Τη σήμερον ημέρα, εκείνοι που εκτελούν καθήκοντα γίνονται όλο και πιο πολυάσχολοι. Νιώθουν πως ο χρόνος περνάει πολύ γρήγορα, πως δεν υπάρχει αρκετός. Γιατί συμβαίνει αυτό; Είναι γεγονός πως οφείλεται στο ότι τώρα κατανοούν την αλήθεια και έχουν ενόραση σε πολλά ζητήματα. Τους βαραίνει όλο και περισσότερο ένα αίσθημα ευθύνης, και εκτελούν τα καθήκοντά τους όλο και πιο επιμελώς, κάνοντας όλο και πιο λεπτομερές έργο. Επομένως, νιώθουν πως υπάρχουν όλο και περισσότερα καθήκοντα που θα πρέπει να εκτελούν. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο γίνονται όλο και πιο πολυάσχολοι με τα καθήκοντά τους. Και πέρα από αυτό, κάθε μέρα, οι περισσότεροι από εκείνους που εκτελούν καθήκοντα πρέπει επίσης να διαβάζουν τα λόγια του Θεού και να συναναστρέφονται για την αλήθεια. Πρέπει να κάνουν αυτοκριτική και, όταν αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα, πρέπει να αναζητούν την αλήθεια για να το επιλύσουν. Πρέπει, επίσης, να μάθουν και ορισμένες επαγγελματικές δεξιότητες. Μονίμως νιώθουν πως δεν υπάρχει αρκετός χρόνος, πως η κάθε μέρα περνάει πολύ γρήγορα. Τη νύχτα, σκέφτονται όσα έκαναν κατά τη διάρκεια της μέρας, και τους φαίνεται πως αυτά που έκαναν δεν είχαν ιδιαίτερη αξία, πως δεν προέκυψε τίποτα σπουδαίο από αυτά. Νιώθουν πως έχουν πολύ μικρό ανάστημα και πως είναι ανεπαρκείς, και επιθυμούν διακαώς να αναπτυχθούν γρήγορα σε ανάστημα. Κάποιοι από αυτούς λένε: «Πότε θα σταματήσω να είμαι τόσο απασχολημένος με αυτήν τη δουλειά; Πότε θα είμαι σε θέση να γαληνέψω την καρδιά μου, να διαβάσω σωστά τα λόγια του Θεού και να εξοπλιστώ με την αλήθεια; Αυτά που μπορώ να αποκομίσω από μία ή δύο συναθροίσεις τη βδομάδα είναι πολύ περιορισμένα. Θα έπρεπε να συναναστρεφόμαστε περισσότερο και να ακούμε περισσότερα κηρύγματα —αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να κατανοήσουμε την αλήθεια». Έτσι, περιμένουν με λαχτάρα και, εν ριπή οφθαλμού, έχουν περάσει τρία, τέσσερα, πέντε χρόνια, και νιώθουν πως ο χρόνος περνάει πολύ γρήγορα. Ορισμένοι άνθρωποι δεν μπορούν να προσφέρουν ιδιαίτερη βιωματική εμπειρία ακόμη και μετά από δέκα χρόνια πίστης. Γίνονται νευρικοί, φοβούνται πως θα εγκαταλειφθούν, και ελπίζουν να εξοπλιστούν γρήγορα με περισσότερη αλήθεια. Γι’ αυτό και νιώθουν πως τους πιέζει ο χρόνος. Υπάρχουν πολλοί που σκέφτονται κατ’ αυτόν τον τρόπο. Όλοι όσοι φέρουν το φορτίο της εκτέλεσης ενός καθήκοντος και επιδιώκουν την αλήθεια, νιώθουν πως ο χρόνος περνάει πολύ γρήγορα. Εκείνοι που δεν αγαπούν την αλήθεια, που λαχταρούν ανέσεις και απολαύσεις, δεν νιώθουν πως ο χρόνος περνάει γρήγορα· ορισμένοι από αυτούς παραπονιούνται μάλιστα: «Πότε θα έρθει η ημέρα του Θεού; Πάντα λένε πως το έργο Του πλησιάζει στο τέλος του —γιατί δεν έχει τελειώσει ακόμα; Πότε θα επεκταθεί το έργο του Θεού σε ολόκληρο το σύμπαν;» Οι άνθρωποι που λένε τέτοια πράγματα νιώθουν πως ο χρόνος περνάει πολύ αργά. Μέσα στην καρδιά τους, δεν τους ενδιαφέρει η αλήθεια· συνεχώς ελπίζουν να επιστρέψουν στον κόσμο και να συνεχίσουν την ασήμαντη ζωή τους. Αυτή η κατάστασή τους είναι προφανώς διαφορετική από εκείνη των ανθρώπων οι οποίοι επιδιώκουν την αλήθεια. Όσο απασχολημένοι κι αν είναι με τα καθήκοντά τους οι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια, μπορούν και πάλι να αναζητούν την αλήθεια για να επιλύουν τα προβλήματα που συναντούν, και να επιζητούν να συναναστρέφονται για πράγματα τα οποία τους είναι ασαφή σε κηρύγματα που έχουν ακούσει, καθώς και να γαληνεύουν την καρδιά τους καθημερινά για να αναλογιστούν πώς απέδωσαν τους, κι έπειτα να συλλογίζονται τα λόγια του Θεού και να παρακολουθούν βίντεο με βιωματικές μαρτυρίες. Αποκομίζουν πράγματα από αυτό. Όσο απασχολημένοι κι αν είναι με τα καθήκοντά τους, αυτό δεν εμποδίζει καθόλου την είσοδό τους στη ζωή, ούτε την καθυστερεί. Είναι φυσιολογικό να ασκούνται έτσι οι άνθρωποι που αγαπούν την αλήθεια. Οι άνθρωποι που δεν αγαπούν την αλήθεια δεν αναζητούν την αλήθεια και είναι απρόθυμοι να γαληνέψουν ενώπιον του Θεού ώστε να κάνουν αυτοκριτική και να γνωρίσουν τον εαυτό τους, ανεξάρτητα από το αν είναι απασχολημένοι με το καθήκον τους και από το τι προβλήματα συναντούν. Έτσι, είτε είναι πολυάσχολοι είτε χαλαροί στο καθήκον τους, δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Είναι γεγονός πως αν κάποιος θέλει από καρδιάς να επιδιώξει την αλήθεια, αν λαχταράει για την αλήθεια και φέρει το φορτίο της εισόδου στη ζωή και της αλλαγής της διάθεσής του, τότε θα πλησιάσει στον Θεό μέσα στην καρδιά του και θα προσεύχεται σε Αυτόν, όσο απασχολημένος κι αν είναι με το καθήκον του. Είναι βέβαιο πως θα κερδίσει κάποια από τη διαφώτιση και τη λαμπρότητα του Αγίου Πνεύματος, και η ζωή του θα αναπτύσσεται ακατάπαυστα. Αν κάποιος δεν αγαπά την αλήθεια και δεν φέρει καθόλου το φορτίο της εισόδου στη ζωή ή της αλλαγής της διάθεσής του, ή αν δεν ενδιαφέρεται για αυτά τα πράγματα, τότε δεν μπορεί να κερδίσει τίποτα. Το να συλλογίζεται κανείς ποιες εκφάνσεις διαφθοράς έχει είναι κάτι που μπορεί να γίνει οπουδήποτε, οποτεδήποτε. Για παράδειγμα, αν κάποιος έχει εκδηλώσει διαφθορά κατά την εκτέλεση του καθήκοντός του, τότε μέσα στην καρδιά του, πρέπει να προσευχηθεί στον Θεό, να κάνει αυτοκριτική και να γνωρίσει τη διεφθαρμένη διάθεσή του, καθώς και να αναζητήσει την αλήθεια για να τη διορθώσει. Πρόκειται για ένα ζήτημα της καρδιάς· δεν έχει σχέση με την εργασία που πρέπει να επιτελεστεί. Είναι εύκολο να γίνει αυτό; Εξαρτάται από το αν είσαι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια. Οι άνθρωποι που δεν αγαπούν την αλήθεια δεν ενδιαφέρονται για ζητήματα ανάπτυξης στη ζωή. Δεν συλλογίζονται τέτοια πράγματα. Μόνο οι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια είναι πρόθυμοι να μοχθήσουν για την ανάπτυξη στη ζωή· μόνο εκείνοι συλλογίζονται συχνά προβλήματα που όντως υφίστανται, όπως και συλλογίζονται πώς να αναζητήσουν την αλήθεια για να επιλύσουν εκείνα τα προβλήματα. Στην πραγματικότητα, η διαδικασία της επίλυσης προβλημάτων και της επιδίωξης της αλήθειας είναι το ίδιο πράγμα. Αν κάποιος είναι διαρκώς επικεντρωμένος στην αναζήτηση της αλήθειας για να επιλύσει προβλήματα ενόσω εκτελεί το καθήκον του, και έχει επιλύσει ουκ ολίγα προβλήματα κατά τη διάρκεια αρκετών ετών τέτοιας άσκησης, τότε η εκτέλεση του καθήκοντός του ανταποκρίνεται σίγουρα στα πρότυπα. Τέτοιοι άνθρωποι έχουν πολύ λιγότερες εκφάνσεις διαφθοράς, και έχουν αποκομίσει πολλή αληθινή εμπειρία κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Είναι, συνεπώς, σε θέση να μαρτυρήσουν περί του Θεού. Πώς βιώνουν τέτοιοι άνθρωποι την εμπειρία που ξεκίνησε από όταν ανέλαβαν για πρώτη φορά το καθήκον τους έως ότου ήταν σε θέση να μαρτυρήσουν περί του Θεού; Το κάνουν βασιζόμενοι στην αναζήτηση της αλήθειας για να επιλύσουν προβλήματα. Γι’ αυτό και όσο απασχολημένοι κι αν είναι με τα καθήκοντά τους οι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια, θα αναζητήσουν την αλήθεια για να επιλύσουν προβλήματα και θα εκτελέσουν επιτυχώς τα καθήκοντά τους σύμφωνα με τις αρχές, και θα είναι σε θέση να κάνουν πράξη την αλήθεια και να υποταχθούν στον Θεό. Αυτή είναι η διαδικασία της ανάπτυξης κάποιου στη ζωή, και είναι επίσης η διαδικασία της εισόδου στην πραγματικότητα της αλήθειας. Ορισμένοι άνθρωποι λένε μονίμως πως είναι τόσο απασχολημένοι με τα καθήκοντά τους, που δεν έχουν χρόνο να επιδιώξουν την αλήθεια. Αυτό δεν ευσταθεί. Τη στιγμή που εντοπίσει κάποιο πρόβλημα ένας άνθρωπος ο οποίος επιδιώκει την αλήθεια, όποιο έργο κι αν κάνει, θα αναζητήσει την αλήθεια για να το επιλύσει, και θα καταφέρει να κατανοήσει και να κερδίσει την αλήθεια. Αυτό είναι βέβαιο. Υπάρχουν πολλοί που νομίζουν πως η αλήθεια μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο μέσω καθημερινών συναθροίσεων. Αυτό δεν θα μπορούσε να είναι πιο λανθασμένο. Η αλήθεια δεν είναι κάτι που μπορεί να γίνει κατανοητό απλώς αν κάποιος συναθροίζεται και ακούει κηρύγματα· πρέπει κανείς να κάνει επίσης πράξη και να βιώνει τα λόγια του Θεού, και χρειάζεται συνάμα και εκείνη τη διαδικασία εντοπισμού και επίλυσης προβλημάτων. Το σημαντικό είναι πως πρέπει να μάθει να αναζητά την αλήθεια. Εκείνοι που δεν αγαπούν την αλήθεια δεν την αναζητούν, όποια προβλήματα κι αν αντιμετωπίσουν· εκείνοι που αγαπούν την αλήθεια την αναζητούν, όσο απασχολημένοι κι αν είναι με τα καθήκοντά τους. Έτσι, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα πως οι άνθρωποι οι οποίοι μονίμως παραπονιούνται πως είναι τόσο απασχολημένοι με τα καθήκοντά τους, που δεν έχουν τον χρόνο να συναθροίζονται, με συνέπεια να πρέπει να αναβάλλουν την επιδίωξη της αλήθειας, δεν είναι άνθρωποι που αγαπούν την αλήθεια. Είναι άνθρωποι με παράλογη αντίληψη, οι οποίοι δεν κατανοούν τα πνευματικά ζητήματα. Όταν διαβάζουν τα λόγια του Θεού ή ακούνε κηρύγματα, γιατί δεν μπορούν να τα κάνουν πράξη ή να τα εφαρμόσουν κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους; Γιατί δεν μπορούν να εφαρμόσουν τα λόγια του Θεού στην πραγματική τους ζωή; Αυτό αρκεί για να αποδείξει πως δεν αγαπούν την αλήθεια, και έτσι όποια δυσκολία κι αν συναντήσουν κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, δεν αναζητούν ούτε κάνουν πράξη την αλήθεια. Είναι ξεκάθαρο πως αυτοί οι άνθρωποι είναι πάροχοι υπηρεσιών. Ορισμένοι άνθρωποι μπορεί να επιθυμούν να επιδιώξουν την αλήθεια, αλλά το επίπεδό τους είναι πολύ φτωχό. Δεν μπορούν ούτε καν να οργανώσουν καλά τη ζωή τους· όταν έχουν να κάνουν δύο ή τρία πράγματα, δεν ξέρουν ποιο να κάνουν πρώτο και ποιο τελευταίο. Αν αντιμετωπίζουν δύο ή τρία προβλήματα, δεν ξέρουν πώς να τα επιλύσουν. Τους πιάνει πονοκέφαλος. Μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να αποκτήσουν πρόσβαση στην αλήθεια; Μπορούν να αναζητήσουν επιτυχώς την αλήθεια ώστε να επιλύσουν προβλήματα; Όχι απαραιτήτως, επειδή το επίπεδό τους είναι πολύ φτωχό. Πολλοί άνθρωποι είναι πρόθυμοι να επιδιώξουν την αλήθεια, αλλά μετά από δέκα ή είκοσι χρόνια πίστης στον Θεό, καταλήγουν να αδυνατούν να προσφέρουν κάποια μαρτυρία για την εμπειρία τους, και δεν έχουν κερδίσει καμία αλήθεια. Ο κύριος λόγος για τον οποίο συμβαίνει αυτό είναι επειδή το επίπεδό τους είναι πολύ φτωχό. Το αν κάποιος επιδιώκει την αλήθεια δεν είναι ζήτημα του πόσο απασχολημένος είναι με το καθήκον του ή πόσο χρόνο διαθέτει· εξαρτάται από το αν αγαπάει την αλήθεια μέσα στην καρδιά του. Είναι γεγονός πως όλοι έχουν την ίδια αφθονία χρόνου· η διαφορά έγκειται στο πού τον δαπανά κάθε άνθρωπος. Είναι πιθανό πως οποιοσδήποτε λέει πως δεν έχει τον χρόνο να επιδιώξει την αλήθεια, δαπανά τον χρόνο του σε σαρκικές απολαύσεις ή είναι απασχολημένος με κάποιο εξωτερικό εγχείρημα. Δεν δαπανά εκείνον τον χρόνο στην αναζήτηση της αλήθειας ώστε να επιλύσει προβλήματα. Έτσι είναι οι άνθρωποι οι οποίοι είναι αμελείς στην επιδίωξή τους. Αυτό καθυστερεί το σπουδαίο ζήτημα της εισόδου τους στη ζωή.

Κατά τις δύο τελευταίες συναθροίσεις μας, συναναστραφήκαμε πάνω στο θέμα: «Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια», καθώς και πάνω σε ορισμένες λεπτομέρειες που περιλαμβάνει αυτό το θέμα. Ας αρχίσουμε αναλύοντας αυτά πάνω στα οποία συναναστραφήκαμε κατά την τελευταία μας συνάθροιση. Καθορίσαμε έναν ακριβή ορισμό του «Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια», έπειτα συναναστραφήκαμε για κάποια συγκεκριμένα προβλήματα και συγκεκριμένους τρόπους με τους οποίους συμπεριφέρονται οι άνθρωποι, τα οποία περιλαμβάνονται στο τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Ποιο ήταν το τελικό σημείο της συναναστροφής μας κατά την τελευταία μας συνάθροιση; (Θεέ, έθεσες ένα ερώτημα: Δεδομένου πως αυτά που ο άνθρωπος θεωρεί καλά και σωστά δεν είναι η αλήθεια, γιατί εξακολουθεί να τα επιδιώκει σαν να είναι η αλήθεια;) Δεδομένου πως εκείνα τα πράγματα τα οποία ο άνθρωπος θεωρεί καλά και σωστά δεν είναι η αλήθεια, γιατί εξακολουθεί να τα υποστηρίζει σαν να είναι η αλήθεια, νομίζοντας ταυτόχρονα πως επιδιώκει την αλήθεια; Την τελευταία φορά, συναναστραφήκαμε πάνω σε τρία πράγματα που πραγματεύονται αυτό το ζήτημα. Το πρώτο: Αυτά τα πράγματα που επιδιώκει ο άνθρωπος δεν είναι η αλήθεια, οπότε γιατί εξακολουθεί να τα κάνει πράξη σαν να είναι η αλήθεια; Επειδή, για τον άνθρωπο, τα πράγματα τα οποία θεωρεί σωστά και καλά φαίνονται σαν να είναι η αλήθεια, οπότε ο άνθρωπος επιδιώκει αυτά τα πράγματα τα οποία νομίζει πως είναι καλά και σωστά σαν να είναι η αλήθεια. Αυτός δεν είναι ένας ξεκάθαρος τρόπος να το θέσουμε; (Είναι.) Επομένως, ποια είναι η ακριβής απάντηση σε αυτό το ερώτημα; Οι άνθρωποι υποστηρίζουν τα πράγματα που νομίζουν πως είναι σωστά και καλά σαν να είναι η αλήθεια και, κάνοντάς το αυτό, νομίζουν πως επιδιώκουν την αλήθεια. Αυτή δεν είναι η πλήρης απάντηση; (Είναι.) Το δεύτερο: Γιατί ο άνθρωπος, υποστηρίζοντας πράγματα που νομίζει πως είναι καλά και σωστά σαν να είναι η αλήθεια, νομίζει πως επιδιώκει την αλήθεια; Αυτό μπορεί να απαντηθεί ως εξής: Επειδή ο άνθρωπος έχει την επιθυμία να ευλογηθεί. Ο άνθρωπος αρχίζει να επιδιώκει με επιθυμία και φιλοδοξία αυτά τα πράγματα τα οποία θεωρεί σωστά και καλά, και έτσι νομίζει πως κάνει πράξη και επιδιώκει την αλήθεια. Στην ουσία, έτσι προσπαθεί να κλείσει μια συμφωνία με τον Θεό. Το τρίτο: Αν ένας άνθρωπος διαθέτει κανονική συνείδηση και λογική, τότε σε περιπτώσεις κατά τις οποίες δεν κατανοεί την αλήθεια, θα επιλέξει ενστικτωδώς να ενεργήσει σύμφωνα με τη συνείδηση και τη λογική του, ακολουθώντας κανονισμούς, νόμους, κανόνες, και ούτω καθεξής. Μπορούμε να πούμε πως ο άνθρωπος υποστηρίζει ενστικτωδώς τα πράγματα τα οποία, σύμφωνα με τη συνείδησή του, θεωρεί θετικά, εποικοδομητικά και εναρμονισμένα με την ανθρώπινη φύση, σαν να είναι η αλήθεια. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί εντός των παραμέτρων της συνείδησης και της λογικής του ανθρώπου. Υπάρχουν πολλοί που μπορούν να εργαστούν κανονικά στον οίκο του Θεού· είναι πρόθυμοι να παράσχουν υπηρεσία και να υποταχθούν στις διευθετήσεις του οίκου του Θεού επειδή διαθέτουν κανονική συνείδηση και λογική. Προκειμένου να λάβουν ευλογίες, θα υποστούν μάλιστα βάσανα και θα πληρώσουν κάθε τίμημα. Έτσι, ο άνθρωπος εκλαμβάνει επίσης αυτά για τα οποία είναι ικανός εντός των παραμέτρων της συνείδησης και της λογικής του, ως την άσκηση και την επιδίωξη της αλήθειας. Αυτά είναι τα τρία κύρια κομμάτια της απάντησης σε αυτό το ερώτημα. Την τελευταία φορά, συναναστραφήκαμε για αυτά τα τρία κομμάτια με γενικό τρόπο· σήμερα, θα διεξάγουμε μια συγκεκριμένη, λεπτομερή συναναστροφή για τα προβλήματα που αφήνουν αυτά τα τρία σημεία στο διάβα τους, και θα αναλύσουμε τα προβλήματα που περιλαμβάνει το κάθε σημείο, καθώς και το πώς διαφέρει το κάθε στοιχείο από την επιδίωξη της αλήθειας ή πώς αντίκειται σε αυτήν, ούτως ώστε να γνωρίζετε με μεγαλύτερη σαφήνεια τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια και πώς ακριβώς πρέπει να γίνεται πράξη αυτή η επιδίωξη. Αυτό θα αποτελέσει καλύτερο κίνητρο για να κάνουν οι άνθρωποι πράξη και να επιδιώξουν τις αλήθειες με ακρίβεια στην καθημερινή τους ζωή.

Θα αρχίσουμε με συναναστροφή πάνω στο πρώτο σημείο. Για να το θέσουμε απλά, η συναναστροφή μας πάνω στο πρώτο σημείο θα εστιάσει στα πράγματα τα οποία ο άνθρωπος θεωρεί σωστά και καλά σύμφωνα με τις αντιλήψεις του. Γιατί θα πρέπει η συναναστροφή μας να εστιάσει σε αυτό το περιεχόμενο; Ποια προβλήματα εμπεριέχει αυτό το περιεχόμενο; Αρχικά σκεφτείτε λεπτομερώς αυτό το ερώτημα. Θα ήσασταν ικανοί να τα γνωρίζετε με ακρίβεια αν δεν συναναστρεφόμασταν σχετικά με αυτό καταλλήλως στις συναθροίσεις; Αν δεν συναναστρεφόμασταν συγκεκριμένα σχετικά με αυτό, και εσείς βασιζόσασταν απλώς στον στοχασμό σας γι’ αυτό ή αφιερώνατε χρόνο βιώνοντάς το και γνωρίζοντάς το; Θα γνωρίζατε τότε ποιες αλήθειες θίγει αυτό το περιεχόμενο; Θα ήσασταν σε θέση να τις ανακαλύψετε μέσω στοχασμού; (Όχι.) Θα ξεκινήσουμε εξετάζοντας την κυριολεκτική διατύπωση της φράσης «τα πράγματα τα οποία ο άνθρωπος θεωρεί σωστά και καλά σύμφωνα με τις αντιλήψεις του» και θα δούμε μέχρι πού φτάνει η γνώση σας γι’ αυτήν. Καταρχάς, τι πραγματεύεται το σημαντικό μέρος αυτής της φράσης, πάνω στο οποίο πρόκειται να συναναστραφούμε; Δεν μπορείτε να καταλάβετε; Πρόκειται για κάποια ασαφή φράση; Εμπεριέχει κάποιο μυστήριο; (Πραγματεύεται τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες που έχει ο άνθρωπος.) Αυτός είναι ένας γενικός τρόπος να το θέσετε· αναφέρετε ένα παράδειγμα. (Ο άνθρωπος, σύμφωνα με τις αντιλήψεις του, πιστεύει πως εφόσον μπορεί να απαρνηθεί, να δαπανήσει τον εαυτό του, να βασανιστεί και να πληρώσει τιμήματα, θα είναι σε θέση να τύχει της έγκρισης του Θεού. Υπάρχει και λίγη παραδοσιακή κουλτούρα —πράγματα όπως η ευσέβεια προς τους γονείς και το να φροντίζουν οι γυναίκες τους συζύγους τους και να μεγαλώνουν τα παιδιά τους. Οι άνθρωποι τα εκλαμβάνουν κι αυτά ως καλά πράγματα.) Πετύχατε κάποια από αυτά. Έχετε πιάσει το νόημα; Ποια σημεία θίγουν το θέμα μας; (Η απάρνηση, η δαπάνη, τα βάσανα και η πληρωμή τιμήματος.) (Η ευσέβεια προς τους γονείς και το να φροντίζουν οι γυναίκες τους συζύγους τους και να μεγαλώνουν τα παιδιά τους.) Ναι. Υπάρχουν άλλα; (Μια επίδειξη ευλάβειας, υπομονής και ανοχής, όπως οι Φαρισαίοι.) Ταπεινοφροσύνη, υπομονή, ανοχή —αυτό έχει να κάνει με μερικές συγκεκριμένες εκδηλώσεις και ρητά συμπεριφοράς. Εφόσον θα συναναστραφούμε πάνω σε τέτοιο περιεχόμενο, καλύτερα να συναναστραφούμε συγκεκριμένα, χρησιμοποιώντας συγκεκριμένα ρητά. Οι άνθρωποι μπορούν να αποκομίσουν πιο ακριβή και ορθή κατανόηση αν εστιάσουμε έτσι στο ζήτημα. Μέχρι στιγμής, δεν μπορείτε να προσφέρετε στοιχεία, οπότε θα προχωρήσω στη συναναστροφή, εντάξει; (Ναι.) Η κουλτούρα της Κίνας, που απαριθμεί πέντε χιλιάδες χρόνια, είναι «εκτενής και βαρυσήμαντη», γεμάτη με κάθε λογής δημοφιλή ρητά και ιδιωματικές εκφράσεις. Διαθέτει επίσης πληθώρα ξακουστών «αρχαίων σοφών», όπως ο Κομφούκιος, ο Μέγκιος, και άλλοι. Εκείνοι δημιούργησαν τις κινεζικές διδαχές του κομφουκιανισμού, οι οποίες αποτελούν το κύριο μέρος της παραδοσιακής κινεζικής κουλτούρας. Μεγάλο μέρος της γλώσσας, του λεξιλογίου και των ρητών στην κινεζική παραδοσιακή κουλτούρα συντάχθηκε από γενεές ανθρώπων. Κάποια από αυτά παραπέμπουν στην αρχαιότητα, άλλα όχι· κάποια από αυτά προέρχονται από τον απλό λαό, και άλλα από διάσημους ανθρώπους. Ίσως να μη σας αρέσει πολύ η παραδοσιακή κουλτούρα ή να έχετε απομακρυνθεί από την ποταπή, παραδοσιακή κουλτούρα ή να είστε πολύ νέοι για να έχετε επιδοθεί σε βαθιά μελέτη ή έρευνα της «εκτενούς και βαρυσήμαντης» παραδοσιακής κουλτούρας, και γι’ αυτό να μη γνωρίζετε ακόμη γι’ αυτήν ή να μην καταλαβαίνετε τέτοια πράγματα. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι καλό. Αν και κάποιος μπορεί να μην το καταλαβαίνει, τα πράγματα της παραδοσιακής κουλτούρας έχουν υποσυνείδητα ενσταλαχτεί στο σκεπτικό και στις αντιλήψεις του και τα έχουν μολύνει. Χωρίς να το ξέρει, καταλήγει να ζει βάσει αυτών των πραγμάτων. Αυτό που κληροδοτείται από τους προγόνους, δηλαδή η παραδοσιακή κουλτούρα που κληροδοτείται από τους προπάτορες του ανθρώπου, θέτει πολλούς ισχυρισμούς κάθε είδους για τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να μιλάει, να ενεργεί και να συμπεριφέρεται ο άνθρωπος. Και παρόλο που οι άνθρωποι μπορεί να έχουν διαφορετική κατανόηση και απόψεις για τις διάφορες δηλώσεις της παραδοσιακής κουλτούρας, είναι σε γενικές γραμμές σίγουροι για τέτοια πράγματα της παραδοσιακής κουλτούρας. Από αυτήν την παρατήρηση, μπορούμε να δούμε πως οι πηγές που επηρεάζουν τη ζωή και την ύπαρξη των ανθρώπων, την άποψή τους για τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και τη συμπεριφορά και τις πράξεις τους, είναι όλα πράγματα της παραδοσιακής κουλτούρας. Παρόλο που οι διάφορες εθνικότητες της ανθρωπότητας διαφέρουν στις δηλώσεις τους σχετικά με τα ηθικά πρότυπα και τα ηθικά κριτήρια που υποστηρίζουν, οι γενικές ιδέες πίσω από αυτές είναι παρόμοιες. Σήμερα, θα συναναστραφούμε πάνω σε μερικές από αυτές και θα τις αναλύσουμε λεπτομερώς. Αν και δεν θα μπορέσουμε να αναφέρουμε και να αναλύσουμε όλα όσα ο άνθρωπος θεωρεί πως είναι σωστά και καλά, το γενικό περιεχόμενό τους δεν είναι τίποτε άλλο παρά τα δύο εκείνα στοιχεία που θίγει ο ορισμός της επιδίωξης της αλήθειας: οι απόψεις κάποιου για τους ανθρώπους και τα πράγματα, και ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρεται και ενεργεί. Το ένα είναι οι απόψεις, το άλλο είναι οι συμπεριφορές. Αυτό σημαίνει πως ο άνθρωπος βλέπει τους ανθρώπους και τα γεγονότα του κόσμου μέσα από πράγματα τα οποία θεωρεί σωστά και καλά σύμφωνα με τις αντιλήψεις του, και λαμβάνει αυτά τα πράγματα ως το θεμέλιο, τη βάση και τα κριτήρια με τα οποία συμπεριφέρεται και ενεργεί. Οπότε, ποια είναι ακριβώς αυτά τα καλά και σωστά πράγματα; Σε γενικές γραμμές, τα πράγματα τα οποία ο άνθρωπος θεωρεί σωστά και καλά σύμφωνα με τις αντιλήψεις του δεν είναι τίποτε άλλο παρά απαιτήσεις να συμπεριφέρεται ο άνθρωπος καλά και να έχει καλή ανθρώπινη ηθική και χαρακτήρα. Είναι αυτά τα δύο πράγματα. Σκεφτείτε το: Δεν είναι κατά βάση αυτά τα δύο πράγματα; (Είναι.) Το ένα είναι η καλή συμπεριφορά· το άλλο είναι ο ανθρώπινος χαρακτήρας και η ανθρώπινη ηθική. Η ανθρωπότητα έχει ουσιαστικά καθιερώσει δύο πράγματα ως τα πρότυπα βάσει των οποίων μετρά την ανθρώπινη φύση με την οποία ζει κάποιος και τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται: Το ένα είναι η απαίτηση ο άνθρωπος να συμπεριφέρεται καλά εξωτερικά, και το άλλο είναι να φέρεται ηθικά. Χρησιμοποιεί αυτούς τους δύο παράγοντες για να μετρήσει την καλοσύνη ενός ανθρώπου. Επειδή χρησιμοποιεί αυτούς τους δύο παράγοντες για να μετρήσει την καλοσύνη ενός ανθρώπου, προέκυψαν προς αυτόν τον σκοπό κάποια πρότυπα για την κρίση της συμπεριφοράς και της ηθικής των ανθρώπων και, καθώς προέκυπταν, οι άνθρωποι άρχισαν φυσικά να ακούνε κάθε λογής δηλώσεις σχετικά με την ηθική διαγωγή ή τη συμπεριφορά του ανθρώπου. Ποια συγκεκριμένα ρητά υπάρχουν; Γνωρίζετε; Κάτι απλό, για παράδειγμα: Ποια πρότυπα και ρητά υπάρχουν για τη μέτρηση της συμπεριφοράς των ανθρώπων; Το να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση, να είναι ευγενικός και εκλεπτυσμένος —αυτά έχουν να κάνουν με εξωτερικές συμπεριφορές. Αποτελεί το να είναι κανείς αβρός ένα από αυτά; (Ναι.) Τα υπόλοιπα είναι πάνω κάτω παρόμοια και, κατ’ αναλογία, θα γνωρίζετε ποια λόγια και ποιες δηλώσεις αποτελούν πρότυπα για τη μέτρηση της συμπεριφοράς του ανθρώπου και ποιες δηλώσεις αποτελούν πρότυπα για τη μέτρηση της ηθικής του. Τώρα, το «Η γυναίκα πρέπει να είναι ενάρετη, καλοσυνάτη, ευγενική και ηθική» αποτελεί πρότυπο για την εξωτερική συμπεριφορά ή την ηθική; (Αφορά την ηθική και τη δεοντολογία.) Και η μεγαλοψυχία; (Και αυτή αφορά την ηθική.) Σωστά. Αυτά έχουν να κάνουν με την ηθική, με τον ηθικό χαρακτήρα του ανθρώπου. Οι βασικές δηλώσεις που έχουν να κάνουν με τη συμπεριφορά του ανθρώπου είναι εκείνες όπως το να είναι αβρός, να είναι ευγενικός και εκλεπτυσμένος, και να έχει καλή μόρφωση και σύνεση. Όλα αυτά είναι πράγματα τα οποία ο άνθρωπος, σύμφωνα με τις αντιλήψεις του, πιστεύει πως είναι σωστά και καλά· είναι πράγματα που πιστεύει πως είναι θετικά, πως βασίζονται στους ισχυρισμούς της παραδοσιακής κουλτούρας ή, τουλάχιστον, πως συνάδουν με τη συνείδηση και τη λογική —όχι αρνητικά πράγματα. Αυτά για τα οποία μιλάμε εδώ είναι πράγματα τα οποία οι άνθρωποι, σε γενικές γραμμές, αναγνωρίζουν ως σωστά και καλά. Επομένως, ποιες άλλες δηλώσεις υπάρχουν σχετικά με την καλή συμπεριφορά του ανθρώπου, πέρα από τις τρεις που μόλις ανέφερα; (Να σέβεται τους ηλικιωμένους και να φροντίζει τους νέους.) Να σέβεται τους ηλικιωμένους και να φροντίζει τους νέους, να είναι προσηνής, να είναι προσιτός —όλα αυτά είναι πράγματα με τα οποία οι άνθρωποι είναι κάπως εξοικειωμένοι και τα οποία κατανοούν. Το να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση, να είναι ευγενικός και εκλεπτυσμένος, να είναι αβρός, να σέβεται τους ηλικιωμένους και να φροντίζει τους νέους, να είναι προσηνής, να είναι προσιτός —στο μυαλό του ανθρώπου, όλοι όσοι διαθέτουν τέτοιες συμπεριφορές θεωρούνται καλοί άνθρωποι, ευγενικοί άνθρωποι, άνθρωποι με ανθρώπινη φύση. Όλοι μετρούν τους άλλους με βάση τη συμπεριφορά τους· κρίνουν την καλοσύνη κάποιου βάσει της εξωτερικής του συμπεριφοράς. Οι άνθρωποι κρίνουν, καθορίζουν και μετρούν το κατά πόσον ένας άνθρωπος είναι καλλιεργημένος και έχει ανθρώπινη φύση, το κατά πόσον είναι άξιος αλληλεπίδρασης και εμπιστοσύνης, σύμφωνα με τις σκέψεις και τις ιδέες της παραδοσιακής κουλτούρας και τις συμπεριφορές εκείνου του ανθρώπου τις οποίες μπορούν να δουν. Έχουν οι άνθρωποι τη δυνατότητα να διεισδύσουν στον υλικό κόσμο; Ούτε στο ελάχιστο. Οι άνθρωποι μπορούν να κρίνουν και να διακρίνουν το κατά πόσον ένας άνθρωπος είναι καλός ή κακός, ή τι είδους άνθρωπος είναι, μόνο με βάση τη συμπεριφορά του· οι άνθρωποι μπορούν να παρατηρήσουν και να προσδιορίσουν αυτά τα πράγματα μόνο μέσω αλληλεπίδρασης, συζήτησης και συνεργασίας με κάποιον. Ανεξάρτητα από το αν χρησιμοποιείς ρητώς δηλώσεις όπως «Να έχεις καλή μόρφωση και σύνεση», «Να είσαι προσηνής» και «Να σέβεσαι τους ηλικιωμένους και να φροντίζεις τους νέους» στις μετρήσεις σου, τα πρότυπα των μετρήσεών σου δεν υπερβαίνουν αυτές τις δηλώσεις. Όταν κάποιος δεν μπορεί να δει τον εσωτερικό κόσμο κάποιου άλλου, μετρά το κατά πόσον είναι καλός ή κακός, ευγενής ή ποταπός, παρατηρώντας τη συμπεριφορά και τις πράξεις του και εφαρμόζοντας αυτά τα κριτήρια συμπεριφοράς. Αυτά είναι ουσιαστικά το μόνο που χρησιμοποιεί. Έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Με βάση τις δηλώσεις που μόλις περιγράφηκαν συνοπτικά, ποια πρότυπα μέτρησης έχει η ανθρωπότητα; Ποια πράγματα θεωρεί η ανθρωπότητα καλά και σωστά σύμφωνα με τις αντιλήψεις της; Αντί να ξεκινήσουμε με πράγματα σχετικά με την ηθική διαγωγή, ας ξεκινήσουμε τη συναναστροφή και την ανάλυσή μας με τα καλά, σωστά και θετικά πράγματα τα οποία εκδηλώνει και φανερώνει ο άνθρωπος στη συμπεριφορά του. Ας κοιτάξουμε αν είναι στ’ αλήθεια θετικά πράγματα. Επομένως, υπάρχει κάτι στις δηλώσεις που μόλις παραθέσαμε το οποίο άπτεται της αλήθειας; Είναι κάποιο από το περιεχόμενό τους σύμφωνο με την αλήθεια; (Όχι.) Αν κάποιος επιδιώκει να γίνει τέτοιος άνθρωπος, ένας άνθρωπος με τέτοιες συμπεριφορές και τέτοιο παρουσιαστικό, τότε επιδιώκει αυτός ο άνθρωπος την αλήθεια; Σχετίζεται αυτό που επιδιώκει με την επιδίωξη της αλήθειας; Κάποιος που διαθέτει αυτές τις συμπεριφορές κάνει πράξη και επιδιώκει την αλήθεια; Είναι κάποιος που διαθέτει αυτές τις συμπεριφορές και εκδηλώσεις καλός άνθρωπος, κατά την πραγματική σημασία του όρου; Η απάντηση είναι αρνητική —δεν είναι. Αυτό είναι πασιφανές.

Ας εξετάσουμε πρώτα τη δήλωση πως κάποιος πρέπει να έχει καλή μόρφωση και σύνεση. Μιλήστε για το τι σημαίνει από μόνη της η δήλωση: «Να έχεις καλή μόρφωση και σύνεση». (Περιγράφει κάποιον που είναι σχετικά ευπρεπής και έχει καλούς τρόπους.) Τι σημαίνει να είναι κανείς «ευπρεπής»; (Σημαίνει να τηρεί κάπως τους κανονισμούς.) Σωστά. Σε ποιους κανονισμούς υπακούει ένας τέτοιος άνθρωπος; Όσο πιο συγκεκριμένη είναι η απάντησή σου, τόσο πιο εμπεριστατωμένη θα είναι η κατανόησή σου γι’ αυτό το ζήτημα και την ουσία του. Οπότε, τι σημαίνει να τηρεί κανείς τους κανονισμούς; Ορίστε ένα παράδειγμα. Κατά τη διάρκεια του φαγητού, οι νεότεροι δεν πρέπει να καθίσουν έως ότου καθίσουν οι πρεσβύτεροί τους, και πρέπει να κάνουν ησυχία όταν δεν μιλούν οι πρεσβύτεροί τους. Αν μείνει φαγητό για τους πρεσβυτέρους, κανείς δεν μπορεί να το φάει εκτός κι αν το επιτρέψουν οι πρεσβύτεροι. Πέρα από αυτό, απαγορεύονται οι ομιλίες κατά τη διάρκεια του φαγητού ή να δείχνει κανείς τα δόντια του ή να γελάει δυνατά ή να κάνει θόρυβο καθώς τρώει ή να σκαλίζει το φαγητό του. Όταν έχει τελειώσει η πρεσβύτερη γενιά, οι νεότεροι πρέπει να σταματήσουν να τρώνε κατευθείαν και να σηκωθούν όρθιοι. Μπορούν να συνεχίσουν να τρώνε μόνο αφότου έχουν ξεπροβοδίσει τους πρεσβύτερούς τους. Αυτό δεν αποτελεί τήρηση κανονισμών; (Ναι.) Οι κανονισμοί αυτοί υπάρχουν, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, σε κάθε σπίτι και νοικοκυριό, σε οικογένειες κάθε ονόματος και καταγωγής. Όλοι οι άνθρωποι τηρούν αυτούς τους κανονισμούς, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό και, καθώς τους τηρούν, περιορίζονται από αυτούς. Υπάρχουν διαφορετικοί κανονισμοί σε διαφορετικές οικογένειες —και ποιοι είναι αυτοί που τους έθεσαν; Τους έθεσαν οι πρόγονοι της εκάστοτε οικογένειας και οι αξιοσέβαστοι πρεσβύτεροι διαφορετικών παρελθοντικών εποχών. Αποκτούν ιδιαίτερη σημασία κατά τον εορτασμό σημαντικών εορτών και ημερών μνήμης· όλοι πρέπει να τους ακολουθούν, και κανείς δεν εξαιρείται. Αν τυχόν κάποιος παραβεί ή παραβιάσει τους κανονισμούς, θα τιμωρηθεί αυστηρά βάσει των περιορισμών της οικογένειας. Κάποιοι μπορεί μάλιστα να χρειαστεί να γονατίσουν για συγχώρεση στον οικογενειακό βωμό. Αυτό είναι οι κανονισμοί. Τα όσα συζητούσαμε μόλις τώρα ήταν απλώς κάποιοι από τους κανονισμούς που μπορεί να εφαρμόζονται σε ένα δεδομένο σπιτικό ή οικογένεια. Αυτοί οι κανονισμοί δεν είναι μέρος του τι σημαίνει να είναι κανείς «ευπρεπής»; (Είναι.) Μπορεί κανείς να καταλάβει αν κάποιος είναι ευπρεπής παρακολουθώντας τον απλώς να τρώει. Αν κάνει θόρυβο ενώ μασάει ή σκαλίζει το φαγητό του ή πάντα σερβίρει μπουκιές στους άλλους και μιλάει ενώ τρώει, γελά δυνατά και, μάλιστα, σε ορισμένες περιπτώσεις, δείχνει με τα τσόπστικς του το άτομο στο οποίο μιλάει, τότε σε όλα αυτά, επιδεικνύει την απρέπειά του. Το να αποκαλέσει κανείς έναν άνθρωπο απρεπή υπονοεί πως οι άλλοι τον επιπλήττουν, αμφιβάλλουν γι’ αυτόν και τον σιχαίνονται σε ό,τι αφορά τη συμπεριφορά του. Όσο για εκείνους που είναι ευπρεπείς, δεν μιλούν όταν τρώνε, δεν χαχανίζουν, δεν σκαλίζουν το φαγητό τους ούτε σερβίρουν μπουκιές στους άλλους. Τηρούν αρκετά τους κανονισμούς. Οι άλλοι βλέπουν τη συμπεριφορά και την απόδοσή τους και, με βάση αυτά, λένε πως είναι ευπρεπή άτομα. Και λόγω αυτής της ευπρέπειάς τους, κερδίζουν τον σεβασμό και την εκτίμηση των άλλων, καθώς και τη συμπάθειά τους. Αυτό είναι ένα μέρος του τι βρίσκεται πίσω από την ευπρέπεια. Επομένως, τι είναι, πραγματικά, η ευπρέπεια; Μόλις είπαμε: Η «ευπρέπεια» έχει να κάνει μόνο με τη συμπεριφορά των ανθρώπων. Ας πούμε, σε αυτά τα τελευταία παραδείγματα, υπάρχει μια σειρά γενεαλογικής προτεραιότητας κατά τη διάρκεια του φαγητού. Όλοι πρέπει να τοποθετήσουν τα καθίσματά τους σύμφωνα με τους κανονισμούς· δεν πρέπει να καθίσουν σε λάθος σημείο. Οι πρεσβύτερες και οι νεότερες γενιές ακολουθούν και οι δύο τους οικογενειακούς κανονισμούς, τους οποίους κανείς δεν πρέπει να παραβιάσει, και φαίνονται να τηρούν τόσο τους κανονισμούς, να είναι τόσο αβρές, τόσο ευγενείς, τόσο αξιοπρεπείς —όμως, όσο κι αν φαίνονται έτσι, όλα καταλήγουν και πάλι σε απλή εξωτερικά καλή συμπεριφορά. Αυτό περιλαμβάνει διεφθαρμένες διαθέσεις; Όχι· δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα πρότυπο βάσει του οποίου μετριούνται οι εξωτερικές συμπεριφορές των ανθρώπων. Ποιες συμπεριφορές; Κυρίως η ομιλία και οι πράξεις τους. Για παράδειγμα, δεν θα πρέπει να μιλάει κανείς όταν τρώει ή να κάνει θόρυβο όταν μασάει. Την ώρα που κάθονται κάποιοι άνθρωποι για να φάνε, υπάρχει μια σειρά που ορίζει ποιος θα καθίσει πρώτος. Γενικά, υπάρχουν σωστοί τρόποι να στέκεσαι όρθιος και να κάθεσαι. Όλα αυτά δεν είναι τίποτε άλλο παρά συμπεριφορές, εξωτερικές συμπεριφορές, όλα τους. Επομένως, είναι οι άνθρωποι πραγματικά διατεθειμένοι να ακολουθήσουν αυτούς τους κανονισμούς; Τι σκέφτονται οι άνθρωποι μέσα τους γι’ αυτό το ζήτημα; Πώς νιώθουν γι’ αυτό; Είναι ωφέλιμο για τους ανθρώπους να ακολουθούν αυτούς τους αξιολύπητους κανονισμούς; Μπορούν να τους προσφέρουν πρόοδο στη ζωή; Ποιο είναι το πρόβλημα με το να ακολουθούν αυτούς τους αξιολύπητους κανονισμούς; Έχει να κάνει με το ζήτημα του κατά πόσον υπάρχει αλλαγή στην άποψη κάποιου για τα πράγματα και στη διάθεση της ζωής του; Όχι, καθόλου. Έχει να κάνει μόνο με τη συμπεριφορά των ανθρώπων. Απλώς θέτει μερικές απαιτήσεις στη συμπεριφορά των ανθρώπων —απαιτήσεις που αφορούν ποιους κανονισμούς πρέπει να επιτύχουν και να ακολουθήσουν οι άνθρωποι. Ό,τι κι αν σκέφτεται κάποιος γι’ αυτούς τους κανονισμούς, ακόμη κι αν τους μισεί και τους σιχαίνεται, δεν έχει επιλογή παρά να ζει δέσμιός τους λόγω της οικογένειας και των προγόνων του, και λόγω του οικιακού του κώδικα. Όμως, κανείς δεν προτίθεται να διερευνήσει ποιες συγκεκριμένες σκέψεις έχουν οι άνθρωποι γι’ αυτούς τους κανονισμούς, ή πώς τους βλέπουν και τους θεωρούν οι άνθρωποι στο σκεπτικό τους, ή την άποψη και τη στάση τους απέναντί τους. Είναι αρκετό να επιδεικνύεις καλή συμπεριφορά και να ακολουθείς αυτούς τους κανόνες σε αυτό το συγκεκριμένο πλαίσιο. Όσοι το κάνουν είναι ευπρεπείς άνθρωποι. Το «Να έχεις καλή μόρφωση και σύνεση» θέτει τις διάφορες απαιτήσεις του μόνο στη συμπεριφορά των ανθρώπων. Χρησιμοποιείται απλώς για να οριοθετήσει τη συμπεριφορά των ανθρώπων, τη συμπεριφορά που περιλαμβάνει τη στάση των ανθρώπων όταν κάθονται και στέκονται όρθιοι, τις κινήσεις του σώματός τους, τις κινήσεις των αισθητήριων οργάνων τους, πώς πρέπει να φαίνονται τα μάτια τους, πώς πρέπει να κινείται το στόμα τους, πώς πρέπει να γυρνά το κεφάλι τους, και ούτω καθεξής. Δίνει στους ανθρώπους ένα πρότυπο για την εξωτερική συμπεριφορά, χωρίς να λαμβάνει υπόψη πώς είναι ο νους, η διάθεση και η ουσία της ανθρώπινης φύσης τους. Έτσι είναι το πρότυπο του να έχεις καλή μόρφωση και σύνεση. Αν πληροίς αυτό το πρότυπο, τότε είσαι άνθρωπος με καλή μόρφωση και σύνεση, και αν διαθέτεις την καλή συμπεριφορά που συνιστά το να έχεις καλή μόρφωση και σύνεση, τότε στα μάτια των άλλων, είσαι κάποιος που χρήζει εκτίμησης και σεβασμού. Έτσι δεν έχουν τα πράγματα; (Ναι.) Επομένως, αυτή η δήλωση εστιάζει στη συμπεριφορά του ανθρώπου; (Ναι.) Ποια είναι, πραγματικά, η χρησιμότητα αυτού του προτύπου συμπεριφοράς; Κατά κύριο λόγο, η χρησιμότητά του έγκειται στη μέτρηση του κατά πόσον ένας άνθρωπος είναι ευπρεπής και τηρεί τους κανονισμούς όπως πρέπει, κατά πόσον μπορεί να κερδίσει τον σεβασμό και την εκτίμηση των άλλων κατά τις συναλλαγές του μαζί τους, και κατά πόσον είναι άξιος θαυμασμού. Το να μετρά κανείς τους ανθρώπους κατ’ αυτόν τον τρόπο είναι πέρα για πέρα ασύμφωνο με τις αρχές της αλήθειας. Είναι ασήμαντο.

Η συναναστροφή μας μόλις τώρα αφορούσε κυρίως την καλλιέργεια ενός ανθρώπου, πράγμα που αποτελεί μία από τις απαιτήσεις που επιβάλλει η δήλωση: «Να έχεις καλή μόρφωση και σύνεση». Σε τι αναφέρεται το «να έχεις σύνεση»; (Στο να δείχνεις πως έχεις κατανόηση για τους τρόπους και την πρότυπη συμπεριφορά.) Αυτό είναι κάπως επιφανειακό, αλλά αποτελεί μέρος του. Το «να έχεις σύνεση» δεν σημαίνει να έχεις την κοσμιότητα να σκέφτεσαι λογικά, να είσαι δεκτικός στη λογική; Μπορούμε να το διατυπώσουμε έτσι; (Ναι.) Το να δείχνει κανείς πως έχει κατανόηση για τους τρόπους και την πρότυπη συμπεριφορά, καθώς και την κοσμιότητα να σκέφτεται λογικά. Επομένως, για να τα συγκεντρώσουμε όλα μαζί, αν κάποιος διαθέτει τις συμπεριφορές που εμπεριέχονται στο «να έχεις καλή μόρφωση και σύνεση», πώς ακριβώς το επιδεικνύει συνολικά; Έχετε δει κάποιον άνθρωπο που έχει καλή μόρφωση και σύνεση; Υπάρχει κάποιος άνθρωπος με καλή μόρφωση και σύνεση μεταξύ των πρεσβυτέρων και των συγγενών σας ή μεταξύ των φίλων σας; Ποιο είναι το χαρακτηριστικό του γνώρισμα; Ακολουθεί έναν εξαιρετικά μεγάλο αριθμό κανονισμών. Είναι ιδιαίτερα προσεκτικός στην ομιλία του, η οποία δεν είναι ούτε άξεστη, ούτε ωμή, ούτε πληγώνει τους άλλους. Όταν κάθεται, κάθεται σωστά· όταν στέκεται όρθιος, στέκεται με τη σωστή στάση του σώματος. Από κάθε άποψη, η συμπεριφορά του φαίνεται εκλεπτυσμένη και συγκροτημένη στους άλλους, οι οποίοι νιώθουν συμπάθεια και ζήλια όταν τον βλέπουν. Όταν συναντά ανθρώπους, χαμηλώνει το κεφάλι, κάμπτει το σώμα του, υποκλίνεται και γονατίζει. Μιλάει ευγενικά, τηρεί αυστηρά τους κανόνες της δημόσιας ευπρέπειας και τάξης, χωρίς να διαθέτει τις συνήθειες ή τον χουλιγκανισμό των κατώτερων στρωμάτων της κοινωνίας. Γενικά, η εξωτερική συμπεριφορά του προσφέρει άνεση σε όσους τη βλέπουν και αποσπά τους επαίνους τους. Υπάρχει, ωστόσο, ένα ανησυχητικό σημείο σχετικά με αυτό: Για αυτούς, τα πάντα έχουν τους κανονισμούς τους. Το φαγητό έχει τους κανονισμούς του, ο ύπνος έχει τους κανονισμούς του, το περπάτημα έχει τους κανονισμούς του· ακόμη και το να φεύγεις από το σπίτι και να επιστρέφεις έχει τους κανονισμούς του. Όταν κάποιος βρίσκεται με έναν τέτοιο άνθρωπο, νιώθει αρκετά περιορισμένος και αμήχανος. Δεν ξέρεις πότε θα σου πετάξει κάποιον κανονισμό, και αν εσύ τον παραβιάσεις αδιάφορα, θα φανείς αρκετά απερίσκεπτος και αδαής, ενώ εκείνος θα φανεί πολύ εκλεπτυσμένος. Ακόμη και ο τρόπος που χαμογελά είναι πολύ εκλεπτυσμένος, αφού δεν φανερώνει τα δόντια του, όπως και ο τρόπος που κλαίει, αφού ποτέ δεν κλαίει μπροστά σε άλλους, αλλά χωμένος μες στην κουβέρτα του αργά το βράδυ, ενώ οι άλλοι κοιμούνται. Ό,τι κι αν κάνει, το κάνει τηρώντας κανονισμούς. Αυτό ονομάζεται «ανατροφή». Τέτοιοι άνθρωποι ζουν σε έναν τόπο πρότυπης συμπεριφοράς, σε μια μεγάλη οικογένεια· έχουν πάρα πολλούς κανονισμούς και μεγάλη ανατροφή. Όπως κι αν το θέσει κανείς, οι καλές συμπεριφορές που εμπεριέχονται στο να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση είναι συμπεριφορές —εξωτερικά καλές συμπεριφορές οι οποίες ενσταλάζονται σε έναν άνθρωπο από το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε, και οι οποίες εντυπώνονται σταδιακά σε έναν άνθρωπο από τα υψηλά πρότυπα και τις αυστηρές απαιτήσεις που θέτουν στη δική του συμπεριφορά. Όποια επιρροή και αν μπορεί να ασκούν τέτοιες συμπεριφορές στους ανθρώπους, δεν θίγουν τίποτε άλλο παρά την εξωτερική συμπεριφορά του ανθρώπου, και παρόλο που ο άνθρωπος θεωρεί τέτοιες εξωτερικές συμπεριφορές ως καλές συμπεριφορές, συμπεριφορές τις οποίες επιδιώκουν και επιδοκιμάζουν οι άνθρωποι, είναι διαφορετικές από τη διάθεση του ανθρώπου. Όσο καλή κι αν είναι η εξωτερική συμπεριφορά κάποιου, δεν μπορεί να συγκαλύψει τη διεφθαρμένη διάθεσή του· όσο καλή κι αν είναι η εξωτερική συμπεριφορά κάποιου, δεν μπορεί να αντικαταστήσει μια αλλαγή στη διεφθαρμένη διάθεσή του. Αν και η συμπεριφορά ενός ανθρώπου με καλή μόρφωση και σύνεση είναι αρκετά πειθαρχημένη, και αποσπά ουκ ολίγο θαυμασμό και εκτίμηση από τους άλλους, αυτή η καλή συμπεριφορά του δεν έχει καμία απολύτως χρησιμότητα όταν εκδηλώνεται η διεφθαρμένη διάθεσή του. Όσο ευγενής και ώριμη κι αν είναι η συμπεριφορά του, όταν του συμβαίνει κάτι που άπτεται των αρχών της αλήθειας, αυτή η καλή συμπεριφορά του δεν έχει καμία απολύτως χρησιμότητα, ούτε τον παρακινεί να κατανοήσει την αλήθεια —αντίθετα, επειδή, κατά τις αντιλήψεις του, πιστεύει πως το να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση είναι κάτι θετικό, εκλαμβάνει αυτό το πράγμα ως την αλήθεια, με το οποίο μετρά και αμφισβητεί τα λόγια που εκφέρει ο Θεός. Μετρά τη δική του ομιλία και τις δικές του πράξεις σύμφωνα με εκείνη τη δήλωση, και αυτή αποτελεί το πρότυπό του για να μετρά και τους άλλους. Κοιτάξτε τώρα τον ορισμό του «Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια» —να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρεται και να ενεργεί σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια. Τώρα, έχει καμία σχέση με τα λόγια του Θεού και την αλήθεια το πρότυπο για την εξωτερική συμπεριφορά το οποίο απαιτεί να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση; (Όχι.) Αυτά όχι μόνο δεν σχετίζονται, αλλά έρχονται και σε σύγκρουση. Πού έγκειται η σύγκρουση; (Τέτοια ρητά κάνουν απλώς τους ανθρώπους να εστιάζουν στην εξωτερικά καλή συμπεριφορά, ενώ αγνοούν τις προθέσεις και τις διεφθαρμένες διαθέσεις που έχουν μέσα τους. Φροντίζουν οι άνθρωποι να ξεγελιούνται από αυτές τις καλές συμπεριφορές και να μην αναλογίζονται ό,τι υπάρχει στις δικές τους σκέψεις και ιδέες, και να αδυνατούν να διακρίνουν τη διεφθαρμένη διάθεσή τους, και μάλιστα να ζηλεύουν και να λατρεύουν στα τυφλά τους άλλους σύμφωνα με τη συμπεριφορά τους.) Τέτοιες είναι οι συνέπειες της αποδοχής των δηλώσεων της παραδοσιακής κουλτούρας. Επομένως, όταν ο άνθρωπος βλέπει μια επίδειξη αυτών των καλών συμπεριφορών, εκτιμά ιδιαίτερα αυτές τις συμπεριφορές. Αρχικά, πιστεύει πως αυτές οι συμπεριφορές είναι καλά και θετικά πράγματα και, έχοντας ως βάση πως είναι θετικά πράγματα, τις αντιμετωπίζει σαν να είναι η αλήθεια. Έπειτα, το χρησιμοποιεί αυτό ως το κριτήριο βάσει του οποίου συγκρατεί τον εαυτό του και μετρά τους άλλους· το εκλαμβάνει ως τη βάση των απόψεών του για τους ανθρώπους και τα πράγματα, και καθώς το κάνει, το εκλαμβάνει και ως τη βάση της συμπεριφοράς και των πράξεών του. Αυτό δεν έρχεται τότε σε σύγκρουση με την αλήθεια; (Ναι.) Για την ώρα, θα αφήσουμε στην άκρη το κατά πόσον ξεγελά τους ανθρώπους η δήλωση πως πρέπει κανείς να έχει καλή μόρφωση και σύνεση, και θα μιλήσουμε για την ίδια τη δήλωση. Το «Να έχεις καλή μόρφωση και σύνεση» είναι μια πολιτισμένη, ευγενής φράση. Αυτή η δήλωση αρέσει σε όλους, και ο άνθρωπος χρησιμοποιεί αυτήν τη δήλωση για να μετρά τους άλλους και να βλέπει τους ανθρώπους και τα πράγματα, βασιζόμενος στην υπόθεση πως είναι κάτι σωστό και καλό, και πως αποτελεί κριτήριο. Και, καθώς το κάνει, την εκλαμβάνει επίσης ως τη βάση για τη συμπεριφορά και τις πράξεις του. Για παράδειγμα, ο άνθρωπος δεν βασίζεται στα λόγια του Θεού για να μετρήσει την καλοσύνη κάποιου. Πού βασίζεται; «Έχει αυτός ο άνθρωπος καλή μόρφωση και σύνεση; Είναι καλλιεργημένη η εξωτερική συμπεριφορά του; Αυτός ο άνθρωπος τηρεί καλά τους κανονισμούς; Σέβεται τους άλλους; Έχει τρόπους; Υιοθετεί μια ταπεινή στάση όταν μιλά με άλλους; Διαθέτει τις καλές συμπεριφορές της ευγένειας και του σεβασμού, όπως έκανε κάποτε ο Κονγκ Ρονγκ προσφέροντας το μεγαλύτερο αχλάδι στον αδελφό του; Είναι τέτοιου είδους άτομο;» Πάνω σε ποια βάση θέτει αυτά τα ερωτήματα και αυτές τις απόψεις; Βασίζεται αρχικά στο κριτήριο του να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση. Είναι σωστό εκ μέρους του να το χρησιμοποιεί αυτό ως κριτήριό του; (Όχι.) Γιατί δεν είναι σωστό; Η απάντηση είναι τόσο απλή, κι όμως δεν μπορείτε να τη βρείτε. Είναι επειδή ο Θεός δεν κάνει έτσι μετρήσεις, και δεν θα έβαζε τον άνθρωπο να κάνει κάτι τέτοιο. Αν το κάνει ο άνθρωπος, τότε σφάλλει. Αν τυχόν κάποιος μετρήσει έναν άνθρωπο ή ένα γεγονός κατ’ αυτόν τον τρόπο, αν το χρησιμοποιήσει ως πρότυπο με το οποίο βλέπει τους ανθρώπους και τα πράγματα, τότε παραβιάζει την αλήθεια και τα λόγια του Θεού. Αυτή είναι η σύγκρουση μεταξύ των παραδοσιακών αντιλήψεων και της αλήθειας. Έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Σε τι θέλει ο Θεός να βασίζει ο άνθρωπος τις μετρήσεις του για τους άλλους; Σύμφωνα με τι θέλει Εκείνος να βλέπει ο άνθρωπος τους ανθρώπους και τα πράγματα; (Σύμφωνα με τα λόγια Του.) Θέλει ο άνθρωπος να βλέπει τους ανθρώπους σύμφωνα με τα λόγια Του. Πιο συγκεκριμένα, αυτό σημαίνει να μετρά κανείς αν ένας άνθρωπος έχει ανθρώπινη φύση σύμφωνα με τα λόγια Του. Αυτό είναι ένα μέρος του. Πέρα από αυτό, βασίζεται στο κατά πόσον εκείνος ο άνθρωπος αγαπά την αλήθεια, κατά πόσον έχει σεβασμό για τον Θεό μες στην καρδιά του και κατά πόσον μπορεί να υποταχθεί στην αλήθεια. Αυτές δεν είναι οι λεπτομέρειες του ερωτήματος; (Ναι.) Επομένως, πού βασίζεται ο άνθρωπος για να μετρήσει την καλοσύνη κάποιου άλλου; Στο κατά πόσον είναι καλλιεργημένος και τηρεί καλά τους κανονισμούς, στο κατά πόσον κάνει θόρυβο και έχει την τάση να σκαλίζει το φαγητό του όταν τρώει, στο κατά πόσον περιμένει να καθίσουν οι πρεσβύτεροί του προτού καθίσει ο ίδιος κατά τη διάρκεια του φαγητού. Χρησιμοποιεί τέτοια πράγματα για να μετρήσει τους άλλους. Χρησιμοποιώντας αυτά τα πράγματα, δεν χρησιμοποιεί το πρότυπο συμπεριφοράς του να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση; (Ναι.) Είναι ακριβείς τέτοιες μετρήσεις; Εναρμονίζονται με την αλήθεια; (Όχι.) Είναι ξεκάθαρο πως δεν εναρμονίζονται με την αλήθεια. Τότε, τι προκύπτει εν τέλει από μια τέτοια μέτρηση; Ο άνθρωπος που κάνει τη μέτρηση πιστεύει πως όσοι έχουν καλή μόρφωση και σύνεση είναι καλοί άνθρωποι, και αν τον βάλεις να συναναστραφεί σχετικά με την αλήθεια, πάντα θα ενσταλάζει στους ανθρώπους αυτούς τους οικιακούς κανόνες και διδαχές, και τις καλές συμπεριφορές. Και αυτό που προκύπτει εν τέλει από την ενστάλαξη αυτών των πραγμάτων στους ανθρώπους είναι πως θα οδηγήσει τους ανθρώπους σε καλές συμπεριφορές, αλλά η διεφθαρμένη ουσία εκείνων των ανθρώπων δεν θα αλλάξει καθόλου. Αυτός ο τρόπος ενέργειας απέχει πολύ από την αλήθεια και τα λόγια του Θεού. Τέτοιοι άνθρωποι διαθέτουν απλώς κάποιες καλές συμπεριφορές. Επομένως, μπορούν να αλλάξουν οι διεφθαρμένες διαθέσεις μέσα τους λόγω καλής συμπεριφοράς; Μπορούν εκείνοι να επιτύχουν υποταγή και αφοσίωση στον Θεό; Ούτε κατά διάνοια. Σε ποιους έχουν μεταμορφωθεί αυτοί οι άνθρωποι; Σε Φαρισαίους, οι οποίοι έχουν μόνο εξωτερικά καλή συμπεριφορά, αλλά δεν καταλαβαίνουν ουσιαστικά την αλήθεια και δεν μπορούν να υποταχθούν στον Θεό. Έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Κοιτάξτε τους Φαρισαίους: φαινομενικά, δεν ήταν άψογοι; Τηρούσαν το Σάββατο· το Σάββατο δεν έκαναν τίποτα. Ήταν ευγενείς στην ομιλία τους, τηρούσαν αρκετά ευλαβικά τους κανονισμούς και τους κανόνες, ήταν αρκετά καλλιεργημένοι, αρκετά πολιτισμένοι και μορφωμένοι. Επειδή ήταν καλοί στη μεταμφίεση και δεν σέβονταν καθόλου τον Θεό, αλλά Τον έκριναν και Τον καταδίκαζαν, στο τέλος Εκείνος τούς καταράστηκε. Ο Θεός τούς διακήρυξε ως υποκριτές Φαρισαίους, οι οποίοι όλοι τους πράττουν το κακό. Ομοίως, είναι προφανές πως οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν την καλή συμπεριφορά του να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση ως το κριτήριο για τη συμπεριφορά και τις πράξεις τους δεν είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια. Όταν χρησιμοποιούν αυτόν τον κανόνα για να μετρήσουν τους άλλους, καθώς και για να συμπεριφερθούν και να ενεργήσουν, δεν επιδιώκουν, φυσικά, την αλήθεια· και όταν επικρίνουν κάποιον ή κάτι, το πρότυπο και η βάση για εκείνη την επίκριση δεν εναρμονίζονται με την αλήθεια, μα την παραβιάζουν. Το μόνο πράγμα στο οποίο εστιάζουν είναι η συμπεριφορά και οι τρόποι ενός ανθρώπου, όχι η διάθεση και η ουσία του. Δεν βασίζονται στα λόγια του Θεού, ούτε στην αλήθεια· αντίθετα, οι μετρήσεις τους βασίζονται σε αυτό το πρότυπο συμπεριφοράς στην παραδοσιακή κουλτούρα, το οποίο λέει να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση. Το αποτέλεσμα μιας τέτοιας μέτρησης είναι πως θεωρούν έναν άνθρωπο καλό και σύμφωνο με το θέλημα του Θεού, εφόσον ο άνθρωπος αυτός διαθέτει εξωτερικά καλές συμπεριφορές όπως το να έχει καλή μόρφωση και σύνεση. Όταν οι άνθρωποι υιοθετούν τέτοιες κατηγοριοποιήσεις, είναι προφανές πως έχουν ταχθεί ενάντια στην αλήθεια και στα λόγια του Θεού. Και όσο περισσότερο χρησιμοποιούν αυτό το κριτήριο συμπεριφοράς για να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και να συμπεριφέρονται και να ενεργούν, αυτό που προκύπτει από αυτό τούς απομακρύνει όλο και περισσότερο από τα λόγια του Θεού και την αλήθεια. Ακόμη και τότε, εκείνοι απολαμβάνουν αυτό που κάνουν και πιστεύουν πως επιδιώκουν την αλήθεια. Υποστηρίζοντας κάποιες από τις καλές δηλώσεις της παραδοσιακής κουλτούρας, πιστεύουν πως υποστηρίζουν την αλήθεια και την αληθινή οδό. Ωστόσο, όσο κι αν τηρούν αυτά τα πράγματα, όσο κι αν επιμένουν σε αυτά, στο τέλος δεν θα έχουν καμία εμπειρία των λόγων του Θεού και της αλήθειας, καμία έκθεση σε αυτά, ούτε και θα υποτάσσονται στο ελάχιστο στον Θεό. Ακόμη λιγότερο δε, μπορεί αυτό να οδηγήσει σε αληθινό σεβασμό για τον Θεό. Αυτό συμβαίνει όταν οι άνθρωποι υποστηρίζουν όλες ανεξαιρέτως τις καλές συμπεριφορές όπως το να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση. Όσο περισσότερο εστιάζει ο άνθρωπος στην καλή συμπεριφορά, στη βίωσή της, στην επιδίωξή της, τόσο περισσότερο απομακρύνεται από τα λόγια του Θεού —και όσο περισσότερο απομακρύνεται ο άνθρωπος από τα λόγια του Θεού, τόσο λιγότερο είναι σε θέση να κατανοήσει την αλήθεια. Αυτό είναι το μόνο αναμενόμενο. Αν βελτιωθεί η συμπεριφορά κάποιου, αυτό σημαίνει πως έχει αλλάξει η διάθεσή του; Έχετε εμπειρία πάνω σε αυτό; Έχετε επιδιώξει ποτέ ασυναίσθητα να είστε άνθρωποι με καλή μόρφωση και σύνεση; (Ναι.) Αυτό συμβαίνει επειδή όλοι κατανοούν πως αν κάποιος είναι άνθρωπος με καλή μόρφωση και σύνεση, οι άλλοι τον εκλαμβάνουν ως αρκετά αξιοσέβαστο και ευγενή. Οι άλλοι τον έχουν σε μεγάλη εκτίμηση. Έτσι έχουν τα πράγματα, σωστά; (Ναι.) Συνεπώς, δεν θα έπρεπε να είναι κακό πράγμα το να διαθέτει κανείς αυτές τις καλές συμπεριφορές. Αλλά μπορεί το να αποκτήσει κανείς αυτές τις καλές συμπεριφορές, αυτές τις καλές εκδηλώσεις, να διορθώσει τη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου; Μπορεί να εμποδίσει τους ανθρώπους να κάνουν κακές πράξεις; Αν όχι, τι όφελος έχουν τέτοιες καλές συμπεριφορές; Δίνουν απλώς μια καλή εικόνα· δεν έχουν κανένα όφελος. Μπορούν οι άνθρωποι με τέτοια καλή συμπεριφορά να υποταχθούν στον Θεό; Μπορούν να αποδεχθούν και να κάνουν πράξη την αλήθεια; Προφανώς και όχι. Η καλή συμπεριφορά δεν μπορεί να αντικαταστήσει την άσκηση της αλήθειας από τον άνθρωπο. Τα πράγματα είναι όπως ήταν και με τους Φαρισαίους. Η συμπεριφορά τους ήταν πολύ καλή και εκείνοι ήταν αρκετά ευλαβείς, αλλά πώς φέρθηκαν στον Κύριο Ιησού; Κανείς δεν θα φανταζόταν πως θα μπορούσαν να προβούν στη σταύρωση του Σωτήρα της ανθρωπότητας. Επομένως, όσοι έχουν μόνο εξωτερικά καλές συμπεριφορές, αλλά δεν έχουν κερδίσει την αλήθεια, διατρέχουν κίνδυνο. Μπορούν να συνεχίσουν ως συνήθως, δηλαδή να αντιστέκονται στον Θεό και να Τον προδίδουν. Αν δεν μπορείτε να το διακρίνετε αυτό, μπορεί να ξεγελιέστε ακόμα από την καλή συμπεριφορά των ανθρώπων, ως συνήθως.

Το να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση είναι μια παραδοσιακή αντίληψη του ανθρώπου. Δεν συνάδει καθόλου με την αλήθεια. Δεδομένου πως έρχεται σε σύγκρουση με την αλήθεια, τι θα πρέπει να διαθέτει ακριβώς ο άνθρωπος αν θέλει να κάνει πράξη την αλήθεια; Ποια είναι η πραγματικότητα, η οποία, όταν βιώνεται, εναρμονίζεται με την αλήθεια και τις απαιτήσεις του Θεού; Γνωρίζετε; Με μια τέτοια συναναστροφή, ορισμένοι ίσως πουν: «Λες πως το να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση δεν συνάδει με την αλήθεια, πως είναι απλώς μια εξωτερικά καλή συμπεριφορά. Οπότε, απλώς δεν θα είμαστε πια άνθρωποι με καλή μόρφωση και σύνεση. Η ζωή θα είναι πιο ξέγνοιαστη, χωρίς τυχόν περιστολές, χωρίς περιορισμούς από τυχόν κανόνες. Θα είμαστε σε θέση να κάνουμε ό,τι θέλουμε, να ζούμε όπως θέλουμε. Πόσο ξέγνοιαστοι θα είμαστε τότε! Είμαστε πιο ελεύθεροι τώρα, δεδομένου πως η καλή συμπεριφορά του ανθρώπου δεν σχετίζεται με την έκβασή του. Δεν χρειάζεται να μας απασχολεί η καλλιέργεια, οι κανόνες ή οτιδήποτε τέτοιο». Είναι αυτό το σωστό πράγμα που πρέπει να αποκομίσει κανείς από αυτό; (Όχι.) Είναι μια παράλογη αντίληψη· κάνουν το λάθος να φτάνουν στα άκρα. Οπότε, υπάρχει κάποιος που θα έκανε ένα τέτοιο λάθος; Ορισμένοι ίσως πουν: «Εφόσον οι καλλιεργημένοι άνθρωποι μπορούν και πάλι να αντισταθούν στον Θεό και να Τον προδώσουν, απλώς δεν θα είμαι καλλιεργημένος άνθρωπος. Αρχίζω να νιώθω περιφρόνηση για τους καλλιεργημένους ανθρώπους. Σιχαίνομαι εκείνους που έχουν καλή μόρφωση και σύνεση, που είναι ευγενικοί και εκλεπτυσμένοι, αβροί, που σέβονται τους ηλικιωμένους και φροντίζουν τους νέους, που είναι προσηνείς. Περιφρονώ όποιον βλέπω να επιδεικνύει τέτοια πράγματα, και τον επιπλήττω δημοσίως: "Η συμπεριφορά σου είναι σαν εκείνη των Φαρισαίων. Αποσκοπεί στο να ξεγελάσει τους άλλους. Δεν αποτελεί επιδίωξη της αλήθειας, πόσο μάλλον άσκησή της. Σταμάτα να προσπαθείς να μας κοροϊδέψεις —δεν θα μας ξεγελάσεις, ούτε θα μας εξαπατήσουν τα κόλπα σου!"» Θα ενεργούσατε έτσι; (Όχι.) Ορθώς δεν θα το κάνατε. Θα ήταν πολύ παράλογο εκ μέρους σας αν κάνατε κάτι τόσο ανόητο. Ορισμένοι άνθρωποι που διαθέτουν παράλογη κατανόηση δεν έχουν αγνή κατανόηση της αλήθειας —δεν έχουν αυτήν την ικανότητα. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να ακολουθούν τους κανόνες, οπότε ενεργούν κατ’ αυτόν τον τρόπο. Επομένως, γιατί συναναστρεφόμαστε πάνω σε αυτό το πρόβλημα και το αναλύουμε; Κυρίως ώστε να καταλάβουν οι άνθρωποι πως η επιδίωξη της αλήθειας δεν είναι η επιδίωξη μιας εξωτερικά καλής συμπεριφοράς, ούτε αποσκοπεί στο να γίνεις ένας άνθρωπος με καλή συμπεριφορά, ο οποίος τηρεί σωστά τους κανονισμούς και είναι καλλιεργημένος. Αντίθετα, αποσκοπεί στο να κατανοήσεις την αλήθεια, να την κάνεις πράξη και να είσαι σε θέση να ενεργείς με βάση την αλήθεια, πράγμα που σημαίνει πως όλα όσα κάνεις βασίζονται στα λόγια του Θεού, πως όλα εναρμονίζονται με την αλήθεια. Οι συμπεριφορές που εναρμονίζονται με την αλήθεια και έχουν ως βάση τους τα λόγια του Θεού δεν είναι το ίδιο με το να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση, ούτε είναι το ίδιο με τα πρότυπα που απαιτούν από τον άνθρωπο η παραδοσιακή κουλτούρα και η παραδοσιακή ηθικότητα. Πρόκειται για δύο διαφορετικά πράγματα. Τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, και αυτά και μόνο αυτά αποτελούν το αποκλειστικό κριτήριο βάσει του οποίου μετρώνται το καλό και το κακό, το σωστό και το λάθος του ανθρώπου. Από την άλλη, το πρότυπο της παραδοσιακής κουλτούρας του να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση υπολείπεται κατά πολύ του προτύπου των αρχών της αλήθειας. Πότε, κατά τη διάρκεια ποιου σταδίου του έργου, σου είπε ο Θεός πως πρέπει να είσαι άνθρωπος με καλή μόρφωση και σύνεση, ένας καλλιεργημένος, ευγενής άνθρωπος, χωρίς τυχόν ποταπά συμφέροντα; Έχει πει ο Θεός τέτοιο πράγμα; (Όχι.) Δεν το έχει πει. Οπότε, ποια δήλωση και απαίτηση θέτει ο Θεός σχετικά με τη συμπεριφορά του ανθρώπου; Να συμπεριφέρεστε και να ενεργείτε σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό σας την αλήθεια. Ποια είναι, τότε, αυτή η βάση των λόγων του Θεού; Με άλλα λόγια, ποιες αλήθειες θα πρέπει να χρησιμοποιείτε ως τα κριτήριά σας, και τι είδους ζωή πρέπει να διάγετε ούτως ώστε να επιδιώκετε και να κάνετε πράξη την αλήθεια; Αυτό δεν είναι κάτι που οφείλει να γίνει κατανοητό; (Ναι.) Οπότε, ποια είναι τα πρότυπα των απαιτήσεων συμπεριφοράς των λόγων του θεού από τον άνθρωπο; Μπορείτε να βρείτε λόγια Του τα οποία είναι σαφή σχετικά με αυτό; [Τα λόγια του Θεού λένε: «Έχω πολλές ελπίδες. Ελπίζω ότι θα μπορέσετε να συμπεριφέρεστε με σωστό και ευπρεπή τρόπο, να εκπληρώνετε πιστά το καθήκον σας, να κατέχετε αλήθεια και ανθρώπινη φύση, να είστε άνθρωποι που μπορούν να εγκαταλείψουν όλα όσα έχουν και ακόμα και τη ζωή τους για τον Θεό και ούτω καθεξής. Όλες οι παραπάνω ελπίδες πηγάζουν από τις ανεπάρκειές σας, τη διαφθορά και την ανυπακοή σας» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι παραβάσεις θα οδηγήσουν τον άνθρωπο στην κόλαση).] Όλα αυτά τα λόγια είναι αρχές και απαιτήσεις για τη συμπεριφορά του ανθρώπου. Επομένως, ποια άλλα λόγια του Θεού σχετίζονται με συγκεκριμένη άσκηση; [Υπάρχει ακόμη ένα χωρίο, το οποίο λέει: «Η καρδιά σου πρέπει να είναι ήσυχη διαρκώς, και όταν αντιμετωπίζεις ένα ζήτημα, δεν πρέπει να γίνεσαι ευέξαπτος και ισχυρογνώμων, ούτε να ενεργείς απερίσκεπτα. Μην είσαι δήθεν ή ψεύτικος, αλλά να ενεργείς λογικά. Αυτοί είναι οι τρόποι με τους οποίους θα πρέπει να εκδηλώνεται η κανονική ανθρώπινη φύση» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Το μονοπάτι της διάλυσης μιας διεφθαρμένης διάθεσης).] Αυτή είναι μια συγκεκριμένη άσκηση. Αυτά αποτελούν συγκεκριμένες προτάσεις και απαιτήσεις για την εξωτερική συμπεριφορά και τους τρόπους του ανθρώπου. Μπορούν να θεωρηθούν ως η βάση των λόγων του Θεού; Είναι αρκετά συγκεκριμένα; (Ναι.) Διαβάστε τα ξανά. («Η καρδιά σου πρέπει να είναι ήσυχη διαρκώς, και όταν αντιμετωπίζεις ένα ζήτημα, δεν πρέπει να γίνεσαι ευέξαπτος και ισχυρογνώμων, ούτε να ενεργείς απερίσκεπτα. Μην είσαι δήθεν ή ψεύτικος, αλλά να ενεργείς λογικά. Αυτοί είναι οι τρόποι με τους οποίους θα πρέπει να εκδηλώνεται η κανονική ανθρώπινη φύση».) Δώστε βάση σε αυτά τα σημεία· είναι οι αρχές που θα πρέπει να υποστηρίζετε όταν ενεργείτε στο μέλλον. Λένε στους ανθρώπους πως θα πρέπει να μάθουν να αντιμετωπίζουν ορθολογιστικά τα πράγματα στη συμπεριφορά και τις πράξεις τους, και πως πρέπει επίσης να είναι σε θέση να αναζητούν τις αρχές της αλήθειας από ένα θεμέλιο απ’ όπου ενεργούν με συνείδηση και λογική. Αν συμπεριφέρεστε και ενεργείτε έτσι, θα υπάρχουν αρχές, καθώς και ένα μονοπάτι άσκησης.

Αυτά τα πράγματα για τα οποία μιλήσαμε μόλις τώρα: «Όταν αντιμετωπίζεις ένα ζήτημα, δεν πρέπει να γίνεσαι ευέξαπτος και ισχυρογνώμων, ούτε να ενεργείς απερίσκεπτα. Μην είσαι δήθεν ή ψεύτικος, αλλά να ενεργείς λογικά» —είναι εύκολο να τα κάνει κανείς; Στην πραγματικότητα, είναι όλα εφικτά, μετά από μια περίοδο εκπαίδευσης. Αν υπάρχει κάποιος ο οποίος στ’ αλήθεια δεν μπορεί να τα κάνει, τι πρέπει να γίνει τότε; Δεν πειράζει, αρκεί να κάνεις ένα μόνο πράγμα, δηλαδή, όταν αντιμετωπίζεις ένα ζήτημα ή αλληλεπιδράς με άλλους, υπάρχει ένα πράγμα, τουλάχιστον, το οποίο πρέπει να τηρείς: Πρέπει να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς με τρόπο εποικοδομητικό για τους άλλους. Αυτό είναι το βασικότερο σημείο. Αν το κάνεις αυτό πράξη και το τηρείς, αν είσαι σύμφωνος με αυτό και το έχεις ως κριτήριό σου, δεν θα προξενείς, ως επί το πλείστον, μεγάλο κακό στους άλλους, ούτε θα προκαλείς μεγάλες απώλειες στον εαυτό σου. Να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς με τρόπο εποικοδομητικό για τους άλλους —υπάρχουν λεπτομέρειες σε αυτό; (Ναι.) Μη βασίζεις την προσωπική σου ικανοποίηση στη ζημίωση των συμφερόντων των άλλων· μη χτίζεις την ευτυχία και τη χαρά σου πάνω στον πόνο των άλλων. Αυτό σημαίνει να εποικοδομείς. Ποιος είναι ο πιο βασικός τρόπος για να κατανοήσεις μια τέτοια εποικοδόμηση; Σημαίνει πως η συμπεριφορά σου πρέπει να είναι ανεκτή στους άλλους, όπως μετράται από τη συνείδηση και τη λογική της ανθρώπινης φύσης· πρέπει να εναρμονίζεται με τη συνείδηση και τη λογική της ανθρώπινης φύσης. Δεν ισχύει πως οποιοσδήποτε διαθέτει κανονική ανθρώπινη φύση μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτό; (Ισχύει.) Έστω πως κάποιος αναπαύεται σε ένα δωμάτιο, και εσύ μπεις μέσα, αγνοώντας το περιβάλλον σου, και αρχίσεις να τραγουδάς και να παίζεις μουσική. Θα ήταν σωστό; (Όχι.) Έτσι δεν θα βάσιζες τη διασκέδαση και την ευτυχία σου πάνω στον πόνο κάποιου άλλου; (Ναι.) Αν ενώ κάποιος διαβάζει τα λόγια του Θεού ή συναναστρέφεται σχετικά με την αλήθεια, εσύ πρέπει οπωσδήποτε να του μιλήσεις για τα δικά σου ζητήματα, αυτό δείχνει σεβασμό προς το άτομό του; Δεν είναι μη εποικοδομητικό γι’ αυτόν; (Είναι.) Τι σημαίνει να είσαι μη εποικοδομητικός; Σημαίνει, κατ’ ελάχιστον, πως δεν σέβεσαι τους άλλους. Δεν πρέπει να διακόπτεις τους άλλους όταν μιλούν ή ενεργούν. Αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να επιτύχει η κανονική ανθρώπινη φύση; Αν δεν μπορείς να επιτύχεις ούτε καν αυτό, τότε πραγματικά δεν έχεις συνείδηση ή λογική. Μπορούν εκείνοι που δεν έχουν συνείδηση ή λογική να αποκτήσουν πρόσβαση στην αλήθεια; Δεν μπορούν. Η άσκηση της αλήθειας είναι κάτι το οποίο μπορούν να επιτύχουν μόνο εκείνοι που έχουν, κατ’ ελάχιστον, συνείδηση και λογική, και αν θέλεις να επιδιώξεις την αλήθεια, πρέπει τουλάχιστον η ομιλία και οι πράξεις σου να συμφωνούν με τα πρότυπα της συνείδησης και της λογικής· πρέπει να φροντίσεις οι γύρω σου να σε βρίσκουν υποφερτό και να γίνεσαι αποδεκτός από όλους. Είναι αυτό που μόλις είπαμε: Φρόντισε οι πράξεις σου να φαίνονται τουλάχιστον κόσμιες στους άλλους και να είναι εποικοδομητικές γι’ αυτούς. Το να είσαι εποικοδομητικός είναι το ίδιο με το να είσαι επωφελής για τους άλλους; Όχι, στην πραγματικότητα, το να είσαι εποικοδομητικός σημαίνει να δείχνεις αμοιβαίο σεβασμό για τον χώρο των άλλων, και να μην τους διαταράσσεις, να μην τους διακόπτεις ούτε να τους ενοχλείς· είναι να φροντίζεις να μην πάθουν κακό ούτε να νιώσουν πόνο εξαιτίας της συμπεριφοράς σου. Αυτό σημαίνει να είσαι εποικοδομητικός. Πώς το καταλαβαίνετε εσείς; Το να είσαι εποικοδομητικός δεν έχει να κάνει με το πόσο ωφελείς τους άλλους· έχει να κάνει με το να μπορούν εκείνοι να δράττονται των συμφερόντων και των δικαιωμάτων που τους ανήκουν δικαιωματικά, χωρίς να διακόπτονται ενώ κάνουν χρήση τους και χωρίς να τα στερούνται εξαιτίας της ισχυρογνωμοσύνης σου και της ανάρμοστης συμπεριφοράς σου. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Τώρα γνωρίζετε κάποια από τα λόγια του Θεού που αφορούν τις απαιτήσεις Του για τη συμπεριφορά και τις πράξεις του ανθρώπου, παρόλα αυτά, σας λέω, το πιο σημαντικό πράγμα είναι πως πρέπει η συμπεριφορά και οι πράξεις σου να είναι εποικοδομητικές για τους άλλους. Αυτή είναι η αρχή δράσης. Έχεις καταλάβει τι σημαίνει να είσαι εποικοδομητικός; (Ναι.) Ορισμένοι δεν σκέφτονται καθόλου το αν η ομιλία και οι πράξεις τους είναι εποικοδομητικές για τους άλλους, κι όμως ισχυρίζονται πως είναι άνθρωποι με καλή μόρφωση και σύνεση. Αυτό δεν είναι απάτη; Το να είναι η συμπεριφορά και οι πράξεις κάποιου εποικοδομητικές για τους άλλους —δεν υπάρχει ένα μάθημα που μπορεί να πάρει κανείς από αυτό; Μπορεί να είναι μια εκδήλωση συμπεριφοράς, αλλά είναι εύκολο να επιτευχθεί; Αν κάποιος κατανοεί ένα μέρος της αλήθειας, θα γνωρίζει πώς να ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές, πώς να ενεργεί με τρόπο εποικοδομητικό για τους άλλους και πώς να ενεργεί με τρόπο που ωφελεί τους άλλους. Αν κάποιος δεν κατανοεί την αλήθεια, δεν θα γνωρίζει τι να κάνει· μπορεί να ενεργεί μόνο στηριζόμενος στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του. Ορισμένοι άνθρωποι, ό,τι κι αν τους συμβαίνει, δεν αναζητούν ποτέ την αλήθεια στην καθημερινή τους ζωή. Απλώς ενεργούν σύμφωνα με τις προτιμήσεις τους, χωρίς να νοιάζονται για το πώς κάνουν τους άλλους να νιώθουν. Υπάρχουν αρχές σε μια τέτοια πράξη; Θα πρέπει να είστε σε θέση να δείτε αν υπάρχουν, έτσι δεν είναι; Όλοι σας συναθροίζεστε και διαβάζετε συχνά τα λόγια του Θεού· αν είστε πραγματικά σε θέση να κατανοήσετε μέρος της αλήθειας, θα είστε σε θέση να κάνετε πράξη και να ασχοληθείτε με ορισμένες υποθέσεις σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας. Πώς σε κάνει να νιώθεις μια τέτοια άσκηση; Πώς κάνει τους άλλους να νιώσουν; Αν προσπαθήσεις σκληρά να το βολιδοσκοπήσεις αυτό, θα ξέρεις τι είδους άσκηση είναι εποικοδομητική για τους άλλους. Συνήθως, όταν σας συμβαίνει κάτι, ό,τι κι αν είναι αυτό, δεν σκέφτεστε καθόλου τα πραγματικά ζητήματα του πώς να ενεργήσετε με τρόπο που άπτεται της κανονικής ανθρώπινης φύσης ή της άσκησης της αλήθειας. Επομένως, όταν σας συμβαίνει κάτι, αν κάποιος σάς ρωτούσε τι είδους άσκηση ή ενέργεια θα ήταν εποικοδομητική για τους άλλους, θα δυσκολευόσασταν να απαντήσετε, σαν να μην υπήρχε κάποιο ξεκάθαρο μονοπάτι. Το μόνο για το οποίο συναναστρέφομαι στις συναθροίσεις είναι αυτά τα προβλήματα της πραγματικής ζωής, όμως όταν τα αντιμετωπίζετε, δεν είστε ποτέ σε θέση να αντεπεξέλθετε και το μυαλό σας πάντοτε κολλάει. Δεν υπάρχει μια ασυμφωνία εδώ; (Υπάρχει.) Τι έχετε αποκομίσει, τότε, από την πίστη σας στον Θεό; Λίγα δόγματα, λίγα συνθήματα. Πόσο φτωχοί και αξιολύπητοι είστε!

Σε ένα από τα πράγματα τα οποία έχουμε συζητήσει ως κάτι το οποίο ο άνθρωπος θεωρεί ως σωστό και καλό σύμφωνα με τις αντιλήψεις του —το να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση— υπάρχουν κάποιες από τις συγκεκριμένες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες του ανθρώπου, καθώς και κάποιοι παραδοσιακοί τρόποι τους οποίους έχει ο άνθρωπος για να κατανοήσει αυτήν τη συμπεριφορά. Εν συντομία, εξετάζοντας τώρα αυτήν την εκδήλωση συμπεριφοράς, βλέπουμε πως δεν έχει κάποια σχέση με την αλήθεια ή την αληθινή ανθρώπινη φύση. Αυτό συμβαίνει επειδή υπολείπεται κατά πολύ της αλήθειας και δεν μπορεί να εξισωθεί με αυτήν και, πέρα από αυτό, μια τέτοια συμπεριφορά δεν εναρμονίζεται καθόλου με τα πρότυπα των απαιτήσεων του Θεού σχετικά με τις απόψεις του ανθρώπου για τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και με τη συμπεριφορά και τις πράξεις του, με τα οποία είναι σε πλήρη δυσαρμονία και δεν έχει καμία σχέση. Είναι απλώς η συμπεριφορά του ανθρώπου. Όσο καλά κι αν επιδεικνύει ο άνθρωπος μια τέτοια συμπεριφορά και όσο άρτια κι αν την κάνει πράξη, είναι απλώς ένα είδος συμπεριφοράς. Δεν πληροί ούτε καν τα κριτήρια για να θεωρηθεί αληθινή κανονική ανθρώπινη φύση. Η δήλωση πως πρέπει κανείς να έχει καλή μόρφωση και σύνεση είναι απλώς ένας τρόπος ωραιοποίησης της εξωτερικής συμπεριφοράς του ανθρώπου. Ο άνθρωπος, προκειμένου να βάλει ένα ωραίο περιτύλιγμα στον εαυτό του και να τον εξωραΐσει, πασχίζει να είναι ένας άνθρωπος με καλή μόρφωση και σύνεση, μέσα από το οποίο κερδίζει την εκτίμηση και τον θαυμασμό των άλλων, και αυξάνει το κύρος και την αξία του εντός της ομάδας του. Αλλά είναι γεγονός πως μια τέτοια συμπεριφορά δεν ανέρχεται ούτε καν στο επίπεδο της ηθικότητας, της ακεραιότητας και της αξιοπρέπειας που θα πρέπει να διαθέτει ένας αληθινός άνθρωπος. Το «Να έχεις καλή μόρφωση και σύνεση» είναι μια δήλωση που προέρχεται από την παραδοσιακή κουλτούρα, και αποτελεί μια σειρά εκδηλώσεων συμπεριφοράς τις οποίες έχει καθορίσει για τον εαυτό της η διεφθαρμένη ανθρωπότητα, ως κάτι το οποίο πιστεύει πως θα πρέπει να τηρείται. Αυτές οι εκδηλώσεις συμπεριφοράς αποσκοπούν να αυξήσουν την υπόληψη ενός ανθρώπου εντός της ομάδας του και να αυξήσουν την αξία του, έτσι ώστε να κερδίσει τον σεβασμό των άλλων και να είναι ο πιο δυνατός από όλους, κάποιος που δεν είναι πιθανό να γίνει μισητός ή να δεχθεί εκφοβισμό εντός της ομάδας του. Αυτή η εξωτερική συμπεριφορά δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την ηθικότητα ή την ποιότητα της ανθρώπινης φύσης, όμως ο άνθρωπος τής προσδίδει πολύ μεγάλη σπουδαιότητα και της δίνει πολύ μεγάλη βαρύτητα. Δείτε και μόνοι σας πόση απάτη πρέπει να υπάρχει σε αυτό! Επομένως, αν η τρέχουσα επιδίωξή σου είναι να είσαι ένας άνθρωπος με καλή μόρφωση και σύνεση, και ρυθμίζεις τη συμπεριφορά σου, πασχίζεις πολύ κατά την επιδίωξη και την άσκησή σου προς τον στόχο να γίνεις άνθρωπος με καλή μόρφωση και σύνεση, σε παροτρύνω να βάλεις ένα τέλος σε αυτό αμέσως. Τέτοιες συμπεριφορές και μέθοδοι μπορούν μόνο να σε κάνουν να μεταμφιέζεις τον εαυτό σου όλο και περισσότερο και να σε κάνουν όλο και περισσότερο υποκριτή και, καθώς συμβαίνει αυτό, θα απομακρύνεσαι περισσότερο από το να είσαι ένας ειλικρινής, απλός και ανοιχτός άνθρωπος. Όσο περισσότερο πασχίζεις να είσαι ένας άνθρωπος με καλή μόρφωση και σύνεση, τόσο περισσότερο θα μεταμφιέζεις τον εαυτό σου, και όσο περισσότερο μεταμφιέζεις τον εαυτό σου —όσο πιο βαθιά είναι η μεταμφίεσή σου, τόσο πιο δύσκολο θα είναι για τους άλλους να σε μετρήσουν ή να σε καταλάβουν, και τόσο πιο βαθιά θα συγκαλύπτεται η διεφθαρμένη διάθεσή σου. Αν το κάνεις αυτό, θα σου είναι πολύ δύσκολο να καταφέρεις να αποδεχθείς την αλήθεια και τη σωτηρία. Επομένως, λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα σημεία, είναι ο δρόμος της επιδίωξης του να είναι κανείς άνθρωπος με καλή μόρφωση και σύνεση ίδιος με τον δρόμο της επιδίωξης της αλήθειας; Είναι η σωστή επιδίωξη; (Όχι.) Πέρα από την αρνητική ουσία και τα αρνητικά αποτελέσματά του, δεν υπάρχει περισσότερη απάτη πίσω από τη συμπεριφορά της καλής μόρφωσης και σύνεσης κάποιου, τόσο προς τους άλλους όσο και προς τον εαυτό του; (Υπάρχει.) Ένας άνθρωπος με καλή μόρφωση και σύνεση κρύβει πίσω του πολλά ανομολόγητα μυστικά και, πέρα από αυτά, κρύβει κάθε λογής λανθασμένες σκέψεις, αντιλήψεις, απόψεις, στάσεις και ιδέες, τις οποίες οι άλλοι αγνοούν και τις οποίες βρίσκουν ελεεινές, μοχθηρές, κακές και απεχθείς. Πίσω από την καλή συμπεριφορά του να είναι κανείς άνθρωπος με καλή μόρφωση και σύνεση, ελλοχεύει μια πιο διεφθαρμένη διάθεσή του. Ένας τέτοιος άνθρωπος, υπό την κάλυψη εκείνης της εκδήλωσης συμπεριφοράς, δεν έχει το κουράγιο να αντιμετωπίσει τη διεφθαρμένη διάθεσή του, ούτε έχει την αυτοπεποίθηση να παραδεχθεί τη διεφθαρμένη διάθεσή του. Λιγότερο δε, έχει το κουράγιο και την αυτοπεποίθηση να ανοιχτεί για τη διεφθαρμένη διάθεσή του, για την παράλογη γνώση του, για τις κακές σκέψεις, προθέσεις και στόχους του —ή, ενδεχομένως, για τις κακόβουλες, δηλητηριώδεις σκέψεις του. Κρύβει τόσο πολλά πράγματα, και κανείς δεν μπορεί να τα δει· το μόνο που βλέπουν οι άνθρωποι είναι ο υποτιθέμενος «καλός άνθρωπος» ενώπιόν τους, ο οποίος έχει την καλή συμπεριφορά της καλής μόρφωσης και σύνεσης. Δεν πρόκειται για περίπτωση απάτης; (Ναι.) Το σύνολο της συμπεριφοράς, της απόδοσης, της επιδίωξης και της ουσίας εκείνου του ανθρώπου είναι μια περίπτωση απάτης. Εκείνος εξαπατά τόσο τους άλλους, όσο και τον εαυτό του. Ποια θα είναι η τελική έκβαση ενός τέτοιου ανθρώπου; Για να είναι άνθρωπος με καλή μόρφωση και σύνεση, απαρνιέται τον Θεό, γυρνά την πλάτη του στην αληθινή οδό, και ο Θεός τον απεχθάνεται και τον απορρίπτει. Σε κάθε κρυμμένη γωνιά πίσω από την καλή συμπεριφορά της καλής μόρφωσης και σύνεσης, ο άνθρωπος κρύβει τις τεχνικές και τις συμπεριφορές της μεταμφίεσης και της απάτης του και, καθώς το κάνει, κρύβει τις διαθέσεις του οι οποίες είναι αλαζονικές, κακές, έχουν βαρεθεί την αλήθεια, είναι μοχθηρές και αδιάλλακτες. Έτσι, όσο πιο καλή μόρφωση και σύνεση έχει κανείς, τόσο πιο απατεώνας είναι, και όσο περισσότερο πασχίζει κανείς να είναι άνθρωπος με καλή μόρφωση και σύνεση, τόσο λιγότερο αγαπά την αλήθεια και τόσο περισσότερο είναι κάποιος ο οποίος έχει βαρεθεί την αλήθεια και τα λόγια του Θεού. Πείτε Μου, έτσι δεν έχουν τα πράγματα; (Ναι.) Για την ώρα, θα ολοκληρώσουμε σε αυτό το σημείο τη συναναστροφή μας για τη συμπεριφορά του να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση.

Μόλις τώρα, συναναστραφήκαμε σχετικά με μία δήλωση για την καλή συμπεριφορά στην παραδοσιακή κουλτούρα: Το να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση. Δεν θα συναναστραφούμε μεμονωμένα πάνω στις υπόλοιπες. Ως σύνολο, όλες οι δηλώσεις σχετικά με την καλή συμπεριφορά είναι απλώς ένας τρόπος ωραιοποίησης της εξωτερικής συμπεριφοράς και εικόνας του ανθρώπου. Με τη λέξη «ωραιοποίηση» το διατυπώνουμε ευγενικά· για να είμαστε πιο ακριβείς, στην πραγματικότητα είναι ένα είδος μεταμφίεσης, ένας τρόπος να χρησιμοποιήσει κανείς ένας ψευδές προσωπείο για να ξεγελάσει τους άλλους ώστε να αναπτύξουν καλά συναισθήματα για τον ίδιο, να τους ξεγελάσει ώστε να τον αξιολογήσουν θετικά, να τους ξεγελάσει ώστε να τον σεβαστούν, ενώ η σκοτεινή πλευρά της καρδιάς του, οι διεφθαρμένες διαθέσεις του και το αληθινό πρόσωπό του είναι όλα κρυμμένα και τυλιγμένα όμορφα. Μπορούμε, επίσης, να το θέσουμε ως εξής: Αυτό που κρύβεται πίσω από το φωτοστέφανο αυτών των καλών συμπεριφορών είναι τα διεφθαρμένα αληθινά πρόσωπα κάθε μέλους ανεξαιρέτως της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Αυτό που κρύβεται είναι κάθε μέλος ανεξαιρέτως της κακής ανθρωπότητας το οποίο έχει αλαζονική διάθεση, δόλια διάθεση, κακόβουλη διάθεση, και μια διάθεση κούρασης από την αλήθεια. Δεν έχει σημασία αν η εξωτερική συμπεριφορά ενός ανθρώπου διακρίνεται από καλή μόρφωση και σύνεση ή είναι ευγενική και εκλεπτυσμένη, ούτε αν εκείνος είναι προσηνής, προσιτός, αν σέβεται τους ηλικιωμένους και φροντίζει τους νέους, ή οτιδήποτε τέτοιο —όποιο από αυτά κι αν φανερώνει, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια εξωτερική συμπεριφορά που μπορούν να δουν οι άλλοι. Δεν μπορεί να τους οδηγήσει από την καλή συμπεριφορά στη γνώση της φύσης και της ουσίας του. Αν και ο άνθρωπος παρουσιάζει καλή εικόνα με τις εξωτερικές συμπεριφορές του να έχει καλή μόρφωση και σύνεση, να είναι ευγενικός και εκλεπτυσμένος, προσιτός και προσηνής, ούτως ώστε ολόκληρος ο ανθρώπινος κόσμος είναι θετικά διακείμενος απέναντί του, αυτό που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί είναι πως οι διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου υφίστανται πραγματικά πίσω από την κάλυψη αυτών των καλών συμπεριφορών. Η κούραση του ανθρώπου από την αλήθεια, η αντίσταση και η παρακοή του προς τον Θεό, η φύση και η ουσία του που διακρίνονται από κούραση προς τα λόγια που εκφέρει ο Δημιουργός και από αντίσταση προς τον Δημιουργό —αυτά υφίστανται πραγματικά εκεί. Δεν υπάρχει τίποτα το ψευδές γι’ αυτό. Όσο καλά κι αν προσποιείται κάποιος, όσο ευπαρουσίαστες ή ελκυστικές κι αν είναι οι συμπεριφορές του, με όσο ωραίο περιτύλιγμα κι αν περιβάλλει τον εαυτό του ή όσο απατηλός κι αν είναι, αυτό που δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς είναι ότι κάθε διεφθαρμένο άτομο ανεξαιρέτως είναι γεμάτο σατανική διάθεση. Κάτω από το προσωπείο αυτών των εξωτερικών συμπεριφορών, εξακολουθεί να αντιστέκεται και να επαναστατεί εναντίον του Θεού, να αντιστέκεται και να επαναστατεί εναντίον του Δημιουργού. Φυσικά, με αυτές τις καλές συμπεριφορές ως τον μανδύα και την κάλυψή της, η ανθρωπότητα εκδηλώνει διεφθαρμένες διαθέσεις κάθε μέρα, κάθε ώρα και στιγμή, κάθε λεπτό και δευτερόλεπτο, σε κάθε υπόθεση, κατά τη διάρκεια των οποίων ζει μέσα σε διεφθαρμένες διαθέσεις και μέσα στην αμαρτία. Αυτό είναι αναμφισβήτητο γεγονός. Παρά τις ευπαρουσίαστες συμπεριφορές, τα ευχάριστα λόγια και τα ψευδή παρουσιαστικά του ανθρώπου, η διεφθαρμένη διάθεσή του δεν έχει υποχωρήσει ούτε στο ελάχιστο, ούτε έχει αλλάξει καθόλου λόγω εκείνων των εξωτερικών συμπεριφορών του. Απεναντίας, επειδή έχει την κάλυψη αυτών των εξωτερικά καλών συμπεριφορών, η διεφθαρμένη διάθεσή του εκδηλώνεται συνεχώς, και εκείνος δεν σταματά ποτέ να προχωρά προς τη διάπραξη του κακού και την αντίσταση στον Θεό —και, φυσικά, καθώς κυβερνάται από τις κακόβουλες και μοχθηρές διαθέσεις του, οι φιλοδοξίες, οι επιθυμίες και οι εξωφρενικές απαιτήσεις του μονίμως επεκτείνονται και αναπτύσσονται. Πείτε Μου, πού βρίσκεται ο αβρός, προσηνής, προσιτός άνθρωπος, του οποίου η εικόνα που βιώνει και η βάση για τη συμπεριφορά και τις πράξεις του είναι θετικές και εναρμονισμένες με τα λόγια του Θεού, με την αλήθεια; Πού βρίσκεται ο άνθρωπος με καλή μόρφωση και σύνεση, ο εκλεπτυσμένος άνθρωπος ο οποίος αγαπά την αλήθεια, ο οποίος είναι πρόθυμος να βρει στα λόγια του Θεού την κατεύθυνση και τον στόχο της ζωής του, ο οποίος έχει συνεισφέρει στη σωτηρία της ανθρωπότητας; Μπορείτε να βρείτε έστω και έναν τέτοιον άνθρωπο; (Όχι.) Είναι γεγονός πως μέσα στην ανθρωπότητα, όσο πιο πολλές γνώσεις έχει ένας άνθρωπος, όσο πιο μορφωμένος είναι και όσο περισσότερο έχει ιδέες, κύρος και φήμη —αν και μπορεί να λέγεται ένας άνθρωπος με καλή μόρφωση και σύνεση, ένας προσηνής και προσιτός άνθρωπος— τόσο περισσότερο οι ισχυρισμοί που διατυπώνει εγγράφως μπορούν να εξαπατούν τους ανθρώπους, τόσο περισσότερο κακό κάνει και τόσο πιο σοβαρή είναι η αντίστασή του στον Θεό. Εκείνοι που έχουν μεγαλύτερη φήμη και κύρος εξαπατούν τους άλλους ακόμα περισσότερο και είναι ακόμη πιο μανιώδεις στην αντίστασή τους στον Θεό. Κοιτάξτε σε όλη την ανθρωπότητα, τους διάσημους ανθρώπους της, τους σπουδαίους ανθρώπους της, τους στοχαστές της, τους εκπαιδευτές της, τους συγγραφείς της, τους καινοτόμους της, τους πολιτικούς της ή κάθε τέτοιον φωστήρα σε έναν τομέα —ποιος από αυτούς δεν υπήρξε άνθρωπος με καλή μόρφωση και σύνεση, προσιτός και προσηνής; Ποιος από αυτούς δεν συμπεριφερόταν εξωτερικά με τρόπο που αποσπούσε τον έπαινο των άλλων και ήταν άξιος του σεβασμού των άλλων; Ωστόσο τι είναι αυτό που έχουν συνεισφέρει, στην πράξη, στην ανθρωπότητα; Έχουν οδηγήσει την ανθρωπότητα στο σωστό μονοπάτι ή την έχουν παραπλανήσει; (Την έχουν παραπλανήσει.) Έχουν οδηγήσει την ανθρωπότητα στην εξουσία του Δημιουργού ή την έχουν οδηγήσει κάτω από τα πόδια του Σατανά; (Κάτω από τα πόδια του Σατανά.) Έχουν επιτρέψει στην ανθρωπότητα να μετάσχει στην κυριαρχία, την παροχή και την καθοδήγηση του Δημιουργού ή της έχουν επιτρέψει να αντιμετωπίσει το ποδοπάτημα, τη σκληρότητα και την κακομεταχείριση του Σατανά; Από όλες τις ηρωικές προσωπικότητες, τους διάσημους, σπουδαίους, εξυψωμένους, εξαιρετικούς και με δύναμη ανθρώπους της ιστορίας, τίνος η εξουσία και το κύρος δεν αποκτήθηκαν από τη δολοφονία πολλών εκατομμυρίων ανθρώπων; Τίνος η φήμη δεν αποκτήθηκε από την απάτη, την εξαπάτηση και το δέλεαρ στην ανθρωπότητα; Εξωτερικά, φαίνονται προσιτοί στις καθημερινές τους αλληλεπιδράσεις με άλλους και αρκετά χαλαροί, αφού θέτουν τον εαυτό τους σε ισότιμη βάση με τους άλλους και είναι προσηνείς στην ομιλία τους —όμως αυτά που κάνουν παρασκηνιακά είναι τελείως διαφορετικά. Κάποιοι από αυτούς συνωμοτούν για να παγιδέψουν τους άλλους· κάποιοι επιδίδονται σε εξαπάτηση προκειμένου να παρενοχλήσουν και να κάνουν κακό σε άλλους· άλλοι ψάχνουν ευκαιρίες να πάρουν εκδίκηση. Οι περισσότεροι πολιτικοί είναι άσπλαχνοι και κάνουν κακό σε αναρίθμητους ανθρώπους. Κέρδισαν το κύρος και την επιρροή τους πατώντας σταθερά πάνω στα κεφάλια και μες στο αίμα αναρίθμητων ανθρώπων, ωστόσο, δημοσίως, αυτό που βλέπουν οι άνθρωποι είναι το προσιτό τους παρουσιαστικό και η προσηνής συμπεριφορά τους. Αυτό που βλέπουν οι άνθρωποι είναι οι ευγενικές και εκλεπτυσμένες προσωπικότητες, οι προσωπικότητες με καλή μόρφωση και σύνεση, οι ταπεινές προσωπικότητες τις οποίες έπλασαν. Εξωτερικά, είναι αβροί, ευγενικοί και εκλεπτυσμένοι, αλλά πίσω από αυτό, δολοφονούν αναρίθμητους ανθρώπους, αρπάζουν τα περιουσιακά στοιχεία αναρίθμητων ανθρώπων, εξουσιάζουν και παίζουν με αναρίθμητους ανθρώπους. Λένε κάθε όμορφη κουβέντα και κάνουν κάθε κακή πράξη, και κηρύττουν από τη σκηνή τους αναίσχυντα και ξεδιάντροπα, διδάσκοντας στους άλλους πώς να είναι προσιτοί άνθρωποι με καλή μόρφωση και σύνεση, πώς να είναι άνθρωποι που συνεισφέρουν στην πατρίδα και στην ανθρωπότητα, πώς να υπηρετούν τον λαό και να είναι υπηρέτες του κοινού, πώς να αφοσιώνονται στο έθνος. Αυτό δεν είναι ξεδιαντροπιά; Θρασέα, αχόρταγα αποβράσματα, όλοι τους! Εν ολίγοις, το να είναι κανείς άνθρωπος με καλή συμπεριφορά που συμμορφώνεται με τις παραδοσιακές έννοιες της ηθικής δεν σημαίνει ότι επιδιώκει την αλήθεια· αυτό δεν είναι επιδίωξη του να είναι κανείς ένα αληθινό δημιουργημένο ον. Αντιθέτως, πολλά σκοτεινά και ανομολόγητα μυστικά κρύβονται πίσω από την επιδίωξη αυτών των καλών συμπεριφορών. Ανεξάρτητα από το είδος της καλής συμπεριφοράς που επιδιώκει ο άνθρωπος, ο στόχος πίσω από αυτήν δεν είναι άλλος από το να κερδίσει τη συμπάθεια και τον σεβασμό περισσότερων ανθρώπων, να αυξήσει την υπόληψή του και να κάνει τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι είναι άξιος σεβασμού, εμπιστοσύνης, αλλά και άξιος να λάβει αποστολή. Αν επιδιώκεις να είσαι ένα τέτοιο άτομο με καλή συμπεριφορά, αυτό δεν είναι σαν ιδιότητα το ίδιο με τους διάσημους και σπουδαίους; Αν είσαι ένα άτομο που έχει απλώς καλή συμπεριφορά, αλλά δεν αγαπάει τον λόγο του Θεού και δεν αποδέχεται την αλήθεια, τότε σε ιδιότητα, είσαι το ίδιο με αυτούς. Και ποιο είναι το αποτέλεσμα; Αυτό που έχεις απαρνηθεί είναι η αλήθεια· αυτό που έχεις χάσει είναι η ευκαιρία σου για σωτηρία. Αυτή είναι η πιο ανόητη συμπεριφορά —είναι η επιλογή και η επιδίωξη ενός ηλίθιου. Έχετε ποτέ ευχηθεί να γίνετε εκείνο το σπουδαίο, διάσημο, επιβλητικό άτομο πάνω στη σκηνή, το οποίο θαυμάζετε εδώ και τόσο καιρό; Εκείνο το προσηνές και προσιτό άτομο; Εκείνο το αβρό, ευγενικό και εκλεπτυσμένο άτομο με καλή μόρφωση και σύνεση; Εκείνο το άτομο που, εξωτερικά, φαίνεται να είναι φιλικό και αξιαγάπητο; Δεν έχετε ακολουθήσει και λατρέψει ποτέ στο παρελθόν τέτοιους ανθρώπους; (Ναι.) Αν τώρα ακολουθείς ακόμα τέτοιους ανθρώπους, αν ακόμα ειδωλοποιείς τέτοιους ανθρώπους, σου λέω το εξής: Δεν απέχεις πολύ από τον θάνατο, γιατί οι άνθρωποι που ειδωλοποιείς είναι κακοί άνθρωποι που παριστάνουν τους καλούς. Ο Θεός δεν θα σώσει τους κακούς ανθρώπους. Αν ειδωλοποιείς τους κακούς ανθρώπους και δεν αποδέχεσαι την αλήθεια, στο τέλος θα καταστραφείς κι εσύ.

Η ουσία που διέπει την καλή συμπεριφορά, όπως το να είναι κανείς προσιτός και φιλικός, μπορεί να περιγραφεί με μία λέξη: προσποίηση. Η εν λόγω καλή συμπεριφορά δεν πηγάζει από τα λόγια του Θεού ούτε απορρέει από την άσκηση της αλήθειας ή τη δράση σύμφωνα με τις αρχές. Από τι προέρχεται; Προέρχεται από τα κίνητρα και τις μεθοδεύσεις των ανθρώπων, από την προσποίηση, την υποκρισία, τη δολιότητά τους. Όταν οι άνθρωποι προσκολλώνται σε αυτές τις καλές συμπεριφορές, στόχος είναι να αποκτήσουν τα πράγματα που θέλουν, αλλιώς δεν θα σκοτίζονταν ποτέ κατ’ αυτόν τον τρόπο ούτε θα ζούσαν αντίθετα προς τις επιθυμίες τους. Τι σημαίνει να ζουν αντίθετα προς τις επιθυμίες τους; Σημαίνει ότι η πραγματική τους φύση δεν είναι τόσο καλοπροαίρετη, άδολη, ήπια, ευγενική και ενάρετη όσο φαντάζονται οι άνθρωποι. Δεν ζουν με βάση τη συνείδηση και τη σύνεση· αντίθετα, ζουν για να επιτύχουν έναν συγκεκριμένο στόχο ή αίτημα. Ποια είναι η αληθινή φύση του ανθρώπου; Είναι χαοτική και αδαής. Χωρίς τους νόμους και τις εντολές που δόθηκαν από τον Θεό, οι άνθρωποι δεν θα είχαν ιδέα του τι είναι αμαρτία. Έτσι δεν ήταν η ανθρωπότητα κάποτε; Μόνον όταν ο Θεός εξέδωσε τους νόμους και τις εντολές απέκτησαν οι άνθρωποι κάποια ιδέα για την αμαρτία. Αλλά και πάλι δεν είχαν καμία ιδέα για το σωστό και το λάθος ή για τα θετικά και τα αρνητικά πράγματα. Και πώς, υπό αυτές τις συνθήκες, θα μπορούσαν να γνωρίζουν τις σωστές αρχές ομιλίας και δράσης; Να γνωρίζουν ποιοι τρόποι δράσης, ποιες καλές συμπεριφορές πρέπει να απαντώνται στην κανονική ανθρώπινη φύση; Να γνωρίζουν τι παράγει την πραγματικά καλή συμπεριφορά, ποια οδό πρέπει να ακολουθήσουν για να βιώσουν την ανθρώπινη ομοιότητα; Δεν θα μπορούσαν. Λόγω της σατανικής φύσης των ανθρώπων, λόγω των ενστίκτων τους, θα μπορούσαν μόνο να προσποιούνται και να υποκρίνονται ότι ζουν κόσμια και με αξιοπρέπεια —γεγονός το οποίο οδήγησε σε δολιότητες όπως το να έχεις καλή μόρφωση και σύνεση, να είσαι ευγενικός και εκλεπτυσμένος, αβρός, να σέβεσαι τους ηλικιωμένους και να φροντίζεις τους νέους, αλλά και να είσαι φιλικός και προσιτός· έτσι προέκυψαν αυτά τα τεχνάσματα και οι τεχνικές εξαπάτησης. Και άπαξ και εμφανίστηκαν, οι άνθρωποι προσκολλήθηκαν επιλεκτικά σε μία ή πολλές από αυτές τις δολιότητες. Κάποιοι επέλεξαν να είναι φιλικοί και προσιτοί, άλλοι επέλεξαν να έχουν καλή μόρφωση και σύνεση, να είναι ευγενικοί και εκλεπτυσμένοι, άλλοι επέλεξαν να είναι αβροί, να σέβονται τους ηλικιωμένους και να νοιάζονται τους νέους, κάποιοι επέλεξαν να είναι όλα αυτά τα πράγματα. Εγώ, πάλι, ορίζω τους ανθρώπους με τις εν λόγω καλές συμπεριφορές με έναν όρο. Ποιος είναι αυτός ο όρος; «Λείες πέτρες». Τι είναι οι λείες πέτρες; Είναι εκείνες οι πέτρες στους ποταμούς, των οποίων οι τυχόν αιχμηρές άκρες έχουν τριφτεί και λειανθεί από το νερό που κυλά επί τόσα χρόνια. Και μολονότι μπορεί να μην πονάνε όταν τις πατάς, όσοι δεν προσέχουν μπορεί να γλιστρήσουν σ’ αυτές. Ως προς την εμφάνιση και το σχήμα, οι πέτρες αυτές είναι πολύ όμορφες, άπαξ όμως και τις πάρεις σπίτι, είναι μάλλον άχρηστες. Δεν σου πάει να τις πετάξεις, αλλά δεν έχει και νόημα να τις κρατήσεις· αυτό είναι η «λεία πέτρα». Για Μένα, τα άτομα με αυτές τις φαινομενικά καλές συμπεριφορές είναι άτονα. Προσποιούνται ότι είναι καλοί εξωτερικά, όμως δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια, λένε ωραία πράγματα, όμως δεν κάνουν τίποτα αληθινό. Δεν είναι παρά λείες πέτρες. Εάν συναναστραφείς μαζί τους σχετικά με την αλήθεια και τις θεμελιώδεις αρχές, θα σου μιλήσουν για το να είναι κανείς ευγενικός, εκλεπτυσμένος και αβρός. Εάν τους μιλήσεις για τη διάκριση των αντίχριστων, θα σου μιλήσουν για τον σεβασμό προς τους ηλικιωμένους και τη φροντίδα για τους νέους και για το να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση. Αν τους πεις ότι πρέπει να υπάρχουν αρχές στη συμπεριφορά κάποιου, ότι πρέπει ν’ αναζητά τις θεμελιώδεις αρχές στο καθήκον του και να μην ενεργεί πεισματικά, ποια θα είναι η στάση τους; Θα πουν: «Το να ενεργείς σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας είναι άλλο ζήτημα. Εγώ θέλω απλώς να έχω καλή μόρφωση και σύνεση, και οι άλλοι να εγκρίνουν τις πράξεις μου. Εφόσον σέβομαι τους ηλικιωμένους και νοιάζομαι για τους νέους κι έχω την έγκριση των άλλων, αυτό αρκεί». Νοιάζονται μόνο για την καλή συμπεριφορά, δεν εστιάζουν στην αλήθεια. Είναι γενικά σε θέση να σέβονται τους ηλικιωμένους, τους πρεσβυτέρους τους, εκείνους με προσόντα, εκείνους με καλή ηθική υπόσταση και φήμη εντός της ομάδας τους, φροντίζοντας παράλληλα σε μεγάλο βαθμό και στοργικά τις κοινότητες των νέων και των ευπαθών ατόμων. Τηρούν αυστηρά τον κοινωνικό κανόνα του σεβασμού για τους ηλικιωμένους και της φροντίδας για τους νέους προκειμένου να επιδείξουν πως είναι ευγενείς. Αυτό που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, ωστόσο, είναι πως όταν έρθουν τα συμφέροντά τους σε σύγκρουση με εκείνον τον κανόνα, θα βάλουν στην άκρη τον κανόνα και θα πάνε, ολοταχώς και χωρίς να «υποφέρουν» από τους περιορισμούς κανενός, να προστατέψουν τα συμφέροντά τους. Αν και η καλή συμπεριφορά τους κερδίζει την επιδοκιμασία όσων συναντούν, όσων γνωρίζουν ή εκείνων με τους οποίους είναι εξοικειωμένοι, αυτό που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί είναι πως ακόμη και καθώς εκτελούν αυτές τις καλές συμπεριφορές τις οποίες επαινούν οι άλλοι, δεν προκαλούν ούτε την παραμικρή ζημία στα δικά τους συμφέροντα και αγωνίζονται για τα συμφέροντά τους με κάθε αναγκαίο μέσο, χωρίς να «υποφέρουν» από τους περιορισμούς κανενός. Ο σεβασμός τους για τους ηλικιωμένους και η φροντίδα τους για τους νέους είναι απλώς μια παροδική συμπεριφορά, οικοδομημένη στο θεμέλιο της μη παρέμβασης στα δικά τους συμφέροντα. Το πεδίο εφαρμογής του περιορίζεται σε έναν τρόπο συμπεριφοράς. Μπορούν να το κάνουν, σε περιπτώσεις κατά τις οποίες δεν θίγει ούτε παραβιάζει καθόλου τα συμφέροντά τους, αλλά όταν τα συμφέροντά τους βρίσκονται στο προσκήνιο, στο τέλος θα αγωνιστούν για αυτά. Επομένως, ο σεβασμός τους για τους ηλικιωμένους και η φροντίδα τους για τους νέους δεν παρεμβαίνει, στην πραγματικότητα, στην επιδίωξη των συμφερόντων τους, ούτε μπορεί να περιορίσει εκείνη την επιδίωξη. Η συμπεριφορά του σεβασμού για τους ηλικιωμένους και της φροντίδας για τους νέους είναι μια καλή συμπεριφορά την οποία μπορούν να κάνουν πράξη οι άνθρωποι μόνο υπό ορισμένες συνθήκες, με την προϋπόθεση πως δεν παρεμβαίνει στα συμφέροντά τους. Δεν είναι κάτι που προκύπτει μέσα από τη ζωή ενός ανθρώπου, μέσα από τα κόκαλά του. Όσο κι αν μπορεί να κάνει κανείς πράξη αυτήν τη συμπεριφορά, για όσο καιρό κι αν μπορεί να επιμείνει, δεν μπορεί να αλλάξει τις διεφθαρμένες διαθέσεις στις οποίες βασίζεται ο άνθρωπος για να ζήσει. Αυτό σημαίνει πως αν και κάποιος μπορεί να μη διαθέτει αυτήν την καλή συμπεριφορά, εκδηλώνει μολαταύτα διεφθαρμένες διαθέσεις —όμως όταν έχει αποκτήσει αυτήν την καλή συμπεριφορά, οι διεφθαρμένες διαθέσεις του δεν βελτιώνονται ούτε αλλάζουν στο ελάχιστο. Αντιθέτως, τις κρύβει όλο και πιο βαθιά. Αυτά είναι ουσιώδη πράγματα τα οποία κρύβονται πίσω από τέτοιες καλές συμπεριφορές.

Εδώ ολοκληρώνεται λίγο πολύ η συναναστροφή και η ανάλυσή μας για τις καλές συμπεριφορές της παραδοσιακής κουλτούρας του να είναι κανείς ευγενικός και εκλεπτυσμένος, αβρός, να σέβεται τους ηλικιωμένους και να φροντίζει τους νέους, να είναι προσηνής και προσιτός. Είναι σαν το να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση, και η ουσία τους είναι πάνω κάτω η ίδια. Είναι επουσιώδεις. Οι άνθρωποι θα πρέπει να εγκαταλείψουν αυτές τις καλές συμπεριφορές. Αυτό που θα πρέπει να προσπαθούν να επιτύχουν περισσότερο οι άνθρωποι είναι να κάνουν τα λόγια του Θεού βάση τους και την αλήθεια κριτήριό τους· μόνο τότε μπορούν να ζήσουν στο φως και να ζήσουν σαν κανονικοί άνθρωποι. Αν θέλεις να ζήσεις στο φως, οφείλεις να ενεργείς σύμφωνα με την αλήθεια· θα πρέπει είσαι ειλικρινής άνθρωπος που λέει ειλικρινή λόγια και κάνει ειλικρινή πράγματα. Το βασικό είναι να έχει κανείς τις αρχές της αλήθειας στη συμπεριφορά του· μόλις οι άνθρωποι χάσουν τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας, και επικεντρωθούν μόνο στην καλή συμπεριφορά, αυτό αναπόφευκτα προκαλεί παραποίηση και προσποίηση. Εάν η συμπεριφορά των ανθρώπων δεν διέπεται από αρχές, τότε όσο καλή κι αν είναι αυτή, είναι υποκριτές. Μπορεί να είναι σε θέση να εξαπατούν τους άλλους για λίγο, όμως ποτέ δεν θα είναι αξιόπιστοι. Μόνο όταν οι άνθρωποι ενεργούν και συμπεριφέρονται σύμφωνα με τα λόγια του Θεού έχουν αληθινό θεμέλιο. Αν δεν συμπεριφέρονται σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και επικεντρώνονται μόνο στο να προσποιούνται ότι συμπεριφέρονται καλά, μπορούν ως αποτέλεσμα να γίνουν καλοί άνθρωποι; Με τίποτα. Τα καλά δόγματα και η καλή συμπεριφορά δεν μπορούν να αλλάξουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου, ούτε μπορούν να αλλάξουν την ουσία του. Μόνο η αλήθεια και τα λόγια του Θεού μπορούν να αλλάξουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις, σκέψεις και απόψεις των ανθρώπων, και να γίνουν η ζωή τους. Οι διάφορες καλές συμπεριφορές τις οποίες ο άνθρωπος, στην παραδοσιακή του κουλτούρα και κατά τις αντιλήψεις του, θεωρεί πως είναι καλές, όπως το να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση, να είναι ευγενικός και εκλεπτυσμένος, αβρός, να σέβεται τους ηλικιωμένους και να φροντίζει τους νέους, να είναι προσηνής και να είναι προσιτός είναι απλώς συμπεριφορές. Δεν είναι η ζωή, πόσο μάλλον η αλήθεια. Η παραδοσιακή κουλτούρα δεν είναι η αλήθεια, ούτε είναι η αλήθεια καμία από τις καλές συμπεριφορές τις οποίες προωθεί. Όση από την παραδοσιακή κουλτούρα κι αν αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος και όσες καλές συμπεριφορές κι αν βιώνει στη ζωή του, δεν μπορούν να αλλάξουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις του. Έτσι, για χιλιάδες χρόνια, η παραδοσιακή κουλτούρα ενσταλάζεται στην ανθρωπότητα, και η διεφθαρμένη διάθεση της ανθρωπότητας δεν έχει αλλάξει καθόλου· αντίθετα, η διαφθορά της γίνεται όλο και πιο βαθιά, και ο κόσμος γίνεται όλο και πιο σκοτεινός και κακός. Αυτό συνδέεται άμεσα με την εκπαίδευση της παραδοσιακής κουλτούρας. Οι άνθρωποι μπορούν να ζήσουν ως αληθινοί άνθρωποι μόνο εκλαμβάνοντας τα λόγια του Θεού ως τη ζωή τους. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Επομένως, τι είδους παράμετροι και απαιτήσεις θέτουν τα λόγια του Θεού για τη συμπεριφορά του ανθρώπου; Πέρα από όσα καθορίζονται στους νόμους και τις εντολές, υπάρχουν επίσης και οι απαιτήσεις του Κυρίου Ιησού για τη συμπεριφορά του ανθρώπου, ειδικά οι απαιτήσεις και οι κανόνες για τον άνθρωπο στην κρίση του Θεού τις έσχατες ημέρες. Σε ό,τι αφορά την ανθρωπότητα, αυτά είναι τα πιο πολύτιμα λόγια απ’ όλα, και είναι οι πιο βασικές αρχές για τη συμπεριφορά της. Πρέπει να εντοπίσετε τα πιο βασικά κριτήρια συμπεριφοράς για τη συμπεριφορά και τις πράξεις σας στα λόγια του Θεού. Όταν το κάνετε αυτό, θα είστε σε θέση να απαλλαγείτε από την παραπλάνηση και την εξαπάτηση των καλών συμπεριφορών της κινεζικής παραδοσιακής κουλτούρας. Τότε θα έχετε βρει το μονοπάτι και τις αρχές για τη συμπεριφορά και τις πράξεις σας, πράγμα που σημαίνει επίσης πως θα έχετε βρει το μονοπάτι και τις αρχές της σωτηρίας. Αν πάρετε τα τρέχοντα λόγια του Θεού ως τη βάση σας και την αλήθεια πάνω στην οποία γίνεται τώρα συναναστροφή ως το κριτήριό σας, και τα χρησιμοποιήσετε για να αντικαταστήσετε εκείνα τα πρότυπα για την καλή συμπεριφορά, όπως θα ήθελε, κατά τις αντιλήψεις της, η ανθρωπότητα, τότε είσαι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια. Οι απαιτήσεις του Θεού από τον άνθρωπο αφορούν, σε κάθε περίπτωση, τι είδους άνθρωπος θα πρέπει να είναι εκείνος και σε ποιον δρόμο θα πρέπει να βαδίζει. Ο Θεός δεν απαιτεί ποτέ πως ο άνθρωπος θα πρέπει να διαθέτει κάποια μεμονωμένη συμπεριφορά. Απαιτεί οι άνθρωποι να είναι ειλικρινείς, όχι δόλιοι· απαιτεί ο άνθρωπος να αποδέχεται και να επιδιώκει την αλήθεια, να είναι πιστός σε Εκείνον, να είναι υποτακτικός και να καταθέτει μαρτυρία για Εκείνον. Δεν έχει απαιτήσει ποτέ να έχει ο άνθρωπος απλώς μερικές καλές συμπεριφορές, πως αυτό και μόνο θα αρκούσε. Ωστόσο, η παραδοσιακή κουλτούρα της Κίνας βάζει τον άνθρωπο να επικεντρώνεται μόνο στην καλή συμπεριφορά, στο να έχει καλές εξωτερικές εκδηλώσεις. Δεν κάνει τίποτα απολύτως για να ρίξει φως στο τι είναι οι διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου ή στην πηγή της διαφθοράς του, πόσο μάλλον είναι σε θέση να υποδείξει το μονοπάτι μέσω του οποίου αποβάλλονται οι διεφθαρμένες διαθέσεις του. Επομένως, όσο κι αν μπορεί να υποστηρίζει η παραδοσιακή κουλτούρα τις όποιες καλές συμπεριφορές θα πρέπει να διαθέτει ο άνθρωπος, σε ό,τι αφορά να απαλλαγούν οι άνθρωποι από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και να ζήσουν τη ζωή τους ως αληθινοί άνθρωποι, αυτό είναι μάταιο. Όσο ευγενείς ή ελκυστικές κι αν είναι οι δηλώσεις της σχετικά με την ηθικότητα, δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να αλλάξει τη διεφθαρμένη ουσία της ανθρωπότητας. Υπό την ενστάλαξη και την επιρροή της παραδοσιακής κουλτούρας, έχουν λάβει χώρα πολλά υποσυνείδητα πράγματα στη διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Τι σημαίνει η λέξη «υποσυνείδητα» εδώ; Σημαίνει πως μόλις ενσταλαχτεί ανεπαίσθητα στον άνθρωπο η παραδοσιακή κουλτούρα και εκείνος μολυνθεί από αυτήν, ελλείψει ξεκάθαρων λόγων, δηλώσεων, κανόνων ή αντίληψης για το πώς να ενεργεί καταλλήλως, εκείνος κάνει πράξη και τηρεί ενστικτωδώς τις συμβατικές ιδέες και μεθόδους των ανθρώπων. Ζώντας υπό τέτοιες συνθήκες, σε μια τέτοια κατάσταση, όπως κάνουν όλοι οι άνθρωποι, φτάνει ασυναίσθητα στο σημείο να σκεφτεί: «Το να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση είναι υπέροχο —είναι κάτι θετικό και εναρμονίζεται με την αλήθεια· το να είναι κανείς ευγενικός και εκλεπτυσμένος είναι υπέροχο —έτσι οφείλουν να είναι οι άνθρωποι, αυτό αρέσει στον Θεό και εναρμονίζεται με την αλήθεια· το να είναι κανείς αβρός, να σέβεται τους ηλικιωμένους και να φροντίζει τους νέους, να είναι προσηνής και προσιτός είναι όλα τους εκδηλώσεις μέσα από την κανονική ανθρώπινη φύση —εναρμονίζονται με τα λόγια του Θεού και την αλήθεια». Αν και δεν έχει βρει ξεκάθαρη βάση στα λόγια του Θεού, νιώθει μέσα στην καρδιά του πως τα λόγια του Θεού και οι απαιτήσεις Του από τον άνθρωπο είναι πάνω κάτω τα ίδια με τα απαιτούμενα πρότυπα της παραδοσιακής κουλτούρας, χωρίς να υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσά τους. Αυτό δεν είναι διαστρέβλωση και εσφαλμένη ερμηνεία των λόγων του Θεού; Υπάρχει κάτι τέτοιο στα λόγια του Θεού; Δεν υπάρχει, ούτε και αποτελούν αυτά το θέλημά Του· εκείνα τα πράγματα είναι οι διαστρεβλώσεις του ανθρώπου και οι εσφαλμένες ερμηνείες των λόγων του Θεού. Κάτι τέτοιο δεν υπήρξε ποτέ στα λόγια του Θεού, επομένως εσείς δεν πρέπει, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, να σκέφτεστε κατ’ αυτόν τον τρόπο. Θα πρέπει να διαβάσετε λεπτομερώς τα λόγια του Θεού και να εντοπίσετε επακριβώς τις απαιτήσεις συμπεριφοράς που θέτουν τα λόγια Του στον άνθρωπο, έπειτα να βρείτε λίγα ακόμα χωρία των λόγων Του, να τα συγκεντρώσετε, και να τα διαβάσετε προσευχόμενοι και να συναναστραφείτε σχετικά με αυτά συγκεντρωτικά. Μόλις αποκτήσετε γνώση τους, τότε είναι που πρέπει να τα κάνετε πράξη και να τα βιώσετε. Αυτό φέρνει τα λόγια του Θεού στην πραγματική σας ζωή, όπου γίνονται η βάση σχετικά με τις απόψεις σας για τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και για τη συμπεριφορά και τις πράξεις σας. Ποια θα πρέπει να είναι η βάση της ομιλίας και των πράξεων των ανθρώπων; Τα λόγια του Θεού. Ποιες είναι λοιπόν οι απαιτήσεις και τα πρότυπα που έχει ο Θεός για την ομιλία και τις πράξεις των ανθρώπων; (Να είναι εποικοδομητικά για τους ανθρώπους.) Σωστά. Το βασικότερο είναι ότι πρέπει να λες την αλήθεια, να μιλάς με ειλικρίνεια και να ωφελείς τους άλλους. Η ομιλία σου πρέπει κατ’ ελάχιστον να είναι εποικοδομητική για τους ανθρώπους και όχι να τους ξεγελά, να τους παραπλανά, να τους κοροϊδεύει, να τους σατιρίζει, να τους χλευάζει, να τους ειρωνεύεται, να τους περιορίζει, να εκθέτει τις αδυναμίες τους ή να τους πληγώνει. Αυτή είναι η έκφραση της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Είναι αρετή της ανθρώπινης φύσης. Σου έχει πει ο Θεός πόσο δυνατά να μιλάς; Έχει απαιτήσει να χρησιμοποιείς πρότυπη γλώσσα; Έχει απαιτήσει να χρησιμοποιείς περίτεχνη ρητορική ή κάποιο υψηλό, εκλεπτυσμένο γλωσσικό ύφος; (Όχι.) Δεν υπάρχει ούτε ίχνος από εκείνα τα επιφανειακά, υποκριτικά, ψευδή, ασήμαντα πράγματα. Όλες οι απαιτήσεις του Θεού είναι πράγματα τα οποία θα πρέπει να διαθέτει η κανονική ανθρώπινη φύση, πρότυπα και αρχές για τη γλώσσα και τη συμπεριφορά του ανθρώπου. Δεν έχει σημασία πού έχει γεννηθεί κάποιος ή τι γλώσσα μιλάει. Σε κάθε περίπτωση, τα λόγια που λες —η φρασεολογία και το περιεχόμενό τους— πρέπει να είναι εποικοδομητικά για τους άλλους. Τι σημαίνει να είναι εποικοδομητικά; Σημαίνει πως οι άλλοι, αφού τα ακούν, νιώθουν πως είναι αληθινά, εμπλουτίζονται και βοηθιούνται από αυτά, μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια και δεν είναι πια μπερδεμένοι, ούτε επιρρεπείς στο να εξαπατηθούν από άλλους. Επομένως, ο Θεός απαιτεί οι άνθρωποι να λένε την αλήθεια, να λένε αυτό που σκέφτονται και όχι να ξεγελούν, να παραπλανούν, να κοροϊδεύουν, να σατιρίζουν, να χλευάζουν, να ειρωνεύονται, να περιορίζουν τους άλλους, να εκθέτουν τις αδυναμίες τους ή να τους πληγώνουν. Δεν είναι αυτές οι θεμελιώδεις αρχές της ομιλίας; Τι εννοούμε λέγοντας ότι δεν θα πρέπει κάποιος να εκθέτει τις αδυναμίες των ανθρώπων; Εννοούμε να μη ρίχνει λάσπη στους άλλους. Να μην εμμένει στα λάθη ή τις ελλείψεις του παρελθόντος τους για να τους κρίνει ή να τους καταδικάσει. Αυτό είναι το λιγότερο που θα πρέπει να κάνεις. Από τη θετική πλευρά, πώς εκφράζεται η εποικοδομητική ομιλία; Κατά κύριο λόγο ενθαρρύνει, προσανατολίζει, καθοδηγεί, προτρέπει, δείχνει κατανόηση και προσφέρει παρηγοριά. Επίσης, σε ορισμένες ειδικές περιπτώσεις, καθίσταται απαραίτητο να εκθέσουμε άμεσα τα λάθη των άλλων και να τους αντιμετωπίσουμε και να τους κλαδέψουμε, ώστε να γνωρίσουν την αλήθεια και να επιθυμήσουν τη μετάνοια. Μόνο τότε επιτυγχάνεται το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Αυτός ο τρόπος άσκησης είναι μεγάλο όφελος για τους ανθρώπους. Είναι πραγματική βοήθεια για αυτούς και είναι εποικοδομητικό για αυτούς, έτσι δεν είναι; Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι είσαι ιδιαίτερα ισχυρογνώμων και αλαζόνας. Δεν το έχεις αντιληφθεί ποτέ, όμως κάποιος που σε γνωρίζει καλά βγαίνει ανοιχτά και σου λέει το πρόβλημα. Σκέφτεσαι μέσα σου: «Είμαι ισχυρογνώμων; Είμαι αλαζόνας; Κανείς άλλος δεν τόλμησε να μου το πει, αλλά με καταλαβαίνει. Το ότι μπόρεσε να πει κάτι τέτοιο υποδηλώνει ότι είναι όντως αλήθεια. Πρέπει να αφιερώσω λίγο χρόνο να το αναλογιστώ αυτό». Μετά απ’ αυτό, λες στο συγκεκριμένο άτομο: «Οι άλλοι μού λένε μόνο ωραία πράγματα, μου απευθύνουν επαίνους, κανένας δεν με προσεγγίζει ποτέ σε προσωπικό επίπεδο, κανείς δεν μου έχει επισημάνει ποτέ αυτές τις ελλείψεις και τα προβλήματα που έχω. Μόνον εσύ μπόρεσες να μου το πεις, να μου μιλήσεις έξω από τα δόντια. Ήταν πολύ σπουδαίο, πολύ μεγάλη βοήθεια για μένα». Μιλάτε μέσα από την καρδιά σας, έτσι δεν είναι; Σιγά-σιγά, ο άλλος επικοινωνεί μαζί σου για ό,τι έχει κατά νου, για τις σκέψεις του για σένα και για τις εμπειρίες του ως προς το ότι είχε αντιλήψεις, φαντασιοκοπίες, αρνητικότητα και αδυναμία σε αυτό το θέμα και το ότι κατάφερε να ξεφύγει απ’ αυτό αναζητώντας την αλήθεια. Αυτό είναι να μιλάτε μέσα από την καρδιά σας, είναι επικοινωνία ψυχών. Και ποια είναι, εν ολίγοις, η θεμελιώδης αρχή που διέπει την ομιλία; Είναι η εξής: Πες αυτό που έχεις στην καρδιά σου και μίλα για τις αληθινές σου εμπειρίες και για το τι πραγματικά σκέφτεσαι. Αυτά τα λόγια είναι τα πλέον επωφελή για τους ανθρώπους, προσφέρουν στους ανθρώπους, τους βοηθούν, είναι θετικά. Ν’ αρνείσαι να λες εκείνα τα ψεύτικα λόγια, εκείνα τα λόγια που δεν ωφελούν τους ανθρώπους ούτε είναι εποικοδομητικά γι’ αυτούς. Έτσι δεν θα τους βλάπτεις ούτε θα τους βάζεις τρικλοποδιές, δεν θα τους βυθίζεις στην αρνητικότητα ούτε θα υπάρχει αρνητικό αποτέλεσμα. Πρέπει να λες θετικά πράγματα. Πρέπει να προσπαθείς να βοηθάς τους ανθρώπους όσο περισσότερο μπορείς, να τους ωφελείς, να τους προσφέρεις, να τους δημιουργείς αληθινή πίστη στον Θεό. Πρέπει να δίνεις στους ανθρώπους τη δυνατότητα να βοηθηθούν και να κερδίσουν πολλά από τις εμπειρίες σου όσον αφορά τα λόγια του Θεού και τον τρόπο με τον οποίο επιλύεις προβλήματα, αλλά και να μπορέσουν να κατανοήσουν το μονοπάτι της βίωσης του έργου του Θεού και της εισόδου στην πραγματικότητα της αλήθειας, κάτι που θα τους δώσει την ευκαιρία να εισέλθουν στη ζωή και να κάνουν τη ζωή τους να αναπτυχθεί —πράγμα που θα είναι το αποτέλεσμα του ότι τα λόγια σου έχουν αρχές και είναι εποικοδομητικά για τους ανθρώπους. Πέρα από αυτό, όταν οι άνθρωποι βρίσκονται μαζί για να κουτσομπολέψουν ή να χαχανίσουν χαλαρά, αυτό δεν στηρίζεται σε αρχές. Το μόνο που εκδηλώνουν είναι οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Δεν βασίζεται στα λόγια του Θεού, και εκείνοι δεν τηρούν τις αρχές της αλήθειας. Τα πάντα είναι οι φιλοσοφίες του ανθρώπου για τη ζωή —εκείνοι ζουν όπως τους χειραγωγούν να ζουν οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους.

Ο Θεός απαιτεί η ομιλία του ανθρώπου να στηρίζεται σε αρχές και να είναι εποικοδομητική για τους άλλους. Έχει αυτό κάποια σχέση με εκείνες τις εξωτερικά καλές συμπεριφορές του ανθρώπου; (Όχι.) Δεν έχει καμία απολύτως σχέση με αυτές. Έστω πως δεν είσαι αυταρχικός με τους άλλους και η ομιλία σου δεν είναι ψευδής και ύπουλη, αλλά μπορείς μάλιστα να ενθαρρύνεις, να καθοδηγείς και να παρηγορείς τους άλλους. Αν είσαι σε θέση να κάνεις και τα δύο αυτά πράγματα, υπάρχει ανάγκη να τα κάνεις με προσιτή στάση; Πρέπει να επιτύχεις την προσιτότητα; Μπορείς να κάνεις αυτά τα πράγματα μόνο εντός ενός πλαισίου συμπεριφοράς τέτοιων εξωτερικοτήτων όπως το να είσαι αβρός, ευγενικός και εκλεπτυσμένος; Δεν υπάρχει ανάγκη. Η προϋπόθεση ώστε η ομιλία σου να είναι εποικοδομητική για τους άλλους είναι να βασίζεται στα λόγια του Θεού και στις απαιτήσεις Του —να βασίζεται στην αλήθεια, και όχι στις καλές συμπεριφορές που ορίζονται εντός της παραδοσιακής κουλτούρας. Όταν η ομιλία σου βασίζεται σε αρχές και είναι εποικοδομητική για τους άλλους, μπορείς να μιλάς καθιστός ή μπορείς να μιλάς όρθιος· μπορείς να μιλάς μεγαλόφωνα ή χαμηλόφωνα· μπορείς να μιλάς με γλυκά λόγια ή με αυστηρά. Εφόσον το τελικό αποτέλεσμα είναι θετικό, κι εσύ έχεις εκπληρώσει την ευθύνη σου και το άλλο μέρος έχει επωφεληθεί, τότε εναρμονίζεται με τις αρχές της αλήθειας. Αν αυτό που επιδιώκεις είναι η αλήθεια, και αυτό που κάνεις πράξη είναι η αλήθεια, και η βάση της ομιλίας και των πράξεών σου είναι τα λόγια του Θεού, οι αρχές της αλήθειας, και αν οι άλλοι μπορούν να επωφεληθούν και να κερδίσουν κάτι από εσένα, αυτό δεν θα ήταν επωφελές για όλους σας; Αν, ζώντας περιορισμένος από τον τρόπο σκέψης της παραδοσιακής κουλτούρας, παίζεις θέατρο ενώ οι άλλοι κάνουν το ίδιο, και επιδεικνύεις αβρότητα ενώ αυτοί υποκλίνονται, παίζοντας ο ένας θέατρο για τον άλλον, τότε καμία από τις δύο πλευρές δεν είναι καλή. Και εσύ και εκείνοι όλη μέρα υποκλίνεστε και επιδίδεστε σε αβρότητες, χωρίς ούτε μια αληθινή λέξη, ενσωματώνοντας στη ζωή μόνο την καλή συμπεριφορά όπως την προωθεί η παραδοσιακή κουλτούρα. Παρόλο που μια τέτοια συμπεριφορά φαίνεται εξωτερικά να είναι συμβατική, είναι εντελώς υποκριτική, μια συμπεριφορά που ξεγελά και παραπλανά τους άλλους, μια συμπεριφορά που εξαπατά τους ανθρώπους και τους ξεγελά, χωρίς να ακούγεται ούτε ένας ειλικρινής λόγος. Αν γίνεις φίλος με ένα τέτοιο άτομο, είναι βέβαιο ότι στο τέλος θα σε εξαπατήσει και θα σε ξεγελάσει. Δεν υπάρχει τίποτα να κερδίσεις από την καλή του συμπεριφορά που θα μπορούσε να σε διαπλάσει. Το μόνο που έχει να σου διδάξει είναι το ψέμα και η απάτη: Τον ξεγελάς, σε ξεγελά και αυτός. Αυτό που θα νιώσεις, τελικά, είναι μια ακραία υποβάθμιση της ακεραιότητας και της αξιοπρέπειάς σου, την οποία απλώς θα πρέπει να υπομείνεις. Θα πρέπει ακόμα να παρουσιάζεσαι με ευγένεια, με τρόπο που δείχνει καλή μόρφωση και σύνεση, χωρίς να διαφωνείς με τους άλλους ή να απαιτείς πολλά από αυτούς. Θα πρέπει ακόμη να είσαι υπομονετικός και ανεκτικός, να επιδεικνύεις χαλαρότητα και απλόχερη μεγαλοψυχία με ένα λαμπερό χαμόγελο. Πόσα χρόνια προσπάθειας πρέπει να χρειάζονται για να επιτευχθεί μια τέτοια κατάσταση! Αν απαιτήσεις από τον εαυτό σου να ζει έτσι ενώπιον των άλλων, δεν θα σε εξαντλήσει η ζωή σου; Το να προσποιείσαι ότι έχεις τόση αγάπη, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι δεν έχεις —τέτοια υποκρισία δεν είναι εύκολο πράγμα! Θα ένιωθες όλο και πιο έντονα την εξάντληση του να συμπεριφέρεσαι με αυτόν τον τρόπο ως άτομο· θα προτιμούσες στην επόμενη ζωή σου να γεννηθείς ως αγελάδα ή άλογο, γουρούνι ή σκύλος παρά ως ανθρώπινο ον. Θα τα έβρισκες απλώς υπερβολικά ψεύτικα και κακά. Γιατί ζει ο άνθρωπος με τρόπο που τον εξουθενώνει τόσο πολύ; Επειδή ζει μέσα σε παραδοσιακές αντιλήψεις, οι οποίες τον περιορίζουν και τον δεσμεύουν. Βασιζόμενος στη διεφθαρμένη διάθεσή του, ζει μέσα στην αμαρτία, από την οποία δεν μπορεί να απελευθερωθεί. Δεν έχει καμία διέξοδο. Αυτό που βιώνει δεν είναι η ομοιότητα ενός αληθινού ανθρώπου. Μεταξύ ανθρώπων, δεν ακούγεται και δεν αποκομίζεται ούτε μία λέξη στοιχειώδους ειλικρίνειας, ούτε καν μεταξύ αντρόγυνου, μεταξύ μητέρας και κόρης, πατέρα και γιου, ανθρώπων που έχουν τις στενότερες σχέσεις —δεν ακούγεται ούτε μία στοργική λέξη, ούτε μία τρυφερή κουβέντα ή κάποια κουβέντα από την οποία μπορεί οι άλλοι να αντλήσουν παρηγοριά. Τότε, λοιπόν, ποιον σκοπό εξυπηρετούν αυτές οι εξωτερικά καλές συμπεριφορές; Διατηρούν προσωρινά μια φυσιολογική απόσταση και φυσιολογικές σχέσεις μεταξύ ανθρώπων. Ωστόσο, πίσω από αυτές τις καλές συμπεριφορές, κανείς δεν τολμά να αλληλεπιδράσει σε βάθος με κάποιον άλλο, κάτι το οποίο η ανθρωπότητα έχει καταλήξει να συνοψίσει στην εξής φράση: «Η απόσταση γεννά ομορφιά». Αυτό αποκαλύπτει την αληθινή φύση της ανθρωπότητας, έτσι δεν είναι; Πώς θα μπορούσε η απόσταση να γεννήσει ομορφιά; Στην ψευδή και μοχθηρή πραγματικότητα μιας τέτοιας ζωής, ο άνθρωπος ζει σε ολοένα μεγαλύτερη μοναξιά, στέρηση, κατάθλιψη, αγανάκτηση και δυσαρέσκεια, χωρίς κάποιο μονοπάτι προς τα εμπρός. Αυτή είναι η αληθινή κατάσταση των απίστων. Ωστόσο, εσύ σήμερα πιστεύεις στον Θεό. Έχεις εισέλθει στον οίκο του Θεού και έχεις αποδεχθεί την παροχή των λόγων Του, και ακούς συχνά κηρύγματα. Μέσα στην καρδιά σου, ωστόσο, εξακολουθούν να σου αρέσουν οι καλές συμπεριφορές που προωθεί η παραδοσιακή κουλτούρα. Αυτό αποδεικνύει το εξής: Δεν κατανοείς την αλήθεια και δεν έχεις καμία πραγματικότητα. Στη ζωή σου επί του παρόντος, γιατί εξακολουθείς να είσαι τόσο καταθλιμμένος, να νιώθεις τόση μοναξιά, να είσαι τόσο αξιολύπητος και να ταπεινώνεις τόσο τον εαυτό σου; Ο μόνος λόγος γι’ αυτό είναι πως δεν αποδέχεσαι την αλήθεια και δεν έχεις αλλάξει καθόλου. Με άλλα λόγια, δεν βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, και δεν συμπεριφέρεσαι και ενεργείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό σου την αλήθεια. Εξακολουθείς να ζεις στηριζόμενος σε διεφθαρμένες διαθέσεις και παραδοσιακές αντιλήψεις. Γι’ αυτό και η ζωή σου εξακολουθεί να διακρίνεται από τέτοια μοναξιά. Δεν έχεις φίλους, κανέναν στον οποίον μπορείς να εκμυστηρευτείς κάτι. Δεν μπορείς να αποκτήσεις από τους άλλους την ενθάρρυνση, την καθοδήγηση, τη βοήθεια ή την εποικοδόμηση που θα πρέπει να έχεις, ούτε μπορείς να δώσεις ενθάρρυνση, καθοδήγηση ή βοήθεια σε άλλους. Ακόμη και σε αυτές, τις πιο ελάχιστα δυνατές συμπεριφορές, δεν εκλαμβάνεις τα λόγια του Θεού ως τη βάση σου και την αλήθεια ως το κριτήριό σου, επομένως υπάρχει ακόμη μικρότερη ανάγκη να γίνει λόγος για τις απόψεις σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα ή για τη συμπεριφορά και τις πράξεις σου —αυτές απέχουν εκατοντάδες μίλια από την αλήθεια, από τα λόγια του Θεού.

Μόλις συναναστραφήκαμε σχετικά με τις απαιτήσεις που έχει ο Θεός για τη συμπεριφορά του ανθρώπου: Απαιτεί η ομιλία και οι πράξεις του ανθρώπου να στηρίζονται σε αρχές και να είναι εποικοδομητικές για τους άλλους. Επομένως, με βάση αυτό, γνωρίζουν πλέον όλοι αν έχουν κάποια αξία αυτές οι καλές συμπεριφορές τις οποίες σκαρφίζεται ο άνθρωπος —αν αξίζει να τις εκτιμά κανείς; (Δεν αξίζει.) Συνεπώς, τι θα πρέπει να κάνετε, εφόσον δεν πιστεύετε πως αξίζει να τις εκτιμάτε; (Να τις απαρνηθούμε.) Πώς τις απαρνιέται κανείς; Για να τις απαρνηθεί κανείς, πρέπει η άσκησή του να διακρίνεται από συγκεκριμένο μονοπάτι και συγκεκριμένα βήματα. Καταρχάς, πρέπει να εξετάσει τον εαυτό του για να δει αν έχει τις εκδηλώσεις συμπεριφοράς του να έχει καλή μόρφωση και σύνεση, και του να είναι ευγενικός και εκλεπτυσμένος, όπως αυτές προωθούνται από την παραδοσιακή κουλτούρα. Τι μορφή παίρνει μια τέτοια εξέταση και ποιο είναι το περιεχόμενό της; Τα εξής: να κοιτάξεις τον εαυτό σου για να δεις ποια είναι η βάση για τις απόψεις σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και για τη συμπεριφορά και τις πράξεις σου, και να δεις ποια πράγματα του Σατανά έχουν ριζώσει βαθιά μέσα στην καρδιά σου και έχουν ποτίσει το αίμα και τα κόκαλά σου. Έστω, για παράδειγμα, πως κάποιος είναι παραχαϊδεμένος από τότε που ήταν παιδί και δεν ξέρει πολλά για τον αυτοέλεγχο, παρόλα αυτά η ανθρώπινη φύση του δεν είναι κακή. Είναι αληθινός πιστός, πιστεύει στον Θεό, εκτελεί το καθήκον του με ειλικρίνεια και μπορεί να υποφέρει και να πληρώσει τίμημα. Έχει απλώς ένα κακό: Όταν τρώει, έχει την τάση να σκαλίζει το φαγητό του και να κάνει θόρυβο ενώ μασάει. Ο ήχος που κάνει σε ενοχλεί τόσο πολύ, που δεν μπορείς να καταπιείς το φαγητό σου. Παλιά, ένιωθες ιδιαίτερη αντιπάθεια για τέτοιους ανθρώπους. Σκεφτόσουν πως δεν είχαν ανατροφή και δεν ήξεραν πώς να ελέγχουν τον εαυτό τους, πως δεν είχαν καλή μόρφωση και σύνεση. Μέσα στην καρδιά σου, τους σιχαινόσουν, πίστευες πως τέτοιοι άνθρωποι είναι ποταποί και αναξιοπρεπείς, πως αποκλείεται να γίνουν άνθρωποι τους οποίους επιλέγει ο Θεός, πόσο μάλλον εκείνοι που αγαπάει. Πού βάσιζες αυτήν την πεποίθησή σου; Είχες διακρίνει την ουσία τους; Τους μετρούσες με βάση την ουσία τους; Πού βασιζόταν η μέτρησή σου; Είναι φανερό πως μετρούσες τους ανθρώπους βάσει των διαφόρων δηλώσεων της κινεζικής παραδοσιακής κουλτούρας. Επομένως, όταν λάβεις γνώση γι’ αυτό το πρόβλημα, τι θα πρέπει να σκεφτείς, με βάση τις αλήθειες σχετικά με τις οποίες συναναστραφήκαμε σήμερα; «Πω πω, παλιά τους περιφρονούσα. Ποτέ μου δεν άκουγα πρόθυμα τη συναναστροφή τους. Όποτε έλεγαν ή έκαναν κάτι, όσο σωστά κι αν έπρατταν ή όσο πρακτικά κι αν ήταν τα λόγια της συναναστροφής τους, μόλις τους σκεφτόμουν να κάνουν θόρυβο ενώ μασάνε ή να σκαλίζουν το φαγητό τους κατά τη διάρκεια των γευμάτων, δεν ήθελα να τους ακούω να μιλάνε. Πάντα τους θεωρούσα ανθρώπους με κακή ανατροφή, χωρίς επίπεδο. Τώρα, μέσα από τέτοια συναναστροφή από τον Θεό, βλέπω πως οι απόψεις μου για τους ανθρώπους δεν βασίζονται στα λόγια του Θεού· αντίθετα, αντιμετωπίζω τις κακές συνήθειες και συμπεριφορές που έχουν οι άνθρωποι στη ζωή τους — τα σημεία, συγκεκριμένα, στα οποία υστερούν σε ανατροφή ή είναι απρεπείς— σαν να είναι εκδηλώσεις της ουσίας της ανθρώπινης φύσης τους. Τώρα, βασίζοντας τη μέτρηση στα λόγια του Θεού, όλα εκείνα τα πράγματα είναι μικρά ελαττώματα που δεν αφορούν την ουσία της ανθρώπινης φύσης τους. Δεν είναι ούτε κατά διάνοια προβλήματα αρχής». Αυτό δεν συνιστά αυτοεξέταση; (Ναι.) Εκείνοι που μπορούν να αποδεχθούν τα λόγια του Θεού και να κατανοήσουν την αλήθεια μπορούν να δουν καθαρά αυτά τα πράγματα. Επομένως, τι πρέπει να γίνει από εκεί και πέρα; Υπάρχει κάποιο μονοπάτι; Θα είχε αποτέλεσμα αν απαιτούσες να εγκαταλείψουν αμέσως αυτές τις κακές συμπεριφορές; (Όχι.) Τέτοια μικρά ελαττώματα είναι βαθιά ριζωμένα και δύσκολο να αλλάξουν. Δεν είναι κάτι που μπορεί κανείς να αλλάξει μέσα σε μια-δυο μέρες. Τα προβλήματα συμπεριφοράς δεν είναι τόσο δύσκολο να διορθωθούν, αλλά όταν έχει κανείς ελαττώματα στις συνήθειες της ζωής του, χρειάζεται χρόνο προκειμένου να απαλλαγεί από αυτά. Ωστόσο, δεν αφορούν την ποιότητα της ανθρώπινης φύσης κάποιου, ούτε την ουσία της ανθρώπινης φύσης του, επομένως μην προσδίδεις σε αυτά υπερβολική βαρύτητα και μην αρνείσαι να τα εγκαταλείψεις. Όλοι έχουν τις δικές τους συνήθειες και τους δικούς τους τρόπους στη ζωή. Κανείς δεν προέρχεται από το κενό. Όλοι έχουν μερικά ελαττώματα και, όποια κι αν είναι αυτά, αν επηρεάζουν τους άλλους, πρέπει να διορθωθούν. Έτσι πετυχαίνει κανείς φιλικές αλληλεπιδράσεις. Ωστόσο, δεν είναι δυνατό να είναι κανείς ιδανικός από κάθε άποψη. Οι άνθρωποι προέρχονται από πολύ διαφορετικά υπόβαθρα, και οι συνήθειες και η ζωή τους διαφέρουν, επομένως πρέπει να δείχνουν ανοχή ο ένας προς τον άλλο. Αυτό είναι κάτι που οφείλει να διαθέτει η κανονική ανθρώπινη φύση. Μην παίρνεις κατάκαρδα τα ασήμαντα προβλήματα. Να κάνεις πράξη την ανοχή. Αυτός είναι ο πιο κατάλληλος τρόπος να φέρεσαι στους άλλους. Αυτή είναι η αρχή της ανοχής, η αρχή και η μέθοδος βάσει των οποίων αντιμετωπίζονται τέτοια ζητήματα. Μην προσπαθείς να προσδιορίσεις την ουσία και την ανθρώπινη φύση των ανθρώπων με βάση τα μικρά τους ελαττώματα. Αυτή η βάση είναι σε πλήρη ασυμφωνία με τις αρχές, επειδή όποια ελαττώματα ή όποιες ατέλειες κι αν έχει κανείς, αυτά δεν παρέχουν ένδειξη για την ανθρώπινη φύση του, ούτε σημαίνουν πως το άτομο αυτό δεν είναι αληθινός πιστός στον Θεό, πόσο μάλλον πως δεν είναι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια. Πρέπει να κοιτάζουμε τα δυνατά σημεία των ανθρώπων και να βασίζουμε τις απόψεις μας για τους ανθρώπους στα λόγια του Θεού και στις απαιτήσεις Του από τον άνθρωπο. Αυτός είναι ο τρόπος να φερόμαστε δίκαια στους ανθρώπους. Πώς θα πρέπει να βλέπει τους ανθρώπους κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια; Οι απόψεις του για τους ανθρώπους και τα πράγματα, και η συμπεριφορά και οι πράξεις του, πρέπει να βασίζονται όλα στα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια. Πώς, λοιπόν, βλέπεις τον κάθε άνθρωπο σύμφωνα με τα λόγια του Θεού; Κοίτα το κατά πόσον διαθέτει συνείδηση και λογική, κατά πόσον είναι καλός ή κακός άνθρωπος. Κατά την επαφή σου μαζί του, μπορεί να δεις πως αν και έχει κάποια ελαττώματα και κάποιες ελλείψεις, η ανθρώπινη φύση του είναι αρκετά καλή. Είναι ανεκτικός και υπομονετικός στις αλληλεπιδράσεις του με τους ανθρώπους, και όταν κάποιος είναι αρνητικός και αδύναμος, είναι στοργικός μαζί του, μπορεί να τον στηρίξει και να τον βοηθήσει. Αυτή είναι η στάση του προς τους άλλους. Ποια είναι, τότε, η στάση του προς τον Θεό; Στη στάση του προς τον Θεό, είναι ακόμη πιο μετρήσιμο το αν έχει ανθρώπινη φύση. Ίσως σε όλα όσα κάνει ο Θεός, εκείνος να είναι υποτακτικός, να αναζητά και να λαχταρά, και κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης του καθήκοντός του και κατά τις αλληλεπιδράσεις του με άλλους —όταν λαμβάνει δράση— να έχει στην καρδιά του σεβασμό για τον Θεό. Δεν είναι ριψοκίνδυνος, δεν ενεργεί με απαράδεκτο τρόπο, ούτε θα έκανε τίποτα και θα έλεγε τίποτα. Όταν συμβαίνει κάτι που αφορά τον Θεό ή το έργο Του, εκείνος είναι πολύ προσεκτικός. Μόλις εξακριβώσεις πως διαθέτει αυτές τις εκδηλώσεις, πώς θα μετρήσεις αν εκείνο το άτομο είναι καλό ή κακό, με βάση τα πράγματα που εκδηλώνονται από την ανθρώπινη φύση του; Να το μετρήσεις με βάση τα λόγια του Θεού και να το μετρήσεις με βάση το κατά πόσον έχει συνείδηση και λογική, καθώς και με βάση τη στάση του προς την αλήθεια και τον Θεό. Μετρώντας τον από αυτές τις δύο απόψεις, θα δεις πως αν και η συμπεριφορά του έχει κάποια προβλήματα και ελαττώματα, εκείνος μπορεί παρόλα αυτά να είναι κάποιος με συνείδηση και λογική, κάποιος με μια καρδιά υποταγής και σεβασμού προς τον Θεό, και μια στάση αγάπης και αποδοχής προς την αλήθεια. Αν είναι έτσι, τότε στα μάτια του Θεού, είναι κάποιος που μπορεί να σωθεί, κάποιος τον οποίο Εκείνος αγαπάει. Και εφόσον στα μάτια του Θεού είναι κάποιος που μπορεί να σωθεί και κάποιος τον οποίο Εκείνος αγαπάει, πώς θα πρέπει να του φέρεσαι; Πρέπει να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και να προβαίνεις σε μετρήσεις σύμφωνα με τα λόγια Του. Είναι ένας αληθινός αδελφός ή μία αληθινή αδελφή, και θα πρέπει να του φέρεσαι σωστά και χωρίς προκατάληψη. Μην τον βλέπεις μέσα από «χρωματισμένο φακό» και μην τον μετράς σύμφωνα με τις δηλώσεις της παραδοσιακής κουλτούρας —αντίθετα, να τον μετράς με τα λόγια του Θεού. Και όσο για τα ελαττώματα στη συμπεριφορά του, αν είσαι κατά βάθος ευγενικός, θα πρέπει να τον βοηθήσεις. Πες του πώς να ενεργεί καταλλήλως. Τι κάνεις αν μπορεί να το δεχθεί αυτό, αλλά δεν μπορεί να διορθώσει αμέσως τα ελαττώματα στη συμπεριφορά του; Θα πρέπει να καταφύγεις στην ανοχή. Αν δεν είσαι ανεκτικός, αυτό σημαίνει πως δεν είσαι κατά βάθος ευγενικός, και θα πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια στη στάση σου απέναντί του, καθώς και να αναλογιστείς και να γνωρίσεις τις δικές σου ελλείψεις. Έτσι θα καταφέρεις να φέρεσαι σωστά στους ανθρώπους. Αν, αντιθέτως, εσύ πεις: «Αυτό το άτομο έχει τόσο πολλά ελαττώματα. Έχει κακή ανατροφή, δεν ξέρει πώς να ελέγχει τον εαυτό του, δεν γνωρίζει από σεβασμό προς τους άλλους και δεν ξέρει τους τρόπους του. Είναι, λοιπόν, ένας άπιστος. Δεν θέλω να έχω επαφές μαζί του, δεν θέλω να τον βλέπω και δεν θέλω να ακούω οτιδήποτε έχει να πει, όσο δίκιο κι αν έχει. Ποιος θα πίστευε πως σέβεται τον Θεό και υποτάσσεται σε Αυτόν; Είναι ικανός να το κάνει αυτό; Έχει το επίπεδο;» τότε τι στάση είναι αυτή; Συνιστά ευγενική βοήθεια το να φέρεσαι έτσι στους άλλους; Εναρμονίζεται με τις αρχές της αλήθειας; Συνιστά κατανόηση και άσκηση της αλήθειας μια τέτοια αντιμετώπιση των άλλων από μέρους σου; Δείχνει στοργή; Σέβεσαι τον Θεό κατά βάθος; Αν η πίστη κάποιου στον Θεό δεν διακρίνεται ούτε καν από στοιχειώδη ευγένεια, τότε διαθέτει αυτός ο άνθρωπος την πραγματικότητα της αλήθειας; Αν συνεχίσεις να προσκολλάσαι στις αντιλήψεις σου, και οι απόψεις σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα συνεχίσουν να βασίζονται στα συναισθήματα, τις εντυπώσεις, τις προτιμήσεις και τις αντιλήψεις σου, αυτό αρκεί για να αποδείξει πως δεν κατανοείς ίχνος της αλήθειας και εξακολουθείς να ζεις βασιζόμενος σε σατανικές φιλοσοφίες. Αρκεί για να αποδείξει πως δεν αγαπάς την αλήθεια και δεν είσαι άνθρωπος που την επιδιώκει. Ορισμένοι άνθρωποι είναι πολύ αυτάρεσκοι. Όπως κι αν συναναστραφείς μαζί τους, εκείνοι εξακολουθούν να προσκολλώνται στις δικές τους απόψεις: «Είμαι αβρός άνθρωπος που σέβεται τους ηλικιωμένους και φροντίζει τους νέους —και τι με αυτό; Είμαι, αν μη τι άλλο, καλός άνθρωπος. Τι δεν είναι καλό στον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρομαι; Τουλάχιστον όλοι με σέβονται». Δεν διαφωνώ πως είσαι καλός άνθρωπος, αλλά αν συνεχίσεις να προσποιείσαι όπως κάνεις, θα είσαι σε θέση να αποκτήσεις την αλήθεια και τη ζωή; Το να είσαι καλός άνθρωπος κατά τον τρόπο με τον οποίο είσαι μπορεί να μην παραβιάζει την ακεραιότητά σου ή να μην αντιβαίνει στον στόχο και την κατεύθυνση της συμπεριφοράς σου, αλλά υπάρχει ένα πράγμα το οποίο πρέπει να καταλάβεις: Αν συνεχίσεις έτσι, δεν θα είσαι σε θέση να κατανοήσεις την αλήθεια ή να εισέλθεις στην πραγματικότητά της και, στο τέλος, δεν θα είσαι σε θέση να αποκτήσεις την αλήθεια ή τη ζωή, ούτε τη σωτηρία του Θεού. Αυτή είναι η μόνη πιθανή έκβαση.

Μόλις τώρα συναναστράφηκα για το πώς να βλέπει κανείς τις καλές συμπεριφορές των αντιλήψεων του ανθρώπου και πώς να αναγνωρίζει εκείνες τις καλές συμπεριφορές ούτως ώστε να επιδιώκει την αλήθεια. Έχετε πλέον ένα μονοπάτι; (Ναι.) Τι θα πρέπει να κάνετε; (Καταρχάς, πρέπει κανείς να αναλογιστεί αν έχει ο ίδιος τις συμπεριφορές. Έπειτα, να αναλογιστεί ποιες είναι οι συνήθεις βάσεις και τα κριτήριά του για τις απόψεις του για τους ανθρώπους και τα πράγματα.) Σωστά. Θα πρέπει αρχικά να δεις καθαρά το κατά πόσον υπάρχει κάτι στις πρότερες απόψεις σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα, ή στη συμπεριφορά και τις πράξεις σου, το οποίο έρχεται σε σύγκρουση με τα όσα έχω συναναστραφεί σήμερα ή το οποίο αντιβαίνει σε αυτά. Αναλογίσου ποια είναι η βάση για την οπτική και την άποψη που υιοθετείς όταν βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, αν η βάση σου είναι τα πρότυπα της παραδοσιακής κουλτούρας ή τα ρητά κάποιου σπουδαίου και φημισμένου ανθρώπου, ή αν είναι τα λόγια του Θεού, η αλήθεια. Έπειτα, αναλογίσου αν εναρμονίζονται με την αλήθεια οι σκέψεις και οι απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας και εκείνων των σπουδαίων, φημισμένων ανθρώπων, το πού έρχονται σε σύγκρουση με την αλήθεια, το πού, ακριβώς, κάνουν λάθος. Αυτές είναι οι λεπτομέρειες του δεύτερου βήματος της αυτοκριτικής. Τώρα, πάμε στο τρίτο βήμα. Όταν διαπιστώσεις πως οι απόψεις, οι τρόποι, η βάση και το κριτήριο για τις απόψεις σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και για τη συμπεριφορά και τις πράξεις σου, προέρχονται από το θέλημα του ανθρώπου, από τις κακές τάσεις της κοινωνίας και από την παραδοσιακή κουλτούρα, και πως είναι αντίθετα με την αλήθεια, τι θα πρέπει να κάνεις τότε; Δεν θα πρέπει να αναζητήσεις τα σχετικά λόγια του Θεού και να εκλάβεις αυτά ως τη βάση σου; (Ναι.) Αναζήτησε αρχές της αλήθειας στα λόγια του Θεού, οι οποίες θίγουν το να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και τη συμπεριφορά και τις πράξεις. Θα πρέπει να το βασίσεις κυρίως στο τι λένε τα λόγια του Θεού ή, για να το θέσουμε με ακρίβεια, στις αρχές της αλήθειας των λόγων του Θεού. Εκείνες οι αρχές της αλήθειας θα πρέπει να γίνουν η βάση και το κριτήριό σου για τις απόψεις σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα, και για τη συμπεριφορά και τις πράξεις σου. Αυτό είναι το πιο δύσκολο πράγμα να επιτευχθεί. Πρέπει κανείς να απαρνηθεί τις απόψεις του, τις αντιλήψεις του, τη γνώμη και τις στάσεις του. Αυτό περιλαμβάνει κάποιες εσφαλμένες, στρεβλές απόψεις του ανθρώπου. Πρέπει κανείς να φέρει στην επιφάνεια αυτές τις απόψεις, να φτάσει στο σημείο να τις γνωρίσει και να τις υποβάλει σε διεξοδική ανάλυση. Το άλλο σκέλος αυτού είναι πως όταν οι άνθρωποι έχουν βρει τη σωστή δήλωση στα σχετικά λόγια του Θεού, θα πρέπει να την εξετάσουν και να συναναστραφούν σχετικά με αυτήν, και όταν έχουν διασαφηνίσει ποιες είναι οι αρχές της αλήθειας, το ζήτημα που τίθεται αμέσως είναι το πώς πρέπει να αποδεχθούν και να κάνουν πράξη την αλήθεια. Πες Μου, μόλις κατανοήσει κανείς τις αρχές της αλήθειας, είναι σύντομα σε θέση να τις αποδεχθεί και να υποταχθεί σε αυτές; (Όχι.) Η παρακοή και οι διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου δεν μπορούν να διορθωθούν σε μια στιγμή. Ο άνθρωπος έχει διεφθαρμένες διαθέσεις, και αν και μπορεί να γνωρίζει τι σημαίνουν τα λόγια του Θεού, δεν μπορεί να τα κάνει πράξη κατευθείαν. Το να κάνει πράξη την αλήθεια είναι, σε κάθε περίπτωση, αγώνας γι’ αυτόν. Ο άνθρωπος έχει ανυπότακτη διάθεση. Δεν μπορεί να εγκαταλείψει την προκατάληψη, την ιδιοτροπία, την αδιαλλαξία, την αλαζονεία, την αυταρέσκεια ή την υπεροψία του, ούτε την πληθώρα των αιτιολογιών και δικαιολογιών του, ούτε την αυταξία, το κύρος, τη φήμη ή τη ματαιοδοξία του. Συνεπώς, όταν εγκαταλείπεις κάτι το οποίο θεωρείς καλό κατά τις αντιλήψεις σου, αυτό που πρέπει να απαρνηθείς είναι αυτά τα συμφέροντά σου και τα πράγματα που εκτιμάς. Όταν μπορέσεις να απαρνηθείς και να εγκαταλείψεις όλα αυτά τα πράγματα, τότε είναι που θα έχεις ελπίδα ή ευκαιρία να ασκηθείς βάσει των λόγων του Θεού, σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας. Το να εγκαταλείψεις και να απαρνηθείς τον εαυτό σου —αυτή είναι η πιο δύσκολη καμπή από την οποία πρέπει να διέλθεις. Μόλις την έχεις περάσει, ωστόσο, δεν θα έχουν μείνει μεγάλες δυσκολίες μέσα στην καρδιά σου. Όταν έχεις κατανοήσει την αλήθεια και είσαι σε θέση να εισχωρήσεις στην ουσία των καλών συμπεριφορών, θα αλλάξουν οι απόψεις σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα, και τότε θα είσαι σταδιακά σε θέση να εγκαταλείψεις τέτοια πράγματα από την παραδοσιακή κουλτούρα. Επομένως, το να αλλάξουν οι εσφαλμένες απόψεις του ανθρώπου για τους ανθρώπους και τα πράγματα, και οι μέθοδοι και οι τρόποι των πράξεών του, καθώς και η πηγή και τα κίνητρα πίσω από τις πράξεις του, δεν είναι κάτι το απλό. Αυτό που είναι δυσκολότερο να αλλάξει είναι πως ο άνθρωπος έχει διεφθαρμένες διαθέσεις. Οι απόψεις του ανθρώπου για τα πράγματα και ο τρόπος ζωής του κινδυνεύουν από τις διεφθαρμένες διαθέσεις του. Οι διεφθαρμένες διαθέσεις σε κάνουν αλαζόνα, αυτάρεσκο και ισχυρογνώμονα· σε κάνουν να περιφρονείς τους άλλους, να επικεντρώνεσαι πάντα στο να διατηρείς το όνομα και το κύρος σου, στο κατά πόσον μπορείς να κερδίσεις εκτίμηση και να βρεθείς στο προσκήνιο μεταξύ άλλων, πάντα λαμβάνοντας υπόψη σου τις μελλοντικές προοπτικές σου και τη μοίρα σου, και ούτω καθεξής. Όλα αυτά τα πράγματα είναι εκείνα που προέρχονται από τη διεφθαρμένη διάθεσή σου και άπτονται των συμφερόντων σου. Όταν έχεις πάρει όλα αυτά τα πράγματα και τα έχεις αναλύσει, τα έχεις διακρίνει και αρνηθεί, θα είσαι σε θέση να τα αποκηρύξεις. Και μόνο όταν θα μπορείς να τα εγκαταλείψεις, λίγο λίγο, θα είσαι σε θέση, ασυμβίβαστα και απόλυτα, να εκλάβεις τα λόγια του Θεού ως τη βάση σου και την αλήθεια ως το κριτήριό σου στις απόψεις σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα, και στη συμπεριφορά και τις πράξεις σου.

Να εκλαμβάνεις τα λόγια του Θεού ως τη βάση σου στις απόψεις σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα, και στη συμπεριφορά και τις πράξεις σου —όλοι καταλαβαίνουν αυτά τα λόγια. Είναι ευκολονόητα. Στον ορθολογισμό και στις σκέψεις του, στο θέλημα και στα ιδανικά του, ο άνθρωπος είναι σε θέση να συλλάβει αυτά τα λόγια και είναι πρόθυμος να τα ακολουθήσει. Δεν θα πρέπει να υπάρχουν δυσκολίες εδώ. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι δύσκολο ο άνθρωπος να ανταποκριθεί σε αυτά όταν κάνει πράξη την αλήθεια, και τα εμπόδια και οι δυσχέρειες όταν το κάνει δεν είναι απλές δυσκολίες που παρουσιάζονται από το εξωτερικό του περιβάλλον. Ο κύριος λόγος έχει να κάνει με τη διεφθαρμένη διάθεσή του. Η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου είναι η πηγή των διαφόρων δυσχερειών του. Μόλις διορθωθεί, όλες οι δυσχέρειες και οι δυσκολίες του ανθρώπου δεν αποτελούν πλέον μεγάλο πρόβλημα. Συνεπάγεται, τότε, πως όλες οι δυσκολίες του ανθρώπου κατά την άσκηση της αλήθειας προκαλούνται από τη διεφθαρμένη διάθεσή του. Επομένως, καθώς κάνεις πράξη αυτά τα λόγια του Θεού και εισέρχεσαι σε αυτήν την πραγματικότητα της άσκησης της αλήθειας, θα συνειδητοποιείς όλο και περισσότερο το εξής: «Έχω διεφθαρμένη διάθεση. Είμαι η "διεφθαρμένη ανθρωπότητα" για την οποία κάνει λόγο ο Θεός, διεφθαρμένος μέχρι το μεδούλι από τον Σατανά, κάποιος που ζει βάσει σατανικών διαθέσεων». Έτσι δεν συμβαίνει; (Ναι.) Επομένως, αν ο άνθρωπος θέλει να επιδιώξει την αλήθεια και να εισέλθει στην πραγματικότητά της, το να γνωρίσει και να διακρίνει τα αρνητικά πράγματα είναι απλώς το πρώτο βήμα της εισόδου στη ζωή, είναι η αρχή του βήματος. Οπότε, για ποιον λόγο πολλοί άνθρωποι κατανοούν κάποιες αλήθειες αλλά δεν μπορούν να τις κάνουν πράξη; Γιατί μπορούν όλοι τους να κηρύξουν πολλά λόγια και φράσεις δόγματος, αλλά δεν έχουν καταφέρει να εισέλθουν στην πραγματικότητα της αλήθειας; Μήπως δεν κατανοούν κανένα μέρος της αλήθειας; Όχι, είναι ακριβώς το αντίθετο. Το θεωρητικό, λεκτικό και φραστικό επίπεδο κατανόησης της αλήθειας που έχουν είναι απόλυτα ενδεδειγμένο. Μάλιστα, την εκφέρουν αβίαστα όταν την απαγγέλλουν. Έχουν, φυσικά, θέληση, καθώς και καλή νοοτροπία και φιλοδοξίες· είναι όλοι τους πρόθυμοι να αγωνιστούν για την αλήθεια. Όμως για ποιον λόγο δεν μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια, μα συνεχίζουν να είναι ανήμποροι να εισέλθουν στην πραγματικότητα της αλήθειας; Επειδή τα λόγια και τα γράμματα και οι θεωρίες που αντιλαμβάνονται εξακολουθούν να μην μπορούν να εκδηλωθούν στην πραγματική τους ζωή. Από πού προέρχεται, τότε, αυτό το πρόβλημα; Η πηγή του βρίσκεται στην παρουσία της διεφθαρμένης διάθεσής τους που υπάρχει στη μέση, παρακωλύοντας τα πράγματα. Γι’ αυτό και υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι οι οποίοι υστερούν σε πνευματική κατανόηση και δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια, οι οποίοι δίνουν μια υπόσχεση και δηλώνουν το θέλημά τους κάθε φορά που αποτυγχάνουν ή ολισθαίνουν ή δεν μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια. Προβαίνουν σε αναρίθμητες τέτοιες υποσχέσεις και δηλώσεις και, παρόλα αυτά, αυτό δεν επιλύει το πρόβλημα. Συνεχώς σταματούν σε εκείνο το στάδιο όπου διορθώνουν το θέλημά τους και δίνουν υποσχέσεις. Παραμένουν κολλημένοι εκεί. Πολλοί άνθρωποι, όταν κάνουν πράξη την αλήθεια, μονίμως ορίζουν το θέλημά τους και δίνουν όρκους, λέγοντας πως θα αγωνιστούν. Κάθε μέρα, επευφημούν τον εαυτό τους. Μετά από τρία, τέσσερα χρόνια αγώνα, τι έκβαση έχει αυτό στο τέλος; Δεν έχει επιτευχθεί τίποτα και τα πάντα καταλήγουν σε αποτυχία. Το λιγοστό δόγμα το οποίο κατανοούν δεν εφαρμόζεται πουθενά. Όταν τους συμβαίνει κάτι, δεν ξέρουν πώς να το δουν και δεν μπορούν να το διακρίνουν. Δεν μπορούν να βρουν λόγια του Θεού για να χρησιμεύσουν ως βάση τους· δεν ξέρουν πώς να βλέπουν τα πράγματα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, ούτε γνωρίζουν ποιο στοιχείο της αλήθειας μέσα στα λόγια του Θεού εφαρμόζεται στο ζήτημα που αντιμετωπίζουν. Τότε διακατέχονται από μεγάλο άγχος, μισούν τον εαυτό τους, και προσεύχονται, ζητώντας από τον Θεό να τους δώσει περισσότερη δύναμη και πίστη, εξακολουθώντας να επευφημούν τον εαυτό τους στο τέλος. Δεν πρόκειται για παράτολμους ανθρώπους; (Ναι.) Είναι ακριβώς σαν παιδιά. Στην πραγματικότητα, δεν είναι τόσο παιδιάστικη όσο αυτό η καθημερινή αντιμετώπιση της επιδίωξης της αλήθειας από τον άνθρωπο; Ο άνθρωπος επιθυμεί πάντα να ενθαρρύνει τον εαυτό του να επιδιώξει την αλήθεια διορθώνοντας το θέλημά του και δίνοντας υποσχέσεις, περιορίζοντας τον εαυτό του και επευφημώντας τον, αλλά η άσκηση της αλήθειας και η είσοδος σε αυτήν δεν προέρχονται από την ενθάρρυνση που δίνει ο άνθρωπος στον ίδιο του τον εαυτό. Αντίθετα, πρέπει στ’ αλήθεια να εισέλθεις και να ασκηθείς σύμφωνα με τον τρόπο και με τα βήματα που σου λέω, προχωρώντας σταθερά και ακλόνητα, βήμα προς βήμα. Μόνο έτσι θα δεις αποτελέσματα· μόνο έτσι θα κάνεις πράξη την αλήθεια και θα είσαι σε θέση να εισέλθεις στην πραγματικότητά της. Δεν υπάρχει κάποιος σύντομος δρόμος που το παρακάμπτει αυτό. Αυτό δεν σημαίνει πως με λίγη καρδιά, λίγη επιθυμία να δαπανήσεις τον εαυτό σου, μεγάλη θέληση και κάποιον μεγάλο στόχο, θα γίνει η αλήθεια η πραγματικότητά σου, αλλά πως ο άνθρωπος πρέπει να μάθει τα βασικά μαθήματα αναζήτησης, εισόδου, άσκησης και υποταγής στην αληθινή του ζωή, μεταξύ ανθρώπων, γεγονότων και πραγμάτων. Μόνο αφότου μάθει αυτά τα μαθήματα μπορεί ο άνθρωπος να έρθει σε επαφή με την αλήθεια και τα λόγια του Θεού, ή να τα βιώσει ή να τα γνωρίσει. Αν δεν το κάνει, αυτό που θα κερδίσει ο άνθρωπος δεν είναι τίποτε άλλο παρά λίγο δόγμα με το οποίο θα γεμίσει το κενό μέσα στην καρδιά του, ανεξάρτητα από τα χρόνια που θα αφιερώσει στο να δίνει κίνητρο στον εαυτό του, να τον ενθαρρύνει και να τον επευφημεί. Θα νιώσει μόνο μια φευγαλέα πνευματική ικανοποίηση, αλλά δεν θα έχει κερδίσει τίποτα που έχει αληθινή ουσία. Τι σημαίνει να μην έχεις κερδίσει τίποτα που έχει αληθινή ουσία; Σημαίνει πως η βάση των απόψεών σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα, και της συμπεριφοράς και των πράξεών σου, δεν είναι τα λόγια του Θεού. Δεν υπάρχουν λόγια του Θεού που χρησιμεύουν ως βάση στις απόψεις σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα ή στη νοοτροπία σου σχετικά με τη συμπεριφορά και τις πράξεις. Ζεις μια μπερδεμένη ζωή, μια ζωή χωρίς βοήθεια, και όσο περισσότερο αντιμετωπίζεις κάποιο ζήτημα, ένα ζήτημα που απαιτεί να αποκαλύψεις τις απόψεις σου, τις αρχές και τη στάση σου, τόσο πιο φανερές θα γίνονται η άγνοια, η ανοησία, η κενότητα και η ανημποριά σου. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, είσαι σε θέση να παπαγαλίσεις έναν αριθμό σωστών δογμάτων και συνθημάτων, θαρρείς και κατανοείς τα πάντα. Αλλά όταν έχει προκύψει κάποιο πρόβλημα, και κάποιος σε προσεγγίσει σοβαρά για να δηλώσεις τη θέση σου και να καθορίσεις την άποψή σου, δεν θα σου βγαίνουν τα λόγια. Ορισμένοι θα πουν: «Δεν μου βγαίνουν τα λόγια; Δεν είναι αυτό —είναι πως δεν θα τολμούσα να τα πω». Γιατί, λοιπόν, δεν θα το τολμούσες; Αυτό δείχνει πως δεν είσαι βέβαιος αν κάνεις το σωστό πράγμα. Γιατί δεν θα ήσουν βέβαιος γι’ αυτό; Επειδή όταν έκανες την πράξη, δεν επιβεβαίωσες ποτέ ποια ήταν η βάση γι’ αυτό που έκανες, ούτε ποιες ήταν οι αρχές σου γι’ αυτό που έκανες, ακόμη λιγότερο δε, φυσικά, επιβεβαίωσες αν βλέπεις και κάνεις πράξη το ζήτημα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό σου την αλήθεια. Επομένως, όταν προκύπτει κάποιο πρόβλημα, εσύ φαίνεσαι αμήχανος και ανίκανος. Ορισμένοι άνθρωποι δεν πείθονται. Λένε: «Εγώ δεν είμαι έτσι. Πήγα στο πανεπιστήμιο. Έχω μεταπτυχιακό» ή «Είμαι φιλόσοφος, καθηγητής, διανοούμενος υψηλής τάξεως» ή «Είμαι καλλιεργημένος άνθρωπος. Μπορείς να δημοσιοποιήσεις τα λεγόμενά μου» ή «Είμαι σπουδαίος λόγιος» ή «Είμαι όμορφη γυναίκα». Σου χρησιμεύει σε κάτι το να ξεφουρνίζεις τέτοιες κουβέντες; Δεν αποτελούν αξίες σου. Στην καλύτερη περίπτωση, αυτά τα πράγματα σημαίνουν πως έχεις κάποια γνώση. Είναι δύσκολο να πει κανείς αν θα έχουν κάποια χρησιμότητα στον οίκο του Θεού, αλλά είναι τουλάχιστον βέβαιο πως αυτή η γνώση σου δεν είναι το ίδιο πράγμα με την αλήθεια και δεν αντικατοπτρίζει το ανάστημά σου. Τι πάει να πει πως η γνώση σου δεν αντικατοπτρίζει το ανάστημά σου; Τέτοια πράγματα δεν είναι η ζωή σου· είναι ξένα προς το σώμα σου. Τι είναι, τότε, η ζωή σου; Είναι μια ζωή της οποίας η βάση και τα κριτήρια είναι η λογική και η φιλοσοφία του Σατανά, και ακόμη και με τη γνώση σου, την κουλτούρα σου και εκείνο το μυαλό σου, δεν μπορείς να καταστείλεις ή να ελέγξεις αυτά τα πράγματα. Έτσι, όταν προκύπτει ένα πρόβλημα, η πηγή του ταλέντου και της διανοίας σου και η άφθονη γνώση σου θα είναι παντελώς ανώφελες —ή μπορεί όταν εκδηλώνεται μια πτυχή της διεφθαρμένης διάθεσής σου, η υπομονή, η ανατροφή, η γνώση σου και τα λοιπά να μη σε ωφελήσουν ούτε στο ελάχιστο. Τότε θα νιώσεις αβοήθητος. Όλα αυτά τα πράγματα είναι οι αδέξιοι τρόποι με τους οποίους εκδηλώνονται στον άνθρωπο η μη επιδίωξη της αλήθειας και η έλλειψη εισόδου στην πραγματικότητά της. Είναι εύκολο να εισέλθει κανείς στην αλήθεια; Υπάρχει κάποια πρόκληση σε αυτό; Πού; Αν θες τη γνώμη Μου, δεν υπάρχει κάποια πρόκληση. Μην επικεντρώνεσαι στη διόρθωση του θελήματός σου ή στο να δίνεις υποσχέσεις. Αυτά είναι άχρηστα. Όταν έχεις τον χρόνο να διορθώσεις το θέλημά σου και να δώσεις υποσχέσεις, αφιέρωσε αντίθετα αυτόν τον χρόνο στο να καταβάλεις προσπάθεια για τα λόγια του Θεού. Σκέψου τι λένε αυτά, ποιο μέρος τους άπτεται της τρέχουσας κατάστασής σου. Είναι ανούσιο να ορίζεις το θέλημά σου. Ακόμη κι αν έσπαγες το κεφάλι σου και αιμορραγούσες ενώ όριζες το θέλημά σου, και πάλι θα ήταν ανώφελο. Δεν μπορεί να επιλύσει κανένα πρόβλημα. Μπορείς έτσι να ξεγελάσεις τον άνθρωπο και δαίμονες, αλλά δεν μπορείς να ξεγελάσεις τον Θεό. Ο Θεός δεν ευαρεστείται με το θέλημά σου. Πόσες φορές έχεις ορίσεις το θέλημά σου; Δίνεις τις υποσχέσεις σου, έπειτα τις αθετείς, και αφότου τις αθετήσεις, τις δίνεις πάλι και τις αθετείς και πάλι. Τι είδους άνθρωπο σε καθιστά αυτό; Πότε θα κρατήσεις τον λόγο σου; Δεν έχει σημασία αν κρατάς τον λόγο σου ή αν ορίζεις το θέλημά σου. Ούτε το να δώσεις μια υπόσχεση παίζει ρόλο. Τι έχει σημασία; Το να κάνεις πράξη την αλήθεια που κατανοείς αμέσως, στη στιγμή, τώρα. Ακόμη κι αν είναι η πιο προφανής αλήθεια, εκείνη που τραβά λιγότερο το ενδιαφέρον των άλλων και στην οποία εσύ ο ίδιος δίνεις τη λιγότερη έμφαση, κάν’ την πράξη αμέσως —είσελθε αμέσως σε αυτήν. Αν το κάνεις, θα εισέλθεις αμέσως στην πραγματικότητα της αλήθειας, και θα ξεκινήσεις να βαδίζεις κατευθείαν στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Θα κοντεύεις να γίνεις κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια. Επί το θεμέλιο αυτό, θα είσαι σύντομα σε θέση να γίνεις ένας άνθρωπος που βλέπει τους ανθρώπους και τα πράγματα, και συμπεριφέρεται και ενεργεί σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια. Τι αμοιβή θα είναι αυτή —θα έχει μεγάλη απτή αξία!

Μετά από συναναστροφή πάνω στις ρήσεις της παραδοσιακής κουλτούρας περί καλής συμπεριφοράς, έχετε αποκτήσει με αυτές κάποια κατανόηση; Πώς θα πρέπει να προσεγγίσετε αυτό το είδος καλής συμπεριφοράς; Κάποιοι ίσως να λένε: «Από σήμερα, δεν θα είμαι ένας άνθρωπος με καλή μόρφωση και σύνεση, ένας ευγενικός και εκλεπτυσμένος ή αβρός άνθρωπος. Δεν θα είμαι ένα υποτιθέμενο “καλό” άτομο· δεν θα είμαι κάποιος που σέβεται τους ηλικιωμένους ή φροντίζει τους νέους· δεν θα είμαι ένας προσηνής, προσιτός άνθρωπος. Τίποτα από αυτά δεν είναι φυσική έκφανση της κανονικής ανθρώπινης φύσης· είναι παραπλανητική συμπεριφορά που είναι πλαστή και ψεύτικη, και δεν ανέρχεται στο επίπεδο της άσκησης της αλήθειας. Τι είδους άνθρωπος θα είμαι; Θα είμαι ειλικρινής άνθρωπος· θα ξεκινήσω με το να είμαι ειλικρινής άνθρωπος. Στην ομιλία μου, μπορεί να είμαι αμόρφωτος, να μην καταλαβαίνω τους κανόνες, να μου λείπουν οι γνώσεις και να με περιφρονούν οι άλλοι, αλλά θα μιλάω με ευθύτητα, με ειλικρίνεια και χωρίς ψέματα. Ως άτομο και στις πράξεις μου, δεν θα είμαι ψεύτικος και δεν θα προσποιούμαι. Κάθε φορά που θα μιλάω, θα είναι από καρδιάς —θα λέω αυτό που σκέφτομαι μέσα μου. Αν έχω μίσος για κάποιον, θα εξετάζω τον εαυτό μου και δεν θα κάνω τίποτα που να πληγώνει τον άλλο· θα κάνω μόνο πράγματα τα οποία είναι εποικοδομητικά. Όταν μιλάω, δεν θα εξετάζω το προσωπικό μου όφελος ούτε θα περιορίζομαι από τη φήμη ή την υπόληψή μου. Επιπλέον, δεν θα έχω την πρόθεση να κάνω τους ανθρώπους να με εκτιμήσουν. Θα δίνω σημασία μόνο στο αν ο Θεός είναι χαρούμενος. Το να μην πληγώνω τους ανθρώπους θα είναι η βασική μου αρχή. Ό,τι κάνω θα γίνεται σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού· δεν θα κάνω πράγματα που βλάπτουν τους άλλους ούτε θα κάνω πράγματα που βλάπτουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Θα κάνω μόνο πράγματα που είναι ωφέλιμα για τους άλλους, θα είμαι μόνο ένας ειλικρινής άνθρωπος και ένας άνθρωπος που κάνει τον Θεό χαρούμενο». Αυτό δεν είναι αλλαγή σε ένα άτομο; Αν κάνει πραγματικά πράξη αυτά τα λόγια, τότε θα έχει αλλάξει πραγματικά. Το μέλλον και η μοίρα του θα έχουν αλλάξει προς το καλύτερο. Σύντομα θα ακολουθήσει το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, σύντομα θα εισέλθει στην πραγματικότητα της αλήθειας και σύντομα θα γίνει ένα άτομο με ελπίδα σωτηρίας. Αυτό είναι κάτι καλό, κάτι θετικό. Απαιτεί να ορίσεις το θέλημά σου ή να δώσεις μια υπόσχεση; Δεν απαιτεί τίποτα: Ούτε να ορίσεις το θέλημά σου στον Θεό· ούτε να κάνεις απογραφή των προηγούμενων παραβάσεων, λαθών και της παρακοής σου, και να βιαστείς να εξομολογηθείς στον Θεό και να ζητήσεις τη συγχώρεσή Του. Δεν υπάρχει ανάγκη για τέτοιες τυπικότητες. Απλώς πες κάτι αληθινό και από καρδιάς, τώρα αμέσως, στη στιγμή, πάραυτα, και κάνε κάτι απτό, χωρίς ψέματα ή εξαπάτηση. Τότε θα έχεις επιτύχει κάτι, και θα υπάρχει ελπίδα να γίνεις ένας ειλικρινής άνθρωπος. Όταν κάποιος γίνει ειλικρινής άνθρωπος, αποκτά την πραγματικότητα της αλήθειας και αρχίζει να ζει ως ανθρώπινο ον. Έτσι είναι όσοι εγκρίνει ο Θεός. Δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό.

5 Φεβρουαρίου 2022