Σημείο όγδοο: Να δίνουν άμεσα αναφορά και να αναζητούν πώς να λύσουν τη σύγχυση και τις δυσκολίες που απαντώνται κατά το έργο (Μέρος δεύτερο)

Την προηγούμενη φορά, συναναστραφήκαμε πάνω στο όγδοο σημείο των ευθυνών των επικεφαλής και των εργατών: «Να δίνουν άμεσα αναφορά και να αναζητούν πώς να λύσουν τη σύγχυση και τις δυσκολίες που απαντώνται κατά το έργο». Παρόλο που το όγδοο σημείο είναι πολύ σύντομο στη διατύπωση και ουσιαστικά απαιτεί μόνο ένα πολύ απλό πράγμα από τους επικεφαλής και τους εργάτες ως προς τις ευθύνες τους, περάσαμε μία συνάθροιση να συναναστρεφόμαστε πάνω σ’ αυτό το θέμα. Πάνω σε ποιες πτυχές αυτού του θέματος συναναστραφήκαμε συγκεκριμένα την προηγούμενη φορά; Ποιες είναι οι κύριες ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών που θίγει; (Ότι πρέπει να συναθροίζονται και να συναναστρέφονται όταν αντιμετωπίζουν σύγχυση και δυσκολίες, ν’ αναζητούν άμεσα πώς να τις λύσουν και να τις αναφέρουν στον Άνωθεν, αν δεν μπορούν ν’ αποκτήσουν διαύγεια πάνω σ’ αυτές μέσω της συναναστροφής.) Οι κύριες ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών που θίγει αυτό το σημείο είναι να συμμετέχουν στο έργο και να εμβαθύνουν σε διάφορα αντικείμενα αληθινού έργου, έτσι ώστε να μπορούν να εντοπίζουν διάφορα προβλήματα που απαντώνται κατά το έργο και να τα λύνουν εγκαίρως. Αν έχουν δοκιμαστεί διάφορες μέθοδοι και τα προβλήματα και πάλι δεν μπορούν να λυθούν εντελώς, αλλά παραμένουν και γίνονται σύγχυση και δυσκολίες, τότε οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν πρέπει ν’ αφήνουν αυτή τη σύγχυση και τις δυσκολίες να συσσωρεύονται ούτε να τις παραμερίζουν και να τις αγνοούν, αλλά αντιθέτως πρέπει να σκέφτονται άμεσα έναν τρόπο επίλυσής τους. Ασφαλώς, ο καλύτερος τρόπος επίλυσής τους είναι ν’ αναζητήσουν και να συναναστραφούν με τους αδελφούς και τις αδελφές, καθώς και με επικεφαλής και εργάτες σε διαφορετικά επίπεδα, για να καταλήξουν στην επίλυση αυτών των προβλημάτων. Αν τα προβλήματα δεν μπορούν να λυθούν, τότε οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν πρέπει να προσπαθούν να κάνουν τα σημαντικά ζητήματα να φαίνονται μικρά και έπειτα να κάνουν αυτά τα μικρά ζητήματα να φαίνονται ανύπαρκτα ή απλώς να τα παραμερίζουν και να τα αγνοούν, αλλά αντιθέτως πρέπει να τ’ αναφέρουν άμεσα στον Άνωθεν και ν’ αναζητούν λύσεις από τον Άνωθεν, για να μπορούν να λυθούν. Μ’ αυτόν τον τρόπο, το έργο θα προχωρά ομαλά, χωρίς δυσκολίες και χωρίς εμπόδια.

Οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να δίνουν άμεσα αναφορά και να λύνουν τη σύγχυση και τις δυσκολίες που απαντώνται κατά το έργο

Ι. Ο ορισμός του «άμεσα»

Το όγδοο σημείο των ευθυνών των επικεφαλής και των εργατών αναφέρει την άμεση αναφορά της σύγχυσης και των δυσκολιών που απαντώνται κατά το έργο· αυτό είναι πολύ σημαντικό. Αν διαπιστωθεί ένα πρόβλημα σήμερα, αλλά η επίλυση αυτού του προβλήματος καθυστερεί για οκτώ ή δέκα μέρες ή ακόμα και για έξι μήνες ή έναν χρόνο, τότε μπορεί να χαρακτηριστεί «άμεση»; (Όχι.) Τι σημαίνει, λοιπόν, «άμεσα»; (Σημαίνει να αντιμετωπίζεται το πρόβλημα την ίδια στιγμή, απευθείας και χωρίς καθυστέρηση.) Δεν είναι αυτό λίγο αυστηρό; Αν χρησιμοποιήσουμε λεξιλόγιο που σχετίζεται με τον χρόνο για να εξηγήσουμε αυτήν τη λέξη, τότε «άμεσα» σημαίνει να λύνεται το πρόβλημα την ίδια στιγμή, απευθείας και τώρα αμέσως· εξετάζοντας, όμως, την κυριολεκτική σημασία αυτών των λέξεων, αυτό δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί και δεν είναι ρεαλιστικό. Πώς, λοιπόν, πρέπει να ορίσουμε τη λέξη «άμεσα» με ακρίβεια; Αν το πρόβλημα δεν είναι μεγάλο, αλλά και πάλι θέτει ένα εμπόδιο στο έργο, και αν μπορεί να λυθεί μέσα σε λίγες ώρες, τότε θα πρέπει να λυθεί μέσα σε λίγες ώρες· μπορεί αυτό να θεωρηθεί άμεσο; (Ναι.) Ας υποθέσουμε ότι το πρόβλημα είναι λίγο περίπλοκο και δύσκολο και μπορεί να λυθεί μέσα σε δύο ή τρεις μέρες, αλλά οι άνθρωποι κάνουν μια προσπάθεια ν’ αναζητήσουν την αλήθεια, ψάχνουν περισσότερο για πληροφορίες και πασχίζουν να το λύσουν σε μία μόνο μέρα· αυτό δε θα ήταν πιο επωφελές για το έργο; Ας πούμε ότι υπάρχει ένα πρόβλημα που δεν μπορεί να το διακρίνει κανείς αυτήν τη στιγμή και απαιτεί διερεύνηση και έρευνα, η οποία παίρνει κάποιο χρόνο. Αυτό το συγκεκριμένο πρόβλημα θα χρειαστεί το πολύ τρεις μέρες για να λυθεί. Αν χρειαστεί περισσότερο από τρεις μέρες, τότε θα υπάρξει η υποψία ότι η επίλυσή του καθυστερεί σκοπίμως και αυτό σημαίνει ότι χάνεται χρόνος. Πρέπει, λοιπόν, μέσα σε τρεις μέρες ν’ αναφερθεί το πρόβλημα, ν’ αναζητηθεί η λύση του και να λυθεί. Αυτό σημαίνει «άμεσα». Αν η επίλυση του προβλήματος απαιτεί επικοινωνία και διερεύνηση από βαθμίδα σε βαθμίδα, καθώς και συλλογή πληροφοριών ανά βαθμίδα και ούτω καθεξής, ακόμη κι αν οι διάφορες διαδικασίες είναι πολύ σύνθετες, και πάλι δεν θα πρέπει να τρενάρεται για έναν μήνα. Ας πούμε ότι το πρόβλημα μπορεί να λυθεί μέσα σε μία εβδομάδα, αν οι επικεφαλής και οι εργάτες βιαστούν, εργαστούν γρηγορότερα και επιλέξουν και αξιοποιήσουν μερικούς κατάλληλους ανθρώπους· τότε, σ’ αυτήν την περίπτωση, «άμεσα» σημαίνει να περιοριστεί η επίλυση του προβλήματος σε μία εβδομάδα. Δεν είναι πρέπον να χρειαστεί περισσότερο από μία εβδομάδα για να λυθεί το πρόβλημα· αυτό δεν σημαίνει άμεσα. Αυτό είναι το χρονικό όριο για τον χειρισμό τέτοιων σχετικά σύνθετων ζητημάτων. Σε τι βασίζεται αυτή η χρονική κλίμακα; Καθορίζεται με βάση το μέγεθος του ζητήματος και το επίπεδο δυσκολίας του. Ωστόσο, τα περισσότερα πράγματα, όπως τα προβλήματα που σχετίζονται με επαγγελματικές δεξιότητες ή τα ζητήματα αρχών που είναι ασαφή στους ανθρώπους, μπορούν να λυθούν με μερικές προτάσεις· σε ποιο χρονικό διάστημα θα πρέπει να περιορίζεται η επίλυση αυτών των προβλημάτων, ώστε να μπορεί να θεωρηθεί «άμεση»; Αν ορίσουμε το «άμεσα» με βάση το μέγεθος του ζητήματος και το επίπεδο δυσκολίας του, τότε τα περισσότερα ζητήματα μπορούν να λυθούν σε λιγότερο από μισή μέρα, ενώ λίγα από αυτά απαιτούν ίσως το πολύ μία εβδομάδα για να λυθούν· αν εμφανιστεί ένα νέο πρόβλημα, τότε αυτό είναι άλλο θέμα. Επομένως, αν ορίσουμε το «άμεσα» ως «την ίδια στιγμή», «απευθείας» και «τώρα αμέσως», τότε αυτό μοιάζει αυστηρή απαίτηση από τους ανθρώπους, κρίνοντας από την κυριολεκτική σημασία αυτών των λέξεων· όμως, με βάση το χρονικό όριο, τα περισσότερα ζητήματα μπορούν να λυθούν σε μισή μέρα ή το πολύ σε μία μέρα, αν οι άνθρωποι τα αναφέρουν άμεσα και αναζητήσουν πώς να τα λύσουν. Μπορεί αυτό να θεωρηθεί δύσκολο από πλευράς χρόνου; (Όχι.) Και εφόσον δεν είναι δύσκολο από πλευράς χρόνου, θα πρέπει να είναι λογική απαίτηση από τους επικεφαλής και τους εργάτες να δίνουν άμεσα αναφορά και να αναζητούν πώς να λύσουν τη σύγχυση και τις δυσκολίες που απαντώνται κατά το έργο, και αυτή η σύγχυση και αυτές οι δυσκολίες δεν θα πρέπει να υφίστανται συνεχώς και να παραμένουν άλυτες, πόσο μάλλον θα πρέπει ν’ αφήνονται να συσσωρεύονται στο έργο μακροπρόθεσμα. Θα πρέπει πλέον να γνωρίζετε όλοι τη χρονική έννοια του «άμεσα»· το πρόβλημα είναι πώς οι επικεφαλής και οι εργάτες αξιολογούν τις χρονικές κλίμακες όταν χειρίζονται τη σύγχυση και τις δυσκολίες που απαντώνται κατά το έργο. Με λίγα λόγια, ο πιο ακριβής ορισμός του «άμεσα» είναι να ενεργεί κανείς το γρηγορότερο δυνατό —δηλαδή, αν ένα πρόβλημα μπορεί ν’ αναφερθεί, ν’ αναζητηθεί και να επιλυθεί μέσα σε μισή μέρα, τότε αυτό πρέπει να γίνει, και αν μπορεί να λυθεί μέσα σε μία μέρα, τότε αυτό πρέπει να γίνει— και να πασχίζει κανείς να μην προκαλεί καθυστερήσεις και να μην αφήνει να επηρεάζεται το έργο. Αυτή είναι η ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών. Όταν απαντώνται και διαπιστώνονται προβλήματα κατά το έργο, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει άμεσα να συναναστρέφονται πάνω σ’ αυτά και να τα λύνουν. Αν δεν μπορούν να τα λύσουν, τότε πρέπει να τ’ αναφέρουν και ν’ αναζητούν από τον Άνωθεν πώς να τα λύσουν το γρηγορότερο δυνατό, αντί να τα παραμερίζουν, να τ’ αγνοούν και να μην τα παίρνουν στα σοβαρά. Όταν εμφανίζονται προβλήματα, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να τα λύνουν άμεσα, αντί να κωλυσιεργούν, να περιμένουν ή να βασίζονται σε άλλους· οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν πρέπει να εμφανίζουν αυτές τις εκδηλώσεις.

II. Οι συνέπειες της μη άμεσης επίλυσης των προβλημάτων

Η κύρια αρχή για την επίλυση των προβλημάτων είναι ότι πρέπει να γίνεται άμεσα. Γιατί πρέπει να γίνεται άμεσα; Αν εμφανιστούν πολλά προβλήματα και κατόπιν δεν μπορούν να λυθούν άμεσα, από τη μία πλευρά οι άνθρωποι θα παραμείνουν κολλημένοι σε μια κατάσταση σύγχυσης και δεν θα ξέρουν πώς να ενεργήσουν και, από την άλλη πλευρά, αν συνεχίσουν να προχωράνε μπροστά με βάση μια λανθασμένη μέθοδο και αργότερα πρέπει να ξανακάνουν και να διορθώσουν το έργο που έχουν ολοκληρώσει, τότε ποιες θα είναι οι συνέπειες; Θα σπαταληθεί και θα καταναλωθεί μεγάλος αριθμός ανθρώπινου δυναμικού και μεγάλη ποσότητα οικονομικών και υλικών πόρων· αυτό είναι απώλεια. Αν εμφανιστούν προβλήματα στο έργο και οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι τυφλοί και ανίκανοι να εντοπίσουν και να λύσουν άμεσα αυτά τα προβλήματα, πολλοί άνθρωποι θα συνεχίζουν να εργάζονται με βάση μια λανθασμένη μέθοδο. Όταν εντοπίσουν αυτά τα προβλήματα και θελήσουν να τα λύσουν και να τα διορθώσουν, αυτά τα προβλήματα θα έχουν ήδη προκαλέσει απώλειες στο εκκλησιαστικό έργο. Τότε, δεν θα έχουν σπαταληθεί όλο αυτό το ανθρώπινο δυναμικό και αυτοί οι οικονομικοί και υλικοί πόροι; Υπάρχει κάποια σχέση ανάμεσα σ’ αυτές τις απώλειες που προκαλούνται και στο γεγονός ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν λύνουν άμεσα τα προβλήματα; (Ναι.) Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες μπορούν να παρακολουθούν, να επιβλέπουν και να επιθεωρούν το έργο και να δίνουν σχετικές οδηγίες, τότε θα είναι σίγουρα σε θέση να διαπιστώσουν και να λύσουν άμεσα τα προβλήματα. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι επιπόλαιοι και δεν παρακολουθούν, δεν επιβλέπουν και δεν επιθεωρούν το έργο ούτε δίνουν σχετικές οδηγίες, αν είναι πολύ παθητικοί από αυτήν την άποψη και περιμένουν να εμφανιστούν τόσα προβλήματα που η κατάσταση ξεφεύγει εντελώς από τον έλεγχο προτού σκεφτούν να τα λύσουν, προτού σκεφτούν να τ’ αναφέρουν στον Άνωθεν και ν’ αναζητήσουν λύσεις από τον Άνωθεν, τότε έχουν, άραγε, εκπληρώσει τις ευθύνες τους αυτοί οι επικεφαλής και οι εργάτες; (Όχι.) Πρόκειται για σοβαρή παράλειψη καθήκοντος· αυτοί οι επικεφαλής και οι εργάτες όχι μόνο δεν έχουν λύσει τα προβλήματα, αλλά αντιθέτως έχουν προκαλέσει απώλειες στο ανθρώπινο δυναμικό και τους υλικούς πόρους του οίκου του Θεού και έχουν δημιουργήσει ένα τεράστιο εμπόδιο στο εκκλησιαστικό έργο. Επειδή οι επικεφαλής και οι εργάτες παραμελούν το καθήκον τους και επειδή είναι μουδιασμένοι και αποβλακωμένοι και δεν είναι σε θέση να εντοπίσουν και να λύσουν άμεσα πολλά προβλήματα που προκύπτουν κατά το έργο και δεν μπορούν καν να τ’ αναφέρουν άμεσα στον Άνωθεν και ν’ αναζητήσουν λύσεις από τον Άνωθεν, πολλές εργασίες πρέπει να ξαναγίνουν από την αρχή και, αφού ξαναγίνουν, προκύπτουν περισσότερα προβλήματα λόγω της αδυναμίας τους να βρουν τις αρχές. Όσο συνεχίζονται έτσι τα πράγματα, η ημερομηνία ολοκλήρωσης του έργου καθυστερεί πολύ και μια δουλειά που θα έπρεπε να χρειαστεί έναν μήνα χρειάζεται τρεις μήνες για να ολοκληρωθεί, ενώ μια δουλειά που θα έπρεπε να χρειαστεί τρεις μήνες χρειάζεται οκτώ ή εννιά μήνες για να ολοκληρωθεί· αυτό σχετίζεται άμεσα με το γεγονός ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν κάνουν αληθινό έργο. Επειδή οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη για το έργο τους —δηλαδή, δεν είναι σε θέση να εντοπίσουν και να διορθώσουν άμεσα τα προβλήματα όταν προκύπτουν— διάφορα αντικείμενα του έργου αποτυγχάνουν συνεχώς να φέρουν αποτελέσματα και παραμένουν σε κατάσταση παράλυσης. Και ποιος είναι άμεσα υπεύθυνος γι’ αυτό το πρόβλημα; (Οι επικεφαλής και οι εργάτες.) Επομένως, είναι πολύ σημαντικό οι επικεφαλής και οι εργάτες να κάνουν αληθινό έργο και είναι επίσης πολύ σημαντικό να εντοπίζουν τα προβλήματα όσο κάνουν αληθινό έργο. Μερικές φορές, οι επικεφαλής και οι εργάτες εντοπίζουν προβλήματα, αλλά δεν ξέρουν πώς να τα λύσουν, και ωστόσο δεν μπορούν να τ’ αναφέρουν άμεσα στον Άνωθεν και ν’ αναζητήσουν λύσεις από τον Άνωθεν για να τα λύσουν, που είναι ακόμη πιο σημαντικό. Πολλοί επικεφαλής και εργάτες σκέφτονται: «Έχουμε τους δικούς μας τρόπους εργασίας. Ο Άνωθεν πρέπει απλώς να μας πει τις αρχές και θα κάνουμε μόνοι μας το υπόλοιπο αληθινό έργο. Αν συναντήσουμε δυσκολίες, αρκεί απλώς να συναναστραφούμε και να προσευχηθούμε μαζί». Όσο για το κατά πόσο έχει ισχύ η επίλυση προβλημάτων ή κατά πόσο οι λύσεις τους είναι λεπτομερείς ή αποτελεσματικές, ούτε ένας τους δεν νοιάζεται καθόλου ούτε ρωτά γι’ αυτά τα πράγματα. Αυτού του είδους την ανεύθυνη στάση έχουν όταν εργάζονται και, στο τέλος, το αποτέλεσμα είναι όλα τα αντικείμενα του έργου στην εκκλησία να μην μπορούν να προχωρήσουν ομαλά και να εμπεριέχουν σοβαρά προβλήματα που δεν λύνονται. Αυτή είναι η συνέπεια που επιφέρει το γεγονός ότι το επίπεδο των επικεφαλής και των εργατών είναι πολύ χαμηλό ή το γεγονός ότι δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη και δεν κάνουν αληθινό έργο.

Μια ανάλυση κάποιων ειδών ψευδο-επικεφαλής με βάση την όγδοη ευθύνη

Ι. Οι ψευδο-επικεφαλής που είναι δήθεν πνευματικοί

Την προηγούμενη φορά, συναναστραφήκαμε πάνω στο τι είναι η σύγχυση και οι δυσκολίες και προσδιορίσαμε κάποια προβλήματα που πρέπει ν’ αναφέρονται άμεσα και για τα οποία πρέπει ν’ αναζητούνται λύσεις άμεσα. Κατά βάση, υπάρχουν δύο κύρια είδη προβλημάτων. Το ένα είδος είναι τα προβλήματα κατά το έργο για τα οποία οι άνθρωποι δεν είναι σίγουροι ή τα οποία δεν μπορούν να διακρίνουν. Οι άνθρωποι δυσκολεύονται πολύ να συλλάβουν τις αρχές σε σχέση μ’ αυτά τα προβλήματα. Παρόλο που μπορεί να κατανοούν τις αρχές ως προς το δόγμα, δεν ξέρουν πώς να τις κάνουν πράξη ή πώς να τις εφαρμόσουν. Αυτά τα προβλήματα σχετίζονται με τη σύγχυση. Το άλλο είδος είναι οι αληθινές δυσκολίες και τα προβλήματα που οι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να λύσουν. Αυτό το είδος είναι κάπως πιο σοβαρό σε σύγκριση με τη σύγχυση και πρόκειται για προβλήματα τα οποία οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει ν’ αναφέρουν και για τα οποία πρέπει ν’ αναζητούν λύσεις. Στην προηγούμενη συναναστροφή, αναφέραμε κυρίως ότι είναι ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών ν’ αναφέρουν και ν’ αναζητούν πώς θα λύσουν τα προβλήματα που απαντώνται κατά το έργο και συναναστραφήκαμε από μια θετική οπτική πάνω σε ορισμένα πράγματα τα οποία πρέπει να κάνουν και στα οποία πρέπει να δίνουν προσοχή οι επικεφαλής και οι εργάτες. Σήμερα, θα αναλύσουμε ποιες εκδηλώσεις έχουν οι ψευδο-επικεφαλής σε σχέση με το όγδοο σημείο και κατά πόσο κάνουν το έργο που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και εκπληρώνουν τις ευθύνες που πρέπει να εκπληρώνουν οι επικεφαλής. Οι ψευδο-επικεφαλής σίγουρα δεν είναι ικανοί σε ό,τι αφορά την επίλυση των προβλημάτων που απαντώνται κατά το έργο· αποτυγχάνουν σ’ αυτήν την πτυχή του έργου και αποτυγχάνουν να εκπληρώσουν αυτήν την ευθύνη. Υπάρχει ένα είδος ψευδο-επικεφαλής που τρέφουν μια συγκεκριμένη αντίληψη όταν εργάζονται, και σκέφτονται: «Δεν εμπλέκομαι σε τέτοιες τυπικές διαδικασίες όταν εργάζομαι ούτε δίνω σημασία σε πράγματα όπως η γνώση, η μάθηση, οι δεξιότητες ή το δόγμα. Απλώς φροντίζω να συναναστρέφομαι με σαφήνεια πάνω στην αλήθεια των λόγων του Θεού κατά τις συναθροίσεις, και αυτό είναι αρκετό. Κάθε εβδομάδα πραγματοποιώ δύο συναθροίσεις για μικρές ομάδες, κάθε δύο εβδομάδες πραγματοποιώ μία συνάθροιση για τους επικεφαλής και τους εργάτες και κάθε μήνα πραγματοποιώ μία μεγάλη συνάθροιση για όλους τους αδελφούς και τις αδελφές. Αρκεί που οργανώνω καλά όλα αυτά τα είδη συναθροίσεων». Αυτή είναι η βάση και η μέθοδός τους όταν κάνουν έργο. Οι επικεφαλής και οι εργάτες αυτού του είδους απλώς εκπαιδεύονται συνεχώς στην πραγματοποίηση κηρυγμάτων και καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια για να εφοδιάζονται με λόγια και δόγματα· προετοιμάζουν περιλήψεις, περιεχόμενο, παραδείγματα και αλήθειες πάνω στα οποία θα συναναστραφούν σε κάθε συνάθροιση και επίσης ετοιμάζουν κάποια σχέδια για την επίλυση των καταστάσεων και των προβλημάτων κάποιων ανθρώπων. Νομίζουν ότι ως επικεφαλής ή εργάτες αν απλώς κηρύττουν καλά, τότε έχουν εκπληρώσει τις ευθύνες τους. Πιστεύουν ότι δεν χρειάζεται ν’ απασχολούνται με άλλα πράγματα, όπως με το κατά πόσο κηρύττεται κατάλληλα το ευαγγέλιο ή πώς κατανέμεται το προσωπικό της εκκλησίας ή κατά πόσο το προσωπικό που εκτελεί τα διάφορα είδη επαγγελματικού έργου είναι ικανό και ανταποκρίνεται στα πρότυπα· πιστεύουν ότι αρκεί ν’ αφήνουν απλώς τους επιβλέποντες να χειρίζονται αυτά τα πράγματα. Επομένως, όπου κι αν πάνε αυτοί οι άνθρωποι, εστιάζουν στις συναθροίσεις και στην πραγματοποίηση κηρυγμάτων και, όποιο είδος συνάθροισης κι αν πραγματοποιείται, εκείνοι πάντα κάνουν ένα κήρυγμα. Φαινομενικά, οδηγούν τους ανθρώπους να διαβάζουν τα λόγια του Θεού και να μαθαίνουν να τραγουδάνε ύμνους και κατά καιρούς μιλούν για το έργο. Αυτοί οι άνθρωποι γνωρίζουν τα προβλήματα πάνω στα οποία γίνονται συχνά συναναστροφές, όπως ποια λόγια του Θεού πρέπει να χρησιμοποιούνται για σύγκριση με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα διάφορα είδη ανθρώπων, καθώς και γιατί οι άνθρωποι αισθάνονται αδύναμοι και ποιες καταστάσεις έχουν εμφανιστεί μέσα τους, και πάνω σε ποιες αλήθειες των λόγων του Θεού πρέπει να γίνεται συναναστροφή για να επιλύονται αυτά τα πράγματα. Με λίγα λόγια, τα κηρύγματα και οι συναναστροφές τους θίγουν πολλές πτυχές της αλήθειας και της άσκησης· κάποια σχετίζονται με το κλάδεμα, κάποια σχετίζονται με τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό, κάποια σχετίζονται με την προσευχή διαβάζοντας τα λόγια του Θεού, κάποια σχετίζονται με το πώς να βιώνει κανείς την κρίση και την παίδευση και ούτω καθεξής. Μπορούν να συναναστρέφονται λίγο πάνω σε διάφορες πτυχές της αλήθειας. Όταν συναντούν νέους πιστούς, κάνουν κηρύγματα για νέους πιστούς και όταν συναντούν ανθρώπους που πιστεύουν στον Θεό πολλά χρόνια, μπορούν να κάνουν κάποια κηρύγματα για τη ζωή-είσοδο. Όμως, όταν έχει να κάνει με έργο που σχετίζεται με οποιαδήποτε επαγγελματική δεξιότητα, ποτέ δεν ρωτούν για το έργο ούτε μελετούν πράγματα σε σχέση μ’ αυτό, πόσο μάλλον παρακολουθούν, συμμετέχουν ή εμβαθύνουν σε οποιοδήποτε αντικείμενο του έργου για να λύσουν προβλήματα. Στα δικά τους μάτια, όταν κάνουν κηρύγματα, όταν διαβάζουν τα λόγια του Θεού και όταν μαθαίνουν ύμνους, τότε κάνουν έργο και αυτές είναι οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών· πέρα από αυτό, όλο το άλλο έργο είναι ασήμαντο, είναι δουλειά άλλων ανθρώπων και δεν έχει καμία σχέση με αυτούς και, εφόσον μπορούν να κάνουν κηρύγματα καλά, μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι. Τι σημαίνει «να κοιμούνται ήσυχοι»; Σημαίνει ότι το να ολοκληρώνουν μια συνάθροιση είναι το ίδιο με το να ολοκληρώνουν το έργο τους και όταν έρχεται η ώρα να ξεκουραστούν, ξεκουράζονται. Όποια προβλήματα κι αν εμφανίζονται στο εκκλησιαστικό έργο, εκείνοι τα αγνοούν, και όταν οι άνθρωποι τους ψάχνουν για να λύσουν ένα πρόβλημα, είναι πολύ δύσκολο να τους βρουν. Όσο εντατικό κι αν γίνεται το έργο, εκείνοι πρέπει να πάρουν τον απογευματινό τους υπνάκο και ενδίδουν στις ανέσεις ενώ οι άλλοι άνθρωποι μπορούν να υπομείνουν την κακουχία και να πληρώσουν ένα τίμημα. Σκέφτονται: «Ολοκλήρωσα το κήρυγμα, η συνάθροιση τελείωσε και σας είπα όλα όσα όφειλα να σας πω. Τι άλλο θέλετε να πω; Το δικό μου έργο τελείωσε. Τα υπόλοιπα είναι δική σας δουλειά. Σας είπα τα λόγια του Θεού, οπότε ενεργήστε απλώς σύμφωνα με τις αρχές. Όσο για τυχόν προβλήματα που μπορεί να εμφανιστούν, αυτό είναι δική σας δουλειά, δεν έχει καμία σχέση μ’ εμένα. Θα πρέπει να πάτε εσείς οι ίδιοι ενώπιον του Θεού και να προσευχηθείτε, να κάνετε μια συνάθροιση και να συναναστραφείτε για να λύσετε τα προβλήματα. Μην έρχεστε να ψάξετε εμένα». Όταν ολοκληρώνεται μια συνάθροιση, δεν αφήνουν ποτέ κανέναν να κάνει ερωτήσεις, δεν θέλουν ποτέ να λύσουν προβλήματα, πόσο μάλλον είναι ποτέ σε θέση να εντοπίσουν ένα πρόβλημα. Μετά τη συνάθροιση, θεωρούν ότι το έργο τους έχει τελειώσει και κοιμούνται, τρώνε και διασκεδάζουν σε τακτικές ώρες. Άραγε, δεν είναι ψευδο-επικεφαλής που δεν κάνουν καθόλου αληθινό έργο; (Ναι, είναι.)

Υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις όπου ένας επικεφαλής ή ένας εργάτης βρίσκεται στο πόστο του για έξι μήνες και, εκτός από τους πιο κοντινούς του ανθρώπους που μπορούν να τον βλέπουν συχνά, οι περισσότεροι αδελφοί και αδελφές δεν μπορούν να τον δουν. Απλώς τον ακούν συχνά να κάνει κηρύγματα μέσω διαδικτύου, κι ωστόσο όταν υπάρχει ένα πρόβλημα, ο επικεφαλής ή ο εργάτης δεν το λύνει. Κάποιοι αδελφοί και αδελφές αντιμετωπίζουν δυσκολίες στα καθήκοντά τους τις οποίες δεν ξέρουν πώς να λύσουν και ανησυχούν τόσο πολύ που δεν μπορούν να κάτσουν σ’ ένα σημείο, αλλά όταν πάνε ν’ αναζητήσουν τον επικεφαλής τους, δεν μπορούν να τον βρουν. Άραγε, μπορεί ένας τέτοιος επικεφαλής να κάνει καλή δουλειά; Οι αδελφοί και οι αδελφές δεν έχουν ιδέα τι κρατάει τόσο απασχολημένο τον επικεφαλής τους κάθε μέρα, έχουν συσσωρευτεί πάρα πολλά προβλήματα και δυσκολίες και δεν ξέρουν πότε θα έρθει ο επικεφαλής τους για να τα λύσει. Όλοι περιμένουν με ανυπομονησία να έρθει ο επικεφαλής για να βοηθήσει, κι ωστόσο όσο κι αν περιμένουν, ο επικεφαλής δεν εμφανίζεται ποτέ. Αυτοί οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι πολύ δυσεύρετοι και είναι καλοί στο να παραμένουν κρυμμένοι! Κάνουν κηρύγματα πολύ καλά και, αφού κάνουν ένα κήρυγμα, ντύνονται στην πένα και δεν κάνουν καθόλου έργο, αλλά κρύβονται κάπου όπου μπορούν να ενδίδουν στις ανέσεις. Και παρόλα αυτά, εξακολουθούν να πιστεύουν ότι εργάζονται πολύ καλά και σωστά. Πιστεύουν ότι δεν λουφάρουν, ότι έχουν κάνει τα κηρύγματά τους, έχουν πραγματοποιήσει τις συναθροίσεις τους, έχουν πει όλα όσα οφείλουν να πουν και έχουν εξηγήσει όλα όσα οφείλουν να εξηγήσουν. Δεν θέλουν ποτέ ν’ αλληλεπιδρούν σε βάθος με τους αδελφούς και τις αδελφές για να παρακολουθούν το έργο και να συμμετέχουν σ’ αυτό, να τους βοηθούν κάνοντας έλεγχο και να τους βοηθούν να χειρίζονται και να λύνουν άμεσα τα προβλήματα. Αν συναντήσουν ένα πρόβλημα που δεν μπορούν να λύσουν, δεν ξέρουν ούτε να το αναφέρουν στον Άνωθεν και ν’ αναζητήσουν μια λύση από τον Άνωθεν. Επίσης, δεν συλλογίζονται: «Άραγε, μπορούν οι αδελφοί και οι αδελφές να τηρήσουν τις αρχές αφού τις άκουσαν στη συναναστροφή; Και όταν συναντήσουν ξανά δυσκολίες και σύγχυση κατά το έργο, άραγε θα μπορούν να υποστηρίξουν την αλήθεια και να χειριστούν τα ζητήματα σύμφωνα με τις αρχές; Επιπλέον, ποιος παίζει θετικό ρόλο στο έργο; Και ποιοι άνθρωποι παίζουν αρνητικό ρόλο; Και μήπως υπάρχουν άνθρωποι που προκαλούν διαταράξεις και αναστατώσεις ή άνθρωποι που καταστρέφουν πράγματα ή παράλογοι άνθρωποι που σκέφτονται πάντα κακές ιδέες; Πώς προχωράει το έργο τελευταία;» Κανείς τους δεν απασχολείται με τέτοια ζητήματα ούτε ρωτάει γι’ αυτά. Τέτοιοι άνθρωποι φαίνεται επιφανειακά ότι κάνουν έργο· κάνουν κηρύγματα, πραγματοποιούν συναθροίσεις, ετοιμάζουν προσχέδια και περιλήψεις κηρυγμάτων και συντάσσουν ακόμα και αναφορές για το έργο. Επίσης, κάποιοι επικεφαλής γράφουν τακτικά κηρύγματα πάνω στις εμπειρίες από τη ζωή τους· μένουν κλεισμένοι στα δωμάτιά τους και γράφουν για τρεις ή πέντε μέρες στη σειρά, και μάλιστα χρειάζονται κάποιον ειδικά για να τους βάζει νερό και να τους φέρνει φαγητό και κανένας άλλος δεν μπορεί να τους δει. Αν τους πεις ότι δεν κάνουν αληθινό έργο, νιώθουν αδικημένοι: «Πώς δεν κάνω αληθινό έργο; Ζω με τους αδελφούς και τις αδελφές και πραγματοποιώ συνέχεια συναθροίσεις και κάνω κηρύγματα. Κάνω κηρύγματα μέχρι που στεγνώνει το στόμα μου, και μάλιστα μερικές φορές μένω ξύπνιος έως αργά το βράδυ.» Εξωτερικά, φαίνεται ότι είναι πραγματικά απασχολημένοι και ότι δεν τεμπελιάζουν· κάνουν πολλά κηρύγματα και καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια για να μιλάνε και να γράφουν, στέλνουν τακτικά μηνύματα και επιστολές και μεταδίδουν τις αρχές που απαιτεί ο Άνωθεν, ενώ επίσης συναναστρέφονται με ειλικρίνεια και υπομονή και επισημαίνουν το περιεχόμενο κατά τις συναθροίσεις. Είναι γεγονός ότι μιλάνε πολύ, αλλά δεν συμμετέχουν ποτέ σε συγκεκριμένο έργο, δεν παρακολουθούν ποτέ το έργο και δεν αντιμετωπίζουν ποτέ τα προβλήματα μαζί με τους αδελφούς και τις αδελφές. Αν τους ρωτήσεις πώς προχωράει το τάδε αντικείμενο του έργου ή πώς είναι τα αποτελέσματα του έργου, δεν ξέρουν και πρέπει πρώτα να πάνε να ρωτήσουν κάποιον. Αν τους ρωτήσεις κατά πόσο λύθηκαν τα προβλήματα από την προηγούμενη φορά, λένε ότι πραγματοποίησαν μια συνάθροιση και συναναστράφηκαν πάνω στις αρχές. Ας υποθέσουμε ότι τους ρωτάς: «Κατανόησαν πράγματι οι αδελφοί και οι αδελφές αφού συναναστράφηκες πάνω στις αλήθεια-αρχές; Είναι και πάλι πιθανό να παραστρατήσουν; Συγκριτικά, ποιος ανάμεσά τους έχει κατανοήσει καλύτερα τις αρχές, ποιος είναι πιο έμπειρος στις επαγγελματικές δεξιότητες και ποιος έχει καλύτερο επίπεδο και αξίζει να καλλιεργηθεί;» Δεν ξέρουν τις απαντήσεις σε καμία από αυτές τις ερωτήσεις· δεν γνωρίζουν τίποτα σχετικά με όλα αυτά. Όποτε τους ρωτάς για την κατάσταση του έργου, λένε: «Έχω συναναστραφεί πάνω στις αρχές, μόλις ολοκλήρωσα μια συνάθροιση και μόλις τους κλάδεψα. Εξέφρασαν τη δέσμευσή τους και είναι αποφασισμένοι να κάνουν καλά αυτό το έργο». Όμως, σε ό,τι έχει να κάνει με το πώς προχωράει κατόπιν το έργο, δεν έχουν ιδέα. Άραγε, μπορούν να θεωρηθούν επικεφαλής και εργάτες που ανταποκρίνονται στα πρότυπα; (Όχι.) Ο τρόπος με τον οποίο εργάζονται αυτοί οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι απλώς να διαβάζουν τα λόγια του Θεού και να κηρύττουν κάποια λόγια και δόγματα στους ανθρώπους, κι ωστόσο δεν δίνουν καμία σημασία στην επίλυση αληθινών προβλημάτων και μάλιστα φοβούνται να τ’ αναφέρουν στον Άνωθεν και ν’ αναζητήσουν λύσεις από τον Άνωθεν· φοβούνται πολύ μήπως ο Άνωθεν ανακαλύψει ποια είναι η πραγματική τους κατάσταση. Ποια είναι η φύση αυτών των πράξεων; Τι είδους άνθρωποι είναι από πλευράς ουσίας; Για να ακριβολογούμε, αυτοί οι άνθρωποι είναι κλασικοί Φαρισαίοι. Οι εκδηλώσεις των Φαρισαίων είναι οι εξής: Επιδίδονται σε πράξεις που φαίνονται αξιοπρεπείς προς τα έξω, μιλάνε και συμπεριφέρονται με κομψό τρόπο, βασίζουν όλα τα λόγια τους και τις πράξεις τους στη Βίβλο και όταν συναντιούνται και μιλάνε με ανθρώπους, απαγγέλλουν λόγια από τη Βίβλο και μπορούν να επαναλάβουν από μνήμης πολλά εδάφια από τη Βίβλο. Οι ψευδο-επικεφαλής είναι ακριβώς το ίδιο με τους Φαρισαίους: εξωτερικά, δεν μπορείς να τους βρεις κανένα ελάττωμα και φαίνονται ιδιαίτερα πνευματικοί. Δεν μπορείς να εντοπίσεις προβλήματα σ’ αυτούς από την ομιλία τους, τις πράξεις και τη συμπεριφορά τους προς τα έξω, κι ωστόσο δεν είναι σε θέση να λύσουν πολλά από τα προβλήματα που υπάρχουν στο εκκλησιαστικό έργο. Τι σημαίνει, λοιπόν, ο όρος «πνευματικοί» σ’ αυτήν την περίπτωση; Με την αυστηρή έννοια, πρόκειται για δήθεν πνευματικότητα. Οι δήθεν πνευματικοί άνθρωποι όπως αυτοί παραμένουν καθημερινά πολύ απασχολημένοι, πηγαινοέρχονται ανάμεσα σε μεγάλες και μικρές ομάδες κηρύττοντας τα λόγια του Θεού όπου πάνε. Εξωτερικά, φαίνεται να αγαπάνε τα λόγια του Θεού περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο, να καταβάλλουν περισσότερη προσπάθεια με τα λόγια του Θεού από οποιονδήποτε άλλο, να γνωρίζουν περισσότερα για τα λόγια του Θεού από οποιονδήποτε άλλο και να μπορούν να πουν από μνήμης τον αριθμό σελίδας οποιουδήποτε ουσιαστικού αποσπάσματος των λόγων του Θεού. Αν κάποιος συναντήσει ένα πρόβλημα, του αναφέρουν τον αριθμό σελίδας ενός σχετικού αποσπάσματος των λόγων του Θεού και του λένε να πάει να το διαβάσει. Εξωτερικά, φαίνονται να χρησιμοποιούν τα λόγια του Θεού ως κριτήριο για τα πάντα, να καταθέτουν μαρτυρία για τα λόγια του Θεού όταν τους συμβαίνει κάτι και δεν φαίνεται να έχουν κανένα πρόβλημα. Όμως, όταν κοιτάξεις από κοντά το έργο που κάνουν, άραγε μπορούν να εντοπίζουν και να λύνουν προβλήματα ενώ κηρύττουν αυτά τα λόγια και δόγματα; Αν, μέσα από τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, εντοπίσουν σ’ ένα αντικείμενο του έργου ένα πρόβλημα που δεν είχε εντοπιστεί προηγουμένως, και αν λύνουν προβλήματα που δεν μπορούσαν να λύσουν άλλοι, τότε αυτό δείχνει ότι κατανοούν τα λόγια του Θεού και συναναστρέφονται ξεκάθαρα πάνω στην αλήθεια. Οι δήθεν πνευματικοί άνθρωποι είναι το ακριβώς αντίθετο. Αποστηθίζουν τα λόγια του Θεού και τα κηρύττουν παντού και το μυαλό και η καρδιά τους πλημμυρίζουν από τα λόγια του Θεού. Ωστόσο, είτε προκύψει ένα μεγάλο είτε ένα μικρό πρόβλημα στο έργο, δεν μπορούν να το δουν ούτε να το εντοπίσουν. Στο τέλος των συναθροίσεων, αυτό που φοβούνται περισσότερο είναι μήπως κάποιος θίξει ένα αληθινό ζήτημα και τους ζητήσει να το λύσουν, και γι’ αυτό φεύγουν αμέσως μόλις τελειώνουν οι συναθροίσεις, και σκέφτονται: «Αν κάποιος μου κάνει μια ερώτηση και δεν μπορώ να την απαντήσω, τότε αυτό θα είναι πολύ άβολο και αμήχανο!» Αυτό είναι το αληθινό τους ανάστημα και αυτή είναι η πραγματική τους κατάσταση.

Σκεφτείτε ποιοι επικεφαλής και εργάτες γύρω σας είναι καλοί στη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια για να λύνουν προβλήματα και είναι σε θέση να ενσωματώνονται με τους αδελφούς και τις αδελφές και να βοηθούν μαζί τους το έργο να προχωρήσει όταν κάνουν τα καθήκοντά τους· αυτοί οι επικεφαλής και οι εργάτες μπορούν να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους. Σκεφτείτε ποιοι επικεφαλής και εργάτες γύρω σας είναι καλοί στο να εντοπίζουν και να λύνουν προβλήματα και εστιάζουν περισσότερο στο να κάνουν αληθινό έργο και να επιτυγχάνουν τα περισσότερα αποτελέσματα στο έργο τους· αυτοί οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι αφοσιωμένοι άνθρωποι που είναι πολύ υπεύθυνοι και ευσυνείδητοι. Αντιθέτως, αν ένας επικεφαλής είναι εξαιρετικός στο να κηρύττει λόγια και δόγματα, αν τα κηρύγματά του είναι λογικά και οργανωμένα, έχουν κεντρικό σημείο, περιεχόμενο και δομή και οι άνθρωποι τα δέχονται μ’ ενθουσιασμό, κι ωστόσο αποφεύγει πάντα τους αδελφούς και τις αδελφές, φοβάται μονίμως ότι θα κάνουν ερωτήσεις και φοβάται να λύσει και να χειριστεί προβλήματα μαζί τους, τότε αυτός ο επικεφαλής είναι δήθεν πνευματικός και είναι ψευδο-επικεφαλής. Τι είδους άνθρωποι είναι οι επικεφαλής και οι επιβλέποντες γύρω σας; Συνήθως, πέρα από το ότι παρευρίσκονται σε συναθροίσεις και κάνουν κηρύγματα, μήπως παρακολουθούν το έργο και συμμετέχουν σ’ αυτό, μήπως είναι σε θέση να εντοπίζουν και να λύνουν προβλήματα τακτικά στο έργο ή μήπως απλώς εξαφανίζονται αφού κάνουν μια εμφάνιση στις συναθροίσεις; Οι δήθεν πνευματικοί ψευδο-επικεφαλής φοβούνται πάντα μήπως δεν έχουν τίποτα να κηρύξουν και μήπως δεν έχουν τίποτα να πουν όταν συναντούν τους αδελφούς και τις αδελφές, κι έτσι ασκούνται στα δωμάτιά τους στην απομνημόνευση των λόγων του Θεού και στο πώς να κάνουν κηρύγματα. Πιστεύουν ότι μπορεί κανείς να μάθει πώς να κάνει κηρύγματα και ότι αυτό είναι κάτι που επιτυγχάνεται με την αποστήθιση, όπως η απόκτηση γνώσης ή η φοίτηση στο πανεπιστήμιο, και ότι πρέπει να μη σηκώνουν κεφάλι από τη μελέτη. Άραγε, δεν είναι στρεβλή αυτή η κατανόηση που έχουν αυτοί οι ψευδο-επικεφαλής; (Ναι, είναι.) Αυτοί οι άνθρωποι κηρύττουν δόγματα από το βάθρο τους και απασχολούνται με κάποια άσχετα ζητήματα, κι έπειτα νομίζουν ότι κάνουν τη δουλειά τους ως επικεφαλής. Ποτέ δεν πηγαίνουν στην τοποθεσία του έργου για να διευθύνουν το έργο ή να λύσουν προβλήματα, αλλά αντιθέτως κάθονται συχνά στα δωμάτιά τους, «απομονώνονται για να εστιάσουν στην καλλιέργεια του εαυτού τους» και εφοδιάζονται με τα λόγια του Θεού· είναι αυτό απαραίτητο; Υπό ποιες συνθήκες μπορούν οι επικεφαλής και οι εργάτες να παραμερίσουν προσωρινά το εκκλησιαστικό έργο και τους αδελφούς και τις αδελφές και να πάνε να εφοδιαστούν με την αλήθεια; Όταν το έργο δεν είναι εντατικό, όταν όλα τα προβλήματα που πρέπει να λυθούν έχουν λυθεί και όλα τα ζητήματα που απαιτούν προσοχή και οι αρχές που πρέπει να εξηγηθούν έχουν εξηγηθεί, όταν οι αδελφοί και οι αδελφές δεν έχουν ερωτήσεις ή δυσκολίες και κανείς δεν προκαλεί διαταράξεις και αναστατώσεις και το έργο μπορεί να προχωρήσει ομαλά και δεν υπάρχουν πλέον εμπόδια, τότε οι επικεφαλής και οι εργάτες μπορούν να διαβάζουν τα λόγια του Θεού και να εφοδιάζονται με την αλήθεια· μόνο αυτό σημαίνει ότι κάνουν αληθινό έργο. Οι ψευδο-επικεφαλής δεν εργάζονται μ’ αυτόν τον τρόπο· εστιάζουν πάντα στο να είναι οι ίδιοι στο προσκήνιο και απλώς κάνουν κάποιο πολύ εμφανές έργο που μπορούν να δουν οι άλλοι, για να επιδεικνύονται. Αν μπορούν να βρουν κάποιο νέο φως όταν διαβάζουν τα λόγια του Θεού ή όταν ακούνε ένα κήρυγμα, νιώθουν ότι έχουν κερδίσει κάτι, ότι έχουν την αλήθεια-πραγματικότητα και έπειτα σπεύδουν να βρουν μια ευκαιρία να κάνουν ένα κήρυγμα στους άλλους. Κηρύττουν δόγματα με συστηματικό, λογικό και καλά οργανωμένο τρόπο, τα κηρύγματά τους έχουν κεντρικό σημείο και περιεχόμενο και είναι πιο επιδραστικά και βαθυστόχαστα από την ομιλία μιας διασημότητας ή από μια ακαδημαϊκή διάλεξη, και νιώθουν αρκετά ικανοποιημένοι μ’ αυτό. Κι ωστόσο, συλλογίζονται: «Τι θα κηρύξω την επόμενη φορά, αφού τελειώσω αυτό το κήρυγμα; Δεν έχω τίποτε άλλο». Κι έτσι βιάζονται να φύγουν και «απομονώνονται για να εστιάσουν στην καλλιέργεια του εαυτού τους» ξανά, ψάχνοντας για βαθυστόχαστα κηρύγματα. Ποτέ δεν τους βλέπει κανείς στην τοποθεσία του εκκλησιαστικού έργου και όταν οι άνθρωποι έχουν δυσκολίες και τους περιμένουν για να τις λύσουν, αυτοί οι ψευδο-επικεφαλής είναι άφαντοι. Άραγε, δεν δείχνουν διστακτικότητα και δεν νιώθουν άβολα οι ψευδο-επικεφαλής; Δεν μπορούν να λύσουν αληθινά προβλήματα, κι ωστόσο θέλουν να κηρύττουν εξεζητημένα κηρύγματα για να επιδεικνύονται. Αυτοί οι άνθρωποι δεν νιώθουν ντροπή.

Όλοι οι ψευδο-επικεφαλής μπορούν να κηρύττουν λόγια και δόγματα, όλοι είναι δήθεν πνευματικοί, δεν μπορούν να κάνουν αληθινό έργο και δεν κατανοούν την αλήθεια, παρόλο που πιστεύουν πολλά χρόνια στον Θεό· μπορεί να ειπωθεί ότι δεν έχουν καθόλου πνευματική κατανόηση. Πιστεύουν ότι το να είναι κανείς επικεφαλής της εκκλησίας σημαίνει ότι πρέπει απλώς να κηρύττει κάποια λόγια και δόγματα, να φωνάζει μερικά συνθήματα και να εξηγεί λίγο τα λόγια του Θεού, κι έπειτα οι άνθρωποι θα κατανοήσουν την αλήθεια. Δεν ξέρουν τι σημαίνει να κάνουν έργο, δεν ξέρουν ποιες ακριβώς είναι οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών και δεν ξέρουν γιατί ακριβώς ο οίκος του Θεού επιλέγει κάποιον ως επικεφαλής ή ως εργάτη ή ποια ακριβώς προβλήματα αποσκοπεί να λύσει μ’ αυτόν τον τρόπο. Έτσι, όσο κι αν ο οίκος του Θεού συναναστρέφεται ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να παρακολουθούν, να επιθεωρούν και να επιβλέπουν το έργο, ότι πρέπει άμεσα να εντοπίζουν και να λύνουν τα προβλήματα στο έργο και ούτω καθεξής, εκείνοι δεν λαμβάνουν υπόψη τίποτε από όλα αυτά και δεν το κατανοούν. Δεν είναι σε θέση να φτάσουν ή να πετύχουν τις απαιτήσεις που έχει ο οίκος του Θεού για τους επικεφαλής και τους εργάτες και δεν μπορούν να κατανοήσουν τα προβλήματα σε σχέση με τις επαγγελματικές δεξιότητες που εμπλέκονται στην εκτέλεση των καθηκόντων, καθώς και το ζήτημα αρχής για την επιλογή επιβλεπόντων και ούτω καθεξής, και μάλιστα ακόμη κι αν γνωρίζουν αυτά τα προβλήματα, και πάλι δεν μπορούν να τα χειριστούν. Επομένως, υπό την ηγεσία τέτοιων ψευδο-επικεφαλής, κανενός είδους προβλήματα που προκύπτουν στο εκκλησιαστικό έργο δεν μπορούν να λυθούν. Τόσο τα προβλήματα σε σχέση με τις επαγγελματικές δεξιότητες που συναντά ο εκλεκτός λαός του Θεού κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του, όσο και οι δυσκολίες στη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού, παραμένουν άλυτα για παρατεταμένο χρονικό διάστημα και όταν κάποιοι επικεφαλής και εργάτες ή επιβλέποντες των διαφόρων αντικειμένων του έργου δεν είναι σε θέση να κάνουν αληθινό έργο, δεν απομακρύνονται άμεσα από τα καθήκοντά τους ούτε τους ανατίθενται διαφορετικά καθήκοντα, και ούτω καθεξής. Κανένα από αυτά τα προβλήματα δεν λύνεται άμεσα και, κατά συνέπεια, η αποτελεσματικότητα των διαφόρων αντικειμένων του εκκλησιαστικού έργου συνεχώς μειώνεται και η εργασιακή αποδοτικότητα επιδεινώνεται διαρκώς. Από πλευράς προσωπικού, όσοι είναι κάπως χαρισματικοί και καλοί ομιλητές γίνονται επικεφαλής και εργάτες, ενώ όσοι αγαπούν την αλήθεια, όσοι μπορούν να πέσουν με τα μούτρα στη σκληρή δουλειά και εργάζονται ακούραστα χωρίς να παραπονιούνται, δεν προάγονται ούτε καλλιεργούνται, αλλά αντιμετωπίζονται σαν απλοί δουλευτές, και το τεχνικό προσωπικό διαφόρων κλάδων που έχει κάποια προτερήματα δεν αξιοποιείται με λογική. Επίσης, κάποιοι άνθρωποι που κάνουν με ειλικρίνεια το καθήκον τους δεν λαμβάνουν παροχή ζωής, κι έτσι βυθίζονται στην αρνητικότητα και την αδυναμία. Επιπλέον, όσα κι αν κάνουν οι πονηροί αντίχριστοι και οι κακοί άνθρωποι, είναι σαν να μην τα βλέπουν οι ψευδο-επικεφαλής. Αν κάποιος εκθέσει έναν κακό άνθρωπο ή έναν αντίχριστο, οι ψευδο-επικεφαλής θα φτάσουν στο σημείο ακόμη και να του πουν ότι πρέπει να φέρεται στον συγκεκριμένο άνθρωπο με αγάπη και να του δώσει μια ευκαιρία να μετανοήσει. Μ’ αυτόν τον τρόπο, επιτρέπουν στους κακούς ανθρώπους και στους αντίχριστους να κάνουν κακό και να προκαλούν αναστατώσεις στην εκκλησία, και αυτό οδηγεί σε μεγάλες καθυστερήσεις για ν’ αποπεμφθούν ή ν’ αποβληθούν αυτοί οι κακοί άνθρωποι, οι δύσπιστοι και οι αντίχριστοι, ενώ τους δίνεται η ευκαιρία να συνεχίσουν να κάνουν κακό στην εκκλησία και ν’ αναστατώνουν το εκκλησιαστικό έργο. Οι ψευδο-επικεφαλής δεν είναι ικανοί να χειριστούν και να λύσουν κανένα από αυτά τα προβλήματα· δεν είναι ικανοί να φέρονται δίκαια στους ανθρώπους ούτε ν’ αναθέτουν το έργο με λογική, αλλά αντιθέτως ενεργούν απερίσκεπτα και κάνουν μόνο κάποιο άχρηστο έργο, με αποτέλεσμα να προκαλούν ακαταστασία και χάος στο εκκλησιαστικό έργο. Όσο κι αν ο οίκος του Θεού συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια ή όσο κι αν τονίζει τις αρχές που πρέπει να τηρούνται όταν εκτελείται το έργο της εκκλησίας —από τους διαφόρων ειδών κακοποιούς και δύσπιστους να περιορίζονται εκείνοι που πρέπει να περιοριστούν και ν’ αποπέμπονται εκείνοι που πρέπει ν’ αποπεμφθούν, και, από την άλλη πλευρά, να προάγονται και να καλλιεργούνται εκείνοι που πρέπει να προαχθούν και να καλλιεργηθούν, δηλαδή όσοι έχουν καλό επίπεδο και ικανότητα κατανόησης και όσοι μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια— παρόλο που γίνεται συναναστροφή αμέτρητες φορές πάνω σ’ αυτά τα πράγματα, οι ψευδο-επικεφαλής δεν τα καταλαβαίνουν ούτε τ’ αντιλαμβάνονται και απλώς παραμένουν συνεχώς προσκολλημένοι στις δήθεν πνευματικές απόψεις τους και στις προσεγγίσεις τους περί «αγάπης». Οι ψευδο-επικεφαλής πιστεύουν ότι, υπό τη δική τους αυστηρή και υπομονετική καθοδήγηση, οι άνθρωποι κάθε είδους εκτελούν τις εργασίες τους με τάξη, χωρίς να προκαλούν χάος, ότι όλοι έχουν πολλή πίστη, είναι πρόθυμοι να κάνουν τα καθήκοντά τους, δεν φοβούνται να πάνε φυλακή και ν’ αντιμετωπίσουν κίνδυνο και ότι ο κάθε άνθρωπος έχει την αποφασιστικότητα να υπομένει κακουχίες και δεν είναι πρόθυμος να γίνει Ιούδας. Πιστεύουν ότι το γεγονός πως υπάρχει καλή ατμόσφαιρα στην εκκλησιαστική ζωή σημαίνει ότι έχουν κάνει καλή δουλειά. Ακόμη κι αν κάποιοι κακοί άνθρωποι προκαλούν αναστατώσεις ή κάποιοι δύσπιστοι διαδίδουν αιρέσεις και πλάνες στην εκκλησία, εκείνοι δεν θεωρούν ότι αυτά τα πράγματα είναι προβλήματα και δεν αισθάνονται την ανάγκη να τα λύσουν. Και όταν πρόκειται για έναν άνθρωπο στον οποίο έχουν αναθέσει έργο και ο οποίος ενεργεί απερίσκεπτα με βάση τη δική του βούληση και προκαλεί αναστάτωση στο ευαγγελικό έργο, οι ψευδο-επικεφαλής είναι ακόμα πιο τυφλοί. Λένε: «Έχω εξηγήσει τις εργασιακές αρχές που οφείλω να εξηγήσω και του έχω πει τι να κάνει ξανά και ξανά. Αν εμφανιστούν προβλήματα, αυτό δεν έχει καμία σχέση μ’ εμένα». Ωστόσο, δεν ξέρουν αν ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι σωστός άνθρωπος, δεν απασχολούνται μ’ αυτό, και δεν ξέρουν κατά πόσο αυτά που ανέφεραν όταν εξήγησαν και είπαν σ’ αυτόν τον άνθρωπο τι να κάνει μπορούν πράγματι να πετύχουν θετικά αποτελέσματα ή ποιες συνέπειες θα επιφέρουν. Οι ψευδο-επικεφαλής, όποτε πραγματοποιούν μια συνάθροιση, αναφέρουν έναν ατέλειωτο χείμαρρο λόγων και δογμάτων, αλλά αποδεικνύεται ότι δεν είναι σε θέση να λύσουν κανένα πρόβλημα. Κι ωστόσο, εξακολουθούν να πιστεύουν ότι κάνουν εξαιρετικό έργο, νιώθουν και πάλι ικανοποιημένοι με τον εαυτό τους και νομίζουν ότι είναι καταπληκτικοί. Στην πραγματικότητα, τα λόγια και τα δόγματα που αναφέρουν μπορούν να παραμυθιάσουν μόνο τους μπερδεμένους ανθρώπους, τους ηλίθιους και τους ανόητους, που είναι ανίδεοι και έχουν χαμηλό επίπεδο. Αυτοί οι άνθρωποι, αφού ακούσουν αυτά τα λόγια, βρίσκονται σε σύγχυση και πιστεύουν ότι αυτά που είπαν οι ψευδο-επικεφαλής είναι πολύ σωστά, ότι τίποτε από όσα είπαν δεν είναι λάθος. Οι ψευδο-επικεφαλής μπορούν να ικανοποιήσουν μόνο αυτούς τους μπερδεμένους ανθρώπους και είναι ουσιαστικά ανίκανοι να λύσουν αληθινά προβλήματα. Ασφαλώς, οι ψευδο-επικεφαλής είναι ακόμη λιγότερο ικανοί ν’ αντιμετωπίσουν προβλήματα που σχετίζονται με επαγγελματικές δεξιότητες και γνώσεις· είναι εντελώς ανίσχυροι σε ό,τι έχει να κάνει μ’ αυτά τα πράγματα. Πάρτε για παράδειγμα το κειμενικό έργο του οίκου του Θεού. Αυτό είναι το έργο που προκαλεί τους περισσότερους πονοκεφάλους στους ψευδο-επικεφαλής. Δεν μπορούν ν’ αναγνωρίσουν ποιοι ακριβώς άνθρωποι έχουν πνευματική κατανόηση, καλό επίπεδο και είναι κατάλληλοι να κάνουν κειμενικό έργο, και θεωρούν ότι όποιος φοράει γυαλιά και έχει υψηλό επίπεδο μόρφωσης έχει και καλό επίπεδο και πνευματική κατανόηση, οπότε αναθέτουν σ’ αυτούς τους ανθρώπους να κάνουν αυτό το έργο, λέγοντάς τους: «Είστε όλοι σας ταλαντούχοι στο κειμενικό έργο. Εγώ δεν κατανοώ αυτό το έργο, οπότε όλο το βάρος πέφτει στους δικούς σας ώμους. Ο οίκος του Θεού δεν απαιτεί τίποτε άλλο από εσάς, παρά μόνο ν’ αξιοποιείτε τα προτερήματά σας, να μην κρατάτε τίποτε για τον εαυτό σας και να συνεισφέρετε όλα όσα έχετε μάθει. Πρέπει να ξέρετε πώς να είστε ευγνώμονες και να ευχαριστείτε τον θεό που σας εξύψωσε». Αφού οι ψευδο-επικεφαλής πούνε έναν σωρό αναποτελεσματικά και επιφανειακά λόγια, νομίζουν ότι το έργο έχει ανατεθεί και ότι έτσι έχουν κάνει όλα όσα πρέπει να κάνουν. Δεν ξέρουν κατά πόσο οι άνθρωποι στους οποίους ανέθεσαν να κάνουν αυτό το έργο είναι ικανοί ή όχι ούτε ξέρουν ποιες είναι οι ελλείψεις αυτών των ανθρώπων από πλευράς επαγγελματικών γνώσεων ή πώς θα πρέπει να τις καλύψουν. Δεν ξέρουν πώς να σχηματίζουν άποψη για τους ανθρώπους και πώς να τους διακρίνουν, δεν κατανοούν τα επαγγελματικά προβλήματα ούτε κατανοούν τις γνώσεις που σχετίζονται με τη συγγραφή· είναι εντελώς ανίδεοι σ’ αυτά τα πράγματα. Λένε ότι δεν κατανοούν και δεν αντιλαμβάνονται αυτά τα πράγματα, αλλά βαθιά μέσα τους σκέφτονται: «Δεν είστε εσείς απλώς λίγο πιο μορφωμένοι και γνώστες από εμένα; Παρόλο που εγώ δεν μπορώ να σας καθοδηγήσω σ’ αυτό το έργο, είμαι πιο πνευματικός από εσάς, είμαι καλύτερος στα κηρύγματα από εσάς και κατανοώ καλύτερα τα λόγια του Θεού από ό,τι εσείς. Εγώ είμαι αυτός που σας οδηγεί, είμαι ο ανώτερός σας. Θα πρέπει να είμαι υπεύθυνος για εσάς και θα πρέπει να κάνετε ό,τι λέω». Οι ψευδο-επικεφαλής θεωρούν ότι είναι ανώτεροι, κι ωστόσο δεν μπορούν να σκεφτούν καμία αξιόλογη πρόταση για οποιοδήποτε έργο που σχετίζεται με επαγγελματικές δεξιότητες και ούτε είναι σε θέση να παρέχουν οποιαδήποτε καθοδήγηση. Στην καλύτερη περίπτωση, μπορούν να κατανείμουν καλά το προσωπικό· δεν μπορούν να κάνουν τίποτε από το μετέπειτα έργο. Δεν προσπαθούν ν’ αποκτήσουν επαγγελματικές γνώσεις και δεν παρακολουθούν το έργο. Όλοι οι ψευδο-επικεφαλής είναι δήθεν πνευματικοί· το μόνο που κάνουν είναι να κηρύττουν κάποια λόγια και δόγματα και έπειτα νομίζουν ότι κατανοούν την αλήθεια και κάνουν συνεχώς επίδειξη ενώπιον του εκλεκτού λαού του Θεού. Σε κάθε συνάθροιση, κηρύττουν για πολλές ώρες, κι ωστόσο αποδεικνύεται ότι δεν μπορούν να λύσουν κανένα απολύτως πρόβλημα. Είναι εντελώς ανίδεοι σε ό,τι έχει να κάνει με προβλήματα που σχετίζονται με επαγγελματικές γνώσεις στα καθήκοντα των ανθρώπων· είναι ξεκάθαρα άσχετοι, κι ωστόσο προσποιούνται ότι είναι πνευματικοί και διευθύνουν το έργο των επαγγελματιών. Πώς μπορούν να κάνουν καλά το έργο μ’ αυτόν τον τρόπο; Το γεγονός ότι οι ψευδο-επικεφαλής δεν προσπαθούν ν’ αποκτήσουν επαγγελματικές γνώσεις και δεν είναι σε θέση να κάνουν αληθινό έργο ήδη αηδιάζει τους ανθρώπους αλλά, σαν να μην έφτανε αυτό, προσποιούνται και ότι είναι πνευματικοί άνθρωποι και επιδεικνύουν τα πνευματικά τους λόγια, πράγμα που δεν έχει λογική! Αυτό δεν διαφέρει καθόλου από τους Φαρισαίους. Αυτό που δείχνει ότι οι Φαρισαίοι δεν είχαν καθόλου λογική είναι ότι παρόλο που ο Θεός τους απεχθανόταν, εκείνοι δεν είχαν καμία επίγνωση και θεωρούσαν ότι ήταν αρκετά καλοί και πολύ πνευματικοί. Και στους ψευδο-επικεφαλής λείπει η αυτογνωσία· είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορούν να κάνουν αληθινό έργο, κι ωστόσο προσποιούνται ότι είναι πνευματικοί και γίνονται υποκριτές Φαρισαίοι. Είναι ακριβώς εκείνοι τους οποίους αποστρέφεται, απορρίπτει και αποκλείει ο Θεός.

Ποιο είναι το κύριο χαρακτηριστικό των ψευδο-επικεφαλής που παριστάνουν τους πνευματικούς ανθρώπους; Το γεγονός ότι είναι καλοί στα κηρύγματα. Αυτά τα «κηρύγματα» δεν είναι πραγματικά κηρύγματα. Δεν είναι κηρύγματα που συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια ούτε είναι κηρύγματα που έχουν την αλήθεια-πραγματικότητα. Αντιθέτως, είναι κηρύγματα που περιέχουν λόγια και δόγματα· είναι δήθεν πνευματικά κηρύγματα, κηρύγματα των Φαρισαίων. Οι ψευδο-επικεφαλής είναι πολύ καλοί στην επιλογή λέξεων και φράσεων από τα λόγια του Θεού, δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στο να κηρύττουν λόγια και δόγματα, κι ωστόσο δεν αναζητούν ποτέ την αλήθεια στα λόγια του Θεού και δεν στοχάζονται ποτέ πώς θα μπορούσαν να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα. Τους ικανοποιεί απλώς και μόνο να μπορούν να κηρύττουν λόγια και δόγματα· μόλις κηρύξουν το δόγμα με σαφήνεια και λογική, νομίζουν ότι αυτό αρκεί και ότι έχουν την αλήθεια-πραγματικότητα, ότι μπορούν να στέκονται μπροστά στους άλλους και να κάνουν επίδειξη και να κάνουν διάλεξη από το βάθρο τους. Επιφανειακά, αυτά που λένε και κάνουν φαίνονται σχετικά με την αλήθεια, δεν μοιάζουν να προκαλούν διαταράξεις και αναστατώσεις ούτε φαίνονται να υποστηρίζουν λανθασμένα ρητά ή να ενθαρρύνουν λανθασμένες πρακτικές. Κι ωστόσο, υπάρχει ένα πρόβλημα: δεν μπορούν να επωμιστούν αληθινό έργο ούτε να εκπληρώσουν στο ελάχιστο την ευθύνη τους, κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην μπορούν τελικά να εντοπίσουν κανένα πρόβλημα στο έργο. Εργάζονται σαν να είναι τυφλοί που ψηλαφούν για να βρουν τον δρόμο τους: Ακολουθούν πάντα τα συναισθήματά τους και τις φαντασιοκοπίες τους για να εφαρμόσουν στα τυφλά κανονισμούς στα διάφορα ζητήματα, είναι εντελώς ανίκανοι να δουν καθαρά την ουσία των προβλημάτων, κι ωστόσο ξεστομίζουν ανοησίες γι’ αυτά· δεν μπορούν να λύσουν κανένα αληθινό πρόβλημα. Αν ένας ψευδο-επικεφαλής κατανοούσε πραγματικά την αλήθεια, ασφαλώς θα ήταν σε θέση να εντοπίσει προβλήματα και ν’ αναζητήσει την αλήθεια για να τα λύσει. Όμως, είναι ξεκάθαρο ότι οι ψευδο-επικεφαλής δεν κατανοούν την αλήθεια, κι ωστόσο προσποιούνται ότι είναι πνευματικοί, νομίζουν ότι είναι ικανοί να κάνουν το εκκλησιαστικό έργο και τολμούν χωρίς κανέναν δισταγμό ν’ απολαμβάνουν τα οφέλη της θέσης τους. Δεν είναι αποκρουστικό αυτό; Νομίζουν ότι έχουν μια αληθινή δεξιότητα· ότι μπορούν να κηρύττουν. Κι ωστόσο, πολύ απλά δεν μπορούν να κάνουν αληθινό έργο. Τα λόγια και τα δόγματα που γνωρίζουν και κηρύττουν οι ψευδο-επικεφαλής δεν μπορούν να τους βοηθήσουν να κάνουν καλά το έργο τους ούτε μπορούν να τους βοηθήσουν να εντοπίσουν προβλήματα στο έργο, πόσο μάλλον μπορούν να τους βοηθήσουν να λύσουν όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Αφού εργαστούν για κάποιο διάστημα, δεν μπορούν ν’ αναφέρουν καμία βιωματική μαρτυρία. Άραγε, ανταποκρίνονται στα πρότυπα αυτοί οι επικεφαλής ή εργάτες; Είναι αρκετά προφανές ότι δεν ανταποκρίνονται. Και πώς θα πρέπει ν’ αντιμετωπίζονται οι ψευδο-επικεφαλής που δεν ανταποκρίνονται στα πρότυπα; Όχι μόνο θα πρέπει ν’ απομακρύνονται από τα καθήκοντά τους και ν’ αποκλείονται, αλλά αν δεν μετανοούν, τότε δεν μπορούν να επιλέγονται ξανά για να υπηρετήσουν ως επικεφαλής ή εργάτες όταν πραγματοποιούνται εκλογές. Αν κάποιος εκλέξει έναν ψευδο-επικεφαλής ή έναν ψευδο-εργάτη που έχει αποκλειστεί, τότε αναστατώνει και βλάπτει συνειδητά το έργο της εκκλησίας και αυτό δείχνει ότι ο συγκεκριμένος ψηφοφόρος είναι λάτρης και ακόλουθος αυτού του ψευδο-επικεφαλής και όχι κάποιος που πιστεύει πραγματικά στον Θεό. Έχετε εκλέξει ποτέ έναν δήθεν πνευματικό ψευδο-επικεφαλής; (Ναι.) Υποθέτω ότι έχετε εκλέξει αρκετούς από αυτούς. Νομίζετε ότι όποιος πιστεύει στον Θεό πολλά χρόνια, όποιος έχει διαβάσει πολλά από τα λόγια του Θεού και έχει ακούσει πολλά κηρύγματα, όποιος έχει άφθονη εμπειρία στα κηρύγματα και στο έργο, όποιος μπορεί να κηρύττει για πολλές ώρες κάθε φορά, είναι σίγουρα ικανός να κάνει έργο. Τότε, αφού τον εκλέξετε ως επικεφαλής, διαπιστώνετε ένα σοβαρό πρόβλημα: Οι αδελφοί και οι αδελφές δεν μπορούν να τον δουν ποτέ και δεν μπορούν να τον βρουν ποτέ όταν υπάρχει ένα πρόβλημα. Κανείς δεν ξέρει πού κρύβεται· κρύβεται κάπου και δεν αφήνει κανέναν να τον ενοχλήσει. Αυτό είναι πρόβλημα. Παίζει μονίμως κρυφτό στις κρίσιμες στιγμές του έργου και οι αδελφοί και οι αδελφές δεν μπορούν ποτέ να τον βρουν όταν τον χρειάζονται για να λύσουν ένα πρόβλημα· άραγε, δεν παραμελεί τα καθήκοντά του; Γιατί κάποιοι άνθρωποι δεν τολμούν ν’ αντικρίσουν τους αδελφούς και τις αδελφές μόλις γίνουν επικεφαλής; Γιατί δεν μπορεί να τους βρει κανείς πουθενά; Τι ακριβώς τους κρατά απασχολημένους; Γιατί δεν λύνουν αληθινά προβλήματα; Με ό,τι κι αν απασχολούνται, μπορείτε να είστε σίγουροι για το εξής: Αν περάσουν ένα διάστημα χωρίς να κάνουν αληθινό έργο, τότε είναι ψευδο-επικεφαλής και θα πρέπει γρήγορα ν’ απομακρυνθούν από τα καθήκοντά τους και να εκλεγεί κάποιος άλλος. Θα εκλέγατε έναν τέτοιο ψευδο-επικεφαλής στο μέλλον; (Όχι.) Γιατί όχι; Ποια πιστεύετε ότι είναι η συνέπεια όταν επιλέγετε έναν τυφλό ως οδηγό σας; Αυτός ο άνθρωπος είναι ο ίδιος τυφλός· μπορεί, λοιπόν, να οδηγήσει τους άλλους στο σωστό μονοπάτι; Είναι ακριβώς όπως λένε τα λόγια του Θεού στη Βίβλο: «Τυφλός δε τυφλόν εάν οδηγή, αμφότεροι εις βόθρον θέλουσι πέσει» (Κατά Ματθαίον 15:14). Ένας τυφλός περπατάει χωρίς κατεύθυνση ή στόχο· πώς μπορεί να οδηγήσει άλλους; Αν κάποιος επιλέξει έναν τυφλό ως οδηγό του, τότε είναι ακόμη πιο τυφλός. Οι άπιστοι έχουν ένα ρητό: «Ζητάς κατευθύνσεις από έναν τυφλό». Όταν εκλέγει κανείς έναν ψευδο-επικεφαλής για να υπηρετήσει ως επικεφαλής της εκκλησίας είναι σαν να ζητάει κατευθύνσεις από έναν τυφλό. Είναι παραλογισμός, έτσι δεν είναι; Όλοι όσοι ψηφίζουν έναν ψευδο-επικεφαλής είναι τυφλοί που επιλέγουν τον τυφλό και κανείς τους δεν κατανοεί την αλήθεια.

Όταν κάποιοι άνθρωποι επιλέγουν έναν δήθεν πνευματικό άνθρωπο ως επικεφαλής, νιώθουν πολύ χαρούμενοι και σκέφτονται: «Έχουμε πλέον έναν εξαιρετικό επικεφαλής. Ο επικεφαλής μας είναι πραγματικά καλός στα κηρύγματα. Κηρύττει με πολύ λογικό και δομημένο τρόπο και τα κηρύγματά του βγάζουν πολύ νόημα». Κάποιοι άνθρωποι που δεν έχουν ικανότητα διάκρισης συγκινούνται μέχρι δακρύων, νιώθουν μεγάλη σύνδεση μ’ αυτόν τον επικεφαλής και δεν θέλουν καν να πάνε να κάνουν τα καθήκοντά τους. Κατανοούν τα πράγματα αρκετά ξεκάθαρα όταν ακούνε τη συναναστροφή, αλλά όταν διαπιστώνουν προβλήματα ενώ κάνουν τα καθήκοντά τους, δεν ξέρουν πώς να τα λύσουν, νιώθουν μπερδεμένοι και σκέφτονται: «Φαίνεται να κατανοώ τα πάντα όταν ακούω τον επικεφαλής να συναναστρέφεται· πώς γίνεται, λοιπόν, να μην μπορώ να λύσω τις δυσκολίες που συναντώ στο έργο μου;» Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Όλα όσα κηρύττει αυτός ο ψευδο-επικεφαλής είναι λόγια και δόγματα, κενές φράσεις, σλόγκαν και ανοησίες. Αυτά που κηρύττει δεν λύνουν τα αληθινά σου προβλήματα· σε πιάνει κορόιδο. Σε τρέφει με ψευδαισθήσεις, λέγοντας μερικά συνθήματα για να σε κάνει να πιστεύεις λανθασμένα ότι τα προβλήματα έχουν λυθεί, όταν στην πραγματικότητα δεν συναναστρέφεται πάνω στις αλήθεια-αρχές σε σχέση με τα προβλήματά σου. Πώς μπορούν να λυθούν τα προβλήματα μέσα από μια τέτοια συναναστροφή; Τα δόγματα που κηρύττει δεν έχουν καμία σχέση με τ’ αληθινά προβλήματα· απλώς αποφεύγει την ουσία όλων των προβλημάτων και αναφέρει θεωρίες με ανούσιο τρόπο. Κηρύττει μόνο λόγια και δόγματα και πνευματικές θεωρίες. Δεν έχει ιδέα τι είναι η αλήθεια-πραγματικότητα και, όταν προκύπτουν προβλήματα, σαστίζει. Τα κηρύγματα που κάνει δεν μπορούν να λύσουν αληθινά προβλήματα, είναι απλώς ένα είδος θεωρίας, ένα είδος γνώσης και δόγματος. Αυτός ο ψευδο-επικεφαλής κηρύττει τα λόγια του Θεού και την αλήθεια σαν να είναι λόγια και δόγματα και συνθήματα. Αποφεύγει όλα τα αληθινά προβλήματα και κηρύττει μόνο λόγια που είναι κούφια και δεν είναι πρακτικά. Και τι γίνεται στο τέλος; Για όσο καιρό κι αν κηρύττει, στην καλύτερη περίπτωση τα κηρύγματά του θα έχουν ως αποτέλεσμα να ενθαρρύνουν και να παροτρύνουν τους ανθρώπους, να τους κάνουν λίγο πιο ενθουσιώδεις και να τους δώσουν μια ικμάδα ενέργειας, αλλά δεν μπορούν να λύσουν κανένα άλλο ζήτημα. Η αλήθεια δεν είναι αποκομμένη από την πραγματικότητα, αλλά αντιθέτως είναι συνδεδεμένη με την πραγματικότητα και με τα κάθε λογής ζητήματα που υφίστανται πραγματικά. Θα είστε, λοιπόν, πλέον σε θέση να διακρίνετε τους δήθεν πνευματικούς ψευδο-επικεφαλής την επόμενη φορά που θα τους συναντήσετε; Αν όχι, τότε όταν θέλετε να ψηφίσετε κάποιον ως επικεφαλής, πρώτα να του δώσετε να λύσει μερικά ζητήματα. Αν τα λύσει σύμφωνα με τις αρχές και αν πετύχει αρκετά καλά αποτελέσματα και λύσει τα ζητήματα χρησιμοποιώντας την αλήθεια-πραγματικότητα, τότε μπορείτε να τον ψηφίσετε· αν το αποφύγει και δεν αναφερθεί στην ουσία των προβλημάτων και στην αληθινή κατάσταση και το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να κηρύττει το δόγμα με κενό τρόπο, να φωνάζει συνθήματα και να παραμένει προσκολλημένος στους κανονισμούς, τότε δεν μπορείτε να τον ψηφίσετε. Γιατί δεν μπορείτε να τον ψηφίσετε; (Επειδή δεν είναι σε θέση να λύσει αληθινά προβλήματα.) Και τι είδους άνθρωπος είναι αυτός που δεν μπορεί να λύσει αληθινά προβλήματα; Είναι άνθρωπος που μπορεί μόνο να κηρύττει λόγια και δόγματα· είναι ένας υποκριτής, ένας δήθεν πνευματικός Φαρισαίος. Δεν διαθέτει το απαραίτητο επίπεδο για να κατανοήσει την αλήθεια, δεν έχει την ικανότητα να λύνει ζητήματα, δεν μπορεί να λύσει προβλήματα, κι έτσι, αν τον επιλέξεις ως επικεφαλής, τότε σίγουρα θα γίνει ψευδο-επικεφαλής. Δεν είναι ικανός να κάνει το έργο ενός επικεφαλής ούτε να εκπληρώσει τις ευθύνες ενός επικεφαλής. Δεν θα τον έβλαπτες, λοιπόν, αν τον ψήφιζες; Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Πώς θα τον βλάπταμε; Έχουμε καλές προθέσεις όταν τον ψηφίζουμε. Έχει κάποιο επίπεδο και, αν τον ψηφίσουμε, τότε δεν θα έχουμε κάποιον που μπορεί ν’ αναλάβει την ευθύνη για το έργο;» Ασφαλώς είναι καλό πράγμα να έχεις κάποιον ν’ αναλάβει την ευθύνη, αλλά ένας τέτοιος άνθρωπος δεν μπορεί ν’ αναλάβει την ευθύνη. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι ν’ αναφέρει θεωρίες με ανούσιο τρόπο, δεν λαμβάνει υπόψη την αληθινή κατάσταση και δεν μπορεί να βοηθήσει στην επίλυση προβλημάτων· όταν, λοιπόν, τον ψηφίζεις, δεν του δίνεις τη δυνατότητα να κάνει κακό; Δεν τον αναγκάζεις να βαδίσει στο μονοπάτι ενός ψευδο-επικεφαλής; Επομένως, δεν πρέπει να επιλέγεις τέτοιους ανθρώπους ως επικεφαλής.

Είστε σε θέση να διακρίνετε ποιοι ανάμεσα στους ανθρώπους γύρω σας —με τους οποίους έρχεστε συχνά σ’ επαφή και τους οποίους γνωρίζετε αρκετά— μπορούν μόνο ν’ αναφέρουν δόγματα με ανούσιο τρόπο και δεν μπορούν να λύσουν αληθινά προβλήματα; Ποιοι κηρύττουν μονίμως εξεζητημένες θεωρίες και προτείνουν πρωτοποριακά και μοναδικά σχέδια που δεν έχει ακούσει κανείς ποτέ στο παρελθόν, αλλά βρίσκονται σε σύγχυση και μένουν άναυδοι όταν τους ρωτάνε πώς να κάνουν πράξη και να υλοποιήσουν τα συγκεκριμένα σχέδια λειτουργίας και τους ζητάνε συγκεκριμένες λεπτομέρειες; Αυτά που λένε είναι πολύ ανούσια και δεν είναι καθόλου ρεαλιστικά, δεν σχετίζονται ούτε συνάδουν με την αληθινή κατάσταση, το πραγματικό περιβάλλον, αυτό που μπορούν πραγματικά να πετύχουν οι άνθρωποι, το ανάστημα των ανθρώπων και το επίπεδο των επαγγελματικών τους δεξιοτήτων. Και ακόμη περισσότερο, αυτά που λένε δεν εναρμονίζονται με τις απαιτήσεις του οίκου του Θεού· απλώς λένε ανοησίες, αποκτούν φαντασιώσεις και λένε παρορμητικά ό,τι τους έρχεται στο μυαλό. Πιστεύουν ότι δεν χρειάζεται ν’ αναλάβουν την ευθύνη για ό,τι λένε, ακόμη κι όταν κομπάζουν και καυχιούνται. Μ’ αυτήν τη στάση, εκφράζουν τις απόψεις τους και προτείνουν τις ιδέες τους· άραγε, δεν είναι δήθεν πνευματικοί άνθρωποι; (Ναι.) Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν ότι ούτως ή άλλως κανείς δεν παίρνει στα σοβαρά τους κομπασμούς, την καυχησιά ή τις ιδέες που ακούγονται μεγαλειώδεις, και ότι καταφέρνουν να δείξουν πόσο ικανοί είναι. Νομίζουν ότι αν κάνουν κάτι λάθος, τότε δεν χρειάζεται ν’ αναλάβουν την ευθύνη γι’ αυτό και ότι αν κάνουν κάτι σωστά, τότε όλοι θα τους έχουν σε μεγάλη εκτίμηση, κι έτσι λένε ό,τι θέλουν και προσποιούνται ότι τα πάντα είναι πολύ εύκολα. Έχουν πολλές ιδέες, αλλά ούτε μία από αυτές δεν συνοδεύεται από ένα συγκεκριμένο σχέδιο άσκησης και δεν μπορεί να υλοποιηθεί σωστά. Δεν παίρνουν στα σοβαρά καμία άποψη που εκφράζουν, είτε είναι ανόθευτη είτε στρεβλή. Λένε ένα πράγμα σήμερα και άλλο πράγμα αύριο και παρόλο που οι απόψεις, οι θεωρίες και οι βάσεις που αναφέρουν είναι όλες πολύ εξεζητημένες, είναι όλες ανούσιες και ανέφικτες. Κατά καιρούς, αναφέρουν κάποιο σχέδιο που δεν είναι ανούσιο ή στρεβλό, αλλά όταν τους ρωτάνε πώς συγκεκριμένα θα εφαρμοστεί στην πράξη αυτό το σχέδιο, δεν μπορούν ν’ απαντήσουν. Όταν φωνάζουν συνθήματα, λένε εξεζητημένα λόγια και εκφράζουν απόψεις, είναι πολύ ενθουσιώδεις και ενεργητικοί. Όμως, σε ό,τι έχει να κάνει με συγκεκριμένο έργο και με την υλοποίηση συγκεκριμένων σχεδίων, εξαφανίζονται χωρίς ν’ αφήσουν ίχνη, κρύβονται μακριά και δεν έχουν πλέον καμία άποψη. Άραγε, μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να είναι επικεφαλής; (Όχι.) Ποιες, λοιπόν, θα είναι οι συνέπειες αν τέτοιοι άνθρωποι γίνουν επικεφαλής; Δεν θα βλάψουν και τον εαυτό τους και τους άλλους; Θα προκαλέσουν καθυστερήσεις στο εκκλησιαστικό έργο και, επιπλέον, θα βλάψουν σοβαρά τον εαυτό τους. Τα δόγματα που κηρύττουν είναι απλώς κάποια περιορισμένα πράγματα και, όταν τελειώνουν το κήρυγμα, δεν έχουν τίποτε άλλο να πουν, οπότε θα πρέπει μονίμως να κρύβονται και «να απομονώνονται για να εστιάσουν στην καλλιέργεια του εαυτού τους». Άραγε, αυτό δεν θα δυσκολέψει τα πράγματα γι’ αυτούς; Μόλις γίνουν επικεφαλής, θα αισθάνονται σαν να πιέζουν το κεφάλι τους τρία μεγάλα βουνά, θα νιώθουν κάθε μέρα εξαντλημένοι και πολύ πιεσμένοι· σε τι ωφελεί να υποφέρουν έτσι; Δεν έχουν το επίπεδο για να γίνουν επικεφαλής και, όταν συναντούν προβλήματα, απλώς εφαρμόζουν τυχαία κανονισμούς σύμφωνα με τις δικές τους φαντασιοκοπίες και δεν μπορούν να λύσουν αληθινά προβλήματα· τέτοιοι άνθρωποι δεν μπορούν να γίνουν επικεφαλής. Δεν είναι ικανοί να κάνουν αληθινό έργο, οπότε θα είναι ψευδο-επικεφαλής και θα νομίζουν και πάλι ότι είναι καταπληκτικοί, ακόμη κι όταν προκαλούν καθυστερήσεις στη ζωή-είσοδο των αδελφών. Αν μπορούσατε να εντοπίσετε και να αντιληφθείτε το επίπεδο και τον χαρακτήρα αυτών των δήθεν πνευματικών ανθρώπων, θα τους ψηφίζατε και πάλι για επικεφαλής; Αν εσύ ο ίδιος είσαι τέτοιος άνθρωπος και κάποιος ήθελε να σε ψηφίσει, τι θα έκανες; (Θα είχα κάποια αυτογνωσία και θα δήλωνα ότι δεν είμαι κατάλληλος για επικεφαλής.) Και αν, αφού κάνεις αυτήν τη δήλωση, όλοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι είσαι καλός και επιμένουν να σε ψηφίσουν, τι πρέπει να κάνεις; Πρέπει να τους πεις: «Δεν μπορώ να κάνω το έργο ενός επικεφαλής· δεν μπορώ να επωμιστώ αυτό το έργο. Επιφανειακά, φαίνεται ότι έχω κάποιο επίπεδο και μερικές φορές έχω κάποιες καλές ιδέες και παρέχω λίγο φως, αλλά τις περισσότερες φορές απλώς κηρύττω λόγια και δόγματα. Πραγματικά δεν μπορώ να γίνω επικεφαλής ή εργάτης. Δεν είμαι καλύτερος από εσάς. Ό,τι κι αν κάνετε, σας παρακαλώ να μη με ψηφίσετε. Ακόμη κι αν λάβω τις περισσότερες ψήφους, και πάλι δεν μπορώ να γίνω επικεφαλής. Δεν μπορώ να βλάψω κανέναν! Έχω υπηρετήσει στο παρελθόν ως επικεφαλής και κάθε φορά αποτύγχανα και απομακρυνόμουν από τα καθήκοντά μου. Κάθε φορά που απομακρυνόμουν από τα καθήκοντά μου, ο λόγος ήταν ότι είχα χαμηλό επίπεδο, μου έλειπε η εργασιακή ικανότητα και δεν μπορούσα να κάνω αληθινό έργο. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να κηρύττω λόγια και δόγματα και, εκτός αυτού, δεν ήμουν σε θέση να εκτελέσω καλά ή να εκπληρώσω ούτε μία από τις ευθύνες που οφείλουν να εκπληρώνουν οι επικεφαλής. Ήμουν ένας ψευδο-επικεφαλής». Αυτό σημαίνει να έχει κανείς αυτογνωσία, όχι απλώς να αναφέρει με λίγα λόγια ότι δεν είναι κατάλληλος για επικεφαλής και ν’ αφήνει εκεί το ζήτημα. Κάποιοι άνθρωποι σκέφτονται: «Έχω εκτελέσει το καθήκον μου σ’ αυτήν την ομάδα για πολλά χρόνια και σε κάθε περίπτωση θα έπρεπε να θεωρούμαι ανώτερο μέλος του προσωπικού. Ακόμη κι αν δεν έχω κάνει ποτέ μια συνεισφορά, έχω εργαστεί σκληρά· πώς γίνεται, λοιπόν, να μην έχει ανακαλύψει κανείς τα προτερήματά μου; Επιπλέον, είμαι πλασμένος για επικεφαλής. Συχνά, έχω σκέψεις, ιδέες και προτάσεις που είναι αρκετά πολύτιμες και έχουν πρακτική χρήση. Είτε οι επικεφαλής τις υιοθετούν είτε όχι, σε κάθε περίπτωση, είμαι άνθρωπος με στάσεις, ιδέες και απόψεις. Γιατί δεν με ψηφίζει κανείς;» Αν σκέφτεσαι έτσι, τότε μπορείς ν’ αξιολογήσεις τον εαυτό σου ως εξής: Αυτές οι σκέψεις, οι ιδέες και οι προτάσεις που έχεις είναι απλώς δηλώσεις ή έχουν πράγματι κάποια πρακτική χρήση; Είσαι σε θέση να εντοπίζεις και να λύνεις τις κάθε λογής δυσκολίες που απαντώνται κατά το έργο; Είναι αξιοποιήσιμες οι σκέψεις και οι ιδέες σου; Μπορείς να επωμιστείς το έργο; Αν οι σκέψεις και οι απόψεις σου παραμένουν στο επίπεδο των λόγων και των δογμάτων, αν πολύ απλά δεν έχουν καμία πρακτική χρήση και, το πιο σημαντικό, αν πολύ απλά δεν συμφωνούν με τις εργασιακές αρχές του οίκου του Θεού, τότε πώς ακριβώς είναι το επίπεδό σου; Όταν επιλεγείς ως επικεφαλής, θα μπορείς τότε να εκπληρώσεις τις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών; Θέλεις να είσαι επικεφαλής από φιλοδοξία ή επειδή έχεις αίσθημα φορτίου; Αν πραγματικά διαθέτεις εργασιακή ικανότητα και την ικανότητα να λύνεις ζητήματα, και όταν βλέπεις κάποιους επικεφαλής και εργάτες να εκτελούν έργο πολύ ανεπαρκώς και να μην είναι σε θέση να λύσουν προβλήματα, αυτό σε κάνει ν’ ανησυχείς· και αν τους κάνεις προτάσεις, αλλά εκείνοι δεν ακούνε και δεν μπορούν να λύσουν προβλήματα κι ωστόσο δεν τ’ αναφέρουν στον Άνωθεν και νιώθεις ανησυχία και άγχος για το έργο του οίκου του Θεού· και αν αισθάνεσαι αφόρητα αναστατωμένος όταν βλέπεις ψευδο-επικεφαλής να προκαλούν καθυστερήσεις στο εκκλησιαστικό έργο, αυτό δείχνει ότι έχεις αίσθημα φορτίου. Ωστόσο, αν θέλεις να έχεις την έγκριση όλων, να βρεις μεγαλύτερο ακροατήριο και να έχεις περισσότερους ανθρώπους να σε ακούνε να κηρύττεις και να μιλάς με πομπώδες ύφος, απλώς και μόνο επειδή έχεις κάποιες ιδέες, και αν θέλεις να ξεχωρίζεις από το πλήθος, τότε αυτό δεν είναι αίσθημα φορτίου· αυτό είναι φιλοδοξία. Οι φιλόδοξοι άνθρωποι μπορούν μόνο να κηρύττουν λόγια και δόγματα και όποιες ιδέες έχουν είναι επίσης απλώς κενά λόγια και δόγματα. Όταν τέτοιοι άνθρωποι γίνονται επικεφαλής, είναι σίγουρο ότι θα είναι ψευδο-επικεφαλής και, αν είναι κακοί άνθρωποι, τότε είναι αντίχριστοι. Αν οι ιδέες σου παραμένουν στο επίπεδο των κενών λόγων, τότε μόλις γίνεις επικεφαλής, σίγουρα θα είσαι το ίδιο με κάθε δήθεν πνευματικό ψευδο-επικεφαλής. Θα πηγαίνεις μονίμως «ν’ απομονωθείς για να εστιάσεις στην καλλιέργεια του εαυτού σου», διαφορετικά, θα νιώθεις ένα αίσθημα κρισιμότητας και δεν θα έχεις τίποτα να κηρύξεις. Αν είσαι ίδιος μ’ αυτούς και ενώ κηρύττεις από το βάθρο σου δεν είσαι σε θέση να εντοπίσεις οποιαδήποτε προβλήματα απαντώνται κατά το έργο και, ασφαλώς, είσαι επίσης ανίκανος να λύσεις οποιαδήποτε προβλήματα, τότε σίγουρα θα είσαι ψευδο-επικεφαλής. Και τι συμβαίνει στο τέλος στους ψευδο-επικεφαλής; Απομακρύνονται από το πόστο τους επειδή δεν είναι σε θέση να κάνουν αληθινό έργο· είναι σίγουρο ότι θα βαδίσουν σ’ αυτό το μονοπάτι.

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που νιώθουν μέσα τους μονίμως αγανακτισμένοι και έτοιμοι να κάνουν μια κίνηση και, όποτε έρχεται η στιγμή να επιλέξουν έναν επικεφαλής ή έναν επιβλέποντα, θέλουν πάντα να επιλεγούν οι ίδιοι. Κάποιοι άνθρωποι θεωρούν ότι πιστεύουν στον Θεό τα περισσότερα χρόνια, έχουν υπομείνει τις περισσότερες κακουχίες, έχουν εκτελέσει το καθήκον τους για το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και με τη μεγαλύτερη αφοσίωση και είναι οι πλέον κατάλληλοι για επικεφαλής, οπότε θέλουν να τους επιλέξουν οι άλλοι. Τι θα μπορέσεις να κάνεις αν σ’ επιλέξουν οι άλλοι; Άραγε, θα μπορέσεις ν’ αποφύγεις να χαρακτηριστείς ψευδο-επικεφαλής; Θα είσαι σε θέση να εκπληρώσεις τις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών; Αυτά είναι όλα αληθινά προβλήματα, αλλά κανείς δεν λαμβάνει υπόψη τέτοια πράγματα. Ανάμεσα σ’ αυτούς τους ανθρώπους, κάποιοι έχουν επαρκές επίπεδο. Μπορούν ν’ αναζητήσουν την αλήθεια όταν υπάρχουν προβλήματα στο καθήκον τους και, όταν κατανοήσουν την αλήθεια, μπορούν να χειρίζονται ζητήματα σύμφωνα με τις αρχές, μπορούν ν’ ανταποκρίνονται στα πρότυπα. Εφόσον αυτοί οι άνθρωποι κατανοούν την αλήθεια, αγαπούν την αλήθεια και μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια, και επιπλέον έχουν σχετικά καλή ανθρώπινη φύση, τότε δεν θα έχουν πρόβλημα να γίνουν επικεφαλής και εργάτες που ανταποκρίνονται στα πρότυπα· δεν θα είναι πολύ δύσκολο γι’ αυτούς. Κάποιοι άνθρωποι παραπονιούνται συνεχώς ότι το έργο που κάνουν είναι δύσκολο, δεν είναι πρόθυμοι να κάνουν μια προσπάθεια ή να πληρώσουν το τίμημα σε ό,τι έχει να κάνει με την αλήθεια και γκρινιάζουν όταν κλαδεύονται. Άραγε, μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να γίνουν επικεφαλής και εργάτες που ανταποκρίνονται στα πρότυπα; Πολύ απλά, η πρόθεσή τους και η στάση τους είναι λανθασμένες· δεν είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια και, ό,τι κι αν απαιτεί ο Θεός από αυτούς, εκείνοι διατηρούν μια αρνητική στάση. Τέτοιοι άνθρωποι δεν αξίζουν να είναι επικεφαλής ή εργάτες. Δεν έχουν μέσα τους αίσθημα φορτίου και, με όση σαφήνεια ή διαύγεια κι αν τίθενται οι εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού, εκείνοι και πάλι δεν είναι πρόθυμοι να εργαστούν σκληρά για να κάνουν καλά το έργο. Στην πραγματικότητα, δεν είναι δύσκολο να κάνει κάποιος καλά το έργο. Γιατί δεν είναι δύσκολο; Πρώτον, ο οίκος του Θεού έχει συγκεκριμένες εργασιακές ρυθμίσεις για όλο το έργο της εκκλησίας και ο Άνωθεν έχει ορίσει συγκεκριμένα πράγματα γι’ αυτό, οπότε δεν χρειάζεται να καινοτομήσετε σε οποιοδήποτε αντικείμενο του έργου ή να το ολοκληρώσετε αυτόνομα. Ο Άνωθεν σας έχει δώσει ένα αντικείμενο και μια κατεύθυνση και σας έχει δώσει αρχές και ελάχιστα πρότυπα· όταν κάνετε το έργο σας, δεν κάνετε μια τρύπα στο νερό ούτε σας λείπει η κατεύθυνση. Δεύτερον, με οποιοδήποτε αντικείμενο του έργου, όποιος κι αν είναι ο επιβλέπων και είτε το έργο εστιάζει εκτός είτε εντός της χώρας, το πιο σημαντικό είναι ότι ο Άνωθεν αδελφός παρακολουθεί, καθοδηγεί, επιβλέπει, επιθεωρεί και ελέγχει συγκεκριμένα το έργο και κάνει τακτικά ερωτήσεις. Πόσο συγκεκριμένες είναι αυτές οι ενέργειες; Ο Άνωθεν αδελφός εμπλέκεται προσωπικά και παρακολουθεί κάθε σενάριο, κάθε ταινία, κάθε πρόγραμμα, κάθε ύμνο και ούτω καθεξής. Και Εγώ ο ίδιος εμπλέκομαι σε κάποιο έργο, παρέχοντάς σας τη γενική κατεύθυνση και το πλαίσιο. Τρίτον, για οποιαδήποτε πτυχή του έργου που έχει να κάνει με τις αλήθεια-αρχές, ο Άνωθεν συναναστρέφεται επίσης τακτικά μαζί σας πάνω στις αλήθεια-αρχές και καθοδηγεί το έργο σας· επιπλέον, ο Άνωθεν σας κλαδεύει, πραγματοποιεί τον έλεγχο για εσάς και ανά πάσα στιγμή διορθώνει τις στρεβλώσεις σας. Τέταρτον, σε ό,τι αφορά το σημαντικό προσωπικό και το διοικητικό έργο, ο Άνωθεν σας βοηθάει προσωπικά πραγματοποιώντας τον έλεγχο και λαμβάνοντας τις αποφάσεις. Είναι γεγονός ότι όποιο έργο κι αν κάνετε, δεν το ολοκληρώνετε αυτόνομα· ο Άνωθεν ρυθμίζει, καθοδηγεί, διευθύνει και ελέγχει τα πάντα. Εσείς τι κάνετε, λοιπόν; Απλώς απολαμβάνετε πράγματα που είναι ήδη έτοιμα· είστε τόσο ευλογημένοι! Δεν χρειάζεται ν’ ανησυχείτε για τίποτα· απλώς πρέπει να πέσετε με τα μούτρα στη δουλειά. Αυτό είναι το έργο που σας αναλογεί. Έχετε πληρώσει ποτέ κάποιο επιπλέον τίμημα; (Όχι.) Ο Άνωθεν έχει κάνει όλο αυτό το κύριο, σημαντικό έργο· επομένως, όλο το έργο που κάνετε εσείς είναι πολύ εύκολο και δεν υπάρχουν καθόλου μεγάλες δυσκολίες. Υπό αυτές τις συνθήκες, αν οι άνθρωποι και πάλι δεν κάνουν καλά το έργο τους, τότε αυτό είναι αδικαιολόγητο και αποδεικνύει ότι πολύ απλά δεν το κάνουν ολόψυχα και δεν καταβάλλουν κάθε προσπάθεια για το έργο τους ή για να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Ποιος δεν έχει καθόλου ελαττώματα όταν κάνει έργο; Δεν επιτρέπεται στους ανθρώπους να έχουν προβλήματα;» Δεν απαιτείται από εσάς να πετύχετε την τελειότητα στο έργο σας· απλώς απαιτείται να είναι άνω του μετρίου και τότε θα θεωρείται ότι έχετε εκπληρώσει τις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών. Μήπως είναι αυτό πολύ απαιτητικό; (Όχι.) Είναι εύκολο το έργο κάποιου να είναι άνω του μετρίου, με βάση την κατεύθυνση και τον έλεγχο του Άνωθεν· απλώς εξαρτάται από το κατά πόσο οι άνθρωποι επιδιώκουν ειλικρινά την αλήθεια. Αν δεν καταβάλλουν καμία προσπάθεια σε ό,τι έχει να κάνει με την αλήθεια και θέλουν μονίμως να είναι επιπόλαιοι και αν τους ικανοποιεί απλώς ν’ ακολουθούν τις τυπικές διαδικασίες όταν εργάζονται, να μην κάνουν τίποτε κακό, να μην προκαλούν αναστατώσεις ή διαταράξεις και να μην έχουν τίποτε να ενοχλεί τη συνείδησή τους, τότε δεν μπορούν να είναι άνω του μετρίου. Οι περισσότεροι επικεφαλής και εργάτες έχουν μια τέτοια στάση όταν εργάζονται· κάνουν λίγο έργο, αλλά δεν θέλουν να εξαντληθούν, τους ικανοποιεί να είναι απλώς μέτριοι και όσο για το πώς είναι τα αποτελέσματα του έργου τους, θεωρούν ότι αυτό είναι δουλειά του Θεού και ότι δεν έχει καμία σχέση με αυτούς. Άραγε, είναι αποδεκτή αυτή η στάση; Αν έχεις μια τέτοια στάση, τότε το έργο που μπορείς να κάνεις είναι πολύ περιορισμένο και δεν το κάνεις με όλες σου τις δυνάμεις· αυτό υποδηλώνει ότι είτε δεν είσαι ικανός να κάνεις αληθινό έργο είτε δεν κάνεις αληθινό έργο, κι έτσι θα πρέπει να χαρακτηριστείς ψευδο-επικεφαλής. Αυτό είναι απολύτως πρέπον και δεν είναι άδικο. Κάποιοι άνθρωποι λένε μονίμως: «Οι απαιτήσεις που έχεις από εμάς είναι πολύ υψηλές. Αν δεν κάνουμε αυτό το έργο, τότε είμαστε ψευδο-επικεφαλής, και αν δεν πληρούμε αυτήν την απαίτηση, τότε και πάλι είμαστε ψευδο-επικεφαλής. Τι νομίζεις ότι είμαστε; Δεν είμαστε ρομπότ, δεν είμαστε τέλειοι. Είμαστε απλώς συνηθισμένοι άνθρωποι, είμαστε απλώς θνητοί. Μας λες να είμαστε συνηθισμένοι άνθρωποι, κανονικοί άνθρωποι· γιατί, λοιπόν, έχεις τόσο υψηλές απαιτήσεις από εμάς τους επικεφαλής;» Στην πραγματικότητα, οι απαιτήσεις που έχω από εσάς δεν είναι υψηλές. Απλώς σας ζητάω να εκπληρώνετε τις ευθύνες που οφείλει να εκπληρώνει ένα ανθρώπινο ον. Αυτό είναι κάτι που οφείλεις και πρέπει να κάνεις και είναι κάτι που μπορείς να πετύχεις ως επικεφαλής και εργάτης. Αν, ωστόσο, δεν εργάζεσαι σκληρά πασχίζοντας για την αλήθεια και φοβάσαι μονίμως να υποφέρεις κακουχίες και λαχταράς συνεχώς τις ανέσεις, τότε όποιους λόγους ή όποιες δικαιολογίες κι αν έχεις, σίγουρα θα είσαι ψευδο-επικεφαλής. Είναι σαν τα πράγματα που πρέπει να επιτυγχάνουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση και τα πράγματα που πρέπει να φροντίζουν μόνοι τους οι ενήλικες, όπως τι ώρα θα πρέπει να σηκωθεί το πρωί ένας ενήλικας, πόσα γεύματα θα πρέπει να τρώει και πόσες ώρες θα πρέπει να εργάζεται την ημέρα και πότε θα πρέπει να πλένει τα ρούχα του· πρέπει να φροντίζεις γι’ αυτά τα πράγματα μόνος σου και δεν χρειάζεται να ρωτήσεις κανέναν άλλον γι’ αυτά. Αν ρωτάς άλλους ανθρώπους για τα πάντα και δεν καταλαβαίνεις τίποτε, τότε δεν σημαίνει αυτό ότι έχεις ανεπαρκή νοημοσύνη και ότι είσαι κουτορνίθι; Δεν σημαίνει αυτό ότι δεν μπορείς να φροντίσεις τον εαυτό σου; Άραγε, μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να είναι επικεφαλής; Δεν είναι ψευδο-επικεφαλής; Τέτοιοι άνθρωποι θα πρέπει ν’ απομακρύνονται από τα καθήκοντά τους. Αυτοί οι άνθρωποι θέλουν και πάλι να παραμένουν γαντζωμένοι στη θέση τους και δεν την εγκαταλείπουν και θέλουν, ωστόσο, να είναι επικεφαλής! Κάποιοι ψευδο-επικεφαλής, αφού απομακρυνθούν από τα καθήκοντά τους, αισθάνονται αδικημένοι και κλαίνε χωρίς σταματημό. Κλαίνε μέχρι που πρήζονται τα μάτια τους. Γιατί κλαίνε; Δεν ξέρουν τι σόι πράγμα είναι. Όταν λέω ότι οι απαιτήσεις Μου από τους ανθρώπους δεν είναι υψηλές, αυτό που εννοώ είναι ότι σου ζητείται να κάνεις αυτό που μπορείς να πετύχεις· ο δρόμος είναι ήδη στρωμένος για σένα και το αντικείμενο έχει οριστεί, οι αποφάσεις έχουν ληφθεί κι εσύ πρέπει απλώς ν’ αναλάβεις δράση. Είναι σαν το φαγητό: Τα σιτηρά, τα λαχανικά, τα κάθε είδους καρυκεύματα, οι κατσαρόλες και οι φούρνοι έχουν ετοιμαστεί για σένα και το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να μάθεις πώς να μαγειρεύεις· αυτό οφείλει να κάνει και να πετύχει ένας ενήλικας. Αν δεν μπορείς να το πετύχεις αυτό, τότε είσαι κουτορνίθι και δεν μπορείς να συγκαταλέγεσαι στο εύρος της νοημοσύνης των κανονικών ενηλίκων. Κάποιοι επικεφαλής δεν είναι ικανοί να κάνουν αυτό το αληθινό έργο, κι έτσι πρέπει ν’ απομακρύνονται από τα καθήκοντά τους. Πώς, λοιπόν, μπορούμε να ορίσουμε και να προσδιορίσουμε κατά πόσο κάποιος είναι ικανός να κάνει το έργο αυτού του είδους; Αν διαθέτεις τη νοημοσύνη και το επίπεδο ενός ενήλικα και διαθέτεις την ευσυνειδησία και το αίσθημα ευθύνης που οφείλει να έχει ένας ενήλικας, τότε θα πρέπει να μπορείς να κάνεις το έργο αυτού του είδους. Αν δεν μπορείς ή αν δεν το κάνεις, τότε είσαι ψευδο-επικεφαλής. Έτσι προσδιορίζεται, και είναι ακριβές να προσδιορίζεται μ’ αυτόν τον τρόπο. Δεν καταδικάζουμε ούτε κρίνουμε έναν άνθρωπο· είναι, λοιπόν, σκληρό; Όλα τα δεδομένα έχουν παρουσιαστεί και δεν είναι καθόλου σκληρό.

II. Οι ψευδο-επικεφαλής που έχουν χαμηλό επίπεδο

Μόλις συναναστραφήκαμε πάνω στις εκδηλώσεις των ψευδο-επικεφαλής ενός συγκεκριμένου είδους ως προς την ευθύνη τους να δίνουν άμεσα αναφορά και να αναζητούν πώς να λύσουν τη σύγχυση και τις δυσκολίες που απαντώνται κατά το έργο, καθώς και πάνω στους λόγους για τους οποίους τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι σε θέση να εκπληρώσουν τις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών. Αυτοί οι άνθρωποι είναι δήθεν πνευματικοί· επειδή δεν μπορούν να εντοπίσουν τη σύγχυση και τις δυσκολίες κατά το έργο, δεν είναι σε θέση να εκπληρώσουν αυτήν την ευθύνη. Αυτό είναι ένα είδος ανθρώπων. Υπάρχει κι ένα άλλο είδος ανθρώπων: Είναι ίδιοι μ’ αυτούς τους δήθεν πνευματικούς ανθρώπους· ούτε αυτοί είναι σε θέση να εντοπίσουν τα προβλήματα που υπάρχουν κατά το έργο, και γι’ αυτό δεν μπορούν να τ’ αναφέρουν άμεσα στον Άνωθεν και ν’ αναζητήσουν λύσεις από τον Άνωθεν. Και αυτοί οι άνθρωποι απασχολούνται με έργο, παραμένουν απασχολημένοι όλη μέρα και δεν τεμπελιάζουν. Παραμένουν απασχολημένοι κάνοντας κηρύγματα, καλώντας τους αδελφούς και τις αδελφές σε διάφορα μέρη, κάνοντας ρυθμίσεις για το έργο ή ακόμα και αγοράζοντας κάθε λογής αντικείμενα για το εκκλησιαστικό έργο. Αν κάποιος αρρωστήσει, τον βοηθούν να βρει γιατρό· αν κάποιος αντιμετωπίζει δυσκολίες στο σπίτι, τον βοηθούν κανονίζοντας κάποια οικονομική βοήθεια· αν κάποιος βρίσκεται σε κακή κατάσταση, παίρνουν την πρωτοβουλία να τον στηρίξουν και να τον βοηθήσουν ενεργά στην επίλυση των προβλημάτων του. Με λίγα λόγια, παραμένουν πάντα απασχολημένοι με κάποιο έργο γενικών υποθέσεων. Αδιαφορούν για το αληθινό έργο της εκκλησίας, το ευαγγελικό έργο και τα προβλήματα της εκκλησιαστικής ζωής. Καθημερινά, εξαντλούν τις δυνάμεις τους τρέχοντας από δω κι από εκεί και παραμένουν απασχολημένοι με τον χειρισμό και την επίλυση των υποθέσεων της εκκλησίας και των ιδιωτικών ζητημάτων των αδελφών. Νομίζουν ότι, ως επικεφαλής, θα πρέπει να εκτελούν αυτές τις εργασίες, αλλά ποτέ δεν συνειδητοποιούν ποιο είναι το ουσιαστικό έργο ενός επικεφαλής και, όσο σκληρά κι αν εργάζονται, και πάλι δεν μπορούν να εντοπίσουν τα αληθινά και κρίσιμα προβλήματα που υπάρχουν στην εκκλησία. Κι έτσι, όταν προκύπτουν αναστατώσεις και εμπόδια στην εκκλησιαστική ζωή και όταν ο εκλεκτός λαός του Θεού αντιμετωπίζει δυσκολίες στη ζωή-είσοδο, αυτοί οι επικεφαλής δεν είναι σε θέση να λύσουν άμεσα αυτά τα προβλήματα. Παρόλο που εργάζονται συνεχώς και καθημερινά δεν τεμπελιάζουν ούτε στιγμή, τι μπορούν να πετύχουν παραμένοντας τόσο απασχολημένοι; Εμφανίζονται πολλά προβλήματα στο εκκλησιαστικό έργο, αλλά εκείνοι δεν μπορούν να τα εντοπίσουν. Εξωτερικά, φαίνονται σχολαστικοί, ευσυνείδητοι και εργατικοί, κι ωστόσο τα προβλήματα εμφανίζονται στο έργο το ένα μετά το άλλο, κι εκείνοι δαπανούν τον χρόνο τους μπαλώνοντας τρύπες, λύνοντας κάθε λογής «σύνθετα και δύσκολα προβλήματα» και αντιμετωπίζοντας κάθε λογής κακούς ανθρώπους και ανθρώπους που προκαλούν τις αναστατώσεις και τις διαταράξεις που εμφανίζονται στην εκκλησία. Απασχολούνται με τέτοιου είδους έργο, κι ωστόσο δεν μπορούν να διακρίνουν ούτε τα πιο στοιχειώδη προβλήματα. Δεν είναι σε θέση να διακρίνουν ξεκάθαρα τι είναι καλή ανθρώπινη φύση και τι είναι κακή ανθρώπινη φύση, τι είναι καλό επίπεδο και τι είναι χαμηλό επίπεδο, τι σημαίνει να έχει κανείς αληθινό ταλέντο και γνώσεις και τι σημαίνει να έχει κανείς χαρίσματα. Επίσης, δεν μπορούν να διακρίνουν ποια είδη ανθρώπων καλλιεργεί ο οίκος του Θεού και ποια είδη ανθρώπων αποκλείει, ποιοι άνθρωποι επιδιώκουν την αλήθεια και ποιοι όχι, ποιοι άνθρωποι κάνουν πρόθυμα το καθήκον τους και ποιοι δεν κάνουν το καθήκον τους, ποιοι άνθρωποι μπορούν να οδηγηθούν στην τελείωση και να γίνουν άνθρωποι του Θεού και ποιοι είναι απλοί δουλευτές και ούτω καθεξής. Θεωρούν ότι εκείνοι που πρέπει κυρίως να καλλιεργηθούν είναι όσοι μπορούν να λένε μεγάλα λόγια και να ξεστομίζουν κενές θεωρίες αλλά δεν μπορούν να κάνουν αληθινό έργο. Μάλιστα, τους αναθέτουν και τους εμπιστεύονται σημαντικό έργο, ενώ καθυστερούν την προαγωγή και την καλλιέργεια όσων έχουν ανόθευτη κατανόηση, επίπεδο και ικανότητα κατανόησης της αλήθειας, απλώς και μόνο επειδή αυτοί οι άνθρωποι δεν πιστεύουν πολύ καιρό στον Θεό ή επειδή έχουν αποκαλύψει αλαζονική διάθεση. Τέτοια προβλήματα προκύπτουν συχνά στην εκκλησία και αυτό έχει αντίκτυπο στην πρόοδο του εκκλησιαστικού έργου. Αυτά είναι τα αληθινά προβλήματα, κι ωστόσο οι επικεφαλής αυτού του είδους δεν μπορούν να τα δουν ούτε να τα εντοπίσουν, και μάλιστα δεν έχουν καμία απολύτως επίγνωση γι’ αυτά. Όταν κακοί άνθρωποι προκαλούν αναστατώσεις και διαταράξεις, αυτοί οι επικεφαλής τούς δίνουν μια ευκαιρία να τεθούν σε παρατήρηση και να κάνουν αυτοκριτική, ενώ όταν άλλοι άνθρωποι, που δεν είναι κακοί, κάνουν περιστασιακά κάποια μικρά λάθη επειδή είναι νέοι και ανίδεοι και ενεργούν χωρίς αρχές —λάθη που δεν είναι ζητήματα αρχής— οι επικεφαλής αυτού του είδους αντιμετωπίζουν αυτά τα λάθη σαν ασυγχώρητες αμαρτίες και στέλνουν αυτούς τους ανθρώπους σπίτι τους. Οι ψευδο-επικεφαλής αυτού του είδους απασχολούνται με έργο καθημερινά και, εξωτερικά, φαίνονται να καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια και να δαπανούν πολύ από τον χρόνο τους, κι ωστόσο, όσο κι αν εργάζονται, κανείς δεν λαμβάνει από αυτό αληθινή παροχή ζωής. Ό,τι προβλήματα και δυσκολίες κι αν έχει ο εκλεκτός λαός του Θεού, οι ψευδο-επικεφαλής αυτού του είδους δεν μπορούν να τα λύσουν μέσα από τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια· το μόνο που μπορούν είναι να παροτρύνουν με αγάπη τον εκλεκτό λαό του Θεού και να κηρύττουν λόγια και δόγματα για να του δώσουν κουράγιο. Επομένως, υπό την ηγεσία τέτοιων ανθρώπων, ο εκλεκτός λαός του Θεού δεν λαμβάνει παροχή ζωής, απλώς πιστεύει στον Θεό και κάνει τα καθήκοντά του από ενθουσιασμό και δεν πετυχαίνει τη ζωή-είσοδο· για πόσο μπορεί να συνεχίσει έτσι; Ως αποτέλεσμα, κάποιοι άνθρωποι είναι συχνά αρνητικοί και αδύναμοι και λαχταρούν μονίμως τη μέρα που θα έρθει ο Θεός, ενώ τα οράματα γίνονται ολοένα και πιο ασαφή γι’ αυτούς και, όταν αντιμετωπίζουν ζητήματα, καταλήγουν να έχουν αντιλήψεις και παρερμηνείες σχετικά με τον Θεό, και μάλιστα ορισμένοι φτάνουν ακόμη και σε σημείο ν’ αμφιβάλλουν για τον Θεό και να είναι επιφυλακτικοί απέναντί Του. Οι ψευδο-επικεφαλής, όταν έρχονται αντιμέτωποι μ’ αυτά τα προβλήματα, είναι εντελώς ανίκανοι να τα λύσουν και το μόνο που κάνουν είναι να τ’ αποφεύγουν. Δεν διαβάζουν ποτέ τα λόγια του Θεού ούτε προσεύχονται στον Θεό μαζί με τον εκλεκτό λαό του Θεού για ν’ αναζητήσουν την αλήθεια και να λύσουν προβλήματα· ποτέ δεν εκτελούν αυτό το έργο. Καθημερινά, απλώς απασχολούνται με κάποιο έργο γενικών υποθέσεων και ορισμένα εξωτερικά ζητήματα, ζητήματα που δεν έχουν καμία σχέση με τη ζωή-είσοδο ή με την αλήθεια. Νομίζουν ότι εφόσον απασχολούνται με διάφορα πράγματα, αυτό σημαίνει ότι κάνουν το καθήκον τους, ότι εκπληρώνουν τις ευθύνες τους και ότι δεν είναι δυνατόν να είναι ψευδο-επικεφαλής. Στην πραγματικότητα, το γεγονός ότι απασχολούνται μ’ αυτές τις γενικές υποθέσεις δεν βοηθάει καθόλου τους αδελφούς και τις αδελφές να προχωρήσουν στη ζωή, πόσο μάλλον επιτρέπουν στον εκλεκτό λαό του Θεού να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα. Πείτε Μου, δεν υπάρχει πρόβλημα με το επίπεδο των ψευδο-επικεφαλής αυτού του είδους; Δεν μπορούν να διακρίνουν τίποτα και νομίζουν ότι εφόσον εργάζονται, τότε όλα τα προβλήματα θα εξαφανιστούν δια μαγείας και θα επιλυθούν έμμεσα. Άραγε, δεν είναι πολύ μπερδεμένοι αυτοί οι άνθρωποι; Δεν είναι πολύ χαμηλό το επίπεδό τους; Δεν μπορούν να διακρίνουν τίποτα, δεν μπορούν να κάνουν αληθινό έργο, κι έτσι είναι όντως ψευδο-επικεφαλής και ψευδο-εργάτες. Είναι απλούστατο να διακρίνει κανείς αυτό το ζήτημα.

Πλέον, υπάρχουν ψευδο-επικεφαλής και ψευδο-εργάτες στις εκκλησίες παντού. Εργάζονται μόνο από ενθουσιασμό και δεν κατανοούν καθόλου την αλήθεια. Δεν ξέρουν ποιο είναι το έργο ενός επικεφαλής ή ενός εργάτη ούτε είναι ικανοί να συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια για να λύνουν ζητήματα· απλώς απασχολούνται όλη μέρα στα τυφλά με κάποιο έργο γενικών υποθέσεων. Για παράδειγμα, ας πούμε ότι η εκκλησία χρειάζεται ν’ αγοράσει ένα αντικείμενο. Δεν πρόκειται για κάποια σημαντική εργασία· απλώς θα πρέπει ν’ ανατεθεί σε κάποιον που γνωρίζει τον σχετικό τομέα να πάει και να το αγοράσει. Ωστόσο, ένας ψευδο-επικεφαλής φοβόταν μήπως δαπανηθούν πάρα πολλά χρήματα, κι έτσι ανέθεσε σε κάποιον να ψάξει σε διάφορα μέρη για ν’ αγοράσει το πιο φθηνό προϊόν. Το αποτέλεσμα ήταν ν’ αγοράσει ένα φθηνό προϊόν που χάλασε μέσα σε λίγες μέρες χρήσης και έπρεπε να πάει ν’ αγοράσει άλλο. Όχι μόνο δεν εξοικονόμησε χρήματα, αλλά, αντιθέτως, κατέληξε να δαπανήσει περισσότερα. Άραγε, αυτός ο τρόπος χειρισμού του ζητήματος ακολουθεί τις αρχές; Δεν χρειάζεται ν’ αγοράσει κανείς ένα επώνυμο προϊόν, αλλά το σωστό είναι ν’ αγοράσει τουλάχιστον κάτι που έχει την κατάλληλη ποιότητα και είναι χρηστικό. Οι ψευδο-επικεφαλής ανησυχούν πολύ για το έργο γενικών υποθέσεων, κι αυτό δεν είναι λάθος. Ωστόσο, δεν παίρνουν στα σοβαρά το κρίσιμο έργο του οίκου του Θεού, κι αυτό είναι μεγάλο λάθος· αυτό σημαίνει ότι δεν εκτελούν ουσιαστικό έργο. Αντικείμενα όπως το ευαγγελικό έργο, το έργο παραγωγής ταινιών, το κειμενικό έργο, το έργο βίντεο βιωματικών μαρτυριών και το έργο της προσαρμογής των καθηκόντων των επικεφαλής και των εργατών, είναι όλα καίρια, κι ωστόσο οι ψευδο-επικεφαλής δεν τα θεωρούν σημαντικά, αλλά τα παραμερίζουν και τα αγνοούν. Έχουν ανεπαρκές επίπεδο και δεν ξέρουν πώς να κάνουν το έργο, αλλά ούτε προσπαθούν να μάθουν. Αντιθέτως, σκέφτονται: «Εφόσον υπάρχει κάποιος αρμόδιος γι’ αυτό το έργο, δεν υπάρχει πρόβλημα. Σίγουρα, δεν είμαι κι εγώ απαραίτητος. Εγώ χειρίζομαι τις σημαντικές εργασίες. Αυτά είναι απλώς μικροπράγματα με τα οποία δεν χρειάζεται ν’ ασχολούμαι. Αφού του έχω πει τις αρχές, η δουλειά μου έχει τελειώσει». Οι ψευδο-επικεφαλής φαίνονται εξωτερικά ότι είναι πολύ απασχολημένοι, αλλά αν εξετάσεις τα πράγματα με τα οποία ασχολούνται, ούτε ένα δεν είναι κρίσιμο αντικείμενο του εκκλησιαστικού έργου, ούτε ένα δεν είναι αντικείμενο έργου που φροντίζει για τη ζωή των ανθρώπων και ούτε ένα δεν είναι αντικείμενο έργου που έχει να κάνει με τη χρήση της αλήθειας για την επίλυση ζητημάτων. Τα πράγματα με τα οποία ασχολούνται δεν έχουν καμία απολύτως αξία κι αυτοί οι ψευδο-επικεφαλής απλώς παραμένουν απασχολημένοι στα τυφλά. Δεν ξέρουν τι έργο θα πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες για να συμβαδίζουν με τις προθέσεις του Θεού· απλώς βασίζονται στον ενθουσιασμό τους για ν’ απασχολούνται με κάποιες εργασίες που τους αρέσει να κάνουν. Κάνουν λεπτομερείς ερωτήσεις για ασήμαντα ζητήματα που δεν σχετίζονται με το εκκλησιαστικό έργο, όπως τι ρούχα φοράνε οι αδελφοί και οι αδελφές, τι κουρέματα έχουν, πώς αλληλεπιδρούν με τους άλλους και πώς μιλάνε και συμπεριφέρονται. Νομίζουν ότι έτσι είναι φιλικοί και προσιτοί και ότι ένας επικεφαλής οφείλει να λύνει τα ζητήματα στην αληθινή ζωή των ανθρώπων, ότι αυτό είναι κάτι που πρέπει να εμπεριέχει η κανονική ανθρώπινη φύση. Κι ωστόσο, δεν παίρνουν στα σοβαρά το κρίσιμο έργο, όπως το ευαγγελικό έργο, το έργο παραγωγής ταινιών, το έργο των ύμνων, το κειμενικό έργο, το διοικητικό έργο, το έργο του ποτίσματος των νέων πιστών, το έργο της ίδρυσης εκκλησιών, το έργο της προαγωγής και της καλλιέργειας των ανθρώπων και ούτω καθεξής. Δεν συμμετέχουν καθόλου σ’ αυτό το έργο και δεν το παρακολουθούν· είναι σαν αυτό το έργο να μην έχει καμία σχέση μ’ αυτούς. Αυτοί οι ψευδο-επικεφαλής δεν λύνουν τα πολλά προβλήματα που συσσωρεύονται στην εκκλησία, δεν απομακρύνουν από τα καθήκοντά τους τους ψευδο-επικεφαλής που πρέπει ν’ απομακρυνθούν, δεν περιορίζουν ούτε χειρίζονται τους κακούς ανθρώπους που κάνουν κακό και βγαίνουν εκτός ελέγχου, και δεν συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια για ν’ αντιμετωπίσουν κάποιους ανθρώπους που είναι επιπόλαιοι, ασυγκράτητοι και απείθαρχοι και που κωλυσιεργούν κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Τι πρόβλημα είναι αυτό; Δεν αναζητούν την αλήθεια για να λύσουν αυτά τα πραγματικά προβλήματα· άραγε, είναι άνθρωποι που κάνουν αληθινό έργο; Οι ασήμαντες και άσχετες εργασίες που εκτελούν τους φαίνονται βαθιά μέσα τους καίριες και σημαντικές. Απασχολούνται όλη μέρα μ’ αυτά τα ανούσια πράγματα, πιστεύοντας ότι εκπληρώνουν τις ευθύνες τους και ότι είναι αφοσιωμένοι, αλλά δεν κάνουν ούτε ένα ουσιαστικό αντικείμενο του έργου που τους έχει εμπιστευτεί ο Θεός· άραγε, άνθρωποι όπως αυτοί δεν είναι ψευδο-επικεφαλής; Είναι το αντίστοιχο των διευθυντών των υποπεριφερειακών γραφείων στην κοινωνία, είναι απλώς οι κουτσομπόληδες της γειτονιάς· είναι, λοιπόν, και πάλι επικεφαλής και εργάτες του οίκου του Θεού; Είναι όντως ψευδο-επικεφαλής και ψευδο-εργάτες. Για ποιον λόγο αυτοί οι άνθρωποι χαρακτηρίζονται ψευδο-επικεφαλής και ψευδο-εργάτες; (Επειδή το επίπεδό τους είναι πολύ χαμηλό, επειδή δεν μπορούν να κάνουν αληθινό έργο και το μόνο που μπορούν είναι να χειρίζονται κάποια ασήμαντα ζητήματα.) Αυτός είναι ο συγκεκριμένος λόγος. Το επίπεδο αυτών των ανθρώπων είναι πολύ χαμηλό· όσα κηρύγματα κι αν ακούσουν, όσες εργασιακές ρυθμίσεις κι αν διαβάσουν, όσα χρόνια κι αν κάνουν το καθήκον τους στον οίκο του Θεού ή όσα χρόνια κι αν είναι επικεφαλής, ποτέ δεν ξέρουν τι κάνουν, κατά πόσο αυτό που κάνουν είναι σωστό ή λάθος ή κατά πόσο εκπληρώνουν τα καθήκοντα που οφείλουν να εκπληρώνουν. Θεωρούν ότι αρκεί να παραμένουν απασχολημένοι για να εμπίπτουν στον ορισμό των επικεφαλής και των εργατών. Όπως ένα γαϊδούρι που γυρίζει μια μυλόπετρα, συνεχίζουν να τραβάνε μέχρι που δεν μπορούν πλέον να κουνηθούν, και θεωρούν ότι αυτό σημαίνει πως εκπληρώνουν τις ευθύνες τους. Προς όποια κατεύθυνση κι αν τραβάνε και είτε τραβάνε με την απαιτούμενη ενέργεια είτε όχι, εκείνοι θεωρούν ότι εκπληρώνουν τις ευθύνες τους. Υπάρχουν πολλά ζητήματα που δεν είναι σε θέση να διακρίνουν και δεν προσπαθούν να τα λύσουν ούτε τ’ αναφέρουν στον Άνωθεν ή αναζητούν λύσεις από τον Άνωθεν. Όσα χρόνια κι αν εργάζονται ή όσα χρόνια κι αν βρίσκονται σ’ επαφή με ανθρώπους, δεν γνωρίζουν καν αν κάποιος εμφανίζει τις εκδηλώσεις ενός νέου πιστού που έχει ρηχό θεμέλιο στην πίστη του και δεν κατανοεί την αλήθεια ή αν εμφανίζει τις εκδηλώσεις ενός δύσπιστου, κι ούτε γνωρίζουν πώς πρέπει να τον διακρίνουν ή να τον χαρακτηρίσουν. Όταν δύο άνθρωποι βρίσκονται σε αρνητική κατάσταση, εκείνοι δεν ξέρουν ποιος από τους δύο αξίζει να καλλιεργηθεί και ποιος όχι· όταν δύο άνθρωποι είναι κάπως επιπόλαιοι στα καθήκοντά τους, εκείνοι δεν μπορούν να διακρίνουν ποιος από τους δύο επιδιώκει την αλήθεια και ποιος είναι απλός δουλευτής, ποιος από τους δύο είναι ικανός να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα και ποιος από τους δύο δεν έχει καθόλου αλήθεια-πραγματικότητα. Δεν γνωρίζουν ποιοι άνθρωποι είναι πιθανό ν’ ακολουθήσουν το μονοπάτι των αντίχριστων μόλις γίνουν επικεφαλής, ακόμη κι αν έχουν συσχετιστεί μαζί τους για χρόνια. Σε όσες ανώφελες ασκήσεις κι αν επιδίδονται ή όσες άχρηστες εργασίες κι αν εκτελούν ή όσα προβλήματα κι αν υπάρχουν γύρω τους, εκείνοι δεν έχουν καμία επίγνωση και δεν συνειδητοποιούν αυτά τα ζητήματα. Αυτοί οι άνθρωποι, επειδή έχουν χαμηλό επίπεδο, επειδή είναι μπερδεμένοι στη σκέψη τους και είναι ανίκανοι να εκτελέσουν έργο, δυσκολεύονται πολύ να εκπληρώσουν τις ευθύνες ενός επικεφαλής ή ενός εργάτη. Αυτοί οι επικεφαλής και οι εργάτες μπορούν να κάνουν κάποιο απλό έργο γενικών υποθέσεων· πέρα από αυτό, δεν είναι ικανοί να κάνουν τίποτε που σχετίζεται με το ουσιαστικό έργο της εκκλησίας και δεν μπορούν να δουν ούτε να λύσουν οποιαδήποτε αληθινά προβλήματα κατά το έργο. Άραγε, αξίζει να καλλιεργηθούν τέτοιοι επικεφαλής με τέτοιο επίπεδο; Δεν γνωρίζουν καν τι είναι σύγχυση ή δυσκολίες και υστερούν ακόμη περισσότερο σε ό,τι αφορά τον χειρισμό τους σύμφωνα με τις αρχές. Ακόμη κι αν τα προβλήματα που απαντώνται κατά το εκκλησιαστικό έργο είναι πολύ κοινά, εκείνοι και πάλι δεν μπορούν να τα συνοψίσουν και να τα χαρακτηρίσουν ούτε ξέρουν πώς να συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια για να τα λύσουν· οι ψευδο-επικεφαλής αυτού του είδους είναι ολωσδιόλου ανίκανοι να χειριστούν ή να λύσουν αυτά τα προβλήματα που προκύπτουν συχνά στην εκκλησία. Το μεγαλύτερο πρόβλημά τους δεν είναι ότι είναι απρόθυμοι να πληρώσουν ένα τίμημα ή ότι φοβούνται την πολλή δουλειά και την κούραση, αλλά ότι έχουν χαμηλό επίπεδο, θολό μυαλό και δεν είναι σε θέση να κάνουν το σημαντικό έργο και το αληθινό έργο της εκκλησίας. Αντιθέτως, κάνουν απλώς κάποιο έργο γενικών υποθέσεων ή τους αρέσει ν’ ασχολούνται με κάποια άσχετα πράγματα, κι έπειτα θέλουν να παίζουν τον ρόλο των επικεφαλής και των εργατών· άραγε, δεν είναι μπερδεμένοι άνθρωποι με πολύ μεγάλες φιλοδοξίες και επιθυμίες; Οι επικεφαλής που έχουν χαμηλό επίπεδο είναι ολωσδιόλου ανίκανοι να κάνουν το βασικό έργο της εκκλησίας, δηλαδή το έργο που έχει να κάνει με τις αλήθεια-αρχές, ή περίπλοκο επαγγελματικό έργο, όπως το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου, το έργο του ποτίσματος των νέων πιστών της εκκλησίας, το έργο παραγωγής ταινιών, το κειμενικό έργο και το έργο του προσωπικού που αφορά τους επικεφαλής και τους εργάτες σε διάφορα επίπεδα. Γιατί είναι ανίκανοι να κάνουν αυτό το έργο; Επειδή έχουν πολύ χαμηλό επίπεδο και δεν μπορούν να συλλάβουν τις αρχές· υστερούν εντελώς σε όλο αυτό το έργο και είναι ανίκανοι να μάθουν πώς να το κάνουν. Για παράδειγμα, ας πούμε ότι κάποιος δίνει πέντε ανθρώπους σ’ έναν τέτοιο επικεφαλής και του ζητάει να κατανείμει έργο σ’ αυτούς τους πέντε ανθρώπους με βάση τη μόρφωσή τους, το επίπεδό τους, τα προτερήματα και τον χαρακτήρα τους. Άραγε, είναι εύκολη εργασία αυτή; Έχει κάποια σχέση με το επίπεδο των επικεφαλής και των εργατών; (Ναι.) Οι επικεφαλής και οι εργάτες που έχουν μέτριο επίπεδο θα κατανείμουν το έργο με σχετική ακρίβεια, αφού περάσουν λίγο χρόνο για να παρατηρήσουν, να γνωρίσουν καλύτερα και ν’ αλληλεπιδράσουν μ’ αυτούς τους πέντε ανθρώπους. Οι επικεφαλής και οι εργάτες που έχουν χαμηλό επίπεδο θα σκεφτούν ότι πέντε άνθρωποι είναι πάρα πολλοί· όταν υπάρχουν τόσο πολλοί άνθρωποι, μπερδεύονται και δεν ξέρουν πώς να τους κατανείμουν το έργο, και μάλιστα, αν τους κατανείμουν το έργο, δεν θα ξέρουν βαθιά μέσα τους κατά πόσο το κάνουν με τον κατάλληλο τρόπο ή όχι. Αυτό ισχύει σε ό,τι αφορά το προσωπικό. Όταν πρόκειται για τον χειρισμό ζητημάτων, αν, για παράδειγμα, πρέπει να χειριστούν και να λύσουν ταυτόχρονα δύο ή τρία ζητήματα, δεν θα ξέρουν πώς να κρίνουν και να διακρίνουν τη σχέση μεταξύ αυτών των ζητημάτων ούτε θα είναι σε θέση να σταθμίσουν ποιο πρόβλημα οφείλουν να λύσουν πρώτα και ποιο πρόβλημα μπορεί να λυθεί μετά χωρίς να προκληθούν καθυστερήσεις. Με άλλα λόγια, δεν ξέρουν πώς να σταθμίζουν τα υπέρ και τα κατά, δεν ξέρουν πώς να ιεραρχούν τις εργασίες κατά σειρά σπουδαιότητας και επείγουσας ανάγκης και δεν ξέρουν πώς να λύνουν προβλήματα. Ωστόσο, επειδή είναι επικεφαλής και εργάτες, παρόλο που δεν κατανοούν κάτι πρέπει να προσποιούνται ότι το κατανοούν, παρόλο που δεν αντιλαμβάνονται κάτι πρέπει να προσποιούνται ότι το αντιλαμβάνονται, και το μόνο που μπορούν είναι να κάνουν υπομονή και να κηρύττουν κάποια δόγματα για να τα κουτσοβολεύουν, καθώς και να λένε μερικά λόγια που ακούγονται ευχάριστα και να ξεμπερδεύουν άρον άρον. Έχουν πλήρη επίγνωση κατά πόσο αυτά που λένε είναι ακριβή ή όχι, κατά πόσο συνάδουν με τις αρχές ή όχι, κατά πόσο μπορούν να λύσουν ζητήματα ή όχι, αλλά θέλουν απλώς να τα κουτσοβολεύουν. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν πρόκειται να μπορέσουν να λύσουν ζητήματα μ’ αυτό που κάνουν, αλλά και πάλι δεν αναφέρουν τα προβλήματα στον Άνωθεν, κι έτσι καταλήγουν να προκαλούν καθυστερήσεις στο έργο και ν’ απομακρύνονται από τα καθήκοντά τους. Πείτε Μου, δεν είναι ανόητοι αυτοί οι άνθρωποι; Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες, όταν αναφέρουν προβλήματα, αφηγούνται όλα τα παλιά, ασήμαντα γεγονότα που έχουν συμβεί μέχρι σήμερα και, αφού πουν ένα σωρό πράγματα, και πάλι πρέπει να τους βοηθήσεις ν’ αναλύσουν και να κρίνουν ποια προβλήματα υπάρχουν. Δεν κατανοούν καν πώς να θέσουν ένα ζήτημα και μπορούν να μιλάνε για ώρες χωρίς να εξηγούν ξεκάθαρα ποιο είναι το επίκεντρο και ποια είναι η ουσία ενός ζητήματος. Όλα όσα λένε σχετίζονται μόνο με επιφανειακά πράγματα και είναι απλώς ένα σωρό ανοησίες! Δεν δείχνει αυτό ότι έχουν πολύ χαμηλό επίπεδο και ότι δεν είναι καλά στα μυαλά τους; Άραγε, οι άνθρωποι που έχουν επίπεδο είναι πρόθυμοι ν’ ακούνε αυτά τα πράγματα; Οι ακροατές τους απλώς θέλουν να μάθουν ποιες είναι οι τρέχουσες συνθήκες και οι εκδηλώσεις του ανθρώπου που αναφέρουν, καθώς και ποια κατάσταση τους προκαλεί σύγχυση και δεν μπορούν να τη λύσουν. Κι ωστόσο, αυτοί οι επικεφαλής και οι εργάτες μιλάνε διαρκώς για το έργο που έκανε αυτός ο άνθρωπος στο παρελθόν και δεν αναφέρουν τις τρέχουσες συνθήκες αυτού του ανθρώπου ούτε ποια σύγχυση και ποια προβλήματα έχουν οι ίδιοι. Λένε ένα σωρό πράγματα και κανείς δεν μπορεί να καταλάβει ακριβώς σε τι αναφέρονται. Ακόμη κι αν θέλουν να κάνουν μια ερώτηση, δεν ξέρουν από πού να ξεκινήσουν, δεν ξέρουν πώς να την εκφράσουν με αποτελεσματικό και κατανοητό τρόπο· δεν έχουν καν την ικανότητα να οργανώνουν τον λόγο τους. Δεν είναι αυτό μια εκδήλωση που δείχνει ότι έχουν εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο; Κάποιοι ψευδο-επικεφαλής έχουν χαμηλό επίπεδο και, όταν αναφέρουν ένα ζήτημα, λένε ένα σωρό ασυνάρτητα και ακατανόητα πράγματα κι έπειτα σκέφτονται: «Σου έδωσα επαρκείς πληροφορίες, έτσι δεν είναι; Σου ανέφερα όλα τα προηγούμενα και τα τωρινά στοιχεία γι’ αυτό το ζήτημα. Δεν μπορείς, λοιπόν, τώρα να καταλάβεις ποια είναι η ερώτηση που θέλω να κάνω;» Ό,τι κι αν τους ρωτήσεις ή όπως κι αν τους καθοδηγήσεις, δεν ξέρουν τι να πουν και ποτέ δεν αναφέρουν το κύριο σημείο του ζητήματος. Δεν είναι ότι τους λείπουν τα λόγια για να εκφραστούν ή ότι έχουν χαμηλή μόρφωση, αλλά ότι το επίπεδό τους είναι χαμηλό και είναι ανεγκέφαλοι, οπότε δεν ξέρουν πώς να εκφράζουν αυτά τα πράγματα, το μυαλό τους είναι μπερδεμένο και δεν μπορούν να εξηγήσουν ξεκάθαρα για να μπορέσουν να τους καταλάβουν οι άλλοι. Έχουν κάποιο αίσθημα φορτίου και, όσο περνάει ο καιρός, καταφέρνουν ν’ αποκτήσουν κάποια επίγνωση για ορισμένα ζητήματα, αλλά δεν ξέρουν πώς να τα εκφράσουν, δεν μπορούν να κατανοήσουν ποια είναι η ουσία των ζητημάτων, πόσο μάλλον να τα συνοψίσουν. Άραγε, μπορούν να κάνουν έργο οι άνθρωποι που έχουν τόσο χαμηλό επίπεδο; Άραγε, μπορούν να εκπληρώσουν τις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών; Όχι, δεν μπορούν. Ακόμη κι αν τους δώσεις χρόνο και ευκαιρίες και τους αφήσεις ν’ αναφέρουν και να περιγράφουν τα προβλήματα, δεν μπορούν να το κάνουν· μπορείς, λοιπόν, και πάλι να κάνεις μια συζήτηση με τέτοιους ανθρώπους; Μπορούν και πάλι ν’ αξιοποιηθούν; (Όχι.) Γιατί δεν μπορούν ν’ αξιοποιηθούν; Δεν μπορούν καν να μιλήσουν ξεκάθαρα και δεν έχουν καν το στοιχειώδες ανθρώπινο ένστικτο ώστε να χρησιμοποιούν τη γλώσσα για να εκφράζουν τις σκέψεις, τις ιδέες και τις στάσεις τους· τι έργο μπορούν να κάνουν, λοιπόν; Παρόλο που μπορεί να έχουν κάποιο προτέρημα, πραγματικό ενθουσιασμό και λίγο αίσθημα ευθύνης, καθώς και αρκετά ειλικρινή καρδιά, το επίπεδό τους είναι πολύ χαμηλό, δεν μπορούν να μάθουν τίποτε όσο κι αν τους διδάξεις, και ακόμα κι αν τους διδάξεις πώς να μιλάνε, δεν πρόκειται να πάρουν το κολάι, κι έτσι θα εκνευριστείς και θα θυμώσεις. Όταν μιλάνε, τα κάνουν θάλασσα και σου προκαλούν σύγχυση· δεν μπορούν να πουν τίποτε με σαφήνεια και αυτά που λένε είναι απλώς ένα σωρό ανοησίες. Το πιο λυπηρό είναι ότι δεν κατανοούν την ανθρώπινη γλώσσα, κι ωστόσο εξακολουθούν να ενεργούν στα τυφλά, νομίζουν ότι είναι ικανοί και είναι ανυποχώρητοι όταν τους κλαδεύεις. Πώς μπορούν να κάνουν καλά το έργο ενός επικεφαλής; Όταν ένας επικεφαλής ή εργάτης έχει τόσο χαμηλό επίπεδο που δεν μπορεί να εκφραστεί γλωσσικά, άραγε μπορεί να είναι ικανός στο έργο; (Όχι.) Και τι σημαίνει να μην είναι ικανός στο έργο του; Σημαίνει ότι είναι ανίκανος να εντοπίσει άμεσα τις δυσκολίες και τα προβλήματα που απαντώνται κατά το έργο και, ασφαλώς, σημαίνει ότι όποια ζητήματα κι αν προκύπτουν στο έργο, εκείνος δεν μπορεί ποτέ να τα λύσει άμεσα ούτε μπορεί να τ’ αναφέρει άμεσα στον Άνωθεν και ν’ αναζητήσει λύσεις από τον Άνωθεν· του είναι πολύ δύσκολο και είναι ανίκανος να το κάνει. Αυτό το έργο είναι εξαιρετικά δύσκολο για τέτοιους ανθρώπους που έχουν χαμηλό επίπεδο· είναι σαν να προσπαθεί κανείς να κάνει τον γάιδαρο να πετάξει ή να βάλει το ψάρι να ζήσει στη στεριά —είναι πολύ κοπιαστικό.

Κάποιοι λένε: «Νιώθω άσχημα γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Τρέχουν τόσο πολύ από δω κι από εκεί για να χειριστούν κάθε λογής εργασίες και καταλήγουν να χαρακτηριστούν ψευδο-επικεφαλής λόγω του χαμηλού τους επιπέδου. Μήπως, λοιπόν, αυτό σημαίνει ότι οι κακουχίες που υπέμειναν ήταν όλες μάταιες; Δεν είναι αυτό άδικη μεταχείριση;» Η απομάκρυνση των ψευδο-επικεφαλής από τα καθήκοντά τους δείχνει υπευθυνότητα απέναντι στον εκλεκτό λαό του Θεού και στο έργο της εκκλησίας· πώς μπορεί, λοιπόν, να είναι άδικη μεταχείριση; Αν επιμείνεις ν’ αφήσεις τους ψευδο-επικεφαλής να παραμείνουν στη θέση τους, άραγε δεν βλάπτει αυτό τον εκλεκτό λαό του Θεού; Μήπως εννοείς ότι δεν είναι άδικη μεταχείριση να βλάπτεται ο εκλεκτός λαός του Θεού; Όταν ο οίκος του Θεού απομακρύνει έναν ψευδο-επικεφαλής από τα καθήκοντά του, δεν τον καταδικάζει ούτε τον στέλνει στην κόλαση, αλλά αντιθέτως του δίνει μια ευκαιρία να σωθεί. Άραγε, μπορεί να σωθεί αν συνεχίσει να είναι ψευδο-επικεφαλής; Ποια θα είναι η τελική του έκβαση; Γιατί δεν εξετάζεις το ζήτημα μ’ αυτόν τον τρόπο; Επιπλέον, ποιος είναι ο σκοπός της πίστης στον Θεό; Σίγουρα, δεν προχωράει κανείς μπροστά μόνο από τη θέση του επικεφαλής. Μήπως δεν υπάρχουν άλλα καθήκοντα να κάνει κάποιος, αν δεν είναι επικεφαλής; Μήπως δεν υπάρχει μονοπάτι σωτηρίας για εκείνους που δεν είναι επικεφαλής και που έχουν χαμηλό επίπεδο; (Όχι, αυτό δεν είναι αλήθεια.) Ποιο είναι, λοιπόν, το μονοπάτι άσκησης; Αυτό που αναλύουμε τώρα είναι οι εκδηλώσεις και τα προβλήματα που εμφανίζονται στους ψευδο-επικεφαλής που έχουν χαμηλό επίπεδο· δεν τους καταδικάζουμε ούτε τους καταριόμαστε, απλώς τους αναλύουμε. Ο σκοπός αυτής της ανάλυσης είναι να καταφέρουν αυτοί οι άνθρωποι να γνωρίσουν με ακρίβεια τον εαυτό τους και να προσανατολιστούν, να γνωρίσουν την αξία τους και να κατανοήσουν επακριβώς τι είναι οι επικεφαλής και οι εργάτες, τι έργο πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες, κι έπειτα να συγκρίνουν αυτά τα πράγματα με τον εαυτό τους για να δουν κατά πόσο είναι κατάλληλοι για επικεφαλής ή εργάτες. Αν το επίπεδό σου είναι πραγματικά πολύ χαμηλό, τόσο χαμηλό που δεν έχεις την ικανότητα να εκφράζεσαι με λόγια ή την ικανότητα να εκφράζεις τις σκέψεις και τις απόψεις σου ή την ικανότητα να εντοπίζεις προβλήματα, τότε δεν είσαι κατάλληλος για επικεφαλής ή εργάτης, δεν είσαι ικανός να κάνεις το καθήκον ενός επικεφαλής ή ενός εργάτη και είσαι ανίκανος να κάνεις το έργο ενός επικεφαλής ή ενός εργάτη. Και εφόσον έχεις χαμηλό επίπεδο, πρέπει να έχεις αυτήν την αυτογνωσία. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Έχω χαμηλό επίπεδο. Και λοιπόν; Έχω καλή ανθρώπινη φύση, οπότε πρέπει να είμαι επικεφαλής». Είναι αυτή η αρχή; Άλλοι λένε: «Έχω καλή ανθρώπινη φύση και, εκτός αυτού, είμαι πρόθυμος να υπομείνω κακουχίες και να πληρώσω ένα τίμημα, μπορώ να κάνω κηρύγματα, έχω ένα θεμέλιο στην πίστη μου και έχω φυλακιστεί λόγω της πίστης μου στον Θεό. Δεν μετράνε αυτά τα πράγματα ως κεφάλαιο για να είμαι επικεφαλής ή εργάτης;» Άραγε, είναι αλήθεια ότι πρέπει να έχει κανείς κεφάλαιο για να είναι επικεφαλής ή εργάτης; (Όχι.) Αυτό που συζητάμε αυτήν τη στιγμή είναι οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών και, στο πλαίσιο αυτού του θέματος, μιλάμε για το ζήτημα του επιπέδου. Αν έχεις χαμηλό επίπεδο και δεν είσαι σε θέση να εκπληρώσεις αυτές τις ευθύνες, τότε θα πρέπει να έχεις την εξής αυτογνωσία: «Δεν έχω αυτό το επίπεδο και δεν μπορώ να είμαι επικεφαλής ή εργάτης. Όποιο κεφάλαιο κι αν έχω, είναι άχρηστο». Λες ότι έχεις καλή ανθρώπινη φύση, ότι είσαι αξιόπιστος, ότι έχεις την αποφασιστικότητα να υπομείνεις κακουχίες και ότι είσαι πρόθυμος να πληρώσεις ένα τίμημα· σ’ έχει μεταχειριστεί άδικα, λοιπόν, ο οίκος του Θεού; Ο οίκος του Θεού χρησιμοποιεί τους ανθρώπους έτσι ώστε ο καθένας να αξιοποιείται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, προσαρμόζοντας τους ρόλους προκειμένου να ταιριάζουν στον καθένα, και το κάνει αυτό με απολύτως σωστό τρόπο. Αν έχεις καλή ανθρώπινη φύση αλλά το επίπεδό σου είναι χαμηλό, τότε πρέπει να κάνεις καλά το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά και με όλες σου τις δυνάμεις· δεν είναι απαραίτητο να είσαι επικεφαλής ή εργάτης για να σε εγκρίνει ο Θεός. Ακόμη κι αν είσαι πρόθυμος να ταλαιπωρηθείς, αν δεν μπορείς να το κάνεις όπως οφείλει ένας επικεφαλής και δεν έχεις το επίπεδο που χρειάζεται για να είσαι επικεφαλής αλλά υστερείς σ’ αυτό, τι πρέπει να κάνεις; Μην πιέζεις τον εαυτό σου και μη δυσκολεύεις τη ζωή σου· αν μπορείς να κουβαλήσεις 25 κιλά, τότε κουβάλησε 25 κιλά. Μην προσπαθείς να κάνεις επίδειξη πιέζοντας τον εαυτό σου πέρα από τα όριά σου, λέγοντας: «25 κιλά δεν είναι αρκετά. Θέλω να κουβαλήσω ακόμη περισσότερα. Θέλω να κουβαλήσω 50 κιλά. Είμαι πρόθυμος να το κάνω, ακόμη κι αν πεθάνω από την εξάντληση!» Δεν είσαι ικανός για επικεφαλής ή εργάτης, αλλά αν συνεχίσεις να πιέζεις τον εαυτό σου πέρα από τα όριά σου για να κάνεις επίδειξη, ακόμη κι αν δεν εξαντληθείς, θα προκαλέσεις καθυστερήσεις στο εκκλησιαστικό έργο, θα επηρεάσεις την πρόοδο και την αποτελεσματικότητα του έργου και θα καθυστερήσεις την πρόοδο πολλών ανθρώπων στη ζωή· αυτή δεν είναι μια ευθύνη που μπορείς ν’ αναλάβεις. Επειδή έχεις ανεπαρκές επίπεδο, αν έχεις αυτογνωσία, θα πρέπει να προσφερθείς από μόνος σου να παραιτηθείς και να προτείνεις κάποιον άλλον για επικεφαλής ή εργάτη· κάποιον που έχει καλό επίπεδο, που αγαπά την αλήθεια και που είναι πιο υπεύθυνος από εσένα. Αυτό θα ήταν το λογικό και μόνο αν το κάνεις θα είσαι κάποιος που έχει πραγματικά ανθρώπινη φύση και λογική και κάποιος που πραγματικά κατανοεί και κάνει πράξη την αλήθεια. Αν παραιτηθείς από το πόστο σου επειδή είσαι ανίκανος να κάνεις το έργο ενός επικεφαλής, και κατόπιν επιλέξεις ένα καθήκον που σου ταιριάζει και προσφέρεις την αφοσίωσή σου ώστε να σε εγκρίνει ο Θεός, τότε είσαι εξαιρετικά έξυπνος άνθρωπος. Σκέφτεσαι συνεχώς: «Παρόλο που έχω χαμηλό επίπεδο, έχω καλή ανθρώπινη φύση, είμαι πρόθυμος να ταλαιπωρηθώ, να υπομείνω κακουχίες και να πληρώσω ένα τίμημα, έχω αποφασιστικότητα, είμαι πιο προσαρμοστικός από όλους εσάς σε ό,τι κάνω και είμαι ανοιχτόμυαλος και δεν φοβάμαι να κλαδευτώ ή να δοκιμαστώ. Παρόλο που το επίπεδό μου είναι λίγο χαμηλό, μπορώ και πάλι να είμαι επικεφαλής». Το γεγονός ότι έχεις χαμηλό επίπεδο δεν είναι πρόβλημα και αυτή η ανάλυση δεν έχει την πρόθεση να σε καταδικάσει, αλλά απλώς να σε χαρακτηρίσει για να μπορέσεις να κατανοήσεις ξεκάθαρα τι ακριβώς μπορείς να κάνεις και ποιο καθήκον σού ταιριάζει. Ωστόσο, το υφιστάμενο ζήτημα είναι ότι έχεις χαμηλό επίπεδο και δεν είσαι ικανός για επικεφαλής ή εργάτης. Παρόλο που έχεις εκλεγεί ως επικεφαλής ή εργάτης, δεν είσαι σε θέση να κάνεις καλά αυτό το έργο και το μόνο που μπορείς είναι να τα κάνεις θάλασσα. Αν έχεις καλή ανθρώπινη φύση, αν έχεις συνείδηση και λογική και είσαι πρόθυμος να ταλαιπωρηθείς και να πληρώσεις ένα τίμημα, τότε θα υπάρχει μια δουλειά που σου ταιριάζει κι ένα καθήκον που πρέπει να κάνεις και ο οίκος του Θεού θα κάνει λογικές ρυθμίσεις για σένα. Το γεγονός ότι δεν σου επιτρέπεται να είσαι επικεφαλής βασίζεται στους κανονισμούς και στις αρχές του οίκου του Θεού. Ωστόσο, ο οίκος του Θεού σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να σου αρνηθεί το δικαίωμά σου να κάνεις ένα καθήκον ή το δικαίωμά σου να πιστεύεις στον Θεό και να Τον ακολουθείς, επειδή έχεις χαμηλό επίπεδο. Δεν είναι σωστό αυτό; (Ναι, είναι.) Είναι απαραίτητο να συναναστραφούμε λεπτομερέστερα πάνω σ’ αυτό το ζήτημα; Κάποιοι άνθρωποι που έχουν χαμηλό επίπεδο το ακούνε αυτό και συλλογίζονται: «Ας μη συναναστραφούμε άλλο πάνω σ’ αυτό. Ντρέπομαι πολύ ν’ αντικρίσω τους άλλους. Ξέρω ότι έχω χαμηλό επίπεδο και ότι δεν πρόκειται να συνεχίσω να είμαι επικεφαλής ή εργάτης της εκκλησίας. Θα είμαι απλώς υπεύθυνος ομάδας ή επιβλέπων, διαφορετικά θα κάνω ασήμαντες δουλειές, όπως το μαγείρεμα ή το καθάρισμα. Δεν με πειράζει. Θα υπομείνω τις δυσκολίες του πόστου μου χωρίς παράπονα, θα υποταχθώ στις ρυθμίσεις του οίκου του Θεού και θα υποταχθώ στις ενορχηστρώσεις του Θεού. Το γεγονός ότι έχω χαμηλό επίπεδο οφείλεται στη χάρη του Θεού και εμπεριέχει τις καλές προθέσεις του Θεού. Όλα όσα κάνει ο Θεός είναι σωστά». Αν μπορείς να δεις τα πράγματα μ’ αυτόν τον τρόπο, τότε αυτό είναι καλό και σημαίνει ότι έχεις κάποια αυτογνωσία. Δεν θα συναναστραφώ εκτενώς πάνω σ’ αυτό το ζήτημα. Συνοψίζοντας, σε ό,τι έχει να κάνει με τους ανθρώπους που έχουν χαμηλό επίπεδο, απλώς αναλύουμε το πρόβλημα και εκθέτουμε την αλήθεια των γεγονότων, ώστε περισσότεροι άνθρωποι να έχουν τη σωστή στάση και οπτική απέναντι σ’ αυτούς τους ανθρώπους και ώστε να έχουν και οι ίδιοι τη σωστή στάση και οπτική απέναντι στο ζήτημα του χαμηλού τους επιπέδου και να μπορούν κατόπιν να προσανατολιστούν με ακρίβεια, να βρουν μια θέση κι ένα καθήκον που τους ταιριάζει, έτσι ώστε η ακλόνητη θέλησή τους να πληρώσουν ένα τίμημα και η αποφασιστικότητά τους να υπομείνουν τις κακουχίες ν’ αξιοποιηθούν με λογική και να φέρουν αποτελέσματα. Αυτό δεν έχει αντίκτυπο στο πώς κατανοείς και κάνεις πράξη την αλήθεια ούτε έχει αντίκτυπο στην εικόνα σου μέσα στον οίκο του Θεού.

III. Οι ψευδο-επικεφαλής που είναι τεμπέληδες και ενδίδουν στις ανέσεις

Μόλις συναναστραφήκαμε πάνω σε δύο είδη ψευδο-επικεφαλής. Υπάρχει κι άλλο ένα είδος ψευδο-επικεφαλής, στο οποίο αναφερόμαστε συχνά κατά τη συναναστροφή μας πάνω στο θέμα «των ευθυνών των επικεφαλής και των εργατών». Οι ψευδο-επικεφαλής αυτού του είδους έχουν κάποιο επίπεδο, δεν είναι ανόητοι, έχουν τρόπους και μεθόδους στο έργο τους, καθώς και σχέδια για την επίλυση προβλημάτων, και όταν τους ανατίθεται ένα αντικείμενο του έργου, μπορούν να το υλοποιήσουν προσεγγίζοντας τ’ αναμενόμενα πρότυπα. Είναι σε θέση να εντοπίζουν οποιαδήποτε προβλήματα που προκύπτουν στο έργο, και μάλιστα μπορούν να λύνουν κάποια από αυτά· όταν ακούνε τα προβλήματα που αναφέρουν κάποιοι άνθρωποι ή όταν παρατηρούν τη συμπεριφορά, τις εκδηλώσεις, τα λόγια και τις πράξεις κάποιων ανθρώπων, έχουν μια αντίδραση βαθιά μέσα τους και έχουν τη δική τους άποψη και στάση. Ασφαλώς, αν αυτοί οι άνθρωποι επιδιώκουν την αλήθεια και έχουν αίσθημα φορτίου, τότε όλα αυτά τα προβλήματα μπορούν να λυθούν. Ωστόσο, εντελώς απροσδόκητα, τα προβλήματα παραμένουν άλυτα στο έργο που είναι υπό την ευθύνη του είδους των ανθρώπων πάνω στο οποίο συναναστρεφόμαστε σήμερα. Γιατί; Επειδή αυτοί οι άνθρωποι δεν κάνουν αληθινό έργο. Αγαπούν την ευκολία και μισούν τη σκληρή δουλειά, οι προσπάθειές τους είναι απλώς επιπόλαιες και επιφανειακές, τους αρέσει να τεμπελιάζουν και ν’ απολαμβάνουν τα οφέλη της θέσης, τους αρέσει να διατάζουν τους άλλους και απλώς ανοίγουν λίγο το στόμα τους και κάνουν κάποιες υποδείξεις, κι έπειτα θεωρούν ότι το έργο τους έχει ολοκληρωθεί. Δεν παίρνουν στα σοβαρά κανένα από τα αντικείμενα του αληθινού έργου της εκκλησίας ούτε το κρίσιμο έργο που τους εμπιστεύεται ο Θεός· δεν έχουν αυτό το αίσθημα φορτίου, και ακόμη κι αν ο οίκος του Θεού δίνει κατ’ επανάληψη έμφαση σ’ αυτά τα πράγματα, εκείνοι και πάλι δεν τα παίρνουν στα σοβαρά. Για παράδειγμα, δεν θέλουν να παρεμβαίνουν ούτε να ρωτάνε για το έργο παραγωγής ταινιών ή για το κειμενικό έργο του οίκου του Θεού ούτε θέλουν να εξετάζουν πώς προχωράνε αυτά τα είδη έργου και τι αποτελέσματα επιτυγχάνουν. Απλώς κάνουν κάποιες έμμεσες ερωτήσεις, και μόλις μάθουν ότι οι άνθρωποι απασχολούνται μ’ αυτό το έργο και κάνουν αυτό το έργο, δεν ασχολούνται μ’ αυτό περαιτέρω. Ακόμη κι όταν ξέρουν πολύ καλά πως υπάρχουν προβλήματα στο έργο, και πάλι δεν θέλουν να συναναστραφούν πάνω σ’ αυτά και να τα λύσουν ούτε ρωτάνε ή εξετάζουν πώς κάνουν οι άνθρωποι τα καθήκοντά τους. Γιατί δεν ρωτάνε ή δεν εξετάζουν αυτά τα πράγματα; Πιστεύουν ότι αν τα εξετάσουν, τότε θα υπάρχουν πολλά προβλήματα που περιμένουν εκείνους να τα λύσουν και αυτό θα είναι πολύ ανησυχητικό. Η ζωή θα είναι πάρα πολύ εξαντλητική, αν πρέπει μονίμως να λύνουν προβλήματα! Αν ανησυχούν υπερβολικά, τότε το φαγητό θα τους φαίνεται πλέον άγευστο, δεν θα μπορούν να κοιμηθούν καλά, θα νιώθουν κουρασμένο το κορμί τους και η ζωή τους θα γίνει μίζερη. Γι’ αυτό, όταν βλέπουν ένα πρόβλημα, το αποφεύγουν και το αγνοούν, αν μπορούν. Ποιο είναι το πρόβλημα με τους ανθρώπους αυτού του είδους; (Είναι πολύ τεμπέληδες.) Πείτε Μου, ποιος έχει σοβαρό πρόβλημα: οι άνθρωποι που είναι τεμπέληδες ή οι άνθρωποι που έχουν χαμηλό επίπεδο; (Οι άνθρωποι που είναι τεμπέληδες.) Γιατί έχουν σοβαρό πρόβλημα οι άνθρωποι που είναι τεμπέληδες; (Οι άνθρωποι που έχουν χαμηλό επίπεδο δεν μπορούν να είναι επικεφαλής ή εργάτες, αλλά μπορούν να είναι κάπως αποτελεσματικοί όταν κάνουν ένα καθήκον που εμπίπτει στις ικανότητές τους. Ωστόσο, οι άνθρωποι που είναι τεμπέληδες δεν μπορούν να κάνουν τίποτα· ακόμη κι αν έχουν επίπεδο, δεν έχει κανένα αποτέλεσμα.) Οι άνθρωποι που είναι τεμπέληδες δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Για να το συνοψίσουμε με δυο λόγια, είναι άχρηστοι· έχουν δευτερογενή αναπηρία. Όσο καλό κι αν είναι το επίπεδο των ανθρώπων που είναι τεμπέληδες, δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια βιτρίνα· παρόλο που έχουν καλό επίπεδο, είναι άχρηστο. Είναι πολύ τεμπέληδες· ξέρουν τι οφείλουν να κάνουν, αλλά δεν το κάνουν, και ακόμη κι αν γνωρίζουν ότι κάτι είναι πρόβλημα, δεν αναζητούν την αλήθεια για να το λύσουν. Παρόλο που ξέρουν τι κακουχίες πρέπει να υπομείνουν για να είναι αποτελεσματικό το έργο, δεν είναι πρόθυμοι να υπομείνουν αυτές τις κακουχίες που αξίζουν τον κόπο· επομένως, δεν μπορούν ν’ αποκτήσουν καμία αλήθεια και δεν μπορούν να κάνουν αληθινό έργο. Δεν θέλουν να υπομείνουν τις κακουχίες που οφείλουν να υπομένουν οι άνθρωποι· ξέρουν μόνο να ενδίδουν στις ανέσεις, ν’ απολαμβάνουν στιγμές χαράς και διασκέδασης και μια ελεύθερη και χαλαρή ζωή. Άραγε, δεν είναι άχρηστοι; Οι άνθρωποι που δεν μπορούν να υπομένουν κακουχίες δεν αξίζουν να ζουν. Όσοι επιθυμούν διαρκώς να ζουν τη ζωή ενός παράσιτου είναι άνθρωποι χωρίς συνείδηση ή λογική· είναι κτήνη και δεν είναι κατάλληλοι ούτε για απλοί δουλευτές. Επειδή δεν μπορούν να υπομείνουν κακουχίες, ακόμη κι όταν είναι απλοί δουλευτές, δεν μπορούν να κάνουν καλά τη δουλειά, ενώ αν επιθυμούν ν’ αποκτήσουν την αλήθεια, έχουν ακόμη μικρότερη ελπίδα να το καταφέρουν. Ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να υποφέρει και δεν αγαπά την αλήθεια είναι άχρηστος· δεν έχει τα προσόντα ούτε για απλός δουλευτής. Είναι ένα κτήνος, δεν έχει ίχνος ανθρώπινης φύσης. Αυτοί οι άνθρωποι πρέπει ν’ αποκλείονται· μόνο αυτό συνάδει με τις προθέσεις του Θεού.

Κάποιοι άνθρωποι είναι υπεύθυνοι για τις γεωργικές εργασίες και είναι ιδιαίτερα επιμελείς· έχουν ένα πλάνο στο μυαλό τους και ξέρουν ποια εργασία να κάνουν την κάθε εποχή. Όταν έρχεται η στιγμή να οργώσουν τα χωράφια, πάνε στο κάθε κομμάτι γης και ρίχνουν μια ματιά. Συγκρίνουν αυτό που σκόπευαν να φυτέψουν στο κάθε κομμάτι γης με την πραγματική κατάσταση του ίδιου του χωραφιού και βλέπουν κατά πόσο το πλάνο τους είναι κατάλληλο και κατά πόσο εναρμονίζεται με τις πραγματικές συνθήκες. Επιπλέον, βλέπουν πόσο υγρό ή ξερό είναι το έδαφος τη συγκεκριμένη χρονιά, τι λίπασμα χρειάζεται και τι είναι κατάλληλο να φυτευτεί. Μόλις ρίξουν μια ματιά και αντιληφθούν αυτά τα πράγματα, ρωτάνε αμέσως αν έχουν αναπτυχθεί φυτάρια και πόσα φυτάρια έχουν αναπτυχθεί, κι έπειτα πάνε στο θερμοκήπιο για να ρίξουν μια ματιά εκεί και να δουν κατά πόσο ο άνθρωπος που είναι υπεύθυνος για την ανάπτυξή τους είναι αξιόπιστος ή κατά πόσο θα καταστρέψει τα φυτάρια. Αν ένας άνθρωπος δεν αρκεί για να γίνει αυτή η δουλειά, αναθέτουν σ’ έναν ακόμη άνθρωπο να συνεργαστεί μαζί του και οι δυο τους επιβλέπουν ο ένας τον άλλον. Άραγε, το κάνουν αυτό οι άνθρωποι που είναι τεμπέληδες; Όχι. Αν δεν τους επιβλέπει και δεν τους παροτρύνει κανείς, σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να επισκεφθούν οι ίδιοι την τοποθεσία· αν ο οίκος του Θεού δεν ρωτήσει για την πρόοδο ενός αντικειμένου του έργου, τότε σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να πάρουν την πρωτοβουλία να επιθεωρήσουν τις πραγματικές συνθήκες αυτού του έργου. Οι άνθρωποι που έχουν χαμηλό επίπεδο, ό,τι κι αν κάνουν, το κάνουν πάντα μόνοι τους, αλλά είναι ανίκανοι να ξεχωρίσουν τι είναι επείγον και σημαντικό και τι όχι, κι απλώς ενεργούν στα τυφλά. Αντιθέτως, οι τεμπέληδες άνθρωποι είναι αρκετά έξυπνοι και, ό,τι κι αν κάνουν, απλώς τους αρέσει ν’ ανοίγουν το στόμα τους και να διατάζουν τους άλλους να κάνουν το έργο· ποτέ δεν κάνουν κάτι μόνοι τους ούτε μπορούν να κάνουν αληθινό έργο. Σκέφτονται: «Απλώς πρέπει να κάνω ένα τηλεφώνημα ή να στείλω ένα μήνυμα για να κάνω κάποιες ερωτήσεις και η δουλειά μου θα έχει γίνει, το ζήτημα θα έχει λυθεί. Έτσι γλιτώνω πολύ κόπο! Δείτε τι επίπεδο έχω ως επικεφαλής. Μπορώ να τελειώσω τη δουλειά μόνο με δυο λόγια· έτσι δεν εκπληρώνω τις ευθύνες μου; Δεν παραμελώ τα καθήκοντά μου. Αν ο Άνωθεν με ρωτήσει γι’ αυτά τα πράγματα, μπορώ να του απαντήσω με μεγάλη άνεση και να δώσω μια ξεκάθαρη εξήγηση. Σε τι θα ωφελήσει να πάω στην τοποθεσία του έργου και να ρίξω μια ματιά; Θα έπρεπε να υπομείνω δυσκολίες και κακουχίες και το δέρμα μου θα μαύριζε από τον ήλιο. Δεν υπάρχει λόγος να περάσω αυτήν την τυπική διαδικασία. Αν μπορώ να γλιτώσω κάποια ταλαιπωρία, τότε αυτό θα κάνω. Δεν υπάρχει λόγος να δυσκολεύω τόσο τον εαυτό μου». Άραγε, δεν είναι αρκετά «έξυπνοι»; Οι άνθρωποι αυτού του είδους, όταν εργάζονται, ακολουθούν με μεγάλη επιδεξιότητα τον πιο εύκολο και σύντομο δρόμο για να πετύχουν τους στόχους τους και έχουν τους δικούς τους τρόπους και τις δικές τους μεθόδους. Δεν κάνουν τίποτα μόνοι τους ούτε συμμετέχουν σε τίποτα. Απλώς κάνουν τηλεφωνήματα για να ρωτήσουν, ακολουθούν τις τυπικές διαδικασίες και, μόλις κλείσουν το τηλέφωνο, πηγαίνουν για ύπνο ή για μασάζ και αρχίζουν να ενδίδουν στη σάρκα τους. Οι άνθρωποι αυτού του είδους ξέρουν πραγματικά πώς «να κάνουν έργο», ξέρουν πραγματικά πώς να βρίσκουν ευκαιρίες να τεμπελιάζουν και ξέρουν πραγματικά πώς ν’ ακολουθούν τις τυπικές διαδικασίες και να εξαπατούν τους άλλους! Σε τι ωφελεί το γεγονός ότι έχουν λίγο επίπεδο; Είναι σαν εκείνους τους αξιωματούχους στο κράτος του Κομμουνιστικού Κόμματος που απλώς πίνουν τσάι και διαβάζουν την εφημερίδα μόλις πάνε στη δουλειά και αρχίζουν να σκέφτονται τι θα φάνε και πού θα πάνε να διασκεδάσουν πριν καν τελειώσει η δουλειά της ημέρας· ζουν μια πραγματικά καλή ζωή. Αυτήν την αρχή ακολουθούν στο έργο τους και οι ψευδο-επικεφαλής αυτού του είδους· δεν υπομένουν καμία κακουχία, δεν αντέχουν καμία καταπόνηση, κι ωστόσο ενεργούν και πάλι σαν αξιωματούχοι και απολαμβάνουν τα οφέλη της θέσης, ενώ οι περισσότεροι αδελφοί και αδελφές δεν μπορούν να δουν ότι αυτό είναι πρόβλημα. Έτσι εργάζονται οι ψευδο-επικεφαλής αυτού του είδους· δεν κάνουν καθόλου αληθινό έργο και δεν πηγαίνουν επιτόπου για να παρακολουθήσουν και να επιθεωρήσουν το έργο. Μπορούν, λοιπόν, να εντοπίσουν προβλήματα στο έργο; (Όχι.) Οι δήθεν πνευματικοί ψευδο-επικεφαλής και οι ψευδο-επικεφαλής που έχουν χαμηλό επίπεδο είναι τυφλοί, παρόλο που τα μάτια τους είναι ορθάνοιχτα, και δεν μπορούν να δουν τα προβλήματα· τι γίνεται, λοιπόν, στην περίπτωση των άχρηστων ανθρώπων αυτού του είδους; Λένε: «Δεν συμμετέχω σε αληθινό έργο και δεν πηγαίνω επιτόπου για να ενταχθώ στους ανθρώπους που εργάζονται εκεί, οπότε αν προκύψουν προβλήματα, τότε δεν μπορείς να πεις ότι είμαι τυφλός παρόλο που τα μάτια μου είναι ορθάνοιχτα. Δεν έχω πάει επιτόπου και δεν έχω δει τα προβλήματα, επομένως, τι σχέση έχει μ’ εμένα αν προκύψουν προβλήματα; Θα πρέπει να πας να βρεις τους ανθρώπους που εμπλέκονται». Άραγε, δεν είναι πραγματικά πονηροί αυτοί οι τύποι; Νομίζουν ότι το μόνο που πρέπει να κάνουν είναι να δίνουν εντολές και να ρυθμίζουν κατάλληλα τους ανθρώπους κι ότι αυτό είναι όλο· έτσι έχουν εκπληρώσει τις ευθύνες τους και μπορούν έπειτα ν’ απολαμβάνουν με θρασύτητα τον χρόνο τους χαλαρώνοντας και διασκεδάζοντας. Όποια προβλήματα κι αν υπάρχουν χαμηλότερα στην ιεραρχία, δεν κάνουν καθόλου ερωτήσεις και σπεύδουν να χειριστούν ένα πρόβλημα μόνο αν κάποιος το αναφέρει στον Άνωθεν. Καθημερινά, εστιάζουν μόνο στο πώς θ’ απολαμβάνουν τα οφέλη της θέσης, βολτάρουν χαλαρά εδώ κι εκεί, παριστάνουν ότι επιθεωρούν το έργο, αλλά στην πραγματικότητα δεν πάνε ποτέ κάπου όπου υπάρχει όντως ένα πρόβλημα και δεν επιθεωρούν ποτέ το κρίσιμο έργο· άραγε, δεν είναι ακριβώς όπως οι αξιωματούχοι του κομμουνιστικού κόμματος που κάνουν πάντα μόνο επιφανειακές προσπάθειες και εκτελούν μόνο έργο που τους κάνει να δείχνουν καλή εικόνα προς τα έξω; Δίνουν ωραίες υποσχέσεις ότι θα κάνουν το έργο που τους αναθέτουν, αλλά δεν το παρακολουθούν ούτε το επιβλέπουν, και ακόμη κι αν πάνε στην τοποθεσία του έργου, απλώς ακολουθούν τις τυπικές διαδικασίες. Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να κάνουν οι ίδιοι το έργο ή να λύσουν οι ίδιοι τα ζητήματα. Σκέφτονται: «Δεν υπάρχει λόγος να υποφέρω και να πληρώσω ένα τίμημα για να κάνω αυτά τα πράγματα. Αρκεί που είναι κάποιος εκεί και τα κάνει. Ούτως ή άλλως, δεν κερδίζω χρήματα, οπότε μου αρκεί απλώς να τα βγάζω πέρα». Άραγε, μπορούν να κάνουν καλά το έργο τους, όταν έχουν αυτήν την νοοτροπία; Έχουν ένα μικρό σχέδιο στο μυαλό τους, και σκέφτονται: «Θα εργάζομαι ίσα ίσα για το φαγητό που τρώω και θα τα βγάζω πέρα κάθε μέρα χωρίς να χολοσκάω». Κι ωστόσο, δεν κάνουν ποτέ συγκεκριμένο έργο και δεν τους βλέπει ποτέ κανείς επιτόπου. Πού βρίσκονται, λοιπόν; Περνάνε καλά σ’ ένα όμορφο και ασφαλές μέρος όπου μπορούν να τρώνε, να πίνουν και να κοιμούνται καλά, ζουν σαν βασιλιάδες· κάνουν το μπάνιο τους τακτικά, κάνουν μασάζ τακτικά και αλλάζουν ρούχα τακτικά, και δεν υπομένουν καμία απολύτως κακουχία. Ποτέ δεν στοχάζονται τι αληθινό έργο μπορούν να κάνουν, τι αληθινά προβλήματα μπορούν να λύσουν, ποια ήταν η συμβολή τους στο έργο του οίκου του Θεού και πώς έχουν τα προσόντα ν’ απολαμβάνουν όλα αυτά τα όμορφα πράγματα· ποτέ δεν λαμβάνουν υπόψη τίποτε από αυτά. Τι σόι πράγμα είναι αυτοί οι άνθρωποι; Αυτοί οι άθλιοι δεν έχουν καθόλου αυτογνωσία, είναι ξεδιάντροποι και δεν τους αξίζει να είναι επικεφαλής και εργάτες της εκκλησίας.

Όλοι οι ψευδοεπικεφαλής δεν κάνουν ποτέ αληθινό έργο και ενεργούν λες και ο ρόλος του επικεφαλής που έχουν είναι κάποια επίσημη θέση, απολαμβάνοντας τα προνόμια της θέσης. Το καθήκον που οφείλει να εκτελεί ένας επικεφαλής και το έργο που οφείλει να κάνει το αντιμετωπίζουν ως βάρος, ως μπελά. Μέσα τους, ξεχειλίζουν από περιφρόνηση προς το έργο της εκκλησίας: Αν τους βάλετε να εποπτεύσουν το έργο και να διαπιστώσουν ζητήματα που υπάρχουν σ’ αυτό, τα οποία πρέπει να παρακολουθήσουν και να επιλύσουν, είναι γεμάτοι απροθυμία. Αυτό είναι το έργο που υποτίθεται ότι πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες, είναι η δουλειά τους. Εάν δεν το κάνουν, εάν δεν είναι διατεθειμένοι να το κάνουν, γιατί εξακολουθούν να θέλουν να είναι επικεφαλής ή εργάτες; Κάνουν το καθήκον τους για να υπολογίζουν τις προθέσεις του Θεού ή για να είναι αξιωματούχοι και να απολαμβάνουν τα προνόμια της θέσης; Δεν είναι ντροπή να είναι επικεφαλής αν θέλουν μόνο να κατέχουν κάποιο αξίωμα; Κανείς δεν έχει χειρότερο χαρακτήρα· αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν αυτοσεβασμό, είναι ξεδιάντροποι. Εάν θέλουν ν’ απολαμβάνουν σαρκικές ανέσεις, τότε ας τρέξουν πίσω στον κόσμο κι ας παλέψουν και ας πάρουν κι ας αρπάξουν ό,τι μπορούν. Κανείς δεν θ’ ανακατευτεί. Ο οίκος του Θεού είναι μέρος για να κάνει τα καθήκοντά του ο εκλεκτός λαός του Θεού και να Τον λατρεύει. Είναι μέρος για να επιδιώξουν οι άνθρωποι την αλήθεια και να σωθούν. Δεν είναι μέρος για ν’ απολαμβάνει κανείς τις σαρκικές ανέσεις, πόσο μάλλον μέρος που επιτρέπει στους ανθρώπους να ζουν με πριγκιπικές ανέσεις. Οι ψευδοεπικεφαλής είναι άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν από ντροπή· είναι θρασείς, αναίσχυντοι και δεν έχουν λογική. Όποια πραγματική εργασία και αν τους ανατεθεί, δεν τη θεωρούν σημαντική. Τη βάζουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους και, ενώ το στόμα τους δίνει μια εξαιρετική απάντηση, δεν κάνουν καθόλου αληθινό έργο. Αυτό δεν είναι έλλειψη ηθικής; Δεν είναι μόνο πως δεν κάνουν αληθινό έργο, αλλά θέλουν, μάλιστα, να έχουν μόνο αυτοί την εξουσία, να έχουν αυτοί τον αποκλειστικό έλεγχο των οικονομικών, του προσωπικού και κάθε άλλου ζητήματος, και όλοι να τους δίνουν αναφορά σε καθημερινή βάση. Αυτά τα πράγματα τα κάνουν με μεγάλη επιμέλεια. Όταν έρχεται η ώρα να συντάξουν για τον Άνωθεν μια αναφορά για το έργο, αποδίδουν στον εαυτό τους τα αποτελέσματα όλου του έργου που έχουν κάνει οι αδελφοί και οι αδελφές, έτσι ώστε ο Άνωθεν να πιστέψει εσφαλμένα πως έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά, ενώ, στην πραγματικότητα, τα πάντα τα έχουν κάνει άλλοι. Πόσοι άνθρωποι έχουν κερδηθεί μέσω της διάδοσης του ευαγγελίου, ποιοι άνθρωποι προάγονται και καλλιεργούνται, ποιοι έχουν απομακρυνθεί από τις θέσεις τους, ποιοι έχουν εκκαθαριστεί και ούτω καθεξής —καμιά από αυτές τις συγκεκριμένες εργασίες δεν την έχουν κάνει οι ίδιοι, κι όμως έχουν το θράσος να συντάσσουν αναφορές γι’ αυτές. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν ίχνος ντροπής, έτσι δεν είναι; Δεν συμπεριφέρονται δόλια; Αυτοί οι άνθρωποι είναι πολύ δόλιοι και πονηροί! Νομίζουν πως είναι έξυπνοι, αλλά σ’ αυτήν την περίπτωση η εξυπνάδα τους δεν τους βγαίνει σε καλό και, στο τέλος, αυτοί φταίνε που αποκαλύπτονται και αποκλείονται. Ανεξάρτητα από το τι έργο κάνουν κάποιοι άνθρωποι ή τι καθήκον εκτελούν, είναι ανίκανοι σε αυτό, δεν μπορούν να το επωμιστούν και είναι ανίκανοι να εκπληρώσουν οποιαδήποτε από τις υποχρεώσεις ή τις ευθύνες που οφείλει να εκπληρώσει ένας άνθρωπος. Δεν είναι σκουπίδια; Είναι ακόμη άξιοι να ονομάζονται άνθρωποι; Με εξαίρεση τους κουτούς, τους νοητικά ανάπηρους και όσους πάσχουν από σωματικές αναπηρίες, υπάρχει κάποιος εν ζωή που δεν οφείλει να κάνει τα καθήκοντά του και να εκπληρώνει τις ευθύνες του; Όμως, αυτού του είδους τα άτομα είναι πάντα ύπουλα, τεμπελιάζουν και δεν επιθυμούν να εκπληρώνουν τις ευθύνες τους και, συνεπεία αυτού, δεν θέλουν να είναι σωστά ανθρώπινα όντα. Ο Θεός τούς έδωσε την ευκαιρία να είναι ανθρώπινα όντα, καθώς και επίπεδο και χαρίσματα, όμως δεν μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν για να κάνουν το καθήκον τους. Δεν κάνουν τίποτα, θέλουν, όμως, να ευχαριστιούνται συνεχώς απολαύσεις. Είναι κατάλληλο να ονομάζεται άνθρωπος ένα τέτοιο άτομο; Ανεξάρτητα από το έργο που τους δίνεται —είτε είναι σημαντικό είτε συνηθισμένο, δύσκολο ή απλό— είναι πάντα επιπόλαιοι και ύπουλοι και πάντα τεμπελιάζουν. Όταν προκύπτουν προβλήματα, προσπαθούν να επιρρίψουν την ευθύνη γι’ αυτά σε άλλους, ενώ οι ίδιοι δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη και θέλουν να συνεχίσουν να ζουν την παρασιτική τους ζωή. Δεν είναι άχρηστα σκουπίδια; Στην κοινωνία, ποιος δεν χρειάζεται να είναι αυτάρκης για να βγάζει τα προς το ζην του; Όταν ένα άτομο ενηλικιωθεί, πρέπει να φροντίζει τον εαυτό του. Οι γονείς του έχουν εκπληρώσει την ευθύνη τους. Ακόμη κι αν οι γονείς του ήταν πρόθυμοι να τον υποστηρίξουν, θα ένιωθε άβολα. Οφείλει να μπορεί να συνειδητοποιήσει πως οι γονείς του έχουν ολοκληρώσει την αποστολή τους —τον μεγάλωσαν— και είναι ένας αρτιμελής ενήλικας που θα πρέπει να μπορεί να ζει ανεξάρτητα». Αυτή δεν είναι η ελάχιστη λογική που οφείλει να έχει ένας ενήλικας; Εάν κάποιος έχει όντως λογική, δεν θα μπορούσε να συνεχίσει ποτέ να απομυζά τους γονείς του, θα φοβόταν την κοροϊδία των άλλων, την ταπείνωση. Έχει, λοιπόν, λογική ένας άνθρωπος που αγαπά τις ανέσεις και μισεί τη δουλειά; (Όχι.) Θέλει διαρκώς κάτι άνευ ανταλλάγματος· δεν θέλει ποτέ να εκπληρώνει καμία ευθύνη, εύχεται να έπεφταν καλούδια από τον ουρανό κατευθείαν στο στόμα του, θέλει πάντα να του παρέχουν τρία πλήρη γεύματα την ημέρα, κάποιον να τον σερβίρει και να απολαμβάνει καλό φαγητό και ποτό χωρίς να κάνει το παραμικρό έργο. Δεν είναι αυτή η νοοτροπία του παράσιτου; Και οι άνθρωποι που είναι παράσιτα έχουν συνείδηση και λογική; Έχουν ακεραιότητα και αξιοπρέπεια; Σε καμία περίπτωση. Είναι όλοι εντελώς άχρηστοι τρακαδόροι, όλοι κτήνη χωρίς συνείδηση ή λογική. Κανένας από αυτούς δεν είναι κατάλληλος να παραμένει στον οίκο του Θεού.

Ας υποθέσουμε ότι η εκκλησία σού δίνει μια δουλειά να κάνεις και εσύ λες: «Είτε η δουλειά είναι μια ευκαιρία να ξεχωρίσω είτε όχι —αφού μου δόθηκε, θα την κάνω καλά. Θα αναλάβω αυτήν την ευθύνη. Αν μου ανατεθεί η υποδοχή, θα τα δώσω όλα για να κάνω καλά αυτήν τη δουλειά· θα φροντίσω καλά τους αδελφούς και τις αδελφές, και θα βάλω τα δυνατά μου για να διαφυλάξω την ασφάλεια όλων. Αν μου ανατεθεί να διαδώσω το ευαγγέλιο, θα εξοπλιστώ με την αλήθεια και θα διαδώσω με αγάπη το ευαγγέλιο, και θα εκτελέσω καλά το καθήκον μου. Αν μου ανατεθεί να μάθω μια ξένη γλώσσα, θα τη μελετήσω επιμελώς και θα δουλέψω σκληρά γι’ αυτό, και θα τη μάθω καλά το συντομότερο δυνατό, μέσα σε ένα ή δύο χρόνια, ώστε να μπορώ να μαρτυρήσω για τον Θεό στους ξένους. Αν μου ζητηθεί να γράφω άρθρα μαρτυρίας, θα εκπαιδευτώ ευσυνείδητα για να το πράξω και θα βλέπω τα πράγματα σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας· θα μάθω για τη γλώσσα, και παρόλο που μπορεί να μην είμαι σε θέση να γράφω άρθρα με ωραία πεζογραφική γραφή, θα είμαι τουλάχιστον σε θέση να επικοινωνώ με σαφήνεια τις εμπειρίες και τη μαρτυρία μου, να συναναστρέφομαι κατανοητά σχετικά με την αλήθεια και να δίνω αληθινή μαρτυρία για τον Θεό, έτσι ώστε όταν οι άνθρωποι διαβάζουν τα άρθρα μου, να διαπαιδαγωγούνται και να ωφελούνται. Οποιαδήποτε δουλειά μού αναθέσει η εκκλησία, θα την αναλάβω με όλη μου την καρδιά και τη δύναμη. Αν υπάρχει κάτι που δεν καταλαβαίνω ή αν προκύψει κάποιο πρόβλημα, θα προσευχηθώ στον Θεό, θα αναζητήσω την αλήθεια, θα κατανοήσω τις αρχές της αλήθειας και θα το κάνω καλά. Όποιο κι αν είναι το καθήκον μου, θα βάλω όλα τα μέσα που διαθέτω για να το εκτελέσω καλά και να ικανοποιήσω τον Θεό. Για ό,τι μπορώ να πετύχω, θα κάνω ό,τι μπορώ για να αναλάβω όλη την ευθύνη που μου αναλογεί, και τουλάχιστον, δεν θα πάω ενάντια στη συνείδηση και τη λογική μου, ούτε θα είμαι απρόσεκτος και επιπόλαιος, ούτε θα είμαι πονηρός και φυγόπονος, ούτε θα απολαμβάνω τους καρπούς των κόπων των άλλων. Τίποτα από όσα κάνω δεν θα υπολείπεται των προδιαγραφών της συνείδησης». Αυτό είναι το ελάχιστο πρότυπο της ανθρώπινης συμπεριφοράς, και εκείνος που εκτελεί το καθήκον του με τέτοιον τρόπο μπορεί να χαρακτηριστεί ως ευσυνείδητος, λογικός άνθρωπος. Πρέπει τουλάχιστον να έχεις καθαρή συνείδηση όταν εκτελείς το καθήκον σου, και πρέπει να αισθάνεσαι τουλάχιστον ότι κερδίζεις τα τρία γεύματά σου την ημέρα και ότι δεν τα ζητιανεύεις. Αυτό ονομάζεται αίσθημα ευθύνης. Είτε το επίπεδό σου είναι υψηλό είτε χαμηλό και είτε καταλαβαίνεις την αλήθεια είτε όχι, πρέπει να έχεις αυτήν τη στάση: «Αφού μου ανατέθηκε να κάνω αυτό το έργο, πρέπει να το αντιμετωπίσω σοβαρά· πρέπει να το κάνω μέλημά μου και να το κάνω καλά, με όλη μου την καρδιά και τη δύναμη. Όσο για το αν μπορώ να το κάνω τέλεια, δεν μπορώ να τολμήσω να δώσω εγγύηση, αλλά η στάση μου είναι ότι θα κάνω ό,τι μπορώ για να φροντίσω να γίνει καλά, και σίγουρα δεν θα είμαι απρόσεκτος και επιπόλαιος ως προς αυτό. Αν προκύψει κάποιο πρόβλημα, τότε θα πρέπει να αναλάβω την ευθύνη και να διασφαλίσω ότι θα πάρω ένα μάθημα από αυτό και θα εκτελέσω καλά το καθήκον μου». Αυτή είναι η σωστή στάση. Έχετε εσείς μια τέτοια στάση; Μερικοί λένε: «Δεν χρειάζεται απαραίτητα να κάνω καλή δουλειά στην εργασία που μου ανατίθεται. Θα κάνω απλώς ό,τι μπορώ κι ας βγει ό,τι θέλει. Δεν χρειάζεται να κουράζομαι τόσο πολύ ή να με πιάνει άγχος μήπως κάνω κάτι λάθος, ούτε χρειάζεται να πιέζομαι τόσο. Τι νόημα έχει να κουράζομαι τόσο πολύ; Στο κάτω-κάτω, διαρκώς δουλεύω, δεν κάθομαι». Αυτού του είδους η στάση απέναντι στο καθήκον είναι ανεύθυνη. «Αν έχω όρεξη να δουλέψω, θα κάνω λίγη δουλειά. Θα κάνω ό,τι μπορώ κι ας βγει ό,τι θέλει. Δεν χρειάζεται να παίρνουμε τα πράγματα τόσο σοβαρά». Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν υπεύθυνη στάση απέναντι στο καθήκον τους, ούτε έχουν αίσθημα ευθύνης. Τι είδους άτομο είστε εσείς; Εάν είστε το πρώτο είδος ανθρώπου, τότε είστε άτομο με λογική και ανθρώπινη φύση. Εάν είστε το δεύτερο είδος ανθρώπου, τότε δεν διαφέρετε από το είδος των ψευδών επικεφαλής που μόλις ανέλυσα. Απλώς παραδέρνετε άσκοπα: «Θ’ αποφύγω την κούραση και τα βάσανα και θα χαρώ τη ζωή μου λίγο περισσότερο. Ακόμη κι αν κάποτε αποπεμφθώ, δεν θα έχω χάσει τίποτα. Τουλάχιστον θα έχω απολαύσει τα οφέλη του κύρους για λίγες μέρες, δεν θα είναι απώλεια για μένα. Εάν επιλεγώ για επικεφαλής, έτσι θα ενεργήσω». Τι είδους στάση έχουν οι άνθρωποι αυτού του είδους; Είναι μη πιστοί που δεν επιδιώκουν την αλήθεια ούτε στο ελάχιστο. Εάν είσαι πραγματικά υπεύθυνος, τότε αυτό δείχνει ότι έχεις συνείδηση και είσαι λογικός. Ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλο ή μικρό είναι το έργο, ανεξάρτητα από το ποιος σού το αναθέτει, είτε σου το εμπιστεύεται ο οίκος του Θεού είτε στο αναθέτει κάποιος επικεφαλής ή εργάτης της εκκλησίας, η στάση σου θα πρέπει να είναι η εξής: «Αυτό το καθήκον που μου έχει ανατεθεί ισοδυναμεί με εξύψωση από τον Θεό και με παροχή χάριτος. Θα πρέπει να φροντίσω να γίνει καλά σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας. Μολονότι δεν έχω παρά μέτριο μόνο επίπεδο, είμαι πρόθυμος ν’ αναλάβω αυτήν την ευθύνη και να δώσω ό,τι έχω για ν’ ανταποκριθώ καλά. Αν δεν τα πάω καλά, θ’ αναλάβω την ευθύνη γι’ αυτό, κι αν τα πάω καλά, δεν θα πάρω τα εύσημα. Αυτό οφείλω να κάνω». Γιατί λέω ότι το πώς αντιμετωπίζει κανείς το καθήκον του είναι θέμα αρχής; Εάν έχεις πραγματικά αίσθημα ευθύνης κι είσαι υπεύθυνο άτομο, τότε είσαι σε θέση ν’ αναλάβεις το έργο της εκκλησίας και να εκπληρώσεις το καθήκον που υποτίθεται ότι έχεις. Εάν έχεις απερίσκεπτη στάση απέναντι στο καθήκον σου, τότε η άποψή σου για την πίστη στον Θεό δεν είναι η κατάλληλη και η στάση σου απέναντι στον Θεό και το καθήκον σου είναι προβληματική. Η άποψή σου είναι να κάνεις επιπόλαια το καθήκον σου και απλώς να τα κουτσοβολεύεις και είτε είναι κάτι που είσαι πρόθυμος να κάνεις είτε όχι, κάτι στο οποίο είσαι καλός ή όχι, η στάση που έχεις πάντα είναι απλώς να τα κουτσοβολεύεις, οπότε δεν είσαι κατάλληλος για επικεφαλής ή εργάτης και δεν σου αξίζει να κάνεις εκκλησιαστικό έργο. Επιπλέον, για να το θέσω πολύ ωμά, οι άνθρωποι σαν εσένα δεν έχουν καμία αξία, δεν προορίζονται να πετύχουν τίποτα και είναι απλώς άχρηστοι. Ποιοι άνθρωποι είναι άχρηστοι; Οι μπερδεμένοι άνθρωποι, οι άνθρωποι που χαραμίζουν τις μέρες τους άσκοπα. Οι άνθρωποι αυτού του είδους δεν είναι υπεύθυνοι σε τίποτε από ό,τι κάνουν ούτε παίρνουν οτιδήποτε στα σοβαρά· τα κάνουν όλα θάλασσα. Δεν δίνουν βάση στα λόγια σου όσο κι αν συναναστρέφεσαι πάνω στην αλήθεια. Σκέφτονται: «Αν θέλω, θα τα κουτσοβολεύω μ’ αυτόν τον τρόπο. Εσύ λέγε ό,τι θέλεις! Σε κάθε περίπτωση, αυτήν τη στιγμή κάνω το καθήκον μου και έχω να φάω· αυτό μου αρκεί. Τουλάχιστον, δεν θ’ αναγκαστώ να γίνω ζητιάνος. Αν μια μέρα δεν έχω να φάω, θα το σκεφτώ. Ο ουρανός θα δείχνει πάντα στους ανθρώπους ότι έχουν κι άλλες επιλογές. Λες ότι δεν έχω συνείδηση ούτε λογική κι ότι είμαι μπερδεμένος· και τι μ’ αυτό; Δεν έχω παραβεί τον νόμο. Στη χειρότερη περίπτωση, απλώς υστερώ λίγο σε χαρακτήρα, αλλά αυτό δεν είναι απώλεια για μένα. Εφόσον έχω να φάω, όλα καλά». Πώς σας φαίνεται αυτή η οπτική; Σου λέω ότι οι μπερδεμένοι άνθρωποι που χαραμίζουν τις μέρες τους άσκοπα προορίζονται όλοι ν’ αποκλειστούν και ότι δεν υπάρχει τρόπος να σωθούν. Όλοι όσοι πιστεύουν στον Θεό πολλά χρόνια αλλά δεν έχουν αποδεχθεί ποτέ καμία αλήθεια και δεν έχουν βιωματικές μαρτυρίες θ’ αποκλειστούν. Κανείς δεν θα επιβιώσει. Τα σκουπίδια και οι άχρηστοι είναι όλοι χαραμοφάηδες και προορίζονται ν’ αποκλειστούν. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι απλώς και μόνο χαραμοφάηδες, ακόμη περισσότερο πρέπει ν’ απομακρυνθούν από τα καθήκοντά τους και ν’ αποκλειστούν. Αυτοί οι μπερδεμένοι άνθρωποι θέλουν και πάλι να είναι επικεφαλής και εργάτες· είναι ανάξιοι! Δεν κάνουν καθόλου αληθινό έργο, κι ωστόσο θέλουν να είναι επικεφαλής. Πραγματικά, δεν έχουν ίχνος ντροπής!

Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες, αφού απομακρυνθούν από το πόστο τους, λένε: «Είναι υπέροχο να μην είμαι επικεφαλής ή εργάτης. Δεν χρειάζεται ν’ ανησυχώ ή να ταλαιπωρούμαι τόσο πολύ. Είναι καταπληκτικό να είμαι ένας απλός αδελφός ή μια απλή αδελφή. Γιατί να ταλαιπωρούμαι μ’ αυτό; Δεν έχω επίπεδο απλώς και μόνο για να εξαντλώ τον εαυτό μου». Κάποιος άλλος τους λέει: «Τι θα κάνεις τώρα που δεν είσαι επικεφαλής ή εργάτης;» Εκείνοι απαντούν: «Δεν έχω πρόβλημα να κάνω το οτιδήποτε, αρκεί να μην είναι πολύ κουραστικό και να μην απαιτεί πολλή προσπάθεια· θα ήταν μια χαρά κάτι που να χρειάζεται να περπατάω και να κοιτάζω τριγύρω ή να κάθομαι και να μιλάω ή να κοιτάζω στον υπολογιστή και να μην απαιτεί πολλές ώρες ή σωματική καταπόνηση». Τι σόι λόγια είναι αυτά; Αν διαπιστώσετε ότι ο επικεφαλής ή ο εργάτης που επιλέξατε είναι έτσι, πώς θα νιώσετε μέσα σας; Δεν θα νιώσετε ότι μετανιώσατε πολύ για την επιλογή σας; (Ναι.) Θα έχετε, λοιπόν, κάποιες σκέψεις γι’ αυτό; Θα πεις: «Αρχικά, είδα ότι είχες λίγο επίπεδο και ήθελα να σε προαγάγω και να σε καλλιεργήσω και να σου δώσω μια ευκαιρία, ώστε να μπορέσεις να κατανοήσεις κάποιες επιπλέον αλήθειες. Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι ήσουν ένα τίποτα. Μετανιώνω που τότε σε θεώρησα ανθρώπινο ον. Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι τελικά δεν ήσουν ανθρώπινο ον. Είσαι ακόμα κατώτερος κι από γουρούνι ή σκυλί, είσαι σκουπίδι. Δεν σου αξίζει να έχεις αυτήν την ανθρώπινη όψη και δεν σου αξίζει να είσαι άνθρωπος!» Μήπως ακούγονται δυσάρεστα αυτά τα λόγια; (Όχι.) Δεν ακούγονται δυσάρεστα σ’ εσάς· άραγε, δεν ακούγονται πολύ δυσάρεστα σε τέτοια σκουπίδια; (Ναι.) Έχουν καρδιά αυτά τα σκουπίδια; (Όχι.) Μπορούν, λοιπόν, να καταλάβουν αν κάποιος λέει καλά ή κακά πράγματα γι’ αυτούς; Οι άνθρωποι που δεν έχουν καρδιά, όταν αντιμετωπίζουν οποιοδήποτε ζήτημα, δεν αλλάζουν στάση· εξακολουθούν να χαραμίζουν τις μέρες τους άσκοπα. Νομίζουν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα εφόσον επωφελούνται, κερδίζουν και νιώθουν άνετα οι ίδιοι. Έτσι, ό,τι κι αν λέει οποιοσδήποτε άλλος, δεν νοιάζονται. Το διάσημο ρητό τους είναι το εξής: «Ό,τι κι αν λες, όπως κι αν με βλέπεις ή με αξιολογείς ή όπως κι αν με χαρακτηρίζεις ή μ’ αντιμετωπίζεις, δεν με νοιάζει!» Άραγε, δεν είναι σκουπίδια αυτοί οι άνθρωποι; Ό,τι κι αν λες, δεν νιώθουν κανένα συναίσθημα και δεν το παίρνουν κατάκαρδα. Γιατί δεν το παίρνουν κατάκαρδα; Είναι απλώς χασομέρηδες και δεν έχουν καρδιά. Οι άνθρωποι που δεν έχουν καρδιά δεν έχουν ούτε αξιοπρέπεια ούτε ακεραιότητα, δεν τους νοιάζει τίποτε από όσα λες και, όσο αυστηρά κι αν τους μιλήσεις, δεν θα νιώσουν ένα τσίμπημα στην καρδιά τους. Μόνο όσοι έχουν αξιοπρέπεια, ακεραιότητα και λογική θα πονέσουν και θα νιώσουν ότι αυτά τα λόγια τρυπάνε την καρδιά τους. Θα πουν: «Φέρθηκα ποταπά, έκανα τους άλλους να με περιφρονούν και έχασα την αξιοπρέπειά μου, οπότε θα πάψω να ενεργώ μ’ αυτόν τον τρόπο. Θέλω ν’ ανακτήσω την αξιοπρέπειά μου και να μην κάνω τους άλλους να με περιφρονούν. Θα προσπαθήσω ν’ αποκαταστήσω την τιμή μου και θα κάνω ό,τι χρειάζεται για να ζήσω με αξιοπρέπεια και να ικανοποιήσω τον Θεό». Νιώθουν κάποιο συναίσθημα όταν ακούνε λόγια που πληγώνουν την αξιοπρέπειά τους και που τους χτυπάνε εκεί που πονάνε, σ’ ένα αδύναμο σημείο· αυτοί οι άνθρωποι έχουν καρδιά. Οι άνθρωποι που νιώθουν κάποιο συναίσθημα και έχουν αξιοπρέπεια, όταν ακούνε δηλώσεις που είναι σωστές και βλέπουν θετικά πράγματα και ξεχωρίζουν ανάμεσα στο σωστό και στο λάθος, αποφασίζουν ν’ αλλάξουν επειδή έχουν αξιοπρέπεια και δεν θέλουν να τους περιφρονούν οι άλλοι. Οι χασομέρηδες και οι άχρηστοι άνθρωποι δεν έχουν αξιοπρέπεια, κι έτσι ό,τι κι αν τους πεις, όσο σωστές ή ακριβείς ή σύμφωνες με την αλήθεια κι αν είναι οι δηλώσεις σου ή όσο κι αν οι δηλώσεις σου είναι θετικά πράγματα, δεν επηρεάζονται καθόλου και δεν συγκινούνται στο ελάχιστο. Ένας άνθρωπος χωρίς αξιοπρέπεια δεν νιώθει κανένα απολύτως συναίσθημα απέναντι σε οποιοδήποτε θετικό πράγμα, οποιαδήποτε ετυμηγορία ή οποιαδήποτε έκθεση ούτε έχει τη σωστή στάση για το ποιο μονοπάτι ζωής να επιλέξει. Γι’ αυτό, ό,τι κι αν του πεις, όσο κι αν τον εκθέσεις ή τον χαρακτηρίσεις, δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να το αποδεχθεί και δεν τον νοιάζει. Έχει, λοιπόν, κάποιο όφελος να κηρύττει κανείς την αλήθεια και να κάνει κηρύγματα σε τέτοιους ανθρώπους; Έχει κάποιο όφελος να τους κλαδέψει; Έχει κάποιο όφελος να τους κρίνει και να τους παιδεύσει; Όχι! Αυτοί οι άνθρωποι είναι απλώς άχρηστοι. Απλώς τα κουτσοβολεύουν και ανήκουν στα κτήνη· για ν’ ακριβολογούμε, δεν είναι άνθρωποι. Δεν τους αξίζει ν’ ακούνε τα λόγια του Θεού. Αν αυτοί οι ανάξιοι, αυτά τα παράσιτα, γίνουν επικεφαλής της εκκλησίας, άραγε μπορούν να εντοπίσουν τα προβλήματα που υφίστανται στη εκκλησία; Μπορούν να λύσουν ζητήματα; Ασφαλώς όχι. Αν ο εκλεκτός λαός του Θεού θέσει ένα ζήτημα, άραγε μπορούν να το λύσουν; Σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να το λύσουν ούτε αυτό. Είναι ανίκανοι να λύσουν οποιοδήποτε ζήτημα· πώς, λοιπόν, μπορούν να κάνουν το έργο ενός επικεφαλής; Αυτό θα ήταν αδιανόητο! Οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει τουλάχιστον να μπορούν να λύνουν τα προβλήματα που εμφανίζονται στο εκκλησιαστικό έργο και τα προβλήματα που υπάρχουν με τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού. Αν εκπαιδευτούν για ένα διάστημα και καταφέρουν ν’ αποκτήσουν κάποια εμπειρία και μπορούν, επιπλέον, να συναναστρέφονται πάνω σε κάποιες αλήθειες και ν’ αναφέρουν κάποια βιωματική μαρτυρία, τότε μπορούν σταδιακά να γίνουν ικανοί στο έργο ενός επικεφαλής. Αν δεν είναι ικανοί να εντοπίσουν ή να λύσουν οποιαδήποτε προβλήματα, τότε δεν υπάρχει περίπτωση να μπορέσουν να κάνουν το έργο ενός επικεφαλής· τότε είναι ψευδο-επικεφαλής και θα πρέπει ν’ απομακρυνθούν από τα καθήκοντά τους και να εκλεγούν νέοι επικεφαλής.

Όσοι υπηρετούν ως επικεφαλής πρέπει τουλάχιστον να κατανοούν λίγη από την αλήθεια και να έχουν κάποιες πρακτικές εμπειρίες. Αν δεν έχουν καθόλου εμπειρίες, τότε σίγουρα δεν κατανοούν καμία αλήθεια. Κάποιοι άνθρωποι που υπηρετούν ως επικεφαλής είναι καλοί στο να κηρύττουν λόγια και δόγματα και μπορούν να λάβουν την έγκριση και τον έπαινο των περισσότερων ανθρώπων. Οι ψευδο-επικεφαλής, παρόλο που επιφανειακά είναι σε θέση ν’ απαντούν σε ερωτήσεις, δεν είναι σε θέση να συναναστρέφονται πάνω στις αλήθεια-αρχές. Το μόνο που κηρύττουν είναι κενές θεωρίες που δεν εμπεριέχουν τίποτε το πρακτικό. Όταν οι άνθρωποι ακούν το κήρυγμά τους, θεωρούν ότι συμφωνεί με τα δικά τους γούστα, και όσοι δεν έχουν ικανότητα διάκρισης το επιδοκιμάζουν έντονα. Ωστόσο, στη συνέχεια, και πάλι δεν έχουν μονοπάτι άσκησης και δεν μπορούν να βρουν τις αρχές άσκησης. Μπορεί, λοιπόν, να θεωρηθεί ότι λύθηκαν καθόλου ζητήματα μέσα από αυτό; Δεν δείχνει αυτό ότι είναι επιπόλαιοι; Μπορεί να θεωρηθεί αληθινό έργο η προσπάθεια να λυθούν τα ζητήματα μ’ αυτόν τον τρόπο; Οι ψευδείς επικεφαλής δεν κάνουν πραγματικό έργο, ξέρουν όμως πώς να είναι αξιωματούχοι. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που κάνουν μόλις γίνουν επικεφαλής; Αρχίζουν να προσπαθούν να κερδίσουν κόσμο. Ακολουθούν την προσέγγιση ότι «ένας νέος διευθυντής πρέπει να κάνει ισχυρή εντύπωση»: Πρώτα κάνουν μερικά πράγματα για να κερδίσουν ανθρώπους, εισάγουν κάποια πράγματα για να κάνουν τη ζωή των ανθρώπων ευκολότερη, προσπαθούν να κάνουν καλή εντύπωση στους άλλους, να δείχνουν σε όλους ότι είναι συντονισμένοι με τις μάζες, ώστε ο καθένας να τους επαινεί και να λέει ότι είναι σαν γονιός γι’ αυτόν, και μετά αναλαμβάνουν επίσημα καθήκοντα. Νιώθουν ότι τώρα που έχουν λαϊκό έρεισμα και η θέση τους είναι ασφαλής, είναι σωστό και πρέπον να απολαύσουν τα οφέλη του κύρους. Τα συνθήματά τους είναι: «Η ζωή έχει να κάνει μόνο με το φαγητό και το ντύσιμο», «Άδραξε τη μέρα για ευχαρίστηση, γιατί η ζωή είναι σύντομη» και «Πιες το σημερινό κρασί σήμερα και ανησύχησε για το αύριο, αύριο». Απολαμβάνουν την κάθε μέρα χωρίς έγνοιες, διασκεδάζουν όσο περισσότερο μπορούν και δεν σκέφτονται καθόλου το μέλλον, πόσο μάλλον εξετάζουν ποιες ευθύνες θα πρέπει να εκπληρώνει ένας επικεφαλής και ποια καθήκοντα θα πρέπει να εκτελεί. Παπαγαλίζουν μερικά λόγια και λίγες φράσεις του δόγματος και κάνουν κάποιες εργασίες για το θεαθήναι, διαδικαστικά και μόνο, δεν κάνουν όμως πραγματικό έργο. Δεν προσπαθούν να εμβαθύνουν στα πραγματικά προβλήματα στην εκκλησία για να τα επιλύσουν πλήρως. Τι νόημα έχει να κάνεις τόσο επιφανειακή δουλειά; Δεν είναι δόλιο αυτό; Μπορούν να ανατεθούν σοβαρές ευθύνες σ’ έναν τέτοιου είδους ψευδή επικεφαλής; Συνάδουν με τις θεμελιώδεις αρχές και τις προϋποθέσεις του οίκου του Θεού για την επιλογή επικεφαλής και εργατών; (Όχι.) Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν συνείδηση ή λογική, στερούνται οποιασδήποτε αίσθησης ευθύνης, παρ’ όλα αυτά, όμως, εξακολουθούν να επιθυμούν να υπηρετούν υπό επίσημη ιδιότητα ως επικεφαλής της εκκλησίας —γιατί είναι τόσο ξεδιάντροποι; Μερικοί άνθρωποι που έχουν αίσθημα ευθύνης δεν έχουν καλό επίπεδο και δεν μπορούν να είναι επικεφαλής —κι αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά στα ανθρώπινα σκουπίδια που δεν έχουν καμία απολύτως αίσθηση ευθύνης· έχουν ακόμη λιγότερα προσόντα να είναι επικεφαλής. Πόσο τεμπέληδες είναι οι οκνοί αυτοί ψευδείς επικεφαλής; Ανακαλύπτουν ένα ζήτημα, και γνωρίζουν ότι είναι ζήτημα, όμως το αντιμετωπίζουν σαν να μην είναι τίποτα και δεν του δίνουν σημασία. Είναι εντελώς ανεύθυνοι! Μπορεί να είναι καλοί ομιλητές και να φαίνεται ότι έχουν κάποιο επίπεδο, όταν όμως προκύπτουν διάφορα προβλήματα στην εκκλησία, είναι ανίκανοι να τα επιλύσουν. Αν και τα προβλήματα της εκκλησίας συσσωρεύονται συνεχώς και γίνονται σαν οικογενειακά κειμήλια, οι επικεφαλής αυτοί δεν νοιάζονται, ωστόσο εξακολουθούν να επιμένουν να εκτελούν διαδικαστικά και μόνο ορισμένα ασήμαντα καθήκοντα. Και ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα; Δεν αναστατώνουν το εκκλησιαστικό έργο, δεν το χαλάνε; Δεν προκαλούν χάος και κατακερματισμό στην εκκλησία; Αυτό είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα. Σ’ αυτήν την περίπτωση, άραγε θα κάνουν οι ψευδο-επικεφαλής αναφορά στον Άνωθεν; Ασφαλώς όχι. Αν κάποιος στην εκκλησία θέλει ν’ αναφέρει τα προβλήματα των ψευδο-επικεφαλής στον Άνωθεν, άραγε θα συναινέσουν οι ίδιοι σ’ αυτό; Είναι απολύτως βέβαιο ότι θα καταπνίξουν και θα εμποδίσουν αυτόν τον άνθρωπο, δεν θ’ αφήσουν κανέναν ν’ αναφέρει ένα πρόβλημα στον Άνωθεν και θα περιορίσουν, θα καταπνίξουν και θ’ απομονώσουν οποιονδήποτε κάνει κάτι τέτοιο. Πείτε Μου, δεν είναι ποταποί αυτοί οι ψευδο-επικεφαλής; Όσο κι αν έχουν πλήξει το εκκλησιαστικό έργο, και πάλι δεν επιτρέπουν να το μάθει ο Άνωθεν, πόσο μάλλον να λύσει το πρόβλημα. Το μόνο που τους νοιάζει είναι ν’ απολαμβάνουν τα οφέλη της θέσης τους και να προστατεύουν τη ματαιοδοξία και την περηφάνια τους· αυτοί οι άνθρωποι είναι εντελώς ποταποί και ξεδιάντροποι! Δεν είναι γεγονός ότι δεν έχουν καθόλου συνείδηση και καθόλου ανθρώπινη φύση; Όταν ο Άνωθεν ρωτά σχετικά με το έργο, εκείνοι λένε αποφασιστικά ότι δεν υπάρχουν προβλήματα, υπεκφεύγουν και παραμυθιάζουν τον Άνωθεν· όταν το κάνουν αυτό, άραγε δεν εξαπατούν τον Άνωθεν και δεν κρύβουν πράγματα από τους κατωτέρους τους; Τα προβλήματα με το εκκλησιαστικό έργο συνεχίζουν να συσσωρεύονται διαρκώς και οι ψευδο-επικεφαλής δεν μπορούν να τα λύσουν οι ίδιοι, κι ωστόσο ούτε τ’ αναφέρουν στον Άνωθεν. Υπό αυτές τις συνθήκες, ενεργούν σαν να μην πηγαίνει τίποτε στραβά· ενδίδουν και πάλι στις ανέσεις, κάθονται και δεν κάνουν απολύτως τίποτα όλη μέρα, χαραμίζουν τις μέρες τους άσκοπα και δεν ανησυχούν καθόλου. Και όταν εκτίθενται τα προβλήματα και ο Άνωθεν διερευνά το ζήτημα, εκείνοι λένε και πάλι: «Ανέθεσα σε άλλους να κάνουν αυτό το έργο. Εκπλήρωσα τις ευθύνες μου. Αν το έργο δεν γίνεται καλά, τότε φταίνε άλλοι. Τι σχέση έχει αυτό μ’ εμένα;» Μ’ αυτά τα λίγα λόγια, απαλλάσσουν τον εαυτό τους από την ευθύνη. Είναι σαν να μην έχουν καμία απολύτως ευθύνη γι’ αυτό το ζήτημα. Όχι μόνο δεν κάνουν αυτοκριτική, αλλά θεωρούν και ότι είναι δικαιολογημένοι και νιώθουν ήσυχοι, λέγοντας: «Σε κάθε περίπτωση, δεν χασομέρησα στο καθήκον μου· δεν είμαι χαραμοφάης. Αν ο Άνωθεν δεν μ’ απομακρύνει από τα καθήκοντά μου, τότε θα συνεχίσω να υπηρετώ ως επικεφαλής. Αν υποβάλω την παραίτησή μου, δεν θα προδώσω τον Θεό; Δεν θα δείξω έλλειψη αφοσίωσης απέναντι στο καθήκον μου;» Αν τους κλαδέψεις, θα μπορέσουν να βρουν πολλούς λόγους για να σε αντικρούσουν. Δεν πρόκειται να πουν ότι είναι εκείνοι υπεύθυνοι γι’ αυτό το ζήτημα, δεν πρόκειται ν’ αναφέρουν ποιες είναι οι ευθύνες τους και δεν πρόκειται ν’ αναλογιστούν ποια είναι η φύση τους δεδομένου ότι δεν λύνουν ζητήματα και δεν κάνουν αληθινό έργο. Άραγε, δεν είναι μισητοί αυτοί οι άνθρωποι; Οδηγούν το εκκλησιαστικό έργο σε τέλμα και βλάπτουν τον εκλεκτό λαό του Θεού για τόσο καιρό χωρίς ίχνος μεταμέλειας μέσα τους· άραγε, εξακολουθούν να είναι άνθρωποι; Εξακολουθούν να έχουν την παραμικρή συνείδηση ή λογική; Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Τέτοιοι άνθρωποι δεν πρέπει να εκλέγονται επικεφαλής». Έτσι είναι τα πράγματα στη θεωρία· ωστόσο, στην πραγματικότητα υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι ανάμεσα στους εκλεγμένους επικεφαλής και εργάτες. Αυτό είναι γεγονός. Όλα αυτά συμβαίνουν επειδή ο εκλεκτός λαός του Θεού υστερεί σε ικανότητα διάκρισης και επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι συμπαθούν τους ανθρωπάρεσκους και, συνεπώς, εκλέγουν κάποιους ψευδο-επικεφαλής και ψευδο-εργάτες. Επομένως, πριν από τις εκλογές της εκκλησίας, θα πρέπει να γίνεται περισσότερη συναναστροφή πάνω στις αρχές της εκλογής των επικεφαλής και των εργατών, όπως και πάνω στις αρχές διάκρισης των ψευδο-επικεφαλής και των ψευδο-εργατών· έτσι, θα διασφαλίζεται ότι περισσότεροι άνθρωποι ψηφίζουν σύμφωνα με τις αρχές. Μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο οι εκλογές της εκκλησίας μπορούν ν’ αποφέρουν καλά αποτελέσματα.

Πείτε Μου, μπορούν τέτοιοι ποταποί και ξεδιάντροποι χασομέρηδες να κάνουν καλή δουλειά με το εκκλησιαστικό έργο ως επικεφαλής και εργάτες; Άραγε, μπορούν να λύσουν τα προβλήματα που εμφανίζονται στην εκκλησία ή τις δυσκολίες που συναντά ο εκλεκτός λαός του Θεού; (Όχι.) Τι πρέπει να κάνετε, λοιπόν, όταν συναντάτε τέτοιους ψευδο-επικεφαλής; Ας υποθέσουμε ότι κάποιος λέει: «Το επίπεδό μας είναι χαμηλό και υστερούμε σε ικανότητα διάκρισης, οπότε δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα αν συναντήσουμε έναν ψευδο-επικεφαλής». Είναι σωστό αυτό; Σίγουρα, δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι στην εκκλησία χαμηλό επίπεδο ούτε τους λείπει η ικανότητα διάκρισης. Θα πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον κάποιοι άνθρωποι που κατανοούν σε κάποιο βαθμό την αλήθεια. Επομένως, αν κάποιος βρει έναν ψευδο-επικεφαλής που δεν μπορεί να κάνει αληθινό έργο ούτε να λύσει προβλήματα, τότε θα πρέπει να συναναστραφεί μ’ εκείνους που κατανοούν την αλήθεια και να τους ζητήσει να χρησιμοποιήσουν την ικανότητα διάκρισής τους και να κρίνουν. Είναι σωστό αυτό; (Ναι.) Γιατί είναι σωστό; Ποιες θα είναι οι συνέπειες αν ένας επικεφαλής της εκκλησίας δεν μπορεί να κάνει αληθινό έργο; Ποιοι θα είναι τα θύματα; Άραγε, δεν θα είναι ο εκλεκτός λαός του Θεού στην εκκλησία; Αν ένας ψευδο-επικεφαλής ελέγχει την εκκλησία για τρία ή πέντε χρόνια, τότε σε πόσους ανθρώπους θα επηρεαστεί η κατανόηση της αλήθειας και η είσοδος στην πραγματικότητα; Σε πόσους ανθρώπους θα καθυστερήσει η επίτευξη της σωτηρίας; Ακόμη και η σκέψη αυτών των συνεπειών είναι αβάσταχτη. Όταν, λοιπόν, διαπιστώνεται ότι ένας ψευδο-επικεφαλής δεν κάνει αληθινό έργο και ότι είναι ανίκανος να επιλύσει οποιοδήποτε ζήτημα, είναι μεγάλο θέμα για τον καθέναν από τους εκλεκτούς του Θεού και θα πρέπει άμεσα να εκθέσουν και ν’ αναφέρουν τον συγκεκριμένο ψευδο-επικεφαλής προκειμένου ν’ αποφευχθούν οι καθυστερήσεις στο έργο. Οι επικεφαλής της εκκλησίας που δεν κάνουν αληθινό έργο βλάπτουν τον εκλεκτό λαό του Θεού. Αν κανένας από τους εκλεκτούς του Θεού δεν τους εκθέσει ή δεν τους αναφέρει, αλλά παραμείνουν όλοι απλώς απαθείς, τότε δεν υπάρχει καμία ελπίδα γι’ αυτήν την εκκλησία. Ας υποθέσουμε ότι βαθιά μέσα σας σκέφτεστε διαρκώς να μην αναλάβετε την ευθύνη και κάνετε τις εξής σκέψεις: «Όπως και να έχει, εσύ είσαι ο επικεφαλής. Δεν μπορείς να κάνεις αληθινό έργο, κι ωστόσο δεν αναφέρεις τα προβλήματα στον Άνωθεν· αν αυτό καθυστερήσει το εκκλησιαστικό έργο, ο Άνωθεν θα θεωρήσει εσένα υπεύθυνο. Τι σχέση έχει αυτό μ’ εμάς; Σε τι ωφελεί ν’ ανησυχήσουμε εμείς γι’ αυτό; Δεν είμαστε εμείς υπεύθυνοι. Αυτή η ευθύνη είναι δική σου». Αν τρέφετε μονίμως αυτές τις αντιλήψεις βαθιά μέσα σας, άραγε αυτό δεν θα καθυστερεί τα πράγματα; Δεν θα σας επηρεάζει στην επιδίωξη της αλήθειας, στην είσοδό σας στην πραγματικότητα και στην επίτευξη της σωτηρίας του Θεού; Αν κανείς στην εκκλησία δεν αναλαμβάνει την ευθύνη, τότε είναι δύσκολο να πει κανείς κατά πόσο αυτή η εκκλησία μπορεί να καταθέσει μαρτυρία για τον Θεό και να λάβει τις ευλογίες του Θεού και είναι ακόμη πιο δύσκολο να πει κανείς πόσοι άνθρωποι θα σωθούν σ’ αυτήν την εκκλησία. Αν όλοι σ’ αυτήν την εκκλησία σκέφτονται μ’ αυτόν τον τρόπο και έχουν αυτήν την άποψη, τότε δεν υπάρχει καμία απολύτως ελπίδα γι’ αυτήν την εκκλησία. Μήπως οι ομάδες παραγωγής ταινιών δεν έχουν αυτό το πρόβλημα αυτήν τη στιγμή; Κάποιοι από τους επικεφαλής σας δεν χειρίζονται τα ζητήματα ούτε αναφέρουν τα προβλήματα· είναι ψευδο-επικεφαλής. Άραγε, είστε σε θέση να το δείτε αυτό; Αυτοί οι επικεφαλής δεν λύνουν προβλήματα για εσάς· δεν έχετε διαπιστώσει ότι αυτό αποτελεί πρόβλημα; Νιώθετε πραγματικά ικανοποιημένοι μ’ αυτό; «Ο επικεφαλής μας δεν αναφέρει αυτό το πρόβλημα και αυτό το πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί, οπότε είναι η κατάλληλη στιγμή να ξεκουραστούμε λίγο. Υπέροχα! Επιπλέον, τελευταία ο Άνωθεν δεν έχει ρωτήσει προσωπικά γι’ αυτό το ζήτημα, οπότε ούτε εμείς χρειάζεται ν’ αναφέρουμε το πρόβλημα. Γιατί δεν θα έπρεπε να προσπαθήσουμε να βρούμε λίγο ελεύθερο χρόνο για τον εαυτό μας; Είναι απαραίτητο να γυρίσουμε την ταινία τόσο γρήγορα και να την ολοκληρώσουμε εγκαίρως; Μια χαρά είναι η πρόοδος που κάνουμε! Και τι έγινε αν δεν έχουμε ολοκληρώσει τα γυρίσματα; Μήπως θα καταδικαστούμε γι’ αυτό;» Αυτή είναι η στάση σας; Μήπως πιστεύετε ότι δεν υπάρχει τόσο αυστηρό χρονοδιάγραμμα για το έργο του οίκου του Θεού, κι έτσι μπορείτε να το τρενάρετε επ’ αόριστον; Μήπως θεωρείτε ότι, εφόσον ο Άνωθεν δεν αναφέρεται στο ζήτημα ή δεν το εξετάζει, δεν είναι απαραίτητο ν’ ανησυχείτε ή να νιώθετε οποιαδήποτε πίεση και ότι δεν τρέχει τίποτα αν απλώς λύνετε όποια ζητήματα μπορείτε και αφήνετε κατά μέρος αυτά που δεν μπορείτε; Αυτή είναι η οπτική σας; (Όχι.) Γιατί, λοιπόν, όταν έχετε προβλήματα, δεν τ’ αναφέρετε; Μήπως επειδή αυτοί οι ψευδο-επικεφαλής σάς έχουν θέσει υπό τον έλεγχό τους ή μήπως επειδή σας έχουν ρίξει ένα μαγικό φίλτρο αποχαύνωσης που έχει ως αποτέλεσμα να παραληρείτε και να μην μπορείτε να μιλήσετε; Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Όταν υπάρχουν προβλήματα, άραγε τα γνωρίζετε; Αν πείτε ότι δεν τα γνωρίζετε, τότε ψεύδεστε· αν τα γνωρίζετε κι ωστόσο δεν τ’ αναφέρετε, τότε είστε αμελείς, πρόκειται για σοβαρή παράλειψη καθήκοντος και δεν δείχνετε καμία απολύτως αφοσίωση απέναντι στο καθήκον σας. Ακόμη κι αν εργάζεσαι στον έξω κόσμο για να βγάλεις χρήματα, πρέπει και πάλι ν’ αξίζεις τον πενιχρό μισθό σου. Χώρια που τρως σήμερα το φαγητό του οίκου του Θεού, επιδιώκεις τη σωτηρία ενώ εκτελείς το καθήκον σου και μ’ αυτόν τον τρόπο ανοίγεις τον δρόμο και προετοιμάζεσαι για τον προορισμό σου. Δεν το κάνεις αυτό για τον οίκο του Θεού ούτε για οποιοδήποτε άτομο, πόσο μάλλον για Μένα· το κάνεις για τον εαυτό σου. Για να το θέσω κομψά, οι άνθρωποι κάνουν το καθήκον τους για να κερδίσουν τη σωτηρία· αλλά για ν’ ακριβολογώ, το κάνουν για τον εαυτό τους, για ν’ αποκτήσουν ευλογίες και να έχουν έναν καλό προορισμό. Πρέπει να κατανοήσεις ξεκάθαρα αυτό το ζήτημα· μην είσαι ανόητος. Δεν κάνεις το καθήκον σου για άλλους ανθρώπους ούτε για τους γονείς σου και δεν το κάνεις για να δοξάσεις τους προγόνους σου ούτε για να τιμήσεις το όνομα της οικογένειάς σου· το κάνεις για τον εαυτό σου. Ο Θεός σε δημιούργησε και από τότε που δημιούργησε τον κόσμο, προκαθόρισε ότι θα γεννιόσουν κατά τις έσχατες ημέρες. Σε έφερε στον οίκο Του, σε άφησε ν’ ακούσεις τη φωνή Του, σε άφησε να τρως και να πίνεις τα λόγια Του καθημερινά και να λαμβάνεις παροχή ζωής και σου έδωσε μια ευκαιρία για να μπορέσεις να κάνεις το καθήκον σου στον οίκο του Θεού. Αυτή είναι η καλύτερη ευκαιρία που έχεις ως δημιουργημένο ον να κερδίσεις τη σωτηρία, και είναι επίσης η μοναδική σου ευκαιρία. Αν, όσο κάνεις το καθήκον σου, καταστρέψεις αυτήν την ευκαιρία, τότε ακόμη κι αν λάβεις τιμωρία ή κλάψεις και τρίξεις τα δόντια σου όταν τελικά πέσουν πάνω σου οι καταστροφές, θα τις έχεις προκαλέσει όλες μόνος σου και θα το αξίζεις! Το φταίξιμο θα είναι δικό σου. Δεν χρειάζεται οι άλλοι να επωμίζονται τις δικές σου ευθύνες και δεν χρειάζεται εσύ να επωμίζεσαι τις ευθύνες των άλλων. Μόνο εσύ μπορείς ν’ αναλάβεις την ευθύνη για το μονοπάτι στο οποίο βαδίζεις και για ό,τι κάνεις σήμερα, και μόνο εσύ μπορείς να υποστείς τις τελικές συνέπειες. Αυτό που μπορώ να κάνω Εγώ είναι να σας βοηθήσω να κατανοήσετε τα πράγματα που οφείλω να πω και που σας λέω και ν’ ανοίξω τον δρόμο για εσάς, ώστε να μπορέσετε να βαδίσετε στο μονοπάτι της σωτηρίας. Έχω εξηγήσει τα πάντα ξεκάθαρα, οπότε το πώς ακριβώς θα ενεργήσετε εξαρτάται από εσάς. Δεν ασχολούμαι με τις δικές σας υποθέσεις· απλώς εκτελώ το έργο που Μου αναλογεί και δεν κάνω περισσότερο έργο από αυτό. Άραγε, δεν είναι γεγονός ότι κάνεις το καθήκον σου για χάρη του δικού σου προορισμού; Αν πεις: «Υπάρχουν πολλά προβλήματα, αλλά ο επικεφαλής μου δεν τ’ αναφέρει, οπότε δεν θα τ’ αναφέρω ούτε εγώ», τότε δεν είναι ηλίθιο αυτό; Δεν είναι υστερόβουλο; Ποια είναι η ευθύνη σου όταν βλέπεις ένα πρόβλημα; Η ευθύνη σου είναι να τους φωνάξεις όλους μαζί, να ηρεμήσετε, ν’ αναζητήσετε και να συναναστραφείτε πάνω στο πρόβλημα, ώστε να δείτε σε ποιο πεδίο έχει εμφανιστεί το πρόβλημα και να βρείτε την κύρια αιτία του προβλήματος. Αν, μετά από κάποια συζήτηση, δεν βρεθεί η κύρια αιτία, αλλά δεν μπορείτε να λύσετε μόνοι σας το πρόβλημα, πρέπει να το αναφέρετε άμεσα στον Άνωθεν. Ποιος πρέπει να το αναφέρει; Θα πρέπει να βγεις εσύ μπροστά και να πεις: «Θα το αναφέρω εγώ. Αν αυτό δεν έχει αποτέλεσμα, τότε μπορούμε να επιλέξουμε μερικούς εκπροσώπους και να το αναφέρουμε μαζί». Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Δεν έχουμε επικεφαλής;» Εσύ απαντάς: «Αυτός δεν είναι επικεφαλής! Δεν εκπληρώνει καθόλου τις ευθύνες ενός ανθρώπινου όντος. Είναι απλώς ένα κτήνος με ανθρώπινη όψη και θα πρέπει να τον ξαποστείλουμε και να τον απομακρύνουμε από τα καθήκοντά του! Δεν αναφέρει το πρόβλημα, οπότε θα πρέπει να το αναφέρουμε εμείς· είναι δική μας ευθύνη. Μόνο όταν θα έχουμε εκπληρώσει τις ευθύνες μας, θα μας αντιμετωπίσει ο Θεός σαν ανθρώπινα όντα. Αν γνωρίζουμε ξεκάθαρα ποιες είναι οι ευθύνες μας αλλά δεν τις εκπληρώνουμε, τότε δεν μας αξίζει να είμαστε άνθρωποι και σε καμία περίπτωση ο Θεός δεν θα μας θεωρεί ανθρώπους». Αν ο Θεός δεν σε θεωρεί άνθρωπο, τι υποδηλώνει αυτό ότι σε θεωρεί; Υποδηλώνει ότι σε θεωρεί γουρούνι ή σκυλί. Και τότε, άραγε θα σε σώσει και πάλι ο Θεός; Σε καμία περίπτωση. Αν, λοιπόν, δεν καταλήξεις μ’ έναν καλό προορισμό, δεν θα το έχεις προκαλέσει εσύ ο ίδιος στον εαυτό σου; Και δεν θα έχεις κάνει μάταια το καθήκον σου; Από εσένα εξαρτάται να επιλέξεις το μονοπάτι σου και από εσένα εξαρτάται και να βαδίσεις πάνω σ’ αυτό. Όποιο μονοπάτι κι αν επιλέξεις ή όποιες κι αν είναι οι τελικές συνέπειες, εσύ θα φέρεις την ευθύνη· κανείς δεν θ’ αναλάβει την ευθύνη για το μονοπάτι πάνω στο οποίο βαδίζεις και για τις συνέπειες που θα προκύψουν.

Ως επικεφαλής και εργάτες, είστε ικανοί να αγνοείτε τα προβλήματα που προκύπτουν κατά την εκτέλεση των καθηκόντων σας, ενώ αναζητάτε, μάλιστα, διάφορες προφάσεις και δικαιολογίες για να αποφύγετε την ευθύνη. Αν και υπάρχουν ορισμένα προβλήματα που είστε ικανοί να επιλύσετε, δεν το κάνετε· και τα προβλήματα που δεν είστε ικανοί να επιλύσετε δεν τα αναφέρετε στους ανωτέρους σας, σαν να μην έχουν καμία σχέση με εσάς. Αυτό δεν είναι παράβαση του καθήκοντός σας; Είναι έξυπνο ή ανόητο να αντιμετωπίζετε έτσι το έργο της εκκλησίας; (Ανόητο.) Δεν είναι ύπουλοι τέτοιοι επικεφαλής και εργάτες; Δεν τους λείπει κάθε αίσθημα ευθύνης; Όταν αγνοούν τα προβλήματα που βρίσκονται μπροστά τους, αυτό δεν δείχνει ότι είναι άκαρδοι και δολεροί; Οι δολεροί άνθρωποι είναι οι πιο ανόητοι από όλους. Πρέπει να είσαι ειλικρινής, να έχεις αίσθημα ευθύνης όταν αντιμετωπίζεις προβλήματα και να αναζητάς την αλήθεια για να επιλύεις τα προβλήματα με κάθε δυνατό μέσο. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να είσαι δολερό άτομο. Αν, όταν προκύπτουν προβλήματα, το μόνο που σε απασχολεί είναι να αποφεύγεις την ευθύνη και να νίπτεις τας χείρας σου, τότε ακόμη και οι άπιστοι θα σε καταδίκαζαν γι’ αυτήν τη συμπεριφορά, πόσο μάλλον ο οίκος του Θεού! Αυτό το καταδικάζει και το καταριέται ο οίκος του Θεού, ενώ ο εκλεκτός λαός του Θεού σιχαίνεται και απορρίπτει μια τέτοια συμπεριφορά. Ο Θεός αγαπάει τους ειλικρινείς ανθρώπους, αλλά μισεί τους δόλιους και ύπουλους. Αν είσαι δολερός άνθρωπος και προσπαθείς να κάνεις κόλπα, δεν θα σε σιχαθεί ο Θεός; Θα σε αφήσει ο οίκος του Θεού να τη γλιτώσεις έτσι απλά; Αργά ή γρήγορα, θα λογοδοτήσεις. Ο Θεός συμπαθεί τους ειλικρινείς ανθρώπους και αντιπαθεί τους δολερούς. Όλοι θα πρέπει να το καταλάβουν αυτό με σαφήνεια και να σταματήσουν να βρίσκονται σε σύγχυση και να κάνουν ανόητα πράγματα. Η στιγμιαία άγνοια είναι δικαιολογημένη, αλλά το να αρνείται κανείς εντελώς να δεχτεί την αλήθεια είναι απλώς πείσμα. Οι ειλικρινείς άνθρωποι μπορούν να αναλάβουν την ευθύνη. Δεν σκέφτονται τα δικά τους κέρδη και τις δικές τους απώλειες, απλώς διαφυλάττουν το έργο και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Έχουν ευγενική και ειλικρινή καρδιά που μοιάζει με ένα δοχείο με καθαρό νερό που μπορεί κανείς να δει τον πυθμένα του με μια ματιά. Υπάρχει, επίσης, διαφάνεια στις πράξεις τους. Ένας δόλιος άνθρωπος πάντα κάνει κόλπα, πάντα υποκρύπτει πράγματα, καλύπτεται και κουκουλώνεται τόσο πολύ που κανείς δεν μπορεί να τον διακρίνει. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να διακρίνουν τις ενδόμυχες σκέψεις τους, αλλά ο Θεός μπορεί να εξετάσει εξονυχιστικά τα μύχια της καρδιάς τους. Αν ο Θεός δει ότι δεν είναι ειλικρινείς, ότι είσαι ύπουλοι, ότι ποτέ δεν αποδέχονται την αλήθεια, ότι πάντα συμπεριφέρονται δόλια εναντίον Του και δεν Του παραδίδουν ποτέ την καρδιά τους, τότε δεν θα τους συμπαθήσει, θα τους σιχαθεί και θα τους εγκαταλείψει. Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί που ευημερούν μεταξύ των απίστων και που είναι γλυκομίλητοι και εύστροφοι; Σας είναι ξεκάθαρο αυτό; Ποια είναι η ουσία τους; Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι όλοι εξαιρετικά επιτήδειοι, ότι είναι όλοι εξαιρετικά δόλιοι και ύπουλοι, ότι είναι αληθινοί διάβολοι και σατανάδες. Θα μπορούσε ο Θεός να σώσει κάποιον τέτοιον άνθρωπο; Τίποτα δεν σιχαίνεται ο Θεός περισσότερο από τους διαβόλους —τους ανθρώπους που είναι δόλιοι και ύπουλοι. Είναι σίγουρο πως ο Θεός δεν θα σώσει τέτοιους ανθρώπους, γι’ αυτό δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να είστε τέτοιου είδους άνθρωποι. Σου λέω πως οι άνθρωποι που αποστρέφεται ο Θεός περισσότερο από όλους είναι αυτοί που είναι εύστροφοι και που εξετάζουν όλες τις οπτικές γωνίες όταν μιλούν, που είναι ήπιοι και επιδέξιοι και ψάχνουν να δουν προς τα πού φυσάει ο άνεμος όταν αντιμετωπίζουν θέματα· άνθρωποι σαν κι αυτούς είναι αδύνατον να σωθούν. Όταν οι άνθρωποι είναι δόλιοι και ύπουλοι, τότε, όσο ωραία κι αν ακούγονται τα λόγια τους, δεν παύουν να είναι λόγια του διαβόλου που εξαπατούν τους ανθρώπους. Όσο πιο ωραία ακούγονται τα λόγια τους τόσο περισσότερο είναι αυτοί διάβολοι και σατανάδες. Αυτοί ακριβώς είναι το είδος των ανθρώπων που ο Θεός σιχαίνεται περισσότερο. Τι λέτε, μπορούν οι άνθρωποι που είναι δόλιοι, γλυκομίλητοι και λένε συχνά ψέματα να λάβουν το έργο του Αγίου Πνεύματος; Μπορούν να λάβουν τη φώτιση και τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος; Με τίποτα. Ποια είναι η στάση του Θεού απέναντι στους ανθρώπους που είναι δόλιοι και ύπουλοι; Τους αποστρέφεται και τους απορρίπτει, τους κάνει στην άκρη και δεν τους δίνει σημασία, θεωρεί ότι ανήκουν στην ίδια κατηγορία με τα ζώα. Στα μάτια του Θεού, τέτοιοι άνθρωποι απλώς περιβάλλονται από ανθρώπινο δέρμα· στην ουσία τους, ανήκουν στο ίδιο είδος με τους διαβόλους και τον Σατανά, είναι ζωντανοί νεκροί και ο Θεός δεν θα τους σώσει ποτέ. Ποια είναι η κατάσταση αυτών των ανθρώπων τώρα; Υπάρχει σκοτάδι στην καρδιά τους, δεν διαθέτουν αληθινή πίστη και, ό,τι κι αν τους συμβεί, ποτέ δεν διαφωτίζονται ούτε φωτίζονται. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με καταστροφές και δεινά, προσεύχονται στον Θεό, αλλά ο Θεός είναι απών· δεν έχουν κανέναν στον οποίο μπορούν να στηριχτούν αληθινά στην καρδιά τους. Προκειμένου να λάβουν ευλογίες, προσπαθούν να δώσουν καλή παράσταση, αλλά δεν μπορούν να βοηθήσουν τον εαυτό τους, διότι δεν έχουν συνείδηση και λογική· δεν θα μπορούσαν να είναι καλοί άνθρωποι ακόμη και αν το ήθελαν, δεν θα μπορούσαν να ελέγξουν τον εαυτό τους ακόμη και αν ήθελαν να σταματήσουν να κάνουν κακά πράγματα· είναι αναγκασμένοι να τα κάνουν αυτά τα πράγματα. Μπορούν να είναι σε θέση να γνωρίσουν τον εαυτό τους αφότου αποβληθούν και αποκλειστούν; Παρόλο που θα γνωρίζουν ότι τους άξιζε αυτή η τιμωρία, δεν θα το πουν και, παρόλο που φαίνονται ικανοί να κάνουν κάποιο καθήκον, θα συνεχίσουν να κάνουν κόλπα και να μην πετυχαίνουν σαφή αποτελέσματα στο έργο τους. Τι λέτε, λοιπόν; Είναι αυτοί οι άνθρωποι σε θέση να μετανοήσουν πραγματικά; Με τίποτα. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν διαθέτουν συνείδηση και λογική και δεν αγαπούν την αλήθεια. Ο Θεός δεν σώζει τέτοιους δολερούς και κακούς ανθρώπους. Ποια ελπίδα υπάρχει για τέτοιους ανθρώπους στην πίστη στον Θεό; Η πίστη τους είναι ήδη άνευ σημασίας και είναι γραφτό τους να μην κερδίσουν τίποτα απ’ αυτήν. Αν, καθ’ όλη τη διάρκεια της πίστης τους στον Θεό, οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, τότε δεν έχει σημασία για πόσα χρόνια είναι πιστοί· στο τέλος, δεν θα κερδίσουν τίποτα. Αν επιθυμούν να κερδίσουν τον Θεό, πρέπει να κερδίσουν την αλήθεια. Μόνο αν κατανοήσουν την αλήθεια, κάνουν πράξη την αλήθεια και εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα θα κερδίσουν την αλήθεια και θα σωθούν από τον Θεό· και μόνο τότε θα κερδίσουν την έγκριση και τις ευλογίες του Θεού· και μόνο αυτό συνιστά το να κερδίσουν τον Θεό. Αν οι άνθρωποι θέλουν ν’ αποκτήσουν την αλήθεια, τότε το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνουν είναι να μάθουν να εκπληρώνουν τις ευθύνες τους, δηλαδή πρέπει να κάνουν καλά το καθήκον τους· αυτό είναι το κυριότερο πράγμα. Οι άνθρωποι δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μαθαίνουν από τους ψευδο-επικεφαλής που κηρύττουν μόνο λόγια και δόγματα και δεν κάνουν αληθινό έργο, που δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη για ό,τι κι αν κάνουν, που ενεργούν πάντα επιπόλαια και καταλήγουν ν’ αποκλειστούν. Δεν είναι ασήμαντο ζήτημα να κάνει κανείς το καθήκον του· οι άνθρωποι αποκαλύπτονται στον μέγιστο βαθμό όταν εκτελούν το καθήκον τους και ο Θεός καθορίζει τις εκβάσεις των ανθρώπων με βάση τη συνεπή απόδοσή τους όταν κάνουν το καθήκον τους. Τι σημαίνει όταν κάποιος δεν κάνει καλά το καθήκον του; Σημαίνει ότι δεν αποδέχεται την αλήθεια ούτε μετανοεί αληθινά, και αποκλείεται από τον Θεό. Όταν οι ψευδο-επικεφαλής και οι ψευδο-εργάτες απομακρύνονται από τα καθήκοντά τους, τι αντιπροσωπεύει αυτό; Αυτή είναι η στάση του οίκου του Θεού απέναντι σε τέτοιους ανθρώπους και, ασφαλώς, αντιπροσωπεύει και τη στάση του Θεού απέναντι σε τέτοιους ανθρώπους. Ποια είναι, λοιπόν, η στάση του Θεού απέναντι σε άχρηστους ανθρώπους όπως αυτοί; Τους αποστρέφεται και τους απορρίπτει, τους καταδικάζει και τους αποκλείει. Θέλετε, λοιπόν, και πάλι να ενδίδετε στα οφέλη της θέσης και να είστε ψευδο-επικεφαλής;

Αφού οι άνθρωποι αρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό, ποιο είναι το πιο οδυνηρό και το πιο δυσάρεστο πράγμα που μπορεί να τους συμβεί; Το σπουδαιότερο δεν είναι τίποτε άλλο από το να μάθουν ότι έχουν αποπεμφθεί ή αποβληθεί και ότι έχουν αποκαλυφθεί και αποκλειστεί από τον Θεό· αυτό είναι το πιο οδυνηρό και το πιο λυπηρό πράγμα και κανείς δεν θέλει να του συμβεί αυτό αφού αρχίσει να πιστεύει στον Θεό. Πώς, λοιπόν, μπορούν οι άνθρωποι ν’ αποφύγουν να τους συμβεί αυτό; Θα πρέπει, τουλάχιστον, να ενεργούν σύμφωνα με τη συνείδησή τους, δηλαδή, θα πρέπει να μάθουν πρώτα πώς να εκπληρώνουν τις ευθύνες τους, σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να είναι επιπόλαιοι, και θα πρέπει να μην καθυστερούν αυτό που τους έχει εμπιστευτεί ο Θεός. Εφόσον είσαι άνθρωπος, θα πρέπει να σκεφτείς ποιες είναι οι ευθύνες ενός ανθρώπου. Δεν χρειάζεται ν’ αναφερθούν οι ευθύνες που οι άπιστοι έχουν σε μεγαλύτερη εκτίμηση, όπως το να είσαι καλό τέκνο, να φροντίζεις τους γονείς σου και να αποκτήσει φήμη η οικογένειά σου. Όλα αυτά είναι κούφια και χωρίς πραγματικό νόημα. Ποια είναι η ελάχιστη ευθύνη που θα πρέπει να εκπληρώσει ένα άτομο; Το πιο πρακτικό είναι πώς να εκτελείς καλά το καθήκον σου σήμερα. Με το να αρκείσαι πάντοτε στο να κάνεις απλά και μόνο τα διαδικαστικά, δεν εκπληρώνεις τις ευθύνες σου· ούτε με το να μπορείς μόνο να παπαγαλίζεις λόγια δόγματος εκπληρώνεις τις ευθύνες σου. Μόνο με το να κάνεις πράξη την αλήθεια και με το να πράττεις σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές εκπληρώνεις τις ευθύνες σου, και μόνο όταν η άσκηση της αλήθειας είναι αποτελεσματική κι ωφέλιμη για τους ανθρώπους, θα έχεις εκπληρώσει πραγματικά την ευθύνη σου. Ανεξάρτητα από το καθήκον που εκτελείς, μόνο όταν επιμένεις να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας θα έχεις εκπληρώσει πραγματικά την ευθύνη σου. Το να ενεργείς μηχανικά σύμφωνα με τον ανθρώπινο τρόπο δράσης σημαίνει ότι είσαι επιπόλαιος και πρόχειρος· μόνο αν εμμένεις στις αρχές της αλήθειας εκτελείς σωστά το καθήκον σου και εκπληρώνεις την ευθύνη σου. Και όταν εκπληρώνεις την ευθύνη σου, αυτό δεν είναι η εκδήλωση αφοσίωσης; Αυτή είναι η εκδήλωση της αφοσίωσης προς το καθήκον σου. Μόνο όταν έχεις αυτό το αίσθημα ευθύνης, και αυτήν τη θέληση και την επιθυμία, όταν υπάρχει μέσα σου η εκδήλωση πίστης προς το καθήκον σου, θα σε ευνοήσει ο Θεός, και θα σε εγκρίνει. Αν δεν έχεις καν αυτό το αίσθημα ευθύνης, ο Θεός θα σε αντιμετωπίσει ως αργόσχολο, ανόητο, και θα σε σιχαθεί. Από την ανθρώπινη οπτική, αυτό σημαίνει ότι δεν θα σε σέβεται, δεν θα σε παίρνει στα σοβαρά και σε περιφρονεί. Είναι όπως όταν δεν έχεις έρθει σ’ επαφή με κάποιον για ένα διάστημα και μετά τον βλέπεις να μιλάει για ανεφάρμοστα πράγματα που ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας, να φλυαρεί λέγοντας πράγματα που δεν είναι ρεαλιστικά, και παρατηρείς ότι του αρέσει να κομπάζει και να λέει μεγάλα λόγια και ότι δεν είναι αξιόπιστος· θα σου ενέπνεε σεβασμό; Θα τολμούσες να του εμπιστευτείς οποιαδήποτε εργασία; Ίσως, για τον έναν ή τον άλλο λόγο, να καθυστερούσε την εργασία που θα του εμπιστευόσουν, κι επομένως δεν θα τολμούσες να εμπιστευτείς τίποτε σ’ έναν τέτοιο άνθρωπο. Θα τον απεχθανόσουν από τα βάθη της καρδιάς σου και θα μετάνιωνες που είχες συσχετιστεί ποτέ μαζί του. Θα ένιωθες ευτυχής που δεν του είχες εμπιστευτεί τίποτε και θα σκεφτόσουν ότι, αν το είχες κάνει, θα το μετάνιωνες για το υπόλοιπο της ζωής σου. Ας πούμε ότι αλληλεπιδράς με κάποιον και, μέσα από τη συζήτηση και την επαφή μαζί του, βλέπεις ότι όχι μόνο έχει καλή ανθρώπινη φύση, αλλά έχει και αίσθημα ευθύνης. Όταν του εμπιστεύεσαι μια εργασία, ακόμη κι αν του πεις κάτι εντελώς τυχαία, το εντυπώνει στο μυαλό του και σκέφτεται τρόπους να χειριστεί την εργασία καλά για να σε ικανοποιήσει, και αν δεν χειριστεί καλά την εργασία που του έχεις αναθέσει, μετά ντρέπεται να σε αντικρίσει· αυτός ο άνθρωπος έχει αίσθημα ευθύνης. Οι άνθρωποι που έχουν αίσθημα ευθύνης, εφόσον τους πει ή τους αναθέσει κάτι κάποιος —είτε είναι επικεφαλής ή εργάτης είτε ο Άνωθεν— θα σκέφτονται πάντα: «Αφού μ’ έχουν σε τόση εκτίμηση, πρέπει να χειριστώ καλά αυτό το ζήτημα και να μην τους απογοητεύσω». Δεν θα ένιωθες ήρεμος αν εμπιστευόσουν μια εργασία σε τέτοιους ανθρώπους που έχουν συνείδηση και λογική; Οι άνθρωποι στους οποίους μπορείς να εμπιστευτείς μια εργασία είναι σίγουρα αυτοί που βλέπεις ευνοϊκά και αυτοί στους οποίους έχεις εμπιστοσύνη. Συγκεκριμένα, αν έχουν χειριστεί αρκετές εργασίες για σένα και τις έχουν φέρει όλες σε πέρας πολύ ευσυνείδητα και έχουν ικανοποιήσει πλήρως τις απαιτήσεις σου, τότε θα πιστεύεις ότι είναι αξιόπιστοι. Βαθιά μέσα σου, θα τους θαυμάζεις πραγματικά και θα τους έχεις σε εκτίμηση. Οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να συσχετιστούν με τέτοιους ανθρώπους, πόσο μάλλον ο Θεός. Πιστεύετε ότι ο Θεός θα ήταν πρόθυμος να εμπιστευτεί το εκκλησιαστικό έργο και το καθήκον που υποχρεούνται να κάνουν οι άνθρωποι σε κάποιον που δεν είναι αξιόπιστος; (Όχι.) Όταν ο Θεός αναθέτει ένα αντικείμενο του εκκλησιαστικού έργου σε κάποιον, τι προσδοκία έχει από αυτόν; Πρώτον, ο Θεός ελπίζει ότι ο άνθρωπος αυτός είναι επιμελής και υπεύθυνος, ότι θ’ αντιμετωπίσει αυτό το αντικείμενου του έργου σαν ένα σπουδαίο ζήτημα και θα το χειριστεί αναλόγως και ότι θα το κάνει καλά. Δεύτερον, ο Θεός ελπίζει ότι αυτός ο άνθρωπος είναι άξιος εμπιστοσύνης, ότι όσος καιρός κι αν περάσει και όσο κι αν αλλάξει το περιβάλλον, δεν πρόκειται να κλονιστεί το αίσθημα ευθύνης του και ότι η ακεραιότητά του θ’ αντέξει τις δοκιμασίες. Αν είναι αξιόπιστος άνθρωπος, ο Θεός θα είναι ήσυχος και δεν θα χρειάζεται πλέον να επιβλέπει ή να παρακολουθεί αυτό το ζήτημα. Αυτό θα συμβεί επειδή, βαθιά μέσα Του, θα τον εμπιστεύεται και θα είναι σίγουρος ότι θα ολοκληρώσει την εργασία που του έχει ανατεθεί χωρίς τίποτε να πάει στραβά. Όταν ο Θεός εμπιστεύεται μια εργασία σε κάποιον, αυτό δεν ελπίζει; (Ναι.) Τότε, μόλις κατανοήσεις την πρόθεση του Θεού, θα πρέπει έπειτα να ξέρεις βαθιά μέσα σου πώς να ενεργείς για να ικανοποιήσεις τις απαιτήσεις του Θεού, πώς να σε δει ευνοϊκά ο Θεός και να κερδίσεις την εμπιστοσύνη Του. Αν μπορείς να δεις ξεκάθαρα τις εκδηλώσεις και τη συμπεριφορά σου και τη στάση με την οποία προσεγγίζεις το καθήκον σου, αν έχεις αυτογνωσία και γνωρίζεις τι είσαι, τότε δεν είναι παράλογο ν’ απαιτείς να σε βλέπει ευνοϊκά ο Θεός, να σου δείξει χάρη ή να έχεις ευνοϊκή μεταχείριση από Αυτόν; (Ναι.) Ακόμη κι εσύ δεν εκτιμάς τον εαυτό σου, ακόμη κι εσύ απαξιώνεις τον εαυτό σου, κι ωστόσο απαιτείς να σε βλέπει ευνοϊκά ο Θεός· αυτό δεν είναι λογικό. Επομένως, αν θέλεις να σε βλέπει ευνοϊκά ο Θεός, θα πρέπει τουλάχιστον να γίνεις αξιόπιστος στα μάτια των άλλων. Αν θέλεις οι άλλοι να σ’ εμπιστεύονται, να σε βλέπουν ευνοϊκά, να σε έχουν σε εκτίμηση, τότε θα πρέπει τουλάχιστον να έχεις αξιοπρέπεια, να έχεις αίσθημα ευθύνης, να κρατάς τον λόγο σου και να είσαι αξιόπιστος. Επιπλέον, θα πρέπει να γίνεις επιμελής, υπεύθυνος και αφοσιωμένος απέναντι στον Θεό· τότε θα έχεις ουσιαστικά εκπληρώσει τις απαιτήσεις που έχει ο Θεός από σένα. Τότε θα υπάρχει ελπίδα να λάβεις την έγκριση του Θεού, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Άραγε, είναι δύσκολο να επιτευχθεί αυτό; (Όχι.) Ακόμη και οι άνθρωποι θέλουν να βρουν κάποιον αξιόπιστο για να χειρίζεται εργασίες και για να συσχετίζονται μαζί του· είναι, λοιπόν, υπερβολικό να ζητά ο Θεός από τους ανθρώπους να κάνουν καλά τα καθήκοντά τους και να έχει αυτήν τη μικρή απαίτηση από αυτούς; (Όχι, δεν είναι υπερβολικό.) Δεν είναι καθόλου υπερβολικό. Αυτό δεν γίνεται για να δυσκολέψει τα πράγματα για τους ανθρώπους· στην πραγματικότητα, είναι πολύ σωστό. Απλώς οι άνθρωποι δεν έχουν το κουράγιο να το κάνουν αυτό, δεν αναλογίζονται τις σκέψεις του Θεού ούτε εκτιμούν τις προθέσεις του Θεού. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να έχουν συνεχώς απαιτήσεις από τον Θεό, λέγοντας: «Πρέπει να μ’ ευλογήσεις! Πρέπει να μου δείξεις χάρη! Πρέπει να με καθοδηγήσεις!» Τι κάνεις εσύ, λοιπόν; Μπορείς να εκπληρώνεις αληθινά το καθήκον σου σύμφωνα με τη συνείδηση και τη λογική σου; Μπορείς να είσαι αληθινά επιμελής, υπεύθυνος και αφοσιωμένος; Αυτή είναι η απολύτως ελάχιστη προϋπόθεση που πρέπει να πληροίς για να σε βλέπει ευνοϊκά ο Θεός. Άραγε, προς αυτήν την κατεύθυνση δεν πρέπει να εργάζονται σκληρά οι άνθρωποι; Εφόσον πιστεύεις στον Θεό, πρέπει να προσπαθείς για την αλήθεια και για τις απαιτήσεις του Θεού· αυτή είναι η κατεύθυνση προς την οποία πρέπει να εργάζονται σκληρά οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι πρέπει να εργάζονται σκληρά προς τη σωστή κατεύθυνση. Μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν θα είναι πλέον μάταιη η προσπάθειά τους να ικανοποιήσουν τον Θεό.

Άραγε, οι ψευδο-επικεφαλής έχουν βαθιά μέσα τους καμία πρόθεση να ικανοποιήσουν τον Θεό μέσα από την πίστη τους σ’ Αυτόν; Έχουν οποιαδήποτε στάση; Ασφαλώς και όχι. Η στάση τους είναι απλώς και μόνο να τα κουτσοβολεύουν στον κόσμο και αντιμετωπίζουν έτσι και τον Θεό, μ’ έναν απίστευτα ασεβή και περιφρονητικό τρόπο. Αυτή η στάση είναι εξαιρετικά ταπεινωτική και βλάσφημη απέναντι στον Θεό και ο Θεός την απεχθάνεται. Ο Θεός τούς έδωσε ζωή και όλα όσα διαθέτει ένας άνθρωπος, κι ωστόσο η στάση τους απέναντι σε όλα όσα τους έχει δώσει ο Θεός, απέναντι στις ρυθμίσεις που κάνει ο Θεός για τη ζωή τους, απέναντι στην ανάθεση από τον Θεό και στο έργο Του και απέναντι στα δικά τους καθήκοντα είναι μια στάση απαξίωσης και περιφρόνησης. Τι σημαίνει «περιφρόνηση»; Σημαίνει να θέλει κανείς να τα κουτσοβολεύει και να μην παίρνει τίποτε στα σοβαρά. Ο Θεός απεχθάνεται στο έπακρο αυτήν τη στάση και γι’ αυτό δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να σώσει αυτούς τους ανθρώπους. Τι πρέπει να κατανοήσετε σ’ αυτό το σημείο; Ότι δεν πρέπει να είστε τέτοιοι άνθρωποι. Είτε είσαι επικεφαλής είτε όχι και είτε έχεις τη φιλοδοξία και την επιθυμία να γίνεις επικεφαλής είτε όχι, πρέπει πρώτα να μάθεις πώς να φέρεσαι και σε καμία περίπτωση να μην είσαι χασομέρης, τεμπελχανάς ή τιποτένιος. Στον τρόπο που φέρεσαι, θα πρέπει να έχεις τη σωστή στάση, να έχεις αξιοπρέπεια και αίσθημα ευθύνης· αυτή είναι η απολύτως ελάχιστη προϋπόθεση. Μόνο πάνω σ’ αυτό το θεμέλιο μπορούν οι άνθρωποι να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις του Θεού και να ολοκληρώσουν την ανάθεσή Του. Αν δεν έχεις ούτε αυτό το ελάχιστο θεμέλιο, τότε δεν μένει τίποτε να ειπωθεί.

3 Απριλίου 2021