Στην τελευταία μας συνάθροιση, συναναστραφήκαμε σχετικά με το τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Ας ξεκινήσουμε με μια ανασκόπηση: Tι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; Έχετε απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα; Το αναλογιστήκατε μετά την προηγούμενη συναναστροφή μας; Αφού ολοκληρώνουμε τη συναναστροφή μας πάνω σε ορισμένα θέματα, θα πρέπει να τα αναλογίζεσαι και στη συνέχεια να τα βιώνεις και να τα εφαρμόζεις πρακτικά στην πραγματική σου ζωή. Μόνο τότε θα είσαι σε θέση να αποκτήσεις αληθινή γνώση· μόνο τότε θα είσαι σε θέση να κατανοήσεις και να εκτιμήσεις αληθινά αυτά τα θέματα τα οποία αναλογίζεσαι· μόνο τότε θα είσαι σε θέση να προσφέρεις αληθινή εμπειρία και γνώση. Έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Λοιπόν, αναλογιστήκατε το ερώτημα; Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; Ποια στοιχεία περιλαμβάνονται στην επιδίωξη της αλήθειας; Ποια είναι τα κύρια πράγματα που αυτή συνεπάγεται; Έχετε συνοψίσει αυτά τα πράγματα; (Την προηγούμενη φορά, ο Θεός ξεκίνησε με συναναστροφή σχετικά με τις διάφορες λανθασμένες ιδέες, απόψεις και στάσεις που έχει ο άνθρωπος όσον αφορά την επιδίωξη της αλήθειας, και στη συνέχεια ο Θεός συναναστράφηκε λεπτομερώς σχετικά με τα πέντε στάδια της επιδίωξης της αλήθειας). Υπήρχαν ουσιαστικά δύο σημαντικά μέρη στην τελευταία μας συναναστροφή: ορισμένες αρνητικές καταστάσεις ή λανθασμένες απόψεις που έχουν πολλοί άνθρωποι σε σχέση με την επιδίωξη της αλήθειας, οι παρανοήσεις του ανθρώπου σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας, καθώς και οι δικαιολογίες και οι αιτιολογήσεις που προβάλλουν οι άνθρωποι για τη μη επιδίωξη της αλήθειας —αυτό ήταν το πρώτο σημαντικό μέρος. Το δεύτερο ήταν η συναναστροφή σχετικά με τον τρόπο επιδίωξης της αλήθειας, η οποία περιελάμβανε πέντε βήματα. Παρόλο που υπήρχαν μόνο δύο μέρη, θίξαμε πολλές λεπτομέρειες και ιδιαιτερότητες πάνω στο καθένα από αυτά. Αποκάλυψα κάποιες από τις λανθασμένες γνώσεις και αντιλήψεις του ανθρώπου σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας, και αποκάλυψα επίσης αρκετές δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος κατά την επιδίωξη της αλήθειας, καθώς και κάποιες δικαιολογίες, αιτιολογήσεις και προφάσεις που προβάλλουν όσοι έχουν κουραστεί από την αλήθεια για να μην την επιδιώκουν. Οι αρνητικές, παθητικές στάσεις και αντιλήψεις που επιδεικνύουν οι άνθρωποι σε ό,τι αφορά την επιδίωξη της αλήθειας αντιστοιχούν στον τρόπο ζωής και στις επιδιώξεις που ακολουθούν στην πραγματική τους ζωή, καθώς και στις στάσεις που διατηρούν απέναντι στην αλήθεια —όλα αυτά σχετίζονται με συγκεκριμένες συμπεριφορές και συγκεκριμένες εκφάνσεις των ανθρώπων. Στη συνέχεια, με βάση τις διάφορες συμπεριφορές του ανθρώπου, παρουσίασα ορισμένες συγκεκριμένες μεθόδους και βήματα άσκησης σχετικά με την πορεία της επιδίωξης της αλήθειας. Σας είναι όλα αυτά ξεκάθαρα; (Ναι.) Είναι, όντως; Τότε γιατί δεν λέτε κάτι; Φαίνεται ότι δεν σας είναι ακόμα τόσο ξεκάθαρα· υπάρχουν κι άλλα πάνω στα οποία πρέπει να συναναστραφούμε.

Το μεγαλύτερο ζήτημα στην πίστη στον Θεό είναι η επιδίωξη της αλήθειας. Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; Σε ό,τι αφορά το θέμα της επιδίωξης της αλήθειας, όλες οι εκδηλώσεις των ανθρώπων αποκαλύπτουν πολλά από τα προβλήματα και τις δυσκολίες τους, και οι άνθρωποι έχουν ένα σωρό αιτιολογήσεις και δικαιολογίες για το ότι δεν επιδιώκουν την αλήθεια —τα εμπόδια είναι πάρα πολύ μεγάλα. Εξαιτίας των διαφόρων δυσκολιών των ανθρώπων, αυτοί φαίνονται εξαιρετικά πιεσμένοι και ανήσυχοι όταν πρόκειται να επιδιώξουν την αλήθεια, και νομίζουν ότι είναι πολύ δύσκολο. Στην πραγματικότητα, το ίδιο το ερώτημα —«Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια;»— είναι εύκολο να απαντηθεί, οπότε γιατί δεν μπορούν οι άνθρωποι να επιδιώξουν την αλήθεια; Ποιος είναι ο λόγος; Όλοι καυχιούνται ότι έχουν συνείδηση και σύνεση, ότι πιστεύουν πραγματικά στον Θεό, ότι μπορούν να εκπληρώσουν το καθήκον τους, ότι είναι πρόθυμοι να υποφέρουν και έτοιμοι να πληρώσουν τίμημα. Πώς είναι δυνατόν, με αυτές τις καλές συμπεριφορές ως θεμέλιο, να αδυνατούν να ξεκινήσουν να ακολουθούν το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας; Έχουν τόσο καλή ανθρώπινη φύση, ακεραιότητα και σπουδαία φήμη· έχουν τη θέλησή τους, τις φιλοδοξίες τους και τις επιθυμίες τους σχετικά με την επιδίωξή τους· έχουν τις υποκειμενικές τους προσπάθειες, τη θέλησή τους να υπομείνουν τις κακουχίες και τη στάση να πληρώσουν τίμημα· έχουν την ενεργή, θετική, ανοδική στάση της λαχτάρας για αποδοχή της αλήθειας. Με αυτά τα πράγματα ως θεμέλιο, πώς γίνεται να μη θεωρείται ότι επιδιώκουν την αλήθεια; Γιατί δεν μπορούν να επιτύχουν την επιδίωξη της αλήθειας; Ποια είναι η αιτία του προβλήματος; (Ο άνθρωπος δεν αγαπάει την αλήθεια και έχει κουραστεί απ’ αυτήν εκ φύσεως.) Αυτή είναι ακριβής απάντηση. Ο βασικότερος λόγος είναι ότι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου είναι του Σατανά, και οτιδήποτε είναι του Σατανά είναι ανταγωνιστικό προς τον Θεό και την αλήθεια. Επομένως, το να ζητάμε από τους ανθρώπους να επιδιώξουν την αλήθεια ισοδυναμεί με το να τους ζητάμε να εγκαταλείψουν την έμφυτη ζωή και τις έμφυτες ιδιότητές τους, καθώς και τον έμφυτο τρόπο επιδίωξης και την οπτική τους για τη ζωή. Το να αφήσουν αυτά τα λανθασμένα πράγματα, να εγκαταλείψουν τις σαρκικές τους προτιμήσεις και, αντ’ αυτών, να επιδιώξουν και να κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, πράγματα τα οποία δεν αρέσουν στη σάρκα τους, τα οποία δεν κατέχουν και τα οποία περιφρονούν, απεχθάνονται και απορρίπτουν —αυτό είναι που βρίσκουν δύσκολο. Το να σου ζητηθεί να επιδιώξεις την αλήθεια ισοδυναμεί με το να σου ζητηθεί να αφήσεις την έμφυτη ζωή σου. Αυτό δεν είναι το ίδιο με το να σου ζητηθεί να παραδώσεις τη ζωή σου; (Είναι.) Είναι το να παραδίδεις την ίδια σου τη ζωή. Δίνουν οι άνθρωποι οικειοθελώς τη ζωή τους για κάτι; (Όχι.) Μέσα στα βάθη της καρδιάς τους, λένε: «Δεν θα το κάνω»· εκατό φορές, χίλιες φορές, δέκα χιλιάδες φορές: «Δεν θα το κάνω». Ό,τι και να γίνει, είναι δύσκολο για τους ανθρώπους να αφήσουν τα έμφυτα, σατανικά πράγματα που διαθέτουν. Αυτό είναι γεγονός, το οποίο έχετε βιώσει βαθιά και αληθινά. Από τα βάθη της καρδιάς τους, οι άνθρωποι δεν είναι πρόθυμοι να εγκαταλείψουν τη σάρκα ή να εγκαταλείψουν τη ζωή τους, η φύση και η ουσία της οποίας είναι του Σατανά ή να εγκαταλείψουν τα εγγενή, σατανικά χαρακτηριστικά τους ή τη σατανική φύση τους, προκειμένου να επιδιώξουν την αλήθεια. Έτσι, για όσους έχουν σατανική φύση και ζουν με βάση σατανικές διαθέσεις, το να αγαπούν και να επιδιώκουν την αλήθεια είναι πράγματα αντίθετα με τη θέλησή τους και δεν επιθυμούν να τα κάνουν. Ποια είναι η αιτία γι’ αυτό; Είναι ότι οι ιδιότητες εντός του ανθρώπου είναι του Σατανά και είναι εγγενώς ανταγωνιστικές προς τον Θεό. Έτσι, αφότου οι άνθρωποι ακούσουν και κατανοήσουν την αλήθεια, μόνο εκείνοι που αγαπούν την αλήθεια, που είναι πρόθυμοι να παλέψουν γι’ αυτήν και να πληρώσουν τίμημα, που έχουν αυτήν τη θέληση, τη φιλοδοξία και την επιθυμία είναι σε θέση να κάνουν πράξη την αλήθεια μόλις την κατανοήσουν. Μόνο αυτοί είναι ικανοί να ζήσουν σύμφωνα με την αλήθεια και να βιώσουν την πραγματικότητά της. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που επιθυμούν να κάνουν πράξη την αλήθεια, αλλά τους εμποδίζει η σατανική τους φύση και διάθεση· δεν είναι σε θέση να κάνουν πράξη την αλήθεια, αν και μπορεί να το επιθυμούν. Η αλήθεια είναι ότι στην πραγματική ζωή, η άσκηση της αλήθειας είναι κάτι πολύ δύσκολο. Είναι άλλο πράγμα να σου ζητείται να αποχωριστείς τα αγαπημένα σου ρούχα και κοσμήματα, ή τα πράγματα που σου αρέσουν, ή τη δουλειά και την καριέρα που σου αρέσει, ή τα προτερήματα και τα χόμπι σου, ή οτιδήποτε τέτοιο. Θα μπορούσες να απαρνηθείς οποιοδήποτε από αυτά· είναι εύκολο να τα αποχωριστείς. Αλλά το να σου ζητηθεί να εγκαταλείψεις τη σάρκα σου και τη σατανική σου διάθεση, να φτάσεις στο σημείο να κάνεις πράξη την αλήθεια και να υποταχθείς στον Θεό —αυτό είναι πολύ πιο δύσκολο. Για να το περιγράψω χρησιμοποιώντας μια ανακριβή φράση, θα ήταν σαν να αναγκάζεις έναν γάιδαρο να πετάξει ή σαν να βάζεις έναν ταύρο να σκαρφαλώσει σε ένα δέντρο —αυτά τα πράγματα είναι πάρα πολύ κουραστικά γι’ αυτά. Θα ήταν εύκολο να βάλουμε ένα αιλουροειδές να σκαρφαλώσει σε ένα δέντρο· είναι κάτι φυσικό γι’ αυτά. Αλλά θα ήταν εντελώς αδύνατο να το πείσει κανείς να φάει σανό αντί για κρέας. Αν ζητούσατε από ένα άτομο να υποφέρει λίγο, να πληρώσει ένα μικρό τίμημα και να ζήσει ταπεινά για το υπόλοιπο της ζωής του, αυτό είναι κάτι που μπορεί να το πετύχει όποιος έχει τη θέληση να το κάνει. Στην πραγματικότητα, καμία σωματική δυσκολία δεν αποτελεί μεγάλο πρόβλημα για κάποιον που πιστεύει πραγματικά στον Θεό και λαχταρά την αλήθεια. Το να μην ενδίδει, για παράδειγμα, σε σαρκικές ανέσεις· ή να μειώσει τον χρόνο που κοιμάται κάθε μέρα· ή να ζήσει με δυσχέρειες για δέκα συνεχόμενα χρόνια· ή να συμβιβαστεί με πολύ φτωχικά τρόφιμα, ρούχα, κατοικία και μεταφορικά μέσα —ο καθένας μπορεί να αναλάβει τέτοιες δυσκολίες και τιμήματα, αρκεί να έχει τη θέληση να το κάνει, να είναι πρόθυμος να επιδιώξει την αλήθεια και να έχει λίγη αυτοσυγκράτηση. Αλλά αν ζητήσεις από κάποιον να εγκαταλείψει τη σάρκα και τον Σατανά, να ενεργεί εξ ολοκλήρου σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και με βάση τα λόγια Του, να ασκείται σύμφωνα με την αλήθεια και να επιτύχει έτσι την υποταγή στον Θεό, οποιοσδήποτε άνθρωπος θα το έβρισκε δύσκολο. Εκεί ακριβώς βρίσκονται οι δυσκολίες του ανθρώπου. Έτσι, κατά την επιδίωξη της αλήθειας, δεν είναι ότι οι άνθρωποι μπορούν απλώς να πάρουν μια απόφαση και να το επιχειρήσουν, ή να κάνουν πράξη την αυτοσυγκράτηση και να ακολουθήσουν τους κανόνες, και στη συνέχεια να είναι σε θέση να κάνουν πράξη την αλήθεια και να αποκτήσουν την αλήθεια. Η επιδίωξη της αλήθειας είναι το δυσκολότερο και το πιο επίπονο πράγμα που έχει να κάνει η διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Από πού πηγάζει αυτό το πρόβλημα; (Πηγάζει από τη διάθεση του Σατανά.) Σωστά. Η διάθεση του Σατανά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος. Κάποιος μπορεί να έχει χαμηλό επίπεδο, ή κακή ιδιοσυγκρασία και προσωπικότητα, μπορεί να μην έχει ιδιαίτερα προτερήματα, ταλέντα ή χαρίσματα —κανένα από αυτά τα πράγματα δεν θα αποτελέσει μεγάλη πρόκληση γι’ αυτόν. Τελικά, το πρόβλημα πηγάζει από τη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου. Μια διεφθαρμένη διάθεση κρατά δεμένα τα χέρια και τα πόδια των ανθρώπων, το μυαλό και τις ιδέες τους, τις σκέψεις τους, τον τρόπο σκέψης τους και τα βάθη της ψυχής τους στη θανατηφόρα μέγγενη του ελέγχου της, έτσι ώστε να τους είναι δύσκολο να διανύσουν την κάθε σπιθαμή στον δρόμο της επιδίωξης της αλήθειας. Κάποιος μπορεί να πιστεύει στον Θεό για τρία ή πέντε χρόνια χωρίς να κερδίσει τίποτα· υπάρχουν ακόμη και κάποιοι άνθρωποι που πιστεύουν για δέκα, είκοσι ή τριάντα χρόνια και έχουν κερδίσει από αυτό μόνο ελάχιστα. Και μερικοί από αυτούς δεν έχουν κερδίσει τίποτα απολύτως —πόσο φτωχοί και αξιοθρήνητοι είναι αυτοί οι άνθρωποι με άδεια χέρια! Πιστεύουν στον Θεό εδώ και τριάντα χρόνια, αλλά παραμένουν εξαθλιωμένοι και τυφλοί, χωρίς να έχουν αποκομίσει τίποτα. Όταν περιπίπτουν στην αρνητικότητα, δεν ξέρουν πώς να βγουν απ’ αυτήν. Όταν υποπίπτουν σε παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό, δεν ξέρουν πώς να τις εξαλείψουν. Όταν συναντούν κάποια αναποδιά, δεν ξέρουν πώς να την αντιμετωπίσουν, ούτε πώς να επιλύσουν αυτού του είδους τη δυσκολία. Μπορούν τα προβλήματα να επιλυθούν αν χρησιμοποιήσει κανείς απλή υποκειμενική δύναμη θέλησης για να συγκρατηθεί ή αν βασιστεί στην υπομονή του για να συνεχίσει να επιμένει ακατάπαυστα; Οι άνθρωποι μπορεί να αντιμετωπίζουν τις καταστάσεις αργά και σταθερά, και βήμα προς βήμα μέχρι αυτές να περάσουν, αλλά οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους εξακολουθούν να υφίστανται. Δεν έχουν διορθωθεί. Όσες φορές κι αν έχουν βιώσει αρνητικότητα ή παρανοήσεις για τον Θεό, ή είχαν αντιλήψεις για τον Θεό ή απέτυχαν ή έπεσαν και ήταν αδύναμοι, εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να μην είναι σε θέση να προσφέρουν την παραμικρή βιωματική μαρτυρία και δεν έχουν να πουν το παραμικρό για τη γνώση, την εμπειρία ή την έκθεσή τους στα λόγια του Θεού. Η καρδιά τους είναι άδεια· τα βάθη της ψυχής τους είναι άδεια. Δεν έχουν καμία βιωματική κατανόηση της αλήθειας, δεν έχουν καμία αληθινή γνώση των λόγων του Θεού και απέχουν ακόμη περισσότερο από το να έχουν γνώση του έργου Του και της διάθεσής Του. Δεν είναι φτωχοί, τυφλοί και αξιολύπητοι; (Είναι.) Αν κάποιος δεν επιδιώκει την αλήθεια, τότε όσα χρόνια κι αν πιστεύει στον Θεό, δεν έχει νόημα. Γιατί, λοιπόν, να αφήσει κάποιος τον εαυτό του να φτάσει σε αυτό το σημείο; Πού έγκειται η αιτία; Και εδώ, το πρόβλημα προέρχεται από τη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου. Αυτή είναι η αντικειμενική αιτία.

Έχουμε ήδη καταστήσει σαφές ποια είναι η αντικειμενική αιτία που οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Τώρα θα μιλήσουμε λίγο για την υποκειμενική αιτία. Η υποκειμενική αιτία είναι ότι, παρόλο που οι άνθρωποι μπορεί να έχουν μάθει ότι έχουν διεφθαρμένη διάθεση από το έργο του Θεού και από όλα τα λόγια Του ή από την πραγματική τους ζωή, ποτέ δεν συγκρίνουν τον εαυτό τους με τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, ποτέ δεν αποκτούν γνώση των διεφθαρμένων διαθέσεών τους ούτε τις εγκαταλείπουν, και ποτέ δεν ασκούνται σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Είναι ότι, παρόλο που οι άνθρωποι μπορεί να καταβάλλουν και να δαπανούν πολλά στον δρόμο της πίστης στον Θεό, παρόλο που μπορεί να εργάζονται πολύ σκληρά, να υποφέρουν πολύ και να πληρώνουν πολλά τιμήματα ενώ τον διαβαίνουν, όλα αυτά είναι απλώς εξωτερικές συμπεριφορές. Δεν αποδεικνύουν ότι κάποιος έχει αρχίσει να βαδίζει στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Οι άνθρωποι που έχουν υποφέρει περισσότερο είναι εκείνοι που άρχισαν να ακολουθούν τον Θεό από τις πρώτες ημέρες, που ανέλαβαν τα καθήκοντά τους όταν ήταν περίπου είκοσι ετών. Αυτοί οι άνθρωποι είναι τώρα περίπου πενήντα ετών και εξακολουθούν να είναι ανύπαντροι. Θα μπορούσατε να πείτε ότι έχουν αφιερώσει τα νιάτα τους στην πίστη τους στον Θεό και έχουν εγκαταλείψει την οικογένεια και τον γάμο. Είναι αυτό μεγάλο τίμημα; (Ναι.) Εγκατέλειψαν τα νιάτα τους και προσέφεραν ολόκληρη τη ζωή τους, και τι βγαίνει από αυτό; Το τίμημα που πλήρωσαν ήταν μεγάλο, αλλά αυτό που κερδίζουν στο τέλος δεν είναι ίσο ή ανάλογο με τις δαπάνες τους. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Με βάση τη στάση και την αποφασιστικότητα με την οποία πληρώνουν ένα τίμημα, καθώς και τη διάρκεια, την ποσότητα και τον βαθμό της δαπάνης τους, θα έλεγε κανείς ότι πρέπει να κατανοούν την αλήθεια και να είναι σε θέση να την κάνουν πράξη. Θα πίστευε κανείς ότι πρέπει να διαθέτουν μαρτυρία και καρδιά σεβασμού προς τον Θεό· ότι πρέπει να έχουν γνώση για τον Θεό· ότι πρέπει να έχουν ήδη αρχίσει να βαδίζουν στο μονοπάτι του σεβασμού για τον Θεό και της αποφυγής του κακού· ότι πρέπει να έχουν ήδη εισέλθει στην πραγματικότητα της αλήθειας. Αλλά στην πραγματικότητα, αυτό είναι απλώς ένα συμπέρασμα —αυτά τα δύο πράγματα έχουν μόνο λογική σχέση, αυτό δεν συμβαδίζει με τα γεγονότα ή με αυτό που βιώνουν αυτοί οι άνθρωποι. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Δεν θα πρέπει να το υποβάλουμε σε έρευνα και συζήτηση; Δεν είναι αυτό ένα πρόβλημα που χρήζει βαθιάς σκέψης; (Είναι.) Μεταξύ εκείνων που έχουν αποδεχτεί αυτό το στάδιο του έργου του Θεού εδώ και δύο ή τρία χρόνια, δεν υπάρχει έλλειψη ανθρώπων με εμπειρία και μαρτυρία. Καταθέτουν μαρτυρία για το πώς τους άλλαξαν τα λόγια του Θεού και τους έκαναν να γίνουν ειλικρινείς άνθρωποι· καταθέτουν μαρτυρία για το πώς τα λόγια του Θεού τούς επέτρεψαν να κατανοήσουν την αλήθεια στον δρόμο της επιδίωξής της· καταθέτουν μαρτυρία για το πώς τα λόγια του Θεού διόρθωσαν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, την αλαζονεία και τη δολιότητά τους, την επαναστατικότητά τους, τη λαχτάρα τους για θέση, τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους, και ούτω καθεξής. Αυτοί οι άνθρωποι είναι ικανοί να έχουν εμπειρία και μαρτυρία μετά από μόλις δύο ή τρία χρόνια πίστης στον Θεό. Έχουν βαθιά βιωματική κατανόηση των λόγων του Θεού και μπορούν να αισθανθούν την αλήθεια των λόγων Του. Γιατί, λοιπόν, κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό για είκοσι ή τριάντα χρόνια και έχουν πληρώσει τόσα τιμήματα, έχουν υποφέρει τόσο πολύ και έχουν τρέξει τόσο πολύ, αλλά τα βάθη της καρδιάς τους και ο πνευματικός τους κόσμος παραμένουν κενά και κούφια; Πολλοί άνθρωποι που βρίσκονται σε αυτού του είδους την κατάσταση νιώθουν συχνά χαμένοι. Λένε πάντα: «Νιώθω τόσο χαμένος». Εγώ λέω: «Πιστεύεις στον Θεό εδώ και είκοσι ή τριάντα χρόνια. Πώς είσαι ακόμα χαμένος; Είναι ολοφάνερο ότι δεν έχεις κερδίσει τίποτα». Μέχρι και σήμερα, κάποιοι άνθρωποι εξακολουθούν να είναι αρνητικοί και αδύναμοι. Λένε: «Πιστεύω στον Θεό τόσα χρόνια, και τι κέρδισα;» Συχνά, όταν είναι αρνητικοί και αδύναμοι, ή όταν στερούνται το κύρος και τα οφέλη τους, ή όταν η ματαιοδοξία τους μένει ανικανοποίητη, κατηγορούν τον Θεό και μετανιώνουν που πίστευαν σ’ Αυτόν τόσα χρόνια. Μετανιώνουν που πίστεψαν εξ αρχής τα λόγια Του, μετανιώνουν που άφησαν με αποφασιστικότητα τη δουλειά τους, τον γάμο και την οικογένειά τους, καθώς και την ευκαιρία να σπουδάσουν, προκειμένου να ακολουθήσουν τον Θεό. Μερικοί απ’ αυτούς σκέφτονται ακόμη και να εγκαταλείψουν την εκκλησία. Είναι τόσο γεμάτοι τύψεις για την πίστη τους τώρα —γιατί ασχολήθηκαν και πίστεψαν εξ αρχής; Πιστεύουν στον Θεό εδώ και είκοσι ή τριάντα χρόνια, έχουν ακούσει τόσες αλήθειες και έχουν βιώσει τόσο πολύ από το έργο του Θεού, αλλά τα βάθη της καρδιάς τους είναι ακόμα άδεια και συχνά βυθίζονται σε συνθήκες χάους, σύγχυσης, τύψεων, απροθυμίας, ακόμη και αβεβαιότητας για το μέλλον τους —τι το προκαλεί αυτό; Αξίζουν οι άνθρωποι αυτοί τον οίκτο; (Όχι.) Κάθε φορά που βλέπω αυτούς τους ανθρώπους, κάθε φορά που ακούω γι’ αυτούς και μαθαίνω για τα πρόσφατα πεπραγμένα τους, έχω ένα προαίσθημα γι’ αυτούς. Μου έρχεται μια σκέψη γι’ αυτούς. Πώς γίνεται η κατάστασή τους και ο εσωτερικός τους κόσμος να Μου φαίνονται τόσο οικεία; Παραμένουν ακόμη και τώρα στον οίκο του Θεού, εκτελώντας τα καθήκοντά τους —τι είναι αυτό στο οποίο βασίζονται; Είναι η νοοτροπία της σωτηρίας δια της χάρης; Είναι η νοοτροπία ότι αν κάποιος ακολουθήσει τον Θεό μέχρι τέλους, αυτό θα οδηγήσει αναπόφευκτα στη σωτηρία; Ή είναι μια νοοτροπία που βασίζεται στην τύχη και στις πιθανότητες; Δεν είναι τίποτα απ’ αυτά. Τότε, τι είναι; Είναι ακριβώς όπως είπε ο Παύλος: «Τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσθην, τον δρόμον ετελείωσα, την πίστιν διετήρησα· του λοιπού μένει εις εμέ ο της δικαιοσύνης στέφανος» (Προς Τιμόθεον Β΄ 4:7-8). Για να αναλύσουμε αυτό το απόσπασμα και να το θέσουμε απλά, αυτά τα λόγια έχουν χαρακτήρα συναλλαγής, ενέχεται μέσα τους μια στάση, μια ιδέα και ένα σχέδιο σύναψης συμφωνίας, και προέρχονται από επιθυμία και φιλοδοξία. Ποιο γεγονός βλέπετε σ’ αυτά τα λόγια; Τι επιδιώκουν οι άνθρωποι στην πίστη τους στον Θεό; (Ένα στεφάνι και ευλογίες.) Ναι. Επιδιώκουν ευλογίες και έναν καλό προορισμό. Και τι θα αντάλλασσαν για αυτόν τον καλό προορισμό και τις ευλογίες; Τι θα αντάλλαζαν με αυτά; (Τον κόπο και τον μόχθο τους, τις θυσίες και τις δαπάνες τους, τα βάσανά τους και τα τιμήματα που κατέβαλαν). Για να χρησιμοποιήσουμε τα λόγια του Παύλου, έχουν δώσει τους αγώνες τους, έχουν διανύσει τις πορείες τους. Πιστεύουν ότι έκαναν όλα όσα έπρεπε να κάνουν και ότι επομένως θα έπρεπε να κερδίσουν τον καλό προορισμό και τις ευλογίες που έχει ετοιμάσει ο Θεός για την ανθρωπότητα. Νομίζουν ότι είναι αυτονόητο ότι αυτό θα έπρεπε να κάνει ο Θεός —αυτό πρέπει να κάνει— και αν δεν το έκανε, δεν θα ήταν Θεός. Προφανώς, αυτό δεν δείχνει υπακοή προς τον Θεό, δεν δείχνει στάση επιδίωξης της αλήθειας, δεν δείχνει στάση ή σχέδιο για την εκπλήρωση του καθήκοντος ενός δημιουργημένου όντος. Είναι απλώς μια επιθυμία να ανταλλάξουν μερικά πράγματα που είναι σε θέση να κάνουν με τις ευλογίες που ο Θεός έχει υποσχεθεί στην ανθρωπότητα. Έτσι, οι άνθρωποι για τους οποίους μόλις μιλήσαμε αισθάνονται συχνά ότι υπάρχει ένα κενό στον εσωτερικό τους κόσμο και ότι δεν έχουν τίποτα στο οποίο να στηρίζονται στα βάθη της καρδιάς τους. Ωστόσο, συνεχίζουν όπως πάντα, πληρώνοντας τέτοια τιμήματα και υποφέροντας τόσο, συνεχίζοντας να δίνουν τους αγώνες τους και να ακολουθούν την πορεία τους. Σε τι βασίζονται; Σ’ αυτά τα αποφθέγματα του Παύλου, στα οποία προσκολλώνται και πιστεύουν τυφλά, τα οποία στηρίζουν την «πίστη» τους. Στηρίζονται στις φιλοδοξίες τους και στην επιθυμία τους να ανταμειφθούν και να λάβουν στέφανο. Στηρίζονται στα όνειρά τους να χρησιμοποιήσουν μια συναλλαγή για να λάβουν μεγάλες ευλογίες. Δεν στηρίζονται στην κατανόηση του έργου του Θεού ή στην εμπειρία και τη γνώση που αποκτάται επιδιώκοντας την αλήθεια ενώ δαπανούν τον εαυτό τους για τον Θεό. Δεν στηρίζονται σ’ αυτό.

Εξετάζοντας εκείνα πάνω στα οποία μόλις συναναστραφήκαμε, μπορεί κανείς να δει ότι παρόλο που υπάρχουν πολλές πρακτικές προκλήσεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, καθώς και τα δεσμά και οι περιορισμοί των διεφθαρμένων διαθέσεων, και πάρα πολλές δυσκολίες και εμπόδια, θα πρέπει να πιστεύει κανείς ότι εφόσον έχει αληθινή πίστη, βασιζόμενος στην καθοδήγηση των λόγων του Θεού και στο έργο του Αγίου Πνεύματος, θα είναι οπωσδήποτε σε θέση να ξεκινήσει να διαβαίνει το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Ο Πέτρος αποτελεί παράδειγμα αυτού. Πολλοί άνθρωποι, στην πίστη τους στον Θεό, επικεντρώνονται αποκλειστικά στο να εργάζονται για τον Θεό, αρκούνται απλώς στο να υποφέρουν και να πληρώνουν ένα τίμημα, μα δεν επιδιώκουν καθόλου την αλήθεια. Ως αποτέλεσμα, δεν γνωρίζουν αληθινά το έργο του Θεού ενώ πιστεύουν σ’ Αυτόν για δέκα, είκοσι, τριάντα χρόνια, και δεν μπορούν να μιλήσουν για καμία εμπειρία ή γνώση της αλήθειας ή των λόγων του Θεού. Κατά τις συναθροίσεις, όταν προσπαθούν να μιλήσουν λίγο για τη βιωματική τους μαρτυρία, δεν έχουν τίποτα να πουν. Το εάν θα σωθούν ή όχι τους είναι εντελώς άγνωστο. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Έτσι είναι οι άνθρωποι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Όσα χρόνια κι αν είναι πιστοί, είναι ανίκανοι να κατανοήσουν την αλήθεια, πόσο μάλλον να την κάνουν πράξη. Πώς θα μπορούσε κάποιος που δεν αποδέχεται καθόλου την αλήθεια να εισέλθει στην πραγματικότητά της; Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που δεν μπορούν να διακρίνουν αυτό το πρόβλημα. Πιστεύουν ότι, εάν οι άνθρωποι που παπαγαλίζουν τα λόγια και τις φράσεις των δογμάτων κάνουν πράξη την αλήθεια, μπορούν και να εισέλθουν στην πραγματικότητά της. Είναι σωστό αυτό; Οι άνθρωποι που παπαγαλίζουν τα λόγια και τις φράσεις των δογμάτων είναι εγγενώς ανίκανοι να κατανοήσουν την αλήθεια —πώς θα μπορούσαν, λοιπόν, να την κάνουν πράξη; Αυτά που κάνουν πράξη φαίνεται να μην παραβιάζουν την αλήθεια και μοιάζουν να είναι καλές πράξεις, καλές συμπεριφορές, αλλά πώς γίνεται εκείνες οι καλές πράξεις και οι καλές συμπεριφορές να αποκαλούνται πραγματικότητα της αλήθειας; Οι άνθρωποι που δεν κατανοούν την αλήθεια δεν γνωρίζουν τι είναι η πραγματικότητα της αλήθειας. Θεωρούν ότι οι καλές πράξεις και οι καλές συμπεριφορές των ανθρώπων αποτελούν άσκηση της αλήθειας. Είναι παράλογο αυτό, έτσι δεν είναι; Σε τι διαφέρει αυτό από τις σκέψεις και τις απόψεις των θρησκευόμενων ανθρώπων; Και πώς μπορούν να διορθωθούν αυτά τα προβλήματα εσφαλμένης κατανόησης; Οι άνθρωποι πρέπει καταρχάς να κατανοήσουν το θέλημα του Θεού από τα λόγια Του, θα πρέπει να γνωρίσουν τι είναι η κατανόηση και η άσκηση της αλήθειας, ώστε να μπορούν να εξετάζουν τους άλλους και να καταλαβαίνουν πώς είναι εκείνοι πραγματικά, και να μπορούν να διακρίνουν εάν κατέχουν την πραγματικότητα της αλήθειας ή όχι. Το έργο του Θεού και η σωτηρία του ανθρώπου έχει σκοπό να κάνει τους ανθρώπους να κατανοήσουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια· μόνο τότε θα μπορέσουν οι άνθρωποι να αποβάλουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, να ενεργήσουν σύμφωνα με τις αρχές, καθώς και να εισέλθουν στην πραγματικότητα της αλήθειας. Εάν δεν επιδιώκεις την αλήθεια και ικανοποιείσαι απλώς με το να δαπανάς, να υποφέρεις και να πληρώνεις ένα τίμημα για τον Θεό σύμφωνα με τις δικές σου αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, τότε όλα όσα πράττεις θα φανερώνουν άσκηση της αλήθειας και υποταγή στον Θεό από μέρους σου; Θα αποδεικνύουν ότι έχεις αλλάξει τη διάθεση της ζωής σου; Θα φανερώνουν ότι κατέχεις την αληθινή γνώση του Θεού; Όχι. Και τι φανερώνουν, λοιπόν, όλα όσα πράττεις; Μπορούν μόνο να φανερώσουν τις προσωπικές σου προτιμήσεις, τη δική σου κατανόηση και τους ευσεβείς σου πόθους. Θα είναι απλώς τα πράγματα που σου αρέσει να κάνεις, αυτά που είσαι πρόθυμος να κάνεις· όλα όσα κάνεις ικανοποιούν απλώς τις δικές σου επιθυμίες, τα θέλω και τα ιδανικά σου. Προφανώς, αυτό δεν είναι επιδίωξη της αλήθειας. Καμία από τις πράξεις ή τις συμπεριφορές σου δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια ή με τις απαιτήσεις του Θεού· όλες οι πράξεις και οι συμπεριφορές σου είναι για τον εαυτό σου· εργάζεσαι, αγωνίζεσαι και κοπιάζεις μόνο για χάρη των δικών σου ιδανικών, της φήμης και της θέσης σου —αυτό δεν σε διαφοροποιεί από τον Παύλο, ο οποίος μόχθησε και εργάστηκε όλη του τη ζωή αποκλειστικά και μόνο για να λάβει ανταμοιβή, να στεφανωθεί και να εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών —αυτό δείχνει ότι βαδίζεις ξεκάθαρα στο μονοπάτι του Παύλου. Κάποιοι λένε: «Μοχθώ και εργάζομαι πρόθυμα. Δεν έχω προσπαθήσει να κάνω συμφωνία με τον Θεό». Δεν έχει καμία σημασία αν έχεις προσπαθήσει ή όχι να κάνεις συμφωνία με τον Θεό, αν έχεις ή όχι στο μυαλό σου ή στη στάση σου τη ρητή πρόθεση να κάνεις συμφωνία με τον Θεό —αν έχεις ένα τέτοιο σχέδιο και στόχο ή όχι— προσπαθείς να ανταλλάξεις τον μόχθο και το έργο σου, τις δυσχέρειές σου και τα τιμήματα που έχεις πληρώσει με τις ανταμοιβές και το στεφάνι της βασιλείας των ουρανών. Η ουσία αυτού του προβλήματος είναι ότι προσπαθείς να συνάψεις συμφωνία με τον Θεό —απλώς δεν έχεις επίγνωση ότι το κάνεις. Ανεξάρτητα από αυτό, εφόσον κάποιος υφίσταται κακουχίες και πληρώνει τιμήματα προκειμένου να αποκτήσει ευλογίες, η ουσία της επιδίωξής του είναι η ίδια με εκείνη του Παύλου. Από ποια άποψη είναι ίδια; Είναι και οι δύο προσπάθειες ανταλλαγής των καλών συμπεριφορών κάποιου —των κόπων του, των δυσκολιών που περνάει, των τιμημάτων που πληρώνει κ.ο.κ.— με τις ευλογίες του Θεού, με τις ευλογίες που Εκείνος υπόσχεται στην ανθρωπότητα. Δεν είναι αυτά τα πράγματα στην ουσία τα ίδια; (Είναι.) Είναι στην ουσία τα ίδια· δεν υπάρχει πραγματική διαφορά. Εάν δεν επιθυμείς να βαδίζεις στο μονοπάτι του Παύλου, αλλά στο μονοπάτι του Πέτρου, και επιθυμείς να κερδίσεις την έγκριση του Θεού, πώς θα πρέπει να ασκείσαι; Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία: Πρέπει να μάθεις να επιδιώκεις την αλήθεια. Πρέπει να είσαι σε θέση να αποδέχεσαι την αλήθεια, όπως και την κρίση και την παίδευση του Θεού, καθώς και το κλάδεμα και την αντιμετώπιση· πρέπει να εστιάζεις στο να γνωρίσεις τον εαυτό σου και να επιφέρεις αλλαγή στη διάθεσή σου, και να προσπαθείς να κάνεις πράξη την αγάπη προς τον Θεό. Αυτό σημαίνει να βαδίζεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και να ξεκινάς να βαδίζεις στο μονοπάτι του Πέτρου. Για να βαδίσεις στο μονοπάτι του Πέτρου, πρέπει πρώτα να καταλάβεις τι απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο και ποιο είναι το μονοπάτι που έχει υποδείξει ο Θεός στον άνθρωπο. Πρέπει να είσαι σε θέση να ξεχωρίζεις το μονοπάτι της πίστης στον Θεό που οδηγεί στη σωτηρία από το μονοπάτι που οδηγεί στην απώλεια και την καταστροφή. Πρέπει να αναλογιστείς πραγματικά γιατί μπόρεσες να βαδίσεις στο μονοπάτι του Παύλου, και να εξακριβώσεις ποια ακριβώς είναι η διάθεση που σε προστάζει να βαδίσεις σ’ αυτό το μονοπάτι. Θα πρέπει να διακρίνεις τα πιο εξέχοντα και προφανή πράγματα που υπάρχουν στις διεφθαρμένες διαθέσεις σου, όπως είναι η αλαζονεία ή η δολιότητα ή η κακία. Ξεκινώντας από αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις, κάνε αυτοκριτική, ανάλυσε τον εαυτό σου και απόκτησε αυτογνωσία. Αν καταφέρεις να επιτύχεις αληθινή αυτογνωσία και να μισήσεις αληθινά τον εαυτό σου, θα σου είναι εύκολο να αποβάλεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου και θα σου είναι εύκολο να κάνεις πράξη την αλήθεια. Πώς πρέπει λοιπόν αυτό να γίνεται πράξη, συγκεκριμένα; Ας συναναστραφούμε απλά σχετικά μ’ αυτό, χρησιμοποιώντας το παράδειγμα μιας αλαζονικής διάθεσης. Στην καθημερινή σου ζωή, όταν μιλάς, όταν συμπεριφέρεσαι και χειρίζεσαι θέματα, όταν εκτελείς το καθήκον σου, όταν συναναστρέφεσαι με τους άλλους και ούτω καθεξής, όποιο κι αν είναι το θέμα που σε απασχολεί ή όπου κι αν βρίσκεσαι ή όποιες κι αν είναι οι περιστάσεις, πρέπει να εστιάζεις ανά πάσα στιγμή στην εξέταση του είδους της αλαζονικής διάθεσης που έχεις εκδηλώσει. Πρέπει να ανασύρεις όλες τις εκφάνσεις, τις σκέψεις και τις ιδέες που προέρχονται από την αλαζονική σου διάθεση, τις οποίες γνωρίζεις και μπορείς να αντιληφθείς, καθώς και τις προθέσεις και τους στόχους σου —ειδικότερα, το να θέλεις πάντα να κάνεις κήρυγμα στους άλλους αφ’ υψηλού· το να μην υπακούς κανέναν· το να θεωρείς τον εαυτό σου καλύτερο από τους άλλους· το να μην αποδέχεσαι αυτά που λένε οι άλλοι, όσο δίκιο κι αν έχουν· το να κάνεις τους άλλους να αποδέχονται αυτά που λες εσύ και να υποτάσσονται σ’ αυτά, ακόμα κι όταν κάνεις λάθος· το να έχεις μια συνεχή τάση να καθοδηγείς τους άλλους· το να είσαι ανυπότακτος και να προβάλλεις δικαιολογίες όταν σε κλαδεύουν και σε αντιμετωπίζουν οι επικεφαλής και οι εργάτες, καταδικάζοντάς τους ως ψευδείς· το να καταδικάζεις πάντα τους άλλους και να εξυψώνεις τον εαυτό σου· το να νομίζεις πάντα ότι είσαι καλύτερος από όλους τους άλλους· το να επιθυμείς πάντα να είσαι ένα διάσημο, επιφανές πρόσωπο· το να λατρεύεις πάντα να επιδεικνύεσαι, ώστε οι άλλοι να σε εκτιμούν ιδιαίτερα και να σε λατρεύουν… Μέσω της άσκησης του προβληματισμού και της ανάλυσης αυτών των εκφάνσεων διαφθοράς, μπορείς να γνωρίσεις πόσο άσχημη είναι η αλαζονική σου διάθεση, μπορείς να φτάσεις στο σημείο να αποστρέφεσαι και να σιχαίνεσαι τον εαυτό σου, καθώς και να μισήσεις ακόμα περισσότερο την αλαζονική σου διάθεση. Έτσι, θα είσαι πρόθυμος να προβληματιστείς σχετικά με το αν έχεις εκδηλώσει ή όχι αλαζονική διάθεση σε όλα τα ζητήματα. Ένα μέρος αυτού είναι ο προβληματισμός σχετικά με το ποιες αλαζονικές και αυτάρεσκες διαθέσεις ξεχύνονται στον λόγο σου· τι υπεροπτικά, αλαζονικά, παράλογα πράγματα λες. Το άλλο μέρος είναι ο προβληματισμός σχετικά με το τι παράλογα, ανόητα πράγματα κάνεις ενώ ενεργείς σύμφωνα με τις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες, τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες σου. Μόνο αυτού του είδους η αυτοκριτική μπορεί να αποφέρει αυτογνωσία. Μόλις αποκτήσεις αληθινή γνώση του εαυτού σου, θα πρέπει να αναζητήσεις στα λόγια του Θεού τα μονοπάτια και τις αρχές της άσκησης του να είσαι ειλικρινής άνθρωπος, και στη συνέχεια να ασκείσαι, να εκτελείς το καθήκον σου και να προσεγγίζεις τους άλλους και να αλληλεπιδράς μαζί τους σύμφωνα με τα μονοπάτια και τις αρχές που υποδεικνύονται στα λόγια του Θεού. Όταν θα έχεις ασκηθεί μ’ αυτόν τον τρόπο για λίγο καιρό, ίσως για έναν ή δύο μήνες, θα νιώσεις μια λαμπρότητα στην καρδιά σου γι’ αυτό, θα έχεις κερδίσει κάτι από αυτό και θα έχεις πάρει μια γεύση της επιτυχίας. Θα νιώσεις ότι έχεις ένα μονοπάτι για να γίνεις ειλικρινής, λογικός άνθρωπος, και θα αισθανθείς πολύ πιο προσγειωμένος. Αν και δεν θα μπορείς ακόμη να μιλάς για ιδιαίτερα βαθιά γνώση της αλήθειας, θα έχεις αποκτήσει κάποια αντιληπτική γνώση της, καθώς και ένα μονοπάτι άσκησης. Αν και δεν θα είσαι σε θέση να το εκφράσεις ξεκάθαρα με λόγια, θα έχεις κάποια αντίληψη της ζημιάς που κάνει στους ανθρώπους η αλαζονική διάθεση και για το γεγονός ότι διαστρεβλώνει την ανθρώπινη φύση τους. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι που είναι αλαζόνες και επηρμένοι λένε συχνά υπεροπτικά, τρελά πράγματα και ψεύδονται για να ξεγελάσουν τους άλλους· λένε μεγάλα λόγια, αναφωνούν συνθήματα και εκστομίζουν υψηλούς λόγους. Δεν είναι αυτές διάφορες εκδηλώσεις αλαζονικής διάθεσης; Δεν είναι τελείως παράλογο να εκδηλώνει κανείς αυτές τις αλαζονικές διαθέσεις; Αν είσαι σε θέση να καταλάβεις πραγματικά ότι πρέπει να έχεις χάσει την κανονική ανθρώπινη λογική σου για να εκδηλώνεις τέτοιες αλαζονικές διαθέσεις, και ότι το να ζεις μέσα σε μια αλαζονική διάθεση σημαίνει ότι βιώνεις τη διαβολική φύση και όχι την ανθρώπινη φύση, τότε θα έχεις αναγνωρίσει πραγματικά ότι μια διεφθαρμένη διάθεση είναι μια σατανική διάθεση, και θα είσαι σε θέση να μισήσεις τον Σατανά και τις διεφθαρμένες διαθέσεις μέσα από την καρδιά σου. Με έξι μήνες ή έναν χρόνο τέτοιας εμπειρίας, θα είσαι ικανός να αποκτήσεις αληθινή αυτογνωσία, και αν εκδηλώσεις ξανά μια αλαζονική διάθεση, θα έχεις αμέσως επίγνωση αυτής, και θα είσαι σε θέση να την απαρνηθείς και να την αποκηρύξεις. Θα έχεις αρχίσει να αλλάζεις, και θα είσαι σε θέση να αποβάλεις σιγά-σιγά την αλαζονική σου διάθεση και να τα πηγαίνεις καλά με τους άλλους. Θα είσαι σε θέση να μιλάς ειλικρινά και από καρδιάς· δεν θα λες πλέον ψέματα ούτε θα λες αλαζονικά πράγματα. Δεν θα διαθέτεις τότε λίγη λογική και κάποια ομοιότητα ενός ειλικρινούς ανθρώπου; Δεν θα έχεις κερδίσει αυτήν την είσοδο; Τότε είναι που θα αρχίσεις να κερδίζεις κάτι. Όταν ασκηθείς στο να είσαι ειλικρινής με αυτόν τον τρόπο, θα είσαι σε θέση να αναζητάς την αλήθεια και να κάνεις αυτοκριτική, ανεξάρτητα από το είδος της αλαζονικής διάθεσης που εκδηλώνεις, και αφού βιώσεις για κάποιο χρονικό διάστημα το να είσαι ειλικρινής άνθρωπος μ’ αυτόν τον τρόπο, θα κατανοήσεις ασυναίσθητα και σταδιακά τις αλήθειες και τα σχετικά λόγια του Θεού που αφορούν το να είσαι ειλικρινής άνθρωπος. Και όταν χρησιμοποιήσεις αυτές τις αλήθειες για να αναλύσεις την αλαζονική σου διάθεση, στα βάθη της καρδιάς σου θα υπάρξει η διαφώτιση και η φώτιση των λόγων του Θεού, και η καρδιά σου θα αρχίσει να φωτίζεται. Θα δεις καθαρά τη διαφθορά που φέρνει στους ανθρώπους μια αλαζονική διάθεση και την ασχήμια που τους κάνει να βιώνουν, και θα είσαι σε θέση να διακρίνεις κάθε μία από τις διεφθαρμένες καταστάσεις στις οποίες βρίσκονται οι άνθρωποι όταν εκδηλώνουν μια αλαζονική διάθεση. Με περισσότερη ανάλυση, θα δεις την ασχήμια του Σατανά ακόμα πιο καθαρά, και θα μισήσεις τον Σατανά ακόμα περισσότερο. Έτσι, θα σου είναι εύκολο να αποβάλεις την αλαζονική σου διάθεση. Όταν οι γνώσεις σου φτάσουν σ’ αυτόν τον βαθμό, τότε θα σου γίνουν ολοφάνερα αντιληπτά τα σχετικά λόγια του Θεού και η αλήθεια, και θα ξέρεις ότι το μόνο που απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο είναι αυτό που οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση οφείλουν να κατέχουν και να βιώνουν. Κατόπιν, δεν θα σου φαίνεται πλέον δύσκολη η άσκηση της αλήθειας. Αντίθετα, θα πιστεύεις ότι η άσκηση της αλήθειας έχει οριστεί από τον Ουρανό και αναγνωριστεί από τη γη, ότι έτσι πρέπει να ζει ο άνθρωπος. Σε εκείνο το σημείο, θα ασκείς τα λόγια του Θεού και την αλήθεια εντελώς αυθόρμητα, θετικά και ενεργητικά, και ταυτόχρονα θα αγαπάς την αλήθεια ακόμη περισσότερο. Μες στην καρδιά σου, θα αυξηθεί ο αριθμός των θετικών πραγμάτων και θα εμφανιστεί σταδιακά αληθινή γνώση για τον Θεό. Αυτό σημαίνει να κατανοεί κανείς πραγματικά την αλήθεια. Θα έχεις σωστή άποψη και οπτική για όλα τα θέματα, και αυτή η αληθινή γνώση και αυτές οι σωστές απόψεις θα ριζώσουν σταδιακά στην καρδιά σου. Αυτό σημαίνει να έχεις εισέλθει στην πραγματικότητα της αλήθειας —είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να σου στερήσει ή να σου κλέψει. Αφού έχεις συσσωρεύσει σιγά-σιγά αυτά τα θετικά πράγματα, θα νιώσεις βαθιά μέσα σου πολύ εμπλουτισμένος. Δεν θα νιώθεις πλέον ότι δεν έχει νόημα να πιστεύεις στον Θεό, και θα εξαφανιστεί το κενό συναίσθημα στην καρδιά σου. Όταν θα έχεις νιώσει πόσο υπέροχο είναι να κατανοείς την αλήθεια και θα έχεις δει το φως της ανθρώπινης ζωής, θα αναδυθεί μέσα σου η αληθινή πίστη. Και όταν έχεις την πίστη να βιώσεις το έργο του Θεού και δεις πόσο πραγματικό και πρακτικό είναι να επιδιώκεις την αλήθεια και να επιτυγχάνεις τη σωτηρία, θα κάνεις πράξη και θα βιώσεις τα λόγια του Θεού με τρόπο θετικό και ενεργητικό. Θα συναναστραφείς σχετικά με την αληθινή σου εμπειρία και γνώση, καταθέτοντας έτσι μαρτυρία για τον Θεό και βοηθώντας περισσότερους ανθρώπους να γνωρίσουν τη δύναμη των λόγων του Θεού και τα οφέλη που φέρνει η αλήθεια στον άνθρωπο. Τότε θα έχεις περισσότερη πίστη για να κάνεις πράξη την αλήθεια και να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου —και με αυτό, θα έχεις υποταχθεί αληθινά στον Θεό. Όταν μιλάς για την αληθινή βιωματική σου μαρτυρία, η καρδιά σου θα φωτίζεται ολοένα και περισσότερο. Θα νιώσεις ότι έχεις περισσότερο μονοπάτι για να κάνεις πράξη την αλήθεια, και ταυτόχρονα θα δεις ότι έχεις τόσες ελλείψεις, ότι υπάρχουν τόσες αλήθειες που θα πρέπει να κάνεις πράξη. Μια τέτοια βιωματική μαρτυρία δεν είναι ωφέλιμη και εποικοδομητική μόνο για τους άλλους —κι εσύ θα αισθανθείς ότι έχεις κερδίσει κάτι κατά την επιδίωξή σου για την αλήθεια και ότι έχεις λάβει πραγματικά τις ευλογίες του Θεού. Όταν κάποιος βιώνει το έργο του Θεού με αυτόν τον τρόπο μέχρι να είναι σε θέση να καταθέσει μαρτυρία γι’ Αυτόν, όχι μόνο μπορεί να οδηγήσει περισσότερους ανθρώπους να γνωρίσουν τις διεφθαρμένες τους διαθέσεις, να αποβάλουν τα δεσμά, τους περιορισμούς και τις θλίψεις αυτών των διαθέσεων και να τους επιτρέψει να ξεφύγουν από την εξουσία του Σατανά —μπορεί επίσης να δίνει σ’ αυτό το άτομο όλο και περισσότερη πίστη για να βαδίσει στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και της τελείωσης. Δεν γίνεται αληθινή μαρτυρία μια τέτοια εμπειρία; Αυτό είναι η αληθινή μαρτυρία. Θα μπορούσε ένα άτομο που είναι ικανό να καταθέσει μια τέτοια μαρτυρία για τον Θεό να θεωρεί ότι η πίστη σ’ Αυτόν είναι βαρετή ή άσκοπη ή κενή; Με τίποτα. Όταν ένα άτομο μπορεί να καταθέσει μαρτυρία για τον Θεό και όταν έχει αληθινή γνώση γι’ Αυτόν, τα βάθη της καρδιάς του γεμίζουν με γαλήνη και χαρά, και το άτομο αισθάνεται εμπλουτισμένο και απίστευτα προσγειωμένο. Όταν κάποιος ζει σε μια τέτοια κατάσταση και σε μια τέτοια σφαίρα, είναι φυσικό πως δεν θα ανάγκαζε τον εαυτό του να υποφέρει, να πληρώνει τίμημα και να περιορίζεται. Δεν θα ανάγκαζε έτσι απλά τον εαυτό του να πειθαρχήσει το σώμα του και να εγκαταλείψει τη σάρκα. Αυτό που θα έκανε σε μεγαλύτερο βαθμό θα ήταν να αποκτήσει με θετικό τρόπο γνώση των διεφθαρμένων διαθέσεών του. Θα επιδίωκε επίσης τη γνώση της διάθεσης του Θεού, αυτού που έχει και είναι ο Θεός, και θα καταλάβαινε τι θα πρέπει να κάνει κανείς για να υποταχθεί στον Θεό και να Τον ικανοποιήσει. Θα κατανοούσε έτσι το θέλημα του Θεού μέσα στα λόγια Του και θα έβρισκε τις αρχές της άσκησης της αλήθειας, αντί να εμμένει στα εφήμερα συναισθήματα που έχει μέσα του. Για παράδειγμα, το να μην μπορεί κανείς να συγκρατηθεί όταν συμβαίνουν πράγματα, το να είναι κακόκεφος, το να μην έχει όρεξη, το να έχει θυμώσει πάλι εκείνη την ημέρα, το να έχει κάνει κάτι πλημμελώς ή όχι επαρκώς πάλι εκείνη την ημέρα ή οποιοδήποτε τέτοιο ασήμαντο θέμα. Εφόσον αυτά τα πράγματα δεν εμποδίζουν την άσκηση της αλήθειας από μέρους σου, δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείς γι’ αυτά. Θα πρέπει να παραμείνεις συγκεντρωμένος στο να διορθώσεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου και να αναζητήσεις πώς να ασκείσαι με τρόπο που να ικανοποιεί τον Θεό και να συμφωνεί με το θέλημά Του. Αν κάνεις πράξη την αλήθεια κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα σημειώσεις γρήγορη πρόοδο στη ζωή σου και θα έχεις ξεκινήσει να διαβαίνεις το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και της τελείωσης. Η καρδιά σου δεν θα είναι πλέον κενή· θα έχεις αληθινή πίστη στον Θεό, και θα ενδιαφέρεσαι όλο και περισσότερο για τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, και θα τα αγαπάς όλο και περισσότερο. Θα καταλαβαίνεις όλο και περισσότερο το θέλημα του Θεού και τις απαιτήσεις Του. Όταν κάποιος φτάσει σ’ αυτό το επίπεδο, έχει εισέλθει πλήρως στα λόγια του Θεού και στην πραγματικότητα της αλήθειας.

Αυτό που κάνουν πράξη και στο οποίο εισέρχονται τώρα πολλοί άνθρωποι δεν είναι η πραγματικότητα της αλήθειας· εισέρχονται σε ένα είδος κατάστασης στην οποία επιδεικνύουν εξωτερικά καλές συμπεριφορές, και είναι πρόθυμοι να πληρώσουν τίμημα, έτοιμοι να υποφέρουν και έτοιμοι να δαπανήσουν τα πάντα. Τα βάθη της καρδιάς τους, ωστόσο, παραμένουν κενά, και δεν έχουν τίποτα να τους υποστηρίξει στον εσωτερικό τους κόσμο. Γιατί δεν έχουν καμία υποστήριξη; Επειδή δεν έχουν ένα μονοπάτι για όταν τους συμβαίνει κάτι· στηρίζονται σε ευσεβείς πόθους και δεν διαθέτουν τις αρχές για την άσκηση της αλήθειας. Όταν εκδηλώνουν διεφθαρμένη διάθεση, μπορούν μόνο να κάνουν πράξη την αυτοσυγκράτηση, δεν είναι ικανοί να αναζητήσουν την αλήθεια για να τη διορθώσουν. Ευτυχώς για τους ανθρώπους, η σάρκα τους έχει μια ενστικτώδη ικανότητα: Μπορεί να υποφέρει. Υπάρχει ένα ρητό μεταξύ των απίστων που λέει: «Δεν υπάρχει πόνος που δεν μπορεί να υποστεί κανείς, μόνο ευλογίες που δεν μπορεί να απολαύσει». Η σάρκα του ανθρώπου έχει μια έμφυτη, ενστικτώδη ικανότητα: Δεν μπορεί να απολαύσει πάρα πολλές ευλογίες, αλλά είναι ικανή να υποστεί οτιδήποτε, να τα υπομείνει και να συγκρατηθεί. Είναι αυτό καλό; Είναι προτέρημα ή ελάττωμα και ανεπάρκεια; Είναι αλήθεια αυτό που λένε; (Όχι.) Δεν είναι, και αν κάτι δεν είναι η αλήθεια, είναι ανοησία. Αυτό το ρητό είναι απλώς κενά λόγια, δεν μπορεί να επιλύσει κανένα από τα προβλήματά σου ούτε μπορεί να επιλύσει τις πρακτικές δυσκολίες σου. Για να το θέσω με ακρίβεια, δεν μπορεί να διορθώσει τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου. Επομένως, δεν υπάρχει λόγος να το λέει κανείς. Παρόλο που μπορεί να έχεις κάποια γνώση γι’ αυτό, να το ξέρεις και να το έχεις βιώσει σε βάθος, εντούτοις δεν έχει καμία χρησιμότητα. Οι άπιστοι έχουν και άλλα ρητά, όπως: «Δεν φοβάμαι να πεθάνω, οπότε γιατί να φοβάμαι να ζήσω;» και «Όταν έχει ήδη έρθει ο χειμώνας, πόσο μακριά μπορεί να είναι η άνοιξη;» Πρόκειται για αρκετά μεγαλεπήβολες δηλώσεις, έτσι δεν είναι; Είναι αρκετά εμπνευσμένες και φιλοσοφικές, έτσι δεν είναι; Οι άπιστοι αποκαλούν αυτά τα ρητά «κοτόσουπα για την ψυχή». Σου αρέσουν αυτού του είδους τα ρητά; (Όχι.) Γιατί όχι; Κάποιοι μπορεί να πουν: «Απλώς δεν μας αρέσουν. Είναι λόγια των απίστων· εμάς μας αρέσουν τα λόγια του Θεού». Ποιο μέρος των λόγων του Θεού σού αρέσει, λοιπόν; Ποια φράση θεωρείς ότι είναι η αλήθεια; Ποια είναι η φράση την οποία έχεις βιώσει, έχεις κάνει πράξη, στην οποία έχεις εισέλθει και έχεις κερδίσει; Είναι ανώφελο απλώς το να μη σου αρέσουν αυτά τα λόγια των άπιστων· μπορεί να μη σου αρέσουν, αλλά δεν μπορείς να διακρίνεις καθαρά την ουσία τους. Είναι σωστά αυτά τα ρητά; (Όχι.) Είτε είναι σωστά είτε όχι, τα λόγια των απίστων δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια. Ακόμη κι αν οι άνθρωποι τα θεωρούν καλά και σωστά, δεν είναι σύμφωνα με την αλήθεια και δεν μπορούν να ανέλθουν στο επίπεδο της αλήθειας. Όλα τους παραβιάζουν την αλήθεια και είναι εχθρικά απέναντί της. Οι άπιστοι δεν αποδέχονται την αλήθεια, οπότε δεν υπάρχει λόγος να διαφωνεί κανείς μαζί τους για το τι είναι σωστό και τι λάθος. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αντιμετωπίζουμε τα λόγια τους ως μπερδεμένες ανοησίες και να τελειώνουμε μ’ αυτά. Τι σημαίνει «ανοησίες»; Σημαίνει λόγια που δεν είναι καθόλου εποικοδομητικά ή πολύτιμα για τους ανθρώπους, για τη ζωή τους, για τα μονοπάτια στα οποία βαδίζουν ή για τη σωτηρία τους. Όλες αυτές οι κουβέντες είναι ανοησίες· μπορούν επίσης να ονομαστούν κενά λόγια. Δεν έχουν καμία σχέση με τη ζωή και τον θάνατο των ανθρώπων ή με τα μονοπάτια στα οποία βαδίζουν, και είναι ανοησίες που δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν καμία απολύτως θετική λειτουργία. Οι άνθρωποι ακούνε μια τέτοια φράση και ζουν τη ζωή τους όπως θα τη ζούσαν, όπως έκαναν πάντα. Μια τέτοια φράση δεν πρόκειται να αλλάξει κανένα γεγονός, επειδή δεν είναι η αλήθεια. Μόνο η αλήθεια είναι εποικοδομητική για τον άνθρωπο· αυτή έχει ανυπολόγιστη αξία. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή η αλήθεια μπορεί να αλλάξει τη μοίρα των ανθρώπων, τις σκέψεις και τις απόψεις τους, καθώς και τον εσωτερικό τους κόσμο. Το πιο σημαντικό είναι ότι η αλήθεια μπορεί να εξαλείψει τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου· μπορεί να αλλάξει τις ιδιότητες ενός ανθρώπου, μετατρέποντας τις σατανικές του ιδιότητες σε ιδιότητες της αλήθειας —μπορεί να πάρει έναν άνθρωπο που ζει σύμφωνα με τις διεφθαρμένες του διαθέσεις και να τον μετατρέψει σε κάποιον που ζει σύμφωνα με την αλήθεια και τα λόγια του Θεού. Όταν ένα άτομο βιώνει την πραγματικότητα της αλήθειας, έχοντας ως βάση του τα λόγια του Θεού, δεν αλλάζει έτσι η ζωή του; Όταν αλλάζει η ζωή κάποιου σημαίνει ότι έχουν αλλάξει οι σκέψεις και οι απόψεις του· σημαίνει ότι έχουν αλλάξει οι οπτικές, οι στάσεις και οι απόψεις του για τους ανθρώπους και τα πράγματα· σημαίνει ότι η στάση και οι απόψεις του σχετικά με τα γεγονότα και τα πράγματα είναι διαφορετικές από πριν. Αυτά τα ρητά των απίστων είναι όλα κενά λόγια και ανοησίες. Δεν μπορούν να επιλύσουν κανένα πρόβλημα. Αυτό που είπα μόλις τώρα —«Δεν υπάρχει πόνος που δεν μπορεί να υποστεί κανείς, μόνο ευλογίες που δεν μπορεί να απολαύσει»— δεν είναι ανοησία και κενά λόγια; (Είναι.) Μπορείς να υποφέρεις —και λοιπόν; Δεν υποφέρεις για να κερδίσεις την αλήθεια· υποφέρεις για να απολαύσεις κύρος και θέση. Ο πόνος σου δεν έχει καμία αξία ή σημασία. Δες τα γεγονότα: Έχεις υποφέρει τόσο πολύ και έχεις πληρώσει τόσο μεγάλο τίμημα, αλλά ακόμα δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου και δεν μπορείς καν να καταλάβεις τις σκέψεις και τις ιδέες που προκύπτουν από τη διεφθαρμένη σου διάθεση, ούτε μπορείς να τις διορθώσεις. Πιστεύεις ότι μπορείς να εισέλθεις στη ζωή, τότε; Έχει αξία ο πόνος σου; Δεν έχει καμία αξία. Ο πόνος κάποιων ανθρώπων έχει αξία. Ο πόνος που υφίστανται οι άνθρωποι προκειμένου να κερδίσουν την αλήθεια, για παράδειγμα, έχει αξία: Όταν κάποιος έχει κερδίσει την αλήθεια, μπορεί να διαπαιδαγωγήσει και να εφοδιάσει τους άλλους. Πολλοί άνθρωποι υποφέρουν και πληρώνουν τίμημα προκειμένου να διαδώσουν το ευαγγέλιο, βοηθώντας στην επέκταση του έργου της εκκλησίας και του οίκου του Θεού, και στη διάδοση του ευαγγελίου της βασιλείας των ουρανών. Από αυτό βλέπουμε ότι όποιος υποφέρει και πληρώνει τίμημα προκειμένου να κερδίσει την αλήθεια και να ικανοποιήσει τον Θεό θα κερδίσει κάτι από αυτό. Αυτοί οι άνθρωποι θα τύχουν της έγκρισης του Θεού. Υπάρχουν όμως κάποιοι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια και, παρόλο που μπορεί να δαπανούν εαυτόν, να υποφέρουν για τον Θεό και να εισπράττουν την καλοσύνη Του, αυτή η καλοσύνη δεν είναι τίποτα περισσότερο από τον οίκτο και την ανοχή του Θεού, και μια αντανάκλαση της εύνοιας που δείχνει Αυτός στον άνθρωπο, καθώς και της χάρης που παραχωρεί στον άνθρωπο. Τι είδους χάρη; Μερικές υλικές ευλογίες —τίποτα περισσότερο απ’ αυτό. Αυτό θέλεις; Αυτός είναι ο απώτερος στόχος σου στην πίστη στον Θεό; Δεν νομίζω. Μήπως από την ημέρα που πίστεψες στον Θεό, ήθελες μόνο την καλοσύνη Του, την προστασία Του και μερικές από τις υλικές ευλογίες που Αυτός παραχωρεί; Αυτά είναι τα πράγματα που θέλεις; Αυτά επιδιώκεις με την πίστη σου; (Όχι.) Μπορούν αυτά τα πράγματα να επιλύσουν το ζήτημα της σωτηρίας σου; (Όχι.) Φαίνεται ότι σκέφτεστε αρκετά καθαρά. Κατανοείτε τι είναι κρίσιμο και τι είναι σημαντικό. Δεν είστε σε σύγχυση. Ξέρετε τι έχει βαρύτητα και τι όχι. Ωστόσο, μένει να φανεί αν μπορείτε να ξεκινήσετε να βαδίζετε στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας.

Η πίστη στον Θεό δεν έχει να κάνει με την απόκτηση της χάρης ή της ανοχής και του οίκτου του Θεού. Τότε, με τι έχει να κάνει; Έχει να κάνει με τη σωτηρία. Ποιο είναι λοιπόν το σημάδι της σωτηρίας; Ποια είναι τα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός; Τι χρειάζεται για να σωθεί κανείς; Να διορθωθεί η διεφθαρμένη διάθεσή του. Αυτή είναι η ουσία του θέματος. Έτσι, σε τελική ανάλυση, στο κάτω κάτω της γραφής, όσο κι αν υπέφερες ή όσο μεγάλο τίμημα κι αν πλήρωσες ή όσο αληθινός πιστός κι αν διακηρύττεις ότι είσαι —αν, τελικά, δεν έχει διορθωθεί καθόλου η διεφθαρμένη διάθεσή σου, αυτό σημαίνει ότι δεν είσαι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια. Ή μπορεί να ειπωθεί ότι επειδή δεν επιδιώκεις την αλήθεια, δεν έχει διορθωθεί η διεφθαρμένη σου διάθεση. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχεις ξεκινήσει να διαβαίνεις καθόλου το μονοπάτι της σωτηρίας· σημαίνει ότι όλα όσα λέει ο Θεός και όλο το έργο που κάνει για να σώσει τον άνθρωπο δεν έχουν επιτύχει το παραμικρό σ’ εσένα, δεν έχουν οδηγήσει σε καμία μαρτυρία εκ μέρους σου και δεν έχουν αποδώσει καρπούς μέσα σου. Ο Θεός θα πει: «Επειδή υπέφερες και πλήρωσες ένα τίμημα, σου έδωσα τη χάρη, τις ευλογίες, τη φροντίδα και την προστασία που σου αξίζουν σε αυτήν τη ζωή και σε αυτόν τον κόσμο. Αλλά δεν έχεις καμία συμμετοχή σε αυτό που αξίζει ο άνθρωπος μετά τη σωτηρία του. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή σου έχω ήδη χαρίσει αυτό που σου αξίζει σ’ αυτήν τη ζωή και σ’ αυτόν τον κόσμο· όσον αφορά αυτό που αξίζει ο άνθρωπος μετά τη σωτηρία, δεν μένει τίποτα για σένα, επειδή δεν ξεκίνησες την πορεία στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας». Δεν ανήκεις σ’ εκείνους που θα σωθούν, δεν έγινες αληθινό δημιούργημα, και ο Θεός δεν σε θέλει. Ο Θεός δεν θέλει εκείνους που απλώς εργάζονται, τρέχουν, υποφέρουν και πληρώνουν τίμημα γι’ Αυτόν, εκείνους που πιστεύουν κάπως αληθινά και έχουν λίγη πίστη και τίποτε περισσότερο. Τέτοιοι άνθρωποι υπάρχουν παντού μέσα στις ομάδες των πιστών Του. Με άλλα λόγια, υπάρχουν πάρα πολλοί απ’ αυτούς —από εκείνους που εργάζονται και παρέχουν υπηρεσίες για τον Θεό· ο αριθμός τους είναι ανυπολόγιστος. Αν πρόκειται για άτομα που ο Θεός έχει προορίσει και επιλέξει, που έχουν οδηγηθεί από τον Θεό πίσω στον οίκο του Θεού, τότε κανένας απ’ αυτούς δεν θα ήταν απρόθυμος να εργαστεί και να παρέχει υπηρεσίες γι’ Αυτόν. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή είναι πολύ εύκολο να το κάνουν. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που παρέχουν υπηρεσίες και εργάζονται για τον Θεό. Υπάρχουν ακόμη και αντίχριστοι και μοχθηροί άνθρωποι που μπορούν να το κάνουν αυτό, όπως ο Παύλος. Δεν υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι σαν τον Παύλο; (Υπάρχουν.) Αν πήγαινες σε μια εκκλησία και κήρυττες τα εξής: —«Εφόσον είσαι πρόθυμος να τρέξεις, να υποφέρεις και να πληρώσεις ένα τίμημα για τον Θεό, τότε θα σε περιμένει ένα στεφάνι δικαιοσύνης», πιστεύεις ότι θα ανταποκρίνονταν πολλοί άνθρωποι στο κάλεσμά σου; Πάρα πολλοί θα ανταποκρίνονταν. Αλλά δυστυχώς, στο τέλος, αυτοί δεν είναι οι άνθρωποι που θα σώσει ο Θεός ή που μπορούν να σωθούν. Τέτοιοι άνθρωποι απλώς παραμένουν στο στάδιο της παροχής υπηρεσιών· είναι απλώς πρόθυμοι να προσφέρουν υπηρεσίες στον Θεό. Με άλλα λόγια, αυτοί οι άνθρωποι είναι απλώς πρόθυμοι να ανταλλάξουν την εργασία τους με την καλή τύχη του Θεού, με τη χάρη και τις ευλογίες Του. Δεν επιθυμούν να αλλάξουν τις μεθόδους επιβίωσής τους ή τον τρόπο ζωής τους ή το θεμέλιο στο οποίο βασίζονται για να επιβιώσουν· δεν θέλουν να δεχτούν την κρίση και την παίδευση του Θεού προκειμένου να αλλάξουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους ή να επιδιώξουν την αλήθεια για να επιτύχουν τη σωτηρία. Φυσικά, θα μπορούσε επίσης να ειπωθεί ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι μόνο να υποφέρουν και να πληρώσουν ένα τίμημα, ότι είναι πρόθυμοι μόνο να εγκαταλείψουν και να προσφέρουν ό,τι έχουν, ότι δαπανούν όσα μπορούν, όποιο κι αν είναι το κόστος, και ότι είναι πρόθυμοι να κοπιάσουν με κάθε δυνατό τρόπο —όμως, αν τους ζητήσεις να γνωρίσουν τον εαυτό τους, να αποδεχτούν την αλήθεια, να διορθώσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, να εγκαταλείψουν τη σάρκα, να κάνουν πράξη την αλήθεια, να εγκαταλείψουν το κακό τους και να στραφούν ξανά προς τον Θεό, όπως έκαναν οι Νινευίτες, και να ακούσουν τα λόγια Του και να ζήσουν σύμφωνα με τα λόγια Του, θα τους ήταν εξαιρετικά δύσκολο. Έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Δεν είναι αυτό αρκετά προβληματικό; Ο Θεός έχει κάνει τόσο έργο και έχει πει τόσα λόγια, οπότε γιατί οι άνθρωποι θεωρούν ότι η επιδίωξη της αλήθειας είναι τόσο δύσκολη; Γιατί είναι πάντα αδιάφοροι απέναντί της; Ακόμη και μετά από χρόνια ακρόασης κηρυγμάτων, εξακολουθούν να μην έχουν καμία πρόθεση να αλλάξουν. Ποτέ δεν έχουν μετανοήσει ειλικρινά ενώπιον του Θεού από τα βάθη της καρδιάς τους, ούτε έχουν ποτέ αναγνωρίσει ή αποδεχτεί πραγματικά το γεγονός ότι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Τόσο στις απόψεις τους για τα πράγματα όσο και στις πράξεις τους, δεν έχουν αφήσει ποτέ τις δικές τους οπτικές και δεν έχουν αναζητήσει την αλήθεια· δεν προσεγγίζουν το κάθε θέμα με μια στάση αλλαγής της οπτικής τους και μετάνοιας προς τον Θεό. Έτσι, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν βιώσει πολλά και έχουν κάνει πολύ έργο, που ασκούν τα καθήκοντά τους για αρκετό καιρό, αλλά εξακολουθούν να μην μπορούν να δώσουν καμία μαρτυρία. Εξακολουθούν να μην έχουν καμία γνώση ή εμπειρία από τα λόγια του Θεού, και όταν μιλούν για την εμπειρία και τη γνώση τους από τα λόγια του Θεού, είναι πολύ αμήχανοι και ανήμποροι, και φαίνονται εξαιρετικά αδέξιοι. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι δεν έχουν καμία γνώση της αλήθειας ή ότι δεν ενδιαφέρονται γι’ αυτήν. Η εργασία, από την άλλη πλευρά, είναι τόσο απλή, τόσο εύκολη. Έτσι, όλοι είναι πρόθυμοι να παρέχουν υπηρεσίες για τον Θεό, αλλά δεν επιλέγουν να επιδιώξουν την αλήθεια.

Τώρα, λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, τι σημαίνει, ακριβώς, να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; Έχουμε πει πάρα πολλά· δεν θα πρέπει να ορίσουμε τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; Μπορείτε να το ορίσετε; Θα πρέπει να είναι ένας πολύ απλός ορισμός, έτσι δεν είναι; Θα σας έρθει, αν απλά σκεφτείτε, αναστοχαστείτε και μελετήσετε τα λόγια; Μπορεί να υπάρχουν κάποιοι που θα έλεγαν: «Η επιδίωξη της αλήθειας είναι μεγάλο θέμα. Δεν μπορεί να εκφραστεί με σαφήνεια σε λίγες μόνο προτάσεις. Δεν ξέρω τι να πω γι’ αυτήν. Ποια λόγια μπορούν να την περιγράψουν; Η επιδίωξη της αλήθειας είναι μεγάλο θέμα, και μονάχα οι πιο μεγαλοπρεπείς λέξεις θα μπορούσαν να την περιγράψουν και να την ορίσουν κατάλληλα —αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να εντυπωσιαστούν όλοι πραγματικά!» Πιστεύετε ότι έτσι πρέπει να είναι; (Όχι.) Ορίστε, τότε, την επιδίωξη της αλήθειας, σε καθημερινή γλώσσα. (Η επιδίωξη της αλήθειας σημαίνει να χρησιμοποιούμε την αλήθεια για να επιλύσουμε τη διεφθαρμένη μας διάθεση). Αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως ορισμός; Βγάζετε κάποιο συμπέρασμα με αυτό; Είναι εύκολο να ορίσεις την επιδίωξη της αλήθειας; Ο ορισμός της δεν είναι εύκολη υπόθεση· πρέπει να καταβάλεις κάποια προσπάθεια για να τη συλλογιστείς. Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; Ας προσπαθήσουμε να την ορίσουμε, εντάξει; Η καλύτερη από όλες τις ανθρώπινες γλώσσες είναι αυτή που είναι απλή, καθομιλουμένη και αληθινή. Δεν θα μιλήσουμε σε κάποια ξένη γλώσσα ή με πομπώδη λόγια. Θα μιλήσουμε την καθημερινή γλώσσα των απλών ανθρώπων, με τρόπο που να είναι εύληπτος, κοινός και εύκολα κατανοητός, ώστε οι άνθρωποι να καταλαβαίνουν αμέσως τι έχουμε πει. Εκτός από τους ανήλικους ή όσους είναι πολύ κουτοί ή ψυχικά ασθενείς για να την καταλάβουν, κάθε ενήλικας που σκέφτεται κανονικά θα είναι σε θέση να καταλάβει τη γλώσσα που έχουμε χρησιμοποιήσει, αμέσως μόλις την ακούσει. Αυτό σημαίνει η γλώσσα να είναι καθομιλουμένη· αυτό είναι που ονομάζεται καθημερινή γλώσσα. Τι σημαίνει λοιπόν να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; Το να βλέπει τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρεται και να ενεργεί με βάση τα λόγια του Θεού, σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, με κριτήριο την αλήθεια —αυτό σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Αυτός είναι ένας ακριβής ορισμός της επιδίωξης της αλήθειας. Ερώτηση: Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; Απάντηση: Να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρεται και να ενεργεί σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια. Αυτός είναι ο ορισμός της επιδίωξης της αλήθειας. Απλός, έτσι δεν είναι; Κάποιοι από εσάς μπορεί να πείτε: «Συναναστρέφεσαι όλον αυτόν τον καιρό για το τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια, ενώ ο ορισμός της είναι αυτή η μία και μοναδική πρόταση. Είναι τόσο απλό;» Ναι, είναι τόσο απλό. Είναι ένας τόσο απλός ορισμός, όμως θίγει τόσα συναφή θέματα —και αυτά τα συναφή θέματα θίγουν όλα τους το θέμα της επιδίωξης της αλήθειας. Αυτά τα θέματα περιλαμβάνουν τις δυσκολίες του ανθρώπου, τις σκέψεις και τις οπτικές του ανθρώπου, καθώς και όλες τις μυριάδες αιτιολογήσεις, δικαιολογίες, μεθόδους και στάσεις που έχει ο άνθρωπος απέναντι στην επιδίωξη της αλήθειας. Υπάρχει επίσης το θέμα της αντίστασης του ανθρώπου στην επιδίωξη της αλήθειας και της άρνησής του να την επιδιώξει, πράγματα που προκαλούνται από τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου. Φυσικά, τα πράγματα για τα οποία σας μίλησα —τα διάφορα μονοπάτια και στάδια για την επιδίωξη της αλήθειας, ο τρόπος με τον οποίο επιδιώκει κανείς την αλήθεια, τα αποτελέσματα που επιτυγχάνονται με την επιδίωξη της αλήθειας και η πραγματικότητα της αλήθειας που μπορεί να παρατηρηθεί στους ανθρώπους που τη βιώνουν— και αυτά θίγουν το θέμα της επιδίωξης της αλήθειας. Το τελικό αποτέλεσμα είναι η βιωματική μαρτυρία για τα λόγια του Θεού και το έργο του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου που προκύπτει όταν οι άνθρωποι επιδιώκουν την αλήθεια και κάνουν πράξη και βιώνουν τα λόγια Του. Αυτό είναι το σπουδαιότερο αποτέλεσμα. Ένα χαρακτηριστικό αυτής της μαρτυρίας είναι ότι μαρτυρά τα αποτελέσματα του έργου του Θεού· ένα άλλο είναι ότι καταθέτει μαρτυρία για τα θετικά αποτελέσματα που μπορούν να παρατηρηθούν στους ανθρώπους που έχουν επιδιώξει την αλήθεια, δηλαδή το ότι οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους έχουν διορθωθεί, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό. Για παράδειγμα, κάποιος που ήταν πολύ αλαζόνας, που λειτουργούσε αυθαίρετα και απερίσκεπτα, και έπραττε όπως εκείνος ήθελε, μαθαίνει μέσω της ανάγνωσης των λόγων του Θεού ότι αυτή είναι μια διεφθαρμένη διάθεση, και στη συνέχεια το αποδέχεται και το αναγνωρίζει. Σταδιακά, μαθαίνει τη ζημιά που προκαλεί αυτή η διεφθαρμένη διάθεση στους άλλους και στον εαυτό του: Από μια μικρότερη οπτική, είναι επιβλαβής για τους ανθρώπους, και από μια ευρύτερη οπτική, αναστατώνει, διαταράσσει και βλάπτει το έργο της εκκλησίας. Αυτό είναι ένα μέρος των αποτελεσμάτων· είναι κάτι που το άτομο μαθαίνει όταν κατανοεί τα λόγια του Θεού. Επιπλέον, με βάση την αποκάλυψη των λόγων του Θεού, αναγνωρίζει τη διεφθαρμένη διάθεσή του, και στη συνέχεια, μέσω καταστάσεων που έχει ρυθμίσει ο Θεός, φτάνει σταδιακά στη μετάνοια, και αφήνει πίσω του τον παλιό τρόπο ζωής και τις παλιές οπτικές της συμπεριφοράς και των πράξεών του. Βρίσκει αρχές και μονοπάτια άσκησης ανάμεσα στα λόγια του Θεού και χειρίζεται τα πράγματα σύμφωνα με τις αρχές άσκησης που του έχει δώσει ο Θεός. Αυτή είναι η αληθινή μετάνοια και η αληθινή μεταστροφή. Είναι σε θέση να συμπεριφέρεται και να ενεργεί με βάση τα λόγια του Θεού, και τελικά, καταλήγει να αναζητά τις αρχές της αλήθειας κάθε φορά που ενεργεί, και βιώνει ένα μέρος της πραγματικότητας του να λαμβάνει ως βάση του τα λόγια του Θεού. Αυτό είναι ένα παράδειγμα διόρθωσης μιας αλαζονικής διάθεσης. Το τελικό αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται με αυτό είναι ότι αυτό το άτομο δεν βιώνει πλέον την αλαζονεία· αντίθετα, έχει συνείδηση και λογική, είναι σε θέση να αναζητήσει τις αρχές της αλήθειας και υποτάσσεται πραγματικά στην αλήθεια. Αυτό που κάνει πράξη και βιώνει δεν το κυβερνά πλέον η διεφθαρμένη του διάθεση· αντίθετα, παίρνει την αλήθεια ως κριτήριο και βιώνει την πραγματικότητα των λόγων του Θεού —αυτό είναι το αποτέλεσμα. Αυτό το αποτέλεσμα δεν επιτυγχάνεται με την επιδίωξη της αλήθειας; (Ναι.) Αυτό είναι το αποτέλεσμα που επιφέρει σε ένα άτομο η επιδίωξη της αλήθειας. Και για τον Θεό, το να ζει κανείς με αυτόν τον τρόπο αποτελεί αληθινή μαρτυρία γι’ Αυτόν και το έργο Του. Είναι ένα αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται όταν ένα δημιουργημένο ον υφίσταται την κρίση, την παίδευση και την έκθεση των λόγων του Θεού. Πρόκειται για αληθινή μαρτυρία, και αυτό είναι κάτι ένδοξο για τον Θεό. Για τον άνθρωπο, βέβαια, δεν είναι κάτι ένδοξο· θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μόνο ως κάτι έντιμο και υπερήφανο, και είναι η μαρτυρία που οφείλει να έχει και να βιώνει ένα δημιουργημένο ον αφού βιώσει το έργο του Θεού. Είναι ένα θετικό αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται σε ένα άτομο που επιδιώκει την αλήθεια. Ο Θεός θεωρεί επίσης ότι αυτού του είδους η εμπειρία και η γνώση, καθώς και όσα βιώνουν αυτοί οι άνθρωποι, είναι αποτελέσματα που επιτεύχθηκαν από το έργο Του. Τη θεωρεί ως μαρτυρία που αντεπιτίθεται στον Σατανά με μεγάλη δύναμη. Αυτό είναι που αγαπάει και που εκτιμάει ο Θεός.

Μόλις τώρα ορίσαμε τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Μέσω αυτού του ορισμού, έχει έρθει πιο κοντά στην πραγματικότητα η άποψή σας για το τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; (Ναι.) Τώρα που ορίσαμε την επιδίωξη της αλήθειας με έναν τρόπο που καταλαβαίνετε, πώς θα πρέπει να θεωρείτε τις προηγούμενες επιδιώξεις σας; Είναι πιθανό η συντριπτική πλειονότητα από εσάς να μην είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια. Αυτό μπορεί να σας ενοχλεί λίγο όταν το ακούτε, έτσι δεν είναι; Διαβάστε τον ορισμό άλλη μια φορά. (Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; Απάντηση: Να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρεται και να ενεργεί σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια). Τώρα μπορείτε να το πείτε με ακρίβεια. Μετά από περαιτέρω εξέταση, είναι σωστό; (Είναι.) Αν αξιολογήσετε τις προηγούμενες επιδιώξεις και πρακτικές σας με βάση αυτόν τον ορισμό, ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Θα είστε σε θέση να μάθετε αν κατέχετε σήμερα την πραγματικότητα της αλήθειας και θα είστε σε θέση να επαληθεύσετε αν η τρέχουσα συμπεριφορά σας είναι η επιδίωξη της αλήθειας. Αυτός δεν είναι ένας αφηρημένος τρόπος για να το θέσει κανείς, έτσι δεν είναι; Είναι αρκετά καθομιλουμένη γλώσσα, έτσι δεν είναι; (Είναι.) Είναι συνηθισμένη γλώσσα που κάθε συνηθισμένο άτομο μπορεί να καταλάβει. Αν και μπορεί να φαίνεται αρκετά ευκολονόητο, οι άνθρωποι έχουν ένα πρόβλημα. Τι πρόβλημα είναι αυτό; Ότι μόλις κατανοήσουν τον ορισμό, αισθάνονται αμηχανία και αναστάτωση. Γιατί αναστατώνονται; Επειδή θεωρούν ότι τα προηγούμενα βάσανά τους και τα τιμήματα που έχουν πληρώσει έχουν καταδικαστεί, ότι τα έχουν δώσει μάταια, και αυτό τους κάνει να αισθάνονται άκεφοι. Κάποιοι άνθρωποι, μόλις το ακούσουν αυτό, θα πουν: «Ώστε αυτός είναι ο ορισμός της επιδίωξης της αλήθειας. Αν ακολουθήσουμε αυτόν τον ορισμό, τότε δεν πήγαν στράφι όλα τα τιμήματα που πληρώσαμε και όλες οι προηγούμενες δαπάνες μας; Αν Εσύ δεν είχες ορίσει τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια, θα συνεχίζαμε να πιστεύουμε ότι τα πηγαίναμε καλά στις επιδιώξεις μας· τώρα που της έδωσες αυτόν τον ορισμό, δεν πήγαν χαμένες οι επιδιώξεις μας και τα τιμήματα που πληρώσαμε; Δεν έχουν καταστραφεί όλα τα όνειρά μας για στεφάνι και ανταμοιβή; Όταν κατανοούμε την αλήθεια, θα πρέπει να ευλογούμαστε και τα όνειρά μας θα πρέπει να γίνονται πραγματικότητα, οπότε γιατί κρινόμαστε τώρα που κατανοούμε την αλήθεια; Γιατί ζούμε απελπιστικά στο σκοτάδι; Έχει καταδικαστεί το παρελθόν και το παρόν μας, και δεν μπορούμε να ξέρουμε πώς θα είναι το μέλλον. Φαίνεται πως δεν έχουμε καμία ελπίδα να λάβουμε ευλογίες». Έτσι έχουν τα πράγματα; Είναι σωστό να σκέφτονται οι άνθρωποι με αυτόν τον τρόπο; (Όχι.) Θα πρέπει λοιπόν οι άνθρωποι να το σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο; (Όχι.) Δεν θα έπρεπε. Αλλά υπάρχει και ένα καλό σχετικά μ’ αυτό: Μπορείς να διαβάζεις επανειλημμένα προσευχόμενος αυτόν τον ορισμό της επιδίωξης της αλήθειας, και στη συνέχεια να ανατρέχεις στο παρελθόν σου, να εξετάζεις το παρόν σου και να προσβλέπεις στο μέλλον σου. Μπορεί να νιώθεις αναστάτωση, αλλά αυτό το συναίσθημα σημαίνει ότι δεν είσαι αναίσθητος. Ξέρεις να εξετάζεις το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον σου, και ξέρεις να κάνεις σχέδια για τις προοπτικές σου και να τις σκέφτεσαι, να ανησυχείς γι’ αυτές και να ταράζεσαι γι’ αυτές. Αυτό είναι καλό. Αποδεικνύει ότι είσαι ακόμα ζωντανός, ότι είσαι ένα ζωντανό άτομο και ότι η καρδιά σου δεν έχει πεθάνει. Αυτό που είναι ανησυχητικό είναι όταν κάποιος παραμένει απαθής ανεξάρτητα από το τι του λένε ή πόσο ξεκάθαρα του γίνεται συναναστροφή για το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Σκέφτεται ως εξής: «Αυτός είμαι· ποιος νοιάζεται αν θα ευλογηθώ ή αν θα με βρει καταστροφή; Κρίνε με, καταδίκασέ με —κάνε ό,τι θέλεις!» Ό,τι κι αν του λένε, είναι αναίσθητος απέναντι σε αυτό. Αυτό δημιουργεί προβλήματα. Τι εννοώ με τον όρο προβλήματα; Εννοώ ότι, όπως κι αν συναναστραφείς μαζί του σχετικά με την αλήθεια, δεν θα την καταλάβει· είναι ένα νεκρό άτομο που δεν έχει πνεύμα. Δεν έχει ιδέα για πράγματα όπως η πίστη στον Θεό, η επιδίωξη της αλήθειας, η σωτηρία ή το έργο του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου, και δεν καταλαβαίνει τέτοια πράγματα. Είναι σαν να προσπαθείς να διδάξεις σε έναν παράφωνο να τραγουδάει ή να διδάξεις σε ένα άτομο με αχρωματοψία να αναμειγνύει τα χρώματα: Είναι απλώς ανέφικτο. Η συναναστροφή πάνω σε αυτά τα πράγματα δεν έχει καμία σημασία ή αξία γι’ αυτόν, διότι ό,τι κι αν πεις, είτε είναι βαθύ είτε ρηχό, είτε είναι εξειδικευμένο είτε γενικό, δεν θα κάνει καμία διαφορά —σε κάθε περίπτωση δεν θα αισθανθεί τίποτα. Είναι σαν έναν τυφλό που φοράει γυαλιά —είτε φοράει αυτά τα γυαλιά είτε όχι, αυτό δεν έχει καμία επίδραση στην όρασή του. Κάποιοι άνθρωποι λένε συχνά: «Όταν έχει ήδη έρθει ο χειμώνας, πόσο μακριά μπορεί να είναι η άνοιξη;» και «Δεν φοβάμαι να πεθάνω, οπότε γιατί να φοβάμαι να ζήσω;» και «Αν κουνήσω τα χέρια μου, δεν θα μετακινήσω ούτε ένα συννεφάκι». Όλα αυτά είναι λόγια άψυχων, νεκρών ανθρώπων που νομίζουν ότι είναι πολύ έξυπνοι. Για να το θέσουμε με πνευματικούς όρους, στερούνται πνευματικής κατανόησης. Αυτοί που στερούνται πνευματικής κατανόησης είναι νεκροί, ακόμη και όταν είναι ζωντανοί. Μπορούν οι νεκροί να κατανοήσουν τα λόγια των ζωντανών; Πιστεύουν το εξής: «Όλη αυτή η συζήτηση για την επιδίωξη της αλήθειας, για τις απόψεις κάποιου για τους ανθρώπους και τα πράγματα, για τη συμπεριφορά και τις πράξεις του —τι σχέση έχουν αυτά μ’ εμένα; Δεν φοβάμαι να πεθάνω, οπότε γιατί να φοβάμαι να ζήσω;» Όποιος σκέφτεται έτσι είναι τελειωμένος. Ανήκει στους νεκρούς. Έτσι συμβαίνει και με τον ορισμό της επιδίωξης της αλήθειας. Όποιες προθέσεις ή σχέδια κι αν έχεις για τη μελλοντική σου πορεία αφού διαβάσεις αυτόν τον ορισμό ή όπως κι αν θα αλλάξεις, όλα εξαρτώνται από την προσωπική σου επιδίωξη. Αυτά είναι τα λόγια που πρέπει να πω και το έργο που πρέπει να κάνω. Είπα όλα όσα χρειαζόταν να πω και είπα όλα όσα έχω να πω. Αν αγαπάτε πραγματικά την αλήθεια και έχετε τη θέληση να την επιδιώξετε, καλά θα κάνετε να υιοθετήσετε τον ορισμό της επιδίωξης της αλήθειας που έδωσα ως στόχο και κατεύθυνση για την επιδίωξή σας, όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο βλέπετε συνήθως τους ανθρώπους και τα πράγματα, και συμπεριφέρεστε και ενεργείτε, ή να τον υιοθετήσετε ως σημείο αναφοράς, ώστε να μπορέσετε έτσι να εισέλθετε σταδιακά στην πραγματικότητα των λόγων του Θεού και της αλήθειας. Αν το κάνεις, τότε στο εγγύς μέλλον, σίγουρα θα κερδίσεις κάτι στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Ποτέ δεν είναι αργά για να επιδιώξει κανείς την αλήθεια». Αυτό είναι ανακριβές —αν επιδιώξεις την αλήθεια μόνο αφότου τελειώσει το έργο του Θεού, θα είναι πράγματι πολύ αργά. Πώς πρέπει να εξηγηθεί αυτή η ιδέα; Η επιδίωξη της αλήθειας πρέπει να λάβει χώρα πριν από το τέλος του έργου του Θεού. Με άλλα λόγια, αυτή η δήλωση ισχύει πριν ο Θεός χτυπήσει το καμπανάκι για να δείξει ότι το έργο Του έχει τελειώσει. Αλλά όταν το έργο του Θεού τελειώσει και Εκείνος πει: «Δεν θα κάνω περαιτέρω έργο για τη σωτηρία του ανθρώπου και δεν θα πω περαιτέρω λόγια για να βοηθήσω τους ανθρώπους να επιτύχουν τη σωτηρία ή λόγια που αφορούν τη σωτηρία του ανθρώπου. Δεν θα μιλήσω πια για τέτοια πράγματα», τότε το έργο Του θα έχει τελειώσει πραγματικά. Αν περιμένεις μέχρι τότε για να επιδιώξεις την αλήθεια, θα είναι πραγματικά πολύ αργά. Ό,τι κι αν συμβεί, αν αρχίσεις τώρα να επιδιώκεις την αλήθεια, θα έχεις ακόμα χρόνο —έχεις ακόμα την ευκαιρία να επιτύχεις τη σωτηρία. Από τώρα και στο εξής, κάνε ό,τι μπορείς για να βλέπεις σταδιακά τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, με κριτήριό σου την αλήθεια. Πάσχισε να διαβάσεις και να κατανοήσεις όλα τα λόγια του Θεού που εκθέτουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, και ασκήσου στο να κάνεις αυτοκριτική και να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Κάτι τέτοιο έχει τεράστιο όφελος για την είσοδό σου στη ζωή. Πάρε, για παράδειγμα, από τα λόγια του Θεού που εκθέτουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου, εκείνα που θίγουν τη διάθεση των αντίχριστων. Δεν είναι αυτά τα πιο θεμελιώδη λόγια; (Είναι.) Και τι πρέπει να κάνεις με αυτά τα λόγια ως βάση σου; Να καταδικάσεις τον εαυτό σου; Να καταραστείς τον εαυτό σου; Να στερηθείς το μέλλον και τη μοίρα σου; Όχι —πρέπει να τα χρησιμοποιήσεις για να γνωρίσεις τη διεφθαρμένη σου διάθεση. Μην προσπαθήσεις να ξεφύγεις απ’ αυτό. Αυτή είναι μια συγκυρία από την οποία κάθε άνθρωπος πρέπει να περάσει. Τι σημαίνει ότι κάθε άνθρωπος πρέπει να περάσει απ’ αυτήν; Είναι ακριβώς όπως κάθε άνθρωπος γεννιέται από μια μητέρα και έναν πατέρα, μετά μεγαλώνει, μετά γερνάει και μετά πεθαίνει. Αυτές είναι συγκυρίες από τις οποίες κάθε άνθρωπος πρέπει να περάσει μία προς μία. Πόσο σημαντική είναι η επιδίωξη της αλήθειας; Είναι τόσο σημαντική όσο το καθημερινό φαγητό και νερό. Αν σταματούσες να τρως και να πίνεις νερό κάθε μέρα, η σάρκα σου δεν θα μπορούσε να επιβιώσει· η ζωή σου δεν θα μπορούσε να συνεχιστεί. «Σύμφωνα με τα λόγια του Θεού» σημαίνει ότι πρέπει να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, τα οποία με τη σειρά τους γεννούν τις οπτικές, τις μεθόδους και τις πρακτικές σου. Φυσικά, το «σύμφωνα με τα λόγια του Θεού» ισοδυναμεί με το «με κριτήριο την αλήθεια». Έτσι, στον ορισμό της επιδίωξης της αλήθειας, το «σύμφωνα με τα λόγια του Θεού» είναι επαρκές από μόνο του. Γιατί πρέπει να προστεθεί το «με κριτήριο την αλήθεια»; Επειδή υπάρχουν ορισμένα συγκεκριμένα προβλήματα που δεν αντιμετωπίζονται στα λόγια του Θεού. Σε τέτοιες περιπτώσεις, θα πρέπει να αναζητάς τις αρχές της αλήθειας και να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς, μέσα στο πλαίσιο αυτών των αρχών. Με αυτόν τον τρόπο θα επιτύχεις οπωσδήποτε την απόλυτη ακρίβεια. Πριν από την επίτευξη της απόλυτης ακρίβειας, πρέπει κανείς να γνωρίσει τη διεφθαρμένη διάθεσή του και να αναγνωρίσει τις διεφθαρμένες εκφάνσεις και τη διεφθαρμένη ουσία του. Μετά από αυτό, πρέπει να μετανοήσει ειλικρινά, και έτσι να αλλάξει πραγματικά τον εαυτό του. Κάθε μία από τις διαδικασίες σε αυτήν τη σειρά είναι απαραίτητη, όπως ακριβώς όταν κάποιος τρώει: Το φαγητό πρέπει να μπει στο στόμα του, και στη συνέχεια πρέπει να περάσει από τον οισοφάγο του στο στομάχι του, και μετά να χωνευτεί και να απορροφηθεί. Μόνο τότε μπορεί να εισέλθει σταδιακά στο αίμα του και να αποτελέσει τη θρέψη που χρειάζεται ο οργανισμός του. Οι άνθρωποι επιδιώκουν την αλήθεια και καταλήγουν να τη θεωρούν ως κριτήριό τους, στη συνέχεια μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια, να τη βιώσουν και να εισέλθουν στην πραγματικότητά της. Καθεμία από τις κανονικές διαδικασίες σε αυτήν την ακολουθία είναι απαραίτητη· είναι υποχρεωτικά βήματα που πρέπει να κάνει κάθε άτομο που επιδιώκει την αλήθεια κατά την επιδίωξη οποιουδήποτε στοιχείου της αλήθειας. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Δεν χρειάζομαι αυτά τα βήματα και τις διαδικασίες για να επιδιώξω την αλήθεια. Απλώς θα αναζητήσω την αλήθεια άμεσα και στη συνέχεια θα την κάνω πράξη και θα την κάνω την πραγματικότητά μου». Αυτή είναι μια απλουστευμένη αντίληψη, αλλά αν μπορεί να αποφέρει αποτελέσματα, τότε φυσικά και είναι καλύτερος τρόπος. Δείχνει ότι έχεις ήδη συσσωρεύσει κάποια γνώση και επιτυχία, ενώ μαθαίνεις τακτικά τη διεφθαρμένη διάθεσή σου, οπότε μπορείς να παρακάμψεις τις διαδικασίες της εξέτασης, της γνώσης, της αποδοχής, της μετάνοιας και ούτω καθεξής, και να πας κατευθείαν στην αναζήτηση των αρχών της αλήθειας. Για να μπορέσει ένα άτομο να προχωρήσει κατευθείαν στην αναζήτηση των αρχών της αλήθειας, πρέπει να διαθέτει ένα συγκεκριμένο ανάστημα. Τι σημαίνει να έχει ένα τέτοιο ανάστημα; Σημαίνει ότι διαθέτει αληθινή γνώση της διεφθαρμένης διάθεσής του, και ότι όταν δεν κατανοεί τις αλήθειες για κάτι που του συμβαίνει, δεν χρειάζεται πλέον να γνωρίσει τον εαυτό του ή να μετανοήσει ή να αντιστρέψει την πορεία του. Το μόνο που χρειάζεται να κάνει είναι να αποκτήσει άμεσα μια κατανόηση των αρχών της αλήθειας, και στη συνέχεια να προχωρήσει στην άσκηση σύμφωνα μ’ αυτές. Αυτό αρκεί. Αυτό δεν είναι το ανάστημα ενός συνηθισμένου ανθρώπου. Ένα άτομο με τέτοιο ανάστημα έχει βιώσει τουλάχιστον τη διαδικασία της αυστηρής κρίσης, της παίδευσης, της πειθαρχίας και της δοκιμασίας από τον Θεό. Έχει υποταχθεί σ’ Αυτόν και βρίσκεται ήδη στον δρόμο προς την τελείωση. Τέτοιοι άνθρωποι δεν χρειάζονται διαδικασίες όπως το να γνωρίσουν τη διαφθορά τους, στη συνέχεια να την αναγνωρίσουν, να μετανοήσουν και να μεταστραφούν. Οπότε, τι γίνεται μ’ εσάς; Μήπως οι περισσότεροι από εσάς χρειάζεται να ξεκινήσετε με το να γνωρίσετε τον εαυτό σας; Εάν δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου, δεν θα έχεις πεισθεί, και δεν θα σου είναι εύκολο να αποδεχτείς την αλήθεια ούτε θα είσαι ικανός για αληθινή μετάνοια. Αν δεν μετανοήσεις αληθινά, μπορείς να υποταχθείς στην αλήθεια; Μπορείς να υποταχθείς στον Θεό; Σίγουρα όχι, και σ’ αυτήν την περίπτωση, δεν είσαι άτομο που θα σωθεί.

Μετά από αυτή τη συναναστροφή, έχετε τώρα ένα μικρό μονοπάτι για την επιδίωξη της αλήθειας; Έχετε την αυτοπεποίθηση να την επιδιώξετε; (Ναι.) Αυτό είναι καλό· θα ήταν ανησυχητικό αν δεν είχατε. Μπορεί κάποιοι από εσάς να αισθάνονται αρνητικοί μετά το κήρυγμα. «Ωχ, όχι —έχω χαμηλό επίπεδο. Άκουσα το κήρυγμα, αλλά δεν καταλαβαίνω τίποτα απ’ αυτό· καταλαβαίνω μόνο λίγο δόγμα. Φαίνεται ότι δεν έχω μεγάλη πνευματική κατανόηση. Αισθάνομαι νωθρός ως προς την επιδίωξη της αλήθειας. Κατά την εκτέλεση του καθήκοντός μου, το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να κοπιάζω λίγο. Έχω πάρα πολλές ελλείψεις και είμαι γεμάτος διεφθαρμένες διαθέσεις. Μάλλον αυτό δεν μπορεί να αλλάξει. Έτσι θα έχει η κατάσταση. Μου αρκεί να είμαι απλώς ένας πάροχος υπηρεσιών». Μπορεί κάποιος που έχει αρνητικές σκέψεις σαν αυτές να βαδίσει στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας; Φαίνεται λίγο επικίνδυνο, καθώς αυτές οι αρνητικές σκέψεις είναι που αποτελούν μεγάλο εμπόδιο στην επιδίωξη της αλήθειας. Αν κάποιος δεν τις διορθώσει, τότε δεν θα μπορέσει να ξεκινήσει σ’ αυτό το μονοπάτι, όσο καλό κι αν είναι. Μερικοί άνθρωποι έχουν αποτύχει και εκπέσει πολλές φορές στον δρόμο της επιδίωξης της αλήθειας, και καταλήγουν να αποθαρρύνονται: «Αυτό ήταν —δεν χρειάζεται να επιδιώκω άλλο την αλήθεια. Δεν είναι στη μοίρα μου να λάβω ευλογίες. Το είπε και ο ίδιος ο Θεός: “Έχεις το πρόσωπο κάποιου που θα μπορούσε να κερδίσει ευλογίες;” Μια ματιά στον καθρέφτη μού δείχνει ότι έχω μέτρια εμφάνιση, άψυχα μάτια και κακοσχηματισμένα χαρακτηριστικά, και ότι δεν έχω την παραμικρή φινέτσα. Όπως και να το δεις, απλώς δεν μοιάζω με κάποιον που είναι ευλογημένος. Αν ο Θεός δεν το προκαθόρισε να είναι έτσι, τότε όσο κι αν το επιδιώκουν οι άνθρωποι, δεν θα έχει κανένα νόημα!» Κοιτάξτε τη νοοτροπία αυτών των ανθρώπων: Με τόσα φρικτά πράγματα στην καρδιά τους να μην έχουν ακόμη επιλυθεί, πώς μπορούν να ξεκινήσουν την πορεία προς την επιδίωξη της αλήθειας; Η επιδίωξη της αλήθειας είναι το σπουδαιότερο ζήτημα στη ζωή, και το χειρότερο πράγμα που μπορείς να κάνεις είναι να τη συνδέεις συνεχώς με την απόκτηση ευλογιών. Πρέπει πρώτα να απαλλαχθεί κανείς από την πρόθεσή του να κερδίσει ευλογίες. Μετά απ’ αυτό, η επιδίωξη της αλήθειας θα κυλήσει λίγο πιο ομαλά. Σε ό,τι αφορά την επιδίωξη της αλήθειας, το πιο κρίσιμο πράγμα είναι να μην εξετάζει κανείς αν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι σε αυτό το μονοπάτι και να μην ακολουθεί αυτό που επιλέγει η πλειοψηφία, αλλά να επικεντρώνεται μόνο στην προσπάθειά του να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του Θεού, μιμούμενος τον Πέτρο. Το πιο σημαντικό είναι να δεις καθαρά το παρόν και να ζήσεις μέσα σ’ αυτό, να γνωρίσεις ποια είναι η διεφθαρμένη διάθεση που ξεχύνεται σήμερα από μέσα σου, και να αναζητήσεις πάραυτα και άμεσα την αλήθεια για να τη διορθώσεις, αναλύοντας και γνωρίζοντάς την πρώτα σε βάθος, και στη συνέχεια μετανοώντας ενώπιον του Θεού. Όταν μετανοήσεις, είναι υψίστης σημασίας να κάνεις πράξη την αλήθεια —είναι ο μόνος τρόπος για να επιτύχεις πραγματικά αποτελέσματα. Αν απλώς πεις στον Θεό: «Θεέ μου, είμαι πρόθυμος να μετανοήσω. Λυπάμαι. Έκανα λάθος. Σε παρακαλώ, συγχώρεσέ με!» και νομίζεις ότι αυτό είναι το μόνο που χρειάζεται να κάνεις για να κερδίσεις την έγκριση του Θεού, θα έχει αποτέλεσμα; (Όχι.) Αν είσαι πάντα πρόθυμος να λες στον Θεό: «Θεέ μου, λυπάμαι. Έκανα λάθος», ελπίζοντας, καθώς το κάνεις, ότι ο Θεός θα σου πει: «Δεν πειράζει. Συνέχισε» —αν ζεις πάντα σε αυτού του είδους την κατάσταση, δεν θα είσαι σε θέση να εισέλθεις στην αλήθεια. Πώς πρέπει λοιπόν να προσεύχεσαι και να μετανοείς ενώπιον του Θεού; Υπάρχει κάποιο μονοπάτι; Όποιος έχει εμπειρία από αυτό ας μιλήσει λίγο γι’ αυτό. Κανείς; Φαίνεται ότι κανονικά, δεν κάνετε ποτέ προσευχές μετάνοιας, ούτε εξομολογείστε τις αμαρτίες σας και μετανοείτε ενώπιον του Θεού. Επομένως, πώς θα πρέπει να απαλλαγείτε από τις δικές σας επιθυμίες και προθέσεις; Πώς θα πρέπει να διορθώσετε τη διαφθορά σας; Έχετε κάποιο μονοπάτι άσκησης; Για να δώσω ένα παράδειγμα, αν δεν έχεις κανένα μονοπάτι για την επίλυση μιας αλαζονικής διάθεσης, θα πρέπει να προσευχηθείς στον Θεό ως εξής: «Θεέ μου, έχω μια αλαζονική διάθεση. Νομίζω ότι υπερτερώ των άλλων, ότι είμαι καλύτερος απ’ τους άλλους, εξυπνότερος απ’ τους άλλους και θέλω να αναγκάζω τους άλλους να κάνουν ό,τι λέω εγώ. Αυτό στερείται κάθε λογικής. Γιατί δεν μπορώ να το εγκαταλείψω, παρόλο που ξέρω ότι είναι αλαζονεία; Σε ικετεύω να με πειθαρχήσεις και να με επιπλήξεις. Είμαι πρόθυμος να αφήσω την αλαζονεία μου και το δικό μου θέλημα για να αναζητήσω αντ’ αυτού το δικό Σου θέλημα. Είμαι πρόθυμος να ακούσω τα λόγια Σου και να τα αποδεχθώ ως τη ζωή μου και τις αρχές με τις οποίες ενεργώ. Είμαι πρόθυμος να βιώσω τα λόγια Σου. Σε ικετεύω να με καθοδηγήσεις, Σε ικετεύω να με βοηθήσεις και να με οδηγήσεις». Υπάρχει στάση υποταγής σ’ αυτά τα λόγια; Υπάρχει επιθυμία υποταγής; (Ναι.) Κάποιοι μπορεί να πουν: «Το να προσευχηθώ μόνο μια φορά δεν έχει αποτέλεσμα. Όταν μου συμβαίνει κάτι, εξακολουθώ να ζω σύμφωνα με τη διεφθαρμένη μου διάθεση και εξακολουθώ να θέλω να έχω το πάνω χέρι». Σε αυτήν την περίπτωση, συνέχισε να προσεύχεσαι: «Θεέ μου, είμαι τόσο αλαζόνας, τόσο επαναστατικός! Σε ικετεύω να με πειθαρχήσεις, να ανακόψεις την κακία μου και να συγκρατήσεις την αλαζονική μου διάθεση. Σε ικετεύω να με καθοδηγήσεις και να με οδηγήσεις, ώστε να βιώσω τα λόγια Σου και να ενεργήσω και να ασκηθώ σύμφωνα με τα λόγια Σου και τις απαιτήσεις Σου». Να προσέρχεσαι περισσότερο ενώπιον του Θεού με προσευχή και δέηση, και να Τον αφήνεις να εργαστεί. Όσο πιο ειλικρινή είναι τα λόγια σου και όσο πιο ειλικρινής είναι η καρδιά σου, τόσο μεγαλύτερη θα γίνει η επιθυμία σου να εγκαταλείψεις τη σάρκα σου και τον εαυτό σου. Όταν αυτό υπερκεράσει την επιθυμία σου να ενεργείς σύμφωνα με το δικό σου θέλημα, η καρδιά σου σταδιακά θα μεταστραφεί —και όταν συμβεί αυτό, θα υπάρχει ελπίδα να κάνεις πράξη την αλήθεια και να ενεργήσεις σύμφωνα με τις αρχές της. Όταν προσεύχεσαι, ο Θεός δεν θα σου πει τίποτα, ούτε θα σου υποδείξει κάτι, ούτε θα σου υποσχεθεί κάτι, αλλά θα εξετάσει την καρδιά σου και την πρόθεση που κρύβεται πίσω από τα λόγια σου· θα παρατηρήσει αν αυτό που λες είναι ειλικρινές και αληθινό, και αν Τον ικετεύεις και προσεύχεσαι σε Αυτόν με ειλικρινή καρδιά. Όταν ο Θεός δει ότι η καρδιά σου είναι ειλικρινής, θα σε οδηγήσει και θα σε καθοδηγήσει, όπως Του ζήτησες και προσευχήθηκες να κάνει και, φυσικά, θα σε επιπλήξει και θα σε πειθαρχήσει. Όταν ο Θεός εκπληρώσει αυτό για το οποίο ικέτευσες, η καρδιά σου θα διαφωτιστεί και θα αλλάξει κάπως. Αντίθετα, αν οι προσευχές και οι ικεσίες σου προς τον Θεό είναι ανειλικρινείς και δεν έχεις αληθινή επιθυμία να μετανοήσεις, αλλά απλώς προσπαθείς να εξευμενίσεις επιπόλαια τον Θεό και να Τον ξεγελάσεις με τα λόγια σου, τότε όταν ο Θεός εξετάσει την καρδιά σου, δεν θα κάνει τίποτα για σένα, θα νιώσει απέχθεια για σένα και θα σε απορρίψει. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, επίσης, δεν θα νιώσεις τον Θεό να σου λέει κάτι ή να κάνει κάτι ή να προβαίνει σε οποιαδήποτε ενέργεια, αλλά ο Θεός δεν θα κάνει κανένα έργο μέσα σου, επειδή είσαι ανειλικρινής στην καρδιά σου. Και όταν ο Θεός δεν κάνει κανένα έργο, τι θα συμβεί; Ακριβώς όπως σκόπευες, η καρδιά σου δεν θα έχει την επιθυμία να μετανοήσει και δεν θα έχει αλλάξει καθόλου. Και έτσι, σ’ εκείνο το περιβάλλον και στο γεγονός που θα σου έχει συμβεί, ό,τι κάνεις θα συνεχίσει να υπαγορεύεται από την ανθρώπινη θέληση και τις ανθρώπινες διεφθαρμένες διαθέσεις, αντί να βασίζεται στις αρχές της αλήθειας. Θα εξακολουθείς να ενεργείς και να ασκείσαι σύμφωνα με αυτά που θέλεις και επιθυμείς. Το αποτέλεσμα των προσευχών σου προς τον Θεό θα είναι το ίδιο όπως και πριν προσευχηθείς· δεν θα υπάρξει καμία αλλαγή. Θα εξακολουθείς να κάνεις ό,τι θέλεις, χωρίς να αλλάξεις καθόλου. Αυτό σημαίνει ότι, κατά τη διαδικασία της επιδίωξης της αλήθειας, οι υποκειμενικές προσπάθειες των ανθρώπων είναι σημαντικές, όπως και το κατά πόσον κατανοούν την αλήθεια. Ταυτόχρονα, όταν οι άνθρωποι κατανοούν την αλήθεια και επιθυμούν να την κάνουν πράξη, αλλά δυσκολεύονται να το κάνουν, πρέπει να βασίζονται στον Θεό και να προσφέρουν την καρδιά τους και τις ειλικρινείς προσευχές τους. Και αυτό είναι επίσης πολύ σημαντικό· όλα αυτά τα πράγματα είναι απαραίτητα. Αν το μόνο που κάνεις είναι να προσεύχεσαι στον Θεό με επιπόλαιο, επιφανειακό τρόπο, λέγοντας: «Θεέ μου, έκανα λάθος. Λυπάμαι», και αν είσαι τόσο επιπόλαιος με τον Θεό στην καρδιά σου όσο είσαι και στα λόγια της προσευχής σου, τότε ο Θεός δεν θα κάνει κανένα έργο, ούτε θα δώσει σημασία σ’ εσένα. Αν πεις: «Θεέ μου, λυπάμαι. Έκανα λάθος», ο Θεός σίγουρα δεν θα πει: «Δεν πειράζει». Εξαιτίας των επιπόλαιων, επιφανειακών λόγων που Του είπες, ο Θεός θα σε ρωτήσει: «Τι είδους λάθος έκανες; Τι σκοπεύεις να κάνεις; Θα μετανοήσεις; Θα εγκαταλείψεις την κακία σου; Θα αλλάξεις; Θα εγκαταλείψεις τη δική σου θέληση, τις προθέσεις και τα συμφέροντά σου, και θα σπεύσεις να μεταστραφείς; Μπορείς να πάρεις την απόφαση να αλλάξεις;» Μπορεί να μην ακούσεις τον Θεό να σε ρωτάει τίποτα καθώς συμβαίνουν όλα αυτά, αλλά αν πεις στον Θεό: «Θεέ μου, λυπάμαι. Έκανα λάθος», από την οπτική του Θεού, η στάση Του θα είναι όπως μόλις είπα: Θα σου κάνει αυτές ερωτήσεις. Πώς θα σε ρωτήσει; Θα συνεχίσει να παρακολουθεί τι κάνεις και τις επιλογές που κάνεις αφού πεις: «Θεέ μου, λυπάμαι. Έκανα λάθος». Θα κοιτάξει να δει αν έχεις μετανοήσει πραγματικά μέσα από την αληθινή αναγνώριση και το μίσος για την ίδια σου τη διαφθορά. Ο Θεός θα κοιτάξει να δει ποια είναι η στάση σου απέναντί Του, ποια είναι η στάση σου απέναντι στην αλήθεια, πώς βλέπεις τη δική σου διεφθαρμένη διάθεση και τι απόψεις έχεις γι’ αυτήν, και αν σκοπεύεις να εγκαταλείψεις τις λανθασμένες απόψεις και τους λανθασμένους τρόπους σου· θα κοιτάξει τις επιλογές σου, το αν θα επιλέξεις να βαδίσεις στον δρόμο της επιδίωξης της αλήθειας, το πώς θα πρέπει να ενεργείς και τις αρχές που θα πρέπει να υποστηρίζεις στο μέλλον, το αν μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια και να υποταχθείς σ’ Αυτόν. Ο Θεός θα ερευνήσει κάθε σου κίνηση, κάθε σου πρόθεση και επιλογή, και καθώς το κάνει, θα κοιτάξει να δει αν όσα κάνεις μετά από αυτές τις επιλογές είναι πραγματικά πράξεις μετάνοιας και μεταστροφής. Αυτό είναι το κρίσιμο ζήτημα.

Μόλις οι άνθρωποι επιλέξουν να μετανοήσουν, πώς θα προχωρήσουν στη μεταστροφή τους; Εγκαταλείποντας τις επιθυμίες σου, τις σκέψεις και τις απόψεις σου, και τους παλιούς τρόπους με τους οποίους ενεργούσες, για να κάνεις πράξη την αλήθεια και να αλλάξεις πραγματικά. Αυτό σημαίνει να αλλάξει κανείς πραγματικά. Αν απλώς ισχυριστείς ότι είσαι πρόθυμος να αλλάξεις, αλλά κατά βάθος είσαι ακόμα προσκολλημένος στις επιθυμίες σου, εγκαταλείποντας την αλήθεια και συνεχίζοντας με τους παλιούς σου τρόπους, τότε δεν αλλάζεις πραγματικά. Αν το μόνο που λες στον Θεό όταν προσεύχεσαι είναι «Θεέ μου, λυπάμαι. Έκανα λάθος», αλλά σε όλη τη μετέπειτα συμπεριφορά σου, εξακολουθείς να κάνεις επιλογές, να ενεργείς, να ασκείσαι και να ζεις σύμφωνα με το δικό σου θέλημα, ερχόμενος σε αντίθεση με την αλήθεια σε όλα αυτά τα πράγματα, τότε από την οπτική του Θεού, πώς θα πρέπει να οριστείς; Δεν έχεις αλλάξει. Κατ’ ελάχιστον, ο Θεός θα πει ότι δεν έχεις την πρόθεση να αλλάξεις. Μπορεί να πεις στον Θεό: «Θεέ μου, λυπάμαι. Έκανα λάθος», αλλά αυτά είναι απλώς επιφανειακά λόγια, δεν είναι μετάνοια και εξομολόγηση που προέρχεται από τα βάθη της καρδιάς σου. Δεν αντικατοπτρίζουν μια στάση παραδοχής του σφάλματος και μετάνοιας· είναι απλώς κενά λόγια. Ο Θεός δεν ακούει τι λες —κοιτάζει τι σκέφτεσαι, τι σχεδιάζεις και τι συνωμοτείς. Και όταν ο Θεός δει ότι η βάση και οι αρχές των πράξεών σου εξακολουθούν να είναι αντίθετες με την αλήθεια, θα βγάλει μια αληθινή, πραγματική και ακριβή ετυμηγορία για σένα. Θα πει: «Δεν έχεις αλλάξει και δεν αλλάζεις». Και όταν ο Θεός το πει αυτό, όταν ο Θεός βγάλει αυτήν την ετυμηγορία για σένα, θα πάψει πλέον να ασχολείται μαζί σου. Και όταν ο Θεός δεν ασχολείται μαζί σου, η καρδιά σου τις επόμενες ημέρες θα σκοτεινιάσει, δεν θα έχεις διαφώτιση και φώτιση σε ό,τι κάνεις, και δεν θα έχεις καθόλου επίγνωση όταν εκδηλώνεις μια διεφθαρμένη διάθεση ούτε θα πειθαρχείσαι γι’ αυτό. Θα προχωράς, αναίσθητος και άτονος, θα αισθάνεσαι κενός και θα νιώθεις ότι δεν έχεις τίποτα στο οποίο να βασιστείς. Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι θα εξακολουθείς να ενδίδεις στην αυθαίρετη, απερίσκεπτη συμπεριφορά σου και θα συνεχίσεις να αφήνεις τη διεφθαρμένη σου διάθεση να διογκώνεται και να μεγαλώνει ανεξέλεγκτα. Αυτό θα συμβεί. Ποια θα είναι η τελική συνέπεια ενός ατόμου που ενεργεί με αυτόν τον τρόπο; Όταν ένα άτομο απαρνιέται την αλήθεια, η συνέπεια που επιφέρει στον εαυτό του είναι να μην ασχολείται ο Θεός μαζί του. Παρόλο που ο Θεός μπορεί να μη σου πει τίποτα ή να μη σου υποδείξει ξεκάθαρα τίποτα, θα μπορέσεις να το αισθανθείς. Με βάση τις σκέψεις και τις ιδέες σου, τις πραγματικές σου καταστάσεις και τη στάση σου απέναντι στην αλήθεια, θα είναι σαφές ότι η συνολική σου κατάσταση είναι μια κατάσταση αναισθησίας, ατονίας, αδιαλλαξίας και άλλων τέτοιων εκδηλώσεων. Αυτά τα πράγματα αντικατοπτρίζονται στους ανθρώπους. Έτσι, αφού συγκρίνετε τις πραγματικές ζωές σας και τα πράγματα που κάνετε πράξη με αυτό, ίσως θελήσετε να μελετήσετε ή να ερευνήσετε τα εξής: Όταν δεν έχεις επιστρέψει καθόλου προς τον Θεό, μπορεί να Του λες πολλά ωραία, γλυκά λόγια, αλλά σε τι είδους κατάσταση βρίσκεσαι όταν το κάνεις αυτό; Και όταν έχεις αλλάξει πραγματικά, αν και μπορεί να μην προσεύχεσαι στον Θεό με μελιστάλακτα ή ωραία λόγια και να μιλάς απλώς λίγο από την καρδιά σου, σε τι είδους κατάσταση βρίσκεσαι τότε; Οι δύο καταστάσεις είναι εντελώς διαφορετικές. Ο Θεός μπορεί να μη δείχνει ξεκάθαρα τίποτα στους ανθρώπους στην καθημερινή τους ζωή ή να μην τους μιλάει με προφανή λόγια, αλλά οι άνθρωποι θα πρέπει να είναι σε θέση να αισθάνονται το έργο του Αγίου Πνεύματος, και όλα όσα κάνει και κάθε θέλημα που θέλει να εκφράσει στην καθημερινή τους ζωή. Φυσικά, και οι παρατηρητές μπορούν να ανιχνεύσουν αυτά τα πράγματα. Ένα άτομο που ήταν μουδιασμένο και ανόητο μπορεί ξαφνικά να γίνει έξυπνο, ή ένα άτομο που είναι συνήθως έξυπνο μπορεί ξαφνικά να γίνει μουδιασμένο, ανόητο και άχρηστο. Αυτές οι δύο καταστάσεις μπορούν να εμφανιστούν ταυτόχρονα σε ένα άτομο ή σε διαφορετικά άτομα —αυτό είναι κάτι που συμβαίνει αρκετά συχνά. Από αυτό καταλαβαίνει κανείς ότι, σε πολλές περιπτώσεις, το να είναι ένα άτομο έξυπνο ή ανόητο δεν έχει να κάνει με το μυαλό του, τις σκέψεις του ή το επίπεδό του· καθορίζεται από τον Θεό. Είναι σαφές αυτό; (Ναι.) Ποτέ δεν θα καταλάβεις αυτά τα πράγματα μέχρι να τα βιώσεις. Μόλις τα βιώσεις, θα ξέρεις —όσο βαθύτερα τα βιώσεις, τόσο πιο βαθιά θα είναι η κατανόησή σου και τόσο πιο βαθιά θα τα εκτιμήσεις. Το θέλημα του Θεού βρίσκεται στις ενέργειές Του· δεν θα σου δώσει προφανή ένδειξη γι’ αυτό, δεν θα σου το πει ρητά ούτε θα σου μιλήσει γι’ αυτό, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει καμία γνώμη για σένα. Δεν σημαίνει ότι ο Θεός δεν έχει καμία άποψη για οποιαδήποτε σκέψη, ιδέα, κατάσταση ή στάση που έχεις. Όταν κάποιος κρύβει τις δικές του προσωπικές προθέσεις και σχέδια όταν του συμβαίνει κάτι, όταν εκδηλώνει ξεκάθαρα μια διεφθαρμένη διάθεση —αυτές ακριβώς είναι οι στιγμές που πρέπει να κάνει αυτοκριτική και να αναζητήσει την αλήθεια, και αυτές είναι επίσης κρίσιμες στιγμές κατά τις οποίες ο Θεός εξετάζει αυτό το άτομο. Επομένως, το αν είσαι σε θέση να αναζητήσεις την αλήθεια, να αποδεχτείς την αλήθεια και να μετανοήσεις πραγματικά —αυτές τις στιγμές αποκαλύπτεται περισσότερο ένα άτομο. Σε τέτοιες στιγμές, θα πρέπει να παραδεχτείς ότι έχεις διεφθαρμένη διάθεση και να είσαι πρόθυμος να μετανοήσεις πραγματικά. Θα πρέπει να προβείς σε μια ειλικρινή δήλωση προς τον Θεό, αντί να είσαι επιπόλαιος απέναντί Του λέγοντας: «Θεέ μου, λυπάμαι. Έκανα λάθος». Αυτό που χρειάζεται ο Θεός από σένα δεν είναι η επιπόλαιη συμπεριφορά σου, αλλά μια στάση ειλικρινούς μετάνοιας. Αν έχεις δυσκολίες, ο Θεός θα σε βοηθήσει, θα σε καθοδηγήσει και θα σε οδηγήσει βήμα-βήμα προς τη μεταστροφή, προς το μονοπάτι της αποδοχής και της επιδίωξης της αλήθειας. Φυσικά, αν η μετάνοιά σου είναι μόνο στα λόγια ή αν σκοπεύεις να μετανοήσεις και επιθυμείς να εγκαταλείψεις τις προθέσεις και τις επιθυμίες σου, αλλά δεν είσαι ειλικρινής γι’ αυτό και δεν έχεις τη θέληση να το κάνεις, ο Θεός δεν θα σε αναγκάσει. Όσον αφορά τον Θεό, δεν υπάρχει κανένα «πρέπει» στη στάση Του απέναντι στον άνθρωπο· ο Θεός σού δίνει ελευθερία και μια επιλογή, και περιμένει. Τι περιμένει; Περιμένει να δει ποια επιλογή θα κάνεις τελικά και αν σκοπεύεις να μετανοήσεις. Αν σκοπεύεις να μετανοήσεις, πότε θα το κάνεις; Πώς θα εκδηλωθεί η μετάνοιά σου; Αν σκοπεύεις να μετανοήσεις και είσαι πρόθυμος να το κάνεις, αλλά εξακολουθείς να προσπαθείς να προστατεύσεις τα δικά σου συμφέροντα όταν ενεργείς και εξακολουθείς να μην επιθυμείς να χάσεις το κύρος σου, τότε είναι ξεκάθαρο ότι δεν έχεις ειλικρινή μετάνοια, ότι δεν είσαι ειλικρινής ως προς αυτό. Απλώς επιθυμείς ελαφρώς να μετανοήσεις, αλλά δεν έχεις ειλικρινή μετάνοια. Θα εργαστεί ο Θεός σ’ εσένα αν απλώς σκοπεύεις να μετανοήσεις, αλλά δεν έχεις ειλικρινή μετάνοια; Δεν θα εργαστεί. Θα πει: «Λοιπόν, πότε σκοπεύεις να μετανοήσεις;» Εσύ δεν θα ξέρεις. Θα σε ρωτήσει ξανά ο Θεός; Όχι, θα πει: «Άρα, δεν έχεις ειλικρινή μετάνοια. Τότε θα περιμένω». Μπορεί να μην έχεις πρόθεση να μετανοήσεις, μπορεί να μην είσαι πρόθυμος να μετανοήσεις ή να αφήσεις το κύρος και τα συμφέροντά σου. Ωραία, τότε. Ο Θεός σου δίνει ελευθερία, και εσύ μπορείς να κάνεις όποια επιλογή θέλεις. Ο Θεός δεν θα σε εξαναγκάσει. Υπάρχει όμως ένα γεγονός που πρέπει να λάβεις υπόψη, όπως και οι Νινευίτες: αν δεν αλλάξεις και δεν μετανοήσεις, τι θα βγει από αυτό; Θα καταστραφείς. Εάν, επί του παρόντος, απλώς σκοπεύεις να μετανοήσεις, αλλά δεν έχεις προβεί σε καμία πραγματική ενέργεια προς τη μετάνοια, τότε ο Θεός δεν θα ασχοληθεί μαζί σου. Γιατί δεν θα ασχοληθεί μαζί σου; Ο Θεός λέει: «Δεν είσαι ειλικρινής, δεν δηλώνεις τη θέση σου και η καρδιά σου εξακολουθεί να αμφιταλαντεύεται». Μετά από στιγμιαία σκέψη, μπορεί να πεις ότι είσαι πρόθυμος να μετανοήσεις, αλλά αυτό είναι απλώς μια σκέψη σου, μια κενή δήλωση, χωρίς καμία πράξη ή κανένα συγκεκριμένο σχέδιο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Θεός λέει: «Απλώς θα παραμερίσω στην άκρη ανθρώπους σαν εσένα. Δεν με ενδιαφέρεις καθόλου. Κάνε ό,τι θέλεις!» Όταν μια μέρα συνειδητοποιήσεις το εξής: «Ωχ, όχι, πρέπει να μετανοήσω», πώς θα πρέπει να το κάνεις; Ο Θεός δεν θα ξεγελαστεί από αυτά τα λόγια σου και δεν θα πάει στα τυφλά να εργαστεί, λέγοντας: «Σκοπεύει να μετανοήσει, άρα τώρα πρέπει να τον ευλογήσω, έτσι δεν είναι;» Ο Θεός δεν θα το κάνει αυτό. Τι θα κάνει; Θα σε εξετάσει. Σκοπεύεις να μετανοήσεις, επιθυμείς να μετανοήσεις, και η απαίτησή σου γι’ αυτό είναι λίγο ισχυρότερη από ό,τι πριν, αλλά ποιος ξέρει πόσος καιρός θα περάσει μέχρι να το κάνεις πραγματικά. Εάν δεν έχεις κάνει συγκεκριμένα βήματα ή δεν έχεις συγκεκριμένο σχέδιο για να κάνεις πράξη τη μετάνοια, αυτό δεν αποτελεί αληθινή μετάνοια. Πρέπει να αναλάβεις πραγματική δράση. Μόλις αναλάβεις πραγματική δράση, το έργο του Θεού θα ακολουθήσει. Το έργο του Θεού και ο τρόπος που φέρεται στους ανθρώπους, δεν διέπονται από αρχές; Όταν ο Θεός πηγαίνει να εργαστεί, ένα άτομο αποκτά διαφώτιση, τα μάτια του λάμπουν, είναι σε θέση να κατανοήσει την αλήθεια και να εισέλθει στην πραγματικότητά της, και τα κέρδη του πολλαπλασιάζονται επί εκατό, επί χίλια. Μόλις συμβεί αυτό, είσαι πραγματικά ευλογημένος. Πάνω σε ποια θεμέλια, λοιπόν, πρέπει να στηριχτούν οι άνθρωποι για να επιτύχουν αυτά τα πράγματα; (Στην ικανότητα να μετανοούν πραγματικά.) Σωστά. Όταν οι άνθρωποι εγκαταλείψουν πραγματικά τα δικά τους συμφέροντα και επιθυμίες, όταν μετανοήσουν πραγματικά ενώπιον του Θεού —που σημαίνει να ανακόψουν τις κακές πράξεις τους, να αφήσουν την κακία τους, τις επιθυμίες και τις προθέσεις τους, να εξομολογηθούν στον Θεό και να αποδεχτούν τις απαιτήσεις του Θεού και τα λόγια Του— τότε θα αρχίσουν να εισέρχονται στην πραγματικότητα της μεταστροφής τους. Μόνο αυτό αποτελεί την αληθινή μετάνοια.

Μόλις τώρα συναναστραφήκαμε πάνω σε προβλήματα που συναντώνται συχνά κατά την πορεία της επιδίωξης της αλήθειας από τον άνθρωπο, και σε προβλήματα που μπορούν να αναγνωρίσουν και να γνωρίσουν όσοι επιδιώκουν την αλήθεια. Πρόκειται για αυτά ακριβώς τα προβλήματα που θα πρέπει να επιλυθούν. Μπορεί να μην έχουμε εξηγήσει ή αναλύσει πολύ αυτά τα προβλήματα στο παρελθόν, μπορεί ακόμη και να μην έχουμε καταλήξει σε σαφή συμπεράσματα γι’ αυτά, αλλά όσον αφορά κάθε ένα από τα βήματα που βιώνει ο άνθρωπος κατά τη διαδικασία της επιδίωξης της αλήθειας και τις διαφορετικές συμπεριφορές και καταστάσεις που έχει κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, ο Θεός έχει αντίστοιχα λόγια και έργο, και έχει σχετικούς τρόπους και μεθόδους προσέγγισης και επίλυσής τους. Οι άνθρωποι μπορούν να βιώσουν και να κατανοήσουν ένα μέρος όλων αυτών των πραγμάτων· δεν πρέπει να παρανοήσουν τον Θεό ή να διατηρήσουν οποιεσδήποτε αντιλήψεις ή φαντασιοκοπίες για τον Θεό που δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα. Επιπλέον, ο Θεός δίνει στους ανθρώπους επαρκή ελευθερία και επαρκή αυτοβουλία για να κάνουν επιλογές σχετικά με κάθε βήμα, κάθε τρόπο δράσης και κάθε τρόπο άσκησης που συνεπάγεται η επιδίωξη της αλήθειας —δεν εξαναγκάζει τους ανθρώπους. Και παρόλο που αυτά τα λόγια και οι απαιτήσεις είναι τυπωμένα σε κείμενο και αναφέρονται με σαφή, ακριβή γλώσσα, εντούτοις, εναπόκειται σε κάθε άνθρωπο να κάνει τη δική του ελεύθερη επιλογή ως προς τον τρόπο με τον οποίο θα προσεγγίσει αυτές τις αλήθειες. Ο Θεός δεν εξαναγκάζει τους ανθρώπους. Αν είσαι πρόθυμος να επιδιώξεις την αλήθεια, τότε έχεις ελπίδα να σωθείς. Αν δεν είσαι πρόθυμος να επιδιώξεις την αλήθεια, αν δεν σε ενδιαφέρουν αυτές οι αλήθειες και τις απορρίπτεις, αν δεν σε ενδιαφέρουν καθόλου αυτοί οι τρόποι άσκησης της επιδίωξης της αλήθειας —κι αυτό είναι αποδεκτό. Ο Θεός δεν θα σε εξαναγκάσει. Δεν υπάρχει πρόβλημα, επίσης, αν απλώς είσαι πρόθυμος να εργαστείς για τον Θεό. Εφόσον δεν παραβιάζεις τις αρχές, ο οίκος του Θεού θα σε αφήσει να κάνεις τη δική σου επιλογή. Παρόλο που η επιδίωξη της αλήθειας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την επίτευξη της σωτηρίας και έχει στενή σχέση μ’ αυτήν, υπάρχουν ακόμη πολλοί άνθρωποι που δεν ενδιαφέρονται να επιδιώξουν την αλήθεια, που δεν το σκέφτονται, δεν έχουν πρόθεση να το κάνουν, ούτε το σχεδιάζουν. Είναι λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι καταδικασμένοι; Όχι ακριβώς. Εάν αυτοί οι άνθρωποι ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του οίκου του Θεού κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, μπορούν να συνεχίσουν να εκτελούν τα καθήκοντά τους εκεί. Ο οίκος του Θεού δεν θα σου στερήσει το δικαίωμα να εκτελείς ένα καθήκον επειδή δεν επιδιώκεις την αλήθεια. Αλλά η εκτέλεση του καθήκοντος με αυτόν τον τρόπο έχει, μέχρι σήμερα, χαρακτηριστεί ως «εργασία». Ο όρος «εργασία» είναι ένας ωραίος τρόπος να το θέσουμε, είναι ο όρος που χρησιμοποιεί ο οίκος του Θεού, αλλά στην πραγματικότητα, θα μπορούσε επίσης να ονομαστεί απλώς «εκτέλεση μιας δουλειάς». Κάποιοι από σας μπορεί να πείτε: «Όταν κάνεις μια δουλειά, πληρώνεσαι με μισθό». Ναι, μπορείς να πάρεις μισθό για να κάνεις μια δουλειά. Ποιος είναι λοιπόν ο μισθός σου; Όλες οι χάρες που σου έχει δώσει ο Θεός —αυτές είναι ο μισθός σου. Και όσον αφορά την επιδίωξη της αλήθειας, ό,τι κι αν σκοπεύεις να κάνεις ή σχεδιάζεις να κάνεις ή επιθυμείς να κάνεις, μπορώ να σου πω ξεκάθαρα τώρα ότι είσαι ελεύθερος. Μπορείς να επιδιώξεις την αλήθεια, κανένα πρόβλημα· αν δεν το κάνεις, επίσης κανένα πρόβλημα. Αλλά το τελευταίο πράγμα που θα σας πω είναι ότι μπορεί κανείς να σωθεί μόνο επιδιώκοντας την αλήθεια. Αν δεν επιδιώξετε την αλήθεια, η ελπίδα σας να σωθείτε είναι μηδενική. Αυτό είναι το γεγονός που θα σας έλεγα. Πρέπει να σας ειπωθεί αυτό το γεγονός, έτσι ώστε να χαραχθεί ξεκάθαρα, ρητά, με ακρίβεια και με σαφήνεια στην καρδιά σας —έτσι ώστε να μάθετε ξεκάθαρα μέσα στην καρδιά σας πάνω σε ποιο θεμέλιο είναι χτισμένη η ελπίδα της σωτηρίας. Αν αρκείσαι απλώς να εργάζεσαι, σκεπτόμενος: «Όλα είναι μια χαρά αν μπορώ απλώς να εκτελώ το καθήκον μου και να μην αποβληθώ από τον οίκο του Θεού· δεν χρειάζεται να ασχοληθώ με κάτι τόσο δύσκολο όσο η επιδίωξη της αλήθειας», θα ευσταθεί αυτή η άποψή σου; Παρόλο που εξακολουθείς να πιστεύεις στον Θεό τώρα ή να εκτελείς ένα καθήκον, είσαι σίγουρος ότι μπορείς να ακολουθήσεις τον Θεό μέχρι το τέλος; Ό,τι κι αν συμβεί, η επιδίωξη της αλήθειας είναι ένα σπουδαίο ζήτημα στη ζωή, είναι πιο σημαντικό από το να παντρευτείς και να κάνεις παιδιά, από το να μεγαλώσεις τους γιους και τις κόρες σου, από το να ζήσεις τη ζωή σου και να φτιάξεις περιουσία. Είναι πιο σημαντικό ακόμη κι από την εκτέλεση καθήκοντος και την επιδίωξη ενός μέλλοντος στον οίκο του Θεού. Εν τέλει, η επιδίωξη της αλήθειας είναι το πιο σημαντικό πράγμα στην πορεία της ζωής ενός ατόμου. Αν δεν έχετε αναπτύξει ακόμη ενδιαφέρον για την επιδίωξη της αλήθειας, κανείς δεν θα βγάλει ετυμηγορία για σας, ούτε και θα πει ότι δεν θα επιδιώξετε την αλήθεια στο μέλλον. Ούτε κι εγώ θα βγάλω ετυμηγορία για σας και θα πω ότι αν δεν επιδιώξετε την αλήθεια τώρα, δεν θα το κάνετε ποτέ στο μέλλον. Δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Δεν υπάρχει τέτοια λογική σχέση· δεν είναι έτσι τα πράγματα. Ό,τι και να γίνει, ελπίζω στο εγγύς μέλλον, ή ακόμη και αυτή τη στιγμή, να εισέλθετε στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, να γίνετε άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια και να συγκαταλεχθείτε μεταξύ εκείνων που έχουν ελπίδα σωτηρίας.

Η επιδίωξη της αλήθειας σχετίζεται άμεσα με την επίτευξη της σωτηρίας, οπότε το θέμα της επιδίωξης της αλήθειας δεν είναι μικρό. Αν και μπορεί να είναι κοινό θέμα, άπτεται πάρα πολλών αληθειών. Στην πραγματικότητα, το θέμα αυτό είναι στενά συνδεδεμένο με τις προοπτικές και τη μοίρα του ανθρώπου, και παρόλο που συναναστρεφόμαστε συχνά πάνω σ’ αυτό, οι άνθρωποι εξακολουθούν να μην έχουν πολύ ξεκάθαρη εικόνα για τις διάφορες αλήθειες και τα προβλήματα που πρέπει να κατανοήσουν σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας. Αντ’ αυτού, με έναν μπερδεμένο τρόπο, απλώς παίρνουν διάφορες συμπεριφορές και προσεγγίσεις που οι άνθρωποι θεωρούν καλές, καθώς και κάποιες σκέψεις και απόψεις που οι άνθρωποι θεωρούν σχετικά ενεργητικές, ανοδικές και θετικές, και τις επιδιώκουν ως αλήθεια. Αυτό αποτελεί τρομερό λάθος. Υπάρχουν πολλά πράγματα που οι άνθρωποι θεωρούν καλά, σωστά και ορθά, τα οποία, για να το θέσουμε με ακρίβεια, δεν είναι η αλήθεια. Κάποια από αυτά μπορεί, το πολύ-πολύ, να συμφωνούν με την αλήθεια, αλλά δεν μπορεί κανείς να πει ότι αποτελούν την αλήθεια. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν βαθύτατες παρανοήσεις σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας και υποθάλπουν αρκετές λανθασμένες αντιλήψεις και προκαταλήψεις απέναντί της. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι απαραίτητο να συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτή με σαφήνεια και να κάνουμε τους ανθρώπους να κατανοήσουν μέσα σ’ αυτήν τις αλήθειες που οφείλουν να κατανοήσουν και τα προβλήματα που οφείλουν να επιλύσουν. Έχετε κάποιες σκέψεις σχετικά με το συγκεκριμένο περιεχόμενο που αφορά την επιδίωξη της αλήθειας, πάνω στην οποία μόλις συναναστραφήκαμε; Έχετε κάποια σχέδια ή προθέσεις; Τώρα που δώσαμε έναν πιο συγκεκριμένο ορισμό για το τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια μέσω της συναναστροφής μας, πολλοί άνθρωποι είναι λίγο προβληματισμένοι σχετικά με όσα έκαναν και όσα εκδήλωναν παλαιότερα, καθώς και με το τι σκοπεύουν να κάνουν στο μέλλον. Είναι αναστατωμένοι, και μερικοί μάλιστα αισθάνονται ότι δεν έχουν καμία ελπίδα και ότι κινδυνεύουν να αποκλειστούν. Εάν έχει πραγματοποιηθεί σαφής συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, και παρ’ όλα αυτά οι άνθρωποι αισθάνονται άτονοι, είναι σωστή η κατάστασή τους; Είναι κανονική; (Όχι, δεν είναι κανονική.) Αν είχες επιδιώξει την αλήθεια στο παρελθόν και είχες λάβει επιβεβαίωση γι’ αυτό ακούγοντας αυτήν τη συναναστροφή, δεν θα ένιωθες πιο ενεργητικός; (Ναι.) Γιατί λοιπόν οι άνθρωποι να αισθάνονται άτονοι; Ποια είναι η αιτία αυτής της ατονίας; Με όσο μεγαλύτερη διαφάνεια και σαφήνεια γίνεται η συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια, τόσο περισσότερο μονοπάτι θα έπρεπε να έχουν οι άνθρωποι —οπότε γιατί, αν οι άνθρωποι έχουν περισσότερο μονοπάτι, να αισθάνονται πιο νωθροί; Δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα εδώ; (Υπάρχει.) Ποιο είναι το πρόβλημα; (Εάν κάποιος γνωρίζει ότι είναι καλό να επιδιώκει την αλήθεια, αλλά δεν είναι πρόθυμος να την επιδιώξει, αυτό συμβαίνει επειδή δεν αγαπάει την αλήθεια). Οι άνθρωποι δεν αγαπούν την αλήθεια ούτε έχουν την πρόθεση να την επιδιώξουν —γι’ αυτό αισθάνονται άτονοι. Και τι γίνεται με τις προηγούμενες ενέργειές τους; (Είναι καταδικασμένες.) Το «καταδικασμένες» δεν είναι ακριβώς η σωστή λέξη —για να το θέσω με ακρίβεια, οι προηγούμενες πράξεις τους δεν έχουν αναγνωριστεί. Τι είδους αποτέλεσμα είναι αυτό, να μην αναγνωρίζονται οι πράξεις κάποιου; Τι συμβαίνει όταν οι πράξεις κάποιου δεν αναγνωρίζονται; Τι σημαίνει αυτό; Είναι απλό —αν οι πράξεις ενός ατόμου δεν αναγνωρίζονται, αυτό δείχνει ότι το άτομο δεν επιδιώκει την αλήθεια και ότι αντ’ αυτού επιδιώκει πράγματα που ο άνθρωπος θεωρεί σωστά και καλά, και ότι εξακολουθεί να ζει με βάση τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του. Αυτό δεν συμβαίνει; (Πράγματι.) Αυτό συμβαίνει. Όταν ο Θεός δεν αναγνωρίζει τις πράξεις των ανθρώπων, εκείνοι αισθάνονται αναστατωμένοι. Σε τέτοιες στιγμές δεν έχουν ένα κάπως θετικό και σωστό μονοπάτι άσκησης; Θα ήταν σωστό να γίνει κάποιος αρνητικός, να εγκαταλείψει το καθήκον του και να παραιτηθεί από τον εαυτό του θεωρώντας πως δεν υπάρχει ελπίδα γι’ αυτόν, μόνο και μόνο επειδή οι πράξεις του δεν αναγνωρίστηκαν; Είναι αυτό το σωστό μονοπάτι άσκησης; (Όχι.) Δεν είναι το σωστό μονοπάτι άσκησης. Όταν συμβεί κάτι τέτοιο σε ένα άτομο, και ανακαλύψει τα δικά του προβλήματα, θα πρέπει αμέσως να αντιστρέψει την πορεία του. Αν ανακαλύψεις, μέσα από τη συναναστροφή μας σχετικά με το τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια, ότι οι προηγούμενες πράξεις και συμπεριφορές σου δεν είχαν καμία σχέση με την επιδίωξη της αλήθειας, τότε ανεξάρτητα από το αν αυτό σε αναστατώνει ή όχι, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να ανατρέψεις τους παλιούς, λανθασμένους τρόπους και τις μεθόδους άσκησής σου, καθώς και το λανθασμένο μονοπάτι της επιδίωξής σου. Θα πρέπει να αντιστρέψεις αμέσως αυτά τα πράγματα. Κάποιοι άνθρωποι, όταν οι προηγούμενες ενέργειές τους απορρίπτονται και δεν αναγνωρίζονται από τον Θεό, όταν ο Θεός λέει ότι αυτές οι ενέργειες ήταν απλώς εργασία και ότι δεν έχουν καμία σχέση με την επιδίωξη της αλήθειας, θα σκεφτούν: «Ω, εμείς οι άνθρωποι είμαστε πράγματι ανόητοι και τυφλοί. Δεν κατανοούμε την αλήθεια και δεν μπορούμε να δούμε τα πράγματα όπως είναι —και όλον αυτόν τον καιρό, πιστεύαμε ότι κάναμε πράξη την αλήθεια, ότι επιδιώκαμε την αλήθεια και ότι ικανοποιούσαμε τον Θεό. Μόλις τώρα μαθαίνουμε ότι αυτά που κάναμε κατά τη λεγόμενη “επιδίωξη της αλήθειας” ήταν απλώς καλές ανθρώπινες συμπεριφορές —ήταν απλώς πράγματα που κάνουν οι άνθρωποι με βάση τις διάφορες ενστικτώδεις ικανότητες, το επίπεδο και τα ταλέντα της σάρκας τους. Απέχουν πολύ από την ουσία, τον ορισμό και τις απαιτήσεις της επιδίωξης της αλήθειας· απλώς δεν έχουν καμία σχέση μ’ αυτήν. Τι να κάνουμε γι’ αυτό;» Αυτό είναι ένα μείζον πρόβλημα και πρέπει να επιλυθεί. Ποιος είναι ο τρόπος για να επιλυθεί; Το ερώτημα έχει τεθεί: Δεδομένου ότι οι συμπεριφορές και οι προσεγγίσεις που οι άνθρωποι θεωρούσαν προηγουμένως καλές έχουν απορριφθεί εντελώς και ο Θεός δεν τις μνημονεύει ούτε τις έχει ορίσει ως επιδίωξη της αλήθειας, τι είναι τότε η επιδίωξη της αλήθειας; Για να απαντήσει κανείς σ’ αυτό, πρέπει να διαβάσει προσεκτικά προσευχόμενος τον ορισμό της επιδίωξης της αλήθειας, και να βρει μέσα από αυτόν τον ορισμό έναν τρόπο να ασκείται και να τον μετατρέψει στην πραγματικότητα της ζωής του. Οι άνθρωποι στο παρελθόν δεν έκαναν πράξη την επιδίωξη της αλήθειας, γι’ αυτό από τώρα και στο εξής πρέπει να παίρνουν τον ορισμό της επιδίωξης της αλήθειας ως βάση και ως θεμέλιο της συμπεριφοράς τους. Ποιος είναι λοιπόν ο ορισμός της επιδίωξης της αλήθειας; Είναι ο εξής: Να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρεται και να ενεργεί σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια. Δεν θα μπορούσε αυτό να διατυπωθεί με μεγαλύτερη σαφήνεια και ευκρίνεια. Ποιες ήταν όλες οι προηγούμενες ενέργειες και συμπεριφορές του ανθρώπου; Ήταν σύμφωνες με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό τους την αλήθεια; Για θυμήσου —ήταν; (Όχι.) Μπορεί να ειπωθεί ότι τέτοιες ενέργειες και συμπεριφορές συναντώνται μια στο τόσο, δεν συναντώνται ουσιαστικά πουθενά. Έτσι, ο άνθρωπος δεν έχει πετύχει πραγματικά τίποτε απολύτως στα τόσα χρόνια πίστης στον Θεό και ανάγνωσης και συναναστροφής με τα λόγια Του; Οι άνθρωποι δεν έχουν κάνει πράξη ούτε ένα πράγμα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού; Σε τι απευθύνεται ο ορισμός «Να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρεται και να ενεργεί σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια» για τον οποίο μιλήσαμε εδώ; Ποιο πρόβλημα προορίζεται να επιλύσει; Σε ποια από τα προβλήματα του ανθρώπου και σε ποιες πτυχές της ουσίας της διάθεσης του ανθρώπου απευθύνεται; Οι άνθρωποι μπορεί τώρα να κατανοούν τον ορισμό της επιδίωξης της αλήθειας, αλλά όσον αφορά τον λόγο για τον οποίο δεν αναγνωρίστηκαν οι προηγούμενες ενέργειές τους και για τον οποίο ορίστηκαν ως μη επιδίωξη της αλήθειας, αυτά τα πράγματα εξακολουθούν να τους είναι ασαφή, ακατανόητα και δυσνόητα. Κάποιοι θα πουν: «Έχουμε εγκαταλείψει τόσα από τότε που αποδεχτήκαμε το όνομα του Θεού: Παραιτηθήκαμε από τις οικογένειές μας και την εργασία μας, και εγκαταλείψαμε τις προοπτικές μας. Κάποιοι από εμάς παραιτηθήκαμε από καλές δουλειές· κάποιοι από εμάς εγκαταλείψαμε ευτυχισμένες οικογένειες· κάποιοι από εμάς είχαμε σπουδαίες καριέρες που ήταν καλά αμειβόμενες και με απεριόριστες προοπτικές, και τα αφήσαμε όλα αυτά. Αυτά είναι τα πράγματα που αποκηρύξαμε. Από τότε που πιστέψαμε στον Θεό, μάθαμε να είμαστε ταπεινοί, υπομονετικοί και ανεκτικοί. Δεν ερχόμαστε σε διαφωνίες με τους άλλους όταν αλληλεπιδρούμε μαζί τους, κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να χειριστούμε τα όποια θέματα προκύπτουν στην εκκλησία, και κάνουμε ό,τι μπορούμε για να βοηθήσουμε με αγάπη τους αδελφούς και τις αδελφές μας κάθε φορά που αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Αποφεύγουμε να προξενούμε βλάβη στους άλλους και αποφεύγουμε να βλάπτουμε τα συμφέροντα των άλλων όσο το δυνατόν περισσότερο. Στ’ αλήθεια, αυτές οι προσεγγίσεις δεν έχουν καμία σχέση με την επιδίωξη της αλήθειας;» Σκεφτείτε προσεκτικά, τώρα: Με τι σχετίζονται αυτά που αποκηρύσσει ο άνθρωπος, οι δαπάνες, οι προσπάθειες, η ανοχή, η υπομονή του, ακόμη και τα βάσανά του; Πώς επιτυγχάνονται αυτά τα πράγματα; Σε τι βασίζονται; Ποια κινητήρια δύναμη ωθεί τους ανθρώπους να κάνουν αυτά τα πράγματα; Σκεφτείτε το αυτό. Μήπως αυτά τα πράγματα δεν χρήζουν ενδελεχούς σκέψης; (Χρήζουν.) Λοιπόν, αφού χρήζουν ενδελεχούς σκέψης, ας τα εξερευνήσουμε και ας τα διερευνήσουμε σήμερα· ας δούμε αν αυτά τα πράγματα που ο άνθρωπος πάντα θεωρούσε καλά, σωστά και ευγενή έχουν καμία σχέση με την επιδίωξη της αλήθειας.

Θα ξεκινήσουμε εξετάζοντας αυτά που αποκηρύσσει ο άνθρωπος, τις προσπάθειές του και το τίμημα που πληρώνει. Ανεξάρτητα από το πλαίσιο ή το περιβάλλον αυτών που αποκηρύσσει, των προσπαθειών και του τιμήματος, από πού προέρχεται η πρωταρχική κινητήρια δύναμη για αυτά τα πράγματα; Συνοπτικά, υπάρχουν δύο πηγές. Η πρώτη είναι όταν οι άνθρωποι, με τις ιδέες και τις αντιλήψεις τους, σκέφτονται: «Αν πιστεύεις στον Θεό, θα πρέπει να αποκηρύξεις πράγματα, να δαπανήσεις τον εαυτό σου και να πληρώσεις τίμημα γι’ Αυτόν. Στον Θεό αρέσει να το κάνουν αυτό οι άνθρωποι. Δεν Του αρέσει όταν οι άνθρωποι ενδίδουν σε ανέσεις και επιδιώκουν κοσμικά πράγματα ή όταν παραμένουν αδιάφοροι και συνεχίζουν να ζουν τη δική τους ζωή αφότου έχουν ισχυριστεί ότι αποδέχονται το όνομά Του και γίνουν οπαδοί Του. Δεν αρέσει στον Θεό όταν οι άνθρωποι το κάνουν αυτό». Όσον αφορά την υποκειμενική βούληση των ανθρώπων, αυτή η σκέψη αποτελεί βεβαιότητα. Όποιος κι αν είναι ο λόγος για τον οποίο κάποιος αποδέχεται τον Θεό και το νέο Του έργο, η υποκειμενική του βούληση συμφωνεί να ενεργεί με αυτόν τον τρόπο, πιστεύοντας ότι στον Θεό αρέσει μόνο όταν οι άνθρωποι ενεργούν έτσι και ότι θα λάβουν την ευτυχία και την ικανοποίηση του Θεού μόνο ενεργώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο. Νομίζουν ότι όσο οι άνθρωποι αγωνίζονται επιμελώς και καταβάλλουν προσπάθεια, όσο πασχίζουν χωρίς να ζητούν κανένα αντάλλαγμα, όσο οι άνθρωποι αδιαφορούν για την ευτυχία ή τη δυστυχία τους προκειμένου να πληρώσουν τίμημα, και συνεχίζουν να πασχίζουν και να πληρώνουν τίμημα, να δαπανούν και να προσφέρουν τον εαυτό τους στον Θεό, τότε σίγουρα ο Θεός θα είναι χαρούμενος. Και έτσι, μόλις κάποιος το πιστέψει αυτό, σκύβει το κεφάλι του χωρίς δεύτερη σκέψη, και ανεξάρτητα απ’ όλα τα άλλα, αποκηρύσσει ό,τι μπορεί να αποκηρύξει, προσφέρει ό,τι μπορεί να προσφέρει και υπομένει κάθε πόνο που μπορεί να υπομείνει. Οι άνθρωποι εκτελούν αυτές τις προσεγγίσεις, αλλά έχει σηκώσει κανείς απ’ αυτούς το κεφάλι του για να ρωτήσει τον Θεό: «Θεέ μου, είναι όσα κάνω αυτά που χρειάζεσαι; Θεέ μου, αναγνωρίζεις τις δαπάνες μου, τις προσπάθειές μου, τα βάσανά μου και το τίμημα που έχω πληρώσει;» Οι άνθρωποι δεν το ρωτούν ποτέ αυτό στον Θεό, και χωρίς να γνωρίζουν ποια είναι η αντίδραση του Θεού ή η στάση Του, συνεχίζουν με αισιοδοξία να πασχίζουν, να προσφέρουν και να δαπανούν τον εαυτό τους, πιστεύοντας ότι ο Θεός θα είναι ευτυχής και ικανοποιημένος μόνο αν υποφέρουν κατ’ αυτόν τον τρόπο. Μερικοί φτάνουν στο σημείο να σταματήσουν να τρώνε ζυμαρικά, φοβούμενοι ότι αν το κάνουν, ο Θεός θα δυσαρεστηθεί. Αντ’ αυτού, τρώνε καλαμποκόψωμο στον ατμό, πιστεύοντας ότι το να τρώνε ζυμαρικά σημαίνει ότι ενδίδουν σε ανέσεις. Αισθάνονται άνετα μόνο όταν τρώνε καλαμποκόψωμο στον ατμό, μπαγιάτικες πίτες ψωμιού και λαχανικά τουρσί, και όταν αισθάνονται άνετα, πιστεύουν ότι ο Θεός πρέπει σίγουρα να είναι ικανοποιημένος. Μπερδεύουν τα δικά τους συναισθήματα, τη δική τους χαρά, λύπη, οργή και ευτυχία με τα συναισθήματα του Θεού, με τη δική Του χαρά, λύπη, οργή και ευτυχία. Δεν είναι αυτό παράλογο; Πολλοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν πράγματα που ο άνθρωπος θεωρεί σωστά ως την αλήθεια και τα επιβάλλουν στον Θεό, περιγράφοντάς τα ως τις απαιτήσεις του Θεού από τον άνθρωπο, επειδή αυτό πιστεύουν όλοι οι άνθρωποι. Και όσο οι άνθρωποι διατηρούν μια τέτοια πεποίθηση, είναι πολύ πιθανό και φυσικό να χαρακτηρίσουν ασυνείδητα αυτές τις δηλώσεις, τις συμπεριφορές και τις προσεγγίσεις ως την αλήθεια. Και καθώς οι άνθρωποι έχουν αποφασίσει ότι αυτά τα πράγματα είναι η αλήθεια, θα νομίζουν ότι πρέπει να είναι οι αρχές της άσκησης που πρέπει να τηρεί ο άνθρωπος, και ότι αν κάποιος τις κάνει πράξη και τις τηρεί κατ’ αυτόν τον τρόπο, τότε κάνει πράξη τα λόγια του Θεού, επιδιώκει την αλήθεια και, φυσικά, κάνει το θέλημά Του. Και εφόσον οι άνθρωποι «κάνουν το θέλημα του Θεού», τότε οι δυσκολίες τους δεν αξίζουν τον κόπο; Δεν πληρώνουν σωστά αυτό το τίμημα; Δεν είναι αυτό κάτι που ικανοποιεί τον Θεό και κάτι που Αυτός θυμάται; Οι άνθρωποι θα πίστευαν ότι σίγουρα έτσι είναι. Αυτή είναι η απόσταση και η διάκριση ανάμεσα σε αυτό που ο άνθρωπος πιστεύει ότι είναι η «αλήθεια» και στα λόγια του Θεού. Οι άνθρωποι κατηγοριοποιούν με τον ίδιο τρόπο ως αλήθεια ό,τι, σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, συμφωνεί με τον ανθρώπινο ηθικό χαρακτήρα και είναι καλό, ευγενές και σωστό, και στη συνέχεια ενεργούν και προσπαθούν να ασκηθούν προς αυτήν την κατεύθυνση, ενώ παράλληλα θέτουν αυστηρές απαιτήσεις από τον εαυτό τους. Πιστεύουν ότι με αυτόν τον τρόπο επιδιώκουν την αλήθεια, ότι δεν είναι τίποτα λιγότερο από άτομα που επιδιώκουν την αλήθεια και ότι, φυσικά, είναι επίσης άτομα που οπωσδήποτε μπορούν να σωθούν. Είναι γεγονός ότι τα λόγια του Θεού και η αλήθεια δεν έχουν καμία σχέση με αυτά τα πράγματα που οι άνθρωποι θεωρούν στις αντιλήψεις τους ως καλά, σωστά και θετικά. Ωστόσο, ακόμη και όταν οι άνθρωποι διαβάζουν και κρατούν στα χέρια τους τα λόγια του Θεού, θεωρούν όλα όσα —κατά τις αντιλήψεις τους— είναι καλά, σωστά, όμορφα, ευγενικά, θετικά και υποστηρίζονται από τον άνθρωπο ως την αλήθεια, ως θετικά πράγματα, και τα επιδιώκουν ακούραστα, απαιτώντας όχι μόνο από τον εαυτό τους να τα επιδιώξει και να τα επιτύχει, αλλά να τα επιδιώξουν και να τα επιτύχουν και οι άλλοι. Οι άνθρωποι συγχέουν ακατάπαυστα με την αλήθεια τα πράγματα που ο άνθρωπος θεωρεί καλά, και στη συνέχεια βασίζουν την επιδίωξή τους στα πρότυπα και την κατεύθυνση που απαιτούν αυτά τα πράγματα, και έτσι πιστεύουν ότι ήδη επιδιώκουν την αλήθεια και βιώνουν την πραγματικότητα της αλήθειας. Αυτή είναι μια πτυχή των λανθασμένων αντιλήψεων που έχουν οι άνθρωποι σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας. Αυτή η λανθασμένη κατανόηση συνίσταται στο ότι οι άνθρωποι παίρνουν ως πρότυπά τους αυτά που πιστεύουν —κατά τις αντιλήψεις τους— ότι είναι καλά, σωστά και θετικά, υποσκελίζοντας τις απαιτήσεις του Θεού από τον άνθρωπο και τις απαιτήσεις και τα πρότυπα των λόγων Του. Οι άνθρωποι συγχέουν αυτά τα πράγματα που πιστεύουν ότι είναι σωστά και καλά κατά τις αντιλήψεις τους με την αλήθεια, και όχι μόνο αυτό —τηρούν αυτά τα πράγματα και τα επιδιώκουν. Αυτό δεν είναι πρόβλημα; (Είναι.) Πρόκειται για πρόβλημα που αφορά τις σκέψεις και τις απόψεις του ανθρώπου. Από τι υποκινούνται οι άνθρωποι όταν κάνουν αυτά τα πράγματα; Ποια είναι η βασική αιτία που τους οδηγεί να έχουν αυτές τις ιδέες και τις λανθασμένες αντιλήψεις; Η βασική αιτία είναι ότι οι άνθρωποι πιστεύουν πως αυτά τα πράγματα αρέσουν στον Θεό, οπότε Του τα επιβάλλουν. Για παράδειγμα, η παραδοσιακή κουλτούρα λέει στους ανθρώπους να είναι επιμελείς και φειδωλοί· η επιμέλεια και η φειδώ είναι ανθρώπινες αξίες. Άλλη μια τέτοια αξία είναι το «Πρέπει να υπομείνεις μεγάλα βάσανα για να ξεχωρίσεις», όπως είναι και το «Κάνε ό,τι σε διατάζει ο αφέντης σου, αλλιώς δεν θα κερδίσεις τίποτα ακόμη και από τις πιο επίπονες προσπάθειές σου», και άλλες τέτοιες ιδέες. Σε κάθε φυλή και ομάδα, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι όλα όσα θεωρούν καλά, σωστά, θετικά, ενεργά και ανοδικά είναι η αλήθεια, και τα αντιμετωπίζουν ως την αλήθεια, υποσκελίζοντας όλες τις αλήθειες που έχει εκφράσει ο Θεός. Συγχέουν πράγματα που ο άνθρωπος πιστεύει ακράδαντα, τα οποία είναι του Σατανά, με την αλήθεια και τα πρότυπα των απαιτήσεων του Θεού. Στρέφουν την επιδίωξή τους προς τα ιδανικά, τις κατευθύνσεις και τους στόχους που φαντάζονται και πιστεύουν ότι είναι σωστά. Αυτό αποτελεί τρομερό λάθος. Αυτά τα πράγματα που προέρχονται από τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του ανθρώπου δεν συνάδουν καθόλου με τα λόγια του Θεού και είναι εντελώς αντίθετα με την αλήθεια.

Θα δώσω μερικά παραδείγματα περιπτώσεων κατά τις οποίες οι άνθρωποι συγχέουν με την αλήθεια πράγματα που, σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους, θεωρούν καλά και σωστά, έτσι ώστε αυτή η ιδέα να μην είναι τόσο αφηρημένη και να μπορέσετε να την κατανοήσετε. Για παράδειγμα: Κάποιες γυναίκες σταματούν να βάφονται και να φορούν κοσμήματα αφότου πιστέψουν στον Θεό. Παραμερίζουν το μακιγιάζ και τα κοσμήματά τους, νομίζοντας ότι οι πιστές στον Θεό οφείλουν να συμπεριφέρονται καλά και ότι δεν μπορούν να βάφονται ή να στολίζονται. Μερικοί άνθρωποι έχουν αυτοκίνητα, αλλά δεν τα οδηγούν, κι αντ’ αυτού οδηγούν ποδήλατα. Νομίζουν ότι η οδήγηση είναι άνεση. Μερικοί άνθρωποι έχουν τα οικονομικά μέσα για να καταναλώνουν κρέας, αλλά δεν το κάνουν, πιστεύοντας ότι αν έτρωγαν συνέχεια κρέας και ερχόταν μια στιγμή που οι περιστάσεις δεν τους επέτρεπαν πλέον να το τρώνε, θα γίνονταν αρνητικοί και αδύναμοι, και θα πρόδιδαν τον Θεό. Έτσι, μαθαίνουν να υποφέρουν χωρίς αυτό προληπτικά. Άλλοι θεωρούν ότι, ως πιστοί στον Θεό, πρέπει να παρουσιάζονται φρόνιμοι, οπότε κάνουν απολογισμό των ελαττωμάτων και των κακών συνηθειών τους, και εργάζονται σκληρά για να αλλάξουν τον τόνο της ομιλίας τους, κρατούν την ψυχραιμία τους και κάνουν ό,τι μπορούν για να γίνουν εκλεπτυσμένοι και όχι χυδαίοι. Πιστεύουν ότι από τη στιγμή που ένα άτομο έχει πιστέψει στον Θεό, πρέπει να περιορίσει και να συγκρατήσει τον εαυτό του, πρέπει να είναι καλό άτομο στα μάτια των άλλων και να είναι φρόνιμο. Νομίζουν ότι με αυτόν τον τρόπο πληρώνουν τίμημα, ικανοποιούν τον Θεό και κάνουν πράξη την αλήθεια. Κάποιοι άνθρωποι ντύνονται και βγαίνουν για ψώνια κατά καιρούς, και όταν το κάνουν νιώθουν ενοχές. Νομίζουν ότι τώρα που πιστεύουν στον Θεό, δεν μπορούν να μακιγιάρονται και να στολίζονται, και ότι δεν μπορούν να φορούν ωραία ρούχα. Πιστεύουν ότι αν μακιγιάρονται, στολίζονται και φορούν ωραία ρούχα, αυτό ο Θεός θα το αποστραφεί και δεν θα Του αρέσει. Πιστεύουν ότι στον Θεό αρέσει η πρωτόγονη ανθρωπότητα, ότι στον Θεό δεν αρέσει η βιομηχανία ή η σύγχρονη επιστήμη ή οποιεσδήποτε σύγχρονες τάσεις. Πιστεύουν ότι επιδιώκουν την αλήθεια μόνο αν εγκαταλείψουν την επιδίωξη αυτών των πραγμάτων. Δεν πρόκειται για μια διαστρεβλωμένη αντίληψη; (Ναι.) Αυτοί οι άνθρωποι έχουν διαβάσει προσεκτικά τα λόγια του Θεού; Έχουν εκλάβει τα λόγια Του ως την αλήθεια; (Όχι.) Και εφόσον δεν έχουν εκλάβει τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια, επιδιώκουν την αλήθεια; (Όχι.) Γι’ αυτό αυτές οι προσεγγίσεις και οι εκδηλώσεις προκύπτουν απλώς από το ότι οι άνθρωποι συγχέουν με την αλήθεια τα όσα θεωρούν στις αντιλήψεις τους σωστά και καλά και χρησιμοποιούν αυτά τα πράγματα για να εκτοπίσουν την αλήθεια. Κάνουν πράξη αυτά τα πράγματα με αισιοδοξία, και μετά νομίζουν ότι επιδιώκουν την αλήθεια και ότι είναι άνθρωποι που κατέχουν την πραγματικότητα της αλήθειας. Για παράδειγμα, υπάρχουν άνθρωποι που από τότε που άρχισαν να πιστεύουν στον Θεό δεν έχουν παρακολουθήσει τηλεοπτική εκπομπή, δεν έχουν δει ειδήσεις, ούτε καν έχουν βγει για ψώνια. Έχουν κοιμηθεί πολλές νύχτες στα άχυρα και έχουν περάσει πολλές ημέρες μένοντας δίπλα σε σκυλόσπιτα επειδή διέδιδαν το ευαγγέλιο και εκτελούσαν τα καθήκοντά τους. Τους έχει πονέσει πολλές φορές το στομάχι από το κρύο φαγητό, έχουν χάσει πολλά κιλά και έχουν υποφέρει πολύ από την έλλειψη ύπνου και την πενιχρή διατροφή. Γνωρίζουν όλα αυτά τα πράγματα πολύ καλά, τα υπολογίζουν ένα προς ένα. Γιατί διατηρούν τόσο λεπτομερή καταγραφή αυτών των πραγμάτων; Ο λόγος είναι ότι πιστεύουν πως αυτές οι συμπεριφορές και οι προσεγγίσεις αποτελούν άσκηση της αλήθειας και ικανοποιούν τον Θεό, και πως αν επιτύχουν όλες αυτές τις καλές συμπεριφορές, ο Θεός θα τους εγκρίνει. Κι έτσι, οι άνθρωποι δεν παραπονιούνται και κάνουν πράξη αυτά τα πράγματα χωρίς δισταγμό. Δεν κουράζονται ποτέ να τα μνημονεύουν, να τα αναπαράγουν και να τα ανακαλούν στη μνήμη τους, και η καρδιά τους γεμίζει πολύ. Και όμως, όταν συναντήσουν τις δοκιμασίες του Θεού, όταν το περιβάλλον που Εκείνος διαμορφώνει δεν είναι όπως θα ήθελαν να είναι, όταν αυτά που Εκείνος απαιτεί από αυτούς και οι ενέργειές Του δεν είναι σύμφωνες με τις αντιλήψεις τους, τότε τα όσα θεωρούν σωστά αυτοί οι άνθρωποι, καθώς και το τίμημα που πληρώνουν και οι πρακτικές τους, δεν θα τους χρησιμεύσουν καθόλου. Αυτά τα πράγματα δεν θα τους βοηθήσουν, ούτε στο ελάχιστο, να υποταχθούν στον Θεό ή να Τον γνωρίσουν μέσα στα περιβάλλοντα που συναντούν. Αντιθέτως, θα γίνουν τροχοπέδες και εμπόδια στο να εισέλθουν στην πραγματικότητα των λόγων του Θεού και να υποταχθούν στον Θεό. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι οι άνθρωποι δεν έχουν μάθει ποτέ ότι τα πράγματα που θεωρούν σωστά δεν είναι κατά βάση η αλήθεια και ότι αυτά που κάνουν πράξη δεν είναι η επιδίωξη της αλήθειας. Τι έχουν, λοιπόν, να κερδίσουν οι άνθρωποι απ’ αυτά τα πράγματα; Μόνο ένα είδος καλής συμπεριφοράς. Οι άνθρωποι δεν θα κερδίσουν απ’ αυτά την αλήθεια και τη ζωή. Και όμως, πιστεύουν λανθασμένα ότι αυτές οι καλές συμπεριφορές είναι η πραγματικότητα της αλήθειας, και αισθάνονται ακόμη πιο ακλόνητη την αποφασιστικότητά τους ότι αυτά τα πράγματα που θεωρούν σωστά σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους είναι η αλήθεια και θετικά πράγματα, και κατά συνέπεια, αυτή η αποφασιστικότητα ριζώνει στην καρδιά τους. Όσο περισσότερο λατρεύουν οι άνθρωποι αυτά τα πράγματα που θεωρούν σωστά σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους και πιστεύουν τυφλά σ’ αυτά, τόσο περισσότερο απορρίπτουν την αλήθεια και τόσο περισσότερο απομακρύνονται από τις απαιτήσεις του Θεού και από τα λόγια Του. Και ταυτόχρονα, όσο περισσότερο τίμημα πληρώνουν οι άνθρωποι, τόσο περισσότερο νομίζουν ότι κερδίζουν κεφάλαιο και τόσο περισσότερο πιστεύουν ότι πληρούν τις προϋποθέσεις για να σωθούν και να λάβουν την επαγγελία του Θεού. Δεν είναι αυτός ένας φαύλος κύκλος; (Είναι.) Ποια είναι η αιτία αυτού του προβλήματος; Ποιος είναι ο κύριος υπαίτιος; (Οι άνθρωποι που συγχέουν τις αντιλήψεις τους με θετικά πράγματα και υποσκελίζουν με αυτές τα λόγια του Θεού). Οι άνθρωποι αντικαθιστούν τα λόγια του Θεού με τις δικές τους αντιλήψεις, παραμερίζουν τα λόγια του Θεού και ουσιαστικά τα αγνοούν. Με άλλα λόγια, δεν θεωρούν καθόλου τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια. Είναι βέβαιο ότι οι άνθρωποι, αφότου πιστέψουν στον Θεό, μπορεί να διαβάζουν τα λόγια του Θεού, όμως αυτό που επιδιώκουν, επιλέγουν και κάνουν πράξη εξακολουθεί να βασίζεται στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του ανθρώπου και δεν έχουν ξεκινήσει να διαβαίνουν το μονοπάτι της πίστης στον Θεό σύμφωνα με τα λόγια και τις απαιτήσεις Του. Από πού ακριβώς πηγάζει το πρόβλημα του ότι οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό με βάση τις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες; Από πού πηγάζουν οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες των ανθρώπων; Από πού προέρχονται; Μπορούμε να πούμε ότι προέρχονται πρωτίστως από την παραδοσιακή κουλτούρα και από την κληρονομιά του ανθρώπου, καθώς και από την επίδραση και την επιρροή του θρησκευτικού κόσμου. Οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες του ανθρώπου σχετίζονται άμεσα με αυτά τα πράγματα.

Ποια άλλα πράγματα θεωρούν οι άνθρωποι, κατά τις σκέψεις και τις απόψεις τους, ότι είναι καλά, σωστά και θετικά; Εμπρός, αναφέρετε μερικά, ως παραδείγματα. Οι άνθρωποι συχνά λένε: «Οι καλοί έχουν μια ήσυχη ζωή» και «Οι άδολοι πάντα επικρατούν» —αυτά είναι κάποια εξ αυτών, έτσι δεν είναι; (Είναι.) Και υπάρχουν και άλλα: «Το καλό ανταποδίδεται με καλό και το κακό με κακό· αν όχι σήμερα, είναι καθ’ οδόν», «Η επιμονή στο κακό επιφέρει αυτοκαταστροφή», «Όποιον θέλει να καταστρέψει ο Θεός, πρώτα τον τρελαίνει», «Πρέπει να υπομείνεις μεγάλα βάσανα για να ξεχωρίσεις», «Οι άλλες επιδιώξεις είναι ασήμαντες, τα βιβλία τις ξεπερνούν όλες», και ούτω καθεξής. Όλες αυτές οι ανοησίες είναι εμετικές. Εξοργίζομαι όταν ακούω τέτοια λόγια, όμως οι άνθρωποι τα λένε τόσο εύκολα. Γιατί μπορούν να λένε αυτά τα λόγια τόσο εύκολα; Γιατί Εγώ δεν μπορώ να τα πω; Δεν Μου αρέσουν αυτά τα λόγια, αυτά τα ρητά. Το γεγονός ότι εσείς τα λέτε τόσο εύκολα, ότι τα ξεστομίζετε τόσο αβίαστα, και ο τρόπος που τα απαγγέλλετε τόσο γλυκά αποδεικνύουν ότι τα αγαπάτε και τα λατρεύετε ιδιαιτέρως. Λατρεύετε αυτά τα κενά, απατηλά, εξωπραγματικά πράγματα, και ταυτόχρονα, τα εκλαμβάνετε ως συνθήματά σας και ως τις αρχές, τα κριτήρια και τη βάση για τις πράξεις σας. Και έπειτα, νομίζετε ακόμη ότι και ο Θεός πιστεύει αυτά τα πράγματα, και ότι τα λόγια Του είναι απλώς μια διαφορετική προσέγγιση αυτών των ίδιων ιδεών, και ότι αυτά τα πράγματα είναι το γενικό νόημα των λόγων Του: μια έκκληση προς τους ανθρώπους να είναι καλοί. Είναι σωστή αυτή η άποψη; Είναι αυτά τα πράγματα το νόημα των λόγων του Θεού και των αληθειών που Εκείνος εκφράζει; Καθόλου· αυτό που εννοεί ο Θεός δεν έχει καμία σχέση με αυτά τα πράγματα. Επομένως, πρέπει να αλλάξει η στάση των ανθρώπων απέναντι στην αλήθεια και να διορθωθεί ο τρόπος με τον οποίο αναγνωρίζουν την αλήθεια —πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να διορθωθεί και να αντιστραφεί το πρότυπο βάσει του οποίου τοποθετούν την αλήθεια. Διαφορετικά, θα τους είναι δύσκολο να αποδεχτούν την αλήθεια, και δεν θα έχουν τρόπο να ξεκινήσουν στο μονοπάτι της επιδίωξής της. Ποια είναι η αλήθεια; Σε γενικές γραμμές, όλα τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Πιο συγκεκριμένα, λοιπόν, ποια είναι η αλήθεια; Σας το έχω ξαναπεί. Τι είπα; («Η αλήθεια είναι το κριτήριο για τη συμπεριφορά των ανθρώπων, τις πράξεις τους και τη λατρεία τους προς τον Θεό»). Σωστά. Η αλήθεια είναι το κριτήριο για τη συμπεριφορά των ανθρώπων, τις πράξεις τους και τη λατρεία τους προς τον Θεό. Επομένως, η αλήθεια έχει κάποια σχέση με τα πράγματα που οι άνθρωποι, σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους, πιστεύουν ότι είναι σωστά και καλά; (Δεν έχει.) Από πού προέρχονται αυτά τα ανθρώπινα πράγματα; (Από τη φιλοσοφία του Σατανά για τη ζωή και από κάποιες σκέψεις που ενσταλάζονται στον άνθρωπο από την παραδοσιακή κουλτούρα). Σωστά. Για να είμαστε ακριβείς, αυτά τα πράγματα προέρχονται απ’ τον Σατανά. Και ποιοι είναι οι επιφανείς, διάσημοι άνθρωποι που ενστάλαξαν αυτά τα πράγματα στον άνθρωπο; Δεν είναι ο Σατανάς όλοι αυτοί; (Είναι.) Όλοι αυτοί οι πατριάρχες σας είναι ο Σατανάς —είναι ο Σατανάς, με σάρκα και οστά. Προσέξτε απλώς αυτά τα ρητά που ασπάζονται οι Κινέζοι: «Τι χαρά μάς δίνει όταν έρχεται ένας φίλος από μακριά», «Εφόσον έφτασες, ας μείνεις κιόλας», «Μην κάνεις μακρινά ταξίδια όσο ζουν ακόμη οι γονείς σου», «Η ευσέβεια προς τους γονείς είναι η ύψιστη αρετή», «Από τις τρεις ασέβειες προς τους γονείς, η χειρότερη είναι το να μην έχεις κληρονόμο», «Να σέβεσαι τους νεκρούς», «Όταν ένας άνθρωπος πλησιάζει στον θάνατο, τα λόγια του είναι αληθινά και ευγενικά». Αναλύστε προσεκτικά αυτά τα λόγια —είναι κάποιο από αυτά αλήθεια; (Όχι.) Είναι όλα ανοησίες και πλάνες. Πείτε Μου, πόσο ανόητοι πρέπει να είναι οι άνθρωποι για να περνούν αυτές τις πλάνες και τις ανοησίες για την αλήθεια, αφότου έχουν αποδεχτεί το έργο του Θεού; Έχουν αυτοί οι άνθρωποι την ικανότητα να κατανοήσουν την αλήθεια; (Όχι.) Τέτοιοι άνθρωποι είναι παράλογοι τύποι και είναι εντελώς ανίκανοι να κατανοήσουν την αλήθεια. Και εσείς —έχοντας τώρα διαβάσει τόσα λόγια του Θεού, δεν έχετε έστω και λίγη γνώση της αλήθειας; (Έχουμε.) Από πού προέρχεται η αλήθεια; (Προέρχεται από τον Θεό.) Η αλήθεια προέρχεται από τον Θεό. Μην πιστεύετε λόγια που δεν έχουν ειπωθεί από τον Θεό. Αυτές οι σατανικές φιλοσοφίες για τη ζωή και αυτές οι ιδέες από την παραδοσιακή κουλτούρα δεν είναι η αλήθεια, και δεν πρέπει να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα ή να συμπεριφέρεται και να ενεργεί σύμφωνα με αυτά, ή έχοντας τέτοια πράγματα ως κριτήριό του, επειδή δεν προέρχονται από τον Θεό. Εφόσον κάτι προέρχεται από τον άνθρωπο, δεν έχει σημασία αν προέρχεται από την παραδοσιακή κουλτούρα ή από κάποιο διάσημο πρόσωπο, ή αν είναι προϊόν της μάθησης ή της κοινωνίας, ή από ποια δυναστεία ή φυλή ανθρώπων προέρχεται —δεν είναι η αλήθεια. Ωστόσο, αυτά ακριβώς θεωρούν οι άνθρωποι ότι είναι η αλήθεια, αυτά επιδιώκουν και κάνουν πράξη αντί για την αλήθεια. Και όλο αυτό το διάστημα, νομίζουν ότι κάνουν πράξη την αλήθεια και ότι βρίσκονται κοντά στην ικανοποίηση του θελήματος του Θεού, ενώ στην πραγματικότητα ισχύει ακριβώς το αντίθετο: Όταν επιδιώκεις και ασκείσαι με βάση αυτά τα πράγματα, απομακρύνεσαι όλο και περισσότερο από τις απαιτήσεις του Θεού και απομακρύνεσαι όλο και περισσότερο από την αλήθεια.

Είναι εγγενώς παράλογο οι άνθρωποι να μπερδεύουν τα πράγματα που ο άνθρωπος θεωρεί καλά και θετικά με την αλήθεια, και να τα επιδιώκουν λες και είναι η αλήθεια. Πώς είναι δυνατόν άνθρωποι που έχουν αποδεχθεί το έργο του Θεού και έχουν διαβάσει πολλά από τα λόγια Του να επιμένουν να συγχέουν με την αλήθεια αυτά τα πράγματα που ο άνθρωπος θεωρεί καλά και να τα επιδιώκουν σαν να ήταν η αλήθεια; Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Αυτό αρκεί για να δείξει ότι οι άνθρωποι δεν κατανοούν ποια είναι η αλήθεια και ότι δεν έχουν πραγματική γνώση της αλήθειας. Αυτός είναι ένας από τους παράγοντες του ερωτήματος που μόλις έθεσα: «Δεδομένου ότι αυτά τα πράγματα δεν είναι η αλήθεια, πώς μπορούν οι άνθρωποι να συνεχίζουν να τα κάνουν πράξη και να νομίζουν ότι κάνουν πράξη την αλήθεια;» Θα μιλήσω για έναν άλλο παράγοντα, που αφορά τη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι τα πράγματα που θεωρούν καλά, σωστά και θετικά στις αντιλήψεις τους είναι η αλήθεια, και πάνω σ’ αυτό το θεμέλιο, καταστρώνουν ένα σχέδιο, πιστεύοντας ότι όταν ικανοποιήσουν τον Θεό και ο Θεός είναι ευχαριστημένος, θα τους χαρίσει τις ευλογίες που έχει υποσχεθεί στον άνθρωπο. Αυτό το σχέδιο δεν είναι μια προσπάθεια να συνάψουν συμφωνία με τον Θεό; (Είναι.) Από μια άποψη, οι άνθρωποι υποστηρίζουν και επιδιώκουν αυτά τα πράγματα, ενώ τρέφουν μια λανθασμένη, παράλογη αντίληψη, και ταυτόχρονα, προσπαθούν να συνάψουν συμφωνία με τον Θεό με τις δικές τους επιθυμίες και φιλοδοξίες. Αυτός δεν είναι άλλος ένας παράγοντας; (Είναι.) Έχουμε συναναστραφεί πολλές φορές σχετικά με αυτόν τον παράγοντα στο παρελθόν, γι’ αυτό τώρα δεν θα μιλήσουμε γι’ αυτόν λεπτομερώς. Γι’ αυτό, σας ρωτώ: Όταν κάποιος που πιστεύει στον Θεό αποκηρύσσει πράγματα, υποφέρει, δαπανά τον εαυτό του και πληρώνει τίμημα για τον Θεό, δεν έχει πρόθεση και στόχο κάνοντας κάτι τέτοιο; (Έχει.) Υπάρχει μήπως κάποιος που λέει: «Δεν επιθυμώ τίποτα και δεν ζητώ τίποτα. Θα αποκηρύξω πράγματα, θα δαπανήσω τον εαυτό μου και θα πληρώσω τίμημα, όποιες κι αν είναι οι περιστάσεις. Αυτό είναι όλο. Δεν έχω προσωπικές επιθυμίες και φιλοδοξίες. Όπως και να μου φέρεται ο Θεός, δεν με πειράζει. Μπορεί να με ανταμείψει, μπορεί και όχι —σε κάθε περίπτωση, έχω ενεργήσει σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του, έχω προσφέρει τον εαυτό μου, έχω αποκηρύξει τα πάντα, έχω πληρώσει τίμημα και έχω υποφέρει»; Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι; (Όχι.) Μέχρι σήμερα, δεν έχει γεννηθεί τέτοιο άτομο. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Ένα τέτοιο άτομο θα έπρεπε να ζει στο κενό». Ακόμα και αν ένα άτομο ζούσε στο κενό, δεν θα ήταν έτσι: Θα εξακολουθούσε να έχει διεφθαρμένη διάθεση και φιλοδοξίες και επιθυμίες, και θα εξακολουθούσε να προσπαθεί να συνάψει συμφωνία με τον Θεό. Έτσι, ο δεύτερος παράγοντας σ’ αυτό το ερώτημα είναι ότι μόλις οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν ως την αλήθεια πράγματα που, σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους, θεωρούν σωστά, καταστρώνουν ένα σχέδιο. Και ποιο είναι αυτό το σχέδιο; Να κάνουν πράξη αυτά τα πράγματα προκειμένου να τα ανταλλάξουν με τις ευλογίες που έχει υποσχεθεί ο Θεός στον άνθρωπο και με έναν όμορφο προορισμό. Πιστεύουν ότι εφόσον κάτι θεωρείται από τον άνθρωπο ως θετικό, πρέπει να είναι σωστό, οπότε κάνουν και επιδιώκουν ό,τι πιστεύουν ότι είναι σωστό, και νομίζουν ότι με το να ασκούνται έτσι είναι βέβαιο ότι θα λάβουν ευλογίες από τον Θεό. Αυτό είναι το σχέδιο του ανθρώπου. Αυτός ο δεύτερος παράγοντας αφορά καθαρά τους ανθρώπους που προσπαθούν να ικανοποιήσουν τις δικές τους φιλοδοξίες και επιθυμίες, και επιχειρούν να συνάψουν συμφωνία με τον Θεό. Αν δεν το πιστεύεις αυτό, προσπάθησε να απαγορεύσεις στους ανθρώπους να κάνουν συμφωνίες και στέρησέ τους τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες τους —ανάγκασέ τους να εγκαταλείψουν τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες τους. Θα χάσουν αμέσως την ενέργεια να υποφέρουν και να πληρώνουν τίμημα. Γιατί θα χάσουν την ενέργεια να κάνουν αυτά τα πράγματα; Επειδή θα νιώσουν ότι έχουν χάσει τις προοπτικές και τη μοίρα τους, ότι δεν υπάρχει πλέον καμία ελπίδα να λάβουν ευλογίες και ότι δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν. Αυτό που κάνουν πράξη δεν είναι η αλήθεια και αυτό που επιδιώκουν δεν είναι η αλήθεια, αλλά πράγματα που φαντάζονται ότι είναι θετικά, και παρ’ όλα αυτά, όταν οι επιθυμίες και οι φιλοδοξίες τους διαψεύδονται, δεν είναι πλέον πρόθυμοι ούτε καν να πληρώσουν αυτά τα πράγματα. Πείτε Μου, τι έχουν οι άνθρωποι; Έχουν αληθινή πίστη; (Δεν έχουν.) Για να το πάω ένα βήμα παραπέρα, είναι οι άνθρωποι πιστοί; Κάποιοι μπορεί να πουν: «Ό,τι κι αν λέει ο Θεός τώρα, Τον ακολουθούμε. Ό,τι κι αν λέει, δεν γινόμαστε αρνητικοί ούτε αποθαρρυνόμαστε, δεν κάνουμε πίσω, και σε καμία περίπτωση δεν τα παρατάμε. Ακόμα κι αν ο Θεός δεν μας θέλει, και πει ότι είμαστε πάροχοι υπηρεσιών και εργάτες, ότι δεν είμαστε άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια και ότι δεν έχουμε καμία ελπίδα να σωθούμε, πάλι θα Τον ακολουθήσουμε χωρίς δισταγμό και θα επιμείνουμε στην εκτέλεση των καθηκόντων μας. Αυτό δεν είναι πίστη; Αυτό δεν σημαίνει ότι πιστεύουμε; Το να είσαι πιστός και να διαθέτεις πίστη δεν είναι το ίδιο με το να επιδιώκεις την αλήθεια; Δεν σημαίνει ότι επιδιώκουμε την αλήθεια, σε κάποιο βαθμό;» Πείτε Μου, είναι αυτό επιδίωξη της αλήθειας; (Όχι.) Τι σημαίνει να λέει κανείς ότι αυτό δεν είναι επιδίωξη της αλήθειας; Σημαίνει ότι όλες οι «σανίδες σωτηρίας» του ανθρώπου έχουν αποκλειστεί, ότι δεν έχει από πουθενά να πιαστεί. Τι πρέπει να γίνει τότε; Υπάρχει κάτι που μπορεί να γίνει; Ανεξάρτητα από το αν υπάρχει κάτι που μπορούν να κάνουν γι’ αυτό ή όχι, πώς αισθάνονται οι άνθρωποι αφότου το ακούσουν αυτό; Αισθάνονται πολύ μεγάλη απογοήτευση: «Αυτό πράγματι σημαίνει ότι δεν έχω καμία ελπίδα να ευλογηθώ; Τι στο καλό συμβαίνει;» Οι άνθρωποι χάνουν εντελώς τον προσανατολισμό τους υπό αυτές τις συνθήκες. Τώρα που τα λόγια Μου σας στέρησαν όλες τις «σανίδες σωτηρίας» σας, θα δω πού θα πάτε από εδώ και πέρα. Κάποιοι λένε: «Δεν είναι σωστό να κοπιάζεις, ή να προσπαθείς να κάνεις συμφωνίες, ή να έχεις στρεβλές αντιλήψεις, ή να υποφέρεις και να πληρώνεις τίμημα —οπότε τι στο καλό είναι το σωστό να κάνεις; Ό,τι κι αν πει ο Θεός, εμείς δεν θα Τον εγκαταλείψουμε. Θα συνεχίσουμε να εκτελούμε τα καθήκοντά μας. Αυτό δεν ισοδυναμεί με άσκηση της αλήθειας;» Το ερώτημα αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό με σαφήνεια. Επειδή οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια και έχουν πάντα στρεβλές αντιλήψεις για το τι σημαίνει να κάνεις πράξη την αλήθεια, πιστεύουν ότι η αποκήρυξη πραγμάτων, η δαπάνη, τα βάσανα και η πληρωμή τιμήματος αποτελούν άσκηση της αλήθειας και υποταγή στον Θεό. Αυτό είναι τρομερό σφάλμα. Το να κάνει κανείς πράξη την αλήθεια σημαίνει να κάνει πράξη τα λόγια του Θεού, αλλά οι άνθρωποι πρέπει να τα κάνουν πράξη με βάση τις αρχές —δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να το κάνουν με βάση τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του ανθρώπου. Αυτό που θέλει ο Θεός είναι μια ειλικρινής καρδιά, μια καρδιά που Τον αγαπάει, μια καρδιά που Τον ικανοποιεί. Μόνο η άσκηση των λόγων του Θεού με αυτόν τον τρόπο είναι άσκηση της αλήθειας. Αν κάποιος επιθυμεί πάντοτε να κάνει συμφωνία με τον Θεό όταν δαπανά τον εαυτό του γι’ Αυτόν και να ικανοποιήσει τις δικές του φιλοδοξίες και επιθυμίες, τότε δεν κάνει πράξη την αλήθεια, παίζει μαζί της και την ποδοπατά, και είναι υποκριτής. Έτσι, αν κάποιος είναι σε θέση να δεχτεί τα λόγια κρίσης του Θεού, και δεν εγκαταλείπει τον Θεό και επιμένει να εκτελεί το καθήκον του, παρά το γεγονός ότι έχουν διαψευστεί οι προθέσεις και οι επιθυμίες του να κερδίσει ευλογίες, και παρά το γεγονός ότι δεν έχει σε τίποτα να προσβλέπει και τίποτα να τον παρακινεί, αυτό ισοδυναμεί με επιδίωξη και άσκηση της αλήθειας; Όπως το βλέπω Εγώ, αν το αξιολογήσουμε αυτό με βάση τον ορισμό του τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια, τότε εξακολουθεί να μην είναι επιδίωξη της αλήθειας και υπολείπεται εντελώς του προτύπου της επιδίωξης της αλήθειας. Τώρα που έχουμε έναν ακριβή ορισμό της επιδίωξης της αλήθειας, θα πρέπει να τον τηρούμε αυστηρά όταν αξιολογούμε τις πράξεις, τη διαγωγή και τις εκδηλώσεις των ανθρώπων. Ποια αξιολόγηση μπορεί να γίνει με βάση την ικανότητα κάποιου να παραμένει με τον Θεό και να επιμένει να εκτελεί το καθήκον του, παρόλο που δεν έχει να προσβλέπει σε ευλογίες; Ότι οι άνθρωποι, ως δημιουργημένα όντα, γεννιούνται με δύο αξιέπαινα πράγματα στην ανθρώπινη φύση τους, και ότι αν μπορείς να τα αξιοποιήσεις, θα διασφαλίσεις ότι —στον ελάχιστο βαθμό— ακολουθείς τον Θεό. Γνωρίζετε ποια είναι αυτά τα δύο πράγματα; (Η συνείδηση και η λογική.) Σωστά. Υπάρχουν δύο πράγματα που είναι τα πιο πολύτιμα μέσα στην ανθρώπινη φύση του ανθρώπου —όταν οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, όταν έχουν πολύ χαμηλό επίπεδο, και δεν έχουν καμία γνώση ή είσοδο σχετικά με τις απαιτήσεις του Θεού και την αλήθεια, και μπορούν παρ’ όλα αυτά να παραμείνουν σταθεροί στη θέση τους, ποια είναι η βασική προϋπόθεση που τους επιτρέπει να το επιτύχουν αυτό; Πρέπει να έχουν τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Η απάντηση, λοιπόν, είναι σαφής. Εφόσον οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια και δεν έχουν καμία επιθυμία ή φιλοδοξία να λάβουν ευλογίες, εφόσον τους έχει στερηθεί η επιθυμία τους να λάβουν ευλογίες, αν μπορούν ακόμα να ακολουθούν τον Θεό και να εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους, με ποια βάση το κάνουν αυτό; Τι τους παρακινεί; Δεν υπάρχει καμία βάση ή κίνητρο για τις πράξεις τους —εφόσον οι άνθρωποι διαθέτουν τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης, μπορούν να κάνουν αυτά τα πράγματα. Έτσι έχουν τα πράγματα τώρα: Είναι γεγονός ότι δεν κατανοείς την αλήθεια, και το ότι κατανοείς τα δόγματα είναι άχρηστο, δεν σημαίνει ότι έχεις εισέλθει στην πραγματικότητα της αλήθειας. Γνωρίζεις ότι το να προσπαθείς να συνάψεις συμφωνία με τον Θεό προκειμένου να επιδιώξεις τις προοπτικές και τη μοίρα σου είναι λάθος, αλλά το πραγματικά αξιοσημείωτο θα ήταν το να εξακολουθούσες να είσαι πρόθυμος να ακολουθείς τον Θεό και να εκτελείς το καθήκον σου αφότου η επιδίωξη των προοπτικών και της μοίρας, καθώς και η επιθυμία να ευλογηθείς, έχουν καταδικαστεί και σου έχουν αποστερηθεί. Αν ήσουν σε θέση να ακολουθήσεις τον Θεό χωρίς να έχεις κερδίσει την αλήθεια, από τι θα εξαρτιόταν αυτό; Θα εξαρτιόταν από τη συνείδηση και τη λογική σου. Η συνείδηση και η λογική ενός ατόμου μπορούν να στηρίξουν την κανονική του ύπαρξη, τη ζωή του και τον τρόπο που μεταχειρίζεται τους ανθρώπους και τα πράγματα. Επομένως, ποιο είναι το χάσμα μεταξύ της εκτέλεσης του καθήκοντός σου με βάση τη συνείδηση και τη λογική σου και της άσκησης της αλήθειας; Η εκδήλωση ενός ατόμου που επιδιώκει την αλήθεια είναι ότι βλέπει τους ανθρώπους και τα πράγματα, και συμπεριφέρεται και ενεργεί σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια, ενώ εκείνοι που απλώς ενεργούν με βάση τη συνείδηση και τη λογική τους μπορεί να μην επιδιώκουν την αλήθεια, αλλά μπορούν παρ’ όλα αυτά να εργάζονται, να εκτελούν τα καθήκοντά τους και να παραμένουν στον οίκο του Θεού, χωρίς μελανά σημεία στο μητρώο τους. Από τι εξαρτάται αυτό; Βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, και συμπεριφέρονται και ενεργούν με βάση τα κριτήρια της συνείδησης και της λογικής τους, αντί να το κάνουν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό τους την αλήθεια. Έτσι, με αυτό κατά νου, αν απλώς εκτελείς το καθήκον σου με βάση τη συνείδηση και τη λογική σου, δεν υπάρχει ένα χάσμα μεταξύ αυτού και της επιδίωξης της αλήθειας; (Υπάρχει.) Το να εκτελεί κανείς το καθήκον του με βάση τη συνείδησή του και τη λογική του σημαίνει να αρκείται απλώς στην εργασία· σημαίνει να θεωρεί ως πρότυπα πράγματα όπως το να εργάζεται καλά, να μην προκαλεί διαταράξεις ή αναστατώσεις, να υπακούει και να υποτάσσεται, να έχει καλές συμπεριφορές και καλές σχέσεις με άλλους ανθρώπους, και να μην έχει μελανά σημεία στο μητρώο του. Αυτό φτάνει στο επίπεδο της επιδίωξης της αλήθειας; Όχι. Όσες καλές συμπεριφορές κι αν διαθέτει ένα άτομο, αν δεν έχει καθόλου γνώση των διεφθαρμένων διαθέσεών του ούτε καμία γνώση της επαναστατικότητάς του, των αντιλήψεών του, των παρανοήσεών του σχετικά με τον Θεό και των διαφόρων αρνητικών καταστάσεών του, και αν του είναι αδύνατο να επιλύσει αυτά τα πράγματα, αν του είναι αδύνατο να κατανοήσει τις αρχές της άσκησης της αλήθειας, αν δεν έχει διευθετηθεί ούτε μία από τις εκφάνσεις των διεφθαρμένων διαθέσεών του, και αν εξακολουθεί να είναι αλαζόνας και αυτάρεσκος, αυθαίρετος και απερίσκεπτος, διεφθαρμένος και δόλιος, και υπάρχουν φορές που γίνεται ακόμη και αρνητικός, αδύναμος και αμφιβάλλει για τον Θεό, και ούτω καθεξής —αν εξακολουθούν να υπάρχουν μέσα του αυτά τα πράγματα, μπορεί να επιτύχει την αληθινή υποταγή στον Θεό; Αν υπάρχουν ακόμα αυτές οι διεφθαρμένες διαθέσεις μέσα του, θα μπορέσει να βιώσει πραγματικά το έργο του Θεού; Αν ένα άτομο διαθέτει απλώς καλές συμπεριφορές, είναι αυτό εκδήλωση της επιδίωξης της αλήθειας; (Δεν είναι.) Ποια είναι τα καλύτερα πράγματα στον άνθρωπο; Απλώς η συνείδηση και η λογική του ανθρώπου· αυτά είναι τα μόνα δύο θετικά πράγματα, και αυτά είναι τα αξιέπαινα στον άνθρωπο. Ωστόσο, κανένα από τα δύο δεν σχετίζεται με την αλήθεια· δεν είναι παρά οι πιο βασικές προϋποθέσεις για την επιδίωξη της αλήθειας από τον άνθρωπο, πράγμα που σημαίνει ότι αν έχεις την κανονική συνείδηση και λογική της ανθρώπινης φύσης, και είσαι σε θέση να κατανοήσεις την αλήθεια, θα είσαι σε θέση να κάνεις τις σωστές επιλογές όταν σου συμβαίνει κάτι. Η συνείδηση και η λογική που διαθέτει ο άνθρωπος είναι η εξής: Ο Θεός είναι ο Κύριος της δημιουργίας και εσύ είσαι ένα δημιουργημένο ον. Ο Θεός έχει επιλέξει εσένα, οπότε είναι πρέπον να αφιερώσεις τον εαυτό σου και να δαπανήσεις τον εαυτό σου για τον Θεό, και είναι πρέπον να ακούς τα λόγια Του. Αυτό το «πρέπον» καθορίζεται από τη συνείδηση και τη λογική σου —αλλά έχεις ακούσει τα λόγια του Θεού; Ποιες είναι οι αρχές και οι μέθοδοι που κρύβονται πίσω από τις πράξεις σου; Έχεις μια διεφθαρμένη διάθεση —την έχεις εγκαταλείψει; Την έχεις διορθώσει; Τέτοια πράγματα δεν έχουν καμία σχέση με το τι είναι «πρέπον». Αν δεν προχωρήσεις παραπέρα από αυτό το θεμέλιο του τι είναι πρέπον να κάνεις και πώς είναι πρέπον να ενεργείς και ζεις στο πλαίσιο των παραμέτρων του «πρέποντος», αυτό δεν είναι αποτέλεσμα της συνείδησης και της λογικής σου; (Είναι.) Η συνείδησή σου σου λέει: «Ο Θεός με έσωσε, άρα πρέπει να δαπανήσω τον εαυτό μου γι’ Αυτόν. Ο Θεός μού έσωσε τη ζωή και μου έδωσε μια δεύτερη, οπότε είναι πρέπον να ανταποδώσω την αγάπη Του. Ο Θεός είναι ο Κύριος της δημιουργίας και εγώ είμαι ένα δημιουργημένο ον, οπότε οφείλω να υποταχθώ στις ρυθμίσεις Του». Αυτό δεν είναι αποτέλεσμα της συνείδησης και της λογικής σου; (Είναι.) Οι διάφορες συμπεριφορές, τρόποι άσκησης, στάσεις και απόψεις που αναδύονται στους ανθρώπους λόγω της επίδρασης της συνείδησης και της λογικής τους δεν υπερβαίνουν τις παραμέτρους των όσων η συνείδηση και η λογική τους είναι φυσικά ικανές να κάνουν, και υπολείπονται της άσκησης της αλήθειας. Έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να πουν, για παράδειγμα: «Ο οίκος του Θεού με έχει εξυψώσει επιτρέποντάς μου να εκτελώ ένα καθήκον, και ο οίκος του Θεού με ταΐζει, με ντύνει και φροντίζει για τη στέγασή μου. Ο οίκος του Θεού φροντίζει για κάθε πτυχή της ζωής μου. Έχω απολαύσει τόση χάρη από τον Θεό, γι’ αυτό θα πρέπει να ανταποδώσω την αγάπη Του· δεν θα πρέπει να εξαπατώ τον Θεό όντας επιπόλαιος στο καθήκον μου, και πολύ περισσότερο δεν θα πρέπει να κάνω τίποτα που να διαταράσσει ή να ενοχλεί. Είμαι πρόθυμος να υποταχθώ σε ό,τι ρυθμίζει ο οίκος του Θεού για μένα. Ό,τι κι αν με βάλει ο οίκος του Θεού να κάνω, δεν θα διαμαρτυρηθώ». Μια τέτοια δήλωση είναι καλή· δεν είναι πολύ εύκολο για κάποιον με συνείδηση και λογική να το κάνει αυτό; (Είναι.) Μπορεί να φτάσει στο επίπεδο της άσκησης της αλήθειας; (Δεν μπορεί.) Υπολείπεται της άσκησης της αλήθειας. Επομένως, ανεξάρτητα από το πόσο ευγενή συνείδηση ή κανονική λογική έχει κάποιος, ή από το αν είναι σε θέση να κάνει τα πάντα υπό την καθοδήγηση της συνείδησης και της λογικής του, και ανεξάρτητα από το πόσο σωστές και αξιοπρεπείς είναι οι ενέργειές του, ή από το πόσο θαυμάζουν οι άλλοι αυτές τις ενέργειες, δεν υπερβαίνουν το επίπεδο των καλών ανθρώπινων συμπεριφορών. Μπορούν να ταξινομηθούν μόνο στη σφαίρα των καλών ανθρώπινων συμπεριφορών· απέχουν θεμελιωδώς από το να είναι η άσκηση της αλήθειας. Όταν βασίζεις την αλληλεπίδρασή σου με τους άλλους στη λογική σου, θα είσαι λίγο πιο ευγενικός στην ομιλία σου, δεν θα επιτίθεσαι στους άλλους ούτε θα θυμώνεις, δεν θα καταπιέζεις, δεν θα ελέγχεις, δεν θα εκφοβίζεις, δεν θα επιδιώκεις να ασκήσεις επιρροή στους άλλους ανθρώπους και ούτω καθεξής —όλα αυτά είναι πράγματα που μπορούν να επιτευχθούν με τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης— σχετίζονται όμως με την άσκηση της αλήθειας; Όχι, δεν σχετίζονται. Είναι πράγματα που μπορούν να επιτευχθούν από τη λογική του ανθρώπου, και υπάρχει κάποια απόσταση μεταξύ αυτών και της αλήθειας.

Γιατί λέω ότι το να ενεργεί κανείς με βάση τη συνείδησή του και τη λογική του δεν σχετίζεται με την άσκηση της αλήθειας; Θα δώσω ένα παράδειγμα. Ας πούμε ότι ένας άνθρωπος ήταν ευγενικός απέναντί σου, και εσύ έχεις καλές σχέσεις μαζί του, και αποδέχεται το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες, και στη συνέχεια σου διαδίδει το ευαγγέλιο —πράγμα που είναι το ίδιο με το να τον χρησιμοποιεί ο Θεός για να σου διαδώσει το ευαγγέλιο. Αφού αποδεχτείς το νέο έργο του Θεού, αισθάνεσαι ακόμη πιο ευγνώμων απέναντι σ’ αυτό το άτομο και επιθυμείς πάντα να του το ανταποδώσεις. Έτσι, του δίνεις λίγο περιθώριο σε ό,τι κι αν κάνεις, και σε ό,τι κι αν του λες, είσαι πάντα ιδιαίτερα ευγενικός. Του δείχνεις ιδιαίτερο σεβασμό, εκτίμηση και ανεκτικότητα, και ό,τι κακό κι αν κάνει ή όποιος κι αν είναι ο χαρακτήρας του, είσαι υπομονετικός και διαλλακτικός απέναντί του, τόσο πολύ που όποτε απευθύνεται σ’ εσένα για βοήθεια όταν αντιμετωπίζει μια πρόκληση, τον βοηθάς άνευ όρων. Γιατί να το κάνεις αυτό; Τι επηρεάζει τις ενέργειές σου; (Η συνείδησή μου.) Αυτό γίνεται ως αποτέλεσμα της συνείδησής σου. Αυτή η επίδραση της συνείδησής σου δεν μπορεί να χαρακτηριστεί θετική ή αρνητική· το μόνο που μπορεί να πει κανείς είναι ότι έχεις συνείδηση και λίγη ανθρώπινη φύση, και ότι όταν κάποιος είναι ευγενικός απέναντί σου, είσαι ευγνώμων και του το ανταποδίδεις. Από αυτήν την άποψη, είσαι καλός άνθρωπος. Αν όμως το αξιολογούσαμε αυτό με βάση την αλήθεια, μπορεί να καταλήγαμε σε διαφορετικό συμπέρασμα. Ας υποθέσουμε ότι μια μέρα, αυτό το άτομο πράττει το κακό και πρόκειται να αποπεμφθεί από την εκκλησία, και εσύ εξακολουθείς να τον αξιολογείς χρησιμοποιώντας τη συνείδησή σου και να λες: «Αυτός ήταν που μου διέδωσε το ευαγγέλιο. Δεν θα ξεχάσω την καλοσύνη του όσο ζω· αν δεν ήταν αυτός, δεν θα ήμουν εδώ που είμαι τώρα. Παρόλο που έπραξε το κακό σήμερα, δεν μπορώ να τον εκθέσω. Παρόλο που είδα ότι αυτό που έκανε ήταν λάθος, δεν μπορώ να το πω, γιατί με έχει βοηθήσει τόσο πολύ. Μπορεί να μην μπορώ να του το ξεπληρώσω, αλλά δεν μπορώ να του επιτεθώ. Αν κάποιος άλλος θέλει να τον αναφέρει, ας το κάνει, αλλά εγώ δεν θα το κάνω. Δεν μπορώ να τρίψω αλάτι στην πληγή του —αν το έκανα, τι είδους άτομο θα με καθιστούσε αυτό; Δεν θα με έκανε άνθρωπο χωρίς συνείδηση; Ένας άνθρωπος χωρίς συνείδηση δεν είναι απλώς ένα κτήνος;» Τι λες; Ποια είναι η επίδραση που έχει η συνείδηση σε τέτοιες περιστάσεις; Η επίδραση που έχει εκεί η συνείδηση δεν παραβιάζει την αλήθεια; (Την παραβιάζει.) Καταλαβαίνουμε από αυτό ότι μερικές φορές, η επίδραση της συνείδησης κάποιου περιορίζεται και επηρεάζεται από τα συναισθήματά του, με αποτέλεσμα οι αποφάσεις του να έρχονται σε σύγκρουση με τις αρχές της αλήθειας. Ως εκ τούτου, βλέπουμε ξεκάθαρα ένα γεγονός: Η επίδραση της συνείδησης κάποιου είναι κατώτερη από τα πρότυπα της αλήθειας, και μερικές φορές οι άνθρωποι παραβιάζουν την αλήθεια ενώ ενεργούν με βάση τη συνείδησή τους. Αν πιστεύεις στον Θεό, αλλά δεν ζεις σύμφωνα με την αλήθεια και αντιθέτως ενεργείς με βάση τη συνείδησή σου, μπορείς να κάνεις κακό και να αντιστέκεσαι στον Θεό; Θα μπορείς πραγματικά να κάνεις κακά πράγματα —δεν μπορεί να ειπωθεί με τίποτα ότι δεν είναι ποτέ λάθος να ενεργεί κανείς με βάση τη συνείδησή του. Αυτό δείχνει ότι αν κάποιος επιθυμεί να ικανοποιήσει τον Θεό και να συμμορφωθεί με το θέλημά Του, το να ενεργεί απλώς με βάση τη συνείδησή του δεν αρκεί καθόλου. Πρέπει να ενεργεί κανείς με βάση την αλήθεια προκειμένου να εκπληρώσει τις απαιτήσεις του Θεού. Όταν αντιμετωπίζεις τη συνείδησή σου ως την αλήθεια και τη θεωρείς ανώτερη από όλα τα άλλα, πού έχεις τοποθετήσει την αλήθεια, τότε; Την έχεις αντικαταστήσει με τη συνείδησή σου· αυτό δεν αποτελεί αντίσταση στην αλήθεια; Δεν αποτελεί εναντίωση προς την αλήθεια; Αν ζεις σύμφωνα με τη συνείδησή σου, μπορείς να παραβιάσεις την αλήθεια, και το να παραβιάζεις την αλήθεια σημαίνει να αντιστέκεσαι στον Θεό. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που παίρνουν τη συνείδησή τους ως πρότυπο για τον λόγο και τις πράξεις τους αφότου αρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό, και επίσης συμπεριφέρονται µε βάση τη συνείδησή τους. Το να ενεργεί κανείς με βάση τη συνείδησή του είναι άσκηση της αλήθειας ή όχι; Μπορεί η συνείδηση κάποιου να αντικαταστήσει την αλήθεια; Σε τι ακριβώς διαφέρει το να ενεργεί κανείς με βάση τη συνείδησή του από το να ενεργεί με βάση την αλήθεια; Ορισμένοι άνθρωποι επιμένουν πάντα να ενεργούν με βάση τη συνείδησή τους και νομίζουν ότι είναι άτομα που επιδιώκουν την αλήθεια. Είναι σωστή αυτή η άποψη; (Δεν είναι.) Μπορούν τα συναισθήματα της συνείδησης ενός ατόμου να υποκαταστήσουν την αλήθεια; (Δεν μπορούν.) Ποιο λάθος κάνουν αυτοί οι άνθρωποι; (Αντιβαίνουν στην αλήθεια, που σημαίνει ότι αντιστέκονται στον Θεό.) Σωστά. Ταυτίζουν τα συναισθήματα της συνείδησής τους με την αλήθεια, γεγονός που τους καθιστά επιρρεπείς στην παραβίαση της αλήθειας. Αυτού του είδους τα άτομα βλέπουν πάντα τους ανθρώπους και τα πράγματα, και συμπεριφέρονται και ενεργούν με βάση το πρότυπο της συνείδησής τους, με κριτήριό τους τη συνείδησή τους. Εγκλωβίζονται και ελέγχονται από τη συνείδησή τους, και ταυτόχρονα ελέγχεται από αυτήν και η λογική τους. Αν κάποιος ελέγχεται από τη συνείδησή του, μπορεί ακόμα να αναζητά την αλήθεια και να ασκείται σύμφωνα με αυτήν; Δεν μπορεί. Μπορεί τότε η συνείδηση να αντικαταστήσει την αλήθεια; Δεν μπορεί. Κάποιοι μπορεί να αναρωτηθούν: «Αφού δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τη συνείδησή μας για να αξιολογήσουμε τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφερόμαστε στους άλλους και δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τη συνείδησή μας ως την αλήθεια, είναι σωστό να χρησιμοποιήσουμε τα πρότυπα της συνείδησής μας για να αξιολογήσουμε τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφερόμαστε στον Θεό;» Αυτό το ερώτημα αξίζει να εξεταστεί. Σε κάθε περίπτωση, η συνείδηση ενός ατόμου δεν μπορεί να υποκαταστήσει την αλήθεια. Αν δεν κατέχεις την αλήθεια και προσεγγίζεις τον Θεό με βάση τη συνείδησή σου, αυτό σύμφωνα με τα ανθρώπινα πρότυπα θα θεωρούνταν καλό, αλλά δεν θα μπορέσεις να επιτύχεις την αγάπη ή την υποταγή προς τον Θεό βασιζόμενος σ’ αυτό το πρότυπο —το πολύ-πολύ να αποφύγεις να παραβιάσεις την αλήθεια ή να αντισταθείς στον Θεό, πράγμα που είναι από μόνο του αρκετά καλό. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Δεν χρειάζεται να χρησιμοποιείς τη συνείδησή σου απέναντι στους άλλους ανθρώπους και δεν χρειάζεται να χρησιμοποιείς τη συνείδησή σου ούτε απέναντι στον Θεό». Είναι αυτό σωστό ή όχι; Από τη σκοπιά των δογμάτων και της θεωρίας, φαίνεται λάθος, έτσι δεν είναι; Έπειτα, αξιολόγησέ το με βάση την αλήθεια —σου φαίνεται σωστό; Λέει ο Θεός στους ανθρώπους να Τον προσεγγίζουν χρησιμοποιώντας τη συνείδησή τους; Τι απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο; Πώς απαιτεί να Τον προσεγγίζει ο άνθρωπος; Μπορεί να έχεις συνείδηση, αλλά είσαι ειλικρινής; Αν έχεις συνείδηση, αλλά δεν είσαι ειλικρινής, αυτό δεν αρκεί. Αυτό που απαιτεί ο Θεός είναι να Τον προσεγγίζει ο άνθρωπος με ειλικρίνεια. Είναι γραμμένο στη Βίβλο: «Και θέλεις αγαπά Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου, και εξ όλης της ψυχής σου, και εξ όλης της διανοίας σου, και εξ όλης της δυνάμεώς σου» (Κατά Μάρκον 12:30). Τι απαιτεί ο Θεός; (Να αγαπούν οι άνθρωποι τον Θεό με όλη τους την καρδιά, με όλον τους τον νου και με όλη τους την ψυχή). Τι θέλει ο Θεός από τους ανθρώπους; (Την ειλικρίνειά τους.) Σωστά. Έχει πει ο Θεός: «Πρέπει να με αγαπάτε με τη συνείδηση και τη λογική σας και με τα ένστικτά σας»; Το είπε αυτό ο Θεός; (Όχι, δεν το είπε.) Γιατί δεν το λέει αυτό ο Θεός; (Επειδή η συνείδηση δεν είναι η αλήθεια.) Τι είναι η συνείδηση; (Το ελάχιστο πρότυπο της ανθρωπότητας.) Σωστά, η συνείδηση και η λογική είναι τα ελάχιστα και βασικότερα πρότυπα της ανθρωπότητας. Πώς μπορείς να καταλάβεις αν ένας άνθρωπος είναι καλός και αν έχει ανθρώπινη φύση; Πώς μπορείς να το υπολογίσεις αυτό; Με τι το υπολογίζεις; Το ελάχιστο και πιο βασικό πρότυπο είναι αν το άτομο αυτό έχει συνείδηση και λογική. Αυτό είναι το πρότυπο με το οποίο μπορείς να εκτιμήσεις αν ένα άτομο διαθέτει ανθρώπινη φύση. Ποιο είναι, λοιπόν, το πρότυπο για να εκτιμήσεις κατά πόσον ένα άτομο επιδιώκει την αλήθεια; Μπορείς να καταλάβεις αν ένα άτομο επιδιώκει την αλήθεια ή όχι με βάση το αν έχει συνείδηση και λογική —είναι αυτά τα λόγια η αλήθεια; Είναι σωστά; (Όχι.) Τότε τι είναι αυτό που θέλει ο Θεός από τον άνθρωπο; (Ειλικρίνεια.) Ο Θεός θέλει την ειλικρίνεια του ανθρώπου. Από τι αποτελείται αυτή η ειλικρίνεια; Τι πρέπει να κάνει κανείς για να επιδείξει ειλικρίνεια; Αν απλώς λέει όταν προσεύχεται ότι προσφέρει την ειλικρίνειά του στον Θεό, αλλά στη συνέχεια δεν δαπανά ειλικρινά τον εαυτό του για τον Θεό ούτε εκτελεί πιστά το καθήκον του, είναι αυτό ειλικρίνεια; Δεν είναι ειλικρίνεια —είναι εξαπάτηση. Επομένως, ποια συμπεριφορά αποτελεί εκδήλωση ειλικρίνειας; Ποια είναι η συγκεκριμένη άσκηση; Γνωρίζεις; Δεν είναι μια στάση υποταγής προς τον Θεό; (Είναι.) Ένα άτομο είναι ειλικρινές μόνο αν έχει στάση υποταγής. Δεν είναι αυτό πολύ ανώτερο από τη συνείδηση; Η συνείδηση και η λογική του ανθρώπου δεν πλησιάζουν καν την ειλικρίνεια, υπάρχει απόσταση μεταξύ τους. Η συνείδηση και η λογική των ανθρώπων δεν είναι παρά οι πιο στοιχειώδεις προϋποθέσεις για τη διατήρηση της ύπαρξής τους, της κανονικής τους ζωής και των σχέσεών τους με τους άλλους ανθρώπους. Αν οι άνθρωποι έχαναν τη συνείδηση και τη λογική τους, δεν θα ήταν σε θέση να υπάρχουν, να έχουν κανονική ζωή ή να διατηρούν σχέσεις με άλλους ανθρώπους ούτε καν στο πιο βασικό επίπεδο. Απλώς κοίταξε αυτούς τους ανθρώπους που δεν έχουν συνείδηση ή λογική, αυτούς τους μοχθηρούς ανθρώπους —θα αλληλεπιδρούσε πρόθυμα μαζί τους οποιοδήποτε μέλος μιας ομάδας; (Όχι.) Κανείς δεν θα αλληλεπιδρούσε πρόθυμα μαζί τους. Τι αισθάνονται οι άνθρωποι όταν αλληλεπιδρούν μαζί τους; Αηδία, αποστροφή —μπορεί ακόμη και να αισθάνονται φόβο, περιορισμό και δέσμευση από αυτούς. Τέτοιοι άνθρωποι δεν διαθέτουν καν τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης, και κανείς δεν θα αλληλεπιδρούσε πρόθυμα μαζί τους. Πες Μου, θα έσωζε ο Θεός αυτούς τους ανθρώπους; (Όχι.) Αν ένας μοχθηρός άνθρωπος απαντά σε όποιον τον προσβάλλει λέγοντας: «Αν οι περιστάσεις το επιτρέψουν ποτέ, θα σε σκοτώσω —θα σε καταστρέψω!», τότε, άσχετα με το αν είναι πραγματικά ικανός να κάνει αυτά τα πράγματα, το γεγονός ότι θα μπορούσε να πει τέτοια πράγματα δεν τον καθιστά μοχθηρό; (Τον καθιστά.) Λοιπόν, τι είδους άνθρωπος είναι αυτός που τα λόγια του προκαλούν φόβο στους άλλους; Είναι κάποιος με συνείδηση και λογική; (Όχι.) Και αυτοί που δεν έχουν συνείδηση και λογική έχουν ανθρώπινη φύση; (Όχι.) Ποιος θα τολμούσε να αλληλεπιδράσει με αυτό το είδος μοχθηρού ατόμου που δεν έχει ανθρώπινη φύση; Έχουν αυτοί οι μοχθηροί άνθρωποι κανονικές σχέσεις με άλλους ανθρώπους; (Δεν έχουν.) Ποια είναι η κατάσταση των σχέσεών τους με άλλους ανθρώπους; Όλοι τούς φοβούνται, όλοι δεσμεύονται και περιορίζονται απ’ αυτούς —επιθυμούν να εκφοβίζουν κάθε άνθρωπο που συναντούν και να τιμωρούν τους πάντες. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση; Κανείς δεν τολμά να συναναστραφεί με τέτοιου είδους ανθρώπους, οι οποίοι δεν διαθέτουν συνείδηση και λογική. Δεν μπορούν καν να ζήσουν μια κανονική ανθρώπινη ζωή, οπότε δεν διαφέρουν σε τίποτα από τους διαβόλους και τα κτήνη. Όταν βρίσκονται σε ομάδες, πάντα ξεσπούν εναντίον των άλλων, τιμωρώντας το ένα άτομο και μετά το άλλο. Στο τέλος, όλοι κρατούν αποστάσεις από αυτούς, όλοι τους αποφεύγουν. Πόσο τρομακτικοί πρέπει να είναι! Είναι ανίκανοι ακόμη και να συνάψουν κανονικές ανθρώπινες σχέσεις και δεν μπορούν να εδραιωθούν μέσα σε μια ομάδα —τι είδους πράγμα είναι αυτοί; Τέτοιοι άνθρωποι δεν διαθέτουν καν ανθρώπινη φύση —μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια; (Όχι.) Τι είδους άνθρωπος δεν έχει ανθρώπινη φύση; Τα κτήνη, οι διάβολοι. Ο Θεός παραχωρεί τις αλήθειες που εκφράζει στην ανθρωπότητα, όχι στα θηρία και στους διαβόλους. Μόνο όσοι έχουν συνείδηση και λογική μπορούν να αποκαλούνται άνθρωποι. Πες Μου πάλι: Το να κατέχει κάποιος συνείδηση και λογική είναι το μόνο που χρειάζεται για να βιώσει πλήρως την κανονική ανθρώπινη φύση; Μπορεί κανείς να πει ότι εξακολουθεί να υπάρχει ένα κενό, επειδή οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Πρέπει να επιδιώξουν την αλήθεια προτού μπορέσουν να απαλλαγούν από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και να βιώσουν την κανονική ανθρώπινη φύση. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Έχω συνείδηση και λογική. Εφόσον φροντίζω να μην κάνω κακό, θα κατέχω την πραγματικότητα της αλήθειας». Είναι αυτό σωστό; Αν κάποιος έχει συνείδηση και λογική, αυτό δεν σημαίνει ότι ήδη επιδιώκει την αλήθεια —και ούτε το γεγονός ότι ζει σύμφωνα με τη συνείδηση και τη λογική του σημαίνει ότι επιδιώκει την αλήθεια. Τι ακριβώς είναι λοιπόν η συνείδηση και η λογική; Η συνείδηση και η λογική του ανθρώπου είναι απλώς τα πιο βασικά χαρακτηριστικά και ιδιότητες της ανθρώπινης φύσης που πρέπει να διαθέτουν οι άνθρωποι για να επιδιώξουν την αλήθεια. Το να ζει κάποιος σύμφωνα με αυτά τα δύο πράγματα δεν σημαίνει ότι επιδιώκει την αλήθεια, πόσο μάλλον αποδεικνύει ότι κατέχει την πραγματικότητα της αλήθειας. Από το παράδειγμα για το οποίο μόλις μίλησα, γίνεται αντιληπτό ότι όταν κάποιος βλέπει τους ανθρώπους και τα πράγματα, και συμπεριφέρεται και ενεργεί με βάση τη συνείδηση και τη λογική του, είναι πιθανό να παραβιάσει την αλήθεια και τις αρχές. Υστερεί κατά πολύ από το πρότυπο του να κάνει κανείς τα παραπάνω σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια. Επομένως, ανεξάρτητα από το πόση συνείδηση διαθέτεις και ανεξάρτητα από το πόσο κανονική είναι η λογική σου, αν δεν μπορείς να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό σου την αλήθεια, τότε δεν επιδιώκεις την αλήθεια. Ομοίως, όσο κι αν υποφέρεις και εργάζεσαι στο πλαίσιο των ενστίκτων της συνείδησης και της λογικής σου, δεν μπορεί να ειπωθεί ότι επιδιώκεις την αλήθεια.

Μόλις αναλύσαμε τρία πράγματα, τα οποία ήταν όλα προκαταλήψεις και παρανοήσεις που έχουν οι άνθρωποι σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας. Πες Μου, ποια ήταν αυτά τα τρία πράγματα; (Το πρώτο ήταν ότι οι άνθρωποι μπερδεύουν πράγματα που θεωρούν στις αντιλήψεις τους ως καλά, σωστά και θετικά με την αλήθεια, και τα χρησιμοποιούν ως πρότυπά τους —υποκαθιστώντας τις απαιτήσεις του Θεού από τον άνθρωπο και τις απαιτήσεις και τα πρότυπα των λόγων Του— και κατόπιν, επιδιώκουν και κάνουν πράξη αυτά τα πράγματα. Το δεύτερο ήταν ότι, πάνω στο θεμέλιο του ότι οι άνθρωποι προσκολλώνται σε λανθασμένες αντιλήψεις, προσπαθούν να συνάψουν συμφωνίες με τον Θεό, ενώ παράλληλα υποθάλπουν επιθυμίες και φιλοδοξίες. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι μόλις ικανοποιήσουν τον Θεό και ο Θεός ευχαριστηθεί, ο Θεός θα τους δώσει την υπόσχεσή Του. Το τρίτο ήταν ότι οι άνθρωποι πιστεύουν πως με το να συμπεριφέρονται και να ενεργούν με βάση τη συνείδηση και τη λογική τους, κάνουν ήδη πράξη την αλήθεια). Αφήνοντας στην άκρη αυτά τα τρία πράγματα, τι ακριβώς σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; Ας επιστρέψουμε στον ορισμό μας για την επιδίωξη της αλήθειας: «Να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρεται και να ενεργεί σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια». Αυτά τα λόγια είναι αρκετά για να κάνουν τους ανθρώπους να καταλάβουν τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια και πώς να το κάνει. Έχουμε ήδη μιλήσει αρκετά για το τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Πώς, λοιπόν, την επιδιώκει κανείς; Έχουμε συναναστραφεί πολύ σχετικά με αυτό, τόσο τώρα όσο και στο παρελθόν: Είτε βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, είτε συμπεριφέρεσαι και ενεργείς, αυτό πρέπει να γίνεται σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό σου την αλήθεια. Αυτή είναι η επιδίωξη της αλήθειας. Οτιδήποτε άλλο που δεν σχετίζεται με αυτά τα λόγια δεν είναι η επιδίωξη της αλήθειας. Βέβαια, αν το «να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρεται και να ενεργεί σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια» δεν απευθύνεται στις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου, απευθύνεται εντούτοις σε κάποιες από τις σκέψεις, τις απόψεις και τις αντιλήψεις του ανθρώπου. Και αν απευθύνεται σ’ αυτά τα πράγματα και έχει σκοπό να επιτύχει τον στόχο να καταστήσει τον άνθρωπο ικανό να ασκείται σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας και να υποτάσσεται στα λόγια του Θεού και στην αλήθεια, τότε φυσικά, αυτό θα είναι το τελικό αποτέλεσμά του. Το «να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρεται και να ενεργεί σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια» είναι αρκετά σαφές και ρητό. Το μονοπάτι που δίνει τελικά στους ανθρώπους τούς προσφέρει τη δυνατότητα να αποβάλουν τις προκαταλήψεις τους στις πρακτικές τους, και να αφήσουν τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες τους. Ταυτόχρονα, οι άνθρωποι δεν πρέπει να κρύβονται πίσω από την πεποίθηση ότι είναι ανώτεροι, ότι διαθέτουν ανθρώπινη φύση, συνείδηση και λογική, και να το χρησιμοποιούν αυτό για να υποκαταστήσουν την αρχή της άσκησης του να έχει κανείς τα λόγια του Θεού ως βάση του και την αλήθεια ως κριτήριό του. Όποιες δικαιολογίες κι αν έχεις, όποια προτερήματα και πλεονεκτήματα κι αν διαθέτεις, δεν αρκούν για να υποκαταστήσουν το να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα και να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό σου την αλήθεια. Αυτό είναι απολύτως βέβαιο. Αντίθετα, αν το σημείο εκκίνησης για τις απόψεις σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα, και για τη συμπεριφορά και τις πράξεις σου είναι απολύτως σύμφωνο με τα λόγια του Θεού, έχοντας την αλήθεια ως τις αρχές της άσκησής σου, τότε κάνεις πράξη την αλήθεια. Διαφορετικά, δεν την κάνεις πράξη. Εν ολίγοις, οι άνθρωποι που ζουν εν μέσω ανθρώπινων αντιλήψεων και φαντασιοκοπιών, που ενεργούν με την πρόθεση να συνάψουν συμφωνίες ή που υποκαθιστούν διαρκώς την επιδίωξη της αλήθειας και την άσκησή της με την πεποίθηση ότι κατέχουν πολύ καλή ηθική διαγωγή —όλες αυτές οι προσεγγίσεις είναι ανόητες. Καμία από αυτές δεν αποτελεί εκδήλωση της επιδίωξης της αλήθειας, και τελικά, το αποτέλεσμα αυτών των ανόητων προσεγγίσεων θα είναι ότι οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, ότι δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν το θέλημα του Θεού και ότι είναι ανίκανοι να ξεκινήσουν να διαβαίνουν τον δρόμο της σωτηρίας. Καταλαβαίνεις; (Ναι.) Φυσικά, ανάμεσα σ’ αυτούς που δεν επιδιώκουν την αλήθεια —εκτός από εκείνους που δεν μπορούν να σωθούν— θα επιβιώσουν και κάποιοι που είναι πρόθυμοι να είναι πάροχοι υπηρεσιών. Αυτό είναι μια χαρά, μπορεί να θεωρηθεί ως μια καλή εναλλακτική λύση στη μη επιδίωξη της αλήθειας. Το ποιο μονοπάτι θα επιλέξετε συγκεκριμένα εξαρτάται από εσάς. Ίσως κάποιοι άνθρωποι να πουν: «Μετά από όλη αυτή τη συναναστροφή, ακόμα δεν μας έχεις πει πώς να βλέπουμε τους ανθρώπους και τα πράγματα ή πώς να συμπεριφερόμαστε και να ενεργούμε». Δεν σας είπα; (Μας είπες.) Πώς πρέπει να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα, και σύμφωνα με τι πρέπει να συμπεριφέρεται και να ενεργεί; (Σύμφωνα με τα λόγια του Θεού.) Και έχοντας τι ως κριτήριό του; (Έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια.) Ποια είναι τότε τα λόγια του Θεού; Πού είναι η αλήθεια; (Τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια.) Υπάρχουν τόσα λόγια του Θεού, μιλούν στους ανθρώπους για κάθε πτυχή του πώς να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, και πώς να συμπεριφέρονται και να ενεργούν, οπότε δεν θα μπούμε τώρα σε λεπτομέρειες για αυτά τα πράγματα. Διαβάστε για άλλη μια φορά τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. (Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; Να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρεται και να ενεργεί σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια). Πρέπει να χαράξετε αυτά τα λόγια στην καρδιά σας και να τα χρησιμοποιήσετε ως σύνθημα της ζωής σας. Να τα βγάζετε συχνά για να τα σκέφτεστε και να τα εξετάζετε· να συγκρίνετε με αυτά τη συμπεριφορά σας, τη στάση σας στη ζωή, τις απόψεις σας για τα πράγματα, τις προθέσεις και τους στόχους σας. Τότε θα είσαι σε θέση να αισθανθείς καθαρά ποια είναι η αληθινή σου κατάσταση και ποια είναι η ουσία των διαθέσεων που εκδηλώνεις. Να συγκρίνεις αυτά τα πράγματα με αυτά τα λόγια, και να θεωρείς τα λόγια αυτά ως τις αρχές της άσκησής σου και ως το μονοπάτι και την κατεύθυνση για την άσκησή σου. Όταν επιδιώκεις με αυτόν τον τρόπο, όταν είσαι σε θέση να εισέλθεις πλήρως σ’ αυτά τα λόγια και να τα βιώσεις, θα καταλάβεις τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Φυσικά, όταν εισέλθεις στην πραγματικότητα αυτών των λόγων, θα έχεις ήδη ξεκινήσει να διαβαίνεις το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Όταν θα ξεκινήσεις να διαβαίνεις το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, τι θα προκύψει από αυτό; Η δυσφορία που προκαλείται από την αναστάτωση, τον έλεγχο και τους περιορισμούς της διεφθαρμένης διάθεσής σου θα απαλύνεται ολοένα και περισσότερο. Για ποιον λόγο; Επειδή θα αισθανθείς ότι έχεις ένα μονοπάτι για τη διόρθωση της διεφθαρμένης διάθεσής σου και ότι υπάρχει ελπίδα για τη σωτηρία σου. Μόνο τότε θα αισθανθείς ότι μια ζωή με αληθινή πίστη στον Θεό και με βρώση και πόση των λόγων Του είναι ικανοποιητική, γαλήνια και χαρούμενη. Μετά από πολλά χρόνια πίστης στον Θεό, εκείνοι που δεν αγαπούν την αλήθεια εξακολουθούν να θεωρούν ότι η ζωή είναι πολύ κενή και ότι δεν υπάρχει τίποτε στο οποίο να μπορούν να βασιστούν. Συχνά, μάλιστα, αισθάνονται ότι είναι εξαιρετικά οδυνηρό να ζουν με διεφθαρμένη διάθεση, και παρόλο που επιθυμούν να την αποβάλουν, δεν μπορούν. Παραμένουν για πάντα περιορισμένοι, δέσμιοι και καθηλωμένοι από τη διεφθαρμένη τους διάθεση, πράγμα που τους προκαλεί μεγάλη δυσφορία, όμως δεν έχουν κανένα μονοπάτι να ακολουθήσουν. Αυτές οι πικρές μέρες τους είναι ατελείωτες. Αν μπορούσαν να αποδεχτούν την αλήθεια και να επιτύχουν τη σωτηρία, τότε θα περνούσαν αυτές οι πικρές ημέρες. Ωστόσο, τα αποτελέσματα όλων των παραπάνω εξαρτώνται από τη μελλοντική επιδίωξη και είσοδό σας.

29 Ιανουαρίου 2022