Για να εκτελεί κάποιος ικανοποιητικά το καθήκον του, το σημαντικότερο είναι να καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια για την αλήθεια. Μόνο αν αντιλαμβάνονται την αλήθεια-αρχές μπορούν οι άνθρωποι να δρουν σύμφωνα με αυτές τις αρχές. Επίσης, πρέπει να μαθαίνουν για τους διάφορους τομείς εξειδίκευσης και για τις ειδικές δεξιότητες που αφορούν τα καθήκοντά τους κι είναι απαραίτητο να μάθουν μερικές απλές και πρακτικές τεχνικές. Κάποιοι άνθρωποι έχουν κάποιες τεχνικές γνώσεις, αλλά δεν ξέρουν πώς να τις εφαρμόζουν στα καθήκοντά τους. Δεν καταλαβαίνουν ποτέ ξεκάθαρα πώς να τις εφαρμόσουν στα διάφορα πράγματα που κάνουν. Δεν ξέρουν να τα κάνουν με τρόπο σωστό, σύμφωνο με την αλήθεια-αρχές και που να μπορεί να ωφελήσει τους άλλους ούτε ξέρουν ποιος τρόπος είναι λανθασμένος και παραβιάζει τις αρχές. Το μυαλό τους είναι μπερδεμένο. Τους φαίνεται σωστός ένας τρόπος, αλλά μετά βλέπουν κι άλλες επιλογές, κι έτσι δεν είναι ποτέ σίγουροι πώς να ενεργήσουν σωστά και ούτε ξέρουν πώς να ασκηθούν για να ακολουθούν το σωστό μονοπάτι. Τι αποδεικνύει αυτό; (Ότι δεν κατανοούν την αλήθεια.) Αυτοί οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια και είναι μπερδεμένοι σχετικά με την εσωτερική τους κατάσταση και τα πρότυπα με βάση τα οποία κατανοούν και αξιολογούν πολλά πράγματα. Για κάτι με το οποίο δεν ασχολούνται, νομίζουν ότι κατανοούν τα πάντα και ότι όλα τους είναι εύκολα. Όταν όμως συναντούν μια τέτοια κατάσταση στην πραγματική ζωή, δεν την καταλαβαίνουν, δεν ξέρουν πώς να την αντιμετωπίσουν και με ποιον τρόπο να προχωρήσουν. Μόνο τότε καταλαβαίνουν ότι δεν έχουν τίποτα και ότι δεν κατανοούν καθόλου την αλήθεια. Τα δόγματα για τα οποία μιλούσαν παλιότερα είναι πια άχρηστα. Δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να αναζητήσουν πληροφορίες από τους άλλους και να συζητήσουν την κατάσταση μαζί τους. Αυτό συμβαίνει όταν έρχονται αντιμέτωποι με μια κατάσταση αυτοί που δεν κατανοούν την αλήθεια. Τα έχουν χαμένα, είναι μες στο άγχος, νομίζουν πως τα κάνουν όλα λάθος και δεν μπορούν να βρουν το σωστό μονοπάτι. Μόνο τότε καταλαβαίνουν ότι χωρίς την αλήθεια είναι πολύ δύσκολο να κάνεις το παραμικρό βήμα! Τι χρειάζονται περισσότερο αυτοί οι άνθρωποι τη συγκεκριμένη στιγμή; Τις σατανικές φιλοσοφίες και γνώσεις ή την κατανόηση της αλήθειας; Το σημαντικότερο πράγμα είναι να κατανοήσουν την αλήθεια. Αν δεν κατανοείς την αλήθεια, τότε ακόμη και να τελειώσεις μια εργασία, θα νιώθεις αβεβαιότητα. Δεν θα ξέρεις αν την έκανες σωστά ούτε τι αποτέλεσμα θα έχει όταν ολοκληρωθεί. Δεν μπορείς να τα υπολογίσεις αυτά τα πράγματα. Γιατί δεν μπορείς να τα υπολογίσεις; Γιατί είναι πάντα η καρδιά σου γεμάτη αβεβαιότητα; Γιατί όταν κάνεις πράγματα, δεν ξέρεις σίγουρα αν τα κάνεις με τρόπο που είναι πραγματικά κι αληθινά σύμφωνος με τις αρχές, αν αυτό που κάνεις πράξη είναι οι αρχές και αν η άσκησή σου συμφωνεί ή δεν συμφωνεί με την αλήθεια. Δεν μπορείς να το επιβεβαιώσεις αυτό. Αν πετύχεις κάποιο μικρό αποτέλεσμα όσο εκτελείς το καθήκον σου, θα νομίζεις ότι έχεις σπουδαίες ικανότητες κι έχεις αποκτήσει κάποιο κεφάλαιο και εφησυχάσεις. Ωστόσο, εάν δεν υπάρχει κάποιο προφανές αποτέλεσμα ή δεν καλύπτονται τα πρότυπα των αρχών, θα αποκτήσεις αμέσως αρνητική διάθεση και θα σκεφτείς: «Πότε θα με διαφωτίσει ο Θεός; Διαφωτίζει συνέχεια τους άλλους, αλλά εγώ δεν δέχομαι έμπνευση ούτε διαφώτιση και φώτιση;» Μερικές φορές μπορεί να νομίζετε πως έχετε κάνει πράγματα με σωστές προθέσεις και πως έχετε καταβάλλει πολύ κόπο, οπότε ελπίζετε ότι ο Θεός θα χαρεί, θα εγκρίνει και θα επιβεβαιώσει με χαρά τον κόπο σας. Ταυτόχρονα, όμως, φοβάστε μήπως πει ότι δεν πράξατε σωστά και δεν το εγκρίνει. Αυτό δεν δείχνει ότι ανησυχείτε για τα κέρδη και τις απώλειες; Όταν βλέπετε ότι έχετε μικρό ανάστημα, ότι είστε πολύ επαναστατικοί κι αλαζονικοί και ότι εφησυχάζετε κάθε φορά που πετυχαίνετε το παραμικρό, τότε θα καταλάβετε ότι έχετε γίνει πολύ διεφθαρμένοι, πως είστε διάβολοι, Σατανάδες και ανάξιοι να σας σώσει ο Θεός. Τότε, μετά από κάποια ακόμη μικρά επιτεύγματα, θα σκέφτεστε ότι τελικά δεν είστε και τόσο κακοί, ότι έχετε κάποιες ικανότητες και μπορείτε να πετύχετε κάποια αποτελέσματα, κι έτσι πρέπει να επιβραβευτείτε. Δείχνει αυτό ότι ανησυχείτε για τα κέρδη και τις απώλειες; Τι προκαλεί αυτήν την ανησυχία για τα κέρδη και τις απώλειες; Σχετίζεται άμεσα με το ότι δεν κατανοείτε την αλήθεια. Όταν οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, αυτό προκαλεί πολλές καταστάσεις και πολλές εκδηλώσεις. Το βασικό είναι ότι ζουν συχνά σε κατάσταση ανησυχίας για τα κέρδη και τις απώλειες. Αυτή είναι η κανονική τους κατάσταση. Επειδή δεν καταλαβαίνεις την αλήθεια, δεν μπορείς και να υπολογίσεις τις ικανότητές σου. Δεν ξέρεις τι μπορείς και τι δεν μπορείς να κάνεις. Επειδή δεν καταλαβαίνεις την αλήθεια, δεν ξέρεις ποιες αρχές και ποια πρότυπα να ακολουθείς όταν εκτελείς το καθήκον σου ούτε ποιο αποτέλεσμα θα πρέπει να προσπαθείς να πετύχεις. Δεν ξέρεις, επίσης, ποιος είναι ο στόχος και η κατεύθυνση της ζωής. Δεν ξέρεις γιατί ο Θεός είναι θυμωμένος μαζί σου, γιατί σε επαινεί ή γιατί είναι επιεικής μαζί σου. Δεν ξέρεις τίποτα απ’ αυτά. Δεν ξέρεις ποια είναι η θέση σου και δεν μπορείς να αξιολογήσεις αν αυτά που έκανες εκπληρώνουν το καθήκον σου ως δημιούργημα κι αν το έχεις εκτελέσει ικανοποιητικά. Μερικές φορές φέρεσαι ήρεμα και άλλες φορές τολμηρά και έξαλλα. Η κατάστασή σου είναι πάντα ασταθής. Πώς γίνεται ασταθής η κατάσταση ενός ανθρώπου; Τελικά, αυτό σχετίζεται με το ότι δεν κατανοεί την αλήθεια. Όταν οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, χειρίζονται τα πράγματα χωρίς αρχές. Έχουν πολύ ασταθή συμπεριφορά και σίγουρα αποκλίνουν με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Όταν δεν κάνουν τίποτα, φαίνεται να κατανοούν τα πάντα και λένε σωστά πράγματα για τα δόγματα. Όταν όμως συμβαίνει κάτι και καλούνται να το λύσουν, να εφαρμόσουν όλες τις αλήθειες που κατανοούν στην πραγματική ζωή, τότε δεν έχουν μονοπάτι, δεν ξέρουν ποια αρχή να χρησιμοποιήσουν και μονολογούν: «Καταλαβαίνω ότι πρέπει να εκτελέσω πιστά το καθήκον μου, πως πρέπει να είμαι ειλικρινής, πως δεν πρέπει να έχω αντιλήψεις ή παρανοήσεις για τον Θεό, πως πρέπει να τον υπακούω. Αλλά αυτό πώς να το χειριστώ;» Το σκέφτονται ξανά και ξανά, προσπαθούν να εφαρμόσουν κανόνες, αλλά δεν έχουν ιδέα ποιους να εφαρμόσουν. Εσείς πιστεύετε ότι κάποιος που πρέπει να ψάξει ένα βιβλίο με τα λόγια του Θεού όταν του συμβαίνει κάτι είναι άνθρωπος που κατανοεί την αλήθεια; Αυτό δεν είναι πραγματική κατανόηση της αλήθειας. Κάποιοι άνθρωποι απλώς κατανοούν κάποια δόγματα, αλλά δεν έχουν αντιληφθεί ακόμη την πραγματικότητα αυτών των αληθειών. Αυτό δείχνει ότι αυτά που λένε συνήθως κι αυτά που πιστεύουν ότι κατανοούν δεν είναι τίποτα άλλο από δόγματα. Αν κατανοείς την αλήθεια, αν διαθέτεις την αλήθεια-πραγματικότητα, τότε όταν σου συμβαίνει κάτι, θα ξέρεις πώς να πράξεις σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και πώς να ενεργήσεις εντός των ορίων των αρχών. Αν το μόνο που κατανοείς είναι το δόγμα και όχι η αλήθεια τότε όταν σου συμβαίνει κάτι πραγματικά, αν βασιστείς στο δόγμα και ακολουθείς κανόνες, δεν πρόκειται να βρεις λύση. Δεν θα μπ0ρέσεις να βρεις ούτε την αρχή ούτε ένα μονοπάτι για να κάνεις πράξη. Τι σημαίνει αυτό; Μπορεί να φαίνεται ότι κατανοείς μια πτυχή της αλήθειας, ότι κατανοείς τη σημασία αυτών των λόγων της αλήθειας, ότι κατανοείς μέρος του θελήματος του Θεού και το τι ζητάει, λες και τα ξέρεις όλα αυτά. Όταν, όμως, σου συμβαίνει κάτι, δεν μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια, αλλά εφαρμόζεις τυφλά τους κανόνες και τα κάνεις θάλασσα. Δεν είναι ντροπιαστικό αυτό; Όσοι κατανοούν πραγματικά την αλήθεια, όταν τους συμβαίνει κάτι, μπορούν να βρουν τις αρχές που θα κάνουν πράξη, έχουν μονοπάτι άσκησης και μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια-αρχές. Όσο για εκείνους που μπορούν μόνο να ξεστομίζουν λόγια και δόγματα, αυτοί μοιάζουν να κατανοούν την αλήθεια, αλλά όταν έρχεται η ώρα να δράσουν, μπερδεύονται. Αυτό αποδεικνύει ότι εκείνοι που ξεστομίζουν λόγια και δόγματα δεν κατανοούν καθόλου την αλήθεια. Όσοι ξεστομίζουν λόγια και δόγματα προσπαθούν να εξαπατήσουν τους άλλους, είναι απατεώνες. Εξαπατούν και τον εαυτό τους και τους άλλους, πράγμα που σημαίνει ότι κάνουν κακό και στον εαυτό τους και στους άλλους!

Τώρα κατανοείτε περισσότερες αλήθειες ή περισσότερα δόγματα; (Περισσότερα δόγματα). Και ποιος ο λόγος γι’ αυτό; (Ότι δεν επιδιώκουμε την αλήθεια.) (Ότι δεν προσπαθούμε να στοχαστούμε την αλήθεια.) Έχει κάποια σχέση με αυτά τα πράγματα, αλλά όλοι οι λόγοι που αναφέρατε είναι υποκειμενικοί. Υπάρχει κι ένας αντικειμενικός λόγος, που αφορά το επίπεδο των ανθρώπων. Κάποιοι άνθρωποι ακούνε κηρύγματα εδώ και πάνω από μια δεκαετία, αλλά δεν μπορούν να ξεχωρίσουν την αλήθεια από τα δόγματα ούτε να διακρίνουν τη διαφορά ανάμεσα στο να τηρούν τους κανόνες και να κάνουν πράξη την αλήθεια. Ακούνε τα κηρύγματα ένθερμα και εργάζονται προσεκτικά για να ξεχωρίζουν όσα βλέπουν, αλλά δεν καταλαβαίνουν με τίποτα τη διαφορά. Θεωρούν σχεδόν ίδιες όλες τις συναναστροφές, δηλαδή τις θεωρούν όλες αρκετά καλές και είναι όλες αρκετά πρακτικές. Αφού τις ακούσουν, δεν μπορούν να ξεχωρίσουν το δόγμα από την αλήθεια. Υπάρχει πρόβλημα με το επίπεδό τους; (Ναι.) Μπορεί το επίπεδό σας να φτάσει στην αλήθεια-πραγματικότητα; Κάθε φορά που συναναστρέφονται οι επικεφαλής και οι εργάτες στις συναθροίσεις ή άλλες φορές που έχουν επαφές και αλληλεπιδρούν μαζί σας, μπορείτε να καταλάβετε ποιο μέρος απ’ όσα λένε είναι η αλήθεια-πραγματικότητα και ποιο είναι δόγμα; (Ναι.) Αν το καταλαβαίνετε, αυτό αποδεικνύει ότι έχετε κάποια ικανότητα διάκρισης και δεν είστε τελείως ανίκανοι να ξεχωρίζετε τα πράγματα. Αν καταλαβαίνετε τη διαφορά, αυτό αποδεικνύει ότι το επίπεδό σας δεν είναι κακό. Το επίπεδο των ανθρώπων χωρίζεται σε αρκετές κατηγορίες: χαμηλό, μέτριο, καλό και εξαιρετικό. Υπάρχουν ουσιαστικά τέσσερις κατηγορίες. Αυτοί που έχουν ακόμη χειρότερο και απ’ το χαμηλό επίπεδο δεν μπορούν να αντιληφθούν την αλήθεια, δεν έχουν καθόλου επίπεδο. Δεν καταλαβαίνουν οτιδήποτε ακούνε και δεν κάνουν τίποτα με σκέψη, λογική ή αρχές. Στο κεφάλι τους όλα είναι ένα χάος. Είναι μπερδεμένοι άνθρωποι, αυτό που θα λέγαμε με απλά λόγια κτήνη. Αν έχουν πολύ χαμηλό επίπεδο, είναι πνευματικά ανάπηροι. Δεν έχουν τη σύνεση των κανονικών ανθρώπων. Αυτοί είναι άνθρωποι που θα λέγαμε ανόητους, μισότρελους ή αφελείς.

Όσοι έχουν πολύ χαμηλό επίπεδο είναι πνευματικά ανάπηροι. Δεν χρειάζεται να μιλήσουμε άλλο γι’ αυτούς. Ας μιλήσουμε τώρα για το πώς φανερώνεται το χαμηλό επίπεδο. Κάποιοι πιστεύουν πολλά χρόνια στον Θεό, αλλά εξακολουθούν να μην κατανοούν την αλήθεια. Δεν μπορούν καν να εκτελέσουν το βασικό καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου, δεν μπορούν να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια και δεν μπορούν να καταθέσουν μαρτυρία. Αυτές είναι εκδηλώσεις χαμηλού επιπέδου. Ποιες άλλες εκδηλώσεις χαμηλού επιπέδου υπάρχουν; Οι όσοι έχουν χαμηλό επίπεδο, αφού έχουν ακούσει κηρύγματα για πολλά χρόνια, τα θεωρούν όλα ίδια, νομίζουν ότι όλα αναφέρονται στα ίδια πράγματα. Δεν μπορούν να ξεχωρίσουν καθαρά τις λεπτομέρειες των διάφορων αληθειών, πόσο μάλλον να καταλάβουν τη διαφορά ανάμεσα στην αλήθεια και στο δόγμα. Δεν μπορούν καν να μιλήσουν για τα πιο απλά λόγια και δόγματα, πόσο μάλλον να κατανοήσουν την αλήθεια. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν το χειρότερο επίπεδο απ’ όλους; Τέτοιοι άνθρωποι, όσο κι αν ακούνε κηρύγματα κι όσα χρόνια κι αν τα ακούνε, δεν μπορούν να τα καταλάβουν και δεν κατανοούν ποια είναι η αλήθεια ούτε τι σημαίνει η αυτογνωσία. Όσο καιρό κι αν πιστεύουν στον Θεό κι όσα κηρύγματα κι αν έχουν ακούσει, στο τέλος δεν μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια. Μπορούν μόνο να υπακούν μερικούς κανόνες και να θυμούνται κάποια πράγματα που θεωρούν σημαντικά, τίποτα παραπάνω δεν μπορούν να θυμηθούν. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή το επίπεδό τους είναι χαμηλό, δεν μπορούν να ανέλθουν στην αλήθεια και ούτε καταλαβαίνουν πολλά πράγματα. Το καλύτερο που μπορούν να κάνουν είναι να κατανοήσουν κάποια επιφανειακά δόγματα. Αυτό είναι το καλύτερο που μπορούν να κάνουν. Τέτοιοι άνθρωποι είναι συχνά αλαζονικοί και μιλάνε για τον εαυτό τους. Κάποιοι λένε: «Πιστεύω στον Κύριο από τότε που ήμουν στην κοιλιά της μάνας μου. Έγινα άγιος πριν από αρκετό καιρό κι έχω πολύ καιρό που έχω βαπτιστεί και καθαρθεί.» Κάποιοι έχουν αποδεχθεί το νέο έργο του Θεού εδώ και τρία, πέντε ή και δέκα χρόνια, κι όμως επαναλαμβάνουν τα ίδια. Αυτό δεν είναι σημάδι χαμηλού επιπέδου; Κάποιοι λένε: «Λέτε ότι δεν έχω αυτογνωσία. Εσείς είστε αυτοί που δεν έχουν αυτογνωσία. Εγώ έχω γίνει άγιος εδώ και καιρό.» Όσοι λένε κάτι τέτοιο είναι αυτοί που έχουν τη λιγότερη πνευματική κατανόηση, είναι αυτοί που έχουν το χειρότερο επίπεδο. Μπορείτε να συναναστραφείτε πάνω στην αλήθεια με τέτοιους ανθρώπους; Δεν μπορείτε. Όσο κι αν προσπαθήσεις να μιλήσεις, δεν πρόκειται να κατανοήσουν ποια είναι η αλήθεια, τι σημαίνει να την κάνεις πράξη, τι σημαίνει να υπακούς τον Θεό, τι είναι η ζωή-είσοδος και τι σημαίνει να αλλάζεις τη διάθεσή σου. Δεν τα πράγματα κατανοούν ούτε φτάνουν σ’ αυτό το επίπεδο. Πιστεύουν στον Θεό τηρώντας μερικούς κανόνες, όπως το να απέχουν από εγκόσμια ζητήματα, να αποκηρύσσουν τον κόσμο, να μην έχουν πάρε-δώσε με τους διαβόλους, να μην κάνουν κακό, να διαπράττουν λιγότερες αμαρτίες, να προσηλώνονται στο όνομα του Θεού, να μην Τον προδίδουν και να προσεύχονται και να βασίζονται για όλα σ’ Αυτόν. Μόνο αυτά κάνουν. Ουσιαστικά παραμένουν περιορισμένοι στις τυπικότητες της θρησκευτικής πίστης. Αν κι έχουν ακούσει τόσα λόγια του Θεού και κηρύγματα για την αλήθεια, δεν κατανοούν αυτά που ακούνε. Όσο περισσότερο ακούνε, τόσο πιο μπερδεμένοι νιώθουν, οπότε δεν αφομοιώνουν τίποτα. Αν τους ρωτήσεις τι ζητάει ο Θεός απ’ τους ανθρώπους σ’ αυτό το στάδιο του έργου, δεν μπορούν να σου πουν. Μόνο κάποια απλά πράγματα για τα δόγματα μπορούν να πουν. Αυτό σημαίνει ότι το επίπεδό τους είναι πολύ χαμηλό και δεν κατανοούν τα λόγια του Θεού.

Ποιες είναι οι εκδηλώσεις ανθρώπων που έχουν μέτριο επίπεδο; Η βασική εκδήλωση είναι ότι δεν έχουν την ικανότητα να κατανοήσουν τα λόγια του Θεού. Αφού ακούσουν τα κηρύγματα, κατανοούν μόνο μερικά λόγια και δόγματα, αλλά δεν μπορούν να ανακαλύψουν καινούριο φως. Όταν τους συμβαίνει κάτι, παραμένουν ανήμποροι να το χειριστούν και να κάνουν πράξη την αλήθεια. Το μόνο που μπορούν να είναι ξεστομίσουν μερικά κενά δόγματα και να τηρούν κανόνες. Όταν ακούνε κηρύγματα, φαίνεται να τα κατανοούν, αλλά όταν τους συμβαίνουν πράγματα, εξακολουθούν να τηρούν κανόνες και να φέρονται όπως θέλουν. Και πάντα επικρίνουν τους άλλους, ξεστομίζοντας λόγια και δόγματα. Πιστεύουν για πολλά χρόνια στον Θεό, κι έτσι κατανοούν πολλά δόγματα και όταν συναναστρέφονται με άλλους μπορούν να μιλήσουν λίγο σχετικά με την αυτογνωσία. Μπορούν να εκφράσουν ολοκληρωμένα και με τρόπο χειροπιαστό αυτά που θέλουν να πουν, αλλά και να κάνουν κανονικές συζητήσεις με τους ανθρώπους. Ωστόσο, εξακολουθούν να μην κατανοούν τι είναι η αλήθεια ή τι είναι η πραγματικότητα. Πιστεύουν ότι τα δόγματα για τα οποία μιλούν είναι η αλήθεια-πραγματικότητα και δεν μπορούν να καταλάβουν τι λένε οι άλλοι σχετικά με τις εμπειρίες τους που αφορούν την αλήθεια-πραγματικότητα, σχετικά με την κατανόησή τους ή με τα μονοπάτια άσκησής τους. Αυτοί οι άνθρωποι που έχουν μέτριο επίπεδο πιστεύουν πως δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην αλήθεια και το δόγμα. Όσα κηρύγματα κι αν ακούσουν, δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τις αλήθειες που θα πρέπει να κάνουν πράξη και αυτές που θα πρέπει να διαθέτουν για να σωθούν. Επίσης, δεν ξέρουν πώς να καταλάβουν τον εαυτό τους και δεν ξέρουν ποιες αλήθειες θα πρέπει να κάνουν πράξη για να απαλλαγούν απ’ τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Στην πραγματική τους ζωή, μπορούν μόνο να τηρούν κανόνες, να ακολουθούν θρησκευτικές τελετές, να συμμετέχουν επίμονα σε συναθροίσεις, να κηρύττουν με επιμονή δόγματα στους άλλους και να καταβάλλουν επίμονα κάποια προσπάθεια στην εκτέλεση των καθηκόντων τους. Ωστόσο, σχετικά με τις αλήθειες που αφορούν αλλαγές στη διάθεση, τη γνώση της δικής τους διεφθαρμένης διάθεσης ή τη ζωή-είσοδο, σε αυτά ούτε εισέρχονται ούτε εμβαθύνουν. Αυτό σημαίνει να διαθέτεις μέτριο επίπεδο. Οι άνθρωποι που έχουν μέτριο επίπεδο μόνο μέχρι αυτό το στάδιο μπορούν να φτάσουν. Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν 20 ή 30 χρόνια στον Θεό, κι ακόμη μιλούν μόνο για δόγματα. Έχετε έρθει ποτέ σε επαφή με ανθρώπους που πιστεύουν στον Θεό εδώ και περισσότερο από μια δεκαετία, κι όμως το μόνο που κάνουν είναι να ξεστομίζουν δόγματα; (Ναι.) Τέτοιοι άνθρωποι έχουν μέτριο επίπεδο.

Ποιες είναι οι εκδηλώσεις των ανθρώπων που έχουν καλό επίπεδο; Όσο καιρό κι αν πιστεύουν στον Θεό, αφού ακούσουν ένα κήρυγμα, καταλαβαίνουν ότι διαφέρει απ’ αυτά που λέει η Βίβλος και ότι είναι τελείως διαφορετικό απ’ όσα διδάσκονται στη θρησκεία. Μπορούν να καταλάβουν ότι εμβαθύνει περισσότερο, έχει περισσότερες λεπτομέρειες και είναι απόλυτα πρακτικό. Αφού, λοιπόν, αποδεχθούν το νέο έργο του Θεού, αρχίζουν να εστιάζουν στην άσκηση της αλήθειας και στην είσοδο στην πραγματικότητα. Στην πραγματική τους ζωή, εκπαιδεύονται για να κάνουν πράξη και να βιώνουν τα λόγια του Θεού. Για παράδειγμα, ο Θεός λέει: «Πρέπει να είστε ειλικρινείς». Στην αρχή, απλώς το τηρούν αυτό ως κανόνα και λένε ό,τι τους έρθει στο μυαλό. Σιγά-σιγά, στα κηρύγματα που ακούνε και στην πραγματική εμπειρία τους, συνοψίζουν συνεχώς όσα έμαθαν και στο τέλος βιώνουν και κατανοούν τι είναι πραγματικά η αλήθεια του να είσαι ειλικρινής και τι είναι πραγματικά η ζωή. Έχουν την ικανότητα να εφαρμόσουν στην πραγματική τους ζωή τα λόγια που λέει ο Θεός και τις αλήθειες που κατανοούν ακούγοντας κηρύγματα, καθώς και να τα κάνουν πραγματικότητά τους. Μέσω της πραγματικής εμπειρίας, σιγά-σιγά βαθαίνει η εμπειρία τους στη ζωή. Όταν ακούνε κηρύγματα ή διαβάζουν τα λόγια του Θεού, κατανοούν την αλήθεια που περιέχεται σ’ αυτά. Τι σημαίνει εδώ η λέξη «αλήθεια»; Δεν είναι ένα κενό δόγμα, ούτε μια φράση, ούτε μια θεωρία για κάτι συγκεκριμένο. Αντίθετα, αφορά τις δυσκολίες που συναντά κανείς στην πραγματική ζωή και τις διάφορες διεφθαρμένες καταστάσεις που αποκαλύπτει. Οι άνθρωποι που έχουν καλό επίπεδο μπορούν να εντοπίσουν αυτές τις καταστάσεις και να τις συγκρίνουν με τα λόγια και τις αποκαλύψεις του Θεού. Έπειτα, ξέρουν πώς να ασκηθούν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Αυτό σημαίνει καλό επίπεδο. Πού αποτυπώνεται κυρίως το καλό επίπεδο; Στην ικανότητα να καταλάβει κανείς αυτά που λέγονται στα κηρύγματα, τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα σ’ αυτά τα λόγια και στην πραγματική του κατάσταση, την επίπτωση που θα έχουν στο άτομο τα λόγια αυτά και το πώς συνδέονται με τον εαυτό του. Αυτό είναι καλό επίπεδο. Εκτός από το να μπορούν να κατανοήσουν αυτά τα λόγια και να τα συνδέουν με τον εαυτό τους, όσοι έχουν καλό επίπεδο μπορούν και να αντιλαμβάνονται τις αρχές της άσκησης στην πραγματική ζωή και να εφαρμόζουν αυτές τις αρχές σε κάθε δυσκολία και σε κάθε κατάσταση που αντιμετωπίζουν στην πραγματική ζωή τους. Αυτό σημαίνει να έχεις αντίληψη. Μόνο όσοι έχουν τέτοια αντίληψη διαθέτουν αληθινά καλό επίπεδο.

Όταν οι άνθρωποι που έχουν μέτριο επίπεδο αποκαλύπτουν μέρος της διεφθαρμένης διάθεσής τους, δεν μπορούν να ξεχωρίσουν καθαρά την κατάστασή τους ούτε την ουσία του προβλήματος. Κρίνουν μόνο κάνοντας συγκρίσεις με τα δόγματα που κατανοούν. Δεν μπορούν να ξεχωρίσουν την ουσία του προβλήματος ούτε να αναγνωρίσουν τη ρίζα αυτής της ουσίας και την πτυχή που αφορά την αλήθεια. Όταν συναντούν κάποια κατάσταση, αφού αντιμετωπιστούν και κλαδευτούν, αφού αναλύσουν το θέμα, αποκτούν μια έντονη εντύπωση και καταλαβαίνουν κάπως την κατάσταση. Όταν, όμως συναντήσουν κάποια άλλη κατάσταση ή συνθήκη, πάλι δεν την κατανοούν, δεν ξέρουν τι να κάνουν και δεν βρίσκουν ποιες αρχές να ακολουθήσουν. Αυτό σημαίνει να έχεις μέτριο επίπεδο. Όσο γι’ αυτούς που έχουν καλό επίπεδο, γιατί λέμε, άραγε, ότι έχουν καλό επίπεδο; Όσοι έχουν καλό επίπεδο, όταν έρχονται αντιμέτωποι με κάποια κατάσταση, μπορεί να μην έχουν αμέσως κάποιο μονοπάτι άσκησης, αλλά μπορούν να βρουν το μονοπάτι ακούγοντας κηρύγματα ή αναζητώντας τα λόγια του Θεού. Έπειτα, θα ξέρουν πώς να προσεγγίσουν την κατάσταση. Θα ξέρουν τι να κάνουν την επόμενη φορά που θα έρθουν αντιμέτωποι με μια παρόμοια κατάσταση; (Ναι.) Για ποιον λόγο; (Επειδή δεν τηρούν απλώς κανόνες. Μπορούν να στοχαστούν μια κατάσταση για να βρουν ένα μονοπάτι και μετά να εφαρμόσουν όσα έμαθαν σε παρόμοιες καταστάσεις.) Σωστά, έχουν βρει την αρχή και κατανοούν αυτήν την πτυχή της αλήθειας. Από τη στιγμή που θα κατανοήσουν την αλήθεια, γνωρίζουν τις καταστάσεις, τις αποκαλύψεις και τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων στις οποίες αναφέρεται η συγκεκριμένη πτυχή της αλήθειας, καθώς και τα ζητήματα και τις συνθήκες, και άλλα παρόμοια πράγματα που αντιμετωπίζουν στη ζωή τους στις ζωές τους, με τα οποία σχετίζεται αυτή η πτυχή. Καταλαβαίνουν ξεκάθαρα τις αρχές που αφορούν αυτά τα πράγματα και όταν συναντούν παρόμοιες καταστάσεις στο μέλλον, ξέρουν πώς να ασκούνται σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αυτό σημαίνει να κατανοείς ειλικρινά την αλήθεια. Κάποιοι άνθρωποι, λοιπόν, επειδή καταλαβαίνουν την αλήθεια, επειδή έχουν το επίπεδο για να την κατανοήσουν, μπορούν και να γίνουν επικεφαλής ομάδων ή επικεφαλής της εκκλησίας. Κάποιοι άλλοι, όμως, μπορούν να κατανοήσουν μόνο σε επίπεδο δόγματος, οπότε δεν μπορούν να γίνουν επικεφαλής ομάδας, αφού αδυνατούν να συλλάβουν τις αρχές και να επιβλέψουν. Όταν σου ζητούν να υπηρετήσεις ως επικεφαλής ομάδας, σου ζητούν να αναλάβεις την ηγεσία και να αναλάβεις να επιβλέπεις τους άλλους. Τι πρέπει να χρησιμοποιήσεις για να επιβλέπεις τους άλλους; Όχι δόγματα, συνθήματα, γνώσεις ή αντιλήψεις. Για να επιβλέψεις, καλείσαι να χρησιμοποιήσεις τις αλήθεια-αρχές. Αυτή είναι η βασικότερη και υψηλότερη αρχή με την οποία γίνεται οτιδήποτε στον οίκο του Θεού. Εάν έχεις μέτριο ή χαμηλό επίπεδο και δεν μπορείς να κατανοήσεις την αλήθεια, τότε πώς μπορείς να επιβλέψεις; Πώς μπορείς να σηκώσεις αυτήν την ευθύνη; Δεν μπορείς να αναλάβεις αυτήν την εργασία, αυτό το καθήκον. Κάποιοι άνθρωποι επιλέγονται ως επικεφαλής ομάδων, αλλά δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν μπορούν να πετύχουν τίποτα. Δεν είναι άξιοι να λέγονται επικεφαλής ομάδων και θα πρέπει να τους αντικαθιστούν. Κάποιοι επιλέγονται ως επικεφαλής ομάδων κι επειδή μπορούν να κατανοήσουν ένα μέρος των αλήθεια-αρχών, μπορούν να αναλάβουν το έργο και να λύσουν κάποια πρακτικά προβλήματα. Με αυτά τα κριτήρια είναι κανείς κατάλληλος για το έργο και για επικεφαλής ομάδας. Κάποιοι δεν μπορούν να αντέξουν το έργο ή να εκτελέσουν καλά τα καθήκοντά τους. Για ποιον λόγο γίνεται κυρίως αυτό; Για τη μειοψηφία αυτών των ανθρώπων, φταίει ότι έχουν κακή ανθρώπινη φύση. Για την πλειοψηφία όμως, ο λόγος είναι το χαμηλό τους επίπεδο. Γι’ αυτό δεν μπορούν να κάνουν τις εργασίες τους ούτε να εκτελέσουν καλά τα καθήκοντά τους. Είτε πρόκειται για την κατανόηση της αλήθειας, είτε για την εκμάθηση ενός επαγγέλματος ή μιας εξειδικευμένης δεξιότητας, οι άνθρωποι που έχουν καλό επίπεδο καταλαβαίνουν τις αρχές που περιλαμβάνονται σ’ αυτά, να βρίσκουν την αιτία των πραγμάτων και να προσδιορίζουν την πραγματικότητα και την ουσία τους. Κι έτσι, σε ό,τι κάνουν, σε κάθε δουλειά με την οποία ασχολούνται, να κάνουν τις ορθές κρίσεις και βρίσκουν τα σωστά πρότυπα και αρχές. Αυτό σημαίνει υψηλό επίπεδο. Όσοι έχουν καλό επίπεδο μπορούν να επιβλέψουν τα διάφορα έργα του οίκου του Θεού. Όσοι έχουν μέτρο ή χαμηλό επίπεδο δεν μπορούν να κάνουν έργο. Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για εύνοια ή για υποτίμηση από τον οίκο του Θεού απέναντι σε κάποιους ανθρώπους ή για διαφορετική μεταχείριση απέναντι σε άλλους —απλώς, πολλοί άνθρωποι, λόγω του επιπέδου τους, δεν μπορούν να επιβλέψουν. Γιατί δεν μπορούν να επιβλέψουν; Ποιος είναι ο κύριος λόγος γι’ αυτό; Είναι ότι δεν κατανοούν την αλήθεια. Και γιατί δεν κατανοούν την αλήθεια; Επειδή έχουν πολύ μέτριο, ακόμα και πολύ χαμηλό επίπεδο. Γι’ αυτό δεν μπορούν να φτάσουν στην αλήθεια και δεν μπορούν να την καταλάβουν όταν την ακούνε. Κάποιοι να μην κατανοούν την αλήθεια επειδή δεν ακούνε προσεκτικά, ή ίσως επειδή είναι νέοι και δεν έχουν αντίληψη της πίστης στον Θεό ούτε και τους ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Όμως, δεν είναι αυτά ο κύριος λόγος. Ο κύριος λόγος είναι ότι το επίπεδό τους είναι ανεπαρκές. Όσοι έχουν κατώτερο επίπεδο, ανεξάρτητα από το ποιο είναι το καθήκον τους ή από το πόσο καιρό επιτελούν έργο, όσα κηρύγματα κι αν ακούσουν ή όσο κι αν τους συναναστραφείς πάνω στην αλήθεια, και πάλι δεν μπορούν να τα χωνέψουν. Αργοπορούν στην εκτέλεση του καθήκοντός τους, τα κάνουν μαντάρα και δεν επιτυγχάνουν τίποτα. Κάποιοι άνθρωποι που λειτουργούν ως επικεφαλής ομάδων και επιβλέπουν κάποιες εργασίες, όταν αναλαμβάνουν αρχικά την ευθύνη για το έργο, δεν αντιλαμβάνονται τις αρχές. Μετά από αρκετές αποτυχίες, τελικά κατανοούν την αλήθεια και αντιλαμβάνονται τις αρχές, μέσω αναζήτησης και ερωτήσεων. Στη συνέχεια, βασισμένοι σ’ αυτές τις αρχές, μπορούν να επιβλέψουν και να αναλάβουν το έργο μόνοι τους. Αυτό σημαίνει να έχεις επίπεδο. Όσο για άλλους, μπορείς να τους πεις όλες τις αρχές κι ακόμη και να περιγράψεις λεπτομερώς πώς εφαρμόζονται, κι ενώ θα φαίνεται λες και καταλαβαίνουν αυτό που τους λες, εξακολουθούν να μην αντιλαμβάνονται τις αρχές στις ενέργειές τους. Αντίθετα, βασίζονται στις δικές τους ιδέες και φαντασιοκοπίες, και νομίζουν πως αυτό είναι το σωστό. Ωστόσο, δεν μπορούν να πουν καθαρά αν φέρονται σύμφωνα με τις αρχές και δεν το γνωρίζουν στην πραγματικότητα. Αν ο Άνωθεν τους κάνει ερωτήσεις, μπερδεύονται και δεν ξέρουν τι να πουν. Είναι ήρεμοι μόνο όταν επιβλέπει και παρέχει καθοδήγηση ο Άνωθεν. Αυτό δείχνει ότι το επίπεδό τους είναι πολύ χαμηλό. Με τόσο χαμηλό επίπεδο, δεν μπορούν να καλύψουν τις απαιτήσεις του Θεού ούτε να ανταποκριθούν στις αλήθεια-αρχές, πόσο μάλλον να εκτελέσουν ικανοποιητικά τα καθήκοντά τους.

Πριν από λίγο, ανέφερα ότι υπάρχει άλλη μια βαθμίδα πάνω από το καλό επίπεδο: το εξαιρετικό επίπεδο. Όταν πιστέψουν στον Θεό όσοι έχουν εξαιρετικό επίπεδο, διαβάζουν τα λόγια Του και, κατά την εμπειρία τους, σιγά-σιγά περνούν, νιώθουν και κατανοούν τις διάφορες καταστάσεις που αναφέρονται στα λόγια του Θεού. Ακόμη κι όταν δέχονται ελάχιστη παροχή ή βοήθεια, μπορούν να βρουν το μονοπάτι της άσκησης στα λόγια του Θεού, να θέσουν απαιτήσεις για τον εαυτό τους σύμφωνα με τις αρχές, τις κατευθύνσεις και τα πρότυπα των λόγων Του και να αποφύγουν αποκλίσεις και παραλογισμούς. Μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια και να γνωρίσουν τον εαυτό τους και τον Θεό, τρώγοντας και πίνοντας τα λόγια Του. Αυτό είναι το υψηλότερο επίπεδο κι αυτοί οι άνθρωποι έχουν τη μεγαλύτερη οξυδέρκεια. Πείτε μου, υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι; Ίσως δεν σήμερα να μην μπορείτε να βρείτε τέτοιους ανθρώπους, αλλά μήπως μπορείτε να σκεφτείτε κάποιον από τη Βίβλο; (Ναι, τον Ιώβ και τον Πέτρο.) Ο Ιώβ και ο Πέτρος ήταν τέτοιοι άνθρωποι. Ανήκουν στους ανθρώπους με το υψηλότερο επίπεδο. Αν αφήσουμε στην άκρη την ανθρώπινη φύση τους, τον χαρακτήρα τους και την πίστη τους στον Θεό, όσον αφορά το επίπεδό τους, είχαν το υψηλότερο. Πάνω σε ποια βάση λέγεται αυτό; (Ο Ιώβ χωρίς να διαβάσει ποτέ τα λόγια του Θεού, κατάφερε να Τον γνωρίσει, να έχει φόβο Θεού και να αποφεύγει το κακό.) Εφόσον ο Θεός δεν μίλησε ποτέ στον Ιώβ, από πού ήρθαν η εμπειρία και οι γνώσεις του; Ο Ιώβ έκανε παρατηρήσεις και ανακαλύψεις στη ζωή, και στη συνέχεια τις ανέλυε προσεκτικά· έτσι, δημιουργήθηκαν μέσα του συγκεκριμένες εντυπώσεις και απέκτησε κάποια διαφώτιση και φώτιση. Κατανόησε τις αλήθειες λίγο-λίγο και αφού τις κατανόησε, τις έκανε πράξη σύμφωνα με την αντίληψή του και την κατανόηση της αλήθειας, με αποτέλεσμα να αποκτήσει σιγά-σιγά φόβο Θεού και να αποφεύγει το κακό. «Να έχεις φόβο Θεού και να αποφεύγεις το κακό». Αυτό θα πρέπει να τηρούν και να κάνουν πράξη οι άνθρωποι. Αυτή είναι η υψηλότερη οδός που πρέπει να ακολουθούν. Στα μάτια των επόμενων γενεών, φαίνεται ότι ο Ιώβ έκανε πολύ εύκολα πράξη αυτό το ρητό. Π λόγος που πιστεύεις πως ήταν απλό και εύκολο είναι ότι δεν ξέρεις ή δεν έχεις βιώσει την πρακτική πλευρά αυτών των λόγων. Πώς έφτασε ο Ιώβ σ’ αυτό το ρητό; Το έλαβε μέσα από την προσωπική του πρακτική εμπειρία. Στα μάτια των ανθρώπων, οι λέξεις «να έχεις φόβο Θεού και να αποφεύγεις το κακό» πρέπει να λειτουργούν ως σύνθημα. Είναι λέξεις που θα πρέπει να ακολουθούν και να κάνουν πράξη ως αλήθεια-αρχή. Αυτό είναι σωστό. Ο Ιώβ, όμως, δεν εστίασε στο πώς θα μιλούσε, αλλά στο πώς θα έπραττε. Πώς έφτασε λοιπόν στην αρχή που εφάρμοσε πρακτικά; (Μέσα από την εμπειρία της καθημερινότητάς του.) Πώς κατάφερε να ακολουθήσει αυτήν την αρχή στις πράξεις του; (Μέσα από τις εμπειρίες του στη ζωή, κατάφερε να γνωρίσει τον Θεό.) Είδε στην κανονική του ζωή τις πράξεις του Θεού και το έργο που επιτελούσε στους ανθρώπους. Μέσα απ’ αυτές τις εμπειρίες, ανέπτυξε φόβο Θεού, ειλικρινή πίστη σ’ Αυτόν, πραγματικό θαυμασμό και πραγματική υπακοή κι εμπιστοσύνη. Έτσι δημιουργήθηκε μέσα του ο φόβος Θεού. Δεν γεννήθηκε ξέροντας πως πρέπει να έχει φόβο Θεού. Ο φόβος Θεού είναι το επιστέγασμα των πρακτικών και των συμπεριφορών του μετά την πίστη του σ’ Αυτόν και αφού Τον ακολούθησε για πολλά χρόνια. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν η ουσία της συμπεριφοράς του, της γνώσης και των αρχών δράσης του. Η ουσία όλων των εκδηλώσεών του, όπως συμπεριφορά του, αυτά που φανέρωνε και το πώς φερόταν ενώπιον του Θεού, καθώς και οι βαθύτερες προθέσεις και οι αρχές των ενεργειών του, ήταν πως είχε φόβο Θεού. Έτσι τον όρισε ο Θεός. Ο Ιώβ κατάφερε να τα κάνει όλα αυτά, αλλά δεν έγιναν επειδή ο Θεός τού είπε πολλά λόγια ή του παρείχε πολλή αλήθεια κι εκείνος κατάφερε σιγά-σιγά να αποκτήσει φόβο Θεού μέσα τη δική του κατανόηση. Εκείνη την εποχή, ο Θεός δεν του είπε καθαρά λόγια. Στην καλύτερη περίπτωση, αυτό που μπόρεσε να δει ο Ιώβ ήταν οι αγγελιοφόροι του Θεού. Κι αυτό που μπόρεσε να ακούσει ήταν, στην καλύτερη περίπτωση, οι θρύλοι ή οι ιστορίες για τον Θεό που είχαν προέλθει απ’ τους προγόνους του. Μόνο αυτά μπορούσε να γνωρίζει. Ωστόσο, μόνο με βάση αυτές τις πληροφορίες, έμαθε σιγά-σιγά μέσα από τη ζωή του περισσότερα και πιο πρακτικά πράγματα. Σταδιακά, η πίστη του στον Θεό έγινε όλο και πιο δυνατή και αναπτύχθηκε μέσα του πραγματικός φόβος Θεού. Αφού αναπτύχθηκαν μέσα του αυτά τα δύο πράγματα, φάνηκε ξεκάθαρα το αληθινό ανάστημα και το αληθινό επίπεδό του. Τι μας δείχνει το παράδειγμα του Ιώβ; Ότι υπάρχουν πολλές αλήθειες. Αλήθειες που σχετίζονται με το θέλημα του Θεού, με τη γνώση του Θεού, με τις απαιτήσεις που έχει απ’ την ανθρωπότητα και με τη σωτηρία της ανθρωπότητας, τις οποίες οι άνθρωποι μπορούν να κατανοήσουν σιγά-σιγά στην καθημερινότητά τους, εφόσον διαθέτουν κανονική ανθρώπινη σκέψη και επίπεδο. Ο Ιώβ είναι ένα τέτοιο παράδειγμα. Κατάφερε να κατανοήσει κάποια πρακτικά πράγματα. Τι κατανόησε; Το υψηλότερο σύνθημά του, που επιβεβαιώθηκε όταν δοκιμάστηκε. Αυτή ήταν και η υψηλότερη κατανόησή του. Ποιο ήταν το σύνθημά του, η υψηλότερη κατανόησή του; [«Ο Ιεχωβά έδωκε και ο Ιεχωβά αφήρεσεν· είη το όνομα Ιεχωβά ευλογημένον» (Ιώβ 1:21).] Υπάρχει κάποιος στο σημερινό ανθρώπινο γένος, που έχει την ίδια αληθινή κατανόηση σ’ αυτό το ζήτημα όπως ο Ιώβ; Υπάρχει κανείς που να μπορεί να καταλάβει όπως ο Ιώβ; (Όχι.) Οι άνθρωποι τώρα καταλαβαίνουν μόνο ένα δόγμα. Αυτά τα λόγια γεννήθηκαν μέσα από την εμπειρία του Ιώβ. Οι επόμενες γενιές μπορούν μεν να τα πουν, αλλά δεν τα κατανοούν βαθιά μέσα τους. Αρχικά, ούτε ο ίδιος ο Ιώβ δεν τα καταλάβαινε τόσο, αλλά ήρθαν από μέσα του και προέκυψαν από την προσωπική εμπειρία του. Ο Ιώβ είχε αυτήν την πραγματικότητα. Όσο κι αν τον παπαγάλιζαν και τον μιμούνταν οι επόμενες γενιές, εκείνοι κατανοούσαν μόνο δόγματα. Γιατί λέω πως πρόκειται μόνο για δόγματα; Κατ’ αρχάς, επειδή δεν μπορούν να τα κάνουν πράξη. Δεύτερον, οι άνθρωποι πολύ απλά δεν έχουν τις εμπειρίες που είχε ο Ιώβ και ούτε τη γνώση που αποκτιέται μέσα απ’ αυτές τις εμπειρίες, οπότε η γνώση τους είναι κενή. Όσο συχνά κι αν λες κι όσο δυνατά κι αν φωνάζεις το ρητό «Ο Ιεχωβά έδωκε και ο Ιεχωβά αφήρεσεν· είη το όνομα Ιεχωβά ευλογημένον. Υποτάσσομαι πρόθυμα σε όλες τις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού», όταν σου συμβαίνουν πράγματα στη ζωή σου, μπορείς να αναγνωρίσεις βαθιά μέσα σου πως πρόκειται για το έργο του Θεού; Αν ο Θεός στερεί και καταστρέφει, μπορείς και πάλι να ευλογείς το όνομά Του βαθιά μέσα σου; Σου είναι δύσκολο. Γιατί σου είναι τόσο δύσκολο αυτό; Επειδή δεν γνωρίζεις την αρχική πρόθεση που έχει ο Θεός όταν τα κάνει αυτά κι επίσης δεν αναγνωρίζεις την κυριαρχία Του. Δεν τα καταλαβαίνεις αυτά τα δύο πράγματα. Δεν μπορείς να καταλάβεις το θέλημα του Θεού ούτε τη θέση που πρέπει να έχει ένα δημιούργημα, την υποταγή που θα πρέπει να δείχνει ή τις πράξεις που θα πρέπει να κάνει. Τίποτα απ’ αυτά δεν μπορείς να κάνεις. Έτσι, όταν απαγγέλεις τα λόγια του Ιώβ, χωρίς να το καταλαβαίνεις γίνονται κενά για σένα, δεν είναι τίποτα παραπάνω από διακοσμητικά και όμορφα λόγια. Παρότι λες, λοιπόν, τα ίδια λόγια με τον Ιώβ, εκείνος τα κατανοούσε και τα αντιλαμβανόταν διαφορετικά από σένα. Εκείνος τα είπε σε διαφορετικό συναισθηματικό πλαίσιο από σένα. Πρόκειται για δύο τελείως διαφορετικές καταστάσεις. Ο Ιώβ δεν τα είπε έτσι απλά αυτά τα λόγια. Αντίθετα, όταν ο Θεός τού στέρησε τα πάντα, έπεσε στο πάτωμα κι ευλόγησε τις πράξεις Του. Εσύ αυτά τα λόγια τα λες συχνά. Πώς θα φερόσουν, όμως, αν ο Θεός σού στερούσε τα πάντα; Θα μπορούσες να γονατίσεις και να προσευχηθείς; Δεν θα μπορούσες να υποταχθείς. Ακόμη κι αν φαινομενικά λες: «Πρέπει να υποταχθώ. Ήταν πράξη του Θεού κι εμείς οι άνθρωποι δεν έχουμε την ικανότητα ν’ αντιστεκόμαστε ούτε και θα πρέπει να το κάνουμε. Οπότε θ’ αφήσω τα πράγματα να εξελιχθούν», είναι αληθινή υπακοή αυτό; Αν αφήσουμε στην άκρη τη φύση των αρνητικών, επαναστατικών και ανυπότακτων συναισθημάτων σου, υπάρχει κάποια διαφορά ανάμεσα στη δική σου στάση κι εκείνη του Ιώβ; (Ναι.) Υπάρχει μια τεράστια διαφορά, η διαφορά ανάμεσα στο να έχεις και να μην έχεις την αλήθεια-πραγματικότητα. Αυτή είναι η προφανής διαφορά ανάμεσα στην κατάσταση που αυτά που έχει βιώσει και αντιληφθεί κάποιος γίνονται η φυσική αποκάλυψη της ζωής του στο να καταλαβαίνει απλώς τα δόγματα χωρίς να έχει καμία πραγματικότητα. Όταν οι άνθρωποι δεν έχουν τίποτα να αντιμετωπίσουν, κηρύττουν τα λόγια του Ιώβ. Πολλοί, όμως, όταν τους συμβαίνουν διάφορα, δεν μπορούν να πουν τα λόγια του Ιώβ. Αυτό δείχνει ότι κατανοούν μόνο δόγματα. Αυτά τα λόγια δεν έχουν γίνει η ζωή τους και δεν καθοδηγούν τις σκέψεις και τη στάση που τηρούν όταν τους συμβαίνουν διάφορα. Ωστόσο, όταν συμβαίνουν πράγματα στους ανθρώπους που έχουν κάνει αυτά τα λόγια ζωή τους, είναι σαφές ότι αυτά δεν είναι μόνο ένα σύνθημα που διακηρύττουν στην καθημερινότητα, αλλά είναι και η αληθινή τους στάση προς τους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα. Επιπλέον, είναι η αληθινή τους στάση προς τον Θεό. Αυτά τα λόγια είναι η ενσάρκωση της ζωής τους, όχι ένα απλό σύνθημα που φωνάζουν, πράγμα που αναδεικνύει τη διαφορά ανάμεσα στον να καταλαβαίνεις και να μην καταλαβαίνεις την αλήθεια.

Ας σκεφτούμε τώρα τον Πέτρο. Γιατί λέμε ότι έχει καλό επίπεδο; Επειδή καταλάβαινε την αλήθεια που εκφράζει ο Κύριος Ιησούς και τα λόγια Του. Η εποχή στην οποία ζούσε ο Πέτρος ήταν η Εποχή της Χάριτος. Η οδός της λύτρωσης που δίδασκε ο Κύριος Ιησούς την Εποχή της Χάριτος ήταν υψηλότερη από την οδό στην Εποχή του Νόμου. Περιείχε κάποιες βασικές αλήθειες σχετικά με τη ζωή-είσοδο του ανθρώπου και κάποιες αρχικές αλήθειες σχετικά με την αλλαγή της ανθρώπινης διάθεσης. Για παράδειγμα, αφορούσε την υποταγή στον Θεό, την υποβολή στην κυριαρχία και στις ενορχηστρώσεις Του, καθώς και το πώς να αντιδρούν οι άνθρωποι όταν αποκαλύπτουν κάποιες απ’ τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Ναι μεν δεν τα συζητούσαν εκτεταμένα και συστηματικά αυτά τα θέματα, ωστόσο τα ανέφεραν. Φυσικά, τα συζητούσαν πολύ περισσότερο απ’ ό,τι στην εποχή του Ιώβ, αλλά πολύ λιγότερο απ’ ό,τι σήμερα. Παρότι στη Βίβλο δεν υπάρχουν καταγεγραμμένα λόγια σχετικά με αυτές τις πτυχές της αλήθειας, όπως η αλλαγή της ανθρώπινης διάθεσης, η στάση των ανθρώπων προς τον Θεό, η ουσία της διαφθοράς που έχουν βαθιά μέσα τους ή η αποκάλυψη της διεφθαρμένης διάθεσης, ο Κύριος Ιησούς οπωσδήποτε μίλησε για αυτά τα πράγματα σε κάποιο βαθμό. Απλώς οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να φτάσουν σ’ αυτό το επίπεδο κι αυτά τα λόγια δεν καταγράφηκαν. Για παράδειγμα, ο Κύριος Ιησούς είπε αυτό στον Πέτρο: «Αληθώς σοι λέγω ότι ταύτην την νύκτα, πριν φωνάξη ο αλέκτωρ, τρίς θέλεις με απαρνηθή» (Κατά Ματθαίον 26:34). Κι ο Πέτρος απάντησε: «Και αν γείνη χρεία να αποθάνω μετά σου, δεν θέλω σε απαρνηθή» (Κατά Ματθαίον 26:35). Τι λόγια είναι αυτά; (Είναι λόγια αλαζονείας που υποδεικνύουν έλλειψη αυτογνωσίας.) Είναι αλαζονικά λόγια κάποιου που δεν γνωρίζει τον εαυτό του. Οπότε, είναι θέμα αυτογνωσίας. Τι συνειδητοποίησε ο Πέτρος αφού λάλησε ο κόκορας; (Ότι μιλούσε κομπαστικά για τον εαυτό του.) Όταν το συνειδητοποίησε αυτό, ένιωσε κάτι βαθιά μέσα του; (Ναι.) Ποια ήταν η πρώτη του αντίδραση; (Μεταμέλεια, η καρδιά του γέμισε ενοχές.) Η πρώτη του αντίδραση ήταν οι ενοχές κι η μεταμέλεια. Είπε: «Αυτό που είπε ο Κύριος ήταν αλήθεια. Αυτό που έλεγα εγώ, ότι αγαπάω τον Κύριο, δεν ήταν παρά μια ευχή, ένα ιδανικό, ένα είδος συνθήματος. Δεν διαθέτω τέτοιο ανάστημα». Όταν συνελήφθη ο Κύριος Ιησούς, ο Πέτρος φέρθηκε δειλά και τρόμαξε. Κάποιος τον ρώτησε: «Αυτός είναι ο Κύριός σας; Δεν Τον ξέρεις;» Και τι σκεφτόταν από μέσα του τότε ο Πέτρος; «Ναι, Τον ξέρω, αλλά αν το παραδεχτώ, θα συλλάβουν κι εμένα». Λόγω της δειλίας του και του φόβου μήπως βασανιστεί, επειδή φοβόταν μη συλληφθεί μαζί με τον Κύριο Ιησού, δεν παραδέχθηκε ότι Τον γνώριζε. Η δειλία του νίκησε την πίστη του. Ήταν λοιπόν ειλικρινής ή ψεύτικη η πίστη του; (Ψεύτικη.) Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησε πως τα λόγια που είχε πει νωρίτερα, «Κύριε, είμαι έτοιμος να Σε ακολουθήσω και στη φυλακή και στον θάνατο», δεν ήταν παρά μόνο ευσεβείς πόθοι. Δεν ήταν ειλικρινής πίστη, αλλά κενά λόγια, ένα σύνθημα κι ένα δόγμα. Δεν διέθετε αληθινό ανάστημα. Πότε συνειδητοποίησε ότι δεν είχε αληθινό ανάστημα; (Όταν αποκαλύφθηκαν τα γεγονότα.) Μόνο όταν ήρθε αντιμέτωπος με τα γεγονότα κι ένιωσε ενοχές και μεταμέλεια συνειδητοποίησε το εξής: «Τελικά, έχω πολύ λίγη πίστη και πολύ μικρό ανάστημα, όπως ακριβώς είπε ο Κύριος. Αυτό που είπε ο Κύριος ήταν σωστό. Αυτά που είπα εγώ στον Κύριο ήταν μόνο καυχησιές. Δεν ήταν ειλικρινής πίστη, αλλά μια παρόρμηση της στιγμής. Όταν ήρθα αντιμέτωπος με κάτι, φέρθηκα δειλά, δεν ήθελα να υποφέρω, είχα τις δικές μου εγωιστικές ιδέες, έκανα τις δικές μου επιλογές, δεν υπάκουσα και δεν είχα μέσα μου αληθινή αγάπη για τον Κύριο. Τόσο ανεπαρκής είναι η πίστη μου, τόσο μικρό το ανάστημά μου». Η μεταμέλειά του δεν έκανε αυτές τις σκέψεις να εκδηλωθούν μέσα του; Το ότι μετάνιωσε δείχνει ότι ήδη είχε αυτογνωσία και μπορούσε να αξιολογήσει με ακρίβεια το ανάστημα, την κατάσταση και την πίστη του. Η Καινή Διαθήκη καταγράφει μόνο ότι ο Πέτρος αρνήθηκε τον Κύριο τρεις φορές. Δεν καταγράφει όμως τη βιωματική μαρτυρία του Πέτρου για τη μεταμέλεια που είχε ούτε πώς μεταστράφηκε και άλλαξε ο ίδιος. Για την ακρίβεια, ο Πέτρος έγραψε επιστολές σχετικά μ’ αυτό, αλλά οι συντάκτες της Βίβλου επέλεξαν να μην τις συμπεριλάβουν. Αυτό είναι ένα προφανές πρόβλημα που δείχνει ότι οι επικεφαλής της εκκλησίας εκείνον τον καιρό έδιναν σημασία μόνο στα κηρύγματα και στην κατάθεση μαρτυρίας, αλλά κανείς τους δεν κατανοούσε την εμπειρία της ζωής. Όλοι εστίαζαν στο πώς διακήρυξαν και εργάστηκαν αυτοί οι απόστολοι, πώς υπέφεραν, χωρίς να γνωρίζουν ότι το σημαντικότερο πράγμα για τους ανθρώπους είναι η ζωή-είσοδος, αλλά και να κατανοήσουν την αλήθειας και να γνωρίσουν τον Θεό. Αυτοί που συνέταξαν τη Βίβλο κατέγραψαν τι συνέβη στον Πέτρο με υπεραπλουστευμένους και γενικούς όρους, ενώ τα γεγονότα της ζωής του Παύλου τα κατέγραψαν με ιδιαίτερες λεπτομέρειες και σε έκταση. Αυτό δείχνει ότι εκείνοι οι άνθρωποι ήταν προκατειλημμένοι. Δεν κατανοούσαν τι ήταν η αλήθεια ούτε τι σημαίνει να καταθέτεις μαρτυρία για τον Θεό. Λάτρευαν τον Παύλο, οπότε επέλεξαν περισσότερες από τις δικέςτου επιστολές και λίγες μόνο του Πέτρου. Έτσι που συνέταξαν τη Βίβλο, διέπραξαν ένα σφάλμα αρχής που έκανε τους πιστούς του Κυρίου να λατρεύουν και να μιμούνται τον Παύλο για δύο χιλιάδες χρόνια. Αυτό οδήγησε όλο τον θρησκευτικό κόσμο στο μονοπάτι της αντίστασης στον Θεό, δημιούργησε ένα θρησκευτικό βασίλειο υπό τον έλεγχο των αντίχριστων. Αγνόησαν την άριστη μαρτυρία του Πέτρου και κατέγραψαν μόνο δύο επιστολές του, την πρώτη και τη δεύτερη. Δεν υπάρχει όμως καμία καταγραφή όσον αφορά το πώς βίωσε ο Πέτρος αυτά που του συνέβησαν, πώς τον διαφώτισε ο Θεός, τι του είπε ο Ιησούς όταν του εμφανίστηκε, πώς αποδέχθηκε ο ίδιος την κρίση και την παίδευση, την αντιμετώπιση και το κλάδεμα, τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό του Θεού, πώς τελικά σταυρώθηκε με τη θέλησή του ανάποδα· δεν υπάρχει καμία καταγραφή για αυτήν την εμπειρία του πώς έφτασε ο Πέτρος σ’ αυτό το σημείο, πώς κατάφερε τέτοια αλλαγή στη διάθεση της ζωής του και πώς πέτυχε τέτοια πίστη και υπακοή. Δεν έπρεπε να είναι έτσι τα πράγματα. Είναι πολύ κρίμα που τα πιο πολύτιμα πράγματα δεν καταγράφηκαν!

Από τις τρεις φορές που ο Πέτρος αρνήθηκε τον Κύριο, όπως καταγράφηκαν στα τέσσερα Ευαγγέλια, μέχρι την τελική ανάποδη σταύρωσή του για τον Θεό, τι παρατηρούν οι άνθρωποι όταν συνδυάζουν αυτά τα δύο γεγονότα; Ο Πέτρος, από εκεί που αρνήθηκε τον Κύριο τρεις φορές, τελικά σταυρώθηκε ανάποδα για τον Θεό. Δεν μεσολάβησε μια δύσκολη διαδικασία, μια διαδικασία που αξίζει να διερευνηθεί; Και ποια ήταν αυτή η διαδικασία; (Η διαδικασία της ζωής-εισόδου και της αλλαγής διάθεσης του ανθρώπου.) Σωστά. Η αλλαγή στην ανθρώπινη διάθεση είναι ένα ταξίδι ζωής, στο οποίο κάποιος καταφέρνει να απαρνηθεί και να δαπανήσει τον εαυτό του για τον Θεό, και να υποταχθεί πρόθυμα σε όλες τις ενορχηστρώσεις Του. Η εμπειρία της ζωής είναι αυτή ακριβώς η διαδικασία. Δεν είναι σε καμία περίπτωση δραματοποίηση. Από την αρχή, όταν ο Πέτρος δεν τολμούσε να παραδεχθεί πως ήταν ακόλουθος του Κυρίου Ιησού, μέχρι το τέλος, που είχε το θάρρος, την πίστη και την προθυμία να σταυρωθεί ανάποδα για τον Θεό κι ανήλθε σ’ αυτό το επίπεδο. Τι απίστευτη διαδικασία μεταμόρφωσης πέρασε στην πίστη του, στη διάθεσή του και στην υποταγή του! Σίγουρα ήταν μια διαδικασία εξέλιξης. Οι σύγχρονοι άνθρωποι δεν χρειάζεται να ποια ακριβώς ήταν η διαδικασία αυτής της εξέλιξης, επειδή τα λόγια που λέγονται σήμερα είναι οι αλήθειες που πρέπει να καταλάβουν όσοι βιώνουν το έργο του Θεού. Σήμερα, ο Θεός έχει ήδη κάνει σαφή αυτά τα πράγματα στους ανθρώπους και τους έχει προσφέρει αυτές τις αλήθειες. Πώς ήταν λοιπόν η εμπειρία του Πέτρου; Αφού έφυγε ο Κύριος Ιησούς, κανείς δεν του είπε ξεκάθαρα τι θα έπρεπε να βιώσει για να πετύχει την υπακοή στον Θεό. Σε εκείνη την εποχή, που δεν είχε διαθέσιμα ξεκάθαρα λόγια από τον Θεό, κατάφερε τελικά να αποκτήσει ένα ανάστημα και μια πίστη πρόθυμης υπακοής, χωρίς παράπονα ή προσωπικές επιλογές. Πείτε μου, ποιες αλήθειες κέρδισε στο τέλος; Και πώς τις κέρδισε; Μέσα από την προσευχή, την αναζήτηση και τη σταδιακή εμπειρία και αντιμετώπιση. Φυσικά, αυτό το διάστημα, έλαβε τη διαφώτιση και τη φώτιση του Θεού, και την ειδική χάρη και την καθοδήγησή Του. Εκτός από αυτά, μόνο μέσα από τις δικές του προσπάθειες μπορούσε να καταλάβει πράγματα. Κατά τη διαδικασία αυτή, η αυτογνωσία του Πέτρου, η γνώση του για το θέλημα του Θεού και όλες τις πτυχές της αλήθειας στις οποίες θα πρέπει να εισέλθουν οι άνθρωποι, σιγά-σιγά από θολές έγιναν καθαρές, κι έπειτα έγιναν ακριβείς, και μετά ένα πρακτικό και συγκεκριμένο μονοπάτι άσκησης. Αυτή η διαδικασία συνεχίστηκε ως το τέλος, που μπορούσε να υπακούσει σε απόλυτο βαθμό χωρίς καμία απόκλιση. Μόνο αφού έλαβε επιβεβαίωση βαθιά μέσα του τόλμησε να ασκηθεί με αυτόν τον τρόπο. Κι από πού ήρθε αυτή η επιβεβαίωση; Από το ψάξιμο, αλλά και την προσευχή και την αναζήτηση. Επέτρεψε στο Άγιο Πνεύμα και στον Θεό να δράσουν. Δεν υπήρχαν εμπόδια ή πειθαρχία. Είχε τη διαφώτιση του Άγιου Πνεύματος, τη γαλήνη και τη χαρά, και ταυτόχρονα διέθετε την υποστήριξη, την ευλογία και την καθοδήγηση του Θεού. Έτσι έλαβε την επιβεβαίωση. Αφότου την έλαβε, συνέχισε να προχωρά γενναία και να αναζητά, να αντιμετωπίζει και να ασκείται. Αφού πέρασε μια τόσο πολύπλοκη διαδικασία, ο Πέτρος κατάφερε σιγά-σιγά να κατανοεί με ακρίβεια τις πτυχές της ανθρώπινης φύσης, της αυτογνωσίας και της διάθεσης, καθώς και τις διάφορες καταστάσεις που παράγει η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου σε διάφορα περιβάλλοντα. Αφού το αντιλήφθηκε αυτό, άρχισε να εργάζεται σε αυτά τα πράγματα, για να αναζητά τα αντίστοιχα μονοπάτια άσκησης. Στο τέλος, επέλυσε καθεμία από αυτές τις καταστάσεις που προέκυπταν από διάφορες διεφθαρμένες διαθέσεις σε διαφορετικά περιβάλλοντα. Πώς τις επέλυσε; Τις επέλυσε λίγο-λίγο, χρησιμοποιώντας τις αλήθειες και τις αρχές που αποκάλυψε ο Θεός. Φυσικά, βίωσε πολλές δοκιμασίες και εξευγενισμό σε αυτό το διάστημα. Σε ποιον βαθμό τον δοκίμασε και τον εξευγένισε ο Θεός; Στο τέλος αντιλήφθηκε το θέλημα του Θεού και κατάλαβε ότι Εκείνος θέλει απ’ τους ανθρώπους να πάρουν το μάθημα της υπακοής. Σε ποιον βαθμό εργάστηκε λοιπόν ο Θεός στον Πέτρο για να τον κάνει να συνειδητοποιήσει ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να κάνουν πράξη την υπακοή; Αναφέραμε προηγούμενα κάτι που είπε ο Πέτρος. Το θυμάστε; («Αν ο Θεός μού φερόταν σαν παιχνίδι, πώς θα μπορούσα να μην είμαι έτοιμος και πρόθυμος;») Σωστά, αυτό ακριβώς. Όσο βίωνε και υποβαλλόταν στο έργο ή στην καθοδήγηση του Θεού, ο Πέτρος χωρίς να το καταλάβει ανέπτυξε αυτό το συναίσθημα: «Ο Θεός δεν φέρεται στους ανθρώπους σαν να είναι παιχνίδια;» Σίγουρα δεν είναι αυτό που κινητοποιεί τις πράξεις του Θεού. Οι άνθρωποι βασίζονται στην ανθρώπινη οπτική, σκέψη και γνώση τους για να αξιολογήσουν αυτό το ζήτημα και νομίζουν ότι ο Θεός παίζει επιπόλαια με τους ανθρώπους, σαν να ήταν παιχνίδια. Μια μέρα λέει να κάνουμε το ένα, και την άλλη λέει να κάνουμε το άλλο. Ασυνείδητα, αρχίζεις να σκέφτεσαι: «Ο Θεός έχει πει πολλά πράγματα. Μα τι στο καλό προσπαθεί να κάνει;» Οι άνθρωποι μπερδεύονται και φορτίζονται λιγάκι. Δεν ξέρουν τι επιλογές να κάνουν. Ο Θεός με αυτήν τη μέθοδο δοκίμασε τον Πέτρο. Ποιο ήταν το τελικό αποτέλεσμα αυτής της δοκιμασίας; (Ο Πέτρος κατάφερε να είναι υπάκουος μέχρι θανάτου.) Κατάφερε να είναι υπάκουος. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα που ήθελε ο Θεός, και το είδε. Ποια λόγια που είπε ο Πέτρος μάς δείχνουν ότι είχε γίνει υπάκουος και είχε αναπτυχθεί το ανάστημά του; Τι είπε ο Πέτρος; Πώς αποδέχθηκε και είδε όλα όσα είχε κάνει ο Θεός και τη στάση του Θεού, αυτή της αντιμετώπισης του ανθρώπου σαν παιχνίδι; Ποια ήταν η στάση του Πέτρου; (Είπε: «Πώς θα μπορούσα να μην είμαι έτοιμος και πρόθυμος;») Ναι, αυτή ήταν η στάση του Πέτρου. Αυτά ακριβώς ήταν τα λόγια του. Οι άνθρωποι που δεν έχουν εμπειρία από τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό του Θεού δεν θα έλεγαν ποτέ αυτά τα λόγια, αφού δεν κατανοούν το αφήγημα αυτής της ιστορίας και δεν την έχουν βιώσει ποτέ. Κι επειδή δεν την έχουν βιώσει, σίγουρα δεν κατανοούν ξεκάθαρα αυτό το ζήτημα. Αν δεν κατανοούν ξεκάθαρα αυτό το ζήτημα, πώς μπορούν να λένε κάτι τέτοιο τόσο εύκολα; Αυτά τα λόγια δεν θα μπορούσε ποτέ να τα σκεφτεί άνθρωπος. Ο Πέτρος μπόρεσε να τα πει επειδή είχε βιώσει τόσες δοκιμασίες και εξευγενισμούς. Ο Θεός τού στέρησε πολλά πράγματα, αλλά του χάρισε και πολλά. Όσα του έδωσε, του τα πήρε πάλι πίσω. Αφού του πήρε πίσω όσα του έδωσε, τον έκανε να μάθει να υπακούει και του έδωσε πάλι πράγματα. Από την ανθρώπινη οπτική, πολλές από τις ενέργειες που κάνει ο Θεός μοιάζουν ιδιότροπες, κι αυτό δίνει στους ανθρώπους την ψευδαίσθηση ότι ο Θεός τούς φέρεται σαν να είναι παιχνίδια, δεν τους σέβεται και δεν τους αντιμετωπίζει ως ανθρώπινα όντα. Πιστεύουν ότι ζουν χωρίς αξιοπρέπεια, σαν παιχνίδια. Πιστεύουν ότι ο Θεός δεν τους δίνει το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής κι ότι μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Όταν σου δίνει κάτι ο Θεός, λέει: «Αξίζεις αυτήν την επιβράβευση γι’ αυτά που έχεις κάνει. Αυτή είναι η ευλογία του Θεού.» Όταν σου παίρνει πράγματα, δεν έχει τίποτα να πει. Τι θα πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι σ’ αυτήν τη διαδικασία; Δεν είσαι κατάλληλος να κρίνεις αν ο Θεός έχει δίκιο ή άδικο, δεν είσαι κατάλληλος να αναγνωρίσεις τη φύση των πράξεων του Θεού και σίγουρα δεν είσαι κατάλληλος να δώσεις μεγαλύτερη αξιοπρέπεια στη ζωή σου σ’ αυτήν τη διαδικασία. Αυτά δεν είναι επιλογές που έχεις να κάνεις εσύ, δεν είναι αυτός ο ρόλος σου. Και ποιος είναι; Μέσα από την εμπειρία, θα πρέπει να μάθεις να κατανοείς το θέλημα του Θεού. Αν δεν μπορείς να κατανοήσεις το θέλημα και δεν μπορείς να καλύψεις τις απαιτήσεις του Θεού, η μόνη σου επιλογή είναι να υπακούς. Σε τέτοιες συνθήκες, θα σου ήταν εύκολο να υπακούς; (Όχι.) Δεν είναι εύκολο να υπακούς. Αυτό είναι ένα μάθημα που πρέπει να πάρεις. Αν ήταν εύκολο να υπακούσεις, δεν θα χρειαζόταν να πάρεις μαθήματα, δεν θα χρειαζόταν να αντιμετωπιστείς, να κλαδευτείς και να υποβληθείς σε δοκιμασίες και εξευγενισμό. Επειδή όμως σου είναι δύσκολο να υπακούς τον Θεό, Εκείνος σε δοκιμάζει συνεχώς και παίζει σκόπιμα μαζί σου σαν να ήσουν παιχνίδι. Τη μέρα που θα μπορείς να Τον υπακούσεις πιο εύκολα, όταν η υπακοή σ’ Αυτόν θα σου έρχεται χωρίς δυσκολία και χωρίς εμπόδια, όταν θα μπορείς να υπακούς πρόθυμα και με χαρά, χωρίς τις δικές σου επιλογές, προθέσεις και προτιμήσεις, τότε ο Θεός θα πάψει να σου φέρεται σαν να είσαι παιχνίδι και θα κάνεις ακριβώς αυτό που πρέπει να κάνεις. Αν μια μέρα πεις: «Ο Θεός μού φέρεται σαν να είμαι παιχνίδι και ζω χωρίς αξιοπρέπεια. Δεν συμφωνώ μ’ αυτό και δεν πρόκειται να υπακούσω», αυτή μπορεί να είναι η μέρα που ο Θεός θα σ’ εγκαταλείψει. Φαντάσου τι θα γίνει αν το ανάστημά σου φτάσει σε επίπεδο που πεις: «Παρότι το θέλημα του Θεού δεν μπορούμε να το αντιληφθούμε εύκολα κι ο Θεός πάντα μου κρύβεται, όλα όσα κάνει είναι σωστά. Ό,τι κι αν κάνει ο Θεός, εγώ θα υπακούω πρόθυμα. Ακόμη κι αν δεν μπορώ να υπακούσω, θα πρέπει να υιοθετήσω αυτήν τη στάση και να μην κάνω παράπονα ούτε τις δικές μου επιλογές. Κι αυτό επειδή είμαι δημιούργημα. Είναι καθήκον μου να υπακούω κι αυτό είναι μια ξεκάθαρη υποχρέωση που δεν μπορώ να αποφύγω. Ο Θεός είναι ο Δημιουργός κι ό,τι κάνει είναι σωστό. Δεν θα πρέπει να έχω αντιλήψεις ή φαντασιοκοπίες σχετικά με το τι κάνει ο Θεός. Δεν είναι σωστό να το κάνει αυτό ένα δημιούργημα. Ευχαριστώ τον Θεό για όσα μου έχει δώσει. Και πάλι Τον ευχαριστώ για όσα δεν μου έδωσε ή μου έδωσε και μετά μου τα πήρε πίσω. Όλες οι πράξεις του Θεού είναι ωφέλιμες για εμένα. Ακόμη κι αν δεν βλέπω το όφελος, αυτό που πρέπει να κάνω είναι να υπακούω.» Δεν έχουν αυτά τα λόγια το ίδιο αποτέλεσμα με εκείνα του Πέτρου όταν είπε: «Πώς θα μπορούσα να μην είμαι έτοιμος και πρόθυμος»; Μόνο αυτοί που διαθέτουν τέτοιο ανάστημα κατανοούν αληθινά την αλήθεια.

Ας συναναστραφούμε τώρα πάνω στο επίπεδο των ανθρώπων. Όταν αξιολογείτε αν κάποιος έχει ή δεν έχει επίπεδο, ελέγξτε αν, όταν του συμβαίνουν πράγματα στην καθημερινότητά του, μπορεί να αντιληφθεί το θέλημα και τη στάση του Θεού, καθώς και τη θέση που θα πρέπει να πάρει, τις αρχές που θα πρέπει να ακολουθεί και τη στάση που θα πρέπει να έχει. Εάν τα καταλαβαίνεις όλα αυτά, τότε έχεις επίπεδο. Εάν αυτά που καταλαβαίνεις δεν έχουν καμία σχέση με όλα όσα ενορχηστρώνει ο Θεός για σένα στην πραγματική σου ζωή, τότε είτε δεν έχεις καθόλου επίπεδο, είτε έχεις χαμηλό. Πώς προέκυψε το αληθινό ανάστημα του Πέτρου και του Ιώβ και πώς κέρδισαν τελικά ό,τι κέρδισαν και έδρεψαν ό,τι έδρεψαν από την πίστη τους στον Θεό; Σε καμία περίπτωση δεν απολάμβαναν αυτά που απολαμβάνετε εσείς σήμερα. Εσείς έχετε πάντα κάποιον να συναναστρέφεται πάνω σας σχετικά με την αλήθεια, να σας προσφέρει, να σας υποστηρίζει και να σας βοηθά. Υπάρχει πάντα κάποιος να σας βοηθήσει να ελέγξετε τα πράγματα. Εκείνοι δεν είχαν τίποτα απ’ αυτά. Τις περισσότερες απ’ τις αλήθειες που κατανοούσαν εκείνοι τις κέρδισαν από όσα είχαν συνειδητοποιήσει, από όσα είχαν βιώσει, από όσα είχαν καταλάβει και υποστεί σιγά-σιγά στην καθημερινή τους ζωή. Αυτό σημαίνει να έχεις υψηλό επίπεδο. Όταν οι άνθρωποι δεν διαθέτουν τέτοιο επίπεδο και δεν έχουν αυτήν τη στάση απέναντι στην αλήθεια και στη σωτηρία, δεν την αναζητούν αλήθεια ούτε προσέχουν να την κάνουν πράξη σε όλα. Κατά συνέπεια, δεν μπορούν να αποκτήσουν την αλήθεια. Οι περισσότεροι άνθρωποι, όταν ακούνε τις ιστορίες του Ιώβ και του Πέτρου, ζηλεύουν αυτούς τους δύο. Τους ζηλεύουν για αρκετό καιρό, αλλά δεν αντιμετωπίζουν σοβαρά το ζήτημα. Νομίζουν ότι όταν τους συμβαίνουν διάφορα, μπορούν κι αυτοί να πουν τα κλασικά λόγια του Ιώβ και του Πέτρου. Πιστεύουν πως αυτά τα πράγματα είναι απλά. Όπως τα βλέπουμε τώρα, αυτά τα πράγματα δεν είναι απλά.

Στην Καινή Διαθήκη, εκτός από τα τέσσερα Ευαγγέλια, τον μεγαλύτερο χώρο τον καταλαμβάνουν οι επιστολές του Παύλου. Την ίδια περίοδο, ο Παύλος κι ο Πέτρος έκαναν μάλλον το ίδιο έργο, αλλά η φήμη του Παύλου ήταν πολύ μεγαλύτερη από εκείνη του Πέτρου. Τι καταλαβαίνουμε από αυτές τις δύο καταστάσεις; Καταλαβαίνουμε το μονοπάτι που ακολουθούσαν αυτοί οι δύο άντρες. Πολλά λόγια από τις επιστολές του Παύλου υιοθετήθηκαν ως συνθήματα από επόμενες γενιές κι όλοι χρησιμοποίησαν τα διάσημα ρητά του Παύλου για να βρουν κίνητρο. Κατά συνέπεια, κατέληξαν όλοι σε λανθασμένο μονοπάτι και μάλιστα πολλοί ακολούθησαν και το μονοπάτι των αντίχριστων. Αντίθετα, ο Πέτρος σπάνια έκανε δημόσιες εμφανίσεις. Στην ουσία, δεν έγραψε βιβλία, δεν πρότεινε βαθυστόχαστα και αινιγματικά δόγματα και δεν έβγαλε μεγαλόπνοα συνθήματα ή θεωρίες για να διδάξει και να βοηθήσει τους αδελφούς και τις αδελφές της εποχής. Δεν έβγαλε μεγαλόπνοες θεωρίες για να επηρεάσει τις επόμενες γενιές. Ήθελε απλώς να αγαπάει και να ικανοποιεί τον Θεό πρακτικά και προσγειωμένα. Αυτή είναι η διάφορα ανάμεσα στα μονοπάτια που ακολούθησαν αυτοί οι δύο άνθρωποι. Στο τέλος, ο Παύλος ακολούθησε το μονοπάτι των αντίχριστων και χάθηκε, ενώ ο Πέτρος ακολούθησε το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και της αγάπης του Θεού, και οδηγήθηκε στην τελείωση. Αν εξετάσεις τα μονοπάτια που ακολούθησαν, καταλαβαίνεις τι είδους ανθρώπους θέλει ο Θεός, τι είδους ανθρώπους δεν συμπαθεί, τις εκφράσεις και τις εκδηλώσεις εκείνον που δεν συμπαθεί ο Θεός, το μονοπάτι που ακολουθούν αυτοί οι άνθρωποι, τη σχέση που έχουν με τον Θεό και αυτά στα οποία συγκεντρώνονται. Θα λέγατε ότι ο Παύλος είχε επίπεδο; Σε ποια κατηγορία ανήκε το επίπεδο του Παύλου; (Ήταν εξαιρετικό.) Έχετε ακούσει πάρα πολλά κηρύγματα, αλλά και πάλι δεν καταλαβαίνετε. Θα μπορούσε το επίπεδο του Παύλου να θεωρηθεί πολύ καλό; (Όχι, ήταν χαμηλό.) Γιατί ήταν χαμηλό; (Γιατί δεν είχε αυτογνωσία και δεν καταλάβαινε τα λόγια του Θεού.) Επειδή δεν καταλάβαινε την αλήθεια. Είχε ακούσει κι αυτός τα κηρύγματα του Κυρίου Ιησού και, για όσο διάστημα εργαζόταν, υπήρχε, φυσικά, το έργο του Αγίου Πνεύματος. Πώς λοιπόν, ενώ είχε επιτελέσει όλο αυτό το έργο, είχε γράψει όλες αυτές τις επιστολές κι είχε ταξιδέψει σε όλες αυτές τις εκκλησίες, ακόμα δεν καταλάβαινε τίποτα σχετικά με την αλήθεια και δεν κήρυττε τίποτα παρά μόνο δόγματα; Τι επίπεδο ήταν αυτό; Χαμηλό ανάστημα. Επιπλέον, καταδίωκε τον Κύριο Ιησού και συνέλαβε τους μαθητές του, και τότε ο Κύριος Ιησούς τον χτύπησε με ένα μεγάλο φως από τους ουρανούς. Πώς προσέγγισε και πώς ερμήνευσε ο Παύλος αυτό το σπουδαίο γεγονός που του συνέβη; Το κατάλαβε τελείως διαφορετικά απ’ ό,τι ο Πέτρος. Σκέφτηκε: «Ο Κύριος Ιησούς με έριξε κάτω, έχω αμαρτήσει, οπότε πρέπει να εργαστώ σκληρότερα για να το αντισταθμίσω αυτό. Μόλις τα πλεονεκτήματά μου εξισορροπήσουν τα μειονεκτήματά μου, θα ανταμειφθώ». Είχε αυτογνωσία; Όχι. Δεν είπε: «Τα έβαλα με τον Κύριο Ιησού λόγω της κακόβουλης φύσης μου, τη φύση αντίχριστου που έχω· αφού τα έβαλα με τον Κύριο Ιησού, δεν έχω τίποτα καλό πάνω μου». Είχε τέτοια αυτογνωσία; (Όχι.) Και πώς κατέγραψε το εν λόγω συμβάν στις επιστολές του; Ποια ήταν η άποψή του για αυτό; (Νόμισε ότι ο Θεός τον καλούσε να κάνει έργο.) Νόμισε ότι ο Θεός τον είχε καλέσει με ένα μεγάλο φως και ότι θα άρχιζε να τον χρησιμοποιεί πολύ. Αφού δεν είχε την παραμικρή αυτογνωσία, πίστευε ότι αυτή ήταν η πλέον ισχυρή απόδειξη ότι θα ανταμειβόταν και θα στεφόταν νικητής, καθώς και το μεγαλύτερο κεφάλαιο που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει για να κερδίσει ανταμοιβές και το στεφάνι του νικητή. Επίσης, βαθιά μέσα του, ένιωθε να τον τρυπάει ένα αγκάθι. Τι ήταν αυτό το αγκάθι; Ήταν μια ασθένεια που του έδωσε ο Θεός για να τον τιμωρήσει για την τρελή αντίστασή του απέναντι στον Κύριο Ιησού. Πώς το αντιμετώπισε αυτό; Ένιωθε ένα ανακάτεμα βαθιά μέσα του και σκεφτόταν: «Αυτό ήταν το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου. Δεν ξέρω αν θα μου το συγχωρέσει ο Θεός. Ευτυχώς, ο Κύριος Ιησούς μού έσωσε τη ζωή και μ’ εμπιστεύτηκε να διαδώσω το ευαγγέλιο. Αυτή είναι μια καλή ευκαιρία για να εξιλεωθώ. Πρέπει να διαδώσω το ευαγγέλιο με όλη μου τη δύναμη, και τότε, ίσως όχι μόνο συγχωρεθούν μόνο οι αμαρτίες μου, αλλά να λάβω και στεφάνι και ανταμοιβές. Αυτό θα ήταν υπέροχο!» Ωστόσο, δεν μπόρεσε ποτέ να απαλλαγεί απ’ αυτό το αγκάθι που προκαλούσε τέτοια ανησυχία στην καρδιά του. Πάντα αισθανόταν άβολα γι’ αυτό. «Πώς μπορώ να ξεπληρώσω αυτό το ανήκουστο λάθος; Πώς μπορώ να το ακυρώσω για να μην επηρεάσει τις προοπτικές μου ή το στεφάνι που ελπίζω να λάβω; Θα πρέπει να κάνω περισσότερο έργο για τον Κύριο, να καταβάλλω μεγαλύτερο τίμημα, να γράψω περισσότερες επιστολές και να αφιερώσω περισσότερο χρόνο τρέχοντας εδώ κι εκεί, να καταπολεμώ τον Σατανά και να καταθέτω όμορφη μαρτυρία.» Έτσι το προσέγγισε. Είχε καθόλου τύψεις; (Όχι.) Δεν είχε καθόλου τύψεις, πόσο μάλλον αυτογνωσία. Τίποτα απ’ αυτά δεν είχε. Αυτό δείχνει ότι υπήρχε πρόβλημα με το ανάστημά του, δεν είχε την ικανότητα να κατανοήσει την αλήθεια. Εν μέρει λόγω της ανθρώπινης φύσης του και αυτών που επιδίωκε και εν μέρει λόγω του αναστήματός του, δεν μπορούσε να συλλάβει αυτά τα πράγματα ούτε συνειδητοποιούσε το εξής: «Ο άνθρωπος έχει υποστεί πολύ βαθιά διαφθορά από τον Σατανά. Η φύση του είναι υπερβολικά μοχθηρή, υπερβολικά κακιά. Η φύση του ανθρώπου είναι η φύση του Σατανά και των αντίχριστων. Αυτό βρίσκεται στη ρίζα της λύτρωσης της ανθρωπότητας από τον Θεό. Ο άνθρωπος χρειάζεται να τον λυτρώσει ο Θεός, άρα πώς θα πρέπει να προσέλθει ενώπιόν Του για να αποδεχθεί τη λύτρωσή Του;» Δεν είπε ποτέ αυτά τα πράγματα. Δεν τα κατανοούσε καθόλου γιατί είχε αντισταθεί στον Ιησού και Τον είχε καταδικάσει. Παρότι παραδεχόταν πως ήταν ο βασικός ένοχος, δεν στοχαζόταν καθόλου το ζήτημα. Σκεφτόταν μόνο πώς να αντισταθμίσει τόσο σοβαρές αμαρτίες, πώς να εξιλεωθεί για τις αμαρτίες του, πώς να τις ξεπληρώσει με αξιέπαινες πράξεις και τελικά να εξασφαλίσει το στεφάνι και τις επιβραβεύσεις που περίμενε. Ό,τι κι αν του συνέβαινε, δεν μπορούσε να κατανοήσει την αλήθεια του θελήματος του Θεού με βάση αυτά που του συνέβαιναν. Δεν κατανοούσε καθόλου το θέλημα του Θεού. Όσον αφορά την αποδοχή της αλήθειας, ο Παύλος ήταν ο χειρότερος. Οπότε, μπορούμε να πούμε πως και το ανάστημά του ήταν το χειρότερο.

Πώς μετράμε το επίπεδο των ανθρώπων; Ο σωστός τρόπος για να το κάνουμε είναι παρατηρώντας τη στάση τους απέναντι στην αλήθεια και το αν την κατανοούν ή όχι. Κάποιοι άνθρωποι μπορούν να μάθουν κάποια εξειδίκευση πολύ γρήγορα, αλλά όταν ακούνε την αλήθεια, πέφτουν σε σύγχυση και τους παίρνει ο ύπνος. Μπερδεύεται το μυαλό τους, τίποτε από όσα ακούνε δεν τους μένει, ούτε και καταλαβαίνουν τι ακούνε —αυτό σημαίνει χαμηλό επίπεδο. Κάποιοι άνθρωποι, όταν τους λες ότι είναι χαμηλού επιπέδου, διαφωνούν. Πιστεύουν πως το ότι έχουν μόρφωση και γνώσεις σημαίνει ότι είναι υψηλού επιπέδου. Η μόρφωση δείχνει και υψηλό επίπεδο; Όχι. Πώς πρέπει να μετριέται το επίπεδο των ανθρώπων; Πρέπει να μετριέται με βάση το πόσο κατανοούν τα λόγια του Θεού και την αλήθεια. Αυτός είναι ο ακριβέστερος τρόπος. Κάποιοι άνθρωποι είναι εύγλωττοι, εύστροφοι και πολύ ικανοί στο να χειρίζονται τους άλλους ανθρώπους. Αλλά όταν ακούνε τα κηρύγματα, δεν καταλαβαίνουν ποτέ τίποτα και όταν ακούνε τα λόγια του Θεού, δεν τα κατανοούν. Όταν συζητούν για τη βιωματική τους μαρτυρία, μιλούν μονίμως με λόγια και δόγματα, κι έτσι δείχνουν από μόνοι τους ότι είναι απλοί ερασιτέχνες και δίνουν στους άλλους την αίσθηση ότι δεν έχουν καμία πνευματική κατανόηση. Είναι άνθρωποι χαμηλού επιπέδου. Είναι, λοιπόν, ικανοί τέτοιοι άνθρωποι να επιτελέσουν έργο για τον οίκο του Θεού; (Όχι.) Γιατί; (Δεν έχουν τις αλήθεια-αρχές.) Σωστά, αυτό είναι κάτι που πρέπει πια να το έχετε καταλάβει. Ένας άλλος τρόπος να πει κανείς ότι επιτελεί έργο για τον οίκο του Θεού είναι να εκτελεί το καθήκον του. Όταν μιλάμε για την εκτέλεση του καθήκοντος, αυτό περιλαμβάνει την αλήθεια, το έργο του Θεού, τις αρχές της διαγωγής και τρόπους και μεθόδους μεταχείρισης κάθε είδους ανθρώπων. Όλα αυτά τα ζητήματα παίζουν ρόλο για το αν οι άνθρωποι μπορούν να εκτελέσουν αποτελεσματικά κι ικανοποιητικά τα καθήκοντά τους. Τα θέματα αυτά που σχετίζονται με την εκτέλεση του καθήκοντος περιλαμβάνουν την αλήθεια; Αν περιλαμβάνουν την αλήθεια, αλλά εσύ δεν την κατανοείς και βασίζεσαι σε εξυπνακισμούς, θα μπορείς να λύνεις προβλήματα και να εκτελείς σωστά το καθήκον σου; (Όχι.) Όχι. Ακόμα κι αν σε κάποια ζητήματα δεν πάει τίποτα στραβά, μπορεί αυτά τα ζητήματα να μην έχουν καμία σχέση με την αλήθεια και να είναι εντελώς εξωτερικά πράγματα. Παρ’ όλα αυτά, εσύ ακόμα οφείλεις να κάνεις τα εξωτερικά πράγματα αρχές και να τα διαχειρίζεσαι με έναν τρόπο που όλοι θεωρούν κατάλληλο. Ας πούμε ότι σου ζητούν να διαχειριστείς ολομόναχος κάτι σύμφωνα με τις αρχές. Ενώ το κάνεις αυτό, προκύπτει μία απρόσμενη κατάσταση και δεν ξέρεις πώς να την αντιμετωπίσεις. Σκέφτεσαι ότι θα έπρεπε να προχωρήσεις σύμφωνα με την εμπειρία σου, αλλά αν συμπεριφερθείς ακριβώς όπως σ’ έχει διδάξει η εμπειρία σου, τότε αυτό που κάνεις διαταράσσεται και αναστατώνεται, έρχονται τα πάνω κάτω. Δεν είναι λάθος αυτό; Τι το προκάλεσε; Ότι δεν έχεις πλήρη κατανόηση, δεν κατανοείς την αλήθεια και δεν έχεις αντίληψη των αρχών. Κάθε φορά που αντιμετωπίζεις ζητήματα που περιλαμβάνουν την αλήθεια και τις αρχές, δεν μπορείς να τ’ αντιμετωπίσεις και επικρατεί το θέλημά σου, με αποτέλεσμα να βλάπτεις το έργο της εκκλησίας και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να γελοιοποιείσαι. Είναι αποτελεσματικό ν’ αντιμετωπίζει κανείς τα προβλήματα με βάση την ανθρώπινη εμπειρία και τις μεθόδους; (Όχι.) Γιατί δεν είναι αποτελεσματικό; Επειδή η ανθρώπινη εμπειρία και οι ανθρώπινες μέθοδοι δεν είναι η αλήθεια, κι ο εκλεκτός λαός του Θεού δεν πρόκειται να τις αποδεχτεί. Αν μονίμως διαχειρίζεσαι τα προβλήματα χρησιμοποιώντας την ανθρώπινη εμπειρία και τις μεθόδους, δεν σημαίνει αυτό ότι περνιέσαι για πιο έξυπνος απ’ ότι είσαι στ’ αλήθεια; Δεν είναι αλαζονεία και αυταρέσκεια αυτό; Κάποιοι άνθρωποι διαφωνούν: «Δεν είναι ότι δεν κατανοώ την αλήθεια σχετικά μ’ αυτό το ζήτημα, την κατανοώ βαθιά μέσα μου. Απλώς δεν το σκέφτηκα αρκετά το ζήτημα. Αν προσπαθήσω περισσότερο και το σκεφτώ πιο προσεκτικά, μπορώ να το διαχειριστώ καλά. Στο παρελθόν, όταν είχα επαφές και διαχειριζόμουν διάφορα πράγματα με άπιστους, αναγκαζόμουν να χρησιμοποιώ συγκεκριμένες μεθόδους και μέσα. Παρ’ όλα αυτά, ο οίκος του Θεού δεν επιτρέπει αυτές τις προσεγγίσεις, οπότε δεν ήξερα τι να κάνω. Απλώς αντιμετώπιζα τα ζητήματα με τον δικό μου τρόπο, οπότε δεν με εκπλήσσει που έκανα ένα μικρό λαθάκι». Έχουν αυτογνωσία αυτοί οι άνθρωποι; (Όχι.) Γιατί δεν έχουν αυτογνωσία; Δεν σχετίζεται αυτό με την αλήθεια; Δεν αναζητούν την αλήθεια γύρω απ’ αυτό το ζήτημα, αλλά αντίθετα επινοούν τρόπους για να καλύψουν το λάθος τους. Νομίζουν ότι απλώς έκαναν ένα λάθος και ήταν αμελείς ως προς τη συμπεριφορά τους. Δεν νομίζουν ότι το λάθος τους αφορά την αλήθεια ούτε ότι από το έκαναν επειδή δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια και επειδή πράττουν σύμφωνα με τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Αυτό σημαίνει να έχεις χαμηλό επίπεδο. Όταν συμβαίνουν πράγματα, αυτοί οι άνθρωποι ψάχνουν μονίμως λόγους και δικαιολογίες. Νομίζουν ότι έκαναν απλώς ένα λάθος. Αυτή είναι η πρώτη τους αντίδραση· δεν ξέρουν ότι πρέπει ν’ αναζητήσουν την αλήθεια. Ως δεύτερη αντίδραση, εξακολουθούν να μη γνωρίζουν ότι πρέπει ν’ αναζητήσουν την αλήθεια. Και ως τρίτη αντίδραση, εξακολουθούν να μη γνωρίζουν ότι πρέπει ν’ αναζητήσουν την αλήθεια και να φτάσουν στην αυτογνωσία. Αυτό σημαίνει να έχεις πολύ χαμηλό επίπεδο. Όπως κι αν τους καθοδηγήσεις, τους φανερώσεις και συναναστραφείς μαζί τους, και πάλι δεν πρόκειται να καταλάβουν ποιες αλήθεια-αρχές παραβίασαν και ποιες αλήθειες θα έπρεπε να κάνουν πράξη. Όπως κι αν τους καθοδηγήσεις, δεν πρόκειται να τα καταλάβουν ποτέ αυτά τα πράγματα. Τους λείπει ακόμα κι η παραμικρή ικανότητα να κατανοούν την αλήθεια. Αυτό σημαίνει να έχεις χαμηλό επίπεδο. Όσο ξεκάθαρα κι αν συναναστραφείς πάνω στην αλήθεια, δεν υπάρχει περίπτωση να συνειδητοποιήσουν ότι πρόκειται για την αλήθεια. Θα χρησιμοποιήσουν τη δική τους λογική και τις δικαιολογίες τους ή θα πουν ότι ήταν απλώς ένα λάθος, προκειμένου να συγκαλύψουν τα γεγονότα. Δεν πρόκειται να παραδεχτούν ούτε λίγο ότι έχουν παραβιάσει την αλήθεια ή έχουν αποκαλύψει τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Όποια λάθη κι αν έκαναν, όποιες διεφθαρμένες διαθέσεις κι αν αποκάλυψαν, όποιες διεφθαρμένες καταστάσεις κι αν δημιούργησαν, στην πραγματικότητα ποτέ δεν θα καταλάβουν ποιες είναι πραγματικά οι διεφθαρμένες που διαθέσεις αποκάλυψαν, πόσο μάλλον ποια είναι η διεφθαρμένη τους ουσία. Ούτε ξέρουν πώς ν’ αναζητήσουν την αλήθεια ή να φτάσουν στην αυτογνωσία σχετικά με αυτό το ζήτημα. Τίποτα από όλα αυτά δεν γνωρίζουν. Είναι πνευματικά αναίσθητοι και δεν έχουν την παραμικρή αίσθηση αυτών των πραγμάτων. Αυτό είναι εκδήλωση χαμηλού επιπέδου.

Ας συναναστραφούμε καλύτερα με μερικά παραδείγματα πάνω στο πώς μετριέται το επίπεδο ενός ανθρώπου. Για παράδειγμα, είπα ότι κάποιοι άνθρωποι χρονοτριβούν και ενεργούν επιπόλαια. Όσοι έχουν καλό επίπεδο, μόλις το ακούσουν αυτό, θα καταλάβουν αμέσως ότι αυτή η κατάσταση είναι κάτι που μπορεί να βιώσουν κι οι ίδιοι, κι ότι τη βιώνουν συχνά και στάση όταν δεν νιώθουν καλά σωματικά, όταν αισθάνονται αρνητικότητα ή βαριούνται. Επιπλέον, θα έρθουν στο μυαλό τους κάποιες εικόνες από όταν οι ίδιοι χρονοτρίβησαν ή αντιμετώπισαν κάποιες εργασίες επιπόλαια. Θα συγκρίνουν τον εαυτό τους με τα λόγια του Θεού και θα παραδεχτούν πως αυτό που αποκαλύπτει ο Θεός είναι η πραγματικότητα της διαφθοράς του ανθρώπου κι ότι σχετίζεται με τις ανθρώπινες διεφθαρμένες διαθέσεις. Αντίστοιχα, θα παραδεχτούν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και θα τα κατανοήσουν ξεκάθαρα, χωρίς παρερμηνείες και χωρίς τις δικές τους αντιλήψεις. Αυτό σημαίνει να έχεις καλό επίπεδο. Όταν ακούσουν αυτά τα λόγια, η πρώτη τους αντίδραση θα είναι να συγκρίνουν τον εαυτό τους μ’ αυτά. Θα συνειδητοποιήσουν ότι αυτή είναι μια κατάσταση που βιώνουν κι οι ίδιοι και θα συνδέσουν αυτά τα λόγια του Θεού με τη δική του κατάσταση και καθημερινότητα. Στη συνέχεια, θα κάνουν αυτοκριτική, θα διακρίνουν καθαρά την κατάστασή τους και θ’ αποδεχτούν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Έτσι αντιδρούν οι άνθρωποι που έχουν καλό επίπεδο όταν ακούσουν τα λόγια του Θεού. Για έναν άνθρωπο με μέτριο επίπεδο, δεν αρκεί απλώς να πεις ότι «χρονοτριβεί» ή ότι είναι «επιπόλαιος». Πρέπει ν’ αναδείξεις ευθέως τα προβλήματά του, ξεσκεπάζοντας τις εκδηλώσεις του και συνδυάζοντάς αυτό με τα όσα κάνει, λέγοντας: «Πολλές φορές μπερδεύεσαι και δεν παίρνεις τα πράγματα στα σοβαρά. Φέρεσαι επιπόλαια έτσι που κάνεις το καθήκον σου. Πώς μπορείς να μην το καταλαβαίνεις; Πόσες φορές σου το έχω πει; Αυτό είναι επιπόλαιη συμπεριφορά και κωλυσιεργία». Έτσι πρέπει ν’ αναδεικνύεις τα προβλήματά τους. Μόλις το ακούσουν αυτό, θα στοχαστούν αναλογιστούν πώς χρονοτρίβησαν και φέρθηκαν επιπόλαια. Αφού αυτό το αναλογιστούν πραγματικά και το καταλάβουν, θα παραδεχτούν τα λάθη τους και θα μπορέσουν να τα διορθώσουν. Παρ’ όλα αυτά, αυτό που αναγνωρίζουν είναι κάτι σταθερό, μια σταθερή κατάσταση. Μπορούν να δεχτούν αυτό που λες μόνο αν συμβαδίζει με τις φαντασιοκοπίες τους. Αυτό είναι που ονομάζουμε μέτριο επίπεδο. Το να δουλεύει κανείς πάνω σε ανθρώπους που έχουν μέτριο επίπεδο απαιτεί προσπάθεια και ο μόνος τρόπος να τους πείσει πλήρως είναι να τους μιλά με γεγονότα. Ποια είναι η κατάσταση των ανθρώπων που διαθέτουν χαμηλό επίπεδο; Πώς πρέπει να τους προσεγγίζει κανείς; Όσοι έχουν χαμηλό επίπεδο σκέφτονται απλοϊκά και δεν έχουν λογική. Δεν μπορούν να διακρίνουν καθαρά καμία κατάσταση που τους συμβαίνει και δεν αναζητούν την αλήθεια. Αν δεν τους εξηγήσεις τα πράγματα απλά και καθαρά, δεν μπορούν να τα καταλάβουν μόνοι τους. Όταν, λοιπόν, μιλάς σ’ ανθρώπους που έχουν χαμηλό επίπεδο, πρέπει να μιλάς καθαρά και ευθέως, και να δίνεις παραδείγματα. Πρέπει να μιλάς με γεγονότα και να επαναλαμβάνεσαι ξανά και ξανά. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να έχουν αποτέλεσμα τα λόγια σου. Πρέπει να μιλάς έτσι: «Χρονοτριβείς και φέρεσαι επιπόλαια έτσι που εκτελείς το καθήκον σου!» Ποια θα είναι η πρώτη τους αντίδραση; «Όντως; Χρονοτρίβησα; Με το που ξυπνήσω το πρωί, σκέφτομαι όσα έχουν σχέση με το καθήκον μου κι αυτά τα πράγματα κάνω πρώτα. Όταν βγαίνω έξω, σκέφτομαι πάλι πώς να κάνω αυτά τα πράγματα σωστά. Δεν χρονοτριβώ ούτε φέρομαι επιπόλαια. Καταβάλλω πολλή προσπάθεια γι’ αυτά τα πράγματα!» Η πρώτη τους αντίδραση θα είναι ν’ αρνηθούν αυτά που είπες. Δεν καταλαβαίνουν και βασικά δεν συνειδητοποιούν ότι εκτελούν το καθήκον τους επιπόλαια και ότι χρονοτριβούν. Για να αποδεχτούν τα λόγια σου, θα πρέπει πρώτα να τους εξηγήσεις ποιες είναι οι εκδηλώσεις της κωλυσιεργίας και της επιπολαιότητάς τους, και να τα πεις με τέτοιο τρόπο που θα τους πείσει πραγματικά. Δεν παραδεχτούν εύκολα ότι δεν έκαναν τα πράγματα καλά ή ότι έκαναν λάθη σ’ εξωτερικά ζητήματα. Αν κάτι περιλαμβάνει την αλήθεια, τις αρχές της άσκησης ή τη διάθεση του Θεού, δυσκολεύει ακόμα περισσότερο αυτούς που έχουν χαμηλό επίπεδο. Δεν καταλαβαίνουν τίποτα απ’ όσα λες και, όσο πιο πολύ μιλάς, τόσο πιο πολύ μπερδεύονται και νομίζουν ότι είναι στο σκοτάδι, κι έτσι παύουν ν’ ακούνε. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο. Αυτό είναι εκδήλωση της ανικανότητάς τους να φτάσουν στην αλήθεια. Όσο κι αν συναναστρέφεσαι πάνω στην αλήθεια, είναι μάταιο για αυτούς που χαμηλό επίπεδο. Όσο κι αν προσπαθείς να τους μιλήσεις, δεν καταλαβαίνουν. Το πολύ-πολύ να καταλάβουν κάποια δόγματα και κανόνες. Επομένως, σ’ αυτούς που έχουν χαμηλό επίπεδο, δεν είναι απαραίτητο να συναναστρέφεσαι πάνω στην αλήθεια με πολλή λεπτομέρεια. Απλώς πες τους τι να κάνουν μ’ απλό τρόπο και αν μπορούν να το καταφέρουν, καλώς. Όσοι έχουν εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο δεν έχουν καμία ικανότητα κατανόησης, σε βαθμό που δεν πρόκειται να καταλάβουν ποτέ την αλήθεια και σίγουρα δεν μπορεί να περιμένει κανείς ότι θα φτάσουν στο επίπεδο να ασκούνται σύμφωνα με τις αρχές. Αν κάτι συμβαίνει μπροστά στα μάτια τους και τους το κάνεις πολύ κατανοητό, ακόμα και τότε δεν θα μπορούν να το συνδέσουν με τον εαυτό τους. Αυτό είναι αυτό που λέμε χαμηλό επίπεδο. Για παράδειγμα, όσον αφορά το ψέμα, δες πώς αντιδρούν όσοι έχουν καλό επίπεδο. Όταν ακούσουν τους άλλους να μιλούν για το πώς αντιμετώπισαν και διόρθωσαν τις καταστάσεις του ψέματος και της εξαπάτησης, μιλώντας με παραδείγματα για τις καταστάσεις του ψέματος, θα κάνουν αυτοκριτική και θα συγκρίνουν αυτό που άκουσαν με τη δική τους κατάσταση. Μετά απ’ αυτό, θα μπορούν ν’ αναγνωρίσουν πότε είπαν ψέματα και τι προθέσεις είχαν όσο φέρονταν έτσι. Βασισμένοι σε φανερώσεις της καθημερινότητάς τους, εξετάζοντας τις προθέσεις, τα κίνητρα και τις σκέψεις τους, οι άνθρωποι με υψηλό επίπεδο, θα μπορέσουν ν’ ανακαλύψουν ποια από τα λόγια τους ήταν ψέματα και ποια περιείχαν δόλο. Όταν ακούνε τις βιωματικές μαρτυρίες άλλων ανθρώπων, μπορούν να ωφεληθούν και να κερδίσουν κάτι. Ακόμα κι αν μιλήσεις απλώς για λίγες αρχές, θα καταλάβουν και θα μάθουν να τις εφαρμόζουν. Τότε, θα εκλάβουν αυτά τα λόγια ως τις αλήθεια-αρχές, θα τα κάνουν δική τους πραγματικότητα και σιγά-σιγά θα αλλάξουν. Κάποιος που έχει μέτριο επίπεδο, μόλις ακούσει τις βιωματικές μαρτυρίες άλλων ανθρώπων, θα καταλάβει πώς σχετίζονται αυτές οι μαρτυρίες με εκείνα που εκδηλώνει φανερά ο ίδιος. Ωστόσο, δεν θα μπορεί να συνδέσει τις μαρτυρίες με τις λιγότερο προφανείς εκδηλώσεις ή τις εκδηλώσεις που βρίσκονται βαθιά μέσα του και δεν έχουν εκφραστεί. Επιπλέον, η κατανόησή του για την αλήθεια-αρχές είναι πιο επιφανειακή, σαν τα δόγματα. Κατανοεί πολύ λιγότερα απ’ όσους έχουν καλό επίπεδο. Όσο για εκείνους που έχουν χαμηλό επίπεδο, όταν ακούνε τις μαρτυρίες των άλλων, όσο προσεκτικά κι αν αυτοί ξεχωρίζουν ποια είναι ψέματα και κενά λόγια και ποιες είναι δόλιες καταστάσεις, δεν θα μπορέσουν να τα συνδέσουν με τον εαυτό τους ούτε θα μπορέσουν να κάνουν αυτοκριτική ή να φτάσουν στην αυτογνωσία. Αυτοί οι άνθρωποι όχι μόνο δεν αναγνωρίζουν τα ίδια τους τα ψέματα και τις δόλιες καταστάσεις τους, αλλά θεωρούν τον εαυτό τους πολύ ειλικρινή, ως άνθρωπο που δεν λέει ψέματα. Ακόμα κι αν οι άλλοι τους πουν ψέματα και τους εξαπατήσουν, δεν μπορούν να το ξεχωρίσουν και εξαπατώνται εύκολα. Ακόμα λιγότερο μπορούν να κατανοήσουν τις αλήθεια-αρχές πάνω στις οποίες συναναστρέφονται οι άλλοι. Δεν έχουν την παραμικρή ικανότητα κατανόησης. Αυτό είναι εκδήλωση χαμηλού επιπέδου.

Από αυτά τα τρία είδη ανθρώπων που αναφέραμε, ποιο είδος μπορεί να πετύχει αλλαγή στη διάθεση; Ποιο είδος ανθρώπου μπορεί να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα; (Οι άνθρωποι που έχουν καλό επίπεδο.) Όσοι έχουν καλό επίπεδο μπορούν να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα λίγο πιο γρήγορα και βαθύτερα. Όσοι έχουν μέτριο επίπεδο μπορούν να εισέλθουν πιο αργά και επιφανειακά. Εκείνοι που έχουν χαμηλό επίπεδο δεν μπορούν να εισέλθουν καθόλου. Αυτή είναι η διαφορά. Βλέπεις πως οι άνθρωποι διαφέρουν μεταξύ τους; (Ναι.) Ποιες είναι οι διαφορές τους; Διαφέρουν στο επίπεδο και στη στάση απέναντι στην αλήθεια. Οι άνθρωποι που αγαπούν την αλήθεια έχουν καλό επίπεδο, εισέρχονται στην αλήθεια-πραγματικότητα πολύ γρήγορα και μπορούν να κερδίσουν τη ζωή. Αυτοί που έχουν μέτριο επίπεδο είναι πεισματάρηδες και αναίσθητοι. Εισέρχονται στην αλήθεια αργά και η ζωή τους προοδεύει επίσης αργά. Αυτοί που έχουν χαμηλό επίπεδο δεν είναι μόνο ανόητοι και αλαζόνες, αλλά και ηλίθιοι, με κενά και θαμπά πρόσωπα. Έχουν αναίσθητο πνεύμα και αργές αντιδράσεις, ενώ αργούν να κατανοήσουν την αλήθεια. Τέτοιοι άνθρωποι είναι κενοί από ζωή, δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν κάνουν τίποτα άλλο πέρα απ’ το να μιλούν για δόγματα, να φωνάζουν συνθήματα και ν’ ακολουθούν τους κανόνες. Από τη στιγμή που δεν κατανοούν την αλήθεια, δεν μπορούν να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα. Υπάρχει ζωή σ’ αυτούς που δεν μπορούν να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα; Είναι κενοί από ζωή. Όταν συμβαίνουν πράγματα σ’ ανθρώπους που είναι κενοί από ζωή, εκείνοι κάνουν ό,τι θέλουν και δρουν στα τυφλά· κάνουν παρακάμψεις, αλλάζουν κατευθύνσεις, δεν έχουν ένα συγκεκριμένο μονοπάτι άσκησης, και νιώθουν συνέχεια διστακτικοί κι αβοήθητοι. Είναι αξιολύπητο θέαμα. Ανά τα χρόνια, ακούω συνεχώς κάποιους ανθρώπους να λένε ότι δεν ξέρουν τι να κάνουν όταν τους συμβαίνουν πράγματα. Πώς γίνεται αυτό όταν έχουν ακούσει τόσα κηρύγματα; Οι εκφράσεις τους δείχνουν ότι είναι πραγματικά χαμένοι. Τα πρόσωπά τους είναι κενά και θαμπά. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Πώς γίνεται να με λένε αναίσθητο; Έχω μεγάλη ευαισθησία στα δημοφιλή θέματα του κόσμου. Ξέρω να χρησιμοποιώ υπολογιστές, κινητά και κονσόλες βιντεοπαιχνιδιών. Εσείς είστε ανόητοι και δεν ξέρετε πώς να τα χρησιμοποιείτε. Πώς γίνεται να έχετε τόσο χαμηλό επίπεδο;» Αλλά η ελάχιστη εξυπνάδα που διαθέτουν είναι απλώς μια ικανότητα, λίγο μυαλό. Δεν μετράει ως επίπεδο. Αν τους ζητήσεις ν’ ακούσουν ένα κήρυγμα ή να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια, τότε φανερώνονται: έχουν πολύ αναίσθητο πνεύμα. Πόσο αναίσθητοι είναι; Πιστεύουν στον Θεό εδώ και χρόνια, αλλά ακόμα δεν είναι βέβαιοι αν θα σωθούν και δεν μπορούν να το καταλάβουν, ούτε έχουν ξεκαθαρίσει τι είδους άνθρωποι είναι. Αν τους ρωτήσεις τι γνώμη έχουν για το επίπεδό τους, θα πουν: «Το επίπεδό μου είναι λίγο χειρότερο απ’ το καλό επίπεδο, αλλά πολύ καλύτερο απ’ το μέτριο». Αυτό δείχνει πόσο χαμηλό είναι το επίπεδό τους. Δεν είναι χαζό αυτό; Όταν οι άνθρωποι έχουν πολύ χαμηλό επίπεδο, φανερώνουν τέτοια ανοησία. Ό,τι κι αν είναι αυτό, αν περιλαμβάνει την αλήθεια ή τις αρχές, δεν θα καταλάβουν τίποτα και δεν θα μπορέσουν να φτάσουν το επίπεδό του. Αυτό σημαίνει να έχεις χαμηλό επίπεδο.

Τώρα που συναναστραφήκαμε πάνω σ’ αυτά τα πράγματα, θα μπορέσετε να αξιολογήσετε ποιο επίπεδο είναι καλό και ποιο χαμηλό; Αν καταλάβετε τι είναι καλό επίπεδο και τι χαμηλό και διακρίνετε ξεκάθαρα το δικό σας επίπεδο και τη φύση-ουσία σας, αυτό θα σας βοηθήσει να γνωρίσετε τον εαυτό σας. Μόλις αποκτήσετε ξεκάθαρη ιδέα της θέσης σας, θα πάρετε μια γεύση και θα γνωρίσετε πώς μετριέστε. Δεν θα έχετε την τάση να γίνεστε αλαζόνες και θα είστε πιο σταθεροί κι ήρεμοι όταν εκτελείτε το καθήκον σας. Δεν θα βάζετε υπερβολικούς στόχους και θα μπορείτε να κάνετε σωστά το έργο σας. Όταν οι άνθρωποι δεν έχουν αυτογνωσία, αυτό προκαλεί πολλά προβλήματα. Τι είδους προβλήματα; Ακόμα κι αν το επίπεδο κάποιων είναι ξεκάθαρα μέτριο, μονίμως νομίζουν ότι έχουν καλό επίπεδο, καλύτερο από των άλλων. Βαθιά μέσα τους έχουν μονίμως παρορμήσεις, και θέλουν να γίνονται επικεφαλής και να οδηγούν τους άλλους. Έχουν πάντα τέτοια πράγματα βαθιά μέσα τους. Θα επηρεάσει, λοιπόν, αυτό την εκτέλεση των καθηκόντων τους; Αυτά τα πράγματα τους αναστατώνουν μονίμως, η καρδιά τους τους δεν είναι ήρεμη, δεν μπορούν να ηρεμήσουν. Όχι μόνο δεν μπορούν να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους καλά, αλλά κάνουν και ανόητα, ντροπιαστικά πράγματα, και κάποια πράγματα χωρίς σύνεση που αηδιάζουν τον Θεό. Έχουν τόσο σοβαρά προβλήματα· είναι σωστό να τ’ αφήνουν άλυτα; Σίγουρα όχι. Πρέπει ν’ αναζητήσουν την αλήθεια για να τα λύσουν. Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να προσεύχονται στον Θεό και να στοχάζονται γύρω από το γιατί έχουν τέτοιες σκέψεις, γιατί είναι τόσο φιλόδοξοι κι από πού προέρχονται αυτά τα πράγματα. Αν σκεφτούν περισσότερο και με πιο απλό τρόπο, θα μπορέσουν τότε να φτάσουν στην ουσία των προβλημάτων; Όχι βέβαια. Πρέπει να προσεύχονται στον Θεό και να διαβάζουν τα λόγια Του για να βρουν τη ρίζα των προβλημάτων, και μόνο τότε θα τους είναι εύκολο να τα λύσουν. Οι φιλοδοξίες κι οι επιθυμίες τους μπορούν να εξαλειφθούν μόνο όταν εκείνοι θα έχουν διορθώσει τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Έτσι, θα μπορούν να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους με έναν προσγειωμένο τρόπο και να είναι πολύ πιο ευσυνείδητοι. Πλέον δεν θα κομπάζουν τόσο, δεν θα πιστεύουν ότι είναι καλύτεροι από τους άλλους ούτε θα φέρονται λες κι είναι ανώτεροι, ούτε θα νιώθουν διαφορετικοί από τους άλλους. Αυτές οι διεφθαρμένες διαθέσεις δεν θα τους ενοχλούν πια, θα γίνουν πολύ πιο ώριμοι. Τουλάχιστον θα διαθέτουν την αξιοπρέπεια και την ευπρέπεια ενός αγίου. Μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο μπορούν να είναι σίγουροι ότι ζουν ενώπιον του Θεού. Όταν οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό κι εισέρχονται στον οίκο Του, πρέπει το λιγότερο να διαθέτουν συνείδηση και σύνεση, προκειμένου ν’ αποδεχτούν την αλήθεια. Αν είναι σαν τους άπιστους, σαν αδάμαστα άγρια ζώα, δεν θα μπορέσουν να προσέλθουν ενώπιον του Θεού. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Ποια είναι η δυσκολία στο να προσέρχεται κανείς ενώπιον του Θεού; Εγώ προσέρχομαι συχνά ενώπιόν Του». Δεν είναι τόσο απλό να προσέλθει κανείς ενώπιον του Θεού. Πρέπει να έχεις τη σωστή στάση και μια καρδιά που υπακούει τον Θεό, προκειμένου να σ’ αποδεχτεί ο Θεός με χαρά. Αν έρθουν ενώπιον του Θεού άνθρωποι που είναι σαν ζώα, είναι σίγουρο ότι ο Θεός θα τους μισήσει και θα αηδιάσει μ’ αυτούς. Επομένως, να το να προσέλθει κανείς ενώπιον του Θεού δεν είναι κάτι που μπορεί να το καταφέρει με ευσεβείς πόθους. Ο Θεός δεν πρόκειται ν’ αναγνωρίσει ότι προσήλθες ενώπιόν του μόνο και μόνο επειδή το εύχεσαι. Το δικαίωμα της απόφασης πάνω σ’ αυτό το ζήτημα είναι στα χέρια του Θεού. Θα έχεις έρθει ενώπιον του Θεού μόνο όταν Εκείνος σ’ αναγνωρίσει. Όταν έχεις τις σωστές προθέσεις, αναζητάς την αλήθεια και προσεύχεσαι συχνά στον Θεό, μόνο τότε μπορείς να λάβεις τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος. Μόνο τότε έχεις προσέλθει πραγματικά ενώπιον του Θεού. Αν ο Θεός λέει ότι είσαι ένας αδαής κοινός άνθρωπος, ένα αδάμαστο άγριο ζώο, τότε θα σου δώσει σημασία; (Όχι.) Δεν θα σου δώσει καμία σημασία, θα σου δώσει μόνο επιφανειακά πράγματα, όπως λίγη χάρη και μερικές ευλογίες. Στην πραγματικότητα, δεν θα μπορείς να προσέλθεις πραγματικά κοντά στον Θεό ή ενώπιόν Του. Άρα, για να σ’ αναγνωρίσει ο Θεός ως ακόλουθό Του, πρέπει να κάνεις κάποιες αλλαγές για να φτάσεις στον σημείο όπου θα σ’ αναγνωρίζει ως μέλος του οίκου Του. Μόνο τότε θ’ αρχίσει να δοκιμάζει το καθήκον σου, αλλά και κάθε σου λέξη και πράξη, κάθε σου σκέψη και ιδέα. Μόνο τότε θα ξεκινήσει να δουλεύει πάνω σου. Πριν περάσουν την πόρτα του οίκου του Θεού, οι συμπεριφορές και οι εκδηλώσεις κάποιων ανθρώπων, οι αποκαλύψεις της ανθρώπινης φύσης τους, οι πράξεις τους, οι σκέψεις τους, οι ιδέες τους και οι στάσεις τους απέναντι στον Θεό είναι αηδιαστικές και αποκρουστικές για Εκείνον. Θα πάρει ο Θεός απ’ το χέρι ανθρώπους που τους θεωρεί αηδιαστικούς κι αποκρουστικούς για να τους οδηγήσει στην πόρτα του οίκου Του; (Δεν θα το κάνει.) Τότε γιατί κάποιοι τέτοιοι άνθρωποι νιώθουν τέτοια ικανοποίηση και χαρά; Από πού προέρχεται αυτό το συναίσθημα; Από προσποίηση. Δεν λείπει σ’ αυτήν την περίπτωση η σύνεση; (Ναι.) Ο Θεός —ο Δημιουργός— φυσικά κι έχει πρότυπα για να διαλέγει τους ακολούθους Του. Δεν αρκεί να πιστεύουν οι άνθρωποι. Ο Θεός συμπαθεί τους ειλικρινείς και ευλογεί τους ανθρώπους που στ’ αλήθεια δαπανούν τον εαυτό τους γι’ Αυτόν. Χρησιμοποιεί αυτούς που μπορούν να Τον εξυμνήσουν και να καταθέσουν μαρτυρία γι’ Αυτόν. Τα πρότυπα του Θεού για τον άνθρωπο διαφέρουν από τα πρότυπα του ανθρώπου. Όταν διαλέγεις έναν φίλο για να κάνεις παρέα, πρέπει να λάβεις υπ’ όψιν τον χαρακτήρα του, αν ταιριάζει με τις προτιμήσεις σου, τι προσωπικότητα έχει, αν έχετε κοινά ενδιαφέροντα, αλλά και την εμφάνισή του. Ακόμα κι εσύ έχεις πρότυπα όταν διαλέγεις ανθρώπους, πόσο μάλλον ο Θεός. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Τι πρότυπα έχει ο Θεός για να διαλέγει ανθρώπους; Είναι τόσο δύσκολο να πλησιάσει κανείς τον Θεό; Είναι τόσο δύσκολο να προσέλθουν οι άνθρωποι ενώπιον του Θεού και να εισέλθουν στην πόρτα του οίκου Του;» Στην πραγματικότητα, δεν είναι δύσκολο. Ο πήχης δεν είναι ψηλά, αλλά υπάρχουν πρότυπα. Πρώτον, πρέπει να έχουν τουλάχιστον ευσεβή στάση και να γνωρίζουν τη θέση τους. Επιπλέον, πρέπει να πλησιάζουν τον Θεό με ειλικρινή και καθαρή καρδιά. Ακόμα, πρέπει να φέρονται με την ευπρέπεια των αγίων σε όλα όσα κάνουν και λένε, και να διαθέτουν τουλάχιστον κάποια καλά λόγια και πράξεις, τρόπους και ανατροφή. Για να είμαι ειλικρινής μαζί σου, αν δεν πληροίς αυτούς τους βασικούς όρους, ο Θεός δεν θα σου δώσει καμία σημασία. Ξέρεις τι συμβαίνει εδώ; Κοίτα τι κάνουν, τι εκδηλώνουν και τι φανερώνουν κάποιοι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό. Γιατί Τον αηδιάζουν και Τον απωθούν τόσο πολύ; Επειδή δεν έχουν ανθρώπινη φύση, δεν έχουν συνείδηση και σύνεση, και δεν έχουν ούτε την πιο βασική και θεμελιώδη ευπρέπεια των αγίων. Αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να τους πάρει ο Θεός απ’ το χέρι και να τους πάει στην πόρτα του οίκου Του, αλλά αυτό είναι αδύνατο. Μόνο οι ανόητοι θα διέδιδαν το ευαγγέλιο σ’ ανθρώπους που δεν έχουν ανθρώπινη φύση. Κάποιοι άνθρωποι βάφονται έντονα και φορούν αποκαλυπτικά ρούχα στην καθημερινότητά τους. Ντύνονται με πιο θελκτικά ρούχα κι από τις χορεύτριες που βρίσκονται ανάμεσα στους άπιστους. Στην προσωπική τους ζωή και στη συμπεριφορά τους, δεν μπορείς να δεις διαφορά ανάμεσα σ’ αυτούς και τους άπιστους. Όταν είναι ανάμεσα στους αδελφούς και στις αδελφές τους, μοιάζουν ξεκάθαρα με άπιστους και μη πιστούς. Τέτοιοι άνθρωποι μπορεί εξωτερικά να φαίνονται σαν πραγματικοί πιστοί· μπορεί να έχουν εγκαταλείψει πράγματα, να μπορούν να εκτελούν τα καθήκοντά τους, και κάποιοι απ’ αυτούς μπορεί να μην κάνουν πίσω όταν διώκονται και αντιμετωπίζουν δεινά. Μπορούν, όμως, τέτοιοι άνθρωποι ν’ αποδεχτούν την αλήθεια; Μπορούν ν’ αποδεχτούν την κρίση και την παίδευση του Θεού; Σύμφωνα με τα πράγματα που βιώνουν, είναι αξιοπρεπείς και σωστοί άνθρωποι; Είναι ειλικρινείς; Είναι άνθρωποι που αγαπούν την αλήθεια; Είναι άνθρωποι που στ’ αλήθεια δαπανούν τον εαυτό τους για τον Θεό; Θέλει ο Θεός τέτοιους ανθρώπους; Όχι βέβαια. Είναι άπιστοι που μπήκαν στα κρυφά στον οίκο του Θεού. Είναι έξω από την πόρτα του οίκου του Θεού κι ακόμα δεν έχουν περάσει. Αυτά που κάνουν για τον οίκο του Θεού είναι να βοηθούν και να μοχθούν. Είναι φίλοι της εκκλησίας, αλλά όχι μέρος του οίκου του Θεού. Ο Θεός δεν θέλει άπιστους ούτε άγρια ζώα. Είναι κάποιοι άνθρωποι που, επειδή πιστεύουν πολλά χρόνια στον Θεό, κι έχουν λίγο κεφάλαιο και έχουν εκπληρώσει σημαντικά καθήκοντα στο παρελθόν, φορτώνονται στον οίκο Του, περιμένοντας να ελέγχουν την εκκλησία και να έχουν απόλυτη εξουσία. Οι στάσεις αυτών των ανθρώπων απέναντι στον Θεό και την αλήθεια Τον αηδιάζουν. Σύμφωνα με την ουσία τους και με αυτά που υπάρχουν βαθιά μέσα τους, ο Θεός δεν αναγνωρίζει τέτοιους ανθρώπους ως μέλη του οίκου Του. Αφού ο Θεός δεν αναγνωρίζει τέτοιους ανθρώπους ως μέλη του οίκου Του, τότε γιατί τους επιτρέπει να δουλεύουν εκεί; Τους επιτρέπει να βοηθούν ή να κάνουν προσωρινή δουλειά. Όσο βοηθούν και κάνουν προσωρινή δουλειά, αν έχουν πραγματική συνείδηση και σύνεση, αν μπορούν ν’ ακούσουν, να υπακούσουν και ν’ αποδεχτούν την αλήθεια, αν έχουν την ευπρέπεια των αγίων και θεοφοβούμενη καρδιά, και αν ενεργούν με ειλικρινή καρδιά, αν περάσουν αυτές τις δοκιμασίες, τότε ο Θεός θα τους οδηγήσει στον οίκο Του και θα γίνουν μέλη του οίκου του Θεού. Εκείνη τη στιγμή, το έργο που επιτελούν κι αυτά που τους εμπιστεύεται ο Θεός θα γίνουν τα καθήκοντά τους. Αυτό που κάνουν οι άνθρωποι έξω από την πόρτα του οίκου του Θεού δεν είναι εκπλήρωση καθήκοντος· αυτοί οι άνθρωποι δουλεύουν και βοηθούν τον οίκο του Θεού, είναι πάροχοι υπηρεσιών.

Λοιπόν, μπορείτε να υπολογίσετε αν είστε μέλη του οίκου του Θεού; Αν κρίνετε από το διάστημα που πιστεύετε στον Θεό, τότε λογικά θα είστε μέλη. Είναι, όμως, αυτός ακριβής τρόπος να το υπολογίσετε; (Όχι.) Με ποια βάση πρέπει να το υπολογίσετε αυτό; Με βάση το αν έχεις κάποια εσωτερική αντίδραση όταν ακούς την αλήθεια, αν νιώθεις ενοχή, επίπληξη, και πειθαρχία βαθιά μέσα σου όταν παραβιάζεις την αλήθεια ή αντιστέκεσαι στον Θεό κι επαναστατείς εναντίον Του. Κάποιοι άνθρωποι πειθαρχούνται εμφανίζοντας πληγές στο στόμα όταν λένε επικριτικά λόγια. Άλλοι φέρονται απρόσεκτα κι επιπόλαια και δεν παίρνουν τα πράγματα στα σοβαρά, οπότε ο Θεός τούς κάνει να αρρωστήσουν. Όταν αναφέρονται αυτά τα πράγματα, αν αυτοί οι άνθρωποι νιώθουν τύψεις βαθιά μέσα τους και μπορέσουν να μετανοήσουν —αν παρουσιάζουν αυτές τις εκδηλώσεις —τότε είναι μέλη του οίκου του Θεού. Ο Θεός φέρεται σ’ αυτούς τους ανθρώπους σαν μέλη του οίκου Του και της οικογένειάς Του. Τους συμμορφώνει, τους πειθαρχεί, τους επιπλήττει, τους αντιμετωπίζει και τους κλαδεύει· αυτό σημαίνει να είσαι μέλος του οίκου του Θεού. Όταν αλλάξει η στάση σου απέναντι στον Θεό και μπορείς να μετανοήσεις, θ’ αλλάξει κι ο Θεός τη στάση του απέναντί σου. Όταν έχεις εισέλθει στη ζωή κι έχουν υποστεί κάποιες αλλαγές οι οπτικές σου πάνω στα πράγματα και η κατεύθυνση της ζωής σου, και έχουν σταδιακά μεγαλώσει και αλλάξει η πίστη κι ο φόβος Θεού που έχεις βαθιά μέσα σου, τότε θα έχεις γίνει μέρος του οίκου του Θεού. Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια, αλλά δεν έχουν ωφελήσει ιδιαίτερα τον οίκο του Θεού. Για την ακρίβεια, έχουν κάνει αρκετά κακά πράγματα. Έχουν πει ψέματα κι έχουν εξαπατήσει, έχουν ενεργήσει απρόσεκτα κι επιπόλαια, έχουν φερθεί αυθαίρετα και μονομερώς, έχουν κλέψει προσφορές, έχουν σπείρει τη διχόνοια, έχουν προκαλέσει διατάραξη και αναστάτωση και έχουν καταστρέψει το έργο της εκκλησίας. Έχουν κάνει πολλές παρατυπίες, αλλά δεν έχουν νιώσει ποτέ ντροπή. Βαθιά μέσα τους δεν νιώθουν τύψεις και δεν έχουν τις παραμικρές ενοχές. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που στέκονται έξω από την πόρτα του οίκου του Θεού. Άνθρωποι σαν κι αυτούς ζουν μονίμως έξω απ’ την πόρτα του οίκου του Θεού. Δεν ακολουθούν καμία αρχή σ’ αυτά που κάνουν και δεν ενδιαφέρονται για τα λόγια του Θεού ούτε για την αλήθεια. Εστιάζουν μόνο στο να εκτελούν εργασίες, να τρέχουν εδώ κι εκεί, να κοπιάζουν, να κάνουν επίδειξη και να συγκεντρώνουν προσωπικό κεφάλαιο. Φέρονται απρόσεκτα κι επιπόλαια όσον αφορά το έργο της εκκλησίας και την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Λένε ψέματα στον Θεό και Τον εξαπατούν, και μέχρι και να μπερδεύουν και να ελέγχουν τους αδελφούς και τις αδελφές τους. Δεν νιώθουν την παραμικρή επίπληξη ή μετάνοια ούτε την πειθαρχία του Θεού. Δεν είναι μέλη του οίκου του Θεού. Στην επιφάνεια, τέτοιοι άνθρωποι δείχνουν πολύ ενθουσιασμό να τρέχουν εδώ κι εκεί και να δαπανούν τον εαυτό τους· έχουν πολλή πίστη κι είναι πρόθυμοι να δαπανήσουν τον εαυτό τους. Φαίνεται ότι αγαπούν την αλήθεια και τον Θεό, κι ότι είναι πρόθυμοι να κάνουν πράξη την αλήθεια. Παρ’ όλα αυτά, με το που ακούσουν κηρύγματα, τους παίρνει ο ύπνος, δεν μπορούν να κάτσουν στη θέση τους κι απωθούνται. Βαθιά μέσα τους σκέφτονται: «Η συναναστροφή πάνω σ’ αυτά τα πράγματα δεν είναι απλώς ανάδειξη της κατάστασης των ανθρώπων, δεν τους λέει απλώς να γνωρίσουν τον εαυτό τους και τους κάνει να καταλαβαίνουν λίγη αλήθεια, κι επιτέλους να πετύχουν την υπακοή; Εφόσον τα καταλαβαίνω όλα αυτά, γιατί πρέπει να συμμετέχω ξανά σ’ αυτήν τη συναναστροφή;» Αυτοί οι άνθρωποι δεν αγαπούν καθόλου την αλήθεια και, ακόμα κι έτσι, δεν νιώθουν καμία ντροπή ούτε επίπληξη, λες και δεν έχουν καρδιά. Είναι έξω από τον οίκο του Θεού. Είναι άπιστοι. Από τη στιγμή που αποδέχτηκαν το έργο του Θεού μέχρι και σήμερα, δεν έχουν αναγνωρίσει πραγματικά ότι είναι δημιουργήματα του Θεού και ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός τους. Δεν αποδέχονται την αλήθεια καθόλου και δεν εκτελούν πρόθυμα τα καθήκοντά τους. Παρ’ όλα αυτά, επειδή είναι πανούργοι κι έχουν ενθουσιασμό, μαζί με φιλοδοξία, εστιάζουν στο να τρέχουν εδώ κι εκεί και να επιτελούν έργο για να κερδίσουν τον θαυμασμό των ανθρώπων, ούτως ώστε να πάρουν μια θέση στον οίκο του Θεού. Σκέφτονται: «Κάνοντας αυτές τις εργασίες και τρέχοντας έτσι εδώ κι εκεί, έχω κερδίσει κύρος κι αξιοπιστία σε διάφορα μέρη. Έχω εξασφαλίσει τη θέση μου στην εκκλησία και, όπου κι αν πάω, οι αδελφοί και οι αδελφές μου με θαυμάζουν. Το να έχω τέτοια φήμη ανάμεσα στους αδελφούς και στις αδελφές μου είναι αρκετό. Αυτό σημαίνει ότι έχω ζωή. Όσον αφορά το πώς το ορίζει ο Θεός, δεν υπάρχει λόγος να το σκέφτομαι πολύ». Τι άνθρωποι είναι αυτοί; Μιλώντας αυστηρά, είναι όλοι μη πιστοί. Πού βασίζεται αυτό; Στη στάση τους απέναντι στην αλήθεια και στον Θεό. Δεν μετανόησαν ποτέ, δεν γνώρισαν ποτέ τον εαυτό τους και δεν έμαθαν ποτέ τι σημαίνει υπακοή στον Θεό. Αντ’ αυτού, κάνουν ό,τι θέλουν, εμπλέκονται σε προσωπική διαχείριση στο όνομα της εκπλήρωσης των καθηκόντων τους και ικανοποιούν τις δικές τους επιθυμίες και προτιμήσεις. Πιστεύουν στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια κι έχουν ακούσει τόσα κηρύγματα, αλλά δεν έχουν ιδέα τι είναι η αλήθεια ούτε ξέρουν ότι η πίστη στον Θεό απαιτεί άσκηση της αλήθειας. Ενώ έχουν ακούσει τόσα κηρύγματα, εξακολουθούν να μην καταλαβαίνουν περί τίνος πρόκειται. Βαθιά μέσα τους, δεν καταλαβαίνουν ότι ο άνθρωπος είναι τρομερά διεφθαρμένος και χρειάζεται τη σωτηρία του Θεού. Ακόμα, βαθιά μέσα τους δεν έχουν ειλικρινή επιθυμία και λαχτάρα για την αλήθεια και για τον Θεό. Δεν είναι προβληματικό αυτό; (Ναι.) Είναι πολύ προβληματικό. Γι’ αυτούς, ο Θεός, η αλήθεια κι η σωτηρία είναι μια απλή ρητορική, απλώς ένα επιχείρημα ή σύνθημα. Αυτό είναι πολύ προβληματικό.

Ποια σας φαίνεται ότι είναι η πιο εμφανής διαφορά ανάμεσα στον Παύλο και τον Πέτρο; Ο Παύλος δούλεψε για πολλά χρόνια, ταξίδεψε, δαπάνησε τον εαυτό του, συνεισέφερε πολλά κι άντεξε πολλά βάσανα, αλλά το μονοπάτι που ακολουθούσε δεν περιλάμβανε την αλήθεια, την υπακοή στον Θεό, την αλλαγή της διάθεσης, ενώ σίγουρα δεν περιλάμβανε τη σωτηρία. Επομένως, όσο καλή κι αν ήταν η φήμη του Παύλου, όσο κι αν επηρέασαν τις μελλοντικές γενιές τα γραπτά του, δεν είναι κάποιος που αγαπούσε πραγματικά τον Κύριο Ιησού. Δεν Τον είχε κατανοήσει ειλικρινά, δεν Τον αναγνώριζε ως τον έναν αληθινό Θεό, αλλά μόνο ως τον Υιό του Θεού, ως έναν συνηθισμένο άνθρωπο, κι έτσι δεν είχε αληθινή υπακοή στον Κύριο Ιησού. Απλώς έκανε ό,τι μπορούσε για να διαδώσει το ευαγγέλιο και να κερδίσει ανθρώπους, να ιδρύσει εκκλησίες και να τους καθοδηγήσει προσωπικά στο να κερδίσουν την αποδοχή του Θεού. Αλλά ο Θεός έψαξε βαθιά στην καρδιά του Παύλου και δεν τον ενέκρινε. Ο Πέτρος, αντιθέτως, έκανε τα πράγματα ήσυχα και η καρδιά του ήταν γεμάτη απ’ τα λόγια που του είχε πει ο Κύριος Ιησούς. Επιδίωκε ν’ αγαπήσει και να κατανοήσει τον Θεό σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Κύριου Ιησού. Εκείνη την περίοδο, είχε αποδεχτεί τη μομφή, την αντιμετώπιση και το κλάδεμα, ακόμα και τη δριμεία επίπληξη από τον Θεό. Ποια είναι τα λόγια που χρησιμοποίησε ο Θεός για να επιπλήξει τον Πέτρο; [«Ύπαγε οπίσω Μου, Σατανά» (Κατά Ματθαίον 16:23).] Σωστά, «Ύπαγε οπίσω μου, Σατανά». Ο Θεός μίλησε μ’ αυτά τα λόγια, αλλά τα λόγια του δεν όρισαν το τέλος του Πέτρου, ήταν απλώς μία επίπληξη. Επίπληξε ο Θεός τον Παύλο όσο επιτελούσε το έργο του; (Όχι.) Κατά μία έννοια, αν κοιτάξεις τους υποκειμενικούς παράγοντες, ο Θεός δεν τον επίπληξε. Υπό μία άλλη έννοια, από την οπτική των αντικειμενικών παραγόντων, ο Παύλος δεν αποδεχόταν την αλήθεια, δεν την αναζητούσε και ούτε αναζητούσε κανέναν τρόπο για να λάβει τη σωτηρία, οπότε δεν μπορούσε να λάβει ή να βιώσει αυτά τα πράγματα. Το έργο που επιτέλεσε ο Θεός πάνω του ήταν να χρησιμοποιήσει την υπηρεσία του. Αν μπορούσε να παρέχει υπηρεσία μέχρι το τέλος χωρίς να διαπράξει μεγάλα κακά, μπορούσε να συνεχίσει να είναι πάροχος υπηρεσιών. Ωστόσο, αν διέπραττε κάποιο μεγάλο κακό, το αποτέλεσμα θα ήταν διαφορετικό. Αυτή είναι η διαφορά. Ο Πέτρος, από την άλλη, έλαβε πολλή πειθαρχία, παίδευση κι επίπληξη από τον Θεό. Φαινομενικά, φαίνεται ότι ο Πέτρος δεν συμμορφωνόταν με το θέλημα του Θεού και Τον δυσαρεστούσε. Αλλά από την οπτική του θελήματος του Θεού, ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν ακριβώς αυτό που ήθελε και που Τον ευχαριστούσε. Γι’ αυτό, τον παίδευε και τον κλάδευε συνέχεια, ώστε σιγά-σιγά να αναπτυχθεί, να εισέλθει στην αλήθεια και να κατανοήσει το θέλημα του Θεού, πετυχαίνοντας εν τέλει την πραγματική υπακοή και την αληθινή αλλαγή. Αυτή ήταν η αγάπη και η σωτηρία του Θεού.

Έχετε καταλάβει τώρα ξεκάθαρα αν είστε μέλη του οίκου του Θεού; Έχετε πραγματικά εισέλθει στον οίκο του Θεού; Με βάση στη συναναστροφή μας μόλις τώρα, πώς το μετράτε αυτό; Μπορείτε να πείτε με σιγουριά ότι έχετε εισέλθει στην πόρτα του οίκου του Θεού και ότι είστε μέλη του οίκου Του; (Είμαστε σίγουροι.) Είναι καλό που μπορείτε να είστε σίγουροι. Αυτό είναι απόδειξη ότι η πίστη σας στον Θεό ήδη έχει μία βάση κι ότι έχετε ριζώσει στον οίκο Του. Αυτοί που δεν έχουν βάση είναι έξω από τον οίκο του Θεού κι ο Θεός δεν τους αναγνωρίζει. Τι θα γινόταν αν κατέθετες μαρτυρία για τον Θεό και έλεγες στους άλλους ότι είσαι ακόλουθός Του και μέλος της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού, αλλά ο Θεός έλεγε ότι δεν σε γνωρίζει; Αυτό θα ήταν πρόβλημα, έτσι δεν είναι; Θα ήταν κάτι τέτοιο ευλογία ή κατάρα για τους ανθρώπους; Δεν είναι καλό σημάδι. Αν, λοιπόν, θέλεις να κερδίσεις την αποδοχή του Θεού και να λες ότι πιστεύεις στ’ αλήθεια σ’ Αυτόν, πρέπει να κάνεις κάποια πράγματα που ωφελούν το έργο του οίκου Του, να προετοιμάσεις κάποιες καλές πράξεις, να κατευθύνεις την καρδιά σου προς τον Θεό και να έχεις μια καλή καρδιά που Τον εξυψώνει ως σπουδαίο. Μόνο τότε θα σ’ αναγνωρίσει. Πρώτον, πρέπει ν’ αλλάξεις τα λάθη στις οπτικές, τις στάσεις και τις πρακτικές σου γύρω από τον Θεό και την αλήθεια, όπως και το λάθος μονοπάτι που ακολουθείς. Αυτά τα πράγματα πρέπει ν' αλλάξουν. Αυτό είναι το θεμέλιο. Μετά, πρέπει ν’ αποδεχθείς τις αλήθειες που εκφράζει ο Θεός και να εκπληρώσεις τα καθήκοντά σου όπως απαιτεί Εκείνος. Όταν καταφέρεις αυτά τα πράγματα, ο Θεός θα ικανοποιηθεί και θα σ’ αναγνωρίσει ως ακόλουθό Του. Δεύτερον, πρέπει ν’ αφήσεις τον Θεό να σ’ αναγνωρίσει σταδιακά ως αληθινό δημιούργημα που ανταποκρίνεται στα πρότυπα. Αν είσαι ακόμα έξω από τον οίκο του Θεού κι Εκείνος δεν σ’ έχει αναγνωρίσει ως μέλος του οίκου Του, αλλά εσύ λες ότι θέλεις να σωθείς, αυτό δεν είναι ένα απατηλό όνειρο; Τώρα έχετε βιώσει κάποια παίδευση και πειθαρχία, έχετε τη χάρη και τις ευλογίες του Θεού και η πίστη σας στον Θεό έχει θεμέλια, πράγμα πολύ θετικό. Το επόμενο βήμα είναι να πετύχετε τη ζωή-είσοδο, βασισμένοι στην κατανόηση της αλήθειας, και να μετατρέψετε αυτές τις αλήθειες στη ζωή σας, να τις βιώσετε και να τις εφαρμόσετε στην εκτέλεση του καθήκοντός σας και σ’ όλα τα πράγματα που σας εμπιστεύτηκε ο Θεός. Τότε, θα έχετε ελπίδα να σωθείτε. Οι πιο πολλοί από εσάς δεν έχετε χαμηλό επίπεδο. Μπορούμε να πούμε ότι έχετε μέτριο επίπεδο. Υπάρχει ελπίδα για σωτηρία, αλλά έχετε κάποιες ελλείψεις κι ελαττώματα στην ανθρώπινη φύση σας. Κάποιοι από εσάς είστε τεμπέληδες, λέτε μεγάλα λόγια, κάποιοι είστε αλαζόνες, κάποιοι λίγο βαρετοί, λίγο αναίσθητοι και αδιάλλακτοι. Αυτά είναι θέματα διάθεσης. Για κάποια προβλήματα της ανθρώπινης φύσης και διάθεσης, πρέπει ν’ αναζητήσετε την αλήθεια μέσα από την εμπειρία, να κάνετε αυτοκριτική και ν’ αποδεχτείτε το κλάδεμα και την αντιμετώπιση, προκειμένου να πετύχετε προοδευτική αλλαγή και να καταφέρετε να λάβετε εμπειρία και βάθος ως προς την αποδοχή και την κατανόηση της αλήθειας. Μ’ αυτόν τον τρόπο, σιγά-σιγά θα αναπτυχθείτε στη ζωή. Αν έχεις ζωή, υπάρχει ελπίδα. Χωρίς ζωή, δεν υπάρχει ελπίδα. Αυτήν τη στιγμή έχετε ζωή; Έχετε στην καρδιά σας κατανόηση και εμπειρία γύρω από την αλήθεια; Πόσο και σε ποιον βαθμό υπακούτε τον Θεό; Πρέπει να το καταλάβετε ξεκάθαρα αυτό μέσα σας. Αν δεν το ξεκαθαρίσετε και παραμείνετε μπερδεμένοι, θα είναι δύσκολο να αναπτυχθείτε στη ζωή.

Στην εκκλησία, υπάρχουν αυτοί που νομίζουν ότι αν κάνουν μεγάλη προσπάθεια ή κάποια επικίνδυνα πράγματα σημαίνει ότι κέρδισαν αξία. Στην πραγματικότητα, αξίζουν πράγματι έπαινο για τις πράξεις τους, αλλά έχουν απεχθή κι αποκρουστική διάθεση και στάση απέναντι στην αλήθεια. Δεν έχουν αγάπη για την αλήθεια, αλλά αντιθέτως, τη βαριούνται. Αυτό από μόνο του τους κάνει απεχθείς. Τέτοιο άνθρωποι είναι ανάξιοι. Όταν ο Θεός βλέπει ότι κάποιοι άνθρωποι έχουν χαμηλό επίπεδο, συγκεκριμένα ελαττώματα και διεφθαρμένες διαθέσεις ή ουσία που Του εναντιώνεται, τότε δεν Τον απωθούν και δεν τους κρατά μακριά Του. Δεν είναι αυτό το θέλημα του Θεού και ούτε η στάση Του απέναντι στον άνθρωπο. Ο Θεός δεν μισεί όσους έχουν χαμηλό επίπεδο. Δεν μισεί την ανοησία τους ούτε το γεγονός ότι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Τι είναι αυτό που αποστρέφεται ο Θεός στους ανθρώπους πιο πολύ απ’ όλα; Όταν βαριούνται την αλήθεια. Αν βαριέσαι την αλήθεια, τότε μόνο και μόνο λόγω αυτού, ο Θεός δεν πρόκειται να δει ποτέ κάτι ευχάριστο σ’ εσένα. Αυτό είναι απαράβατο. Αν βαριέσαι την αλήθεια, αν δεν αγαπάς την αλήθεια, αν η στάση σου απέναντι σ’ αυτήν είναι αδιάφορη, περιφρονητική κι αλαζονική, ή ακόμα κι αν η αλήθεια σε απωθεί, της αντιστέκεσαι και την απορρίπτεις, αν φέρεσαι έτσι, τότε ο Θεός θα σε σιχαθεί πραγματικά και θα βρεθείς σε αδιέξοδο, δεν θα έχεις καμία πιθανότητα να σωθείς. Αν αγαπάς πραγματικά την αλήθεια βαθιά μέσα σου, αλλά έχεις χαμηλό επίπεδο κι ελάχιστη διορατικότητα, και φέρεσαι λίγο ανόητα, αν κάνεις συχνά λάθη αλλά δεν έχεις κακές προθέσεις κι απλώς έχεις κάνει μερικές ανοησίες, αν είσαι πρόθυμος βαθιά μέσα σου ν’ ακούσεις τη συναναστροφή του Θεού πάνω στην αλήθεια και λαχταράς βαθιά μέσα σου την αλήθεια, αν η στάση σου προς την αλήθεια και τα λόγια του Θεού είναι ειλικρινής κι έχεις λαχτάρα για τα λόγια του Θεού και μπορείς να τα φυλάς σαν θησαυρό, τότε αυτό είναι αρκετό. Ο Θεός συμπαθεί τέτοιους ανθρώπους. Ακόμα κι αν φέρεσαι ανόητα μερικές φορές, ο Θεός και πάλι σε συμπαθεί. Αγαπά την καρδιά σου, που λαχταρά την αλήθεια, αλλά και την ειλικρινή σου στάση απέναντι στην αλήθεια. Έτσι, ο Θεός έχει έλεος απέναντί σου και σου δίνει πάντα χάρη. Δεν Τον απασχολεί το χαμηλό σου επίπεδο ή η ανοησία σου ούτε οι παραβάσεις σου. Επειδή η στάση σου απέναντι στην αλήθεια είναι ειλικρινής και πρόθυμη κι η καρδιά σου αληθινή, τότε —λαμβάνοντας υπ’ όψιν πόσο αληθινή είναι η καρδιά σου και η στάση σου— θα σου δείχνει πάντα έλεος, ενώ το Άγιο Πνεύμα θα εργάζεται πάνω σου και θα έχεις ελπίδα για σωτηρία. Από την άλλη, αν η καρδιά σου είναι σκληρή και αυτάρεσκη κι αν βαριέσαι την αλήθεια, αν δεν προσέχεις τα λόγια του Θεού και ό,τι περιλαμβάνει την αλήθεια, αν φέρεσαι ανταγωνιστικά και περιφρονητικά από βαθιά μέσα σου, τότε ποια είναι η στάση του Θεού απέναντί σου; Αηδία, αποστροφή κι αδιάκοπη οργή. Ποια δύο χαρακτηριστικά είναι προφανή στη δίκαιη διάθεση του Θεού; Άφθονο έλεος και βαθιά οργή. Η λέξη «άφθονο» που χαρακτηρίζει το έλεος σημαίνει ότι το έλεος του Θεού χαρακτηρίζεται από ανεκτικότητα, υπομονή, επιείκεια, κι ότι είναι η μεγαλύτερη αγάπη. Αυτό σημαίνει «άφθονο». Έτσι πρέπει να ενεργεί ο Θεός, επειδή οι άνθρωποι είναι ανόητοι και χαμηλού επιπέδου. Αν αγαπάς την αλήθεια, αλλά είσαι ανόητος και χαμηλού επιπέδου, η στάση του Θεού απέναντί σου θα έχει άφθονο έλεος. Τι περιλαμβάνει το έλεος; Υπομονή κι ανεκτικότητα: ο Θεός είναι ανεκτικός κι υπομονετικός απέναντι στην άγνοιά σου, σου δίνει αρκετή πίστη κι ανεκτικότητα για να σε στηρίξει, να σε φροντίσει και να σε βοηθήσει, ώστε σιγά-σιγά να κατανοήσεις την αλήθεια και σταδιακά να ωριμάσεις. Πάνω σε τι θεμέλια χτίζεται αυτό; Χτίζεται πάνω στα θεμέλια της αγάπης και της λαχτάρας για την αλήθεια, και της ειλικρινούς στάσης απέναντι στον Θεό, στα λόγια Του και στην αλήθεια. Αυτές είναι οι θεμελιώδεις συμπεριφορές που πρέπει να εκδηλώνουν οι άνθρωποι. Αλλά αν κάποιος βαθιά μέσα του βαριέται και αποστρέφεται την αλήθεια, αν δεν την παίρνει ποτέ στα σοβαρά και μιλά μονίμως για τα κατορθώματά του, για το ότι έχει δουλέψει, για τις εμπειρίες του, για το τι έχει περάσει, για το ότι ο Θεός τον εκτιμά και ότι του έχει εμπιστευτεί σοβαρές εργασίες, αν μιλά μόνο γι’ αυτά τα πράγματα, τα προσόντα του, τα επιτεύγματά του και τα ταλέντα του, αν επιδεικνύεται, δεν συναναστρέφεται ποτέ πάνω στην αλήθεια, δεν καταθέτει μαρτυρία για τον Θεό ούτε συναναστρέφεται πάνω στην κατανόηση που έχει κερδίσει βιώνοντας το έργο του Θεού ή γνωρίζοντας τον Θεό, τότε όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι βαριέται την αλήθεια; Έτσι εκδηλώνεται όταν κανείς βαριέται και δεν αγαπά την αλήθεια. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Πώς γίνεται ν’ ακούει κανείς κηρύγματα και να μην αγαπά την αλήθεια;» Όποιος ακούει κηρύγματα αγαπά την αλήθεια; Κάποιοι άνθρωποι απλώς διεκπεραιώνουν τα τυπικά. Αναγκάζονται να προσποιούνται μπροστά στους άλλους, γιατί φοβούνται ότι αν δεν συμμετέχουν στη ζωή της εκκλησίας, ο οίκος του Θεού δεν θ’ αναγνωρίσει την πίστη τους. Πώς ορίζει ο Θεός αυτήν τη στάση απέναντι στην αλήθεια; Λέει ότι δεν αγαπούν την αλήθεια, ότι βαριούνται την αλήθεια. Μέσα στη διάθεσή τους, υπάρχει ένα πράγμα που είναι το πιο θανάσιμο, πιο θανάσιμο κι απ’ την αλαζονεία και τη δολιότητα, κι είναι το να βαριέται κανείς την αλήθεια. Ο Θεός το βλέπει αυτό. Πώς φέρεται σε τέτοιους ανθρώπους ο Θεός, εφόσον έχει δίκαιη διάθεση; Εξοργίζεται μ’ αυτούς. Αν ο Θεός εξοργιστεί με κάποιον, κάποιες φορές τον επιπλήττει ή τον πειθαρχεί και τον τιμωρεί. Όταν κάποιος δεν εναντιώνεται επί τούτου απέναντι στον Θεό, τότε Εκείνος θα είναι ανεκτικός, θα περιμένει και θα παρατηρεί. Λόγω της κατάστασης ή γι’ άλλους αντικειμενικούς λόγους, ο Θεός μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτόν τον μη πιστό για να Του παρέχει υπηρεσία. Αλλά μόλις το επιτρέψει το περιβάλλον και έρθει η κατάλληλη στιγμή, τέτοιοι άνθρωποι θα εκδιώχνονται από τον οίκο του Θεού, επειδή δεν είναι κατάλληλοι ούτε για να παρέχουν υπηρεσία. Αυτή είναι η οργή του Θεού. Γιατί εξοργίζεται τόσο πολύ ο Θεός; Έτσι εκφράζεται το ακραίο μίσος Του για όσους βαριούνται την αλήθεια. Ο βαθύς θυμός του Θεού δείχνει ότι έχει ορίσει το αποτέλεσμα και τον προορισμό εκείνων που βαριούνται την αλήθεια. Και πού τους κατατάσσει; Τους κατατάσσει στο στρατόπεδο του Σατανά. Επειδή έχει εξοργιστεί μαζί τους και τους απεχθάνεται, τους κλείνει την πόρτα, δεν τους επιτρέπει να πατήσουν το πόδι τους στον οίκο του Θεού και δεν τους δίνει ευκαιρία να σωθούν. Αυτό είναι μια εκδήλωση της οργής του Θεού. Ο Θεός τούς βάζει στο ίδιο επίπεδο με τον Σατανά, σαν ακάθαρτους δαίμονες και κακά πνεύματα, μη πιστούς, και όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, θα τους αποκλείσει. Δεν είναι αυτός ένας τρόπος αντιμετώπισής τους; (Ναι.) Αυτή είναι η οργή του Θεού. Και τι τους περιμένει μόλις αποκλειστούν; Θα μπορέσουν ποτέ ξανά ν’ απολαύσουν τη χάρη, τις ευλογίες και τη σωτηρία του Θεού; (Όχι.) Οι άνθρωποι στην Εποχή της Χάριτος έλεγαν συχνά κάτι σαν κι αυτό: «Ο Θεός θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και δεν θέλει να υποστεί κανείς απώλεια». Οι πιο πολλοί άνθρωποι καταλαβαίνουν το νόημα αυτών των λόγων. Είναι το συναίσθημα και η στάση του Θεού απέναντι στη σωτηρία της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Πώς σώζει όμως την ανθρωπότητα; Τη σώζει όλη ή μόνο ένα μέρος της; Ποιο μέρος της σώζει και ποιους εγκαταλείπει; Οι πιο πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να φτάσουν στη ρίζα αυτού του ζητήματος. Μπορούν να μιλούν στους ανθρώπους μόνο για δόγματα. «Ο Θεός θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και δεν θέλει να υποστεί κανείς απώλεια». Υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που ναι μεν το λένε αυτό, αλλά δεν καταλαβαίνουν καθόλου το θέλημα του Θεού. Στην πραγματικότητα, το θέλημα του Θεού είναι να σώσει μόνο όσους αγαπούν την αλήθεια και μπορούν ν’ αποδεχτούν τη σωτηρία Του. Αυτοί που βαριούνται την αλήθεια και αρνούνται ν’ αποδεχτούν τη σωτηρία του Θεού είναι εκείνοι που αρνούνται τον Θεό και Του αντιστέκονται. Ο Θεός όχι μόνο δεν πρόκειται σώσει αυτούς τους ανθρώπους, αλλά στο τέλος θα τους καταστρέψει. Αν κι αυτοί που πιστεύουν στον Θεό ξέρουν ότι η αγάπη Του είναι ατελείωτη, απέραντη ασύγκριτη και παντοδύναμη, δεν θέλει να δώσει χάρη κι αγάπη σε όσους βαριούνται την αλήθεια. Ο Θεός δεν πρόκειται να δώσει τσάμπα την αγάπη Του και τη σωτηρία σ’ αυτούς τους ανθρώπους. Αυτή είναι η στάση του Θεού. Αυτοί που βαριούνται την αλήθεια και δεν αποδέχονται τη σωτηρία του Θεού είναι σαν τον ζητιάνο που ψάχνει φαγητό. Όποιον κι αν ικετεύσει να του δώσει φαγητό, βαθιά μέσα του, όχι μόνο δεν νιώθει ευγνωμοσύνη για τους ευεργέτες του, αλλά τους κοροϊδεύει και τους μισεί. Θα προτιμούσε να τους κλέψει τα υπάρχοντα. Θα ήθελαν ποτέ οι ευεργέτες να δώσουν φαγητό σ’ έναν τέτοιο ζητιάνο; Φυσικά και όχι, επειδή στην πραγματικότητα δεν αξίζει λύπηση, αλλά απέχθεια. Ποια είναι η στάση του ευεργέτη απέναντι σ’ έναν τέτοιο άνθρωπο; Θα προτιμούσε να δώσει φαγητό σ’ έναν σκύλο παρά σ’ έναν τέτοιο ζητιάνο. Έτσι νιώθει στην πραγματικότητα. Τι είδους άνθρωποι πιστεύετε ότι είναι αυτοί που βαριούνται την αλήθεια; Είναι αυτοί που αντιστέκονται στον Θεό και Του αντιτίθενται; Μπορεί να μην Του αντιστέκονται φανερά, αλλά η φύση-ουσία τους είναι να αρνούνται τον Θεό και να Του αντιστέκονται, πράγμα που είναι σαν να Του λένε φανερά: «Δεν μου αρέσει να ακούω αυτά που λες, δεν τα αποδέχομαι, και επειδή δεν αποδέχομαι ότι τα λόγια Σου είναι η αλήθεια, δεν πιστεύω σ’ Εσένα. Πιστεύω σε όποιον μου φέρνει κέρδος και όφελος». Αυτή είναι η στάση των απίστων; Αν τέτοια είναι η στάση σου απέναντι στην αλήθεια, δεν είσαι φανερά εχθρικός προς τον Θεό; Και αν είσαι φανερά εχθρικός απέναντί Του, υπάρχει περίπτωση να σε σώσει; Δεν πρόκειται να σε σώσει. Γι’ αυτό εξοργίζεται ο Θεός απέναντι σε όλους όσοι Τον αρνούνται και Του αντιστέκονται. Η ουσία τέτοιων ανθρώπων, ανθρώπων που απεχθάνονται την αλήθεια, είναι ουσία εχθρότητας απέναντι στον Θεό. Ο Θεός δεν αντιμετωπίζει ως ανθρώπους εκείνους που έχουν μια τέτοια ουσία. Τους βλέπει ως εχθρούς και διαβόλους, και δεν θα τους έσωζε ποτέ. Στο τέλος, θα βυθιστούν στη συμφορά και θα καταστραφούν. Τι λέτε, αν ένας ζητιάνος φάει το φαγητό του ευεργέτη του και μετά τον μαλώσει, τον γελοιοποιήσει και τον κοροϊδέψει ή ακόμα και του επιτεθεί, τότε ο ευεργέτης θα τον μισήσει; Κατά πάσα πιθανότητα. Για ποιον λόγο θα τον μισήσει; (Ο ζητιάνος όχι μόνο δεν έδειξε ευγνωμοσύνη στον ευεργέτη του που του έδωσε φαγητό, αλλά αντιθέτως τον κορόιδεψε, τον γελοιοποίησε και του επιτέθηκε. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν έχει καμία συνείδηση ή λογική και καθόλου ανθρώπινη φύση.) Τι στάση θα έπρεπε να έχει ο ευεργέτης απέναντι σ’ έναν τέτοιο ζητιάνο; Θα έπρεπε να πάρει πίσω τα πράγματα που του έδωσε και να τον διώξει. Καλύτερα να δώσει το φαγητό στα σκυλιά ή σε άγρια ζώα, παρά σ’ αυτόν τον ζητιάνο. Αυτήν τη συνέπεια προκάλεσε ο ζητιάνος στον εαυτό του. Γι’ αυτό ο Θεός είναι τόσο βαθιά εξοργισμένος απέναντι σ’ έναν άνθρωπο ή ένα είδος ανθρώπου. Αυτόν τον λόγος δεν τον ορίζει η προτίμηση του Θεού, αλλά η στάση του ανθρώπου απέναντι στην αλήθεια. Όταν κάποιος βαριέται την αλήθεια, αυτό αναμφίβολα είναι μοιραίο για την επίτευξη της σωτηρίας του. Δεν είναι κάτι που μπορεί ή δεν μπορεί να συγχωρηθεί, δεν είναι μια μορφή συμπεριφοράς ή κάτι που αποκαλύπτεται φευγαλέα στο άτομο. Είναι η φύση-ουσία του, κι ο Θεός έχει κουραστεί εντελώς μ’ αυτούς τους ανθρώπους. Εάν πού και πού αποκαλύπτεις μια διεφθαρμένη εκδήλωση ή βαριέσαι την αλήθεια, τότε πρέπει να αναλογιστείς, με βάση τα λόγια του Θεού, εάν οι αποκαλύψεις αυτές προέρχονται από επειδή αποστρέφεσαι την αλήθεια ή επειδή δεν την καταλαβαίνεις. Αυτό απαιτεί έρευνα, απαιτεί διαφώτιση και βοήθεια από τον Θεό. Εάν είναι τέτοια η φύση-ουσία σου που βαριέται την αλήθεια, και αν δεν αποδέχεσαι ποτέ την αλήθεια, αλλά την αποστρέφεσαι και την εχθρεύεσαι πολύ, τότε υπάρχει πρόβλημα. Είσαι σίγουρα κακός άνθρωπος, κι ο Θεός δεν θα σε σώσει.

Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στους απίστους κι αυτούς που πιστεύουν στον Θεό; Είναι απλώς διαφορά θρησκευτικών πεποιθήσεων; Όχι. Οι άπιστοι δεν αναγνωρίζουν τον Θεό και συγκεκριμένα δεν μπορούν ν’ αποδεχτούν την αλήθεια που εκφράζει Αυτός. Αυτό αποδεικνύει ότι όλοι οι άπιστοι βαριούνται και μισούν την αλήθεια. Για παράδειγμα, είναι γεγονός ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό; Είναι η αλήθεια; (Ναι.) Τότε ποια είναι η στάση των ανθρώπων που πιστεύουν στον Θεό όταν το ακούνε αυτό; Το αναγνωρίζουν και το πιστεύουν απόλυτα. Αποδέχονται αυτό το γεγονός, αυτήν την αλήθεια, ως το θεμέλιο της πίστης στον Θεό· αυτό σημαίνει αποδοχή της αλήθειας. Σημαίνει ν’ αποδεχόμαστε από τα βάθη της καρδιάς μας το γεγονός ότι ο άνθρωπος είναι δημιούργημα του Θεού, να είμαστε με χαρά πλάσματα του Θεού, ν’ αποδεχόμαστε πρόθυμα την καθοδήγηση και την κυριαρχία Του και να Τον αναγνωρίζουμε ως Θεό μας. Και ποια είναι η στάση αυτών που δεν πιστεύουν στον Θεό όταν ακούνε ότι «ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό;» (Δεν το δέχονται ούτε το αναγνωρίζουν.) Πέρα από το γεγονός ότι δεν τ’ αναγνωρίζουν, ποια είναι η αρχική τους αντίδραση; Θα φτάσουν και στο σημείο να σε κοροϊδέψουν, θα κάνουν ό,τι μπορούν για να το χρησιμοποιήσουν εναντίον σου, να σε γελοιοποιήσουν και να γελάσουν μαζί σου, να δείξουν περιφρόνηση απέναντί σου, σε αυτά τα λόγια και σ' αυτό το γεγονός. Μπορεί μέχρι και να κοροϊδέψουν, να δείξουν σαρκασμό, περιφρόνηση κι επιθετικότητα εναντίον όλων όσοι αναγνωρίζουν αυτά τα λόγια. Δεν δείχνει αυτό ότι βαριούνται την αλήθεια; (Ναι.) Όταν συναντάς τέτοιους ανθρώπους, τους μισείς; Τι σκέφτεσαι; Σκέφτεσαι: «Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό. Αυτό είναι γεγονός, είναι αδιαμφισβήτητη αλήθεια. Δεν το αποδέχεσαι αυτό, δεν αναγνωρίζεις την προέλευσή σου, είσαι πραγματικά αγνώμων, ασυνείδητος και δόλιος. Ανήκεις πραγματικά στο γένος του Σατανά!» Αυτό σκέφτεσαι; (Ναι.) Και γιατί το σκέφτεσαι αυτό; Επειδή δεν του αρέσει αυτή η δήλωση; (Όχι). Κι από τι προκύπτει μέσα σου αυτή η τόση αποστροφή; (Από τη στάση τους απέναντι στην αλήθεια.) Δεν θα είχες τόσο μεγάλο θυμό αν σέβονταν αυτά τα λόγια ως συνηθισμένα λόγια, ως θεωρία ή θρησκευτική πεποίθηση. Αλλά όταν βλέπεις την αποστροφή, τον ανταγωνισμό και την περιφρόνηση που έχουν μέσα τους, όταν τους βλέπεις να επιτίθενται με λόγια, στάσεις και διαθέσεις που κακολογούν αυτήν την αληθινή δήλωση, θυμώνεις. Αυτό συμβαίνει; Κάποιοι άνθρωποι, αν και δεν πιστεύουν στον Θεό, σέβονται την πίστη των άλλων ανθρώπων και δεν προσπαθούν να γκρεμίσουν τα ζητήματα περί πίστης που αναφέρουν οι άλλοι. Αυτούς δεν τους αποστρέφεσαι ούτε τους μισείς, μπορείς ακόμα και να τους κάνεις φίλους και να ζήσεις ειρηνικά μαζί τους. Δεν θα γίνετε εχθροί. Για την ακρίβεια, υπάρχουν κάποιοι λίγοι άπιστοι με τους οποίους τα πας καλά. Αν και δεν μπορούν ν’ αποδεχτούν την αληθινή οδό και να γίνουν μέλη του οίκου του Θεού, εσύ τα πηγαίνεις καλά μαζί τους και έχετε σχέσεις. Τουλάχιστον έχουν συνείδηση και λογική. Δεν δολοπλοκούν εναντίον σου, δεν θα σε μαχαιρώσουν πισώπλατα, οπότε μπορείς να έχεις επαφές μαζί τους. Νιώθεις θυμό βαθιά μέσα σου εναντίον αυτών που προσπαθούν να γκρεμίσουν την αλήθεια και τη βαριούνται. Θα μπορούσες να τους έχεις φίλους αυτούς; (Όχι.) Πέρα από το ότι δεν είστε φίλοι, τι άλλο πιστεύεις γι’ αυτούς; Αν σου ζητούσαν να διαλέξεις πώς να τους φερθείς, τι θα έκανες; Θα έλεγες: «Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό. Αυτό είναι γεγονός, είναι η αλήθεια, και είναι κάτι υπέροχο κι αγιασμένο! Εσύ όχι μόνο δεν το δέχεσαι αυτό, αλλά προσπαθείς και να το γκρεμίσεις! Πραγματικά, δεν έχεις καμία συνείδηση! Αν μου έδινε τη δύναμη ο Θεός, θα σε καταριόμουν! Θα σε χτυπούσα, θα σ’ έκανα σκόνη!» Έτσι νιώθεις; (Ναι.) Αυτό είναι αίσθημα δικαιοσύνης. Αλλά όταν βλέπεις ότι είναι δαίμονες, το λογικό είναι να τους αγνοήσεις, να μείνεις μακριά τους. Όταν σου μιλούν αυτοί, δεν υπάρχει πρόβλημα να παίζεις το παιχνίδι τους. Αυτό είναι το σοφό. Όμως βαθιά μέσα σου ξέρεις ότι είσαι σε διαφορετικό μονοπάτι σε σχέση με τέτοιους ανθρώπους. Δεν θα μπορούσαν ποτέ να έχουν πίστη στον Θεό, δεν πρόκειται ποτέ ν’ αποδεχτούν την αλήθεια. Ακόμα κι αν πίστευαν στον Θεό, Εκείνος δεν θα τους ήθελε. Τον αρνούνται και Του αντιστέκονται, είναι τέρατα, είναι διάβολοι, δεν ακολουθούν το ίδιο μονοπάτι μ’ εμάς. Αυτοί που έχουν αληθινή πίστη στον Θεό δεν θέλουν να έρθουν σ’ επαφή με διαβόλους. Είναι καλά όταν δεν βλέπουν διαβόλους, αλλά όταν τους βλέπουν, τους αντιστέκονται αμέσως. Μόνο όταν δεν βλέπουν καθόλου διαβόλους νιώθουν ήρεμα βαθιά μέσα τους. Κάποιοι άνθρωποι μιλούν μονίμως στους άπιστους διαβόλους για τα ζητήματα του οίκου του Θεού. Αυτοί είναι οι πιο ανόητοι άνθρωποι. Δεν ξεχωρίζουν τους έμπιστους από τους ξένους, φλυαρούν σε ανόητους που δεν καταλαβαίνουν απολύτως τίποτα. Μπορεί ο Θεός να σώσει ανθρώπους που είναι ικανοί για τέτοιες γελοιότητες; Όχι βέβαια. Οι άνθρωποι που έχουν μονίμως πάρε-δώσε με διαβόλους είναι μη πιστοί. Σίγουρα δεν ανήκουν στον οίκο του Θεού κι αργά ή γρήγορα θα πρέπει να γυρίσουν στον Σατανά. Κάποιοι άνθρωποι δεν ξεχωρίζουν ποιος είναι αδελφός κι αδελφή και ποιος άπιστος. Αυτοί είναι οι πιο μπερδεμένοι άνθρωποι. Μιλούν σχετικά με τα ζητήματα του οίκου του Θεού στους μη πιστούς και στους διαβόλους. Αυτό είναι σαν να πετάς μαργαριτάρια στους χοίρους ή να δίνεις άγια πράγματα στους σκύλους. Αυτοί οι μη πιστοί κι οι διάβολοι είναι σαν τους χοίρους και τους σκύλους, κατατάσσονται ανάμεσα στα κτήνη. Αν συζητήσεις μαζί τους για τα ζητήματα του οίκου του Θεού, θα φανείς ανόητος. Αφού τ’ ακούσουν, θα συκοφαντήσουν αδιάφορα τον οίκο του Θεού και την αλήθεια. Αν το κάνεις αυτό, θ’ απογοητεύσεις τον Θεό και θα Του οφείλεις χρέος. Δεν πρέπει ποτέ να συζητάτε ζητήματα του οίκου του Θεού με μη πιστούς και διαβόλους. Οι άνθρωποι ενοχλούνται, αντιστέκονται κι είναι απρόθυμοι να έρθουν σ’ επαφή με αυτούς που δεν τους αρέσει η αλήθεια και λασπολογούν σχετικά μ’ αυτήν ή τη βαριούνται. Πώς νομίζετε λοιπόν ότι νιώθει ο Θεός; Η διάθεση του Θεού, η ουσία Του, αυτό που έχει και είναι, η ζωή κι η ουσία Του, όπως αποκαλύπτονται από Αυτόν, είναι οι αλήθειες. Ένας άνθρωπος που βαριέται την αλήθεια είναι χωρίς αμφιβολία άνθρωπος που εναντιώνεται στον Θεό κι είναι εχθρός του. Αυτό δεν είναι απλώς θέμα ασυμβατότητας με τον Θεό. Ο θυμός του Θεού είναι απέραντος για τέτοιους ανθρώπους.

Τώρα έχετε όλοι μια κάποια βάση και μπορείτε να θεωρηθείτε μέλη του οίκου του Θεού. Πρέπει να επιδιώκετε την αλήθεια επιμελώς, και όσο εκτελείτε τα καθήκοντά σας, να εξετάζετε μονίμως τα λόγια, τις πράξεις και τις διάφορες καταστάσεις σας, αλλά και να μοχθείτε για να πετύχετε κάποιες αλλαγές στη διάθεσή σας. Αυτό είναι κάτι πολύτιμο. Τότε θα μπορείτε στ’ αλήθεια να προσέλθετε ενώπιον του Θεού. Πρέπει τουλάχιστον να κάνεις τον Θεό να σ’ αποδεχτεί. Αν δεν μπορείς να φτάσεις το επίπεδο του Ιώβ και δεν πληροίς τις προδιαγραφές που θα έκαναν τον Θεό να βάλει στοίχημα με τον Σατανά για να σε δοκιμάσει, μπορείς τουλάχιστον να ζήσεις υπό το φως του Θεού μέσω των πράξεων και της συμπεριφοράς σου. Ο Θεός θα ενδιαφερθεί για εσένα και θα σε προστατεύσει, θα σ’ αναγνωρίσει ως ακόλουθό Του και μέλος του οίκου Του. Για ποιον λόγο; Επειδή από όταν αναγνώρισες τον Θεό και πίστεψες σ’ Αυτόν, επιζητάς μονίμως να ακολουθήσεις την οδό του Θεού. Επειδή ο Θεός είναι ευχαριστημένος με τη συμπεριφορά σου και την ειλικρίνειά σου, σ’ έχει οδηγήσει στον οίκο Του για να εκπαιδευτείς, να κλαδευτείς, ν’ αντιμετωπιστείς και ν’ αποδεχθείς τη σωτηρία Του. Τι υπέροχη ευλογία! Ξεκινώντας ως ένας άνθρωπος που βρισκόταν έξω από τον οίκο του Θεού, που δεν γνώριζε τίποτα για τον Θεό ή για την αλήθεια, αποδέχθηκες την πρώτη δοκιμασία Του. Αφού την πέρασες, Εκείνος σε οδήγησε αυτοπροσώπως στον οίκο Του, σ’ έφερε ενώπιόν Του, σου εμπιστεύτηκε κάποια ανάθεση, κανόνισε να εκτελέσεις συγκεκριμένα καθήκοντα και σου επέτρεψε να εκτελέσεις μερικά ανθρώπινα καθήκοντα στο πλαίσιο του σχεδίου διαχείρισής Του. Αν κι είναι αφανής δουλειά, τελικά έχεις τη φροντίδα και την προστασία του Θεού κι έλαβες υπόσχεση από Αυτόν. Αυτή η ευλογία είναι σπουδαία και αρκεί. Ας βάλουμε στην άκρη το γεγονός ότι θα στεφτούν και θα επιβραβευτούν οι άνθρωποι στην επόμενη ζωή, και ας μιλήσουμε απλώς για το τι μπορούν ν’ απολαύσουν σ’ αυτήν τη ζωή. Τις αλήθειες που ακούς, τη χάρη, το έλεος, τη φροντίδα και την προστασία που απολαμβάνεις από τον Θεό, ακόμα και τα διάφορα είδη πειθαρχίας και παίδευσης που σου δίνει, αλλά και όλες αυτές τις αλήθειες που δίνει ο Θεός στον άνθρωπο. Πες μου, πόσα λαμβάνεις; Στο τέλος, πέρα από τις αλήθειες που θα έχεις κατανοήσει, ο Θεός θα σε σώσει μια και καλή από το στρατόπεδο του Σατανά, ώστε να γίνεις κάποιος που γνωρίζει τον Θεό, έχει την αλήθεια ως ζωή του και είναι χρήσιμος στον οίκο του Θεού. Δεν είναι μεγάλη αυτή η ευλογία; (Είναι μεγάλη.) Αυτή είναι η υπόσχεση του Θεού. Αφού σε φέρει στον οίκο Του, σου λέει: «Είσαι ευλογημένος. Με την είσοδό σου στην εκκλησία, έχεις ελπίδα να σωθείς». Ίσως να μην ξέρεις τι συμβαίνει, αλλά, στην πραγματικότητα, σου έχει ήδη δοθεί η υπόσχεση του Θεού. Ταυτόχρονα, ο Θεός τα κάνει όλα αυτά για να εκπληρώσει την υπόσχεσή Του: σου παρέχει την αλήθεια, σε κλαδεύει και σ’ αντιμετωπίζει, σου δίνει καθήκοντα και σου εμπιστεύεται αναθέσεις, ώστε η ζωή σου σιγά-σιγά να αναπτυχθεί και να γίνεις άνθρωπος που υπακούει και λατρεύει τον Θεό. Έχουν λάβει οι άνθρωποι αυτήν την υπόσχεση; Μένει ακόμα δρόμος μέχρι τη μέρα που θα επιτευχθεί και θα εκπληρωθεί. Για την ακρίβεια, κάποιοι από εσάς την έχετε ήδη λάβει ενώ κάποιοι έχετε την απαιτούμενη αποφασιστικότητα, αλλά δεν την έχετε λάβει ακόμα. Εξαρτάται από το αν έχετε την αποφασιστικότητα ν’ αντιληφθείτε αυτήν την υπόσχεση κι αν μπορείτε να την εκπληρώσετε. Ό,τι κάνει ο Θεός δίνεται στους ανθρώπους βήμα-βήμα, την κατάλληλη στιγμή και στο κατάλληλο μέτρο. Δεν υπάρχουν ποτέ λάθη, οπότε δεν χρειάζεται ν’ ανησυχείς ότι φέρεσαι ανόητα, ότι έχεις χαμηλό επίπεδο, ότι είσαι πολύ νέος ή ότι πιστεύεις στον Θεό λίγο καιρό. Μην αφήνεις αυτούς τους αντικειμενικούς λόγους να επηρεάσουν τη ζωή-είσοδό σου. Ό,τι κι αν λέει ο Θεός, πρώτα επιτρέπει στους ανθρώπους να μάθουν και να υπολογίσουν το πραγματικό ανάστημα και επίπεδό τους, και να μάθουν μέχρι πού φτάνουν. Έπειτα, απ’ τη θετική πλευρά, δίνει στους ανθρώπους μια βαθύτερη κατανόηση της αλήθειας, και τους επιτρέπει να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα και να εκτελέσουν καλά τα καθήκοντά τους, ώστε να ικανοποιήσουν το θέλημά Του. Αυτούς τους σκοπούς έχουν τα λόγια του Θεού. Είναι πολύ απλό να πετύχει κανείς αυτά τα πράγματα. Αν έχεις καρδιά που αγαπά την αλήθεια, είναι πολύ εύκολο. Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία για τους ανθρώπους; Να βαριέσαι την αλήθεια και να μην την αγαπάς καθόλου. Αυτή είναι η μεγαλύτερη δυσκολία και αφορά ένα πρόβλημα φύσης. Αν δεν μετανοήσεις στ’ αλήθεια, μπορεί να μπλέξεις. Αν βαριέσαι την αλήθεια και μονίμως τη συκοφαντείς και την περιφρονείς, αν έχεις τέτοια φύση, τότε δεν θ’ αλλάξεις εύκολα. Ακόμα κι αν αλλάξεις, θα φανεί στην πορεία αν έχει αλλάξει κι η στάση του Θεού. Αν αυτά που κάνεις μπορούν ν’ αλλάξουν τη στάση του Θεού, τότε έχεις ελπίδα να σωθείς. Αν δεν μπορείς ν’ αλλάξεις τη στάση του Θεού και βαθιά μέσα Του έχει απαυδήσει από καιρό με την ουσία σου, τότε δεν έχεις ελπίδα σωτηρίας. Επομένως, πρέπει να εξετάσετε τον εαυτό σας. Αν είσαι σε μια κατάσταση που βαριέσαι την αλήθεια κι αντιστέκεσαι σ’ αυτήν, αυτό είναι πολύ επικίνδυνο. Αν δημιουργείς ή καταλήγεις συχνά σε μια τέτοια κατάσταση, ή αν είσαι τέτοιος άνθρωπος βαθιά μέσα σου, εδώ υπάρχει ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα. Αν βαριέσαι περιστασιακά την αλήθεια, πρώτον, μπορεί να είναι επειδή έχεις μικρό ανάστημα. Δεύτερον, η ίδια η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου περιέχει αυτήν την ουσία, που αναπόφευκτα αναδεικνύει αυτήν την κατάσταση. Παρ’ όλα αυτά, αυτή η κατάσταση δεν είναι ενδεικτική της ουσίας σου. Κάποιες φορές, ένα φευγαλέο συναίσθημα μπορεί να δημιουργήσει μία κατάσταση που να σε κάνει να βαρεθείς την αλήθεια. Αυτό είναι προσωρινό. Αυτό που την προκαλεί δεν είναι ότι η ουσία της διάθεσής σου βαριέται την αλήθεια. Είναι μεν μια προσωρινή και αναστρέψιμη κατάσταση, όμως πώς αναστρέφεται; Πρέπει να προσέλθεις αμέσως ενώπιον του Θεού για ν’ αναζητήσεις την αλήθεια σ’ αυτήν την πτυχή και να καταφέρεις ν’ αναγνωρίσεις την αλήθεια και να υπακούσεις τον Θεό. Τότε διορθώνεται αυτή η κατάσταση. Αν δεν τη διορθώσεις και την αφήσεις να διαιωνίζεται, κινδυνεύεις. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι λένε: «Τέλος πάντων, έχω χαμηλό επίπεδο και δεν καταλαβαίνω την αλήθεια· γι’ αυτό, θα σταματήσω να την επιδιώκω και δεν χρειάζεται να υπακούω στον Θεό. Πώς γίνεται να μου έδωσε ο Θεός αυτό το επίπεδο; Ο Θεός δεν είναι δίκαιος!» Αρνείσαι τη δικαιοσύνη του Θεού. Δεν δείχνει αυτό ότι βαριέσαι την αλήθεια; Είναι η στάση κι εκδήλωση κάποιου που βαριέται την αλήθεια. Γύρω από αυτήν την εκδήλωση υπάρχει ένα πλαίσιο, οπότε είναι απαραίτητο να διορθωθεί αυτό το πλαίσιο κι η αιτία αυτής της κατάστασης. Μόλις διορθωθεί η αιτία, μαζί της θα εξαφανιστεί η κατάστασή σου. Κάποιες καταστάσεις είναι σαν ένα σύμπτωμα όπως ο βήχας, που μπορεί να από τον προκαλεί ένα κρύωμα ή πνευμονία. Αν γιατρέψεις το κρύωμα ή την πνευμονία, θα καλυτερέψει κι ο βήχας. Όταν διορθώνεται η αιτία, εξαφανίζονται τα συμπτώματα. Όμως, κάποιες καταστάσεις κατά τις οποίες κάποιος βαριέται την αλήθεια δεν είναι σύμπτωμα, αλλά καρκίνος. Η αιτία της αρρώστιας βρίσκεται εσωτερικά. Μπορεί να μην καταφέρεις να βρεις κανένα σύμπτωμα εξωτερικά, αλλά μόλις προκύψει η αρρώστια, είναι θανάσιμη. Αυτό το πρόβλημα είναι πολύ σοβαρό. Κάποιοι άνθρωποι ούτε αποδέχονται ούτε αναγνωρίζουν ποτέ την αλήθεια ή την περιφρονούν μονίμως, όπως οι άπιστοι. Ακόμα κι αν δεν το λένε ποτέ, βαθιά μέσα τους μονίμως περιφρονούν, απορρίπτουν και διαψεύδουν την αλήθεια. Μπορεί να είναι η αλήθεια της αυτογνωσίας, της διεφθαρμένης διάθεσης, της αποδοχής της αλήθειας, της υπακοής στον Θεό, του να μην ενεργείς επιπόλαια κι απρόσεκτα ή του να είσαι ειλικρινής. Όποια κι αν είναι, αυτοί οι άνθρωποι δεν αποδέχονται, δεν παραδέχονται και δεν δίνουν σημασία σε καμία πτυχή της αλήθειας, και μάλιστα τις διαψεύδουν και τις περιφρονούν όλες. Αυτή είναι η διάθεση που έχει κάποιος που βαριέται την αλήθεια, είναι ένα είδος ουσίας. Σε ποιο τέλος οδηγεί αυτή η ουσία; Στο να σε απορρίψει και να σε αποκλείσει ο Θεός, και μετά να χαθείς. Οι συνέπειες είναι πολύ σοβαρές.

Σας βοήθησε η σημερινή συναναστροφή πάνω σ’ αυτά; (Ναι. Ξέρω τι είναι υψηλό και χαμηλό επίπεδο, έχω πραγματική κατανόηση του επιπέδου μου και μπορώ με ακρίβεια να αξιολογήσω τον εαυτό μου όταν μου συμβαίνουν πράγματα. Δεν θα φέρομαι αλαζονικά κι αυτάρεσκα, αλλά αντιθέτως θα εκτελώ το καθήκον μου με προσγειωμένο τρόπο.) Σε όποια πτυχή της αλήθειας κι αν συναναστρεφόμαστε, αυτό θα βοηθήσει τη ζωή-είσοδό σας. Αν μπορείτε να πάρετε αυτά τα λόγια και να τα ενσωματώσετε στην καθημερινότητά σας, τότε όσα είπα δεν θα είναι μάταια. Κάθε φορά που κατανοείτε ένα μέρος της αλήθειας, θα ενεργείτε με μεγαλύτερη ακρίβεια και το μονοπάτι θα ανοίγεται όλο και περισσότερο. Αν γνωρίζετε μερικές αλήθειες και δεν καταλαβαίνετε ξεκάθαρα το ανάστημα και το επίπεδό σας, τότε πάντα θα ενεργείτε χωρίς ακρίβεια, θα υπερεκτιμάτε μονίμως τον εαυτό σας και θα τον αξιολογείτε πολύ υψηλά, αλλά και θα ενεργείτε σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σας, αλλά χωρίς να το καταλαβαίνετε· αντιθέτως, θα νομίζετε ότι ενεργείτε σύμφωνα με την αλήθεια. Θα θεωρείτε αυτές τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες ως αλήθεια-αρχές. Θα υπάρχει πολύ μεγάλη απόκλιση στα πράγματα που κάνετε. Αν αυτές οι ανθρώπινες αντιλήψεις, φαντασιοκοπίες, γνώσεις και μαθήματα κυριαρχούν στην καρδιά των ανθρώπων, τότε εκείνοι δεν θ’ αναζητήσουν την αλήθεια. Αν η αλήθεια έρθει δεύτερη, τρίτη ή ακόμα και τελευταία στην καρδιά σου, τότε ποια είναι αυτά που σε εξουσιάζουν; Η σατανική διάθεση, οι ανθρώπινες αντιλήψεις, φιλοσοφίες, γνώσεις και μαθήματα. Αυτά τα πράγματα κυριαρχούν πάνω σου, άρα το έργο που επιτελεί ο Θεός σ’ εσένα δεν θα είναι αποτελεσματικό. Αν τα λόγια του Θεού κι η αλήθεια δεν έχουν γίνει η ζωή μέσα σου, τότε απέχεις πολύ απ’ το να σωθείς. Δεν έχεις κάνει βήμα στο μονοπάτι της σωτηρίας. Νομίζεις ότι ο Θεός δεν ανησυχεί βαθιά μέσα Του; Πόσο έλεος πρέπει να σου δείξει για να σε βάλει στο μονοπάτι της σωτηρίας; Αν μπορείτε να ξεφύγετε από την παραδοσιακή κουλτούρα και γνώση, και από τη σατανική φιλοσοφία, να μάθετε να αξιολογείτε όλα αυτά τα πράγματα με την αλήθεια, βασισμένοι στα λόγια του Θεού, να χρησιμοποιείτε την αλήθεια-αρχές ως πρότυπο για να παρακολουθείτε τα πράγματα και να εκτελείτε καλά τα καθήκοντά σας, τότε θα αποκτήσετε σίγουρα την αλήθεια-πραγματικότητα, θα μπορείτε να ζείτε ανεξάρτητα. Αυτήν τη στιγμή δεν είστε σ’ αυτό το επίπεδο, έχετε ακόμα πολύ δρόμο. Έχετε λίγη ζωή και πρέπει να ζείτε ακόμα με το έλεος, την αγάπη και την ανοχή του Θεού. Αυτό σημαίνει ότι έχετε πολύ μικρό ανάστημα. Αν σου έδιναν μία εργασία, θα μπορούσες να την ολοκληρώσεις μόνος σου; Θα μπορούσες να κάνεις καλά τη δουλειά; Αν τα κάνεις όλα χάλια, αντιστέκεσαι στον Θεό και Τον ατιμάζεις. Αν κάνεις τη μισή δουλειά, αλλά μετά πας να διασκεδάσεις, αυτό δεν δείχνει ότι είσαι ασταθής; Δείχνει ότι δεν εργάζεσαι αξιόπιστα και δεν κάνεις σωστά τη δουλειά σου. Για να κάνεις το καθήκον σου, θα πρέπει πάντα κάποιος να σε προσέχει και να σ’ επιβλέπει. Κάποιοι άνθρωποι στα 30 και στα 40 έχουν ακόμα τέτοιον χαρακτήρα. Αυτοί έχουν τελειώσει, Δεν πρόκειται να καταφέρουν τίποτα στη ζωή τους. Αν είσαι γύρω στα 20 και πιστεύεις στον Θεό μόνο δύο-τρία χρόνια, τότε το μικρό σου ανάστημα μπορεί να συγχωρηθεί. Μικρό ανάστημα σημαίνει να είσαι ασταθείς, αναξιόπιστος, να χρειάζεσαι μονίμως προσοχή, φύλαξη, υπενθύμιση, προτροπή και καθοδήγηση από τον Θεό, να χρειάζεσαι μονίμως ν’ απολαμβάνεις τις χάρες του Θεού, να ζεις βασισμένος σ’ αυτές τις χάρες και να μην μπορείς χωρίς αυτές. Αυτήν τη στιγμή είστε σ’ αυτήν την κατάσταση. Αν δεν σας τα εξηγήσει όλα κάποιος κατά γράμμα, τότε κάποιες φορές θα κάνετε λάθη και θα κάνετε τη δουλειά σας χάλια. Αν δεν σας εξηγήσουν το κάθε τι, θα παραστρατήσετε και μονίμως θ’ ανησυχείτε τους άλλους. Φαινομενικά, είστε όλοι ενήλικες, αλλά στην πραγματικότητα, δεν έχετε πολλή ζωή στο πνεύμα σας. Αν κι έχετε την απαιτούμενη προθυμία και ειλικρίνεια να εκτελέσετε τα καθήκοντά σας, κι έχετε κι αληθινή πίστη, είναι ελάχιστη η αλήθεια που κατανοείτε. Προκειμένου να προχωρήσετε όσο κάνετε το καθήκον σας, βασίζεστε πλήρως στη χάρη, στις ευλογίες, στην καθοδήγηση και στις υπενθυμίσεις του Θεού. Αν λείπει κάτι απ’ αυτά, δεν θα πάνε καλά τα πράγματα. Άρα, ποια πτυχή της δίκαιης διάθεσης του Θεού εκδηλώθηκε σ’ εσάς; Το άφθονο έλεός Του, και φυσικά αυτή είναι η αρχή του έργου του Θεού. Γιατί δεν έχετε απολαύσει ακόμα τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό του Θεού; Επειδή δεν έχετε τόσο ανάστημα. Έχετε υπερβολικά μικρό ανάστημα, κατανοείτε ελάχιστο μέρος της αλήθειας, δεν μπορείτε να φτάσετε μέχρι τον πυρήνα κανενός πράγματος και όταν συναντάτε δυσκολίες, μπερδεύεστε· δεν ξέρετε από πού ν’ αρχίσετε, προκαλείτε μονίμως ανησυχία στους άλλους, και, όποιο καθήκον κι αν εκτελείτε, οι άλλοι πρέπει να σας εκπαιδεύσουν βήμα-βήμα με πολλή προσπάθεια. Όλα πρέπει να σας τα πουν κατά γράμμα και πολλές φορές, αλλιώς τα πράγματα δεν θα πάνε καλά. Τα συνηθισμένα πράγματα πρέπει σας τα πουν δύο και τρεις φορές, αλλά μετά από λίγο ξεχνάτε και πρέπει να σας τα επαναλάβουν αρκετές φορές ακόμα. Τι άνθρωπος είναι αυτός; Ένας μπερδεμένος άνθρωπος που δεν κάνει τα πράγματα με την καρδιά του ούτε με το μυαλό του και που είναι ακατάλληλος να προσφέρει υπηρεσία. Μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να κατανοήσουν την αλήθεια; Σίγουρα δεν μπορούν να κατανοήσουν εύκολα την αλήθεια επειδή έχουν τόσο χαμηλό επίπεδο, που δεν μπορούν να φτάσουν μέχρι την αλήθεια. Κάποιοι άνθρωποι έχουν μικρό ανάστημα, αλλά μπορούν να μάθουν κάτι αφού το κάνουν μία, δύο ή τρεις φορές. Αν μπορούν να λάβουν, να κατανοήσουν και ν’ αντιληφθούν την αλήθεια αφού ακούσουν μια συναναστροφή πάνω σ’ αυτήν, τότε έχουν επίπεδο. Αν έχεις επίπεδο, αλλά μικρό ανάστημα, δεν είναι μεγάλο πρόβλημα. Αυτό έχει να κάνει μόνο με το πόσο βαθιές εμπειρίες έχουν αυτοί οι άνθρωποι, και σχετίζεται ευθέως με το πόσο βαθιά κατανοούν την αλήθεια. Μετά από περισσότερη εμπειρία και βαθύτερη κατανόηση της αλήθειας, το ανάστημά τους θα μεγαλώσει εκ του φυσικού του.

2 Μαρτίου 2019