Σημείο πέμπτο: Να φροντίζουν ώστε η αντίληψη και η κατανόησή τους σχετικά με την κατάσταση και την πρόοδο κάθε αντικειμένου του έργου να είναι ενημερωμένες, και να είναι σε θέση να επιλύσουν άμεσα τυχόν προβλήματα, να διορθώσουν αποκλίσεις και να αποκαταστήσουν τυχόν παραλήψεις στο έργο, έτσι ώστε αυτό να προχωρήσει ομαλά

Σήμερα, θα συναναστραφούμε πάνω στην πέμπτη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών: «Να φροντίζουν ώστε η αντίληψη και η κατανόησή τους σχετικά με την κατάσταση και την πρόοδο κάθε αντικειμένου του έργου να είναι ενημερωμένες, και να είναι σε θέση να επιλύσουν άμεσα τυχόν προβλήματα, να διορθώσουν αποκλίσεις και να αποκαταστήσουν τυχόν παραλείψεις στο έργο, έτσι ώστε αυτό να προχωρήσει ομαλά». Θα εστιάσουμε σ’ αυτήν την ευθύνη για ν’ αναλύσουμε τις διάφορες εκδηλώσεις των ψευδο-επικεφαλής, προκειμένου να διαπιστώσουμε αν οι ψευδο-επικεφαλής εκπληρώνουν τις ευθύνες τους σ’ αυτό το έργο, και κατά πόσο παραμένουν προσηλωμένοι στα καθήκοντά τους και διεξάγουν καλά το έργο.

Οι ψευδο-επικεφαλής ενδίδουν στις ανέσεις και δεν αλληλεπιδρούν σε βάθος με τις ομάδες της βάσης για να κατανοήσουν το έργο

Η πέμπτη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών αναφέρει πρώτα «να φροντίζουν ώστε η αντίληψη και η κατανόησή τους σχετικά με την κατάσταση και την πρόοδο κάθε αντικειμένου του έργου να είναι ενημερωμένες». Σε τι αναφέρεται η φράση «την κατάσταση κάθε αντικειμένου του έργου»; Αναφέρεται στο πώς είναι η τρέχουσα κατάσταση ενός συγκεκριμένου έργου. Τι θα πρέπει να κατανοούν σ’ αυτό το σημείο οι επικεφαλής και οι εργάτες; Για παράδειγμα: Τι συγκεκριμένες εργασίες κάνει το προσωπικό, με ποιες δραστηριότητες απασχολείται, αν είναι απαραίτητες αυτές οι δραστηριότητες, αν είναι βασικές και σημαντικές εργασίες, πόσο αποδοτικό είναι το προσωπικό, αν το έργο προχωράει ομαλά, αν ο αριθμός των μελών του προσωπικού αντιστοιχεί στον φόρτο εργασίας, αν έχουν όλοι άφθονες εργασίες, αν υπάρχουν περιπτώσεις όπου ένας υπερβολικός αριθμός μελών του προσωπικού κάνει μια συγκεκριμένη εργασία —με αποτέλεσμα πάρα πολλά μέλη του προσωπικού να κάνουν ελάχιστο έργο και οι περισσότεροι άνθρωποι να αδρανούν— ή περιπτώσεις όπου ο φόρτος εργασίας είναι πολύ μεγάλος αλλά τα μέλη του προσωπικού είναι πολύ λίγα και ο επόπτης δεν καταφέρνει να διευθύνει αποτελεσματικά το έργο, με αποτέλεσμα τη χαμηλή αποδοτικότητα και την αργή πρόοδο του έργου. Όλες αυτές είναι καταστάσεις που θα πρέπει να κατανοούν οι επικεφαλής και οι εργάτες. Επιπλέον, κατά την εκτέλεση κάθε έργου, το κατά πόσο κανείς προκαλεί αναστάτωση στο έργο ή το σαμποτάρει, το κατά πόσο ο οποιοσδήποτε παρακωλύει την πρόοδο του έργου ή το υπονομεύει, το κατά πόσο υπάρχει οποιαδήποτε παρέμβαση ή επιπολαιότητα είναι κι αυτά πράγματα που θα πρέπει να κατανοούν οι επικεφαλής και οι εργάτες. Πώς, λοιπόν, αποκτούν κατανόηση γι’ αυτά τα ζητήματα; Κάποιοι επικεφαλής μπορεί περιστασιακά να κάνουν ένα τηλεφώνημα για να ρωτήσουν: «Παιδιά, είστε απασχολημένοι αυτήν τη στιγμή;» Αν ακούσουν τους άλλους να λένε ότι είναι απασχολημένοι, ίσως απαντήσουν ως εξής: «Ωραία! Ανακουφίστηκα που είστε απασχολημένοι». Ποια είναι η γνώμη σας γι’ αυτόν τον τρόπο εργασίας; Πώς σας φαίνεται αυτή η ερώτηση; Είναι αυτή μια καίρια ερώτηση που είναι απαραίτητο να γίνει; Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό του έργου των ψευδο-επικεφαλής· απλώς ακολουθούν τις τυπικές διαδικασίες. Τους αρκεί να κάνουν λίγο επιφανειακό έργο για να καθησυχάσουν κάπως τη συνείδησή τους, αλλά δεν εστιάζουν στο αληθινό έργο, πόσο μάλλον πηγαίνουν στη βάση, σε κάθε ομάδα, για να κατανοήσουν την τρέχουσα κατάσταση του έργου. Για παράδειγμα, το κατά πόσο είναι κατάλληλο το προσωπικό που έχει οριστεί, το πώς ολοκληρώνεται το έργο, το κατά πόσο έχουν προκύψει προβλήματα, αυτά τα αληθινά ζητήματα οι ψευδο-επικεφαλής δεν τα ερευνούν, αλλά αντιθέτως βρίσκουν ένα μέρος όπου μπορούν να τρώνε, να πίνουν και να διασκεδάζουν περνώντας απαρατήρητοι, χωρίς να τους τρώει ο αέρας ή ο ήλιος. Απλώς στέλνουν επιστολές ή ζητούν κατά καιρούς από κάποιον να ερευνήσει εκ μέρους τους και νομίζουν ότι αυτό σημαίνει πως κάνουν τη δουλειά τους. Μάλιστα, οι αδελφοί και οι αδελφές μπορεί να μην τους δουν για δέκα ή δεκαπέντε μέρες. Όταν κάποιος ρωτάει τους αδελφούς και τις αδελφές: «Με τι είναι απασχολημένος ο επικεφαλής σας; Κάνει συγκεκριμένο έργο; Σας παρέχει καθοδήγηση και λύνει προβλήματα;» εκείνοι απαντούν: «Μην το αναφέρεις καν. Έχουμε έναν μήνα να δούμε τον επικεφαλής μας. Από την τελευταία συνάθροιση που έκανε για εμάς, δεν έχει ξαναπεράσει από εδώ και πλέον έχουμε πολλά προβλήματα, αλλά δεν υπάρχει κανείς να μας βοηθήσει να τα λύσουμε. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος· ο επόπτης της ομάδας μας και οι αδελφοί και οι αδελφές μας πρέπει να συγκεντρωθούν όλοι μαζί για να προσευχηθούν και ν’ αναζητήσουν τις αρχές, να συζητήσουν και να συνεργαστούν πάνω στο έργο. Ο επικεφαλής είναι ανύπαρκτος εδώ· έχουμε μείνει πλέον χωρίς επικεφαλής». Πόσο καλά κάνει το έργο του αυτός ο επικεφαλής; Ο Άνωθεν ρωτάει αυτόν τον επικεφαλής: «Από τότε που ολοκληρώθηκε η τελευταία ταινία, έλαβες καθόλου νέα σενάρια; Τι ταινία γυρίζετε τώρα; Πώς προχωράει το έργο;» Ο επικεφαλής απαντά: «Δεν ξέρω. Μετά την τελευταία ταινία, έκανα μια συνάθροιση μαζί τους, κι έπειτα ήταν όλοι γεμάτοι ενέργεια, δεν ήταν αρνητικοί και δεν είχαν δυσκολίες. Έκτοτε, δεν έχουμε συναντηθεί. Αν θέλεις να μάθεις την τρέχουσα κατάστασή τους, μπορώ να τηλεφωνήσω, να ρωτήσω και να σου πω». «Γιατί δεν τηλεφώνησες νωρίτερα για να κατανοήσεις την κατάσταση;» «Επειδή ήμουν πολύ απασχολημένος· έπρεπε να παρευρεθώ σε συναθροίσεις παντού. Δεν είναι ακόμη η σειρά τους. Μόνο στην επόμενη συνάθροιση μαζί τους θα μπορέσω να κατανοήσω την κατάσταση». Αυτή είναι η στάση τους απέναντι στο εκκλησιαστικό έργο. Τότε, ο Άνωθεν λέει: «Δεν έχεις επίγνωση της τρέχουσας κατάστασης ούτε των προβλημάτων που υπάρχουν στο έργο παραγωγής ταινιών. Τι γίνεται, λοιπόν, σε σχέση με την πρόοδο του ευαγγελικού έργου; Σε ποια χώρα έχει διαδοθεί καλύτερα, με τον ιδανικότερο τρόπο, το ευαγγελικό έργο; Σε ποια χώρα έχουν οι άνθρωποι σχετικά καλό επίπεδο και κατανοούν γρήγορα; Σε ποια χώρα είναι καλύτερη η εκκλησιαστική ζωή;» «Α, εστίαζα μόνο στις συναθροίσεις. Ξέχασα να ρωτήσω γι’ αυτά τα πράγματα». «Τότε, στην ευαγγελική ομάδα, πόσοι άνθρωποι μπορούν να καταθέσουν μαρτυρία; Πόσοι άνθρωποι καλλιεργούνται για να καταθέσουν μαρτυρία; Ποιος είναι υπεύθυνος για το εκκλησιαστικό έργο και την εκκλησιαστική ζωή σε κάθε χώρα; Ποιος τα παρακολουθεί; Ποιος ποτίζει και επιβλέπει το ποίμνιο; Έχουν αρχίσει να ζουν εκκλησιαστική ζωή τα νέα μέλη της εκκλησίας από διάφορες χώρες; Έχουν εξαλειφθεί πλήρως οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες τους; Πόσοι άνθρωποι έχουν ριζώσει στην αληθινή οδό και δεν παραπλανιούνται πλέον από θρησκευόμενους ανθρώπους; Πόσοι μπορούν να κάνουν τα καθήκοντά τους μετά από ένα-δυο χρόνια πίστης στον Θεό; Κατανοείς και αντιλαμβάνεσαι αυτά τα ζητήματα; Όταν προκύπτουν προβλήματα στο έργο, ποιος μπορεί να τα λύσει; Στην ευαγγελική ομάδα, ξέρεις ποια ομάδα ατόμων ή ποια άτομα δείχνουν υπευθυνότητα απέναντι το έργο τους και έχουν πραγματικά αποτελέσματα;» «Δεν ξέρω. Αν θέλεις να μάθεις, μπορώ να ρωτήσω και να σου πω. Αν δεν βιάζεσαι, θα ρωτήσω όταν έχω χρόνο· είμαι ακόμα απασχολημένος!» Έχει κάνει καθόλου συγκεκριμένο έργο αυτός ο επικεφαλής; (Όχι.) Λέει στα πάντα «δεν ξέρω». Ρωτάει για κάτι μόνο τη στιγμή που τον ρωτούν· με τι είναι, λοιπόν, απασχολημένος; Σε όποια ομάδα κι αν πηγαίνει για συναθροίσεις ή για να ελέγξει το έργο, δεν καταφέρνει να εντοπίσει τα προβλήματα στο έργο και δεν ξέρει πώς να τα λύσει. Αν δεν μπορείς μεμιάς να διακρίνεις τις καταστάσεις και τον χαρακτήρα των διαφόρων ανθρώπων, τότε δεν θα έπρεπε τουλάχιστον να παρακολουθήσεις, να κατανοήσεις και ν’ αντιληφθείς τα ζητήματα που υφίστανται στο έργο, ποιο έργο γίνεται τη δεδομένη στιγμή και σε ποιο στάδιο έχει προχωρήσει; Ωστόσο, οι ψευδο-επικεφαλής ούτε αυτό δεν μπορούν να κάνουν· δεν είναι τυφλοί; Ακόμη κι αν πηγαίνουν σε διάφορες ομάδες εντός της εκκλησίας για να παρακολουθήσουν και να ελέγξουν το έργο, δεν κατανοούν καθόλου την πραγματική κατάσταση, δεν μπορούν να εντοπίσουν βασικά προβλήματα, και ακόμη κι αν εντοπίσουν κάποια προβλήματα, δεν μπορούν να τα λύσουν.

Μια ομάδα παραγωγής ταινιών ετοιμαζόταν να γυρίσει ένα πολύ δύσκολο είδος ταινίας που δεν είχε επιχειρήσει ποτέ στο παρελθόν. Ο επικεφαλής της ομάδας δεν γνώριζε αν η ομάδα ήταν κατάλληλη ν’ αναλάβει αυτό το σενάριο ή αν ο σκηνοθέτης και ολόκληρο το συνεργείο είχαν την ικανότητα να ολοκληρώσουν αυτό το έργο. Απλώς είπε: «Αναλάβατε ένα νέο σενάριο. Πηγαίνετε, λοιπόν, και γυρίστε την ταινία. Θα σας υποστηρίζω και θα παρακολουθώ το έργο σας. Κάντε ό,τι καλύτερο μπορείτε και, όταν προκύψουν δυσκολίες, προσευχηθείτε στον Θεό και λύστε τες σύμφωνα με τα λόγια του Θεού». Κι έπειτα έφυγε. Αυτός ο επικεφαλής δεν μπορούσε να διακρίνει ούτε να εντοπίσει καμία από τις υπάρχουσες δυσκολίες· μπορεί έτσι να γίνει σωστά το έργο; Αφότου η ομάδα παραγωγής ταινιών έλαβε αυτό το σενάριο, ο σκηνοθέτης και τα μέλη της ομάδας ανέλυαν συχνά την πλοκή και συζητούσαν για τα κοστούμια και τα καρέ της ταινίας, αλλά δεν είχαν ιδέα πώς να γυρίσουν την ταινία· δεν μπορούσαν να ξεκινήσουν επίσημα την παραγωγή. Αυτή δεν είναι η τρέχουσα κατάσταση; Αυτά δεν είναι τα υπάρχοντα προβλήματα; Αυτά δεν είναι ζητήματα που θα έπρεπε να λύσει ο επικεφαλής; Ο επικεφαλής περνούσε την κάθε μέρα σε συναθροίσεις, αλλά μετά από πολλές μέρες συναθροίσεων δεν επιλυόταν κανένα από τα αληθινά προβλήματα και τα γυρίσματα δεν μπορούσαν ακόμα να προχωρήσουν κανονικά. Άραγε, είχε καμία επίδραση ο επικεφαλής; (Όχι.) Απλώς φώναζε συνθήματα για να τονώσει το ηθικό: «Δεν μπορούμε να παραμένουμε αδρανείς, δεν μπορούμε να παρασιτούμε εις βάρος του οίκου του Θεού!» Μάλιστα, επέπληξε τους ανθρώπους, λέγοντας: «Είστε άνθρωποι χωρίς συνείδηση, παρασιτείτε εις βάρος του οίκου του Θεού χωρίς κανένα απολύτως αίσθημα μεταμέλειας· δεν έχετε ίχνος ντροπής;» Αφού το είπε αυτό, όλοι ένιωσαν λίγο ένοχη τη συνείδησή τους: «Ναι, το έργο προχωράει πολύ αργά, κι όμως εμείς τρώμε τρεις φορές την ημέρα· δεν σημαίνει αυτό ότι παρασιτούμε; Στην πραγματικότητα, δεν έχουμε κάνει καθόλου έργο. Ποιος, λοιπόν, θα λύσει τα προβλήματα που προκύπτουν στο έργο; Δεν μπορούμε να τα λύσουμε εμείς, οπότε ρωτάμε τον επικεφαλής, αλλά ο επικεφαλής απλώς μας λέει να προσευχόμαστε επιμελώς, να διαβάζουμε τα λόγια του Θεού και να συνεργαζόμαστε αρμονικά, χωρίς να συναναστρέφεται πάνω στο πώς θα πρέπει να λυθούν αυτά τα προβλήματα». Ο επικεφαλής πραγματοποιούσε επιτόπιες συναθροίσεις κάθε μέρα, αλλά αυτά τα προβλήματα απλώς δεν μπορούσαν να λυθούν. Με τον καιρό, κάποιοι άνθρωποι έχασαν τη θέρμη της πίστης τους και αποθαρρύνθηκαν επειδή δεν έβλεπαν οδό για να προχωρήσουν και δεν ήξεραν πώς να ξεκινήσουν τα γυρίσματα. Εναπόθεσαν την τελευταία τους ελπίδα στον επικεφαλής, με την ευχή να μπορέσει να λύσει κάποια πραγματικά προβλήματα, όμως αλίμονο, αυτός ο επικεφαλής ήταν σαν τυφλός, ούτε μάθαινε το επάγγελμα ούτε συναναστρεφόταν, συζητούσε ή αναζητούσε μ’ αυτούς που το κατανοούσαν. Συχνά, κρατούσε ένα βιβλίο με τα λόγια του Θεού και έλεγε: «Διαβάζω τα λόγια του Θεού για πνευματική άσκηση. Εφοδιάζομαι με την αλήθεια. Μη μ’ ενοχλήσει κανείς, είμαι απασχολημένος!» Στο τέλος, συσσωρεύονταν όλο και περισσότερα προβλήματα, με αποτέλεσμα το έργο σχεδόν να παραλύσει, κι ωστόσο ο ψευδο-επικεφαλής πίστευε ότι έκανε εξαιρετικό έργο. Γιατί συνέβαινε αυτό; Πίστευε ότι εφόσον πραγματοποιούσε συναθροίσεις, και ρωτούσε για την κατάσταση του έργου, κι εντόπιζε προβλήματα, κι ανέφερε τα λόγια του Θεού, κι επεσήμανε τις καταστάσεις των ανθρώπων, και όλοι σύγκριναν τον εαυτό τους μ’ αυτές τις καταστάσεις και αποφάσιζαν να κάνουν καλά το καθήκον τους, αυτό σήμαινε πως είχε εκπληρώσει την ευθύνη του ως επικεφαλής και πως είχε κάνει όλα όσα θα μπορούσε ν’ αναμένει κανείς από αυτόν· αν δεν μπορούσε να γίνει καλά η διαχείριση των συγκεκριμένων εργασιών που σχετίζονταν με επαγγελματικές πτυχές, αυτό δεν αφορούσε τον επικεφαλής. Τι σόι επικεφαλής είναι αυτός; Το εκκλησιαστικό έργο είχε σχεδόν παραλύσει, κι ωστόσο εκείνος δεν ανησυχούσε καθόλου ούτε στενοχωριόταν. Αν ο Άνωθεν δεν τον ρωτούσε ή δεν τον παρότρυνε, απλώς θα συνέχιζε να χρονοτριβεί· δεν θ’ ανέφερε ποτέ τι συνέβαινε με τους υφισταμένους του και δεν θα έλυνε κανένα πρόβλημα. Άραγε, ένας τέτοιος επικεφαλής είχε εκπληρώσει τις ηγετικές του ευθύνες; (Όχι.) Για ποια πράγματα μιλούσε, λοιπόν, όλη μέρα στις συναθροίσεις; Φλυαρούσε χαλαρά κι απλώς κήρυττε δόγματα και φώναζε συνθήματα. Ο επικεφαλής δεν έλυσε αληθινά προβλήματα στο έργο, δεν εξάλειψε την επιπόλαιη και αρνητική κατάσταση των ανθρώπων και δεν γνώριζε πώς να λύνει σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές τα ζητήματα που αντιμετώπιζαν οι άνθρωποι στην εργασία τους. Ως αποτέλεσμα, ολόκληρο το εγχείρημα οδηγήθηκε σε στασιμότητα και δεν σημειώθηκε καμία πρόοδος για μεγάλο χρονικό διάστημα. Κι ωστόσο, ο επικεφαλής δεν ανησυχούσε καθόλου. Άραγε, δεν είναι αυτό μια εκδήλωση του ότι οι ψευδο-επικεφαλής δεν κάνουν αληθινό έργο; Ποια είναι η ουσία αυτής της εκδήλωσης των ψευδο-επικεφαλής; Δεν είναι αυτό σοβαρή παράλειψη ευθύνης; Οι ψευδο-επικεφαλής κάνουν ακριβώς αυτό: παραμελούν σοβαρά το έργο τους και αποτυγχάνουν να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους. Παραμένεις στην τοποθεσία του έργου απλώς και μόνο για ν’ ακολουθείς τις τυπικές διαδικασίες και όχι για να λύνεις αληθινά προβλήματα. Παραμένεις στην τοποθεσία του έργου απλώς και μόνο για να ξεγελάς τους ανθρώπους. Αφού δεν κάνεις καθόλου αληθινό έργο, ακόμη κι αν παρέμενες εκεί όλη την ώρα, δεν θα πετύχαινες τίποτα. Προκύπτουν διάφορα προβλήματα στο έργο και σε ζητήματα που αφορούν επαγγελματικές πτυχές. Παρόλο που μπορείς να λύσεις κάποια από αυτά, δεν το κάνεις· αυτό είναι ήδη σοβαρή παράλειψη ευθύνης. Επιπλέον, έχουν τυφλωθεί τα μάτια και το μυαλό σου: Μερικές φορές, όταν ανακαλύπτεις προβλήματα, δεν μπορείς να διακρίνεις την ουσία τους. Δεν μπορείς να τα λύσεις, αλλά προσποιείσαι ότι μπορείς να τα χειριστείς· αντέχεις μόλις και μετά βίας, ενώ αρνείσαι κατηγορηματικά να συναναστραφείς μ’ εκείνους που κατανοούν την αλήθεια ή να τους συμβουλευτείς, και δεν αναφέρεις το ζήτημα στον Άνωθεν ούτε αναζητάς από Εκείνον. Γιατί; Μήπως φοβάσαι ότι θα κλαδευτείς; Μήπως φοβάσαι ότι ο Άνωθεν θα μάθει την αλήθεια για σένα και θα σε απομακρύνει από τα καθήκοντά σου; Άραγε, δεν δείχνει αυτό ότι εστιάζεις στη θέση χωρίς να υποστηρίζεις στο ελάχιστο το έργο του οίκου του Θεού; Πώς θα μπορούσες να κάνεις καλά το καθήκον σου έχοντας τέτοια νοοτροπία;

Όσο σημαντικό έργο και αν κάνει ένας επικεφαλής ή ένας εργάτης, και όποια και αν είναι η φύση του έργου αυτού, προτεραιότητά του είναι να καταλάβει και να αντιληφθεί πώς πάει το έργο. Πρέπει να είναι εκεί αυτοπροσώπως για να παρακολουθεί τα πράγματα και να κάνει ερωτήσεις, παίρνοντας τις πληροφορίες του από πρώτο χέρι. Δεν πρέπει απλώς να βασίζεται σε φήμες ή να ακούει τις αναφορές των άλλων. Αντίθετα, πρέπει να παρατηρεί με τα μάτια του την κατάσταση του προσωπικού και το πώς εξελίσσεται το έργο, και να καταλαβαίνει τι δυσκολίες υπάρχουν, αν κάποιοι τομείς έρχονται σε αντίθεση με τις απαιτήσεις του Άνωθεν, αν υπάρχουν παραβιάσεις των αρχών, αν υπάρχει κάποια αναστάτωση ή διατάραξη, αν υπάρχει έλλειψη απαραίτητου εξοπλισμού ή σχετικού εκπαιδευτικού υλικού που αφορά το επαγγελματικό έργο —πρέπει να είναι ενήμερος για όλα αυτά. Όσες αναφορές κι αν ακούει κι όσες πληροφορίες κι αν συλλέγει από φήμες, τίποτα από αυτά δεν μπορεί να υποκαταστήσει μια επίσκεψη αυτοπροσώπως· είναι πιο ακριβές και αξιόπιστο να δει τα πράγματα με τα ίδια του τα μάτια. Μόλις εξοικειωθεί με όλες τις πτυχές της κατάστασης, θα έχει μια καλή εικόνα του τι συμβαίνει. Θα πρέπει, ιδίως, να έχει σαφή και ακριβή αντίληψη για το ποιος έχει καλό επίπεδο και αξίζει να καλλιεργηθεί, καθώς μόνο αυτό του επιτρέπει να καλλιεργεί και ν’ αξιοποιεί σωστά τους ανθρώπους, κάτι που είναι καίριας σημασίας για να κάνουν καλά το έργο τους οι επικεφαλής και οι εργάτες. Οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει ν’ ακολουθούν ένα μονοπάτι και κάποιες αρχές για να καλλιεργούν και να εκπαιδεύουν τους ανθρώπους που έχουν καλό επίπεδο. Επιπλέον, θα πρέπει ν’ αντιλαμβάνονται και να κατανοούν τα διαφόρων ειδών προβλήματα και δυσκολίες που υφίστανται στο εκκλησιαστικό έργο, και να ξέρουν πώς να τα λύνουν, ενώ θα πρέπει, επίσης, να έχουν δικές τους ιδέες και προτάσεις για το πώς θα προχωρήσει το έργο ή για τις μελλοντικές του προοπτικές. Αν μπορούν να μιλάνε ξεκάθαρα για τέτοια πράγματα με κλειστά μάτια, χωρίς αμφιβολίες ή επιφυλάξεις, τότε θα είναι πολύ ευκολότερο να εκτελεστεί το έργο. Κι όταν ένας επικεφαλής εργάζεται μ’ αυτόν τον τρόπο, θα εκπληρώνει τις ευθύνες του, έτσι δεν είναι; Θα πρέπει να γνωρίζει καλά πώς να λύνει τα προαναφερθέντα προβλήματα του έργου και θα πρέπει να συλλογίζεται συχνά αυτά τα πράγματα. Όταν συναντά δυσκολίες, θα πρέπει να συναναστρέφεται πάνω σ’ αυτά τα πράγματα και να τα συζητά με όλους, αναζητώντας την αλήθεια προκειμένου να λύσουν τα ζητήματα. Αν κάνει αληθινό έργο μ’ αυτόν τον τρόπο, πατώντας σταθερά και τα δύο πόδια του στο έδαφος, δεν θα υπάρχουν δυσκολίες που δεν μπορούν να λυθούν. Ξέρουν οι ψευδο-επικεφαλής πώς να το κάνουν αυτό; (Όχι.) Οι ψευδο-επικεφαλής ξέρουν μόνο πώς να προσποιούνται και να ξεγελούν τους ανθρώπους. Ενεργούν σαν να κατανοούν πράγματα που δεν κατανοούν, δεν μπορούν να λύσουν οποιαδήποτε πραγματικά προβλήματα και απασχολούνται μόνο με άχρηστα ζητήματα. Όταν τους ρωτάει κάποιος με τι είναι απασχολημένοι, εκείνοι λένε: «Εκεί που μέναμε μας έλειπαν πολλά μαξιλάρια και η ομάδα παραγωγής ταινιών χρειαζόταν ένα κομμάτι ύφασμα για τα κοστούμια, οπότε πήγα ν’ αγοράσω. Μια άλλη φορά, τελείωσαν τα υλικά στην κουζίνα και ο μάγειρας δεν μπορούσε να φύγει, οπότε έπρεπε να πάω ν’ αγοράσω, και με την ευκαιρία πήρα και μερικά σακιά αλεύρι. Έπρεπε να τα κάνω όλα αυτά μόνος μου». Ήταν πράγματι πολύ απασχολημένοι. Άραγε, δεν αμελούν τα πραγματικά τους καθήκοντα; Δεν νοιάζονται καθόλου ούτε κουβαλάνε κανένα φορτίο για ό,τι έχει να κάνει με το έργο που εμπίπτει στο πεδίο των ευθυνών τους ως επικεφαλής· απλώς επιζητούν να τα κουτσοβολεύουν. Το γεγονός ότι έχουν πολύ χαμηλό επίπεδο και ότι έχουν τυφλωθεί τα μάτια και το μυαλό τους είναι από μόνο του ένα αρκετά σοβαρό πρόβλημα και, σαν να μην έφτανε αυτό, δεν κουβαλάνε κανένα φορτίο και ενδίδουν στις ανέσεις, ενώ συχνά περνούν αρκετές μέρες σε κάποιο άνετο μέρος. Όταν κάποιος έχει ένα πρόβλημα και τους ψάχνει για να βρει μια λύση, εκείνοι είναι άφαντοι και κανείς δεν ξέρει με τι ασχολούνται στην πραγματικότητα. Διαχειρίζονται μόνοι τους τον χρόνο τους. Αυτήν την εβδομάδα, πραγματοποιούν ένα πρωί μια συνάθροιση για μια ομάδα, ξεκουράζονται το απόγευμα, κι έπειτα το βράδυ συγκεντρώνουν τους ανθρώπους που χειρίζονται γενικές υποθέσεις, για να συζητήσουν κάποια θέματα. Την επόμενη εβδομάδα, πραγματοποιούν μια συνάθροιση για τους υπευθύνους εξωτερικών υποθέσεων, και ρωτάνε χαλαρά: «Υπάρχουν δυσκολίες; Διαβάζατε τα λόγια του Θεού αυτό το διάστημα; Μήπως περιοριστήκατε ή αναστατωθήκατε στις επαφές σας με άπιστους;» Και αφού κάνουν αυτές τις λίγες ερωτήσεις, θεωρούν το θέμα λήξαν. Εν ριπή οφθαλμού, περνάει ένας μήνας. Τι έργο έχουν κάνει; Παρόλο που πραγματοποιούσαν συναθροίσεις για κάθε ομάδα με τη σειρά, δεν γνώριζαν τίποτα για την κατάσταση του έργου οποιασδήποτε ομάδας, ούτε έμαθαν ή ρώτησαν γι’ αυτήν, πόσο μάλλον συμμετείχαν στο έργο ή το διηύθυναν σε κάθε ομάδα. Δεν συμμετείχαν στο έργο, δεν το παρακολούθησαν ούτε το διηύθυναν, αλλά έκαναν κάποια πράγματα με συνέπεια: έτρωγαν στην ώρα τους, κοιμόντουσαν στην ώρα τους και πραγματοποιούσαν συναθροίσεις στην ώρα τους. Η ζωή τους είναι αρκετά οργανωμένη, φροντίζουν καλά τον εαυτό τους, αλλά η εργασιακή τους απόδοση δεν είναι ικανοποιητική.

Κάποιοι επικεφαλής δεν εκπληρώνουν καθόλου τις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών, δεν κάνουν το ουσιαστικό έργο της εκκλησίας, αλλά αντιθέτως εστιάζουν αποκλειστικά σε κάποιες ασήμαντες γενικές υποθέσεις. Ειδικεύονται στη διαχείριση της κουζίνας, ρωτώντας πάντα: «Τι θα φάμε σήμερα; Έχουμε καθόλου αυγά; Πόσο κρέας έχει μείνει; Αν μας τελείωσε, θα πάω ν’ αγοράσω». Θεωρούν το έργο της κουζίνας εξαιρετικά σημαντικό, περιφέρονται στην κουζίνα χωρίς λόγο, σκέφτονται διαρκώς πώς θα φάνε περισσότερο ψάρι και περισσότερο κρέας, πώς θ’ απολαύσουν περισσότερο, και τρώνε χωρίς κανέναν απολύτως ενδοιασμό. Ενώ οι άνθρωποι σε κάθε ομάδα είναι απασχολημένοι με το έργο τους και εστιάζουν στο να κάνουν καλά τα καθήκοντά τους, αυτοί οι επικεφαλής εστιάζουν μόνο στο πώς θα τρώνε καλά και πώς θα ζουν μια αρκετά άνετη ζωή. Αφότου έγιναν επικεφαλής, όχι μόνο δεν έχουν δείξει ενδιαφέρον για το έργο της εκκλησίας και έχουν αποφύγει οποιαδήποτε σκληρή προσπάθεια, αλλά έχουν φροντίσει και να παραμείνουν στρουμπουλοί με ροδοκόκκινα μάγουλα. Τι κάνουν κάθε μέρα; Απασχολούνται με κάποιο έργο γενικών υποθέσεων, με κάποια ασήμαντα ζητήματα, και δεν έχουν κάνει καλά κανένα αληθινό έργο ούτε έχουν λύσει αληθινά προβλήματα. Κι ωστόσο, δεν νιώθουν καθόλου τύψεις στην καρδιά τους. Όλοι οι ψευδο-επικεφαλής δεν κάνουν το κύριο έργο της εκκλησίας ούτε λύνουν αληθινά προβλήματα. Από τη στιγμή που γίνονται επικεφαλής, σκέφτονται: «Απλώς πρέπει να βρω κάποιους ανθρώπους να κάνουν το συγκεκριμένο έργο, κι έπειτα δεν θα χρειάζεται να το κάνω εγώ ο ίδιος». Πιστεύουν ότι μόλις ορίσουν επόπτες για κάθε έργο, δεν τους μένει να κάνουν τίποτε άλλο. Θεωρούν ότι αυτό είναι το ηγετικό έργο και ότι έπειτα δικαιούνται ν’ απολαμβάνουν τα οφέλη της θέσης τους. Δεν συμμετέχουν σε κανένα αληθινό έργο, δεν παρακολουθούν ούτε διευθύνουν το έργο και δεν κάνουν διερευνήσεις ούτε έρευνα για να λύσουν προβλήματα. Άραγε, εκπληρώνουν τις ευθύνες ενός επικεφαλής; Μπορεί να γίνει σωστά το έργο της εκκλησίας μ’ αυτόν τον τρόπο; Όταν ο Άνωθεν τους ρωτάει πώς προχωράει το έργο, εκείνοι λένε: «Όλα κυλάνε ομαλά στο εκκλησιαστικό έργο. Για κάθε έργο υπάρχει ένας επόπτης που το χειρίζεται». Αν τους ρωτήσει περαιτέρω αν υπάρχουν προβλήματα στο έργο, εκείνοι απαντούν: «Δεν ξέρω. Πιθανότατα δεν υπάρχουν προβλήματα!» Αυτή είναι η στάση των ψευδο-επικεφαλής απέναντι στο έργο τους. Ως επικεφαλής, δείχνεις πλήρη ανευθυνότητα απέναντι στο έργο που σου ανατίθεται· αναθέτεις τα πάντα σε άλλους και ο ίδιος δεν παρακολουθείς, δεν ρωτάς ούτε παρέχεις βοήθεια στην επίλυση των προβλημάτων· απλώς κάθεσαι εκεί σαν εργοδότης που δεν ανακατεύεται. Δεν παραμελείς την ευθύνη σου; Δεν ενεργείς σαν αξιωματούχος; Δεν κάνεις συγκεκριμένο έργο, δεν παρακολουθείς το έργο, δεν λύνεις πραγματικά προβλήματα· άραγε, τέτοιοι επικεφαλής δεν είναι απλώς διακοσμητικοί; Δεν είναι ψευδο-επικεφαλής; Είναι η επιτομή των ψευδο-επικεφαλής. Το μόνο έργο που κάνει ένας ψευδο-επικεφαλής είναι ν’ ανοίγει το στόμα του και να δίνει εντολές, χωρίς να συμμετέχει πραγματικά στο έργο ή να το παρακολουθεί, ούτε ν’ αναζητά ή να εντοπίζει προβλήματα στο έργο. Ακόμη κι όταν εντοπίζει προβλήματα, δεν τα λύνει. Απλώς ενεργεί σαν εργοδότης που δεν ανακατεύεται και πιστεύει πως αυτό σημαίνει ότι κάνει έργο. Κι ωστόσο, το γεγονός ότι ηγείται μ’ αυτόν τον τρόπο δεν αναστατώνει την ηρεμία του· ζει άνετα την κάθε μέρα και είναι πάντα ευδιάθετος. Πώς μπορεί και χαμογελάει μετά απ’ όλα αυτά; Διαπίστωσα ένα γεγονός: Αυτοί οι άνθρωποι είναι εντελώς ξεδιάντροποι. Δεν κάνουν καθόλου πραγματικό έργο ως επικεφαλής, απλώς αναθέτουν σε κάποιους ανθρώπους να κάνουν κάποιες εργασίες και θεωρούν το θέμα λήξαν. Δεν τους βλέπεις ποτέ στον χώρο εργασίας· δεν έχουν ιδέα για την πρόοδο ούτε για τα αποτελέσματα του εκκλησιαστικού έργου, κι ωστόσο πιστεύουν ότι είναι ικανοί και ότι ανταποκρίνονται στα πρότυπα ως επικεφαλής. Αυτή είναι η επιτομή ενός ψευδο-επικεφαλής που δεν κάνει καθόλου πραγματικό έργο. Οι ψευδο-επικεφαλής δεν έχουν κανένα φορτίο για το εκκλησιαστικό έργο, δεν ανησυχούν ούτε αγχώνονται, όσα προβλήματα κι αν προκύψουν· τους αρκεί ν’ ασχολούνται απλώς με κάποιες γενικές υποθέσεις κι έπειτα νομίζουν ότι έχουν κάνει πραγματικό έργο. Όσο κι αν εκθέτει ο Άνωθεν τους ψευδο-επικεφαλής, εκείνοι δεν νιώθουν άσχημα μέσα τους ούτε βλέπουν τον εαυτό τους σ’ αυτήν την έκθεση· δεν κάνουν αυτοκριτική ούτε μετανοούν. Άραγε, δεν λείπει η συνείδηση και η λογική από αυτούς τους ανθρώπους; Είναι δυνατόν ν’ αντιμετωπίζει έτσι το εκκλησιαστικό έργο κάποιος που έχει πραγματικά συνείδηση και λογική; Σίγουρα όχι.

Γενικά, οι άνθρωποι που έχουν έστω και λίγη συνείδηση και λογική, όταν ακούνε την έκθεση των διαφόρων εκδηλώσεων των ψευδο-επικεφαλής και συγκρίνουν τον εαυτό τους μ’ αυτές τις περιγραφές, θα μπορούν λίγο-πολύ να διακρίνουν ότι υπάρχει κάποιο στοιχείο του εαυτού τους σ’ αυτές τις περιγραφές. Θα κοκκινίσουν, θα τους πιάσει νευρικότητα, θα αισθανθούν άσχημα μέσα τους, θα νιώσουν ότι έχουν χρέος στον Θεό και θ’ αποφασίσουν κρυφά το εξής: «Στο παρελθόν, ενέδιδα στις ανέσεις της σάρκας, δεν έκανα καλά το έργο μου, δεν εκπλήρωνα τις ευθύνες μου, δεν έκανα αληθινό έργο, ήμουν ανίδεος όταν με ρωτούσαν, ήθελα μονίμως να λουφάρω και προσποιούμουν συνεχώς, επειδή φοβόμουν ότι μόλις έβλεπαν οι άλλοι τι πραγματικά συνέβαινε μ’ εμένα, θα έχανα τη φήμη και τη θέση μου, και δεν θα μπορούσα να παραμείνω στη θέση του επικεφαλής. Μόνο τώρα βλέπω ότι μια τέτοια συμπεριφορά είναι ξεδιάντροπη και δεν μπορεί να συνεχιστεί. Πρέπει να είμαι λίγο πιο σοβαρός όταν αναλαμβάνω δράση και να καταβάλλω την απαιτούμενη προσπάθεια. Αν συνεχίσω να μην τα πηγαίνω καλά, κάτι τέτοιο θα ήταν ασυγχώρητο· θα με κατηγορούσε η συνείδησή μου!» Τέτοιοι ψευδο-επικεφαλής έχουν ακόμα κάποια ανθρώπινη φύση και συνείδηση· τουλάχιστον, έχουν επίγνωση στη συνείδησή τους. Αφού ακούσουν την έκθεσή Μου, βλέπουν τον εαυτό τους σ’ αυτά τα λόγια και προβληματίζονται· κάνουν αυτοκριτική: «Πραγματικά δεν έχω κάνει καθόλου αληθινό έργο ούτε έχω λύσει αληθινά προβλήματα. Δεν αξίζω την ανάθεση από τον Θεό ούτε τον τίτλο του επικεφαλής. Τι πρέπει να κάνω, λοιπόν; Πρέπει να επανορθώσω. Στο εξής, πρέπει να στρωθώ στη δουλειά και να λύνω αληθινά προβλήματα, να συμμετέχω σε κάθε συγκεκριμένη εργασία, να μη λουφάρω, να μην προσποιούμαι και να ενεργώ στο μέγιστο των δυνατοτήτων μου. Ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τις καρδιές των ανθρώπων και τις πιο μύχιες σκέψεις τους. Ο Θεός γνωρίζει την πραγματική αξία όλων· είτε κάνω κάτι καλά είτε άσχημα, το πιο σημαντικό είναι να το κάνω με όλη μου την καρδιά. Αν δεν μπορώ να κάνω ούτε αυτό, άραγε μπορώ ν’ αποκαλούμαι άνθρωπος;» Το να μπορεί κάποιος να κάνει αυτοκριτική μ’ αυτόν τον τρόπο σημαίνει ότι έχει συνείδηση. Οι άνθρωποι που δεν έχουν συνείδηση, όσο κι αν τους εκθέσεις, δεν κοκκινίζουν ούτε νιώθουν την καρδιά τους να χτυπάει σαν τρελή· απλώς συνεχίζουν να κάνουν ό,τι θέλουν. Ακόμη κι αν δουν τον εαυτό τους σ’ αυτό που έχει εκθέσει ο Θεός, παραμένουν αδιάφοροι. Σκέφτονται το εξής: «Δεν είναι κι ότι με ανέφερε ονομαστικά. Γιατί να φοβάμαι; Έχω καλό επίπεδο, είμαι ταλαντούχος· ο οίκος του Θεού δεν μπορεί χωρίς εμένα! Και τι έγινε αν δεν κάνω καθόλου αληθινό έργο; Ναι μεν δεν το κάνω εγώ ο ίδιος, αλλά βάζω κάποιον άλλο να το κάνει· όπως και να ‘χει, πάντως, το έργο γίνεται, έτσι δεν είναι; Σε κάθε περίπτωση, ολοκληρώνω κάθε εργασία που μου ζητάς να κάνω, σε όποιον κι αν την αναθέτω. Έχω καλό επίπεδο, οπότε εργάζομαι έξυπνα. Στο εξής, θα συνεχίσω να τα κουτσοβολεύω και ν’ απολαμβάνω τη ζωή όπως μου αρέσει». Όσο κι αν αναλύω ή εκθέτω τους ψευδο-επικεφαλής επειδή δεν κάνουν αληθινό έργο, οι συγκεκριμένοι άνθρωποι παραμένουν ίδιοι, εντελώς ανυποψίαστοι: «Ας σκέφτονται οι άλλοι ό,τι θέλουν και ας με βλέπουν όπως θέλουν να με βλέπουν· δεν πρόκειται να το κάνω!» Έχουν συνείδηση τέτοιοι ψευδο-επικεφαλής; (Όχι.) Αυτή είναι η τέταρτη φορά που συναναστρεφόμαστε πάνω στην έκθεση των διαφόρων εκδηλώσεων των ψευδο-επικεφαλής, και κάθε φορά που εκθέτω αυτούς τους ανθρώπους, όσοι έχουν έστω και λίγη συνείδηση νιώθουν ότι κάθονται στα καρφιά, αισθάνονται ανασφαλείς επειδή δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους, και αποφασίζουν κρυφά να μετανοήσουν γρήγορα και να κάνουν πλήρη μεταστροφή. Την ίδια στιγμή, όσοι δεν έχουν συνείδηση είναι εξαιρετικά ξεδιάντροποι· δεν νιώθουν απολύτως τίποτα. Όσο κι αν συναναστρέφομαι, εκείνοι απλώς συνεχίζουν να ζουν την κάθε τους μέρα όπως συνήθως, απολαμβάνοντας τη ζωή όπως επιθυμούν. Όταν τους ρωτάς: «Κάποιοι άνθρωποι είναι υπεύθυνοι για το ευαγγελικό έργο, κάποιοι για το μεταφραστικό έργο και κάποιοι άλλοι για το έργο παραγωγής ταινιών. Εσύ για ποιο συγκεκριμένο έργο είσαι υπεύθυνος;» εκείνοι λένε: «Παρόλο που δεν έχω κάνει κάποιο συγκεκριμένο έργο, εποπτεύω τα πάντα. Πραγματοποιώ συναθροίσεις γι’ αυτούς». Αν έπειτα τους ρωτήσεις: «Πόσες συναθροίσεις πραγματοποιείς σ’ έναν μήνα;» εκείνοι θ’ απαντήσουν: «Τουλάχιστον μία μεγάλη συνάθροιση κάθε μήνα και μία μικρή κάθε δεκαπενθήμερο». Κι όταν τους ρωτήσεις: «Εκτός από τις συναθροίσεις, ποιο συγκεκριμένο έργο έχεις κάνει;» εκείνοι θ’ απαντήσουν: «Όταν είμαι συνεχώς τόσο απασχολημένος με τις συναθροίσεις, ποιο συγκεκριμένο έργο μπορώ να κάνω; Εξάλλου, το πεδίο που διαχειρίζομαι είναι τόσο ευρύ που δεν έχω χρόνο για συγκεκριμένο έργο». Αυτοί οι ψευδο-επικεφαλής πιστεύουν ότι τα κάνουν όλα σωστά· είναι πολύ σταθεροί και ακλόνητοι επικεφαλής! Όσο κι αν εκτεθούν και κλαδευτούν, δεν στενοχωριούνται ούτε λίγο. Αν μου ζητούσε κάποιος να κάνω μια συγκεκριμένη εργασία, όπως να μαγειρέψω για πέντε ανθρώπους, αλλά είχα ετοιμάσει αρκετό φαγητό μόνο για τέσσερις, θα ένιωθα άβολα που δεν είχα ετοιμάσει αρκετό και θα ένιωθα τύψεις που δεν τους τάισα όλους καλά. Έπειτα, θα σκεφτόμουν πώς να επανορθώσω, φροντίζοντας να κάνω σωστούς υπολογισμούς την επόμενη φορά, ώστε να φάνε όλοι αρκετό φαγητό. Κι αν κάποιος έλεγε ότι το φαγητό ήταν πολύ αλμυρό, θα ένιωθα και πάλι άσχημα. Θα ρωτούσα ποιο πιάτο ήταν πολύ αλμυρό κι έπειτα θα ρωτούσα τους άλλους αν ήταν κατάλληλα τα καρυκεύματα. Παρόλο που είναι δύσκολο να ικανοποιήσει κανείς τους πάντες, πρέπει να προσπαθώ με κάθε δυνατό μέσο να κάνω καλά τη δουλειά Μου. Αυτό σημαίνει να εκπληρώνει κάποιος τις ευθύνες του· αυτή είναι η λογική που οφείλουν να έχουν οι άνθρωποι. Πρέπει πάντα να εκπληρώνεις τις ευθύνες σου· όποια κι αν είναι η εργασία, πρέπει εσύ ο ίδιος να συμμετέχεις σ’ αυτήν. Αν κάποιος έχει μια διαφορετική γνώμη —όποιος κι αν είναι αυτός— και συνειδητοποιήσεις ότι έχεις άδικο και νιώσεις άσχημα αφού την ακούσεις, τότε πρέπει να κάνεις διορθώσεις και στο εξής οτιδήποτε κάνεις να το κάνεις με την καρδιά σου, να το κάνεις καλά, ακόμη κι αν χρειαστεί να υπομείνεις κάποια κακουχία. Οι επικεφαλής δεν νιώθουν έτσι, οπότε δεν υπομένουν καμία απολύτως κακουχία. Αφού ακούσουν αυτά τα γεγονότα για την έκθεση των ψευδο-επικεφαλής, δεν νιώθουν απολύτως τίποτα· εξακολουθούν ν’ απολαμβάνουν το φαγητό τους, να κοιμούνται καλά και να κάνουν τη ζωή τους, με το ίδιο κέφι κάθε μέρα, και χωρίς να αισθάνονται ότι κουβαλάνε ένα βαρύ φορτίο στους ώμους τους ή να νιώθουν ενοχές. Τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί; Τέτοιοι άνθρωποι έχουν πρόβλημα με τον χαρακτήρα τους: Δεν έχουν συνείδηση, τους λείπει η λογική και έχουν ποταπό χαρακτήρα. Παρόλο που έχω εκθέσει επί μακρόν τις διάφορες εκδηλώσεις των ψευδο-επικεφαλής —τόσο από μια θετική οπτική, μέσα από την παροχή και τη συναναστροφή, όσο και από μια αρνητική οπτική, μέσα από την έκθεση και την ανάλυσή τους— κάποιοι ψευδο-επικεφαλής και πάλι δεν μπορούν ν’ αναγνωρίσουν τα προβλήματά τους ούτε σκοπεύουν ποτέ να κάνουν αυτοκριτική και να μετανοήσουν. Αν δεν υπήρχε καμία επίβλεψη και παρότρυνση από τον Άνωθεν, θα συνέχιζαν να τα κουτσοβολεύουν με το έργο τους όσο περισσότερο μπορούν, χωρίς ν’ αλλάζουν καθόλου πορεία. Όσο κι αν τους εκθέτω, εκείνοι κάθονται εκεί ατάραχοι και εντελώς ανυποψίαστοι. Δεν είναι υπερβολικά ξεδιάντροποι; Τέτοιου είδους άνθρωποι δεν είναι κατάλληλοι για επικεφαλής ή εργάτες· έχουν τόσο ποταπό χαρακτήρα που δεν ξέρουν τι θα πει ντροπή! Οι κανονικοί άνθρωποι, ακόμη κι αν άκουγαν απλώς κάποιον ν’ αναφέρει τις ελλείψεις τους, τις παραλείψεις τους, ή οτιδήποτε ανάρμοστο ή αντίθετο με τις αρχές σε ό,τι έχουν κάνει —πόσο μάλλον αν τους εξέθετε κάποιος συγκεκριμένα— θα ήταν δύσκολο να το αντέξουν, θα ταραζόντουσαν και θα πικραίνονταν, και θα σκεφτόντουσαν πώς ν’ αλλάξουν και να διορθωθούν. Την ίδια στιγμή, αυτοί οι ψευδο-επικεφαλής προκαλούν απόλυτο χάος στο έργο τους, κι ωστόσο ζουν με καθαρή συνείδηση, δεν ανησυχούν ούτε αγχώνονται και παραμένουν εντελώς ανυποψίαστοι όσο κι αν εκτεθούν· μάλιστα, βρίσκουν μέρη για να κρύβονται και να χαλαρώνουν, και είναι πάντα άφαντοι. Πραγματικά δεν ξέρουν τι θα πει ντροπή!

Ένας επικεφαλής εκκλησίας πρέπει τουλάχιστον να διαθέτει συνείδηση και λογική, καθώς και να κατανοεί κάποιες αλήθειες· μόνο τότε μπορεί να νιώσει ένα φορτίο. Ποιες είναι οι εκδηλώσεις του να νιώθει ένα φορτίο; Αν δει κάποιους ανθρώπους να είναι αρνητικοί, άλλους να έχουν στρεβλή κατανόηση, άλλους να σπαταλούν τους πόρους του οίκου του Θεού, άλλους να κάνουν επιπόλαια το έργο τους, άλλους να μη μεριμνούν για τις εργασίες που έχουν να κάνουν όταν κάνουν τα καθήκοντά τους, άλλους να ξεστομίζουν μονίμως μεγαλόστομα λόγια αλλά να μην κάνουν αληθινό έργο..., διαπιστώνοντας ότι υπάρχουν τόσο πολλά προβλήματα στην εκκλησία που πρέπει να επιλυθούν και βλέποντας ότι τόσο έργο δεν ολοκληρώνεται, αναπτύσσει ένα αίσθημα φορτίου. Αφότου έγινε επικεφαλής, νιώθει σαν να καίει διαρκώς μια φλόγα μέσα του· αν διαπιστώσει ένα πρόβλημα και δεν μπορεί να το λύσει, νιώθει ανησυχία και άγχος, δεν μπορεί να φάει ούτε να κοιμηθεί. Στις συναθροίσεις, όταν κάποιοι άνθρωποι αναφέρουν προβλήματα στο έργο τους τα οποία ο επικεφαλής δεν μπορεί να διακρίνει και να λύσει αμέσως, δεν εγκαταλείπει την προσπάθεια· νιώθει ότι πρέπει να λύσει αυτά τα προβλήματα. Αφού προσευχηθεί και αναζητήσει κι αφού το σκεφτεί για μια-δυο μέρες, μόλις βρει πώς να λύσει ένα ζήτημα, το λύνει γρήγορα. Αφού λύσει το ζήτημα, αμέσως ελέγχει άλλα έργα και διαπιστώνει ένα άλλο ζήτημα: ότι σ’ ένα έργο εμπλέκεται υπερβολικός αριθμός ανθρώπων και απαιτείται μείωση του προσωπικού. Τότε, συγκαλεί αμέσως μια συνάθροιση, αποκτά μια σαφή εικόνα της κατάστασης, μειώνει το προσωπικό και κάνει εύλογες ρυθμίσεις, κι έτσι λύνεται το πρόβλημα. Οι επικεφαλής που κουβαλάνε φορτίο, όποιο έργο κι αν επιθεωρούν, θα είναι πάντα σε θέση να αναγνωρίσουν τα προβλήματα. Όσα προβλήματα σχετίζονται με την επαγγελματική γνώση ή πηγαίνουν κόντρα στις αρχές θα είναι σε θέση να τα εντοπίσουν, να ρωτήσουν γι’ αυτά και να αποκτήσουν κατανόηση γι’ αυτά, κι όταν ανακαλύψουν ένα πρόβλημα, το επιλύουν άμεσα. Οι έξυπνοι επικεφαλής και οι εργάτες επιλύουν μόνο προβλήματα που αφορούν το έργο της εκκλησίας, την επαγγελματική γνώση και τις αλήθεια-αρχές. Δεν ασχολούνται με μικροζητήματα της καθημερινότητας. Φροντίζουν κάθε πτυχή του έργου της διάδοσης του ευαγγελίου που ανέθεσε ο Θεός. Ρωτούν και επιθεωρούν κάθε πρόβλημα που μπορούν να αντιληφθούν ή να ανακαλύψουν. Εάν δεν μπορούν να λύσουν το πρόβλημα οι ίδιοι εκείνη τη στιγμή, τότε συναθροίζονται με άλλους επικεφαλής και εργάτες, συναναστρέφονται μαζί τους, αναζητούν τις αλήθεια-αρχές και σκέφτονται τρόπους επίλυσής του. Εάν συναντήσουν κάποιο μεγάλο πρόβλημα που πραγματικά δεν μπορούν να λύσουν, τότε αναζητούν καθοδήγηση από τον Άνωθεν, κι επιτρέπουν στον Άνωθεν να το χειριστεί και να το επιλύσει. Τέτοιοι επικεφαλής και εργάτες είναι άνθρωποι που ενεργούν με αρχές. Όποιο κι αν είναι το πρόβλημα, εφόσον το έχουν αντιληφθεί, δεν το παραβλέπουν· επιμένουν στο να κατανοήσουν πλήρως αυτά τα προβλήματα και να τα επιλύσουν ένα προς ένα. Ακόμα κι αν αυτά τα προβλήματα δεν επιλυθούν πλήρως, είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται να προκύψουν ξανά. Αυτό σημαίνει να κάνει κάποιος το καθήκον του με όλη του την καρδιά, τη δύναμη και το μυαλό, και να εκπληρώνει πλήρως τις ευθύνες του. Όσοι ψευδο-επικεφαλής και ψευδο-εργάτες δεν κάνουν αληθινό έργο ούτε εστιάζουν στην επίλυση αληθινών προβλημάτων δεν μπορούν να εντοπίσουν προβλήματα που βρίσκονται μπροστά στα μάτια τους και δεν ξέρουν τι έργο πρέπει να γίνει. Εφόσον βλέπουν ότι οι αδελφοί και οι αδελφές είναι απασχολημένοι με τα καθήκοντά τους, είναι απολύτως ικανοποιημένοι και πιστεύουν ότι αυτό είναι το αποτέλεσμα του αληθινού τους έργου· νομίζουν ότι όλες οι πτυχές του έργου πάνε μια χαρά και ότι δεν έχουν πολλά να κάνουν οι ίδιοι αυτοπροσώπως ούτε έχουν να λύσουν καθόλου προβλήματα, οπότε εστιάζουν στην απόλαυση των οφελών της θέσης τους. Θέλουν πάντα να κάνουν επίδειξη και να κομπάζουν ανάμεσα στους αδελφούς και στις αδελφές. Όποτε βλέπουν τους αδελφούς και τις αδελφές, λένε: «Να είσαι καλός πιστός. Να κάνεις καλά το καθήκον σου. Να μην ακολουθείς απλώς τις τυπικές διαδικασίες. Αν είσαι απείθαρχος ή προκαλέσεις προβλήματα, θα σε απομακρύνω από τα καθήκοντά σου!» Το μόνο που ξέρουν είναι να διατρανώνουν τη θέση τους και να επιπλήττουν τους ανθρώπους. Στις συναθροίσεις, ρωτάνε πάντα ποια προβλήματα υπάρχουν στο έργο και ρωτάνε αν οι υφιστάμενοί τους έχουν τυχόν δυσκολίες, αλλά όταν οι άλλοι αναφέρουν τα προβλήματα και τις δυσκολίες τους, εκείνοι δεν μπορούν να τα λύσουν. Παρ’ όλα αυτά, είναι χαρούμενοι κι εξακολουθούν να ζουν με καθαρή συνείδηση. Αν οι αδελφοί και οι αδελφές δεν αναφέρουν δυσκολίες ή προβλήματα, εκείνοι πιστεύουν ότι κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους και εφησυχάζουν. Νομίζουν ότι η δουλειά που τους ανατέθηκε είναι να ρωτάνε για το έργο, και όταν προκύπτουν προβλήματα και ο Άνωθεν τους αποδίδει την ευθύνη, εκείνοι μένουν εμβρόντητοι. Οι άλλοι τους παρουσιάζουν μπροστά στα μάτια τους τις δυσκολίες και τα προβλήματα του έργου, κι ωστόσο εκείνοι παραπονιούνται ρωτώντας για ποιον λόγο δεν αναζητούν την αλήθεια για να τα λύσουν. Ενώ οι ίδιοι δεν λύνουν αληθινά προβλήματα, μεταθέτουν την ευθύνη στους επόπτες που είναι υφιστάμενοί τους και επιπλήττουν έντονα εκείνους που κάνουν τις συγκεκριμένες εργασίες. Αυτή η επίπληξη τους βοηθά να καταλαγιάσουν τον θυμό τους, και μάλιστα πιστεύουν με καθαρή συνείδηση ότι κάνουν αληθινό έργο. Δεν έχουν νιώσει ποτέ ανησυχία ή άγχος για το γεγονός ότι δεν μπορούν να εντοπίσουν και να λύσουν προβλήματα ούτε τους έκανε ποτέ αυτό να χάσουν την όρεξή τους για φαγητό ή τον ύπνο τους· δεν έχουν υποφέρει ποτέ τέτοιου είδους κακουχία.

Κάθε φορά που επισκέπτομαι μια εκκλησία σε αγρόκτημα, λύνω κάποια προβλήματα. Κάθε φορά που πηγαίνω, δεν είναι επειδή έχω εντοπίσει κάποια συγκεκριμένα ζητήματα που πρέπει ν’ αντιμετωπιστούν· απλώς έχω κάποιο ελεύθερο χρόνο για να κάνω μια βόλτα και να δω πώς προχωράει το έργο των διαφόρων ομάδων στην εκκλησία και πώς είναι οι καταστάσεις των ανθρώπων σε κάθε ομάδα. Συγκεντρώνω τους επόπτες για να μιλήσω μαζί τους, τους ρωτάω τι έργο κάνουν τη συγκεκριμένη περίοδο και τι προβλήματα υπάρχουν, τους αφήνω να θέσουν κάποια ζητήματα, κι έπειτα συναναστρέφομαι μαζί τους για τον τρόπο επίλυσής τους. Όταν συναναστρέφομαι μαζί τους, μπορώ ταυτόχρονα να διαπιστώσω και κάποια νέα προβλήματα. Ένα είδος προβλημάτων είναι εκείνα που σχετίζονται με το πώς κάνουν το έργο τους οι επικεφαλής και οι εργάτες· άλλο ένα είναι τα προβλήματα στο έργο που εμπίπτουν στο πεδίο των αρμοδιοτήτων τους. Επιπλέον, τους βοηθώ και τους καθοδηγώ στο πώς να κάνουν συγκεκριμένο έργο, πώς να υλοποιήσουν το έργο και τι έργο να κάνουν, κι έπειτα παρακολουθώ το θέμα την επόμενη φορά, ρωτώντας τους πώς πήγε το έργο που τους ανέθεσα την προηγούμενη. Μια τέτοια επίβλεψη, παρότρυνση και παρακολούθηση είναι απαραίτητη. Παρόλο που αυτό δεν γίνεται με πολλές φανφάρες και φωνές, και δεν κάνω ανακοινώσεις μέσα από μεγάφωνα, αυτές οι συγκεκριμένες δουλειές και εργασίες διαβιβάζονται και υλοποιούνται μέσω κάποιων επικεφαλής και εργατών που μπορούν να κάνουν αληθινό έργο. Έτσι, το έργο κάθε ομάδας οργανώνεται με τάξη και προχωράει, η εργασιακή αποδοτικότητα βελτιώνεται και τα αποτελέσματα είναι καλύτερα. Στο τέλος, όλοι σε κάθε ομάδα μπορούν να παραμείνουν προσηλωμένοι στα καθήκοντά τους, γνωρίζοντας τι πρέπει να κάνουν και πώς να το κάνουν. Τουλάχιστον, όλοι εκτελούν τα καθήκοντα που οφείλουν, όλοι έχουν αναλάβει εργασίες, και αυτό που κάνουν γίνεται σύμφωνα με τις απαιτήσεις του οίκου του Θεού και μπορεί να γίνει σύμφωνα με τις αρχές. Δεν επιτυγχάνονται έτσι κάποια αποτελέσματα; Άραγε, ξέρουν οι ψευδο-επικεφαλής πώς να εργάζονται μ’ αυτόν τον τρόπο; Οι ψευδο-επικεφαλής θα συλλογίζονταν: «Έτσι, λοιπόν, πραγματοποιεί έργο ο Άνωθεν: καλεί κάποιους ανθρώπους για να μιλήσει μαζί τους, όλοι κρατάνε σημειώσεις σ’ ένα βιβλιαράκι, κι αφού κρατήσουν σημειώσεις, το έργο του Άνωθεν έχει ολοκληρωθεί. Αν έτσι πραγματοποιεί έργο ο Άνωθεν, τότε θα το κάνουμε κι εμείς με τον ίδιο τρόπο». Οπότε, οι ψευδο-επικεφαλής μιμούνται αυτόν τον τρόπο. Τον μιμούνται επιφανειακά, αλλά στο τέλος δεν κάνουν καθόλου αληθινό έργο, δεν υλοποιούν καμία από τις εργασίες που τους ζητήθηκε να κάνουν, κι απλώς χάνουν χρόνο συζητώντας για το τίποτα. Μερικές φορές, πηγαίνω και στα μποστάνια και στα θερμοκήπια για να δω πώς αναπτύσσονται οι βλαστοί ή για να διαπιστώσω πόσες καλλιέργειες μπορούν ν’ αναπτυχθούν στο θερμοκήπιο κατά τη διάρκεια του χειμώνα και πόσο συχνά θέλουν πότισμα. Όλες αυτές οι εργασίες, είτε είναι μεγάλες είτε μικρές, έχουν να κάνουν με τεχνικά ζητήματα που αφορούν στην καλλιέργεια των λαχανικών, και αν κάποιος τις κάνει μ’ επιμέλεια, μπορεί να τις καταφέρει. Πού δείχνουν πρωτίστως οι ψευδο-επικεφαλής ότι είναι ψευδείς; Το πιο έκδηλο είναι ότι δεν κάνουν αληθινό έργο· απλώς κάνουν κάποιες εργασίες για να κάνουν καλή εντύπωση, κι έπειτα θεωρούν το θέμα λήξαν κι αρχίζουν ν’ απολαμβάνουν τα οφέλη της θέσης τους. Άραγε, όσο τέτοιο έργο κι αν κάνουν, σημαίνει ότι εκτελούν αληθινό έργο; Οι περισσότεροι ψευδο-επικεφαλής κατανοούν την αλήθεια με τρόπο νοθευμένο· κατανοούν μόνο κάποια λόγια και δόγματα, με αποτέλεσμα να είναι πολύ δύσκολο να κάνουν καλά οποιοδήποτε αληθινό έργο. Κάποιοι ψευδο-επικεφαλής δεν μπορούν καν να λύσουν ζητήματα που σχετίζονται με γενικές υποθέσεις· είναι σαφές ότι έχουν χαμηλό επίπεδο και ότι τους λείπει η πνευματική κατανόηση. Δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να καλλιεργηθούν. Μερικοί ψευδείς επικεφαλής έχουν μεν κάποιο επίπεδο, αλλά δεν κάνουν αληθινό έργο και απολαμβάνουν σαρκικές ανέσεις. Οι άνθρωποι που απολαμβάνουν σαρκικές ανέσεις δεν διαφέρουν πολύ από τα γουρούνια. Τα γουρούνια περνούν τις μέρες τους με ύπνο και φαγητό. Δεν κάνουν τίποτα. Ωστόσο, μετά από έναν χρόνο σκληρής δουλειάς για το τάισμά τους, όταν φάει όλη η οικογένεια το κρέας τους στο τέλος του χρόνου, μπορεί να ειπωθεί ότι έχουν προσφέρει υπηρεσίες. Αν ένας ψευδής επικεφαλής συντηρείται σαν γουρούνι, τρώει και πίνει δωρεάν τρεις φορές την ημέρα, παχαίνει και δυναμώνει, αλλά δεν κάνει κανένα αληθινό έργο και είναι άχρηστος, δεν ήταν άσκοπη η συντήρησή του; Χρησίμευσε σε κάτι; Μπορεί να χρησιμεύσει μόνο ως αντιθετικό στοιχείο στο έργο του Θεού και θα πρέπει να αποκλειστεί. Πραγματικά, είναι προτιμότερο να κρατήσει κανείς ένα γουρούνι παρά έναν ψευδή επικεφαλής. Οι ψευδείς επικεφαλής μπορεί να έχουν τον τίτλο του «επικεφαλής», μπορεί να κατέχουν αυτή τη θέση, να τρώνε καλά τρεις φορές την ημέρα και να απολαμβάνουν πολλές από τις χάρες του Θεού, να παχαίνουν και να αποκτούν ροδαλά μάγουλα από το φαγητό στο τέλος του έτους —το έργο όμως; Κοίταξε όλα όσα επιτεύχθηκαν στο έργο σου φέτος: Είχες φέτος αποτελέσματα σε κανέναν τομέα του έργου σου; Τι αληθινό έργο έκανες; Ο οίκος του Θεού δεν σου ζητάει να κάνεις κάθε δουλειά τέλεια, αλλά πρέπει να κάνεις καλά το βασικό έργο —το ευαγγελικό έργο, για παράδειγμα, ή η παραγωγή ταινιών, το κειμενικό έργο κλπ. Όλα αυτά πρέπει να είναι καρποφόρα. Υπό κανονικές συνθήκες, το περισσότερο έργο μπορεί να φέρει κάποια αποτελέσματα μετά από τρεις έως πέντε μήνες· αν δεν υπάρχουν αποτελέσματα μετά από έναν χρόνο, τότε υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Μέσα στο πλαίσιο της ευθύνης σου, ποιο έργο ήταν το πιο καρποφόρο; Για ποιο απ’ όλα πλήρωσες το μεγαλύτερο τίμημα και υπέφερες περισσότερο μέσα στον χρόνο; Παρουσίασε αυτό το επίτευγμα και αναλογίσου αν έχεις σημειώσει κάποια πολύτιμα επιτεύγματα από τον έναν χρόνο που απολαμβάνεις τη χάρη του Θεού· λογικά θα το διαισθανθείς ξεκάθαρα μέσα σου. Τι ακριβώς έκανες όσο έτρωγες το φαγητό του οίκου του Θεού και απολάμβανες τη χάρη του Θεού για όλο αυτό το διάστημα; Κατάφερες τίποτα; Αν δεν έχεις επιτύχει τίποτα, τότε απλώς ανακατεύεσαι, είσαι ένας πραγματικός ψευδο-επικεφαλής. Άραγε, τέτοιοι επικεφαλής δεν θα πρέπει ν’ απομακρύνονται από τα καθήκοντά τους και ν’ αποκλείονται; (Ναι.) Μπορείτε να διακρίνετε τέτοιους ψευδο-επικεφαλής όταν τους συναντάτε; Μπορείτε να δείτε ότι είναι ψευδο-επικεφαλής που απλώς τα κουτσοβολεύουν για να τα έχουν όλα τζάμπα; Τρώνε μέχρι να σκάσουν, αλλά δεν φαίνεται ποτέ ν’ ανησυχούν ή ν’ αγχώνονται για το έργο και δεν συμμετέχουν σε συγκεκριμένες εργασίες ούτε ρωτάνε γι’ αυτές. Ακόμη κι αν ρωτήσουν, το κάνουν για συγκεκριμένο λόγο· το κάνουν μόνο όταν ο Άνωθεν τους πιέζει για αποτελέσματα, και διαφορετικά δεν θα έμπαιναν στον κόπο. Ενδίδουν πάντα στις απολαύσεις και βλέπουν συχνά ταινίες ή τηλεοπτικές εκπομπές. Αναθέτουν έργο και ενώ όλοι οι άλλοι είναι απασχολημένοι με τα καθήκοντά τους, εκείνοι ξεκουράζονται και διασκεδάζουν. Αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα και προσπαθήσεις να τους βρεις για να το χειριστούν, είναι άφαντοι, αλλά στα γεύματα ποτέ δεν αργούν. Και αφού φάνε, όταν όλοι οι άλλοι συνεχίζουν να εργάζονται, εκείνοι φεύγουν για να ξεκουραστούν κι άλλο. Αν τους ρωτήσεις: «Γιατί δεν πηγαίνεις να ελέγξεις το έργο; Όλοι περιμένουμε τη δική σου καθοδήγηση, τις δικές σου ρυθμίσεις!» εκείνοι λένε: «Γιατί περιμένετε εμένα; Όλοι σας μπορείτε να το κάνετε και όλοι σας ξέρετε πώς να το κάνετε· δεν είναι το ίδιο όταν δεν βρίσκομαι εγώ εδώ; Δεν μπορώ να ξεκουραστώ λιγάκι;» «Είναι αυτό ξεκούραση; Απλώς βλέπεις ταινίες!» «Μαθαίνω επαγγελματικές δεξιότητες· μελετώ πώς γυρίζονται οι ταινίες». Βρίσκουν και δικαιολογίες. Βλέπουν τη μία ταινία μετά την άλλη, και όταν όλοι ξεκουράζονται τη νύχτα, ξεκουράζονται κι εκείνοι. Κάθε μέρα, απλώς τα κουτσοβολεύουν μ’ αυτόν τον τρόπο, αλλά σε ποιον βαθμό; Όλοι τούς βρίσκουν δυσάρεστους· τους κάνουν όλους να νιώθουν περίεργα και, στο τέλος, κανείς δεν τους δίνει καμία σημασία. Πείτε Μου, αν ένας τέτοιος επικεφαλής δεν έχει τα ηνία, μπορεί και πάλι να προχωρήσει το έργο; Μήπως χωρίς αυτόν θα σταματήσει να περιστρέφεται η Γη; (Θα συνεχίσει να περιστρέφεται.) Τότε, θα πρέπει να εκτεθεί, για να μπορέσουν όλοι να δουν ότι δεν ασχολείται με τις εργασίες που έχει να κάνει και ότι κανείς δεν θα πρέπει να περιορίζεται από αυτόν. Τέτοιοι ψευδο-επικεφαλής που δεν ασχολούνται με τις εργασίες που έχουν να κάνουν πρέπει να εκτίθενται και να αναλύονται για να τους διακρίνουν όλοι, κι έπειτα θα πρέπει ν’ απαλλάσσονται από τα καθήκοντά τους και να κάνουν στην άκρη! Μπορείτε να διακρίνετε τέτοιους ψευδο-επικεφαλής όταν τους συναντάτε; Μήπως χωρίς τους ψευδο-επικεφαλής θα νιώθατε όλοι σας σαν ναύτες χωρίς καπετάνιο; Άραγε, θα μπορούσατε να ολοκληρώσετε μόνοι σας το έργο και να φέρετε σε πέρας τις εργασίες; Αν δεν θα μπορούσατε, τότε κινδυνεύετε. Αν ερχόσασταν αντιμέτωποι με τέτοιους ψευδο-επικεφαλής, που δεν κάνουν σωστά το καθήκον τους, που δεν δίνουν το καλό παράδειγμα και που χάνουν χρόνο συνομιλώντας στο διαδίκτυο, θα μπορούσατε να διακρίνετε αυτήν την κατάσταση; Μήπως θα επηρεαζόσασταν από αυτούς και θ’ αρχίζατε κι εσείς να κάνετε χαλαρές κουβεντούλες και να καθυστερείτε τα καθήκοντά σας; Μπορείτε ν’ ακολουθείτε και πάλι τέτοιους ψευδο-επικεφαλής; (Όχι.)

Κάποιοι ψευδο-επικεφαλής είναι λαίμαργοι και τεμπέληδες, και προτιμούν τις ανέσεις από τη σκληρή εργασία. Δεν θέλουν ούτε να εργάζονται ούτε ν’ ανησυχούν· αποφεύγουν την προσπάθεια και την ευθύνη, και θέλουν μόνο να ενδίδουν στις ανέσεις. Τους αρέσει να τρώνε και να παίζουν, και είναι πολύ τεμπέληδες. Ήταν ένας ψευδο-επικεφαλής που το πρωί σηκωνόταν την ώρα που όλοι είχαν τελειώσει το φαγητό τους και το βράδυ, όταν όλοι οι άλλοι ξεκουράζονταν, παρακολουθούσε τηλεοπτικές δραματικές σειρές. Ένας αδελφός που ήταν αρμόδιος για τη μαγειρική δεν το άντεξε άλλο και τον επέκρινε. Πιστεύετε ότι θα άκουγε έναν μάγειρα; (Όχι.) Ας υποθέσουμε ότι τον είχε επιπλήξει ένας επικεφαλής ή ένας εργάτης, λέγοντας: «Πρέπει να είσαι πιο επιμελής· το έργο που είναι απαραίτητο να γίνει πρέπει να γίνεται. Ως επικεφαλής, πρέπει να εκπληρώνεις τις ευθύνες σου όποιο κι αν είναι το έργο· πρέπει να φροντίζεις να μην υπάρχουν προβλήματα σ’ αυτό. Τώρα που έχει διαπιστωθεί ένα πρόβλημα και δεν είσαι παρών για να το λύσεις, επηρεάζεται το έργο. Αν εργάζεσαι διαρκώς μ’ αυτόν τον τρόπο, αυτό δεν καθυστερεί το εκκλησιαστικό έργο; Μπορείς να φέρεις αυτήν την ευθύνη;» Άραγε, θα το άκουγε αυτό; Όχι απαραίτητα. Η ομάδα λήψης αποφάσεων θα πρέπει ν’ απομακρύνει άμεσα από τα καθήκοντά τους τέτοιους ψευδο-επικεφαλής και να κάνει άλλες εργασιακές ρυθμίσεις γι’ αυτούς, να τους επιτρέπει να κάνουν ό,τι είναι ικανοί να κάνουν. Αν είναι άχρηστοι, αν θέλουν να παρασιτούν όπου πηγαίνουν, αν είναι ανίκανοι να κάνουν το οτιδήποτε, τότε πρέπει να διώχνονται χωρίς να τους επιτρέπεται να κάνουν κανένα καθήκον. Δεν είναι άξιοι να κάνουν κάποιο καθήκον· δεν είναι άνθρωποι, δεν έχουν τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης, είναι ξεδιάντροποι. Μόλις διακρίνει κανείς τέτοιους ψευδο-επικεφαλής που φέρονται σαν αργόσχολοι, πρέπει να απομακρύνονται άμεσα από τα καθήκοντά τους· δεν υπάρχει λόγος να προσπαθήσει να τους παροτρύνει και δεν θα πρέπει να τους δίνεται καμία ευκαιρία να τεθούν υπό παρατήρηση, ούτε είναι απαραίτητη η συναναστροφή μαζί τους πάνω στην αλήθεια. Άραγε, δεν έχουν ακούσει αρκετές αλήθειες; Αν κλαδεύονταν, θα μπορούσαν ν’ αλλάξουν; Δεν θα μπορούσαν. Αν ένας άνθρωπος είναι επιμελής, και κουβαλάει φορτίο και δεν είναι τεμπέλης, τότε, ακόμη κι αν έχει χαμηλό επίπεδο, και κάποιες φορές έχει παράλογες απόψεις ή αδυνατεί να δει την πλήρη εικόνα λόγω άγνοιας, παρά τις όποιες αποκλίσεις όταν κάνει το καθήκον του, μπορεί να μετανοήσει όταν κλαδεύεται. Τουλάχιστον, ξέρει τις ευθύνες ενός επικεφαλής και ξέρει τι πρέπει να κάνει, έχει συνείδηση και αίσθημα ευθύνης, και έχει καρδιά. Ωστόσο, εκείνοι που είναι τεμπέληδες, που προτιμούν τις ανέσεις από την σκληρή δουλειά και δεν κουβαλάνε φορτίο, δεν μπορούν ν’ αλλάξουν. Δεν έχουν φορτίο στην καρδιά τους· όποιος κι αν τους κλαδέψει, είναι ανώφελο. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Τότε, αν αντιμετώπιζαν την κρίση, την παίδευση, τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό του Θεού, μήπως θ’ άλλαζε το γεγονός ότι δεν κουβαλάνε φορτίο;» Αυτό δεν μπορεί ν’ αλλάξει· καθορίζεται από τη φύση ενός ανθρώπου, όπως ένα σκυλί δεν μπορεί ν’ αλλάξει τη συνήθεια να τρώει σκουπίδια. Όποτε βλέπεις κάποιον που είναι τεμπέλης και δεν κουβαλάει φορτίο αλλά ταυτόχρονα υπηρετεί ως επικεφαλής, να είσαι βέβαιος ότι είναι ψευδο-επικεφαλής. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Πώς μπορείς να τον αποκαλείς ψευδο-επικεφαλής; Έχει καλό επίπεδο, είναι διορατικός, μπορεί να διακρίνει πράγματα και μπορεί να καταστρώνει σχέδια. Στον έξω κόσμο, διαχειριζόταν επιχειρήσεις, εργάστηκε ως Γενικός Διευθυντής, έχει γνώσεις, εμπειρία και ξέρει τον έξω κόσμο!» Άραγε, μπορούν αυτές οι ιδιότητες να λύσουν το πρόβλημα της τεμπελιάς και του ότι δεν κουβαλάει φορτίο; (Όχι.)

Τι είδους εκδηλώσεις και χαρακτηριστικά εμφανίζουν όσοι είναι υπερβολικά οκνηροί; Πρώτον, σε ό,τι κάνουν, ενεργούν επιπόλαια, χασομερούν, πηγαίνουν με χαλαρό ρυθμό και ξεκουράζονται και αναβάλλουν πράγματα όποτε είναι δυνατόν. Δεύτερον, δεν δίνουν καμία σημασία στο έργο της εκκλησίας. Κατά τη γνώμη τους, όποιος θέλει να ανησυχεί για τέτοια πράγματα, μπορεί να το κάνει. Εκείνοι, πάντως, δεν θα το κάνουν. Όταν όντως ανησυχούν για κάτι, αυτό γίνεται για χάρη της δικής τους φήμης, του δικού τους κέρδους και της δικής τους θέσης —το μόνο που έχει σημασία γι’ αυτούς είναι να μπορούν ν’ απολαμβάνουν τα οφέλη του κύρους. Τρίτον, αποφεύγουν τις δυσκολίες στο έργο τους· δεν μπορούν ν’ αποδεχτούν το να γίνει το έργο τους έστω και λίγο πιο κουραστικό, νιώθουν μεγάλη πίκρα αν γίνει, και δεν μπορούν να υπομείνουν κακουχίες ούτε να πληρώσουν τίμημα. Τέταρτον, δεν είναι σε θέση να επιμείνουν σε οποιοδήποτε έργο κάνουν, τα παρατάνε πάντα στα μισά του δρόμου και δεν μπορούν να φέρουν τα πράγματα εις πέρας. Αν για μια στιγμή έχουν κέφια, μπορεί να κάνουν λίγο έργο έτσι για πλάκα, εάν όμως κάτι απαιτεί μακροπρόθεσμη δέσμευση και τους κρατά απασχολημένους, απαιτεί πολλή σκέψη και κουράζει τη σάρκα τους, με τον καιρό θ’ αρχίσουν να γκρινιάζουν. Για παράδειγμα, ορισμένοι επικεφαλής είναι υπεύθυνοι για το εκκλησιαστικό έργο, και στην αρχή το βλέπουν σαν κάτι νέο και φρέσκο. Έχουν μεγάλο κίνητρο να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια κι όταν βλέπουν τους αδελφούς και τις αδελφές να έχουν προβλήματα, μπορούν να τους βοηθήσουν και να τα επιλύσουν. Όμως, αφότου επιμείνουν για λίγο καιρό, αρχίζουν και θεωρούν το ηγετικό έργο πολύ εξαντλητικό και γίνονται αρνητικοί —επιθυμούν να στραφούν σε μια ευκολότερη δουλειά και δεν είναι πρόθυμοι να υπομείνουν κακουχίες. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν επιμονή. Πέμπτον, ένα άλλο χαρακτηριστικό που διακρίνει τους οκνηρούς είναι η απροθυμία τους να κάνουν αληθινό έργο. Μόλις υποφέρει η σάρκα τους, βρίσκουν δικαιολογίες για ν’ αποφύγουν και να λουφάρουν από το έργο τους ή το αναθέτουν σε κάποιον άλλον. Και όταν το άτομο αυτό τελειώνει το έργο, καρπώνονται οι ίδιοι τις ανταμοιβές. Αυτά είναι τα πέντε βασικά χαρακτηριστικά των οκνηρών. Θα πρέπει να φροντίσετε να δείτε αν υπάρχουν τέτοιου είδους οκνηροί μεταξύ των επικεφαλής και των εργατών στις εκκλησίες. Εάν βρείτε κάποιον, πρέπει να απαλλαγεί αμέσως από τα καθήκοντά του. Μπορούν οι οκνηροί να κάνουν καλή δουλειά ως επικεφαλής; Ό,τι είδους επίπεδο κι αν έχουν, ανεξάρτητα από την ποιότητα της ανθρώπινης φύσης τους, εάν είναι οκνηροί, δεν μπορούν να κάνουν καλά το έργο τους, και καθυστερούν το έργο και τα σημαντικά ζητήματα. Το έργο της εκκλησίας είναι πολύπλευρο: κάθε πλευρά του περιλαμβάνει πολλές λεπτομερείς εργασίες και απαιτεί συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια με στόχο την επίλυση προβλημάτων προκειμένου να γίνει καλά. Επομένως, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να είναι επιμελείς —οφείλουν να κάνουν πολλές συζητήσεις και πολλή δουλειά κάθε μέρα για να εξασφαλίσουν την αποτελεσματικότητα της εργασίας. Εάν λένε ή κάνουν πολύ λίγα, δεν θα υπάρχουν αποτελέσματα. Άρα, εάν κάποιος επικεφαλής ή εργάτης είναι οκνηρός, πρόκειται σίγουρα για ψευδή επικεφαλής, ανίκανο να κάνει αληθινό έργο. Οι οκνηροί δεν κάνουν αληθινό έργο, και πολύ περισσότερο δεν πηγαίνουν οι ίδιοι στους χώρους εργασίας, ούτε είναι πρόθυμοι να επιλύσουν προβλήματα ή να εμπλακούν σε κάποια συγκεκριμένη εργασία. Δεν έχουν την παραμικρή κατανόηση ούτε αντίληψη των προβλημάτων σε κανένα έργο. Απλώς έχουν στο μυαλό τους μια επιφανειακή, ασαφή ιδέα ακούγοντας τι είπαν οι άλλοι, και τα βολεύουν κηρύττοντας λίγο δόγμα. Είστε σε θέση να διακρίνετε αυτό το είδος επικεφαλής; Μπορείτε να πείτε ότι είναι ψευδείς επικεφαλής; (Ως έναν βαθμό.) Οι οκνηροί είναι επιπόλαιοι σε όποιο καθήκον κάνουν. Ανεξάρτητα από το καθήκον, τους λείπει η επιμονή, δουλεύουν σποραδικά και παραπονιούνται όποτε υπομένουν κάποιες δυσκολίες, εκφράζοντας ατέλειωτα παράπονα. Εξαπολύουν βρισιές σε όποιον τους κατακρίνει ή τους κλαδεύει, σαν τη μέγαιρα που προσβάλλει τους ανθρώπους στους δρόμους, θέλοντας διαρκώς να ξεσπούν τον θυμό τους στους άλλους και μη θέλοντας να κάνουν το καθήκον τους. Τι δείχνει το ότι δεν θέλουν να κάνουν το καθήκον τους; Δείχνει ότι δεν φέρουν φορτίο, είναι απρόθυμοι ν’ αναλάβουν ευθύνες και είναι οκνηροί. Δεν θέλουν να υπομείνουν κακουχίες ούτε να πληρώσουν τίμημα. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τους επικεφαλής και τους εργάτες: Αν δεν φέρουν φορτίο, μπορούν να εκπληρώσουν τις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών; Σίγουρα όχι.

Οι ψευδο-επικεφαλής δεν παρακολουθούν το έργο ούτε παρέχουν κατεύθυνση σχετικά με αυτό

Μόλις συζητήσαμε την εξής πτυχή της πέμπτης ευθύνης των επικεφαλής και των εργατών: «Να έχουν αντίληψη και κατανόηση σχετικά με την κατάσταση κάθε επιμέρους έργου». Συζητώντας αυτήν την πτυχή, εκθέσαμε κάποιες συγκεκριμένες εκδηλώσεις των ψευδο-επικεφαλής, καθώς και την ανθρώπινη φύση και τον χαρακτήρα τους. Τώρα, ας εξετάσουμε το «να έχουν αντίληψη και κατανόηση σχετικά με την πρόοδο κάθε επιμέρους έργου». Ασφαλώς, η πρόοδος του έργου σχετίζεται κάπως με την κατάσταση του έργου· είναι σχετικά κοντινή η σχέση τους. Αν κάποιος δεν μπορεί να έχει κατανόηση και αντίληψη σχετικά με την κατάσταση ενός έργου, τότε ομοίως δεν μπορεί να έχει κατανόηση και αντίληψη σχετικά με την πρόοδο του έργου. Για παράδειγμα, πώς προχωράει το έργο, σε ποιο στάδιο έχει φτάσει, ποιες είναι οι καταστάσεις των ανθρώπων που εμπλέκονται, αν υπάρχουν δυσκολίες με κάποιες επαγγελματικές πτυχές, αν υπάρχουν τομείς του έργου που δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του οίκου του Θεού, πώς είναι τα αποτελέσματα που έχουν επιτευχθεί, αν μαθαίνουν όσοι εργάζονται στο έργο και δεν είναι πολύ καταρτισμένοι στις επαγγελματικές πτυχές του έργου, ποιος οργανώνει τη μάθηση, τι μαθαίνουν, πώς μαθαίνουν και ούτω καθεξής· όλα αυτά τα συγκεκριμένα ζητήματα σχετίζονται με την πρόοδο. Για παράδειγμα, δεν είναι πολύ σημαντικό το έργο της σύνθεσης ύμνων; Για έναν ύμνο, από την αρχική επιλογή ουσιαστικών αποσπασμάτων των λόγων του Θεού έως την ολοκλήρωση της σύνθεσης, ποιες συγκεκριμένες εργασίες πρέπει να πραγματοποιηθούν σ’ αυτήν τη διαδικασία; Κατ’ αρχάς, είναι απαραίτητο να επιλεγούν ουσιαστικά αποσπάσματα των λόγων του Θεού που είναι κατάλληλα για να γίνουν ύμνοι, και πρέπει επίσης να έχουν την κατάλληλη έκταση. Το δεύτερο βήμα είναι ν’ αποφασιστεί ποιο στυλ μελωδίας ταιριάζει με το απόσπασμα, ώστε να τραγουδιέται ευχάριστα και απολαυστικά. Έπειτα, πρέπει να βρεθούν οι κατάλληλοι άνθρωποι που θα τραγουδήσουν τον ύμνο. Μήπως αυτές δεν είναι συγκεκριμένες εργασίες; (Ναι.) Αφού συντεθεί ένας ύμνος, ο ψευδο-επικεφαλής δεν ρωτάει καθόλου κατά πόσο η σύνθεση πληροί τις προϋποθέσεις ή κατά πόσο το στυλ είναι κατάλληλο. Ο συνθέτης, παρατηρώντας την έλλειψη επίβλεψης, πιστεύει προσωπικά ότι ο ύμνος είναι κατάλληλος και προχωρά στην ηχογράφησή του. Το απόσπασμα των λόγων του Θεού που όλοι περίμεναν μ’ ανυπομονησία να μετατραπεί σε ύμνο τελικά μελοποιείται και γίνεται ύμνος, αλλά οι περισσότεροι θεωρούν ότι έχει ακόμα ψεγάδια όταν τραγουδιέται. Τι πρόβλημα προκύπτει; Ο ύμνος που συντέθηκε δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες: Ηχογραφήθηκε, παρόλο που δεν έχει μελωδικότητα και απήχηση. Ο ψευδο-επικεφαλής, αφού ακούσει τον ύμνο, λέει: «Ποιος συνέθεσε αυτόν τον ύμνο; Γιατί ηχογραφήθηκε;» Μέχρι να κάνει αυτήν την ερώτηση, έχει περάσει ήδη τουλάχιστον ένας μήνας. Κατά τη διάρκεια αυτού του μήνα, δεν θα έπρεπε ο επικεφαλής να έχει παρακολουθήσει αυτό το έργο και να έχει αντιληφθεί αμέσως την πρόοδό του; Για παράδειγμα, πώς προχωρούσε η σύνθεση; Είχε αποφασιστεί η κύρια μελωδία; Είχε μελωδικότητα; Ταίριαζαν με τα λόγια του Θεού η μελωδία και το στυλ αυτού του ύμνου; Μήπως βοήθησαν στην καθοδήγηση άτομα που έχουν σχετική εμπειρία; Αφού ολοκληρώθηκε η σύνθεση, μπορούσε να τραγουδιέται ευρύτερα αυτός ο ύμνος; Τι επίδραση θα είχε; Θεωρούταν καλή η μελωδία; Ο ψευδο-επικεφαλής απέτυχε εντελώς να παρακολουθήσει ζητήματα όπως αυτά. Και έχει λόγο που δεν τα παρακολούθησε: «Δεν κατανοώ τη σύνθεση ύμνων. Πώς μπορώ να παρακολουθήσω κάτι που δεν κατανοώ; Είναι αδύνατον». Είναι θεμιτός λόγος αυτός; (Όχι.) Δεν είναι θεμιτός λόγος· μπορεί, λοιπόν, να παρακολουθήσει κάποιος αυτό το έργο χωρίς να είναι εξοικειωμένος με τη σύνθεση ύμνων; (Ναι.) Πώς θα πρέπει να το παρακολουθήσει; (Μπορεί να συνεργαστεί με τους αδελφούς και τις αδελφές, και να ελέγξει τη μελωδία με βάση τις αρχές για να διαπιστώσει αν είναι κατάλληλη· μπορεί να παρακολουθήσει πρακτικά το έργο, αντί να νίπτει τας χείρας του.) Το κύριο χαρακτηριστικό του έργου των ψεύτικων επικεφαλής είναι να αερολογούν σχετικά με το δόγμα και να παπαγαλίζουν συνθήματα. Αφού εκδώσουν τις εντολές τους, απλώς νίπτουν τας χείρας τους για το θέμα. Δεν θέτουν ερωτήματα για την επακόλουθη εξέλιξη του έργου· δεν ρωτούν αν έχουν προκύψει τίποτε προβλήματα, αποκλίσεις ή δυσκολίες. Μόλις παραδώσουν το έργο, θεωρούν ότι η δουλειά τους έληξε. Στην πραγματικότητα, ως επικεφαλής, αφού διευθετήσεις το έργο, πρέπει να παρακολουθείς σε δεύτερο χρόνο την εξέλιξή του. Ακόμα κι αν δεν είσαι εξοικειωμένος μ’ αυτόν τον κλάδο του έργου —ακόμα κι αν δεν έχεις καμία γνώση για το θέμα— μπορείς να βρεις έναν τρόπο να επιτελέσεις τέτοιο έργο. Μπορείς να βρεις κάποιον που το κατανοεί πραγματικά, που γνωρίζει το συγκεκριμένο επάγγελμα, για να πραγματοποιεί εξονυχιστικούς ελέγχους και να κάνει προτάσεις. Από τις προτάσεις του μπορείς να αναγνωρίσεις τις κατάλληλες αρχές, κι έτσι θα είσαι σε θέση να παρακολουθείς το έργο σε δεύτερο χρόνο. Είτε είσαι εξοικειωμένος με το εν λόγω επάγγελμα και το κατανοείς είτε όχι, πρέπει, τουλάχιστον, να έχεις τη γενική επιστασία του έργου, να το παρακολουθείς σε δεύτερο χρόνο και διαρκώς να ενημερώνεσαι και να κάνεις ερωτήσεις για την πρόοδό του. Πρέπει να διατηρείς κατανόηση για τέτοια ζητήματα· είναι ευθύνη σου, είναι μέρος της δουλειάς σου. Το να μην παρακολουθείς σε δεύτερο χρόνο το έργο, το να μην κάνεις τίποτα άλλο αφού ανατεθεί, νίπτοντας τας χείρας σου επ’ αυτού, αποτελεί τον τρόπο με τον οποίο πράττουν οι ψεύτικοι επικεφαλής. Το να μην παρακολουθούν σε δεύτερο χρόνο ούτε να παρέχουν μια κατεύθυνση σχετικά με το έργο, να μην διερευνούν ούτε να επιλύουν τα ζητήματα που προκύπτουν και να μην κατανοούν την πρόοδο ή την αποτελεσματικότητα του έργου —κι αυτά είναι εκδηλώσεις των ψευδοεπικεφαλής.

Οι ψευδο-επικεφαλής δεν κάνουν αληθινό έργο, κι αυτό καθυστερεί την πρόοδο του έργου

Επειδή οι ψευδο-επικεφαλής δεν μαθαίνουν για την πρόοδο του έργου και επειδή είναι ανίκανοι να εντοπίσουν άμεσα —πόσο μάλλον να λύσουν— τα προβλήματα που προκύπτουν σ’ αυτό, συχνά προκαλούνται επαναλαμβανόμενες καθυστερήσεις. Σε κάποια έργα, επειδή οι άνθρωποι δεν έχουν καμία αντίληψη σχετικά με τις αρχές και δεν υπάρχει κανένας κατάλληλος ν’ αναλάβει την ευθύνη ή να προεδρεύσει, όσοι πραγματοποιούν το έργο βρίσκονται συχνά σε κατάσταση αρνητικότητας, παθητικότητας και αναμονής, κι αυτό επηρεάζει σοβαρά την πρόοδο του έργου. Αν ο επικεφαλής είχε εκπληρώσει τις ευθύνες του, δηλαδή αν είχε προεδρεύσει του έργου, αν το είχε πιέσει να προχωρήσει, το είχε επιβλέψει και είχε βρει κάποιον που κατανοεί αυτόν τον κλάδο ώστε να καθοδηγήσει το έργο, τότε το έργο θα είχε προχωρήσει γρηγορότερα αντί να καθυστερεί επανειλημμένα. Είναι, λοιπόν, ζωτικής σημασίας να κατανοούν και ν’ αντιλαμβάνονται οι επικεφαλής την κατάσταση του έργου. Φυσικά, είναι επίσης απαραίτητο οι επικεφαλής να κατανοούν και ν’ αντιλαμβάνονται πώς προχωράει το έργο, καθώς η πρόοδος σχετίζεται με την αποδοτικότητα του έργου και με τα αποτελέσματα που πρέπει να πετύχει. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν αντιλαμβάνονται πώς προχωράει το εκκλησιαστικό έργο και αν δεν παρακολουθούν ούτε επιβλέπουν τα πράγματα, τότε η πρόοδος του εκκλησιαστικού έργου θα είναι σίγουρα αργή. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που κάνουν καθήκοντα είναι πολύ ποταποί, δεν έχουν αίσθημα φορτίου και συχνά είναι αρνητικοί, παθητικοί και επιπόλαιοι. Αν δεν υπάρχει κανείς με αίσθημα φορτίου και εργασιακές ικανότητες ν’ αναλάβει την ευθύνη για το έργο με συγκεκριμένο τρόπο, να μάθει για την πρόοδο του έργου εγκαίρως και να καθοδηγήσει, να επιβλέψει, να πειθαρχήσει και να κλαδέψει το προσωπικό που κάνει τα καθήκοντα, τότε, φυσικά, το επίπεδο της εργασιακής απόδοσης θα είναι πολύ χαμηλό και τα αποτελέσματα του έργου θα είναι πολύ ανεπαρκή. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν μπορούν ούτε αυτό να δουν ξεκάθαρα, είναι ανόητοι και τυφλοί. Επομένως, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει άμεσα να εξετάζουν, να παρακολουθούν και ν’ αντιλαμβάνονται την πρόοδο του έργου, να ερευνούν τι προβλήματα που χρειάζονται λύση έχουν όσοι κάνουν καθήκοντα, και να κατανοούν ποια προβλήματα πρέπει να λυθούν προκειμένου να επιτευχθούν καλύτερα αποτελέσματα. Όλα αυτά τα πράγματα είναι πολύ καίρια· κάποιος που ενεργεί ως επικεφαλής θα πρέπει να τα έχει ξεκαθαρίσει. Για να κάνεις καλά το καθήκον σου, πρέπει να μην είσαι όπως ένας ψευδο-επικεφαλής που κάνει κάποιο επιφανειακό έργο κι έπειτα νομίζει ότι έχει κάνει καλά το καθήκον του. Οι ψευδο-επικεφαλής είναι απρόσεκτοι και βιαστικοί στο έργο τους, δεν έχουν αίσθημα ευθύνης, δεν λύνουν τα προβλήματα όταν προκύπτουν και, όποιο έργο κι αν κάνουν, απλώς αγγίζουν την επιφάνεια και το προσεγγίζουν επιπόλαια· λένε μόνο μεγαλόστομα λόγια, ξεστομίζουν δόγματα και κενά λόγια, και ακολουθούν τις τυπικές διαδικασίες στο έργο τους. Γενικά, έτσι κάνουν έργο οι ψευδο-επικεφαλής. Παρόλο που σε σύγκριση με τους αντίχριστους δεν κάνουν τίποτε απροκάλυπτα κακό και δεν κάνουν σκοπίμως κακό, αν εξετάσεις την αποτελεσματικότητα του έργου τους, δικαίως θα τους χαρακτηρίσεις επιπόλαιους, ανθρώπους που δεν κουβαλάνε φορτίο, που είναι ανεύθυνοι και δεν έχουν καμία αφοσίωση απέναντι στο έργο τους.

Μόλις τώρα συναναστραφήκαμε πάνω στο γεγονός ότι οι ψευδο-επικεφαλής δεν κάνουν αληθινό έργο και δεν κατανοούν ούτε αντιλαμβάνονται την πρόοδο κάθε έργου. Σε ό,τι αφορά τα προβλήματα και τις δυσκολίες που προκύπτουν στο εκκλησιαστικό έργο, είναι επίσης γεγονός ότι οι ψευδο-επικεφαλής απλώς δεν δίνουν καμία σημασία ή ξεστομίζουν μόνο λίγο δόγμα και παπαγαλίζουν μερικά συνθήματα για να τα παραβλέψουν. Σε κάθε έργο, δεν θα τους δει ποτέ κανείς να έρχονται στον χώρο εργασίας για να προσπαθήσουν να το κατανοήσουν και να το παρακολουθήσουν. Δεν θα τους δει κανείς εκεί να συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια για να λύσουν τα προβλήματα, πόσο μάλλον θα τους δει εκεί να καθοδηγούν και να επιβλέπουν αυτοπροσώπως το έργο, αποτρέποντας τις παραλείψεις και τις αποκλίσεις. Αυτή είναι η πιο εμφανής εκδήλωση του επιπόλαιου τρόπου με τον οποίο εργάζονται οι ψευδο-επικεφαλής. Παρόλο που οι ψευδο-επικεφαλής σε αντίθεση με τους αντίχριστους δεν έχουν σκοπό να διαταράξουν και ν’ αναστατώσουν το έργο της εκκλησίας ούτε κάνουν ένα σωρό κακές πράξεις και εγκαθιδρύουν τα δικά τους ανεξάρτητα βασίλεια, οι διάφορες επιπόλαιες συμπεριφορές τους προκαλούν τεράστια κωλύματα στο έργο της εκκλησίας, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται συνεχώς διάφορα προβλήματα και να παραμένουν άλυτα. Αυτό έχει σοβαρό αντίκτυπο στην πρόοδο κάθε έργου της εκκλησίας και επηρεάζει τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού. Άραγε, δεν θα έπρεπε ν’ αποκλείονται τέτοιοι ψευδο-επικεφαλής; Οι ψευδο-επικεφαλής δεν μπορούν να κάνουν αληθινό έργο· ό,τι κάνουν ξεκινά δυναμικά αλλά στο τέλος αποδυναμώνεται. Παίζουν τον ρόλο εκείνου που κάνει την έναρξη μιας τελετής: Ψάλλουν συνθήματα και κηρύττουν δόγματα, κι όταν έχουν αναθέσει το έργο σε άλλους και έχουν κανονίσει ποιος θα είναι υπεύθυνος γι’ αυτό, έχουν τελειώσει τη δουλειά τους. Είναι σαν τα εκκωφαντικά μεγάφωνα που βρίσκει κάποιος σε επαρχιακές περιοχές της Κίνας· αυτήν την έκταση έχει ο ρόλος που παίζουν. Κάνουν μόνο λίγο προκαταρκτικό έργο· για το υπόλοιπο έργο, είναι άφαντοι. Όσο για συγκεκριμένες ερωτήσεις, όπως πώς προχωράει κάθε αντικείμενο του έργου, κατά πόσο συνάδει με τις αρχές και κατά πόσο είναι αποτελεσματικό, δεν ξέρουν τις απαντήσεις. Δεν αλληλεπιδρούν ποτέ σε βάθος με τις ομάδες της βάσης και δεν επισκέπτονται τον χώρο εργασίας για να κατανοήσουν και ν’ αντιληφθούν την πρόοδο και τις λεπτομέρειες κάθε επιμέρους έργου. Επομένως, οι ψευδο-επικεφαλής μπορεί να μην έχουν σκοπό να προκαλέσουν διαταράξεις και αναστάτωση ούτε να κάνουν διάφορες κακές πράξεις όσο υπηρετούν ως επικεφαλής, αλλά, στην πραγματικότητα, παραλύουν το έργο, καθυστερούν την πρόοδο κάθε έργου της εκκλησίας, και καθιστούν αδύνατο για τον εκλεκτό λαό του Θεού να κάνει καλά τα καθήκοντά του και ν’ αποκτήσει ζωή-είσοδο. Όταν εργάζονται μ’ αυτόν τον τρόπο, πώς θα ήταν δυνατόν να οδηγήσουν τον εκλεκτό λαό του Θεού στον ορθό δρόμο της πίστης στον Θεό; Αυτό δείχνει ότι οι ψευδο-επικεφαλής δεν κάνουν καθόλου αληθινό έργο. Αδυνατούν να παρακολουθήσουν το έργο για το οποίο θα έπρεπε να είναι υπεύθυνοι, αλλά και να παράσχουν καθοδήγηση και επίβλεψη προκειμένου να διασφαλίσουν ότι το εκκλησιαστικό έργο προχωράει κανονικά· αδυνατούν να επιτελέσουν τις προβλεπόμενες λειτουργίες των επικεφαλής και των εργατών, και δεν καταφέρνουν να δείξουν αφοσίωση ούτε να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους. Αυτό αποδεικνύει ότι οι ψευδο-επικεφαλής δεν είναι αφοσιωμένοι στον τρόπο με τον οποίο κάνουν τα καθήκοντά τους, ότι είναι απλώς επιπόλαιοι· εξαπατούν τόσο τον εκλεκτό λαό του Θεού όσο και τον ίδιο τον Θεό, και επηρεάζουν και παρακωλύουν την πραγματοποίηση του θελήματός Του. Αυτό το γεγονός είναι ορατό σε όλους. Ένας ψευδο-επικεφαλής μπορεί πραγματικά να μην είναι σε θέση ν’ αντεπεξέλθει στο έργο· μπορεί, επίσης, ν’ αποφεύγει το έργο του και να είναι σκοπίμως επιπόλαιος. Όπως και να ‘χει, παραμένει γεγονός ότι προκαλεί χάος στο εκκλησιαστικό έργο. Δεν σημειώνεται ούτε λίγη πρόοδος σε κάθε έργο της εκκλησίας και ένας σωρός από συσσωρευμένα προβλήματα παραμένει χωρίς να διευθετηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτό όχι μόνο επηρεάζει τη διάδοση του ευαγγελικού έργου, αλλά παρακωλύει σοβαρά και τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού. Αυτά τα γεγονότα αρκούν για ν’ αποδείξουν ότι οι ψευδο-επικεφαλής όχι μόνο δεν μπορούν να κάνουν αληθινό έργο, αλλά γίνονται και εμπόδιο στο έργο της διάδοσης του ευαγγελίου και παρακωλύουν την εκτέλεση του θελήματος του Θεού στην εκκλησία.

Οι ψευδο-επικεφαλής δεν κάνουν αληθινό έργο και δεν μπορούν να λύσουν αληθινά προβλήματα. Αυτό όχι μόνο καθυστερεί την πρόοδο του έργου και επηρεάζει τα αποτελέσματά του, αλλά προκαλεί και σοβαρές απώλειες στο έργο της εκκλησίας, λόγω της σπατάλης ανθρώπινου δυναμικού, υλικών πόρων και οικονομικών πόρων. Επομένως, οι ψευδο-επικεφαλής θα έπρεπε να παρέχουν αποζημίωση για τις οικονομικές απώλειες. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να παρέχουν αποζημίωση για τις απώλειες που προκαλούνται επειδή δεν κάνουν καλά το έργο τους, τότε κανείς δεν θα είναι πρόθυμος να γίνει επικεφαλής ή εργάτης». Τέτοιοι ανεύθυνοι άνθρωποι δεν έχουν τα προσόντα για να γίνουν επικεφαλής ή εργάτες. Όσοι δεν έχουν συνείδηση ή λογική είναι κακοί άνθρωποι· άραγε, δεν είναι πρόβλημα αν κακοί άνθρωποι θέλουν να γίνουν επικεφαλής και εργάτες; Εφόσον αρκετό από το έργο του οίκου του Θεού έχει να κάνει με οικονομικές δαπάνες, δεν είναι απαραίτητο να λογοδοτούν γι’ αυτές; Μήπως οι προσφορές του Θεού είναι κάτι που μπορούν να χαραμίζουν και να σπαταλούν οι άνθρωποι όπως θέλουν; Με ποιο δικαίωμα σπαταλούν οι επικεφαλής και οι εργάτες τις προσφορές του Θεού; Η οικονομική απώλεια πρέπει να αποζημιώνεται· αυτό είναι απολύτως φυσικό και δικαιολογημένο, και κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί. Για παράδειγμα, ας πούμε ότι μια δουλειά θα μπορούσε να ολοκληρωθεί από έναν άνθρωπο σ’ έναν μήνα. Αν χρειαστούν έξι μήνες για να ολοκληρωθεί αυτή η δουλειά, δεν συνιστούν απώλεια οι δαπάνες για τους υπόλοιπους πέντε μήνες; Θα σας δώσω ένα παράδειγμα σε σχέση με το κήρυγμα του ευαγγελίου. Ας υποθέσουμε ότι ένας άνθρωπος είναι πρόθυμος να διερευνήσει την αληθινή οδό και ότι πιθανότατα θα μπορούσε να κερδηθεί σε μόλις έναν μήνα, κι έπειτα θα έμπαινε στην εκκλησία, θα συνέχιζε να λαμβάνει πότισμα και παροχή, και σε διάστημα έξι μηνών θα μπορούσε να θέσει ένα θεμέλιο. Όμως, αν ο άνθρωπος που κηρύττει το ευαγγέλιο υιοθετήσει μια αμελή και επιπόλαια στάση απέναντι σ’ αυτό το ζήτημα, και οι επικεφαλής και οι εργάτες παραμελήσουν επίσης τις ευθύνες τους, και χρειαστεί τελικά ένα εξάμηνο για να κερδηθεί αυτός ο άνθρωπος, τότε αυτό το εξάμηνο δεν θα συνιστά απώλεια στη ζωή του; Αν έρθει αντιμέτωπος με τις μεγάλες συμφορές και δεν έχει ακόμα θέσει ένα θεμέλιο στην αληθινή οδό, θα βρεθεί σε κίνδυνο. Σ’ αυτήν την περίπτωση, δεν θα τον έχουν απογοητεύσει αυτοί οι άνθρωποι; Μια τέτοια απώλεια δεν μπορεί να υπολογιστεί σε χρήματα ή υλικά αγαθά. Αν καθυστερήσει κατά ένα εξάμηνο η κατανόηση της αλήθειας από μέρους αυτού του ανθρώπου, κι εκείνος αργήσει έναν χρόνο να θέσει ένα θεμέλιο και να ξεκινήσει να κάνει το καθήκον του, ποιος θ’ αναλάβει την ευθύνη γι’ αυτό; Μπορούν οι επικεφαλής και οι εργάτες ν’ αναλάβουν την ευθύνη γι’ αυτό; Κανείς δεν μπορεί ν’ αναλάβει την ευθύνη που καθυστέρησε η πορεία της ζωής κάποιου. Αφού κανείς δεν μπορεί ν’ αναλάβει αυτήν την ευθύνη, τι είναι σωστό να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες; Τέσσερις λέξεις: Να τα δίνεις όλα. Να τα δίνεις όλα για να κάνεις τι; Για να εκπληρώσεις τις ευθύνες σου, κάνοντας ό,τι μπορείς να δεις με τα δικά σου μάτια, ό,τι μπορείς να σκεφτείς με το δικό σου μυαλό και ό,τι μπορείς να πετύχεις με το δικό σου επίπεδο. Αυτό σημαίνει να τα δίνεις όλα, αυτό σημαίνει να είσαι αφοσιωμένος και υπεύθυνος, και αυτή είναι η ευθύνη που θα πρέπει να εκπληρώνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες δεν αντιμετωπίζουν το κήρυγμα του ευαγγελίου ως σοβαρό ζήτημα. Σκέφτονται: «Οι αμνοί του Θεού θ’ ακούσουν τη φωνή του Θεού. Όποιος διερευνά και αποδέχεται θα λάβει ευλογίες· όποιος δεν διερευνά και δεν αποδέχεται δεν θα λάβει ευλογίες και αξίζει να πεθάνει σε μια συμφορά!» Οι ψευδο-επικεφαλής δεν λαμβάνουν καθόλου υπόψη τις προθέσεις του Θεού και δεν κουβαλάνε κανένα φορτίο για το ευαγγελικό έργο· επίσης, δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη για τους νεοφώτιστους που μόλις έχουν εισέλθει στην εκκλησία, και δεν παίρνουν στα σοβαρά τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού. Εστιάζουν μονίμως στην απόλαυση των οφελών της θέσης τους. Όσοι άνθρωποι κι αν διερευνούν την αληθινή οδό, εκείνοι δεν νιώθουν καμία ανησυχία, αλλά πάντα η νοοτροπία τους είναι απλώς να τα κουτσοβολεύουν, ενεργώντας σαν τέως αυτοκράτορες ή σαν αξιωματούχοι. Όσο κρίσιμο ή επείγον κι αν είναι το έργο, εκείνοι δεν εμφανίζονται ποτέ επιτόπου, δεν ρωτάνε για την κατάσταση του έργου ούτε την κατανοούν, ενώ δεν παρακολουθούν το έργο λύνοντας προβλήματα. Απλώς αναθέτουν εργασίες και νομίζουν ότι η δουλειά τους έχει ολοκληρωθεί στην εντέλεια· πιστεύουν ότι αυτό σημαίνει πως κάνουν έργο. Δεν δείχνει αυτό ότι είναι επιπόλαιοι; Δεν δείχνει αυτό ότι εξαπατούν τόσο τους ανωτέρους τους όσο και τους υφισταμένους τους; Άραγε, τέτοιοι επικεφαλής και εργάτες είναι κατάλληλοι για να χρησιμοποιηθούν από τον Θεό; Δεν είναι ακριβώς σαν τους αξιωματούχους του μεγάλου κόκκινου δράκοντα; Σκέφτονται το εξής: «Το να είναι κανείς επικεφαλής ή εργάτης είναι ακριβώς σαν να κατέχει ένα αξίωμα και θα πρέπει ν’ απολαμβάνει τα προνόμια αυτής της θέσης. Αυτό το αξίωμα μού δίνει αυτό το προνόμιο και με απαλλάσσει από την υποχρέωση να είμαι παρών για όλα τα ζητήματα. Θα ήταν πολύ κουραστικό, πολύ υποτιμητικό να ήμουν πάντα παρών επιτόπου για να παρακολουθώ το έργο και να κατανοώ την κατάσταση! Δεν μπορώ να υποστώ τέτοια κούραση!» Έτσι ακριβώς εργάζονται οι ψευδο-επικεφαλής και οι ψευδο-εργάτες: τους ενδιαφέρει μόνο να ενδίδουν στις ανέσεις και ν’ απολαμβάνουν τα προνόμια της θέσης, χωρίς να κάνουν καθόλου αληθινό έργο, και δεν έχουν καθόλου συνείδηση ούτε λογική. Τέτοια παράσιτα θα πρέπει πραγματικά ν’ αποκλείονται, και ακόμη κι αν τιμωρηθούν, το αξίζουν! Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες, παρά το γεγονός ότι κάνουν εκκλησιαστικό έργο για πολλά χρόνια, δεν ξέρουν πώς να κηρύξουν το ευαγγέλιο, πόσο μάλλον να καταθέσουν μαρτυρία. Αν τους ζητήσεις να συναναστραφούν πάνω σε όλες τις αλήθειες που αφορούν τα οράματα του έργου του Θεού σε δυνητικούς αποδέκτες του ευαγγελίου, δεν είναι ικανοί να το κάνουν. Όταν τους ρωτάς: «Έχεις καταβάλει ποτέ προσπάθεια να εφοδιαστείς με την αλήθεια των οραμάτων;» οι ψευδο-επικεφαλής συλλογίζονται: «Γιατί πρέπει να καταβάλω τέτοια προσπάθεια; Αφού έχω τόσο υψηλή θέση, αυτή η εργασία δεν είναι για μένα· υπάρχουν πολλοί άλλοι να το κάνουν». Πείτε Μου, τι σόι πλάσματα είναι; Παρόλο που έχουν κάνει εκκλησιαστικό έργο για πολλά χρόνια, δεν ξέρουν πώς να κηρύξουν το ευαγγέλιο. Και σε ό,τι αφορά την κατάθεση μαρτυρίας, πρέπει να βρουν έναν κήρυκα του ευαγγελίου να το κάνει γι’ αυτούς. Αν, ως επικεφαλής και εργάτης, δεν μπορείς να κηρύξεις το ευαγγέλιο, να καταθέσεις μαρτυρία ή να συναναστραφείς με τους ανθρώπους πάνω στις αλήθειες που αφορούν τα οράματα, τότε τι μπορείς να κάνεις; Ποιες είναι οι ευθύνες σου; Τις έχεις εκπληρώσει; Μήπως απλώς τα βγάζεις πέρα με ό,τι έχεις ήδη; Τι είναι αυτό που έχεις; Ποιος σου έδωσε την άδεια να τα βγάζεις πέρα με ό,τι έχεις ήδη; Κάποιοι επιβλέποντες της ευαγγελικής ομάδας δεν έχουν ποτέ παρατηρήσει και ακούσει άλλους να κηρύττουν το ευαγγέλιο. Δεν τους ενδιαφέρει ν’ ακούσουν· δεν μπορούν να μπουν στον κόπο, το θεωρούν μεγάλο μπελά και δεν έχουν την υπομονή. Είναι επικεφαλής άρα, σε περίπτωση που δεν το ξέρατε, αξιωματούχοι και τίποτα λιγότερο κι επομένως δεν κάνουν αυτές τις συγκεκριμένες εργασίες· βάζουν τους αδελφούς και τις αδελφές να τις κάνουν. Ας υποθέσουμε ότι κάποιοι εργάτες του ευαγγελίου συναντούν έναν άνθρωπο υψηλού επιπέδου που προσεγγίζει τα πάντα με σοβαρότητα και που επιθυμεί να κατανοήσει κάποιες συγκεκριμένες αλήθειες σε σχέση με τα οράματα. Οι εργάτες του ευαγγελίου δεν μπορούν να συναναστραφούν με απόλυτη σαφήνεια, οπότε ζητούν από τους επικεφαλής τους να το κάνουν. Οι επικεφαλής χάνουν τα λόγια τους, και μάλιστα καταφεύγουν σε δικαιολογίες, λέγοντας: «Δεν έχω κάνει ποτέ εγώ ο ίδιος αυτό το έργο. Πηγαίνετε εσείς να το κάνετε· εγώ θα σας υποστηρίξω. Αν προκύψουν προβλήματα, θα σας βοηθήσω να τα λύσετε· σας υποστηρίζω. Μην ανησυχείτε. Τι έχετε να φοβηθείτε, όταν έχουμε τον Θεό; Όταν κάποιος αναζητεί την αληθινή οδό, μπορείτε να καταθέσετε μαρτυρία ή να συναναστραφείτε πάνω στις αλήθειες των οραμάτων. Εγώ είμαι υπεύθυνος μόνο για τη συναναστροφή πάνω στις αλήθειες της ζωής-εισόδου. Το έργο της κατάθεσης μαρτυρίας είναι το δικό σας βαρύ φορτίο· μη βασίζεστε σ’ εμένα». Κάθε φορά που έρχεται η καίρια στιγμή της κατάθεσης μαρτυρίας κατά την κήρυξη του ευαγγελίου, εκείνοι κρύβονται. Ξέρουν καλά ότι τους λείπει η αλήθεια. Γιατί, λοιπόν, δεν κάνουν μια προσπάθεια να εφοδιαστούν μ’ αυτήν; Εφόσον γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν έχουν την αλήθεια, γιατί πασχίζουν μονίμως τόσο απεγνωσμένα να γίνουν επικεφαλής; Δεν έχουν κανένα απολύτως ταλέντο, κι ωστόσο έχουν το θράσος ν’ αναλάβουν οποιονδήποτε επίσημο ρόλο —θ’ αναλάμβαναν ακόμα και τον ρόλο του αυτοκράτορα, αν τους άφηνες. Είναι υπερβολικά ξεδιάντροποι! Σε όποιο επίπεδο ηγεσίας κι αν βρίσκονται, δεν μπορούν να κάνουν αληθινό έργο, κι ωστόσο τολμούν ν’ απολαμβάνουν τα προνόμια της θέσης χωρίς να νιώθουν τύψεις συνείδησης. Άραγε, δεν είναι εντελώς ξεδιάντροποι; Αν σου είχε ζητηθεί να μιλήσεις σε μια ξένη γλώσσα, θα ήταν κατανοητό να μην μπορούσες· αλλά θα έπρεπε να μπορείς να συναναστραφείς πάνω στις αλήθειες των οραμάτων και στις προθέσεις του Θεού στη μητρική σου γλώσσα, έτσι δεν είναι; Οι άνθρωποι που πιστεύουν μόλις τρία με πέντε χρόνια ίσως δικαιολογούνται να μην μπορούν να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια. Όμως, κάποιοι πιστεύουν στον Θεό εδώ και σχεδόν 20 χρόνια και περιέργως ακόμα δεν μπορούν να συναναστραφούν πάνω στις αλήθειες που σχετίζονται με τα οράματα· δεν είναι άχρηστοι αυτοί οι άνθρωποι; Δεν είναι χαμένα κορμιά; Εκπλήσσομαι όταν ακούω ότι κάποιος πιστεύει στον Θεό πολλά χρόνια κι ωστόσο δεν ξέρει πώς να συναναστραφεί πάνω στις αλήθειες που αφορούν τα οράματα. Τι νιώθετε όλοι εσείς όταν το ακούτε αυτό; Δεν είναι αδιανόητο; Πώς έκαναν όλοι αυτοί το έργο τους όλα αυτά τα χρόνια; Όταν τους ζητείται να παράσχουν καθοδήγηση για τη σύνθεση μουσικής, δεν ξέρουν πώς να το κάνουν και λένε ότι αυτό το εξειδικευμένο πεδίο είναι πολύ δύσκολο, ότι δεν είναι κάτι που μπορεί να κατανοήσει ο μέσος άνθρωπος. Όταν τους ζητείται να παράσχουν καθοδήγηση στο έργο της δημιουργίας τέχνης ή στο έργο παραγωγής ταινιών, ισχυρίζονται ότι αυτές οι δουλειές απαιτούν πολύ υψηλό επίπεδο τεχνικών δεξιοτήτων. Όταν τους ζητείται να συγγράψουν άρθρα βιωματικής μαρτυρίας, λένε ότι έχουν πολύ χαμηλό μορφωτικό επίπεδο και ότι δεν ξέρουν πώς να τα συγγράψουν, ότι δεν έχουν εκπαιδευτεί ποτέ σ’ αυτό. Τέτοιου είδους δουλειές συγχωρείται να μην μπορούν να τις εκτελέσουν, αλλά το ευαγγελικό έργο είναι εγγενές κομμάτι του καθήκοντός τους. Δεν θα μπορούσαν να είναι πιο εξοικειωμένοι μ’ αυτό το έργο· άραγε, δεν θα έπρεπε να είναι εύκολο γι’ αυτούς; Η πιο σημαντική πτυχή της συναναστροφής πάνω στις αλήθειες που αφορούν τα οράματα είναι η ξεκάθαρη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια των τριών σταδίων του έργου. Αρχικά, οι άνθρωποι δεν έχουν πολλή εμπειρία σ’ αυτό και μπορεί να μη συναναστρέφονται τόσο καλά, αλλά εκπαιδεύονται με τον καιρό και γίνονται καλύτεροι στη συναναστροφή όσο συνεχίζουν να το κάνουν, έτσι ώστε να μπορούν να μιλήσουν με δομημένο τρόπο, με ακριβή και σαφή γλώσσα και με ωραία διατύπωση. Δεν είναι αυτός ένας συγκεκριμένος τομέας εξειδικευμένου έργου που θα έπρεπε να έχουν τελειοποιήσει οι επικεφαλής; Δεν είναι σαν να προσπαθεί κανείς να κάνει τον γάιδαρο να πετάξει, έτσι δεν είναι; (Όχι.) Όμως, αυτοί οι ψευδο-επικεφαλής δεν είναι ικανοί να κάνουν ούτε αυτό το λίγο έργο. Κι ωστόσο, εξακολουθούν να υπηρετούν ως επικεφαλής. Τι δουλειά έχουν να βρίσκονται ακόμα σ’ αυτήν τη θέση; Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Είμαι ένας άνθρωπος με μπερδεμένη και θολή σκέψη, δεν έχω λογική και δεν τα καταφέρνω πολύ καλά να μιλάω για τις αλήθειες που αφορούν τα οράματα». Εφόσον έχουν έτσι τα πράγματα, μήπως μπορείς να εντοπίζεις και να λύνεις τις διάφορες παραλείψεις και αποκλίσεις που προκύπτουν στο ευαγγελικό έργο; Αν δεν μπορείς να τις εντοπίζεις, τότε σίγουρα δεν μπορείς ούτε να τις λύνεις. Όταν ψευδο-επικεφαλής είναι αρμόδιοι για το ευαγγελικό έργο, δεν παίζουν κανέναν ρόλο στην επιθεώρηση ή την επίβλεψη του έργου· απλώς αφήνουν τους υφισταμένους τους να κάνουν ό,τι τους αρέσει, κι έτσι ο οποιοσδήποτε μπορεί να ενεργεί όπως θέλει και να κηρύττει σε όποιον θέλει. Δεν εφαρμόζεται καμία απολύτως αρχή ούτε κανένα πρότυπο. Κάποιοι άνθρωποι ενεργούν αυτοβούλως, δεν έχουν λογική και ιδίως αρχές όταν ενεργούν, και διαπράττουν παραπτώματα από απροσεξία. Οι ψευδο-επικεφαλής αδυνατούν εντελώς να εντοπίσουν και ν’ αναγνωρίσουν αυτά τα ζητήματα.

Λέγεται ότι στη Νότια Αμερική και στην Αφρική κάποιοι φτωχοί άνθρωποι ενσωματώθηκαν στο ποίμνιο μέσω του ευαγγελικού έργου. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν σταθερό εισόδημα, και ακόμη και η εξασφάλιση επαρκούς τροφής και η επιβίωση είναι πρόβλημα γι’ αυτούς. Τι θα πρέπει να γίνει, λοιπόν; Κάποιοι επικεφαλής είπαν: «Είναι πρόθεση του Θεού να σώσει την ανθρωπότητα και, για να σωθεί κάποιος, πρέπει πρώτα να έχει αρκετή τροφή, έτσι δεν είναι; Δεν θα έπρεπε, λοιπόν, ο οίκος του Θεού να παράσχει ανακούφιση; Αν πιστεύουν στον Θεό, μπορούμε να τους διανείμουμε μερικά βιβλία με τα λόγια του Θεού. Δεν έχουν υπολογιστές ούτε τηλέφωνα. Τι πρέπει να κάνουμε, λοιπόν, αν ζητήσουν να κάνουν καθήκοντα; Κάντε κάποιες ερωτήσεις, δείτε αν είναι ειλικρινά πρόθυμοι να κάνουν καθήκοντα». Μέσω των ερωτημάτων, διαπιστώθηκε ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν χρήματα εκείνη τη στιγμή, αλλά αν είχαν χρήματα και μπορούσαν να χορτάσουν την πείνα τους, θα ήταν πρόθυμοι να βγουν έξω και να κηρύξουν το ευαγγέλιο και να κάνουν το καθήκον τους. Οι επικεφαλής, αφού κατανόησαν αυτές τις συνθήκες, άρχισαν να διανέμουν κονδύλια αρωγής, εκδίδοντάς τα κάθε μήνα. Η τροφή και η στέγη, κι ακόμα και τα τέλη σύνδεσης στο διαδίκτυο και η αγορά τηλεφώνων, υπολογιστών και άλλου εξοπλισμού γι’ αυτούς τους ανθρώπους πληρώθηκαν όλα με τα χρήματα του οίκου του Θεού. Η διανομή χρημάτων σ’ αυτούς τους ανθρώπους δεν στόχευε στη διάδοση του ευαγγελικού έργου, αλλά στην παροχή ανακούφισης για την επιβίωσή τους. Άραγε, ήταν αυτό σύμφωνο με τις αρχές; (Όχι, δεν ήταν.) Μήπως έχει ορίσει ο οίκος του Θεού τον κανόνα, όταν κηρύττεται το ευαγγέλιο και απαντώνται φτωχοί άνθρωποι χωρίς μέσα διαβίωσης, να τους δίνεται βοήθεια εφόσον μπορούν ν’ αποδεχθούν αυτό το στάδιο του έργου; Μήπως υπάρχει μια τέτοια αρχή; (Όχι.) Τότε, με βάση ποια αρχή τούς διένειμαν κονδύλια αρωγής αυτοί οι επικεφαλής; Μήπως το έκαναν επειδή νόμιζαν ότι ο οίκος του Θεού είχε χρήματα που δεν ήξερε πού να δαπανήσει ή μήπως το έκαναν επειδή θεώρησαν πολύ αξιολύπητους αυτούς τους ανθρώπους ή επειδή ήλπιζαν ότι αυτοί οι άνθρωποι θα βοηθούσαν στη διάδοση του ευαγγελίου; Ποια ακριβώς ήταν η πρόθεσή τους; Τι προσπαθούσαν να πετύχουν; Έδειξαν μεγάλο ενθουσιασμό για ό,τι είχε να κάνει με τη διανομή τηλεφώνων, υπολογιστών και δαπανών διαβίωσης· απολάμβαναν την ενασχόληση μ’ ένα τέτοιο έργο που παρέχει προνόμια σε άλλους, καθώς τους έδινε τη δυνατότητα να κερδίσουν την εύνοια αυτών των ανθρώπων και να τους πάρουν με το μέρος τους. Ήταν δοσμένοι σ’ αυτές τις εργασίες, προχωρώντας όλο και περισσότερο, χωρίς ίχνος ντροπής. Αυτό είναι χρήση των χρημάτων του Θεού για να κερδίσουν την εύνοια των ανθρώπων και να εξαγοράσουν την αγάπη τους. Στην πραγματικότητα, αυτοί οι φτωχοί δεν πίστευαν αληθινά στον Θεό· απλώς προσπαθούσαν να γεμίσουν το στομάχι τους και να βρουν έναν τρόπο να επιβιώσουν. Αυτοί οι άνθρωποι δεν επεδίωκαν ν’ αποκτήσουν την αλήθεια ούτε να σωθούν. Άραγε, ο Θεός θα έσωζε αυτούς τους ανθρώπους; Κάποιοι, ακόμη κι αν ήταν πρόθυμοι να κάνουν ένα καθήκον, δεν ήταν ειλικρινείς, αλλά το κίνητρό τους ήταν η επιθυμία ν’ αποκτήσουν τηλέφωνα, υπολογιστές και ανέσεις στη ζωή τους. Όμως, οι ψευδο-επικεφαλής δεν νοιάστηκαν γι’ αυτό· εφόσον κάποιος ήταν πρόθυμος να κάνει ένα καθήκον, εκείνοι τον φρόντισαν, παρέχοντάς του χρήματα όχι μόνο για στέγη και τροφή, αλλά και για ν’ αγοράσει υπολογιστή, τηλέφωνο και άλλον εξοπλισμό. Αλλά αποδείχθηκε ότι αυτοί οι άνθρωποι έκαναν τα καθήκοντά τους χωρίς να πετύχουν κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Άραγε, οι ψευδο-επικεφαλής δεν σπαταλούσαν απλώς χρήματα; Δεν χρησιμοποιούσαν τα χρήματα του οίκου του Θεού για να δείξουν τη γενναιοδωρία τους; (Ναι.) Είναι αυτό το έργο που θα πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες; (Όχι.) Δεν ήταν ψευδο-επικεφαλής αυτοί; Οι ψευδο-επικεφαλής θέλουν να παριστάνουν ότι έχουν καλοσύνη και αγαθοσύνη, και ότι είναι καλόκαρδοι. Αν θέλεις να δείξεις ότι είσαι καλόκαρδος, κανένα πρόβλημα. Απλώς χρησιμοποίησε τα δικά σου χρήματα! Αν δεν έχουν ρούχα, βγάλε τα δικά σου και δώσ’ τους τα· μη δαπανάς τις προσφορές του Θεού! Οι προσφορές του Θεού προορίζονται για το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου, όχι για τη διανομή επιδομάτων πρόνοιας, και σίγουρα όχι για την παροχή βοήθειας στους φτωχούς. Ο οίκος του Θεού δεν είναι ίδρυμα κοινωνικής πρόνοιας. Οι ψευδο-επικεφαλής δεν είναι ικανοί να κάνουν αληθινό έργο και είναι ακόμα λιγότερο ικανοί να παρέχουν την αλήθεια ή τη ζωή. Εστιάζουν μόνο στο να χρησιμοποιούν τις προσφορές του Θεού για να διανέμουν επιδόματα πρόνοιας, προκειμένου να κερδίσουν την εύνοια των ανθρώπων, και να διατηρήσουν τη φήμη και τη θέση τους. Είναι ξεδιάντροποι σκορποχέρηδες, έτσι δεν είναι; Αν ανακαλυφθούν τέτοιοι ψευδο-επικεφαλής, μπορεί κανείς να τους εκθέσει και να τους σταματήσει εγκαίρως; Κανείς δεν όρθωσε το ανάστημά του για να τους σταματήσει. Αν ο Άνωθεν δεν το είχε ανακαλύψει και δεν το είχε σταματήσει, δεν θα είχε μπει ποτέ τέλος στην πρακτική της χρήσης των χρημάτων του Θεού για την παροχή επιδομάτων στους ανθρώπους. Αυτοί οι φτωχοί απλώνουν το χέρι ολοένα και περισσότερο, θέλουν πάντα περισσότερα. Είναι ακόρεστοι· όσα κι αν τους δώσεις, δεν είναι ποτέ αρκετά. Όσοι πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό μπορούν ν’ αφήσουν πίσω τις οικογένειες και τις καριέρες τους για να κάνουν το καθήκον τους προκειμένου να σωθούν, και ακόμη κι αν αντιμετωπίσουν δυσκολίες στη ζωή, μπορούν να βρουν τρόπους να τις λύσουν μόνοι τους, χωρίς να απαιτούν διαρκώς πράγματα από τον οίκο του Θεού. Λύνουν ό,τι μπορούν μόνοι τους, και για ό,τι δεν μπορούν να λύσουν, προσεύχονται στον Θεό και βασίζονται στην πίστη τους για να το βιώσουν. Όσοι ζητιανεύουν διαρκώς από τον Θεό, περιμένοντας από τον οίκο του Θεού να καλύπτει τις δαπάνες διαβίωσής τους και να τους συντηρεί, δεν έχουν καθόλου λογική! Παρόλο που δεν θέλουν να κάνουν κανένα καθήκον, επιθυμούν ν’ απολαμβάνουν τη ζωή· το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι ν’ απλώνουν το χέρι τους για να απαιτούν πράγματα από τον οίκο του Θεού, κι ακόμη και τότε, δεν είναι ποτέ αρκετό. Δεν είναι επαίτες; Και οι ψευδο-επικεφαλής— αυτοί οι ηλίθιοι— απλώς συνέχιζαν να δίνουν επιδόματα, χωρίς σταματημό, ικανοποιώντας διαρκώς τους ανθρώπους για να κερδίσουν την ευγνωμοσύνη τους, και μάλιστα πίστευαν ότι αυτές οι ενέργειες δοξάζουν τον Θεό. Από αυτά τα πράγματα αντλούν την περισσότερη ευχαρίστηση οι ψευδο-επικεφαλής. Υπάρχει, λοιπόν, κανείς που μπορεί να εντοπίσει αυτά τα ζητήματα, που μπορεί να διακρίνει την ουσία αυτών των προβλημάτων; Οι περισσότεροι επικεφαλής κάνουν τα στραβά μάτια και σκέφτονται: «Σε κάθε περίπτωση, δεν είμαι εγώ αρμόδιος για το ευαγγελικό έργο. Γιατί να ενδιαφερθώ γι’ αυτά τα πράγματα; Δεν δαπανώνται τα δικά μου χρήματα. Εφόσον δεν βάζει κανείς χέρι στη δική μου τσέπη, δεν υπάρχει πρόβλημα. Μπορείτε να τα δώσετε σε όποιον θέλετε. Τι σχέση έχει αυτό μ’ εμένα; Δεν είναι ότι τα χρήματα καταλήγουν στο δικό μου πορτοφόλι». Υπάρχουν γύρω μας πολλοί τέτοιοι ανεύθυνοι άνθρωποι. Πόσοι, όμως, μπορούν να υποστηρίξουν το έργο του Θεού;

Πλέον, το ευαγγελικό έργο έχει δρομολογηθεί καθολικά στο εξωτερικό. Κάποιες χώρες έχουν περισσότερους ανθρώπους που μπορούν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια, ενώ άλλες έχουν πληθυσμούς χαμηλότερου επιπέδου, με αποτέλεσμα να είναι λιγότεροι εκείνοι που μπορούν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια. Σε κάποιες χώρες δεν υπάρχει ελευθερία της πίστης, με αποτέλεσμα να υπάρχει έντονη αντίσταση στην αληθινή οδό και στο έργο του Θεού, και να μην είναι πολλοί οι άνθρωποι που μπορούν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια. Επιπλέον, οι πληθυσμοί κάποιων χωρών είναι πολύ οπισθοδρομικοί και τόσο χαμηλού επιπέδου που δεν μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια όσο κι αν συναναστραφεί κανείς πάνω σ’ αυτήν, και φαίνεται ότι οι άνθρωποι σ’ αυτές τις χώρες υστερούν στην αλήθεια. Το ευαγγέλιο δεν πρέπει να κηρύττεται σε τέτοια μέρη. Ωστόσο, εκείνοι που κηρύττουν το ευαγγέλιο αδυνατούν να διακρίνουν την ουσία του προβλήματος· δεν κηρύττουν σ’ εκείνους που μπορούν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια, αλλά επιμένουν ν’ αναζητούν τις δύσκολες περιπτώσεις ενώ αγνοούν τις ευκολότερες. Δεν κηρύττουν σε μέρη όπου έχει ήδη διαδοθεί το ευαγγελικό έργο και όπου είναι εύκολο να κηρύξουν. Αντιθέτως, επιμένουν να κηρύττουν το ευαγγέλιο σ’ αυτά τα φτωχά και οπισθοδρομικά μέρη, να κηρύττουν στις ομάδες των ανθρώπων με το χειρότερο επίπεδο, που δεν μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια, και στις εθνοτικές ομάδες με τις πιο αυστηρές θρησκευτικές αντιλήψεις και τη μεγαλύτερη αντίσταση απέναντι στον Θεό. Δεν είναι απόκλιση αυτό; Ας πάρουμε για παράδειγμα τον Ιουδαϊσμό και κάποιες βαθιά ριζωμένες ρατσιστικές θρησκείες που αντιμετωπίζουν τον Χριστιανισμό σαν εχθρό, και μάλιστα τον διώκουν. Στην περίπτωση τέτοιων χωρών και τέτοιων εθνοτικών ομάδων, πολύ απλά το ευαγγέλιο δεν πρέπει να κηρύττεται. Γιατί όχι; Επειδή το κήρυγμα του ευαγγελίου είναι μάταιο. Ακόμη κι αν διαθέσεις όλο το ανθρώπινο δυναμικό, όλους τους οικονομικούς και υλικούς πόρους, μπορεί να περάσουν τρία, πέντε ή ακόμα και δέκα χρόνια χωρίς να δεις σημαντικά αποτελέσματα. Μ’ αυτό το δεδομένο, τι μπορεί να γίνει; Αρχικά, αν κάποιος είναι αφελής, μπορεί να το προσπαθήσει· όταν, όμως, δει ξεκάθαρα τις συνθήκες —δηλαδή ότι αν κηρύξει με μεγάλο κόστος το ευαγγέλιο σ’ αυτούς τους ανθρώπους, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι στο τέλος αυτό θα αποφέρει καλά αποτελέσματα— πρέπει να επιλέξει ένα άλλο μονοπάτι, ένα μονοπάτι που μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Δεν θα έπρεπε να το διακρίνουν αυτό οι επικεφαλής και οι εργάτες; (Ναι.) Όμως, οι ψευδο-επικεφαλής δεν το κατανοούν αυτό. Όταν πρέπει ν’ αποφασιστεί από πού ν’ αρχίσει η διάδοση του ευαγγελίου στο εξωτερικό, κάποιοι λένε: «Ν’ αρχίσει από το Ισραήλ. Αφού το Ισραήλ ήταν η βάση για τα δύο πρώτα στάδια του έργου του Θεού, θα πρέπει να κηρύξουμε εκεί. Όσο δύσκολο κι αν είναι, πρέπει να επιμείνουμε να κηρύξουμε σ’ αυτούς». Ωστόσο, μετά από πολύ καιρό κηρύγματος, δεν υπάρχουν σημαντικά αποτελέσματα, κι αυτό οδηγεί σε απογοήτευση. Τι θα πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής εκείνη τη στιγμή; Ένας επικεφαλής που έχει επίπεδο και κουβαλάει κάποιο φορτίο θα έλεγε: «Κηρύττουμε το ευαγγέλιο χωρίς αρχές· δεν ξέρουμε πώς να πάμε με το ρεύμα, αλλά απλώς βλέπουμε τα πράγματα με βάση τις δικές μας φαντασιοκοπίες. Είμαστε πολύ αφελείς! Δεν περιμέναμε τέτοια ανοησία, τέτοιο πείσμα και τέτοιο παραλογισμό από αυτούς τους ανθρώπους. Νομίζαμε ότι επειδή πιστεύουν στον Θεό εδώ και χιλιάδες χρόνια, θα ήταν οι πρώτοι που θ’ άκουγαν το ευαγγέλιο του Θεού, αλλά κάναμε λάθος· είναι εντελώς παράλογοι! Στην πραγματικότητα, όταν ο Θεός έκανε το έργο της λύτρωσης, είχε ήδη εγκαταλείψει την προσπάθεια σ’ αυτούς. Αν επιστρέφαμε τώρα και κηρύτταμε σ’ αυτούς, θα καταβάλλαμε άκαρπη προσπάθεια· θα εργαζόμασταν μάταια και θα ενεργούσαμε ανόητα. Έχουμε παρερμηνεύσει τις προθέσεις του Θεού. Ο Θεός δεν εργάζεται σ’ αυτό το ζήτημα. Με ποια μέσα, λοιπόν, μπορούμε να το κάνουμε εμείς οι άνθρωποι; Κάναμε μια απόπειρα, αλλά όσο κι αν κηρύττουμε, εκείνοι δεν αποδέχονται την αληθινή οδό. Θα πρέπει προς το παρόν να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια, να τους κάνουμε στην άκρη και να μην τους δώσουμε σημασία. Αν υπάρχουν άνθρωποι που είναι πρόθυμοι ν’ αναζητήσουν, τότε θα τους καλωσορίσουμε και θα τους καταθέσουμε μαρτυρία για το έργο του Θεού. Αν δεν υπάρχουν άνθρωποι που αναζητούν, τότε δεν υπάρχει λόγος να ψάξουμε εμείς ενεργά να τους βρούμε». Άραγε, δεν είναι αυτή μια αρχή για το κήρυγμα του ευαγγελίου; (Ναι.) Οπότε, μπορεί ένας ψευδο-επικεφαλής να τηρεί τις αρχές; (Όχι.) Οι ψευδο-επικεφαλής έχουν χαμηλό επίπεδο και δεν μπορούν να διακρίνουν την ουσία του ζητήματος· θα πουν: «Ο Θεός έχει πει ότι οι Ισραηλίτες είναι ο εκλεκτός λαός Του. Δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να τους εγκαταλείψουμε. Πρέπει να έχουν προτεραιότητα· πρέπει να κηρύξουμε πρώτα σ’ αυτούς, προτού κηρύξουμε στους ανθρώπους άλλων χωρών. Πόσο ένδοξο θα ήταν αν καταφέρναμε να διαδώσουμε το έργο του Θεού στο Ισραήλ! Ο Θεός έφερε τη δόξα από το Ισραήλ στην Ανατολή, κι εμείς πρέπει να μεταφέρουμε ξανά αυτήν τη δόξα από την Ανατολή στο Ισραήλ και να κάνουμε τους ανθρώπους να δουν ότι ο Θεός επέστρεψε!» Αυτό, άραγε, δεν είναι απλώς και μόνο ένα σύνθημα; Συνάδει με τα γεγονότα; Αυτό θα έλεγαν όσοι δεν έχουν πνευματική κατανόηση. Και τι γίνεται μ’ εκείνους τους ψευδο-επικεφαλής που δεν κάνουν αληθινό έργο; Δεν δίνουν σημασία σ’ αυτά τα πράγματα. Οι άνθρωποι που κηρύττουν το ευαγγέλιο έχουν προβληματιστεί για πολύ καιρό πάνω σ’ αυτό το ζήτημα, έχουν διχαστεί ανάμεσα στη σκέψη να εγκαταλείψουν την προσπάθεια και να συνεχίσουν να κηρύττουν, και δεν είναι σίγουροι πώς ν’ ασκηθούν. Οι ψευδο-επικεφαλής αγνοούν εντελώς ότι αυτό είναι πρόβλημα. Όταν βλέπουν αυτούς τους ανθρώπους ν’ ανησυχούν που δεν έχουν ένα μονοπάτι, λένε: «Γιατί ανησυχείς; Έχουμε την αλήθεια και τη βιωματική μαρτυρία· απλώς πήγαινε να τους τα κηρύξεις!» Κάποιος λέει: «Δεν καταλαβαίνεις· είναι πραγματικά δύσκολο να κηρύξει κανείς σ’ αυτούς τους ανθρώπους». Όταν προκύπτουν σημαντικά ζητήματα στο έργο που πρέπει να λυθούν από τους επικεφαλής, οι επικεφαλής και πάλι μόνο φωνάζουν συνθήματα και ξεστομίζουν κενά λόγια. Είναι αυτή η συμπεριφορά που αναμένεται από τους επικεφαλής; Όταν κάποιος τους ρωτά κατά πόσο θα πρέπει να γίνεται κήρυγμα σε τέτοιους δυνητικούς αποδέκτες του ευαγγελίου, εκείνοι λένε: «Σε όλους πρέπει να γίνεται κήρυγμα, ιδίως στους Ισραηλίτες· σ’ εκείνους πρέπει οπωσδήποτε να γίνεται κήρυγμα». Ακούτε κάποιο πρόβλημα σ’ αυτά τα λόγια; Άραγε, ξέρουν ότι αυτό είναι απόκλιση, ένα σφάλμα στο ευαγγελικό έργο που πρέπει να χειριστούν εκείνοι; Αυτοί οι άχρηστοι δεν το ξέρουν, κι εξακολουθούν να ξεστομίζουν λόγια που ακούγονται μεγαλειώδη και να φωνάζουν συνθήματα· είναι πραγματικά άχρηστα σκουπίδια! Κι ωστόσο, νομίζουν ότι είναι οξυδερκείς, και ότι έχουν επίπεδο και είναι έξυπνοι. Δεν έχουν καν επίγνωση ότι έχει προκύψει ένα τόσο μεγάλο σφάλμα και μια τόσο σοβαρή απόκλιση στο έργο· μπορούν έστω να προσπαθήσουν να λύσουν το πρόβλημα; Αυτό είναι ακόμα λιγότερο πιθανό. Όλοι όσοι κηρύττουν το ευαγγέλιο έχουν τρελαθεί από την ανησυχία· το ευαγγελικό έργο έχει επηρεαστεί αρνητικά, έχει παρακωλυθεί και δεν μπορεί να προχωρήσει ομαλά, και περιέργως οι ψευδο-επικεφαλής δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για την απόκλιση που έχει προκύψει στο έργο. Οι περισσότεροι άνθρωποι, όταν συναντούν προβλήματα ή αποκλίσεις στο έργο, συχνά δεν νοιάζονται, δεν δίνουν σημασία κι επιμένουν πεισματικά ν’ ακολουθούν τη λάθος προσέγγιση απερίσκεπτα και αλόγιστα. Αν ούτε οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν κατανοούν και δεν αντιλαμβάνονται άμεσα την κατάσταση, τότε μέχρι να γίνει σοβαρό το πρόβλημα και να επηρεάσει την πρόοδο του έργου, και μέχρι τη στιγμή που οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν ν’ ανακαλύψουν το πρόβλημα, οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι εμβρόντητοι. Αυτό προκαλείται από την παράλειψη ευθύνης από τους επικεφαλής και τους εργάτες. Πώς, λοιπόν, μπορούν ν’ αποφύγουν τέτοιες σοβαρές συνέπειες; Οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να ελέγχουν τακτικά το έργο, και να κατανοούν αμέσως την υφιστάμενη κατάσταση και πρόοδο του έργου. Αν διαπιστωθεί ότι η εργασιακή αποδοτικότητα δεν είναι υψηλή, πρέπει να δουν ποιο κομμάτι έχει σφάλματα και προβλήματα, και να συλλογιστούν: «Αυτήν τη στιγμή, αυτοί οι άνθρωποι φαίνονται απασχολημένοι· γιατί, όμως, δεν υπάρχει εμφανής αποδοτικότητα; Όπως το έργο της ευαγγελικής ομάδας· τόσοι άνθρωποι κηρύττουν καθημερινά το ευαγγέλιο και καταθέτουν μαρτυρία, μαζί με κάποιους άλλους ανθρώπους που συνεργάζονται σ’ αυτό το έργο. Γιατί, λοιπόν, δεν κερδίζονται πολλοί άνθρωποι κάθε μήνα; Σε ποιο κομμάτι υπάρχει πρόβλημα; Ποιος προκαλεί το πρόβλημα; Πώς δημιουργήθηκε αυτή η απόκλιση; Πότε ξεκίνησε; Πρέπει να πάω σε κάθε ομάδα για να μάθω τι κάνει ο καθένας αυτήν τη στιγμή, πώς είναι οι τωρινοί δυνητικοί αποδέκτες του ευαγγελίου και αν ακριβής η κατεύθυνση του κηρύγματος του ευαγγελίου· πρέπει να τα μάθω όλα αυτά». Μέσα από τη διαβούλευση, τη συναναστροφή και τη συζήτηση, σταδιακά γίνονται εμφανείς οι αποκλίσεις και τα σφάλματα στο έργο. Μόλις διαπιστωθεί ένα πρόβλημα, δεν μπορεί ν’ αφεθεί στην τύχη του· πρέπει να λυθεί. Επομένως, ποιοι επικεφαλής μπορούν να εντοπίζουν κάποια προβλήματα, κάποιες αποκλίσεις και κάποια σφάλματα που εμφανίζονται στο έργο; Οι επικεφαλής αυτοί πρέπει να κουβαλάνε ένα φορτίο, να είναι επιμελείς και να εμπλέκονται σε κάθε λεπτομέρεια του συγκεκριμένου έργου· να παρακολουθούν, να κατανοούν και να αντιλαμβάνονται κάθε έργο· να εξακριβώνουν τι κάνει ο καθένας, πόσοι άνθρωποι είναι κατάλληλοι για κάθε εργασία, ποιοι είναι οι επόπτες, ποιο είναι το επίπεδο αυτών των ανθρώπων, αν κάνουν καλά τη δουλειά τους και ποια είναι η αποδοτικότητά τους, πώς προχωράει το έργο και ούτω καθεξής· πρέπει να εξακριβώνονται όλα αυτά τα πράγματα. Επιπλέον, το πιο κρίσιμο κομμάτι του ευαγγελικού έργου είναι το αν οι κήρυκες του ευαγγελίου έχουν ή δεν έχουν την αλήθεια, αν μπορούν να συναναστρέφονται με σαφήνεια πάνω στις αλήθειες των οραμάτων ώστε να εξαλείφουν τις αντιλήψεις και τα προβλήματα των ανθρώπων, αν μπορούν να παρέχουν στους δυνητικούς αποδέκτες του ευαγγελίου αυτό που τους λείπει για να τους πείσουν εντελώς και αν μπορούν να μιλήσουν στην καθομιλουμένη όταν συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια, ώστε οι δυνητικοί αποδέκτες του ευαγγελίου να μπορούν ν’ ακούσουν περισσότερο τη φωνή του Θεού. Για παράδειγμα, αν ένας δυνητικός αποδέκτης του ευαγγελίου θέλει να μάθει για τις αλήθειες που σχετίζονται με τη σημασία της ενσάρκωσης του Θεού, αλλά ένας συγκεκριμένος κήρυκας του ευαγγελίου μιλάει συνεχώς για τη σημασία του έργου του Θεού και για το τι είναι οι θρησκευτικές αντιλήψεις, δεν είναι πρόβλημα αυτό; Αν ένας άνθρωπος απλώς θέλει να μάθει πώς μπορεί να σωθεί και τι περιέχει το σχέδιο διαχείρισης του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας, δεν είναι αυτή η κατάλληλη στιγμή για συναναστροφή πάνω στις αλήθειες των οραμάτων σε σχέση με τα τρία στάδια του έργου του Θεού; (Ναι.) Όμως, αυτός ο κήρυκας του ευαγγελίου μιλάει συνεχώς για την παίδευση και την κρίση του Θεού, για το ότι σύμφωνα με την έκθεση του Θεού οι διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων περιλαμβάνουν την αλαζονεία, τη δολιότητα και τη μοχθηρία, και άλλα τέτοια θέματα. Προτού ο άλλος αποδεχθεί το έργο του Θεού, ο κήρυκας του ευαγγελίου αρχίζει να μιλάει για την παίδευση και την κρίση, και να εκθέτει τις διεφθαρμένες διαθέσεις αυτού του ανθρώπου. Ως αποτέλεσμα, ο άνθρωπος αυτός απωθείται, δεν παίρνει αυτό που θέλει, και τα προβλήματά του που απαιτούν λύση παραμένουν άλυτα· χάνει το ενδιαφέρον του και δεν είναι πρόθυμος να συνεχίσει να διερευνά. Δεν είναι αυτό ένα πρόβλημα του κήρυκα του ευαγγελίου; Ο κήρυκας του ευαγγελίου δεν κατανοεί την αλήθεια ή δεν έχει πνευματική κατανόηση, κι επομένως δεν ξέρει καθόλου τι χρειάζεται ο άλλος, οπότε ν’ αδυνατεί να πει κάτι με νόημα, να μακρηγορεί και να μη λύνει καθόλου τα ζητήματα του δυνητικού αποδέκτη του ευαγγελίου· πώς είναι δυνατόν να κερδίσει ανθρώπους κηρύττοντας το ευαγγέλιο μ’ αυτόν τον τρόπο;

Οι ψευδο-επικεφαλής αγνοούν τα όποια ζητήματα αντιμετωπίζουν στο έργο τους. Όποια προβλήματα κι αν προκύπτουν στο ευαγγελικό έργο, και όπως κι αν αναστατώνουν και επηρεάζουν κακοί άνθρωποι αυτό το έργο, εκείνοι δεν δίνουν καμία σημασία, σαν να μην έχει καμία σχέση μ’ αυτούς. Οι ψευδο-επικεφαλής είναι μπερδεμένοι στο έργο τους· είτε ένας συγκεκριμένος άνθρωπος αποφέρει αποτελέσματα ή συμμορφώνεται με τις αλήθεια-αρχές στο καθήκον του είτε όχι, εκείνοι ούτε επιβλέπουν ούτε επιθεωρούν, αλλά επιτρέπουν στους ανθρώπους να ενεργούν ελεύθερα, όποιες κι αν είναι οι συνέπειες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μη λύνονται ποτέ οι αποκλίσεις και τα σφάλματα που εμφανίζονται στο ευαγγελικό έργο, και αμέτρητοι άνθρωποι που αναζητούν την αληθινή οδό καταλήγουν να χαθούν, χωρίς να τους δοθεί η δυνατότητα να προσέλθουν ενώπιον του Θεού το συντομότερο δυνατό. Κάποιοι άνθρωποι, αφού αποδεχθούν το έργο του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες, λένε: «Στην πραγματικότητα, κάποιος μου είχε κηρύξει το ευαγγέλιο πριν από τρία χρόνια. Δεν ήταν ότι δεν ήθελα να το αποδεχθώ ή ότι πίστευα στην αρνητική προπαγάνδα· απλώς ο άνθρωπος που μου κήρυξε το ευαγγέλιο ήταν πολύ ανεύθυνος. Δεν μπορούσε ν’ απαντήσει στις ερωτήσεις που έκανα και, όταν αναζήτησα την αλήθεια, δεν ήταν ξεκάθαρος στη συναναστροφή· απλώς έλεγε κάποια ανούσια λόγια. Έτσι, το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να φύγω απογοητευμένος». Τρία χρόνια μετά, αυτοί οι άνθρωποι, αφού έκαναν έρευνα στο διαδίκτυο κι έπειτα αναζήτησαν και συναναστράφηκαν με τους αδελφούς και τις αδελφές, εξάλειψαν όλες μία προς μία τις αντιλήψεις και τις παρερμηνείες που είχαν μέσα τους, επιβεβαίωσαν πλήρως ότι ο Θεός εμφανίστηκε και κάνει έργο, και το αποδέχθηκαν. Αυτό σημαίνει ότι αποδέχθηκαν το έργο του Θεού αναζητώντας και διερευνώντας από μόνοι τους. Αν ο άνθρωπος που τους είχε κηρύξει το ευαγγέλιο μπορούσε τρία χρόνια πριν να συναναστραφεί ξεκάθαρα πάνω στην αλήθεια, και να εξαλείψει τις αντιλήψεις και τις αμφιβολίες τους, θα το είχαν αποδεχθεί τρία χρόνια νωρίτερα. Πόσο καθυστέρησε η ανάπτυξη της ζωής τους αυτά τα τρία χρόνια! Αυτό πρέπει να θεωρηθεί παράλειψη ευθύνης από την πλευρά εκείνων που κηρύττουν το ευαγγέλιο και σχετίζεται άμεσα με το γεγονός ότι δεν κατανοούν την αλήθεια. Κάποιοι εργάτες του ευαγγελίου απλώς δεν εστιάζουν στο να εφοδιαστούν με την αλήθεια, αλλά είναι ικανοί μόνο να ξεστομίζουν κάποια δόγματα, χωρίς να μπορούν να εξαλείψουν τις αντιλήψεις ούτε τα πραγματικά ζητήματα των ανθρώπων. Ως αποτέλεσμα, πολλοί άνθρωποι δεν αποδέχονται εγκαίρως το ευαγγέλιο όταν το ακούνε, κι έτσι καθυστερεί κατά πολλά χρόνια η ανάπτυξη της ζωής τους. Πρέπει να ειπωθεί ότι γι’ αυτό ευθύνονται οι επικεφαλής που είναι αρμόδιοι για το ευαγγελικό έργο, λόγω της ακατάλληλης καθοδήγησης και της ανεπαρκούς επίβλεψής τους. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες έχουν πραγματικά ένα φορτίο και μπορούν να υπομείνουν λίγες περισσότερες κακουχίες, ν’ ασκηθούν περισσότερο στη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, να δείξουν λίγη περισσότερη αφοσίωση και να συναναστρέφονται ξεκάθαρα πάνω σε όλες τις πτυχές της αλήθειας, ώστε αυτοί οι εργάτες του ευαγγελίου να μπορούν να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια για να εξαλείψουν τις αντιλήψεις και τις αμφιβολίες των ανθρώπων, τότε τα αποτελέσματα του κηρύγματος του ευαγγελίου θα γίνονται ολοένα και καλύτερα. Αυτό θα έδινε τη δυνατότητα σε περισσότερους ανθρώπους που διερευνούν την αληθινή οδό ν’ αποδεχθούν νωρίτερα το έργο του Θεού και να επιστρέψουν ενώπιον του Θεού για να λάβουν νωρίτερα τη σωτηρία Του. Το έργο της εκκλησίας παρεμποδίζεται απλώς και μόνο επειδή οι ψευδο-επικεφαλής παραμελούν σοβαρά τις ευθύνες τους, δεν κάνουν αληθινό έργο ούτε παρακολουθούν και επιβλέπουν το έργο, και είναι ανίκανοι να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια για να λύσουν προβλήματα. Ασφαλώς, φταίει και το γεγονός ότι αυτοί οι ψευδο-επικεφαλής ενδίδουν στα οφέλη της θέσης, δεν επιδιώκουν καθόλου την αλήθεια και δεν είναι πρόθυμοι να παρακολουθήσουν, να επιβλέψουν ή να καθοδηγήσουν το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου, με αποτέλεσμα το έργο να προχωράει αργά και να μην μπορούν ν’ αποκατασταθούν ούτε να λυθούν πολλές ανθρωπογενείς αποκλίσεις, πολλοί παραλογισμοί και πολλά επιπόλαια παραπτώματα· αυτό έχει σοβαρό αντίκτυπο στην αποτελεσματικότητα της διάδοσης του ευαγγελίου. Αυτά τα προβλήματα διορθώνονται μόνο όταν τα διαπιστώνει ο Άνωθεν και λέει στους επικεφαλής και στους εργάτες ότι πρέπει να τα διορθώσουν. Αυτοί οι επικεφαλής, σαν να είναι τυφλοί, δεν μπορούν να εντοπίσουν τα προβλήματα και ενεργούν χωρίς ν’ ακολουθούν καμία απολύτως αρχή· κι ωστόσο, είναι ανίκανοι να συνειδητοποιήσουν τα ίδια τους τα λάθη και παραδέχονται τα σφάλματά τους μόνο όταν τους κλαδεύει ο Άνωθεν. Ποιος, λοιπόν, μπορεί ν’ αναλάβει την ευθύνη για τις απώλειες που προκαλούν αυτοί οι ψευδο-επικεφαλής; Ακόμη κι αν απομακρυνθούν από τις θέσεις τους, πώς μπορούν ν’ αποκατασταθούν οι απώλειες που προκάλεσαν; Επομένως, όταν διαπιστώνεται ότι υπάρχουν ψευδο-επικεφαλής που είναι ανίκανοι να κάνουν αληθινό έργο, θα πρέπει ν’ απομακρύνονται άμεσα από τα καθήκοντά τους. Σε κάποιες εκκλησίες, το ευαγγελικό έργο προχωράει ιδιαίτερα αργά, και αυτό πολύ απλά οφείλεται στο γεγονός ότι οι ψευδο-επικεφαλής δεν κάνουν αληθινό έργο, καθώς και στα πολλά περιστατικά παραλείψεων και λαθών από την πλευρά τους.

Σε όλα τα διαφορετικά έργα που κάνουν οι ψευδο-επικεφαλής, υπάρχουν στην πραγματικότητα πολυάριθμα ζητήματα, αποκλίσεις και σφάλματα που πρέπει να λύσουν, να διορθώσουν και ν’ αποκαταστήσουν. Ωστόσο, επειδή αυτοί οι ψευδο-επικεφαλής δεν έχουν αίσθημα φορτίου και ενδίδουν μόνο στα οφέλη της θέσης τους χωρίς να κάνουν αληθινό έργο, καταλήγουν να προκαλούν χάος στο έργο. Σε κάποιες εκκλησίες, οι άνθρωποι δεν έχουν ομόνοια, αλλά όλοι υποπτεύονται και υπονομεύουν ο ένας τον άλλο και είναι επιφυλακτικοί ο ένας απέναντι στον άλλο, ενώ ταυτόχρονα φοβούνται μήπως αποκλειστούν από τον οίκο του Θεού. Οι ψευδο-επικεφαλής, όταν έρχονται αντιμέτωποι με τέτοια ζητήματα, δεν προχωρούν στη λύση τους, αλλά αποτυγχάνουν να κάνουν οποιοδήποτε αληθινό, συγκεκριμένο έργο. Το εκκλησιαστικό έργο φτάνει σε τέλμα, κι ωστόσο οι ψευδο-επικεφαλής δεν ανησυχούν καθόλου γι’ αυτό, αλλά συνεχίζουν να πιστεύουν ότι οι ίδιοι έχουν κάνει άφθονο έργο και ότι δεν έχουν καθυστερήσει το έργο της εκκλησίας. Τέτοιοι ψευδο-επικεφαλής είναι ουσιαστικά ανίκανοι να επιτελέσουν το έργο της παροχής ζωής, και ούτε μπορούν να λύσουν πραγματικά προβλήματα σύμφωνα με την αλήθεια. Απλώς φέρνουν σε πέρας λίγο έργο γενικών υποθέσεων που ανατίθεται και ορίζεται συγκεκριμένα από τον Άνωθεν, λες και το έργο τους γίνεται αποκλειστικά για τον Άνωθεν. Σε ό,τι αφορά το θεμελιώδες έργο της εκκλησίας το οποίο έχει ζητήσει ευθύς εξαρχής ο Άνωθεν —όπως το έργο της παροχής ζωής και το έργο της καλλιέργειας των ανθρώπων— ή κάποιες ειδικές εργασίες που ορίζει ο Άνωθεν, δεν ξέρουν πώς να το κάνουν και δεν μπορούν να το κάνουν. Απλώς αναθέτουν αυτές τις εργασίες σε άλλους κι έπειτα θεωρούν ότι έχουν κάνει τη δουλειά τους. Κάνουν ακριβώς όσα τους ζητά ο Άνωθεν και μόνο μετά από παρακίνηση αναλαμβάνουν λίγη δράση· διαφορετικά, είναι αδρανείς και επιπόλαιοι. Αυτοί είναι οι ψευδο-επικεφαλής. Τι είναι ένας ψευδο-επικεφαλής; Με λίγα λόγια, είναι κάποιος που δεν κάνει αληθινό έργο, που δεν κάνει τη δουλειά του ως επικεφαλής, που διαπράττει βαριά παράλειψη ευθύνης σε κρίσιμο και θεμελιώδες έργο, και που δεν αναλαμβάνει καθόλου δράση· αυτό είναι ένας ψευδο-επικεφαλής. Οι ψευδο-επικεφαλής απασχολούνται μόνο με επιφανειακές γενικές υποθέσεις, το συγχέουν αυτό με το αληθινό έργο και, στην πραγματικότητα, σε ό,τι έχει να κάνει με τη δουλειά τους ως επικεφαλής και με το κρίσιμο έργο που τους αναθέτει ο οίκος του Θεού, δεν κάνουν καλά απολύτως τίποτα. Επιπλέον, συχνά στα διάφορα έργα της εκκλησίας προκύπτουν ζητήματα που απαιτούν λύση από έναν επικεφαλής, κι ωστόσο εκείνοι δεν μπορούν να τα λύσουν· αντίθετα, τις περισσότερες φορές υιοθετούν μια στάση αποφυγής, και οι αδελφοί και οι αδελφές δεν μπορούν να τους βρουν όταν θέλουν να λύσουν ένα ζήτημα. Αν καταφέρουν να βρουν τον επικεφαλής, ο επικεφαλής τούς αποφεύγει τεχνηέντως με τη δικαιολογία ότι είναι υπερβολικά απασχολημένος με το έργο, και ζητά από τους αδελφούς και τις αδελφές να διαβάσουν μόνοι τους τα λόγια του Θεού και ν’ αναζητήσουν την αλήθεια για να λύσουν μόνοι τους τα προβλήματά τους, δηλαδή υιοθετεί την προσέγγιση να μην ανακατεύεται. Αυτό οδηγεί τελικά στη συσσώρευση πάρα πολλών άλυτων ζητημάτων, ανακόπτοντας την πορεία όλων των έργων και φέρνοντας σε τέλμα το εκκλησιαστικό έργο. Αυτή είναι η συνέπεια που έχει το γεγονός ότι οι ψευδο-επικεφαλής δεν κάνουν αληθινό έργο. Οι ψευδο-επικεφαλής δεν είναι ποτέ σοβαροί ούτε επιμελείς σε σχέση με τις κύριες ευθύνες τους, ούτε αναζητούν την αλήθεια για να λύσουν διάφορα ζητήματα. Αυτό σημαίνει ότι είναι δεδομένο πως είναι ανίκανοι να κάνουν αληθινό έργο και να λύσουν οποιαδήποτε ζητήματα. Αυτό στο οποίο υπερέχουν οι ψευδο-επικεφαλής υπερέχουν είναι να κηρύττουν λόγια και δόγματα, να φωνάζουν συνθήματα και να παροτρύνουν τους άλλους, εστιάζοντας μόνο στο ν’ απασχολούνται με έργο γενικών υποθέσεων. Σε ό,τι αφορά το θεμελιώδες εκκλησιαστικό έργο που τους αναθέτει ο οίκος του Θεού, όπως η παροχή ζωής και η συναναστροφή πάνω στην αλήθεια για την επίλυση ζητημάτων, δεν ξέρουν πώς να το κάνουν, δεν εκπαιδεύονται για να μάθουν και δεν μπορούν να λύσουν πραγματικά προβλήματα· αυτοί είναι οι ψευδο-επικεφαλής.

Κάποιοι ψευδο-επικεφαλής, όταν τους ζητείται να καθοδηγήσουν το κειμενικό έργο, όπως τη συγγραφή σεναρίων, τη συγγραφή άρθρων βιωματικής μαρτυρίας και άλλες συγκεκριμένες εργασίες, πιστεύουν ότι εφόσον πρόκειται μόνο για καθοδήγηση, δεν χρειάζεται να κάνουν συγκεκριμένο έργο, οπότε αντί γι’ αυτό απλώς περιφέρονται. Λένε: «Τσανγκ, πώς πάει το άρθρο σου;» «Σχεδόν το τελείωσα». «Λι, έχεις δυσκολίες στη συγγραφή αυτού του σεναρίου;» «Ναι, μπορείς να με βοηθήσεις να τις λύσω;» «Συζητήστε το όλοι μαζί μεταξύ σας. Προσευχηθείτε περισσότερο». Αυτοί οι ψευδο-επικεφαλής όχι μόνο αδυνατούν να καθοδηγήσουν και να βοηθήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές, αλλά δεν εστιάζουν και στο να κάνουν καλά τη δουλειά τους· μονίμως περιφέρονται και ζουν μια χαλαρή και άνετη ζωή. Με την πρώτη ματιά, φαίνεται ότι επιθεωρούν το έργο, αλλά ουσιαστικά δεν λύνουν κανένα πρόβλημα· στην πραγματικότητα είναι χαρτογιακάδες! Οι αρμόδιοι αξιωματούχοι σε κάποιες χώρες στον άπιστο κόσμο είναι εξίσου διεφθαρμένοι άνθρωποι, αλλά ακόμα κι εκείνοι είναι μακράν ανώτεροι από αυτούς τους ψευδο-επικεφαλής, που δεν έχουν το αίσθημα ευθύνης αυτών των αξιωματούχων. Για παράδειγμα, αφού ξέσπασε η πανδημία, διάφορες χώρες ανά τον κόσμο άρχισαν να εφαρμόζουν μέτρα πρόληψης. Στο τέλος, οι περισσότερες από αυτές τις χώρες συμφώνησαν ότι οι προσπάθειες πρόληψης της Ταϊβάν ήταν αποτελεσματικές, υποδηλώνοντας ότι οι Ταϊβανοί κρατικοί αξιωματούχοι επιτέλεσαν τα καθήκοντά τους για την αντιμετώπιση της πανδημίας με τα υψηλότερα πρότυπα και με τη μεγαλύτερη δυνατή λεπτομέρεια. Το γεγονός ότι σε μια κοσμική χώρα οι αξιωματούχοι και οι πολιτικοί, που ανήκουν στη διεφθαρμένη ανθρωπότητα, εκτέλεσαν ένα καθήκον με τα υψηλότερα πρότυπα και με τέτοια λεπτομέρεια είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο. Πολλοί Ευρωπαίοι αξιωματούχοι ήταν πρόθυμοι να επισκεφθούν την Ταϊβάν και να μάθουν από αυτήν· από αυτήν την άποψη, οι Ταϊβανοί κρατικοί αξιωματούχοι ήταν μακράν ανώτεροι από εκείνους άλλων χωρών. Το γεγονός και μόνο ότι οι περισσότεροι αξιωματούχοι της ήταν ικανοί να κάνουν συγκεκριμένο έργο και μπόρεσαν να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους με όλη τους την καρδιά αποδεικνύει ότι αυτοί οι αξιωματούχοι ανταποκρίθηκαν στα πρότυπα. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες στην εκκλησία είναι πάντα επιπόλαιοι όταν κάνουν τα καθήκοντά τους και, όσο κι αν κλαδεύονται, αυτό δεν έχει αποτέλεσμα. Θεωρώ ότι ο χαρακτήρας αυτών των επικεφαλής και των εργατών δεν συγκρίνεται καν με τον χαρακτήρα των αξιωματούχων από τον άπιστο κόσμο που μπορούν να κάνουν πραγματικό έργο. Οι περισσότεροι από αυτούς ισχυρίζονται ότι πιστεύουν στον Θεό και ότι επιδιώκουν την αλήθεια, αλλά, στην πραγματικότητα, δεν είναι πρόθυμοι να πληρώσουν ένα τίμημα. Τους παρέχεται τόση αλήθεια, κι ωστόσο αυτή είναι η στάση τους απέναντι στο καθήκον τους. Το αποτέλεσμα είναι ότι γίνονται όλοι ψευδο-επικεφαλής που υστερούν πολύ σε σύγκριση με τους ανώτερους κρατικούς αξιωματούχους! Στην πραγματικότητα, δεν έχω μεγάλες απαιτήσεις από τους ανθρώπους· δεν απαιτώ από τους ανθρώπους να κατανοούν πάρα πολλές αλήθειες ούτε να έχουν υπερβολικά υψηλό επίπεδο. Το ελάχιστο πρότυπο είναι να ενεργούν με βάση τη συνείδηση και να εκπληρώνουν τις ευθύνες τους. Αν μη τι άλλο, τουλάχιστον θα πρέπει να είσαι αντάξιος του επιούσιου και της ανάθεσης που σου έχει δώσει ο Θεός· αυτό αρκεί. Όμως, το έργο του Θεού έχει γίνει έως τώρα, και άραγε μπορούν πολλοί άνθρωποι να ενεργούν με βάση τη συνείδηση; Βλέπω ότι κάποιοι αξιωματούχοι σε δημοκρατικές χώρες μιλάνε και ενεργούν με ειλικρίνεια. Δεν υπερβάλουν ούτε αναφέρουν εξεζητημένες θεωρίες· ο λόγος τους είναι ιδιαίτερα σοβαρός και αυθεντικός, και μπορούν να φροντίσουν για πολλά αληθινά ζητήματα. Το έργο τους όντως είναι αρκετά καλό, και αντικατοπτρίζει πραγματικά την ακεραιότητα και την ανθρώπινη φύση τους. Εξετάζοντας τώρα τους περισσότερους επικεφαλής και εργάτες στην εκκλησία, σε ό,τι αφορά το έργο τους, απλώς ακολουθούν τις τυπικές διαδικασίες και είναι επιπόλαιοι, δεν έχουν πετύχει πολύ καλά αποτελέσματα και δεν έχουν εκπληρώσει εντελώς τις ευθύνες τους. Αφού γίνουν επικεφαλής, μετατρέπονται σε θρησκευτικούς αξιωματούχους, καβαλάνε το καλάμι και δίνουν εντολές, και γίνονται χαρτογιακάδες. Εστιάζουν μόνο στο ν’ απολαμβάνουν τα προνόμια της θέσης τους, και τους αρέσει όλοι να τους ακολουθούν και να περιστρέφονται γύρω τους. Σπανίως αλληλεπιδρούν σε βάθος με τη βάση της εκκλησίας για να λύσουν αληθινά προβλήματα. Μέσα τους, απομακρύνονται ολοένα και περισσότερο από τον Θεό. Τέτοιοι ψευδο-επικεφαλής και ψευδο-εργάτες είναι εντελώς αδιόρθωτοι! Έχω συναναστραφεί με τόσο κόπο πάνω στην αλήθεια, κι ωστόσο αυτοί οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν την αποδέχονται· παραμένουν πεισματικά προσκολλημένοι στις δικές τους εσφαλμένες ιδέες και δεν μεταπείθονται. Η στάση τους απέναντι στα καθήκοντά τους είναι πάντα επιπόλαιη και δεν έχουν την παραμικρή πρόθεση να μετανοήσουν. Βλέπω ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν συνείδηση, δεν έχουν λογική, δεν είναι καθόλου άνθρωποι! Έπειτα, συλλογίζομαι: Είναι ακόμα απαραίτητο να συναναστρέφομαι κατ’ επανάληψη πάνω σ’ αυτές τις αλήθειες με τέτοιους ανθρώπους; Χρειάζεται να κάνω τόσο συγκεκριμένη τη συναναστροφή; Χρειάζεται να υπομένω αυτήν την κακουχία; Μήπως είναι περιττά αυτά τα λόγια; Μετά από λίγη σκέψη, αποφασίζω ότι πρέπει να συνεχίσω να μιλάω, γιατί, παρόλο που αυτά τα λόγια δεν έχουν καμία επίδραση σ’ εκείνους που δεν έχουν την παραμικρή συνείδηση ή λογική, είναι χρήσιμα για εκείνους που, αν και έχουν λίγο χαμηλότερο επίπεδο, μπορούν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια και να κάνουν ειλικρινά τα καθήκοντά τους. Οι ψευδο-επικεφαλής δεν κάνουν αληθινό έργο και δεν εκπληρώνουν τις ευθύνες τους, αλλά όσοι επιδιώκουν την αλήθεια θα πάρουν διδάγματα, θα εμπνευστούν και θα βρουν ένα μονοπάτι άσκησης μέσα από αυτά τα λόγια και αυτά τα ζητήματα. Η ζωή-είσοδος δεν είναι τόσο εύκολη· χωρίς κάποιον να τους υποστηρίζει και να τους εφοδιάζει, χωρίς ανάλυση και ξεκαθάρισμα για κάθε πτυχή της αλήθειας, οι άνθρωποι είναι πολύ αδύναμοι, συχνά βρίσκονται σε μια κατάσταση που νιώθουν αβοήθητοι και μπερδεμένοι, σε μια κατάσταση αρνητικότητας και παθητικότητας. Επομένως, πολλές φορές, όταν βλέπω αυτούς τους ψευδο-επικεφαλής, χάνω το κουράγιο να συναναστραφώ μαζί τους. Ωστόσο, όταν σκέφτομαι τις κακουχίες που υπομένουν και τα τιμήματα που πληρώνουν όσοι πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό και κάνουν με αφοσίωση τα καθήκοντά τους, αλλάζω γνώμη. Δεν υπάρχει κανένας άλλος λόγος πέρα από αυτόν: Ακόμη κι αν 30 με 50 άνθρωποι —ή τουλάχιστον 8 με 10 άνθρωποι— μπορούν να δαπανήσουν ειλικρινά τον εαυτό τους και να είναι αφοσιωμένοι στα καθήκοντά τους, και είναι πρόθυμοι ν’ ακούσουν και να υποταχθούν, αξίζει τον κόπο να λέω αυτά τα λόγια. Δεν θα είχα κανένα κίνητρο να μιλήσω και να συναναστραφώ μ’ αυτούς που δεν έχουν συνείδηση και λογική· η συζήτηση μ’ αυτούς τους ανθρώπους Μού φαίνεται εξαντλητική και είναι ανώφελη. Οι περισσότεροι από εσάς δεν επιδιώκετε την αλήθεια και δεν πληρώνετε κάποιο τίμημα στα καθήκοντά σας· δεν έχετε κανένα φορτίο ούτε αφοσίωση, απλώς ακολουθείτε τις τυπικές διαδικασίες στις πράξεις σας και ενεργείτε με βαριά καρδιά ελπίζοντας να λάβετε ευλογίες. Στην πραγματικότητα, το ότι ακούτε αυτά τα λόγια είναι μια χάρη που δεν την αξίζετε. Φορτώνεστε σ’ εκείνους που κάνουν ειλικρινά τα καθήκοντά τους, που πληρώνουν πραγματικά ένα τίμημα, που έχουν αφοσίωση και φορτίο, και που είναι πρόθυμοι να κάνουν πράξη την αλήθεια. Αυτά τα λόγια προορίζονται γι’ αυτούς τους ανθρώπους και εσείς ευνοείστε που τ’ ακούτε χωρίς να το αξίζετε. Αν το δει κανείς από αυτήν την οπτική —δηλαδή ότι οι περισσότεροι από εσάς απλώς ακολουθείτε τις τυπικές διαδικασίες χωρίς να δείχνετε καμία απολύτως σοβαρότητα απέναντι στα καθήκοντά σας— τότε δεν είστε άξιοι ν’ ακούτε αυτά τα λόγια. Γιατί είστε ανάξιοι; Επειδή ακόμα κι αν τ’ ακούσετε, θα πάνε χαμένα. Όσα κι αν ειπωθούν κι όσες λεπτομέρειες κι αν ακουστούν, εσείς απλώς ακούτε εντελώς τυπικά και δεν κάνετε πράξη αυτά τα λόγια, όσα κι αν κατανοήσετε αφού τ’ ακούσετε. Σε ποιον πρέπει να ειπωθούν αυτά τα λόγια; Ποιος είναι άξιος να τ’ ακούσει; Μόνοι όσοι είναι πρόθυμοι να πληρώσουν ένα τίμημα, όσοι μπορούν να δαπανήσουν ειλικρινά τον εαυτό τους, και όσοι είναι αφοσιωμένοι στα καθήκοντά τους και στην ανάθεσή τους αξίζουν να τ’ ακούσουν. Γιατί λέω ότι αξίζουν να τ’ ακούσουν; Επειδή μόλις κατανοήσουν λίγη αλήθεια αφού τ’ ακούσουν, μπορούν να την κάνουν πράξη, και κάνουν πράξη ό,τι κατανοούν· δεν είναι ύπουλοι και δεν λουφάρουν, και αντιμετωπίζουν την αλήθεια και τις απαιτήσεις του Θεού με μια στάση ειλικρίνειας και λαχτάρας· μπορούν ν’ αγαπήσουν και ν’ αποδεχθούν την αλήθεια. Έτσι, αφού ακούσουν, αυτά τα λόγια έχουν μια επίδραση πάνω τους και επιτυγχάνουν ένα αποτέλεσμα.

13 Φεβρουαρίου 2021