Σήμερα, θα συνεχίσουμε τη συναναστροφή μας πάνω στο θέμα των επικεφαλής και των εργατών. Νωρίτερα, είχαμε κάνει συναναστροφή μέχρι τη δέκατη τέταρτη ευθύνη, αλλά υπάρχουν ακόμα μερικές υποκατηγορίες στο πλαίσιο της συγκεκριμένης ευθύνης για τις οποίες δεν έχουμε συναναστραφεί. Πριν τη συναναστροφή μας, ανακεφαλαιώστε πρώτα πόσες είναι οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών. (Δεκαπέντε.) Διαβάστε τες.

(Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών:

1. Να οδηγούν τους ανθρώπους στο να τρώνε και να πίνουν τον λόγο του Θεού και να τον κατανοούν, και να εισέρχονται στην πραγματικότητα του λόγου του Θεού.

2. Να γνωρίζουν την κατάσταση κάθε λογής ανθρώπου και να επιλύουν τις διάφορες δυσκολίες που σχετίζονται με την ζωή-είσοδο και τις οποίες συναντούν στην αληθινή τους ζωή.

3. Να συναναστρέφονται σχετικά με τις αλήθεια-αρχές που θα πρέπει να γίνουν κατανοητές ώστε να εκτελείται σωστά το κάθε καθήκον.

4. Να είναι ενημερωμένοι για τις συνθήκες των επιβλεπόντων διαφόρων εργασιών και του προσωπικού που είναι αρμόδιο για διάφορες σημαντικές δουλειές, και να τους τροποποιούν τα καθήκοντα ή να τους απολύουν άμεσα εφόσον απαιτείται, προκειμένου να αποτρέψουν ή να περιορίσουν τις απώλειες που προκαλούνται από τη χρησιμοποίηση ακατάλληλων ανθρώπων και να εγγυηθούν την αποτελεσματικότητα και την ομαλή πρόοδο του έργου.

5. Να φροντίζουν ώστε η αντίληψη και η κατανόησή τους σχετικά με την κατάσταση και την πρόοδο κάθε αντικειμένου του έργου να είναι ενημερωμένες, και να είναι σε θέση να επιλύσουν άμεσα τυχόν προβλήματα, να διορθώσουν αποκλίσεις και να αποκαταστήσουν τυχόν παραλήψεις στο έργο, έτσι ώστε αυτό να προχωρήσει ομαλά.

6. Να προωθούν και να καλλιεργούν κάθε λογής ταλέντο με τα κατάλληλα προσόντα, ώστε όλοι όσοι επιδιώκουν την αλήθεια να έχουν την ευκαιρία να εκπαιδευτούν και να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα το συντομότερο δυνατό.

7. Να κατανέμουν και να χρησιμοποιούν διάφορα είδη ανθρώπων με λογική, βάσει της ανθρώπινης φύσης και των προτερημάτων τους, έτσι ώστε ο καθένας να αξιοποιείται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

8. Να δίνουν άμεσα αναφορά και να αναζητούν πώς να λύσουν τη σύγχυση και τις δυσκολίες που απαντώνται κατά το έργο.

9. Να επικοινωνούν, να εκδίδουν και να εφαρμόζουν με ακρίβεια τις διάφορες εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού σύμφωνα με τις απαιτήσεις του, παρέχοντας καθοδήγηση, εποπτεία και παρότρυνση, και να επιθεωρούν και να παρακολουθούν πώς πάει η εφαρμογή τους.

10. Να φυλάνε σωστά και να κατανέμουν με σύνεση τα διάφορα υλικά αγαθά του οίκου του Θεού (βιβλία, διάφορα είδη εξοπλισμού, σιτηρά και ούτω καθεξής) και να πραγματοποιούν τακτικές επιθεωρήσεις, συντήρηση και επισκευές, ώστε να ελαχιστοποιούνται οι ζημιές και οι σπατάλες· επιπλέον, να μην αφήνουν τους κακούς ανθρώπους να τα καταχραστούν.

11. Να επιλέγουν αξιόπιστα άτομα που η ανθρώπινη φύση τους είναι σύμφωνη με τα πρότυπα, ειδικά για το έργο της συστηματικής καταγραφής, καταμέτρησης και φύλαξης των προσφορών· να επανεξετάζουν και να ελέγχουν τακτικά τα όσα έρχονται και φεύγουν, έτσι ώστε να εντοπίζονται άμεσα τα περιστατικά ασωτίας ή σπατάλης, καθώς και οι παράλογες δαπάνες —να βάζουν τέλος σε τέτοιου είδους πράγματα και να απαιτούν εύλογη αποζημίωση· επιπλέον, να αποτρέπουν, με κάθε μέσο, το να καταλήξουν οι προσφορές στα χέρια των κακών ανθρώπων και το να τις καταχραστούν εκείνοι.

12. Να αναγνωρίζουν άμεσα και με ακρίβεια τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας· να τα σταματούν και να τα περιορίζουν, και να αντιστρέφουν την κατάσταση· επιπλέον, να συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια, ώστε ο εκλεκτός λαός του Θεού να αναπτύξει ικανότητα διάκρισης μέσα από τέτοια πράγματα και να μάθει από αυτά.

13. Να προστατεύουν τον εκλεκτό λαό του Θεού από την αναστάτωση, την παραπλάνηση, τον έλεγχο των αντίχριστων και τη βλάβη απ’ αυτούς, καθώς και να του δώσουν τη δυνατότητα να αναγνωρίζει τους αντίχριστους και να τους απαρνιέται από καρδιάς.

14. Να διακρίνουν και να αποπέμπουν ή να αποβάλλουν άμεσα κάθε είδους κακούς ανθρώπους και αντίχριστους.

15. Να προστατεύουν κάθε είδους σημαντικό προσωπικό εργασίας, προφυλάσσοντάς το από τις παρεμβολές του εξωτερικού κόσμου, και να το κρατούν ασφαλές, ώστε να εξασφαλίσουν πως τα διάφορα σημαντικά έργα μπορούν να προχωρήσουν με μεθοδικότητα.)

Ακούσατε όλοι ξεκάθαρα αυτές τις δεκαπέντε ευθύνες; (Ναι.) Η δέκατη τέταρτη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών είναι η εξής: «Να διακρίνουν και να αποπέμπουν ή να αποβάλλουν άμεσα κάθε είδους κακούς ανθρώπους και αντίχριστους». Και πώς μπορείτε να διακρίνετε τα διάφορα είδη κακών ανθρώπων; Το πρώτο κριτήριο βασίζεται στον σκοπό για τον οποίο πιστεύουν στον Θεό. Σε πόσα σημεία χωρίσαμε τους σκοπούς για τους οποίους πιστεύουν οι άνθρωποι στον Θεό; Τους χωρίσαμε σε εννιά σημεία: Το πρώτο σημείο είναι να ικανοποιήσει κανείς την επιθυμία του να γίνει αξιωματούχος· το δεύτερο είναι ότι κυνηγάει το αντίθετο φύλο· το τρίτο είναι να αποφύγει τις καταστροφές· το τέταρτο είναι να επιδοθεί σε τυχοδιωκτισμό· το πέμπτο είναι να ζήσει από την εκκλησία· το έκτο είναι να αναζητήσει καταφύγιο· το έβδομο είναι να βρει ένα στήριγμα· το όγδοο είναι να επιδιώξει πολιτικούς στόχους· και το ένατο είναι να παρακολουθεί την εκκλησία. Έτσι διακρίνεται η ουσία των διάφορων ειδών ανθρώπων ανάλογα με τις προθέσεις και τους σκοπούς για τους οποίους πιστεύουν στον Θεό. Το δεύτερο κριτήριο για τη διάκριση των διάφορων ειδών ανθρώπων που πρέπει να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν έχει σχέση με τις εκδηλώσεις της ανθρώπινης φύσης-ουσίας τους σε διαφορετικές πτυχές. Πόσες εκδηλώσεις περιλαμβάνει αυτό το κριτήριο; Πρώτον, το να λατρεύουν να παραποιούν τα γεγονότα και τα ψέματα· δεύτερον, το να λατρεύουν να εκμεταλλεύονται· τρίτον, το να είναι ακόλαστοι και ασυγκράτητοι· τέταρτον, το να έχουν ροπή προς την εκδίκηση· πέμπτον, το να μην μπορούν να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό· έκτον, το να είναι παράλογοι και να προκαλούν επίτηδες προβλήματα, ενώ κανείς δεν τολμά να τους προκαλέσει· έβδομον, να επιδίδονται συνεχώς σε άσεμνες δραστηριότητες· όγδοον, να μπορούν να προβούν σε προδοσία ανά πάσα στιγμή· ένατον, να είναι ικανοί να φύγουν ανά πάσα στιγμή· δέκατον, να αμφιταλαντεύονται· ενδέκατον, να είναι δειλοί και καχύποπτοι· δωδέκατον, να έχουν τη ροπή να δημιουργούν φασαρίες· δέκατον τρίτον, να έχουν πολύπλοκο υπόβαθρο. Υπάρχουν σε σύνολο δεκατρείς εκδηλώσεις. Η δέκατη τέταρτη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών είναι η εξής: «Να διακρίνουν και να αποπέμπουν ή να αποβάλλουν άμεσα κάθε είδους κακούς ανθρώπους και αντίχριστους». Έχει γίνει ήδη συναναστροφή σχετικά με τα ζητήματα που αφορούν το πρώτο κριτήριο, τον σκοπό για τον οποίο πιστεύει κανείς στον Θεό. Επίσης, έχουμε ήδη συναναστραφεί σχετικά με τα πρώτα εφτά ζητήματα που αφορούν την ανθρώπινη φύση τους, που αποτελεί το δεύτερο κριτήριο. Σήμερα, θα αρχίσουμε τη συναναστροφή από την όγδοη εκδήλωση της ανθρώπινης φύσης τους: «Να μπορούν να προβούν σε προδοσία ανά πάσα στιγμή».

Σημείο δέκατο τέταρτο: Να διακρίνουν και να αποπέμπουν ή να αποβάλλουν άμεσα κάθε είδους κακούς ανθρώπους και αντίχριστους (Μέρος έκτο)

Τα πρότυπα και οι βάσεις για τη διάκριση των διαφόρων ειδών κακών ανθρώπων

2. Με βάση την ανθρώπινη φύση

Η. Μπορούν να προβούν σε προδοσία ανά πάσα στιγμή

Τους ανθρώπους που εκδηλώνουν ξεκάθαρα πως είναι ικανοί να πουλήσουν την εκκλησία ανά πάσα στιγμή μπορείτε να τους αναγνωρίσετε, σωστά; Είναι πολύ σοβαρό το πρόβλημα αυτών των ανθρώπων; (Ναι.) Κάποιοι άνθρωποι πουλάνε την εκκλησία λόγω δειλίας, ενώ άλλοι το κάνουν λόγω της κακής ανθρώπινης φύσης τους ή εξαιτίας άλλων ζητημάτων. Όποιος κι αν είναι ο λόγος, το γεγονός ότι τέτοιου είδους άνθρωποι είναι ικανοί να πουλήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές, καθώς και να προδώσουν τον Θεό, ανά πάσα στιγμή, δείχνει πως είναι αναξιόπιστοι. Αν αντιληφθούν σημαντικές πληροφορίες για την εκκλησία ή κάποια προσωπικά στοιχεία των αδελφών, όπως το πού ζουν οι αδελφοί και οι αδελφές, ποιοι είναι οι επικεφαλής της εκκλησίας, με τι έργο ασχολείται η εκκλησία ή ποιος κάνει την κάθε σημαντική δουλειά και καθήκον, τότε θα μπορούσαν, σε περίπτωση κινδύνου ή υπό ορισμένες ειδικές συνθήκες, να αποκαλύψουν αυτά τα στοιχεία, κι έτσι να πουλήσουν τους αδελφούς, τις αδελφές και την εκκλησία. Ίσως ένας από τους λόγους για τους οποίους το κάνουν αυτό είναι να προστατέψουν τον εαυτό τους και να εγγυηθούν τη δική τους ασφάλεια. Απ’ την άλλη, μπορεί να ενεργούν επίτηδες έτσι, επειδή δεν παίρνουν στα σοβαρά αυτά τα στοιχεία, και είναι ικανοί να τα αποκαλύψουν και να προβούν σε προδοσία ανά πάσα στιγμή, με αντάλλαγμα το προσωπικό τους κέρδος. Για παράδειγμα, κάποιοι πέφτουν θύμα σύλληψης από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα και, κατά την ανάκριση, ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας τους απειλεί, τους δελεάζει ή ακόμα και τους βασανίζει για να τους κάνει να ομολογήσουν, λέγοντάς τους ότι, αν μιλήσουν, θα απελευθερωθούν. Έτσι, αυτοί προδίδουν όλες τις πληροφορίες που γνωρίζουν για τους αδελφούς, τις αδελφές και την εκκλησία με αντάλλαγμα την ελευθερία τους. Τέτοιου είδους άνθρωποι είναι κλασικοί Ιούδες. Για πείτε Μου, τι μεταχείριση και αντιμετώπιση αρμόζει σ’ αυτούς τους κλασικούς Ιούδες; (Τέτοιου είδους άνθρωποι θα πρέπει να αποβάλλονται αμέσως και επίσης να αναθεματίζονται.) Συνήθως, αυτοί οι κλασικοί Ιούδες, είτε επίτηδες είτε όχι, ρωτάνε ή μαθαίνουν για κάποιες καταστάσεις που αφορούν την εκκλησία και τις έχουν κατά νου. Αργότερα, όταν τους συμβεί κάτι και συλληφθούν, ομολογούν αυτά τα στοιχεία. Εκ πρώτης όψεως, οι ερωτήσεις τους και το ότι μαθαίνουν αυτά τα στοιχεία μπορεί να μη μοιάζουν να γίνονται με σκοπό να ομολογήσουν επίτηδες τα στοιχεία στον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, όταν όμως συλλαμβάνονται, δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Το αποτέλεσμα είναι, λόγω της ομολογίας τους, να επέλθουν κάποιες δυσάρεστες συνέπειες για την εκκλησία. Άρα, οι ερωτήσεις που κάνουν δήθεν αδιάφορα και αυτά που μαθαίνουν όσον αφορά τα συγκεκριμένα στοιχεία δεν έχουν τη φύση της συνηθισμένης συζήτησης ή της κουβεντούλας· αντίθετα, το κάνουν επίτηδες και με σκοπό. Έτσι προετοιμάζονται οι συνθήκες για να γίνουν μελλοντικά Ιούδες. Είναι δυνατόν να λυθεί το πρόβλημα των ανθρώπων που προδίδουν αδιάφορα τα στοιχεία των άλλων με μεθόδους όπως η συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια ή η προειδοποίηση; (Όχι.) Γιατί όχι; (Καθώς τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν συνείδηση και λογική, δεν πρόκειται να αποδεχτούν την αλήθεια και είναι ανώφελο να τους γίνει συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια.) Πώς πρέπει να αντιμετωπίζονται αυτού του είδους οι κακοί άνθρωποι που μπορούν να βλάψουν αδιάφορα τους άλλους; Μία είναι η λύση, να αποπέμπονται, γιατί αυτό που έκαναν όχι μόνο βλάπτει τους αδελφούς και τις αδελφές, αλλά διαταράσσει και το έργο της εκκλησίας. Μια τέτοια συμπεριφορά μπορεί να χαρακτηριστεί ως προδοσία προς τους αδελφούς και τις αδελφές, και προδοσία προς την εκκλησία, κι έτσι οι άνθρωποι αυτού του είδους πρέπει να αποπέμπονται ή να αποβάλλονται. Ναι μεν τέτοιοι άνθρωποι δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως αντίχριστοι, αλλά μπορούν για πολλούς λόγους να χαρακτηριστούν ως κακοί άνθρωποι που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας. Είναι, λοιπόν, απολύτως σύμφωνο με τις αρχές να αποπέμπονται τέτοιοι άνθρωποι από την εκκλησία. Αυτοί οι άνθρωποι δεν νοιάζονται για την αλήθεια· απλώς τους αρέσει να ρωτάνε παντού για τα στοιχεία των επικεφαλής και των εργατών, όπως και για τα στοιχεία κάποιων αδελφών. Πιστεύουν πολλά χρόνια στον Θεό και δεν έχουν κατανοήσει πολλές αλήθειες· παρ’ όλα αυτά, έχουν μαζέψει αρκετές πληροφορίες για τις οικογένειες των επικεφαλής και των εργατών, αλλά και για τους αδελφούς και τις αδελφές. Όποιος αδελφός ή αδελφή κι αν αναφέρεται, αυτοί μπορούν να μοιραστούν κάποια από τα προσωπικά του στοιχεία, γεγονός που οι άλλοι βρίσκουν πολύ σοκαριστικό. Αν και δεν είναι επικεφαλής ή εργάτες, έχουν μια συνεχή περιέργεια να ρωτάνε για κάποια εσωτερικά ζητήματα της εκκλησίας, όπως είναι το διοικητικό έργο, οι επικεφαλής των διάφορων δομών και οι δουλειές που έχουν σχέση με εξωτερικά ζητήματα. Πολλές φορές ρωτάνε ποιος πήγε πού για να κάνει τα καθήκοντά του και πότε έφυγε, ποιος πήρε προαγωγή, ποιος απαλλάχθηκε και πώς προχωράνε ορισμένες πτυχές του έργου της εκκλησίας. Αφότου ρωτήσουν για όλα αυτά, διαδίδουν παντού τις πληροφορίες. Το ακόμα πιο απεχθές είναι ότι κάποιοι φτάνουν στο σημείο να καταγράψουν τις πληροφορίες που έχουν μαζέψει όταν ρωτάνε γι’ αυτές. Μήπως αυτό δεν δείχνει ότι έχουν απώτερα κίνητρα; (Ναι.) Όταν καταγράφουν τα προσωπικά τους ζητήματα στη χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, ξέρουν να τα γράφουν κωδικοποιημένα ή κρυπτογραφημένα, αλλά όταν καταγράφουν τα στοιχεία των άλλων, δεν εφαρμόζουν μια μέθοδο που να δείχνει έστω και ελάχιστη σοφία, παρά απλώς καταγράφουν το αληθινό όνομα, την εξωτερική εμφάνιση, την ηλικία, τον αριθμό τηλεφώνου και άλλα στοιχεία των αδελφών. Δεν σημαίνει αυτό ότι σκοπεύουν να προβούν σε προδοσία; Έχουν κακές προθέσεις και όντως σκοπεύουν να προβούν σε προδοσία. Μόλις συμβεί κάτι επικίνδυνο και η αστυνομία κατασχέσει τα στοιχεία που έχουν καταγράψει, αρκεί απλώς να τους απειλήσει και να τους τρομοκρατήσει, χωρίς καν να προχωρήσει σε βασανιστήρια, κι εκείνοι ομολογούν αμέσως τα πάντα με κάθε λεπτομέρεια, δεν κρατάνε τίποτα κρυφό. Όσο γι’ αυτά που έχουν ξεχάσει, κάθονται και στύβουν το μυαλό τους για να τα θυμηθούν, και μόλις θυμηθούν κάτι, το λένε αμέσως στην αστυνομία. Μάλιστα, κατευθύνουν την αστυνομία στα σπίτια των αδελφών, στα σπίτια των επικεφαλής και των εργατών, καθώς και στα διαμερίσματα εκείνων που κάνουν σημαντικά καθήκοντα, προκειμένου να τους συλλάβει. Δεν πιστεύετε ότι είναι τελείως άθλιοι οι άνθρωποι αυτού του είδους; (Ναι.) Προτού πουλήσουν τους άλλους, η συμπεριφορά τους δεν μοιάζει με τη συμπεριφορά ενός κακού ανθρώπου, πόσο μάλλον με ενός αντίχριστου· θα μπορούσαν να αποτελούν απλώς τις εκδηλώσεις ενός συνηθισμένου διεφθαρμένου ανθρώπου. Μόλις, όμως, συλληφθούν, είναι ικανοί να πουλήσουν εύκολα οποιονδήποτε αδελφό και αδελφή. Μόνο και μόνο αυτή η εκδήλωση αρκεί για να τους καταστήσει ακόμα πιο ελεεινούς από τους κακούς ανθρώπους και τους αντίχριστους. Δεν είναι ότι δεν αντέχουν να μην αποκαλύψουν μια μικρή ασήμαντη πληροφορία όταν εξαναγκάζονται, βασανίζονται και διώκονται βάναυσα, επειδή η σάρκα τους είναι πολύ αδύναμη και δεν μπορούν να το υπομείνουν άλλο. Απεναντίας, αυτοί αποκαλύπτουν προκαταβολικά και αμέριμνα κάθε πληροφορία που ξέρουν, χωρίς να νοιάζονται για την ασφάλεια των αδελφών, πόσο μάλλον για το έργο της εκκλησίας. Αυτό είναι τελείως ελεεινό! Αυτή είναι μία από τις εκδηλώσεις του είδους των ανθρώπων που είναι Ιούδες.

Υπάρχει κι άλλο ένα είδος ανθρώπων, οι οποίοι προσπαθούν να αναφέρουν την εκκλησία, τους αδελφούς και τις αδελφές με την ελάχιστη αφορμή. Για παράδειγμα, όταν τους τυχαίνουν φυσικές καταστροφές, αρρώστιες ή κλοπές, παραπονιούνται για τον Θεό, ενώ παραπονιούνται και ότι οι αδελφοί και οι αδελφές δεν έχουν αγάπη και δεν τους βοηθάνε να λύσουν τα προβλήματά τους. Γι’ αυτό, θέλουν να πουλήσουν την εκκλησία, τους αδελφούς και τις αδελφές. Κάποιοι άνθρωποι προβαίνουν σε απερίσκεπτες παραβάσεις και κλαδεύονται, ενώ κι οι αδελφοί και οι αδελφές παίρνουν τις αποστάσεις τους από εκείνους· το γεγονός αυτό τους κάνει να πιστεύουν πως στον οίκο του Θεού δεν υπάρχει αγάπη, γι’ αυτό και ξεσπάνε: «Με αντιπαθείτε όλοι σας, έτσι δεν είναι; Με περιφρονείτε όλοι σας, έτσι δεν είναι; Αλήθεια, μπορώ ακόμα να αποκτήσω ευλογίες από την πίστη στον θεό; Αν δεν αποκτήσω ευλογίες, θα σας αναφέρω όλους σας!» Αυτή είναι η πιο «κλασική» ατάκα από τέτοιους ανθρώπους. Γιατί λέω ότι αυτή η δήλωση, δηλαδή το «Αν δεν αποκτήσω ευλογίες, θα σας αναφέρω όλους σας», είναι «κλασική» για τους συγκεκριμένους; Επειδή αυτή η δήλωση αντιπροσωπεύει την ανθρώπινη φύση τους. Τη φράση αυτήν δεν την λένε απλώς για να ξεσπάσουν το μίσος τους ύστερα από πολλές καταστάσεις που τους δυσαρεστούν ή εξαιτίας μιας βαθιά ριζωμένης μνησικακίας ούτε πρόκειται για ένα στιγμιαίο ξέσπασμα. Αντίθετα, πρόκειται για κάτι που έχει πλημμυρίσει την καρδιά τους και μπορεί να αποκαλυφθεί ανά πάσα στιγμή. Πρόκειται για κάτι που υπάρχει από καιρό στην καρδιά τους και μπορεί να ξεσπάσει ανά πάσα στιγμή. Αυτό αντιπροσωπεύει την ανθρώπινη φύση τους. Η ανθρώπινη φύση τους είναι τόσο αισχρή —αν κάποιος τους προκαλέσει ή τους πληγώσει, είναι ικανοί να πουλήσουν αυτόν τον άνθρωπο ανά πάσα στιγμή. Αν, όταν κάνουν το καθήκον τους, παραβιάσουν τις εργασιακές ρυθμίσεις ή τις αρχές, και οι επικεφαλής και οι εργάτες ή οι αδελφοί και οι αδελφές τούς κλαδέψουν λίγο, εκείνοι αγανακτούν, εξαγριώνονται και δυσανασχετούν, και τότε λένε πράγματα όπως: «Θα σας αναφέρω! Ξέρω πού μένετε, ξέρω το ονοματεπώνυμό σας!» Αν δεν ηρεμήσεις αυτούς τους ανθρώπους, μπορεί πράγματι να σε πουλήσουν. Δεν το λένε για να τρομάξουν οι άλλοι ούτε το λένε εν θερμώ· αν κάποιος τους προσβάλει πραγματικά ή τους θυμώσει, είναι πέρα για πέρα ικανοί να πουλήσουν αυτόν τον άνθρωπο. Κάποιοι λένε: «Για ποιον λόγο να τους φοβόμαστε;» Δεν είναι ότι τους φοβόμαστε. Δεν θα φοβόμασταν μήπως μας προδώσουν αν αυτό ήταν να γίνει σε μια δημοκρατική και ελεύθερη χώρα. Στη χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, όμως, αν όντως προβούν σε προδοσία, αυτό θα μπορούσε να δημιουργήσει προβλήματα στους αδελφούς και τις αδελφές, καθώς και να επηρεάσει το έργο της εκκλησίας. Αν όντως συλληφθούν αδελφοί και αδελφές, σίγουρα ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας θα το κάνει μεγάλο θέμα. Άπαξ και βρουν κάποιο κενό, θα συλλαμβάνουν ανθρώπους ατελείωτα. Κι αν γίνει κάτι τέτοιο, θα επηρεαστεί η εκκλησιαστική ζωή πολλών ανθρώπων και θα επηρεαστεί η κανονική εκτέλεση των καθηκόντων πολλών ανθρώπων. Δεν είναι αρκετά σοβαρές αυτές οι συνέπειες; Πρέπει να τα σκεφτείτε όλα αυτά! Οι άνθρωποι αυτού του είδους παθαίνουν πάντα εκρήξεις θυμού στις επαφές τους με τους άλλους. Αν κάποιος πει κάτι που τους στενοχωρεί ή αν εκθέσει τα προβλήματά τους και τους εκνευρίσει, τότε εξοργίζονται με τον συγκεκριμένο άνθρωπο και μπορεί ακόμα και να μην του μιλάνε για πολλές μέρες, ενώ όταν πας να τους ψάξεις και τους ζητήσεις να κάνουν το καθήκον τους, αδιαφορούν για το αίτημά σου. Δεν γίνεται να τα πας καλά με τέτοιου είδους ανθρώπους. Δεν είναι κακοί άνθρωποι; Σε μια ομάδα ανθρώπων, πολλές φορές ακούς τους κακούς ανθρώπους να λένε πράγματα όπως: «Αν κάποιος με προδώσει, δεν θα το αφήσω να περάσει! Ξέρω ακριβώς πού μένετε, ξέρω μέχρι και τι χρώμα έχουν οι κουρτίνες σας στο παράθυρο. Ξέρω καλά πού συναθροίζεστε, αλλά και πού μένουν οι επικεφαλής και οι εργάτες σας!» Τι θα λέγατε; Είναι επικίνδυνοι αυτού του είδους οι άνθρωποι; (Ναι.) Είναι κλασικοί Ιούδες. Ακόμα κι όταν όλα είναι φυσιολογικά, αυτοί μπορεί να κάνουν ό,τι μπορούν για να προβούν σε προδοσία. Κι αν συμβεί κάποια αναποδιά, αυτοί θα είναι οι πρώτοι που θα ορμήσουν και θα γίνουν Ιούδες. Γι’ αυτό, αν εντοπιστούν τέτοιου είδους άνθρωποι στην εκκλησία, θα πρέπει να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν το ταχύτερο δυνατό. Τι άλλες εκδηλώσεις έχουν οι άνθρωποι αυτού του είδους; Για παράδειγμα, στις συναθροίσεις, εφόσον οι αδελφοί και οι αδελφές συναντιούνται συχνά, δεν υπάρχει λόγος να ανταλλάσσουν φιλοφρονήσεις. Όταν έρθει η ώρα, ξεκινάνε τη συνάθροιση, διαβάζουν τα λόγια του Θεού και συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια. Εκείνοι, όμως, που παθαίνουν ξεσπάσματα, όταν βλέπουν πως κανένας δεν τους δίνει σημασία ούτε τους χαιρετάει, θυμώνουν. Ξεσπάνε και λένε: «Με περιφρονείτε όλοι σας; Χμ! Δεν με καλωσορίζει κανένας σας. Καλά, δεν πειράζει, ξέρω πώς να σας αντιμετωπίσω. Ξέρω πού μένουν οι επικεφαλής της εκκλησίας, ξέρω πού κάνει ο καθένας σας τα καθήκοντά του και τι έργο κάνει, ξέρω ποιος φιλοξενεί τους επικεφαλής και τους εργάτες, ποιος φυλάει τις προσφορές, ποιος ασχολείται με την εκτύπωση των βιβλίων και ποιος είναι υπεύθυνος για τη μεταφορά τους. Θα σας αναφέρω όλους! Θα αναφέρω στην αστυνομία τα πάντα σχετικά με την εκκλησία!» Αν οι άνθρωποι τους μεταχειρίζονται με απόλυτο σεβασμό, τότε όλα καλά. Μόλις, όμως, κάποιος τους πυροδοτήσει ή τους προκαλέσει, τότε υπάρχει πρόβλημα· θα ψάξουν να πάρουν εκδίκηση και να προδώσουν. Κάθε φορά που τους συμβαίνει κάτι που τους στενοχωρεί ή τους δυσαρεστεί, εκτοξεύουν σκληρές απειλές εναντίον των αδελφών και των επικεφαλής της εκκλησίας. Τι θα λέγατε; Είναι τρομακτικοί και επικίνδυνοι οι άνθρωποι αυτού του είδους; (Είναι επικίνδυνοι.) Οι άνθρωποι αυτού του είδους είναι Ιούδες, είναι ικανοί να προβούν σε προδοσία ανά πάσα στιγμή· είναι επικίνδυνοι.

Υπάρχει και μια ακόμα εκδήλωση των ανθρώπων που είναι ικανοί να προβούν σε προδοσία ανά πάσα στιγμή. Για παράδειγμα, στη χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, πράγματα όπως το πόσες εκκλησίες έχουν ιδρυθεί στις διάφορες επαρχίες και πόλεις, πόσοι άνθρωποι είναι μέλη κάθε εκκλησίας, ποιοι είναι οι επικεφαλής και με ποιο έργο ασχολείται η εκκλησία, πρέπει να παραμένουν άκρως απόρρητα. Ακόμα και από τα άπιστα μέλη της οικογένειας και τους συγγενείς πρέπει να φυλάγεται κανείς, και τα στοιχεία αυτά δεν πρέπει να διαρρέουν ποτέ, ώστε να αποφεύγονται μελλοντικά προβλήματα για την εκκλησία. Κι όμως, οι επικίνδυνοι αυτοί άνθρωποι που κρύβουν απώτερα κίνητρα προσπαθούν διαρκώς να ρωτήσουν τέτοια πράγματα. Αν οι αδελφοί και οι αδελφές αρνηθούν να τους πουν, εκείνοι νιώθουν ως εξής: «Για ποιον λόγο γνωρίζετε όλοι σας για όλα αυτά, αλλά εγώ είμαι ο μόνος που έχει αφεθεί στο σκοτάδι; Εμένα γιατί δεν μου τα λέτε; Μου συμπεριφέρεστε σαν να είμαι ξένος, όχι ως έναν από τους αδελφούς και τις αδελφές; Καλά τότε, θα σας αναφέρω!» Βλέπεις, σε οποιαδήποτε κατάσταση, είναι ικανοί να αναφέρουν την εκκλησία, τους αδελφούς και τις αδελφές. Δεν τους έχει προσβάλει κανένας, αλλά έστω και η παραμικρή δυσαρέσκεια τους προκαλεί την τάση να αναφέρουν την εκκλησία. Ενδεικτικά, όταν μοιράζονται βιβλία με τον λόγο του Θεού στους αδελφούς και τις αδελφές, όλοι αρχίζουν να κοιτάζουν με ανυπομονησία πόσα κεφάλαια του λόγου του Θεού περιέχει το βιβλίο, πόσες σελίδες έχει και τι ποιότητα έχει η εκτύπωση. Όλοι είναι χαρούμενοι και ενθουσιασμένοι που κρατάνε το βιβλίο στα χέρια τους. Εκείνοι, όμως, που είναι Ιούδες, απ’ την άλλη, σκέφτονται: «Πού τυπώθηκε αυτό το βιβλίο; Πόσο κοστίζει η εκτύπωση του κάθε αντιτύπου; Ποιος είναι αρμόδιος για την εκτύπωση; Μόλις εκτυπωθεί, ποιος φροντίζει για τη μεταφορά του; Πώς παραδόθηκαν αυτά τα βιβλία στην εκκλησία μας; Πού είναι αποθηκευμένα τα βιβλία; Ποιος έχει αναλάβει τη φύλαξή τους;» Τα εν λόγω θέματα είναι εκ φύσεως ευαίσθητα. Κατά κανόνα, όσοι έχουν λογική και όσοι έχουν ανθρώπινη φύση δεν θα ρωτήσουν για τέτοια ζητήματα· ωστόσο, αυτοί οι επικίνδυνοι άνθρωποι που είναι ικανοί να προβούν σε προδοσία είναι πρόθυμοι να ρωτήσουν γι’ αυτά. Τι λες, λοιπόν; Πρέπει, άραγε, όταν ρωτάνε συνέχεια για όλα αυτά τα πράγματα, να τους τα λες ή να μην τους τα λες; (Δεν πρέπει να τους τα λέμε.) Αν τους τα πεις, θα είναι ικανοί να αποκαλύψουν αυτά τα στοιχεία και να προβούν σε προδοσία. Και αν δεν τους τα πεις, θα θυμώσουν: «Εγώ πώς και δεν το ξέρω αυτό; Ο οίκος του θεού δεν είναι δίκαιος! Ανήκω στον οίκο του θεού, έχω το δικαίωμα να πληροφορούμαι για όλα τα ζητήματα! Μου φέρεστε λες και είμαι ξένος. Καλά, θα σας αναφέρω!» Για ακόμα μια φορά, θέλουν να αναφέρουν την εκκλησία. Δεν είναι κακοί άνθρωποι; Αν όντως έκαναν αναφορά στην αστυνομία για την εκκλησία, τι συνέπειες θα είχε αυτό; Δεν θα κινδύνευε η ζωή των αδελφών αν συλλαμβάνονταν; Επιπλέον, από τη στιγμή που η αστυνομία θα προχωρούσε σε συλλήψεις, αυτό θα δημιούργησε τόσες δυσκολίες για τους αδελφούς και τις αδελφές, αλλά και για το έργο της εκκλησίας. Θα επηρέαζε επίσης τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού σε διάφορα επίπεδα· εκείνοι που δεν ξέρουν πώς να αναζητήσουν την αλήθεια θα μπορούσαν να γίνουν αρνητικοί και ίσως μάλιστα να σταματούσαν εντελώς να έρχονται στις συναθροίσεις. Όλοι αυτοί δεν λαμβάνουν καθόλου υπόψη τους τίποτε από όλα αυτά. Άρα, έχουν συνείδηση και λογική; Όποιο έργο κι αν κάνει η εκκλησία, εκείνοι θέλουν πάντοτε να το ξέρουν πρώτοι. Χαίρονται μόνο όταν ξέρουν όλα όσα συμβαίνουν στην εκκλησία. Αν υπάρχει έστω και το παραμικρό για το οποίο δεν ενημερώνονται, δεν το αφήνουν να περάσει και θέλουν να πάνε και να αναφέρουν την εκκλησία, γεγονός που μπορεί να φέρει τεράστια προβλήματα. Τι άθλιος είναι ένας τέτοιος άνθρωπος; Είναι ένας διάβολος! Αν κάποιος διάβολος ανησυχεί διαρκώς για οτιδήποτε στην εκκλησία, αυτό σίγουρα θα προκαλέσει προβλήματα. Για παράδειγμα, αν υπάρχουν κάποιοι αδελφοί και αδελφές που είναι ευκατάστατοι και κάνουν μεγάλες προσφορές, εκείνος το σκέφτεται όλη την ώρα και τους ρωτάει: «Πόσα προσέφερες;» Το άλλο άτομο απαντάει: «Είναι δυνατόν να σου πω τέτοιο πράγμα; Ό,τι κάνει το αριστερό χέρι, ας μην το γνωρίζει το δεξί. Δεν μπορώ να σου πω —είναι απόρρητο!» Εκείνος απαντά: «Μέχρι και αυτό είναι απόρρητο; Δεν με εμπιστεύεσαι. Δεν με αντιμετωπίζεις ως έναν από τους αδελφούς και τις αδελφές!» Μέσα του, αγανακτεί με το άλλο άτομο και σκέφτεται: «Χμ, νομίζεις ότι είσαι τόσο σπουδαίος με τις τόσο μεγάλες προσφορές που κάνεις! Δεν μου λες πόσα προσέφερες. Ξέρω πως η οικογένειά σου έχει μια επιχείρηση. Αν με προκαλέσεις, θα κάνω αναφορά για το ότι πιστεύεις στο θεό και η επιχείρησή σου θα καταστραφεί! Τότε δεν θα μπορείς να προσφέρεις ούτε ένα λεπτό!» Βλέπεις, θέλει πάλι να πάει να κάνει αναφορά εναντίον των ανθρώπων. Κάθε φορά που υπάρχει έστω και το παραμικρό που δεν του λένε, θέλει να αναφέρει την εκκλησία, τους αδελφούς και τις αδελφές. Το πού μένουν κάποιοι άνθρωποι που κάνουν σημαντικά καθήκοντα το ξέρουν μόνο λίγοι. Αυτό δεν σημαίνει ότι αποκρύπτεται σκόπιμα κάτι από κανέναν ή ότι κάνουν κάτι ύποπτο πίσω από την πλάτη των άλλων· ο λόγος είναι το πολύ επικίνδυνο περιβάλλον και, για λόγους προστασίας, είναι απαραίτητες τέτοιες διευθετήσεις. Όταν αυτός ο προδότης, αυτός ο Ιούδας, μάθει ότι μια συγκεκριμένη οικογένεια φιλοξενεί κάποιους αδελφούς και αδελφές που ταξιδεύουν, θεωρεί ότι πρόκειται για κάτι για το οποίο αξίζει να κάνει αναφορά. Ίσως μάλιστα να τον ανταμείψει η αστυνομία! Καραδοκεί πίσω από την πόρτα για να κρυφακούσει, και μόλις ακούσει κάτι, θυμώνει: «Συζητάτε ζητήματα της εκκλησίας πίσω από την πλάτη μου κι εμένα δεν μου τα λέτε. Φοβάσαι μήπως σε προδώσω, γι’ αυτό φυλάγεσαι από μένα και μου κρύβεις πράγματα. Δεν με αντιμετωπίζεις ως μέλος του οίκου του θεού. Εντάξει, θα σε αναφέρω!» Για άλλη μια φορά, όπως βλέπεις, θέλει να αναφέρει τους άλλους. Τι θα έλεγες; Είναι μεγάλο πρόβλημα αυτός ο άνθρωπος; (Ναι.) Πιστεύει ότι όλες οι καταστάσεις που αφορούν τους αδελφούς και τις αδελφές ή την εκκλησία πρέπει να γνωστοποιούνται σε όλους και ότι όλοι έχουν το δικαίωμα να ενημερώνονται —ιδιαίτερα ο ίδιος. Αν υπάρχει έστω κι ένα πράγμα για το οποίο δεν έχει ενημερωθεί, απειλεί να αναφέρει τους ανθρώπους. Χρησιμοποιεί συνεχώς την αναφορά ως μέσο απειλής για τους αδελφούς, τις αδελφές και τους επικεφαλής της εκκλησίας, τη χρησιμοποιεί διαρκώς για να πετύχει τους δικούς του στόχους. Άνθρωποι σαν κι αυτούς αποτελούν έναν τεράστιο κρυφό κίνδυνο στην εκκλησία, μια ωρολογιακή βόμβα που χτυπά. Ανά πάσα στιγμή, θα μπορούσαν να βλάψουν και να προκαλέσουν συμφορά στους αδελφούς και τις αδελφές, αλλά και στο έργο της εκκλησίας. Με το που ανακαλύπτονται τέτοια άτομα, θα πρέπει να αποπέμπονται· δεν αξίζουν καμία ανοχή.

Στην εκκλησία, υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι που είναι Ιούδες και προσπαθούν διαρκώς να ρωτήσουν πόσα λεφτά έχει ο οίκος του Θεού και ποιος κάνει τις μεγαλύτερες προσφορές στην εκκλησία. Οι άλλοι τους λένε: «Δεν γίνεται να σου το πούμε αυτό. Δεν θα σε ωφελήσει να το μάθεις, κι εξάλλου, δεν είναι ένα ζήτημα για το οποίο πρέπει να ρωτάς». Μόλις το ακούσουν αυτό, γίνονται εχθρικοί και λένε: «Όλοι φυλάγεστε από μένα, με υποτιμάτε, δεν με μεταχειρίζεστε ως έναν από τους αδελφούς και τις αδελφές· με μεταχειρίζεστε σαν ξένο. Ξέρω σε ποιανού το σπίτι φυλάγονται τα χρήματα της εκκλησίας. Θα σας αναφέρω και θα φέρω την αστυνομία να τα κατασχέσει όλα· και τότε θα ξέρω πόσα είναι τα λεφτά!» Όποτε συμβαίνει κάτι, θέλουν να πουλήσουν ή να αναφέρουν τους άλλους· η μόνη περίπτωση που δεν αναφέρουν τίποτε είναι όταν προκαλούν αναστάτωση οι ψευδοεπικεφαλής, οι αντίχριστοι και οι κακοί άνθρωποι στην εκκλησία. Ή, ακόμα κι όταν βλέπουν ψευδοεπικεφαλής και αντίχριστους να κλέβουν ή να υφαρπάζουν τις προσφορές, ποτέ δεν εκθέτουν ούτε αναφέρουν αυτές τις ενέργειες, αλλά ούτε κι ενημερώνουν τον οίκο του Θεού. Δεν τους ενδιαφέρουν τέτοια ζητήματα. Αν, όμως, κάποιος αδελφός ή αδελφή τούς προκαλέσει, τους προσβάλει ή τους μειώσει, θα πάνε και θα τον αναφέρουν. Ή αν κάποια εργασιακή ρύθμιση του οίκου του Θεού δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις τους, κι έτσι τους φέρνει σε αμηχανία ή σε δύσκολη θέση, αρχίζουν να σκέφτονται: «Θα σε αναφέρω! Θα φροντίσω να χάσεις τη θέση του επικεφαλής της εκκλησίας, θα φροντίσω να αποτύχει το έργο της εκκλησίας, θα φροντίσω να διαλυθεί η εκκλησία!» Είδατε; Μέχρι και γι’ αυτό θέλουν να αναφέρουν τον επικεφαλής της εκκλησίας. Σε μερικές εκκλησίες, επιλέγονται διάφοροι άνθρωποι που είναι κατάλληλοι για να κάνουν καθήκον στο εξωτερικό, καθώς το επιτρέπει η οικογενειακή και η προσωπική τους κατάσταση, πληρούν τις απαιτήσεις του οίκου του Θεού, και συμφωνούν όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές. Όσοι είναι Ιούδες, όταν το βλέπουν αυτό, σκέφτονται: «Εμένα δεν μου συμβαίνουν ποτέ τόσο ωραία πράγματα. Πρέπει να σας αναφέρω! Θα πω στην αστυνομία ότι κάποιοι από την εκκλησία μας θα πάνε στο εξωτερικό για να κάνουν το καθήκον τους. Θα φροντίσω να μην μπορέσετε να φύγετε απ’ τη χώρα. Θα φροντίσω να σας συλλάβει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας ή θα βάλω την κυβέρνηση να παρακολουθεί, κι έτσι ούτε στα σπίτια σας δεν θα μπορείτε να γυρίσετε!» Εφόσον οι αδελφοί και οι αδελφές δεν μπορούν να πάνε στο εξωτερικό, οι άνθρωποι αυτοί νιώθουν ικανοποιημένοι. Τι λέτε; Δεν είναι πιο σοβαρή η φύση των πράξεων αυτών των ανθρώπων από εκείνων που διαταράσσουν και αναστατώνουν ενίοτε; (Ναι.) Αυτού του είδους οι άνθρωποι αποτελούν μεγάλο πρόβλημα. Δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά και δεν φοβούνται καθόλου τον Θεό. Όποια κι αν είναι η κατάσταση ή ο λόγος, από τη στιγμή που τα πράγματα δεν πάνε όπως τα προτιμούν, θέλουν να αναφέρουν την εκκλησία και να πουλήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές. Είναι διάβολοι! Η εκκλησία πρέπει, όταν ανακαλύπτει τέτοιους ανθρώπους, να τους αποπέμπει ή να τους αποβάλλει το ταχύτερο δυνατό για να αποφευχθούν μελλοντικά προβλήματα. Αν το σημερινό περιβάλλον δεν το επιτρέπει αυτό ή αν δεν έχουν ωριμάσει ακόμα οι συνθήκες, τότε πρέπει να τίθενται υπό αυστηρή παρακολούθηση κι εποπτεία, και να τους προσέχουν όλοι. Όταν το επιτρέπουν οι συνθήκες, δεν πρέπει με τίποτα να υπάρχει ανοχή σ’ αυτά τα επικίνδυνα άτομα. Να τους αποπέμπετε ή να τους τα αποβάλλετε όσο το δυνατόν νωρίτερα και γρηγορότερα. Μην περιμένετε μέχρι να πουλήσουν την εκκλησία και να προκαλέσουν επιπτώσεις για να δράσετε. Μόλις το κάνουν κι αυτό επιφέρει πραγματικές επιπτώσεις, οι απώλειες θα είναι μεγάλες. Ποιος ξέρει πόσοι αδελφοί και αδελφές θα μείνουν χωρίς σπίτι για να επιστρέψουν, ή μπορεί ακόμα και να συλληφθούν και να μπουν στη φυλακή. Ίσως πολλοί αδελφοί και αδελφές να μην μπορούν πλέον να κάνουν το καθήκον τους και να ζήσουν την εκκλησιαστική ζωή. Οι επιπτώσεις θα είναι ανυπολόγιστες. Αν, λοιπόν, ως επικεφαλής και εργάτες, εντοπίζετε στην εκκλησία άτομα που είναι Ιούδες, πρέπει να τα αποπέμπετε ή να τα αποβάλλετε έγκαιρα. Αν, ως κάποιος από τους αδελφούς και τις αδελφές, εντοπίσετε τέτοιους ανθρώπους, πρέπει να τους αναφέρετε όσο πιο έγκαιρα γίνεται στους επικεφαλής και στους εργάτες της εκκλησίας. Πρόκειται για ένα ζήτημα που σχετίζεται με την ασφάλεια των αδελφών της εκκλησίας, αλλά και τη δική σου. Να μη σκέφτεσαι: «Εδώ που τα λέμε, δεν έχουν προβεί ακόμα σε πραγματική προδοσία, άρα δεν υπάρχει πρόβλημα· απλώς έχουν θυμώσει τώρα και μιλάνε έτσι». Όλοι θυμώνουν. Κάποιοι άνθρωποι, όταν θυμώνουν, ίσως να πουν το πολύ πολύ κάποιες σκληρές κουβέντες, να κάνουν ένα μικρό ξέσπασμα ή να παραμείνουν αρνητικοί για λίγες μέρες, αλλά από τη στιγμή που έχουν θεοφοβούμενη καρδιά, που φοβούνται τον Θεό στην καρδιά τους και έχουν κάποια συνείδηση και λογική, αλλά και τα στοιχειώδη όρια για τη διαγωγή τους, δεν θα έκαναν ποτέ πράγματα που προκαλούν ζημιά στους άλλους, με τίποτα. Οι Ιούδες, ωστόσο, είναι άλλη περίπτωση. Αυτοί μπορούν να αναφέρουν την εκκλησία, τους αδελφούς και τις αδελφές στη στιγμή, και θέλουν πάντα να χρησιμοποιούν τις δυνάμεις του Σατανά για να απειλούν τους αδελφούς, τις αδελφές και την εκκλησία προκειμένου να πετύχουν τους στόχους τους. Αυτοί οι άνθρωποι είναι εναρμονισμένοι με τους δαίμονες —δεν έχουν σε καμία περίπτωση τα στοιχειώδη όρια όσον αφορά τη διαγωγή τους. Γι’ αυτό, και οι επικεφαλής της εκκλησίας, αλλά και οι αδελφοί και οι αδελφές πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί απέναντι σ’ αυτούς που μπορούν να αναφέρουν την εκκλησία στη στιγμή. Αν κάποιος εντοπίσει τέτοιους ανθρώπους οι οποίοι είναι παράλογοι, προκαλούν επίτηδες προβλήματα και δεν χαμπαριάζουν από λογική, πρέπει να τους αναφέρει αμέσως στους επικεφαλής και τους εργάτες, και στη συνέχεια να τους προσέχει και να τους εποπτεύει. Αν οι επικεφαλής της εκκλησίας εντοπίσουν τέτοιους ανθρώπους, πρέπει να καταρτίσουν το συντομότερο δυνατό ένα σχέδιο για να χειριστούν και να διευθετήσουν την κατάσταση. Πρέπει να προστατέψουν τους αδελφούς και τις αδελφές, καθώς και να προστατέψουν την εκκλησιαστική ζωή και το έργο της εκκλησίας από το να τα βλάψουν και να τα αναστατώσουν αυτοί οι άνθρωποι. Μην παίρνετε ως δεδομένο ότι, όταν οι άνθρωποι αυτοί λένε πως θα αναφέρουν την εκκλησία ή τους αδελφούς και τις αδελφές, πρόκειται απλώς για λόγια θυμού, με αποτέλεσμα να χαλαρώνετε. Βασικά, το γεγονός ότι λένε συχνά τέτοια πράγματα αποτελεί απόδειξη ότι αυτή η ιδέα υπάρχει ήδη στο μυαλό τους. Αν σκέφτονται έτσι, τότε είναι ικανοί και να το κάνουν πράξη. Κάποιες φορές, όταν λένε «Θα σε αναφέρω», μπορεί να μην το πραγματοποιήσουν, αλλά ποιος ξέρει πότε μπορεί τελικά να το κάνουν στ’ αλήθεια; Μόλις το κάνουν, οι επιπτώσεις θα είναι ασύλληπτες. Αν, λοιπόν, αντιμετωπίζεις συνέχεια την κουβέντα «Θα σε αναφέρω», ως απλά λόγια θυμού, τότε είσαι άσχετος και χαζός. Δεν έχεις διακρίνει την ουσία της ανθρώπινης φύσης τους μέσα σ’ αυτά τα λόγια, κι αυτό είναι λάθος. Το ότι μπορούν και λένε «Θα σε αναφέρω» ως απειλή προς τους άλλους στη στιγμή δεν είναι σε καμία περίπτωση ένα απλό σχόλιο από θυμό· δείχνει ότι έχουν τη φύση του Ιούδα και ότι δεν έχουν τα στοιχειώδη όρια για τη διαγωγή τους. Τι είδους κάθαρμα είναι κάποιος που δεν έχει τα στοιχειώδη όρια για τη διαγωγή του; Το είδος που δεν έχει συνείδηση και ορθολογισμό. Αυτοί, εφόσον δεν έχουν συνείδηση, μπορούν να διαπράξουν κάθε είδους κακή πράξη ενώ, εφόσον δεν έχουν ορθολογισμό, μπορούν και ενεργούν πέρα από τα όρια του ορθολογισμού, και κάνουν ένα σωρό ανοησίες. Είναι πιθανό, αφότου αναφέρουν την εκκλησία και δουν να συλλαμβάνονται οι αδελφοί κι οι αδελφές και να καταστρέφεται το έργο της εκκλησίας, να δακρύσουν και να δηλώσουν μετανιωμένοι. Ωστόσο, αυτοί οι παράλογοι άνθρωποι που προκαλούν επίτηδες προβλήματα λειτουργούν χωρίς ορθολογισμό· όταν τους τύχει μια παρόμοια κατάσταση στο μέλλον, θα αναφέρουν και πάλι την εκκλησία. Αυτό δεν δείχνει ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα στη φύση τους; Τέτοια ακριβώς είναι η φύση-ουσία τους. Κάποιοι επικεφαλής της εκκλησίας πιστεύουν ακόμα ότι τα όσα λένε αυτοί οι άνθρωποι είναι απλώς λόγια θυμού και ότι δεν έχουν κακή φύση. Θεωρούν πως κάτι τέτοιο δεν αποτελεί φυσική αποκάλυψη της ανθρώπινης φύσης τους και δεν αντιπροσωπεύει την ανθρώπινη φύση τους. Είναι λάθος αυτή η άποψη; (Ναι.) Ακόμα κι αν δεν συνηθίζουν να εκδηλώνουν συμπεριφορά που δείχνει ελεεινό χαρακτήρα, μόνο και μόνο το ότι λένε συχνά πως θα αναφέρουν τους αδελφούς και τις αδελφές, και το γεγονός ότι ακόμα και το ελάχιστο πράγμα που τους δυσαρεστεί μπορεί να τους κάνει να σκεφτούν να τους αναφέρουν, αρκεί για να αποδείξει ότι ο χαρακτήρας τους είναι άθλιος και ελεεινός, κι ότι δεν είναι αξιόπιστοι. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν συνείδηση ούτε λογική. Φέρονται όπως θέλουν, κάνουν ό,τι θέλουν ανάλογα με τα συμφέροντα και τις προτιμήσεις τους, δίχως κανένα όριο στη συνείδησή τους. Η αντιμετώπιση τέτοιων ανθρώπων θα πρέπει να είναι η αποπομπή, ενώ δεν υπάρχει λόγος για επιείκεια απέναντί τους, γιατί δεν είναι παιδιά· είναι ενήλικες και πρέπει να ξέρουν τις συνέπειες που θα έχουν αν αναφέρουν τους αδελφούς και τις αδελφές και την εκκλησία. Ξέρουν πολύ καλά ότι αυτή είναι η πιο αδίστακτη κίνηση, η πιο αποτελεσματική. Το θεωρούν ως ατού τους, ως τον απόλυτο τρόπο για να εκδικηθούν τους αδελφούς, τις αδελφές και την εκκλησία. Για πείτε Μου, δεν είναι διάβολοι αυτού του είδους οι άνθρωποι; (Ναι.) Και τότε, γιατί να δείξεις επιείκεια στους διαβόλους; Χρειάζεται να περιμένεις μέχρι να τους δεις να δείχνουν φανερά τους αδελφούς, τις αδελφές και τις οικογένειες υποδοχής στον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, και μόνο τότε να αναγνωρίσεις ότι είναι Ιούδες; Μέχρι να τα δεις όλα αυτά και να τους χαρακτηρίσεις, θα είναι ήδη πολύ αργά. Η αλήθεια είναι πως η φύση-ουσία τους φανερώνεται ήδη από τη στιγμή που αρχίζουν να φωνάζουν ότι θα αναφέρουν την εκκλησία μόλις αντιμετωπίσουν κάποιο ζήτημα. Μην περιμένετε μέχρι να ενεργήσουν για να τους διακρίνετε και να τους αποπέμψετε· τότε θα είναι πολύ αργά. Αν δεν τους έχει ακούσει κανένας, ούτε ο επικεφαλής της εκκλησίας ούτε κάποιος αδελφός ή αδελφή, να κάνουν λόγο για αναφορά έναντι των αδελφών και αν δεν τους ξέρει κανένας καλά, κι όταν κάποιος τους προκαλέσει ή τους προσβάλει, εκείνοι κάνουν αναφορά, με αποτέλεσμα οι αδελφοί και οι αδελφές να είναι αναγκασμένοι να κρυφτούν για να αποφύγουν τον κίνδυνο, αλλά και κάποιοι που κάνουν το καθήκον τους να αναγκάζονται να μετακινηθούν γρήγορα, τότε, σε ένα τέτοιο σενάριο, δεν γίνεται να κατηγορήσετε τους αδελφούς και τις αδελφές για ανοησία και ανικανότητα να τους διακρίνουν. Αν, όμως, λένε συνεχώς ότι θα αναφέρουν τους αδελφούς και τις αδελφές, και παρ’ όλα αυτά οι άνθρωποι δεν το παίρνουν στα σοβαρά, τότε θα ήταν πράγματι ανοησία. Έχουν ακούσει τόσες αλήθειες και, παρ’ όλα αυτά, δεν μπορούν να διακρίνουν τους ανθρώπους —δεν είναι μπερδεμένοι; (Ναι.) Όσο για εκείνους που θα μπορούσαν να γίνουν Ιούδες ανά πάσα στιγμή, μη νομίζετε ότι ο λόγος που προβαίνουν σε προδοσία είναι ότι καταλαβαίνουν ελάχιστη αλήθεια ή ότι πιστεύουν λίγο καιρό στον Θεό, ή σε κάποιον άλλο λόγο. Τίποτα από όλα αυτά δεν το προκαλεί. Κατά βάθος, φταίει ο ελεεινός χαρακτήρας τους· αυτοί οι άνθρωποι έχουν κατά βάθος την ουσία των κακών ανθρώπων. Είναι απόλυτα σωστό να διακρίνονται και να χαρακτηρίζονται με αυτόν τον τρόπο, κι έπειτα να αποπέμπονται ή να αποβάλλονται ως κακοί άνθρωποι. Με τον τρόπο αυτόν προστατεύονται οι αδελφοί και οι αδελφές, ενώ ταυτόχρονα προστατεύεται και δεν βλάπτεται το έργο της εκκλησίας. Αυτή είναι η ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών της εκκλησίας. Γι’ αυτό, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να φυλάγονται έγκαιρα από τέτοιους ανθρώπους και να τους εποπτεύουν, κι έπειτα πρέπει να συναναστρέφονται με τους αδελφούς και τις αδελφές, ώστε να μπορούν όλοι να τους διακρίνουν. Πρέπει να πασχίζουν να εκκαθαρίσουν τέτοιους ανθρώπους προτού πετύχουν οι δολοπλοκίες τους, ώστε να αποφευχθεί το οποιοδήποτε πρόβλημα για τους αδελφούς και τις αδελφές ή για την εκκλησία. Αυτήν την ικανότητα διάκρισης κι αυτές τις αρχές για το πώς να χειρίζονται τα ζητήματα πρέπει να έχουν οι επικεφαλής και οι εργάτες όταν έχουν μπροστά τους τέτοιους ανθρώπους, και με αυτόν τον τρόπο πρέπει να ασκούνται σε τέτοιες καταστάσεις. Είναι ξεκάθαρο αυτό; (Ναι.) Ασφαλώς, είναι προτιμότερο να αντιμετωπίζονται τέτοιοι άνθρωποι με σοφία, κι έτσι να εξασφαλιστεί ότι η αποπομπή τους δεν θα προκαλέσει μελλοντικά προβλήματα στην εκκλησία. Αν η αντιμετώπιση μιας κρυφής απειλής οδηγεί σε περισσότερες μελλοντικά, τότε ο επικεφαλής της εκκλησίας που το κάνει αυτό είναι τελείως ανίκανος και απέχει πολύ από τα πρότυπα· δεν ξέρει πώς να κάνει το έργο και δεν έχει σοφία. Απ’ την άλλη, αν ένας επικεφαλής μιας εκκλησίας μπορεί να χειριστεί μια κρυφή απειλή με τέτοιον τρόπο ώστε να αποφύγει τις αρνητικές συνέπειες, να ωφελήσει το έργο της εκκλησίας και παράλληλα να βοηθήσει τους αδελφούς και τις αδελφές να αναπτύξουν ικανότητα διάκρισης, τότε ξέρει πραγματικά πώς να κάνει το έργο. Μόνο ένας τέτοιος επικεφαλής ή εργάτης ανταποκρίνεται στα πρότυπα.

Αν ένας επικεφαλής ή εργάτης συναντήσει ανθρώπους που είναι ικανοί να πουλήσουν την εκκλησία, αλλά δεν μπορεί να τους διακρίνει ούτε να διαισθανθεί τι ανθρώπινη φύση έχουν ή τι προβλήματα μπορεί να προκαλέσουν στην εκκλησία, στους αδελφούς και τις αδελφές, επειδή δεν τα έχει ξεκαθαρίσει μέσα του όλα αυτά, και δεν ξέρει πώς πρέπει να μεταχειρίζεται ή να αντιμετωπίζει τέτοιους ανθρώπους, πώς να κάνει αυτό το έργο, κι ούτε καν ότι αυτό είναι το έργο που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες —ή, ακόμα κι αν το ξέρει, δεν θέλει να προσβάλει αυτούς τους ανθρώπους και απλώς κάνει τα στραβά μάτια, και δεν τους αποπέμπει ούτε τους αποβάλλει— τότε τι είδους επικεφαλής ή εργάτης είναι αυτός; (Ψευδής.) Δεν ανταποκρίνεται στα πρότυπα του επικεφαλής ή του εργάτη. Αφενός, κάνει την ανοησία να προσπαθεί να βοηθήσει τους πάντες, επιδεικνύοντας αγάπη και υπομονή σε όλους και αντιμετωπίζοντας τους πάντες ως αδελφούς και αδελφές. Έτσι είναι ένας μπερδεμένος άνθρωπος, ένας ψευδοεπικεφαλής ή ψευδοεργάτης. Επιπλέον, όταν εντοπίζει στην εκκλησία ανθρώπους που είναι Ιούδες, δεν κάνει τίποτα για να χειριστεί ή να διευθετήσει έγκαιρα το ζήτημα. Αντίθετα, κάνει τα στραβά μάτια και παριστάνει πως δεν είδε τίποτα. Κατά βάθος, σκέφτεται: «Εφόσον δεν απειλείται η δική μου θέση, δεν υπάρχει πρόβλημα. Δεν με νοιάζει το έργο της εκκλησίας, η ασφάλεια των αδελφών ή τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Αφού εγώ καταλαμβάνω αυτό το αξίωμα και περνάω καλά κάθε μέρα, δεν χρειάζομαι τίποτε άλλο». Δεν κάνει καθόλου αληθινό έργο, ενώ όταν βλέπει προβλήματα, δεν τα λύνει· απλώς απολαμβάνει τα οφέλη της θέσης του. Είναι ψευδοεπικεφαλής; (Ναι.) Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι κάποιος που ανήκει στο είδος όσων είναι ικανοί να προβούν σε προδοσία ανά πάσα στιγμή συμπεριφέρεται τυραννικά μέσα στην εκκλησία για μεγάλο διάστημα, απειλώντας συνεχώς να αναφέρει την εκκλησία, τους αδελφούς και τις αδελφές. Κάποιοι ψευδοεπικεφαλής το βλέπουν αυτό, αλλά δεν κάνουν τίποτα. Ακόμα κι όταν κάποιος αναφέρει τον συγκεκριμένο άνθρωπο και οι ανώτεροι επικεφαλής τον αντιμετωπίσουν αποπέμποντάς τον, οι ψευδοεπικεφαλής συνεχίζουν να μην το παίρνουν στα σοβαρά και να μην το σκέφτονται καθόλου. Έχουν το εξής σκεπτικό: «Ας αναφέρει όποιον θέλει. Αρκεί να μην αναφέρει εμένα και να μην επηρεάσει τον ρόλο μου ως επικεφαλής της εκκλησίας, και δεν υπάρχει πρόβλημα». Άραγε, αυτό το είδος του επικεφαλής ή του εργάτη είναι ψευδοεπικεφαλής ή ψευδοεργάτης; (Ναι.) Κάθεται στη θέση του μόνο και μόνο για να απολαμβάνει τα προνόμιά της και δεν κάνει αληθινό έργο, αφού παρατηρεί κάποιον που είναι ικανός να πουλήσει τους αδελφούς και τις αδελφές ανά πάσα στιγμή, αλλά δεν τον αποπέμπει ούτε τον αποβάλλει· είναι ψευδοεπικεφαλής και πρέπει να απαλλαγεί αμέσως από τον ρόλο του. Κάποιοι ψευδοεπικεφαλής, μετά την απαλλαγή τους, παραμένουν ανυποχώρητοι. Λένε: «Με ποιο δικαίωμα με απαλλάσσετε; Απλώς επειδή δεν απέπεμψα εκείνο το άτομο; Μήπως δεν θα είχε τακτοποιηθεί το ζήτημα αν τον είχατε αποπέμψει από μόνοι σας; Εξάλλου, το μόνο που έκανε ήταν να πει ότι θα αναφέρει τους αδελφούς και τις αδελφές, δεν το έκανε όντως. Και δεν δημιούργησέ κανένα πρόβλημα στην εκκλησία. Γιατί να τον αντιμετωπίσω;» Μέχρι και ότι αδικούνται κατάφωρα αισθάνονται. Δεν κάνουν καθόλου αληθινό έργο· απολαμβάνουν μόνο τα προνόμια της θέσης τους, κι όταν εμφανίζεται στην εκκλησία ένας τόσο εξόφθαλμος Ιούδας, ούτε τον χειρίζονται ούτε τον αποπέμπουν. Κάποιοι αδελφοί και αδελφές ζουν σε διαρκή φόβο και λένε: «Υπάρχει ένας Ιούδας ανάμεσά μας, ο οποίος απειλεί συνεχώς να αναφέρει τους αδελφούς και τις αδελφές. Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο! Πότε θα αποπεμφθεί αυτός ο άνθρωπος;» Μιλάνε πολλές φορές για το συγκεκριμένο ζήτημα στον επικεφαλής της εκκλησίας, εκείνος όμως δεν ασχολείται με αυτό, παρά λέει: «Δεν είναι τίποτα. Μια απλή προσωπική διαφωνία είναι, δεν έχει σχέση με το έργο της εκκλησίας ούτε με την ασφάλεια των αδελφών». Δεν χειρίζεται το ζήτημα. Ποιο είναι το μόνο έργο που κάνει; Το ένα είδος είναι το έργο που του αναθέτουν οι ανώτεροι επικεφαλής, το οποίο δεν έχει καμία επιλογή παρά να το κάνουν. Ένα άλλο είδος είναι το έργο το οποίο, αν δεν το έκανε, θα επηρεαζόταν ή θα κινδύνευε η θέση του, οπότε κάνει απρόθυμα κάποιες εργασίες που τον παρουσιάζουν καλό. Αν, όμως, δεν επηρεάζεται η θέση του, τότε αποφεύγει όποτε μπορεί το έργο. Αυτός είναι ένας ψευδοεπικεφαλής; (Ναι.) Όταν αντιμετωπίζει στ’ αλήθεια ένα συγκεκριμένο περιβάλλον ή όταν κινδυνεύει να συλληφθεί, είναι ο πρώτος που τρέχει να κρυφτεί, νοιάζεται μόνο για τη δική του ασφάλεια, δίχως να τον ενδιαφέρει αν είναι ασφαλείς οι αδελφοί και οι αδελφές, ενώ δεν προστατεύει το έργο της εκκλησίας ούτε τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Ό,τι κι αν κάνει το κάνει για να διαφυλάξει τη δική του θέση. Εφόσον δεν τον απαλλάσσει ο Άνωθεν από τα καθήκοντά του, και εφόσον στις επόμενες εκλογές τον ψηφίσουν και πάλι οι αδελφοί κι οι αδελφές, και παραμείνει επικεφαλής, θα κάνει απρόθυμα κάποιο έργο. Αν κάτι απ’ αυτά που κάνει υπάρχει περίπτωση να επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο τον βλέπει ο Άνωθεν, κι έτσι υπάρξει το ενδεχόμενο να τον αποπέμψει ο Άνωθεν, ή αν οι πράξεις και οι εκδηλώσεις του θα μπορούσαν να προκαλέσουν στους αδελφούς και τις αδελφές μια κακή εντύπωση γι’ αυτόν και να μην τον εκλέξουν εκ νέου, θα προσπαθήσει να σώσει την υπόληψή του κάνοντας τουλάχιστον κάποιο έργο που μπορεί να κάνει εύκολα. Αν το κάνει αυτό, μπορεί να λογοδοτήσει στους ανώτερους και στους κατώτερούς του· μόνο στον Θεό δεν μπορεί να λογοδοτήσει. Κάνει τα πάντα για τα μάτια του κόσμου. Όσο δεν τον απαλλάσσουν οι ανώτεροι επικεφαλής απ’ τα καθήκοντά του και όσο οι αδελφοί και οι αδελφές συνεχίζουν να τον υποστηρίζουν, νιώθει ικανοποίηση. Για όσο είναι επικεφαλής εκκλησίας, δεν διαπράττει μεγάλα κακά, και προς τα έξω δείχνει πάντα να είναι απασχολημένος με το έργο, αλλά δεν κάνει καθόλου αληθινό έργο. Ειδικά όταν βλέπει κακούς ανθρώπους να αναστατώνουν την εκκλησία, δεν κάνει τίποτα. Φοβάται μην τους προσβάλει, οπότε, όταν είναι δυνατόν, προσπαθεί να τους ηρεμήσει και να διαπραγματευτεί μαζί τους, με μοναδικό στόχο τη διατήρηση της αρμονίας. Δεν είναι πρόθυμος να προσβάλει κανέναν. Ακόμα κι αν αυτοί οι άνθρωποι αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας ή αν απειλούν την ασφάλεια των αδελφών, αυτός δεν κάνει τίποτα. Αυτός είναι στην κυριολεξία ένας ψευδοεπικεφαλής.

Όσον αφορά τους ψευδοεπικεφαλής που δεν κάνουν αληθινό έργο, αν οι αδελφοί και οι αδελφές τούς το υπενθυμίζουν κατ’ επανάληψη, ζητώντας τους να λύσουν τα προβλήματα, κι εκείνοι συνεχίζουν να μην κάνουν αληθινό έργο, να μη λύνουν αληθινά προβλήματα και να μη διορθώνουν τα λάθη, τότε πρέπει να το αναφέρετε στα ανώτερα κλιμάκια. Αν οι ανώτεροι επικεφαλής και οι εργάτες δεν ασχοληθούν με το ζήτημα, τότε πρέπει να σκεφτείτε όποιον τρόπο μπορείτε για να διώξετε αυτούς τους ψευδοεπικεφαλής. Αυτά τα λόγια, ουσιαστικά, τα έχω πει εδώ και πολλά χρόνια, αλλά οι περισσότεροι που βρίσκονται στις χαμηλότερες τάξεις είναι σκλάβοι που προτιμούν να έχουν κάποια προσωπική απώλεια και να υπομείνουν κάποια ζημιά παρά να προσβάλουν τους άλλους. Σε κάθε περίσταση, ακολουθούν πάντοτε τη μέση οδό και συμπεριφέρονται ανθρωπάρεσκα, χωρίς να προσβάλλουν ποτέ κανέναν. Και ποιο είναι το κόστος του να μην προσβάλλεις κανέναν; Είναι ότι θυσιάζεις το έργο και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, με αποτέλεσμα να βλάπτονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να αναστατώνονται οι αδελφοί και οι αδελφές. Αν δεν αντιμετωπίζονται οι κακοί άνθρωποι, τότε θα επηρεάζονται πολλοί από αυτούς που κάνουν το καθήκον τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι επηρεάζεται το έργο του οίκου του Θεού; (Ναι.) Όταν επηρεάζεται το έργο του οίκου του Θεού, δεν αγχώνεται ούτε ανησυχεί κανένας, και γι’ αυτό λέω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θυσιάζουν το έργο και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού για να διατηρήσουν την αρμονία και τη φιλική σχέση με τους άλλους. Αποφεύγουν να προσβάλουν τους επικεφαλής, τους αδελφούς και τις αδελφές· δεν προσβάλλουν κανέναν. Όλοι λειτουργούν ανθρωπάρεσκα. Έχουν μια τέτοια νοοτροπία: «Είσαι καλός, κι εγώ είμαι καλός, όλοι καλοί είναι. Εξάλλου, συναντιόμαστε συνέχεια». Και τι αποτέλεσμα έχει αυτό; Δίνει τη δυνατότητα στους κακούς ανθρώπους να εκμεταλλευτούν την κατάσταση· αυτοί λειτουργούν συνεχώς τυραννικά και κάνουν ό,τι τους αρέσει. Αν, λοιπόν, οι επικεφαλής της εκκλησίας είναι αναξιόπιστοι και δεν εκκαθαρίζουν τους κακούς ανθρώπους, τότε οι αδελφοί και οι αδελφές πρέπει να βρουν όποιον τρόπο μπορούν για να προστατευτούν. Πρέπει, όταν βλέπουν κακούς ανθρώπους, να τους αποφεύγουν, να μένουν μακριά τους και να τους απομονώνουν. Κάποιοι λένε: «Αν τους απομονώσουμε και θυμώσουν, τότε δεν θα μας αναφέρουν και πάλι;» Αν όντως σε ανέφεραν, θα φοβόσουν; (Όχι. Κάτι τέτοιο θα αποκάλυπτε ότι είναι κακοί άνθρωποι.) Αν σε αναφέρουν ξανά, τότε απλώς αποδεικνύεται ακόμα περισσότερο ότι είναι εκ φύσεως Ιούδες, διάβολοι. Δεν πρέπει να τους φοβάστε. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι τυφλοί και ανίκανοι να διακρίνουν τα πράγματα, αν είναι μπερδεμένοι κι άχρηστοι ή αν αμφιταλαντεύονται, και δεν προσβάλλουν ποτέ κανέναν, παρά μόνο απολαμβάνουν τα προνόμια της θέσης τους χωρίς να κάνουν αληθινό έργο, τότε οι αδελφοί και οι αδελφές δεν πρέπει να ελπίζουν πια σ’ αυτούς. Πρέπει να ενωθούν για να αντιμετωπίσουν τους κακούς ανθρώπους και να ξεφορτωθούν τους Ιούδες σύμφωνα με τις αρχές. Ίσως χρειαστεί να αλλάξουν το μέρος των συναθροίσεων ή να εφαρμόσουν κάποια σοφή μέθοδο για να τους εκκαθαρίσουν, προκειμένου να μην τους ταράζουν αυτοί οι άνθρωποι. Το πιο σημαντικό είναι να διασφαλίζεται η κανονική λειτουργία της εκκλησιαστικής ζωής και η κανονική πρόοδος όλου του εκκλησιαστικού έργου. Αν ένας επικεφαλής της εκκλησίας κάνει αληθινό έργο, αν διαθέτει επαρκές επίπεδο κι αν, επίσης, έχει πολύ καλή ανθρώπινη φύση, τότε, εφόσον εκτελεί το έργο του σύμφωνα με τις εργασιακές ρυθμίσεις, όλοι θα πρέπει να τον υπακούν. Αν δεν κάνει αληθινό έργο, τότε δεν θα πρέπει να εμπλέκονται μαζί του ούτε να βασίζονται σ’ αυτόν. Τη στιγμή εκείνη, πρέπει τα προβλήματα να λύνονται σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και τις αλήθεια-αρχές. Αν χρειάζεται να απαλλαγεί ο επικεφαλής από τα καθήκοντά του, τότε πρέπει να απαλλάσσεται· αν είναι αναγκαίο να γίνουν εκ νέου εκλογές, τότε να κάνετε. Εάν αυτός ο ψευδοεπικεφαλής δεν προστατεύει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, αν δεν παρέχει ένα ασφαλές περιβάλλον μέσα στο οποίο κάνουν οι αδελφοί και οι αδελφές το καθήκον τους, κι αν δεν νοιάζεται για την ασφάλεια των αδελφών, τότε δεν ανταποκρίνεται στα πρότυπα· είναι ανίκανος, είναι ένα τεράστιο σκουπίδι που δεν χρησιμεύει ουσιαστικά πουθενά. Οι αδελφοί και οι αδελφές δεν πρέπει να τον ακούνε ούτε να περιορίζονται από αυτόν. Οποιοιδήποτε επικεφαλής και εργάτες δεν μπορούν να εκκαθαρίσουν τους Ιούδες κάθε φορά που χρειάζεται είναι ψευδοεπικεφαλής και ψευδοεργάτες· οι ψευδοεπικεφαλής και ψευδοεργάτες σαν κι αυτούς πρέπει να αντιμετωπίζονται όπως περιγράψαμε παραπάνω. Αν δεν αντιμετωπιστούν αμέσως, τότε οι Ιούδες θα πουλήσουν όλους τους αδελφούς και τις αδελφές, και η εκκλησία θα πάψει να υπάρχει. Κι εδώ τελειώνει η συναναστροφή μας πάνω στην όγδοη εκδήλωση: «Είναι ικανοί να προβούν σε προδοσία ανά πάσα στιγμή».

Θ. Είναι ικανοί να φύγουν ανά πάσα στιγμή

Η ένατη εκδήλωση είναι η εξής: «Είναι ικανοί να φύγουν ανά πάσα στιγμή». Ένας τέτοιου είδους άνθρωπος που είναι ικανός να φύγει από τον οίκο του Θεού ανά πάσα στιγμή δεν είναι κάποιος που φεύγει μόνο όταν βρεθεί σε μια ιδιαίτερη κατάσταση ή όταν βρεθεί αντιμέτωπος με μια μεγάλη συμφορά, μεγαλύτερη από όσα μπορεί να αντέξει ο μέσος άνθρωπος, που υπερβαίνει τα όριά του. Απεναντίας, είναι ικανός να φύγει ανά πάσα στιγμή. Ακόμα και το παραμικρό ζήτημα μπορεί να τον κάνει να φύγει· ακόμα και το παραμικρό ζήτημα μπορεί να τον κάνει να μη θέλει πλέον να κάνει το καθήκον του, να μη θέλει πλέον να πιστεύει στον Θεό και να θέλει να φύγει από τον οίκο του Θεού. Αυτό το είδος ατόμου προκαλεί επίσης μεγάλους μπελάδες. Εκ πρώτης όψεως, μπορεί να μοιάζει λιγάκι καλύτερος από τους Ιούδες, αλλά αυτός είναι ικανός να φύγει από τον οίκο του Θεού ανά πάσα στιγμή και σε κάθε μέρος. Όσο για το αν είναι ή δεν είναι ικανός να πουλήσει τους αδελφούς και τις αδελφές, αυτό παραμένει άγνωστο. Εσείς πιστεύετε ότι είναι αξιόπιστος ένας τέτοιος άνθρωπος; (Όχι.) Οπότε, έχει άραγε αρχές ως προς τη διαγωγή του; Έχει κάποιο θεμέλιο στην πίστη στον Θεό; (Όχι.) Μήπως δείχνει κανένα σημάδι αληθινής πίστης; (Όχι.) Τότε, τι είδους άνθρωπος είναι; (Είναι δύσπιστος.) Πιστεύει στον Θεό και κάνει το καθήκον του λες και πρόκειται για αστείο. Είναι σαν κάποιον που δεν κάνει τις εργασίες που πρέπει και που, ενώ πηγαίνει να αγοράσει λίγη σάλτσα σόγιας, βλέπει στον δρόμο ακροβάτες ή καλλιτέχνες να κάνουν ζωντανή παράσταση και, συνεπαρμένος από τον ενθουσιασμό, ξεχνάει να αγοράσει τη σάλτσα σόγιας, οπότε καταλήγει να καθυστερεί αυτά που έχει να κάνει. Τέτοιοι άνθρωποι δεν ασχολούνται με τίποτα για πολύ καιρό. Είναι απρόθυμοι και άστατοι. Και η πίστη τους στον Θεό στο ενδιαφέρον τους βασίζεται· θεωρούν πολύ διασκεδαστικό να πιστεύουν στον Θεό, αλλά κάποια στιγμή, όταν θα χάσουν το ενδιαφέρον τους γι’ αυτό, θα φύγουν αμέσως χωρίς κανέναν δισταγμό. Κάποιοι από αυτούς που φεύγουν ασχολούνται αμέσως με τις επιχειρήσεις, άλλοι ακολουθούν μια καριέρα αξιωματούχου, άλλοι συνάπτουν ερωτικές σχέσεις και προετοιμάζονται για γάμο, ενώ μερικοί που θέλουν να γίνουν γρήγορα πλούσιοι οδεύουν κατευθείαν προς το καζίνο. Λένε πως, αν έχεις τρεις μέρες να δεις κάποιον, πρέπει να τον κοιτάξεις με νέα ματιά. Για κάποιον που είναι ικανός να φύγει από τον οίκο του Θεού ανά πάσα στιγμή, αρκεί μια μέρα να μην τον δεις, και όταν τον ξανασυναντήσεις, θα είναι σαν ένας τελείως άλλος άνθρωπος. Χθες, ντυνόταν ακόμα κόσμια και σωστά, φαινόταν ευπρεπής και ευπαρουσίαστος. Προσευχόταν μάλιστα στον Θεό με δάκρυα να κυλάνε στο πρόσωπό του, κι έλεγε ότι ήθελε να αφιερώσει τα νιάτα του και να χύσει το αίμα του για τον Θεό, να πεθάνει για τον Θεό, να παραμείνει αφοσιωμένος μέχρι θανάτου και να εισέλθει στη βασιλεία. Φώναζε τέτοια μεγαλόστομα συνθήματα, αλλά λίγο αργότερα, πήγε στο καζίνο. Χθες, ήταν χαρούμενος που έκανε το καθήκον του, και στη συνάθροιση διάβαζε τα λόγια του Θεού με φωτεινό πρόσωπο κι έβραζε από ενθουσιασμό, κλαίγοντας από τη συγκίνηση. Και τότε πώς είναι δυνατόν να έτρεξε σήμερα για το καζίνο; Όλη νύχτα τζογάριζε και δεν ήθελε να γυρίσει σπίτι, διασκέδαζε πολύ και έβραζε από ενθουσιασμό. Χθες, συμμετείχε ακόμα στις συναθροίσεις, αλλά σήμερα έτρεξε για το καζίνο —ποια είναι, λοιπόν, η αληθινή του εκδήλωση; (Η τελευταία είναι η αληθινή του.) Αν κάποιος δεν καταλαβαίνει την αλήθεια, τότε πραγματικά δεν μπορεί να διακρίνει τι ακριβώς είναι αυτός ο άνθρωπος. Τις δύο εκδηλώσεις, τόσο την προηγούμενη όσο και τη μετέπειτα, τις παρουσιάζει ουσιαστικά το ίδιο άτομο· και πώς γίνεται λοιπόν να μοιάζει λες και τις παρουσιάζουν δύο διαφορετικοί άνθρωποι; Έναν τέτοιον άνθρωπο οι περισσότεροι δεν μπορούν να τον διακρίνουν. Βλέπεις, ως πιστός στον Θεό, πηγαίνει συχνά σε συναθροίσεις, δεν διαπράττει το κακό και είναι απόλυτα ικανός να αντέξει τις κακουχίες και να πληρώσει κάποιο τίμημα κάνοντας το καθήκον του. Όταν κάθεται μπροστά από τον υπολογιστή, είναι συγκεντρωμένος και επιμελής, εργάζεται σκληρά και το κάνει με την καρδιά του. Θα φανταζόσουν ότι, εφόσον πιστεύει στον Θεό, αποκλείεται να έπαιζε Ματζόνγκ, σωστά; Όμως, μόλις περάσει μία μόνο μέρα χωρίς να τον δεις, έχει ήδη τρέξει προς τη λέσχη Ματζόνγκ ή προς το καζίνο για να τζογάρει. Και είναι ένας εξαιρετικός παίκτης του Ματζόνγκ! Δεν μοιάζει καθόλου με κάποιον που πιστεύει στον Θεό! Σε έχει μπερδέψει τελείως. Είναι, άραγε, κάποιος που πιστεύει στο Θεό ή ένας άπιστος που παίζει Ματζόνγκ; Πώς μπορεί και αλλάζει ρόλους τόσο γρήγορα; Όταν πιστεύει στον Θεό, άραγε, έχει τον Θεό στην καρδιά του; (Όχι.) Πιστεύει στον Θεό μόνο για πλάκα και για να περάσει η ώρα, για να δει τι σημαίνει να πιστεύει κανείς στον Θεό και αν μπορεί αυτό να του προσφέρει ευτυχία στη ζωή του. Αν δεν είναι ευτυχισμένος, είναι ικανός να φύγει ανά πάσα στιγμή. Ποτέ δεν είχε προγραμματίσει να πιστεύει για όλη του τη ζωή, και σίγουρα ποτέ δεν είχε προγραμματίσει να κάνει το καθήκον του και να ακολουθεί τον Θεό για όλη του τη ζωή. Και τότε, τι έχει προγραμματίσει; Όπως το βλέπει, αν είναι να πιστεύει αληθινά στον Θεό, τότε αυτό πρέπει τουλάχιστον να μη στέκεται εμπόδιο στη διασκέδασή του, να μην προϋποθέτει να κάνει καθόλου έργο και να του εξασφαλίζει, παρ’ όλα αυτά, μια ευτυχισμένη ζωή. Αν είναι αναγκασμένος να διαβάζει τα λόγια του Θεού και να συναναστρέφεται σχετικά με την αλήθεια κάθε μέρα, τότε δεν θα ενδιαφέρεται ούτε θα χαίρεται. Μόλις βαρεθεί, θα φύγει από την εκκλησία και θα τρέξει πίσω στον κόσμο. Σκέφτεται: «Η ζωή είναι δύσκολη, γι’ αυτό οι άνθρωποι δεν πρέπει να κακομεταχειρίζονται τον εαυτό τους. Πρέπει να είμαστε κυρίαρχοι της μοίρας μας και να μην κακομεταχειριζόμαστε τη σάρκα μας. Πρέπει να φροντίζουμε να είμαστε ευτυχισμένοι κάθε μέρα —μόνο έτσι μπορούμε να ζήσουμε ελεύθερα. Η πίστη στον θεό δεν πρέπει να είναι ανυποχώρητη. Κοιτάξτε πόσο χαλαρός είμαι εγώ· όπου υπάρχει χαρά, εκεί πάω. Αν δεν είμαι χαρούμενος, θα φύγω. Γιατί να δυσκολεύω την κατάσταση για τον εαυτό μου; Το να μπορώ να φύγω ανά πάσα στιγμή είναι το ύψιστο αξίωμά μου ως προς τη διαγωγή μου, είμαι ένας “πιστός με ελεύθερο πνεύμα”. Είναι τόσο άνετη και ανέμελη μια τέτοια ζωή!» Τι τραγούδια τραγουδάνε συχνά οι άνθρωποι αυτού του είδους; «Μη με ρωτάτε από πού είμαι, η πατρίδα μου είναι πολύ μακριά». Εκτός απ’ αυτό, ποιο άλλο τραγούδι λένε; «Γιατί να μη ζούμε ελεύθεροι έστω και μια φορά;» Όταν νιώθουν ότι βαριούνται ή ότι δεν διασκεδάζουν πια, φεύγουν γρήγορα, γιατί σκέφτονται: «Για ποιον λόγο να μείνω κολλημένος σε έναν τόπο, ενώ υπάρχουν τόσα άλλα να δω στον κόσμο;» Ποιο άλλο διάσημο ρητό λένε; «Γιατί να παρατήσεις ένα ολόκληρο δάσος για χάρη ενός δέντρου;» Τι λέτε εσείς, έχουν αληθινή πίστη αυτού του είδους οι άνθρωποι; (Όχι, είναι δύσπιστοι.) Όσον αφορά τους δύσπιστους, εφόσον μιλάμε για το γεγονός ότι όλα τους τα προβλήματα είναι προβλήματα ανθρώπινης φύσης, τι ακριβώς πρόβλημα υπάρχει στην ανθρώπινη φύση τέτοιων ατόμων; Πιστεύετε ότι τέτοιου είδους άνθρωποι έχουν σκεφτεί ποτέ ερωτήματα όπως το τι διαγωγή πρέπει να έχουν οι άνθρωποι, σε ποιο μονοπάτι πρέπει να βαδίζουν οι άνθρωποι ή τι οπτική για τη ζωή και τι αξίες πρέπει να έχουν οι άνθρωποι όσο ζουν; (Όχι.) Άρα, ποιο είναι το πρόβλημα της ανθρώπινης φύσης των ανθρώπων αυτού του είδους; (Οι άνθρωποι αυτού του είδους δεν έχουν τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης· δεν σκέφτονται τέτοια ερωτήματα.) Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Επίσης, για να ακριβολογούμε, ένας τέτοιος άνθρωπος δεν έχει ψυχή. Δεν είναι παρά ένα κινούμενο πτώμα. Δεν έχει τις δικές του απαιτήσεις σχετικά με το τι διαγωγή πρέπει να επιδεικνύει κανείς ούτε με το ποιο μονοπάτι πρέπει να ακολουθεί κανείς, ούτε τα σκέφτεται αυτά τα πράγματα. Ο λόγος που δεν τα σκέφτεται αυτά τα πράγματα είναι ότι, αν και εξωτερικά έχει την όψη ανθρώπου, στην πραγματικότητα έχει την ουσία ενός κινούμενου πτώματος, ενός κούφιου κελύφους. Ένας τέτοιος άνθρωπος έχει μια στάση που τον κάνει να περιπλανιέται απλώς στη ζωή όσον αφορά τα ζητήματα της ανθρώπινης ζωής και της επιβίωσης. Για να ακριβολογούμε, το ότι «περιπλανιέται στη ζωή» σημαίνει ότι απλώς βολοδέρνει και περιμένει να πεθάνει, χωρίς να μαθαίνει τίποτα και παραμένοντας άσχετος, ενώ περνάει τις μέρες του τρώγοντας, πίνοντας και διασκεδάζοντας. Πάει όπου υπάρχει η ευτυχία, και ό,τι τον κάνει να νιώθει ευτυχισμένος, χαρούμενος και άνετος στη σάρκα, αυτό ακριβώς θα κάνει. Όμως, θα αποφύγει και θα μείνει μακριά από καθετί που κάνει τη σάρκα του να υποφέρει ή που του προκαλεί πόνο μέσα του· πολύ απλά, δεν θέλει να υποφέρει η σάρκα του από κακουχίες. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που βιώνουν τη ζωή υπομένοντας κακουχίες. Ή, καθώς περνούν και βιώνουν διάφορα πράγματα, καταφέρνουν να μην είναι κενή η ζωή τους και να μπορούν να κερδίσουν κάτι από αυτήν. Στο τέλος, φτάνουν στο συμπέρασμα του τι μονοπάτι πρέπει να βαδίζει κανείς και τι είδους άνθρωπος πρέπει να είναι. Μέσα από τις εμπειρίες της ζωής, αποκομίζουν πολλά. Πρώτον, μπορούν να διακρίνουν ορισμένους ανθρώπους· επιπλέον, μπορούν να συμπεράνουν ποιες αρχές και μεθόδους πρέπει να χρησιμοποιεί κανείς προκειμένου να αντιμετωπίζει διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα, καθώς και πώς πρέπει να ζει κανείς όλη του τη ζωή. Δεν έχει σημασία αν αυτό που συμπεραίνουν τελικά συμφωνεί με την αλήθεια ή αν είναι αντίθετο μ’ αυτήν· τουλάχιστον, το έχουν σκεφτεί. Απ’ την άλλη, όσους είναι ικανοί να φύγουν από τον οίκο του Θεού ανά πάσα στιγμή δεν τους ενδιαφέρει να επιδιώξουν την αλήθεια ούτε να κάνουν το καθήκον τους κατά την πίστη στον Θεό. Αυτοί ψάχνουν πάντα να βρουν ευκαιρίες για να ικανοποιήσουν τις λάγνες επιθυμίες τους και τις προτιμήσεις τους, ενώ δεν θέλουν ποτέ να μάθουν προσεκτικά μια επαγγελματική δεξιότητα για να κάνουν το καθήκον τους ούτε θέλουν να κάνουν καλά το καθήκον τους ή να ζήσουν μια ζωή με νόημα. Θέλουν απλώς να είναι σαν τους άπιστους, ευτυχισμένοι και χαρούμενοι κάθε μέρα. Γι’ αυτό, όπου κι αν πάνε, ψάχνουν να βρουν διασκέδαση και ψυχαγωγία, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουν τα ενδιαφέροντά τους και την περιέργειά τους. Αν χρειαστεί να συνεχίσουν να κάνουν κάποιο καθήκον, χάνουν το ενδιαφέρον τους και δεν έχουν πια το κίνητρο για να συνεχίσουν να το κάνουν. Η στάση που τηρούν αυτοί οι άνθρωποι απέναντι στη ζωή είναι να βολοδέρνουν. Εκ πρώτης όψεως, φαίνεται λες και ζουν πολύ ελεύθερα και χαλαρά, χωρίς να αγχώνονται για τίποτα με τους άλλους. Παρουσιάζονται χαρούμενοι και ανέμελοι κάθε μέρα, και είναι ικανοί, όπου κι αν πάνε, να προσαρμόζονται στις περιστάσεις. Κάποιους μάλιστα μοιάζει να μην τους επηρεάζουν και να μην τους συγκρατούν τα έθιμα του κόσμου ή οι συμβάσεις των ανθρώπινων σχέσεων, κι έτσι δίνουν την εντύπωση ότι είναι ξεχωριστοί και ανώτεροι από τους κοινούς ανθρώπους. Στην πραγματικότητα, όμως, έχουν την ουσία ενός κινούμενου πτώματος, ενός πράγματος χωρίς ψυχή. Εκείνοι που ναι μεν πιστεύουν στον Θεό, αλλά μπορούν να φύγουν από την εκκλησία ανά πάσα στιγμή, δεν παραμένουν ποτέ για πολύ καιρό σε οτιδήποτε κάνουν. Μόνο προσωρινά μπορούν να διατηρήσουν κάποιον ενθουσιασμό. Όμως, όσοι έχουν συνείδηση και λογική είναι διαφορετικοί. Εκείνοι, όποιο κι αν είναι το καθήκον που κάνουν, το μαθαίνουν σοβαρά και πασχίζουν για να το κάνουν καλά. Μπορούν να πετύχουν κάτι και να δημιουργήσουν κάποια αξία. Καταρχάς, καταφέρνουν να κερδίσουν την αναγνώριση των γύρω τους και ταυτόχρονα μπορούν να νιώθουν αυτοπεποίθηση μέσα τους, καθώς βλέπουν ότι είναι ικανοί να κάνουν κάτι, αλλά και ότι είναι χρήσιμοι, όχι άχρηστοι. Αυτό είναι το ελάχιστο που μπορεί να πετύχει κανείς με τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Εκείνοι, όμως, που περιπλανιούνται στη ζωή, δεν τα σκέφτονται ποτέ αυτά τα πράγματα. Όπου κι αν πάνε, το μόνο που κάνουν είναι να τρώνε, να πίνουν και να διασκεδάζουν. Εξωτερικά, μπορεί να φαίνεται λες και αυτοί οι άνθρωποι ζουν με μεγάλη ελευθερία και άνεση, αλλά ουσιαστικά αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καμία σκέψη στο κεφάλι τους. Ό,τι κι αν κάνουν, δεν το κάνουν ποτέ σοβαρά· είναι πάντα επιπόλαιοι και κίνητρο τους δίνει ένας πρόσκαιρος ενθουσιασμός, δίχως ποτέ να καταφέρνουν τίποτα. Θέλουν να βολοδέρνουν για όλη τους τη ζωή και, όπου κι αν πάνε, έχουν την ίδια στάση. Ούτε καν η πίστη τους στον Θεό δεν αποτελεί εξαίρεση σ’ αυτό. Μπορεί να δεις πως σε μια ορισμένη περίοδο, μοιάζουν να κάνουν αρκετά σοβαρά το καθήκον τους, και να μπορούν να αντέξουν τις κακουχίες και να πληρώσουν ένα τίμημα, όμως όποιος κι αν τους επισημάνει τα προβλήματά τους ή τους πει πώς να κάνουν κάτι, δεν το παίρνουν ποτέ στα σοβαρά και δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια. Απλώς τα κάνουν όλα όπως θέλουν. Αν είναι ευτυχισμένοι, τους αρκεί. Κι αν δεν είναι ευτυχισμένοι, εξαφανίζονται για διασκέδαση και δεν ακούνε τις συμβουλές κανενός. Κατά βάθος, σκέφτονται: «Έτσι κι αλλιώς, ποτέ δεν είχα σκοπό να πιστέψω στον θεό σε βάθος χρόνου». Αν κάποιος τους κλαδέψει, είναι ικανοί να φύγουν αμέσως. Αυτή είναι μία από τις εκδηλώσεις εκείνων που είναι ικανοί να φύγουν από την εκκλησία ανά πάσα στιγμή.

Όσοι είναι ικανοί να φύγουν από την εκκλησία ανά πάσα στιγμή έχουν κι ακόμα μια εκδήλωση. Κάποιοι άνθρωποι —όσα χρόνια κι αν πιστεύουν στον Θεό, είτε φαίνεται να έχουν θεμέλια είτε όχι, και όποιο καθήκον κι αν έχουν κάνει στο παρελθόν— μόλις τους τύχει μια ιδιαίτερη περίσταση που σχετίζεται με τα δικά τους προσωπικά συμφέροντα, μπορούν απλώς να σηκωθούν και να εξαφανιστούν. Ανά πάσα στιγμή, οι άλλοι μπορεί να χάσουν την επικοινωνία μαζί τους και να μην τους βλέπουν πια στην εκκλησία, χωρίς να έχουν ιδέα τι τους συμβαίνει. Κάποιοι άνθρωποι, όταν βρεθούν μπροστά σε ένα άτομο του αντίθετου φύλου που θέλει να τους αποπλανήσει, σταματάνε να κάνουν το καθήκον τους, φεύγουν για ραντεβού και δεν τους βρίσκει κανένας πουθενά. Επίσης, υπάρχουν κι άλλοι, που έχουν παιδιά σε ηλικία γάμου και καταπιάνονται με την οργάνωση των γάμων των παιδιών τους, σταματώντας να κάνουν το καθήκον τους και να συμμετέχουν στις συναθροίσεις. Όποιος κι αν τους ψάξει, τον διώχνουν. Κάποιοι άνθρωποι, όταν είναι άρρωστοι και νοσηλεύονται οι γονείς τους ή οι σύζυγοί τους, ή όταν συμβαίνει στο σπίτι τους κάτι σημαντικό, μια απρόσμενη συμφορά, δίνουν —αν είναι αληθινοί πιστοί στον Θεό— μια εξήγηση και λένε: «Προέκυψαν κάποια ζητήματα στο σπίτι τελευταία και πρέπει να τα φροντίσω, γι’ αυτό δεν μπορώ να συμμετέχω στις συναθροίσεις. Χρειάζεται να ζητήσω άδεια για να λείψω και, εφόσον μπορείτε να βρείτε κάποιον κατάλληλο, βάλτε τον, σας παρακαλώ, να αναλάβει προσωρινά τα καθήκοντά μου άμεσα». Αν μη τι άλλο, θα ενημερώσουν και θα εξηγήσουν. Όμως, εκείνοι που είναι ικανοί να φύγουν από την εκκλησία ανά πάσα στιγμή κόβουν τις επαφές με την εκκλησία χωρίς να πουν κουβέντα και, όσο κι αν προσπαθούν οι αδελφοί και οι αδελφές, δεν μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί τους. Δεν είναι πως δεν έχουν τον τρόπο να επικοινωνήσουν, θα μπορούσαν να τους βρουν με οποιαδήποτε μέθοδο. Απλώς δεν θέλουν να επικοινωνήσουν ή να απαντήσουν στους αδελφούς και τις αδελφές. Λένε: «Γιατί να επικοινωνήσω μαζί σου; Εθελοντικά το κάνω το καθήκον μου, δεν πληρώνομαι. Αν θελήσω να φύγω, θα φύγω! Αν γίνεται κάτι στο σπίτι μου, αυτό είναι δική μου προσωπική υπόθεση. Δεν είμαι υποχρεωμένος να σε ενημερώνω και δεν έχεις κανένα δικαίωμα να το μάθεις!» Κάποιοι φεύγουν για έναν-δύο μήνες, και μετά επανέρχονται και παρουσιάζονται χωρίς μάλιστα να ντρέπονται, λες και δεν συνέβη τίποτα. Άλλοι φεύγουν για δύο-τρία χρόνια και χάνονται από προσώπου γης. Οι άνθρωποι της εκκλησίας, εφόσον δεν γνωρίζουν την κατάσταση, θεωρούν ότι από τη στιγμή που αυτό το άτομο πιστεύει τόσα χρόνια στον Θεό, είναι αδύνατον να φύγει από την εκκλησία. Υποθέτουν ότι λογικά πρέπει να έχει συμβεί κάτι απρόσμενο και ανησυχούν μήπως τους συνέλαβε το ΚΚΚ. Η αλήθεια είναι πως, πολύ απλά, ο άνθρωπος αυτός δεν ήθελε πια να πιστεύει στον Θεό και έφυγε χωρίς να ενημερώσει τους αδελφούς και τις αδελφές. Κάποιοι φεύγουν για καμιά δεκαριά μέρες και μετά επιστρέφουν· αυτό δεν σημαίνει ότι έπαψαν να πιστεύουν. Ορισμένοι φεύγουν και απουσιάζουν για δύο με τρία χρόνια. Τι θα λέγατε; Έχουν πάψει να πιστεύουν; (Ναι.) Όντως έχουν πάψει να πιστεύουν, και θα πρέπει να απομακρύνονται από τη θέση τους. Δεν πρόκειται για μια συνηθισμένη αναχώρηση· έχουν πάψει να πιστεύουν. Από την ανθρώπινη οπτική, δεν πιστεύουν πια. Ο Θεός πώς το βλέπει αυτό; Στα μάτια του Θεού, αρνούνται τον Θεό, δεν ακολουθούν τον Θεό και απορρίπτουν τον Θεό. Ωστόσο, κατά τη δική τους οπτική, σκέφτονται: «Δεν έχω απορρίψει τον Θεό. Στην καρδιά μου πιστεύω ακόμα στον Θεό!» Βλέπετε; Απλώς το αγνοούν ελαφρά τη καρδία. Επίσης, είναι άλλοι που σταματούν να πηγαίνουν στις συναθροίσεις και σταματούν να κάνουν το καθήκον τους μόνο και μόνο επειδή δεν έχουν κέφια και νιώθουν ταραγμένοι μέσα τους, επειδή θεωρούν πολύ κουραστικό να κάνουν το καθήκον τους ή επειδή κλαδεύτηκαν λιγάκι. Φεύγουν χωρίς μάλιστα να δώσουν καμία εξήγηση για το έργο που είχαν αναλάβει, λέγοντας: «Να μην επικοινωνήσει κανείς μαζί μου. Δεν είμαι ευτυχισμένος και δεν θέλω να πιστεύω πια!» Όταν ταράζονται, αυτό μπορεί να κρατήσει για περίπου έναν χρόνο. Τα νεύρα τους είναι πραγματικά το κάτι άλλο. Έναν χρόνο το κρατάνε μέχρι να το βγάλουν από μέσα τους! Κάποιοι αναλαμβάνουν το έργο των επικεφαλής και των εργατών στην εκκλησία και όχι μόνο δεν καταφέρνουν να κάνουν καλά το έργο, αλλά διαπράττουν και παραπτώματα λόγω απερισκεψίας, κι έτσι φέρνουν διατάραξη και αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας. Αργότερα, οι αδελφοί και οι αδελφές δεν τους ψηφίζουν, κι επίσης τους διακρίνουν και τους εκθέτουν μέσα από τη συναναστροφή. Εκείνοι, λοιπόν, αρχίζουν να σκέφτονται: «Μήπως μαζευτήκαμε για να μου κάνετε κριτική; Απλώς δεν έκανα καλά το έργο, τόσο μεγάλο ζήτημα είναι; Γιατί μου συναναστρέφονται και με εκθέτουν έτσι; Όλα αυτά τα χρόνια, δεν έχω πάθει ποτέ τέτοια θλίψη! Προτού πιστέψω στον θεό, εγώ ήμουν πάντα αυτός που κατηγορούσε τους άλλους· εμένα δεν με κατηγορούσε ποτέ κανείς. Πότε μου έχει ξανατύχει τέτοια δυσκολία; Όλοι σας με ταλαιπωρείτε, με εξευτελίζετε. Θα πάψω να πιστεύω πια!» Έτσι απλά, σταματάνε να πιστεύουν. Αυτό δεν το λένε μόνο οι νέοι. Μερικοί απ’ αυτούς πιστεύουν στον Θεό εδώ και οκτώ με δέκα χρόνια και είναι σαραντάρηδες ή πενηντάρηδες, αλλά δεν παύουν να είναι ικανοί να πουν τέτοια πράγματα όταν είναι στενοχωρημένοι. Άραγε, αυτοί οι άνθρωποι έχουν θέση για τον Θεό στην καρδιά τους; Μήπως θεωρούν την πίστη στον Θεό ως το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή; Είναι φυσικό να νιώθει κανείς λίγη αρνητικότητα και αδυναμία όταν κλαδεύεται, ή όταν του συμβαίνουν συμφορές ή αναποδιές, όμως αυτά τα πράγματα δεν πρέπει να κάνουν κανέναν να μην πιστεύει στον Θεό. Τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι ειλικρινείς πιστοί στον Θεό. Οι ειλικρινείς πιστοί στον Θεό μπορούν να επιμείνουν στην πίστη τους ακόμα κι όταν συλλαμβάνονται και διώκονται. Μόνο αυτοί οι άνθρωποι έχουν μαρτυρία. Κάποιοι, όταν έρχονται αντιμέτωποι με μια μικρή φυσική καταστροφή, σε περίπτωση που οι αδελφοί και οι αδελφές είτε δεν το ξέρουν είτε το μάθουν λίγο αργά και δεν τους βοηθήσουν εγκαίρως, αρχίζουν να σκέφτονται: «Έχω δυσκολίες και κανένας δεν μου δίνει σημασία. Άρα, με περιφρονούν! Είναι ανώφελο να πιστεύεις στον θεό. Θα πάψω να πιστεύω πια!» Έτσι απλά, από μια τόσο μικρή αφορμή, μπορούν να πάψουν να πιστεύουν στον Θεό. Αυτή είναι μία από τις εκδηλώσεις εκείνων που είναι ικανοί να φύγουν από την εκκλησία ανά πάσα στιγμή.

Υπάρχει κι ακόμα μία περίσταση για εκείνους που είναι ικανοί να φύγουν από την εκκλησία ανά πάσα στιγμή. Το ΚΚΚ, προκειμένου να τους πάρει με το μέρος του, τους προσφέρει μια καλή δουλειά και τους λέει: «Δεν βγάζεις τίποτα πιστεύοντας στο θεό. Τι προοπτικές θα μπορούσες να έχεις; Σου βρήκαμε μια δουλειά σε ξένη εταιρεία με μεγάλο μισθό, καλά προνόμια και ασφάλιση εργασίας. Δεν έχεις μέλλον με το να πιστεύεις στον θεό· καλύτερα να δουλεύεις, να βγάζεις λεφτά και να ζεις μια καλή ζωή». Στο τέλος, φεύγουν από την εκκλησία και πάνε να δουλέψουν. Κάποιος λέει: «Μέχρι χθες, ο άνθρωπος αυτός έκανε ακόμα το καθήκον του στην εκκλησία. Σήμερα γιατί μάζεψε τα πράγματά του κι έφυγε;» Πάνε να δουλέψουν και να βγάλουν λεφτά· δεν πιστεύουν πια στον Θεό. Φεύγουν χωρίς να πουν κουβέντα, και από εκεί και πέρα, βαδίζουν σε έναν ξεχωριστό δρόμο από τους αδελφούς και τις αδελφές, ακολουθούν διαφορετικό μονοπάτι. Θέλουν να επιδιώξουν τη φήμη και το κέρδος, να ανέλθουν σε υψηλά αξιώματα και να ξεχωρίσουν, ενώ έχουν πάψει να πιστεύουν στον Θεό. Είναι, επίσης, κάποιοι που, την ώρα που κηρύττουν το ευαγγέλιο, γνωρίζουν ένα άτομο που τους αρέσει, κάνουν σχέση μαζί του και φεύγουν για να ζήσουν μαζί. Όχι μόνο σταματάνε να κάνουν το καθήκον τους, αλλά σταματάνε μέχρι και να πιστεύουν στον Θεό. Οι γονείς τους στο σπίτι παραμένουν σε άγνοια, καθώς νομίζουν ότι κάνουν το καθήκον τους στον οίκο του Θεού. Ωστόσο, στην πραγματικότητα, έχουν εξαφανιστεί προ πολλού· ποιος ξέρει, μπορεί μέχρι και παιδιά να έχουν κάνει πια. Είναι πολύ σημαντικό το να κάνει κανείς το καθήκον του, κι όμως εκείνοι μπορούν να εγκαταλείψουν ακόμα κι ένα τόσο κρίσιμο έργο όπως το να κηρύττουν το ευαγγέλιο. Όταν γνωρίσουν ένα άτομο που τους αρέσει, ή ένα άτομο στο οποίο αρέσουν οι ίδιοι, αρκούν λίγες απλές σαγηνευτικές και γοητευτικές λέξεις από αυτό το άτομο για να τους παρασύρουν. Είναι τόσο επιπόλαιοι και αδιάφοροι, είναι ικανοί να παρατήσουν τον Θεό και να προδώσουν τον Θεό ανά πάσα στιγμή και σε κάθε τόπο. Αυτοί οι άνθρωποι, όσα χρόνια κι αν πιστεύουν στον Θεό και όσα κηρύγματα κι αν έχουν ακούσει, ακόμα δεν καταλαβαίνουν ούτε ένα κομμάτι της αλήθειας. Κατά τη γνώμη τους, η πίστη στον Θεό, πολύ απλά, δεν έχει σημασία, και ούτε το να κάνουν το καθήκον τους έχει σημασία —τα κάνουν αναγκαστικά αυτά τα πράγματα χωρίς να έχουν επιλογή, προκειμένου να λάβουν ευλογίες. Μόλις προκύψει ένα προσωπικό ή οικογενειακό ζήτημα, είναι ικανοί να φύγουν έτσι απλά. Όταν βρεθούν σε κάποια φυσική καταστροφή, είναι ικανοί να πάψουν να πιστεύουν έτσι απλά. Το οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει την πίστη τους στον Θεό· το οποιοδήποτε ζήτημα μπορεί να τους οδηγήσει στο να γίνουν αρνητικοί και να παρατήσουν το καθήκον τους. Τι άνθρωποι είναι αυτοί; Ένα τέτοιο ερώτημα θέλει πραγματικά βαθύ στοχασμό!

Τι είδους άνθρωποι είναι εκείνοι που είναι ικανοί να φύγουν από την εκκλησία ανά πάσα στιγμή; Το ένα είδος είναι οι άμυαλοι, ανεγκέφαλοι, μπερδεμένοι άνθρωποι που δεν έχουν ιδέα για ποιον λόγο πιστεύουν στον Θεό, όσα χρόνια κι αν πιστεύουν. Δεν έχουν ιδέα τι ακριβώς σημαίνει να πιστεύει κανείς στον Θεό. Ένα ακόμα είδος είναι οι δύσπιστοι που δεν πιστεύουν καν στην ύπαρξη του Θεού και δεν καταλαβαίνουν τι νόημα ή τι αξία έχει να πιστεύει κανείς στον Θεό. Γι’ αυτούς, το να ακούνε κηρύγματα και να διαβάζουν τα λόγια του Θεού είναι κάτι σαν σπουδές θεολογίας ή σαν εκμάθηση κάποιων επαγγελματικών γνώσεων —μόλις το καταλάβουν και μπορούν να μιλήσουν γι’ αυτό, θεωρούν ότι έχει τελειώσει. Ποτέ δεν το κάνουν πράξη. Θεωρούν τα λόγια του Θεού απλώς ως κάποιου είδους θεωρία, ως ένα σύνθημα, και δεν μπορούν ποτέ να τα μετατρέψουν σε ζωή τους. Οπότε, αυτούς τους ανθρώπους δεν τους ενδιαφέρει τίποτα που να σχετίζεται με την πίστη στον Θεό. Δεν τους προσελκύουν καθόλου πράγματα όπως η εκτέλεση του καθήκοντος, η επιδίωξη της αλήθειας, η άσκηση των λόγων του Θεού, οι συναθροίσεις με τους αδελφούς και τις αδελφές, το να ζουν μαζί την εκκλησιαστική ζωή και ούτω καθεξής· τίποτα από αυτά δεν τους προσφέρει την ευτυχία και τον ενθουσιασμό που τους προσφέρει το φαγητό, το ποτό και η διασκέδαση. Οι ειλικρινείς πιστοί στον Θεό, απ’ την άλλη, θεωρούν πως η συνύπαρξη με τους αδελφούς και τις αδελφές για τη συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια ή η εκκλησιαστική ζωή μπορεί πάντοτε να τους αποφέρει οφέλη και κέρδη. Αν και κάποιες φορές κινδυνεύουν και διώκονται ή διατρέχουν κινδύνους για να κηρύξουν το ευαγγέλιο και υπομένουν κάποιες κακουχίες όταν εκτελούν το καθήκον τους, ό,τι κι αν συμβεί, αποκομίζουν κάποια κατανόηση της αλήθειας και πετυχαίνουν το αποτέλεσμα του να γνωρίσουν τον Θεό μέσα από τις κακουχίες που υπομένουν και το τίμημα που πληρώνουν, κι αυτές οι κακουχίες και το τίμημα οδηγούν σε μεταβολή τη ζωή-διάθεσή τους. Τα ζυγίζουν και τα αξιολογούν όλα αυτά, κι έπειτα θεωρούν πως είναι καλό να πιστεύει κανείς στον Θεό και πως είναι απίστευτα πολύτιμο να μπορεί κανείς να καταλάβει την αλήθεια. Η καρδιά τους αποκτά έναν ξεχωριστό δεσμό με την εκκλησία και δεν σκέφτονται ποτέ να αφήσουν την εκκλησιαστική ζωή. Εκείνοι που πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό, αν δουν κάποιους ανθρώπους να στέλνονται σε ομάδες Β, να απομονώνονται ή να αποπέμπονται από την εκκλησία επειδή αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας, αισθάνονται λίγη αγωνία μέσα τους. Σκέφτονται: «Πρέπει να κάνω το καθήκον μου με επιμέλεια. Δεν γίνεται με τίποτα να με αποπέμψουν. Η αποπομπή είναι το ίδιο με την τιμωρία, πράγμα που σημαίνει ότι έκβασή μου θα είναι να πάω στην κόλαση! Και τότε για ποιον λόγο να ζω;» Οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται να φύγουν από την εκκλησία· θεωρούν ότι, μόλις φύγουν από την εκκλησία και εγκαταλείψουν τον Θεό, δεν θα μπορέσουν να συνεχίσουν να ζουν και θα έχει έρθει το τέλος τους. Ωστόσο, αυτοί που είναι ικανοί να φύγουν από την εκκλησία ανά πάσα στιγμή θεωρούν απόλυτα φυσιολογικό το να φύγουν από την εκκλησία, ακριβώς το ίδιο με το να παραιτηθούν από μια δουλειά για να βρουν άλλη. Δεν στενοχωριούνται και δεν πονάνε ποτέ μέσα τους. Τι νομίζετε; Έχουν συνείδηση ή λογική όσοι είναι ικανοί να φύγουν από την εκκλησία ανά πάσα στιγμή; Είναι πραγματικά απίστευτοι αυτοί οι άνθρωποι! Κάποιοι άνθρωποι δεν εκτελούν τα καθήκοντά τους σύμφωνα με τα πρότυπα και διαπράττουν συνεχώς παραπτώματα από απερισκεψία, με αποτέλεσμα να προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας. Η εκκλησία τότε τους παύει από το καθήκον τους και τους στέλνει σε μια συνηθισμένη εκκλησία. Και το αποτέλεσμα ποιο είναι; Την επόμενη κιόλας μέρα, είναι τελείως άλλοι άνθρωποι, ξεκινάνε μια καινούργια ζωή. Κάποιοι αρχίζουν να κάνουν ερωτικές σχέσεις και παντρεύονται, άλλοι αρχίζουν να ψάχνουν για δουλειά, άλλοι σπουδάζουν, άλλοι πάλι ξανασμίγουν με παλιούς φίλους, χτίζουν επαφές και ψάχνουν ευκαιρίες για να πλουτίσουν. Αυτοί οι άνθρωποι ενσωματώνονται γρήγορα στον απέραντο κόσμο, χάνονται μέσα στον ωκεανό της ανθρωπότητας· γίνεται τόσο γρήγορα όλο αυτό. Κάποιοι αδελφοί και αδελφές, όταν στέλνονται σε μια συνηθισμένη εκκλησία επειδή είχαν κακά αποτελέσματα όταν έκαναν τα καθήκοντά τους, περνάνε μια περίοδο πόνου, αλλά μπορούν να κάνουν αυτοκριτική και να αναγνωρίσουν τα προβλήματά τους, επιδεικνύοντας κάποια στάση μεταστροφής. Απ’ την άλλη, εκείνοι που είναι ικανοί να φύγουν από την εκκλησία ανά πάσα στιγμή, μόλις αντιμετωπίσουν κάποιες δυσκολίες, δεν θέλουν πια να κάνουν το καθήκον τους και φεύγουν από την εκκλησία την επόμενη μέρα, κι επιστρέφουν σε μια άπιστη ζωή. Δεν πονάνε καθόλου και μάλιστα σκέφτονται: «Ποιο είναι το καλό στην πίστη στον θεό; Συνεχώς σε χλευάζουν και σε συκοφαντούν οι άλλοι, ενώ είναι πιθανό να συλληφθείς και να μπεις στη φυλακή. Αν με σκοτώσει στο ξύλο ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, τότε δεν θα έχει πάει στράφι η ζωή μου; Άντεξα τόσες κακουχίες τόσα χρόνια που πίστευα στον θεό, και τι κέρδισα; Αν δεν είχα πιστέψει στον θεό, τώρα θα ήμουν αξιωματούχος, θα έβγαζα λεφτά και θα ζούσα μια ζωή γεμάτη κύρος! Μάλιστα, έχω μετανιώσει κιόλας που πίστευα στον θεό μέχρι τώρα. Αν ήξερα ότι θα ήταν έτσι, θα είχα φύγει προ πολλού! Σε τι ωφελεί η κατανόηση της αλήθειας; Μήπως γίνεται να σε χορτάσει ή να σου πληρώσει τους λογαριασμούς αυτή η κατανόηση;» Βλέπετε; Όχι μόνο δεν έχουν τύψεις, αλλά νιώθουν και τυχεροί που μπόρεσαν να φύγουν από την εκκλησία. Δεν αποκαλύπτεται έτσι το αληθινό τους πρόσωπο, ότι δηλαδή είναι δύσπιστοι; (Ναι.)

Κάποιοι άνθρωποι έχουν το συνήθειο να κάνουν τα καθήκοντά τους επιπόλαια και διαπράττοντας παραπτώματα από απερισκεψία. Αφότου εκκαθαριστούν από την εκκλησία, κάθε φορά που βλέπουν τους αδελφούς και τις αδελφές, τους κοιτάζουν σαν εχθρούς. Ακόμα κι όταν οι αδελφοί και οι αδελφές προσπαθούν από ευγένεια να μιλήσουν μαζί τους, εκείνοι τους αγνοούν και τους αντιμετωπίζουν με μίσος, λέγοντας: «Εσείς με αποπέμψατε από την εκκλησία. Για δείτε με τώρα! Βρίσκομαι σε καλύτερη θέση από σας! Τώρα είμαι ντυμένος με χρυσά και ασημένια στολίδια, είμαι κάποιος! Κυκλοφορώ τόσο άνετα στον κόσμο, ενώ εσείς που πιστεύετε στον θεό κοιτάξτε πόσο ταλαιπωρημένοι και εξαντλημένοι είστε! Όλοι σας επιδιώκετε διαρκώς να κερδίσετε την αλήθεια, αλλά δεν νομίζω να είστε εξυπνότεροι από μένα! Και τι το καλό έχει το να κερδίσεις την αλήθεια; Τρώγεται μήπως ή ξοδεύεται όπως τα χρήματα; Ακόμα και χωρίς να επιδιώκω την αλήθεια, μια χαρά ζω και πάλι, έτσι δεν είναι; Τυχερός ήμουν που με αποπέμψατε. Σας χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ!» Φαίνεται ξεκάθαρα στα λόγια τους ότι είναι δύσπιστοι, και κάνοντας το καθήκον τους αποκαλύφθηκαν. Μπορεί ένας άπιστος που μόνο στα λόγια πιστεύει στον Θεό να κάνει πρόθυμα το καθήκον του; Το να κάνει κανείς το καθήκον του σημαίνει να εκπληρώνει ευθύνες και υποχρεώσεις χωρίς να παίρνει μισθό ή να βγάζει λεφτά. Αυτοί το θεωρούν χασούρα αυτό, κι έτσι δεν είναι πρόθυμοι να κάνουν το καθήκον τους. Μ’ αυτόν τον τρόπο αποκαλύπτεται το αληθινό τους πρόσωπο, ότι είναι δύσπιστοι· έτσι αποκαλύπτει και αποκλείει τους δύσπιστους το έργο του Θεού. Κάποιοι τηρούν πάντοτε επιπόλαιη στάση όταν κάνουν το καθήκον τους, κι απλώς περιφέρονται μέρα με τη μέρα. Με το που τους δοθεί η ευκαιρία να βγάλουν λεφτά ή να πάρουν μια προαγωγή στην εγκόσμια κοινωνία, φεύγουν από την εκκλησία ανά πάσα στιγμή —αυτήν την πρόθεση είχαν πάντα στο μυαλό τους. Αν μετατεθούν σε μια συνηθισμένη εκκλησία επειδή έχουν το συνήθειο να κάνουν τα καθήκοντά τους επιπόλαια και διαπράττοντας παραπτώματα από απερισκεψία, όχι μόνο δεν θα κάνουν αυτοκριτική, αλλά θα σκεφτούν κιόλας: «Εσείς χάσατε κι εγώ κέρδισα όταν με εκκαθαρίσατε από την εκκλησία πλήρους απασχόλησης». Νιώθουν μάλιστα πολύ ευχαριστημένοι με τον εαυτό τους. Δεν είναι άπιστοι αυτοί οι άνθρωποι; Για πείτε Μου, όσον αφορά εκείνους τους δύσπιστους που εκκαθαρίζονται επειδή διατάρασσαν και αναστάτωναν σοβαρά το έργο της εκκλησίας εξαιτίας των απερίσκεπτων παραπτωμάτων τους, είναι άραγε σύμφωνη με τις αρχές η εκκαθάρισή τους από τον οίκο του Θεού κατ’ αυτόν τον τρόπο; (Ναι.) Είναι απολύτως σύμφωνη με τις αρχές· δεν αδικούνται καθόλου. Έχουν μια τέτοια στάση απέναντι στον Θεό και απέναντι στην εκτέλεση του καθήκοντός τους, ώστε είναι ικανοί να φύγουν και να τα προδώσουν και τα δυο ανά πάσα στιγμή. Αυτό από μόνο του αρκεί για να αποδείξει ότι κατά βάθος δεν τους ενδιαφέρουν καθόλου τα θετικά πράγματα. Πιστεύουν τόσα χρόνια στον Θεό και έχουν ακούσει τόσα κηρύγματα, όμως την καρδιά τους δεν τη συγκρατούν ούτε οι αλήθειες της πίστης στον Θεό ούτε οι βιωματικές μαρτυρίες του εκλεκτού λαού του Θεού. Τίποτα από όλα αυτά τα πράγματα δεν τους ενδιαφέρει, δεν τους αγγίζει και δεν τους κάνει να δημιουργήσουν δεσμούς. Αυτή είναι η ουσία της ανθρώπινης φύσης τους, δηλαδή το ότι δεν νοιάζονται καθόλου για τα θετικά πράγματα. Και τότε, για τι νοιάζονται; Νοιάζονται για το φαγητό, το ποτό και τη διασκέδαση, για τις απολαύσεις της σάρκας, για τις κακές τάσεις και για τις φιλοσοφίες του Σατανά. Τους ενδιαφέρουν πάρα πολύ όλα τα αρνητικά πράγματα στην κοινωνία· το μόνο που δεν τους ενδιαφέρει είναι η αλήθεια και τα λόγια του Θεού. Γι’ αυτό είναι ικανοί να φύγουν από τον οίκο του Θεού ανά πάσα στιγμή. Δεν τους ενδιαφέρει καθόλου να διαβάζουν συχνά τα λόγια του Θεού ούτε να συναναστρέφονται συχνά σχετικά με την αλήθεια στις συναθροίσεις του οίκου του Θεού. Ιδιαίτερα η ιδέα του να κάνουν το καθήκον τους τους προκαλεί απέχθεια, ενώ πιστεύουν μάλιστα θεωρούν ανόητους όλους εκείνους που κάνουν το καθήκον τους. Τι νοοτροπία και τι ανθρώπινη φύση είναι αυτή; Δεν ενδιαφέρονται καθόλου για την αλήθεια ούτε για τη σωτηρία των ανθρώπων από τον Θεό και δεν νιώθουν το παραμικρό δέσιμο με την εκκλησιαστική ζωή. Παρόλο που δεν έχουν κρίνει ούτε καταδικάσει φανερά τα λόγια του Θεού, ακούνε κηρύγματα για πολλά χρόνια δίχως να κατανοούν ούτε ένα μικρό μέρος της αλήθειας. Αυτό υποδηλώνει ξεκάθαρα ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Δεν υπάρχει κανείς που να αντιπαθεί ταυτόχρονα και τα θετικά και τα αρνητικά πράγματα. Αν δεν σου αρέσουν τα θετικά πράγματα, τότε θα σε ενδιαφέρουν πολύ περισσότερο τα αρνητικά. Αν σε ενδιαφέρουν πολύ τα αρνητικά πράγματα, τότε σίγουρα δεν θα σε ενδιαφέρουν τα θετικά. Αυτό το είδος ανθρώπου δεν παρουσιάζει απολύτως κανένα ενδιαφέρον για τα θετικά πράγματα, κι έτσι δεν υπάρχει στον οίκο του Θεού τίποτα με το οποίο να μπορεί να αναπτύξει δέσιμο, τίποτα που να του αρέσει ή να το αποζητά. Οι κακές τάσεις του κόσμου, το χρήμα, η φήμη και το κέρδος, τα αξιώματα, τα πλούτη κι οι διάφορες δημοφιλείς αιρέσεις και πλάνες είναι εκείνα που τους ενδιαφέρουν περισσότερο. Η καρδιά τους είναι προσκολλημένη στον κόσμο και όχι στον οίκο του Θεού, γι’ αυτό και είναι ικανοί να φύγουν ανά πάσα στιγμή. Το να φύγουν από τον οίκο του Θεού και να αφήσουν την εκκλησιαστική ζωή δεν τους προκαλεί καθόλου τύψεις, αγωνία ή πόνο, αλλά αντίθετα τους φέρνει πλήρη ανακούφιση. Σκέφτονται μέσα τους: «Επιτέλους, δεν είμαι πλέον αναγκασμένος να ακούω κάθε μέρα κηρύγματα ή συναναστροφές σχετικά με την αλήθεια, δεν χρειάζεται πια να με περιορίζουν αυτά τα πράγματα. Τώρα μπορώ να επιδιώξω με θάρρος τη φήμη και το κέρδος, να επιδιώξω τα χρήματα, να κυνηγήσω όμορφες γυναίκες και να επιδιώξω τις προοπτικές μου σε προσωπικό επίπεδο. Επιτέλους, μπορώ με θάρρος να λέω ψέματα και να εξαπατώ τους άλλους, να προβαίνω σε συνωμοσίες και δολοπλοκίες, και να εφαρμόζω κάθε είδους κακές τακτικές χωρίς να με απασχολεί. Μπορώ να εφαρμόζω όλα τα μέσα για την αλληλεπίδρασή μου με τους ανθρώπους!» Τους προκαλεί πόνο το να ακούνε κηρύγματα και να συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια στον οίκο του Θεού, και η φυγή από τον οίκο του Θεού είναι σαν ανακούφιση. Αυτό σημαίνει ότι τα συγκεκριµένα θετικά πράγματα δεν είναι αυτά που χρειάζεται η καρδιά τους. Εκείνο που χρειάζονται είναι όλα όσα έχει ο κόσμος και η κοινωνία. Απ’ αυτό, καταλαβαίνουμε ξεκάθαρα ότι ο λόγος που έφυγαν από την εκκλησία συνδέεται άμεσα με τις επιδιώξεις και τις προτιμήσεις τους.

Ποια είναι η φύση-ουσία εκείνων των ανθρώπων που είναι ικανοί να φύγουν από τον οίκο του Θεού ανά πάσα στιγμή; Βλέπετε τώρα ποια είναι; (Ναι. Ανήκουν στο είδος των δύσπιστων. Οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους είναι θηρία που έχουν μετενσαρκωθεί, είναι όλοι τους μπερδεμένοι και δεν έχουν ούτε μυαλό ούτε σκέψη.) Ακριβώς. Δεν καταλαβαίνουν τα ζητήματα της πίστης. Δεν καταλαβαίνουν τι αφορά στ’ αλήθεια η ανθρώπινη ζωή, σε ποιο μονοπάτι πρέπει να βαδίζουν οι άνθρωποι, ποια πράγματα έχουν μεγαλύτερη σημασία να κάνουν, ποιες αρχές άσκησης πρέπει να τηρούνται όσον αφορά τη διαγωγή και ούτω καθεξής· ούτε και θέλουν να αναζητήσουν την αλήθεια για να τα καταλάβουν. Τι είναι αυτό που τους αρέσει να επιδιώκουν; Όλη μέρα στο μυαλό έχουν το τι μπορούν να κάνουν για να αποκτήσουν προνόμια και να απολαύσουν μια ζωή ανώτερη από τους άλλους. Κάποιοι άνθρωποι αρχίζουν να πιστεύουν στον Θεό όσο δουλεύουν στην κοσμική κοινωνία ως υπάλληλοι. Μόλις όμως γίνουν προϊστάμενοι ή διευθυντές, ή όταν γίνουν αφεντικά, παύουν να πιστεύουν. Όταν οι αδελφοί και οι αδελφές προσπαθούν να τους βρουν, εκείνοι λένε: «Τώρα είμαι άνθρωπος με θέση και φήμη, με κοινωνική καταξίωση. Είναι μεγάλη ταπείνωση να πιστεύω στον θεό μαζί σας. Πρέπει όλοι σας να μείνετε μακριά μου και να μην ξανάρθετε να με ψάξετε! Αν θέλετε, ας με διαγράψετε ή ας με διώξετε. Ούτως ή άλλως, το κεφάλαιο της πίστης μου στον θεό έχει τελειώσει και δεν έχω καμία σχέση πλέον μαζί σας!» Βλέπετε τι λένε; Τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί; Θα πηγαίνατε και πάλι να τους βρείτε; (Όχι.) Μίλησαν τόσο ωμά, και παρ’ όλα αυτά, κάποιοι επικεφαλής των εκκλησιών συνεχίζουν να το θεωρούν δυσάρεστο όταν τους βλέπουν να φεύγουν και τους προσπαθούν πολλές φορές να τους βρουν για να τους πείσουν: «Έχεις τόσο καλό επίπεδο, και μάλιστα ήσουν κάποτε επικεφαλής και εργάτης. Σε απάλλαξαν μονάχα επειδή δεν επιδίωκες την αλήθεια. Αν επιδιώξεις την αλήθεια επιμελώς, τότε είναι σίγουρο πως θα σωθείς, και στο μέλλον θα γίνεις οπωσδήποτε ένας πυλώνας, ένας στυλοβάτης στον οίκο του Θεού!» Όσο περισσότερο λένε αυτά τα πράγματα οι επικεφαλής, τόσο περισσότερη αηδία νιώθει ο άλλος. Κάποιοι επικεφαλής της εκκλησίας είναι μπερδεμένοι και δεν έχουν διάκριση· αυτός ο άνθρωπος πήρε προαγωγή στον κόσμο, αλλά αυτοί οι επικεφαλής συνεχίζουν να τον φθονούν και να θέλουν να αναπτύξουν σχέσεις μαζί του. Μήπως κάτι τέτοιο δεν δείχνει πως δεν σέβονται τον εαυτό τους; Οι άνθρωποι που καταλαβαίνουν την αλήθεια αντιλαμβάνονται ξεκάθαρα αυτό το ζήτημα: Δεν είναι καλό σημάδι να παίρνει κανείς προαγωγή στην κοινωνία· δεν είναι το ορθό μονοπάτι για να βαδίσει κανείς! Κάποιοι άνθρωποι σταματάνε να πιστεύουν στον Θεό μόλις αποκτήσουν λίγη θέση στην κοινωνία· αυτό λειτουργεί απλώς ως αποκάλυψη γι’ αυτούς και ως απόδειξη ότι δεν πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό ούτε αγαπούν την αλήθεια. Αν ήταν ειλικρινείς πιστοί, τότε, ακόμα κι αν έπαιρναν προαγωγή στην κοινωνία και είχαν ένα ελπιδοφόρο μέλλον, και πάλι δεν θα εγκατέλειπαν τον Θεό. Υπάρχει λόγος, τώρα που πρόδωσαν τον Θεό, να τους ψάχνει η εκκλησία και να ασχολείται μαζί τους; Δεν υπάρχει κανένας λόγος, αφού έχει ήδη αποκαλυφθεί πως είναι δύσπιστοι. Αυτοί χάνουν που δεν πιστεύουν στον Θεό —απλούστατα, δεν έχουν την ευλογία. Δεν είναι τίποτε άλλο παρά άθλια πλάσματα. Δεν είναι ανοησία να επιμένεις ακόμα να τους βάλεις να πιστέψουν στον Θεό; Όσο περισσότερο προσπαθείς να τους πείσεις μ’ αυτόν τον τρόπο, τόσο περισσότερο σε περιφρονούν. Θεωρούν πως όλοι εκείνοι που πιστεύουν στον Θεό έχουν χαμηλή κοινωνική καταξίωση και ότι δεν έχουν επίπεδο. Γι’ αυτό είναι εξαιρετικά αλαζόνες και αυτάρεσκοι, και περιφρονούν τους πάντες. Αν κάποιος δείχνει ενδιαφέρον γι’ αυτούς ή τους νοιάζεται, το θεωρούν ως προσπάθεια να κερδίσει την εύνοιά τους. Τι νοοτροπία είναι αυτή; Πρόκειται για ανικανότητα να δουν με το σωστό μάτι τους αδελφούς και τις αδελφές. Είναι άνθρωποι που πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό; Όταν βλέπετε τέτοιους ανθρώπους, να τους απορρίπτετε. Θα πουν: «Είμαι ανώτερος προϊστάμενος πλέον. Μη με ξαναψάξετε. Αν συνεχίσετε να με ψάχνετε, θα στραφώ εναντίον σας! Στην εταιρεία, ειδικά, μην έρχεστε και με ντροπιάζετε. Εγώ δεν έχω καμία σχέση με ανθρώπους που πιστεύουν στον θεό!» Μόλις πουν αυτά τα λόγια, πρέπει να φύγετε αμέσως, να τους σβήσετε και να μην έχετε ποτέ ξανά επαφές τέτοιους ανθρώπους. Φοβούνται μήπως εκμεταλλευτούμε την επιτυχία τους· χρειάζεται, λοιπόν, να έχουμε κάποια αυτογνωσία. Αυτοί μεγαλουργούν και ανελίσσονται σε υψηλότερα κλιμάκια, δεν είναι για τα δικά μας κυβικά. Εμείς είμαστε απλοί άνθρωποι, άνθρωποι που βρίσκονται στον πάτο της κοινωνίας. Δεν πρέπει να προσπαθούμε να συνάψουμε σχέσεις μαζί τους. Μην υποβιβάζεις έτσι τον εαυτό σου! Υπάρχουν επίσης κάποιοι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας που τα παιδιά τους αγοράζουν ένα πολυτελές σπίτι στην πόλη. Μόλις μετακομίσουν, εξαφανίζονται από τους αδελφούς και τις αδελφές, λέγοντας: «Μην ξανάρθετε να με ψάξετε. Όλοι σας είστε επαρχιώτες. Αν έρθετε να με ψάξετε, ο κόσμος θα με περάσει κι εμένα για επαρχιώτη, θα νομίζει ότι έχω συγγενείς από χωριό. Τι ντροπή θα ήταν αυτή! Ξέρετε τι άνθρωπος είναι ο γιος μου; Είναι λεφτάς, είναι πλούσιος, είναι γνωστός! Αν κρατούσατε εσείς επαφή μαζί μου, κάτι τέτοιο δεν θα ήταν εξευτελιστικό για τον γιο μου; Οπότε, μην ξανάρθετε να με ψάξετε από δω και στο εξής!» Μόλις σας πουν αυτά τα λόγια, απλώς απαντήστε: «Αφού αυτήν τη στάση έχεις, καταλαβαίνουμε. Σου ευχόμαστε, λοιπόν, ευτυχία και χαρά!» Εκείνη τη στιγμή, αν πείτε έστω και μία ακόμα κουβέντα, θα φανείτε ανόητοι και κατώτεροι. Το σωστό είναι να φύγετε αμέσως. Να μην προσπαθείτε ποτέ να πείσετε με το ζόρι τους δύσπιστους. Κάτι τέτοιο είναι, πολύ απλά, ανοησία. Το καταλαβαίνετε; (Ναι.) Πόσο ανόητοι μπορούν να είναι κάποιοι άνθρωποι; Λένε: «Ο γιος αυτού του ανθρώπου είναι πλούσιος, είναι ένας λεφτάς με θέση στην κοινωνία. Έχει διασυνδέσεις μέχρι και με κυβερνητικούς αξιωματούχους. Αν τον πείσουμε να συνεχίσει να πιστεύει στον Θεό, τότε ακόμα και να φιλοξενήσει αδελφούς και αδελφές θα μπορούσε η οικογένειά του!» Πώς σας ακούγεται αυτή η ιδέα; Αν το σκεφτείτε από την άποψη του να λαμβάνει κάποιος υπόψη το έργο της εκκλησίας, να λαμβάνει υπόψη τους αδελφούς και τις αδελφές, και να λαμβάνει υπόψη την ασφάλεια, τότε είναι απόλυτα σωστή. Πρέπει, όμως, να δεις αν πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό. Αν δεν είναι πρόθυμοι να πιστέψουν στον Θεό και δεν τους αρέσει να βρίσκονται σε επαφή με τους αδελφούς και τις αδελφές, κι εσύ παρ’ όλα αυτά θες να τους πείσεις να πιστέψουν στον Θεό, τότε αυτό δεν είναι ανοησία; Μην κάνεις πράγματα που δείχνουν ότι δεν σέβεσαι τον εαυτό σου. Πιστεύοντας στον Θεό, έχουμε την προστασία του Θεού και την καθοδήγηση του Θεού. Σε όποιο περιβάλλον κι αν ζούμε, όλα βρίσκονται υπό την κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του Θεού. Όσα βάσανα κι αν υπομένουμε, πρέπει να ζούμε με αξιοπρέπεια. Κάποιοι άνθρωποι φτάνουν μέχρι το σημείο να ζηλέψουν εκείνο το άτομο που έφυγε από τον οίκο του Θεού, υποστηρίζοντας ότι είναι ικανό. Είναι σωστή αυτή η άποψη; Τι άποψη πρέπει να έχουμε γι’ αυτό το ζήτημα; Μόλις μετακόμισε σε μεγαλύτερο σπίτι, έπαψε να πιστεύει στον Θεό. Στην κοινωνία, έχει θέση και καταξίωση, και μέσα του, περιφρονεί τους αδελφούς και τις αδελφές, αντιμετωπίζοντάς τους ως ανθρώπους που βρίσκονται στον πάτο της κοινωνίας και είναι ανάξιοι να έρχονται σε επαφή μαζί τους. Πρέπει, λοιπόν, να έχουμε αυτογνωσία και να μην προσπαθούμε να συνάψουμε σχέσεις με τέτοιους ανθρώπους ούτε να κερδίζουμε την εύνοιά τους, έτσι δεν είναι; (Ναι.)

Όσον αφορά τους ανθρώπους που είναι ικανοί να φύγουν από τον οίκο του Θεού ανά πάσα στιγμή, είτε είναι άπιστοι είτε απλώς αργόσχολοι, είτε πιστεύουν στον Θεό για να κερδίσουν ευλογίες είτε για να αποφύγουν τις καταστροφές, όποια κι αν είναι η κατάσταση, από τη στιγμή που είναι ικανοί να φύγουν από τον οίκο του Θεού ανά πάσα στιγμή, και που, αφότου φύγουν, οι αδελφοί και οι αδελφές που τους ψάχνουν τους προκαλούν απέχθεια, και ακόμα μεγαλύτερη απέχθεια τους προκαλεί η βοήθεια και η υποστήριξη των αδελφών, και φέρονται εχθρικά απέναντι σε οποιονδήποτε συναναστρέφεται μαζί τους σχετικά με την αλήθεια, δεν υπάρχει λόγος να δίνεται καμία προσοχή σε τέτοιους ανθρώπους. Αν ανακαλυφθούν τέτοιου είδους δύσπιστοι, πρέπει να εκτεθούν και να αποπεμφθούν άμεσα. Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να μην αγαπάνε την αλήθεια, αλλά τους αρέσει να είναι καλοί άνθρωποι και χαίρονται να ζουν μαζί με τους αδελφούς και τις αδελφές· κάνουν το κέφι τους, κι επίσης αποφεύγουν την κακομεταχείριση. Κατά βάθος, ξέρουν ότι πιστεύουν στον αληθινό Θεό και είναι πρόθυμοι να δουλέψουν φιλότιμα. Αν πράγματι έχουν μια τέτοια στάση, εσείς νομίζετε ότι θα πρέπει να τους επιτρέπεται να συνεχίσουν να κάνουν το καθήκον τους; (Ναι.) Εάν είναι πρόθυμοι να κάνουν απλή δουλειά και δεν προκαλούν αναστάτωση ή διατάραξη, τότε μπορούν να συνεχίσουν να δουλεύουν. Αν, όμως, μια μέρα χάσουν την προθυμία τους να είναι στη δούλεψη του οίκου του Θεού και θελήσουν να φύγουν, λέγοντας: «Βγαίνω έξω για να προσπαθήσω να πετύχω στον κόσμο. Δεν θα συνεχίσω να πιστεύω στον θεό μαζί σας πια. Δεν είναι ευχάριστα εδώ, και καμιά φορά, όταν κάνω επιπόλαια το καθήκον μου, κλαδεύομαι. Είναι πολύ σκληρό να βρίσκομαι εδώ· θέλω να φύγω», τότε ένας τέτοιος άνθρωπος πρέπει να πειστεί να μείνει; (Όχι.) Μπορούμε απλώς να τους ρωτάμε όλους αυτούς: «Το έχεις σκεφτεί καλά;» Αν απαντήσουν: «Το σκέφτομαι πολύ καιρό», μπορείς να πεις: «Τότε, σου ευχόμαστε ό,τι καλύτερο. Να προσέχεις, στο καλό!» Είναι σωστή αυτή η προσέγγιση; (Ναι.) Τι σόι άνθρωποι νομίζετε ότι είναι αυτοί; Είναι από εκείνους που νομίζουν πως είναι ανώτεροι απ’ τους συνηθισμένους, και που απεχθάνονται τον κόσμο και τις πρακτικές του, και που πολλές φορές απαγγέλλουν στίχους από διάσημους, όπως: «Κουνάω το μανίκι μου, χωρίς να κουνάω ούτε ένα σύννεφο». Νομίζουν ότι παραμένουν αγνοί και ότι δεν ταιριάζουν με αυτόν τον κόσμο, και θέλουν να βρουν λίγη παρηγοριά μέσα απ’ την πίστη στον Θεό. Βλέπουν πάντοτε τον εαυτό τους ως κάτι το εξαιρετικό, αλλά στην πραγματικότητα είναι τελείως πεζοί, ζούνε μόνο για να τρώνε, να πίνουν και να διασκεδάζουν. Δεν έχουν αληθινές σκέψεις και αληθινές επιδιώξεις. Θεωρούν ότι είναι υψηλού επιπέδου, λες και δεν μπορεί κανένας να καταλάβει τις σκέψεις τους ούτε να φτάσει τον τρόπο σκέψης τους. Θεωρούν ότι ο δικός τους διανοητικός ορίζοντας είναι υψηλότερος από του μέσου ανθρώπου και λένε πράγματα όπως: «Όλοι εσείς είστε συνηθισμένοι άνθρωποι, κοιτάξτε όμως εμένα. Εγώ είμαι διαφορετικός. Αν με ρωτήσεις από που είμαι, θα σου πω πως η πατρίδα μου είναι πολύ μακριά». Σου είπαν από πού είναι; Ξέρεις πού είναι αυτό το δήθεν «μακρινό» μέρος; Τέτοιου είδους άνθρωποι είναι εκείνοι ακριβώς που είναι ικανοί να φύγουν από την εκκλησία ανά πάσα στιγμή. Δεν αισθάνονται πουθενά ικανοποιημένοι και κάνουν πάντοτε μη ρεαλιστικές, αόριστες και απατηλές σκέψεις. Δεν επικεντρώνονται στην πραγματικότητα και δεν καταλαβαίνουν τι είναι η ανθρώπινη ζωή ούτε τι μονοπάτι πρέπει να διαλέξουν οι άνθρωποι. Δεν τα καταλαβαίνουν αυτά τα πράγματα. Είναι απλώς παράξενοι. Αν ένας τέτοιος άνθρωπος έχει αποφασίσει να φύγει από την εκκλησία και λέει ότι το σκέφτεται πολύ καιρό, τότε δεν υπάρχει λόγος να πειστεί να μείνει. Μην πείτε ούτε μια κουβέντα παραπάνω. Απλώς σβήστε τους, και τέλος. Έτσι πρέπει να αντιμετωπίζονται τέτοιοι άνθρωποι· αυτό συμφωνεί με τις αρχές για το πώς πρέπει να αντιμετωπίζονται οι άνθρωποι. Εδώ ολοκληρώνεται η συναναστροφή σχετικά με εκείνους που είναι ικανοί να φύγουν από την εκκλησία ανά πάσα στιγμή.

Ι. Αμφιταλαντεύονται

Η δέκατη εκδήλωση είναι ότι «αμφιταλαντεύονται». Ποιες είναι οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις που παρουσιάζουν οι άνθρωποι που αμφιταλαντεύονται; Καταρχάς, οι παρακάτω είναι οι μεγαλύτερες αμφιβολίες που έχουν αυτοί οι άνθρωποι σχετικά με την πίστη στον Θεό: «Υπάρχει όντως ο θεός; Υπάρχει πνευματικό βασίλειο; Υπάρχει κόλαση; Τα λόγια που είπε ο θεός είναι η αλήθεια; Λένε πως αυτός ο άνθρωπος είναι ο ενσαρκωμένος θεός, εγώ όμως δεν έχω δει καμία πτυχή από την οποία να δείχνει πως είναι ο ενσαρκωμένος θεός! Και πού ακριβώς είναι το πνεύμα του θεού; Υπάρχει ή δεν υπάρχει στ’ αλήθεια ο θεός;» Δεν μπορούν ποτέ να καταλάβουν ξεκάθαρα αυτά τα ερωτήματα. Βλέπουν πως υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό και σκέφτονται: «Λογικά, πρέπει να υπάρχει ο θεός. Είναι πιθανό να υπάρχει όντως. Μακάρι να υπάρχει. Έτσι κι αλλιώς, δεν μου προκάλεσε καμία απώλεια η πίστη στον θεό· κανένας δεν με έχει κακομεταχειριστεί. Άκουσα πως αν κάνω καθήκον, αυτό μπορεί να φέρει ευλογίες κι έναν καλό προορισμό, κι επίσης δεν θα πεθάνω στο μέλλον. Γι’ αυτό, ας ακολουθήσω κι ας πιστέψω». Αφού πιστέψουν για κάποιο διάστημα, βλέπουν ότι κάποιοι άνθρωποι συναντούν δοκιμασίες και δυσκολίες, και αρχίζουν να αναλογίζονται: «Ευλογίες δεν φέρνει, υποτίθεται, η πίστη στον θεό; Κάποιοι αρρώστησαν σοβαρά και πέθαναν, άλλοι συνελήφθησαν και διώχθηκαν μέχρι θανάτου από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, ενώ άλλοι αρρώστησαν ή η οικογένειά τους αντιμετώπισε συμφορές όταν έκαναν το καθήκον τους. Πώς και δεν τους προστάτεψε ο θεός; Οπότε, υπάρχει ή δεν υπάρχει τελικά ο θεός; Αν υπάρχει, δεν έπρεπε να είχαν γίνει όλα αυτά!» Κάποιοι άνθρωποι που έχουν καλές προθέσεις κάνουν μαζί τους συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια και λένε: «Ο Θεός κυριαρχεί πάνω σε όλα τα πράγματα, και τη μοίρα όλων των ανθρώπων την ενορχηστρώνει το χέρι του Θεού. Οι άνθρωποι θα πρέπει να αποδέχονται αυτά τα ζητήματα από τον Θεό και να αφήνονται στην ενορχήστρωση του Θεού. Οτιδήποτε κάνει ο Θεός είναι καλό». Κι αυτοί οι άνθρωποι που αμφιταλαντεύονται, απαντούν σ’ αυτό: «Δεν βλέπω τι καλό υπάρχει σ’ αυτό! Είναι καλό να υποφέρεις από συμφορές; Είναι καλό να αρρωσταίνεις σοβαρά ή να πάσχεις από ανίατη αρρώστια; Ακόμα χειρότερο είναι και το να πεθάνεις. Υπάρχει ή δεν υπάρχει θεός; Δεν ξέρω». Είναι πάντα γεμάτοι αμφιβολίες για τον Θεό. Όταν βλέπουν πολλούς ανθρώπους να κάνουν το καθήκον τους, το έργο του οίκου του Θεού να διευρύνεται ολοένα και περισσότερο, και την εκκλησία να ευημερεί μέρα με τη μέρα, τότε πιστεύουν ότι λογικά υπάρχει θεός. Ειδικά όταν ακούνε τους αδελφούς και τις αδελφές να δίνουν μαρτυρία για τα σημεία και τέρατα που έχει κάνει ο Θεός, αλλά και για τη χάρη που τους έχει προσφέρει Εκείνος, αυτοί οι άνθρωποι που αμφιταλαντεύονται νιώθουν ακόμα περισσότερο τα εξής: «Σίγουρα υπάρχει Θεός! Παρόλο που οι άνθρωποι δεν βλέπουν το πνεύμα του θεού, τα λόγια που εξέφρασε ο ενσαρκωμένος θεός τα έχουν ακούσει οι άνθρωποι, κι επίσης έχω ακούσει τόσους ανθρώπους να συναναστρέφονται σχετικά με τα λόγια του θεού και να βιώνουν τα λόγια του θεού. Οπότε, σίγουρα πρέπει να υπάρχει θεός!» Όταν η εκκλησία ευημερεί, κι όλα πάνε καλά και βρίσκεται σε άνθιση, και όσο το έργο της εκκλησίας διευρύνεται όλο και περισσότερο, και κυρίως όταν οι αδελφοί και οι αδελφές βιώνουν κάποιες ιδιαίτερες περιστάσεις και ειδικά ζητήματα, και βλέπουν την προστασία, την κυριαρχία και την ηγεσία του Θεού μέσα από όλα αυτά, τότε θεωρούν πως υπάρχει ο Θεός και πως ο Θεός είναι στ’ αλήθεια καλός. Μετά από κάποιο διάστημα, ωστόσο, ίσως βιώσουν αγανάκτηση και κακοτοπιές, κάποιοι μπορεί να βιώσουν αποτυχίες και αναποδιές, ή μπορεί ο οίκος του Θεού να αποκλείσει μια μερίδα ανθρώπων· αυτά τα πράγματα, κυρίως το τελευταίο, αντιτίθενται σημαντικά στις αντιλήψεις τους και είναι πέρα από τις προσδοκίες τους. Θεωρούν το εξής: «Αν υπήρχε ο θεός, πώς θα μπορούσαν να γίνουν αυτά τα πράγματα; Δεν θα έπρεπε να συμβούν! Ανάμεσα στους άπιστους είναι φυσιολογικό να συμβαίνουν αυτά τα πράγματα, μα πώς είναι δυνατόν να συμβαίνουν και στον οίκο του θεού; Αν υπάρχει ο θεός, θα πρέπει να τακτοποιήσει αυτά τα ζητήματα και να μην αφήνει τέτοια πράγματα να συμβαίνουν, αφού είναι παντοδύναμος, έχει εξουσία και έχει δύναμη! Τελικά υπάρχει ή δεν υπάρχει ο θεός; Οι άνθρωποι δεν βλέπουν το πνεύμα του θεού. Κι όσο για τα λόγια που είπε ο ενσαρκωμένος θεός, όλοι οι άνθρωποι λένε πως είναι η αλήθεια, η οδός, και πως μπορούν να γίνουν η ζωή των ανθρώπων. Εγώ, όμως, γιατί δεν τα νιώθω ως αλήθεια; Τόσο καιρό ακούω κηρύγματα, αλλά η ζωή μου δεν έχει αναμορφωθεί καθόλου! Έχω βασανιστεί τόσο πολύ, και τι κέρδισα;» Αρχίζουν να έχουν αμφιβολίες για τον Θεό, και αρχίζει να φθίνει και να ψυχραίνεται ο ενθουσιασμός που είχαν για να κάνουν το καθήκον τους. Τότε, σκέφτονται να φύγουν από τον οίκο του Θεού για να πάνε να δουλέψουν και να βγάλουν λεφτά ώστε να ζήσουν μια αξιοπρεπή ζωή. Αρχίζουν να εμφανίζονται τέτοιες ενεργές σκέψεις. Σκέφτονται μέσα τους: «Αν ο θεός στον οποίο πιστεύω δεν είναι ο αληθινός θεός, τότε θα καταλήξουν ως τεράστια απώλεια όλα αυτά τα χρόνια που δεν δούλευα και δεν έβγαζα χρήματα όσο πίστευα στον θεό! Όχι, είναι λάθος να σκέφτομαι έτσι. Δεν παύω να οφείλω να πιστεύω όπως πρέπει. Έχω ακούσει ανθρώπους να λένε ότι διαβάζοντας κανείς περισσότερα λόγια του θεού θα μπορέσει να καταλάβει την αλήθεια, να λύσει όλα τα προβλήματα και να πάψει να είναι αδύναμος. Εγώ, όμως, έχω διαβάσει τα λόγια του Θεού και ακόμα δεν έχω καταλάβει την αλήθεια. Γιατί νιώθω ακόμα αρνητικός; Γιατί νιώθω συνέχεια πως δεν έχω ενέργεια για να κάνω το καθήκον μου; Ο Θεός δεν εργάζεται μέσα μου! Έχω τόσες δυσκολίες, όμως ο Θεός δεν μου έχει ανοίξει κάποια διέξοδο. Άρα, τελικά, υπάρχει ή δεν υπάρχει ο Θεός; Αν αυτή είναι η αληθινή οδός, τότε ο θεός θα έπρεπε να ευλογεί όσους κάνουν το καθήκον τους με γαλήνη, κάνοντάς τους τα πάντα ομαλά και φυσιολογικά. Και τότε, γιατί συνεχίζουν να υπάρχουν τόσο μεγάλες δυσκολίες στο κήρυγμα του ευαγγελίου και στην εκτέλεση του καθήκοντος; Για ποιον λόγο, παρόλο που ξέρω ότι ο θρησκευτικός κόσμος έχει μείνει πίσω και ότι η πίστη στον παντοδύναμο θεό αποτελεί είσοδο στην Εποχή της Βασιλείας, δεν έχω δει πώς εργάζεται το άγιο πνεύμα;» Τι άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι άνθρωποι που δεν έχουν καμία πνευματική κατανόηση. Διαβάζουν τα λόγια του Θεού, αλλά δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια. Όσο κι αν γίνεται συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια, δεν μπορούν να συλλάβουν το νόημά της. Βλέπουν πάντα τα πράγματα με βάση τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, και είναι συνεχώς γεμάτοι αμφιβολίες για τον Θεό. Πώς θα μπορούσε ένας τέτοιος άνθρωπος να καταλάβει την αλήθεια; Κάποιοι βλέπουν ότι είναι πολύ δύσκολο να κηρύξουν το ευαγγέλιο, οπότε σκέφτονται: «Αν αυτή ήταν η αληθινή οδός, τότε το άγιο πνεύμα θα εργαζόταν πολύ. Οπουδήποτε κι αν πήγαιναν οι αδελφοί και οι αδελφές για να κηρύξουν το ευαγγέλιο, όλα θα κυλούσαν ομαλά και χωρίς εμπόδια. Ακόμα περισσότερο, θα άρχιζαν να πιστεύουν και οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, οι οποίοι θα έδιναν το πράσινο φως για όλες τις ενέργειες. Κάτι τέτοιο θα ήταν όντως το έργο του αληθινού θεού. Τώρα, όμως, αν κοιτάξουμε τα γεγονότα, αυτό δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Οι πρόεδροι και οι αξιωματούχοι των διάφορων χωρών του κόσμου όχι μόνο δεν πιστεύουν στον θεό, αλλά και δεν υποστηρίζουν την πίστη στον θεό. Σε κάποιες χώρες, μάλιστα, οι κυβερνήσεις διώκουν τους πιστούς και δεν αφήνουν τους ανθρώπους να πιστέψουν στον θεό. Οπότε, ο θεός στον οποίο πιστεύουμε είναι όντως ο αληθινός θεός; Δεν ξέρω· δεν μπορώ να είμαι σίγουρος». Έχουν πάντα στην καρδιά τους ένα τεράστιο ερωτηματικό. Κάθε φορά που ακούνε κάποια είδηση, τους μοιάζει με «σεισμό», ο οποίος δεν έχει ούτε τεράστιο ούτε μηδαμινό αντίκτυπο και τους κάνει να αμφιταλαντεύονται. Κάποιοι λένε: «Μήπως αμφιταλαντεύονται επειδή πιστεύουν για λίγο καιρό στον Θεό;» Δεν είναι έτσι· ορισμένοι πιστεύουν για τρία χρόνια, για πέντε χρόνια ή ακόμα και για πάνω από δέκα χρόνια. Είναι λίγος αυτός ο καιρός; Κατά την Εποχή της Χάριτος, αν κάποιος πίστευε για τρία ή για πέντε χρόνια, αυτό το διάστημα δεν θα θεωρούταν πολύ, αφού δεν θα είχε ακούσει τις ομιλίες και τα λόγια του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες· κατανοούσε μόνο κάποιες βιβλικές γνώσεις και πνευματικές θεωρίες από τη Βίβλο και από τα κηρύγματα των ανθρώπων. Δεν είναι μεγάλο κέρδος αυτό. Όσο για το έργο του σημερινού σταδίου είναι διαφορετικά τα πράγματα για κάποιον που το αποδέχεται· αν κάποιος κάνει το καθήκον του και ακολουθεί τον Θεό για τρία χρόνια, τότε αυτά που βιώνει, που καταλαβαίνει και που κερδίζει είναι περισσότερα από όσα θα μπορούσε να έχει κερδίσει κάποιος που, στην Εποχή της Χάριτος, πίστευε στον Κύριο για είκοσι ή τριάντα χρόνια, ή ακόμα και για μια ολόκληρη ζωή. Ωστόσο, αυτοί οι άνθρωποι που αμφιταλαντεύονται, ακόμα και μετά από τρία, πέντε ή ακόμα και πάνω από δέκα χρόνια πίστης, συνεχίζουν να μην μπορούν να προσδιορίσουν αν αυτό το στάδιο του έργου το κάνει ο Θεός ή όχι, και μάλιστα έχουν αμφιβολίες για την ύπαρξη του Θεού. Τι θα λέγατε, προκαλούν πολλά προβλήματα αυτοί οι άνθρωποι; Έχουν την ικανότητα να καταλάβουν την αλήθεια; (Όχι.) Έχουν τον τρόπο σκέψης της κανονικής ανθρώπινης φύσης; (Όχι.) Δεν μπορούν να καταλάβουν την αλήθεια. Όποια κατάσταση κι αν προκύψει στην εκκλησία, πάντα μπορεί να τους αναγκάσει να αμφιταλαντεύονται —εκείνο το ερωτηματικό που έχουν στην καρδιά τους τους προξενεί συνεχώς «σεισμούς». Αν οι αντίχριστοι προκαλέσουν αναστάτωση στην εκκλησία και κάποιοι άνθρωποι παραπλανηθούν ή αν κάποιος που τον έχουν ως είδωλο κάνει κάτι που δεν το περίμεναν —για παράδειγμα, κλέψει προσφορές ή επιδοθεί σε άσεμνες δραστηριότητες— και αποπεμφθεί, τότε αυτό τους κάνει να αμφιταλαντεύονται μέσα τους, κι αρχίζουν να αμφιβάλλουν για τον Θεό: «Αυτό δεν είναι το ρεύμα του έργου του θεού; Και τότε, πώς γίνεται να συμβαίνουν τέτοια παράνομα πράγματα στην εκκλησία; Πώς μπόρεσε ο θεός να επιτρέψει να κάνουν την εμφάνισή τους οι αντίχριστοι και οι κακοί άνθρωποι; Είναι πράγματι αυτή η αληθινή οδός;» Οτιδήποτε συμβαίνει στην εκκλησία και πάει κόντρα στις αντιλήψεις τους τους κάνει να αποκτούν αμφιβολίες και να αρχίζουν να αμφισβητούν αν αυτή είναι η αληθινή οδός, αν πρόκειται για το έργο του Θεού και αν ο Θεός υπάρχει πραγματικά. Πολύ απλά, δεν αναζητούν την αλήθεια για να δουν το ζήτημα με σωστό τρόπο. Αυτό φτάνει από μόνο του για να αποδείξει ότι από την αρχή μέχρι το τέλος, δεν πίστεψαν ουσιαστικά ποτέ ότι αυτό το στάδιο του έργου το κάνει ο Θεός. Από την αρχή μέχρι το τέλος, δεν γνώρισαν ποτέ ποια είναι η αλήθεια ούτε για ποιον λόγο εκφράζει ο Θεός την αλήθεια. Ο Θεός έχει πει τόσα λόγια και έχει κάνει τόσο έργο —όλα αυτά τα έχει κάνει ο Θεός. Τόσοι άνθρωποι το έχουν επιβεβαιώσει και έχουν σιγουρευτεί γι’ αυτό, αλλά εκείνοι αρνούνται να εξετάσουν τα πράγματα με βάση όλα αυτά τα πράγματα. Κρίνουν πάντοτε με βάση τις ανθρώπινες οπτικές και τον ανθρώπινο τρόπο σκέψης. Έχουν υπερβολική εμπιστοσύνη στον εαυτό τους. Όταν υπάρχουν κάποια παραθυράκια ή κάποιες αποκλίσεις στο έργο της εκκλησίας ή στην εκκλησιαστική ζωή, ή όταν η εκκλησία καταστέλλεται και διώκεται από την κυβέρνηση, αυτοί αρχίζουν και πάλι να αμφισβητούν: «Είναι όντως αυτή η αληθινή οδός;» Όταν κάνουν την εμφάνισή τους στην εκκλησία αντίχριστοι και ψευδοεπικεφαλής, αρχίζουν και τότε να αμφισβητούν. Λένε: «Κοιτάξτε αυτούς τους πάστορες και τους πρεσβύτερους των εκκλησιών της θρησκείας. Αυτοί αγαπάνε πραγματικά τον Κύριο, και στις εκκλησίες τους δεν εμφανίζονται αντίχριστοι. Αυτή είναι η αληθινή οδός. Αν όλα αυτά που έχετε εδώ είναι η αληθινή οδός, τότε γιατί εξακολουθούν να συμβαίνουν αυτά τα πράγματα;» Αυτές τις συγκρίσεις κάνουν. Και τι συγκρίσεις κάνουν κάποιοι άλλοι βλάκες; Λένε: «Κοιτάξτε αυτούς που πιστεύουν στον θεό στην Εκκλησία των Τριών Εαυτών —αυτοί έχουν την έγκριση του κράτους, και μάλιστα το κράτος τούς χορηγεί πιστοποιητικά και τους παραχωρεί γη για να χτίσουν εκκλησίες. Είναι όλα νόμιμα και νομότυπα. Εσείς έχετε δημόσια εκκλησία; Είναι εγγεγραμμένες οι δικές σας εκκλησίες; Το κράτος διορίζει ακόμα και πάστορες στις εκκλησίες των Τριών Εαυτών, κι αυτοί οι πάστορες έχουν άδεια. Έχουν άδεια οι δικοί σας επικεφαλής και οι εργάτες σας; Το κράτος δεν σας επιτρέπει να πιστεύετε στον θεό· σας συλλαμβάνει και σας διώκει. Δεν έχετε καν ένα σταθερό μέρος για τις συναθροίσεις σας· πάντα στα κρυφά συναθροίζεστε. Είναι όντως αυτή η αληθινή οδός; Αν ήταν αυτή η αληθινή οδός, τότε γιατί να συναθροίζεστε και να κάνετε το καθήκον σας πάντοτε τόσο κρυφά;» Δεν μπορούν να διακρίνουν ούτε αυτό το ζήτημα. Η παραμικρή περίσταση μπορεί να τους κάνει να αμφιταλαντεύονται και να αποκτούν αμφιβολίες για τον Θεό. Για πείτε Μου, μπορεί ένας τέτοιος άνθρωπος να παραμείνει σταθερός; (Όχι.) Ναι μεν εξωτερικά δεν έχει φύγει από την εκκλησία, αλλά στην καρδιά του βρίσκεται στο κατώφλι του κινδύνου. Δεν μπορεί ποτέ να είναι σίγουρος για το έργο του Θεού και τις αλήθειες που εκφράζει ο Θεός, και συνεχώς πιστεύει κατά το ήμισυ και αμφισβητεί κατά το ήμισυ· έτσι, είναι αδύνατο να έχει αληθινή πίστη. Δεν βλέπει ότι όλοι οι διωγμοί, η καταπίεση και οι συλλήψεις που έχουν σημειωθεί όλα αυτά τα χρόνια του έργου του Θεού βρίσκονται υπό την κυριαρχία του Θεού και ότι όλα υπάγονται στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού. Γι’ αυτό, έχει αντιλήψεις και είναι ικανός να αμφισβητήσει το κατά πόσον ο Θεός μπορεί να είναι κυρίαρχος επί των πάντων. Πιστεύει συνεχώς ότι όλο το έργο του οίκου του Θεού το κάνουν οι άνθρωποι, αδυνατώντας να διακρίνει έστω και το ελάχιστο σημάδι των πράξεων του Θεού. Δεν είναι δύσπιστος; Αν ένας τέτοιος άνθρωπος έχει πιστέψει πρόσφατα, εδώ και μόνο έξι μήνες ή έναν χρόνο, και δεν έχει καταλάβει ξεκάθαρα τις διάφορες αλήθειες, είναι λογικό να έχει αμφιβολίες και να αμφιταλαντεύεται όταν βλέπει πράγματα που αντιβαίνουν στις αντιλήψεις του. Κάποιοι, όμως, πιστεύουν στον Θεό αρκετά χρόνια, έχουν ακούσει πολλά κηρύγματα και έχουν δεχτεί συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια όταν αντιμετώπιζαν δυσκολίες. Εκείνη τη στιγμή, καταλάβαιναν δογματικά αυτά που άκουγαν. Αργότερα, όμως, όταν αντιμετωπίζουν και πάλι κάποιο ζήτημα, συνεχίζουν να αμφισβητούν τον Θεό και το έργο του Θεού. Αυτό δείχνει ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν διαθέτουν καμία ικανότητα να κατανοήσουν την αλήθεια, δεν έχουν τον τρόπο σκέψης της κανονικής ανθρώπινης φύσης και δεν πληρούν τα πρότυπα για να λέγονται άνθρωποι.

Πώς πρέπει να χειριζόμαστε αυτούς που αμφιταλαντεύονται; Από την άποψη της ανθρώπινης φύσης, δεν είναι κακοί άνθρωποι, αλλά πραγματικά, αυτού του είδους οι άνθρωποι προκαλούν πολλά προβλήματα, επειδή δεν έχουν την ικανότητα να καταλάβουν την αλήθεια και δεν έχουν τον τρόπο σκέψης της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Το κυριότερο είναι πως δεν μπορούν καν να επιβεβαιώσουν τις πολλές αλήθειες που έχει εκφράσει ο Θεός, κι επίσης δεν ξέρουν αν αυτά τα λόγια είναι η αλήθεια ή αν είναι η έκφραση του Θεού και το έργο του Θεού. Αν κρίνουμε από την ικανότητα κατανόησής τους, τι άνθρωποι είναι τότε; Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι δύσπιστοι, κι επίσης θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι μπερδεμένοι άνθρωποι. Αυτοί οι άνθρωποι ναι μεν δεν έχουν κάνει κανένα εμφανές κακό και δεν θεωρούνται κακοί άνθρωποι, αλλά, από τη στιγμή που είναι τόσο μπερδεμένοι και μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα που προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση, δεν είναι άχρηστοι; (Ναι.) Όσο καιρό κι αν πιστεύουν στον Θεό και όσα κηρύγματα κι αν έχουν ακούσει, δεν μπορούν ποτέ να καταλάβουν την αλήθεια. Δεν μπορούν καν να βεβαιωθούν σχετικά με την ύπαρξη του Θεού ή με την κυριαρχία του Θεού. Τι επίπεδο είναι αυτό; Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καμία απολύτως ικανότητα να αντιληφθούν την αλήθεια. Είναι άνθρωποι πολύ χαμηλού επιπέδου. Ή θα μπορούσε κανείς να πει ότι δεν έχουν καθόλου επίπεδο· είναι ανεγκέφαλοι άχρηστοι. Για πείτε Μου, τι καθήκον μπορούν να κάνουν οι άχρηστοι; (Δεν μπορούν να κάνουν κανένα καθήκον.) Δεν μπορούν να κάνουν κανένα καθήκον, έχουν πάντοτε αμφιβολίες και αμφιταλαντεύονται. Οπότε, πώς πρέπει να αντιμετωπίζουμε και να χειριζόμαστε τέτοιους ανθρώπους; Ο καταλληλότερος τρόπος για τον χειρισμό τέτοιων ανθρώπων είναι να μην τους αφήνουμε να κάνουν κανένα καθήκον. Ακόμα κι αν ζητήσουν να κάνουν καθήκον, δεν πρέπει να τους επιτρέπεται. Γιατί όχι; Γιατί τέτοιοι άνθρωποι, μόλις αρχίσουν να κάνουν καθήκον, ειδικά στην περίπτωση που έχουν υποστεί κακουχίες και έχουν πληρώσει κάποιο τίμημα, αργά ή γρήγορα θα θελήσουν να τακτοποιήσουν τους λογαριασμούς τους με τον οίκο του Θεού. Αν συλληφθούν, ή βρεθούν μπροστά σε φυσικές καταστροφές ή συμφορές που προκάλεσαν άνθρωποι, θα μετανιώσουν που δαπάνησαν τον εαυτό τους για τον Θεό· θα παραπονεθούν πικρά και θα κυκλοφορούν διαδίδοντας σχόλια όπως: «Έχω βασανιστεί τόσο πολύ για το έργο της εκκλησίας και για να κάνω το καθήκον μου. Έχω φάει πολύ πιο λίγο, έχω κοιμηθεί πολύ πιο λίγο και έχω βγάλει πολύ πιο λίγα λεφτά. Αν δεν έκανα το καθήκον μου, θα μπορούσα να βάλω τα λεφτά που θα είχα βγάλει στην τράπεζα, και θα έπαιρνα τους τόκους! Έχω ρισκάρει τόσο πολύ· πόσο κοστίζει κάθε ώρα που ρίσκαρα; Ποιο είναι το αντίτιμο της αμοιβής για τη δουλειά μου;» Θα προσπαθήσουν να λύσουν οικονομικούς λογαριασμούς με τον οίκο του Θεού και μάλιστα θα απειλήσουν ότι, αν δεν τους αποζημιώσει ο οίκος του Θεού, θα υποβάλλουν αναφορά εναντίον του οίκου του Θεού. Αν αφήνονται τέτοιοι άνθρωποι να κάνουν το καθήκον τους, δεν θα έφερνε αυτό ατελείωτα προβλήματα; Η αντιμετώπιση τέτοιων ευτελών ανθρώπων θα οδηγήσει σε μπλεξίματα που δεν λύνονται με τίποτα. Όσα πράγματα κι αν χειρίζονται για την εκκλησία, κρατάνε μέσα στην καρδιά τους ένα μικρό κατάστιχο, όπου καταγράφουν με ακρίβεια κάθε λογαριασμό. Ό,τι κι αν κάνουν για την εκκλησία, δεν το κάνουν ποτέ με τη θέλησή τους. Λόγω του ότι είναι απρόθυμοι, θέλουν να ξεκαθαρίσουν τους λογαριασμούς τους. Γιατί γίνεται αυτό; Επειδή, κατά βάθος, δεν αναγνωρίζουν ότι υπάρχει ο Θεός ούτε πιστεύουν ότι υπάρχει ο Θεός. Δεν αναγνωρίζουν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια ούτε ότι το έργο του Θεού μπορεί να σώσει τους ανθρώπους. Άρα, τι αμοιβή θα χρειαζόταν για να νιώσουν ικανοποιημένοι που πλήρωσαν ένα μικρό τίμημα, που βασανίστηκαν λίγο, που έκαναν κάποιο καθήκον και που δαπάνησαν κάποιους ανθρώπινους και υλικούς πόρους για τον δήθεν θεό που φαντάζονται στο μυαλό τους; Αν δεν έπαιρναν κανένα αντάλλαγμα, θα ήταν ικανοποιημένοι; Αν, μια μέρα, συνειδητοποιήσουν ότι έχουν αποκλειστεί επειδή δεν επιδίωκαν την αλήθεια, τι συνέπειες θα έχει αυτό; Θα νομίσουν ότι ο οίκος του Θεού τούς κορόιδεψε, ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες τούς κορόιδεψαν, κι ότι τους κράτησαν στην άγνοια και ότι έπεσαν θύματα απάτης. Τότε, θα τα βάλουν με τον οίκο του Θεού και θα απαιτήσουν αποζημίωση, θα τραβήξουν το σχοινί μέχρι τέλους. Τι λέτε, θα ήθελε ο οίκος του Θεού να μπλέξει με έναν τέτοιο άνθρωπο; Ο οίκος του Θεού δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να κάνει μια τέτοια ανοησία! Οι άνθρωποι που ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού κάνουν το καθήκον τους για να εκπληρώσουν την ευθύνη τους ως δημιουργήματα. Πρόκειται καθαρά για δική τους επιλογή, για κάτι που είναι πρόθυμοι να κάνουν. Ο οίκος του Θεού ποτέ δεν εξαναγκάζει ούτε υποχρεώνει κανέναν. Αλλά μόλις οι άπιστοι αρχίσουν να κάνουν το καθήκον τους, είναι θέμα χρόνου να προκύψουν προβλήματα. Όταν δεν έχουν κέφια, σίγουρα θα αρχίσουν να γκρινιάζουν και να διαμαρτύρονται, λέγοντας στους άλλους: «Μου τα είπατε τόσο ωραία που με ξεγελάσατε, λέγατε ότι η πίστη στον θεό θα μου έδινε τη δυνατότητα να αποκτήσω την αλήθεια και την αιώνια ζωή. Κανένας σας, όμως, δεν είπε ότι στην εκκλησία θα υπήρχαν αντίχριστοι που θα παραπλανούσαν τους ανθρώπους, και κακοί άνθρωποι που θα διατάρασσαν και θα αναστάτωναν το έργο της εκκλησίας, ή ότι η εκκλησία θα απέπεμπε ή θα έδιωχνε τους ανθρώπους. Δεν μου είπατε ποτέ ότι θα γινόταν τίποτε απ’ όλα αυτά στην εκκλησία!» Μπορούν μέχρι και να γυρίσουν και να σε κατηγορήσουν, λέγοντας: «Ποτέ δεν μου εξήγησες καθαρά όλα αυτά τα πράγματα. Εγώ απλώς σας ακολούθησα στην πίστη στον θεό και στην εκτέλεση του καθήκοντός μου. Αποτέλεσμα; Τώρα δεν έχω καθόλου προοπτικές στον κόσμο· δεν με αφήσατε να βγάλω πολλά λεφτά. Πρέπει να με αποζημιώσετε για τη χασούρα!» Δεν σου φαίνεται αηδιαστικό όταν αρχίζουν να τακτοποιούν λογαριασμούς μαζί σου; Θα ήσουν πρόθυμος να μπλέξεις μαζί τους; (Όχι.) Ποιος θα μπορούσε να ξεκαθαρίσει τα πράγματα σε τέτοιους ανθρώπους; Δεν αποδέχονται την αλήθεια, δεν μπορούν να δουν πως υπάρχει ο Θεός και δεν μπορούν να νιώσουν την ύπαρξη του Θεού μέσα από τις εμπειρίες τους. Πείτε Μου, ποιος θα μπορούσε να βάλει στο μυαλό τους αυτό το γεγονός; Κανένας δεν θα μπορούσε. Δεν έχουν την ικανότητα να αποδεχτούν την αλήθεια. Έτσι, θα δυσκολεύονταν πολύ αν τους ζητούσαμε να επιδιώξουν την αλήθεια, θα τους φέρναμε σε δύσκολη θέση. Πολύ απλά, δεν είναι ρεαλιστικό. Πιστεύουν στον Θεό μόνο και μόνο για να λάβουν ευλογίες. Ένα μικρό καθήκον να κάνουν, θα απαιτήσουν ανταμοιβή. Αν δεν πάρουν αυτό που θέλουν, αρχίζουν να εξαπολύουν βρισιές: «Με κορόιδεψαν και με εξαπάτησαν! Όλοι σας είστε απατεώνες!» Για πείτε Μου, εσείς θα θέλατε να ανεχτείτε αυτές τις βρισιές; (Όχι.) Ποιος τους κορόιδεψε; Οι ίδιοι δεν είναι που έχουν φιλοδοξίες και επιθυμίες, και που θέλουν να λάβουν ευλογίες; Μα, ακριβώς για να λάβουν ευλογίες δεν πίστεψαν στον Θεό; Τώρα δεν έχουν λάβει ευλογίες, αλλά μήπως γι’ αυτό δεν φταίει το γεγονός ότι δεν επιδιώκουν την αλήθεια; Δικό τους πρόβλημα δεν είναι; Δεν πιστεύουν καν στον Θεό, αλλά παρ’ όλα αυτά θέλουν να λάβουν ευλογίες από τον Θεό· είναι δυνατόν να λάβουν ευλογίες τόσο εύκολα; Δεν τους είχαν εξηγηθεί ξεκάθαρα αυτά τα ζητήματα πολύ πριν αρχίσουν να κάνουν καθήκον; (Ναι.) Μπορείς, όμως, να επιχειρηματολογήσεις μαζί τους; Δεν μπορείς· θα πουν ότι τους κορόιδεψες. Για πείτε Μου, στον οίκο του Θεού, ποιος απ’ τους αδελφούς και τις αδελφές, όσο καιρό κι αν πιστεύουν στον Θεό, δεν κάνει καθήκον με τη θέλησή του; Αν και σε κάποιες σπάνιες περιπτώσεις τα παιδιά δεν πιστεύουν στον Θεό και τα σέρνουν οι γονείς ή οι συγγενείς τους να πιστέψουν και να κάνουν το καθήκον τους, αυτές οι περιπτώσεις είναι πολύ λίγες. Ακόμα κι αν σε σέρνουν οι γονείς σου να το κάνεις, αυτό γίνεται για το δικό σου καλό —πρέπει να το καταλάβεις αυτό. Όμως και πάλι, η οικογένειά σου είναι που σε σέρνει, οι αδελφοί και οι αδελφές του οίκου του Θεού ούτε σε σέρνουν ούτε σε εξαναγκάζουν. Η πίστη στον Θεό και η εκτέλεση του καθήκοντος γίνονται εξολοκλήρου εθελοντικά. Αυτήν τη στιγμή, όποιος θέλει να φύγει μπορεί να φύγει· η πόρτα του οίκου του Θεού είναι πάντα ανοιχτή. Από τη στιγμή, όμως, που θα φύγεις, δεν θα είναι τόσο εύκολο να γυρίσεις πίσω. Εκείνοι που κάνουν καθήκον πλήρους απασχόλησης στον οίκο του Θεού επιλέγονται προσεκτικά. Δεν γίνονται όλοι δεκτοί. Υπάρχουν κάποια απαιτούμενα πρότυπα και αρχές, και μόνο όσοι ανταποκρίνονται στα πρότυπα μπορούν να παραμείνουν στην εκκλησία με καθήκοντα πλήρους απασχόλησης. Οι άνθρωποι που αμφιταλαντεύονται σκέφτονται: «Δεν μου εξήγησες ξεκάθαρα ένα τόσο σημαντικό ζήτημα. Εκείνη τη στιγμή, το καθήκον το έκανα μόνο και μόνο επειδή ήμουν μπερδεμένος». Τι δεν σου εξηγήθηκε ξεκάθαρα; Οι αδελφοί και οι αδελφές συναναστρέφονται μαζί σχετικά με την αλήθεια κάθε μέρα, ενώ ταυτόχρονα κάνουν το καθήκον τους —αν δεν κατάλαβαν αυτοί οι άνθρωποι, αυτό συμβαίνει επειδή είναι μπερδεμένοι και τυφλοί. Δεν έχουν να κατηγορήσουν κανέναν άλλον γι’ αυτό. Όμως, δεν πρόκειται να επιχειρηματολογήσουν μαζί σου γι’ αυτό· απλώς νιώθουν ότι έχουν βιώσει μια τεράστια απώλεια και θέλουν να τακτοποιήσουν τους λογαριασμούς τους και να μαλώσουν με τον οίκο του Θεού. Δεν είναι παράλογοι και άκρως αηδιαστικοί αυτοί οι άνθρωποι; Μόλις, λοιπόν, δείτε το αληθινό πρόσωπο τέτοιων ανθρώπων και καταλάβετε ξεκάθαρα ότι είναι μπερδεμένοι και τελείως άχρηστοι, ότι δεν μπορούν να κάνουν κανένα καθήκον και ότι μόνιμο μέλημά τους είναι να λαμβάνουν ευλογίες, ενώ η καρδιά τους αναλώνεται σε σκέψεις για την απόκτηση ευλογιών, και ότι το μόνο που ξέρουν είναι ότι κάνοντας το καθήκον μπορούν να αποκομίσουν ευλογίες, σωτηρία, είσοδο στη βασιλεία και αθανασία, ότι μόνο αυτές τις λίγες φράσεις ξέρουν χωρίς να καταλαβαίνουν τίποτε άλλο —δηλαδή δεν ξέρουν ποια είναι η αλήθεια, πώς να κάνουν πράξη την αλήθεια ή πώς να υποτάσσονται στον Θεό— τότε, ακόμα κι αν θέλουν να κάνουν καθήκον ή ζητήσουν να κάνουν καθήκον, γίνεται να τους δοθεί κάποιο; (Όχι.)

Οι άνθρωποι που αμφιταλαντεύονται, στην πραγματικότητα, ακόμα κι όταν είναι σώοι και αβλαβείς, έχουν αμφιβολίες και παρακολουθούν διαρκώς. Μόλις βρεθούν αντιμέτωποι με διώξεις και συλλήψεις, αρχίζουν να αμφιταλαντεύονται. Αυτό δείχνει ότι, όπως συνηθίζουν να πιστεύουν στον Θεό, δεν έχουν αληθινή πίστη. Όταν προκύπτουν κάποιες συγκυρίες, αποκαλύπτονται. Αυτό δείχνει ότι δεν ήταν ουδέποτε σίγουροι για το έργο του Θεού και ότι πάντα αμφισβητούσαν και παρακολουθούσαν. Γιατί δεν έχουν φύγει από την εκκλησία; Σκέφτονται: «Πιστεύω στον θεό τόσα χρόνια και έχω υπομείνει τόσες κακουχίες. Αν έφευγα τώρα χωρίς να έχω απολαύσει κανένα όφελος, δεν θα ήταν απώλεια αυτό; Δεν θα πήγαινε στράφι όλη αυτή η ταλαιπωρία;» Αυτό σκέφτονται. Μπορεί να νομίζεις ότι είναι σίγουροι, ότι έχουν πίστη κι ότι καταλαβαίνουν την αλήθεια, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι έτσι. Διατηρούν ακόμα αμφιβολίες, συνεχίζουν να παρακολουθούν. Κατά βάθος, το μόνο που θέλουν να δουν είναι αν πράγματι ευημερεί το έργο του οίκου του Θεού, αν κάθε τμήμα του έργου καρποφορεί και αν έχει μεγάλο αντίκτυπο στον κόσμο. Αυτά που θέλουν κυρίως να μάθουν είναι τα εξής: Πώς προχωρά η διάδοση του ευαγγελίου μέσω των εκκλησιών των διάφορων χωρών; Έχει πάρει διαστάσεις και ασκεί επιρροή; Αναγνωρίζεται διεθνώς αυτό το ρεύμα; Έχει αποδεχτεί κανένας διάσημος ή καμιά σημαντική προσωπικότητα αυτό το στάδιο του έργου; Έχουν αναγνωρίσει ή έχουν εγκρίνει τα Ηνωμένα Έθνη την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού; Έχει την υποστήριξη των κυβερνήσεων των διαφόρων χωρών; Έχουν εγκριθεί οι αιτήσεις των αδελφών για πολιτικό άσυλο σε διάφορες χώρες; Αυτά τα πράγματα είναι που απασχολούν συνεχώς τέτοιους ανθρώπους, κι αυτό αποτελεί ξεκάθαρη εκδήλωση του ότι αμφιταλαντεύονται. Μόλις δουν ότι ο οίκος του Θεού έχει πάρει δύναμη και ότι έχει διαδοθεί το ευαγγελικό έργο, θεωρούν πως είναι τυχεροί που δεν έφυγαν από τον οίκο του Θεού και παύουν να αμφιβάλλουν για τον Θεό. Μόλις, όμως, δουν να αναστατώνεται, να παρεμποδίζεται ή να ζημιώνεται το έργο του οίκου του Θεού, καθώς και να επηρεάζεται η εκτέλεση του καθήκοντος των αδελφών, αλλά και να αποκλείει και να αρνείται ο κόσμος την εκκλησία, αρχίζουν να σκέφτονται να φύγουν από τον οίκο του Θεού. Αναρωτιούνται διαρκώς: «Είναι όντως κυρίαρχος ο θεός πάνω σε όλα αυτά; Πώς και δεν μπορώ να δω την παντοδυναμία του θεού; Είναι πράγματι τα λόγια του θεού η αλήθεια; Μπορούν όντως να καθάρουν και να σώσουν τους ανθρώπους;» Δεν μπορούν ποτέ να διακρίνουν αυτά τα ζητήματα και συνεχίζουν να τα αμφισβητούν, επειδή δεν έχουν πνευματική κατανόηση και δεν μπορούν να καταλάβουν τα λόγια του Θεού. Όσα κηρύγματα κι αν ακούσουν, δεν μπορούν να βγάλουν συμπέρασμα για τίποτα από όλα αυτά, με αποτέλεσμα να ρωτάνε συνέχεια και να εύχονται να μπορούσαν να βγάλουν αυτιά που να μπορούν να ακούσουν πράγματα που βρίσκονται πάρα πολύ μακριά και μάτια που να βλέπουν χίλια μίλια μακριά, ούτως ώστε να μπορούν να μαθαίνουν και να ενημερώνονται για όσα συμβαίνουν μακριά. Σε μια τέτοια περίπτωση, θα μπορούσαν να αποφασίσουν από νωρίς αν πρέπει να μείνουν ή να φύγουν. Δεν είναι ανόητοι αυτοί οι άνθρωποι; (Ναι.) Δεν ζουν εξαντλητική ζωή αυτού του είδους οι άνθρωποι; (Ναι.) Δεν έχουν τον τρόπο σκέψης της κανονικής ανθρώπινης φύσης ούτε κατανοούν την αλήθεια. Όσο περισσότερα πράγματα γίνονται, τόσο πιο πολύ ταράζονται και μπερδεύονται. Δεν ξέρουν πώς να διακρίνουν αυτά τα ζητήματα ούτε πώς να τα χαρακτηρίσουν· και σίγουρα δεν ξέρουν πώς να ξεχωρίσουν το σωστό από το λάθος σ’ αυτά τα ζητήματα ούτε πώς να πάρουν μαθήματα απ’ αυτά κι έπειτα να βρουν τις αρχές της άσκησης μέσα στον λόγο του Θεού. Δεν ξέρουν πώς να κάνουν όλα αυτά τα πράγματα. Και τότε τι κάνουν; Ένα παράδειγμα: όταν κάνουν την εμφάνισή τους στην εκκλησία οι αντίχριστοι και οι κακοί άνθρωποι, οι οποίοι παραπλανούν τους ανθρώπους, αυτοί αρχίζουν να αναρωτιούνται: «Ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο; Είναι πράγματι αυτή η αληθινή οδός; Θα έχω ευλογίες αν συνεχίσω να πιστεύω μέχρι τέλους; Κάνω το καθήκον μου πολλά χρόνια τώρα —άξιζαν άραγε αυτά τα βάσανα; Πρέπει άραγε να συνεχίσω να κάνω το καθήκον μου;» Εξετάζουν τα πάντα από την οπτική των δικών τους συμφερόντων και δεν μπορούν να καταλάβουν κανέναν από τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που βλέπουν μπροστά τους, είναι πολύ αδέξιοι. Δεν έχουν σωστές σκέψεις και απόψεις, και θέλουν να μένουν στο περιθώριο και να παρακολουθούν, για να δουν πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα. Αν τους κοιτάξεις, τους θεωρείς ταυτόχρονα θλιβερούς και γελοίους. Όταν δεν γίνεται τίποτα, φέρονται πολύ φυσιολογικά, αλλά μόλις γίνει κάτι σημαντικό, δεν ξέρουν τι στάση πρέπει να τηρήσουν απέναντι σ’ αυτό το ζήτημα, και αυτά που λένε αποτυπώνουν τις σκέψεις και τις απόψεις των άπιστων. Μόλις τελειώσουν όλα, δεν βλέπει κανείς να έχουν κερδίσει κάτι από αυτό. Δεν είναι πολύ ανόητοι αυτοί οι άνθρωποι; (Ναι.) Έτσι ακριβώς λειτουργούν οι ανόητοι. Οπότε, ποιες είναι οι αρχές για το πώς να αντιμετωπίζονται οι άνθρωποι αυτοί; Σύμφωνα με τις εκδηλώσεις τους, δεν μπορούμε να τους θεωρήσουμε υπερβολικά ύπουλους και μοχθηρούς. Έχουν, όμως, ένα μοιραίο ελάττωμα, ότι δηλαδή αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν σκέψεις, δεν έχουν ψυχή και δεν μπορούν να διακρίνουν τίποτα. Ό,τι κι αν συμβαίνει γύρω τους, αυτοί τα έχουν χαμένα, αφού δεν ξέρουν ποιον να εμπιστευτούν, σε ποιον να στηριχτούν ή πώς να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα και από πού να αρχίσουν να το λύνουν· πολύ απλά, βρίσκονται σε πανικό. Μετά τον πανικό, μπορεί να αποκτήσουν αμφιβολίες ή να ηρεμήσουν προσωρινά, αλλά και πάλι δεν αλλάζει το γεγονός ότι έχουν το συνήθειο να αμφιταλαντεύονται. Σύμφωνα με τις εκδηλώσεις τους, εφόσον δεν μπορούν να ταξινομηθούν ως κακοί άνθρωποι, αν τη δεδομένη στιγμή είναι ικανοί να κάνουν λίγο καθήκον και να μείνουν στη δούλεψη του οίκου του Θεού με τη θέλησή τους, τότε μπορεί να τους επιτραπεί να συνεχίσουν να κάνουν το καθήκον τους. Αυτό, όμως, προϋποθέτει να παράγονται τουλάχιστον κάποια αποτελέσματα από το καθήκον τους. Αν κάνουν το καθήκον τους χωρίς να αποδέχονται καθόλου την αλήθεια και είναι διαρκώς επιπόλαιοι, τότε θα πρέπει να τους στείλετε σπίτι τους. Αν, αντίθετα, είναι πρόθυμοι να διορθώσουν τα λάθη τους, τότε πρέπει να τους επιτρέπεται να παραμένουν στον οίκο του Θεού και να συνεχίζουν να εκτελούν το καθήκον τους. Πρέπει να τους ανατίθεται όποιο καθήκον τούς ταιριάζει. Αν δεν μπορούν να κάνουν κανένα καθήκον και είναι τελείως άχρηστοι, τότε πρέπει να στέλνονται σε κάποιο μέρος που τους αρμόζει. Σ’ αυτήν την περίπτωση, δεν έχει πια σημασία αν είναι έτοιμοι και πρόθυμοι να δουλέψουν. Δεν είναι εύκολος αυτός ο τρόπος αντιμετώπισης των πραγμάτων; (Ναι.)

Μπορείτε να διακρίνετε τους ανθρώπους που αμφιταλαντεύονται; Υπάρχουν γύρω σας τέτοιοι άνθρωποι; Κάποιοι έχουν εκκαθαριστεί από την εκκλησία στο παρελθόν. Ας πούμε ότι κάποιος απ’ αυτούς λέει: «Έχω πλέον αλλάξει προς το καλύτερο. Έχω πάψει να αμφιταλαντεύομαι. Παλιά, αμφιταλαντευόμουν συνέχεια σχετικά με την αληθινή οδό, επειδή, στις αρχές του έργου του οίκου του Θεού στο εξωτερικό, τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα. Εκείνη την εποχή, οι αδελφοί και οι αδελφές της εκκλησίας δυσκολεύονταν πολύ να κηρύξουν το ευαγγέλιο και ήταν ελάχιστοι εκείνοι που αποδέχονταν την αληθινή οδό στο εξωτερικό. Επιπλέον, έμοιαζε να μην υπάρχουν προοπτικές για τη διάδοση του ευαγγελικού έργου. Οπότε, εκείνον τον καιρό είχα συνεχώς αμφιβολίες για το έργο του Θεού. Τώρα που βλέπω το ευαγγελικό έργο του οίκου του Θεού να επεκτείνεται, τα διάφορα είδη του έργου να τα πηγαίνουν όλο και καλύτερα και να φέρνουν αποτελέσματα, καθώς και τις εκκλησίες που βρίσκονται σε διάφορες χώρες να ευημερούν όλο και περισσότερο, δεν τρέφω πια αμφιβολίες ούτε αμφιταλαντεύομαι. Σας παρακαλώ, αφήστε με να κάνω το καθήκον μου. Μη με τοποθετήσετε ανάμεσα σ’ εκείνους που έχουν αποπεμφθεί ή αποβληθεί!» Θα μπορούσε να δοθεί μια ευκαιρία σε ένα τέτοιο άτομο; (Όχι.) Γιατί όχι; (Τα λόγια του είναι ψεύτικα. Το μόνο που θέλει είναι να προσκολληθεί και πάλι στην εκκλησία επειδή βλέπει πως το έργο του οίκου του Θεού έχει πορεία προς την εξάπλωση και πως έχει αποκτήσει δύναμη. Μόλις, όμως, συμβεί κάτι που πάει κόντρα στις αντιλήψεις του, θα αμφιταλαντευτεί και πάλι.) Το έχετε διακρίνει αυτό το ζήτημα; (Ναι.) Κάποιοι άνθρωποι αμφιταλαντεύονται από γεννησιμιού τους. Σήμερα, ο άνεμος φυσάει προς μία κατεύθυνση κι εκείνοι πάνε προς τα εκεί· αύριο φυσάει προς μία άλλη κατεύθυνση κι εκείνοι πάνε προς την άλλη· ακόμα κι όταν δεν φυσάει άνεμος, αυτοί και πάλι αμφιταλαντεύονται από μόνοι τους. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν την ικανότητα να σκέφτονται όπως πρέπει να σκέφτεται ένας κανονικός άνθρωπος, οπότε δεν πληρούν τα κριτήρια για να λέγονται άνθρωποι. Είναι σωστό αυτό; (Ναι.) Εάν κάποιος έχει την ικανότητα να σκέφτεται όπως ένας κανονικός άνθρωπος και διαθέτει την ικανότητα κατανόησης που θα έπρεπε να έχουν οι άνθρωποι, τότε θα έβλεπε ότι ο Θεός έχει εκφράσει τόσες αλήθειες και θα μπορούσε να επιβεβαιώσει ότι αυτό είναι έργο του Θεού. Εξάλλου, υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό· αυτοί βλέπουν κάθε μέρα το έργο του Θεού και το έργο του Αγίου Πνεύματος, όπως και τα θαυμαστά έργα του Θεού. Έτσι, δυναμώνει η πίστη τους και ενισχύεται η ενέργειά τους στην εκτέλεση του καθήκοντός τους. Μπορούν όλα αυτά να επιτευχθούν με το έργο του ανθρώπου; Εκείνοι που δεν έχουν την ικανότητα σκέψης ενός ανθρώπου, όσο ξεκάθαρα κι αν τους εξηγήσεις αυτά τα ζητήματα, δεν μπορούν να σιγουρευτούν ότι πρόκειται για έργο του Θεού. Δεν έχουν την ικανότητα να κάνουν μια τέτοια κρίση. Όσο σπουδαίο κι αν είναι το έργο που κάνει τώρα ο Θεός, όσο κι αν μιλάει Εκείνος, όσοι κι αν Τον ακολουθούν, όσοι κι αν είναι σίγουροι ότι πρόκειται για το έργο του Θεού ή όσοι κι αν είναι σίγουροι ότι η μοίρα της ανθρωπότητας υπόκειται στην κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του Θεού και ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός, για εκείνους τίποτε απ’ αυτά δεν έχει σημασία. Και τότε, ποιο πράγμα έχει τη μεγαλύτερη σημασία γι’ αυτούς; Πρέπει να δουν τον Θεό από τον ουρανό να τους εμφανίζεται αυτοπροσώπως, και πρέπει επιπλέον να δουν τον Θεό να ανοίγει το στόμα Του και να μιλάει, να Τον δουν να δημιουργεί αυτοπροσώπως τους ουρανούς, τη γη και όλα τα πράγματα, και να κάνει αυτοπροσώπως σημεία και τέρατα, ενώ, όταν μιλάει, τα λόγια Του πρέπει να ακούγονται σαν βροντές. Μόνο σε μια τέτοια περίπτωση θα πίστευαν στον Θεό. Είναι ακριβώς σαν τον Θωμά· όσα λόγια κι αν είπε ο Κύριος Ιησούς, όση αλήθεια κι αν εξέφρασε, όσα σημεία και τέρατα κι αν έκανε τον καιρό που ζούσε στη γη, τίποτα από όλ’ αυτά δεν είχε σημασία για τον Θωμά. Σημασία είχε αν ήταν ή δεν ήταν αληθινή η ανάσταση του Κυρίου Ιησού μετά τον θάνατό Του. Και πώς το επιβεβαίωσε αυτό; Προέβαλε απαιτήσεις στον Κύριο Ιησού: «Άπλωσε τα χέρια σου και δείξε μου τα σημάδια από τα καρφιά. Αν είσαι πραγματικά ο κύριος Ιησούς που αναστήθηκε, θα έχεις στα χέρια σου σημάδια από καρφιά, και τότε θα αναγνωρίσω ότι είσαι ο κύριος Ιησούς. Αν δεν μπορέσω να ψηλαφίσω τα σημάδια από τα καρφιά στα χέρια σου, τότε δεν θα σε αναγνωρίσω ως τον κύριο Ιησού ούτε θα σε αναγνωρίσω ως θεό». Δεν ήταν βλάκας; (Ναι.) Τέτοιοι άνθρωποι πιστεύουν μόνο στα γεγονότα που μπορούν να δουν με τα ίδια τους τα μάτια, και στις φαντασιοκοπίες και τη λογική τους. Ακόμα κι αν ακούσουν τα λόγια του Θεού, αν βιώσουν το έργο του Θεού κι αν δουν την ανάδειξη, την ανάπτυξη και την άνθηση του έργου του Θεού, και πάλι δεν πιστεύουν ότι πρόκειται για το έργο του Θεού. Δεν βλέπουν τη μεγάλη δύναμη του Θεού, δεν βλέπουν την εξουσία του Θεού και δεν μπορούν να διακρίνουν τη δύναμη των λόγων του Θεού ούτε τα αποτελέσματα που μπορούν να φέρουν αυτά στους ανθρώπους. Δεν μπορούν να δουν ούτε να διακρίνουν τίποτα από όλα αυτά. Σε ένα πράγμα μόνο ελπίζουν: «Πρέπει να μιλήσεις από τους ουρανούς με βροντερή φωνή και να διακηρύξεις ότι είσαι ο δημιουργός. Επίσης, πρέπει να κάνεις σημεία και τέρατα, και να δημιουργήσεις ο ίδιος τον ουρανό, τη γη και όλα τα πράγματα, προκειμένου να δείξεις τη μεγάλη σου δύναμη. Τότε θα πιστέψω ότι είσαι ο θεός, θα σε αναγνωρίσω ως θεό». Ο Θεός εκτιμά μια τέτοια αναγνώριση; Εκτιμά άραγε μια τέτοια πίστη; (Όχι.) Μήπως χρειάζεται ο Θεός την αναγνώρισή σου για να είναι Θεός; Μήπως χρειάζεται την έγκρισή σου; Ο Θεός έχει εκφράσει τόσες αλήθειες, τόσοι άνθρωποι έχουν αποδεχτεί το έργο του Θεού, ενώ υπάρχουν τόσες βιωματικές μαρτυρίες —μαρτυρίες που υπερβαίνουν τις μαρτυρίες οποιασδήποτε άλλης προηγούμενης γενιάς— αλλά εσύ ακόμα δεν μπορείς να επιβεβαιώσεις αν αυτό αποτελεί την εμφάνιση και το έργο του Θεού. Δεν πιστεύεις ούτε αναγνωρίζεις τα γεγονότα που έχει ήδη φέρει εις πέρας ο Θεός ούτε την εκπλήρωση των υποσχέσεων του Θεού. Τι πράγμα είσαι, λοιπόν; Δεν είσαι καν άνθρωπος· είσαι βλάκας! Και παρ’ όλα αυτά, θέλεις ακόμα να λάβεις ευλογίες από τον Θεό· δεν σφάξανε! Ονειρεύεσαι! Αμφισβητείς και αρνείσαι συνέχεια τον Θεό και θέλεις πάντοτε να γελάς με την κακοτυχία του οίκου του Θεού. Δεν έχεις αναγνωρίσει ούτε πιστέψει ποτέ ότι υπάρχει Θεός, ούτε έχεις ποτέ αναγνωρίσει, πιστέψει ή αποδεχτεί τα λόγια και το έργο του Θεού. Γι’ αυτό, οι υποσχέσεις του Θεού δεν έχουν την παραμικρή σχέση μ’ εσένα και δεν πρόκειται να κερδίσεις τίποτα. Κάποιοι λένε: «Μα, όπως και να ‘χει, κάνουν το καθήκον τους. Πώς είναι δυνατόν να μην κερδίσουν τίποτα;» Πρέπει, λοιπόν, να ξεκαθαρίσουμε με ποιον σκοπό κάνουν το καθήκον τους, για ποιον το κάνουν και ποιες αρχές ακολουθούν όταν κάνουν το καθήκον τους. Αν δεν αποδέχεσαι τα λόγια του Θεού, τότε, ακόμα κι αν κάνεις το καθήκον σου, απλή δουλειά κάνεις· δεν είναι αληθινή υποταγή αυτό. Ο Θεός δεν αναγνωρίζει αυτό που κάνεις ως εκτέλεση του καθήκοντός σου. Στα μάτια του Θεού, δεν είσαι τίποτα περισσότερο από έναν νεκρό που δεν έχει πνεύμα. Ένας νεκρός συνεχίζει να ελπίζει για ευλογίες. Αυτό δεν είναι μόνο ένας ευσεβής πόθος; Το ότι καταφέρνεις να κάνεις έστω και λίγο το καθήκον σου οφείλεται στο κίνητρο που σου δίνει η πρόθεσή σου να κερδίσεις ευλογίες. Και συνεχώς αμφιβάλλεις, πάντα μέσα σου κρίνεις, καταδικάζεις, αρνείσαι τον Θεό, κι επίσης κρίνεις και αρνείσαι τα λόγια και το έργο του Θεού. Αυτό σε κάνει εχθρό του Θεού. Μπορεί κάποιος που είναι εχθρός του Θεού να ανταποκριθεί στα πρότυπα του δημιουργήματος; (Όχι.) Καθιστάς διαρκώς τον εαυτό σου εχθρό του Θεού, παρακολουθώντας κρυφά Αυτόν και το έργο Του από το παρασκήνιο, κραυγάζοντας κρυφά εναντίον του Θεού μέσα στην καρδιά σου, κρίνοντας και καταδικάζοντάς Τον, αλλά και κρίνοντας και καταδικάζοντας τα λόγια και το έργο Του. Αν αυτό δεν σημαίνει ότι είσαι εχθρός του Θεού, τότε τι είναι; Σημαίνει ότι είσαι φανερά εχθρός του Θεού. Και μάλιστα, δεν είσαι εχθρός του Θεού μέσα στον άπιστο κόσμο· είσαι μέσα στον οίκο του Θεού. Αυτό είναι ακόμα πιο ασυγχώρητο!

Αυτοί οι άνθρωποι που αμφιταλαντεύονται, είτε κοιτάξουμε την ανθρώπινη φύση τους είτε τις εκδηλώσεις τους, δεν αποδέχονται την αλήθεια κι ούτε αποδέχονται τα λόγια και το έργο του Θεού. Το μόνο που τους νοιάζει είναι αν θα μπορέσουν να πάρουν ευλογίες. Δεν είναι ποτέ σίγουροι για τον Θεό και για το έργο Του, παρακολουθούν συνεχώς από το παρασκήνιο, αμφιταλαντεύονται και αμφιβάλλουν όλη την ώρα. Ακολουθούν τον Θεό ενώ παρακολουθούν, περπατάνε και σταματάνε, σταματάνε και περπατάνε. Αυτοί οι άνθρωποι προκαλούν πολλά προβλήματα! Ειδικά τώρα, που η εκκλησία εκκαθαρίζει συχνά ανθρώπους, αυτοί κάθονται συνέχεια σε αναμμένα κάρβουνα και σκέφτονται: «Αμφιταλαντεύομαι συνέχεια. Ίσως μια μέρα το παρατηρήσει κάποιος και με αποπέμψουν από την εκκλησία. Δεν πρέπει να αφήσω να διαρρεύσουν οι αμφιβολίες που έχω μέσα μου για τον Θεό. Δεν πρέπει να το αναφέρω σε κανέναν». Οπότε, παρακολουθούν κρυφά από το παρασκήνιο· και δεν φοβούνται μήπως τους αποκαλύψει ο Θεός, αφού δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού, πόσο μάλλον στη σχολαστική εξέταση του Θεού. Αυτοί οι άνθρωποι ακούνε πολλές φορές τους αδελφούς και τις αδελφές να συναναστρέφονται σχετικά με το ότι τους έχει καθοδηγήσει ο Θεός, ότι τους έχει πειθαρχήσει, ότι έχει αποκαλύψει ανθρώπους, ότι έχει σώσει ανθρώπους, ότι ο Θεός τούς έχει προσφέρει χάρη και ευλογίες και ότι, όσο ακολουθούν τον Θεό, έχουν βιώσει το έργο Του, καθώς και το τι έχουν νιώσει, τι έχουν δει ή τι έχουν εκτιμήσει και ούτω καθεξής. Όταν ακούνε τους αδελφούς και τις αδελφές να συναναστρέφονται σχετικά με τέτοιου είδους βιωματική κατανόηση, σκέφτονται: «Μήπως όλες αυτές οι εμπειρίες που αναφέρετε είναι στη φαντασία σας; Μήπως πρόκειται απλώς για ανθρώπινα συναισθήματα; Εγώ γιατί δεν τα έχω νιώσει όλα αυτά; Ειδικά εκείνους που γράφουν άρθρα με βιωματικές μαρτυρίες; Δεν τους ξέρω και δεν έχω δει πώς τα κατάφεραν αυτά τα πράγματα μέσα από αυτές τις εμπειρίες. Δεν είμαι σίγουρος αν έχουν όντως την αλήθεια-πραγματικότητα!» Κάποιοι ηλίθιοι εξακολουθούν να παρακολουθούν και να αμφισβητούν το έργο του οίκου του Θεού, καθώς δεν μπορούν να διακρίνουν ποιες αλήθεια-πραγματικότητες υπάρχουν μέσα στα άρθρα των βιωματικών μαρτυριών που γράφουν οι εκλεκτοί του Θεού, και ψάχνουν να βρουν δικαιολογίες και ερείσματα για το ότι αμφιταλαντεύονται και δεν έχουν πίστη. Νομίζουν ότι, εφόσον αμφιταλαντεύονται οι ίδιοι, πρέπει να αμφιταλαντεύονται και οι άλλοι. Αν κάποιος δεν αμφιταλαντεύεται ποτέ, και δεν έχει καθόλου αμφιβολίες, κι η συναναστροφή του σχετικά με την αλήθεια είναι πάντα πολύ πρακτική, και, όποια προβλήματα κι αν αντιμετωπίσει, μπορεί να αναζητήσει την αλήθεια για να τα διορθώσει, τότε αυτοί οι ανόητοι νιώθουν μέσα τους ένα αίσθημα ασυμφωνίας και δυσφορίας. Και πώς βρίσκουν ανακούφιση όταν νιώθουν άβολα; Ψάχνουν να βρουν κάποιον που είναι σαν κι αυτούς, σε μια προσπάθεια να βρουν μια αδελφή ψυχή. Όταν βλέπουν κάποιον να νιώθει αρνητικότητα και αδυναμία, πετάνε κάποια υπονοούμενα γι’ αυτά που σκέφτονται για να ελέγξουν την κατάσταση. Λένε: «Κάποιες φορές αισθάνομαι κι εγώ αρνητικότητα. Όταν αισθάνομαι αρνητικότητα, ξέρω ότι δεν θα είναι σωστό να νιώθω έτσι, αλλά κάποιες φορές αμφιβάλλω αν υπάρχει στ’ αλήθεια ο θεός». Αν ο άλλος δεν τους απαντήσει και δουν ότι εκείνος είναι απλώς αρνητικός και αδύναμος, όμως δεν έχει αμφιβολίες για τον Θεό, θα πουν κάτι άλλο το οποίο δεν είναι ειλικρινές και θα πάνε να τεστάρουν κάποιον άλλον: «Τι λες να μου συμβαίνει; Για ποιον λόγο, παρόλο που πιστεύω στον θεό μια χαρά, έχω συνέχεια αμφιβολίες γι’ αυτόν; Δεν είναι επαναστατικότητα αυτό; Δεν θα έπρεπε να συμβαίνει κάτι τέτοιο!» Το λένε αυτό μόνο και μόνο για να κερδίσουν την εύνοια του άλλου ατόμου και για να το τεστάρουν. Ελπίζουν με λαχτάρα να αμφισβητούν κι οι άλλοι τον Θεό, όπως κάνουν κι οι ίδιοι —αυτό θα τους χαροποιούσε! Αν διαπιστώσουν ότι υπάρχει κάποιος άλλος που αμφιβάλλει συνέχεια για τον Θεό και έχει διαρκώς αντιλήψεις γι’ Αυτόν, νιώθουν τυχεροί που βρήκαν μια αδελφή ψυχή. Οι δυο τους, που έχουν την ίδια απαίσια νοοτροπία, πολλές φορές εκμυστηρεύονται πράγματα μεταξύ τους. Όσο περισσότερο μιλάνε, τόσο πιο πολύ απομακρύνονται από τον Θεό. Όσο περισσότερο μιλάνε, τόσο λιγότερο θέλουν να κάνουν το καθήκον τους, τόσο λιγότερο θέλουν να διαβάζουν τα λόγια του Θεού, ενώ θέλουν μέχρι και να πάψουν να μετέχουν στην εκκλησιαστική ζωή. Σιγά σιγά, οι δύο τους καταλήγουν να βγουν στον κόσμο για να δουλέψουν, γαντζωμένοι ο ένας στον άλλον σαν αχώριστοι σύντροφοι, και κατευθύνονται προς τα έξω αγκαλιασμένοι. Όταν φεύγουν, δεν παίρνουν μαζί τους ούτε ένα βιβλίο με τα λόγια του Θεού. Κάποιος τους ρωτάει: «Έχεις πάψει να πιστεύεις πια στον Θεό;» κι εκείνοι απαντούν: «Όχι, πιστεύω». Συνεχίζουν να το αρνούνται πεισματικά. Τους ξαναρωτάει: «Και τότε γιατί δεν πήρες μαζί σου κανένα βιβλίο με τα λόγια του Θεού;» Κι εκείνοι απαντούν: «Είναι πολύ βαριά, δεν έχω πού να τα βάλω». Όλα όσα λένε έχουν μοναδικό σκοπό να αποπροσανατολίσουν τον άλλον. Η αλήθεια είναι ότι απλώς ετοιμάζονται να επιστρέψουν στον κόσμο, να βρουν δουλειά και να ζήσουν τη ζωή τους. Σου λέω την αλήθεια: Τέτοιοι άνθρωποι είναι δύσπιστοι, κι αυτή θα είναι η τελική τους έκβαση· τέτοιοι είναι στην πραγματικότητα. Η πίστη τους στον Θεό δεν πρόκειται να κρατήσει για πολύ. Μόλις βρουν έναν άνθρωπο που τους αρέσει, κάποιον με τον οποίο μπορούν να μοιραστούν τις κρυφές τους σκέψεις, σκέφτονται: «Επιτέλους, βρήκα κάποιον που να με προσέχει, κάποιον για να βασιστώ. Πάμε! Είναι τόσο βαρετή η πίστη στο Θεό. Έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει θεός σ’ αυτόν τον κόσμο. Είναι υπερβολή να αντιμετωπίζεις ως αληθινό κάτι που δεν υπάρχει. Τα τελευταία χρόνια ήταν πολύ δύσκολα!» Φεύγουν και σταματάνε να πιστεύουν από μόνοι τους, και μάλιστα λένε στους αδελφούς και τις αδελφές να μην τους ψάξουν. Λένε: «Έχουμε πάει να δουλέψουμε. Μην μας ξαναπάρετε τηλέφωνο, αλλιώς θα φωνάξουμε την αστυνομία»! Αυτοί οι δύο ανόητοι, ένα ζευγάρι ανόητα γαϊδούρια, φεύγουν έτσι απλά. Ξεκουμπίδια, λέω Εγώ· γλιτώνει κι ο οίκος του Θεού από την ταλαιπωρία να τους αποβάλει ή να τους αποπέμψει. Για πείτε Μου, υπάρχει λόγος να συναναστρέφεστε για την αλήθεια με τέτοιους ανθρώπους προκειμένου να τους υποστηρίξετε και να τους βοηθήσετε; Υπάρχει λόγος να προσπαθείτε να επιχειρηματολογήσετε μαζί τους και να τους πείσετε; (Όχι.) Αν προσπαθήσετε να τους πείσετε, είστε πολύ ανόητοι. Τέτοιου είδους άνθρωποι είναι άπιστοι μέχρι το κόκαλο· είναι ζωντανά πτώματα και ανεγκέφαλοι βλάκες. Αν προσπαθήσεις να τους πείσεις, τότε είσαι κι εσύ ανόητος. Αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να τους αποχαιρετάτε γρήγορα και με χαρά, και δεν υπάρχει λόγος να τους ψάχνετε μετά. Έχουν ξεκαθαρίσει ότι δεν θέλουν πια να πιστεύουν στο Θεό και ότι, αν τους ξανατηλεφωνήσετε, θα καλέσουν την αστυνομία. Αν συνεχίσεις να προσπαθείς να επικοινωνήσεις μαζί τους, δεν πας γυρεύοντας για μπελάδες; Αν όντως καλέσουν την αστυνομία και σε κατηγορήσουν για παρενόχληση, κι αυτό διαδοθεί, θα σου έφερνε καλή φήμη; (Όχι.) Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να κάνεις κάτι τόσο χαζό! Άσ’ τους να φροντίσουν τον εαυτό τους και φύγε αθόρυβα. Αυτή η προσέγγιση είναι πολύ καλύτερη! Ο καθένας ακολουθεί το δικό του μονοπάτι· το μονοπάτι του καθενός καθορίζεται από το ποιος είναι. Αυτοί δεν είναι ευλογημένοι, έχουν απλώς μια ζωή σάπια και άχρηστη. Δεν έχουν την ικανότητα να κληρονομήσουν ή να απολαύσουν μια τόσο μεγάλη ευλογία. Απλούστατα, δεν έχουν την τύχη να τη λάβουν. Η μεγαλύτερη ευλογία σε ολόκληρο το σύμπαν και σε όλη την ανθρωπότητα είναι να αποδέχεται κανείς την πρόνοια των λόγων του Θεού και να αποδέχεται την αλήθεια ως ζωή. Όποιος μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια είναι ευλογημένος και όποιος δεν μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια, πολύ απλά, δεν έχει αυτήν την ευλογία. Μια μέρα, όσοι έχουν αποδεχτεί την αλήθεια θα επιβιώσουν από τις μεγάλες καταστροφές και θα λάβουν μεγάλες ευλογίες, ενώ όσοι δεν έχουν αποδεχτεί την αλήθεια θα χαθούν στις καταστροφές και θα υποφέρουν από συμφορές, και τότε θα είναι πολύ αργά για να μετανιώσουν. Ακόμα κι αν τώρα αναγνωρίζεις ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και ότι το έργο του Θεού το κάνει ο ίδιος ο Θεός, αν δεν επιδιώκεις την αλήθεια, αν δεν αποδέχεσαι την αλήθεια και δεν εισέρχεσαι στην αλήθεια, τότε και πάλι δεν πρόκειται να κερδίσεις μια τέτοια ευλογία! Πιστεύεις ότι είναι τόσο εύκολο να κερδίσεις αυτήν την ευλογία; Είναι μια ευλογία που δεν υπήρξε ποτέ από την αρχή των αιώνων και ούτε θα υπάρξει ποτέ ξανά· πώς είναι δυνατόν να σου δοθεί η ευκαιρία να την αποκτήσεις τόσο εύκολα; Ο Θεός έχει υποσχεθεί στην ανθρωπότητα μια τέτοια ευλογία, αλλά δεν πρόκειται για κάτι που μπορούν να κερδίσουν οι συνηθισμένοι άνθρωποι. Αυτή η ευλογία απευθύνεται σ’ αυτούς που επιλέγει ο Θεός και είναι αδύνατον να επιλέξει έναν ανόητο γάιδαρο, ένα ζωντανό πτώμα, ένα καθίκι ή ένα κάθαρμα. Ο Θεός εκτελεί τρία στάδια έργου για τη σωτηρία της ανθρωπότητας και στο τέλος θα φτιάξει μια ομάδα νικητών, δίνοντας σ’ αυτούς τους ανθρώπους την ευκαιρία να γίνουν αφέντες πάνω σε όλα τα πράγματα και να γίνουν μια νέα ανθρωπότητα. Τι σπουδαία είναι αυτή η ευλογία για την ανθρωπότητα! Πόσα χρόνια συμβαίνει αυτό το στάδιο του έργου της κρίσης κατά τις έσχατες ημέρες; (Πάνω από τριάντα χρόνια.) Αν κοιτάξει κανείς μόνο αυτά τα τριάντα και πλέον χρόνια, φαίνεται πόσο μεγάλο τίμημα έχει πληρώσει ο Θεός και πόσο έργο έχει κάνει. Έτσι, είναι ξεκάθαρο πόσο εξαιρετικά πολύτιμη και πόσο εξαιρετικά ευγενής θα είναι η ανθρωπότητα που τελικά θα κερδίσει ο Θεός, και πόσο πολύτιμη και πόσο εξαιρετικά σημαντική είναι στα μάτια του Θεού! Τι τυχεροί που είστε, λοιπόν· έχετε μια τόσο σπουδαία ευλογία! Άρα, όσοι συνεχίζουν να αμφιταλαντεύονται σ’ αυτό το σημείο δεν είναι πράγματι ευλογημένοι! Ακόμα κι αν δεν αμφιταλαντεύονταν και ήταν απόλυτα αφοσιωμένοι να ακολουθήσουν, ακόμα και τότε, αν δεν επιδίωκαν την αλήθεια, πάλι δεν θα αποκτούσαν αυτήν την ευλογία. Άρα εκείνοι που κερδίζουν αυτήν την ευλογία στο τέλος δεν είναι οι συνηθισμένοι άνθρωποι· είναι εκείνοι τους οποίους ο Θεός έχει ελέγξει σχολαστικά και επανειλημμένα, και τους έχει επιλέξει προσεκτικά· είναι εκείνοι που μπορούν τελικά να κερδηθούν από τον Θεό.

Οι βασικές εκδηλώσεις εκείνων που αμφιταλαντεύονται είναι ακριβώς αυτά τα ζητήματα. Από τη στιγμή που θα εντοπιστούν τέτοιοι άνθρωποι μέσα στην εκκλησία, όποια κι αν είναι η τελική τους έκβαση, πρέπει ούτως ή άλλως να αντιμετωπίζονται σύμφωνα με τις αρχές. Δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ως αδελφοί ή αδελφές. Αν βλέπουν με θετική προαίρεση την πίστη στον Θεό ή αν μπορούν να καταβάλουν κάποια προσπάθεια και είναι πρόθυμοι να προσφέρουν λίγη απλή δουλειά, το πολύ-πολύ να θεωρηθούν φίλοι της εκκλησίας και όχι αδελφοί ή αδελφές. Ακόμα, λοιπόν, κι αν υιοθετήσουν ένα νέο όνομα, όπως «Υποταγή» ή «Ειλικρίνεια», και πάλι δεν πρέπει να τους αποκαλείς αδελφό ή αδελφή· φτάνει που θα τους αποκαλείς με το νέο τους όνομα. Και γιατί αυτό; Επειδή οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν αξίζουν να θεωρούνται αδελφοί ή αδελφές. Το καταλαβαίνετε τώρα; (Ναι.) Οπότε, πλέον έχετε τις αρχές για το πώς να χειρίζεστε τέτοιου είδους ανθρώπους, σωστά; (Ναι.) Κι εδώ τελειώνει η σημερινή συναναστροφή. Γεια σας!

29 Ιουνίου 2024