Η σημερινή συναναστροφή αφορά ένα θέμα που όλοι γνωρίζετε. Συνδέεται στενά με την πίστη του ανθρώπου στον Θεό και την επιδίωξή του, και είναι ένα θέμα που οι άνθρωποι συναντούν και για το οποίο ακούν καθημερινά. Λοιπόν, ποιο είναι το θέμα; Το θέμα είναι τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Τι γνώμη έχετε γι’ αυτό το θέμα; Είναι αρκετά πρωτότυπο για σας; Είναι ελκυστικό; Ανεξάρτητα από το πόσο ελκυστικό είναι αυτό το θέμα, γνωρίζω ότι έχει σχέση με τον καθένα από εσάς· έχει σχέση με τη σωτηρία των ανθρώπων, με την είσοδό τους στην πραγματικότητα των λόγων του Θεού και την αλλαγή της διάθεσής τους, καθώς και με το μελλοντικό τους αποτέλεσμα και προορισμό. Οι περισσότεροι από σας είστε τώρα πρόθυμοι να επιδιώξετε την αλήθεια και έχετε αρχίσει να αφυπνίζεστε, αλλά δεν είστε τόσο σίγουροι για το τι σημαίνει να επιδιώκετε την αλήθεια ή για το πώς πρέπει να επιδιώκεται η αλήθεια. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο να συναναστραφούμε σήμερα πάνω σ’ αυτό το θέμα. Η επιδίωξη της αλήθειας είναι ένα θέμα με το οποίο οι άνθρωποι έρχονται συχνά αντιμέτωποι στην καθημερινή τους ζωή· είναι ένα πρακτικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι όταν τους συμβαίνει κάτι κατά τη διάρκεια της καθημερινής τους ζωής, κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους κ.ο.κ. Όταν κάτι συμβαίνει στους περισσότερους ανθρώπους, απλώς καταβάλλουν αυτοϋποκινούμενες προσπάθειες για να διαβάσουν τα λόγια του Θεού και συγκρατούν τις σκέψεις τους ώστε να μη γίνουν αρνητικές, ελπίζοντας έτσι να αποφύγουν να βυθιστούν στην αρνητικότητα ή στις παρανοήσεις για τον Θεό, και να μπορέσουν να υποταχθούν στο έργο Του. Οι άνθρωποι καλύτερου επιπέδου είναι ικανοί να αναζητούν θετικά και ενεργά όλες τις πτυχές της αλήθειας μέσα στα λόγια του Θεού· αναζητούν τις αρχές, τις απαιτήσεις του Θεού και τα μονοπάτια άσκησης. Ή είναι σε θέση να εξετάζουν τον εαυτό τους, να στοχάζονται και να αποκτούν γνώση μέσω όσων τους συμβαίνουν, και έτσι να κατανοούν τις αλήθεια-αρχές και να εισέρχονται στην αλήθεια-πραγματικότητα. Ωστόσο, αυτό παραμένει μεγάλο εμπόδιο για τους περισσότερους ανθρώπους, και είναι αβέβαιο το κατά πόσο μπορούν να επιτύχουν αυτά τα πράγματα. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν εισέλθει ακόμη σ’ αυτήν την πτυχή της πραγματικότητας. Έτσι, δεν θα είναι εύκολο να φτάσετε σε μια πρακτική, αντικειμενική και αληθινή κατανόηση αυτού του συνηθισμένου, κοινότοπου και συγκεκριμένου θέματος, ακόμη και αν σας δοθεί χρόνος για να το συλλογιστείτε. Έτσι, για να επιστρέψουμε στο κύριο θέμα μας, ας συναναστραφούμε πάνω στο τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Δεν είστε επιδέξιοι στο να στοχάζεστε, αλλά ελπίζω ότι είστε καλοί στο να ακούτε —όχι μόνο με τα αυτιά σας, αλλά και με την καρδιά σας. Ελπίζω να δοθείς ολόκαρδα στην κατανόηση και την εμπέδωση αυτού, και να λάβεις σοβαρά υπόψη σου, ως κάτι σημαντικό, όλα όσα είσαι σε θέση να κατανοήσεις, και όλα όσα αντιστοιχούν στην κατάστασή σου, στη διάθεσή σου και σε κάθε πτυχή της περίστασης στην οποία βρίσκεσαι. Μετά απ’ αυτό, ελπίζω ότι θα ξεκινήσεις να επιλύεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου και θα προσπαθήσεις να λάβεις σοβαρά υπόψη σου όλες τις αρχές της άσκησης, έτσι ώστε όταν προκύπτουν σχετικά ζητήματα, να έχεις ένα μονοπάτι να ακολουθήσεις, και να είσαι σε θέση να αντιμετωπίζεις τα λόγια του Θεού ως μονοπάτι άσκησης, καθώς και να τα εκτελείς και να τα υπακούς ως τέτοια. Αυτό θα ήταν ό,τι καλύτερο.

Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; Μπορεί αυτό να είναι ένα εννοιολογικό ερώτημα, αλλά είναι και το πιο πρακτικό ερώτημα σχετικά με την πίστη στον Θεό. Το αν οι άνθρωποι μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια ή όχι σχετίζεται άμεσα με τις προτιμήσεις τους, το επίπεδό τους και την επιδίωξή τους. Η επιδίωξη της αλήθειας περιλαμβάνει πολλά πρακτικά στοιχεία. Θα πρέπει να συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτά ένα προς ένα, ώστε να κατανοήσετε την αλήθεια το συντομότερο δυνατό και να μάθετε ακριβώς τι σημαίνει να την επιδιώκετε και ποια ζητήματα σχετίζονται με αυτήν την επιδίωξη. Με αυτόν τον τρόπο, θα μπορέσετε τελικά να καταλάβετε τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Κατ’ αρχάς, ας συζητήσουμε το εξής: Επιδιώκετε την αλήθεια ακούγοντας αυτό το κήρυγμα; (Όχι ακριβώς.) Το να ακούει κανείς κηρύγματα είναι απλώς μια προϋπόθεση και μια πράξη προετοιμασίας για την επιδίωξη της αλήθειας. Ποια στοιχεία εμπλέκονται στην επιδίωξη της αλήθειας; Υπάρχουν πολλά θέματα που σχετίζονται με την επιδίωξη της αλήθειας, και φυσικά υπάρχουν επίσης πολλά προβλήματα που υπάρχουν στους ανθρώπους, τα οποία πρέπει να συζητήσουμε εδώ. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι λένε: «Αν κάποιος τρώει και πίνει από τα λόγια του Θεού και συναναστρέφεται καθημερινά σχετικά με την αλήθεια, αν είναι σε θέση να κάνει το καθήκον του κανονικά, αν κάνει ό,τι ρυθμίζει η εκκλησία και δεν προκαλεί ποτέ αναστατώσεις ή διαταράξεις, και μολονότι μπορεί να υπάρχουν φορές που παραβιάζει τις αλήθεια-αρχές, δεν το κάνει συνειδητά ή σκόπιμα— δεν δείχνει αυτό ότι επιδιώκει την αλήθεια;» Αυτή είναι μια καλή ερώτηση. Πολλοί έχουν αυτήν την ιδέα. Καταρχάς, πρέπει να κατανοήσετε εάν κάποιος θα μπορούσε να αποκτήσει κάποια κατανόηση της αλήθειας και να κερδίσει την αλήθεια με το να ασκείται συνεχώς κατ’ αυτόν τον τρόπο. Πείτε τις σκέψεις σας. (Αν και τέτοια άσκηση είναι σωστή, φαίνεται να μοιάζει περισσότερο με θρησκευτικό τελετουργικό. Είναι τήρηση κανόνων. Δεν μπορεί να οδηγήσει στην κατανόηση της αλήθειας ή στην κατάκτηση της αλήθειας.) Άρα, τι είδους συμπεριφορές είναι αυτές, στην πραγματικότητα; (Είναι επιφανειακά καλές συμπεριφορές.) Μου αρέσει αυτή η απάντηση. Είναι απλώς καλές συμπεριφορές που προκύπτουν αφότου ένα άτομο αρχίσει να πιστεύει στον Θεό, με βάση τη συνείδηση και τη λογική του, εφόσον έχει επηρεαστεί από διάφορες καλές και θετικές διδασκαλίες. Όμως δεν είναι τίποτε περισσότερο από καλές συμπεριφορές και απέχουν πολύ από το να συνιστούν την επιδίωξη της αλήθειας. Ποια είναι, λοιπόν, η βασική αιτία αυτών των καλών συμπεριφορών; Τι τις προκαλεί; Προκύπτουν από τη συνείδηση και τη λογική ενός ατόμου, την ηθική του, τα ευνοϊκά αισθήματα που έχει προς την πίστη στον Θεό, αλλά και από τον αυτοπεριορισμό του. Εφόσον είναι καλές συμπεριφορές, δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια και οπωσδήποτε δεν είναι το ίδιο πράγμα. Το να έχει κανείς καλές συμπεριφορές δεν είναι το ίδιο με την άσκηση της αλήθειας, και αν κάποιος συμπεριφέρεται καλά, αυτό δεν σημαίνει ότι έχει την έγκριση του Θεού. Οι καλές συμπεριφορές κι η άσκηση της αλήθειας είναι δύο διαφορετικά πράγματα —δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Η άσκηση της αλήθειας είναι απαίτηση του Θεού και είναι απόλυτα σύμφωνη με το θέλημά Του. Η καλή συμπεριφορά πηγάζει από τη θέληση του ανθρώπου και κουβαλά μαζί της τις προθέσεις και τα κίνητρα του ανθρώπου —είναι κάτι που ο άνθρωπος θεωρεί καλό. Αν και οι καλές συμπεριφορές δεν είναι κακές πράξεις, αντικρούονται με τις αλήθεια-αρχές και δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια. Όσο καλές κι αν είναι αυτές οι συμπεριφορές ή όσο κι αν συμφωνούν με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του ανθρώπου, δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια. Έτσι, όσο καλή κι αν είναι μια συμπεριφορά, δεν μπορεί να επιτύχει την έγκριση του Θεού. Εφόσον η καλή συμπεριφορά ορίζεται με αυτόν τον τρόπο, είναι σαφές ότι οι καλές συμπεριφορές δεν σχετίζονται με την άσκηση της αλήθειας. Αν οι άνθρωποι ταξινομούνταν σε κατηγορίες ανάλογα με τη συμπεριφορά τους, τότε αυτές οι καλές συμπεριφορές θα ήταν, το πολύ-πολύ, πράξεις πιστών παρόχων υπηρεσιών και τίποτε περισσότερο. Δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την άσκηση της αλήθειας ή με την αληθινή υποταγή στον Θεό. Αποτελούν απλώς ένα είδος συμπεριφοράς και είναι παντελώς άσχετες με την αλλαγή διάθεσης των ανθρώπων, με την υποταγή τους στην αλήθεια και την αποδοχή της, με τον σεβασμό προς τον Θεό και την αποφυγή του κακού ή με οποιοδήποτε άλλο πρακτικό στοιχείο που αφορά πραγματικά την αλήθεια. Γιατί, λοιπόν, ονομάζονται καλές συμπεριφορές; Ακολουθεί μια εξήγηση, και φυσικά πρόκειται και για μια εξήγηση της ουσίας αυτού του ερωτήματος. Αυτές οι συμπεριφορές πηγάζουν μόνο από τις αντιλήψεις των ανθρώπων, τις προτιμήσεις, τη βούληση και τις αυτοϋποκινούμενες προσπάθειές τους. Δεν αποτελούν εκδηλώσεις της μετάνοιας που έρχεται με την αληθινή αυτογνωσία κατόπιν της αποδοχής της αλήθειας και της κρίσης και παίδευσης των λόγων του Θεού ούτε αποτελούν τις συμπεριφορές ή πράξεις άσκησης της αλήθειας που προκύπτουν όταν οι άνθρωποι προσπαθούν να υποταχθούν στον Θεό. Το καταλαβαίνετε αυτό; Σημαίνει ότι οι εν λόγω καλές συμπεριφορές δεν συνεπάγονται επ’ ουδενί αλλαγή στη διάθεση κάποιου ατόμου, ή αυτό που προκύπτει όταν υποβάλλεται κανείς στην κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού, ή την αληθινή μετάνοια που προκύπτει από το να γνωρίσει κανείς τη διεφθαρμένη του διάθεση. Σίγουρα δεν σχετίζονται με την αληθινή υποταγή του ανθρώπου στον Θεό και την αλήθεια· πολύ λιγότερο δε, σχετίζονται με το να έχει κανείς μια καρδιά σεβασμού και αγάπης για τον Θεό. Οι καλές συμπεριφορές δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με αυτά τα πράγματα· είναι απλώς κάτι που προέρχεται από τον άνθρωπο και κάτι που ο άνθρωπος θεωρεί καλό. Ωστόσο, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που βλέπουν αυτές τις καλές συμπεριφορές ως ένδειξη του ότι κάποιος κάνει πράξη την αλήθεια. Αυτό είναι ένα σοβαρό λάθος, μια παράλογη και εσφαλμένη άποψη και κατανόηση. Ετούτες οι καλές συμπεριφορές δεν είναι παρά μια εκτέλεση θρησκευτικής τελετής και μια μηχανική ενέργεια. Δεν σχετίζονται καθόλου με την άσκηση της αλήθειας. Ο Θεός μπορεί να μην τις καταδικάζει ευθέως, όμως δεν τις εγκρίνει· αυτό είναι βέβαιο. Οφείλετε να γνωρίζετε ότι αυτές οι εξωτερικές ενέργειες που συμφωνούν με τις ανθρώπινες αντιλήψεις και αυτές οι καλές συμπεριφορές δεν αποτελούν άσκηση της αλήθειας ούτε αποτελούν εκδήλωση της επιδίωξης της αλήθειας. Έχοντας ακούσει αυτήν τη συναναστροφή, έχετε απλώς μια μικρή εννοιολογική γνώση για το τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια, μια αρχική κατανόηση μιας απλής έννοιας της επιδίωξης της αλήθειας. Αν θέλετε να κατανοήσετε πραγματικά τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια, υπάρχουν περισσότερα για τα οποία πρέπει να συναναστραφούμε.

Για να επιδιώξει κανείς την αλήθεια, πρέπει να την κατανοήσει· μόνο κατανοώντας την αλήθεια μπορεί να την κάνει πράξη. Σχετίζονται οι καλές συμπεριφορές των ανθρώπων με την άσκηση της αλήθειας; Γεννιούνται οι καλές συμπεριφορές από την επιδίωξη της αλήθειας; Ποιες εκδηλώσεις και πράξεις ανήκουν στην άσκηση της αλήθειας; Από ποιες εκδηλώσεις διακατέχονται οι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια; Πρέπει να κατανοήσετε αυτά τα ερωτήματα. Προκειμένου να συναναστραφούμε για την επιδίωξη της αλήθειας, πρέπει πρώτα να μιλήσουμε για τις δυσκολίες και τις λανθασμένες απόψεις που έχουν οι άνθρωποι απέναντί της. Είναι απαραίτητο να επιλύσουμε πρώτα αυτές. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι με αγνή κατανόηση, οι οποίοι έχουν μια σχετικά σαφή άποψη για το τι είναι η αλήθεια. Έχουν ένα μονοπάτι πάνω στο οποίο θα επιδιώξουν την αλήθεια. Υπάρχουν άλλοι που δεν κατανοούν τι είναι η αλήθεια, και παρόλο που ενδιαφέρονται γι’ αυτήν, δεν ξέρουν πώς να την κάνουν πράξη. Πιστεύουν ότι το να κάνεις καλά πράγματα και να συμπεριφέρεσαι καλά είναι το ίδιο με το να κάνεις πράξη την αλήθεια —ότι το να κάνεις πράξη την αλήθεια σημαίνει να κάνεις καλά πράγματα. Μόνο όταν διαβάσουν πολλά από τα λόγια του Θεού συνειδητοποιούν ότι το να κάνουν καλά πράγματα και να συμπεριφέρονται καλά είναι εντελώς διαφορετικά από το να κάνουν πράξη την αλήθεια. Βλέπετε πόσο παράλογες είναι οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες των ανθρώπων —όσοι δεν κατανοούν την αλήθεια δεν μπορούν να δουν τίποτα καθαρά! Πολλοί άνθρωποι εκτελούν το καθήκον τους εδώ και χρόνια, απασχολούνται καθημερινά και έχουν υποστεί ουκ ολίγες δυσχέρειες, οπότε θεωρούν τους εαυτούς τους ανθρώπους που κάνουν πράξη την αλήθεια και που κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα. Ωστόσο, δεν μπορούν να προσφέρουν καμία βιωματική μαρτυρία. Τι πρόβλημα υπάρχει εδώ; Εάν κατανοούν την αλήθεια, γιατί δεν μπορούν να μιλήσουν για τις πραγματικές τους εμπειρίες; Δεν είναι αυτό κάπως αντιφατικό; Μερικοί άνθρωποι λένε: «Όταν εκτελούσα το καθήκον μου παλαιότερα, δεν επιδίωκα την αλήθεια και δεν διάβαζα προσευχόμενος τα λόγια του Θεού σχολαστικά. Σπαταλούσα πολύ χρόνο. Ήμουν τόσο απορροφημένος από το έργο μου, νομίζοντας ότι το να είμαι απασχολημένος με το καθήκον μου ήταν το ίδιο με το να κάνω πράξη την αλήθεια και να υποτάσσομαι στο έργο του Θεού —αλλά απλώς σπαταλούσα τον χρόνο μου». Τι υπονοείται εδώ; Ότι ανέβαλλαν την επιδίωξη της αλήθειας επειδή ήταν τόσο απασχολημένοι με την εκτέλεση του καθήκοντός τους. Είναι όντως έτσι τα πράγματα; Ορισμένοι παράλογοι άνθρωποι πιστεύουν ότι όσο παραμένουν απασχολημένοι με το καθήκον τους, δεν θα υπάρχει χρόνος για να αποκαλυφθεί η διεφθαρμένη τους διάθεση, ότι δεν θα αποκαλύπτουν πλέον διεφθαρμένη διάθεση ή δεν θα ζουν σε διεφθαρμένη κατάσταση και, επομένως, δεν χρειάζεται να τρώνε και να πίνουν από τα λόγια του Θεού για να επιλύσουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση. Είναι σωστή αυτή η ιδέα; Όντως οι άνθρωποι δεν αποκαλύπτουν διεφθαρμένες διαθέσεις όταν είναι απασχολημένοι με τα καθήκοντά τους; Πρόκειται για μια παράλογη ιδέα —είναι ένα απροκάλυπτο ψέμα. Λένε ότι δεν έχουν χρόνο να αναζητήσουν την αλήθεια επειδή είναι απασχολημένοι με τα καθήκοντά τους. Αυτό είναι σκέτη πλάνη· χρησιμοποιούν ως δικαιολογία το ότι είναι απασχολημένοι. Έχουμε συναναστραφεί πολλές φορές πάνω στις αλήθειες σχετικά με την είσοδο στη ζωή και την εκτέλεση ενός καθήκοντος: Μόνο με την αναζήτηση της αλήθειας για την επίλυση των προβλημάτων κατά την εκτέλεση ενός καθήκοντος μπορούν οι άνθρωποι να αναπτυχθούν στη ζωή. Επομένως, αν το μόνο που κάνει κάποιος κατά την εκτέλεση του καθήκοντός του είναι να ασχολείται με εργασίες, αν δεν αναζητά την αλήθεια για να επιλύσει τα προβλήματα, τότε δεν θα κατανοήσει ποτέ την αλήθεια. Κάποιοι άνθρωποι που δεν αγαπούν την αλήθεια αρκούνται απλώς στην παροχή υπηρεσιών και ελπίζουν να τις ανταλλάξουν με τις ευλογίες της βασιλείας των ουρανών. Καταλήγουν να προβάλουν τη δικαιολογία ότι είναι τόσο απασχολημένοι με την εκτέλεση του καθήκοντός τους, που δεν έχουν χρόνο να αναζητήσουν την αλήθεια· λένε ακόμη ότι είναι τόσο απασχολημένοι με την εκτέλεση του καθήκοντός τους, που δεν αποκαλύπτουν διεφθαρμένη διάθεση. Αυτό υπονοεί ότι επειδή είναι απασχολημένοι με το καθήκον τους, η διεφθαρμένη τους διάθεση έχει εξαφανιστεί, δεν υπάρχει πλέον. Αυτό είναι ψέμα, έτσι δεν είναι; Συμφωνεί ο ισχυρισμός τους με τα γεγονότα; Καθόλου —μπορεί να χαρακτηριστεί ως το μεγαλύτερο ψέμα απ’ όλα. Πώς θα μπορούσε μια διεφθαρμένη διάθεση να μην αποκαλύπτεται πλέον επειδή ένα άτομο είναι απασχολημένο με το καθήκον του; Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι; Υπάρχουν τέτοιες βιωματικές μαρτυρίες; Ασφαλώς όχι. Οι άνθρωποι έχουν διαφθαρεί βαθιά από τον Σατανά· όλοι έχουν σατανική φύση και όλοι ζουν με σατανικές διαθέσεις. Υπάρχει κάτι θετικό μέσα στον άνθρωπο, κάτι άλλο εκτός από τη διαφθορά; Υπάρχει κάποιος που γεννήθηκε χωρίς διεφθαρμένη διάθεση; Υπάρχει κάποιος που γεννήθηκε ικανός να εκτελέσει ένα καθήκον με αφοσίωση; Υπάρχει κάποιος που γεννήθηκε ικανός να υποταχθεί στον Θεό και να Τον αγαπήσει; Με τίποτα. Επειδή όλοι οι άνθρωποι έχουν σατανική φύση και είναι γεμάτοι με διεφθαρμένες διαθέσεις, αν δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια, μπορούν να ζουν μόνο με βάση τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Επομένως, είναι παράλογο και παραπλανητικό να λέγεται ότι ένα άτομο δεν θα αποκαλύψει διεφθαρμένη διάθεση αν ασχολείται συνεχώς με το καθήκον του. Πρόκειται για ένα απροκάλυπτο ψέμα που αποσκοπεί στην παραπλάνηση των ανθρώπων. Είτε είναι απασχολημένοι με την εκτέλεση του καθήκοντός τους είτε όχι, είτε έχουν χρόνο να διαβάσουν τα λόγια του Θεού είτε όχι, οι άνθρωποι που δεν αγαπούν την αλήθεια θα βρίσκουν λόγους και δικαιολογίες για να μην την επιδιώξουν. Αυτοί οι άνθρωποι είναι απλά και μόνο πάροχοι υπηρεσιών. Εάν ένας πάροχος υπηρεσιών δεν τρώει και δεν πίνει από τα λόγια του Θεού και δεν αποδέχεται την αλήθεια, θα μπορέσει να παράσχει καλή υπηρεσία; Ασφαλώς όχι. Όλοι όσοι δεν αποδέχονται την αλήθεια στερούνται συνείδησης και λογικής, είναι άνθρωποι που θα ζούσαν με βάση τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και θα διέπρατταν πλήθος κακών. Δεν είναι σε καμία περίπτωση πιστοί πάροχοι υπηρεσιών, και παρόλο που παρέχουν υπηρεσίες, δεν υπάρχει τίποτα σπουδαίο σ’ αυτούς. Γι’ αυτό να είστε σίγουροι.

Κάποιοι άνθρωποι είναι πολύ απορροφημένοι από τις οικογένειές τους και συχνά τους διακατέχει μεγάλο άγχος. Όταν βλέπουν νεότερους αδελφούς και αδελφές που έχουν εγκαταλείψει την οικογένεια και την καριέρα τους για να ακολουθήσουν τον Θεό και να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους, τους ζηλεύουν και λένε: «Ο Θεός ήταν καλός με αυτούς τους νεαρούς. Άρχισαν να πιστεύουν σ’ Αυτόν σε νεαρή ηλικία, πριν παντρευτούν και κάνουν παιδιά· δεν έχουν οικογενειακούς δεσμούς και δεν χρειάζεται να ανησυχούν για το πώς θα τα βγάλουν πέρα. Δεν έχουν καμία ανησυχία που να τους εμποδίζει να ακολουθούν τον Θεό και να εκτελούν τα καθήκοντά τους. Έφτασαν ακριβώς στην ώρα για το έργο του Θεού και τη διάδοση του ευαγγελίου Του τις έσχατες ημέρες —ο Θεός τούς έχει προσφέρει τόσο ευνοϊκές συνθήκες. Μπορούν να αφοσιωθούν, ψυχή τε και σώματι, στην εκτέλεση των καθηκόντων τους. Αυτοί μπορούν να επιδιώκουν την αλήθεια, αλλά για μένα δεν είναι το ίδιο. Ο Θεός δεν έχει διαμορφώσει κατάλληλο περιβάλλον για μένα —εγώ έχω πάρα πολλές οικογενειακές δεσμεύσεις, και πρέπει να βγάζω χρήματα για να συντηρώ την οικογένειά μου. Εκεί εντοπίζονται τα πραγματικά μου προβλήματα. Γι’ αυτό δεν έχω χρόνο να επιδιώξω την αλήθεια. Η επιδίωξη της αλήθειας είναι για ανθρώπους που εκτελούν τα καθήκοντά τους με πλήρη απασχόληση και δεν έχουν καμία από αυτές τις δεσμεύσεις. Εγώ είμαι φορτωμένος με οικογενειακές δεσμεύσεις, και η καρδιά μου είναι γεμάτη από τις ασήμαντες λεπτομέρειες της επιβίωσης, οπότε δεν έχω χρόνο ή ενέργεια να διαθέσω στη βρώση και την πόση των λόγων του Θεού ή στην εκτέλεση του καθήκοντός μου. Από όποια πτυχή των συνθηκών μου κι αν το δεις, δεν υπάρχει τρόπος να επιδιώξω την αλήθεια. Δεν μπορείς να με κατηγορήσεις γι’ αυτό. Απλώς δεν είναι η μοίρα μου να επιδιώκω την αλήθεια, και οι συνθήκες μου δεν μου επιτρέπουν να εκτελώ καθήκον. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να περιμένω να αμβλυνθούν οι οικογενειακές μου δεσμεύσεις, να αυτονομηθούν τα παιδιά μου, να συνταξιοδοτηθώ και να απαλλαγώ από τις υλικές μου έγνοιες —και τότε θα επιδιώξω την αλήθεια». Τέτοιοι άνθρωποι βιώνουν δυσκολίες στην καθημερινή τους ζωή και μπορούν περιστασιακά να νιώθουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση να ξεχύνεται στα ασήμαντα ζητήματα της καθημερινότητάς τους. Μπορούν να εντοπίσουν αυτά τα πράγματα, αλλά λόγω του ότι έχουν πιαστεί στις παγίδες των εγκοσμίων, πιστεύουν ότι τα καταφέρνουν καλά με το να ζουν, να πιστεύουν στον Θεό, να ακούνε κηρύγματα και να τα βγάζουν πέρα άνετα με αυτόν τον τρόπο. Πιστεύουν ότι η επιδίωξη της αλήθειας μπορεί να περιμένει και ότι δεν θα είναι πολύ αργά για να επιλύσουν λίγα χρόνια αργότερα τις όποιες διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Έτσι μεταθέτουν το μεγάλο θέμα της επιδίωξης της αλήθειας και το αναβάλλουν ξανά και ξανά. Τι λένε πάντα; «Ποτέ δεν είναι αργά για να επιδιώξεις την αλήθεια. Θα περιμένω μερικά χρόνια. Εφόσον το έργο του Θεού δεν έχει τελειώσει, έχω ακόμα χρόνο —έχω ακόμα την ευκαιρία». Τι γνώμη έχετε για αυτήν την άποψη; (Είναι λανθασμένη.) Έχουν επωμιστεί το φορτίο της επιδίωξης της αλήθειας; (Όχι.) Τότε τι φορτίο έχουν επωμιστεί; Δεν είναι το φορτίο του να τα βγάλουν πέρα, να συντηρήσουν τις οικογένειές τους, να μεγαλώσουν τα παιδιά τους; Αφιερώνουν όλη τους την ενέργεια στα παιδιά τους, στις οικογένειές τους, στις δικές τους ημέρες και ζωές, και μόνο αφότου τακτοποιηθούν αυτά τα πράγματα θα κάνουν σχέδια για να αρχίσουν να επιδιώκουν την αλήθεια. Ισχύουν λοιπόν αυτές οι δικαιολογίες τους; Δεν αποτελούν τροχοπέδη στην αναζήτηση της αλήθειας; (Ναι.) Ενώ αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν στην κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του Θεού, διαμαρτύρονται επίσης για το περιβάλλον που ο Θεός έχει διαμορφώσει γι’ αυτούς. Αγνοούν τις απαιτήσεις του Θεού και δεν συνεργάζονται καθόλου ενεργά μαζί τους. Αντ’ αυτού, ενδιαφέρονται μόνο για την ικανοποίηση της σάρκας, της οικογένειας και των συγγενών τους. Ποιον λόγο επικαλούνται για να μην επιδιώκουν την αλήθεια; «Είμαστε πολύ απασχολημένοι και εξαντλημένοι προσπαθώντας απλώς να υπάρχουμε. Δεν έχουμε χρόνο για να επιδιώξουμε την αλήθεια· δεν έχουμε το κατάλληλο περιβάλλον για να επιδιώξουμε την αλήθεια». Ποια είναι η άποψή τους; (Ποτέ δεν είναι πολύ αργά για να επιδιώξουμε την αλήθεια.) «Ποτέ δεν είναι πολύ αργά για να επιδιώξουμε την αλήθεια. Θα το κάνω σε λίγα χρόνια». Δεν είναι αυτό ανόητο; (Είναι.) Είναι ανόητο —κοροϊδεύουν τον εαυτό τους με τις δικαιολογίες τους. Θα σε περιμένει το έργο του Θεού; (Όχι.) «Θα το κάνω σε λίγα χρόνια» —τι σημαίνουν αυτά τα «λίγα χρόνια»; Σημαίνουν ότι έχεις λιγότερες ελπίδες να σωθείς και ότι θα έχεις λιγότερα χρόνια για να βιώσεις το έργο του Θεού. Θα περάσουν έτσι μερικά χρόνια, μετά άλλα λίγα χρόνια, και πριν το καταλάβεις, θα έχουν περάσει δέκα χρόνια, και δεν θα έχεις κατανοήσει καθόλου την αλήθεια ούτε θα έχεις εισέλθει καθόλου στην αλήθεια-πραγματικότητα, και δεν θα έχει επιλυθεί ούτε ένα ίχνος της διεφθαρμένης διάθεσής σου. Και μόνο το να πεις μια ειλικρινή λέξη σού είναι τόσο δύσκολο. Δεν είναι επικίνδυνο αυτό; Δεν είναι κρίμα; (Είναι.) Όταν οι άνθρωποι προβάλλουν όλες αυτές τις δικαιολογίες και τους λόγους για να δικαιολογήσουν το ότι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, ποιον βλάπτουν τελικά; (Τον εαυτό τους.) Ακριβώς —στο τέλος, τον εαυτό τους βλάπτουν. Και όταν θα βρίσκονται στο νεκροκρέβατό τους, θα μισήσουν τον εαυτό τους επειδή δεν κέρδισαν την αλήθεια στα χρόνια της πίστης τους στον Θεό, και θα μετανιώσουν για ολόκληρη τη ζωή τους!

Μερικοί άνθρωποι είναι κάπως μορφωμένοι, αλλά το επίπεδό τους είναι χαμηλό και δεν καταλαβαίνουν τα πνευματικά ζητήματα. Όσα κηρύγματα κι αν ακούσουν, δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν την αλήθεια. Έχουν πάντα τις δικές τους φιλοδοξίες και επιθυμίες, και πάντα διεκδικούν τη θέση. Αν δεν έχουν θέση, δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Λένε: «Ο οίκος του Θεού δεν κανονίζει ποτέ να εκτελέσω ένα καθήκον που να αντικατοπτρίζει την αξία μου, όπως το κειμενικό έργο, το οπτικοακουστικό έργο, το να είμαι επικεφαλής μιας εκκλησίας ή επόπτης μιας ομάδας. Δεν μου δίνουν να κάνω κανένα από αυτά τα σημαντικά έργα. Ο οίκος του Θεού δεν με προάγει ούτε με καλλιεργεί, και κάθε φορά που η εκκλησία κάνει εκλογές, κανείς δεν με ψηφίζει, και κανείς δεν με συμπαθεί. Στ’ αλήθεια δεν έχω καμία ελκυστική ιδιότητα; Είμαι διανοούμενος, έχω καλή μόρφωση, αλλά ο οίκος του Θεού ποτέ δεν με προάγει ούτε με καλλιεργεί, οπότε δεν έχω κανένα κίνητρο να επιδιώξω την αλήθεια. Όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές που άρχισαν να πιστεύουν στον Θεό περίπου την ίδια εποχή με εμένα εκτελούν σημαντικά καθήκοντα και υπηρετούν ως επικεφαλής και εργάτες —γιατί εγώ έχω μείνει στην αδράνεια; Το μόνο που κάνω είναι να παίζω υποστηρικτικό ρόλο διαδίδοντας το ευαγγέλιο κάθε τόσο, και ούτε με αφήνουν να καταθέσω μαρτυρία. Κάθε φορά που ο οίκος του Θεού προάγει ανθρώπους σε σημαντικά καθήκοντα, δεν υπάρχει τίποτα για μένα· δεν μου επιτρέπεται καν να ηγούμαι συναθροίσεων, και δεν μου δίνουν καμία ευθύνη. Νιώθω τόσο αδικημένος. Αυτό είναι το περιβάλλον που έχει ρυθμίσει ο Θεός για μένα. Γιατί δεν μπορώ να νιώσω την αξία της ύπαρξής μου; Γιατί ο Θεός αγαπάει τους άλλους, αλλά όχι εμένα; Γιατί καλλιεργεί τους άλλους, αλλά όχι εμένα; Ο οίκος του Θεού θα έπρεπε να μου δώσει περισσότερο φορτίο και να με κάνει επόπτη ή κάτι τέτοιο. Τότε, θα είχα ένα μικρό κίνητρο για να επιδιώξω την αλήθεια. Πώς μπορώ να επιδιώξω την αλήθεια χωρίς κίνητρο; Οι άνθρωποι χρειάζονται πάντα ένα μικρό κίνητρο για να επιδιώξουν την αλήθεια· πρέπει να είμαστε σε θέση να δούμε τα οφέλη από την επιδίωξή της. Ξέρω ότι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις που πρέπει να αλλάξουν, και ξέρω ότι η επιδίωξη της αλήθειας είναι κάτι καλό, ότι μας επιτρέπει να σωθούμε και να τελειωθούμε —αλλά εγώ δεν χρησιμοποιούμαι ποτέ για κάτι σημαντικό, και δεν νιώθω κανένα κίνητρο για να επιδιώξω την αλήθεια! Θα αρχίσω να επιδιώκω την αλήθεια όταν οι αδελφοί και οι αδελφές με εκτιμήσουν και με υποστηρίξουν —δεν θα είναι πολύ αργά τότε». Δεν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι; (Υπάρχουν.) Ποιο είναι το πρόβλημα μ’ αυτούς; Το πρόβλημα είναι ότι θέλουν θέση και κύρος. Προφανώς, δεν αγαπούν την αλήθεια, όμως θα ήθελαν κύρος και μια θέση επιρροής στον οίκο του Θεού. Δεν είναι αυτό ξεδιάντροπο; Είναι αρκετά καλό να είσαι πάροχος υπηρεσιών· το αν καταφέρεις να γίνεις πιστός πάροχος υπηρεσιών μένει να φανεί. Γιατί δεν σου είναι σαφές αυτό; Νομίζεις ότι αν έχεις θέση και κύρος, θα σωθείς; Ότι θα είσαι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια; Είναι βάσιμες αυτές οι πεποιθήσεις σου; (Όχι.) Αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να ξεχωρίζουν, να κάνουν αισθητή την παρουσία τους, και όταν δεν ικανοποιούνται οι επιθυμίες τους, διαμαρτύρονται ότι ο Θεός είναι άδικος, ότι μεροληπτεί στον τρόπο που αντιμετωπίζει τους ανθρώπους, ότι ο οίκος Του δεν τους προάγει, ότι οι αδελφοί και οι αδελφές δεν τους εκλέγουν —αυτά τα πράγματα ασφαλώς δεν είναι το θεμέλιο που χρειάζεται κάποιος για να επιδιώξει την αλήθεια, έτσι δεν είναι; Λέει πουθενά στα λόγια του Θεού ότι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια πρέπει να γίνεται αποδεκτός από όλους και να χαίρει εκτίμησης από τους αδελφούς και τις αδελφές του; Ή ότι πρέπει να είναι σε θέση να αναλάβει ένα σημαντικό καθήκον και να κάνει σημαντικό έργο, και επίσης να συμβάλει σημαντικά στον οίκο του Θεού; Λένε τα λόγια του Θεού ότι μόνο τέτοιοι άνθρωποι μπορούν να επιδιώκουν την αλήθεια, ότι μόνο αυτοί είναι κατάλληλοι να επιδιώκουν την αλήθεια; Λένε τα λόγια Του ότι μόνο αυτοί οι άνθρωποι πληρούν τα κριτήρια για την επιδίωξη της αλήθειας, ότι μόνο αυτοί μπορούν να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα ή ότι στο τέλος μόνο αυτοί μπορούν να σωθούν; Είναι αυτό γραμμένο κάπου στα λόγια του Θεού; (Όχι.) Είναι προφανές ότι οι ισχυρισμοί που προβάλλονται από τέτοια άτομα είναι άκυροι. Επομένως, γιατί λένε αυτά τα πράγματα; Δεν αποτελούν δικαιολογίες για το ότι δεν επιδιώκουν την αλήθεια; (Ναι.) Λατρεύουν τη θέση και το γόητρο. Το μόνο που τους νοιάζει είναι να κυνηγούν τη φήμη και το προσωπικό κέρδος, και να επιδιώκουν τη θέση κατά την πίστη τους στον Θεό. Θεωρούν ότι θα ήταν ντροπή να το πουν αυτό φωναχτά, οπότε επινοούν ένα σωρό δικαιολογίες, υπερασπιζόμενοι τους εαυτούς τους για το ότι δεν επιδιώκουν την αλήθεια και ρίχνοντας το φταίξιμο στην εκκλησία, στους αδελφούς και τις αδελφές, και στον Θεό. Δεν είναι αυτό κακόβουλο; Δεν είναι μοχθηροί άνθρωποι που κατηγορούν τους αθώους; (Είναι.) Προκαλούν παράλογες φασαρίες και παρενοχλούν τους άλλους με παράλογες απαιτήσεις· στερούνται παντελώς συνείδησης και λογικής! Η μη επιδίωξη της αλήθειας είναι από μόνη της αρκετά σοβαρό πρόβλημα, και όμως προσπαθούν και να αντιπαρατεθούν και να γίνουν δύστροποι —αυτό είναι εντελώς παράλογο, έτσι δεν είναι; Η επιδίωξη της αλήθειας είναι εθελούσια. Εάν αγαπάς την αλήθεια, το Άγιο Πνεύμα θα εργαστεί μέσα σου. Όταν αγαπάς την αλήθεια· όταν προσεύχεσαι στον Θεό και βασίζεσαι σ’ Αυτόν, κάνεις αυτοκριτική και προσπαθείς να γνωρίσεις τον εαυτό σου· όταν επιδιώκεις ενεργά την αλήθεια για να επιλύσεις τα προβλήματα που ανακαλύπτεις στον εαυτό σου, θα είσαι σε θέση να εκτελέσεις το καθήκον σου με επάρκεια. Με αυτόν τον τρόπο, θα είσαι σε θέση να μείνεις σταθερός στη μαρτυρία σου. Όταν οι άνθρωποι αγαπούν την αλήθεια, όλες αυτές οι εκδηλώσεις τούς έρχονται φυσικά. Εμφανίζονται εκουσίως, με χαρά και χωρίς εξαναγκασμό, χωρίς να συνοδεύονται από επιπλέον όρους. Εάν οι άνθρωποι μπορούν να ακολουθούν τον Θεό κατ’ αυτόν τον τρόπο, στο τέλος θα κερδίσουν την αλήθεια και τη ζωή, θα εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα και θα βιώσουν την εικόνα του ανθρώπου. Χρειάζεται να πληρούνται επιπλέον προϋποθέσεις για να επιδιώξεις την αλήθεια; Όχι. Η πίστη στον Θεό είναι εκούσια, είναι κάτι που κάποιος επιλέγει για τον εαυτό του, και η επιδίωξη της αλήθειας είναι κάτι το εντελώς φυσικό και δικαιολογημένο· την εγκρίνει ο Θεός. Εκείνοι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια δεν είναι πρόθυμοι να αποκηρύξουν τις απολαύσεις της σάρκας και εξακολουθούν να επιθυμούν να κερδίσουν τις ευλογίες του Θεού, αλλά όταν έρχονται αντιμέτωποι με κάποια δεινά και διώξεις ή με λίγη γελοιοποίηση και δυσφήμιση, γίνονται αρνητικοί και αδύναμοι, και δεν επιθυμούν πλέον να πιστεύουν στον Θεό ή να Τον ακολουθούν. Μπορεί ακόμη και να Τον κατηγορούν και να Τον αρνούνται. Δεν είναι αυτό παράλογο; Επιθυμούν να ευλογηθούν και παρ’ όλα αυτά εξακολουθούν να επιδιώκουν τις απολαύσεις της σάρκας, και όταν συναντούν τυχόν δεινά ή διώξεις, κατηγορούν τον Θεό. Τόσο παράλογοι είναι αυτοί οι άνθρωποι που δεν αγαπούν την αλήθεια. Θα είναι δύσκολο να ακολουθήσουν τον Θεό μέχρι το τέλος· μόλις συναντήσουν κάποια δεινά ή διώξεις, θα εκτεθούν και θα αποκλειστούν. Υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι σαν κι αυτούς. Όποιος κι αν είναι ο λόγος σου για να πιστεύεις στον Θεό, ο Θεός θα καθορίσει τελικά την έκβασή σου με βάση το αν έχεις κερδίσει την αλήθεια. Εάν δεν έχεις κερδίσει την αλήθεια, τότε δεν θα περνάει καμία από τις αιτιολογήσεις ή τις δικαιολογίες που θα προβάλεις. Μπορείς να ισχυριστείς ό,τι θέλεις· να κάνεις και τούμπες αν θέλεις —νομίζεις ότι θα νοιαστεί ο Θεός; Θα συνομιλήσει ο Θεός μαζί σου; Θα κάνει διάλογο και θα συζητήσει μαζί σου; Θα σε συμβουλευτεί; Ποια είναι η απάντηση; Όχι. Με κανέναν απολύτως τρόπο. Όσο ισχυρή και αν είναι η επιχειρηματολογία σου, δεν θα αντέξει. Δεν πρέπει να παρανοείς τις προθέσεις του Θεού και να νομίζεις ότι αν προβάλλεις κάθε είδους λόγους και δικαιολογίες, τότε δεν θα χρειάζεται να επιδιώκεις την αλήθεια. Ο Θεός θέλει να μπορείς να αναζητάς την αλήθεια σε όλα τα περιβάλλοντα και σε κάθε θέμα που σου προκύπτει, και τελικά να επιτύχεις την είσοδο στην αλήθεια-πραγματικότητα και να κερδίσεις την αλήθεια. Ανεξάρτητα από τις περιστάσεις που έχει ρυθμίσει ο Θεός για σένα, από τα άτομα και τα γεγονότα που συναντάς και από το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεσαι, θα πρέπει να προσεύχεσαι στον Θεό και να αναζητάς την αλήθεια για να τα αντιμετωπίζεις. Αυτά ακριβώς είναι τα μαθήματα που θα πρέπει να διδαχθείς ως προς την επιδίωξη της αλήθειας. Αν ψάχνεις πάντα για δικαιολογίες για να ξεφύγεις, να αποφύγεις, να αρνηθείς ή να αντισταθείς σ’ αυτές τις συνθήκες, τότε ο Θεός θα σε εγκαταλείψει. Δεν έχει νόημα να επιχειρηματολογήσεις, ή να είσαι αδιάλλακτος ή δύσκολος —αν ο Θεός δεν ασχολείται μαζί σου, θα χάσεις την ευκαιρία σου να σωθείς. Για τον Θεό, δεν υπάρχει πρόβλημα που να μην μπορεί να επιλυθεί. Έχει προβεί σε ρυθμίσεις για τον καθένα ανεξαιρέτως κι έχει τον τρόπο να χειρίζεται κάθε πρόβλημα. Ο Θεός δεν θα συζητήσει μαζί σου για το εάν οι λόγοι κι οι δικαιολογίες σου είναι αιτιολογημένες. Ο Θεός δεν θ’ ακούσει εάν τα επιχειρήματα που προβάλλεις στην υπεράσπισή σου έχουν νόημα. Θα σε ρωτήσει μόνο αυτό: «Είναι τα λόγια του Θεού η αλήθεια; Έχεις διεφθαρμένη διάθεση; Οφείλεις να επιδιώκεις την αλήθεια;» Χρειάζεται απλά να είσαι ξεκάθαρος ως προς ένα γεγονός: ο Θεός είναι η αλήθεια, εσύ είσαι ένας διεφθαρμένος άνθρωπος κι έτσι θα πρέπει να αναλάβεις την υποχρέωση να αναζητήσεις την αλήθεια. Κανένα πρόβλημα ή δυσχέρεια, κανένας λόγος ή δικαιολογία δεν θα ευσταθεί. Εάν δεν αποδεχτείς την αλήθεια, θα χαθείς. Οποιοδήποτε τίμημα πληρώνει κάποιος για να επιδιώξει την αλήθεια και να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα αξίζει τον κόπο. Οι άνθρωποι πρέπει να αφήσουν όλες τις δικαιολογίες, τις αιτιολογήσεις και τα προβλήματά τους για να αποδεχτούν την αλήθεια και να κερδίσουν τη ζωή, επειδή τα λόγια του Θεού και η αλήθεια είναι η ζωή που θα πρέπει να αποκτήσουν, και είναι μια ζωή που δεν ανταλλάσσεται με τίποτα. Αν χάσεις αυτήν την ευκαιρία, δεν θα το μετανιώνεις απλώς για το υπόλοιπο της ζωής σου —δεν είναι απλό θέμα τύψεων— θα έχεις καταστραφεί εντελώς. Δεν θα υπάρχει πλέον αποτέλεσμα ή προορισμός για σένα, και ως δημιουργημένο ον που είσαι, θα έχεις φτάσει στο τέλος της γραμμής. Δεν θα έχεις ποτέ ξανά την ευκαιρία να σωθείς. Καταλαβαίνετε; (Καταλαβαίνουμε.) Μην ψάχνετε για δικαιολογίες ή λόγους για να μην επιδιώξετε την αλήθεια. Δεν έχουν νόημα· το μόνο που κάνετε είναι να κοροϊδεύετε τον εαυτό σας.

Μερικοί επικεφαλής δεν εργάζονται ποτέ σύμφωνα με τις αρχές, είναι οι ίδιοι ο νόμος, αυθαίρετοι και βιαστικοί. Οι αδελφοί κι οι αδελφές μπορεί να το επισημαίνουν αυτό και να λένε: «Σπάνια συζητάς με τους άλλους προτού αναλάβεις δράση. Δεν γνωρίζουμε ποιες είναι οι κρίσεις κι οι αποφάσεις σου, παρά μόνο αφού τις λάβεις. Γιατί δεν τις συζητάς με κανέναν; Γιατί δεν μας ενημερώνεις εκ των προτέρων όταν λαμβάνεις μια απόφαση; Ακόμη κι αν αυτό που κάνεις είναι σωστό και το επίπεδό σου είναι υψηλότερο από το δικό μας, θα πρέπει και πάλι να μας ενημερώνεις πρώτα. Έχουμε, τουλάχιστον, το δικαίωμα να γνωρίζουμε τι συμβαίνει. Με το να ενεργείς πάντα σαν να είσαι εσύ ο νόμος, βαδίζεις στο μονοπάτι του αντίχριστου!» Και τι θα άκουγες να απαντά ο επικεφαλής σ’ αυτό; «Στο σπίτι μου, εγώ είμαι το αφεντικό. Εγώ αποφασίζω για όλα τα θέματα, μικρά και μεγάλα. Σε αυτό είμαι συνηθισμένος. Όταν κάποιος που ανήκει στη διευρυμένη οικογένειά μου έχει κάποιο θέμα, έρχεται σ’ εμένα και με βάζει να αποφασίσω τι να κάνει. Ξέρουν ότι είμαι πολύ καλός στο να λύνω προβλήματα. Γι’ αυτό είμαι εγώ επικεφαλής στις υποθέσεις της οικογένειάς μου. Όταν προσήλθα στην εκκλησία, σκέφτηκα ότι δεν θα ασχολούμουν με τίποτα πια, μα έπειτα με επέλεξαν να γίνω επικεφαλής. Δεν γίνεται αλλιώς —αυτή είναι η μοίρα μου. Ο Θεός μού έδωσε αυτήν την ικανότητα. Γεννήθηκα για να παίρνω αποφάσεις και να επιλέγω τι θα κάνουν οι άλλοι άνθρωποι». Το συμπέρασμα εδώ είναι ότι ήταν η μοίρα του να είναι αξιωματούχος και όλοι οι άλλοι γεννήθηκαν για να είναι στρατιώτες και σκλάβοι. Θεωρεί ότι πρέπει να έχει τον τελευταίο λόγο και ότι οι άλλοι πρέπει να τον ακούνε. Ακόμη κι όταν οι αδελφοί κι οι αδελφές διαπιστώσουν το πρόβλημα αυτού του επικεφαλής και του το επισημάνουν, αυτός δεν το αποδέχεται, ούτε αποδέχεται να τον αντιμετωπίσουν και να τον κλαδέψουν. Πολεμά και αντιστέκεται έως ότου οι αδελφοί κι οι αδελφές διαμαρτυρηθούν ζητώντας την απομάκρυνσή του. Στο μεταξύ, ο επικεφαλής θα σκέφτεται: «Με επίπεδο σαν το δικό μου, είναι η μοίρα μου να είμαι προϊστάμενος όπου κι αν πάω. Με επίπεδο σαν το δικό σας, θα είστε πάντα σκλάβοι και υπηρέτες. Είναι η μοίρα σας να σας διατάζουν οι άλλοι». Τι είδους διάθεση αποκαλύπτει λέγοντας συχνά τέτοια πράγματα; Πρόκειται σαφώς για διεφθαρμένη διάθεση, είναι αλαζονεία, έπαρση και ακραίος εγωισμός, όμως την επιδεικνύει στους άλλους χωρίς ντροπή και καυχιέται λες και είναι προτέρημα και προσόν. Όταν κάποιο άτομο αποκαλύπτει μια διεφθαρμένη διάθεση, θα πρέπει να κάνει την αυτοκριτική του, να γνωρίσει τη διεφθαρμένη διάθεσή του, να μετανοήσει, και να την απαρνηθεί και να επιδιώξει την αλήθεια έως ότου μπορέσει να ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές. Όμως ο συγκεκριμένος επικεφαλής δεν ασκείται κατ’ αυτόν τον τρόπο. Αντίθετα, παραμένει αδιόρθωτος, εμμένοντας στις δικές του απόψεις και μεθόδους. Από τις συμπεριφορές αυτές, βλέπεις ότι δεν αποδέχεται καθόλου την αλήθεια, και ότι δεν είναι σε καμία περίπτωση κάποιος που την επιδιώκει. Δεν ακούει κανέναν που τον εκθέτει και τον αντιμετωπίζει, και αντίθετα παραμένει γεμάτος δικαιολογίες για τον εαυτό του: «Τι να κάνουμε —έτσι είμαι! Αυτό ονομάζεται αξιοσύνη και ταλέντο —τα έχει κανείς από εσάς; Είναι στη μοίρα μου να είμαι προϊστάμενος. Όπου κι αν πάω, είμαι επικεφαλής. Έχω συνηθίσει να έχω τον τελευταίο λόγο και να παίρνω αποφάσεις για τα πάντα χωρίς να συμβουλεύομαι άλλους ανθρώπους. Αυτός είμαι, είναι η προσωπική μου γοητεία». Δεν είναι αυτό υπερβολικά ξεδιάντροπο; Δεν παραδέχεται ότι έχει διεφθαρμένη διάθεση, και σίγουρα δεν αναγνωρίζει τα λόγια του Θεού που κρίνουν και εκθέτουν τον άνθρωπο. Αντιθέτως, θεωρεί ότι οι δικές του αιρέσεις και πλάνες είναι η αλήθεια, και προσπαθεί να κάνει όλους τους άλλους να τις αποδέχονται και να τις σέβονται. Βαθιά μέσα του, πιστεύει ότι αυτός θα πρέπει να κυβερνά στον οίκο του Θεού, όχι η αλήθεια, ότι θα πρέπει να γίνεται ό,τι λέει αυτός. Δεν είναι αυτό θρασύ και αναίσχυντο; Λέει ότι θέλει να επιδιώξει την αλήθεια, αλλά η συμπεριφορά του είναι ακριβώς το αντίθετο. Λέει ότι υπακούει στον Θεό και στην αλήθεια, αλλά θέλει πάντα να ασκεί εξουσία, να έχει τον τελευταίο λόγο, και όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές να του υποτάσσονται και να τον υπακούν. Δεν επιτρέπει σε άλλους να τον επιβλέπουν ή να τον συμβουλεύουν, ανεξάρτητα από το αν αυτό που κάνει είναι σωστό ή σύμφωνο με τις αρχές. Αντίθετα, πιστεύει ότι όλοι οι άλλοι είναι που πρέπει να δίνουν προσοχή και να υπακούν στα λόγια και τις αποφάσεις του. Δεν κάνει καθόλου αυτοκριτική σχετικά με τις πράξεις του. Όσο κι αν τον συμβουλεύουν και τον βοηθούν οι αδελφοί και οι αδελφές, και όσο κι αν τον κλαδεύει και τον αντιμετωπίζει ο οίκος του Θεού, ή ακόμη κι αν απαλλαγεί αρκετές φορές από τα καθήκοντά του, δεν κάνει αυτοκριτική για τα προβλήματά του. Σε κάθε περίπτωση, εμμένει σε αυτήν την κουβέντα: «Στο σπίτι μου, εγώ είμαι το αφεντικό. Εγώ παίρνω όλες τις αποφάσεις. Σε όλα τα θέματα, μόνο εγώ έχω τον τελευταίο λόγο. Αυτό έχω συνηθίσει και δεν υπάρχει τρόπος να το αποφύγω». Είναι πραγματικά εξωφρενικός και αδιόρθωτος! Διαδίδει αυτές τις αρνητικές πρακτικές σαν να είναι θετικά πράγματα, ενώ παράλληλα έχει πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Είναι τόσο ξεδιάντροπος! Τέτοιου είδους άνθρωποι δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια και είναι αδιόρθωτοι —οπότε να είστε σίγουροι ότι δεν την αγαπούν ούτε την επιδιώκουν. Μέσα τους, έχουν κουραστεί από την αλήθεια και είναι εχθρικοί απέναντί της. Τα τιμήματα που πληρώνουν και οι δυσχέρειες που υφίστανται για να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους και να αποκτήσουν κύρος είναι όλα μάταια. Ο Θεός δεν εγκρίνει τίποτε από όλα αυτά, τα αποστρέφεται. Πρόκειται για εκδήλωση της εναντίωσής τους στην αλήθεια και της αντίστασής τους προς τον Θεό. Μπορεί κανείς να είναι απολύτως βέβαιος γι’ αυτό, και όλοι όσοι κατανοούν την αλήθεια μπορούν να το διακρίνουν.

Υπάρχουν επίσης μερικοί άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό για χρόνια, αλλά δεν κατέχουν καμία αλήθεια-πραγματικότητα· ακούνε κηρύγματα για χρόνια, αλλά δεν κατανοούν την αλήθεια. Αν και έχουν χαμηλό επίπεδο, διαθέτουν «χαρίσματα» στα οποία είναι ασυναγώνιστοι: να λένε ψέματα και να τα καλύπτουν, να εξαπατούν και να ξεγελούν τους άλλους με φανταχτερά λόγια. Αν πουν μια ντουζίνα προτάσεις, αυτές θα περιέχουν μια ντουζίνα νοθεύσεις —κάθε μία απ’ αυτές θα περιέχει σε κάποιο βαθμό ακαθαρσίες. Για να το θέσουμε με ακρίβεια, τίποτα από όσα λένε δεν είναι αληθινό. Αλλά επειδή έχουν χαμηλό επίπεδο και φαίνεται να έχουν αρκετά καλή συμπεριφορά, νομίζουν το εξής: «Είμαι από τη φύση μου άτολμος, άδολος, και το επίπεδό μου είναι χαμηλό. Όπου κι αν πάω, με εκφοβίζουν, και όταν οι άνθρωποι με εκφοβίζουν, πρέπει απλώς να το υπομένω και να υποφέρω. Δεν τολμώ να τους αντιμιλήσω ή να τους φέρω αντίρρηση —το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να κρύβομαι, να υποχωρώ και να το δέχομαι. Είμαι ο “ειλικρινής αλλά αδαής” για τον οποίο μιλούν τα λόγια του Θεού, είμαι κάποιος που ανήκει στον λαό Του». Αν κάποιος τούς ρωτήσει: «Πώς γίνεται λοιπόν να λες ψέματα;» εκείνοι λένε: «Πότε είπα ψέματα; Ποιον ξεγέλασα; Δεν έχω πει ψέματα! Πώς θα μπορούσα να πω ψέματα, εφόσον είμαι τόσο άδολο άτομο; Το μυαλό μου είναι αργό, και δεν είμαι πολύ μορφωμένος —δεν ξέρω πώς να λέω ψέματα! Αυτοί οι δόλιοι άνθρωποι εκεί έξω μπορούν να δημιουργήσουν μοχθηρές ιδέες και πλεκτάνες εν ριπή οφθαλμού. Εγώ δεν είμαι πονηρός σαν αυτούς, και πάντα υφίσταμαι εκφοβισμό. Έτσι, είμαι ο ειλικρινής άνθρωπος για τον οποίο μιλάει ο Θεός, και δεν υπάρχει καμία βάση για να με αποκαλέσετε ψεύτη ή απατεώνα. Δεν έχει καμία βάση αυτό —απλώς προσπαθείτε να με συκοφαντήσετε. Ξέρω ότι όλοι σας με υποτιμάτε: Νομίζετε ότι είμαι ηλίθιος και ότι το επίπεδό μου είναι χαμηλό, γι’ αυτό θέλετε όλοι να με εκφοβίσετε. Ο Θεός είναι ο μόνος που δεν με εκφοβίζει, μου φέρεται με εύνοια». Αυτού του είδους τα άτομα δεν παραδέχονται καν ότι λένε ψέματα, και έχουν το θράσος να λένε ότι είναι οι ειλικρινείς άνθρωποι για τους οποίους μιλάει ο Θεός, και με αυτήν τη δήλωση, εξυψώνουν τον εαυτό τους κατευθείαν σε έναν θρόνο. Πιστεύουν ότι είναι ειλικρινείς αλλά αδαείς άνθρωποι από τη φύση τους και ότι ο Θεός τούς αγαπάει. Νομίζουν ότι δεν χρειάζεται να επιδιώκουν την αλήθεια ή να κάνουν αυτοκριτική. Νομίζουν ότι από τη στιγμή που γεννήθηκαν, δεν θα μπορούσε να βγει ψέμα απ’ το στόμα τους. Δεν παραδέχονται ότι λένε ψέματα, ό,τι κι αν λέει ο καθένας, και αντ’ αυτού ξεφουρνίζουν τις ίδιες και τις ίδιες δικαιολογίες για να υποστηρίξουν και να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Έχουν κάνει αυτοκριτική; Έχουν κάνει, κατά μία έννοια. Τι προέκυψε από αυτήν την «αυτοκριτική»; «Είμαι ο ειλικρινής αλλά αδαής άνθρωπος για τον οποίο μιλάει ο Θεός. Μπορεί να είμαι λίγο αδαής, αλλά είμαι ειλικρινής». Δεν υπερηφανεύονται έτσι; Δεν ξέρουν ξεκάθαρα τι είναι, αδαείς ή ειλικρινείς άνθρωποι, αλλά θεωρούν τον εαυτό τους ειλικρινή. Έχουν αυτογνωσία; Αν κάποιος είναι ανόητος που εκφοβίζεται και ζει μια ζωή μέσα στη δειλία, αυτό σημαίνει ότι είναι απαραίτητα καλός άνθρωπος; Και αν κάποιος θεωρείται από τους άλλους καλός άνθρωπος, αυτό σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να επιδιώκει την αλήθεια; Μήπως αυτοί οι άνθρωποι κατέχουν κατά κάποιον τρόπο την αλήθεια από τη φύση τους; Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Είμαι ένα αρκετά άδολο άτομο, προσπαθώ πάντα να λέω την αλήθεια, απλώς είμαι λίγο αδαής. Δεν χρειάζεται να επιδιώξω την αλήθεια, είμαι ήδη καλός και ειλικρινής άνθρωπος». Λέγοντας αυτό, δεν υπονοούν ότι κατέχουν την αλήθεια και δεν έχουν διεφθαρμένη διάθεση; Όλη η ανθρωπότητα είναι βαθιά διεφθαρμένη από τον Σατανά. Όλοι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, και όταν κάποιος έχει διεφθαρμένη διάθεση, μπορεί να λέει ψέματα, να εξαπατά και να παραπλανά όποτε θέλει. Μπορεί ακόμη και να επιδεικνύει κάποιο ασήμαντο επίτευγμα ή συνεισφορά του, εκδηλώνοντας αλαζονική διάθεση. Παράλληλα, είναι γεμάτος αντιλήψεις για τον Θεό και υπερβολικές απαιτήσεις από Αυτόν, και προσπαθεί να επιχειρηματολογήσει μαζί Του. Αυτά δεν είναι προβλήματα; Δεν είναι αυτό διεφθαρμένη διάθεση; Δεν απαιτεί αυτό εξέταση; Απαιτεί. Ωστόσο, αυτοί οι άνθρωποι έχουν ήδη χρίσει τους εαυτούς τους ως ειλικρινείς ανθρώπους που δεν λένε ποτέ ψέματα ούτε εξαπατούν τους άλλους· διακηρύσσουν ότι δεν έχουν δόλιες διαθέσεις, οπότε δεν χρειάζεται να επιδιώξουν την αλήθεια. Επομένως, κανένας από όσους συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο δεν επιδιώκει την αλήθεια, και κανένας από αυτούς δεν έχει εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα. Όταν προσεύχονται στον Θεό, συχνά κλαίνε με πικρία για την ηλιθιότητά τους, για το γεγονός ότι πάντα υφίστανται εκφοβισμό, για το ιδιαίτερα χαμηλό επίπεδό τους: «Θεέ μου, μόνο Εσύ με αγαπάς· μόνο Εσύ με λυπάσαι και μου δείχνεις χάρη. Όλοι οι άνθρωποι με εκφοβίζουν και λένε ότι είμαι ψεύτης —αλλά δεν είμαι!» Στη συνέχεια, σκουπίζουν τα δάκρυά τους και σηκώνονται, και όταν βλέπουν άλλους ανθρώπους, σκέφτονται: «Ο Θεός δεν αγαπάει κανέναν από εσάς. Μόνο εμένα αγαπάει». Αυτοί οι άνθρωποι έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους και δεν αποδέχονται ότι επιδεικνύουν οποιαδήποτε από τις διάφορες συμπεριφορές και εκφάνσεις διεφθαρμένων διαθέσεων για τις οποίες μιλάει ο Θεός. Ακόμα κι όταν αντιμετωπίζουν ένα συγκεκριμένο πρόβλημα και αυτό προκαλεί μια διεφθαρμένη κατάσταση ή έκφανση μέσα τους, το παραδέχονται απλώς προφορικά μετά από στιγμιαία σκέψη, και μετά τελειώνουν με το θέμα. Δεν αναζητούν καθόλου την αλήθεια και δεν αποδέχονται το γεγονός ότι έχουν διαφθορά και είναι διεφθαρμένοι άνθρωποι. Ακόμα λιγότερο, βέβαια, θα παραδεχόντουσαν ότι έχουν εκδηλώσει διεφθαρμένη διάθεση σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση. Όσα προβλήματα κι αν δημιουργήσουν και όσες διεφθαρμένες διαθέσεις κι αν εκδηλώσουν, καταλήγουν πάντα να λένε το ίδιο πράγμα: «Είμαι ο ειλικρινής αλλά αδαής άνθρωπος για τον οποίο μιλάει ο Θεός. Είμαι το αντικείμενο του οίκτου Του και θα με ευλογήσει πολύ». Και έτσι, με αυτά τα λόγια, θεωρούν ότι δεν χρειάζεται να επιδιώξουν την αλήθεια· αυτά τα λόγια είναι η δικαιολογία που προβάλλουν αυτοί οι άνθρωποι για να μην επιδιώκουν την αλήθεια. Δεν είναι παράλογοι αυτοί οι άνθρωποι; (Είναι.) Είναι παράλογοι και αδαείς. Πόσο παράλογοι είναι; Τόσο πολύ, ώστε να πιάνονται από μια φράση από τα λόγια του Θεού που τους συμφέρει και να τη χρησιμοποιούν ως σφραγίδα με την οποία εκβιάζουν τον Θεό και απαλλάσσουν τον εαυτό τους από το ότι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, ενώ αντιμετωπίζουν τα λόγια του Θεού που εκθέτουν και κρίνουν τον άνθρωπο ως άσχετα με τους ίδιους. Πιστεύουν ότι δεν χρειάζεται να τα ακούσουν, επειδή είναι ήδη ειλικρινείς. Για να το θέσουμε με ακρίβεια, οι άνθρωποι αυτοί είναι αξιολύπητοι φουκαράδες. Έχουν χαμηλό επίπεδο, δεν έχουν σύνεση και έχουν ελάχιστη ντροπή, αλλά εξακολουθούν να επιθυμούν να αποκτήσουν ευλογίες. Και παρόλο που έχουν χαμηλό επίπεδο, και δεν έχουν ούτε σύνεση ούτε ντροπή, είναι πολύ υπερήφανοι και περιφρονούν τους συνηθισμένους ανθρώπους. Δεν σέβονται τους ανθρώπους με καλό επίπεδο που είναι ικανοί να επιδιώκουν την αλήθεια και που μπορούν να συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια-πραγματικότητα. Σκέφτονται: «Τι αξία έχουν τέλος πάντων αυτά τα προτερήματά σας; Τόση επιδίωξη της αλήθειας και αυτογνωσία —εγώ δεν χρειάζεται να κάνω αυτά τα πράγματα. Εγώ είμαι ειλικρινής άνθρωπος· μπορεί να είμαι λίγο αδαής, αλλά αυτό δεν είναι και τόσο μεγάλο θέμα. Και ούτε για τις διεφθαρμένες διαθέσεις που εκδηλώνω υπάρχει λόγος ανησυχίας. Όσο εξοπλίζομαι με κάποιες καλές συμπεριφορές, θα είμαι μια χαρά». Τι ζητούν από τον εαυτό τους; «Ο Θεός γνωρίζει την καρδιά μου, εν πάση περιπτώσει, και η πίστη μου σ’ Αυτόν είναι αληθινή. Αυτό αρκεί. Το να μιλάμε καθημερινά για βιωματική μαρτυρία και γνώση των λόγων του Θεού —τι νόημα έχουν όλα αυτά τα λόγια; Σε τελική ανάλυση, αρκεί η ειλικρινής πίστη στον Θεό». Δεν είναι αυτό το πιο ανόητο πράγμα; Πρώτον, οι άνθρωποι αυτοί δεν ενδιαφέρονται καθόλου για την αλήθεια· δεύτερον, είναι βάσιμο να πούμε ότι δεν έχουν καμία ικανότητα να κατανοήσουν την αλήθεια ή τα λόγια του Θεού. Και όμως, εξακολουθούν να έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους και να συμπεριφέρονται υπεροπτικά. Αναζητούν κάποια αιτιολόγηση για τον λόγο που δεν επιδιώκουν την αλήθεια, ή μια μέθοδο επιδίωξης ή κάτι που θεωρούν ως προτέρημα για να αντικαταστήσουν την επιδίωξη της αλήθειας. Δεν είναι αυτό ανόητο; (Είναι.)

Κάποιοι άνθρωποι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια δεν έχουν μεγάλα προβλήματα όσον αφορά την ανθρώπινη φύση τους. Τηρούν τους κανόνες και συμπεριφέρονται σωστά. Οι γυναίκες αυτού του είδους είναι ευγενικές και ενάρετες, αξιοπρεπείς και ευπρεπείς, και δεν χαζολογούν. Είναι καλά κορίτσια μπροστά στους γονείς τους, είναι καλές σύζυγοι και μητέρες στην οικογενειακή τους ζωή, και περνούν ευσυνείδητα τις μέρες τους φροντίζοντας τα σπίτια τους. Οι άνδρες αυτού του είδους είναι άδολοι και ευσυνείδητοι, και συμπεριφέρονται σωστά· είναι αφοσιωμένοι γιοι, δεν πίνουν και δεν καπνίζουν, δεν κλέβουν και δεν ληστεύουν, δεν τζογάρουν και δεν πηγαίνουν σε πόρνες —είναι υποδειγματικοί σύζυγοι, και εκτός σπιτιού, σπάνια μαλώνουν ή διαφωνούν με τους άλλους για το ποιος έχει δίκιο ή άδικο. Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι αρκεί να πετύχει κανείς αυτά τα πράγματα ως πιστός στον Θεό και ότι όσοι το κάνουν αυτό είναι πρότυπα, αποδεκτά καλοί άνθρωποι. Πιστεύουν ότι αν είναι φιλάνθρωποι και πρόθυμοι να βοηθήσουν, αν είναι ταπεινοί και υπομονετικοί, και ανεκτικοί αφότου αρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό, και αν κάνουν όποιο έργο τούς αναθέτει η εκκλησία επιμελώς και καλά, χωρίς να είναι απρόσεκτοι ή επιπόλαιοι, τότε έχουν αποκτήσει την αλήθεια-πραγματικότητα και είναι κοντά στην εκπλήρωση των απαιτήσεων του Θεού. Πιστεύουν ότι αν στρωθούν στη δουλειά και καταβάλουν λίγη περισσότερη προσπάθεια, αν διαβάσουν περισσότερο από τον λόγο του Θεού, αν θυμηθούν περισσότερες φράσεις του και τις κηρύξουν περισσότερο στους άλλους, τότε θα επιδιώκουν την αλήθεια. Αλλά δεν αναγνωρίζουν τις εκφάνσεις της διαφθοράς τους, δεν γνωρίζουν από ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις διακατέχονται, και ακόμη λιγότερο γνωρίζουν πώς προκύπτει μια διεφθαρμένη διάθεση ή πώς πρέπει να τη γνωρίσουν και να τη διορθώσουν. Δεν γνωρίζουν κανένα από αυτά τα πράγματα. Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι; (Ναι.) Θεωρούν τη φυσική τους «καλοσύνη» ως ένα πρότυπο που πρέπει να επιτύχουν όσοι επιδιώκουν την αλήθεια. Αν κάποιος τούς αποκαλούσε αλαζόνες, δόλιους και μοχθηρούς, δεν θα το αμφισβητούσαν ανοιχτά και θα επιδείκνυαν στάση ταπεινοφροσύνης, υπομονής και αποδοχής. Αλλά βαθιά μέσα τους, αντί να το πάρουν στα σοβαρά, θα αντιστέκονταν: «Είμαι αλαζόνας; Αν είμαι εγώ αλαζόνας, τότε δεν υπάρχει ούτε ένας καλός άνθρωπος στη γη! Αν είμαι εγώ δόλιος, τότε κανείς στον κόσμο δεν είναι ειλικρινής! Αν είμαι εγώ μοχθηρός, τότε κανείς στον κόσμο δεν είναι αξιοπρεπής! Είναι εύκολο να βρεις κάποιον τόσο καλό όσο εγώ στις μέρες μας; Όχι, είναι αδύνατον!» Δεν θα ωφελήσει να τους αποκαλέσει κανείς δόλιους ή αλαζόνες, ή να πει ότι δεν αγαπούν την αλήθεια, και σίγουρα δεν θα ωφελήσει να τους αποκαλέσει μη πιστούς. Απλώς θα χτυπήσουν τα χέρια τους στο τραπέζι και θα διαφωνήσουν: «Ώστε με αποκαλείτε μη πιστό; Αν δεν μπορώ να σωθώ εγώ, τότε δεν μπορεί να σωθεί ούτε ένας από εσάς!» Μπορεί κάποιος να τους εκθέσει λέγοντας: «Δεν αποδέχεσαι την αλήθεια. Όταν οι άνθρωποι αναφέρουν τα προβλήματά σου, φαίνεσαι αρκετά ταπεινός και υπομονετικός, αλλά βαθιά μέσα σου αντιστέκεσαι πολύ. Αυτά που κηρύττεις όταν συναναστρέφεσαι πάνω στην αλήθεια είναι σωστά, αλλά παραμένει γεγονός ότι δεν δέχεσαι ούτε ένα από τα λόγια του Θεού που εκθέτουν και κρίνουν την ουσία της διεφθαρμένης διάθεσης του ανθρώπου. Αντιστέκεσαι και αντιτίθεσαι σ’ αυτά. Έχεις φαύλη διάθεση». Αν τους αποκαλέσεις «φαύλους», απλώς δεν μπορούν να το δεχτούν. «Είμαι εγώ φαύλος; Αν ήμουν φαύλος, θα σας είχα ποδοπατήσει όλους εδώ και καιρό! Αν ήμουν φαύλος, θα σας είχα ήδη καταστρέψει όλους!» Δεν μπορούν να κατανοήσουν σωστά τίποτα από αυτά που εκθέτεις γι’ αυτούς ή για τα οποία συναναστρέφεσαι μαζί τους. Τι σημαίνει να κατανοείς τα πράγματα σωστά; Σημαίνει, όποια κι αν είναι τα προβλήματα που αποκαλύπτει κάποιος για σένα, να τα συγκρίνεις με τα λόγια του Θεού για να εξετάσεις αν όντως υπήρχαν λάθη στις προθέσεις και τις σκέψεις σου, και όσα προβλήματα κι αν αποκαλύπτονται μέσα σου, να τα προσεγγίζεις όλα με στάση αποδοχής και υποταγής. Έτσι μπορεί κάποιος να αποκτήσει αληθινά γνώση για τα προβλήματά του. Δεν μπορεί να αποκτήσει γνώση της διεφθαρμένης διάθεσής του σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του· αυτό πρέπει να γίνει με βάση τα λόγια του Θεού. Ποια είναι, λοιπόν, η προϋπόθεση για την αυτογνωσία; Πρέπει να αναγνωρίσεις το γεγονός ότι ο Σατανάς έχει εξαπατήσει και διαφθείρει την ανθρωπότητα, και ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Μόνο με την αποδοχή αυτού του γεγονότος μπορείς να κάνεις αυτοκριτική σύμφωνα με την αποκάλυψη των λόγων του Θεού, και κατά τη διαδικασία αυτής της αυτοκριτικής, να αποκαλύψεις σταδιακά τα προβλήματά σου. Εν αγνοία σου, τα προβλήματά σου θα βγουν στην επιφάνεια, σιγά-σιγά, και τότε θα κατανοήσεις με σαφήνεια ποια είναι η διεφθαρμένη διάθεσή σου. Και πάνω σ’ αυτό το θεμέλιο, μπορείς να αποκτήσεις γνώση για το τι είδους άνθρωπος είσαι και ποια είναι η ουσία σου. Έτσι, θα επιτύχεις την αποδοχή όλων όσα λέει και αποκαλύπτει ο Θεός, και στη συνέχεια θα βρεις στα λόγια του Θεού το μονοπάτι άσκησης που έχει χαράξει για τον άνθρωπο, και θα ασκηθείς και θα ζήσεις σύμφωνα με τα λόγια Του. Αυτό σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Έτσι όμως δέχονται αυτού του είδους οι άνθρωποι τα λόγια του Θεού; Όχι —μπορεί να δηλώνουν ότι αναγνωρίζουν πως τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και πως όλα τα λόγια Του που εκθέτουν τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα είναι πραγματικά, αλλά αν τους ζητήσεις να γνωρίσουν τη δική τους διεφθαρμένη διάθεση, δεν θα το δεχτούν ούτε θα το αναγνωρίσουν. Πιστεύουν ότι κάτι τέτοιο δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτούς. Αυτό συμβαίνει επειδή θεωρούν τους εαυτούς τους αξιοπρεπείς και ευπρεπείς ανθρώπους —τίμιους και έντιμους ανθρώπους. Το να είναι κανείς τίμιος σημαίνει ότι κατέχει την αλήθεια; Το να είναι κάποιος τίμιος άνθρωπος είναι απλώς μια θετική εκδήλωση της ανθρώπινης φύσης του· δεν αντιπροσωπεύει την αλήθεια. Έτσι, μόνο και μόνο επειδή έχεις ένα χαρακτηριστικό της κανονικής ανθρώπινης φύσης, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να επιδιώξεις την αλήθεια ούτε ότι έχεις ήδη κερδίσει την αλήθεια —ακόμη λιγότερο σημαίνει ότι είσαι άτομο που αγαπάει ο Θεός. Έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Αυτοί οι επονομαζόμενοι «έντιμοι άνθρωποι» πιστεύουν ότι δεν έχουν αλαζονικές, δόλιες διαθέσεις, ή διάθεση που έχει κουραστεί από την αλήθεια, και ότι σίγουρα δεν έχουν μοχθηρές, φαύλες διαθέσεις. Νομίζουν ότι δεν έχουν μέσα τους καμία απ’ αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις, επειδή είναι έντιμοι, είναι από τη φύση τους τίμιοι και ευγενικοί, υφίστανται πάντα εκφοβισμό από τους άλλους, και παρόλο που είναι χαμηλού επιπέδου και αδαείς, είναι ειλικρινείς. Αυτή η «ειλικρίνεια» δεν είναι πραγματική ειλικρίνεια, είναι απουσία δόλου, δειλία και άγνοια. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι πολύ ανόητοι; Όλοι τούς θεωρούν καλούς ανθρώπους. Είναι σωστή αυτή η άποψη; Εκείνοι που οι άνθρωποι θεωρούν ότι είναι καλοί έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις; Η απάντηση είναι «ναι» —αυτό είναι βέβαιο. Οι άδολοι άνθρωποι δεν λένε ψέματα; Δεν εξαπατούν τους άλλους ούτε μεταμφιέζονται; Δεν είναι εγωιστές; Δεν είναι άπληστοι; Δεν επιθυμούν υψηλά αξιώματα; Είναι απαλλαγμένοι από κάθε υπερβολική επιθυμία; Σίγουρα όχι. Ο μόνος λόγος για τον οποίο δεν έχουν κάνει κακό είναι ότι δεν είχαν την κατάλληλη ευκαιρία. Και υπερηφανεύονται γι’ αυτό —χρίζουν τον εαυτό τους ως έντιμο άνθρωπο και πιστεύουν ότι δεν έχουν διεφθαρμένη διάθεση. Έτσι, αν κάποιος τούς υποδείκνυε κάποιου είδους διεφθαρμένη διάθεση, έκφανση ή κατάσταση, θα τον αντέκρουαν λέγοντας: «Δεν έχω! Δεν είμαι τέτοιος, και δεν ενεργώ έτσι ούτε σκέφτομαι έτσι. Με έχετε παρεξηγήσει. Όλοι σας βλέπετε ότι είμαι άδολος, ότι είμαι χαζός, ότι είμαι δειλός, γι’ αυτό και με εκφοβίζετε». Τι μπορεί να ειπωθεί για τέτοιους ανθρώπους, οι οποίοι θα αντεπιτίθεντο με αυτόν τον τρόπο; Αν κάποιος τολμούσε να πειράξει ένα τέτοιο άτομο, αυτό θα τον κυνηγούσε για πάντα. Δεν θα ησύχαζε ποτέ. Δεν θα μπορούσε να ξεφορτωθεί αυτό το άτομο, όσο κι αν προσπαθούσε. Αυτοί οι παράλογοι, αδυσώπητα ενοχλητικοί άνθρωποι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι επιδιώκουν την αλήθεια, ότι είναι άδολοι, αδαείς άνθρωποι που δεν έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Συχνά, μάλιστα, λένε: «Μπορεί να είμαι αδαής, αλλά είμαι άδολος —είμαι ειλικρινής και ο Θεός με αγαπάει!» Κατά τη γνώμη τους, αυτά είναι πράγματα που πρέπει να αξιοποιήσουν. Δεν είναι αυτό λίγο ξεδιάντροπο; Λες ότι ο Θεός σ’ αγαπάει. Ισχύει αυτό; Πού το βασίζεις; Έχεις το έργο του Αγίου Πνεύματος; Έχει πει ο Θεός ότι θα σε οδηγήσει στην τελείωση; Σχεδιάζει ο Θεός να σε χρησιμοποιήσει; Αν δεν σου έχει πει ο Θεός αυτά τα πράγματα, τότε δεν μπορείς να πεις ότι σε αγαπάει —μπορείς μόνο να πεις ότι σε λυπάται, πράγμα που είναι ήδη σπουδαίο. Αν λες ότι ο Θεός σ’ αγαπάει, αυτό είναι απλώς η προσωπική σου κατανόηση· δεν αποδεικνύει ότι ο Θεός σ’ αγαπάει πραγματικά. Θα αγαπούσε ο Θεός ένα άτομο που δεν επιδιώκει την αλήθεια; Θα αγαπούσε ο Θεός έναν αδαή, δειλό άνθρωπο; Ο Θεός λυπάται τους αδαείς και τους δειλούς —αυτό είναι αλήθεια. Ο Θεός αγαπά εκείνους που είναι πραγματικά ειλικρινείς, που επιδιώκουν την αλήθεια, που μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια και να υποταχθούν σ’ Αυτόν, που μπορούν να Τον εξυψώσουν και να καταθέσουν μαρτυρία γι’ Αυτόν, που μπορούν να λάβουν υπόψη τους το θέλημά Του και να Τον αγαπούν ειλικρινά. Μόνο εκείνοι που μπορούν πραγματικά να δαπανήσουν εαυτόν για τον Θεό και να εκτελέσουν πιστά τα καθήκοντά τους έχουν την αγάπη του Θεού· μόνο εκείνοι που μπορούν να δεχτούν την αλήθεια, καθώς και το κλάδεμα και την αντιμετώπιση, έχουν την αγάπη του Θεού. Εκείνοι που δεν αποδέχονται την αλήθεια, που δεν αποδέχονται το κλάδεμα και την αντιμετώπιση, είναι αυτοί που ο Θεός απεχθάνεται και απορρίπτει. Αν έχεις κουραστεί από την αλήθεια και αντιστέκεσαι σε όλα τα λόγια που λέει ο Θεός, τότε ο Θεός θα κουραστεί από σένα, θα σε αποστραφεί και θα σε απορρίψει. Αν θεωρείς πάντα τον εαυτό σου ως καλό άνθρωπο, ως έναν αξιολύπητο, απλό και άδολο άνθρωπο, αλλά δεν επιδιώκεις την αλήθεια, θα σε αγαπήσει ο Θεός; Είναι αδύνατον· δεν υπάρχει καμία βάση γι’ αυτό στα λόγια Του. Ο Θεός δεν κοιτάζει αν είσαι άδολος ούτε Τον ενδιαφέρει με τι είδους ανθρώπινη φύση ή επίπεδο γεννήθηκες —κοιτάζει αν, έχοντας ακούσει τα λόγια Του, τα αποδέχεσαι ή τα αγνοείς, αν υποτάσσεσαι ή αντιστέκεσαι σ’ αυτά. Κοιτάζει αν τα λόγια Του έχουν επίδραση πάνω σου και αν αποδίδουν καρπούς μέσα σου, αν μπορείς να καταθέσεις αληθινή μαρτυρία για τα πολλά λόγια που έχει πει. Αν η εμπειρία σου συνοψίζεται τελικά ως εξής: «Είμαι άδολος, είμαι δειλός, δέχομαι εκφοβισμό από κάθε άτομο που συναντώ. Όλοι με περιφρονούν», τότε ο Θεός θα πει ότι αυτό δεν είναι μαρτυρία. Αν προσθέσεις: «Είμαι ο ειλικρινής αλλά αδαής άνθρωπος για τον οποίο μιλάει ο Θεός», ο Θεός θα πει ότι είσαι μεγάλος ψεύτης και ότι ούτε μια αληθινή λέξη δεν μπορεί να βγει από το στόμα σου. Αν, όταν ο Θεός έχει απαιτήσεις από σένα, εσύ όχι μόνο δεν τις υπακούσεις καθόλου, αλλά προσπαθήσεις μάλιστα να επιχειρηματολογήσεις με τον Θεό και να προβάλεις δικαιολογίες για τον εαυτό σου, λέγοντας: «Υπέφερα και πλήρωσα τίμημα, και αγαπώ τον Θεό», αυτό δεν θα ευσταθεί. Επιδιώκεις την αλήθεια; Πού βρίσκεται η αληθινή βιωματική σου μαρτυρία; Πώς εκδηλώνεται η αγάπη που έχεις για τον Θεό; Κανείς δεν θα πεισθεί αν δεν μπορέσεις να προσκομίσεις αποδείξεις. Λες: «Είμαι έντιμος άνθρωπος και ενεργώ με αξιοπρέπεια. Δεν επιδίδομαι στην πορνεία και ακολουθώ όλους τους κανόνες στις πράξεις μου. Είμαι ένα άτομο με καλή συμπεριφορά. Δεν πίνω, δεν πηγαίνω με πόρνες και δεν παίζω τυχερά παιχνίδια. Δεν προκαλώ διαταράξεις ή αναστατώσεις στον οίκο του Θεού ούτε σπέρνω τη διχόνοια, υπομένω τα βάσανα και εργάζομαι σκληρά. Δεν είναι αυτά σημάδια που δείχνουν ότι επιδιώκω την αλήθεια; Ήδη επιδιώκω την αλήθεια». Και ο Θεός θα πει: Έχεις διορθώσει τη διεφθαρμένη διάθεσή σου; Πού είναι η μαρτυρία σου για την επιδίωξη της αλήθειας; Μπορείς να αποκτήσεις την έγκριση και τον θαυμασμό του εκλεκτού λαού του Θεού; Αν δεν μπορείς να προσφέρεις καμία βιωματική μαρτυρία, όμως λες ότι είσαι ειλικρινής άνθρωπος που αγαπάει τον Θεό, τότε είσαι κάποιος που εξαπατάει τους άλλους με ψεύτικα λόγια —είσαι ένας παράλογος διάβολος Σατανάς, και σου αξίζει να είσαι καταραμένος. Το μόνο που σου απομένει είναι να σε καταδικάσει και να σε αποκλείσει ο Θεός.

Ορισμένοι άνθρωποι, κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, ενεργούν συχνά αυθαίρετα και απερίσκεπτα. Είναι εξαιρετικά ιδιότροποι: Όταν είναι χαρούμενοι, κάνουν λίγο από το καθήκον τους, και όταν δεν είναι, μουτρώνουν και λένε: «Έχω κακή διάθεση σήμερα. Δεν θα φάω τίποτα και δεν θα εκτελέσω το καθήκον μου». Τότε πρέπει οι άλλοι να διαπραγματευτούν μαζί τους και να πουν: «Αυτό δεν αρκεί. Δεν μπορείς να είσαι τόσο ιδιότροπος». Και τι θα απαντήσουν σ’ αυτό οι άνθρωποι αυτοί; «Ξέρω ότι δεν αρκεί, αλλά μεγάλωσα σε πλούσια, προνομιούχα οικογένεια. Οι παππούδες μου και οι θείες μου με κακομάθαιναν, και οι γονείς μου ήταν ακόμα χειρότεροι. Ήμουν ο αγαπημένος τους, με αγαπούσαν σαν τα μάτια τους, και μου έκαναν όλα τα χατίρια και με κακομάθαιναν. Αυτή η ανατροφή μού κληροδότησε αυτήν την ιδιότροπη ιδιοσυγκρασία, οπότε όταν εκτελώ ένα καθήκον στον οίκο του Θεού, δεν συζητώ τα πράγματα με τους άλλους, δεν αναζητώ την αλήθεια ούτε υποτάσσομαι στον Θεό. Εγώ φταίω γι’ αυτό;» Έχουν σωστή κατανόηση; Είναι η στάση τους μια στάση επιδίωξης της αλήθειας; (Όχι.) Κάθε φορά που κάποιος αναφέρεται σε ένα μικρό σφάλμα τους, όπως το ότι παίρνουν τα καλύτερα κομμάτια φαγητού στα γεύματα, το ότι νοιάζονται μόνο για τον εαυτό τους και δεν δίνουν καμία σημασία στους άλλους, λένε: «Έτσι είμαι από παιδί. Είμαι συνηθισμένος σ’ αυτό. Ποτέ δεν σκέφτηκα τους άλλους. Πάντα ζούσα μια προνομιούχα ζωή, με γονείς που με λάτρευαν και παππούδες και γιαγιάδες που μου είχαν αδυναμία. Είμαι το χαϊδεμένο μέλος όλης της οικογένειάς μου». Αυτό είναι ένα σωρό ανοησίες και πλάνες. Δεν είναι λίγο ξεδιάντροπο και θρασύ; Οι γονείς σου σού έχουν αδυναμία —αυτό σημαίνει ότι πρέπει να σου έχουν αδυναμία και όλοι οι άλλοι; Οι συγγενείς σου σε λατρεύουν και σου έχουν αδυναμία —αυτό σου δίνει λόγο να φέρεσαι απερίσκεπτα και αυθαίρετα στον οίκο του Θεού; Είναι αυτός βάσιμος λόγος; Είναι αυτή η σωστή στάση που πρέπει να έχεις απέναντι στη διεφθαρμένη σου διάθεση; Είναι μια στάση επιδίωξης της αλήθειας; (Όχι.) Όταν κάτι συμβαίνει σ’ αυτούς τους ανθρώπους, όταν έχουν οποιοδήποτε πρόβλημα που έχει να κάνει με τη διεφθαρμένη τους διάθεση ή με τη ζωή τους, αναζητούν αντικειμενικές δικαιολογίες για να λογοδοτήσουν γι’ αυτό, να το εξηγήσουν, να το δικαιολογήσουν. Ποτέ δεν αναζητούν την αλήθεια ούτε προσεύχονται στον Θεό, και δεν έρχονται ενώπιον του Θεού για να κάνουν αυτοκριτική. Χωρίς αυτοκριτική, μπορεί κανείς να γνωρίζει τα προβλήματά του και τη διαφθορά του; (Όχι.) Και μπορεί να μετανοήσει κανείς χωρίς να γνωρίζει τη διαφθορά του; (Όχι.) Αν κάποιος δεν μπορεί να μετανοήσει, σε ποια κατάσταση θα ζει αναπόφευκτα; Δεν θα ζει στην κατάσταση της αυτοσυγχώρεσης; Της αίσθησης ότι, αν και έχει εκδηλώσει διαφθορά, δεν έχει κάνει κακό ούτε έχει παραβιάσει τα διοικητικά διατάγματα —ότι, αν και αυτό που έκανε δεν ήταν σύμφωνο με τις αλήθεια-αρχές, δεν ήταν εσκεμμένο και είναι συγχωρητέο; (Ναι.) Λοιπόν, αυτή είναι η κατάσταση που οφείλει να έχει κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια; (Όχι.) Εάν κάποιος δεν μετανοήσει ποτέ πραγματικά και ζει πάντα σε τέτοιου είδους κατάσταση, θα μπορέσει να μεταστραφεί; Όχι, δεν θα μπορέσει ποτέ. Και αν ένα άτομο δεν μεταστραφεί, δεν θα είναι σε θέση να εγκαταλείψει πραγματικά την κακία του. Τι σημαίνει να μην είναι κάποιος σε θέση να εγκαταλείψει πραγματικά την κακία του; Σημαίνει ότι δεν μπορεί να κάνει αληθινά πράξη την αλήθεια και να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα. Αυτό είναι το προφανές αποτέλεσμα. Εάν δεν μπορείς να εγκαταλείψεις την κακία σου ή να κάνεις πράξη την αλήθεια και να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα, τότε εάν επιθυμείς να κάνεις τον Θεό να αλλάξει γνώμη για σένα, να αποκτήσεις το έργο του Αγίου Πνεύματος, να κερδίσεις τη διαφώτιση και τη φώτιση του Θεού, να συγχωρέσει ο Θεός τις παραβάσεις σου και να διορθώσει τη διαφθορά σου, θα είναι αυτό δυνατό; (Όχι.) Αν αυτό δεν είναι δυνατό, τότε μπορεί η πίστη σου στον Θεό να οδηγήσει στη σωτηρία σου; (Όχι.) Εάν ένα άτομο ζει σε κατάσταση συγχώρεσης και θαυμασμού του εαυτού του, απέχει παρασάγγας από την επιδίωξη της αλήθειας. Τα πράγματα με τα οποία ασχολείται, τα οποία κοιτάζει, τα οποία ακούει και τα οποία σπεύδει να κάνει μπορεί να σχετίζονται κάπως με την πίστη στον Θεό, αλλά δεν θα έχουν καμία σχέση με την επιδίωξη της αλήθειας ή την άσκησή της. Αυτό το αποτέλεσμα είναι προφανές. Και εφόσον δεν σχετίζονται με την επιδίωξη ή την άσκηση της αλήθειας, το άτομο αυτό δεν θα έχει κάνει αυτοκριτική ούτε θα έχει αυτογνωσία. Δεν θα γνωρίζει τον βαθμό στον οποίον έχει διαφθαρεί, και δεν θα ξέρει πώς να κάνει πράξη τη μετάνοια, οπότε είναι ακόμη λιγότερο πιθανό να επιτύχει αληθινή μετάνοια ή να κάνει τον Θεό να αλλάξει γνώμη γι’ αυτόν. Αν ζεις σε μια τέτοια κατάσταση και θέλεις ο Θεός να αναθεωρήσει για σένα, να σε συγχωρέσει ή να σε εγκρίνει, θα είναι πραγματικά δύσκολο. Τι σημαίνει «εγκρίνει» εν προκειμένω; Σημαίνει ότι ο Θεός αναγνωρίζει όσα κάνεις, τα εγκρίνει και τα θυμάται. Αν δεν μπορείς να κερδίσεις τίποτα από αυτά, αυτό αποδεικνύει ότι δεν επιδιώκεις την αλήθεια στα όσα κάνεις, στις προσπάθειές σου, στις εκφάνσεις σου και τη συμπεριφορά σου. Ό,τι κι αν πιστεύεις, ακόμη κι αν είσαι σε θέση να εκτελέσεις κάποιες καλές συμπεριφορές, αυτές οι συμπεριφορές αντιπροσωπεύουν μόνο ότι υπάρχει λίγη συνείδηση και λογική μέσα στην ανθρώπινη φύση σου. Όμως αυτές οι καλές συμπεριφορές δεν αποτελούν εκδήλωση της επιδίωξης της αλήθειας, επειδή η αφετηρία, οι προθέσεις και τα κίνητρά σου δεν είναι αυτά της επιδίωξης της αλήθειας. Πού βασιζόμαστε για να το πούμε αυτό; Στο ότι καμιά από τις σκέψεις, τις πράξεις ή τα έργα σου δεν αποτελεί επιδίωξη της αλήθειας και δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια. Αν όλα όσα κάνει κάποιος δεν αποσκοπούν στην έγκριση και την αναγνώριση του Θεού, τότε τίποτα από όσα κάνει δεν θα μπορέσει να εξασφαλίσει την έγκριση ή την αναγνώριση του Θεού, και είναι προφανές ότι αυτές οι συμπεριφορές και πρακτικές μπορούν να χαρακτηριστούν μόνο ως καλές ανθρώπινες συμπεριφορές. Δεν είναι σημάδια ότι κάνει πράξη την αλήθεια και σίγουρα δεν είναι σημάδια ότι την επιδιώκει. Οι άνθρωποι που είναι εξαιρετικά ιδιότροποι και συχνά συμπεριφέρονται απερίσκεπτα και αυθαίρετα δεν δέχονται την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού ούτε δέχονται το κλάδεμα και την αντιμετώπιση. Επίσης, βρίσκουν συχνά δικαιολογίες για την αποτυχία τους να επιδιώξουν την αλήθεια και την αδυναμία τους να δεχτούν το κλάδεμα και την αντιμετώπιση. Τι διάθεση είναι αυτή; Προφανώς, είναι μια διάθεση κούρασης από την αλήθεια —η διάθεση του Σατανά. Ο άνθρωπος διακατέχεται από τη φύση του Σατανά και τη διάθεσή του, οπότε, χωρίς αμφιβολία, οι άνθρωποι είναι του Σατανά. Είναι διάβολοι, τέκνα του Σατανά και απόγονοι του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Κάποιοι άνθρωποι είναι σε θέση να παραδεχτούν ότι είναι διάβολοι, Σατανάδες, και απόγονοι του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, και μιλούν πολύ όμορφα για την αυτογνωσία τους. Αλλά όταν αποκαλύπτουν διεφθαρμένη διάθεση και κάποιος τους εκθέτει, τους αντιμετωπίζει και τους κλαδεύει, προσπαθούν με όλες τους τις δυνάμεις να δικαιολογηθούν και δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια. Ποιο είναι το θέμα εδώ; Σε αυτήν την περίπτωση, αυτοί οι άνθρωποι εκτίθενται εντελώς. Μιλούν πολύ όμορφα όταν κάνουν λόγο για την αυτογνωσία τους, οπότε γιατί όταν έρχονται αντιμέτωποι με το να κλαδευτούν και να αντιμετωπιστούν, δεν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια; Υπάρχει ένα πρόβλημα εδώ. Δεν είναι αυτό το πράγμα αρκετά συνηθισμένο; Είναι εύκολο να το διακρίνει κανείς; Στην πραγματικότητα, είναι. Υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που παραδέχονται ότι είναι διάβολοι και Σατανάδες όταν μιλούν για την αυτογνωσία τους, όμως δεν μετανοούν ούτε αλλάζουν μετά. Άρα, η αυτογνωσία για την οποία μιλούν είναι αληθής ή ψευδής; Έχουν ειλικρινή αυτογνωσία ή είναι απλώς ένα τέχνασμα που σκοπό έχει να ξεγελάσει τους άλλους; Η απάντηση είναι αυτονόητη. Επομένως, για να δείτε εάν ένα άτομο έχει πραγματική αυτογνωσία, δεν θα πρέπει απλώς να τον ακούσετε να μιλά γι’ αυτό —θα πρέπει να εξετάζετε τη στάση που έχει απέναντι στο κλάδεμα και στην αντιμετώπιση, και αν μπορεί να αποδεχθεί την αλήθεια. Αυτό είναι το πιο κρίσιμο πράγμα. Όποιος δεν δέχεται να τον κλαδεύουν και να τον αντιμετωπίζουν έχει ως ουσία το να μην αποδέχεται την αλήθεια, να αρνείται να την αποδεχτεί, και η διάθεσή του είναι να έχει κουραστεί από την αλήθεια. Δεν χωράει αμφιβολία ως προς αυτό. Μερικοί άνθρωποι δεν επιτρέπουν στους άλλους να τους αντιμετωπίσουν, όση διαφθορά κι αν έχουν αποκαλύψει —κανείς δεν μπορεί να τους κλαδέψει ή να τους αντιμετωπίσει. Μπορούν να μιλούν για την αυτογνωσία τους, με όποιον τρόπο τούς ευχαριστεί, εάν όμως κάποιος άλλος τους εκθέσει, τους επικρίνει ή τους αντιμετωπίσει, όσο αντικειμενικό ή σύμφωνο με τα γεγονότα κι είναι αυτό, δεν το αποδέχονται. Όποια έκφανση διεφθαρμένης διάθεσης αν εκθέσει κανείς σ’ αυτούς, είναι εξαιρετικά ανταγωνιστικοί κι εξακολουθούν να προβάλλουν απατηλές δικαιολογίες για τον εαυτό τους, χωρίς καν την παραμικρή αληθινή υποταγή. Εάν οι άνθρωποι αυτοί δεν επιδιώξουν την αλήθεια, θα υπάρξουν προβλήματα. Στην εκκλησία, είναι άτρωτοι και άμεμπτοι. Όταν οι άνθρωποι λένε κάτι καλό γι’ αυτούς, αυτό τους χαροποιεί· όταν οι άνθρωποι επισημαίνουν κάτι κακό γι’ αυτούς, θυμώνουν. Αν κάποιος τούς εκθέσει και πει: «Είσαι καλός άνθρωπος, αλλά είσαι πολύ ιδιότροπος. Ενεργείς πάντα αυθαίρετα και απερίσκεπτα. Πρέπει να δεχτείς να κλαδευτείς και να αντιμετωπιστείς. Δεν θα ήταν καλύτερα για σένα να απαλλαγείς από αυτές τις ελλείψεις και τις διεφθαρμένες διαθέσεις;» Θα πουν ως απάντηση: «Δεν έχω κάνει τίποτα κακό. Δεν έχω αμαρτήσει. Γιατί με αντιμετωπίζεις; Από παιδί με κακομάθαιναν στο σπίτι μου, τόσο οι γονείς μου όσο και οι παππούδες και οι γιαγιάδες μου. Είμαι ο αγαπημένος τους, το χαϊδεμένο τους. Τώρα, εδώ, στον οίκο του Θεού, κανείς δεν μου κάνει τα χατίρια —δεν είναι ωραίο να ζεις εδώ! Πάντα ψάχνετε να βρείτε κάποιο ελάττωμά μου και προσπαθείτε να με αντιμετωπίσετε. Πώς να ζήσω έτσι;» Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Οι διορατικοί μπορούν να καταλάβουν αμέσως ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν κακομάθει από τους γονείς και την οικογένειά τους, και ότι ακόμη και τώρα δεν ξέρουν πώς να συμπεριφέρονται ή να ζουν ανεξάρτητα. Η οικογένειά σου σε έχει κακομάθει σαν είδωλο, και δεν ξέρεις τη θέση σου στο σύμπαν. Έχεις αναπτύξει τα ελαττώματα της αλαζονείας, της αυταρέσκειας και της ακραία ιδιότροπης συμπεριφοράς, τα οποία δεν γνωρίζεις και δεν ξέρεις πώς να εξετάσεις. Πιστεύεις στον Θεό, αλλά δεν ακούς τα λόγια Του και δεν κάνεις πράξη την αλήθεια. Μπορείς να κερδίσεις την αλήθεια με μια τέτοια πίστη στον Θεό; Μπορείς να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα; Μπορείς να βιώσεις την αληθινή ομοιότητα ενός ανθρώπινου όντος; Ασφαλώς όχι. Ως πιστός στον Θεό, πρέπει τουλάχιστον να αποδεχθείς την αλήθεια και να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Μόνο έτσι θα μπορέσεις να αλλάξεις. Αν βασίζεσαι πάντα στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σου στην πίστη σου, αν αναζητάς μόνο γαλήνη και ευτυχία αντί να επιδιώκεις την αλήθεια, αν είσαι ανίκανος να μετανοήσεις αληθινά και δεν έχει αλλάξει καθόλου η ζωή-διάθεσή σου, τότε η πίστη σου στον Θεό δεν έχει νόημα. Ως πιστός στον Θεό, πρέπει να κατανοήσεις την αλήθεια. Πρέπει να καταβάλεις προσπάθεια για να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια ό,τι κι αν σου συμβεί, και πρέπει να επιλύσεις οποιαδήποτε διεφθαρμένη διάθεση ξεχύνεται από μέσα σου με συναναστροφή πάνω στην αλήθεια σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Αν κάποιος επισημάνει τη διεφθαρμένη σου διάθεση ή αν πάρεις την πρωτοβουλία να την εξετάσεις μόνος σου, αν μπορέσεις συνειδητά να τη συγκρίνεις με τα λόγια του Θεού και να κάνεις εσωτερική αναζήτηση, να εξετάσεις και να γνωρίσεις τον εαυτό σου, και στη συνέχεια να προχωρήσεις στη διόρθωση του προβλήματός σου και να κάνεις πράξη τη μετάνοια, θα είσαι ικανός να ζήσεις ως άνθρωπος. Όσοι πιστεύουν στον Θεό πρέπει να αποδεχτούν την αλήθεια. Αν απολαμβάνεις συνέχεια το συναίσθημα του να σε κακομαθαίνει η οικογένειά σου, αν χαίρεσαι πάντα να είσαι το χαϊδεμένο μέλος, ο αγαπημένος τους, τι θα μπορέσεις να κερδίσεις; Όσο κι αν είσαι το χαϊδεμένο μέλος της οικογένειάς σου και ο αγαπημένος τους, αν δεν κατέχεις την αλήθεια-πραγματικότητα, είσαι ένα τίποτα. Η πίστη στον Θεό έχει αξία μόνο αν επιδιώκεις την αλήθεια. Όταν κατανοήσεις την αλήθεια, θα ξέρεις πώς να συμπεριφέρεσαι και θα ξέρεις πώς να ζεις ώστε να βιώνεις την αληθινή ευτυχία και να είσαι ένα άτομο που ευχαριστεί τον Θεό. Κανένα οικογενειακό περιβάλλον και κανένα ατομικό προτέρημα, προσόν ή χάρισμα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την αλήθεια-πραγματικότητα ούτε θα πρέπει κάτι τέτοιο να αποτελέσει δικαιολογία για να μην επιδιώκεις την αλήθεια. Η απόκτηση της αλήθειας είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να φέρει στους ανθρώπους αληθινή ευτυχία, να τους επιτρέψει να ζήσουν μια ζωή με σημασία και να τους χαρίσει έναν όμορφο προορισμό. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Κάποιοι άνθρωποι, αφότου γίνουν επικεφαλής και εργάτες στην εκκλησία, πιστεύουν ότι είναι από χρυσάφι και νομίζουν ότι επιτέλους έχουν την ευκαιρία να λάμψουν. Αισθάνονται καλά με τον εαυτό τους και αρχίζουν να αξιοποιούν τα προτερήματά τους· αφήνουν ελεύθερο το πεδίο στις φιλοδοξίες τους και επιδεικνύουν τις πλήρεις δυνατότητές τους. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν φινέτσα και μόρφωση, οργανωτικές ικανότητες, και τον τρόπο και τη συμπεριφορά ενός επικεφαλής. Ήταν οι καλύτεροι μαθητές της τάξης τους και επικεφαλής του μαθητικού συλλόγου στο σχολείο, ήταν διευθυντές ή πρόεδροι της εταιρείας στην οποία εργάζονταν, και όταν άρχισαν να πιστεύουν στον Θεό και ήρθαν στον οίκο Του, εκλέχθηκαν ως επικεφαλής, οπότε σκέφτονται μέσα τους: «Ο Ουρανός δεν με απογοητεύει ποτέ. Θα ήταν δύσκολο κάποιος τόσο ικανός όσο εγώ να κρατήσει χαμηλό προφίλ. Μόλις παραιτήθηκα από τη θέση του προέδρου της εταιρείας, ήρθα στον οίκο του Θεού και ανέλαβα τον ρόλο του επικεφαλής. Δεν θα μπορούσα να είμαι συνηθισμένος άνθρωπος ακόμη κι αν προσπαθούσα. Έτσι με εξυψώνει ο Θεός, αυτό έχει ορίσει Εκείνος να κάνω, οπότε θα υποταχθώ σ’ αυτό». Αφού γίνουν επικεφαλής, αξιοποιούν την εμπειρία τους, τις γνώσεις τους, τις οργανωτικές τους ικανότητες και το ηγετικό τους στυλ. Θεωρούν ότι είναι ικανοί και τολμηροί, και ότι είναι πραγματικά επιδέξια και ταλαντούχα άτομα. Είναι κρίμα, λοιπόν, που υπάρχει ένα πρόβλημα εδώ. Αυτοί οι επιδέξιοι, ταλαντούχοι επικεφαλής, οι οποίοι γεννήθηκαν με την ικανότητα να ηγούνται —σε ποιο πράγμα είναι καλύτεροι στην εκκλησία; Στο να εγκαθιδρύουν ένα ανεξάρτητο βασίλειο, να αρπάζουν όλη την εξουσία για τον εαυτό τους και να κυριαρχούν στις συζητήσεις. Αφού γίνουν επικεφαλής, δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να εργάζονται, να τρέχουν εδώ κι εκεί, να υπομένουν δυσκολίες και να πληρώνουν τίμημα για χάρη του δικού τους γοήτρου και της δικής τους θέσης. Δεν ενδιαφέρονται για τίποτε άλλο. Πιστεύουν ότι το να μένουν απασχολημένοι και να κάνουν έργο είναι σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, ότι δεν έχουν καμία διεφθαρμένη διάθεση, ότι η εκκλησία τούς χρειάζεται πάντα, και ότι οι αδελφοί και οι αδελφές τούς χρειάζονται κι αυτοί. Πιστεύουν ότι κανένα έργο δεν θα μπορούσε να γίνει χωρίς αυτούς, ότι μπορούν να τα πάρουν όλα πάνω τους και να μονοπωλήσουν την εξουσία. Και έχουν τον τρόπο τους να εγκαθιδρύουν το ανεξάρτητο βασίλειό τους. Είναι ικανοί για κάθε είδους εφευρετικά, καινοτόμα πράγματα, είναι ιδιαίτερα επιδέξιοι στο να φέρονται σαν αξιωματούχοι και να το παίζουν ανώτεροι, και μαθημένοι στο να κάνουν διαλέξεις στους άλλους από ψηλά. Υπάρχει μόνο ένα σημαντικό πράγμα που δεν μπορούν να κάνουν: Αφότου γίνουν επικεφαλής, δεν είναι πλέον σε θέση να μιλήσουν στους άλλους από καρδιάς, να αποκτήσουν αυτογνωσία, να παρατηρήσουν τη δική τους διαφθορά ή να ακούσουν τις υποδείξεις των αδελφών. Αν κάποιος θέσει κάποιες διαφορετικές ιδέες κατά τη διάρκεια των συζητήσεων για το έργο, αυτοί οι επικεφαλής όχι μόνο θα τις απορρίψουν, μα θα το δικαιολογήσουν λέγοντας: «Δεν έχετε σκεφτεί καλά αυτήν την πρόταση. Εγώ είμαι ο επικεφαλής της εκκλησίας —αν κάνω ό,τι μου πείτε εσείς και δεν πάει τίποτα στραβά, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα, αλλά αν συμβεί κάτι κακό, η ευθύνη θα πέσει σ’ εμένα και μόνο. Έτσι, τις περισσότερες φορές, μπορείτε να εκφράζετε τις απόψεις σας —μπορούμε να τηρούμε αυτήν την τυπικότητα— αλλά στο τέλος, πρέπει να είμαι μόνο εγώ αυτός που κάνει την επιλογή και αποφασίζει πώς θα γίνουν τα πράγματα». Με τον καιρό, οι περισσότεροι αδελφοί και αδελφές σταματούν να συμμετέχουν σε συζητήσεις ή να συναναστρέφονται σχετικά με το έργο, και αυτοί οι επικεφαλής δεν μπαίνουν στον κόπο να συναναστραφούν μαζί τους για τυχόν προβλήματα στο έργο. Συνεχίζουν να παίρνουν αποφάσεις και να κρίνουν χωρίς να λένε κουβέντα σε κανέναν, και εξακολουθούν να είναι γεμάτοι δικαιολογίες. Πιστεύουν το εξής: «Η εκκλησία είναι η εκκλησία του επικεφαλής, ο επικεφαλής σχεδιάζει την πορεία. Ο επικεφαλής είναι αυτός που έχει τον τελικό λόγο για την κατεύθυνση που θα ακολουθήσουν οι αδελφοί και οι αδελφές, και για το μονοπάτι στο οποίο θα βαδίσουν». Φυσικά, αυτοί οι επικεφαλής αναλαμβάνουν στη συνέχεια τον έλεγχο της εισόδου των αδελφών στη ζωή, του μονοπατιού στο οποίο εκείνοι βαδίζουν και της κατεύθυνσης της επιδίωξής τους. Μόλις γίνουν «αρχηγοί», μονοπωλούν την εξουσία και εγκαθιδρύουν ένα ανεξάρτητο βασίλειο. Δεν υπάρχει διαφάνεια στις ενέργειές τους, και χωρίς να το συνειδητοποιούν, καταπιέζουν κάποιους ανθρώπους και αποκλείουν κάποιους αδελφούς και αδελφές που επιδιώκουν την αλήθεια και είναι ικανοί να κατανοήσουν πράγματα. Όλο αυτό το διάστημα, εξακολουθούν να πιστεύουν ότι με αυτόν τον τρόπο προστατεύουν το έργο της εκκλησίας και τα συμφέροντα του εκλεκτού λαού του Θεού. Κάνουν τα πάντα με τόσο λεπτομερή επιχειρηματολογία, με τέτοια πληθώρα αιτιολογήσεων και δικαιολογιών —και τι γίνεται τελικά; Όλα όσα κάνουν είναι για να προστατεύσουν τη θέση τους και το μονοπώλιο της εξουσίας τους. Φέρνουν τις αρχές, τους τρόπους και τα μέσα συμπεριφοράς από την κοσμική κοινωνία και την οικογενειακή ζωή στον οίκο του Θεού, και νομίζουν ότι με αυτόν τον τρόπο προστατεύουν τα συμφέροντά του. Ωστόσο, ποτέ δεν φτάνουν στην αυτογνωσία ούτε κάνουν αυτοκριτική. Ακόμη κι αν κάποιος τούς επισημάνει ότι παραβιάζουν τις αλήθεια-αρχές, ακόμη κι αν έρθουν αντιμέτωποι με τη διαφώτιση, την πειθαρχία και τη συμμόρφωση του Θεού, δεν θα το συνειδητοποιήσουν. Πού έγκειται το πρόβλημα; Από την ημέρα που ανέλαβαν τη θέση του επικεφαλής, αντιμετώπισαν το καθήκον τους ως καριέρα, και αυτό είναι που τους καταδικάζει να βαδίσουν στο μονοπάτι των αντίχριστων και διασφαλίζει ότι δεν είναι σε θέση να επιδιώξουν την αλήθεια. Και όμως, κατά τη διάρκεια αυτής της «καριέρας», πιστεύουν πως όλα όσα κάνουν αποτελούν επιδίωξη της αλήθειας. Πώς βλέπουν την επιδίωξη της αλήθειας; Διασφαλίζουν τη δική τους θέση και εξουσία υπό το πρόσχημα της προστασίας των συμφερόντων των αδελφών και του οίκου του Θεού, και πιστεύουν ότι αυτό αποτελεί εκδήλωση ότι επιδιώκουν την αλήθεια. Δεν γνωρίζουν καθόλου τη διεφθαρμένη διάθεση που εκδηλώνεται και αναβλύζει από μέσα τους όσο βρίσκονται σ’ αυτήν τη θέση. Ακόμη κι αν μερικές φορές έχουν μια αμυδρή αίσθηση ότι πρόκειται για διεφθαρμένη διάθεση, ότι ο Θεός την αποστρέφεται, ότι πρόκειται για φαύλη, αδιάλλακτη διάθεση, αλλάζουν γρήγορα γνώμη, σκεπτόμενοι: «Αυτό δεν αρκεί. Εγώ είμαι ο επικεφαλής, και πρέπει να έχω την αξιοπρέπεια ενός επικεφαλής. Δεν μπορώ να αφήσω τους αδελφούς και τις αδελφές να με δουν να εκδηλώνω διεφθαρμένη διάθεση». Κι έτσι, παρόλο που συνειδητοποιούν ότι έχουν εκδηλώσει μεγάλη διαφθορά και ότι έχουν κάνει πολλά πράγματα που αντιβαίνουν στις αρχές προκειμένου να διαφυλάξουν τη θέση και την εξουσία τους, όταν κάποιος τούς εκθέτει, καταφεύγουν σε σοφιστείες ή προσπαθούν να το εμποδίσουν, ώστε να μην το μάθει κανείς άλλος. Μόλις απέκτησαν εξουσία και κύρος, έθεσαν τους εαυτούς τους σε μια ιερή και απαραβίαστη θέση, θεωρώντας τον εαυτό τους σπουδαίο, σωστό, άμεμπτο και αδιαμφισβήτητο. Και έχοντας καταλάβει μια τέτοια θέση, αντιστέκονται και απορρίπτουν με τον ίδιο τρόπο κάθε διαφορετική φωνή, κάθε πρόταση ή συμβουλή που θα μπορούσε να είναι επωφελής για την είσοδο των αδελφών στη ζωή και για το έργο της εκκλησίας. Ποια δικαιολογία προβάλλουν για το ότι δεν επιδιώκουν την αλήθεια; Λένε: «Έχω θέση, είμαι άτομο με κύρος —αυτό σημαίνει ότι έχω αξιοπρέπεια και ότι είμαι ιερός και απαραβίαστος». Μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια, έχοντας επινοήσει τέτοιους λόγους και δικαιολογίες; (Όχι.) Δεν μπορούν. Μιλούν και ενεργούν πάντα από την υψηλή τους θέση, ενώ απολαμβάνουν τα προνόμια του κύρους τους. Με τον τρόπο αυτό, στέκονται πάνω από μια φωτιά και έτσι καθίσταται αναγκαίο να εκτεθούν. Δεν είναι αξιολύπητοι τέτοιοι άνθρωποι; Είναι αξιολύπητοι και απεχθείς, αλλά και αποκρουστικοί —είναι αηδιαστικοί! Ως επικεφαλής, ενδύονται την εικόνα ενός αγίου. Ένας άγιος, ένα σπουδαίο, ένδοξο και σωστό άτομο —τι είναι αυτοί οι τίτλοι; Είναι δεσμά, και όποιος τα φοράει δεν μπορεί πλέον να επιδιώξει την αλήθεια. Αν κάποιος φορέσει αυτά τα δεσμά, σημαίνει ότι δεν έχει πλέον καμία σχέση με την επιδίωξη της αλήθειας. Ποιος είναι ο κύριος λόγος που αυτοί οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια; Στην πραγματικότητα, ο λόγος είναι ότι τους έχει περιορίσει η θέση τους. Σκέφτονται συνέχεια: «Είμαι ο επικεφαλής. Είμαι υπεύθυνος εδώ. Είμαι άτομο με κύρος και θέση. Είμαι ένα άτομο με αξιοπρέπεια. Δεν μπορώ να έχω αλαζονική ή κακή διάθεση. Δεν μπορώ να ανοίγομαι και να συναναστρέφομαι σχετικά με τη διεφθαρμένη μου διάθεση —πρέπει να προστατεύσω την αξιοπρέπεια και το γόητρό μου. Πρέπει να κάνω τους ανθρώπους να με θαυμάζουν και να με σέβονται». Τους περιορίζουν συνέχεια αυτά τα πράγματα, οπότε δεν είναι σε θέση να ανοιχτούν ή να κάνουν αυτοκριτική και να γνωρίσουν τον εαυτό τους. Αυτά τα πράγματα τους καταστρέφουν. Συμβαδίζουν οι απόψεις και η νοοτροπία τους με την αλήθεια; Είναι ολοφάνερο ότι δεν συμβαδίζουν. Οι συμπεριφορές που συνήθως επιδεικνύουν στα καθήκοντά τους —η αλαζονεία και η αυταρέσκεια, το να κάνουν του κεφαλιού τους, η προσποίηση, η απάτη και ούτω καθεξής— αποτελούν αυτές οι πρακτικές επιδίωξη της αλήθειας; (Όχι.) Είναι ξεκάθαρο ότι καμία από αυτές δεν αποτελεί επιδίωξη της αλήθειας. Και ποια είναι η αιτιολόγηση ή ο λόγος που δίνουν για τη μη επιδίωξη της αλήθειας; (Πιστεύουν ότι οι επικεφαλής είναι άνθρωποι με θέση και αξιοπρέπεια, και ότι ακόμη κι αν έχουν διεφθαρμένη διάθεση, αυτή δεν γίνεται να εκτεθεί). Δεν είναι αυτή η άποψη παράλογη; Εάν ένα άτομο παραδέχεται ότι έχει διεφθαρμένη διάθεση, αλλά δεν επιτρέπει να εκτεθεί αυτή, τότε είναι κάποιος που αποδέχεται την αλήθεια; Εάν, ως επικεφαλής, δεν μπορείς να αποδεχτείς την αλήθεια, πώς θα βιώσεις το έργο του Θεού; Πώς θα καθαρθεί η διαφθορά σου; Και αν η διαφθορά σου δεν μπορεί να καθαρθεί, και συνεχίζεις να ζεις με βάση τη διεφθαρμένη σου διάθεση, τότε είσαι ένας επικεφαλής που δεν μπορεί να επιτελέσει πρακτικό έργο —είσαι ένας ψευδοεπικεφαλής. Ως επικεφαλής, έχεις μεν θέση, αλλά αυτό είναι απλώς ζήτημα του ότι έχεις μια διαφορετική δουλειά, ένα διαφορετικό καθήκον —δεν σημαίνει ότι έχεις γίνει άτομο με κύρος. Δεν γίνεσαι πιο αξιοπρεπής απ’ τους άλλους ή άτομο με υψηλό κύρος επειδή έχεις αποκτήσει αυτήν τη θέση και έχεις εκτελέσει ένα διαφορετικό καθήκον. Αν υπάρχουν πράγματι άνθρωποι που σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο, δεν είναι αναίσχυντοι; (Είναι.) Πώς μπορεί να το θέσει κανείς πιο λαϊκά; Είναι ξεδιάντροπα θρασείς, έτσι δεν είναι; Όταν δεν είναι επικεφαλής, αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους με ειλικρίνεια· είναι σε θέση να ανοιχτούν για τις εκφάνσεις διαφθοράς τους και να αναλύσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Μόλις αναλάβουν μια θέση επικεφαλής, γίνονται εντελώς διαφορετικοί. Γιατί λέω ότι γίνονται εντελώς διαφορετικοί; Επειδή φορούν ένα προσωπείο, και το αληθινό τους πρόσωπο παραμένει πίσω απ’ αυτό. Το προσωπείο δεν φανερώνει καμία απολύτως έκφραση, ούτε κλάμα, ούτε γέλιο, ούτε ευχαρίστηση ούτε θυμό, ούτε θλίψη ούτε χαρά, ούτε συναισθήματα και επιθυμίες —και σίγουρα δεν φανερώνει καμία διεφθαρμένη διάθεση. Ανά πάσα στιγμή, η έκφραση και η κατάστασή της παραμένουν οι ίδιες, ενώ όλες οι πραγματικές καταστάσεις, οι προσωπικές σκέψεις και ιδέες του επικεφαλής παραμένουν κρυμμένες πίσω από το προσωπείο, όπου κανείς δεν μπορεί να τις διακρίνει. Υπάρχουν ορισμένοι επικεφαλής και εργάτες που θεωρούν πάντα ότι έχουν κύρος και θέση. Τρέμουν ότι θα χάσουν την αξιοπρέπειά τους αν κάποιος τους κλαδέψει και τους αντιμετωπίσει, και γι’ αυτό και δεν αποδέχονται την αλήθεια. Βασίζονται στη θέση και την εξουσία τους για να λένε μελιστάλαχτα, ψεύτικα λόγια και να καλύπτουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση. Ταυτόχρονα, πιστεύουν εσφαλμένα ότι είναι πιο καταξιωμένοι και πιο άγιοι από τους άλλους λόγω της θέσης τους, και ότι επομένως δεν χρειάζεται να επιδιώκουν την αλήθεια —ότι η επιδίωξη της αλήθειας είναι κάτι που πρέπει να κάνουν οι άλλοι. Αυτός ο τρόπος σκέψης είναι λανθασμένος, και είναι κάπως αναίσχυντος και παράλογος. Έτσι συμπεριφέρονται αυτού του είδους τα άτομα. Από την ουσία της συμπεριφοράς αυτών των ανθρώπων, είναι σαφές ότι δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Αντ’ αυτού, επιδιώκουν τη θέση και γόητρο. Καθώς εργάζονται, προστατεύουν τη θέση και την εξουσία τους, και αυταπατώνται νομίζοντας ότι επιδιώκουν την αλήθεια. Είναι ακριβώς όπως ο Παύλος, συνοψίζουν συχνά το έργο που έχουν κάνει και τα καθήκοντα που έχουν εκτελέσει, τις εργασίες που έχουν διεκπεραιώσει κάνοντας το έργο της εκκλησίας και τα επιτεύγματα που έχουν καταφέρει κάνοντας το έργο του οίκου του Θεού. Προβαίνουν συχνά σε καταμετρήσεις αυτών των πραγμάτων, όπως τότε που ο Παύλος είπε: «Τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσθην, τον δρόμον ετελείωσα, την πίστιν διετήρησα· του λοιπού μένει εις εμέ ο της δικαιοσύνης στέφανος» (Προς Τιμόθεον Β΄ 4:7-8). Με αυτό εννοούσε ότι, αφότου ολοκλήρωσε την πορεία του και αγωνίστηκε έναν καλό αγώνα, ήρθε η ώρα να υπολογίσει πόσο μεγάλες πιθανότητες είχε για τη σωτηρία, πόσο μεγάλη ήταν η συνεισφορά του, πόσο μεγάλη θα ήταν η ανταμοιβή του, καθώς και να ζητήσει από τον Θεό να ανταμείψει τη συνεισφορά του. Εννοούσε ότι δεν θα θεωρούσε τον Θεό δίκαιο Θεό αν δεν τον επιβράβευε με στέφανο, ότι θα αρνιόταν να υποταχθεί και μάλιστα θα παραπονιόταν για την αδικία του Θεού. Ένα τέτοιο άτομο, με τέτοιου είδους νοοτροπία και διάθεση, επιδιώκει την αλήθεια; Είναι κάποιος που υποτάσσεται πραγματικά στον Θεό; Μπορεί να θέσει τον εαυτό του στο έλεος των ενορχηστρώσεων του Θεού; Δεν είναι αυτό ξεκάθαρο με την πρώτη ματιά; Νομίζει ότι το να ολοκληρώνει την πορεία του και να δίνει μάχες αποτελεί επιδίωξη της αλήθειας, δεν αναζητά καθόλου την αλήθεια και δεν διαθέτει τις εκδηλώσεις της αληθινής επιδίωξής της —άρα δεν είναι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια.

Ποια από τα προβλήματα του ανθρώπου εξέθεσε πρωτίστως η συναναστροφή μας μόλις τώρα; Συγκεκριμένα, ποιες από τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου εξέθεσε πρωτίστως; Μια βασική είναι ότι ο άνθρωπος έχει κουραστεί από την αλήθεια και αρνείται να την αποδεχτεί· αυτό είναι ένα πολύ συγκεκριμένο είδος συμπεριφοράς. Μια άλλη βασική είναι κάτι που υπάρχει στην ουσία της διάθεσης κάθε ανθρώπου: η αδιαλλαξία. Αυτό εκδηλώνεται επίσης με αρκετά συγκεκριμένο και προφανή τρόπο, έτσι δεν είναι; (Πράγματι.) Αυτοί είναι δύο από τους κύριους τρόπους με τους οποίους εκδηλώνεται και ξεχύνεται η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου. Αυτές οι συγκεκριμένες συμπεριφορές, αυτές οι συγκεκριμένες απόψεις, στάσεις κ.ο.κ., απεικονίζουν αληθινά και με ακρίβεια ότι μέσα στη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου υπάρχει το στοιχείο της κούρασης από την αλήθεια. Φυσικά, αυτό που είναι πιο εμφανές στη διάθεση του ανθρώπου είναι οι εκδηλώσεις αδιαλλαξίας: Ό,τι κι αν λέει ο Θεός και όποιες διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου κι αν αποκαλύπτονται κατά τη διάρκεια του έργου του Θεού, οι άνθρωποι αρνούνται πεισματικά να τα αναγνωρίσουν και αντιστέκονται σ’ αυτά. Πέρα από την προφανή αντίσταση ή την περιφρονητική απόρριψη, υπάρχει, βέβαια, και ένα άλλο είδος συμπεριφοράς, που είναι όταν οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται για το έργο του Θεού, λες και το έργο του Θεού δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτούς. Τι σημαίνει να μην ενδιαφέρεται κάποιος για τον Θεό; Είναι όταν ένα άτομο λέει: «Πες ό,τι θέλεις —δεν έχει καμία σχέση μ’ εμένα. Καμία δική Σου κρίση ή έκθεση δεν έχει σχέση μ’ εμένα. Δεν τις αποδέχομαι ούτε τις αναγνωρίζω». Θα μπορούσαμε να ονομάσουμε μια τέτοια στάση «αδιάλλακτη»; (Ναι.) Πρόκειται για εκδήλωση αδιαλλαξίας. Αυτοί οι άνθρωποι λένε: «Ζω όπως μου αρέσει, με όποιον τρόπο με κάνει να νιώθω άνετα και με όποιον τρόπο με κάνει ευτυχισμένο. Οι συμπεριφορές για τις οποίες μιλάς Εσύ, όπως η αλαζονεία, η απάτη, η κούραση από την αλήθεια, η μοχθηρία, η φαυλότητα και ούτω καθεξής —ακόμη κι αν τις έχω, τι έγινε; Δεν θα τις εξετάσω, ούτε θα τις γνωρίσω, ούτε θα τις αποδεχτώ. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίον πιστεύω στον Θεό, τι θα κάνεις Εσύ γι’ αυτό;» Αυτή είναι μια στάση αδιαλλαξίας. Όταν οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται για τα λόγια του Θεού ούτε δίνουν σημασία σ’ αυτά, πράγμα που σημαίνει ότι αγνοούν με τον ίδιο τρόπο τον Θεό, ό,τι κι αν λέει Αυτός, είτε μιλάει με τη μορφή υπενθυμίσεων, είτε προειδοποιήσεων, είτε προτροπών —ανεξάρτητα από τον τρόπο ομιλίας που χρησιμοποιεί ή από την πηγή και τους στόχους της ομιλίας Του— τότε η στάση τους είναι αδιάλλακτη. Αυτό σημαίνει ότι δεν δίνουν καμία σημασία στο επείγον θέλημα του Θεού, πόσο μάλλον στην ειλικρινή, καλοπροαίρετη επιθυμία Του να σώσει τον άνθρωπο. Ό,τι κι αν κάνει ο Θεός, οι άνθρωποι δεν έχουν καρδιά συνεργασίας και είναι απρόθυμοι να αγωνιστούν για την αλήθεια. Ακόμη κι αν αναγνωρίζουν ότι η κρίση και η αποκάλυψη του Θεού είναι απολύτως πραγματικές, δεν υπάρχει καμία μεταμέλεια στην καρδιά τους και συνεχίζουν να πιστεύουν όπως και πριν. Στο τέλος, όταν έχουν ακούσει πολλά κηρύγματα, λένε το ίδιο πράγμα: «Είμαι αληθινός πιστός· εν πάση περιπτώσει, η ανθρώπινη φύση μου δεν είναι κακή, δεν θα έκανα σκόπιμα κακό, είμαι ικανός να απαρνηθώ πράγματα, μπορώ να υπομείνω δυσκολίες και είμαι πρόθυμος να πληρώσω τίμημα για την πίστη μου. Ο Θεός δεν θα με εγκαταλείψει». Δεν είναι ακριβώς σαν αυτό που είπε ο Παύλος: «Τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσθην, τον δρόμον ετελείωσα, την πίστιν διετήρησα· του λοιπού μένει εις εμέ ο της δικαιοσύνης στέφανος»; Τέτοια στάση έχουν οι άνθρωποι. Ποια είναι η διάθεση που κρύβεται πίσω από μια τέτοια στάση; Η αδιαλλαξία. Είναι δύσκολο να αλλάξει μια αδιάλλακτη διάθεση; Υπάρχει κάποιος τρόπος να γίνει αυτό; Η απλούστερη και πιο άμεση μέθοδος είναι να αλλάξεις τη στάση σου απέναντι στα λόγια του Θεού και απέναντι στον ίδιο τον Θεό. Πώς μπορείς να αλλάξεις αυτά τα πράγματα; Αναλύοντας και γνωρίζοντας τις καταστάσεις και τις νοοτροπίες που προκύπτουν από την αδιάλλακτη στάση σου, και ψάχνοντας να δεις ποιες από τις πράξεις και τα λόγια σου, ποιες από τις απόψεις και τις προθέσεις στις οποίες προσκολλάσαι, και συγκεκριμένα μάλιστα ποιες από τις σκέψεις και τις ιδέες που εκδηλώνεις βρίσκονται κάτω από την κυριαρχία της αδιάλλακτης διάθεσής σου. Εξέτασε και διόρθωσε αυτές τις συμπεριφορές, τις εκφάνσεις και τις καταστάσεις, μία προς μία, και στη συνέχεια, άλλαξέ τες —μόλις εξετάσεις και εντοπίσεις κάτι, σπεύσε να το αντιστρέψεις. Για παράδειγμα, πριν από λίγο μιλούσαμε για το να ενεργεί κάποιος με βάση τις προτιμήσεις και την ψυχολογική του κατάσταση, πράγμα που αποτελεί ιδιοτροπία. Η διάθεση της ιδιοτροπίας φέρει μαζί της την ιδιότητα της κούρασης από την αλήθεια. Αν συνειδητοποιείς ότι είσαι τέτοιου είδους άτομο, με τέτοιου είδους διεφθαρμένη διάθεση, και δεν κάνεις αυτοκριτική ούτε αναζητάς την αλήθεια για να το επιλύσεις, πιστεύοντας πεισματικά ότι είσαι μια χαρά, αυτό είναι αδιαλλαξία. Μετά από αυτό το κήρυγμα, μπορεί ξαφνικά να συνειδητοποιήσεις το εξής: «Έχω πει τέτοια πράγματα και έχω τέτοιες απόψεις. Αυτή η διάθεσή μου είναι μια διάθεση κούρασης από την αλήθεια. Εφόσον είναι έτσι, θα ξεκινήσω να διορθώνω αυτήν τη διάθεση». Πώς θα ξεκινήσεις να τη διορθώνεις, λοιπόν; Ξεκίνα εγκαταλείποντας την αίσθηση της ανωτερότητας που σε διακατέχει, την ιδιοτροπία σου και την αυθαιρεσία σου· είτε είσαι σε καλή είτε σε κακή ψυχολογική κατάσταση, κοίταξε ποιες είναι οι απαιτήσεις του Θεού. Αν μπορέσεις να εγκαταλείψεις τη σάρκα και να ασκηθείς σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού, πώς θα σε δει Εκείνος; Αν μπορέσεις να αρχίσεις πραγματικά να επιλύεις αυτές τις διεφθαρμένες συμπεριφορές, αυτό είναι σημάδι ότι συνεργάζεσαι θετικά και ενεργά με το έργο του Θεού. Θα απαρνιέσαι και θα διορθώνεις συνειδητά εκείνη τη διάθεση κούρασης από την αλήθεια, και ταυτόχρονα θα διορθώνεις την αδιάλλακτη διάθεσή σου. Όταν θα έχεις διορθώσει και τις δύο αυτές διεφθαρμένες διαθέσεις, θα είσαι σε θέση να υπακούς και να ικανοποιείς τον Θεό, και αυτό θα Τον ευχαριστήσει. Αν έχετε κατανοήσει το περιεχόμενο αυτής της συναναστροφής και κάνετε πράξη το να απαρνηθείτε τη σάρκα με αυτόν τον τρόπο, θα είμαι πολύ ευτυχής. Σε τέτοια περίπτωση, δεν θα έχω πει αυτά τα λόγια μάταια.

Η αδιαλλαξία αποτελεί πρόβλημα διεφθαρμένης διάθεσης· είναι κάτι που βρίσκεται στη φύση ενός ατόμου και δεν είναι εύκολο να διορθωθεί. Όταν κάποιος έχει αδιάλλακτη διάθεση, αυτή εκδηλώνεται κυρίως ως μια τάση να προβάλλει δικαιολογίες και παραπειστικά επιχειρήματα, να εμμένει στις ιδέες του και να μην αποδέχεται νέα πράγματα με ευκολία. Ορισμένες φορές, οι άνθρωποι γνωρίζουν ότι οι ιδέες τους είναι λανθασμένες, όμως επιμένουν σ’ αυτές για χάρη της ματαιοδοξίας και της υπερηφάνειας τους, παραμένοντας ξεροκέφαλοι μέχρι τέλους. Μια τέτοια αδιάλλακτη διάθεση είναι δύσκολο να αλλάξει, ακόμη και αν κανείς έχει επίγνωση αυτής. Για να επιλύσει κανείς το πρόβλημα της αδιαλλαξίας, πρέπει να γνωρίσει την αλαζονεία του ανθρώπου, την απάτη, τη μοχθηρία, το ότι έχει κουραστεί από την αλήθεια και άλλες τέτοιες διαθέσεις. Όταν κάποιος γνωρίσει τη δική του αλαζονεία, απάτη, μοχθηρία, το ότι έχει κουραστεί από την αλήθεια, ότι δεν είναι πρόθυμος να εγκαταλείψει τη σάρκα παρόλο που επιθυμεί να κάνει πράξη την αλήθεια, ότι πάντα προβάλλει δικαιολογίες και εξηγεί τις δυσκολίες του παρόλο που επιθυμεί να υπακούσει στον Θεό, τότε θα μπορέσει εύκολα να αναγνωρίσει ότι έχει πρόβλημα με την αδιαλλαξία. Για να διορθώσει κανείς αυτό το πρόβλημα, πρέπει πρώτα να διακατέχεται από κανονική ανθρώπινη σύνεση και να ξεκινήσει μαθαίνοντας να ακούει τα λόγια του Θεού. Αν επιθυμείς να είσαι πρόβατο του Θεού, πρέπει να μάθεις να ακούς τα λόγια Του. Και πώς θα πρέπει να τα ακούς; Δίνοντας προσοχή ώστε να ακούσεις τυχόν προβλήματα που ο Θεός εκθέτει στα λόγια Του και τα οποία έχουν σχέση μ’ εσένα. Αν βρεις κάποιο, θα πρέπει να το αποδεχτείς· δεν πρέπει να πιστεύεις ότι πρόκειται για ένα πρόβλημα που έχουν οι άλλοι άνθρωποι, ότι πρόκειται για πρόβλημα όλων ή πρόβλημα της ανθρωπότητας, και ότι δεν έχει καμία σχέση μ’ εσένα. Θα ήταν λάθος να έχεις μια τέτοια πεποίθηση. Θα πρέπει να αναλογιστείς, μέσα απ’ την αποκάλυψη των λόγων του Θεού, το αν έχεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις ή τις εσφαλμένες απόψεις που φανερώνει ο Θεός. Για παράδειγμα, όταν ακούς τα λόγια του Θεού να αποκαλύπτουν εκδηλώσεις αλαζονικής διάθεσης που ξεχύνονται από κάποιον, θα πρέπει να σκεφτείς μέσα σου: «Δείχνω εγώ εκδηλώσεις αλαζονείας; Είμαι ένας διεφθαρμένος άνθρωπος, άρα πρέπει να δείχνω κάποιες από αυτές τις εκδηλώσεις· θα πρέπει να αναλογιστώ πού τις δείχνω. Οι άνθρωποι λένε ότι είμαι αλαζόνας, ότι πάντα συμπεριφέρομαι σαν να είμαι ανώτερος, ότι περιορίζω τους ανθρώπους όταν μιλάω. Είναι όντως αυτή η διάθεσή μου;» Μέσα από την αυτοκριτική, θα συνειδητοποιήσεις τελικά ότι η αποκάλυψη των λόγων του Θεού είναι απολύτως ακριβής —ότι είσαι αλαζονικό άτομο. Και καθώς η αποκάλυψη των λόγων του Θεού είναι απολύτως ακριβής, καθώς ταιριάζει απόλυτα με την κατάστασή σου χωρίς την παραμικρή ασυμφωνία και φαίνεται ακόμη πιο ακριβής με περαιτέρω αναστοχασμό, θα πρέπει να δεχτείς την κρίση και την παίδευση των λόγων Του, και να διακρίνεις και να γνωρίσεις την ουσία της διεφθαρμένης διάθεσής σου σύμφωνα μ’ αυτές. Τότε θα είσαι σε θέση να νιώσεις αληθινές τύψεις. Στην πίστη στον Θεό, μόνο τρώγοντας και πίνοντας τα λόγια Του μ’ αυτόν τον τρόπο μπορείς να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Για να επιλύσεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου, πρέπει να δεχτείς την κρίση και την έκθεση των λόγων του Θεού. Αν δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, δεν θα υπάρχει τρόπος να αποβάλεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου. Αν είσαι έξυπνο άτομο που βλέπει ότι η αποκάλυψη των λόγων του Θεού είναι γενικά ακριβής, ή αν μπορείς να παραδεχτείς ότι τα μισά από αυτά είναι σωστά, τότε θα πρέπει να τα αποδεχτείς αμέσως και να υποταχθείς ενώπιον του Θεού. Πρέπει επίσης να προσευχηθείς σ’ Αυτόν και να κάνεις αυτοκριτική. Μόνο τότε θα καταλάβεις ότι όλα τα λόγια αποκάλυψης του Θεού είναι ακριβή, ότι είναι όλα πραγματικότητα και τίποτα λιγότερο απ’ αυτό. Μόνο αν οι άνθρωποι υποταχθούν ενώπιον του Θεού με μια καρδιά γεμάτη σεβασμό προς Αυτόν, μπορούν να κάνουν πραγματικά αυτοκριτική. Μόνο τότε θα μπορέσουν να δουν το πλήθος των διεφθαρμένων διαθέσεων που έχουν μέσα τους και το ότι είναι πράγματι αλαζόνες και αυτάρεσκοι, χωρίς την παραμικρή σύνεση. Αν κάποιος αγαπά την αλήθεια, θα είναι σε θέση να προσκυνήσει ενώπιον του Θεού, να παραδεχτεί σ’ Αυτόν ότι είναι βαθιά διεφθαρμένος και να έχει τη θέληση να δεχτεί την κρίση και την παίδευσή Του. Με αυτόν τον τρόπο, μπορεί να αναπτύξει μια καρδιά γεμάτη μεταμέλεια, να αρχίσει να αρνείται και να μισεί τον εαυτό του, και να μετανιώνει που δεν είχε επιδιώξει την αλήθεια νωρίτερα, σκεπτόμενος: «Γιατί δεν μπόρεσα να δεχτώ την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού όταν άρχισα να τα διαβάζω; Αυτή η στάση που τηρούσα απέναντι στα λόγια Του ήταν μια στάση αλαζονείας, έτσι δεν είναι; Πώς μπόρεσα να είμαι τόσο αλαζόνας;» Μετά από συχνή αυτοκριτική με αυτόν τον τρόπο για κάποιο χρονικό διάστημα, θα αναγνωρίσει ότι πράγματι είναι αλαζόνας, ότι δεν είναι απόλυτα ικανός να παραδεχτεί ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και είναι γεγονότα, και ότι πραγματικά δεν έχει ίχνος σύνεσης. Αλλά είναι δύσκολο πράγμα το να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του. Κάθε φορά που κάποιος κάνει αυτοκριτική, δεν μπορεί παρά να αποκτήσει λίγο περισσότερη και λίγο βαθύτερη γνώση του εαυτού του. Το να αποκτήσει κανείς σαφή γνώση μιας διεφθαρμένης διάθεσης δεν είναι κάτι που μπορεί να επιτευχθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα· πρέπει κανείς να διαβάζει περισσότερα από τα λόγια του Θεού, να προσεύχεται περισσότερο και να κάνει περισσότερη αυτοκριτική. Μόνο έτσι μπορεί σταδιακά να φτάσει στην αυτογνωσία. Όλοι εκείνοι που πραγματικά γνωρίζουν τον εαυτό τους έχουν αποτύχει και σκοντάψει αρκετές φορές στο παρελθόν, και μετά διάβασαν τα λόγια του Θεού, προσευχήθηκαν σ’ Αυτόν και έκαναν αυτοκριτική, κι έτσι κατάφεραν να διακρίνουν ξεκάθαρα την αλήθεια της δικής τους διαφθοράς, και να καταλάβουν ότι ήταν πράγματι βαθιά διεφθαρμένοι και ότι δεν κατείχαν καθόλου την αλήθεια-πραγματικότητα. Αν βιώνεις έτσι το έργο του Θεού, και προσεύχεσαι σ’ Αυτόν και αναζητάς την αλήθεια όταν σου συμβαίνει κάτι, σταδιακά θα γνωρίσεις τον εαυτό σου. Τότε, μια μέρα, θα σου καταστεί επιτέλους ξεκάθαρο το εξής: «Μπορεί να έχω ελαφρώς καλύτερο επίπεδο απ’ τους άλλους, αλλά αυτό μου το έδωσε ο Θεός. Πάντα καυχιέμαι, προσπαθώ να ξεπεράσω τους άλλους όταν μιλάω και προσπαθώ να κάνω τους ανθρώπους να ενεργήσουν με τον δικό μου τρόπο. Στ’ αλήθεια, δεν έχω σύνεση —αυτό είναι αλαζονεία και αυταρέσκεια! Μέσα από την αυτοκριτική, έμαθα για την αλαζονική μου διάθεση. Πρόκειται για τη διαφώτιση και τη χάρη του Θεού, και Τον ευχαριστώ γι’ αυτό!» Είναι καλό ή κακό το να μάθεις για τη δική σου διεφθαρμένη διάθεση; (Καλό.) Από εκεί και πέρα, θα πρέπει να αναζητάς πώς να μιλάς και να ενεργείς με σύνεση και υπακοή, πώς να είσαι ισότιμος με τους άλλους, πώς να συμπεριφέρεσαι δίκαια στους άλλους χωρίς να τους περιορίζεις, πώς να εκτιμάς σωστά το επίπεδο, τα χαρίσματα, τα προτερήματά σου και ούτω καθεξής. Με αυτόν τον τρόπο, η αλαζονική σου διάθεση θα διαλυθεί σαν ένα βουνό που, χτύπημα προς χτύπημα, σφυροκοπείται και γίνεται σκόνη. Μετά απ’ αυτό, όταν αλληλεπιδράς με τους άλλους ή συνεργάζεσαι μαζί τους για την εκτέλεση ενός καθήκοντος, θα είσαι σε θέση να αντιμετωπίζεις σωστά τις απόψεις τους και να τους δίνεις μεγάλη προσοχή ενώ τους ακούς. Και όταν τους ακούσεις να εκφράζουν μια άποψη που είναι σωστή, θα ανακαλύψεις το εξής: «Φαίνεται ότι το επίπεδό μου δεν είναι το καλύτερο. Η αλήθεια είναι ότι όλοι έχουν τα δικά τους προτερήματα· δεν είναι καθόλου κατώτεροι από μένα. Προηγουμένως, πάντα πίστευα ότι είχα καλύτερο επίπεδο απ’ τους άλλους. Αυτό ήταν αυτοθαυμασμός και στενόμυαλη άγνοια. Είχα πολύ περιορισμένη οπτική, σαν βάτραχος στον πάτο ενός πηγαδιού. Το να σκέφτομαι έτσι δεν εμπεριείχε καθόλου σύνεση —ήταν ξεδιάντροπο! Είχα τυφλωθεί και κουφαθεί από την αλαζονική μου διάθεση. Δεν καταλάβαινα τα λόγια των άλλων και νόμιζα ότι ήμουν καλύτερος απ’ αυτούς, ότι είχα δίκιο, ενώ στην πραγματικότητα δεν είμαι καλύτερος από κανέναν τους!» Από εκεί και πέρα, θα έχεις αληθινή εικόνα και γνώση των ελλείψεών σου και του μικρού σου αναστήματος. Και μετά απ’ αυτό, όταν συναναστρέφεσαι με άλλους, θα ακούς προσεκτικά τις απόψεις τους και θα συνειδητοποιήσεις το εξής: «Υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που είναι καλύτεροι από μένα. Το επίπεδο και η ικανότητα κατανόησής μου είναι και τα δύο μέτρια, στην καλύτερη των περιπτώσεων». Με αυτήν τη συνειδητοποίηση, δεν θα έχεις αποκτήσει λίγη αυτογνωσία; Βιώνοντας αυτό και κάνοντας συχνά αυτοκριτική σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, θα είσαι σε θέση να αποκτήσεις αληθινή αυτογνωσία, που θα γίνεται όλο και πιο βαθιά. Θα είσαι σε θέση να διακρίνεις την αλήθεια της διαφθοράς σου, της φτώχειας και της αθλιότητάς σου, της αξιοθρήνητης ασχήμιας σου, και εκείνη τη στιγμή, θα σιχαθείς τον εαυτό σου και θα μισήσεις τη διεφθαρμένη σου διάθεση. Τότε θα σου είναι εύκολο να απαρνηθείς τον εαυτό σου. Έτσι βιώνεις το έργο του Θεού. Πρέπει να αναλογιστείς τις εκφάνσεις της διαφθοράς σου σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Ειδικότερα, αφού αποκαλύψεις μια διεφθαρμένη διάθεση σε οποιαδήποτε κατάσταση, πρέπει συχνά να κάνεις αυτοκριτική και να γνωρίζεις τον εαυτό σου. Τότε θα σου είναι εύκολο να διακρίνεις ξεκάθαρα τη διεφθαρμένη σου ουσία και θα είσαι σε θέση να μισήσεις από καρδιάς τη διαφθορά σου, τη σάρκα σου και τον Σατανά. Και από την καρδιά σου, θα είσαι σε θέση να αγαπάς την αλήθεια και να αγωνίζεσαι γι’ αυτήν. Με αυτόν τον τρόπο, η αλαζονική σου διάθεση θα μειώνεται συνεχώς και, σιγά-σιγά, θα την αποβάλεις. Θα αποκτάς όλο και περισσότερη σύνεση, και θα σου είναι ευκολότερο να υποταχθείς στον Θεό. Στα μάτια των άλλων, θα φαίνεσαι πιο σταθερός και πιο προσγειωμένος, και θα φαίνεται ότι μιλάς πιο αντικειμενικά. Θα είσαι σε θέση να ακούς τους άλλους και θα τους δίνεις χρόνο να μιλήσουν. Όταν οι άλλοι έχουν δίκιο, θα σου είναι εύκολο να δεχτείς τα λόγια τους, και οι αλληλεπιδράσεις σου με τους ανθρώπους δεν θα είναι τόσο φορτικές. Θα είσαι σε θέση να συνεργαστείς αρμονικά με οποιονδήποτε. Αν εκτελείς το καθήκον σου με αυτόν τον τρόπο, δεν θα έχεις τότε σύνεση και ανθρώπινη φύση; Αυτός είναι ο τρόπος για να διορθώσεις μια τέτοιου είδους διεφθαρμένη διάθεση.

Ας συναναστραφούμε τώρα λίγο πάνω στον τρόπο διόρθωσης των διεφθαρμένων διαθέσεων μέσω του ζητήματος της αδιάλλακτης διάθεσης που μόλις ανέφερα. Για να διορθώσει κανείς μια διεφθαρμένη διάθεση, πρέπει πρώτα να είναι σε θέση να αποδεχτεί την αλήθεια. Αποδοχή της αλήθειας σημαίνει αποδοχή της κρίσης και της παίδευσης του Θεού· σημαίνει αποδοχή των λόγων Του που εκθέτουν την ουσία της διαφθοράς του ανθρώπου. Εάν γνωρίσεις και αναλύσεις τις εκφάνσεις της διαφθοράς σου, τις διεφθαρμένες καταστάσεις σου και τις διεφθαρμένες προθέσεις και συμπεριφορές σου με βάση τα λόγια του Θεού, και είσαι σε θέση να αποκαλύψεις την ουσία των προβλημάτων σου, τότε θα έχεις αποκτήσει γνώση της διεφθαρμένης διάθεσής σου και θα έχεις δρομολογήσει τη διαδικασία της διόρθωσής της. Από την άλλη πλευρά, αν δεν ασκείσαι με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο δεν θα είσαι σε θέση να διορθώσεις την αδιάλλακτη διάθεσή σου, αλλά δεν θα έχεις και τρόπο να εξαλείψεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου. Κάθε άτομο διακατέχεται από πολλαπλές διεφθαρμένες διαθέσεις. Από πού θα πρέπει να ξεκινήσει κανείς τη διόρθωσή τους; Πρώτον, πρέπει να διορθώσει κανείς την αδιαλλαξία του, καθώς η αδιάλλακτη διάθεση εμποδίζει τους ανθρώπους να πλησιάσουν τον Θεό, να αναζητήσουν την αλήθεια και να υποταχθούν στον Θεό. Η αδιαλλαξία είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο στην προσευχή και τη συναναστροφή του ανθρώπου με τον Θεό· είναι αυτό που παρεμποδίζει περισσότερο την κανονική σχέση του ανθρώπου με τον Θεό. Αφού διορθώσεις την αδιάλλακτη διάθεσή σου, οι υπόλοιπες θα είναι εύκολο να διορθωθούν. Η διόρθωση μιας διεφθαρμένης διάθεσης αρχίζει με την αυτοκριτική και την αυτογνωσία. Διόρθωσε όποιες διεφθαρμένες διαθέσεις γνωρίζεις —όσο περισσότερες απ’ αυτές γνωρίζεις, τόσο περισσότερες μπορείς να διορθώσεις· όσο βαθύτερη είναι η γνώση σου γι’ αυτές, τόσο πιο επιμελώς μπορείς να τις διορθώσεις. Αυτή είναι η διαδικασία της διόρθωσης των διεφθαρμένων διαθέσεων· γίνεται με προσευχή στον Θεό, με αυτοκριτική και αυτογνωσία, καθώς και με ανάλυση της ουσίας της διεφθαρμένης διάθεσής σου μέσω των λόγων του Θεού, μέχρι να μπορέσεις να απαρνηθείς τη σάρκα και να κάνεις πράξη την αλήθεια. Η γνώση της ουσίας της διεφθαρμένης διάθεσής σου δεν είναι απλή υπόθεση. Το να έχεις αυτογνωσία δεν σημαίνει να λες σε γενικές γραμμές: «Είμαι ένα διεφθαρμένο άτομο· είμαι διάβολος. Είμαι τέκνο του Σατανά, απόγονος του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Αντιστέκομαι στον Θεό και είμαι εχθρικός απέναντί Του· είμαι εχθρός Του». Τέτοιες κουβέντες δεν σημαίνουν απαραίτητα ότι έχεις αληθινή γνώση της διαφθοράς σου. Μπορεί να έχεις μάθει αυτά τα λόγια από κάποιον άλλον και να μη γνωρίζεις πολλά για τον εαυτό σου. Η αληθινή αυτογνωσία δεν βασίζεται στη μάθηση ή στις κρίσεις του ανθρώπου· βασίζεται στα λόγια του Θεού —είναι το να κατανοήσεις τις συνέπειες των διεφθαρμένων διαθέσεων και τα βάσανα που έχεις βιώσει ως αποτέλεσμα αυτών, καθώς και να καταλάβεις πως μια διεφθαρμένη διάθεση βλάπτει όχι μόνο εσένα, αλλά και άλλους ανθρώπους. Είναι να διακρίνεις το γεγονός ότι οι διεφθαρμένες διαθέσεις προέρχονται από τον Σατανά, ότι είναι δηλητήρια και φιλοσοφίες του Σατανά, και ότι είναι εντελώς εχθρικές προς την αλήθεια και τον Θεό. Όταν θα έχεις διακρίνει αυτό το πρόβλημα, θα έχεις γνωρίσει τη διεφθαρμένη διάθεσή σου. Μερικοί άνθρωποι, αφού αναγνωρίσουν ότι είναι ο διάβολος Σατανάς, εξακολουθούν να μη δέχονται το κλάδεμα και την αντιμετώπιση. Δεν παραδέχονται ότι έχουν σφάλει ή ότι έχουν παραβιάσει την αλήθεια. Ποιο είναι το πρόβλημά τους; Εξακολουθούν να μην έχουν αυτογνωσία. Μερικοί άνθρωποι λένε ότι είναι ο διάβολος Σατανάς, αλλά αν τους ρωτούσες: «Γιατί λες ότι είσαι ο διάβολος Σατανάς;» δεν θα μπορούσαν να απαντήσουν. Αυτό δείχνει ότι δεν γνωρίζουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση ή τη φύση-ουσία τους. Αν έβλεπαν ότι η φύση τους είναι η φύση του διαβόλου, ότι η διεφθαρμένη τους διάθεση είναι η διάθεση του Σατανά, και παραδεχόντουσαν ότι είναι ως εκ τούτου ο διάβολος, ο Σατανάς, τότε θα είχαν καταφέρει να γνωρίσουν τη δική τους φύση-ουσία. Η αληθινή αυτογνωσία επιτυγχάνεται μέσω της έκθεσης, της κρίσης, της άσκησης και της βίωσης των λόγων του Θεού. Επιτυγχάνεται μέσω της κατανόησης της αλήθειας. Εάν κάποιος δεν κατανοεί την αλήθεια, τότε ό,τι κι αν λέει για την αυτογνωσία του, είναι λόγια κούφια και μη πρακτικά, επειδή δεν μπορεί να βρει ή να αντιληφθεί πράγματα που είναι βασικά και ουσιώδη. Για να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του, πρέπει να αναγνωρίσει ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις έχει αποκαλύψει σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, ποια ήταν η πρόθεσή του, πώς συμπεριφέρθηκε, με τι νοθεύτηκε και γιατί δεν μπόρεσε να αποδεχτεί την αλήθεια. Πρέπει να είναι σε θέση να δηλώσει αυτά τα πράγματα με σαφήνεια, και μόνο τότε μπορεί να γνωρίσει τον εαυτό του. Όταν κάποιοι άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με το κλάδεμα και την αντιμετώπιση, παραδέχονται ότι έχουν κουραστεί από την αλήθεια, ότι έχουν υποψίες και παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό και ότι είναι επιφυλακτικοί απέναντί Του. Αναγνωρίζουν επίσης ότι όλα τα λόγια του Θεού που κρίνουν και εκθέτουν τον άνθρωπο είναι πραγματικά. Αυτό δείχνει ότι έχουν λίγη αυτογνωσία. Αλλά επειδή δεν έχουν γνώση του Θεού ή του έργου Του, επειδή δεν κατανοούν το θέλημά Του, η αυτογνωσία τους είναι αρκετά ρηχή. Αν κάποιος αναγνωρίσει μόνο τη δική του διαφθορά, αλλά δεν έχει εντοπίσει τη ρίζα του προβλήματος, μπορούν να εξαλειφθούν οι υποψίες, οι παρανοήσεις και η επιφυλακτικότητά του για τον Θεό; Όχι, δεν μπορούν. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η αυτογνωσία είναι κάτι περισσότερο από μια απλή αναγνώριση της διαφθοράς και των προβλημάτων κάποιου —πρέπει επίσης κανείς να κατανοήσει την αλήθεια και να επιλύσει το πρόβλημα της διεφθαρμένης διάθεσής του στη ρίζα του. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να διακρίνει κανείς την αλήθεια της διαφθοράς του και να επιτύχει αληθινή μετάνοια. Όταν όσοι αγαπούν την αλήθεια γνωρίσουν τον εαυτό τους, είναι επίσης σε θέση να αναζητήσουν και να κατανοήσουν την αλήθεια για να επιλύσουν τα προβλήματά τους. Μόνο αυτού του είδους η αυτογνωσία φέρνει αποτελέσματα. Κάθε φορά που ένα άτομο που αγαπά την αλήθεια διαβάζει μια φράση από τα λόγια του Θεού που αποκαλύπτει και κρίνει τον άνθρωπο, πρώτα απ’ όλα έχει πίστη ότι τα λόγια του Θεού που αποκαλύπτουν τον άνθρωπο είναι πραγματικά και αληθινά, και ότι τα λόγια του Θεού που κρίνουν τον άνθρωπο είναι η αλήθεια, και ότι αντιπροσωπεύουν τη δικαιοσύνη του Θεού. Όσοι αγαπούν την αλήθεια πρέπει, κατ’ ελάχιστον, να είναι σε θέση να το αναγνωρίσουν αυτό. Αν κάποιος δεν πιστεύει καν τα λόγια του Θεού και δεν πιστεύει ότι τα λόγια του Θεού που εκθέτουν και κρίνουν τον άνθρωπο είναι πραγματικότητα και αλήθεια, μπορεί να αποκτήσει αυτογνωσία μέσα από τα λόγια Του; Σίγουρα όχι —ακόμη κι αν το επιθυμούσε, δεν θα μπορούσε. Αν μπορείς να παραμείνεις ακλόνητος στην πεποίθησή σου ότι όλα τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, και να τα πιστέψεις όλα, ανεξάρτητα από το τι λέει ο Θεός ή απ’ τον τρόπο με τον οποίον μιλάει, αν μπορείς να πιστεύεις και να αποδέχεσαι τα λόγια του Θεού ακόμα κι αν δεν τα καταλαβαίνεις, θα σου είναι εύκολο να κάνεις αυτοκριτική και να γνωρίσεις τον εαυτό σου μέσα απ’ αυτά. Η αυτοκριτική πρέπει να βασίζεται στην αλήθεια. Αυτό είναι πέρα από κάθε αμφιβολία. Μόνο τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια —κανένα από τα λόγια του ανθρώπου και κανένα από τα λόγια του Σατανά δεν είναι η αλήθεια. Ο Σατανάς διαφθείρει την ανθρωπότητα με κάθε είδους γνώση, διδασκαλία και θεωρία εδώ και χιλιάδες χρόνια, και οι άνθρωποι έχουν γίνει τόσο αναίσθητοι και ανόητοι, που όχι μόνο δεν έχουν την παραμικρή αυτογνωσία, αλλά υποστηρίζουν ακόμη και αιρέσεις και πλάνες, και αρνούνται να δεχτούν την αλήθεια. Άνθρωποι σαν αυτούς είναι αδιόρθωτοι. Εκείνοι που έχουν αληθινή πίστη στον Θεό πιστεύουν ότι μόνο τα λόγια Του είναι η αλήθεια, είναι σε θέση να γνωρίσουν τον εαυτό τους με βάση τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, και έτσι να επιτύχουν την αληθινή μετάνοια. Κάποιοι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια· βασίζουν την αυτοκριτική τους μόνο στη γνώση του ανθρώπου, παραδέχονται μόνο την αμαρτωλή συμπεριφορά τους και, στο μεταξύ, δεν είναι σε θέση να διακρίνουν τη δική τους διεφθαρμένη ουσία. Μια τέτοια αυτογνωσία αποτελεί μάταιη προσπάθεια και δεν αποδίδει κανένα αποτέλεσμα. Πρέπει κανείς να βασίσει την αυτοκριτική του στα λόγια του Θεού, και αφού κάνει την αυτοκριτική του, να γνωρίσει σταδιακά τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτει. Πρέπει κανείς να είναι σε θέση να υπολογίζει και να γνωρίζει τις ελλείψεις του, την ανθρώπινη φύση-ουσία του, τις απόψεις του για τα πράγματα, την οπτική και τις αξίες της ζωής του, με βάση την αλήθεια, και στη συνέχεια να καταλήγει σε ακριβή αξιολόγηση και ετυμηγορία για όλα αυτά τα πράγματα. Με αυτόν τον τρόπο, μπορεί σταδιακά να αποκτήσει αυτογνωσία. Όμως, η αυτογνωσία γίνεται όλο και πιο βαθιά όσο κανείς βιώνει περισσότερα στη ζωή, και πριν αποκτήσει την αλήθεια, θα είναι αδύνατον να διακρίνει εντελώς τη φύση-ουσία του. Αν κάποιος γνωρίζει πραγματικά τον εαυτό του, μπορεί να δει ότι τα διεφθαρμένα ανθρώπινα όντα είναι πράγματι απόγονοι και ενσαρκώσεις του Σατανά. Θα θεωρήσει ότι δεν αξίζει να ζει ενώπιον του Θεού, ότι είναι ανάξιος της αγάπης και της σωτηρίας Του, και θα είναι σε θέση να προσκυνήσει τελείως μπροστά Του. Μόνο όσοι είναι ικανοί για έναν τέτοιο βαθμό γνώσης γνωρίζουν πραγματικά τον εαυτό τους. Η αυτογνωσία αποτελεί προϋπόθεση για την είσοδο στην αλήθεια-πραγματικότητα. Αν κάποιος θέλει να κάνει πράξη την αλήθεια και να εισέλθει στην πραγματικότητα, πρέπει να γνωρίσει τον εαυτό του. Όλοι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και, παρά τη θέλησή τους, αυτές οι διεφθαρμένες διαθέσεις πάντα τους δεσμεύουν και τους ελέγχουν. Δεν είναι σε θέση να κάνουν πράξη την αλήθεια ή να υπακούσουν στον Θεό. Έτσι, αν επιθυμούν να κάνουν αυτά τα πράγματα, πρέπει πρώτα να αποκτήσουν αυτογνωσία και να διορθώσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Μόνο μέσα απ’ τη διαδικασία της διόρθωσης μιας διεφθαρμένης διάθεσης μπορεί κανείς να κατανοήσει την αλήθεια και να αποκτήσει γνώση για τον Θεό· μόνο τότε μπορεί να υποταχθεί στον Θεό και να καταθέσει μαρτυρία γι’ Αυτόν. Έτσι κερδίζει κανείς την αλήθεια. Η διαδικασία εισόδου στην αλήθεια-πραγματικότητα είναι αυτή της διόρθωσης της διεφθαρμένης διάθεσης του ατόμου. Τι πρέπει, λοιπόν, να κάνει κανείς για να διορθώσει τη διεφθαρμένη του διάθεση; Πρώτον, πρέπει να γνωρίσει τη διεφθαρμένη ουσία του. Συγκεκριμένα, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να γνωρίσει πώς προέκυψε η διεφθαρμένη διάθεσή του και ποια απ’ τα ψέματα και τις πλάνες του Σατανά που αποδέχτηκε την προκάλεσαν. Μόλις κατανοήσει πλήρως αυτές τις βαθύτερες αιτίες με βάση τα λόγια του Θεού και τις διακρίνει, δεν θα είναι πλέον πρόθυμος να ζει με βάση τη διεφθαρμένη του διάθεση, θα θέλει μόνο να υποταχθεί στον Θεό και να ζει σύμφωνα με τα λόγια Του. Κάθε φορά που θα αποκαλύπτει μια διεφθαρμένη διάθεση, θα είναι σε θέση να την αναγνωρίσει, να την απορρίψει και να απαρνηθεί τη σάρκα του. Με την άσκηση και την εμπειρία κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα αποβάλει σιγά σιγά όλες τις διεφθαρμένες διαθέσεις του.

Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Όταν διάβασα τα λόγια έκθεσης και κρίσης του Θεού, έκανα αυτοκριτική και συνειδητοποίησα ότι είμαι αλαζόνας, δόλιος, εγωιστής, μοχθηρός, αδιάλλακτος και χωρίς ανθρώπινη φύση». Υπάρχουν ακόμη και κάποιοι που λένε ότι είναι εξαιρετικά αλαζόνες, ότι είναι κτήνη, ότι είναι ο διάβολος Σατανάς. Είναι αυτή αληθινή αυτογνωσία; Αν μιλούν από καρδιάς και δεν αντιγράφουν απλώς κάτι, τότε αυτό δείχνει ότι, κατ’ ελάχιστον, έχουν κάποια αυτογνωσία· το μόνο ερώτημα είναι αν αυτή είναι ρηχή ή βαθιά. Αν αντιγράφουν κάτι, επαναλαμβάνοντας τα λόγια κάποιου άλλου, τότε αυτό δεν είναι αληθινή αυτογνωσία. Η γνώση της διεφθαρμένης διάθεσης του ατόμου πρέπει να είναι συγκεκριμένη, ως προς κάθε θέμα και κατάσταση —δηλαδή ως προς λεπτομέρειες όπως είναι οι καταστάσεις, οι εκφάνσεις, οι συμπεριφορές, οι σκέψεις και οι ιδέες που σχετίζονται με τη διεφθαρμένη διάθεση. Μόνο τότε μπορεί κανείς να γνωρίσει πραγματικά τον εαυτό του. Και όταν ένας άνθρωπος γνωρίσει πραγματικά τον εαυτό του, η καρδιά του θα γεμίσει με τύψεις κι εκείνος θα μπορέσει να μετανοήσει πραγματικά. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει κανείς πράξη προκειμένου να μετανοήσει; (Πρέπει να παραδεχτεί τα λάθη του.) Η «παραδοχή των λαθών του» δεν είναι ο σωστός τρόπος για να το εκφράσουμε αυτό· αντίθετα, το θέμα είναι να αναγνωρίσει και να γνωρίσει ότι έχει μια συγκεκριμένη διεφθαρμένη διάθεση. Αν κάποιος λέει ότι η διεφθαρμένη του διάθεση είναι κάποιο είδος λάθους, έχει άδικο. Μια διεφθαρμένη διάθεση είναι κάτι που ανήκει στη φύση κάποιου, κάτι που ελέγχει ένα άτομο. Δεν είναι το ίδιο πράγμα με ένα μεμονωμένο λάθος. Μερικοί άνθρωποι, αφότου αποκαλύψουν διαφθορά, προσεύχονται στον Θεό: «Θεέ μου, έκανα λάθος. Λυπάμαι». Αυτό είναι ανακριβές. Θα ήταν πιο σωστό να πούμε: «Παραδοχή μιας αμαρτίας». Ο συγκεκριμένος τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι κάνουν πράξη τη μετάνοια είναι με το να γνωρίζουν τον εαυτό τους και να λύνουν τα προβλήματά τους. Όταν ένα άτομο αποκαλύψει μια διεφθαρμένη διάθεση ή διαπράξει κάποια παράβαση, και συνειδητοποιήσει ότι αντιστέκεται στον Θεό και προκαλεί το μίσος Του, τότε θα πρέπει να κάνει την αυτοκριτική του και να γνωρίσει τον εαυτό του μέσα στα σχετικά λόγια του Θεού. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα γνωρίσει κάπως τη διεφθαρμένη του διάθεση και θ’ αναγνωρίσει ότι προέρχεται από τα δηλητήρια και τη διαφθορά του Σατανά. Εν συνεχεία, αφού έχει βρει τις αρχές για την άσκηση της αλήθειας κι έχει τη δυνατότητα να την κάνει πράξη, αυτό είναι αληθινή μετάνοια. Ό,τι διαφθορά κι αν αποκαλύπτει ένα άτομο, εάν είναι σε θέση να γνωρίσει πρώτα τη διεφθαρμένη διάθεσή του, να αναζητήσει την αλήθεια για να τη διορθώσει και να καταφέρει να κάνει πράξη την αλήθεια, αυτό είναι αληθινή μετάνοια. Μερικοί άνθρωποι γνωρίζουν λίγα πράγματα για τον εαυτό τους, όμως δεν υπάρχουν ενδείξεις μετάνοιας μέσα τους, ούτε μαρτυρία ότι έκαναν πράξη την αλήθεια. Εάν εξακολουθούν να μην αλλάζουν αφού αποκτήσουν αυτογνωσία, αυτό απέχει πολύ από την αληθινή μετάνοια. Για να επιτύχει κανείς αληθινή μετάνοια, πρέπει να διορθώσει τις διεφθαρμένες διαθέσεις του. Πώς, λοιπόν, συγκεκριμένα, θα πρέπει να ασκείται κανείς και να εισέρχεται προκειμένου να διορθώσει τις διεφθαρμένες του διαθέσεις; Ορίστε ένα παράδειγμα. Οι άνθρωποι έχουν δόλιες διαθέσεις, λένε πάντα ψέματα και εξαπατούν. Αν το συνειδητοποιήσεις αυτό, τότε η απλούστερη και πιο άμεση αρχή της άσκησης για να διορθώσεις τη δολιότητά σου είναι να είσαι ειλικρινής, να λες την αλήθεια και να κάνεις ειλικρινή πράγματα. Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Αλλ’ ας ήναι ο λόγος σας Ναι ναι, Ου, ού·» Για να είναι κανείς ειλικρινής, θα πρέπει να ακολουθεί τις αρχές των λόγων του Θεού. Αυτή η απλή άσκηση είναι η πιο αποτελεσματική, είναι εύκολο να την κατανοήσει κανείς και να την κάνει πράξη. Ωστόσο, επειδή οι άνθρωποι είναι τόσο βαθιά διεφθαρμένοι, επειδή όλοι έχουν σατανική φύση και ζουν με βάση σατανικές διαθέσεις, τους είναι αρκετά δύσκολο να κάνουν πράξη την αλήθεια. Θα ήθελαν να είναι ειλικρινείς, αλλά δεν μπορούν. Δεν μπορούν παρά να λένε ψέματα και να επιδίδονται σε τεχνάσματα, και παρόλο που μπορεί να νιώθουν τύψεις μόλις το αναγνωρίσουν αυτό, θα εξακολουθούν να μην είναι σε θέση να αποβάλουν τους περιορισμούς της διεφθαρμένης τους διάθεσης, και θα συνεχίζουν να λένε ψέματα και να εξαπατούν, όπως έκαναν και πριν. Πώς θα πρέπει να διορθωθεί αυτό το πρόβλημα; Μέρος της διόρθωσης είναι να ξέρει κανείς ότι η ουσία της διεφθαρμένης διάθεσής του είναι άσχημη και ποταπή, και να είναι σε θέση να τη μισήσει μέσα απ’ την καρδιά του· ένα άλλο μέρος είναι να εκπαιδεύσει τον εαυτό του να ασκείται σύμφωνα με την αλήθεια-αρχή: «Αλλ’ ας ήναι ο λόγος σας Ναι ναι, Ου, ού·» Όταν κάνεις πράξη αυτήν την αρχή, βρίσκεσαι στη διαδικασία διόρθωσης της δόλιας διάθεσής σου. Φυσικά, αν είσαι σε θέση να ασκείσαι σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές ενώ επιλύεις την απατηλή σου διάθεση, αυτό αποτελεί αφενός εκδήλωση της μεταστροφής σου και αφετέρου την έναρξη της αληθινής σου μετάνοιας, και ο Θεός το εγκρίνει. Αυτό σημαίνει ότι όταν αλλάξεις, ο Θεός θα αλλάξει γνώμη για σένα. Στην πραγματικότητα, το ότι ο Θεός το κάνει αυτό αποτελεί ένα είδος συγχώρεσης για τις διεφθαρμένες διαθέσεις και την επαναστατικότητα του ανθρώπου. Ο Θεός συγχωρεί τους ανθρώπους και δεν μνημονεύει τις αμαρτίες ή τις παραβάσεις τους. Είναι αυτό αρκετά συγκεκριμένο; Το έχετε κατανοήσει αυτό; Ορίστε ακόμη ένα παράδειγμα. Ας πούμε ότι έχεις αλαζονική διάθεση και, ό,τι κι αν σου συμβεί, είσαι πολύ ισχυρογνώμων —θέλεις πάντα να κάνεις κουμάντο, οι άλλοι να σε υπακούουν και να κάνουν ό,τι θέλεις εσύ να κάνουν. Έρχεται μετά η μέρα που συνειδητοποιείς ότι αυτό προκαλείται από μια αλαζονική διάθεση. Η παραδοχή ότι πρόκειται για αλαζονική διάθεση είναι το πρώτο βήμα προς την αυτογνωσία. Από κει, θα πρέπει ν’ αναζητήσεις κάποια χωρία των λόγων του Θεού που εκθέτουν την αλαζονική διάθεση, να συγκρίνεις τον εαυτό σου με αυτά, να κάνεις αυτοκριτική και να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Εάν διαπιστώσεις ότι η σύγκριση είναι απολύτως εύστοχη και παραδεχτείς ότι υπάρχει μέσα σου η αλαζονική διάθεση που εκθέτει ο Θεός, και στη συνέχεια διακρίνεις και αποκαλύψεις από πού προέρχεται η αλαζονική σου διάθεση και γιατί προκύπτει, καθώς και ποια από τα δηλητήρια, τις αιρέσεις και τις πλάνες του Σατανά τη διέπουν, τότε, έχοντας δει την ουσία όλων αυτών των ζητημάτων, θα έχεις φτάσει στη ρίζα της αλαζονείας σου. Αυτή είναι η αληθινή αυτογνωσία. Όταν αποκτήσεις έναν πιο ακριβή ορισμό του τρόπου με τον οποίο αποκαλύπτεις αυτήν τη διεφθαρμένη διάθεση, αυτός θα διευκολύνει τη βαθύτερη και πιο πρακτική γνώση του εαυτού σου. Τι θα πρέπει να κάνεις στη συνέχεια; Θα πρέπει ν’ αναζητήσεις τις αλήθεια-αρχές στα λόγια του Θεού και να καταλάβεις ποιο είδος ανθρώπινης συμπεριφοράς και ομιλίας αποτελεί εκδήλωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Αφού βρεις το μονοπάτι της άσκησης, πρέπει να ασκείσαι σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, κι όταν η καρδιά σου μεταστραφεί, θα έχεις μετανοήσει αληθινά. Όχι μόνο θα έχεις αρχές στην ομιλία και τις πράξεις σου, αλλά θα βιώσεις και την ανθρώπινη ομοιότητα και θα αποβάλεις σταδιακά τη διεφθαρμένη σου διάθεση. Οι άλλοι θα σε δουν ως ένα νέο άτομο: Δεν θα είσαι πλέον το παλιό, διεφθαρμένο άτομο που ήσουν κάποτε, αλλά ένα άτομο που αναγεννήθηκε με τα λόγια του Θεού. Ένα τέτοιο άτομο είναι άτομο του οποίου η ζωή-διάθεση έχει αλλάξει.

Το να αποκτήσει κανείς αυτογνωσία δεν είναι εύκολο πράγμα. Επιτυγχάνεται με την αποδοχή της αλήθειας, καθώς και με την άσκηση και τη βίωση των λόγων του Θεού, και η αληθινή αυτογνωσία μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την αποδοχή της κρίσης και της παίδευσης του Θεού. Όσοι δεν έχουν βιώσει την κρίση και την παίδευση μπορούν, στην καλύτερη περίπτωση, να παραδεχτούν τα λάθη που έχουν κάνει και τα πράγματα στα οποία έχουν σφάλει. Θα τους είναι πολύ δύσκολο να δουν καθαρά τη φύση-ουσία τους. Γιατί, παρόλο που οι πιστοί στην Εποχή της Χάριτος σταμάτησαν να διαπράττουν ορισμένες αμαρτίες και άλλαξαν τη συμπεριφορά τους προς το καλύτερο, δεν πέτυχαν ποτέ μεταμόρφωση της ζωής-διάθεσής τους; Γιατί, παρόλο που πίστευαν στον Θεό, Του αντιστάθηκαν και μάλιστα Τον πρόδωσαν; Είναι δύσκολο για τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα να αναγνωρίσει την πηγή αυτού του ζητήματος. Γιατί όλοι οι άνθρωποι έχουν σατανικές διαθέσεις; Αυτό οφείλεται στο ότι ο Σατανάς έχει διαφθείρει την ανθρωπότητα και οι άνθρωποι έχουν αποδεχτεί τα ψέματα και τις φιλοσοφίες του. Αυτό ήταν που πυροδότησε τις διεφθαρμένες διαθέσεις, και με αυτόν τον τρόπο η διάθεση του Σατανά έγινε η πηγή της αντίστασης του ανθρώπου ενάντια στον Θεό. Αυτό είναι το πιο δύσκολο πράγμα να αναγνωρίσουν οι άνθρωποι. Ο Θεός κάνει το έργο της κρίσης Του τις έσχατες ημέρες για να σώσει την ανθρωπότητα από την επιρροή του Σατανά και να εξαλείψει την πηγή της αμαρτίας της ανθρωπότητας και της αντίστασής της ενάντια στον Θεό. Ο Σατανάς διαφθείρει την ανθρωπότητα εδώ και χιλιάδες χρόνια και η φύση του έχει ριζώσει στις καρδιές των ανθρώπων. Ως εκ τούτου, κανένα είδος διεφθαρμένης διάθεσης δεν μπορεί να διορθωθεί και να αποτιναχθεί με μία ή δύο μόνο προσπάθειες αυτοκριτικής και αυτογνωσίας. Οι διεφθαρμένες διαθέσεις αναβλύζουν συνεχώς και επανειλημμένα, γι’ αυτό οι άνθρωποι πρέπει να αποδεχτούν την αλήθεια και να δώσουν μια μακρά μάχη με τις σατανικές τους διαθέσεις μέχρι να νικήσουν τον Σατανά. Μόνο τότε μπορούν να αποτινάξουν πλήρως τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Έτσι, οι άνθρωποι πρέπει αδιάκοπα να προσεύχονται στον Θεό, να αναζητούν την αλήθεια, να κάνουν αυτοκριτική, να γνωρίζουν τον εαυτό τους και να κάνουν πράξη την αλήθεια, έως ότου η διαφθορά πάψει να αναβλύζει από αυτούς, η ζωή-διάθεσή τους αλλάξει και οι ίδιοι επιτύχουν υποταγή στον Θεό. Μόνο τότε θα κερδίσουν την έγκριση του Θεού. Τα αποτελέσματα κάθε μάχης μπορεί να μην είναι άμεσα εμφανή, και μπορεί κανείς να εξακολουθεί να αποκαλύπτει διεφθαρμένες διαθέσεις έπειτα. Ίσως νιώθεις λίγο αρνητικός και αποθαρρυμένος, αλλά δεν θέλεις να τα παρατήσεις, και μπορείς ακόμα να συνεχίσεις να προσπαθείς σκληρά, στρεφόμενος στον Θεό και στηριζόμενος σ’ Αυτόν. Αν επιμείνεις με αυτόν τον τρόπο για δύο ή τρία χρόνια, θα είσαι πραγματικά σε θέση να κάνεις πράξη την αλήθεια, και θα υπάρχει γαλήνη και χαρά στην καρδιά σου. Τότε θα δεις ξεκάθαρα ότι κάθε αποτυχία, κάθε προσπάθεια και κάθε κέρδος που είχες ήταν ένα καλό σημάδι ότι προχωρούσες προς τη μεταμόρφωση της διάθεσής σου και προς το να κάνεις τον Θεό να αλλάξει γνώμη για σένα. Αν και κάθε αλλαγή είναι ανεπαίσθητη στην ανθρώπινη συνείδηση, η μεταμόρφωση της διάθεσης που έρχεται με κάθε μεταστροφή δεν μπορεί να επιτευχθεί με καμία άλλη ενέργεια ή πράγμα. Αυτό είναι το μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσει κανείς για να αλλάξει τη διάθεσή του και να εισέλθει στη ζωή. Με αυτόν τον τρόπο πρέπει να γίνεται πράξη η επιδίωξη της αλλαγής της διάθεσης. Φυσικά, οι άνθρωποι θα πρέπει να έχουν ακριβή κατανόηση του τρόπου με τον οποίο λαμβάνει χώρα η αλλαγή διάθεσης: Δεν είναι μια ξαφνική, συνταρακτική αλλαγή που εκπλήσσει και τέρπει, όπως φαντάζονται. Δεν λαμβάνει χώρα έτσι. Είναι μια αλλαγή που γίνεται ασυνείδητα, αργά, σιγά-σιγά. Όταν κάποιος είναι σε θέση να κάνει πράξη την αλήθεια, θα δει τους καρπούς των κόπων του. Όταν ανατρέξεις στο παρελθόν, αφού έχεις βαδίσει σε αυτό το μονοπάτι για τρία, πέντε ή δέκα χρόνια, θα εκπλαγείς όταν διαπιστώσεις ότι η διάθεσή σου έχει αλλάξει πάρα πολύ σε αυτά τα δέκα χρόνια, ότι είσαι τελείως διαφορετικός. Μπορεί η προσωπικότητα και η ιδιοσυγκρασία σου να μην έχουν αλλάξει, ούτε ο τρόπος ζωής σου και άλλα παρόμοια, αλλά οι διαθέσεις, οι καταστάσεις και οι συμπεριφορές που αναβλύζουν από σένα θα διαφέρουν πολύ, σαν να έχεις γίνει πραγματικά ένα διαφορετικό άτομο. Γιατί θα συμβεί μια τέτοια αλλαγή; Επειδή σε αυτά τα δέκα χρόνια, θα έχεις κριθεί και παιδευτεί, θα έχεις κλαδευτεί και αντιμετωπιστεί, θα έχεις δοκιμαστεί και εξευγενιστεί από τα λόγια του Θεού πολλές φορές, και θα έχεις κατανοήσει πολλές αλήθειες. Θα ξεκινήσει με μια αλλαγή στις απόψεις σου για τα πράγματα, μια αλλαγή στην οπτική σου για τη ζωή και τις αξίες σου, την οποία θα ακολουθήσει μια αλλαγή στη ζωή-διάθεσή σου, μια αλλαγή στα θεμέλια στα οποία στηρίζεσαι για να επιβιώσεις —και καθώς συμβαίνουν αυτές οι αλλαγές, θα γίνεις σταδιακά ένα άλλο άτομο, ένας νέος άνθρωπος. Αν και η προσωπικότητα, η ιδιοσυγκρασία, ο τρόπος ζωής, ακόμα και η ομιλία και η στάση σου μπορεί να παραμείνουν αμετάβλητα, θα έχεις μεταμορφώσει τη ζωή-διάθεσή σου, και αυτό από μόνο του είναι μια θεμελιώδης, ουσιώδης αλλαγή. Ποια είναι τα σημάδια της αλλαγής της διάθεσης; Πώς εκδηλώνεται συγκεκριμένα; Ξεκινά με μια αλλαγή των απόψεων ενός ατόμου για τα πράγματα —τότε που οι πολυάριθμες απόψεις που τρέφει ένα άτομο για ό,τι αφορά στους άπιστους αλλάζουν καθώς αυτό αποκτά κατανόηση της αλήθειας, και οι απόψεις αυτές πλησιάζουν περισσότερο στην αλήθεια των λόγων του Θεού. Αυτό είναι το πρώτο στάδιο της αλλαγής της διάθεσης. Πέρα από αυτό, μέσω της αυτοκριτικής και της αυτογνωσίας, οι άνθρωποι μπορούν να επικεντρωθούν στην άσκηση της αλήθειας. Αναλογιζόμενοι τις διάφορες προθέσεις, τα κίνητρα, τις σκέψεις και ιδέες, τις αντιλήψεις, τις απόψεις και τις στάσεις που προκύπτουν μέσα τους, μπορούν να εντοπίσουν τα προβλήματά τους και να αρχίσουν να νιώθουν μεταμέλεια γι’ αυτά. Στη συνέχεια, μπορούν να απαρνηθούν τη σάρκα και να κάνουν πράξη την αλήθεια. Και καθώς το κάνουν, θα αρχίσουν να εκτιμούν ακόμη περισσότερο τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, και να αναγνωρίζουν ότι ο Χριστός είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή. Θα είναι πιο πρόθυμοι να ακολουθήσουν τον Χριστό και να υποταχθούν σ’ Αυτόν, και θα αισθάνονται ότι ο Θεός εκφράζει αλήθειες για να εκθέσει, να κρίνει και να παιδεύσει τον άνθρωπο, καθώς και να αλλάξει τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων, και ότι με τον τρόπο αυτό ο Θεός σώζει και οδηγεί τον άνθρωπο στην τελείωση με έναν πραγματικά πρακτικό τρόπο. Θα αισθανθούν ότι χωρίς την κρίση και την παίδευση του Θεού ή την παροχή και την καθοδήγηση των λόγων Του, οι άνθρωποι δεν θα είχαν τρόπο να κερδίσουν τη σωτηρία ούτε θα μπορούσαν να αποκομίσουν τέτοιες ανταμοιβές. Θα αρχίσουν να αγαπούν τα λόγια του Θεού και θα νιώσουν ότι εξαρτώνται από αυτά στην πραγματική τους ζωή, ότι χρειάζονται τα λόγια Του ως παροχή, ως καθοδήγηση και για να ανοίξουν τον δρόμο γι’ αυτούς. Οι καρδιές τους θα γεμίσουν γαλήνη, και όταν τους συμβαίνει κάτι, θα αναζητούν ασυνείδητα τα λόγια του Θεού για να λειτουργούν ως βάση τους, και θα αναζητούν μέσα σε αυτά τις αρχές και το μονοπάτι άσκησης. Αυτό είναι ένα αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται μέσω της αυτογνωσίας. Υπάρχει και ένα άλλο: Οι άνθρωποι δεν θα αντιμετωπίζουν πλέον τις εκδηλώσεις των διεφθαρμένων διαθέσεών τους όπως έκαναν κάποτε, με στάση αδιαλλαξίας. Αντίθετα, θα είναι σε θέση να γαληνέψουν τις καρδιές τους και να ακούσουν τα λόγια του Θεού με μια στάση ειλικρίνειας, και θα είναι σε θέση να δεχτούν την αλήθεια και τα θετικά πράγματα. Αυτό σημαίνει ότι, όταν εκδηλώνουν μια διεφθαρμένη διάθεση, δεν θα είναι πλέον όπως ήταν πριν —αδιάλλακτοι, ατίθασοι, σφοδρά επιθετικοί, αλαζόνες, αυθάδεις και θηριώδεις— αντίθετα, θα κάνουν ενεργά αυτοκριτική και θα γνωρίσουν τα πραγματικά τους προβλήματα. Μπορεί να μη γνωρίζουν ποια είναι η ουσία της διεφθαρμένης τους διάθεσης, αλλά θα είναι σε θέση να γαληνέψουν, να προσευχηθούν στον Θεό και να αναζητήσουν την αλήθεια, και μετά θα παραδεχτούν τα προβλήματά τους και τη διεφθαρμένη τους διάθεση, θα μετανοήσουν στον Θεό και θα αποφασίσουν να συμπεριφερθούν διαφορετικά στο μέλλον. Αυτή είναι εξ ολοκλήρου μια στάση υποταγής. Με αυτόν τον τρόπο, θα αποκτήσουν καρδιά υποταγής στον Θεό. Ό,τι κι αν λέει ο Θεός, ό,τι κι αν απαιτεί από αυτούς, ό,τι έργο κι αν κάνει ή ό,τι περιβάλλον κι αν κανονίζει γι’ αυτούς, θα είναι εύκολο για τους ανθρώπους να υποταχθούν σ’ αυτό. Οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους δεν θα αποτελούν τόσο μεγάλο εμπόδιο γι’ αυτούς, θα είναι εύκολο να διορθωθούν και να ξεπεραστούν. Στο σημείο αυτό, θα μπορούν να ασκούν την αλήθεια χωρίς κόπο, καθώς και να επιτύχουν υποταγή στον Θεό. Αυτά είναι τα σημάδια της αλλαγής της διάθεσης. Όταν κάποιος μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια και να υποταχθεί πραγματικά στον Θεό, είναι δίκαιο να πούμε ότι η ζωή-διάθεσή του έχει ήδη υποβληθεί σε μια αλλαγή —μια αληθινή αλλαγή, η οποία επιτυγχάνεται εξ ολοκλήρου μέσω της επιδίωξης της αλήθειας. Και όλες οι συμπεριφορές που εκδηλώνονται στους ανθρώπους κατά τη διαδικασία αυτή, είτε πρόκειται για θετικές συμπεριφορές είτε για φυσιολογική αρνητικότητα και αδυναμία, είναι απαραίτητες και αναπόφευκτες. Εφόσον υπάρχουν θετικές συμπεριφορές, πρέπει να υπάρχουν και συμπεριφορές αρνητικότητας και αδυναμίας —αλλά η αρνητικότητα και η αδυναμία είναι προσωρινές. Μόλις ένα άτομο αποκτήσει ένα ορισμένο ανάστημα, θα έχει όλο και λιγότερες καταστάσεις αρνητικότητας και αδυναμίας, και όλο και περισσότερες θετικές συμπεριφορές και είσοδο, και οι πράξεις του θα συμφωνούν όλο και περισσότερο με τις αρχές. Ένα τέτοιο άτομο είναι κάποιος που υπακούει στον Θεό και κάποιος του οποίου η ζωή-διάθεση άλλαξε μετά την κάθαρση των διεφθαρμένων διαθέσεών του. Μπορεί να ειπωθεί ότι αυτά είναι τα αποτελέσματα που επιτυγχάνουν όσοι επιδιώκουν την αλήθεια βιώνοντας την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού, καθώς και με το να κλαδεύονται, να αντιμετωπίζονται, να δοκιμάζονται και να εξευγενίζονται επανειλημμένα.

Εφόσον όλοι οι άνθρωποι έχουν πλέον ακούσει και κατανοήσει τις συγκεκριμένες, κανονικές διαδικασίες επιδίωξης της αλήθειας, δεν θα πρέπει πια να επινοούν διάφορες δικαιολογίες ή προφάσεις για τους λόγους για τους οποίους βαριούνται την αλήθεια, ή αντιστέκονται σε αυτήν, ή δεν την επιδιώκουν. Έχοντας κατανοήσει αυτές τις αλήθειες και βλέποντας καθαρά αυτό το ζήτημα, έχεις πλέον διάκριση για τις δικαιολογίες και τις προφάσεις που προβάλλουν οι άνθρωποι για το ότι δεν επιδιώκουν την αλήθεια; Αν ένα ηλικιωμένο άτομο λέει: «Είμαι ηλικιωμένος. Δεν έχω το ίδιο κίνητρο ή τον ίδιο ενθουσιασμό που έχει ένας νέος άνθρωπος. Με τα χρόνια χάνω τη δυναμικότητα και τη φιλοδοξία της νιότης, και δεν γίνομαι πια αλαζόνας. Έτσι, το να λες ότι είμαι αλαζόνας είναι ανόητο —δεν είμαι!» Έχει δίκιο; (Όχι.) Προφανώς όχι. Όλοι σας μπορείτε πλέον να διακρίνετε τέτοια λόγια. Θα μπορούσες να αποκαλύψεις αυτό το άτομο και να πεις: «Παρόλο που είσαι ηλικιωμένος, εξακολουθείς να έχεις αλαζονική διάθεση. Ήσουν αλαζόνας για όλη σου τη ζωή χωρίς ποτέ να το διορθώσεις. Θέλεις να συνεχίσεις να είσαι αλαζόνας;» Κάποιοι νεότεροι άνθρωποι λένε: «Είμαι τόσο νέος, δεν έχω βιώσει το χάος της κοινωνίας ούτε έχω ταλαιπωρηθεί και παρασυρθεί μέσα σε διάφορες ομάδες. Δεν έχω τις εμπειρίες που έχουν οι άνθρωποι που έχουν γυρίσει τον κόσμο —και το πιο σημαντικό, φυσικά, δεν είμαι τόσο πανούργος ή ύπουλος όσο αυτοί οι πονηροί γέροντες. Ως νέος άνθρωπος, είναι φυσιολογικό να έχω κάπως αλαζονική διάθεση· τουλάχιστον δεν είμαι τόσο υπολογιστικός, δόλιος και κακός όσο ένας ηλικιωμένος». Είναι σωστό να το λένε αυτό; (Όχι.) Κάθε άνθρωπος έχει διεφθαρμένη διάθεση. Αυτό δεν έχει καμία σχέση με την ηλικία ή το φύλο. Εσύ έχεις ό,τι έχουν οι άλλοι, και αυτοί έχουν ό,τι έχεις εσύ. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να κατηγορεί κανείς τους άλλους. Φυσικά, δεν αρκεί να αναγνωρίζουμε απλώς ότι όλοι έχουν διεφθαρμένη διάθεση. Εφόσον έχεις αναγνωρίσει ότι έχεις διεφθαρμένη διάθεση, πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια για να τη διορθώσεις —δεν θα έχεις πετύχει τον στόχο σου μέχρι να αποκτήσεις την αλήθεια και να αλλάξει η διάθεσή σου. Η διόρθωση μιας διεφθαρμένης διάθεσης εξαρτάται τελικά από το κατά πόσον θα αποδεχθείς την αλήθεια, θα αφήσεις τις δικαιολογίες και τις προφάσεις σου και θα μπορέσεις να χειριστείς σωστά τη διεφθαρμένη διάθεσή σου. Δεν πρέπει να το αποφεύγεις ή να το παραμελείς με δικαιολογίες, και σίγουρα δεν πρέπει να το απορρίπτεις. Αυτά τα πράγματα είναι εύκολο να επιτευχθούν. Ποιο είναι το δυσκολότερο που πρέπει να γίνει; Κάτι μπορώ να σκεφτώ. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Πες ότι επιδιώκω την αλήθεια ή ότι δεν την επιδιώκω, πες ότι δεν αγαπώ την αλήθεια ή ότι την έχω βαρεθεί, αποκάλυψε ότι έχω οποιαδήποτε διεφθαρμένη διάθεση —απλώς θα σε αγνοήσω. Κάνω ό,τι μου ζητάει ο οίκος του Θεού και όποιο έργο χρειάζεται να κάνω. Ακούω κατά τη διάρκεια κηρυγμάτων και συναθροίσεων, διαβάζω κι εγώ μαζί τους όταν όλοι τρώνε και πίνουν τον λόγο του Θεού, κάθομαι και παρακολουθώ βίντεο με βιωματικές μαρτυρίες μαζί σας, και τρώω όταν τρώτε. Είμαι σε απόλυτη σύμπνοια μαζί σας. Ποιος από εσάς θα μπορούσε να πει ότι δεν επιδιώκω την αλήθεια; Εγώ έτσι πιστεύω, οπότε μπορείτε να κάνετε και να λέτε ό,τι θέλετε, δεν με νοιάζει!» Τέτοιοι άνθρωποι παριστάνουν ότι δεν προβάλλουν δικαιολογίες ή προφάσεις, αλλά ούτε και έχουν την πρόθεση να επιδιώξουν την αλήθεια. Είναι λες και το έργο του Θεού για τη σωτηρία δεν τους αφορά, λες και δεν το έχουν ανάγκη. Οι άνθρωποι αυτού του είδους δεν λένε ρητά: «Η ανθρώπινη φύση μου είναι καλή, πιστεύω αληθινά στον Θεό, είμαι πρόθυμος να απαρνηθώ πράγματα, είμαι σε θέση να υποφέρω και να πληρώσω ένα τίμημα. Σαν να μην έφταναν αυτά, χρειάζεται να δεχτώ και την κρίση και την παίδευση του Θεού;» Δεν το λένε ρητά, δεν έχουν ξεκάθαρη στάση απέναντι στην αλήθεια, και εξωτερικά δεν καταδικάζουν το έργο του Θεού. Ωστόσο, πώς μεταχειρίζεται ο Θεός τέτοιους ανθρώπους; Αν δεν επιδιώκουν την αλήθεια, αν είναι πολύ αδιάφοροι για τα λόγια του Θεού και τα αγνοούν, τότε η στάση του Θεού απέναντί τους είναι πολύ σαφής. Είναι ακριβώς όπως αναφέρεται στη φράση της Βίβλου: «ούτως, επειδή είσαι χλιαρός και ούτε ψυχρός ούτε ζεστός, μέλλω να σε εξεμέσω εκ του στόματός μου» (Αποκάλυψη 3:16). Ο Θεός δεν τους θέλει, και αυτό συνεπάγεται προβλήματα. Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στην εκκλησία; (Ναι.) Οπότε, πώς πρέπει να ταξινομηθούν; Πού θα πρέπει να ταξινομηθούν; Δεν υπάρχει λόγος να τους ταξινομήσουμε. Εν συντομία, τέτοιοι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Δεν αποδέχονται την αλήθεια ούτε κάνουν αυτοκριτική και δεν έχουν αυτογνωσία ούτε μετάνοια στην καρδιά τους —αντ’ αυτού έχουν μια μπερδεμένη και συγκεχυμένη πίστη στον Θεό. Κάνουν ό,τι τους ζητάει ο οίκος του Θεού, χωρίς να προκαλούν αναστάτωση ή διαταράξεις. Ρώτα τους: «Έχεις καμιά αντίληψη;» «Όχι». «Έχεις καμιά διεφθαρμένη διάθεση;» «Όχι». «Επιθυμείς να αποκτήσεις σωτηρία;» «Δεν ξέρω». «Αναγνωρίζεις ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια;» «Δεν ξέρω». Ό,τι κι αν τους ρωτήσεις, θα σου πουν ότι δεν ξέρουν. Υπάρχει πρόβλημα με αυτούς τους ανθρώπους; (Ναι.) Υπάρχει, αλλά εκείνοι αισθάνονται ότι δεν είναι πρόβλημα και ότι δεν χρειάζεται επίλυση. Η Βίβλος λέει: «ούτως, επειδή είσαι χλιαρός και ούτε ψυχρός ούτε ζεστός, μέλλω να σε εξεμέσω εκ του στόματός μου». Αυτή η φράση —«μέλλω να σε εξεμέσω εκ του στόματός μου»— είναι η αρχή για τη μεταχείριση τέτοιων ανθρώπων· είναι η έκβασή τους. Το να μην είναι ούτε ψυχροί ούτε ζεστοί σημαίνει ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καμία άποψη· σημαίνει ότι, ανεξάρτητα από το πώς συναναστρέφεσαι μαζί τους σε θέματα αλλαγής της διάθεσης ή σωτηρίας, αυτοί παραμένουν αδιάφοροι. Τι σημαίνει «αδιάφοροι» εδώ; Σημαίνει ότι δεν ενδιαφέρονται για τέτοια θέματα και δεν είναι πρόθυμοι να ακούσουν γι’ αυτά. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Τι πειράζει να μην έχουμε απόψεις ή να έχουμε εκδηλώσεις διαφθοράς;» Πόσο μεγάλη ανοησία! Είναι άψυχοι, νεκροί άνθρωποι, ούτε ψυχροί ούτε ζεστοί, και ο Θεός δεν μπορεί να εργαστεί πάνω τους. Όταν πρόκειται για ανθρώπους που δεν μπορούν να σωθούν, ο Θεός απλώς τους εξεμεί και τελειώνει μαζί τους. Δεν εργάζεται πάνω τους, και εμείς δεν θα κάνουμε κανενός είδους αξιολόγηση τέτοιων ανθρώπων, απλώς θα τους αγνοήσουμε. Αν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στην εκκλησία, μπορούν να παραμείνουν εφόσον δεν προκαλούν αναστάτωση —αν προκαλούν, πρέπει να εκκαθαριστούν. Αυτό είναι εύκολο να επιλυθεί. Τα λόγια Μου απευθύνονται σε εκείνους που μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια, που επιθυμούν να την επιδιώξουν και έχουν ξεκάθαρη στάση γι’ αυτήν, που αναγνωρίζουν ότι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και μπορούν να σωθούν· απευθύνονται σε όσους μπορούν να κατανοήσουν τα λόγια του Θεού και να ακούσουν τη φωνή Του, απευθύνονται στα πρόβατα του Θεού —σε αυτούς τους ανθρώπους απευθύνονται τα λόγια του Θεού. Τα λόγια του Θεού δεν απευθύνονται σε όσους δεν είναι ούτε ψυχροί ούτε ζεστοί απέναντί Του. Αυτοί οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται για την αλήθεια και δεν είναι ούτε ψυχροί ούτε ζεστοί για τα λόγια και το έργο του Θεού. Ο τρόπος με τον οποίο πρέπει να χειρίζεσαι τέτοιους ανθρώπους είναι να λες: «Φύγε. Δεν Με αφορά καθόλου το πώς είσαι» —να τους αγνοείς και να μη σπαταλάς καμία προσπάθεια γι’ αυτούς.

Μόλις συναναστραφήκαμε πάνω σε κάποια αρνητικά παραδείγματα σχετικά με το θέμα της επιδίωξης της αλήθειας. Οι άνθρωποι συχνά επινοούν ασυνείδητα διάφορες δικαιολογίες, προφάσεις και προσχήματα με τις οποίες αρνούνται τις εκδηλώσεις των διεφθαρμένων διαθέσεών τους —βέβαια, συχνά κρύβουν επίσης την ύπαρξη των διεφθαρμένων διαθέσεών τους, εξαπατώντας τον εαυτό τους και τους άλλους. Αυτοί είναι οι ανόητοι και κουτοί τρόποι των ανθρώπων. Από τη μία πλευρά, οι άνθρωποι αναγνωρίζουν ότι όλα τα λόγια του Θεού που κρίνουν τον άνθρωπο είναι η αλήθεια· από την άλλη, αρνούνται την ύπαρξη των διεφθαρμένων διαθέσεών τους, καθώς και τις λανθασμένες συμπεριφορές τους που παραβιάζουν την αλήθεια. Αυτό είναι ένα σαφές σημάδι ότι δεν αποδέχονται την αλήθεια. Ανεξάρτητα από το αν αρνείσαι ή αναγνωρίζεις ότι έχεις διεφθαρμένη διάθεση ή αν προβάλλεις δικαιολογίες, προφάσεις ή αληθοφανή επιχειρήματα για τις εκδηλώσεις της διεφθαρμένης συμπεριφοράς σου —εν συντομία, αν δεν αποδεχτείς την αλήθεια, δεν μπορείς να κερδίσεις τη σωτηρία του Θεού. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Όποιος δεν επιδιώκει καθόλου την αλήθεια, τελικά θα εκτεθεί και θα αποκλειστεί, ανεξάρτητα από το πόσα χρόνια είναι πιστός. Αυτή η έκβαση είναι τρομακτική. Σύντομα, θα επέλθουν οι καταστροφές και θα αποκαλυφθείς, και όταν έρθουν οι καταστροφές, θα νιώσεις φόβο. Μπορεί να έχεις πολλές δικαιολογίες και άφθονες προφάσεις, ή μπορεί να είσαι καλά μεταμφιεσμένος και καλά καλυμμένος, αλλά υπάρχει ένα γεγονός που δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς: Η διεφθαρμένη σου διάθεση είναι άθικτη, δεν έχει αλλάξει καθόλου. Δεν είσαι σε θέση να γνωρίσεις πραγματικά τον εαυτό σου, είσαι ανίκανος για αληθινή μετάνοια και, στο τέλος, δεν θα είσαι σε θέση να μεταστραφείς πραγματικά ή να υποταχθείς στον Θεό, και ο Θεός δεν θα αλλάξει γνώμη για σένα. Δεν θα έχεις τότε μεγάλο πρόβλημα; Θα κινδυνεύεις να αποκλειστείς. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ένας έξυπνος άνθρωπος θα εγκατέλειπε αυτές τις ασύνετες προφάσεις και αυτές τις ανόητες δικαιολογίες, και θα αποτίνασσε τις μεταμφιέσεις και τα «περιτυλίγματά» του. Θα χειριζόταν σωστά τις διεφθαρμένες διαθέσεις που εκδηλώνει και θα χρησιμοποιούσε τις σωστές μεθόδους για να τις διαχειριστεί και να τις διορθώσει, προσπαθώντας όλα όσα κάνει και εκτελεί να είναι καλές πράξεις, ώστε ο Θεός να αλλάξει γνώμη γι’ αυτόν. Αν ο Θεός αλλάξει γνώμη για σένα, αυτό αποδεικνύει ότι πραγματικά σε έχει απαλλάξει από την παρελθούσα παρακοή και αντίστασή σου. Θα νιώσεις γαλήνη και χαρά, και δεν θα νιώθεις πλέον καταπιεσμένος, σαν να έχει φύγει ένα βάρος από πάνω σου. Αυτό το συναίσθημα είναι η επιβεβαίωση του πνεύματός σου· έχεις πλέον ελπίδα σωτηρίας. Αυτή η ελπίδα είναι αυτό για το οποίο αντάλλαξες το τίμημα που πλήρωσες κατά την επιδίωξη της αλήθειας και τις καλές σου πράξεις. Είναι το αποτέλεσμα που πέτυχες επιδιώκοντας την αλήθεια και προετοιμάζοντας καλές πράξεις. Από την άλλη, μπορεί να θεωρείς τον εαυτό σου ήδη αρκετά έξυπνο και μπορεί να είσαι σε θέση να βρίσκεις άφθονες δικαιολογίες με τις οποίες να υπερασπίζεσαι και να απαλλάσσεις τον εαυτό σου κάθε φορά που εκδηλώνεις διαφθορά. Μπορεί να συγκαλύπτεις και να αποκρύπτεις τη διεφθαρμένη σου διάθεση, και έτσι να αποφεύγεις έξυπνα να την αναλογιστείς και να τη γνωρίσεις, λες και δεν εκδήλωσες καμία διαφθορά. Μπορεί να θεωρείς τον εαυτό σου αρκετά έξυπνο, αποφεύγοντας, ξανά και ξανά, να εκτεθείς από τα διάφορα περιβάλλοντα που έχει διαμορφώσει ο Θεός. Δεν θα έχεις κάνει αυτοκριτική ούτε θα έχεις γνωρίσει τον εαυτό σου, δεν θα έχεις αποκτήσει την αλήθεια και θα έχεις χάσει πολλές ευκαιρίες να οδηγηθείς στην τελείωση από τον Θεό. Ποιες θα είναι οι συνέπειες αυτού; Ας αφήσουμε στην άκρη το αν είσαι ικανός να μετανοήσεις ή να αποκτήσεις τη σωτηρία προς το παρόν, και ας πούμε απλώς ότι αν ο Θεός σού δίνει ευκαιρίες να μετανοήσεις ξανά και ξανά, και καμία από αυτές δεν σε αναγκάζει ποτέ να αλλάξεις γνώμη, τότε θα έχεις μεγάλο πρόβλημα. Τι σημασία έχει πόσο καλά υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου, πόσο καλά παρουσιάζεσαι, πόσο καλά μεταμφιέζεσαι και πόσο καλά δικαιολογείσαι; Αν ο Θεός σού έχει δώσει ευκαιρίες ξανά και ξανά, και αυτό δεν σε έχει καν αναγκάσει να αλλάξεις γνώμη, τότε κινδυνεύεις. Ξέρεις σε τι κίνδυνο βρίσκεσαι; Συνεχίζεις πεισματικά να βρίσκεις δικαιολογίες για τη διεφθαρμένη σου διάθεση, να προβάλλεις δικαιολογίες και προφάσεις για το ότι δεν επιδιώκεις την αλήθεια, για το ότι αντιστέκεσαι και απορρίπτεις την κρίση του Θεού και το έργο Του, κι όμως, νομίζεις ότι είσαι μια χαρά και πιστεύεις ότι η συνείδησή σου είναι καθαρή. Αρνείσαι να δεχτείς να σε επιβλέπει, να σε κλαδεύει και να σε αντιμετωπίζει ο οίκος του Θεού, αποφεύγοντας ξανά και ξανά την κρίση, την παίδευση και τη σωτηρία του Θεού, με μια καρδιά γεμάτη ανυπακοή εναντίον Του —ο Θεός ήδη σε αποστρέφεται και σε έχει ήδη εγκαταλείψει, και παρόλα αυτά, εσύ νομίζεις ότι μπορεί ακόμη να σωθείς. Δεν ξέρεις ότι βαδίζεις ήδη όλο και περισσότερο στο λάθος μονοπάτι και ότι ήδη δεν μπορείς να λυτρωθείς; Ο Θεός βασιλεύει στον οίκο του Θεού. Νομίζεις ότι είσαι υπεράνω της εξουσίας του Θεού όταν Του αντιστέκεσαι και κάνεις κάθε λογής κακά; Δεν αποδέχεσαι την κρίση και την παίδευση του Θεού, δεν έχεις αποκτήσει την αλήθεια και ζωή, και δεν έχεις καθόλου βιωματική μαρτυρία. Γι’ αυτό, ο Θεός σε καταδικάζει. Επιφέρεις καταστροφή στον εαυτό σου. Αυτό δεν είναι καθόλου έξυπνο —είναι ανοησία, ακραία ανοησία! Είναι καταστροφικό! Το έχουμε αναλύσει αυτό εδώ —αν δεν το πιστεύεις, περίμενε και θα δεις. Μη νομίζεις ότι αν έχεις τις δικαιολογίες σου για το ότι δεν επιδιώκεις την αλήθεια, αν έχεις την ευγλωττία και τις ραδιουργίες σου, αν κανείς δεν μπορεί να σε αντικρούσει και οι αδελφοί και οι αδελφές δεν μπορούν να σε εκθέσουν, και αν η εκκλησία δεν έχει καμία δικαιολογία για να σε αποπέμψει, τότε ο οίκος του Θεού δεν μπορεί να σου κάνει τίποτα. Κάνεις λάθος ως προς αυτό. Συνεχίζεις να διαγκωνίζεσαι με τον Θεό· θα δω πόσο καιρό μπορείς να Τον ανταγωνιστείς! Θα μπορείς να Τον ανταγωνίζεσαι μέχρι την ημέρα που ο Θεός θα ανταμείψει τους καλούς και θα τιμωρήσει τους κακούς, αφού τελειώσει το έργο Του; Μπορείς να διασφαλίσεις ότι δεν θα πεθάνεις στις καταστροφές —ότι θα επιβιώσεις; Είσαι πράγματι κυρίαρχος της μοίρας σου; Οι δικαιολογίες και οι προφάσεις σου μπορεί να σου επιτρέψουν να ξεφύγεις για λίγο από τη διερεύνηση του οίκου του Θεού· μπορεί να σου επιτρέψουν να παρατείνεις για λίγο την άθλια ύπαρξή σου. Μπορεί να είσαι σε θέση να τυφλώνεις προσωρινά τους ανθρώπους και να συνεχίζεις να μεταμφιέζεσαι και να εξαπατάς τους άλλους στην εκκλησία και να καταλαμβάνεις μια θέση εκεί —αλλά δεν μπορείς να ξεφύγεις από την επιθεώρηση ή τη σχολαστική εξέταση του Θεού. Ο Θεός αποφασίζει για την έκβαση ενός ατόμου βάσει του αν αυτό κατέχει ή όχι την αλήθεια· Εκείνος κάνει το δικό Του έργο και αλώνισμα. Ανεξάρτητα από το τι είδους άνθρωπος ή διάβολος είσαι, δεν μπορείς να ξεφύγεις από την κρίση και την καταδίκη του Θεού. Μόλις ο εκλεκτός λαός του Θεού κατανοήσει την αλήθεια και αποκτήσει διάκριση, κανείς δεν θα μπορέσει να ξεφύγει και τότε είναι που θα αποπεμφθείς από την εκκλησία. Μερικοί άνθρωποι μπορεί να μην έχουν πειστεί και να διαμαρτυρηθούν: «Έχω τρέξει τόσο πολύ για τον Θεό, έχω κάνει τόσο πολύ έργο γι’ Αυτόν και έχω πληρώσει τόσο μεγάλο τίμημα. Εγκατέλειψα την οικογένειά μου και τον γάμο μου· αφιέρωσα τα νιάτα μου στον Θεό και στο έργο Του. Εγκατέλειψα την καριέρα μου και ξόδεψα τη μισή ενέργεια της ζωής μου νομίζοντας ότι θα κέρδιζα σίγουρα τις ευλογίες που χαρίζει Εκείνος. Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι θα με απέκλειαν επειδή δεν επιδίωξα την αλήθεια και δεν την άσκησα ποτέ!» Δεν ξέρεις ότι η αλήθεια βασιλεύει στον οίκο του Θεού; Δεν σου είναι ξεκάθαρο ποιον επιβραβεύει και ποιον ευλογεί ο Θεός; Αν όσα απαρνήθηκες και δαπάνησες έχουν οδηγήσει σε αληθινή βιωματική μαρτυρία και μαρτυρούν, επίσης, περί του έργου του Θεού, τότε ο Θεός θα σε ανταμείψει και θα σε ευλογήσει. Αν όσα απαρνήθηκες και δαπάνησες δεν αποτελούν αληθινή βιωματική μαρτυρία, πόσο μάλλον μαρτυρία για το έργο του Θεού, αν αντίθετα αποτελούν μαρτυρία για τον εαυτό σου, ένα αίτημα προς τον Θεό να αναγνωρίσει τα επιτεύγματά σου, τότε βαδίζεις στο ίδιο μονοπάτι με τον Παύλο. Αυτό που κάνεις είναι κακό και αντιστέκεσαι στον Θεό, και ο Θεός θα σου πει: «Φύγε μακριά Μου, κακοποιέ!» Και τι θα σημαίνει αυτό; Θα είναι απόδειξη ότι είσαι καταραμένος, ότι είσαι καταδικασμένος να πέσεις στις συμφορές και να τιμωρηθείς. Θα καταστραφείς. Ο Παύλος ήταν ανώτερος από τον μέσο άνθρωπο της εποχής του όσον αφορά τη θέση του, το έργο που έκανε, τις ικανότητές του και τα χαρίσματά του —αλλά τι προέκυψε από αυτό; Από την αρχή μέχρι το τέλος της πίστης του στον Θεό, ο Παύλος προσπαθούσε να συνάψει συμφωνία με τον Θεό, να θέσει όρους· επιζητούσε ανταμοιβή και στεφάνι από τον Θεό. Στο τέλος, δεν μετανόησε πραγματικά ούτε έκανε πολλές καλές πράξεις —και φυσικά, δεν διέθετε ούτε κατά διάνοια πολλή αληθινή βιωματική μαρτυρία. Θα μπορούσε να είχε κερδίσει τη συγχώρεση του Θεού χωρίς καν να είχε μετανοήσει αληθινά; Θα μπορούσε να είχε πείσει τον Θεό να αλλάξει γνώμη γι’ αυτόν; Αυτό θα ήταν αδύνατο. Ο Παύλος ξόδεψε ολόκληρη τη ζωή του για τον Κύριο, αλλά επειδή βάδιζε στο μονοπάτι του αντίχριστου και αρνήθηκε ρητά να μετανοήσει, όχι μόνο δεν ανταμείφθηκε, αλλά τιμωρήθηκε από τον Θεό. Είναι αυτονόητο ότι οι συνέπειες που υπέστη ήταν καταστροφικές. Έτσι, σου λέω τώρα ξεκάθαρα ότι αν δεν είσαι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια, τότε θα πρέπει, τουλάχιστον, να έχεις λίγη σύνεση και να μη διαφωνείς με τον Θεό ούτε να ποντάρεις την έκβαση και τον προορισμό σου λες και είναι στοίχημα, λες και τζογάρεις. Αυτό σημαίνει ότι προσπαθείς να συνάψεις συμφωνία με τον Θεό και είναι ένας τρόπος αντίστασης σ’ Αυτόν. Ποιο καλό τέλος μπορεί να έχουν όσοι πιστεύουν στον Θεό αλλά Του αντιστέκονται; Οι άνθρωποι γίνονται φρόνιμοι μπροστά στον θάνατο· εκείνοι που δεν παίρνουν από λογική δεν θα εγκαταλείψουν τους τρόπους τους μέχρι να βρεθούν στο κατώφλι του θανάτου. Για να σωθείς, η καλύτερη, απλούστερη και σοφότερη μέθοδος είναι να αφήσεις όλες τις δικαιολογίες, τις προφάσεις και τους όρους σου, και να αποδεχτείς και να επιδιώξεις την αλήθεια πατώντας γερά στο έδαφος, κάνοντας έτσι τον Θεό να αλλάξει γνώμη για σένα. Όταν ο Θεός αλλάξει γνώμη για σένα, έχεις ελπίδα να σωθείς. Η ελπίδα του ανθρώπου για σωτηρία δίνεται από τον Θεό, και η προϋπόθεση για να σου δώσει ο Θεός αυτήν την ελπίδα είναι να αφήσεις όλα όσα εκτιμάς και να απαρνηθείς τα πάντα για να Τον ακολουθήσεις και να επιδιώξεις την αλήθεια, χωρίς να προσπαθήσεις να συνάψεις συμφωνία μαζί Του. Δεν έχει σημασία αν είσαι ηλικιωμένος ή νέος, άνδρας ή γυναίκα, μορφωμένος ή αμόρφωτος, ούτε έχει σημασία πού γεννήθηκες. Ο Θεός δεν εξετάζει κανένα από αυτά τα πράγματα. Μπορεί να πεις: «Έχω καλή ιδιοσυγκρασία. Είμαι υπομονετικός, ανεκτικός και συμπονετικός. Αν συνεχίσω να είμαι υπομονετικός μέχρι τέλους, αυτό θα κάνει τον Θεό να αλλάξει γνώμη για μένα». Αυτά τα πράγματα είναι άχρηστα. Ο Θεός δεν κοιτάζει την ιδιοσυγκρασία ή την προσωπικότητά σου ούτε τη μόρφωση ή την ηλικία σου, ούτε έχει σημασία πόσο έχεις υποφέρει ή πόσο έχεις εργαστεί. Ο Θεός θα σε ρωτήσει: «Σε όλα τα χρόνια της πίστης σου, έχει αλλάξει η διάθεσή σου; Τι είναι αυτό με βάση το οποίο ζεις; Έχεις επιδιώξει την αλήθεια; Έχεις αποδεχτεί τα λόγια του Θεού;» Μπορεί να πεις: «Τα άκουσα και τα αποδέχτηκα». Τότε ο Θεός θα σε ρωτήσει: «Από τη στιγμή που τα άκουσες και τα αποδέχτηκες, έχει διορθωθεί η διεφθαρμένη σου διάθεση; Έχεις μετανοήσει πραγματικά; Έχεις υποταχθεί πραγματικά στα λόγια του Θεού; Τα έχεις αποδεχτεί πραγματικά;» Θα πεις: «Υπέφερα και πλήρωσα ένα τίμημα· δαπάνησα εαυτόν και απαρνήθηκα πράγματα, και έκανα προσφορές —προσέφερα και τα παιδιά μου στον Θεό». Όλες οι προσφορές σου είναι άχρηστες. Τέτοια πράγματα δεν μπορούν να ανταλλαχθούν με τις ευλογίες της βασιλείας των ουρανών ή να χρησιμοποιηθούν για να κάνουν τον Θεό να αλλάξει γνώμη για σένα. Ο μόνος τρόπος να κάνεις τον Θεό να αλλάξει γνώμη για σένα είναι να εισέλθεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Ο άνθρωπος δεν πρέπει να είναι καιροσκόπος ούτε πανούργος όσον αφορά τη σωτηρία, και δεν υπάρχει «πίσω πόρτα». Καταλαβαίνεις; Πρέπει να σου είναι σαφές αυτό. Μην μπερδεύεσαι σχετικά με αυτό —ακόμη κι αν εσύ μπερδεύεσαι, ο Θεός δεν πρόκειται να μπερδευτεί. Άρα, τι θα πρέπει να κάνεις από εδώ και πέρα; Να αλλάξεις τη στάση σου και την άποψή σου, και να αφήσεις τα λόγια του Θεού να είναι το θεμέλιό σου, ό,τι κι αν κάνεις. Καμία ανθρωπογενής «καλοσύνη», καμία ανθρώπινη δικαιολογία, καμία ανθρώπινη φιλοσοφία, γνώση, ηθική, δεοντολογία ή ακόμη και συνείδηση, ούτε η λεγόμενη ακεραιότητα και αξιοπρέπεια του ανθρώπου, δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την αλήθεια. Βάλε αυτά τα πράγματα στην άκρη, κάνε την καρδιά σου να σωπάσει και βρες τα θεμέλια για όλη τη συμπεριφορά και τη δράση σου μέσα στα λόγια του Θεού. Και καθώς το κάνεις αυτό, βρες την αποκάλυψη του Θεού για τις διάφορες πτυχές της διεφθαρμένης διάθεσης του ανθρώπου μέσα στα λόγια Του. Σύγκρινε τον εαυτό σου με αυτά και διόρθωσε τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου. Πάσχισε να γνωρίσεις τον εαυτό σου το συντομότερο δυνατόν, αποτίναξε τη διαφθορά και σπεύσε να μετανοήσεις και να αλλάξεις. Παράτα το κακό σου και αναζήτησε τις αλήθεια-αρχές στη συμπεριφορά και τις πράξεις σου, βασίζοντας τα όλα στα λόγια του Θεού —δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να τα βασίζεις αυτά σε ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να προσπαθείς να συνάψεις συμφωνία με τον Θεό· δεν πρέπει να προσπαθείς να ανταλλάξεις τα ασήμαντα βάσανα και τις θυσίες σου με τις ανταμοιβές και τις ευλογίες του Θεού. Σταμάτα να κάνεις τέτοια ανόητα πράγματα, για να μη θυμώσει ο Θεός μαζί σου, σε καταραστεί και σε εξαλείψει. Είναι σαφές αυτό; Το καταλάβατε; (Ναι.) Τότε, λοιπόν, να το αναλογίζεστε προσεκτικά στο εξής.

Όλα όσα μόλις συναναστραφήκαμε είχαν σχέση με την επιδίωξη της αλήθειας, και παρόλο που δεν δώσαμε συγκεκριμένη απάντηση στο εννοιολογικό ερώτημα του τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια, κάναμε κάποια συναναστροφή που στόχευε στις διάφορες λανθασμένες αντιλήψεις του ανθρώπου και στις εσφαλμένες γνώσεις του σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας, καθώς και στις διάφορες δυσκολίες και τα προβλήματα που υπάρχουν όταν κάποιος επιδιώκει την αλήθεια. Κλείνοντας, θα ήθελα να συνοψίσω τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια, τους τρόπους με τους οποίους εκδηλώνεται η επιδίωξη της αλήθειας και ποιο ακριβώς είναι το μονοπάτι άσκησης για την επιδίωξη της αλήθειας. Τι σημαίνει, λοιπόν, να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; Το να επιδιώκει κανείς την αλήθεια σημαίνει να αρχίσει να κάνει πράξη και να βιώνει τα λόγια του Θεού, και στη συνέχεια να επιτύχει την κατανόηση της αλήθειας και να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα μέσω της βίωσης των λόγων του Θεού, και να γίνει κάποιος που πραγματικά γνωρίζει και υπακούει τον Θεό. Αυτό είναι το τελικό αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται με την επιδίωξη της αλήθειας. Φυσικά, η επιδίωξη της αλήθειας είναι μια διαδικασία που περιλαμβάνει συγκεκριμένα βήματα και χωρίζεται σε διάφορα στάδια. Όταν διαβάσεις τα λόγια του Θεού και διαπιστώσεις ότι αυτά είναι η αλήθεια και η πραγματικότητα, θα αρχίσεις να κάνεις αυτοκριτική μέσα από τα λόγια του Θεού και να αποκτάς αυτογνωσία. Θα δεις ότι είσαι πάρα πολύ επαναστατικός και ότι εκδηλώνεις πάρα πολλή διαφθορά. Θα λαχταρήσεις να μπορέσεις να κάνεις πράξη την αλήθεια και να επιτύχεις την υποταγή στον Θεό, και θα αρχίσεις να πασχίζεις προς την αλήθεια. Αυτό ακριβώς είναι το αποτέλεσμα που προκύπτει από την αυτοκριτική και την αυτογνωσία. Από εκείνη τη στιγμή αρχίζει η εμπειρία της ζωής σου. Όταν αρχίσεις να ερευνάς και να εξετάζεις τις καταστάσεις και τα προβλήματα που προκύπτουν από τη διεφθαρμένη σου διάθεση, αυτό αποδεικνύει ότι έχεις αρχίσει να επιδιώκεις την αλήθεια. Θα είσαι σε θέση να σκέφτεσαι και να εξετάζεις ενεργά κάθε πρόβλημα που προκύπτει ή κάθε διαφθορά που εκδηλώνεις. Και όταν συνειδητοποιήσεις ότι είναι πράγματι εκφάνσεις διαφθοράς και διεφθαρμένης διάθεσης, θα αναζητήσεις φυσικά την αλήθεια και θα αρχίσεις να επιλύεις αυτά τα προβλήματα. Η είσοδος στη ζωή αρχίζει με την αυτοκριτική· αυτό είναι το πρώτο βήμα για την επιδίωξη της αλήθειας. Αμέσως μετά, μέσω της αυτοκριτικής και της αυτογνωσίας, θα δεις ότι όλα τα λόγια έκθεσης του Θεού συμφωνούν με τα γεγονότα. Τότε θα είσαι σε θέση να υποταχθείς σε αυτά μέσα απ’ την καρδιά σου, και να αποδεχτείς την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού. Αυτό είναι το δεύτερο βήμα της επιδίωξης της αλήθειας. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι σε θέση να δεχτούν τα λόγια του Θεού που αποκαλύπτουν τις διεφθαρμένες συμπεριφορές του ανθρώπου, αλλά δεν μπορούν να δεχτούν εύκολα τα λόγια του Θεού που εκθέτουν τη διεφθαρμένη ουσία του ανθρώπου. Αφότου διαβάσουν τα λόγια του Θεού, δεν αναγνωρίζουν το μεγάλο εύρος της δικής τους διαφθοράς· αναγνωρίζουν μόνο τα λόγια του Θεού που αποκαλύπτουν τις διεφθαρμένες συμπεριφορές του ανθρώπου. Εξαιτίας αυτού, δεν μπορούν να δεχτούν την κρίση και την παίδευση του Θεού μέσα από την καρδιά τους. Αντιθέτως, την αγνοούν. Κάποιοι λένε: «Έχω απλώς μερικές διεφθαρμένες συμπεριφορές, αλλά μπορώ να κάνω κάποια καλά πράγματα. Είμαι καλός άνθρωπος, δεν είμαι του Σατανά. Πιστεύω στον Θεό, άρα πρέπει να ανήκω στον Θεό». Αυτό δεν είναι ανοησία; Γεννήθηκες στον ανθρώπινο κόσμο, έζησες κάτω από την επιρροή του Σατανά και έλαβες την εκπαίδευση της παραδοσιακής κουλτούρας. Η εγγενής κληρονομιά σου και η γνώση που απέκτησες προέρχονται από τον Σατανά. Όλοι οι σπουδαίοι και διάσημοι άνθρωποι που τιμάς είναι του Σατανά. Το να λες ότι δεν είσαι του Σατανά θα σου επιτρέψει να ξεφύγεις από τη διαφθορά του; Είναι ακριβώς όπως το γεγονός ότι τα μικρά παιδιά μπορούν να λένε ψέματα και να προσβάλλουν τους άλλους από τη στιγμή που ανοίγουν το στόμα τους. Ποιος τα διδάσκει να το κάνουν αυτό; Κανείς. Τι θα μπορούσε να είναι αυτό, εκτός από συνέπεια της διαφθοράς του Σατανά; Αυτά είναι τα γεγονότα. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν τον Σατανά και τα κακά πνεύματα του πνευματικού κόσμου, αλλά οι ζωντανοί δαίμονες και οι βασιλείς των διαβόλων βρίσκονται ολόγυρα στον ανθρώπινο κόσμο. Όλοι τους είναι ενσαρκώσεις του Σατανά. Αυτό είναι ένα γεγονός που οφείλουν να αναγνωρίσουν όλοι οι άνθρωποι. Όσοι κατανοούν την αλήθεια μπορούν να διακρίνουν αυτά τα πράγματα και μπορούν να αναγνωρίσουν ότι όλα τα λόγια έκθεσης του Θεού είναι πραγματικά γεγονότα. Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να μιλούν για αυτογνωσία, αλλά ποτέ δεν αναγνωρίζουν ότι οι διαφθορές που αποκαλύπτουν τα λόγια του Θεού είναι πραγματικά γεγονότα ή ότι τα λόγια Του είναι η αλήθεια. Αυτό ισοδυναμεί με αδυναμία αποδοχής της αλήθειας. Αν κάποιος δεν αναγνωρίζει το γεγονός ότι έχει διεφθαρμένη διάθεση, δεν θα μπορέσει να μετανοήσει πραγματικά. Φυσικά, πρέπει να βιώσει κανείς το έργο του Θεού για κάποιο χρονικό διάστημα προκειμένου να αναγνωρίσει και να αποδεχθεί το γεγονός ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Αφού εκδηλώσει πολλές διεφθαρμένες διαθέσεις, θα σκύψει φυσικά το κεφάλι υποτασσόμενος μπροστά σ’ αυτό το γεγονός. Δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να αναγνωρίσει ότι όλα τα λόγια του Θεού που αποκαλύπτουν, κρίνουν και καταδικάζουν τον άνθρωπο είναι πραγματικά γεγονότα και είναι η αλήθεια, και να τα αποδεχτεί πλήρως. Αυτό σημαίνει να κατακτάται κανείς από τα λόγια του Θεού. Όταν οι άνθρωποι είναι σε θέση να γνωρίσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και τη διεφθαρμένη ουσία τους βάσει των λόγων του Θεού, και να παραδεχτούν ότι έχουν σατανική διάθεση και ότι η διαφθορά τους είναι βαθιά, τότε μπορούν να αποδεχτούν πλήρως την κρίση και την παίδευση του Θεού, και να υποταχθούν σ’ αυτές. Θα είναι πρόθυμοι να υποταχθούν στα λόγια του Θεού που αποκαλύπτουν και κρίνουν την ανθρωπότητα, όσο σκληρά ή δριμέα κι αν είναι αυτά. Όταν έχεις κατανοήσει και γνωρίζεις λίγο σχετικά με το ότι τα λόγια του Θεού ορίζουν, ταξινομούν και καταδικάζουν τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα, καθώς και ότι κρίνουν και αποκαλύπτουν τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα, όταν έχεις αποδεχτεί πραγματικά την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού και έχεις αρχίσει να γνωρίζεις τη δική σου διεφθαρμένη διάθεση και τη δική σου διεφθαρμένη ουσία, όταν έχεις αρχίσει να μισείς τη διεφθαρμένη διάθεσή σου, τον Σατανά και τη σάρκα σου —και όταν λαχταράς να κερδίσεις την αλήθεια, να ζήσεις όπως πρέπει να ζει ένας άνθρωπος και να γίνεις κάποιος που υποτάσσεται πραγματικά στον Θεό— τότε είναι που θα αρχίσεις να εστιάζεις στην επιδίωξη της αλλαγής της διάθεσής σου. Αυτό είναι το τρίτο βήμα της επιδίωξης της αλήθειας.

Το να έχει κανείς αληθινή αυτογνωσία σημαίνει να προβληματίζεται για τη διεφθαρμένη του διάθεση και να τη γνωρίζει με βάση τα λόγια του Θεού, επιτυγχάνοντας έτσι τη γνώση της διεφθαρμένης του ουσίας και του γεγονότος της διαφθοράς του. Όταν το κάνει κανείς αυτό, θα διαπιστώσει το μεγάλο εύρος της διαφθοράς της ανθρωπότητας με απόλυτη διαύγεια —θα διαπιστώσει ότι η ανθρωπότητα δεν ζει όπως πρέπει να ζουν οι άνθρωποι, ότι η ανθρωπότητα βιώνει μόνο διεφθαρμένες διαθέσεις και ότι η ανθρωπότητα στερείται έστω και το παραμικρό ίχνος συνείδησης ή λογικής. Θα διαπιστώσει ότι όλες οι απόψεις των ανθρώπων για τα πράγματα είναι του Σατανά και ότι καμία από αυτές δεν είναι σωστή ή σύμφωνη με την αλήθεια, και ότι οι προτιμήσεις των ανθρώπων, οι επιδιώξεις και τα μονοπάτια που επιλέγουν είναι όλα νοθευμένα με τα δηλητήρια του Σατανά, και ότι όλα αυτά περιέχουν τις εξωφρενικές επιθυμίες και την πρόθεση του ανθρώπου να κερδίσει ευλογίες. Θα διαπιστώσει ότι οι διαθέσεις που εκδηλώνει ο άνθρωπος είναι ακριβώς η διάθεση και η φύση-ουσία του Σατανά. Η αυτογνωσία σε τέτοιον βαθμό δεν είναι απλή υπόθεση· μπορεί να επιτευχθεί μόνο με βάση τα λόγια του Θεού. Αν γίνει με βάση τις ηθικές θεωρίες, δηλώσεις και σκέψεις της παραδοσιακής κουλτούρας, θα μπορέσει κανείς να επιτύχει αληθινή αυτογνωσία; Με τίποτα. Η διεφθαρμένη διάθεσή σου προήλθε από αυτές τις σατανικές φιλοσοφίες και θεωρίες. Δεν θα ήταν παράλογο να βασίσεις την αυτογνωσία σου σε αυτά τα πράγματα που ανήκουν στον Σατανά; Δεν θα ήταν σκέτη ανοησία; Επομένως, η αυτογνωσία πρέπει να βασίζεται στα λόγια του Θεού. Μόνο τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, και μόνο τα λόγια του Θεού είναι το κριτήριο με το οποίο μετρούνται όλοι οι άνθρωποι, τα ζητήματα και τα πράγματα. Αν πραγματικά βλέπεις ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και ότι είναι η μόνη σωστή βάση με την οποία μετριούνται όλοι οι άνθρωποι, τα ζητήματα και τα πράγματα, τότε έχεις έναν δρόμο προς τα εμπρός. Μπορείς τότε να ζήσεις στο φως, που σημαίνει να ζήσεις ενώπιον του Θεού. Όταν οι άνθρωποι αποκτήσουν αληθινή γνώση της δικής τους διεφθαρμένης ουσίας μέσα από τα λόγια του Θεού, πώς θα συμπεριφέρονται και θα ασκούνται στη συνέχεια; (Θα μετανοήσουν.) Σωστά. Όταν κάποιος έχει αποκτήσει γνώση της φύσης-ουσίας του, οι τύψεις θα εμφανιστούν φυσικά στην καρδιά του και θα αρχίσει να μετανοεί. Αυτό σημαίνει ότι θα επιδιώξει να απαλλαγεί από τις διεφθαρμένες διαθέσεις του και δεν θα ζει πλέον με σατανικές διαθέσεις. Αντιθέτως, θα ζει και θα συμπεριφέρεται σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, και θα είναι ικανός να υποταχθεί στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού. Αυτή είναι η αληθινή μετάνοια. Αυτό είναι το τέταρτο βήμα της επιδίωξης της αλήθειας. Όλοι σας γνωρίζετε πλέον ξεκάθαρα τι είναι η αληθινή μετάνοια, οπότε πώς θα πρέπει να την κάνετε πράξη; Ασκηθείτε στο να αλλάζετε. Αυτό σημαίνει να εγκαταλείψετε τα πράγματα στα οποία προσκολλάστε και τα οποία θεωρείτε σωστά, να μη ζείτε με σατανική διάθεση και να είστε πρόθυμοι να κάνετε πράξη την αλήθεια σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Αυτό σημαίνει να αλλάξετε. Συγκεκριμένα, πρέπει πρώτα να αρνηθείς τον εαυτό σου και να προσδιορίσεις, με βάση τα λόγια του Θεού, αν οι σκέψεις, οι ιδέες, οι πράξεις και τα έργα σου είναι εναρμονισμένα με την αλήθεια, καθώς και πώς αυτά προέκυψαν. Αν διαπιστώσεις ότι αυτά τα πράγματα προέρχονται από διεφθαρμένη διάθεση και γεννήθηκαν από σατανικές φιλοσοφίες, τότε θα πρέπει να υιοθετήσεις μια στάση καταδίκης και κατάρας απέναντί τους. Κάτι τέτοιο συμβάλλει στην εγκατάλειψη της σάρκας και του Σατανά. Τι είδους συμπεριφορά είναι αυτή; Δεν είναι άρνηση, εγκατάλειψη, αποκήρυξη και απάρνηση της διεφθαρμένης σου διάθεσης; Η άρνηση των πραγμάτων που θεωρείς σωστά, η εγκατάλειψη των συμφερόντων σου, η απάρνηση των λανθασμένων προθέσεών σου και η επίτευξη έτσι της αντιστροφής της πορείας σου δεν είναι τόσο απλή υπόθεση και περιλαμβάνει πολλές συγκεκριμένες λεπτομέρειες. Αν είσαι πρόθυμος να μετανοήσεις, αλλά απλώς το λες αυτό και δεν αρνείσαι, δεν εγκαταλείπεις, δεν αποκηρύττεις ούτε απαρνιέσαι τη διεφθαρμένη διάθεσή σου, τότε αυτό δεν αποτελεί εκδήλωση μετάνοιας, και δεν έχεις ακόμη εισέλθει πρακτικά στη μετάνοια. Πώς εκδηλώνεται η αληθινή μετάνοια; Πρώτον, αρνείσαι εκείνα τα πράγματα που πιστεύεις ότι είναι σωστά, όπως για παράδειγμα τις αντιλήψεις σου για τον Θεό και τις απαιτήσεις σου από Αυτόν, καθώς και διάφορα άλλα, όπως τις απόψεις σου για τα πράγματα, τις μεθόδους και τους τρόπους που χειρίζεσαι τα προβλήματα, την ανθρώπινη εμπειρία σου κ.ο.κ. Το να αρνηθείς όλα αυτά τα πράγματα είναι μια συγκεκριμένη άσκηση μετάνοιας στην καρδιά και στροφής προς τον Θεό. Μπορείς να αφήσεις τα λανθασμένα πράγματα μόνο όταν τα έχεις διακρίνει και τα έχεις αρνηθεί. Αν δεν αρνηθείς αυτά τα πράγματα και εξακολουθείς να τα θεωρείς καλά και σωστά, τότε δεν θα μπορέσεις να τα εγκαταλείψεις, ακόμη κι αν άλλοι σου πουν να το κάνεις. Θα πεις: «Είμαι πολύ μορφωμένος και έχω τεράστια εμπειρία. Πιστεύω ότι αυτά τα πράγματα είναι σωστά, γιατί να τα εγκαταλείψω;» Αν προσκολληθείς στους τρόπους σου και επιμείνεις σ’ αυτούς, θα μπορέσεις να αποδεχτείς την αλήθεια; Δεν θα ήταν καθόλου εύκολο. Αν θέλεις να κερδίσεις την αλήθεια, πρέπει πρώτα να αρνηθείς αυτά τα πράγματα που νομίζεις ότι είναι σωστά και θετικά, μετά να δεις καθαρά ότι είναι αρνητικά στην ουσία τους, ότι προέρχονται από τον Σατανά, ότι είναι όλα παραπειστικές πλάνες —και ότι το να εμμένεις σε σατανικά πράγματα θα σε οδηγήσει μόνο στο να κάνεις κακό, να αντισταθείς στον Θεό, και τελικά να τιμωρηθείς και να καταστραφείς. Αν μπορέσεις να δεις καθαρά ότι οι σκέψεις και τα δηλητήρια με τα οποία ο Σατανάς διαφθείρει τον άνθρωπο είναι ικανά να οδηγήσουν στην καταστροφή του ανθρώπου, θα μπορέσεις να τα εγκαταλείψεις ολοκληρωτικά. Φυσικά, η άρνηση, η εγκατάλειψη, η αποκήρυξη, η απάρνηση κ.ο.κ. είναι όλα προσεγγίσεις και μέθοδοι που υιοθετεί κανείς ενάντια στις δυνάμεις και τη φύση του Σατανά, καθώς και ενάντια στις φιλοσοφίες, τη λογική, τις σκέψεις και τις απόψεις που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να παραπλανήσει τους ανθρώπους. Για παράδειγμα, το να εγκαταλείψει κανείς τα συμφέροντα της σάρκας του· το να εγκαταλείψει τις προτιμήσεις και τις επιδιώξεις της σάρκας του· το να αποκηρύξει τις φιλοσοφίες, τις σκέψεις, τις αιρέσεις και τις πλάνες του Σατανά· το να απαρνηθεί την επιρροή του Σατανά και τις μοχθηρές δυνάμεις του. Όλη αυτή η σειρά ασκήσεων είναι μέθοδοι και μονοπάτια με τα οποία οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν πράξη τη μετάνοια. Για να εισέλθει κανείς στην αληθινή μετάνοια, πρέπει να κατανοήσει πολλές αλήθειες, και μόνο τότε μπορεί να αρνηθεί πλήρως τον εαυτό του και να απαρνηθεί τη σάρκα του. Για παράδειγμα, ας πούμε ότι πιστεύεις ότι έχεις γνώσεις και μεγάλη εμπειρία, και ότι θα έπρεπε να είσαι πολύ χρήσιμος για τον οίκο του Θεού. Και όμως, έχοντας ακούσει για αρκετά χρόνια κηρύγματα για την αλήθεια και έχοντας κατανοήσει κάποιες αλήθειες, θεωρείς ότι οι γνώσεις σου και όσα έμαθες είναι άχρηστα και δεν έχουν την παραμικρή χρησιμότητα για τον οίκο του Θεού. Συνειδητοποιείς ότι η αλήθεια και τα λόγια του Θεού είναι αυτά που μπορούν να σώσουν τους ανθρώπους, και ότι η αλήθεια είναι αυτή που μπορεί να γίνει η ζωή ενός ανθρώπου. Συνειδητοποιείς ότι, όση γνώση ή εμπειρία κι αν έχει ένα άτομο, αυτό δεν σημαίνει ότι κατέχει την αλήθεια, και ότι, όσο κι αν τα ανθρώπινα πράγματα συμμορφώνονται με τις ανθρώπινες αντιλήψεις, δεν είναι η αλήθεια. Συνειδητοποιείς ότι όλα αυτά προέρχονται από τον Σατανά και ότι είναι όλα αρνητικά πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια. Όσο μορφωμένος κι αν είσαι, όσες γνώσεις και όση εμπειρία κι αν έχεις, δεν έχει μεγάλη αξία αν δεν κατανοείς τα πνευματικά ζητήματα και δεν μπορείς να καταλάβεις την αλήθεια. Αν υπηρετούσες ως επικεφαλής, δεν θα είχες την αλήθεια-πραγματικότητα και θα ήσουν ανίκανος να επιλύσεις προβλήματα. Αν ήταν να γράψεις μια βιωματική μαρτυρία, δεν θα ήσουν σε θέση να διατυπώσεις τις λέξεις. Αν ήταν να καταθέσεις μαρτυρία για τον Θεό, δεν θα είχες γνώση γι’ Αυτόν. Αν ήταν να διαδώσεις το ευαγγέλιο, δεν θα ήσουν σε θέση να συναναστραφείς πάνω στην αλήθεια για να επιλύσεις τις αντιλήψεις των ανθρώπων. Αν ήταν να ποτίσεις τους νεοφώτιστους, δεν θα είχες σαφή εικόνα για την αλήθεια των οραμάτων, και θα ήσουν σε θέση να κηρύξεις μόνο τα λόγια και τις φράσεις του δόγματος. Αν δεν μπορείς να επιλύσεις τις δικές σου αντιλήψεις, πώς μπορείς να επιλύσεις τις αντιλήψεις των νεοφώτιστων; Δεν μπορείς να κάνεις κανένα από αυτά τα έργα —τι μπορείς, λοιπόν, να κάνεις; Αν σου ζητούσαν να εργαστείς, θα το θεωρούσες σπατάλη του ταλέντου σου. Λες ότι έχεις ταλέντο, αλλά δεν μπορείς να χειριστείς καμία εργασία ούτε να εκτελέσεις καλά κανένα καθήκον —οπότε τι ακριβώς μπορείς να κάνεις; Δεν είναι ότι ο οίκος του Θεού δεν επιθυμεί να σε χρησιμοποιήσει, είναι ότι εσύ δεν έχεις εκπληρώσει το καθήκον που έπρεπε να εκπληρώσεις. Δεν μπορείς να κατηγορήσεις την εκκλησία γι’ αυτό. Κι όμως, μπορεί να σκεφτείς: «Δεν περιμένει ο Θεός πάρα πολλά από τον άνθρωπο; Αυτές οι απαιτήσεις με ξεπερνούν. Γιατί απαιτεί τόσα από μένα;» Αν κάποιος τρέφει μια τόσο μεγάλη παρανόηση για τον Θεό, αυτό αποδεικνύει ότι δεν έχει καμία γνώση γι’ Αυτόν και ότι δεν καταλαβαίνει το παραμικρό μέρος της αλήθειας. Αν θεωρείς ότι οι απόψεις σου είναι σωστές και δεν χρειάζεται να αναστραφούν, και αν αναγνωρίζεις ότι τα λόγια του Θεού είναι θεωρητικά η αλήθεια, αλλά δεν μπορείς να αφήσεις τα σκουπίδια στα οποία προσκολλάσαι, αυτό αποδεικνύει ότι δεν καταλαβαίνεις ακόμη την αλήθεια. Θα πρέπει να προσέλθεις ενώπιον του Θεού και να αναζητήσεις περισσότερο την αλήθεια, και θα πρέπει να διαβάσεις περισσότερα από τα λόγια Του και να ακούσεις περισσότερα κηρύγματα και συναναστροφές· τότε σιγά-σιγά θα καταλάβεις ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Ως άνθρωπος, ο πρώτος τρόπος με τον οποίο θα πρέπει να μεταχειρίζεσαι την αλήθεια και τον Θεό είναι με υπακοή. Αυτό είναι το δεσμευτικό καθήκον του ανθρώπου. Αν είσαι σε θέση να κατανοήσεις αυτά τα πράγματα, σημαίνει ότι αντιστρέφεις την πορεία σου. Η αντιστροφή της πορείας σου είναι το μονοπάτι της άσκησης της μετάνοιας· σημαίνει να εγκαταλείψεις εντελώς εκείνα τα πράγματα που κάποτε θεωρούσες σωστά, τα οποία προέρχονται από τον Σατανά, και να επιλέξεις εκ νέου τον δρόμο που θα ακολουθήσεις. Σημαίνει να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του και τις αλήθεια-αρχές, και να βαδίσεις στον δρόμο της επιδίωξης της αλήθειας. Αυτό είναι το νόημα της αντιστροφής της πορείας. Σημαίνει να έχεις έρθει πραγματικά ενώπιον του Θεού και να έχεις εισέλθει στην πραγματικότητα της μετάνοιας. Όταν κάποιος μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια, είναι αυτονόητο ότι έχει αρχίσει να εισέρχεται στην αλήθεια-πραγματικότητα και έχει μετανοήσει πραγματικά. Μόνο όταν ο άνθρωπος έχει μετανοήσει πραγματικά, μπορεί να ειπωθεί ότι έχει ξεκινήσει την πορεία προς τη σωτηρία. Κάτι τέτοιο σημαίνει ότι έχει προχωρήσει στο τέταρτο βήμα της επιδίωξης της αλήθειας.

Όταν ένα άτομο έχει μετανοήσει αληθινά, θα έχει ξεκινήσει την πορεία του προς την επιδίωξη της αλήθειας, δεν θα έχει ουσιαστικά καμία αντίληψη ή παρανόηση για το έργο του Θεού, θα είναι πρόθυμο να υποταχθεί στην κρίση και την παίδευση του Θεού, και θα αρχίσει να βιώνει επίσημα το έργο του Θεού. Υπάρχει μια μακρά μεταβατική περίοδος από τη στιγμή που κάποιος αρχίζει να πιστεύει στον Θεό μέχρι την επίσημη βίωση της κρίσης και της παίδευσης του Θεού. Αυτή η μεταβατική περίοδος είναι η φάση που περνάει από το σημείο που ένα άτομο αρχίζει να πιστεύει στον Θεό, μέχρι να μετανοήσει πραγματικά. Αν κάποιος δεν αγαπάει την αλήθεια, δεν θα δεχτεί ούτε το παραμικρό μέρος της κρίσης και της παίδευσης του Θεού ούτε το παραμικρό μέρος της αλήθειας, και δεν θα είναι ποτέ ικανός να γνωρίσει τον εαυτό του. Τέτοιοι άνθρωποι θα αποκλειστούν. Αν κάποιος όντως αγαπάει την αλήθεια, τότε, διαβάζοντας τα λόγια του Θεού και ακούγοντας κηρύγματα, θα είναι σε θέση να κερδίσει πραγματικά κάτι, και θα γνωρίσει ότι το έργο του Θεού είναι αυτό της σωτηρίας του ανθρώπου, και θα κάνει αυτοκριτική και θα γνωρίσει τον εαυτό του μέσα από τις αλήθειες που κατανοεί· θα μισεί όλο και περισσότερο τις διεφθαρμένες διαθέσεις του και θα αρχίσει να ενδιαφέρεται όλο και περισσότερο για την αλήθεια, θα αποκτήσει ασυναίσθητα αληθινή αυτογνωσία, και θα έχει αληθινές τύψεις και μετάνοια. Όταν οι άνθρωποι που αγαπούν την αλήθεια διαβάζουν τα λόγια του Θεού ή ακούνε κηρύγματα, επιτυγχάνουν φυσικά τέτοια αποτελέσματα. Γνωρίζουν σταδιακά τον εαυτό τους και επιτυγχάνουν την πραγματική μετάνοια. Όταν κάποιος έχει μετανοήσει αληθινά, πώς θα πρέπει να ασκείται; Θα πρέπει να αναζητά την αλήθεια σε όλα τα πράγματα· ό,τι κι αν του συμβεί, θα πρέπει να είναι σε θέση να βρει τις αρχές και τα μονοπάτια άσκησης που βασίζονται στα λόγια του Θεού, και στη συνέχεια να αρχίσει να κάνει πράξη την αλήθεια. Αυτό είναι το πέμπτο βήμα της επιδίωξης της αλήθειας. Ποιος είναι ο σκοπός της αναζήτησης της αλήθειας; Η άσκηση της αλήθειας και η επίτευξη υποταγής στον Θεό. Αλλά για να κάνει κανείς πράξη την αλήθεια, πρέπει να το κάνει σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αυτό και μόνο αποτελεί ακριβή άσκηση της αλήθειας· αυτό και μόνο επιτρέπει σε κάποιον να κερδίσει την έγκριση του Θεού. Έτσι, η επιδίωξη της αλήθειας αποσκοπεί στο να είναι κανείς σε θέση να ενεργεί σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Η επίτευξη αυτού του βήματος σημαίνει ότι κάποιος έχει εισέλθει στην πραγματικότητα της άσκησης της αλήθειας. Η αναζήτηση της αλήθειας γίνεται προκειμένου να διορθωθούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου. Όταν ένα άτομο είναι σε θέση να κάνει πράξη την αλήθεια, οι διεφθαρμένες διαθέσεις του θα υποχωρήσουν φυσικά και η άσκηση της αλήθειας από μέρους του επιτυγχάνει το αποτέλεσμα που απαιτεί ο Θεός. Τέτοια είναι η διαδικασία που οδηγεί από την αληθινή μετάνοια στην άσκηση της αλήθειας. Το να έχει ζήσει κάποιος μέσα σε διεφθαρμένες διαθέσεις σημαίνει ότι ζούσε υπό την εξουσία του Σατανά, ότι ο Θεός καταδίκαζε και απεχθανόταν όλες τις πράξεις και συμπεριφορές του· τώρα, το να μπορεί κανείς να δεχτεί την αλήθεια, το να έχει μετανοήσει πραγματικά, το να μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια και να υποτάσσεται στον Θεό, και να ζει σύμφωνα με τα λόγια Του —αυτό, φυσικά, τυγχάνει της έγκρισης του Θεού. Εκείνοι που επιδιώκουν την αλήθεια θα πρέπει να κάνουν συχνά αυτοκριτική. Θα πρέπει να αναγνωρίσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και να αποδεχθούν την κρίση και την παίδευση του Θεού, θα πρέπει να αποκτήσουν αληθινή γνώση της διεφθαρμένης ουσίας τους και να αναπτύξουν μια καρδιά γεμάτη μετάνοια· θα πρέπει, αφότου μετανοήσουν, να αρχίσουν να αναζητούν την αλήθεια σε όλα τα πράγματα, να ασκούνται σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και να επιτύχουν την υποταγή στον Θεό. Αυτό μπορεί να επιτύχει η επιδίωξη της αλήθειας και η σταδιακή εμβάθυνση της εισόδου κάποιου στη ζωή. Αν κάποιος δεν γνωρίζει αληθινά τον εαυτό του, είναι αδύνατον να υποταχθεί στην κρίση και την παίδευση του Θεού ή να μετανοήσει αληθινά. Και αν κάποιος δεν μετανοήσει αληθινά, το άτομο αυτό θα συνεχίσει να ζει με σατανική διάθεση. Δεν πρόκειται να επέλθει σ’ αυτόν αληθινή αλλαγή, όσα χρόνια κι αν πιστεύει στον Θεό. Θα αλλάξει λίγο η συμπεριφορά του· αυτό είναι όλο. Είναι αδύνατο για όσους δεν επιδιώκουν την αλήθεια να δεχτούν την αλήθεια ως τη ζωή τους, οπότε είναι βέβαιο ότι οι πράξεις και οι συμπεριφορές τους θα εξακολουθήσουν να είναι εκφάνσεις μιας διεφθαρμένης διάθεσης, ότι αυτά τα πράγματα θα είναι ασύμβατα με την αλήθεια και θα αντιστέκονται στον Θεό. Εκείνοι που επιδιώκουν την αλήθεια μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια ως τη ζωή τους, μπορούν να αποβάλουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, να κάνουν πράξη την αλήθεια και να επιτύχουν την αληθινή υποταγή στον Θεό. Εκείνοι που επιδιώκουν την αλήθεια θα την αναζητούν όποτε συμβαίνουν πράγματα που τους είναι ασαφή. Δεν θα συνωμοτούν πλέον για το δικό τους συμφέρον και θα αποφεύγουν κάθε κακό, με μια καρδιά που είναι συμβατή με τον Θεό. Εκείνοι που επιδιώκουν την αλήθεια υποτάσσονται όλο και περισσότερο στον Θεό και μπορούν να σέβονται τον Θεό και να αποφεύγουν το κακό, ζώντας όλο και περισσότερο όπως πρέπει να ζει ο άνθρωπος. Τέτοιες αλλαγές είναι αδύνατον να συμβούν σ’ εκείνους που δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Τι επιδιώκουν όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια; Επιδιώκουν το γόητρο, το κέρδος και το κύρος· επιδιώκουν ευλογίες και ανταμοιβές. Οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες τους γίνονται όλο και μεγαλύτερες, και δεν έχουν τον σωστό στόχο στη ζωή. Ό,τι κι αν είναι αυτό που τους αρέσει να επιδιώκουν, δεν τα παρατούν αν δεν καταφέρουν να πετύχουν τον στόχο τους, πόσο μάλλον αλλάζουν γνώμη. Μόλις το επιτρέψουν οι περιστάσεις και το περιβάλλον είναι κατάλληλο, θα είναι ικανοί να κάνουν το κακό και να αντισταθούν στον Θεό, και μπορεί να προσπαθήσουν να εγκαθιδρύσουν ένα ανεξάρτητο βασίλειο. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν έχουν καρδιά που να σέβεται τον Θεό ή να υποτάσσεται σ’ Αυτόν, και στο τέλος, δεν μπορούν παρά να αφανιστούν απ’ τον Θεό εξαιτίας της διάπραξης πολυποίκιλων κακών και της προδοσίας τους προς Αυτόν. Όλοι όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια είναι άνθρωποι που έχουν κουραστεί από την αλήθεια, και όλοι όσοι έχουν κουραστεί από την αλήθεια αγαπούν το κακό. Στο πνεύμα, στο αίμα και μέχρι το κόκαλο, το μόνο που σέβονται είναι το γόητρο, το κέρδος, το κύρος και η επιρροή· είναι ευχαριστημένοι με το να ζουν με σατανικές διαθέσεις και να πολεμούν τον Ουρανό, τη γη και τον άνθρωπο, προκειμένου να επιτύχουν τους στόχους τους. Νομίζουν ότι μια τέτοια ζωή είναι χαρούμενη· επιθυμούν να ζήσουν ως εξέχοντα άτομα και να πεθάνουν ως ήρωες. Προφανώς, βαδίζουν στον σατανικό δρόμο της καταστροφής. Όσο περισσότερο καταλαβαίνουν την αλήθεια όσοι την επιδιώκουν, τόσο περισσότερο αγαπούν τον Θεό και αντιλαμβάνονται πόσο πολύτιμη είναι η αλήθεια. Είναι πρόθυμοι να δεχτούν την κρίση και την παίδευση του Θεού, και όσες δυσχέρειες κι αν υποστούν, είναι αποφασισμένοι να επιδιώξουν την αλήθεια και να την κερδίσουν. Αυτό σημαίνει ότι έχουν πάρει το μονοπάτι της σωτηρίας και της τελείωσης, και ότι είναι ικανοί να αποκτήσουν συμβατότητα με τον Θεό. Το πιο σημαντικό είναι ότι είναι σε θέση να υποταχθούν στον Θεό, έχουν επιστρέψει στην αρχική τους θέση ως δημιουργημένα όντα και έχουν καρδιά που σέβεται τον Θεό. Μπορούν να κερδίσουν δικαιωματικά την ηγεσία, την καθοδήγηση και τις ευλογίες του Θεού, και ο Θεός δεν τους απεχθάνεται πλέον ούτε τους απορρίπτει. Τι υπέροχο πράγμα! Εκείνοι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια δεν μπορούν να αποβάλουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, οπότε η καρδιά τους απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από τον Θεό, και κουράζονται από την αλήθεια και την απορρίπτουν. Ως αποτέλεσμα, αναπτύσσουν όλο και μεγαλύτερη αντίσταση προς τον Θεό και ξεκινούν μια πορεία αντίθετη προς Αυτόν. Είναι ακριβώς όπως ο Παύλος —ζητούν ανοιχτά την ανταμοιβή τους απ’ τον Θεό. Αν δεν τη λάβουν, θα προσπαθήσουν να διαφωνήσουν με τον Θεό και να Του εναντιωθούν, και στο τέλος, θα γίνουν αντίχριστοι, εκθέτοντας πλήρως την αποτρόπαια όψη του Σατανά, και κατόπιν ο Θεός θα τους καταραστεί και θα τους καταστρέψει. Από την άλλη πλευρά, εκείνοι που βαδίζουν στον δρόμο της επιδίωξης της αλήθειας μπορούν να δεχτούν την αλήθεια και να υποταχθούν σ’ αυτήν. Μπορούν να αποβάλουν τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά, είναι πρόθυμοι να εγκαταλείψουν τα πάντα για να εκτελέσουν καλά τα καθήκοντά τους και να ανταποδώσουν την αγάπη του Θεού, και είναι ικανοί να γίνουν άνθρωποι που υπακούν και λατρεύουν τον Θεό. Ένα άτομο που είναι πρόθυμο να υποταχθεί στον Θεό και το κάνει ολοκληρωτικά έχει επιστρέψει πλήρως στην αρχική θέση ενός δημιουργημένου όντος, και είναι ικανό να υποταχθεί στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού στα πάντα. Αυτό σημαίνει ότι διαθέτει θεμελιώδη ανθρώπινη ομοιότητα. Τι σημαίνει πραγματική ανθρώπινη ομοιότητα; Είναι όταν ένα άτομο υπακούει και σέβεται τον Δημιουργό, όπως έκαναν ο Ιώβ και ο Πέτρος. Τέτοιοι είναι εκείνοι που ο Θεός ευλογεί πραγματικά.

Τόσο απλά είναι τα κύρια βήματα της επιδίωξης της αλήθειας για την οποία μιλήσαμε σήμερα. Επαναλάβετέ Μου τα βήματα: (Πρώτον, κάνε αυτοκριτική σύμφωνα με τα λόγια του Θεού· δεύτερον, αναγνώρισε και αποδέξου τα γεγονότα που αποκαλύπτουν τα λόγια του Θεού· τρίτον, γνώρισε τη δική σου διεφθαρμένη διάθεση και ουσία, και άρχισε να μισείς τη διεφθαρμένη σου διάθεση και τον Σατανά· τέταρτον, κάνε πράξη τη μετάνοια και παραμέρισε όλες τις κακές σου πράξεις· πέμπτον, αναζήτησε τις αλήθεια-αρχές και κάνε πράξη την αλήθεια). Αυτά είναι τα πέντε βήματα. Το να κάνεις πράξη κάθε ένα από αυτά τα βήματα είναι πολύ δύσκολο για τους ανθρώπους που ζουν εν μέσω διεφθαρμένων διαθέσεων· το καθένα απ’ αυτά ενέχει πολλά εμπόδια και δυσκολίες, και όλα απαιτούν επίπονη προσπάθεια για να γίνουν πράξη και να επιτευχθούν, και φυσικά, δεν μπορεί κανείς να αποφύγει να βιώσει κάποιες αποτυχίες και αναποδιές στην πορεία —αλλά αυτό που θα σας έλεγα είναι το εξής: Μη χάνετε το κουράγιο σας. Αν και οι άλλοι μπορεί να σε καταδικάσουν, λέγοντας: «Είσαι τελειωμένος», «Δεν αξίζεις τίποτα», «Έτσι είσαι —δεν μπορείς να το αλλάξεις» —όσο δυσάρεστα κι αν είναι τα λόγια τους, εσύ πρέπει να έχεις σαφή διάκριση. Μη χάνεις το κουράγιο σου και μην το βάζεις κάτω, γιατί μόνο το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, μόνο η είσοδος και η άσκηση αυτών των βημάτων θα σου επιτρέψουν πραγματικά να αποφύγεις την καταστροφή σου. Οι έξυπνοι άνθρωποι θα επιλέξουν να αφήσουν στην άκρη όλες τις δυσκολίες τους· δεν θα αποφύγουν τις αποτυχίες και τις αναποδιές, και θα συνεχίσουν, όσο δύσκολο κι αν είναι. Ακόμα κι αν παραμείνεις στο βήμα της εξέτασης και της γνώσης του εαυτού σου για τρία ή και πέντε χρόνια, ή ακόμα κι αν μετά από οκτώ ή δέκα χρόνια γνωρίζεις μόνο ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις έχεις, αλλά παραμένεις ανίκανος να καταλάβεις την αλήθεια ή να ξεφύγεις από τη διεφθαρμένη διάθεσή σου, θα σου έλεγα το ίδιο πράγμα: Μη χάνεις το κουράγιο σου. Αν και δεν είσαι ακόμη σε θέση να επιτύχεις πραγματική μεταστροφή, έχεις ήδη εισέλθει στα τρία πρώτα βήματα, οπότε γιατί να ανησυχείς για το ότι δεν είσαι σε θέση να εισέλθεις στα υπόλοιπα δύο; Μην ανησυχείς· δούλεψε πιο σκληρά, πίεσέ το πιο πολύ, και θα τα καταφέρεις. Μπορεί επίσης να υπάρχουν κάποιοι που φτάνουν στο τέταρτο βήμα της μετάνοιας, αλλά υπολείπονται στο να αναζητούν τις αλήθεια-αρχές και δεν μπορούν να εισέλθουν στο βήμα αυτό. Τι πρέπει να γίνει τότε; Ούτε κι εσύ πρέπει να χάνεις το κουράγιο σου. Εφόσον έχεις τη θέληση να το κάνεις, θα πρέπει να επιμείνεις στην επιδίωξή σου, δηλαδή στην αναζήτηση της αλήθειας σε όλα τα πράγματα, και να προσεύχεσαι περισσότερο στον Θεό —αυτό συχνά αποδίδει καρπούς. Επιδίωξε όσο καλύτερα μπορείς, με βάση το επίπεδό σου και τις περιστάσεις σου, και δούλεψε σκληρά για να πετύχεις ό,τι μπορείς. Εφόσον κάνεις ό,τι μπορείς, η συνείδησή σου είναι καθαρή, και σίγουρα θα μπορέσεις να αποκομίσεις μεγαλύτερα κέρδη. Ακόμη και η κατανόηση μίας ακόμη αλήθειας είναι κάτι καλό —θα κάνει τη ζωή σου λίγο πιο ευτυχισμένη και λίγο πιο χαρούμενη. Εν κατακλείδι, η επιδίωξη της αλήθειας δεν είναι κάτι κενό· υπάρχει ένα συγκεκριμένο μονοπάτι άσκησης για κάθε ένα από τα βήματά της, και απαιτεί από τους ανθρώπους να υποστούν κάποιον πόνο και να πληρώσουν ένα συγκεκριμένο τίμημα. Η αλήθεια δεν είναι πεδίο ακαδημαϊκής μελέτης, ούτε θεωρία, ούτε σύνθημα, ούτε επιχείρημα· δεν είναι κούφια. Κάθε αλήθεια απαιτεί οι άνθρωποι να τη βιώσουν και να την κάνουν πράξη για αρκετά χρόνια προτού μπορέσουν να την κατανοήσουν και να τη γνωρίσουν. Αλλά ό,τι τίμημα κι αν πληρώσεις ή ό,τι προσπάθειες κι αν καταβάλεις, εφόσον η προσέγγιση, η μέθοδος, η πορεία και η κατεύθυνσή σου είναι σωστές, τότε αργά ή γρήγορα θα έρθει η μέρα που θα αποκομίσεις μεγάλη ανταμοιβή, θα κερδίσεις την αλήθεια, και θα μπορέσεις να γνωρίσεις τον Θεό και να υποταχθείς σ’ Αυτόν —και με αυτό θα είσαι απόλυτα ικανοποιημένος.

8 Ιανουαρίου 2022