητα που σου έχουν προκαλέσει αυτά τα αρνητικά συναισθήματα; (Είναι.) Τι είδους συμπεριφορά είναι αυτή σου η επιθυμία να πάρεις εκδίκηση; Δεν είσαι στα πρόθυρα του να εκδηλώσεις θερμοαιμία; Σε τέτοιες στιγμές, θα πρέπει να γαληνεύσεις· πρώτα απ’ όλα, θα πρέπει να προσευχηθείς στον Θεό, να συγκρατηθείς, να αναλογιστείς και να αναζητήσεις την αλήθεια και να ενεργήσεις με σύνεση. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να αποφευχθεί μια κατάσταση κατά την οποία θα ταραχθείς, και κατά την οποία θα αναδυθούν μέσα σου μίσος, συναισθήματα και θερμοαιμία. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Αν δύο άνθρωποι δουλεύουν μαζί όλη την ημέρα, τότε δεν υπάρχει τρόπος να αποφευχθούν τέτοιου είδους καταστάσεις». Ακόμη και αν δεν μπορείς να αποφύγεις αυτήν την κατάσταση, δεν πρέπει να ανταποδώσεις, πρέπει να συγκρατηθείς. Πώς μπορείς να συγκρατηθείς; Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να σκεφτείς μέσα σου: «Αν ανταπέδιδα, σίγουρα αυτό δεν θα ευαρεστούσε τον Θεό, επομένως δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Το μίσος, η εκδίκηση και η αποστροφή είναι όλα πράγματα που δεν αρέσουν στον Θεό». Στον Θεό δεν αρέσουν αυτά τα πράγματα, αλλά εσύ εξακολουθείς να θέλεις να τα κάνεις και δεν μπορείς να ελέγξεις τον εαυτό σου. Πώς θα πρέπει να επιλυθεί αυτό; Φυσικά, πρέπει να στηριχθείς στον Θεό· αν δεν προσευχηθείς στον Θεό, δεν θα μπορέσεις να το επιλύσεις αυτό. Επιπλέον, αν το ανάστημά σου είναι υπερβολικά μικρό και εσύ είσαι υπερβολικά θερμόαιμος, και πραγματικά δεν μπορείς να συγκρατήσεις τα συναισθήματα και τη θερμοαιμία σου, και θέλεις να εκδικηθείς, και πάλι δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ανοίξεις το στόμα σου για να κακοποιήσεις λεκτικά το άλλο άτομο. Μπορείς να φύγεις από εκεί που βρίσκεσαι και να επιτρέψεις σε κάποιον άλλο να παρέμβει και να επιλύσει την κατάσταση. Θα πρέπει να προσευχηθείς σιωπηλά στον Θεό και να απαγγείλεις μερικές σχετικές φράσεις από τα λόγια του Θεού. Αν προσεύχεσαι στον Θεό με αυτόν τον τρόπο, η θερμοαιμία σου θα εξαφανιστεί σιγά-σιγά. Θα διαπιστώσεις ότι η λεκτική κακοποίηση των ανθρώπων δεν μπορεί να επιλύσει τα προβλήματα και ότι αυτό θα αποτελούσε αποκάλυψη διαφθοράς, ενώ μόνο ντροπή θα μπορούσε να φέρει στον Θεό. Δεν θα επιλύσει το πρόβλημά σας το να προσεύχεστε με αυτόν τον τρόπο; Ποια είναι η γνώμη σας για αυτήν τη λύση; (Είναι καλή.) Αυτά είχα να πω κατά τη συναναστροφή Μου πάνω στον κανονισμό συμπεριφοράς που διατυπώθηκε από τον Θεό: «Να μη χτυπάς ούτε να κακοποιείς λεκτικά τους άλλους».

Μόλις συναναστράφηκα πάνω στις καλές συμπεριφορές που ζητά ο Θεός να τηρούν οι άνθρωποι. Ποιες ήταν; (Να διαθέτει κανείς αγιοπρεπή ευπρέπεια, να μην είναι ακόλαστος, να είναι συγκρατημένος, να μη φορά ασυνήθιστα ρούχα, να μη χτυπά ούτε να κακοποιεί λεκτικά τους άλλους, να μην καπνίζει ούτε να πίνει, να μη λατρεύει είδωλα, να τιμά τους γονείς του, να μην κλέβει, να μην ιδιοποιείται τα υπάρχοντα των άλλων, να μη διαπράττει μοιχεία, να μην ψευδομαρτυρεί.) Ναι, όλα αυτά είναι σωστά. Πείτε Μου, εξακολουθούν τώρα να είναι βάσιμες οι απαιτήσεις που διατυπώνονται από τον νόμο, όπως αυτές που αφορούν το να μην κλέβει κανείς και να μην εκμεταλλεύεται τους άλλους; Εξακολουθούν να είναι αποτελεσματικές; (Εξακολουθούν να είναι βάσιμες και αποτελεσματικές.) Τότε, τι ισχύει για τις εντολές από την Εποχή της Χάριτος; (Και αυτές εξακολουθούν να είναι βάσιμες.) Γιατί, λοιπόν, έθεσε ο Θεός αυτές τις συγκεκριμένες απαιτήσεις; Ποια πτυχή της άσκησης του ανθρώπου θίγουν αυτές οι συγκεκριμένες απαιτήσεις; Αν ο Θεός δεν έθετε αυτές τις απαιτήσεις, θα καταλάβαιναν οι άνθρωποι αυτά τα πράγματα; (Δεν θα τα καταλάβαιναν.) Οι άνθρωποι δεν θα τα καταλάβαιναν. Όλες αυτές οι συγκεκριμένες απαιτήσεις που έθεσε ο Θεός για να ρυθμίσει τη συμπεριφορά του ανθρώπου σχετίζονται, στην πραγματικότητα, με τη βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Έθεσε αυτές τις συγκεκριμένες απαιτήσεις για να δοθεί στους ανθρώπους η δυνατότητα να διακρίνουν και να αναγνωρίζουν με ακρίβεια τα θετικά και τα αρνητικά πράγματα, καθώς και το τι είναι σωστό και τι λάθος· για να διδάξουν στους ανθρώπους ότι η μοιχεία είναι ένα αρνητικό πράγμα, ότι είναι επαίσχυντο, ότι ο Θεός την αποστρέφεται, ότι ο άνθρωπος την περιφρονεί, και ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να συγκρατούνται σε αυτό το θέμα, ότι δεν θα πρέπει να διαπράττουν αυτήν την πράξη ή να κάνουν λάθη που αφορούν αυτήν την πτυχή· τις έθεσε, επίσης, για να διδάξουν στους ανθρώπους ότι συμπεριφορές όπως η εκμετάλλευση των άλλων, η κλοπή και ούτω καθεξής είναι όλα αρνητικά πράγματα και ότι οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να τα κάνουν. Αν σου αρέσει να κάνεις αυτά τα πράγματα, και τα έχεις κάνει, τότε δεν είσαι καλός άνθρωπος. Πώς μπορεί κανείς να διακρίνει έναν άνθρωπο με καλή ανθρώπινη φύση από έναν άνθρωπο με κακή ανθρώπινη φύση, ή ένα θετικό από ένα αρνητικό πρόσωπο; Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να επιβεβαιώσετε το εξής: μόνο με βάση τα λόγια του Θεού μπορούν οι άνθρωποι να διακριθούν με ακρίβεια και τα θετικά και τα αρνητικά πρόσωπα να διαφοροποιηθούν. Οι άνθρωποι μπορούν να διακριθούν και να γίνουν σαφώς αντιληπτοί μόνο με βάση τις απαιτήσεις και τα πρότυπα που έχει θέσει ο Θεός για να ρυθμίσει τη συμπεριφορά του ανθρώπου. Θα δώσω ένα παράδειγμα: Αν ένα άτομο είναι επιτήδειο και του αρέσει να κλέβει πράγματα από άλλους ανθρώπους, πώς είναι η ανθρώπινη φύση του; (Κακή.) Η κλοπή είναι μια σοβαρή κακή πράξη, οπότε όσοι κλέβουν είναι κακοί άνθρωποι. Όλοι οι άλλοι άνθρωποι φυλάγονται και απομακρύνονται από αυτούς, και τους θεωρούν κλέφτες. Στο μυαλό των ανθρώπων, οι κλέφτες είναι αρνητικοί χαρακτήρες, η κλοπή είναι ένα αρνητικό πράγμα και πρόκειται για αμαρτωλή συμπεριφορά. Δεν επιβεβαιώνεται, λοιπόν, αυτό; Ακολουθεί ένα ακόμη παράδειγμα: Ας πούμε ότι υπάρχει ένας μοιχός και κάποιοι άνθρωποι δεν ξέρουν αν αυτό είναι θετικό ή αρνητικό —ο μόνος τρόπος για να το μετρήσουν με ακρίβεια είναι σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, καθώς μόνο τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Όποιους νέους ισχυρισμούς κι αν προβάλλουν τώρα τα νομικά συστήματα και η ηθικότητα σχετικά με την πράξη της μοιχείας, αυτοί δεν είναι η αλήθεια. Τα λόγια που είπε ο Θεός, «μη διαπράττεις μοιχεία», είναι η αλήθεια, και η αλήθεια δεν θα παρέλθει ποτέ. Από τη στιγμή που ο Θεός έθεσε την απαίτηση, «μη διαπράττεις μοιχεία», όλοι θα έπρεπε να έχουν αρχίσει να αποστρέφονται και να εγκαταλείπουν τους μοιχούς και να απομακρύνονται από αυτούς. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν ανθρώπινη φύση και, τουλάχιστον, αν τους μετρήσεις από τη σκοπιά της ανθρώπινης φύσης, δεν είναι καλοί άνθρωποι. Κάθε άνθρωπος που επιδίδεται σε αυτού του είδους τη συμπεριφορά και διαθέτει αυτού του είδους την ανθρώπινη φύση είναι επαίσχυντος, τον αποστρέφονται οι άνθρωποι, τον περιφρονούν και τον εγκαταλείπουν μέσα στις ομάδες και τον απορρίπτουν οι μάζες. Με βάση τα λόγια του Θεού, μπορούμε να επιβεβαιώσουμε ότι η διάπραξη μοιχείας είναι κάτι αρνητικό και ότι οι άνθρωποι που το κάνουν είναι αρνητικά πρόσωπα. Όσο κακές κι αν γίνονται οι τάσεις της κοινωνίας, η μοιχεία και η παράνομη συνουσία είναι αρνητικά πράγματα και οι άνθρωποι που τα κάνουν είναι αρνητικά πρόσωπα. Αυτό είναι απολύτως βέβαιο, και πρέπει να το αντιληφθείτε· δεν πρέπει να σας παραπλανούν ή να σας παρασύρουν οι κακές τάσεις της κοινωνίας. Πέραν τούτων, υπάρχουν και κάποιες πιο συγκεκριμένες απαιτήσεις: Ο Θεός λέει στους ανθρώπους να μη λατρεύουν είδωλα, να τιμούν τους γονείς τους, να μη χτυπούν ούτε να κακοποιούν λεκτικά τους άλλους, να διαθέτουν αγιοπρεπή ευπρέπεια και ούτω καθεξής. Όλες αυτές οι συγκεκριμένες απαιτήσεις είναι πρότυπα βάσει των οποίων ο Θεός ρυθμίζει τη συμπεριφορά του ανθρώπου. Με άλλα λόγια, πριν ο Θεός εφοδιάσει τους ανθρώπους με την αλήθεια, τους δίδαξε ποιες πράξεις είναι σωστές και θετικές και ποιες λανθασμένες και αρνητικές, τους είπε πώς να είναι καλοί άνθρωποι και ποιες καλές συμπεριφορές πρέπει να έχουν για να είναι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση, καθώς και ποια πράγματα πρέπει και ποια δεν πρέπει να κάνουν ως άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση, ώστε να μπορούν να κάνουν τις σωστές επιλογές. Όλες αυτές οι απαιτήσεις που ρυθμίζουν τη συμπεριφορά του ανθρώπου είναι πράγματα που κάθε κανονικός άνθρωπος θα πρέπει να βιώνει πραγματικά, καθώς και η βάση πάνω στην οποία κάθε άνθρωπος αντιμετωπίζει και χειρίζεται πραγματικά ό,τι συναντάει. Για παράδειγμα, ας πούμε ότι βλέπεις ότι κάποιος άλλος έχει κάτι ωραίο και θέλεις να το κάνεις δικό σου, αλλά μετά σκέφτεσαι: «Ο Θεός λέει ότι είναι λάθος να κλέβεις από άλλους ανθρώπους, είπε ότι δεν πρέπει να κλέβουμε ή να εκμεταλλευόμαστε τους άλλους, οπότε δεν θα τους κλέψω». Δεν έχει τότε περιοριστεί η συμπεριφορά της κλοπής; Και ταυτόχρονα με τον περιορισμό, δεν έχει ρυθμιστεί η συμπεριφορά σου; Πριν ο Θεός θέσει αυτές τις απαιτήσεις, όταν οι άνθρωποι έβλεπαν κάτι ωραίο στην κατοχή κάποιου άλλου, ήθελαν να το κάνουν δικό τους. Δεν πίστευαν ότι κάτι τέτοιο ήταν λάθος ή επαίσχυντο, ούτε ότι ο Θεός το αποστρεφόταν, ούτε ότι ήταν κάτι αρνητικό, ούτε μάλιστα ότι ήταν αμαρτία· δεν τα γνώριζαν αυτά τα πράγματα, δεν κατείχαν αυτές τις έννοιες. Αφού ο Θεός έθεσε την απαίτηση «μην κλέβεις», οι άνθρωποι προικίστηκαν με ένα νοητικό όριο όταν επρόκειτο να κάνουν τέτοιου είδους πράγματα, και μέσω αυτού του ορίου έμαθαν ότι υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο να κλέβουν και στο να μην κλέβουν. Το να κλέβεις ισοδυναμεί με το να κάνεις κάτι αρνητικό, με το να κάνεις κάτι κακό ή μοχθηρό, και είναι επαίσχυντο. Το να μην κλέβεις σημαίνει ότι τηρείς την ηθικότητα της ανθρώπινης φύσης, και υπάρχει ανθρώπινη φύση σε αυτό. Οι απαιτήσεις του Θεού σχετικά με τη συμπεριφορά του ανθρώπου όχι μόνο επιλύουν τις αρνητικές συμπεριφορές και προσεγγίσεις των ανθρώπων, αλλά ταυτόχρονα ρυθμίζουν τη συμπεριφορά του ανθρώπου και επιτρέπουν στους ανθρώπους να ζουν με κανονική ανθρώπινη συμπεριφορά, να διαθέτουν κανονικές συμπεριφορές και εκδηλώσεις και τουλάχιστον να μοιάζουν με ανθρώπους, με κανονικούς ανθρώπους. Πείτε Μου, δεν είναι γεμάτες νόημα αυτές οι απαιτήσεις που έχει θέσει ο Θεός για τη ρύθμιση της συμπεριφοράς του ανθρώπου; (Είναι.) Είναι γεμάτες νόημα. Ωστόσο, αυτές οι συγκεκριμένες απαιτήσεις που ρυθμίζουν τη συμπεριφορά του ανθρώπου απέχουν ακόμη αρκετά από τις αλήθειες που εκφράζει τώρα ο Θεός και δεν μπορούν να ανέλθουν στο επίπεδο της αλήθειας. Αυτό οφείλεται στο ότι, πριν από πολύ καιρό, κατά την Εποχή του Νόμου, αυτές οι απαιτήσεις ήταν απλώς νόμοι που ρύθμιζαν τη συμπεριφορά του ανθρώπου, ήταν ο Θεός που χρησιμοποιούσε την πιο απλή και ξεκάθαρη γλώσσα για να πει στους ανθρώπους τι πράγματα θα πρέπει και τι δεν θα πρέπει να κάνουν, και να δημιουργήσει κάποιους κανόνες γι’ αυτούς. Κατά την Εποχή της Χάριτος, οι απαιτήσεις αυτές ήταν απλώς εντολές, και στη σημερινή εποχή μπορεί να ειπωθεί μόνο ότι είναι κριτήρια για τη μέτρηση της συμπεριφοράς κάποιου και για την αξιολόγηση των πραγμάτων. Αν και τα κριτήρια αυτά δεν μπορούν να ανέλθουν στο επίπεδο της αλήθειας και υπάρχει μια ορισμένη απόσταση μεταξύ αυτών και της αλήθειας, αποτελούν ουσιαστική προϋπόθεση για την επιδίωξη και την άσκηση της αλήθειας από τον άνθρωπο. Όταν ένας άνθρωπος τηρεί αυτούς τους κανόνες, αυτούς τους νόμους και τις εντολές, αυτές τις απαιτήσεις και τα κριτήρια συμπεριφοράς που έχει θεσπίσει ο Θεός για να ρυθμίζει τη συμπεριφορά του ανθρώπου, μπορεί να ειπωθεί ότι κατέχει τις βασικές προϋποθέσεις για την άσκηση και την επιδίωξη της αλήθειας. Αν ένα άτομο καπνίζει και πίνει αλκοόλ, αν η συμπεριφορά του είναι ακόλαστη, και διαπράττει μοιχεία, και εκμεταλλεύεται άλλους ανθρώπους, και συχνά κλέβει, και εσύ έλεγες: «Αυτό το άτομο αγαπάει την αλήθεια, και σίγουρα μπορεί να την ασκήσει και να αποκτήσει τη σωτηρία», θα ευσταθούσε μια τέτοια δήλωση; (Δεν θα ευσταθούσε.) Γιατί δεν θα ευσταθούσε; (Αυτός ο άνθρωπος δεν είναι ικανός να εκπληρώσει ούτε τις πιο βασικές απαιτήσεις του Θεού, δεν θα μπορούσε με τίποτα να ασκήσει την αλήθεια, και αν κάποιος έλεγε ότι αγαπάει την αλήθεια, αυτό θα ήταν ψέμα.) Έτσι είναι. Αυτό το άτομο δεν διαθέτει ούτε το πιο βασικό επίπεδο αυτοσυγκράτησης. Αυτό συνεπάγεται ότι δεν διαθέτει ούτε τον πιο βασικό βαθμό συνείδησης και λογικής που οφείλει να διαθέτει ένα άτομο. Με άλλα λόγια, το άτομο αυτό δεν διαθέτει τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Τι σημαίνει το να μη διαθέτει συνείδηση και λογική; Σημαίνει ότι αυτό το άτομο έχει ακούσει τα λόγια που έχει πει ο Θεός, και τις απαιτήσεις που έχει θέσει ο Θεός για τον άνθρωπο, και τους κανόνες που έχει θεσπίσει ο Θεός, και δεν τα έχει πάρει καθόλου στα σοβαρά. Ο Θεός λέει ότι το να κλέβεις από άλλους ανθρώπους είναι κακό και ότι οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να κλέβουν, και αυτό το άτομο αναρωτιέται: «Γιατί δεν επιτρέπεται να κλέβουν οι άνθρωποι; Είμαι τόσο φτωχός, πώς θα μπορούσα να ζήσω αν δεν έκλεβα; Θα μπορούσα να γίνω πλούσιος αν δεν έκλεβα πράγματα ή αν δεν εκμεταλλευόμουν τους άλλους ανθρώπους;» Δεν στερείται της συνείδησης και της λογικής της κανονικής ανθρώπινης φύσης; (Ναι.) Δεν είναι σε θέση να τηρήσει τις απαιτήσεις που δημιούργησε ο Θεός για να περιορίσει τη συμπεριφορά του ανθρώπου, επομένως δεν είναι άτομο που διαθέτει κανονική ανθρώπινη φύση. Αν κάποιος έλεγε ότι ένα άτομο που δεν διαθέτει κανονική ανθρώπινη φύση αγαπάει την αλήθεια, θα ήταν αυτό δυνατό; (Δεν θα ήταν.) Δεν αγαπά τα θετικά πράγματα, και παρόλο που ο Θεός λέει ότι οι άνθρωποι δεν πρέπει να κλέβουν ή να διαπράττουν μοιχεία, δεν είναι σε θέση να ανταποκριθεί σε αυτές τις απαιτήσεις, και έχει κουραστεί από αυτά τα λόγια του Θεού —είναι λοιπόν ικανός να αγαπήσει την αλήθεια; Η αλήθεια είναι πολύ υψηλότερη από αυτά τα κριτήρια συμπεριφοράς —μπορεί να την αποκτήσει; (Όχι.) Η αλήθεια δεν είναι ένα απλό κριτήριο συμπεριφοράς, δεν είναι απλώς θέμα του να σκέφτονται οι άνθρωποι την αλήθεια όταν αμαρτάνουν ή όταν ενεργούν αυθαίρετα και απερίσκεπτα, και στη συνέχεια να συγκρατούνται και να μην αμαρτάνουν πλέον ή να μην ενεργούν αυθαίρετα και απερίσκεπτα. Η αλήθεια δεν περιορίζει απλώς τη συμπεριφορά των ανθρώπων με αυτόν τον απλό τρόπο —η αλήθεια μπορεί να γίνει η ζωή ενός ανθρώπου και να κυριαρχήσει σε όλα όσα αφορούν έναν άνθρωπο. Όταν οι άνθρωποι αποδέχονται την αλήθεια ως τη ζωή τους, αυτό επιτυγχάνεται με το να βιώσουν το έργο του Θεού, να γνωρίσουν την αλήθεια και να την κάνουν πράξη. Όταν οι άνθρωποι αποδέχονται την αλήθεια, θα προκύψει μια πάλη μέσα τους και είναι πιθανό να εκδηλωθούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Όταν οι άνθρωποι είναι σε θέση να χρησιμοποιήσουν την αλήθεια για να διορθώσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, η αλήθεια μπορεί να γίνει η ζωή τους και η αρχή βάσει της οποίας συμπεριφέρονται και ζουν. Αυτό είναι κάτι που μόνο οι άνθρωποι που αγαπούν την αλήθεια και διαθέτουν ανθρώπινη φύση μπορούν να επιτύχουν. Μπορούν όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια και στερούνται ανθρώπινης φύσης να ανέλθουν σε αυτό το επίπεδο; (Όχι.) Σωστά, ακόμη και αν το επιθυμούν, δεν μπορούν να το κάνουν.

Αν εξετάσουμε αυτές τις απαιτήσεις που έχει δημιουργήσει ο Θεός για να ρυθμίσει τη συμπεριφορά του ανθρώπου, από όλα τα λόγια που έχει πει ο Θεός και από όλες τις συγκεκριμένες προϋποθέσεις που έχει θέσει, είναι κάτι από αυτά περιττό; (Όχι.) Είναι γεμάτα νόημα; Έχουν αξία; (Ναι.) Θα πρέπει οι άνθρωποι να τα τηρούν; (Ναι.) Σωστά, οι άνθρωποι θα πρέπει να τα τηρούν. Και ταυτόχρονα με την τήρησή τους, οι άνθρωποι θα πρέπει να απορρίπτουν τις δηλώσεις με τις οποίες τους έχει διαποτίσει η παραδοσιακή κουλτούρα, όπως το να έχουν καλή μόρφωση και σύνεση, να είναι ευγενικοί και εκλεπτυσμένοι και ούτω καθεξής. Θα πρέπει να συμμορφώνονται με κάθε μία από τις απαιτήσεις που έχει θέσει ο Θεός για να ρυθμίζει τη συμπεριφορά του ανθρώπου και να συμπεριφέρονται αυστηρά σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Θα πρέπει να βιώνουν την κανονική ανθρώπινη φύση ακολουθώντας πιστά όλες τις απαιτήσεις που έχει θέσει ο Θεός, και φυσικά, θα πρέπει επίσης να αξιολογούν τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρονται και να ενεργούν αυστηρά σύμφωνα με αυτές τις απαιτήσεις. Αν και οι απαιτήσεις αυτές υπολείπονται των προτύπων της αλήθειας, είναι όλες λόγια του Θεού, και επειδή είναι λόγια του Θεού, μπορούν να έχουν θετική και ενεργή καθοδηγητική επίδραση στους ανθρώπους. Πώς όρισα την επιδίωξη της αλήθειας; Να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρεται και να ενεργεί σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια. Τα λόγια του Θεού περιλαμβάνουν ένα μεγάλο εύρος πραγμάτων. Μερικές φορές μια φράση των λόγων Του αντιπροσωπεύει ένα στοιχείο της αλήθειας. Μερικές φορές χρειάζονται πολλές φράσεις ή ένα χωρίο για να παρουσιαστεί ένα στοιχείο της αλήθειας. Μερικές φορές χρειάζεται ένα ολόκληρο κεφάλαιο για να εκφραστεί ένα στοιχείο της αλήθειας. Η αλήθεια φαίνεται απλή, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου απλή. Για να περιγράψουμε την αλήθεια με ευρύτερους όρους, ο Θεός είναι η αλήθεια. Όλα τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, τα λόγια του Θεού είναι εκτενή και καλύπτουν ένα ευρύ περιεχόμενο, και όλα είναι εκφράσεις της αλήθειας. Για παράδειγμα, οι νόμοι και οι εντολές που έχει παραθέσει ο Θεός, καθώς και οι απαιτήσεις συμπεριφοράς που έχει θέσει ο Θεός σε αυτήν τη νέα εποχή, είναι όλα λόγια του Θεού. Παρόλο που ορισμένα από αυτά τα λόγια δεν φτάνουν στο επίπεδο της αλήθειας και παρόλο που δεν πληρούν τα κριτήρια ώστε να θεωρηθούν αλήθεια, είναι θετικά πράγματα. Παρόλο που είναι μόνο λόγια που περιορίζουν τη συμπεριφορά του ανθρώπου, οι άνθρωποι πρέπει να τα τηρούν. Οι άνθρωποι πρέπει, τουλάχιστον, να διαθέτουν τέτοιου είδους συμπεριφορές και δεν πρέπει να υπολείπονται αυτών των προτύπων. Επομένως, οι απόψεις κάποιου για τους ανθρώπους και τα πράγματα, και η συμπεριφορά και οι πράξεις του πρέπει να βασίζονται σε αυτά τα λόγια του Θεού. Οι άνθρωποι θα πρέπει να τα τηρούν επειδή είναι λόγια του Θεού· όλοι θα πρέπει να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρονται και να ενεργούν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, επειδή είναι λόγια του Θεού. Δεν είναι σωστό αυτό; (Είναι.) Έχω πει κάτι τέτοιο και στο παρελθόν: Ο Θεός εννοεί όσα έχει πει, και τα λόγια Του θα πραγματοποιηθούν, και ό,τι πραγματοποιούν τα λόγια Του διαρκεί για πάντα, πράγμα που σημαίνει ότι τα λόγια του Θεού δεν θα παρέλθουν ποτέ. Γιατί δεν παρέρχονται; Επειδή, όσα λόγια κι αν πει ο Θεός και όποτε κι αν τα πει ο Θεός, είναι όλα αλήθεια και δεν παρέρχονται ποτέ. Ακόμη και όταν ο κόσμος εισέλθει σε μια νέα εποχή, τα λόγια του Θεού δεν θα αλλάξουν και δεν θα παρέλθουν. Γιατί λέω ότι τα λόγια του Θεού δεν παρέρχονται; Επειδή τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, και ό,τι είναι αλήθεια δεν θα αλλάξει ποτέ. Έτσι, όλοι οι νόμοι και οι εντολές που έχει διατυπώσει και εκφράσει ο Θεός και όλες οι συγκεκριμένες απαιτήσεις που έχει θέσει σχετικά με τη συμπεριφορά του ανθρώπου δεν θα παρέλθουν ποτέ. Κάθε απαίτηση στα λόγια του Θεού είναι ωφέλιμη για τη δημιουργημένη ανθρωπότητα, όλες ρυθμίζουν τη συμπεριφορά του ανθρώπου και είναι εποικοδομητικές και πολύτιμες όσον αφορά τη βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης και τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να συμπεριφέρονται οι άνθρωποι. Όλα αυτά τα λόγια μπορούν να αλλάξουν τους ανθρώπους και να τους κάνουν να βιώσουν την αληθινή ανθρώπινη ομοιότητα. Αντίθετα, αν οι άνθρωποι αρνούνται αυτά τα λόγια του Θεού και αρνούνται τις απαιτήσεις που έχει θέσει ο Θεός για την ανθρωπότητα και, αντ’ αυτού, τηρούν τις δηλώσεις για την καλή συμπεριφορά που έχει διατυπώσει ο άνθρωπος, τότε διατρέχουν μεγάλο κίνδυνο. Όχι μόνο δεν θα διακατέχονται από όλο και περισσότερη ανθρώπινη φύση και λογική, αλλά θα γίνονται όλο και περισσότερο δόλιοι και ψευδείς, και θα γίνονται όλο και περισσότερο ικανοί για εξαπάτηση, και η ανθρώπινη φύση που βιώνουν θα περιέχει όλο και περισσότερη εξαπάτηση. Δεν θα εξαπατούν μόνο τους άλλους ανθρώπους, αλλά θα προσπαθούν να εξαπατήσουν και τον Θεό.

Μεταξύ των απαιτήσεων που έχει θέσει ο Θεός αναφορικά με τη συμπεριφορά του ανθρώπου, υπάρχει η εξής απαίτηση: «να τιμά κανείς τους γονείς του». Οι άνθρωποι συνήθως δεν έχουν καθόλου σκέψεις ή αντιλήψεις για τις άλλες απαιτήσεις, συνεπώς ποιες είναι οι σκέψεις σας για την απαίτηση: «να τιμά κανείς τους γονείς του;» Υπάρχει κάποια αντίφαση μεταξύ των απόψεών σας και αυτής της αρχής της αλήθειας που διατυπώθηκε από τον Θεό; Το να είστε σε θέση να το δείτε αυτό καθαρά είναι καλό. Εκείνοι που δεν κατανοούν την αλήθεια, που γνωρίζουν μόνο πώς να ακολουθούν κανόνες και να εκφέρουν τα λόγια και τις φράσεις του δόγματος στερούνται διάκρισης· όταν διαβάζουν τα λόγια του Θεού, διατηρούν πάντα ανθρώπινες αντιλήψεις, αισθάνονται πάντα ότι υπάρχουν κάποιες αντιφάσεις και δεν μπορούν να δουν καθαρά τα λόγια Του. Ενώ εκείνοι που κατανοούν την αλήθεια δεν βρίσκουν αντιφάσεις στα λόγια του Θεού, θεωρούν ότι τα λόγια Του είναι απίστευτα ξεκάθαρα, επειδή κατανοούν τα πνευματικά ζητήματα και είναι σε θέση να κατανοήσουν την αλήθεια. Μερικές φορές, δεν μπορείτε να δείτε καθαρά τα λόγια του Θεού και δεν μπορείτε να κάνετε ερωτήσεις —αν δεν κάνετε ερωτήσεις, φαίνεται να μην έχετε κανένα πρόβλημα, αλλά στην πραγματικότητα, έχετε πολλά προβλήματα και πολλές δυσκολίες, απλώς δεν το γνωρίζετε. Αυτό δείχνει ότι το ανάστημά σας είναι υπερβολικά μικρό. Κατ’ αρχάς, ας δούμε την απαίτηση του Θεού ότι οι άνθρωποι πρέπει να τιμούν τους γονείς τους —είναι αυτή η απαίτηση σωστή ή λανθασμένη; Θα πρέπει οι άνθρωποι να την τηρούν ή όχι; (Θα πρέπει.) Αυτό είναι βέβαιο και δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς· δεν υπάρχει λόγος να διστάζει κανείς ή να το πολυσκέφτεται· αυτή η απαίτηση είναι σωστή. Γιατί είναι σωστή; Γιατί έθεσε ο Θεός αυτήν την απαίτηση; Σε τι αναφέρεται το «να τιμά κανείς τους γονείς του» για το οποίο μιλά ο Θεός; Γνωρίζετε; Δεν γνωρίζετε. Γιατί μονίμως δεν γνωρίζετε; Εάν κάτι αφορά την αλήθεια, δεν το γνωρίζετε, και παρόλα αυτά μπορείτε να μιλάτε ατελείωτα για τα λόγια και τις φράσεις του δόγματος —τι πρόβλημα υπάρχει εδώ; Πώς, λοιπόν, κάνετε πράξη αυτά τα λόγια του Θεού; Δεν σχετίζεται αυτό με την αλήθεια; (Ναι.) Όταν βλέπεις ότι υπάρχει μια φράση των λόγων του Θεού που λέει: «Πρέπει να τιμάς τους γονείς σου», σκέφτεσαι μέσα σου: «Ο Θεός μού ζητά να τιμώ τους γονείς μου, άρα λοιπόν θα πρέπει να τους τιμώ», και αρχίζεις να το κάνεις αυτό. Κάνεις ό,τι σου ζητούν οι γονείς σου —όταν οι γονείς σου είναι άρρωστοι, τους φροντίζεις παραμένοντας δίπλα στο κρεβάτι τους, τους βάζεις κάτι να πιουν, τους μαγειρεύεις κάτι ωραίο να φάνε, και στις γιορτές αγοράζεις στους γονείς σου πράγματα που τους αρέσουν για δώρο. Όταν βλέπεις ότι είναι κουρασμένοι, τρίβεις τους ώμους τους και κάνεις μασάζ στην πλάτη τους, και κάθε φορά που έχουν κάποιο πρόβλημα, είσαι σε θέση να σκεφτείς μια λύση για να το επιλύσεις. Εξαιτίας όλων αυτών, οι γονείς σου είναι ιδιαίτερα ικανοποιημένοι μαζί σου. Τιμάς τους γονείς σου, ασκείσαι σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και βιώνεις κανονική ανθρώπινη φύση, οπότε αισθάνεσαι σταθερός στην καρδιά σου και σκέφτεσαι: «Κοίτα —οι γονείς μου λένε ότι έχω αλλάξει από τότε που άρχισα να πιστεύω στον Θεό. Λένε ότι είμαι πλέον σε θέση να τους τιμώ και ότι είμαι πιο λογικός. Είναι πραγματικά ευχαριστημένοι και πιστεύουν ότι η πίστη στον Θεό είναι σπουδαία, επειδή οι γιοι και οι κόρες που πιστεύουν στον Θεό όχι μόνο τιμούν τους γονείς τους, αλλά βαδίζουν και στο σωστό μονοπάτι της ζωής και βιώνουν ανθρώπινη ομοιότητα —είναι πολύ καλύτεροι από τους άπιστους. Αφού πίστεψα στον Θεό, άρχισα να ασκούμαι σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και να ενεργώ σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του, και οι γονείς μου είναι πραγματικά χαρούμενοι που βλέπουν αυτήν την αλλαγή σε εμένα. Αισθάνομαι τόσο περήφανος για τον εαυτό μου. Φέρνω δόξα στον Θεό —ο Θεός πρέπει σίγουρα να είναι ικανοποιημένος μαζί μου, και θα λέει ότι είμαι ένα άτομο που τιμά τους γονείς του και διαθέτει αγιοπρεπή ευπρέπεια». Μια μέρα, η εκκλησία κανονίζει να πας αλλού για να διαδώσεις το ευαγγέλιο και είναι πιθανό να μην μπορέσεις να επιστρέψεις στο σπίτι σου για μεγάλο χρονικό διάστημα. Εσύ συμφωνείς να πας, νιώθοντας ότι δεν μπορείς να παραμερίσεις την αποστολή από τον Θεό και πιστεύοντας ότι πρέπει και να τιμάς τους γονείς σου στο σπίτι και να τηρείς την αποστολή από τον Θεό έξω από αυτό. Αλλά όταν συζητάς το θέμα με τους γονείς σου, εκείνοι εξοργίζονται και λένε: «Ανυπάκουο παιδί! Δουλέψαμε τόσο σκληρά για να σε μεγαλώσουμε, και τώρα απλώς σηκώνεσαι και φεύγεις. Όταν φύγεις, ποιος θα φροντίσει ένα ηλικιωμένο ζευγάρι σαν κι εμάς; Αν αρρωστήσουμε ή αν συμβεί κάποια καταστροφή, ποιος θα μας πάει στο νοσοκομείο;» Δεν συμφωνούν με την αναχώρησή σου και εσύ ανησυχείς: «Ο Θεός μάς λέει να τιμούμε τους γονείς μας, αλλά οι γονείς μου δεν με αφήνουν να φύγω και να κάνω το καθήκον μου. Αν τους υπακούσω, θα πρέπει να παραμερίσω την αποστολή από τον Θεό, και αυτό δεν θα αρέσει στον Θεό. Αλλά αν υπακούσω τον Θεό και πάω και κάνω το καθήκον μου, οι γονείς μου θα δυστυχήσουν. Τι πρέπει να κάνω;» Σκέφτεσαι ξανά και ξανά: «Εφόσον ο Θεός έθεσε πρώτα την απαίτηση ότι οι άνθρωποι πρέπει να τιμούν τους γονείς τους, θα τηρήσω αυτήν την απαίτηση. Δεν χρειάζεται να φύγω μακριά και να κάνω το καθήκον μου». Παραμερίζεις το καθήκον σου και επιλέγεις να τιμήσεις τους γονείς σου στο σπίτι, αλλά δεν αισθάνεσαι σταθερός στην καρδιά σου. Αισθάνεσαι πως αν και τίμησες τους γονείς σου, δεν εκπλήρωσες το καθήκον σου και νομίζεις πως απογοήτευσες τον Θεό. Πώς μπορεί να λυθεί αυτό το πρόβλημα; Θα πρέπει να προσευχηθείς στον Θεό και να αναζητήσεις την αλήθεια, μέχρι μια μέρα να κατανοήσεις την αλήθεια και να συνειδητοποιήσεις ότι το να κάνεις το καθήκον σου είναι το πιο σημαντικό πράγμα. Τότε, θα είσαι φυσικά σε θέση να φύγεις από το σπίτι και να εκπληρώσεις το καθήκον σου. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Ο Θεός θέλει να κάνω το καθήκον μου και θέλει επίσης να τιμώ τους γονείς μου. Δεν υπάρχει αντίφαση και σύγκρουση εδώ; Πώς στην ευχή θα πρέπει να ασκηθώ;» Το «να τιμά κανείς τους γονείς του» είναι μια απαίτηση που έθεσε ο Θεός σχετικά με τη συμπεριφορά του ανθρώπου, αλλά το να απαρνηθεί κανείς τα πάντα για να ακολουθήσει τον Θεό και να ολοκληρώσει την αποστολή από τον Θεό δεν είναι απαίτηση του Θεού; Δεν είναι ακόμη περισσότερο αυτό που απαιτεί ο Θεός; Δεν είναι ακόμη περισσότερο η άσκηση της αλήθειας; (Είναι.) Τι θα πρέπει να κάνετε αν αυτές οι δύο απαιτήσεις συγκρούονται; Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Πρέπει, λοιπόν, να τιμήσω τους γονείς μου και να ολοκληρώσω την αποστολή από τον Θεό, και πρέπει να τηρήσω τα λόγια του Θεού και να κάνω πράξη την αλήθεια —λοιπόν, αυτό είναι εύκολο. Θα τακτοποιήσω τα πάντα στο σπίτι, θα ετοιμάσω όλα τα απαραίτητα για τη διαβίωση των γονιών μου, θα προσλάβω μια νοσοκόμα και μετά θα βγω έξω για να εκτελέσω το καθήκον μου. Θα φροντίζω να επιστρέφω μια φορά την εβδομάδα, θα ελέγχω αν οι γονείς μου είναι καλά και μετά θα φεύγω· αν κάτι δεν πάει καλά, θα μείνω για δύο μέρες. Δεν μπορώ να είμαι πάντα μακριά τους και να μην επιστρέφω ποτέ, και δεν μπορώ να μένω στο σπίτι για πάντα και να μη βγαίνω ποτέ έξω για να κάνω το καθήκον μου. Δεν είναι αυτή η χρυσή τομή;» Πώς σας φαίνεται αυτή η λύση; (Δεν θα λειτουργήσει.) Είναι μια φαντασιοκοπία· δεν είναι ρεαλιστική. Έτσι, όταν αντιμετωπίζετε αυτού του είδους την κατάσταση, πώς ακριβώς θα πρέπει να ενεργείτε σύμφωνα με την αλήθεια; (Είναι αδύνατο να βρεθεί η χρυσή τομή όταν πρόκειται για την αφοσίωση και την ευσέβεια προς τους γονείς —πρέπει να βάλω το καθήκον μου πάνω απ’ όλα). Ο Θεός είπε πρώτα στους ανθρώπους να τιμούν τους γονείς τους και, στη συνέχεια, ο Θεός έθεσε υψηλότερες απαιτήσεις για τους ανθρώπους όσον αφορά το να κάνουν πράξη την αλήθεια, να εκτελούν τα καθήκοντά τους και να ακολουθούν τον δρόμο του Θεού —τι από αυτά θα πρέπει να τηρείς εσύ; (Τις υψηλότερες απαιτήσεις.) Είναι σωστό να ασκείστε σύμφωνα με τις υψηλότερες απαιτήσεις; Μπορεί η αλήθεια να χωριστεί σε υψηλότερες και κατώτερες αλήθειες ή σε παλαιότερες και νεότερες αλήθειες; (Όχι.) Έτσι, όταν κάνετε πράξη την αλήθεια, σύμφωνα με τι θα πρέπει να ασκείστε; Τι σημαίνει η άσκηση της αλήθειας; (Ο χειρισμός θεμάτων σύμφωνα με τις αρχές.) Ο χειρισμός θεμάτων σύμφωνα με τις αρχές είναι το πιο σημαντικό πράγμα. Η άσκηση της αλήθειας σημαίνει άσκηση των λόγων του Θεού σε διαφορετικούς χρόνους, τόπους, περιβάλλοντα και πλαίσια· δεν πρόκειται για αυστηρή εφαρμογή κανόνων στα πράγματα, αλλά για τήρηση των αρχών της αλήθειας. Αυτό σημαίνει να κάνει κάποιος πράξη την αλήθεια. Έτσι, δεν υπάρχει καμία απολύτως σύγκρουση μεταξύ της άσκησης των λόγων του Θεού και της τήρησης των απαιτήσεων που θέτει ο Θεός. Για να το θέσω πιο συγκεκριμένα, δεν υπάρχει καμία απολύτως σύγκρουση μεταξύ του να τιμά κανείς τους γονείς του και του να ολοκληρώνει την αποστολή και το καθήκον που του έχει αναθέσει ο Θεός. Ποια από αυτά είναι τα τρέχοντα λόγια και οι τρέχουσες απαιτήσεις του Θεού; Θα πρέπει να εξετάσετε πρώτα αυτό το ερώτημα. Ο Θεός απαιτεί διαφορετικά πράγματα από διαφορετικούς ανθρώπους· έχει ξεχωριστές απαιτήσεις από αυτούς. Εκείνοι που υπηρετούν ως επικεφαλής και εργάτες έχουν κληθεί από τον Θεό, γι’ αυτό πρέπει να απαρνηθούν και δεν μπορούν να μείνουν με τους γονείς τους και να τους τιμούν. Θα πρέπει να δεχτούν την αποστολή από τον Θεό και να απαρνηθούν τα πάντα για να Τον ακολουθήσουν. Αυτό είναι ένα είδος κατάστασης. Οι κοινοί ακόλουθοι δεν έχουν κληθεί από τον Θεό, οπότε μπορούν να μείνουν με τους γονείς τους και να τους τιμούν. Δεν υπάρχουν ανταμοιβές αν το κάνουν αυτό και δεν θα κερδίσουν καμία ευλογία ως αποτέλεσμα αυτού, αλλά αν δεν δείξουν ευσέβεια προς τους γονείς, τότε στερούνται ανθρώπινης φύσης. Στην πραγματικότητα, το να τιμά κανείς τους γονείς του είναι απλώς ένα είδος ευθύνης και δεν ανταποκρίνεται στην άσκησης της αλήθειας. Η άσκηση της αλήθειας είναι η υπακοή στον Θεό, εκδήλωση υπακοής στον Θεό είναι η αποδοχή της αποστολής από τον Θεό, και ακόλουθοι του Θεού είναι όσοι απαρνούνται τα πάντα για να κάνουν τα καθήκοντά τους. Συνοψίζοντας, το πιο σημαντικό καθήκον που έχετε μπροστά σας είναι η καλή εκτέλεση του καθήκοντός σας. Αυτή είναι η άσκηση της αλήθειας και αποτελεί εκδήλωση της υπακοής στον Θεό. Ποια είναι, λοιπόν, η αλήθεια την οποία θα πρέπει πρωτίστως να κάνουν πράξη τώρα οι άνθρωποι; (Η εκτέλεση του καθήκοντος.) Σωστά, η πιστή εκτέλεση του καθήκοντος είναι η άσκηση της αλήθειας. Εάν ένα άτομο δεν εκτελεί το καθήκον του ειλικρινά, τότε απλώς παρέχει υπηρεσίες.

Ποιο ερώτημα συζητούσαμε μόλις; (Ο Θεός απαίτησε πρώτα από τους ανθρώπους να τιμούν τους γονείς τους και στη συνέχεια έθεσε υψηλότερες απαιτήσεις όσον αφορά το να κάνουν πράξη την αλήθεια, να εκτελούν τα καθήκοντά τους και να ακολουθούν την οδό του Θεού, οπότε τι από τα δύο πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι πρώτα;) Μόλις είπατε ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να ασκούνται σύμφωνα με τις υψηλότερες απαιτήσεις. Σε θεωρητικό επίπεδο, αυτή η δήλωση είναι σωστή —γιατί λέω ότι είναι σωστή σε θεωρητικό επίπεδο; Αυτό σημαίνει ότι αν εφαρμόζατε κανόνες και τύπους σε αυτό το θέμα, τότε αυτή η απάντηση θα ήταν σωστή. Αλλά όταν οι άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με την πραγματική ζωή, αυτή η δήλωση συχνά δεν μπορεί να εφαρμοστεί και είναι δύσκολο να πραγματοποιηθεί. Επομένως, πώς θα πρέπει να απαντηθεί αυτό το ερώτημα; Κατ’ αρχάς, θα πρέπει να εξετάσεις την κατάσταση και το περιβάλλον διαβίωσης με το οποίο βρίσκεσαι αντιμέτωπος, καθώς και το πλαίσιο στο οποίο βρίσκεσαι. Αν, με βάση το περιβάλλον διαβίωσης και το πλαίσιο στο οποίο βρίσκεσαι, το να τιμάς τους γονείς σου δεν έρχεται σε σύγκρουση με το να ολοκληρώνεις την αποστολή από τον Θεό και να εκτελείς το καθήκον σου —ή, με άλλα λόγια, αν το να τιμάς τους γονείς σου δεν επηρεάζει την πιστή εκτέλεση του καθήκοντός σου— τότε μπορείς να τα κάνεις και τα δύο πράξη ταυτόχρονα. Δεν χρειάζεται να αποστασιοποιηθείς επίσημα από τους γονείς σου και δεν χρειάζεται να τους απαρνηθείς ή να τους απορρίψεις επίσημα. Σε ποια κατάσταση ισχύει αυτό; (Όταν το να τιμά κανείς τους γονείς του δεν έρχεται σε σύγκρουση με την εκτέλεση του καθήκοντός του.) Σωστά. Με άλλα λόγια, αν οι γονείς σου δεν προσπαθούν να εμποδίσουν την πίστη σου στον Θεό, και είναι επίσης πιστοί, και πραγματικά σε υποστηρίζουν και σε ενθαρρύνουν να εκτελείς πιστά το καθήκον σου και να ολοκληρώνεις την αποστολή από τον Θεό, τότε η σχέση σου με τους γονείς σου δεν είναι μια σαρκική σχέση μεταξύ συγγενών, με την κανονική σημασία της λέξης· είναι μια σχέση μεταξύ αδελφών της εκκλησίας. Σε αυτήν την περίπτωση, εκτός από το να αλληλεπιδράτε ως αδελφοί και αδελφές της εκκλησίας, πρέπει επίσης να εκπληρώσεις μερικές από τις ευθύνες σου ως παιδί τους απέναντί τους. Πρέπει να τους δείξεις λίγο παραπάνω ενδιαφέρον. Εφόσον αυτό δεν επηρεάζει την εκτέλεση του καθήκοντός σου, δηλαδή εφόσον η καρδιά σου δεν περιορίζεται από αυτούς, μπορείς να τηλεφωνήσεις στους γονείς σου για να τους ρωτήσεις πώς τα πάνε και να δείξεις λίγο ενδιαφέρον γι’ αυτούς, μπορείς να τους βοηθήσεις να επιλύσουν μερικές δυσκολίες και να χειριστούν κάποια από τα προβλήματα της ζωής τους, και μπορείς ακόμη να τους βοηθήσεις να επιλύσουν κάποιες από τις δυσκολίες που έχουν όσον αφορά την είσοδό τους στη ζωή —μπορείς να κάνεις όλα αυτά τα πράγματα. Με άλλα λόγια, αν οι γονείς σου δεν εμποδίζουν την πίστη σου στον Θεό, θα πρέπει να διατηρήσεις αυτήν τη σχέση μαζί τους και να εκπληρώσεις τις ευθύνες σου απέναντί τους. Και γιατί θα πρέπει να δείχνεις ενδιαφέρον γι’ αυτούς, να τους φροντίζεις και να τους ρωτάς πώς τα πάνε; Επειδή είσαι το παιδί τους και έχεις αυτήν τη σχέση μαζί τους, έχεις άλλου είδους ευθύνη, και εξαιτίας αυτής της ευθύνης, πρέπει να ρωτάς για αυτούς λίγο περισσότερο και να τους παρέχεις πιο ουσιαστική βοήθεια. Εφόσον αυτό δεν επηρεάζει την εκπλήρωση του καθήκοντός σου, και εφόσον οι γονείς σου δεν εμποδίζουν ούτε αναστατώνουν την πίστη σου στον Θεό και την εκπλήρωση του καθήκοντός σου, και δεν σε κρατούν πίσω, τότε είναι φυσικό και σωστό να εκπληρώνεις τις ευθύνες σου απέναντί τους, και πρέπει να το κάνεις αυτό στον βαθμό που η συνείδησή σου δεν σε επιπλήττει —αυτό είναι το χαμηλότερο πρότυπο που πρέπει να πληροίς. Αν δεν μπορείς να τιμήσεις τους γονείς σου στο σπίτι λόγω των επιπτώσεων και των εμποδίων των συνθηκών σου, τότε δεν χρειάζεται να τηρήσεις αυτόν τον κανόνα. Θα πρέπει να αφήσεις τον εαυτό σου στο έλεος των ενορχηστρώσεων του Θεού και να υποταχθείς στις διευθετήσεις Του, και δεν χρειάζεται να επιμένεις να τιμάς τους γονείς σου. Το καταδικάζει αυτό ο Θεός; Ο Θεός δεν το καταδικάζει αυτό· δεν εξαναγκάζει τους ανθρώπους να το κάνουν αυτό. Πάνω σε ποιο πράγμα συναναστρεφόμαστε τώρα; Συναναστρεφόμαστε σχετικά με το πώς θα πρέπει να ασκούνται οι άνθρωποι όταν το να τιμούν τους γονείς τους έρχεται σε σύγκρουση με την εκτέλεση του καθήκοντός τους· συναναστρεφόμαστε πάνω στις αρχές της άσκησης και της αλήθειας. Έχεις ευθύνη να τιμάς τους γονείς σου, και αν οι συνθήκες το επιτρέπουν, μπορείς να εκπληρώσεις αυτήν την ευθύνη, αλλά δεν θα πρέπει να περιορίζεσαι από τα συναισθήματά σου. Για παράδειγμα, αν ένας από τους γονείς σου αρρωστήσει και πρέπει να πάει στο νοσοκομείο, και δεν υπάρχει κανείς να τον φροντίσει, και εσύ είσαι πολύ απασχολημένος με το καθήκον σου και δεν μπορείς να επιστρέψεις στο σπίτι, τι θα πρέπει να κάνεις; Σε τέτοιες στιγμές, δεν γίνεται να περιορίζεσαι από τα συναισθήματά σου. Θα πρέπει να θέσεις το θέμα κατά την προσευχή, να το εμπιστευτείς στον Θεό και να το αφήσεις στο έλεος των ενορχηστρώσεων του Θεού. Αυτό είναι το είδος της στάσης που θα πρέπει να έχεις. Αν ο Θεός θέλει να αφαιρέσει τη ζωή του γονέα σου και να τον πάρει μακριά σου, θα πρέπει και πάλι να υποταχθείς. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Παρόλο που έχω υποταχθεί, εξακολουθώ να αισθάνομαι δυστυχισμένος και κλαίω γι’ αυτό εδώ και μέρες —δεν είναι αυτό ένα συναίσθημα;» Αυτό δεν είναι συναίσθημα, είναι ανθρώπινη καλοσύνη, σημαίνει πως διαθέτεις ανθρώπινη φύση, και ο Θεός δεν το καταδικάζει. Μπορείς να κλαις, αλλά αν κλαις για αρκετές μέρες και δεν μπορείς να κοιμηθείς ή να φας, και δεν έχεις διάθεση να κάνεις το καθήκον σου, και μάλιστα επιθυμείς να πας σπίτι σου και να επισκεφτείς τους γονείς σου, τότε δεν μπορείς να κάνεις καλά το καθήκον σου, και δεν έχεις κάνει πράξη την αλήθεια, που σημαίνει ότι δεν εκπληρώνεις τις ευθύνες σου τιμώντας τους γονείς σου, ζεις εν μέσω των συναισθημάτων σου. Αν τιμάς τους γονείς σου ενώ ζεις εν μέσω των συναισθημάτων σου, τότε δεν εκπληρώνεις τις ευθύνες σου και δεν τηρείς τα λόγια του Θεού, επειδή έχεις εγκαταλείψει την αποστολή από τον Θεό και δεν είσαι κάποιος που ακολουθεί την οδό του Θεού. Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με αυτού του είδους την κατάσταση, αν δεν προκαλεί καθυστερήσεις στο καθήκον σου ούτε επηρεάζει την πιστή εκτέλεση του καθήκοντός σου, μπορείς να κάνεις κάποια πράγματα που είσαι σε θέση να κάνεις για να δείξεις ευσέβεια προς τους γονείς σου και μπορείς να εκπληρώσεις τις ευθύνες που είσαι ικανός να εκπληρώσεις. Συνοψίζοντας, αυτό οφείλουν και είναι ικανοί να κάνουν οι άνθρωποι στο πλαίσιο της ανθρώπινης φύσης. Αν παγιδευτείς από τα συναισθήματά σου, και αυτό εμποδίζει την εκτέλεση του καθήκοντός σου, τότε αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις προθέσεις του Θεού. Ο Θεός ποτέ δεν απαίτησε να το κάνεις αυτό, ο Θεός απαιτεί μόνο να εκπληρώνεις τις ευθύνες σου απέναντι στους γονείς σου, αυτό είναι όλο. Αυτό σημαίνει να έχει κανείς ευσέβεια προς τους γονείς του. Όταν ο Θεός μιλά για το «να τιμά κανείς τους γονείς του» υπάρχει ένα σχετικό πλαίσιο. Πρέπει απλώς να εκπληρώσεις μερικές ευθύνες που μπορούν να επιτευχθούν κάτω από κάθε είδους συνθήκες, αυτό είναι όλο. Όσο για το αν οι γονείς σου αρρωστήσουν βαριά ή πεθάνουν, είναι στο χέρι σου να αποφασίσεις για αυτά τα πράγματα; Το πώς είναι η ζωή τους, το πότε θα πεθάνουν, το ποια ασθένεια θα τους σκοτώσει ή το πώς θα πεθάνουν —έχουν αυτά τα πράγματα καμία σχέση μ’ εσένα; (Όχι.) Δεν έχουν καμία σχέση μ’ εσένα. Μερικοί άνθρωποι λένε: «Πρέπει να εκπληρώσω τις ευθύνες μου για να τιμήσω τους γονείς μου. Πρέπει να διασφαλίσω ότι δεν θα αρρωστήσουν, ειδικά όχι από καρκίνο ή κάποια θανατηφόρα ασθένεια. Πρέπει να φροντίσω να ζήσουν μέχρι τα 100 τους χρόνια. Μόνο τότε θα έχω εκπληρώσει πραγματικά τις ευθύνες μου απέναντί τους». Δεν είναι τέτοιοι τύποι ανθρώπων παράλογοι; Αυτό είναι ξεκάθαρα φαντασιοκοπία του ανθρώπου, και δεν συνιστά σε καμία περίπτωση απαίτηση του Θεού. Δεν ξέρεις καν αν εσύ ο ίδιος θα μπορέσεις να ζήσεις μέχρι τα 100 σου, και παρόλα αυτά απαιτείς να ζήσουν οι γονείς σου μέχρι αυτήν την ηλικία —αυτό είναι το όνειρο ενός ανόητου! Όταν ο Θεός μιλάει για το «να τιμά κανείς τους γονείς του», απλώς σου ζητάει να εκπληρώσεις τις ευθύνες σου που εμπίπτουν στο πλαίσιο της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Εφόσον δεν κακομεταχειρίζεσαι τους γονείς σου και δεν κάνεις κάτι που αντιβαίνει στη συνείδηση και την ηθικότητά σου, αυτό αρκεί. Δεν συνάδει αυτό με τα λόγια του Θεού; (Ναι.) Φυσικά, αναφέραμε επίσης μόλις τώρα την περίπτωση κατά την οποία οι γονείς σου εμποδίζουν την πίστη σου στον Θεό, η φύση και ουσία τους είναι αυτή των μη πιστών και των άπιστων, ή ακόμα και των κακών ανθρώπων και των διαβόλων, και δεν βαδίζουν στο ίδιο μονοπάτι μ’ εσένα. Με άλλα λόγια, δεν είναι σε καμία περίπτωση το ίδιο είδος ανθρώπου μ’ εσένα, και παρόλο που ζούσες στο ίδιο σπίτι μαζί τους για πολλά χρόνια, απλώς δεν έχουν τις ίδιες επιδιώξεις ή τον ίδιο χαρακτήρα μ’ εσένα, και σίγουρα δεν έχουν τις ίδιες προτιμήσεις ή φιλοδοξίες μ’ εσένα. Εσύ πιστεύεις στον Θεό, ενώ εκείνοι δεν πιστεύουν καθόλου στον Θεό, και μάλιστα Του αντιστέκονται. Τι θα πρέπει να γίνει υπό αυτές τις συνθήκες; (Να τους απορρίψεις.) Ο Θεός δεν σου είπε να τους απορρίψεις ή να τους καταραστείς υπό αυτές τις συνθήκες. Ο Θεός δεν το είπε αυτό. Εξακολουθεί να ισχύει η απαίτηση του Θεού «να τιμά κανείς τους γονείς του». Αυτό σημαίνει ότι όσο ζεις με τους γονείς σου, θα πρέπει να τηρείς αυτήν την απαίτηση του να τιμάς τους γονείς σου. Δεν υπάρχει καμία αντίφαση σε αυτό το θέμα, υπάρχει; (Όχι.) Δεν υπάρχει καμία απολύτως αντίφαση σε αυτό. Με άλλα λόγια, όταν καταφέρεις να επιστρέψεις στο σπίτι για μια επίσκεψη, μπορείς να τους μαγειρέψεις ένα γεύμα ή να τους φτιάξεις μερικά πιττάκια, και αν είναι δυνατόν, μπορείς να τους αγοράσεις μερικά προϊόντα υγείας, κι αυτοί θα είναι πολύ ικανοποιημένοι μαζί σου. Αν μιλάς για την πίστη σου κι εκείνοι δεν την αποδέχονται ούτε πιστεύουν, και μάλιστα σε κακοποιούν λεκτικά, τότε δεν χρειάζεται να τους κηρύξεις το ευαγγέλιο. Αν υπάρξει δυνατότητα να τους βλέπεις, ασκήσου με αυτόν τον τρόπο· αν δεν υπάρχει, έτσι ακριβώς πρέπει να είναι, και αυτή είναι η ενορχήστρωση του Θεού, και πρέπει να απομακρυνθείς γρήγορα από αυτούς και να τους αποφύγεις. Ποια είναι η αρχή γι’ αυτό; Αν οι γονείς σου δεν πιστεύουν στον Θεό, και δεν μοιράζονται κοινή γλώσσα ή κοινές επιδιώξεις και στόχους μ’ εσένα, και δεν βαδίζουν στο ίδιο μονοπάτι μ’ εσένα, και μάλιστα εμποδίζουν και διώκουν την πίστη σου στον Θεό, τότε μπορείς να τους διακρίνεις, να δεις καθαρά την ουσία τους και να τους απορρίψεις. Φυσικά, αν κακοποιούν λεκτικά τον Θεό ή σε καταριούνται, μπορείς να τους καταραστείς μέσα στην καρδιά σου. Σε τι αναφέρεται, λοιπόν, το «να τιμά κανείς τους γονείς του» για το οποίο μιλάει ο Θεός; Πώς θα πρέπει να το κάνεις πράξη; Σημαίνει πως αν μπορείς να εκπληρώσεις τις ευθύνες σου, τότε να τις εκπληρώσεις σε έναν βαθμό, και αν δεν έχεις αυτήν την ευκαιρία, ή αν οι τριβές στις αλληλεπιδράσεις σου μαζί τους έχουν ήδη γίνει πολύ μεγάλες, και υπάρχει σύγκρουση μεταξύ σας, και έχετε ήδη φτάσει στο σημείο να μην μπορείτε πλέον να βλέπετε ο ένας τον άλλον, τότε θα πρέπει να αποστασιοποιηθείς γρήγορα από αυτούς. Όταν ο Θεός λέει να τιμάς τέτοιου είδους γονείς, εννοεί ότι θα πρέπει να εκπληρώνεις τις ευθύνες σου από την οπτική της θέσης σου ως παιδί τους και να κάνεις τα πράγματα που οφείλει να κάνει ένα παιδί. Δεν θα πρέπει να κακομεταχειρίζεσαι τους γονείς σου ή να διαπληκτίζεσαι μαζί τους, δεν θα πρέπει να τους χτυπάς ή να τους φωνάζεις, δεν θα πρέπει να τους κακοποιείς και θα πρέπει να εκπληρώνεις τις ευθύνες σου απέναντί τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Αυτά είναι πράγματα που οφείλουν να πραγματοποιούνται στο πλαίσιο της ανθρώπινης φύσης· αυτές είναι οι αρχές που θα πρέπει να κάνει κανείς πράξη όσον αφορά το «να τιμά κανείς τους γονείς του». Δεν είναι εύκολο να πραγματοποιηθούν; Δεν χρειάζεται να αντιμετωπίζεις τους γονείς σου με θερμόαιμο τρόπο, λέγοντας: «Διάβολοι και μη πιστοί, ο Θεός σάς καταριέται στη λίμνη της φωτιάς και του θειαφιού και στο πηγάδι της αβύσσου, θα σας στείλει στο δέκατο όγδοο επίπεδο της κόλασης!» Αυτό δεν είναι απαραίτητο, δεν χρειάζεται να φτάσετε σε αυτό το ακραίο σημείο. Αν οι συνθήκες το επιτρέπουν, και αν η κατάσταση το απαιτεί, μπορείς να εκπληρώσεις τις ευθύνες σου ως παιδί απέναντι στους γονείς σου. Εάν αυτό δεν είναι απαραίτητο ή εάν οι συνθήκες δεν το επιτρέπουν και δεν είναι δυνατό, μπορείς να απαλλαγείς από αυτήν την υποχρέωση. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να εκπληρώνεις τις ευθύνες σου ως παιδί όταν συναντάς τους γονείς σου και αλληλεπιδράς μαζί τους. Όταν το κάνεις αυτό, έχεις ολοκληρώσει το καθήκον σου. Τι γνώμη έχετε για αυτήν την αρχή; (Είναι καλή.) Πρέπει να υπάρχουν αρχές για το πώς φέρεσαι σε όλους τους ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων των γονέων σου. Δεν μπορείς να ενεργείς παρορμητικά, και δεν μπορείς να κακοποιείς λεκτικά τους γονείς σου μόνο και μόνο επειδή διώκουν την πίστη σου στον Θεό. Υπάρχουν τόσοι άνθρωποι στον κόσμο που δεν πιστεύουν στον Θεό, υπάρχουν τόσοι άπιστοι, και υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που προσβάλλουν τον Θεό —θα τους καταραστείς και θα φωνάξεις σε όλους; Αν όχι, τότε ούτε στους γονείς σου θα πρέπει να φωνάζεις. Αν φωνάζεις στους γονείς σου, αλλά όχι σε αυτούς τους άλλους ανθρώπους, τότε ζεις εν μέσω θερμοαιμίας, και αυτό δεν αρέσει στον Θεό. Μη νομίζεις ότι ο Θεός θα είναι ικανοποιημένος μαζί σου αν κακοποιείς λεκτικά και καταριέσαι τους γονείς σου χωρίς σοβαρό λόγο, λέγοντας ότι είναι διάβολοι, ένας ζωντανός Σατανάς και υποχείρια του Σατανά, ενώ καταριέσαι τους γονείς σου να πάνε στην κόλαση —αυτό δεν ισχύει. Ο Θεός δεν θα σε θεωρήσει αποδεκτό ούτε θα πει ότι έχεις ανθρώπινη φύση εξαιτίας αυτής της ψευδούς επίδειξης ενεργητικότητας. Αντιθέτως, ο Θεός θα πει ότι οι πράξεις σου είναι συνυφασμένες με συναισθήματα και θερμοαιμία. Δεν θα αρέσει στον Θεό να ενεργείς με αυτόν τον τρόπο, είναι πολύ ακραίο και δεν συνάδει με το θέλημά Του. Πρέπει να υπάρχουν αρχές στον τρόπο με τον οποίο φέρεσαι σε όλους τους ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων των γονέων σου· ανεξάρτητα από το αν πιστεύουν στον Θεό ή όχι, και ανεξάρτητα από το αν είναι κακοί άνθρωποι ή όχι, πρέπει να τους φέρεσαι με αρχές. Ο Θεός έχει πει στον άνθρωπο αυτήν την αρχή: Πρόκειται για τη δίκαιη μεταχείριση των άλλων —απλώς οι άνθρωποι έχουν έναν επιπλέον βαθμό ευθύνης απέναντι στους γονείς τους. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις εσύ είναι να εκπληρώνεις αυτήν την ευθύνη. Ανεξάρτητα από το αν οι γονείς σου είναι πιστοί ή όχι, ανεξάρτητα από το αν επιδιώκουν την πίστη τους ή όχι, ανεξάρτητα από το αν οι απόψεις τους για τη ζωή και η ανθρώπινη φύση τους συμπίπτουν με τις δικές σου ή όχι, εσύ πρέπει απλώς να εκπληρώνεις την ευθύνη σου απέναντί τους. Δεν χρειάζεται να τους αποφεύγεις —απλώς άφησε τα πάντα να πάρουν τον δρόμο τους, σύμφωνα με τις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού. Αν εμποδίζουν την πίστη σου στον Θεό, τότε θα πρέπει να εκπληρώνεις τις ευθύνες σου ως παιδί στο μέτρο των δυνατοτήτων σου, έτσι ώστε να μη νιώθεις τουλάχιστον στη συνείδησή σου ότι τους χρωστάς κάτι. Αν δεν σε εμποδίζουν, και υποστηρίζουν την πίστη σου στον Θεό, τότε θα πρέπει επίσης να ασκείσαι σύμφωνα με τις αρχές, να τους φέρεσαι καλά όταν αρμόζει να το κάνεις. Συνοψίζοντας, ό,τι κι αν συμβεί, οι απαιτήσεις του Θεού από τον άνθρωπο δεν αλλάζουν, και οι αρχές της αλήθειας που θα πρέπει να κάνουν πράξη οι άνθρωποι δεν μπορούν να αλλάξουν. Σε αυτά τα ζητήματα, πρέπει απλώς να τηρείς τις αρχές και να εκπληρώνεις τις ευθύνες που είσαι σε θέση να εκπληρώσεις.

Θα μιλήσω τώρα αναφορικά με το γιατί έθεσε ο Θεός μια απαίτηση σχετικά με τη συμπεριφορά του ανθρώπου, όπως το «να τιμά κανείς τους γονείς του». Οι άλλες απαιτήσεις του Θεού είναι όλες κανονισμοί συμπεριφοράς που αφορούν την ατομική συμπεριφορά του κάθε ανθρώπου, οπότε γιατί έθεσε ο Θεός ένα διαφορετικό είδος απαίτησης αναφορικά με το θέμα της ευσέβειας προς τους γονείς; Πείτε Μου: Αν ένας άνθρωπος δεν μπορεί να τιμήσει ούτε τους ίδιους τους γονείς του, πώς είναι η φύση και ουσία του; (Κακή.) Οι γονείς του υπέφεραν πολύ για να τον γεννήσουν και να τον αναθρέψουν, και η ανατροφή του σίγουρα δεν θα ήταν εύκολη —και στην πραγματικότητα, δεν περιμένουν ότι το παιδί τους θα τους φέρει μεγάλη ευτυχία ή ικανοποίηση, απλώς ελπίζουν ότι, αφού μεγαλώσει το παιδί τους, θα ζήσουν μια ευτυχισμένη ζωή και ότι δεν θα χρειαστεί να ανησυχούν πολύ γι’ αυτό. Αλλά το παιδί τους δεν αγωνίζεται ούτε εργάζεται σκληρά, και δεν έχει μια καλή ζωή —εξακολουθεί να στηρίζεται στους γονείς του για να το φροντίζουν, και έχει μετατραπεί σε βδέλλα, που όχι μόνο δεν τιμά τους γονείς του, αλλά θέλει να τους εκφοβίσει και να τους εκβιάσει για να τους αποσπάσει την περιουσία τους. Αν είναι ικανός να επιδείξει αυτού του είδους την άθλια συμπεριφορά, τι είδους άνθρωπος είναι; (Ένας άνθρωπος με κακή ανθρώπινη φύση.) Δεν εκπληρώνει καμία από τις ευθύνες του απέναντι στους ανθρώπους που τον γέννησαν και τον ανέθρεψαν, και δεν αισθάνεται καθόλου ένοχος γι’ αυτό —αν τον εξετάσεις από αυτήν την οπτική, έχει συνείδηση; (Δεν έχει.) Χτυπά και κακοποιεί λεκτικά τον οποιονδήποτε, συμπεριλαμβανομένων των γονέων του. Φέρεται στους γονείς τους όπως στον οποιονδήποτε —τους χτυπά και τους κακοποιεί λεκτικά κατά το δοκούν. Όταν νιώθει δυστυχισμένος, ξεσπά τον θυμό του στους γονείς του, σπάζοντας μπολ και πιάτα και τρομοκρατώντας τους. Διαθέτει ένας τέτοιος άνθρωπος λογική; (Όχι.) Αν κάποιος δεν διαθέτει συνείδηση ή λογική και είναι ικανός να κακοποιεί άνετα ακόμα και τους ίδιους τους γονείς του, είναι τότε άνθρωπος; (Όχι.) Τι είναι, λοιπόν; (Ένα θηρίο.) Είναι ένα θηρίο. Είναι ακριβής αυτή η δήλωση; (Είναι.) Στην πραγματικότητα, αν κάποιος εκπληρώνει ορισμένες από τις ευθύνες του απέναντι στους γονείς του, και νοιάζεται γι’ αυτούς και τους αγαπάει πολύ —δεν είναι αυτά πράγματα που οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση οφείλουν αυτονόητα να διαθέτουν; (Είναι.) Αν ένα άτομο κακομεταχειριζόταν και κακοποιούσε τους γονείς του, θα μπορούσε να το δεχτεί στη συνείδησή του; Θα μπορούσε ένας κανονικός άνθρωπος να κάνει κάτι τέτοιο; Οι άνθρωποι που διαθέτουν συνείδηση και λογική δεν θα μπορούσαν να το κάνουν αυτό —αν εκνεύριζαν τους γονείς τους, θα ήταν στενοχωρημένοι για αρκετές ημέρες. Μερικοί άνθρωποι έχουν οξύθυμο χαρακτήρα, και μπορεί να εκνευριστούν με τους γονείς τους σε μια στιγμή απόγνωσης, αλλά αφού το κάνουν, θα νιώσουν βάρος στη συνείδησή τους, και ακόμη κι αν δεν απολογηθούν, δεν θα το ξανακάνουν. Αυτό είναι κάτι που οφείλουν να διαθέτουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση, και είναι μια εκδήλωση κανονικής ανθρώπινης φύσης. Όσοι δεν διαθέτουν ανθρώπινη φύση μπορούν να κακοποιούν τους γονείς τους με οποιονδήποτε τρόπο χωρίς να αισθάνονται τίποτα, και αυτό κάνουν. Αν οι γονείς τους τους χτύπησαν μια φορά όταν ήταν παιδιά, θα το θυμούνται για το υπόλοιπο της ζωής τους, και αφού μεγαλώσουν, θα εξακολουθούν να επιθυμούν να επιτεθούν στους γονείς τους και να τους ανταποδώσουν το χτύπημα. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα αντεπιτεθούν όταν οι γονείς τους τους χτυπήσουν στην παιδική τους ηλικία· κάποιοι άνθρωποι στα τριάντα τους δεν θα αντεπιτεθούν όταν τους χτυπήσουν οι γονείς τους και δεν θα πουν λέξη γι’ αυτό, ακόμη κι αν πονέσουν. Αυτό οφείλουν να διαθέτουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση. Γιατί δεν θα πουν λέξη γι’ αυτό; Αν τους χτυπούσε κάποιος άλλος, θα το επέτρεπαν και θα τον άφηναν να τους χτυπήσει; (Όχι.) Αν ήταν κάποιος άλλος, όποιος κι αν ήταν αυτός, δεν θα επέτρεπαν σε αυτό το άτομο να τους χτυπήσει —δεν θα του επέτρεπαν καν να τους πει ούτε μια λέξη που να παραπέμπει σε λεκτική κακοποίηση. Γιατί, λοιπόν, δεν αντεπιτίθενται ούτε θυμώνουν όσο κι αν τους χτυπούν οι γονείς τους; Γιατί το ανέχονται; Δεν οφείλεται αυτό στο ότι υπάρχει συνείδηση και λογική μέσα στην ανθρώπινη φύση τους; Σκέφτονται μέσα τους: «Οι γονείς μου με μεγάλωσαν. Ακόμα κι αν δεν είναι σωστό να με χτυπούν, πρέπει να το υπομείνω. Εξάλλου, εγώ ήμουν αυτός που τους εκνεύρισε, άρα μου αξίζει να με χτυπήσουν. Το κάνουν μόνο και μόνο επειδή τους παράκουσα και τους εκνεύρισα. Μου αξίζει να με χτυπήσουν! Δεν θα το ξανακάνω ποτέ». Δεν είναι αυτή η λογική που θα έπρεπε να διαθέτουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση; (Είναι.) Αυτή η λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης τούς επιτρέπει να υπομένουν μια τέτοια μεταχείριση από τους γονείς τους. Αυτή είναι η κανονική ανθρώπινη φύση. Διαθέτουν, λοιπόν, αυτήν την ανθρώπινη φύση οι άνθρωποι που δεν μπορούν να υπομείνουν αυτού του είδους τη μεταχείριση, αυτοί που αντεπιτίθενται στους γονείς τους; (Όχι.) Σωστά, δεν τη διαθέτουν. Οι άνθρωποι που δεν διαθέτουν τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης είναι ικανοί να χτυπούν και να κακοποιούν λεκτικά ακόμη και τους ίδιους τους γονείς τους, πώς θα είναι λοιπόν ικανοί να φέρονται στον Θεό και στους αδελφούς και τις αδελφές τους στην εκκλησία; Είναι ικανοί να φέρονται με αυτόν τον τρόπο στους ανθρώπους που τους γέννησαν και τους ανέθρεψαν, άρα δεν θα νοιάζονται ακόμη λιγότερο για άλλους ανθρώπους με τους οποίους δεν έχουν εξ αίματος συγγένεια; (Ναι.) Πώς θα φέρονται στον Θεό, τον οποίο δεν μπορούν να δουν ούτε να αγγίξουν; Θα είναι σε θέση να φερθούν στον Θεό, τον οποίο δεν μπορούν να δουν, με συνείδηση και λογική; Θα είναι σε θέση να υποταχθούν σε όλα τα περιβάλλοντα που έχει ενορχηστρώσει ο Θεός; (Όχι.) Αν ο Θεός τούς αντιμετώπιζε και τους κλάδευε ή τους έκρινε και τους παίδευε, θα Του αντιστέκονταν; (Ναι.) Σκεφτείτε το εξής: Ποια λειτουργία εξυπηρετούν η συνείδηση και η λογική ενός ανθρώπου; Ως ένα βαθμό, η συνείδηση και η λογική ενός ανθρώπου μπορούν να περιορίσουν και να ρυθμίσουν τη συμπεριφορά του —του επιτρέπουν να έχει τη σωστή στάση και να κάνει τις σωστές επιλογές όταν του συμβαίνουν πράγματα και να προσεγγίζει όλα όσα του συμβαίνουν με τη συνείδηση και τη λογική του. Τις περισσότερες φορές, το να ενεργούν βάσει της συνείδησης και της λογικής θα επιτρέψει στους ανθρώπους να αποφύγουν πολλές κακοτυχίες. Φυσικά, οι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια είναι σε θέση να επιλέξουν να βαδίσουν στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας πάνω σε αυτό το θεμέλιο, να εισέλθουν στην πραγματικότητα της αλήθειας και να υποταχθούν στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού. Εκείνοι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια στερούνται ανθρώπινης φύσης και δεν διαθέτουν αυτού του είδους τη συνείδηση και τη λογική —οι συνέπειες αυτού του γεγονότος είναι ολέθριες. Είναι ικανοί να κάνουν τα πάντα στον Θεό —όπως ακριβώς φέρθηκαν οι Φαρισαίοι στον Κύριο Ιησού, είναι ικανοί να προσβάλουν τον Θεό, να εκδικηθούν τον Θεό, να Τον βλασφημήσουν ή ακόμη και να Τον κατηγορήσουν και να Τον προδώσουν. Αυτό το πρόβλημα είναι πολύ σοβαρό —δεν προμηνύει μπελάδες; Οι άνθρωποι που δεν διαθέτουν τη λογική της ανθρώπινης φύσης συχνά εκδικούνται τους άλλους μέσω της θερμοαιμίας τους· δεν περιορίζονται από τη λογική της ανθρώπινης φύσης, οπότε τους είναι εύκολο να αναπτύξουν κάποιες ακραίες σκέψεις και απόψεις και στη συνέχεια να επιδοθούν σε κάποια ακραία συμπεριφορά και να ενεργήσουν με πολλούς τρόπους που στερούνται συνείδησης και λογικής, και τελικά, οι συνέπειες αυτού είναι εντελώς ανεξέλεγκτες. Έχω λίγο-πολύ ολοκληρώσει τη συναναστροφή πάνω στο «να τιμά κανείς τους γονείς του» και την άσκηση της αλήθειας —στο τέλος όλα έχουν να κάνουν με την ανθρώπινη φύση. Γιατί έθεσε ο Θεός μια απαίτηση όπως το «να τιμά κανείς τους γονείς του»; Επειδή σχετίζεται με τη συμπεριφορά του ανθρώπου. Από μία άποψη, ο Θεός χρησιμοποιεί αυτήν την απαίτηση για να ρυθμίσει τη συμπεριφορά του ανθρώπου, και ταυτόχρονα, δοκιμάζει και ορίζει με αυτήν την ανθρώπινη φύση των ανθρώπων. Αν κάποιος δεν φέρεται στους ίδιους του τους γονείς με συνείδηση και λογική, τότε σίγουρα δεν έχει ανθρώπινη φύση. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Κι αν οι γονείς του δεν έχουν καλή ανθρώπινη φύση και δεν έχουν εκπληρώσει εντελώς τις ευθύνες τους προς το παιδί τους —θα πρέπει και πάλι αυτό το άτομο να δείξει ευσέβεια προς τους γονείς του;» Αν διαθέτει συνείδηση και λογική, τότε ως κόρη ή ως γιος, δεν θα κακοποιήσει τους γονείς του. Οι άνθρωποι που κακοποιούν τους γονείς τους δεν έχουν απολύτως καμία συνείδηση και λογική. Έτσι, όποια απαίτηση κι αν θέτει ο Θεός, είτε αυτή αφορά τη συμπεριφορά των ανθρώπων απέναντι στους γονείς τους είτε την ανθρώπινη φύση που βιώνουν και αποκαλύπτουν συνήθως οι άνθρωποι, σε κάθε περίπτωση, όλες οι απαιτήσεις Του σχετίζονται με εξωτερικές προσεγγίσεις συμπεριφοράς, και εφόσον τις έχει θέσει ο Θεός, πρέπει να έχει τους δικούς Του λόγους και στόχους για να το κάνει αυτό. Παρόλο που αυτές οι απαιτήσεις συμπεριφοράς που θέτει ο Θεός απέχουν ακόμη κάπως από την αλήθεια, είναι ωστόσο πρότυπα που έχει θέσει ο Θεός για να ρυθμίσει τη συμπεριφορά του ανθρώπου. Είναι όλες σημαντικές και παραμένουν έγκυρες σήμερα.

Μόλις συναναστράφηκα πάνω στα διάφορα κοινά σημεία και διαφορές μεταξύ των κριτηρίων συμπεριφοράς που έχει θέσει ο Θεός για τον άνθρωπο και των αληθειών που απαιτεί Εκείνος. Σε αυτό το σημείο, δεν έχουμε λίγο-πολύ ολοκληρώσει τη συναναστροφή πάνω στις καλές συμπεριφορές που αποτελούν μέρος των πραγμάτων τα οποία θεωρούν οι άνθρωποι σωστά και καλά σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους; Αφού ολοκληρώσαμε τη συναναστροφή μας πάνω σε αυτό, επικοινωνήσαμε σχετικά με κάποια πρότυπα και ρητά που έχει θέσει ο Θεός για να ρυθμίσει τη συμπεριφορά του ανθρώπου και όσα βιώνει ο άνθρωπος, και παραθέσαμε μερικά παραδείγματα, όπως τα εξής: να μη χτυπά κανείς ούτε να κακοποιεί λεκτικά τους άλλους, να τιμά τους γονείς του, να μην καπνίζει ούτε να πίνει, να μην κλέβει, να μην εκμεταλλεύεται τους άλλους, να μην ψευδομαρτυρεί, να μη λατρεύει είδωλα και ούτω καθεξής. Φυσικά, αυτά είναι μόνο τα κυριότερα και υπάρχουν πολλές περισσότερες λεπτομέρειες στις οποίες δεν θα υπεισέλθουμε. Αφού, λοιπόν, συναναστραφήκαμε σχετικά με αυτά τα πράγματα, ποιες αλήθειες θα πρέπει να έχετε αποκομίσει; Ποιες αρχές θα πρέπει να κάνετε πράξη; Τι θα πρέπει να κάνετε; Χρειάζεται να σέβεστε τους ηλικιωμένους και να φροντίζετε τους νέους; Χρειάζεται να είστε αβροί; Χρειάζεται να είστε προσηνείς και προσιτοί; Χρειάζεται οι γυναίκες να είναι ευγενικές και εκλεπτυσμένες ή να έχουν καλή μόρφωση και σύνεση; Χρειάζεται οι άνδρες να είναι σπουδαίοι, φιλόδοξοι και καταξιωμένοι; Όχι. Φυσικά, έχουμε επιδοθεί σε πάρα πολλή συναναστροφή. Αυτά τα πράγματα που υποστηρίζει η παραδοσιακή κουλτούρα χρησιμοποιούνται σαφώς από τον Σατανά για να παραπλανήσει τους ανθρώπους. Είναι πολύ παραπλανητικά πράγματα και είναι πράγματα που εξαπατούν τους ανθρώπους. Θα πρέπει να εξετάσετε τον εαυτό σας και να δείτε αν εξακολουθείτε να διατηρείτε οποιεσδήποτε από αυτές τις σκέψεις και απόψεις ή συμπεριφορές και εκδηλώσεις. Αν ναι, τότε θα πρέπει να σπεύσετε να αναζητήσετε την αλήθεια για να τις επιλύσετε, και στη συνέχεια θα πρέπει να αποδεχτείτε την αλήθεια και να ζήσετε σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Με αυτόν τον τρόπο, θα μπορέσετε να κερδίσετε την έγκριση του Θεού. Θα πρέπει να αναλογιστείτε πώς ήταν η εσωτερική σας κατάσταση όταν ζούσατε σύμφωνα με την παραδοσιακή κουλτούρα, και πώς αισθανόσασταν στα βάθη της καρδιάς σας. Θα πρέπει να δεις τι κέρδισες και ποιο ήταν το αποτέλεσμα, και στη συνέχεια να δεις πώς αισθάνεσαι όταν συμπεριφέρεσαι σύμφωνα με τα πρότυπα που έχει απαιτήσει ο Θεός από τον άνθρωπο, όπως το να είναι συγκρατημένος, να διαθέτει αγιοπρεπή ευπρέπεια, να μη χτυπά ούτε να κακοποιεί λεκτικά τους άλλους και ούτω καθεξής. Δες ποιος από αυτούς τους τρόπους ζωής σού επιτρέπει να ζεις πιο εύκολα, πιο ελεύθερα, πιο σταθερά και πιο ειρηνικά, και σου δίνει τη δυνατότητα να ζεις με περισσότερη ανθρώπινη φύση, και ποιος σε κάνει να νιώθεις σαν να ζεις πίσω από ένα ψεύτικο προσωπείο, και κάνει τη ζωή σου πολύ ψεύτικη και μίζερη. Δες ποιος από αυτούς τους τρόπους ζωής σού δίνει τη δυνατότητα να ζεις όλο και πιο κοντά στις απαιτήσεις του Θεού και κάνει τη σχέση σου με τον Θεό όλο και πιο κανονική. Όταν το βιώσεις πραγματικά αυτό, θα ξέρεις. Μόνο η άσκηση των λόγων του Θεού και της αλήθειας μπορεί να σου προσφέρει απελευθέρωση και ελευθερία και να σου δώσει τη δυνατότητα να κερδίσεις την έγκριση του Θεού. Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι για να πείσεις τους άλλους ανθρώπους ότι σέβεσαι τους ηλικιωμένους και φροντίζεις τους νέους, ότι τηρείς τους κανόνες και ότι είσαι καλός άνθρωπος, κάθε φορά που συναντάς έναν μεγαλύτερο αδελφό ή αδελφή, τον αποκαλείς «πρεσβύτερο αδελφό» ή «πρεσβύτερη αδελφή», χωρίς ποτέ να τολμάς να τον αποκαλέσεις με το όνομά του και νιώθοντας πολύ αμήχανα να τον αποκαλείς με το όνομά του, ενώ θεωρείς ότι κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ ασεβές. Αυτή η παραδοσιακή αντίληψη του σεβασμού προς τους ηλικιωμένους και της φροντίδας των νέων είναι κρυμμένη στην καρδιά σου, οπότε όταν βλέπεις ένα ηλικιωμένο άτομο, φέρεσαι πολύ ευγενικά και καλοσυνάτα, και φαίνεται ότι τηρείς τους κανόνες και είσαι πολύ καλλιεργημένος, και δεν μπορείς παρά να υποκλιθείς, σχηματίζοντας γωνία 15 έως και 90 μοιρών. Φέρεσαι με σεβασμό στους ηλικιωμένους—όσο πιο ηλικιωμένος είναι ο άνθρωπος που έχεις μπροστά σου, τόσο περισσότερο υποκρίνεσαι την καλή σου συμπεριφορά. Είναι καλό το να έχεις τέτοιου είδους καλή συμπεριφορά; Σημαίνει ότι ζεις χωρίς κότσια και χωρίς αξιοπρέπεια. Όταν τέτοιοι άνθρωποι βλέπουν ένα μικρό παιδί, φέρονται χαριτωμένα και παιχνιδιάρικα, ακριβώς όπως ένα παιδί. Όταν βλέπουν έναν συνομήλικό τους, ορθώνονται και συμπεριφέρονται σαν ενήλικες, ώστε οι άλλοι να μην τολμήσουν να τους δείξουν ασέβεια. Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί; Δεν είναι άνθρωποι με πολλά πρόσωπα; Αλλάζουν πολύ γρήγορα, έτσι δεν είναι; Όταν βλέπουν έναν ηλικιωμένο, τον αποκαλούν «πρεσβύτερο παππού» ή «πρεσβύτερη γιαγιά». Όταν βλέπουν κάποιον λίγο μεγαλύτερό τους, τον αποκαλούν «θείο», «θεία», «πρεσβύτερο αδελφό» ή «πρεσβύτερη αδελφή». Όταν συναντούν κάποιον μικρότερό τους, τον αποκαλούν «μικρό αδελφό» ή «μικρή αδελφή». Δίνουν στους ανθρώπους διαφορετικούς τίτλους και προσωνύμια ανάλογα με την ηλικία τους, και χρησιμοποιούν αυτές τις μορφές προσφώνησης με μεγάλη ακρίβεια και ευστοχία. Αυτά τα πράγματα έχουν ριζώσει στο πετσί τους και είναι σε θέση να τα χρησιμοποιούν με μεγάλη ευκολία. Ιδιαίτερα αφότου αρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό, νιώθουν ακόμη πιο πεπεισμένοι για το εξής: «Τώρα που πιστεύω στον Θεό, πρέπει να τηρώ τους κανόνες και να είμαι καλλιεργημένος —πρέπει να έχω καλή μόρφωση και σύνεση. Δεν γίνεται να παραβιάζω τους κανόνες ή να είμαι επαναστατικός όπως αυτοί οι άπιστοι, προβληματικοί νέοι— αυτό δεν θα αρέσει στους ανθρώπους. Αν θέλω να με συμπαθούν όλοι, πρέπει να σέβομαι τους ηλικιωμένους και να φροντίζω τους νέους». Έτσι, ρυθμίζουν τη συμπεριφορά τους ακόμη πιο αυστηρά, χωρίζοντας τους ανθρώπους διαφορετικών ηλικιακών ομάδων σε διαφορετικά επίπεδα, δίνοντας σε όλους τίτλους και προσωνύμια, και στη συνέχεια το κάνουν αυτό συνεχώς πράξη στην καθημερινή τους ζωή, και έπειτα σκέφτονται όλο και περισσότερο το εξής: «Κοιτάξτε με, έχω αλλάξει πραγματικά αφού άρχισα να πιστεύω στον Θεό. Έχω καλή μόρφωση, σύνεση και είμαι αβρός, σέβομαι τους ηλικιωμένους και φροντίζω τους νέους, και είμαι προσηνής. Ζω πραγματικά με ανθρώπινη ομοιότητα. Ξέρω πώς να αποκαλώ κάθε άτομο που συναντώ με τον κατάλληλο τίτλο, ανεξάρτητα από το πόσο χρονών είναι. Δεν χρειάστηκε να μου το μάθουν αυτό οι γονείς μου και δεν χρειάστηκε να μου το πουν οι άνθρωποι γύρω μου, απλά ήξερα πώς να το κάνω». Αφού κάνουν πράξη αυτές τις καλές συμπεριφορές, νομίζουν ότι έχουν πραγματικά ανθρώπινη φύση, ότι τηρούν πραγματικά τους κανόνες και ότι αυτό πρέπει να αρέσει στον Θεό —δεν εξαπατούν τον εαυτό τους και τους άλλους; Από δω και στο εξής, πρέπει να τα εγκαταλείψετε αυτά τα πράγματα. Πριν, είπα την ιστορία του Ντάμινγκ και του Σιαομίνγκ —αυτή η ιστορία αφορούσε τον σεβασμό προς τους ηλικιωμένους και τη φροντίδα των νεών, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Όταν κάποιοι άνθρωποι βλέπουν έναν ηλικιωμένο άνθρωπο, σκέφτονται ότι το να τον αποκαλούν «πρεσβύτερο αδελφό» ή «πρεσβύτερη αδελφή» δεν είναι αρκετά ευγενικό και ότι οι άνθρωποι δεν θα πιστέψουν έτσι ότι είναι αρκετά καλλιεργημένοι, οπότε τον αποκαλούν «πρεσβύτερο παππού» ή «πρεσβύτερη θεία». Φαίνεται ότι του έχεις δείξει αρκετό σεβασμό, και από πού πηγάζει ο σεβασμός σου γι’ αυτό το άτομο; Δεν έχεις το πρόσωπο ενός ανθρώπου που σέβεται τους άλλους. Έχεις μια τρομακτική και άγρια, θρασύτατη και αλαζονική όψη, και είσαι πιο αλαζόνας στις πράξεις σου από οποιοδήποτε άλλο άτομο. Όχι μόνο δεν αναζητάς τις αρχές της αλήθειας, αλλά δεν συμβουλεύεσαι και κανέναν άλλο· κάνεις του κεφαλιού σου και δεν έχεις το παραμικρό ίχνος ανθρώπινης φύσης. Ψάχνεις να δεις ποιος έχει κύρος, και μετά τον αποκαλείς «πρεσβύτερο θείο» ή «πρεσβύτερη θεία», ελπίζοντας να λάβεις τον έπαινο των άλλων γι’ αυτό —είναι χρήσιμο να προσποιείσαι έτσι; Θα έχεις ανθρώπινη φύση και ηθικότητα αν προσποιείσαι κατ’ αυτόν τον τρόπο; Αντιθέτως, όταν οι άλλοι άνθρωποι σε δουν να το κάνεις αυτό, θα νιώσουν ακόμα μεγαλύτερη αηδία για σένα. Όταν προκύπτουν ζητήματα που αφορούν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, είσαι ικανός να ξεπουλήσεις πραγματικά τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Ζεις μόνο για να ικανοποιείς τον εαυτό σου, και ενώ διαθέτεις αυτό το είδος ανθρώπινης φύσης, εξακολουθείς να αποκαλείς τους άλλους «πρεσβύτερη θεία» —αυτό δεν είναι προσποίηση; (Είναι.) Είστε πραγματικά καλοί στην προσποίηση! Πείτε Μου, δεν είναι αηδιαστικοί τέτοιοι άνθρωποι; (Είναι.) Τέτοιοι άνθρωποι πάντα ξεπουλάνε τα συμφέροντα του οίκου του Θεού —δεν τα προστατεύουν καθόλου. Δαγκώνουν το χέρι που τους ταΐζει, και δεν τους αξίζει να ζουν στον οίκο του Θεού. Εξετάστε τον εαυτό σας και δείτε ποιες σκέψεις, απόψεις, στάσεις, προσεγγίσεις και τρόπους μεταχείρισης των ανθρώπων εξακολουθείτε να διατηρείτε, που αποτελούν πράγματα τα οποία η ανθρωπότητα αναγνωρίζει κοινώς ως καλές συμπεριφορές, μα που στην πραγματικότητα είναι ακριβώς αυτά που αποστρέφεται ο Θεός. Θα πρέπει να σπεύσετε να εγκαταλείψετε αυτά τα άχρηστα πράγματα, και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να παραμείνετε προσκολλημένοι σε αυτά. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Τι κακό έχει το να ενεργεί κανείς έτσι;» Αν ενεργείς έτσι, θα Με αηδιάσεις και θα σε αποστραφώ, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να φέρεσαι έτσι. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Δεν έχει σημασία αν Σε αηδιάζουμε, άλλωστε δεν ζούμε μαζί Σου». Και πάλι δεν πρέπει να ενεργείς έτσι, παρόλο που δεν ζούμε μαζί. Θα Με αηδιάσεις επειδή δεν είσαι σε θέση να αποδεχτείς ή να κάνεις πράξη την αλήθεια, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορείς να σωθείς. Επομένως, θα ήταν καλύτερα να εγκαταλείψεις αυτά τα πράγματα το συντομότερο δυνατό. Μην προσποιείσαι και μη ζεις πίσω από ένα ψεύτικο προσωπείο. Νομίζω ότι οι δυτικοί άνθρωποι είναι πολύ φυσιολογικοί ως προς αυτό. Για παράδειγμα, στην Αμερική, αρκεί να αποκαλείς τους ανθρώπους με το όνομά τους. Δεν χρειάζεται να αποκαλείς αμήχανα τον έναν «παππού» και την άλλη «γιαγιά» και δεν χρειάζεται να ανησυχείς για το αν θα σε κρίνουν —μπορείς απλά να αποκαλείς τους ανθρώπους με το όνομά τους, με αξιοπρεπή τρόπο, και όταν οι άνθρωποι σε ακούσουν να το κάνεις αυτό, θα νιώσουν μεγάλη χαρά, τόσο οι ενήλικες όσο και τα παιδιά, και θα πιστέψουν ότι δείχνεις σεβασμό. Αντίθετα, αν γνωρίζεις το όνομά τους και εξακολουθείς να τους αποκαλείς «κύριε» ή «θεία», δεν θα χαρούν, και θα σε αντιμετωπίσουν με ψυχρότητα, και αυτό θα σου φανεί πολύ παράξενο. Η δυτική κουλτούρα διαφέρει από την κινεζική παραδοσιακή κουλτούρα. Οι Κινέζοι έχουν κατηχηθεί και επηρεαστεί από την παραδοσιακή κουλτούρα και θέλουν πάντα να ορθώνουν το ανάστημά τους, να είναι οι πρεσβύτεροι στην ομάδα και να κάνουν τους άλλους να τους σέβονται. Δεν τους αρκεί να τους αποκαλούν «παππού» ή «γιαγιά», θέλουν οι άνθρωποι να προσθέτουν το «πρεσβύτερος» μπροστά από αυτό και να τους αποκαλούν «πρεσβύτερο παππού», «πρεσβύτερη γιαγιά» ή «πρεσβύτερο θείο». Έπειτα, υπάρχει επίσης το «μεγάλη θεία» ή το «μεγάλος θείος» —αν δεν αποκαλούνται «πρεσβύτεροι», τότε θέλουν να αποκαλούνται «μεγάλοι». Δεν είναι τέτοιοι άνθρωποι αηδιαστικοί; Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Δεν είναι άθλια; Είναι τόσο αηδιαστική! Αυτού του είδους οι άνθρωποι όχι μόνο είναι ανίκανοι να κερδίσουν τον σεβασμό των άλλων, αλλά οι άλλοι τους αποστρέφονται και τους περιφρονούν, απομακρύνονται από αυτούς και τους απορρίπτουν. Υπάρχει, λοιπόν, λόγος που ο Θεός εκθέτει αυτές τις πτυχές της παραδοσιακής κουλτούρας και μισεί αυτά τα πράγματα. Διότι αυτά τα πράγματα περιέχουν τα τεχνάσματα του Σατανά και τη διάθεσή του, και μπορούν να επηρεάσουν τις μεθόδους και την κατεύθυνση της συμπεριφοράς ενός ανθρώπου. Φυσικά, μπορούν επίσης να επηρεάσουν την οπτική από την οποία βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα, και ταυτόχρονα, τυφλώνουν επίσης τους ανθρώπους και επηρεάζουν την ικανότητά τους να επιλέξουν το σωστό μονοπάτι. Επομένως, δεν θα πρέπει οι άνθρωποι να εγκαταλείψουν αυτά τα πράγματα; (Θα πρέπει.)

Ο κινεζικός λαός έχει επηρεαστεί πολύ βαθιά από την παραδοσιακή κουλτούρα. Φυσικά, κάθε χώρα στον κόσμο έχει τη δική της παραδοσιακή κουλτούρα, και αυτές οι παραδοσιακές κουλτούρες διαφέρουν μόνο σε μικρά σημεία. Παρόλο που ορισμένα από τα ρητά τους είναι διαφορετικά από εκείνα της κινεζικής παραδοσιακής κουλτούρας, έχουν την ίδια φύση. Όλα αυτά τα ρητά υπάρχουν επειδή οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και στερούνται κανονικής ανθρώπινης φύσης, οπότε χρησιμοποιούν κάποιες πολύ παραπλανητικές συμπεριφορές, που φαίνονται επιφανειακά καλές, που συμφωνούν με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του ανθρώπου, που είναι εύκολο να τις υλοποιήσουν οι άνθρωποι, να προσποιηθούν, ώστε να φαίνονται πολύ ιπποτικοί, ευγενικοί και αξιοσέβαστοι, και ώστε να φαίνεται ότι έχουν αξιοπρέπεια και ακεραιότητα. Αλλά αυτές ακριβώς οι πτυχές της παραδοσιακής κουλτούρας θολώνουν τα μάτια των ανθρώπων και τους εξαπατούν, και αυτές ακριβώς εμποδίζουν τους ανθρώπους να βιώσουν αληθινή ανθρώπινη ομοιότητα. Ακόμα χειρότερα, ο Σατανάς χρησιμοποιεί αυτά τα πράγματα για να διαφθείρει την ανθρώπινη φύση των ανθρώπων και να τους απομακρύνει από το σωστό μονοπάτι. Έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Ο Θεός λέει στους ανθρώπους να μην κλέβουν, να μη διαπράττουν μοιχεία και ούτω καθεξής, ενώ ο Σατανάς λέει στους ανθρώπους ότι πρέπει να έχουν καλή μόρφωση και σύνεση, να είναι ευγενικοί και εκλεπτυσμένοι, αβροί και ούτω καθεξής —δεν είναι αυτά ακριβώς τα αντίθετα από τις απαιτήσεις που έχει θέσει ο Θεός; Δεν είναι σκόπιμες αντιφάσεις των απαιτήσεων του Θεού; Ο Σατανάς διδάσκει στους ανθρώπους πώς να χρησιμοποιούν εξωτερικές μεθόδους, συμπεριφορές και αυτά που βιώνουν για να εξαπατήσουν τους άλλους ανθρώπους. Τι διδάσκει ο Θεός στους ανθρώπους; Ότι δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούν εξωτερικές συμπεριφορές για να κερδίσουν ψευδώς την εμπιστοσύνη των άλλων ανθρώπων και ότι αντίθετα θα πρέπει να συμπεριφέρονται με βάση τα λόγια Του και την αλήθεια. Με αυτόν τον τρόπο θα γίνουν άξιοι της εμπιστοσύνης και της πίστης των άλλων ανθρώπων —μόνο τέτοιοι άνθρωποι έχουν ανθρώπινη φύση. Δεν υπάρχει μια διαφορά εδώ; Υπάρχει μια τεράστια διαφορά. Ο Θεός σού λέει πώς να συμπεριφέρεσαι, ενώ ο Σατανάς σού λέει πώς να προσποιείσαι και πώς να εξαπατάς τους άλλους ανθρώπους —δεν είναι μεγάλη αυτή η διαφορά; Καταλαβαίνετε, λοιπόν, τώρα τι θα πρέπει να επιλέξουν οι άνθρωποι, στο τέλος; Ποιο από αυτά είναι το σωστό μονοπάτι; (Τα λόγια του Θεού.) Σωστά, τα λόγια του Θεού είναι το σωστό μονοπάτι στη ζωή. Ανεξάρτητα από το είδος της απαίτησης που θέτουν τα λόγια του Θεού σχετικά με τη συμπεριφορά του ανθρώπου, ακόμη και αν πρόκειται για έναν κανόνα, μια εντολή ή έναν νόμο για τον οποίο έχει μιλήσει ο Θεός στον άνθρωπο, όλα είναι αναμφίβολα σωστά και οι άνθρωποι πρέπει να τα τηρούν. Αυτό οφείλεται στο ότι τα λόγια του Θεού θα είναι πάντα το σωστό μονοπάτι και τα θετικά πράγματα, ενώ τα λόγια του Σατανά εξαπατούν και διαφθείρουν τους ανθρώπους, περιέχουν τις δολοπλοκίες του Σατανά και δεν αποτελούν το σωστό μονοπάτι, όσο κι αν συμφωνούν με τα γούστα ή τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων. Το καταλαβαίνετε αυτό; (Ναι.) Πώς αισθάνεστε αφού ακούσατε το περιεχόμενο της σημερινής συναναστροφής; Σχετίζεται με την αλήθεια; (Ναι.) Κατανοούσατε αυτήν την πτυχή της αλήθειας προηγουμένως; (Όχι ξεκάθαρα.) Την κατανοείτε ξεκάθαρα τώρα; (Περισσότερο από ό,τι πριν.) Συνοψίζοντας, η κατανόηση αυτών των αληθειών θα ωφελήσει τους ανθρώπους αργότερα. Θα είναι επωφελής για τη μελλοντική τους επιδίωξη της αλήθειας, για τη βίωση της ανθρώπινης φύσης και για τον στόχο και την κατεύθυνση όσων επιδιώκουν στη ζωή τους.

26 Φεβρουαρίου 2022