Η πρώτη ενσάρκωση του Θεού συνέβη μέσω της σύλληψης από το Άγιο Πνεύμα, και αυτό σχετιζόταν με το έργο που σκόπευε να επιτελέσει. Η Εποχή της Χάριτος ξεκίνησε με το όνομα του Ιησού. Όταν ξεκίνησε να εκτελεί τη διακονία Του ο Ιησούς, το Άγιο Πνεύμα άρχισε να γίνεται μάρτυρας του ονόματος του Ιησού, και το όνομα του Ιεχωβά δεν αναφερόταν πλέον. Αντίθετα, το Άγιο Πνεύμα ανέλαβε το νέο έργο κυρίως υπό το όνομα του Ιησού. Όσοι πίστευαν σε Αυτόν, κατέθεταν μαρτυρία για τον Ιησού Χριστό, και το έργο που επιτελούσαν ήταν και αυτό για τον Ιησού Χριστό. Η ολοκλήρωση της Εποχής του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης σήμαινε ότι το έργο που διεξήχθη κυρίως υπό το όνομα του Ιεχωβά είχε έλθει στο τέλος του. Από εκεί και πέρα, το όνομα του Θεού δεν ήταν πλέον Ιεχωβά· τουναντίον, ονομαζόταν Ιησούς, και στο εξής το Άγιο Πνεύμα ξεκίνησε το έργο κυρίως υπό το όνομα του Ιησού. Συνεπώς, οι άνθρωποι που εξακολουθούν να τρώνε και πίνουν τα λόγια του Ιεχωβά σήμερα και εξακολουθούν να κάνουν τα πάντα σύμφωνα με το έργο της Εποχής του Νόμου —δεν συμμορφώνεσαι άραγε τυφλά με τους κανόνες; Δεν είσαι προσκολλημένος στο παρελθόν; Γνωρίζετε πλέον ότι οι έσχατες ημέρες έχουν φτάσει. Άραγε, όταν έλθει ο Ιησούς, θα εξακολουθεί να ονομάζεται Ιησούς; Ο Ιεχωβά είπε στον λαό του Ισραήλ ότι θα ερχόταν ένας Μεσσίας, αλλά όταν όντως ήλθε, δεν ονομαζόταν Μεσσίας αλλά Ιησούς. Ο Ιησούς είπε ότι θα ερχόταν και πάλι και ότι θα κατέφτανε όπως είχε φύγει. Αυτά ήταν τα λόγια του Ιησού, αλλά εσύ είδες με ποιον τρόπο έφυγε ο Ιησούς; Ο Ιησούς έφυγε πάνω σε ένα λευκό σύννεφο, αλλά θα επιστρέψει άραγε προσωπικά μεταξύ των ανθρώπων πάνω σε ένα λευκό σύννεφο; Εάν ίσχυε αυτό, δεν θα ονομαζόταν ακόμα Ιησούς; Όταν έλθει και πάλι ο Ιησούς, η εποχή θα έχει ήδη αλλάξει, άρα θα μπορούσε να ονομάζεται ακόμα Ιησούς; Άραγε ο Θεός μπορεί να είναι γνωστός μόνο με το όνομα του Ιησού; Δεν μπορεί να προσφωνείται με ένα νέο όνομα σε μια νέα εποχή; Μπορεί η εικόνα ενός ατόμου και ένα συγκεκριμένο όνομα να αντιπροσωπεύουν τον Θεό στην ολότητά Του; Σε κάθε εποχή, ο Θεός επιτελεί νέο έργο και αποκαλείται με νέο όνομα· πώς θα μπορούσε να επιτελεί το ίδιο έργο σε διαφορετικές εποχές; Πώς θα μπορούσε να μένει προσκολλημένος στα παλιά; Το όνομα του Ιησού ελήφθη για χάρη του έργου της λύτρωσης, άρα θα εξακολουθεί να αποκαλείται με το ίδιο όνομα όταν επιστρέψει κατά τις έσχατες ημέρες; Θα συνεχίσει να επιτελεί το έργο της λύτρωσης; Πώς γίνεται ο Ιεχωβά και ο Ιησούς να είναι ένα, αλλά να αποκαλούνται με διαφορετικά ονόματα σε διαφορετικές εποχές; Δεν οφείλεται στο γεγονός ότι η εποχή του έργου Τους είναι διαφορετική; Θα μπορούσε ένα και μόνο όνομα να αντιπροσωπεύει τον Θεό στην ολότητά Του; Σύμφωνα με τα παραπάνω, ο Θεός πρέπει να αποκαλείται με διαφορετικό όνομα σε διαφορετική εποχή και πρέπει να χρησιμοποιεί το όνομα για να αλλάξει την εκάστοτε εποχή και να την αντιπροσωπεύσει. Διότι κανένα όνομα δεν μπορεί να εκπροσωπήσει πλήρως τον ίδιο τον Θεό και κάθε όνομα μπορεί να αντιπροσωπεύει μόνο τη χρονική διάσταση της διάθεσης του Θεού σε μια δεδομένη εποχή. Το μόνο που πρέπει να κάνει είναι να αντιπροσωπεύει το έργο Του. Ως εκ τούτου, ο Θεός μπορεί να επιλέγει όποιο όνομα ταιριάζει με τη διάθεσή Του ώστε να αντιπροσωπεύει ολόκληρη την εποχή. Ανεξάρτητα από το αν είναι η εποχή του Ιεχωβά ή η εποχή του Ιησού, κάθε εποχή αντιπροσωπεύεται από ένα όνομα. Στο τέλος της Εποχής της Χάριτος, έχει φτάσει η έσχατη εποχή και ο Ιησούς έχει ήδη έλθει. Πώς θα μπορούσε να ονομάζεται ακόμα Ιησούς; Πώς θα μπορούσε να έχει ακόμα τη μορφή του Ιησού μεταξύ των ανθρώπων; Έχεις λησμονήσει ότι ο Ιησούς δεν ήταν τίποτε άλλο παρά η εικόνα ενός Ναζωραίου; Έχεις λησμονήσει ότι ο Ιησούς ήταν μόνο ο Λυτρωτής της ανθρωπότητας; Πώς θα μπορούσε να αναλάβει το έργο της κατάκτησης και της τελείωσης του ανθρώπου κατά τις έσχατες ημέρες; Ο Ιησούς έφυγε πάνω σε ένα λευκό σύννεφο —αυτό είναι γεγονός— αλλά πώς θα μπορούσε να επιστρέψει πάνω σε ένα λευκό σύννεφο μεταξύ των ανθρώπων και να εξακολουθεί να ονομάζεται Ιησούς; Αν πράγματι κατέφθανε πάνω σε ένα σύννεφο, πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος να μην Τον αναγνωρίσει; Δεν θα Τον αναγνώριζαν οι άνθρωποι σε όλον τον κόσμο; Σε αυτήν την περίπτωση, ο Θεός δεν θα ήταν μόνο ο Ιησούς; Σε αυτήν την περίπτωση, η εικόνα του Θεού θα είχε την όψη ενός Εβραίου και θα ήταν, επιπλέον, πάντα απαράλλαχτη. Ο Ιησούς είπε ότι θα κατέφθανε όπως είχε φύγει, αλλά γνωρίζεις το αληθινό νόημα των λόγων Του; Μήπως τα είπε σε αυτήν την ομάδα που απαρτίζεται από εσάς; Το μόνο που γνωρίζεις είναι ότι θα καταφτάσει όπως έφυγε, πάνω σε ένα σύννεφο, αλλά γνωρίζεις πώς ακριβώς επιτελεί το έργο Του ο ίδιος ο Θεός; Εάν ήσουν πραγματικά σε θέση να δεις, τότε πώς εξηγούνται τα λόγια που εξέφερε ο Ιησούς; Είπε: Όταν έλθει ο Υιός του ανθρώπου τις έσχατες ημέρες, ο ίδιος δεν θα το γνωρίζει, οι άγγελοι δεν θα το γνωρίζουν, οι αγγελιοφόροι στον ουρανό δεν θα το γνωρίζουν και ολόκληρη η ανθρωπότητα δεν θα το γνωρίζει. Μόνο ο Πατήρ θα το γνωρίζει, τουτέστιν θα το γνωρίζει μόνο το Πνεύμα. Ούτε ο ίδιος ο Υιός του ανθρώπου δεν το γνωρίζει, όμως εσύ είσαι σε θέση να βλέπεις και να γνωρίζεις; Εάν ήσουν ικανός να γνωρίζεις και να βλέπεις ιδίοις όμμασι, τότε δεν θα είχαν ειπωθεί μάταια αυτά τα λόγια; Και τι είπε ο Ιησούς τον καιρό εκείνο; «Περί δε της ημέρας εκείνης και της ώρας ουδείς γινώσκει, ουδέ οι άγγελοι των ουρανών, ειμή ο Πατήρ μου μόνος· και καθώς αι ημέραι του Νώε, ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου. […] Διά τούτο και σεις γίνεσθε έτοιμοι, διότι καθ’ ην ώραν δεν στοχάζεσθε, έρχεται ο Υιός του ανθρώπου». Όταν έλθει εκείνη η ημέρα, ο ίδιος ο Υιός του ανθρώπου δεν θα το γνωρίζει. Ο Υιός του ανθρώπου αναφέρεται στην ενσαρκωμένη σάρκα του Θεού, έναν κανονικό και συνηθισμένο άνθρωπο. Ακόμη και ο ίδιος ο Υιός του ανθρώπου δεν το γνωρίζει, άρα πώς θα μπορούσες να το γνωρίζεις εσύ; Ο Ιησούς είπε ότι θα κατέφτανε όπως είχε φύγει. Το πότε θα καταφτάσει δεν το γνωρίζει ούτε ο ίδιος, άρα μπορεί να σε ενημερώσει εκ των προτέρων; Είσαι σε θέση να δεις την άφιξή Του; Δεν είναι αυτό αστείο; Κάθε φορά που έρχεται ο Θεός στη γη, αλλάζει το όνομά Του, το φύλο Του, την εικόνα Του και το έργο Του. Δεν επαναλαμβάνει το έργο Του. Είναι ένας Θεός που είναι πάντα νέος και ποτέ παλαιός. Την προηγούμενη φορά που ήλθε, ονομαζόταν Ιησούς. Μπορεί κι αυτήν τη φορά, όταν θα έλθει ξανά, να ονομάζεται και πάλι Ιησούς; Την προηγούμενη φορά που ήλθε, ήταν άντρας. Μπορεί να είναι και πάλι άντρας αυτήν τη φορά; Το έργο Του, όταν ήλθε κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, ήταν να καρφωθεί στον σταυρό. Όταν έλθει ξανά, μπορεί να λυτρώσει και πάλι την ανθρωπότητα από την αμαρτία; Μπορεί να σταυρωθεί ξανά; Κατ’ αυτόν τον τρόπο, δεν θα επαναλάμβανε το έργο Του; Δεν ήξερες ότι ο Θεός είναι πάντα νέος και ποτέ παλαιός; Κάποιοι λένε ότι ο Θεός είναι αμετάβλητος. Αυτό είναι σωστό, αλλά αναφέρεται στην αμεταβλητότητα της διάθεσης του Θεού και της ουσίας Του. Οι αλλαγές στο όνομα και στο έργο Του δεν αποδεικνύουν ότι η ουσία Του έχει αλλάξει· με άλλα λόγια, ο Θεός θα είναι πάντα ο Θεός, και αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ. Εάν λες ότι το έργο του Θεού είναι αμετάβλητο, τότε θα ήταν σε θέση να ολοκληρώσει το σχέδιο διαχείρισής Του που αριθμεί έξι χιλιάδες έτη; Γνωρίζεις μόνο ότι ο Θεός είναι αιώνια αμετάβλητος, αλλά γνωρίζεις ότι ο Θεός είναι πάντα νέος και ποτέ παλαιός; Εάν το έργο του Θεού είναι αμετάβλητο, τότε θα μπορούσε Εκείνος να έχει καθοδηγήσει την ανθρωπότητα καθ’ όλη τη διαδρομή έως σήμερα; Εάν ο Θεός είναι αμετάβλητος, τότε για ποιον λόγο έχει ήδη επιτελέσει το έργο δύο εποχών; Το έργο Του δεν παύει ποτέ να προχωράει προς τα εμπρός, δηλαδή η διάθεσή Του αποκαλύπτεται σταδιακά στον άνθρωπο, και αυτό που αποκαλύπτεται είναι η έμφυτη διάθεσή Του. Στην αρχή, η διάθεση του Θεού ήταν κρυμμένη από τον άνθρωπο, Εκείνος ποτέ δεν αποκάλυψε ανοιχτά τη διάθεσή Του στον άνθρωπο και ο άνθρωπος απλώς δεν γνώριζε γι’ Αυτόν. Εξαιτίας αυτού, χρησιμοποιεί το έργο Του για να αποκαλύψει σταδιακά τη διάθεσή Του στον άνθρωπο, αλλά το να εργάζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο δεν σημαίνει ότι η διάθεση του Θεού αλλάζει ανά εποχή. Δεν αληθεύει ότι η διάθεση του Θεού αλλάζει διαρκώς επειδή το θέλημά Του αλλάζει συνεχώς. Αντιθέτως, επειδή οι εποχές του έργου Του είναι διαφορετικές, ο Θεός παίρνει όλη την έμφυτη διάθεσή Του και, βήμα προς βήμα, την αποκαλύπτει στον άνθρωπο, έτσι ώστε ο άνθρωπος να μπορέσει να Τον γνωρίσει. Αλλά αυτό δεν αποδεικνύει σε καμία περίπτωση ότι ο Θεός δεν έχει αρχικά ιδιαίτερη διάθεση ή ότι η διάθεσή Του έχει αλλάξει σταδιακά με το πέρασμα των εποχών —μια τέτοια κατανόηση θα ήταν παράλογη. Ο Θεός αποκαλύπτει στον άνθρωπο την έμφυτη και ιδιαίτερη διάθεσή Του —αυτό που Αυτός είναι— σύμφωνα με το πέρασμα των εποχών· το έργο μίας μόνο εποχής δεν μπορεί να εκφράσει ολόκληρη τη διάθεση του Θεού. Συνεπώς, η φράση «ο Θεός είναι πάντα νέος και ποτέ παλαιός» αναφέρεται στο έργο Του και η φράση «ο Θεός είναι αμετάβλητος» αναφέρεται σε αυτό που ο Θεός έχει και είναι εγγενώς. Όπως και να ’χει, δεν μπορείς να βασίσεις το έργο έξι χιλιάδων ετών σε ένα μόνο σημείο ούτε να το περιορίσεις με νεκρές λέξεις. Αυτή είναι η ανοησία του ανθρώπου. Ο Θεός δεν είναι τόσο απλός όσο φαντάζεται ο άνθρωπος και το έργο Του δεν μπορεί να μένει στάσιμο σε μία μόνο εποχή. Το όνομα Ιεχωβά, παραδείγματος χάριν, δεν μπορεί να πρεσβεύει αιωνίως το όνομα του Θεού. Ο Θεός μπορεί να επιτελεί το έργο Του και υπό το όνομα του Ιησού. Αυτό είναι ένα σημάδι ότι το έργο του Θεού κινείται πάντα προς τα εμπρός.

Ο Θεός είναι πάντα Θεός και δεν θα γίνει ποτέ Σατανάς. Ο Σατανάς είναι πάντα Σατανάς και δεν θα γίνει ποτέ Θεός. Η σοφία του Θεού, η θαυμασιότητα του Θεού, η δικαιοσύνη του Θεού και η μεγαλοπρέπεια του Θεού δεν θα αλλάξουν ποτέ. Η ουσία Του και αυτό που έχει και είναι δεν θα αλλάξουν ποτέ. Το έργο Του, ωστόσο, προχωρεί πάντα προς τα εμπρός, φτάνει συνεχώς σε όλο και μεγαλύτερο βάθος, διότι Αυτός είναι πάντα νέος και ποτέ παλαιός. Σε κάθε εποχή ο Θεός υιοθετεί ένα νέο όνομα, σε κάθε εποχή επιτελεί νέο έργο και σε κάθε εποχή επιτρέπει στα δημιουργήματά Του να βλέπουν το νέο Του θέλημα και τη νέα Του διάθεση. Εάν, σε μια νέα εποχή, οι άνθρωποι δεν κατάφερναν να δουν την έκφραση της νέας διάθεσης του Θεού, δεν θα Τον κάρφωναν στον σταυρό για πάντα; Και αν το έκαναν αυτό, δεν θα όριζαν τον Θεό; Αν ο Θεός ενσαρκωνόταν μόνο ως άντρας, οι άνθρωποι θα Τον όριζαν ως άντρα, ως τον Θεό των αντρών, και δεν θα πίστευαν ποτέ ότι είναι ο Θεός των γυναικών. Οι άντρες θα θεωρούσαν τότε ότι ο Θεός ανήκει στο αρσενικό φύλο, ότι ο Θεός είναι η κεφαλή των αντρών —αλλά τι θα γινόταν τότε με τις γυναίκες; Αυτό είναι άδικο. Δεν συνιστά μεροληπτική μεταχείριση; Αν ίσχυε αυτό, τότε όλοι εκείνοι που έσωσε ο Θεός θα ήταν άντρες σαν κι Αυτόν, και δεν θα μπορούσε να σωθεί ούτε μία γυναίκα. Όταν ο Θεός δημιούργησε την ανθρωπότητα, δημιούργησε τον Αδάμ και δημιούργησε και την Εύα. Δεν δημιούργησε μόνο τον Αδάμ, αλλά ποίησε και τον άντρα και τη γυναίκα κατ’ εικόνα Του. Ο Θεός δεν είναι μόνο ο Θεός των αντρών —είναι και ο Θεός των γυναικών. Κατά τις έσχατες ημέρες, ο Θεός εισέρχεται σε ένα νέο στάδιο του έργου. Θα αποκαλύψει ακόμη περισσότερα στοιχεία της διάθεσής Του, και δεν θα υπάρχει η ευσπλαχνία και η αγάπη της εποχής του Ιησού. Δεδομένου ότι έχει αναλάβει νέο έργο, αυτό το νέο έργο θα συνοδεύεται από μια νέα διάθεση. Έτσι, εάν το έργο αυτό επιτελούνταν από το Πνεύμα —αν δεν ενσαρκωνόταν ο Θεός και, αντ’ αυτού, το Πνεύμα μιλούσε απευθείας μέσω βροντής ώστε ο άνθρωπος να μην είχε τρόπο να έρθει σε επαφή μαζί Του, θα μπορούσε ο άνθρωπος να γνωρίσει τη διάθεσή Του; Εάν το έργο επιτελείτο αποκλειστικά από το Πνεύμα, τότε ο άνθρωπος δεν θα είχε τρόπο να καταφέρει να γνωρίσει τη διάθεση του Θεού. Οι άνθρωποι μπορούν να δουν τη διάθεση του Θεού ιδίοις όμμασι μόνο όταν Εκείνος ενσαρκώνεται, όταν ο Λόγος ενσαρκώνεται και Εκείνος εκφράζει ολόκληρη τη διάθεσή Του μέσω της σάρκας. Ο Θεός ζει πραγματικά και αληθινά μεταξύ των ανθρώπων. Είναι απτός· ο άνθρωπος μπορεί πραγματικά να έλθει σε επαφή με τη διάθεσή Του, να έλθει σε επαφή με αυτό που Αυτός έχει και είναι. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί ο άνθρωπος να Τον γνωρίσει πραγματικά. Παράλληλα, ο Θεός έχει ολοκληρώσει επίσης το έργο στο οποίο «ο Θεός είναι ο Θεός των αντρών και ο Θεός των γυναικών», και έχει ολοκληρώσει το συνολικό Του έργο στη σάρκα. Δεν αντιγράφει το έργο σε καμία εποχή. Εφόσον έχουν καταφτάσει οι έσχατες ημέρες, Εκείνος θα επιτελέσει το έργο που επιτελεί κατά τις έσχατες ημέρες και θα αποκαλύψει ολόκληρη τη διάθεση που έχει κατά τις έσχατες ημέρες. Όσον αφορά τις έσχατες ημέρες, αναφέρονται σε μια ξεχωριστή εποχή, σε μια εποχή στην οποία ο Ιησούς είπε ότι σίγουρα θα αντιμετωπίσετε καταστροφές, όπως και σεισμούς, λιμούς και επιδημίες, γεγονός που θα αποδείξει ότι πρόκειται για μια νέα εποχή και ότι δεν είναι πια η παλαιά Εποχή της Χάριτος. Αν υποτεθεί, όπως λένε οι άνθρωποι, ότι ο Θεός είναι πάντα αμετάβλητος, ότι η διάθεσή Του είναι πάντα συμπονετική και στοργική, ότι Εκείνος αγαπά τον άνθρωπο όπως αγαπά τον εαυτό Του, ότι προσφέρει σωτηρία σε κάθε άνθρωπο και ότι ποτέ δεν μισεί τον άνθρωπο, θα μπορούσε να φτάσει ποτέ το έργο Του στο τέλος του; Όταν ήλθε και σταυρώθηκε ο Ιησούς, θυσιάζοντας τον εαυτό Του για όλους τους αμαρτωλούς και προσφέροντας τον εαυτό Του στον βωμό, είχε ήδη ολοκληρώσει το έργο της λύτρωσης και είχε φέρει την Εποχή της Χάριτος στο τέλος της. Ποιο θα ήταν, λοιπόν, το νόημα της επανάληψης του έργου εκείνης της εποχής κατά τις έσχατες ημέρες; Η επανάληψη των ίδιων πραγμάτων δεν θα συνιστούσε άρνηση του έργου του Ιησού; Αν ο Θεός δεν επιτελούσε το έργο της σταύρωσης όταν ερχόταν κατά το στάδιο αυτό, αλλά παρέμενε στοργικός και συμπονετικός, τότε θα ήταν σε θέση να φέρει την εποχή στο τέλος της; Θα μπορούσε ένας στοργικός και συμπονετικός Θεός να φέρει την εποχή στο τέλος της; Στο τελικό έργο Του που αφορά την ολοκλήρωση της εποχής, η διάθεση του Θεού χαρακτηρίζεται από παίδευση και κρίση, κατά την οποία αποκαλύπτει όλα όσα είναι άδικα προκειμένου να κρίνει δημοσίως όλους τους λαούς και να οδηγήσει στην τελείωση όσους Τον αγαπούν με ειλικρινή καρδιά. Μόνο μια τέτοια διάθεση μπορεί να φέρει την εποχή στο τέλος της. Οι έσχατες ημέρες έχουν ήδη καταφτάσει. Τα πάντα στην κτίση θα διαχωριστούν σύμφωνα με το είδος τους και θα χωριστούν σε διαφορετικές κατηγορίες με βάση τη φύση τους. Αυτή είναι η στιγμή που ο Θεός αποκαλύπτει την έκβαση και τον προορισμό της ανθρωπότητας. Εάν οι άνθρωποι δεν υποβληθούν σε παίδευση και κρίση, τότε δεν θα υπάρχει τρόπος να εκτεθεί η επαναστατικότητα και η αδικία τους. Μόνο μέσω παίδευσης και κρίσης μπορεί να αποκαλυφθεί η έκβαση όλης της κτίσης. Ο άνθρωπος δείχνει το αληθινό του πρόσωπο μόνο όταν παιδεύεται και κρίνεται. Το κακό θα ταξινομηθεί με το κακό, το καλό με το καλό και όλοι οι άνθρωποι θα διαχωριστούν σύμφωνα με το είδος τους. Μέσω της παίδευσης και της κρίσης θα αποκαλυφθεί η έκβαση όλης της κτίσης, έτσι ώστε να τιμωρηθούν οι κακοί και να ανταμειφθούν οι καλοί, και όλοι οι άνθρωποι να παραδοθούν στο κράτος του Θεού. Όλο αυτό το έργο πρέπει να επιτευχθεί μέσω της δίκαιης παίδευσης και κρίσης. Επειδή η διαφθορά του ανθρώπου έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της και η επαναστατικότητά του γίνεται όλο και πιο έντονη, μόνο η δίκαιη διάθεση του Θεού —μια διάθεση η οποία συνίσταται κυρίως από παίδευση και κρίση και αποκαλύπτεται κατά τη διάρκεια των εσχάτων ημερών— μπορεί να μεταμορφώσει και να ολοκληρώσει πλήρως τον άνθρωπο. Μόνο αυτή η διάθεση μπορεί να εκθέσει το κακό και, κατ’ αυτόν τον τρόπο, να τιμωρήσει αυστηρά όλους τους άδικους. Επομένως, μια τέτοια διάθεση έχει εποχική σημασία, και η αποκάλυψη και η έκθεση της διάθεσής Του εκδηλώνονται χάριν του έργου κάθε νέας εποχής. Δεν ισχύει ότι ο Θεός αποκαλύπτει τη διάθεσή Του αυθαίρετα και άνευ σημασίας. Αν υποτεθεί ότι, αποκαλύπτοντας την έκβαση του ανθρώπου κατά τη διάρκεια των εσχάτων ημερών, ο Θεός παραχωρούσε και πάλι στον άνθρωπο απεριόριστη ευσπλαχνία και αγάπη και συνέχιζε να είναι στοργικός απέναντί του, χωρίς να υποβάλλει τον άνθρωπο σε δίκαιη κρίση, αλλά, αντιθέτως, δείχνοντάς του ανοχή, υπομονή και συγχώρεση, και δίνοντάς του άφεση αμαρτιών όσο σοβαρές κι αν ήταν οι αμαρτίες του, χωρίς ίχνος δίκαιης κρίσης, τότε πότε θα ολοκληρωνόταν όλη η διαχείριση του Θεού; Πότε θα μπορούσε μια τέτοια διάθεση να οδηγήσει τους ανθρώπους στον κατάλληλο προορισμό της ανθρωπότητας; Πάρε για παράδειγμα έναν δικαστή που είναι μονίμως στοργικός, έναν δικαστή με καλοσυνάτο πρόσωπο και τρυφερή καρδιά. Αγαπά τους ανθρώπους ανεξάρτητα από τα εγκλήματα που μπορεί να έχουν διαπράξει και είναι στοργικός και επιεικής μαζί τους, όποιοι κι αν είναι. Σε αυτήν την περίπτωση, πότε θα μπορέσει να καταλήξει σε μια δίκαιη ετυμηγορία; Κατά τη διάρκεια των εσχάτων ημερών, μόνο η δίκαιη κρίση μπορεί να διαχωρίσει τους ανθρώπους σύμφωνα με το είδος τους και να φέρει τον άνθρωπο σε μια νέα σφαίρα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ολόκληρη η εποχή φτάνει στο τέλος της μέσω της δίκαιης διάθεσης της κρίσης και της παίδευσης του Θεού.

Το έργο του Θεού καθ’ όλη τη διάρκεια της διαχείρισής Του είναι απόλυτα σαφές: Η Εποχή της Χάριτος είναι η Εποχή της Χάριτος και οι έσχατες ημέρες είναι οι έσχατες ημέρες. Υπάρχουν διακριτές διαφορές μεταξύ κάθε εποχής, διότι σε κάθε εποχή ο Θεός επιτελεί έργο που αντιπροσωπεύει τη συγκεκριμένη εποχή. Προκειμένου να επιτελεστεί το έργο των εσχάτων ημερών, πρέπει να υπάρξει κάψιμο, κρίση, παίδευση, οργή και καταστροφή για να φτάσει η εποχή στο τέλος της. Οι έσχατες ημέρες αναφέρονται στην τελική εποχή. Κατά τη διάρκεια της τελικής εποχής, δεν θα φέρει ο Θεός την εποχή στο τέλος της; Για να φέρει την εποχή στο τέλος της, ο Θεός πρέπει να φέρει μαζί Του παίδευση και κρίση. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να φέρει την εποχή στο τέλος της. Ο σκοπός του Ιησού ήταν να μπορέσει ο άνθρωπος να συνεχίσει να επιβιώνει, να παραμείνει ζωντανός και να μπορέσει να ζήσει καλύτερα. Έσωσε τον άνθρωπο από την αμαρτία ώστε να σταματήσει την κάθοδό του στην ακολασία και να μη ζει πλέον στον Άδη και την κόλαση, και σώζοντας τον άνθρωπο από τον Άδη και την κόλαση, ο Ιησούς τού έδωσε τη δυνατότητα να συνεχίσει να ζει. Τώρα έχουν καταφτάσει οι έσχατες ημέρες. Ο Θεός θα εξοντώσει τον άνθρωπο και θα καταστρέψει ολοσχερώς την ανθρώπινη φυλή, δηλαδή θα μεταμορφώσει την παρακοή της ανθρωπότητας. Για τον λόγο αυτό, θα ήταν αδύνατο ο Θεός —με τη συμπονετική και στοργική διάθεση του παρελθόντος— να τερματίσει την εποχή ή να υλοποιήσει το σχέδιο διαχείρισής Του που αριθμεί έξι χιλιάδες έτη. Κάθε εποχή παρουσιάζει μια ειδική αντιπροσώπευση της διάθεσης του Θεού και κάθε εποχή περιέχει το έργο που θα πρέπει να επιτελέσει ο Θεός. Συνεπώς, το έργο που επιτελεί ο ίδιος ο Θεός σε κάθε εποχή περιέχει την έκφραση της αληθινής Του διάθεσης, και τόσο το όνομά Του όσο και το έργο που επιτελεί αλλάζουν μαζί με την εποχή —είναι όλα νέα. Κατά τη διάρκεια της Εποχής του Νόμου, το έργο της καθοδήγησης της ανθρωπότητας επιτελείτο υπό το όνομα του Ιεχωβά, και το πρώτο στάδιο του έργου ξεκίνησε επί γης. Σε αυτό το στάδιο, το έργο συνίστατο στην οικοδόμηση του ναού και του βωμού, και στο να χρησιμοποιήσει τον νόμο για να καθοδηγήσει τον λαό του Ισραήλ και να εργαστεί μεταξύ του. Καθοδηγώντας τον λαό του Ισραήλ, εγκαινίασε τη βάση για το έργο Του επί γης. Από τη βάση αυτή, επέκτεινε το έργο Του πέρα από το Ισραήλ, δηλαδή, ξεκινώντας από το Ισραήλ, επέκτεινε το έργο Του έξωθεν, κι έτσι οι μετέπειτα γενιές κατάφεραν σταδιακά να γνωρίσουν ότι ο Ιεχωβά ήταν ο Θεός και ότι ο Ιεχωβά ήταν Εκείνος που δημιούργησε τους ουρανούς και τη γη και τα πάντα, καθώς και ότι ο Ιεχωβά ήταν Εκείνος που δημιούργησε όλα τα δημιουργήματα. Διέδωσε το έργο Του μέσω του λαού του Ισραήλ έξωθεν και πέρα από αυτόν. Η γη του Ισραήλ ήταν ο πρώτος άγιος τόπος του έργου του Ιεχωβά επί γης και η γη του Ισραήλ ήταν ο τόπος όπου πήγε για πρώτη φορά ο Θεός να εργαστεί επί γης. Αυτό ήταν το έργο της Εποχής του Νόμου. Κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, ο Ιησούς ήταν ο Θεός που έσωσε τον άνθρωπο. Αυτό που Εκείνος είχε και ήταν, ήταν χάρη, αγάπη, ευσπλαχνία, μακροθυμία, υπομονή, ταπεινοφροσύνη, φροντίδα και ανοχή, κι έτσι μεγάλο μέρος του έργου που επιτέλεσε ήταν προς χάριν της λύτρωσης του ανθρώπου. Η διάθεσή Του ήταν μια διάθεση ευσπλαχνίας και αγάπης, και επειδή ήταν συμπονετικός και στοργικός, έπρεπε να καρφωθεί στον σταυρό για τον άνθρωπο προκειμένου να δείξει ότι ο Θεός αγαπούσε τον άνθρωπο όπως τον εαυτό Του, σε τέτοιο βαθμό που προσφέρθηκε ο ίδιος στην ολότητά Του. Κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, το όνομα του Θεού ήταν Ιησούς, δηλαδή ο Θεός ήταν ο Θεός που έσωσε τον άνθρωπο και ήταν ένας συμπονετικός και στοργικός Θεός. Ο Θεός ήταν μαζί με τον άνθρωπο. Η αγάπη Του, η ευσπλαχνία Του και η σωτηρία Του συνόδευαν κάθε άνθρωπο ανεξαιρέτως. Μόνο με την αποδοχή του ονόματος του Ιησού και της παρουσίας Του ήταν ο άνθρωπος σε θέση να κερδίσει γαλήνη και χαρά, να λάβει την ευλογία Του, τις τεράστιες και πολυάριθμες χάρες Του και τη σωτηρία Του. Μέσω της σταύρωσης του Ιησού, όλοι όσοι τον ακολουθούσαν έλαβαν σωτηρία και συγχώρεση αμαρτιών. Κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, το όνομα του Θεού ήταν Ιησούς. Με άλλα λόγια, το έργο της Εποχής της Χάριτος επιτελείτο κυρίως υπό το όνομα του Ιησού. Κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, ο Θεός αποκαλείτο Ιησούς. Ανέλαβε ένα στάδιο νέου έργου πέραν της Παλαιάς Διαθήκης, και το έργο Του έληξε με τη σταύρωση. Αυτό ήταν ολόκληρο το έργο Του. Επομένως, κατά τη διάρκεια της Εποχής του Νόμου, το όνομα του Θεού ήταν Ιεχωβά, και την Εποχή της Χάριτος το όνομα του Ιησού εκπροσωπούσε τον Θεό. Κατά τη διάρκεια των εσχάτων ημερών, το όνομά Του είναι Παντοδύναμος Θεός —ο Παντοδύναμος, ο οποίος χρησιμοποιεί τη δύναμή Του για να καθοδηγήσει τον άνθρωπο, να κατακτήσει τον άνθρωπο και να κερδίσει τον άνθρωπο και, εν τέλει, να φέρει την εποχή στο τέλος της. Σε κάθε εποχή, σε κάθε στάδιο του έργου Του, η διάθεση του Θεού είναι εμφανής.

Στην αρχή, η καθοδήγηση του ανθρώπου κατά τη διάρκεια της Εποχής του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης ήταν σαν να καθοδηγεί κανείς τη ζωή ενός παιδιού. Η πρώιμη ανθρωπότητα είχε μόλις γεννηθεί από τον Ιεχωβά· ήταν οι Ισραηλίτες. Δεν κατανοούσαν ούτε πώς να έχουν φόβο Θεού ούτε πώς να ζουν στη γη. Με άλλα λόγια, ο Ιεχωβά δημιούργησε την ανθρωπότητα, δηλαδή δημιούργησε τον Αδάμ και την Εύα, αλλά δεν τους έδωσε την ικανότητα να κατανοούν πώς να έχουν φόβο του Ιεχωβά ή πώς να τηρούν τους νόμους του Ιεχωβά επί γης. Χωρίς την άμεση καθοδήγηση του Ιεχωβά, κανείς δεν μπορούσε να το γνωρίζει αυτό άμεσα, διότι στην αρχή ο άνθρωπος δεν κατείχε τέτοιες ικανότητες. Ο άνθρωπος γνώριζε μόνο ότι ο Ιεχωβά ήταν ο Θεός, αλλά όσο για το πώς έπρεπε να έχει φόβο Θεού, ποιου είδους συμπεριφορά μπορούσε να θεωρείται φόβος Θεού, με τι είδους σκεπτικό έπρεπε κανείς να έχει φόβο Θεού ή τι έπρεπε να Του προσφέρει σε ένδειξη του φόβου του γι’ Αυτόν, ο άνθρωπος δεν είχε καμία απολύτως ιδέα. Ο άνθρωπος γνώριζε μόνο πώς να απολαμβάνει όσα μπορούσε να απολαύσει μεταξύ όλων των πραγμάτων που δημιούργησε ο Ιεχωβά, αλλά όσον αφορά το τι είδους ζωή στη γη άξιζε σε ένα δημιούργημα του Θεού, δεν είχε την παραμικρή ιδέα. Χωρίς κάποιον να της δίνει οδηγίες, χωρίς κάποιον να την καθοδηγεί προσωπικά, αυτή η ανθρωπότητα δεν θα είχε διάγει ποτέ μια ζωή που να αρμόζει στην ανθρωπότητα και απλώς θα κρατιόταν στα κρυφά αιχμάλωτη από τον Σατανά. Ο Ιεχωβά δημιούργησε την ανθρωπότητα, τουτέστιν δημιούργησε τους προγόνους της ανθρωπότητας, την Εύα και τον Αδάμ, αλλά δεν τους έδωσε περαιτέρω νοημοσύνη ή σοφία. Αν και ζούσαν ήδη στη γη, δεν κατανοούσαν σχεδόν τίποτα. Επομένως, το έργο του Ιεχωβά όσον αφορά τη δημιουργία της ανθρωπότητας είχε τελειώσει μόνο κατά το ήμισυ και απείχε πολύ από την ολοκλήρωσή του. Είχε σχηματίσει μόνο ένα πρότυπο ανθρώπου από πηλό και του είχε εμφυσήσει την πνοή Του, χωρίς όμως να χαρίσει στον άνθρωπο επαρκή βούληση για να αποκτήσει φόβο Θεού. Στην αρχή, ο άνθρωπος δεν προτίθετο να έχει φόβο Θεού ούτε να Τον τρέμει. Ο άνθρωπος ήξερε μόνο πώς να ακούει τα λόγια Του, αλλά αγνοούσε τη βασική γνώση για τη ζωή στη γη και τους κανονικούς κανόνες της ανθρώπινης ζωής. Επομένως, παρόλο που ο Ιεχωβά δημιούργησε τον άντρα και τη γυναίκα και ολοκλήρωσε το έργο των επτά ημερών, δεν ολοκλήρωσε επ’ ουδενί τη δημιουργία του ανθρώπου, διότι ο άνθρωπος δεν ήταν παρά μόνο ένα περίβλημα και δεν είχε την πραγματικότητα του να είναι άνθρωπος. Ο άνθρωπος γνώριζε μόνο ότι ο Ιεχωβά ήταν Εκείνος που είχε δημιουργήσει την ανθρωπότητα, αλλά δεν είχε την παραμικρή ιδέα για το πώς να συμμορφώνεται με τα λόγια ή τους νόμους του Ιεχωβά. Συνεπώς, μετά τη δημιουργία της ανθρωπότητας, το έργο του Ιεχωβά απείχε πολύ από την ολοκλήρωσή του. Εκείνος έπρεπε ακόμα να καθοδηγήσει πλήρως τους ανθρώπους να έρθουν ενώπιόν Του, έτσι ώστε να μπορούσαν να ζήσουν μαζί στη γη και να έχουν τον φόβο Του, και έτσι ώστε να μπορούσαν, με την καθοδήγησή Του, να εισέλθουν στον σωστό δρόμο μιας κανονικής ανθρώπινης ζωής στη γη. Μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο ολοκληρώθηκε πλήρως το έργο που διεξήχθη κυρίως υπό το όνομα του Ιεχωβά. Δηλαδή, μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο ήλθε εις πέρας το έργο της δημιουργίας του κόσμου από τον Ιεχωβά. Έτσι λοιπόν, έχοντας δημιουργήσει την ανθρωπότητα, έπρεπε να καθοδηγήσει τη ζωή των ανθρώπων στη γη για αρκετές χιλιάδες χρόνια, ώστε να μπορούσαν οι άνθρωποι να τηρούν τα διατάγματα και τους νόμους Του και να συμμετέχουν σε όλες τις δραστηριότητες μιας κανονικής ανθρώπινης ζωής στη γη. Τότε μόνο ολοκληρώθηκε πλήρως το έργο του Ιεχωβά. Ανέλαβε αυτό το έργο αφού δημιούργησε την ανθρωπότητα και το συνέχισε μέχρι την εποχή του Ιακώβ, οπότε και μετέτρεψε τους δώδεκα υιούς του Ιακώβ στις δώδεκα φυλές του Ισραήλ. Από εκείνη την εποχή και μετά, όλος ο λαός του Ισραήλ έγινε η ανθρώπινη φυλή που καθοδηγείτο επισήμως από Αυτόν επί γης και το Ισραήλ έγινε η συγκεκριμένη τοποθεσία επί γης όπου Εκείνος επιτελούσε το έργο Του. Ο Ιεχωβά έκανε αυτούς τους ανθρώπους την πρώτη ομάδα ανθρώπων επί της οποίας επιτελούσε επίσημα το έργο Του επί γης και έκανε ολόκληρη τη γη του Ισραήλ το σημείο προέλευσης του έργου Του, χρησιμοποιώντας τους ως την απαρχή ενός ακόμα μεγαλύτερου έργου, ώστε όλοι οι άνθρωποι που γεννιόντουσαν από Αυτόν επί γης να γνώριζαν πώς να Τον έχουν τον φόβο Του και πώς να ζουν στη γη. Συνεπώς, οι πράξεις των Ισραηλιτών έγιναν παράδειγμα προς μίμηση για τους ανθρώπους των εθνών των Εθνικών και αυτά που ειπώθηκαν στον λαό του Ισραήλ έγιναν λόγια που έπρεπε να ακούν οι άνθρωποι των εθνών των Εθνικών. Διότι εκείνοι ήταν οι πρώτοι που έλαβαν τους νόμους και τις εντολές του Ιεχωβά και ήταν επίσης οι πρώτοι που έμαθαν πώς να έχουν φόβο για τις οδούς του Ιεχωβά. Ήταν οι πρόγονοι της ανθρώπινης φυλής που γνώριζαν τις οδούς του Ιεχωβά, καθώς και οι εκπρόσωποι της ανθρώπινης φυλής που επέλεξε ο Ιεχωβά. Όταν ήλθε η Εποχή της Χάριτος, ο Ιεχωβά δεν καθοδηγούσε πια τον άνθρωπο κατ’ αυτόν τον τρόπο. Ο άνθρωπος είχε αμαρτήσει και είχε παραδοθεί στην αμαρτία, οπότε Εκείνος άρχισε να διασώζει τον άνθρωπο από την αμαρτία. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, αποδοκίμασε τον άνθρωπο έως ότου ο άνθρωπος απελευθερώθηκε τελείως από την αμαρτία. Τις έσχατες ημέρες, ο άνθρωπος έχει βυθιστεί σε τέτοιο βαθμό στην ακολασία, που το έργο αυτού του σταδίου μπορεί να επιτελεστεί μόνο μέσω της κρίσης και της παίδευσης. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να πραγματοποιηθεί το έργο. Αυτό ήταν το έργο πολλών εποχών. Με άλλα λόγια, ο Θεός χρησιμοποιεί το όνομά Του, το έργο Του και τις διαφορετικές εικόνες του Θεού για τον διαχωρισμό της μίας εποχής από την άλλη και για να γίνει η μετάβαση μεταξύ τους· το όνομα του Θεού και το έργο Του αντιπροσωπεύουν την εποχή Του και αντιπροσωπεύουν το έργο Του σε κάθε εποχή. Αν υποθέταμε ότι το έργο του Θεού ήταν πάντα το ίδιο σε κάθε εποχή και ότι Αυτός αποκαλείτο πάντα με το ίδιο όνομα, τότε πώς θα Τον γνώριζε ο άνθρωπος; Ο Θεός πρέπει να ονομάζεται Ιεχωβά και, πέρα από έναν Θεό που ονομάζεται Ιεχωβά, οποιοσδήποτε αποκαλείται με οποιοδήποτε άλλο όνομα δεν είναι ο Θεός. Ή, διαφορετικά, ο Θεός μπορεί να είναι μόνο ο Ιησούς και, πέρα από το όνομα του Ιησού, δεν μπορεί να αποκαλείται με κανένα άλλο όνομα· πέρα από τον Ιησού, ούτε ο Ιεχωβά είναι ο Θεός ούτε ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο Θεός. Ο άνθρωπος πιστεύει ότι πράγματι ο Θεός είναι παντοδύναμος, αλλά ο Θεός είναι ένας Θεός που είναι με τον άνθρωπο και πρέπει να ονομάζεται Ιησούς, διότι ο Θεός είναι με τον άνθρωπο. Αυτή η ενέργεια συνιστά συμμόρφωση με το δόγμα και περιορισμό του Θεού σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο. Συνεπώς, σε κάθε εποχή, το έργο που επιτελεί ο Θεός, το όνομα με το οποίο αποκαλείται και η εικόνα που υιοθετεί —το έργο που επιτελεί σε κάθε στάδιο μέχρι και σήμερα— δεν ακολουθούν έναν μοναδικό κανονισμό και δεν υπόκεινται σε κανέναν απολύτως περιορισμό. Αυτός είναι ο Ιεχωβά, αλλά είναι και ο Ιησούς, καθώς και ο Μεσσίας και ο Παντοδύναμος Θεός. Το έργο Του μπορεί να υποβληθεί σε σταδιακή μεταμόρφωση και το όνομά Του μπορεί να υποστεί τις αντίστοιχες μεταβολές. Δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο όνομα που να μπορεί να Τον αντιπροσωπεύει πλήρως, απεναντίας όλα τα ονόματα με τα οποία αποκαλείται μπορούν να Τον αντιπροσωπεύουν, και το έργο που επιτελεί σε κάθε εποχή αντιπροσωπεύει τη διάθεσή Του. Για φαντάσου όταν έλθουν οι έσχατες ημέρες, ο Θεός που θα αντικρίσεις να είναι και πάλι ο Ιησούς και, επιπλέον, να έρχεται πάνω σε ένα λευκό σύννεφο, να εξακολουθεί να έχει την εμφάνιση του Ιησού και τα λόγια που εκφέρει να εξακολουθούν να είναι τα λόγια του Ιησού: «Να αγαπάτε τον πλησίον σας όπως αγαπάτε τον εαυτό σας, να νηστεύετε και να προσεύχεστε, να αγαπάτε τους εχθρούς σας όπως αγαπάτε την ίδια τη ζωή σας, να είστε ανεκτικοί απέναντι στους άλλους, καθώς και υπομονετικοί και ταπεινοί. Πρέπει να τα κάνετε όλα αυτά προτού μπορέσετε να γίνετε μαθητές Μου. Και κάνοντας όλα αυτά τα πράγματα, μπορείτε να εισέλθετε στη βασιλεία Μου». Δεν θα ανήκαν αυτά στο έργο της Εποχής της Χάριτος; Αυτά τα λόγια Του δεν θα αποτελούσαν την οδό της Εποχής της Χάριτος; Πώς θα νιώθατε εάν ακούγατε αυτά τα λόγια; Δεν θα νιώθατε ότι αυτό εξακολουθεί να είναι το έργο του Ιησού; Δεν θα αποτελούσε αντιγραφή αυτού του έργου; Θα μπορούσε ο άνθρωπος να βρει ευχαρίστηση σ’ αυτό; Θα νιώθατε ότι το έργο του Θεού μπορεί μόνο να παραμείνει ως έχει και ότι δεν μπορεί να προοδεύσει περαιτέρω. Μόνο τόση δύναμη διαθέτει Εκείνος και δεν υπάρχει άλλο νέο έργο να επιτελεστεί και έχει φέρει τη δύναμή Του στα όριά της. Πριν από δύο χιλιάδες χρόνια ήταν η Εποχή της Χάριτος και μετά από δύο χιλιάδες χρόνια εξακολουθεί να κηρύττει την οδό της Εποχής της Χάριτος και εξακολουθεί να κάνει τους ανθρώπους να μετανοούν. Οι άνθρωποι θα έλεγαν: «Θεέ μου, μέχρι εκεί φτάνει η δύναμή Σου. Πίστευα ότι ήσουν πολύ σοφός, και όμως Εσύ γνωρίζεις μόνο τη μακροθυμία και σε απασχολεί μόνο η υπομονή. Ξέρεις μόνο να αγαπάς τον εχθρό Σου και τίποτε άλλο». Στο μυαλό του ανθρώπου, ο Θεός θα ήταν πάντα όπως ήταν την Εποχή της Χάριτος και ο άνθρωπος θα πίστευε πάντα ότι ο Θεός είναι στοργικός και συμπονετικός. Πιστεύεις ότι το έργο του Θεού θα πορεύεται πάντα στο ίδιο παλιό μονοπάτι; Επομένως, σε αυτό το στάδιο του έργου Του, δεν θα σταυρωθεί και όλα όσα βλέπετε και αγγίζετε θα διαφέρουν από οτιδήποτε έχετε φανταστεί ή έχετε ακούσει να λέγεται. Σήμερα, ο Θεός δεν έρχεται σε επαφή με τους Φαρισαίους, ούτε επιτρέπει στον κόσμο να γνωρίζει, και εκείνοι που Τον γνωρίζουν είστε μόνο εσείς που Τον ακολουθείτε, διότι δεν θα σταυρωθεί ξανά. Κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, ο Ιησούς κήρυττε ανοιχτά σε όλον τον τόπο χάριν του έργου του ευαγγελίου Του. Ήρθε σε επαφή με τους Φαρισαίους χάριν του έργου της σταύρωσης. Αν δεν είχε έρθει σε επαφή με τους Φαρισαίους και εκείνοι που βρίσκονταν στην εξουσία δεν γνώριζαν ποτέ γι’ Αυτόν, πώς θα μπορούσε να καταδικαστεί και, στη συνέχεια, να προδοθεί και να σταυρωθεί; Επομένως, ήρθε σε επαφή με τους Φαρισαίους χάριν της σταύρωσης. Σήμερα, επιτελεί το έργο Του μυστικά για να αποφύγει τον πειρασμό. Στις δύο ενσαρκώσεις του Θεού, το έργο και η σημασία είναι διαφορετικά και το περιβάλλον είναι επίσης διαφορετικό, επομένως πώς θα μπορούσε να είναι ολόιδιο το έργο που επιτελεί;

Θα μπορούσε το όνομα του Ιησού —«ο Θεός μαζί μας»— να αντιπροσωπεύσει τη διάθεση του Θεού στην ολότητά της; Θα μπορούσε να εκφράσει πλήρως τον Θεό; Αν ο άνθρωπος λέει ότι ο Θεός μπορεί να αποκαλείται μόνο Ιησούς και δεν μπορεί να έχει άλλο όνομα επειδή ο Θεός δεν μπορεί να αλλάξει τη διάθεσή Του, αυτά τα λόγια συνιστούν όντως βλασφημία! Πιστεύεις ότι το όνομα Ιησούς, ο Θεός μαζί μας, μπορεί από μόνο του να εκπροσωπεί τον Θεό στην ολότητά Του; Ο Θεός μπορεί να αποκαλείται με πολλά ονόματα, αλλά μεταξύ αυτών των πολλών ονομάτων, δεν υπάρχει ούτε ένα που να μπορεί να περικλείει όλον τον Θεό, ούτε ένα που να μπορεί να εκπροσωπεί απόλυτα τον Θεό. Επομένως, ο Θεός έχει πολλά ονόματα, αλλά αυτά τα πολλά ονόματα δεν μπορούν να εκφράσουν πλήρως τη διάθεση του Θεού, διότι η διάθεση του Θεού είναι τόσο πλούσια, που απλώς υπερβαίνει την ικανότητα του ανθρώπου να Τον γνωρίσει. Δεν υπάρχει τρόπος ο άνθρωπος, χρησιμοποιώντας την ανθρώπινη γλώσσα, να αποδώσει πλήρως τον Θεό. Οι άνθρωποι διαθέτουν περιορισμένο λεξιλόγιο για να αποδώσουν όλα όσα γνωρίζουν για τη διάθεση του Θεού: μεγάλη, αξιοσέβαστη, θαυμαστή, ασύλληπτη, υπέρτατη, άγια, δίκαιη, σοφή και ούτω καθεξής. Τόσο πολλές λέξεις! Αυτό το περιορισμένο λεξιλόγιο αδυνατεί να περιγράψει τα ελάχιστα στοιχεία της διάθεσης του Θεού των οποίων έχει γίνει μάρτυρας ο άνθρωπος. Με την πάροδο του χρόνου, πολλοί πρόσθεσαν λέξεις που πίστευαν ότι μπορούσαν να περιγράψουν καλύτερα τη ζέση στην καρδιά τους: Ο Θεός είναι τόσο μεγάλος! Ο Θεός είναι τόσο άγιος! Ο Θεός είναι τόσο αξιαγάπητος! Σήμερα, οι ανθρώπινες εκφράσεις όπως αυτές έχουν φτάσει στο αποκορύφωμά τους, όμως ο άνθρωπος εξακολουθεί να είναι ανίκανος να εκφραστεί με σαφήνεια. Επομένως, για τον άνθρωπο, ο Θεός έχει πολλά ονόματα, όμως δεν έχει μόνο ένα όνομα, και αυτό γιατί το Είναι του Θεού είναι τόσο άφθονο και η ανθρώπινη γλώσσα τόσο πτωχή. Μία συγκεκριμένη λέξη ή ένα συγκεκριμένο όνομα δεν είναι ικανά να αντιπροσωπεύουν τον Θεό στην ολότητά Του, άρα νομίζεις ότι το όνομά Του μπορεί να είναι σταθερό; Ο Θεός είναι τόσο μεγάλος και τόσο άγιος, κι όμως εσύ δεν θα Του επιτρέψεις να αλλάζει το όνομά Του σε κάθε νέα εποχή; Επομένως, σε κάθε εποχή κατά την οποία ο Θεός επιτελεί προσωπικά το δικό Του έργο, χρησιμοποιεί ένα όνομα που ταιριάζει με την εποχή προκειμένου να περικλείει το έργο που προτίθεται να επιτελέσει. Χρησιμοποιεί αυτό το συγκεκριμένο όνομα, το οποίο έχει χρονική σημασία, για να αντιπροσωπεύσει τη διάθεσή Του σε εκείνη την εποχή. Με αυτόν τον τρόπο, ο Θεός χρησιμοποιεί την ανθρώπινη γλώσσα για να εκφράσει τη δική Του διάθεση. Ακόμα κι έτσι, πολλοί άνθρωποι που είχαν πνευματικές εμπειρίες και έχουν δει προσωπικά τον Θεό, νιώθουν ότι αυτό το συγκεκριμένο όνομα είναι ανίκανο να εκπροσωπήσει τον Θεό στην ολότητά Του —αλίμονο, είναι αναπόφευκτο— έτσι ο άνθρωπος δεν προσφωνεί πλέον τον Θεό με κανένα όνομα, κι απλώς Τον αποκαλεί «Θεό». Είναι θαρρείς και η καρδιά του ανθρώπου είναι γεμάτη αγάπη αλλά ταλανισμένη, επίσης, από αντιφάσεις, διότι ο άνθρωπος δεν γνωρίζει πώς να εξηγήσει τον Θεό. Αυτό που είναι ο Θεός χαρακτηρίζεται από τόσο μεγάλη αφθονία, που απλώς δεν υπάρχει τρόπος να περιγραφεί. Δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο όνομα που να μπορεί να συνοψίσει τη διάθεση του Θεού και δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο όνομα που να μπορεί να περιγράψει όλα όσα έχει και είναι ο Θεός. Αν κάποιος Με ρωτήσει: «Ποιο όνομα ακριβώς χρησιμοποιείς Εσύ;» Εγώ θα του πω: «Ο Θεός είναι Θεός!» Αυτό δεν είναι το καλύτερο όνομα για τον Θεό; Δεν αποτελεί την καλύτερη σύνοψη της διάθεσης του Θεού; Δεδομένων των παραπάνω, γιατί καταβάλλετε τόσο μεγάλη προσπάθεια αναζητώντας το όνομα του Θεού; Γιατί πρέπει να στύβετε το μυαλό σας, στερούμενοι φαγητό και ύπνο, όλα χάριν ενός ονόματος; Θα έλθει η μέρα που ο Θεός δεν θα ονομάζεται Ιεχωβά, Ιησούς ή Μεσσίας —θα είναι απλώς ο Δημιουργός. Τότε, όλα τα ονόματα που έχει υιοθετήσει στη γη θα έλθουν στο τέλος τους, επειδή το έργο Του στη γη θα έχει έλθει στο τέλος του, και μετά από αυτό τα ονόματά Του δεν θα υφίστανται πια. Όταν τα πάντα υπάγονται στο κράτος του Δημιουργού, τι ανάγκη έχει Εκείνος από ένα άκρως κατάλληλο αλλά ημιτελές όνομα; Εξακολουθείς να αναζητείς το όνομα του Θεού τώρα; Τολμάς ακόμα να λες ότι ο Θεός ονομάζεται μόνο Ιεχωβά; Τολμάς ακόμα να λες ότι ο Θεός μπορεί να ονομάζεται μόνο Ιησούς; Είσαι σε θέση να φέρεις την αμαρτία της βλασφημίας εναντίον του Θεού; Θα πρέπει να γνωρίζεις ότι, αρχικά, ο Θεός δεν είχε κανένα όνομα. Ο μόνος λόγος που υιοθέτησε ένα ή δύο ή πολλά ονόματα ήταν επειδή είχε έργο να επιτελέσει και έπρεπε να διαχειριστεί την ανθρωπότητα. Όποιο κι αν είναι το όνομα με το οποίο αποκαλείται, δεν το επέλεξε ελεύθερα ο ίδιος; Θα χρειαζόταν εσένα —ένα δημιούργημα— να το αποφασίσεις; Το όνομα με το οποίο αποκαλείται ο Θεός είναι ένα όνομα που συνάδει με αυτό που είναι ικανός να συλλάβει ο άνθρωπος, με την ανθρώπινη γλώσσα, αλλά αυτό το όνομα δεν είναι κάτι που μπορεί να γενικεύσει ο άνθρωπος. Μπορείς μόνο να πεις ότι υπάρχει ένας Θεός στον ουρανό, ότι αποκαλείται Θεός, ότι είναι ο ίδιος ο Θεός με μεγάλη δύναμη, ο οποίος είναι πολύ σοφός, πολύ δοξασμένος, πολύ θαυμαστός, πολύ μυστηριώδης και πολύ παντοδύναμος, και ύστερα δεν μπορείς να πεις τίποτα περισσότερο. Αυτά τα ελάχιστα είναι τα μόνα που μπορείς να γνωρίζεις. Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, μπορεί μόνο το όνομα του Ιησού να αντιπροσωπεύει τον ίδιο τον Θεό; Όταν έλθουν οι έσχατες ημέρες, παρόλο που ο ίδιος ο Θεός επιτελεί πάλι το έργο Του, το όνομά Του πρέπει να αλλάξει, διότι πρόκειται για διαφορετική εποχή.

Θα μπορούσε ο Θεός, που είναι ο μεγαλύτερος απ’ άκρη σε άκρη σε όλο το σύμπαν και στη βασιλεία άνωθεν, να εξηγήσει πλήρως τον εαυτό Του χρησιμοποιώντας την εικόνα μιας σάρκας; Ο Θεός ενδύεται αυτήν τη σάρκα για να επιτελέσει ένα στάδιο του έργου Του. Αυτή η εικόνα της σάρκας δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, δεν έχει καμία σχέση με το πέρασμα των εποχών, ούτε έχει καμία σχέση με τη διάθεση του Θεού. Γιατί ο Ιησούς δεν επέτρεψε να παραμείνει η εικόνα Του; Γιατί δεν άφησε τον άνθρωπο να ζωγραφίσει την εικόνα Του, έτσι ώστε να μπορέσει να περάσει στις μεταγενέστερες γενεές; Γιατί δεν επέτρεψε στους ανθρώπους να αναγνωρίσουν ότι η εικόνα Του ήταν η εικόνα του Θεού; Αν και η εικόνα του ανθρώπου δημιουργήθηκε κατ’ εικόνα του Θεού, θα ήταν δυνατό η εμφάνιση του ανθρώπου να εκπροσωπεί τη δοξασμένη εικόνα του Θεού; Όταν ενσαρκώνεται ο Θεός, απλώς κατέρχεται από τον ουρανό σε μια συγκεκριμένη σάρκα. Το Πνεύμα Του κατέρχεται σε μια σάρκα, μέσω της οποίας Εκείνος επιτελεί το έργο του Πνεύματος. Το Πνεύμα είναι Εκείνο που εκφράζεται στη σάρκα και το Πνεύμα είναι Εκείνο που επιτελεί το έργο Του στη σάρκα. Το έργο που επιτελείται στη σάρκα αντιπροσωπεύει πλήρως το Πνεύμα, και η σάρκα υπάρχει χάριν του έργου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η εικόνα της σάρκας υποκαθιστά την αληθινή εικόνα του ίδιου του Θεού· δεν είναι αυτός ο σκοπός ούτε είναι αυτή η σημασία του ενσαρκωμένου Θεού. Αυτός ενσαρκώνεται μόνο ούτως ώστε το Πνεύμα να μπορέσει να βρει ένα μέρος να διαμένει το οποίο αρμόζει στο έργο Του, για να επιτύχει το έργο Του στη σάρκα πιο αποτελεσματικά, έτσι ώστε οι άνθρωποι να μπορέσουν να δουν τις πράξεις Του, να κατανοήσουν τη διάθεσή Του, να ακούσουν τα λόγια Του και να γνωρίσουν το θαύμα του έργου Του. Το όνομά Του αντιπροσωπεύει τη διάθεσή Του, το έργο Του αντιπροσωπεύει την ταυτότητά Του, αλλά δεν έχει πει ποτέ ότι η εμφάνισή Του στη σάρκα αντιπροσωπεύει την εικόνα Του· αυτό αποτελεί μονάχα μια ανθρώπινη αντίληψη. Οπότε, οι κρίσιμες πτυχές της ενσάρκωσης του Θεού είναι το όνομά Του, το έργο Του, η διάθεσή Του και το φύλο Του. Αυτά χρησιμοποιούνται για να αντιπροσωπεύσουν τη διαχείρισή Του σε αυτήν την εποχή. Η εμφάνισή Του στη σάρκα δεν έχει καμιά σχέση με τη διαχείρισή Του και υφίσταται απλώς χάριν του έργου Του εκείνη την εποχή. Ωστόσο, είναι αδύνατον ο ενσαρκωμένος Θεός να μην έχει συγκεκριμένη εμφάνιση, οπότε επιλέγει την κατάλληλη οικογένεια για να καθορίσει την εμφάνισή Του. Αν η εμφάνιση του Θεού είχε αντιπροσωπευτική σημασία, τότε όλοι εκείνοι με χαρακτηριστικά προσώπου όμοια με τα δικά Του θα αντιπροσώπευαν επίσης τον Θεό. Δεν θα ήταν αυτό μέγα σφάλμα; Ο άνθρωπος ζωγράφισε την εικόνα του Ιησού για να Τον λατρέψει. Εκείνον τον καιρό, το Άγιο Πνεύμα δεν έδωσε ειδικές οδηγίες, οπότε ο άνθρωπος μετέφερε εκείνη την εικόνα, την οποία είχε φανταστεί, μέχρι σήμερα. Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με την αρχική πρόθεση του Θεού, ο άνθρωπος δεν θα έπρεπε να το είχε κάνει αυτό. Από τον ζήλο του ανθρώπου και μόνο έχει παραμείνει η εικόνα του Ιησού μέχρι σήμερα. Ο Θεός είναι Πνεύμα και ο άνθρωπος δεν θα είναι ποτέ ικανός να γενικεύσει αυτό που είναι η εικόνα Του σε τελική ανάλυση. Η εικόνα Του μπορεί να αντιπροσωπεύεται μόνο από τη διάθεσή Του. Όσο για την εμφάνιση της μύτης Του, του στόματός Του, των ματιών Του και των μαλλιών Του —δεν έχεις την ικανότητα να τα γενικεύσεις αυτά. Όταν ήλθε η αποκάλυψη στον Ιωάννη, εκείνος είδε την εικόνα του Υιού του ανθρώπου: Από το στόμα Του πρόβαλλε ένα αιχμηρό δίκοπο σπαθί, τα μάτια Του ήταν σαν πύρινες φλόγες, η κεφαλή και τα μαλλιά Του ήταν λευκά σαν μαλλί προβάτου, τα πόδια Του έμοιαζαν σαν στιλβωμένος ορείχαλκος και μια χρυσή ζώνη ήταν γύρω από το στήθος Του. Παρόλο που τα λόγια του ήταν εξαιρετικά γλαφυρά, η εικόνα του Θεού που περιέγραψε δεν ήταν η εικόνα ενός δημιουργημένου όντος. Αυτό που είδε ήταν μόνο ένα όραμα και όχι η εικόνα ενός ατόμου από τον υλικό κόσμο. Ο Ιωάννης είχε δει ένα όραμα, αλλά δεν είχε γίνει μάρτυρας της αληθινής όψης του Θεού. Η εικόνα του ενσαρκωμένου Θεού, που είναι η εικόνα ενός δημιουργημένου όντος, δεν είναι ικανή να αντιπροσωπεύσει τη διάθεση του Θεού στην ολότητά της. Όταν ο Ιεχωβά δημιούργησε την ανθρωπότητα, είπε ότι το έκανε κατ’ εικόνα Του και ότι δημιούργησε έναν άντρα και μια γυναίκα. Εκείνη την εποχή, είπε ότι δημιούργησε έναν άντρα και μια γυναίκα κατ’ εικόνα του Θεού. Παρόλο που η εικόνα του ανθρώπου μοιάζει με την εικόνα του Θεού, δεν μπορεί να συναχθεί εξ αυτού ότι η εμφάνιση του ανθρώπου είναι η εικόνα του Θεού. Ούτε μπορείς να χρησιμοποιήσεις την ανθρώπινη γλώσσα για να συνοψίσεις απόλυτα την εικόνα του Θεού, διότι ο Θεός είναι πολύ δοξασμένος, πολύ μεγάλος, πολύ θαυμαστός και ασύλληπτος!

Όταν ήλθε ο Ιησούς για να επιτελέσει το έργο Του, το έκανε υπό την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος. Έκανε αυτό που ήθελε το Άγιο Πνεύμα και δεν ενήργησε σύμφωνα με την Εποχή του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης ούτε σύμφωνα με το έργο του Ιεχωβά. Μολονότι το έργο που ήλθε να επιτελέσει ο Ιησούς δεν ήταν να τηρήσει τους νόμους του Ιεχωβά ή τις εντολές του Ιεχωβά, η πηγή Τους ήταν το ένα και το αυτό. Το έργο που επιτέλεσε ο Ιησούς αντιπροσώπευε το όνομα του Ιησού και την Εποχή της Χάριτος. Όσο για το έργο που επιτέλεσε ο Ιεχωβά, αυτό αντιπροσώπευε τον Ιεχωβά και την Εποχή του Νόμου. Το έργο Τους ήταν το έργο ενός Πνεύματος σε δύο διαφορετικές εποχές. Το έργο που επιτέλεσε ο Ιησούς μπορούσε να αντιπροσωπεύει μόνο την Εποχή της Χάριτος και το έργο που επιτέλεσε ο Ιεχωβά μπορούσε να αντιπροσωπεύει μόνο την Εποχή του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης. Ο Ιεχωβά καθοδήγησε μόνο τους λαούς του Ισραήλ και της Αιγύπτου και όλων των εθνών πέρα από το Ισραήλ. Το έργο του Ιησού την Εποχή της Χάριτος της Καινής Διαθήκης ήταν το έργο του Θεού υπό το όνομα του Ιησού καθώς Αυτός καθοδηγούσε την εποχή. Εάν λες ότι το έργο του Ιησού βασίστηκε στο έργο του Ιεχωβά, ότι δεν ξεκίνησε κανένα νέο έργο και ότι όλα όσα έκανε ήταν σύμφωνα με τα λόγια του Ιεχωβά, σύμφωνα με το έργο του Ιεχωβά και τις προφητείες του Ησαΐα, τότε ο Ιησούς δεν θα ήταν ο ενσαρκωμένος Θεός. Αν είχε διεξάγει το έργο Του κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα ήταν απόστολος ή εργάτης της Εποχής του Νόμου. Αν είναι όπως τα λες, τότε ο Ιησούς δεν θα μπορούσε να έχει εγκαινιάσει μια εποχή, ούτε θα μπορούσε να έχει επιτελέσει οποιοδήποτε άλλο έργο. Τοιουτοτρόπως, το Άγιο Πνεύμα πρέπει να επιτελέσει το έργο Του κυρίως μέσω του Ιεχωβά, και μόνο μέσω του Ιεχωβά θα μπορούσε το Άγιο Πνεύμα να επιτελέσει οποιοδήποτε νέο έργο. Είναι λανθασμένο να κατανοεί ο άνθρωπος το έργο του Ιησού κατ’ αυτόν τον τρόπο. Αν ο άνθρωπος πιστεύει ότι το έργο που επιτέλεσε ο Ιησούς έγινε σύμφωνα με τα λόγια του Ιεχωβά και τις προφητείες του Ησαΐα, τότε ήταν ο Ιησούς ο ενσαρκωμένος Θεός ή ήταν ένας από τους προφήτες; Σύμφωνα με αυτήν την άποψη, δεν θα υπήρχε η Εποχή της Χάριτος και ο Ιησούς δεν θα ήταν η ενσάρκωση του Θεού, γιατί το έργο που επιτέλεσε δεν θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει την Εποχή της Χάριτος και θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει μόνο την Εποχή του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης. Θα μπορούσε να υπάρξει μια νέα εποχή μόνο όταν ερχόταν ο Ιησούς για να επιτελέσει νέο έργο, να εγκαινιάσει μια νέα εποχή, να διασπάσει το έργο που είχε επιτελεστεί προηγουμένως στο Ισραήλ και να διεξάγει το έργο Του όχι σύμφωνα με το έργο που επιτέλεσε ο Ιεχωβά στο Ισραήλ, ούτε σύμφωνα με τους παλιούς κανόνες Του, ούτε σύμφωνα με οποιουσδήποτε κανονισμούς, αλλά, αντ’ αυτού, να επιτελέσει το νέο έργο που θα έπρεπε Εκείνος να επιτελέσει. Ο ίδιος ο Θεός έρχεται να εγκαινιάσει την εποχή και ο ίδιος ο Θεός έρχεται να φέρει την εποχή στο τέλος της. Ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να επιτελέσει το έργο της έναρξης μιας εποχής και της ολοκλήρωσής της. Εάν ο Ιησούς δεν έφερνε σε πέρας το έργο του Ιεχωβά μετά τον ερχομό Του, τότε αυτό θα ήταν απόδειξη ότι ήταν απλώς ένας άνθρωπος και ότι ήταν ανίκανος να εκπροσωπεί τον Θεό. Ακριβώς επειδή ο Ιησούς ήλθε και ολοκλήρωσε το έργο του Ιεχωβά, συνέχισε το έργο του Ιεχωβά και, επιπλέον, επιτέλεσε το δικό Του έργο, ένα νέο έργο, αποδεικνύεται ότι αυτή ήταν μια νέα εποχή και ότι ο Ιησούς ήταν ο ίδιος ο Θεός. Επιτέλεσαν δύο ευκρινώς διαφορετικά στάδια έργου. Το ένα στάδιο επιτελέστηκε εντός του ναού και το άλλο διεξήχθη εκτός του ναού. Το ένα στάδιο ήταν να καθοδηγήσει τη ζωή του ανθρώπου σύμφωνα με τον νόμο και το άλλο ήταν να κάνει μια προσφορά περί αμαρτίας. Αυτά τα δύο στάδια του έργου ήταν αισθητά διαφορετικά. Αυτό διαχωρίζει τη νέα εποχή από την παλαιά και είναι απολύτως σωστό να λέγεται ότι πρόκειται για δύο διαφορετικές εποχές. Η τοποθεσία του έργου Τους ήταν διαφορετική, το περιεχόμενο του έργου Τους ήταν διαφορετικό και ο σκοπός του έργου Τους ήταν διαφορετικός. Ως εκ τούτου, μπορούν να διακριθούν σε δύο εποχές: την Καινή και την Παλαιά Διαθήκη, δηλαδή τη νέα και την παλαιά εποχή. Όταν ήλθε ο Ιησούς, δεν πήγε στον ναό, γεγονός που αποδεικνύει ότι η εποχή του Ιεχωβά είχε τελειώσει. Δεν εισήλθε στον ναό, επειδή το έργο του Ιεχωβά στον ναό είχε τελειώσει και δεν υπήρχε η ανάγκη να γίνει ξανά, και το να γινόταν ξανά θα συνιστούσε επανάληψή του. Μόνο με το να αφήσει τον ναό, να ξεκινήσει ένα νέο έργο και να ανοίξει ένα νέο μονοπάτι εκτός του ναού, ήταν σε θέση να φέρει το έργο του Θεού στο αποκορύφωμά του. Εάν δεν είχε βγει από τον ναό για να επιτελέσει το έργο Του, το έργο του Θεού θα είχε βαλτώσει στα θεμέλια του ναού και δεν θα σημειώνονταν ποτέ νέες αλλαγές. Έτσι λοιπόν, όταν ήλθε ο Ιησούς, δεν εισήλθε στον ναό και δεν επιτέλεσε το έργο Του εντός του ναού. Επιτέλεσε το έργο Του εκτός του ναού και, καθοδηγώντας τους μαθητές, εκτέλεσε ελεύθερα το έργο Του. Η αναχώρηση του Θεού από τον ναό για να επιτελέσει το έργο Του σήμαινε ότι ο Θεός είχε ένα νέο σχέδιο. Το έργο Του θα διεξαγόταν εκτός του ναού και θα αποτελούσε ένα νέο έργο που δεν περιοριζόταν ως προς τον τρόπο υλοποίησής του. Μόλις κατέφθασε ο Ιησούς, έφερε το έργο του Ιεχωβά κατά τη διάρκεια της εποχής της Παλαιάς Διαθήκης στο τέλος του. Αν και Εκείνοι αποκαλούνταν με δύο διαφορετικά ονόματα, το ίδιο Πνεύμα πραγματοποίησε και τα δύο στάδια του έργου και το έργο που επιτελούνταν ήταν συνεχές. Εφόσον το όνομα ήταν διαφορετικό και το περιεχόμενο του έργου ήταν διαφορετικό, ήταν διαφορετική και η εποχή. Όταν ήλθε ο Ιεχωβά, εκείνη ήταν η εποχή του Ιεχωβά, και όταν ήλθε ο Ιησούς, εκείνη ήταν η εποχή του Ιησού. Κι έτσι, με κάθε έλευση, ο Θεός αποκαλείται με ένα όνομα, αντιπροσωπεύει μία εποχή και ανοίγει ένα νέο μονοπάτι· σε κάθε νέο μονοπάτι, υιοθετεί ένα νέο όνομα, το οποίο αποδεικνύει ότι ο Θεός είναι πάντα νέος και ποτέ παλαιός και ότι το έργο Του δεν παύει ποτέ να προχωρά προς τα εμπρός. Η ιστορία πάντα κινείται προς τα εμπρός και το έργο του Θεού κινείται πάντα προς τα εμπρός. Για να φτάσει το έξι χιλιάδων ετών σχέδιο διαχείρισής Του στο τέλος του, πρέπει να συνεχίσει να προχωράει προς τα εμπρός. Κάθε μέρα Αυτός πρέπει να επιτελεί νέο έργο και κάθε έτος πρέπει να επιτελεί νέο έργο. Πρέπει να ανοίγει νέα μονοπάτια, να εγκαινιάζει νέες εποχές, να ξεκινάει νέο και πιο σπουδαίο έργο και, μαζί με αυτά, να φέρνει νέα ονόματα και νέο έργο. Την κάθε στιγμή, το Πνεύμα του Θεού επιτελεί νέο έργο, χωρίς ποτέ να προσκολλάται σε παλιούς τρόπους και κανονισμούς. Ούτε το έργο Του σταμάτησε ποτέ, αλλά επιτελείται κάθε λεπτό που περνάει. Εάν λες ότι το έργο του Αγίου Πνεύματος είναι αμετάβλητο, τότε γιατί ζήτησε ο Ιεχωβά από τους ιερείς να Τον υπηρετήσουν στον ναό, ενώ ο Ιησούς δεν εισήλθε στον ναό παρόλο που, όταν ήλθε, οι άνθρωποι είπαν επίσης ότι ήταν ο αρχιερέας και ότι καταγόταν από τον οίκο του Δαβίδ και ότι ήταν επίσης ο αρχιερέας και ο μέγας Βασιλέας; Και γιατί δεν προσέφερε θυσίες; Η είσοδος ή η μη είσοδος στον ναό, δεν είναι όλα αυτά έργο του ίδιου του Θεού; Εάν, όπως φαντάζεται ο άνθρωπος, ο Ιησούς έλθει ξανά και, κατά τις έσχατες ημέρες, εξακολουθεί να αποκαλείται Ιησούς και έλθει πάνω σε ένα λευκό σύννεφο, κατερχόμενος μεταξύ των ανθρώπων έχοντας την εμφάνιση του Ιησού, δεν θα συνιστά αυτό επανάληψη του έργου Του; Είναι το Άγιο Πνεύμα ικανό να προσκολλάται στα παλιά; Όλα όσα πιστεύει ο άνθρωπος είναι αντιλήψεις και όλα όσα κατανοεί ο άνθρωπος είναι σύμφωνα με το κυριολεκτικό νόημα και είναι σύμφωνα με τη φαντασία του. Βρίσκονται σε αντίθεση με τις αρχές του έργου του Αγίου Πνεύματος και δεν συνάδουν με τις προθέσεις του Θεού. Ο Θεός δεν θα εργαζόταν κατ’ αυτόν τον τρόπο. Ο Θεός δεν είναι τόσο ανόητος και μωρός, και το έργο Του δεν είναι τόσο απλό όσο φαντάζεσαι. Με βάση τα όλα όσα φαντάζεται ο άνθρωπος, ο Ιησούς θα έλθει πάνω σε ένα σύννεφο και θα κατέλθει μεταξύ σας. Εσείς θα δείτε Εκείνον που, πάνω σε ένα σύννεφο, θα σας πει ότι είναι ο Ιησούς. Θα δείτε, επίσης, τα σημάδια από τα καρφιά στα χέρια Του και θα Τον αναγνωρίσετε ως τον Ιησού. Κι Εκείνος θα σας σώσει και πάλι και θα είναι ο ισχυρός Θεός σας. Θα σας σώσει, θα σας δώσει ένα νέο όνομα και θα δώσει στον καθένα σας μια λευκή πέτρα, και κατόπιν θα σας επιτραπεί να εισέλθετε στη βασιλεία των ουρανών και να γίνετε δεκτοί στον παράδεισο. Αυτές οι πεποιθήσεις δεν συνιστούν τις αντιλήψεις του ανθρώπου; Ο Θεός εργάζεται σύμφωνα με τις αντιλήψεις του ανθρώπου ή εργάζεται αντίθετα με τις αντιλήψεις του ανθρώπου; Δεν προέρχονται όλες οι αντιλήψεις του ανθρώπου από τον Σατανά; Δεν έχει διαφθαρεί όλο το είναι του ανθρώπου από τον Σατανά; Αν ο Θεός επιτελούσε το έργο Του σύμφωνα με τις αντιλήψεις του ανθρώπου, δεν θα γινόταν τότε Σατανάς; Δεν θα ανήκε στο ίδιο είδος με τα δημιουργήματά Του; Δεδομένου ότι τα δημιουργήματα έχουν πλέον διαφθαρεί σε τέτοιο βαθμό από τον Σατανά, ώστε ο άνθρωπος να έχει γίνει η ενσάρκωση του Σατανά, αν ο Θεός εργαζόταν σύμφωνα με τα πράγματα του Σατανά, τότε δεν θα συμμαχούσε με τον Σατανά; Πώς μπορεί ο άνθρωπος να συλλάβει το έργο του Θεού; Επομένως, ο Θεός δεν θα εργαζόταν ποτέ σύμφωνα με τις αντιλήψεις του ανθρώπου και δεν θα εργαζόταν ποτέ με τους τρόπους που φαντάζεσαι. Υπάρχουν εκείνοι που λένε ότι ο ίδιος ο Θεός είπε ότι θα καταφθάσει πάνω σε ένα σύννεφο. Είναι αλήθεια ότι το είπε ο ίδιος ο Θεός, αλλά δεν γνωρίζεις ότι κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να συλλάβει τα μυστήρια του Θεού; Δεν γνωρίζεις ότι κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να εξηγήσει τα λόγια του Θεού; Είσαι σίγουρος, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι διαφωτίστηκες και φωτίστηκες από το Άγιο Πνεύμα; Δεν μπορεί να σου το έδειξε το Άγιο Πνεύμα με τόσο άμεσο τρόπο, σωστά; Το Άγιο Πνεύμα ήταν Αυτό που σου έδωσε οδηγίες ή το σκέφτηκες οδηγούμενος από τις δικές σου αντιλήψεις; Είπες: «Αυτό ειπώθηκε από τον ίδιο τον Θεό». Εντούτοις, δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τις αντιλήψεις μας και τον νου μας για να μετρήσουμε τα λόγια του Θεού. Όσο για τα λόγια που εξέφρασε ο Ησαΐας, μπορείς να επεξηγήσεις τα λόγια του με απόλυτη βεβαιότητα; Τολμάς να εξηγήσεις τα λόγια του; Εφόσον δεν τολμάς να εξηγήσεις τα λόγια του Ησαΐα, γιατί τολμάς να εξηγήσεις τα λόγια του Ιησού; Ποιος είναι πιο δοξασμένος, ο Ιησούς ή ο Ησαΐας; Εφόσον η απάντηση είναι ο Ιησούς, γιατί εξηγείς τα λόγια που εξέφερε ο Ιησούς; Θα σου έλεγε ο Θεός εκ των προτέρων για το έργο Του; Δεν μπορεί να το γνωρίζει ούτε ένα δημιούργημα, ούτε καν οι αγγελιοφόροι στον ουρανό, ούτε ο Υιός του ανθρώπου, άρα πώς θα μπορούσες να το γνωρίζεις εσύ; Ο άνθρωπος έχει μεγάλες ελλείψεις. Αυτό που είναι σημαντικό για εσάς τώρα είναι να γνωρίζετε τα τρία στάδια του έργου. Από το έργο του Ιεχωβά έως το έργο του Ιησού και από το έργο του Ιησού έως το έργο του σημερινού σταδίου, αυτά τα τρία στάδια καλύπτουν χωρίς διακοπή ολόκληρο το φάσμα της διαχείρισης του Θεού και όλα τους αποτελούν το έργο ενός Πνεύματος. Από τη δημιουργία του κόσμου, ο Θεός ανέκαθεν εργαζόταν για τη διαχείριση της ανθρωπότητας. Αυτός είναι η Αρχή και το Τέλος, Αυτός είναι ο Πρώτος και ο Έσχατος, και Αυτός ξεκινά μια εποχή και Αυτός φέρνει την εποχή στο τέλος της. Τα τρία στάδια του έργου, σε διαφορετικές εποχές και διαφορετικές τοποθεσίες, είναι αναμφίβολα το έργο ενός Πνεύματος. Όλοι όσοι διαχωρίζουν αυτά τα τρία στάδια αντιτάσσονται στον Θεό. Τώρα, επιβάλλεται να κατανοήσεις ότι όλο το έργο, από το πρώτο στάδιο μέχρι σήμερα, είναι το έργο ενός Θεού, το έργο ενός Πνεύματος. Δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία περί αυτού.