391. Ο Θεός δημιούργησε την ανθρωπότητα, την τοποθέτησε επί γης και την έχει οδηγήσει μέχρι σήμερα. Στη συνέχεια, έσωσε την ανθρωπότητα και τον εαυτό Του ως θυσία εξιλέωσης για την ανθρωπότητα. Στο τέλος, πρέπει να κατακτήσει την ανθρωπότητα, να σώσει ολόκληρη την ανθρωπότητα και να την αποκαταστήσει στην αρχική της ομοίωση. Αυτό είναι το έργο με το οποίο ασχολείται από την αρχή μέχρι το τέλος —η αποκατάσταση του ανθρώπου στην αρχική του εικόνα και στην αρχική του ομοίωση. Θα εδραιώσει τη βασιλεία Του και θα αποκαταστήσει την αρχική ομοίωση του ανθρώπου, που σημαίνει ότι θα αποκαταστήσει την εξουσία Του στη γη και θα αποκαταστήσει την εξουσία Του σε κάθε δημιουργία. Ο άνθρωπος έχασε τη θεοσεβούμενη καρδιά του αφού διαφθάρηκε από τον Σατανά, και έχασε τη λειτουργία που ένα από τα πλάσματα του Θεού θα έπρεπε να έχει, με το να μετατραπεί σε εχθρό ανυπάκουο στον Θεό. Ο άνθρωπος έζησε κάτω από τη σφαίρα επιρροής του Σατανά και ακολούθησε τις εντολές του Σατανά· οπότε ο Θεός δεν είχε τρόπο να δουλέψει μεταξύ των πλασμάτων Του και ήταν ακόμη πιο αδύναμος ως προς το να εισπράξει σεβασμό από τα πλάσματά Του. Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό και όφειλε να λατρεύει τον Θεό, αλλά ο άνθρωπος, στην πραγματικότητα, γύρισε την πλάτη του προς τον Θεό και λάτρεψε τον Σατανά. Ο Σατανάς έγινε το είδωλο στην καρδιά του ανθρώπου. Έτσι, ο Θεός έχασε τη θέση Του στην καρδιά του ανθρώπου, έχασε δηλαδή ουσιαστικά τη σημασία της δημιουργίας του ανθρώπου από Εκείνον, κι έτσι, για να αποκαταστήσει τη σημασία της δημιουργίας του ανθρώπου από Εκείνον, πρέπει να αποκαταστήσει την αρχική ομοίωση του ανθρώπου και να τον απαλλάξει από τη διεφθαρμένη του διάθεση. Για να διεκδικήσει τον άνθρωπο από τον Σατανά, πρέπει να σώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να αποκαταστήσει σταδιακά την αρχική ομοίωση του ανθρώπου και να αποκαταστήσει την αρχική λειτουργία του ανθρώπου και, τελικά, τη βασιλεία Του. Η τελική καταστροφή αυτών των υιών της ανυπακοής θα πραγματοποιηθεί επίσης για να επιτρέψει στον άνθρωπο να λατρεύει καλύτερα τον Θεό και να ζήσει καλύτερα πάνω στη γη. Από τη στιγμή που ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, θα κάνει τον άνθρωπο να Τον λατρεύει· αφού επιθυμεί να αποκαταστήσει την αρχική λειτουργία του ανθρώπου, θα την αποκαταστήσει πλήρως και χωρίς καμία νόθευση. Η αποκατάσταση της εξουσίας Του σημαίνει πως θα κάνει τον άνθρωπο να Τον λατρεύει και θα τον κάνει να Τον υπακούει· σημαίνει ότι θα κάνει τον άνθρωπο να ζει εξαιτίας Αυτού και να ωθεί τους εχθρούς Του στο να χάνονται εξαιτίας της εξουσίας Του. Αυτό σημαίνει ότι θα βοηθήσει κάθε τελευταίο κομμάτι Του να κυριαρχήσει μεταξύ της ανθρωπότητας και χωρίς να υπάρχει οποιαδήποτε αντίσταση από τον άνθρωπο. Η βασιλεία που επιθυμεί να εγκαθιδρύσει είναι η δική Του βασιλεία. Η ανθρωπότητα που επιθυμεί είναι εκείνη που Τον λατρεύει, που Τον υπακούει πλήρως και έχει τη δόξα Του. Εάν δεν σώσει τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα, η σημασία της δημιουργίας του ανθρώπου από Εκείνον θα καταλήξει στο μηδέν. Δεν θα έχει άλλη εξουσία στον άνθρωπο και η βασιλεία Του δεν θα είναι πλέον σε θέση να υπάρχει πάνω στη γη. Εάν δεν καταστρέψει εκείνους τους εχθρούς που είναι ανυπάκουοι σ’ Αυτόν, δεν θα μπορέσει να αποκτήσει την πλήρη δόξα Του, ούτε θα μπορέσει να εδραιώσει τη βασιλεία Του πάνω στη γη. Αυτά είναι τα σύμβολα της ολοκλήρωσης του έργου Του και τα σύμβολα της ολοκλήρωσης του μεγάλου επιτεύγματός Του: να καταστρέψει τελείως εκείνους μεταξύ της ανθρωπότητας που είναι ανυπάκουοι σ’ Αυτόν και να φέρει αυτούς που έχουν καταστεί ολοκληρωμένοι, στην ανάπαυση. Όταν η ανθρωπότητα έχει αποκατασταθεί στην αρχική της ομοίωση, όταν η ανθρωπότητα μπορεί να εκπληρώσει τα αντίστοιχα καθήκοντά της, να διατηρήσει τη δική της θέση και να υπακούει σε όλες τις ρυθμίσεις του Θεού, ο Θεός θα έχει αποκτήσει μια ομάδα ανθρώπων πάνω στη γη που Τον λατρεύει και θα έχει επίσης εγκαθιδρύσει μια βασιλεία πάνω στη γη που Τον λατρεύει.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί

392. Από τη στιγμή που πιστεύεις στον Θεό, πρέπει και να Τον υπακούς. Εάν είσαι ανίκανος να το πράξεις, τότε δεν έχει σημασία αν πιστεύεις στον Θεό. Αν πιστεύεις στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια και, παρόλα αυτά, ποτέ δεν Τον έχεις υπακούσει ή δεχθεί τα λόγια Του καθ’ ολοκληρίαν, αλλά, αντ’ αυτού, ζήτησες από τον Θεό να υποταχθεί Εκείνος σε εσένα και να ενεργήσει σύμφωνα με τις δικές σου έννοιες, τότε είσαι ο πλέον ανυπότακτος των ανθρώπων και είσαι άπιστος. Πώς ένα τέτοιο άτομο είναι ικανό να υπακούσει στο έργο και τα λόγια του Θεού που δεν συμμορφώνονται με τις έννοιες του ανθρώπου; Ο πιο ανυπότακτος άνθρωπος είναι αυτός που σκοπίμως αψηφά τον Θεό και Του αντιστέκεται. Είναι εχθρός του Θεού και ο αντίχριστος. Ένας τέτοιος άνθρωπος διατηρεί μονίμως εχθρική στάση απέναντι στο νέο έργο του Θεού, δεν έχει επιδείξει ποτέ την παραμικρή πρόθεση υποταγής, ούτε ποτέ επέδειξε ευχαρίστως υποταγή ή ταπεινότητα. Εξυψώνει εαυτόν ενώπιον των άλλων και ποτέ δεν δείχνει υποταγή σε κανέναν. Ενώπιον του Θεού, θεωρεί εαυτόν ως τον πλέον ειδήμονα στην κήρυξη του λόγου, καθώς και τον πλέον επιδέξιο στο να εργάζεται πάνω σε άλλους. Ποτέ δεν απορρίπτει τους «θησαυρούς» που ήδη κατέχει, αλλά τους αντιμετωπίζει ως οικογενειακά κειμήλια για λατρεία και κήρυγμα προς άλλους, ενώ τους χρησιμοποιεί για να κατηχεί στους ανόητους εκείνους που τον θαυμάζουν. Πράγματι, υπάρχουν ορισμένοι τέτοιοι άνθρωποι στους κόλπους της εκκλησίας. Δύναται να λεχθεί ότι πρόκειται για «ακατάβλητους ήρωες» που, γενιά τη γενιά, παραμένουν στον οίκο του Θεού. Εκλαμβάνουν την κήρυξη του λόγου (δόγμα) ως το υψηλότερο καθήκον τους. Χρόνο με το χρόνο και γενιά με τη γενιά, τριγυρνούν εδώ κι εκεί, υποστηρίζοντας σθεναρά το «ιερό και απαραβίαστο» καθήκον τους. Κανείς δεν τολμά να τους αγγίξει και ούτε ένας δεν τολμά να τους κατηγορήσει ανοιχτά. Με την πάροδο των ετών, γίνονται «βασιλείς» μέσα στον οίκο του Θεού, επιβάλλοντας ανεξέλεγκτα την τυραννία τους πάνω σε άλλους κάθε εποχή. Η συμμορία αυτή των δαιμόνων επιδιώκει να ενωθεί μαζί και να γκρεμίσει το έργο Μου∙ πώς μπορώ να επιτρέψω σε αυτούς τους ζωντανούς διαβόλους να υπάρχουν ενώπιόν Μου; Ακόμη και εκείνοι που διαθέτουν μόνο τη μισή υπακοή αδυνατούν να περπατήσουν μέχρι το τέλος, πόσο μάλλον αυτοί οι τύραννοι, που δεν έχουν την παραμικρή υπακοή στις καρδιές τους! Το έργο του Θεού δεν κερδίζεται εύκολα από τον άνθρωπο. Ακόμη κι αν ο άνθρωπος χρησιμοποιήσει όλη του τη δύναμη, θα είναι ικανός να κερδίσει μόνο ένα απλό μερίδιο, επιτυγχάνοντας την τελείωση στο τέλος. Τι γίνεται, λοιπόν, με τα παιδιά του αρχαγγέλου, που επιδιώκουν να καταστρέψουν το έργο του Θεού; Δεν έχουν ακόμα λιγότερες ελπίδες να κερδηθούν από τον Θεό; Επιτελώντας το έργο της κατάκτησης, σκοπός Μου δεν είναι μόνο να κατακτήσω προς χάριν της κατάκτησης, αλλά να κατακτήσω έτσι ώστε να αποκαλύψω τη δικαιοσύνη και την αδικία, να αποκτήσω αποδείξεις για την τιμωρία του ανθρώπου, να καταδικάσω τους κακούς και, ακόμα περισσότερο, να κατακτήσω προς χάριν της τελείωσης εκείνων που υπακούν πρόθυμα. Τελικά, όλοι θα χωριστούν ανάλογα με το είδος και όλοι εκείνοι που έχουν τελειωθεί έχουν τις σκέψεις και τις ιδέες τους γεμάτες με υπακοή. Αυτό είναι το έργο που πρέπει να ολοκληρωθεί στο τέλος. Αλλά οι ανυπότακτοι θα τιμωρούνται, θα στέλνονται να καούν στη φωτιά και θα καθίστανται αντικείμενο αιώνιου αναθέματος. Όταν έρθει εκείνη η ώρα, αυτοί οι «σπουδαίοι και ακατάβλητοι ήρωες» των παλαιότερων χρόνων θα γίνουν οι χαμηλότεροι και οι πλέον απευκταίοι «αδύναμοι και ανίκανοι δειλοί». Μόνον τούτο δύναται να απεικονίσει κάθε πτυχή της δικαιοσύνης του Θεού και να αποκαλύψει τη διάθεσή Του, η οποία δεν ανέχεται καμία προσβολή από τον άνθρωπο. Μόνον τούτο δύναται να κατευνάσει το μίσος μέσα στην καρδιά Μου. Δε συμφωνείτε ότι είναι κάτι απολύτως λογικό;

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Εκείνοι που υπακούουν στον Θεό με ειλικρινή καρδιά θα κερδηθούν σίγουρα από τον Θεό

393. Το έργο που επιτελεί ο Θεός διαφέρει από περίοδο σε περίοδο. Αν σε μία φάση επιδείξεις μεγάλη υπακοή, αλλά στην επόμενη φάση επιδείξεις λιγότερη ή και καθόλου, τότε ο Θεός θα σε εγκαταλείψει. Εάν συμβαδίζεις με τον Θεό καθώς Εκείνος ανεβαίνει τούτο το σκαλοπάτι, τότε πρέπει να συνεχίσεις στον ίδιο ρυθμό, όταν Εκείνος ανέβει στο επόμενο. Μόνον τότε είσαι υπάκουος στο Άγιο Πνεύμα. Από τη στιγμή που πιστεύεις στον Θεό, πρέπει να παραμείνεις σταθερός στην υπακοή σου. Δεν είναι δυνατόν να είσαι υπάκουος όποτε το επιθυμείς και ανυπάκουος όποτε δεν το επιθυμείς. Αυτό το είδος υπακοής δεν επιδοκιμάζεται από τον Θεό. Εάν δεν μπορείς να συμβαδίσεις με το νέο έργο που Εγώ χορηγώ και συνεχίζεις να εμμένεις στις παρελθούσες ρήσεις, τότε πώς μπορεί να υπάρξει πρόοδος στη ζωή σου; Το έργο του Θεού είναι να σε εξοπλίσει μέσω των λόγων Του. Όταν υπακούς και δέχεσαι τα λόγια Του, τότε σίγουρα το Άγιο Πνεύμα θα εργαστεί μέσα σου. Το Άγιο Πνεύμα εργάζεται ακριβώς με τον τρόπο που Εγώ λέω. Κάνε όσα Εγώ έχω πει, και αμέσως το Άγιο Πνεύμα θα εργαστεί μέσα σου. Εγώ απελευθερώνω ένα καινούργιο φως για να το δείτε και να σας φέρει στο φως της σημερινής εποχής. Όταν περπατήσεις μέσα σε αυτό το φως, το Άγιο Πνεύμα θα εργαστεί αμέσως μέσα σου. Υπάρχουν μερικοί που μπορεί να είναι απρόθυμοι, λέγοντας: «Δεν εκτελώ αυτό που λες». Εγώ, τότε, σου λέω ότι έχεις φτάσει πλέον στο τέλος του δρόμου, έχεις στερέψει και δεν έχεις άλλη ζωή. Ως εκ τούτου, την ώρα που βιώνετε τη μεταμόρφωση της διάθεσής σας, είναι απολύτως ουσιώδες να συμβαδίζετε με το παρόν φως. Το Άγιο Πνεύμα δεν εργάζεται μονάχα μέσα σε ορισμένους ανθρώπους τους οποίους χρησιμοποιεί ο Θεός, αλλά ακόμα περισσότερο μέσα στην εκκλησία. Εκείνος θα μπορούσε να εργάζεται μέσα στον οποιονδήποτε. Μπορεί να εργάζεται μέσα σε εσένα προς το παρόν, κι όταν εσύ πλέον θα το έχεις βιώσει, Εκείνος μπορεί να συνεχίσει το έργο Του μέσα σε κάποιον άλλον. Βιαστείτε να ακολουθήσετε∙ όσο πιο στενά ακολουθείτε το παρόν φως, τόσο περισσότερο δύναται να αναπτυχθεί η ζωή σας. Ό,τι είδος ανθρώπου κι αν είναι, από τη στιγμή που το Άγιο Πνεύμα εργάζεται μέσα του, φροντίστε να ακολουθήσετε. Δέξου τις εμπειρίες του μέσα από τις δικές σου και θα λάβεις ακόμη υψηλότερα πράγματα. Έτσι, η πρόοδός σου θα είναι ταχύτερη. Τούτο είναι το μονοπάτι της τελείωσης για τον άνθρωπο, καθώς κι ένας τρόπος μέσα από τον οποίο αναπτύσσεται η ζωή. Το μονοπάτι προς την τελείωση κατακτάται μέσω της υπακοής σου στο έργο του Αγίου Πνεύματος. Εσύ δεν γνωρίζεις μέσω τίνος ανθρώπου ο Θεός θα εργαστεί για την τελείωσή σου, ούτε μέσα από ποιο άτομο, περιστατικό ή πράγμα θα σε καταστήσει Εκείνος ικανό να περιέλθει στην κατοχή σου και να αποκτήσεις γνώση. Εάν είσαι ικανός να περπατήσεις σε αυτόν τον σωστό δρόμο, τούτο δείχνει ότι έχεις πολλές ελπίδες να τελειωθείς από τον Θεό. Εάν είσαι ανίκανος να το πράξεις, τούτο δείχνει ότι το μέλλον σου είναι ζοφερό και στερείται φωτός. Από τη στιγμή που θα μπεις στον σωστό δρόμο, θα σου αποκαλυφθούν τα πάντα. Ανεξάρτητα από το τι μπορεί να αποκαλύψει το Άγιο Πνεύμα σε άλλους, αν εσύ προχωράς με βάση τη γνώση τους προκειμένου να βιώσεις πράγματα αφ’ εαυτού σου, τότε αυτή η εμπειρία θα καταστεί μέρος της ζωής σου και θα είσαι ικανός να εξοπλίσεις άλλους μέσα από αυτή την εμπειρία. Εκείνοι που εξοπλίζουν άλλους παπαγαλίζοντας λόγια, είναι άνθρωποι που δεν έχουν καμία εμπειρία∙ πρέπει να μάθεις να ανακαλύπτεις, μέσα από τη διαφώτιση και τη φώτιση των άλλων, έναν τρόπο εξάσκησης, προτού να μπορέσεις να αρχίσεις να μιλάς για τη δική σου προσωπική εμπειρία και γνώση. Αυτό θα έχει και το μεγαλύτερο όφελος στη ζωή σου. Πρέπει να βιώνεις με τον συγκεκριμένο τρόπο, υπακούοντας σε όλα όσα προέρχονται από τον Θεό. Πρέπει να αναζητάς το θέλημα του Θεού παντού και να μελετάς τις διδαχές σε όλα τα πράγματα, ώστε η ζωή σου να δύναται να αναπτυχθεί. Αυτή η πρακτική παρέχει την ταχύτερη πρόοδο.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Εκείνοι που υπακούουν στον Θεό με ειλικρινή καρδιά θα κερδηθούν σίγουρα από τον Θεό

394. Η υποταγή στο έργο του Θεού πρέπει να είναι απτή και να βιώνεται. Η υποταγή σε επιφανειακό επίπεδο δεν δύναται να λαμβάνει την επιδοκιμασία του Θεού, ενώ η απλή υπακοή στις επιφανειακές πτυχές του λόγου του Θεού, χωρίς την επιδίωξη μεταμόρφωσης της διάθεσης, θα είναι ανίκανη να ευχαριστήσει την καρδιά του Θεού. Η υπακοή στον Θεό και η υποταγή στο έργο Του είναι ένα και το αυτό. Αυτοί που υποτάσσονται μονάχα στον Θεό αλλά όχι και στο έργο Του δεν μπορούν να θεωρηθούν υπάκουοι, ακόμα δε λιγότερο, εκείνοι που δεν υποτάσσονται αληθινά, αλλά είναι καταφανώς συκοφαντικοί. Όλοι εκείνοι που υποτάσσονται αληθινά στον Θεό, είναι ικανοί να ωφεληθούν από το έργο και να αποκτήσουν κατανόηση της διάθεσης και του έργου του Θεού. Μόνον αυτού του είδους οι άνθρωποι υποτάσσονται αληθινά στον Θεό. Τέτοιοι άνθρωποι είναι ικανοί να κερδίσουν νέες γνώσεις από το νέο έργο και να βιώσουν νέες αλλαγές από το ίδιο έργο. Μόνον αυτού του είδους οι άνθρωποι έχουν την επιδοκιμασία του Θεού∙ τελειωθείς, είναι μόνον εκείνος ο άνθρωπος, ο οποίος έχει υποστεί μεταμόρφωση της διάθεσής του. Εκείνοι που λαμβάνουν την επιδοκιμασία του Θεού είναι αυτοί που ευχαρίστως υποτάσσονται, όχι μόνον στον Θεό, αλλά και στον λόγο και στο έργο Του. Μόνον αυτό το είδος του ανθρώπου βρίσκεται στον σωστό δρόμο∙ μόνον αυτό το είδος του ανθρώπου επιθυμεί και αναζητά ειλικρινά τον Θεό.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Εκείνοι που υπακούουν στον Θεό με ειλικρινή καρδιά θα κερδηθούν σίγουρα από τον Θεό

395. Κατά τη διάρκεια της ενσάρκωσης του Θεού, η υποταγή που Αυτός απαιτεί από τους ανθρώπους δεν αφορά το να απέχει κανείς από το να κρίνει ή να αντιστέκεται, όπως αυτοί φαντάζονται· αντίθετα, Αυτός απαιτεί οι άνθρωποι να χρησιμοποιήσουν τα λόγια Του ως βασική αρχή τους, σύμφωνα με την οποία θα ζουν, και ως θεμέλιο για την επιβίωσή τους, να κάνουν οπωσδήποτε πράξη την ουσία των λόγων Του και να ικανοποιούν πλήρως το θέλημά Του. Μια πτυχή της απαίτησης από τους ανθρώπους να υποτάσσονται στον ενσαρκωμένο Θεό αφορά στο να κάνουν πράξη τους λόγους Του, και μια άλλη πτυχή αφορά στην ικανότητα υποταγής στην κανονικότητα και την πρακτικότητά Του. Πρέπει και τα δυο να είναι απόλυτα. Εκείνοι που μπορούν να επιτύχουν και τις δύο πτυχές είναι όλοι εκείνοι των οποίων η καρδιά τρέφει αληθινή αγάπη για τον Θεό. Είναι όλοι άνθρωποι τους οποίους έχει κερδίσει ο Θεός και όλοι τους αγαπούν τον Θεό όπως αγαπούν τη ζωή τους. […]

Η ομάδα των ανθρώπων, τους οποίους ο ενσαρκωμένος Θεός θέλει να κερδίσει σήμερα, είναι εκείνοι που συμμορφώνονται με το θέλημά Του. Πρέπει μόνο να υποταχθούν στο έργο Του και να σταματήσουν να ασχολούνται διαρκώς με τις ιδέες του Θεού στον ουρανό, να ζουν μέσα στην ασάφεια και να δυσκολεύουν τον ενσαρκωμένο Θεό. Αυτοί που είναι σε θέση να Τον υπακούν είναι εκείνοι που ακούν απόλυτα τα λόγια Του και υποτάσσονται στις ρυθμίσεις Του. Αυτού του είδους οι άνθρωποι δεν προσέχουν καθόλου το πώς ίσως να είναι στ’ αλήθεια ο Θεός στον ουρανό ή το τι είδους έργο ίσως επιτελεί τώρα στην ανθρωπότητα ο Θεός στον ουρανό· προσφέρουν πλήρως την καρδιά τους στον Θεό επί γης και θέτουν ολόκληρο το είναι τους ενώπιόν Του. Δεν ενδιαφέρονται ποτέ για τη δική τους ασφάλεια ούτε ασχολούνται με την κανονικότητα και την πρακτικότητα του ενσαρκωμένου Θεού. Εκείνοι που υποτάσσονται στον ενσαρκωμένο Θεό μπορούν να τελειωθούν από Αυτόν. Εκείνοι που πιστεύουν στον Θεό στον ουρανό δεν θα κερδίσουν τίποτα. Αυτό συμβαίνει γιατί ο Θεός επί γης, κι όχι ο Θεός στον ουρανό, είναι Αυτός που παρέχει υποσχέσεις και ευλογίες στους ανθρώπους. Οι άνθρωποι δεν θα πρέπει πάντα να μεγαλοποιούν τον Θεό στον ουρανό και να βλέπουν τον Θεό επί γης σαν έναν απλό μέσο άνθρωπο· αυτό είναι άδικο. Ο Θεός στον ουρανό είναι μέγας και υπέροχος με θαυμαστή σοφία, μα αυτό δεν υφίσταται σε καμία περίπτωση. Ο Θεός επί γης είναι πολύ συνηθισμένος και ασήμαντος και είναι, επίσης, πολύ κανονικός. Δεν έχει εξαιρετικό μυαλό και δεν κάνει συγκλονιστικές ενέργειες· απλώς εργάζεται και μιλά με πολύ κανονικό και πρακτικό τρόπο. Αν και δεν μιλά μέσω κεραυνών ούτε επικαλείται τον άνεμο και τη βροχή, είναι στ’ αλήθεια η ενσάρκωση του Θεού στον ουρανό, και είναι στ’ αλήθεια ο Θεός που ζει ανάμεσα στους ανθρώπους. Οι άνθρωποι δεν πρέπει από τη μία να μεγαλοποιούν εκείνον που μπορούν να κατανοήσουν ως Θεό και που συμφωνεί με αυτό που θεωρούν Θεό στις φαντασιοπληξίες τους, κι από την άλλη να βλέπουν εκείνον που δεν μπορούν να αποδεχτούν και δεν μπορούν να φανταστούν με τίποτα ταπεινό. Όλα αυτά προέρχονται από την παρακοή των ανθρώπων και συνιστούν την πηγή της αντίστασης των ανθρώπων στον Θεό.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Εκείνοι που αγαπούν αληθινά τον Θεό είναι εκείνοι που μπορούν να υποτάσσονται απόλυτα στην πρακτικότητά Του

396. Tο κλειδί για την υπακοή στον Θεό είναι να εκτιμάς το νέο φως και να είσαι ικανός να το δεχτείς και να το εφαρμόσεις στην πράξη. Μόνο αυτό είναι πραγματική υπακοή. Όσοι δεν έχουν τη βούληση να διψούν για τον Θεό, είναι ανίκανοι να τείνουν προς το να υπακούσουν στον Θεό, και μπορούν μόνο να αντιταχθούν στον Θεό ως αποτέλεσμα της ικανοποίησης τους με την υπάρχουσα κατάσταση. Όταν ο άνθρωπος δεν μπορεί να υπακούει στον Θεό, είναι επειδή κατέχεται από αυτό που προηγήθηκε. Τα πράγματα που προηγήθηκαν έχουν δώσει στους ανθρώπους κάθε είδους αντιλήψεις και ψευδαισθήσεις για τον Θεό, οι οποίες έχουν γίνει η εικόνα του Θεού στο μυαλό τους. Συνεπώς, πιστεύουν στις δικές τους αντιλήψεις και τα πρότυπα της δικής τους φαντασίας. Αν συγκρίνεις τον Θεό που πραγματοποιεί πραγματικό έργο σήμερα, με τον Θεό της φαντασίας σου, τότε η πίστη σου προέρχεται από τον Σατανά και είναι σύμφωνη με τις δικές σου προτιμήσεις· ο Θεός δεν θέλει τέτοιου είδους πίστη. Ανεξάρτητα από το πόσο ανωτέρου επιπέδου είναι τα διαπιστευτήρια τους και ανεξάρτητα από την αφοσίωσή τους —ακόμα κι αν έχουν αφιερώσει ολόκληρη τη ζωή τους στο έργο Του και έχουν μαρτυρήσει— ο Θεός δεν εγκρίνει κανέναν με τέτοια πίστη. Απλώς τους δείχνει λίγη χάρη και τους επιτρέπει να την απολαμβάνουν για κάποιο χρονικό διάστημα. Άνθρωποι σαν κι αυτούς δεν είναι σε θέση να εφαρμόσουν την αλήθεια στην πράξη, το Άγιο Πνεύμα δεν εργάζεται μέσα τους και ο Θεός θα τους εξαλείψει όλους έναν-έναν, με τη σειρά. Ανεξάρτητα από το αν είναι ηλικιωμένοι ή νέοι, εκείνοι που δεν υπακούν στον Θεό μέσα από την πίστη τους και έχουν λανθασμένα κίνητρα, είναι εκείνοι που αντιτίθενται και διακόπτουν, και τέτοιου είδους άνθρωποι αναμφισβήτητα θα εξαλειφθούν από τον Θεό. Όσοι δεν επιδεικνύουν την παραμικρή υπακοή στον Θεό, οι οποίοι μόλις κι αναγνωρίζουν το όνομα του Θεού και έχουν κάποια αίσθηση της στοργής και της αγάπης του Θεού, αλλά παρόλα αυτά δεν συμβαδίζουν με τα βήματα του Αγίου Πνεύματος και δεν υπακούν στο παρόν έργο και τον λόγο του Αγίου Πνεύματος· τέτοιοι άνθρωποι ζουν εν μέσω της Θείας Χάριτος και δεν θα κερδηθούν και οδηγηθούν στην τελείωση από τον Θεό. Ο Θεός οδηγεί τους ανθρώπους στην τελείωση μέσα από την υπακοή τους, μέσα από τη βρώση, την πόση και την απόλαυση του λόγου του Θεού, καθώς και μέσα από την ταλαιπωρία και τον εξευγενισμό στη ζωή τους. Μόνο μέσω μιας πίστης όπως αυτή μπορεί να αλλάξει η διάθεση των ανθρώπων, μόνο τότε μπορούν να κατέχουν την αληθινή γνώση του Θεού. Να μην είσαι ικανοποιημένος με το να ζεις μέσα στις χάρες του Θεού, να διψάς ενεργά για την αλήθεια, ψάχνοντας για την αλήθεια και επιδιώκοντας να κερδηθείς από τον Θεό. Αυτή είναι η σημασία του να υπακούς συνειδητά στον Θεό· αυτό ακριβώς είναι το είδος της πίστης που θέλει ο Θεός. Οι άνθρωποι που δεν κάνουν τίποτα περισσότερο από να απολαμβάνουν τις χάρες του Θεού, δεν μπορούν να γίνουν τέλειοι ή να αλλάξουν, και η υπακοή τους, η ευσέβειά τους, η αγάπη και η υπομονή τους είναι όλα επιφανειακά. Εκείνοι που μόνο απολαμβάνουν τις χάρες του Θεού δεν μπορούν πραγματικά να γνωρίσουν τον Θεό, και ακόμη και όταν γνωρίσουν τον Θεό, η γνώση τους είναι επιφανειακή και λένε πράγματα όπως ότι ο Θεός αγαπά τον άνθρωπο ή ότι ο Θεός είναι συμπονετικός προς τον άνθρωπο. Αυτό δεν αντιπροσωπεύει τη ζωή του ανθρώπου και δεν δείχνει οι άνθρωποι να γνωρίζουν πραγματικά τον Θεό. Αν, όταν ο λόγος του Θεού τους εξευγενίσει ή όταν τους βρίσκουν οι δοκιμασίες Του, οι άνθρωποι αδυνατούν να υπακούν στον Θεό —κι αν, αντιθέτως, γίνονται δύσπιστοι και αποτυγχάνουν— τότε δεν είναι ούτε στο ελάχιστο υπάκουοι. Μέσα τους έχουν πολλούς κανόνες και περιορισμούς, σχετικά με την πίστη στον Θεό, παλιές εμπειρίες που είναι αποτέλεσμα πολλών χρόνων πίστης ή διάφορα δόγματα βασισμένα στη Βίβλο. Θα μπορούσαν άνθρωποι όπως αυτοί να υπακούν τον Θεό; Αυτοί οι άνθρωποι είναι γεμάτοι ανθρώπινα πράγματα, πώς θα μπορούσαν να υπακούσουν στον Θεό; Όλοι υπακούν σύμφωνα με τις προσωπικές προτιμήσεις τους, θα μπορούσε ο Θεός να επιθυμεί μια τέτοια υπακοή; Αυτό δεν είναι υπακοή στον Θεό, αλλά, σύμφωνα με το δόγμα, είναι ικανοποίηση και παρηγοριά του εαυτού σου. Αν υποστηρίξεις ότι αυτό είναι υπακοή στον Θεό, δεν Τον βλασφημείς;

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Στην πίστη σου για τον Θεό πρέπει να υπακούς τον Θεό

397. Όλοι αυτοί οι οποίοι δεν αναζητούν την υπακοή στον Θεό, μέσα από την πίστη τους εναντιώνονται στον Θεό. Ο Θεός ζητάει από τους ανθρώπους να αναζητούν την αλήθεια, να διψούν για τον λόγο του Θεού και να τρώνε και να πίνουν τον λόγο του Θεού και να τον κάνουν πράξη, ώστε να επιτύχουν την υπακοή στον Θεό. Εάν τα κίνητρά σου είναι πραγματικά τέτοια, τότε ο Θεός σίγουρα θα σε επαινέσει και σίγουρα θα είναι ευγενικός απέναντι σου. Κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό και κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει. Εάν τα κίνητρά σου δεν είναι προς χάρη της υπακοής στον Θεό και έχεις άλλους σκοπούς, τότε όλα όσα λες και κάνεις —οι προσευχές σου ενώπιον του Θεού, ακόμη και κάθε πράξη σου— θα είναι σε αντίθεση με τον Θεό. Μπορεί να είσαι γλυκομίλητος και ευγενής, κάθε μία πράξη και έκφρασή σου μπορεί να φαίνεται σωστή, ίσως δείχνεις υπάκουος, αλλά όταν πρόκειται για τα κίνητρά σου και τις απόψεις σου για την πίστη στον Θεό, ό,τι κάνεις είναι μοχθηρό και αντιτίθεται στον Θεό. Οι άνθρωποι που εμφανίζονται τόσο υπάκουοι σαν πρόβατα, αλλά οι καρδιές τους υποκρύπτουν κακές προθέσεις, είναι λύκοι με προβιά προβάτου, προσβάλλουν άμεσα τον Θεό και ο Θεός δεν θα χαριστεί σε κανέναν από αυτούς. Το Άγιο Πνεύμα θα αποκαλύψει τον καθένα από αυτούς, έτσι ώστε όλοι να μπορούν να δουν ότι ο κάθε ένας από εκείνους που είναι υποκριτές σίγουρα θα γίνει απεχθής και θα απορριφθεί από το Άγιο Πνεύμα. Μην ανησυχείς: ο Θεός θα αντιμετωπίσει και θα αποφασίσει για κάθε έναν από αυτούς στην ώρα του.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Στην πίστη σου για τον Θεό πρέπει να υπακούς τον Θεό

398. Για να μετρηθεί το κατά πόσο οι άνθρωποι μπορούν να υπακούν τον Θεό, το βασικότερο που πρέπει να εξεταστεί είναι το αν επιθυμούν τίποτε ακραίο από τον Θεό, και το κατά πόσο έχουν απώτερα κίνητρα ή όχι. Αν οι άνθρωποι έχουν πάντα απαιτήσεις από τον Θεό, τότε αυτό αποδεικνύει ότι δεν είναι υπάκουοι σ’ Αυτόν. Ό,τι κι αν σου συμβεί, αν δεν μπορείς να το δεχθείς από τον Θεό, δεν μπορείς να αναζητήσεις την αλήθεια, πάντα μιλάς βάσει της υποκειμενικής σου λογικής, πάντα νιώθεις πως μόνο εσύ έχεις δίκιο και είσαι, μάλιστα, ικανός να αμφισβητείς τον Θεό, τότε θα έχεις μπελάδες. Τέτοιοι άνθρωποι είναι οι πιο αλαζονικοί και οι πιο επαναστατικοί απέναντι στον Θεό. Οι άνθρωποι που έχουν πάντα απαιτήσεις από τον Θεό δεν μπορούν ποτέ να Τον υπακούσουν αληθινά. Αν απαιτείς πράγματα από τον Θεό, αυτό αποδεικνύει ότι κάνεις κάποια συμφωνία με τον Θεό, ότι επιλέγεις τις δικές σου σκέψεις και ενεργείς σύμφωνα με τις σκέψεις αυτές. Έτσι, προδίδεις τον Θεό και δεν διαθέτεις υπακοή. Το να έχεις απαιτήσεις από τον Θεό είναι παράλογο· αν στ’ αλήθεια πιστεύεις πως Αυτός είναι Θεός, τότε δεν θα τολμήσεις να απαιτήσεις πράγματα απ’ Αυτόν ούτε θα έχεις τα προσόντα να απαιτήσεις πράγματα απ’ Αυτόν, είτε αυτά είναι λογικά είτε όχι. Αν διαθέτεις αληθινή πίστη, και πιστεύεις πως είναι Θεός, τότε δεν θα έχεις καμία επιλογή παρά να Τον λατρεύεις και να Τον υπακούς. Οι άνθρωποι, σήμερα, όχι μόνο έχουν επιλογή, αλλά απαιτούν μάλιστα ο Θεός να ενεργεί σύμφωνα με τις δικές τους σκέψεις. Επιλέγουν τις δικές τους σκέψεις και ζητούν ο Θεός να ενεργεί σύμφωνα μ’ αυτές, και δεν απαιτούν από τον ίδιο τον εαυτό τους να ενεργεί σύμφωνα με τις σκέψεις του Θεού. Έτσι, δεν υπάρχει πραγματική πίστη μέσα τους, ούτε υπάρχει καμία ουσία στην πίστη τους. Όταν θα είσαι σε θέση να έχεις λιγότερες απαιτήσεις από τον Θεό, η αληθινή πίστη και η υπακοή σου θα αναπτυχθούν, και η αίσθηση της λογικής σου θα γίνει, επίσης, σχετικά κανονική.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι άνθρωποι έχουν πάρα πολλές απαιτήσεις από τον Θεό

399. Όταν αντιμετωπίζεις αληθινά προβλήματα της ζωής, πώς πρέπει να γνωρίζεις και να κατανοείς την εξουσία και την κυριαρχία του Θεού; Όταν δεν γνωρίζεις πώς να κατανοήσεις, να χειριστείς και να βιώσεις αυτά τα προβλήματα, ποια στάση πρέπει να υιοθετείς για να δείξεις την πρόθεση, την επιθυμία και την πραγματικότητά σου να υποταχθείς στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού; Πρώτα, πρέπει να μάθεις να περιμένεις· έπειτα, πρέπει να μάθεις να αναζητάς· στη συνέχεια, πρέπει να μάθεις να υποτάσσεσαι. Το να «περιμένεις» σημαίνει να περιμένεις τον χρόνο του Θεού, να περιμένεις τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που Αυτός έχει διευθετήσει για σένα, όπως και να περιμένεις να σου αποκαλυφθεί σταδιακά το θέλημά Του. Το να «αναζητάς» σημαίνει να παρατηρείς και να κατανοείς τις καλόκαρδες προθέσεις του Θεού για σένα μέσω των ανθρώπων, των γεγονότων και των πραγμάτων που Αυτός έχει καθορίσει, να κατανοείς την αλήθεια μέσω αυτών, να κατανοείς τι πρέπει να κατορθώσουν οι άνθρωποι και ποιους τρόπους πρέπει να τηρούν, να κατανοείς ποια αποτελέσματα και ποια κατορθώματα έχει ο Θεός σκοπό να επιτύχει στους ανθρώπους. Το να «υποτάσσεσαι», φυσικά, αναφέρεται στο να δέχεσαι τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που έχει ενορχηστρώσει ο Θεός, να δέχεσαι την κυριαρχία Του και, μέσα από αυτά, να μαθαίνεις πώς υπαγορεύει ο Δημιουργός τη μοίρα του ανθρώπου, πώς παρέχει στον άνθρωπο τη ζωή Του, πώς ενσωματώνει την αλήθεια μέσα στον άνθρωπο. Τα πάντα υπό τις διευθετήσεις και την κυριαρχία του Θεού υπακούν σε φυσικούς νόμους και, αν αποφασίσεις να αφήσεις τον Θεό να διευθετήσει και να υπαγορεύσει τα πάντα για εσένα, πρέπει να μάθεις να περιμένεις, πρέπει να μάθεις να αναζητάς, πρέπει να μάθεις να υποτάσσεσαι. Αυτή είναι η στάση που πρέπει να διατηρεί κάθε άνθρωπος που θέλει να υποταχθεί στην εξουσία του Θεού, όπως και η βασική αρετή που πρέπει να κατέχει κάθε άνθρωπος που θέλει να δεχθεί την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού. Για να διατηρείτε τέτοια στάση, για να κατέχετε τέτοια αρετή, πρέπει να εργαστείτε πιο σκληρά· μόνο έτσι μπορείτε να εισέλθετε στην αληθινή πραγματικότητα.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Γ΄

400. Όταν ο Νώε έπραξε ό,τι του παρήγγειλε ο Θεός, δεν γνώριζε ποιες ήταν οι προθέσεις του Θεού. Δεν ήξερε τι ήθελε ο Θεός να επιτύχει. Ο Θεός απλώς του έδωσε μια εντολή, καθοδηγώντας τον να πράξει κάτι, αλλά χωρίς πολλές εξηγήσεις, και εκείνος το έπραξε. Δεν προσπάθησε να καταλάβει από μόνος του τις προθέσεις του Θεού, ούτε αντιστάθηκε στον Θεό ή υπήρξε δίβουλος. Απλώς έπραξε ανάλογα, με καθαρή και απλή καρδιά. Έπραξε ό,τι του επέτρεψε ο Θεός να πράξει, και πίστευε ότι έπρεπε να υπακούει και να ακούει τον λόγο του Θεού. Αυτός ήταν ο τρόπος με τον οποίο ειλικρινά και απλά αντιμετώπισε αυτό που εμπιστεύτηκε ο Θεός. Η ουσία του —η ουσία των ενεργειών του ήταν η υπακοή, όχι η αμφισβήτηση, η αντίσταση και, πολύ λιγότερο, η σκέψη για τα προσωπικά του συμφέροντα και τα κέρδη και τις απώλειές του. Περαιτέρω, όταν ο Θεός είπε ότι θα καταστρέψει τον κόσμο με κατακλυσμό, ο Νώε δεν ρώτησε πότε θα γίνει αυτό ούτε ρώτησε τι θα απογίνουν τα πάντα, και σίγουρα δεν ρώτησε τον Θεό με ποιον τρόπο επρόκειτο να καταστρέψει τον κόσμο. Απλώς έπραξε ό,τι παρήγγειλε ο Θεός. Ακολούθησε επακριβώς τις οδηγίες του Θεού σχετικά με το τι και το πώς, και, επίσης, ανέλαβε αμέσως δράση. Ενήργησε σύμφωνα με τις οδηγίες του Θεού, κρατώντας μια στάση που έδειχνε ότι επιθυμούσε να ικανοποιήσει τον Θεό. Μήπως το έκανε για να αποφύγει ο ίδιος την καταστροφή; Όχι. Μήπως ρώτησε τον Θεό πότε ακριβώς θα ερχόταν η καταστροφή του κόσμου; Όχι. Ρώτησε τον Θεό ή μήπως γνώριζε πόσον καιρό θα έπαιρνε η κατασκευή της κιβωτού; Ούτε αυτό το γνώριζε. Απλώς υπάκουσε, άκουσε και έπραξε αναλόγως.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Α΄

401. Στην πίστη του στον Θεό, ο Πέτρος προσπάθησε να ικανοποιήσει τον Θεό σε όλα και προσπάθησε να υπακούσει σε όλα όσα προήλθαν από τον Θεό. Χωρίς το παραμικρό παράπονο, ήταν σε θέση να δεχτεί την παίδευση και την κρίση, καθώς και το ραφινάρισμα, την ταλαιπωρία και τις στερήσεις στη ζωή του, κανένα από τα οποία δεν μπορούσαν να μεταβάλουν την αγάπη του για τον Θεό. Αυτή δεν ήταν η απόλυτη αγάπη για τον Θεό; Δεν είναι αυτή η εκπλήρωση του καθήκοντος ενός πλάσματος του Θεού; Είτε με παίδευση, κρίση ή ταλαιπωρία, είσαι πάντα σε θέση να επιτύχεις την υπακοή μέχρι θανάτου και αυτό είναι που πρέπει να επιτευχθεί από ένα πλάσμα του Θεού, αυτή είναι η αγνότητα της αγάπης προς τον Θεό. Εάν ο άνθρωπος μπορεί να επιτύχει τουλάχιστον αυτό, τότε πληροί τα κριτήρια ενός πλάσματος του Θεού και δεν υπάρχει τίποτα που να ικανοποιεί καλύτερα την επιθυμία του Δημιουργού. Φαντάσου να είσαι σε θέση να εργάζεσαι για τον Θεό, όμως να μην υπακούς στον Θεό και να είσαι ανίκανος να αγαπάς πραγματικά τον Θεό. Με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο δεν θα έχεις εκπληρώσει το καθήκον ενός πλάσματος του Θεού, αλλά θα έχεις καταδικαστεί και από τον Θεό, επειδή είσαι κάποιος που δεν κατέχει την αλήθεια, ο οποίος είναι ανίκανος να υπακούσει τον Θεό και ο οποίος είναι ανυπάκουος στον Θεό. Εσύ φροντίζεις μόνο να εργάζεσαι για τον Θεό και δεν νοιάζεσαι να κάνεις την αλήθεια πράξη ή να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Δεν καταλαβαίνεις ή δεν γνωρίζεις τον Δημιουργό και δεν υπακούς ούτε αγαπάς τον Δημιουργό. Είσαι κάποιος που είναι εγγενώς ανυπάκουος στον Θεό, επομένως τέτοιοι άνθρωποι δεν αγαπιούνται από τον Δημιουργό.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η επιτυχία ή η αποτυχία εξαρτάται από το μονοπάτι που βαδίζει ο άνθρωπος

402. Η κατάθεση ηχηρής μαρτυρίας για τον Θεό σχετίζεται κυρίως με το αν κατανοείς ή όχι τον πρακτικό Θεό, και με το αν μπορείς ή όχι να υποτάσσεσαι ενώπιον αυτού του ανθρώπου που δεν είναι μόνο συνηθισμένος, μα και κανονικός, και να υποτάσσεσαι μέχρι θανάτου. Αν, μέσω αυτής της υποταγής, στ’ αλήθεια καταθέσεις μαρτυρία για τον Θεό, αυτό σημαίνει ότι έχεις αποκτηθεί από τον Θεό. Αν μπορείς να υποταχθείς μέχρι θανάτου και, ενώπιόν Του, να μην παραπονιέσαι, να μην κρίνεις, να μη συκοφαντείς, να μην έχεις οποιεσδήποτε αντιλήψεις και οποιαδήποτε απώτερα κίνητρα, τότε, με τον τρόπο αυτόν, ο Θεός θα αποκτήσει δόξα. Η υποταγή ενώπιον ενός κοινού ανθρώπου που περιφρονείται από τον άνθρωπο και το να μπορεί κανείς να υποταχθεί μέχρι θανάτου χωρίς αντιλήψεις αποτελούν αληθινή μαρτυρία. Η πραγματικότητα στην οποία ο Θεός απαιτεί να εισέλθουν οι άνθρωποι είναι το να μπορείς να υπακούς τα λόγια Του, να τα κάνεις πράξη, να υποκλίνεσαι ενώπιον του πρακτικού Θεού και να γνωρίζεις τη διαφθορά σου, να ανοίγεις την καρδιά σου ενώπιόν Του και, στο τέλος, να κερδηθείς από Αυτόν μέσω αυτών των λόγων Του. Ο Θεός δοξάζεται όταν αυτές οι ομιλίες σε κατακτούν και σε κάνουν πλήρως υπάκουο σ’ Αυτόν· έτσι, ντροπιάζει τον Σατανά και ολοκληρώνει το έργο Του. Όταν δεν έχεις καθόλου αντιλήψεις για την πρακτικότητα του ενσαρκωμένου Θεού, δηλαδή όταν παραμένεις σταθερός σ’ αυτήν τη δοκιμασία, τότε έχεις καταθέσει αυτήν τη μαρτυρία ικανοποιητικά. Αν έρθει μια μέρα που κατανοείς πλήρως τον πρακτικό Θεό και μπορείς να υποταχθείς μέχρι θανάτου, όπως έκανε ο Πέτρος, τότε θα κερδηθείς και θα τελειωθείς από τον Θεό. Ό,τι κάνει ο Θεός που δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις σου είναι δοκιμασία για σένα. Αν το έργο του Θεού συμφωνούσε με τις αντιλήψεις σου, δεν θα χρειαζόταν να υποφέρεις ή να εξευγενιστείς. Ακριβώς επειδή το έργο Του είναι τόσο πρακτικό και δεν συνάδει με τις αντιλήψεις σου απαιτεί να αποχωριστείς αυτές τις αντιλήψεις. Γι’ αυτόν τον λόγο αποτελεί δοκιμασία για σένα. Ακριβώς λόγω της πρακτικότητας του Θεού βρίσκονται όλοι οι άνθρωποι εν μέσω δοκιμασιών· το έργο Του είναι πρακτικό, όχι υπερφυσικό. Κατανοώντας πλήρως τα πρακτικά λόγια Του και τις πρακτικές ομιλίες Του χωρίς οποιεσδήποτε αντιλήψεις και όντας σε θέση να Τον αγαπάς αληθινά καθώς το έργο Του γίνεται όλο και πιο πρακτικό, θα κερδηθείς από Αυτόν. Η ομάδα των ανθρώπων, τους οποίους θα κερδίσει ο Θεός, είναι εκείνοι που Τον γνωρίζουν· δηλαδή, εκείνοι που γνωρίζουν την πρακτικότητά Του. Επιπλέον, είναι εκείνοι που μπορούν να υποταχθούν στο πρακτικό έργο του Θεού.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Εκείνοι που αγαπούν αληθινά τον Θεό είναι εκείνοι που μπορούν να υποτάσσονται απόλυτα στην πρακτικότητά Του

403. Πριν η ανθρωπότητα εισέλθει στην ανάπαυση, το εάν κάθε άτομο θα τιμωρηθεί ή θα ανταμειφθεί θα καθορίζεται ανάλογα με το αν αναζητά την αλήθεια, αν γνωρίζει τον Θεό, αν μπορεί να υπακούσει στον ορατό Θεό. Όσοι έχουν υπηρετήσει τον ορατό Θεό, αλλά ακόμα δεν Τον γνωρίζουν ή δεν Τον υπακούουν, στερούνται αλήθειας. Αυτοί οι άνθρωποι είναι κακοποιοί και αναμφισβήτητα οι κακοποιοί θα τιμωρηθούν. Επιπλέον, θα τιμωρηθούν σύμφωνα με την κακή συμπεριφορά τους. Ο Θεός είναι για να πιστεύει σ’ Αυτόν ο άνθρωπος και είναι επίσης άξιος της υπακοής του ανθρώπου. Εκείνοι που πιστεύουν μόνο στον ασαφή και αόρατο Θεό είναι εκείνοι που δεν πιστεύουν στον Θεό. Επιπλέον, δεν μπορούν να υπακούν στον Θεό. Αν αυτοί οι άνθρωποι εξακολουθούν να μην μπορούν να πιστέψουν στον ορατό Θεό, από τη στιγμή που θα τελειώσει το έργο Του της κατάκτησης και επίσης παραμένουν ανυπάκουοι και αντιστέκονται στον ορατό ενσαρκωμένο Θεό, αυτοί, οι ασαφιστές, θα καταστραφούν χωρίς αμφιβολία. Είναι το ίδιο που συμβαίνει με όσους βρίσκονται μεταξύ σας —όποιος αναγνωρίζει προφορικά τον ενσαρκωμένο Θεό, αλλά δεν μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια της υπακοής στον ενσαρκωμένο Θεό, τελικά θα εξαλειφθεί και θα καταστραφεί, και ο καθένας που αναγνωρίζει προφορικά τον ορατό Θεό και επίσης τρώει και πίνει από την αλήθεια που εκφράζεται από τον ορατό Θεό, αλλά ακόμη επιζητά τον ασαφή και αόρατο Θεό, θα καταστραφεί ακόμα περισσότερο στο μέλλον. Κανείς από αυτούς τους ανθρώπους δεν μπορεί να παραμείνει μέχρι την ώρα της ανάπαυσης, αφού τελειώσει το έργο του Θεού· Κανείς απ’ αυτούς τους ανθρώπους δεν μπορούν να παραμείνουν μέχρι την ώρα της ανάπαυσης. Οι δαιμονικοί άνθρωποι είναι εκείνοι που δεν κάνουν πράξη την αλήθεια. Η ουσία τους είναι η αντίσταση και η ανυπακοή στον Θεό και δεν έχουν τις παραμικρές προθέσεις να υπακούν τον Θεό. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι θα καταστραφούν.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί