Προκειμένου να οδηγηθεί η ζωή των ανθρώπων στην ωριμότητα, και για να καταφέρουν οι άνθρωποι κι Εγώ να επιτύχουμε αποτελέσματα, έχοντας κοινές φιλοδοξίες, πάντα έδειχνα κατανόηση στους ανθρώπους, επιτρέποντάς τους να αποκτήσουν τροφή και θρέψη από τον λόγο Μου και να λάβουν όλη την αφθονία Μου. Ποτέ δεν έδωσα αφορμή στους ανθρώπους να νιώσουν αμηχανία, κι όμως οι άνθρωποι δεν λαμβάνουν ποτέ υπόψη τα συναισθήματά Μου. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι άνθρωποι είναι αναίσθητοι και «σιχαίνονται» τα πάντα εκτός από Μένα. Επειδή έχουν ελαττώματα, νιώθω μεγάλη συμπόνια γι’ αυτούς· κατά συνέπεια, έχω κάνει μεγάλη προσπάθεια για τους ανθρώπους, ώστε να μπορούν να απολαύσουν όλη την αφθονία της γης, όσο τραβά η όρεξή τους, κατά την παραμονή τους στον κόσμο. Δεν μεταχειρίζομαι άδικα τους ανθρώπους, και επειδή ενδιαφέρομαι για όσους Με έχουν ακολουθήσει εδώ και πολλά χρόνια, η καρδιά Μου έχει μαλακώσει γι’ αυτούς. Είναι σαν να μην αντέχω να επιτελέσω το έργο Μου πάνω σ’ αυτούς τους ανθρώπους. Επομένως, όταν βλέπω αυτούς τους λιπόσαρκους ανθρώπους που Με αγαπούν όπως αγαπούν τον εαυτό τους, στην καρδιά Μου υπάρχει πάντα ένα ανεξήγητο αίσθημα πόνου. Ωστόσο, ποιος μπορεί να αψηφήσει τους τύπους εξαιτίας αυτού; Ποιος θα ενοχληθεί εξαιτίας αυτού; Παρόλα αυτά, έχω παραχωρήσει όλη Μου την αφθονία στους ανθρώπους, ώστε να μπορούν να την απολαύσουν στο έπακρο, και δεν έχω κακομεταχειριστεί τους ανθρώπους σ’ αυτό το θέμα. Αυτός είναι ο λόγος που οι άνθρωποι εξακολουθούν να βλέπουν το συμπονετικό και καλοπροαίρετο πρόσωπό Μου. Πάντα επιδείκνυα υπομονή και πάντα περίμενα. Όταν οι άνθρωποι απολαύσουν αρκετά και βαρεθούν, τότε θα αρχίσω να «ικανοποιώ» τα αιτήματά τους και θα επιτρέψω σε όλους τους ανθρώπους να ξεφύγουν από την άδεια ζωή τους, και δεν θα ξαναέχω πλέον καμία σχέση με τους ανθρώπους. Στη γη, χρησιμοποίησα θαλασσινό νερό για να κατακλύσω την ανθρωπότητα, την εξουσίασα με λιμούς, την απείλησα με μάστιγες εντόμων, και χρησιμοποίησα νεροποντές για να την «ποτίσω», αλλά οι άνθρωποι ποτέ δεν ένιωσαν πόσο κενή ήταν η ζωή τους. Ακόμα και τώρα, οι άνθρωποι εξακολουθούν να μην κατανοούν τη σημασία της ζωής πάνω στη γη. Μήπως η πιο βαθιά σημασία της ανθρώπινης ζωής βρίσκεται στο γεγονός ότι ζουν στην παρουσία Μου; Μήπως όταν βρίσκεται κανείς μέσα Μου έχει τη δυνατότητα να ξεφύγει από την απειλή της καταστροφής; Πόσα ανθρώπινα σαρκία στη γη έχουν ζήσει σε κατάσταση ελευθερίας της αυτό-απόλαυσης; Ποιος έχει διαφύγει από την κενότητα της ζωής εν σαρκί; Κι όμως, ποιος το αναγνωρίζει αυτό; Από τότε που Εγώ δημιούργησα την ανθρωπότητα, κανείς δεν ήταν σε θέση να ζήσει μια ζωή μεστής σημασίας στη γη, κι έτσι οι άνθρωποι έχουν πάντα κατασπαταλήσει μια ζωή απόλυτης ασημαντότητας. Κανείς, πάντως, δεν είναι πρόθυμος να ξεφύγει από αυτήν τη δυσάρεστη κατάσταση και κανένας δεν είναι πρόθυμος να αποφύγει αυτήν την κενή και ανιαρή ζωή. Στην εμπειρία της ανθρωπότητας, κανένας από όσους ζουν μες στη σάρκα δεν έχει ξεφύγει από τα έθιμα του ανθρώπινου κόσμου, έστω κι αν εκμεταλλεύονται το γεγονός ότι Με απολαμβάνουν. Αντ’ αυτού, αφήνουν πάντα τη φύση να πάρει απλώς τον δρόμο της κι εξακολουθούν να ξεγελούν τον εαυτό τους.

Όταν θα έχω τερματίσει την ύπαρξη της ανθρωπότητας, δεν θα έχει απομείνει κανείς πάνω στη γη για να αντέξει τον «διωγμό» της γης· τότε μόνο, θα είναι δυνατό να ειπωθεί ότι το μεγάλο Μου έργο έχει ολοκληρωθεί. Κατά τις έσχατες ημέρες που έχω ενσαρκωθεί, το έργο που επιθυμώ να επιτύχω είναι να κάνω την ανθρωπότητα να κατανοήσει την κενότητα της ζωής εν σαρκί, και δράττομαι αυτής της ευκαιρίας για να εξαλείψω τη σάρκα. Από τότε και εφεξής, δεν θα υπάρχουν άνθρωποι πάνω στη γη, κανείς δεν θα ξανακλάψει ποτέ για την κενότητα της γης, κανείς δεν θα ξαναμιλήσει ποτέ για τις δυσκολίες της σάρκας, κανείς δεν θα ξαναδιαμαρτυρηθεί ποτέ ότι είμαι άδικος, και όλοι οι άνθρωποι και τα πράγματα θα εισέλθουν σε ανάπαυση. Στη συνέχεια, οι άνθρωποι δεν θα τρέχουν πλέον από δω κι από κει, διαρκώς πολυάσχολοι, ούτε θα ψάχνουν τριγύρω στη γη, διότι θα έχουν βρει έναν κατάλληλο προορισμό για τον εαυτό τους. Εκείνη τη στιγμή, χαμόγελα θα φανούν πάνω στα πρόσωπα όλων. Στη συνέχεια, δεν θα ζητήσω τίποτα περισσότερο από τους ανθρώπους και δεν θα έχω καμία περαιτέρω διαμάχη μαζί τους· δεν θα υπάρχει πλέον συνθήκη ειρήνης μεταξύ μας. Υπάρχω επί γης κι οι άνθρωποι ζουν επί γης· ζω και μένω μαζί τους. Όλοι αισθάνονται την απόλαυση της παρουσίας Μου, και γι’ αυτό είναι απρόθυμοι να φύγουν άνευ λόγου και αιτίας, και προτιμούν, αντίθετα, να μείνω λίγο παραπάνω. Πώς μπορώ να στέκομαι και να βλέπω την καταστροφή της γης χωρίς να κουνάω το δάχτυλό Μου για να βοηθήσω; Εγώ δεν είμαι από τη γη· λόγω της υπομονής Μου και μόνο αναγκάστηκα να παραμείνω εδώ έως τη σήμερον ημέρα. Αν δεν υπήρχαν οι ατελείωτες δεήσεις των ανθρώπων, θα είχα φύγει εδώ και πολύ καιρό. Σήμερα οι άνθρωποι μπορούν να φροντίζουν τον εαυτό τους και δεν χρειάζονται τη βοήθειά Μου, γιατί έχουν ωριμάσει και δεν χρειάζονται Εμένα να τους θρέψω. Συνεπώς, σκοπεύω να «γιορτάσω τη νίκη» μαζί με τους ανθρώπους, και μετά θα τους αποχαιρετήσω, ώστε να είναι ενήμεροι. Φυσικά, δεν θα ήταν καλό να χωρίσουμε υπό άσχημες συνθήκες, διότι δεν υπάρχει έχθρα ανάμεσά μας. Επομένως, η φιλία μεταξύ μας θα είναι αιώνια. Ελπίζω ότι αφότου πάρει ο καθένας τον δρόμο του, οι άνθρωποι θα είναι σε θέση να μεταλαμπαδεύσουν την «κληρονομιά» Μου και να μην ξεχάσουν τις διδασκαλίες που έχω προσφέρει κατά τη διάρκεια της ζωής Μου. Ελπίζω να μην κάνουν οτιδήποτε φέρει ντροπή στο όνομά Μου και ότι θα έχουν τον λόγο Μου κατά νου. Ελπίζω ότι όλοι οι άνθρωποι θα μπορούν να βάλουν τα δυνατά τους να Με ικανοποιήσουν αφού φύγω. Ελπίζω να χρησιμοποιούν τον λόγο Μου ως θεμέλιο στη ζωή τους και να μη Με απογοητεύσουν, γιατί στην καρδιά Μου πάντα ανησυχούσα για τους ανθρώπους κι ήμουν πάντα δεμένος μαζί τους. Κάποτε, μαζευτήκαμε Εγώ και οι άνθρωποι και απολαύσαμε στη γη τις ίδιες ευλογίες που υπάρχουν και στους ουρανούς. Έχω ζήσει μαζί με τους ανθρώπους κι έχω μείνει μαζί τους· οι άνθρωποι πάντα Με αγαπούσαν, και Εγώ πάντα τους αγαπούσα. Νιώθαμε στοργή ο ένας για τον άλλο. Όταν αναπολώ τον χρόνο που πέρασα με τους ανθρώπους, θυμάμαι ότι υπήρχαν μέρες γεμάτες γέλιο και χαρά αλλά και καβγάδες. Παρόλα αυτά, η αγάπη μεταξύ μας εκεί βασίστηκε, και οι σχέσεις που είχαμε μεταξύ μας δεν διακόπηκαν ποτέ. Μέσα στα πολλά χρόνια επαφής μας, οι άνθρωποι έχουν αφήσει ένα βαθύ αποτύπωμα επάνω Μου, κι Εγώ έχω δώσει στους ανθρώπους πάρα πολλά πράγματα για να τα απολαύσουν, για τα οποία ήταν πάντα διπλά ευγνώμονες. Τώρα, οι συναθροίσεις μας δεν θα είναι ποτέ ίδιες με πριν· ποιος μπορεί να αρνηθεί αυτήν τη στιγμή του αποχωρισμού μας; Οι άνθρωποι νιώθουν βαθιά στοργή για Μένα, κι Εγώ έχω ατελείωτη αγάπη γι’ αυτούς —αλλά τι μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτό; Ποιος θα τολμούσε να παρακούσει τις απαιτήσεις του επουράνιου Πατέρα; Θα επιστρέψω στην κατοικία Μου, όπου θα ολοκληρώσω άλλο ένα μέρος του έργου Μου. Ίσως να έχουμε την ευκαιρία να συναντηθούμε και πάλι. Ελπίζω οι άνθρωποι να μη νιώσουν υπέρμετρη θλίψη και να Με ικανοποιήσουν πάνω στη γη· το πνεύμα Μου στον ουρανό συχνά θα τους δίνει χάρι.

Τον καιρό της δημιουργίας, είχα προφητεύσει ότι κατά τις έσχατες ημέρες θα δημιουργήσω μια ομάδα ανθρώπων που θα είναι σε σύμπνοια μαζί Μου. Είχα προαναγγείλει ότι αφού δημιουργούσα ένα υπόδειγμα πάνω στη γη κατά τις έσχατες ημέρες, θα επέστρεφα στην κατοικία Μου. Μόλις Με ικανοποιήσουν οι άνθρωποι συλλογικά, θα έχουν επιτύχει ό,τι τους έχω ζητήσει, κι Εγώ δεν θα έχω καμία άλλη απαίτηση από αυτούς πια. Αντ’ αυτού, οι άνθρωποι κι Εγώ θα ανταλλάξουμε ιστορίες για τα παλιά και μετά θα χωρίσουν οι δρόμοι μας. Έχω ξεκινήσει αυτό το έργο κι έχω δώσει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να προετοιμαστούν ψυχολογικά και να κατανοήσουν τις προθέσεις Μου, ώστε να μη Με παρανοήσουν και πιστεύουν ότι είμαι σκληρός ή άκαρδος, κάτι που δεν είναι πρόθεσή Μου. Με αγαπούν οι άνθρωποι, αλλά παρόλα αυτά αρνούνται να Μου επιτρέψουν να έχω έναν χώρο κατάλληλο για ανάπαυση; Είναι απρόθυμοι να δεηθούν στον επουράνιο Πατέρα για χάρη Μου; Δεν έχουν χύσει δάκρυα συμπόνιας οι άνθρωποι για Εμένα; Δεν έχουν βοηθήσει στην επίτευξη μιας άμεσης συνάντησης μεταξύ Μας —του Πατέρα και του Υιού; Γιατί, λοιπόν, είναι απρόθυμοι τώρα; Έχει εκπληρωθεί η διακονία Μου επί της γης, κι αφού χωρίσουν οι δρόμοι μας με τους ανθρώπους, θα εξακολουθήσω να τους βοηθώ· δεν είναι καλό αυτό; Προκειμένου να έχει το έργο Μου καλύτερα αποτελέσματα, και να είναι αμοιβαία επωφελές, πρέπει να χωρίσουμε τους δρόμους μας, παρότι είναι οδυνηρό. Ας κυλήσουν σιωπηλά τα δάκρυά μας· δεν θα επιπλήττω πλέον τους ανθρώπους. Στο παρελθόν, έχω πει πολλά πράγματα στους ανθρώπους, τα οποία τους έχουν τρυπήσει την καρδιά, κάνοντάς τους να χύσουν δάκρυα λύπης. Γι’ αυτό, ζητώ εδώ συγγνώμη από τους ανθρώπους και τους ζητώ συγχώρεση. Ζητώ να μη Με μισούν, γιατί όλα αυτά είναι για το δικό τους καλό. Συνεπώς, ελπίζω ότι οι άνθρωποι θα κατανοήσουν την καρδιά Μου. Παλιότερα, είχαμε τις διαφορές μας, αλλά κοιτάζοντας πίσω, και οι δύο ωφεληθήκαμε. Εξαιτίας αυτών των διαφορών, αναπτύχθηκε μια γέφυρα φιλίας μεταξύ Θεού και ανθρώπων. Αυτός δεν είναι ο καρπός των συνεργατικών μας προσπαθειών; Όλοι θα πρέπει να τον απολαμβάνουμε. Ζητώ από τους ανθρώπους να συγχωρήσουν τα προηγούμενα «λάθη» Μου. Και οι δικές τους παραβάσεις θα ξεχαστούν. Εφόσον οι άνθρωποι είναι σε θέση να Μου ανταποδίδουν την αγάπη μελλοντικά, τότε αυτό θα παρηγορεί το πνεύμα Μου πάνω στους ουρανούς. Δεν ξέρω ποια είναι η απόφαση των ανθρώπων εν προκειμένω —κατά πόσον οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να ικανοποιήσουν το τελικό αίτημά Μου ή όχι. Δεν τους ζητώ τίποτα άλλο, μόνο να Με αγαπούν. Αυτό είναι αρκετό. Μπορεί να γίνει αυτό; Ας μείνουν στο παρελθόν όλα τα δυσάρεστα που συνέβησαν μεταξύ μας· ας υπάρχει πάντα αγάπη μεταξύ μας. Έχω δώσει στους ανθρώπους τόσο πολλή αγάπη, κι αυτοί έχουν πληρώσει πολύ βαρύ τίμημα για να Με αγαπούν. Συνεπώς, ελπίζω οι άνθρωποι να θεωρούν πολύτιμη την άσπιλη και αγνή αγάπη μεταξύ μας, ώστε η αγάπη μας να εξαπλωθεί σ’ όλο τον ανθρώπινο κόσμο και να περνάει από γενιά σε γενιά για πάντα. Όταν ξανασυναντηθούμε, ας μας συνδέει η αγάπη, ώστε η αγάπη μας να συνεχιστεί για πάντα και να την επαινούν και να τη διαδίδουν όλοι οι άνθρωποι. Αυτό θα Με ικανοποιούσε, και θα έδειχνα το χαμογελαστό Μου πρόσωπο στους ανθρώπους. Ελπίζω ότι οι άνθρωποι θα θυμούνται τις προτροπές Μου.

1 Ιουνίου 1992