Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (2)

Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας Α’
Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (2)

Στην τελευταία μας συνάθροιση, συναναστραφήκαμε σχετικά με το τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Ας κάνουμε πρώτα μια ανασκόπηση: Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; Ξέρετε πώς ν’ απαντήσετε σ’ αυτό το ερώτημα; Το σκεφτήκατε καθόλου μετά την προηγούμενη συναναστροφή μας; Μόλις ολοκληρώνουμε τη συναναστροφή μας πάνω σε ορισμένα θέματα, να τα σκέφτεσαι προσεκτικά και στη συνέχεια να τα βιώνεις και να τα καταλαβαίνεις πρακτικά στην πραγματική σου ζωή. Μόνο τότε θα μπορέσεις να αποκτήσεις πραγματική γνώση· μόνο τότε θα μπορέσεις να καταλάβεις και να εκτιμήσεις αληθινά αυτά τα θέματα που σκέφτεσαι· μόνο τότε θα μπορέσεις να προσφέρεις πραγματική εμπειρία και γνώση. Σωστά; (Ναι.) Το σκεφτήκατε καθόλου, λοιπόν, αυτό το ερώτημα; Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; Ποια στοιχεία περιλαμβάνει η επιδίωξη της αλήθειας; Ποια είναι τα κύρια πράγματα που περιλαμβάνει; Έχετε συνοψίσει αυτά τα πράγματα; (Την προηγούμενη φορά, Θεέ μου, ξεκίνησες να συναναστρέφεσαι σχετικά με τις διάφορες λανθασμένες ιδέες, απόψεις και στάσεις που έχει ο άνθρωπος όσον αφορά την επιδίωξη της αλήθειας και μετά συναναστράφηκες με λεπτομέρεια πάνω στα πέντε βήματα για την επιδίωξη της αλήθειας.) Η τελευταία μας συναναστροφή ουσιαστικά περιλάμβανε δύο βασικά μέρη: Το πρώτο βασικό μέρος αφορούσε κάποιες αρνητικές καταστάσεις ή λάθος απόψεις που έχουν πολλοί άνθρωποι όσον αφορά την επιδίωξη της αλήθειας, τις παρανοήσεις που έχει ο άνθρωπος σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας, καθώς και τις δικαιολογίες και τις αιτιολογήσεις που προβάλλουν οι άνθρωποι όταν δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Το δεύτερο ήταν η συναναστροφή σχετικά με το πώς επιδιώκει κανείς την αλήθεια, που περιλαμβάνει πέντε βήματα. Αν και αποτελούνταν από μόνο δύο μέρη, στο καθένα θίξαμε πολλές λεπτομέρειες και συγκεκριμένα στοιχεία. Αποκάλυψα κάποιες από τις στρεβλές γνώσεις και αντιλήψεις του ανθρώπου σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας, ενώ εξέθεσα και αρκετές δυσκολίες που αντιμετωπίζει κανείς όταν την επιδιώκει, καθώς και κάποιες δικαιολογίες, αιτιολογήσεις και προφάσεις που χρησιμοποιούν όσοι αποστρέφονται την αλήθεια για το γεγονός ότι δεν την επιδιώκουν. Οι αρνητικές, παθητικές στάσεις και αντιλήψεις των ανθρώπων σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας αντιστοιχούν στον τρόπο ζωής και τις επιδιώξεις της πραγματικής τους ζωής, καθώς και τη στάση που τηρεί ο καθένας απέναντι στην αλήθεια· όλα έχουν σχέση με τις συγκεκριμένες συμπεριφορές και εκδηλώσεις των ανθρώπων. Κατόπιν, με βάση τις διάφορες συμπεριφορές του ανθρώπου, παρουσίασα συγκεκριμένες μεθόδους και βήματα άσκησης σχετικά με το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Τα καταλαβαίνετε ξεκάθαρα όλα αυτά; (Ναι.) Τα καταλαβαίνετε, όντως; Τότε γιατί δεν λέτε κάτι; Μάλλον δεν σας είναι ακόμα τόσο ξεκάθαρα· πρέπει να συναναστραφούμε και πάνω σε άλλα πράγματα.

Το σπουδαιότερο ζήτημα σχετικά με την πίστη στον Θεό είναι η επιδίωξη της αλήθειας. Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; Στο συγκεκριμένο ζήτημα, όλες οι εκδηλώσεις των ανθρώπων αποκαλύπτουν πολλά από τα προβλήματα και τις δυσκολίες τους· οι άνθρωποι δίνουν ένα σωρό αιτιολογήσεις και δικαιολογίες για το γεγονός ότι δεν επιδιώκουν την αλήθεια· παρουσιάζουν τα εμπόδια ως πάρα πολύ μεγάλα. Επειδή αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες, έχουν μεγάλη πίεση και ανησυχία όσον αφορά την επιδίωξη της αλήθειας, το θεωρούν κάτι πολύ δύσκολο. Στην πραγματικότητα, δεν είναι δύσκολη η απάντηση στο ίδιο το ερώτημα «Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια;». Τότε γιατί δεν μπορούν οι άνθρωποι να την επιδιώξουν; Ποιος είναι ο λόγος; Όλοι καυχιούνται πως έχουν συνείδηση και σύνεση, πως πιστεύουν πραγματικά στον Θεό, πως μπορούν να εκτελέσουν το καθήκον τους, πως είναι πρόθυμοι να υποφέρουν και έτοιμοι να πληρώσουν το τίμημα. Γιατί, λοιπόν, εφόσον έχουν ως βάση τους αυτές τις καλές συμπεριφορές, δεν μπορούν να εισέλθουν στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας; Έχουν Διαθέτουν πολύ καλή ανθρώπινη φύση, ακεραιότητα και σπουδαία υπόληψη· έχουν τη θέλησή τους, τις φιλοδοξίες τους και τις επιθυμίες τους σχετικά με την επιδίωξή τους· έχουν τις υποκειμενικές τους προσπάθειες και τη θέλησή τους να υπομείνουν κακουχίες, ενώ είναι πρόθυμοι να πληρώσουν κάποιο τίμημα· έχουν μια ενεργή, θετική, φιλόδοξη στάση λαχτάρας να αποδεχτούν την αλήθεια. Με θεμέλιο όλα αυτά, πώς γίνεται να μη θεωρείται ότι επιδιώκουν την αλήθεια; Γιατί δεν καταφέρνουν να επιδιώξουν την αλήθεια; Ποια είναι η αιτία του προβλήματος; (Ο άνθρωπος δεν αγαπάει την αλήθεια και την αποστρέφεται απ’ τη φύση του.) Πολύ σωστή απάντηση. Ο βασικότερος λόγος είναι πως οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου ανήκει στον Σατανά, και οτιδήποτε ανήκει στον Σατανά είναι ανταγωνιστικό απέναντι στον Θεό και την αλήθεια. Το να ζητά κανείς, λοιπόν, από τους ανθρώπους να επιδιώξουν την αλήθεια είναι σαν να τους ζητάει να επαναστατήσουν ενάντια στην έμφυτη ζωή και τις έμφυτες ιδιότητές τους, αλλά και τον έμφυτο τρόπο επιδίωξης και την έμφυτη οπτική τους για τη ζωή. Αυτό που τους δυσκολεύει είναι να εγκαταλείψουν αυτά τα λανθασμένα πράγματα, να επαναστατήσουν εναντίον των προτιμήσεων της σάρκας τους και, στη θέση τους, να επιδιώξουν και να κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, πράγματα που δεν αρέσουν στη σάρκα τους, που δεν τα διαθέτουν και τα περιφρονούν, τα αποστρέφονται και τα απορρίπτουν. Αν σου ζητηθεί να επιδιώξεις την αλήθεια είναι σαν να σου ζητηθεί να εγκαταλείψεις την έμφυτη ζωή σου. Είναι σαν να σου ζητάνε να παραδώσεις τη ζωή σου, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Παραδίδεις την ίδια σου τη ζωή. Άραγε, οι άνθρωποι δίνουν τη ζωή τους με τη θέλησή τους; (Όχι.) Μέσα στα βάθη της καρδιάς τους, λένε: «Δεν πρόκειται να το κάνω»· το επαναλαμβάνουν ξανά και ξανά: «Δεν πρόκειται να το κάνω». Ό,τι και να γίνει, οι άνθρωποι δυσκολεύονται να εγκαταλείψουν τα έμφυτα, σατανικά πράγματα που διαθέτουν. Αυτό είναι γεγονός, και το έχετε βιώσει βαθιά και πραγματικά. Οι άνθρωποι, από τα βάθη της καρδιάς τους, δεν θέλουν να επαναστατήσουν εναντίον της σάρκας ούτε να επαναστατήσουν εναντίον της ζωής τους, που έχει τη φύση-ουσία του Σατανά· δεν θέλουν ούτε και να επαναστατήσουν εναντίον των έμφυτων, σατανικών χαρακτηριστικών τους ούτε εναντίον της σατανικής φύσης τους έτσι ώστε να επιδιώξουν την αλήθεια. Όσοι, λοιπόν, έχουν σατανική φύση και ζουν με βάση σατανικές διαθέσεις, η αγάπη για την αλήθεια και η επιδίωξή της είναι πράγματα που πηγαίνουν κόντρα στη θέλησή τους και δεν επιθυμούν να τα κάνουν. Και τι φταίει γι’ αυτό; Ότι οι ιδιότητες που έχει ο άνθρωπος μέσα του είναι του Σατανά και είναι εκ φύσεως ανταγωνιστικές προς τον Θεό. Μόλις, λοιπόν, ακούσουν και καταλάβουν την αλήθεια οι άνθρωποι, μόνο όσοι την αγαπούν και είναι πρόθυμοι να παλέψουν γι’ αυτήν και να πληρώσουν το τίμημα, μόνο όσοι έχουν αυτήν τη θέληση, τη φιλοδοξία και την επιθυμία είναι ικανοί να κάνουν πράξη την αλήθεια μόλις την καταλάβουν. Μόνο αυτοί μπορούν να ζήσουν σύμφωνα με την αλήθεια και να βιώσουν την αλήθεια-πραγματικότητα. Είναι πολλοί που θέλουν να κάνουν πράξη την αλήθεια, αλλά δεν τους αφήνει η σατανική τους φύση και διάθεση· δεν μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια όσο κι αν το θέλουν. Εδώ που τα λέμε, στην πραγματική ζωή είναι πολύ δύσκολο να κάνεις πράξη την αλήθεια. Είναι άλλο πράγμα να σου ζητηθεί να εγκαταλείψεις τα αγαπημένα σου ρούχα και κοσμήματα, τα πράγματα που σου αρέσουν, τη δουλειά και την καριέρα που σου αρέσει, τα προτερήματα και τα χόμπι σου ή οτιδήποτε τέτοιο. Ενάντια σ’ όλα αυτά θα μπορούσες να επαναστατήσεις· είναι εύκολο να τα εγκαταλείψεις. Είναι πολύ πιο δύσκολο, όμως, να σου ζητηθεί να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα σου και τη σατανική σου διάθεση, να καταφέρεις να κάνεις πράξη την αλήθεια και να υποταχθείς στον Θεό. Αν έπρεπε να το παρομοιάσω με κάτι, θα ήταν σαν να βάλεις μια πάπια να κάτσει σε μια κούρνια ή έναν ταύρο να σκαρφαλώσει σε ένα δέντρο· όλα αυτά είναι πάρα πολύ κουραστικά για τα συγκεκριμένα πλάσματα. Ένα αιλουροειδές θα μπορούσαμε εύκολα να το βάλουμε να σκαρφαλώσει σ’ ένα δέντρο· είναι στη φύση του. Αλλά το να το βάλεις να φάει σανό αντί για κρέας θα ήταν τελείως αδύνατο. Αν ζητούσες από κάποιον άνθρωπο να υποφέρει λίγο, να πληρώσει ένα μικρό τίμημα και να ζήσει ταπεινά για το υπόλοιπο της ζωής του, αυτό όποιος έχει τη θέληση μπορεί να το πετύχει. Στην πραγματικότητα, καμία σωματική δυσκολία δεν αποτελεί μεγάλο πρόβλημα για όποιον πιστεύει πραγματικά στον Θεό και λαχταρά την αλήθεια. Ας πούμε, ο οποιοσδήποτε μπορεί να αντισταθεί στις σαρκικές ανέσεις, να κοιμάται λιγότερο κάθε μέρα, να ζήσει στον δρόμο για μια δεκαετία, να τη βγάζει με πολύ φτωχικά φαγητά, ρούχα, σπίτι και μεταφορικά μέσα· ο καθένας μπορεί να υποστεί τέτοιες δυσκολίες και να πληρώσει τέτοιου είδους τιμήματα, αρκεί να έχει τη θέληση, να είναι πρόθυμος να επιδιώξει την αλήθεια και να έχει λίγη αυτοσυγκράτηση. Αν, όμως, ζητήσεις από κάποιον να επαναστατήσει ενάντια στη σάρκα και τον Σατανά, να ενεργεί αποκλειστικά και μόνο σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και με βάση τα λόγια Του, να ασκείται σύμφωνα με την αλήθεια και να φτάσει έτσι στην υποταγή στον Θεό, τότε ο καθένας θα δυσκολευόταν. Εκεί βρίσκονται οι δυσκολίες του ανθρώπου. Οι άνθρωποι, λοιπόν, όταν επιδιώκουν την αλήθεια, δεν μπορούν απλώς να το αποφασίσουν και να το επιχειρήσουν, ή να ασκήσουν αυτοσυγκράτηση και να ακολουθήσουν τους κανόνες, και έπειτα να μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια και να την αποκτήσουν. Η επιδίωξη της αλήθειας είναι το δυσκολότερο και το πιο επίπονο πράγμα που έχει να κάνει η διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Από πού πηγάζει αυτό το πρόβλημα; (Πηγάζει απ’ τη διάθεση του Σατανά.) Σωστά. Η διάθεση του Σατανά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος. Μπορεί κάποιος να έχει χαμηλό επίπεδο ή κακό χαρακτήρα και προσωπικότητα, μπορεί να μην έχει ιδιαίτερα προτερήματα, ταλέντα ή χαρίσματα· τίποτα από αυτά δεν πρόκειται να τον δυσκολέψει πολύ. Τελικά, το πρόβλημα πηγάζει από τη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου. Μια διεφθαρμένη διάθεση κρατά τους ανθρώπους δεμένους χεροπόδαρα, ελέγχοντας απόλυτα το μυαλό και τις ιδέες τους, τις σκέψεις τους, τον τρόπο σκέψης τους και τα βάθη της ψυχής τους, με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται να κάνουν και το παραμικρό βήμα στον δρόμο της επιδίωξης της αλήθειας. Κάποιος μπορεί να πιστεύει στον Θεό τρία ή πέντε χρόνια χωρίς να κερδίσει τίποτα· είναι και κάποιοι που πιστεύουν δέκα, είκοσι ή τριάντα χρόνια και έχουν κερδίσει ελάχιστα πράγματα. Κάποιοι, μάλιστα, δεν έχουν κερδίσει τίποτα απολύτως· πόσο φτωχοί και αξιοθρήνητοι είναι αυτοί οι άνθρωποι που έχουν μείνει με άδεια χέρια! Πιστεύουν τριάντα χρόνια στον Θεό, αλλά παραμένουν εξαθλιωμένοι και τυφλοί, και δεν έχουν κερδίσει τίποτα. Όταν πέφτουν στην αρνητικότητα, δεν ξέρουν πώς να βγουν απ’ αυτήν. Όταν έχουν παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό, δεν ξέρουν πώς να τις εξαλείψουν. Όταν τους τυχαίνει κάποια αναποδιά, δεν ξέρουν πώς να την αντιμετωπίσουν ούτε πώς να λύσουν μια τέτοια δυσκολία. Λύνονται τα προβλήματα χρησιμοποιώντας μόνο την υποκειμενική δύναμη της θέλησης ώστε να ασκεί κάποιος αυτοσυγκράτηση ή επιστρατεύοντας την υπομονή του για να συνεχίσει να προσπαθεί ασταμάτητα; Οι άνθρωποι μπορεί να ξεπερνούν τις καταστάσεις με κόπο, βήμα βήμα, αλλά οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους παραμένουν. Δεν έχουν απαλλαγεί απ’ αυτές. Όσες φορές κι αν βίωσαν αρνητικότητα, είχαν παρανοήσεις ή αντιλήψεις για τον Θεό, απέτυχαν, κατέρρευσαν ή ήταν αδύναμοι, ακόμα και σήμερα δεν μπορούν να προσφέρουν την παραμικρή βιωματική μαρτυρία και δεν έχουν καμία γνώση, εμπειρία ή βίωση σχετικά με τα λόγια του Θεού που να είναι άξια αναφοράς. Η καρδιά τους είναι άδεια· τα βάθη της ψυχής τους είναι άδεια. Δεν διαθέτουν βιωματική κατανόηση της αλήθειας ούτε αληθινή γνώση των λόγων του Θεού, ενώ απέχουν ακόμα πολύ από το να γνωρίσουν το έργο Του και τη διάθεσή Του. Δεν είναι φτωχοί, τυφλοί και αξιολύπητοι; (Είναι.) Αν κάποιος δεν επιδιώκει την αλήθεια, τότε δεν έχει σημασία όσα χρόνια κι αν πιστεύει στον Θεό. Γιατί, λοιπόν, να αφήσει κάποιος τον εαυτό του να φτάσει σ’ αυτό το σημείο; Ποια είναι η αιτία; Και εδώ το πρόβλημα πηγάζει από τη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου. Αυτή είναι η αντικειμενική αιτία.

Έχουμε ήδη ξεκαθαρίσει την αντικειμενική αιτία για το ότι οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Τώρα θα μιλήσουμε λίγο για την υποκειμενική αιτία. Η υποκειμενική αιτία είναι ότι οι άνθρωποι, παρόλο που από το έργο του Θεού και όλα τα λόγια Του ή από την πραγματική τους ζωή μπορεί να έχουν μάθει ότι έχουν διεφθαρμένη διάθεση, δεν αντιπαραβάλλουν ποτέ τον εαυτό τους με τα λόγια του Θεού και την αλήθεια έτσι ώστε να γνωρίσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, δεν επαναστατούν εναντίον τους, ενώ δεν ασκούνται ποτέ σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Είναι ότι, παρόλο που οι άνθρωποι μπορεί να καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια και να δαπανούν πολλά στον δρόμο της πίστης στον Θεό, παρόλο που μπορεί να εργάζονται πολύ σκληρά, να υποφέρουν πολύ και να πληρώνουν μεγάλο τίμημα όσο διαβαίνουν αυτόν τον δρόμο, όλα αυτά δεν είναι παρά εξωτερικές συμπεριφορές. Δεν αποδεικνύουν ότι κάποιος έχει εισέλθει στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Αυτοί που έχουν υποφέρει περισσότερο είναι όσοι άρχισαν να ακολουθούν τον Θεό από τις πρώτες μέρες, όσοι ανέλαβαν τα καθήκοντά τους όταν ήταν περίπου είκοσι χρονών. Οι άνθρωποι αυτοί είναι τώρα περίπου πενήντα χρονών και παραμένουν ανύπαντροι. Θα έλεγε κανείς ότι αφιέρωσαν τα νιάτα τους στην πίστη τους στον Θεό και εγκατέλειψαν την οικογένεια και τον γάμο. Είναι μεγάλο τίμημα αυτό; (Ναι.) Και τι έχει βγει που εγκατέλειψαν τα νιάτα τους και προσέφεραν ολόκληρη τη ζωή τους; Πλήρωσαν μεγάλο τίμημα, αλλά αυτό που κερδίζουν στο τέλος δεν είναι ούτε ίσο με όσα δαπάνησαν ούτε συμβαδίζει με αυτά. Τι πρόβλημα υπάρχει εδώ; Με βάση τη στάση και την αποφασιστικότητα με την οποία πληρώνουν τα τιμήματα, αλλά και με βάση το πόσον καιρό και το πόσα πράγματα έχουν δαπανήσει και σε τι βαθμό, κανονικά θα έπρεπε να καταλαβαίνουν την αλήθεια και να μπορούν να την κάνουν πράξη. Κανονικά θα έπρεπε να έχουν μαρτυρία και θεοφοβούμενη καρδιά· θα έπρεπε να γνωρίζουν τον Θεό, να έχουν ήδη αρχίσει να βαδίζουν στο μονοπάτι του φόβου Θεού και της αποφυγής του κακού και να έχουν ήδη εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτό δεν είναι παρά ένα συμπέρασμα. Αυτά τα δύο πράγματα έχουν μόνο λογική σχέση, κάτι τέτοιο δεν συμβαδίζει με τα γεγονότα ούτε με όσα βιώνουν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Δεν πρέπει να το ερευνήσουμε και να το συζητήσουμε; Δεν πρέπει να το σκεφτούμε πολύ αυτό το πρόβλημα; (Ναι.) Ανάμεσα σε όσους έχουν αποδεχτεί αυτό το στάδιο του έργου του Θεού εδώ και δύο ή τρία χρόνια, πάρα πολλοί έχουν εμπειρία και μαρτυρία. Καταθέτουν μαρτυρία για το πώς τους άλλαξαν τα λόγια του Θεού και τους έκαναν ειλικρινείς· καταθέτουν μαρτυρία για το πώς τους επέτρεψαν τα λόγια του Θεού να καταλάβουν την αλήθεια στον δρόμο της επιδίωξής της· καταθέτουν μαρτυρία για το πώς τα λόγια του Θεού τούς απάλλαξαν απ’ τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, την αλαζονεία και τη δολιότητά τους, την επαναστατικότητά τους, τη λαχτάρα τους για θέση, τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους και ούτω καθεξής. Αυτοί οι άνθρωποι καταφέρνουν να έχουν εμπειρία και μαρτυρία μετά από μόλις δύο ή τρία χρόνια πίστης στον Θεό. Έχουν βαθιά βιωματική κατανόηση των λόγων του Θεού και αισθάνονται το πόσο αληθινά είναι τα λόγια Του. Και τότε γιατί κάποιοι άνθρωποι, παρόλο που πιστεύουν στον Θεό είκοσι ή τριάντα χρόνια και έχουν πληρώσει τόσα τιμήματα, έχουν υποφέρει τόσο πολύ και έχουν τρέξει τόσο πολύ, είναι κούφιοι και κενοί στα βάθη της καρδιάς τους και στον πνευματικό τους κόσμο; Πολλοί απ’ αυτούς που βρίσκονται σε μια τέτοια κατάσταση νιώθουν συχνά χαμένοι. Λένε συνέχεια: «Νιώθω τόσο χαμένος». Εγώ λέω: «Πιστεύεις στον Θεό εδώ και είκοσι ή τριάντα χρόνια. Πώς γίνεται να είσαι ακόμα χαμένος; Είναι ολοφάνερο ότι δεν έχεις κερδίσει τίποτα». Μέχρι και σήμερα, κάποιοι άνθρωποι παραμένουν αρνητικοί και αδύναμοι. Λένε: «Πιστεύω στον Θεό τόσα χρόνια —και τι κέρδισα;» Πολλές φορές, όταν είναι αρνητικοί και αδύναμοι, όταν στερούνται τη θέση και τα οφέλη τους ή όταν μένει ανικανοποίητη η ματαιοδοξία τους, κατηγορούν τον Θεό και μετανιώνουν που πίστευαν σ’ Αυτόν τόσα χρόνια. Μετανιώνουν που πίστεψαν εξαρχής τα λόγια Του, μετανιώνουν που εγκατέλειψαν οριστικά τη δουλειά τους, τον γάμο και την οικογένειά τους, την ευκαιρία να σπουδάσουν, προκειμένου να ακολουθήσουν τον Θεό. Κάποιοι απ’ αυτούς σκέφτονται ακόμα και να εγκαταλείψουν την εκκλησία. Τώρα, μετανιώνουν βαθιά που πίστεψαν· γιατί μπήκαν στον κόπο, τελικά; Παρόλο που πιστεύουν στον Θεό είκοσι ή τριάντα χρόνια, έχουν ακούσει τόσες αλήθειες και έχουν βιώσει τόσο απ’ το έργο Του, στα βάθη της καρδιάς τους εξακολουθεί να υπάρχει κενό και βυθίζονται συχνά στο χάος, στη σύγχυση, στις τύψεις, στην απροθυμία, ακόμα και στην αβεβαιότητα για το μέλλον τους· τι το προκαλεί αυτό; Αξίζουν λύπηση οι άνθρωποι αυτοί; (Όχι.) Κάθε φορά που βλέπω αυτούς τους ανθρώπους, κάθε φορά που ακούω γι’ αυτούς και μαθαίνω τι έχουν κάνει, έχω ένα προαίσθημα γι’ αυτούς. Μου έρχεται μια σκέψη που τους αφορά. Γιατί Μου φαίνεται τόσο οικεία η κατάστασή τους και ο εσωτερικός τους κόσμος; Σε τι βασίζονται και παραμένουν ακόμα και τώρα στον οίκο του Θεού, εκτελώντας τα καθήκοντά τους; Στη νοοτροπία τού να σωθούν μέσω της χάρης; Στη νοοτροπία ότι, αν κάποιος ακολουθήσει τον Θεό μέχρι τέλους, αναπόφευκτα θα οδηγηθεί στη σωτηρία; Ή σε μια νοοτροπία που στηρίζεται στην τύχη και τις πιθανότητες; Δεν είναι τίποτα απ’ αυτά. Και τι είναι, λοιπόν; Είναι ακριβώς όπως είπε ο Παύλος: «Τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσθην, τον δρόμον ετελείωσα, την πίστιν διετήρησα· του λοιπού μένει εις εμέ ο της δικαιοσύνης στέφανος» (Προς Τιμόθεον Β΄ 4:7-8). Για να αναλύσουμε αυτό το απόσπασμα και να το θέσουμε απλά, αυτά τα λόγια έχουν χαρακτήρα συναλλαγής, εμπεριέχουν μια στάση, μια ιδέα και ένα σχέδιο να κάνει κανείς μια συμφωνία, και προέρχονται από επιθυμία και φιλοδοξία. Ποιο γεγονός βλέπετε σ’ αυτά τα λόγια; Τι επιδιώκουν οι άνθρωποι κατά την πίστη τους στον Θεό; (Στεφάνι και ευλογίες.) Ναι. Επιδιώκουν ευλογίες και έναν καλό προορισμό. Και τι θα αντάλλασσαν γι’ αυτόν τον καλό προορισμό κι αυτές τις ευλογίες; Τι θα αντάλλαζαν γι’ αυτά; (Τον κόπο και το έργο τους, τις θυσίες και τις δαπάνες τους, τα βάσανά τους και τα τιμήματα που έχουν πληρώσει.) Για να χρησιμοποιήσουμε τα λόγια του Παύλου, έχουν δώσει τους αγώνες τους, έχουν διανύσει ο καθένας την πορεία του. Πιστεύουν πως έκαναν όλα όσα έπρεπε να κάνουν και, συνεπώς, θα πρέπει να κερδίσουν τον καλό προορισμό και τις ευλογίες που έχει ετοιμάσει ο Θεός για την ανθρωπότητα. Θεωρούν αυτονόητο πως αυτό οφείλει να κάνει ο Θεός, πως πρέπει να το κάνει· πως αν δεν το έκανε, δεν θα ήταν Θεός. Προφανώς, αυτό δεν δείχνει υποταγή στον Θεό, δεν δείχνει στάση επιδίωξης της αλήθειας, δεν δείχνει στάση ούτε σχέδιο για την εκπλήρωση του καθήκοντος του δημιουργήματος. Δεν είναι παρά μια επιθυμία να ανταλλάξουν κάποια πράγματα που μπορούν να κάνουν με τις ευλογίες που έχει υποσχεθεί ο Θεός στην ανθρωπότητα. Έτσι, οι άνθρωποι που αναφέραμε τώρα νιώθουν πολλές φορές ένα κενό στον εσωτερικό τους κόσμο, νιώθουν ότι δεν έχουν στα βάθη της καρδιάς τους κανένα στήριγμα. Παρ’ όλα αυτά, συνεχίζουν όπως και πριν, πληρώνουν μεγάλα τιμήματα και υποφέρουν πολύ, συνεχίζουν να δίνουν τους αγώνες τους και να ακολουθούν την πορεία τους. Σε τι βασίζονται; Σ’ αυτά τα λόγια του Παύλου· προσκολλώνται και πιστεύουν τυφλά σ’ αυτά τα λόγια, εκείνα στηρίζουν την «πίστη» τους. Στηρίζονται στις φιλοδοξίες τους και στην επιθυμία τους να ανταμειφθούν και να κερδίσουν ένα στεφάνι. Βασίζονται στα όνειρα που έχουν να χρησιμοποιήσουν μια συναλλαγή για να λάβουν μεγάλες ευλογίες. Ενώ δαπανούν τον εαυτό τους για τον Θεό, δεν βασίζονται στην κατανόηση του έργου Του ούτε στην εμπειρία και τη γνώση που αποκτά κανείς επιδιώκοντας την αλήθεια. Δεν βασίζονται σ’ αυτά.

Αν κοιτάξει κανείς την πρόσφατη συναναστροφή μας, καταλαβαίνει ότι, παρόλο που το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας έχει πολλές πρακτικές δυσκολίες, καθώς και τα δεσμά και τους περιορισμούς των διεφθαρμένων διαθέσεων, αλλά και πάρα πολλές δυσκολίες και εμπόδια, πρέπει να πιστέψει ότι, εφόσον έχει αληθινή πίστη και βασίζεται στην καθοδήγηση των λόγων του Θεού και το έργο του Αγίου Πνεύματος, τότε θα μπορέσει σίγουρα να εισέλθει στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Ο Πέτρος είναι ένα τέτοιο παράδειγμα. Πολλοί άνθρωποι, καθώς πιστεύουν στον Θεό, επικεντρώνονται μόνο στο να εργάζονται γι’ Αυτόν, τους φτάνει απλώς να υποφέρουν και να πληρώνουν κάποιο τίμημα, μα δεν επιδιώκουν καθόλου την αλήθεια. Έτσι, δεν γνωρίζουν αληθινά το έργο του Θεού, παρόλο που πιστεύουν σ’ Αυτόν δέκα, είκοσι ή τριάντα χρόνια, και δεν μπορούν να μιλήσουν για καμία εμπειρία ή γνώση σχετικά με την αλήθεια ή τα λόγια του Θεού. Στις συναθροίσεις, όταν προσπαθούν να μιλήσουν λίγο για τη βιωματική τους μαρτυρία, δεν έχουν τίποτα να πουν. Δεν έχουν ιδέα αν θα σωθούν ή όχι. Τι πρόβλημα υπάρχει εδώ; Έτσι είναι όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Όσα χρόνια κι αν πιστεύουν, δεν μπορούν να καταλάβουν την αλήθεια, πόσο μάλλον να την κάνουν πράξη. Πώς θα μπορούσε να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα κάποιος που δεν αποδέχεται καθόλου την αλήθεια; Κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να διακρίνουν αυτό το πρόβλημα. Πιστεύουν ότι όσοι παπαγαλίζουν λόγια και δόγματα, εφόσον κάνουν πράξη την αλήθεια, μπορούν και να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα. Είναι σωστό αυτό; Όσοι παπαγαλίζουν λόγια και δόγματα είναι απ’ τη φύση τους ανίκανοι να καταλάβουν την αλήθεια· πώς θα μπορούσαν, λοιπόν, να την κάνουν πράξη; Ναι μεν τα όσα κάνουν πράξη φαίνεται να μην παραβιάζουν την αλήθεια και μοιάζουν να είναι καλές πράξεις και συμπεριφορές, αλλά πώς γίνεται εκείνες οι καλές πράξεις και συμπεριφορές να ονομάζονται αλήθεια-πραγματικότητα; Όσοι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια δεν ξέρουν τι είναι η αλήθεια-πραγματικότητα. Θεωρούν τις καλές πράξεις και τις καλές συμπεριφορές των ανθρώπων άσκηση της αλήθειας. Δεν είναι παράλογο αυτό; Έχει καμιά διαφορά από τις σκέψεις και τις απόψεις των θρησκευόμενων; Και πώς γίνεται να διορθωθούν αυτά τα προβλήματα της στρεβλής κατανόησης; Κατ’ αρχάς, πρέπει οι άνθρωποι να καταλάβουν απ’ τα λόγια του Θεού τις προθέσεις Του, να μάθουν τι είναι η κατανόηση και η άσκηση της αλήθειας, ώστε να μπορούν να κοιτάζουν τους άλλους και να διακρίνουν τι πραγματικά είναι, να μπορούν να καταλαβαίνουν αν εκείνοι διαθέτουν την αλήθεια-πραγματικότητα ή όχι. Το έργο του Θεού και η σωτηρία του ανθρώπου έχουν σκοπό να οδηγήσουν τους ανθρώπους στην κατανόηση και την άσκηση της αλήθειας· μόνο τότε θα μπορέσουν να αποβάλουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, να ενεργήσουν σύμφωνα με τις αρχές και να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα. Αν δεν επιδιώκεις την αλήθεια και σου φτάνει απλώς το να δαπανάς, να υποφέρεις και να πληρώνεις τιμήματα για τον Θεό σύμφωνα με τις δικές σου αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, όλα όσα πράττεις θα φανερώνουν, άραγε, ότι κάνεις πράξη την αλήθεια και υποτάσσεσαι στον Θεό; Θα αποδεικνύουν ότι έχεις αλλάξει τη ζωή-διάθεσή σου; Θα φανερώνουν ότι έχεις αληθινή γνώση του Θεού; Όχι. Και τι φανερώνουν, τότε, όλα όσα πράττεις; Μόνο τις προσωπικές σου προτιμήσεις, τη δική σου κατανόηση και τους ευσεβείς πόθους σου μπορούν να φανερώσουν. Θα είναι απλώς αυτά που σου αρέσει και είσαι διατεθειμένος να κάνεις· ό,τι κάνεις απλά ικανοποιεί τις επιθυμίες, τα θέλω και τα ιδανικά σου. Είναι προφανές πως κάτι τέτοιο δεν αποτελεί επιδίωξη της αλήθειας. Καμία απ’ τις πράξεις ή τις συμπεριφορές σου δεν έχει σχέση με την αλήθεια ή τις απαιτήσεις του Θεού· όλες οι πράξεις και οι συμπεριφορές σου γίνονται για τον εαυτό σου· εργάζεσαι, αγωνίζεσαι και τρέχεις μόνο για χάρη των δικών σου ιδανικών, της φήμης και της θέσης σου· αυτό σε κάνει ίδιο με τον Παύλο, ο οποίος όλη του τη ζωή μόχθησε και εργάστηκε μόνο και μόνο για ανταμειφθεί, να στεφανωθεί και να εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών. Δείχνει ότι βαδίζεις ξεκάθαρα στο μονοπάτι του Παύλου. Κάποιοι λένε: «Μοχθώ και εργάζομαι πρόθυμα. Δεν έχω προσπαθήσει να κάνω συμφωνία με τον Θεό». Όπως και να ’χει, δεν έχει καμία σημασία αν έχεις προσπαθήσει να κάνεις συμφωνία με τον Θεό ή όχι, αν έχεις στο μυαλό σου ή στη στάση σου τη ρητή πρόθεση να κάνεις συμφωνία με τον Θεό ή όχι —δηλαδή, αν έχεις ένα τέτοιο σχέδιο και στόχο ή όχι· προσπαθείς να ανταλλάξεις τον μόχθο και το έργο σου, τις κακουχίες σου και τα τιμήματα που έχεις πληρώσει με τις ανταμοιβές και το στεφάνι της βασιλείας των ουρανών. Η ουσία αυτού του προβλήματος είναι ότι προσπαθείς να κάνεις συμφωνία με τον Θεό· απλώς δεν συνειδητοποιείς ότι το κάνεις. Ανεξάρτητα απ’ αυτό, εφόσον κάποιος περνάει κακουχίες και πληρώνει τιμήματα με σκοπό να αποκτήσει ευλογίες, η ουσία της επιδίωξής του είναι η ίδια με του Παύλου. Από ποια άποψη είναι ίδια; Είναι και οι δύο προσπάθειες να ανταλλάξει τις καλές συμπεριφορές, δηλαδή τον μόχθο του, τις κακουχίες που περνάει, τα τιμήματα που πληρώνει και ούτω καθεξής, με τις ευλογίες του Θεού, με τις ευλογίες που Εκείνος υπόσχεται στην ανθρωπότητα. Δεν είναι ουσιαστικά τα ίδια αυτά τα πράγματα; (Είναι.) Στην ουσία είναι τα ίδια· δεν έχουν πραγματική διαφορά. Τι πρέπει να κάνεις πράξη αν θέλεις να μη βαδίζεις στο μονοπάτι του Παύλου, αλλά στου Πέτρου, και αν θέλεις να κερδίσεις την έγκριση του Θεού; Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία: Πρέπει να μάθεις να επιδιώκεις την αλήθεια. Πρέπει να είσαι σε θέση να αποδέχεσαι την αλήθεια, όπως και την κρίση και την παίδευση του Θεού, καθώς και το κλάδεμα· πρέπει να επικεντρωθείς στο να αποκτήσεις αυτογνωσία και να αλλάξεις διάθεση, αλλά και να προσπαθείς να κάνεις πράξη την αγάπη προς τον Θεό. Αυτό σημαίνει να βαδίζεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και να ξεκινάς να βαδίζεις στο μονοπάτι του Πέτρου. Για να βαδίσεις στο μονοπάτι του Πέτρου, πρέπει πρώτα να καταλάβεις τι απαιτεί ο Θεός απ’ τον άνθρωπο και ποιο είναι το μονοπάτι που του έχει υποδείξει. Πρέπει να μπορείς να ξεχωρίζεις το μονοπάτι της πίστης στον Θεό που οδηγεί στη σωτηρία απ’ το μονοπάτι που οδηγεί στην απώλεια και την καταστροφή. Πρέπει να αναλογιστείς πραγματικά πώς μπόρεσες να βαδίσεις στο μονοπάτι του Παύλου και να εξακριβώσεις ποια ακριβώς είναι η διάθεση που σε προστάζει να βαδίσεις σ’ αυτό το μονοπάτι. Πρέπει να διακρίνεις τα πιο εξόφθαλμα και προφανή πράγματα που ενυπάρχουν στις διεφθαρμένες διαθέσεις σου, όπως είναι η αλαζονεία, η δολιότητα και η μοχθηρία. Ξεκινώντας απ’ αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις, κάνε αυτοκριτική, ανάλυσε τον εαυτό σου και φτάσε στην αυτογνωσία. Αν πετύχεις την αληθινή αυτογνωσία και μισήσεις αληθινά τον εαυτό σου, τότε θα αποβάλεις εύκολα τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου και θα κάνεις εύκολα πράξη την αλήθεια. Και με ποιον συγκεκριμένο τρόπο πρέπει να το κάνεις πράξη αυτό; Ας κάνουμε μια απλή συναναστροφή σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα, χρησιμοποιώντας το παράδειγμα μιας αλαζονικής διάθεσης. Στην καθημερινότητά σου, όταν μιλάς, συμπεριφέρεσαι και χειρίζεσαι διάφορα ζητήματα, όταν εκτελείς το καθήκον σου, συναναστρέφεσαι με τους άλλους και ούτω καθεξής, για όποιο ζήτημα κι αν πρόκειται, όπου κι αν βρίσκεσαι και όποιες κι αν είναι οι περιστάσεις, πάντα πρέπει να επικεντρώνεσαι στο εξετάζεις τι αλαζονική διάθεση εκδηλώνεις. Πρέπει να φέρνεις στο φως όλες τις εκδηλώσεις, τις σκέψεις και τις ιδέες που προέρχονται από την αλαζονική σου διάθεση και τις οποίες συνειδητοποιείς και μπορείς να αντιληφθείς, καθώς και τους σκοπούς και τους στόχους σου, και συγκεκριμένα τα εξής: το ότι θέλεις συνέχεια να κάνεις κήρυγμα στους άλλους αφ’ υψηλού· το ότι δεν υπακούς σε κανέναν· το ότι θεωρείς τον εαυτό σου καλύτερο απ’ τους άλλους· το ότι δεν αποδέχεσαι όσα λένε οι άλλοι, όσο δίκιο κι αν έχουν· το ότι αναγκάζεις τους άλλους να δεχτούν αυτά που λες εσύ και να υποταχθούν σ’ αυτά, ακόμα κι όταν κάνεις λάθος· η συνεχής τάση σου να καθοδηγείς τους άλλους· το ότι είσαι ανυπότακτος και προβάλλεις δικαιολογίες όταν σε κλαδεύουν οι επικεφαλής και οι εργάτες, και ότι ισχυρίζεσαι πως λένε ψέματα· το ότι καταδικάζεις συνέχεια τους άλλους και εξυψώνεις τον εαυτό σου· το ότι νομίζεις πάντα ότι είσαι καλύτερος απ’ όλους· το ότι θέλεις συνέχεια να είσαι διάσημος και επιφανής· το ότι σου αρέσει πολύ να επιδεικνύεσαι συνέχεια, ώστε οι άλλοι να σε εκτιμούν ιδιαίτερα και να σε λατρεύουν… Αν ασκείσαι στο να αναλογίζεσαι και να αναλύεις αυτές τις εκδηλώσεις της διαφθοράς, μπορείς να καταφέρεις να γνωρίσεις πόσο άσχημη είναι η αλαζονική σου διάθεση, να φτάσεις στο σημείο να μισείς και να αποστρέφεσαι τον εαυτό σου, καθώς και να μισήσεις ακόμα περισσότερο την αλαζονική σου διάθεση. Έτσι, θα είσαι πρόθυμος να αναλογιστείς αν έχεις εκδηλώσει ή όχι αλαζονική διάθεση σε κάθε ζήτημα. Ένα μέρος αυτού είναι το να αναλογιστείς ποιες αλαζονικές και αυτάρεσκες διαθέσεις αποκαλύπτονται στον λόγο σου, τι υπεροπτικά, αλαζονικά, ασύνετα πράγματα λες. Το άλλο μέρος είναι το να αναλογιστείς τι παράλογα, ασύνετα πράγματα κάνεις τη στιγμή που ενεργείς σύμφωνα με τις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες, τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες σου. Μόνο μια τέτοια αυτοκριτική μπορεί να οδηγήσει στην αυτογνωσία. Μόλις αποκτήσεις αληθινή αυτογνωσία, να αναζητήσεις στα λόγια του Θεού τα μονοπάτια και τις αρχές της άσκησης της ειλικρίνειας· στη συνέχεια, να ασκείσαι, να εκτελείς το καθήκον σου, να προσεγγίζεις τους άλλους και να αλληλεπιδράς μαζί τους σύμφωνα με τα μονοπάτια και τις αρχές που υποδεικνύουν τα λόγια του Θεού. Όταν θα έχεις ασκηθεί μ’ αυτόν τον τρόπο για λίγο καιρό, ίσως για κάνα δυο μήνες, θα νιώσεις την καρδιά σου να λάμπει, θα έχεις κερδίσει κάτι απ’ αυτό και θα έχεις πάρει μια γεύση της επιτυχίας. Θα νιώσεις ότι έχεις κάποιο μονοπάτι για να γίνεις ειλικρινής και συνετός, και θα νιώσεις πολύ πιο προσγειωμένος. Αν και δεν θα είσαι σε θέση ακόμα να μιλάς για πάρα πολύ βαθιά γνώση της αλήθειας, εντούτοις θα έχεις αποκτήσει κάποια αντιληπτική γνώση γι’ αυτήν, καθώς κι ένα μονοπάτι άσκησης. Αν και δεν θα μπορείς να το εκφράσεις ξεκάθαρα με λόγια, θα έχεις κάποια διάκριση της ζημιάς που κάνει στους ανθρώπους η αλαζονική διάθεση και πώς διαστρεβλώνει την ανθρώπινη φύση τους. Για παράδειγμα, οι αλαζόνες και επηρμένοι άνθρωποι λένε συχνά υπεροπτικά, τρελά πράγματα, αλλά και λόγια του διαβόλου για να ξεγελάσουν τους άλλους· λένε μεγάλα λόγια, φωνάζουν συνθήματα και επιπλήττουν τους άλλους με μεγαλόπνοα λόγια. Δεν είναι αυτές διάφορες εκδηλώσεις αλαζονικής διάθεσης; Δεν είναι τελείως ασύνετο να εκδηλώνει κανείς αυτές τις αλαζονικές διαθέσεις; Αν καταλάβεις πραγματικά ότι πρέπει να έχεις χάσει την κανονική ανθρώπινη λογική σου για να εκδηλώνεις τέτοιες αλαζονικές διαθέσεις και ότι, αν ζεις μέσα σε μια αλαζονική διάθεση, βιώνεις τη διαβολική φύση και όχι την ανθρώπινη φύση, τότε θα έχεις αναγνωρίσει πραγματικά ότι μια διεφθαρμένη διάθεση είναι σατανική διάθεση και θα μπορέσεις να μισήσεις μέσα από την καρδιά σου τον Σατανά και τις διεφθαρμένες διαθέσεις. Αν το βιώσεις αυτό έξι μήνες ή για έναν χρόνο, θα μπορέσεις να αποκτήσεις αληθινή αυτογνωσία· και αν τυχόν εκδηλώσεις ξανά κάποια αλαζονική διάθεση, θα τη συνειδητοποιήσεις αμέσως και θα μπορέσεις να επαναστατήσεις εναντίον της και να την αποκηρύξεις. Θα έχεις αρχίσει να αλλάζεις και θα μπορέσεις να αποβάλεις σταδιακά την αλαζονική σου διάθεση και να τα πηγαίνεις καλά με τους άλλους. Θα μπορείς να μιλάς ειλικρινά και από καρδιάς· θα πάψεις να λες ψέματα και αλαζονικά πράγματα. Δεν θα διαθέτεις τότε λίγη λογική και κάποια ομοιότητα ενός ειλικρινούς ανθρώπου; Δεν θα έχεις κερδίσει αυτήν την είσοδο; Τότε είναι που θα αρχίσεις να κερδίζεις κάτι. Όταν κάνεις πράξη την ειλικρίνεια μ’ αυτόν τον τρόπο, τότε όποια αλαζονική διάθεση κι αν εκδηλώνεις, θα μπορείς να αναζητάς την αλήθεια και να κάνεις αυτοκριτική και, αφού βιώσεις για κάποιο χρονικό διάστημα μ’ αυτόν τον τρόπο την ειλικρίνεια, ασυνείδητα και σταδιακά θα μπορέσεις να καταλάβεις τις αλήθειες και τα σχετικά λόγια του Θεού που έχουν σχέση με το να είναι κάποιος ειλικρινής. Κι όταν αναλύσεις με βάση αυτές τις αλήθειες την αλαζονική σου διάθεση, θα έρθει στα βάθη της καρδιάς σου η διαφώτιση και η φώτιση των λόγων του Θεού· η καρδιά σου θα αρχίσει να φωτίζεται. Θα δεις καθαρά τη διαφθορά που προκαλεί στους ανθρώπους μια αλαζονική διάθεση και την ασχήμια που τους κάνει να βιώσουν, ενώ θα μπορείς να διακρίνεις καθεμιά από τις διεφθαρμένες καταστάσεις στις οποίες βρίσκονται οι άνθρωποι όταν εκδηλώνουν μια αλαζονική διάθεση. Με ακόμα περισσότερη ανάλυση, θα διακρίνεις ακόμα πιο καθαρά την ασχήμια του Σατανά και θα τον μισήσεις ακόμα περισσότερο. Έτσι, θα αποβάλεις εύκολα την αλαζονική σου διάθεση. Όταν η γνώση σου φτάσει σε αυτό το επίπεδο, τότε θα αντιληφθείς ξεκάθαρα τη σχετική αλήθεια που βρίσκεται στα λόγια του Θεού και θα καταλάβεις ότι το μόνο που απαιτεί ο Θεός απ’ τον άνθρωπο είναι αυτό που οφείλουν να διαθέτουν και να βιώνουν όσοι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση. Από κει και πέρα, δεν θα σου φαίνεται πλέον δύσκολο να κάνεις πράξη την αλήθεια. Αντίθετα, θα θεωρείς την άσκηση της αλήθειας κάτι απολύτως φυσικό και δικαιολογημένο, θα θεωρείς ότι έτσι πρέπει να ζει ο άνθρωπος. Σ’ εκείνο το σημείο, θα κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού και την αλήθεια εντελώς αυθόρμητα, με τρόπο θετικό και ενεργό, και ταυτόχρονα θα αγαπάς την αλήθεια ακόμα περισσότερο. Μες στην καρδιά σου, θα αυξηθούν τα θετικά πράγματα και θα γεννηθεί σιγά σιγά αληθινή γνώση για τον Θεό. Αυτό σημαίνει πραγματική κατανόηση της αλήθειας. Θα έχεις σωστή άποψη και οπτική για όλα τα ζητήματα, και αυτή η αληθινή γνώση και αυτές οι σωστές απόψεις θα ριζώσουν σιγά σιγά στην καρδιά σου. Αυτό σημαίνει να έχεις εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα· αυτό κανείς δεν μπορεί να σου το στερήσει ούτε να σου το κλέψει. Αφού συσσωρεύσεις σιγά σιγά αυτά τα θετικά πράγματα, θα νιώσεις ότι ο εσωτερικός σου κόσμος έχει εμπλουτιστεί πάρα πολύ. Δεν θα νιώθεις πια ότι δεν έχει νόημα να πιστεύεις στον Θεό και θα εξαφανιστεί το αίσθημα του κενού που είχες στην καρδιά σου. Όταν νιώσεις πόσο υπέροχο είναι να καταλαβαίνεις την αλήθεια και όταν δεις το φως της ανθρώπινης ζωής, θα γεννηθεί μέσα σου η αληθινή πίστη. Και όταν έχεις την πίστη για να βιώσεις το έργο του Θεού και δεις πόσο πραγματικό και πρακτικό είναι το να επιδιώκεις την αλήθεια και το να φτάσεις στη σωτηρία, τότε θα κάνεις πράξη και θα βιώνεις τα λόγια του Θεού με τρόπο θετικό και ενεργό. Θα συναναστρέφεσαι σχετικά με την αληθινή σου εμπειρία και γνώση κι έτσι θα καταθέτεις μαρτυρία για τον Θεό και θα βοηθάς περισσότερους ανθρώπους να γνωρίσουν τη δύναμη των λόγων του Θεού και τα οφέλη που αποκομίζει ο άνθρωπος από την αλήθεια. Τότε, θα έχεις περισσότερη πίστη για να κάνεις πράξη την αλήθεια και να εκτελείς καλά το καθήκον σου και, ταυτόχρονα, θα έχεις υποταχθεί πραγματικά στον Θεό. Όταν μιλάς για την αληθινή βιωματική μαρτυρία σου, η καρδιά σου θα φωτίζεται ολοένα και περισσότερο. Θα νιώσεις ότι έχεις μεγαλύτερο μονοπάτι για να κάνεις πράξη την αλήθεια και, ταυτόχρονα, θα δεις ότι έχεις πάρα πολλές ελλείψεις, ότι υπάρχουν πάρα πολλές αλήθειες που πρέπει να κάνεις πράξη. Μια τέτοια βιωματική μαρτυρία δεν είναι ωφέλιμη και εποικοδομητική μόνο για τους άλλους· θα νιώσεις κι εσύ ότι έχεις κερδίσει κάτι όσο επιδιώκεις την αλήθεια και ότι έχεις λάβει πραγματικά τις ευλογίες του Θεού. Όταν κάποιος βιώνει έτσι το έργο του Θεού μέχρι να μπορέσει να καταθέσει μαρτυρία γι’ Αυτόν, όχι μόνο μπορεί να κάνει περισσότερους ανθρώπους να γνωρίσουν τις διεφθαρμένες τους διαθέσεις, να αποβάλουν τα δεσμά, τους περιορισμούς και τις στεναχώριες αυτών των διαθέσεων και να τους επιτρέψει να ξεφύγουν από τη δύναμη του Σατανά, αλλά μπορεί και να τους χαρίσει ολοένα και περισσότερη πίστη για να βαδίσουν στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και της τελείωσης. Δεν αποτελεί αληθινή μαρτυρία μια τέτοια εμπειρία; Αυτό είναι η αληθινή μαρτυρία. Θα ήταν δυνατόν κάποιος που μπορεί να καταθέσει μια τέτοια μαρτυρία για τον Θεό να θεωρεί βαρετή, άσκοπη ή κενή την πίστη σ’ Αυτόν; Σε καμία περίπτωση. Όταν κάποιος μπορεί να καταθέσει μαρτυρία για τον Θεό και όταν έχει αληθινή γνώση γι’ Αυτόν, στα βάθη της καρδιάς του γεμίζει γαλήνη και χαρά, νιώθει απίστευτα προσγειωμένος και ότι έχει εμπλουτιστεί ο εσωτερικός του κόσμος. Όταν κάποιος ζει σε μια τέτοια κατάσταση και σε έναν τέτοιον κόσμο, είναι φυσικό πως δεν θα ανάγκαζε τον εαυτό του να υποφέρει, να πληρώνει τίμημα και να περιορίζεται. Δεν θα ανάγκαζε απλά τον εαυτό του να πειθαρχήσει το σώμα του και να επαναστατήσει ενάντια στη σάρκα. Αυτό που θα έκανε σε μεγαλύτερο βαθμό θα ήταν να γνωρίσει με θετικό τρόπο τις διεφθαρμένες διαθέσεις του. Θα επιδίωκε, επίσης, να γνωρίσει τη διάθεση του Θεού και αυτό που έχει και είναι ο Θεός, και θα καταλάβαινε τι πρέπει να κάνει κανείς για να υποταχθεί σ’ Αυτόν και να Τον ικανοποιήσει. Έτσι, θα κατανοούσε μέσα στα λόγια του Θεού τις προθέσεις Του και θα έβρισκε τις αρχές της άσκησης της αλήθειας, αντί να προσκολλάται στα εφήμερα αισθήματα που έχει μέσα του. Ας πούμε, το να μην μπορεί να συγκρατηθεί όταν συμβαίνει κάτι, το να είναι κακόκεφος και κακοδιάθετος, να έχει θυμώσει πάλι εκείνη την ημέρα, να μην έχει κάνει κάτι με τον καλύτερο τρόπο πάλι εκείνη την ημέρα ή οποιοδήποτε τέτοιο ασήμαντο ζήτημα. Εφόσον αυτά τα πράγματα δεν εμποδίζουν το πώς κάνεις πράξη την αλήθεια, δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείς γι’ αυτά. Πρέπει να παραμείνεις συγκεντρωμένος στο να απαλλαγείς απ’ τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου και να αναζητήσεις το πώς να ασκείσαι με τρόπο που να ικανοποιεί τον Θεό και να συμφωνεί με το θέλημά Του. Αν κάνεις πράξη την αλήθεια κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα σημειώσεις γρήγορη πρόοδο στη ζωή σου και θα έχεις ξεκινήσει να βαδίζεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και της τελείωσης. Δεν θα έχεις πια κενό στην καρδιά σου· θα έχεις αληθινή πίστη στον Θεό, θα ενδιαφέρεσαι όλο και περισσότερο για τα λόγια Του και για την αλήθεια και θα τα αγαπάς όλο και περισσότερο. Θα καταλαβαίνεις όλο και περισσότερο τις προθέσεις και τις απαιτήσεις του Θεού. Όταν κάποιος φτάσει σ’ αυτό το επίπεδο, έχει εισέλθει πλήρως στα λόγια του Θεού και την αλήθεια-πραγματικότητα.

Αυτό που κάνουν πράξη και στο οποίο εισέρχονται τώρα πολλοί άνθρωποι δεν είναι η αλήθεια-πραγματικότητα· εισέρχονται σε μια κατάσταση στην οποία εξωτερικά παρουσιάζουν καλές συμπεριφορές, ενώ είναι πρόθυμοι να πληρώσουν τιμήματα, έτοιμοι να υποφέρουν κι έτοιμοι να δαπανήσουν τα πάντα. Στα βάθη της καρδιάς τους, ωστόσο, παραμένει ένα κενό, και στον εσωτερικό τους κόσμο δεν έχουν κανένα στήριγμα. Για ποιον λόγο δεν έχουν στήριγμα; Γιατί δεν έχουν ένα μονοπάτι όποτε τους συμβαίνει κάτι· βασίζονται σε ευσεβείς πόθους και δεν διαθέτουν τις αρχές για να κάνουν πράξη την αλήθεια. Όταν εκδηλώνουν διεφθαρμένη διάθεση, το μόνο που μπορούν να κάνουν πράξη είναι η αυτοσυγκράτηση, δεν μπορούν να αναζητήσουν την αλήθεια για να απαλλαγούν απ’ αυτήν τη διεφθαρμένη διάθεση. Ευτυχώς για τους ανθρώπους, η σάρκα τους έχει μια ενστικτώδη ικανότητα: Μπορεί να υποφέρει. Υπάρχει ένα ρητό μεταξύ των απίστων που λέει: «Δεν υπάρχει πόνος που δεν μπορεί να υποστεί κανείς, μόνο ευλογίες που δεν μπορεί να απολαύσει». Η σάρκα του ανθρώπου έχει μια έμφυτη, ενστικτώδη ικανότητα: Δεν μπορεί να απολαύσει πάρα πολλές ευλογίες, αλλά είναι ικανή να υποστεί τα πάντα, να τα υπομείνει όλα και να συγκρατηθεί. Είναι καλό αυτό; Είναι προτέρημα ή ελάττωμα και ανεπάρκεια; Είναι αλήθεια αυτό που λένε; (Όχι.) Δεν είναι, και κάτι που δεν είναι η αλήθεια είναι ανοησία. Αυτό το ρητό δεν είναι παρά κούφια λόγια, δεν λύνει κανένα απ’ τα προβλήματά σου ούτε μπορεί να λύσει τις πρακτικές δυσκολίες σου. Για να το θέσω με ακρίβεια, δεν μπορεί να σε απαλλάξει απ’ τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου, άρα δεν υπάρχει λόγος να το λέει κανείς. Μπορεί να έχεις κάποια γνώση γι’ αυτό, να το συνειδητοποιείς και να το έχεις βιώσει σε βάθος, όμως και πάλι δεν έχει καμία χρησιμότητα. Οι άπιστοι έχουν κι άλλα ρητά, όπως: «Δεν φοβάμαι να πεθάνω, οπότε γιατί να φοβάμαι να ζήσω;» και «Όταν έχει ήδη έρθει ο χειμώνας, πόσο μακριά μπορεί να είναι η άνοιξη;» Αρκετά μεγαλόστομες αυτές οι δηλώσεις, ε; Δεν είναι πολύ εμπνευσμένες και φιλοσοφικές; Οι άπιστοι αποκαλούν αυτά τα ρητά «κοτόσουπα για την ψυχή». Εσάς σας αρέσουν τέτοια ρητά; (Όχι.) Γιατί όχι; Κάποιοι μπορεί να πουν: «Απλώς δεν μας αρέσουν. Είναι λόγια των απίστων· εμάς μας αρέσουν τα λόγια του Θεού». Ποιο μέρος των λόγων του Θεού σού αρέσει, λοιπόν; Ποια φράση θεωρείς ότι είναι η αλήθεια; Ποια είναι η φράση την οποία έχεις βιώσει, έχεις κάνει πράξη, στην οποία έχεις εισέλθει και την οποία έχεις κερδίσει; Δεν έχει νόημα απλώς να μη σου αρέσουν αυτά τα λόγια των απίστων· μπορεί να μη σου αρέσουν, αλλά δεν μπορείς να διακρίνεις καθαρά την ουσία τους. Είναι σωστά αυτά τα ρητά; (Όχι.) Είτε είναι είτε δεν είναι σωστά, τα λόγια των απίστων δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια. Ακόμα κι αν οι άνθρωποι τα θεωρούν καλά και σωστά, δεν είναι σύμφωνα με την αλήθεια και δεν φτάνουν στο επίπεδο της αλήθειας. Όλα τους παραβιάζουν την αλήθεια και είναι εχθρικά απέναντί της. Οι άπιστοι δεν αποδέχονται την αλήθεια, οπότε δεν υπάρχει λόγος να διαφωνεί κανείς μαζί τους για το σωστό και το λάθος. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να θεωρούμε τα λόγια τους μπερδεμένες ανοησίες και να πάψουμε να ασχολούμαστε μ’ αυτά. Τι σημαίνει «ανοησίες»; Σημαίνει λόγια που δεν είναι καθόλου εποικοδομητικά ούτε πολύτιμα για τους ανθρώπους, για τη ζωή τους, για τα μονοπάτια στα οποία βαδίζουν και για τη σωτηρία τους. Όλες αυτές οι κουβέντες είναι ανοησίες· θα μπορούσαμε να τα πούμε και κούφια λόγια. Δεν έχουν καμία σχέση με τη ζωή και τον θάνατο των ανθρώπων ή με τα μονοπάτια στα οποία βαδίζουν, είναι ανοησίες που δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν καμία απολύτως θετική λειτουργία. Όποιος ακούει μια τέτοια φράση ζει τη ζωή του όπως θα τη ζούσε, όπως έκανε πάντα. Μια τέτοια φράση δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα, επειδή δεν είναι η αλήθεια. Μόνο η αλήθεια είναι εποικοδομητική για τον άνθρωπο· αυτή έχει ανυπολόγιστη αξία. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή η αλήθεια μπορεί να αλλάξει τη μοίρα, τις σκέψεις και τις απόψεις των ανθρώπων, καθώς και τον εσωτερικό τους κόσμο. Το πιο σημαντικό είναι ότι μπορεί να εξαλείψει τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου· μπορεί να αλλάξει τις ιδιότητές του, μετατρέποντας τις σατανικές του ιδιότητες σε ιδιότητες της αλήθειας —μπορεί να πάρει έναν άνθρωπο που ζει σύμφωνα με τις διεφθαρμένες διαθέσεις του και να τον μετατρέψει σε άνθρωπο που ζει σύμφωνα με την αλήθεια και τα λόγια του Θεού. Όταν κάποιος βιώνει την αλήθεια-πραγματικότητα, βασισμένος στα λόγια του Θεού, δεν αλλάζει έτσι η ζωή του; Όταν αλλάζει η ζωή ενός ανθρώπου, αυτό σημαίνει ότι έχουν αλλάξει οι σκέψεις και οι απόψεις του· ότι έχουν αλλάξει οι οπτικές, οι στάσεις και οι απόψεις του για τους ανθρώπους και τα πράγματα· ότι η στάση και οι απόψεις του σχετικά με τα γεγονότα και τα πράγματα είναι διαφορετικές από πριν. Όλα αυτά τα ρητά των απίστων είναι κούφια λόγια και ανοησίες. Δεν λύνουν κανένα πρόβλημα. Δεν είναι ανοησία και κούφια λόγια αυτό που είπα μόλις τώρα: «Δεν υπάρχει πόνος που δεν μπορεί να υποστεί κανείς, μόνο ευλογίες που δεν μπορεί να απολαύσει»; (Είναι.) Μπορείς να υποφέρεις —και λοιπόν; Δεν υποφέρεις για να κερδίσεις την αλήθεια, αλλά για να απολαύσεις κύρος και θέση. Ο πόνος σου δεν έχει καμία αξία και καμία σημασία. Δες τα γεγονότα: Παρόλο που έχεις υποφέρει τόσο πολύ και έχεις πληρώσει τόσο μεγάλο τίμημα, ακόμα δεν έχεις αυτογνωσία και δεν μπορείς καν να συλλάβεις τις σκέψεις και τις ιδέες που προκύπτουν από τη διεφθαρμένη διάθεσή σου ούτε μπορείς να απαλλαγείς απ’ αυτές. Πιστεύεις ότι έτσι μπορείς να έχεις ζωή-είσοδο; Έχει καμία αξία ο πόνος σου; Δεν έχει καμία αξία. Ο πόνος κάποιων ανθρώπων έχει αξία. Για παράδειγμα, ο πόνος που υφίστανται για να κερδίσουν την αλήθεια έχει αξία: Όταν κάποιος έχει κερδίσει την αλήθεια, μπορεί να διαπλάσει και να εφοδιάσει τους άλλους. Πολλοί υποφέρουν και πληρώνουν κάποιο τίμημα προκειμένου να διαδώσουν το ευαγγέλιο, βοηθώντας στην επέκταση του έργου της εκκλησίας και του οίκου του Θεού και στη διάδοση του ευαγγελίου της βασιλείας των ουρανών. Αυτό δείχνει ότι όποιος υποφέρει και πληρώνει κάποιο τίμημα προκειμένου να κερδίσει την αλήθεια και να ικανοποιήσει τον Θεό θα κερδίσει κάτι απ’ αυτό. Ο Θεός θα τους εγκρίνει αυτούς τους ανθρώπους. Είναι, όμως, κάποιοι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια και, παρόλο που δαπανούν τον εαυτό τους, υποφέρουν για τον Θεό και εισπράττουν την καλοσύνη Του, αυτή η καλοσύνη δεν είναι τίποτα περισσότερο από τη λύπηση και την ανοχή του Θεού, είναι μια αντανάκλαση της εύνοιας που δείχνει ο Θεός στον άνθρωπο και της χάρης που του προσφέρει. Τι είδους χάρη; Κάποιες υλικές ευλογίες —τίποτε παραπάνω. Αυτό θέλεις; Αυτός είναι ο απώτερος στόχος σου στην πίστη στον Θεό; Δεν νομίζω. Μήπως από την ημέρα που πίστεψες στον Θεό, ήθελες μόνο την καλοσύνη Του, την προστασία Του και μερικές από τις υλικές ευλογίες που παραχωρεί Εκείνος; Αυτά θέλεις; Αυτά επιδιώκεις με την πίστη σου; (Όχι.) Μπορούν αυτά να λύσουν το ζήτημα της σωτηρίας σου; (Όχι.) Απ’ ό,τι φαίνεται, σκέφτεστε αρκετά καθαρά. Καταλαβαίνετε τι είναι κρίσιμο και τι είναι σημαντικό. Δεν είστε σε σύγχυση. Ξέρετε τι έχει βαρύτητα και τι όχι. Ωστόσο, μένει να φανεί αν μπορείτε να ξεκινήσετε να βαδίζετε στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας.

Το θέμα δεν είναι να πιστεύεις στον Θεό για να κερδίσεις τη χάρη ή την ανοχή και τον οίκτο Του. Τότε, τι θα κερδίσεις; Τη σωτηρία. Και τι σηματοδοτεί την κατεύθυνση προς τη σωτηρία; Ποια είναι τα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός; Τι χρειάζεται για να σωθεί κανείς; Να διορθώσει τη διεφθαρμένη διάθεσή του. Αυτή είναι η ουσία του θέματος. Οπότε, σε τελική ανάλυση, στο κάτω-κάτω της γραφής, όσο κι αν υπέφερες, όσο μεγάλο τίμημα κι αν πλήρωσες ή όσο αληθινός πιστός κι αν διακηρύττεις ότι είσαι, αν τελικά δεν έχει διορθωθεί καθόλου η διεφθαρμένη διάθεσή σου, αυτό σημαίνει ότι δεν επιδιώκεις την αλήθεια. Με άλλα λόγια, δεν έχει διορθωθεί η διεφθαρμένη σου διάθεση, επειδή δεν επιδιώκεις την αλήθεια. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχεις καν ξεκινήσει να βαδίζεις στο μονοπάτι της σωτηρίας· σημαίνει πως όλα όσα λέει ο Θεός και όλο το έργο που κάνει για να σώσει τον άνθρωπο δεν έχουν το παραμικρό αποτέλεσμα πάνω σου, δεν σε έχουν οδηγήσει να καταθέσεις καμία μαρτυρία και δεν έχουν αποδώσει καρπούς μέσα σου. Ο Θεός θα πει: «Επειδή υπέφερες και πλήρωσες ένα τίμημα, Εγώ σου έδωσα τη χάρη, τις ευλογίες, τη φροντίδα και την προστασία που σου αξίζουν σ’ αυτήν τη ζωή και σ’ αυτόν τον κόσμο. Όμως, δεν θα συμμετέχεις σε όσα αξίζει ο άνθρωπος μετά τη σωτηρία του. Για ποιον λόγο; Επειδή σου έχω ήδη χαρίσει όσα σου αξίζουν σ’ αυτήν τη ζωή και σ’ αυτόν τον κόσμο· όσο για τα όσα αξίζει ο άνθρωπος αφού σωθεί, δεν μένει τίποτα για σένα, γιατί δεν ξεκίνησες να βαδίζεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας». Δεν ανήκεις σ’ εκείνους που θα σωθούν, δεν έγινες αληθινό δημιούργημα, και ο Θεός δεν σε θέλει. Ο Θεός δεν θέλει εκείνους που απλώς εργάζονται, τρέχουν, υποφέρουν και πληρώνουν τίμημα γι’ Αυτόν, εκείνους που πιστεύουν τάχα αληθινά και έχουν λίγη πίστη και τίποτε περισσότερο. Τέτοιοι άνθρωποι υπάρχουν παντού μέσα στις ομάδες των πιστών Του. Με άλλα λόγια, υπάρχουν πάρα πολλοί απ’ αυτούς που εργάζονται και απλώς δουλεύουν για τον Θεό· ο αριθμός τους είναι ανυπολόγιστος. Αν πρόκειται για άτομα που ο Θεός έχει προκαθορίσει και επιλέξει, που τα έχει οδηγήσει πίσω στον οίκο Του, τότε κανένας απ’ αυτούς δεν θα δίσταζε να εργαστεί και απλώς να δουλέψει γι’ Αυτόν. Για ποιον λόγο; Γιατί είναι πολύ εύκολο να το κάνουν. Γι’ αυτό υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που απλώς δουλεύουν και μοχθούν για τον Θεό. Υπάρχουν ακόμη και αντίχριστοι και μοχθηροί άνθρωποι που μπορούν να το κάνουν αυτό, όπως ο Παύλος. Δεν υπάρχουν πάρα πολλοί σαν τον Παύλο; (Υπάρχουν.) Αν πήγαινες σε μια εκκλησία και κήρυττες τα εξής: «Εφόσον είσαι πρόθυμος να τρέξεις, να υποφέρεις και να πληρώσεις ένα τίμημα για τον Θεό, τότε θα σε περιμένει ένας στέφανος δικαιοσύνης», πιστεύεις ότι θα ανταποκρίνονταν πολλοί στο κάλεσμά σου; Πάρα πολλοί θα ανταποκρίνονταν. Αλλά δυστυχώς, στο τέλος, ο Θεός δεν θα τους σώσει, τέτοιοι άνθρωποι δεν μπορούν να σωθούν, αλλά απλώς παραμένουν στο στάδιο της απλής δουλειάς· είναι πρόθυμοι μόνο να δουλέψουν απλώς για τον Θεό. Με άλλα λόγια, είναι απλώς πρόθυμοι να ανταλλάξουν τον μόχθο τους για να πάρουν από τον Θεό καλοτυχία, χάρη και ευλογίες. Δεν επιθυμούν να αλλάξουν τις μεθόδους επιβίωσής τους ή τον τρόπο ζωής τους, ή το θεμέλιο στο οποίο βασίζονται για να επιβιώσουν· δεν θέλουν να δεχτούν την κρίση και την παίδευση του Θεού προκειμένου να αλλάξουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους ούτε θέλουν να επιδιώξουν την αλήθεια για να επιτύχουν τη σωτηρία. Φυσικά, θα μπορούσε να πει κανείς και ότι είναι πρόθυμοι μόνο να υποφέρουν και να πληρώσουν κάποιο τίμημα, ότι είναι πρόθυμοι μόνο να εγκαταλείψουν και να προσφέρουν όλα όσα έχουν, ότι δαπανούν όσο μπορούν, με κάθε κόστος, και ότι είναι πρόθυμοι να μοχθήσουν με κάθε δυνατό τρόπο. Αν, όμως, τους ζητήσεις να φτάσουν στην αυτογνωσία, να αποδεχτούν την αλήθεια, να διορθώσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, να επαναστατήσουν ενάντια στη σάρκα, να κάνουν πράξη την αλήθεια, να εγκαταλείψουν τις κακές πράξεις τους και να στραφούν ξανά προς τον Θεό σαν τους Νινευίτες, και να ακούσουν τα λόγια Του και να ζήσουν σύμφωνα μ’ αυτά, θα τους ήταν εξαιρετικά δύσκολο. Έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Δεν είναι μεγάλο πρόβλημα αυτό; Εφόσον ο Θεός έχει κάνει τόσο έργο και έχει πει τόσα λόγια, γιατί οι άνθρωποι θεωρούν τόσο δύσκολη την επιδίωξη της αλήθειας; Γιατί αδιαφορούν συνέχεια γι’ αυτήν; Ακόμη και μετά από χρόνια που ακούνε κηρύγματα, εξακολουθούν να μην έχουν καμία πρόθεση να αλλάξουν. Ποτέ δεν έχουν μετανοήσει ειλικρινά ενώπιον του Θεού από τα βάθη της καρδιάς τους ούτε έχουν ποτέ αναγνωρίσει ή αποδεχτεί πραγματικά το γεγονός ότι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Τόσο στις απόψεις τους για τα πράγματα όσο και στις πράξεις τους, δεν έχουν εγκαταλείψει ποτέ την οπτική τους και δεν έχουν αναζητήσει την αλήθεια· δεν προσεγγίζουν κάθε θέμα με μια στάση αλλαγής οπτικής και μετάνοιας προς τον Θεό. Πολλοί άνθρωποι, λοιπόν, έχουν βιώσει πολλά και έχουν κάνει πολύ έργο, ασκούν τα καθήκοντά τους για αρκετό καιρό, αλλά ακόμα δεν μπορούν να δώσουν καμία μαρτυρία. Συνεχίζουν να μη γνωρίζουν ούτε να βιώνουν τα λόγια του Θεού, και όταν μιλούν για την εμπειρία και τη γνώση τους πάνω σε αυτά, είναι πολύ αμήχανοι, δεν ξέρουν τι τους γίνεται και φαίνονται εντελώς άχρηστοι. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι δεν γνωρίζουν καθόλου την αλήθεια ούτε ενδιαφέρονται γι’ αυτήν. Το να μοχθήσουν, απ’ την άλλη πλευρά, είναι κάτι τόσο απλό κι εύκολο. Όλοι, λοιπόν, είναι πρόθυμοι να δουλέψουν απλώς για τον Θεό, αλλά δεν επιλέγουν να επιδιώξουν την αλήθεια.

Τώρα, λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, τι σημαίνει, ακριβώς, να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; Έχουμε πει πάρα πολλά· δεν θα πρέπει να ορίσουμε τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; Μπορείτε να το ορίσετε; Ο ορισμός πρέπει να είναι πολύ απλός, σωστά; Θα σας έρθει, αν απλά σκεφτείτε, στοχαστείτε και μελετήσετε τα λόγια; Μπορεί κάποιοι να έλεγαν το εξής: «Η επιδίωξη της αλήθειας είναι μεγάλο θέμα. Δεν μπορεί να εκφραστεί με σαφήνεια σε λίγες μόνο προτάσεις. Δεν ξέρω τι να πω γι’ αυτήν. Με τι λόγια να την περιγράψω; Η επιδίωξη της αλήθειας είναι μεγάλο θέμα, και μονάχα τα πιο μεγαλόπνοα λόγια θα μπορούσαν να την περιγράψουν και να την ορίσουν κατάλληλα —μόνο έτσι εντυπωσιαστούν όλοι πραγματικά!» Πιστεύετε ότι έτσι πρέπει να είναι; (Όχι.) Καθορίστε, τότε, την επιδίωξη της αλήθειας με απλά λόγια. (Η επιδίωξη της αλήθειας σημαίνει να χρησιμοποιούμε την αλήθεια για να διορθώσουμε τη διεφθαρμένη μας διάθεση.) Αυτό θεωρείται ορισμός; Βγάζετε κάποιο συμπέρασμα με αυτόν; Είναι εύκολο να ορίσεις την επιδίωξη της αλήθειας; Δεν είναι εύκολη υπόθεση· πρέπει να καταβάλεις κάποια προσπάθεια για να τη συλλογιστείς. Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; Ας προσπαθήσουμε να το ορίσουμε, εντάξει; Η καλύτερη από όλες τις ανθρώπινες γλώσσες είναι αυτή που είναι απλή, καθομιλουμένη και βγαλμένη από τη ζωή. Δεν θα μιλήσουμε σε κάποια ξένη γλώσσα ούτε με πομπώδη λόγια. Θα μιλήσουμε την καθημερινή γλώσσα των συνηθισμένων ανθρώπων, με τρόπο που να είναι εύληπτος, κοινός και εύκολα κατανοητός, ώστε οι άνθρωποι να καταλαβαίνουν αμέσως τι έχουμε πει. Εκτός από τους ανήλικους ή όσους είναι πολύ κουτοί ή ψυχικά ασθενείς για να την καταλάβουν, κάθε ενήλικας που είναι καλά στα μυαλά του θα μπορέσει να καταλάβει τη γλώσσα που έχουμε χρησιμοποιήσει, αμέσως μόλις την ακούσει. Αυτό σημαίνει καθομιλουμένη γλώσσα· αυτό ονομάζεται καθημερινή γλώσσα. Τι σημαίνει, λοιπόν, να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; Να βλέπει τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρεται και να ενεργεί εξολοκλήρου με βάση τα λόγια του Θεού, σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια —αυτό σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Αυτός είναι ένας ακριβής ορισμός της επιδίωξης της αλήθειας. Ερώτηση: Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; Απάντηση: Να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρεται και να ενεργεί εξολοκλήρου σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια. Αυτός είναι ο ορισμός της επιδίωξης της αλήθειας. Απλός δεν είναι; Κάποιοι από σας μπορεί να πείτε: «Συναναστρέφεσαι όλον αυτόν τον καιρό για το τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια, ενώ ο ορισμός της είναι αυτή η μία και μοναδική πρόταση. Τόσο απλό είναι;» Ναι, τόσο απλό είναι. Είναι ένας τόσο απλός ορισμός, όμως θίγει τόσα συναφή θέματα. Και όλα αυτά τα συναφή θέματα θίγουν το θέμα της επιδίωξης της αλήθειας. Αυτά τα θέματα περιλαμβάνουν τις δυσκολίες του ανθρώπου, τις σκέψεις και τις οπτικές του, καθώς και όλες τις μυριάδες αιτιολογήσεις, δικαιολογίες, μεθόδους και στάσεις που έχει ο άνθρωπος απέναντι στην επιδίωξη της αλήθειας. Υπάρχει, επίσης, το θέμα της αντίστασης του ανθρώπου απέναντι στην επιδίωξη της αλήθειας και της άρνησής του να την επιδιώξει, πράγματα που τα προκαλούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου. Φυσικά, όλα αυτά για τα οποία σας μίλησα —τα διάφορα μονοπάτια και στάδια της επιδίωξης της αλήθειας, το πώς επιδιώκει κανείς την αλήθεια, τα αποτελέσματα που επιτυγχάνονται απ’ αυτό και η αλήθεια-πραγματικότητα που βλέπει κανείς στους ανθρώπους που τη βιώνουν— θίγουν κι αυτά το θέμα της επιδίωξης της αλήθειας. Το τελικό αποτέλεσμα είναι η βιωματική μαρτυρία για τα λόγια του Θεού και το έργο του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου που προκύπτει όταν οι άνθρωποι επιδιώκουν την αλήθεια και κάνουν πράξη και βιώνουν τα λόγια Του. Αυτό είναι το σπουδαιότερο αποτέλεσμα. Ένα χαρακτηριστικό αυτής της μαρτυρίας είναι ότι καταθέτει μαρτυρία για τα αποτελέσματα του έργου του Θεού· ένα άλλο είναι ότι καταθέτει μαρτυρία για τα θετικά αποτελέσματα που βλέπει κανείς σε όσους έχουν επιδιώξει την αλήθεια, δηλαδή το ότι οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους έχουν διορθωθεί, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό. Για παράδειγμα, κάποιος που ήταν πολύ αλαζόνας, που λειτουργούσε αυθαίρετα και απερίσκεπτα, και έκανε ό,τι ήθελε, μαθαίνει διαβάζοντας τα λόγια του Θεού ότι αυτή είναι μια διεφθαρμένη διάθεση, και στη συνέχεια την αποδέχεται και την αναγνωρίζει. Σιγά-σιγά, μαθαίνει τη ζημιά που προκαλεί αυτή η διεφθαρμένη διάθεση στους άλλους και στον εαυτό του: Από μια λιγότερο ευρεία οπτική, είναι επιβλαβής για τους ανθρώπους, και από μια ευρύτερη οπτική, αναστατώνει, διαταράσσει και βλάπτει το έργο της εκκλησίας. Αυτό είναι ένα μέρος των αποτελεσμάτων· είναι κάτι που μαθαίνει κάποιος όταν καταλαβαίνει τα λόγια του Θεού. Επιπλέον, με βάση την αποκάλυψη των λόγων του Θεού, αναγνωρίζει τη διεφθαρμένη διάθεσή του, και στη συνέχεια, μέσω καταστάσεων που έχει ρυθμίσει ο Θεός, σιγά-σιγά μετανοεί, και εγκαταλείπει τον παλιό τρόπο ζωής και την παλιά οπτική της συμπεριφοράς και των πράξεών του. Βρίσκει ανάμεσα στα λόγια του Θεού αρχές και μονοπάτια άσκησης, και χειρίζεται τα πράγματα σύμφωνα με τις αρχές άσκησης που του έχει δώσει ο Θεός. Αυτή είναι αληθινή μετάνοια και αλλαγή. Μπορεί να συμπεριφέρεται και να ενεργεί με βάση τα λόγια του Θεού, και τελικά, καταλήγει να αναζητά σε όλες του τις ενέργειες τις αλήθεια-αρχές, και βιώνει ένα μέρος της πραγματικότητας όπου λαμβάνει ως θεμέλιό του τα λόγια του Θεού. Αυτό είναι ένα παράδειγμα του πώς διορθώνεται μια αλαζονική διάθεση. Το τελικό αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται απ’ αυτό είναι ότι αυτός ο άνθρωπος παύει να βιώνει την αλαζονεία· αντίθετα, έχει συνείδηση και λογική, μπορεί να αναζητήσει τις αλήθεια-αρχές και υποτάσσεται πραγματικά στην αλήθεια. Αυτό που κάνει πράξη και βιώνει δεν το κυβερνά πλέον η διεφθαρμένη του διάθεση· αντίθετα, το αποτέλεσμα είναι ότι δέχεται την αλήθεια ως κριτήριο και βιώνει την πραγματικότητα των λόγων του Θεού. Αυτό το αποτέλεσμα δεν επιτυγχάνεται με την επιδίωξη της αλήθειας; (Ναι.) Αυτό το αποτέλεσμα έχει όποιος επιδιώκει την αλήθεια. Και για τον Θεό, το να ζεις έτσι αποτελεί αληθινή μαρτυρία γι’ Αυτόν και το έργο Του. Είναι ένα αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται όταν ένα δημιούργημα υφίσταται την κρίση, την παίδευση και την έκθεση των λόγων του Θεού. Είναι αληθινή μαρτυρία, και είναι κάτι ένδοξο για τον Θεό. Για τον άνθρωπο, βέβαια, δεν είναι κάτι ένδοξο· θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μόνο ως τιμή και υπερηφάνεια· είναι η μαρτυρία που οφείλει να έχει και να βιώνει ένα δημιούργημα μόλις βιώσει το έργο του Θεού. Είναι ένα θετικό αποτέλεσμα που επιτυγχάνει κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια. Ο Θεός θεωρεί, επίσης, ότι μια τέτοια εμπειρία και γνώση, καθώς και όσα βιώνουν αυτοί οι άνθρωποι, είναι αποτελέσματα που επιτεύχθηκαν από το έργο Του. Τη θεωρεί μαρτυρία που καταφέρει μεγάλο πλήγμα στον Σατανά. Αυτό αγαπάει και εκτιμάει ο Θεός.

Μόλις τώρα ορίσαμε τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Μέσω αυτού του ορισμού, έχει πλησιάσει στην πραγματικότητα η άποψή σας για το τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; (Ναι.) Τώρα που ορίσαμε την επιδίωξη της αλήθειας με τρόπο που καταλαβαίνετε, πώς πρέπει να θεωρείτε τις προηγούμενες επιδιώξεις σας; Πιθανότατα, οι περισσότεροι από σας να μην είστε άνθρωποι που επιδιώκετε την αλήθεια. Αυτό μπορεί να σας ενοχλεί λίγο όταν το ακούτε, έτσι δεν είναι; Διαβάστε τον ορισμό άλλη μια φορά. (Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; Απάντηση: Να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρεται και να ενεργεί εξολοκλήρου σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια.) Τώρα μπορείτε να το πείτε με ακρίβεια. Σκεφτείτε το πιο προσεκτικά, είναι σωστό; (Είναι.) Αν αξιολογήσετε τις προηγούμενες επιδιώξεις και πρακτικές σας με βάση αυτόν τον ορισμό, ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Θα μπορέσετε να μάθετε αν σήμερα διαθέτετε την αλήθεια-πραγματικότητα και να επαληθεύσετε αν η τωρινή σας συμπεριφορά επιδιώκει την αλήθεια. Δεν το έχω θέσει γενικά κι αόριστα, σωστά; Μιλάω πολύ απλά, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Χρησιμοποιώ συνηθισμένη γλώσσα που κάθε συνηθισμένος άνθρωπος μπορεί να καταλάβει. Μπορεί να φαίνεται αρκετά ευκολονόητο, αλλά οι άνθρωποι έχουν ένα πρόβλημα. Τι πρόβλημα; Μόλις καταλάβουν τον ορισμό, νιώθουν αμηχανία και αναστάτωση. Γιατί αναστατώνονται; Επειδή πιστεύουν ότι έχουν καταδικαστεί τα προηγούμενα βάσανά τους και τα τιμήματα που έχουν πληρώσει, ότι τα έχουν κάνει μάταια, και αυτό τους κάνει κακόκεφους. Κάποιοι άνθρωποι, μόλις το ακούσουν αυτό, θα πουν το εξής: «Ώστε αυτός είναι ο ορισμός της επιδίωξης της αλήθειας. Αν ακολουθήσουμε αυτόν τον ορισμό, τότε δεν πήγε στράφι κάθε τίμημα που πληρώσαμε και όλα όσα έχουμε δαπανήσει; Αν Εσύ δεν είχες ορίσει τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια, θα πιστεύαμε ακόμα ότι τα πηγαίναμε καλά στις επιδιώξεις μας· τώρα που της έδωσες αυτόν τον ορισμό, δεν πήγαν χαμένες οι επιδιώξεις μας και κάθε τίμημα που έχουμε πληρώσει; Δεν έχουν καταστραφεί όλα τα όνειρά μας να πάρουμε στέμμα και ανταμοιβή; Πρέπει, μόλις καταλάβουμε την αλήθεια, να κερδίζουμε ευλογίες και τα όνειρά μας να γίνονται πραγματικότητα· άρα, τώρα που την κατανοούμε, γιατί κρινόμαστε; Γιατί ζούμε απελπισμένοι στο σκοτάδι; Έχει καταδικαστεί το παρελθόν και το παρόν μας, ποιος ξέρει πώς θα είναι το μέλλον. Μοιάζει λες και δεν έχουμε καμία ελπίδα να λάβουμε ευλογίες». Έτσι έχουν τα πράγματα; Έχουν δίκιο που σκέφτονται έτσι οι άνθρωποι; (Όχι.) Πρέπει, λοιπόν, να σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο; (Όχι.) Δεν πρέπει. Έχει, όμως, και ένα καλό: Μπορείς να προσεύχεσαι επανειλημμένα διαβάζοντας αυτόν τον ορισμό της επιδίωξης της αλήθειας, και στη συνέχεια να ανατρέχεις στο παρελθόν σου, να εξετάζεις το παρόν σου και να προσβλέπεις στο μέλλον σου. Μπορεί να αναστατώνεσαι, αλλά αυτό το συναίσθημα σημαίνει ότι δεν είσαι αναίσθητος. Ξέρεις να σκέφτεσαι το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον σου, και ξέρεις να κάνεις σχέδια για τις προοπτικές σου και να τις σκέφτεσαι, να ανησυχείς και να ταράζεσαι γι’ αυτές. Αυτό είναι καλό. Αποδεικνύει ότι ζεις ακόμα, ότι είσαι ζωντανό άτομο και ότι η καρδιά σου δεν έχει πεθάνει. Το ανησυχητικό είναι όταν κάποιος παραμένει απαθής ό,τι κι αν του λένε και όσο ξεκάθαρα κι αν τον συναναστρέφονται πάνω στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος σκέφτεται ως εξής: «Αυτός είμαι· ποιος νοιάζεται αν θα ευλογηθώ ή αν θα με βρει καταστροφή; Κρίνε με, καταδίκασέ με —κάνε ό,τι θέλεις!» Ό,τι κι αν του λένε, είναι αναίσθητος. Αυτό δημιουργεί προβλήματα. Τι εννοώ; Εννοώ ότι, όπως κι αν συναναστραφείς μαζί του σχετικά με την αλήθεια, δεν θα την καταλάβει· είναι ένας νεκρός που δεν έχει πνεύμα. Δεν έχει ιδέα για την πίστη στον Θεό, την επιδίωξη της αλήθειας, τη σωτηρία ή το έργο του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου· δεν καταλαβαίνει τέτοια πράγματα. Είναι σαν να προσπαθείς να διδάξεις σε έναν παράφωνο να τραγουδάει ή να διδάξεις κάποιον που έχει αχρωματοψία να ξεχωρίζει τα χρώματα· είναι απλώς ανέφικτο. Η συναναστροφή πάνω σ’ αυτά τα πράγματα δεν έχει γι’ αυτόν καμία σημασία και καμία αξία, διότι ό,τι κι αν πεις, είτε είναι βαθυστόχαστο είτε ρηχό, είτε είναι εξειδικευμένο είτε γενικό, δεν πρόκειται να κάνει καμία διαφορά —όπως και να ’χει, δεν θα νιώσει τίποτα. Είναι σαν έναν τυφλό που φοράει γυαλιά —είτε τα φοράει είτε όχι, δεν αλλάζει η όρασή του. Κάποιοι λένε συχνά: «Όταν έχει ήδη έρθει ο χειμώνας, πόσο μακριά μπορεί να είναι η άνοιξη;» και «Δεν φοβάμαι να πεθάνω, οπότε γιατί να φοβάμαι να ζήσω;» και «Αν κουνήσω τα χέρια μου, δεν θα μετακινήσω ούτε ένα συννεφάκι». Όλα αυτά είναι λόγια άψυχων, νεκρών ανθρώπων που νομίζουν ότι είναι πολύ έξυπνοι. Για να το πούμε με όρους πνευματικούς, δεν έχουν πνευματική κατανόηση. Αυτοί που δεν έχουν πνευματική κατανόηση είναι νεκροί, ακόμη κι όταν ζουν. Μπορούν οι νεκροί να καταλάβουν τα λόγια των ζωντανών; Πιστεύουν το εξής: «Τι σχέση έχει μ’ εμένα όλη αυτή η συζήτηση για την επιδίωξη της αλήθειας, για τις απόψεις του καθενός για τους ανθρώπους και τα πράγματα, για τη συμπεριφορά και τις πράξεις του; Δεν φοβάμαι να πεθάνω, οπότε γιατί να φοβάμαι να ζήσω;» Όποιος έχει τέτοιο σκεπτικό είναι τελειωμένος. Ανήκει στους νεκρούς. Έτσι συμβαίνει και με τον ορισμό της επιδίωξης της αλήθειας. Όποιες προθέσεις και όποια σχέδια κι αν έχεις για τη μελλοντική σου πορεία αφού διαβάσεις αυτόν τον ορισμό ή όπως κι αν αλλάξεις, όλα εξαρτώνται από την επιδίωξή σου. Αυτά είναι τα λόγια που πρέπει να πω και το έργο που πρέπει να κάνω. Είπα όλα όσα χρειαζόταν και είπα όλα όσα έχω να πω. Αν αγαπάτε πραγματικά την αλήθεια και έχετε τη θέληση να την επιδιώξετε, καλά θα κάνετε να υιοθετήσετε τον ορισμό της επιδίωξης της αλήθειας που έδωσα ως στόχο και κατεύθυνση για την επιδίωξή σας. Να τον εφαρμόσετε όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο βλέπετε συνήθως τους ανθρώπους και τα πράγματα, συμπεριφέρεστε και ενεργείτε. Να τον υιοθετήσετε ως σημείο αναφοράς, για να εισέλθετε έτσι σιγά-σιγά στην πραγματικότητα των λόγων του Θεού και στην αλήθεια-πραγματικότητα. Αν το κάνεις, τότε σύντομα θα κερδίσεις σίγουρα κάτι στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Ποτέ δεν είναι αργά για να επιδιώξει κανείς την αλήθεια». Δεν ισχύει αυτό —αν δεν επιδιώξεις την αλήθεια παρά μόνο όταν τελειώσει το έργο του Θεού, τότε θα είναι όντως πολύ αργά. Πώς εξηγείται αυτή η ιδέα; Η επιδίωξη της αλήθειας πρέπει να γίνει πριν τελειώσει το έργο του Θεού. Με άλλα λόγια, αυτή η δήλωση ισχύει πριν χτυπήσει ο Θεός το καμπανάκι για να δείξει ότι το έργο Του έχει τελειώσει. Αλλά όταν τελειώσει το έργο Του και Εκείνος πει: «Δεν θα κάνω άλλο έργο για τη σωτηρία του ανθρώπου και ούτε θα πω περισσότερα λόγια για να βοηθήσω τους ανθρώπους να σωθούν ή λόγια που αφορούν τη σωτηρία του ανθρώπου. Θα σταματήσω να μιλάω για τέτοια πράγματα», τότε το έργο Του θα έχει όντως τελειώσει. Αν περιμένεις μέχρι τότε για να επιδιώξεις την αλήθεια, θα είναι πολύ αργά. Ό,τι κι αν συμβεί, αν αρχίσεις τώρα να επιδιώκεις την αλήθεια, έχεις ακόμα χρόνο. Έχεις ακόμα την ευκαιρία να επιτύχεις τη σωτηρία. Από τώρα και στο εξής, κάνε ό,τι μπορείς για να βλέπεις σταδιακά τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού έχοντας ως κριτήριό σου την αλήθεια. Πάσχισε να διαβάσεις και να καταλάβεις όλα τα λόγια του Θεού που εκθέτουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, και κάνε πράξη την αυτοκριτική και την αυτογνωσία. Κάτι τέτοιο έχει τεράστιο όφελος για τη ζωή-είσοδό σου. Πάρε, για παράδειγμα, από τα λόγια του Θεού που εκθέτουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου, εκείνα που θίγουν τη διάθεση των αντίχριστων. Δεν είναι αυτά τα πιο θεμελιώδη λόγια; (Είναι.) Και τι πρέπει να κάνεις με βάση αυτά τα λόγια; Να καταδικάσεις τον εαυτό σου; Να τον καταραστείς; Να στερηθείς το μέλλον και τη μοίρα σου; Όχι. Πρέπει να γνωρίσεις μέσω αυτών τη διεφθαρμένη σου διάθεση. Μην προσπαθήσεις να ξεφύγεις. Είναι μια συγκυρία απ’ την οποία κάθε άνθρωπος πρέπει να περάσει. Τι σημαίνει αυτό; Ότι κάθε άνθρωπος γεννιέται από μια μητέρα και έναν πατέρα, μετά μεγαλώνει, γερνάει και τελικά πεθαίνει. Αυτές είναι οι συγκυρίες απ’ τις οποίες πρέπει κάθε άνθρωπος να περάσει, μία προς μία. Πόσο σημαντική είναι η επιδίωξη της αλήθειας; Τόσο σημαντική όσο το καθημερινό φαγητό και νερό. Αν σταματούσες να τρως και να πίνεις νερό κάθε μέρα, η σάρκα σου δεν θα επιβίωνε· δεν θα συνέχιζες να ζεις. «Σύμφωνα με τα λόγια του Θεού» σημαίνει να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς εξολοκλήρου σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, τα οποία με τη σειρά τους γεννούν τις οπτικές, τις μεθόδους και τις πρακτικές σου. Φυσικά, το «σύμφωνα με τα λόγια του Θεού» ισοδυναμεί με το «έχοντας ως κριτήριο την αλήθεια». Στον ορισμό της επιδίωξης της αλήθειας, λοιπόν, αρκεί από μόνο του το «σύμφωνα με τα λόγια του Θεού». Για ποιον λόγο να προστεθεί το «έχοντας ως κριτήριο την αλήθεια»; Επειδή υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα προβλήματα που δεν αντιμετωπίζονται στα λόγια του Θεού. Σε αυτές τις περιπτώσεις, πρέπει να αναζητάς τις αλήθεια-αρχές και να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς, μέσα στο πλαίσιο αυτών των αρχών. Με αυτόν τον τρόπο, θα είσαι απόλυτα ακριβής. Πριν γίνει κανείς απόλυτα ακριβής, πρέπει να γνωρίσει τη διεφθαρμένη διάθεσή του και να αναγνωρίσει τις διεφθαρμένες εκφάνσεις και τη διεφθαρμένη ουσία του. Κατόπιν, πρέπει να μετανοήσει ειλικρινά, και έτσι να αλλάξει πραγματικά. Κάθε βήμα σε αυτήν τη διαδικασία είναι απαραίτητο, όπως ακριβώς συμβαίνει και όταν τρώει κανείς. Το φαγητό πρέπει να μπει στο στόμα του, και στη συνέχεια πρέπει να περάσει από τον οισοφάγο στο στομάχι του, και μετά να χωνευτεί και να απορροφηθεί. Μόνο τότε μπαίνει σιγά-σιγά στο αίμα του και παρέχει τη θρέψη που χρειάζεται ο οργανισμός του. Οι άνθρωποι επιδιώκουν την αλήθεια ώσπου τελικά να τη θεωρήσουν κριτήριό τους. Έπειτα μπορούν να την κάνουν πράξη, να τη βιώσουν και να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα. Καθεμία από τις κανονικές διαδικασίες είναι απαραίτητη με αυτήν τη σειρά· είναι υποχρεωτικά βήματα που πρέπει να κάνει όποιος επιδιώκει την αλήθεια κατά την επιδίωξη οποιουδήποτε στοιχείου της αλήθειας. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Δεν χρειάζομαι αυτά τα βήματα και αυτές τις διαδικασίες για να επιδιώξω την αλήθεια. Απλώς θα την αναζητήσω άμεσα, και μετά θα την ασκήσω και θα την κάνω την πραγματικότητά μου». Αυτή η αντίληψη είναι απλουστευμένη, αλλά αν μπορεί να αποφέρει αποτελέσματα, τότε φυσικά και είναι καλύτερη μέθοδος. Δείχνει ότι έχεις ήδη συσσωρεύσει κάποιες γνώσεις και επιτυχίες, ενώ αναγνωρίζεις συχνά τη διεφθαρμένη διάθεσή σου, οπότε μπορείς να παρακάμψεις τις διαδικασίες της εξέτασης, της αναγνώρισης, της αποδοχής, της μετάνοιας και ούτω καθεξής, και να πας κατευθείαν στην αναζήτηση των αλήθεια-αρχών. Για να μπορέσει κανείς να προχωρήσει κατευθείαν στην αναζήτηση των αλήθεια-αρχών, πρέπει να διαθέτει συγκεκριμένο ανάστημα. Τι σημαίνει να διαθέτει κάποιο ανάστημα; Σημαίνει να γνωρίζει πραγματικά τη διεφθαρμένη διάθεσή του, και όταν δεν κατανοεί τις αλήθειες για κάτι που του συμβαίνει, να μη χρειάζεται πια να γνωρίσει τον εαυτό του, να μετανοήσει ή να αντιστρέψει την πορεία του. Το μόνο που χρειάζεται να κάνει είναι να κατανοήσει άμεσα τις αλήθεια-αρχές, και στη συνέχεια να ασκηθεί σύμφωνα μ’ αυτές. Αυτό αρκεί. Αυτό δεν είναι το ανάστημα ενός συνηθισμένου ανθρώπου. Κάποιος που έχει τέτοιο ανάστημα έχει βιώσει αν μη τι άλλο τη διαδικασία της αυστηρής κρίσης, της παίδευσης, της πειθαρχίας και της δοκιμασίας απ’ τον Θεό. Έχει υποταχθεί σ’ Αυτόν και βρίσκεται ήδη στον δρόμο προς την τελείωση. Τέτοιοι άνθρωποι δεν χρειάζεται να μπουν στη διαδικασία να γνωρίσουν τη διαφθορά τους, στη συνέχεια να την αναγνωρίσουν, να μετανοήσουν και να μεταστραφούν. Εσείς, όμως; Μήπως οι περισσότεροι από σας χρειάζεται να ξεκινήσετε από την αυτογνωσία; Εάν δεν γνωρίσεις τον εαυτό σου, δεν θα πειστείς, και δεν θα μπορείς να αποδεχτείς εύκολα την αλήθεια ούτε να μετανοήσεις αληθινά. Αν δεν μετανοήσεις αληθινά, μπορείς να υποταχθείς στην αλήθεια; Μπορείς να υποταχθείς στον Θεό; Σίγουρα όχι. Σε αυτήν την περίπτωση, δεν θα σωθείς.

Μετά από αυτήν τη συναναστροφή, έχετε τώρα κάποιο μικρό μονοπάτι για να επιδιώξετε την αλήθεια; Έχετε την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται για να την επιδιώξετε; (Ναι.) Καλό αυτό· αν δεν είχατε, θα ήταν ανησυχητικό. Μπορεί κάποιοι από εσάς, μετά το κήρυγμα, να αισθάνονται αρνητικότητα. «Ωχ, όχι! Έχω χαμηλό επίπεδο. Άκουσα το κήρυγμα, αλλά δεν καταλαβαίνω τίποτα· μόνο λίγα δόγματα καταλαβαίνω. Μάλλον δεν έχω και πολλή πνευματική κατανόηση. Νιώθω νωθρός ως προς την επιδίωξη της αλήθειας. Όσο εκτελώ το καθήκον μου, το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να κοπιάζω λίγο. Έχω πάρα πολλές ελλείψεις και είμαι γεμάτος διεφθαρμένες διαθέσεις. Αυτό λογικά δεν μπορεί να αλλάξει. Έτσι θα έχει η κατάσταση. Μου αρκεί να είμαι απλώς δουλευτής». Μπορεί κάποιος που έχει αρνητικές σκέψεις σαν αυτές να βαδίσει στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας; Φαίνεται λίγο επικίνδυνο, γιατί αυτές οι αρνητικές σκέψεις αποτελούν ένα μεγάλο εμπόδιο στην επιδίωξη της αλήθειας. Αν κάποιος δεν απαλλαγεί απ’ αυτές, δεν θα μπορέσει να εισέλθει σ’ αυτό το μονοπάτι, όσο καλό κι αν είναι. Κάποιοι έχουν αποτύχει και έχουν καταρρεύσει πολλές φορές στον δρόμο της επιδίωξης της αλήθειας, πράγμα που τελικά τους αποθαρρύνει: «Αυτό ήταν· δεν χρειάζεται να επιδιώκω άλλο την αλήθεια. Δεν είναι στη μοίρα μου να λάβω ευλογίες. Το είπε και ο ίδιος ο Θεός: “Έχεις το πρόσωπο κάποιου που μπορεί να κερδίσει ευλογίες;” Με μια ματιά στον καθρέφτη βλέπω ότι έχω μέτρια εμφάνιση, άψυχα μάτια και δυσανάλογα χαρακτηριστικά, δεν έχω καθόλου φινέτσα. Όπως και να το δεις, δεν μοιάζω με κάποιον που είναι ευλογημένος. Αν ο Θεός δεν το προκαθόρισε έτσι, τότε, όσο κι αν επιδιώκουν οι άνθρωποι, δεν έχει κανένα νόημα!» Κοιτάξτε τι νοοτροπία έχουν αυτοί οι άνθρωποι: Με τόσα φρικτά πράγματα στην καρδιά τους να μην έχουν διορθωθεί, πώς μπορούν να ξεκινήσουν την πορεία προς την επιδίωξη της αλήθειας; Η επιδίωξη της αλήθειας είναι ό,τι σπουδαιότερο στη ζωή, και το χειρότερο πράγμα που μπορείς να κάνεις είναι να τη συνδέεις συνέχεια με το να κερδίσεις ευλογίες. Πρέπει πρώτα να σταματήσει κανείς να έχει ως σκοπό να κερδίσει ευλογίες· μετά απ’ αυτό, η επιδίωξη της αλήθειας θα κυλάει λίγο πιο ομαλά. Όσον αφορά την επιδίωξη της αλήθειας, το πιο σημαντικό είναι να μην εξετάζει κανείς αν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι σ’ αυτό το μονοπάτι και να μην ακολουθεί αυτό που επιλέγει η πλειοψηφία, αλλά να τον απασχολεί μόνο η προσπάθειά του να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του Θεού, ακριβώς σαν τον Πέτρο. Το πιο σημαντικό είναι να δεις καθαρά το παρόν και να ζήσεις μέσα σ’ αυτό, να γνωρίσεις τη διεφθαρμένη διάθεση που εκδηλώνεται αυτήν τη στιγμή από μέσα σου και να αναζητήσεις γρήγορα και άμεσα την αλήθεια για να απαλλαγείς απ’ αυτήν· πρώτα πρέπει να την αναλύσεις και να τη γνωρίσεις σε βάθος και στη συνέχεια να μετανοήσεις ενώπιον του Θεού. Όταν μετανοήσεις, είναι πάρα πολύ σημαντικό να κάνεις πράξη την αλήθεια. Είναι ο μόνος τρόπος για να πετύχεις πραγματικά αποτελέσματα. Αν απλώς πεις στον Θεό: «Θεέ μου, είμαι πρόθυμος να μετανοήσω. Λυπάμαι. Έκανα λάθος. Σε παρακαλώ, συγχώρεσέ με!» και νομίζεις ότι μόνο αυτό χρειάζεται να κάνεις για να κερδίσεις την έγκρισή Του, πιστεύεις ότι θα το πετύχεις; (Όχι.) Αν όλο θέλεις να λες στον Θεό: «Θεέ μου, λυπάμαι. Έκανα λάθος», ελπίζοντας τότε να σου πει ο Θεός: «Δεν πειράζει. Συνέχισε» —αν ζεις συνεχώς σε μια τέτοια κατάσταση, δεν πρόκειται να μπορέσεις να εισέλθεις στην αλήθεια. Επομένως, πώς πρέπει να προσεύχεσαι και να μετανοείς ενώπιον του Θεού; Υπάρχει κάποιο μονοπάτι; Όποιος έχει τέτοια εμπειρία ας μιλήσει λίγο γι’ αυτό. Κανείς; Φαίνεται ότι δεν συνηθίζετε να κάνετε προσευχές μετάνοιας, δεν εξομολογείστε τις αμαρτίες σας και δεν μετανοείτε ποτέ ενώπιον του Θεού. Πώς πρέπει, λοιπόν, να εγκαταλείψετε τις επιθυμίες και τους σκοπούς σας; Πώς πρέπει να απαλλαγείτε απ’ τη διαφθορά σας; Έχετε κάποιο μονοπάτι άσκησης; Θα πω ένα παράδειγμα. Αν δεν έχεις κανένα μονοπάτι για να απαλλαγείς από μια αλαζονική διάθεση, πρέπει να προσευχηθείς στον Θεό ως εξής: «Θεέ μου, έχω μια αλαζονική διάθεση. Νομίζω ότι υπερτερώ των άλλων, ότι είμαι καλύτερος και εξυπνότερος απ’ τους άλλους, και θέλω να τους αναγκάζω να κάνουν ό,τι λέω εγώ. Αυτό δεν είναι καθόλου συνετό. Γιατί δεν μπορώ να το εγκαταλείψω, παρόλο που ξέρω ότι είναι αλαζονεία; Σε ικετεύω να με πειθαρχήσεις και να με επιπλήξεις. Είμαι πρόθυμος να εγκαταλείψω την αλαζονεία μου και τις προθέσεις μου για να αναζητήσω αντ’ αυτού τις δικές Σου προθέσεις. Είμαι πρόθυμος να ακούσω τα λόγια Σου και να τα αποδεχθώ ως τη ζωή μου και τις αρχές των πράξεών μου. Είμαι πρόθυμος να βιώσω τα λόγια Σου. Σε ικετεύω να με καθοδηγήσεις, Σε ικετεύω να με βοηθήσεις και να με οδηγήσεις». Υπάρχει στάση υποταγής σ’ αυτά τα λόγια; Υπάρχει επιθυμία να υποταχθείς; (Ναι.) Κάποιοι μπορεί να πουν: «Το να προσευχηθώ μόνο μια φορά δεν έχει αποτέλεσμα. Όταν μου συμβαίνει κάτι, συνεχίζω να ζω σύμφωνα με τη διεφθαρμένη διάθεσή μου, συνεχίζω να θέλω να έχω το πάνω χέρι». Σ’ αυτήν την περίπτωση, συνέχισε να προσεύχεσαι: «Θεέ μου, είμαι τόσο αλαζόνας, τόσο επαναστατικός! Σε ικετεύω να με πειθαρχήσεις, να σταματήσεις αμέσως το κακό που κάνω και να συγκρατήσεις την αλαζονική μου διάθεση. Σε ικετεύω να με καθοδηγήσεις και να με οδηγήσεις, ώστε να βιώσω τα λόγια Σου και να ενεργώ και να ασκούμαι σύμφωνα μ’ αυτά και με τις απαιτήσεις Σου». Να προσέρχεσαι περισσότερο ενώπιον του Θεού με προσευχή και δέηση, και να Τον αφήνεις να εργαστεί. Όσο πιο ειλικρινή είναι τα λόγια σου και όσο πιο ειλικρινής είναι η καρδιά σου τόσο μεγαλύτερη θα γίνει η επιθυμία σου να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα σου και τον εαυτό σου. Όταν αυτό ξεπεράσει την επιθυμία σου να ενεργείς όπως θέλεις, τότε η καρδιά σου σιγά σιγά θα μεταστραφεί· κι όταν συμβεί αυτό, θα υπάρχει ελπίδα να κάνεις πράξη την αλήθεια και να ενεργήσεις σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Όταν προσεύχεσαι, ο Θεός δεν πρόκειται ούτε να σου πει ούτε να σου υποδείξει ούτε να σου υποσχεθεί τίποτα, αλλά θα εξετάσει την καρδιά σου και τον σκοπό που κρύβεται πίσω από τα λόγια σου· θα παρατηρήσει αν αυτά που λες είναι ειλικρινή και αληθινά και αν Τον ικετεύεις και προσεύχεσαι σ’ Αυτόν με ειλικρινή καρδιά. Όταν δει ότι έχεις ειλικρινή καρδιά, θα σε οδηγήσει και θα σε καθοδηγήσει, όπως Του ζήτησες και προσευχήθηκες να κάνει και, φυσικά, θα σε επιπλήξει και θα σε πειθαρχήσει. Όταν εκπληρώσει αυτό για το οποίο Τον ικέτευσες, η καρδιά σου θα διαφωτιστεί και θα αλλάξει λιγάκι. Αντίθετα, αν οι προσευχές και οι ικεσίες σου προς τον Θεό δεν είναι ειλικρινείς και δεν θέλεις στ’ αλήθεια να μετανοήσεις, αλλά απλώς προσπαθείς να Τον καθησυχάσεις με τρόπο επιπόλαιο και να Τον ξεγελάσεις με τα λόγια σου, τότε, όταν εξετάσει την καρδιά σου, δεν πρόκειται να κάνει τίποτα για σένα· θα σε αποστραφεί και θα σε απορρίψει. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, επίσης, δεν θα νιώσεις ότι ο Θεός σού λέει κάτι ή ότι κάνει κάτι ή ότι προβαίνει σε οποιαδήποτε ενέργεια· κάθε άλλο, ο Θεός δεν πρόκειται κάνει κανένα έργο μέσα σου, επειδή κατά βάθος δεν είσαι ειλικρινής. Και τι θα συμβεί όταν ο Θεός δεν κάνει κανένα έργο; Ακριβώς όπως σκόπευες, η καρδιά σου δεν θα έχει την επιθυμία να μετανοήσει και δεν θα έχει μεταστραφεί καθόλου. Κι έτσι, σ’ εκείνο το περιβάλλον και στο γεγονός που θα σου έχει συμβεί, ό,τι κάνεις θα συνεχίσει να το υπαγορεύει η ανθρώπινη θέληση και οι ανθρώπινες διεφθαρμένες διαθέσεις, αντί να βασίζεται στις αλήθεια-αρχές. Θα συνεχίσεις να ενεργείς και να ασκείσαι σύμφωνα με αυτά που θέλεις και επιθυμείς. Οι προσευχές σου προς τον Θεό θα έχουν το ίδιο αποτέλεσμα όπως και πριν την προσευχή σου· δεν θα υπάρξει καμία αλλαγή. Θα συνεχίσεις να κάνεις ό,τι θέλεις και δεν θα μεταστραφείς καθόλου. Αυτό σημαίνει ότι, όσο επιδιώκουν την αλήθεια οι άνθρωποι, είναι σημαντικές οι υποκειμενικές προσπάθειές τους, όπως και το κατά πόσον καταλαβαίνουν την αλήθεια. Ταυτόχρονα, όταν καταλαβαίνουν την αλήθεια και επιθυμούν να την κάνουν πράξη, αλλά δυσκολεύονται να το κάνουν, πρέπει να βασίζονται στον Θεό και να προσφέρουν την ειλικρινή καρδιά τους και τις αληθινές προσευχές τους. Κι αυτό είναι επίσης πολύ σημαντικό· είναι απαραίτητα όλα αυτά. Αν το μόνο που κάνεις είναι να προσεύχεσαι στον Θεό με επιπόλαιο, επιφανειακό τρόπο, λέγοντας: «Θεέ μου, έκανα λάθος. Λυπάμαι», κι αν είσαι τόσο επιπόλαιος με τον Θεό στην καρδιά σου όσο είσαι και στα λόγια της προσευχής σου, τότε ο Θεός δεν πρόκειται να κάνει κανένα έργο σ’ εσένα ούτε να σου δώσει σημασία. Αν πεις: «Θεέ μου, λυπάμαι. Έκανα λάθος», ο Θεός σίγουρα δεν θα πει: «Δεν πειράζει». Επειδή Του είπες τόσα επιπόλαια, επιφανειακά λόγια, ο Θεός θα σε ρωτήσει: «Τι λάθος έκανες; Τι σκοπεύεις να κάνεις; Θα μετανοήσεις; Θα εγκαταλείψεις την κακία σου και θα μεταστραφείς; Θα εγκαταλείψεις τη θέλησή σου, τις προθέσεις σου και τα συμφέροντά σου και θα σπεύσεις να μεταστραφείς; Μπορείς να πάρεις την απόφαση να μεταστραφείς;» Μπορεί να μην ακούσεις τον Θεό να σε ρωτάει τίποτα καθώς συμβαίνουν όλα αυτά, αλλά αν Του πεις: «Θεέ μου, λυπάμαι. Έκανα λάθος», τότε από τη σκοπιά Του, η στάση Του θα είναι αυτή που μόλις είπα: Θα σου κάνει αυτές ερωτήσεις. Πώς θα σε ρωτήσει; Θα συνεχίσει να παρακολουθεί αυτά που κάνεις και τις επιλογές σου απ’ τη στιγμή που θα πεις: «Θεέ μου, λυπάμαι. Έκανα λάθος» και μετά. Θα κοιτάξει να δει αν έχεις μετανοήσει πραγματικά αφού θα έχεις αναγνωρίσει και μισήσει στ’ αλήθεια την ίδια σου τη διαφθορά. Θα κοιτάξει να δει ποια είναι η στάση σου απέναντί Του, ποια είναι η στάση σου απέναντι στην αλήθεια, πώς βλέπεις τη δική σου διεφθαρμένη διάθεση και τι απόψεις έχεις γι’ αυτήν, και αν σκοπεύεις να εγκαταλείψεις τις λανθασμένες απόψεις και μεθόδους σου· θα κοιτάξει τις επιλογές σου, το αν επιλέγεις να βαδίσεις στον δρόμο της επιδίωξης της αλήθειας, το πώς θα πρέπει να ενεργείς και τις αρχές που θα πρέπει να τηρείς καθώς πορεύεσαι, το αν μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια και να υποταχθείς σ’ Αυτόν. Ο Θεός θα εξετάζει την κάθε σου κίνηση, πρόθεση και επιλογή και, παράλληλα, θα κοιτάζει να δει αν όσα κάνεις μετά από αυτές τις επιλογές είναι όντως πράξεις μετάνοιας και μεταστροφής. Αυτό είναι ζήτημα ζωτικής σημασίας.

Πώς θα καταφέρουν να μεταστραφούν οι άνθρωποι μόλις αποφασίσουν να μετανοήσουν; Εγκαταλείποντας τις επιθυμίες σου, τις σκέψεις και τις απόψεις σου, καθώς και τους παλιούς τρόπους με τους οποίους ενεργούσες, με σκοπό να κάνεις πράξη την αλήθεια και να αλλάξεις πραγματικά. Αυτό σημαίνει πραγματική μεταστροφή. Αν απλώς ισχυρίζεσαι ότι είσαι πρόθυμος να μεταστραφείς, αλλά κατά βάθος παραμένεις προσκολλημένος στις επιθυμίες σου, εγκαταλείποντας την αλήθεια και συνεχίζοντας τα ίδια που έκανες, τότε δεν μεταστρέφεσαι πραγματικά. Αν το μόνο που λες στον Θεό όταν προσεύχεσαι είναι «Θεέ μου, λυπάμαι. Έκανα λάθος», αλλά σε όλη τη μετέπειτα συμπεριφορά σου συνεχίζεις να παίρνεις αποφάσεις, να ενεργείς, να ασκείσαι και να ζεις σύμφωνα με τη δική σου θέληση, πηγαίνοντας κόντρα στην αλήθεια σε όλα αυτά τα πράγματα, τότε, όπως το βλέπει ο Θεός, πώς θα πρέπει να οριστείς; Δεν έχεις μεταστραφεί. Το λιγότερο που θα πει ο Θεός είναι ότι δεν έχεις την πρόθεση να μεταστραφείς. Μπορεί να Του λες: «Θεέ μου, λυπάμαι. Έκανα λάθος». Αυτά όμως δεν είναι παρά επιφανειακά λόγια· δεν είναι μετάνοια και εξομολόγηση που προέρχεται από τα βάθη της καρδιάς σου. Δεν αντικατοπτρίζουν μια στάση παραδοχής των σφαλμάτων και μετάνοιας· κούφια λόγια είναι μόνο. Ο Θεός δεν ακούει αυτά που λες· κοιτάζει να δει τι σκέφτεσαι, τι σχεδιάζεις και τι συνωμοτείς. Και όταν δει ότι η βάση και οι αρχές των πράξεών σου παραμένουν αντίθετες με την αλήθεια, θα βγάλει για σένα μια αληθινή, πραγματική και συγκεκριμένη ετυμηγορία. Θα πει: «Δεν έχεις μεταστραφεί και δεν μεταστρέφεσαι». Και όταν το πει αυτό ο Θεός, όταν βγάλει για σένα αυτήν την ετυμηγορία, θα πάψει πλέον να ασχολείται μαζί σου. Και όταν δεν ασχολείται μαζί σου ο Θεός, τότε τις επόμενες μέρες η καρδιά σου θα σκοτεινιάσει, δεν θα έχεις διαφώτιση και φώτιση σε ό,τι κάνεις και, όταν εκδηλώνεις μια διεφθαρμένη διάθεση, ούτε θα το συνειδητοποιείς ούτε θα πειθαρχείσαι γι’ αυτό. Θα προχωράς, αναίσθητος και άτονος, θα αισθάνεσαι κενός και θα νιώθεις ότι δεν έχεις κανένα στήριγμα. Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι θα συνεχίσεις να ενδίδεις στην αυθαίρετη, απερίσκεπτη συμπεριφορά σου και θα συνεχίσεις να αφήνεις τη διεφθαρμένη διάθεσή σου να διογκώνεται και να μεγαλώνει ανεξέλεγκτα. Αυτό θα γίνει. Και ποια θα είναι η τελική συνέπεια για κάποιον που ενεργεί μ’ αυτόν τον τρόπο; Όταν κάποιος απαρνιέται την αλήθεια, η συνέπεια που επιφέρει στον εαυτό του είναι να μην ασχολείται μαζί του ο Θεός. Ο Θεός μπορεί να μη σου πει τίποτα ούτε να σου υποδείξει κάτι ξεκάθαρα, αλλά θα το αισθανθείς. Με βάση τις σκέψεις και τις ιδέες σου, τις πραγματικές σου καταστάσεις και τη στάση σου απέναντι στην αλήθεια, θα είναι ξεκάθαρο πως συνολικά είσαι σε μια κατάσταση αναισθησίας, ατονίας, αδιαλλαξίας και άλλων τέτοιων εκδηλώσεων. Αυτά αντικατοπτρίζονται στους ανθρώπους. Αφού, λοιπόν, αντιπαραβάλλετε μ’ αυτό την πραγματική σας ζωή και αυτά που κάνετε πράξη, ίσως θελήσετε να μελετήσετε και να ερευνήσετε τα εξής: Όταν δεν έχεις επιστρέψει καθόλου προς τον Θεό, μπορεί να Του λες πολλά ωραία, γλυκά λόγια· σε τι κατάσταση βρίσκεσαι, όμως, όταν το κάνεις αυτό; Κι όταν, αν και μπορεί να μην προσεύχεσαι στον Θεό με μελιστάλακτα και ωραία λόγια, έχεις μεταστραφεί πραγματικά και απλώς μιλάς λίγο από την καρδιά σου, σε τι κατάσταση βρίσκεσαι τότε; Οι δύο αυτές καταστάσεις είναι τελείως διαφορετικές. Μπορεί ο Θεός να μη δείχνει τίποτα ξεκάθαρα στους ανθρώπους στην καθημερινότητά τους ή να μην τους μιλάει με προφανή λόγια, αλλά αυτοί θα πρέπει να μπορούν να νιώσουν το έργο του Αγίου Πνεύματος, όλα όσα κάνει και κάθε πρόθεση που θέλει να εκφράσει στην καθημερινότητά τους. Αυτό, φυσικά, μπορεί να το διαπιστώσει και ένας απλός παρατηρητής. Κάποιος που ήταν αναίσθητος και ανόητος μπορεί ξαφνικά να γίνει έξυπνος, ή κάποιος που συνήθως είναι έξυπνος μπορεί ξαφνικά να γίνει αναίσθητος, ανόητος και άχρηστος. Και οι δύο αυτές καταστάσεις μπορούν να εμφανιστούν ταυτόχρονα σε έναν άνθρωπο ή σε διαφορετικούς· είναι κάτι που συμβαίνει πολύ συχνά. Από αυτό καταλαβαίνει κανείς ότι, σε πολλές περιπτώσεις, το αν είναι κανείς έξυπνος ή ανόητος δεν έχει να κάνει με το μυαλό του, με τις σκέψεις του ή με το επίπεδό του· είναι κάτι που το καθορίζει ο Θεός. Είναι σαφές αυτό; (Ναι.) Δεν πρόκειται ποτέ να τα καταλάβεις αυτά τα πράγματα αν δεν τα βιώσεις. Μόλις τα βιώσεις, τότε θα ξέρεις. Και όσο βαθύτερα τα βιώσεις τόσο βαθύτερα θα τα καταλάβεις και θα τα εκτιμήσεις. Οι προθέσεις του Θεού βρίσκονται στις ενέργειές Του: Δεν πρόκειται να σου δώσει μια προφανή ένδειξη γι’ αυτές, δεν θα σου μιλήσει ξεκάθαρα γι’ αυτές ούτε θα σου πει κάτι σχετικά. Αυτό, όμως δεν σημαίνει ότι δεν έχει κάποια στάση σχετικά μ’ εσένα. Δεν σημαίνει ότι ο Θεός δεν έχει καμία άποψη για την κάθε σκέψη, ιδέα, κατάσταση ή στάση σου. Όταν κάποιος έχει μέσα του δικές του προθέσεις και δικά του σχέδια όποτε του συμβαίνει κάτι, όταν εκδηλώνει ξεκάθαρα μια διεφθαρμένη διάθεση, αυτές ακριβώς τις στιγμές είναι που πρέπει να κάνει αυτοκριτική και να αναζητήσει την αλήθεια και, επιπλέον, αυτές είναι στιγμές ζωτικής σημασίας κατά τις οποίες ο Θεός εξετάζει αυτόν τον άνθρωπο. Άρα, αυτές τις στιγμές αποκαλύπτεται περισσότερο ένας άνθρωπος ως προς το αν μπορείς να αναζητήσεις την αλήθεια, να την αποδεχτείς και να μετανοήσεις πραγματικά. Τέτοιες στιγμές θα πρέπει να παραδεχτείς ότι έχεις διεφθαρμένη διάθεση και να είσαι πρόθυμος να μετανοήσεις πραγματικά. Πρέπει να κάνεις μια ειλικρινή δήλωση προς τον Θεό και όχι να είσαι επιπόλαιος απέναντί Του, λέγοντας: «Θεέ μου, λυπάμαι. Έκανα λάθος». Αυτό που χρειάζεται ο Θεός από σένα δεν είναι η επιπόλαιη συμπεριφορά σου, αλλά μια στάση ειλικρινούς μετάνοιας. Αν έχεις δυσκολίες, τότε ο Θεός θα σε βοηθήσει, θα σε καθοδηγήσει και θα σε οδηγήσει βήμα βήμα προς τη μεταστροφή, προς το μονοπάτι της αποδοχής και της επιδίωξης της αλήθειας. Φυσικά, αν η μετάνοιά σου είναι μόνο στα λόγια ή αν, παρόλο που σκοπεύεις να μετανοήσεις και θέλεις να εγκαταλείψεις τους σκοπούς και τις επιθυμίες σου, δεν είσαι ειλικρινής απέναντι σ’ αυτό και δεν έχεις τη θέληση να το κάνεις, ο Θεός δεν πρόκειται να σε αναγκάσει. Για τον Θεό, δεν υπάρχει κανένα «πρέπει» στη στάση Του απέναντι στον άνθρωπο· σου δίνει ελευθερία και επιλογή, και περιμένει. Τι περιμένει; Περιμένει να δει τι θα αποφασίσεις τελικά και αν σκοπεύεις να μετανοήσεις. Αν σκοπεύεις να μετανοήσεις, πότε θα το κάνεις; Πώς θα εκδηλωθεί η μετάνοιά σου; Αν σκοπεύεις μεν να μετανοήσεις και είσαι πρόθυμος να το κάνεις, αλλά συνεχίζεις να προσπαθείς στις ενέργειές σου να προστατεύσεις τα δικά σου συμφέροντα και ακόμα δεν επιθυμείς να χάσεις τη θέση σου, τότε είναι ξεκάθαρο ότι δεν έχεις μετανιώσει ειλικρινά, ότι δεν είσαι ειλικρινής ως προς αυτό. Απλώς έχεις μια ελαφριά επιθυμία να μετανοήσεις, αλλά δεν νιώθεις ειλικρινή μετάνοια. Υπάρχει περίπτωση να εργαστεί σ’ εσένα ο Θεός αν σκοπεύεις απλώς να μετανοήσεις χωρίς να νιώθεις ειλικρινή μετάνοια; Δεν πρόκειται να εργαστεί. Θα πει: «Λοιπόν, πότε σκοπεύεις να μετανοήσεις;» Εσύ δεν θα ξέρεις. Θα σε ρωτήσει ξανά ο Θεός; Όχι. Θα πει: «Άρα, δεν νιώθεις ειλικρινή μετάνοια. Τότε, θα περιμένω». Μπορεί να μην έχεις σκοπό να μετανοήσεις, μπορεί να μην είσαι διατεθειμένος να μετανοήσεις ή να εγκαταλείψεις τη θέση και τα συμφέροντά σου. Ωραία, τότε. Ο Θεός σού δίνει ελευθερία κι εσύ μπορείς να επιλέξεις ό,τι θέλεις. Ο Θεός δεν πρόκειται να σε εξαναγκάσει. Υπάρχει, όμως, ένα γεγονός που πρέπει να λάβεις υπόψη, όπως και οι Νινευίτες: Τι θα γίνει αν δεν αλλάξεις και δεν μετανοήσεις; Θα καταστραφείς. Αν αυτήν τη στιγμή απλώς σκοπεύεις να μετανοήσεις, χωρίς να έχεις προβεί σε καμία πραγματική ενέργεια προς την κατεύθυνση της μετάνοιας, ο Θεός δεν πρόκειται να ασχοληθεί μαζί σου. Γιατί δεν θα ασχοληθεί μαζί σου; Ο Θεός λέει: «Δεν είσαι γνήσιος, δεν δηλώνεις τη θέση σου και η καρδιά σου ακόμη αμφιταλαντεύεται». Μπορεί μετά από στιγμιαία σκέψη να πεις ότι είσαι διατεθειμένος να μετανοήσεις, αλλά αυτό δεν είναι παρά μια σκέψη σου, μια κενή δήλωση, χωρίς καμία πράξη και κανένα συγκεκριμένο σχέδιο. Γι’ αυτό λέει ο Θεός: «Ανθρώπους σαν εσένα απλώς θα τους παραμερίσω. Δεν με ενδιαφέρεις καθόλου. Κάνε ό,τι θέλεις!» Μια μέρα, συνειδητοποιείς το εξής: «Ωχ, όχι, πρέπει να μετανοήσω»· τι πρέπει να κάνεις τότε; Τον Θεό δεν πρόκειται να τον ξεγελάσουν αυτά τα λόγια σου, δεν θα πάει στα τυφλά να εργαστεί, λέγοντας: «Αυτός σκοπεύει να μετανοήσει, άρα τώρα πρέπει να τον ευλογήσω, έτσι δεν είναι;» Δεν θα το κάνει αυτό ο Θεός. Τι θα κάνει; Θα σε εξετάσει. Σκοπεύεις να μετανοήσεις, επιθυμείς να μετανοήσεις και η απαίτησή σου γι’ αυτό είναι λίγο ισχυρότερη από πριν, αλλά ποιος ξέρει πόσος καιρός θα περάσει μέχρι να το κάνεις πραγματικά; Αν δεν έχεις κάνει συγκεκριμένα βήματα ούτε έχεις συγκεκριμένο σχέδιο για να κάνεις πράξη τη μετάνοια, τότε αυτό δεν είναι αληθινή μετάνοια. Πρέπει να αναλάβεις πραγματική δράση. Μόλις αναλάβεις πραγματική δράση, θα ακολουθήσει και το έργο του Θεού. Το έργο του Θεού και ο τρόπος που φέρεται στους ανθρώπους δεν έχουν αρχές; Όταν ξεκινά να εργάζεται ο Θεός, ο άνθρωπος διαφωτίζεται, τα μάτια του λάμπουν, μπορεί να καταλάβει την αλήθεια και να εισέλθει στην πραγματικότητα, ενώ τα κέρδη του πολλαπλασιάζονται επί εκατό, επί χίλια. Μόλις συμβεί αυτό, είσαι πραγματικά ευλογημένος. Πάνω σε ποια θεμέλια, λοιπόν, πρέπει να στηριχτούν οι άνθρωποι για να τα πετύχουν όλα αυτά; (Στην ικανότητα για αληθινή μετάνοια.) Σωστά. Όταν οι άνθρωποι εγκαταλείψουν στ’ αλήθεια τα δικά τους συμφέροντα και τις δικές τους επιθυμίες, όταν μετανοήσουν πραγματικά ενώπιον του Θεού —δηλαδή όταν σταματήσουν τις κακές πράξεις τους, εγκαταλείψουν την κακία, τις επιθυμίες και τις προθέσεις τους, εξομολογηθούν στον Θεό και αποδεχτούν τις απαιτήσεις και τα λόγια Του— τότε θα αρχίσουν να εισέρχονται στην πραγματικότητα της μεταστροφής τους. Μόνο αυτό αποτελεί αληθινή μετάνοια.

Συναναστραφήκαμε πριν λίγο πάνω σε προβλήματα που συναντά κανείς συχνά κατά την πορεία της επιδίωξης της αλήθειας και προβλήματα που μπορούν να αναγνωρίσουν και να γνωρίσουν όσοι την επιδιώκουν. Αυτά ακριβώς είναι τα προβλήματα που πρέπει να λυθούν. Μπορεί να μην τα έχουμε εξηγήσει και να μην τα έχουμε αναλύσει πολύ στο παρελθόν, μπορεί ακόμα και να μην έχουμε καταλήξει σε σαφή συμπεράσματα γι’ αυτά, αλλά σχετικά με καθένα από τα βήματα που βιώνει ο άνθρωπος όσο επιδιώκει την αλήθεια και με τις διαφορετικές συμπεριφορές και καταστάσεις που έχει κατά τη διαδικασία αυτή, ο Θεός έχει αντίστοιχα λόγια και έργο, καθώς και σχετικούς τρόπους και σχετικές μεθόδους προσέγγισης και επίλυσής τους. Οι άνθρωποι μπορούν να βιώσουν και να καταλάβουν ένα μέρος απ’ όλα αυτά· δεν πρέπει να παρανοούν τον Θεό ούτε να τρέφουν γι’ Αυτόν αντιλήψεις ή φαντασιοκοπίες που δεν συνάδουν με την πραγματικότητα. Επιπλέον, ο Θεός δίνει στους ανθρώπους αρκετή ελευθερία και δυνατότητα αυτενέργειας για να κάνουν επιλογές αναφορικά με κάθε βήμα, κάθε τρόπο δράσης και κάθε τρόπο άσκησης που σχετίζεται με την επιδίωξη της αλήθειας· δεν εξαναγκάζει κανέναν. Και, παρόλο που αυτά τα λόγια και οι απαιτήσεις είναι γραμμένα και λέγονται με σαφήνεια και ακρίβεια, εναπόκειται στον καθένα να επιλέξει ελεύθερα πώς θα προσεγγίσει αυτές τις αλήθειες. Ο Θεός δεν εξαναγκάζει τους ανθρώπους. Αν είσαι διατεθειμένος να επιδιώξεις την αλήθεια, τότε έχεις ελπίδες να σωθείς. Αν δεν είσαι διατεθειμένος να επιδιώξεις την αλήθεια, αν δεν σε ενδιαφέρουν αυτές οι αλήθειες και τις απορρίπτεις, αν δεν σε απασχολούν καθόλου αυτοί οι τρόποι άσκησης της επιδίωξης της αλήθειας, τότε κι αυτό αποδεκτό είναι. Ο Θεός δεν πρόκειται να σε εξαναγκάσει. Δεν υπάρχει πρόβλημα, επίσης, αν θέλεις μόνο να μοχθήσεις. Εφόσον δεν παραβιάζεις τις αρχές, ο οίκος του Θεού θα σε αφήσει να αποφασίσεις μόνος σου. Αν και η επιδίωξη της αλήθειας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την επίτευξη της σωτηρίας και έχει στενή σχέση μ’ αυτήν, είναι ουκ ολίγοι οι άνθρωποι που δεν ενδιαφέρονται να επιδιώξουν την αλήθεια, που δεν το σκέφτονται, δεν έχουν πρόθεση να το κάνουν ούτε το σχεδιάζουν. Είναι, λοιπόν, καταδικασμένοι αυτοί οι άνθρωποι; Όχι ακριβώς. Αν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του οίκου του Θεού όσο εκτελούν τα καθήκοντά τους, τότε μπορούν να συνεχίσουν να τα εκτελούν εκεί. Ο οίκος του Θεού δεν πρόκειται να σου στερήσει το δικαίωμα να εκτελείς ένα καθήκον επειδή δεν επιδιώκεις την αλήθεια. Αλλά μια τέτοιου είδους εκτέλεση καθήκοντος, μέχρι σήμερα, χαρακτηρίζεται ως «μόχθος». Ο όρος «μόχθος» είναι ένας ωραίος τρόπος να το θέσει κανείς, είναι ο όρος που χρησιμοποιεί ο οίκος του Θεού, αλλά στην πραγματικότητα θα μπορούσε να πει κανείς απλώς πως «κάνεις μια δουλειά». Κάποιοι από σας μπορεί να πουν: «Όταν κάνεις μια δουλειά, παίρνεις και μισθό». Ναι, μπορείς να πάρεις μισθό για να κάνεις μια δουλειά. Και ποιος είναι ο μισθός σου; Όλες οι χάρες που σου έχει δώσει ο Θεός· αυτός είναι ο μισθός σου. Και όσον αφορά την επιδίωξη της αλήθειας, ό,τι κι αν σκοπεύεις να κάνεις, ό,τι κι αν σχεδιάζεις ή επιθυμείς να κάνεις, σου λέω τώρα ξεκάθαρα ότι είσαι ελεύθερος. Μπορείς να επιδιώξεις την αλήθεια, κανένα πρόβλημα· αν δεν το κάνεις, επίσης κανένα πρόβλημα. Αλλά το τελευταίο πράγμα που θα σας πω είναι ότι μόνο με την επιδίωξη της αλήθειας μπορεί κανείς να σωθεί. Αν δεν επιδιώξετε την αλήθεια, τότε δεν έχετε ελπίδα να σωθείτε. Αυτό είναι το γεγονός που θα σας έλεγα. Πρέπει να το ακούσετε, έτσι ώστε να χαραχθεί ξεκάθαρα, ρητά, με ακρίβεια και με σαφήνεια στην καρδιά σας, έτσι ώστε να γνωρίζετε ξεκάθαρα μέσα σας πάνω σε ποιο θεμέλιο χτίζεται η ελπίδα της σωτηρίας. Στέκει, άραγε, ως άποψη το να σου φτάνει απλώς να μοχθείς και να σκέφτεσαι: «Αν μπορώ απλώς να εκτελώ το καθήκον μου και να μη με αποβάλει ο οίκος του Θεού, τότε όλα καλά· δεν χρειάζεται να ασχοληθώ με κάτι τόσο δύσκολο όσο η επιδίωξη της αλήθειας»; Ναι μεν εξακολουθείς να πιστεύεις στον Θεό τώρα ή να εκτελείς ένα καθήκον, αλλά είσαι σίγουρος ότι μπορείς να Τον ακολουθήσεις μέχρι τέλους; Ό,τι κι αν συμβεί, η επιδίωξη της αλήθειας είναι ένα σπουδαίο ζήτημα στη ζωή, είναι πιο σημαντικό απ’ το να παντρευτείς και να κάνεις παιδιά, από το να μεγαλώσεις τους γιους και τις κόρες σου, από το να ζήσεις τη ζωή σου και να φτιάξεις περιουσία. Είναι πιο σημαντικό ακόμα κι από την εκτέλεση του καθήκοντος και την επιδίωξη ενός μέλλοντος στον οίκο του Θεού. Εν τέλει, η επιδίωξη της αλήθειας είναι το πιο σημαντικό πράγμα στο μονοπάτι της ζωής ενός ανθρώπου. Αν ακόμα δεν ενδιαφέρεστε να επιδιώξετε την αλήθεια, κανείς δεν πρόκειται να βγάλει ετυμηγορία για σας ούτε να πει ότι δεν θα επιδιώξετε την αλήθεια στο μέλλον. Ούτε κι εγώ θα βγάλω ετυμηγορία για σας, λέγοντας ότι, αν δεν επιδιώξετε την αλήθεια τώρα, δεν θα το κάνετε ποτέ στο μέλλον. Δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Δεν υπάρχει τέτοια λογική σχέση· δεν είναι έτσι τα πράγματα. Ό,τι και να γίνει, ελπίζω σύντομα, ή ακόμα κι αυτήν τη στιγμή, να εισέλθετε στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, να γίνετε άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια και να συγκαταλεχθείτε σ’ αυτούς που έχουν ελπίδα να σωθούν.

Η επιδίωξη της αλήθειας σχετίζεται άμεσα με την επίτευξη της σωτηρίας, άρα το συγκεκριμένο θέμα δεν είναι ασήμαντο. Μπορεί να είναι ένα θέμα κοινό, αλλά έχει σχέση με πάρα πολλές αλήθειες. Στην πραγματικότητα, το θέμα της επιδίωξης της αλήθειας συνδέεται στενά με τις προοπτικές και τη μοίρα του ανθρώπου. Παρόλο που συναναστρεφόμαστε συχνά πάνω σ’ αυτό, οι άνθρωποι ακόμα δεν έχουν ξεκαθαρίσει πολύ καλά τις διάφορες αλήθειες και τα προβλήματα που πρέπει να κατανοήσουν σχετικά με το θέμα αυτό. Αντίθετα, μπερδεύονται και απλώς επιδιώκουν ως την αλήθεια διάφορες συμπεριφορές και προσεγγίσεις που οι άνθρωποι θεωρούν καλές, καθώς και κάποιες σκέψεις και απόψεις που οι άνθρωποι θεωρούν σχετικά ενεργητικές, ανεβαστικές και θετικές. Αυτό είναι ένα τρομερό λάθος. Υπάρχουν πολλά πράγματα που οι άνθρωποι θεωρούν καλά, σωστά και ορθά, τα οποία, για να ακριβολογήσω, δεν είναι η αλήθεια. Κάποια από αυτά μπορεί, το πολύ-πολύ, να συμφωνούν με την αλήθεια, αλλά δεν μπορεί κανείς να πει ότι είναι η αλήθεια. Οι περισσότεροι άνθρωποι παρανοούν εντελώς τι είναι η επιδίωξη της αλήθειας, ενώ έχουν αρκετές παράλογες αντιλήψεις και προκαταλήψεις απέναντί της. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο να συναναστραφούμε καθαρά πάνω σ’ αυτήν και να κάνουμε τους ανθρώπους να κατανοήσουν ποιες αλήθειες οφείλουν να καταλάβουν μέσα σ’ αυτήν και ποια προβλήματα οφείλουν να λύσουν. Έχετε καμία σκέψη σχετικά με το συγκεκριμένο περιεχόμενο που αφορά την επιδίωξη της αλήθειας, πάνω στην οποία μόλις συναναστραφήκαμε; Έχετε κάποια σχέδια ή προθέσεις; Τώρα που μέσω της συναναστροφής μας ορίσαμε πιο συγκεκριμένα το τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια, πολλοί άνθρωποι είναι λίγο προβληματισμένοι σχετικά με όσα έκαναν και εκδήλωναν παλαιότερα, καθώς και με το τι σκοπεύουν να κάνουν στο μέλλον. Είναι αναστατωμένοι, και μάλιστα κάποιοι πιστεύουν ότι δεν έχουν καμία ελπίδα και ότι κινδυνεύουν να αποκλειστούν. Είναι σωστή η κατάσταση των ανθρώπων αν, μετά από ξεκάθαρη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, νιώθουν νωθροί; Είναι κανονική; (Όχι, δεν είναι κανονική.) Αν παλιότερα είχες επιδιώξει την αλήθεια και το είχες επιβεβαιώσει ακούγοντας αυτήν τη συναναστροφή, δεν θα ένιωθες πιο ενεργητικός; (Ναι.) Γιατί, λοιπόν, νιώθουν νωθροί οι άνθρωποι; Τι φταίει γι’ αυτήν τη νωθρότητα; Όσο πιο ξεκάθαρα και σαφέστατα γίνεται συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, τόσο πιο ξεκάθαρο μονοπάτι έπρεπε να έχουν οι άνθρωποι. Γιατί, λοιπόν, αν έχουν πιο ξεκάθαρο μονοπάτι, να αισθάνονται πιο νωθροί; Δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα εδώ; (Υπάρχει.) Ποιο είναι το πρόβλημα; (Εάν κάποιος, παρόλο που γνωρίζει ότι είναι καλό να επιδιώκει την αλήθεια, δεν είναι πρόθυμος να το κάνει, σημαίνει ότι δεν αγαπάει την αλήθεια.) Οι άνθρωποι δεν αγαπούν την αλήθεια ούτε έχουν την πρόθεση να την επιδιώξουν· γι’ αυτό είναι νωθροί. Και οι προηγούμενες ενέργειές τους; (Είναι καταδικασμένες.) Το «καταδικασμένες» δεν είναι ακριβώς η σωστή λέξη. Για την ακρίβεια, οι προηγούμενες πράξεις τους δεν αναγνωρίζονται. Τι αποτέλεσμα είναι αυτό, να μην αναγνωρίζονται οι πράξεις ενός ανθρώπου; Τι συμβαίνει όταν δεν αναγνωρίζονται οι πράξεις του; Τι σημαίνει αυτό; Είναι απλό: αν δεν αναγνωρίζονται οι πράξεις που έχει κάνει κάποιος, αυτό δείχνει ότι δεν επιδιώκει την αλήθεια και ότι αντιθέτως επιδιώκει πράγματα που ο άνθρωπος θεωρεί σωστά και καλά, καθώς και ότι συνεχίζει να ζει με βάση τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του. Αυτό δεν συμβαίνει; (Πράγματι.) Αυτό συμβαίνει. Όταν ο Θεός δεν αναγνωρίζει τις πράξεις των ανθρώπων, εκείνοι νιώθουν αναστατωμένοι. Σε τέτοιες στιγμές δεν έχουν ένα κάπως θετικό και σωστό μονοπάτι άσκησης; Θα ήταν σωστό να γίνει κάποιος αρνητικός, να εγκαταλείψει το καθήκον του και να παραιτηθεί από τον εαυτό του θεωρώντας πως δεν υπάρχει ελπίδα γι’ αυτόν, μόνο και μόνο επειδή δεν αναγνωρίστηκαν οι πράξεις του; Είναι αυτό το σωστό μονοπάτι άσκησης; (Όχι.) Δεν είναι το σωστό μονοπάτι άσκησης. Όταν κάποιος πάθει κάτι τέτοιο, και ανακαλύψει τα προβλήματα που έχει, θα πρέπει αμέσως να αντιστρέψει την πορεία του. Αν ανακαλύψεις, μέσα από τη συναναστροφή μας σχετικά με το τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια, ότι οι προηγούμενες πράξεις και συμπεριφορές σου δεν είχαν καμία σχέση με την επιδίωξη της αλήθειας, τότε είτε αυτό σε αναστατώνει είτε όχι, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να αλλάξεις το παλιό, λανθασμένο μονοπάτι και τις μεθόδους άσκησής σου, καθώς και το λανθασμένο μονοπάτι της επιδίωξής σου. Θα πρέπει να τα αντιστρέψεις αμέσως αυτά τα πράγματα. Κάποιοι άνθρωποι, όταν ο Θεός απορρίπτει και δεν αναγνωρίζει τις προηγούμενες ενέργειές τους, όταν λέει ότι αυτές οι ενέργειες ήταν απλώς μόχθος και ότι δεν έχουν καμία σχέση με την επιδίωξη της αλήθειας, θα σκεφτούν: «Ω, εμείς οι άνθρωποι είμαστε πράγματι ανόητοι και τυφλοί. Δεν καταλαβαίνουμε την αλήθεια και δεν βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι —και όλον αυτόν τον καιρό, πιστεύαμε ότι κάναμε πράξη την αλήθεια, ότι την επιδιώκαμε και ότι ικανοποιούσαμε τον Θεό. Μόλις τώρα μαθαίνουμε ότι αυτά που κάναμε κατά τη δήθεν “επιδίωξη της αλήθειας” ήταν απλώς καλές ανθρώπινες συμπεριφορές, δηλαδή ήταν απλώς ενέργειες με βάση τις διάφορες ικανότητες που έχουν ενστικτωδώς οι άνθρωποι, το επίπεδο και τα ταλέντα της σάρκας τους. Απέχουν πολύ από την ουσία, τον ορισμό και τις απαιτήσεις της επιδίωξης της αλήθειας· πολύ απλά, δεν έχουν καμία σχέση μ’ αυτήν. Τι πρέπει να κάνουμε;» Πρόκειται για ένα τεράστιο πρόβλημα που πρέπει να λυθεί. Και πώς θα λυθεί; Το ερώτημα είναι το εξής: Εφόσον οι συμπεριφορές και οι προσεγγίσεις που παλιά οι άνθρωποι θεωρούσαν καλές έχουν απορριφθεί εξ ολοκλήρου και ο Θεός δεν τις μνημονεύει ούτε τις ορίζει ως επιδίωξη της αλήθειας, τότε τι είναι η επιδίωξη της αλήθειας; Για να απαντήσει κανείς σ’ αυτό, πρέπει προσεκτικά να προσευχηθεί διαβάζοντας τον ορισμό της επιδίωξης της αλήθειας, να βρει μέσα από αυτόν τον ορισμό ένα μονοπάτι άσκησης και να τον μετατρέψει σε πραγματικότητα της ζωής του. Οι άνθρωποι παλιότερα δεν έκαναν πράξη την επιδίωξη της αλήθειας, γι’ αυτό από τώρα και στο εξής πρέπει να παίρνουν ως βάση και ως θεμέλιο της συμπεριφοράς τους τον ορισμό της επιδίωξης της αλήθειας. Ποιος είναι λοιπόν ο ορισμός της επιδίωξης της αλήθειας; Ο εξής: Να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρεται και να ενεργεί εξολοκλήρου σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια. Δεν θα μπορούσε να διατυπωθεί με μεγαλύτερη σαφήνεια και λεπτομέρεια. Ποιες ήταν όλες οι προηγούμενες ενέργειες και συμπεριφορές του ανθρώπου; Ήταν σύμφωνες με τα λόγια του Θεού κι είχαν ως κριτήριό τους την αλήθεια; Για θυμηθείτε —ήταν; (Όχι.) Θα έλεγε κανείς ότι τέτοιες ενέργειες και συμπεριφορές τις συναντάς μια στο τόσο· ουσιαστικά δεν τις συναντάς πουθενά. Έτσι, ο άνθρωπος δεν έχει πετύχει τίποτε απολύτως τόσα χρόνια που πιστεύει στον Θεό και διαβάζει ή συναναστρέφεται πάνω στα λόγια Του; Οι άνθρωποι δεν έχουν κάνει πράξη ούτε ένα πράγμα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού; Πού απευθύνεται ο ορισμός «Να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρεται και να ενεργεί εξολοκλήρου σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια» για τον οποίο μιλήσαμε; Ποιο πρόβλημα θέλει να επιλύσει; Σε ποια απ’ τα προβλήματα του ανθρώπου και σε ποιες πτυχές της διάθεση-ουσίας του ανθρώπου απευθύνεται; Μπορεί οι άνθρωποι τώρα να καταλαβαίνουν τον ορισμό της επιδίωξης της αλήθειας. Όσον αφορά, όμως, το γιατί δεν αναγνωρίστηκαν οι προηγούμενες ενέργειές τους και γιατί ορίστηκαν ως μη επιδίωξη της αλήθειας, αυτά τα πράγματα τους είναι ακόμα ασαφή, ακατανόητα και δυσνόητα. Κάποιοι θα πουν: «Έχουμε εγκαταλείψει τόσα από τότε που αποδεχτήκαμε το όνομα του Θεού. Παραιτηθήκαμε από τις οικογένειές μας και τη δουλειά μας, και εγκαταλείψαμε τις προοπτικές μας. Κάποιοι από εμάς παραιτηθήκαμε από καλές δουλειές· κάποιοι εγκαταλείψαμε ευτυχισμένες οικογένειες· κάποιοι είχαμε σπουδαίες καριέρες με καλά λεφτά και απεριόριστες προοπτικές, και τα αφήσαμε όλα αυτά. Τα αποκηρύξαμε όλα αυτά. Από τότε που πιστέψαμε στον Θεό, μάθαμε να είμαστε ταπεινοί, υπομονετικοί και ανεκτικοί. Δεν ερχόμαστε σε διαφωνίες όταν αλληλεπιδρούμε με άλλους, κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να χειριστούμε τα όποια θέματα προκύπτουν στην εκκλησία, και κάνουμε ό,τι περνάει απ’ το χέρι μας για να βοηθήσουμε με αγάπη τους αδελφούς και τις αδελφές μας όποτε αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Δεν κάνουμε κακό στους άλλους και αποφεύγουμε όσο το δυνατόν περισσότερο να βλάπτουμε τα συμφέροντά τους. Όντως, όλες αυτές οι προσεγγίσεις δεν έχουν καμία σχέση με την επιδίωξη της αλήθειας;» Σκεφτείτε προσεκτικά, τώρα. Με τι σχετίζονται αυτά που αποκηρύσσει ο άνθρωπος, οι δαπάνες, οι προσπάθειες, η ανοχή, η υπομονή του, ακόμη και τα βάσανά του; Πώς επιτυγχάνονται όλα αυτά; Σε τι βασίζονται; Ποια κινητήρια δύναμη ωθεί τους ανθρώπους να κάνουν αυτά τα πράγματα; Σκεφτείτε το. Μήπως αυτά τα πράγματα δεν θέλουν πολλή σκέψη; (Θέλουν.) Λοιπόν, αφού θέλουν πολλή σκέψη, ας τα εξερευνήσουμε και ας τα διερευνήσουμε σήμερα· ας δούμε αν αυτά τα πράγματα που ο άνθρωπος θεωρούσε πάντοτε καλά, σωστά και ευγενή έχουν καμία σχέση με την επιδίωξη της αλήθειας.

Θα ξεκινήσουμε εξετάζοντας αυτά που αποκηρύσσει ο άνθρωπος, τις προσπάθειές του και το τίμημα που πληρώνει. Όποιο κι αν είναι το πλαίσιο ή το περιβάλλον αυτών που αποκηρύσσει, όποιες κι αν είναι οι προσπάθειες που κάνει και το τίμημα που πληρώνει, από πού προέρχεται η πρωταρχική κινητήρια δύναμη για αυτά τα πράγματα; Εν συντομία, από δύο πηγές. Η πρώτη είναι όταν οι άνθρωποι, με τις ιδέες και τις αντιλήψεις τους, νομίζουν το εξής: «Αν πιστεύεις στον Θεό, θα πρέπει να αποκηρύξεις πράγματα, να δαπανήσεις τον εαυτό σου και να πληρώσεις τίμημα γι’ Αυτόν. Έτσι ευαρεστούν οι άνθρωποι τον Θεό. Δεν Τον ευαρεστούν όταν ενδίδουν στις ανέσεις και επιδιώκουν κοσμικά πράγματα ή όταν, αφού ισχυριστούν ότι αποδέχονται το όνομά Του και Τον ακολουθήσουν, παραμένουν αδιάφοροι και συνεχίζουν να ζουν τη ζωή τους. Δεν ευαρεστούν έτσι τον Θεό οι άνθρωποι». Οι άνθρωποι κάνουν σίγουρα αυτήν τη σκέψη όσον αφορά την υποκειμενική βούλησή τους. Όποιον λόγο κι αν έχει κανείς για να αποδεχτεί τον Θεό και το νέο Του έργο, ενεργεί σύμφωνα με την υποκειμενική του βούληση και πιστεύει ότι έτσι ευαρεστούν τον Θεό οι άνθρωποι, και ότι μόνο αν ενεργούν κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα Τον ευχαριστήσουν και θα Τον ικανοποιήσουν. Νομίζουν ότι όσο οι άνθρωποι αγωνίζονται εντατικά και καταβάλλουν προσπάθεια, όσο πασχίζουν χωρίς να ζητήσουν αντάλλαγμα, όσο δεν τους νοιάζει η ευτυχία ή η δυστυχία τους προκειμένου να πληρώσουν τίμημα, και συνεχίζουν να πασχίζουν και να πληρώνουν τίμημα, να δαπανούν και να προσφέρουν τον εαυτό τους στον Θεό, τότε σίγουρα ο Θεός θα ευχαριστηθεί. Κι έτσι, μόλις κάποιος το πιστέψει αυτό, σκύβει το κεφάλι του χωρίς δεύτερη σκέψη, και ανεξάρτητα απ’ όλα τα άλλα, αποκηρύσσει και προσφέρει ό,τι μπορεί, και υπομένει κάθε πόνο. Ναι μεν προσεγγίζουν έτσι τα πράγματα, αλλά έχει σηκώσει κανείς απ’ αυτούς το κεφάλι του για να ρωτήσει τον Θεό: «Θεέ μου, κάνω αυτά που χρειάζεσαι; Θεέ μου, αναγνωρίζεις τις δαπάνες, τις προσπάθειες, τα βάσανά μου και το τίμημα που έχω πληρώσει;» Δεν ρωτάνε ποτέ τον Θεό, και χωρίς να γνωρίζουν ποια είναι η αντίδραση του Θεού ή η στάση Του, συνεχίζουν να πασχίζουν, να προσφέρουν και να δαπανούν τον εαυτό τους βασισμένοι στις μονόπλευρες επιθυμίες τους, γιατί νομίζουν ότι μόνο αν υποφέρουν κατ’ αυτόν τον τρόπο θα χαρεί και θα ευχαριστηθεί ο Θεός. Κάποιοι φτάνουν στο σημείο να σταματήσουν να τρώνε ντάμπλινγκς, γιατί φοβούνται ότι αν φάνε, ο Θεός θα δυσαρεστηθεί. Αντίθετα, τρώνε καλαμποκόψωμο στον ατμό, γιατί αν φάνε ντάμπλινγκς, αυτό σημαίνει ότι ενδίδουν στις πολυτέλειες. Νιώθουν άνετα μόνο όταν τρώνε καλαμποκόψωμο στον ατμό, τηγανόψωμα και λαχανικά τουρσί. Όταν νιώθουν άνετα, πιστεύουν ότι ο Θεός είναι σίγουρα ευχαριστημένος. Μπερδεύουν τα δικά τους συναισθήματα, τη δική τους χαρά, λύπη, οργή και ευτυχία με τα συναισθήματα του Θεού, με τη δική Του χαρά, λύπη, οργή και ευτυχία. Δεν είναι παράλογο αυτό; Πολλοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν ως την αλήθεια αυτά που ο άνθρωπος θεωρεί σωστά και τα επιβάλλουν στον Θεό, τα περιγράφουν ως απαιτήσεις Του από τον άνθρωπο, επειδή αυτό πιστεύουν όλοι οι άνθρωποι. Και όσο διατηρούν μια τέτοια πεποίθηση, είναι πολύ πιθανό και φυσικό να χαρακτηρίσουν ασυνείδητα αυτές τις δηλώσεις, τις συμπεριφορές και τις προσεγγίσεις ως την αλήθεια. Και εφόσον έχουν αποφασίσει ότι αυτά τα πράγματα είναι η αλήθεια, νομίζουν ότι λογικά είναι οι αρχές της άσκησης που πρέπει να τηρεί ο άνθρωπος. Θεωρούν ότι αν κάποιος τις κάνει πράξη και τις τηρεί με αυτόν τον τρόπο, τότε κάνει πράξη τα λόγια του Θεού, επιδιώκει την αλήθεια και, φυσικά, ακολουθεί το θέλημά Του. Και δεν αξίζουν τον κόπο οι δυσκολίες των ανθρώπων, εφόσον «ακολουθούν το θέλημα του Θεού»; Δεν πληρώνουν σωστά αυτό το τίμημα; Δεν πρέπει να ευχαριστιέται ο Θεός απ’ αυτό και να το μνημονεύει; Οι άνθρωποι θα πίστευαν ότι σίγουρα έτσι είναι τα πράγματα. Αυτή είναι η απόσταση και η διάκριση ανάμεσα σ’ αυτό που ο άνθρωπος πιστεύει ότι είναι η «αλήθεια» και στα λόγια του Θεού. Οι άνθρωποι κατηγοριοποιούν με τον ίδιο τρόπο ως αλήθεια ό,τι συμφωνεί, ανάλογα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, με τον ανθρώπινο ηθικό χαρακτήρα και είναι καλό, ευγενές και σωστό. Έπειτα, κατευθύνουν εκεί τις ενέργειες και την άσκησή τους, ενώ παράλληλα έχουν αυστηρές απαιτήσεις απ’ τον εαυτό τους. Πιστεύουν ότι έτσι επιδιώκουν την αλήθεια, ότι δεν είναι τίποτα λιγότερο από άτομα που επιδιώκουν την αλήθεια και ότι, φυσικά, μπορούν οπωσδήποτε να σωθούν. Είναι γεγονός ότι τα λόγια του Θεού και η αλήθεια δεν έχουν καμία σχέση μ’ αυτά που οι άνθρωποι θεωρούν ως καλά, σωστά και θετικά σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους. Ωστόσο, ακόμη και όταν διαβάζουν και κρατάνε στα χέρια τους τα λόγια του Θεού, θεωρούν όλα όσα, κατά τις αντιλήψεις τους, είναι καλά, σωστά, όμορφα, ευγενικά, θετικά και υποστηρίζονται από τον άνθρωπο ως την αλήθεια, ως θετικά πράγματα, και τα επιδιώκουν ακούραστα· απαιτούν όχι μόνο να τα επιδιώξουν και να τα πετύχουν οι ίδιοι, αλλά και οι άλλοι. Συνέχεια μπερδεύουν την αλήθεια με αυτά που ο άνθρωπος θεωρεί καλά. Στη συνέχεια, βασίζουν την επιδίωξή τους στα πρότυπα και την κατεύθυνση που απαιτούν αυτά τα πράγματα. Επιπλέον, πιστεύουν ότι ήδη επιδιώκουν την αλήθεια και βιώνουν την αλήθεια-πραγματικότητα. Αυτή είναι μια πτυχή των λανθασμένων αντιλήψεων που έχουν οι άνθρωποι σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας. Αυτή η λανθασμένη κατανόηση συνίσταται στο ότι παίρνουν ως πρότυπά τους αυτά που θεωρούν —κατά τις αντιλήψεις τους— ότι είναι καλά, σωστά και θετικά. Έτσι υποσκελίζουν τις απαιτήσεις του Θεού προς τον άνθρωπο, αλλά και τις απαιτήσεις και τα πρότυπα των λόγων Του. Οι άνθρωποι μπερδεύουν την αλήθεια με αυτά που θεωρούν σωστά και καλά κατά τις αντιλήψεις τους· επιπλέον, τηρούν αυτά τα πράγματα και τα επιδιώκουν. Αυτό δεν είναι πρόβλημα; (Είναι.) Είναι ένα πρόβλημα που αφορά τις σκέψεις και τις απόψεις του ανθρώπου. Τι τους υποκινεί να κάνουν αυτά τα πράγματα; Ποια είναι η βασική αιτία που τους οδηγεί σε αυτές τις ιδέες και τις παράλογες αντιλήψεις; Η βασική αιτία είναι ότι πιστεύουν πως αυτά τα πράγματα αρέσουν στον Θεό, οπότε Του τα επιβάλλουν. Για παράδειγμα, η παραδοσιακή κουλτούρα λέει στους ανθρώπους να είναι εργατικοί και φειδωλοί· η εργατικότητα και η φειδώ είναι ανθρώπινες αξίες. Άλλη μια τέτοια αξία εκφράζει το ρητό «Πρέπει να υπομείνεις μεγάλα βάσανα για να βγεις νικητής», όπως και το ρητό που λέει «Κάνε ό,τι σε διατάζει ο αφέντης σου, αλλιώς δεν θα κερδίσεις τίποτα ακόμη και από τις πιο επίπονες προσπάθειές σου», και άλλες τέτοιες ιδέες. Σε κάθε φυλή και ομάδα, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι όλα όσα θεωρούν καλά, σωστά, θετικά, ενεργητικά και ανεβαστικά είναι η αλήθεια, και τα αντιμετωπίζουν ως την αλήθεια, ενώ υποσκελίζουν όλες τις αλήθειες που έχει εκφράσει ο Θεός. Μπερδεύουν πράγματα που ο άνθρωπος πιστεύει ακράδαντα, τα οποία προέρχονται από τον Σατανά, με την αλήθεια και τα πρότυπα των απαιτήσεων του Θεού. Στρέφουν την επιδίωξή τους προς τα ιδανικά, τις κατευθύνσεις και τους στόχους που φαντάζονται και πιστεύουν ότι είναι σωστά. Αυτό είναι τρομερό λάθος. Όσα προέρχονται απ’ τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του ανθρώπου δεν συνάδουν καθόλου με τα λόγια του Θεού και είναι εντελώς αντίθετα με την αλήθεια.

Θα αναφέρω μερικές περιπτώσεις όπου οι άνθρωποι μπερδεύουν την αλήθεια με πράγματα που, σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους, θεωρούν καλά και σωστά, έτσι ώστε να καταλάβετε αυτήν την ιδέα και να μην είναι τόσο αφηρημένη. Για παράδειγμα, κάποιες γυναίκες, μόλις πιστέψουν στον Θεό, σταματάνε να βάφονται και να φοράνε κοσμήματα. Βάζουν στην άκρη το μακιγιάζ και τα κοσμήματά τους, γιατί νομίζουν ότι οι πιστές στον Θεό οφείλουν να συμπεριφέρονται καλά και ότι δεν μπορούν να βάφονται ή να στολίζονται. Κάποιοι έχουν αυτοκίνητα, αλλά δεν τα οδηγούν, και αντί αυτού οδηγούν ποδήλατο. Θεωρούν άνεση την οδήγηση. Κάποιοι έχουν τα λεφτά για να καταναλώνουν κρέας, αλλά δεν το κάνουν, γιατί πιστεύουν ότι αν έτρωγαν συνέχεια κρέας και ερχόταν μια στιγμή που οι περιστάσεις δεν τους επέτρεπαν να το φάνε, θα γίνονταν αρνητικοί και αδύναμοι, και θα πρόδιδαν τον Θεό. Έτσι, μαθαίνουν να μην τρώνε κρέας και υποφέρουν προληπτικά. Άλλοι θεωρούν ότι, ως πιστοί στον Θεό, πρέπει να συμπεριφέρονται όμορφα, οπότε κάνουν απολογισμό για τα ελαττώματα και τις κακές τους συνήθειες, και πασχίζουν να αλλάξουν τον τόνο της ομιλίας τους, κρατάνε την ψυχραιμία τους και κάνουν ό,τι μπορούν για να γίνουν εκλεπτυσμένοι και όχι χυδαίοι. Πιστεύουν ότι από τη στιγμή που κάποιος έχει πιστέψει στον Θεό, πρέπει να περιορίζει και να συγκρατεί τον εαυτό του, πρέπει οι άλλοι να τον βλέπουν ως καλό άνθρωπο, και να συμπεριφέρεται όμορφα. Νομίζουν ότι με αυτόν τον τρόπο πληρώνουν τίμημα, ευχαριστούν τον Θεό και κάνουν πράξη την αλήθεια. Κάποιοι πότε-πότε ντύνονται και βγαίνουν για ψώνια, μα όταν το κάνουν νιώθουν ενοχές. Νομίζουν ότι τώρα που πιστεύουν στον Θεό, δεν πρέπει να βάφονται και να στολίζονται, ούτε να φοράνε ωραία ρούχα. Θεωρούν ότι θα προκαλέσουν την αποστροφή και τη δυσαρέσκεια του Θεού αν βάφονται, στολίζονται και φοράνε ωραία ρούχα. Νομίζουν ότι στον Θεό αρέσει η πρωτόγονη ανθρωπότητα, ότι δεν Του αρέσει η τεχνολογία, η σύγχρονη επιστήμη ή οποιεσδήποτε σύγχρονες τάσεις. Νομίζουν ότι μόνο αν εγκαταλείψουν την επιδίωξη αυτών των πραγμάτων επιδιώκουν την αλήθεια. Δεν είναι στρεβλή αυτή η αντίληψη; (Ναι.) Αυτοί οι άνθρωποι έχουν διαβάσει προσεκτικά τα λόγια του Θεού; Έχουν εκλάβει τα λόγια Του ως την αλήθεια; (Όχι.) Αφού, λοιπόν, δεν έχουν εκλάβει τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια, επιδιώκουν, άραγε, την αλήθεια; (Όχι.) Γι’ αυτό αυτές οι προσεγγίσεις και οι εκδηλώσεις προκύπτουν απλώς από το ότι οι άνθρωποι μπερδεύουν την αλήθεια με όσα θεωρούν σωστά και καλά, σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους, και με αυτά τα πράγματα εκτοπίζουν την αλήθεια. Κάνουν πράξη αυτά τα πράγματα με αισιοδοξία, και μετά νομίζουν ότι επιδιώκουν την αλήθεια και ότι διαθέτουν την αλήθεια-πραγματικότητα. Για παράδειγμα, υπάρχουν άνθρωποι που από τότε που άρχισαν να πιστεύουν στον Θεό δεν έχουν παρακολουθήσει καμία τηλεοπτική εκπομπή, δεν έχουν δει ειδήσεις, ούτε καν έχουν βγει για ψώνια. Έχουν κοιμηθεί πολλά βράδια πάω σε άχυρα και έχουν μείνει πολλές μέρες δίπλα σε σκυλόσπιτα επειδή διέδιδαν το ευαγγέλιο και εκτελούσαν τα καθήκοντά τους. Τους έχει πονέσει πολλές φορές το στομάχι απ’ το κρύο φαγητό, έχουν χάσει πολλά κιλά και έχουν υποφέρει πολύ από έλλειψη ύπνου και υποσιτισμό. Όλα αυτά τα ξέρουν πολύ καλά, τα υπολογίζουν ένα προς ένα. Γιατί τα καταγράφουν όλα αυτά με τόση λεπτομέρεια; Επειδή πιστεύουν πως με αυτές τις συμπεριφορές και τις προσεγγίσεις κάνουν πράξη την αλήθεια και ικανοποιούν τον Θεό. Θεωρούν πως αν συμπεριφέρονται καλά κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα λάβουν την έγκρισή Του. Κι έτσι, δεν παραπονιούνται και κάνουν πράξη όλα αυτά τα πράγματα χωρίς δισταγμό. Στο μυαλό τους, δεν κουράζονται ποτέ να τα μνημονεύουν, να τα αναπαράγουν και να τα ανακαλούν στη μνήμη τους, και νιώθουν πλήρεις. Κι όμως, όταν έρθουν αντιμέτωποι με τις δοκιμασίες του Θεού, όταν το περιβάλλον που Εκείνος διαμορφώνει δεν είναι όπως θα ήθελαν οι ίδιοι, όταν τα όσα απαιτεί Εκείνος απ’ αυτούς και οι ενέργειές Του δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις τους, τότε δεν θα τους χρησιμεύσουν καθόλου όλα αυτά που θεωρούν σωστά αυτοί οι άνθρωποι, το τίμημα που πληρώνουν και οι πρακτικές τους. Δεν θα τους βοηθήσει, ούτε στο ελάχιστο, να υποταχθούν στον Θεό ή να Τον γνωρίσουν μέσα στα περιβάλλοντα που συναντούν. Αντιθέτως, θα γίνουν τροχοπέδη και εμπόδιο για την είσοδό τους στην πραγματικότητα των λόγων του Θεού και την υποταγή σε Αυτόν, επειδή οι ίδιοι δεν έχουν μάθει ποτέ ότι αυτά που θεωρούν σωστά δεν είναι κατά βάση η αλήθεια και ότι αυτά που κάνουν πράξη δεν είναι η επιδίωξη της αλήθειας. Τι έχουν, λοιπόν, να κερδίσουν οι άνθρωποι απ’ αυτά τα πράγματα; Μόνο μια κάποιου είδους καλή συμπεριφορά. Δεν πρόκειται να κερδίσουν απ’ αυτά την αλήθεια και τη ζωή. Και όμως, έχουν τη λανθασμένη πεποίθηση ότι αυτές οι καλές συμπεριφορές είναι η αλήθεια-πραγματικότητα, και αισθάνονται ακόμη πιο ακλόνητη την αποφασιστικότητά τους ότι αυτά που θεωρούν σωστά σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους είναι η αλήθεια, και άρα θετικά πράγματα. Κατά συνέπεια, αυτή η αποφασιστικότητα ριζώνει στην καρδιά τους. Όσο περισσότερο λατρεύουν αυτά που θεωρούν σωστά σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους και πιστεύουν τυφλά σ’ αυτά, τόσο περισσότερο απορρίπτουν την αλήθεια και απομακρύνονται απ’ τις απαιτήσεις και απ’ τα λόγια του Θεού. Και ταυτόχρονα, όσο μεγαλύτερο τίμημα πληρώνουν, τόσο μεγαλύτερο πλεονέκτημα νομίζουν ότι κερδίζουν και τόσο περισσότερο θεωρούν ότι πληρούν τις προϋποθέσεις για να σωθούν και να λάβουν την επαγγελία του Θεού. Δεν είναι φαύλος κύκλος αυτό; (Είναι.) Και ποια είναι η αιτία αυτού του προβλήματος; Τι φταίει κυρίως; (Το ότι οι άνθρωποι μπερδεύουν τις αντιλήψεις τους με θετικά πράγματα και υποσκελίζουν με αυτές τα λόγια του Θεού.) Οι άνθρωποι αντικαθιστούν τα λόγια του Θεού με τις δικές τους αντιλήψεις, παραμερίζουν τα λόγια Του και ουσιαστικά τα αγνοούν. Με άλλα λόγια, δεν θεωρούν ούτε στο ελάχιστο τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια. Είναι σίγουρο ότι οι άνθρωποι, μόλις πιστέψουν στον Θεό, θα διαβάσουν τα λόγια Του. Παρ’ όλ’ αυτά, η επιδίωξη, οι επιλογές και η άσκησή τους εξακολουθούν να βασίζονται στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του ανθρώπου, οπότε οι ίδιοι δεν έχουν βαδίσει στο μονοπάτι της πίστης στον Θεό σύμφωνα με τα λόγια και τις απαιτήσεις Του. Από πού ακριβώς πηγάζει το πρόβλημα ότι οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό με βάση τις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες; Από πού πηγάζουν οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες τους; Από πού προέρχονται; Μπορεί να πει κανείς ότι προέρχονται πρωτίστως απ’ την παραδοσιακή κουλτούρα και απ’ την κληρονομιά του ανθρώπου, καθώς και απ’ την κατήχηση και την επιρροή του θρησκευτικού κόσμου. Οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες του ανθρώπου σχετίζονται άμεσα με αυτά τα πράγματα.

Στις σκέψεις και τις απόψεις τους, ποια άλλα πράγματα θεωρούν οι άνθρωποι ότι είναι καλά, σωστά και θετικά; Εμπρός, πείτε μερικά παραδείγματα. Οι άνθρωποι λένε συχνά: «Οι καλοί έχουν μια ήσυχη ζωή» και «Οι άδολοι πάντα επικρατούν». Αυτά είναι κάποια παραδείγματα, σωστά; (Ναι.) Υπάρχουν κι άλλα: «Το καλό ανταποδίδεται με καλό και το κακό με κακό· αν όχι σήμερα, είναι καθ’ οδόν», «Η επιμονή στο κακό επιφέρει αυτοκαταστροφή», «Όποιον θέλει να καταστρέψει ο θεός, πρώτα τον τρελαίνει», «Πρέπει να υπομείνεις μεγάλα βάσανα για να βγεις νικητής», «Οι άλλες επιδιώξεις είναι μικρές, τα βιβλία τις ξεπερνούν όλες» και ούτω καθεξής. Είναι εμετικά όλα αυτά τα λόγια του διαβόλου. Εγώ όταν ακούω τέτοια λόγια εξοργίζομαι· οι άνθρωποι, όμως, τα λένε με μεγάλη ευκολία. Γιατί είναι ικανοί να λένε τόσο εύκολα αυτά τα λόγια; Για ποιον λόγο Εγώ δεν μπορώ να τα πω; Δεν Μου αρέσουν αυτά τα λόγια, αυτά τα ρητά. Το γεγονός ότι εσείς τα λέτε τόσο εύκολα, ότι τα ξεστομίζετε τόσο αβίαστα, αλλά και ο τρόπος που τα απαγγέλλετε με τέτοια άνεση, όλα αυτά αποδεικνύουν ότι τα αγαπάτε και τα λατρεύετε ιδιαίτερα. Λατρεύετε αυτά τα κούφια, απατηλά, μη ρεαλιστικά πράγματα και, την ίδια στιγμή, τα χρησιμοποιείτε ως συνθήματα και ως αρχές, κριτήρια και βάση για τις ενέργειές σας. Φτάνετε μέχρι και να θεωρήσετε ότι και ο Θεός τα πιστεύει, ότι τα λόγια Του είναι οι ίδιες ιδέες απλώς με μια διαφορετική προσέγγιση και ότι όλα αυτά αποτελούν το γενικό νόημα των λόγων του: μια έκκληση προς τους ανθρώπους να είναι καλοί. Είναι σωστή αυτή η άποψη; Είναι αυτά τα πράγματα το νόημα των λόγων του Θεού και οι αλήθειες που Εκείνος εκφράζει; Καθόλου· αυτά που εννοεί ο Θεός δεν έχουν καμία σχέση μ’ αυτά τα πράγματα. Συνεπώς, οι άνθρωποι πρέπει να αλλάξουν στάση απέναντι στην αλήθεια και να διορθώσουν τον τρόπο με τον οποίο την αναγνωρίζουν· αυτό σημαίνει ότι πρέπει να διορθωθεί και να μεταστραφεί το πρότυπο με βάση το οποίο τοποθετούν την αλήθεια. Διαφορετικά, πολύ δύσκολα θα αποδεχτούν την αλήθεια και δεν θα ξέρουν πώς να εισέλθουν στο μονοπάτι της επιδίωξής της. Τι είναι η αλήθεια; Σε γενικές γραμμές, όλα τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Και πιο συγκεκριμένα, τι είναι η αλήθεια; Σας το έχω ξαναπεί. Τι είπα; {«Η αλήθεια είναι το κριτήριο για τη συμπεριφορά των ανθρώπων, τις πράξεις τους και τη λατρεία τους προς τον Θεό» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο (Μέρος τρίτο)].} Σωστά. Η αλήθεια είναι το κριτήριο για τη συμπεριφορά των ανθρώπων, τις πράξεις τους και τη λατρεία τους προς τον Θεό. Άρα, έχει καμία σχέση η αλήθεια με αυτά που οι άνθρωποι, σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους, πιστεύουν ότι είναι σωστά και καλά; (Δεν έχει.) Από πού προέρχονται αυτά τα ανθρώπινα πράγματα; (Από τη φιλοσοφία του Σατανά για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις και από κάποιες σκέψεις που εμφυσά στον άνθρωπο η παραδοσιακή κουλτούρα.) Σωστά. Για να είμαστε ακριβείς, αυτά τα πράγματα προέρχονται απ’ τον Σατανά. Και ποιοι είναι οι επιφανείς, διάσημοι άνθρωποι που εμφύσησαν αυτά τα πράγματα στον άνθρωπο; Όλοι αυτοί δεν είναι ο Σατανάς; (Είναι.) Όλοι αυτοί οι πατριάρχες σας είναι ο Σατανάς. Ο Σατανάς, με σάρκα και οστά. Προσέξτε απλώς αυτά τα ρητά που ασπάζονται οι Κινέζοι: «Τι χαρά μάς δίνει όταν έρχεται ένας φίλος από μακριά», «Εφόσον έφτασες, ας μείνεις κιόλας», «Μην κάνεις μακρινά ταξίδια όσο ζουν ακόμη οι γονείς σου», «Η ευσέβεια προς τους γονείς πρέπει να είναι η ύψιστη αρετή», «Από τις τρεις ασέβειες προς τους γονείς, η χειρότερη είναι το να μην έχεις κληρονόμο», «Να σέβεσαι τους νεκρούς», «Όταν ένας άνθρωπος πλησιάζει τον θάνατο, τα λόγια του είναι αληθινά και ευγενικά». Αναλύστε προσεκτικά αυτά τα λόγια· είναι μήπως αλήθεια κανένα απ’ αυτά; (Όχι.) Είναι όλα πλάνες και λόγια του διαβόλου. Πείτε Μου, πόσο ανόητοι πρέπει να είναι οι άνθρωποι για να περνάνε όλες αυτές τις πλάνες και τα λόγια του διαβόλου για την αλήθεια αφότου έχουν αποδεχτεί το έργο του Θεού; Μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να καταλάβουν την αλήθεια; (Όχι.) Τέτοιοι άνθρωποι είναι παράλογοι και εντελώς ανίκανοι να καταλάβουν την αλήθεια. Κι εσείς, τώρα που έχετε διαβάσει τόσα λόγια του Θεού, δεν έχετε έστω και λίγη γνώση της αλήθειας; (Έχουμε.) Από πού προέρχεται η αλήθεια; (Προέρχεται απ’ τον Θεό.) Η αλήθεια προέρχεται απ’ τον Θεό. Μην πιστεύετε λόγια που δεν έχει πει Εκείνος. Αυτές οι σατανικές φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις και αυτές οι ιδέες της παραδοσιακής κουλτούρας δεν είναι η αλήθεια· δεν πρέπει να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα ούτε να συμπεριφέρεται και να ενεργεί σύμφωνα μ’ αυτές ή με κριτήριο τέτοια πράγματα, αφού δεν προέρχονται από τον Θεό. Εφόσον κάτι προέρχεται από τον άνθρωπο, δεν έχει σημασία αν προέρχεται από την παραδοσιακή κουλτούρα, από κάποιον διάσημο άνθρωπο ή αν είναι προϊόν της εκπαίδευσης ή της κοινωνίας, ούτε έχει σημασία από ποια δυναστεία ή από ποια φυλή ανθρώπων προέρχεται. Δεν είναι η αλήθεια. Ωστόσο, αυτά ακριβώς θεωρούν οι άνθρωποι ότι είναι η αλήθεια, αυτά επιδιώκουν και κάνουν πράξη αντί για την αλήθεια. Κι όλο αυτό το διάστημα, νομίζουν ότι κάνουν πράξη την αλήθεια και ότι πλησιάζουν στην ικανοποίηση των προθέσεων του Θεού, ενώ στην πραγματικότητα ισχύει ακριβώς το αντίθετο: Όταν η επιδίωξή σου και η άσκησή σου βασίζεται σ’ αυτά τα πράγματα, τότε απομακρύνεσαι όλο και περισσότερο απ’ τις απαιτήσεις του Θεού και την αλήθεια.

Είναι εγγενώς παράλογο να μπερδεύουν οι άνθρωποι με την αλήθεια τα πράγματα που θεωρούν καλά και θετικά και να τα επιδιώκουν λες και είναι η αλήθεια. Πώς είναι δυνατόν άνθρωποι που έχουν αποδεχθεί το έργο του Θεού και έχουν διαβάσει πολλά λόγια Του να συνεχίζουν να μπερδεύουν με την αλήθεια όλα αυτά που ο άνθρωπος θεωρεί καλά και να τα επιδιώκουν λες και είναι η αλήθεια; Τι πρόβλημα υπάρχει εδώ; Αυτό αρκεί για να δείξει ότι οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν ποια είναι η αλήθεια και ότι δεν τη γνωρίζουν πραγματικά. Αυτός είναι ένας από τους παράγοντες για το ερώτημα που μόλις έθεσα: «Αφού αυτά τα πράγματα δεν είναι η αλήθεια, πώς γίνεται οι άνθρωποι να συνεχίζουν να τα κάνουν πράξη και να νομίζουν ότι κάνουν πράξη την αλήθεια;» Θα μιλήσω και για έναν άλλο παράγοντα, που αφορά τη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι όσα θεωρούν καλά, σωστά και θετικά σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους είναι η αλήθεια· πάνω σ’ αυτήν τη βάση, καταστρώνουν ένα σχέδιο: Πιστεύουν ότι, όταν ικανοποιήσουν τον Θεό και Αυτός ευχαριστηθεί, θα τους χαρίσει τις ευλογίες που έχει υποσχεθεί στον άνθρωπο. Δεν είναι αυτό το σχέδιο μια προσπάθεια να κάνουν συμφωνία με τον Θεό; (Είναι.) Από μια άποψη, οι άνθρωποι υποστηρίζουν και επιδιώκουν αυτά τα πράγματα, ενώ έχουν μια παράλογη κατανόηση και, ταυτόχρονα, προσπαθούν να κάνουν συμφωνία με τον Θεό με βάση τις δικές τους επιθυμίες και φιλοδοξίες. Αυτός δεν είναι άλλος ένας παράγοντας; (Είναι.) Έχουμε συναναστραφεί πολλές φορές σχετικά μ’ αυτόν τον παράγοντα κατά το παρελθόν, οπότε τώρα δεν θα μιλήσουμε γι’ αυτόν με πολλές λεπτομέρειες. Σας ρωτώ, λοιπόν: Όταν κάποιος που πιστεύει στον Θεό αποκηρύσσει πράγματα, υποφέρει, δαπανά τον εαυτό του και πληρώνει τιμήματα για τον Θεό, δεν κρύβει στις πράξεις του κάποιον σκοπό και στόχο; (Ναι.) Υπάρχει μήπως κάποιος που λέει: «Δεν επιθυμώ τίποτα και δεν ζητώ τίποτα. Θα αποκηρύξω πράγματα, θα δαπανήσω τον εαυτό μου και θα πληρώσω το τίμημα, όποιες κι αν είναι οι περιστάσεις. Αυτό είναι όλο. Δεν έχω προσωπικές επιθυμίες και φιλοδοξίες. Όπως και να μου φέρεται ο Θεός, εμένα δεν με πειράζει. Ας με ανταμείψει, ας μην με ανταμείψει· όπως και να ’χει, έχω ενεργήσει σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του, έχω προσφέρει τον εαυτό μου, έχω αποκηρύξει τα πάντα, έχω πληρώσει το τίμημα και έχω υποφέρει»; Υπάρχουν μήπως τέτοιοι άνθρωποι; (Όχι.) Μέχρι σήμερα, δεν έχει γεννηθεί τέτοιος άνθρωπος. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Ένας τέτοιος άνθρωπος θα έπρεπε να ζει στο κενό». Ακόμα κι αν ζούσε στο κενό, δεν θα ήταν έτσι· θα είχε και πάλι διεφθαρμένη διάθεση, φιλοδοξίες και επιθυμίες και θα προσπαθούσε και πάλι να κάνει συμφωνία με τον Θεό. Ο δεύτερος παράγοντας, λοιπόν, σ’ αυτό το ερώτημα είναι ότι, άπαξ και οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν ως αλήθεια πράγματα που, σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους, θεωρούν σωστά, τότε καταστρώνουν ένα σχέδιο. Και ποιο είναι αυτό το σχέδιο; Να κάνουν πράξη αυτά τα πράγματα προκειμένου να τα ανταλλάξουν με τις ευλογίες που έχει υποσχεθεί ο Θεός στον άνθρωπο και με έναν όμορφο προορισμό. Πιστεύουν ότι, εφόσον κάτι ο άνθρωπος το θεωρεί θετικό, πρέπει να είναι σωστό, οπότε κάνουν και επιδιώκουν ό,τι θεωρούν σωστό και νομίζουν ότι, αν ασκούνται έτσι, τότε ο Θεός σίγουρα θα τους ευλογήσει. Αυτό είναι το σχέδιο του ανθρώπου. Αυτός ο δεύτερος παράγοντας αφορά καθαρά εκείνους που προσπαθούν να ικανοποιήσουν τις δικές τους φιλοδοξίες και επιθυμίες και επιχειρούν να συνάψουν συμφωνία με τον Θεό. Αν δεν το πιστεύεις αυτό, για προσπάθησε να απαγορεύσεις στους ανθρώπους να κάνουν συμφωνίες και στέρησέ τους τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες τους. Ανάγκασέ τους να εγκαταλείψουν τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες τους. Θα χάσουν αμέσως την ενέργεια που απαιτείται για να υποφέρουν και να πληρώνουν τιμήματα. Γιατί θα χάσουν την ενέργεια να κάνουν αυτά τα πράγματα; Επειδή θα νιώθουν ότι έχουν χάσει τις προοπτικές και το πεπρωμένο τους, ότι δεν έχουν πλέον καμία ελπίδα να ευλογηθούν και ότι δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν. Αυτό που κάνουν πράξη δεν είναι η αλήθεια και αυτό που επιδιώκουν δεν είναι η αλήθεια, αλλά πράγματα που φαντάζονται ως θετικά· εντούτοις, όταν ακυρώνονται οι επιθυμίες και οι φιλοδοξίες τους, δεν είναι πλέον πρόθυμοι ούτε καν να πληρώσουν γι’ αυτά τα πράγματα. Πείτε Μου, τι έχουν οι άνθρωποι; Έχουν αληθινή πίστη; (Δεν έχουν.) Για να το πάω ένα βήμα παραπέρα, είναι αφοσιωμένοι οι άνθρωποι; Κάποιοι μπορεί να πουν: «Ό,τι κι αν λέει ο Θεός τώρα, εμείς Τον ακολουθούμε. Ό,τι κι αν λέει, δεν γινόμαστε αρνητικοί ούτε αποθαρρυνόμαστε, δεν κάνουμε πίσω και σε καμία περίπτωση δεν τα παρατάμε. Ακόμα κι αν ο Θεός δεν μας θέλει, και πει ότι εμείς απλώς δουλεύουμε και μοχθούμε, ότι δεν επιδιώκουμε την αλήθεια και δεν έχουμε καμία ελπίδα να σωθούμε, εμείς θα συνεχίσουμε να Τον ακολουθούμε χωρίς δισταγμό και να εκτελούμε τα καθήκοντά μας. Δεν είναι αφοσίωση αυτό; Δεν είναι πίστη; Το να είσαι πιστός και αφοσιωμένος δεν είναι το ίδιο με το να επιδιώκεις την αλήθεια; Δεν σημαίνει ότι επιδιώκουμε την αλήθεια, σε κάποιο βαθμό;» Πείτε Μου, είναι επιδίωξη της αλήθειας αυτό; (Όχι.) Τι σημαίνει να λέει κανείς ότι αυτό δεν είναι επιδίωξη της αλήθειας; Σημαίνει ότι όλες οι «σανίδες σωτηρίας» του ανθρώπου έχουν χαθεί, ότι δεν έχει από πουθενά να πιαστεί. Και τι γίνεται τότε; Μπορεί να γίνει κάτι; Είτε μπορούν να κάνουν κάτι γι’ αυτό είτε όχι, πώς νιώθουν μόλις το ακούσουν; Απογοητεύονται πάρα πολύ: «Αυτό σημαίνει όντως ότι δεν έχω καμία ελπίδα να κερδίσω ευλογίες; Τι στο καλό συμβαίνει;» Οι άνθρωποι υπό αυτές τις συνθήκες χάνουν τη γη κάτω απ’ τα πόδια τους. Τώρα που τα λόγια Μου σας στέρησαν όλες τις «σανίδες σωτηρίας» σας, να δω πού θα πάτε από εδώ και πέρα. Κάποιοι λένε: «Δεν είναι σωστό να μοχθείς, να προσπαθείς να κάνεις συμφωνίες, να έχεις στρεβλή κατανόηση, να υποφέρεις και να πληρώνεις τιμήματα. Και τότε τι στο καλό είναι σωστό να κάνεις; Ό,τι κι αν πει ο Θεός, εμείς δεν πρόκειται να Τον εγκαταλείψουμε. Θα συνεχίσουμε να εκτελούμε τα καθήκοντά μας. Αυτό δεν ισοδυναμεί με άσκηση της αλήθειας;» Το ερώτημα αυτό πρέπει να γίνει ξεκάθαρα κατανοητό. Οι άνθρωποι, επειδή δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια και έχουν πάντα στρεβλή κατανόηση για το τι σημαίνει να κάνεις πράξη την αλήθεια, πιστεύουν ότι το να αποκηρύττεις πράγματα, να δαπανάς, να υποφέρεις και να πληρώνεις τιμήματα αποτελούν άσκηση της αλήθειας και υποταγή στον Θεό. Αυτό είναι τρομερό σφάλμα. Το να κάνει κανείς πράξη την αλήθεια σημαίνει να κάνει πράξη τα λόγια του Θεού. Πρέπει, όμως, να τα κάνει πράξη με βάση τις αρχές· σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να το κάνει με βάση τις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Αυτό που θέλει ο Θεός είναι μια ειλικρινής καρδιά, μια καρδιά που αγαπά τον Θεό και μια καρδιά που Τον ικανοποιεί. Μόνο αν κάνεις έτσι πράξη τα λόγια του Θεού κάνεις πράξη και την αλήθεια. Αν κάποιος θέλει πάντα να κάνει συμφωνίες με τον Θεό όταν δαπανά τον εαυτό του γι’ Αυτόν και να ικανοποιεί τις δικές του φιλοδοξίες και επιθυμίες, τότε δεν κάνει πράξη την αλήθεια· παίζει μαζί της και την ποδοπατά, είναι υποκριτής. Επομένως, αν κάποιος μπορεί να δεχτεί τα λόγια κρίσης του Θεού, δεν εγκαταλείπει τον Θεό και συνεχίζει να εκτελεί το καθήκον του, παρότι έχουν ακυρωθεί οι σκοποί και οι επιθυμίες του να κερδίσει ευλογίες, και παρότι δεν έχει σε τίποτα να προσβλέπει και τίποτα να τον παρακινεί, αυτό είναι το ίδιο με την επιδίωξη και την άσκηση της αλήθειας; Όπως το βλέπω Εγώ, αν το μετρήσουμε αυτό με βάση τον ορισμό του τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια, τότε ούτε αυτό είναι επιδίωξη της αλήθειας και απέχει πολύ απ’ το πρότυπο της επιδίωξης της αλήθειας. Τώρα που έχουμε έναν ακριβή ορισμό της επιδίωξης της αλήθειας, θα πρέπει να τον ακολουθούμε αυστηρά όταν αξιολογούμε τις πράξεις, τη διαγωγή και τις εκδηλώσεις των ανθρώπων. Πώς μπορεί να αξιολογηθεί κανείς με βάση την ικανότητά του να παραμένει με τον Θεό και να συνεχίζει να εκτελεί το καθήκον του αν και δεν έχει να περιμένει ευλογίες; Ως εξής: Οι άνθρωποι, ως δημιουργήματα, γεννιούνται με δύο αξιέπαινα πράγματα στην ανθρώπινη φύση τους και, αν μπορείς να τα αξιοποιήσεις, τότε εξασφαλίζεις, τουλάχιστον, πως ακολουθείς τον Θεό. Ξέρετε ποια είναι αυτά τα δύο πράγματα; (Η συνείδηση και η λογική.) Σωστά. Υπάρχουν στην ανθρώπινη φύση του ανθρώπου δύο πράγματα που είναι υπερπολύτιμα· όταν οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, όταν έχουν πολύ χαμηλό επίπεδο και δεν έχουν καμία γνώση και καμία είσοδο σχετικά με τις απαιτήσεις του Θεού και την αλήθεια, εντούτοις παραμένουν σταθεροί στη θέση τους, τότε ποια είναι η βασική προϋπόθεση που τους επιτρέπει να το πετύχουν αυτό; Πρέπει να διαθέτουν τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Η απάντηση, λοιπόν, είναι σαφής. Εφόσον οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια και δεν έχουν καμία επιθυμία ή φιλοδοξία να λάβουν ευλογίες, εφόσον έχουν στερηθεί την επιθυμία τους να λάβουν ευλογίες, αν μπορούν ακόμα να ακολουθούν τον Θεό και να εκτελούν τα καθήκοντά τους, πού το βασίζουν αυτό; Τι τους παρακινεί; Δεν υπάρχει καμία βάση και κανένα κίνητρο για τις πράξεις τους. Εφόσον διαθέτουν τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης, μπορούν να κάνουν αυτά τα πράγματα. Έτσι είναι τώρα τα πράγματα: Είναι γεγονός ότι δεν καταλαβαίνεις την αλήθεια, ενώ το ότι καταλαβαίνεις τα δόγματα δεν έχει καμία χρησιμότητα, δεν σημαίνει ότι έχεις εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα. Ξέρεις ότι είναι λάθος να προσπαθείς να κάνεις συμφωνία με τον Θεό για να επιδιώξεις τις προοπτικές και το πεπρωμένο σου· αν, όμως, στερηθείς τη δυνατότητα να επιδιώκεις τις προοπτικές και το πεπρωμένο σου, καθώς και να επιθυμείς να λάβεις ευλογίες, αφού όλα αυτά έχουν καταδικαστεί, κι όμως εσύ συνεχίζεις με χαρά να ακολουθείς τον Θεό και να εκτελείς το καθήκον σου, αυτό θα είναι πραγματικά αξιοσημείωτο. Αν μπορείς να ακολουθείς τον Θεό χωρίς να έχεις κερδίσει την αλήθεια, από τι εξαρτάται αυτό; Από τη συνείδηση και τη λογική σου. Η συνείδηση και η λογική ενός ανθρώπου μπορούν να στηρίξουν την κανονική ζωή και ύπαρξή του και τον κανονικό τρόπο που μεταχειρίζεται τους ανθρώπους και τα πράγματα. Πού διαφέρει, λοιπόν, η εκτέλεση του καθήκοντός σου με βάση τη συνείδηση και τη λογική σου και η άσκηση της αλήθειας; Η εκδήλωση κάποιου που επιδιώκει την αλήθεια είναι ότι βλέπει τους ανθρώπους και τα πράγματα και συμπεριφέρεται και ενεργεί εξ ολοκλήρου σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια· απ’ την άλλη, εκείνοι που απλώς ενεργούν με βάση τη συνείδηση και τη λογική τους μπορεί να μην επιδιώκουν την αλήθεια, ωστόσο μπορούν να μοχθούν, να εκτελούν τα καθήκοντά τους και να παραμένουν στον οίκο του Θεού χωρίς μελανά σημεία στο μητρώο τους. Από τι εξαρτάται αυτό; Βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα και συμπεριφέρονται και ενεργούν με βάση τα κριτήρια της συνείδησης και της λογικής τους και δεν το κάνουν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό τους την αλήθεια. Έτσι, αν το έχεις αυτό στο μυαλό σου, δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο να εκτελείς απλώς το καθήκον σου με βάση τη συνείδηση και τη λογική σου και στο να επιδιώκεις την αλήθεια; (Υπάρχει.) Το να εκτελεί κανείς το καθήκον του με βάση τη συνείδηση και τη λογική του σημαίνει να του φτάνει απλώς να μοχθεί· σημαίνει να θεωρεί ως πρότυπα το να μοχθεί καλά, να μην προκαλεί διαταράξεις ή αναστάτωση, να υπακούει και να υποτάσσεται, να έχει καλές συμπεριφορές και καλές σχέσεις με τους άλλους, να μην έχει μελανά σημεία στο μητρώο του και άλλα τέτοια πράγματα. Φτάνουν όλα αυτά το επίπεδο της επιδίωξης της αλήθειας; Όχι. Όσες καλές συμπεριφορές κι αν έχει κάποιος, αν δεν γνωρίζει καθόλου τις διεφθαρμένες διαθέσεις του και την επαναστατικότητά του, τις αντιλήψεις του, τις παρανοήσεις του σχετικά με τον Θεό και τις διάφορες αρνητικές καταστάσεις του· αν του είναι αδύνατο να απαλλαγεί απ’ αυτά τα πράγματα· αν δεν μπορεί να καταλάβει τις αρχές της άσκησης της αλήθειας· αν δεν έχει απαλλαγεί από καμία απ’ τις εκδηλώσεις των διεφθαρμένων διαθέσεών του· αν παραμένει αλαζόνας και αυτάρεσκος, αυθαίρετος και απερίσκεπτος, διεφθαρμένος και δόλιος, ενώ κάποιες φορές γίνεται ακόμη και αρνητικός, αδύναμος και αμφιβάλλει για τον Θεό και ούτω καθεξής· αν παραμένουν μέσα του όλα αυτά τα πράγματα, μπορεί να επιτύχει την αληθινή υποταγή στον Θεό; Αν υπάρχουν ακόμα αυτές οι διεφθαρμένες διαθέσεις μέσα του, θα μπορέσει να βιώσει πραγματικά το έργο του Θεού; Αν κάποιος διαθέτει απλώς καλές συμπεριφορές, είναι αυτό εκδήλωση της επιδίωξης της αλήθειας; (Όχι.) Ποια είναι τα καλύτερα πράγματα στον άνθρωπο; Μόνο η συνείδηση και η λογική του· αυτά είναι τα δύο μόνα θετικά πράγματα, αυτά είναι τα αξιέπαινα πράγματα που έχει ο άνθρωπος. Ωστόσο, κανένα απ’ τα δύο δεν σχετίζεται με την αλήθεια· δεν είναι παρά μόνο οι πιο στοιχειώδεις προϋποθέσεις για να επιδιώξει κανείς την αλήθεια, πράγμα που σημαίνει ότι, αν διαθέτεις την κανονική συνείδηση και λογική της ανθρώπινης φύσης και είσαι ικανός να καταλάβεις την αλήθεια, τότε θα μπορείς να κάνεις τις σωστές επιλογές όποτε σου συμβαίνει κάτι. Η συνείδηση και η λογική που διαθέτει ο άνθρωπος είναι η εξής: Ο Θεός είναι ο Κύριος της δημιουργίας κι εσύ είσαι ένα δημιούργημα. Ο Θεός σε έχει επιλέξει, οπότε το σωστό είναι να αφιερώσεις και να δαπανήσεις τον εαυτό σου για τον Θεό, καθώς και να ακούς με προσοχή τα λόγια Του. Αυτό το «σωστό» το καθορίζει η συνείδηση και η λογική σου. Έχεις, όμως, ακούσει με προσοχή τα λόγια του Θεού; Ποιες είναι οι αρχές και οι μέθοδοι που κρύβονται πίσω από τις πράξεις σου; Έχεις μια διεφθαρμένη διάθεση· έχεις επαναστατήσει εναντίον της; Έχεις απαλλαγεί απ’ αυτήν; Τέτοια πράγματα δεν έχουν καμία σχέση με το τι είναι «σωστό». Αν δεν προχωρήσεις παραπέρα από αυτήν τη βάση τού τι είναι σωστό να κάνεις και πώς είναι σωστό να ενεργείς, και ζεις μέσα στο πλαίσιο των παραμέτρων του «σωστού», δεν είναι αποτέλεσμα της συνείδησης και της λογικής σου αυτό; (Είναι.) Η συνείδησή σου σου λέει: «Εφόσον ο Θεός με έσωσε, πρέπει να δαπανήσω τον εαυτό μου γι’ Αυτόν. Ο Θεός μού έσωσε τη ζωή και μου έδωσε μια δεύτερη, οπότε είναι σωστό να ανταποδώσω την αγάπη Του. Ο Θεός είναι ο Κύριος της δημιουργίας και εγώ είμαι δημιούργημα, οπότε οφείλω να υποταχθώ στις διευθετήσεις Του». Αυτό δεν είναι αποτέλεσμα της συνείδησης και της λογικής σου; (Είναι.) Οι διάφορες συμπεριφορές, οι τρόποι άσκησης, οι στάσεις και οι απόψεις που γεννιούνται μέσα στους ανθρώπους λόγω της επίδρασης της συνείδησης και της λογικής τους δεν υπερβαίνουν τις παραμέτρους όσων μπορούν εκ φύσεως να κάνουν η συνείδηση και η λογική τους, και υπολείπονται της άσκησης της αλήθειας. Έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Κάποιοι μπορεί να πουν, για παράδειγμα: «Ο οίκος του Θεού με έχει εξυψώσει δίνοντάς μου την ευκαιρία να εκτελέσω ένα καθήκον, ενώ με ταΐζει, με ντύνει και φροντίζει για τη στέγασή μου. Ο οίκος του Θεού φροντίζει κάθε πτυχή της ζωής μου. Έχω απολαύσει πολλή χάρη απ’ τον Θεό, οπότε θα πρέπει να ανταποδώσω την αγάπη Του· δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζω τον Θεό επιπόλαια κατά το καθήκον μου ούτε, βέβαια, να κάνω τίποτα που να διαταράσσει ή να προκαλεί αναστάτωση. Είμαι πρόθυμος να υποταχθώ σε ό,τι διευθετεί ο οίκος του Θεού για μένα. Ό,τι κι αν με βάλει ο οίκος του Θεού να κάνω, δεν πρόκειται να διαμαρτυρηθώ». Μια τέτοια δήλωση είναι μια χαρά· δεν είναι πολύ εύκολο να το κάνει αυτό κάποιος που έχει συνείδηση και λογική; (Είναι.) Φτάνει αυτό το επίπεδο της άσκησης της αλήθειας; (Όχι.) Απέχει πολύ από την άσκηση της αλήθειας. Επομένως, όσο ευγενή συνείδηση ή κανονική λογική κι αν έχει κάποιος, είτε μπορεί είτε δεν μπορεί να κάνει τα πάντα υπό την καθοδήγηση της συνείδησης και της λογικής του και ανεξάρτητα από το πόσο σωστές και αξιοπρεπείς είναι οι ενέργειές του ή από το πόσο θαυμάζουν οι άλλοι αυτές τις ενέργειες, δεν ξεπερνούν το επίπεδο των καλών ανθρώπινων συμπεριφορών. Μπορούν να ταξινομηθούν μόνο στη σφαίρα των καλών ανθρώπινων συμπεριφορών· απέχουν πολύ απ’ την άσκηση της αλήθειας. Όταν βασίζεις στη λογική σου το πώς αλληλεπιδράς με τους άλλους, τότε θα είσαι λίγο πιο ευγενικός στην ομιλία σου, δεν θα επιτίθεσαι στους άλλους και δεν θα θυμώνεις, δεν θα καταπιέζεις, δεν θα ελέγχεις, δεν θα εκφοβίζεις, δεν θα επιδιώκεις να ασκήσεις επιρροή στους άλλους και ούτω καθεξής· όλα αυτά μπορεί να τα πετύχει κανείς με τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης, αλλά έχουν καμία σχέση με την άσκηση της αλήθειας; Όχι, δεν έχουν. Είναι πράγματα που μπορεί να πετύχει η λογική του ανθρώπου, και ανάμεσα σ’ αυτά και στην αλήθεια υπάρχει απόσταση.

Για ποιον λόγο λέω ότι το να ενεργεί κανείς με βάση τη συνείδησή του και τη λογική του δεν έχει σχέση με την άσκηση της αλήθειας; Θα σας πω ένα παράδειγμα. Ας υποθέσουμε ότι ένας άνθρωπος σου έχει φερθεί με ευγένεια κι έχετε καλές σχέσεις, και αποδέχεται το έργο του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες και στη συνέχεια διαδίδει το ευαγγέλιο σ’ εσένα, πράγμα που είναι το ίδιο με το να τον χρησιμοποιεί ο Θεός για να διαδώσει το ευαγγέλιο σ’ εσένα. Εσύ, μόλις αποδεχτείς το νέο έργο του Θεού, νιώθεις ακόμα μεγαλύτερη ευγνωμοσύνη απέναντι σ’ αυτόν τον άνθρωπο και θέλεις πάντοτε να του το ανταποδώσεις. Έτσι, του δίνεις λίγη ελευθερία σε ό,τι κι αν κάνεις και του μιλάς πάντα πολύ ευγενικά. Του φέρεσαι με ιδιαίτερο σεβασμό, εκτίμηση και ανεκτικότητα και, ό,τι κακό κι αν κάνει, όποιος κι αν είναι ο χαρακτήρας του, τον αντιμετωπίζεις με υπομονή και διαλλακτικότητα, σε σημείο που, όποτε σου ζητάει βοήθεια με μια δυσκολία που αντιμετωπίζει, τον βοηθάς άνευ όρων. Γιατί να το κάνεις αυτό; Τι επηρεάζει τις ενέργειές σου; (Η συνείδησή μου.) Είναι αποτέλεσμα της συνείδησής σου. Αυτή η επίδραση της συνείδησής σου δεν μπορεί να χαρακτηριστεί θετική ή αρνητική· το μόνο που μπορεί να πει κανείς είναι ότι έχεις συνείδηση και λίγη ανθρώπινη φύση και ότι, όταν κάποιος σου δείχνει καλοσύνη, τον ευγνωμονείς και του το ανταποδίδεις. Από αυτήν την άποψη, είσαι εντάξει άνθρωπος. Αν όμως το μετρούσαμε με βάση την αλήθεια, μπορεί να καταλήγαμε σε διαφορετικό συμπέρασμα. Ας υποθέσουμε ότι μια μέρα αυτός ο άνθρωπος κάνει κάποιο κακό και πρόκειται η εκκλησία να τον αποπέμψει, κι εσύ εξακολουθείς να τον μετράς με βάση τη συνείδησή σου και να λες: «Αυτός ήταν που διέδωσε το ευαγγέλιο σ’ εμένα. Όσο ζω, δεν πρόκειται να ξεχάσω το καλό που μου έκανε· αν δεν ήταν αυτός, δεν θα ήμουν εδώ που είμαι τώρα. Δεν λέω, σήμερα έκανε κάτι κακό, αλλά δεν μπορώ να τον αποκαλύψω. Παρόλο που είδα ότι έκανε λάθος, δεν μπορώ να το πω, γιατί με έχει βοηθήσει πολύ. Μπορεί να μην μπορώ να του το ξεπληρώσω, αλλά δεν γίνεται να του επιτεθώ. Αν θέλει κάποιος άλλος να τον καταγγείλει, ας το κάνει, αλλά εγώ δεν πρόκειται να το κάνω. Δεν μπορώ να τρίψω αλάτι στην πληγή του· τι άνθρωπος θα ήμουν αν έκανα κάτι τέτοιο; Δεν θα ήμουν άνθρωπος χωρίς συνείδηση; Ένας άνθρωπος χωρίς συνείδηση είναι άραγε τίποτε περισσότερο από ένα κτήνος;» Τι λες; Τι επίδραση έχει η συνείδηση σε τέτοιες περιστάσεις; Η επίδραση αυτή δεν παραβιάζει την αλήθεια; (Την παραβιάζει.) Καταλαβαίνουμε από αυτό ότι μερικές φορές η επίδραση της συνείδησης περιορίζεται και επηρεάζεται από τα συναισθήματα του ατόμου, με αποτέλεσμα οι αποφάσεις του να συγκρούονται με τις αλήθεια-αρχές. Άρα, καταλαβαίνουμε ξεκάθαρα ένα γεγονός: Η επίδραση της συνείδησης ενός ανθρώπου είναι κατώτερη απ’ το πρότυπο της αλήθειας, και κάποιες φορές οι άνθρωποι, ενώ ενεργούν με βάση τη συνείδησή τους, παραβιάζουν την αλήθεια. Αν πιστεύεις στον Θεό, αλλά δεν ζεις σύμφωνα με την αλήθεια και αντ’ αυτής ενεργείς με βάση τη συνείδησή σου, τότε μπορείς να κάνεις κακό και να αντισταθείς στον Θεό; Θα μπορείς στ’ αλήθεια να κάνεις κακά πράγματα· κανένας δεν μπορεί να πει ότι δεν είναι ποτέ λάθος να ενεργεί κάποιος με βάση τη συνείδησή του. Αυτό δείχνει ότι, αν κάποιος θέλει να ικανοποιήσει τον Θεό και να συμμορφωθεί με το θέλημά Του, δεν αρκεί σε καμία περίπτωση να ενεργεί απλώς με βάση τη συνείδησή του. Για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του Θεού, πρέπει να ενεργεί με βάση την αλήθεια. Πού έχεις τοποθετήσει την αλήθεια, λοιπόν, εφόσον αντιμετωπίζεις τη συνείδησή σου ως την αλήθεια και τη θεωρείς ανώτερη απ’ όλα τα άλλα; Την έχεις αντικαταστήσει με τη συνείδησή σου· αυτό δεν αποτελεί αντίσταση στην αλήθεια; Δεν αποτελεί εναντίωση προς την αλήθεια; Αν ζεις σύμφωνα με τη συνείδησή σου, μπορείς να παραβιάσεις την αλήθεια, και παραβιάζοντας την αλήθεια αντιστέκεσαι στον Θεό. Πολλοί άνθρωποι, αφότου αρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό, έχουν τη συνείδησή τους ως πρότυπο για τα λόγια και τις πράξεις τους, αλλά και συμπεριφέρονται µε βάση αυτή. Το να ενεργεί κανείς με βάση τη συνείδησή του είναι ή δεν είναι άσκηση της αλήθειας; Μπορεί να αντικαταστήσει την αλήθεια η συνείδηση ενός ανθρώπου; Σε τι ακριβώς διαφέρει το να ενεργεί κανείς με βάση τη συνείδησή του από το να ενεργεί με βάση την αλήθεια; Ορισμένοι άνθρωποι επιμένουν πάντα να ενεργούν με βάση τη συνείδησή τους και νομίζουν ότι επιδιώκουν την αλήθεια. Είναι σωστή αυτή η άποψη; (Δεν είναι.) Μπορούν τα συναισθήματα της συνείδησης ενός ανθρώπου να υποκαταστήσουν την αλήθεια; (Δεν μπορούν.) Ποιο είναι το λάθος αυτών των ανθρώπων; (Πηγαίνουν κόντρα στην αλήθεια, πράγμα που αποτελεί αντίσταση στον Θεό.) Σωστά. Ταυτίζουν τα συναισθήματα της συνείδησής τους με την αλήθεια, κι έτσι είναι πιθανόν να παραβιάσουν την αλήθεια. Τέτοια άτομα πάντοτε βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα και συμπεριφέρονται και ενεργούν με βάση το πρότυπο της συνείδησής τους, με κριτήριό τους τη συνείδησή τους. Η συνείδησή τους τους εγκλωβίζει και τους ελέγχει, ενώ ταυτόχρονα ελέγχει και τη λογική τους. Αν κάποιος ελέγχεται από τη συνείδησή του, μπορεί παράλληλα να αναζητά την αλήθεια και να ασκείται σύμφωνα μ’ αυτήν; Δεν μπορεί. Επομένως, είναι δυνατόν η συνείδηση να υποκαταστήσει την αλήθεια; Δεν είναι. Κάποιοι ίσως αναρωτηθούν: «Αφού δεν μπορούμε να μετρήσουμε το πώς συμπεριφερόμαστε στους άλλους με βάση τη συνείδησή μας, ούτε μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τη συνείδησή μας ως την αλήθεια, είναι σωστό να χρησιμοποιούμε τα πρότυπα της συνείδησής μας για να μετρήσουμε το πώς συμπεριφερόμαστε στον Θεό;» Αυτό το ερώτημα αξίζει να το σκεφτούμε. Σε κάθε περίπτωση, η συνείδηση ενός ανθρώπου δεν μπορεί να υποκαταστήσει την αλήθεια. Αν δεν κατέχεις την αλήθεια και προσεγγίζεις τον Θεό με βάση τη συνείδησή σου, αυτό μπορεί να θεωρηθεί καλό σύμφωνα με το ανθρώπινο πρότυπο, αλλά αν βασιστείς σ’ αυτό το πρότυπο, δεν θα μπορέσεις να πετύχεις την αγάπη και την υποταγή προς τον Θεό· το πολύ πολύ να αποφύγεις να παραβιάσεις την αλήθεια και να αντισταθείς στον Θεό. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Δεν χρειάζεται να χρησιμοποιείς τη συνείδησή σου απέναντι στους άλλους ανθρώπους και ούτε χρειάζεται να τη χρησιμοποιείς απέναντι στον Θεό». Είναι ή δεν είναι σωστό αυτό; Από τη σκοπιά των δογμάτων και της θεωρίας, φαίνεται λάθος, έτσι δεν είναι; Τότε, μέτρησέ το με βάση την αλήθεια· σου φαίνεται σωστό; Λέει ο Θεός στους ανθρώπους να Τον προσεγγίζουν χρησιμοποιώντας τη συνείδησή τους; Τι απαιτεί απ’ τον άνθρωπο; Πώς απαιτεί να Τον προσεγγίζει ο άνθρωπος; Μπορεί να έχεις συνείδηση, είσαι όμως ειλικρινής; Αν έχεις συνείδηση, αλλά δεν είσαι ειλικρινής, τότε αυτό δεν αρκεί. Αυτό που απαιτεί ο Θεός είναι να Τον προσεγγίζει ο άνθρωπος με ειλικρίνεια. Είναι γραμμένο στη Βίβλο: «Θέλεις αγαπά Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου, και εξ όλης της ψυχής σου, και εξ όλης της διανοίας σου, και εξ όλης της δυνάμεώς σου» (Κατά Μάρκον 12:30). Τι απαιτεί ο Θεός; (Να Τον αγαπούν οι άνθρωποι με όλη τους την καρδιά, με όλη τους τη διάνοια και με όλη τους την ψυχή.) Τι θέλει ο Θεός από τους ανθρώπους; (Την ειλικρίνειά τους.) Σωστά. Έχει πει μήπως: «Πρέπει να με αγαπάτε με τη συνείδηση και τη λογική σας και με τα ένστικτά σας»; Είπε κάτι τέτοιο ο Θεός; (Όχι, δεν είπε.) Γιατί δεν λέει κάτι τέτοιο ο Θεός; (Επειδή η συνείδηση δεν είναι η αλήθεια.) Τι είναι η συνείδηση; (Το ελάχιστο πρότυπο της ανθρώπινης φύσης.) Σωστά, η συνείδηση και η λογική είναι τα ελάχιστα και τα πιο στοιχειώδη πρότυπα της ανθρώπινης φύσης. Πώς μπορείς να καταλάβεις αν ένας άνθρωπος είναι καλός και αν έχει ανθρώπινη φύση; Πώς το μετράς αυτό; Με τι το μετράς; Το ελάχιστο και πιο βασικό πρότυπο είναι αν αυτός ο άνθρωπος έχει συνείδηση και λογική. Με βάση αυτό το πρότυπο μπορείς να μετρήσεις αν κάποιος έχει ανθρώπινη φύση. Ποιο είναι, λοιπόν, το πρότυπο για να μετρήσεις το κατά πόσον επιδιώκει κάποιος την αλήθεια; Μπορείς να καταλάβεις αν επιδιώκει την αλήθεια ή όχι με βάση το αν έχει συνείδηση και λογική· είναι η αλήθεια αυτά τα λόγια; Είναι σωστά; (Όχι.) Τότε τι είναι αυτό που θέλει ο Θεός απ’ τον άνθρωπο; (Ειλικρίνεια.) Ο Θεός θέλει την ειλικρίνεια του ανθρώπου. Από τι αποτελείται αυτή η ειλικρίνεια; Τι πρέπει να κάνει κανείς για να είναι ειλικρινής; Αν απλώς λέει στην προσευχή του ότι προσφέρει την ειλικρίνειά του στον Θεό, αλλά στη συνέχεια δεν δαπανά ειλικρινά τον εαυτό του γι’ Αυτόν ούτε εκτελεί πιστά το καθήκον του, είναι ειλικρίνεια αυτό; Δεν είναι ειλικρίνεια· είναι εξαπάτηση. Και τότε, ποια συμπεριφορά είναι εκδήλωση ειλικρίνειας; Ποια είναι η συγκεκριμένη άσκηση; Ξέρεις; Δεν είναι το να έχεις μια στάση υποταγής προς τον Θεό; (Είναι.) Ένας άνθρωπος είναι ειλικρινής μόνο αν έχει στάση υποταγής. Δεν είναι αυτό πολύ ανώτερο από τη συνείδηση; Η συνείδηση και η λογική του ανθρώπου δεν πλησιάζουν καν την ειλικρίνεια, υπάρχει απόσταση μεταξύ τους. Η συνείδηση και η λογική των ανθρώπων δεν είναι παρά οι πιο στοιχειώδεις προϋποθέσεις για τη διατήρηση της ύπαρξής τους, της κανονικής τους ζωής και των σχέσεών τους με τους άλλους. Αν οι άνθρωποι έχαναν τη συνείδηση και τη λογική τους, δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν, να έχουν κανονική ζωή ή να διατηρούν σχέσεις με τους υπόλοιπους ανθρώπους ούτε καν στο πιο βασικό επίπεδο. Ρίξε μια ματιά σ’ αυτούς που δεν έχουν συνείδηση ή λογική, σ’ αυτούς τους κακούς ανθρώπους· θα ήθελε να έχει σχέσεις μαζί τους οποιοδήποτε μέλος μιας ομάδας; (Όχι.) Κανείς δεν θα ήθελε να έχει σχέσεις μαζί τους. Τι νιώθουν οι άνθρωποι όταν έχουν επαφές μαζί τους; Αηδία, αποστροφή —μπορεί ακόμα και να νιώθουν φόβο, περιορισμό και δέσμευση. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν καν τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης και κανείς δεν θα ήθελε να έχει σχέσεις μαζί τους. Πείτε Μου, θα τους έσωζε ο Θεός αυτούς τους ανθρώπους; (Όχι.) Αν ένας κακός άνθρωπος απαντά σε όποιον τον προσβάλλει λέγοντας: «Αν οι περιστάσεις το επιτρέψουν ποτέ, θα σε σκοτώσω· θα σε καταστρέψω!», τότε, άσχετα με το αν μπορεί στ’ αλήθεια να τα κάνει αυτά τα πράγματα, το γεγονός και μόνο ότι μπόρεσε να τα πει δεν τον κάνει κακό άνθρωπο; (Ναι.) Τι άνθρωπος είναι, λοιπόν, αυτός που τα λόγια του προκαλούν φόβο στους άλλους; Είναι άνθρωπος με συνείδηση και λογική; (Όχι.) Και όσοι δεν έχουν συνείδηση και λογική έχουν, άραγε, ανθρώπινη φύση; (Όχι.) Ποιος θα τολμούσε να έχει επαφές μ’ έναν τέτοιον κακό άνθρωπο που δεν έχει ανθρώπινη φύση; Έχουν κανονικές σχέσεις με τους υπόλοιπους αυτοί οι κακοί άνθρωποι; (Δεν έχουν.) Σε τι κατάσταση βρίσκονται οι σχέσεις τους με τους άλλους; Όλοι τούς φοβούνται, όλοι δεσμεύονται και περιορίζονται απ’ αυτούς· αυτοί θέλουν να εκφοβίζουν κάθε άνθρωπο που συναντούν και να τιμωρούν τους πάντες. Έχουν κανονική ανθρώπινη φύση αυτοί οι άνθρωποι; Κανείς δεν τολμά να συναναστραφεί με τέτοιους ανθρώπους που δεν διαθέτουν συνείδηση και λογική. Δεν μπορούν καν να ζήσουν μια κανονική ανθρώπινη ζωή, οπότε δεν διαφέρουν σε τίποτα απ’ τους διαβόλους και τα κτήνη. Όταν βρίσκονται σε ομάδες, πάντα ξεσπούν εναντίον των άλλων και τιμωρούν τους πάντες, τον έναν μετά τον άλλον. Στο τέλος, όλοι κρατούν αποστάσεις απ’ αυτούς, όλοι τούς αποφεύγουν. Πόσο τρομακτικοί πρέπει να είναι! Είναι ανίκανοι ακόμα και να συνάψουν κανονικές ανθρώπινες σχέσεις και δεν μπορούν να εδραιωθούν μέσα σε μια ομάδα. Τι πράγμα είναι αυτοί; Τέτοιοι άνθρωποι δεν διαθέτουν καν ανθρώπινη φύση. Μπορούν, μήπως, να επιδιώξουν την αλήθεια; (Όχι.) Τι είδους άνθρωπος δεν έχει ανθρώπινη φύση; Τα κτήνη, οι διάβολοι. Ο Θεός χαρίζει τις αλήθειες που εκφράζει στην ανθρωπότητα, όχι στα κτήνη και στους διαβόλους. Μόνο όσοι έχουν συνείδηση και λογική μπορούν να αποκαλούνται άνθρωποι. Πείτε Μου πάλι: Το μόνο που χρειάζεται κανείς για να βιώσει πλήρως την κανονική ανθρώπινη φύση είναι η συνείδηση και η λογική; Θα έλεγε κανείς ότι παραμένει ένα κενό, επειδή οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Για να απαλλαγούν από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και να βιώσουν την κανονική ανθρώπινη φύση, πρέπει να επιδιώξουν την αλήθεια. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Έχω συνείδηση και λογική. Εφόσον φροντίζω να μην κάνω κακό, θα κατέχω την αλήθεια-πραγματικότητα». Είναι σωστό αυτό; Αν κάποιος έχει συνείδηση και λογική, αυτό δεν σημαίνει ότι ήδη επιδιώκει την αλήθεια· και ούτε το γεγονός ότι ζει σύμφωνα με τη συνείδηση και τη λογική του σημαίνει ότι επιδιώκει την αλήθεια. Τι ακριβώς είναι, λοιπόν, η συνείδηση και η λογική; Η συνείδηση και η λογική του ανθρώπου είναι απλώς τα πιο βασικά χαρακτηριστικά και οι πιο βασικές ιδιότητες της ανθρώπινης φύσης που πρέπει να διαθέτουν οι άνθρωποι για να επιδιώξουν την αλήθεια. Αν κάποιος ζει σύμφωνα με αυτά τα δύο πράγματα, αυτό δεν σημαίνει ότι επιδιώκει την αλήθεια ούτε, βέβαια, αποδεικνύει ότι κατέχει την αλήθεια-πραγματικότητα. Από αυτό το παράδειγμα που μόλις ανέφερα καταλαβαίνετε ότι, όταν κάποιος βλέπει τους ανθρώπους και τα πράγματα και συμπεριφέρεται και ενεργεί με βάση τη δική του συνείδηση και λογική, είναι πιθανό να παραβιάσει την αλήθεια και τις αρχές. Απέχει πολύ από το πρότυπο του να κάνει τα παραπάνω σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια. Άρα, όση συνείδηση κι αν διαθέτεις, όσο κανονική κι αν είναι η λογική σου, αν δεν μπορείς να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα και να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό σου την αλήθεια, τότε δεν επιδιώκεις την αλήθεια. Παρομοίως, όσο κι αν υποφέρεις και μοχθείς στο πλαίσιο των ενστίκτων της συνείδησης και της λογικής σου, δεν μπορεί να πει κανείς ότι επιδιώκεις την αλήθεια.

Μόλις αναλύσαμε τρία πράγματα, τα οποία ήταν όλα προκαταλήψεις και παρανοήσεις των ανθρώπων σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας. Πείτε Μου, ποια ήταν αυτά τα τρία πράγματα; (Το πρώτο ήταν ότι οι άνθρωποι μπερδεύουν με την αλήθεια πράγματα που σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους θεωρούν καλά, σωστά και θετικά, και τα χρησιμοποιούν ως πρότυπά τους, υποκαθιστώντας τις απαιτήσεις του Θεού απ’ τον άνθρωπο και τις απαιτήσεις και τα πρότυπα των λόγων Του, και κατόπιν επιδιώκουν και κάνουν πράξη αυτά τα πράγματα. Το δεύτερο ήταν ότι, με βάση το ότι οι άνθρωποι προσκολλώνται σε παράλογες αντιλήψεις, προσπαθούν να συνάψουν συμφωνίες με τον Θεό, ενώ παράλληλα τρέφουν μέσα τους επιθυμίες και φιλοδοξίες. Πιστεύουν ότι, μόλις ικανοποιήσουν τον Θεό και Εκείνος ευχαριστηθεί, θα τους χαρίσει την υπόσχεσή Του. Το τρίτο ήταν ότι οι άνθρωποι πιστεύουν πως με το να συμπεριφέρονται και να ενεργούν με βάση τη συνείδηση και τη λογική τους, κάνουν ήδη πράξη την αλήθεια.) Αν αφήσουμε στην άκρη αυτά τα τρία πράγματα, τι ακριβώς σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; Ας επιστρέψουμε στον ορισμό μας για την επιδίωξη της αλήθειας: «Να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα και να συμπεριφέρεται και να ενεργεί εξ ολοκλήρου σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια». Αυτά τα λόγια είναι αρκετά για να κάνουν τους ανθρώπους να καταλάβουν τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια και πώς να το κάνουν. Έχουμε ήδη μιλήσει αρκετά για το τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Πώς, λοιπόν, την επιδιώκει κανείς; Έχουμε συναναστραφεί πολύ σχετικά μ’ αυτό, και τώρα και πιο παλιά: Πρέπει να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, με κριτήριό σου την αλήθεια. Αυτή είναι η επιδίωξη της αλήθειας. Οτιδήποτε άλλο που δεν σχετίζεται μ’ αυτά τα λόγια δεν αποτελεί επιδίωξη της αλήθειας. Βέβαια, αν το «να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα και να συμπεριφέρεται και να ενεργεί εξ ολοκλήρου σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια» δεν αφορά τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου, εντούτοις αφορά κάποιες απ’ τις σκέψεις, τις απόψεις και τις αντιλήψεις του. Και αν αφορά αυτά τα πράγματα και αποσκοπεί στο να πετύχει τον στόχο να μπορέσει ο άνθρωπος να ασκείται σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και να υποτάσσεται στα λόγια του Θεού και στην αλήθεια, τότε, φυσικά, αυτό θα είναι το τελικό αποτέλεσμά του. Το «να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα και να συμπεριφέρεται και να ενεργεί εξ ολοκλήρου σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια» είναι πολύ σαφές και ξεκάθαρο. Το μονοπάτι που προσφέρει τελικά στους ανθρώπους τούς δίνει τη δυνατότητα να αποβάλουν τις προκαταλήψεις τους στους τρόπους άσκησής τους και να εγκαταλείψουν τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες τους. Ταυτόχρονα, οι άνθρωποι δεν πρέπει να κρύβονται πίσω απ’ την πεποίθηση ότι είναι ανώτεροι, ότι διαθέτουν ανθρώπινη φύση, συνείδηση και λογική, και να το χρησιμοποιούν αυτό για να υποκαταστήσουν την αρχή της άσκησης του να έχει κανείς ως βάση του τα λόγια του Θεού και ως κριτήριό του την αλήθεια. Όποιες δικαιολογίες κι αν έχεις, όποια προτερήματα και πλεονεκτήματα κι αν διαθέτεις, δεν φτάνουν για να υποκαταστήσουν το να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα και να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό σου την αλήθεια. Είναι απόλυτα σίγουρο αυτό. Αντίθετα, αν η αφετηρία των απόψεών σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα, αλλά και τη συμπεριφορά και τις πράξεις σου, συμφωνεί απόλυτα με τα λόγια του Θεού, ενώ η αλήθεια είναι οι αρχές της άσκησής σου, τότε κάνεις πράξη την αλήθεια. Διαφορετικά, δεν την κάνεις πράξη. Με λίγα λόγια, όσοι ζουν μέσα στις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, και ενεργούν με σκοπό να κάνουν συμφωνίες ή υποκαθιστούν διαρκώς την επιδίωξη της αλήθειας και την άσκησή της με την πεποίθηση ότι έχουν πολύ καλή ηθική διαγωγή, κάθε τέτοια προσέγγιση είναι ανόητη. Καμία τους δεν είναι εκδήλωση της επιδίωξης της αλήθειας και, τελικά, το αποτέλεσμα αυτών των ανόητων προσεγγίσεων θα είναι οι άνθρωποι να μην καταλαβαίνουν την αλήθεια, να μην μπορούν να καταλάβουν τις προθέσεις του Θεού και να μην μπορούν εισέλθουν στον δρόμο της σωτηρίας. Το καταλαβαίνεις; (Ναι.) Φυσικά, ανάμεσα σ’ αυτούς που δεν επιδιώκουν την αλήθεια —εκτός από εκείνους που δεν μπορούν να σωθούν— θα επιβιώσουν και κάποιοι που είναι διατεθειμένοι να γίνουν απλοί δουλευτές. Κανένα πρόβλημα· αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως μια καλή εναλλακτική επιλογή για όποιον δεν επιδιώκει την αλήθεια. Το συγκεκριμένο μονοπάτι που θα επιλέξετε εξαρτάται από εσάς. Ίσως κάποιοι να πουν: «Μετά από όλη αυτήν τη συναναστροφή, ακόμα δεν μας έχεις πει πώς να βλέπουμε τους ανθρώπους και τα πράγματα ή πώς να συμπεριφερόμαστε και να ενεργούμε». Δεν σας είπα; (Μας είπες.) Πώς πρέπει να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα και σύμφωνα με τι πρέπει να συμπεριφέρεται και να ενεργεί; (Σύμφωνα με τα λόγια του Θεού.) Και έχοντας τι ως κριτήριό του; (Έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια.) Ποια είναι, τότε, τα λόγια του Θεού; Πού είναι η αλήθεια; (Τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια.) Υπάρχουν πάρα πολλά λόγια του Θεού, μιλούν στους ανθρώπους για κάθε πτυχή που αφορά το πώς να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα και πώς να συμπεριφέρονται και να ενεργούν, οπότε δεν θα μπούμε τώρα σε λεπτομέρειες γι’ αυτά τα πράγματα. Διαβάστε για άλλη μια φορά τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. (Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; Να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα και να συμπεριφέρεται και να ενεργεί εξ ολοκλήρου σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια.) Πρέπει να χαράξετε αυτά τα λόγια στην καρδιά σας και να τα έχετε ως σύνθημα της ζωής σας. Να τα βγάζετε συχνά για να τα σκέφτεστε και να τα μελετάτε· να αντιπαραβάλλετε μ’ αυτά τη συμπεριφορά σας, τη στάση σας για τη ζωή, τις απόψεις σας για τα πράγματα, τους σκοπούς και τους στόχους σας. Τότε θα μπορείς να καταλάβεις καθαρά την αληθινή σου κατάσταση και τη διάθεση-ουσία που εκδηλώνεις. Να αντιπαραβάλλεις αυτά τα πράγματα μ’ αυτά τα λόγια, και να θεωρείς τα λόγια αυτά ως τις αρχές της άσκησής σου και ως μονοπάτι και κατεύθυνση για την άσκησή σου. Όταν επιδιώκεις μ’ αυτόν τον τρόπο, όταν μπορέσεις να εισέλθεις σ’ αυτά τα λόγια και να τα βιώσεις πλήρως, τότε θα καταλάβεις τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Φυσικά, όταν εισέλθεις στην πραγματικότητα αυτών των λόγων, θα έχεις ήδη ξεκινήσει να βαδίζεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Όταν θα ξεκινήσεις να βαδίζεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, τι θα προκύψει απ’ αυτό; Η αγωνία που φέρνει η αναστάτωση, ο έλεγχος και οι περιορισμοί της διεφθαρμένης διάθεσής σου θα μειώνεται ολοένα και περισσότερο. Για ποιον λόγο; Επειδή θα νιώθεις ότι έχεις ένα μονοπάτι για να διορθώσεις τη διεφθαρμένη διάθεσή σου και ότι υπάρχει ελπίδα να σωθείς. Μόνο τότε θα νιώσεις ότι μια ζωή κατά την οποία πιστεύεις αληθινά στον Θεό και τρως και πίνεις τα λόγια Του είναι ικανοποιητική, γαλήνια και χαρούμενη. Όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια, μετά από πολλά χρόνια που πιστεύουν στον Θεό, νιώθουν ακόμα ότι η ζωή είναι πολύ κενή και ότι δεν έχουν τίποτα για να βασιστούν. Πολλές φορές, μάλιστα, νιώθουν ότι είναι πολύ οδυνηρό να ζουν με διεφθαρμένη διάθεση και, παρόλο που επιθυμούν να την αποβάλουν, δεν μπορούν. Παραμένουν για πάντα περιορισμένοι, δέσμιοι και καθηλωμένοι απ’ τη διεφθαρμένη τους διάθεση, και αυτό τους προκαλεί μεγάλη αγωνία, όμως δεν έχουν κανένα μονοπάτι να ακολουθήσουν. Οι πικρές μέρες τους είναι ατελείωτες. Αν μπορούσαν να αποδεχτούν την αλήθεια και να σωθούν, τότε θα περνούσαν αυτές οι πικρές ημέρες. Ωστόσο, τα αποτελέσματα όλων των παραπάνω εξαρτώνται από τη μελλοντική σας επιδίωξη και είσοδο.

29 Ιανουαρίου 2022

Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού

Ρυθμίσεις

Συμπαγή χρώματα

Θέματα

Γραμματοσειρά

Μέγεθος γραμματοσειράς

Διάστημα γραμμής

Διάστημα γραμμής

Πλάτος σελίδας

Περιεχόμενα

Αναζήτηση