Σημείο δέκατο τέταρτο: Να διακρίνουν και να αποπέμπουν ή να αποβάλλουν άμεσα κάθε είδους κακούς ανθρώπους και αντίχριστους (Μέρος πέμπτο)

Η στάση που πρέπει να έχουν οι επικεφαλής και οι εργάτες απέναντι στο έργο της κάθαρσης της εκκλησίας

Κατά τη φετινή χρονιά, συναναστρεφόμαστε συνέχεια πάνω στις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών, και στις εκδηλώσεις των κάθε είδους ανθρώπων που εμπλέκονται. Τα θέματα της συναναστροφής έχουν καταστεί όλο και πιο αναλυτικά και συγκεκριμένα, καθώς περιλαμβάνουν τα διάφορα προβλήματα κάθε είδους ανθρώπων, ενώ πολύ συγκεκριμένη και σαφής έχει καταστεί και η συναναστροφή πάνω στις συγκεκριμένες εκδηλώσεις αυτών των ανθρώπων και στις κατηγορίες στις οποίες θα πρέπει να κατατάσσονται. Όσο πιο συγκεκριμένη και ξεκάθαρη είναι η συναναστροφή σχετικά με αυτά τα αναλυτικά προβλήματα, τόσο περισσότερη θετική βοήθεια και καθοδήγηση θα πρέπει να δίνει για τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού, και τόσο περισσότερη καθοδήγηση και βοήθεια θα πρέπει να προσφέρει στους επικεφαλής και τους εργάτες για να εργαστούν και να κάνουν τα καθήκοντά τους. Παρ’ όλα αυτά, με όποιον τρόπο κι αν γίνεται η συναναστροφή, όσο συγκεκριμένη κι αν είναι η συναναστροφή, κάποιοι επικεφαλής και εργάτες συνεχίζουν να μην καταλαβαίνουν ξεκάθαρα πώς να χειριστούν και να ξεφορτωθούν τα διάφορα είδη ανθρώπων και ζητημάτων στην εκκλησία. Γίνεται τόσο ξεκάθαρη συναναστροφή σχετικά με τα ζητήματα των κάθε είδους ανθρώπων, κι όμως μερικοί επικεφαλής και εργάτες δεν μπορούν ακόμα να συλλάβουν πώς να διακρίνουν και να φερθούν στα διάφορα είδη ανθρώπων. Ακόμα δεν μπορούν να ενεργήσουν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές ούτε μπορούν να χειριστούν τα διάφορα είδη ανθρώπων και ζητημάτων στην εκκλησία χρησιμοποιώντας την αλήθεια. Ποιος είναι ο λόγος; Αυτοί οι άνθρωποι δεν διαθέτουν την αλήθεια-πραγματικότητα. Μέσα από τη συναναστροφή πάνω στις εκδηλώσεις κάθε είδους ανθρώπων, θα πρέπει κανείς να έχει μια στοιχειώδη ικανότητα διάκρισης και να προβαίνει σε εύλογες ρυθμίσεις για όσους κάνουν τα καθήκοντά τους στην εκκλησία και για όσους δεν τα κάνουν, για όσους επιδιώκουν την αλήθεια και για όσους δεν την επιδιώκουν, για όσους υπακούν κι υποτάσσονται και για όσους προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση. Ωστόσο, αν κοιτάξουμε την κατάσταση κάθε είδους ανθρώπων στην εκκλησία, εκείνοι που έχουν αποπεμφθεί είναι μόνο όσοι είναι ολοφάνερα κακοί άνθρωποι· πολλοί δύσπιστοι δεν έχουν αποπεμφθεί εντελώς. Κατά το έργο της κάθαρσης της εκκλησίας, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να συνεργάζονται με το έργο του Θεού για να απομακρύνουν τους κακούς ανθρώπους και τους δύσπιστους το συντομότερο δυνατό, κι όχι να προσεγγίζουν το ζήτημα παθητικά, να λειτουργούν ανθρωπάρεσκα ή να νομίζουν ότι, αν απλώς απομακρυνθούν όσοι είναι ολοφάνερα κακοί, όλα έχουν τακτοποιηθεί μια χαρά. Οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να επιθεωρούν ενεργά το έργο κάθε ομάδας, να εξακριβώνουν την κατάσταση των μελών κάθε ομάδας, κατά πόσο υπάρχουν εκεί καθόλου δύσπιστοι απλώς για να συμπληρώσουν τις θέσεις ή δύσπιστοι που διασπείρουν αρνητικότητα και αντιλήψεις για να αναστατώσουν το έργο της εκκλησίας· μόλις ανακαλυφθούν αυτοί οι άνθρωποι, πρέπει να εκθέτονται και να αποπέμπονται μια και καλή. Αυτό το έργο πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες. Δεν πρέπει να είναι παθητικοί, δεν πρέπει να περιμένουν εντολές και παροτρύνσεις από τον Άνωθεν για να ενεργήσουν ούτε να κάνουν λίγα πραγματάκια μόνο όταν το απαιτήσουν όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές. Στο έργο τους, οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τις προθέσεις του Θεού και να είναι αφοσιωμένοι σ’ Αυτόν. Ο καλύτερος τρόπος συμπεριφοράς είναι να αναγνωρίζουν και να επιλύουν τα προβλήματα με ενεργό τρόπο. Δεν πρέπει να παραμένουν παθητικοί, ειδικά όταν έχουν ως βάση αυτά τα τρέχοντα λόγια και τη συναναστροφή. Θα πρέπει να αναλαμβάνουν την πρωτοβουλία να επιλύουν διεξοδικά τα πραγματικά προβλήματα και τις δυσκολίες με συναναστροφή πάνω στην αλήθεια και να κάνουν το έργο τους όπως ακριβώς οφείλουν. Θα πρέπει να παρακολουθούν άμεσα και ενεργά την πρόοδο του έργου. Δεν γίνεται να περιμένουν πάντα εντολές και παροτρύνσεις από τον Άνωθεν προτού αναλάβουν απρόθυμα δράση. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι πάντοτε αρνητικοί και παθητικοί και δεν κάνουν αληθινό έργο, τότε είναι ανάξιοι να υπηρετούν ως επικεφαλής και εργάτες και θα πρέπει να απαλλαχθούν από τα καθήκοντά τους και να μετατεθούν. Υπάρχουν πολλοί επικεφαλής και εργάτες τώρα που είναι πολύ παθητικοί στο έργο τους. Κάνουν λίγο έργο μόνο όταν τους στέλνει εντολές και τους πιέζει ο Άνωθεν· αλλιώς, χαλαρώνουν και κωλυσιεργούν. Το έργο σε ορισμένες εκκλησίες είναι αρκετά χαοτικό, μερικοί από τους ανθρώπους που κάνουν καθήκοντα εκεί είναι απίστευτα χαλαροί και επιπόλαιοι, και δεν έχουν πραγματικά αποτελέσματα. Αυτά τα προβλήματα είναι ήδη πολύ σοβαρά και απαίσια στη φύση τους, αλλά οι επικεφαλής και οι εργάτες αυτών των εκκλησιών εξακολουθούν να συμπεριφέρονται σαν αξιωματούχοι και δεσπότες. Όχι μόνο δεν είναι σε θέση να κάνουν αληθινό έργο, μα ούτε μπορούν να αναγνωρίσουν ή να επιλύσουν προβλήματα. Αυτό παραλύει το έργο της εκκλησίας και το οδηγεί σε στασιμότητα. Οπουδήποτε επικρατεί τρομερό χάος στο έργο μιας εκκλησίας και δεν υπάρχει κανένα σημάδι τάξης, τότε σίγουρα την εξουσία την έχει ένας ψευδοεπικεφαλής ή ένας αντίχριστος. Σε κάθε εκκλησία όπου την εξουσία την έχει κάποιος ψευδοεπικεφαλής, το εκκλησιαστικό έργο είναι σε μαύρο χάλι, είναι τελείως άνω κάτω· αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Για παράδειγμα, πολλά από τα προβλήματα των αμερικανικών εκκλησιών βγήκαν στην επιφάνεια επειδή τα είδα με τα μάτια Μου ή τα άκουσα με τα αυτιά Μου. Τα περισσότερα προβλήματα που είδα λύθηκαν επιτόπου, ενώ ζήτησα από τους επικεφαλής των αμερικάνικων εκκλησιών να λύσουν κάποια άλλα. Ωστόσο, οι επικεφαλής και οι εργάτες κάνουν το μεγαλύτερο μέρος του έργου τους πολύ παθητικά, παρακολουθούν την πρόοδό του με μεγάλη καθυστέρηση και η αποδοτικότητα είναι πολύ πεσμένη, ενώ εκτελούν τις περισσότερες από τις καθημερινές τους εργασίες μόνο αφού τους δώσει εντολές και τους παροτρύνει ο Άνωθεν. Μόλις κανονίσει ο Άνωθεν κάποιο έργο, θα είναι απασχολημένοι για κάποιο διάστημα· μόλις, όμως, ολοκληρωθεί αυτό το μικρό κομμάτι έργου, δεν ξέρουν τι να κάνουν στη συνέχεια, επειδή δεν καταλαβαίνουν ποια καθήκοντα θα πρέπει να κάνουν. Δεν καταλαβαίνουν ποτέ ξεκάθαρα το έργο που εμπίπτει στο πεδίο των ευθυνών των επικεφαλής και των εργατών, δεν ξέρουν ποτέ ποιες εργασίες να εκτελέσουν· κατά την άποψή τους, δεν υπάρχει κάποιο έργο που πρέπει να γίνει. Τι συμβαίνει όταν οι άνθρωποι δεν θεωρούν πως υπάρχει καθόλου έργο που πρέπει να γίνει; (Δεν φέρουν φορτίο.) Για να μιλήσουμε με ακρίβεια, δεν φέρουν φορτίο, είναι επίσης πολύ οκνηροί και λαχταράνε τις ανέσεις, κάνουν όσα διαλείμματα μπορούν και προσπαθούν να αποφύγουν κάθε επιπλέον εργασία. Αυτοί οι οκνηροί άνθρωποι σκέφτονται συχνά: «Γιατί να ανησυχώ τόσο πολύ; Αν ανησυχώ υπερβολικά θα γεράσω πριν την ώρα μου. Σε τι θα με ωφελήσει κάτι τέτοιο; Σε τι θα με ωφελήσει να τρέχω τόσο πολύ και να εξαντλούμαι τόσο πολύ; Τι θα γίνει αν πάθω υπερκόπωση και αρρωστήσω; Δεν έχω τα χρήματα να πληρώσω για θεραπεία. Και ποιος θα με φροντίζει όταν γεράσω;» Αυτοί οι οκνηροί άνθρωποι είναι απλώς πολύ παθητικοί και οπισθοδρομικοί. Δεν έχουν ίχνος αλήθειας και δεν μπορούν να δουν τίποτα καθαρά. Είναι ξεκάθαρο πως είναι μπερδεμένοι, έτσι δεν είναι; Είναι όλοι τους μπερδεμένοι· αγνοούν την αλήθεια και δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον γι’ αυτήν, οπότε πώς μπορούν να σωθούν; Γιατί είναι οι άνθρωποι διαρκώς απείθαρχοι κι οκνηροί, λες και είναι ζωντανοί νεκροί; Αυτό θίγει το πρόβλημα της φύσης τους. Υπάρχει ένα είδος οκνηρίας στην ανθρώπινη φύση. Όποια εργασία κι αν κάνουν οι άνθρωποι, πάντοτε χρειάζονται κάποιον να τους επιβλέπει και να τους παροτρύνει. Μερικές φορές, νοιάζονται για τη σάρκα, λαχταρούν τις σωματικές ανέσεις και πάντα κρατούν κάτι για τον εαυτό τους· αυτοί οι άνθρωποι βρίθουν από τις προθέσεις του διαβόλου και από πονηρά σχέδια· είναι στ’ αλήθεια κακοί. Όποιο σημαντικό καθήκον κι αν κάνουν, κάνουν πάντα λιγότερα απ’ όσα μπορούν. Αυτό δείχνει ανευθυνότητα και έλλειψη αφοσίωσης. Είπα αυτά τα πράγματα σήμερα για να σας υπενθυμίσω να μην είστε παθητικοί στο έργο. Πρέπει να μπορείτε να ακολουθείτε ό,τι σας λέω. Αν πήγαινα σε διάφορες εκκλησίες και ανακάλυπτα ή έβλεπα ότι έχετε κάνει πολύ έργο, ότι εργάζεστε πολύ αποτελεσματικά και ότι το έργο σημειώνει πολύ γρήγορη πρόοδο, ότι έχει φτάσει σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο και ότι όλοι έχουν βάλει τα δυνατά τους, θα ήμουν πολύ ευχαριστημένος. Αν πήγαινα σε διάφορες εκκλησίες και έβλεπα ότι το έργο προχωρά από κάθε άποψη πολύ αργά, γεγονός που δείχνει ότι δεν κάνατε καλά τα καθήκοντά σας και δεν ακολουθείτε τον κανονικό ρυθμό διάδοσης του ευαγγελίου, τότε πώς νομίζετε ότι θα ένιωθα; Θα χαιρόμουν και πάλι που σας έβλεπα; (Όχι.) Δεν θα χαιρόμουν. Αυτό το έργο σάς έχει ανατεθεί και έχω πει όλα όσα χρειάζεται· έχετε επίσης ακούσει τις συγκεκριμένες αρχές άσκησης και το μονοπάτι. Παρ’ όλα αυτά, δεν ενεργείτε, δεν εργάζεστε, παρά περιμένετε μόνο από Εμένα να σας επιβλέψω και να σας παροτρύνω αυτοπροσώπως, να σας κλαδέψω ή ακόμα και να σας διατάξω να πράξετε. Τι πρόβλημα υπάρχει εδώ; Δεν πρέπει να αναλυθεί; Όταν δεν κάνετε το έργο που πρέπει ολοφάνερα να γίνει και δεν μπορείτε να το επωμιστείτε, άραγε μπορώ να έχω καλή στάση απέναντί σας; (Όχι.) Γιατί δεν μπορώ να έχω καλή στάση απέναντί σας; (Κάνουμε τα καθήκοντά μας πολύ ανεύθυνα.) Επειδή δεν κάνετε τα καθήκοντά σας με όλη σας την καρδιά και τη δύναμη, αλλά αντίθετα απλώς τα κάνετε επιπόλαια. Κάποιος που είναι πιστός στα καθήκοντά του θα πρέπει τουλάχιστον να βάζει όλη του τη δύναμη, εσείς όμως δεν μπορείτε να πετύχετε ούτε καν αυτό· απέχετε πάρα πολύ από αυτό! Δεν είναι πως δεν έχετε επαρκές επίπεδο. Το θέμα είναι πως έχετε λάθος νοοτροπία και είστε ανεύθυνοι. Υπάρχουν μέσα στην καρδιά σας κάποια παράλογα πράγματα που δεν σας αφήνουν να κάνετε τα καθήκοντά σας. Επιπλέον, η νοοτροπία σας να είστε ανθρωπάρεσκοι δεν σας αφήνει να κάνετε το έργο της κάθαρσης της εκκλησίας. Ξέρετε ποια είναι η σημασία της κάθαρσης της εκκλησίας; Για ποιον λόγο θέλει ο Θεός να καθαρθεί η εκκλησία; Ποιες συνέπειες προκύπτουν αν δεν καθαρθεί η εκκλησία; Δεν τα καταλαβαίνετε ξεκάθαρα αυτά τα ζητήματα και δεν αναζητάτε την αλήθεια, πράγμα που αποδεικνύει ότι δεν λαμβάνετε υπόψη σας τις προθέσεις του Θεού. Το μόνο που είστε πρόθυμοι να κάνετε είναι λίγο από το συνηθισμένο, κανονικό έργο της θέσης σας, ενώ τα ειδικά καθήκοντα τα αποφεύγετε, κυρίως εκείνα που μπορεί να προσβάλουν τους άλλους. Προτιμάτε όλοι σας να αναθέσετε σε κάποιον άλλον αυτά τα καθήκοντα. Έτσι δεν σκέφτεστε; Δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί αυτό το ζήτημα; Λέτε πάντα: «Έχω χαμηλό επίπεδο, έχω περιορισμένη κατανόηση της αλήθειας και δεν έχω αρκετή εργασιακή εμπειρία. Δεν ήμουν ποτέ επικεφαλής εκκλησίας ούτε έχω πραγματοποιήσει το έργο κάθαρσης της εκκλησίας». Δεν είναι δικαιολογίες αυτά; Έχει γίνει τόσο ξεκάθαρη συναναστροφή για το έργο της κάθαρσης της εκκλησίας. Η εκκαθάριση των αντίχριστων, των κακών ανθρώπων και των δύσπιστων είναι πολύ απλό ζήτημα. Τόσο δύσκολο είναι να κατανοήσει κανείς αυτές τις λίγες αρχές; Τι δείχνει αν, παρόλο που εξηγούνται τόσο καθαρά τέτοια απλά ζητήματα, οι άνθρωποι συνεχίζουν να μην τα καταλαβαίνουν; Αυτό δείχνει είτε ότι είναι πολύ χαμηλού επιπέδου για να καταλάβουν την ανθρώπινη γλώσσα, είτε ότι απλώς είναι παλιάνθρωποι που δεν εστιάζουν στις εργασίες που πρέπει να κάνουν. Ανάμεσα στους επικεφαλής και τους εργάτες, υπάρχουν σίγουρα κάποιοι που έχουν χαμηλό επίπεδο, και ασφαλώς υπάρχουν και κάποιοι ανθρωπάρεσκοι που δεν κάνουν αληθινό έργο· υπάρχουν σίγουρα και κάποιοι παλιάνθρωποι που παραμελούν τις εργασίες που πρέπει να κάνουν και διαπράττουν αδικήματα λόγω απερισκεψίας. Όλες αυτές οι καταστάσεις υπάρχουν. Πρώτον, αυτοί οι παλιάνθρωποι που παραμελούν τις εργασίες που πρέπει να κάνουν και διαπράττουν αδικήματα λόγω απερισκεψίας πρέπει να απομακρυνθούν. Όποιος μπορεί να κάνει αληθινό έργο πρέπει να χρησιμοποιείται, οι ανθρωπάρεσκοι που υπηρετούν ως επικεφαλής πρέπει να απαλλάσσονται οπωσδήποτε, ενώ όσοι έχουν χαμηλό επίπεδο, καταλαβαίνουν την ανθρώπινη γλώσσα και μπορούν να κάνουν κάποιο αληθινό έργο, πρέπει να παραμένουν. Αυτά τα ζητήματα έτσι πρέπει να λύνονται. Εάν, αφότου κάνει συναναστροφή ο Θεός, μπορείς να καταλάβεις ξεκάθαρα τα προβλήματα που υπάρχουν στο έργο της εκκλησίας και τα οποία πρέπει να λύσουν οι επικεφαλής και οι εργάτες, τότε οφείλεις να τα αντιμετωπίζεις εγκαίρως και χωρίς άλλη καθυστέρηση. Πρέπει να μπορείς να αναλάβεις την πρωτοβουλία να ενεργήσεις χωρίς να χρειάζεται να περιμένεις να σου αναθέσει αυτοπροσώπως ο Άνωθεν τα καθήκοντά σου ή να σου δώσει εντολές. Όποια προβλήματα και αν προκύπτουν, θα πρέπει να λύνονται προτού επηρεάσουν το έργο. Πριν καν αρχίσει ο Άνωθεν να διερευνά τα ζητήματα, θα πρέπει να έχεις ήδη υποβάλει αναφορά για το πώς κατανοείς τα ζητήματα και τι λύσεις έχεις προτείνει για αυτά, για τις αρχές και για τα αποτελέσματα της αντιμετώπισής τους. Τι υπέροχο που θα ήταν αυτό! Θα ήταν δυνατόν να δυσαρεστηθεί, τότε, μαζί σου ο Άνωθεν; Ως επικεφαλής ή εργάτης, αν αδυνατείς συνέχεια να δεις το έργο μέσα στο πλαίσιο των δικών σου ευθυνών, ή ακόμα κι αν έχεις κάποια επίγνωση ή κάποιες ιδέες, αλλά παρ’ όλα αυτά είσαι αναβλητικός, δεν αναλαμβάνεις δράση και περιμένεις συνεχώς από τον Άνωθεν να κανονίσει τι καθήκοντα να κάνεις, τότε δεν παραμελείς την ευθύνη σου; (Ναι.) Αυτό είναι σοβαρή παραμέληση της ευθύνης! Έχεις χάσει τη στάση και την ευθύνη που έρχεται με τον ρόλο του επικεφαλής ή του εργάτη ως προς το πώς πρέπει να αντιμετωπίζεται το καθήκον. Οι επικεφαλής και οι εργάτες, στο έργο τους, πρέπει να ακολουθούν πιστά τις απαιτήσεις του Άνωθεν. Ό,τι έχει πει στις συναναστροφές ο Άνωθεν, αυτό πρέπει να εφαρμόζετε· πρέπει να αναλαμβάνετε δράση και να το εφαρμόζετε γρήγορα, με το που το καταλάβετε. Η πιο σημαντική ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών είναι να λύνουν τα προβλήματα με την αλήθεια, ενώ δεν πρέπει να περιμένετε παθητικά να ρυθμίσει ο Άνωθεν το έργο προτού κάνετε το παραμικρό. Αν περιμένεις συνέχεια παθητικά, τότε δεν είσαι κατάλληλος για επικεφαλής ή για εργάτης, δεν μπορείς να επωμιστείς αυτό το έργο, και το μοναδικό λογικό πράγμα που μπορείς να κάνεις είναι να παραδεχτείς την ευθύνη και να παραιτηθείς.

Οι εκδηλώσεις και οι εκβάσεις των τριών ειδών ανθρώπων που πιστεύουν στον Θεό

1. Οι απλοί δουλευτές

Υπάρχουν συνολικά δεκαπέντε ευθύνες για τους επικεφαλής και τους εργάτες, και ήδη έχουμε κάνει συναναστροφή μέχρι και τη δέκατη τέταρτη. Για τα προβλήματα στο εσωτερικό της εκκλησίας τα οποία πρέπει να λύσουν οι επικεφαλής και οι εργάτες, καθώς και για τα ζητήματα των κάθε είδους ανθρώπων που σχετίζονται με αυτά τα προβλήματα, έχει γίνει συναναστροφή σε ένα ποσοστό κοντά στο ογδόντα με ενενήντα τοις εκατό. Όλα αυτά αποτελούν εργασίες που πρέπει να αναλάβουν οι επικεφαλής και οι εργάτες, και προβλήματα που πρέπει να λύσουν. Σ’ αυτό περιλαμβάνονται πολλά ζητήματα. Αφενός, αφορά τις ευθύνες που πρέπει να εκπληρώνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες· αφετέρου, αφορά και τα διάφορα ζητήματα των κάθε είδους ανθρώπων μέσα στην εκκλησία. Παρόλο που το θέμα της συναναστροφής μας αυτήν την περίοδο είναι οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών, καθώς και η έκθεση των ψευδοεπικεφαλής, έχουμε κάνει και πολλές συναναστροφές πάνω στα ζητήματα των διαφόρων ειδών ανθρώπων —όπως και τις καταστάσεις και την ουσία των διαφόρων ειδών ανθρώπων— που θίγει αυτό το θέμα. Ασφαλώς, αυτό το συγκεκριμένο περιεχόμενο επιδρά διαφορετικά σε κάθε διαφορετικό είδος ανθρώπων που ακολουθεί τον Θεό στην εκκλησία. Μεταξύ αυτών, υπάρχει ένα είδος ανθρώπου που, ακόμα κι αφότου ακούσει όλη αυτήν τη συναναστροφή, διατηρεί ακόμα την εξής στάση: «Έχω καλή ανθρώπινη φύση, πιστεύω πραγματικά στον Θεό, είμαι πρόθυμος να απαρνηθώ πράγματα για την πίστη μου στον Θεό, και είμαι πρόθυμος να πληρώσω κάποιο τίμημα και να υπομείνω κακουχίες για να κάνω το καθήκον μου». Δεν τους νοιάζουν οι διάφορες καταστάσεις των κάθε είδους ανθρώπων ούτε η αλήθεια που σχετίζεται με τις διάφορες καταστάσεις ή οι αλήθεια-αρχές που πρέπει να καταλάβουν οι άνθρωποι, πράγματα για τα οποία έχει γίνει συναναστροφή αυτήν την περίοδο. Αυτό δεν είναι ένα είδος ανθρώπου; Δεν είναι πολύ αντιπροσωπευτικό αυτό το είδος ανθρώπου; (Ναι.) Αυτό το είδος ανθρώπου έχει πάντα μια συγκεκριμένη οπτική. Από τι αποτελείται κυρίως αυτή η οπτική; Από τα τρία σημεία που μόλις ανέφερα: Πρώτον, πιστεύουν ότι δεν έχουν κακή ανθρώπινη φύση, και μάλιστα ότι έχουν καλή. Δεύτερον, θεωρούν ότι πιστεύουν πραγματικά στον Θεό, πράγμα που σημαίνει ότι πιστεύουν αληθινά στην ύπαρξη του Θεού και στην κυριαρχία του Θεού επί των πάντων, πιστεύουν ότι το πεπρωμένο του ανθρώπου το ελέγχει ο Θεός, ότι υπόκειται στην κυριαρχία του Θεού· ερμηνεύουν έτσι τη φράση «πιστεύω πραγματικά στον Θεό» πολύ γενικά. Τρίτον, πιστεύουν πως μπορούν να απαρνηθούν πράγματα στο πλαίσιο της πίστης τους στον Θεό, να υπομείνουν κακουχίες και να πληρώσουν το τίμημα για να κάνουν τα καθήκοντά τους. Αυτά τα τρία σημεία θα έλεγε κανείς ότι είναι τα πιο βασικά, κύρια και θεμελιώδη στοιχεία στα οποία βασίζονται αυτοί οι άνθρωποι ως προς την πίστη τους στον Θεό. Βέβαια, όλα αυτά μπορούν να θεωρηθούν και ως το κεφάλαιό τους στην πίστη τους στον Θεό, καθώς και οι στόχοι που επιδιώκουν, αλλά και τα κίνητρα και η κατεύθυνση των πράξεών τους. Θεωρούν ότι αν έχουν αυτά τα τρία σημεία, πληρούν τις τρεις βασικές προϋποθέσεις για να σωθούν, γεγονός που τους καθιστά ανθρώπους τους οποίους ο Θεός αγαπάει και αποδέχεται. Αυτό είναι μεγάλο λάθος· το να έχει κανείς αυτά τα τρία σημεία είναι απλώς ένδειξη ότι έχει λίγη ανθρώπινη φύση. Μπορεί απλώς και μόνο να κερδίσει την έγκριση του Θεού κανείς αν έχει λίγη ανθρώπινη φύση; Σε καμία περίπτωση. Ο Θεός εγκρίνει εκείνους που έχουν τον φόβο Του και αποφεύγουν το κακό. Αυτά τα τρία σημεία δεν πληρούν το πρότυπο της αλήθεια-πραγματικότητας. Είναι απλώς τα τρία κριτήρια που καθιστούν κάποιον απλό δουλευτή. Κατόπιν, θα συναναστραφώ πάνω στις λεπτομέρειες που αφορούν αυτά τα τρία σημεία, έτσι ώστε να τα καταλάβετε ξεκάθαρα. Το πρώτο σημείο είναι να έχει κανείς καλή ανθρώπινη φύση. Εκείνοι πιστεύουν ότι αν δεν πράττουν το κακό, αν δεν προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση, αλλά και αν δεν βλάπτουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, αυτό αρκεί, και σημαίνει πως μπορούν να ικανοποιήσουν τις προθέσεις του Θεού και να πράξουν σύμφωνα με τις αρχές. Το δεύτερο σημείο είναι να «πιστεύουν πραγματικά στον Θεό». Γι’ αυτούς, «αληθινή πίστη στον Θεό» σημαίνει να μην αμφισβητούν ποτέ την ύπαρξη του Θεού ή το γεγονός ότι κυριαρχεί επί των πάντων, και να πιστεύουν ότι το πεπρωμένο των ανθρώπων βρίσκεται στα χέρια του Θεού, κάτι που θεωρούν πως θα τους δώσει τη δυνατότητα να ακολουθούν τον Θεό μέχρι τέλους. Πιστεύουν ότι από τη στιγμή που πιστεύουν πραγματικά στον Θεό, θα κερδίσουν την έγκρισή Του. Έτσι, όπως κι αν ο Θεός ηγείται ή ενεργεί, αλλά και όποια προβλήματα κι αν αντιμετωπίζουν, λένε: «Απλώς να αγαπάς τον Θεό, να ακολουθείς τον Θεό, να υποτάσσεσαι στον Θεό». Έχουν πολύ απλοϊκή μέθοδο για να λύνουν τα προβλήματα· μπορούν, άραγε, τέτοια γενικόλογα να λύσουν το παραμικρό πρόβλημα; Το τρίτο σημείο είναι να μπορούν να απαρνηθούν πράγματα στο πλαίσιο της πίστης τους στον Θεό, και να μπορούν να αντέξουν κακουχίες και να πληρώσουν τίμημα για να κάνουν τα καθήκοντά τους. Πώς το κάνουν πράξη αυτό; Εφόσον πιστεύουν πραγματικά στον Θεό, όταν υπάρξει κάποια ανάγκη στο έργο της εκκλησίας ή όταν αισθανθούν τις επιτακτικές προθέσεις του Θεού, μπορούν να απαρνηθούν ενεργά την οικογένειά τους, τον γάμο τους και την καριέρα τους, να βάλουν στην άκρη τις εγκόσμιες προοπτικές τους, και να ακολουθήσουν τον Θεό και να κάνουν τα καθήκοντά τους με ανυποχώρητη αποφασιστικότητα, χωρίς να μετανιώσουν ποτέ για τίποτα. Είναι ικανοί να αντέξουν τις κακουχίες και να πληρώσουν το τίμημα για όποιο καθήκον τούς ορίζει ο οίκος του Θεού, ακόμα κι αν αυτό προϋποθέτει να τρώνε λιγότερο και να κοιμούνται λιγότερο. Όσο δύσκολες κι αν είναι οι συνθήκες της ζωής τους, ή ακόμα κι αν βρεθούν σε κάποια δυσμενή περιβάλλοντα, μπορούν να συνεχίσουν να κάνουν τα καθήκοντά τους. Εκτός απ’ αυτά τα τρία σημεία, η άσκηση όλων των άλλων πτυχών που συνδέονται με την αλήθεια τούς φαίνεται ότι είναι άσχετη μ’ αυτούς. Κάνουν αυτά που τους φαίνονται καλά ή σωστά. Όσο για τις διάφορες αρχές άσκησης που έχει αναφέρει ο Θεός στον άνθρωπο, αλλά και για τις καταστάσεις, τις εκδηλώσεις και την ουσία των διαφόρων διεφθαρμένων διαθέσεων των ανθρώπων που έχει εκθέσει ο Θεός, θεωρούν ότι δεν πειράζει αν ξέρουν λίγα πράγματα ή τίποτα απολύτως· δεν νιώθουν καμία ανάγκη να ψάξουν ειδικά και προσεκτικά διάφορες αρχές για να εξετάσουν τη δική τους διαφθορά και να αναπληρώσουν τις ελλείψεις τους ούτε καμία ανάγκη να πηγαίνουν συχνά σε συναθροίσεις για να ακούσουν τις βιωματικές μαρτυρίες των άλλων, και στη συνέχεια να μπορέσουν να μεταμορφωθούν, και ούτω καθεξής. Είναι πολύ μεγάλος κόπος, είναι περιττό, κατά τη γνώμη τους, να πιστεύουν στον Θεό με αυτόν τον τρόπο. Ακολουθούν τον Θεό και κάνουν τα καθήκοντά τους, έχοντας μια επιφανειακή κατανόηση της πίστης στον Θεό και της αλλαγής διάθεσης, μαζί με διάφορες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες για το έργο του Θεού. Δεν είναι αρκετά αντιπροσωπευτικό αυτό το είδος ανθρώπου; (Ναι.) Έχουν από τον εαυτό τους μια πολύ στοιχειώδη απαίτηση και τηρούν μια πολύ στοιχειώδη στάση απέναντι στην πίστη στον Θεό. Πέρα από αυτό, παραμελούν την αλήθεια, την κρίση και την έκθεση του Θεού, το κλάδεμα, όπως και τις διάφορες διεφθαρμένες διαθέσεις, τις διάφορες καταστάσεις, τις εκδηλώσεις των ανθρώπων και ούτω καθεξής. Ποτέ δεν συλλογίζονται ούτε στοχάζονται αυτά τα ζητήματα. Με άλλα λόγια, αυτοί οι άνθρωποι θεωρούν ότι έχουν καλή ανθρώπινη φύση, ότι είναι καλοί άνθρωποι και ότι πιστεύουν αληθινά στον Θεό· και παρόλο που αναγνωρίζουν ότι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, δεν λαμβάνουν υπόψη τους τις συγκεκριμένες καταστάσεις και εκδηλώσεις των διαφόρων διεφθαρμένων ανθρώπινων διαθέσεων που εκθέτει ο Θεός, δεν κάνουν την παραμικρή προσπάθεια για να διερευνήσουν αυτά τα πράγματα. Αυτό δεν είναι ένα είδος ανθρώπου; Δεν είναι πολύ αντιπροσωπευτικές οι απόψεις και οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις αυτού του είδους ανθρώπων στο πλαίσιο της πίστης τους στον Θεό; (Ναι.) Αν σκεφτούμε τις οπτικές αυτών των ανθρώπων σχετικά με την πίστη στον Θεό, την κατανόηση της σωτηρίας και τη στάση τους απέναντι στα λόγια του Θεού που εκθέτουν τις διάφορες διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων, σε ποια κατηγορία θα πρέπει να ενταχθούν αυτοί οι άνθρωποι; (Σ’ αυτούς που έχουν μπερδεμένη πίστη, οι οποίοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια.) Αυτή είναι μόνο η επιφανειακή εικόνα. Σε ποια κατηγορία πρέπει να ενταχθούν πραγματικά αυτοί οι άνθρωποι; Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι στην εκκλησία; (Ναι.) Κάθε φορά που γίνεται συζήτηση για συγκεκριμένα ζητήματα και συναναστροφή σχετικά με τις αντίστοιχες αλήθειες, αρχίζουν να νυστάζουν, να αποκοιμιούνται ή να βρίσκονται σε σύγχυση, και δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον. Αν τους ανατεθεί κάποιο έργο ή κάποιες εργασίες, σηκώνουν τα μανίκια και ασχολούνται με αυτές, χωρίς να πτοούνται από τις κακουχίες ή την κούραση. Θεωρούν υπέροχο αν η πίστη στον Θεό ήταν να κάνει κανείς ένα τέτοιο έργο. Σε τέτοια περίπτωση, θα είχαν κίνητρο. Όταν έρχεται η ώρα να υπομείνουν κακουχίες, να πληρώσουν το τίμημα και να καταβάλουν προσπάθεια στο έργο, το κάνουν πολύ σοβαρά. Είναι όμως αυτή η γνήσια σοβαρότητα και ο γνήσιος ενθουσιασμός το ίδιο με την αφοσίωση; Αυτήν την εκδήλωση πρέπει να έχει κανείς μόλις καταλάβει τις αλήθεια-αρχές; (Όχι.) Άραγε, μέσα από τη συναναστροφή Μου, βλέπετε σε ποια κατηγορία πρέπει να ενταχθούν αυτοί οι άνθρωποι; (Στους απλούς δουλευτές.) Σωστά. Αυτοί οι άνθρωποι είναι απλοί δουλευτές, και με αυτόν τον τρόπο πιστεύουν στον Θεό οι απλοί δουλευτές.

Ξεκινήσαμε με συναναστροφή πάνω στη φύση-ουσία και στις διάφορες εκδηλώσεις των αντίχριστων, καθώς και στις διάφορες εκδηλώσεις αυτών που έχουν τη διάθεση των αντίχριστων, αλλά δεν είναι ουσιαστικά αντίχριστοι. Τώρα, κάνουμε συναναστροφή πάνω στις εκδηλώσεις των διαφόρων ειδών ανθρώπων που αφορούν οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών. Παρόλο που τα θέματα για τα οποία έχουν γίνει συναναστροφές είχαν σχέση με τους αντίχριστους και τους ψευδοεπικεφαλής, τα συγκεκριμένα θέματα και εκδηλώσεις που θίγει το κάθε σημείο αφορούν τις διεφθαρμένες διαθέσεις της διεφθαρμένης ανθρωπότητας, καθώς και τις διάφορες καταστάσεις και εκδηλώσεις που προέρχονται υπό το κράτος των διεφθαρμένων διαθέσεων. Ναι μεν οι ψευδοεπικεφαλής και οι αντίχριστοι συνιστούν μόνο μια μειοψηφία, αλλά τις διαθέσεις των ψευδοεπικεφαλής και των αντίχριστων, καθώς και τις διάφορες καταστάσεις και εκδηλώσεις τους, τις έχει κάθε άνθρωπος σε διαφορετικό βαθμό. Τώρα που έχει γίνει τόσο λεπτομερής συναναστροφή σχετικά μ’ αυτά τα ζητήματα, όσοι επιδιώκουν την αλήθεια θα αποκτήσουν στη συνέχεια πιο ξεκάθαρο μονοπάτι και κατεύθυνση, καθώς και πιο ξεκάθαρους στόχους στην επιδίωξη της αλήθειας, στην άσκηση της αλήθειας, στην κατανόηση των αλήθεια-αρχών και στην είσοδο στην αλήθεια-πραγματικότητα. Αυτό είναι καλό γι’ αυτούς, είναι λόγος να χαίρονται. Με άλλα λόγια, μπαίνουν σε ένα νέο σημείο-σταθμό στην πίστη τους στον Θεό. Δεν ζουν πια σύμφωνα με κανονισμούς, με θρησκευτικές τελετουργίες, με λόγια και δόγματα ή συνθήματα. Κάθε άλλο, έχουν πιο συγκεκριμένες κατευθύνσεις και στόχους για την άσκηση, και φυσικά είναι πιο συγκεκριμένες οι αρχές που πρέπει να ακολουθήσουν. Τα δύο βασικά θέματα της συναναστροφής σχετικά με τους αντίχριστους και τους ψευδοεπικεφαλής θίγουν κατά κύριο λόγο το εξής περιεχόμενο: πώς να ασκούνται υπό συγκεκριμένες συνθήκες και ποιες αλήθεια-αρχές συνδέονται με αυτές, ή τι είδους καταστάσεις και διαφθορά διαθέτουν οι άνθρωποι και πώς πρέπει να αντιμετωπίζονται αυτές, καθώς και πώς να αναζητούν την αλήθεια για να τις διορθώσουν. Όσο πιο συγκεκριμένη είναι η συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, τόσο ξεκάθαρο μονοπάτι άσκησης έχουν όσοι επιδιώκουν την αλήθεια. Όσο πιο συγκεκριμένη είναι η συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, τόσο πιο φωτεινή και ξεκάθαρη γίνεται η καρδιά των ανθρώπων, τόσο περισσότερο μπορούν να γνωρίσουν και να καταλάβουν τον εαυτό τους, και τόσο περισσότερο έχουν επίγνωση σε τι πρέπει να εισέλθουν κατόπιν και ποια προβλήματα πρέπει να επιλύσουν στη συνέχεια. Όσο για το είδος των ανθρώπων που μόλις τώρα αναφέραμε ως απλούς δουλευτές, αφότου κάναμε εκτεταμένη συναναστροφή σχετικά με τις διάφορες καταστάσεις που προκύπτουν από τις διεφθαρμένες διαθέσεις της ανθρωπότητας και με τα διάφορα προβλήματα διαφθοράς που πρέπει να λυθούν, εκείνοι παραμένουν ασυγκίνητοι. Τι σημαίνει ότι παραμένουν ασυγκίνητοι; Σημαίνει ότι ακόμα δεν έχουν ξεκαθαρίσει και δεν μπορούν να συλλάβουν την επιδίωξη της αλήθειας και το μονοπάτι της σωτηρίας για τα οποία μίλησε ο Θεός. Το πιο σοβαρό είναι ότι μετά τη συναναστροφή πάνω σε τόσες ουσιαστικές εκδηλώσεις και προβλήματα, συνεχίζουν να πιστεύουν το εξής: «Έχω καλή ανθρώπινη φύση, πιστεύω πραγματικά στον Θεό, είμαι πρόθυμος να απαρνηθώ πράγματα για την πίστη μου στον Θεό, και είμαι πρόθυμος να πληρώσω κάποιο τίμημα και να υπομείνω κακουχίες για να κάνω το καθήκον μου. Αυτό αρκεί». Όταν έχουν να αντιμετωπίσουν κάποια κατάσταση, δεν εξετάζουν τον εαυτό τους ούτε συγκρίνουν τον εαυτό τους με τα λόγια του Θεού, αλλά αντίθετα προσπαθούν να λύσουν τα προβλήματα αποκλειστικά και μόνο με βάση τη δική τους ανθρώπινη καλοσύνη ή τη λίγη συνείδηση και λογική που διαθέτουν. Βέβαια, κάποιοι άνθρωποι βασίζονται στην αυτοσυγκράτηση και την υπομονή, και αντέχουν όλο και περισσότερα, ενώ άλλοι βασίζονται σε φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, κι έτσι κάνουν τα σημαντικά ζητήματα να μοιάζουν με ασήμαντα, κι έπειτα κάνουν τα ασήμαντα ζητήματα να μοιάζουν ανύπαρκτα. Ο στόχος που επιδιώκουν είναι ο εξής: «Μέχρι την ημέρα που θα τελειώσει το έργο του Θεού, αρκεί να βρίσκομαι ακόμα στην εκκλησία και να κάνω το καθήκον μου, χωρίς να αποπεμφθώ. Όσο για το αν καταλαβαίνω αληθινά τον εαυτό μου, αν έχω απαλλαγεί από τις διεφθαρμένες διαθέσεις μου, αν έχω αληθινή υποταγή στον Θεό, αν είμαι άνθρωπος που έχει φόβο Θεού και αποφεύγει το κακό, όλα αυτά είναι ασήμαντα θέματα, ανάξια αναφοράς. Τα κάνεις όλα μεγάλο θέμα, συναναστρέφεσαι με τόσες λεπτομέρειες σχετικά με την αλήθεια, αναφέρεις διαρκώς στη συναναστροφή ακόμα και για τα πιο μικρά ζητήματα, και μας αναγκάζεις συνέχεια να διακρίνουμε· απλούστατα, δεν είμαι πρόθυμος να ακούσω αυτές τις συναναστροφές πάνω στην αλήθεια, δεν με ενδιαφέρουν καθόλου. Τι καλά που θα ήταν, μόλις έρθει η ημέρα του Θεού, να μπορούσαμε απλώς να εισέλθουμε απευθείας στη βασιλεία!» Παρόλο που ισχύει ότι η υπομονή όλων έχει τα όριά της, η υπομονή αυτών των ανθρώπων δεν έχει όρια. Γιατί; Επειδή θεωρούν ότι έχουν καλή ανθρώπινη φύση, ότι πιστεύουν πραγματικά στον Θεό, ότι έχουν την ικανότητα να απαρνηθούν πράγματα ως πιστοί στον Θεό, αλλά και την προθυμία να πληρώσουν κάποιο τίμημα και να υπομείνουν κακουχίες για να κάνουν το καθήκον τους· όταν τους συμβαίνει οτιδήποτε, βρίσκουν τις δικές τους λύσεις, και τελικά παραμένουν ικανοί να κάνουν ακλόνητοι τα καθήκοντά τους και να παραμείνουν σταθεροί. Όμως, με όποιον τρόπο κι αν επιμένουν να εκτελούν τα καθήκοντά τους και με όποια μέσα κι αν υπομένουν μέχρι τέλους, όποιο κι αν είναι το κίνητρό τους, ένα πράγμα είναι σίγουρο: Δεν έχουν αληθινή υποταγή στον Θεό και δεν καταλαβαίνουν ποτέ τις δικές τους διεφθαρμένες διαθέσεις. Για να το θέσουμε με μεγαλύτερη ακρίβεια, αυτοί οι άνθρωποι δεν παραδέχονται ότι έχουν διαφθορά ούτε αναγνωρίζουν τις διάφορες καταστάσεις και τα προβλήματα που απορρέουν από τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων τις οποίες εκθέτει ο Θεός. Ακόμα κι αν μερικές φορές συγκρίνουν τον εαυτό τους με αυτές τις καταστάσεις και τα προβλήματα, το αντιμετωπίζουν ψυχρά και λένε: «Όλοι είναι το ίδιο διεφθαρμένοι. Όλοι έχουν τη φύση-ουσία των διαβόλων και του Σατανά· όλοι μας είμαστε εχθροί του Θεού. Αυτό είναι γεγονός το οποίο κανείς δεν μπορεί να αλλάξει. Παρ’ όλα αυτά, εφόσον κάποιος επιμένει να κάνει το καθήκον του, ο Θεός σίγουρα θα το εγκρίνει, ενώ όσοι επιμένουν μέχρι τέλους θα είναι οι νικητές». Αν κρίνουμε από την οπτική τους, έχουν αρκετά θερμή πίστη στον Θεό, αλλά μόλις είναι να μοιραστούν βιωματικές μαρτυρίες, σωπαίνουν, δεν μπορούν να πουν ούτε κουβέντα. Όταν έρχεται η ώρα της συναναστροφής σχετικά με την αλήθεια στις συναθροίσεις, νυστάζουν και δεν μπορούν να την εμπεδώσουν. Αν τους ρωτήσεις: «Πώς βιώνεις τα λόγια του Θεού στο καθημερινό σου καθήκον;» απαντούν: «Ό,τι ορίζει η εκκλησία να κάνω, το κάνω. Χρειάζεται και να βιώσω κάτι;» Δεν δείχνουν να καταλαβαίνουν. Αν μετά τους ρωτήσεις: «Αποκαλύπτεις καμία διαφθορά; Πώς αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου;» εκείνοι λένε: «Εγώ απλώς υποτάσσομαι στον Θεό και αγαπώ τον Θεό· τι προβλήματα μπορεί να υπάρχουν;» Τόσο απλό τρόπο σκέψης έχουν. Η οπτική τους είναι η εξής: «Έτσι πρέπει να είναι η πίστη στον Θεό. Για ποιον λόγο να ασχολούμαστε με τόσα ασήμαντα θέματα; Τα μπλέκετε πολύ τα πράγματα!» Έτσι, κάνουν το καθήκον τους και εκτελούν εργασίες, δεν αναζητούν ποτέ τις αλήθεια-αρχές, αλλά αντίθετα ενεργούν με βάση τις καλές προθέσεις και τον ενθουσιασμό τους. Για να το θέσουμε με μεγαλύτερη ακρίβεια, ενεργούν υπό το κράτος της συνείδησης και της λογικής, και σκέφτονται: «Ήδη υπέφερα πολύ και πλήρωσα μεγάλο τίμημα· έχω ήδη κάνει πράξη την αλήθεια και ικανοποίησα πολύ τον Θεό. Μη μου ζητάτε περισσότερα. Μια χαρά είμαι κι έτσι, είμαι καλός άνθρωπος και πιστεύω πραγματικά στον Θεό». Ασφαλώς, κάποιες φορές αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να συγκρατηθούν και ξεσπούν, και τότε αποκαλύπτεται το αληθινό τους πρόσωπο. Μπορούν να ξεστομίσουν πολλά λόγια και δόγματα, αλλά δεν έχουν αληθινό ανάστημα· με άλλα λόγια, δεν έχουν ζωή. Τι ακριβώς σημαίνει ότι δεν έχουν ζωή; (Δεν έχουν καμία αλήθεια.) Πώς προκύπτει το ότι δεν έχουν καμία αλήθεια; (Δεν αγαπάνε την αλήθεια ούτε την επιδιώκουν.) Δεν έχει να κάνει καν με το αν αγαπάνε ή δεν αγαπάνε την αλήθεια· για την ακρίβεια, δεν αποδέχονται την αλήθεια. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Πώς μπορείς και λες ότι δεν αποδέχονται την αλήθεια; Αντέχουν τόσες κακουχίες και πληρώνουν τόσο μεγάλο τίμημα για να κάνουν το καθήκον τους· εργάζονται σκληρά κάθε μέρα από το πρωί ως το βράδυ. Πώς μπορείς και λες Εσύ ότι δεν έχουν καμία αλήθεια;» Τους αδικώ μ’ αυτό που λέω; Μα, αν κοιτάξετε αυτούς τους ανθρώπους, πίσω από τα βάσανά τους και από το τίμημα που πληρώνουν, άραγε τα κάνουν όλα στο πλαίσιο των αλήθεια-αρχών; Αναζητούν τις αρχές σε όλα όσα κάνουν; Προσέρχονται ενώπιον του Θεού με θεοφοβούμενη καρδιά και πράττουν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και τις αρχές που απαιτεί ο οίκος του Θεού; Όχι· πρόκειται αποκλειστικά για ανθρώπινες ενέργειες, για ανθρώπινη αυτοσυγκράτηση. Ποια είναι η κύρια εκδήλωση του ότι δεν αποδέχονται την αλήθεια; Ότι, πριν κάνουν κάτι, δεν αναζητούν ποτέ ενεργά την αλήθεια ούτε κάθονται ποτέ να σκεφτούν σοβαρά ποιες είναι οι αλήθεια-αρχές και μετά να ασκηθούν αποκλειστικά σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Έχουν μήπως τέτοιες σκέψεις και στάσεις; Ποια στάση τηρούν απέναντι στις διάφορες εκδηλώσεις της διεφθαρμένης ανθρώπινης διάθεσης που εκθέτει ο Θεός; Μήπως αποδέχονται αυτά τα λόγια; Παραδέχονται μήπως ότι τα λόγια αυτά ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα; Αναγνωρίζουν μήπως ότι αυτές οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις συνιστούν αποκαλύψεις διαφθοράς; Μπορεί να γνέφουν συγκαταβατικά ή να το παραδέχονται εξωτερικά, αλλά κατά βάθος δεν το αποδέχονται· το παραβλέπουν. Τι σημαίνει το γεγονός ότι το παραβλέπουν; Ειδικότερα, σημαίνει ότι δεν το αποδέχονται, δεν έχουν ξεκάθαρη στάση, δεν αντιστέκονται και δεν αντιτίθενται εμφανώς, παρά υιοθετούν μια ψυχρή στάση απέναντι σ’ αυτά τα λόγια που έχει πει ο Θεός. Η έκφραση «ψυχρή στάση» είναι κάπως αφηρημένη· συγκεκριμένα, σημαίνει ότι σκέφτονται: «Μπορεί να λες πως οι άνθρωποι είναι αλαζόνες και δόλιοι, όμως ποιος δεν είναι δόλιος; Ποιος δεν είναι λιγάκι πανούργος; Ποιος δεν εκδηλώνει λίγη αλαζονεία ή υπεροψία; Πού είναι το πρόβλημα; Από τη στιγμή που κάποιος μπορεί να αντέξει κακουχίες και να πληρώσει το τίμημα, αυτό αρκεί». Αυτή δεν είναι μια στάση και μια συγκεκριμένη εκδήλωση του γεγονότος ότι δεν αποδέχονται την αλήθεια; (Ναι.) Αυτό σημαίνει να μην αποδέχεται κανείς την αλήθεια. Η στάση που τηρούν απέναντι στα λόγια της κρίσης και της έκθεσης του Θεού είναι να τα περιφρονούν και να μην τα αποδέχονται. Κι όσο για τις αξιολογήσεις και τις υπενθυμίσεις που τους κάνουν οι αδελφοί και οι αδελφές, κι ακόμα και για τις υποδείξεις και τη βοήθεια που τους προσφέρουν οι αδελφοί και οι αδελφές σχετικά με τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, άραγε μπορούν να τα αποδεχτούν; (Όχι.) Για πείτε Μου, λοιπόν, ποιες είναι οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις τους; Γιατί δεν μπορούν να τα αποδεχτούν όλα αυτά; Τι αποδείξεις έχεις για να το λες αυτό; Για παράδειγμα, όταν τους λες: «Δεν μπορείς να κάνεις το καθήκον σου τόσο απρόσεκτα· αυτό είναι επιπολαιότητα», ποιες εκδηλώσεις τους αποτελούν απόδειξη ότι δεν αποδέχονται την αλήθεια; (Θα έλεγαν: «Το κάνω ήδη με την καρδιά μου. Ήδη υποφέρω και έχω πληρώσει το τίμημα. Πώς μπορείς και με λες επιπόλαιο;») Έτσι αιτιολογούν όσα κάνουν. Άραγε, θα έψαχναν καμιά φορά να βρουν και δικαιολογίες; Ναι μεν μέσα τους το παραδέχονται, μα παρ’ όλα αυτά σκέφτονται: «Ήμουν επιπόλαιος, και τι έγινε; Ποιος δεν έχει κακές μέρες; Ποιος δεν βιώνει κανονικά συναισθήματα; Δεν γίνεται, όμως, να παραδεχτώ ότι ήμουν επιπόλαιος· πρέπει να βρω μια δικαιολογία για να το καλύψω. Δεν μπορώ να χάσω την υπόληψή μου». Οπότε, βρίσκουν πολλούς λόγους και δικαιολογίες για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους με σοφιστείες, και δεν παραδέχονται το γεγονός ότι φέρθηκαν επιπόλαια, δεν αναγνωρίζουν τα προβλήματά τους στο συγκεκριμένο θέμα ούτε δέχονται τις υποδείξεις των άλλων. Αυτό αποτελεί συγκεκριμένη εκδήλωση ότι δεν αποδέχονται την αλήθεια. Όταν δεν βρίσκονται αντιμέτωποι με πραγματικές καταστάσεις, θεωρούν τον εαυτό τους «έναν καλό άνθρωπο, που πιστεύει αληθινά στον Θεό». Όταν τους τυχαίνουν καταστάσεις, παρόλο που δεν μπορούν πλέον να το χρησιμοποιήσουν αυτό ως ασπίδα, βρίσκουν και πάλι αρκετούς λόγους για να δικαιολογήσουν και να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, εξωραΐζουν το ζήτημα, το τερματίζουν και στη συνέχεια θεωρούν και πάλι τον εαυτό τους ως «έναν καλό άνθρωπο, που έχει καλή ανθρώπινη φύση, που πιστεύει αληθινά στον Θεό και έχει την ικανότητα να απαρνηθεί, αλλά και την ικανότητα να αντέξει κακουχίες και να πληρώσει τίμημα για να κάνει το καθήκον του». Για να το θέσουμε με ακρίβεια, τέτοιοι άνθρωποι έχουν την ουσία και τις εκδηλώσεις των απλών δουλευτών. Αυτή η ομάδα αποτελεί μια μεγάλη μερίδα στην εκκλησία. Όποιο κι αν είναι το ποσοστό, σε τελική ανάλυση, αν αυτοί οι άνθρωποι μπορούν πραγματικά να υποφέρουν και να πληρώνουν το τίμημα, και να αντέχουν και να επιμένουν μέχρι τέλους χωρίς να διαπράττουν σοβαρές παραβάσεις, χωρίς να παραβιάζουν τα διοικητικά διατάγματα του Θεού ή να προσβάλλουν τη διάθεσή Του, τότε είναι πιστοί δουλευτές, δουλευτές που μπορούν να παραμείνουν. Αυτό αποτελεί σημαντική ευλογία! Αυτοί που δεν επιδιώκουν την αλήθεια ούτε μπορούν να ακολουθήσουν το θέλημα του Θεού, να καταθέσουν μαρτυρία για τον Θεό ή να λειτουργήσουν ως μάρτυρες για τα λόγια και το έργο του Θεού, και που λαμβάνουν αυτήν την ευλογία, πολύ τους πέφτει. Τι θα μπορούσε να περιμένει κάποιος να κερδίσει δίχως να επιδιώκει την αλήθεια; Δεν είναι κι άσχημα να είναι κανείς αφοσιωμένος δουλευτής. Κάποιοι άνθρωποι ρωτάνε: «Είναι δυνατόν αυτά τα άτομα να ενταχθούν στον λαό του Θεού;» Είναι. Η μοναδική πιθανότητα είναι αν αυτά τα άτομα, με βάση την ικανότητά τους να απαρνηθούν και να υποφέρουν, μπορέσουν να αποδεχτούν την αλήθεια, να αναγνωρίσουν και να αντιμετωπίσουν σωστά τη διαφθορά τους· επίσης, αν, στη συνέχεια, μπορέσουν να αναζητήσουν την αλήθεια για να τη διορθώσουν, χωρίς να ενεργούν με βάση την ανθρώπινη καλοσύνη ή τα πράγματα που συγκρατούν τους ανθρώπους, την ανθρώπινη αντοχή και επιμονή, αλλά να ασκούνται σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αν, κατ’ αυτόν τον τρόπο, στο τέλος αλλάξει κάπως η διάθεσή τους, τότε, θα έχουν κάποιες πιθανότητες να γίνουν μέλη του λαού του Θεού. Αν, όμως, οι πράξεις και η συμπεριφορά τους δεν έχουν σχέση με την αλλαγή διάθεσης, δεν έχουν σχέση με την αποδοχή της αλήθειας και τη σωτηρία, τότε οι πιθανότητες να ενταχθούν στον λαό του Θεού είναι μηδενικές· αυτό είναι γεγονός. Ποια είναι η αρχή για τη μεταχείριση των πιστών δουλευτών; Είναι να καταβάλλεται η μέγιστη δυνατή προσπάθεια για να βοηθιούνται αυτοί οι άνθρωποι να αποκτήσουν καθαρό μυαλό. Για ποιον λόγο να αποκτήσουν καθαρό μυαλό; Για να μην κάνουν όνειρα θερινής νυκτός. Κάποιοι μπορεί να ρωτήσουν: «Τι σημαίνει να “κάνουν όνειρα θερινής νυκτός”;» Αυτό γίνεται όταν οι άνθρωποι θεωρούν ότι «έχουν καλή ανθρώπινη φύση, πιστεύουν αληθινά στον Θεό και έχουν την ικανότητα να απαρνηθούν, αλλά και την ικανότητα να αντέξουν κακουχίες και να πληρώσουν τίμημα» και στη συνέχεια περιμένουν να τους σώσει ο Θεός, πράγμα αδύνατο. Πρέπει να τους γίνει ξεκάθαρο ότι είναι λάθος και ανοησία να έχουν την άποψη ότι «αν έχεις καλή ανθρώπινη φύση, αν πιστεύεις αληθινά στον Θεό, και αν έχεις την ικανότητα να απαρνηθείς και την προθυμία να πληρώσεις τίμημα, τότε μπορεί να αποκτήσεις τη σωτηρία του Θεού». Πρέπει να τους γίνει ξεκάθαρο ότι αν έχει κανείς αυτές τις ιδιότητες δεν σημαίνει ότι έχει αποτινάξει τη διεφθαρμένη του διάθεση ούτε ότι με λίγη καλή συμπεριφορά μπορεί να σωθεί, πόσο μάλλον ότι έχει αποκτήσει την αλήθεια· πρέπει, επίσης, να καταλάβουν ότι οι απόψεις τους είναι παράλογες, γελοίες, ανακόλουθες και εντελώς ασύμβατες με την αλήθεια που έχει εκφράσει ο Θεός. Όσο γι’ αυτούς τους ανθρώπους που επιμένουν με πείσμα στις θρησκευτικές αντιλήψεις, αυτούς πρέπει να τους βοηθάτε· διαβάστε τους τα λόγια του Θεού και κάντε συναναστροφή μαζί τους πάνω στην αλήθεια. Εάν και πάλι δεν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια, και αν, όπως κι αν τους συναναστραφείς σχετικά με την αλήθεια, εξακολουθούν να μη διαφωτίζονται και να μη δείχνουν καμία πρόθεση να αναζητήσουν, τότε δεν υπάρχει λόγος να τους αναγκάσεις. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να υπηρετούν ως απλοί δουλευτές ως το τέλος.

2. Ο λαός του Θεού

Αφού κάναμε συναναστροφή σχετικά με τις εκδηλώσεις των πιστών δουλευτών, ας μιλήσουμε για τις εκδηλώσεις ενός άλλου είδους ανθρώπων. Αυτά τα άτομα, μόλις ακούσουν τις διάφορες περιπτώσεις έκθεσης και κρίσης του Θεού σχετικά με τη διεφθαρμένη διάθεση κάθε είδους ανθρώπων, σε σύγκριση με τους υπόλοιπους, σκέφτονται περισσότερο τις διάφορες αποκαλύψεις διεφθαρμένης διάθεσης που είχαν οι ίδιοι στο παρελθόν, τις διάφορες στάσεις τους απέναντι στον Θεό και την αλήθεια, οι οποίες προκύπτουν υπό το κράτος της διεφθαρμένης διάθεσής τους· αρχίζουν να κάνουν αυτοκριτική για τις διάφορες εκδηλώσεις τους και να τις γνωρίζουν, να αντιπαραβάλλουν τον εαυτό τους με τα λόγια του Θεού, να εξετάζουν τη στάση που τηρούσαν απέναντι στο καθήκον τους και να εξετάζουν τις διαφθορές που αποκαλύπτουν ενώ κάνουν το καθήκον τους ανάμεσα στους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που ρυθμίζει ο Θεός. Εξετάζουν και γνωρίζουν τον εαυτό τους με κάθε λεπτομέρεια, ενώ προσπαθούν να αποδεχτούν την κρίση, την έκθεση και την πειθάρχηση του Θεού. Σε τι είναι καλύτεροι αυτοί οι άνθρωποι από τους δουλευτές; Μπορούν να αποδεχτούν ενεργά και θετικά την αλήθεια, τα λόγια του Θεού και κάθε διεφθαρμένη διάθεση που εκθέτει ο Θεός. Ναι μεν κάποιες φορές μπορεί να είναι αρνητικοί, να υπεκφεύγουν ή ακόμα και να σκέφτονται να τα παρατήσουν, αλλά ό,τι κι αν γίνει, δεν χάνουν το κίνητρό τους να καταφέρουν να αποδεχτούν την αλήθεια. Ποιο είναι αυτό το κίνητρο; Είναι το εξής: «Τα λόγια του Θεού μπορούν να αλλάξουν τους ανθρώπους. Εφόσον κάποιος αποδεχτεί την αλήθεια, όλα αυτά τα προβλήματα και οι διεφθαρμένες διαθέσεις μπορούν να διορθωθούν, και τότε μπορεί να σωθεί. Εάν θέλω να σωθώ, πρέπει να συνεργαστώ με το έργο του Θεού και να αποδεχτώ την αλήθεια». Κάποιοι, για παράδειγμα, όταν ακούνε την αλήθεια για το ποιος είναι ειλικρινής, αρχίζουν να κάνουν αυτοκριτική και καταλαβαίνουν πιο καθαρά με τι δολιότητα και πανουργία ενεργούν, καθώς και τις ύπουλες και μοχθηρές πτυχές τους. Θυμούνται τα ψέματα και τις απατεωνιές του παρελθόντος που παραμένουν στην καρδιά τους ή στις εντυπώσεις τους, οι οποίες αναπαράγονται συνέχεια στο μυαλό τους σαν σκηνές από ταινία, γεγονός που τους φέρνει όλο και μεγαλύτερη ντροπή, πόνο και θλίψη. Μετά από συνεχή αυτοεξέταση και αυτοκριτική, νιώθουν σαν εγκληματίες, πάραυτα μουδιάζουν εντελώς και αδυνατούν να σηκωθούν όρθιοι. Νιώθουν ότι δεν είναι καλοί άνθρωποι αλλά κακοί, και θεωρούν ευτύχημα το ότι δεν αντιστάθηκαν ευθέως στον Θεό· όντως, παρά τρίχα τη γλίτωσαν! Μετά, αρχίζουν να αφυπνίζονται, δεν θέλουν να αποτύχουν έτσι ως άνθρωποι, και παίρνουν μια απόφαση: «Πρέπει να κάνω μια νέα αρχή και να γίνω ειλικρινής, αλλιώς δεν θα μπορέσω να σωθώ από τον Θεό. Για να σωθώ, πρέπει να γίνω ειλικρινής. Δεν μπορώ να τα παρατήσω τώρα σε καμία περίπτωση!» Είτε αυτοί οι άνθρωποι αποδεχτούν την αλήθεια νωρίτερα είτε αργότερα, και είτε κατανοούν τα λόγια του Θεού σε βάθος είτε επιφανειακά, η στάση τους απέναντι στα λόγια του Θεού δεν είναι αυτή της απαξίωσης, πόσο μάλλον αυτή της αποστροφής ή της αντίστασης. Κάθε άλλο, αναγνωρίζουν και αποδέχονται ενεργά τα λόγια του Θεού, και στη συνέχεια είναι πάντα έτοιμοι να τα κάνουν πράξη. Όταν ενεργούν ή κάνουν τα καθήκοντά τους, βάζουν τα δυνατά τους για να αναζητήσουν αρχές στα λόγια του Θεού και στη συνέχεια πράττουν συνειδητά σύμφωνα με αυτές τις αρχές. Ακόμα κι αν μερικές φορές δεν μπορούν να βρουν συγκεκριμένες αρχές ούτε να συλλάβουν την κατεύθυνση, σκοπός τους είναι να κάνουν καλά το καθήκον τους, να το κάνουν σύμφωνα με τις προθέσεις του Θεού και σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν σχεδόν την ίδια ανθρώπινη φύση με τους απλούς δουλευτές· δεν υπάρχει διάκριση ανάμεσα σε υψηλούς και χαμηλούς ή σε ευγενείς και κατώτερους. Ασφαλώς, πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους θεωρούν για τον εαυτό τους τα εξής: «έχω καλή ανθρώπινη φύση, πιστεύω πραγματικά στον Θεό, έχω την ικανότητα να απαρνηθώ πράγματα ως πιστός στον Θεό, αλλά και την προθυμία να πληρώσω κάποιο τίμημα και να υπομείνω κακουχίες για να κάνω το καθήκον μου». Αλλά ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σ’ αυτούς τους ανθρώπους και τους απλούς δουλευτές; Μόλις ακούσουν τα λόγια του Θεού που κρίνουν και εκθέτουν τους ανθρώπους, η στάση τους δεν είναι να τα παραβλέπουν και να τα αποφεύγουν, αλλά να τα αποδέχονται ενεργά και σοβαρά. Ακόμα κι αν νιώσουν θλίψη και απόγνωση μόλις ακούσουν αυτά τα λόγια, ακόμα κι αν εκφράσουν θυμό απέναντι στη διαφθορά που αποκάλυψαν οι ίδιοι, στο τέλος, μπορούν και πάλι να τα αντιμετωπίσουν σωστά, να τα αποδεχτούν, να τα κάνουν πράξη και να εισέλθουν σ’ αυτά ενεργά. Δεν είναι κι αυτό ένα είδος ανθρώπου; (Ναι.) Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι αντιπροσωπευτικοί μέχρι ενός σημείου; (Ναι.) Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι; (Όχι πολλοί.) Παρόλο που τώρα δεν είναι πολλοί, υπάρχει ελπίδα να αυξηθεί ο αριθμός τους. Οπότε, σε ποια κατηγορία θα πρέπει να ταξινομηθούν αυτοί οι άνθρωποι; Μπορούν άραγε αυτές οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις να αποτελέσουν ένδειξη ότι οι άνθρωποι αυτοί αγαπούν την αλήθεια και είναι σε θέση να την αποδεχθούν; (Ναι.) Μπορούν. Παρόλο που κάποιοι άνθρωποι που έχουν μικρή ικανότητα κατανόησης αποδέχονται την αλήθεια πιο αργά, βαθιά μέσα τους, αποδέχονται την αλήθεια και έχουν μια νοοτροπία ενεργής εισόδου σε αυτήν. Όποτε κάποιος συναναστρέφεται πάνω σε νέο φως ή μονοπάτια άσκησης που είναι σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, τα μάτια τους φωτίζονται, η καρδιά τους ξεκαθαρίζει και νιώθουν χαρά. Σκέφτονται: «Επιτέλους, κάποιος συναναστράφηκε σχετικά με αυτό το φως. Αυτό ακριβώς μου λείπει». Πάντα μπορούν να συλλάβουν τι τους λείπει, να κερδίσουν το φως και τη διαφώτιση που επειγόντως έχουν ανάγκη και τους λείπει, και να βρουν τις αλήθεια-αρχές που χρειάζονται από την αληθινή βιωματική κατανόηση πάνω στην οποία έχουν συναναστραφεί οι αδελφοί και οι αδελφές τους. Με βάση αυτές τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις, δεν λαχταράει η καρδιά τους την αλήθεια; (Ναι.) Δεν είναι πολύ αντικειμενική ή ακριβής δήλωση το να πούμε ότι αυτοί οι άνθρωποι αγαπούν την αλήθεια. Παρ’ όλα αυτά, με βάση τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις τους, αυτοί οι άνθρωποι λαχταρούν την αλήθεια. Από πού προέρχεται αυτή η λαχτάρα; Προέρχεται από την ελπίδα τους να διορθώσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, από την ελπίδα τους να διορθώσουν τα διάφορα προβλήματα και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν κατά τη ζωή-είσοδό τους, και από την ελπίδα τους να σημειώσουν πρόοδο όσον αφορά την αλήθεια, να εντρυφήσουν περισσότερο, καθώς και από την ελπίδα τους να μπορέσουν να ενεργήσουν πραγματικά με αρχές, να ασκηθούν σε ένα μονοπάτι, να αναγνωρίσουν ακριβέστερα μέσα από τις αποκαλύψεις των διεφθαρμένων διαθέσεών τους ποια είναι η ουσία των διεφθαρμένων διαθέσεών τους και πώς να τις διορθώσουν και να τις αποτινάξουν. Παρόλο που αυτοί οι άνθρωποι ζουν συχνά μέσα σε διεφθαρμένες διαθέσεις, όπως ο ανταγωνισμός για θέση, η πεισματική επιμονή στις δικές τους μεθόδους, και η αυταρέσκεια, η αλαζονεία, η δολιότητα ή ακόμα και η αδιαλλαξία, αν τρώνε και πίνουν συνεχώς τα λόγια του Θεού και βιώνουν το έργο του Θεού, αυτά τα ολοφάνερα προβλήματα σιγά σιγά θα εξετάζονται και θα αναγνωρίζονται. Έπειτα, μπορούν να τα αναγνωρίσουν ως προβλήματα, ως αποκαλύψεις διεφθαρμένων διαθέσεων, ως πράγματα που δεν συμφωνούν με την αλήθεια και τα οποία μισεί ο Θεός. Μόλις αποκτήσουν επίγνωση των διεφθαρμένων διαθέσεών τους, λαχταρούν ακόμα περισσότερο να τις διορθώσουν και να τις αποβάλουν. Από εκεί πηγάζει, εν μέρει, η λαχτάρα τους για την αλήθεια. Με άλλα λόγια, έχουν την ανάγκη να διορθώσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, την επιτακτική νοοτροπία να αποτινάξουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Παράλληλα, αφότου ανακαλύψουν διάφορες καταστάσεις, προβλήματα και δυσκολίες που φανερώνουν οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους, είναι πιο πρόθυμοι να καταλάβουν ποια είναι ακριβώς τα λόγια και οι απαιτήσεις του Θεού σχετικά με αυτά τα θέματα, και ποιες αλήθειες ή ποια λόγια του Θεού μπορούν να τα διορθώσουν. Έτσι συγκεκριμένα εκδηλώνεται κι από εκεί πηγάζει η λαχτάρα τους για την αλήθεια. Είναι αυτή η δήλωση αντικειμενική; (Ναι.) Δεν μπορεί να πει κανείς ότι αυτοί οι άνθρωποι αγαπούν την αλήθεια. Αν αγαπούσαν την αλήθεια, θα ήταν πολύ ενεργητικοί και οι διάφορες εκδηλώσεις τους θα ήταν πιο θετικές. Παρ’ όλα αυτά, με βάση τις διάφορες εκδηλώσεις τους και το πραγματικό τους ανάστημα, αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν φτάσει στο σημείο να αγαπήσουν την αλήθεια, αλλά απλώς τη λαχταρούν. Η δήλωση αυτή είναι ήδη πολύ αντικειμενική. Αν, λοιπόν, εξετάσουμε τις διάφορες εκδηλώσεις αυτών των ανθρώπων, σε ποια κατηγορία πρέπει να ταξινομηθούν; Για την ακρίβεια, οι άνθρωποι αυτοί ανήκουν στην κατηγορία του λαού του Θεού. Αυτή η τοποθέτηση έχει μια βάση. Τι βάση; Οι άνθρωποι αυτοί έχουν τις ίδιες διεφθαρμένες διαθέσεις με τους άλλους. Από την άποψη της ανθρώπινης φύσης, δεν θα έλεγε κανείς ότι έχουν καλή ανθρώπινη φύση ούτε ότι ο Θεός τούς βλέπει τέλειους· οι περισσότεροι έχουν μέτρια ανθρώπινη φύση. Τι σημαίνει εδώ «μέτρια»; Σημαίνει ότι διακατέχονται από κάποιο επίπεδο συνείδησης και λογικής. Αυτή, όμως, δεν είναι η πιο σημαντική πτυχή. Και ποιο είναι το πιο σημαντικό; Το ότι, αφότου ακούσουν τα λόγια του Θεού και τις απαιτήσεις Του, αφότου μάθουν για τις διεφθαρμένες διαθέσεις κάθε είδους ανθρώπων τις οποίες εκθέτουν τα λόγια του Θεού, δεν αδιαφορούν, αλλά συγκινούνται και αναλαμβάνουν δράση. Τι σημαίνει αναλαμβάνουν δράση; Σημαίνει ότι μόλις ακούσουν αυτά τα λόγια του Θεού και αυτές τις αλήθειες, δεν είναι διατεθειμένοι να ζουν πια με τις διεφθαρμένες διαθέσεις και να συνεχίσουν να ζουν όπως πριν. Αντίθετα, πασχίζουν να αλλάξουν τις διάφορες σκέψεις, απόψεις, καθώς και τους διάφορους τρόπους ύπαρξης και ζωής στους οποίους βασίζονταν παλιότερα. Ταυτόχρονα, αναζητούν ενεργά την αλήθεια όταν κάνουν το καθήκον τους και μέσα στις διάφορες συνθήκες που έχει οργανώσει ο Θεός, παίρνουν τα λόγια του Θεού ως βάση και ως αρχές άσκησης, αντί να είναι απερίσκεπτοι και ισχυρογνώμονες. Λόγω της ανθρώπινης φύσης τους, του επιπέδου τους, της στάσης τους και των απόψεών τους απέναντι στα λόγια του Θεού, στο έργο του Θεού και στις απαιτήσεις του Θεού και ούτω καθεξής, οι άνθρωποι αυτοί είναι εκείνοι ακριβώς που σκοπεύει να σώσει ο Θεός. Έχουν περισσότερες ελπίδες να αποτινάξουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και να σωθούν σε σχέση με τους απλούς δουλευτές. Μόνο εκείνοι που αποδέχονται την αλήθεια και μπορούν να αποτινάξουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους για να σωθούν λογίζονται ως λαός του Θεού. Δεν ταιριάζει πολύ αυτός ο ορισμός; (Ναι.) Ταιριάζει απόλυτα. Για να σωθείς, δεν φτάνει απλώς να καταβάλεις λίγη προσπάθεια και να πληρώσεις ένα μικρό τίμημα έτσι ώστε να παραμείνεις, κι έπειτα όλα έχουν τακτοποιηθεί. Σε τι θέση βρίσκονται εκείνοι που μπορούν να σωθούν; Σε μια θέση κατά την οποία, καθώς αποδέχονται και βιώνουν τα λόγια και το έργο του Θεού, διορθώνονται οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Στο πλαίσιο αυτής της διαδικασίας, γνωρίζουν τελικά τον Θεό, καταλαβαίνουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και έχουν αληθινές και απτές εμπειρίες από τα λόγια του Θεού, κι έτσι μπορούν να δώσουν μαρτυρία για τον Θεό —μπορούν να καταθέσουν μαρτυρία στον Θεό. Για ποιες πτυχές του Θεού καταθέτουν μαρτυρία; Καταθέτουν μαρτυρία για τις προθέσεις του Θεού, για τη διάθεση του Θεού, γι’ αυτό που έχει και είναι ο Θεός, για την ταυτότητα του Θεού και για το γεγονός ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός. Αυτή είναι η πιθανή εκδήλωση κάποιου από τη στιγμή που θα φτάσει στη σωτηρία. Για ποιον λόγο μπορεί κανείς να πετύχει αυτά τα αποτελέσματα μετά τη σωτηρία του; Δεν το πετυχαίνει αυτό επειδή θεωρεί ότι «έχω καλή ανθρώπινη φύση, πιστεύω πραγματικά στον Θεό, έχω την ικανότητα να απαρνηθώ πράγματα ως πιστός στον Θεό, αλλά και την προθυμία να πληρώσω κάποιο τίμημα για να κάνω το καθήκον μου». Ο μοναδικός λόγος —και το πιο σημαντικό σημείο— είναι ότι μπορούν να αποδεχτούν τα λόγια του Θεού ως ζωή τους, μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια για να αποτινάξουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, να βάλουν στην άκρη τους αρχικούς, παλιούς τρόπους ζωής και τις παλιές απόψεις τους για τη ζωή, και να θεωρήσουν τα λόγια του Θεού ως τη νέα τους ζωή. Χρησιμοποιώντας τα λόγια του Θεού ως βάση, συμπεριφέρονται, κάνουν πράγματα, ακολουθούν τον Θεό, υποτάσσονται στον Θεό και ικανοποιούν τον Θεό. Αυτό είναι το αποτέλεσμα που μπορεί να επιτευχθεί σε αυτούς τους ανθρώπους. Ποια είναι η πιο σημαντική πτυχή για να φτάσει κανείς στη σωτηρία; (Να μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια.) Σωστά. Το βασικό είναι να μπορεί κανείς να αποδεχτεί την αλήθεια.

Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Άραγε, αν δαπανήσω τον εαυτό μου για τον Θεό μέχρι τέλους, θα με ευλογήσει ο Θεός;» Εάν δεν αποδέχεσαι την αλήθεια, αλλά παρ’ όλα αυτά συνεχίσεις να ακολουθείς τον Θεό μέχρι τέλους, είσαι απλός δουλευτής μέχρις εσχάτων, και στο διάστημα αυτό δεν κάνεις μεγάλες παραβάσεις και δεν προσβάλεις τη διάθεση του Θεού, τότε, κάτω από τέτοιες συνθήκες, ο Θεός θα σε θεωρήσει αφοσιωμένο δουλευτή που θα παραμείνει. Κάποιοι ρωτάνε: «Τι σόι ευλογία είναι η παραμονή;» Δεν είναι και μικρή ευλογία! Μπορεί να έχεις την ευκαιρία και τη δυνατότητα να δεις την αληθινή θεϊκή υπόσταση, κι αυτό εξαρτάται από το τι θα κάνει ο Θεός στην επόμενη εποχή. Αν έχεις την ευκαιρία να παραμείνεις και να ζήσεις για πολλές δεκαετίες ακόμα, τότε μια τέτοια ευλογία είναι πολύ σημαντική. Πώς έρχεται αυτή η ευλογία; Την αποκτά κανείς αν είναι αφοσιωμένος δουλευτής, ενώ παράλληλα εμμένει στην άποψη ότι «έχω καλή ανθρώπινη φύση, πιστεύω πραγματικά στον Θεό, έχω την ικανότητα να απαρνηθώ πράγματα ως πιστός στον Θεό, αλλά και την προθυμία να πληρώσω κάποιο τίμημα και να υπομείνω κακουχίες για να κάνω το καθήκον μου». Δεν θα έπρεπε οι απλοί δουλευτές να είναι ικανοποιημένοι; (Ναι.) Θα έπρεπε να είναι ικανοποιημένοι αν αποκτήσουν αυτήν την ευλογία. Παρόλο που δεν αποδέχεσαι καν τα λόγια του Θεού, ο Θεός, επειδή βλέπει την αφοσίωση και την ικανότητά σου να κάνεις απλή δουλειά μέχρι τέλους, χωρίς να λιποτακτήσεις εκείνη την περίοδο, χωρίς να προσβάλεις τη διάθεση του Θεού ή να παραβιάσεις τα διοικητικά Του διατάγματα, χωρίς να κάνεις μεγάλες παραβάσεις, σου δίνει αυτήν την ευλογία και τη χάρη· από τη δημιουργία της ανθρωπότητας, αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο που δίνει ο Θεός στους διεφθαρμένους ανθρώπους οι οποίοι είναι αφοσιωμένοι απλοί δουλευτές, αλλά δεν έχουν φτάσει στη σωτηρία. Έχεις καταβάλει μόνο λίγη προσπάθεια, και ούτε καν αποδέχεσαι τα λόγια του Θεού. Πάλι καλά που μπορείς να λάβεις μια τόσο μεγάλη ευλογία· πρόκειται για την απέραντη χάρη του Θεού. Μια άλλη κατηγορία είναι ο λαός του Θεού, για τον οποίο μιλήσαμε μόλις τώρα. Οι ευλογίες που δέχεται ο λαός του Θεού είναι σίγουρα μεγαλύτερες από εκείνες που δέχονται οι απλοί δουλευτές. Επομένως, ποια είναι η ευλογία του λαού του Θεού; Δεν είναι φυσικά τόσο απλό όσο το να μπορούν απλώς να παραμείνουν ή να έχουν την ευκαιρία να δουν την αληθινή θεϊκή υπόσταση. Υπάρχουν πάρα πολύ περισσότερες ευλογίες, αλλά δεν θα μιλήσουμε τώρα γι’ αυτές. Δεν είναι ρεαλιστικό να μιλήσουμε γι’ αυτές, και εκτός αυτού, ακόμα κι αν σας τις πω, δεν θα τις καταλάβετε ούτε θα τις αποκτήσετε αυτήν τη στιγμή. Τον λαό του Θεού σκοπεύει να σώσει ο Θεός, και ανάμεσα σε όλη την ανθρωπότητα, αυτός λαμβάνει τις μεγαλύτερες ευλογίες. Αυτό δεν είναι καθόλου υπερβολή. Και γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι, στο έργο του Θεού, στο έργο του έξι χιλιετιών σχεδίου διαχείρισης του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας, ο λαός του Θεού, επειδή μπόρεσε να αποδεχτεί τα λόγια του Θεού, επειδή μπόρεσε να εκλάβει τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια και ως τις αρχές για την ύπαρξή του, κι επειδή μετέτρεψε τα λόγια του Θεού σε ζωή του, έχει αποτινάξει τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά και έχει βιώσει τα λόγια του Θεού, καταθέτοντας ισχυρή και ηχηρή μαρτυρία για τον Θεό. Αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να χρησιμοποιήσουν εκείνα που βιώνουν, τη ζωή τους, για να αντεπιτεθούν στον Σατανά και να τον ντροπιάσουν, είναι ικανοί να καταθέσουν μαρτυρία στον Θεό ανάμεσα στην ανθρωπότητα, δοξάζοντας έτσι τον Θεό. Γι’ αυτό, ο λαός του Θεού είναι εκείνοι οι άνθρωποι που σκοπεύει ο Θεός να σώσει και εκείνοι που θα σωθούν. Κάποιοι λένε: «Αφού αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να μετατρέψουν τα λόγια του Θεού σε ζωή τους, να βιώσουν τα λόγια του Θεού και να δώσουν μαρτυρία στον Θεό, αυτό σημαίνει ότι είναι οι αγαπημένοι υιοί του Θεού, αυτοί με τους οποίους χαίρεται ο Θεός;» Το παρασκέφτεσαι· φτάνει να ανήκεις στον λαό του Θεού. Αν ο Θεός σε αποκαλέσει υιό Του, παιδί Του ή αγαπημένο Του υιό, αυτό είναι δική Του υπόθεση, αλλά δεν πρέπει ποτέ μα πότε να ισχυριστείς εσύ ότι είσαι ο αγαπημένος υιός του Θεού, ο υιός του Θεού ή ο αγαπημένος Του. Μη διατυπώσεις τέτοιους ισχυρισμούς για τον εαυτό σου και μη θεωρήσεις τον εαυτό σου ως τέτοιον· είσαι δημιούργημα —αυτό είναι το σωστό. Ακόμα κι αν μια μέρα ειπωθεί ότι ανήκεις στον λαό του Θεού ή αν έχεις ήδη βαδίσει στο μονοπάτι της σωτηρίας, δεν παύεις να είσαι απλώς ένα δημιούργημα. Αν σκέφτεσαι έτσι, αυτό αποδεικνύει ότι βρίσκεσαι στο ορθό μονοπάτι. Αν επιζητάς πάντα να είσαι ο αγαπημένος υιός του Θεού, να σε αγαπάει ο Θεός, να χαίρεται μ’ εσένα ο Θεός, τότε ακολουθείς το λάθος μονοπάτι· αυτό το μονοπάτι δεν οδηγεί πουθενά, και δεν πρέπει να έχεις τέτοιους ευσεβείς πόθους. Άσχετα με το αν ο Θεός έχει πει ποτέ τέτοια λόγια ή αν έχει δώσει μια τέτοια υπόσχεση στους ανθρώπους, δεν πρέπει να βλέπεις έτσι τον εαυτό σου. Δεν είναι αυτό που πρέπει να προσπαθήσεις να πετύχεις. Φτάνει και μόνο που ανήκεις στον λαό του Θεού. Ο λαός του Θεού είναι ήδη σε αποδεκτό επίπεδο ως δημιουργήματα· πολύ κρίμα που δεν ανήκεις ακόμα σ’ αυτόν. Γι’ αυτό, μην επιδιώκεις εκείνα τα αόριστα, απατηλά, κενά πράγματα. Αν μπορείς να επιδιώκεις τη σωτηρία, αυτό σημαίνει, ως έναν βαθμό, ότι έχεις ήδη αρχίσει να βαδίζεις στο μονοπάτι της σωτηρίας. Τα κύρια χαρακτηριστικά του λαού του Θεού είναι ότι μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια και ότι αγαπά την αλήθεια. Καθώς οι άνθρωποι αυτοί βιώνουν το έργο του Θεού και επιδιώκουν τη σωτηρία, μπορούν να διορθώσουν, να αποτινάξουν και να αλλάξουν σε διαφορετικό βαθμό τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, τις παλιές τους σκέψεις και τις διάφορες αρνητικές καταστάσεις και εκδηλώσεις που συνδέονται με τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Έπειτα, μπορούν να βιώσουν τις απαιτήσεις του Θεού να είναι ειλικρινείς, άνθρωποι που καταλαβαίνουν τις αλήθεια-αρχές, άνθρωποι που έχουν αφοσίωση και υποτάσσονται, και άνθρωποι που έχουν φόβο Θεού και αποφεύγουν το κακό. Όσο για το πώς να είναι κανείς άνθρωπος του Θεού που βρίσκεται σε αποδεκτό επίπεδο και πληροί τα κριτήρια, δεν θα το αναλύσουμε εδώ· δεν είναι αυτό το θέμα της σημερινής μας συναναστροφής.

3. Οι έμμισθοι εργάτες

Εκτός από τους απλούς δουλευτές και τον λαό του Θεού, υπάρχει κι ακόμα μια κατηγορία ανθρώπων, οι οποίοι είναι οι πιο θλιβεροί ανάμεσα στους εκλεκτούς του Θεού. Αυτοί, αφού ακούσουν τις διάφορες αλήθειες που έχει εκφράσει ο Θεός και τα διάφορα λόγια με τα οποία εκθέτει την ανθρωπότητα, δεν αλλάζουν καθόλου τη συμπεριφορά τους, αυτά που βιώνουν και αυτά που επιδιώκουν. Όπως κι αν συναναστραφείς μαζί τους σχετικά με την αλήθεια, συνεχίζουν να αδιαφορούν: «Δεν θέλω να αλλάξω. Θα ζήσω όπως θέλω να ζήσω και δεν μπορεί να με ελέγξει κανένας. Εσείς κάντε ό,τι θέλετε, δεν με νοιάζει! Τώρα δεν έχω καμία όρεξη, γι’ αυτό μη με προκαλείτε. Αν το κάνετε, δεν θα φερθώ ευγενικά!» Δεν βλέπουν τον εαυτό τους με την απόλυτη στάση ή άποψη που λέει «έχω καλή ανθρώπινη φύση, πιστεύω πραγματικά στον Θεό, έχω την ικανότητα να απαρνηθώ πράγματα, αλλά και την προθυμία να πληρώσω κάποιο τίμημα», αλλά παρουσιάζουν ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές μια πιο συγκεκριμένη στάση. Ποια είναι αυτή η στάση; Η εξής: «Θα λειτουργώ όπως θέλω, θα κάνω ό,τι θέλω. Μη με παροτρύνει κανένας να αποδεχτώ την αλήθεια, μην προσπαθήσει κανένας να με αλλάξει. Όποιος προσπαθήσει να με παροτρύνει να αποδεχτώ την αλήθεια πάει γυρεύοντας, κι αν προσπαθήσει κανένας να με κλαδέψει, θα παλέψω με τη ζωή μου!» Δεν τους ενδιαφέρει καθόλου ούτε η παραμικρή φράση που λέει ο Θεός, ούτε το έργο που κάνει ο Θεός. Ασφαλώς, αντιμετωπίζουν με μια στάση απαξίωσης τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων και τις αρχές με βάση τις οποίες πρέπει να ενεργούν, αλλά και τη στάση που πρέπει να έχουν οι άνθρωποι απέναντι στον Θεό και τις αρχές που πρέπει να τηρούν στις διαπροσωπικές σχέσεις —αυτό είναι κάτι που αναφέρουν οι αδελφοί και οι αδελφές κατά τις συναθροίσεις ή όταν κάνουν το καθήκον τους. Κάποια άτομα κάνουν ένα καθήκον, αλλά αγνοούν εντελώς τις αρχές που απαιτεί ο οίκος του Θεού και ενεργούν όπως έχουν σχεδιάσει. Με το που τους συναναστραφείς σχετικά με τις αρχές, μπροστά σου συμφωνούν, αλλά μετά γυρίζουν και αρχίζουν να λειτουργούν απερίσκεπτα και αυθαίρετα, δείχνοντας τη δαιμονική τους πτυχή. Επίσης, είναι και κάποιοι που εξωτερικά μοιάζουν αξιοπρεπείς άνθρωποι, αλλά όταν μιλήσεις ή κουβεντιάσεις μαζί τους, έχουν λανθασμένες απόψεις και λανθασμένο τόνο, ενώ το πιο σημαντικό είναι πως έχουν λανθασμένη διάθεση, με αποτέλεσμα να είναι αδύνατο να συζητήσεις μαζί τους. Όταν τους ρωτάς: «Υπάρχει Θεός στον κόσμο;», απαντούν: «Δεν ξέρω». Λες: «Αυτό πρέπει να γίνει έτσι, αυτή είναι η πρόθεση του Θεού». Εκείνοι απαντούν: «Με αντιπαθείς; Ψάχνεις να μου προκαλέσεις προβλήματα; Μήπως προσπαθείς να με αποβάλεις;» Λες: «Αν ενεργείς μ’ αυτόν τον τρόπο, διαδίδεις αντιλήψεις και εξωτερικεύεις την αρνητικότητά σου, γεγονός που θα μπορούσε να κάνει κάποιους νέους πιστούς να σκοντάψουν. Πρέπει να τηρούμε τους κανόνες του οίκου του Θεού και πρέπει να καταλαβαίνουμε ξεκάθαρα τις αρχές που πρέπει να ακολουθούνται στις αλληλεπιδράσεις και στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Αν κάτι που λέγεται και γίνεται δεν μπορεί να αποβεί εποικοδομητικό ή να βοηθήσει τους άλλους, πρέπει, αν μη τι άλλο, να μην έχει αρνητικό αντίκτυπο. Αυτήν τη λογική πρέπει να έχει όποιος έχει κανονική ανθρώπινη φύση». Λένε: «Ποιος νομίζεις πως είσαι, που κάθεσαι και μου μιλάς για κανονική ανθρώπινη φύση και μου κάνεις κήρυγμα για κανόνες; Τι πρόβλημα υπάρχει που εξωτερικεύω την αρνητικότητά μου; Κάθε νέος πιστός που σκοντάφτει ίσον ένας νέος πιστός λιγότερος· καλύτερα κιόλας, να μην εκνευρίζομαι που τον βλέπω!» Είναι περιττή κάθε συζήτηση μαζί τους για κανόνες, όπως περιττή είναι και η συζήτηση για την ανθρώπινη φύση. Όσο για τη συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια, για τη συναναστροφή σχετικά με τα λόγια του Θεού; Ούτε τη συναναστροφή σχετικά με τα λόγια του Θεού ακούνε. Κανένας δεν τολμά να τους επικρίνει, κανένας δεν τολμά να τους ενοχλήσει ή να τους προκαλέσει. Υπάρχουν τέτοια άτομα στην εκκλησία; (Ναι.) Ανάμεσα σ’ εκείνους που έχουν αποπεμφθεί, όντως υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι. Αυτοί, άραγε, είναι απλοί δουλευτές, λαός του Θεού, τι είναι; (Είναι άνθρωποι που αποκλείστηκαν.) Γιατί αποκλείστηκαν; (Επειδή δεν αποδέχονταν την αλήθεια· επειδή αποστρέφονταν την αλήθεια.) Εδώ βρίσκεται η ουσία του προβλήματος. Και γιατί δεν αποδέχονται την αλήθεια; Γιατί αποστρέφονται την αλήθεια; Ποια είναι η κύρια αιτία; (Αυτοί οι άνθρωποι έχουν την ουσία των δύσπιστων.) Σωστά, έχουν την ουσία των δύσπιστων. Παρόλο που υπάρχουν αρκετοί δύσπιστοι στην εκκλησία, έτσι είναι όλοι οι δύσπιστοι; (Όχι.) Αυτά τα άτομα, που δεν έχουν ούτε καν την πιο στοιχειώδη ανθρώπινη ηθική και ανατροφή, άραγε αποκλείονται μόνο και μόνο επειδή είναι δύσπιστοι; Γιατί αποκλείονται; Κατά βάθος, πρόκειται για ένα πρόβλημα ανθρώπινης φύσης· αυτοί οι άνθρωποι έχουν κακή, κακόβουλη ανθρώπινη φύση. Για την ακρίβεια, έχουν έλλειψη ανθρώπινης φύσης. Εφόσον έχουν έλλειψη ανθρώπινης φύσης, τι είναι; Είναι άνθρωποι με διαβολική φύση. Πώς συγκρίνονται οι άνθρωποι που έχουν διαβολική φύση με τα κτήνη; Κατά τη γνώμη Μου, είναι χειρότεροι κι από κτήνη· κάποια κτήνη μπορούν να υπακούσουν και να αποφύγουν τις κακές πράξεις. Για παράδειγμα, τα σκυλιά μπορούν να είναι πολύ καλά. Μερικά σκυλιά αποτελούν πραγματικά υπέροχα κατοικίδια και τα πάνε πάρα πολύ καλά με τους ανθρώπους! Είναι ιδιαίτερα υπάκουα και συνετά, καταλαβαίνουν όλα όσα λένε οι άνθρωποι και είναι κατάλληλα για να μένουν σε εσωτερικούς χώρους. Κάτι τέτοια σκυλιά είναι πολύ καλύτερα από τους ανυπάκουους ανθρώπους. Είναι πάρα πολλοί οι άνθρωποι που είναι ακόμα χειρότεροι κι από τα καλά σκυλιά. Άραγε παραμένουν άνθρωποι; Όχι, δεν είναι άνθρωποι· είναι κάτι μη ανθρώπινο. Πολλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν την ανθρώπινη γλώσσα. Είναι αδύνατη η επικοινωνία μαζί τους. Δεν αποδέχονται την αλήθεια, όπως κι αν τους γίνει συναναστροφή πάνω σ’ αυτήν, παραπονιούνται όταν κλαδεύονται, κι όταν αποκλείονται, ξεσπάνε την οργή τους με βρισιές, και δεν παρουσιάζουν την παραμικρή αλλαγή, όσα χρόνια κι αν πιστεύουν. Είναι δυνατόν να επιτρέπεται σε τέτοιους ανθρώπους να παραμείνουν στον οίκο του Θεού; (Όχι.) Δεν επιτρέπεται να παραμείνουν. Σε ποια κατηγορία θα πρέπει να ταξινομηθούν οι άνθρωποι αυτοί; Καταρχάς, μήπως πρέπει να καταταχθούν αυτοί οι άνθρωποι στον εκλεκτό λαό του Θεού; (Όχι.) Αν δεν ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού, τότε σε ποια κατηγορία πρέπει να μπουν; Πώς πρέπει να ερμηνευθεί το ότι δεν ανήκουν στους εκλεκτούς του Θεού; Αυτό σημαίνει ότι από την οπτική της ανθρώπινης φύσης που παρουσιάζουν και βιώνουν, δεν είναι απλώς δύσπιστοι. Η ουσία τους δεν είναι ανθρώπινη. Υπάρχουν πολλοί δύσπιστοι. Άραγε, όλοι τους είναι τόσο κακοί και κακόβουλοι όπως κι εκείνοι; Όχι. Ακόμα κι οι άπιστοι δεν είναι όλοι τους τόσο κακοί. Κάποιοι έχουν τα πιο στοιχειώδη ηθικά κριτήρια. Και με τους συγκεκριμένους τι γίνεται; Αυτοί δεν έχουν ούτε καν την πιο στοιχειώδη ηθική και ανατροφή που έχουν οι άπιστοι· οι αποκαλύψεις τους και αυτά που βιώνουν, για την ακρίβεια, δεν πληρούν τα πρότυπα της ανθρώπινης ηθικής. Η ουσία αυτών των ανθρώπων είναι διαβολική. Οπότε, από την άποψη της ουσίας τους, τους σώζει ο Θεός; (Όχι.) Ο Θεός δεν τους σώζει. Και ποιος είναι ο λόγος γι’ αυτό; Ότι η ανθρώπινη φύση τους είναι κακή και κακόβουλη, δαιμονική, με αποτέλεσμα να αποστρέφονται την αλήθεια και να της αντιστέκονται. Εδώ που τα λέμε, τους εξυψώνουμε έτσι που το θέτουμε· για να μιλήσουμε με ακρίβεια, οι άνθρωποι αυτοί αποστρέφονται και μισούν τα θετικά πράγματα, δεν φτάνουν στο επίπεδο κατά το οποίο αποστρέφονται την αλήθεια και δεν την αποδέχονται. Αποστρέφονται και μισούν ακόμα και τα πιο στοιχειώδη θετικά πράγματα, αντιστέκονται σ’ αυτά. Πράγματα όπως τι κανόνες πρέπει να ακολουθεί κάποιος που έχει κανονική ανθρώπινη φύση και τι ανατροφή πρέπει να λάβει, όλα αυτά τους προκαλούν αηδία. Μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια; (Απέχουν πολύ από αυτό.) Σωστά, απέχουν πολύ από αυτό· δεν είναι καν απλοί δουλευτές. Κάποιοι λένε: «Αφού δεν είναι καν απλοί δουλευτές, τι θεωρούνται μέσα στον οίκο του Θεού; Πώς μπήκαν στον οίκο του Θεού;» Αν πρέπει να εξηγήσουμε τι είναι, να τους εντάξουμε σε μια κατηγορία, αυτοί οι άνθρωποι, για να μιλήσουμε με ακρίβεια, είναι σαν έμμισθοι εργάτες ή σαν προσωρινοί εργάτες που ήρθαν από τις τάξεις των άπιστων. Είναι ξεκάθαρο τι σημαίνει αυτό; Σ’ αυτήν την κατηγορία ανήκουν, αυτόν τον ρόλο παίζουν στον οίκο του Θεού. Δεν είναι καν απλοί δουλευτές· δεν τους θεωρώ απλούς δουλευτές, δεν το αξίζουν! Οι απλοί δουλευτές έχουν χαρακτηριστικά όπως καλή ανθρώπινη φύση, πιστεύουν αληθινά στον Θεό, είναι πρόθυμοι να πληρώσουν ένα τίμημα και μπορούν να αντέχουν κακουχίες, και τα βιώνουν όλα αυτά. Οι εν λόγω άνθρωποι δεν έχουν ούτε καν αυτές τις ιδιότητες, οπότε και που τους κατατάσσουμε ως έμμισθους εργάτες χάρη τους κάνουμε και είμαστε και πολύ ευγενικοί. Τι σημαίνει να είναι κανείς έμμισθος ή προσωρινός εργάτης; Σημαίνει πως, εξαιτίας των ειδικών αναγκών που υπάρχουν σε συγκεκριμένες περιόδους, ο οίκος του Θεού προσλαμβάνει κάποιους ανθρώπους τους οποίους δεν αφορά η σωτηρία, για να φέρουν εις πέρας ορισμένες εργασίες. Αφού ολοκληρωθούν αυτές οι εργασίες, φανερώνεται το αληθινό πρόσωπο αυτών των ανθρώπων. Ο εκλεκτός λαός του Θεού έχει ταλαιπωρηθεί αρκετά από τις αλληλεπιδράσεις μαζί τους, τους έχει σιχαθεί σε βαθμό αφόρητο, ενώ έχει αποκτήσει και επαρκή ικανότητα να τους διακρίνει. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι συγκεκριμένοι άνθρωποι θα πρέπει να αποπέμπονται· αυτή είναι η πιο κατάλληλη στιγμή για τέτοιες ενέργειες. Είναι ξεκάθαρη η εξήγηση που δόθηκε μόλις τώρα για το πώς προέκυψαν αυτοί οι άνθρωποι; (Ναι.) Πρόκειται για έμμισθους εργάτες τους οποίους δεν αφορά η σωτηρία, και οι οποίοι προσλαμβάνονται σε ιδιαίτερες περιόδους του έργου της εκκλησίας. Μετά από κάποιες μικροδουλειές που κάνουν και κάποιες υπηρεσίες που παρέχουν για λίγο καιρό, οι άνθρωποι αυτοί διαπράττουν κάποια παραπτώματα από απερισκεψία μέσα στον οίκο του Θεού, πράγμα που προκαλεί πολλά περιστατικά διατάραξης και αναστάτωσης. Παίζουν τον ρόλο των αρνητικών χαρακτήρων. Αντικατοπτρίζουν πλήρως το αληθινό πρόσωπο του Σατανά και των διαβόλων, διαταράσσουν το έργο της εκκλησίας και χαλάνε την τάξη της εκκλησιαστικής ζωής. Πιο συγκεκριμένα, μπορεί να πει κανείς ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι ζημιώνουν σημαντικά τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, για παράδειγμα καταστρέφοντας μεγάλο μέρος από τον εξοπλισμό, τα μηχανήματα, τα πολύτιμα αντικείμενα, και ούτω καθεξής, του οίκου του Θεού. Μπορεί να πει κανείς ότι οι πράξεις και οι συμπεριφορές των συγκεκριμένων ανθρώπων έχουν προκαλέσει διάχυτη οργή. Φυσικά, έχουν δώσει και τη δυνατότητα σε περισσότερους ανθρώπους να πάρουν μαθήματα και να αποκτήσουν ικανότητα διάκρισης, να μάθουν τι είναι ο διάβολος και τι σημαίνει έλλειψη ανθρώπινης φύσης, και να διακρίνουν καθαρά το αληθινό πρόσωπο των δύσπιστων. Επίσης, έχουν δώσει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να καταλάβουν, ξεκάθαρα και συγκεκριμένα, ποιες είναι οι σκέψεις και οι απόψεις των δύσπιστων, τι επιδιώκουν, τι βλέψεις έχουν βαθιά μέσα τους, ποια είναι η στάση τους απέναντι στον Θεό και την αλήθεια, και ποια είναι η στάση τους απέναντι στα καθήκοντά τους, όπως και απέναντι στα θετικά πράγματα, κι ακόμα και απέναντι σε κάποιους κανονισμούς που έχει θεσπίσει ο οίκος του Θεού, και ούτω καθεξής. Όταν αυτές οι εκφάνσεις είναι τόσο συγκεκριμένες, φανερώνεται πλήρως πώς βιώνουν οι άνθρωποι αυτοί την ανθρώπινη φύση τους, την ανθρώπινη φύση-ουσία τους και αυτά που επιδιώκουν. Άρα, μοιάζει περιττό να παραμείνουν αυτά τα άτομα στην εκκλησία· κάτι τέτοιο θα βλάψει πολύ τον εκλεκτό λαό του Θεού και δεν θα τον ωφελήσει καθόλου. Είναι καιρός να φύγουν. Αν, λοιπόν, πούμε ότι ο οίκος του Θεού τούς έχει δώσει αρκετό χρόνο και ευκαιρίες για να αποδεχτούν την αλήθεια και να λατρέψουν τον Θεό, είναι σωστή μια τέτοια δήλωση; (Όχι.) Και τότε πώς πρέπει να το θέσουμε; Ο οίκος του Θεού τούς έχει δώσει πάμπολλες ευκαιρίες και αρκετό χρόνο για να μεταστραφούν, αλλά το τελικό αποτέλεσμα αποκαλύπτει το εξής γεγονός: Ένας διάβολος είναι πάντα διάβολος, κάθε στιγμή, και δεν μπορεί να αλλάξει ποτέ. Αυτό είναι το γεγονός. Γίνεται να αναγκάσει κανείς τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα να αναγνωρίσει τη θέση και την ταυτότητα του Θεού; Μπορεί να καταφέρει κανείς να αναγκάσει αυτούς τους ανθρώπους που έχουν δαιμονική φύση να αλλάξουν και να ακολουθήσουν κάποιους κανόνες; (Όχι.) Δεν είναι δυνατόν να το πετύχει κανείς αυτό. Οι ευκαιρίες που τους δίνονται δεν αποσκοπούν στο να αποδεχτούν την αλήθεια, να αναγνωρίσουν το έργο που έχει κάνει ο Θεός ή να ενεργήσουν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, αλλά να τους δοθεί η ευκαιρία να μεταστραφούν. Αν υπήρχε έστω και η παραμικρή ένδειξη ότι έχουν μεταστραφεί, τότε θα μπορούσε να αλλάξει και η τελική τους έκβαση. Ωστόσο, αυτοί οι άνθρωποι δεν ξέρουν το καλό τους· τέτοια δαιμονική φύση θα έχουν πάντα. Όσος χρόνος και όσες ευκαιρίες και αν τους δοθούν, δεν πρόκειται να αλλάξουν ούτε αυτά που βιώνουν ούτε η ουσία τους. Αυτό είναι γεγονός. Επομένως, ο απόλυτος τρόπος αντιμετώπισης αυτών των ανθρώπων είναι η απαλλαγή από τα καθήκοντά τους, η αναγκαστική αποχώρησή τους από την εκκλησία και η διασφάλιση ότι θα πάψουν πια να έχουν δεσμούς ή σχέσεις με τον οίκο του Θεού. Υπάρχουν μήπως κάποιοι που θα διστάσουν να τους αποχωριστούν και θα τους λυπηθούν, λέγοντας: «Είναι πολύ νέοι ακόμα αυτοί οι άνθρωποι. Αν τους δινόταν χρόνος, θα γίνονταν εξαιρετικοί. Έχουν τόσο καλό επίπεδο, είναι τόσο χαρισματικοί και ταλαντούχοι. Αχ, τι καλά που θα ήταν αν μπορούσαν να αποδεχτούν την αλήθεια! Αν ο οίκος του Θεού μπορέσει να δείξει περισσότερη αγάπη και ανεκτικότητα, και να τους δώσει περισσότερες ευκαιρίες να μετανοήσουν, τότε μήπως μπορεί, καθώς μεγαλώνουν, τα πράγματα να αλλάξουν»; Τι είδους άνθρωποι σκέφτονται έτσι; (Οι μπερδεμένοι άνθρωποι, όσοι βρίσκονται σε σύγχυση.) Σωστά. Όλοι τους είναι μπερδεμένοι, σε σύγχυση —παλιάνθρωποι και τίποτα άλλο! Ο Θεός δεν σώζει τέτοιους ανθρώπους και ο οίκος του Θεού δεν τους επιτρέπει να μείνουν. Για ποιον λόγο να τους λυπάσαι; Ο Θεός λέει ότι δεν πρόκειται να σώσει τέτοιους ανθρώπους, κι όμως εσύ προτείνεις να τους δοθεί μια ευκαιρία να μετανοήσουν. Μπορείς εσύ να σώσεις τους ανθρώπους; Δεν πηγαίνεις, μ’ αυτόν τον τρόπο, κόντρα στον Θεό; Προσπαθείς να κάνεις τους άλλους να νομίσουν ότι έχεις περισσότερη αγάπη από τον Θεό; Έχεις την αλήθεια-πραγματικότητα; Μπορείς να διακρίνεις την ουσία ενός ανθρώπου; Ποιος μπορεί να σώσει τους ανθρώπους, ο Θεός ή εσύ; Τολμάς και πηγαίνεις κόντρα στον Θεό· αυτό είναι πολύ μεγάλη αλαζονεία, αυταρέσκεια και έλλειψη λογικής, έτσι δεν είναι; Δεν συνιστά μεγάλη επανάσταση; Αυτό δεν είναι η ενσάρκωση του Σατανά και των κακών πνευμάτων, που πάντα χαίρονται να πηγαίνουν κόντρα στον Θεό; Οι δύσπιστοι που αναφέραμε μόλις τώρα είναι κατώτεροι κι από τα κτήνη. Όσο κι αν κάποιος κάνει μαζί τους συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια, είναι ανώφελο. Ακόμα και το κλάδεμα είναι περιττό γι’ αυτούς. Θα έλεγε κανείς ότι έχουν τη φύση του Σατανά και δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξουν. Αν κάποιος θέλει να δώσει σε αυτά τα σατανικά είδη την ευκαιρία να μετανοήσουν, ας προσφέρει σε τέτοιους ανθρώπους· τότε θα δούμε αν όντως έχουν την αγάπη. Αυτοί οι δύσπιστοι που δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια είναι οι χειρότεροι στην εκκλησία. Όλοι τους είναι σαν κτήνη, πέρα από κάθε λογική και ανίκανοι να σωθούν. Είτε στο παρελθόν είτε τώρα, η εκκλησία τούς αντιμετώπισε με τον πιο κατάλληλο τρόπο· η εκκλησία έδειξε τεράστια υπομονή και ανεκτικότητα απέναντί τους, και τους έδωσε αρκετές ευκαιρίες. Εκείνοι, όμως, μέχρι στιγμής, δεν έχουν αλλάξει καθόλου, και μάλιστα έχουν γίνει και χειρότεροι. Στην αρχή, όταν αυτοί οι άνθρωποι καταλήγουν να πιστεύουν στον Θεό με τις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες και την επιθυμία τους για ευλογίες, μπορούν να συγκρατηθούν κάπως και κάνουν τα καθήκοντά τους με κάποιο ενθουσιασμό και ζήλο. Τελικά, όμως, όταν βλέπουν ότι «πίστη στον Θεό σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια, να γνωρίζει το έργο του Θεού και να υποτάσσεται στον Θεό, και τέλος», εκτίθεται πλήρως η στάση τους απέναντι στον Θεό και την αλήθεια, καθώς και το αληθινό τους πρόσωπο. Τι είναι αυτό που εκτίθεται; Όχι μόνο δεν έχουν ανθρώπινη φύση, συνείδηση και λογική, αλλά είναι και υπερβολικά φαύλοι, μοχθηροί και κτηνώδεις. Απαξιώνουν τον Θεό και την αλήθεια, και μάλιστα είναι εχθρικοί και αδιάφοροι απέναντι στις απαιτήσεις και τους κανόνες του οίκου του Θεού, και στα διοικητικά διατάγματα του Θεού. Αυτές οι εκδηλώσεις τους έχουν κάνει τον εκλεκτό λαό του Θεού να νιώθει μεγαλύτερη αηδία και απέχθεια απέναντί τους, και επίσης κάνουν τον εκλεκτό λαό του Θεού να τους απομακρύνει με γρηγορότερο ρυθμό, καθορίζοντας τελικά ταχύτατα αν θα μείνουν ή αν θα φύγουν, αποφασίζοντας για την έκβαση και το πεπρωμένο τους. Την έκβαση και το πεπρωμένο τους τα προκάλεσαν οι ίδιοι, δεν προέκυψαν από την παρότρυνση ή την παρακίνηση κάποιου άλλου ούτε επειδή κάποιος τους ανάγκασε ή τους έβαλε σε πειρασμό, και σίγουρα δεν προέκυψαν από αντικειμενικές περιστάσεις· οι ίδιοι προκάλεσαν την έκβαση και το πεπρωμένο τους, τα προκάλεσαν οι δικές τους επιλογές και τα καθόρισε η φύση-ουσία τους και το μονοπάτι που ακολούθησαν. Η έκβαση και το πεπρωμένο αυτών των ανθρώπων έχει καθοριστεί. Μόλις αποπεμφθούν από τις τάξεις εκείνων που εκτελούν τα καθήκοντά τους, πλέον δεν είναι καν απλοί δουλευτές. Μπορείτε να φανταστείτε πολύ καλά τι πεπρωμένο θα έχουν· δεν έχει νόημα να το αναφέρουμε εδώ, γιατί είναι ανάξιοι.

Σε ό,τι αφορά το είδος των ανθρώπων που αποκαλύπτονται και αποκλείονται, είναι ολοφάνερες οι εκδηλώσεις των διάφορων κακών τους πράξεων, αλλά και τα κακόβουλα λόγια και ομιλίες που αποκαλύπτουν στην καθημερινότητά τους. Και παρ’ όλα αυτά, ορισμένοι επικεφαλής και εργάτες είναι ανίκανοι να διακρίνουν το αληθινό πρόσωπο αυτών των κακών ανθρώπων και να δουν τη φύση-ουσία τους. Αυτοί οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν φαίνεται να έχουν επίγνωση ότι πρόκειται για κακούς ανθρώπους και δύσπιστους, και γι’ αυτό δεν έχουν κανένα σχέδιο να τους απομακρύνουν από την εκκλησία ή να τους αντιμετωπίσουν όπως πρέπει. Αυτό αποτελεί εκ μέρους των επικεφαλής και των εργατών σοβαρή εγκατάλειψη της ευθύνης τους. Κάθονται και κοιτάνε με τα μάτια ορθάνοιχτα αυτούς τους ανθρώπους που έχουν δαιμονική φύση να μη συμμορφώνονται με κανέναν από τους κανόνες του οίκου του Θεού, να δρουν ανεξέλεγκτα, να διαταράσσουν και να υπονομεύουν αλόγιστα το έργο της εκκλησίας και την τάξη της εκκλησιαστικής ζωής· κάνουν μέχρι και τα χατίρια σ’ αυτούς τους ανθρώπους, όταν εκείνοι λειτουργούν με θράσος και απερισκεψία, όταν συμπεριφέρονται άνομα και βλάπτουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, με το πρόσχημα ότι κάνουν το καθήκον τους. Βλάπτουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού σε μεγάλο εύρος: καταστρέφουν τα μηχανήματα και τα διάφορα είδη εξοπλισμού του οίκου του Θεού, καταστρέφουν τα διάφορα μηχανήματα γραφείου και το υλικό του, κατασπαταλούν μέχρι και τις προσφορές του Θεού όπως τους καπνίσει, και ούτω καθεξής. Το πιο σοβαρό είναι ότι εξαπολύουν αλόγιστα διάφορες αιρέσεις και πλάνες, με αποτέλεσμα να δημιουργείται τέτοια αναστάτωση ώστε ο εκλεκτός λαός του Θεού να μην μπορεί να κάνει τα καθήκοντά του με ηρεμία, τέτοια αναστάτωση ώστε όσοι είναι αδύναμοι και αρνητικοί να παρατούν τα καθήκοντά τους, να χάνουν την πίστη τους και να μην ακολουθούν τον Θεό. Αυτοί οι κακοί άνθρωποι κάνουν όλα αυτά τα κακά πράγματα, διαπράττουν όλες αυτές τις κακές πράξεις που αναστατώνουν και διαταράσσουν το έργο της εκκλησίας και βλάπτουν τους αδελφούς και τις αδελφές, αλλά οι επικεφαλής και οι εργάτες κάνουν τα στραβά μάτια, κάνουν πως δεν ακούνε· μάλιστα, κάποιοι απ’ αυτούς λένε: «Δεν το ήξερα, δεν μου το είπε ποτέ κανείς!» Αυτή η σπείρα των κτηνών και των διαβόλων έχει φέρει την καταστροφή, έχει σκορπίσει το χάος στην εκκλησία, κι όμως οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι τελείως ανίδεοι και δεν έχουν καμία επίγνωση! Δεν είναι αλήτες; Έχουν καρδιά; Τι κάνουν; Κάνουν μήπως τίποτε άλλο από ανούσια κουβεντούλα; Δεν αμελούν τα καθήκοντα που τους αναλογούν; Κάθε μέρα που εργάζονται τέτοιοι ψευδοεπικεφαλής είναι μία ακόμα μέρα όπου κάθε είδους κακοί άνθρωποι μπορούν να αναστατώσουν την εκκλησία μέσα στην απερισκεψία τους και να βλάψουν τον εκλεκτό λαό του Θεού. Επειδή οι ψευδοεπικεφαλής δεν εκπληρώνουν τις ευθύνες τους, αυτή η σπείρα των κτηνών τεμπελιάζει όλη μέρα, χωρίς να κάνει κανένα καθήκον και χωρίς να ακολουθεί κανέναν κανόνα· τα κονομάνε από τον οίκο του Θεού, απολαμβάνουν ελεύθερα τα διάφορα υλικά οφέλη και την πρόνοια του οίκου του Θεού, ενώ φτάνουν μέχρι και το σημείο να αναστατώνουν εσκεμμένα το έργο της εκκλησίας, προκαλώντας ζημιές στα μηχανήματα και στον εξοπλισμό του οίκου του Θεού. Έτσι φέρονται, και παρ’ όλα αυτά περιμένουν μάλιστα να ζήσουν μια άνετη ζωή και να κάνουν ό,τι θέλουν στον οίκο του Θεού, ενώ δεν επιτρέπεται να τους ενοχλήσει ή να τους προκαλέσει κανένας. Αυτό το ζήτημα είναι πάρα πολύ σοβαρό, όμως οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν το λαμβάνουν υπόψη τους, δεν το διευθετούν ακόμα κι όταν γίνεται αναφορά από τους άλλους. Δεν είναι σκουπίδια που δεν κάνουν αληθινό έργο; Αυτό δεν αποτελεί σοβαρή παράλειψη ευθύνης; (Είναι.) Κάποιοι λένε: «Δεν έλυσα το πρόβλημα επειδή είχα άλλη δουλειά. Απλούστατα, δεν πρόλαβα να ασχοληθώ με αυτό!» Είναι δυνατόν να ευσταθούν αυτά τα λόγια; Τι ακριβώς σε απασχολεί τόσο πολύ, ώστε να μη λύνεις ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα; Έχουν αξία όλα αυτά τα ζητήματα με τα οποία καταπιάνεσαι; Μπορείς να βάλεις προτεραιότητες στο έργο σου; Δεν έπρεπε να προηγείται η αντιμετώπιση των προβλημάτων, όσο απασχολημένος κι αν τυχαίνει να είσαι με το έργο σου; Είναι ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών να καταλαβαίνουν και να αντιμετωπίζουν έγκαιρα τα διάφορα είδη ανθρώπων που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας. Αν βάζεις στην άκρη τα αληθινά προβλήματα και ασχολείσαι με άλλα ζητήματα, τότε κάνεις αληθινό έργο; Εάν ανακαλύψεις κάποιο ζήτημα ή αν κάποιος σου αναφέρει κάποιο ζήτημα, εσύ πρέπει να αφήσεις στην άκρη την εργασία που έχεις αναλάβει και να πας αμέσως επιτόπου για να δεις ποια είναι η πηγή του προβλήματος. Αν κάποιος κακός άνθρωπος αναστατώνει και διαταράσσει το έργο της εκκλησίας, το πρώτο που πρέπει να κάνεις είναι να απομακρύνεις αυτόν τον κακό άνθρωπο. Μετά απ’ αυτό, θα λυθούν εύκολα τα υπόλοιπα προβλήματα. Αν ανακαλύψεις ένα πρόβλημα και δεν το διορθώσεις, υποστηρίζοντας ότι είσαι πολύ απασχολημένος, τότε δεν κάνεις απλώς μια τρύπα στο νερό; Τι είναι αυτό που σε κρατάει τόσο απασχολημένο, τέλος πάντων; Είναι αληθινό έργο; Μπορείς να το εξηγήσεις ξεκάθαρα; Ευσταθούν οι λόγοι και οι δικαιολογίες σου; Γιατί θεωρείς ασήμαντο το να λύνεις προβλήματα; Γιατί δεν λύνεις τα προβλήματα έγκαιρα; Γιατί βρίσκεις δικαιολογίες και ξεγλιστράς, λέγοντας ότι δεν προλαβαίνεις να τα διευθετήσεις; Αυτό δεν είναι ανευθυνότητα; Ως επικεφαλής στην εκκλησία, αν δεν έχεις ως προτεραιότητα να λύσεις τα προβλήματα, αν ασχολείσαι με διάφορα ασήμαντα ζητήματα, αν δεν αναγνωρίζεις ότι υπάρχουν καίρια προβλήματα, αν δεν μπορείς να διακρίνεις τα σημαντικά και τα επείγοντα στο έργο και να αντιληφθείς τα κρίσιμα σημεία, τότε όλα αυτά είναι εκδηλώσεις εξαιρετικά χαμηλού επιπέδου, κι ένας τέτοιος άνθρωπος είναι μπερδεμένος. Όσα χρόνια κι αν είσαι επικεφαλής, δεν μπορείς να εκτελέσεις καλά το έργο της εκκλησίας. Πρέπει να παραδεχτείς την ευθύνη και να παραιτηθείς. Εάν ένας επικεφαλής έχει υπερβολικά χαμηλό επίπεδο, τότε κάθε εκπαίδευση είναι ανώφελη· αποκλείεται να μπορέσει να ολοκληρώσει κανένα έργο. Πρόκειται για έναν ψευδοεπικεφαλής, ο οποίος πρέπει να απαλλαγεί από τα καθήκοντά του και να μετατεθεί σε άλλη θέση. Τι συνέπειες προκύπτουν όταν υπάρχουν ψευδοεπικεφαλής στο έργο; Αντικειμενικά μιλώντας, ό,τι κάνουν οι ψευδοεπικεφαλής προκαλεί πολυεπίπεδες απώλειες στην εκκλησία. Πρώτον, δεν γίνεται καλά το βασικό έργο της εκκλησίας, και παρεμποδίζεται ευθέως η αποτελεσματικότητα των διάφορων αντικειμένων του έργου της εκκλησίας. Παράλληλα, ζημιώνεται και επηρεάζεται και η ζωή-είσοδος του εκλεκτού λαού του Θεού. Και το πιο καθοριστικό είναι ότι επηρεάζεται η διάδοση του ευαγγελίου της βασιλείας. Όλες αυτές οι συνέπειες έχουν άμεση σύνδεση με τους ψευδοεπικεφαλής που δεν κάνουν αληθινό έργο. Για να το διατυπώσω πιο ξεκάθαρα, όλα αυτά οφείλονται στο γεγονός ότι οι ψευδοεπικεφαλής δεν ασκούν αληθινό έργο. Εάν μπορούν άλλοι επικεφαλής και εργάτες να εμπλακούν ενεργά σε κάποιο αληθινό έργο, επισπεύδοντας τους ρυθμούς και συντομεύοντας τον χρόνο για την επίλυση των προβλημάτων, δεν θα μπορούσαν, άραγε, να μετριαστούν κάπως οι διάφορες απώλειες που προκαλούν στον οίκο του Θεού οι ψευδοεπικεφαλής; Θα μπορούσαν τουλάχιστον να μειωθούν. Ακόμα κι αν ο οίκος του Θεού δεν απαιτεί να αντιμετωπίζεις τα ζητήματα αμέσως με το που προκύπτουν, πρέπει τουλάχιστον, μόλις αναφέρονται τα προβλήματα, να αρχίζεις να τα αντιμετωπίζεις αμέσως: Να ενημερώνεσαι για την κατάσταση από τους αδελφούς και τις αδελφές, και να συζητάς και να συναναστρέφεσαι με άλλους επικεφαλής και εργάτες σχετικά με το πώς θα λύσεις τα προβλήματα. Αν το πρόβλημα είναι σοβαρό και δεν ξέρεις πώς να το επιλύσεις, θα πρέπει αμέσως να το αναφέρεις στις ανώτερες βαθμίδες και να αναζητάς λύσεις. Αυτό πρέπει να πετύχουν όλοι οι επικεφαλής και οι εργάτες. Το πρόβλημα που επικρατεί αυτήν τη στιγμή, όμως, είναι ότι αυτοί οι επικεφαλής και οι εργάτες, παρόλο που δεν μπορούν να λύσουν τα προβλήματα, δεν τα αναφέρουν στην ανώτερη ιεραρχία. Φοβούνται πολύ να δώσουν αναφορά στους ανωτέρους, από φόβο μήπως προδώσουν την ανικανότητά τους, το εξαιρετικά χαμηλό επίπεδό τους και το γεγονός ότι δεν μπορούν να κάνουν αληθινό έργο· φοβούνται μήπως απαλλαγούν από τα καθήκοντά τους. Παρ’ όλα αυτά, δεν παίρνουν καμιά πρωτοβουλία να εργαστούν· είναι ανόητοι και αναίσθητοι, και καθυστερούν να ενεργήσουν. Καθώς δεν έχουν μονοπάτι για να λύσουν τα προβλήματα, απλώς τα φέρνουν βόλτα ίσα ίσα, με αποτέλεσμα να συσσωρεύονται πάρα πολλά προβλήματα που εκκρεμούν, δίνοντας έτσι ευκαιρίες στους κακούς ανθρώπους. Τη στιγμή εκείνη, καθώς αυτοί οι κακοί άνθρωποι και εκείνοι που έχουν φιλοδοξίες, βλέπουν ότι οι ψευδοεπικεφαλής είναι άχρηστοι, εκμεταλλεύονται την ευκαιρία για να διαπράξουν αλόγιστα κακές πράξεις, βυθίζουν την εκκλησία στο χάος και την αταξία και παραλύουν όλες τις πτυχές του έργου. Παρόλο που οι ψευδοεπικεφαλής θα έπρεπε να αναλάβουν την κύρια ευθύνη, την ευθύνη τους δεν την έχουν εκπληρώσει ούτε και οι υπόλοιποι επικεφαλής και εργάτες. Αυτό δεν είναι, άραγε, σοβαρή παράλειψη της ευθύνης από πλευράς των επικεφαλής και των εργατών; Η αλήθεια είναι πως τα περισσότερα προβλήματα που προκύπτουν στην εκκλησία έχουν άμεση σύνδεση με την αναστάτωση που προκαλούν οι κακοί άνθρωποι και οι δύσπιστοι. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν μπορούν να αναγνωρίσουν αμέσως την πηγή των προβλημάτων, αν δεν μπορούν να βρουν τους βασικούς υπαίτιους που δημιουργούν τα προβλήματα κι αν ψάχνουν συνεχώς τις αιτίες κάπου αλλού, τότε δεν θα μπορέσουν να δώσουν ριζική λύση στα προβλήματα, και αυτά θα συνεχίσουν να προκύπτουν και μελλοντικά. Εάν συλληφθούν οι ταραξίες ή αυτοί που δημιουργούν προβλήματα παρασκηνιακά και καταλογιστούν άμεσα ευθύνες, τότε ένας τέτοιος χειρισμός των προβλημάτων είναι και ο πιο αποτελεσματικός. Αν μη τι άλλο, διασφαλίζεται ότι αυτοί οι δύσπιστοι και οι κακοί άνθρωποι δεν θα τολμήσουν να συνεχίσουν να ξεσαλώνουν και να προκαλούν διαταράξεις και αναστάτωση. Αυτό δεν πρέπει να πετύχουν οι επικεφαλής και οι εργάτες; (Ναι.) Μπορεί να πει κανείς με βεβαιότητα ότι ο βασικός λόγος που αυξάνεται ο αριθμός των προβλημάτων της εκκλησίας και που αυτά δεν λύνονται εγκαίρως είναι η ανευθυνότητα των επικεφαλής και των εργατών ή το ότι οι ψευδοεπικεφαλής δεν έχουν την αλήθεια-πραγματικότητα και δεν μπορούν να κάνουν αληθινό έργο. Εάν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν μπορούν να λύσουν τα διάφορα προβλήματα που προκύπτουν στην εκκλησία, σίγουρα δεν μπορούν να εκτελέσουν το έργο που συνδέεται με τις θέσεις τους. Υπάρχουν διάφορες καταστάσεις και λόγοι που πρέπει να γίνουν απολύτως κατανοητοί εδώ: Εάν οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι πρωτάρηδες και δεν έχουν εμπειρία, θα πρέπει να βοηθιούνται με υπομονή, να καθοδηγούνται για να λύνουν τα προβλήματα, ενώ κατά την επίλυση των προβλημάτων, πρέπει να μαθαίνουν κάποια πράγματα και να αντιλαμβάνονται τις αλήθεια-αρχές. Με τον τρόπο αυτόν, θα μάθουν σιγά σιγά να λύνουν προβλήματα. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν είναι οι κατάλληλοι άνθρωποι, κι αρνούνται κατηγορηματικά να αποδεχτούν την αλήθεια, αλλά αντίθετα, προσπαθούν να λύσουν τα προβλήματα με τις απόψεις και τις μεθόδους των άπιστων, κάτι τέτοιο δεν συμφωνεί με τις αλήθεια-αρχές. Άνθρωποι σαν κι αυτούς δεν είναι κατάλληλοι για επικεφαλής και εργάτες, και πρέπει να απαλλάσσονται και να αποκλείονται έγκαιρα· έπειτα, πρέπει να γίνονται πάλι εκλογές για να επιλεγούν οι κατάλληλοι επικεφαλής και εργάτες. Μόνο μια τέτοιου είδους προσέγγιση μπορεί να λύσει ολοκληρωτικά το πρόβλημα. Δεν είναι εύκολο να είναι κανείς επικεφαλής μιας εκκλησίας και είναι βέβαιο ότι κάποια προβλήματα δεν θα μπορούν να αντιμετωπιστούν. Παρ’ όλα αυτά, αν κάποιος έχει λογική, όποτε αντιμετωπίζει προβλήματα που δεν μπορεί να λύσει, δεν πρέπει να τα κρύβει ούτε να τα αποσιωπά και να τα αγνοεί. Αντίθετα, οφείλει να ζητά συμβουλές από πολλούς ανθρώπους που κατανοούν την αλήθεια για να βρουν από κοινού μια λύση, η οποία θα μπορούσε να αντιμετωπίσει το 70 με 80 τοις εκατό των προβλημάτων, και τουλάχιστον θα απέτρεπε για την ώρα σοβαρά ζητήματα. Αυτό είναι ένα βιώσιμο μονοπάτι. Αν όντως τα προβλήματα δεν είναι δυνατόν να λυθούν, τότε πρέπει κανείς να αναζητά λύσεις από τον Άνωθεν, κι αυτό είναι μια σοφή επιλογή. Αν, από φόβο μήπως χάσεις την υπόληψή σου ή από φόβο μήπως ο Άνωθεν σε κλαδέψει για την ανικανότητά σου, εσύ αποκρύπτεις και δεν αναφέρεις τα προβλήματα, τότε έχεις εντελώς παθητική στάση. Αν ενεργείς σαν αναίσθητος, ανόητος βλάκας που δεν ξέρει τι να κάνει, κάτι τέτοιο θα προκαλέσει καθυστερήσεις. Τέτοιες καταστάσεις δίνουν εύκολα ευκαιρίες στους κακούς ανθρώπους και τους αντίχριστους, και τους επιτρέπουν να εκμεταλλευτούν το χάος για να δράσουν. Γιατί λέμε ότι εκμεταλλεύονται το χάος για να δράσουν; Επειδή αυτήν ακριβώς την ευκαιρία περιμένουν. Όταν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν κανένα πρόβλημα, και ο εκλεκτός λαός του Θεού αγχώνεται κι ανησυχεί και έχει ήδη χάσει την εμπιστοσύνη του προς αυτούς, τότε οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι προσπαθούν να εκμεταλλευτούν αυτό το κενό. Θεωρούν πως η εκκλησία βρίσκεται σε μια κατάσταση χωρίς ηγεσία ή διοίκηση. Θέλουν να αδράξουν αυτήν την ευκαιρία για να κάνουν επίδειξη των ικανοτήτων τους, ώστε ο εκλεκτός λαός του Θεού να τους θαυμάσει, να τους υποστηρίξει και να πιστέψει ότι, συγκριτικά με τους επικεφαλής και τους εργάτες, οι ίδιοι έχουν καλύτερο επίπεδο, ότι είναι πιο ικανοί να λύσουν τα προβλήματα και να καθοδηγήσουν προς τη διέξοδο, κι ότι μπορούν να αναστρέψουν καλύτερα την κατάσταση εν μέσω του χάους. Αυτό δεν θέλουν περισσότερο απ’ όλα να κάνουν οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι; Τη στιγμή εκείνη, που οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι ανίσχυροι, και που οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι ορθώνουν το ανάστημά τους και λύνουν τα προβλήματα, και μάλιστα καθοδηγούν προς τη διέξοδο, άραγε ποιον θα πιστέψουν οι εκλεκτοί του Θεού; Φυσικά, θα πιστέψουν στους κακούς ανθρώπους και στις δυνάμεις των αντίχριστων. Τι φανερώνει αυτό; Φανερώνει ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι άχρηστοι και δεν καταφέρνουν τίποτα, καθώς αποτυγχάνουν στις κρίσιμες στιγμές. Αξίζουν τέτοιοι άνθρωποι μετά απ’ όλα αυτά να είναι επικεφαλής και εργάτες; Οι αντίχριστοι, αν και δεν έχουν την αλήθεια-πραγματικότητα και δεν μπορούν να κάνουν αληθινό έργο, έχουν όλοι τους κάποια χαρίσματα —άλλος λίγο, άλλος πολύ— κι είναι κάπως πιο οξυδερκείς όσον αφορά τα εξωτερικά ζητήματα, γεγονός που αποτελεί ακριβώς το πλεονέκτημά τους και τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να παραπλανήσουν τους ανθρώπους. Αν, όμως, γίνονταν εκείνοι επικεφαλής και εργάτες, άραγε θα μπορούσαν όντως να λύσουν τα προβλήματα του εκλεκτού λαού του Θεού μέσω της αλήθειας; Θα μπορούσαν πραγματικά να καθοδηγήσουν τους εκλεκτούς του Θεού να φάνε και να πιουν τα λόγια του Θεού, να καταλάβουν την αλήθεια και να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα; Με τίποτα. Ναι μεν έχουν κάποια χαρίσματα και ξέρουν να μιλάνε, αλλά δεν έχουν σε καμία περίπτωση την αλήθεια-πραγματικότητα. Είναι κατάλληλοι για επικεφαλής και εργάτες της εκκλησίας; Καθόλου! Πρέπει να το διακρίνουν αυτό οι εκλεκτοί του Θεού· δεν πρέπει να παραπλανώνται ούτε να εξαπατώνται ποτέ από τους κακούς ανθρώπους και τους αντίχριστους. Οι δύσπιστοι, οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι δεν επιδιώκουν καθόλου την αλήθεια και δεν έχουν την παραμικρή αλήθεια-πραγματικότητα. Πείτε Μου, λοιπόν, μπορούν μήπως να πουν κάτι που να χαρακτηρίζεται από συνείδηση και λογική, όπως: «Παρόλο που στην εκκλησία δεν υπάρχει τώρα κάποιος επικεφαλής, πρέπει να δράσουμε με δική μας πρωτοβουλία. Δεν γίνεται να παραβιαστούν οι κανονισμοί του οίκου του Θεού, δεν γίνεται να αλλάξουν οι αρχές που απαιτεί ο οίκος του Θεού. Οφείλουμε να κάνουμε ό,τι πρέπει· ο καθένας οφείλει να ασκεί τα καθήκοντα που πρέπει να κάνει, να εκπληρώνει τις ευθύνες του και να μη διαταράσσει την τάξη»; Θα μπορούσαν, άραγε, να πουν κάτι τέτοιο; (Όχι.) Με τίποτα! Πώς θα πράξουν αυτοί οι δύσπιστοι και οι κακοί άνθρωποι; Αν δεν τους εποπτεύει και δεν τους επιβλέπει κανείς, δεν κάνουν καν τα καθήκοντά τους, ενδίδουν σε φαγητό, ποτό, παιχνίδι και διασκέδαση, κουβεντιάζουν για ανούσια πράγματα, κάνουν αστεία, και μάλιστα φλερτάρουν. Κάποιοι βλέπουν όλη τη νύχτα βίντεο από τον άπιστο κόσμο, και μετά, με τη δικαιολογία ότι ξενύχτησαν για να κάνουν τα καθήκοντά τους, τεμπελιάζουν και κοιμούνται υπερβολικά. Αυτές είναι οι πράξεις των κακών ανθρώπων, όσων ανήκουν στην κατηγορία των διαβόλων. Άραγε, νιώθουν καθόλου ενοχές όσο διαπράττουν αυτές τις κακές πράξεις; Μήπως θα αποκτήσουν ξαφνικά συνείδηση, και θα πάρουν την πρωτοβουλία να εκπληρώσουν κάποιες ανθρώπινες ευθύνες και να κάνουν κάτι που θα ωφελήσει τον οίκο του Θεού, την εκκλησία, τους αδελφούς και τις αδελφές; Με τίποτα. Όταν τους παρακολουθεί κάποιος, κάνουν απρόθυμα κάποιο έργο που τους κάνει να φαίνονται καλοί, μόνο και μόνο για να εξασφαλίσουν ένα πιάτο φαγητό. Μόνο αυτό μπορούν να κάνουν· πέρα απ’ αυτό, αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν ούτε ένα λυτρωτικό χαρακτηριστικό. Άρα, έχει μήπως κανένα νόημα να μένουν αυτοί οι άνθρωποι στον οίκο του Θεού; Δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Άνθρωποι σαν κι αυτούς είναι περιττοί και πρέπει να απομακρύνονται.

Πώς μετράτε κατά πόσο κάποιος αγαπάει την αλήθεια; Θα σας πω ένα παράδειγμα για να καταλάβετε. Κάποιοι άνθρωποι κάνουν ένα επάγγελμα και, όσο περισσότερα μαθαίνουν, όσο πιο πολύ εξελίσσουν τις σπουδές τους, όσο πιο πολλά καταλαβαίνουν, τόσο πιο πολύ είναι πρόθυμοι να ασχοληθούν με αυτό το επάγγελμα και τόσο λιγότερο πρόθυμοι να το εγκαταλείψουν. Τι εκδήλωση είναι αυτή; Μήπως σημαίνει ότι τους αρέσει στ’ αλήθεια αυτό το επάγγελμα; (Ναι.) Όσες δυσκολίες και αν υπομείνουν, όποιο κι αν είναι το τίμημα, όση προσπάθεια και αν καταβάλουν, συνεχίζουν το επάγγελμα ακάθεκτοι, χωρίς να μετανιώνουν. Εδώ υπάρχει αληθινή στοργή, μια βαθιά, ειλικρινής συμπάθεια. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος ισχυρίζεται πως του αρέσει μια συγκεκριμένη δουλειά, αλλά δεν είναι πρόθυμος να αντέξει τις κακουχίες ούτε να πληρώσει το τίμημα κατά τη φάση που μαθαίνει τις επαγγελματικές δεξιότητες, κι όταν προκύπτουν πολλά προβλήματα στη δουλειά του, δεν αναζητά λύσεις, καθώς φοβάται τα προβλήματα, και μάλιστα πολλές φορές θεωρεί την ενασχόληση με αυτό το επάγγελμα ταλαιπωρία ή βάρος. Ωστόσο, δεν είναι εύκολο να αλλάξει επάγγελμα, και δεδομένων των υλικών οφελών που μπορεί να του αποφέρει αυτό το επάγγελμα, ο συγκεκριμένος άνθρωπος το ασκεί απρόθυμα, χωρίς όμως να ξεχωρίζει ποτέ στον κλάδο του. Άραγε, λοιπόν, του αρέσει πραγματικά αυτό το επάγγελμα; (Όχι.) Προφανώς δεν του αρέσει. Υπάρχει κι άλλο ένα είδος ανθρώπου, εκείνος που δηλώνει με τα λόγια πως του αρέσει ένα συγκεκριμένο επάγγελμα και το ασκεί, αλλά δεν υπομένει ποτέ δυσκολίες ούτε πληρώνει τίμημα για να μάθει καλά τις επαγγελματικές δεξιότητες. Μπορεί μάλιστα να αναπτύξει απέχθεια για το επάγγελμα ή να το σιχαθεί κατά τη φάση που το μαθαίνει, κι αυτό να τον κάνει όλο και πιο απρόθυμο να το μάθει. Όταν η απέχθειά του φτάσει σε κάποιο συγκεκριμένο επίπεδο, αλλάζει σταδιοδρομία και μετέπειτα δεν θέλει να μιλάει για οποιεσδήποτε διαδικασίες, ιστορίες ή οτιδήποτε άλλο από τότε που έκανε αυτό το επάγγελμα. Σε ανθρώπους σαν κι αυτόν, άραγε, αρέσει πραγματικά το επάγγελμα; (Όχι.) Δεν τους αρέσει. Αυτοί μπορούν εύκολα να παρατήσουν το επάγγελμα και να το σιχαθούν, ακόμα και να αλλάξουν επαγγελματική σταδιοδρομία, πράγμα που αποδεικνύει ότι το συγκεκριμένο επάγγελμα δεν τους αρέσει πραγματικά. Ο λόγος για τον οποίο μπορούν να παρατήσουν το επάγγελμα είναι ότι, μετά από τόσο χρόνο, ενέργεια και χρήμα που επένδυσαν, το επάγγελμα δεν τους επιτρέπει να ζουν την πλούσια ζωή που επιθυμούσαν ούτε να απολαμβάνουν καλή υλική μεταχείριση. Αποστρέφονται και αναθεματίζουν το επάγγελμα μέσα τους, και μάλιστα απαγορεύουν μέχρι και στους άλλους να το αναφέρουν· οι ίδιοι δεν μιλάνε γι’ αυτό πια και ντρέπονται μάλιστα που προηγουμένως ασκούσαν αυτό το επάγγελμα και το θεωρούσαν ως την προσδοκία τους και τον ύψιστο στόχο που έπρεπε να επιδιώξουν στη ζωή τους. Εφόσον αποστρέφονται σε τέτοιον βαθμό το επάγγελμα, άραγε ήταν αληθινή η συμπάθεια που έδειχναν παλιά γι’ αυτό το επάγγελμα; (Όχι.) Μόνο ένα είδος ανθρώπου υπάρχει που να του αρέσει πραγματικά το επάγγελμα. Σ’ αυτούς τους ανθρώπους, ασχέτως αν το επάγγελμα τους εξασφαλίζει μια καλή υλική ζωή ή σημαντικά οφέλη, και όσες δυσκολίες κι αν συναντήσουν κι όσα βάσανα κι αν υπομείνουν κάνοντας αυτό το επάγγελμα, μπορούν να εμμείνουν σ’ αυτό ακάθεκτοι, μέχρι τέλους. Αυτό σημαίνει να το αγαπάς πραγματικά. Το ίδιο ισχύει και για το κατά πόσο κάποιος αγαπάει την αλήθεια. Αν αγαπάς στ’ αλήθεια τα θετικά πράγματα, και μεταβαίνεις από την αγάπη για τα θετικά πράγματα στην αγάπη για την αλήθεια, τότε, όποιες καταστάσεις κι αν αντιμετωπίζεις, θα επιμένεις στην αναζήτηση και την επιδίωξη της αλήθειας, και δεν θα αλλάζεις τον στόχο της ζωής σου. Αν μπορείς να εγκαταλείψεις αδιάφορα την πίστη στον Θεό και να εγκαταλείψεις το μονοπάτι προς τη σωτηρία, αυτό δεν σημαίνει ότι αγαπάς πράγματι την αλήθεια. Εκείνοι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια, αλλά ταυτόχρονα δεν εγκαταλείπουν, μόνο για έναν λόγο επιμένουν: Θεωρούν ότι όσο υπάρχει μια αμυδρή ελπίδα να αποκτήσουν μια καλή έκβαση και έναν καλό προορισμό, ένα καλό μέλλον, αξίζει να ρισκάρουν και πρέπει να επιμείνουν μέχρι τέλους. Πιστεύουν πως είναι απαραίτητο να επιμείνουν· απλώς τυχαίνει να αυξάνονται οι συμφορές και να μην έχουν πού αλλού να πάνε, οπότε καλύτερα να μείνουν εδώ και να δοκιμάσουν την τύχη τους. Άραγε, τέτοιοι άνθρωποι έχουν έστω και λίγη αγάπη για την αλήθεια στην καρδιά τους; (Όχι.) Δεν έχουν. Αυτοί οι άνθρωποι, όταν πρωταρχίζουν να πιστεύουν στον Θεό, λένε επίσης ότι μισούν τον κόσμο, ότι μισούν τον Σατανά, ότι μισούν τα αρνητικά πράγματα, ότι αγαπούν τα θετικά πράγματα και ότι λαχταρούν το φως. Όταν, όμως, μπαίνουν μέσα στον οίκο του Θεού, στην εκκλησία, τι συμπεριφορά έχουν; Τι στάση έχουν όταν ανακαλύπτουν ότι είναι απλοί δουλευτές, όταν συνειδητοποιούν ότι δεν αρέσουν στον Θεό οι πράξεις τους, οι συμπεριφορές τους και η φύση τους; Τι συμπεριφορές εκδηλώνουν; Θα μπορούσε να πει κανείς ότι όταν διαισθάνονται, αισθάνονται ή θεωρούν ότι δεν έχουν πλέον εύνοια μέσα στον οίκο του Θεού, ότι πρέπει να αποκλειστούν, κάποιοι αποφασίζουν να φύγουν. Άλλοι, παρόλο που παραμένουν απρόθυμα στην εκκλησία, παραδίνονται στην απελπισία και τελικά εξαναγκάζονται να φύγουν. Αυτοί οι άνθρωποι δεν αγαπάνε καθόλου την αλήθεια· όταν καταρρέει η επιθυμία τους για ευλογίες, τότε μπορούν να προδώσουν τον Θεό και να στραφούν μακριά Του. Όλες αυτές οι διαφορετικές εκδηλώσεις δείχνουν τη στάση διάφορων ανθρώπων απέναντι στην αλήθεια.

4. Η διαφορετική έκβαση καθενός απ’ αυτά τα τρία είδη ανθρώπων

Μόλις τώρα, συναναστραφήκαμε πάνω στα χαρακτηριστικά τριών ειδών ανθρώπων: των απλών δουλευτών, των έμμισθων εργατών και του λαού του Θεού. Από τα χαρακτηριστικά τους προκύπτει ξεκάθαρα ότι την τελική τους έκβαση δεν την καθορίζουν αντικειμενικά περιβάλλοντα ή συνθήκες, παρά οι δικές τους επιδιώξεις και η φύση-ουσία τους. Ασφαλώς, από αντικειμενική άποψη, ο Θεός είναι Εκείνος που καθορίζει τη μοίρα των ανθρώπων, αλλά αυτά τα καθορίζει ο Θεός ανάλογα με το αν οι άνθρωποι αγαπούν την αλήθεια και αν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια. Οι απλοί δουλευτές ισχυρίζονται κι αυτοί ότι αγαπούν την αλήθεια και τα θετικά πράγματα, αλλά στο τέλος, με την ολοκλήρωση του έργου του Θεού, οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες τους για τον Θεό, οι υπερβολικές απαιτήσεις τους από τον Θεό και το γεγονός ότι προδίδουν τον Θεό δεν αλλάζουν. Κι αυτό επειδή, κατά την περίοδο του έργου του Θεού, όσο ακολουθούν τον Θεό και κάνουν τα καθήκοντά τους, δεν πρόκειται ποτέ να διορθώσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Η κύρια αιτία που δεν αντιμετωπίζουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους είναι ότι ουσιαστικά δεν αποδέχονται την αλήθεια. Παρόλο που έχουν την επιθυμία να υποταχθούν στον Θεό, εκείνο που εκδηλώνουν πραγματικά δεν είναι παρά η ικανότητα να απαρνηθούν και η προθυμία να πληρώσουν ένα τίμημα, ενώ δεν αναζητούν ποτέ τις αλήθεια-αρχές ούτε πώς να υποταχθούν στον Θεό. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι, παρόλο που καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια, δεν γνωρίζουν καθόλου τον Θεό. Παραμένουν ικανοί να προδώσουν τον Θεό και να διατυπώσουν τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους γι’ Αυτόν, καθώς και τις παράλογες απαιτήσεις τους προς Αυτόν, μπροστά στους άλλους ανθρώπους και τον Σατανά. Όταν το έργο του Θεού ολοκληρωθεί, εξακολουθούν να θεωρούν ότι «έχουν καλή ανθρώπινη φύση, πιστεύουν αληθινά στον Θεό, έχουν την ικανότητα να εγκαταλείψουν και να υπομείνουν κακουχίες, και σίγουρα είναι ικανοί να σωθούν» και γι’ αυτό νιώθουν γαλήνιοι. Στην πραγματικότητα, βάδιζαν πάντοτε στο μονοπάτι του απλού δουλευτή, δεν επιδίωκαν καθόλου την αλήθεια, με αποτέλεσμα να διατηρούν πάντα την ταυτότητα του απλού δουλευτή. Όσο για μια άλλη από τις κατηγορίες ανθρώπων, τους έμμισθους εργάτες, γι’ αυτούς δεν θα συζητήσουμε. Μια ακόμα κατηγορία είναι ο λαός του Θεού, για τον οποίο μόλις κάναμε αναφορά. Αυτοί, όσο ακολουθούν τον Θεό, δαπανούν τον εαυτό τους γι’ Αυτόν, αφιερώνουν τον χρόνο και την ενέργειά τους, ακόμα και τα νιάτα τους, και υπομένουν πολλά βάσανα και πληρώνουν μεγάλο τίμημα, όπως και οι απλοί δουλευτές. Από αυτήν την άποψη, είναι ίδιοι με τους απλούς δουλευτές. Τότε, η διαφορά ποια είναι; Είναι ότι, όταν ολοκληρωθεί το έργο του Θεού, οι αμέτρητες αντιλήψεις τους, φαντασιοκοπίες τους και οι υπερβολικές απαιτήσεις τους προς τον Θεό θα έχουν αντιμετωπιστεί. Θα έχουν αποτινάξει τις εκδηλώσεις, τις καταστάσεις και τις αποκαλύψεις διαφθοράς που βρίσκονται μέσα στις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και αποτελούν προφανώς αντίσταση στον Θεό. Όσες δεν έχουν αντιμετωπιστεί ακόμα θα διαλυθούν καθώς εκείνοι θα κατανοούν σταδιακά την αλήθεια μέσα από την εμπειρία. Παρόλο που δεν θα έχουν αποτινάξει τελείως τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, θα έχει υποστεί κάποιες αλλαγές η ζωή-διάθεσή τους. Τις πιο πολλές φορές, θα μπορούν να ασκούνται σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές που καταλαβαίνουν, ενώ θα έχουν μειωθεί σημαντικά οι αποκαλύψεις των διεφθαρμένων διαθέσεών τους. Παρόλο που δεν ισχύει ότι δεν θα τις αποκαλύπτουν σε κανένα περιβάλλον, οι άνθρωποι αυτοί θα έχουν καλύψει μια βασική προϋπόθεση: Θα πληρούν την απαίτηση του Θεού να είναι ειλικρινείς· θα είναι κατά βάση άνθρωποι ειλικρινείς. Επιπλέον, όταν αυτοί οι άνθρωποι αποκαλύπτουν διεφθαρμένες διαθέσεις, ή όταν διαπράττουν παραβάσεις ή τρέφουν αντιλήψεις και επαναστατικές συμπεριφορές εναντίον του Θεού, σε όποιο περιβάλλον και αν βρίσκονται, θα διατηρούν στάση μετάνοιας. Και υπάρχει κι ακόμα ένα σημείο, το οποίο είναι το πιο σημαντικό: Όποιες συγκεκριμένες ενέργειες κι αν κάνει ο Θεός και όπως κι αν ενεργεί στο έργο της κρίσης κατά τις έσχατες ημέρες, ό,τι κι αν σκοπεύει να κάνει στο μέλλον, όπως κι αν πρόκειται να ρυθμίσει τη μοίρα της ανθρωπότητας και όπως κι αν πρόκειται να ζήσουν οι ίδιοι στο περιβάλλον που θα ρυθμίσει Εκείνος, όλοι τους θα έχουν υποτακτική καρδιά και στάση υποταγής, χωρίς προσωπικές επιλογές και χωρίς προσωπικά σχέδια και πλάνα. Χάρη σ’ αυτές τις διάφορες δυναμικές και θετικές εκδηλώσεις, θα έχουν ήδη μετατραπεί στο είδος του ανθρώπου που απαιτεί ο Θεός, θα έχουν γίνει άνθρωποι που ακολουθούν την οδό του Θεού, δηλαδή θα έχουν φόβο Θεού και θα αποφεύγουν το κακό. Ναι μεν θα απέχουν ακόμα από το αληθινό πρότυπο όπως το έχει δηλώσει ο Θεός, δηλαδή «να έχεις φόβο Θεού και να αποφεύγεις το κακό, και να είσαι τέλειος άνθρωπος», αλλά όταν τους βρουν οι δοκιμασίες του Θεού, θα μπορούν να αναζητούν και να υποτάσσονται, κι αυτό αρκεί. Δεν θα έχουν παράπονα· απλώς θα περιμένουν και θα υποτάσσονται. Ναι μεν οι τωρινές σας περιστάσεις ίσως βρίσκονται ακόμα μακριά από ένα τέτοιο αποτέλεσμα, και σε κάποιους μπορεί να φαίνεται πολύ μακρινό και άπιαστο αυτό, αλλά, αν καταφέρετε να αποδεχτείτε την αλήθεια και να αντιμετωπίσετε τα λόγια του Θεού ως την αρχή και το θεμέλιο της ύπαρξής σας, τότε πίστεψε πως κάποτε, είτε εσύ μεμονωμένα είτε όλοι σας, δεν θα βρίσκεστε πια μακριά από το να γίνετε ο αληθινός λαός του Θεού, τον οποίο Εκείνος αγαπάει· πιστέψτε Με, αυτή η μέρα πλησιάζει. Είτε τώρα πρόκειται για προφητεία είτε για κάτι που πλησιάζει, το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι σε καμία από τις δύο περιπτώσεις φαντασιοκοπία, αλλά είναι γεγονός που πρόκειται να πραγματοποιηθεί και να εκπληρωθεί. Σε ποιον ακριβώς θα εκπληρωθεί αυτό το γεγονός, σε ποιους ανθρώπους θα εκπληρωθεί, θα εξαρτηθεί από το πώς πραγματικά επιδιώκετε την αλήθεια. Δηλαδή, είτε αγαπάς πραγματικά την αλήθεια σε βαθμό που να μπορείς να την επιδιώξεις και να την κάνεις πράξη είτε αγαπάς λίγο μόνο την αλήθεια, χωρίς όμως να μπορείς να την αποδεχτείς και να την κάνεις πράξη στο ακέραιο, το τελικό αποτέλεσμα θα σου δώσει την απάντηση. Εντάξει, θα κλείσουμε εδώ τη συναναστροφή μας πάνω σ’ αυτό το θέμα.

Τα πρότυπα και οι βάσεις για τη διάκριση των διαφόρων ειδών κακών ανθρώπων

2. Με βάση την ανθρώπινη φύση

Στη συνέχεια, θα συνεχίσουμε να συναναστρεφόμαστε σχετικά με τη δέκατη τέταρτη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών: «Να διακρίνουν και να αποπέμπουν ή να αποβάλλουν άμεσα κάθε είδους κακούς ανθρώπους και αντίχριστους». Τα πρότυπα για να διακρίνονται οι κάθε είδους κακοί άνθρωποι χωρίζονται σε τρεις βασικές κατηγορίες. Νωρίτερα, κάναμε συναναστροφή σχετικά με τον σκοπό για τον οποίο πιστεύει κανείς στον Θεό και στη συνέχεια προχωρήσαμε στην ανθρώπινη φύση του. Σε ό,τι αφορά την ανθρώπινη φύση, ταξινομήσαμε και πολλές διαφορετικές εκδηλώσεις σε κατηγορίες. Για ποιες εκδηλώσεις έχουμε ήδη συναναστραφεί; Διαβάστε τες. (Το δεύτερο σημείο για το πώς να διακρίνονται κάθε είδους κακοί άνθρωποι αφορά την ανθρώπινη φύση καθενός. Πρώτον, το να λατρεύει κανείς να παραποιεί γεγονότα και ψέματα· δεύτερον, το να λατρεύει να εκμεταλλεύεται· τρίτον, το να είναι ακόλαστος και ασυγκράτητος· τέταρτον, το να έχει ροπή προς την εκδίκηση· πέμπτον, το να μην μπορεί να κρατήσει το στόμα του κλειστό.) Έχουμε κάνει συναναστροφή μέχρι και το πέμπτο σημείο, δηλαδή το να μην μπορεί κάποιος να κρατήσει το στόμα του κλειστό. Είτε κάνουμε συναναστροφή σχετικά με τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις της ανθρώπινης φύσης είτε με άλλα πράγματα, όπως έχω πει, αυτό θα έχει διαφορετικό αποτέλεσμα στα διαφορετικά είδη ανθρώπων. Εκείνοι που επιδιώκουν την αλήθεια, μόλις ακούσουν, θα εστιάσουν στο να εξετάσουν τον εαυτό τους· θα συγκρίνουν τον εαυτό τους με τη συναναστροφή Μου και θα εισέλθουν ενεργά και θετικά. Εκείνοι, όμως, που δεν επιδιώκουν την αλήθεια, όπως για παράδειγμα οι απλοί δουλευτές, θα ακούσουν απλώς, και τέλος. Δεν το λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους ούτε το ακούνε με την καρδιά τους. Καμιά φορά, μπορεί μέχρι και να τους πάρει ο ύπνος την ώρα που ακούνε κηρύγματα. Δεν μπορούν να τα εμπεδώσουν και μάλιστα σκέφτονται: «Για ποιον λόγο να ακούω αυτά τα ασήμαντα ζητήματα; Χαμένος χρόνος είναι. Ακόμα δεν έχω τελειώσει καν το έργο που κάνω τώρα!» Τους νοιάζουν διαρκώς οι δουλειές που απαιτούν μόχθο. Δείχνουν ιδιαίτερο ενθουσιασμό και προσήλωση στον μόχθο, είναι αφοσιωμένοι σ’ αυτόν, αλλά απλώς δεν βρίσκουν την απαιτούμενη ενέργεια για τα ζητήματα που αφορούν την αλήθεια. Αυτό φανερώνει ξεκάθαρα πως οι άνθρωποι αυτοί δεν ενδιαφέρονται για την αλήθεια· τους αρκεί απλώς να μοχθούν. Υπάρχει ακόμα μία ομάδα ανθρώπων που κρατάνε την ίδια στάση, όπως κι αν συναναστραφεί ο οίκος του Θεού σχετικά με την αλήθεια: «Απλώς αντιστέκομαι και είμαι ανταγωνιστικός. Ακόμα κι αν μου υποδείξεις τα προβλήματά μου και εκθέσεις τις εκδηλώσεις, τις αποκαλύψεις και τις διαθέσεις μου, εγώ και πάλι δεν πρόκειται να δώσω σημασία ούτε να το πάρω στα σοβαρά. Κι αν μάθουν οι άλλοι ότι εκτίθεμαι, τι πειράζει;» Συνεχίζουν ξεδιάντροπα να αψηφούν και να εναντιώνονται, κι αυτό δεν διορθώνεται. Όπως και να ’χει, μπορεί κανείς να ξεχωρίσει εύκολα τις εκδηλώσεις των διαφορετικών ειδών ανθρώπων. Η αλήθεια —είτε για εκείνους που την επιδιώκουν, είτε για εκείνους που είναι πρόθυμοι να μοχθήσουν αλλά δεν την αγαπούν, είτε για εκείνους που απεχθάνονται και αποστρέφονται την αλήθεια— λειτουργεί ως δίκοπο μαχαίρι, ως λυδία λίθος. Μπορεί να αξιολογήσει τη στάση των ανθρώπων απέναντι στην αλήθεια, αλλά και το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν.

ΣΤ. Είναι παράλογοι και προκαλούν επίτηδες προβλήματα, ενώ κανείς δεν τολμάει να τους προκαλέσει

Νωρίτερα, συναναστραφήκαμε πάνω στο πώς διακρίνονται οι πέντε εκδηλώσεις των διάφορων κακών ανθρώπων. Σήμερα, συνεχίζουμε τη συναναστροφή μας πάνω στην έκτη. Η έκτη αποτελεί κι αυτή εκδήλωση ενός είδους κακού ανθρώπου, ή μάλλον, ακόμα κι αν οι άνθρωποι δεν θεωρούν ότι το συγκεκριμένο είδος είναι κακό, και πάλι όλοι το αντιπαθούν. Γιατί αυτό; Γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν συνείδηση και λογική, δεν έχουν κανονική ανθρώπινη φύση, ενώ οι αλληλεπιδράσεις μαζί τους προκαλούν ιδιαίτερα προβλήματα και δυσκολίες, πράγμα που δημιουργεί απέχθεια. Ποιες είναι οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις αυτών των ανθρώπων; Ότι είναι παράλογοι και προκαλούν επίτηδες προβλήματα, ενώ κανείς δεν τολμάει να τους προκαλέσει. Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στην εκκλησία; Παρόλο που δεν είναι πολλοί, σίγουρα υπάρχουν. Και ποιες είναι οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις τους; Υπό κανονικές συνθήκες, αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν κανονικά τα καθήκοντά τους και να αλληλεπιδράσουν με τους άλλους τελείως φυσιολογικά· δεν θα τους δεις να έχουν φαύλη διάθεση. Ωστόσο, όταν κάνουν κάτι που πηγαίνει κόντρα στις αλήθεια-αρχές και κλαδεύονται, τότε ξεσπούν από οργή, απορρίπτουν εντελώς την αλήθεια, και παράλληλα βρίσκουν δικαιολογίες μέσα από σοφιστείες. Ξαφνικά, θα συνειδητοποιήσεις ότι μοιάζουν με σκαντζόχοιρο που καλύπτεται από αγκάθια, με τίγρη που δεν είναι δυνατόν να την αγγίξεις. Σκέφτεσαι: «Αλληλεπιδρούσα τόσο καιρό μ’ αυτόν τον άνθρωπο· νόμιζα ότι είχε καλή ανθρώπινη φύση, ότι είχε κατανόηση και ότι ήταν εύκολο να μιλήσω μαζί του· πίστευα ότι μπορούσε να αποδεχτεί την αλήθεια. Δεν περίμενα να είναι παράλογος και να προκαλεί επίτηδες προβλήματα. Πρέπει στο εξής να είμαι πιο προσεκτικός στις αλληλεπιδράσεις μου μαζί του, να περιορίζω τις επαφές μόνο όταν είναι απαραίτητο, και να κρατάω τις αποστάσεις μου για να μην τον προκαλώ». Εσείς έχετε δει τέτοιους ανθρώπους που είναι παράλογοι και προκαλούν επίτηδες προβλήματα; Γενικά, όσοι τους καταλαβαίνουν ξέρουν πόσο τρομακτικοί είναι και τους μιλάνε με πολλή ευγένεια και προσοχή. Πιο συγκεκριμένα, όταν τους μιλάς, δεν πρέπει με τίποτα να τους πληγώσεις, αλλιώς θα έχεις ατελείωτους μπελάδες μαζί τους. Κάποιοι λένε: «Ποιοι ακριβώς είναι αυτοί οι αγροίκοι; Δεν έχουμε συναντήσει ακόμα τέτοιους». Αν είναι έτσι, πρέπει πράγματι να μιλήσουμε γι’ αυτό. Για παράδειγμα, την ώρα που οι αδελφοί και οι αδελφές συναναστρέφονται για τις εμπειρίες τους, όταν κάποιοι αναφέρουν τις διεφθαρμένες καταστάσεις τους ή τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, είναι αναπόφευκτο ότι οι άλλοι θα συμπάσχουν, αφού θα είχαν παρόμοιες εμπειρίες ή συναισθήματα. Αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό. Αφού τους ακούσει κανείς, μπορεί να σκεφτεί: «Είχα κι εγώ τέτοιες εμπειρίες, οπότε ας συναναστραφούμε μαζί πάνω σ’ αυτό το θέμα. Θέλω να ακούσω πώς το πέρασες εσύ. Αν η συναναστροφή σου έχει φως και σχετίζεται μ’ ένα δικό μου ζήτημα, τότε θα την αποδεχτώ και θα ασκηθώ σύμφωνα με τις δικές σου εμπειρίες και το δικό σου μονοπάτι για να δω ποια θα είναι τα αποτελέσματα». Υπάρχει μόνο ένα είδος ανθρώπου που, όταν ακούει τους άλλους να συναναστρέφονται σχετικά με την αυτογνωσία και να ξεγυμνώνουν τη διαφθορά και την ασχήμια τους, θεωρεί ότι αυτό έμμεσα εκθέτει και κρίνει τον ίδιο, και δεν μπορεί παρά να χτυπήσει το τραπέζι και να ξεσπάσει από θυμό: «Και ποιος δεν έχει διαφθορά; Υπάρχει κανένας που να ζει σε φούσκα; Κατά τη γνώμη μου, η δική σας διαφθορά είναι ακόμα χειρότερη απ’ τη δική μου! Τι προσόντα έχετε όλοι σας και με στοχοποιείτε, με εκθέτετε; Έτσι όπως το βλέπω, θέλετε μόνο να μου κάνετε τη ζωή δύσκολη, να με βγάλετε στην απέξω! Σίγουρα φταίει που είμαι από χωριό και δεν ξέρω να λέω ευχάριστα λόγια που να σας κολακεύουν όλους, έτσι δεν είναι; Φταίει που δεν είμαι τόσο μορφωμένος όσο εσείς, έτσι δεν είναι; Αφού ούτε ο θεός δεν με περιφρονεί, εσάς τι σας δίνει το δικαίωμα να με περιφρονείτε;» Άλλοι λένε: «Πρόκειται για μια κανονική συναναστροφή, δεν απευθύνεται σ’ εσένα. Όλοι τις ίδιες διεφθαρμένες διαθέσεις δεν έχουν; Όταν κάποιος συναναστρέφεται σχετικά με κάποιο θέμα και αναφέρει τη διεφθαρμένη κατάστασή του, είναι επόμενο και άλλοι να βρίσκονται σε παρόμοιες καταστάσεις. Αν νιώθεις ότι βρίσκεσαι κι εσύ στην ίδια κατάσταση, μπορείς να συναναστραφείς κι εσύ για τις εμπειρίες σου». Τότε, εκείνος απαντά: «Έτσι λες; Αν μόνο ένας συναναστρεφόταν έτσι, θα μπορούσα να το ανεχτώ· γιατί, όμως, μαζεύεστε δύο ή τρεις μαζί για να μου κάνετε τον νταή; Νομίζετε ότι μπορείτε να με κάνετε εύκολα ό,τι θέλετε;» Δεν είναι τα λόγια του όλο και πιο εξωφρενικά όσο συνεχίζει να μιλάει; (Ναι.) Υπάρχει λόγος να πούνε τέτοια λόγια αυτοί οι άνθρωποι; (Όχι.) Αν όντως πιστεύεις ότι το θέμα της συναναστροφής των άλλων στοχεύει σ’ εσένα, τότε μπορείς να συζητήσεις ή να συναναστραφείς πάνω σ’ αυτό το θέμα· ρώτα ευθέως αν στοχεύει σ’ εσένα, αντί να επικαλείσαι ότι ήσουν αγρότης, ότι έχεις χαμηλότερο μορφωτικό επίπεδο ή ότι οι άνθρωποι σε περιφρονούν. Τι νόημα έχει να τα λες όλα αυτά; Αυτά δεν είναι σαχλαμάρες περί σωστού και λάθους; Δεν είναι παράλογο και δεν προκαλεί επίτηδες προβλήματα; (Ναι.) Δεν πιστεύετε πως τέτοιοι άνθρωποι είναι φρικτοί; (Ναι.) Μόλις εκείνος κάνει μια τέτοια σκηνή, όλοι καταλαβαίνουν τι σόι άνθρωπος είναι, και στις μελλοντικές συναθροίσεις, όταν συναναστρέφονται, είναι πάντα αναγκασμένοι να μιλάνε προσεκτικά και να παρατηρούν τις εκφράσεις του. Αν πάρει σκυθρωπή έκφραση, οι άλλοι διστάζουν να μιλήσουν, κι όλοι νιώθουν να ασφυκτιούν όταν κάνουν συναναστροφή στις συναθροίσεις. Όλον αυτόν τον περιορισμό και την αναστάτωση δεν τα προκαλεί το γεγονός ότι είναι παράλογος και προκαλεί επίτηδες προβλήματα; (Ναι.) Όσοι είναι παράλογοι και προκαλούν επίτηδες προβλήματα δεν χαμπαριάζουν από λογική· οι άνθρωποι αυτοί δεν πρόκειται να αποδεχτούν την αλήθεια και δεν είναι δυνατόν να σωθούν.

Αυτό το είδος ανθρώπων που είναι παράλογοι και προκαλούν επίτηδες προβλήματα έχει και μια ακόμα εκδήλωση. Κάποιοι λένε πάντοτε κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων: «Δεν γίνεται άλλο να λειτουργώ επιπόλαια. Πρέπει να εστιάσω στην άσκηση της αλήθειας· πρέπει να επιδιώξω την τελείωση. Είναι φυσικό να πασχίζω να αριστεύσω. Ό,τι κι αν κάνω, πρέπει να γίνεται καλά». Λένε αυτά που λένε, αλλά στην πραγματικότητα συνεχίζουν να λειτουργούν επιπόλαια όταν κάνουν το καθήκον τους, και υπάρχουν πολλά προβλήματα στο καθήκον τους· κάθε άλλο παρά πετυχαίνουν να καταθέσουν μαρτυρία στον Θεό. Όταν οι επικεφαλής επισημαίνουν τα προβλήματα που υπάρχουν στην εκτέλεση του καθήκοντός τους και τους κλαδεύουν, εκείνοι θυμώνουν αμέσως και λένε: «Το ήξερα. Με κρίνετε όλοι σας πίσω απ’ την πλάτη μου και λέτε ότι έχω κακές επαγγελματικές δεξιότητες. Απλώς με περιφρονείτε όλοι σας, έτσι δεν είναι; Ένα λαθάκι έκανα, τίποτε άλλο. Χρειάζεται να με κλαδέψετε μ’ αυτόν τον τρόπο; Άλλωστε, ποιος δεν κάνει λάθη; Λέτε πως λειτουργώ επιπόλαια. Κι εσύ δεν έχεις δείξει επιπολαιότητα παλιότερα στο έργο σου; Έχεις εσύ τα προσόντα να με επικρίνεις; Χωρίς τη δική μου συνεργασία, ποιος από σας θα μπορούσε να επωμιστεί αυτό το έργο;» Τι πιστεύετε για τέτοιους ανθρώπους; Ό,τι κι αν κάνουν, δεν αφήνουν τους άλλους να επισημάνουν τις ελλείψεις τους ούτε να κάνουν υποδείξεις. Ούτε καν το δικαιολογημένο κλάδεμα δεν αποδέχονται. Τα βάζουν με όποιον εκφράζει τη γνώμη του και του εναντιώνονται, ξεστομίζουν παράλογες κουβέντες, υποστηρίζουν, μάλιστα, κι ότι τους περιφρονεί ή ότι τους κάνει νταηλίκια επειδή είναι μόνοι και αδύναμοι, ή άλλα τέτοια πράγματα. Αυτό δεν δείχνει ότι είναι απείθαρχοι και παράλογοι κι ότι προκαλούν επίτηδες προβλήματα; Μάλιστα κάποιοι άνθρωποι, μόλις κλαδευτούν, παρατάνε το καθήκον τους: «Δεν θα κάνω πια αυτό το έργο. Αν μπορείτε να το κάνετε εσείς, ευχαρίστως. Για να δω τότε αν θα μπορέσετε να συνεχίσετε το έργο χωρίς εμένα!» Οι αδελφοί και οι αδελφές προσπαθούν να τους πείσουν, εκείνοι όμως δεν τους ακούνε. Ακόμα κι όταν οι επικεφαλής και οι εργάτες τούς κάνουν συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια, εκείνοι αρνούνται να την αποδεχτούν. Αρχίζουν να το παίζουν καμπόσοι και παρατάνε το καθήκον τους. Στις συναθροίσεις, είναι σκυθρωποί, ούτε διαβάζουν τα λόγια του Θεού ούτε συναναστρέφονται, έρχονται πάντα τελευταίοι και φεύγουν πρώτοι. Όταν φεύγουν, χτυπάνε κάτω τα πόδια τους και κοπανάνε την πόρτα, ενώ οι περισσότεροι δεν ξέρουν πώς να τους αντιμετωπίσουν. Τέτοιοι άνθρωποι, όταν τους συμβαίνει κάτι, αραδιάζουν εξωφρενικά επιχειρήματα και ανοησίες. Γίνονται απείθαρχοι, φτάνοντας στο σημείο ακόμα και να πετάνε πράγματα —δεν χαμπαριάζουν από λογική. Κάποιοι έχουν ακόμα πιο σοβαρές εκδηλώσεις· αν δεν τους χαιρετήσουν οι αδελφοί και οι αδελφές, δυσφορούν και βρίσκουν ευκαιρία στις συναθροίσεις να κλαφτούν: «Ξέρω ότι με περιφρονείτε όλοι σας. Στις συναθροίσεις, εστιάζετε όλοι σας μόνο στη συναναστροφή σχετικά με τα λόγια του θεού και στη συζήτηση για τη βιωματική κατανόησή σας. Για μένα δεν νοιάζεται κανένας, δεν μου χαρίζει κανένας ούτε ένα χαμόγελο, ενώ, όταν φεύγω, δεν με ξεπροβοδίζει κανένας. Τι σόι πιστοί είστε εσείς; Στ’ αλήθεια, δεν έχετε ανθρώπινη φύση!» Τέτοιες εκρήξεις θυμού έχουν στην εκκλησία. Εξοργίζονται ακόμα και για ασήμαντα ζητήματα και ξεσπούν για όλα τα παράπονα που έχουν μαζεμένα. Είναι ξεκάθαρο ότι αποκαλύπτουν τη διεφθαρμένη διάθεσή τους, όμως ούτε αυτοκριτική κάνουν ούτε αυτογνωσία αποκτούν, ενώ δεν έχουν καμία επιθυμία να επιδιώξουν την αλλαγή ή την αλήθεια. Απεναντίας, γυρεύουν φασαρίες με τους άλλους και βρίσκουν διάφορες δικαιολογίες για να ισορροπήσουν τη δική τους ψυχολογία· κι ενώ το κάνουν αυτό, αναζητούν ευκαιρίες για να εξωτερικεύσουν τα παράπονά τους. Το σημαντικότερο; Στοχεύουν να κάνουν περισσότερους ανθρώπους να τους προσέξουν και να τους φοβηθούν, ώστε να αποκτήσουν ως έναν βαθμό κύρος μεταξύ των άλλων και την προσοχή τους. Άνθρωποι σαν κι αυτούς όλο προβλήματα προκαλούν! Ό,τι κι αν λένε, κανένας δεν τολμά να τους πει «όχι»· κανένας δεν τολμά να τους αξιολογήσει ελαφρά τη καρδία· και κανένας δεν τολμά να μιλήσει ανοικτά και να συναναστραφεί μαζί τους. Ακόμα κι αν παρατηρήσει κανείς κάποια ψεγάδια και διεφθαρμένες διαθέσεις σ’ αυτούς τους ανθρώπους, δεν τολμάει να τους τα επισημάνει. Στις συναθροίσεις, όταν όλοι συναναστρέφονται σχετικά με τις προσωπικές τους εμπειρίες και την κατανόησή τους όσον αφορά τα λόγια του Θεού, αποφεύγουν προσεκτικά αυτόν τον άνθρωπο που έχει πάντα λυμένο το ζωνάρι του για καυγά, από φόβο μήπως τον προκαλέσουν και δημιουργηθεί πρόβλημα. Κάποιοι άνθρωποι ξεσπάνε στις συναθροίσεις, επειδή νιώθουν ότι τους κακομεταχειρίζονται ή τους αποδοκιμάζουν στο σπίτι ή στη δουλειά τους. Προφανώς, χρησιμοποιούν τους αδελφούς και τις αδελφές ως μέσο εκτόνωσης και ως σάκο του μποξ. Όταν ταράζονται, αραδιάζουν εξωφρενικά επιχειρήματα, κλαίνε και έχουν εκρήξεις θυμού. Ποιος θα τολμούσε τότε να συναναστραφεί μαζί τους για την αλήθεια; Αν τους γίνει συναναστροφή και τύχει κάποια λέξη να αγγίξει ένα ευαίσθητο σημείο, θα απειλήσουν ότι θα αυτοκτονήσουν. Αυτό θα προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα. Σε τέτοιους ανθρώπους δεν πιάνει η κανονική συναναστροφή· δεν πιάνει η κανονική συζήτηση· δεν πιάνει να τους φέρεσαι ούτε πολύ ζεστά ούτε πολύ ψυχρά· δεν πιάνει να τους αποφεύγεις· δεν πιάνει να τους πλησιάζεις πολύ· αν οι αδελφοί και οι αδελφές δεν εκφράζουν την ίδια χαρά με τη δική τους, είναι απαράδεκτο· κι όταν αυτοί οι άνθρωποι συναντούν κάποια δυσκολία, αν οι αδελφοί και οι αδελφές δεν μπορούν να συμπάσχουν μαζί τους, είναι κι αυτό απαράδεκτο. Τίποτα δεν έχει αποτέλεσμα μ’ αυτούς. Ό,τι κι αν γίνει μπορεί να τους ενοχλήσει και να τους εξαγριώσει. Όπως κι αν τους φερθεί κανείς, δεν μένουν ποτέ ικανοποιημένοι. Ακόμα και τα κηρύγματά Μου και η συναναστροφή Μου σχετικά με τις καταστάσεις ορισμένων ανθρώπων μπορούν να τους προκαλέσουν. Πώς τους προκαλούν; Σκέφτονται: «Δεν με εκθέτει αυτό; Ούτε καν έχεις αλληλεπιδράσει μαζί μου, κι ούτε σου έχω πει τίποτα από όσα κάνω στην ιδιωτική μου ζωή. Πώς γίνεται να τα ξέρεις; Κάποιος πρέπει να με κάρφωσε. Πρέπει να μάθω ποιος είχε επαφή μαζί σου, ποιος με κάρφωσε, ποιος με κατήγγειλε. Δεν πρόκειται να το αφήσω να περάσει έτσι!» Οι άνθρωποι αυτού του είδους, που είναι παράλογοι και προκαλούν επίτηδες προβλήματα, μπορεί να έχουν διαστρεβλωμένες σκέψεις για τα πάντα και δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τίποτα σωστά. Δεν χαμπαριάζουν από λογική! Δεν μπορούν να δείξουν ορθολογισμό, πόσο μάλλον να αποδεχτούν την αλήθεια. Είναι επιζήμιο και όχι ωφέλιμο να παραμένουν στην εκκλησία. Δεν είναι παρά ένα εμπόδιο, ένα βάρος που πρέπει να αποβληθεί ταχύτατα. Πρέπει να απομακρυνθούν αμέσως!

Στην Κίνα, η πίστη στον Θεό οδηγεί σε καταπίεση και σε διώξεις από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, ενώ υπάρχουν πάρα πολλοί που καταδιώκονται και δεν μπορούν να γυρίσουν στο σπίτι τους. Ωστόσο, κάποιοι άνθρωποι, όταν διώκονται και δεν μπορούν να γυρίσουν σπίτι τους, θεωρούν ότι έχουν αποκτήσει αξία ή προσόντα. Ζουν με τις οικογένειες που τους φιλοξενούν και όχι μόνο βάζουν τους ανθρώπους να τους περιποιούνται, αλλά, αν κάτι πάει έστω και λίγο κόντρα στις επιθυμίες τους ή αν αρχίσουν να νοσταλγούν το σπίτι τους, τότε κάνουν σκηνή κι οι υπόλοιποι είναι αναγκασμένοι να τους καλοπιάνουν και να τους ανέχονται. Δεν είναι παράλογοι αυτοί οι άνθρωποι και δεν προκαλούν επίτηδες προβλήματα; Τόσοι άνθρωποι υφίστανται διώξεις, και οι οικογένειες οι οποίες φιλοξενούν δεν είναι πολλές. Από αγάπη φιλοξενούν οι αδελφοί κι οι αδελφές όσους δεν μπορούν να γυρίσουν σπίτι τους. Τους κρύβουν και τους αφήνουν να μένουν στο σπίτι τους. Αυτό δεν είναι η χάρη του Θεού; Κι όμως, κάποιοι όχι μόνο δεν εκτιμούν τη χάρη του Θεού, αλλά και αδυνατούν να δουν την αγάπη των αδελφών. Αντιθέτως, θίγονται, ενώ φτάνουν και στο σημείο να παραπονεθούν και να φανούν απείθαρχοι. Στην πραγματικότητα, οι συνθήκες διαμονής στα σπίτια των αδελφών είναι λίγο καλύτερες από ό,τι στο δικό τους σπίτι. Ειδικά από την άποψη της πίστης στον Θεό και της εκτέλεσης του καθήκοντος, το να μένει κανείς στα σπίτια των αδελφών είναι ακόμα καλύτερο από το να μένει στο δικό του σπίτι, ενώ είναι πολύ καλύτερο να έχει κανείς αδελφούς και αδελφές για να συνεργάζεται αρμονικά, παρά να είναι ολομόναχος. Ακόμα κι αν σε κάποιες περιοχές οι συνθήκες διαβίωσης υστερούν λίγο, δεν παύουν να αντιπροσωπεύουν ένα μέσο επίπεδο διαβίωσης. Το σημαντικότερο είναι ότι μπορούν να ζουν με τους αδελφούς και τις αδελφές, να συναθροίζονται συχνά και να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού, να καταλαβαίνουν περισσότερες αλήθειες και να γνωρίζουν τους στόχους της επιδίωξής τους. Οπότε, εκείνοι που επιδιώκουν την αλήθεια μπορούν να πληρώσουν αυτό το τίμημα και να υποφέρουν κατ’ αυτόν τον τρόπο. Οι περισσότεροι άνθρωποι τηρούν τη σωστή στάση απέναντι σ’ αυτό· είναι σε θέση να το αποδεχτούν από τον Θεό, γιατί γνωρίζουν ότι αξίζει τον κόπο να υποφέρουν έτσι και ότι πρέπει να το υποστούν. Μπορούν να το δουν με σωστό μάτι. Ωστόσο, κάποιοι παράλογοι άνθρωποι που προκαλούν επίτηδες προβλήματα και είναι απείθαρχοι πολύ απλά δεν μπορούν να αντιληφθούν έτσι τα πράγματα. Ίσως να ανεχτούν με δυσκολία να μείνουν μακριά απ’ το σπίτι τους για μια εβδομάδα, αλλά μετά από δύο εβδομάδες αρχίζουν να είναι κακόκεφοι, ενώ μετά από έναν με δύο μήνες, γίνονται απείθαρχοι και λένε: «Εσείς γιατί είστε μαζί και ευτυχισμένοι σαν οικογένεια, ενώ εγώ δεν μπορώ να γυρίσω στη δική μου; Εγώ γιατί δεν έχω καθόλου ελευθερία, ενώ όλοι εσείς μπορείτε να πηγαινοέρχεστε όποτε θέλετε;» Οι άλλοι απαντούν: «Οι διώξεις από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα δεν το έχουν προκαλέσει αυτό; Δεν είναι απολύτως θεμιτό να υπομένουμε τέτοια βάσανα ως ακόλουθοι του Θεού; Τι το σπουδαίο έχει να υποφέρεις λίγο; Με δεδομένες τις συνθήκες, γιατί να είσαι ιδιότροπος; Αφού οι άλλοι αντέχουν να υποφέρουν, εσύ γιατί δεν μπορείς;» Όσοι είναι παράλογοι και προκαλούν επίτηδες προβλήματα δεν θέλουν καθόλου να υποφέρουν. Αν τους έπιαναν και τους έβαζαν φυλακή, σίγουρα θα γινόντουσαν Ιούδες. Και πόσο υποφέρει κανείς όταν ζει με μια οικογένεια που τον φιλοξενεί; Πρώτον, συνεχίζει να τρώει ανθρώπινο φαγητό· δεύτερον, κανένας δεν σου κάνει τη ζωή δύσκολη· και τρίτον, κανένας δεν σου κάνει νταηλίκια. Απλώς δεν μπορείς να πας σπίτι σου και να ξανασμίξεις με την οικογένειά σου. Και οι συγκεκριμένοι παράλογοι άνθρωποι που προκαλούν επίτηδες προβλήματα δεν μπορούν να δεχτούν να υποφέρουν έστω και λίγο. Όταν οι άλλοι τους κάνουν συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια, αρνούνται να την εισπράξουν, παρά λένε πράγματα όπως: «Μη μου κάνεις κήρυγμα γι’ αυτά τα μεγαλόστομα δόγματα. Καταλαβαίνω όσα κι εσύ· τα ξέρω όλα αυτά! Πες μου μόνο πότε θα μπορέσω να πάω σπίτι μου. Πότε θα σταματήσει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας να παρακολουθεί το σπίτι μου; Πότε θα μπορέσω να πάω σπίτι μου χωρίς να με συλλάβει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας; Αν είναι να μην ξέρω πότε θα μπορέσω να πάω σπίτι μου, καλύτερα να πεθάνω!» Κάνουν πάλι σκηνή, κι όσο συνεχίζουν, κάθονται στο έδαφος και κλοτσούν τα πόδια τους —κι όσο πιο πολύ τα κλοτσούν, τόσο πιο πολύ νευριάζουν, και ξεσπούν ανεξέλεγκτα, με κλάματα και οδυρμούς. Οι άλλοι λένε: «Μη φωνάζεις τόσο δυνατά. Αν συνεχίσεις έτσι και σε ακούσουν οι γείτονες και διαπιστώσουν ότι εδώ μένουν ξένοι, θα εκτεθούμε, έτσι δεν είναι;» Εκείνοι απαντάνε: «Δεν με νοιάζει, θέλω απλώς να κάνω σκηνή! Όλοι εσείς μπορείτε να πάτε σπίτι σας, εγώ όμως όχι. Δεν είναι δίκαιο! Θα κάνω τέτοια σκηνή που δεν θα μπορείτε ούτε κι εσείς να πάτε σπίτι σας, όπως κι εγώ!» Το ανεξέλεγκτο ξέσπασμά τους δεν καταλαγιάζει με τίποτα και βγαίνει στην επιφάνεια η μνησικακία τους. Δεν μπορεί κανένας να τους βάλει μυαλό, δεν μπορεί κανένας να τους πείσει. Όταν φτιάχνει λιγάκι το κέφι τους, ηρεμούν και σταματάνε τη σκηνή. Αλλά ποιος ξέρει —μπορεί κάποια μέρα να δείξουν πάλι απειθαρχία και να ξανακάνουν σκηνή: Πολύ απλά, πρέπει να βγουν μια βόλτα, να κινηθούν ελεύθερα, και να μιλούν δυνατά μέσα στους εσωτερικούς χώρους· καταστρώνουν συνεχώς σχέδια για να πάνε σπίτι τους. Οι αδελφοί και οι αδελφές τούς προειδοποιούν: «Είναι επικίνδυνο να πας σπίτι. Η αστυνομία επιτηρεί το μέρος και το παρακολουθεί». Εκείνοι απαντάνε: «Δεν με νοιάζει, θέλω να γυρίσω! Αν με πιάσουν, με έπιασαν! Πού είναι το πρόβλημα; Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί είναι να γίνω Ιούδας»! Δεν είναι τρέλα αυτό; (Ναι.) Λένε ευθέως ότι είναι πρόθυμοι να γίνουν Ιούδες. Ποιος θα τολμούσε να τους φιλοξενήσει; Μήπως θέλει κανένας να φιλοξενήσει έναν Ιούδα; (Όχι.) Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι πιστός στον Θεό; Οι αδελφοί και οι αδελφές τον φιλοξενούν ως πιστό στον Θεό. Αν έχει κάποιες ελλείψεις η ανθρώπινη φύση του, αυτό θα μπορούσε να το ανεχτεί κανείς· κι αν δεν επιδίωκε την αλήθεια, κι αυτό θα μπορούσε κανείς να το ανεχτεί. Αυτοί, όμως, είναι ικανοί να βλάψουν τους αδελφούς και τις αδελφές, να πουλήσουν την εκκλησία και θα γίνουν Ιούδες, με αποτέλεσμα πολλοί άνθρωποι να μην μπορούν να γυρίσουν στα σπίτια τους ούτε να κάνουν κανονικά τα καθήκοντά τους —ποιος θα άντεχε να επωμιστεί την ευθύνη γι’ αυτές τις συνέπειες; Μήπως θα τολμούσες εσύ να φιλοξενήσεις έναν τέτοιον εχθρό; Αν τον φιλοξενήσεις, δεν πας γυρεύοντας για προβλήματα;

Όσοι είναι παράλογοι και προκαλούν επίτηδες προβλήματα σκέφτονται μόνο το δικό τους συμφέρον όταν ενεργούν και κάνουν ό,τι τους ευχαριστεί. Τα λόγια τους δεν είναι τίποτα άλλο από εξωφρενικά επιχειρήματα και αιρέσεις, δεν χαμπαριάζουν από λογική. Ξεχειλίζουν από φαύλη διάθεση. Κανείς δεν τολμά να αλληλεπιδράσει μαζί τους, και κανείς δεν είναι πρόθυμος να συναναστραφεί μαζί τους σχετικά με την αλήθεια, φοβούμενοι όλοι μήπως προκαλέσουν μόνοι τους την καταστροφή τους. Οι άλλοι άνθρωποι βρίσκονται σε αναμμένα κάρβουνα όποτε τους λένε τη γνώμη τους, φοβούμενοι ότι αν πουν έστω και μια λέξη που δεν τους αρέσει ή δεν είναι σύμφωνη με τις επιθυμίες τους, θα πιαστούν απ’ αυτή και θα προβούν σε εξωφρενικές κατηγορίες. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι κακοί; Δεν είναι ζωντανοί δαίμονες; Όλοι όσοι έχουν φαύλη διάθεση και διαταραγμένη λογική είναι ζωντανοί δαίμονες. Και όταν κάποιος αλληλεπιδρά με έναν ζωντανό δαίμονα, μπορεί να προκαλέσει καταστροφή στον εαυτό του με μια στιγμιαία απροσεξία. Δεν θα δημιουργούσε μεγάλο πρόβλημα αν υπήρχαν τέτοιοι ζωντανοί δαίμονες στην εκκλησία; (Θα δημιουργούσε.) Αφού αυτοί οι ζωντανοί δαίμονες έχουν ξεσπάσει και έχουν εκτονώσει τον θυμό τους, ίσως μιλήσουν για λίγο σαν άνθρωποι και ζητήσουν συγγνώμη, αλλά μετά δεν πρόκειται να αλλάξουν. Ποιος ξέρει πότε θα χαλάσει η διάθεσή τους και θα ξεσπάσουν εκ νέου, εκστομίζοντας τα εξωφρενικά επιχειρήματά τους; Κάθε φορά είναι διαφορετικός ο στόχος της οργής και του ξεσπάσματός τους, όπως και η πηγή και το παρασκήνιο του ξεσπάσματός τους. Με άλλα λόγια, το οτιδήποτε μπορεί να πυροδοτήσει το ξέσπασμά τους, το οτιδήποτε μπορεί να τους κάνει να νιώσουν δυσαρεστημένοι και το οτιδήποτε μπορεί να τους κάνει να αντιδράσουν με ένα ξέσπασμα οργής και με άναρχη συμπεριφορά. Τι τρομερό! Τι ενοχλητικό! Αυτοί οι ανισόρροποι κακοί άνθρωποι μπορεί ανά πάσα στιγμή να χάσουν τα λογικά τους· ουδείς γνωρίζει τι είναι ικανοί να κάνουν. Έχω τεράστιο μίσος γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Κάθε ένας από αυτούς πρέπει να εκκαθαριστεί —πρέπει να αποπεμφθούν όλοι. Δεν θέλω να ασχοληθώ μαζί τους. Έχουν μπερδεμένη σκέψη και κτηνώδη διάθεση, είναι γεμάτοι παράλογα επιχειρήματα και λόγια του διαβόλου, και όταν τους συμβαίνει κάτι, ξεσπούν γι’ αυτό με ορμητικό τρόπο. Μερικοί απ’ αυτούς κλαίνε όταν ξεσπούν, άλλοι τσιρίζουν, άλλοι χτυπάνε τα πόδια τους, ενώ υπάρχουν και κάποιοι που κουνάνε το κεφάλι και φέρνουν πέρα-δώθε τα χέρια και τα πόδια τους. Πολύ απλά, είναι κτήνη, όχι άνθρωποι. Κάποιοι μάγειρες, μόλις εκνευριστούν, πετάνε κατσαρόλες και πιάτα· άλλοι, που εκτρέφουν γουρούνια ή σκυλιά, κλοτσάνε και χτυπάνε αυτά τα ζώα μόλις εκνευριστούν, εκτονώνοντας πάνω τους όλη τους την οργή. Οι άνθρωποι αυτοί, ό,τι κι αν συμβαίνει, αντιδρούν πάντα με οργή· ούτε κάθονται να ηρεμήσουν και να στοχαστούν ούτε το αποδέχονται από τον Θεό. Δεν προσεύχονται και δεν αναζητούν την αλήθεια ούτε επιζητούν τη συναναστροφή με τους άλλους. Όταν δεν έχουν άλλη επιλογή, υπομένουν. Όταν δεν θέλουν να υπομείνουν, τρελαίνονται, αραδιάζουν εξωφρενικά επιχειρήματα, κατηγορούν και καταδικάζουν τους άλλους. Πολλές φορές λένε πράγματα όπως: «Ξέρω ότι όλοι σας είστε μορφωμένοι και με περιφρονείτε»· «Ξέρω ότι είστε από πλούσιες οικογένειες και με απαξιώνετε επειδή είμαι φτωχός»· ή «Ξέρω ότι με απαξιώνετε επειδή δεν έχω θεμέλια στην πίστη μου και με απαξιώνετε επειδή δεν επιδιώκω την αλήθεια». Παρότι γνωρίζουν εμφανέστατα τα πολυάριθμα προβλήματά τους, δεν αναζητούν ποτέ την αλήθεια για να τα λύσουν ούτε συζητούν για την αυτογνωσία τους στις συναναστροφές τους με τους άλλους. Όταν γίνεται αναφορά στα προβλήματά τους, υπεκφεύγουν και προβαίνουν σε ψεύτικες κατηγορίες, φορτώνοντας όλα τα προβλήματα και τις ευθύνες στους άλλους, και μάλιστα παραπονιούνται ότι η συμπεριφορά τους οφείλεται στο γεγονός ότι οι άλλοι τους κακομεταχειρίζονται. Είναι λες και για τα ξεσπάσματά τους και για τα παράλογα προβλήματα που προκαλούν φταίνε οι άλλοι, λες και όλοι οι άλλοι δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς παρά να ενεργούν έτσι, κι αυτοί απλώς υπερασπίζονται δικαιολογημένα τον εαυτό τους. Κάθε φορά που είναι δυσαρεστημένοι, αρχίζουν να εξωτερικεύουν την αγανάκτησή τους και να ξεφουρνίζουν ανοησίες, να επιμένουν στα εξωφρενικά επιχειρήματά τους λες και όλοι οι άλλοι έχουν άδικο, λες και είναι οι μόνοι καλοί άνθρωποι και όλοι οι άλλοι είναι κακούργοι. Όσες εκρήξεις θυμού κι αν έχουν ή όσα εξωφρενικά επιχειρήματα κι αν αραδιάσουν, απαιτούν απ’ τους άλλους να μιλάνε γι’ αυτούς με καλά λόγια. Ακόμα κι όταν κάνουν λάθος, απαγορεύουν στους υπόλοιπους να τους εκθέσουν ή να τους ασκήσουν κριτική. Αν επισημάνεις ακόμα κι ένα μικρό προβληματάκι τους, θα σε μπλέξουν σε ατελείωτες διενέξεις, και τότε απλώς ξέχνα τη γαλήνια ζωή. Τι σόι άνθρωπος είναι αυτός; Είναι άνθρωπος παράλογος που προκαλεί επίτηδες προβλήματα, κι όσοι το κάνουν αυτό είναι κακοί άνθρωποι.

Όσοι είναι παράλογοι και προκαλούν επίτηδες προβλήματα μπορεί γενικά να μη διαπράττουν καμία σοβαρή πράξη προδοσίας ή κακή πράξη, αλλά αμέσως μόλις θιγούν τα συμφέροντα, η φήμη ή η αξιοπρέπειά τους, ξεσπάνε αμέσως από οργή, κάνουν σκηνή, συμπεριφέρονται απείθαρχα και απειλούν μέχρι και να αυτοκτονήσουν. Για πείτε Μου, αν εμφανιστεί σε μια οικογένεια ένας τέτοιος παράλογος και άξεστος άνθρωπος χωρίς λογική, δεν θα υποφέρει ολόκληρη η οικογένεια; Το σπιτικό θα βυθιζόταν τότε στην αναταραχή, θα γέμιζε με κραυγές και ουρλιαχτά, κι έτσι θα ήταν ανυπόφορο να ζει κανείς εκεί. Ορισμένες εκκλησίες έχουν τέτοιους ανθρώπους· αν και μπορεί να μη φαίνονται όταν όλα είναι φυσιολογικά, ποτέ δεν ξέρεις πότε μπορεί να ξεσπάσουν και να αποκαλυφθούν. Στις κύριες εκδηλώσεις τέτοιων ανθρώπων περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, οι εκρήξεις θυμού, τα εξωφρενικά επιχειρήματα που αραδιάζουν και οι βρισιές σε δημόσιο χώρο. Έστω κι αν αυτές οι συμπεριφορές παρατηρούνται μόνο μία φορά τον μήνα ή κάθε έξι μήνες, προκαλούν μεγάλες ταραχές και δυσκολίες, επιφέροντας αναστάτωση σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό στην εκκλησιαστική ζωή των περισσότερων ανθρώπων. Αν πράγματι επιβεβαιωθεί ότι κάποιος συγκαταλέγεται σ’ αυτήν την κατηγορία, τότε πρέπει να αντιμετωπίζεται και να αποπέμπεται έγκαιρα από την εκκλησία. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Αυτοί οι άνθρωποι δεν κάνουν τίποτα κακό. Δεν μπορούμε να τους θεωρήσουμε κακούς ανθρώπους· πρέπει να δείξουμε ανεκτικότητα και υπομονή απέναντί τους». Για πείτε Μου, θα ήταν καλό να μην αντιμετωπιστούν τέτοιοι άνθρωποι; (Όχι, δεν θα ήταν καλό.) Γιατί όχι; (Επειδή οι ενέργειές τους προκαλούν σημαντικά προβλήματα και δυσαρέσκεια στους περισσότερους ανθρώπους, ενώ προκαλούν και αναστάτωση στην εκκλησιαστική ζωή.) Με βάση αυτήν την έκβαση, είναι ξεκάθαρο πως εκείνοι που διαταράσσουν την εκκλησιαστική ζωή, ακόμα κι αν δεν είναι κακοί άνθρωποι ή αντίχριστοι, δεν πρέπει να παραμένουν στην εκκλησία. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν αγαπούν την αλήθεια, παρά την αποστρέφονται και, όσα χρόνια κι αν πιστεύουν στον Θεό ή όσα κηρύγματα κι αν ακούσουν, δεν πρόκειται να αποδεχτούν την αλήθεια. Μόλις κάνουν κάτι κακό και κλαδευτούν, ξεσπάνε και ξεστομίζουν ανοησίες. Ακόμα κι όταν κάποιος συναναστραφεί μαζί τους σχετικά με την αλήθεια, δεν την αποδέχονται. Δεν μπορεί κανείς να τους λογικέψει. Ακόμα κι όταν τους κάνω Εγώ συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια, μπορεί εξωτερικά να σωπαίνουν, αλλά μέσα τους δεν την αποδέχονται. Όταν τους συμβαίνουν πραγματικές καταστάσεις, συνεχίζουν να κάνουν τα ίδια που έκαναν πάντα. Ούτε τα δικά Μου λόγια δεν ακούνε, άρα τις δικές σας συμβουλές θα τις αποδεχτούν ακόμα λιγότερο. Παρόλο που αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να μη διαπράττουν σοβαρές κακές πράξεις, δεν αποδέχονται ούτε στο ελάχιστο την αλήθεια. Αν κοιτάξουμε τη φύση-ουσία τους, όχι μόνο δεν έχουν συνείδηση και λογική, αλλά είναι και παράλογοι, προκαλούν επίτηδες προβλήματα και δεν χαμπαριάζουν από λογική. Μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να φτάσουν στη σωτηρία του Θεού; Αποκλείεται! Όλοι όσοι δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια είναι δύσπιστοι, είναι υπηρέτες του Σατανά. Όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως τα θέλουν, ξεσπάνε, αραδιάζουν με επιμονή εξωφρενικά επιχειρήματα και δεν ακούνε την αλήθεια, όπως κι αν τους γίνει συναναστροφή πάνω σ’ αυτήν. Τέτοιοι άνθρωποι είναι παράλογοι και προκαλούν επίτηδες προβλήματα, είναι σκέτοι διάβολοι και κακά πνεύματα· είναι χειρότεροι κι από κτήνη! Είναι κλινικές περιπτώσεις με διαταραγμένη λογική και δεν θα είναι ποτέ ικανοί να μετανοήσουν αληθινά. Όσο περισσότερο παραμένουν στην εκκλησία, τόσο περισσότερες αντιλήψεις έχουν για τον Θεό, τόσο περισσότερες παράλογες απαιτήσεις προβάλλουν στον οίκο του Θεού, και τόσο περισσότερο αναστατώνουν και βλάπτουν την εκκλησιαστική ζωή. Αυτό επηρεάζει τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού και την κανονική πρόοδο του εκκλησιαστικού έργου. Προκαλούν τόση ζημιά στο έργο της εκκλησίας όση και οι κακοί άνθρωποι· θα πρέπει να αποπέμπονται από την εκκλησία όσο είναι νωρίς. Κάποιοι λένε: «Δεν είναι απλώς λίγο απείθαρχοι; Αφού δεν φτάνουν στο σημείο να θεωρηθούν κακοί, δεν θα ήταν καλύτερα να τους αντιμετωπίσουμε με αγάπη; Αν τους κρατήσουμε, ίσως καταφέρουν να αλλάξουν και να σωθούν». Σου λέω πως είναι αδύνατον! Δεν υπάρχει κανένα «ίσως». Αυτοί οι άνθρωποι δεν γίνεται να σωθούν με τίποτα. Κι αυτό γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν την αλήθεια, πόσο μάλλον να την αποδεχτούν· δεν έχουν συνείδηση και λογική, το σκεπτικό τους δεν είναι κανονικό, ενώ τους λείπει ακόμα και η πιο στοιχειώδης κοινή λογική που απαιτείται για να συμπεριφέρεται κανείς. Είναι άνθρωποι με διαταραγμένη λογική. Ο Θεός δεν σώζει σε καμία περίπτωση τέτοιους ανθρώπους. Ακόμα κι εκείνοι που έχουν λίγο πιο κανονικό σκεπτικό και καλύτερο επίπεδο, δεν μπορούν να σωθούν αν δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια, πόσο μάλλον όσοι έχουν διαταραγμένη λογική. Δεν είναι μεγάλη ανοησία και άγνοια να συνεχίζει κανείς να μεταχειρίζεται τέτοιους ανθρώπους με αγάπη και να τρέφει ελπίδες γι’ αυτούς; Σας λέω τώρα το εξής: Είναι απόλυτα σωστό να απομακρύνονται από την εκκλησία όσοι είναι παράλογοι, προκαλούν επίτηδες προβλήματα και δεν χαμπαριάζουν από λογική. Έτσι παύουν μια και καλή να παρενοχλούν την εκκλησία και τον εκλεκτό λαό του Θεού. Αυτή είναι ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών. Εάν υπάρχουν τέτοιοι παράλογοι άνθρωποι σε οποιαδήποτε εκκλησία, πρέπει οι εκλεκτοί του Θεού να τους αναφέρουν, και μόλις οι επικεφαλής και οι εργάτες δέχονται τέτοιες αναφορές, πρέπει να τις χειρίζονται έγκαιρα. Αυτή είναι η αρχή για το πώς να αντιμετωπίζεται το έκτο είδος ανθρώπων, δηλαδή αυτοί που είναι παράλογοι και προκαλούν επίτηδες προβλήματα.

Ζ. Επιδίδονται συνέχεια σε άσεμνες δραστηριότητες

Το έβδομο είδος είναι εκείνοι που επιδίδονται σε άσεμνες δραστηριότητες, μια ομάδα για την οποία γίνεται συχνά λόγος. Αυτοί, παρόλο που δεν έχουν τόσο κακές εκδηλώσεις ανθρώπινης φύσης —δεν είναι ότι σπέρνουν τη διχόνοια ούτε ότι διαπράττουν κακές πράξεις ή προκαλούν αναστάτωση— έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό, ότι στις σχέσεις τους με το αντίθετο φύλο, προκύπτουν συνέχεια προβλήματα και περιστατικά. Όσες ευκαιρίες κι αν υπάρχουν, σ’ αυτούς τους ανθρώπους προκύπτουν συνέχεια τέτοια προβλήματα, ενώ αν δεν υπάρχουν ευκαιρίες, τις δημιουργούν οι ίδιοι, οπότε συμβαίνουν ούτως ή άλλως τέτοιες «ιστορίες». Όποια κι αν είναι η περίσταση, όποιο κι αν είναι το άλλο πρόσωπο, ή όσο απόμακρο κι αν είναι αυτό το πρόσωπο απέναντί τους, κατά διαστήματα συμβαίνουν σ’ αυτούς τέτοια περιστατικά. Τι είδους περιστατικά; Μεταξύ άλλων, βγαίνουν ραντεβού με κάποιο άτομο ή θέλουν συνέχεια να πλησιάσουν κάποιο άτομο, ή αναπτύσσουν συναισθήματα για κάποιο άτομο, ή βάζουν στο στόχαστρο κάποιο άτομο. Δεν ζουν ποτέ κανονικά ούτε κάνουν κανονικά τα καθήκοντά τους, αφού επηρεάζονται διαρκώς από τις λάγνες επιθυμίες τους. Δηλαδή, στις συνηθισμένες καταστάσεις, όπου οι κανονικοί άνθρωποι δεν θα ασχολούνταν με τέτοια θέματα, αυτοί το κάνουν συχνά. Δεν έχουν ανάγκη από ιδιαίτερες περιστάσεις ή από κάποιον να τους δημιουργήσει ευκαιρίες· αυτά τα περιστατικά απλώς συμβαίνουν από μόνα τους. Κι αφότου συμβούν τέτοια περιστατικά, όποιες κι αν είναι οι συνέπειες, πάντοτε την πληρώνει μια ομάδα ανθρώπων ή ένα συγκεκριμένο άτομο. Τι τίμημα πληρώνουν; Επηρεάζεται η απόδοσή τους στο καθήκον τους· καθυστερεί και παρακωλύεται το εκκλησιαστικό έργο· ορισμένοι νέοι άνθρωποι ταράζονται και πέφτουν σε πειρασμό, και χάνουν το ενδιαφέρον τους να πιστεύουν στον Θεό και να κάνουν τα καθήκοντά τους· και ορισμένοι άνθρωποι, μάλιστα, χάνουν τα καθήκοντά τους ή τα εγκαταλείπουν. Οι άνθρωποι που επιδίδονται σε άσεμνες δραστηριότητες προκαλούν πολλά προβλήματα. Σε κάθε τους βήμα, μαζεύονται γύρω τους άτομα του αντίθετου φύλου, τα οποία τους προσεγγίζουν, φλερτάρουν μαζί τους, και μάλιστα κάνουν και παιχνιδιάρικα πειράγματα. Ναι μεν μπορεί να μην παρουσιάζονται σοβαρά προβλήματα ουσιώδους φύσης, αλλά οι άνθρωποι αυτοί διαταράσσουν σοβαρά την κανονική κατάσταση των εκλεκτών του Θεού καθώς κάνουν τα καθήκοντά τους. Όπου κι αν πάνε, προκαλούν προβλήματα και αναστάτωση στους άλλους, στο έργο και στην εκκλησία, φτάνοντας μέχρι και στο σημείο να αποπλανήσουν σε κάθε ευκαιρία άτομα του αντίθετου φύλου που βρίσκουν ελκυστικά και να συνάψουν σχέσεις μαζί τους. Αυτό είναι πάρα πολύ μεγάλο πρόβλημα. Μόλις ερωτευτούν κάποιο άτομο, εκείνο είναι καταδικασμένο σε κακοτυχία, καθώς δεν μπορεί πλέον να πιστεύει κανονικά στον Θεό ούτε να κάνει τα καθήκοντά του. Οι συνέπειες είναι αδιανόητες. Αυτό το άτομο δεν αντέχει να μην επικοινωνήσει με το άτομο που το αποπλάνησε ή να μην το δει, και ενώ είναι απασχολημένο με τα καθήκοντά του, δεν μπορεί να παντρευτεί ή να νοικοκυρευτεί, κι η σχέση παραμένει αδιάσπαστη. Τι γίνεται στο τέλος; Αρχίζει να υποφέρει φρικτά, να πονάει πάρα πολύ! Αν επιμείνει μέχρι να τιμωρηθεί στις συμφορές, τότε αυτό σηματοδοτεί το τέλος του, η ελπίδα του να σωθεί καταρρέει. Κάποιοι κάνουν ένα παράπτωμα και δεν μετανοούν όταν κλαδεύονται, παρά κάνουν και δεύτερο ή ακόμα κι ένα τρίτο παράπτωμα, συνάπτουν τρεις ή τέσσερις σχέσεις μέσα σε δύο ή τρία χρόνια, γεγονός που αποτελεί αναστάτωση για τον εκλεκτό λαό του Θεού και για την εκκλησιαστική ζωή, και κάνει τον εκλεκτό λαό του Θεού να τους απεχθάνεται. Αυτό τους δημιουργεί ένα στίγμα για το οποίο μετανιώνουν για την υπόλοιπη ζωή τους.

Κάποιοι άνθρωποι, επειδή είναι κάπως όμορφοι και αρκετά κομψοί, κι έχουν και κάποια χαρίσματα και ταλέντα ή έχουν αναλάβει κάποιο σημαντικό έργο, περιτριγυρίζονται πάντοτε από άτομα του αντίθετου φύλου σαν τις μύγες. Κάποιοι τους προσφέρουν γεύματα, άλλοι τους στρώνουν το κρεβάτι, άλλοι πλένουν τα ρούχα τους, άλλοι τους αγοράζουν συμπληρώματα διατροφής και καλλυντικά και τους κάνουν δωράκια, και ούτω καθεξής. Εκείνοι καλοδέχονται όλους όσοι έρχονται, αν και μέσα τους ξέρουν ότι μια τέτοια συμπεριφορά εκ μέρους των άλλων είναι ανάρμοστη, αλλά δεν την απορρίπτουν ποτέ, ξελογιάζοντας ταυτόχρονα πολλά άτομα του αντίθετου φύλου. Τα άτομα αυτά κοντράρονται μεταξύ τους για μια ευκαιρία να τους εξυπηρετήσουν, ανταγωνίζονται και ζηλεύουν το ένα το άλλο, ενώ το άσεμνο άτομο απολαμβάνει αυτό το συναίσθημα, καθώς πιστεύει ότι είναι πολύ γοητευτικό. Στην πραγματικότητα, τα ζητήματα ανδρών και γυναικών τα καταλαβαίνουν πολύ καλά οι ενήλικες, ακόμα και κάποιοι ανήλικοι τα καταλαβαίνουν· μόνο οι ανόητοι, οι νοητικά ανάπηροι ή οι ψυχικά ασθενείς δεν τα καταλαβαίνουν. Γιατί ανταγωνίζονται τόσο σκληρά αυτοί οι άνθρωποι για να εξυπηρετήσουν και να ευχαριστήσουν ένα άτομο του αντίθετου φύλου; Τα κάνουν όλα αυτά γιατί θέλουν να το αποπλανήσουν, σωστά; Δεν υπάρχει λόγος για διευκρινήσεις· όλοι ξέρουν τι γίνεται. Πρόκειται για κάτι που οι άνθρωποι το ξέρουν πολύ καλά, για κάτι προφανώς απρεπές, κι όμως αυτό το άτομο δεν το αρνείται, αλλά δίνει τη σιωπηλή συναίνεσή του. Πώς λέγεται αυτό; Λέγεται φλερτ. Αυτοί ξέρουν ότι το θέμα είναι η αποπλάνηση μεταξύ ανδρών και γυναικών, αλλά εξαιτίας της έξαψης που φέρνει η ικανοποίηση των λάγνων επιθυμιών της σάρκας, δεν θέλουν να αρνηθούν. Θεωρούν αυτήν την αίσθηση ένα είδος απόλαυσης, κάτι ακόμα καλύτερο κι από οποιοδήποτε νόστιμο φαγητό στον κόσμο, γι’ αυτό και δεν αρνούνται. Όταν το συγκεκριμένο άτομο δεν αρνείται, εκείνοι που το ξελογιάζουν χαίρονται ακόμα περισσότερο, καθώς νομίζουν ότι οι ίδιοι αρέσουν σ’ αυτό το άτομο, και απολαμβάνουν την κατάσταση μέσα τους. Και το άτομο αυτό πιστεύει ότι, από τη στιγμή που δεν έχει προκύψει καμία ουσιώδης σχέση, αυτό δεν λογίζεται ως κάτι σοβαρό, ότι η άσεμνη συμπεριφορά μεταξύ των απίστων είναι κάτι πολύ χειρότερο, και ότι αυτό στη χειρότερη να θεωρηθεί αποπλάνηση, κάτι παρόμοιο με τα κανονικά ραντεβού. Έτσι, όμως, πρέπει να είναι τα ραντεβού; Σήμερα με ένα άτομο, αύριο με ένα άλλο, ραντεβού και ξελογιάσματα με τον οποιονδήποτε, απερίσκεπτα, ξανά και ξανά. Τέτοιου είδους άσεμνοι άνθρωποι, όπου κι αν πάνε, βάζουν σε προτεραιότητα την εκτόνωση των λάγνων επιθυμιών τους, την επιδειξιομανία και την αποπλάνηση. Όσο περισσότερους ανθρώπους αποπλανούν, τόσο πιο πολύ χαίρονται. Και στο τέλος τι γίνεται; Μετά από πολλές φορές που κάνουν επίδειξη, μερικοί αδελφοί κι αδελφές διακρίνουν τη συμπεριφορά τους και γράφουν όλοι μαζί μια επιστολή στους ανώτερους επικεφαλής. Η έρευνα επαληθεύει τους ισχυρισμούς τους, και το άσεμνο άτομο απομακρύνεται από την εκκλησία. Βλέπετε τι συμβαίνει; Δεν τελειώνει εκεί το μονοπάτι της πίστης τους στον Θεό; Αποκαλύπτεται η έκβασή τους. Τις πράξεις και τη συμπεριφορά τους, τις οποίες οι άνθρωποι δεν μπορούν να ανεχτούν, ο Θεός τις σιχαίνεται ακόμα περισσότερο. Η συμπεριφορά που παρουσιάζουν αυτοί οι άνθρωποι δεν αντιπροσωπεύει τις σχέσεις που αρμόζουν μεταξύ των ανθρώπων ούτε αντικατοπτρίζει τις κανονικές ανθρώπινες ανάγκες. Οι πράξεις τους μπορούν να περιγραφούν με μία μόνο φράση: «άσεμνη συμπεριφορά». Τι σημαίνει άσεμνη συμπεριφορά; Σημαίνει να επιδίδεται κανείς απερίσκεπτα σε σχέσεις με το αντίθετο φύλο, να ξελογιάζει με ανευθυνότητα τους άλλους όπως θέλει, και να δελεάζει και να παρενοχλεί άτομα του αντίθετου φύλου. Είναι να παίζει κανείς με τη λαγνεία, και να το κάνει χωρίς να σκέφτεται το κόστος ή τις συνέπειες. Αν τελικά κάποιος τσιμπήσει το δόλωμα και φλερτάρει μαζί τους, εκείνοι δεν το παραδέχονται και λένε: «Πλάκα έκανα. Το πήρες στα σοβαρά; Δεν το εννοούσα στ’ αλήθεια· το παρερμήνευσες». Δεν είναι ένας διάβολος που βάζει τους ανθρώπους σε πειρασμό; Μόλις βάλουν κάποιο άτομο σε πειρασμό, ψάχνουν για τον επόμενο στόχο τους και βάζουν κι άλλα άτομα σε πειρασμό. Τι απαίσιοι και μοχθηροί που είναι! Μόλις αποπλανήσουν κάποιον, αρνούνται να το παραδεχτούν. Δεν είναι αηδιαστικό να μπλέξει κανείς με ένα τέτοιο άτομο και να παραπλανηθεί; (Ναι.) Είναι μισητοί όσοι αποπλανούν απερίσκεπτα τους άλλους; (Ναι.) Ο οίκος του Θεού έχει δηλώσει από την αρχή ότι αν κάποιο άτομο φτάσει σε ηλικία γάμου και είναι ενήλικας, ο οίκος του Θεού δεν είναι αντίθετος με το να βγαίνει κανονικά ραντεβού ή να παντρεύεται κάποιον και να βιώνει μαζί τις μέρες του με κανονικό τρόπο, και ότι δίνει την άδεια και την ελευθερία σε κάποιον να κάνει κάτι τέτοιο. Υπάρχουν, όμως, κάποιες προϋποθέσεις: Δεν επιτρέπεται η εμπλοκή σε άσεμνες δραστηριότητες· δεν επιτρέπεται να αποπλανά κανείς και να φλερτάρει απερίσκεπτα ούτε και να παρενοχλεί επιπόλαια το αντίθετο φύλο. Ο οίκος του Θεού δεν θέτει περιορισμούς στα ραντεβού, αλλά δεν επιτρέπει να αποπλανά κανείς απερίσκεπτα. Τι σημαίνει να αποπλανά απερίσκεπτα κανείς; Σημαίνει να παρενοχλεί οποιοδήποτε άτομο του αντίθετου φύλου, και αφού το κάνει, να μην παραδέχεται ότι το έκανε. Δεν είναι πραγματικά ερωτευμένοι με τους ανθρώπους που παρενοχλούν· δεν έχουν σκοπό να δημιουργήσουν μακροχρόνιες σχέσεις ή να παντρευτούν, παρά απλώς επιθυμούν να αποπλανήσουν τον άλλον, να παίξουν μαζί του, να διασκεδάσουν μαζί του, να αναζητήσουν συγκινήσεις, να κάνουν σχέση με πολλούς συντρόφους, να συμπεριφέρονται σαν σάτυροι· αυτό είναι άσεμνη συμπεριφορά. Στην εκκλησία, δεν επιτρέπεται η άσεμνη συμπεριφορά και, αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, οι εμπλεκόμενοι πρέπει να αντιμετωπίζονται σύμφωνα με τις αρχές της αποπομπής των ανθρώπων. Φυσικά, μέσα στις ευαγγελικές ομάδες, δεν επιτρέπεται να συμβαίνουν τέτοια περιστατικά με τους ανθρώπους που κηρύττουν το ευαγγέλιο, είτε προέρχονται από εκκλησίες πλήρους απασχόλησης είτε από συνηθισμένες εκκλησίες. Εάν κάποιος, με το πρόσχημα ότι κηρύττει το ευαγγέλιο, θέλει να αποπλανήσει απερίσκεπτα άλλους, αν επιλέγει να συνεργάζεται μόνο με άτομα του αντίθετου φύλου ή εάν κηρύττει το ευαγγέλιο μόνο σε άτομα του αντίθετου φύλου, κι έτσι εκμεταλλεύεται την ευκαιρία να εμπλακεί σε απρεπείς σχέσεις, αυτό προκαλεί διατάραξη και αναστάτωση στο ευαγγελικό έργο του Θεού. Οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να απομακρύνουν αμέσως τέτοιους ανθρώπους.

Κάποιοι άνθρωποι, με σκοπό να βρουν άτομα του αντίθετου φύλου και να εμπλακούν σε άσεμνες δραστηριότητες, δεν λαμβάνουν υπόψη τους την ηλικία και δεν έχουν κανένα όριο ηλικίας. Απλώς προσπαθούν να αποπλανήσουν όσο το δυνατόν περισσότερους, χωρίς να ντρέπονται καθόλου. Κάποιοι όχι μόνο ικανοποιούν τις λάγνες επιθυμίες της σάρκας τους ξελογιάζοντας άτομα του αντίθετου φύλου, αλλά φτάνουν μέχρι και το σημείο να απαιτούν από αυτά να πληρώνουν τα έξοδα διαβίωσής τους, να τους αγοράζουν πράγματα και ούτω καθεξής. Αν εντοπίζετε τέτοιους ανθρώπους ή αν κάποιος αναφέρει τέτοια περιστατικά, πρέπει να αντιμετωπίζονται έγκαιρα. Η μόνη λύση είναι η αποπομπή αυτών των ανθρώπων, η οριστική τους αποπομπή. Κι ο λόγος είναι ότι αυτό το πρόβλημα δεν είναι σε καμία περίπτωση προσωρινό για τα άτομα που έχουν τέτοια θέματα. Κάτι τέτοιο ισχύει κυρίως για όσους είναι παντρεμένοι· παρόλο που έχουν στο σπίτι σύζυγο, συνεχίζουν να έχουν το αντίθετο φύλο στο στόχαστρό τους με το πρόσχημα ότι κηρύττουν το ευαγγέλιο. Δεν έχουν προτιμήσεις, πλούσιους ή φτωχούς, κι αν βρουν ένα άτομο που τους αρέσει, μπορεί μέχρι και να κλεφτούν μαζί του και να μην κηρύττουν πια το ευαγγέλιο· απλούστατα, δεν πιστεύουν πια στον Θεό. Αν μπορέσουν να εντοπιστούν νωρίς τέτοιοι άνθρωποι, θα πρέπει να αποπέμπονται γρήγορα και μόνιμα από τους κόλπους αυτών που κηρύττουν το ευαγγέλιο, χωρίς να τους δίνεται δεύτερη ευκαιρία και χωρίς να απαιτείται επιπλέον παρατήρηση. Το καταλαβαίνετε; Κάποιοι λένε: «Για μερικούς η ζωή είναι δύσκολη. Αν αποπλανήσουν ένα άτομο του αντίθετου φύλου για να δημιουργήσουν οικογένεια, και αν το άλλο άτομο μπορέσει να πιστέψει στον Θεό και τους υποστηρίζει, δεν θα υπήρχε τότε αμοιβαίο όφελος;» Σου το λέω, αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να αποπέμπονται το γρηγορότερο δυνατό· δεν το κάνουν σε καμία περίπτωση με σκοπό την οικογενειακή ζωή, αλλά για να επιδοθούν σε άσεμνες δραστηριότητες. Πώς είμαι τόσο σίγουρος; Αν δεν ήταν από κείνους που επιδίδονται σε άσεμνες δραστηριότητες, τότε, αφότου πίστεψαν τελικά στον Θεό, δεν θα συνέχιζαν με τίποτα τέτοιες συμπεριφορές και θα τις θεωρούσαν απεχθείς, ειδικά οι παντρεμένοι. Σε όλο τον κόσμο τώρα επικρατούν άσεμνες και κακές τάσεις· οι άνθρωποι ενδίδουν στη λαγνεία τους και ανταγωνίζονται για το ποιος μπορεί να ξελογιάσει περισσότερα άτομα του αντίθετου φύλου χωρίς να υπάρχει ανάγκη να συγκρατηθούν, επειδή αυτή η κοινωνία και αυτή η ανθρωπότητα δεν καταδικάζουν και δεν χλευάζουν αυτές τις πράξεις. Οπότε, οι άνθρωποι θεωρούν ότι, αν μπορέσουν να βγάλουν χρήματα μέσα από άσεμνες δραστηριότητες και πουλώντας το κορμί τους, κάτι τέτοιο αποτελεί δείγμα δεξιότητας ή ικανότητας. Το θεωρούν ως κάτι για το οποίο πρέπει να περηφανεύονται. Μόλις, όμως, οι άνθρωποι πιστέψουν τελικά στον Θεό, αλλάζουν τελείως οι απόψεις τους γι’ αυτά τα ζητήματα. Βρίσκουν τον σωστό τρόπο αντιμετώπισης των λάγνων επιθυμιών της σάρκας, ο οποίος περιλαμβάνει πρώτα απ’ όλα αυτοσυγκράτηση. Πώς μπορεί να ασκήσει κανείς αυτοσυγκράτηση; Οι άνθρωποι πρέπει να ξέρουν από ντροπή και να έχουν αίσθημα ντροπής. Αυτό σημαίνει κανονική ανθρώπινη φύση. Όλοι έχουν λάγνες επιθυμίες, όμως οι άνθρωποι πρέπει να ξέρουν να αυτοσυγκρατούνται, να έχουν αίσθημα ντροπής. Ακόμα κι αν έχουν κάποιες τέτοιου είδους σκέψεις, οφείλουν να αυτοσυγκρατούνται, επειδή πιστεύουν στον Θεό κι έχουν συνείδηση και λογική. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ακολουθούν τις ανάρμοστες σκέψεις που έχουν στο μυαλό τους, πόσο μάλλον να ενδίδουν σ’ αυτές. Πρέπει να αναζητούν την αλήθεια για να λύνουν αυτά τα ζητήματα. Ακόμα κι αν είναι νέοι πιστοί που δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, πρέπει να συγκρίνουν τον εαυτό τους με τα πιο στοιχειώδη πρότυπα της ανθρώπινης ηθικής. Αν δεν έχεις ούτε καν αυτό το επίπεδο αυτοσυγκράτησης, τότε δεν έχεις κανονική ανθρώπινη φύση ούτε τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Όλων των ειδών τα ζώα υπακούνε σε μια συγκεκριμένη τάξη και ακολουθούν κανόνες ως προς αυτό, δεν ενεργούν απερίσκεπτα· οι άνθρωποι, εφόσον είναι άνθρωποι, έπρεπε να έχουν ακόμα λιγότερες πιθανότητες να ενεργούν απερίσκεπτα, και να έχουν ακόμα μεγαλύτερη αυτοσυγκράτηση. Αν δεν διαθέτεις ούτε καν αυτό το επίπεδο αυτοσυγκράτησης και αυτοελέγχου, πώς είναι δυνατόν να ελπίζεις ότι αναζητάς και κάνεις πράξη την αλήθεια; Αν δεν μπορείς να διορθώσεις ούτε καν την ίδια σου τη μοχθηρή λαγνεία, πώς θα διορθώσεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου; Θα ήταν ακόμα πιο αδύνατο να διορθωθεί η φύση σου με βάση την οποία αντιστέκεσαι στον Θεό και Τον προδίδεις, σωστά; (Ναι.) Αν δεν μπορείς ούτε καν να χειριστείς τις λάγνες επιθυμίες της σάρκας, τότε πώς ελπίζεις να διορθώσεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου; Μην το σκέφτεστε καν. Δεν θα τα καταφέρετε.

Κάποιοι άνθρωποι ψάχνουν συνεχώς ευκαιρίες να βγουν ραντεβού την ώρα που κηρύττουν το ευαγγέλιο, και τέτοια συμβάντα είναι συχνά. Εκείνοι που συνηθίζουν να συνάπτουν ερωτικές σχέσεις ενώ παραμελούν τα καθήκοντα που οφείλουν να κάνουν έχουν αποπεμφθεί και αντιμετωπιστεί, ενώ εκείνοι που κάνουν παραβάσεις περιστασιακά έχουν λάβει τις προειδοποιήσεις τους. Τα άτομα αυτά με τις μοχθηρές διαθέσεις, μόλις βρουν τις κατάλληλες συνθήκες και συναντήσουν ένα άτομο που θεωρούν ερωτικό σύντροφο, πέφτουν στον πειρασμό. Εξαφανίζεται έτσι η πρόθεσή τους να λάβουν ευλογίες από την πίστη στον Θεό, μέσα στη μοχθηρή τους λαγνεία. Μόλις συνάψουν μια ερωτική σχέση, αδιαφορούν για όλα τα άλλα, εγκαταλείπουν ακόμα και την πρόθεσή τους να δεχτούν ευλογίες, και επιδιώκουν μόνο τη σαρκική ευτυχία. Μετά από ένα ή δύο παραπτώματα, μπορεί να νιώθουν λίγες ενοχές και στενοχώρια, αλλά μετά από τρία ή τέσσερα, αυτό μετατρέπεται σε άσεμνη συμπεριφορά. Μόλις εδραιωθεί η άσεμνη συμπεριφορά, δεν νιώθουν πλέον ενοχές ούτε στενοχώρια, επειδή έχουν ήδη ξεπεράσει το επίπεδο της ντροπής που είναι το χαμηλότερο σημείο της ανθρώπινης φύσης. Δεν θεωρούν πλέον ντροπή την άσεμνη συμπεριφορά, κι έτσι τη συνεχίζουν. Εκείνοι που μπορούν να συνεχίσουν την άσεμνη συμπεριφορά ενδίδουν πολύ εύκολα στις λάγνες επιθυμίες τους, δεν δείχνουν καμία αυτοσυγκράτηση. Αυτά τα άτομα δεν επιτρέπονται στην εκκλησία και πρέπει να απομακρύνονται· μην τους κάνετε τα χατίρια και μη βρίσκετε δικαιολογίες για να τους κρατήσετε. Ο οίκος του Θεού δεν έχει έλλειψη ανθρώπων για να κηρύξουν το ευαγγέλιο· δεν έχει ανάγκη από τέτοιους σάτυρους για να συμπληρώνουν τις θέσεις, αφού κάτι τέτοιο ατιμάζει ανεπανόρθωτα το όνομα του Θεού. Γι’ αυτό, αν κάποιος κάνει αναφορά ή αν εσύ ο ίδιος ανακαλύψεις τέτοια άτομα μέσα στην ομάδα που κηρύττει το ευαγγέλιο, οφείλεις να ξέρεις τι πρέπει να κάνεις. Αν αυτό το πρόβλημα το έχουν κάποιοι νέοι πιστοί, τότε πρέπει πρώτα να κάνεις μαζί τους συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια για το συγκεκριμένο θέμα, γνωστοποιώντας σε όλους ποιες είναι οι αρχές και οι στάσεις της εκκλησίας απέναντι σε όσους διαπράττουν άσεμνες πράξεις. Θα πρέπει, τουλάχιστον, να πάρουν μια αρχική προειδοποίηση για να μην υποπέσουν σε κάτι τέτοιο και να μην εκμεταλλευτούν το κήρυγμα του ευαγγελίου ως ευκαιρία για να προβούν σε τέτοιες συμπεριφορές, με αποτέλεσμα να κατηγορηθούν οι υπεύθυνοι ή οι επικεφαλής και οι εργάτες πως δεν έχουν κάνει από πριν συναναστροφή για τις σχετικές αλήθεια-αρχές. Οπότε, προτού σημειωθούν τέτοια περιστατικά, προτού κάποιοι άνθρωποι γνωρίσουν τι στάση τηρεί ο οίκος του Θεού απέναντι σε τέτοια άτομα και ζητήματα, όταν οι άνθρωποι δεν τα καταλαβαίνουν ξεκάθαρα αυτά τα ζητήματα, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να συναναστρέφονται καθαρά και ξάστερα μαζί τους πάνω σ’ αυτές τις αρχές, ώστε να μάθουν σε τι είδους συμπεριφορά και φύση υπάγονται αυτά τα ζητήματα και ποια είναι η στάση του οίκου του Θεού απέναντι σε τέτοια ζητήματα και άτομα. Μόλις γίνει λεπτομερής συναναστροφή σχετικά μ’ αυτές τις αρχές, αν συνεχίζουν στην ίδια κατεύθυνση και επιμένουν στο δικό τους παρόλο που γνωρίζουν αυτές τις αρχές, τότε πρέπει να αντιμετωπίζονται και να διώχνονται, πρέπει να αποπέμπονται. Αν εμφανίζονται τέτοια άτομα στην εκκλησία, που δημιουργούν πολλές φορές περιστατικά αποπλανώντας τους άλλους ή παρενοχλούν συχνά τα άτομα του αντίθετου φύλου, τότε σίγουρα έχουν προβλήματα. Ακόμα κι αν δεν έχουν προκύψει ουσιαστικά ζητήματα, οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει να προειδοποιούν και να αντιμετωπίζουν αυτά τα άτομα ή να τα απομακρύνουν από τα μέρη όπου οι άνθρωποι κάνουν τα καθήκοντά τους· στις σοβαρότερες περιπτώσεις, πρέπει να τα αποπέμπουν κατευθείαν. Εδώ ολοκληρώνεται η συναναστροφή μας σχετικά με την έβδομη πτυχή των εκδηλώσεων της ανθρώπινης φύσης.

18 Δεκεμβρίου 2021