Αρχικά, θα ακούσουμε έναν ύμνο των λόγων του Θεού: «Αν ακολουθείς τα λόγια του Θεού, δεν μπορείς να χαθείς».

1 Ο Θεός ελπίζει να μπορείτε να τρώτε και να πίνετε ανεξάρτητα, πάντα να ζείτε στο φως της παρουσίας του Θεού και να μην αφήνετε ποτέ τα λόγια του Θεού στη ζωή σας· μόνο τότε μπορείτε να διαποτιστείτε με τα λόγια του Θεού. Σε κάθε λέξη και πράξη σου, τα λόγια του Θεού σίγουρα θα σε οδηγούν προς τα εμπρός. Εάν πλησιάσεις ειλικρινά τον Θεό σε αυτόν τον βαθμό και συναναστρέφεσαι συνεχώς μαζί Του, τότε τίποτε από αυτά που κάνεις δεν θα καταλήγει σε σύγχυση ούτε θα σε κάνει να νιώθεις ανίδεος. Θα είσαι σίγουρα ικανός να έχεις τον Θεό στο πλευρό σου, θα είσαι πάντα σε θέση να ενεργείς σύμφωνα με τον λόγο του Θεού.

2 Με κάθε άτομο, γεγονός και πράγμα που συναντάς, ο λόγος του Θεού θα σου εμφανίζεται ανά πάσα στιγμή, οδηγώντας σε να ενεργείς σύμφωνα με τις προθέσεις Του και να ακολουθείς τον λόγο Του σε οτιδήποτε κάνεις. Ο λόγος του Θεού θα σε οδηγήσει προς τα εμπρός σε καθεμία από τις πράξεις σου· δεν θα λοξοδρομήσεις ποτέ και θα μπορείς να ζεις σε ένα νέο φως, με ακόμη περισσότερες και νεότερες διαφωτίσεις. Δεν μπορείς να χρησιμοποιείς ανθρώπινες αντιλήψεις για να συλλογίζεσαι τι θα κάνεις· θα πρέπει να υποτάσσεσαι στην καθοδήγηση του λόγου του Θεού, να έχεις καθαρή καρδιά, να είσαι ήρεμος ενώπιον του Θεού και να στοχάζεσαι περισσότερο. Μην αγωνιάς για λύσεις σε πράγματα που δεν κατανοείς· να φέρνεις τέτοια ζητήματα ενώπιον του Θεού πιο συχνά και να Του προσφέρεις μια ειλικρινή καρδιά.

3 Να πιστεύεις ότι ο Θεός είναι ο Παντοδύναμός σου. Πρέπει να έχεις τρομερή προσδοκία για τον Θεό, αναζητώντας λαίμαργα ενόσω αρνείσαι τις δικαιολογίες, τις προθέσεις και τα τεχνάσματα του Σατανά. Μην απελπίζεσαι. Μην είσαι αδύναμος. Να αναζητάς με όλη την καρδιά σου· να περιμένεις με όλη την καρδιά σου. Να συνεργάζεσαι ενεργά με τον Θεό και να απαλλαχθείς από τα εσωτερικά εμπόδιά σου.

Από το «Συναναστροφή του Θεού»  

Μόλις τώρα παίξατε τον ύμνο «Αν ακολουθείς τα λόγια του Θεού, δεν μπορείς να χαθείς». Ακούγοντας αυτόν τον ύμνο, κερδίσατε καθόλου φώτιση ή κανένα μονοπάτι άσκησης; Ποια λόγια σάς έδωσαν έμπνευση και φώτιση; Είναι σωστά τα λόγια: «Αν ακολουθείς τα λόγια του Θεού, δεν μπορείς να χαθείς»; Είναι η αλήθεια; (Ναι.) Ποιοι στίχοι του ύμνου αυτού νομίζεις ότι είναι ιδιαίτερα χρήσιμοι για την εμπειρία σου στην αληθινή ζωή; Ξεκίνα να διαβάζεις απ’ τον στίχο: «Μην αγωνιάς για λύσεις σε πράγματα που δεν κατανοείς». («Μην αγωνιάς για λύσεις σε πράγματα που δεν κατανοείς· να φέρνεις τέτοια ζητήματα ενώπιον του Θεού πιο συχνά και να Του προσφέρεις μια ειλικρινή καρδιά. Να πιστεύεις ότι ο Θεός είναι ο Παντοδύναμός σου. Πρέπει να έχεις τρομερή προσδοκία για τον Θεό, αναζητώντας λαίμαργα ενόσω αρνείσαι τις δικαιολογίες, τις προθέσεις και τα τεχνάσματα του Σατανά. Μην απελπίζεσαι. Μην είσαι αδύναμος. Να αναζητάς με όλη την καρδιά σου· να περιμένεις με όλη την καρδιά σου. Να συνεργάζεσαι ενεργά με τον Θεό και να απαλλαχθείς από τα εσωτερικά εμπόδιά σου».) Ποιοι στίχοι του αποσπάσματος αυτού προσφέρουν κάποιο μονοπάτι άσκησης; Ποιοι απ’ τους στίχους αυτούς αποτελούν αρχές άσκησης που έχει εκφράσει στον άνθρωπο ο Θεός για να αντιμετωπίζει καταστάσεις της πραγματικής ζωής; Μπορείτε να τους βρείτε; Στις εφημερίδες, στα περιοδικά και στα βιβλία που διαβάζουν οι άνθρωποι, σε όλα αυτά υπάρχουν κάποια σημεία που θεωρούνται αξιοσημείωτα. Ποια είναι αυτά; Εκείνα που ενδιαφέρουν τους ανθρώπους, εκείνα που αυτοί θεωρούν τα πιο σημαντικά και εκείνα που περιέχουν σημαντικές πληροφορίες τις οποίες πρέπει να ξέρουν στην καθημερινότητά τους. Άρα, από αυτό το χωρίο των λόγων του Θεού, ποια σημεία είναι αξιοσημείωτα; Ποια είναι εκείνα τα κομμάτια που ορίζουν τις απαιτήσεις του Θεού απ’ τους ανθρώπους; Σε ποια περιλαμβάνονται οι αρχές που έχει προσδιορίσει Εκείνος για να κάνουν πράξη και να τηρούν οι άνθρωποι στις διάφορες καταστάσεις της καθημερινότητάς τους; Βλέπετε ποια είναι; (Όχι πολύ καλά.) Ξαναδιαβάστε το. («Μην αγωνιάς για λύσεις σε πράγματα που δεν κατανοείς· να φέρνεις τέτοια ζητήματα ενώπιον του Θεού πιο συχνά και να Του προσφέρεις μια ειλικρινή καρδιά. Να πιστεύεις ότι ο Θεός είναι ο Παντοδύναμός σου. Πρέπει να έχεις τρομερή προσδοκία για τον Θεό, αναζητώντας λαίμαργα ενόσω αρνείσαι τις δικαιολογίες, τις προθέσεις και τα τεχνάσματα του Σατανά. Μην απελπίζεσαι. Μην είσαι αδύναμος. Να αναζητάς με όλη την καρδιά σου· να περιμένεις με όλη την καρδιά σου. Να συνεργάζεσαι ενεργά με τον Θεό και να απαλλαχθείς από τα εσωτερικά εμπόδιά σου».) Μπορείτε να καταλάβετε το νόημα κάθε στίχου απ’ το συγκεκριμένο χωρίο; (Ναι.) Το χωρίο αυτό είναι γραμμένο με απλά και ευκολονόητα λόγια, δεν είναι αφηρημένο. Εφόσον δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς την κυριολεκτική σημασία αυτών των λόγων, ποια είναι η αρχή που περιέχουν; Μπορείτε να τη βρείτε καθώς τα διαβάζετε; Και τι σημαίνει αρχή; Σε ένα πιο ευρύ πλαίσιο, τα λόγια και οι αλήθειες του Θεού αποτελούν αρχές. Αυτή η διατύπωση, όμως, ακούγεται κάπως κενή και μάλιστα λίγο αφηρημένη. Για να το θέσω πιο συγκεκριμένα, μια αρχή είναι το μονοπάτι και το κριτήριο άσκησης που θα πρέπει να έχει κανείς στις πράξεις του. Αυτό ονομάζουμε αρχή. Ποια είναι, λοιπόν, η αρχή που περιέχει αυτό το χωρίο; Για να το θέσω με ακρίβεια, το συγκεκριμένο χωρίο περιλαμβάνει ένα μονοπάτι άσκησης. Ο Θεός έχει ήδη πει στους ανθρώπους πώς να ασκούνται και τι να κάνουν όταν τους συμβαίνει κάτι. Ξαναδιαβάστε αυτό το χωρίο και ακούστε τα λόγια με προσοχή. («Μην αγωνιάς για λύσεις σε πράγματα που δεν κατανοείς· να φέρνεις τέτοια ζητήματα ενώπιον του Θεού πιο συχνά και να Του προσφέρεις μια ειλικρινή καρδιά. Να πιστεύεις ότι ο Θεός είναι ο Παντοδύναμός σου. Πρέπει να έχεις τρομερή προσδοκία για τον Θεό, αναζητώντας λαίμαργα ενόσω αρνείσαι τις δικαιολογίες, τις προθέσεις και τα τεχνάσματα του Σατανά. Μην απελπίζεσαι. Μην είσαι αδύναμος. Να αναζητάς με όλη την καρδιά σου· να περιμένεις με όλη την καρδιά σου. Να συνεργάζεσαι ενεργά με τον Θεό και να απαλλαχθείς από τα εσωτερικά εμπόδιά σου».) Το χωρίο αυτό το έχετε διαβάσει όλοι σας τρεις φορές. Σας έχει κάνει κάποια εντύπωση; Μετά από τρεις αναγνώσεις, νιώθετε καθόλου διαφορετικά από ό,τι όταν ακούγατε τον ύμνο και δεν δίνατε ιδιαίτερη προσοχή, όπως συνηθίζετε; (Ναι.) Ποιες αρχές άσκησης μπορείτε να βρείτε και να καταλάβετε σ’ αυτό το χωρίο; Ποια πτυχή της αλήθειας διατυπώνει εδώ ο Θεός; Η πτυχή της αλήθειας που διατυπώνεται έχει σχέση με μια αρχή άσκησης, αλλά ποια ακριβώς είναι η αρχή που υπάρχει εδώ; Τι αληθινά ζητήματα θίγονται; Ο πρώτος στίχος σχετίζεται μ’ ένα αληθινό ζήτημα· μιλάει για πράγματα που δεν καταλαβαίνετε, και σ’ αυτά περιλαμβάνονται ζητήματα που αφορούν την αλήθεια, την άσκησή σας, την αλλαγή διάθεσης, προβλήματα που αφορούν τον εργασιακό κλάδο σας και τις προσωπικές καταστάσεις που βιώνετε όταν κάνετε το καθήκον σας, καθώς και το ζήτημα της διάκρισης της ουσίας των ανθρώπων και ούτω καθεξής. Παρόλο που τέτοια πράγματα συμβαίνουν πράγματι γύρω σου, τα έχεις δει και τα έχεις ακούσει, δεν καταλαβαίνεις την ουσία αυτών των ζητημάτων ούτε τις αλήθειες που αφορούν, και φυσικά δεν ξέρεις ποιο μονοπάτι άσκησης και ποιες αρχές περιλαμβάνουν. Φυσικά, ούτε τις προθέσεις του Θεού γνωρίζεις πάνω σ’ αυτό το ζήτημα ούτε άλλα τέτοια πράγματα. Όταν κάποιος δεν καταλαβαίνει, δεν γνωρίζει και δεν διακρίνει αυτά τα πράγματα, αυτά μετατρέπονται στις μεγαλύτερες δυσκολίες του και θα πρέπει να επιλύονται με βάση τα λόγια του Θεού: «Μην αγωνιάς για λύσεις σε πράγματα που δεν κατανοείς· να φέρνεις τέτοια ζητήματα ενώπιον του Θεού πιο συχνά». Υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν καταλαβαίνεις, τόσο στον έξω κόσμο όσο και μέσα στον οίκο του Θεού. Τι πρέπει να κάνεις αν δεν τα καταλαβαίνεις; Αρχικά, πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια και να δεις τι λέει ο λόγος του Θεού και ποιες αλήθεια-αρχές μπορείς να βρεις σ’ αυτόν. Πρέπει να συλλογιστείς προσεκτικά και να διαβάσεις αρκετές φορές τα λόγια του Θεού. Βρες πρώτα την αλήθεια-πραγματικότητα, κι έπειτα φρόντισε να καταλάβεις τι απαιτήσεις έχει από σένα ο Θεός. Στη συνέχεια προσδιόρισε ποιες αρχές της άσκησης της αλήθειας περιλαμβάνονται σ’ αυτά· αν το κάνεις αυτό, θα καταλάβεις εύκολα την αλήθεια. Έτσι πρέπει να διαβάζεις τον λόγο του Θεού προκειμένου να αναζητήσεις την αλήθεια. Το καταλαβαίνεις αυτό που είπα; (Ναι.) Ο Θεός έχει ρυθμίσει το περιβάλλον σου και τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που υπάρχουν γύρω σου. Ποια είναι, λοιπόν, η στάση του Θεού απέναντι σε όλα αυτά; Αυτό θα το δεις στον λόγο Του. Ο Θεός σού λέει να μην αγωνιάς να βρεις λύσεις, να μη βιάζεσαι να ορίσεις τα πράγματα, να βγάλεις ετυμηγορίες ή να προβείς στην παραμικρή κρίση. Και για ποιον λόγο το λέει αυτό; Επειδή ακόμα δεν καταλαβαίνεις αυτό το γεγονός που έχει ρυθμίσει για σένα ο Θεός. Τι σημαίνει όταν σου λέει να μη βιάζεσαι; Σημαίνει ότι αυτό το γεγονός έχει συμβεί, ότι ο Θεός το έχει θέσει ενώπιόν σου και σε έχει τοποθετήσει σ’ αυτό το περιβάλλον· η στάση Του είναι πολύ ξεκάθαρη. Σου λέει το εξής: «Δεν βιάζομαι να καταλάβεις πλήρως τι συμβαίνει εδώ. Δεν βιάζομαι να βγάλεις αμέσως μια ετυμηγορία, να πεις το συμπέρασμά σου ή να προτείνεις κάποια λύση». Αυτό το ζήτημα σού είναι άγνωστο και δεν το καταλαβαίνεις, είναι κάτι που δεν έχεις ξανασυναντήσει, είναι ένα μάθημα που δεν έχεις πάρει ακόμα· πέρα απ’ αυτό, δεν έχεις καμία βιωματική γνώση γι’ αυτό και δεν το έχεις διδαχτεί, δεν το έχεις βιώσει ποτέ, και γι’ αυτό ο Θεός δεν βιάζεται να βρεις απάντηση. Κάποιοι ρωτάνε το εξής: «Αφού αυτό το περιβάλλον το έχει ρυθμίσει ο Θεός, γιατί δεν βιάζεται να δει τα αποτελέσματά του;» Κι εδώ βρίσκεται η πρόθεση του Θεού. Δεν ρυθμίζει περιβάλλοντα με στόχο να διατυπώσεις γρήγορα μια θεωρητική κρίση ή ένα θεωρητικό συμπέρασμα. Θέλει να βιώσεις ένα τέτοιο περιβάλλον και γεγονός, και θέλει να καταλάβεις τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που περιλαμβάνονται σ’ αυτό, ώστε να πάρεις το μάθημα της υποταγής στον Θεό. Μόλις το καταλάβεις και το βιώσεις από πρώτο χέρι, το γεγονός αυτό θα έχει νόημα, και μεγάλη σημασία και αξία για σένα. Στο τέλος, αφού το βιώσεις, αυτό που θα κερδίσεις δεν θα είναι ούτε θεωρία, ούτε αντίληψη, ούτε φαντασιοκοπία, ούτε κρίση, ούτε καν βιωματική γνώση ή μάθημα που συνοψίζει ο άνθρωπος· αντίθετα, θα είναι μια προσωπική εμπειρία που θα έχεις δει με τα ίδια σου τα μάτια και μια αληθινή γνώση, η οποία θα βρίσκεται κοντά στην αλήθεια ή θα συμφωνεί μ’ αυτήν. Μέσα από τέτοια βιώματα, θα καταλάβεις ότι ο Θεός έχει πολύ ξεκάθαρη στάση απέναντι στον άνθρωπο, την οποία εκφράζει με τρόπο πολύ κατανοητό. Ο Θεός από την οπτική Του δεν βιάζεται καθόλου να απαντήσεις ή να ανταποκριθείς γρήγορα. Θέλει να βιώσεις αυτό το περιβάλλον. Αυτήν τη στάση έχει. Και εφόσον αυτήν τη στάση έχει ο Θεός, έχει μια απαίτηση και ένα πρότυπο για τον άνθρωπο, το οποίο είναι μια αρχή άσκησης για τους ανθρώπους. Και τι είναι μια αρχή άσκησης; Είναι η προσέγγιση, η μέθοδος και τα μέσα που χρησιμοποιείς όταν σου συμβαίνει ένα συγκεκριμένο γεγονός. Όταν κατανοείς την πρόθεση και τη στάση του Θεού σχετικά με ένα γεγονός, πρέπει να κάνεις πράξη τις απαιτήσεις Του. Και ποιες είναι οι απαιτήσεις του Θεού από σένα; Ο Θεός είπε: «Μην αγωνιάς για λύσεις». Αυτό το «Μην αγωνιάς για λύσεις» έχει ένα υπόβαθρο. Ποιος ο λόγος που θέτει ο Θεός μια τέτοια απαίτηση και ένα τέτοιο πρότυπο στον άνθρωπο; Το έχετε καταλάβει αυτό; Ο λόγος είναι ότι είσαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Δεν είσαι υπεράνθρωπος, έχεις τη σκέψη ενός κανονικού ανθρώπου. Είσαι ένας άνθρωπος σαν όλους τους άλλους. Είτε ζήσεις σαράντα, είτε πενήντα ή ακόμη και ογδόντα χρόνια, συνέχεια θα αναπτύσσεσαι. Δεν μένεις για πάντα έτσι όπως γεννήθηκες. Όλες οι εμπειρίες, η βιωματική γνώση και η κατανόηση που έχεις τώρα, αυτά που βλέπεις και τα όσα ακούς σήμερα, οι ως τώρα εμπειρίες της ζωής σου και ούτω καθεξής, όλα αυτά μαζί με όλα όσα ξέρεις και καταλαβαίνεις μέσα στην καρδιά και το μυαλό σου, είναι τα αποτελέσματα που έχουν συσσωρευτεί μετά από τόσα χρόνια ακονίσματος. Αυτό λέγεται κανονική ανθρώπινη φύση. Αποτελεί τη διαδικασία της κανονικής ανάπτυξης που όρισε ο Θεός για τον άνθρωπο, και αποτελεί έκφραση της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Όταν, λοιπόν, σου συμβαίνει κάτι που δεν καταλαβαίνεις, κάτι που δεν το γνωρίζεις, ο Θεός δεν απαιτεί να απαντήσεις και να ανταποκριθείς πολύ γρήγορα, λες και είσαι ρομπότ. Ένα ρομπότ βάζει με τη μία όλες τις πληροφορίες στη μνήμη του, οπότε όταν του ζητάς να απαντήσει κάτι, κάνει μια απλή αναζήτηση και, εφόσον η απάντηση υπάρχει στη μνήμη του, απαντάει. Με τους κανονικούς ανθρώπους είναι αλλιώς. Ακόμη και όταν έχουν βιώσει κάτι στο παρελθόν, δεν το έχουν απαραίτητα αποθηκευμένο στη μνήμη τους. Στην περίπτωση των ανθρώπων, αυτά που τους διαχωρίζουν από τους υπεράνθρωπους, τα ρομπότ και εκείνους που έχουν ιδιαίτερες δυνάμεις είναι μόνο αυτά που έχουν σχέση με την κανονική ανθρώπινη φύση, όπως για παράδειγμα η βιωματική γνώση, οι εμπειρίες, η εμπειρία ζωής και η πραγματική γνώση από πρώτο χέρι.

Ο Θεός έχει ορίσει για τους ανθρώπους και απαιτήσεις και πρότυπα ανάλογα με το τι χρειάζονται και τι πρέπει να διαθέτουν όσοι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση, ενώ έχει υποδείξει κι ένα μονοπάτι άσκησης. Και ποιο είναι αυτό το μονοπάτι άσκησης; Μην αγωνιάς για λύσεις σε πράγματα που δεν κατανοείς. Καταλαβαίνεις απ’ αυτό ότι δεν ωφελεί να βιάζεσαι να βρεις λύσεις. Ποιος ο λόγος γι’ αυτό; Ότι δεν είσαι παρά ένα συνηθισμένο άτομο. Μπορεί να έχεις από τις παλιές εμπειρίες σου λίγη βιωματική γνώση και κατανόηση, αλλά αν συνέβαινε ξανά το ίδιο πράγμα αργότερα, δεν είναι σίγουρο ότι θα μπορούσες να αντιληφθείς πλήρως τις προθέσεις του Θεού, να ασκηθείς εντελώς σύμφωνα με την αλήθεια ή να πάρεις άριστα, ειδικά στην περίπτωση που μιλάμε για πράγματα που δεν κατανοείς· οπότε, σε μια τέτοια περίπτωση είναι ακόμη πιο επιτακτικό να μη βιάζεσαι να βρεις λύση. Και τι υποδηλώνει η οδηγία να μην αγωνιάς για λύσεις; Έχει σκοπό να καταλάβουν οι άνθρωποι την κανονική ανθρώπινη φύση. Η κανονική ανθρώπινη φύση δεν είναι κάτι το ξεχωριστό, το εξαιρετικό ή το ιδιαίτερο. Οι άνθρωποι φτάνουν στην κατανόηση, στη βιωματική γνώση, στην αναγνώριση και στην αντίληψη κάθε πράγματος, αλλά και διαμορφώνουν τις απόψεις τους για την ουσία των διάφορων ειδών ανθρώπων, μέσω της εμπειρίας τους από διάφορα περιβάλλοντα, ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα. Αυτή είναι η κανονική ανθρώπινη φύση. Δεν έχει τίποτα το υπερβατικό, και κανείς δεν μπορεί να υπερπηδήσει αυτό το εμπόδιο. Δεν είναι φυσιολογικό να θες να υπερβείς αυτούς τους νόμους που έχει φτιάξει ο Θεός για τον άνθρωπο. Από τη μία, το μόνο που θα έδειχνε κάτι τέτοιο, είναι ότι δεν ξέρεις τι είναι η κανονική ανθρώπινη φύση. Από την άλλη, θα αποκάλυπτε ότι είσαι υπερβολικά αλαζόνας και καθόλου πρακτικός. Ο Θεός είπε στους ανθρώπους να μην αγωνιούν για λύσεις σε ό,τι δεν καταλαβαίνουν. Εφόσον είσαι ένας κανονικός άνθρωπος, χρειάζεσαι να διαμορφώσει για σένα ο Θεός περισσότερα περιβάλλοντα με σκοπό να βιώσεις, να καταλάβεις και να αναγνωρίσεις τη διαφθορά του ανθρώπου που αποκαλύπτουν όλα αυτά, αλλά και μέσα από όλους αυτούς τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα να καταλάβεις τις προθέσεις του Θεού. Αυτό πρέπει να κάνουν όσοι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση. Και ποιο μονοπάτι άσκησης μπορεί, λοιπόν, να βρεθεί στο «Μην αγωνιάς για λύσεις σε πράγματα που δεν κατανοείς»; (Το να μην αγωνιάς για λύσεις.) Τι πρέπει να κάνει κάποιος όταν αντιμετωπίζει μια κατάσταση και δεν μπορεί να τη διακρίνει ή να την καταλάβει, όταν δεν την έχει αντιμετωπίσει ούτε την έχει διανοηθεί ποτέ ξανά, και όταν δεν μπορεί καν να φανταστεί πώς μπορεί να λύσει αυτό το θέμα με βάση τις ανθρώπινες αντιλήψεις; Ποια είναι η αρχή που απαιτεί ο Θεός; (Μην αγωνιάς για λύσεις.) Εφόσον ο Θεός σού έθεσε αυτήν την απαίτηση, πώς θα πρέπει να ασκηθείς; Ποια στάση πρέπει να έχεις απέναντι σ’ αυτά τα πράγματα; Όταν αυτοί που διαθέτουν κανονική ανθρώπινη φύση συναντούν πράγματα που δεν μπορούν να διακρίνουν, δεν μπορούν να καταλάβουν και δεν έχουν βιώσει ξανά, ή ακόμη και καταστάσεις κατά τις οποίες νιώθουν εντελώς αβοήθητοι, θα πρέπει πρώτα να υιοθετήσουν μια σωστή στάση και να πουν το εξής: «Δεν το καταλαβαίνω αυτό, δεν μπορώ να το διακρίνω και δεν έχω καμία παρόμοια εμπειρία· δεν ξέρω τι να κάνω. Δεν είμαι παρά ένας συνηθισμένος άνθρωπος, οπότε υπάρχουν όρια στο τι μπορώ να πετύχω. Δεν είναι ντροπή να μην μπορείς να διακρίνεις ή να καταλάβεις κάποια πράγματα, και σίγουρα δεν είναι ντροπή να μην έχεις εμπειρία πάνω σ’ αυτά». Και τελειώνει το θέμα αμέσως μόλις καταλάβεις ότι δεν είναι ντροπή; Θα έχει λυθεί το πρόβλημα; Το να μην ανησυχείς ότι θα ντροπιαστείς δεν είναι παρά μια κατανόηση και μια στάση που μπορούν να υιοθετήσουν οι άνθρωποι απέναντι σε τέτοια πράγματα. Άλλο είναι το να ασκείσαι σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού. Πώς, λοιπόν, μπορεί να ασκείται κανείς σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού; Για παράδειγμα, σκέφτεσαι το εξής: «Δεν έχω ξαναζήσει κάτι τέτοιο και δεν το μπορώ να το διακρίνω. Δεν ξέρω για ποιον λόγο έχει οργανώσει ένα τέτοιο περιβάλλον ο Θεός ούτε τι αποτέλεσμα θέλει να πετύχει. Ούτε τη στάση του Θεού γνωρίζω, κι έτσι δεν μου φαίνεται απαραίτητο να ασχοληθώ με αυτό. Θα το αγνοήσω και θα το αφήσω να κυλήσει όπως κυλήσει». Τι γνώμη έχετε για μια τέτοια στάση; Είναι η στάση κάποιου που αναζητά την αλήθεια; Είναι η στάση κάπου που ασκείται σύμφωνα με τις προθέσεις του Θεού; Είναι η στάση κάποιου που ακολουθεί τον λόγο του Θεού; (Όχι.) Άλλοι σε τέτοιες καταστάσεις σκέφτονται ως εξής: «Δεν μπορώ να διακρίνω και να καταλάβω αυτό το ζήτημα, και ούτε το έχω ξαναζήσει ποτέ. Δεν το κάναμε ποτέ στο πανεπιστήμιο. Έχω μεταπτυχιακό, διδακτορικό και έχω δουλέψει ακόμη και ως καθηγητής στο πανεπιστήμιο· αν δεν μπορώ να το καταλάβω εγώ, τότε ποιος θα μπορούσε να το καταλάβει; Δεν θα ήταν ντροπή να μάθουν όλοι ότι δεν το καταλαβαίνω και δεν έχω καμία εμπειρία από αυτό; Δεν θα με περιφρονούσαν όλοι; Όχι, δεν γίνεται να πω ότι δεν μπορώ να το διακρίνω. Να τι πρέπει να πω: “Για τέτοια ζητήματα, αν ανατρέξετε στον λόγο του Θεού και αναζητήσετε, θα βρείτε την απάντηση”. Καλύτερα να πεθάνω, παρά να παραδεχτώ ότι δεν μπορώ να διακρίνω και να καταλάβω αυτό το ζήτημα». Πώς σας φαίνεται αυτή η στάση; (Δεν είναι καλή.) Ποιος νομίζει ότι είναι αυτός ο άνθρωπος; Νομίζει ότι είναι άγιος, ότι είναι τέλειος και πιστεύει το εξής: «Είναι όντως δυνατόν να υπάρχουν πράγματα που εγώ, ένας αξιοπρεπής φοιτητής πανεπιστημίου, ένας διάσημος μελετητής, κάτοχος μεταπτυχιακού και διδακτορικού, μια μεγάλη και διάσημη προσωπικότητα, δεν μπορώ να καταλάβω και να διακρίνω; Αδύνατον! Και ακόμη κι αν υπήρχαν, θα ήταν κάτι που κανένας από σας δεν θα μπορούσε να καταλάβει, οπότε αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα. Και να μην μπορούσα να το διακρίνω, σίγουρα δεν θα σας το έλεγα. Δεν πρέπει ποτέ να ξεστομίσω λόγια του τύπου “Δεν μπορώ να το διακρίνω”, “δεν καταλαβαίνω”, “δεν μπορώ”!» Τι σόι άνθρωπος είναι αυτός; (Αλαζόνας.) Είναι αλαζόνας και επηρμένος, δεν έχει λογική. Αν ένας τέτοιος άνθρωπος διαβάσει τα λόγια «Μην αγωνιάς για λύσεις σε πράγματα που δεν κατανοείς», υπάρχει περίπτωση να κερδίσει κάποιο μονοπάτι άσκησης; Θα έπαιρνε έστω και την παραμικρή έμπνευση; Αν όχι, τότε θα ήταν μάταιο να διαβάσει αυτά τα λόγια. Τα συγκεκριμένα λόγια είναι απλά και ευκολονόητα· γιατί, λοιπόν, δεν μπορεί να τα καταλάβει; Όλα εκείνα τα χρόνια που αφιέρωσες μελετώντας και μαθαίνοντας λόγια πήγαν στράφι. Αν δεν μπορείς να καταλάβεις ούτε καν αυτά τα απλά και ξεκάθαρα λόγια, τότε είσαι πραγματικά άχρηστος!

Ας ρίξουμε άλλη μια ματιά στο μονοπάτι άσκησης που περιλαμβάνει ο στίχος «Μην αγωνιάς για λύσεις σε πράγματα που δεν κατανοείς». Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να υιοθετήσεις μια στάση κατά την οποία δεν θα αγωνιάς για λύσεις· αντιθέτως, πρέπει πρώτα να αναγνωρίσεις τι μπορούν να πετύχουν οι έμφυτες ικανότητές σου, να αναγνωρίσεις τι είναι η κανονική ανθρώπινη φύση και να καταλάβεις τι εννοεί ο Θεός όταν μιλάει για την κανονική ανθρώπινη φύση. Πρέπει να καταλάβεις τι εννοεί στ’ αλήθεια ο Θεός όταν λέει ότι δεν θέλει οι άνθρωποι να είναι υπεράνθρωποι ή υπερβατικά, εξαιρετικά άτομα, αλλά τους θέλει απλώς κοινούς ανθρώπους. Αυτά πρέπει να καταλάβεις πρώτα. Είναι μάταιο να παριστάνεις ότι ξέρεις πράγματα που δεν καταλαβαίνεις. Δεν τα ξέρεις, όσο κι αν παριστάνεις το αντίθετο. Όλους τους άλλους μπορεί να τους ξεγελάσεις, αλλά τον Θεό δεν θα Τον εξαπατήσεις ποτέ. Όταν σου συμβαίνουν τέτοια πράγματα και δεν τα καταλαβαίνεις, τότε απλώς πες ότι δεν τα κατάλαβες. Πρέπει να έχεις ειλικρινή στάση και ευσεβή καρδιά, και να δείξεις στους άλλους ότι υπάρχουν πράγματα που δεν ξέρεις και που δεν μπορείς να διακρίνεις, πράγματα που δεν έχεις ξαναζήσει· να τους δείξεις και ότι δεν είσαι παρά ένας συνηθισμένος άνθρωπος που δεν διαφέρει από κανέναν άλλον. Δεν είναι καθόλου ντροπή αυτό. Είναι μια εκδήλωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης, και πρέπει να αποδεχτείς αυτό το γεγονός. Και τι γίνεται αφού αποδεχτείς αυτό το γεγονός; Πες το σε όλους· πες: «Δεν το έχω ξαναβιώσει αυτό το πράγμα, δεν μπορώ να το διακρίνω και δεν ξέρω τι να κάνω. Παρόλο που μπορεί να σας ξεπερνώ σε έναν τομέα, είμαι ακριβώς σαν κι εσάς: Έχω δει το φως και έχω βρει το μονοπάτι άσκησης στα λόγια του Θεού, έχω ελπίδα και ξέρω πώς να ασκηθώ». Πού βρίσκεται αυτή η ελπίδα; Στα λόγια του Θεού: «Μην αγωνιάς για λύσεις σε πράγματα που δεν κατανοείς· να φέρνεις τέτοια ζητήματα ενώπιον του Θεού πιο συχνά και να Του προσφέρεις μια ειλικρινή καρδιά». Αυτό σημαίνει να παίρνεις το ζήτημα σοβαρά υπόψη σου και να το φέρνεις κατά διαστήματα ενώπιον του Θεού για να αναζητήσεις πάνω σ’ αυτό. Πρέπει να βάλεις το ζήτημα στην καρδιά σου, να κάνεις υποχρέωσή σου το να καταλάβεις την αλήθεια και την πρόθεση του Θεού που βρίσκεται σ’ αυτό, και να το κάνεις ευθύνη σου, κατεύθυνση και στόχο της αναζήτησής σου. Αν το κάνεις πράξη όλο αυτό, τότε θα προσέλθεις ενώπιον του Θεού, θα μπορέσεις να απαλλαγείς απ’ το πρόβλημά σου και θα έχεις εισέλθει στην πραγματικότητα αυτών των λόγων. Πώς συγκεκριμένα θα πρέπει να το κάνεις αυτό πράξη; Να προσέρχεσαι ενώπιον του Θεού για προσευχή και αναζήτηση, και επίσης να βρίσκεις ευκαιρίες για να μιλάς γι’ αυτό το θέμα στις συναναστροφές σου στις συναθροίσεις· να επικοινωνείς και να στοχάζεσαι με όλους γι’ αυτό. «Να φέρνεις τέτοια ζητήματα ενώπιον του Θεού πιο συχνά και να Του προσφέρεις μια ειλικρινή καρδιά». Πρέπει να έχεις ειλικρινή και αληθινή καρδιά. Μην ενεργείς μηχανικά ή επιπόλαια· αυτά που λες να τα εννοείς. Πρέπει να επωμιστείς φορτίο για το συγκεκριμένο ζήτημα και η καρδιά σου να πεινάει και διψάει για δικαιοσύνη· να θέλεις να καταλάβεις ποια είναι η πρόθεση του Θεού γι’ αυτό το ζήτημα και να διακρίνεις την ουσία του, και ταυτόχρονα να θες να λύσεις τα προβλήματα και τη σύγχυση που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι όταν τους συμβαίνει αυτό, καθώς και προβλήματα που αφορούν τη διεφθαρμένη διάθεσή σου ή τις διάφορες μη κανονικές καταστάσεις σου. «Να φέρνεις τέτοια ζητήματα ενώπιον του Θεού πιο συχνά και να Του προσφέρεις μια ειλικρινή καρδιά». Αυτό είναι ένα πλήρες μονοπάτι άσκησης για το οποίο έχει μιλήσει στον άνθρωπο ο Θεός. Τι βλέπεις σ’ αυτόν τον στίχο; Ότι ο Θεός διαμορφώνει περιβάλλοντα για τον άνθρωπο με στόχο, αφενός, να βιώσουν οι άνθρωποι διάφορα πράγματα με πολλούς τρόπους, να πάρουν μαθήματα από αυτά, να εισέλθουν στις διάφορες αλήθεια-πραγματικότητες που υπάρχουν στον λόγο Του, να εμπλουτίσουν τις εμπειρίες τους και να τους δώσουν μια πιο ολοκληρωμένη και πολύπλευρη κατανόηση του Θεού, του εαυτού τους, του περιβάλλοντός τους και της ανθρωπότητας. Αφετέρου, ενορχηστρώνει κάποια ειδικά περιβάλλοντα και οργανώνει κάποια ειδικά μαθήματα για τους ανθρώπους με στόχο να διατηρήσουν εκείνοι μια κανονική σχέση μαζί Του. Αυτό τους κάνει να προσέρχονται πιο συχνά ενώπιόν Του, αντί να ζουν χωρίς τον Θεό, σε μια κατάσταση κατά την οποία λένε μεν ότι πιστεύουν στον Θεό, αλλά οι πράξεις τους δεν έχουν καμία σχέση με τον Θεό ή την αλήθεια, γεγονός που θα οδηγήσει σε προβλήματα. Άρα, στα περιβάλλοντα που έχει διαμορφώσει ο Θεός, στην πραγματικότητα οι άνθρωποι είναι διστακτικοί και παθητικοί και ο ίδιος ο Θεός τούς οδηγεί ενώπιόν Του. Αυτό δείχνει το στοχαστικό ενδιαφέρον του Θεού. Όσο περισσότερο δεν καταλαβαίνεις ένα συγκεκριμένο ζήτημα, τόσο περισσότερο πρέπει να έχεις ευσεβή και θεοφοβούμενη καρδιά, και να προσέρχεσαι συχνά ενώπιον του Θεού για να αναζητάς τις προθέσεις Του και την αλήθεια. Όταν δεν καταλαβαίνεις, χρειάζεσαι τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Θεού. Όταν σου συμβαίνουν πράγματα που δεν καταλαβαίνεις, πρέπει να Του ζητήσεις να εργαστεί περισσότερο πάνω σου. Αυτό είναι το στοχαστικό ενδιαφέρον του Θεού. Όσο περισσότερο προσέρχεσαι ενώπιόν Του, τόσο πιο κοντά στον Θεό θα βρίσκεται η καρδιά σου. Και δεν είναι αλήθεια ότι όσο πιο κοντά είναι η καρδιά σου στον Θεό, τόσο περισσότερο Εκείνος θα κατοικεί μέσα της; Όσο περισσότερο έχει κάποιος τον Θεό στην καρδιά του, τόσο καλύτερη θα γίνεται η επιδίωξή του, το μονοπάτι στο οποίο βαδίζει και η κατάσταση της καρδιάς του. Όσο πιο στενή σχέση έχεις με τον Θεό, τόσο πιο εύκολο θα είναι να προσέρχεσαι συχνά ενώπιόν Του για να προσφέρεις την ειλικρινή σου καρδιά και τόσο πιο αληθινή θα γίνει η πίστη σου σ’ Αυτόν. Ταυτόχρονα, θα υπάρχει κάποια συγκράτηση στη ζωή, στις πράξεις και στη συμπεριφορά σου. Και από πού προέρχεται αυτή η συγκράτηση; Προκύπτει όταν οι άνθρωποι τείνουν συχνά να προσεύχονται στον Θεό, να αναζητούν την αλήθεια και να αποδέχονται την εξονυχιστική εξέτασή Του. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Σε ποιο πλαίσιο και σε ποιες συνθήκες μπορεί, λοιπόν, κανείς να δεχτεί την εξονυχιστική εξέταση του Θεού; (Όταν έχει κανονική σχέση μαζί Του.) Σωστά, όταν έχει κανονική σχέση μαζί Του. Μια κανονική σχέση με τον Θεό δεν σημαίνει ότι Τον έχεις στην καρδιά σου και ότι βρίσκεσαι πολύ κοντά σ’ Αυτόν; Σημαίνει ότι ο Θεός έχει πάντα μια θέση στην καρδιά σου και αυτή η θέση είναι πολύ εξέχουσα, με αποτέλεσμα να Τον σκέφτεσαι πάντα, να σκέφτεσαι τον λόγο Του, την ταυτότητα και την ουσία Του, την κυριαρχία Του και όλα όσα είναι δικά Του. Στην καθομιλουμένη, η καρδιά σου θα είναι ασφυκτικά γεμάτη με τον Θεό και Εκείνος θα έχει πολύ υψηλή θέση στην καρδιά σου. Αν έχεις μια καρδιά γεμάτη με τον Θεό, τότε θα έχεις κανονική σχέση μαζί Του, θα μπορείς να δεχτείς την εξονυχιστική εξέτασή Του και, ταυτόχρονα, θα έχεις και θεοφοβούμενη καρδιά. Μόνο τότε θα μπορείς να είσαι συγκρατημένος στις πράξεις σου. Το «να φέρνεις τέτοια ζητήματα ενώπιον του Θεού πιο συχνά» είναι μεν μια απλή πρόταση, αλλά έχει πολυεπίπεδο νόημα. Σ’ αυτήν περιλαμβάνονται οι προθέσεις του Θεού για την ανθρωπότητα και η στάση Του όταν απαιτεί από τους ανθρώπους να ενεργήσουν, ενώ παράλληλα εκφράζονται και οι απαιτήσεις που θέτει στην ανθρωπότητα. Και ποιες είναι οι απαιτήσεις του Θεού από τους ανθρώπους; Να μην τα παρατάτε, να μην το βάζετε στα πόδια ούτε να είστε αδιάφοροι απέναντι σε ό,τι σας συμβαίνει. Τι πρέπει να κάνεις αν σου τύχει κάτι που δεν καταλαβαίνεις και δεν μπορείς να διακρίνεις, ή που δεν μπορείς να υπερνικήσεις, ή ακόμη και κάτι που σου φέρνει αδυναμία; Μην αγωνιάς για λύσεις. Ο Θεός δεν πιέζει τους ανθρώπους να κάνουν κάτι που ξεπερνά τις δυνατότητές του. Δεν απαιτεί ποτέ να κάνουν πράγματα που είναι πάνω απ’ τις ανθρώπινες ικανότητες. Όλα όσα θα ήθελε να κάνεις και όλα όσα απαιτεί από σένα είναι δυνατόν να τα πραγματοποιήσουν, να τα πετύχουν και να υλοποιήσουν όσοι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση, άρα ο Θεός δεν έχει καθόλου κενές ή αόριστες απαιτήσεις και πρότυπα για τον άνθρωπο. Οι απαιτήσεις του Θεού απ’ τον άνθρωπο δεν είναι παρά ένα πρότυπο που καλύπτει όλα όσα μπορούν να πετύχουν αυτοί που έχουν κανονική ανθρώπινη φύση. Αν ακολουθείς πάντα τις φαντασιοκοπίες σου και θέλεις να είσαι καλύτερος, ανώτερος και ικανότερος απ’ τους άλλους, αν θέλεις πάντα να τους ξεπερνάς όλους, τότε έχεις παρανοήσει το νόημα του Θεού. Αυτό το κάνουν συχνά οι αλαζόνες και οι αυτάρεσκοι. Παρόλο που Θεός λέει να μην αγωνιάς για λύσεις, να αναζητάς την αλήθεια και να βασίζεις τις πράξεις σου στις αρχές, οι αλαζόνες και αυτάρεσκοι δεν λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους τις συγκεκριμένες απαιτήσεις Του, και αντίθετα όλο προσπαθούν να πετύχουν πράγματα με τη δύναμη και την ενέργειά τους, να τα κάνουν όλα ωραία και φροντισμένα, και να ξεπεράσουν όλους τους άλλους με τη μία. Θέλουν να γίνουν υπεράνθρωποι, αρνούνται να είναι συνηθισμένοι άνθρωποι. Κάτι τέτοιο δεν είναι αντίθετο με τους νόμους της φύσης που έχει θέσει ο Θεός για τον άνθρωπο; (Ναι.) Προφανώς, αυτοί δεν είναι κανονικοί άνθρωποι. Δεν έχουν κανονική ανθρώπινη φύση και είναι πολύ αλαζόνες. Αψηφούν τις απαιτήσεις που έχει ορίσει ο Θεός για την ανθρωπότητα οι οποίες βρίσκονται στο πλαίσιο της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Αψηφούν, επίσης, και τα πρότυπα που μπορούν να πετύχουν όσοι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση, τα οποία έχει ορίσει για την ανθρωπότητα ο Θεός, με αποτέλεσμα να περιφρονούν τις απαιτήσεις Του και να πιστεύουν το εξής: «Οι απαιτήσεις του Θεού είναι πολύ χαμηλές. Πώς είναι δυνατόν να είναι κανονικοί άνθρωποι οι πιστοί στον Θεό; Πρέπει να είναι άνθρωποι εξαιρετικοί, που υπερβαίνουν και ξεπερνούν τους κοινούς ανθρώπους. Πρέπει να είναι μεγάλες και φημισμένες προσωπικότητες». Αψηφούν τα λόγια του Θεού, γιατί πιστεύουν ότι ναι μεν είναι σωστά και αποτελούν την αλήθεια, αλλά είναι υπερβολικά κοινά και συνηθισμένα· για τον λόγο αυτόν τα αγνοούν και τα περιφρονούν. Όμως, ακριβώς σ’ αυτά τα κανονικά και συνηθισμένα λόγια, που τόσο περιφρονούν αυτοί οι δήθεν υπεράνθρωποι και οι μεγάλες προσωπικότητες, ο Θεός υποδεικνύει τις αρχές και τα μονοπάτια που πρέπει να τηρούν και να κάνουν πράξη. Ο Θεός λέει λόγια πάρα πολύ ειλικρινή, αντικειμενικά και πρακτικά, τα οποία δεν θέτουν καθόλου υψηλές απαιτήσεις στους ανθρώπους. Όλα μπορούν και πρέπει να τα πετύχουν οι άνθρωποι. Εφόσον έχουν λίγη κανονική λογική, δεν πρέπει να προσπαθούν να αιθεροβατούν· αντίθετα, θα πρέπει να αποδέχονται τα λόγια του Θεού και την αλήθεια με τα πόδια γερά στο έδαφος, να εκτελούν καλά τα καθήκοντά τους, να ζουν ενώπιον του Θεού και να έχουν ως αρχή της διαγωγής και των πράξεών τους την αλήθεια. Δεν είναι σωστό να έχουν υπερβολικές φιλοδοξίες. Στον στίχο «να φέρνεις τέτοια ζητήματα ενώπιον του Θεού πιο συχνά», οι άνθρωποι πρέπει να καταλάβουν ακόμη περισσότερο ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, και ότι οι αλήθειες είναι οι αρχές που πρέπει να κάνουν πράξη οι άνθρωποι. Σε ποιον αναφέρεται εδώ ο όρος «άνθρωποι»; Αναφέρεται στους κανονικούς ανθρώπους που έχουν κανονικό ορθολογισμό και κανονική κρίση, που αγαπούν τα θετικά πράγματα και που καταλαβαίνουν τι είναι αντικειμενικό, τι είναι πρακτικό, τι είναι κοινότοπο και τι είναι συνηθισμένο. Αφιερώστε χρόνο για να απολαύσετε τα λόγια «να φέρνεις τέτοια ζητήματα ενώπιον του Θεού πιο συχνά». Από τη μία είναι απλά, συνηθισμένα λόγια, αλλά απ’ την άλλη περιγράφουν κάτι που πρέπει να μπορούν να κάνουν όσοι διαθέτουν τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης, και είναι επίσης και η αλήθεια-αρχή που οφείλει κυρίως να κάνει πράξη κάποιος που έχει κανονική ανθρώπινη φύση όταν αντιμετωπίζει δυσκολίες στην πραγματική του ζωή. Αυτά τα λόγια είναι η αλήθεια που χρειάζονται περισσότερο όσοι διαθέτουν τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης και δεν είναι καθόλου κενά. Έχετε τραγουδήσει και έχετε ακούσει πολλές φορές αυτά τα συνηθισμένα λόγια· κανείς σας, όμως, δεν τα έχει μεταχειριστεί ως αλήθειες που πρέπει να αναλογιστείτε σχολαστικά και να συναναστραφείτε πάνω τους με προσοχή, με αποτέλεσμα να έχετε αφήσει αυτά τα πολύτιμα λόγια να σας γλιστρήσουν μέσα απ’ τα χέρια. Η αλήθεια είναι ότι αυτά τα λόγια περιλαμβάνουν τις προθέσεις του Θεού, τις υπενθυμίσεις και τις παραινέσεις Του προς τους ανθρώπους, αλλά και τις απαιτήσεις Του απ’ αυτούς. Τόσα και τόσα πράγματα έχουν μέσα τους. Οι άνθρωποι, όμως, είναι άκαρδοι και παράλογοι, κι έτσι τα αντιμετωπίζουν ως συνηθισμένα λόγια· δεν τα εκτιμούν, δεν τα συλλογίζονται και δεν τα κάνουν πράξη. Ποιοι θα είναι αυτοί που θα υποφέρουν και θα βγουν ζημιωμένοι στο τέλος λόγω αυτής της νοοτροπίας; Οι ίδιοι οι άνθρωποι. Δεν είναι ένα μάθημα για να πάρουν αυτό;

Οι κανονικοί άνθρωποι μπορούν πολύ εύκολα να κάνουν πράξη τις απαιτήσεις που θέτει ο Θεός σ’ αυτό το χωρίο. Αυτή η άσκηση δεν έχει τίποτα το δύσκολο ή το εξαντλητικό, και είναι αποτελεσματική. Τελικά, μπορεί να σε βοηθήσει σιγά σιγά να αναπτυχθείς και να προοδεύσεις. Μόλις κάνεις πράξη την αρχή «Μην αγωνιάς για λύσεις σε πράγματα που δεν κατανοείς· να φέρνεις τέτοια ζητήματα ενώπιον του Θεού πιο συχνά και να Του προσφέρεις μια ειλικρινή καρδιά», είναι φυσικό να προοδεύσεις ως προς την αλήθεια, την αλλαγή διάθεσης, την κατανόηση που αποκτάς μέσα απ’ τα διάφορα περιβάλλοντα που βιώνεις και ούτω καθεξής. Τι υπέροχα λόγια! Αν οι άνθρωποι έχουν λογική και κάνουν πράξη τα λόγια αυτά, τότε καθώς τα λόγια του Θεού θα τους καθοδηγούν και θα τους κατευθύνουν, θα μάθουν ποιο είναι οι προθέσεις Του όταν διαμορφώνει διάφορα περιβάλλοντα. Μετά από κάποιον καιρό σ’ αυτά τα περιβάλλοντα, θα μπορέσουν τελικά να ανταμειφθούν, να αποκτήσουν εμπειρία και να καταλάβουν την αλήθεια που εμπεριέχουν. Και μόλις λάβεις τέτοιες ανταμοιβές, θα μάθεις τον λόγο για τον οποίο έχει διαμορφώσει αυτά τα περιβάλλοντα ο Θεός, τις προθέσεις Του και το τι θέλει να κερδίσουν οι άνθρωποι από αυτά. Επιπλέον, καθώς οι άνθρωποι βιώνουν αυτά τα περιβάλλοντα, θα εκτεθούν και θα αποκαλυφθούν σιγά σιγά οι παρακάμψεις που κάνουν, οι αναποδιές που βιώνουν, η στρεβλή τους κατανόηση, οι μη ρεαλιστικές ιδέες τους, οι αντιλήψεις και η αντίσταση που έχουν αναπτύξει μέσα τους απέναντι τον Θεό και ούτω καθεξής. Είτε αυτά τα πράγματα είναι θετικά είτε αρνητικά, χρειάζεται να τα βιώσουν για λίγο καιρό μέχρι να δουν και να καταλάβουν ξεκάθαρα όσα εκθέτουν και αποκαλύπτουν αυτά τα περιβάλλοντα. Έτσι εκπληρώνεται το αληθινό νόημα που κρύβουν τα λόγια του Θεού «Μην αγωνιάς για λύσεις σε πράγματα που δεν κατανοείς». Αυτό σημαίνει ότι όταν ο Θεός οργανώνει κάτι που δεν μπορείς να διακρίνεις ή να καταλάβεις και που δεν έχεις βιώσει ποτέ ξανά, δεν μπορείς μέσα σε λίγες μόνο μέρες να καταλάβεις, να κερδίσεις και να βιώσεις προσωπικά μέσα από αυτήν την κατάσταση αυτά που θέλει ο Θεός. Μόνο μετά από λίγο καιρό και με την κατεύθυνση, τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Θεού σε κάθε βήμα, θα καταλάβεις σιγά σιγά και θα έχεις αποτελέσματα. Δεν ισχύει αυτό που φαντάζονται οι άνθρωποι· δεν σου έρχεται, δηλαδή, ξαφνικά διαφώτιση και καταλαβαίνεις τα πάντα ούτε γνωρίζεις τι εννοεί ο Θεός επειδή σου έρχεται μια στιγμιαία επιφοίτηση. Ο Θεός δεν τα κάνει όλα αυτά με υπερφυσικά μέσα, δεν ενεργεί μ’ αυτόν τον τρόπο. Να πώς εργάζεται ο Θεός. Σου επιτρέπει να βιώσεις τις αιτίες και τις συνέπειες μιας κατάστασης, και σιγά σιγά συνειδητοποιείς το εξής: «Άρα, ο τάδε άνθρωπος έχει τέτοια ουσία, και το τάδε είδος πράγματος έχει μια τέτοια πραγματικότητα και ουσία, και αυτό εκπληρώνει τον τάδε στίχο του λόγου του Θεού. Επιτέλους καταλαβαίνω τι εννοούσε μ’ αυτά τα λόγια ο Θεός. Καταλαβαίνω επιτέλους γιατί είπε αυτά τα πράγματα για τέτοια ζητήματα και για τέτοιους ανθρώπους». Ο Θεός σού επιτρέπει μέσα απ’ τις εμπειρίες σου να τα συνειδητοποιήσεις αυτά τα πράγματα. Δεν θέλει κάποιο χρόνο για να τα συνειδητοποιήσεις όλα αυτά; (Ναι.) Η γνώση που αποκτάς και οι αλήθειες που καταλαβαίνεις μέσα από μια περίοδο εμπειριών δεν είναι δόγματα ούτε κάτι το θεωρητικό· είναι οι προσωπικές σου εμπειρίες και αποτελούν αληθινή γνώση. Σ’ αυτήν την αλήθεια-πραγματικότητα εισέρχεσαι. Γι’ αυτό λέει ο Θεός «Μην αγωνιάς για λύσεις». Από εκεί προέρχονται αυτά τα λόγια. Όταν σου επιτρέπει να ανταμειφθείς απ’ τα γεγονότα που βιώνεις, ο Θεός δεν θέλει να περάσεις απλώς μέσα από μια διαδικασία ή να μάθεις απλώς μια θεωρία. Θέλει να καταλάβεις, να αποκτήσεις γνώσεις, αλλά και μια θετική άποψη και μια σωστή μέθοδο άσκησης. Αυτό το χωρίο περιέχει λίγους μόνο στίχους και το περιεχόμενό του δεν είναι ευρύ· ωστόσο, ο Θεός διατυπώνει σ’ αυτό πολύ σημαντικές απαιτήσεις και αρχές άσκησης για να δώσει στους ανθρώπους. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να αντιμετωπίζουν τα λόγια του Θεού με την ίδια στάση που υιοθετούν απέναντι στις ανθρώπινες γνώσεις και τα ανθρώπινα δόγματα. Για να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού, πρέπει να έχεις αρχές, άρα, όταν αντιμετωπίζεις μια συγκεκριμένη κατάσταση, πρέπει να κάνεις πράξη μια αρχή, μια μέθοδο. Έτσι κάνεις πράξη την αλήθεια και αυτό είναι που ονομάζουμε αρχή. Οπότε, δεν πρόκειται για λίγα απλά λόγια. Τα συγκεκριμένα λόγια εκφράζονται και παρουσιάζονται με τρόπο απλό και προσιτό, φαίνονται πολύ ξεκάθαρα, δεν είναι διανθισμένα με όμορφες και γλαφυρές εκφράσεις ούτε με εκλεπτυσμένους όρους ή διατυπώσεις, και σίγουρα δεν λέγονται με συγκαταβατικό τόνο, ενώ πρόκειται κυρίως για ειλικρινείς νουθεσίες και απαιτήσεις που λέγονται πρόσωπο με πρόσωπο και από καρδιάς. Παρ’ όλα αυτά, στην πραγματικότητα υπαγορεύουν στους ανθρώπους τις πιο σημαντικές αρχές και τα πιο σημαντικά μονοπάτια άσκησης.

Είναι πολλοί εκείνοι που δεν παίρνουν ποτέ σοβαρά υπόψη τα πιο συνηθισμένα λόγια του Θεού, αλλά θεωρούν λόγια του Θεού μόνο τα βαθυστόχαστα και μυστηριώδη λόγια Του. Αυτό δεν εκδηλώνει στρεβλή κατανόηση από μέρους τους; Κάθε πρόταση μέσα στα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Όλα τα λόγια του Θεού, είτε τα συνηθισμένα είτε τα βαθυστόχαστα, περιλαμβάνουν αλήθειες και μυστήρια, και για να τα καταλάβει και να τα γνωρίσει κανείς χρειάζονται χρόνια εμπειρίας, αλλά και ορισμένο ανάστημα. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τα καλά και σημαντικά λόγια του Θεού που βρίσκονται στον ύμνο που μόλις τραγουδήσατε: κανείς δεν τα παίρνει στα σοβαρά. Έχουν μελοποιηθεί και όλοι τα τραγουδούν εδώ και χρόνια, αλλά κανείς δεν έχει βρει ποτέ αυτήν την εξαιρετικά σημαντική αρχή άσκησης που περιλαμβάνεται μέσα τους. Κάποιοι άνθρωποι έχουν στη συνείδησή τους την αίσθηση ότι τα λόγια του Θεού μοιάζουν να τους λένε: «Μην αγωνιάς για λύσεις σε πράγματα που δεν κατανοείς· να φέρνεις τέτοια ζητήματα ενώπιον του Θεού πιο συχνά και να Του προσφέρεις μια ειλικρινή καρδιά», και αυτές θεωρούν ότι είναι οι απαιτήσεις Του απ’ τους ανθρώπους· ωστόσο, στην πραγματικότητα, ποιος έχει κάνει ποτέ πράξη, ποιος έχει εφαρμόσει αυτά τα λόγια του Θεού και έχει εισέλθει στην πραγματικότητά τους στην πραγματική του ζωή; Το έχει κάνει κανείς; (Όχι.) Κανείς δεν το έχει κάνει. Τα συγκεκριμένα λόγια του Θεού είναι πάρα πολύ απλά, αλλά κανείς δεν μπορεί να τα ακολουθήσει. Δεν υπάρχει ένα ουσιαστικό πρόβλημα εδώ; (Ναι, φαίνεται ότι οι άνθρωποι αποστρέφονται την αλήθεια.) Τίποτα άλλο; (Αυτά τα λόγια που μας είπε ο Θεός είναι πολύ πρακτικά και όλα τους είναι λόγια αρχής, αλλά εμείς δεν τα έχουμε πάρει στα σοβαρά, δεν τους έχουμε δώσει προσοχή και δεν τα έχουμε κάνει πράξη.) Πώς διαβάζετε, λοιπόν, συνήθως τα λόγια του Θεού; (Όταν διαβάζουμε τα λόγια του Θεού, συνήθως κάνουμε απλώς μια γρήγορη ανάγνωση. Μόλις καταλάβουμε την κυριολεκτική τους σημασία, προχωράμε παρακάτω. Δεν καταλαβαίνουμε ποιες προθέσεις του Θεού έχουν μέσα τους ή ποιες αλήθεια-αρχές πρέπει να κάνουμε πράξη. Δεν τα έχουμε αναλογιστεί προσεκτικά με αυτόν τον τρόπο.) Δώσατε κάποιες θεωρητικές απαντήσεις και αυτά που λέτε μοιάζουν σωστά· δεν έχετε, όμως, καταλάβει τη βαθύτερη αιτία, δηλαδή ότι οι άνθρωποι δεν εκτιμούν ιδιαίτερα τον λόγο του Θεού. Αν εκτιμάς ιδιαίτερα τα λόγια του Θεού, θα ανακαλύψεις τους θησαυρούς, το χρυσάφι και τα διαμάντια που έχουν μέσα τους, και αυτά τα πράγματα θα τα απολαμβάνεις μια ζωή. Αν δεν εκτιμάς ιδιαίτερα τα λόγια του Θεού, δεν θα αποκτήσεις αυτούς τους θησαυρούς. Τι σημαίνει να μην εκτιμάς ιδιαίτερα τα λόγια του Θεού; Σημαίνει να μην τα αγαπάς. Θεωρείς ότι τα λόγια του Θεού είναι πάρα πολλά και ότι όλα τους είναι η αλήθεια, οπότε δεν ξέρεις ποια απ’ αυτά να εκτιμήσεις ιδιαίτερα. Τα θεωρείς όλα συνηθισμένα, και αυτό είναι πρόβλημα. Τι σημαίνει να εκτιμάς ιδιαίτερα τα λόγια του Θεού; Σημαίνει να γνωρίζεις ότι όλα τους είναι αλήθειες και ότι αυτές οι αλήθειες είναι οι πιο χρήσιμοι και ανεκτίμητοι θησαυροί για τη ζωή και τη διαβίωση των ανθρώπων. Σημαίνει να τα αντιμετωπίζεις ως θησαυρούς που αγαπάς πάρα πολύ και που δεν μπορείς να αποχωριστείς. Αυτή είναι η στάση κάποιου που, όπως λέμε, εκτιμά ιδιαίτερα τα λόγια του Θεού. Αν εκτιμάς ιδιαίτερα τα λόγια του Θεού, τότε αυτό σημαίνει πως έχεις ανακαλύψει ότι καθένα απ’ αυτά είναι θησαυρός αμύθητης αξίας, ότι όλα τους είναι εκατό, χίλιες φορές πιο πολύτιμα απ’ τα συνθήματα ζωής οποιασδήποτε διάσημης ή σπουδαίας προσωπικότητας. Σημαίνει ότι έχεις αποκτήσει την αλήθεια των λόγων του Θεού και ότι έχεις ανακαλύψει τους μεγαλύτερους και πολυτιμότερους θησαυρούς της ζωής, η απόκτηση των οποίων μπορεί να σε βοηθήσει να ανεβάσεις την αξία σου και να κερδίσεις την έγκριση του Θεού. Για τον λόγο αυτόν, αυτές τις αλήθειες τις εκτιμάς ιδιαίτερα. Θα δώσω ένα παράδειγμα απ’ την καθημερινότητα. Ας πούμε ότι μια γυναίκα αγοράζει ένα ωραίο φόρεμα, και όταν γυρίσει σπίτι, το δοκιμάζει στον καθρέφτη. Κοιτάει αριστερά και δεξιά, και σκέφτεται: «Τι όμορφο φόρεμα, εξαιρετικό ύφασμα, εξαίσια ποιότητα κατασκευής, άσε που είναι και άνετο και μαλακό. Τι ευλογία να μπορώ να αγοράζω τόσο ωραία ρούχα. Αυτό είναι το αγαπημένο μου ρούχο, αλλά δεν μπορώ να το φοράω συνέχεια. Θα το φοράω όταν πηγαίνω στις πιο αριστοκρατικές εκδηλώσεις και όταν συναντώ τους πιο εξέχοντες ανθρώπους». Όταν έχει λίγο χρόνο, το βγάζει συχνά για να το θαυμάσει και να το δοκιμάσει. Έξι μήνες αργότερα, παραμένει το ίδιο ενθουσιασμένη με το φόρεμα και δεν αντέχει να το αποχωριστεί. Αυτό σημαίνει να εκτιμάς κάτι ιδιαίτερα. Έχει φθάσει σ’ αυτό το επίπεδο η δική σας στάση απέναντι στα λόγια του Θεού; (Όχι.) Πόσο θλιβερό είναι που ακόμα δεν εκτιμάτε τα λόγια του Θεού τόσο πολύ όσο μια γυναίκα το αγαπημένο της φόρεμα! Δεν είναι περίεργο που, αν και έχετε διαβάσει τόσα λόγια Του, δεν έχετε ανακαλύψει πολλές αλήθειες και δεν έχετε καταφέρει ποτέ να εισέλθετε στην πραγματικότητα. Λέτε συνέχεια ότι όλα τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια· αυτά, όμως, δεν είναι παρά θεωρητικοί και προφορικοί ισχυρισμοί. Αν κάποιος ανέφερε ένα από τα πιο απλά και απ’ τα πρώτα χωρία που εξέφρασε ο Θεός στα λόγια Του και σας ρωτούσε ποιες αλήθειες περιλαμβάνουν αυτά τα λόγια, ποιες είναι οι προθέσεις του Θεού ή ποιες απαιτήσεις και πρότυπα δίνει στον άνθρωπο, τότε θα σας κοβόταν η μιλιά και δεν θα μπορούσατε να απαντήσετε ούτε με μια λέξη. Εφόσον έχετε διαβάσει και έχετε ακούσει πολλές φορές τα λόγια του Θεού, γιατί δεν τα καταλαβαίνετε αληθινά; Ποια είναι η αιτία του προβλήματος; Στην πραγματικότητα, φταίει που οι άνθρωποι δεν εκτιμούν αρκετά τα λόγια του Θεού. Ο βαθμός στον οποίο εκτιμάτε τα λόγια του Θεού σήμερα απέχει πολύ απ’ το να ανακαλύψετε εκεί μέσα την αλήθεια, καθώς και τις απαιτήσεις, τις αρχές και τα μονοπάτια άσκησης που προσφέρει ο Θεός στον άνθρωπο μέσα απ’ αυτά. Γι’ αυτό βρίσκεστε πάντα σε σύγχυση όταν σας συμβαίνει κάτι και ποτέ δεν μπορείτε να βρείτε τις αρχές. Γι’ αυτό, παρόλο που βιώνετε πολλά πράγματα, ποτέ δεν γνωρίζετε τις προθέσεις του Θεού, ποτέ δεν αναπτύσσεστε ούτε αλλάζετε πολύ και ποτέ δεν αποκομίζετε κάτι περισσότερο από μικρές ανταμοιβές. Δεν είναι πολύ αξιολύπητοι τέτοιοι άνθρωποι;

Διαβάστε ξανά αυτό το χωρίο. («Μην αγωνιάς για λύσεις σε πράγματα που δεν κατανοείς· να φέρνεις τέτοια ζητήματα ενώπιον του Θεού πιο συχνά και να Του προσφέρεις μια ειλικρινή καρδιά. Να πιστεύεις ότι ο Θεός είναι ο Παντοδύναμός σου. Πρέπει να έχεις τρομερή προσδοκία για τον Θεό, αναζητώντας λαίμαργα ενόσω αρνείσαι τις δικαιολογίες, τις προθέσεις και τα τεχνάσματα του Σατανά. Μην απελπίζεσαι. Μην είσαι αδύναμος. Να αναζητάς με όλη την καρδιά σου· να περιμένεις με όλη την καρδιά σου. Να συνεργάζεσαι ενεργά με τον Θεό και να απαλλαχθείς από τα εσωτερικά εμπόδιά σου».) Θέλω να προσέξετε τα σημαντικά σημεία και να σας εξηγήσω τις αρχές για το πώς να διαβάζετε τα λόγια του Θεού, καθώς και τον τρόπο να βρείτε σ’ αυτά κάποιο μονοπάτι άσκησης. Διαβάστε ξανά το χωρίο, στίχο-στίχο. («Μην αγωνιάς για λύσεις σε πράγματα που δεν κατανοείς».) Αυτός ο στίχος έχει μέσα του την εξής αρχή που πρέπει να καταλάβουν οι άνθρωποι: Μη βιάζεσαι, μην πανικοβάλλεσαι, μη θες να δεις άμεσα αποτελέσματα. Πρόκειται για μια στάση. Αυτός ο πρώτος στίχος περιλαμβάνει τη σωστή στάση που πρέπει να υιοθετήσουν οι άνθρωποι απέναντι σε όλα, η οποία βρίσκεται εντός του πλαισίου της λογικής της κανονικής ανθρώπινης φύσης· εμπίπτει στο πλαίσιο της λογικής και των ικανοτήτων όσων έχουν κανονική ανθρώπινη φύση. Τώρα, διαβάστε τον δεύτερο στίχο. («Να φέρνεις τέτοια ζητήματα ενώπιον του Θεού πιο συχνά και να Του προσφέρεις μια ειλικρινή καρδιά».) Τι σημαίνει αυτό; (Αυτό είναι το μονοπάτι άσκησης που δίνει ο Θεός στον άνθρωπο.) Σωστά, τόσο απλό είναι. Αυτό είναι το μονοπάτι άσκησης. Το «πιο συχνά» στην περίπτωση αυτή σημαίνει ότι δεν πρέπει να το κάνεις όποτε έχεις κέφια, και προφανώς δεν πρέπει να το κάνεις μόνο μια στο τόσο· σημαίνει ότι μόλις περάσουν αυτά τα ζητήματα από το μυαλό σου, πρέπει να τα φέρνεις ενώπιον του Θεού για προσευχή και αναζήτηση. Αν φέρεις φορτίο ως προς αυτά τα θέματα, αν έχεις καρδιά που πεινάει και διψάει για δικαιοσύνη, αν είσαι πρόθυμος να κατανοήσεις τις προθέσεις και τις απαιτήσεις του Θεού πάνω σ’ αυτά τα θέματα, αλλά και την ουσία κάθε προβλήματος που θέλεις να διακρίνεις, τότε πρέπει να προσέρχεσαι συχνά ενώπιον του Θεού· με πολύ μεγάλη, δηλαδή, συχνότητα. Ανάλογα με το περιβάλλον σου, όταν είσαι απασχολημένος, βρες λίγο χρόνο για να αναλογιστείς αυτά τα θέματα, σαν να τα σκέφτεσαι ή σαν να προσεύχεσαι στον Θεό και να αναζητάς σχετικά μ’ αυτά. Δεν είναι πολύ σαφής αυτός ο τρόπος άσκησης; (Είναι.) Για παράδειγμα, όταν κάνεις ένα διάλειμμα μετά το φαγητό, αναλογίσου και προσευχήσου με τα εξής λόγια: «Θεέ μου, έχω βιώσει το τάδε περιβάλλον. Δεν καταλαβαίνω την πρόθεσή Σου και δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί μου συνέβη αυτό. Ποια ακριβώς πρόθεση έχει αυτός ο άνθρωπος; Πώς θα πρέπει να λύσω ένα τέτοιο πρόβλημα; Τι θέλεις να καταλάβω απ’ αυτό το ζήτημα;» Με αυτά τα λίγα και απλά λόγια, προσεύχεσαι στον Θεό και αναζητάς από Αυτόν για να μάθεις για τα ζητήματα που σε ενδιαφέρουν και για τα προβλήματα που θέλεις να καταλάβεις την ουσία τους. Και για ποιον λόγο να προσεύχεσαι έτσι; Δεν είναι ότι απλώς θέτεις το πρόβλημα ενώπιον του Θεού, αλλά αναζητάς την αλήθεια από Αυτόν, προσπαθείς να Τον κάνεις να σου ανοίξει μια διέξοδο και να σου πει τι να κάνεις για το συγκεκριμένο ζήτημα, και Του ζητάς να σε διαφωτίσει και να σε καθοδηγήσει. Ποιες είναι οι απαραίτητες προϋποθέσεις για να μπορέσεις να το κάνεις αυτό; (Να μην αγωνιώ για λύσεις.) Το να μην αγωνιάς για λύσεις είναι απλώς μια στάση· δεν είναι, λοιπόν, το να μην αγωνιάς για λύσεις. Αντίθετα, με βασική προϋπόθεση το να μην αγωνιάς για λύσεις, έχεις μια καρδιά που πεινάει και διψάει για δικαιοσύνη, και φέρεις φορτίο ως προς αυτό το θέμα. Με άλλα λόγια, το ζήτημα αυτό λειτουργεί ως κάποιου είδους πίεση για σένα, η οποία θέτει ένα φορτίο στους ώμους σου, με αποτέλεσμα να έχεις ένα πρόβλημα που θέλεις να καταλάβεις και να λύσεις. Αυτό είναι το μονοπάτι άσκησής σου. Στον ελεύθερο χρόνο σου, στις τυπικές πνευματικές σου ασκήσεις ή όταν συνομιλείς με τους αδελφούς και τις αδελφές σου, μπορείς να αναφέρεις τις πρακτικές δυσκολίες και τα πρακτικά προβλήματά σου· μπορείς να συναναστρέφεσαι και να αναζητάς με τους αδελφούς και τις αδελφές σου. Αν και πάλι δεν μπορείς να τα λύσεις, τότε να τα φέρνεις ενώπιον του Θεού για προσευχή και αναζήτηση της αλήθειας, λέγοντας το εξής: «Θεέ μου, ακόμα δεν ξέρω πώς θα πρέπει να βιώσω το περιβάλλον που έχεις διαμορφώσει για μένα. Ακόμα δεν το καταλαβαίνω καθόλου, και δεν ξέρω από πού ν’ αρχίσω ούτε πώς να ασκηθώ. Έχω μικρό ανάστημα και είναι πολλές οι αλήθειες που δεν καταλαβαίνω. Σε παρακαλώ, διαφώτισέ με και καθοδήγησέ με. Δεν ξέρω τι θέλεις να κερδίσω ή να καταλάβω από αυτό το περιβάλλον ή τι θέλεις να αποκαλύψεις για μένα μέσω αυτού. Σε παρακαλώ, διαφώτισέ με και επίτρεψέ μου να καταλάβω την πρόθεσή Σου». Αυτό είναι το μονοπάτι άσκησης που βρίσκεται στον στίχο: «να φέρνεις τέτοια ζητήματα ενώπιον του Θεού πιο συχνά». Να ασκείσαι έτσι· άλλοτε να σκέφτεσαι από μέσα σου, άλλοτε να προσεύχεσαι στον Θεό σιωπηλά και άλλοτε δυνατά, και άλλοτε να συναναστρέφεσαι με τους αδελφούς και τις αδελφές σου. Αν έχεις αυτές τις εκδηλώσεις, αυτό αποδεικνύει ότι ήδη ζεις ενώπιον του Θεού. Αν μέσα σου επικοινωνείς συχνά έτσι με τον Θεό, τότε έχεις μια κανονική σχέση μαζί Του. Μετά από αρκετά χρόνια τέτοιας εμπειρίας, θα εισέλθεις, όπως είναι φυσικό, στην αλήθεια-πραγματικότητα. Υπάρχουν δυσκολίες σχετικά με αυτήν την άσκηση; (Όχι.) Αυτό είναι καλό. Παραδείγματος χάρη, κάποιες φορές που θα διαβάζεις τα λόγια του Θεού, όσο περισσότερα διαβάζεις, τόσο θα φωτίζεται η καρδιά σου. Αυτό σημαίνει ότι έχεις διαβάσει λόγια που τα βίωσες, και οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες που είχες πρωτύτερα θα διαλυθούν με τη μία. Εκείνη τη στιγμή, θα πρέπει να προσευχηθείς στον Θεό και να πεις: «Θεέ μου, διαβάζοντας αυτό το απόσπασμα, φώτισε η καρδιά μου. Ξαφνικά, μου είναι πλέον ξεκάθαρα τα προβλήματα που είχα παλιά. Ξέρω ότι πρόκειται για τη διαφώτισή Σου, και Σ’ ευχαριστώ που με άφησες να καταλάβω αυτό το χωρίο των λόγων Σου». Δεν είναι αυτό προσευχή και δεν προσέρχεσαι έτσι ξανά ενώπιον του Θεού; (Ναι.) Είναι δύσκολο αυτό; Μπορείς να βρεις χρόνο να το κάνεις; (Ναι.) Από την αρχή της αναζήτησής σου μέχρι αυτήν την προσευχή, δεν θα έχεις κάνει συνεχώς πράξη την αρχή των λόγων του Θεού: «να φέρνεις τέτοια ζητήματα ενώπιον του Θεού πιο συχνά»; Όταν ζεις συνεχώς κάνοντας πράξη αυτά τα λόγια και εμμένεις πάντοτε στην αρχή άσκησης που περιλαμβάνουν, και αν ζεις πάντα σε μια τέτοια πραγματικότητα, τότε τηρείς, όπως λένε, μια αρχή άσκησης. Είναι δύσκολο αυτό; (Δεν είναι δύσκολο.) Το μόνο που χρειάζεται είναι να χρησιμοποιήσεις την καρδιά σου, να ανοιγοκλείσεις τα χείλη σου, να διαθέσεις λίγο χρόνο και λίγη σκέψη, να βρίσκεις πού και πού μια στιγμή για να συνομιλήσεις με τον Θεό και να Του εκμυστηρευτείς και να μοιραστείς μαζί Του τα λόγια που βρίσκονται στην καρδιά σου. Αυτό σημαίνει να προσέρχεσαι πιο συχνά ενώπιον του Θεού. Είναι τόσο απλό, τόσο αβίαστο και τόσο εύκολο. Δεν έχει καμία δυσκολία. Κουβαλάς κάτι που μέσα σου το θεωρείς πολύ σημαντικό, το αντιμετωπίζεις ως φορτίο, και ούτε το ξεχνάς ποτέ ούτε το εγκαταλείπεις. Έχεις μέσα σου ένα τέτοιο πράγμα, και κατά καιρούς προσέρχεσαι ενώπιον του Θεού για να προσευχηθείς σ’ Αυτόν, να μιλήσεις και να συνομιλήσεις μαζί Του γι’ αυτό. Με τι καρδιά θα πρέπει να μιλάς με τον Θεό; (Με ειλικρινή καρδιά.) Ακριβώς, πρέπει να έχεις ειλικρινή καρδιά. Αν φέρεις φορτίο, τότε η καρδιά σου θα είναι ειλικρινής. Όταν οι άλλοι πιάνουν την κουβέντα, εσύ θα προσεύχεσαι μέσα σου και θα συναναστρέφεσαι με τον Θεό. Κάποιες φορές, όταν είσαι κουρασμένος απ’ τη δουλειά και κάνεις ένα διάλειμμα, θα θυμάσαι το ζήτημα και θα λες το εξής: «Δεν έχει νόημα, ακόμα δεν το καταλαβαίνω αυτό το ζήτημα. Πρέπει πάλι να συζητήσω γι’ αυτό µε τον Θεό». Γιατί θα θυμάσαι αυτό το ζήτημα όποτε έχεις χρόνο; Επειδή το παίρνεις πολύ σοβαρά μέσα σου, το θεωρείς φορτίο σου και κάποιου είδους ευθύνη, και θέλεις να το καταλάβεις και να το λύσεις. Όταν προσέλθεις ενώπιον του Θεού και συνομιλήσεις μαζί Του εκ βαθέων, είναι φυσικό η καρδιά σου να γίνει ειλικρινής. Όταν συναναστραφείς μαζί Του σ’ αυτό το πλαίσιο και με αυτήν τη νοοτροπία, η σχέση σου με τον Θεό θα σου φανεί λιγότερο ψυχρή και απόμακρη από πριν, και θα νιώσεις αντίθετα ότι Τον πλησιάζεις. Τόσο αποτελεσματικά για τους ανθρώπους είναι τα μονοπάτια άσκησης που τους δίνει ο Θεός. Τι λες, είναι δύσκολο να συνάψεις μια τέτοια σχέση με τον Θεό; Παίρνεις ένα ζήτημα κατάκαρδα, μιλάς στον Θεό γι’ αυτό πού και πού, προσέρχεσαι κατά καιρούς ενώπιόν Του και Τον χαιρετίζεις, Του μιλάς για ό,τι έχεις στην καρδιά σου και για τις δυσκολίες σου, μιλάς γι’ αυτά που θέλεις να καταλάβεις, γι’ αυτά που σκέφτεσαι, για τις αμφιβολίες σου, τις δυσκολίες σου και τις ευθύνες σου· αν μιλάς για όλα αυτά τα πράγματα στον Θεό, τότε εφόσον ασκείσαι έτσι, δεν ζεις ενώπιον του Θεού; Αυτό σημαίνει να ασκείται κανείς σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού. Αν το κάνεις πράξη αυτό για ένα διάστημα, τότε πολύ γρήγορα δεν θα δεις αποτελέσματα και δεν θα λάβεις ανταμοιβές; (Ναι.) Δεν είναι όμως τόσο απλό, χρειάζεται μια διαδικασία. Αν ασκηθείς έτσι για λίγο καιρό, η σχέση σου με τον Θεό θα γίνεται όλο και πιο στενή, η νοοτροπία σου θα βελτιώνεται, η κατάστασή σου θα γίνεται όλο και πιο κανονική και το ενδιαφέρον σου για τα λόγια του Θεού και την αλήθεια θα αυξάνεται όλο και περισσότερο. Αυτό σημαίνει να έχεις κανονική σχέση με τον Θεό. Εάν μπορείς να καταλάβεις και να κάνεις πράξη κάποιες αλήθειες, τότε θα έχεις αρχίσει να εισέρχεσαι στην πραγματικότητα των λόγων του Θεού. Αυτό, όμως, δεν γίνεται σε σύντομο χρονικό διάστημα. Μπορεί να χρειαστούν έξι μήνες, ένας χρόνος ή ακόμη και δύο ή τρία χρόνια μέχρι να δεις εμφανή αποτελέσματα. Θα απαλλαγούν οι άνθρωποι από τη διαφθορά και την επαναστατικότητα μέσα σ’ αυτό το διάστημα; Όχι. Ακόμη κι αν έχεις προσευχηθεί στον Θεό αμέτρητες φορές και έχεις ασκηθεί μ’ αυτόν τον τρόπο, σημαίνει αυτό ότι θα έχεις σίγουρα αποτελέσματα; Πρέπει να σου δείξει ο Θεός κάποιο αποτέλεσμα; Πρέπει να σου δώσει απάντηση; Όχι απαραίτητα. Κάποιοι λένε το εξής: «Αφού είναι αβέβαιο αν θα έχω αποτελέσματα και αφού αυτά δεν είναι εγγυημένα, γιατί εξακολουθεί να ενεργεί μ’ αυτόν τον τρόπο ο Θεός; Γιατί βάζει τους ανθρώπους να ασκούνται μ’ αυτόν τον τρόπο;» Μην ανησυχείς, σίγουρα δεν θα είναι ανώφελο να ασκείσαι μ’ αυτόν τον τρόπο. Ακόμα κι αν το κάνεις για ένα ή δύο χρόνια και δεν σου φαίνεται να έχεις άμεσα ή βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα, μπορεί, μετά από πέντε ή δέκα χρόνια που ο Θεός θα οργανώσει ξανά για σένα κάποιο παρόμοιο περιβάλλον, να συνειδητοποιήσεις γρήγορα μια πτυχή της αλήθειας που πριν δεν ήσουν σε θέση να καταλάβεις. Ωστόσο, αυτή η αλήθεια που θα συνειδητοποιήσεις και θα καταλάβεις μετά από πέντε ή δέκα χρόνια απαιτεί τα θεμέλια που έχτισαν οι εμπειρίες, οι γνώσεις και η κατανόηση που έχεις τώρα. Αυτή η συνειδητοποίηση που θα έρθει αργότερα πρέπει να βασιστεί σ’ αυτό το θεμέλιο. Πιστεύεις ότι είναι εύκολο να καταλάβουν οι άνθρωποι μια πτυχή της αλήθειας; (Δεν είναι εύκολο.) Αυτή είναι η σημασία και η αξία του να πληρώνεις ένα τίμημα για να κάνεις πράξη την αλήθεια. Αυτή είναι η αρχή άσκησης που περιέχει ο δεύτερος στίχος. «Να φέρνεις τέτοια ζητήματα ενώπιον του Θεού πιο συχνά και να Του προσφέρεις μια ειλικρινή καρδιά». Είναι γραμμένος σε απλή και προσιτή γλώσσα, και είναι πολύ εύκολο να τον καταλάβεις. Σημαίνει ότι πρέπει να προσεύχεσαι περισσότερο και να διαθέτεις ειλικρινή καρδιά, επειδή μια ειλικρινής καρδιά είναι που φέρνει τα πράγματα σε πέρας. Τόσο απλό είναι. Ωστόσο, αυτά τα λόγια είναι όντως μια αλήθεια-πραγματικότητα στην οποία πρέπει να εισέλθει κάθε άνθρωπος, και είναι και το μοναδικό μονοπάτι για να προσέλθει ενώπιον του Θεού και τελικά να σωθεί. Ο στίχος αυτός διατυπώνεται με απλά και κατανοητά λόγια, αλλά όλοι πρέπει να βασίσουν τα βιώματά τους σ’ αυτόν και να εισέλθουν με αυτόν τον τρόπο. Είναι σαν την κατασκευή ενός κτιρίου. Είτε έχει 30 ορόφους, είτε 50, είτε ακόμη και γύρω στους εκατό, πρέπει να έχει θεμέλια. Αν δεν έχει σταθερά θεμέλια, τότε, όσο ψηλό κι αν είναι κτίριο, δεν θα σταθεί για πολύ καιρό, θα καταρρεύσει μέσα σε λίγα χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι, όσο ζουν σ’ αυτόν τον κόσμο, πρέπει να έχουν ως θεμέλιο την αλήθεια. Μόνο έτσι θα παραμείνουν σταθεροί και θα κερδίσουν την έγκριση του Θεού. Αν θέλουν να κατανοήσουν ανώτερες και βαθύτερες αλήθειες, πρέπει να έχουν τα πιο θεμελιώδη πράγματα, δηλαδή αυτά που συνθέτουν ένα θεμέλιο. Το πιο επικίνδυνο πράγμα είναι να μην έχεις σταθερά θεμέλια. Μην υποτιμάτε αυτές τις πλέον θεμελιώδεις αλήθειες, αυτές τις πλέον θεμελιώδεις αρχές και αυτά τα πλέον θεμελιώδη μονοπάτια άσκησης. Εφόσον είναι αλήθειες, οι άνθρωποι πρέπει να τις κατέχουν και να τις κάνουν πράξη. Δεν έχει σημασία αν είναι μεγάλες ή μικρές, υψηλές ή χαμηλές. Πρέπει να ξεκινήσετε απ’ τα βασικά. Μόνο έτσι μπορούν να μπουν στέρεα θεμέλια.

Τώρα, διαβάστε τον τρίτο στίχο. («Να πιστεύεις ότι ο Θεός είναι ο Παντοδύναμός σου».) Σε τι αναφέρεται το «Να πιστεύεις ότι ο Θεός είναι ο Παντοδύναμός σου»; Στην πίστη και στο όραμα. Όταν σε υποστηρίζει και σε καθοδηγεί αυτό το όραμα, θα έχεις μπροστά σου ένα μονοπάτι. Θα έχει αποτέλεσμα μια τέτοια άσκηση; Κάποιοι λένε το εξής: «Έχω βαρεθεί όλη αυτήν την άσκηση, και ο Θεός ακόμα δεν με έχει διαφωτίσει ούτε μου έχει πει τίποτα. Δεν μπορώ να νιώσω την παρουσία Του. Υπάρχει στ’ αλήθεια Θεός;» Δεν γίνεται να έχεις αυτό το σκεπτικό. Ο Θεός είναι παντοδύναμος, είτε σου μιλάει είτε όχι. Όταν θέλει να σου μιλήσει και σου μιλάει, είναι παντοδύναμος. Όταν δεν θέλει να σου μιλήσει και δεν σου μιλάει, και τότε παντοδύναμος είναι. Ο Θεός είναι παντοδύναμος είτε σου δίνει να καταλάβεις διάφορα πράγματα είτε όχι· η ουσία και η ταυτότητά Του δεν μεταβάλλονται. Αυτό είναι το όραμα που πρέπει να καταλάβουν οι άνθρωποι. Αυτός είναι ο τρίτος στίχος και είναι πολύ απλός, αλλά όσο απλός κι αν είναι, οι άνθρωποι πρέπει να τον βιώσουν πραγματικά. Και όταν τον βιώσουν, τότε θα σιγουρευτούν ότι αυτά τα λόγια είναι όντως η αλήθεια και δεν θα τολμήσουν ποτέ ξανά να τα αμφισβητήσουν με κανέναν τρόπο.

Προχωρήστε στον τέταρτο στίχο. («Πρέπει να έχεις τρομερή προσδοκία για τον Θεό».) O Θεός απαιτεί από τον άνθρωπο το εξής: «Πρέπει να έχεις τρομερή προσδοκία για τον Θεό». Πρέπει oι άνθρωποι να καταλάβουν το νόημα της λέξης «τρομερή». Είναι «τρομερό» το να καμαρώνεις και να κάνεις επίδειξη, το να έχεις πολλές προσδοκίες μέσα στην καρδιά σου, το να είσαι αλαζόνας και αυτάρεσκος, αυταρχικός και δικτατορικός και να μην υπακούς σε κανέναν; Πώς θα πρέπει να ερμηνευτεί ο στίχος «τρομερή προσδοκία για τον Θεό»; Πώς μπορείς να έχεις «προσδοκία για τον Θεό»; Είναι αυτό που λέει ο προηγούμενος στίχος: πρέπει «να φέρνεις τέτοια ζητήματα ενώπιον του Θεού πιο συχνά και να Του προσφέρεις μια ειλικρινή καρδιά». Πρέπει να έχεις την επιθυμία και την προσδοκία να επιδιώξεις την κατανόηση της αλήθειας και τη σωτηρία· επίσης, πρέπει να θέλεις να αποδεχτείς την κυριαρχία και τις ενορχηστρώσεις του Θεού, να καταλάβεις τις προθέσεις Του και να υποταχθείς στην κυριαρχία Του. Αυτό ονομάζεται τρομερή προσδοκία για τον Θεό. Ο Θεός χρησιμοποιεί την ανθρώπινη γλώσσα για να περιγράψει γλαφυρά το συγκεκριμένο ζήτημα, αλλά οι άνθρωποι πρέπει να κατανοήσουν καθαρά το νόημά του και να μην προβούν σε ακραίες ερμηνείες. Η λέξη «τρομερή» εδώ δεν αφορά το να χρησιμοποιήσεις επιτηδευμένα υπερβολική ωμή δύναμη και να ενεργήσεις παράτολμα. Δεν αφορά τη βία, και φυσικά ούτε την άγνοια ή την απερισκεψία. Ο όρος «τρομερή» αναφέρεται κυρίως στην προσδοκία που έχει κανείς. Είναι όπως όταν κάποιος εκτιμά κάτι τόσο πολύ, που πρέπει οπωσδήποτε να το αποκτήσει· όταν είναι αποφασισμένος να το αποκτήσει και δεν πρόκειται να τα παρατήσει μέχρι να το καταφέρει. Αυτή η «τρομερή προσδοκία για τον Θεό» είναι κάτι εξολοκλήρου θετικό και μόνο θετικά αποτελέσματα μπορεί να έχει. Άρα, τι ακριβώς σημαίνει «τρομερή προσδοκία για τον Θεό»; (Σημαίνει να προσέρχεται κανείς πιο συχνά ενώπιον του Θεού και να έχει την επιθυμία και την αποφασιστικότητα να καταλάβει την αλήθεια και τις προθέσεις του Θεού σε καθετί που του τυχαίνει.) Σωστά, τόσο απλό είναι. Σημαίνει απλώς να εγκαταλείψεις τα συμφέροντα και τις απολαύσεις της σάρκας σου, όπως και τον προσωπικό σου ελεύθερο χρόνο, και να αφιερώσεις αυτόν τον χρόνο για τα θετικά πράγματα, όπως για παράδειγμα, για να αναζητάς από τον Θεό, να προσεύχεσαι σ’ Αυτόν, να προσέρχεσαι ενώπιόν Του και να επιζητάς να καταλάβεις την κυριαρχία Του. Αφορά το να προσεύχεσαι λογικά για κάτι και να αναζητάς, να δαπανάς τον χρόνο και την ενέργειά σου, και να πληρώνεις κάποιο τίμημα για να καταλάβεις κάποια πτυχή της αλήθειας. Αυτό λέγεται τρομερή προσδοκία για τον Θεό. Είναι ακριβής αυτή η περιγραφή; Συμφωνεί με τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Είναι ευκολονόητα αυτά τα λόγια; (Ναι.) Οπότε, περιλαμβάνεται σ’ αυτές τις εκδηλώσεις το να δείχνεις τα δόντια και τα νύχια σου, και να αρπάζεις βίαια αυτό που θες; Μήπως είναι κάτι που εκδηλώνεται με αγένεια, απερισκεψία και χωρίς σοφία; (Όχι.) Τότε τι σημαίνει ο όρος «τρομερή»; Επαναλάβετε αυτό που μόλις σας είπα. (Σημαίνει να μπορείς να προσέρχεσαι πιο συχνά ενώπιον του Θεού, να έχεις την προσδοκία να καταλάβεις την αλήθεια, να μπορείς να εγκαταλείψεις κάποιες σαρκικές απολαύσεις, να δαπανάς περισσότερο χρόνο και ενέργεια στην αναζήτηση της αλήθειας και να μπορείς να δαπανήσεις ενέργεια και να πληρώσεις ένα τίμημα γι’ αυτό.) Οπότε, με ποιον συγκεκριμένο τρόπο γίνεται αυτό πράξη; Θα σας πω ένα παράδειγμα. Μπορεί καμιά φορά να συνειδητοποιήσεις ξαφνικά ότι έχεις πολύ καιρό να δεις τον αγαπημένο σου ηθοποιό και ν’ αναρωτιέσαι σε ποιες ταινίες παίζει. Θα θελήσεις να ψάξεις στο ίντερνετ για να μάθεις νέα του, αλλά μετά θα συλλογιστείς και θα σκεφτείς: «Δεν είναι σωστό αυτό, τι με νοιάζουν εμένα οι ταινίες αυτού του ηθοποιού; Όποιος βλέπει ταινίες όλη την ώρα παραμελεί το έργο που πρέπει να κάνει. Πρέπει να προσέλθω ενώπιον του Θεού και να προσευχηθώ». Τότε, θα ηρεμήσεις και θα θυμηθείς για ποιο πρόβλημα έψαχνες προηγουμένως απάντηση παρουσία του Θεού. Αφού συνεχίζεις να μην το αντιλαμβάνεσαι και να μην το καταλαβαίνεις καθόλου, απλώς θα γαληνέψεις την καρδιά σου ενώπιον του Θεού και θα προσευχηθείς σ’ Αυτόν. «Θεέ μου, είμαι πρόθυμος να ανοίξω την καρδιά μου ενώπιόν Σου. Το περιβάλλον που βιώνω τελευταία με έχει επηρεάσει πάρα πολύ. Ακόμα κι έτσι, δεν μπορώ να υποταχθώ, και δεν μπορώ να διακρίνω καθαρά ότι πρόκειται για τη δική Σου κυριαρχία. Σε παρακαλώ, διαφώτισέ με, καθοδήγησέ με και αποκάλυψε τη διαφθορά και την επαναστατικότητά μου στο περιβάλλον που διαμορφώνεις για μένα, για να καταλάβω την πρόθεσή Σου και να υποταχθώ». Μετά την προσευχή, θα αναλογιστείς και θα σκεφτείς: «Όχι, δεν έχει λυθεί ακόμα το πρόβλημά μου. Πρέπει να διαβάσω περισσότερα από τα λόγια του Θεού για να βρω μια λύση». Στη συνέχεια, θα ξεκινήσεις αμέσως να διαβάζεις για λίγο τα λόγια του Θεού. Θα κοιτάξεις το ρολόι σου και θα πεις: «Αχ, έχει περάσει ήδη μισή ώρα! Δεν λέω, πολύ καλά τα λόγια του Θεού, αλλά το χωρίο που διάβασα δεν έχει καμία σχέση με το πρόβλημά μου, άρα δεν έχει λυθεί ακόμα. Δεν ξέρω τι θέλει ο Θεός να καταλάβω με αυτό το περιβάλλον που διαμόρφωσε για μένα, και ούτε την πρόθεσή Του γνωρίζω. Πρέπει να πιάσω γρήγορα δουλειά και να εκτελέσω το καθήκον μου· δεν πρέπει να αναβάλλω σημαντικά ζητήματα. Ίσως μια μέρα διαβάσω τα κατάλληλα λόγια του Θεού και λύσω το πρόβλημά μου». Δεν δαπανάς έτσι χρόνο και ενέργεια; (Ναι.) Τόσο απλό είναι. Τη στιγμή που θα επαναστατήσεις ενάντια στις προτιμήσεις σου και θα παραιτηθείς απ’ την ψυχαγωγία και τον ελεύθερο χρόνο σου, θα αποκτήσεις μια στάλα ειλικρίνειας και θα κάνεις πράξη λίγη απ’ την τρομερή προσδοκία για τον Θεό. Θα νιώθεις τότε απίστευτη ηρεμία και γαλήνη μέσα σου. Για πρώτη φορά στη ζωή σου, θα βιώσεις προσωπικά τη μεγάλη γαλήνη και τη θρέψη που κερδίζεις όταν επαναστατείς ενάντια στη σάρκα, όταν εγκαταλείπεις τις απολαύσεις της σάρκας σου. Θα γευτείς, επίσης, αυτοπροσώπως ότι το να γαληνεύεις ενώπιον του Θεού, να διαβάζεις τα λόγια Του, να ανοίγεις την καρδιά σου στον Θεό και να Του απευθύνεις τα λόγια της καρδιάς σου σου φέρνει γαλήνη και ικανοποίηση —κάτι που δεν έχεις όταν ασχολείσαι με τις τάσεις και τις κοινωνικές υποθέσεις. Θα πάρεις και μια γεύση απ’ το ότι μπορείς, επίσης, να κερδίσεις κάτι απ’ αυτό, και να καταλάβεις την αλήθεια και να διακρίνεις πολλά πράγματα. Κι έτσι, θα καταλάβεις ότι είναι όντως πολύ καλά τα λόγια του Θεού, ότι Εκείνος είναι πραγματικά καλός και ότι αν φτάσεις στην αλήθεια, θα έχεις αποκτήσει πράγματι έναν θησαυρό. Όχι μόνο θα μπορείς να διακρίνεις πολλά πράγματα χωρίς να μπερδεύεσαι, αλλά θα μπορείς και να ζεις ενώπιον του Θεού και σύμφωνα με τα λόγια Του. Αυτά τα αποτελέσματα μπορεί να επιφέρει μια τρομερή προσδοκία για τον Θεό. Μία από τις εκδηλώσεις μιας τρομερής προσδοκίας για τον Θεό είναι να ασκείσαι με αυτόν τον τρόπο, να αφιερώνεις τον χρόνο και την ενέργειά σου και να παραιτείσαι από τις σαρκικές απολαύσεις. Λοιπόν, τι λέτε; Είναι κενή αυτή η εκδήλωση; (Όχι, δεν είναι κενή.) Είναι εύκολο να επιτευχθεί; (Ναι.) Είναι πολύ εύκολο να επιτευχθεί. Είναι κάτι που μπορούν να καταφέρουν όσοι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση.

Όταν οι άνθρωποι έχουν σκέψεις, έχουν και επιλογές. Αν τους συμβεί κάτι και κάνουν τη λάθος επιλογή, θα πρέπει να αλλάξουν και να κάνουν τη σωστή· δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να επιμείνουν στο λάθος τους. Τέτοιοι άνθρωποι είναι έξυπνοι. Αν, όμως, γνωρίζουν ότι έκαναν λάθος επιλογή και δεν αλλάζουν, τότε δεν αγαπάνε την αλήθεια· ένας τέτοιος άνθρωπος δεν θέλει πραγματικά τον Θεό. Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι θέλεις να εκτελείς το καθήκον σου επιπόλαια. Προσπαθείς να τεμπελιάσεις και να αποφύγεις την εξονυχιστική εξέταση του Θεού. Σε τέτοιες στιγμές, πήγαινε γρήγορα ενώπιον του Θεού να προσευχηθείς και να σκεφτείς αν έπραξες σωστά. Έπειτα, κάτσε και σκέψου: «Γιατί πιστεύω στον Θεό; Μια τέτοια επιπολαιότητα μπορεί μεν να περάσει απαρατήρητη στους ανθρώπους, γίνεται, όμως, να μην την παρατηρήσει ο Θεός; Άσε που δεν πιστεύω στον Θεό για να τεμπελιάζω, αλλά για να σωθώ. Η συμπεριφορά μου αυτή δεν αποτελεί έκφραση της κανονικής ανθρώπινης φύσης ούτε την αγαπάει ο Θεός. Όχι, στον έξω κόσμο μπορούσα να τεμπελιάζω και να κάνω ό,τι θέλω, αλλά τώρα βρίσκομαι στον οίκο του Θεού, υπό την κυριαρχία Του, υπό την εξονυχιστική εξέταση του βλέμματός Του. Είμαι άνθρωπος, πρέπει να ακούω τη συνείδησή μου, δεν γίνεται να κάνω ό,τι μου αρέσει. Πρέπει να ενεργώ σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, δεν πρέπει να είμαι επιπόλαιος, δεν γίνεται να τεμπελιάζω. Και τι πρέπει να κάνω για να μην τεμπελιάζω και να μην είμαι επιπόλαιος; Πρέπει να καταβάλλω κάποια προσπάθεια. Ένα λεπτό πριν το θεωρούσα υπερβολικό κόπο, ήθελα να αποφύγω τις δυσκολίες, μα τώρα καταλαβαίνω: Μπορεί να είναι μεγάλη ταλαιπωρία, αλλά είναι αποτελεσματικό, κι έτσι θα πρέπει να κάνω». Όταν εργάζεσαι και εξακολουθείς να φοβάσαι τις δυσκολίες, σε τέτοιες στιγμές πρέπει να προσεύχεσαι στον Θεό: «Θεέ μου! Είμαι ένας τεμπέλης και ύπουλος άνθρωπος, Σε ικετεύω να με πειθαρχήσεις, να με επιπλήξεις, ώστε να νιώσω κάτι στη συνείδησή μου και να μου αναπτυχθεί αίσθημα ντροπής. Δεν θέλω να είμαι επιπόλαιος. Σε ικετεύω να με καθοδηγήσεις και να με διαφωτίσεις, να μου δείξεις την επαναστατικότητά μου και την ασχήμια μου». Μια τέτοια προσευχή, αυτοκριτική και προσπάθεια για αυτογνωσία θα σου φέρει αίσθημα μεταμέλειας, και θα μπορέσεις να μισήσεις την ασχήμια σου· έτσι, θα αρχίζει να αλλάζει η λανθασμένη κατάστασή σου και θα μπορείς να το συλλογιστείς αυτό και να πεις μέσα σου: «Γιατί είμαι επιπόλαιος; Γιατί προσπαθώ πάντα να τεμπελιάζω; Με αυτά που κάνω, δεν έχω καθόλου συνείδηση και λογική· είμαι ακόμα πιστός στον Θεό; Γιατί δεν παίρνω τα πράγματα στα σοβαρά; Δεν χρειάζεται απλώς να αφιερώνω λίγο περισσότερο χρόνο και προσπάθεια; Δεν είναι μεγάλο φορτίο. Αυτό οφείλω να κάνω· αν δεν μπορώ να κάνω ούτε αυτό, είμαι άξιος να λέγομαι άνθρωπος;» Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να πάρεις μια απόφαση και να ορκιστείς: «Αχ Θεέ μου! Σε απογοήτευσα, είμαι πραγματικά πολύ βαθιά διεφθαρμένος, δεν έχω συνείδηση και λογική, δεν έχω ανθρώπινη φύση. Θέλω να μετανοήσω. Σε ικετεύω να με συγχωρέσεις, θα αλλάξω σίγουρα. Αν δεν μετανοήσω, να με τιμωρήσεις». Στη συνέχεια, θα μεταστραφεί η νοοτροπία σου και θα αρχίσεις να αλλάζεις. Θα ενεργείς και θα εκτελείς τα καθήκοντά σου ευσυνείδητα, λιγότερο επιπόλαια, και θα μπορείς πια να υποφέρεις και να πληρώσεις το τίμημα. Θα καταλάβεις ότι είναι υπέροχο να κάνεις έτσι το καθήκον σου, και θα έχεις στην καρδιά σου γαλήνη και χαρά. Όταν μπορούν οι άνθρωποι να αποδεχτούν την εξονυχιστική εξέταση του Θεού, όταν μπορούν να προσευχηθούν και να βασιστούν σ’ Αυτόν, τότε σύντομα θα αλλάξουν οι καταστάσεις τους. Όταν έχει αλλάξει η αρνητική κατάσταση της καρδιάς σου και έχεις επαναστατήσει ενάντια στις προθέσεις σου και τις εγωιστικές επιθυμίες της σάρκας, όταν μπορέσεις να εγκαταλείψεις τις ανέσεις και τις απολαύσεις της σάρκας, και ενεργείς σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και πάψουν οι πράξεις σου να είναι αυθαίρετες και απερίσκεπτες, τότε θα έχεις γαλήνη στην καρδιά σου και δεν θα νιώθεις τη συνείδησή σου να σε επιπλήττει. Είναι εύκολο, λοιπόν, να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα και να ενεργείς σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού; Αν οι άνθρωποι έχουν τρομερή προσδοκία για τον Θεό, τότε μπορούν να επαναστατήσουν ενάντια στη σάρκα και να κάνουν πράξη την αλήθεια. Και αν μπορέσεις να ασκηθείς έτσι, τότε, πριν καν το αντιληφθείς, θα εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα. Δεν θα δυσκολευτείς καθόλου. Φυσικά, όταν κάνεις πράξη την αλήθεια, πρέπει να περάσεις από μια διαδικασία κατά την οποία θ’ αγωνιστείς και θ’ αλλάξεις τη σκέψη σου, και πρέπει να τα λύσεις αυτά με την αναζήτηση της αλήθειας. Αν δεν αγαπάς την αλήθεια, τότε δύσκολα θα διορθώσεις την αρνητική σου κατάσταση και δεν θα μπορέσεις να καταλάβεις και να κάνεις πράξη την αλήθεια. Το πόσες δυσκολίες αντιμετωπίζει κάποιος την ώρα που αλλάζει τη σκέψη του εξαρτάται από το αν μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια. Αν δεν μπορεί να την αποδεχτεί, τότε πολύ δύσκολα θα αλλάξει τη σκέψη του. Από την άλλη, όσοι μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια, δεν θα δυσκολευτούν καθόλου. Θα τους είναι φυσικό να κάνουν πράξη την αλήθεια και να υποταχθούν σ’ αυτήν. Όσοι αγαπούν πραγματικά την αλήθεια μπορούν να βασιστούν στον Θεό για να ξεπεράσουν τις οποιεσδήποτε δυσκολίες, κι έτσι θα έχουν βιωματική μαρτυρία· έτσι είναι μια καρδιά που έχει τρομερή επιθυμία για τον Θεό. Το να έχει η καρδιά σου τρομερή επιθυμία για τον Θεό σημαίνει ότι δεν επιτρέπεται να έχεις διαφθορά και επαναστατικότητα; Όχι. Σημαίνει ότι, εφόσον η καρδιά σου έχει τρομερή επιθυμία για τον Θεό, μπορείς τουλάχιστον να ενεργείς σύμφωνα με τη συνείδηση και τη λογική σου, αλλά και να αναζητάς την αλήθεια. Έτσι, μπορείς να κάνεις τη σωστή επιλογή σε οποιαδήποτε κατάσταση, καθώς και να ασκείσαι και να εισέρχεσαι προς τη σωστή κατεύθυνση. Αυτό ονομάζεται καρδιά με τρομερή επιθυμία για τον Θεό. Είναι κούφιες αυτές οι εκδηλώσεις; (Δεν είναι κούφιες.) Δεν είναι κούφιες ούτε αόριστες· είναι πολύ πρακτικές και συγκεκριμένες, και καθόλου αφηρημένες. Κάποιοι λένε: «Αχ, πιστεύω στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια, αλλά κάθε φορά που έρχεται η ώρα να κάνω πράξη την αλήθεια, πάντα δυσκολεύομαι. Αγχώνομαι τόσο πολύ που γίνομαι μούσκεμα στον ιδρώτα, αλλά και πάλι δεν έχω μονοπάτι. Θέλω πάντα να κάνω πράξη την αλήθεια χωρίς να ζορίζομαι καθόλου σωματικά ούτε να ζημιώνονται τα συμφέροντά μου, κι έτσι δεν μπορώ να βρω μονοπάτι. Μόνο τώρα καταλαβαίνω ότι είναι πολύ απλό να έχεις καρδιά με τρομερή επιθυμία για τον Θεό. Μακάρι να το γνώριζα αυτό νωρίτερα και να είχα ήδη κάνει πράξη αυτά τα λόγια!» Ποιον πρέπει να κατηγορήσεις που δεν κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού; Ποιος σε ανάγκασε να μην εκτιμάς τα λόγια Του όλα αυτά τα χρόνια και αντίθετα να παραπαίεις στα τυφλά; Τώρα, μπορούμε να συνοψίσουμε μια πρόταση: Όταν πιστεύεις στον Θεό, πρέπει να κάνεις πράξη και να βιώσεις τα λόγια Του για να καταλάβεις την αλήθεια· μόνο αν φτάσεις στο σημείο να διαχειρίζεσαι τα πράγματα σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, μπορείς να κερδίσεις την έγκριση του Θεού. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να κάνεις ό,τι θέλεις ή να επιδιώκεις τη φήμη και το κέρδος, και δεν πρέπει να σχηματίζεις κλίκες ή να αναζητάς υποστηρικτές στην εκκλησία. Δεν πρόκειται να έχουν καλό τέλος όσοι το κάνουν αυτό. Όσοι δεν επικεντρώνονται στο να κάνουν καλά τα καθήκοντά τους, όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, όσοι θαυμάζουν πάντοτε άλλους και βασίζονται στους άλλους, και όσοι αρέσκονται στο να ακολουθούν ψευδοεπικεφαλής και αντίχριστους προκαλώντας ανούσιες αναταραχές, όλοι αυτοί οδηγούνται μόνοι τους στην καταστροφή επειδή παραπαίουν· χάνουν την ευκαιρία τους να σωθούν. Κάτι τέτοιο θα τους αφήσει άναυδους. Αν θέλεις να μην ακολουθήσεις τον δικό σου δρόμο, πρέπει να προσέρχεσαι περισσότερο ενώπιον του Θεού, να προσεύχεσαι σ’ Αυτόν και να αναζητάς την αλήθεια σε όλα τα πράγματα. Έτσι θα καταφέρεις να κατανοήσεις την αλήθεια, να μπεις στο μονοπάτι της άσκησης της αλήθειας και να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα. Το βασικό εδώ είναι ότι δεν πρέπει ποτέ να ακολουθείς άλλους ανθρώπους ή να πηγαίνεις μαζί τους. Μην ακολουθείς τη μια μέρα έναν άνθρωπο επειδή τον θεωρείς σπουδαίο, και την επόμενη μέρα κάποιον άλλον επειδή νομίζεις ότι έχει δίκιο· έτσι δαπανάς πάρα πολύ χρόνο και παραπαίεις, χωρίς να κερδίζεις την αλήθεια. Όποια προβλήματα κι αν αντιμετωπίζεις, θα πρέπει να αναζητάς την αλήθεια και να τα επιλύεις σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Αν ακολουθείς τυφλά άλλους ανθρώπους, αν ακολουθείς όποιον μιλάει με ωραία και βαρύγδουπα λόγια, είναι πιθανό να εξαπατηθείς. Όσοι πιστεύουν στον Θεό θα πρέπει να πιστεύουν μόνο ότι τα δικά Του λόγια είναι η αλήθεια, θα πρέπει να ακούνε μόνο τα δικά Του λόγια και να ασκούνται σύμφωνα με αυτά. Με τον τρόπο αυτόν, θα αποφύγεις να ακολουθήσεις άλλους ανθρώπους και να βαδίσεις μαζί τους στο λάθος μονοπάτι.

Για προχωρήστε στον επόμενο στίχο. («Αναζητώντας λαίμαργα ενόσω αρνείσαι τις δικαιολογίες, τις προθέσεις και τα τεχνάσματα του Σατανά».) Και αυτό αφορά την άσκηση. Το «αναζητώντας λαίμαργα» αναφέρεται στο να θέλεις να κάνεις πράξη την αλήθεια, αλλά να μην έχεις μονοπάτι, και στο να θέλεις να ικανοποιήσεις τον Θεό, αλλά να μην ξέρεις πώς να ασκηθείς· όταν είσαι λαίμαργος υπό αυτήν την έννοια, αναζητάς και προσεύχεσαι. Όλη την ώρα νομίζεις ότι υστερείς σε πάρα πολλά πράγματα· συγκεκριμένα, ανακαλύπτεις ότι όταν σου συμβαίνουν πράγματα, δεν έχεις μονοπάτι, δεν ξέρεις τι να κάνεις για να ικανοποιήσεις τον Θεό, πάντα επαναστατείς και κάνεις ό,τι θέλεις, έχεις ανήσυχη καρδιά, θέλεις να κάνεις πράξη την αλήθεια, αλλά δεν ξέρεις πώς να το κάνεις. Αυτό είναι το αίσθημα της λαιμαργίας. Αν είσαι λαίμαργος, πρέπει να αναζητάς. Αν δεν αναζητάς, τότε δεν θα έχεις μονοπάτι. Αν δεν αναζητάς, θα βυθιστείς στο σκοτάδι. Αν δεν αναζητάς ποτέ, πάει τέλειωσες. Θα είσαι δύσπιστος. Τι σημαίνει «αρνείσαι τις δικαιολογίες, τις προθέσεις και τα τεχνάσματα του Σατανά»; Σημαίνει ότι όταν προκύπτουν διάφορες καταστάσεις στους ανθρώπους, εκείνοι έχουν πάντα τη δική τους βούληση, σκέφτονται πάντα τα σαρκικά τους συμφέροντα και αναζητούν πάντα μια διέξοδο για τη σάρκα τους. Σε τέτοιες στιγμές, θα νιώσεις τη συνείδησή σου να σε επιπλήττει, να σε προτρέπει να κάνεις πράξη την αλήθεια και να υποταχθείς στον Θεό. Σε καταστάσεις σαν κι αυτές, θα δώσεις έναν αγώνα μέσα σου, και θα πρέπει να αρνηθείς τις δικαιολογίες του Σατανά, καθώς και τις διάφορες αιτιολογίες της σάρκας. Το να «αρνείσαι» σημαίνει ότι πρέπει να μπορείς να δεις σε βάθος και να διακρίνεις τις διάφορες δικαιολογίες και αιτιολογίες που προβάλλουν οι άνθρωποι για να μην κάνουν πράξη την αλήθεια, ή με άλλα λόγια τις προθέσεις και τα τεχνάσματα του Σατανά, και στη συνέχεια να επαναστατήσεις ενάντιά τους. Αυτή είναι η διαδικασία της άρνησης. Μερικές φορές, οι άνθρωποι αναπτύσσουν ορισμένες διεφθαρμένες ιδέες, προθέσεις και στόχους ή ορισμένες ανθρώπινες γνώσεις, φιλοσοφίες, θεωρίες, όπως επίσης και ορισμένους τρόπους, μέσα, τεχνάσματα και μηχανορραφίες που εφαρμόζουν στις επαφές τους με άλλους ανθρώπους, καθώς και άλλα παρόμοια πράγματα. Μόλις συμβεί αυτό, θα πρέπει να καταλάβουν αμέσως ότι αυτά είναι διεφθαρμένα πράγματα που αποκαλύπτονται από τους ίδιους, και θα πρέπει να τα αρπάξουν, να αναζητήσουν την αλήθεια, να τα αναλύσουν διεξοδικά, να διακρίνουν καθαρά την πραγματικότητά τους, και να τα αρνηθούν και να επαναστατήσουν ολοκληρωτικά ενάντιά τους· να τα καταπνίξουν, δηλαδή, εν τη γενέσει τους. Εφόσον κάποιος έχει αναπτύξει διεφθαρμένες ιδέες, σκέψεις, προθέσεις ή αντιλήψεις, όποτε και να γίνεται αυτό, πρέπει αμέσως να αρπάξει αυτά τα πράγματα, να τα δει σε βάθος και να τα διακρίνει, να επαναστατήσει ενάντιά τους, και στη συνέχεια να καταφέρει να αλλάξει. Έτσι είναι η διαδικασία. Έτσι γίνεται πράξη το να αρνηθεί κανείς τον Σατανά και να επαναστατήσει ενάντια στη σάρκα. Δεν είναι πολύ απλό; Στην πραγματικότητα, για αυτήν τη διαδικασία έγινε ήδη λόγος στα δύο παραδείγματα που έδωσα μόλις τώρα. Πρόκειται για μια αρχή άσκησης για να προσεγγίζει κανείς τις λανθασμένες καταστάσεις που προκύπτουν στους ανθρώπους όταν τους συμβαίνουν πράγματα.

Διαβάστε παρακάτω. («Μην απελπίζεσαι. Μην είσαι αδύναμος. Να αναζητάς με όλη την καρδιά σου· να περιμένεις με όλη την καρδιά σου».) Αυτό σημαίνει να αναζητάς και να περιμένεις με όλη σου την καρδιά και το μυαλό. «Μην απελπίζεσαι. Μην είσαι αδύναμος. Να αναζητάς με όλη την καρδιά σου· να περιμένεις με όλη την καρδιά σου». Αυτές οι τέσσερις απλές φράσεις έχουν δύο σημασίες. Ποιες είναι αυτές; (Η πρώτη είναι να μην απελπίζεσαι και να μην είσαι αδύναμος. Δηλαδή, μη χάνεις το κουράγιο σου και μην αποθαρρύνεσαι όταν συναντάς δυσκολίες ή δεν μπορείς για μια στιγμή να καταλάβεις κάτι την ώρα που αναζητάς. Η δεύτερη είναι ότι πρέπει να αναζητάς και να περιμένεις με όλη σου την καρδιά. Δηλαδή, πρέπει να αναζητάς με επιμονή, να συνεχίζεις να αναζητάς και να προσεύχεσαι όταν δεν καταλαβαίνεις, και να περιμένεις να αποκαλυφθούν οι προθέσεις του Θεού. Αυτή είναι η δεύτερη σημασία.) Το «Μην απελπίζεσαι. Μην είσαι αδύναμος» σημαίνει ότι οι άνθρωποι πρέπει να διατηρούν αληθινή πίστη στον Θεό, να πιστεύουν ότι είναι παντοδύναμος, και ότι μπορεί να τους διαφωτίσει και να τους κάνει να καταλάβουν την αλήθεια. Γιατί τότε δεν μπορείς να κατανοήσεις την αλήθεια τώρα; Γιατί δεν σε διαφωτίζει τώρα ο Θεός; Πρέπει να υπάρχει κάποιος λόγος γι’ αυτό. Ποιος είναι ένας βασικός λόγος; Ότι απλώς δεν έχει φτάσει η ώρα του Θεού. Ο Θεός δοκιμάζει την πίστη σου και, ταυτόχρονα, θέλει με αυτήν τη μέθοδο να την ενισχύσει. Αυτό είναι το βασικό πράγμα που πρέπει να καταλάβουν και να μάθουν οι άνθρωποι. Ας υποθέσουμε ότι έχεις ενεργήσει σύμφωνα με τις αρχές που απαιτεί ο Θεός, έχεις προσευχηθεί, έχεις αναζητήσει, έχεις στην καρδιά σου τρομερή επιθυμία για τον Θεό, έχεις αρχίσει να εκτιμάς ιδιαίτερα τα λόγια Του, ενδιαφέρεσαι για αυτά και υπενθυμίζεις συχνά στον εαυτό σου να τα κάνεις πράξη και να τα βιώνεις, να προσέρχεσαι ενώπιον του Θεού, να μην απομακρύνεσαι από Αυτόν και να αναζητάς όταν ενεργείς. Ωστόσο, σκέφτεσαι μέσα σου: «Δεν νομίζω ότι έχω νιώσει ξεκάθαρα κάποια ιδιαίτερη διαφώτιση, φώτιση ή καθοδήγηση από τον Θεό· δεν έχω καν την προφανή αίσθηση ότι μου έχει δώσει ιδιαίτερα χαρίσματα, ταλέντα ή ειδικές ικανότητες για το καθήκον που εκτελώ. Αντιθέτως, πιστεύω πως εκείνοι που δεν φτάνουν το επίπεδό μου καταλαβαίνουν περισσότερα από εμένα, εκτελούν καλύτερα τα καθήκοντά τους και όταν διαδίδουν το ευαγγέλιο, μιλάνε πιο εύγλωττα. Γιατί δεν είμαι τόσο καλός όσο οι άλλοι; Γιατί παραμένω στάσιμος και σημειώνω ελάχιστη πρόοδο;» Υπάρχουν δύο λόγοι γι’ αυτό: Ο ένας είναι ότι οι ίδιοι οι άνθρωποι έχουν πολλά προβλήματα, όπως για παράδειγμα, η μέθοδος, οι προθέσεις και οι στόχοι του καθενός στην αναζήτηση, καθώς και οι προθέσεις και τα κίνητρά τους όταν προσεύχονται στον Θεό και Του υποβάλλουν αιτήματα, και ούτω καθεξής. Πρέπει όλα αυτά να τα αναλογιστείς, να τα μάθεις, να ανακαλύψεις τα προβλήματα που υπάρχουν μέσα σου και να αλλάξεις αμέσως την πορεία σου. Δεν χρειάζεται να επεκταθούμε σ’ αυτό με περισσότερες λεπτομέρειες. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι ο Θεός έχει τη δική Του μέθοδο για το πόσα δίνει στους διάφορους ανθρώπους και για το πώς τους τα προσφέρει. Ο Θεός έχει πει: «Θέλω ελεήσει όντινα ελεώ και θέλω οικτειρήσει όντινα οικτείρω» (Έξοδος 33:19.) Ίσως να είσαι το αντικείμενο του ελέους του Θεού, ίσως να είσαι το αντικείμενο του οίκτου Του, ή ίσως να μην είσαι κανένα από αυτά τα δύο είδη ανθρώπων για τα οποία μίλησε. Ίσως Εκείνος να πιστεύει ότι είσαι πιο δυνατός από τους άλλους ή ότι χρειάζεσαι περισσότερο χρόνο για να δοκιμαστείς και να σφυρηλατηθείς. Υπάρχουν πολλοί λόγοι· όποιος κι αν είναι όμως ο λόγος, οτιδήποτε κάνει ο Θεός είναι σωστό. Δεν πρέπει οι άνθρωποι να έχουν υπερβολικές απαιτήσεις απ’ τον Θεό. Το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να αναζητάς με όλη σου την καρδιά και να περιμένεις με όλη σου την καρδιά. Προτού σε κάνει ο Θεός να καταλάβεις και σου δώσει απαντήσεις, το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να αναζητάς, περιμένοντας ταυτόχρονα τη στιγμή που θα σου δώσει κάτι, τη στιγμή που θα σε ελεήσει, και τη στιγμή που θα σε διαφωτίσει και θα σε καθοδηγήσει. Σε αντίθεση με τις ανθρώπινες αντιλήψεις, ο Θεός δεν τα δίνει όλα ισόποσα στους ανθρώπους· άρα, δεν μπορείς να χρησιμοποιείς τη λέξη «ίσος» για να έχεις απαιτήσεις από τον Θεό. Όταν σου δίνει κάτι ο Θεός, τότε ακριβώς είναι η στιγμή που πρέπει να το λάβεις. Όταν δεν σου δίνει κάτι, προφανώς δεν θεωρεί τη στιγμή κατάλληλη ή σωστή, και έτσι δεν πρέπει να το λάβεις τότε. Κι εσύ τι πρέπει να κάνεις όταν ο Θεός λέει πως δεν πρέπει να λάβεις κάτι και δεν θέλει να σου το δώσει; Κάποιος που έχει λογική θα έλεγε: «Αν δεν μου το δώσει ο Θεός, τότε θα υποταχθώ και θα περιμένω. Για την ώρα, δεν είμαι άξιος να το λάβω, ίσως επειδή το ανάστημά μου δεν μπορεί να το αντέξει. Η καρδιά μου, όμως, μπορεί να υποταχθεί σ’ Αυτόν χωρίς παράπονα, χωρίς υποψίες και σίγουρα χωρίς αμφιβολίες». Αυτήν τη στιγμή, οι άνθρωποι δεν πρέπει να χάσουν τη λογική τους. Όπως κι αν σε μεταχειρίζεται ο Θεός, εσύ πρέπει να κάνεις τη λογική επιλογή να υποταχθείς σ’ Αυτόν. Μία μόνο στάση πρέπει να έχουν τα δημιουργήματα απέναντι στον Θεό: να ακούνε και να υποτάσσονται· δεν υπάρχουν άλλες επιλογές. Ο Θεός, από την άλλη, μπορεί να έχει διαφορετικές στάσεις απέναντί σου. Έχει μια βάση αυτό. Ο Θεός έχει τις δικές Του προθέσεις· κάνει τις δικές Του επιλογές και έχει τις δικές Του μεθόδους όσον αφορά αυτές Του τις ενέργειες και τη στάση που υιοθετεί απέναντι σε κάθε άνθρωπο. Φυσικά, αυτές οι επιλογές και μέθοδοι υποστηρίζονται από τους σκοπούς του Θεού. Προτού κατανοήσουν αυτούς τους σκοπούς του Θεού, το μόνο πράγμα που πρέπει και που μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι είναι να αναζητούν και να περιμένουν, αποφεύγοντας παράλληλα να κάνουν οτιδήποτε επαναστατικό ενάντια σ’ Αυτόν. Αυτό που δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να κάνουν σ’ αυτές τις στιγμές —δηλαδή, όταν δεν νιώθουν τη διαφώτιση, την καθοδήγηση, το έλεος και τον οίκτο του Θεού— είναι να απομακρυνθούν απ’ Αυτόν και να πουν ότι δεν είναι δίκαιος, ή να Του υψώσουν τη φωνή ή ακόμη και να Τον αρνηθούν όταν δεν νιώθουν τη διαφώτιση και την καθοδήγησή Του. Αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που θέλει να δει Εκείνος. Φυσικά, αν όντως φτάσεις στο σημείο να αρνηθείς τον Θεό, τη δικαιοσύνη Του, την ταυτότητά Του και την ουσία Του, και να Του υψώσεις τη φωνή, τότε θα επιβεβαιωθεί ότι ο Θεός είχε εξαρχής δίκιο που είχε αδιάφορη στάση απέναντί σου. Αν δεν μπορείς να αντέξεις ούτε αυτήν τη μικρή δοκιμασία και δοκιμή, τότε δεν έχεις την παραμικρή πίστη στον Θεό και η πίστη σου είναι πολύ κούφια. Όταν κάποιος δεν νιώθει τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Θεού, το πιο σημαντικό που πρέπει να κάνει είναι να αναζητήσει και να περιμένει με όλη του την καρδιά. Η αναζήτηση και η αναμονή είναι οι υποχρεώσεις του ανθρώπου και είναι επίσης η λογική, η στάση και η αρχή άσκησης που θα πρέπει να έχουν όλοι απέναντι στον Θεό. Όσο αναζητάς και περιμένεις, μην τα αφήνεις όλα στην τύχη. Μη σκέφτεσαι πάντα: «Ίσως αν περιμένω, ο Θεός να μου χαρίσει ξεκάθαρα λόγια. Απλώς πρέπει να είμαι λίγο πιο ειλικρινής και να δω αν θα με διαφωτίσει ή δεν θα με διαφωτίσει. Ίσως με διαφωτίσει. Αν δεν το κάνει, θα σκεφτώ κάποιον άλλον τρόπο». Μην έχεις μια τέτοια νοοτροπία που βασίζεται στην τύχη. Ο Θεός απεχθάνεται να έχουν οι άνθρωποι τέτοια στάση. Τι στάση είναι αυτή; Είναι μια στάση που βασίζεται στην τύχη και φέρει μέσα της μια δοκιμασία. Αυτό το πράγμα απεχθάνεται περισσότερο απ’ όλα ο Θεός. Αν είναι να περιμένεις, να το κάνεις με ειλικρίνεια. Να έχεις μια νοοτροπία που να σε κάνει να πεινάς και να διψάς για δικαιοσύνη, ενώ προσεύχεσαι στον Θεό και αναζητάς την αλήθεια, ενώ λύνεις τα πρακτικά σου προβλήματα και ενώ Τον ικετεύεις να σε διαφωτίσει και να σε καθοδηγήσει. Όπως κι αν σου φέρεται ο Θεός και είτε τελικά σου δώσει πλήρη κατανόηση είτε όχι, εσύ να τηρείς την αρχή της υποταγής χωρίς να παρεκκλίνεις καθόλου. Αν το κάνεις αυτό, τότε θα διατηρείς σταθερά τη θέση και το καθήκον ενός δημιουργήματος. Δεν έχει σημασία αν τελικά ο Θεός κρύψει το πρόσωπό Του από σένα, αν σου δείξει μόνο την πλάτη Του ή αν σου εμφανιστεί· εφόσον παραμείνεις σταθερός στο καθήκον σου και στην αρχική σου θέση ως δημιούργημα, τότε θα έχεις καταθέσει μαρτυρία και θα είσαι νικητής. «Μην απελπίζεσαι. Μην είσαι αδύναμος. Να αναζητάς με όλη την καρδιά σου· να περιμένεις με όλη την καρδιά σου». Αυτές οι τέσσερις σύντομες προτάσεις έχουν μεγάλη σημασία. Περιλαμβάνουν τη λογική που πρέπει να έχει ο άνθρωπος, την αρχική θέση στην οποία πρέπει να βρίσκεται και το μονοπάτι άσκησης που θα πρέπει να ακολουθεί. Κάποιοι λένε: «Εφόσον όλοι αναζητούμε και περιμένουμε με όλη μας την καρδιά και το μυαλό, γιατί δεν μας διαφωτίζει ο Θεός; Γιατί δεν μου δίνει καμία έμπνευση;» Ο Θεός έχει τις δικές Του προθέσεις. Μην Του προβάλλεις απαιτήσεις. Αυτή είναι η λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης· αυτήν τη λογική οφείλουν περισσότερο να διαθέτουν τα δημιουργήματα. Υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που οι άνθρωποι, σύμφωνα με τον ανθρώπινο νου, τις ανθρώπινες σκέψεις και αντιλήψεις, δεν καταλαβαίνουν· αυτά τα πράγματα πρέπει να τα πει στους ανθρώπους ο Θεός. Εκείνος, όμως, λέει: «Δεν είναι δική Μου ευθύνη ούτε δική Μου υποχρέωση να σου πω αυτά τα πράγματα. Αν θέλω να μάθεις κάτι, θα μάθεις λίγα πράγματα, και αυτό σημαίνει ότι σου δείχνω την εύνοιά Μου. Όταν δεν θέλω να μάθεις κάτι, τότε δεν θα πω ούτε μία λέξη γι’ αυτό· μη σου μπαίνουν ιδέες ότι θα μπορέσεις να το καταλάβεις σ’ αυτήν την περίπτωση!» Κάποιοι λένε: «Γιατί στρέφεσαι εναντίον μας σ’ αυτό το θέμα;» Ο Θεός δεν στρέφεται εναντίον σας. Ο Δημιουργός θα είναι πάντα ο Δημιουργός, και έχει τους δικούς Του τρόπους και τις δικές Του μεθόδους. Ακόμα κι αν δεν συνάδουν οι τρόποι και οι μέθοδοί Του με τα γούστα ή τις ιδέες και τις αντιλήψεις του ανθρώπου ούτε βέβαια και με την ανθρώπινη παραδοσιακή κουλτούρα, όποιες κι αν είναι οι πτυχές του ανθρώπου με τις οποίες δεν συνάδουν, με απλά λόγια, παρόλο που δεν συνάδουν με τις απαιτήσεις και τα πρότυπα του ανθρώπου, ό,τι κι αν κάνει ο Δημιουργός, είτε το καταλαβαίνουν είτε δεν το καταλαβαίνουν οι άνθρωποι, η ταυτότητα και η ουσία Του δεν πρόκειται ν’ αλλάξουν ποτέ. Οι άνθρωποι δεν πρέπει ποτέ να προσδιορίζουν τον Δημιουργό σύμφωνα με την ανθρώπινη γλώσσα, τις ανθρώπινες αντιλήψεις ή οποιαδήποτε ανθρώπινη μέθοδο. Αυτήν τη λογική οφείλουν να διαθέτουν οι άνθρωποι. Αν δεν έχεις ούτε καν αυτήν την ελάχιστη λογική, τότε θα είμαι ειλικρινής μαζί σου: δεν μπορείς να ενεργήσεις ως δημιούργημα. Μια μέρα, αργά ή γρήγορα, κάτι κακό θα σου συμβεί. Αν δεν έχεις ούτε καν αυτό το ίχνος λογικής, τότε μια μέρα, αργά ή γρήγορα, θα ξεσπάσει η σατανική σου διάθεση. Εκείνη τη στιγμή, θα νιώσεις αμφιβολία για τον Θεό, θα Τον υβρίσεις με τα λόγια σου, θα Τον αρνηθείς και θα Τον προδώσεις. Και τότε, θα είσαι πέρα για πέρα τελειωμένος και θα πρέπει να αποκλειστείς. Επομένως, είναι πολύ σημαντική η λογική που οφείλουν να διαθέτουν τα δημιουργήματα. «Μην απελπίζεσαι. Μην είσαι αδύναμος. Να αναζητάς με όλη την καρδιά σου· να περιμένεις με όλη την καρδιά σου». Αυτές οι τέσσερις προτάσεις είναι η λογική και οι αρχές που οφείλουν να έχουν τα δημιουργήματα όταν προσεγγίζουν τα διάφορα περιβάλλοντα που συναντούν συχνά οι άνθρωποι στην πραγματική τους ζωή, ενώ βοηθάνε και στη βελτίωση της σχέσης τους με τον Θεό.

Το πρώτο μέρος αυτού του χωρίου λέει: «Μην αγωνιάς για λύσεις σε πράγματα που δεν κατανοείς». O προτελευταίος στίχος, αντίστοιχα, λέει: «Να αναζητάς με όλη την καρδιά σου· να περιμένεις με όλη την καρδιά σου». Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Μήπως το κρυφό νόημα της φράσης “Μην αγωνιάς για λύσεις” είναι πως το τελικό αποτέλεσμα είναι αναπόφευκτο; Εάν αναζητούμε και περιμένουμε με όλη μας την καρδιά, αν η καρδιά μας έχει τρομερή επιθυμία για τον Θεό και αν λαχταρούμε τα λόγια Του, δεν είναι τότε απαραίτητο να μας δώσει Εκείνος την απάντηση προκειμένου να καταλάβουμε ποια είναι όντως η αλήθεια;» Αυτήν, λοιπόν, την απάντηση σου δίνω: Δεν είναι σίγουρο, δεν ισχύει απαραίτητα. Κάθε λέξη του συγκεκριμένου χωρίου είναι μια απαίτηση του Θεού απ’ τον άνθρωπο, μια αρχή άσκησης που πρέπει να τηρούν τα δημιουργήματα. Ο Θεός δίνει στους ανθρώπους ένα μονοπάτι άσκησης, αρχές που πρέπει να κάνουν πράξη και να τηρούν στις καταστάσεις που τους τυχαίνουν στην καθημερινότητά τους. Δεν τους είπε, όμως: «Όσο κι αν καταλαβαίνετε αυτά τα λόγια, εφόσον τηρείτε αυτές τις αρχές, πρέπει στο τέλος να σας πω τα γεγονότα, να σας δώσω μια απάντηση και μια εξήγηση». Ο Θεός δεν έχει αυτήν την υποχρέωση. Δεν «πρέπει» να κάνει τίποτα τέτοιο και οι άνθρωποι δεν πρέπει να έχουν τέτοιες παράλογες απαιτήσεις απ’ Αυτόν. Πρέπει όλοι σας να το καταλάβετε αυτό. Αυτό το «δεν ισχύει απαραίτητα» δηλώνει ένα πράγμα στους ανθρώπους: Ο Θεός δεν πρόκειται ποτέ να συμμορφωθεί με τους κανόνες του παιχνιδιού που θέτουν οι άνθρωποι με βάση τις ανθρώπινες αντιλήψεις τους, τις ανθρώπινες φιλοσοφίες, τα ανθρώπινα βιώματα και διδάγματα, και ούτε φυσικά πρόκειται να συμμορφωθεί με τους ανθρώπινους νόμους. Αντίθετα, οι άνθρωποι πρέπει να συμμορφώνονται με τις αρχές των απαιτήσεων του Θεού και να εισέρχονται σε κάθε αλήθεια-πραγματικότητα που έχει διατυπώσει ο Θεός. Το έχετε καταλάβει αυτό; (Ναι.) Αυτό το χωρίο εξηγεί ξεκάθαρα τις αρχές που πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι. Ξεκινήστε με τον πρώτο στίχο. («Μην αγωνιάς για λύσεις σε πράγματα που δεν κατανοείς».) Αυτή είναι μια αρχή που είναι εύκολο να την κάνεις πράξη και να την καταλάβεις. Η άσκησή της δεν σου δημιουργεί κανένα φορτίο ούτε σε πιέζει καθόλου· είναι πανεύκολη. Και ο δεύτερος στίχος; («Να φέρνεις τέτοια ζητήματα ενώπιον του Θεού πιο συχνά και να Του προσφέρεις μια ειλικρινή καρδιά».) Είσαι ένας κανονικός άνθρωπος που ζει στον κόσμο. Αυτό αρκεί για να καταφέρεις «να φέρνεις τέτοια ζητήματα ενώπιον του Θεού πιο συχνά και να Του προσφέρεις μια ειλικρινή καρδιά». Εφόσον έχεις καρδιά, μπορείς να το κάνεις. Έχεις είκοσι τέσσερις ώρες μέσα στην ημέρα. Μαζί με το κανονικό σου έργο, την ξεκούραση, το φαγητό και την προσωπική πνευματική σου άσκηση, είναι εύκολο να «φέρνεις τέτοια ζητήματα ενώπιον του Θεού πιο συχνά και να Του προσφέρεις μια ειλικρινή καρδιά»; (Εύκολο είναι.) Μπορείς να το κάνεις την ώρα που περπατάς, την ώρα που κουβεντιάζεις ή την ώρα που ξεκουράζεσαι· δεν πρόκειται να επηρεάσει την κανονική σου δουλειά, την εκτέλεση του καθήκοντός σου ή το τρέχον έργο σου. Είναι κάτι πολύ απλό! Όποιο επίπεδο κι αν έχει κανείς, εφόσον προσφέρει μια ειλικρινή καρδιά και αγωνίζεται για την αλήθεια, σιγά σιγά θα την κατανοήσει και θα εισέλθει εύκολα σ’ αυτήν την πραγματικότητα.

Ποιος είναι ο επόμενος στίχος; («Να πιστεύεις ότι ο Θεός είναι ο Παντοδύναμός σου».) Αυτήν τη φορά θα το κάνω αλλιώς και θα σας ρωτήσω όλους: πιστεύετε ότι «ο Θεός είναι ο Παντοδύναμός σου»; Πότε άρχισες να το πιστεύεις αυτό; Σε ποια ζητήματα κατέληξες να το πιστεύεις; Έχεις καταθέσει μαρτυρία γι’ αυτό; Το έχεις βιώσει; Τι θα κάνεις αν κάποιος σε ρωτήσει: «Πιστεύεις ότι ο Θεός είναι ο Παντοδύναμός σου;» Ίσως, θεωρητικά, να μη διστάσεις και να πεις: «Ο Θεός είναι ο Παντοδύναμός μου! Πώς να μην είναι ο Θεός ο Παντοδύναμός μου;» Aν, όμως, σε ρωτούσαν ξανά: «Είναι ο Θεός ο Παντοδύναμός σου; Σε ποια ζητήματα έχεις βασιστεί στον Θεό και έχεις γίνει μάρτυρας των πράξεών Του; Σε ποιον βαθμό σού έχει αποκαλυφθεί εσένα προσωπικά η παντοδυναμία Του; Πότε ανακάλυψες ότι ο Θεός είναι ο Παντοδύναμός σου; Σε ποια ζητήματα νιώθεις ότι ο Θεός είναι ο Παντοδύναμός σου; Αφού παραδέχεσαι ότι ο Θεός είναι παντοδύναμος και γι’ Αυτόν τίποτα δεν είναι αδύνατο, γιατί κάποιες φορές είσαι τόσο αδύναμος; Γιατί παραμένεις βυθισμένος στην αρνητικότητα; Γιατί δεν μπορείς να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα και να κάνεις πράξη την αλήθεια όποτε σου συμβαίνει κάτι; Γιατί ζεις πάντα σύμφωνα με τη σατανική φιλοσοφία ως προς τις σχέσεις σου με τους άλλους; Γιατί συνεχίζεις συχνά να λες ψέματα χωρίς να νιώθεις την επίπληξη του Θεού; Είναι πράγματι ο Θεός ο Παντοδύναμός σου; Τι ακριβώς νομίζεις ότι είναι η παντοδυναμία του Θεού; Είναι σύμφωνη με την ουσία Του;» Αν σε ρωτούσαν αυτά τα πράγματα, θα τολμούσες και πάλι να απαντήσεις με τέτοια βεβαιότητα; Όταν ρωτώ τέτοια πράγματα, οι άνθρωποι μένουν άφωνοι. Δεν έχεις τέτοια εμπειρία, δεν έχεις δημιουργήσει τέτοιου επιπέδου σχέση με τον Θεό. Όλα αυτά τα χρόνια που πιστεύεις σ’ Αυτόν, ποτέ δεν έχεις βιώσει την κυριαρχία Του, ποτέ δεν έχεις δει το χέρι Του, ποτέ δεν έχεις δει την κυριαρχία που ασκεί το παντοδύναμο χέρι Του στους ανθρώπους, στα γεγονότα και στα πράγματα. Είναι κάτι που δεν έχεις δει ποτέ σου, δεν έχεις ακούσει ποτέ σου, πόσο μάλλον το έχεις βιώσει ή το έχεις αισθανθεί προσωπικά, κι έτσι δεν ξέρεις και δεν τολμάς να μιλήσεις όταν ακούς το ερώτημα «Είναι ο Θεός ο Παντοδύναμός μου;». Αυτό αποδεικνύει ότι δεν έχεις τέτοια πίστη. Πρέπει αυτόν τον στίχο να τον κάνεις όραμά σου. Πρέπει να γίνει η πιο ισχυρή απόδειξη ότι πιστεύεις στον Θεό και Τον ακολουθείς, ενώ είναι και μια πτυχή του οράματος που σε στηρίζει καθώς προχωράς. Δεν τολμάς, όμως, να απαντήσεις με βεβαιότητα. Για ποιον λόγο; Γιατί η πίστη σου στον Θεό δεν είναι παρά μια πεποίθηση ότι Αυτός υπάρχει. Μέχρι ώρας, δεν Τον έχεις ακολουθήσει πραγματικά, δεν έχεις δημιουργήσει πραγματικά μια σχέση μαζί Του, δεν έχεις εισέλθει ακόμη στην πραγματικότητα των λόγων Του, δεν έχεις ακόμη μετάσχει στην εμπειρία της υποταγής στην κυριαρχία Του ούτε έχεις ακόμη συνειδητοποιήσει από πρώτο χέρι το γεγονός της κυριαρχίας Του επί των πάντων. Δεν έχεις δει ούτε έχεις βιώσει αυτά τα πράγματα, και φυσικά δεν τα κατανοείς. Στην απλή ερώτηση «Είναι ο Θεός ο Παντοδύναμός σου;» η απάντηση θα ήταν σίγουρα καταφατική. Αν στη συνέχεια σε ρωτούσαν πώς το βίωσες αυτό και πώς έφτασες στο σημείο να καταλάβεις κάτι τέτοιο, σίγουρα θα κατέβαζες το κεφάλι σου χωρίς να βγάλεις μιλιά, και δεν θα τολμούσες να απαντήσεις. Ποιος είναι ο λόγος γι’ αυτό; (Δεν έχουμε καμία εμπειρία ως προς αυτό.) Μιλάς από θεωρητική σκοπιά. Στην πραγματικότητα, δηλώνεις στα λόγια ότι είσαι ακόλουθος του Θεού και δημιούργημα. Από τη μέρα, όμως, που άρχισες να ακολουθείς τον Θεό, δεν εκπλήρωσες ποτέ την ευθύνη ενός δημιουργήματος. Η ευθύνη σου είναι να αποδεχθείς τον λόγο του Θεού ως θεμέλιο της ύπαρξής σου, να λάβεις τον λόγο του Θεού ως αρχή και μονοπάτι άσκησης για να κάνεις το καθήκον σου, καθώς και να εισέλθεις στην πραγματικότητα του λόγου του Θεού. Εάν δεν έχεις εισέλθει ακόμη σ’ αυτές τις αλήθεια-πραγματικότητες, τότε τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι, ναι μεν απ’ τη μία ακολουθείς τον Θεό, εγκατέλειψες την οικογένεια, τη δουλειά και την καριέρα σου, και έχεις καταφέρει να Τον ακολουθήσεις μέχρι σήμερα, αλλά απ’ την άλλη, η καρδιά σου δεν έχει αποδεχτεί την αλήθεια και ζωή που χαρίζει ο Θεός στην ανθρωπότητα· αντίθετα, επιδιώκεις τα πράγματα που εσύ ο ίδιος αγαπάς και δεν τα έχεις εγκαταλείψει ποτέ. Με βάση αυτό, μπορεί να θεωρηθεί ότι ακολουθείς τον Θεό και υποτάσσεσαι στο έργο Του; Αν, μέσα σου, δεν αποδέχεσαι τους στόχους ζωής, τις κατευθύνσεις και τα κριτήρια ζωής και διαβίωσης που έχει θέσει ο Θεός για τον άνθρωπο, αλλά αντιθέτως απλώς παπαγαλίζεις τα λόγια που ακούς και ξεστομίζεις κάποια δόγματα, τότε μπορεί να θεωρηθεί ότι αποδέχεσαι την αλήθεια; Αν και ακολουθείς τον Θεό και, εξωτερικά, μπορείς να εκτελέσεις το καθήκον σου, η καρδιά σου δεν έχει αποδεχτεί την αλήθεια. Παρόλο που πιστεύεις στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια, οι αρχές και οι μέθοδοι σύμφωνα με τις οποίες ζεις, και το μονοπάτι που ακολουθείς στη ζωή σου συνεχίζουν να ανήκουν στον Σατανά. Είσαι ακόμα ο ίδιος άνθρωπος που ήσουν πάντα, συνεχίζεις να ζεις σύμφωνα με τη σατανική σου διάθεση και σαν διεφθαρμένος, και δεν έχεις αποδεχτεί τις απαιτήσεις και τις αρχές που προέρχονται από τον Θεό. Από αυτήν την ουσιαστική σκοπιά, δεν ακολουθείς αληθινά τον Θεό. Απλώς παραδέχεσαι ότι είσαι δημιούργημα και ότι ο Δημιουργός είναι ο Θεός σου. Πατώντας πάνω σ’ αυτό το θεωρητικό θεμέλιο, κάνεις κάτι για τον Θεό και Του δίνεις κάποιες μικρές προσφορές, ενώ υπό αυτήν την προϋπόθεση, παραδέχεσαι διστακτικά ότι ο Θεός είναι ο Θεός σου και ότι είσαι ακόλουθός Του· η καρδιά σου, όμως, δεν Τον έχει αποδεχτεί ποτέ πραγματικά ως τη ζωή σου, τον Κύριό σου και τον Θεό σου. Αυτό μας φέρνει πίσω στο ερώτημα που μόλις έθεσα: «Είναι ο Θεός ο Παντοδύναμός σου;» Όλα τα παραπάνω σε κάνουν να μην τολμάς να απαντήσεις με βεβαιότητα. Ο Θεός είναι παντοδύναμος για όλο το σύμπαν και όλα τα πράγματα· εσύ όμως, παραδέχεσαι θεωρητικά ότι ο Θεός είναι παντοδύναμος, αλλά στην πραγματικότητα δεν το έχεις βιώσει ούτε το έχεις δει ποτέ αυτό. Σχετικά με το ζήτημα της παντοδυναμίας του Θεού, έχεις ένα ερωτηματικό στην καρδιά σου. Πότε θα μπορέσουν να επιβεβαιώσουν οι άνθρωποι πραγματικά τα λόγια που λένε ότι «ο Θεός είναι ο Παντοδύναμός σου» και να κάνουν αυτό το όραμα το θεμέλιο της πίστης τους σ’ Αυτόν; Μόνο όταν αποδεχτούν την ταυτότητα του Θεού, την ουσία Του και τη θέση Του στην καρδιά τους, όταν εισέλθουν στην πραγματικότητα των λόγων Του και μετατρέψουν τα λόγια Του σε θεμέλιο της ύπαρξής τους· μόνο τότε θα μπορέσουν να αναγνωρίσουν πραγματικά ότι «ο Θεός είναι ο Παντοδύναμός σου». Αυτά τα λόγια είναι στην πραγματικότητα το πιο δύσκολο πράγμα που μπορεί να πετύχει κανείς, αλλά ο Θεός τα διατύπωσε και έδειξε πόσο σημαντικά είναι για τον άνθρωπο. Όποιος θέλει να βιώσει και να συνειδητοποιήσει αυτά τα λόγια πρέπει να αφιερώσει μια ολόκληρη ζωή. Για να δώσει μια πραγματική και σίγουρη απάντηση από τα βάθη της καρδιάς του στο ερώτημα που θέτουν, πρέπει να εργαστεί μια ολόκληρη ζωή για να δημιουργήσει μια κανονική σχέση με τον Θεό, δηλαδή τη σχέση ενός δημιουργήματος με τον Δημιουργό του. Η βάση για να επιτευχθούν όλα αυτά είναι η άσκηση της αρχής «να φέρνεις τέτοια ζητήματα ενώπιον του Θεού πιο συχνά και να Του προσφέρεις μια ειλικρινή καρδιά». Στην πραγματικότητα, είναι πολύ απλό να γίνει πράξη αυτό, αλλά δεν είναι εύκολο να πετύχει κανείς στ’ αλήθεια τον στόχο που απαιτεί ο Θεός. Πρέπει να δαπανήσει χρόνο και προσπάθεια, και να πληρώσει τίμημα.

Ποιος είναι ο επόμενος στίχος; («Πρέπει να έχεις τρομερή προσδοκία για τον Θεό, αναζητώντας λαίμαργα».) Όλα αυτά είναι απαιτήσεις του Θεού απ’ τον άνθρωπο. Αν οι άνθρωποι θέλουν να καταλάβουν την αλήθεια και να σωθούν, η καρδιά τους πρέπει να το λαχταρά αυτό, πρέπει να έχουν τη θέληση να το επιδιώξουν και να το ποθούν στ’ αλήθεια. Στη συνέχεια, πρέπει να ασκούνται και να εισέρχονται σύμφωνα με το μονοπάτι άσκησης που ορίζει ο Θεός, και σιγά σιγά Εκείνος θα τους φέρει στην αλήθεια-πραγματικότητα, και σε μια ορθή και κανονική κατάσταση. Θα καταλαβαίνουν όλο και περισσότερες από τις αλήθειες των λόγων Του, όλο και πιο πρακτικά. Στο τέλος, αυτοί οι άνθρωποι θα απαλλαγούν σιγά σιγά απ’ τις καταστάσεις τους που δεν είναι κανονικές, απ’ τη διαφθορά που αποκαλύπτουν και απ’ τoν στασιασμό τους, με τη βοήθεια των διάφορων μεθόδων του έργου του Θεού στα πολλά και διάφορα περιβάλλοντα που διαμορφώνει Εκείνος. Ποιο είναι, λοιπόν, αυτό που πρέπει να καταλάβετε; Ότι αυτά που πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι, αυτά που πρέπει να κάνουν πράξη, πρέπει να τα πραγματοποιούν σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού. Όταν ασκούνται και ενεργούν σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού, θα βαδίζουν στο ορθό μονοπάτι που τους έχει υποδείξει Εκείνος. Και όταν βαδίζουν σ’ αυτό το ορθό μονοπάτι, τότε ο Θεός, με τον τρόπο Του και σύμφωνα με τις απαιτήσεις και τις αρχές Του, θα τους χαρίσει το κατάλληλο μερίδιο την κατάλληλη στιγμή. Τι πρέπει να καταλάβουν οι άνθρωποι στο σημείο αυτό; Είναι απολύτως απαραίτητο να συνεργαστούν, να πληρώσουν τίμημα και να κάνουν δαπάνες. Πρέπει να ενεργούν και να ασκούνται σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και όχι να ενεργούν σύμφωνα με τις ανθρώπινες επιθυμίες ούτε με βάση τις ανθρώπινες φαντασιοκοπίες και αντιλήψεις. Μήπως καθορίζουν το τελικό αποτέλεσμα, το πόσο μπορεί να αλλάξει και πόσα μπορεί να κερδίσει κανείς οι επιθυμίες του καθενός; Όχι, αυτό είναι υπόθεση του Θεού· εσύ δεν έχεις καμία δουλειά μ’ αυτό. Στο κάτω κάτω, το τι και πόσα σου δίνει ο Θεός, το πότε σου τα δίνει, η ηλικία στην οποία θα λάβεις αυτά που σου δίνει, όλα αυτά είναι υπόθεση του Θεού· εσύ δεν έχεις καμία δουλειά μ’ αυτά. Τι εννοώ μ’ αυτό; Ότι το μόνο που χρειάζεται να κάνεις εσύ είναι να επικεντρώνεσαι στην άσκηση της αλήθειας, να εισέρχεσαι σύμφωνα με το μονοπάτι που σου δίνει ο Θεός, να ενεργείς όπως αρμόζει σ’ ένα δημιούργημα και να συνεργάζεσαι όπως οφείλεις. Όσο για το τι και πόσα θα λάβεις, πότε θα τα λάβεις και πώς θα διευθετήσει ο Θεός αυτά τα ζητήματα, αυτό είναι δική Του υπόθεση και θα συμβεί στον καιρό που ορίζει Εκείνος. Κάποιοι λένε: «Αν το κάνω αυτό πράξη, θα σωθώ στο τέλος;» Πείτε Μου, πιστεύετε ότι μπορούν να σωθούν; Αυτά τα λόγια και οι αλήθειες που χάρισε και παρείχε ο Θεός στον άνθρωπο αποτελούν το μονοπάτι του ανθρώπου προς τη σωτηρία. Εάν ασκείσαι σύμφωνα με αυτά τα λόγια και τις αλήθειες του Θεού, και αν εισέρχεσαι στην πραγματικότητα του λόγου Του, τότε χρειάζεται παρ’ όλα αυτά να ανησυχείς μήπως δεν σωθείς; Εξακολουθείς κάθε μέρα να ανησυχείς και να αγχώνεσαι γιατί φοβάσαι μήπως σε εγκαταλείψει ο Θεός; Δεν φταίει γι’ αυτό το ότι έχεις πολύ λίγη πίστη και το ότι δεν μπορείς να καταλάβεις τις προθέσεις του Θεού; Αν έχεις όντως εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα, αν η καρδιά σου έχει γαλήνη και χαρά, αν μπορείς να δώσεις πραγματική βιωματική μαρτυρία και να έχεις κανονική σχέση με τον Θεό στην καρδιά σου, εξακολουθείς και τότε ν’ ανησυχείς μήπως δεν σωθείς; Μην ανησυχείς, δεν είναι δική σου δουλειά. Εσύ πρέπει μόνο να κάνεις πράξη τον λόγο του Θεού και να εισέρχεσαι σ’ αυτόν. Δεν υπάρχει ούτε ένας στίχος απ’ τα λόγια του Θεού που να είναι ασήμαντος. Όλος ο λόγος Του είναι η αλήθεια, και η αλήθεια είναι η ζωή που θα πρέπει να έχει ο άνθρωπος. Για να σωθούν οι άνθρωποι χρειάζονται και θα πρέπει να διαθέτουν όλα τα λόγια του Θεού. Αν ακολουθείς αυτά τα λόγια του Θεού στην πράξη, αλλά παρ’ όλα αυτά ανησυχείς μήπως δεν σωθείς, δεν είσαι ανόητος και αδαής; Μήπως είσαι υπερευαίσθητος; Θα το ευχαριστιόσουν πιο πολύ αν, αντί να κάνεις τέτοιες άσκοπες σκέψεις, έδειχνες ενδιαφέρον για τις προθέσεις του Θεού. Αν βαδίζεις στο ορθό μονοπάτι, τότε σίγουρα θα φτάσεις στον σωστό τελικό προορισμό, στον προορισμό που έχει ορίσει ο Θεός για σένα. Δεν πρόκειται να κάνεις λάθος. Επομένως, αν κάνεις πράξη τις απαιτήσεις του Θεού και εισέρχεσαι σ’ αυτές, δεν χρειάζεται να ανησυχείς για το αν θα σωθείς ή δεν θα σωθείς. Απλώς να κάνεις πράξη και να επιδιώκεις το μονοπάτι της σωτηρίας που υπέδειξε ο Θεός· αυτή είναι η ορθή οδός. Κάποιοι λένε: «Πώς θα νιώθουμε όταν σωθούμε; Θα νιώθουμε σαν να αιωρούμαστε στον αέρα; Θα νιώθουμε διαφορετικά απ’ ό,τι τώρα;» Αυτή η ερώτηση είναι λίγο βεβιασμένη. Δεν είναι κάτι που χρειάζεται να μάθεις αυτήν τη στιγμή. Θα το διαπιστώσεις όταν στ’ αλήθεια σωθείς. Κάποιοι λένε: «Όταν σωθώ, θα μου εμφανιστεί ο Θεός όπως έκανε στον Ιώβ;» Είναι λογικό ερώτημα αυτό; Μην ρωτάς τέτοια πράγματα. Αφού ακόμα δεν ξέρεις αν θα σωθείς, τι νόημα έχει να ρωτάς τέτοια πράγματα; Κανένα νόημα δεν έχει. Ένα παράδειγμα: ας πούμε ότι τώρα πηγαίνεις στο δημοτικό. Θα πρέπει να εστιάζεις στο να τα πηγαίνεις καλά σε όλα σου τα μαθήματα και να ακούς τον δάσκαλό σου. Είναι ανώφελο να προβληματίζεσαι και να σκέφτεσαι συνέχεια πράγματα όπως αυτά: «Σε ποιο πανεπιστήμιο θα πάω στο μέλλον; Τι δουλειά θα κάνω όταν μεγαλώσω;» Είναι πολύ μακρινά, δεν είναι καθόλου ρεαλιστικά. Αν ασκείσαι και εισέρχεσαι σε ορθές μεθόδους και μονοπάτια, τότε σίγουρα θα πετύχεις τον τελικό στόχο. Άλλωστε, τι φοβάσαι ακόμα, αφού έχεις την καθοδήγηση του Θεού; Πιστεύεις ότι ο Θεός είναι ο Παντοδύναμός σου; (Το πιστεύω.) Αφού Θεός είναι παντοδύναμος, Του είναι δύσκολο να σώσει ένα ανθρωπάκι σαν κι εσένα; Ο Θεός δεν θα δυσκολευόταν να πάρει ολόκληρο τον κόσμο και να σου τον δώσει· είναι, λοιπόν, δυνατό να δυσκολευτεί να σώσει ένα διεφθαρμένο ανθρωπάκι; Χρειάζεται, λοιπόν, να αγχώνεσαι ακόμα; Μην ανησυχείς για το αν μπορεί να σε σώσει ο Θεός, μην ανησυχείς για το αν μπορούν τα λόγια Του να σε σώσουν. Αντίθετα, πρέπει να ανησυχείς για το αν μπορείς να καταλάβεις τα λόγια Του και αν μπορείς να βρεις σ’ αυτά κάποιο μονοπάτι άσκησης. Θα πρέπει να ανησυχείς για το αν έχεις πλέον εισέλθει στην πραγματικότητα των λόγων του Θεού και αν, στις πράξεις σου, βαδίζεις στο μονοπάτι που έχει υποδείξει ο Θεός. Αυτό είναι πολύ καλύτερο. Είναι πρακτικό και ρεαλιστικό να σκέφτεσαι αυτά τα πράγματα, και ανώφελο να ανησυχείς για οτιδήποτε άλλο.

Τι λέει ο επόμενος στίχος; («Ενόσω αρνείσαι τις δικαιολογίες, τις προθέσεις και τα τεχνάσματα του Σατανά».) Μόλις συναναστραφήκαμε πάνω σε αυτόν τον στίχο, οπότε είναι λογικά εύκολο να λυθεί αυτό το πρόβλημα. Αρκεί να καταλάβει ο άνθρωπος ότι, τις περισσότερες φορές, «οι δικαιολογίες, οι προθέσεις και τα τεχνάσματα του Σατανά» προέρχονται τόσο από τις διάφορες αιτιολογίες, δικαιολογίες, προθέσεις και τα τεχνάσματα που πηγάζουν από τη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου, όσο και από τις μεθόδους που χρησιμοποιούν διάφοροι κακοί άνθρωποι και δύσπιστοι με τους οποίους έχεις επαφές. Όσο για το πώς μπορείς να διακρίνεις και να απορρίψεις τέτοια πράγματα, αλλά και για τις επιλογές που πρέπει να κάνεις, αυτό είναι δική σου προσωπική επιδίωξη. Πάμε στον επόμενο στίχο. («Μην απελπίζεσαι. Μην είσαι αδύναμος. Να αναζητάς με όλη την καρδιά σου· να περιμένεις με όλη την καρδιά σου».) Μόλις συναναστραφήκαμε και πάνω σε αυτόν τον στίχο με λεπτομέρειες. Κάθε στίχος αποτελεί προειδοποίηση και υπενθύμιση για τον άνθρωπο, και ταυτόχρονα ένα είδος υποστήριξης, βοήθειας και παροχής. Φυσικά, αυτά τα λόγια περιλαμβάνουν την πρόθεση του Θεού για την ανθρωπότητα, καθώς και την περίσσια ελπίδα Του γι’ αυτήν. Όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν αδυναμία και δυσκολίες, ο Θεός δεν θέλει να τους δει να χάνουν την ελπίδα, την πίστη τους, τη φιλοδοξία τους να επιδιώξουν την αλήθεια και τη σωτηρία, ούτε και την ευκαιρία να κερδίσουν την αλήθεια και να οδηγηθούν στην τελείωση από τον Θεό. Ο Θεός δεν θέλει να είναι δειλοί οι άνθρωποι. Αντίθετα, όσες δυσκολίες κι αν συναντήσουν, όση αδυναμία κι αν παρουσιάσουν και όση διαφθορά κι αν αποκαλύψουν, ο Θεός ελπίζει ότι δεν θα τα παρατήσουν ποτέ, θα τα αντέξουν όλα αυτά, θα συνεχίσουν να επιδιώκουν την αλήθεια και θα το κάνουν ακολουθώντας τα μονοπάτια άσκησης που τους έχει υποδείξει Εκείνος, ενώ ελπίζει και ότι θα διατηρήσουν τρομερή επιθυμία για τον Θεό στην καρδιά τους. Πρέπει η πίστη τους στον Θεό να αυξάνεται όλο και περισσότερο με την εμπειρία και μέσα από την κατανόηση των λόγων Του, και δεν πρέπει να υποχωρούν όταν εκδηλώνουν κάποια αδυναμία, να πέφτουν στην αρνητικότητα όταν αντιμετωπίζουν δυσκολίες, να κλαψουρίζουν όταν αποκαλύπτεται λίγη διαφθορά και να υποχωρούν αντί να προχωρήσουν μπροστά. Ο Θεός δεν θέλει να βλέπει τέτοιες εκδηλώσεις. Ελπίζει οι άνθρωποι να κατευθυνθούν σ’ Αυτόν με όλη τους την καρδιά, χωρίς ποτέ να το αλλάζουν αυτό λόγω χρόνου, περιβάλλοντος, τοποθεσίας ή οποιωνδήποτε καταστάσεων μπορεί να προκύψουν. Αν δεν αλλάξει η επιθυμία σου να αναζητήσεις τον Θεό και δεν μειωθεί η αποφασιστικότητά σου να το κάνεις, τότε ο Θεός θα δει και θα γνωρίσει την ειλικρινή καρδιά σου. Αυτό που θα σου χαρίσει στο τέλος θα ξεπεράσει σίγουρα όλα όσα ήθελες ποτέ σου. Κατά τις δεκαετίες που ο Ιώβ βίωσε την κυριαρχία του Θεού, δεν τόλμησε ποτέ να φανταστεί ότι Εκείνος θα του μιλούσε ή θα του εμφανιζόταν αυτοπροσώπως. Αν και ποτέ δεν τόλμησε να το φανταστεί, ο Θεός όντως του εμφανίστηκε μετά την τελευταία του δοκιμασία, και του μίλησε αυτοπροσώπως μέσα από έναν ανεμοστρόβιλο. Δεν ξεπερνάει αυτό όλα όσα θα μπορούσε να ζητήσει ο άνθρωπος; (Ναι.) Ξεπερνάει όλα όσα θα μπορούσε να ζητήσει κανείς· κανένας δεν τολμά ούτε καν να διανοηθεί την ιδέα. Ό,τι κι αν κάνει ο Θεός, ο άνθρωπος οφείλει να παραμείνει στη θέση που του αρμόζει, να κάνει αυτά που πρέπει, να βαδίζει στο μονοπάτι που πρέπει, να εκτελεί τα καθήκοντα που του έχουν ανατεθεί χωρίς να υπερβαίνει ό,τι του ζητηθεί, και να μην κάνει πράγματα που απεχθάνεται ο Θεός. Κάθε φορά που νιώθεις ότι έχεις υπερβολικές απαιτήσεις απ’ τον Θεό κι ότι αυτές προέρχονται από φιλοδοξίες, επιθυμίες και το γεγονός ότι δεν έχεις λογική, πρέπει να προσέρχεσαι αμέσως ενώπιον του Θεού, να πέφτεις πρηνής μπροστά Του και να εξομολογείσαι τις αμαρτίες σου. Πρέπει να μετανοείς αληθινά και να αλλάζεις από τα βάθη της καρδιάς σου. Αυτό απαιτεί ο Θεός απ’ την ανθρωπότητα και αυτήν την ελπίδα έχει για όλους όσοι Τον ακολουθούν και αγαπούν την αλήθεια.

Κάπου εδώ τελειώνει η συναναστροφή μας πάνω σ’ αυτό το χωρίο. Μετά από τόση συναναστροφή, έχω διατάξει όσα πρέπει να διαταχθούν και σας έκανα να καταλάβετε όσα πρέπει να καταλάβει ο άνθρωπος. Ο σκοπός μιας τέτοιας συναναστροφής είναι να σας πει πώς να διαβάζετε τα λόγια του Θεού, να σας μάθει τον τρόπο να τα διαβάζετε και να μάθουν όλοι ότι κανένα χωρίο του λόγου Του δεν λέγεται μάταια, αλλά όλα είναι γεμάτα από τις προθέσεις Του και φέρουν τις ελπίδες Του. Από την οπτική αυτή, ο άνθρωπος πρέπει να κατέχει και να τηρεί όλα τα λόγια του Θεού, είτε είναι βαθυστόχαστα είτε απλά. Παρόλο που αυτά τα λίγα απλά λόγια έχουν μέσα τους τις αρχές άσκησης που θα πρέπει να τηρεί πάνω απ’ όλα ο άνθρωπος, κανείς δεν το πετυχαίνει αυτό. Κανείς δεν δίνει καμία σημασία σ’ αυτά τα λίγα λόγια του Θεού, κανείς δεν τα λαμβάνει υπόψη του. Πείτε Μου, πόσο αναίσθητος είναι ο άνθρωπος; Για την ακρίβεια, το «αναίσθητος» είναι και πολύ ευγενικό μάλιστα. Στην πραγματικότητα, ο λόγος που όλοι περιφρονούν αυτά τα λόγια και δεν θέλουν ούτε να τα δουν ούτε να τα διαβάσουν είναι η απέραντη ανθρώπινη αλαζονεία. Και τι θέλουν να διαβάσουν; Θέλουν να διαβάσουν βαθυστόχαστα, υψηλόφρονα, φιλοσοφικά και συστηματικά λόγια. Μην μιλάτε για αυτά τα υψηλόφρονα και βαθυστόχαστα λόγια· αρκεί οι άνθρωποι να μπορούν να καταλάβουν αυτά τα λίγα και απλά λόγια. Μπορεί τα συγκεκριμένα λόγια να φαίνονται απλά και όποιος τα διαβάζει να μπορεί να τα καταλάβει· ποιος, όμως, τα κάνει όντως πράξη; Ποιος μπορεί πραγματικά να φέρει όσα του συμβαίνουν ενώπιον του Θεού και να προσευχηθεί; Ποιος περιμένει τον καιρό του Θεού χωρίς να αγωνιά για λύσεις; Πόσοι άνθρωποι μπορούν να το κάνουν πράξη αυτό; Μέχρι τώρα, δεν έχω βρει κανέναν που να έχει τηρήσει και να έχει κάνει πράξη αυτά τα λόγια του Θεού ούτε έχω βρει κανέναν που να έχει γοητευτεί από αυτά τα λόγια, κανέναν που να είδε πόσο εγκάρδια, ειλικρινή και πολύτιμα είναι και να τα έχει εκτιμήσει ιδιαίτερα. Τώρα που σας άκουσα να παίζετε αυτόν τον ύμνο, σας ρώτησα πώς φάγατε και ήπιατε το συγκεκριμένο χωρίο του λόγου του Θεού. Υπάρχει κανένας που προσευχήθηκε διαβάζοντας αυτά τα λίγα απλά, ξεκάθαρα και σαφή λόγια, και ανακάλυψε την πρόθεση του Θεού; Έχει προσευχηθεί κανείς διαβάζοντάς τα και μετά να βρήκε το μονοπάτι άσκησης που πρέπει να καταλάβει και στο οποίο πρέπει να εισέλθει ο άνθρωπος; Έχει καταλάβει κανείς μέσα απ’ αυτά καμία αλήθεια; Αυτό που θέλω να πω είναι το εξής: Έχουν αποδώσει καρπούς σε κανένα συγκεκριμένο άτομο οι αλήθειες που εμπεριέχουν αυτά τα λόγια; Είχαν κάποιο αποτέλεσμα; Η συναναστροφή μας έχει δείξει ότι δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα. Έχετε πολύ μικρό ανάστημα. Απ’ ό,τι φαίνεται, τα περισσότερα απ’ τα λόγια που είπε ο Θεός όλα αυτά τα χρόνια δεν έχουν ακόμη ριζώσει πραγματικά στην καρδιά σας. Δεν έχετε φτάσει στο επίπεδο να τα εκτιμάτε ιδιαίτερα ως αλήθειες. Αυτό δεν είναι καλός οιωνός, δεν είναι καλό σημάδι. Κάποιοι λένε: «Είμαστε πολύ απασχολημένοι με την εκτέλεση των καθηκόντων μας κάθε μέρα, κι έτσι δεν έχουμε χρόνο να αναλογιστούμε τα λόγια του Θεού». Η αλήθεια δεν είναι ότι δεν έχουν χρόνο, αλλά ότι δεν καταβάλλουν προσπάθεια και δεν δίνουν προσοχή. Όποιο κι αν είναι το καθήκον που εκτελεί κάποιος, μπορεί αυτό να επηρεάσει το πώς αναλογίζεται μέσα του τα λόγια του Θεού; Δεν μπορεί να συλλογίζεται τα λόγια του Θεού την ώρα που τρώει και ξεκουράζεται; Εξαρτάται καθαρά απ’ το αν αυτό είναι κάτι που θέλει. Οι άνθρωποι νομίζουν ότι αν είναι κανείς τόσο απασχολημένος, αυτό σημαίνει ότι είναι και ένας άνθρωπος γεμάτος. Η αλήθεια είναι πως όταν βρεις τον χρόνο να σκεφτείς, θα συνειδητοποιήσεις ότι ποτέ δεν έχεις συλλογιστεί πραγματικά μέσα σου κανένα από τα λόγια του Θεού. Δεν έχεις συγκρατήσει κανένα απ’ αυτά, δεν έχουν γίνει ο οδηγός για τη ζωή σου και το κριτήριο για την άσκησή σου. Και μόλις το συλλογιστείς αυτό, θα νιώσεις ντροπή. Όλα αυτά με τα οποία απασχολείσαι δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση που σε εξαπατά, και που λόγω αυτής νομίζεις ότι επειδή πιστεύεις στον Θεό, η ζωή σου είναι γεμάτη και όχι άδεια, ότι είσαι διαφορετικός από τους κοσμικούς ανθρώπους, ότι δεν κυνηγάς τις κοσμικές τάσεις. Αντίθετα, νομίζεις ότι συγκαταλέγεσαι ανάμεσα στους πιο δίκαιους, ότι συνεργάζεσαι στο έργο του Θεού και κάνεις δίκαιες πράξεις. Θεωρείς ότι έχεις ήδη σωθεί ή ότι είσαι ήδη στον δρόμο προς τη σωτηρία. Κάποιοι άνθρωποι φτάνουν στο σημείο να πιστεύουν ότι είναι ήδη νικητές. Όλα αυτά, σας κάνουν μέχρι και να έχετε μια τέτοια στάση απέναντι σ’ έναν τόσο απλό ύμνο και σε μερικά απλά λόγια του Θεού, τα πρώτα μάλιστα λόγια που εξέφρασε Εκείνος. Κανείς δεν έχει κερδίσει τίποτα ούτε έχει βρει κάποια διαφώτιση σε αυτά τα λόγια, ούτε τα έχει κάνει πράξη σε καμία περίπτωση. Δεν βλέπω κανέναν που να έχει αποκομίσει κάποιο κέρδος ή να έχει πετύχει κάποιο αποτέλεσμα για τον εαυτό του. Είναι καλό ή κακό αυτό; (Κακό.) Όλα αυτά τα χρόνια, κάνετε δραστήρια τα καθήκοντά σας και ασχολείστε κυρίως με το έργο του ευαγγελίου. Έχετε σημειώσει κάποια επιτυχία και όλοι μέσα σας νιώθετε υπέροχα. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, ο λόγος του Θεού και το έργο του ευαγγελίου έχουν διαδοθεί. Ο λόγος του Θεού έχει φτάσει στους ανθρώπους κάθε χώρας και κάθε περιοχής· όλο και περισσότεροι άνθρωποι τρώνε και πίνουν τον λόγο του Θεού. Επιφανειακά, μοιάζει να έχετε σημειώσει επιτυχία· έχετε, όμως, το παραμικρό στοιχείο σχετικά με το σπουδαίο ζήτημα της ζωής, δηλαδή τη σωτηρία σας; Κρίνοντας από τη στάση που κρατούν οι άνθρωποι απέναντι σ’ αυτό το χωρίο του λόγου του Θεού, δεν έχουν ούτε ένα στοιχείο. Όπως λέει και μια ντόπια έκφραση, δεν έχει πέσει η πρώτη μολυβιά. Πείτε Μου, πώς νιώθω έτσι που σας βλέπω όλους; Λίγα απλά λόγια είναι, αλλά πρέπει να τα αναπτύξω και να τα συζητήσω μαζί σας με λεπτομέρειες. Τα λόγια Μου είναι πολύ διεξοδικά και έχουν πάρα πολλές λεπτομέρειες. Είστε πρόθυμοι να Με ακούσετε; Θα πείτε ότι γκρινιάζω πολύ; Ούτε εγώ θέλω να γκρινιάζω έτσι. Φαίνεστε όλοι σας έντιμοι. Έχετε λίγο μυαλό και γνώσεις, και οι περισσότεροι έχετε κάποια δεξιότητα. Ακόμα κι έτσι, στα λίγα λόγια αυτού του ύμνου δεν δίνετε καμία σημασία και δεν τα έχετε βάλει στην καρδιά σας. Κανείς μέχρι τώρα δεν έχει εισέλθει στην πραγματικότητά τους, και αυτό είναι πραγματικά πονοκέφαλος· είναι πολύ ενοχλητικό! Και τότε τι νόημα έχει όλο αυτό το έργο που κάνετε στην εκκλησία; Το κάνετε, μήπως, για χάρη του στόχου που ανέφερε ο Παύλος όταν είπε: «Τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσθην, τον δρόμον ετελείωσα, την πίστιν διετήρησα· του λοιπού μένει εις εμέ ο της δικαιοσύνης στέφανος»; Αν είναι πράγματι αυτός ο στόχος, τότε όλοι σας είστε Παύλοι και αυτό που έρχεται δεν θα είναι με τίποτα καλό! Σωστά; (Ναι.) Αν δεν εργαστείτε σκληρά για να φάτε και να πιείτε τα λόγια του Θεού, τότε αργά ή γρήγορα θα αποκλειστείτε, και δεν πρόκειται να κερδίσετε τίποτα. Την ημέρα που θα αποκλειστείς, θα πεις: «Τι κέρδισα;» Εφόσον δεν έχεις κερδίσει τίποτα, νιώθεις τεράστια ντροπή και εύχεσαι ακόμη και να πέθαινες. Είναι αξιολύπητο, πραγματικά. Τα λόγια του Θεού είναι πλούσια και άφθονα, και μιλάνε για τα πάντα. Είναι μεγάλο κρίμα που δεν τα έχεις αναζητήσει ποτέ με όλη την καρδιά σου, που δεν τα έχεις διαβάσει ποτέ σοβαρά. Από τα τόσο πολλά λόγια του Θεού, ούτε ένας στίχος δεν έχει θέση στην καρδιά σου. Ποιος θα μπορούσε να αποκλειστεί αν όχι εσύ; Ισχύουν όλα αυτά; (Ναι.) Είναι πραγματικά πολύ σημαντικό να τρως και να πίνεις τα λόγια του Θεού, να τα κάνεις πραγματικότητά σου. Είναι πιο σημαντικό από οτιδήποτε άλλο, πιο σημαντικό από τη γέννηση της επόμενης γενιάς, πιο σημαντικό από την εκτέλεση του καθήκοντος, πιο σημαντικό από την εκμάθηση μιας επαγγελματικής δεξιότητας, πιο σημαντικό από το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου, πιο σημαντικό απ’ όλα τα άλλα. Αν δεν έχεις εισέλθει στην πραγματικότητα των λόγων του Θεού, τότε ό,τι καθήκοντα κι αν εκτελείς, όσο μακριά κι αν τρέχεις, όλα αυτά δεν θα έχουν καμία αξία. Στο τέλος, δεν πρόκειται να πετύχεις κανένα αποτέλεσμα και όλα όσα κάνεις θα είναι μάταια. Όσο κι αν τρέχεις τώρα, όποια θέση κι αν έχεις τώρα, όποια δουλειά κι αν κάνεις και όσα μεγάλα επιτεύγματα κι αν έχεις καταφέρει, όλα αυτά δεν είναι παρά ένα λεπτό σύννεφο καπνού που τελικά θα εξαφανιστεί τελείως. Μόνο όταν κάποιος εισέλθει στην πραγματικότητα των λόγων του Θεού, αποκτήσει την αλήθεια που εμπεριέχουν εκείνα και βρει σ’ αυτά τις αρχές, τα μονοπάτια και τις κατευθύνσεις της άσκησης, δεν θα μπορεί κανείς να του τα πάρει αυτά τα πράγματα. Μόνο όταν έχει εισέλθει σε αυτές τις αλήθεια-πραγματικότητες, θα έχει νόημα και αξία το ότι εκτελεί τα καθήκοντά του, αλλά και το τίμημα που έχει πληρώσει για όλα αυτά. Μόνο τότε θα το αποδεχτεί ο Θεός. Απ’ τη στιγμή που θα εισέλθεις στην πραγματικότητα του λόγου του Θεού και θα κάνεις πράξη τις αρχές και τα πρότυπα που απαιτεί ο λόγος Του σε ό,τι κάνεις, τότε το καθήκον σου δεν εκτελείται μάταια και ο Θεός θα αποδεχτεί ένα μέρος του. Το καταλαβαίνεις αυτό; (Ναι.) Αν, για να υπομείνεις τα βάσανα και να πληρώσεις το τίμημα, βασίζεσαι μόνο στην αυτοσυγκράτησή σου, στην ανθρώπινη επιμονή, στο ανθρώπινο μυαλό και στα ανθρώπινα χαρίσματα, αλλά και στους ανθρώπινους τρόπους και μεθόδους, τότε όλα όσα κάνεις δεν έχουν καμία σχέση με τα λόγια του Θεού. Πρέπει να καταλάβεις ξεκάθαρα ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα. Πολλοί άνθρωποι μπορούν να υπολογίσουν τους οικονομικούς λογαριασμούς τους και τους λογαριασμούς κόστους-οφέλους· αυτόν τον λογαριασμό, όμως, δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να τον υπολογίσει. Φαίνεται ότι έχετε αρκετό μυαλό για να χειριστείτε τις εξωτερικές υποθέσεις, έχετε τα μέσα σας και τις μεθόδους σας, και είστε αρκετά ξύπνιοι. Όμως, έχετε παραμελήσει το θέμα της πίστης σας στον Θεό και της σωτηρίας, και το θέμα του πώς να μεταχειρίζεστε τα λόγια Του· σ’ αυτά τα πράγματα δεν δίνετε ποτέ σημασία. Μήπως νόμιζες ότι χωρίς να δίνεις προσοχή θα μπορούσες να ξεφύγεις από τον νόμο που απαιτεί ο Θεός; Μήπως νόμιζες ότι, αν έκανες μια υποτυπώδη προσπάθεια, θα είχες την τύχη να γλιτώσεις απ’ τη δίκαιη κρίση του Θεού; Μην κοροϊδεύεις τον εαυτό σου! Όλοι οι νόμοι που έχει φτιάξει ο άνθρωπος είναι προϊόν της ανθρώπινης γνώσης και αντίληψης. Όλοι αποτελούν την ανθρώπινη ευφυΐα. Δεν είναι νόμοι που δημιούργησε η δίκαιη διάθεση του Θεού. Όταν πρόκειται για τη σωτηρία σου, μην την αφήνεις στην τύχη. Μόνο τον εαυτό σου μπορείς να εξαπατήσεις, και όχι τον Θεό.

Ποιο είναι το πρώτο σπουδαίο πράγμα που πρέπει να κάνεις καθώς επιδιώκεις τη σωτηρία; Να τρως και να πίνεις τα λόγια του Θεού για να καταλάβεις την αλήθεια και να εισέλθεις στην πραγματικότητα. Αυτό είναι το πρώτο σπουδαίο πράγμα. Όσο απασχολημένος κι αν είσαι με την εκτέλεση του καθήκοντός σου, όσο έργο κι αν έχει μαζευτεί για να κάνεις, πρέπει να βρίσκεις χρόνο για να τρως και να πίνεις τα λόγια του Θεού, να βρίσκεις σ’ αυτά τις αρχές και τα μονοπάτια για να κάνεις πράξη την αλήθεια σε όλα τα πράγματα, και να εισέρχεσαι στην αλήθεια-πραγματικότητα. Αυτός είναι ο μόνος στόχος της πίστης στον Θεό. Μόλις εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα και αποκτήσεις αρχές άσκησης, τότε ό,τι κι αν κάνεις, θα εκτελείς ικανοποιητικά το καθήκον σου και όλα όσα κάνεις θα αποκτήσουν αξία και νόημα. Σε διαφορετική περίπτωση, το μόνο που κάνεις είναι να δουλεύεις και δεν κάνεις το καθήκον σου, ενώ αυτή η απλή δουλειά δεν πρόκειται να σε βοηθήσει να σωθείς. Εάν δεν τρως και δεν πίνεις τα λόγια του Θεού, αν δεν τα κάνεις πράξη και δεν τα βιώνεις, αν δεν παίρνεις σοβαρά την είσοδο στην αλήθεια-πραγματικότητα και σου αρκεί να καταβάλλεις λίγη προσπάθεια και να ενεργείς χωρίς να σε νοιάζει να κάνεις πράξη την αλήθεια, όλα αυτά δεν σε καθιστούν ανόητο; Όλοι περνιούνται για έξυπνοι και για αξιόπιστοι στο έργο τους. «Τώρα που είμαι εδώ, σίγουρα η δουλειά θα γίνει σωστά. Αφού είμαι εγώ εδώ και έχω τον νου μου, τίποτα δεν πρόκειται να αναστατώσει το έργο της εκκλησίας. Αν δεν είμαι αργόσχολος, αν συνεχίσω να κάνω το καθήκον μου στον οίκο του Θεού, τότε θα σωθώ». Μην κοροϊδεύεις τον εαυτό σου. Ο Θεός δεν είπε ποτέ ότι όποιος κάνει συνεχώς το καθήκον του θα σωθεί. Αυτό είναι προϊόν της φαντασίας του ανθρώπου και ευσεβής πόθος του. Όσοι το λένε δεν έχουν καθόλου αυτογνωσία και δεν καταλαβαίνουν την ουσία και την αλήθεια του πόσο βαθιά έχει διαφθείρει ο Σατανάς τον άνθρωπο, και γι’ αυτό μπορούν και λένε τέτοιες ανοησίες. Δεν έκαναν όλοι οι ακόλουθοι του Θεού τα καθήκοντά τους ανά τους αιώνες; Μήπως σώθηκαν; Όχι. Πληρούν μήπως τις προϋποθέσεις για να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών; Όχι. Το έργο της κρίσης του Θεού τις έσχατες ημέρες εξέθεσε ξεκάθαρα την αλήθεια της διαφθοράς του ανθρώπου, πράγμα που επιτρέπει σε όλους να καταλάβουν, να μεταστραφούν, να αποκτήσουν την αλήθεια και να εισέλθουν στην πραγματικότητα, κάνοντας πραγματικές αλλαγές. Αυτό απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο. Αν ασχολείσαι συνεχώς μόνο με την εκτέλεση του καθήκοντός σου, μπορείς να αλλάξεις πραγματικά; Μπορείς να κερδίσεις την αλήθεια; Μπορείς να καταφέρεις να υποταχθείς στον Θεό; Με τίποτα. Το πιο σημαντικό είναι ότι για να εναρμονιστεί κανείς με τις προθέσεις του Θεού, πρέπει να επιδιώξει την αλήθεια, να υποταχθεί στην κρίση και την παίδευση του Θεού, και να αποκτήσει την αλήθεια. Ο Θεός με αυτά τα λόγια πληρώνει το τίμημα του αίματος της καρδιάς Του και προσφέρει τη ζωή Του για τον άνθρωπο. Εάν δεν αγαπάς τα λόγια του Θεού, αλλά αντίθετα πάντοτε τα αγνοείς και τα περιφρονείς μέσα σου, αν δεν τα παίρνεις ποτέ στα σοβαρά, τότε είναι δυνατόν να σωθείς; Είναι δυνατόν να έχεις καλό τελικό αποτέλεσμα; Μην το σκέφτεσαι καν. Ποιο είναι το πρώτο σπουδαίο πράγμα κατά την πίστη σου στον Θεό; Να τρως και να πίνεις τα λόγια Του για να καταλάβεις την αλήθεια, και με αυτό, να εισέλθεις χωρίς καθυστέρηση στην αλήθεια-πραγματικότητα. Ξεκίνα με αυτά που συμβαίνουν γύρω σου, αυτά που βλέπεις και αντιλαμβάνεσαι. Να κάνεις αυτοκριτική με τον λόγο του Θεού, να αναζητάς την αλήθεια και να λύνεις όλα τα προβλήματα, αλλά και να καταφέρνεις πραγματικές αλλαγές. Αν δεν τρως και δεν πίνεις τον λόγο του Θεού και δεν εισέρχεσαι στην πραγματικότητα του λόγου Του, τότε έχεις μηδενικές πιθανότητες να σωθείς. Έχεις χάσει πια κάθε πιθανότητα να σωθείς. Όταν θα έχει τελειώσει το έργο του Θεού, θα πεις: «Παλιότερα, όταν γινόταν το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου του Θεού, έκανα αυτό που μου αναλογούσε. Κατά το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου, πλήρωσα το τίμημα και αφιέρωσα τον χρόνο και την προσπάθειά μου στο τάδε σημαντικό βήμα». Κι όμως, μέχρι εκείνη την ημέρα, δεν έχεις κερδίσει ακόμα την αλήθεια, δεν μπορείς να τρως και να πίνεις κανονικά τα λόγια του Θεού, αλλά ούτε μπορείς να εκτελείς κανονικά το καθήκον σου. Βασικά, δεν είσαι κάποιος που υποτάσσεται στον Θεό. Τότε μόνο θα καταλάβεις ότι έχεις ήδη χάσει την ευκαιρία σου να σωθείς. Δεν είναι πια πολύ αργά; Δεν έχεις καμία πιθανότητα, έχεις ήδη πέσει στην καταστροφή, κι έτσι πλησιάζει ο θάνατός σου. Είναι, λοιπόν, πολύ σπάνια αυτή η ευκαιρία για σωτηρία· πρέπει να εκτιμάς την κάθε μέρα και το κάθε λεπτό. Ξεκίνα πρώτα με τα μικροπράγματα γύρω σου και μετά προχώρα σιγά σιγά σε περισσότερα και μεγαλύτερα πράγματα. Να αναζητάς τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, και να εισέρχεσαι στα λόγια του Θεού και στην αλήθεια-πραγματικότητα. Θα πρέπει να προσεύχεσαι συχνά στον Θεό μέσα σου και να Τον πλησιάζεις. Μην αφήσεις τις επιθυμίες της σάρκας, τις τάσεις του κόσμου και άλλα τέτοια σατανικά πράγματα να καταλάβουν την καρδιά σου. Άσε, αντί γι’ αυτά, να εξουσιάσουν την καρδιά σου τα λόγια του Θεού και η αλήθεια· αν το κάνεις, η καρδιά σου θα αρχίσει να εκτιμά ιδιαίτερα τα λόγια του Θεού. Όσο έχεις μια θέση στην καρδιά σου για τα λόγια του Θεού και για την αλήθεια, και όσο αυτά καθοδηγούν τη ζωή σου, θα έχεις έναν στόχο για τη ζωή σου και ένα φως που θα την καθοδηγεί, και η καρδιά σου θα είναι χαρούμενη. Αν καταλάβεις αρχικά τρία και μετά πέντε από τα λόγια του Θεού, και στη συνέχεια δέκα κι έπειτα εκατό, τότε όλα αυτά τα λόγια θα συσσωρευτούν και, σιγά σιγά θα φτάσουν στο σημείο να καταλαμβάνουν όλο και περισσότερο την καρδιά σου, να καθοδηγούν όλο και περισσότερο τις σκέψεις σου και τις πράξεις σου, αλλά και τη ζωή σου. Ολοένα και περισσότερο θα εισέρχεσαι στην πραγματικότητα των λόγων του Θεού, ενώ θα κατανοείς όλο και περισσότερες αλήθεια-αρχές. Θα πάψεις να ενεργείς όπως θέλεις εσύ και σύμφωνα με τα δικά σου θέλω. Θα κάνεις το καθήκον σου με όλο και λιγότερα ακάθαρτα στοιχεία, και θα συμπεριφέρεσαι όλο και περισσότερο στον Θεό με ειλικρινή καρδιά. Σιγά σιγά, τα δόγματα που καταλαβαίνεις θα μεταμορφωθούν στην αλήθεια-πραγματικότητα, κι έτσι θα υπάρξει πραγματική αλλαγή στη ζωή-διάθεσή σου. Οι ελπίδες να σωθείς δεν θα είναι πλέον ισχνές και αόρατες, αλλά θα αυξάνονται όλο και περισσότερο και θα τις αντιλαμβάνεσαι όλο και πιο πολύ. Όταν θα μπορείς να δεις αυτό το φως, τότε είναι πραγματικά η στιγμή που θα αρχίσουν να σε ενδιαφέρουν τα λόγια του Θεού και θα αποκτάς μεγαλύτερες ελπίδες να σωθείς. Σε μια τέτοια στιγμή, ο Θεός θα σε αφήνει όλο και περισσότερο να κατανοήσεις τα λόγια Του, να εισέλθεις σ’ αυτά, θα σε προστατεύσει ώστε να μην πέσεις στον πειρασμό, θα σε προφυλάξει απ’ τις παγίδες και τη σκοτεινή επιρροή του Σατανά, αλλά και από μπλεξίματα, συγκρούσεις, ζήλιες, διαμάχες και άλλα τέτοια πράγματα. Με αυτόν τον τρόπο, θα σε οδηγήσει να ζεις στο φως και υπό την καθοδήγηση των λόγων Του, και αυτό είναι ευτυχία, χαρά και γαλήνη. Για να τα πετύχεις όλα αυτά πρέπει πρώτα απ’ όλα να εκτιμήσεις ιδιαίτερα τα λόγια του Θεού, και να τα κάνεις πράξη και να τα βιώσεις για να καταλάβεις την αλήθεια. Η αλήθεια είναι πως αυτό δεν είναι κάτι δύσκολο. Αν ακούς συχνά κηρύγματα και μπορείς να κάνεις πράξη και να βιώνεις τα λόγια του Θεού, τότε σιγά σιγά θα καταλάβεις την αλήθεια. Αν γίνει έτσι, και κάνεις τη μετάβαση λίγο λίγο και προχωράς σιγά σιγά, τότε δεν θα δυσκολευτείς. Το πιο σημαντικό είναι το αν κάποιος αγαπάει ή δεν αγαπάει την αλήθεια. Αν αγαπάς την αλήθεια, τότε με την πίστη στον Θεό, θα μπορείς να ασχολείσαι με τα ζητήματα που πρέπει, να πασχίζεις για την αλήθεια και να επικεντρώνεσαι στην ανάγνωση και στον στοχασμό των λόγων του Θεού. Μάθε να αναλογίζεσαι τα λόγια του Θεού και να προσεύχεσαι διαβάζοντάς τα. Αν το κάνεις αυτό, θα μπορέσεις να καταλάβεις το νόημά τους, θα μπορέσεις να βρεις σ’ αυτά μονοπάτια άσκησης, θα μπορέσεις να καταλάβεις τις προθέσεις του Θεού και θα αρχίσεις να καταλαβαίνεις την αλήθεια. Μετά απ’ αυτό, αναλογίσου τη διεφθαρμένη διάθεσή σου και αναγνώρισέ τη με βάση την αλήθεια που κατανοείς, ανάλυσε την ουσία της και στη συνέχεια διόρθωσέ τη χρησιμοποιώντας την αλήθεια. Αν ασκηθείς και εισέλθεις με αυτόν τον τρόπο, θα μπορέσεις να φτάσεις στην αυτογνωσία και θα αποτινάξεις εύκολα τη διεφθαρμένη σου διάθεση. Αν αποκτήσουν οι άνθρωποι σιγά σιγά γνώση και εμπειρία, αν κατανοήσουν σιγά σιγά τις προθέσεις του Θεού και αποτινάξουν σιγά σιγά τη διαφθορά τους, τότε θα αρχίσουν να αλλάζουν χωρίς καν να το καταλάβουν. Έτσι αποκτά κανείς εμπειρία ζωής. Το πιο σημαντικό είναι η κατανόηση της αλήθειας. Μόλις κάποιος κατανοήσει την αλήθεια, θα ξέρει πια τα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός να ακολουθήσει ο άνθρωπος. Θα ξέρει, επίσης, για ποιον λόγο θέλει να πει κάτι τέτοιο ο Θεός και το αποτέλεσμα που επιδιώκει να πετύχει, αλλά και ότι όλα τα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός απ’ τους ανθρώπους είναι στην πραγματικότητα εφικτά για εκείνους. Είναι όλα τους πράγματα που μπορεί να πετύχει η ανθρώπινη συνείδηση και λογική. Όλες αυτές οι διαδικασίες είναι θέμα ζωής-εισόδου. Για να αποκτήσεις ζωή-είσοδο, πρέπει να εκτελείς επιμελώς τα καθήκοντά σου, να αναζητάς την αλήθεια και να την κάνεις πράξη με προσοχή, αλλά και να προσεύχεσαι και να στηρίζεσαι στον Θεό για να εκτελείς καλά τα καθήκοντά σου. Μέσα από μια τέτοια εμπειρία και άσκηση, θα έχεις όλο και καλύτερα αποτελέσματα. Όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια δεν πρόκειται να δείξουν ενδιαφέρον για τέτοια πράγματα. Δεν αισθάνονται κανένα φορτίο σχετικά με τη ζωή-είσοδο και δεν τους νοιάζει καθόλου να το κάνουν, με αποτέλεσμα να πιστεύουν μεν στον Θεό για πολλά χρόνια, αλλά να μην μπορούν να μιλήσουν για τη βιωματική τους μαρτυρία. Απ’ την άλλη, όσοι αγαπούν την αλήθεια δεν είναι έτσι. Εκείνοι μπορούν να γράψουν μαρτυρίες για όλα όσα έχουν βιώσει και για κάθε περίοδο των βιωμάτων τους. Κερδίζουν στ’ αλήθεια πράγματα απ’ όλες τους τις εμπειρίες, και καθώς περνάνε οι μέρες και οι μήνες, τα κέρδη αυτά συσσωρεύονται. Μετά από δέκα ή είκοσι χρόνια, θα έχουν υποστεί μεγάλες αλλαγές. Και τη στιγμή εκείνη, θα μπορούν να γράψουν αβίαστα τις βιωματικές τους μαρτυρίες, και δεν θα δυσκολεύονται να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια. Όταν κάνουν το καθήκον τους, θα τα κάνουν όλα σωστά.

Είστε άνθρωποι που αγαπάτε την αλήθεια; Έχετε στην καρδιά σας τρομερή επιθυμία για τον Θεό; Έχετε ειλικρινή καρδιά; Δύσκολη απάντηση, ε; Η αλήθεια είναι ότι κατά βάθος όλοι το γνωρίζετε αυτό καθαρά. Μπορείτε να αναγνωρίσετε τις περιπτώσεις που θέλετε να κάνετε το καθήκον σας με επιπολαιότητα, που θέλετε να είστε ύπουλοι ή να τεμπελιάσετε, που θέλετε να ενεργείτε με πείσμα και απερισκεψία; Μπορείτε να επαναστατήσετε ενάντια στη σάρκα; Τι διαλέγεις; Διαλέγεις να κάνεις πράξη την αλήθεια ή τις σαρκικές επιθυμίες; Διαλέγεις το θετικό ή το αρνητικό; Διαλέγεις να υποφέρεις και να πληρώσεις το τίμημα για να κερδίσεις την αλήθεια ή να κυνηγήσεις τις σαρκικές ανέσεις; Με αυτά τα ερωτήματα θα διαπιστωθεί αν έχεις μια καρδιά που αγαπάει πραγματικά τον Θεό και υποτάσσεται σ’ Αυτόν, και αν δαπανάς ειλικρινά τον εαυτό σου γι’ Αυτόν. Αν δεν έχεις ειλικρινή καρδιά για τον Θεό, και αν σου αρέσει να ενεργείς με πείσμα και απερισκεψία, και όταν ικανοποιείσαι, είσαι ευχαριστημένος, αλλά όταν δεν ικανοποιείσαι, θυμώνεις και ξεσπάς, και όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως θέλεις, φεύγεις, τότε έχεις τη σωστή ψυχική κατάσταση; Αυτό σημαίνει να έχεις μια καρδιά που υποτάσσεται στον Θεό; Έτσι κάνεις πιστά το καθήκον σου; Γιατί δεν κάνεις πράξη την αλήθεια; Μήπως φταίει που δεν καταλαβαίνεις τα λόγια του Θεού; Ή μήπως που δεν αγαπάς την αλήθεια; Κάποιοι πιστεύουν το εξής: «Τα λόγια του Θεού είναι απλά, αλλά είναι δύσκολο να τα κάνουμε πράξη. Ο οίκος Του απαιτεί πάντα απ’ τους ανθρώπους να κάνουν πράξη την αλήθεια, αλλά αυτό τους δυσκολεύει και τους δημιουργεί πολλά προβλήματα. Αν δεν νιώθω άνετα μέσα μου, τότε δεν κάνω πράξη την αλήθεια. Εφόσον η εκκλησία δεν με αποπέμπει ούτε με αποκλείει, θα επιλέξω την ελευθερία και την άνεση, θα κάνω ό,τι θέλω». Πιστεύει αυτός ο άνθρωπος πραγματικά στον Θεό; Δεν είναι δύσπιστος; Αυτήν τη στάση υιοθετούν οι δύσπιστοι όταν κάνουν τα καθήκοντά τους. Επειδή δεν αποδέχονται την αλήθεια, λατρεύουν την ελευθερία και τις ακολασίες, και τους αρέσει να είναι επιπόλαιοι. Όσο κι αν κλαδευτούν, δεν έχει κανένα νόημα. Δεν ακούνε τίποτα απ’ τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια. Το μόνο που μπορεί να γίνει είναι να απομακρυνθούν και να αποκλειστούν. Επειδή δεν αποδέχονται την αλήθεια, αλλά είναι, αντίθετα, άνθρωποι που αποστρέφονται την αλήθεια, είναι άπιστοι και δεν θα τους σώσει ο Θεός. Όσο για εκείνους που αγαπούν την αλήθεια, αυτοί οι άνθρωποι, ακόμη και όταν αποκαλύπτεται η διεφθαρμένη τους διάθεση, μπορούν να δεχτούν το κλάδεμα, μπορούν να αναζητήσουν την αλήθεια, να κάνουν αυτοκριτική και να φτάσουν στην αυτογνωσία, αλλά μπορούν και να μάθουν να μετανοούν. Αυτούς θέλει να σώσει ο Θεός. Όταν κάποιος δεν αγαπάει την αλήθεια, είναι δύσκολο να την αποδεχτεί. Ποιος είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος όταν δεν μπορεί κάποιος να αποδεχτεί την αλήθεια; Το να προδώσει τον Θεό. Εκείνοι που δεν αποδέχονται την αλήθεια είναι πιο πιθανό να προδώσουν τον Θεό· μπορούν να Τον προδώσουν ανά πάσα στιγμή και σε οποιοδήποτε μέρος. Μπορούν να το κάνουν ακόμα κι όταν ένα ασήμαντο πράγμα δεν πάει όπως θέλουν. Μπορούν να Τον προδώσουν επειδή δεν μπορούν να αποδεχτούν ένα κλάδεμα. Όταν τους τυχαίνει μια καταστροφή, είναι ακόμη πιο πιθανό να παραπονεθούν και να προδώσουν τον Θεό. Ό,τι κι αν συμβεί, όσοι δεν αγαπούν ούτε αποδέχονται την αλήθεια διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο. Το αν μπορεί κάποιος να σωθεί εξαρτάται απ’ το πόσο αγαπάει την αλήθεια και τα θετικά πράγματα, καθώς και απ’ το αν μπορεί να αποδεχτεί και να κάνει πράξη την αλήθεια. Με βάση τις απαιτήσεις της αλήθειας υπολόγισε το πραγματικό σου ανάστημα, διάκρινε τον εαυτό σου, μάθε την αλήθεια της διαφθοράς σου και αναγνώρισε ποια είναι στην πραγματικότητα η φύση σου. Μια τέτοια διάκριση, από μια άποψη, σε βοηθά να φτάσεις στην αυτογνωσία και να μετανοήσεις πραγματικά. Από μια άλλη άποψη, σου επιτρέπει να γνωρίσεις τον Θεό και να κατανοήσεις τις προθέσεις Του. Αν δεν μπορείς να αποδεχθείς την αλήθεια, αυτό εκδηλώνει επαναστατικότητα και αντίσταση στον Θεό. Αν καταλάβεις ξεκάθαρα αυτό το πρόβλημα, τότε θα βαδίσεις στο μονοπάτι της σωτηρίας. Όταν κάποιος αγαπάει πραγματικά την αλήθεια, μπορεί να έχει μια καρδιά που έχει τρομερή επιθυμία για τον Θεό, μια ειλικρινή καρδιά, αλλά και το κίνητρο να κάνει πράξη την αλήθεια και να υποτάσσεται στον Θεό. Εφόσον έχει πραγματική δύναμη, μπορεί να πληρώσει το τίμημα που πρέπει, να αφιερώσει την ενέργεια και τον χρόνο του, να απαρνηθεί τα οφέλη του και να εγκαταλείψει όλες τις δεσμεύσεις της σάρκας, κι έτσι να ανοίξει τον δρόμο για να κάνει πράξη τα λόγια του Θεού, να κάνει πράξη την αλήθεια και να εισέλθει στην πραγματικότητα του λόγου του Θεού. Εάν, προκειμένου να εισέλθεις στην πραγματικότητα του λόγου του Θεού, μπορείς να εγκαταλείψεις τις αντιλήψεις σου, τα σαρκικά σου συμφέροντα, τη φήμη, το κύρος, τη δόξα και τις σαρκικές απολαύσεις, τότε θα εισέρχεσαι όλο και περισσότερο στην αλήθεια-πραγματικότητα. Ό,τι δυσκολίες και προβλήματα κι αν έχεις, θα πάψουν να σε προβληματίζουν —θα λύνονται εύκολα— και θα εισέρχεσαι εύκολα στην πραγματικότητα των λόγων του Θεού. Δύο απαραίτητες προϋποθέσεις για την είσοδο στην αλήθεια-πραγματικότητα είναι μια ειλικρινής καρδιά και μια καρδιά που έχει τρομερή επιθυμία για τον Θεό. Δεν αρκεί να έχεις απλώς ειλικρινή καρδιά, αλλά να δειλιάζεις συνέχεια, να μην έχεις τρομερή επιθυμία για τον Θεό και να υποχωρείς μπροστά στις δυσκολίες. Ούτε αρκεί να έχεις μόνο τρομερή επιθυμία για τον Θεό στην καρδιά σου, και να είσαι λίγο παρορμητικός, και να έχεις μόνο αυτήν την προσδοκία, αλλά όταν σου συμβαίνει κάτι να μην έχεις ειλικρινή καρδιά, και να υποχωρείς και να επιλέγεις το συμφέρον σου. Χρειάζεσαι τόσο μια ειλικρινή καρδιά όσο και μια καρδιά με τρομερή επιθυμία για τον Θεό. Το πόσο ειλικρινή καρδιά έχεις και πόσο δυνατή είναι η τρομερή επιθυμία σου για τον Θεό καθορίζουν το πόσο δυνατό κίνητρο έχεις για να κάνεις πράξη την αλήθεια. Εάν δεν έχεις ειλικρινή καρδιά και η καρδιά σου δεν έχει τρομερή επιθυμία για τον Θεό, τότε δεν θα μπορέσεις να καταλάβεις τα λόγια Του και δεν θα έχεις το κίνητρο να κάνεις πράξη την αλήθεια, οπότε δεν θα μπορέσεις να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα και θα δυσκολευτείς να φτάσεις στη σωτηρία.

Πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν ξεκάθαρα τι σημαίνει η σωτηρία. Κάποιοι νομίζουν ότι αν πιστεύουν για πολύ καιρό στον Θεό, τότε πιθανόν να σωθούν. Άλλοι θεωρούν ότι αν κατανοούν πολλά πνευματικά δόγματα, τότε πιθανότατα θα σωθούν, ενώ μερικοί νομίζουν ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες έχουν σίγουρη τη σωτηρία. Όλα αυτά είναι ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Το πιο σημαντικό στο συγκεκριμένο ζήτημα είναι να καταλάβουν οι άνθρωποι τι σημαίνει σωτηρία. Το να σωθεί κανείς σημαίνει κυρίως να απαλλαγεί απ’ την αμαρτία και απ’ την επιρροή του Σατανά, να στραφεί πραγματικά προς τον Θεό και να υποταχθεί σ’ Αυτόν. Τι πρέπει να διαθέτεις για να απαλλαγείς απ’ την αμαρτία και απ’ την επιρροή του Σατανά; Την αλήθεια. Αν θέλουν οι άνθρωποι να αποκτήσουν την αλήθεια, πρέπει να εφοδιαστούν με πολλά λόγια του Θεού, πρέπει να μπορέσουν να τα βιώσουν και να τα κάνουν πράξη, έτσι ώστε να καταλάβουν την αλήθεια και να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα. Μόνο τότε μπορούν να σωθούν. Το αν μπορεί ή δεν μπορεί κανείς να σωθεί δεν έχει καμία σχέση με το διάστημα που πιστεύει στον Θεό, με το πόση γνώση έχει, με το αν διαθέτει χαρίσματα ή προτερήματα, ή με το πόσο υποφέρει. Το μόνο που σχετίζεται άμεσα με τη σωτηρία είναι το αν μπορεί ή δεν μπορεί να αποκτήσει την αλήθεια. Σήμερα, λοιπόν, πόσες αλήθειες έχεις καταλάβει πραγματικά; Και πόσα απ’ τα λόγια του Θεού έχουν γίνει η ζωή σου; Από όλες τις απαιτήσεις του Θεού, σε ποιες έχεις εισέλθει; Τόσα χρόνια που πιστεύεις στον Θεό, πόσο έχεις εισέλθει στην πραγματικότητα του λόγου Του; Αν δεν ξέρεις ή αν δεν έχεις καταφέρει να εισέλθεις στην πραγματικότητα κανενός λόγου του Θεού, τότε ειλικρινά, δεν έχεις καμία ελπίδα να σωθείς, δεν είναι δυνατόν να σωθείς. Δεν έχει σημασία αν έχεις πολλές γνώσεις ή αν πιστεύεις πολύ καιρό στον Θεό, αν έχεις καλή εμφάνιση, αν είσαι καλός στα λόγια και αν είσαι αρκετά χρόνια επικεφαλής ή εργάτης. Εάν δεν επιδιώκεις την αλήθεια και δεν κάνεις πράξη ούτε βιώνεις σωστά τα λόγια του Θεού, και αν δεν έχεις αληθινή βιωματική μαρτυρία, τότε δεν έχεις καμία ελπίδα σωτηρίας. Δεν Με ενδιαφέρει πώς είσαι εξωτερικά, πόσες επιστημονικές γνώσεις έχεις, πόσο έχεις υποφέρει ή πόσο μεγάλο τίμημα έχεις πληρώσει. Σου λέω το εξής: Αν δεν αποδεχτείς την αλήθεια και δεν εισέλθεις ποτέ στην πραγματικότητα των λόγων του Θεού, δεν μπορείς να σωθείς. Αυτό είναι βέβαιο. Αν Μου πεις πόσο έχεις εισέλθει στην πραγματικότητα των λόγων του Θεού, τότε θα σου πω πόσες ελπίδες έχεις να σωθείς. Τώρα που σας είπα τα κριτήρια για να το μετρήσετε, λογικά μπορείτε να το μετρήσετε μόνοι σας. Ποιο γεγονός σάς δηλώνουν αυτά τα λόγια; Ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο με τα λόγια, έκανε τόσα γεγονότα πραγματικότητα με τα λόγια, με τα λόγια πραγματοποίησε όλα τα γεγονότα που ήθελε να γίνουν και πραγματοποίησε με τα λόγια δύο στάδια του έργου Του. Σήμερα, ο Θεός εκτελεί το τρίτο στάδιο του έργου Του και σε αυτό το στάδιο έχει εκφράσει περισσότερα λόγια από όσα έχει εκφράσει σε οποιοδήποτε άλλο. Αυτή είναι η εποχή κατά την οποία έχει πει τα περισσότερα λόγια στο έργο Του σε όλη την ανθρώπινη ιστορία. Η εξουσία των λόγων του Θεού είναι ότι Εκείνος μπορούσε με τα λόγια να δημιουργήσει τον κόσμο, να κάνει όλα τα γεγονότα πραγματικότητα, να οδηγήσει όλα τα γεγονότα από την ανυπαρξία στην ύπαρξη και από την ύπαρξη στην ανυπαρξία· και τελικά, πάλι με λόγια θα πραγματοποιήσει το γεγονός της σωτηρίας της ανθρωπότητας. Σήμερα, βλέπετε όλοι σας αυτό το γεγονός. Κατά τις έσχατες ημέρες, ο Θεός δεν έχει κάνει κανένα έργο που να μη συνδέεται με τα λόγια Του, μιλάει διαρκώς, καθοδηγεί με τα λόγια τον άνθρωπο διαρκώς μέχρι και σήμερα. Φυσικά, ενώ μιλάει, ο Θεός χρησιμοποιεί τα λόγια Του και για να διατηρήσει τη σχέση Του με όσους Τον ακολουθούν, τους καθοδηγεί με τα λόγια και αυτά τα λόγια έχουν τεράστια σημασία για όσους επιθυμούν να σωθούν ή για όσους επιθυμεί ο Θεός να σώσει· ο Θεός με αυτά τα λόγια θα κάνει πραγματικότητα το γεγονός της σωτηρίας της ανθρωπότητας. Είναι προφανές ότι τα λόγια του Θεού, είτε από την άποψη του περιεχομένου τους είτε από την άποψη του αριθμού τους, όποια κι αν είναι και όποιο κομμάτι των λόγων Του κι αν αποτελούν, έχουν τεράστια σημασία για όλους όσοι θέλουν να σωθούν. Ο Θεός με αυτά τα λόγια θα πετύχει το τελικό αποτέλεσμα του σχεδίου διαχείρισής Του των έξι χιλιάδων ετών. Για την ανθρωπότητα —είτε την τωρινή είτε τη μελλοντική— έχουν υψίστη σημασία. Αυτή είναι η στάση του Θεού, αυτός είναι ο στόχος και η σημασία των λόγων Του. Άρα, τι πρέπει να κάνει η ανθρωπότητα; Πρέπει να συνεργαστεί με τα λόγια και το έργο του Θεού και όχι να τα αγνοήσει. Αλλά κάποιοι δεν πιστεύουν μ’ αυτόν τον τρόπο στον Θεό: Ό,τι κι αν λέει Εκείνος, είναι λες και τα λόγια Του δεν έχουν καμία σχέση μ’ αυτούς. Συνεχίζουν να επιδιώκουν ό,τι θέλουν, να κάνουν ό,τι θέλουν και δεν αναζητούν την αλήθεια με βάση τα λόγια του Θεού. Αυτό δεν είναι βίωση του έργου του Θεού. Άλλοι δεν δίνουν καμία σημασία σε ό,τι κι αν λέει Εκείνος και δεν έχουν στην καρδιά τους παρά μόνο μία πεποίθηση: «Θα κάνω ό,τι μου ζητήσει ο Θεός. Αν μου πει να πάω δυτικά, θα πάω δυτικά· αν μου πει να πάω ανατολικά, θα πάω ανατολικά· αν μου πει να πεθάνω, θα με δει να πεθαίνω». Αλλά υπάρχει μια ένσταση εδώ: Δεν λαμβάνουν υπόψη τους τα λόγια του Θεού. Σκέφτονται μέσα τους: «Είναι τόσα τα λόγια του Θεού, θα έπρεπε να είναι λίγο πιο ξεκάθαρα και να μου λένε ακριβώς τι να κάνω. Μπορώ να υποταχθώ στον Θεό μέσα μου». Όσα λόγια κι αν πει ο Θεός, αυτοί οι άνθρωποι παραμένουν τελικά ανίκανοι να καταλάβουν την αλήθεια και ούτε μπορούν να μιλήσουν για τα βιώματα και τις γνώσεις τους. Μοιάζουν με έναν απλοϊκό άνθρωπο που δεν έχει πνευματική κατανόηση. Πιστεύετε ότι άνθρωποι τέτοιου είδους είναι αγαπημένοι του Θεού; Θέλει Εκείνος να είναι φιλεύσπλαχνος απέναντι σε τέτοιους ανθρώπους; (Όχι.) Σίγουρα δεν θέλει. Δεν Του αρέσουν τέτοιοι άνθρωποι. Ο Θεός λέει: «Έχω πει αμέτρητες χιλιάδες λόγια. Πώς είναι δυνατόν ούτε να τα έχεις δει ούτε να τα έχεις ακούσει, λες και είσαι τυφλός ή κουφός; Τι ακριβώς σκέφτεσαι μέσα σου; Σε βλέπω ως τίποτα περισσότερο από κάποιον που του έχει γίνει έμμονη ιδέα να κυνηγάει τις ευλογίες και τον όμορφο προορισμό· κυνηγάς τους ίδιους στόχους με τον Παύλο. Αν δεν θέλεις να ακούσεις τα λόγια Μου, αν δεν επιθυμείς να ακολουθήσεις την οδό Μου, τότε γιατί πιστεύεις στον Θεό; Δεν κυνηγάς τη σωτηρία, κυνηγάς τον όμορφο προορισμό και την επιθυμία να ευλογηθείς. Και αφού αυτό σχεδιάζεις, αυτό που σου ταιριάζει περισσότερο είναι να είσαι απλός δουλευτής». Στην πραγματικότητα, το να είσαι αφοσιωμένος δουλευτής αποτελεί επίσης εκδήλωση υποταγής στον Θεό, αλλά είναι μόνο το ελάχιστο πρότυπο. Είναι πολύ καλύτερο να παραμείνεις αφοσιωμένος δουλευτής απ’ το να βυθιστείς στην απώλεια και την καταστροφή σαν άπιστος. Ο οίκος του Θεού έχει ανάγκη συγκεκριμένα από απλούς δουλευτές, ενώ θεωρείται και ευλογία να μπορείς απλώς να δουλεύεις για τον Θεό. Είναι πολύ καλύτερο, ασύγκριτα καλύτερο, απ’ το να είσαι τσιράκι των βασιλιάδων των διαβόλων. Ωστόσο, το να δουλεύεις απλώς για τον Θεό δεν Τον ικανοποιεί πλήρως, διότι το έργο της κρίσης Του έχει σκοπό να σώσει, να εξαγνίσει και να οδηγήσει στην τελείωση τους ανθρώπους. Εκείνοι μπορεί να αρκούνται στο να δουλεύουν απλώς για τον Θεό, όμως δεν είναι αυτός ο στόχος που θέλει Εκείνος να επιτύχει με το έργο Του στους ανθρώπους ούτε το αποτέλεσμα που θέλει να δει. Αλλά οι άνθρωποι καίγονται από την επιθυμία, είναι ανόητοι και τυφλοί: Τους γοητεύει, τους κυριεύει κάποιο ασήμαντο κέρδος και απορρίπτουν τα πολύτιμα λόγια της ζωής που εκφέρει ο Θεός. Δεν μπορούν καν να τα πάρουν στα σοβαρά, πόσο μάλλον να τα αγαπήσουν. Δεν διαβάζουν τα λόγια του Θεού ούτε αγαπούν την αλήθεια. Είναι εξυπνάδα ή ανοησία αυτό; Μπορούν να σωθούν αν το κάνουν αυτό; Οι άνθρωποι πρέπει να τα καταλάβουν όλα αυτά. Μόνο αν παραμερίσουν τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους και επικεντρωθούν στην επιδίωξη της αλήθειας έχουν ελπίδα να σωθούν.

Κάποιοι ρωτούν: «Τα λόγια του Θεού απαιτούν από τον άνθρωπο να αναλάβει τη θέση του δημιουργήματος και να εκπληρώσει το καθήκον που έχει ως δημιούργημα. Δεν υπάρχει η απαίτηση από εμάς να είμαστε υπεράνθρωποι ή σπουδαίοι άνθρωποι, αλλά εγώ πάντα νιώθω να έχω τέτοιες φιλοδοξίες και επιθυμίες. Δεν μου αρκεί να είμαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Τι να κάνω, λοιπόν;» Αυτό το πρόβλημα είναι πολύ απλό. Γιατί δεν είσαι πρόθυμος να είσαι συνηθισμένος άνθρωπος; Αν ψάξεις πρώτα βαθιά για να βρεις την αιτία αυτού του ερωτήματος, το πρόβλημά σου θα λυθεί εύκολα. Ο Θεός απαιτεί ειλικρίνεια απ’ τον άνθρωπο. Αυτό είναι το πιο ουσιαστικό. Αν καταλάβεις την αλήθεια του τι σημαίνει να είσαι ειλικρινής, θα καταλάβεις ότι το να είσαι ειλικρινής σημαίνει να είσαι κάποιος που διαθέτει κανονική ανθρώπινη φύση, ένας αληθινός άνθρωπος. Ποια είναι τα εξωτερικά σημάδια που δείχνουν ότι κάποιος είναι ειλικρινής; Το να είσαι ειλικρινής σημαίνει να είσαι κανονικός άνθρωπος. Ποια είναι τα φυσικά ένστικτα, οι σκέψεις και η λογική των κανονικών ανθρώπων; Πώς μοιάζουν τα λόγια και οι πράξεις τους; Ένας κανονικός άνθρωπος μπορεί να μιλήσει μέσα απ’ την καρδιά του. Θα πει ό,τι έχει μέσα στην καρδιά του, χωρίς ψέματα και δόλο. Αν μπορεί να καταλάβει ένα ζήτημα που του τυχαίνει, θα ενεργήσει σύμφωνα με τη συνείδηση και τη λογική του. Αν δεν μπορεί να το διακρίνει καθαρά, θα κάνει λάθη και θα αποτύχει, θα έχει παρανοήσεις, αντιλήψεις και τις προσωπικές του φαντασιοκοπίες και θα τυφλωθεί από τις ψευδαισθήσεις μπροστά στα μάτια του. Αυτά είναι τα εξωτερικά σημάδια της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Ικανοποιούν αυτά τα εξωτερικά σημάδια της κανονικής ανθρώπινης φύσης τις απαιτήσεις του Θεού; Όχι. Αν δεν κατέχουν οι άνθρωποι την αλήθεια, δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις του Θεού. Αυτά τα εξωτερικά σημάδια της κανονικής ανθρώπινης φύσης τα έχει ένας συνηθισμένος, διεφθαρμένος άνθρωπος. Με αυτά γεννιέται ο άνθρωπος, είναι έμφυτα χαρακτηριστικά του. Πρέπει να επιτρέψεις στον εαυτό σου να δείξει αυτά τα εξωτερικά σημάδια και αυτές τις αποκαλύψεις και, καθώς τα δείχνεις, πρέπει να καταλάβεις ότι αυτά είναι τα φυσικά ένστικτα, το επίπεδο και η έμφυτη φύση του ανθρώπου. Και τι πρέπει να κάνεις μόλις το καταλάβεις αυτό; Πρέπει να το λάβεις σωστά υπόψη σου. Αλλά πώς μπορείς να κάνεις πράξη αυτήν τη σωστή κατανόηση; Να διαβάσεις περισσότερα απ’ τα λόγια του Θεού, να εφοδιαστείς περισσότερο με την αλήθεια, να φέρνεις πιο συχνά ενώπιον του Θεού όσα δεν καταλαβαίνεις, πράγματα για τα οποία διατηρείς αντιλήψεις και τα οποία μπορεί να κρίνεις με λανθασμένο τρόπο, ώστε να τα αναλογιστείς και να αναζητήσεις την αλήθεια για να λύσεις όλα σου τα προβλήματα. Αν βιώσεις μ’ αυτόν τον τρόπο για λίγο καιρό, τότε ας αποτύχεις και ας σκοντάψεις μερικές φορές. Το πιο σημαντικό είναι ότι θα μπορείς να διακρίνεις ξεκάθαρα αυτά τα ζητήματα στα λόγια του Θεού και να ξέρεις πώς να τα κάνεις πράξη σύμφωνα με τις αρχές και τις προθέσεις Του. Αυτό δείχνει ότι έχεις πάρει ένα μάθημα. Αφού έχεις αποτύχει και έχεις φάει τρικλοποδιές για κάποια χρόνια, αν καταλάβεις καθαρά την ουσία του διεφθαρμένου ανθρώπου, αν βρεις την αιτία του σκότους και του κακού στον κόσμο, και αν διακρίνεις τα διάφορα είδη ανθρώπων, γεγονότων και πραγμάτων, τότε θα μπορείς να ενεργείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αφού δεν είσαι ούτε υπεράνθρωπος ούτε κάποιος σπουδαίος, δεν μπορείς να εντρυφήσεις σε όλα τα πράγματα και να καταλάβεις τα πάντα. Είναι αδύνατο να διακρίνεις τον κόσμο, την ανθρωπότητα και όλα όσα συμβαίνουν γύρω σου με μια ματιά. Είσαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Πρέπει να υποστείς πολλές αποτυχίες, πολλές περιόδους σύγχυσης, πολλά λάθη κρίσης και πολλές παρεκκλίσεις. Αυτό μπορεί να αποκαλύψει πλήρως τη διεφθαρμένη διάθεσή σου, τις αδυναμίες και τις ελλείψεις σου, την άγνοια και την ανοησία σου, δίνοντάς σου την ευκαιρία να επανεξετάσεις και να γνωρίσεις τον εαυτό σου, και να γνωρίσεις την παντοδυναμία του Θεού, την απόλυτη σοφίας Του και τη διάθεσή Του. Θα αποκτήσεις θετικά πράγματα απ’ Αυτόν, θα καταλάβεις την αλήθεια και θα εισέλθεις στην πραγματικότητα. Θα βιώσεις πολλά πράγματα που δεν θα πηγαίνουν όπως επιθυμείς, και θα νιώσεις ανήμπορος απέναντι σ’ αυτά. Όταν γίνονται τέτοια, πρέπει να αναζητάς και να περιμένεις· πρέπει να βρεις την απάντηση για κάθε ζήτημα από τον Θεό, και να καταλάβεις μέσα από τα λόγια Του την ουσία που κρύβει το κάθε ζήτημα και την ουσία κάθε είδους ανθρώπου. Έτσι συμπεριφέρεται ένας συνηθισμένος, κανονικός άνθρωπος. Πρέπει να μάθεις να λες: «Δεν μπορώ», «Είναι πάνω από τις δυνάμεις μου», «Δεν μπορώ να το καταλάβω», «Δεν το έχω βιώσει», «Δεν ξέρω τίποτα απολύτως», «Γιατί είμαι τόσο αδύναμος; Γιατί είμαι άχρηστος;» «Έχω πολύ χαμηλό επίπεδο», «Είμαι πολύ αναίσθητος και ανόητος», «Είμαι τόσο ανίδεος που θα μου πάρει αρκετές μέρες να καταλάβω αυτό το πράγμα και να το φροντίσω» και «Πρέπει να το συζητήσω με κάποιον». Πρέπει να μάθεις να ασκείσαι έτσι. Έτσι δείχνεις εξωτερικά πως παραδέχεσαι ότι είσαι κανονικός άνθρωπος και πως θέλεις να είσαι κανονικός άνθρωπος. Εκείνοι που περνιούνται για μεγάλοι και τρανοί, που νομίζουν ότι δεν είναι συνηθισμένοι, αλλά ανώτεροι και υπεράνθρωποι, δεν λένε ποτέ «Δεν μπορώ», «Είναι πάνω από τις δυνάμεις μου», «Δεν μπορώ να το καταλάβω», «Δεν ξέρω, πρέπει να μάθω, πρέπει να το ψάξω, πρέπει να βρω ανθρώπους για να συναναστραφώ, πρέπει να αναζητήσω από τον Άνωθεν». Ποτέ δεν λένε τέτοια λόγια. Ένας τέτοιος άνθρωπος, ειδικά όταν έχει κάποια θέση, δεν θέλει να τον θεωρούν οι άλλοι συνηθισμένο και να λένε ότι υπάρχουν πράγματα που, όπως όλοι οι άλλοι, δεν είναι ικανός να κάνει, πράγματα που δεν μπορεί να διακρίνει ή να καταλάβει. Αντίθετα, θέλει πάντα να τον περνάνε για υπεράνθρωπο, οπότε, όταν του συμβαίνει κάτι, δεν χρειάζεται να φέρνει τέτοια ζητήματα πιο συχνά ενώπιον του Θεού και να Του προσφέρει ειλικρινή καρδιά. Δεν χρειάζεται να αναζητήσει. Καταλαβαίνει, μαθαίνει και διακρίνει σε βάθος όλα όσα του συμβαίνουν μέσα σε λίγα λεπτά. Δεν έχει καθόλου διαφθορά και καμία αδυναμία. Δεν υπάρχει τίποτα που δεν μπορεί να διακρίνει, δεν υπάρχει τίποτα που να μην έχει βιώσει. Ακόμη και αν υπήρχε κάτι που δεν είχε ακόμα βιώσει, θα το διέκρινε με μια ματιά. Είναι, με λίγα λόγια, ένας τέλειος υπεράνθρωπος. Είναι εκδήλωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης αυτή; (Όχι.) Άρα, λοιπόν, είναι κανονικός άνθρωπος αυτός; Σε καμία περίπτωση. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν παραδέχεται ότι είναι συνηθισμένος, ότι έχει αδυναμίες, ελαττώματα και διεφθαρμένη διάθεση. Μπορεί, λοιπόν, να προσέρχεται πιο συχνά ενώπιον του Θεού με ειλικρινή καρδιά για να αναζητήσει και να προσευχηθεί; Με τίποτα. Αυτό δείχνει ότι δεν έχει ακόμα τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης ούτε βιώνει την κανονική ανθρώπινη φύση.

Πείτε μου, πώς μπορείτε να γίνετε άνθρωποι συνηθισμένοι και κανονικοί; Πώς μπορείς, όπως λέει ο Θεός, να κάθεσαι στη σωστή θέση ενός δημιουργήματος —πώς μπορείς να μην προσπαθείς να είσαι υπεράνθρωπος ή κάποια σπουδαία μορφή; Πώς θα πρέπει να ασκείσαι για να είσαι συνηθισμένος και κανονικός άνθρωπος; Πώς μπορείς να το κάνεις; Ποιος θα απαντήσει; (Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να παραδεχτούμε ότι είμαστε συνηθισμένοι και πολύ κοινοί άνθρωποι. Είναι πολλά πράγματα που δεν καταλαβαίνουμε, δεν αντιλαμβανόμαστε και δεν μπορούμε να διακρίνουμε. Πρέπει να παραδεχτούμε ότι είμαστε διεφθαρμένοι και ότι έχουμε ελαττώματα. Έπειτα, πρέπει να έχουμε ειλικρινή καρδιά και να προσερχόμαστε συχνά ενώπιον του Θεού για να αναζητήσουμε.) Πρώτον, μη δίνεις στον εαυτό σου τίτλο που σε δεσμεύει, λέγοντας: «Είμαι ο επικεφαλής, είμαι ο αρχηγός της ομάδας, είμαι ο προϊστάμενος, ξέρω τη δουλειά καλύτερα απ’ όλους, καταλαβαίνω τις δεξιότητες περισσότερο απ’ όλους». Μην παρασύρεσαι από τον τίτλο που έδωσες εσύ ο ίδιος στον εαυτό σου. Μόλις γίνει αυτό, θα σε δέσει χειροπόδαρα και θα επηρεάζει τα λόγια σου και τις πράξεις σου. Θα επηρεάσει, επίσης, και την κανονική σου σκέψη και κρίση. Πρέπει να απαλλαγείς απ’ τους περιορισμούς αυτής της κατάστασης. Κατέβα, πρώτα πρώτα, απ’ αυτόν τον επίσημο τίτλο και τη θέση, και κάτσε εκεί που πρέπει να κάτσει ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Εάν το κάνεις, τότε θα αποκτήσεις κάπως κανονική νοοτροπία. Πρέπει, επίσης, να παραδεχτείς και να πεις: «Δεν ξέρω πώς να το κάνω αυτό ούτε το καταλαβαίνω. Θα πρέπει να κάνω κάποια έρευνα και να το μελετήσω» ή «Εφόσον δεν το έχω βιώσει ποτέ αυτό, δεν ξέρω τι να κάνω». Όταν μπορέσεις να πεις αυτό που πραγματικά σκέφτεσαι και να μιλήσεις με ειλικρίνεια, αυτό δείχνει ότι έχεις κανονική λογική. Θα δείξεις στους άλλους τον πραγματικό σου εαυτό, κι έτσι θα αποκτήσουν κανονική άποψη για σένα και δεν θα χρειάζεται να υποκρίνεσαι ούτε θα πιέζεσαι, με αποτέλεσμα να μπορείς να επικοινωνείς κανονικά με τους άλλους. Είναι εύκολη και άνετη μια τέτοια ζωή· όποιος κουράζεται απ’ τη ζωή το έχει προκαλέσει μόνος του. Μην προσποιείσαι, μη βάζεις προσωπείο. Μίλα πρώτα ανοιχτά για το τι σκέφτεσαι μέσα σου, για τις αληθινές σου σκέψεις, ώστε να τις μάθουν και να τις καταλάβουν όλοι. Αν το κάνεις, το αποτέλεσμα θα είναι να εξαλειφθούν όλες σου οι ανησυχίες, αλλά και τα εμπόδια και οι υποψίες που υπάρχουν ανάμεσα σ’ εσένα και τους άλλους. Είναι και κάτι ακόμη που περιορίζει. Πάντα θεωρείς πως είσαι αρχηγός της ομάδας, επικεφαλής, εργάτης ή άτομο με τίτλο, κύρος και ανάστημα. Με βάση αυτά, εάν πεις ότι δεν καταλαβαίνεις κάτι ή δεν μπορείς να κάνεις κάτι, τότε δεν υποτιμάς τον εαυτό σου; Όταν παραμερίσεις αυτά τα δεσμά που έχεις μέσα σου, όταν σταματήσεις να θεωρείς τον εαυτό σου ως επικεφαλής ή εργάτη και να τον θεωρείς καλύτερο απ’ τους άλλους, και όταν καταλάβεις ότι είσαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος σαν όλους τους άλλους, και ότι σε μερικούς τομείς είσαι κατώτερος απ’ τους άλλους —όταν έχεις αυτήν τη στάση στη συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια και με ζητήματα του έργου, τότε το αποτέλεσμα είναι διαφορετικό, όπως είναι και η ατμόσφαιρα. Εάν, μέσα σου, έχεις διαρκώς ενδοιασμούς, εάν νιώθεις συνεχώς αγχωμένος και περιορισμένος, και θέλεις να απαλλαγείς από όλα αυτά, αλλά δεν μπορείς, τότε να προσεύχεσαι σοβαρά στον Θεό, να κάνεις την αυτοκριτική σου, να βλέπεις τα ελαττώματά σου και να αγωνίζεσαι για την αλήθεια. Αν μπορέσεις να κάνεις πράξη την αλήθεια, τότε θα έχεις αποτελέσματα. Σε κάθε περίπτωση, μην μιλάς και μην ενεργείς από μια συγκεκριμένη θέση ούτε χρησιμοποιώντας έναν συγκεκριμένο τίτλο. Πρώτα, άφησε όλα αυτά στην άκρη και τοποθετήσου στη θέση ενός συνηθισμένου ανθρώπου. Όταν κάποιος λέει: «Εσύ δεν είσαι ο επικεφαλής; Εσύ δεν είσαι υπεύθυνος για την ομάδα; Θα έπρεπε να το καταλαβαίνεις αυτό». Εσύ απαντάς: «Σε ποιο σημείο λέει ο λόγος του Θεού ότι αν είσαι επικεφαλής ή επικεφαλής ομάδας, τότε καταλαβαίνεις τα πάντα; Δεν το καταλαβαίνω αυτό. Μη με κρίνεις με τα μάτια σου. Έχεις υπερβολικές απαιτήσεις. Είναι αλήθεια ότι είμαι επικεφαλής, αλλά ακόμα κατανοώ αρκετά επιφανειακά την αλήθεια και δεν ξέρω τι απόφαση να πάρω, επειδή αυτό το πράγμα δεν το έχω βιώσει και δεν μπορώ ακόμα να το διακρίνω σε βάθος. Πρέπει να προσευχηθώ και να αναζητήσω. Ο Θεός έχει πει, μην αγωνιάς για λύσεις σε πράγματα που δεν κατανοείς. Εσύ θέλεις συνέχεια να καταλαβαίνω και να αποφασίζω αμέσως. Κι αν πάρω τη λάθος απόφαση; Ποιος θα είναι υπεύθυνος; Μπορείς να αναλάβεις εσύ την ευθύνη; Θέλεις να κάνω λάθος; Αν το κάνεις αυτό, είσαι υπεύθυνος για μένα; Πρέπει να εργαστούμε μαζί, να προσευχηθούμε και να αναζητήσουμε μαζί και να χειριστούμε καλά το ζήτημα». Μπορείς να το κάνεις αυτό; Είναι εύκολο; Αν μπορείς να μιλήσεις με ειλικρίνεια στους άλλους, τότε μπορείς να πεις: «Στην πραγματικότητα, και το δικό μου ανάστημα είναι πολύ μικρό. Αν δεν αναζητήσω και δεν προσευχηθώ, μπορεί να ανά πάσα στιγμή να κάνω λάθος. Κάποιες φορές δεν γίνεται να μην κάνω λάθη. Πόσο μεγάλο ανάστημα νόμιζες ότι έχω; Σε πολύ μεγάλη εκτίμηση με έχεις». Όταν ο άλλος ακούσει αυτά που θα πεις, θα καταλάβει ότι είσαι πολύ ειλικρινής και ότι μπορείς να μιλήσεις μέσα απ’ την καρδιά σου. Τότε, δεν θα έχει υπερβολικές απαιτήσεις από σένα, αλλά αντίθετα θα συνεργαστεί μαζί σου. Αν ασκηθείς μ’ αυτόν τον τρόπο, θα αρχίσεις να ενεργείς πιο ορθολογικά, δεν θα σε περιορίζει και δεν θα σε δεσμεύει η φήμη, το κέρδος και η θέση, ενώ και η καρδιά σου θα ελευθερωθεί. Θα μπορείς να μιλάς και να ενεργείς με ανοιχτή καρδιά και θα μπορείς να συνεργάζεσαι αρμονικά με τους άλλους και να συμπεριφέρεσαι σωστά στους αδελφούς και στις αδελφές. Τότε, η κατάστασή σου θα γίνεται όλο και πιο κανονική και οι πράξεις σου θα γίνονται όλο και πιο λογικές. Αυτό θα το βλέπουν όλοι και θα μπορούν να πουν: «Αυτός ο επικεφαλής έχει αλλάξει πραγματικά. Διαθέτει πράγματι συνείδηση και λογική και έχει βιώσει την κανονική ανθρώπινη φύση. Με έναν τέτοιον επικεφαλής, κερδίζουμε κι εμείς πολλά οφέλη!» Από τότε και στο εξής, όταν ασχοληθείς ξανά με κάποιο έργο, είτε αναζητάς και προσεύχεσαι είτε πας σε άλλους για συναναστροφή, θα κάνεις πάντα το σωστό και το πρέπον και δεν θα έχεις αμφιβολίες. Σε ό,τι κάνεις, προχωράς σταθερά και ακλόνητα. Δεν αγωνιάς για λύσεις, αφήνεις τα πράγματα να εξελιχθούν. Ό,τι κι αν συναντάς, μπορείς να το φέρεις ενώπιον του Θεού και να προσφέρεις την ειλικρινή σου καρδιά. Αυτή είναι μια αρχή που μπορείς να κάνεις πράξη στα πάντα. Όλοι, είτε είναι επικεφαλής και εργάτες είτε αδελφοί και αδελφές, είναι συνηθισμένοι άνθρωποι. Όλοι πρέπει να κάνουν πράξη αυτήν την αρχή. Ο καθένας έχει μερίδιο και ευθύνη να κάνει πράξη τον λόγο του Θεού. Μπορεί να είσαι επικεφαλής, εργάτης, επικεφαλής ομάδας, υπεύθυνος για κάτι ή κάποιος που χαίρει μεγάλης εκτίμησης από την ομάδα. Όποιος κι αν είσαι, πρέπει να μάθεις να ασκείσαι μ’ αυτόν τον τρόπο. Βγάλε το φωτοστέφανο και τον τίτλο που φοράς στο κεφάλι σου, βγάλε τα στεφάνια που σου έχουν απονείμει οι άλλοι. Τότε θα είναι πιο εύκολο να γίνεις κανονικός άνθρωπος και θα ενεργείς εύκολα με βάση τη συνείδηση και τη λογική. Φυσικά, μετά απ’ αυτό, δεν αρκεί απλώς να παραδεχτείς ότι δεν καταλαβαίνεις και δεν γνωρίζεις. Δεν είναι αυτή η τελική λύση στο πρόβλημα. Και ποια είναι η τελική λύση; Να φέρνεις τα ζητήματα και τις δυσκολίες ενώπιον του Θεού για προσευχή και αναζήτηση. Δεν αρκεί να προσεύχεται ένας άνθρωπος μόνος του. Αντίθετα, να προσεύχεστε όλοι μαζί σχετικά με το εκάστοτε ζήτημα και να επωμίζεστε όλοι αυτήν την ευθύνη και την υποχρέωση. Αυτός είναι ένας θαυμάσιος τρόπος δράσης! Έτσι, δεν θα ακολουθήσεις ένα μονοπάτι κατά το οποίο θα προσπαθείς να γίνεις σπουδαία προσωπικότητα και υπεράνθρωπος. Αν μπορέσεις να το κάνεις αυτό, θα σταθείς ασυνείδητα στη σωστή θέση του δημιουργήματος και θα απελευθερωθείς απ’ τους περιορισμούς της φιλοδοξίας και της επιθυμίας να γίνεις υπεράνθρωπος και μεγάλη προσωπικότητα.

Να στέκεσαι στην κατάλληλη θέση του δημιουργήματος και να είσαι συνηθισμένος άνθρωπος: Είναι εύκολο αυτό; (Όχι, δεν είναι.) Που είναι το δύσκολο; Εδώ: Οι άνθρωποι νομίζουν πάντα ότι στο κεφάλι τους έχουν πολλά φωτοστέφανα και τίτλους. Επίσης, οικειοποιούνται την ταυτότητα και τη θέση μεγάλων προσωπικοτήτων και υπερανθρώπων και έχουν όλες αυτές τις προσποιητές και ψευδείς πρακτικές και εξωτερικές εκδηλώσεις. Αν δεν εγκαταλείψεις αυτά τα πράγματα, αν σε περιορίζουν και ελέγχουν μονίμως τα λόγια και τις πράξεις σου, τότε πολύ δύσκολα θα εισέλθεις στην πραγματικότητα του λόγου του Θεού. Θα δυσκολευτείς να πάψεις να αγωνιάς για λύσεις για πράγματα που δεν καταλαβαίνεις και να αρχίσεις να φέρνεις τέτοια ζητήματα πιο συχνά ενώπιον του Θεού και να Του προσφέρεις την ειλικρινή σου καρδιά. Δεν θα μπορείς να το κάνεις αυτό. Ακριβώς επειδή η θέση σου, οι τίτλοι σου, η ταυτότητά σου και όλα αυτά τα πράγματα είναι ψευδή και αναληθή, πάνε κόντρα στα λόγια του Θεού και είναι αντίθετα μ’ αυτά, για τους λόγους αυτούς σε δεσμεύουν κι έτσι δεν μπορείς να προσέλθεις ενώπιον του Θεού. Τι σου προκαλούν αυτά τα πράγματα; Σε κάνουν καλό στο να μεταμφιέζεσαι, να κάνεις ότι καταλαβαίνεις, να προσποιείσαι ότι είσαι έξυπνος και μεγάλη προσωπικότητα, να προσποιείσαι ότι είσαι διάσημος και ικανός, να προσποιείσαι ότι είσαι σοφός και ότι ξέρεις τα πάντα, ότι είσαι ικανός για τα πάντα και ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα. Έτσι οι άλλοι θα σε λατρεύουν και θα σε θαυμάζουν. Θα παρουσιάζουν σ’ εσένα όλα τους τα προβλήματα, θα βασίζονται σ’ εσένα και θα σε θαυμάζουν. Έτσι, είναι σαν να βάζεις τον εαυτό σου στη φωτιά να ψηθεί. Πες Μου, είναι ωραίο να ψήνεσαι στη φωτιά; (Όχι.) Δεν καταλαβαίνεις, αλλά δεν τολμάς να το πεις. Δεν μπορείς να διακρίνεις σε βάθος, αλλά δεν τολμάς να το πεις. Είναι ξεκάθαρο ότι έχεις κάνει κάποιο λάθος, αλλά δεν τολμάς να το παραδεχτείς. Η καρδιά σου αγωνιά, αλλά δεν τολμάς να πεις: «Αυτήν τη φορά φταίω εγώ, έχω χρέος στον Θεό και στους αδελφούς και τις αδελφές μου. Προκάλεσα πολύ μεγάλη ζημιά στον οίκο του Θεού, αλλά δεν έχω το θάρρος να σταθώ μπροστά σε όλους και να το παραδεχτώ». Γιατί δεν τολμάς να μιλήσεις; Πιστεύεις το εξής: «Πρέπει να ανταποκριθώ στη φήμη και στο φωτοστέφανο που μου έχουν αποδώσει οι αδελφοί και οι αδελφές μου· δεν γίνεται να προδώσω τη μεγάλη εκτίμηση και την εμπιστοσύνη που μου έχουν, πόσο μάλλον τις τεράστιες προσδοκίες που είχαν από μένα τόσα χρόνια. Άρα, πρέπει να συνεχίσω να προσποιούμαι». Πώς είναι μια τέτοια μεταμφίεση; Έχεις μετατραπεί με επιτυχία σε σπουδαία προσωπικότητα και υπεράνθρωπο. Οι αδελφοί και οι αδελφές θέλουν να έρχονται σ’ εσένα για να ρωτήσουν, να ζητήσουν συμβουλές, ακόμη και να παρακαλέσουν για τη συμβουλή σου σχετικά με τα όποια προβλήματα αντιμετωπίζουν. Φαίνεται να μην μπορούν καν να ζήσουν χωρίς εσένα. Η καρδιά σου, όμως, δεν αγωνιά; Κάποιοι, βέβαια, δεν αγωνιούν καθόλου. Ένας αντίχριστος δεν αγωνιά, αλλά αντίθετα χαίρεται, γιατί νομίζει ότι η θέση του είναι πάνω απ’ όλους τους άλλους. Ένας μέσος, κανονικός άνθρωπος, ωστόσο, όταν ψήνεται στη φωτιά, αγωνιά. Θεωρεί πως είναι ένα τίποτα, άλλος ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Δεν θεωρεί τον εαυτό του πιο δυνατό απ’ τους άλλους. Πιστεύει όχι μόνο ότι δεν μπορεί να κάνει καθόλου πρακτικό έργο, αλλά και ότι θα καθυστερήσει το έργο της εκκλησίας και τον εκλεκτό λαό του Θεού· έτσι, θα αναλάβει την ευθύνη και θα παραιτηθεί. Έτσι είναι όποιος έχει λογική. Λύνεται εύκολα αυτό το πρόβλημα; Όσοι έχουν λογική είναι εύκολο να το λύσουν, αλλά για όσους δεν έχουν λογική είναι δύσκολο. Αν με το που αποκτήσεις θέση αρχίσεις ξεδιάντροπα να απολαμβάνεις τα οφέλη της κι έτσι σε αποκαλύψουν και σε αποκλείσουν επειδή δεν κάνεις αληθινό έργο, εσύ το έχεις προκαλέσει αυτό στον εαυτό σου και σου αξίζει αυτό που θα πάθεις! Δεν αξίζεις τον παραμικρό οίκτο και την παραμικρή συμπόνια. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί επιμένεις να στέκεσαι σε υψηλή θέση. Βάζεις τον εαυτό σου στη φωτιά για να ψηθεί. Μόνος σου τραυματίζεις τον εαυτό σου. Αν δεν θέλεις να κάθεσαι στη φωτιά και να ψήνεσαι, τότε να εγκαταλείψεις όλους αυτούς τους τίτλους και τα φωτοστέφανα και να πεις στους αδελφούς και τις αδελφές σου τις πραγματικές καταστάσεις και τις σκέψεις που έχεις στην καρδιά σου. Αν το κάνεις αυτό, οι αδελφοί και οι αδελφές θα μπορούν να σε μεταχειριστούν σωστά και δεν θα χρειάζεται να μεταμφιέζεσαι. Τώρα που εκφράστηκες ανοιχτά και φανέρωσες την αληθινή σου κατάσταση, δεν νιώθεις πιο άνετα και ήρεμα; Γιατί να βαδίζεις με ένα τόσο βαρύ φορτίο στην πλάτη σου; Αν αποκαλύψεις την αληθινή σου κατάσταση, θα σε περιφρονήσουν πράγματι οι αδελφοί και οι αδελφές; Θα σε εγκαταλείψουν όντως; Όχι βέβαια. Αντιθέτως, θα σε επιδοκιμάσουν και θα σε θαυμάσουν που τόλμησες να μιλήσεις από καρδιάς. Θα πουν ότι είσαι ειλικρινής. Αυτό δεν πρόκειται να εμποδίσει το έργο σου στην εκκλησία ούτε να έχει την παραμικρή αρνητική επίδραση σ’ αυτό. Αν δουν πραγματικά οι αδελφοί και οι αδελφές ότι δυσκολεύεσαι, θα σε βοηθήσουν και θα συνεργαστούν μαζί σου με τη θέλησή τους. Τι λέτε; Έτσι δεν θα γινόταν; (Ναι.) Είναι ό,τι πιο ανόητο να μεταμφιέζεσαι συνέχεια για να σε θαυμάζουν οι άλλοι. Η καλύτερη προσέγγιση είναι να είσαι συνηθισμένος και να έχεις κανονική καρδιά, να μπορείς να εκφράζεσαι ανοιχτά στον εκλεκτό λαό του Θεού με αγνό και απλό τρόπο και να συμμετέχεις συχνά σε συζητήσεις από καρδιάς. Όταν οι άνθρωποι σε σέβονται, σε θαυμάζουν, σε επαινούν υπερβολικά ή λένε κολακευτικά λόγια, να μην το δέχεσαι ποτέ. Πρέπει να τα απορρίπτεις όλα αυτά. Για παράδειγμα, κάποιοι μπορεί να πουν: «Εσύ δεν είσαι καθηγητής πανεπιστημίου; Αφού έχεις τόσες γνώσεις, πρέπει να καταλαβαίνεις πολύ καλά την αλήθεια». Πες τους: «Τι κι αν είμαι καθηγητής πανεπιστημίου; Όσες γνώσεις κι αν έχω, δεν μπορούν να πάρουν τη θέση της αλήθειας. Αυτές οι γνώσεις μού έχουν προκαλέσει μεγάλο πόνο, είναι εντελώς άχρηστες. Μη με θεωρείτε σπουδαίο, δεν είμαι παρά ένας συνηθισμένος άνθρωπος». Είναι φυσικό κάποιοι να δυσκολεύονται να εγκαταλείψουν τη θέση τους. Θέλουν στ’ αλήθεια να είναι συνηθισμένοι, καθημερινοί άνθρωποι και να πάρουν τη σωστή θέση του δημιουργήματος. Δεν θέλουν να υποφέρουν τόσο, αλλά δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Θεωρούν πάντοτε πως είναι ανώτεροι και δεν θέλουν να ξεκαβαλήσουν το καλάμι. Αυτό είναι πρόβλημα. Τους αρέσει να γυρίζουν όλοι γύρω τους και να τους κοιτούν με θαυμασμό. Τους αρέσει που τους εμπιστεύονται όλα τους τα προβλήματα, που βασίζονται σ’ αυτούς, που τους ακούνε και τους θαυμάζουν. Τους αρέσει να τους θεωρούν ανώτερους και ειδικούς στα πάντα, να τους περνάνε για παντογνώστες που τα καταλαβαίνουν όλα, ενώ σκέφτονται ότι θα ήταν υπέροχο αν οι άλλοι τούς έβλεπαν σαν νικητές. Αυτό δεν θεραπεύεται με τίποτα. Κάποιοι άνθρωποι δέχονται τις φιλοφρονήσεις και τα στεφάνια που τους χαρίζουν οι άλλοι και παίζουν για ένα διάστημα τον ρόλο του υπερανθρώπου και της σπουδαίας προσωπικότητας. Ωστόσο, αισθάνονται άβολα και αγωνιούν. Τι πρέπει να κάνουν αυτοί οι άνθρωποι; Όποιος θέλει να σε κολακεύσει, στην πραγματικότητα σε ρίχνει στη φωτιά για να ψηθείς και πρέπει να μείνεις μακριά του. Αλλιώς, βρες μια ευκαιρία να του αποκαλύψεις την αλήθεια της διαφθοράς σου, μίλησέ του για την πραγματική σου κατάσταση και φανέρωσε τα ελαττώματα και τις αδυναμίες σου. Αν το κάνεις αυτό, θα πάψει να σε λατρεύει και να σε θαυμάζει. Είναι εύκολο να το κάνεις; Στην πραγματικότητα, εύκολο είναι. Αν πράγματι δεν μπορείς να το κάνεις, αυτό αποδεικνύει την υπερβολική αλαζονεία και έπαρσή σου. Περνιέσαι στ’ αλήθεια για υπεράνθρωπος, για σπουδαία προσωπικότητα, και αυτήν τη διάθεση που έχεις μέσα σου δεν τη μισείς και δεν την αποστρέφεσαι καθόλου. Εφόσον είναι έτσι τα πράγματα, δεν μπορείς παρά να περιμένεις το στραβοπάτημα που θα σε ντροπιάσει στα μάτια των άλλων. Αν έχεις πραγματικά λογική, η διεφθαρμένη διάθεση που θέλει πάντα να παριστάνει τον υπεράνθρωπο και τη σπουδαία προσωπικότητα θα σε κάνει να νιώθεις απέχθεια και αηδία. Πρέπει να έχεις τουλάχιστον αυτό το συναίσθημα. Μόνο τότε μπορείς να μισήσεις τον εαυτό σου και να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα. Πώς πρέπει να ασκείσαι για να είσαι ένας καθημερινός, συνηθισμένος, κανονικός άνθρωπος; Πρώτον, πρέπει να αρνηθείς και να εγκαταλείψεις αυτά στα οποία είσαι προσκολλημένος και θεωρείς τόσο καλά και πολύτιμα, καθώς κι εκείνα τα επιφανειακά, όμορφα λόγια με τα οποία σε θαυμάζουν και σε επαινούν οι άλλοι. Αν έχεις ξεκαθαρίσει μέσα σου τι άνθρωπος είσαι, ποια είναι η ουσία σου, ποιες είναι οι αδυναμίες σου και τι διαφθορά αποκαλύπτεις, τότε πρέπει να συναναστραφείς φανερά γι’ αυτό με τους άλλους, για να δουν την αληθινή σου κατάσταση, τις σκέψεις και τις απόψεις σου, για να μάθουν τι γνώση έχεις για όλα αυτά. Όπως και να ’χει, μην προσποιείσαι και μην υποκρίνεσαι, μην κρύβεις απ’ τους άλλους τη διαφθορά σου και τις αδυναμίες σου, ώστε να μην τις γνωρίζει κανείς. Μια τέτοια ψεύτικη συμπεριφορά αποτελεί εμπόδιο στην καρδιά σου, και είναι και διεφθαρμένη διάθεση· μπορεί να εμποδίσει τους ανθρώπους να μετανοήσουν και να αλλάξουν. Πρέπει να προσευχηθείς στον Θεό, και να αναλογιστείς και να αναλύσεις καθετί ψευδές, όπως είναι ο έπαινος που σου προσφέρουν οι άλλοι, η δόξα με την οποία σε περιλούζουν και οι δάφνες που σου απονέμουν. Πρέπει να καταλάβεις τι ζημιά σου κάνουν όλα αυτά, κι έτσι θα καταλάβεις πού βρίσκεσαι, θα αποκτήσεις αυτογνωσία και δεν θα θεωρείς πλέον πως είσαι υπεράνθρωπος ή κάποια σπουδαία μορφή. Μόλις αποκτήσεις τέτοια αυτογνωσία, θα σου είναι εύκολο να αποδεχτείς την αλήθεια, να δεχτείς μέσα σου τα λόγια του Θεού και όσα ζητάει Εκείνος απ’ τον άνθρωπο, να δεχτείς τη σωτηρία σου απ’ τον Δημιουργό, αλλά και να είσαι σταθερά ένας άνθρωπος συνηθισμένος, ειλικρινής και αξιόπιστος, και να δημιουργήσεις μια κανονική σχέση ανάμεσα στον εαυτό σου —που είσαι ένα δημιούργημα— και τον Θεό —τον Δημιουργό. Αυτό ακριβώς ζητά ο Θεός απ’ τους ανθρώπους, και είναι κάτι που σίγουρα μπορούν να κάνουν. Ο Θεός επιτρέπει μόνο σε συνηθισμένους, κανονικούς ανθρώπους να προσέλθουν ενώπιόν Του. Δεν δέχεται να Τον λατρεύουν οι τάχα διασημότητες, σπουδαίες προσωπικότητες και υπεράνθρωποι. Όταν εγκαταλείψεις αυτά τα ψεύτικα φωτοστέφανα, όταν παραδεχτείς ότι είσαι ένας συνηθισμένος, κανονικός άνθρωπος και προσέλθεις στον Θεό για να αναζητήσεις την αλήθεια και να προσευχηθείς σ’ Αυτόν, τότε θα έχεις μια πολύ πιο αληθινή καρδιά γι’ Αυτόν και θα νιώθεις πολύ πιο άνετα. Σε μια τέτοια στιγμή, θα καταλάβεις ότι χρειάζεσαι τη στήριξη και τη βοήθεια του Θεού και θα μπορείς να προσέρχεσαι πιο συχνά ενώπιόν Του για να αναζητάς και να προσεύχεσαι σ’ Αυτόν. Πείτε Μου, πιστεύετε ότι είναι ευκολότερο να είσαι σπουδαία προσωπικότητα και υπεράνθρωπος ή συνηθισμένος άνθρωπος; (Συνηθισμένος άνθρωπος.) Θεωρητικά, είναι εύκολο να είσαι συνηθισμένος άνθρωπος και δύσκολο να είσαι σπουδαία προσωπικότητα και υπεράνθρωπος, γιατί αυτό είναι κάτι που πάντα προκαλεί αγωνία. Ωστόσο, όταν οι άνθρωποι κάνουν τις επιλογές τους και ασκούνται σύμφωνα μ’ αυτές, χωρίς να μπορούν να το ελέγξουν θέλουν να είναι υπεράνθρωποι ή σπουδαίες προσωπικότητες. Δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς και γι’ αυτό φταίει η φύση-ουσία τους. Άρα, ο άνθρωπος χρειάζεται τη σωτηρία του Θεού. Από δω και στο εξής, όταν κάποιος σας ρωτήσει: «Πώς μπορεί κανείς να πάψει να προσπαθεί να είναι υπεράνθρωπος και σπουδαία προσωπικότητα;», θα μπορέσετε να απαντήσετε; Αρκεί να κάνετε πράξη τη μέθοδο που σας εξήγησα. Να είσαι συνηθισμένος άνθρωπος, να μη μεταμφιέζεσαι, να προσεύχεσαι στον Θεό και να μάθεις να εκφράζεσαι ανοιχτά κι απλά και να μιλάς με τους άλλους από καρδιάς. Είναι φυσικό αυτός ο τρόπος άσκησης να αποδώσει καρπούς. Σιγά σιγά, θα μάθεις να είσαι κανονικός άνθρωπος, θα πάψει να σε κουράζει η ζωή, δεν θα αγωνιάς και δεν θα πονάς. Όλοι οι άνθρωποι είναι συνηθισμένοι. Δεν έχουν καμία διαφορά μεταξύ τους, εκτός από το ότι καθένας έχει διαφορετικά χαρίσματα ή και κάπως διαφορετικό επίπεδο. Αν δεν υπήρχε η σωτηρία και η προστασία του Θεού, όλοι θα έπρατταν το κακό και θα τιμωρούνταν. Αν μπορέσεις να παραδεχτείς ότι είσαι συνηθισμένος άνθρωπος, αν μπορείς να ξεφύγεις από τις φαντασιοκοπίες και τις κενές ψευδαισθήσεις του ανθρώπου και επιζητήσεις να είσαι ειλικρινής και να κάνεις ειλικρινείς πράξεις, αν μπορείς να υποταχθείς ευσυνείδητα στον Θεό, τότε δεν θα έχεις κανένα πρόβλημα και θα βιώσεις πλήρως την ανθρώπινη ομοιότητα. Εφόσον είναι τόσο απλό, γιατί δεν υπάρχει μονοπάτι; Αυτό που είπα τώρα είναι πολύ απλό. Στην πραγματικότητα, έτσι ακριβώς είναι. Όσοι αγαπούν την αλήθεια μπορούν να το αποδεχτούν πλήρως· επίσης, αυτοί θα πουν: «Η αλήθεια είναι πως ο Θεός δεν έχει υπερβολικές απαιτήσεις απ’ τον άνθρωπο. Όλες οι απαιτήσεις Του γίνεται να ικανοποιηθούν με την ανθρώπινη συνείδηση και λογική. Δεν είναι δύσκολο να εκτελέσει καλά το καθήκον του ένας άνθρωπος. Όποιος ενεργεί με την καρδιά του, και έχει τη θέληση και την επιθυμία να το κάνει πράξη, θα το πετύχει εύκολα». Κάποιοι, όμως, δεν μπορούν να το πετύχουν. Για όσους έχουν συνέχεια φιλοδοξίες και επιθυμίες, για κείνους που θέλουν διαρκώς να είναι υπεράνθρωποι και σπουδαίες προσωπικότητες, όσο κι αν θέλουν να είναι απλοί άνθρωποι, δεν είναι εύκολο. Θεωρούν συνέχεια τον εαυτό τους ανώτερο και καλύτερο από τους άλλους, οπότε η καρδιά και το μυαλό τους καταλαμβάνονται απ’ την επιθυμία να γίνουν υπεράνθρωποι ή σπουδαίες προσωπικότητες. Όχι μόνο δεν θέλουν να είναι συνηθισμένοι άνθρωποι και να παραμείνουν στη θέση τους ως δημιουργήματα, αλλά ορκίζονται ότι δεν θα πάψουν ποτέ να επιδιώκουν να γίνουν υπεράνθρωποι και σπουδαίες προσωπικότητες. Αυτό δεν θεραπεύεται με τίποτα.

Κάποιοι άνθρωποι, ό,τι κι αν τους τύχει, δεν αναζητούν την αλήθεια και δεν προσεύχονται στον Θεό. Βασίζουν τις πράξεις τους μόνο στις δικές τους επιθυμίες, στα δικά τους χαρίσματα και στο δικό τους επίπεδο. Ακόμα και την προσευχή στον Θεό μηχανικά την κάνουν και μέσα τους σκέφτονται: «Είναι υπόθεση του Θεού το αν θα με διαφωτίσει ή δεν θα με διαφωτίσει. Εγώ απλώς θα κάνω αυτό που θεωρώ καλύτερο». Πιστεύουν ότι μπορούν άνετα να χειριστούν οι ίδιοι αυτά τα ζητήματα και ότι είναι απόλυτα ικανοί για το έργο που επιτελούν. Θεωρούν την προσευχή προς τον Θεό ως μόνο ένα θέμα διεκπεραίωσης. Πώς είναι αυτοί οι άνθρωποι; Μπορούν να παραδεχτούν ότι είναι συνηθισμένοι, κανονικοί άνθρωποι; Μπορούν να εισέλθουν στην πραγματικότητα του λόγου του Θεού; (Καθόλου.) Αυτοί οι άνθρωποι νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν τα πάντα; (Ναι.) Νομίζουν ότι, ακόμη κι αν δεν ενεργούν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, μπορούν να χειριστούν τα πάντα και ότι μπορούν να τα καταφέρουν χωρίς κανένα πρόβλημα και καμία δυσκολία, χωρίς να αναζητήσουν τα λόγια του Θεού. Σε ποιο μονοπάτι βαδίζουν οι άνθρωποι σαν αυτούς; Ένα μονοπάτι κατά το οποίο επιδιώκουν να γίνουν υπεράνθρωποι και σπουδαίες προσωπικότητες; (Ναι.) Όσο μεγάλο χάος κι αν προκαλέσουν και όσες παραβάσεις κι αν διαπράξουν, δεν πιστεύουν ότι σημαίνει κάτι αυτό. Εφόσον έχουν κάνει πολλά πράγματα, έχουν συγκεντρώσει κάποια επιτεύγματα και έχουν ένα ορισμένο αίσθημα ανωτερότητας, νομίζουν ότι έχουν πόρους και ικανότητες. Θεωρούν πως είναι άνθρωποι που έχουν εργαστεί σκληρά και έχουν πετύχει πολλά πράγματα για τον οίκο του Θεού. Δεν χρειάζονται τα λόγια του Θεού. Δεν χρειάζονται το έργο Του. Μπορούν να κάνουν τα πάντα μόνοι τους. Άνθρωποι σαν κι αυτούς δεν πρόκειται ποτέ να προσέλθουν ενώπιον του Θεού. Καυχιούνται πως μπορούν να κάνουν τα πάντα. Όταν τους συμβαίνει κάτι, ούτε προσεύχονται ποτέ στον Θεό ούτε αναζητούν τις αλήθεια-αρχές ούτε, βέβαια, συναναστρέφονται με τους αδελφούς και τις αδελφές τους. Ούτε από τον Άνωθεν αναζητούν ποτέ, για να μη μιλήσουμε για το αν αναζητούν την αλήθεια στα λόγια του Θεού. Νομίζουν ότι στα λόγια Του είναι πολλά πράγματα που δεν θίγονται και δεν εξηγούνται με συγκεκριμένο τρόπο, οπότε θεωρούν καλό να λύνουν μόνοι τους τέτοια πράγματα. Χωρίς να το καταλαβαίνουν, έχουν βάλει τον Θεό στο περιθώριο. Χωρίς να το καταλαβαίνουν, περιφρονούν τους άλλους και ποδοπατούν τους πάντες. Ο δρόμος που ακολουθούν οδηγεί στο να γίνουν διασημότητες, σπουδαίες προσωπικότητες και υπεράνθρωποι. Και αυτοί οι άνθρωποι στο τέλος δεν μπορούν να παραμείνουν ακλόνητοι. Αν τους ζητούσες να μάθουν να παραδέχονται πως είναι συνηθισμένοι, πως μπορεί να κάνουν και λάθη, να διαπράξουν παραβάσεις και να αποτύχουν, καθώς και ότι έχουν πολλά ελαττώματα και ατέλειες, θα μπορούσαν να το κάνουν; (Δεν θα μπορούσαν.) Αν τους έλεγες να βγάλουν αυτά τα φωτοστέφανα και τα στεφάνια, να εγκαταλείψουν τη μεγάλη εκτίμηση των αδελφών τους, μαζί με το κύρος και τη θέση τους στην εκκλησία, θα συμφωνούσαν να το κάνουν; (Όχι.) Θα έλεγαν: «Πώς είναι δυνατόν να εγκαταλείψω με τη θέλησή μου τη φήμη και τα στεφάνια που με τόσο κόπο κέρδισα; Δεν είμαι τόσο ανόητος!» Θέλουν σαν τρελοί να τους βλέπουν όλο και περισσότεροι ως υπερανθρώπους και ως σπουδαίες προσωπικότητες. Δεν τους αρέσει να βλέπουν οι άλλοι τα ελαττώματα και τις ατέλειές τους και να τους αντιμετωπίζουν σαν κανονικούς ανθρώπους και, ακόμα χειρότερα, να εκθέτουν τα λάθη, τις αποτυχίες και τη διαγωγή τους. Μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να προσέρχονται συχνά ενώπιον του Θεού για να προσευχηθούν και να αναζητήσουν την αλήθεια; (Δεν μπορούν.) Ακόμα κι αν προσέλθουν ενώπιον του Θεού για να προσευχηθούν, θα το κάνουν με ειλικρινή καρδιά; Όχι. Όλα όσα λένε και κάνουν είναι για να αποκτήσουν στεφάνι στο κεφάλι τους και για να ενισχύσουν το κύρος τους. Ό,τι κάνουν το κάνουν για να το βλέπουν όλοι, αλλά δεν δέχονται την εξονυχιστική εξέταση του Θεού και δεν μπορούν να Του προσφέρουν μια ειλικρινή καρδιά, δεν έχουν τέτοια. Δεν καταλαβαίνουν με τίποτα τις προθέσεις του Θεού στον λόγο Του και ούτε μπορούν να ενεργήσουν σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του. Αυτοί οι άνθρωποι, λοιπόν, ακόμα κι αν θέλουν να αναζητήσουν την αλήθεια και να απαλλαγούν απ’ την επιθυμία να γίνουν διάσημοι ή σπουδαίες προσωπικότητες, δεν είναι ειλικρινείς. Δεν μπορούν να επαναστατήσουν ενάντια στη σάρκα ούτε να κάνουν πράξη την αλήθεια. Τι άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι δύσπιστοι. Αντίχριστοι. Μόλις οι αντίχριστοι αποκτήσουν θέση, επιρροή και λίγο κύρος ανάμεσα στους ανθρώπους, θα βάλουν τα δυνατά τους για να ιδρύσουν ένα ανεξάρτητο βασίλειο και θ’ αρχίσουν να βαδίζουν σ’ ένα μονοπάτι χωρίς επιστροφή. Όσες φορές κι αν συναναστραφείς μαζί τους πάνω στην αλήθεια ή τους κλαδέψεις, τίποτα δεν πρόκειται να βγει. Στον οίκο του Θεού, η συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, η συζήτηση για βιωματικές μαρτυρίες, η επιδίωξη να αγαπάς τον Θεό και να καταθέτεις μαρτυρία γι’ Αυτόν και η συναναστροφή πάνω στην αγνή κατανόηση και τις αλήθεια-αρχές —όλα αυτά τα θετικά πράγματα είναι αποτελεσματικά μόνο για όσους αγαπούν την αλήθεια και έχουν τρομερή προσδοκία για τον Θεό. Για όσους δεν αγαπούν την αλήθεια, εκείνους που επιδιώκουν μόνο ευλογίες και εκείνους που τους αρέσει να παίζουν τον ρόλο του υπερανθρώπου και της σπουδαίας προσωπικότητας, δεν είναι καθόλου χρήσιμα. Οποιαδήποτε αλήθεια, οποιαδήποτε σωστά λόγια και θετικά πράγματα είναι για εκείνους που αγαπούν την αλήθεια και τον λόγο του Θεού και έχουν τρομερή προσδοκία για τον Θεό. Όσοι δεν πληρούν αυτές τις προδιαγραφές, μόλις ακούσουν την αλήθεια, θα πουν κι αυτοί ότι η αλήθεια είναι καλή και σωστή, αλλά μετά θα το συλλογιστούν και θα σκεφτούν: «Για ποιον λόγο ζω; Ζω για το κύρος, για τη θέση, για τα στεφάνια, για τα φωτοστέφανα και για τις ανταμοιβές του Θεού. Αν δεν έχω αυτά, έχω αξιοπρέπεια; Τι νόημα έχει η ζωή μου; Η πίστη στον Θεό δεν είναι μόνο ένα μέσο για να κυνηγήσω τις ανταμοιβές και τα στεφάνια; Τώρα που έχω πληρώσει τόσο μεγάλο τίμημα με την καρδιά και το αίμα μου, και μετά από τόσο καιρό που περίμενα, ήρθε επιτέλους η ώρα να ανταμείψει ο Θεός τους καλούς και να τιμωρήσει τους κακούς. Τώρα είναι η ώρα να στεφανωθώ και να λάβω την ανταμοιβή μου. Πώς είναι δυνατόν να το παραχωρήσω αυτό σε κάποιον άλλον; Αν είμαι κανονικός άνθρωπος, συνηθισμένος άνθρωπος, σαν όλους τους άλλους απλούς ανθρώπους, τότε ποιος ο λόγος να ζω έτσι; Δεν είμαι τόσο ανόητος!» Υπάρχει περίπτωση να θεραπευτεί ένας τέτοιος άνθρωπος; (Όχι.) Τέτοιους ανθρώπους μην προσπαθείς να τους πείσεις. Η αλήθεια δεν είναι γι’ αυτούς, δεν τη θέλουν. Τέτοιοι άνθρωποι αναζητούν μόνο ευλογίες και στεφάνια. Έχουν επιθυμίες και φιλοδοξίες μεγαλύτερες απ’ ό,τι είναι αναγκαίο για τους κανονικούς ανθρώπους. Κάποιοι δεν μπορούν να φανταστούν γιατί οι άνθρωποι τέτοιου είδους προσκολλώνται στη θέση και στην εξουσία και δεν τις εγκαταλείπουν. Τέτοια είναι η ουσία και η έμφυτη φύση τους. Εσύ δεν το καταλαβαίνεις γιατί έχεις διαφορετική ουσία απ’ τη δική τους, ενώ ούτε εκείνοι μπορούν να καταλάβουν εσένα. Δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί είσαι τόσο ανόητος. Δεν θέλεις έτοιμα στεφάνια, φωτοστέφανα και κύρος, αλλά προτιμάς να είσαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος, πράγμα που θεωρούν αδιανόητο. Αυτό πιστεύουν τέτοιοι άνθρωποι: «Επιδιώκεις την αλήθεια ευσυνείδητα, κάνεις πράξη ό,τι σου λέει ο Θεός, κάνεις ό,τι σου λέει Εκείνος να κάνεις και υποτάσσεσαι σε ό,τι σου λέει. Πώς είναι δυνατόν να τόσο ανόητος;» Νομίζουν ότι είναι ανοησία να είσαι ειλικρινής και να κάνεις πράξη την αλήθεια, ότι δηλώνει άγνοια και χαζομάρα. Θεωρούν τον εαυτό τους έξυπνο που επιδιώκουν τη γνώση και περνιούνται για ανώτεροι. Αφού νομίζουν ότι καταλαβαίνουν τα πάντα, συμπεραίνουν ότι «δεν έχει νόημα η ζωή κάποιου που δεν έχει θέση και κύρος, δεν φοράει στεφάνια στο κεφάλι του και δεν έχει καμία αξία ανάμεσα στους ανθρώπους και καμία αξιόλογη εξουσία. Είτε για τη φήμη είτε για το κέρδος πρέπει να ζει κανείς. Αν δεν ζει για το ένα, πρέπει να ζει για το άλλο». Αυτή δεν είναι η λογική του Σατανά; Αν ζουν με τη λογική του Σατανά, τότε δεν μπορούν να θεραπευτούν. Δεν θα μπορούσαν ποτέ να δεχτούν κανένα από τα λόγια του Θεού, τα θετικά πράγματα και τις σωστές συμβουλές. Και αν δεν μπορούν να τα δεχτούν αυτά, τι άλλο μπορεί να γίνει; Αυτά τα λόγια που λέμε δεν είναι γι’ αυτούς. Απευθύνονται μόνο σε ανθρώπους που έχουν κανονική ανθρώπινη φύση, μόνο σε ανθρώπους που έχουν τρομερή προσδοκία για τον Θεό. Μόνο σ’ αυτούς απευθύνονται. Μόνο αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να ακούσουν και να αναλογιστούν σοβαρά τα λόγια του Θεού, να κατανοήσουν την αλήθεια, να ενεργήσουν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους όπως απαιτεί ο Θεός, να κάνουν πράξη και να βιώσουν τα λόγια Του στα περιβάλλοντα που έχει διαμορφώσει Εκείνος και να εισέλθουν σταδιακά στην αλήθεια-πραγματικότητα. Όσο για κείνους που τρέφουν στην καρδιά τους περιφρόνηση και εχθρότητα απέναντι στα θετικά πράγματα και τον λόγο του Θεού, αυτοί δεν μπορούν να συμβιβαστούν με μια αδιάφορη και συνηθισμένη ζωή, δεν μπορούν να είναι κοινοί άνθρωποι, να προσέρχονται ευσυνείδητα ενώπιον του Θεού και να αναζητούν και να περιμένουν με όλη τους την καρδιά όσον αφορά ζητήματα που δεν καταλαβαίνουν. Δεν τους φτάνει να είναι τέτοιοι άνθρωποι. Ένας τέτοιος άνθρωπος, λοιπόν, είναι αδύνατο να σωθεί. Η βασιλεία των ουρανών δεν έχει ετοιμαστεί για αυτούς τους ανθρώπους. Το καταλαβαίνετε; (Το καταλαβαίνουμε.) Όποιος μπορεί να είναι το συνηθισμένο, κανονικό δημιούργημα για το οποίο μιλάει ο Θεός και να στέκεται στην κατάλληλη θέση του δημιουργήματος, όποιος είναι πρόθυμος να είναι ο ανόητος που δέχεται την περιφρόνηση των άλλων και μπορεί να δέχεται τα λόγια του Θεού και να υποτάσσεται σε αυτά, όποια κι αν είναι, με το να προσέρχεται συχνά ενώπιον του Θεού, να αναζητά συχνά και να διαθέτει ειλικρινή καρδιά, μπορεί να γίνει ένας απ’ τους νικητές που έχει αναφέρει ο Θεός. Και όποιος γίνει ένας απ’ τους νικητές που έχει αναφέρει ο Θεός, θα λάβει τελικά αυτό που Εκείνος έχει υποσχεθεί στην ανθρωπότητα. Αυτό είναι βέβαιο.

Όταν ο Θεός αξιολογεί αν κάποιος είναι καλός ή κακός, αν επιδιώκει την αλήθεια και αν μπορεί να φτάσει στη σωτηρία του Θεού, εξετάζει το κατά πόσο εκείνος ο άνθρωπος κατανοεί τα λόγια Του και ποια στάση κρατά απέναντι σ’ Αυτά. Εξετάζει αν ο άνθρωπος μπορεί να κάνει πράξη τις αλήθειες που καταλαβαίνει. Εξετάζει αν, όταν κλαδεύεται και δοκιμάζεται, μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια. Εξετάζει αν επιθυμεί και αν αποδέχεται τον Θεό με ειλικρινή καρδιά. Ο Θεός δεν κρίνει τη μόρφωση του ανθρώπου, το επίπεδό του, τα χαρίσματά του, πόσο μακριά έχει ταξιδέψει ή πόσο έργο έχει κάνει. Δεν τα εξετάζει αυτά τα πράγματα ούτε τα επιθυμεί. Ας πούμε ότι θέλεις πάντα να παρουσιάζεις στον Θεό τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες σου και να τις ανταλλάσσεις με ανταμοιβές και στεφάνια, αλλά πάντα απορρίπτεις και αγνοείς τα λόγια του Θεού. Έχει πει χιλιάδες και χιλιάδες λόγια, όμως στην καρδιά σου δεν παραμένει ούτε ένα απ’ αυτά. Ούτε μια λέξη απ’ τις προτροπές, τις προειδοποιήσεις ή τις υπενθυμίσεις Του, τις κρίσεις, τις παιδεύσεις ή τις διδαχές Του· ούτε ένα από αυτά τα λόγια δεν το έχεις στην καρδιά σου. Δεν έχεις ούτε έναν λόγο που έχει πει ο Θεός ως σύνθημα στην καρδιά σου. Η καρδιά σου δεν θυμάται ούτε έναν λόγο του Θεού και, ταυτόχρονα, δεν πληρώνεις κανένα τίμημα για να κάνεις πράξη τα λόγια Του και να εισέλθεις σ’ αυτά. Αν όλα αυτά είναι αλήθεια, τότε, όπως το βλέπει ο Θεός, η έκβαση και ο προορισμός σου έχουν ήδη καθοριστεί. Αν, υπό την παρουσία του Θεού, του Δημιουργού, δεν έχεις συμφιλιωθεί με την ιδέα να είσαι ένας συνηθισμένος, κοινός άνθρωπος, αν τολμάς υπό την παρουσία του Δημιουργού να φέρεσαι με αυθάδεια, αν θέλεις συνέχεια να παριστάνεις τη σπουδαία προσωπικότητα, τον υπεράνθρωπο, το εξαιρετικό άτομο και δεν παραμένεις στη θέση που σου έχει δώσει ο Θεός, τότε τι περιμένεις να αποκτήσεις απ’ τον Θεό; Θα σου το δώσει; Εάν οι άνθρωποι θέλουν να αποκτήσουν αυτά που έχει υποσχεθεί στον άνθρωπο ο Θεός, πρέπει πρώτα να ακολουθήσουν την οδό του Θεού. Αυτός είναι ο γενικός προσανατολισμός. Όσον αφορά τον ειδικό προσανατολισμό, πρέπει να ακούνε και να κάνουν πράξη τα λόγια Του. Αυτό το μονοπάτι δεν πρόκειται να τους οδηγήσει ποτέ σε λάθος κατεύθυνση. Να ακούς και να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού, να τα μετατρέψεις στην πραγματικότητα της ζωής σου, στη βάση, στις αρχές, στην κατεύθυνση και στον στόχο που έχουν τα λεγόμενά σου, η συμπεριφορά σου, η οπτική σου για τα πράγματα και ο τρόπος με τον οποίο ενεργείς. Αυτό σημαίνει πως τα λεγόμενα και οι κρίσεις σου πρέπει να έχουν ως βάση τα λόγια του Θεού. Κάθε φορά που επιλέγεις να έχεις σχέσεις με ένα είδος ατόμου και να αποφύγεις ή να απορρίψεις ένα άλλο είδος, πρέπει να έχεις ως βάση τα λόγια του Θεού. Ακόμα κι αν θυμώνεις και καταριέσαι τους άλλους, οι πράξεις σου πρέπει να έχουν τις κατάλληλες αρχές και το κατάλληλο πλαίσιο και κατά βάση να συμφωνούν με την αλήθεια. Αν το κάνεις αυτό, θα βιώσεις την πραγματικότητα του λόγου του Θεού και θα λάβεις την έγκρισή Του. Το να επιδιώκεις να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα είναι μια διαδικασία κατά την οποία επιδιώκεις την αλήθεια και βιώνεις την κανονική ανθρώπινη φύση, ώστε να γίνεις κατάλληλο δημιούργημα. Είναι, επίσης, μια διαδικασία απελευθέρωσης απ’ την προσπάθεια να γίνεις υπεράνθρωπος, εξαιρετικός άνθρωπος και διασημότητα ή σπουδαία προσωπικότητα. Για να ξεφύγεις απ’ το μονοπάτι στο οποίο προσπαθείς να γίνεις υπεράνθρωπος, διασημότητα και σπουδαία προσωπικότητα ή από μια τέτοια μέθοδο επιδίωξης, πρέπει πρώτα να σκύψεις το κεφάλι, να ταπεινωθείς, να παραδεχτείς ότι είσαι άνθρωπος, ένας ασήμαντος άνθρωπος που δεν μπορεί να κάνει τίποτα χωρίς την καθοδήγηση του Θεού· ένας απλός, συνηθισμένος άνθρωπος. Πρέπει να παραδεχτείς ότι μακριά από τον Θεό και απ’ τα λόγια Του είσαι ένα τίποτα. Είσαι ένας άνθρωπος πρόθυμος να αποδεχτεί την κυριαρχία και την ενορχήστρωση του Δημιουργού. Χωρίς την αναπνοή που σου έδωσε Εκείνος, χωρίς όλα αυτά που σου έχει δώσει, είσαι ένα πτώμα, ένας άχρηστος. Φυσικά, ενώ αναγνωρίζεις αυτά τα πράγματα, πρέπει να προσέλθεις ενώπιον του Θεού και να αποδεχτείς όλα τα λόγια ζωής που έχει πει Εκείνος. Το πιο σημαντικό είναι να εισέλθεις στην πραγματικότητα αυτών των λόγων που έχει πει ο Θεός, να βάλεις τα λόγια Του στη ζωή σου, να τα κάνεις θεμέλιο και βάση της ζωής και της ύπαρξής σου, αλλά και πηγή και στήριγμα της επιβίωσής σου για όλη σου τη ζωή. Αυτή είναι η πρόθεση του Θεού και η ύψιστη απαίτησή Του από τον άνθρωπο.

Το βασικό θέμα της σημερινής μας συναναστροφής ήταν πώς να αντιμετωπίζει κανείς τα λόγια του Θεού, πώς να τρώει και να πίνει τα λόγια Του, πώς να τα εκτιμούν πάρα πολύ οι άνθρωποι και πώς να τα κάνουν πράξη ώστε να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα και να φτάσουν στη σωτηρία. Κυρίως, συναναστραφήκαμε πάνω στο πόσο σημαντικός είναι ο λόγος του Θεού. Ακριβώς εκείνα τα πράγματα είναι που σας λείπουν και που πρέπει να διαθέτει ο άνθρωπος. Αν δεν έκανα αυτήν τη συναναστροφή, δεν θα μπορούσατε να διακρίνετε ξεκάθαρα αυτά τα πράγματα. Φαίνεται ότι υποσυνείδητα γνωρίζετε κάποια πράγματα, αλλά δεν μπορείτε να τα εξηγήσετε ξεκάθαρα. Είναι σαν να γράφεις ένα άρθρο· έχεις κάνει το σχεδιάγραμμα, αλλά ακόμα δεν μπορείς να δώσεις μορφή στο περιεχόμενο. Αυτή είναι η πραγματική σας κατάσταση. Η σημερινή συναναστροφή πάνω σ’ αυτά τα πράγματα αποτελεί για εσάς υπενθύμιση και προειδοποίηση. Τα λόγια του Θεού είναι ό,τι σημαντικότερο για όλους τους ανθρώπους και δεν υπάρχει υποκατάστατο για την αλήθεια. Μόλις το καταλάβετε αυτό, θα έχετε μονοπάτι άσκησης. Πρέπει να κάνετε περισσότερα πράγματα για να τρώτε, να πίνετε και να κάνετε πράξη τα λόγια του Θεού, ώστε να εισέλθετε στην πραγματικότητα των λόγων Του. Τι πρέπει να κάνεις αν νομίζεις ότι έχεις πολύ μικρό ανάστημα και ελλιπή ικανότητα κατανόησης κι ότι δεν μπορείς να εντρυφήσεις στα βαθιά λόγια του Θεού ή να τα πλησιάσεις, ούτε και μπορείς να τα εφαρμόσεις στον εαυτό σου; Ξεκίνα τρώγοντας και πίνοντας τα πιο επιφανειακά. Απομνημόνευσε μέσα σου τα απλά, ευκολονόητα λόγια που μπορείς να κάνεις πράξη, μετάτρεψέ τα στις αρχές που ακολουθείς καθώς ασκείσαι και πράξε σύμφωνα με αυτά. Αν ο Θεός λέει να πας ανατολικά, τότε πήγαινε ανατολικά. Αν λέει να πας δυτικά, τότε πήγαινε δυτικά. Αν λέει να προσεύχεσαι περισσότερο, τότε να προσεύχεσαι περισσότερο. Κάνε ό,τι λέει ο Θεός. Είναι προτιμότερο να σε θεωρούν οι άλλοι ανόητο, παρά να είσαι κάποιος που ο Σατανάς θα θεωρούσε ευφυή και έξυπνο. Οι πραγματικά έξυπνοι και σοφοί είναι μόνο εκείνοι που επιλέγουν να κάνουν πράξη την αλήθεια με μοναδικό στόχο να κερδίσουν την έγκριση του Θεού.

25 Σεπτεμβρίου 2021