Σημείο έβδομο: Να κατανέμουν και να χρησιμοποιούν διάφορα είδη ανθρώπων με λογική, βάσει της ανθρώπινης φύσης και των προτερημάτων τους, έτσι ώστε ο καθένας να αξιοποιείται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο (Μέρος δεύτερο)

Στην τελευταία συναναστροφή, συζητήσαμε για την έβδομη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών: «Να κατανέμουν και να χρησιμοποιούν διάφορα είδη ανθρώπων με λογική, βάσει της ανθρώπινης φύσης και των προτερημάτων τους, έτσι ώστε ο καθένας να αξιοποιείται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο». Συναναστραφήκαμε κυρίως πάνω στις τρεις πτυχές αυτής της ευθύνης. Ποιες είναι αυτές οι τρεις πτυχές; (Η μία είναι ν’ αξιοποιούν διάφορα είδη ανθρώπων με λογική, βάσει της ανθρώπινης φύσης τους· η άλλη είναι ν’ αξιοποιούν διάφορα είδη ανθρώπων με λογική, βάσει των προτερημάτων τους· και η τρίτη είναι πώς ν’ αντιμετωπίζονται και ν’ αξιοποιούνται κάποια ιδιαίτερα είδη ανθρώπων.) Αυτές είναι κατά βάση οι τρεις πτυχές. Εξετάζοντας αυτές τις τρεις πτυχές, είναι τέτοια η αρχή με την οποία αξιοποιεί τους ανθρώπους ο οίκος του Θεού ώστε ο καθένας ν’ αξιοποιείται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο; (Ναι.) Είναι ακριβής αυτή η αρχή; Είναι δίκαιη για τους ανθρώπους; (Είναι δίκαιη.) Όσο για τους μπουμπουνοκέφαλους που έχουν μειωμένη νοημοσύνη, αυτοί είναι ανίκανοι να κάνουν το οτιδήποτε και δεν μπορούν να κάνουν το παραμικρό καθήκον. Αν τους αναθέσεις μια εργασία, είτε έχει να κάνει με επαγγελματικές, τεχνικές πτυχές είτε είναι μια απλή δουλειά, δεν μπορούν να την ολοκληρώσουν. Αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν ν’ αξιοποιηθούν σε καμία περίπτωση, ούτε καν για παροχή υπηρεσίας. Αυτό ισχύει από πλευράς νοημοσύνης. Από πλευράς ανθρώπινης φύσης, όσοι έχουν κακή ανθρώπινη φύση και είναι κακοί άνθρωποι, παρόλο που μπορούν να κάνουν κάποιο έργο και κάνουν κάποιο καθήκον, επειδή η ανθρώπινη φύση τους είναι τόσο κακή, θα προκαλέσουν αναστατώσεις και διαταράξεις όσο κάνουν το καθήκον τους, οδηγώντας σε μεγαλύτερη απώλεια παρά κέρδος, αφού είναι ανίκανοι να κάνουν καλά το οτιδήποτε. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι κατάλληλοι να κάνουν κάποιο καθήκον και δεν μπορούν ν’ αξιοποιηθούν σε καμία περίπτωση. Αν υπάρχουν άνθρωποι που διαθέτουν κάποια προτερήματα, εφόσον πληρούν όλες τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για το έργο του οίκου του Θεού —με δεδομένο ότι έχουν την απαιτούμενη ανθρώπινη φύση— τότε μπορούν να κατανεμηθούν και ν’ αξιοποιηθούν με λογική. Την προηγούμενη φορά, συναναστραφήκαμε επίσης πάνω στο πώς ν’ αντιμετωπίζονται και ν’ αξιοποιούνται κάποια ιδιαίτερα είδη ανθρώπων. Το πρώτο είδος είναι οι άνθρωποι που είναι σαν τον Ιούδα, που είναι ιδιαίτερα δειλοί. Κρίνοντας από την ιδιαίτερη δειλία τους, μόλις συλληφθούν από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, είναι 100% πιθανό να γίνουν Ιούδες· αν τους ανατεθεί σημαντικό έργο, μόλις συμβεί κάτι, θα προδώσουν τα πάντα. Δεν είναι επικίνδυνοι χαρακτήρες αυτοί οι άνθρωποι; Υπάρχει και ένα είδος ανθρώπων που μοιάζουν με τους δύσπιστους, τους οποίους αποκαλούμε φίλους της εκκλησίας. Αυτοί οι άνθρωποι φαίνεται να πιστεύουν μέσα τους ότι υπάρχει κάποιος Γέροντας στον ουρανό, αλλά δεν ξέρουν αν υπάρχει πραγματικά Θεός, πού είναι ο Θεός ή κατά πόσο ο Θεός έχει πράγματι κάνει το νέο Του έργο, και συχνά αμφισβητούν την ύπαρξη του Θεού. Δεν πιστεύουν πραγματικά στον Θεό ούτε τον ακολουθούν. Επομένως, αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν ν’ αξιοποιηθούν· είναι ακατάλληλοι να κάνουν καθήκον στον οίκο του Θεού. Ακόμη και εκείνοι που πιστεύουν πραγματικά δεν είναι σίγουρο ότι μπορούν να κάνουν το καθήκον τους με τρόπο που ανταποκρίνεται στα πρότυπα, πόσο μάλλον ένας δύσπιστος, ένας φίλος της εκκλησίας! Ένα άλλο είδος ανθρώπων είναι εκείνοι που έχουν απομακρυνθεί από τα καθήκοντά τους· αυτή η ομάδα ανθρώπων διαχωρίζεται επίσης σε διαφορετικές περιπτώσεις.

Το περιεχόμενο της προηγούμενης συναναστροφής πάνω στην έβδομη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών κάλυψε κατά βάση αυτά τα τρία κύρια σημεία: Το ένα είναι ν’ αξιοποιούν διάφορα είδη ανθρώπων με λογική, βάσει της ανθρώπινης φύσης τους· το άλλο είναι ν’ αξιοποιούν διάφορα είδη ανθρώπων με λογική, βάσει των προτερημάτων τους· και το τρίτο είναι πώς ν’ αντιμετωπίζονται και ν’ αξιοποιούνται κάποια ιδιαίτερα είδη ανθρώπων. Συναναστραφήκαμε πάνω σ’ αυτά τα τρία κύρια σημεία με βάση τις διάφορες πτυχές που αναφέραμε για την έβδομη ευθύνη, και συναναστραφήκαμε με σαφήνεια πάνω σε όλες τις αρχές. Ορισμένοι λένε: «Παρόλο που έχουμε συναναστραφεί με σαφήνεια πάνω στις αρχές, σε ό,τι έχει να κάνει με κάποια συγκεκριμένα ζητήματα και κάποιες ειδικές περιστάσεις, και πάλι δεν ξέρουμε πώς να εφαρμόζουμε αυτές τις αρχές, πώς ν’ αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους ή πώς να προάγουμε και ν’ αξιοποιούμε το κάθε άτομο· και πάλι τα έχουμε χαμένα τον περισσότερο καιρό». Υπάρχει τέτοιο πρόβλημα; (Ναι.) Πώς πρέπει να λυθεί αυτό το πρόβλημα; Το πρώτο στοιχείο που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη όταν προάγονται και αξιοποιούνται άνθρωποι είναι οι ανάγκες του έργου του οίκου του Θεού. Το δεύτερο στοιχείο είναι κατά πόσο ο αντίκτυπος από την αξιοποίηση ενός ατόμου στο έργο του οίκου του Θεού είναι περισσότερο επωφελής παρά επιβλαβής ή το αντίστροφο. Αν η ανθρώπινη φύση ενός ατόμου έχει ελαττώματα, αλλά η αξιοποίησή του είναι περισσότερο επωφελής παρά επιβλαβής για το έργο του οίκου του Θεού, τότε αυτό το άτομο μπορεί προσωρινά ν’ αξιοποιηθεί μέχρι να βρεθεί κάποιος καλύτερος. Αν η αξιοποίηση αυτού του ανθρώπου επιφέρει περισσότερο κακό παρά καλό, περισσότερη ζημιά παρά όφελος, οδηγώντας μόνο σε μπαλώματα και πασαλείμματα στο έργο της εκκλησίας, τότε αυτός ο άνθρωπος σε καμία περίπτωση δεν μπορεί ν’ αξιοποιηθεί. Αυτή είναι η αρχή της στάθμισης των υπέρ και των κατά που πρέπει να γίνεται πρώτα αντιληπτή σε περιπτώσεις όπου δεν υπάρχουν κατάλληλοι υποψήφιοι και είναι επίσης η αρχή για την προσωρινή αξιοποίηση ανθρώπων. Όταν δεν είναι δυνατόν να βρεθεί ένας κατάλληλος υποψήφιος και δεν είναι ξεκάθαρο ποιος μπορεί να είναι σχετικά καλύτερος, όταν δεν είναι προφανές ποιος είναι εντελώς κατάλληλος για μια εργασία και όλοι φαίνονται το ίδιο, τι πρέπει να γίνει; Η μοναδική επιλογή είναι να βρεθούν δύο άνθρωποι που έχουν ως έναν βαθμό πνευματική κατανόηση, δηλαδή που κατανοούν ανόθευτα την αλήθεια, για να συνεργαστούν ώστε να κάνουν μαζί το έργο. Ενώ κάνουν τα καθήκοντά τους, θα πρέπει να συναναστρέφεται κανείς μαζί τους περισσότερο πάνω στην αλήθεια και θα πρέπει να παρατηρεί και να κατανοεί τις συνθήκες τους· έτσι, θα καταστεί δυνατό να καθορίσει ποιος έχει σχετικά καλύτερο επίπεδο, ώστε να είναι ευκολότερο να βρεθεί ο κατάλληλος υποψήφιος. Σε όποιον κι αν ανατίθεται να κάνει ένα καθήκον, αυτό θα πρέπει να βασίζεται στον επίπεδό του, στα προτερήματά του και στον χαρακτήρα του· αυτό είναι απαραίτητο. Αν δεν μπορεί να διακρίνει κανείς αυτές τις πτυχές και δεν κατανοεί ποια προτερήματα έχει ένας άνθρωπος, θα πρέπει πρώτα να του αναθέσει ένα απλό καθήκον ή κάποια χειρωνακτική εργασία ή να του ζητήσει να βρει πιθανούς αποδέκτες του ευαγγελίου για να κηρυχθεί σ’ αυτούς το ευαγγέλιο. Μετά από μια περίοδο δοκιμασίας, μέσα από την παρακολούθηση και την περαιτέρω παρατήρηση είναι δυνατόν να εκτιμηθεί επακριβώς η περίπτωσή του και είναι ευκολότερο να καθοριστεί ποιο είναι το πιο κατάλληλο καθήκον γι’ αυτόν. Αν το επίπεδό του είναι πολύ χαμηλό και δεν έχει προτερήματα, θα αρκεί να του ανατεθεί κάποια σωματική εργασία. Οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να κατανοήσουν από διάφορες πηγές τους επόπτες του σημαντικού έργου, τους υπεύθυνους τους ευαγγελικού έργου, κάθε επικεφαλής ομάδας, τους υπεύθυνους των ομάδων παραγωγής ταινιών και ούτω καθεξής, καθώς και να παρατηρούν και να εξετάζουν αυτούς τους ανθρώπους πιο εντατικά, προτού σιγουρευτούν γι’ αυτούς. Μόνο με την τέτοιου είδους προσεκτική ανάθεση καθηκόντων μπορούν να διασφαλίσουν ότι οι ρυθμίσεις είναι οι ενδεδειγμένες και ότι οι άνθρωποι θα είναι αποτελεσματικοί στα καθήκοντά τους. Μερικοί λένε: «Όλοι οι άπιστοι λένε: “Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις”. Πώς μπορεί ο οίκος του Θεού να είναι τόσο δύσπιστος; Είναι όλοι τους πιστοί· πόσο κακοί μπορεί να είναι; Δεν είναι όλοι τους καλοί άνθρωποι; Γιατί πρέπει η εκκλησία να τους μαθαίνει, να τους επιβλέπει και να τους παρατηρεί;» Ισχύουν αυτά τα λόγια; Είναι προβληματικά; (Ναι.) Το να γνωρίζουμε κάποιον και να τον παρατηρούμε σε βάθος, καθώς και να αλληλεπιδρούμε μαζί του από κοντά, συνάδει με τις αρχές; Είναι σε πλήρη συμμόρφωση με τις αρχές. Με ποιες αρχές συνάδει; (Με το σημείο 4 των ευθυνών των επικεφαλής και των εργατών: Να είναι ενημερωμένοι για τις συνθήκες των επιβλεπόντων διαφόρων εργασιών και του προσωπικού που είναι αρμόδιο για διάφορες σημαντικές δουλείες, και να τους ανακατανέμουν ή να τους αντικαθιστούν άμεσα εφόσον απαιτείται, προκειμένου να αποτρέψουν ή να περιορίσουν τις απώλειες που προκαλούνται από την απασχόληση ακατάλληλων ανθρώπων και να εγγυηθούν την αποτελεσματικότητα και την ομαλή πρόοδο του έργου.) Αυτό είναι καλό σημείο αναφοράς, αλλά ποιος είναι ο πραγματικός λόγος για τον οποίο γίνεται αυτό; Το γεγονός ότι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Αν και σήμερα πολλοί άνθρωποι κάνουν ένα καθήκον, υπάρχουν μόνο λίγοι που επιδιώκουν την αλήθεια. Ελάχιστοι άνθρωποι επιδιώκουν την αλήθεια και εισέρχονται στην αλήθεια-πραγματικότητα καθώς κάνουν το καθήκον τους· για τους περισσότερους, δεν υπάρχουν ακόμη αρχές στον τρόπο με τον οποίο ενεργούν, δεν είναι ακόμη άνθρωποι που υποτάσσονται πραγματικά στον Θεό· το απλώς ισχυρίζονται ότι αγαπούν την αλήθεια, ότι είναι πρόθυμοι να επιδιώξουν την αλήθεια και ότι είναι πρόθυμοι να πασχίσουν για την αλήθεια, ωστόσο είναι ακόμη άγνωστο πόσο θα διαρκέσει η αποφασιστικότητά τους. Οι άνθρωποι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια είναι πιθανό να αποκαλύψουν ανά πάσα στιγμή και σε κάθε τόπο τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Στερούνται κάθε αίσθημα ευθύνης απέναντι στο καθήκον τους, είναι συχνά επιπόλαιοι, ενεργούν όπως θέλουν, και είναι μάλιστα ανίκανοι να δεχτούν κλάδεμα. Μόλις γίνουν αρνητικοί και αδύναμοι, είναι πιθανό να εγκαταλείψουν το καθήκον τους —αυτό συμβαίνει συχνά, είναι πολύ συνηθισμένο· έτσι συμπεριφέρονται όλοι όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Και έτσι, όταν οι άνθρωποι δεν έχουν ακόμη κερδίσει την αλήθεια, είναι αφερέγγυοι και αναξιόπιστοι. Τι σημαίνει ότι είναι αναξιόπιστοι; Σημαίνει ότι όταν αντιμετωπίζουν δυσκολίες ή αναποδιές, είναι πιθανό να καταρρεύσουν και να γίνουν αρνητικοί και αδύναμοι. Είναι αξιόπιστος κάποιος που είναι συχνά αρνητικός και αδύναμος; Σίγουρα όχι. Αλλά οι άνθρωποι που κατανοούν την αλήθεια είναι διαφορετικοί. Οι άνθρωποι που κατανοούν πραγματικά την αλήθεια είναι βέβαιο ότι έχουν θεοφοβούμενη καρδιά, καρδιά υποταγής στον Θεό, και μόνο οι άνθρωποι με θεοφοβούμενη καρδιά είναι αξιόπιστοι· οι άνθρωποι χωρίς θεοφοβούμενη καρδιά δεν είναι αξιόπιστοι. Πώς θα πρέπει να προσεγγίζονται οι άνθρωποι χωρίς θεοφοβούμενη καρδιά; Θα πρέπει, φυσικά, να τους παρέχεται στοργική βοήθεια και υποστήριξη. Θα πρέπει να παρακολουθούνται περισσότερο καθώς κάνουν το καθήκον τους και να τους παρέχεται περισσότερη βοήθεια και οδηγίες· μόνο τότε μπορεί να διασφαλιστεί ότι θα εκτελέσουν αποτελεσματικά το καθήκον τους. Και ποιος είναι ο στόχος αυτού; Ο κύριος στόχος είναι να υποστηριχθεί το έργο του οίκου του Θεού. Δευτερεύων στόχος είναι να εντοπίζονται αμέσως τα προβλήματα, να παρέχεται αμέσως φροντίδα σ’ αυτούς, να υποστηρίζονται ή να κλαδεύονται, διορθώνοντας τις αποκλίσεις τους και αναπληρώνοντας τις ελλείψεις και τις αδυναμίες τους. Αυτό είναι ωφέλιμο για τους ανθρώπους· δεν υπάρχει τίποτα κακόβουλο σ’ αυτό. Η επίβλεψη των ανθρώπων, το να τους παρακολουθεί κανείς, το να προσπαθεί να τους καταλάβει —όλα αυτά γίνονται για να βοηθηθούν να εισέλθουν στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό, για να μπορέσουν να κάνουν το καθήκον τους όπως ζητά ο Θεός και σύμφωνα με τις αρχές, ώστε να εμποδιστούν απ’ το να προκαλέσουν αναστάτωση ή διατάραξη και να εμποδιστούν απ’ το να κάνουν μάταιο έργο. Ο σκοπός αυτού έχει να κάνει με το να δείξει κανείς υπευθυνότητα απέναντί τους και απέναντι στο έργο του οίκου του Θεού· δεν υπάρχει καμία κακία σ’ αυτό. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος λέει: «Αυτές, λοιπόν, είναι οι αρχές με τις οποίες αντιμετωπίζει τους ανθρώπους ο οίκος του Θεού, αυτά είναι τα μέσα που χρησιμοποιεί. Στο εξής, θα πρέπει να είμαι προσεκτικός. Δεν υπάρχει αίσθημα ασφάλειας στον οίκο του Θεού. Πάντα κάποιος σε παρακολουθεί· είναι δύσκολο να κάνεις το καθήκον σου!» Είναι σωστή αυτή η δήλωση; Τι είδους άνθρωποι θα έλεγαν τέτοιο πράγμα; (Οι δύσπιστοι.) Οι δύσπιστοι, οι παράλογοι άνθρωποι και όσοι δεν έχουν πνευματική κατανόηση· αυτοί έχουν την τάση να λένε μπερδεμένες ανοησίες χωρίς να κατανοούν την αλήθεια. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Άραγε, δεν είναι αυτά λόγια που κρίνουν και καταδικάζουν το έργο της εκκλησίας; Είναι ταυτόχρονα κρίση και καταδίκη της αλήθειας και των θετικών πραγμάτων. Όσοι είναι ικανοί να λένε τέτοια λόγια είναι σίγουρα μπερδεμένοι άνθρωποι που δεν κατανοούν την αλήθεια, είναι όλοι δύσπιστοι που δεν αγαπούν την αλήθεια.

Ο οίκος του Θεού επιβλέπει, παρατηρεί και προσπαθεί να κατανοήσει όσους κάνουν ένα καθήκον. Μπορείτε εσείς ν’ αποδεχθείτε αυτήν την αρχή του οίκου του Θεού; (Ναι.) Είναι υπέροχο αν μπορείς ν’ αποδεχθείς την επίβλεψη, την παρατήρηση και την προσπάθεια του οίκου του Θεού να σε κατανοήσει. Είναι μια βοήθεια για σένα, ώστε να εκπληρώνεις το καθήκον σου, να μπορείς να κάνεις το καθήκον σου με τρόπο που ανταποκρίνεται στα πρότυπα και να ικανοποιείς τις προθέσεις του Θεού. Σε ωφελεί και σε βοηθάει, χωρίς να έχει καμία απολύτως αρνητική πλευρά. Μόλις κατανοήσεις αυτήν την αρχή, δεν θα πρέπει να πάψεις να έχεις αισθήματα αντίστασης ή επιφυλακτικότητας απέναντι στην επίβλεψη από τους επικεφαλής, τους εργάτες και τον εκλεκτό λαό του Θεού; Παρόλο που μερικές φορές κάποιος προσπαθεί να σε κατανοήσει, σε παρατηρεί και επιβλέπει το έργο σου, αυτό δεν είναι κάτι που πρέπει να το παίρνεις προσωπικά. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή οι εργασίες που είναι πλέον δικές σου, το καθήκον που εκτελείς και κάθε έργο που κάνεις δεν είναι προσωπικές υποθέσεις ή προσωπική δουλειά κάποιου ατόμου· έχουν σχέση με το έργο του οίκου του Θεού και αφορούν ένα μέρος του έργου του Θεού. Επομένως, όταν κάποιος αφιερώνει λίγο χρόνο για να σε επιβλέψει ή να σε παρατηρήσει, ή σε κατανοεί σε βαθύτερο επίπεδο, προσπαθώντας να κάνει μαζί σου μια ειλικρινή κουβέντα και να ανακαλύψει ποια ήταν η κατάστασή σου όλον αυτόν τον καιρό, και ακόμα και κάποιες φορές η στάση του είναι λιγάκι πιο αυστηρή, και σε κλαδεύει, σε πειθαρχεί και σε αποδοκιμάζει λιγάκι, όλο αυτό γίνεται επειδή επιδεικνύει ευσυνείδητη και υπεύθυνη στάση απέναντι στο έργο του οίκου του Θεού. Δεν θα πρέπει να έχεις καθόλου αρνητικές σκέψεις ή συναισθήματα απέναντι σ’ αυτό. Τι σημαίνει αν μπορείς να το αποδεχτείς όταν οι άλλοι σε επιβλέπουν, σε παρατηρούν και προσπαθούν να σε καταλάβουν; Ότι στην καρδιά σου αποδέχεσαι την εξονυχιστική εξέταση από τον Θεό. Αν δεν αποδέχεσαι την επίβλεψη, την παρατήρηση και τις προσπάθειες των ανθρώπων να σε καταλάβουν —αν τα αποκρούεις όλα αυτά— είσαι τότε σε θέση να αποδεχτείς την εξονυχιστική εξέταση από τον Θεό; Η εξονυχιστική εξέταση από τον Θεό είναι πάρα πολύ πιο λεπτομερής, διεξοδική και ακριβής από όταν οι άνθρωποι προσπαθούν να σε καταλάβουν· οι απαιτήσεις του Θεού είναι πιο συγκεκριμένες, αυστηρές και αναλυτικές. Αν δεν μπορείς να αποδεχτείς την παρακολούθηση από τον εκλεκτό λαό του Θεού, δεν είναι κούφια λόγια οι ισχυρισμοί σου ότι μπορείς να αποδεχτείς την εξονυχιστική εξέταση από τον Θεό; Για να είσαι σε θέση να αποδεχτείς την εξονυχιστική εξέταση του Θεού, πρέπει πρώτα να αποδεχτείς την επίβλεψη από τον οίκο του Θεού, από τους επικεφαλής και τους εργάτες ή από τους αδελφούς και τις αδελφές. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Έχω ανθρώπινα δικαιώματα, έχω την ελευθερία μου, έχω τον δικό μου τρόπο εργασίας. Όταν βρίσκομαι υπό επίβλεψη και υπό έλεγχο σε οτιδήποτε κάνω, δεν είναι ασφυκτικός ο τρόπος ζωής μου; Πού είναι τα ανθρώπινα δικαιώματά μου; Πού είναι η ελευθερία μου;» Είναι σωστή αυτή η δήλωση; Μήπως τα ανθρώπινα δικαιώματα και η ελευθερία είναι η αλήθεια; Δεν είναι η αλήθεια. Τα ανθρώπινα δικαιώματα και η ελευθερία είναι απλώς σχετικά πολιτισμένοι και προοδευτικοί τρόποι αντιμετώπισης των ανθρώπων στην ανθρώπινη κοινωνία, αλλά, στον οίκο του Θεού, ο λόγος του Θεού και η αλήθεια είναι υπεράνω όλων· δεν μπορούν ν’ αναφέρονται στο ίδιο επίπεδο με τα «ανθρώπινα δικαιώματα» και την «ελευθερία». Επομένως, στον οίκο του Θεού, οτιδήποτε γίνεται δεν βασίζεται στις υψηλές θεωρίες ή στις γνώσεις του κόσμου των απίστων, αλλά στον λόγο του Θεού και στην αλήθεια. Όταν, λοιπόν, κάποιοι άνθρωποι λένε ότι θέλουν ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερία, άραγε συνάδει αυτό με τις αρχές; (Όχι.) Είναι αρκετά ξεκάθαρο ότι δεν συνάδει με την αρχή της εκπλήρωσης του καθήκοντος. Βρίσκεσαι στον οίκο του Θεού και κάνεις το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος, δεν εργάζεσαι έξω στην κοινωνία για να κερδίσεις χρήματα. Επομένως, δεν χρειάζεται κανείς να σε υπερασπιστεί για να προστατεύσει τα ανθρώπινα δικαιώματα σου· αυτά τα πράγματα είναι περιττά. Άραγε, οι περισσότεροι άνθρωποι διαθέτουν ικανότητα διάκρισης σε σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ελευθερία; Αυτά ανήκουν στις ανθρώπινες σκέψεις και οπτικές και δεν μπορούν ν’ αναφέρονται στο ίδιο επίπεδο με την αλήθεια· τέτοιες ιδέες δεν στέκουν στον οίκο του Θεού. Είναι καλό πράγμα να επιβλέπει το έργο σου ένας επικεφαλής. Γιατί; Επειδή αυτό σημαίνει ότι αναλαμβάνει ευθύνη για το εκκλησιαστικό έργο· αυτό είναι το καθήκον του, η ευθύνη του. Το γεγονός ότι μπορεί να εκπληρώσει αυτήν την ευθύνη αποδεικνύει ότι είναι ικανός επικεφαλής, καλός επικεφαλής. Αν σου παρέχονταν πλήρης ελευθερία και ανθρώπινα δικαιώματα και μπορούσες να κάνεις ό,τι ήθελες, ν’ ακολουθείς τις επιθυμίες σου και ν’ απολαμβάνεις πλήρη ελευθερία και δημοκρατία και αν, ό,τι κι αν έκανες ή όπως κι αν το έκανες, ο επικεφαλής δεν νοιαζόταν ούτε σε επέβλεπε, δεν σε ρωτούσε ποτέ, δεν έλεγχε το έργο σου, δεν μιλούσε ανοιχτά όταν διαπιστώνονταν προβλήματα και απλώς είτε σε καλόπιανε είτε διαπραγματευόταν μαζί σου, άραγε θα ήταν καλός επικεφαλής; Ασφαλώς και όχι. Ένας τέτοιος επικεφαλής σε βλάπτει. Ενδίδει στις κακές σου πράξεις, σου επιτρέπει να πηγαίνεις ενάντια στις αρχές και να κάνεις ό,τι θέλεις· σε σπρώχνει σ’ έναν λάκκο με φωτιά. Αυτός δεν είναι ένας υπεύθυνος επικεφαλής που ανταποκρίνεται στα πρότυπα. Από την άλλη πλευρά, αν ένας επικεφαλής μπορεί να σ’ επιβλέπει τακτικά, να εντοπίζει τυχόν προβλήματα στο έργο σου, να σου υπενθυμίζει κάτι άμεσα ή να σε επιπλήττει και να σε εκθέτει, να σε διορθώνει και να σε βοηθά εγκαίρως στις λανθασμένες επιδιώξεις σου και στις αποκλίσεις όταν κάνεις το καθήκον σου και αν, υπό τη δική του επίβλεψη, επίπληξη, παροχή και βοήθεια, αλλάξει η λανθασμένη στάση σου απέναντι στο καθήκον σου, μπορέσεις ν’ αποβάλεις κάποιες παράλογες απόψεις, μειωθούν σταδιακά οι ιδέες σου και τα πράγματα που απορρέουν από την ορμητικότητά σου και μπορέσεις ν’ αποδεχθείς ήρεμα τις δηλώσεις και τις απόψεις που είναι σωστές και που συνάδουν με τις αλήθεια-αρχές, τότε δεν είναι αυτό επωφελές για σένα; Τα οφέλη είναι πράγματι τεράστια!

Ο οίκος του Θεού αντιμετωπίζει τους επικεφαλής και τους εργάτες του εφαρμόζοντας την επίβλεψη, την παρατήρηση και την κατανόηση. Ποια είναι η βάση για την αντιμετώπιση των ανθρώπων μ’ αυτόν τον τρόπο; Γιατί ν’ αντιμετωπίζονται έτσι οι άνθρωποι; Δεν είναι μια μέθοδος και μια προσέγγιση που προκύπτει από τις αρχές της αφοσίωσης, της σοβαρότητας και της υπευθυνότητας απέναντι στο καθήκον; (Ναι.) Αν ένας επικεφαλής ποτέ δεν επιβλέπει, δεν παρατηρεί ούτε κατανοεί σε βάθος τους ανθρώπους που έχει υπό την ευθύνη του όταν κάνουν τα καθήκοντά τους, άραγε μπορεί να θεωρηθεί επικεφαλής που είναι αφοσιωμένος στο καθήκον του; Είναι ξεκάθαρο πως δεν μπορεί. Έχουν ελέγξει ποτέ το έργο σου οι επικεφαλής, οι εργάτες και οι επιβλέποντές σας; Έχουν ρωτήσει για την πρόοδο του έργου σου; Έχουν λύσει προβλήματα που προέκυψαν στο έργο σου; Έχουν διορθώσει εμφανή λάθη ή αποκλίσεις στο έργο σου; Έχουν προσφέρει βοήθεια, παροχή, υποστήριξη ή κλάδεμα σε σχέση με τις διάφορες εκδηλώσεις και αποκαλύψεις της ανθρώπινης φύσης σου και την επιδίωξη της ζωής-εισόδου σου; Αν ένας επικεφαλής όχι μόνο δεν παρέχει ποτέ καθοδήγηση σε όσους κάνουν συνηθισμένα καθήκοντα, αλλά δεν παρέχει ποτέ ούτε συναναστροφή, βοήθεια ή υποστήριξη σε όσους ασχολούνται με σημαντικό έργο —πόσο μάλλον επίβλεψη, παρατήρηση ή βαθιά κατανόηση— τότε χωρίς αυτές τις εκδηλώσεις και τις ενέργειες, άραγε μπορεί αυτός ο επικεφαλής να θεωρηθεί επικεφαλής που κάνει συγκεκριμένο έργο; Άραγε, είναι επικεφαλής που ανταποκρίνεται στα πρότυπα; (Όχι.) Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Ο επικεφαλής μας απλώς πραγματοποιεί συναθροίσεις για εμάς δύο φορές την εβδομάδα, συναναστρέφεται για λίγο πάνω στα λόγια του Θεού και έπειτα διαβάζει κάποια συναναστροφή από τον Άνωθεν και μερικές φορές συναναστρέφεται πάνω στη δική του προσωπική βιωματική κατανόηση. Όμως, δεν έχει προσφέρει ποτέ συμβουλές, παροχές ή βοήθεια για τις διάφορες καταστάσεις μας, καθώς και για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε ενώ κάνουμε τα καθήκοντά μας ή στη ζωή-είσοδό μας». Πώς σας φαίνεται αυτός ο επικεφαλής; (Δεν ανταποκρίνεται στα πρότυπα, είναι ψευδο-επικεφαλής.) Αν ένας επικεφαλής δεν νοιάζεται για τη δουλειά του ή για τις διάφορες καταστάσεις των υφισταμένων του ούτε εκπληρώνει τις ευθύνες του, τότε δεν ανταποκρίνεται στα πρότυπα ως επικεφαλής. Δεν επιβλέπει, δεν παρατηρεί ούτε προσπαθεί να κατανοήσει κανέναν. Κάθε φορά, οι συζητήσεις σου μαζί του εξελίσσονται ως εξής: «Πώς τα πηγαίνει τώρα αυτός ο άνθρωπος;» «Αυτό το διάστημα τον παρατηρώ». «Πόσο καιρό τον παρατηρείς; Τον γνωρίζεις;» «Τον παρατηρώ εδώ και ένα με δύο χρόνια. Ακόμα δεν τον γνωρίζω πολύ καλά». «Τι γίνεται μ’ εκείνον τον άνθρωπο;» «Δεν έχω ακόμη πολύ ξεκάθαρη εικόνα γι’ αυτόν, αλλά μπορεί να υπομένει κακουχίες όταν κάνει το καθήκον του, έχει αποφασιστικότητα και είναι πρόθυμος να δαπανήσει τον εαυτό του για τον Θεό». «Όλα αυτά είναι επιφανειακά. Πώς τα πηγαίνει με την επιδίωξη της αλήθειας;» «Πρέπει να μάθω και γι’ αυτό; Θα το ψάξω, λοιπόν». Είναι αβέβαιο πόσο ακόμη θα πρέπει να περιμένεις για αποτελέσματα από τη στιγμή που είπε ότι θα το ψάξει. Ένας τέτοιος ψευδο-επικεφαλής είναι αναξιόπιστος στο έργο του.

Έχουν οι επικεφαλής της εκκλησίας σας και οι επιβλέποντές σας υπεύθυνη στάση απέναντι στο έργο σας; Αντιλαμβάνονται πραγματικά και κατανοούν τις καταστάσεις σας σε σχέση με το έργο; Έχει αντιμετωπιστεί κατάλληλα αυτή η πτυχή του έργου; (Όχι.) Κανείς τους δεν έχει αντιμετωπίσει κατάλληλα αυτήν την πτυχή· κανείς δεν έχει φτάσει στο σημείο να είναι αφοσιωμένος στο καθήκον του και να είναι σοβαρός και υπεύθυνος απέναντι στο έργο. Είναι, λοιπόν, εύκολο να επιτευχθεί αυτό; Μήπως είναι δύσκολο; Δεν είναι δύσκολο. Εάν διαθέτεις πραγματικά κάποιο επίπεδο σε ορισμένο βαθμό, έχεις πραγματικά κατανοήσει τις επαγγελματικές δεξιότητες στο πλαίσιο του πεδίου που εποπτεύεις και δεν είσαι άσχετος με το επάγγελμά σου, τότε δεν έχεις παρά να τηρήσεις μία μόνο φράση και θα μπορέσεις να είσαι πιστός στο καθήκον σου. Ποια φράση; «Κάν’ το με την καρδιά σου». Αν κάνεις τα πράγματα με την καρδιά σου και αφιερώνεις την καρδιά σου στους ανθρώπους, τότε θα είσαι σε θέση να είσαι πιστός και υπεύθυνος στο καθήκον σου. Είναι εύκολο να κάνεις πράξη αυτήν τη φράση; Πώς την κάνεις πράξη; Δεν σημαίνει να χρησιμοποιήσεις τα αυτιά σου για να ακούσεις ούτε το μυαλό σου για να σκεφτείς —σημαίνει να χρησιμοποιήσεις την καρδιά σου. Αν κάποιος μπορεί πραγματικά να χρησιμοποιήσει την καρδιά του, τότε όταν τα μάτια του βλέπουν κάποιον να κάνει κάτι, να ενεργεί με κάποιον τρόπο ή να έχει κάποιου είδους αντίδραση σε κάτι, ή όταν τα αυτιά του ακούνε τις γνώμες ή τις διαφωνίες κάποιων ανθρώπων, αν χρησιμοποιήσει την καρδιά του για να σκεφτεί και να μελετήσει αυτά τα πράγματα, θα προκύψουν στο μυαλό του κάποιες ιδέες, απόψεις και στάσεις. Αυτές οι ιδέες, οι απόψεις και οι στάσεις θα του δώσουν βαθιά, συγκεκριμένη και σωστή κατανόηση του ατόμου ή του πράγματος, και ταυτόχρονα θα του δώσουν την αφορμή για κατάλληλες και σωστές κρίσεις και αρχές. Μόνο παρουσιάσει αυτές τις εκδηλώσεις κατά τις οποίες χρησιμοποιεί την καρδιά του, θα είναι πιστός στο καθήκον του. Αν, όμως, δεν κάνεις κάτι με την καρδιά σου, αν δεν έχεις την καρδιά γι’ αυτό, τότε τα μάτια σου δεν αντιδρούν ό,τι κι αν βλέπεις και τ’ αυτιά σου δεν αντιδρούν ό,τι κι αν ακούς. Τα μάτια σου δεν παρατηρούν ποτέ τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα· δεν παρατηρούν τις πληροφορίες που συναντάς. Μέσα σου, δεν θα διακρίνεις τις διάφορες φωνές και τα επιχειρήματα που ακούς, δεν θα μπορείς να διακρίνεις τις πληροφορίες που ακούς. Είναι σαν να είσαι τυφλός, παρόλο που τα μάτια σου είναι ορθάνοιχτα. Όταν η καρδιά ενός ανθρώπου είναι τυφλή, τότε είναι τυφλά και τα μάτια του. Τι οδηγεί, λοιπόν, στη διαμόρφωση ιδεών, απόψεων και στάσεων όταν παρατηρεί κάποιος τα πράγματα με τα μάτια του και λαμβάνει πληροφορίες με τα αυτιά του; Όλα εξαρτώνται από το κατά πόσο κάνεις κάτι με την καρδιά σου και από το κατά πόσο αναζητείς την αλήθεια. Αν κάνεις κάτι με την καρδιά σου, όποτε λαμβάνεις πληροφορίες, είτε τις βλέπεις είτε τις ακούς, θα μπορείς να διαμορφώσεις απόψεις και ν’ αποκτήσεις βαθιά κατανόηση για έναν άνθρωπο ή ένα πράγμα. Αν, όμως, δεν κάνεις κάτι με την καρδιά σου, όσες πληροφορίες κι αν λάβεις δεν είναι χρήσιμες· αν δεν προσπαθείς με την καρδιά σου να το διακρίνεις ή να το αντιληφθείς, δεν θα κερδίσεις τίποτε· θα χάσεις κάθε αξία, θα γίνεις άχρηστος. Σε τι αναφέρεται ο όρος «άχρηστος»; Αναφέρεται σε κάποιον που δεν κάνει το καθήκον του με την καρδιά του· έχει μάτια και αυτιά, αλλά είναι άχρηστα. Ένας άνθρωπος χωρίς καρδιά δεν θα είναι αφοσιωμένος στο καθήκον του ούτε θα καταφέρει να έχει σοβαρή και υπεύθυνη στάση απέναντι στο έργο του.

Ο οίκος του Θεού κάνει πράξη την επίβλεψη στους επικεφαλής και τους εργάτες σε όλα τα επίπεδα, παρατηρώντας τους και κατανοώντας τους βαθιά, με στόχο να βελτιώνεται το εκκλησιαστικό έργο και να καθοδηγείται ο εκλεκτός λαός του Θεού στη σωστή πορεία της πίστης στον Θεό το συντομότερο δυνατό. Επομένως, η επίβλεψη και η παρατήρηση των επικεφαλής και των εργατών είναι απαραίτητη και πρέπει να γίνεται πράξη μ’ αυτόν τον τρόπο. Μέσω της επίβλεψης από τον εκλεκτό λαό του Θεού, αν διαπιστωθεί ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν ασχολούνται με αληθινό έργο και αντιμετωπιστούν άμεσα, αυτό θα είναι επωφελές για την πρόοδο του εκκλησιαστικού έργου. Είναι ευθύνη του εκλεκτού λαού του Θεού να επιβλέπει τους επικεφαλής και τους εργάτες και αυτό εναρμονίζεται πλήρως με τις προθέσεις του Θεού. Εφόσον οι επικεφαλής και οι εργάτες έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, αν δεν τους επιβλέπει κανείς, όχι μόνο θα είναι καταστροφικό γι’ αυτούς, αλλά θα έχει και άμεση επίπτωση στο εκκλησιαστικό έργο. Υπό ποιες συνθήκες οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν χρειάζονται πλέον επίβλεψη από τον εκλεκτό λαό του Θεού; Όταν οι επικεφαλής και οι εργάτες κατανοούν πλήρως την αλήθεια, όταν εισέρχονται στην αλήθεια-πραγματικότητα και ενεργούν με αρχές, όταν οδηγούνται στην τελείωση και χρησιμοποιούνται από τον Θεό. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, η επίβλεψη από τον εκλεκτό λαό του Θεού γίνεται περιττή και ο οίκος του Θεού δεν δίνει πλέον έμφαση σ’ αυτό το ζήτημα. Ωστόσο, είναι άραγε σίγουρο ότι κάποιος που έχει οδηγηθεί στην τελείωση από τον Θεό δεν κάνει καθόλου λάθη και δεν εμφανίζει αποκλίσεις; Όχι απαραίτητα. Άρα, ο εξονυχιστικός έλεγχος του Θεού εξακολουθεί να είναι απαραίτητος, όπως και η επίβλεψη από εκείνους που κατανοούν την αλήθεια· αυτός ο τρόπος άσκησης εναρμονίζεται πλήρως με τις προθέσεις του Θεού. Επειδή όλοι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, μόνο μέσω της επίβλεψης μπορεί να δοθεί παρότρυνση στους επικεφαλής και τους εργάτες ώστε ν’ αναλάβουν ευθύνη για το έργο τους και να είναι αφοσιωμένοι στα καθήκοντά τους. Χωρίς επίβλεψη, οι περισσότεροι επικεφαλής και εργάτες θα ενεργούσαν με σκόπιμη απερισκεψία και θα υιοθετούσαν μια επιπόλαιη στάση· αυτό αποτελεί αντικειμενικό γεγονός. Αν είσαι επικεφαλής ή εργάτης και οι αδελφοί και οι αδελφές γύρω σου συχνά σε επιβλέπουν και σε παρατηρούν, προσπαθώντας να κατανοήσουν κατά πόσο είσαι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια, τότε αυτό είναι καλό πράγμα για σένα. Αν διαπιστώσουν ένα πρόβλημα σ’ εσένα και μπορέσεις να το λύσεις το γρηγορότερο δυνατό, αυτό είναι επωφελές για την επιδίωξη της αλήθειας και τη ζωή-είσοδό σου. Αν διαπιστώσουν ότι κάνεις κακό και επιδεικνύεις πολλές κακές συμπεριφορές κατ’ ιδίαν και ότι σίγουρα δεν είσαι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια, τότε θα σε εκθέσουν και θα σε διώξουν από τη θέση σου, απομακρύνοντας μια μάστιγα για τους εκλεκτούς του Θεού και ταυτόχρονα επιτρέποντάς σου ν’ αποφύγεις μια πιο σοβαρή τιμωρία: Μια τέτοια επίβλεψη είναι επωφελής για όλους. Επομένως, οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει να έχουν τη σωστή αντίδραση στην επίβλεψη από τους εκλεκτούς του Θεού. Αν είσαι άνθρωπος που έχει φόβο Θεού και αποφεύγει το κακό, θα νιώθεις ότι χρειάζεσαι την επίβλεψη από τους εκλεκτούς του Θεού και ότι, ακόμη περισσότερο, χρειάζεσαι τη βοήθειά τους. Αν είσαι κακός άνθρωπος και έχεις ένοχη συνείδηση, θα φοβάσαι την επίβλεψη και θα προσπαθείς να την αποφύγεις· αυτό είναι αναπόφευκτο. Επομένως, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλοι όσοι αντιστέκονται στην επίβλεψη από τους εκλεκτούς του Θεού και νιώθουν αποστροφή απέναντί της έχουν κάτι να κρύψουν και σίγουρα δεν είναι έντιμοι άνθρωποι· κανείς δεν φοβάται περισσότερο την επίβλεψη από ό,τι οι δόλιοι άνθρωποι. Ποια στάση, λοιπόν, θα πρέπει να υιοθετήσουν οι επικεφαλής και οι εργάτες απέναντι στην επίβλεψη από τους εκλεκτούς του Θεού; Θα πρέπει να είναι μια στάση αρνητικότητας, επιφυλακτικότητας, αντίστασης και πικρίας ή μήπως μια στάση υπακοής απέναντι στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού και μια στάση ταπεινής αποδοχής; (Μια στάση ταπεινής αποδοχής.) Σε τι αναφέρεται η ταπεινή αποδοχή; Σημαίνει ν’ αποδέχεται κανείς τα πάντα από τον Θεό, ν’ αναζητεί την αλήθεια, να υιοθετεί τη σωστή στάση και να μην είναι παρορμητικός. Αν κάποιος διαπιστώσει πραγματικά ένα πρόβλημα μ’ εσένα και σου το επισημάνει, βοηθώντας σε να το διακρίνεις και να το κατανοήσεις, παρέχοντάς σου υποστήριξη για να λύσεις αυτό το πρόβλημα, τότε είναι υπεύθυνος απέναντί σου και είναι υπεύθυνος απέναντι στο έργο του οίκου του Θεού και στη ζωή-είσοδο των εκλεκτών του Θεού· αυτό είναι το σωστό να κάνει και είναι απολύτως φυσικό και δικαιολογημένο. Αν υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν ότι η επίβλεψη της εκκλησίας προέρχεται από τον Σατανά και από κακόβουλες προθέσεις, τότε αυτοί οι άνθρωποι είναι διάβολοι και σατανάδες. Με μια τέτοια διαβολική φύση, σίγουρα δεν θ’ αποδέχονταν τον εξονυχιστικό έλεγχο του Θεού. Αν κάποιος αγαπά πραγματικά την αλήθεια, θα έχει τη σωστή κατανόηση για την επίβλεψη από τους εκλεκτούς του Θεού, θα μπορεί να θεωρεί ότι γίνεται από αγάπη, ότι προέρχεται από τον Θεό και θα μπορεί να την αποδεχθεί από τον Θεό. Σε καμία περίπτωση δεν θα είναι ασυγκράτητος ούτε θα ενεργεί παρορμητικά, πόσο μάλλον θα εμφανιστεί μέσα του αντίσταση, επιφυλακτικότητα ή καχυποψία. Η πιο σωστή στάση για να προσεγγίσει κανείς την επίβλεψη από τους εκλεκτούς του Θεού είναι η εξής: Θα πρέπει ν’ αποδέχεσαι από τον Θεό τα λόγια, τις πράξεις, την επίβλεψη, την παρατήρηση, τη διόρθωση ή ακόμη και το κλάδεμα που είναι χρήσιμα για σένα· μην είσαι παρορμητικός. Η παρόρμηση προέρχεται από το κακό, από τον Σατανά, δεν προέρχεται από τον Θεό και δεν είναι η στάση που πρέπει να έχουν οι άνθρωποι απέναντι στην αλήθεια.

Αυτά μόνο θα προσθέσουμε στη συναναστροφή μας σε σχέση με την έβδομη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών. Μήπως αυτό σημαίνει ότι συναναστραφήκαμε πλήρως πάνω σ’ αυτήν την ευθύνη και ότι δεν υπάρχει άλλο συγκεκριμένο περιεχόμενο που μπορεί να προστεθεί; Όχι. Κάθε ευθύνη περιλαμβάνει ακόμη πολύ περισσότερο συγκεκριμένο και λεπτομερές περιεχόμενο. Συναναστράφηκα πάνω στις κυριότερες αρχές· τα υπόλοιπα, πώς να υλοποιείτε τις συγκεκριμένες λεπτομέρειες και να κάνετε πράξη και να εφαρμόζετε αυτές τις αρχές, εξαρτώνται από τη δική σας δέσμευση μέσω της εμπειρίας. Αν και πάλι δεν μπορείτε να διακρίνετε αυτές τις αρχές ή δεν γνωρίζετε πώς να τις εφαρμόζετε, τότε αναζητήστε και συναναστραφείτε μαζί. Αν συναναστραφείτε μαζί και δεν οδηγηθείτε και πάλι σε αποτελέσματα, τότε ρωτήστε τους ανωτέρους σας. Με λίγα λόγια, είτε αντιμετωπίζετε οποιοδήποτε είδος ανθρώπου είτε αποφασίζετε ποιον να προαγάγετε και ν’ αξιοποιήσετε, όλα πρέπει να συνάδουν με τις αρχές. Κάποιοι ταλαντούχοι άνθρωποι, σε περιπτώσεις όπου κανείς δεν μπορεί να τους διακρίνει ή να τους κατανοήσει πλήρως, μπορούν να προαχθούν και ν’ αξιοποιηθούν προσωρινά σύμφωνα με τις ανάγκες του εκκλησιαστικού έργου· μην καθυστερείτε το έργο και μην καθυστερείτε την καλλιέργεια των ανθρώπων, αυτό είναι καίριο. Κάποιοι άνθρωποι ρωτούν: «Τι θα γίνει αν τα κάνουν θάλασσα με το έργο αφού αξιοποιηθούν; Ποιος θα είναι υπεύθυνος;» Όταν αξιοποιείς κάποιον, μήπως είναι σαν να τον βάζεις σ’ ένα έρημο νησί όπου κανείς δεν έχει τρόπο να επικοινωνήσει μαζί του; Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχουν πολλοί άλλοι γύρω του που ασχολούνται με συγκεκριμένες εργασίες; Υπάρχουν τρόποι να λυθούν όλα αυτά τα ζητήματα: κυρίως, μέσω της επίβλεψης, της παρατήρησης και της κατανόησης και, αν το επιτρέπουν οι συνθήκες, μέσω της στενής επαφής. Τι ακριβώς προϋποθέτει η στενή επαφή; Προϋποθέτει τη συνεργασία μαζί του· μέσω της διαδικασίας της συνεργασίας πραγματοποιείται η διαδικασία της κατανόησής του. Δεν θα καταφέρεις σταδιακά να τον κατανοήσεις μέσα από αυτήν την επαφή; Αν έχεις την ευκαιρία να έρθεις σ’ επαφή μαζί του αλλά δεν το κάνεις και απλώς του τηλεφωνείς για να κάνεις μερικές ερωτήσεις κι έπειτα δεν ασχολείσαι άλλο, είναι αδύνατον να τον κατανοήσεις. Για να λύνεις προβλήματα, πρέπει να έρχεσαι σ’ επαφή με όσους μπορείς. Επομένως, οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν πρέπει να είναι τεμπέληδες στο έργο τους. Αν, λοιπόν, θέλεις να παρατηρήσεις και να κατανοήσεις κάποιον, πώς πρέπει να το κάνεις; (Πρέπει να έρθεις σ’ επαφή μαζί του.) Σωστά; Το κυριότερο είναι να το κάνεις με την καρδιά σου! Οι πληροφορίες που μπορείτε να συγκρατήσετε στο μυαλό σας μπορούν να παρομοιαστούν με μια μαϊμού που μαζεύει καλαμπόκι: το μαζεύει όσο προχωράει, το ρίχνει κάτω όσο συνεχίζει να μαζεύει και, στο τέλος, απομένει μόνο ένας κόκκος καλαμποκιού, με αποτέλεσμα να είναι μάταιη η όλη προσπάθεια. Αφού ακούσετε ένα κήρυγμα, δεν μπορείτε να θυμηθείτε το περιεχόμενο πάνω στο οποίο συναναστραφήκαμε νωρίτερα· ποιος είναι ο λόγος γι’ αυτό; (Δεν το κάνουμε με την καρδιά μας.) Συνήθως, δεν εστιάζετε στην άσκηση της αλήθειας, οπότε η καρδιά σας δεν εστιάζει σ’ αυτά τα ζητήματα. Σε ό,τι αφορά το πώς να κατανοήσετε την αλήθεια και να εισέλθετε στην πραγματικότητα, πώς ν’ αποκτήσετε αυτογνωσία και πώς να διακρίνετε την ουσία διαφόρων ανθρώπων, γεγονότων και πραγμάτων με την αλήθεια, δεν έχετε καμία απολύτως είσοδο· έτσι, αυτά τα ζητήματα δεν έχουν κανένα θεμέλιο μέσα σας. Και σε ό,τι έχει να κάνει με την είσοδο στην αλήθεια-πραγματικότητα, νιώθετε πάντα σαστισμένοι. Όμως, εξακολουθείτε να παρευρίσκεστε σε συναθροίσεις κάθε εβδομάδα για να ακούσετε κηρύγματα. Αν δεν ακούσετε κηρύγματα, άραγε δεν ξεθωριάζει, δεν εξαφανίζεται λίγο λίγο η μικρή πίστη στον Θεό που έχετε μέσα σας; Αυτό είναι ένα επικίνδυνο σημάδι! Μπορείτε να το κάνετε με την καρδιά σας ή όχι; Σας έχω πει όλες τις λεπτομέρειες· αν έχετε πραγματικά καρδιά, θα μπορείτε να το κάνετε. Αν δεν έχετε καρδιά, όσο κι αν μιλάω, δεν πρόκειται να καταλάβετε. Και μ’ αυτό ολοκληρώνεται η συναναστροφή μας πάνω σ’ αυτό το θέμα.

Σημείο όγδοο: Να δίνουν άμεσα αναφορά και να αναζητούν πώς να λύσουν τη σύγχυση και τις δυσκολίες που απαντώνται κατά το έργο (Μέρος πρώτο)

Οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει άμεσα να εντοπίζουν και να λύνουν τις δυσκολίες

Σήμερα, θα συναναστραφούμε πάνω στην όγδοη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών: «Να δίνουν άμεσα αναφορά και να αναζητούν πώς να λύσουν τη σύγχυση και τις δυσκολίες που απαντώνται κατά το έργο». Θα εκθέσουμε τις διάφορες εκδηλώσεις των ψευδο-επικεφαλής σε σχέση μ’ αυτήν την ευθύνη. Να δίνουν άμεσα αναφορά και να αναζητούν πώς να λύσουν τη σύγχυση και τις δυσκολίες που απαντώνται κατά το έργο· δεν είναι αυτό μέρος του έργου και των καθηκόντων των επικεφαλής και των εργατών; (Ναι.) Οι επικεφαλής και οι εργάτες αναπόφευκτα θ’ αντιμετωπίσουν κάποια ακανθώδη ζητήματα στο έργο τους ή θα συναντήσουν δυσκολίες που υπερβαίνουν το αντικείμενο του εκκλησιαστικού έργου ή ιδιαίτερες περιπτώσεις που δεν έχουν να κάνουν με τις αλήθεια-αρχές και δεν θα ξέρουν πώς να διαχειριστούν αυτές τις περιπτώσεις. Ή, επειδή έχουν χαμηλό επίπεδο, και επομένως δεν μπορούν να συλλάβουν με ακρίβεια τις αρχές, αναπόφευκτα συναντούν κάποιες δυσεπίλυτες δυσκολίες και καταστάσεις που προκαλούν σύγχυση. Αυτή η σύγχυση και αυτές οι δυσκολίες μπορεί να σχετίζονται με ζητήματα αξιοποίησης του προσωπικού, με θέματα που έχουν να κάνουν με το έργο, με προβλήματα που πηγάζουν από το εξωτερικό περιβάλλον, με ζητήματα που αφορούν τη ζωή-είσοδο των ανθρώπων, με διαταράξεις και αναστατώσεις που προκαλούνται από κακούς ανθρώπους, καθώς και με ζητήματα αποπομπής ή αποβολής κάποιων ανθρώπων και ούτω καθεξής. Για όλα αυτά τα ζητήματα, ο οίκος του Θεού έχει συγκεκριμένες απαιτήσεις και κανονισμούς ή υπάρχουν κάποιες προφορικές οδηγίες. Πέρα από αυτούς τους συγκεκριμένους κανονισμούς, αναπόφευκτα υπάρχουν κάποιες ιδιαίτερες περιπτώσεις που δεν αναφέρονται. Κάποιοι επικεφαλής μπορούν να χειριστούν αυτές τις ιδιαίτερες περιπτώσεις τηρώντας τις αρχές που απαιτούνται από τον οίκο του Θεού, όπως είναι η προστασία των συμφερόντων του οίκου του Θεού, η διασφάλιση της ασφάλειας των αδελφών και η διατήρηση της ομαλής λειτουργίας του εκκλησιαστικού έργου, και μάλιστα, το κάνουν πολύ καλά, ενώ κάποιοι επικεφαλής αδυνατούν να το κάνουν. Τι πρέπει να γίνεται με τα προβλήματα που δεν μπορούν ν’ αντιμετωπιστούν; Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες εργάζονται με μπερδεμένο τρόπο, δεν μπορούν να εντοπίσουν προβλήματα και, ακόμη κι αν το κάνουν, δεν μπορούν να τα λύσουν. Απλώς τα κουτσοβολεύουν χωρίς ν’ αναζητούν λύσεις από τον Άνωθεν και λένε στους αδελφούς και στις αδελφές το εξής: «Λύστε το μόνοι σας· βασιστείτε στον Θεό και στραφείτε σ’ Αυτόν για λύσεις» κι έπειτα θεωρούν ότι όλα έχουν τακτοποιηθεί. Όσα προβλήματα κι αν συσσωρεύονται, δεν μπορούν να τα λύσουν οι ίδιοι, κι ωστόσο δεν τα αναφέρουν στους ανωτέρους ούτε αναζητούν πώς να τα λύσουν, πιθανότατα επειδή φοβούνται ότι ο Άνωθεν θα τους διακρίνει και θα χάσουν την υπόληψή τους. Υπάρχουν και κάποιοι επικεφαλής και εργάτες που δεν αναφέρουν ποτέ προβλήματα στον Άνωθεν και δεν ξέρω το γιατί. Το ν’ αναφέρει κάποιος κάτι στους ανωτέρους δεν σημαίνει απαραιτήτως να το αναφέρει απευθείας στον Άνωθεν· σίγουρα μπορεί να το αναφέρει πρώτα στους επικεφαλής μιας επαρχίας ή μιας περιφέρειας. Και αν δεν μπορούν εκείνοι να το λύσουν, τότε μπορείς να ζητήσεις από τους επικεφαλής και τους εργάτες να το αναφέρουν απευθείας στον Άνωθεν. Αν ζητήσεις από έναν επικεφαλής ή έναν εργάτη ν’ αναφέρει ένα ζήτημα στον Άνωθεν, αποσαφηνίζοντας την κατάσταση, άραγε μπορεί απλώς να το συγκαλύψει και ν’ αγνοήσει το ζήτημα; Τέτοιοι άνθρωποι σπανίζουν. Ακόμη κι αν υπάρχουν πράγματι τέτοιοι επικεφαλής, μπορείς ν’ αποσαφηνίσεις το ζήτημα με άλλους επικεφαλής και εργάτες και να εκθέσεις εκείνον που συγκαλύπτει το ζήτημα και δεν το αναφέρει. Αν οι άλλοι επικεφαλής και εργάτες και πάλι δεν αναφέρουν το ζήτημα, υπάρχει μια έσχατη λύση: Μπορείς να γράψεις απευθείας στον ιστότοπο του οίκου του Θεού και να ζητήσεις να προωθηθεί στον Άνωθεν, κι έτσι να διασφαλίσεις ότι το ζήτημα θ’ αναφερθεί στον Άνωθεν. Ο Άνωθεν έχει διαχειριστεί τέτοιες επιστολές πολλές φορές στο παρελθόν και κατόπιν ανέθεσε απευθείας στους επικεφαλής και τους εργάτες να χειριστούν το ζήτημα. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν πολλοί δίαυλοι αναφοράς ενός ζητήματος στους ανωτέρους· είναι εύκολο να το κάνει κανείς πράξη, απλώς εξαρτάται από το κατά πόσο θέλει πραγματικά να λύσει το πρόβλημα. Ακόμη κι αν δεν εμπιστεύεσαι έναν συγκεκριμένο επικεφαλής ή εργάτη, θα πρέπει να πιστεύεις ότι ο Θεός είναι δίκαιος και ότι ο Άνωθεν λειτουργεί σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αν δεν έχεις πραγματική πίστη στον Θεό και δεν πιστεύεις ότι η αλήθεια βασιλεύει στον οίκο του Θεού, τότε δεν μπορείς να πετύχεις τίποτα. Πολλοί άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια· δεν πιστεύουν ότι η αλήθεια βασιλεύει στον οίκο του Θεού και δεν έχουν φόβο Θεού στην καρδιά τους. Σκέφτονται πάντα ότι όλοι οι αξιωματούχοι του κόσμου τείνουν να προστατεύουν ο ένας τα συμφέροντα του άλλου και ότι πρέπει να συμβαίνει το ίδιο και στον οίκο του Θεού. Βεβαίως, δεν πιστεύουν ότι ο Θεός είναι η αλήθεια και η δικαιοσύνη. Ως εκ τούτου, ένα τέτοιο άτομο μπορεί να λέγεται μη πιστός. Ωστόσο, μια μειοψηφία ανθρώπων είναι σε θέση να αναφέρει πρακτικά προβλήματα. Εκείνοι μπορούν να αποκαλούνται άνθρωποι που προστατεύουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού· είναι υπεύθυνοι άνθρωποι. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δεν επιλύουν σοβαρά προβλήματα όταν τα διαπιστώνουν ούτε τα αναφέρουν στον Άνωθεν. Αρχίζουν να αναφέρουν το πρόβλημα και να αντιλαμβάνονται τη σοβαρότητά του μόνο όταν ο Άνωθεν το διερευνά άμεσα. Αυτό καθυστερεί τα πράγματα. Επομένως, είτε είσαι ένας συνηθισμένος αδελφός ή αδελφή, είτε επικεφαλής ή εργάτης, όποτε αντιμετωπίζεις ένα ζήτημα που δεν μπορείς να επιλύσεις και που αφορά τις ευρύτερες αρχές του έργου, θα πρέπει πάντα να το αναφέρεις στον Άνωθεν και να ζητάς έγκαιρα καθοδήγηση από Αυτόν. Αν αντιμετωπίζεις περίπλοκα προβλήματα ή δυσκολίες, αλλά δεν τα επιλύεις, κάποιο μέρος του έργου δεν θα μπορεί να προχωρήσει· θα πρέπει να μείνει στην άκρη και να σταματήσει. Αυτό επηρεάζει την πρόοδο του έργου της εκκλησίας. Επομένως, όταν προκύπτουν τέτοια προβλήματα που μπορούν να επηρεάσουν άμεσα την πρόοδο του έργου, πρέπει να αποκαλύπτονται και να επιλύονται εγκαίρως. Αν ένα πρόβλημα δεν είναι εύκολο να επιλυθεί, πρέπει να βρεις ανθρώπους που κατανοούν την αλήθεια και ανθρώπους με ειδικές γνώσεις στον τομέα, και στη συνέχεια να καθίσεις μαζί τους, να διερευνήσετε και να επιλύσετε το πρόβλημα από κοινού. Τα προβλήματα αυτού του είδους δεν μπορούν να καθυστερήσουν. Κάθε μέρα που καθυστερείς να τα επιλύσεις είναι μια μέρα καθυστέρησης στην πρόοδο του έργου. Δεν είναι θέμα παρεμπόδισης ενός ατόμου· επηρεάζεται το έργο της εκκλησίας, καθώς και ο τρόπος με τον οποίο οι εκλεκτοί του Θεού εκτελούν τα καθήκοντά τους. Επομένως, όταν συναντάς ένα περίπλοκο πρόβλημα ή μια δυσκολία τέτοιου είδους, πρέπει να επιλύεται. Αν πραγματικά δεν μπορείς να το επιλύσεις, τότε ανάφερέ το γρήγορα στον Άνωθεν. Εκείνος θα το λύσει άμεσα ή θα σου υποδείξει το μονοπάτι. Αν ένας επικεφαλής είναι ανίκανος να χειριστεί προβλήματα αυτού του είδους και κρατάει κρυφό το πρόβλημα αντί να το αναφέρει στον Άνωθεν και να ζητήσει καθοδήγηση από Αυτόν, τότε αυτός ο επικεφαλής είναι τυφλός· είναι ανεγκέφαλος, είναι άχρηστος. Θα πρέπει να απολυθεί και να απομακρυνθεί από τη θέση του. Αν ένα άχρηστο άτομο σαν κι αυτό δεν απομακρυνθεί από τη θέση του, το έργο του οίκου του Θεού δεν θα μπορέσει να προχωρήσει· στα χέρια του θα καταστραφεί. Αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί αμέσως.

Το έργο παραγωγής ταινιών είναι κι αυτό ένα σημαντικό αντικείμενο του έργου για τον οίκο του Θεού. Συχνά, οι ομάδες παραγωγής ταινιών αντιμετωπίζουν πρόβλημα όταν όλοι διαφωνούν για το σενάριο. Για παράδειγμα, ο σκηνοθέτης πιστεύει ότι το σενάριο διαφέρει ή αποκλίνει από την αληθινή ζωή και δεν θα φαίνεται ρεαλιστικό όταν γυριστεί η ταινία, κι έτσι θέλει να κάνει αλλαγές. Ωστόσο, ο σεναριογράφος διαφωνεί σθεναρά, πιστεύει ότι το σενάριο έχει γραφτεί με εύλογο τρόπο και απαιτεί από τον σκηνοθέτη να γυρίσει την ταινία σύμφωνα με το σενάριο. Και οι ηθοποιοί έχουν τις δικές τους ενστάσεις· διαφωνούν και με τον σεναριογράφο και με τον σκηνοθέτη. Ένας ηθοποιός λέει: «Αν ο σκηνοθέτης επιμείνει να γυριστεί μ’ αυτόν τον τρόπο η ταινία, δεν πρόκειται να παίξω!» Ο σεναριογράφος λέει: «Αν ο σκηνοθέτης αλλάξει το σενάριο, τότε όλοι εσείς θα είστε υπεύθυνοι όταν προκύψουν οποιαδήποτε προβλήματα!» Ο σκηνοθέτης λέει: «Αν με αναγκάσουν να γυρίσω την ταινία όπως υπαγορεύει το σενάριο και συμβούν λάθη, ο οίκος του Θεού θα καταστήσει εμένα υπόλογο. Αν θέλεις να γυρίσω την ταινία, πρέπει να γίνει με βάση το δικό μου σκεπτικό· διαφορετικά, δεν πρόκειται να τη γυρίσω». Και οι τρεις πλευρές, λοιπόν, βρίσκονται σε αδιέξοδο, έτσι δεν είναι; Είναι ξεκάθαρο ότι το έργο δεν μπορεί να προχωρήσει. Άραγε, δεν έχει προκύψει σύγχυση; Ποιος, λοιπόν, έχει δίκιο στην πραγματικότητα; Όλοι έχουν τις δικές τους θεωρίες, τα δικά τους επιχειρήματα και κανείς δεν είναι πρόθυμος να συμβιβαστεί. Όταν οι τρεις πλευρές βρίσκονται σε τέτοιο αδιέξοδο, τι πλήττεται; (Το έργο του οίκου του Θεού.) Το έργο του οίκου του Θεού παρεμποδίζεται και πλήττεται. Μήπως έχετε νιώσει άγχος και ανησυχία όταν αντιμετωπίζετε τέτοιες καταστάσεις; Αν όχι, αυτό αποδεικνύει ότι δεν το κάνετε πραγματικά με την καρδιά σας. Όταν προκύπτει τέτοια σύγχυση και τέτοιο αδιέξοδο, κάποιοι άνθρωποι αγχώνονται τόσο πολύ που δεν μπορούν να φάνε ούτε να κοιμηθούν και σκέφτονται: «Τι πρέπει να γίνει; Αυτοί οι τσακωμοί και η αμετακίνητη στάση δεν οδηγούν πουθενά. Άραγε, δεν επηρεάζει αυτό την πρόοδο των γυρισμάτων; Έχει ήδη προκαλέσει καθυστέρηση αρκετών ημερών και δεν μπορεί ν’ αναβληθεί άλλο. Πώς μπορούμε να λύσουμε αυτό το πρόβλημα για να διασφαλίσουμε ότι το γύρισμα θα γίνει ομαλά και ότι δεν θα καθυστερήσει το έργο; Σε ποιον πρέπει να στραφούμε για να λύσουμε αυτό το πρόβλημα;» Αν έχεις καρδιά, πρέπει ν’ αναζητήσεις λύσεις από τους επικεφαλής και, αν οι επικεφαλής δεν μπορούν να λύσουν το πρόβλημα, τότε πρέπει να το αναφέρεις γρήγορα στον Άνωθεν. Αν λαμβάνεις πραγματικά υπόψη τις προθέσεις του Θεού, πρέπει να κάνεις ό,τι μπορείς για να λύσεις το πρόβλημα το γρηγορότερο δυνατό· αυτό είναι το πιο σημαντικό. Και αν δεν ανησυχείς; Μπορεί να συλλογίζεσαι το ζήτημα και να σκέφτεσαι το εξής: «Κάνουν όλοι λάθος. Εγώ θα παραμείνω σταθερός στην άποψή μου· αμφιβάλω αν μπορούν να μου κάνουν κάτι. Θα φάω κι έπειτα θα κοιμηθώ λιγάκι, ούτως ή άλλως δεν έχω να κάνω κάτι το απόγευμα». Νιώθεις βαριά τα πόδια σου, το κεφάλι σου γυρίζει, η καρδιά σου χάνει το σθένος της και γίνεσαι νωθρός. Υπάρχουν ένα σωρό δυσκολίες, αλλά εσύ είσαι απρόσεκτος και νωθρός, οπότε δεν υπάρχει τρόπος να λυθεί το πρόβλημα. Γιατί όχι; Επειδή σου λείπει η ώθηση και η επιθυμία να το λύσεις, οπότε δεν μπορείς να σκεφτείς μια λύση. Σκέφτεσαι μέσα σου: «Δεν συμβαίνει συχνά να προκύπτουν δυσκολίες και να σταματάει το έργο. Θα εκμεταλλευτώ αυτήν την ευκαιρία για να ξεκουραστώ για μια-δυο μέρες και να χαλαρώσω λίγο. Γιατί να είμαι τόσο κουρασμένος όλη την ώρα; Αν κάνω τώρα ένα διάλειμμα, κανείς δεν θα μπορεί να πει τίποτα γι’ αυτό. Άλλωστε, δεν λουφάρω ούτε είμαι ανεύθυνος απέναντι στο έργο μου. Θέλω να είμαι υπεύθυνος, αλλά έχει εμφανιστεί αυτή η δυσκολία στον δρόμο μας· ποιος θα τη λύσει; Πώς μπορούμε να κάνουμε τα γυρίσματα αν δεν λυθεί; Αν υπάρχουν δυσκολίες που μας εμποδίζουν να κάνουμε τα γυρίσματα, δεν πρέπει απλώς να κάνουμε ένα διάλειμμα;» Έχοντας μπροστά σου ένα τόσο μεγάλο πρόβλημα, ποιες θα είναι οι συνέπειες αν δεν λυθεί άμεσα; Αν συνεχίσουν να προκύπτουν προβλήματα και δεν μπορεί να λυθεί κανένα, μπορεί να συνεχίσει να προχωράει το έργο; Αυτό θα προκαλέσει τεράστιες καθυστερήσεις. Το έργο μπορεί να προχωρήσει μόνο μπροστά και όχι προς τα πίσω, οπότε εφόσον γνωρίζεις ότι αυτό το πρόβλημα παρουσιάζει δυσκολίες, δεν πρέπει να χρονοτριβείς περισσότερο· πρέπει να το λύσεις γρήγορα. Μόλις λυθεί αυτό το πρόβλημα, σπεύσε να λύσεις το επόμενο όταν προκύψει, πασχίζοντας να μη χάσεις χρόνο, ώστε το έργο να μπορεί να προχωρήσει ομαλά και να ολοκληρωθεί όπως έχει προγραμματιστεί. Πώς ακούγεται αυτό; (Καλό.) Όσοι έχουν καρδιά αντιμετωπίζουν τη σύγχυση και τις δυσκολίες μ’ αυτήν τη στάση. Δεν χάνουν χρόνο, δεν προσπαθούν να δικαιολογηθούν και δεν λαχταρούν τις ανέσεις της σάρκας. Από την άλλη πλευρά, όσοι δεν έχουν καρδιά θα εκμεταλλευτούν τα παραθυράκια· θα βρουν δικαιολογίες και θα ψάξουν για ευκαιρίες να κάνουν ένα διάλειμμα, θα κάνουν τα πάντα με χαλαρό ρυθμό και χωρίς αίσθημα επείγοντος ή ανησυχία, αφού δεν έχουν την αποφασιστικότητα να υπομείνουν οποιαδήποτε κακουχία ή να πληρώσουν ένα τίμημα. Και τότε, τι γίνεται στο τέλος; Όταν αντιμετωπίζουν κάποια σύγχυση ή δυσκολία, όλοι βρίσκονται σε αδιέξοδο για πολλές μέρες. Δεν αναφέρουν το ζήτημα ούτε οι σκηνοθέτες ούτε οι ηθοποιοί ούτε οι σεναριογράφοι. Στο μεταξύ, οι επικεφαλής είναι τυφλοί και δεν μπορούν να το αναγνωρίσουν ως πρόβλημα· ακόμη κι αν το αναγνωρίσουν ως πρόβλημα αλλά δεν μπορούν να το λύσουν οι ίδιοι, δεν το αναφέρουν στους ανωτέρους. Μέχρι να φτάσει από βαθμίδα σε βαθμίδα ν’ αναφερθεί στον Άνωθεν, έχουν περάσει δέκα ή δεκαπέντε μέρες. Τι έγινε σ’ αυτές τις δέκα με δεκαπέντε μέρες; Έκανε κανείς τα καθήκοντά του; Όχι· σκότωναν όλοι την ώρα τους τρωγοπίνοντας και γλεντοκοπώντας! Δεν είναι γεγονός ότι απλώς παρασιτούν; Όλοι αυτοί οι επιβλέποντες που δεν μπορούν ν’ αναζητήσουν άμεσα λύσεις στη σύγχυση και τις δυσκολίες που απαντώνται στο έργο τους απλώς παρασιτούν, περνούν τις μέρες τους άσκοπα. Αυτοί οι άνθρωποι είναι γνωστοί με μια λέξη ως «χασομέρηδες». Γιατί «χασομέρηδες»; Επειδή δεν προσεγγίζουν τα καθήκοντά τους με μια στάση σοβαρότητας, υπευθυνότητας, αυστηρότητας ή θετικότητας, αλλά είναι επιπόλαιοι, είναι αρνητικοί και λουφάρουν, ελπίζοντας απλώς ότι θα προκύψει κάποια δυσκολία ή κάποιο αδιέξοδο ώστε να έχουν μια δικαιολογία να κατεβάσουν ρολά και να σταματήσουν να εργάζονται.

Οι επικεφαλής και οι εργάτες όχι μόνο θα πρέπει να λύνουν άμεσα τη σύγχυση και τις δυσκολίες που απαντώνται στο έργο, αλλά θα πρέπει και να ελέγχουν άμεσα για τέτοια προβλήματα και να τα εντοπίζουν. Γιατί πρέπει να γίνεται αυτό; Ένας είναι ο στόχος: να διαφυλάσσεται το έργο του Θεού και το έργο του οίκου του Θεού, διασφαλίζοντας ότι κάθε αντικείμενο του έργου προχωράει ομαλά και ολοκληρώνεται επιτυχώς εντός της κανονικής προθεσμίας. Για να διασφαλίζεται ότι το έργο προχωράει ομαλά, ποια προβλήματα πρέπει να λύνονται; Αρχικά, είναι απαραίτητο ν’ απομακρύνονται πλήρως οποιαδήποτε εμπόδια ή κωλύματα που αναστατώνουν το εκκλησιαστικό έργο, να περιορίζονται οι δύσπιστοι και οι κακοί άνθρωποι, ώστε να μην προκαλούν μπελάδες. Επιπλέον, οι επιβλέποντες κάθε αντικειμένου του έργου και οι αδελφοί και οι αδελφές πρέπει να καθοδηγούνται για να κατανοήσουν την αλήθεια και να βρουν ένα μονοπάτι άσκησης, να μάθουν να συνεργάζονται αρμονικά και να επιβλέπουν ο ένας τον άλλον. Μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να διασφαλιστεί η ολοκλήρωση του έργου. Οι επικεφαλής και οι επιβλέποντες, ανεξάρτητα από τις δυσκολίες ή από τη σύγχυση που αντιμετωπίζουν, αν δεν μπορούν να τις λύσουν, θα πρέπει γρήγορα ν’ αναφέρουν τα ζητήματα στον Άνωθεν και ν’ αναζητούν λύσεις. Ανεξάρτητα από το έργο που κάνουν, πρέπει να ιεραρχούν ως προτεραιότητα την επίλυση προβλημάτων, αντιμετωπίζοντας τόσο τα τεχνικά προβλήματα όσο και τα ζητήματα αρχής που σχετίζονται με το έργο, καθώς και τις διάφορες δυσκολίες που συναντούν οι άνθρωποι ως προς τη ζωή-είσοδό τους. Αν δεν μπορείς να λύσεις τη σύγχυση και τις δυσκολίες, δεν πρόκειται να μπορέσεις να κάνεις καλά το έργο σου. Επομένως, όταν συναντάς ασυνήθιστες δυσκολίες ή σύγχυση που δεν μπορείς να λύσεις, θα πρέπει να τις αναφέρεις άμεσα στον Άνωθεν. Μη χάνεις χρόνο, καθώς μια καθυστέρηση τριών με πέντε ημερών μπορεί να προκαλέσει απώλειες στο έργο και, αν καθυστερήσει για δεκαπέντε μέρες ή έναν μήνα, οι απώλειες θα είναι πολύ μεγάλες. Επιπλέον, όποιο κι αν είναι το πρόβλημα, πρέπει ν’ αντιμετωπίζεται με βάση τις αλήθεια-αρχές. Σε κάθε περίπτωση, ποτέ μη χρησιμοποιείς τις ανθρώπινες φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις για να λύνεις προβλήματα. Μη μετατρέπεις τα σοβαρά προβλήματα σε μικροπροβλήματα κι έπειτα τα μικροπροβλήματα σε μηδενικά προβλήματα και μην επιπλήττεις απλώς τις δύο πλευρές που εμπλέκονται στο ζήτημα κι έπειτα τις κατευνάζεις λέγοντας κάτι γλυκό, καταφεύγοντας πάντα στις διαπραγματεύσεις και τα καλοπιάσματα, από φόβο μην κλιμακωθούν τα ζητήματα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μη λύνονται τα προβλήματα σε ουσιαστικό επίπεδο, κι έτσι να εκκρεμούν. Δεν είναι αυτός ένας τρόπος με τον οποίο απλώς προσπαθείς να εξομαλύνεις τα πράγματα; Αν πιστεύεις ότι έχεις εξαντλήσει όλες τις ανθρώπινες λύσεις για ένα πρόβλημα και πραγματικά δεν μπορεί να λυθεί και δεν μπορείς καθόλου να βρεις τις αρχές για τεχνικά ζητήματα που εμπεριέχονται στο έργο, τότε θα πρέπει ν’ αναφέρεις γρήγορα αυτά τα ζητήματα στον Άνωθεν και ν’ αναζητήσεις λύσεις χωρίς να περιμένεις ή να χρονοτριβείς. Οποιοδήποτε πρόβλημα που δεν μπορεί να λυθεί θα πρέπει ν’ αναφέρεται άμεσα στον Άνωθεν για ν’ αναζητηθεί μια λύση. Πώς σας ακούγεται αυτή η αρχή; (Καλή.)

Φτάνουν συχνά σε αδιέξοδο οι ομάδες παραγωγής ταινιών και συγγραφής σεναρίων για ζητήματα που έχουν να κάνουν με τα γυρίσματα; Ο καθένας έχει τη δική του λογική και δεν μπορούν να καταλήξουν σε συναίνεση, αλλά εμπλέκονται πάντα σε λεκτικές διαμάχες. Άραγε, μπορούν οι επικεφαλής να λύσουν αυτά τα ζητήματα όταν προκύπτουν; (Μερικές φορές μπορούν.) Σας έχει συμβεί ποτέ ένας επικεφαλής να λύσει κάποια προβλήματα μέσα από τη συναναστροφή και η λύση ν’ ακούγεται απολύτως λογική και θεωρητικά βάσιμη, αλλά εσείς και πάλι να μην είστε βέβαιοι αν συμμορφώνεται με τις απαιτήσεις του οίκου του Θεού ή με τις αλήθεια-αρχές; (Ναι.) Πώς χειριστήκατε αυτές τις καταστάσεις; (Μερικές φορές αναζητούσαμε από τον Άνωθεν.) Αυτή είναι η σωστή προσέγγιση. Σας έχει συμβεί ποτέ ν’ αποφασίσετε να μη ρωτήσετε για ένα πρόβλημα επειδή είδατε ότι ο Άνωθεν αδελφός ήταν αρκετά απασχολημένος και να σκεφτείτε ότι δεν πείραζε εφόσον το ζήτημα ήταν θεωρητικά σωστό κι έπειτα ν’ αποφασίσετε να προχωρήσετε πρώτα με τα γυρίσματα ανεξάρτητα αν συμμορφωνόταν με την αλήθεια; (Είχαμε σοβαρά προβλήματα μ’ αυτό στο παρελθόν. Είχε ως αποτέλεσμα να πρέπει να ξανακάνουμε πράγματα από την αρχή και προκάλεσε διαταράξεις και αναστατώσεις στο έργο.) Αυτή η κατάσταση είναι σοβαρή! Πολλά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ομάδες παραγωγής ταινιών στην πραγματικότητα είναι τελικά ευθύνη της ομάδας συγγραφής σεναρίων. Για παράδειγμα, αν μια ταινία καταλήξει να είναι μια ασυνάρτητη αφήγηση δυόμιση ωρών, οι σεναριογράφοι είναι κυρίως υπεύθυνοι. Όμως, ποια είναι η ευθύνη των σκηνοθετών; Αν το σενάριο είναι ασυνάρτητο, δεν θα πρέπει οι σκηνοθέτες να μπορούν να το δουν αυτό; Θεωρητικά, θα πρέπει. Ωστόσο, οι σκηνοθέτες μπορεί και πάλι να δαπανήσουν μήνες και σημαντικό ανθρώπινο δυναμικό, υλικούς και οικονομικούς πόρους για να ολοκληρώσουν τα γυρίσματα υπό τέτοιες συνθήκες. Τι είδους πρόβλημα είναι αυτό; Ποια είναι η δική σας ευθύνη ως σκηνοθέτες; Μόλις λάβετε ένα σενάριο, πρέπει να σκεφτείτε το εξής: «Αυτό το σενάριο είναι μακροσκελές και αρκετά πλούσιο σε περιεχόμενο, αλλά δεν έχει έναν πυρήνα, ένα βασικό θέμα· η όλη δομή είναι άψυχη. Αυτό το σενάριο δεν μπορεί να γυριστεί σε ταινία· πρέπει να επιστραφεί στους σεναριογράφους για αναθεώρηση». Είστε ικανοί να το κάνετε αυτό; Έχετε επιστρέψει ποτέ ένα σενάριο; (Όχι.) Ο λόγος είναι ότι δεν μπορείτε να δείτε τα προβλήματα ή ότι φοβάστε να το επιστρέψετε; Ή μήπως φοβάστε ότι κάποιος θα σας κρίνει, λέγοντας: «Σου έδωσαν αυτό το ολοκληρωμένο σενάριο κι εσύ το απέρριψες μόνο με μια λέξη και το έστειλες πίσω. Είσαι πολύ αλαζόνας, έτσι δεν είναι;» Τι ακριβώς είναι αυτό που φοβάσαι; Βλέπεις το πρόβλημα· γιατί, λοιπόν, να μην επιστρέψεις το σενάριο στους συγγραφείς; (Δεν είμαστε εμείς υπεύθυνοι για το έργο παραγωγής ταινιών.) Στις ομάδες παραγωγής ταινιών, πέρα από τους επικεφαλής της εκκλησίας, οι σκηνοθέτες πρέπει να ενεργούν ως επιβλέποντες, είναι εκείνοι που παίρνουν τις αποφάσεις και έχουν τον τελευταίο λόγο. Εφόσον εσύ είσαι ο σκηνοθέτης, οφείλεις ν’ αναλάβεις την πλήρη ευθύνη γι’ αυτό το ζήτημα, ελέγχοντας προσεκτικά το σενάριο από τη στιγμή που θα το λάβεις. Ας πούμε ότι λαμβάνεις ένα σενάριο, το ελέγχεις από την αρχή ως το τέλος και βρίσκεις το περιεχόμενο αρκετά καλό. Έχει έναν πυρήνα και ένα βασικό θέμα, η πλοκή εκτυλίσσεται γύρω από μια κεντρική ιστορία και το συνολικό σενάριο φαίνεται να μην έχει σημαντικά προβλήματα· φαίνεται καλό, αξίζει τον κόπο να γυριστεί σε ταινία, κι έτσι μπορεί να γίνει δεκτό. Ωστόσο, αν το σενάριο είναι μακροσκελές, αν αφηγείται την ιστορία ενός ανθρώπου από την αρχή ως το τέλος χωρίς να εστιάζει κάπου ή να έχει ένα ευδιάκριτο θέμα, με αποτέλεσμα να παραμένει ασαφές τι στοχεύει να εκφράσει το σενάριο, τι στοχεύει να πετύχει στους θεατές ή ποια είναι η κεντρική του ιδέα και ποιο είναι το πνευματικό του νόημα, αν κατά βάση είναι απλώς μια ασυνάρτητη αφήγηση, ένα μπερδεμένο σενάριο, τότε μπορεί να γίνει δεκτό; Τι πρέπει να κάνουν οι σκηνοθέτες σε μια τέτοια περίπτωση; Πρέπει να επιστρέψουν το σενάριο και να κάνουν υποδείξεις στους σεναριογράφους για αναθεώρηση. Οι άνθρωποι της ομάδα συγγραφής σεναρίων μπορεί να έχουν ένσταση και να πουν: «Αυτό δεν είναι δίκαιο! Με ποιο δικαίωμα ελέγχουν αυτοί το σενάριο που γράψαμε; Γιατί ν’ αποφασίζουν εκείνοι; Ο οίκος του Θεού θα πρέπει ν’ αντιμετωπίζει δίκαια και λογικά τους ανθρώπους!» Τι πρέπει να γίνει, λοιπόν; Αν οι σκηνοθέτες μπορούν να εντοπίσουν προβλήματα στο σενάριο, δεν πρέπει να σπεύσουν να πάρουν μια απόφαση, αλλά πρέπει πρώτα να συναναστραφούν πάνω στο ζήτημα με τους επικεφαλής της εκκλησίας και με τα μέλη της ομάδας παραγωγής ταινιών. Αν όλοι, με βάση τα προηγούμενα χρόνια εμπειρίας τους από τα γυρίσματα ταινιών και την κατανόηση σεναρίων, θεωρούν ομόφωνα ότι ένα σενάριο δεν ανταποκρίνεται στα πρότυπα και πιστεύουν ότι, αν γυριστεί σε ταινία, όχι μόνο θα καθυστερήσει το έργο της παραγωγής ταινιών αλλά θα σπαταληθούν και όλοι οι εμπλεκόμενοι ανθρώπινοι, υλικοί και οικονομικοί πόροι και ότι κανείς δεν μπορεί ν’ αναλάβει μια τέτοια ευθύνη, τότε αυτό το σενάριο πρέπει να επιστραφεί. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να γυριστεί σε ταινία ένα ασυνάρτητο σενάριο· αυτό αποτελεί αρχή. Αν όλοι έχουν την ίδια άποψη για το σενάριο, τότε οι σεναριογράφοι θα πρέπει να το αποδεχθούν ανεπιφύλακτα και ν’ αναθεωρήσουν το σενάριο σύμφωνα με τις υποδείξεις της ομάδας παραγωγής ταινιών. Αν υπάρχουν ακόμη διαφωνίες, τα μέλη και οι επικεφαλής των δύο ομάδων μπορούν να συζητήσουν μαζί για να διαπιστώσουν ποιανού τα επιχειρήματα συμμορφώνονται με τις αλήθεια-αρχές. Αν παραμένει το αδιέξοδο και δεν εξάγεται κάποιο συμπέρασμα, τότε πρέπει να εφαρμοστεί η έσχατη λύση, που είναι η όγδοη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών, πάνω στην οποία συναναστρεφόμαστε σήμερα: «Να δίνουν άμεσα αναφορά και να αναζητούν πώς να λύσουν τη σύγχυση και τις δυσκολίες που απαντώνται κατά το έργο». Τα ζητήματα που καταλήγουν σε αδιέξοδο και δεν μπορούν να λυθούν είναι γνωστά ως σύγχυση και δυσκολίες. Η κάθε πλευρά πιστεύει ότι η δική της λογική είναι σωστή και κανείς δεν μπορεί να πάρει μια απόφαση. Αυτές οι αμφιταλαντεύσεις μπερδεύουν το ζήτημα και κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει ξεκάθαρα όλες τις λεπτομέρειες του ζητήματος και την κατεύθυνση που πρέπει να επιλεγεί. Σ’ αυτό το σημείο, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει ν’ αναλάβουν την ευθύνη τους να δώσουν άμεσα αναφορά και ν’ αναζητήσουν λύσεις γι’ αυτά τα προβλήματα και τη σύγχυση που εμφανίζονται στο έργο, προσπαθώντας να τα λύσουν άμεσα ώστε να μην παρακωλύσουν το έργο και, ακόμη περισσότερο, να μη συσσωρευτούν περαιτέρω. Να δίνουν άμεσα αναφορά και να αναζητούν πώς να λύσουν αυτά τα ζητήματα· αυτό δεν σημαίνει να κάνουν έργο; Δεν δείχνει αυτό μια σοβαρή και υπεύθυνη στάση απέναντι στο έργο; Δεν σημαίνει αυτό ότι κάνει κάποιος το καθήκον του με όλη του την καρδιά; Δεν δείχνει αυτό αφοσίωση; (Ναι.) Αυτό σημαίνει να έχει κάποιος αφοσίωση απέναντι στο καθήκον του.

Οι επικεφαλής και οι εργάτες που έχουν την ευθύνη του έργου πρέπει να παρατηρούν άμεσα και να λύνουν οποιαδήποτε προβλήματα που προκύπτουν στο έργο, αφού μόνο έτσι μπορεί να διασφαλιστεί η ομαλή πρόοδος του έργου. Όλοι οι επικεφαλής και οι εργάτες που δεν μπορούν να λύσουν προβλήματα δεν έχουν την αλήθεια-πραγματικότητα και είναι ψευδο-επικεφαλής και ψευδο-εργάτες. Όποιος διαπιστώνει προβλήματα αλλά αδυνατεί να τα λύσει, και αντιθέτως τα αποφεύγει ή τα συγκαλύπτει, είναι ένας άχρηστος που απλώς και μόνο σαμποτάρει το έργο. Τα επίμαχα ζητήματα πρέπει να λύνονται μέσα από τη συναναστροφή και τον διάλογο. Αν έτσι δεν επιτυγχάνονται τα σωστά αποτελέσματα αλλά αντιθέτως θολώνουν ακόμη περισσότερο τα νερά, τότε ο κύριος επικεφαλής πρέπει ν’ αναλάβει προσωπικά να διαχειριστεί το ζήτημα, προτείνοντας άμεσα λύσεις και μεθόδους ενώ ταυτόχρονα παρατηρεί, κατανοεί και κρίνει άμεσα για να δει ποια θα είναι η έκβαση της κατάστασης. Όταν παραμένουν οι διαμάχες για κάποιο πρόβλημα και δεν μπορεί να βγει ετυμηγορία, το ζήτημα πρέπει ν’ αναφέρεται γρήγορα στον Άνωθεν για ν’ αναζητηθεί μια λύση, αντί να προσπαθεί κανείς απλώς να εξομαλύνει τα πράγματα, να περιμένει ή να χρονοτριβεί, και ιδίως αντί ν’ αγνοεί απλώς το ζήτημα. Έτσι κάνουν το έργο οι υφιστάμενοι επικεφαλής και εργάτες σας; Θα πρέπει άμεσα να παρακολουθούν το έργο και να πιέζουν για την πρόοδό του και ταυτόχρονα να εντοπίζουν τις διάφορες διαμάχες που εμφανίζονται στο έργο, χωρίς να παραβλέπουν τα διάφορα μικρότερα ζητήματα. Όταν εντοπίζονται σημαντικά προβλήματα, οι κύριοι επικεφαλής και εργάτες θα πρέπει να είναι παρόντες για να συμμετέχουν στη λύση τους, να κατανοούν επακριβώς όλες τις λεπτομέρειες, τον λόγο για τον οποίο προέκυψε το πρόβλημα και τις οπτικές των εμπλεκομένων, ώστε ν’ αντιλαμβάνονται επακριβώς τι πραγματικά συμβαίνει. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να συμμετέχουν στη συναναστροφή, στον διάλογο και ακόμη και στις διαφωνίες πάνω σ’ αυτά τα ζητήματα. Αυτό είναι απαραίτητο· η συμμετοχή είναι καίριας σημασίας, καθώς σε βοηθάει να κρίνεις και να λύσεις προβλήματα που προκύπτουν στο έργο. Αν ακούς μόνο χωρίς να συμμετέχεις, αν στέκεσαι πάντα στο πλάι με σταυρωμένα τα χέρια και φέρεσαι όπως κάποιος που κάθεται σε μια σχολική τάξη και σκέφτεσαι ότι οποιοδήποτε πρόβλημα που προκύπτει στο έργο δεν σε αφορά και δεν έχεις καμία συγκεκριμένη άποψη ή στάση απέναντι στο ζήτημα, τότε είσαι ξεκάθαρα ψευδο-επικεφαλής. Όταν συμμετέχεις, θα ξέρεις λεπτομερώς ποια ακριβώς προβλήματα έχουν προκύψει στο έργο, τι τα προκάλεσε, ποιος είναι υπεύθυνος, πού έγκειται το κύριο ζήτημα και κατά πόσο οφείλεται σε αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες των ανθρώπων ή σε τεχνική και επαγγελματική ανεπάρκεια· όλα αυτά πρέπει να ξεκαθαρίζονται προκειμένου ν’ αντιμετωπίζονται και να λύνονται δίκαια τα προβλήματα. Όταν συμμετέχεις σ’ αυτό το έργο και ανακαλύπτεις ότι τα προβλήματα δεν είναι ανθρωπογενή ούτε έχουν προκληθεί σκοπίμως από κάποιον, κι ωστόσο δυσκολεύεσαι να προσδιορίσεις την ουσία του ζητήματος και δεν ξέρεις πώς να το λύσεις, ενώ οι δύο πλευρές διαφωνούν γι’ αυτό για πολύ καιρό ή όταν όλοι έχουν αφοσιωθεί ολόψυχα και έχουν καταβάλει κάθε προσπάθεια για ένα πρόβλημα και παρόλα αυτά δεν μπορούν να το λύσουν και αδυνατούν να βρουν τις αρχές ή να βρουν μια κατεύθυνση, με αποτέλεσμα να φτάσει το έργο σε τέλμα, και ταυτόχρονα φοβούνται ότι αν συνεχιστεί αυτό θα προκληθούν περαιτέρω λάθη, διαταράξεις και αρνητικές συνέπειες, τότε τι πρέπει να κάνεις; Αυτό που οφείλουν περισσότερο να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι να μη συζητούν με κανέναν τυχόν αντίμετρα ή λύσεις, αλλά ν’ αναφέρουν το ζήτημα στον Άνωθεν το συντομότερο δυνατό. Οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει να συνοψίζουν και να καταγράφουν τα προβλήματα που προκύπτουν στο έργο και να τα αναφέρουν άμεσα στον Άνωθεν χωρίς να χρονοτριβούν, να περιμένουν ή να αφήνουν τα πράγματα στην τύχη, με τη σκέψη ότι ένας καλός ύπνος μπορεί να φέρει έμπνευση ή ξαφνική διαύγεια· αυτό είναι σπάνιο και δεν είναι πιθανό να συμβεί. Η καλύτερη λύση, λοιπόν, είναι να αναφέρουν το ζήτημα στον Άνωθεν και ν’ αναζητούν μια λύση το γρηγορότερο δυνατό, διασφαλίζοντας ότι το ζήτημα λύνεται άμεσα και το γρηγορότερο δυνατό· αυτό σημαίνει να επιτελούν πραγματικά έργο.

Σύγχυση και δυσκολίες που αντιμετωπίζουν συχνά οι επικεφαλής και οι εργάτες στο έργο τους.

Ι. Σύγχυση

Με βάση το περιεχόμενο που μόλις συζητήσαμε, ας συνοψίσουμε τι ακριβώς εννοούμε με τους όρους «δυσκολίες» και «σύγχυση». Αυτά τα δύο δεν είναι το ίδιο πράγμα. Πρώτα, θα εξηγήσω τον όρο «σύγχυση». Σύγχυση είναι όταν δεν μπορείς να διακρίνεις κάποιο ζήτημα· δεν ξέρεις πώς να κρίνεις ή να διακρίνεις κάτι σύμφωνα με τις αρχές ή με ακρίβεια. Ακόμα κι αν μπορείς να το διακρίνεις κάπως, δεν είσαι σίγουρος αν η άποψή σου είναι σωστή και δεν ξέρεις πώς να χειριστείς ούτε πώς να επιλύσεις το θέμα, πράγμα που σε δυσκολεύει να καταλήξεις σε ένα συμπέρασμα. Με λίγα λόγια, πρόκειται για αβεβαιότητα και αδυναμία να πάρεις μια απόφαση. Αν δεν καταλαβαίνεις ούτε το παραμικρό μέρος της αλήθειας και δεν επιλύσει κανείς άλλος το πρόβλημα, τότε αυτό γίνεται άλυτο. Δεν είναι μεγάλη πρόκληση αυτό; Οι επικεφαλής και οι εργάτες, όταν αντιμετωπίζουν τέτοια προβλήματα, πρέπει να τα αναφέρουν στον Άνωθεν και να αναζητούν από τον Άνωθεν, ώστε να επιλυθούν τα ζητήματα πιο γρήγορα. Εσείς αντιμετωπίζετε συχνά σύγχυση; (Ναι.) Το να αντιμετωπίζει κανείς συχνά σύγχυση είναι από μόνο του πρόβλημα. Αν βρεθείς αντιμέτωπος με ένα ζήτημα αλλά δεν ξέρεις ποιος είναι ο κατάλληλος τρόπος να το χειριστείς, κι έπειτα κάποιος προτείνει μια λύση που σου φαίνεται λογική, κάποιος άλλος προτείνει μια διαφορετική λύση που σου φαίνεται κι αυτή λογική, κι εσύ δεν μπορείς να διακρίνεις καθαρά ποια λύση είναι πιο κατάλληλη, αφού οι απόψεις των άλλων διαφέρουν και κανείς δεν αντιλαμβάνεται τη βασική αιτία ή την ουσία του προβλήματος, τότε είναι αναπόφευκτο να γίνουν αβλεψίες στην επίλυση του προβλήματος. Επομένως, για να επιλυθεί ένα πρόβλημα, είναι κρίσιμο και σημαντικό να καθοριστεί η βασική αιτία και η ουσία του. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν έχουν διάκριση, δεν καταφέρουν να αντιληφθούν την ουσία του προβλήματος και δεν μπορέσουν να καταλήξουν στο σωστό συμπέρασμα, τότε πρέπει να αναφέρουν άμεσα το ζήτημα στον Άνωθεν και να αναζητήσουν απ’ Αυτόν· αυτό είναι απαραίτητο και καθόλου υπερβολικό. Τα ανεπίλυτα προβλήματα μπορούν να οδηγήσουν σε σοβαρές συνέπειες και να επηρεάσουν το έργο της εκκλησίας· αυτό πρέπει να γίνει πλήρως κατανοητό. Αν σε κυριεύει ανησυχία και φοβάσαι διαρκώς μήπως δει ο Άνωθεν την πραγματική σου αξία ή σε απομακρύνει και σε μεταθέσει όταν διαπιστώσει ότι δεν μπορείς να κάνεις αληθινό έργο, με αποτέλεσμα να μην τολμάς να αναφέρεις το ζήτημα, αυτό μπορεί εύκολα να καθυστερήσει τα πράγματα. Αν αντιμετωπίζεις σύγχυση που δεν μπορείς να ξεπεράσεις μόνος σου και δεν την αναφέρεις στον Άνωθεν, τότε, όταν αυτό προκαλέσει σοβαρές συνέπειες, ο Άνωθεν θα σε θεωρήσει υπεύθυνο και θα έχεις μεγάλους μπελάδες. Φταίει κανένας άλλος εκτός από σένα; Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες, όταν αντιμετωπίζουν τέτοια σύγχυση, δεν είναι υπεύθυνοι και απλώς λένε κάποια δόγματα και εφαρμόζουν κάποιους κανονισμούς για να διεκπεραιώσουν επιπόλαια το ζήτημα, τότε αυτό παραμένει ανεπίλυτο και η κατάσταση μένει ως έχει, οπότε το έργο δεν μπορεί να προχωρήσει. Αυτό ακριβώς συμβαίνει όταν παραμένει ανεπίλυτη η σύγχυση· είναι πολύ εύκολο να προκαλέσει καθυστέρηση.

Όταν εμφανίζεται σύγχυση, κάποιοι επικεφαλής και εργάτες μπορούν να νιώσουν ότι έχει προκύψει ένα πρόβλημα, ενώ άλλοι επικεφαλής και εργάτες δεν είναι σε θέση να εντοπίσουν το ζήτημα· οι συγκεκριμένοι έχουν εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο και είναι μουδιασμένοι και αποβλακωμένοι, τους λείπει η ευαισθησία απέναντι σε οποιοδήποτε πρόβλημα. Όσο μεγάλη κι αν είναι η σύγχυση που εμφανίζεται, εκείνοι δείχνουν να είναι ναρκωμένοι και αποβλακωμένοι· αγνοούν το ζήτημα και προσπαθούν να παρακάμψουν το πρόβλημα. Πρόκειται για ψευδο-επικεφαλής που δεν επιδίδονται σε αληθινό έργο. Οι επικεφαλής και οι εργάτες που διαθέτουν κάποιο επίπεδο και κάποια εργασιακή ικανότητα μπορούν να το συνειδητοποιήσουν όταν εμφανίζονται τέτοιες καταστάσεις και σκέφτονται το εξής: «Αυτό είναι πρόβλημα. Πρέπει να το καταγράψω. Ο Άνωθεν δεν έχει αναφέρει ποτέ στο παρελθόν ένα τέτοιου είδους ζήτημα και είναι πρώτη φορά που το συναντούμε. Ποιες ακριβώς είναι, λοιπόν, οι αρχές με τις οποίες χειριζόμαστε μια τέτοια κατάσταση; Πώς πρέπει να λυθεί αυτό το συγκεκριμένο ζήτημα; Νομίζω ότι έχω κάποιες διαισθητικές σκέψεις, αλλά δεν είναι ξεκάθαρες, και έχω κάποια στάση απέναντι σε τέτοια ζητήματα, αλλά δεν αρκεί να έχω απλώς μια στάση· είναι απαραίτητο ν’ αναζητήσω την αλήθεια για να λύσω το πρόβλημα. Πρέπει να θίξουμε αυτό το ζήτημα, ώστε να συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτό και να το συζητήσουμε όλοι μαζί». Αφού συναναστραφούν πάνω σ’ αυτό και το συζητήσουν, αν και πάλι δεν ξέρουν πώς να προχωρήσουν, αν δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο πλάνο άσκησης για να λυθεί το ζήτημα και η σύγχυση παραμένει, τότε πρέπει ν’ αναζητήσουν μια λύση από τον Άνωθεν. Σ’ αυτήν τη φάση, είναι ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών να καταγράψουν τα σημεία της σύγχυσης σε σχέση με το πρόβλημα, έτσι ώστε την κατάλληλη στιγμή να μπορούν να εξηγήσουν ξεκάθαρα ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα που προκάλεσε τη σύγχυση και τι ακριβώς αναζητείται. Αυτό οφείλουν να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες.

II. Δυσκολίες

Α. Τι είναι οι δυσκολίες

Στη συνέχεια, ας εξετάσουμε τον όρο «δυσκολίες». Κυριολεκτικά, οι δυσκολίες είναι πιο σοβαρές από τη σύγχυση. Σε τι ακριβώς αναφέρονται, λοιπόν, οι δυσκολίες; Ας εξηγήσει κάποιος. (Θεέ μου, από ό,τι καταλαβαίνουμε, οι δυσκολίες είναι τα πραγματικά προβλήματα που απαντώνται, τα οποία κάποιος έχει προσπαθήσει ήδη να λύσει αλλά δεν μπορεί· αυτά θεωρούνται δυσκολίες.) (Για να προσθέσω ένα σημείο, μερικές φορές μπορεί κάποιος να συναντήσει ορισμένα πολύ δύσκολα προβλήματα που δεν έχουν απαντηθεί ποτέ στο παρελθόν και σ’ αυτήν την περίπτωση να μην έχει κανείς εμπειρία, να είναι όλοι σαστισμένοι και να μην έχουν γνώμες ή ιδέες· πρόκειται για ένα είδος πολύ δύσκολων προβλημάτων.) Τα πολύ δύσκολα προβλήματα αποκαλούνται δυσκολίες, έτσι δεν είναι; Η απλούστερη, πιο άμεση επεξήγηση των δυσκολιών είναι ότι πρόκειται για προβλήματα που όντως υφίστανται. Για παράδειγμα, το επίπεδο, οι επαγγελματικές δεξιότητες και οι σωματικές ασθένειες κάποιου, καθώς και τα περιβαλλοντικά και χρονικά ζητήματα και ούτω καθεξής είναι προβλήματα που όντως υφίστανται και αποκαλούνται δυσκολίες. Ωστόσο, η όγδοη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών πάνω στην οποία συναναστρεφόμαστε αυτήν τη στιγμή είναι ότι πρέπει να δίνουν άμεσα αναφορά και να αναζητούν πώς να λύσουν τη σύγχυση και τις δυσκολίες που απαντώνται κατά το έργο. Εδώ, οι δυσκολίες που αναφέρονται δεν είναι εκείνες που εμπίπτουν στον ευρύτερο ορισμό, δηλαδή τα προβλήματα που όντως υφίστανται, αλλά είναι τα ιδιαίτερα ακανθώδη ζητήματα που απαντώνται κατά το έργο και τα οποία δεν μπορούν ν’ αντιμετωπιστούν. Τι είδους προβλήματα είναι αυτά; Είναι εξωτερικές υποθέσεις που δεν σχετίζονται ιδιαίτερα με τις αλήθεια-αρχές. Παρόλο που αυτά τα ζητήματα δεν έχουν να κάνουν με τις αλήθεια-αρχές, είναι δυσκολότερα από τα προβλήματα γενικής φύσεως. Γιατί είναι δυσκολότερα; Για παράδειγμα, έχουν να κάνουν με νομικούς και κυβερνητικούς κανονισμούς ή αφορούν την ασφάλεια κάποιων ανθρώπων εντός της εκκλησίας και ούτω καθεξής. Είναι όλα δυσκολίες που συναντούν οι επικεφαλής και οι εργάτες στο έργο τους. Για παράδειγμα, όταν κάποιος στο εξωτερικό πιστεύει στον Θεό, σε όποια χώρα κι αν ζει, όλο το εκκλησιαστικό έργο και τα περιβάλλοντα διαβίωσης των αδελφών πρέπει να συμμορφώνονται με τους κανονισμούς της τοπικής κυβέρνησης και απαιτείται η κατανόηση των τοπικών νόμων και πολιτικών. Αυτά τα ζητήματα προϋποθέτουν αλληλεπίδραση με τον έξω κόσμο και διαχείριση εξωτερικών ζητημάτων· είναι σχετικά πιο πολύπλοκα σε σύγκριση με τα εσωτερικά ζητήματα του προσωπικού της εκκλησίας. Πού έγκειται η πολυπλοκότητα; Δεν είναι τόσο απλό όσο το να λέει κανείς στους ανθρώπους στην εκκλησία να υποτάσσονται στον Θεό, να είναι υπάκουοι, να κάνουν πράξη την αλήθεια, να κάνουν το καθήκον τους με αφοσίωση, να κατανοούν την αλήθεια και να χειρίζονται τα ζητήματα σύμφωνα με τις αρχές· λέγοντας απλώς και μόνο αυτά τα πράγματα, δεν θα λυθούν τα προβλήματα. Αντιθέτως, απαιτείται κατανόηση κάθε πτυχής των νόμων, των πολιτικών και των κανονισμών της χώρας, καθώς και των τοπικών εθίμων και πρακτικών, μεταξύ άλλων. Εμπλέκονται πολλοί παράγοντες σ’ αυτές τις εξωτερικές υποθέσεις και είναι σύνηθες να εμφανίζονται απρόσμενα ζητήματα ή ζητήματα που είναι δύσκολο ν’ αντιμετωπιστούν χρησιμοποιώντας τις αρχές της εκκλησίας· οι δυσκολίες είναι η εμφάνιση αυτών των ζητημάτων. Για παράδειγμα, εσωτερικά εντός της εκκλησίας, αν κάποιοι άνθρωποι κάνουν τα καθήκοντά τους μ’ επιπολαιότητα, αυτά τα ζητήματα μπορούν να λυθούν μέσα από τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, μέσα από το κλάδεμα ή παρέχοντας βοήθεια και υποστήριξη. Όμως, μπορείς εξωτερικά να χρησιμοποιήσεις αυτές τις αρχές και τις μεθόδους για να χειριστείς ζητήματα; Μπορεί να λύσει τέτοια προβλήματα αυτή η προσέγγιση; (Όχι.) Τι πρέπει να γίνει, λοιπόν; Πρέπει να χρησιμοποιούνται κάποιες σοφές μέθοδοι για τον χειρισμό και την αντιμετώπιση τέτοιων ζητημάτων. Στη διαδικασία διαχείρισης αυτών των εξωτερικών υποθέσεων, ο οίκος του Θεού έχει ορίσει κάποιες αρχές, αλλά όσο κι αν εξηγηθούν αυτές οι αρχές, και πάλι εμφανίζονται συχνά κάθε λογής δυσκολίες. Επειδή αυτός ο κόσμος, αυτή η κοινωνία και αυτό το ανθρώπινο γένος είναι πολύ σκοτεινά και πολύ περίπλοκα και λόγω της αναστάτωσης που προκαλούν οι πονηρές δυνάμεις του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, κατά τη διαχείριση αυτών των εξωτερικών υποθέσεων θα υπάρχουν κάποιες απρόσμενες και πρόσθετες δυσκολίες. Όταν εμφανίζονται αυτές οι δυσκολίες, αν σας δοθεί μόνο μια απλή αρχή που λέει: «Απλώς να υποτάσσεσαι στις ρυθμίσεις του Θεού· ο Θεός ενορχηστρώνει τα πάντα, απλώς αγνόησε το πρόβλημα», μπορεί να λυθεί το ζήτημα; (Όχι.) Αν το πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί, τότε το περιβάλλον στο οποίο κάνουν τα καθήκοντά τους οι αδελφοί και οι αδελφές και το περιβάλλον διαβίωσής τους αναστατώνεται, παρενοχλείται και πλήττεται. Άραγε, δεν οδηγεί αυτό στην εμφάνιση δυσκολιών; Τι πρέπει να γίνει, λοιπόν; Μπορεί ν’ αντιμετωπιστεί με παρορμητικότητα; Προφανώς και όχι. Κάποιοι λένε: «Μπορούμε, τότε, να το λύσουμε με νομικά μέσα;» Πολλά πράγματα δεν μπορούν να λυθούν μέσω του νόμου. Για παράδειγμα, στα μέρη όπου ανακατεύεται και παρεμβαίνει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, άραγε μπορεί να λύσει ζητήματα ο νόμος; Ο νόμος δεν έχει κανένα αποτέλεσμα εκεί. Σε πολλά μέρη, η ανθρώπινη εξουσία συχνά υπερβαίνει τον νόμο, οπότε μην περιμένεις να λύσεις προβλήματα αν βασιστείς στον νόμο. Ούτε η χρήση των ανθρώπινων μεθόδων ούτε η παρορμητικότητα δεν είναι κατάλληλη για να λυθούν. Τι θα πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες σε τέτοιες περιπτώσεις; Άραγε, όσοι ξέρουν μόνο πώς να ξεστομίζουν λόγια και δόγματα μπορούν να λύσουν αυτά τα προβλήματα όταν προκύπτουν; Δεν πρόκειται για ιδιαίτερα ακανθώδη ζητήματα; Νομίζεις ότι αν προσλάβεις έναν δικηγόρο και πας στο δικαστήριο για να τα λύσεις, θα έχει αυτό αποτέλεσμα; Κατανοούν αυτοί οι άνθρωποι την αλήθεια; Σ’ αυτόν τον κόσμο, η λογική δεν έχει καμία θέση· ακόμη και οι δικαστές σε μια νομικίστικη χώρα δεν ενεργούν πάντα σύμφωνα με τον νόμο, αλλά, αντιθέτως, προσαρμόζουν τις αποφάσεις τους με βάση το ποιος εμπλέκεται, κι έτσι υστερούν σε δικαιοσύνη. Σ’ αυτόν τον κόσμο, σε οποιοδήποτε μέρος, οι άνθρωποι βασίζονται στη δύναμη, στην εξουσία, για να στηρίξουν τα λόγια τους. Σε τι πρέπει, λοιπόν, να βασιζόμαστε εμείς που πιστεύουμε στον Θεό; Πρέπει ν’ αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους και να χειριζόμαστε τα ζητήματα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, σύμφωνα με την αλήθεια. Όμως, μπορούν τα πάντα στον κόσμο να προχωρούν ομαλά για εμάς αν βασιζόμαστε στα λόγια του Θεού και στην αλήθεια; Όχι, δεν μπορούν· αυτό απαιτεί σοφία. Επομένως, όταν οι επικεφαλής και οι εργάτες αντιμετωπίζουν τέτοια ζητήματα, αν πιστεύουν ότι το ζήτημα είναι εξαιρετικά σημαντικό και φοβούνται ότι μπορεί να το χειριστούν ακατάλληλα κι έτσι να προκαλέσουν πρόβλημα στον οίκο του Θεού, επιφέροντας ανεπιθύμητες επιπτώσεις ή συνέπειες, τότε αυτά τα ζητήματα είναι δυσκολίες γι’ αυτούς. Όταν αντιμετωπίζουν δυσκολίες που δεν μπορούν να λύσουν, πρέπει να τις αναφέρουν άμεσα στον Άνωθεν και ν’ αναζητούν κατάλληλες μεθόδους για να λύσουν τα ζητήματα· αυτό πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες.

Β. Οι σωστές απόψεις και στάσεις που πρέπει να έχει κανείς όταν αντιμετωπίζει δυσκολίες

Αυτό που πρέπει να σας εξηγήσω σ’ αυτό το σημείο δεν απευθύνεται μόνο στους επικεφαλής και τους εργάτες, αλλά σε όλους τους παρόντες· είναι μια πολύ σημαντική αρχή. Όπου κι αν εκτελείτε το εκκλησιαστικό έργο, όπου κι αν κάνετε τα καθήκοντά σας ή κηρύττετε το ευαγγέλιο, πάντα θα υπάρχουν ταραγμένα νερά. Ακόμη και το έργο του ίδιου του Θεού είναι γεμάτο δυσκολίες· έχετε παρατηρήσει όλοι σας αυτό το γεγονός; Παρόλο που μπορεί να μην ξέρετε ή να μην κατανοείτε ξεκάθαρα τις λεπτομέρειες, όλοι σας γνωρίζετε τις γενικές περιστάσεις. Το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου του Θεού δεν είναι ένα ταξίδι σε ήρεμη θάλασσα και θα πρέπει όλοι σας να είστε ψυχικά προετοιμασμένοι και να το αναγνωρίζετε αυτό. Αυτό το διαπιστωμένο γεγονός παρουσιάζεται εδώ· ποια είναι, λοιπόν, η καταλληλότερη, η πιο εύλογη και η πιο σωστή στάση που πρέπει να υιοθετήσουμε απέναντι σ’ αυτά τα ζητήματα; Είναι σωστό να έχετε δειλία και φόβο μέσα σας; (Όχι.) Αφού δεν είναι σωστό να είστε δειλοί και φοβισμένοι, τότε μήπως είναι σωστό η στάση και η άποψή σας να είναι να μη φοβάστε ούτε τον ουρανό ούτε τη γη, να είστε εχθροί με όλο τον κόσμο, ν’ αντιστέκεστε σε όλο τον κόσμο μέχρι το τέλος και να πηγαίνετε ενάντια στο ρεύμα; (Όχι.) Είναι αυτό ορθολογισμός της κανονικής ανθρώπινης φύσης ή μήπως είναι παρορμητικότητα; Αυτές οι λανθασμένες απόψεις είναι όλες μια αντανάκλαση παρορμητικότητας, δεν είναι αληθινή πίστη. Τότε, τι είδους απόψεις και στάσεις είναι σωστές; Θα σας απαριθμήσω μερικές. Αυτή είναι η πρώτη άποψη που πρέπει να έχουν οι άνθρωποι: Είτε βρίσκονται στο εξωτερικό είτε στην Κίνα, το να δαπανούν ολόψυχα τον εαυτό τους για τον Θεό και να κάνουν τα καθήκοντά τους είναι ο πιο δίκαιος σκοπός ανάμεσα σε όλη την ανθρωπότητα από τους αρχαίους χρόνους έως σήμερα. Κάνουμε το καθήκον μας με ανοιχτό και διαφανή τρόπο, και όχι μυστικά, επειδή αυτό που κάνουμε τώρα είναι ο πιο δίκαιος σκοπός ανάμεσα στην ανθρωπότητα. Σε τι αναφέρεται ο όρος «δίκαιος»; Αναφέρεται στην αλήθεια, στο θέλημα του Θεού, στις ρυθμίσεις και τις αναθέσεις του Δημιουργού· υπερβαίνει εντελώς τα ήθη, την ηθική και τους νόμους των ανθρώπων και είναι ένας σκοπός που πραγματοποιείται υπό την ηγεσία και τη φροντίδα του Δημιουργού. Δεν είναι αυτή η πιο σωστή άποψη; Από τη μία πλευρά, αυτή η άποψη είναι ένα αληθινά υπαρκτό γεγονός· από την άλλη πλευρά, είναι και η σωστότερη αναγνώριση του καθήκοντος που κάνει κάποιος. Αυτή είναι η δεύτερη άποψη που πρέπει να έχουν οι άνθρωποι: Ο Θεός είναι κυρίαρχος πάνω σε όλα τα πράγματα και όλα τα γεγονότα. Τα πάντα, ακόμη και οι κυβερνήτες του κόσμου και οποιαδήποτε εξουσία, θρησκεία, οργάνωση και εθνότητα στον κόσμο, αποφασίζονται και ελέγχονται από το χέρι του Θεού· κανένας δεν ελέγχει ο ίδιος το πεπρωμένο του. Ούτε εμείς είμαστε εξαίρεση· το πεπρωμένο μας αποφασίζεται και ελέγχεται από το χέρι του Θεού και κανείς δεν μπορεί ν’ αλλάξει την κατεύθυνση προς την οποία πηγαίνουμε και πού μένουμε, ούτε μπορεί κανείς ν’ αλλάξει το μέλλον μας και τον προορισμό μας. Ακριβώς όπως λέει η Βίβλος: «Η καρδιά του βασιλέως είναι εν τη χειρί του Ιεχωβά ως ρεύματα υδάτων· όπου θέλει στρέφει αυτήν» (Παροιμίαι 21:1). Πόσο μάλλον το πεπρωμένο των ασήμαντων ανθρώπων όπως εμείς! Το καθεστώς και το σύστημα του κυβερνήτη της χώρας στην οποία κατοικούμε, καθώς και το περιβάλλον διαβίωσης αυτής της χώρας, είτε είναι απειλητικά, εχθρικά είτε φιλικά απέναντί μας, όλα αυτά βρίσκονται υπό την κυριαρχία του Θεού και εμείς δεν έχουμε κανέναν λόγο ν’ ανησυχούμε ή να προβληματιζόμαστε γι’ αυτό. Αυτή είναι η άποψη και η επίγνωση που θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι, καθώς και η αλήθεια που θα πρέπει να κατέχουν και να κατανοούν. Και αυτή είναι η τρίτη άποψη που, ασφαλώς, είναι και η πιο σημαντική: Σε όποια χώρα κι αν ζούμε και ανεξάρτητα από τις ικανότητές μας ή το επίπεδό μας, είμαστε απλώς ένα μέρος του συνόλου των ασήμαντων δημιουργημένων όντων. Η μοναδική ευθύνη και το μοναδικό καθήκον που πρέπει να εκπληρώνουμε είναι να υποτασσόμαστε στην κυριαρχία, στις ρυθμίσεις και στις ενορχηστρώσεις του Δημιουργού· δεν υπάρχει τίποτε άλλο, είναι τόσο απλό. Παρόλο που αυτήν τη στιγμή ζούμε σε μια ελεύθερη χώρα και σ’ ένα ελεύθερο περιβάλλον, αν μια μέρα ο Θεός συγκροτήσει μια εχθρική δύναμη για να μας διώξει και να μας βλάψει, δεν θα πρέπει να έχουμε κανένα απολύτως παράπονο. Γιατί δεν θα πρέπει να έχουμε κανένα παράπονο; Επειδή έχουμε προετοιμαστεί από καιρό· η υποχρέωσή μας, η ευθύνη μας και το καθήκον μας είναι να υποτασσόμαστε σε όλα όσα κάνει ο Θεός, σε όλα όσα ενορχηστρώνει ο Θεός. Είναι αυτή η υποταγή η αλήθεια; Είναι η στάση που πρέπει να έχουν οι άνθρωποι; (Ναι.) Αν μια μέρα ολόκληρη η ανθρωπότητα και όλο το περιβάλλον στραφούν εναντίον μας και έρθουμε αντιμέτωποι με τον θάνατο, θα πρέπει να έχουμε παράπονα; (Όχι.) Κάποιοι λένε: «Δεν μας οδήγησε ο Θεός στο εξωτερικό ώστε να μη χρειαστεί να υποφέρουμε άλλο τη σκληρή καταδίωξη από τον Σατανά; Δεν έγινε αυτό για να μπορούμε να κάνουμε ελεύθερα τα καθήκοντά μας και ν’ αναπνέουμε τον αέρα της ελευθερίας; Γιατί, λοιπόν, η πρόθεση του Θεού είναι και πάλι να έρθουμε αντιμέτωποι με τον θάνατο;» Αυτά τα λόγια δεν είναι σωστά. Η υποταγή στις ενορχηστρώσεις και στις ρυθμίσεις του Θεού είναι μια στάση, η στάση που πρέπει να έχουν οι άνθρωποι απέναντι στον Θεό, απέναντι στην κυριαρχία του Θεού. Είναι η στάση που θα πρέπει να έχει ένα δημιουργημένο ον.

Υπάρχει κι ένα άλλο πολύ σημαντικό σημείο που πρέπει να συνειδητοποιήσουν οι άνθρωποι: Παρόλο που στο εξωτερικό υπάρχει σχετική σταθερότητα και ελευθερία, είναι και πάλι δύσκολο ν’ αποφύγει κανείς τη συχνή παρενόχληση από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα. Κάποιοι άνθρωποι, όταν αντιμετωπίζουν την παρενόχληση από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, ανησυχούν: «Η εξουσία του μεγάλου κόκκινου δράκοντα είναι πολύ μεγάλη. Μπορεί να δωροδοκήσει σημαντικές προσωπικότητες ανά τον κόσμο για να του παρέχουν υπηρεσία, να εργάζονται για λογαριασμό του. Άρα, ακόμη κι αν διαφύγουμε στο εξωτερικό, εξακολουθούμε να κινδυνεύουμε, βρισκόμαστε σε άμεσο κίνδυνο! Τι μπορούμε να κάνουμε;» Κάθε φορά που ακούγονται τέτοιες ειδήσεις, κάποιοι άνθρωποι ανησυχούν και φοβούνται, θέλουν να συμβιβαστούν, θέλουν να διαφύγουν και δεν ξέρουν πού πρέπει να κρυφτούν. Όποτε συμβαίνει αυτό, κάποιοι σκέφτονται: «Ο κόσμος είναι τόσο αχανής, κι ωστόσο δεν υπάρχει ένα μέρος για μένα! Υπό την εξουσία του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, υφίσταμαι διώξεις· γιατί εξακολουθεί να μ’ αναστατώνει ακόμη και όταν βρίσκομαι εκτός του εύρους της εξουσίας του; Η εξουσία του μεγάλου κόκκινου δράκοντα είναι πολύ μεγάλη· ακόμη κι αν διαφύγω στα πέρατα της γης, γιατί μπορεί και πάλι να με βρει;» Οι άνθρωποι δεν μπορούν παρά να τρομοκρατούνται και να νιώθουν αβέβαιοι για το τι να κάνουν. Άραγε, είναι αυτό εκδήλωση πίστης; Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; (Η έλλειψη πίστης στον Θεό.) Είναι απλώς έλλειψη πίστης στον Θεό; Νιώθετε βαθιά μέσα σας ότι μειονεκτείτε σε σχέση με τους άλλους; Νιώθετε ότι πιστεύετε στον Παντοδύναμο Θεό και κάνετε το καθήκον σας στην εκκλησία με μυστικότητα, σαν να είστε κλέφτες; Νιώθετε κάπως κατώτεροι σε σχέση με τους ανθρώπους του θρησκευόμενου κόσμου; «Δες πόση εξουσία έχουν· έχουν επίσημους πάστορες και μεγάλους καθεδρικούς που είναι αναγνωρισμένοι από το κράτος, είναι τόσο πολυτελείς! Έχουν χορωδίες και επιχειρήσεις σε διάφορες χώρες. Όμως, κοίτα και εμάς που δεχόμαστε πάντα εκφοβισμό, αντιμετωπίζουμε τον εξοστρακισμό όπου κι αν πάμε· γιατί διαφέρουμε από αυτούς; Γιατί δεν μπορούμε να εκφραζόμαστε ανοιχτά όπου πηγαίνουμε; Γιατί πρέπει να ζούμε τόσο άθλια; Συγκεκριμένα, υπάρχει στο διαδίκτυο όλη αυτή η αρνητική προπαγάνδα. Γιατί οι άλλες εκκλησίες δεν το υπομένουν αυτό; Γιατί εμείς πρέπει πάντα να υποφέρουμε αυτά τα πράγματα; Οι άλλοι πιστοί στον Θεό διακηρύττουν ανοιχτά την πίστη τους στον Χριστιανισμό όπου κι αν πάνε, αλλά εμείς οι πιστοί στον Παντοδύναμο Θεό δεν τολμάμε να μιλήσουμε ανοιχτά, από φόβο ότι μπορεί να μας καταγγείλουν κάποιοι κακοί άνθρωποι κι έπειτα να συλληφθούμε». Πρόσφατα, άκουσα ότι ένας άνθρωπος που ισχυριζόταν ότι είναι κρατικός αξιωματούχος έκανε μερικές ερωτήσεις σε κάποιους αδελφούς και κάποιες αδελφές. Εκείνοι, όταν ήρθαν αντιμέτωποι με τις ερωτήσεις ενός αξιωματούχου, φοβήθηκαν και αποκάλυψαν όλα όσα γνώριζαν, απαντώντας σε ό,τι ρωτήθηκαν. Ποιο ήταν το πρόβλημα όταν ενήργησαν μ’ αυτόν τον τρόπο; Είσαι πιστός στον Θεό· γιατί πρέπει να φοβάσαι τους αξιωματούχους; Αν δεν έχεις κάνει κάτι παράνομο, δεν χρειάζεται να φοβάσαι. Αν έχεις την αλήθεια, γιατί να φοβάσαι τους διαβόλους και τον Σατανά; Θεωρείς ότι η πίστη στον Θεό δεν είναι η σωστή οδός; Νομίζεις ότι έχεις κάνει κάτι παράνομο; Τότε, γιατί φοβάσαι έναν αξιωματούχο; Δεν είναι ανόητοι και ανίδεοι αυτοί οι άνθρωποι; Κάποιοι άνθρωποι κυνηγήθηκαν και διώχθηκαν σε μεγάλο βαθμό στην ηπειρωτική Κίνα· αφότου ήρθαν στο εξωτερικό, μήπως νιώθουν ενοχές που πιστεύουν στον Θεό; Μήπως νιώθουν ατίμωση επειδή τους διώκει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας; Μήπως ντρέπονται ν’ αντικρίσουν τους προγόνους τους και νιώθουν ατιμασμένοι επειδή αναγκάστηκαν να διαφύγουν στο εξωτερικό για να πιστεύουν στον Θεό και να κάνουν το καθήκον τους; Μήπως βλέπουν το σατανικό καθεστώς και τη θρησκευτική κοινότητα που αντιμετωπίζουν ανταγωνιστικά τον Θεό και την εκκλησία και νιώθουν κατώτεροι, ίσως ακόμα και πιο ατιμωτικά από το να είχαν διαπράξει ένα έγκλημα; Νιώθετε εσείς έτσι; (Όχι.) Μπορεί εξωτερικά να κουνάτε αρνητικά το κεφάλι, να μη θέλετε να έχετε τέτοιες σκέψεις και τέτοια συναισθήματα, αλλά όταν ένας άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με πραγματικές καταστάσεις, η νοοτροπία του, οι συμπεριφορές του και οι ασυνείδητες πράξεις που κάνει αναπόφευκτα εκθέτουν τις βαθύτερες, τις πιο κρυφές πτυχές της καρδιάς του. Τι συμβαίνει εδώ; Αν δεν έχεις αυτά τα πράγματα, γιατί φοβάσαι; Άραγε, φοβάται την αστυνομία ένας άνθρωπος που δεν έχει παραβεί τον νόμο; Φοβάται τον δικαστή; Όχι. Μόνο όσοι έχουν παραβεί τον νόμο φοβούνται την αστυνομία περισσότερο από οτιδήποτε και μόνο οι Κινέζοι, που έχουν συνηθίσει την καταπίεση της αστυνομίας, τη φοβούνται περισσότερο από οτιδήποτε, επειδή η αστυνομία του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας είναι άνομη και κάνει ό,τι θέλει. Επομένως, όταν οι Κινέζοι φτάνουν για πρώτη φορά στο εξωτερικό, φοβούνται και μόνο όταν βλέπουν την αστυνομία. Αυτό συμβαίνει επειδή τους φοβίζει το καθεστώς του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, είναι κάτι που αποκαλύπτεται στο υποσυνείδητό τους. Στις δυτικές χώρες, το καθεστώς σου είναι νόμιμο, έχεις δικαιώματα διαμονής, δεν έχεις παραβεί κανέναν νόμο ούτε έχεις επιτεθεί στην κυβέρνηση και δεν έχεις διαπράξει κανένα έγκλημα. Όση διχογνωμία κι αν εγείρει η πίστη σου στη θρησκευτική κοινότητα, ένα γεγονός παραμένει βέβαιο: Η πίστη σου προστατεύεται από τον νόμο, είναι νόμιμη και ελεύθερη και είναι νόμιμο ανθρώπινο δικαίωμά σου. Δεν έχεις παραβεί κανέναν απολύτως νόμο, οπότε αν κάποιος ισχυριζόταν ότι είναι αστυνομικός και σε ρωτούσε: «Πιστεύεις στον Παντοδύναμο Θεό; Δείξε μου την ταυτότητά σου! Από πού είσαι; Πόσο χρονών είσαι; Πόσα χρόνια είσαι πιστός; Πού μένεις; Πες μου τη διεύθυνσή σου!» πώς θ’ απαντούσες; Στην πρώτη ερώτηση «Πιστεύεις στον Παντοδύναμο Θεό;» πώς θ’ απαντούσες; (Ναι.) Γιατί θα έλεγες «ναι»; Βασίζεται αυτό σε κάποιο γεγονός; Ή έχεις την υποχρέωση ως πολίτης ν’ απαντήσεις «ναι» αν ερωτηθείς; Ή μήπως σου έχει δώσει ο Θεός την εντολή να πεις «ναι»; Πού βασίζεστε; Όσο για το δεύτερο πράγμα που ζήτησε, «Δείξε μου την ταυτότητά σου!», θα τη δείχνατε; (Όχι.) Και στην τρίτη ερώτηση: «Πού μένεις; Γράψε τη διεύθυνσή σου». Θα τη γράφατε; (Όχι.) Στην τέταρτη σειρά ερωτήσεων: «Πόσα χρόνια πιστεύεις στον Θεό; Ποιος σε εισήγαγε στην πίστη; Γιατί πιστεύεις; Πόσα χρόνια είσαι στο εξωτερικό;» Θ’ απαντούσατε σ’ αυτές τις ερωτήσεις; (Όχι.) Στην πέμπτη ερώτηση: «Τι καθήκον κάνεις εδώ; Ποιος είναι ο επικεφαλής σου;» Θ’ απαντούσατε σ’ αυτό; (Όχι.) Γιατί όχι; (Δεν είμαι υποχρεωμένος να του πω.) Ας επιστρέψουμε, λοιπόν, στην πρώτη ερώτηση: Στην ερώτηση αν πιστεύεις στον Παντοδύναμο Θεό, όλοι σας ανεξαιρέτως είπατε ότι θ’ απαντούσατε «ναι». Είναι σωστό ν’ απαντήσετε έτσι; (Όχι.) Γιατί δεν είναι σωστό; (Επειδή η πίστη είναι μια ατομική ελευθερία. Η αστυνομία δεν έχει καμία εξουσία να παρέμβει. Επομένως, έχω το δικαίωμα να μην απαντήσω.) Γιατί, λοιπόν, δεν θ’ απαντούσες; (Επειδή πρέπει πρώτα να ξεκαθαρίσω γιατί με ρωτάει, με ποια ιδιότητα με ρωτάει και κατά πόσο είναι νόμιμο να με ρωτάει. Αν ο σκοπός του και η ταυτότητά του δεν είναι ξεκάθαρα, δεν είμαι υποχρεωμένος ν’ απαντήσω στις ερωτήσεις του.) Αυτή η δήλωση είναι σωστή. Αρχικά, όλοι δηλώσατε ότι θ’ απαντούσατε «ναι», αλλά όσο συνέχιζα να ρωτάω, αρχίσατε να νιώθετε ότι κάτι πήγαινε στραβά, καταλάβατε ότι η απάντησή σας ήταν λανθασμένη. Εντοπίσατε πού ήταν το πρόβλημα; Σ’ αυτό το ζήτημα, θα πρέπει να έχετε την εξής κατανόηση: Δεν έχουμε παραβεί κανέναν νόμο επειδή πιστεύουμε στον Θεό· δεν είμαστε εγκληματίες, έχουμε ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερία. Δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να μας ανακρίνει ή να μας κάνει ερωτήσεις κατά βούληση. Δεν ισχύει ότι όποιος κι αν μας κάνει ερωτήσεις πρέπει ν’ απαντάμε ειλικρινά· δεν είμαστε υποχρεωμένοι να το κάνουμε αυτό. Είναι σωστά αυτά τα λόγια; (Ναι.) Είναι παράνομο ο οποιοσδήποτε, όποιος κι αν είναι, να μας ανακρίνει αυθαίρετα· πρέπει να κατανοούμε τον νόμο και να μάθουμε πώς να τον χρησιμοποιούμε για να προστατευόμαστε. Αυτή είναι η σοφία που πρέπει να έχει ο εκλεκτός λαός του Θεού. Τι πρέπει να κάνεις, λοιπόν, αν βρεθείς σε μια τέτοια περίσταση στο μέλλον; Αν κάποιος σε ρωτήσει αν πιστεύεις στον Παντοδύναμο Θεό, πώς πρέπει ν’ απαντήσεις, πώς πρέπει να το διαχειριστείς; Το πρώτο που θα πεις είναι: «Ποιος είσαι; Με ποιο δικαίωμα μου κάνεις αυτήν την ερώτηση; Σε γνωρίζω;» Αν πει ότι είναι υπάλληλος κάποιας κρατικής υπηρεσίας, τότε πρέπει να του ζητήσεις να σου δείξει τα διαπιστευτήριά του. Αν δεν σου δείξει τα διαπιστευτήριά του, τότε θα πεις: «Δεν έχεις τα προσόντα να μου μιλήσεις και δεν έχω καμία υποχρέωση να σου απαντήσω. Υπάρχουν πολλοί κρατικοί υπάλληλοι· μήπως οφείλω ν’ απαντάω σε όλους; Η κυβέρνηση έχει ορίσει ανθρώπους για να χειρίζονται κάποιες εργασίες· είσαι πράγματι αρμόδιος γι’ αυτό το ζήτημα; Ακόμη κι αν είσαι, δεν έχω παραβεί τον νόμο. Γιατί, λοιπόν, πρέπει να σου απαντήσω; Γιατί πρέπει να σου πω το οτιδήποτε; Αν πιστεύεις ότι έχω κάνει κάτι λάθος και ότι έχω παραβεί τον νόμο, μπορείς να παρουσιάσεις αποδεικτικά στοιχεία. Αν, όμως, θέλεις ν’ απαντήσω σε οποιαδήποτε από τις ερωτήσεις σου, πήγαινε να μιλήσεις με τον δικηγόρο μου. Δεν είμαι υποχρεωμένος να σου απαντήσω και δεν έχεις το δικαίωμα να ρωτάς!» Πώς είναι αυτός ο τρόπος απάντησης; Δείχνει αξιοπρέπεια; (Ναι.) Τότε, τι έδειξε η δική σας απάντηση; Έδειξε αξιοπρέπεια; (Όχι.) Η δική σας απάντηση δείχνει άγνοια του νόμου. Απλώς απαντάς σε ό,τι ρωτάνε οι άλλοι· και τι συμβαίνει στο τέλος; Γίνεσαι Ιούδας. Μπορεί ν’ απαντήσετε απερίσκεπτα και υπάρχει λόγος γι’ αυτό: Οι άνθρωποι στη χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα έχουν κατηχηθεί και έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου, ώστε να θεωρούν ότι οι πιστοί στον Θεό είναι ανίδεοι, άνθρωποι χαμηλότερης κοινωνικής τάξης και ότι διώκονται από το κράτος, ότι σ’ αυτήν τη χώρα θα πρέπει να ζουν χωρίς ανθρώπινα δικαιώματα ή αξιοπρέπεια· επομένως, οι πιστοί υποβιβάζουν τον εαυτό τους σε χαμηλότερη θέση. Όταν έρχονται σε δυτικές χώρες, δεν κατανοούν τι είναι ανθρώπινα δικαιώματα, τι είναι αξιοπρέπεια ή ποιες είναι οι υποχρεώσεις ενός πολίτη. Έτσι, όταν κάποιος σε ρωτάει αν πιστεύεις στον Θεό, σπεύδεις να το παραδεχθείς από φόβο, του λες όλα όσα ξέρεις και δεν δείχνεις καθόλου ανάστημα. Ποιος τα προκάλεσε όλα αυτά; Τα προκάλεσε η κατήχηση και το καθεστώς του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Βαθιά στο υποσυνείδητο όλων στην ηπειρωτική Κίνα, υπάρχει η ιδέα ότι αν πιστεύεις στον Θεό καταλαμβάνεις τη χαμηλότερη θέση σ’ αυτήν την κοινωνία, ανάμεσα στο ανθρώπινο γένος· αποσυνδέεσαι από την κοινωνία και από το ανθρώπινο γένος. Επομένως, αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν αξιοπρέπεια, ανθρώπινα δικαιώματα και την επίγνωση για να προστατεύσουν τον εαυτό τους· είναι ανόητοι, ανίδεοι και δεν έχουν διορατικότητα, αλλά αφήνουν τους άλλους να τους εκφοβίζουν και να τους χειραγωγούν κατά βούληση. Αυτή είναι η νοοτροπία σας. Δεν παραμένεις ούτε κατά διάνοια ακλόνητος στη μαρτυρία σου για τον Θεό, αλλά αντιθέτως Τον προδίδεις ανά πάσα στιγμή, γίνεσαι Ιούδας ανά πάσα στιγμή. Πώς μπορείς, λοιπόν, να ενεργείς με αξιοπρέπεια; Πώς θα πρέπει ν’ αντιμετωπίσεις έναν ξένο που σου κάνει ερωτήσεις; Πρώτα, θα πρέπει να τον ρωτήσεις ποιος είναι, κι έπειτα να του ζητήσεις να σου δείξει τα διαπιστευτήριά του. Αυτή είναι η δέουσα νόμιμη διαδικασία. Στις δυτικές χώρες, οι αστυνομικοί ή άλλοι κρατικοί υπάλληλοι, όταν αλληλεπιδρούν με τους πολίτες ως εκπρόσωποι της κυβέρνησης, πάντοτε δείχνουν πρώτα τα διαπιστευτήριά τους. Αφού επαληθεύσεις την ταυτότητά του με βάση τα διαπιστευτήριά του, θ’ αποφασίσεις πώς θ’ απαντήσεις στις ερωτήσεις του ή πώς θα διαχειριστείς τα αιτήματά του. Ασφαλώς, σε αυτό το ζήτημα, οπωσδήποτε έχεις περιθώριο επιλογών· σε κάθε περίπτωση έχεις αυτονομία, δεν είσαι μαριονέτα. Παρόλο που είσαι Κινέζος και μέλος της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού, ταυτόχρονα είσαι νόμιμο και αναγνωρισμένο μέλος της χώρας στην οποία κατοικείς. Μην ξεχνάς ότι έχεις αυτονομία· δεν είσαι σκλάβος ούτε κρατούμενος οποιασδήποτε χώρας, είσαι κάποιος που μπορεί ν’ απολαμβάνει τους νόμους, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα συστήματα αυτής της χώρας.

Με βάση το περιεχόμενο πάνω στο οποίο συναναστράφηκα, πώς πρέπει ν’ αντιμετωπίζετε τα ξαφνικά περιβάλλοντα και τα απρόσμενα γεγονότα; Αυτό είναι το τέταρτο σημείο πάνω στο οποίο πρόκειται να συναναστραφούμε: να μην είστε δειλοί. Κάποιοι άνθρωποι ρωτάνε: «Το να μην είμαστε δειλοί σημαίνει απλώς να ενεργούμε με ανόητα τολμηρό τρόπο;» Όχι, το να μην είμαστε δειλοί σημαίνει να μη φοβόμαστε καμία εξουσία, επειδή δεν είμαστε εγκληματίες, δεν είμαστε σκλάβοι· είμαστε ο αξιοπρεπής εκλεκτός λαός του Θεού, τα αξιοπρεπή δημιουργημένα ανθρώπινα όντα υπό την κυριαρχία του Δημιουργού. Στην προσέγγισή σας σ’ αυτό το ζήτημα, πρώτον και κύριον, να μην είστε δειλοί· επιπλέον, να συνεχίζετε δυναμικά το καθήκον σας και να διατηρείτε το περιβάλλον στο οποίο κάνετε το καθήκον σας και, επίσης, ν’ αντιμετωπίζετε με ενεργή στάση τα διάφορα περιβάλλοντα και τις δηλώσεις, τις πράξεις και τα άλλα πράγματα των διαφόρων εξουσιών που μας στοχοποιούν. Να τ’ αντιμετωπίζετε δυναμικά και να μην είστε δειλοί· πώς σας φαίνεται αυτή η στάση; (Είναι καλή.) Είναι αξιοπρεπές να ζει κανείς έτσι, σαν άνθρωπος· να μη ζει ατιμωτικά απλώς και μόνο για να τα βγάζει πέρα. Ερχόμαστε στο εξωτερικό για να κάνουμε το καθήκον μας, όχι για να γεμίσουμε τα στομάχια μας ή για να βγάλουμε τα προς το ζην· δεν έχουμε παραβεί κανέναν νόμο, δεν έχουμε προκαλέσει πρόβλημα σε καμία χώρα και σίγουρα δεν είμαστε σκλάβοι καμίας χώρας. Κάνουμε το καθήκον των δημιουργημένων όντων στον οίκο του Θεού· συντηρούμαστε μόνοι μας, δεν εξαρτιόμαστε από άλλους· αυτό είναι απολύτως νόμιμο.

Το καθένα από τα τέσσερα σημεία που μόλις συζητήσαμε είναι καίριας σημασίας. Ποιο ήταν το πρώτο σημείο; (Είτε βρίσκεται κανείς στο εξωτερικό είτε στην Κίνα, το να δαπανά ολόψυχα τον εαυτό του για τον Θεό και να κάνει τα καθήκοντά του είναι ο πιο δίκαιος σκοπός ανάμεσα σε όλη την ανθρωπότητα από τους αρχαίους χρόνους έως σήμερα. Κάνουμε το καθήκον μας με ανοιχτό και διαφανή τρόπο, και όχι μυστικά, επειδή αυτό που κάνουμε τώρα είναι ο πιο δίκαιος σκοπός ανάμεσα στην ανθρωπότητα.) Και το δεύτερο; (Ο Θεός είναι κυρίαρχος πάνω σε όλα τα πράγματα και όλα τα γεγονότα. Τα πάντα, ακόμη και οι κυβερνήτες του κόσμου και οποιαδήποτε εξουσία στον κόσμο, αποφασίζονται και ελέγχονται από το χέρι του Θεού· κανένας δεν ελέγχει ο ίδιος το πεπρωμένο του. Ούτε εμείς είμαστε εξαίρεση· το πεπρωμένο μας αποφασίζεται και ελέγχεται από το χέρι του Θεού και κανείς δεν μπορεί ν’ αλλάξει την κατεύθυνση προς την οποία πηγαίνουμε και πού μένουμε. Το πώς είναι το καθεστώς και το σύστημα του κυβερνήτη της χώρας στην οποία κατοικούμε, το πώς είναι το περιβάλλον διαβίωσης αυτής της χώρας και είτε είναι απειλητικά, εχθρικά είτε φιλικά απέναντί μας, όλα αυτά βρίσκονται υπό την κυριαρχία του Θεού και εμείς δεν έχουμε κανέναν λόγο ν’ ανησυχούμε ή να προβληματιζόμαστε γι’ αυτό.) Το τρίτο σημείο; (Σε όποια χώρα κι αν βρισκόμαστε και ανεξάρτητα από τις ικανότητές μας ή το επίπεδό μας, είμαστε απλώς ένα μέρος του συνόλου των ασήμαντων δημιουργημένων όντων. Η μοναδική ευθύνη και το μοναδικό καθήκον που πρέπει να εκπληρώνουμε είναι να υποτασσόμαστε στην κυριαρχία, στις ρυθμίσεις και στις ενορχηστρώσεις του Δημιουργού. Παρόλο που αυτήν τη στιγμή ζούμε σε μια ελεύθερη χώρα, αν μια μέρα ο Θεός συγκροτήσει μια εχθρική δύναμη για να μας διώξει και να μας βλάψει, δεν θα πρέπει να έχουμε κανένα απολύτως παράπονο. Επειδή η υποχρέωσή μας, η ευθύνη μας και το καθήκον μας είναι να υποτασσόμαστε σε όλα όσα κάνει ο Θεός, σε όλα όσα ενορχηστρώνει ο Θεός.) Το τέταρτο σημείο είναι να αντιμετωπίζουμε δυναμικά όλους τους εξωτερικούς ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα, χωρίς δειλία. Αυτά τα τέσσερα σημεία είναι οι στάσεις και η κατανόηση που πρέπει να έχουν όλοι όσοι κάνουν το καθήκον τους και είναι επίσης οι αλήθειες που πρέπει να κατανοούν όλοι όσοι κάνουν το καθήκον τους. Παρόλο που αυτά τα τέσσερα σημεία δεν σχετίζονται πολύ με την όγδοη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών πάνω στην οποία συναναστραφήκαμε σήμερα, αφού μιλάμε για τις δυσκολίες στο έργο, πρέπει να θίξουμε αυτά τα ζητήματα· δεν είναι μάταιο.

Γ. Οι αρχές που πρέπει να κάνουν πράξη οι επικεφαλής και οι εργάτες όταν συναντούν δυσκολίες

Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες έρχονται αντιμέτωποι με κάποια ζητήματα που είναι μάλλον δύσκολο να τα χειριστούν και καταλήγουν να τα έχουν χαμένα, ν’ αδυνατούν να διακρίνουν τη ρίζα του προβλήματος και να μην ξέρουν πώς να το προσεγγίσουν. Πολύ απλά το αγνοούν, με αποτέλεσμα να καθυστερεί το ζήτημα. Τι πρόβλημα είναι αυτό; Είναι ότι οι ψευδο-επικεφαλής δεν μπορούν να κάνουν έργο και μόνο προκαλούν καθυστερήσεις. Οι ψευδο-επικεφαλής δεν έχουν τη λογική ενός κανονικού ανθρώπου· εφόσον δεν μπορούν να χειριστούν προβλήματα, γιατί δεν τ’ αναφέρουν στον Άνωθεν; Αν αναφέρεις ένα πρόβλημα στον Άνωθεν, μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε μαζί και στο τέλος το πρόβλημα θα λυθεί. Υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν μπορείτε να διακρίνετε· θα σας βοηθήσω Εγώ να τ’ αναλύσετε. Εφόσον δεν παραβαίνουμε τον νόμο ή τους κυβερνητικούς κανονισμούς, κανένα πρόβλημα δεν είναι τόσο μεγάλο που δεν μπορεί να ξεπεραστεί. Τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με τις αλήθεια-αρχές τα λύνουμε μόνοι μας· για τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με τον νόμο, μπορούμε ν’ αναζητήσουμε νομική συμβουλή για βοήθεια και να τα λύσουμε με νομικά μέσα. Όποιες πονηρές δυνάμεις κι αν αναστατώνουν και σαμποτάρουν σκοπίμως το έργο του οίκου του Θεού, να θυμάστε ένα πράγμα: Εφόσον δεν παραβαίνουμε τον νόμο ή δεν παραβιάζουμε κυβερνητικούς κανονισμούς, κανένας δεν μπορεί να μας κάνει τίποτα. Ο λόγος είναι ότι οι περισσότερες χώρες στο εξωτερικό είναι δημοκρατικές και διέπονται από τον νόμο· ακόμη κι αν οι πονηρές δυνάμεις ενεργήσουν ενάντια στον νόμο, φοβούνται κι εκείνες την έκθεση και τις νομικές κυρώσεις. Αυτό είναι γεγονός. Όσο κι αν τα σκοτεινά χέρια του μεγάλου κόκκινου δράκοντα αναστατώνουν και σαμποτάρουν το έργο του οίκου του Θεού ή παρενοχλούν την κανονική ζωή μας ή δωροδοκούν κάποιον για να κάνει κακά πράγματα, εμείς πρέπει να τραβάμε φωτογραφίες και αυθεντικά βίντεο, να κρατάμε με σοβαρότητα ακριβή αρχεία και να καταγράφουμε ξεκάθαρα τη χρονική στιγμή, την τοποθεσία και τους εμπλεκόμενους. Όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, θα λύσουμε το ζήτημα με νομικά μέσα και δεν χρειάζεται να τον φοβόμαστε. Όσο παράλογη κι αν είναι η καταπίεση του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, εμείς δεν τον φοβόμαστε, επειδή ο Θεός είναι το στήριγμά μας και μια μέρα ο Θεός θα στείλει καταστροφές για να τον αφανίσει, ο Θεός θα του το ανταποδώσει ευθέως και εμείς δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτε. Μερικές φορές, δεν μπορείτε να διακρίνετε κάποια ζητήματα· σ’ αυτήν την περίπτωση, θα πρέπει γρήγορα ν’ αναφέρετε το ζήτημα στους ανωτέρους και ο Άνωθεν θα σας δείξει ένα μονοπάτι, κάνοντας τα μεγάλα ζητήματα μικρά και λύνοντας τα μικρά ζητήματα. Στην πραγματικότητα, είναι πολλά τα ζητήματα που δεν ξέρετε πώς ν’ αναλύσετε και δεν μπορείτε να διακρίνετε την ουσία τους και σκέφτεστε ότι μια κατάσταση είναι σημαντική και σοβαρή, αλλά, αφού την αναλύσει ο Άνωθεν, συνειδητοποιείτε ότι ουσιαστικά δεν είναι τίποτα· δεν υπάρχει λόγος να φοβάστε και δεν είναι κάτι σημαντικό, απλώς πρέπει να υιοθετήσετε την προσέγγιση να μην ανακατευτείτε και το ζήτημα θα λυθεί μόνο του μετά από λίγο. Οι αναστατώσεις των πονηρών δυνάμεων δεν μπορούν να προκαλέσουν μεγάλο σάλο· και εκείνες φοβούνται περισσότερο από οτιδήποτε τη δημόσια έκθεση, οπότε δεν τολμούν να υπερβούν τα όρια. Αν μια χούφτα μπούφοι τολμήσουν να υπερβούν τα όρια, μπορούμε να λύσουμε το ζήτημα μέσω του νόμου, λαμβάνοντας νομικά μέτρα. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να διακρίνουν όλοι οι επικεφαλής και οι εργάτες. Σε όποια περίσταση κι αν βρεθείς, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ενεργείς μπερδεμένα ή ανόητα. Αν δεν μπορείς να διακρίνεις ή να χειριστείς μια κατάσταση, πρέπει να το αναφέρεις αμέσως στους ανωτέρους και ν’ αφήσεις τον Άνωθεν να σου δώσει συμβουλές και στρατηγικές. Ο μοναδικός αληθινός φόβος είναι να μην μπορούν οι ψευδο-επικεφαλής να διακρίνουν ή να χειριστούν ζητήματα κι ωστόσο να μην τ’ αναφέρουν στον Άνωθεν ή να μην ενημερώνουν σχετικά τον Άνωθεν· να μην το αναφέρουν στους ανωτέρους, παρά μόνο όταν έχει κλιμακωθεί η κατάσταση και έχει καθυστερήσει το έργο, πιθανότατα χάνοντας την καλύτερη ευκαιρία να χειριστούν το πρόβλημα. Είναι όπως κάποιος που έχει καρκίνο αλλά δεν κάνει εξετάσεις ούτε αντιμετωπίζει εγκαίρως το ζήτημα· πηγαίνει στο νοσοκομείο για θεραπεία μόνο στο τελευταίο στάδιο του καρκίνου, αλλά τότε είναι πολύ αργά και μπορεί μόνο να περιμένει τον θάνατο. Έτσι, οι ψευδο-επικεφαλής το πιθανότερο είναι να καθυστερούν ζητήματα στο έργο τους. Οι ψευδο-επικεφαλής είναι διανοητικά καθυστερημένοι, είναι καθάρματα, δεν είναι υπεύθυνοι ούτε υποστηρίζουν το έργο του οίκου του Θεού. Γιατί λέω ότι οι ψευδο-επικεφαλής είναι αποβράσματα, προάγγελοι καταστροφής, ηλίθιοι που δεν έχουν καθόλου λογική; Αυτός είναι ο λόγος. Οποιοσδήποτε ψευδο-επικεφαλής που έχει τόσο χαμηλό επίπεδο ώστε να μην μπορεί καν να χειριστεί εξωτερικά ζητήματα θα πρέπει αμέσως ν’ απομακρύνεται από τα καθήκοντά του και ν’ αποκλείεται, να μην αξιοποιείται ποτέ ξανά, ώστε να αποφεύγεται οποιαδήποτε περαιτέρω καθυστέρηση στο έργο του οίκου του Θεού. Το έργο των ψευδο-επικεφαλής προκαλεί τα περισσότερα εμπόδια. Συχνά, όταν εμφανίζεται ένα πρόβλημα, θα μπορούσε να λυθεί μέσα από την έγκαιρη διαβούλευση με όλους· η μόνη ανησυχία είναι ότι ο αρμόδιος ψευδο-επικεφαλής είναι διανοητικά καθυστερημένος, ότι είναι ανίκανος να λύσει ο ίδιος το πρόβλημα κι ωστόσο δεν το συζητά με την ομάδα λήψης αποφάσεων ούτε το αναφέρει στον Άνωθεν, και ότι υιοθετεί μια στάση αμέλειας, συγκαλύπτοντας και αποσιωπώντας το πρόβλημα· αυτό είναι που καθυστερεί περισσότερο τα πράγματα. Αν το ζήτημα καθυστερήσει και αλλάξουν οι συνθήκες, μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα να χαθεί η πρωτοβουλία χειρισμού του προβλήματος, οδηγώντας σε μια παθητική κατάσταση. Τι αποδεικνύει αυτό; Κάποια πράγματα δεν μπορούν να καθυστερούν και πρέπει ν’ αντιμετωπίζονται άμεσα, στην πρώτη ευκαιρία. Ωστόσο, οι ψευδο-επικεφαλής δεν το γνωρίζουν αυτό, κι έτσι τα άτομα που έχουν εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ηγούνται. Οι ψευδο-επικεφαλής ξέρουν μόνο να ξεστομίζουν κάποια λόγια και δόγματα και δεν μπορούν να λύσουν πραγματικά προβλήματα· μόνο βλάπτουν τους ανθρώπους ή προκαλούν καθυστερήσεις. Μόνο αν αυτοί οι ψευδο-επικεφαλής απομακρύνονται από τα καθήκοντα τους και επιλέγονται ως επικεφαλής και εργάτες άτομα που έχουν ένα φορτίο και αίσθημα ευθύνης μπορεί να προχωρήσει κανονικά το εκκλησιαστικό έργο. Όποια προβλήματα κι αν αντιμετωπίζεις, εφόσον μπορείς ν’ αναζητήσεις την αλήθεια, υπάρχει τρόπος να τα λύσεις. Τα εξωτερικά ζητήματα και οι αναστατώσεις που προκαλεί ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας μπορούν να λυθούν με νομικά μέσα, όταν είναι απαραίτητο· δεν είναι κάτι σπουδαίο. Εφόσον δεν παραβιάζουμε τον νόμο ή δεν παραβαίνουμε κυβερνητικούς κανονισμούς, κανένας δεν μπορεί να μας κάνει τίποτα και, μ’ αυτήν τη σιγουριά, δεν χρειάζεται να φοβόμαστε τις όποιες αναστατώσεις από τον Σατανά ή τους διαβόλους.

Τώρα, πρέπει ν’ αναλυθεί και να γίνει κατανοητό το ζήτημα των ψευδο-επικεφαλής. Αυτό είναι καίριας σημασίας για να εκτελείται καλά το εκκλησιαστικό έργο! Ας συναναστραφούμε, λοιπόν, πάνω στον λόγο για τον οποίο οι ψευδο-επικεφαλής, όταν έρχονται αντιμέτωποι με ζητήματα που δεν μπορούν να λύσουν μόνοι τους, δεν τ’ αναφέρουν στον Άνωθεν. Ποια πρέπει να είναι η άποψή μας πάνω σ’ αυτό; Μπορείτε όλοι να το αναλύσετε και ν’ επωφεληθείτε από αυτήν την ανάλυση. Το γεγονός ότι οι ψευδο-επικεφαλής δεν κάνουν πραγματικό έργο είναι ήδη σοβαρό πρόβλημα, αλλά υπάρχει κι ένα ακόμα πιο σοβαρό ζήτημα: Όταν η εκκλησία αντιμετωπίζει αναστατώσεις από κακούς ανθρώπους και αντίχριστους, οι ψευδο-επικεφαλής όχι μόνο δεν χειρίζονται το ζήτημα, αλλά —ακόμη χειρότερα— αδυνατούν να το αναφέρουν στον Άνωθεν και αφήνουν τους κακούς ανθρώπους και τους αντίχριστους ν’ αναστατώνουν την εκκλησία· απλώς παρακολουθούν από ασφαλή απόσταση, χωρίς να προσβάλλουν κανέναν. Όσο κι αν αναστατώνεται το εκκλησιαστικό έργο, οι ψευδο-επικεφαλής δεν νοιάζονται. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Άραγε, είναι τόσο ανήθικοι αυτοί οι ψευδο-επικεφαλής; Και μόνο αυτό το γεγονός αρκεί για ν’ αποβληθούν αυτοί οι ψευδο-επικεφαλής. Όταν επιτρέπουν σε κακούς ανθρώπους και σε αντίχριστους ν’ αναστατώνουν ελεύθερα την εκκλησία, είναι σαν να παραδίδουν την εκκλησία και τον εκλεκτό λαό του Θεού σ’ αυτούς τους κακούς ανθρώπους και τους αντίχριστους, ενεργώντας σαν ασπίδα για τους κακούς ανθρώπους και τους αντίχριστους. Αυτό προκαλεί πολύ μεγάλη απώλεια στο εκκλησιαστικό έργο! Και μόνο με βάση αυτό το σημείο, το ζήτημα δεν είναι κατά πόσο θα πρέπει ν’ απομακρύνονται από τα καθήκοντά τους οι ψευδο-επικεφαλής, αλλά κατά πόσο θα πρέπει ν’ αποπέμπονται. Ποιο είναι πιο σοβαρό: το γεγονός ότι οι ψευδο-επικεφαλής δεν κάνουν πραγματικό έργο ή το γεγονός ότι αφήνουν κακούς ανθρώπους και αντίχριστους ν’ αναστατώνουν την εκκλησία; Το γεγονός ότι δεν κάνουν πραγματικό έργο μπορεί να επηρεάσει τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού και την πρόοδο του εκκλησιαστικού έργου· αυτό ήδη προκαλεί καθυστερήσεις σε σημαντικά ζητήματα. Ωστόσο, όταν οι ψευδο-επικεφαλής επιτρέπουν σε κακούς ανθρώπους και αντίχριστους ν’ αναστατώνουν αυθαίρετα την εκκλησία, χωρίς ν’ αναζητούν μια λύση ή να το αναφέρουν στον Άνωθεν, τότε οι συνέπειες γίνονται αδιανόητες. Στην καλύτερη περίπτωση, οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι οδηγούν την εκκλησιαστική ζωή σε απόλυτο χάος και αταξία και, επιπλέον, το εκκλησιαστικό έργο γίνεται με προχειρότητα και παραλύει. Δεν επηρεάζει αυτό άμεσα το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου; Οι συνέπειες είναι όντως σοβαρές! Επομένως, αν οι ψευδο-επικεφαλής κάνουν αυτό το λάθος, θα πρέπει ν’ αποβάλλονται. Πολλοί επικεφαλής και εργάτες έχουν πάντα μια αποκλίνουσα σκέψη και αντίληψη για την αναφορά ζητημάτων στον Άνωθεν. Κάποιοι λένε: «Ακόμη κι αν αναφερθούν ζητήματα στον Άνωθεν, μπορεί να μη λυθούν». Αυτό είναι παράλογο! Τι εννοείς «μπορεί να μη λυθούν»; Απλώς και μόνο επειδή δεν μπορείς να τα λύσεις εσύ, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί ούτε ο Άνωθεν. Αν ο Άνωθεν σου δώσει ένα μονοπάτι, στην πραγματικότητα το πρόβλημα ουσιαστικά λύνεται· αν ο Άνωθεν δεν σου δώσει ένα μονοπάτι, παραμένεις χωρίς μονοπάτι. Δεν μπορείς να διακρίνεις ούτε αυτό το ασήμαντο ζήτημα· είσαι πολύ αλαζονικός και αυτάρεσκος! Κάποιοι λένε επίσης: «Όταν συναντούμε δυσκολίες ή ζητήματα, πρέπει πρώτα να συλλογιζόμαστε για μερικές μέρες και να τ’ αναφέρουμε μόνο αν πραγματικά δεν μπορούμε να βρούμε μια λύση». Μπορεί ν’ ακούγεται ότι όσοι το λένε αυτό έχουν κάποια λογική, αλλά αυτές οι μέρες συλλογισμού δεν είναι πιθανό να προκαλέσουν καθυστερήσεις; Μπορείς να είσαι σίγουρος ότι μερικές μέρες συλλογισμού θα λύσουν το ζήτημα; Μπορείς να εγγυηθείς ότι δεν θα προκληθεί περαιτέρω καθυστέρηση; Άλλοι λένε: «Αν αναφέρουμε αμέσως το ζήτημα, δεν θα σκεφτεί ο Άνωθεν ότι δεν μπορούμε να διακρίνουμε ούτε αυτό το ασήμαντο ζήτημα; Δεν θα μας αποκαλέσει ανόητους και ανίδεους και δεν θα μας κλαδέψει;» Κάνουν λάθος όταν το λένε αυτό. Είτε αναφέρεις το ζήτημα είτε όχι, η ποιότητα του επιπέδου σου είναι ήδη εμφανής· ο Άνωθεν τα γνωρίζει όλα. Μήπως νομίζεις ότι ο Άνωθεν θα σε έχει σε εκτίμηση αν δεν αναφέρεις κάποιο ζήτημα; Αν αναφέρεις το ζήτημα και δεν έχει προκαλέσει καθυστερήσεις σε σημαντικά ζητήματα, τότε ο οίκος του Θεού δεν θα σε καταστήσει υπόλογο. Ωστόσο, αν δεν το αναφέρεις και οδηγήσει σε καθυστερήσεις, θα θεωρηθείς άμεσα υπεύθυνος, θ’ απομακρυνθείς αμέσως από τα καθήκοντά σου και δεν θ’ αξιοποιηθείς ξανά. Επίσης, ο εκλεκτός λαός του Θεού θα θεωρήσει ότι είσαι ανίδεος, ανόητος, διανοητικά καθυστερημένος και διαταραγμένος και θα σε μισεί και θα σε απεχθάνεται για πάντα. Όσοι φοβούνται μονίμως μήπως ο Άνωθεν τους κλαδέψει ή τους περιφρονήσει επειδή αναφέρουν προβλήματα έχουν χαμηλό επίπεδο και είναι πολύ ανόητοι· πρέπει ν’ απομακρύνονται από τα καθήκοντά τους και να μην αξιοποιούνται ποτέ ξανά. Δεν είναι εντελώς ξεδιάντροπο να έχει κάποιος τόσο χαμηλό επίπεδο κι ωστόσο να θέλει να σώσει την υπόληψή του; Πείτε Μου, δεν είναι απεχθείς οι ψευδο-επικεφαλής που όχι μόνο κάνουν ανεπαρκώς το έργο τους, αλλά προκαλούν και καθυστερήσεις σε σημαντικά ζητήματα; Δεν θα πρέπει ν’ απομακρύνονται από τα καθήκοντά τους; (Ναι.) Ποια θα πρέπει να είναι η άποψή μας για τους επικεφαλής που αντιμετωπίζουν ένα σημαντικό ζήτημα και μπορούν να το αναφέρουν άμεσα χωρίς να προκαλούν καθυστερήσεις ή σοβαρές συνέπειες; Τουλάχιστον, θεωρείται ότι έχουν λογική και ότι μπορούν να υποστηρίξουν το εκκλησιαστικό έργο. Θα πρέπει να συνεχίσουν ν’ αξιοποιούνται αυτοί οι επικεφαλής; Ναι. Μόνο οι πιο διανοητικά καθυστερημένοι επικεφαλής θ’ απέφευγαν ν’ αναφέρουν ζητήματα από φόβο μήπως κλαδευτούν. Άραγε, μπορούν αυτοί οι επικεφαλής ν’ αξιοποιηθούν και πάλι στο μέλλον; Πιστεύω ότι δεν μπορούν ν’ αξιοποιηθούν πλέον, επειδή η αξιοποίησή τους προκαλεί πολύ μεγάλη καθυστέρηση. Θα πρέπει πλέον όλοι σας να μπορείτε να διακρίνετε τα προβλήματα αυτών των ειδών, έτσι δεν είναι; Όταν αντιμετωπίζετε προβλήματα που δεν μπορείτε να χειριστείτε, τότε να τ’ αναφέρετε γρήγορα και να συναναστρέφεστε πάνω στις λύσεις με την ομάδα λήψης αποφάσεων. Αν η ομάδα λήψης αποφάσεων δεν μπορεί να τα χειριστεί, τότε να τ’ αναφέρετε αμέσως στον Άνωθεν. Μην ανησυχείτε για τούτο και για εκείνο· το πιο καίριο είναι να μπορείτε να λύσετε άμεσα το ζήτημα. Το παράδειγμα που μόλις αναφέρθηκε συμβαίνει σε όλες τις εκκλησίες· αυτές οι δυσκολίες και αυτά τα προβλήματα θα ανακύπτουν. Σε σύγκριση με κάποιες εσωτερικές δυσκολίες της εκκλησίας, αυτά τα εξωτερικά ζητήματα έχουν πιο σοβαρές συνέπειες. Έτσι, η δυσκολία των εξωτερικών ζητημάτων είναι κάπως μεγαλύτερη σε σύγκριση με εκείνη των εσωτερικών ζητημάτων της εκκλησίας. Αν αντιμετωπίζετε εξωτερικά ζητήματα, θα πρέπει να τα λύνετε γρήγορα μέσα από διαβούλευση ή να τ’ αναφέρετε στον Άνωθεν· αυτό είναι απαραίτητο. Μόνο αυτός ο τρόπος άσκησης μπορεί να διασφαλίσει την κανονική πρόοδο του εκκλησιαστικού έργου και να εγγυηθεί ότι δεν παρεμποδίζεται η διάδοση του ευαγγελίου της βασιλείας. Εδώ ολοκληρώνεται η συναναστροφή μας πάνω στις αρχές χειρισμού των εξωτερικών ζητημάτων της εκκλησίας.

Σε κάθε εκκλησία, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που έχουν χαμηλό επίπεδο και αντιμετωπίζουν πάντα δυσκολίες όταν κάνουν τα καθήκοντά τους, είναι ανίκανοι να βρουν τις αρχές άσκησης όσο κι αν συναναστραφεί κανείς μαζί τους πάνω στην αλήθεια· απλώς εφαρμόζουν στα τυφλά κανονισμούς χωρίς καμία αληθινή αποτελεσματικότητα. Σε τέτοιες περιπτώσεις, πρέπει ν’ ανατίθενται διαφορετικά καθήκοντα σ’ αυτούς τους ανθρώπους. Αυτή η ανάθεση διαφορετικών καθηκόντων είναι η ανακατανομή του προσωπικού. Για παράδειγμα, σ’ έναν άνθρωπο έχει ανατεθεί μια σημαντική εργασία, αλλά έχει κάποια προβλήματα στο έργο του τα οποία δεν μπορούν να λυθούν όσο κι αν συναναστραφείς μαζί του. Δεν μπορείς να διακρίνεις την ουσία του προβλήματος ούτε κατά πόσο αυτός ο άνθρωπος μπορεί και πάλι ν’ αξιοποιηθεί και ούτε η παρατήρηση ή η περαιτέρω συναναστροφή δεν επιφέρει αποτελέσματα. Παρόλο που αυτός ο άνθρωπος δεν προκαλεί πάρα πολλές καθυστερήσεις στο έργο, τα κρίσιμα ζητήματα δεν λύνονται ποτέ, κι αυτό σε κάνει πάντα να νιώθεις κάπως άβολα. Τι πρέπει να κάνεις όταν το αντιμετωπίζεις αυτό; Πρόκειται για ένα κρίσιμο ζήτημα. Αν δεν μπορείς να το λύσεις μόνος σου, θα πρέπει να το θέσεις σε μια συνάθροιση επικεφαλής και εργατών για συναναστροφή, ανάλυση και εξέταση. Αν επιτευχθεί συναίνεση στο τέλος, το πρόβλημα θα λυθεί. Αν αυτός ο τρόπος άσκησης δεν λύσει το πρόβλημα, θα μπορούσε να προκαλέσει καθυστερήσεις σε σημαντικά ζητήματα όσο τρενάρεται; Αν θα μπορούσε, τότε πρέπει να το αναφέρεις στον Άνωθεν και ν’ αναζητήσεις μια λύση το συντομότερο δυνατό. Με λίγα λόγια, όποια σύγχυση ή όποιες δυσκολίες κι αν συναντήσεις στο έργο σου, εφόσον μπορούν να επηρεάσουν τον εκλεκτό λαό του Θεού όταν κάνει τα καθήκοντά του ή να παρακωλύσουν την κανονική πρόοδο του εκκλησιαστικού έργου, τα ζητήματα πρέπει να λύνονται άμεσα. Αν δεν μπορείς να λύσεις ένα ζήτημα μόνος σου, θα πρέπει ν’ αναζητήσεις μερικούς ανθρώπους που κατανοούν την αλήθεια, για να το λύσετε μαζί. Αν ακόμη και αυτό δεν έχει αποτέλεσμα, τότε πρέπει να θίξεις το ζήτημα και να το αναφέρεις στον Άνωθεν για ν’ αναζητήσεις μια λύση. Αυτή είναι η ευθύνη και η υποχρέωση των επικεφαλής και των εργατών. Οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει ν’ αντιμετωπίζουν με σοβαρότητα όποιες δυσκολίες ή όποια σύγχυση συναντούν και όχι, όταν διαπιστώνουν ζητήματα ή δυσκολίες, απλώς να κηρύττουν αδιάφορα κάποια λόγια και δόγματα, να φωνάζουν συνθήματα για να δώσουν ώθηση στους αδελφούς και στις αδελφές ή να τους κλαδεύουν κι έπειτα να θεωρούν ότι το θέμα έχει λήξει. Μερικές φορές, αναφέροντας λόγια και δόγματα μπορεί να λυθούν κάποια επιφανειακά ζητήματα, αλλά, σε τελική ανάλυση, δεν μπορούν να λυθούν τα βαθύτερα προβλήματα. Τα ζητήματα που αφορούν τη ρίζα, τις διεφθαρμένες διαθέσεις και τις αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες των ανθρώπων πρέπει να λύνονται μέσα από τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια με βάση τα λόγια του Θεού. Υπάρχουν και μεμονωμένες δυσκολίες των ανθρώπων, περιβαλλοντικά ζητήματα και προβλήματα που σχετίζονται με την επαγγελματική γνώση που είναι απαραίτητη για την εκτέλεση των καθηκόντων· όλα αυτά τα πρακτικά ζητήματα απαιτούν λύσεις από τους επικεφαλής και τους εργάτες. Από αυτά τα ζητήματα, οποιαδήποτε σύγχυση και οποιεσδήποτε δυσκολίες που δεν μπορούν να λύσουν οι επικεφαλής και οι εργάτες μπορούν είτε να τίθενται σε μια συνάθροιση επικεφαλής και εργατών για ανάλυση, εξέταση και λύση είτε ν’ αναφέρονται απευθείας στον Άνωθεν για ν’ αναζητηθεί η αλήθεια για μια λύση. Αυτό σημαίνει να κάνει κανείς αληθινό έργο και μόνο αν εκπαιδευτεί να κάνει αληθινό έργο μ’ αυτόν τον τρόπο, μπορεί να μεγαλώσει το ανάστημά του και μπορεί να κάνει καλά τα καθήκοντά του. Οι επικεφαλής και οι εργάτες, εφόσον έχουν αίσθημα ευθύνης, θα εντοπίζουν τα προβλήματα ανά πάσα στιγμή και σε οποιοδήποτε μέρος· υπάρχουν προβλήματα που θα πρέπει να λύνουν καθημερινά. Για παράδειγμα, μόλις ανέφερα ένα περιστατικό όπου κάποιος σε ρωτάει αν πιστεύεις στον Παντοδύναμο Θεό, και σαστίσατε όλοι σας. Αρχικά, δηλώσατε όλοι ότι θ’ απαντούσατε «ναι», αλλά αργότερα κάποιος είπε ότι αυτό δεν ήταν η σωστή απάντηση και άλλοι είπαν ότι δεν ήξεραν· δόθηκαν κάθε λογής απαντήσεις. Στο τέλος, σάστισαν και οι επικεφαλής και οι εργάτες, σκεπτόμενοι το εξής: «Αν απαντούσαμε ότι δεν πιστεύουμε στον Παντοδύναμο Θεό, θ’ απαρνιόμασταν τον Θεό μπροστά σε άλλους και τότε ο Θεός δεν θα μας αναγνώριζε· ποιες, όμως, θα ήταν οι συνέπειες αν απαντούσαμε ότι πιστεύουμε στον Παντοδύναμο Θεό; Και οι δύο επιλογές μοιάζουν λανθασμένες». Οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν ήξεραν πώς να το λύσουν αυτό και δεν μπορούσαν να πάρουν μια απόφαση· επομένως, όταν οι αδελφοί και οι αδελφές βρεθούν ξανά σε τέτοιες περιπτώσεις, και πάλι δεν θα έχουν τις σωστές απόψεις και στάσεις και το πρόβλημα θα παραμείνει άλυτο, γεγονός που σημαίνει ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν έχουν εκπληρώσει τις ευθύνες τους και έχουν παραμελήσει τα καθήκοντά τους. Το να παραμελεί κάποιος τα καθήκοντά του είναι ένα πρόβλημα ικανότητας και επιπέδου, αλλά όταν προκύπτουν τέτοια ζητήματα, τι πρέπει να κάνεις αν ξέρεις ότι δεν έχουν λυθεί; Δεν πρέπει να τα αγνοείς ή να αποσιωπάς το ζήτημα για να το αφήσεις να ξεθυμάνει, επιτρέποντας σε όλους να ενεργούν ελεύθερα και να κάνουν ό,τι νομίζουν. Αντιθέτως, πρέπει να το αναφέρεις στον Άνωθεν, αναζητώντας τις κατάλληλες ενέργειες και το μονοπάτι άσκησης που θ’ ακολουθείς σε τέτοιες περιπτώσεις. Στο τέλος, όλοι θα πρέπει να μπορέσουν να κατανοήσουν ποιες είναι οι προθέσεις του Θεού σε τέτοιες περιπτώσεις, ποιες αρχές πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι και ποιες στάσεις και απόψεις πρέπει να υιοθετούν. Τότε, όταν έρθουν ξανά αντιμέτωποι με τέτοιες καταστάσεις στο μέλλον, θα κατανοούν τις αλήθεια-αρχές και θα έχουν ένα μονοπάτι άσκησης. Μ’ αυτόν τον τρόπο, οι επικεφαλής και οι εργάτες εκπληρώνουν τις ευθύνες τους. Γιατί, λοιπόν, αρχικά είπατε όλοι σας ότι θ’ απαντούσατε «ναι» στην ερώτηση αν πιστεύετε στον Παντοδύναμο Θεό; Ο λόγος είναι ο εξής: Οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν έχουν ποτέ συναναστραφεί μαζί σας πάνω στον τρόπο επίλυσης τέτοιων ζητημάτων. Τα θεωρούν ασήμαντα ζητήματα στα οποία ο καθένας έχει τη δική του κατανόηση, ο καθένας μπορεί να τα κατανοήσει όπως θέλει και ν’ ασκηθεί όπως το κρίνει σκόπιμο. Έτσι, όταν σας τέθηκε αυτή η ερώτηση, δόθηκαν κάθε λογής απαντήσεις. Έχετε, λοιπόν, καταλήξει πλέον σ’ ένα συμπέρασμα γι’ αυτό το ζήτημα; Τι πρέπει να κάνεις αν κάποιος σε ρωτήσει αν πιστεύεις στον Παντοδύναμο Θεό; Πρώτον, να ρωτήσεις ποιος είναι. Δεύτερον, να του ζητήσεις να σου δείξει διαπιστευτήρια. Αν σε ρωτήσει για άλλες προσωπικές πληροφορίες, να μη δώσεις καμία απάντηση. Ακόμη κι αν σου δείξει διαπιστευτήρια, μην του απαντήσεις, επειδή πρόκειται για το προσωπικό σου απόρρητο. Πόσα χρόνια πιστεύεις στον Θεό, ποιος σου κήρυξε το ευαγγέλιο, πού έχεις εκτελέσει τα καθήκοντά σου, πόσο δυνατή είναι η πίστη σου, πώς επιλέγεις το μελλοντικό σου μονοπάτι, πώς επιδιώκεις και αποκτάς την αλήθεια· αυτά τα ζητήματα είναι ιδιαίτερα πολύτιμα για εμάς ώστε να τ’ αποκαλύπτουμε έτσι απλά σε οποιονδήποτε ξένο. Δεν έχει κανένα δικαίωμα να σε ρωτάει για τέτοιες σημαντικές πληροφορίες. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν μπορούν να λύσουν τέτοια ζητήματα, θα πρέπει να τα αναφέρουν άμεσα στον Άνωθεν για ν’ αναζητήσουν λύσεις και να ρωτήσουν ποιοι είναι οι κατάλληλοι τρόποι αντίδρασης. Ο Άνωθεν δεν θα σε περιγελάσει· στη χειρότερη περίπτωση, θα πει ότι είσαι πολύ ανόητος. Όπως και να έχει, το γεγονός ότι θα υπάρξει η δυνατότητα να λυθεί το πρόβλημα είναι το καλύτερο αποτέλεσμα.

Σήμερα, σε ό,τι αφορά την όγδοη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών —να δίνουν άμεσα αναφορά και να αναζητούν πώς να λύσουν τη σύγχυση και τις δυσκολίες που απαντώνται κατά το έργο— συναναστραφήκαμε κυρίως πάνω στο τι συνιστά σύγχυση και δυσκολίες, καθώς και πώς οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει να χειρίζονται και να λύνουν αυτά τα ζητήματα όταν έρχονται αντιμέτωποι μ’ αυτά, και πώς να τα προσεγγίζουν. Όσο για το ποιες είναι οι εκδηλώσεις των ψευδο-επικεφαλής όταν αντιμετωπίζουν αυτά τα ζητήματα, θα καλύψουμε αυτό το σημείο στην επόμενη συναναστροφή.

27 Μαρτίου, 2021