Η σημερινή συναναστροφή αφορά ένα θέμα που είναι γνωστό σε όλους σας, το οποίο συνδέεται στενά με την πίστη του ανθρώπου στον Θεό και την επιδίωξή του. Είναι, επίσης, ένα θέμα με το οποίο έρχεται κανείς αντιμέτωπος και για το οποίο ακούει σε καθημερινή βάση. Ποιο είναι, λοιπόν, αυτό το θέμα; Το τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Τι γνώμη έχετε γι’ αυτό το θέμα; Είναι αρκετά πρωτότυπο για σας; Είναι ελκυστικό; Όσο ελκυστικό κι αν είναι, γνωρίζω ότι έχει να κάνει με τον καθένα από εσάς, χωρίς καμία εξαίρεση· έχει σχέση με τη σωτηρία των ανθρώπων, με την είσοδό τους στην πραγματικότητα των λόγων του Θεού και την αλλαγή της διάθεσής τους, καθώς και με το μελλοντικό τους αποτέλεσμα και προορισμό. Οι περισσότεροι από σας είστε πλέον πρόθυμοι να επιδιώξετε την αλήθεια και έχετε αρχίσει να αφυπνίζεστε· δεν είστε, όμως, και τόσο σίγουροι για το τι σημαίνει να επιδιώκετε την αλήθεια και πώς πρέπει να το κάνετε. Γι’ αυτό και πρέπει οπωσδήποτε να συναναστραφούμε σήμερα πάνω σ’ αυτό το θέμα. Η επιδίωξη της αλήθειας είναι ένα θέμα με το οποίο έρχονται συχνά αντιμέτωποι οι άνθρωποι στην καθημερινή τους ζωή· είναι ένα πρακτικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όταν τους συμβαίνει κάτι στην καθημερινότητά τους, όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους και ούτω καθεξής. Οι περισσότεροι άνθρωποι, όταν τους συμβαίνει κάτι, παίρνουν απλώς την πρωτοβουλία να καταβάλλουν κάποιες προσπάθειες για να διαβάσουν τα λόγια του Θεού και συγκρατούν τις σκέψεις τους ώστε να μη γίνουν αρνητικές. Ελπίζουν έτσι να αποφύγουν να βυθιστούν στην αρνητικότητα ή στις παρανοήσεις για τον Θεό, και να μπορέσουν να υποταχθούν στο έργο Του. Όσοι έχουν καλύτερο επίπεδο είναι ικανοί να αναζητούν θετικά και ενεργά όλες τις πτυχές της αλήθειας που βρίσκονται στα λόγια του Θεού· ψάχνουν να βρουν τις αρχές, τις απαιτήσεις του Θεού και τα μονοπάτια άσκησης. Είναι, επίσης, σε θέση, μέσα από τα πράγματα που τους συμβαίνουν, να εξετάζουν τον εαυτό τους, να στοχάζονται και να αποκτούν κάποια γνώση, κι έτσι να κατανοούν τις αλήθεια-αρχές και να εισέρχονται στην αλήθεια-πραγματικότητα. Για τους περισσότερους ανθρώπους, όμως, κάτι τέτοιο εξακολουθεί να αποτελεί μεγάλο εμπόδιο και είναι αβέβαιο το κατά πόσο μπορούν να τα πετύχουν όλα αυτά. Οι περισσότεροι, δηλαδή, δεν έχουν εισέλθει ακόμη σ’ αυτήν την πτυχή της πραγματικότητας. Επομένως, ακόμη και αν σας δοθεί χρόνος για να συλλογιστείτε αυτό το συνηθισμένο, κοινό και συγκεκριμένο θέμα, θα δυσκολευτείτε να το κατανοήσετε πρακτικά, αντικειμενικά και αληθινά. Ας επιστρέψουμε, λοιπόν, στο κύριο θέμα μας κι ας συναναστραφούμε πάνω στο τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Δεν είστε καλοί στο να στοχάζεστε, αλλά ελπίζω να είστε καλοί στο να ακούτε —όχι μόνο με τα αυτιά σας, αλλά και με την καρδιά σας. Ελπίζω να προσπαθήσεις να το κατανοήσεις αυτό και να το αντιληφθείς με όλη σου την καρδιά, καθώς και να λάβεις σοβαρά υπόψη σου, ως πράγματα σημαντικά, όλα όσα είσαι σε θέση να κατανοήσεις και όλα όσα αντιστοιχούν στην κατάστασή σου, στη διάθεσή σου και σε κάθε πτυχή της περίστασης στην οποία βρίσκεσαι. Μετά απ’ αυτό, ελπίζω ότι θα ξεκινήσεις να διορθώνεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου και θα προσπαθήσεις να λάβεις σοβαρά υπόψη σου όλες τις αρχές άσκησης, έτσι ώστε όταν προκύπτουν σχετικά ζητήματα, να έχεις ένα μονοπάτι να ακολουθήσεις και να είσαι σε θέση να αντιμετωπίζεις τα λόγια του Θεού ως μονοπάτι άσκησης, καθώς και να τα εκτελείς και να τα υπακούς ως τέτοια. Αυτό θα ήταν ό,τι καλύτερο.

Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; Ναι μεν πρόκειται για ένα εννοιολογικό ερώτημα, αλλά είναι και το πιο πρακτικό ερώτημα σε ό,τι αφορά την πίστη στον Θεό. Το κατά πόσο μπορούν οι άνθρωποι να επιδιώξουν την αλήθεια σχετίζεται άμεσα με τις προτιμήσεις τους, το επίπεδό τους και την επιδίωξή τους. Η επιδίωξη της αλήθειας περιλαμβάνει πολλά πρακτικά στοιχεία. Προκειμένου να κατανοήσετε την αλήθεια το συντομότερο δυνατό και να μάθετε τι ακριβώς σημαίνει να την επιδιώκετε και ποια ζητήματα σχετίζονται με αυτήν την επιδίωξη, θα πρέπει να συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτά τα πρακτικά στοιχεία ένα προς ένα. Θα καταφέρετε έτσι να καταλάβετε τελικά τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Καταρχάς, ας συζητήσουμε το εξής: Επιδιώκετε την αλήθεια ακούγοντας αυτό το κήρυγμα; (Όχι ακριβώς.) Το να ακούει κανείς κηρύγματα είναι απλώς μια προϋπόθεση και μια πράξη που τον προετοιμάζει να επιδιώξει την αλήθεια. Ποια στοιχεία περιλαμβάνονται στην επιδίωξη της αλήθειας; Υπάρχουν πολλά θέματα που σχετίζονται με την επιδίωξη της αλήθειας και φυσικά υπάρχουν και πολλά προβλήματα που εντοπίζονται στους ανθρώπους, τα οποία πρέπει να συζητήσουμε σ’ αυτό το σημείο. Κάποιοι άνθρωποι, για παράδειγμα, λένε: «Έστω πως κάθε μέρα κάποιος τρώει και πίνει τον λόγο του Θεού και συναναστρέφεται σχετικά με την αλήθεια, είναι σε θέση να κάνει το καθήκον του κανονικά, κάνει ό,τι ρυθμίζει η εκκλησία και δεν προκαλεί ποτέ αναστατώσεις ή διαταράξεις. Παρότι μπορεί κάποιες φορές να παραβιάζει τις αλήθεια-αρχές, δεν το κάνει συνειδητά ή σκόπιμα. Δεν δείχνει αυτό ότι επιδιώκει την αλήθεια;» Αυτή είναι μια καλή ερώτηση. Πολλοί έχουν αυτήν την ιδέα. Καταρχάς, πρέπει να κατανοήσετε κατά πόσο θα μπορούσε κάποιος που ασκείται συνεχώς κατ’ αυτόν τον τρόπο να κατανοήσει σε έναν βαθμό την αλήθεια και να την κερδίσει. Μοιραστείτε τις σκέψεις σας. (Μια τέτοια άσκηση είναι μεν σωστή, αλλά φαίνεται να μοιάζει περισσότερο με θρησκευτική τελετουργία. Αποτελεί τήρηση κανόνων και δεν μπορεί να οδηγήσει στην κατανόηση της αλήθειας ή στην απόκτησή της.) Άρα, τι είδους συμπεριφορές είναι αυτές στην πραγματικότητα; (Είναι επιφανειακά καλές συμπεριφορές.) Μου αρέσει αυτή η απάντηση. Είναι απλώς ορισμένες καλές συμπεριφορές που προκύπτουν αφότου ένα άτομο αρχίσει να πιστεύει στον Θεό, με βάση τη συνείδηση και τη λογική του, και εφόσον έχει επηρεαστεί από διάφορες καλές και θετικές διδαχές. Δεν είναι, όμως, τίποτε περισσότερο από καλές συμπεριφορές και δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση την επιδίωξη της αλήθειας. Ποια είναι, λοιπόν, η βασική αιτία αυτών των καλών συμπεριφορών; Πώς προκύπτουν; Είναι απόρροια της συνείδησης και της λογικής ενός ανθρώπου, της ηθικής του, των θετικών συναισθημάτων που έχει απέναντι στην πίστη στον Θεό, αλλά και της αυτοσυγκράτησής του. Εφόσον είναι καλές συμπεριφορές, δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια και σε καμία περίπτωση δεν είναι το ίδιο πράγμα. Το να έχει κανείς καλές συμπεριφορές δεν είναι το ίδιο με το να κάνει πράξη την αλήθεια. Αντίστοιχα, αν κάποιος συμπεριφέρεται καλά, αυτό δεν σημαίνει ότι έχει την έγκριση του Θεού. Οι καλές συμπεριφορές και η άσκηση της αλήθειας είναι δύο διαφορετικά πράγματα —δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Η άσκηση της αλήθειας είναι απαίτηση του Θεού και συμφωνεί απόλυτα με τις προθέσεις Του. Η καλή συμπεριφορά πηγάζει από τη θέληση του ανθρώπου και εμπεριέχει τις δικές του προθέσεις και τα δικά του κίνητρα —είναι κάτι που θεωρεί καλό ο άνθρωπος. Μπορεί οι καλές συμπεριφορές να μην είναι κακές πράξεις, αντιβαίνουν, όμως, στις αλήθεια-αρχές και δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια. Όσο καλές κι αν είναι αυτές οι συμπεριφορές και όσο κι αν συμφωνούν με τις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια. Όσο καλή, λοιπόν, κι αν είναι μια συμπεριφορά, δεν μπορεί να λάβει την έγκριση του Θεού. Εφόσον η καλή συμπεριφορά ορίζεται ως τέτοια, είναι σαφές ότι οι καλές συμπεριφορές δεν σχετίζονται με την άσκηση της αλήθειας. Αν οι άνθρωποι ταξινομούνταν σε κατηγορίες ανάλογα με τη συμπεριφορά τους, τότε αυτές οι καλές συμπεριφορές θα ήταν, στην καλύτερη περίπτωση, πράξεις αφοσιωμένων ανθρώπων που απλώς δουλεύουν και τίποτε περισσότερο. Δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την άσκηση της αλήθειας και με την αληθινή υποταγή στον Θεό. Είναι απλώς ένα είδος συμπεριφοράς και δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τις αλλαγές στη διάθεση των ανθρώπων, με την υποταγή τους στην αλήθεια και την αποδοχή της, με τον φόβο Θεού και την αποφυγή του κακού ή με οποιοδήποτε άλλο πρακτικό στοιχείο που αφορά πραγματικά την αλήθεια. Γιατί, λοιπόν, ονομάζονται καλές συμπεριφορές; Ακολουθεί μια εξήγηση, η οποία φυσικά εξηγεί και την ουσία αυτού του ερωτήματος. Αυτές οι συμπεριφορές πηγάζουν αποκλειστικά και μόνο από τις αντιλήψεις των ανθρώπων, τις προτιμήσεις, τη βούληση και τις προσπάθειες που κάνουν με δική τους πρωτοβουλία. Δεν αποτελούν εκδηλώσεις της μετάνοιας που ακολουθεί την αληθινή αυτογνωσία στην οποία φτάνει κανείς αφού αποδεχθεί την αλήθεια και την κρίση και παίδευση των λόγων του Θεού. Δεν πρόκειται για συμπεριφορές ή πράξεις άσκησης της αλήθειας στις οποίες προβαίνει κάποιος που προσπαθεί να υποταχθεί στον Θεό. Το καταλαβαίνετε αυτό; Σημαίνει ότι οι εν λόγω καλές συμπεριφορές δεν συνεπάγονται επ’ ουδενί αλλαγή στη διάθεση ενός ανθρώπου ούτε το αποτέλεσμα της υποβολής κάποιου στην κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού, αλλά ούτε και την αληθινή μετάνοια που προκύπτει όταν αναγνωρίζει κανείς τη διεφθαρμένη του διάθεση. Οπωσδήποτε δεν σχετίζονται με την αληθινή υποταγή του ανθρώπου στον Θεό και την αλήθεια, πόσο μάλλον με το να έχει κανείς μια καρδιά με φόβο Θεού και αγάπη γι’ Αυτόν. Οι καλές συμπεριφορές δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με αυτά τα πράγματα· είναι απλώς κάτι που προέρχεται από τον άνθρωπο και που ο άνθρωπος το θεωρεί καλό. Πολλοί άνθρωποι, όμως, θεωρούν πως αυτές οι καλές συμπεριφορές δείχνουν ότι κάποιος κάνει πράξη την αλήθεια. Αυτό είναι μεγάλο λάθος, μια παράλογη άποψη και κατανόηση. Αυτές οι καλές συμπεριφορές δεν είναι παρά θρησκευτικές τελετές και μηχανικές ενέργειες. Δεν έχουν την παραμικρή σχέση με την άσκηση της αλήθειας. Μπορεί ο Θεός να μην τις καταδικάζει ευθέως, αλλά είναι βέβαιο πως δεν τις εγκρίνει. Οφείλετε να γνωρίζετε ότι αυτές οι εξωτερικές ενέργειες που συμφωνούν με τις ανθρώπινες αντιλήψεις και αυτές οι καλές συμπεριφορές δεν αποτελούν άσκηση της αλήθειας ούτε εκδήλωση της επιδίωξης της αλήθειας. Αφού ακούσατε αυτήν τη συναναστροφή, κατανοείτε απλώς σε εννοιολογικό επίπεδο και μικρό βαθμό τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια, κατανοείτε σε αρχικό στάδιο την απλή έννοια της επιδίωξης της αλήθειας. Αν θέλετε να κατανοήσετε πραγματικά τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια, πρέπει να συναναστραφούμε πάνω σε περισσότερα πράγματα.

Για να επιδιώξει κανείς την αλήθεια, πρέπει να την καταλάβει· μόνο αν καταλάβει κανείς την αλήθεια μπορεί να την κάνει πράξη. Έχουν άραγε σχέση οι καλές συμπεριφορές των ανθρώπων με την άσκηση της αλήθειας; Μήπως οι καλές συμπεριφορές προκύπτουν από την επιδίωξη της αλήθειας; Ποιες εκδηλώσεις και ποιες πράξεις ανήκουν στην άσκηση της αλήθειας; Τι εκδηλώσεις έχουν όσοι επιδιώκουν την αλήθεια; Πρέπει να τα καταλάβετε αυτά τα ερωτήματα. Για να κάνουμε συναναστροφή σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας, πρέπει πρώτα να μιλήσουμε για τις δυσκολίες και τις λανθασμένες απόψεις που έχουν οι άνθρωποι σχετικά με αυτήν. Είναι απαραίτητο πρώτα να αντιμετωπιστούν αυτά. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που έχουν ξεκάθαρη κατανόηση και σχετικά σαφή άποψη ως προς το τι είναι η αλήθεια. Έχουν ένα μονοπάτι πάνω στο οποίο επιδιώκουν την αλήθεια. Κάποιοι άλλοι δεν καταλαβαίνουν τι είναι η αλήθεια και, παρόλο που τους ενδιαφέρει, δεν ξέρουν πώς να την κάνουν πράξη. Θεωρούν πως το να κάνεις καλά πράγματα και να έχεις καλή συμπεριφορά είναι το ίδιο με το να κάνεις πράξη την αλήθεια· ότι το να κάνεις πράξη την αλήθεια σημαίνει να κάνεις καλές πράξεις. Μόνο αφού διαβάσουν πολλά λόγια του Θεού συνειδητοποιούν ότι οι καλές πράξεις και η καλή συμπεριφορά είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό από την άσκηση της αλήθειας. Βλέπετε τι παράλογες που είναι οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες των ανθρώπων· όσοι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια δεν βλέπουν τίποτα καθαρά! Πολλοί εκτελούν το καθήκον τους εδώ και χρόνια, είναι κάθε μέρα απασχολημένοι και έχουν υποστεί πάρα πολλές ταλαιπωρίες, οπότε θεωρούν πως είναι άνθρωποι που κάνουν πράξη την αλήθεια και κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα. Απ’ την άλλη, δεν έχουν να παρουσιάσουν καμία βιωματική μαρτυρία. Τι πρόβλημα υπάρχει εδώ; Αν καταλαβαίνουν την αλήθεια, για ποιον λόγο δεν μπορούν να μιλήσουν για τις πραγματικές τους εμπειρίες; Δεν είναι κάπως αντιφατικό αυτό; Κάποιοι λένε: «Όταν εκτελούσα το καθήκον μου παλαιότερα, δεν επιδίωκα την αλήθεια και δεν προσευχόμουν διαβάζοντας σχολαστικά τα λόγια του Θεού. Σπαταλούσα πολύ χρόνο. Ήμουν πολύ απορροφημένος από το έργο μου, γιατί νόμιζα ότι η ενασχόληση με το καθήκον μου ήταν σαν να κάνω πράξη την αλήθεια και να υποτάσσομαι στο έργο του Θεού. Όμως απλώς σπαταλούσα τον χρόνο μου». Τι υπονοείται εδώ; Ότι ανέβαλλαν την επιδίωξη της αλήθειας επειδή ήταν πολύ απασχολημένοι με την εκτέλεση του καθήκοντός τους. Έτσι είναι όντως τα πράγματα; Κάποιοι παράλογοι άνθρωποι πιστεύουν ότι, όσο παραμένουν απασχολημένοι με το καθήκον τους, δεν θα υπάρχει χρόνος για να αποκαλυφθεί η διεφθαρμένη τους διάθεση, ότι δεν θα αποκαλύπτουν πια διεφθαρμένη διάθεση ούτε θα ζουν σε διεφθαρμένη κατάσταση, οπότε δεν χρειάζεται να τρώνε και να πίνουν από τα λόγια του Θεού για να απαλλαγούν απ’ τη διεφθαρμένη τους διάθεση. Είναι σωστή αυτή η ιδέα; Όντως δεν αποκαλύπτουν διεφθαρμένες διαθέσεις οι άνθρωποι όταν είναι απασχολημένοι με τα καθήκοντά τους; Αυτή η ιδέα είναι παράλογη, είναι ένα απροκάλυπτο ψέμα. Λένε πως δεν έχουν χρόνο να επιδιώξουν την αλήθεια επειδή είναι απασχολημένοι με το καθήκον τους. Αυτό είναι σκέτη πλάνη· είναι δικαιολογία αυτό που λένε, ότι δηλαδή είναι απασχολημένοι. Έχουμε συναναστραφεί πολλές φορές πάνω στις αλήθειες που έχουν σχέση με τη ζωή-είσοδο και την εκτέλεση ενός καθήκοντος: Ο μόνος τρόπος για να αναπτυχθούν οι άνθρωποι στη ζωή είναι να αναζητούν την αλήθεια για να λύσουν τα προβλήματα όταν εκτελούν ένα καθήκον. Άρα, αν το μόνο που κάνει κάποιος όταν εκτελεί το καθήκον του είναι να ασχολείται με εργασίες, αν δεν αναζητά την αλήθεια για να λύσει τα προβλήματα, τότε δεν πρόκειται να καταλάβει ποτέ την αλήθεια. Σε κάποιους ανθρώπους που δεν αγαπούν την αλήθεια φτάνει απλώς να είναι δουλευτές· ελπίζουν να το ανταλλάξουν αυτό με τις ευλογίες της βασιλείας των ουρανών. Τελικά, προβάλλουν τη δικαιολογία ότι είναι τόσο απασχολημένοι με την εκτέλεση του καθήκοντός τους που δεν έχουν χρόνο να επιδιώξουν την αλήθεια· λένε, επίσης, ότι είναι τόσο απασχολημένοι με την εκτέλεση του καθήκοντός τους που δεν αποκαλύπτουν διεφθαρμένη διάθεση. Αυτό υπονοεί ότι, επειδή είναι απασχολημένοι με το καθήκον τους, η διεφθαρμένη τους διάθεση έχει εξαφανιστεί και δεν υπάρχει πια. Αυτό είναι ψέμα, σωστά; Συμφωνεί ο ισχυρισμός τους με τα γεγονότα; Καθόλου· θα έλεγε κανείς πως είναι το μεγαλύτερο ψέμα απ’ όλα. Πώς είναι δυνατόν να πάψει να αποκαλύπτεται μια διεφθαρμένη διάθεση επειδή κάποιος είναι απασχολημένος με το καθήκον του; Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι; Υπάρχουν τέτοιες βιωματικές μαρτυρίες; Όχι βέβαια. Ο Σατανάς έχει διαφθείρει βαθιά τους ανθρώπους· όλοι τους έχουν σατανική φύση και ζουν όλοι με σατανικές διαθέσεις. Υπάρχει τίποτε θετικό μέσα στον άνθρωπο, κάτι άλλο εκτός από διαφθορά; Υπάρχει κανένας που να γεννήθηκε χωρίς διεφθαρμένη διάθεση; Υπάρχει κανένας που να γεννήθηκε ικανός να εκτελέσει κάποιο καθήκον με αφοσίωση; Υπάρχει κανένας που να γεννήθηκε ικανός να υποταχθεί στον Θεό και να Τον αγαπήσει; Με τίποτα. Εφόσον όλοι οι άνθρωποι έχουν σατανική φύση και είναι γεμάτοι διεφθαρμένες διαθέσεις, αν δεν μπορούν να καταλάβουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια, τότε μπορούν να ζουν μόνο με βάση τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Άρα, είναι παραλογισμός και πλάνη να λέει κανείς ότι, αν ένας άνθρωπος ασχολείται συνεχώς με το καθήκον του, δεν πρόκειται να αποκαλύψει διεφθαρμένη διάθεση. Πρόκειται για ένα απροκάλυπτο ψέμα που στόχο έχει να παραπλανήσει τους ανθρώπους. Είτε είναι είτε δεν είναι απασχολημένοι με την εκτέλεση του καθήκοντός τους, είτε έχουν είτε δεν έχουν χρόνο να διαβάσουν τα λόγια του Θεού, αυτοί που δεν αγαπάνε την αλήθεια θα βρίσκουν λόγους και δικαιολογίες για να μην την επιδιώξουν. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι τίποτε άλλο παρά απλοί δουλευτές. Ένας απλός δουλευτής, αν δεν τρώει και δεν πίνει τα λόγια του Θεού και δεν αποδέχεται την αλήθεια, μπορεί να δουλέψει καλά; Όχι βέβαια. Όλοι όσοι δεν αποδέχονται την αλήθεια δεν έχουν συνείδηση και λογική, είναι άνθρωποι που θα μπορούσαν να ζήσουν με βάση τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και να κάνουν ένα σωρό κακά. Δεν είναι σε καμία περίπτωση αφοσιωμένοι δουλευτές· παρόλο που δουλεύουν, δεν έχουν τίποτα σπουδαίο. Γι’ αυτό να είστε σίγουροι.

Κάποιοι άνθρωποι είναι πολύ απορροφημένοι από την οικογένειά τους και πολλές φορές έχουν μεγάλο άγχος. Όταν βλέπουν νεότερους αδελφούς και αδελφές που έχουν εγκαταλείψει την οικογένεια και την καριέρα τους για να ακολουθήσουν τον Θεό και να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους, τους ζηλεύουν και λένε: «Ο Θεός φέρθηκε καλά σ’ αυτούς τους νεαρούς. Άρχισαν να πιστεύουν σ’ Αυτόν από μικροί, πριν παντρευτούν και κάνουν παιδιά· δεν έχουν οικογενειακούς δεσμούς και δεν χρειάζεται να ανησυχούν για το πώς θα τα βγάλουν πέρα. Δεν έχουν καμία ανησυχία που να μην τους αφήνει να ακολουθήσουν τον Θεό και να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους. Ήρθαν πάνω στην ώρα για το έργο του Θεού και τη διάδοση του ευαγγελίου Του τις έσχατες ημέρες· πόσο ευνοϊκές συνθήκες τούς έχει προσφέρει ο Θεός! Μπορούν να αφοσιωθούν ψυχή τε και σώματι στην εκτέλεση των καθηκόντων τους. Αυτοί μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια, για μένα όμως δεν είναι το ίδιο. Για μένα ο Θεός δεν έχει διαμορφώσει κατάλληλο περιβάλλον· έχω πάρα πολλές οικογενειακές δεσμεύσεις και πρέπει να βγάλω χρήματα για να συντηρώ την οικογένειά μου. Εκεί εντοπίζονται τα αληθινά μου προβλήματα και γι’ αυτόν τον λόγο δεν έχω χρόνο να επιδιώξω την αλήθεια. Η επιδίωξη της αλήθειας είναι για όσους εκτελούν τα καθήκοντά τους με πλήρη απασχόληση και δεν έχουν καμία απ’ αυτές τις δεσμεύσεις. Εγώ είμαι φορτωμένος με οικογενειακές υποχρεώσεις και η καρδιά μου είναι βαριά από τις ασήμαντες λεπτομέρειες της επιβίωσης, οπότε δεν μου περισσεύει ούτε χρόνος ούτε ενέργεια για να φάω και να πιω τα λόγια του Θεού ή να εκτελέσω το καθήκον μου. Όποια πτυχή της κατάστασής μου κι αν εξετάσεις, δεν υπάρχει τρόπος να επιδιώξω την αλήθεια και δεν γίνεται να με κατηγορήσεις γι’ αυτό. Πολύ απλά, δεν είναι η μοίρα μου να επιδιώκω την αλήθεια και οι συνθήκες δεν μου επιτρέπουν να εκτελέσω κανένα καθήκον. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να περιμένω να μειωθούν οι δεσμεύσεις που έχω απ’ την οικογένειά μου, να αυτονομηθούν τα παιδιά μου, να πάρω σύνταξη και να πάψουν να με απασχολούν τα υλικά πράγματα· τότε, θα επιδιώξω την αλήθεια». Τέτοιοι άνθρωποι βιώνουν δυσκολίες στην καθημερινότητά τους και καμιά φορά νιώθουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση να εκδηλώνεται στα ασήμαντα ζητήματα της καθημερινότητάς τους. Μπορούν να τα εντοπίσουν αυτά τα πράγματα, αλλά επειδή έχουν πέσει στις παγίδες των εγκοσμίων, πιστεύουν ότι εφόσον ζουν, πιστεύουν στον Θεό, ακούνε κηρύγματα και τα βγάζουν πέρα άνετα με αυτόν τον τρόπο, τα πάνε μια χαρά. Πιστεύουν ότι η επιδίωξη της αλήθειας μπορεί να περιμένει και ότι λίγα χρόνια μετά δεν θα είναι πολύ αργά για να απαλλαγούν από τις όποιες διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Έτσι μεταθέτουν το σπουδαίο ζήτημα της επιδίωξης της αλήθειας και το αναβάλλουν ξανά και ξανά. Τι λένε πάντα; «Ποτέ δεν είναι αργά για να επιδιώξεις την αλήθεια. Θα περιμένω λίγα χρόνια. Εφόσον δεν έχει τελειώσει το έργο του Θεού, έχω ακόμα χρόνο· ακόμα έχω την ευκαιρία». Πώς σας φαίνεται αυτή η άποψη; (Είναι λανθασμένη.) Έχουν σηκώσει το φορτίο της επιδίωξης της αλήθειας; (Όχι.) Τότε τι φορτίο έχουν σηκώσει; Το φορτίο τους είναι να τα βγάλουν πέρα, να συντηρήσουν την οικογένειά τους, να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, έτσι δεν είναι; Αφιερώνουν όλη τους την ενέργεια στα παιδιά τους, στις οικογένειές τους, στις δικές τους μέρες και ζωές, και μόνο μόλις τακτοποιηθούν αυτά θα κάνουν σχέδια για να αρχίσουν να επιδιώκουν την αλήθεια. Ισχύουν, λοιπόν, αυτές οι δικαιολογίες τους; Δεν αποτελούν τροχοπέδη στο να επιδιώξουν την αλήθεια; (Ναι.) Αυτοί οι άνθρωποι, αν και πιστεύουν στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού, διαμαρτύρονται και για το περιβάλλον που έχει διευθετήσει Εκείνος γι’ αυτούς. Αγνοούν τις απαιτήσεις Του και δεν συνεργάζονται καθόλου ενεργά με αυτές, αλλά τους νοιάζει μόνο να ικανοποιήσουν τη σάρκα, την οικογένεια και τους συγγενείς τους. Για ποιον λόγο ισχυρίζονται ότι δεν επιδιώκουν την αλήθεια; «Είμαστε πολύ απασχολημένοι και εξαντλημένοι μόνο και μόνο που υπάρχουμε. Δεν έχουμε χρόνο να επιδιώξουμε την αλήθεια· δεν έχουμε το κατάλληλο περιβάλλον για να επιδιώξουμε την αλήθεια». Ποια είναι η άποψή τους; (Ποτέ δεν είναι αργά για να επιδιώξουμε την αλήθεια.) «Ποτέ δεν είναι αργά για να επιδιώξουμε την αλήθεια. Θα το κάνω σε λίγα χρόνια». Δεν είναι ανοησία αυτό; (Είναι.) Είναι ανοησία· με τις δικαιολογίες τους κοροϊδεύουν τον εαυτό τους. Εσένα θα περιμένει το έργο του Θεού; (Όχι.) «Θα το κάνω σε λίγα χρόνια». Και τι σημαίνουν αυτά τα «λίγα χρόνια»; Σημαίνουν ότι έχεις λιγότερες ελπίδες να σωθείς και ότι θα έχεις λιγότερα χρόνια για να βιώσεις το έργο του Θεού. Θα περάσουν έτσι λίγα χρόνια, μετά άλλα λίγα και, προτού το καταλάβεις, θα έχουν περάσει δέκα χρόνια στα οποία δεν θα έχεις καταλάβει καθόλου την αλήθεια ούτε θα έχεις εισέλθει καθόλου στην αλήθεια-πραγματικότητα, ενώ δεν θα έχει διορθωθεί ούτε ίχνος της διεφθαρμένης διάθεσής σου. Δυσκολεύεσαι να πεις έστω και μία ειλικρινή κουβέντα. Δεν είναι επικίνδυνο αυτό; Δεν είναι κρίμα; (Είναι.) Όταν οι άνθρωποι προσπαθούν να εξηγήσουν γιατί δεν επιδιώκουν την αλήθεια με όλες αυτές τις δικαιολογίες και τους λόγους, τότε ποιον βλάπτουν τελικά; (Τον εαυτό τους.) Ακριβώς. Στο τέλος, τον εαυτό τους βλάπτουν. Και όταν θα βρίσκονται στο νεκροκρέβατό τους, θα μισήσουν τον εαυτό τους επειδή δεν κέρδισαν την αλήθεια τόσα χρόνια που πίστευαν στον Θεό και θα μετανιώσουν για το πώς έζησαν ολόκληρη τη ζωή τους.

Κάποιοι άνθρωποι είναι λίγο μορφωμένοι, αλλά έχουν χαμηλό επίπεδο και δεν διαθέτουν πνευματική κατανόηση. Όσα κηρύγματα κι αν ακούσουν, δεν μπορούν να καταλάβουν την αλήθεια. Έχουν συνέχεια τις δικές τους φιλοδοξίες και επιθυμίες και διεκδικούν πάντοτε τη θέση. Αν δεν έχουν θέση, τότε δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Λένε: «Ο οίκος του Θεού δεν κανονίζει ποτέ να εκτελέσω ένα καθήκον που να αντικατοπτρίζει την αξία μου, όπως έργο που να έχει σχέση με κείμενα ή οπτικοακουστικό υλικό, το να είμαι επικεφαλής μιας εκκλησίας ή επόπτης μιας ομάδας. Κανένα απ’ αυτά τα σημαντικά έργα δεν μου δίνουν να κάνω. Ο οίκος του Θεού δεν με προάγει ούτε με καλλιεργεί, και κάθε φορά που η εκκλησία κάνει εκλογές, κανένας δεν με ψηφίζει και κανένας δεν με συμπαθεί. Όντως δεν έχω καμία ελκυστική ιδιότητα; Είμαι διανοούμενος, έχω καλή μόρφωση· ωστόσο, ο οίκος του Θεού ποτέ δεν με προάγει ούτε με καλλιεργεί, οπότε δεν έχω κανένα κίνητρο να επιδιώξω την αλήθεια. Όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές που άρχισαν να πιστεύουν στον Θεό περίπου την ίδια εποχή με εμένα εκτελούν σημαντικά καθήκοντα και υπηρετούν ως επικεφαλής και εργάτες. Εγώ γιατί έχω μείνει στην αδράνεια; Έχω απλώς υποστηρικτικό ρόλο, διαδίδοντας κάθε τόσο το ευαγγέλιο· ούτε μαρτυρία με αφήνουν να καταθέσω. Κάθε φορά που ο οίκος του Θεού δίνει προαγωγές σε σημαντικά καθήκοντα, για μένα δεν υπάρχει τίποτα· δεν μου επιτρέπουν καν να ηγηθώ σε συναθροίσεις, καμία ευθύνη δεν μου δίνουν. Νιώθω πολύ αδικημένος. Αυτό είναι το περιβάλλον που έχει διευθετήσει ο Θεός για μένα. Γιατί δεν νιώθω την αξία της ύπαρξής μου; Γιατί ο Θεός αγαπάει τους άλλους κι όχι εμένα; Γιατί καλλιεργεί τους άλλους, αλλά όχι εμένα; Έπρεπε ο οίκος του Θεού να μου δώσει μεγαλύτερο φορτίο και να με κάνει επόπτη ή κάτι παρόμοιο. Έτσι, θα είχα ένα μικρό κίνητρο για να επιδιώξω την αλήθεια. Πώς είναι δυνατόν να επιδιώξω την αλήθεια αν δεν έχω κίνητρο; Οι άνθρωποι χρειάζονται πάντα ένα μικρό κίνητρο για να επιδιώξουν την αλήθεια· πρέπει να μπορούμε να δούμε τα οφέλη που προσφέρει η επιδίωξή της. Ξέρω ότι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις που πρέπει να αλλάξουν και ξέρω ότι είναι καλό να επιδιώκουμε την αλήθεια, ότι μας επιτρέπει να σωθούμε και να οδηγηθούμε στην τελείωση· εμένα, όμως, δεν με χρησιμοποιούν ποτέ για κάτι σημαντικό, και δεν έχω κανένα κίνητρο για να επιδιώξω την αλήθεια! Θα αρχίσω να επιδιώκω την αλήθεια όταν με εκτιμήσουν και με υποστηρίξουν οι αδελφοί και οι αδελφές· τότε δεν θα είναι πολύ αργά». Δεν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι; (Υπάρχουν.) Τι πρόβλημα υπάρχει μ’ αυτούς; Το πρόβλημα είναι ότι θέλουν θέση και κύρος. Είναι σαφές ότι δεν αγαπούν την αλήθεια, όμως θα ήθελαν κύρος και μια θέση επιρροής στον οίκο του Θεού. Δεν είναι ξεδιάντροπο αυτό; Μια χαρά αρκεί να είσαι ένας απλός δουλευτής· μένει να φανεί αν θα καταφέρεις να γίνεις πιστός δουλευτής. Γιατί δεν το καταλαβαίνεις αυτό ξεκάθαρα; Νομίζεις ότι αν έχεις θέση και κύρος θα σωθείς; Ότι θα γίνεις κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια; Είναι βάσιμα αυτά που πιστεύεις; (Όχι.) Αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να ξεχωρίζουν, να κάνουν αισθητή την παρουσία τους και, όταν δεν ικανοποιούνται οι επιθυμίες τους, διαμαρτύρονται πως ο Θεός είναι άδικος, ότι αντιμετωπίζει τους ανθρώπους με τρόπο μεροληπτικό, ότι ο οίκος Του δεν τους δίνει προαγωγή, ότι οι αδελφοί και οι αδελφές δεν τους εκλέγουν —όλα αυτά δεν είναι σε καμία περίπτωση το θεμέλιο που χρειάζεται κάποιος για να επιδιώξει την αλήθεια, σωστά; Λέει πουθενά στα λόγια του Θεού ότι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια πρέπει να γίνεται αποδεκτός από όλους και να τον εκτιμούν οι αδελφοί και οι αδελφές του; Ή μήπως λέει ότι πρέπει να μπορεί να αναλάβει κάποιο σημαντικό καθήκον και να κάνει σημαντικό έργο, και επίσης να συμβάλει σημαντικά στον οίκο του Θεού; Λένε τα λόγια του Θεού ότι μόνο τέτοιοι άνθρωποι μπορούν να επιδιώκουν την αλήθεια, ότι μόνο αυτοί είναι κατάλληλοι να επιδιώκουν την αλήθεια; Λένε μήπως τα λόγια Του ότι μόνο αυτοί οι άνθρωποι πληρούν τα κριτήρια για να επιδιώξουν την αλήθεια, ότι μόνο αυτοί μπορούν να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα ή ότι στο τέλος μόνο αυτοί μπορούν να σωθούν; Είναι γραμμένο αυτό πουθενά στα λόγια του Θεού; (Όχι.) Είναι προφανές ότι οι ισχυρισμοί που προβάλλουν τέτοιοι άνθρωποι είναι άκυροι. Και τότε, γιατί τα λένε όλα αυτά; Δεν είναι δικαιολογίες επειδή δεν επιδιώκουν την αλήθεια; (Ναι.) Λατρεύουν τη θέση και το γόητρο. Το μόνο που τους νοιάζει κατά την πίστη τους στον Θεό είναι να κυνηγήσουν τη φήμη και το προσωπικό κέρδος και να επιδιώξουν τη θέση. Θεωρούν πως θα ήταν ντροπή να το πουν αυτό φωναχτά, οπότε εφευρίσκουν ένα σωρό δικαιολογίες για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους που δεν επιδιώκουν την αλήθεια και να ρίξουν το φταίξιμο στην εκκλησία, στους αδελφούς και τις αδελφές, αλλά και στον Θεό. Δεν είναι κακόβουλο αυτό; Όλοι αυτοί δεν είναι κακοί άνθρωποι που κατηγορούν τους αθώους; (Είναι.) Προκαλούν παράλογες φασαρίες και παρενοχλούν τους άλλους με παράλογες απαιτήσεις· δεν έχουν καθόλου συνείδηση και λογική! Το ότι δεν επιδιώκουν την αλήθεια είναι από μόνο του αρκετά σοβαρό πρόβλημα, αλλά εκείνοι θέλουν από πάνω να φέρνουν αντιρρήσεις και να είναι δύστροποι· είναι τελείως παράλογο αυτό, έτσι δεν είναι; Επιδιώκει κανείς την αλήθεια επειδή το θέλει. Αν αγαπάς την αλήθεια, τότε το Άγιο Πνεύμα θα εργαστεί μέσα σου. Όταν αγαπάς την αλήθεια, όταν προσεύχεσαι στον Θεό και βασίζεσαι σ’ Αυτόν, όταν κάνεις αυτοκριτική και προσπαθείς να φτάσεις στην αυτογνωσία όσες διώξεις και όσα δεινά και αν αντιμετωπίζεις, όταν επιδιώκεις ενεργά την αλήθεια για να λύσεις τα προβλήματα που βρίσκεις πως έχεις, και αν μπορείς να εκτελέσεις το καθήκον σου επαρκώς, τότε θα μπορείς να μείνεις σταθερός στη μαρτυρία σου. Όταν οι άνθρωποι αγαπούν την αλήθεια, όλες αυτές οι εκδηλώσεις τούς έρχονται με φυσικό τρόπο. Προκύπτουν εκούσια, με χαρά και χωρίς εξαναγκασμό, χωρίς να συνοδεύονται από επιπλέον προϋποθέσεις. Αν οι άνθρωποι μπορούν να ακολουθήσουν τον Θεό μ’ αυτόν τον τρόπο, στο τέλος θα κερδίσουν την αλήθεια και ζωή, θα εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα και θα βιώσουν την εικόνα του ανθρώπου. Χρειάζεσαι να πληρούνται κι άλλες προϋποθέσεις για να επιδιώξεις την αλήθεια; Όχι. Η πίστη στον Θεό είναι εθελοντική, είναι κάτι που κάποιος επιλέγει για τον εαυτό του, και η επιδίωξη της αλήθειας είναι κάτι το απόλυτα φυσικό και δικαιολογημένο· την εγκρίνει ο Θεός. Όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια δεν είναι πρόθυμοι να αποκηρύξουν τις απολαύσεις της σάρκας και συνεχίζουν να επιθυμούν να κερδίσουν τις ευλογίες του Θεού, αλλά όταν τους βρίσκουν δεινά και διώξεις ή αν γελοιοποιηθούν και δυσφημιστούν λιγάκι, τότε γίνονται αρνητικοί και αδύναμοι και δεν θέλουν πια ούτε να πιστεύουν στον Θεό ούτε να Τον ακολουθούν. Μπορεί ακόμα και να Τον κατηγορήσουν και να Τον αρνηθούν. Δεν είναι παράλογο αυτό; Θέλουν να ευλογηθούν, όμως συνεχίζουν να επιδιώκουν τις απολαύσεις της σάρκας, ενώ όταν αντιμετωπίζουν δεινά ή διώξεις, κατηγορούν τον Θεό. Τόσο παράλογοι είναι αυτοί οι άνθρωποι που δεν αγαπούν την αλήθεια. Θα δυσκολευτούν να ακολουθήσουν τον Θεό μέχρι το τέλος· μόλις αντιμετωπίσουν δεινά ή διώξεις, θα φανερωθούν και θα αποκλειστούν. Υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι σαν κι αυτούς. Για όποιον λόγο κι αν πιστεύεις στον Θεό, Εκείνος θα καθορίσει τελικά την έκβασή σου με βάση το αν έχεις κερδίσει την αλήθεια. Αν δεν έχεις κερδίσει την αλήθεια, τότε δεν θα περνάει καμία απ’ τις αιτιολογήσεις ή τις δικαιολογίες που θα προβάλεις. Ας ισχυριστείς ό,τι θέλεις· ας κάνεις και τούμπες αν θες —νομίζεις ότι θα νοιαστεί ο Θεός; Θα συνομιλήσει μαζί σου; Θα κάνει διάλογο και θα συζητήσει μαζί σου; Θα σε συμβουλευτεί; Ποια είναι η απάντηση; Όχι. Σε καμία περίπτωση. Όσο ισχυρά επιχειρήματα κι αν προβάλεις, δεν πρόκειται να σταθούν. Δεν πρέπει να παρανοείς τις προθέσεις του Θεού και να νομίζεις ότι, αν προβάλλεις ένα σωρό λόγους και δικαιολογίες, τότε δεν θα χρειάζεται να επιδιώκεις την αλήθεια. Ο Θεός θέλει να μπορείς να αναζητάς την αλήθεια σε όλα τα περιβάλλοντα και σε κάθε ζήτημα που αντιμετωπίζεις, και τελικά να καταφέρεις να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα και να κερδίσεις την αλήθεια. Όποιες περιστάσεις κι αν έχει διευθετήσει για σένα ο Θεός, όποια άτομα και γεγονότα κι αν συναντάς και σε ό,τι περιβάλλον κι αν βρίσκεσαι, θα πρέπει να προσεύχεσαι στον Θεό και να αναζητάς την αλήθεια για να τα αντιμετωπίζεις. Αυτά ακριβώς είναι τα μαθήματα που πρέπει να πάρεις ως προς την επιδίωξη της αλήθειας. Αν ψάχνεις πάντα να βρεις δικαιολογίες για να ξεφύγεις από αυτές τις συνθήκες, να τις αποφύγεις, να τις αρνηθείς ή να αντισταθείς σ’ αυτές, ο Θεός θα σε εγκαταλείψει. Δεν έχει νόημα να προβάλεις επιχειρήματα ούτε να είσαι αδιάλλακτος ή δύστροπος· αν ο Θεός δεν ασχολείται μαζί σου, θα χάσεις την ευκαιρία σου να σωθείς. Ο Θεός δεν θεωρεί κανένα πρόβλημα άλυτο. Έχει κάνει διευθετήσεις για όλους ανεξαιρέτως κι έχει τον τρόπο να χειρίζεται τα πάντα. Ο Θεός δεν πρόκειται συζητήσει μαζί σου για το αν έχουν βάση οι λόγοι κι οι δικαιολογίες σου. Δεν πρόκειται να δώσει σημασία στο αν τα επιχειρήματα που προβάλλεις στην υπεράσπισή σου είναι λογικά. Μόνο αυτό θα σε ρωτήσει: «Είναι τα λόγια του Θεού η αλήθεια; Έχεις διεφθαρμένη διάθεση; Οφείλεις να επιδιώκεις την αλήθεια;» Το μόνο που χρειάζεται είναι να καταλάβεις ξεκάθαρα αυτό το γεγονός: ο Θεός είναι η αλήθεια, εσύ είσαι ένας διεφθαρμένος άνθρωπος, επομένως θα πρέπει να αναλάβεις την υποχρέωση να αναζητήσεις την αλήθεια. Κανένα πρόβλημα ή δυσκολία, κανένας λόγος ή δικαιολογία δεν θα ευσταθεί. Αν δεν αποδεχτείς την αλήθεια, θα χαθείς. Κάθε τίμημα που πληρώνει κάποιος για να επιδιώξει την αλήθεια και να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα αξίζει τον κόπο. Οι άνθρωποι πρέπει να εγκαταλείψουν όλες τις δικαιολογίες, τις αιτιολογήσεις και τα προβλήματά τους για να αποδεχτούν την αλήθεια και να κερδίσουν τη ζωή, επειδή τα λόγια του Θεού και η αλήθεια είναι η ζωή που θα πρέπει να αποκτήσουν, και είναι μια ζωή που δεν ανταλλάσσεται με τίποτα. Αν χάσεις αυτήν την ευκαιρία, τότε όχι μόνο θα το μετανιώνεις για το υπόλοιπο της ζωής σου —δεν είναι απλό θέμα τύψεων— αλλά και θα καταστραφείς πέρα για πέρα. Καμία έκβαση και κανένας προορισμός δεν θα σε περιμένει και, ως δημιούργημα που είσαι, θα έχεις φτάσει στο τέλος της γραμμής. Δεν θα έχεις ποτέ ξανά την ευκαιρία να σωθείς. Το καταλαβαίνετε; (Καταλαβαίνουμε.) Μην ψάχνετε για δικαιολογίες και λόγους για να μην επιδιώξετε την αλήθεια. Δεν έχουν νόημα· το μόνο που κάνετε είναι να κοροϊδεύετε τον εαυτό σας.

Κάποιοι επικεφαλής δεν εργάζονται ποτέ σύμφωνα με τις αρχές, κάνουν του κεφαλιού τους, ενεργούν αυθαίρετα και βιαστικά. Οι αδελφοί κι οι αδελφές μπορεί να το επισημάνουν αυτό και να πουν: «Σπάνια συζητάς με τους άλλους πριν κάνεις κάτι. Μαθαίνουμε τις κρίσεις και τις αποφάσεις σου όταν τις έχεις πάρει ήδη. Γιατί δεν τις συζητάς με κανέναν; Γιατί δεν μας ενημερώνεις εκ των προτέρων για μια απόφαση που παίρνεις; Ακόμα κι αν αυτό που κάνεις είναι σωστό και έχεις υψηλότερο επίπεδο από εμάς, και πάλι πρέπει πρώτα να μας ενημερώνεις. Έχουμε, τουλάχιστον, το δικαίωμα να ξέρουμε τι γίνεται. Κάνοντας συνέχεια του κεφαλιού σου, βαδίζεις στο μονοπάτι του αντίχριστου!» Και τι θα άκουγες τον επικεφαλής να απαντά σ’ αυτό; «Στο σπίτι μου, εγώ είμαι το αφεντικό. Εγώ αποφασίζω για όλα τα ζητήματα, και τα μικρά και τα μεγάλα. Σε αυτό είμαι συνηθισμένος. Όταν κάποιος συγγενής μου έχει κάποιο θέμα, σ’ εμένα έρχεται κι εμένα βάζει να αποφασίσω τι να κάνει. Ξέρουν ότι είμαι πολύ καλός στο να λύνω προβλήματα. Γι’ αυτό είμαι εγώ υπεύθυνος για τις υποθέσεις της οικογένειάς μου. Όταν προσήλθα στην εκκλησία, σκέφτηκα ότι δεν θα χρειαζόταν να ασχολούμαι πια με τίποτα, αλλά μετά με επέλεξαν για επικεφαλής. Δεν γίνεται αλλιώς, αυτή είναι η μοίρα μου. Ο Θεός μού έδωσε αυτήν την ικανότητα. Γεννήθηκα για να παίρνω αποφάσεις και να διαλέγω τι θα κάνουν οι άλλοι». Υπονοεί, λοιπόν, μ’ αυτό ότι ήταν η μοίρα του να είναι αξιωματούχος και ότι όλοι οι άλλοι γεννήθηκαν για να γίνουν στρατιώτες και σκλάβοι. Θεωρεί πως πρέπει να έχει αυτός τον τελευταίο λόγο και ότι οι άλλοι πρέπει να τον ακούνε. Ακόμα κι όταν οι αδελφοί κι οι αδελφές διαπιστώσουν το πρόβλημα που έχει αυτός ο επικεφαλής και του το επισημάνουν, ο ίδιος δεν το αποδέχεται, και ούτε το κλάδεμα αποδέχεται. Πολεμά και αντιστέκεται, μέχρι οι αδελφοί κι οι αδελφές να διαμαρτυρηθούν και να ζητήσουν να απομακρυνθεί. Στο μεταξύ, ο επικεφαλής θα σκέφτεται: «Τέτοιο επίπεδο που έχω, είναι η μοίρα μου, όπου κι αν πάω, να είμαι προϊστάμενος. Με τέτοιο επίπεδο που έχετε εσείς, θα είστε πάντα σκλάβοι και υπηρέτες. Είναι η μοίρα σας να σας διατάζουν οι άλλοι». Τι διάθεση αποκαλύπτει όταν λέει συχνά τέτοια πράγματα; Φυσικά αποκαλύπτει μια διεφθαρμένη διάθεση, αλαζονεία, έπαρση και ακραίο εγωισμό· την εκδηλώνει, όμως, στους άλλους χωρίς να ντρέπεται και καυχιέται λες και είναι προτέρημα και προσόν. Όταν κάποιος αποκαλύπτει μια διεφθαρμένη διάθεση, πρέπει να κάνει την αυτοκριτική του, να γνωρίσει τη διεφθαρμένη διάθεσή του, να μετανοήσει και να επαναστατήσει εναντίον της, ενώ πρέπει και να επιδιώξει την αλήθεια μέχρι να μπορέσει να ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές. Όμως ο συγκεκριμένος επικεφαλής δεν ασκείται μ’ αυτόν τον τρόπο. Αντίθετα, παραμένει αδιόρθωτος και επιμένει στις δικές του απόψεις και μεθόδους. Από τις συμπεριφορές αυτές βλέπεις ότι δεν αποδέχεται καθόλου την αλήθεια και σε καμία περίπτωση δεν την επιδιώκει. Δεν δίνει καμία σημασία σε όποιον τον εκθέτει και τον κλαδεύει, αλλά αντίθετα συνέχεια δικαιολογείται: «Τι να κάνουμε, έτσι είμαι! Είμαι άξιος και έχω ταλέντο· μήπως τα έχει αυτά κανένας από εσάς; Είναι στη μοίρα μου να είμαι προϊστάμενος. Όπου κι αν πάω, είμαι επικεφαλής. Έχω συνηθίσει να έχω τον τελευταίο λόγο και να παίρνω αποφάσεις για τα πάντα χωρίς να συμβουλεύομαι τους άλλους. Αυτός είμαι, αυτή είναι η γοητεία μου». Δεν είναι υπερβολικά ξεδιάντροπο αυτό; Δεν παραδέχεται ότι έχει διεφθαρμένη διάθεση και σίγουρα δεν αποδέχεται τα λόγια του Θεού που κρίνουν και εκθέτουν τον άνθρωπο. Κάθε άλλο· θεωρεί ότι οι αιρέσεις του και οι πλάνες του είναι η αλήθεια και προσπαθεί να κάνει όλους τους άλλους να τις αποδεχτούν και να τις σεβαστούν. Βαθιά μέσα του, πιστεύει ότι αυτός θα πρέπει να κυβερνά στον οίκο του Θεού κι όχι η αλήθεια, ότι θα πρέπει να γίνεται ό,τι λέει ο ίδιος. Δεν είναι θράσος και ξεδιαντροπιά αυτό; Λέει ότι θέλει να επιδιώξει την αλήθεια, αλλά η συμπεριφορά του είναι ακριβώς το αντίθετο. Λέει ότι υποτάσσεται στον Θεό και στην αλήθεια, αλλά θέλει συνέχεια να ασκεί εξουσία, να έχει τον τελευταίο λόγο, και όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές να υπακούν και να υποτάσσονται σε αυτόν. Δεν επιτρέπει στους άλλους να τον επιβλέπουν ή να τον συμβουλεύουν, είναι-δεν είναι σωστά ή σύμφωνα με τις αρχές αυτά που κάνει. Αντίθετα, πιστεύει πως όλοι οι άλλοι είναι που πρέπει να δίνουν σημασία και να υπακούν στα λόγια και τις αποφάσεις του. Δεν κάνει καθόλου αυτοκριτική σχετικά με τις πράξεις του. Όσο κι αν τον συμβουλεύουν και τον βοηθούν οι αδελφοί και οι αδελφές, και όσο κι αν τον κλαδεύει ο οίκος του Θεού, ή ακόμα κι αν τον απομακρύνουν πολλές φορές από τα καθήκοντά του, δεν αναλογίζεται τα προβλήματά του. Σε κάθε περίσταση, εμμένει σε αυτήν την κουβέντα: «Στο σπίτι μου, εγώ είμαι το αφεντικό. Εγώ παίρνω όλες τις αποφάσεις. Σε όλα τα θέματα, μόνο εγώ έχω τον τελευταίο λόγο. Αυτό έχω συνηθίσει κι έτσι έχει το πράγμα». Είναι στ’ αλήθεια παράλογος και αδιόρθωτος! Διαδίδει αυτές τις αρνητικές πρακτικές λες και είναι θετικά πράγματα, ενώ παράλληλα έχει πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Είναι τελείως ξεδιάντροπος! Άνθρωποι σαν κι αυτόν δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια και είναι αδιόρθωτοι· οπότε, να είστε σίγουροι ότι ούτε την αγαπούν ούτε την επιδιώκουν. Μέσα τους, αποστρέφονται την αλήθεια και είναι εχθρικοί απέναντί της. Κάθε τίμημα που πληρώνουν και κάθε κακουχία που υποφέρουν για να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους και να αποκτήσουν θέση είναι όλα μάταια. Ο Θεός δεν εγκρίνει τίποτε απ’ όλα αυτά, τα σιχαίνεται. Έτσι εκδηλώνουν την εναντίωσή τους στην αλήθεια και την αντίστασή τους στον Θεό. Είναι απόλυτα σίγουρο αυτό και όλοι όσοι καταλαβαίνουν την αλήθεια μπορούν να το διακρίνουν.

Υπάρχουν, επίσης, κάποιοι άνθρωποι που πιστεύουν χρόνια στον Θεό, αλλά δεν κατέχουν καμία αλήθεια-πραγματικότητα· ακούνε χρόνια κηρύγματα, αλλά δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια. Αν και έχουν χαμηλό επίπεδο, έχουν κάποια «χαρίσματα» στα οποία είναι ασυναγώνιστοι: να λένε ψέματα και να τα συγκαλύπτουν, να εξαπατούν και να ξεγελούν τους άλλους με εξεζητημένα λόγια. Αν πουν καμιά δεκαριά προτάσεις, αυτές θα περιέχουν καμιά δεκαριά νοθεύσεις· καθεμιά τους θα περιέχει ακάθαρτα στοιχεία σε κάποιο βαθμό. Για να το πούμε με ακρίβεια, τίποτα από όσα λένε δεν είναι αληθινό. Αλλά επειδή έχουν χαμηλό επίπεδο και φαίνεται να έχουν αρκετά καλή συμπεριφορά, νομίζουν το εξής: «Είμαι από τη φύση μου ντροπαλός και άδολος κι έχω χαμηλό επίπεδο. Όπου κι αν πάω, με εκφοβίζουν και, όταν με εκφοβίζουν, αναγκάζομαι απλώς να το υπομένω και να υποφέρω. Δεν τολμώ να τους αντιμιλήσω ή να τους πάω κόντρα· το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να κρύβομαι, να υποχωρώ και να το δέχομαι. Είμαι ο “ειλικρινής αλλά αδαής” που αναφέρεται στα λόγια του Θεού, ανήκω στον λαό Του». Αν κάποιος τούς ρωτήσει: «Και τότε πώς γίνεται να λες ψέματα;», εκείνοι λένε: «Πότε είπα ψέματα; Ποιον ξεγέλασα; Δεν έχω πει ψέματα! Πώς θα μπορούσα να πω ψέματα, αφού είμαι τόσο άδολος; Το μυαλό μου δεν παίρνει στροφές και δεν είμαι πολύ μορφωμένος· δεν ξέρω πώς να πω ψέματα! Αυτοί οι δόλιοι άνθρωποι εκεί έξω κατεβάζουν μοχθηρές ιδέες και σκαρώνουν πλεκτάνες στη στιγμή. Εγώ δεν είμαι πονηρός σαν αυτούς και όλο με εκφοβίζουν. Είμαι, άρα, ο ειλικρινής άνθρωπος για τον οποίο μιλάει ο Θεός· δεν στέκει να με λέτε ψεύτη ή απατεώνα. Δεν έχει καμία βάση αυτό· απλώς προσπαθείτε να με συκοφαντήσετε. Ξέρω ότι όλοι σας με υποτιμάτε: Νομίζετε ότι είμαι ηλίθιος και ότι έχω χαμηλό επίπεδο, γι’ αυτό και θέλετε όλοι να μου κάνετε τον νταή. Ο Θεός είναι ο μόνος που δεν μου κάνει τον νταή, Εκείνος μου φέρεται με εύνοια». Άνθρωποι σαν κι αυτούς δεν παραδέχονται καν ότι λένε ψέματα, ενώ έχουν το θράσος να λένε ότι είναι οι ειλικρινείς άνθρωποι για τους οποίους μιλάει ο Θεός· με αυτό που λένε, τοποθετούν τον εαυτό τους κατευθείαν σε έναν θρόνο. Πιστεύουν ότι είναι ειλικρινείς αλλά αδαείς άνθρωποι από τη φύση τους και ότι ο Θεός τούς αγαπάει. Νομίζουν ότι δεν χρειάζεται να επιδιώκουν την αλήθεια ούτε να κάνουν αυτοκριτική. Νομίζουν ότι από τη στιγμή που γεννήθηκαν δεν θα μπορούσε να βγει ψέμα απ’ το στόμα τους. Δεν παραδέχονται ότι λένε ψέματα, ό,τι κι αν λέει ο καθένας· αντίθετα, ξεφουρνίζουν τις ίδιες και τις ίδιες δικαιολογίες για να υποστηρίξουν και να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Έχουν κάνει ποτέ αυτοκριτική; Έχουν κάνει, κατά μία έννοια. Και τι βγήκε απ’ αυτήν την «αυτοκριτική»; «Είμαι ο ειλικρινής αλλά αδαής άνθρωπος για τον οποίο μιλάει ο Θεός. Μπορεί να είμαι λίγο αδαής, αλλά είμαι ειλικρινής». Δεν κοκορεύονται όταν το λένε αυτό; Δεν ξέρουν ξεκάθαρα τι είναι, αν είναι αδαείς ή ειλικρινείς, αλλά θεωρούν πως είναι ειλικρινείς. Έχουν αυτογνωσία; Αν κάποιος είναι ανόητος και μια ζωή εκφοβίζεται και ζει μέσα στη δειλία, σημαίνει αυτό απαραίτητα ότι είναι καλός άνθρωπος; Κι αν κάποιος θεωρείται απ’ τους άλλους καλός άνθρωπος, σημαίνει αυτό πως δεν χρειάζεται να επιδιώκει την αλήθεια; Μήπως αυτοί οι άνθρωποι κατέχουν με κάποιον τρόπο την αλήθεια από τη φύση τους; Κάποιοι λένε: «Είμαι ένας πολύ άδολος άνθρωπος, προσπαθώ πάντα να λέω την αλήθεια, απλώς είμαι λίγο αδαής. Δεν υπάρχει λόγος να επιδιώξω την αλήθεια, μια χαρά καλός και ειλικρινής είμαι». Με αυτό που λένε, δεν υπονοούν ότι κατέχουν την αλήθεια και δεν έχουν διεφθαρμένη διάθεση; Ο Σατανάς έχει διαφθείρει βαθιά ολόκληρη την ανθρωπότητα. Όλοι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και, όταν κάποιος έχει διεφθαρμένη διάθεση, μπορεί να πει ψέματα, να εξαπατήσει και να παραπλανήσει όποτε θέλει. Μπορεί ακόμα και να κάνει επίδειξη για κάποιο ασήμαντο επίτευγμα ή για κάποια συνεισφορά του, εκδηλώνοντας αλαζονική διάθεση. Ταυτόχρονα, είναι γεμάτος αντιλήψεις για τον Θεό και υπερβολικές απαιτήσεις απ’ Αυτόν, ενώ προσπαθεί και να επιχειρηματολογήσει μαζί Του. Αυτά δεν είναι προβλήματα; Αυτό δεν είναι διεφθαρμένη διάθεση; Δεν απαιτεί εξέταση κάτι τέτοιο; Απαιτεί. Ωστόσο, αυτοί οι άνθρωποι έχουν ήδη αυτοανακηρυχθεί ειλικρινείς άνθρωποι που ποτέ δεν λένε ψέματα ούτε εξαπατούν τους άλλους· διακηρύσσουν ότι δεν έχουν δόλιες διαθέσεις, οπότε δεν υπάρχει λόγος να επιδιώξουν την αλήθεια. Επομένως, κανένας απ’ αυτούς που συμπεριφέρονται έτσι δεν επιδιώκει την αλήθεια και κανένας απ’ αυτούς δεν έχει εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα. Όταν προσεύχονται στον Θεό, πολλές φορές κλαίνε πικρά που είναι τόσο ανόητοι, που δέχονται συνέχεια εκφοβισμό, που έχουν τόσο χαμηλό επίπεδο: «Θεέ μου, μόνο Εσύ με αγαπάς· μόνο Εσύ με λυπάσαι και μου δείχνεις χάρη. Όλοι οι άνθρωποι με εκφοβίζουν και με λένε ψεύτη· εγώ όμως δεν είμαι!» Στη συνέχεια, σκουπίζουν τα δάκρυά τους και σηκώνονται και, όταν βλέπουν τους άλλους, σκέφτονται: «Ο Θεός δεν αγαπάει κανέναν σας. Μόνο εμένα αγαπάει». Αυτοί οι άνθρωποι έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους και δεν αποδέχονται ότι παρουσιάζουν οποιαδήποτε από τις διάφορες συμπεριφορές και εκδηλώσεις διεφθαρμένων διαθέσεων για τις οποίες μιλάει ο Θεός. Ακόμα κι όταν αντιμετωπίζουν ένα συγκεκριμένο πρόβλημα και αυτό προκαλεί μέσα τους μια διεφθαρμένη κατάσταση ή εκδήλωση, το παραδέχονται απλώς με τα λόγια αφού το σκεφτούν για μια στιγμή και μετά δεν ξαναασχολούνται. Δεν αναζητούν καθόλου την αλήθεια και δεν αποδέχονται το γεγονός ότι έχουν διαφθορά και είναι διεφθαρμένοι. Ακόμα λιγότερο, βέβαια, θα παραδεχόντουσαν ότι έχουν εκδηλώσει διεφθαρμένη διάθεση σε οποιαδήποτε συγκεκριμένη περίπτωση. Όσα προβλήματα κι αν δημιουργήσουν και όσες διεφθαρμένες διαθέσεις κι αν εκδηλώσουν, στο τέλος πάντα το ίδιο λένε: «Είμαι ο ειλικρινής αλλά αδαής άνθρωπος για τον οποίο μιλάει ο Θεός. Είμαι το αντικείμενο του οίκτου Του και θα με ευλογήσει σημαντικά». Κι έτσι, με αυτά τα λόγια, θεωρούν ότι δεν χρειάζεται να επιδιώξουν την αλήθεια· αυτά τα λόγια είναι η δικαιολογία που παρουσιάζουν αυτοί οι άνθρωποι για να μην επιδιώξουν την αλήθεια. Δεν είναι παράλογοι; (Είναι.) Είναι παράλογοι και αδαείς. Πόσο παράλογοι είναι; Τόσο πολύ ώστε πιάνονται από μια φράση μέσα στα λόγια του Θεού που τους συμφέρει και την κάνουν παντιέρα για να πιέσουν τον Θεό και να αθωώσουν τον εαυτό τους για το γεγονός ότι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, ενώ θεωρούν πως τα λόγια του Θεού που εκθέτουν και κρίνουν τον άνθρωπο δεν έχουν σχέση με τους ίδιους. Πιστεύουν ότι δεν χρειάζεται να τα ακούσουν, επειδή είναι ήδη ειλικρινείς. Για να το θέσουμε με ακρίβεια, οι άνθρωποι αυτοί είναι αξιολύπητοι φουκαράδες. Έχουν χαμηλό επίπεδο, δεν διαθέτουν σύνεση και έχουν ελάχιστη ντροπή, αλλά παρ’ όλα αυτά θέλουν να αποκτήσουν ευλογίες. Και παρόλο που έχουν χαμηλό επίπεδο και δεν έχουν ούτε σύνεση ούτε ντροπή, είναι πολύ περήφανοι και περιφρονούν τους συνηθισμένους ανθρώπους. Δεν σέβονται όσους έχουν καλό επίπεδο και είναι ικανοί να επιδιώξουν την αλήθεια και να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια-πραγματικότητα. Σκέφτονται: «Τι αξία έχουν, τέλος πάντων, αυτά τα προτερήματά σας; Τόση επιδίωξη της αλήθειας και τόση αυτογνωσία· εγώ δεν υπάρχει λόγος να τα κάνω όλα αυτά. Εγώ είμαι ειλικρινής· μπορεί να είμαι λίγο αδαής, αλλά αυτό δεν είναι και τόσο μεγάλο θέμα. Και ούτε για τις διεφθαρμένες διαθέσεις που εκδηλώνω υπάρχει λόγος να ανησυχώ. Όσο εξοπλίζομαι με κάποιες καλές συμπεριφορές, δεν θα έχω πρόβλημα». Τι ζητούν από τον εαυτό τους; «Ο Θεός γνωρίζει την καρδιά μου, εν πάση περιπτώσει, και η πίστη μου σ’ Αυτόν είναι αληθινή. Αυτό φτάνει. Να μιλάμε κάθε μέρα για βιωματικές μαρτυρίες και για τη γνώση των λόγων του Θεού —τι νόημα έχουν όλα αυτά τα λόγια; Σε τελική ανάλυση, αρκεί να πιστεύει κανείς ειλικρινά στον Θεό». Δεν είναι αυτό η μεγαλύτερη ανοησία; Πρώτον, οι άνθρωποι αυτοί δεν νοιάζονται καθόλου για την αλήθεια· δεύτερον, θα μπορούσε να πει κανείς ότι δεν έχουν καμία ικανότητα κατανόησης της αλήθειας και των λόγων του Θεού. Κι όμως, δεν παύουν να έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους και να συμπεριφέρονται υπεροπτικά. Ψάχνουν να δικαιολογήσουν το γιατί δεν επιδιώκουν την αλήθεια ή να βρουν μια μέθοδο επιδίωξης ή κάτι που θεωρούν προτέρημα για να αντικαταστήσουν την επιδίωξη της αλήθειας. Δεν είναι ανοησία αυτό; (Είναι.)

Κάποιοι άνθρωποι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια δεν αντιμετωπίζουν μεγάλα προβλήματα σχετικά με την ανθρώπινη φύση τους. Τηρούν τους κανόνες και συμπεριφέρονται σωστά. Τέτοιες γυναίκες είναι ευγενικές και ενάρετες, αξιοπρεπείς, ευπρεπείς και φρόνιμες. Είναι καλά κορίτσια μπροστά στους γονείς τους, όσον αφορά την οικογενειακή τους ζωή είναι καλές σύζυγοι και μητέρες, και περνάνε τις μέρες τους φροντίζοντας ευσυνείδητα τα σπίτια τους. Τέτοιοι άνδρες είναι άδολοι, ευσυνείδητοι και συμπεριφέρονται σωστά· είναι αφοσιωμένοι γιοι, δεν πίνουν, δεν καπνίζουν, δεν κλέβουν και δεν ληστεύουν, δεν ασχολούνται με τον τζόγο και δεν πηγαίνουν σε πόρνες· είναι υποδειγματικοί σύζυγοι και εκτός σπιτιού σπάνια μαλώνουν και διαφωνούν με τους άλλους για το ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. Κάποιοι πιστεύουν ότι φτάνει να πετύχει κανείς αυτά τα πράγματα ως πιστός στον Θεό και ότι όσοι το κάνουν αυτό είναι πρότυπα, ότι είναι ικανοποιητικά καλοί άνθρωποι. Πιστεύουν ότι αν, αφού πρωτοπιστέψουν στον Θεό, είναι φιλάνθρωποι και πρόθυμοι να βοηθήσουν, αν είναι ταπεινοί και υπομονετικοί, αν είναι ανεκτικοί, και αν κάνουν όποιο έργο τούς αναθέτει η εκκλησία σωστά και με προσοχή, και όχι απρόσεκτα ή επιπόλαια, αυτό σημαίνει ότι έχουν αποκτήσει την αλήθεια-πραγματικότητα και είναι κοντά στο να εκπληρώσουν τις απαιτήσεις του Θεού. Πιστεύουν ότι, αν στρωθούν στη δουλειά και καταβάλουν λίγο περισσότερη προσπάθεια, αν διαβάσουν περισσότερο απ’ τον λόγο του Θεού, αν θυμούνται περισσότερες φράσεις του και τις κηρύττουν περισσότερο στους άλλους, τότε θα επιδιώκουν την αλήθεια. Αλλά δεν αναγνωρίζουν τις εκδηλώσεις της διαφθοράς τους, δεν ξέρουν από ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις διακατέχονται, ούτε βέβαια ξέρουν πώς γεννιέται μια διεφθαρμένη διάθεση ή πώς πρέπει να τη γνωρίσουν και να απαλλαγούν απ’ αυτήν. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν ξέρουν. Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι; (Ναι.) Θεωρούν ότι η «καλοσύνη» που έχουν απ’ τη φύση τους αποτελεί κάποιο πρότυπο που πρέπει να φτάσουν όσοι επιδιώκουν την αλήθεια. Αν κάποιος τους αποκαλούσε αλαζόνες, δόλιους και μοχθηρούς, δεν θα το αμφισβητούσαν φανερά και θα τηρούσαν στάση ταπεινοφροσύνης, υπομονής και αποδοχής. Κατά βάθος, όμως, δεν θα το έπαιρναν στα σοβαρά και θα αντιστέκονταν: «Είμαι εγώ αλαζόνας; Αν είμαι εγώ αλαζόνας, τότε δεν υπάρχει στη γη ούτε ένας καλός άνθρωπος! Αν είμαι εγώ δόλιος, τότε κανένας στον κόσμο δεν είναι ειλικρινής! Αν είμαι εγώ μοχθηρός, τότε κανένας στον κόσμο δεν είναι αξιοπρεπής! Βρίσκεις εύκολα στις μέρες μας κάποιον τόσο καλό όσο είμαι εγώ; Όχι, είναι αδύνατον!» Δεν ωφελεί να τους αποκαλέσει κανείς δόλιους ή αλαζόνες ούτε να πει ότι δεν αγαπούν την αλήθεια, ενώ σίγουρα δεν πρόκειται να ωφελήσει να τους πει κανείς δύσπιστους. Απλώς θα χτυπήσουν το χέρι στο τραπέζι και θα διαφωνήσουν λέγοντας: «Ώστε λέτε πως είμαι δύσπιστος; Αν δεν μπορώ να σωθώ εγώ, τότε δεν μπορεί να σωθεί κανένας σας!» Μπορεί κάποιος να τους εκθέσει λέγοντας: «Δεν αποδέχεσαι την αλήθεια. Όταν οι άλλοι αναφέρουν τα προβλήματά σου, δείχνεις αρκετά ταπεινός και υπομονετικός, αλλά κατά βάθος αντιστέκεσαι πολύ. Αυτά που κηρύττεις όταν συναναστρέφεσαι πάνω στην αλήθεια είναι σωστά, αλλά δεν παύεις να μη δέχεσαι ούτε ένα από τα λόγια του Θεού που εκθέτουν και κρίνουν τη διεφθαρμένη διάθεση-ουσία του ανθρώπου. Αντιστέκεσαι σ’ αυτά και τα αποστρέφεσαι. Έχεις φαύλη διάθεση». Αν τους αποκαλέσεις «φαύλους», δεν μπορούν να το δεχτούν με τίποτα. «Είμαι εγώ φαύλος; Αν ήμουν φαύλος, θα σας είχα ποδοπατήσει όλους εδώ και καιρό! Αν ήμουν φαύλος, θα σας είχα ήδη καταστρέψει όλους!» Δεν μπορούν να καταλάβουν καλά τίποτα απ’ αυτά που εκθέτεις σχετικά μ’ αυτούς ή για τα οποία συναναστρέφεσαι μαζί τους. Τι σημαίνει να καταλαβαίνεις καλά; Σημαίνει ότι ανεξάρτητα από το τι πρόβλημα εκθέτει κάποιος για σένα, το αντιπαραβάλλεις με τα λόγια του Θεού για να εξετάσεις αν όντως υπήρχαν λάθη στις προθέσεις και τις σκέψεις σου, και όποια κι αν είναι η έκταση των προβλημάτων που υπάρχουν όντως μέσα σου, τα προσεγγίζεις όλα με στάση αποδοχής και υποταγής. Μ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί κανείς να γνωρίσει στ’ αλήθεια τα προβλήματά του. Δεν είναι δυνατόν να γνωρίσει κανείς τη διεφθαρμένη διάθεσή του σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του· κάτι τέτοιο πρέπει να γίνει με βάση τα λόγια του Θεού. Ποια είναι, λοιπόν, η προϋπόθεση για την αυτογνωσία; Πρέπει να αναγνωρίσεις το γεγονός ότι ο Σατανάς έχει παραπλανήσει και έχει διαφθείρει την ανθρωπότητα, και ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Μόνο αν αποδεχτείς αυτό το γεγονός μπορείς να κάνεις αυτοκριτική σύμφωνα με την έκθεση των λόγων του Θεού και, καθώς κάνεις αυτήν την αυτοκριτική, να αποκαλύψεις σιγά σιγά τα προβλήματά σου. Χωρίς να το καταλάβεις, τα προβλήματά σου θα βγουν στην επιφάνεια σιγά σιγά και τότε θα καταλάβεις ξεκάθαρα ποια είναι η διεφθαρμένη διάθεσή σου. Και με βάση αυτό μπορείς να μάθεις τι άνθρωπος είσαι και ποια είναι η ουσία σου. Έτσι, θα φτάσεις στο σημείο να αποδεχτείς όλα όσα λέει και εκθέτει ο Θεός· στη συνέχεια, θα βρεις στα λόγια Του το μονοπάτι άσκησης που έχει χαράξει για τον άνθρωπο, και θα ασκηθείς και θα ζήσεις σύμφωνα με τα λόγια Του. Αυτό σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Όμως έτσι δέχονται, άραγε, τα λόγια του Θεού άνθρωποι σαν κι αυτούς; Όχι· μπορεί να δηλώνουν πως αναγνωρίζουν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και ότι όλα εκείνα τα λόγια Του που εκθέτουν τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα είναι πραγματικά, αλλά αν τους ζητήσεις να γνωρίσουν τη διεφθαρμένη διάθεσή τους, δεν πρόκειται ούτε να το δεχτούν ούτε να το αναγνωρίσουν. Πιστεύουν πως κάτι τέτοιο δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτούς. Αυτό συμβαίνει επειδή περνιούνται για αξιοπρεπείς και ευπρεπείς, τίμιοι και έντιμοι άνθρωποι. Αν κάποιος είναι τίμιος, σημαίνει αυτό ότι κατέχει την αλήθεια; Το να είναι κάποιος τίμιος δεν είναι παρά μια θετική εκδήλωση της ανθρώπινης φύσης του· δεν αντιπροσωπεύει την αλήθεια. Άρα, μόνο και μόνο επειδή διαθέτεις ένα χαρακτηριστικό της κανονικής ανθρώπινης φύσης, αυτό δεν σημαίνει πως δεν χρειάζεται να επιδιώξεις την αλήθεια ούτε ότι έχεις ήδη κερδίσει την αλήθεια —ούτε, βέβαια, σημαίνει ότι είσαι κάποιος που τον αγαπάει ο Θεός. Έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Αυτοί οι δήθεν «έντιμοι άνθρωποι» πιστεύουν ότι δεν έχουν αλαζονικές και δόλιες διαθέσεις ούτε διάθεση αποστροφής προς την αλήθεια, και ότι σίγουρα δεν έχουν μοχθηρές και φαύλες διαθέσεις. Νομίζουν ότι δεν έχουν μέσα τους καμία απ’ αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις, επειδή είναι έντιμοι, είναι από τη φύση τους τίμιοι και ευγενικοί, τους εκφοβίζουν συνέχεια οι άλλοι και, παρόλο που είναι χαμηλού επιπέδου και αδαείς, είναι ειλικρινείς. Αυτή η «ειλικρίνεια» δεν είναι πραγματική ειλικρίνεια· απλώς είναι άδολοι, δειλοί και αδαείς. Δεν είναι πολύ ανόητοι αυτοί οι άνθρωποι; Όλοι τούς θεωρούν καλούς ανθρώπους. Είναι σωστή αυτή η άποψη; Όσοι θεωρούνται καλοί έχουν, άραγε, διεφθαρμένες διαθέσεις; Η απάντηση είναι θετική, είναι σίγουρο αυτό. Δεν λένε ψέματα οι άδολοι άνθρωποι; Δεν εξαπατούν τους άλλους, δεν κρύβονται; Δεν είναι εγωιστές; Δεν είναι άπληστοι; Δεν θέλουν υψηλά αξιώματα; Μήπως είναι απαλλαγμένοι από κάθε υπερβολική επιθυμία; Σίγουρα όχι. Δεν έχουν κάνει κανένα επειδή δεν είχαν την κατάλληλη ευκαιρία, για κανέναν άλλο λόγο. Και υπερηφανεύονται γι’ αυτό· αυτοανακηρύσσονται έντιμοι και πιστεύουν πως δεν έχουν διεφθαρμένη διάθεση. Αν, λοιπόν, κάποιος τούς υποδείκνυε κάποια διεφθαρμένη διάθεση, αποκάλυψη ή κατάσταση, εκείνοι θα τον αμφισβητούσαν και θα έλεγαν: «Δεν έχω! Δεν είμαι τέτοιος, δεν ενεργώ ούτε σκέφτομαι μ’ αυτόν τον τρόπο. Με έχετε παρεξηγήσει. Όλοι σας βλέπετε ότι είμαι άδολος, ότι είμαι χαζός, ότι είμαι δειλός, γι’ αυτό και με εκφοβίζετε». Τι μπορεί να πει κανείς για τέτοιους ανθρώπους, οι οποίοι είναι πρόθυμοι να κάνουν τέτοια αντεπίθεση; Αν κάποιος τολμούσε να πειράξει έναν τέτοιον άνθρωπο, εκείνος θα τον κυνηγούσε για πάντα. Δεν θα ησύχαζε ποτέ. Δεν θα μπορούσε να απαλλαγεί απ’ αυτόν, όσο κι αν προσπαθούσε. Αυτοί οι παράλογοι, αδυσώπητα ενοχλητικοί άνθρωποι συνεχίζουν να πιστεύουν ότι επιδιώκουν την αλήθεια, ότι είναι άδολοι, αδαείς, χωρίς διεφθαρμένες διαθέσεις. Πολλές φορές, μάλιστα, λένε: «Μπορεί να είμαι αδαής, αλλά είμαι άδολος· είμαι ειλικρινής και ο Θεός με αγαπάει!» Νομίζουν πως αυτά είναι πράγματα που πρέπει να αξιοποιήσουν. Δεν είναι αυτό τουλάχιστον ξεδιάντροπο; Λες ότι ο Θεός σ’ αγαπάει. Ισχύει αυτό; Πού το βασίζεις; Έχεις μήπως το έργο του Αγίου Πνεύματος; Έχει πει ο Θεός ότι θα σε οδηγήσει στην τελείωση; Σχεδιάζει ο Θεός να σε χρησιμοποιήσει; Αν δεν σου έχει πει αυτά τα πράγματα ο Θεός, τότε δεν μπορείς να λες ότι σε αγαπάει· το μόνο που μπορείς να πεις είναι ότι σε λυπάται, πράγμα που από μόνο του είναι σπουδαίο. Αν λες ότι ο Θεός σ’ αγαπάει, αυτό είναι απλώς κάτι που καταλαβαίνεις εσύ· δεν αποδεικνύει ότι ο Θεός σ’ αγαπάει πραγματικά. Είναι δυνατόν να αγαπάει ο Θεός κάποιον που δεν επιδιώκει την αλήθεια; Είναι δυνατόν να αγαπάει ο Θεός έναν αδαή, δειλό άνθρωπο; Ο Θεός λυπάται τους αδαείς και τους δειλούς· αυτό είναι αλήθεια. Ο Θεός αγαπάει εκείνους που είναι πραγματικά ειλικρινείς, που επιδιώκουν την αλήθεια, που μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια και να υποταχθούν σ’ Αυτόν, που μπορούν να Τον εξυψώσουν και να καταθέσουν μαρτυρία γι’ Αυτόν, που μπορούν να λάβουν υπόψη τους τις προθέσεις Του και να Τον αγαπήσουν ειλικρινά. Μόνο όσοι μπορούν πραγματικά να δαπανήσουν τον εαυτό τους για τον Θεό και να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους με αφοσίωση έχουν την αγάπη Του· την αγάπη του Θεού την έχουν μόνο όσοι μπορούν να δεχτούν την αλήθεια και το κλάδεμα. Όσους δεν αποδέχονται την αλήθεια και το κλάδεμα ο Θεός τούς αποστρέφεται και τους απορρίπτει. Αν αποστρέφεσαι την αλήθεια και αντιστέκεσαι σε όλα τα λόγια που λέει ο Θεός, τότε κι ο Θεός θα νιώσει αποστροφή για σένα και θα σε απορρίψει. Αν θεωρείς συνέχεια πως είσαι καλός άνθρωπος, πως είσαι ένας αξιολύπητος, απλός και άδολος άνθρωπος, αλλά δεν επιδιώκεις την αλήθεια, άραγε θα σε αγαπήσει ο Θεός; Είναι αδύνατον· δεν υπάρχει καμία βάση γι’ αυτό στα λόγια Του. Ο Θεός δεν κοιτάζει αν είσαι άδολος ούτε Τον ενδιαφέρει με τι ανθρώπινη φύση ή με τι επίπεδο γεννήθηκες· αυτό που κοιτάζει είναι, αφού ακούσεις τα λόγια Του, αν τα αποδέχεσαι ή τα αγνοείς, αν υποτάσσεσαι ή αντιστέκεσαι σ’ αυτά. Κοιτάζει αν τα λόγια Του έχουν επίδραση πάνω σου και αν αποδίδουν καρπούς μέσα σου, αν μπορείς να καταθέσεις αληθινή μαρτυρία για τα πολλά λόγια που έχει πει. Αν η εμπειρία σου συνοψίζεται τελικά κάπως έτσι: «Είμαι άδολος, είμαι δειλός, όλοι μού κάνουν τον νταή, όλοι με περιφρονούν», τότε ο Θεός θα πει πως αυτό δεν είναι μαρτυρία. Αν προσθέσεις: «Είμαι ο ειλικρινής αλλά αδαής άνθρωπος για τον οποίο μιλάει ο Θεός», τότε Εκείνος θα πει πως είσαι μεγάλος ψεύτης και πως ούτε μια αληθινή λέξη δεν μπορεί να βγει από το στόμα σου. Αν, όταν ο Θεός έχει απαιτήσεις από σένα, εσύ όχι μόνο δεν υποταχθείς καθόλου σ’ αυτές, αλλά προσπαθήσεις και να επιχειρηματολογήσεις με τον Θεό και να δικαιολογήσεις τον εαυτό σου, λέγοντας: «Υπέφερα και πλήρωσα τίμημα, και αγαπώ τον Θεό», αυτό δεν πρόκειται να σταθεί. Επιδιώκεις την αλήθεια; Πού είναι η αληθινή βιωματική σου μαρτυρία; Πώς εκδηλώνεται η αγάπη που έχεις για τον Θεό; Κανείς δεν πρόκειται να πειστεί αν δεν παρουσιάσεις αποδείξεις. Λες: «Είμαι έντιμος άνθρωπος και ενεργώ με αξιοπρέπεια. Δεν σε ακολασίες και ακολουθώ όλους τους κανόνες σε ό,τι κάνω. Είμαι άνθρωπος με καλή συμπεριφορά. Δεν πίνω, δεν πηγαίνω με πόρνες και δεν παίζω τυχερά παιχνίδια. Δεν προκαλώ διαταράξεις ούτε αναστάτωση στον οίκο του Θεού, δεν σπέρνω τη διχόνοια, υπομένω τα βάσανα και εργάζομαι σκληρά. Όλα αυτά δεν δείχνουν ότι επιδιώκω την αλήθεια; Ήδη επιδιώκω την αλήθεια». Και ο Θεός θα πει: Έχεις απαλλαγεί απ’ τη διεφθαρμένη διάθεσή σου; Πού είναι η μαρτυρία σου ότι επιδιώκεις την αλήθεια; Μπορείς να κερδίσεις την έγκριση και τον θαυμασμό του εκλεκτού λαού του Θεού; Αν δεν μπορείς να προσφέρεις καμία βιωματική μαρτυρία, όμως λες ότι είσαι ένας ειλικρινής άνθρωπος που αγαπάει τον Θεό, τότε παραπλανάς τους άλλους με ψεύτικα λόγια —είσαι ένας παράλογος διάβολος και Σατανάς· κατάρες σού αξίζουν. Το μόνο που σου απομένει είναι να σε καταδικάσει και να σε αποκλείσει ο Θεός.

Κάποιοι άνθρωποι, όσο εκτελούν τα καθήκοντά τους, ενεργούν συχνά με τρόπο αυθαίρετο και απερίσκεπτο. Είναι όλο καπρίτσια: Όταν είναι χαρούμενοι, κάνουν ένα μέρος απ’ το καθήκον τους· όταν δεν είναι, μουτρώνουν και λένε: «Δεν έχω κέφι σήμερα. Δεν θα φάω τίποτα και δεν θα εκτελέσω το καθήκον μου». Τότε, οι άλλοι αναγκάζονται να διαπραγματευτούν μαζί τους, λέγοντας: «Δεν είναι σωστό αυτό. Δεν γίνεται να έχεις τόσα καπρίτσια». Και τι θα απαντήσουν εκείνοι τότε; «Ξέρω ότι δεν είναι σωστό, αλλά έχω μεγαλώσει σε οικογένεια πλούσια και προνομιούχα. Οι παππούδες μου και οι θείες μου με κακομάθαιναν και οι γονείς μου ήταν ακόμα χειρότεροι. Ήμουν ο αγαπημένος τους, η αδυναμία τους, μου έκαναν όλα τα χατίρια και με κακομάθαιναν. Λόγω αυτής της ανατροφής έχω τέτοια καπριτσιόζικη ιδιοσυγκρασία, οπότε όταν εκτελώ κάποιο καθήκον στον οίκο του Θεού, δεν συζητώ τα πράγματα με τους άλλους, δεν αναζητώ την αλήθεια ούτε υποτάσσομαι στον Θεό. Εγώ φταίω;» Είναι σωστή η κατανόησή τους; Φανερώνει η στάση τους ότι επιδιώκουν την αλήθεια; (Όχι.) Κάθε φορά που κάποιος αναφέρει κάποιο μικρό ελάττωμά τους, όπως το ότι όταν τρώνε παίρνουν τα καλύτερα κομμάτια απ’ το φαγητό, το ότι νοιάζονται μόνο για τον εαυτό τους και δεν δίνουν καμία σημασία στους άλλους, λένε: «Έτσι είμαι από παιδί. Έτσι έχω συνηθίσει. Ποτέ δεν σκέφτηκα τους άλλους. Πάντα ζούσα μια ζωή με προνόμια, οι γονείς μου με λατρεύουν και οι παππούδες μου με υπεραγαπούν. Είμαι η αδυναμία όλης της οικογένειας». Αυτά είναι σκέτες ανοησίες και πλάνες. Δεν δείχνει ξεδιαντροπιά και θράσος αυτό; Επειδή οι γονείς σου σε υπεραγαπούν, πρέπει να κάνουν το ίδιο και όλοι οι άλλοι; Επειδή οι συγγενείς σου σε λατρεύουν και σε παραχαϊδεύουν, αυτό δικαιολογεί το να φέρεσαι απερίσκεπτα και αυθαίρετα στον οίκο του Θεού; Είναι βάσιμος αυτός ο λόγος; Αυτή είναι η σωστή στάση που πρέπει να έχεις απέναντι στη διεφθαρμένη σου διάθεση; Είναι στάση επιδίωξης της αλήθειας αυτή; (Όχι.) Αυτοί οι άνθρωποι, όταν τους συμβαίνει κάτι, όταν έχουν οποιοδήποτε πρόβλημα σχετικά με τη διεφθαρμένη τους διάθεση ή τη ζωή τους, ψάχνουν να βρουν αντικειμενικές δικαιολογίες για να λογοδοτήσουν γι’ αυτό, να το εξηγήσουν, να το δικαιολογήσουν. Ποτέ δεν αναζητούν την αλήθεια ούτε προσεύχονται στον Θεό, ενώ δεν προσέρχονται ενώπιον του Θεού για να κάνουν αυτοκριτική. Αν κάποιος δεν κάνει αυτοκριτική, μπορεί να γνωρίσει τα προβλήματα και τη διαφθορά του; (Όχι.) Και μπορεί, άραγε, να μετανοήσει κάποιος χωρίς να γνωρίζει τη διαφθορά του; (Όχι.) Κι αν δεν μπορέσει να μετανοήσει, τότε σε ποια κατάσταση θα ζει αναπόφευκτα; Δεν θα ζει στην κατάσταση της αυτοσυγχώρεσης; Της αίσθησης ότι, αν και έχει εκδηλώσει διαφθορά, δεν έχει κάνει κανένα κακό ούτε έχει παραβιάσει τα διοικητικά διατάγματα; Ότι, αν και αυτό που έκανε δεν συμφωνούσε με τις αλήθεια-αρχές, δεν το έκανε επίτηδες και πρέπει να συγχωρεθεί; (Ναι.) Τέτοια κατάσταση, λοιπόν, οφείλει να έχει κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια; (Όχι.) Αν κάποιος δεν μετανοεί ποτέ πραγματικά και ζει πάντα σε μια τέτοια κατάσταση, θα μπορέσει ποτέ να αναστρέψει την πορεία του; Όχι, δεν θα μπορέσει ποτέ. Και όποιος δεν αναστρέφει την πορεία του, δεν θα μπορέσει να εγκαταλείψει πραγματικά την κακία του. Τι σημαίνει να μην μπορεί κάποιος να εγκαταλείψει πραγματικά την κακία του; Σημαίνει ότι δεν μπορεί να κάνει όντως πράξη την αλήθεια και να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα. Αυτό είναι το προφανές αποτέλεσμα. Αν δεν μπορέσεις να εγκαταλείψεις την κακία σου ούτε να κάνεις πράξη την αλήθεια και να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα, τότε, ακόμα κι αν το θέλεις, θα είναι, άραγε, δυνατόν να κάνεις τον Θεό να αλλάξει γνώμη για σένα, να αποκτήσεις το έργο του Αγίου Πνεύματος, να κερδίσεις τη διαφώτιση και τη φώτιση του Θεού, να σε συγχωρέσει Εκείνος για τις παραβάσεις σου και να σε απαλλάξει απ’ τη διαφθορά σου; (Όχι.) Αν δεν είναι δυνατόν, τότε μπορεί η πίστη σου στον Θεό να οδηγήσει στη σωτηρία σου; (Όχι.) Όποιος ζει σε μια κατάσταση αυτοσυγχώρεσης και αυτοθαυμασμού απέχει πολύ από την επιδίωξη της αλήθειας. Αυτά με τα οποία ασχολείται, αυτά που κοιτάζει, που ακούει και που σπεύδει να κάνει μπορεί να σχετίζονται κάπως με την πίστη στον Θεό, αλλά δεν θα έχουν καμία σχέση με την επιδίωξη ή την άσκηση της αλήθειας. Αυτό το αποτέλεσμα είναι προφανές. Και εφόσον δεν έχουν σχέση ούτε με την επιδίωξη ούτε με την άσκηση της αλήθειας, ο άνθρωπος αυτός δεν θα έχει κάνει αυτοκριτική ούτε θα έχει αυτογνωσία. Δεν θα γνωρίζει τον βαθμό της διαφθοράς του ούτε θα ξέρει πώς να κάνει πράξη τη μετάνοια, οπότε είναι ακόμα πιο απίθανο να καταφέρει να μετανιώσει αληθινά ή να κάνει τον Θεό να αλλάξει γνώμη γι’ αυτόν. Αν ζεις σε μια τέτοια κατάσταση και θέλεις ο Θεός να αλλάξει γνώμη για σένα, να σε συγχωρέσει ή να σε εγκρίνει, θα είναι πολύ δύσκολο. Τι σημαίνει σ’ αυτήν την περίπτωση το να σε «εγκρίνει» ο Θεός; Σημαίνει να αναγνωρίζει όσα κάνεις, να τα εγκρίνει και να τα θυμάται. Αν δεν μπορείς να κερδίσεις τίποτα από όλα αυτά, τότε αποδεικνύεται ότι δεν επιδιώκεις την αλήθεια στα όσα κάνεις, στις προσπάθειές σου, στις αποκαλύψεις σου και στη συμπεριφορά σου. Ό,τι κι αν πιστεύεις, ακόμα κι αν μπορείς να κάνεις πράξη κάποιες καλές συμπεριφορές, αυτές οι συμπεριφορές αντιπροσωπεύουν μόνο το γεγονός ότι ενυπάρχει λίγη συνείδηση και λογική στην ανθρώπινη φύση σου. Όμως αυτές οι καλές συμπεριφορές δεν αποτελούν εκδήλωση ότι επιδιώκεις την αλήθεια, επειδή η αφετηρία, οι προθέσεις και τα κίνητρά σου δεν είναι αυτά της επιδίωξης της αλήθειας. Και πού βασίζεται αυτή η κουβέντα; Στο ότι καμιά από τις σκέψεις, τις πράξεις και τα έργα σου δεν αποτελεί επιδίωξη της αλήθειας ούτε έχει καμία σχέση με την αλήθεια. Αν τα όσα κάνει κάποιος δεν αποσκοπούν στην έγκριση και την αναγνώριση του Θεού, τότε τίποτα από αυτά δεν θα μπορέσει να εξασφαλίσει την έγκριση και την αναγνώριση του Θεού, ενώ είναι προφανές ότι αυτές οι συμπεριφορές και αυτοί οι τρόποι άσκησης μπορούν να χαρακτηριστούν καλές ανθρώπινες συμπεριφορές και τίποτ’ άλλο. Δεν είναι σημάδια ότι ο άνθρωπος αυτός κάνει πράξη την αλήθεια και σίγουρα δεν είναι σημάδια ότι την επιδιώκει. Όσοι είναι όλο καπρίτσια και συμπεριφέρονται πολλές φορές απερίσκεπτα και αυθαίρετα δεν αποδέχονται την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού ούτε αποδέχονται το κλάδεμα. Επίσης, βρίσκουν συχνά δικαιολογίες για το ότι δεν καταφέρνουν να επιδιώξουν την αλήθεια και δεν μπορούν να αποδεχτούν το κλάδεμα. Τι διάθεση είναι αυτή; Προφανώς είναι μια διάθεση αποστροφής προς την αλήθεια· είναι η διάθεση του Σατανά. Ο άνθρωπος διακατέχεται από τη φύση του Σατανά και τη διάθεσή του, οπότε οι άνθρωποι αναμφίβολα ανήκουν στον Σατανά. Είναι διάβολοι, είναι τέκνα του Σατανά και απόγονοι του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Κάποιοι άνθρωποι μπορούν να παραδεχτούν ότι είναι διάβολοι, σατανάδες, και απόγονοι του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, και μιλούν πολύ όμορφα για την αυτογνωσία τους. Αλλά όταν αποκαλύπτουν διεφθαρμένη διάθεση και κάποιος τους εκθέτει και τους κλαδεύει, τότε προσπαθούν με όλες τους τις δυνάμεις να δικαιολογηθούν και δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια. Τι θέμα υπάρχει εδώ; Όλο αυτό τούς εκθέτει πέρα για πέρα. Όταν κάνουν λόγο για την αυτογνωσία τους, μιλούν πολύ όμορφα· γιατί, λοιπόν, όταν έρχονται αντιμέτωποι με το κλάδεμα, δεν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια; Υπάρχει ένα πρόβλημα εδώ. Δεν είναι πολύ συνηθισμένο αυτό το πράγμα; Είναι εύκολο να το διακρίνει κανείς; Η αλήθεια είναι πως ναι. Υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που, όταν μιλούν για την αυτογνωσία τους, παραδέχονται ότι είναι διάβολοι και σατανάδες, όμως μετά ούτε μετανοούν ούτε αλλάζουν. Άρα, είναι αληθινή ή ψεύτικη η αυτογνωσία για την οποία μιλάνε; Έχουν ειλικρινή αυτογνωσία ή πρόκειται απλώς για ένα τέχνασμα που σκοπό έχει να ξεγελάσει τους άλλους; Η απάντηση είναι αυτονόητη. Επομένως, για να διαπιστώσετε αν κάποιος έχει πραγματική αυτογνωσία, δεν αρκεί μόνο να τον ακούσετε να μιλά γι’ αυτό· πρέπει και να εξετάσετε τη στάση που έχει απέναντι στο κλάδεμα, αλλά και το αν μπορεί να αποδεχθεί την αλήθεια. Αυτό είναι το πιο κρίσιμο πράγμα. Όποιος δεν δέχεται να τον κλαδεύουν έχει ως ουσία το να μην αποδέχεται την αλήθεια, να αρνείται να την αποδεχτεί, και η διάθεσή του είναι αποστροφή προς την αλήθεια. Δεν υπάρχει αμφιβολία ως προς αυτό. Κάποιοι άνθρωποι δεν επιτρέπουν στους άλλους να τους κλαδέψουν, όση διαφθορά κι αν έχουν αποκαλύψει· κανείς δεν επιτρέπεται να τους κλαδέψει. Οι ίδιοι μπορούν να μιλήσουν για την αυτογνωσία τους με όποιον τρόπο τούς ευχαριστεί, αν όμως κάποιος άλλος τους εκθέσει, τους επικρίνει ή τους κλαδέψει, τότε όσο αντικειμενικά και όσο σύμφωνα με τα γεγονότα κι αν το κάνει, εκείνοι δεν το αποδέχονται. Όποια εκδήλωση διεφθαρμένης διάθεσης κι αν φανερώσει κάποιος σ’ αυτούς, είναι πάρα πολύ ανταγωνιστικοί και συνεχίζουν να παρουσιάζουν ευλογοφανείς δικαιολογίες για τον εαυτό τους, χωρίς ίχνος αληθινής υποταγής. Αν οι άνθρωποι αυτοί δεν επιδιώξουν την αλήθεια, θα υπάρξουν προβλήματα. Μέσα στην εκκλησία, είναι άτρωτοι και άμεμπτοι. Όταν οι άλλοι λένε κάτι καλό γι’ αυτούς, χαίρονται· όταν επισημαίνουν κάτι κακό γι’ αυτούς, θυμώνουν. Αν κάποιος τούς εκθέσει και πει: «Είσαι καλός άνθρωπος, αλλά είσαι όλο καπρίτσια. Ενεργείς συνέχεια αυθαίρετα και απερίσκεπτα. Πρέπει να αποδεχτείς το κλάδεμα. Δεν θα ήταν καλύτερα να απαλλαγείς από αυτές τις ελλείψεις και τις διεφθαρμένες διαθέσεις;», εκείνοι θα απαντήσουν: «Δεν έχω κάνει τίποτα κακό. Δεν έχω αμαρτήσει. Γιατί με κλαδεύεις; Από παιδί στο σπίτι μου με κακομάθαιναν, τόσο οι γονείς μου όσο και οι παππούδες μου. Είμαι ο αγαπημένος τους, η αδυναμία τους. Τώρα, εδώ στον οίκο του Θεού, κανείς δεν μου κάνει τα χατίρια. Δεν είναι ωραίο να ζεις εδώ! Πάντα ψάχνετε να μου βρείτε κάποιο ελάττωμα και προσπαθείτε να με κλαδέψετε. Πώς να ζήσω έτσι;» Τι πρόβλημα υπάρχει εδώ; Οι διορατικοί μπορούν να καταλάβουν αμέσως ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν κακομάθει απ’ τους γονείς και την οικογένειά τους και ότι ακόμα και τώρα δεν ξέρουν πώς να συμπεριφερθούν ή να ζήσουν ανεξάρτητα. Η οικογένειά σου σε λατρεύει λες και είσαι κανένα είδωλο, και δεν ξέρεις τη θέση σου στο σύμπαν. Έχεις αναπτύξει τα ελαττώματα της αλαζονείας, της αυταρέσκειας και της ακραία καπριτσιόζικης συμπεριφοράς, τα οποία δεν αντιλαμβάνεσαι και δεν ξέρεις πώς να στοχαστείς σχετικά με αυτά. Ναι μεν πιστεύεις στον Θεό, αλλά δεν δίνεις σημασία στα λόγια Του και δεν κάνεις πράξη την αλήθεια. Είναι δυνατόν να κερδίσεις την αλήθεια πιστεύοντας έτσι στον Θεό; Γίνεται να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα; Γίνεται να βιώσεις την αληθινή ομοιότητα ενός ανθρώπινου όντος; Όχι βέβαια. Ως πιστός στον Θεό, πρέπει τουλάχιστον να αποδεχθείς την αλήθεια και να φτάσεις στην αυτογνωσία. Μόνο έτσι θα μπορέσεις να αλλάξεις. Αν στην πίστη σου βασίζεσαι συνέχεια στις αντιλήψεις και στις φαντασιοκοπίες, αν αναζητάς μόνο τη γαλήνη και την ευτυχία αντί να επιδιώκεις την αλήθεια, αν είσαι ανίκανος να μετανοήσεις αληθινά και δεν έχει αλλάξει καθόλου η ζωή-διάθεσή σου, τότε η πίστη σου στον Θεό δεν έχει νόημα. Ως πιστός στον Θεό, πρέπει να καταλάβεις την αλήθεια. Πρέπει να καταβάλεις προσπάθεια για να φτάσεις στην αυτογνωσία. Πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια ό,τι κι αν σου συμβαίνει και πρέπει να απαλλαγείς από κάθε διεφθαρμένη διάθεση που εκδηλώνεις, συμμετέχοντας σε συναναστροφές πάνω στην αλήθεια σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Αν κάποιος επισημάνει τη διεφθαρμένη σου διάθεση ή αν πάρεις την πρωτοβουλία να την εξετάσεις μόνος σου, αν μπορέσεις συνειδητά να την αντιπαραβάλλεις με τα λόγια του Θεού και να κάνεις ενδοσκόπηση, να εξετάσεις τον εαυτό σου και να αποκτήσεις αυτογνωσία, και στη συνέχεια να διορθώσεις το πρόβλημά σου και να κάνεις πράξη τη μετάνοια, τότε θα μπορέσεις να ζήσεις σαν άνθρωπος. Όσοι πιστεύουν στον Θεό πρέπει να αποδεχτούν την αλήθεια. Αν απολαμβάνεις συνέχεια το συναίσθημα της υπερβολικής αγάπης από την οικογένειά σου, αν χαίρεσαι πάντα που είσαι η αδυναμία και ο αγαπημένος τους, τι θα μπορέσεις να κερδίσεις; Όσο κι αν είσαι η αδυναμία της οικογένειάς σου και ο αγαπημένος τους, αν δεν κατέχεις την αλήθεια-πραγματικότητα, είσαι ένα τίποτα. Η πίστη στον Θεό έχει αξία μόνο αν επιδιώκεις την αλήθεια. Όταν καταλάβεις την αλήθεια, θα ξέρεις πώς να συμπεριφερθείς και θα ξέρεις πώς να ζήσεις ώστε να βιώνεις την αληθινή ευτυχία και να είσαι ευχάριστος στον Θεό. Κανένα οικογενειακό περιβάλλον και κανένα ατομικό προτέρημα, προσόν ή χάρισμα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την αλήθεια-πραγματικότητα, ούτε πρέπει να χρησιμοποιείς κάτι τέτοιο ως δικαιολογία για να μην επιδιώκεις την αλήθεια. Η απόκτηση της αλήθειας είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να φέρει στους ανθρώπους αληθινή ευτυχία, να τους δώσει τη δυνατότητα να ζήσουν μια ζωή με σημασία και να τους χαρίσει έναν όμορφο προορισμό. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Κάποιοι άνθρωποι, αφού γίνουν επικεφαλής και εργάτες στην εκκλησία, πιστεύουν ότι είναι πολύτιμοι και νομίζουν ότι επιτέλους έχουν την ευκαιρία να λάμψουν. Αισθάνονται καλά με τον εαυτό τους κι αρχίζουν να αξιοποιούν τα προτερήματά τους· αφήνουν ανεξέλεγκτες τις φιλοδοξίες τους και παρουσιάζουν τις πλήρεις δυνατότητές τους. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν φινέτσα και μόρφωση, οργανωτικές ικανότητες, ενώ έχουν και τον τρόπο και το φέρσιμο του επικεφαλής. Ήταν οι καλύτεροι μαθητές στην τάξη τους και πρόεδροι του μαθητικού συλλόγου, ήταν διευθυντές ή πρόεδροι στην εταιρεία που δούλευαν και, όταν άρχισαν να πιστεύουν στον Θεό και ήρθαν στον οίκο Του, εκλέχθηκαν επικεφαλής, οπότε λένε μέσα τους: «Ο Ουρανός δεν με απογοητεύει ποτέ. Θα ήταν δύσκολο κάποιος τόσο ικανός σαν κι εμένα να κρατήσει χαμηλό προφίλ. Μόλις παραιτήθηκα από πρόεδρος της εταιρείας, ήρθα στον οίκο του Θεού και έγινα επικεφαλής. Και να το ήθελα, δεν θα μπορούσα να γίνω συνηθισμένος άνθρωπος. Έτσι με εξυψώνει ο Θεός, αυτό έχει διευθετήσει Εκείνος να κάνω, οπότε κι εγώ θα υποταχθώ σ’ αυτό». Αφού γίνουν επικεφαλής, αξιοποιούν την εμπειρία, τις γνώσεις, τις οργανωτικές ικανότητες και το ηγετικό τους στυλ. Θεωρούν πως είναι ικανοί και τολμηροί, και ότι είναι πραγματικά επιδέξιοι και ταλαντούχοι. Είναι κρίμα, λοιπόν, που υπάρχει πρόβλημα εδώ. Όλοι αυτοί οι επιδέξιοι, ταλαντούχοι επικεφαλής, οι γεννημένοι ηγέτες, άραγε σε τι είναι καλύτεροι μέσα στην εκκλησία; Στο να ιδρύουν ένα ανεξάρτητο βασίλειο, να αρπάζουν όλη την εξουσία για τον εαυτό τους και να κυριαρχούν στις συζητήσεις. Μόλις γίνουν επικεφαλής, δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να εργάζονται, να τρέχουν εδώ κι εκεί, να ταλαιπωρούνται και να πληρώνουν τιμήματα για χάρη του δικού τους γοήτρου και της δικής τους θέσης. Δεν τους νοιάζει τίποτε άλλο. Πιστεύουν ότι, αν μένουν απασχολημένοι και κάνουν έργο, αυτό συμφωνεί με τις προθέσεις του Θεού, ότι δεν έχουν καμία διεφθαρμένη διάθεση, ότι η εκκλησία τούς χρειάζεται πάντα, και ότι οι αδελφοί και οι αδελφές τούς χρειάζονται κι αυτοί. Πιστεύουν πως χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσε να γίνει κανένα έργο, ότι μπορούν να τα πάρουν όλα πάνω τους και να μονοπωλήσουν την εξουσία. Και έχουν τον τρόπο τους να ιδρύσουν το δικό τους ανεξάρτητο βασίλειο. Είναι ικανοί να κάνουν ένα σωρό εφευρετικά πράγματα και καινοτομίες, έχουν μεγάλη δεξιότητα στο να φέρονται σαν αξιωματούχοι και να το παίζουν ανώτεροι, είναι μαθημένοι να κάνουν διαλέξεις στους άλλους από ψηλά. Ένα μόνο σημαντικό πράγμα δεν μπορούν να κάνουν: Μόλις γίνουν επικεφαλής, δεν μπορούν πια να μιλήσουν στους άλλους από καρδιάς, να αποκτήσουν αυτογνωσία, να παρατηρήσουν τη διαφθορά τους ή να ακούσουν τις υποδείξεις των αδελφών. Αν κάποιος, την ώρα που συζητούν για το έργο, πει διαφορετικές ιδέες, τότε αυτοί οι επικεφαλής όχι μόνο θα τις απορρίψουν, μα και θα το δικαιολογήσουν λέγοντας: «Δεν έχετε σκεφτεί καλά αυτήν την πρόταση. Επικεφαλής της εκκλησίας είμαι εγώ. Αν κάνω ό,τι μου πείτε εσείς και δεν πάει τίποτα στραβά, τότε όλα εντάξει, αλλά αν συμβεί κάτι κακό, το φταίξιμο θα είναι μόνο δικό μου. Επομένως, τις περισσότερες φορές μπορείτε να εκφράζετε τις απόψεις σας —μπορούμε να τηρούμε αυτήν την τυπικότητα— αλλά στο τέλος, εγώ μόνος μου θα κάνω την επιλογή και θα αποφασίζω πώς θα γίνουν τα πράγματα». Με τον καιρό, οι περισσότεροι αδελφοί και αδελφές παύουν να συμμετέχουν σε συζητήσεις και συναναστροφές σχετικά με το έργο, και αυτοί οι επικεφαλής δεν μπαίνουν καν στον κόπο να συναναστραφούν μαζί τους για τυχόν προβλήματα στο έργο. Συνεχίζουν να παίρνουν αποφάσεις και να κρίνουν χωρίς να λένε κουβέντα σε κανέναν και συνεχίζουν να λένε συνέχεια δικαιολογίες. Πιστεύουν το εξής: «Η εκκλησία είναι η εκκλησία του επικεφαλής, ο επικεφαλής σχεδιάζει την πορεία. Ο επικεφαλής είναι αυτός που έχει τον τελικό λόγο για την κατεύθυνση που θα ακολουθήσουν οι αδελφοί και οι αδελφές και για το μονοπάτι στο οποίο θα βαδίσουν». Όπως είναι φυσικό, αυτοί οι επικεφαλής αναλαμβάνουν στη συνέχεια τον έλεγχο της ζωή-εισόδου των αδελφών, του μονοπατιού στο οποίο εκείνοι βαδίζουν και της κατεύθυνσης της επιδίωξής τους. Μόλις γίνουν «αρχηγοί», μονοπωλούν την εξουσία και ιδρύουν ένα ανεξάρτητο βασίλειο. Δεν ενεργούν με διαφάνεια και, χωρίς να το συνειδητοποιούν, καταπιέζουν κάποιους ανθρώπους και αποκλείουν κάποιους αδελφούς και αδελφές οι οποίοι επιδιώκουν την αλήθεια και έχουν ικανότητα κατανόησης. Εν τω μεταξύ, εξακολουθούν να πιστεύουν ότι με αυτόν τον τρόπο προστατεύουν το έργο της εκκλησίας και τα συμφέροντα του εκλεκτού λαού του Θεού. Αιτιολογούν με μεγάλη ακρίβεια όλα όσα κάνουν, παρουσιάζουν άφθονες αιτιολογήσεις και δικαιολογίες —και τελικά τι γίνεται; Ό,τι κάνουν έχει ως σκοπό να προστατεύσει τη θέση τους και το μονοπώλιο της εξουσίας τους. Φέρνουν στον οίκο του Θεού τις αρχές, τους τρόπους και τα μέσα συμπεριφοράς της κοσμικής κοινωνίας και της οικογενειακής ζωής, νομίζοντας ότι έτσι προστατεύουν τα συμφέροντά του. Ωστόσο, ποτέ δεν φτάνουν στην αυτογνωσία ούτε κάνουν αυτοκριτική. Ακόμα κι αν κάποιος τούς επισημάνει ότι παραβιάζουν τις αλήθεια-αρχές, ακόμα κι αν συναντήσουν τη διαφώτιση, την πειθαρχία και τη συμμόρφωση του Θεού, δεν πρόκειται να το συνειδητοποιήσουν. Πού είναι το πρόβλημα; Από τότε που ανέλαβαν τη θέση του επικεφαλής, είδαν το καθήκον τους ως καριέρα, κι αυτό είναι που τους καταδικάζει να βαδίσουν στο μονοπάτι των αντίχριστων και διασφαλίζει ότι δεν μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια. Κι όμως, κατά τη διάρκεια αυτής της «καριέρας», πιστεύουν πως καθετί που κάνουν αποτελεί επιδίωξη της αλήθειας. Πώς βλέπουν την επιδίωξη της αλήθειας; Διασφαλίζουν τη δική τους θέση και εξουσία με το πρόσχημα ότι προστατεύουν τα συμφέροντα των αδελφών και του οίκου του Θεού, ενώ πιστεύουν ότι αυτό αποτελεί εκδήλωση επιδίωξης της αλήθειας. Δεν έχουν ιδέα για τη διεφθαρμένη διάθεση που εκδηλώνεται και πηγάζει από μέσα τους όσο βρίσκονται σ’ αυτό το πόστο. Ακόμα κι αν μερικές φορές έχουν την αμυδρή αίσθηση ότι πρόκειται για διεφθαρμένη διάθεση, ότι ο Θεός τη σιχαίνεται, ότι είναι μια φαύλη, αδιάλλακτη διάθεση, αλλάζουν γρήγορα γνώμη και σκέφτονται: «Δεν είναι σωστό αυτό. Εγώ είμαι ο επικεφαλής· πρέπει να έχω την αξιοπρέπεια που αρμόζει σ’ έναν επικεφαλής. Δεν γίνεται να με δουν οι αδελφοί και οι αδελφές να εκδηλώνω διεφθαρμένη διάθεση». Κι έτσι, παρόλο που συνειδητοποιούν ότι έχουν εκδηλώσει μεγάλη διαφθορά και έχουν κάνει πολλά πράγματα που αντιβαίνουν στις αρχές για να διαφυλάξουν τη θέση και την εξουσία τους, όταν κάποιος τούς εκθέτει, καταφεύγουν στις σοφιστείες ή προσπαθούν να το εμποδίσουν ώστε να μην το μάθει κανείς άλλος. Μόλις απέκτησαν εξουσία και κύρος, τοποθέτησαν τον εαυτό τους σε μια ιερή και απαραβίαστη θέση, θεωρώντας ότι είναι σπουδαίοι, σωστοί, άμεμπτοι και αδιαμφισβήτητοι. Κι αφού κατέλαβαν μια τέτοια θέση, αντιστέκονται και έχουν την ίδια στάση απόρριψης απέναντι σε κάθε διαφορετική φωνή, κάθε πρόταση ή συμβουλή που θα μπορούσε να ωφελήσει τη ζωή-είσοδο των αδελφών και το έργο της εκκλησίας. Και πώς δικαιολογούν το ότι δεν επιδιώκουν την αλήθεια; Λένε: «Έχω θέση, έχω κύρος, κι αυτό σημαίνει ότι έχω αξιοπρέπεια και ότι είμαι ιερός και απαραβίαστος». Είναι δυνατόν να επιδιώξουν την αλήθεια ενώ εφευρίσκουν τέτοιους λόγους και τέτοιες δικαιολογίες; (Όχι.) Δεν μπορούν. Πάντοτε μιλάνε και ενεργούν αφ’ υψηλού, ενώ απολαμβάνουν τα οφέλη της θέσης τους. Με τον τρόπο αυτό, στέκονται πάνω από μια φωτιά και έτσι είναι υποχρεωτικό να ξεσκεπαστούν. Δεν είναι αξιολύπητοι τέτοιοι άνθρωποι; Είναι αξιολύπητοι, απεχθείς και αποκρουστικοί· είναι αηδιαστικοί! Ως επικεφαλής, θέλουν να παρουσιάζουν την εικόνα ενός αγίου. Ένας άγιος, ένας σπουδαίος, ένδοξος και σωστός άνθρωπος. Τι είναι αυτοί οι τίτλοι; Είναι δεσμά, και όποιος τα φοράει δεν μπορεί πλέον να επιδιώξει την αλήθεια. Αν κάποιος φορέσει αυτά τα δεσμά, δεν έχει πλέον καμία σχέση με την επιδίωξη της αλήθειας. Για ποιον λόγο κυρίως δεν επιδιώκουν την αλήθεια αυτοί οι άνθρωποι; Στην πραγματικότητα, ο λόγος είναι ότι τους έχει περιορίσει η θέση τους. Σκέφτονται συνέχεια: «Είμαι ο επικεφαλής. Είμαι υπεύθυνος εδώ. Έχω κύρος και θέση. Είμαι άνθρωπος με αξιοπρέπεια. Δεν γίνεται να έχω αλαζονική ή μοχθηρή διάθεση. Δεν μπορώ να μιλήσω ανοιχτά και να συναναστραφώ σχετικά με τη διεφθαρμένη μου διάθεση· πρέπει να προστατεύσω την αξιοπρέπεια και το γόητρό μου. Πρέπει να κάνω τους ανθρώπους να με θαυμάζουν και να με σέβονται». Τους περιορίζουν συνέχεια αυτά τα πράγματα, οπότε δεν μπορούν να μιλήσουν ανοιχτά ούτε να κάνουν αυτοκριτική και να φτάσουν στην αυτογνωσία. Αυτά τα πράγματα τους καταστρέφουν. Συμβαδίζουν με την αλήθεια οι απόψεις και η νοοτροπία τους; Είναι ολοφάνερο ότι δεν συμβαδίζουν. Οι συμπεριφορές που συνήθως επιδεικνύουν στα καθήκοντά τους, δηλαδή η αλαζονεία και η αυταρέσκεια, το να κάνουν του κεφαλιού τους, το να προσποιούνται, να εξαπατούν και ούτω καθεξής, είναι αυτοί οι τρόποι άσκησης επιδίωξη της αλήθειας; (Όχι.) Είναι ξεκάθαρο ότι κανένας τους δεν αποτελεί επιδίωξη της αλήθειας. Και πώς αιτιολογούν το ότι δεν επιδιώκουν την αλήθεια; Τι λόγο δίνουν; (Πιστεύουν ότι οι επικεφαλής είναι άνθρωποι με θέση και αξιοπρέπεια και ότι ακόμα κι αν έχουν διεφθαρμένη διάθεση, αυτή δεν γίνεται να εκτεθεί.) Δεν είναι παράλογη αυτή η άποψη; Αν κάποιος παραδέχεται ότι έχει διεφθαρμένη διάθεση, αλλά δεν επιτρέπει να εκτεθεί αυτή, τότε αποδέχεται την αλήθεια; Αν, ως επικεφαλής, δεν μπορείς να αποδεχτείς την αλήθεια, πώς θα βιώσεις το έργο του Θεού; Πώς θα καθαρθεί η διαφθορά σου; Κι αν δεν μπορεί να καθαρθεί η διαφθορά σου και συνεχίζεις να ζεις με βάση τη διεφθαρμένη σου διάθεση, τότε είσαι ένας επικεφαλής που δεν μπορεί να κάνει πρακτικό έργο· είσαι ψευδοεπικεφαλής. Ως επικεφαλής, έχεις μεν θέση, αλλά αυτό σημαίνει απλά ότι κάνεις μια διαφορετική δουλειά, ένα διαφορετικό καθήκον, δεν σημαίνει ότι απέκτησες κύρος. Δεν γίνεσαι πιο αξιοπρεπής απ’ τους άλλους ούτε αποκτάς υψηλό κύρος επειδή έχεις αποκτήσει αυτήν τη θέση και εκτελείς ένα διαφορετικό καθήκον. Αν υπάρχουν πράγματι άνθρωποι που σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο, δεν είναι αναίσχυντοι; (Είναι.) Πώς μπορούμε να το πούμε πιο λαϊκά; Είναι ξεδιάντροπα θρασείς, σωστά; Όταν δεν είναι επικεφαλής, μεταχειρίζονται τους ανθρώπους με ειλικρίνεια· μπορούν να μιλήσουν ανοιχτά για τη διαφθορά που αποκαλύπτουν και να αναλύσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Μόλις αναλάβουν μια θέση επικεφαλής, αλλάζουν τελείως. Γιατί λέω ότι αλλάζουν τελείως; Επειδή φοράνε προσωπείο, και το αληθινό τους πρόσωπο παραμένει κρυμμένο πίσω απ’ αυτό. Το προσωπείο δεν φανερώνει καμία απολύτως έκφραση, ούτε κλάμα ούτε γέλιο, ούτε ευχαρίστηση ούτε θυμό, ούτε θλίψη ούτε χαρά, κανένα συναίσθημα και καμία επιθυμία· και σίγουρα δεν φανερώνει καμία διεφθαρμένη διάθεση. Παντού και πάντα, το προσωπείο διατηρεί την ίδια έκφραση και κατάσταση, ενώ όλες οι πραγματικές καταστάσεις, οι προσωπικές σκέψεις και ιδέες του επικεφαλής παραμένουν κρυμμένες πίσω του και κανείς δεν μπορεί να τις διακρίνει. Υπάρχουν κάποιοι επικεφαλής και εργάτες που θεωρούν πάντα ότι έχουν κύρος και θέση. Τρέμουν μη χάσουν την αξιοπρέπειά τους αν κάποιος τους κλαδέψει και γι’ αυτό και δεν αποδέχονται την αλήθεια. Βασισμένοι στη θέση και στην εξουσία τους, λένε μελιστάλαχτα, ψεύτικα λόγια και συγκαλύπτουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση. Ταυτόχρονα, πιστεύουν λανθασμένα ότι λόγω της θέσης τους είναι πιο καταξιωμένοι και πιο άγιοι απ’ τους άλλους και ότι, επομένως, δεν χρειάζεται να επιδιώκουν την αλήθεια· ότι οι άλλοι είναι αυτοί που πρέπει να επιδιώξουν την αλήθεια. Αυτός ο τρόπος σκέψης είναι λανθασμένος, είναι, θα λέγαμε, αναίσχυντος και παράλογος. Έτσι συμπεριφέρονται άνθρωποι σαν κι αυτούς. Από την ουσία της συμπεριφοράς τους είναι ξεκάθαρο ότι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, αλλά τη θέση και το γόητρο. Όσο εργάζονται, προστατεύουν τη θέση και την εξουσία τους, και έχουν την αυταπάτη ότι επιδιώκουν την αλήθεια. Είναι ακριβώς σαν τον Παύλο: Όλο μιλάνε για το έργο που έχουν κάνει και τα καθήκοντα που έχουν εκτελέσει, τις εργασίες που έχουν διεκπεραιώσει όσο έκαναν το έργο της εκκλησίας και τα επιτεύγματα που είχαν όταν έκαναν το έργο του οίκου του Θεού. Πολύ συχνά καταμετρούν όλα αυτά τα πράγματα, όπως τότε που ο Παύλος είπε: «Τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσθην, τον δρόμον ετελείωσα, την πίστιν διετήρησα· του λοιπού μένει εις εμέ ο της δικαιοσύνης στέφανος» (Προς Τιμόθεον Β΄4:7-8). Με αυτό εννοούσε ότι, μόλις ολοκλήρωσε την πορεία του και έδωσε έναν καλό αγώνα, ήρθε η ώρα να υπολογίσει πόσο μεγάλες πιθανότητες είχε να σωθεί, πόσο μεγάλη ήταν η συνεισφορά του, πόσο μεγάλη θα ήταν η ανταμοιβή του, καθώς και να ζητήσει από τον Θεό να ανταμείψει τη συνεισφορά του. Εννοούσε ότι, αν ο Θεός δεν τον επιβράβευε με στεφάνι, τότε δεν θα Τον θεωρούσε δίκαιο Θεό, θα αρνιόταν να υποταχθεί, αλλά και θα παραπονιόταν για την αδικία Του. Ένας τέτοιος άνθρωπος, με μια τέτοια νοοτροπία και διάθεση, επιδιώκει άραγε την αλήθεια; Υποτάσσεται πραγματικά στον Θεό; Μπορεί να θέσει τον εαυτό του στο έλεος των ενορχηστρώσεων του Θεού; Δεν είναι ξεκάθαρο αυτό με την πρώτη ματιά; Νομίζει ότι επιδιώκει την αλήθεια επειδή ολοκληρώνει πορείες και δίνει μάχες, όμως δεν αναζητά καθόλου την αλήθεια και δεν έχει τις εκδηλώσεις της αληθινής επιδίωξής της· άρα, δεν είναι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια.

Ποια απ’ τα προβλήματα του ανθρώπου ξεσκέπασε κυρίως η συναναστροφή μας πριν λίγο; Συγκεκριμένα, ποιες απ’ τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου ξεσκέπασε κυρίως; Μια απ’ τις βασικές είναι ότι ο άνθρωπος αποστρέφεται την αλήθεια και αρνείται να την αποδεχτεί· αυτό είναι ένα πολύ συγκεκριμένο είδος συμπεριφοράς. Μια άλλη απ’ τις βασικές είναι κάτι που ενυπάρχει στη διάθεση-ουσία του καθενός: η αδιαλλαξία. Αυτό εκδηλώνεται επίσης με τρόπο πολύ συγκεκριμένο και προφανή, σωστά; (Πράγματι.) Αυτοί είναι δύο από τους κύριους τρόπους με τους οποίους εκδηλώνεται και αποκαλύπτεται η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου. Αυτές οι συγκεκριμένες συμπεριφορές, αυτές οι συγκεκριμένες απόψεις, στάσεις και ούτω καθεξής, δείχνουν πραγματικά και με ακρίβεια ότι η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου εμπεριέχει το στοιχείο της αποστροφής για την αλήθεια. Το πιο εμφανές στη διάθεση του ανθρώπου, βέβαια, είναι οι εκδηλώσεις της αδιαλλαξίας: Ό,τι κι αν λέει ο Θεός, όποιες διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου κι αν αποκαλύπτονται στη διάρκεια του έργου Του, οι άνθρωποι αρνούνται πεισματικά να τα αναγνωρίσουν, και αντιστέκονται σ’ αυτά. Εκτός απ’ την προφανή αντίσταση και την περιφρονητική απόρριψη, υπάρχει, βεβαίως, κι ακόμα ένα είδος συμπεριφοράς: όταν οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται για το έργο του Θεού, λες και το έργο του Θεού δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτούς. Τι σημαίνει να μην ενδιαφέρεται κάποιος για τον Θεό; Είναι όταν λέει κανείς: «Πες ό,τι θέλεις, δεν έχει καμία σχέση μ’ εμένα. Καμία δική Σου κρίση και έκθεση δεν έχει σχέση μ’ εμένα. Ούτε τις αποδέχομαι ούτε τις αναγνωρίζω». Θα μπορούσαμε να ονομάσουμε μια τέτοια στάση «αδιάλλακτη»; (Ναι.) Πρόκειται για εκδήλωση αδιαλλαξίας. Αυτοί οι άνθρωποι λένε: «Ζω όπως μου αρέσει, με όποιον τρόπο με κάνει να νιώθω άνετα και με όποιον τρόπο με κάνει ευτυχισμένο. Όσο για τις συμπεριφορές που αναφέρεις Εσύ, δηλαδή την αλαζονεία, την απάτη, την αποστροφή για την αλήθεια, τη μοχθηρία, τη φαυλότητα και ούτω καθεξής, ακόμα κι αν τις έχω, πού είναι το πρόβλημα; Δεν πρόκειται ούτε να τις εξετάσω ούτε να τις γνωρίσω ούτε να τις αποδεχτώ. Έτσι πιστεύω στον Θεό εγώ, τι θα κάνεις Εσύ γι’ αυτό;» Αυτή είναι μια στάση αδιαλλαξίας. Όταν οι άνθρωποι δεν νοιάζονται για τα λόγια του Θεού και δεν τους δίνουν σημασία, πράγμα που σημαίνει ότι με τον ίδιο τρόπο αγνοούν τον Θεό, ό,τι κι αν πει Εκείνος, είτε δίνοντας υπενθυμίσεις είτε προειδοποιήσεις είτε προτροπές —με όποιον τρόπο κι αν μιλάει, απ’ όποια πηγή και με όποιους στόχους κι αν μιλάει— τότε η στάση τους είναι αδιάλλακτη. Σημαίνει ότι δεν δίνουν καμία σημασία στην επείγουσα πρόθεση του Θεού και ακόμα λιγότερο στην ειλικρινή, καλοπροαίρετη επιθυμία Του να σώσει τον άνθρωπο. Ό,τι κι αν κάνει ο Θεός, οι άνθρωποι δεν έχουν την αποφασιστικότητα που χρειάζεται για να συνεργαστούν και είναι απρόθυμοι να πασχίσουν για την αλήθεια. Ακόμα κι αν αναγνωρίζουν ότι η κρίση και η αποκάλυψη του Θεού υπάρχουν στ’ αλήθεια, δεν νιώθουν μέσα τους καμία μεταμέλεια και συνεχίζουν να πιστεύουν όπως και πριν. Στο τέλος, όταν έχουν ακούσει πολλά κηρύγματα, λένε το ίδιο πράγμα: «Είμαι αληθινός πιστός· όπως και να ’χει, δεν έχω κακή ανθρώπινη φύση, δεν θα έκανα επίτηδες κακό, είμαι ικανός να απαρνηθώ πράγματα, μπορώ να υπομείνω δυσκολίες και είμαι πρόθυμος να πληρώσω το τίμημα για την πίστη μου. Ο Θεός δεν πρόκειται να με εγκαταλείψει». Δεν είναι το ίδιο με αυτό που είπε ο Παύλος: «Τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσθην, τον δρόμον ετελείωσα, την πίστιν διετήρησα· του λοιπού μένει εις εμέ ο της δικαιοσύνης στέφανος»; Τέτοια στάση έχουν οι άνθρωποι. Τι διάθεση κρύβεται πίσω από μια τέτοια στάση; Η αδιαλλαξία. Είναι δύσκολο να αλλάξει μια αδιάλλακτη διάθεση; Υπάρχει τρόπος να αλλάξει; Η απλούστερη και πιο άμεση μέθοδος είναι να αλλάξεις τη στάση σου απέναντι στα λόγια του Θεού και απέναντι στον Ίδιο τον Θεό. Πώς μπορείς να αλλάξεις αυτά τα πράγματα; Να αναλύσεις και να γνωρίσεις τις καταστάσεις και τις νοοτροπίες που προκύπτουν από την αδιάλλακτη στάση σου, και να ψάξεις να βρεις ποιες απ’ τις πράξεις και τα λόγια σου, ποιες απ’ τις απόψεις και τις προθέσεις στις οποίες προσκολλάσαι, και συγκεκριμένα ακόμη ποιες απ’ τις σκέψεις και τις ιδέες που εκδηλώνεις, διαφεντεύονται από την αδιάλλακτη διάθεσή σου. Εξέτασε και διόρθωσε αυτές τις συμπεριφορές, τις εκδηλώσεις και τις καταστάσεις μία προς μία, και μετά άλλαξέ τες· μόλις εξετάσεις και εντοπίσεις κάτι, άλλαξέ το γρήγορα. Για παράδειγμα, πριν από λίγο μιλούσαμε για το να ενεργεί κάποιος ανάλογα με τις προτιμήσεις και το κέφι του, δηλαδή με βάση τα καπρίτσια του. Η καπριτσιόζικη διάθεση έχει μια διάσταση αποστροφής για την αλήθεια. Αν συνειδητοποιήσεις ότι είσαι τέτοιος άνθρωπος και έχεις τέτοια διεφθαρμένη διάθεση, και ούτε κάνεις αυτοκριτική ούτε αναζητάς την αλήθεια για να το διορθώσεις, αλλά επιμένεις να πιστεύεις πεισματικά ότι δεν έχεις κανένα θέμα, αυτό είναι αδιαλλαξία. Μετά από αυτό το κήρυγμα, μπορεί ξαφνικά να συνειδητοποιήσεις το εξής: «Έχω πει τέτοια πράγματα και έχω τέτοιες απόψεις. Αυτή η διάθεσή μου δείχνει ότι αποστρέφομαι την αλήθεια. Εφόσον είναι έτσι, θα ξεκινήσω να απαλλάσσομαι απ’ αυτήν τη διάθεση». Και πώς θα ξεκινήσεις να απαλλάσσεσαι απ’ αυτήν; Να εγκαταλείψεις πρώτα την αίσθηση της ανωτερότητας που έχεις, τα καπρίτσια σου και την αυθαιρεσία σου· έχεις-δεν έχεις κέφι, να κοιτάς ποιες είναι οι απαιτήσεις του Θεού. Αν μπορέσεις να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα και να ασκηθείς σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού, πώς θα σε δει Εκείνος; Αν μπορέσεις να αρχίσεις πραγματικά να διορθώνεις αυτές τις διεφθαρμένες συμπεριφορές, είναι σημάδι ότι συνεργάζεσαι θετικά και ενεργά με το έργο του Θεού. Θα επαναστατείς συνειδητά ενάντια στη διάθεση της αποστροφής για την αλήθεια και θα τη διορθώνεις, ενώ ταυτόχρονα θα απαλλάσσεσαι απ’ την αδιάλλακτη διάθεσή σου. Όταν θα έχεις απαλλαγεί και απ’ τις δύο αυτές διεφθαρμένες διαθέσεις, θα μπορείς να υποταχθείς στον Θεό και να Τον ικανοποιήσεις, πράγμα που θα Τον ευχαριστήσει. Αν έχετε καταλάβει το περιεχόμενο αυτής της συναναστροφής και κάνετε πράξη την επανάσταση εναντίον της σάρκας μ’ αυτόν τον τρόπο, θα χαρώ πολύ και δεν θα έχουν πάει χαμένα τα λόγια μου.

Η αδιαλλαξία αποτελεί πρόβλημα μιας διεφθαρμένης διάθεσης· είναι κάτι που έχει κανείς στη φύση του και δεν είναι εύκολο να το διορθώσει. Όταν κάποιος έχει αδιάλλακτη διάθεση, την εκδηλώνει κυρίως ως μια τάση να παρουσιάζει δικαιολογίες και αληθοφανή επιχειρήματα, να κολλάει στις ιδέες του και να μην αποδέχεται εύκολα καινούργια πράγματα. Κάποιες φορές, οι άνθρωποι ξέρουν ότι οι ιδέες τους είναι λανθασμένες, όμως επιμένουν σ’ αυτές για χάρη της ματαιοδοξίας και του εγωισμού τους, παραμένοντας ξεροκέφαλοι μέχρι τέλους. Μια τέτοια αδιάλλακτη διάθεση δύσκολα αλλάζει, ακόμα κι αν τη γνωρίζει κανείς. Για να λύσει κανείς το πρόβλημα της αδιαλλαξίας, πρέπει να γνωρίσει την αλαζονεία, τη δολιότητα, τη φαυλότητα του ανθρώπου, το ότι αποστρέφεται την αλήθεια και άλλες τέτοιες διαθέσεις. Όταν κάποιος γνωρίσει την αλαζονεία, τη δολιότητα, τη φαυλότητά του, το ότι αποστρέφεται την αλήθεια, το ότι, παρόλο που θέλει να κάνει πράξη την αλήθεια, δεν είναι πρόθυμος να επαναστατήσει εναντίον της σάρκας, το ότι, αν και θέλει να υπακούσει στον Θεό, παρουσιάζει συνέχεια δικαιολογίες και εξηγεί τις δυσκολίες του, τότε θα μπορέσει εύκολα να αναγνωρίσει ότι έχει πρόβλημα αδιαλλαξίας. Για να διορθώσει κανείς αυτό το πρόβλημα, πρέπει κατ’ αρχάς να διαθέτει κανονική ανθρώπινη σύνεση και να αρχίσει μαθαίνοντας να ακούει τα λόγια του Θεού. Αν θέλεις να είσαι πρόβατο του Θεού, πρέπει να μάθεις να ακούς τα λόγια Του. Και πώς πρέπει να τα ακούς; Να δίνεις προσοχή για να ακούσεις τυχόν προβλήματα που εκθέτει Εκείνος στα λόγια Του και τα οποία έχουν σχέση μ’ εσένα. Αν βρεις κάποιο, πρέπει να το αποδεχτείς· δεν πρέπει να θεωρήσεις ότι είναι πρόβλημα των άλλων ανθρώπων, πρόβλημα όλων ή πρόβλημα της ανθρωπότητας και δεν έχει καμία σχέση μ’ εσένα. Θα ήταν λάθος αν το πίστευες αυτό. Πρέπει να αναλογιστείς, μέσα απ’ την αποκάλυψη των λόγων του Θεού, αν διαθέτεις τις διεφθαρμένες καταστάσεις ή τις στρεβλές απόψεις που φανερώνει ο Θεός. Για παράδειγμα, όταν ακούς τα λόγια του Θεού να αποκαλύπτουν τις εκδηλώσεις αλαζονικής διάθεσης που φανερώνει κανείς, πρέπει μέσα σου να σκεφτείς: «Εγώ μήπως έχω εκδηλώσεις αλαζονείας; Αφού είμαι ένας διεφθαρμένος άνθρωπος, πρέπει να έχω κάποιες απ’ αυτές τις εκδηλώσεις· θα πρέπει να αναλογιστώ πού εκδηλώνω τέτοια πράγματα. Οι άνθρωποι λένε ότι είμαι αλαζόνας, ότι συνέχεια συμπεριφέρομαι σαν να είμαι ανώτερος, ότι όταν μιλάω, περιορίζω τους ανθρώπους. Αυτήν τη διάθεση έχω όντως;» Μέσα απ’ την αυτοκριτική, θα συνειδητοποιήσεις τελικά ότι η αποκάλυψη των λόγων του Θεού είναι απόλυτα ακριβής, ότι δηλαδή είσαι αλαζόνας. Και αφού η αποκάλυψη των λόγων του Θεού είναι απόλυτα ακριβής, αφού ταιριάζει απόλυτα με την κατάστασή σου χωρίς την παραμικρή αναντιστοιχία και, αν το σκεφτείς ακόμα περισσότερο, τότε φαίνεται ακόμα πιο ακριβής, πρέπει να δεχτείς την κρίση και την παίδευση των λόγων Του, και σύμφωνα μ’ αυτές να διακρίνεις και να γνωρίσεις την ουσία της διεφθαρμένης διάθεσής σου. Τότε θα μπορέσεις να νιώσεις αληθινές τύψεις. Κατά την πίστη στον Θεό, μόνο αν τρως και πίνεις μ’ αυτόν τον τρόπο τα λόγια Του μπορείς να πετύχεις την αυτογνωσία. Για να απαλλαγείς απ’ τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου, πρέπει να δεχτείς την κρίση και την έκθεση των λόγων του Θεού. Αν δεν μπορέσεις να το κάνεις αυτό, δεν θα υπάρχει τρόπος να απαλλαγείς απ’ τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου. Αν είσαι έξυπνος και βλέπεις ότι η αποκάλυψη των λόγων του Θεού είναι σε γενικές γραμμές ακριβής ή αν μπορέσεις να παραδεχτείς ότι είναι σωστά έστω και τα μισά απ’ αυτά, τότε πρέπει να τα αποδεχτείς αμέσως και να υποταχθείς ενώπιον του Θεού. Πρέπει επίσης να προσευχηθείς σ’ Αυτόν και να κάνεις αυτοκριτική. Μόνο τότε θα καταλάβεις ότι όλα τα λόγια αποκάλυψης του Θεού είναι ακριβή, ότι όλα είναι πραγματικότητα και τίποτα λιγότερο απ’ αυτό. Μόνο αν υποταχθούν ενώπιον του Θεού με θεοφοβούμενη καρδιά μπορούν οι άνθρωποι να κάνουν πραγματικά αυτοκριτική. Μόνο τότε θα δουν τις τόσες διεφθαρμένες διαθέσεις που έχουν μέσα τους και το ότι είναι στ’ αλήθεια αλαζόνες και αυτάρεσκοι, χωρίς την παραμικρή σύνεση. Αν κάποιος αγαπά την αλήθεια, θα μπορέσει να προσκυνήσει ενώπιον του Θεού, να παραδεχτεί σ’ Αυτόν ότι είναι βαθιά διεφθαρμένος και να έχει τη θέληση που χρειάζεται για να δεχτεί την κρίση και την παίδευσή Του. Με αυτόν τον τρόπο, μπορεί να γεμίσει στην καρδιά του μεταμέλεια, να αρχίσει να αρνείται και να μισεί τον εαυτό του και να μετανιώσει που δεν είχε επιδιώξει την αλήθεια νωρίτερα και να σκεφτεί: «Γιατί όταν άρχισα να διαβάζω τα λόγια του Θεού δεν μπορούσα να δεχτώ την κρίση και την παίδευσή τους; Η στάση μου απέναντι στα λόγια Του ήταν μια στάση αλαζονείας, έτσι δεν είναι; Πώς μπορούσα να είμαι τόσο αλαζόνας;» Αν κάνει πολλές φορές τέτοια αυτοκριτική για λίγο καιρό, θα αναγνωρίσει ότι πράγματι είναι αλαζόνας, ότι δεν είναι απόλυτα ικανός να παραδεχτεί πως τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και πως είναι γεγονότα, και ότι πραγματικά δεν διαθέτει την παραμικρή σύνεση. Αλλά είναι δύσκολο πράγμα η αυτογνωσία. Κάθε φορά που κάποιος κάνει αυτοκριτική, μόνο λίγο περισσότερη και λίγο βαθύτερη αυτογνωσία αποκτά. Δεν γίνεται να γνωρίσει κανείς ξεκάθαρα μια διεφθαρμένη διάθεση μέσα σε λίγο καιρό· πρέπει να διαβάζει περισσότερα απ’ τα λόγια του Θεού, να προσεύχεται περισσότερο και να κάνει περισσότερη αυτοκριτική. Μόνο έτσι μπορεί να φτάσει σιγά σιγά στην αυτογνωσία. Όλοι εκείνοι που έχουν αληθινή αυτογνωσία στο παρελθόν έχουν αποτύχει και έχουν σκοντάψει πολλές φορές, και μετά διάβασαν τα λόγια του Θεού, προσευχήθηκαν σ’ Αυτόν και έκαναν αυτοκριτική· έτσι, κατάφεραν να διακρίνουν ξεκάθαρα την αλήθεια της διαφθοράς τους και να καταλάβουν ότι ήταν όντως βαθιά διεφθαρμένοι και ότι δεν είχαν σε κανέναν βαθμό την αλήθεια-πραγματικότητα. Αν βιώνεις έτσι το έργο του Θεού, και όταν σου συμβαίνει κάτι προσεύχεσαι σ’ Αυτόν και αναζητάς την αλήθεια, σταδιακά θα πετύχεις την αυτογνωσία. Τότε, μια μέρα, θα καταλάβεις πια ξεκάθαρα μέσα σου το εξής: «Μπορεί να έχω λιγάκι καλύτερο επίπεδο απ’ τους άλλους, αλλά αυτό μου το έδωσε ο Θεός. Συνέχεια καυχιέμαι, όταν μιλάω προσπαθώ να ξεπεράσω τους άλλους, ενώ προσπαθώ να τους κάνω να ενεργήσουν όπως εγώ θέλω. Στ’ αλήθεια, δεν έχω σύνεση· αυτό είναι αλαζονεία και αυταρέσκεια! Μέσα από την αυτοκριτική, γνώρισα την αλαζονική μου διάθεση. Αυτό είναι αποτέλεσμα της διαφώτισης και της χάρης του Θεού, και Τον ευχαριστώ γι’ αυτό!» Είναι καλό ή κακό το να γνωρίσεις τη διεφθαρμένη διάθεσή σου; (Καλό.) Από εκεί και πέρα, πρέπει να αναζητάς πώς να μιλάς και να πράττεις με σύνεση και υπακοή, πώς να είσαι ισότιμος με τους άλλους, πώς να τους συμπεριφέρεσαι δίκαια χωρίς να τους περιορίζεις, πώς να εκτιμάς σωστά το επίπεδο, τα χαρίσματα και τα προτερήματά σου και ούτω καθεξής. Αν τα κάνεις όλα αυτά, τότε η αλαζονική σου διάθεση θα διαλυθεί σαν βουνό που, σφυριά με τη σφυριά, γίνεται σκόνη. Μετά απ’ αυτό, όταν αλληλεπιδράς με τους άλλους ή όταν συνεργάζεσαι μαζί τους για να εκτελέσετε κάποιο καθήκον, θα μπορείς να αντιμετωπίζεις σωστά τις απόψεις τους και να τους δίνεις μεγάλη προσοχή όταν τους ακούς. Κι όταν τους ακούσεις να εκφράζουν μια άποψη που είναι σωστή, θα ανακαλύψεις το εξής: «Φαίνεται πως δεν έχω και το καλύτερο επίπεδο. Η αλήθεια είναι ότι καθένας έχει τα δικά του προτερήματα· δεν είναι καθόλου κατώτεροι από μένα. Παλιότερα, πάντα πίστευα ότι είχα καλύτερο επίπεδο απ’ τους άλλους. Αυτό ήταν αυτοθαυμασμός και στενόμυαλη άγνοια. Είχα πολύ περιορισμένη οπτική, λες και ήμουν βάτραχος στον πάτο ενός πηγαδιού. Δεν ήταν καθόλου συνετό να σκέφτομαι έτσι· ήταν ξεδιάντροπο! Η αλαζονική μου διάθεση με είχε τυφλώσει και με είχε κουφάνει. Δεν με άγγιζαν τα λόγια των άλλων και νόμιζα ότι ήμουν καλύτερος απ’ αυτούς, ότι είχα δίκιο, ενώ στην πραγματικότητα δεν είμαι καλύτερος από κανέναν τους!» Από κει και πέρα, θα έχεις αληθινή εικόνα και γνώση σχετικά με τις ελλείψεις σου και το μικρό σου ανάστημα. Και μετά απ’ αυτό, στις συναναστροφές σου με τους άλλους, θα ακούς προσεκτικά τις απόψεις τους και θα συνειδητοποιήσεις το εξής: «Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που είναι καλύτεροι από μένα. Έχω μέτριο επίπεδο και μέτρια ικανότητα κατανόησης, στην καλύτερη των περιπτώσεων». Αν το συνειδητοποιήσεις αυτό, δεν θα έχεις αποκτήσει λίγη αυτογνωσία; Αν το βιώσεις αυτό και αν κάνεις συχνά αυτοκριτική σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, θα μπορέσεις να αποκτήσεις αληθινή αυτογνωσία, η οποία θα βαθαίνει όλο και περισσότερο. Θα μπορείς να διακρίνεις την αλήθεια της διαφθοράς σου, τη φτώχεια και την αθλιότητά σου, την ελεεινή ασχήμια σου, κι εκείνη τη στιγμή θα νιώσεις αποστροφή για τον εαυτό σου και θα μισήσεις τη διεφθαρμένη σου διάθεση. Τότε θα μπορέσεις εύκολα να επαναστατήσεις εναντίον του εαυτού σου. Έτσι βιώνεις το έργο του Θεού. Πρέπει να αναλογιστείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού τη διαφθορά που εκδηλώνεις. Πιο συγκεκριμένα, αφού αποκαλύψεις μια διεφθαρμένη διάθεση σε οποιαδήποτε κατάσταση, πρέπει να κάνεις αυτοκριτική πολλές φορές και να φτάσεις στην αυτογνωσία. Τότε θα μπορέσεις εύκολα να διακρίνεις ξεκάθαρα τη διεφθαρμένη σου ουσία και θα μπορέσεις να μισήσεις από καρδιάς τη διαφθορά σου, τη σάρκα σου και τον Σατανά. Και μέσ’ απ’ την καρδιά σου θα μπορείς να αγαπάς την αλήθεια και να αγωνίζεσαι γι’ αυτήν. Με αυτόν τον τρόπο, θα μειώνεται συνεχώς η αλαζονική σου διάθεση και σιγά σιγά θα την αποβάλεις. Θα γίνεσαι όλο και πιο συνετός και θα σου είναι ευκολότερο να υποταχθείς στον Θεό. Οι άλλοι θα σε βλέπουν πιο σταθερό και πιο προσγειωμένο, ενώ θα δείχνεις ότι μιλάς πιο αντικειμενικά. Θα μπορείς να ακούς τους άλλους και θα τους δίνεις χρόνο να μιλήσουν. Όταν έχουν δίκιο οι άλλοι, θα μπορείς εύκολα να δεχτείς τα λόγια τους, και δεν θα ζορίζεσαι τόσο στις αλληλεπιδράσεις σου με τους ανθρώπους. Θα μπορείς να συνεργαστείς αρμονικά με τον οποιονδήποτε. Αν εκτελείς το καθήκον σου με αυτόν τον τρόπο, θα διαθέτεις σύνεση και ανθρώπινη φύση, έτσι δεν είναι; Έτσι απαλλάσσεται κανείς από μια τέτοια διεφθαρμένη διάθεση.

Ας συναναστραφούμε τώρα λίγο πάνω στο πώς απαλλάσσεται κανείς απ’ τις διεφθαρμένες διαθέσεις μέσω του ζητήματος της αδιάλλακτης διάθεσης που μόλις ανέφερα. Για να απαλλαγεί κανείς από μια διεφθαρμένη διάθεση, πρέπει πρώτα να μπορέσει να αποδεχτεί την αλήθεια. Αποδοχή της αλήθειας σημαίνει αποδοχή της κρίσης και της παίδευσης του Θεού· σημαίνει αποδοχή των λόγων Του που εκθέτουν την ουσία της διαφθοράς του ανθρώπου. Αν μπορέσεις να μάθεις και να αναλύσεις με βάση τα λόγια του Θεού το πού εκδηλώνεις διαφθορά, τις διεφθαρμένες σου καταστάσεις και τις διεφθαρμένες σου προθέσεις και συμπεριφορές, και αν μπορέσεις να αποκαλύψεις την ουσία των προβλημάτων σου, τότε θα έχεις γνωρίσει τη διεφθαρμένη σου διάθεση και θα έχεις ξεκινήσει τη διαδικασία για ν’ απαλλαγείς από αυτήν. Αν, απ’ την άλλη, δεν ασκηθείς μ’ αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο δεν θα μπορέσεις να απαλλαγείς απ’ την αδιάλλακτη διάθεσή σου, αλλά δεν θα έχεις και τρόπο να εξαλείψεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου. Ο καθένας διακατέχεται από πολλές διεφθαρμένες διαθέσεις. Από πού θα πρέπει να ξεκινήσει να απαλλάσσεται απ’ αυτές; Πρώτον, πρέπει να απαλλαγεί απ’ την αδιαλλαξία του, αφού η αδιάλλακτη διάθεση δεν αφήνει τους ανθρώπους να πλησιάσουν τον Θεό, να αναζητήσουν την αλήθεια και να υποταχθούν σ’ Αυτόν. Η αδιαλλαξία είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο στην προσευχή και στη συναναστροφή του ανθρώπου με τον Θεό· είναι αυτό που παρεμποδίζει περισσότερο την κανονική σχέση του ανθρώπου με τον Θεό. Αφού απαλλαγείς απ’ την αδιάλλακτη διάθεσή σου, απ’ τις υπόλοιπες θα απαλλαγείς πιο εύκολα. Η απαλλαγή από μια διεφθαρμένη διάθεση αρχίζει με την αυτοκριτική και την αυτογνωσία. Απαλλάξου απ’ όποιες διεφθαρμένες διαθέσεις γνωρίζεις· όσο περισσότερες γνωρίζεις, από τόσο περισσότερες μπορείς να απαλλαγείς· όσο βαθύτερη είναι η γνώση σου γι’ αυτές, τόσο πιο αποτελεσματικά μπορείς να τις διορθώσεις. Αυτή είναι η διαδικασία απαλλαγής απ’ τις διεφθαρμένες διαθέσεις· γίνεται με προσευχή στον Θεό, με αυτοκριτική και αυτογνωσία, καθώς και με ανάλυση της ουσίας της διεφθαρμένης διάθεσής σου μέσα απ’ τα λόγια του Θεού, μέχρι να μπορέσεις να επαναστατήσεις εναντίον της σάρκας και να κάνεις πράξη την αλήθεια. Δεν είναι απλή υπόθεση να γνωρίσεις την ουσία της διεφθαρμένης διάθεσής σου. Αυτογνωσία δεν σημαίνει να λες γενικά και αόριστα: «Είμαι διεφθαρμένος· είμαι διάβολος. Είμαι τέκνο του Σατανά, απόγονος του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Αντιστέκομαι στον Θεό και είμαι εχθρικός απέναντί Του· είμαι εχθρός Του». Τέτοιες κουβέντες δεν σημαίνουν απαραίτητα ότι γνωρίζεις στ’ αλήθεια τη διαφθορά σου. Μπορεί να έχεις μάθει αυτά τα λόγια από κάποιον άλλον και να μην ξέρεις πολλά για τον εαυτό σου. Η αληθινή αυτογνωσία δεν βασίζεται στις γνώσεις ή τις κρίσεις του ανθρώπου· βασίζεται στα λόγια του Θεού. Είναι το να καταλάβεις τις συνέπειες των διεφθαρμένων διαθέσεων και τα βάσανα που έχεις βιώσει εξαιτίας τους, καθώς και να καταλάβεις πως μια διεφθαρμένη διάθεση βλάπτει όχι μόνο εσένα, αλλά και άλλους. Είναι να διακρίνεις το γεγονός ότι οι διεφθαρμένες διαθέσεις προέρχονται από τον Σατανά, ότι είναι δηλητήρια και φιλοσοφίες του Σατανά, και ότι είναι εντελώς εχθρικές απέναντι στην αλήθεια και στον Θεό. Όταν θα έχεις διακρίνει αυτό το πρόβλημα, τότε θα έχεις γνωρίσει και τη διεφθαρμένη διάθεσή σου. Κάποιοι άνθρωποι, μόλις αναγνωρίσουν ότι είναι διάβολοι και σατανάδες, συνεχίζουν να μη δέχονται το κλάδεμα. Δεν παραδέχονται ότι έχουν σφάλει ούτε ότι έχουν παραβιάσει την αλήθεια. Τι πρόβλημα έχουν αυτοί; Δεν έχουν ακόμα αυτογνωσία. Κάποιοι λένε ότι είναι διάβολοι και σατανάδες, αλλά αν τους ρωτούσες: «Γιατί λες ότι είσαι διάβολος και σατανάς;», δεν θα ήξεραν να απαντήσουν. Αυτό δείχνει ότι δεν γνωρίζουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση ούτε τη φύση-ουσία τους. Αν έβλεπαν ότι η φύση τους είναι η φύση του διαβόλου, ότι η διεφθαρμένη τους διάθεση είναι η διάθεση του Σατανά, και παραδεχόντουσαν ότι αυτό τούς καθιστά διαβόλους και σατανάδες, τότε θα είχαν φτάσει στο σημείο να μάθουν τη φύση-ουσία τους. Η αληθινή αυτογνωσία επιτυγχάνεται μέσα απ’ την έκθεση, την κρίση, την άσκηση και τη βίωση των λόγων του Θεού. Επιτυγχάνεται μέσω της κατανόησης της αλήθειας. Εάν κάποιος δεν καταλαβαίνει την αλήθεια, τότε ό,τι κι αν λέει για την αυτογνωσία του, όλα είναι λόγια κούφια και δεν είναι πρακτικά, επειδή δεν μπορεί να βρει ούτε να αντιληφθεί πράγματα που είναι βασικά και ουσιώδη. Για να φτάσει κανείς στην αυτογνωσία, πρέπει να αναγνωρίσει ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις έχει αποκαλύψει σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, ποια ήταν η πρόθεσή του, πώς συμπεριφέρθηκε, με τι νοθεύτηκε και γιατί δεν μπόρεσε να αποδεχτεί την αλήθεια. Πρέπει να μπορεί να τα δηλώσει ξεκάθαρα όλα αυτά τα πράγματα, και μόνο τότε μπορεί να φτάσει στην αυτογνωσία. Κάποιοι άνθρωποι, όταν κλαδεύονται, παραδέχονται ότι αποστρέφονται την αλήθεια, ότι έχουν υποψίες και παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό και ότι είναι επιφυλακτικοί απέναντί Του. Αναγνωρίζουν, επίσης, ότι όλα τα λόγια του Θεού που κρίνουν και εκθέτουν τον άνθρωπο ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Αυτό δείχνει ότι έχουν λίγη αυτογνωσία. Επειδή, όμως, δεν γνωρίζουν ούτε τον Θεό ούτε το έργο Του, επειδή δεν καταλαβαίνουν τις προθέσεις Του, η αυτογνωσία τους είναι πολύ επιφανειακή. Αν κάποιος αναγνωρίσει μόνο τη δική του διαφθορά, αλλά δεν έχει εντοπίσει την αιτία του προβλήματος, μπορούν να εξαλειφθούν οι υποψίες, οι παρανοήσεις και η επιφυλακτικότητά του απέναντι στον Θεό; Όχι, δεν μπορούν. Γι’ αυτό και η αυτογνωσία είναι κάτι παραπάνω από μια απλή αναγνώριση της διαφθοράς και των προβλημάτων που έχει κάποιος· ο άνθρωπος πρέπει και να καταλάβει την αλήθεια και να λύσει το πρόβλημα της διεφθαρμένης διάθεσής του απ’ τη ρίζα του. Μόνο έτσι μπορεί να διακρίνει την αλήθεια της διαφθοράς του και να καταφέρει να μετανοήσει αληθινά. Αυτοί που αγαπούν την αλήθεια, όταν αποκτήσουν αυτογνωσία, μπορούν επίσης να αναζητήσουν και να κατανοήσουν την αλήθεια για να λύσουν τα προβλήματά τους. Μόνο μια τέτοια αυτογνωσία φέρνει αποτελέσματα. Όποτε ένας άνθρωπος που αγαπά την αλήθεια διαβάζει μια φράση απ’ τα λόγια του Θεού στα οποία Εκείνος αποκαλύπτει και κρίνει τον άνθρωπο, κατ’ αρχάς έχει πίστη ότι τα λόγια του Θεού που αποκαλύπτουν τον άνθρωπο είναι πραγματικά και αληθινά, και ότι τα λόγια του Θεού που κρίνουν τον άνθρωπο είναι η αλήθεια και αντιπροσωπεύουν τη δικαιοσύνη του Θεού. Όσοι αγαπούν την αλήθεια πρέπει, τουλάχιστον, να μπορούν να το αναγνωρίσουν αυτό. Αν κάποιος δεν πιστεύει καν τα λόγια του Θεού και δεν πιστεύει ότι τα λόγια του Θεού που εκθέτουν και κρίνουν τον άνθρωπο είναι πραγματικά και αληθινά, τότε μπορεί να αποκτήσει αυτογνωσία μέσα από τα λόγια Του; Σίγουρα όχι· και να το ήθελε, δεν θα μπορούσε. Αν μπορείς να παραμείνεις ακλόνητος στην πεποίθησή σου ότι όλα τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και να τα πιστέψεις όλα, ό,τι κι αν λέει και όπως κι αν μιλάει ο Θεός, αν μπορείς να πιστεύεις και να αποδέχεσαι τα λόγια του Θεού ακόμα κι αν δεν τα καταλαβαίνεις, τότε θα μπορέσεις εύκολα να κάνεις αυτοκριτική και να φτάσεις στην αυτογνωσία μέσα απ’ αυτά. Η αυτοκριτική πρέπει να βασίζεται στην αλήθεια. Αυτό είναι πέρα από κάθε αμφιβολία. Μόνο τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια· κανένα απ’ τα λόγια του ανθρώπου και κανένα απ’ τα λόγια του Σατανά δεν είναι η αλήθεια. Ο Σατανάς διαφθείρει την ανθρωπότητα με κάθε λογής γνώσεις, διδαχές και θεωρίες εδώ και χιλιάδες χρόνια, κι οι άνθρωποι έχουν γίνει τόσο αναίσθητοι και ανόητοι που όχι μόνο δεν έχουν την παραμικρή αυτογνωσία, αλλά υποστηρίζουν ακόμα και αιρέσεις και πλάνες και αρνούνται να δεχτούν την αλήθεια. Άνθρωποι σαν αυτούς είναι αδιόρθωτοι. Όσοι έχουν αληθινή πίστη στον Θεό πιστεύουν ότι μόνο τα λόγια Του είναι η αλήθεια, μπορούν να φτάσουν στην αυτογνωσία με βάση τα λόγια του Θεού και την αλήθεια κι έτσι να μετανοήσουν αληθινά. Κάποιοι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια· κάνουν την αυτοκριτική τους μόνο με βάση τη γνώση του ανθρώπου, παραδέχονται μόνο την αμαρτωλή συμπεριφορά τους και, στο μεταξύ, δεν μπορούν να διακρίνουν διεφθαρμένη ουσία τους. Μια τέτοια αυτογνωσία είναι μάταιη προσπάθεια και δεν φέρνει κανένα αποτέλεσμα. Πρέπει κανείς να βασίσει την αυτοκριτική του στα λόγια του Θεού και, αφού κάνει την αυτοκριτική του, να γνωρίσει σιγά σιγά τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτει. Πρέπει να μπορεί κανείς να μετρά και να γνωρίζει τις ελλείψεις του, την ανθρώπινη φύση-ουσία του, τις απόψεις του για τα πράγματα, την οπτική και τις αξίες της ζωής του, με βάση την αλήθεια· έπειτα, πρέπει να καταφέρει να αξιολογήσει όλα αυτά τα πράγματα με ακρίβεια και να καταλήξει σε μια ετυμηγορία. Αν το κάνει, τότε μπορεί σιγά σιγά να αποκτήσει αυτογνωσία. Η αυτογνωσία, όμως, βαθαίνει όσο κανείς βιώνει περισσότερα στη ζωή· πριν αποκτήσει την αλήθεια, θα είναι αδύνατον να διακρίνει εντελώς τη φύση-ουσία του. Αν κάποιος έχει πραγματική αυτογνωσία, τότε βλέπει πως οι διεφθαρμένοι άνθρωποι είναι πράγματι απόγονοι και ενσαρκώσεις του Σατανά. Θα νιώθει ότι δεν αξίζει να ζει ενώπιον του Θεού, ότι είναι ανάξιος της αγάπης και της σωτηρίας Του και θα μπορέσει να Τον προσκυνήσει απόλυτα. Μόνο όσοι είναι ικανοί για μια τόσο βαθιά γνώση φτάνουν στην πραγματική αυτογνωσία. Η αυτογνωσία αποτελεί προϋπόθεση για την είσοδο στην αλήθεια-πραγματικότητα. Αν κάποιος θέλει να κάνει πράξη την αλήθεια και να εισέλθει στην πραγματικότητα, πρέπει να φτάσει στην αυτογνωσία. Όλοι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και, παρ’ όλο που οι ίδιοι δεν το θέλουν, αυτές οι διεφθαρμένες διαθέσεις πάντα τους δεσμεύουν και τους ελέγχουν. Δεν μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια ούτε να υποταχθούν στον Θεό. Αν θέλουν, λοιπόν, να κάνουν αυτά τα πράγματα, πρέπει πρώτα να αποκτήσουν αυτογνωσία και να απαλλαγούν απ’ τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Μόνο μέσα απ’ τη διαδικασία της απαλλαγής από μια διεφθαρμένη διάθεση μπορεί κανείς να καταλάβει την αλήθεια και να γνωρίσει τον Θεό· μόνο τότε μπορεί να υποταχθεί στον Θεό και να καταθέσει μαρτυρία γι’ Αυτόν. Έτσι κερδίζει κανείς την αλήθεια. Η διαδικασία της εισόδου στην αλήθεια-πραγματικότητα είναι το να απαλλαγεί κανείς απ’ τη διεφθαρμένη διάθεσή του. Τι πρέπει, λοιπόν, να κάνει κανείς για να απαλλαγεί απ’ τη διεφθαρμένη του διάθεση; Κατ’ αρχάς, πρέπει να γνωρίσει τη διεφθαρμένη ουσία του. Συγκεκριμένα, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να γνωρίσει πώς προέκυψε η διεφθαρμένη διάθεσή του και ποια απ’ τα διαβολικά λόγια και τις πλάνες του Σατανά που αποδέχτηκε τη δημιούργησαν. Μόλις καταλάβει καλά αυτές τις βαθύτερες αιτίες με βάση τα λόγια του Θεού και τις διακρίνει, δεν θα είναι διατεθειμένος πια να ζει με βάση τη διεφθαρμένη του διάθεση, θα θέλει μόνο να υποταχθεί στον Θεό και να ζήσει σύμφωνα με τα λόγια Του. Κάθε φορά που θα αποκαλύπτει μια διεφθαρμένη διάθεση, θα μπορεί να την αναγνωρίσει, να την απορρίψει και να επαναστατήσει εναντίον της σάρκας του. Αν ασκείται και βιώνει κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα αποβάλει σιγά σιγά όλες τις διεφθαρμένες διαθέσεις του.

Κάποιοι λένε: «Όταν διάβασα τα λόγια έκθεσης και κρίσης του Θεού, έκανα αυτοκριτική και συνειδητοποίησα ότι είμαι αλαζόνας, δόλιος, εγωιστής, μοχθηρός, αδιάλλακτος και χωρίς ανθρώπινη φύση». Υπάρχουν ακόμα και κάποιοι που λένε ότι είναι πάρα πολύ αλαζόνες, ότι είναι κτήνη, ότι είναι διάβολοι και σατανάδες. Είναι αληθινή αυτογνωσία αυτό; Αν μιλούν από καρδιάς και δεν αντιγράφουν απλώς κάτι, τότε αυτό δείχνει ότι, τουλάχιστον, έχουν κάποια αυτογνωσία· το μόνο ερώτημα είναι αν αυτή είναι επιφανειακή ή βαθιά. Αν αντιγράφουν κάτι, επαναλαμβάνοντας τα λόγια κάποιου άλλου, τότε δεν μιλάμε για αληθινή αυτογνωσία. Πρέπει να έχει κανείς συγκεκριμένη γνώση για τη διεφθαρμένη διάθεσή του για κάθε θέμα και κατάσταση, δηλαδή για λεπτομέρειες όπως είναι οι καταστάσεις, οι εκδηλώσεις, οι συμπεριφορές, οι σκέψεις και οι ιδέες που έχουν σχέση με τη διεφθαρμένη διάθεση. Μόνο τότε μπορεί κανείς να φτάσει στην πραγματική αυτογνωσία. Και όταν ένας άνθρωπος φτάσει στην πραγματική αυτογνωσία, τότε θα γεμίσει τύψεις στην καρδιά του και θα μπορέσει να μετανοήσει πραγματικά. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει κανείς πράξη για να μετανοήσει; (Πρέπει να παραδεχτεί τα λάθη του.) Το να «παραδεχτεί τα λάθη του» δεν είναι ο σωστός τρόπος για να το εκφράσουμε· το θέμα είναι, θα λέγαμε, να αναγνωρίσει και να διαπιστώσει ότι έχει μια συγκεκριμένη διεφθαρμένη διάθεση. Δεν είναι σωστό να λέει κάποιος ότι η διεφθαρμένη του διάθεση είναι κάποιου είδους λάθος. Μια διεφθαρμένη διάθεση είναι κάτι έμφυτο στον άνθρωπο, κάτι που τον ελέγχει. Δεν είναι το ίδιο πράγμα με ένα μεμονωμένο λάθος. Κάποιοι άνθρωποι, μόλις αποκαλύψουν διαφθορά, προσεύχονται στον Θεό: «Θεέ μου, έκανα λάθος. Λυπάμαι». Αυτό δεν είναι ακριβές. Θα ήταν πιο σωστό να πούμε: «Παραδέχεται μια αμαρτία». Η μετάνοια ασκείται συγκεκριμένα με την επίτευξη της αυτογνωσίας και με τη λύση των προβλημάτων από τον ίδιο τον άνθρωπο. Όταν κάποιος αποκαλύψει μια διεφθαρμένη διάθεση ή διαπράξει κάποια παράβαση, και συνειδητοποιήσει ότι αντιστέκεται στον Θεό και προκαλεί το μίσος Του, τότε πρέπει να κάνει την αυτοκριτική του και να φτάσει στην αυτογνωσία μέσα απ’ τα σχετικά λόγια του Θεού. Με τον τρόπο αυτόν, θα γνωρίσει κάπως τη διεφθαρμένη του διάθεση και θα παραδεχτεί ότι προέρχεται από τα δηλητήρια και τη διαφθορά του Σατανά. Στη συνέχεια, αφού έχει βρει τις αρχές που χρειάζονται για να κάνει πράξη την αλήθεια κι έχει τη δυνατότητα να την κάνει πράξη, αυτό είναι η αληθινή μετάνοια. Ό,τι διαφθορά κι αν αποκαλύπτει κανείς, αν μπορεί να γνωρίσει πρώτα τη διεφθαρμένη διάθεσή του, να αναζητήσει την αλήθεια για να απαλλαγεί απ’ αυτή και να καταφέρει να κάνει πράξη την αλήθεια, αυτό είναι αληθινή μετάνοια. Κάποιοι άνθρωποι γνωρίζουν λίγα πράγματα για τον εαυτό τους, όμως δεν υπάρχουν ούτε ενδείξεις ότι μέσα τους έχουν μετανοήσει ούτε οποιαδήποτε μαρτυρία πως κάνουν πράξη την αλήθεια. Αν έχουν φτάσει στην αυτογνωσία, αλλά δεν έχουν αλλάξει, κάτι τέτοιο βρίσκεται πολύ μακριά από την αληθινή μετάνοια. Για να καταφέρει κάποιος να μετανοήσει αληθινά, πρέπει να απαλλαγεί απ’ τις διεφθαρμένες διαθέσεις του. Και πώς θα πρέπει να ασκείται και να εισέρχεται κανείς συγκεκριμένα προκειμένου να διορθώσει τις διεφθαρμένες του διαθέσεις; Να ένα παράδειγμα. Οι άνθρωποι έχουν δόλιες διαθέσεις, συνέχεια λένε ψέματα κι εξαπατούν. Αν το συνειδητοποιήσεις αυτό, τότε η απλούστερη και αμεσότερη αρχή άσκησης για να απαλλαγείς απ’ τη δολιότητά σου είναι να είσαι ειλικρινής, να λες την αλήθεια και να κάνεις έντιμα πράγματα. Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Ας ήναι ο λόγος σας Ναι ναι, Ου, ού». Για να είναι κανείς ειλικρινής, πρέπει να ακολουθεί τις αρχές των λόγων του Θεού. Αυτή η απλή άσκηση είναι η πιο αποτελεσματική, είναι εύκολο να την καταλάβει κανείς και να την κάνει πράξη. Επειδή, όμως, οι άνθρωποι έχουν τόσο βαθιά διαφθορά, επειδή όλοι έχουν σατανική φύση και ζουν με βάση σατανικές διαθέσεις, τους είναι αρκετά δύσκολο να κάνουν πράξη την αλήθεια. Θα ήθελαν να είναι ειλικρινείς, αλλά δεν μπορούν. Δεν μπορούν να μην πουν ψέματα και να μη χρησιμοποιήσουν τεχνάσματα και, παρόλο που μόλις το αναγνωρίσουν αυτό μπορεί να νιώσουν τύψεις, και πάλι δεν θα μπορέσουν να αποβάλουν τους περιορισμούς της διεφθαρμένης τους διάθεσης και θα συνεχίζουν να λένε ψέματα και να εξαπατούν, όπως έκαναν και πριν. Και πώς πρέπει να διορθωθεί αυτό το πρόβλημα; Μέρος της διόρθωσης είναι να αναγνωρίσει κανείς ότι η ουσία της διεφθαρμένης διάθεσής του είναι άσχημη και ποταπή, και να μπορέσει να τη μισήσει απ’ τα βάθη της καρδιάς του· ένα άλλο μέρος είναι να εκπαιδεύσει τον εαυτό του να ασκείται σύμφωνα με την εξής αλήθεια-αρχή: «Ας ήναι ο λόγος σας Ναι ναι, Ου, ού». Όταν κάνεις πράξη αυτήν την αρχή, βρίσκεσαι στη διαδικασία απαλλαγής απ’ τη δόλια διάθεσή σου. Φυσικά, αν μπορείς να ασκείσαι σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές την ώρα που απαλλάσσεσαι απ’ την απατηλή σου διάθεση, αυτό απ’ τη μία αποτελεί εκδήλωση της μεταστροφής σου και απ’ την άλλη δείχνει ότι αρχίζεις να μετανοείς αληθινά, και ο Θεός το εγκρίνει. Αυτό σημαίνει ότι όταν αλλάξεις, ο Θεός θα αλλάξει γνώμη για σένα. Και μάλιστα όταν το κάνει αυτό ο Θεός είναι ένα είδος συγχώρεσης για τις διεφθαρμένες διαθέσεις και την επαναστατικότητα του ανθρώπου. Ο Θεός συγχωρεί τους ανθρώπους και δεν θυμάται τις αμαρτίες και τις παραβάσεις τους. Είναι αρκετά συγκεκριμένο αυτό; Το έχετε καταλάβει; Ορίστε ένα ακόμα παράδειγμα. Ας πούμε ότι έχεις αλαζονική διάθεση και, ό,τι κι αν σου συμβεί, είσαι πολύ ισχυρογνώμων· θέλεις συνέχεια να κάνεις κουμάντο, να σε υπακούν οι άλλοι και να κάνουν ό,τι θέλεις εσύ. Έρχεται μετά η μέρα που συνειδητοποιείς ότι αυτό το προκαλεί μια αλαζονική διάθεση. Το να παραδεχτείς ότι πρόκειται για αλαζονική διάθεση είναι το πρώτο βήμα προς την αυτογνωσία. Από κει και πέρα, θα πρέπει ν’ αναζητήσεις κάποια χωρία των λόγων του Θεού που εκθέτουν την αλαζονική διάθεση, να τα αντιπαραβάλεις με τον εαυτό σου, να κάνεις αυτοκριτική και να φτάσεις στην αυτογνωσία. Εάν διαπιστώσεις ότι η αντιπαραβολή είναι απόλυτα εύστοχη και παραδεχτείς ότι υπάρχει μέσα σου η αλαζονική διάθεση που εκθέτει ο Θεός, και στη συνέχεια διακρίνεις και αποκαλύψεις από πού προέρχεται η αλαζονική σου διάθεση και γιατί δημιουργείται, καθώς και ποια από τα δηλητήρια, τις αιρέσεις και τις πλάνες του Σατανά τη διαφεντεύουν, τότε, αφού έχεις φτάσει στην ουσία όλων αυτών των ζητημάτων, θα έχεις βρει την αιτία της αλαζονείας σου. Αυτή είναι η αληθινή αυτογνωσία. Όταν καταφέρεις να ορίσεις με ακρίβεια το πώς αποκαλύπτεις αυτήν τη διεφθαρμένη διάθεση, θα είναι πιο εύκολο για σένα να φτάσεις σε βαθύτερη και πιο πρακτική αυτογνωσία. Τι πρέπει να κάνεις στη συνέχεια; Ν’ αναζητήσεις τις αλήθεια-αρχές στα λόγια του Θεού και να καταλάβεις ποιο είδος ανθρώπινης συμπεριφοράς και ομιλίας αποτελεί εκδήλωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Μόλις βρεις το μονοπάτι της άσκησης, πρέπει να ασκείσαι σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, κι όταν μεταστραφεί η καρδιά σου, τότε θα έχεις μετανοήσει αληθινά. Όχι μόνο θα έχεις αρχές στην ομιλία και τις πράξεις σου, αλλά θα βιώσεις και την ανθρώπινη ομοιότητα και θα αποβάλεις σιγά σιγά τη διεφθαρμένη σου διάθεση. Οι άλλοι θα σε βλέπουν σαν έναν καινούργιο άνθρωπο: Δεν θα είσαι πια ο παλιός, διεφθαρμένος άνθρωπος που ήσουν κάποτε, αλλά ένας άνθρωπος που αναγεννήθηκε με τα λόγια του Θεού. Έτσι είναι ο άνθρωπος που έχει αλλάξει η ζωή-διάθεσή του.

Δεν είναι εύκολη υπόθεση η αυτογνωσία. Είναι αποτέλεσμα της αποδοχής της αλήθειας, καθώς και της άσκησης και της βίωσης των λόγων του Θεού, ενώ μόνο αν αποδεχθεί κανείς την κρίση και την παίδευση του Θεού μπορεί να φτάσει στην αληθινή αυτογνωσία. Όσοι δεν έχουν βιώσει την κρίση και την παίδευση, στην καλύτερη των περιπτώσεων μπορούν να παραδεχτούν τα λάθη και τα σφάλματά τους. Δυσκολεύονται πολύ να δουν καθαρά τη φύση-ουσία τους. Εφόσον οι πιστοί την Εποχή της Χάριτος σταμάτησαν να διαπράττουν ορισμένες αμαρτίες και η συμπεριφορά τους άλλαξε προς το καλύτερο, γιατί δεν κατάφεραν ποτέ να αλλάξουν τη ζωή-διάθεσή τους; Γιατί, παρόλο που πίστευαν στον Θεό, Του αντιστάθηκαν και έφτασαν μάλιστα σε σημείο να Τον προδώσουν; Η διεφθαρμένη ανθρωπότητα δυσκολεύεται να αναγνωρίσει τη ρίζα αυτού του ζητήματος. Γιατί όλοι οι άνθρωποι έχουν σατανικές διαθέσεις; Επειδή ο Σατανάς έχει διαφθείρει την ανθρωπότητα και οι άνθρωποι έχουν αποδεχτεί τα λόγια του διαβόλου και τις φιλοσοφίες του. Έτσι, λοιπόν, προέκυψαν οι διεφθαρμένες διαθέσεις και η διάθεση του Σατανά έγινε η πηγή της αντίστασης του ανθρώπου ενάντια στον Θεό. Οι άνθρωποι δυσκολεύονται να το αναγνωρίσουν αυτό περισσότερο από καθετί άλλο. Ο Θεός κάνει το έργο της κρίσης Του τις έσχατες ημέρες για να σώσει την ανθρωπότητα από την επιρροή του Σατανά και να εξαλείψει την πηγή της αμαρτίας της ανθρωπότητας και της αντίστασής της ενάντια στον Θεό. Ο Σατανάς διαφθείρει την ανθρωπότητα εδώ και χιλιάδες χρόνια και η φύση του έχει ριζώσει στις καρδιές των ανθρώπων. Καμία, άρα, διεφθαρμένη διάθεση δεν μπορεί να τη διορθώσει ή να την αποτινάξει κανείς κάνοντας μόνο μία ή δύο προσπάθειες για αυτοκριτική και αυτογνωσία. Εφόσον οι διεφθαρμένες διαθέσεις βγαίνουν συνέχεια στην επιφάνεια, ξανά και ξανά, είναι απαραίτητο οι άνθρωποι να αποδεχτούν την αλήθεια και να δώσουν πολλές μάχες με τις σατανικές τους διαθέσεις μέχρι να νικήσουν τον Σατανά. Μόνο τότε θα είναι σε θέση να απαλλαγούν εντελώς από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Έως ότου, λοιπόν, πάψει να εκδηλώνεται η διαφθορά των ανθρώπων, αλλάξει η ζωή-διάθεσή τους και οι ίδιοι καταφέρουν να υποταχθούν στον Θεό, δεν πρέπει να σταματούν να προσεύχονται στον Θεό, να αναζητούν την αλήθεια, να κάνουν αυτοκριτική, να γνωρίζουν τον εαυτό τους και να κάνουν πράξη την αλήθεια. Μόνο τότε θα κερδίσουν την έγκριση του Θεού. Μπορεί τα αποτελέσματα κάθε μάχης να μη φαίνονται άμεσα, ενώ στη συνέχεια ίσως συνεχίζεις να αποκαλύπτεις διεφθαρμένες διαθέσεις. Ίσως νιώθεις λίγο αρνητικός και αποθαρρυμένος, αλλά δεν είσαι διατεθειμένος να τα παρατήσεις και είσαι ακόμα σε θέση να συνεχίσεις τη σκληρή σου προσπάθεια· στρέφεσαι στον Θεό και στηρίζεσαι σ’ Αυτόν. Αν διατηρήσεις αυτήν την πορεία για δύο ή τρία χρόνια, θα είσαι πραγματικά σε θέση να κάνεις πράξη την αλήθεια και η καρδιά σου θα πλημμυρίσει γαλήνη και χαρά. Θα σου είναι τότε σαφές πως κάθε αποτυχία, κάθε προσπάθεια και καθετί που κέρδισες ήταν ένα καλό σημάδι ότι πλησίαζες στην αλλαγή της διάθεσής σου και ότι ο Θεός άρχιζε να αλλάζει γνώμη για σένα. Μπορεί η κάθε μεταβολή να μη γίνεται αντιληπτή από την ανθρώπινη συνείδηση, αλλά καμία άλλη ενέργεια ή πράγμα δεν μπορεί να επιφέρει την αλλαγή της διάθεσης που έρχεται μετά από κάθε μεταστροφή. Αυτό είναι το μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσει κανείς για να πετύχει αλλαγή στη διάθεσή του και ζωή-είσοδο. Έτσι ακριβώς πρέπει να κάνει κάποιος πράξη την επιδίωξη της αλλαγής διάθεσης. Πρέπει, βέβαια, οι άνθρωποι να κατανοούν με ακρίβεια τον τρόπο με τον οποίο πραγματοποιείται η αλλαγή διάθεσης. Δεν είναι, δηλαδή, όπως φαντάζονται, μια ξαφνική, συνταρακτική αλλαγή που προκαλεί έκπληξη και τέρψη· δεν γίνεται έτσι. Είναι μια αλλαγή που πραγματοποιείται ασυνείδητα, αργά και σταδιακά. Όποιος είναι σε θέση να κάνει πράξη την αλήθεια θα κερδίσει κάτι. Αφού θα έχεις βαδίσει σε αυτό το μονοπάτι τρία, πέντε ή δέκα χρόνια, μόλις κοιτάξεις πίσω σου, θα εκπλαγείς διαπιστώνοντας ότι η διάθεσή σου έχει αλλάξει πάρα πολύ σε αυτά τα δέκα χρόνια, ότι είσαι τελείως διαφορετικός. Μπορεί να μην έχουν αλλάξει η προσωπικότητα, η ιδιοσυγκρασία σου, ο τρόπος ζωής σου και ούτω καθεξής. Οι διαθέσεις, οι καταστάσεις και οι συμπεριφορές που εκδηλώνεις, όμως, δεν θα έχουν καμία σχέση με πριν· θα είναι σαν να έχεις γίνει πραγματικά άλλος άνθρωπος. Γιατί προκύπτει μια τέτοια αλλαγή; Επειδή μέσα σε αυτά τα δέκα χρόνια, τα λόγια του Θεού θα σε έχουν κρίνει, παιδεύσει, κλαδεύσει, δοκιμάσει και εξευγενίσει πολλές φορές και θα έχεις κατανοήσει πολλές αλήθειες. Αρχικά θα αλλάξουν οι απόψεις σου για τα πράγματα, η οπτική σου για τη ζωή και οι αξίες σου· έπειτα, θα ακολουθήσει μια αλλαγή στη ζωή-διάθεσή σου, μια αλλαγή στα θεμέλια στα οποία στηρίζεσαι για να επιβιώσεις. Καθώς, λοιπόν, θα πραγματοποιούνται αυτές οι αλλαγές, θα γίνεις σταδιακά ένας άλλος άνθρωπος, ένας νέος άνθρωπος. Παρόλο που μπορεί να μην υπάρξει αλλαγή στην προσωπικότητα, την ιδιοσυγκρασία, τον τρόπο ζωής ή ακόμα και στην ομιλία και το φέρσιμό σου, θα έχει αλλάξει η ζωή-διάθεσή σου· αυτό από μόνο του είναι μια θεμελιώδης, ουσιαστική αλλαγή. Ποια είναι τα σημάδια της αλλαγής διάθεσης; Με ποιους συγκεκριμένους τρόπους εκδηλώνεται; Ξεκινά με μια αλλαγή στο πώς βλέπει κανείς τα πράγματα· καθώς, δηλαδή, κατανοεί κανείς την αλήθεια, οι πολυάριθμες απόψεις που έχει για ό,τι αφορά τους άπιστους αλλάζουν και έρχονται πιο κοντά στην αλήθεια των λόγων του Θεού. Αυτό είναι το πρώτο στάδιο της αλλαγής διάθεσης. Πέρα από αυτό, μέσα από την αυτοκριτική και την αυτογνωσία, οι άνθρωποι μπορούν να επικεντρωθούν στην άσκηση της αλήθειας. Αν αναλογιστούν τις κάθε λογής προθέσεις, κίνητρα, σκέψεις και ιδέες, αντιλήψεις, απόψεις και στάσεις που γεννιούνται μέσα τους, μπορούν να εντοπίσουν τα προβλήματά τους και αρχίζουν να νιώθουν τύψεις γι’ αυτά. Στη συνέχεια, μπορούν να επαναστατήσουν ενάντια στη σάρκα και να κάνουν πράξη την αλήθεια. Καθώς, λοιπόν, το κάνουν αυτό, αρχίζουν να εκτιμούν ακόμη περισσότερο τα λόγια του Θεού και την αλήθεια και να αναγνωρίζουν ότι ο Χριστός είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή. Είναι πιο πρόθυμοι να ακολουθήσουν τον Χριστό και να υποταχθούν σ’ Αυτόν. Νιώθουν πως ο Θεός εκφράζει αλήθειες για να εκθέσει, να κρίνει και να παιδεύσει τους ανθρώπους, καθώς και για να αλλάξει τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, και θεωρούν ότι ο τρόπος αυτός με τον οποίο σώζει και οδηγεί ο Θεός τον άνθρωπο στην τελείωση είναι ιδιαίτερα πρακτικός. Νιώθουν ότι, χωρίς την κρίση και την παίδευση του Θεού, χωρίς την παροχή και την καθοδήγηση των λόγων Του, δεν θα μπορούσαν με τίποτα να σωθούν ούτε να λάβουν τέτοιες ανταμοιβές. Αρχίζουν να αγαπούν τα λόγια του Θεού και αισθάνονται ότι η πραγματική τους ζωή εξαρτάται από αυτά, ότι τα χρειάζονται ως παροχή, ως καθοδήγηση και ως μια διέξοδο. Στην καρδιά τους επικρατεί απόλυτη γαλήνη και, όποτε τους συμβαίνει κάτι, αναζητούν ασυναίσθητα τα λόγια του Θεού ως βάση τους και ψάχνουν να βρουν τις αρχές και το μονοπάτι άσκησης που υπάρχουν σ’ αυτά. Αυτό είναι ένα από τα αποτελέσματα της αυτογνωσίας. Υπάρχει ένα ακόμη: Οι άνθρωποι δεν αντιμετωπίζουν πλέον τις εκδηλώσεις των διεφθαρμένων διαθέσεών τους με στάση αδιαλλαξίας, όπως έκαναν παλιά. Αντίθετα, είναι σε θέση να γαληνέψουν τις καρδιές τους και να ακούσουν τα λόγια του Θεού με στάση ειλικρίνειας, καθώς και να αποδεχτούν την αλήθεια και τα θετικά πράγματα. Με άλλα λόγια, όταν εκδηλώνουν μια διεφθαρμένη διάθεση, δεν είναι πλέον αδιάλλακτοι, ατίθασοι, άκρως επιθετικοί, αλαζόνες, αυθάδεις και φαύλοι, όπως ήταν παλιά. Παίρνουν, αντ’ αυτού, την πρωτοβουλία να κάνουν αυτοκριτική και να γνωρίσουν τα πραγματικά τους προβλήματα. Ακόμη κι αν δεν γνωρίζουν την ουσία της διεφθαρμένης τους διάθεσης, είναι σε θέση να γαληνέψουν, να προσευχηθούν στον Θεό και να αναζητήσουν την αλήθεια, και στη συνέχεια να παραδεχτούν ότι έχουν προβλήματα και διεφθαρμένη διάθεση, να μετανοήσουν στον Θεό και να πάρουν την απόφαση να αλλάξουν συμπεριφορά στο εξής. Αυτή είναι μια στάση απόλυτης υποταγής και με αυτόν τον τρόπο η καρδιά τους θα υποταχθεί στον Θεό. Ό,τι κι αν λέει Εκείνος, ό,τι απαιτήσεις κι αν έχει απ’ αυτούς, ό,τι έργο κι αν κάνει και όποιο περιβάλλον κι αν διευθετεί γι’ αυτούς, οι άνθρωποι θα υποτάσσονται σ’ αυτό με ευκολία. Οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους δεν θα τους είναι τόσο μεγάλο εμπόδιο, θα μπορούν εύκολα να τις διορθώσουν και να τις ξεπεράσουν. Τότε, θα κάνουν αβίαστα πράξη την αλήθεια και θα είναι σε θέση να υποταχθούν στον Θεό. Αυτά είναι τα σημάδια της αλλαγής διάθεσης. Όταν κάποιος μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια και να υποταχθεί πραγματικά στον Θεό, μπορούμε κάλλιστα να πούμε ότι έχει ήδη υποστεί μια αλλαγή η ζωή-διάθεσή του, μια αλλαγή αληθινή, η οποία προκύπτει αποκλειστικά από την επιδίωξη της αλήθειας. Όλες, τώρα, οι συμπεριφορές που εκδηλώνουν οι άνθρωποι κατά τη διαδικασία αυτή, είτε πρόκειται για θετικές συμπεριφορές είτε για κανονική αρνητικότητα και αδυναμία, είναι απαραίτητες και αναπόφευκτες. Εφόσον υπάρχουν θετικές συμπεριφορές, θα υπάρχουν αναγκαστικά και συμπεριφορές αρνητικότητας και αδυναμίας. Η αρνητικότητα, όμως, και η αδυναμία είναι προσωρινές. Μόλις αποκτήσει κάποιος ένα ορισμένο ανάστημα, θα παρουσιάζει όλο και λιγότερες καταστάσεις αρνητικότητας και αδυναμίας και όλο και περισσότερες θετικές συμπεριφορές και είσοδο, ενώ οι πράξεις του θα συμφωνούν όλο και περισσότερο με τις αρχές. Έτσι είναι ο άνθρωπος που υποτάσσεται στον Θεό και που η ζωή-διάθεσή του άλλαξε μετά την κάθαρση των διεφθαρμένων διαθέσεών του. Θα έλεγε κανείς ότι αυτά τα αποτελέσματα πετυχαίνουν όσοι επιδιώκουν την αλήθεια όταν βιώνουν την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού και υποβάλλονται διαρκώς σε κλάδεμα, δοκιμασίες και εξευγενισμό.

Εφόσον όλοι οι άνθρωποι έχουν πλέον ακούσει και καταλάβει μέσα από ποιες συγκεκριμένες και κανονικές διαδικασίες πρέπει να επιδιώκουν την αλήθεια, δεν πρέπει να επινοούν στο εξής διάφορες δικαιολογίες ή προφάσεις για να αιτιολογήσουν το γιατί αποστρέφονται την αλήθεια, αντιστέκονται σε αυτήν ή δεν την επιδιώκουν. Τώρα που έχεις κατανοήσει αυτές τις αλήθειες και βλέπεις καθαρά αυτό το ζήτημα, μπορείς να διακρίνεις τις δικαιολογίες και τις προφάσεις που προβάλλουν οι άνθρωποι για να μην επιδιώκουν την αλήθεια; Μπορεί ένας ηλικιωμένος να πει το εξής: «Είμαι μεγάλος άνθρωπος. Δεν έχω το ίδιο κίνητρο ή τον ίδιο ενθουσιασμό που έχει ένας νέος. Όσο περνάνε τα χρόνια, χάνω την επιθετικότητα και τη φιλοδοξία που είχα στα νιάτα μου και δεν φέρομαι πια αλαζονικά. Είναι, λοιπόν, χαζό να λες ότι είμαι αλαζόνας· δεν είμαι!» Έχει δίκιο; (Όχι.) Προφανώς και όχι. Όλοι σας είστε πλέον σε θέση να διακρίνετε λόγια σαν κι αυτά. Θα μπορούσες να αποκαλύψεις αυτόν τον άνθρωπο λέγοντας το εξής: «Μπορεί να είσαι ηλικιωμένος, αλλά η διάθεσή σου παραμένει αλαζονική. Μια ζωή ήσουν αλαζόνας και δεν το διόρθωσες ποτέ σου. Θέλεις να συνεχίσεις να είσαι αλαζόνας;» Κάποιοι νεότεροι άνθρωποι λένε το εξής: «Είμαι πολύ νέος· δεν έχω ζήσει το χάος της κοινωνίας ούτε έχω μπλεχτεί και παρασυρθεί μέσα στις διάφορες ομάδες που υπάρχουν. Δεν έχω τις εμπειρίες που έχουν όσοι έχουν γυρίσει τον κόσμο και, φυσικά, το σημαντικότερο είναι πως δεν είμαι πανούργος και ύπουλος σαν αυτούς. Νέος άνθρωπος είμαι, οπότε είναι φυσιολογικό να έχω λίγη αλαζονική διάθεση· τουλάχιστον δεν είμαι ραδιούργος, δόλιος και μοχθηρός όπως οι ηλικιωμένοι». Είναι σωστό να λένε τέτοια πράγματα; (Όχι.) Όλοι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένη διάθεση, άσχετα με την ηλικία ή το φύλο τους. Ό,τι έχεις εσύ το έχουν και οι άλλοι και ό,τι έχουν οι άλλοι το έχεις κι εσύ. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να κατηγορεί ο ένας τον άλλο. Δεν αρκεί, βέβαια, να παραδεχόμαστε απλώς ότι όλοι έχουν διεφθαρμένη διάθεση. Εφόσον παραδέχεσαι ότι έχεις διεφθαρμένη διάθεση, πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια για να τη διορθώσεις· θα πετύχεις τον στόχο σου μόνο όταν αποκτήσεις την αλήθεια και αλλάξει η διάθεσή σου. Η διόρθωση μιας διεφθαρμένης διάθεσης εξαρτάται τελικά από το κατά πόσον θα αποδεχθείς την αλήθεια, θα εγκαταλείψεις τις δικαιολογίες και τις προφάσεις σου και θα μπορέσεις να αντιμετωπίσεις σωστά τη διεφθαρμένη διάθεσή σου. Δεν είναι κάτι που μπορείς να αποφεύγεις ή να αμελείς με δικαιολογίες και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να το απορρίπτεις. Τα παραπάνω είναι εύκολο να τα καταφέρει κανείς. Ποιο πράγμα είναι το πιο δύσκολο να επιτευχθεί; Κάτι μου έρχεται στο μυαλό. Κάποιοι άνθρωποι λένε το εξής: «Ό,τι και να λες, είτε ότι επιδιώκω την αλήθεια είτε ότι δεν την επιδιώκω, είτε ότι την αγαπάω είτε ότι την αποστρέφομαι, και όποια διεφθαρμένη μου διάθεση κι αν αποκαλύψεις, πολύ απλά δεν θα σου δώσω καμία σημασία. Κάνω ό,τι μου ζητάει ο οίκος του Θεού και όποιο έργο πρέπει να γίνει. Όταν γίνονται κηρύγματα και συναθροίσεις, ακούω με προσοχή· όταν όλοι τρώτε και πίνετε τα λόγια του Θεού, διαβάζω κι εγώ μαζί σας· κάθομαι μαζί σας και παρακολουθώ βίντεο με βιωματικές μαρτυρίες και, όταν τρώτε εσείς, τρώω κι εγώ. Σας ακολουθώ πιστά. Είναι δυνατόν να λέτε ότι δεν επιδιώκω την αλήθεια; Έτσι είναι εμένα η πίστη μου κι εσείς κάντε και πείτε ό,τι θέλετε· δεν με νοιάζει!» Τέτοιοι άνθρωποι δίνουν την εντύπωση ότι δεν προβάλλουν δικαιολογίες ή προφάσεις, αλλά δεν έχουν και καμία πρόθεση να επιδιώξουν την αλήθεια. Είναι σαν το έργο του Θεού για τη σωτηρία να μην τους αφορά, να μην το έχουν ανάγκη. Οι άνθρωποι αυτοί δεν λένε απερίφραστα: «Έχω καλή ανθρώπινη φύση, πιστεύω αληθινά στον Θεό, απαρνούμαι με προθυμία διάφορα πράγματα, είμαι σε θέση να υποφέρω και να πληρώσω ένα τίμημα. Δεν φτάνουν όλα αυτά; Χρειάζεται να αποδεχτώ και την κρίση και την παίδευση του Θεού;» Δεν το λένε απερίφραστα, δεν έχουν ξεκάθαρη στάση απέναντι στην αλήθεια και δεν δείχνουν να καταδικάζουν το έργο του Θεού. Πώς, όμως, τους μεταχειρίζεται ο Θεός; Εφόσον δεν επιδιώκουν την αλήθεια, εφόσον αδιαφορούν ιδιαίτερα για τα λόγια του Θεού και τα αγνοούν, ο Θεός έχει μια πολύ σαφή στάση απέναντί τους, η οποία περιγράφεται με ακρίβεια στον εξής στίχο της Βίβλου: «ούτως, επειδή είσαι χλιαρός και ούτε ψυχρός ούτε ζεστός, μέλλω να σε εξεμέσω εκ του στόματός μου» (Αποκάλυψη 3:16). Ο Θεός δεν τους θέλει, κι αυτό είναι πρόβλημα. Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στην εκκλησία; (Ναι.) Πώς πρέπει, λοιπόν, να ταξινομηθούν; Πού πρέπει να ταξινομηθούν; Δεν υπάρχει λόγος να τους ταξινομήσουμε. Με δυο λόγια, αυτοί οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Δεν αποδέχονται την αλήθεια, δεν κάνουν αυτοκριτική, δεν διαθέτουν αυτογνωσία ούτε μετανοούν βαθιά μέσα τους. Αντ’ αυτού, η πίστη τους στον Θεό είναι μπερδεμένη και συγκεχυμένη. Κάνουν ό,τι τους ζητάει ο οίκος του Θεού, χωρίς να προκαλούν αναστάτωση ή διαταράξεις. Για ρώτα τους: «Έχεις καμιά αντίληψη;» «Όχι». «Έχεις καμιά διεφθαρμένη διάθεση;» «Όχι». «Θες να σωθείς;» «Δεν ξέρω». «Αναγνωρίζεις τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια;» «Δεν ξέρω». Ό,τι κι αν τους ρωτήσεις, θα σου πουν ότι δεν ξέρουν. Έχουν κάποιο πρόβλημα αυτοί οι άνθρωποι; (Ναι.) Έχουν, αλλά εκείνοι δεν το θεωρούν πρόβλημα και δεν πιστεύουν ότι είναι ανάγκη να το λύσουν. Η Βίβλος λέει: «ούτως, επειδή είσαι χλιαρός και ούτε ψυχρός ούτε ζεστός, μέλλω να σε εξεμέσω εκ του στόματός μου». Η φράση «μέλλω να σε εξεμέσω εκ του στόματός μου» είναι η αρχή σύμφωνα με την οποία πρέπει να αντιμετωπίζονται αυτοί οι άνθρωποι· αυτό είναι το αποτέλεσμά τους. Αν δεν είναι ούτε ψυχροί ούτε ζεστοί, αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν καμία άποψη· όπως και να συναναστρέφεσαι μαζί τους σχετικά με την αλλαγή της διάθεσης ή τη σωτηρία, αυτοί εξακολουθούν να αδιαφορούν. Τι πάει να πει ότι «αδιαφορούν»; Δεν ενδιαφέρονται για τέτοια θέματα και δεν είναι πρόθυμοι να ακούσουν γι’ αυτά. Μπορεί κάποιοι να πουν το εξής: «Τι πειράζει να μην έχουμε απόψεις ή να μην εκδηλώνουμε διαφθορά;» Τι βλακείες είναι αυτές! Αυτοί οι άνθρωποι είναι νεκροί, δίχως ψυχή, ούτε ψυχροί ούτε ζεστοί, και ο Θεός δεν πρόκειται με τίποτα να εργαστεί πάνω τους. Αν κάποιος δεν μπορεί να σωθεί, ο Θεός απλώς τον εξεμεί και τέλος. Δεν εργάζεται σ’ αυτόν. Εμείς, λοιπόν, δεν θα αξιολογήσουμε με κανέναν τρόπο έναν τέτοιον άνθρωπο· απλώς θα τον αγνοήσουμε. Αν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στην εκκλησία, εφόσον δεν προκαλούν αναστάτωση, μπορούν να παραμείνουν· αλλιώς, πρέπει να απομακρυνθούν. Είναι απλό να λυθεί το συγκεκριμένο θέμα. Τα λόγια Μου απευθύνονται σε όσους είναι σε θέση να αποδεχτούν την αλήθεια, θέλουν να την επιδιώξουν, έχουν ξεκάθαρη στάση απέναντι σ’ αυτήν, παραδέχονται ότι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και μπορούν να σωθούν· απευθύνονται σε όσους μπορούν να κατανοήσουν τα λόγια του Θεού και να ακούσουν τη φωνή Του, απευθύνονται στους αμνούς του Θεού. Σε αυτούς τους ανθρώπους απευθύνονται τα λόγια του Θεού και όχι σε όσους δεν είναι ούτε ψυχροί ούτε ζεστοί απέναντί Του. Αυτοί οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται για την αλήθεια και δεν είναι ούτε ψυχροί ούτε ζεστοί απέναντι στα λόγια και το έργο του Θεού. Ο τρόπος με τον οποίο πρέπει να χειρίζεσαι τέτοιους ανθρώπους είναι να λες: «Φύγε. Δεν Με αφορά καθόλου πώς είσαι»· να τους αγνοείς και να μη χαραμίζεις καμία προσπάθεια γι’ αυτούς.

Συναναστραφήκαμε πριν λίγο πάνω σε κάποια αρνητικά παραδείγματα που αφορούν το θέμα της επιδίωξης της αλήθειας. Συχνά οι άνθρωποι επινοούν χωρίς να το συνειδητοποιούν διάφορες δικαιολογίες, προφάσεις και προσχήματα προκειμένου να αρνηθούν τις εκδηλώσεις των διεφθαρμένων διαθέσεών τους. Εξίσου συχνά, βεβαίως, κρύβουν και την ύπαρξη των διεφθαρμένων διαθέσεών τους, κοροϊδεύοντας έτσι τόσο τον εαυτό τους όσο και τους άλλους. Τέτοια ανόητα και χαζά κόλπα κάνει ο άνθρωπος. Ενώ, από τη μία, οι άνθρωποι αναγνωρίζουν ότι όλα τα λόγια του Θεού που κρίνουν τον άνθρωπο είναι η αλήθεια, από την άλλη, αρνούνται την ύπαρξη των διεφθαρμένων διαθέσεών τους, καθώς και τις λανθασμένες συμπεριφορές τους που παραβιάζουν την αλήθεια. Αυτό δείχνει ξεκάθαρα πως δεν αποδέχονται την αλήθεια. Δεν έχει καμία σημασία αν αρνείσαι ότι έχεις κάποια διεφθαρμένη διάθεση ή αν το παραδέχεσαι ούτε αν προβάλλεις δικαιολογίες, προφάσεις ή παραπειστικά επιχειρήματα για τις εκδηλώσεις της διεφθαρμένης συμπεριφοράς σου· με λίγα λόγια, είναι αδιαμφισβήτητο πως, αν δεν αποδεχτείς την αλήθεια, δεν πρόκειται να κερδίσεις τη σωτηρία του Θεού. Όποιος δεν επιδιώκει καθόλου την αλήθεια, όσα χρόνια κι αν είναι πιστός, στο τέλος θα εκτεθεί και θα αποκλειστεί. Μια τέτοια έκβαση είναι τρομακτική. Πολύ σύντομα, θα επέλθουν οι καταστροφές και θα αποκαλυφθείς· όταν έρθουν οι καταστροφές, θα φοβηθείς. Μπορεί να έχεις πολλές δικαιολογίες και άφθονες προφάσεις, μπορεί να κρύβεσαι και να καλύπτεσαι πολύ καλά· υπάρχει, όμως, ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός: Η διεφθαρμένη σου διάθεση είναι ίδια κι απαράλλαχτη. Δεν μπορείς να φτάσεις πραγματικά στην αυτογνωσία, είσαι ανίκανος να μετανοήσεις ειλικρινά και, στο τέλος, δεν θα είσαι σε θέση να μεταστραφείς πραγματικά ή να υποταχθείς στον Θεό, με αποτέλεσμα ο Θεός να μην αλλάξει γνώμη για σένα. Δεν θα έχεις τότε μεγάλο πρόβλημα; Θα κινδυνεύεις να αποκλειστείς. Γι’ αυτό, λοιπόν, ένας έξυπνος άνθρωπος θα εγκατέλειπε αυτές τις ανόητες προφάσεις και αυτές τις χαζές δικαιολογίες και θα σταματούσε να κρύβεται και να καλύπτεται. Θα αντιμετώπιζε σωστά τις διεφθαρμένες διαθέσεις που εκδηλώνει και θα χρησιμοποιούσε τις σωστές μεθόδους για να τις χειριστεί και να τις διορθώσει. Θα προσπαθούσε, παράλληλα, καθετί που κάνει και κάθε του ενέργεια να είναι καλές πράξεις, ώστε ο Θεός να αλλάξει γνώμη για εκείνον. Το να αλλάξει γνώμη για σένα ο Θεός αποδεικνύει ότι σε έχει πραγματικά συγχωρήσει για την επαναστατικότητα και την αντίσταση που είχες στο παρελθόν. Θα νιώσεις τότε ένα αίσθημα γαλήνης και χαράς· δεν θα αισθάνεσαι πια καταπίεση και θα είναι σαν να έχει φύγει από πάνω σου ένα βάρος. Αυτό το συναίσθημα είναι το χρίσμα του πνεύματός σου· έχεις πλέον ελπίδα να σωθείς. Για αυτήν την ελπίδα αντάλλαξες το τίμημα που πλήρωσες καθώς επιδίωκες την αλήθεια και έκανες καλές πράξεις· αυτό το αποτέλεσμα πέτυχες καθώς επιδίωκες την αλήθεια και προετοίμαζες καλές πράξεις. Από την άλλη, μπορεί εσύ να θεωρείς ότι είσαι ήδη αρκετά έξυπνος και να είσαι σε θέση να βρίσκεις ένα σωρό δικαιολογίες για να υπερασπιστείς τον εαυτό σου και να τον απαλλάξεις από την ευθύνη κάθε φορά που εκδηλώνεις διαφθορά. Μπορεί να κρύβεις και να κουκουλώνεις τη διεφθαρμένη σου διάθεση, αποφεύγοντας έτσι με έξυπνο τρόπο να την αναλογιστείς και να τη γνωρίσεις, λες και δεν εκδήλωσες ίχνος διαφθοράς. Μπορεί να περνιέσαι για πολύ έξυπνος και να αποφεύγεις επανειλημμένα να εκτεθείς από τα διάφορα περιβάλλοντα που έχει διαμορφώσει ο Θεός. Σ’ αυτήν την περίπτωση, δεν έχεις κάνει αυτοκριτική, δεν έχεις φτάσει στην αυτογνωσία, δεν έχεις αποκτήσει την αλήθεια και έχεις χάσει πολλές ευκαιρίες να οδηγηθείς στην τελείωση από τον Θεό. Τι συνέπειες θα έχει αυτό; Προς το παρόν, ας αφήσουμε στην άκρη το κατά πόσο είσαι ικανός να μετανοήσεις και να αποκτήσεις τη σωτηρία. Ας πούμε απλώς ότι, αν ο Θεός σού δίνει επανειλημμένα ευκαιρίες να μετανοήσεις, αλλά καμία από αυτές δεν σου αλλάζει γνώμη, τότε θα έχεις μεγάλο πρόβλημα. Τι σημασία έχει πόσο καλά υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου, πόσο καλά τον προβάλλεις, πόσο καλά προσποιείσαι και πόσο καλές δικαιολογίες και προφάσεις βρίσκεις; Αν ο Θεός σού έχει δώσει επανειλημμένα ευκαιρίες, αλλά εσύ δεν έχεις καν αλλάξει γνώμη, τότε κινδυνεύεις. Ξέρεις από τι κινδυνεύεις; Συνεχίζεις πεισματικά να δικαιολογείς τη διεφθαρμένη σου διάθεση, να προβάλλεις δικαιολογίες και προφάσεις για το ότι δεν επιδιώκεις την αλήθεια, να αντιστέκεσαι στην κρίση και το έργο του Θεού και να τα απορρίπτεις. Παρόλα αυτά, νομίζεις ότι είσαι μια χαρά και θεωρείς πως έχεις τη συνείδησή σου καθαρή. Αρνείσαι να αποδεχτείς την εποπτεία και το κλάδεμά σου από τον οίκο του Θεού, αποφεύγεις διαρκώς το να σε κρίνει, να σε παιδεύσει και να σε σώσει ο Θεός, ενώ η καρδιά σου είναι γεμάτη επαναστατικότητα εναντίον Του. Ήδη ο Θεός σε αποστρέφεται και σε έχει εγκαταλείψει κι εσύ ακόμα νομίζεις ότι έχεις πιθανότητες να σωθείς. Δεν ξέρεις ότι έχεις ήδη προχωρήσει πολύ βαθιά στο λάθος μονοπάτι και έχεις χάσει πια την ευκαιρία να λυτρωθείς; Ο Θεός βασιλεύει στον οίκο του Θεού. Νομίζεις ότι μπορείς να ξεφύγεις από την εξουσία του Θεού όταν Του αντιστέκεσαι και κάνεις κάθε λογής κακά; Δεν αποδέχεσαι την κρίση και την παίδευση του Θεού, δεν έχεις αποκτήσει την αλήθεια και ζωή και δεν έχεις ίχνος βιωματικής μαρτυρίας. Για όλα αυτά, ο Θεός σε καταδικάζει. Οδηγείς τον εαυτό σου στην καταστροφή. Καθόλου έξυπνο δεν είναι αυτό· ανοησία είναι και μάλιστα σε ακραίο βαθμό! Είναι ολέθριο! Το έχουμε παρουσιάσει αυτό εδώ· αν δεν το πιστεύεις, περίμενε και θα δεις. Επειδή όλο δικαιολογείς το ότι δεν επιδιώκεις την αλήθεια, επειδή είσαι εύγλωττος και δολοπλόκος, επειδή κανείς δεν μπορεί να σε αποστομώσει, οι αδελφοί και οι αδελφές δεν μπορούν να σε εκθέσουν και η εκκλησία δεν βρίσκει καμία δικαιολογία για να σε αποπέμψει, μην έχεις την εντύπωση ότι ο οίκος του Θεού δεν μπορεί να σου κάνει τίποτα. Είναι λάθος να το πιστεύεις αυτό. Συνεχίζεις να μάχεσαι ενάντια στον Θεό· για να δω πόσο καιρό θα αντέξεις να Τον ανταγωνίζεσαι! Θα μπορέσεις να το κάνεις μέχρι τη μέρα που θα τελειώσει το έργο Του και θα ανταμείψει τους καλούς και θα τιμωρήσει τους κακούς; Μπορείς να διασφαλίσεις ότι δεν θα πεθάνεις στις καταστροφές, ότι θα επιβιώσεις; Είσαι πράγματι κυρίαρχος της μοίρας σου; Μπορεί χάρη στις δικαιολογίες και τις προφάσεις σου να ξεφύγεις για λίγο από την έρευνα του οίκου του Θεού· μπορεί χάρη σ’ αυτές να πάρει μια μικρή παράταση η άθλια ύπαρξή σου. Μπορεί να καταφέρεις για λίγο να τυφλώσεις τους άλλους, συνεχίζοντας να κρύβεσαι και να τους εξαπατάς στην εκκλησία και διατηρώντας εκεί μια θέση. Δεν μπορείς, όμως, να ξεφύγεις από την επιθεώρηση ή τη σχολαστική εξέταση του Θεού. Την έκβαση ενός ανθρώπου την καθορίζει ο Θεός ανάλογα με το αν ο άνθρωπος αυτός κατέχει την αλήθεια ή όχι· ο Θεός εργάζεται και αλωνίζει με τον δικό Του τρόπο. Ό,τι άνθρωπος ή διάβολος κι αν είσαι, δεν μπορείς να γλιτώσεις από την κρίση και την καταδίκη του Θεού. Μόλις ο εκλεκτός λαός του Θεού κατανοήσει την αλήθεια και αποκτήσει διάκριση, κανείς δεν θα μπορέσει να γλιτώσει, κι εκείνη τη στιγμή θα αποπεμφθείς από την εκκλησία. Ίσως κάποιοι να μην έχουν πειστεί και να διαμαρτυρηθούν: «Πόσο τρέξιμο έχω ρίξει για τον Θεό, πόσο έργο έχω κάνει για χάρη Του και πόσο μεγάλο τίμημα έχω πληρώσει! Παράτησα την οικογένειά μου και τον γάμο μου· αφιέρωσα τα νιάτα μου στον Θεό και στο έργο Του. Εγκατέλειψα την καριέρα μου και ξόδεψα τη μισή ενέργεια της ζωής μου έχοντας την εντύπωση ότι θα κέρδιζα στα σίγουρα τις ευλογίες που δίνει ο Θεός. Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι θα με απέκλειαν επειδή δεν επιδίωξα την αλήθεια και δεν την έκανα ποτέ μου πράξη!» Δεν ξέρεις ότι στον οίκο του Θεού βασιλεύει η αλήθεια; Δεν σου είναι ξεκάθαρο σε ποιον δίνει ο Θεός ανταμοιβές και ευλογίες; Αν όσα απαρνήθηκες και δαπάνησες έχουν οδηγήσει σε αληθινή βιωματική μαρτυρία και δίνουν, επίσης, μαρτυρία για το έργο του Θεού, τότε Εκείνος θα σε ανταμείψει και θα σε ευλογήσει. Αν όσα απαρνήθηκες και δαπάνησες δεν αποτελούν αληθινή βιωματική μαρτυρία, πόσο μάλλον μαρτυρία για το έργο του Θεού, αλλά συνιστούν μαρτυρία για τον εαυτό σου ή αίτημα σου προς τον Θεό να αναγνωρίσει τα επιτεύγματά σου, τότε βαδίζεις στο ίδιο μονοπάτι που βάδιζε και ο Παύλος. Αυτό που κάνεις είναι κακό και αποτελεί αντίσταση απέναντι στον Θεό, ο Οποίος θα σου πει: «Φύγε μακριά Μου, κακοποιέ!» Και τι θα σημαίνει αυτό; Θα είναι απόδειξη ότι είσαι κατεστραμμένος, ότι είσαι καταδικασμένος να πέσεις στις καταστροφές και να τιμωρηθείς. Θα είναι ο όλεθρός σου. Όσον αφορά τη θέση του, το έργο που έκανε, τις ικανότητές του και τα χαρίσματά του, ο Παύλος υπερείχε του μέσου ανθρώπου της εποχής του. Ποιο ήταν, όμως, το αποτέλεσμα; Από την αρχή μέχρι το τέλος της πίστης του στον Θεό, ο Παύλος προσπαθούσε να συνάψει μια συμφωνία μαζί Του και να θέσει κάποιους όρους· ζητούσε από τον Θεό να λάβει ανταμοιβές και στεφάνια. Στο τέλος, δεν μετανόησε ειλικρινά ούτε προετοίμασε πολλές καλές πράξεις και, φυσικά, δεν διέθετε σε καμία περίπτωση πολλές αληθινές βιωματικές μαρτυρίες. Εφόσον δεν είχε καν μετανοήσει ειλικρινά, ήταν δυνατόν να κερδίσει τη συγχώρεση του Θεού; Ήταν δυνατόν να πείσει τον Θεό να αλλάξει γνώμη γι’ αυτόν; Σε καμία περίπτωση. Παρότι ο Παύλος ξόδεψε ολόκληρη τη ζωή του για τον Κύριο, εφόσον βάδιζε στο μονοπάτι των αντίχριστων και αρνήθηκε ρητά να μετανοήσει, ο Θεός όχι μόνο δεν τον αντάμειψε, αλλά τον τιμώρησε. Είναι αυτονόητο ότι οι συνέπειες που υπέστη ήταν καταστροφικές. Σου λέω, λοιπόν, τώρα ξεκάθαρα ότι, αν δεν επιδιώκεις την αλήθεια, θα πρέπει, αν μη τι άλλο, να διαθέτεις λίγη σύνεση και να μη διαφωνείς με τον Θεό ούτε να βάζεις στοιχήματα για την έκβαση και τον προορισμό σου, λες και τζογάρεις. Αυτό δείχνει ότι προσπαθείς να συνάψεις συμφωνία με τον Θεό και είναι ένας τρόπος να αντισταθείς σ’ Αυτόν. Είναι δυνατόν να έχουν καλό τέλος όσοι πιστεύουν στον Θεό αλλά Του αντιστέκονται; Μπροστά στον θάνατο, οι άνθρωποι αποκτούν τρόπους· όσοι δεν παίρνουν από λογική δεν θα σταματήσουν να κάνουν τα δικά τους μέχρι να βρεθούν στο κατώφλι του θανάτου. Αν θες να σωθείς, η καλύτερη, απλούστερη και σοφότερη μέθοδος είναι να εγκαταλείψεις όλες τις δικαιολογίες, τις προφάσεις και τους όρους σου και να αποδεχτείς και να επιδιώξεις την αλήθεια πατώντας γερά στη γη, προκειμένου ο Θεός να αλλάξει γνώμη για σένα. Όταν ο Θεός αλλάξει γνώμη για σένα, υπάρχει ελπίδα να σωθείς. Την ελπίδα της σωτηρίας τη δίνει ο Θεός στον άνθρωπο· και προϋπόθεση για να σου δώσει ο Θεός αυτήν την ελπίδα είναι να εγκαταλείψεις όλα όσα θεωρείς πολύτιμα, να απαρνηθείς τα πάντα για να Τον ακολουθήσεις και να επιδιώξεις την αλήθεια, χωρίς να προσπαθήσεις να συνάψεις κάποια συμφωνία μαζί Του. Δεν έχει σημασία αν είσαι ηλικιωμένος ή νέος, άνδρας ή γυναίκα, μορφωμένος ή αμόρφωτος, ούτε έχει σημασία πού γεννήθηκες· ο Θεός δεν εξετάζει τίποτα απ’ όλα αυτά. Μπορεί να πεις: «Είμαι πράος άνθρωπος. Είμαι υπομονετικός, ανεκτικός και συμπονετικός. Αν παραμείνω υπομονετικός μέχρι τέλους, ο Θεός θα αλλάξει γνώμη για μένα». Αυτά τα πράγματα είναι άχρηστα. Ο Θεός δεν κοιτάζει την ιδιοσυγκρασία και την προσωπικότητά σου ούτε τη μόρφωση και την ηλικία σου· δεν έχει καμία σημασία πόσο έχεις υποφέρει ή πόσο έχεις εργαστεί. Ο Θεός θα σου κάνει την εξής ερώτηση: «Τόσα χρόνια που πιστεύεις, έχει αλλάξει η διάθεσή σου; Σε τι βασίζεσαι για να ζεις; Έχεις επιδιώξει την αλήθεια; Έχεις αποδεχτεί τα λόγια του Θεού;» Μπορεί να πεις: «Τα άκουσα και τα αποδέχτηκα». Τότε ο Θεός θα σε ρωτήσει: «Εφόσον τα άκουσες και τα αποδέχτηκες, έχει διορθωθεί η διεφθαρμένη σου διάθεση; Έχεις μετανοήσει ειλικρινά; Έχεις αποδεχτεί πραγματικά τα λόγια του Θεού και έχεις υποταχτεί σε αυτά;» Θα πεις: «Υπέφερα και πλήρωσα ένα τίμημα· δαπάνησα εαυτόν και απαρνήθηκα πράγματα, έκανα προσφορές —έχω προσφέρει στον Θεό μέχρι και τα παιδιά μου». Όλες σου οι προσφορές είναι άχρηστες. Δεν μπορείς να ανταλλάξεις τέτοια πράγματα με τις ευλογίες της βασιλείας των ουρανών ή να πείσεις μ’ αυτά τον Θεό να αλλάξει γνώμη για σένα. Ο μόνος τρόπος να κάνεις τον Θεό να αλλάξει γνώμη για σένα είναι να εισέλθεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Όσον αφορά τη σωτηρία, ο άνθρωπος δεν πρέπει να είναι καιροσκόπος και πανούργος· δεν υπάρχει κάποιο παραθυράκι. Το καταλαβαίνεις αυτό; Πρέπει να σου είναι ξεκάθαρο. Δεν πρέπει να σε μπερδεύει. Ακόμη κι αν έχεις μπερδευτεί εσύ, δεν πρόκειται να μπερδευτεί ο Θεός. Τι πρέπει, λοιπόν, να κάνεις από εδώ και πέρα; Να μεταστρέψεις τη στάση σου, να αλλάξεις την άποψή σου και να θεμελιώσεις κάθε σου πράξη στα λόγια του Θεού. Η αλήθεια δεν μπορεί να αντικατασταθεί από καμία φτιαχτή «καλοσύνη», από καμία ανθρώπινη δικαιολογία, από καμία ανθρώπινη φιλοσοφία, γνώση, ηθική, δεοντολογία ή και συνείδηση, ούτε από τη λεγόμενη ανθρώπινη ακεραιότητα και αξιοπρέπεια. Βάλε αυτά τα πράγματα στην άκρη, κάνε την καρδιά σου να σωπάσει και θεμελίωσε κάθε συμπεριφορά και ενέργειά σου στα λόγια του Θεού. Και, καθώς το κάνεις αυτό, βρες μέσα στα λόγια Του την αποκάλυψη του Θεού για τις διάφορες πτυχές της διεφθαρμένης διάθεσης του ανθρώπου. Κάνε μια αντιπαραβολή ανάμεσα στον εαυτό σου και αυτά και διόρθωσε τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου. Προσπάθησε να γνωρίσεις τον εαυτό σου το συντομότερο δυνατόν, απαλλάξου από τη διαφθορά και βιάσου να μετανοήσεις και να αναστρέψεις την πορεία σου. Εγκατάλειψε τα κακά σου στοιχεία και αναζήτησε τις αλήθεια-αρχές στη συμπεριφορά και τις πράξεις σου σύμφωνα πάντα με τα λόγια του Θεού. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να βασίζεσαι σε ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να προσπαθείς να συνάψεις συμφωνίες με τον Θεό· μην προσπαθείς να ανταλλάξεις κάθε ασήμαντη ταλαιπωρία και θυσία σου με τις ανταμοιβές και τις ευλογίες του Θεού. Σταμάτα να κάνεις τέτοια ανόητα πράγματα, γιατί αλλιώς ο Θεός θα θυμώσει μαζί σου, θα σε καταραστεί και θα σε εξαλείψει. Είναι σαφές αυτό; Το καταλάβατε; (Ναι.) Τότε, λοιπόν, να το αναλογίζεστε προσεκτικά στο εξής.

Όλα αυτά πάνω στα οποία συναναστραφήκαμε πριν λίγο είχαν σχέση με την επιδίωξη της αλήθειας· παρόλο που δεν δώσαμε συγκεκριμένη απάντηση στο εννοιολογικό ερώτημα του τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια, κάναμε κάποια συναναστροφή που στόχο είχε τις διάφορες παρανοήσεις του ανθρώπου και τις στρεβλές γνώσεις του σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας, καθώς και τις διάφορες δυσκολίες και τα προβλήματα που προκύπτουν όταν κάποιος επιδιώκει την αλήθεια. Για να κλείσω, θα ήθελα να συνοψίσω τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια, με τι τρόπους εκδηλώνεται η επιδίωξη της αλήθειας και ποιο ακριβώς είναι το μονοπάτι άσκησης για την επιδίωξη της αλήθειας. Τι σημαίνει, λοιπόν, να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; Το να επιδιώκει κανείς την αλήθεια σημαίνει να αρχίσει να κάνει πράξη και να βιώνει τα λόγια του Θεού, και μετά να φτάσει στην κατανόηση της αλήθειας και να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα βιώνοντας τα λόγια του Θεού, και να γίνει άνθρωπος που πραγματικά γνωρίζει τον Θεό και υποτάσσεται σ’ Αυτόν. Αυτό είναι το τελικό αποτέλεσμα που έρχεται με την επιδίωξη της αλήθειας. Φυσικά, η επιδίωξη της αλήθειας είναι μια διαδικασία που περιλαμβάνει συγκεκριμένα βήματα και χωρίζεται σε αρκετά στάδια. Όταν διαβάσεις τα λόγια του Θεού και διαπιστώσεις ότι αυτά είναι η αλήθεια και η πραγματικότητα, τότε θα αρχίσεις μέσα από τα λόγια του Θεού να κάνεις αυτοκριτική και να αποκτάς αυτογνωσία. Θα καταλάβεις ότι η επαναστατικότητά σου είναι πολύ μεγάλη και ότι εκδηλώνεις πάρα πολλή διαφθορά. Θα λαχταρήσεις να μπορέσεις να κάνεις πράξη την αλήθεια και να υποταχθείς στον Θεό, και θα αρχίσεις να πασχίζεις προς την κατεύθυνση της αλήθειας. Αυτό ακριβώς το αποτέλεσμα προκύπτει από την αυτοκριτική και την αυτογνωσία. Από εκείνη τη στιγμή αρχίζει η εμπειρία της ζωής σου. Όταν αρχίσεις να ερευνάς και να εξετάζεις τις καταστάσεις και τα προβλήματα που προκύπτουν από τη διεφθαρμένη σου διάθεση, αυτό είναι απόδειξη ότι έχεις αρχίσει να επιδιώκεις την αλήθεια. Θα μπορείς να σκέφτεσαι και να εξετάζεις ενεργά κάθε πρόβλημα που προκύπτει και κάθε διαφθορά που εκδηλώνεις. Και όταν συνειδητοποιήσεις ότι πρόκειται πράγματι για εκδηλώσεις διαφθοράς και αποτελούν διεφθαρμένη διάθεση, τότε είναι φυσικό να αναζητήσεις την αλήθεια και να αρχίσεις να λύνεις αυτά τα προβλήματα. Η ζωή-είσοδος αρχίζει με την αυτοκριτική· αυτό είναι το πρώτο βήμα για να επιδιώξεις την αλήθεια. Αμέσως μετά, μέσα απ’ την αυτοκριτική και την αυτογνωσία, θα καταλάβεις ότι όλα τα λόγια με τα οποία σε εκθέτει ο Θεός συμφωνούν με τα γεγονότα. Τότε θα μπορέσεις να υποταχθείς σ’ αυτά μέσα απ’ την καρδιά σου και να αποδεχτείς την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού. Αυτό είναι το δεύτερο βήμα για να επιδιώξεις την αλήθεια. Οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να δεχτούν τα λόγια του Θεού που αποκαλύπτουν τις διεφθαρμένες συμπεριφορές του ανθρώπου, αλλά δεν μπορούν να δεχτούν εύκολα εκείνα τα λόγια Του που εκθέτουν τη διεφθαρμένη ουσία του ανθρώπου. Αφού διαβάσουν τα λόγια του Θεού, δεν αναγνωρίζουν πόσο βαθιά είναι η διαφθορά τους· αναγνωρίζουν μόνο τα λόγια του Θεού που αποκαλύπτουν τις διεφθαρμένες συμπεριφορές του ανθρώπου, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να δεχτούν μέσα απ’ την καρδιά τους την κρίση και την παίδευση του Θεού και, αντ’ αυτού, να την αγνοούν. Κάποιοι λένε: «Έχω κάποιες διεφθαρμένες συμπεριφορές μόνο, αλλά μπορώ να κάνω κάποια καλά πράγματα. Είμαι καλός άνθρωπος, δεν ανήκω στον Σατανά. Πιστεύω στον Θεό, άρα πρέπει να ανήκω στον Θεό». Δεν είναι ανοησία αυτό; Γεννήθηκες στον ανθρώπινο κόσμο, έζησες υπό τη δύναμη του Σατανά και εκπαιδεύτηκες σύμφωνα με την παραδοσιακή κουλτούρα. Η έμφυτη κληρονομιά σου και οι γνώσεις που έχεις αποκτήσει προέρχονται από τον Σατανά. Όλοι οι σπουδαίοι και διάσημοι άνθρωποι που τιμάς ανήκουν στον Σατανά. Το να λες ότι δεν ανήκεις στον Σατανά θα σου επιτρέψει, άραγε, να ξεφύγεις από τη διαφθορά του; Είναι όπως τα μικρά παιδιά, που μπορούν να λένε ψέματα και να προσβάλουν τους άλλους απ’ τη στιγμή που ανοίγουν το στόμα τους —ποιος τους το μαθαίνει αυτό; Κανένας. Τι άλλο θα μπορούσε να είναι αυτό, αν όχι συνέπεια της διαφθοράς του Σατανά; Αυτά είναι τα γεγονότα. Μπορεί οι άνθρωποι να μη βλέπουν τον Σατανά και τα κακά πνεύματα του πνευματικού βασιλείου, αλλά οι ζωντανοί δαίμονες και οι βασιλιάδες των διαβόλων βρίσκονται ολόγυρα στον ανθρώπινο κόσμο. Όλοι τους είναι ενσαρκώσεις του Σατανά. Αυτό είναι ένα γεγονός που όλοι οι άνθρωποι οφείλουν να το αναγνωρίσουν. Όσοι καταλαβαίνουν την αλήθεια μπορούν να διακρίνουν αυτά τα πράγματα και μπορούν να αναγνωρίσουν ότι όλα τα λόγια με τα οποία ο Θεός εκθέτει είναι πραγματικά γεγονότα. Κάποιοι μπορεί να μιλάνε για αυτογνωσία, αλλά δεν αναγνωρίζουν ποτέ ότι οι διαφθορές που αποκαλύπτουν τα λόγια του Θεού είναι πραγματικά γεγονότα ούτε ότι τα λόγια Του είναι η αλήθεια. Αυτό ισοδυναμεί με αδυναμία αποδοχής της αλήθειας. Αν κάποιος δεν αναγνωρίζει το γεγονός ότι έχει διεφθαρμένη διάθεση, δεν θα μπορέσει να μετανοήσει πραγματικά. Φυσικά, πρέπει να βιώσει κανείς το έργο του Θεού για κάποιο διάστημα μέχρι να αναγνωρίσει και να αποδεχθεί το γεγονός ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Αφού εκδηλώσει πολλές διεφθαρμένες διαθέσεις, είναι φυσικό να σκύψει το κεφάλι και να υποταχθεί μπροστά σ’ αυτό το γεγονός. Δεν θα έχει άλλη επιλογή παρά να αναγνωρίσει ότι όλα τα λόγια του Θεού που αποκαλύπτουν, κρίνουν και καταδικάζουν τον άνθρωπο είναι πραγματικά και είναι η αλήθεια, και να τα αποδεχτεί ολοκληρωτικά. Αυτό σημαίνει να σε κατακτούν τα λόγια του Θεού. Όταν οι άνθρωποι είναι σε θέση να γνωρίσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και τη διεφθαρμένη ουσία τους με βάση τα λόγια του Θεού, και να παραδεχτούν ότι έχουν σατανική διάθεση και είναι διεφθαρμένοι σε βάθος, τότε μπορούν να αποδεχτούν ολοκληρωτικά την κρίση και την παίδευση του Θεού και να υποταχθούν σ’ αυτές. Θα είναι διατεθειμένοι να υποταχθούν στα λόγια του Θεού που αποκαλύπτουν και κρίνουν την ανθρωπότητα, όσο σκληρά και τσουχτερά κι αν είναι. Όταν καταλάβεις λίγο και μάθεις λίγα πράγματα σχετικά με το ότι τα λόγια του Θεού ορίζουν, ταξινομούν και καταδικάζουν τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα, αλλά και ότι κρίνουν και αποκαλύπτουν τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα, όταν αποδεχτείς πραγματικά την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού και αρχίσεις να γνωρίζεις τη δική σου διεφθαρμένη διάθεση και ουσία, όταν αρχίσεις να μισείς τη διεφθαρμένη διάθεσή σου, τον Σατανά και τη σάρκα σου —και όταν λαχταράς να κερδίσεις την αλήθεια, να ζήσεις όπως πρέπει να ζει ένας άνθρωπος και να γίνεις κάποιος που υποτάσσεται πραγματικά στον Θεό— τότε θα αρχίσεις να εστιάζεις στην επιδίωξη να αλλάξεις τη διάθεσή σου. Αυτό είναι το τρίτο βήμα για την επιδίωξη της αλήθειας.

Αληθινή αυτογνωσία σημαίνει να στοχάζεται κανείς και να γνωρίζει τη διεφθαρμένη του διάθεση με βάση τα λόγια του Θεού, καταφέρνοντας έτσι να γνωρίσει τη διεφθαρμένη του ουσία και το γεγονός ότι είναι διεφθαρμένος. Όταν το κάνει κανείς αυτό, θα διαπιστώσει πολύ ξεκάθαρα πόσο βαθιά είναι η διαφθορά της ανθρωπότητας· θα διαπιστώσει ότι η ανθρωπότητα δεν ζει όπως πρέπει να ζουν οι άνθρωποι, ότι βιώνει μόνο διεφθαρμένες διαθέσεις και ότι δεν διαθέτει το παραμικρό ίχνος συνείδησης και λογικής. Θα διαπιστώσει ότι όλες οι απόψεις των ανθρώπων για τα πράγματα ανήκουν στον Σατανά και ότι καμία από αυτές δεν είναι σωστή ούτε συμφωνεί με την αλήθεια, και ότι όλες οι προτιμήσεις των ανθρώπων, οι επιδιώξεις τους και τα μονοπάτια που επιλέγουν έχουν νοθευτεί από τα δηλητήρια του Σατανά, και ότι όλα τους εμπεριέχουν τις εξωφρενικές επιθυμίες και την πρόθεση του ανθρώπου να κερδίσει ευλογίες. Θα διαπιστώσει ότι οι διαθέσεις που εκδηλώνει ο άνθρωπος είναι ακριβώς η διάθεση και η φύση-ουσία του Σατανά. Μια τόσο βαθιά αυτογνωσία δεν είναι απλή υπόθεση· επιτυγχάνεται μόνο με βάση τα λόγια του Θεού. Αν θέλει κανείς να φτάσει στην αληθινή αυτογνωσία με βάση τις ηθικές θεωρίες, τις δηλώσεις και τις σκέψεις της παραδοσιακής κουλτούρας, θα μπορέσει να το καταφέρει; Σε καμία περίπτωση. Η διεφθαρμένη διάθεσή σου ξεπήδησε από αυτές τις σατανικές φιλοσοφίες και θεωρίες. Δεν θα ήταν παράλογο να βασίσεις την αυτογνωσία σου σ’ αυτά τα πράγματα που ανήκουν στον Σατανά; Δεν θα ήταν σκέτη ανοησία; Συνεπώς, η αυτογνωσία πρέπει να βασίζεται στα λόγια του Θεού. Μόνο τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και μόνο με κριτήριο τα λόγια του Θεού μετριούνται όλοι οι άνθρωποι, τα ζητήματα και τα πράγματα. Αν πραγματικά βλέπεις ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και ότι είναι η μόνη σωστή βάση για να μετρηθούν όλοι οι άνθρωποι, τα ζητήματα και τα πράγματα, τότε έχεις μια οδό προς τα μπρος για να ακολουθήσεις. Μπορείς τότε να ζήσεις στο φως, δηλαδή να ζήσεις ενώπιον του Θεού. Όταν οι άνθρωποι γνωρίσουν στ’ αλήθεια τη διεφθαρμένη τους ουσία μέσα απ’ τα λόγια του Θεού, πώς θα συμπεριφέρονται και θα ασκούνται μετά απ’ αυτό; (Θα μετανοήσουν.) Σωστά. Όταν κάποιος έχει γνωρίσει τη φύση-ουσία του, είναι φυσικό να εμφανιστούν τύψεις στην καρδιά του και να αρχίσει να μετανοεί. Αυτό σημαίνει ότι θα επιδιώξει να απαλλαγεί από τις διεφθαρμένες διαθέσεις του και θα πάψει να ζει σύμφωνα με σατανικές διαθέσεις. Αντιθέτως, θα ζει και θα συμπεριφέρεται σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και θα μπορεί να υποταχθεί στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού. Αυτή είναι η αληθινή μετάνοια. Αυτό είναι το τέταρτο βήμα για να επιδιώξει κανείς την αλήθεια. Εφόσον όλοι σας γνωρίζετε πια ξεκάθαρα τι είναι η αληθινή μετάνοια, πώς θα πρέπει να την κάνετε πράξη; Ασκηθείτε στο να αναστρέφετε την πορεία σας. Αυτό σημαίνει να εγκαταλείψετε εκείνα τα πράγματα στα οποία έχετε προσκολληθεί και τα οποία θεωρείτε σωστά, να μη ζείτε σύμφωνα με σατανική διάθεση και να είστε πρόθυμοι να κάνετε πράξη την αλήθεια σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Αυτό σημαίνει να αναστρέψετε την πορεία σας. Πιο συγκεκριμένα, πρέπει πρώτα να αρνηθείς τον εαυτό σου και να προσδιορίσεις, με βάση τα λόγια του Θεού, αν οι σκέψεις, οι ιδέες, οι πράξεις και τα έργα σου είναι εναρμονισμένα με την αλήθεια, αλλά και το πώς προέκυψαν. Αν διαπιστώσεις ότι αυτά τα πράγματα προέρχονται από διεφθαρμένη διάθεση και γεννήθηκαν από σατανικές φιλοσοφίες, τότε θα πρέπει να τα καταδικάσεις και να τα καταραστείς. Αν υιοθετήσεις μια τέτοια στάση απέναντί τους, αυτό θα σε βοηθήσει να επαναστατήσεις εναντίον της σάρκας και του Σατανά. Τι συμπεριφορά είναι αυτή; Δεν είναι άρνηση, εγκατάλειψη, αποκήρυξη και επανάσταση εναντίον της διεφθαρμένης σου διάθεσης; Δεν είναι τόσο απλή υπόθεση να απαρνηθείς όσα θεωρείς σωστά, να εγκαταλείψεις τα συμφέροντά σου και να επαναστατήσεις ενάντια στις λανθασμένες προθέσεις σου, καταφέρνοντας έτσι να αναστρέψεις την πορεία σου· περιλαμβάνει πολλές συγκεκριμένες λεπτομέρειες. Αν είσαι πρόθυμος να μετανοήσεις, αλλά μόνο στα λόγια, και δεν αρνείσαι, δεν εγκαταλείπεις, δεν αποκηρύττεις τη διεφθαρμένη διάθεσή σου ούτε επαναστατείς εναντίον της, τότε δεν εκδηλώνεις μετάνοια και δεν έχεις ακόμα εισέλθει πρακτικά σ’ αυτήν. Και πώς εκδηλώνεται η αληθινή μετάνοια; Κατ’ αρχάς, αρνείσαι εκείνα τα πράγματα που θεωρείς σωστά, όπως, για παράδειγμα, τις αντιλήψεις σου για τον Θεό και τις απαιτήσεις σου απ’ Αυτόν, καθώς και διάφορα άλλα, όπως τις απόψεις σου για τα πράγματα, τις μεθόδους και τους τρόπους που χειρίζεσαι τα προβλήματα, τα ανθρώπινα βιώματά σου και ούτω καθεξής. Η άρνηση όλων αυτών είναι μια συγκεκριμένη άσκηση μετάνοιας από καρδιάς και στροφής προς τον Θεό. Μπορείς να εγκαταλείψεις τα λανθασμένα πράγματα μόνο αφού τα διακρίνεις και τα αρνηθείς. Αν δεν αρνηθείς αυτά τα πράγματα και συνεχίσεις να τα θεωρείς καλά και σωστά, δεν θα μπορέσεις να τα εγκαταλείψεις, ακόμα κι αν άλλοι σου πουν να το κάνεις. Θα πεις: «Είμαι πολύ μορφωμένος και έχω τεράστια εμπειρία. Όλα αυτά τα θεωρώ σωστά, για ποιον λόγο να τα εγκαταλείψω;» Αν μένεις προσκολλημένος στις συνήθειές σου κι επιμένεις να ενεργείς έτσι, θα μπορέσεις να αποδεχτείς την αλήθεια; Δεν θα ήταν καθόλου εύκολο. Αν θέλεις να κερδίσεις την αλήθεια, πρέπει πρώτα να απαρνηθείς όσα θεωρείς σωστά και θετικά, μετά να δεις καθαρά ότι είναι αρνητικά στην ουσία τους, ότι προέρχονται από τον Σατανά, ότι όλα είναι απατηλές πλάνες, καθώς επίσης και ότι, αν εμμένεις σε σατανικά πράγματα, το μόνο που θα πετύχεις είναι να κάνεις κακό, να αντισταθείς στον Θεό και τελικά να τιμωρηθείς και να καταστραφείς. Αν καταφέρεις να δεις καθαρά ότι οι σκέψεις και τα δηλητήρια με τα οποία διαφθείρει ο Σατανάς τον άνθρωπο είναι ικανά να τον οδηγήσουν στην καταστροφή, θα μπορέσεις και να τα εγκαταλείψεις ολοκληρωτικά. Φυσικά, η άρνηση, η εγκατάλειψη, η αποκήρυξη, η επανάσταση και ούτω καθεξής είναι όλες τους προσεγγίσεις και μέθοδοι που υιοθετεί κανείς ενάντια στις δυνάμεις και τη φύση του Σατανά, καθώς και ενάντια στις φιλοσοφίες, τη λογική, τις σκέψεις και τις απόψεις με τις οποίες προσπαθεί ο Σατανάς να παραπλανήσει τους ανθρώπους. Μερικά παραδείγματα είναι: το να εγκαταλείψει κανείς τα συμφέροντα της σάρκας του· το να εγκαταλείψει τις προτιμήσεις και τις επιδιώξεις της σάρκας του· το να αποκηρύξει τις φιλοσοφίες, τις σκέψεις, τις αιρέσεις και τις πλάνες του Σατανά· το να επαναστατήσει ενάντια στην επιρροή του Σατανά και τις μοχθηρές δυνάμεις του. Όλοι αυτοί οι τρόποι άσκησης είναι μέθοδοι και μονοπάτια με τα οποία οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν πράξη τη μετάνοια. Για να εισέλθει κανείς στην αληθινή μετάνοια, πρέπει να καταλάβει πολλές αλήθειες· μόνο τότε μπορεί να απαρνηθεί ολοκληρωτικά τον εαυτό του και να επαναστατήσει ενάντια στη σάρκα του. Για παράδειγμα, ας πούμε πως πιστεύεις ότι έχεις πολλές γνώσεις και εμπειρίες και ότι λογικά πρέπει να είσαι μεγάλο ατού και πολύ χρήσιμος για τον οίκο του Θεού. Ωστόσο, αφού ακούσεις κηρύγματα σχετικά με την αλήθεια για κάμποσα χρόνια και καταλάβεις κάποιες αλήθειες, θεωρείς ότι οι γνώσεις σου και όσα είχες μάθει είναι άχρηστα και δεν έχουν την παραμικρή χρησιμότητα για τον οίκο του Θεού. Συνειδητοποιείς ότι η αλήθεια και τα λόγια του Θεού είναι αυτά που σώζουν τους ανθρώπους και ότι η αλήθεια είναι που μπορεί να γίνει η ζωή ενός ανθρώπου. Νιώθεις ότι, όση γνώση και εμπειρία κι αν έχει κάποιος, αυτό δεν σημαίνει ότι κατέχει την αλήθεια· ότι τα ανθρώπινα πράγματα, όσο κι αν συμφωνούν με τις ανθρώπινες αντιλήψεις, δεν είναι η αλήθεια. Συνειδητοποιείς ότι όλα αυτά προέρχονται από τον Σατανά και είναι όλα τους αρνητικά πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια. Όσο μορφωμένος κι αν είσαι, όσες γνώσεις και εμπειρίες κι αν έχεις, δεν έχει και μεγάλη αξία αν δεν έχεις πνευματική κατανόηση και δεν καταλαβαίνεις την αλήθεια. Αν υπηρετούσες ως επικεφαλής, δεν θα διέθετες την αλήθεια-πραγματικότητα και δεν θα μπορούσες να επιλύσεις προβλήματα. Αν ήταν να γράψεις ένα κείμενο για μια βιωματική μαρτυρία, δεν θα μπορούσες να βρεις τις κατάλληλες λέξεις. Αν ήταν να καταθέσεις μαρτυρία για τον Θεό, δεν θα Τον γνώριζες. Αν ήταν να διαδώσεις το ευαγγέλιο, δεν θα μπορούσες να συναναστραφείς πάνω στην αλήθεια για να απαλλάξεις τους ανθρώπους απ’ τις αντιλήψεις τους. Αν ήταν να ποτίσεις νεοφώτιστους, δεν θα καταλάβαινες ξεκάθαρα την αλήθεια των οραμάτων, άρα μόνο λόγια και δόγματα θα μπορούσες να κηρύξεις. Αν δεν μπορείς να απαλλαγείς απ’ τις δικές σου αντιλήψεις, πώς μπορείς απαλλάξεις τους νεοφώτιστους απ’ τις δικές τους; Δεν μπορείς να κάνεις κανένα από αυτά τα έργα, οπότε τι μπορείς να κάνεις; Αν σου ζητούσαν να μοχθήσεις, θα το θεωρούσες σπατάλη του ταλέντου σου. Λες ότι έχεις ταλέντο, αλλά δεν μπορείς να χειριστείς καμία εργασία ούτε να εκτελέσεις καλά κανένα καθήκον· τι μπορείς να κάνεις, λοιπόν; Μπορεί ο οίκος του Θεού να θέλει να σε χρησιμοποιήσει, αλλά εσύ δεν έχεις εκπληρώσει το καθήκον που έπρεπε. Δεν μπορείς να κατηγορήσεις την εκκλησία γι’ αυτό. Παρ’ όλα αυτά, εσύ μπορεί να σκεφτείς: «Σαν πολλά να περιμένει ο Θεός από τον άνθρωπο. Αυτές οι απαιτήσεις με ξεπερνούν. Γιατί μου ζητούν τόσα πολλά;» Αν κάποιος έχει παρανοήσει τόσο πολύ τον Θεό, αυτό αποδεικνύει ότι δεν Τον γνωρίζει καθόλου και ότι δεν καταλαβαίνει το παραμικρό μέρος της αλήθειας. Αν θεωρείς ότι οι απόψεις σου είναι σωστές και δεν χρειάζεται να μεταστραφούν, κι αν αναγνωρίζεις ότι τα λόγια του Θεού είναι θεωρητικά η αλήθεια, αλλά δεν μπορείς να εγκαταλείψεις τα σκουπίδια στα οποία είσαι προσκολλημένος, αυτό αποδεικνύει ότι δεν καταλαβαίνεις ακόμα την αλήθεια. Πρέπει να προσέλθεις ενώπιον του Θεού και να αναζητήσεις περισσότερο την αλήθεια, καθώς και να διαβάσεις περισσότερα από τα λόγια Του και να ακούσεις περισσότερα κηρύγματα και συναναστροφές· τότε σιγά σιγά θα καταλάβεις ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Ο πρώτος τρόπος με τον οποίο θα πρέπει να μεταχειρίζεσαι ως άνθρωπος την αλήθεια και τον Θεό είναι με υποταγή. Αυτό είναι το δεσμευτικό καθήκον του ανθρώπου. Αν μπορέσεις να καταλάβεις αυτά τα πράγματα, σημαίνει ότι αναστρέφεις την πορεία σου. Η αναστροφή της πορείας σου είναι το μονοπάτι της άσκησης της μετάνοιας· σημαίνει να εγκαταλείψεις εντελώς όσα κάποτε θεωρούσες σωστά και προέρχονται από τον Σατανά, και να επιλέξεις τον νέο δρόμο που θα ακολουθήσεις. Σημαίνει να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του και τις αλήθεια-αρχές, και να βαδίσεις στον δρόμο της επιδίωξης της αλήθειας. Αυτό το νόημα έχει η αναστροφή της πορείας κάποιου. Σημαίνει ότι έχει προσέλθει πραγματικά ενώπιον του Θεού και έχει εισέλθει στην πραγματικότητα της μετάνοιας. Όταν κάποιος μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια, είναι αυτονόητο ότι έχει αρχίσει να εισέρχεται στην αλήθεια-πραγματικότητα και έχει μετανοήσει πραγματικά. Μόνο όταν ένας άνθρωπος έχει μετανοήσει πραγματικά μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει ξεκινήσει την πορεία προς τη σωτηρία. Και αυτό σημαίνει ότι έχει κάνει το τέταρτο βήμα για να επιδιώξει την αλήθεια.

Όταν κάποιος μετανοήσει αληθινά, θα ξεκινήσει την πορεία του προς την επιδίωξη της αλήθειας, επί της ουσίας δεν θα έχει καμία αντίληψη και καμία παρανόηση για το έργο του Θεού, θα είναι πρόθυμος να υποταχθεί στην κρίση και την παίδευση του Θεού και θα αρχίσει επισήμως να βιώνει το έργο Του. Υπάρχει μια μεγάλη μεταβατική περίοδος από τη στιγμή που κάποιος αρχίζει να πιστεύει στον Θεό μέχρι να βιώσει επισήμως την κρίση και την παίδευση του Θεού. Αυτή η μεταβατική περίοδος είναι η φάση που εκτείνεται από τη στιγμή που κάποιος αρχίζει να πιστεύει στον Θεό μέχρι τη στιγμή που μετανοεί πραγματικά. Αν κάποιος δεν αγαπάει την αλήθεια, δεν πρόκειται να δεχτεί ούτε το παραμικρό ίχνος της κρίσης και της παίδευσης του Θεού ούτε το παραμικρό μέρος της αλήθειας, και δεν πρόκειται ποτέ να μπορέσει να φτάσει στην αυτογνωσία. Άνθρωποι σαν κι αυτούς θα αποκλειστούν. Αν κάποιος όντως αγαπάει την αλήθεια, τότε, διαβάζοντας τα λόγια του Θεού και ακούγοντας κηρύγματα, θα μπορέσει να κερδίσει κάτι πραγματικά, θα μάθει ότι το έργο του Θεού είναι αυτό της σωτηρίας του ανθρώπου, και θα κάνει αυτοκριτική και θα φτάσει στην αυτογνωσία μέσα από τις αλήθειες που κατανοεί· θα μισεί όλο και περισσότερο τις διεφθαρμένες διαθέσεις του και θα αρχίσει να ενδιαφέρεται όλο και περισσότερο για την αλήθεια, θα αποκτήσει ασυναίσθητα αληθινή αυτογνωσία, και θα νιώσει πραγματική μεταμέλεια και θα μετανοήσει. Όσοι αγαπούν την αλήθεια, όταν διαβάζουν τα λόγια του Θεού ή ακούνε κηρύγματα, τέτοια αποτελέσματα τα πετυχαίνουν με φυσικό τρόπο. Φτάνουν σιγά σιγά στην αυτογνωσία και πετυχαίνουν την πραγματική μετάνοια. Όταν κάποιος έχει μετανοήσει πραγματικά, πώς θα πρέπει να ασκείται; Θα πρέπει να αναζητά την αλήθεια στα πάντα· ό,τι κι αν του συμβεί, θα πρέπει να μπορεί να βρει τις αρχές και τα μονοπάτια άσκησης που βασίζονται στα λόγια του Θεού και στη συνέχεια να αρχίσει να κάνει πράξη την αλήθεια. Αυτό είναι το πέμπτο βήμα για να επιδιώξει κανείς την αλήθεια. Και ποιος είναι ο σκοπός της αναζήτησης της αλήθειας; Το να κάνει κανείς πράξη την αλήθεια και να υποταχθεί στον Θεό. Για να κάνει, όμως, πράξη την αλήθεια, πρέπει να το κάνει σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αυτό και μόνον αυτό αποτελεί ακριβή άσκηση της αλήθειας· αυτό και μόνον αυτό δίνει σε κάποιον τη δυνατότητα να κερδίσει την έγκριση του Θεού. Άρα, η επιδίωξη της αλήθειας αποσκοπεί στο να μπορεί κανείς να ενεργεί σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Το να πετύχει κάποιος αυτό το βήμα σημαίνει ότι έχει εισέλθει στην πραγματικότητα της άσκησης της αλήθειας. Η αναζήτηση της αλήθειας γίνεται με σκοπό να απαλλαγεί ο άνθρωπος απ’ τις διεφθαρμένες διαθέσεις του. Όταν κάποιος μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια, είναι φυσικό να υποχωρήσουν οι διεφθαρμένες διαθέσεις του και να πετύχει με την άσκηση της αλήθειας το αποτέλεσμα που απαιτεί ο Θεός. Τέτοια είναι η διαδικασία που οδηγεί από την αληθινή μετάνοια στην άσκηση της αλήθειας. Το να έχει ζήσει κάποιος μέσα σε διεφθαρμένες διαθέσεις σημαίνει ότι ζούσε υπό τη δύναμη του Σατανά, ότι ο Θεός καταδίκαζε και απεχθανόταν όλες τις πράξεις και συμπεριφορές του· τώρα, το να μπορεί κανείς να δεχτεί την αλήθεια, να έχει μετανοήσει πραγματικά, να μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια και να υποτάσσεται στον Θεό, και να ζει σύμφωνα με τα λόγια Του —όλα αυτά, φυσικά, ο Θεός τα εγκρίνει. Όσοι επιδιώκουν την αλήθεια πρέπει να κάνουν συχνά αυτοκριτική. Πρέπει να αναγνωρίσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και να αποδεχθούν την κρίση και την παίδευση του Θεού, πρέπει να γνωρίσουν αληθινά τη διεφθαρμένη ουσία τους και να καλλιεργήσουν τη μεταμέλεια μέσα στην καρδιά τους· πρέπει, αφού μετανοήσουν, να αρχίσουν να αναζητούν την αλήθεια στα πάντα, να ασκούνται σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και να καταφέρουν να υποταχθούν στον Θεό. Αυτό πετυχαίνει κανείς με την επιδίωξη της αλήθειας και τη σταδιακή εμβάθυνση στη ζωή-είσοδο. Αν κάποιος δεν έχει πραγματική αυτογνωσία, είναι αδύνατον να υποταχθεί στην κρίση και την παίδευση του Θεού ή να μετανοήσει αληθινά. Και αν κάποιος δεν μετανοήσει αληθινά, θα συνεχίσει να ζει σύμφωνα με σατανική διάθεση. Δεν πρόκειται να αλλάξει πραγματικά, όσα χρόνια κι αν πιστεύει στον Θεό. Θα αλλάξει λίγο η συμπεριφορά του κι αυτό είναι όλο. Είναι αδύνατο για όσους δεν επιδιώκουν την αλήθεια να δεχτούν την αλήθεια ως τη ζωή τους, οπότε είναι βέβαιο ότι οι πράξεις και οι συμπεριφορές τους θα παραμείνουν εκδηλώσεις μιας διεφθαρμένης διάθεσης, ότι αυτά τα πράγματα δεν θα συμφωνούν με την αλήθεια και θα αποτελούν αντίσταση ενάντια στον Θεό. Όσοι επιδιώκουν την αλήθεια μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια ως τη ζωή τους, μπορούν να αποβάλουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, να κάνουν πράξη την αλήθεια και να επιτύχουν την αληθινή υποταγή στον Θεό. Όσοι επιδιώκουν την αλήθεια, όποτε συμβαίνουν πράγματα που δεν τα καταλαβαίνουν ξεκάθαρα, την αναζητούν. Σταματούν να συνωμοτούν για το δικό τους συμφέρον και αποφεύγουν κάθε κακό, ενώ η καρδιά τους βρίσκεται σε αρμονία με τον Θεό. Όσοι επιδιώκουν την αλήθεια υποτάσσονται όλο και περισσότερο στον Θεό και μπορούν να έχουν φόβο Θεού και να αποφεύγουν το κακό, κι έτσι να ζουν όλο και περισσότερο όπως πρέπει να ζει ο άνθρωπος. Τέτοιες αλλαγές είναι αδύνατον να τις βιώσουν όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Και τι επιδιώκουν όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια; Επιδιώκουν το γόητρο, το κέρδος και τη θέση· επιδιώκουν ευλογίες και ανταμοιβές. Οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες τους μεγαλώνουν όλο και περισσότερο, και δεν έχουν τον σωστό στόχο στη ζωή. Ό,τι κι αν είναι αυτό που τους αρέσει να επιδιώκουν, αν δεν πετύχουν τον στόχο τους, δεν τα παρατάνε ούτε, βέβαια, αλλάζουν γνώμη. Μόλις το επιτρέψουν οι περιστάσεις και το περιβάλλον είναι κατάλληλο, θα είναι ικανοί να κάνουν το κακό και να αντισταθούν στον Θεό, ενώ μπορεί να προσπαθήσουν να ιδρύσουν ένα ανεξάρτητο βασίλειο. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν έχουν καρδιά που να έχει φόβο Θεού ή να υποτάσσεται σ’ Αυτόν και, στο τέλος, το μόνο που μπορεί να γίνει είναι να τους αφανίσει ο Θεός επειδή έχουν διαπράξει πάρα πολλά κακά και Τον έχουν προδώσει. Όλοι όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια είναι άνθρωποι που αποστρέφονται την αλήθεια και όλοι όσοι αποστρέφονται την αλήθεια αγαπούν το κακό. Το μόνο που σέβονται στο πνεύμα τους, στο αίμα τους και μέχρι το μεδούλι τους είναι το γόητρο, το κέρδος, η θέση και η επιρροή· πρόθυμα ζουν σύμφωνα με σατανικές διαθέσεις και πολεμούν τον Ουρανό, τη γη και τον άνθρωπο προκειμένου να πετύχουν τους στόχους τους. Νομίζουν ότι μια τέτοια ζωή είναι χαρούμενη· θέλουν να ζήσουν σαν εξέχουσες προσωπικότητες και να πεθάνουν σαν ήρωες. Είναι ξεκάθαρο πως βαδίζουν στον σατανικό δρόμο της καταστροφής. Αυτοί που επιδιώκουν την αλήθεια, όσο περισσότερο την καταλαβαίνουν τόσο περισσότερο αγαπούν τον Θεό και αντιλαμβάνονται πόσο πολύτιμη είναι η αλήθεια. Είναι πρόθυμοι να δεχτούν την κρίση και την παίδευση του Θεού και, όσες ταλαιπωρίες κι αν υποστούν, είναι αποφασισμένοι να επιδιώξουν την αλήθεια και να την κερδίσουν. Αυτό σημαίνει ότι έχουν ξεκινήσει να βαδίζουν στο μονοπάτι της σωτηρίας και της τελείωσης και ότι μπορούν να εναρμονιστούν με τον Θεό. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι μπορούν να υποταχθούν στον Θεό, έχουν επιστρέψει στην αρχική τους θέση ως δημιουργήματα και ότι έχουν θεοφοβούμενη καρδιά. Μπορούν να κερδίσουν δικαιωματικά την ηγεσία, την καθοδήγηση και τις ευλογίες του Θεού, κι Εκείνος δεν τους αποστρέφεται ούτε τους απορρίπτει πια. Τι υπέροχο πράγμα! Όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια δεν μπορούν να αποβάλουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, οπότε η καρδιά τους απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από τον Θεό, αποστρέφονται την αλήθεια και την απορρίπτουν, με αποτέλεσμα να αναπτύσσουν όλο και μεγαλύτερη αντίσταση προς τον Θεό και να ξεκινούν μια πορεία αντίθετη προς Αυτόν. Είναι ακριβώς σαν τον Παύλο: Ζητούν ολοφάνερα την ανταμοιβή τους απ’ τον Θεό. Αν δεν τη λάβουν, θα προσπαθήσουν να διαφωνήσουν μαζί Του και να Του εναντιωθούν και, στο τέλος, θα γίνουν αντίχριστοι, φανερώνοντας ολοκληρωτικά την αποτρόπαια όψη του Σατανά· μετά απ’ αυτό, ο Θεός θα τους καταραστεί και θα τους καταστρέψει. Απ’ την άλλη, όσοι βαδίζουν στον δρόμο της επιδίωξης της αλήθειας μπορούν να δεχτούν την αλήθεια και να υποταχθούν σ’ αυτήν. Μπορούν να αποβάλουν τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά, είναι πρόθυμοι να εγκαταλείψουν τα πάντα για να εκτελέσουν καλά τα καθήκοντά τους και να ανταποδώσουν την αγάπη του Θεού, και είναι ικανοί να γίνουν άνθρωποι που υποτάσσονται στον Θεό και Τον λατρεύουν. Όποιος είναι πρόθυμος να υποταχθεί στον Θεό, και μάλιστα με απόλυτο τρόπο, έχει επιστρέψει ολοκληρωτικά στην αρχική θέση του δημιουργήματος και μπορεί να υποταχθεί στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού σε καθετί. Αυτό σημαίνει ότι διαθέτει τη στοιχειώδη ανθρώπινη ομοιότητα. Τι σημαίνει πραγματική ανθρώπινη ομοιότητα; Είναι όταν κάποιος υπακούει τον Δημιουργό και έχει τον φόβο Του, όπως έκαναν ο Ιώβ και ο Πέτρος. Αυτούς ευλογεί πραγματικά ο Θεός.

Τόσο απλά είναι τα βασικά βήματα της επιδίωξης της αλήθειας για την οποία συναναστραφήκαμε σήμερα. Επαναλάβετέ Μου τα βήματα: (Πρώτον, να κάνεις αυτοκριτική σύμφωνα με τα λόγια του Θεού· δεύτερον, να αναγνωρίσεις και να αποδεχτείς τα γεγονότα που αποκαλύπτουν τα λόγια του Θεού· τρίτον, να γνωρίσεις τη δική σου διεφθαρμένη διάθεση και ουσία, και να αρχίσεις να μισείς τη διεφθαρμένη σου διάθεση και τον Σατανά· τέταρτον, να κάνεις πράξη τη μετάνοια και να παραμερίσεις όλες τις κακές σου πράξεις· πέμπτον, να αναζητήσεις τις αλήθεια-αρχές και να κάνεις πράξη την αλήθεια.) Αυτά είναι τα πέντε βήματα. Όσοι ζουν μέσα σε διεφθαρμένες διαθέσεις δυσκολεύονται πολύ να κάνουν πράξη καθένα από αυτά τα βήματα· όλα τους εμπεριέχουν πολλά εμπόδια και δυσκολίες, ενώ όλα απαιτούν επίπονη προσπάθεια για να γίνουν πράξη και να επιτευχθούν, ενώ, φυσικά, δεν μπορεί κανείς να αποφύγει στην πορεία κάποιες αποτυχίες και αναποδιές. Αυτό που θα σας έλεγα, πάντως, είναι το εξής: Μην αποκαρδιώνεστε. Οι άλλοι μπορεί να σε καταδικάσουν, λέγοντας: «Είσαι τελειωμένος», «Δεν αξίζεις τίποτα», «Έτσι είσαι, δεν μπορείς να το αλλάξεις», αλλά εσύ, όσο δυσάρεστα κι αν είναι τα λόγια τους, πρέπει να τα διακρίνεις ξεκάθαρα. Μην αποκαρδιώνεσαι και μην το βάζεις κάτω, γιατί μόνο το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, μόνο η είσοδος και η άσκηση αυτών των βημάτων θα σου δώσουν πραγματικά τη δυνατότητα να αποφύγεις την καταστροφή σου. Οι έξυπνοι άνθρωποι θα επιλέξουν να αφήσουν στην άκρη όλες τις δυσκολίες τους· δεν θα αποφύγουν τις αποτυχίες και τις αναποδιές, και θα συνεχίσουν όσο δύσκολο κι αν είναι. Ακόμα κι αν μείνεις τρία ή πέντε χρόνια στο βήμα της εξέτασης του εαυτού σου για να αποκτήσεις αυτογνωσία, ή ακόμα κι αν μετά από οκτώ ή δέκα χρόνια γνωρίζεις μόνο ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις έχεις, αλλά ακόμα δεν μπορείς να καταλάβεις την αλήθεια ούτε να αποβάλεις τη διεφθαρμένη διάθεσή σου, το ίδιο θα σου έλεγα: Μην αποκαρδιώνεσαι. Αν και δεν μπορείς ακόμα να φτάσεις στην πραγματική μεταστροφή, έχεις ήδη εισέλθει στα τρία πρώτα βήματα· γιατί, λοιπόν, να ανησυχείς μήπως δεν μπορέσεις να εισέλθεις στα υπόλοιπα δύο; Μην ανησυχείς· δούλεψε πιο σκληρά, προσπάθησε πιο πολύ και θα τα καταφέρεις. Κάποιοι, επίσης, μπορεί να φτάσουν στο τέταρτο βήμα —τη μετάνοια, αλλά να υπολείπονται στην αναζήτηση των αλήθεια-αρχών και δεν μπορούν να εισέλθουν στο βήμα αυτό. Τι πρέπει να γίνει τότε; Ούτε κι εσύ πρέπει να αποκαρδιωθείς. Εφόσον έχεις τη θέληση να το κάνεις, θα πρέπει να επιμείνεις στην επιδίωξή σου, δηλαδή στην αναζήτηση της αλήθειας σε καθετί, και να προσεύχεσαι περισσότερο στον Θεό· αυτό συχνά φέρνει αποτελέσματα. Επιδίωξε όσο καλύτερα μπορείς, ανάλογα με το επίπεδό σου και τις συνθήκες σου, και δούλεψε σκληρά για να πετύχεις ό,τι μπορείς. Εφόσον κάνεις ό,τι μπορείς, η συνείδησή σου είναι καθαρή και σίγουρα θα μπορέσεις να αποκομίσεις μεγαλύτερα κέρδη. Ακόμα και μία ακόμα αλήθεια να καταλάβεις, καλό είναι· θα κάνει τη ζωή σου λίγο πιο ευτυχισμένη και λίγο πιο χαρούμενη. Για να συνοψίσουμε, η επιδίωξη της αλήθειας δεν είναι κάτι κενό· υπάρχει ένα συγκεκριμένο μονοπάτι άσκησης για καθένα από τα βήματά της, και οι άνθρωποι χρειάζεται να πονέσουν λίγο και να πληρώσουν ένα συγκεκριμένο τίμημα. Η αλήθεια δεν είναι πεδίο ακαδημαϊκής μελέτης, δεν είναι θεωρία, δεν είναι σύνθημα ούτε επιχείρημα· δεν είναι κάτι κούφιο. Για κάθε αλήθεια απαιτείται οι άνθρωποι να τη βιώσουν και να την κάνουν πράξη για αρκετά χρόνια πριν τελικά την καταλάβουν και τη γνωρίσουν. Αλλά όποιο τίμημα κι αν πληρώσεις και όσες προσπάθειες κι αν καταβάλεις, εφόσον έχεις σωστή προσέγγιση, μέθοδο, πορεία και κατεύθυνση, τότε αργά ή γρήγορα θα έρθει η μέρα που θα πάρεις μεγάλη ανταμοιβή, θα κερδίσεις την αλήθεια, και θα μπορέσεις να γνωρίσεις τον Θεό και να υποταχθείς σ’ Αυτόν. Και μ’ αυτό θα είσαι απόλυτα ικανοποιημένος.

8 Ιανουαρίου 2022