Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών (25)

Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών
Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών (25)

Σημείο δέκατο τέταρτο: Να διακρίνουν και να αποπέμπουν ή να αποβάλλουν άμεσα κάθε είδους κακούς ανθρώπους και αντίχριστους (Μέρος τέταρτο)

Τα πρότυπα και οι βάσεις για τη διάκριση διαφόρων ειδών κακών ανθρώπων

Σήμερα, θα συνεχίσουμε με τη συναναστροφή πάνω στη δέκατη τέταρτη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών: «Να διακρίνουν και να αποπέμπουν ή να αποβάλλουν άμεσα κάθε είδους κακούς ανθρώπους και αντίχριστους». Τις προηγούμενες φορές, είχαμε συναναστραφεί σχετικά με τις διάφορες πτυχές που πρέπει να διακρίνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες, αλλά και σχετικά με τις σημαντικές αλήθειες που πρέπει να καταλαβαίνουν όταν κάνουν το συγκεκριμένο έργο· με άλλα λόγια, είχαμε συναναστραφεί σχετικά με το πώς να διακρίνουν κάθε λογής κακούς ανθρώπους. Και πώς ορίζονται οι κάθε λογής κακοί άνθρωποι; Είναι αυτοί που παρεισφρέουν στον οίκο του Θεού με την πρόφαση ότι πιστεύουν στον Θεό, όμως δεν αποδέχονται την αλήθεια και επίσης αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας· όλοι αυτοί υπάγονται στην κατηγορία των κακών ανθρώπων. Αυτοί είναι τα άτομα που πρέπει να αποπέμψει ή να αποβάλει η εκκλησία, τα άτομα δηλαδή που δεν επιτρέπεται να βρίσκονται μέσα στην εκκλησία. Έχουμε τρία βασικά κριτήρια για τη διαφοροποίηση και την ανάλυση των κάθε λογής κακών ανθρώπων. Ποια είναι τα τρία αυτά κριτήρια; Το πρώτο είναι ο σκοπός για τον οποίο πιστεύει κανείς στον Θεό. Το δεύτερο είναι η ανθρώπινη φύση του καθενός, αναλύουμε δηλαδή την ανθρώπινη φύση του ατόμου για να διακρίνουμε και να διαπιστώσουμε ξεκάθαρα αν είναι ένας απ’ αυτούς που πρέπει να αποπέμψει η εκκλησία. Και το τρίτο κριτήριο ποιο είναι; (Η στάση που τηρεί κανείς απέναντι στα καθήκοντά του.) Η στάση του ατόμου απέναντι στα καθήκοντά του είναι το τρίτο κριτήριο. Για το πρώτο κριτήριο έχει γίνει ήδη συναναστροφή. Όσο για το δεύτερο κριτήριο, την ανθρώπινη φύση, έχει γίνει συναναστροφή πάνω σε δύο σημεία. Το πρώτο ποιο ήταν; (Ότι λατρεύουν να παραποιούν τα γεγονότα και τα ψέματα.) Και το δεύτερο; (Ότι λατρεύουν να εκμεταλλεύονται.) Ίσως το περιεχόμενο αυτών των δύο σημείων να μη δείχνει αρκετό για να θεωρηθούν εκδηλώσεις κακών ανθρώπων· με βάση, όμως, τις εκδηλώσεις για τις οποίες έχω κάνει αναλυτική συναναστροφή στο παρελθόν, αυτά τα δύο είδη ανθρώπων πιστεύουν εδώ και χρόνια στον Θεό χωρίς να έχουν μετανοήσει αληθινά. Οι διάφορες εκδηλώσεις τους έχουν προκαλέσει ήδη αναστάτωση και καταστροφή στην εκκλησιαστική ζωή, στη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού και στις σχέσεις ανάμεσα στα μέλη του εκλεκτού λαού του Θεού. Με βάση τις εκδηλώσεις τους και τη φύση-ουσία τους, αυτά τα δύο είδη ανθρώπων υπάγονται στην κατηγορία των κακών ανθρώπων. Οι επικεφαλής της εκκλησίας και ο εκλεκτός λαός του Θεού θα πρέπει να τους διακρίνουν και να τους χαρακτηρίζουν, και να τους αποπέμπουν έγκαιρα. Είναι σωστό αυτό; (Ναι.) Είναι απόλυτα σωστό. Η συμπεριφορά αυτών των δύο κατηγοριών ανθρώπων στην εκκλησία έχει πολύ αρνητικές επιπτώσεις· δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον για την αλήθεια ούτε υποτάσσονται καθόλου στο έργο του Θεού. Ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές, τα όσα βιώνουν δεν δείχνουν να τους ξεχωρίζουν καθόλου απ’ τους άπιστους. Πολλές φορές, λένε ψέματα και εξαπατούν, κάνουν τα καθήκοντά τους επιπόλαια και χωρίς το ελάχιστο αίσθημα ευθύνης, ενώ παρά τις επανειλημμένες υποδείξεις, δεν αλλάζουν. Όχι μόνο επηρεάζουν την εκκλησιαστική ζωή, αλλά και αναστατώνουν σοβαρά το έργο της εκκλησίας. Ανήκουν το δίχως άλλο σ’ εκείνους που πρέπει να αποπέμψει ή να αποβάλει η εκκλησία, είναι δε απόλυτα σωστό να χαρακτηριστούν ως κακοί άνθρωποι και να συμπεριληφθούν στις τάξεις των ανθρώπων αυτού του είδους —δεν είναι καθόλου υπερβολή. Όσον αφορά το πρώτο είδος, εκείνους που λατρεύουν να παραποιούν τα γεγονότα και τα ψέματα, το πρόβλημά τους δεν είναι απλώς ότι λένε πράγματα που δεν είναι και πολύ ενδεδειγμένα ή ότι υπάρχουν εμπόδια στην επικοινωνία τους με τους άλλους κ.λπ. Αντίθετα, υπάρχει πρόβλημα με τη διάθεσή τους. Σε ένα πιο βαθύ επίπεδο, το πρόβλημα της διάθεσής τους συνιστά πρόβλημα της φύση-ουσίας τους. Όσο για το πιο επιφανειακό επίπεδο, το πρόβλημα βρίσκεται στην ανθρώπινη φύση τους· με άλλα λόγια, η ανθρώπινη φύση τους είναι τελείως ελεεινή και ποταπή, με αποτέλεσμα να μην μπορούν με τίποτα να αλληλεπιδράσουν κανονικά με τους άλλους. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι δεν έχουν θετικές εκδηλώσεις, όπως να προσφέρουν, να βοηθούν ή να αγαπούν τους άλλους, αλλά και ότι το μόνο που πετυχαίνουν οι πράξεις και οι συμπεριφορές τους είναι να αναστατώνουν, να καταστρέφουν και να ισοπεδώνουν. Αν κάποιοι άνθρωποι παραποιούν συστηματικά τα γεγονότα και τα ψέματα κι αν το κάνουν συνέχεια αυτό, είτε φανερά είτε κρυφά, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται πολύ αρνητικές επιπτώσεις στο έργο της εκκλησίας, στους αδελφούς και στις αδελφές, τότε βρίσκονται ανάμεσα σ’ αυτούς που πρέπει να αποπέμψει η εκκλησία. Το άλλο είδος είναι όσοι λατρεύουν να εκμεταλλεύονται. Ασχέτως της κατάστασης, επιζητούν πάντοτε να αποκομίσουν κάποιο όφελος, κοιτάζοντας πάντοτε το συμφέρον τους. Δεν επικεντρώνονται στο να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα ούτε στο να κάνουν καλά τα καθήκοντά τους ή να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους. Κι ακόμα περισσότερο, δεν βάζουν στόχο να αλληλεπιδρούν κανονικά με τους αδελφούς και τις αδελφές, να στηρίζονται στα προτερήματα των άλλων για να καλύψουν τις αδυναμίες τους και στο να χτίσουν κανονικές σχέσεις ή να ζήσουν κανονική εκκλησιαστική ζωή. Δεν επικεντρώνονται σε τίποτα από όλα αυτά —έρχονται στην εκκλησία και μπαίνουν ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές απλώς για να εκμεταλλευτούν. Όσο εκείνοι βρίσκονται στην εκκλησία και όσο οι αδελφοί και οι αδελφές έχουν επαφές μαζί τους, οι τελευταίοι θα νιώθουν μέσα τους μια δυσαρέσκεια. Οι αδελφοί και οι αδελφές όχι μόνο νιώθουν αποστροφή για τις πράξεις και τις συμπεριφορές τους, αλλά το κυριότερο είναι ότι πολλές φορές νιώθουν να υπάρχει σοβαρή παρέμβαση και περιορισμός στην καρδιά τους. Τι σημαίνει «σοβαρή»; Σημαίνει ότι κάποιοι άνθρωποι, σε πραγματικές συνθήκες ζωής, όταν παρενοχλούνται από δύσπιστους ή κακούς ανθρώπους, περιορίζονται από τα συναισθήματά τους και δεν μπορούν να ξεφύγουν, ενώ άλλοι, μολονότι δεν το επιθυμούν, δεν τολμάνε να πουν κουβέντα, παρά νιώθουν διαρκώς περιορισμένοι μέσα τους και δεν έχουν γαλήνη. Μήπως αυτό δεν συνιστά σοβαρή αναστάτωση για τους αδελφούς και τις αδελφές; (Ναι.) Γι’ αυτό, ο εκλεκτός λαός του Θεού πρέπει να διακρίνει αυτά τα δύο είδη ανθρώπων· όλοι όσοι κατατάσσονται στην κατηγορία των κακών ανθρώπων ανήκουν σ’ αυτούς που πρέπει να αποπέμψει η εκκλησία. Έγινε στην προηγούμενη συνάθροιση συναναστροφή σχετικά με τις αρχές που αφορούν τον χειρισμό τέτοιων ανθρώπων, γι’ αυτό και δεν θα ξανακάνουμε τώρα λεπτομερή συναναστροφή πάνω σ’ αυτές. Συμπερασματικά, τα δύο είδη ανθρώπων που εξετάστηκαν παραπάνω έχουν προκαλέσει διατάραξη όχι μόνο στην εκκλησιαστική ζωή των αδελφών, αλλά και στη σωστή εκτέλεση των καθηκόντων τους. Οι συμπεριφορές κάποιων απ’ αυτούς είναι πιθανό μέχρι και να μπερδέψουν κάποιους νέους πιστούς που δεν έχουν θεμέλια. Με βάση, λοιπόν, τους τρόπους και τα μέσα με τα οποία λειτουργούν, αλλά και τις διάφορες εκδηλώσεις της ανθρώπινης φύσης τους και τις αρνητικές συνέπειες που προκαλούν αυτές οι εκδηλώσεις, αυτά τα δύο είδη ανθρώπων ανήκουν σ’ εκείνους που πρέπει να αποπέμπονται, και δεν είναι καθόλου υπερβολικό να κατατάσσονται στις τάξεις των κακών ανθρώπων. Οι συμπεριφορές των ανθρώπων που λατρεύουν να παραποιούν τα γεγονότα και τα ψέματα κι εκείνων που λατρεύουν να εκμεταλλεύονται μπορεί να μη φαίνονται τόσο εξωφρενικά άξεστες ή κακόβουλες όσο εκείνες των κακών ανθρώπων, όπως τις ορίζουν οι ανθρώπινες αντιλήψεις, δηλαδή δεν έχουν τέτοιες προφανείς εκδηλώσεις. Ωστόσο, οι αρνητικές συνέπειες των συμπεριφορών τους και της ανθρώπινης φύσης τους επιβάλλουν την αποπομπή τους από την εκκλησία. Αυτές ήταν οι εκδηλώσεις των δύο ειδών ανθρώπων και οι αρχές για τη διαχείρισή τους για τις οποίες έγινε συναναστροφή την προηγούμενη φορά.

2. Με βάση την ανθρώπινη φύση

Γ. Είναι ακόλαστοι και ασυγκράτητοι

Σήμερα, θα συνεχίσουμε τη συναναστροφή μας σχετικά με τις εκδηλώσεις διάφορων άλλων ειδών ανθρώπων όσον αφορά την ανθρώπινη φύση τους, ξεκινώντας με το τρίτο είδος. Ποιο είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φύσης αυτών των ανθρώπων; Είναι η ακολασία και η έλλειψη αυτοσυγκράτησης. Την ακολασία και την έλλειψη αυτοσυγκράτησης μπορεί κανείς να την καταλάβει πολύ εύκολα από κυριολεκτική άποψη. Σημαίνει να φαίνεται ανάρμοστη η συμπεριφορά, το φέρσιμο και η ομιλία αυτών των ανθρώπων· δεν είναι αξιοπρεπείς και κόσμιοι. Η παραπάνω αποτελεί μια βασική κατανόηση των εκδηλώσεων των ανθρώπων αυτού του είδους. Στην εκκλησία, είναι αναπόφευκτο οι απόψεις κάποιων ανθρώπων σχετικά με την πίστη στον Θεό και οι τρόποι τους να παρουσιάζουν αποκλίσεις ή λάθη. Η ομιλία και η συμπεριφορά αυτών των ανθρώπων δεν διακρίνονται από καθόλου ευσέβεια, οι εκδηλώσεις τους στη ζωή και η ποιότητα της ανθρώπινης φύσης τους δεν αντιστοιχούν καθόλου στην ευπρέπεια των αγίων, ενώ δεν έχουν σε καμία περίπτωση μια θεοφοβούμενη καρδιά. Γενικά, η ομιλία, η συμπεριφορά και το φέρσιμό τους μπορούν να χαρακτηριστούν μόνο ως ακόλαστα και ασυγκράτητα. Ασφαλώς, υπάρχει πλήθος συγκεκριμένων εκδηλώσεων, τις οποίες όλοι μπορούν να δουν και να διακρίνουν εύκολα. Αυτοί οι άνθρωποι είναι παρόμοιοι με τους δύσπιστους και τους άπιστους· πιο συγκεκριμένα, η συμπεριφορά τους είναι ιδιαίτερα ακόλαστη. Στις συναθροίσεις, ντύνονται και χτενίζονται πολύ ανεπίσημα. Κάποιοι δεν φροντίζουν καν να φτιαχτούν πριν φύγουν από το σπίτι τους, κι έρχονται στις συναθροίσεις απεριποίητοι, με αχτένιστα μαλλιά και άπλυτο πρόσωπο. Κάποιοι στις συναθροίσεις ντύνονται πρόχειρα, φοράνε ξεχειλωμένες παντόφλες ή ακόμα και πυτζάμες. Άλλοι ζουν ακατάστατα, δεν προσέχουν καθόλου την προσωπική τους υγιεινή και δεν έχουν πρόβλημα να φορέσουν βρώμικα ρούχα στις συναθροίσεις. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τις συναθροίσεις υπερβολικά χαλαρά, λες και πετάγονται στο σπίτι ενός γείτονα· δεν το παίρνουν καθόλου στα σοβαρά. Στη διάρκεια των συναθροίσεων, είναι επίσης ασυγκράτητοι στην ομιλία και στη συμπεριφορά. Μιλάνε δυνατά χωρίς κανέναν δισταγμό, και μάλιστα ενθουσιάζονται και κάνουν έξαλλες χειρονομίες όταν χαίρονται, και δείχνουν μεγάλη ασυδοσία. Όσοι και να είναι οι παρευρισκόμενοι, εκείνοι γελάνε, κάνουν αστεία και υπερβολικές χειρονομίες, κάθονται με τα πόδια σταυρωμένα και φέρονται λες και είναι ανώτεροι από όλους τους άλλους. Είναι πολύ επιδειξιομανείς, μέχρι και υπερόπτες, και δεν κοιτάζουν ποτέ κανέναν στα μάτια όταν του μιλάνε· το βλέμμα τους, αντιθέτως, πλανάται τριγύρω. Δεν είναι ακολασία αυτό; (Ναι.) Είναι μεγάλη ασυδοσία και δεν δείχνει την παραμικρή αυτοσυγκράτηση. Φυσικά, οι άπιστοι μπορεί να απέδιδαν την ομιλία και τη συμπεριφορά τέτοιου είδους ατόμων στην απουσία καλής ανατροφής, αλλά εμείς το καταλαβαίνουμε διαφορετικά. Δεν είναι μόνο ζήτημα κακής ανατροφής. Είναι ενήλικες και πρέπει να γνωρίζουν ξεκάθαρα τους σωστούς και ενδεδειγμένους τρόπους ομιλίας, συμπεριφοράς και αλληλεπίδρασης με τους άλλους. Ειδικότερα, πρέπει να ξέρουν πώς να τα κάνουν αυτά με τρόπο που ταιριάζει με την ευπρέπεια των αγίων, με τρόπο εποικοδομητικό για τους αδελφούς και τις αδελφές, και με τρόπο που αντιστοιχεί στην κανονική ανθρώπινη φύση, χωρίς να χρειάζεται να τους το πει κανείς. Κυρίως όταν ζει κάποιος την εκκλησιαστική ζωή, ενώπιον των αδελφών, ναι μεν δεν χρειάζεται να προσποιείται, αλλά πρέπει να δείχνει αυτοσυγκράτηση. Επομένως, ποιο είναι το κριτήριο και το υποχρεωτικό πρότυπο αυτής της αυτοσυγκράτησης; Είναι να συμμορφώνεται κανείς με την ευπρέπεια των αγίων. Πρέπει κανείς να είναι αξιοπρεπής και κόσμιος στο ντύσιμο και στα ρούχα του, αποφεύγοντας τις παράξενες ενδυμασίες. Ενώπιον του Θεού, πρέπει κανείς να είναι ευλαβής και να μην κάνει υπερβολικές χειρονομίες. Ασφαλώς, πρέπει και μπροστά στους άλλους ανθρώπους να τηρεί ευλάβεια και ανθρώπινη ομοιότητα, έτσι ώστε να παρουσιάζεται με τρόπο κατάλληλο, ωφέλιμο και εποικοδομητικό για τους άλλους. Αυτό ικανοποιεί τον Θεό. Οι ακόλαστοι και ασυγκράτητοι δεν φροντίζουν καθόλου να βιώνουν τις πιο στοιχειώδεις πτυχές της ανθρώπινης φύσης, ενώ ένας καθοριστικός λόγος της αδιαφορίας τους είναι το ότι αγνοούν παντελώς πώς να είναι ευσεβείς ή πώς να γίνουν άνθρωποι που έχουν ακεραιότητα και αξιοπρέπεια και οι οποίοι εμπνέουν σεβασμό· απλούστατα, δεν τα καταλαβαίνουν όλα αυτά. Επομένως, παρά τις επαναλαμβανόμενες προϋποθέσεις και απαιτήσεις που θέτει η εκκλησία ως προς το να ντύνεται κανείς στις συναθροίσεις κομψά, αξιοπρεπώς και κόσμια, χωρίς να φοράει παράξενα ρούχα, εκείνοι συνεχίζουν να μην παίρνουν στα σοβαρά αυτούς τους κανόνες και πολλές φορές έρχονται με παντόφλες, απεριποίητοι ή ακόμα και με τις πυτζάμες τους. Αυτή είναι μια από τις εκδηλώσεις των ακόλαστων και ασυγκράτητων ανθρώπων.

Τα ακόλαστα και οι ασυγκράτητα άτομα εκδηλώνουν και μία ακόμα συμπεριφορά, δηλαδή να ντύνονται μοντέρνα και να βάφονται έντονα και προκλητικά στις συναθροίσεις. Αρχίζουν να καλλωπίζονται και να στολίζονται δύο μέρες πριν από κάθε συνάθροιση, σκέφτονται πώς να βαφτούν, τι κοσμήματα να φορέσουν, τι χτένισμα να κάνουν, τι ρούχα να βάλουν, τι τσάντα να πάρουν μαζί και τι παπούτσια να φορέσουν. Κάποιες γυναίκες μάλιστα βάζουν προκλητικό κραγιόν, σκιά στα μάτια και στη μύτη, και στις πιο ακραίες περιπτώσεις, κάποιες ντύνονται και καλλωπίζονται με υπερβολικά σαγηνευτικό στιλ, αφήνοντας ακάλυπτους τους ώμους και την πλάτη τους, ντυμένες με παράξενα ρούχα. Στις συναθροίσεις, δεν ακούνε με προσοχή τη συναναστροφή των αδελφών ούτε προσεύχονται· και φυσικά, ούτε συμμετέχουν στη συναναστροφή ούτε μιλάνε για την προσωπική τους κατανόηση και τις βιωματικές τους μαρτυρίες. Αντίθετα, συγκρίνουν τον εαυτό τους με όλους τους άλλους, τις απασχολεί ποια έχει ντυθεί καλύτερα ή χειρότερα απ’ αυτές, ποια φοράει πολύ μοντέρνα επώνυμα ρούχα, ποια φοράει φτηνά ρούχα από τη λαϊκή, πόσο στοιχίζει το βραχιόλι κάποιας και ούτω καθεξής. Μόνο μ’ αυτά τα ζητήματα ασχολούνται, ενώ μάλιστα πολλές φορές κάνουν φανερά τέτοιες συγκρίσεις. Φαίνεται ξεκάθαρα από το ντύσιμο, καθώς και από την ομιλία, τη συμπεριφορά και το φέρσιμό τους, ότι συμμετέχουν στην εκκλησιαστική ζωή και αλληλεπιδρούν με τους αδελφούς και τις αδελφές όχι με στόχο να καταλάβουν την αλήθεια, πόσο μάλλον με στόχο την επιδίωξη της ζωής-εισόδου για την επίτευξη αλλαγής στη διάθεση. Κάθε άλλο, την ώρα των συναθροίσεων τη χρησιμοποιούν για να κάνουν επίδειξη ότι απολαμβάνουν τα λεφτά και την υλική ζωή. Κάποιες έρχονται στους χώρους των συναθροίσεων ντυμένες με επώνυμα ρούχα για να κάνουν επίδειξη, ενδίδοντας ολοκληρωτικά στις επιθυμίες τους όσον αφορά τη μόδα και τις κοινωνικές τάσεις μεταξύ των αδελφών, δελεάζοντας τους άλλους να ακολουθήσουν αυτές τις τάσεις και αναγκάζοντάς τους να τους ζηλεύουν και να τους θαυμάζουν. Παρατηρούν μεν κάποιους αδελφούς και αδελφές να τους κοιτάζουν και να τους φέρονται με απέχθεια, όμως εξακολουθούν να τους απαξιώνουν, συνεχίζουν να τα κάνουν όλα με τον δικό τους τρόπο, να φοράνε ψηλά τακούνια και να κρατούν επώνυμες τσάντες. Κάποιες μάλιστα προσπαθούν να παραστήσουν τις εύπορες και πλούσιες, και φορούν στις συναθροίσεις φθηνά αρώματα, με αποτέλεσμα, μόλις μπουν στο δωμάτιο, οι ανακατεμένες οσμές του αρώματος, του ρουζ και του ελαίου για τα μαλλιά να δημιουργούν μια έντονη και δυσάρεστη μυρωδιά. Πολλοί άλλοι από τους παρευρισκόμενους στις συναθροίσεις είναι αγανακτισμένοι, αλλά δεν τολμούν να μιλήσουν, καθώς αηδιάζουν μπροστά στη θέα αυτών των ατόμων, κι εκείνοι που πιστεύουν πραγματικά στον Θεό μένουν μακριά τους. Είτε ντύνονται και καλλωπίζονται με τρόπο αριστοκρατικό είτε με τρόπο καθημερινό, το χαρακτηριστικό γνώρισμα τέτοιων ατόμων είναι η ιδιαιτέρως ελεύθερη και απείθαρχη ομιλία, συμπεριφορά, φέρσιμο και τρόπος ζωής, όχι μόνο στις συναθροίσεις, αλλά και στις καθημερινές τους επαφές με τους αδελφούς και τις αδελφές ή στην καθημερινή τους ζωή. Για την ακρίβεια, είναι τελείως ασύδοτα άτομα, δεν υπόκεινται ούτε στον παραμικρό περιορισμό. Δεν παρατηρούνται σταθερά μοτίβα στην καθημερινότητά τους· λένε ό,τι θέλουν, φέρονται απερίσκεπτα και ετσιθελικά, δεν μιλάνε ποτέ για τις προσωπικές τους εμπειρίες, σπανίως μοιράζονται την κατανόησή τους για τα λόγια του Θεού και δεν μιλάνε σχεδόν ποτέ για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν κάνοντας τα καθήκοντά τους. Ποια είναι τα μοναδικά θέματα για τα οποία συζητούν; Οι τάσεις της κοινωνίας, η μόδα, το καλό φαγητό, η προσωπική ζωή των διασήμων της κοινωνίας, ακόμα και των σταρ, αλλά και περίεργες ιστορίες και ανέκδοτα από την κοινωνία. Μέσα απ’ αυτές τις φυσικές αποκαλύψεις αυτών των ανθρώπων, μπορεί κανείς εύκολα να διαπιστώσει ότι η πίστη τους στον Θεό αποσκοπεί μόνο και μόνο στο να προχωρήσουν στη ζωή τους. Η ζωή τους επικεντρώνεται αποκλειστικά στο να τρώνε, να πίνουν και να διασκεδάζουν, κι όχι σε θέματα όπως η εκκλησιαστική ζωή, η εκτέλεση του καθήκοντός τους ή η επιδίωξη της αλήθειας. Με τον όρο «ακόλαστος και ασυγκράτητος» εννοούμε ότι ο τρόπος ζωής αυτών των ατόμων, αυτά που βιώνουν στην ανθρώπινη φύση τους, αλλά και οι τρόποι με τους οποίους χειρίζονται τα πράγματα, συμπεριφέρονται στους άλλους και αλληλεπιδρούν με τους άλλους, όλα αυτά είναι ακόλαστα και ασυγκράτητα. Μιμούνται συχνά δημοφιλείς εκφράσεις της κοινωνίας. Θέλουν-δεν θέλουν οι αδελφοί και οι αδελφές να τις ακούσουν, τις καταλαβαίνουν-δεν τις καταλαβαίνουν, τα άτομα αυτά απλώς συνεχίζουν να μιλάνε. Μάλιστα, πολλές φορές μιμούνται τις εκφράσεις κάποιων διάσημων προσωπικοτήτων από την κοινωνία και σταρ της μουσικής και του κινηματογράφου. Όσο για το θετικό λεξιλόγιο που χρησιμοποιείται συχνά στον οίκο του Θεού και μεταξύ των αδελφών, αυτό δεν το κοιτάνε ποτέ· ποτέ δεν συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια στην καθημερινότητά τους. Εκείνο που θεοποιούν είναι οι κοσμικές τάσεις. Θεοποιούν και μιμούνται διάφορες διάσημες προσωπικότητες και σταρ. Για παράδειγμα, υιοθετούν ταχύτατα δημοφιλείς όρους και φράσεις του διαδικτύου και τους χρησιμοποιούν στη ζωή τους και στις κουβέντες με τους αδελφούς και τις αδελφές. Ασφαλώς, αυτοί οι όροι δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση κάτι το θετικό ή το εποικοδομητικό· όλοι τους είναι αρνητικοί, δεν έχουν καμία αξία, πόσο μάλλον κανένα νόημα για εκείνους που πιστεύουν στον Θεό. Είναι δημοφιλείς εκφράσεις που δημιούργησε η διεφθαρμένη και κακή ανθρωπότητα, οι οποίες αντιπροσωπεύουν πλήρως τις σκέψεις και τις απόψεις των δυνάμεων του κακού. Τέτοιου είδους λόγια συχνά τα προσέχουν, τα αποδέχονται και τα χρησιμοποιούν εκείνοι οι δύσπιστοι που βρίσκονται στην εκκλησία και είναι λάτρεις των κακών τάσεων. Κλείνουν τελείως τ’ αυτιά στην πνευματική ορολογία και στο λεξιλόγιο του οίκου του Θεού, δεν τα ακούνε ούτε τα μαθαίνουν σοβαρά. Αντίθετα, υιοθετούν και χρησιμοποιούν γρήγορα τα αρνητικά πράγματα του κόσμου των απίστων και όλα εκείνα που προσέχουν οι άθλιοι άνθρωποι. Επομένως, τα άτομα αυτά, είτε αν κριθούν από την εξωτερική τους ενδυμασία, την ομιλία και τη συμπεριφορά τους είτε από τις διάφορες σκέψεις και οπτικές τους ή τη στάση τους απέναντι στα όσα αποκαλύπτουν, ξεχωρίζουν ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές ως τελείως διαφορετικοί. Τι σημαίνει να είναι κανείς διαφορετικός; Σημαίνει η ομιλία, η συμπεριφορά και η στάση του να μοιάζουν με εκείνες των απίστων, να μην παρουσιάζει καμία απολύτως αλλαγή. Απλούστατα, είναι άπιστοι. Για παράδειγμα, κάποια άτομα ψέλνουν δύο ύμνους στη σκηνή του οίκου του Θεού και κερδίζουν την εκτίμηση των πάντων. Έτσι, αρχίζουν να βλέπουν τον εαυτό τους ως σταρ ή ως κάτι σπουδαίο, απαιτούν πάντα να βαφτούν έντονα για τις παραστάσεις, επιμένουν να χτενιστούν με το στυλ κάποιας διασημότητας και βάφουν τα μαλλιά τους σε περίεργα χρώματα. Όταν οι άλλοι λένε: «Οι πιστοί πρέπει να ντύνονται με αξιοπρέπεια και κοσμιότητα· το στυλ σου δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του οίκου του Θεού», εκείνοι παραπονιούνται και λένε: «Ο οίκος του θεού έχει υπερβολικά αυστηρούς κανόνες. Είναι πολύ ενοχλητικό! Γιατί να είναι τόσο δύσκολο να είσαι σταρ;» Μετά από μόλις δύο ύμνους που έψαλλαν, φαντάζονται πως είναι σταρ και θεωρούν τον εαυτό τους καταπληκτικό, και κάθε φορά που δεν κάνουν κάτι, συλλογίζονται διαρκώς: «Με πόσα δάχτυλα κρατάνε το μικρόφωνο οι σταρ του κόσμου των απίστων; Πόσα βήματα κάνουν για να ανέβουν στη σκηνή; Γιατί δεν μου προσφέρουν λουλούδια αφού τραγουδάω τόσο καλά; Οι σταρ έξω στον κόσμο έχουν ατζέντηδες και βοηθούς· δεν έχουν να χειριστούν ούτε να αντιμετωπίσουν μόνοι τους τα περισσότερα ζητήματα, τα κάνουν όλα οι βοηθοί τους. Εγώ, όμως, που είμαι τραγουδίστρια στον οίκο του θεού, είμαι αναγκασμένη να φροντίζω μόνη μου τις καθημερινές δουλειές, όπως το φαγητό, το ντύσιμο και τα ψώνια. Ο οίκος του θεού είναι πολύ συντηρητικός!» Μέσα τους, αυτά τα άτομα νιώθουν πάντα δυστυχισμένα που ζουν στον οίκο του Θεού· είναι ιδιαίτερα στενοχωρημένα, είναι συνεχώς δυσαρεστημένα και γεμάτα παράπονα. Μπορεί ένα τέτοιο άτομο να αγαπήσει την αλήθεια; Πρόκειται να κάνει πράξη την αλήθεια; Γιατί δεν κάνουν αυτοκριτική; Έχουν τόσο στρεβλή οπτική για τα πράγματα, που μοιάζει με εκείνη των απίστων. Πώς γίνεται να μην το συνειδητοποιούν αυτό; Ο οίκος του Θεού δεν τους εμποδίζει να γίνουν σταρ· είναι, όμως, δυνατόν να εφαρμοστούν αυτές οι απόψεις και προσεγγίσεις τους, οι οποίες ανήκουν στους άπιστους, μέσα στον οίκο του Θεού; Είναι εκ θεμελίων άτοπες. Οι περισσότεροι άνθρωποι περιφρονούν τον συνηθισμένο τους τρόπο ομιλίας και συμπεριφοράς. Εξαιτίας του «ανοιχτού μυαλού» τους και της ακραίας ασυδοσίας που επιδεικνύουν αυτοί οι άνθρωποι, όλα όσα λένε ή κάνουν είναι ακόλαστα και ανεξέλεγκτα, και δεν αποκαλύπτουν τίποτε άλλο παρά τη διάθεση του Σατανά.

Ο οίκος του Θεού υπογραμμίζει επανειλημμένως ότι οι αδελφοί και οι αδελφές πρέπει να κρατάνε όρια μεταξύ ανδρών και γυναικών, και να μην μπλέκονται με το αντίθετο φύλο. Κάποιοι, όμως, είναι ακόλαστοι και ασυγκράτητοι, δεν παίρνουν καθόλου υπόψη τους αυτήν τη συμβουλή και προσπαθούν ακόμα και να αποπλανήσουν κρυφά ή να συνάψουν σχέσεις με άλλα άτομα, αναστατώνοντας την εκκλησιαστική ζωή. Τους αρέσει να έχουν επαφές με το αντίθετο φύλο, και μάλιστα ψάχνουν λόγους και αφορμές για να έρθουν σε επαφή και να επικοινωνήσουν με παιχνιδιάρικο τρόπο. Όταν βλέπουν ένα άτομο του αντίθετου φύλου που τους αρέσει ή που τα πάνε καλά μαζί του, αρχίζουν να το τραβολογούν, να το φλερτάρουν και να το πειράζουν, να πειράζουν τα ρούχα του και να του χαϊδεύουν τα μαλλιά, μέχρι και να του ρίχνουν χιονόμπαλες μέσα στα ρούχα τον χειμώνα· χαριεντίζονται σαν τα ζώα, δεν έχουν όρια ούτε αίσθημα τιμής, δεν νιώθουν καμία ντροπή. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Πώς γίνεται να θεωρείται παιχνίδι όλο αυτό; Δείχνουν τρυφερότητα· αυτό λέγεται ερωτική διάθεση, ρομάντζο». Αν ψάχνετε για ρομάντζο, βρίσκεστε στο λάθος μέρος. Η εκκλησία είναι το μέρος όπου οι αδελφοί και οι αδελφές κάνουν τα καθήκοντά τους. Είναι ένας τόπος λατρείας του Θεού, δεν είναι για φλερτ. Οι δημόσιες εκδηλώσεις τέτοιας συμπεριφοράς μπροστά σε όλους δημιουργούν στους περισσότερους ανθρώπους αηδία και αποστροφή. Το μείζον ζήτημα είναι ότι δεν είναι εποικοδομητικό για τους άλλους, ενώ επίσης χάνεις και την ακεραιότητα και την αξιοπρέπειά σου. Πόσο χρονών είσαι πια; Δεν μπορείς να ξεχωρίσεις το δεξί σου χέρι απ’ το αριστερό; Δεν καταλαβαίνεις τη διαφορά μεταξύ ανδρών και γυναικών; Κι όμως, φλερτάρεις! Τα επτάχρονα ή οκτάχρονα παιδιά είναι φυσιολογικό να παίζουν· τέτοιες συμπεριφορές και ενδιαφέροντα είναι της ηλικίας τους. Δεν είναι, όμως, παιδαριώδες να παρουσιάζουν ενήλικες αυτές τις συμπεριφορές; Για να το θέσω απλά, έτσι ακριβώς είναι. Από άποψη ουσίας, τι είναι αυτό; (Ασυδοσία, ακολασία.) Πρόκειται για μεγάλη ακολασία! Κάποιος που πιστεύει στον Θεό πρέπει να ξέρει πώς να έχει αίσθημα τιμής. Ακόμα και ανάμεσα στους άπιστους, ελάχιστοι έχουν τόσο ακόλαστη συμπεριφορά. Πόσο επιπόλαιοι και κατάπτυστοι είναι αυτοί οι ακόλαστοι! Πετάνε χιονόμπαλες στα ρούχα κάποιου ατόμου του αντίθετου φύλου για λόγους ενθουσιασμού, δεν το κυνηγούν απλώς παιχνιδιάρικα, αλλά φτάνουν στο σημείο να το κλωτσάνε και στα οπίσθια. Όταν κάποιος εκθέτει το γεγονός ότι μια τέτοια συμπεριφορά είναι πάρα πολύ ακόλαστη και ότι θολώνει τα όρια μεταξύ ανδρών και γυναικών, εκείνοι απαντούν: «Απλώς παίζουμε έτσι επειδή έχουμε τόσο καλή σχέση. Ο κόσμος θα έπρεπε να το καταλαβαίνει». Είναι τόσο ασύδοτοι, που όχι μόνο επιδίδονται οι ίδιοι σε ασυδοσία, αλλά παρασύρουν και τους άλλους να κάνουν το ίδιο. Τι ελεεινοί τύποι είναι αυτοί; Πείτε Μου, πρέπει να παραμένουν τέτοιοι άνθρωποι στην εκκλησία; (Όχι.) Η συνύπαρξη με τέτοιου είδους άτομα είναι πάντα άβολη και αμήχανη. Όταν βλέπουν κάποιον, δεν τον χαιρετάνε κανονικά· αντί γι’ αυτό, του δίνουν μια γροθιά και του λένε: «Πού στο διάολο ήσουν τόσα τα χρόνια; Νόμιζα ότι είχε εξαφανιστεί από προσώπου γης! Πώς είσαι;» Ακόμα και ο τρόπος που χαιρετούν είναι πολύ βάρβαρος και υπεροπτικός· όχι μόνο μιλάνε με βαρβαρότητα, αλλά γίνονται μέχρι και βίαιοι απέναντι στους άλλους. Μια τέτοια συμπεριφορά δεν μοιάζει με των χούλιγκαν και των συμμοριτών; Σας αρέσουν τέτοιοι άνθρωποι; (Όχι.) Είναι ευχάριστο συναίσθημα να σας κοροϊδεύουν και να παίζουν μαζί σας; (Όχι.) Είναι άβολο και δεν μπορείτε καν να το εκφράσετε. Είστε απλώς αναγκασμένοι να το υπομείνετε, ενώ όταν τους ξαναδείτε, τους αποφεύγετε. Για να κλείσουμε, τι δείχνει αυτό για την ποιότητα της ανθρώπινης φύσης αυτών των ατόμων; (Είναι κακή.) Από όποια οπτική κι αν το δούμε, είτε μιλάμε για την ομιλία και το φέρσιμό τους, είτε για τη διαγωγή τους, είτε για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τον κόσμο και τις αλληλεπιδράσεις τους με τους υπόλοιπους, είτε για την οπτική τους απέναντι στις τάσεις του κόσμου των απίστων, είτε για τον τρόπο με τον οποίο πιστεύουν στον Θεό και τη στάση τους απέναντι στον Θεό και στα λόγια Του, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καθόλου ευλάβεια ούτε θεοφοβούμενη καρδιά. Κι ούτε μπορεί κανείς να διακρίνει σ’ αυτούς καμία ειλικρίνεια για να αναζητήσουν ή να αποδεχτούν την αλήθεια. Αυτό που παρατηρείται είναι η ακολασία τους και η έλλειψη αυτοσυγκράτησης, το ότι μιμούνται διαρκώς τους σταρ και τα είδωλα, και ότι δεν έχουν καμία πρόθεση να αντιστρέψουν την πορεία τους, όπως κι αν τους γίνει συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια. Πώς μπορούμε να συνοψίσουμε τα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φύσης τους; Ακολασία και έλλειψη αυτοσυγκράτησης. Επομένως, μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα ότι πρόκειται για άπιστους που έχουν παρεισφρήσει στον οίκο του Θεού· είναι δύσπιστοι.

Οι ακόλαστοι και ασυγκράτητοι άνθρωποι χρησιμοποιούν τα ίδια λόγια που χρησιμοποιούν οι συμμορίτες και οι χούλιγκαν του κόσμου των απίστων· τους αρέσει πάρα πολύ να μιμούνται την ομιλία και το ύφος των σταρ και των αρνητικών προσώπων της κοινωνίας, ενώ τα περισσότερα από τα λεγόμενά τους έχουν ένα χυδαίο ύφος που θυμίζει κάτι που θα έλεγε ένας χούλιγκαν ή ένας αλήτης. Για παράδειγμα, όταν ένας άπιστος έρχεται, χτυπάει την πόρτα και αρχίζει να ξεστομίζει περίεργες φράσεις, οι αδελφοί και οι αδελφές λένε: «Κάτι δεν πάει καλά. Για ποιον λόγο αυτός ο άνθρωπος μοιάζει με πράκτορα ή με κατάσκοπο;» Ναι μεν δεν μπορούν να είναι σίγουροι εκείνη τη στιγμή, αλλά το γεγονός αυτό προκαλεί ανησυχία στους περισσότερους. Ωστόσο, ο ακόλαστος και ασυγκράτητος μιλάει με κάποιον εντυπωσιασμό, και μάλιστα έχει και έναν αέρα. Λέει: «Πράκτορας; Δεν με φοβίζει εμένα! Γιατί να τον φοβηθώ; Αν εσείς φοβάστε, δεν είναι ανάγκη να βγείτε έξω. Πάω εγώ να δω τι συμβαίνει μ’ αυτόν». Κοίτα τι θάρρος και τόλμη που έχουν. Εσείς θα μιλούσατε με αυτόν τον τρόπο; (Όχι, δεν μιλάνε έτσι οι κανονικοί άνθρωποι· αυτά μοιάζουν με τα λόγια ενός συμμορίτη.) Οι συμμορίτες μιλούν με διαφορετικό τρόπο από τους κανονικούς ανθρώπους· είναι πάρα πολύ αυταρχικοί. Οι άνθρωποι μαθαίνουν τη γλώσσα του σιναφιού τους. Οι άνθρωποι της πιάτσας υιοθετούν συγκεκριμένα τη δημοφιλή αργκό της κοινωνίας, οι συμμορίτες και οι χούλιγκαν προτιμούν να μιλάνε τη δική τους αργκό, και οι δύσπιστοι είναι ακριβώς σαν τους άπιστους, λένε ό,τι λένε κι οι άπιστοι. Οι καλοί, οι αξιοπρεπείς και οι κόσμιοι νιώθουν αηδία και αποτροπιασμό όταν ακούνε τον τρόπο που μιλάνε οι άπιστοι. Κανένας τους δεν προσπαθεί να μιμηθεί έναν τέτοιο τρόπο ομιλίας. Κάποιοι δύσπιστοι, ακόμα και μετά από δέκα ή είκοσι χρόνια πίστης, συνεχίζουν να μιλάνε με τη γλώσσα των απίστων. Επιλέγουν συνειδητά να μιλάνε μ’ αυτόν τον τρόπο, και μάλιστα κατά την ομιλία τους μιμούνται το φέρσιμο, τις εκφράσεις και τις χειρονομίες των απίστων, αλλά και τα βλέμματά τους. Μπορούν άραγε τέτοιου είδους άνθρωποι να είναι ευχάριστοι στα μάτια των αδελφών της εκκλησίας; (Όχι.) Οι περισσότεροι αδελφοί και αδελφές τούς θεωρούν αντιπαθητικούς και νιώθουν αμήχανα να τους κοιτάζουν. Ο Θεός τι γνώμη λέτε να έχει γι’ αυτούς; (Τους απεχθάνεται.) Η απάντηση είναι ξεκάθαρη: τους απεχθάνεται. Από αυτά που βιώνουν, από τις επιδιώξεις τους και από τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που τιμούν μέσα στην καρδιά τους, είναι φανερό ότι η ανθρώπινη φύση τους δεν πρεσβεύει την αξιοπρέπεια ή την ευπρέπεια και υπολείπεται κατά πολύ από την ευλάβεια και την ευπρέπεια των αγίων. Σπάνια ακούει κανείς από το στόμα τους τα λόγια που οφείλουν να λένε οι πιστοί ή οι άγιοι και λόγια εποικοδομητικά, τα οποία αποπνέουν ακεραιότητα και αξιοπρέπεια. Είναι απίθανο να πουν τέτοια λόγια. Αυτά που σέβονται, που φιλοδοξούν και επιδιώκουν μέσα στην καρδιά τους είναι εκ θεμελίων ασύμβατα με αυτά που πρέπει να επιδιώκουν και να φιλοδοξούν οι άγιοι, οπότε είναι δύσκολο να συγκρατήσουν εκείνα που βιώνουν εξωτερικά, αλλά και την ομιλία τους και τη συμπεριφορά τους. Είναι πολύ μεγάλη πρόκληση να τους ζητήσει κανείς να συγκρατηθούν, να μην είναι ακόλαστοι ή ασύδοτοι και να είναι αξιοπρεπείς και σεμνοί· πόσο μάλλον να ζήσουν σαν να έχουν ανθρώπινη φύση και λογική, σαν να καταλαβαίνουν την αλήθεια και να εισέρχονται στην αλήθεια-πραγματικότητα. Δεν μπορούν καν να καταφέρουν να γίνουν κανονικοί άνθρωποι με ακεραιότητα και αξιοπρέπεια, που ανταποκρίνονται στην ευπρέπεια των αγίων, που τηρούν τους κανόνες και που εμφανίζονται λογικοί προς τα έξω. Ήταν κάποτε ένας άνθρωπος που πήγε στην επαρχία για να κηρύξει το ευαγγέλιο, και είδε ότι κάποιοι αδελφοί και αδελφές ήταν από φτωχές οικογένειες και ζούσαν σε ετοιμόρροπα σπίτια. Είπε σαρκαστικά και χλευαστικά: «Αυτό το σπίτι είναι τόσο ετοιμόρροπο, που δεν κάνει για ανθρώπους· με το ζόρι είναι κατάλληλο για γουρούνια. Πρέπει να μετακομίσετε γρήγορα!» Οι αδελφοί και οι αδελφές απάντησαν: «Εύκολο είναι να φύγουμε από εδώ, αλλά ποιος θα μας δώσει άλλο σπίτι για να μείνουμε;» Μίλησε απερίσκεπτα και ετσιθελικά, είπε ό,τι του κατέβηκε στο κεφάλι χωρίς να σκεφτεί τις επιπτώσεις που μπορεί να είχε στους άλλους. Αυτό σημαίνει πως είχε χυδαία φύση. Οι αδελφοί και οι αδελφές ρώτησαν: «Αν φύγουμε, ποιος θα μας δώσει σπίτι για να μείνουμε; Μήπως έχεις εσύ σπίτι;» Δεν είχε τι να απαντήσει. Καθώς έβλεπε ότι οι άνθρωποι αντιμετώπιζαν δυσκολίες, έπρεπε, προτού μιλήσει, να μπορεί να λύσει τη δυσκολία τους. Τι συνέπειες έφερε το γεγονός ότι μίλησε απερίσκεπτα χωρίς να μπορεί να λύσει τη δυσκολία τους; Μήπως το πρόβλημα ήταν η υπερβολική ειλικρίνεια και ευθύτητα; Όχι βέβαια. Το πρόβλημα ήταν πως ήταν υπερβολικά άθλιος. Ήταν ακόλαστος και ασυγκράτητος. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν καμιά απολύτως αντίληψη περί ακεραιότητας, αξιοπρέπειας, προσοχής, ανεκτικότητας, φροντίδας, σεβασμού, κατανόησης, συμπόνιας, ευσπλαχνίας, ευσυνειδησίας, βοήθειας και ούτω καθεξής. Αυτές τις ιδιότητες πρέπει να έχουν οι άνθρωποι, οι οποίες είναι απαραίτητες για την κανονική ανθρώπινη φύση. Εκείνοι, όμως, όχι μόνο δεν έχουν αυτές τις ιδιότητες, αλλά στις αλληλεπιδράσεις τους με τους άλλους, εφόσον δουν κάποιον να δυσκολεύεται, μπορούν ακόμα και να τον ειρωνευτούν, να τον γελοιοποιήσουν, να τον κοροϊδέψουν και να τον χλευάσουν· όχι μόνο δεν μπορούν να τον καταλάβουν ή να τον βοηθήσουν, αλλά του προκαλούν στενοχώρια, απελπισία, πόνο, μέχρι και μπελάδες. Για όσους είναι τόσο μα τόσο άθλιοι, οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να τους διακρίνουν ξεκάθαρα και να τους υπομένουν κατ’ επανάληψη. Νομίζετε ότι τέτοιοι άνθρωποι μπορούν να μετανοήσουν ειλικρινά; Δεν νομίζω ότι είναι πιθανό. Με βάση τη φύση-ουσία τους, δεν αγαπούν την αλήθεια· πώς θα μπορούσαν, λοιπόν, να αποδεχτούν το κλάδεμα και την πειθάρχηση; Οι άπιστοι, για να περιγράψουν ανθρώπους σαν κι αυτούς, χρησιμοποιούν όρους όπως ότι «επιμένει κανείς στον δικό του δρόμο» ή «βαδίζει στο δικό του μονοπάτι ό,τι κι αν λένε οι άλλοι». Τι γελοία λογική είναι αυτή; Αυτά τα δήθεν διάσημα ρητά και οι ιδιωματισμοί θεωρούνται πολλές φορές θετικά πράγματα σ’ αυτήν την κοινωνία, γεγονός που διαστρεβλώνει τα γεγονότα και συγχέει το σωστό και το λάθος. Αυτά είχαμε να πούμε πάνω-κάτω σχετικά με τις εκδηλώσεις της ανθρώπινης φύσης των ανθρώπων που είναι ακόλαστοι και ασυγκράτητοι.

Ασχέτως αν οι ακόλαστοι και ασυγκράτητοι άνθρωποι επηρεάζουν την εκκλησιαστική ζωή, τις κανονικές σχέσεις μεταξύ των αδελφών ή την κανονική εκτέλεση του καθήκοντος από τον εκλεκτό λαό του Θεού, από τη στιγμή που οι εκδηλώσεις και οι αποκαλύψεις της ανθρώπινης φύσης τους προκαλούν αρνητικές επιπτώσεις και συνέπειες, και αναστατώνουν τους αδελφούς και τις αδελφές, τα ζητήματα αυτά πρέπει να λύνονται και να λαμβάνονται κατάλληλα μέτρα απέναντι σ’ αυτούς τους ανθρώπους· δεν πρέπει να δρουν ανενόχλητοι. Για τα μικρά περιστατικά, μπορεί να προσφέρεται βοήθεια και υποστήριξη ή μπορεί να κλαδεύονται και να δέχονται μια προειδοποίηση. Στα σοβαρά περιστατικά, όπου παρουσιάζουν ιδιαίτερα ακόλαστη συμπεριφορά και φέρσιμο, παρόμοια με αυτή των απίστων ή των δύσπιστων, όπου απουσιάζει το παραμικρό ίχνος της ευπρέπειας των αγίων, οι επικεφαλής και οι εργάτες της εκκλησίας πρέπει να βρίσκουν τις κατάλληλες λύσεις για να χειρίζονται αυτούς τους ανθρώπους. Αν συμφωνεί η πλειοψηφία των αδελφών και το επιτρέπουν οι περιστάσεις, τότε αυτοί οι άνθρωποι πρέπει αποπέμπονται· το λιγότερο που πρέπει να γίνεται είναι να μην τους επιτρέπεται να εκτελούν τα καθήκοντά τους μέσα στην Εκκλησία πλήρους απασχόλησης. Τι εννοούμε λέγοντας «μικρά περιστατικά»; Σημαίνει πως κάποιοι άνθρωποι είναι νέοι πιστοί, πρώην άπιστοι, άτομα που δεν πίστευαν προηγουμένως στον Χριστιανισμό και δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει η πίστη στον Θεό. Η ομιλία και η συμπεριφορά τους αποκαλύπτουν τις συνήθειες των απίστων. Ωστόσο, διαβάζοντας τον λόγο του Θεού, συμμετέχοντας σε συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια και βιώνοντας την εκκλησιαστική ζωή, σιγά σιγά μεταστρέφονται και αλλάζουν, φτάνοντας στο σημείο να γίνουν σαν τους πιστούς και να παρουσιάσουν κάποια ανθρώπινη ομοιότητα. Αυτοί οι άνθρωποι δεν πρέπει να συγκαταλέγονται στην κατηγορία των κακών ανθρώπων, αλλά να χαρακτηρίζονται ως εκείνοι που μπορούν να βοηθηθούν. Μια ακόμα κατηγορία είναι οι νέοι που είναι περίπου είκοσι ετών και οι οποίοι, παρόλο που πιστεύουν στον Θεό από τρία μέχρι πέντε χρόνια, συνεχίζουν να παιδιαρίζουν, δεν είναι αρκετά συγκροτημένοι, εμφανίζουν κάποια παιδικότητα στην εξωτερική τους ομιλία και συμπεριφορά, δηλαδή μιλούν, συμπεριφέρονται και ενεργούν σαν παιδιά και πάει λέγοντας, λόγω του νεαρού της ηλικίας τους. Σ’ αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να προσφέρεται βοήθεια και υποστήριξη με αγάπη· πρέπει να τους δίνεται αρκετός χρόνος για να αλλάξουν σταδιακά, όχι με υπερβολικά αυστηρές απαιτήσεις. Ωστόσο, στην περίπτωση των ενηλίκων που πιστεύουν στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια, αλλά συνεχίζουν να παρουσιάζουν ακόλαστη και ασυγκράτητη ομιλία, συμπεριφορά, φέρσιμο και ενέργειες σαν τους άπιστους, και που αρνούνται να αλλάξουν παρά τις επανειλημμένες προτροπές, ενδείκνυται μια διαφορετική προσέγγιση. Εκείνοι πρέπει να αντιμετωπίζονται με βάση τους κανονισμούς του οίκου του Θεού. Εάν η ομιλία, η συμπεριφορά και οι αποκαλύψεις της ανθρώπινης φύσης αυτών των ανθρώπων αναστατώνουν τους περισσότερους και δημιουργούν αρνητικές επιπτώσεις στην εκκλησία, με αποτέλεσμα πολλοί να νιώθουν απέχθεια όταν τους βλέπουν, να μη θέλουν να τους ακούνε να μιλάνε, να μη θέλουν να βλέπουν τις εκφράσεις τους όταν μιλάνε ούτε να θέλουν να κοιτάζουν το ντύσιμό τους, και οι περισσότεροι να είναι πιο χαρούμενοι και να βρίσκονται σε καλύτερη κατάσταση όταν οι εν λόγω άνθρωποι δεν βρίσκονται στις συναθροίσεις, αφού αισθάνονται άβολα και σιχαίνονται και μόνο από τη συμμετοχή τους στην εκκλησιαστική ζωή και από την απλή παρουσία τους ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές, λες και υπάρχει κάποιο μικρόβιο που προκαλεί αναστάτωση, τότε δεν χωράει αμφιβολία ότι οι συγκεκριμένοι είναι κακοί άνθρωποι. Με άλλα λόγια, κάθε φορά που τα άτομα αυτά ζουν την εκκλησιαστική ζωή και κάνουν το καθήκον τους μαζί με τους αδελφούς και τις αδελφές, οι περισσότεροι άνθρωποι αναστατώνονται και νιώθουν ιδιαίτερη απέχθεια. Σε τέτοιες περιπτώσεις, τα άτομα αυτά πρέπει να αντιμετωπίζονται όσο πιο γρήγορα γίνεται, να μη μένουν μόνα τους να κάνουν ό,τι θέλουν ή να τίθενται υπό επιπλέον παρακολούθηση. Αν μη τι άλλο, πρέπει να εκκαθαρίζονται από την Εκκλησία πλήρους απασχόλησης και να στέλνονται σε μια συνηθισμένη εκκλησία για να μετανοήσουν. Γιατί να είναι τέτοιος ο χειρισμός τους; (Έχουν προκαλέσει αναστάτωση και αρνητικές επιπτώσεις στους περισσότερους ανθρώπους, αναστατώνοντας την εκκλησιαστική ζωή.) Επειδή οι εκδηλώσεις τους έχουν τόσο άθλιες επιπτώσεις και αντίκτυπο! Σύμφωνα μ’ αυτά, οι επικεφαλής και οι εργάτες, αλλά και ο εκλεκτός λαός του Θεού, δεν πρέπει να κλείνουν τα μάτια απέναντί τους και να ενδίδουν τυφλά στη συμπεριφορά τους. Δεν είναι σωστό οι επικεφαλής και οι εργάτες να μην κάνουν τίποτα, ακόμα κι όταν τα άτομα αυτά προκαλούν αναστάτωση στους περισσότερους· τα άτομα αυτά πρέπει να εκκαθαρίζονται από την εκκλησία σύμφωνα με τους κανονισμούς του οίκου του Θεού —αυτή είναι η σοφότερη επιλογή.

Άραγε, η εκκλησία έχει χειριστεί στο παρελθόν ανθρώπους που είναι ακόλαστοι και ασυγκράτητοι; (Ναι.) Κάποιοι από αυτούς, κατά τον χειρισμό τους, έκλαιγαν κι έλεγαν: «Δεν το έκανα επίτηδες. Πρόκειται απλώς για μια συμπτωματική συμπεριφορά μου· δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος. Σας παρακαλώ, δώστε μου άλλη μια ευκαιρία! Αν δεν μου επιτρέψετε να κάνω το καθήκον μου, τότε, όταν γυρίσω σπίτι μου, όπου όλοι είναι άπιστοι, δεν θα μπορώ να πιστέψω στον θεό». Λένε τόσο ελκυστικά πράγματα και δείχνουν πραγματικά ταραγμένοι, εκφράζοντας μια διστακτικότητα να απομακρυνθούν από τον Θεό και ζητώντας από τον οίκο του Θεού μια ακόμα ευκαιρία να μετανοήσουν. Είναι δυνατό να τους δοθεί άλλη μια ευκαιρία, αλλά το ζητούμενο είναι αν μπορούν ή δεν μπορούν να αλλάξουν. Αν διαπιστωθεί πλήρως ότι το άτομο αυτό δεν έχει ίχνος ανθρώπινης φύσης, ότι δεν έχει συνείδηση ούτε λογική, οπότε ουσιαστικά είναι ένα πράγμα χωρίς καρδιά και χωρίς πνεύμα, τότε δεν θα πρέπει να του δίνεται άλλη ευκαιρία· κάτι τέτοιο θα ήταν μάταιο. Αν, όμως, το συγκεκριμένο άτομο έχει καλή ουσία και απλώς έχει ανώριμη ανθρώπινη φύση εξαιτίας του νεαρού της ηλικίας του, ενώ είναι σίγουρο ότι θα αλλάξει μετά από λίγα χρόνια, τότε πρέπει να του δίνεται η ευκαιρία να μετανοήσει. Δεν πρέπει με τίποτα να αποπέμπεται από την εκκλησία. Κανένας καλός άνθρωπος δεν επιτρέπεται ποτέ να καταστρέφεται. Ορισμένοι άνθρωποι είναι εκ φύσεως άπιστοι· είναι εκ φύσεως ακόλαστα, αδαή και ανόητα πράγματα, και στην ανθρώπινη φύση τους έχουν έμφυτη έλλειψη της έννοιας της τιμής, δεν ξέρουν τι είναι το αίσθημα της ντροπής. Οι περισσότεροι άνθρωποι, αν είχαν δημόσια μια άξεστη συμπεριφορά, θα ένιωθαν μετανιωμένοι και θα ντρέπονταν να αντικρύσουν τους άλλους. Επιπλέον, όταν θέλουν να κάνουν τέτοια πράγματα, είναι ικανοί να λαμβάνουν υπόψη τους τα συναισθήματα και τις απόψεις των αδελφών τους, και να έχουν στον νου τους και τη δική τους ακεραιότητα και αξιοπρέπεια, ενώ δεν πρόκειται να συμπεριφερθούν έτσι. Το πολύ πολύ να κάνουν λίγη φασαρία στο σπίτι με τα παιδιά ή τ’ αδέλφια τους. Οι άνθρωποι, όταν βγαίνουν έξω και έρχονται σε επαφή με αγνώστους, θα πρέπει να καταλαβαίνουν τι σημαίνει αίσθημα τιμής, ευπρέπεια, κανόνες και αξιοπρέπεια. Θα μπορούσε κάποιος που δεν καταλαβαίνει αυτές τις έννοιες να αλλάξει, ακόμα και με τη βοήθειά σου; Ακόμα κι αν συγκρατηθεί για τώρα, για πόσο άραγε μπορεί να αντέξει; Δεν θα αργήσει να επανέλθει στις παλιές του συνήθειες. Από τη στιγμή που αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν αξιοπρέπεια και αίσθημα ντροπής στην ανθρώπινη φύση τους, και δεν ξέρουν τι σημαίνουν οι κανόνες, η αξιοπρέπεια ή η ευπρέπεια των αγίων, και επειδή η ανθρώπινη φύση τους έχει εκ θεμελίων έλλειψη αυτών των χαρακτηριστικών, δεν μπορείς να τους βοηθήσεις. Οι άνθρωποι που δεν γίνεται να βοηθηθούν είναι εκείνοι που δεν γίνεται να αλλάξουν, είναι άνθρωποι που δεν γίνεται να καθοδηγηθούν ή να δεχτούν κάποια επιρροή. Τέτοιου είδους άνθρωποι πρέπει να εκκαθαρίζονται όσο πιο γρήγορα και έγκαιρα γίνεται, για να μην προκαλέσουν αναστάτωση ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές, για να μην ντροπιάσουν τον τόπο αυτόν. Ο οίκος του Θεού δεν έχει ανάγκη από κανέναν μόνο και μόνο για να συμπληρώσει τα μέλη του. Αν ο Θεός δεν θέλει να σώσει κάποιον, τότε όσο κι αν αυτός ο άνθρωπος ενταχθεί για να συμπληρωθούν οι θέσεις, άχρηστο θα του είναι. Αυτοί που δεν τους αναγνωρίζει ο Θεός πρέπει να αποπέμπονται. Εκκαθαρίστε εκείνους που δεν πρέπει να μένουν στον οίκο του Θεού, έτσι ώστε να μην επηρεάσει αρνητικά πολλούς άλλους η παρουσία ενός και μόνο ατόμου, πράγμα άδικο για την πλειοψηφία. Αν διακρίνετε την ουσία όσων είναι ακόλαστοι και ασυγκράτητοι, τότε οφείλετε να τους χειρίζεστε και να τους αποπέμπετε όσο πιο γρήγορα γίνεται, κι όχι να τους ανέχεστε εσαεί. Κάποιοι λένε: «Καμιά φορά, φέρνουν κάποια αποτελέσματα όταν κάνουν το καθήκον τους. Δεν παύουν να είναι απαραίτητοι γι’ αυτήν την πτυχή του έργου. Επίσης, έχουν αρκετή αγάπη στην καρδιά τους και μπορούν να πληρώσουν κάποιο μικρό τίμημα». Και ποιος από όσους παραμένουν στον οίκο του Θεού δεν μπορεί να πληρώσει ένα μικρό τίμημα; Ποιος δεν μπορεί να φέρει κάποια αποτελέσματα κάνοντας το καθήκον του; Αφού όλοι μπορούν να φέρουν κάποια αποτελέσματα, ποιος ο λόγος να μην επιλέγονται οι καλοί άνθρωποι που είναι αξιοπρεπείς και κόσμιοι για να κάνουν καθήκοντα; Γιατί να επιμείνετε να κρατάτε τα είδη των ανθρώπων που είναι χυδαίοι, επιτήδειοι και ανεγκέφαλοι στην Εκκλησία πλήρους απασχόλησης για να προκαλούν αναστάτωση; Γιατί να επιμείνετε να κρατάτε αυτούς τους δύσπιστους που ζουν σαν άπιστοι στη δούλεψη του οίκου του Θεού; Ο οίκος του Θεού δεν έχει έλλειψη από απλούς δουλευτές· ο οίκος του Θεού θέλει μόνο ειλικρινείς ανθρώπους που αγαπούν την αλήθεια, έντιμους ανθρώπους και ανθρώπους που μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια, για να δαπανήσουν τον εαυτό τους για τον Θεό.

Οι περισσότεροι από όσους κάνουν καθήκοντα αυτήν τη στιγμή είναι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό για πάνω από πέντε ή έξι χρόνια, ενώ κάθε είδους άνθρωποι έχουν αποκαλυφθεί ολοκληρωτικά όσο κάνουν τα καθήκοντά τους: οι δύσπιστοι, οι μπερδεμένοι, οι ψευδοεπικεφαλής, οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι, όλοι τους έχουν αποκαλυφθεί. Πολλοί απ’ αυτούς που ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού έχουν διαπιστώσει ξεκάθαρα ότι οι περισσότεροι από κείνους τους ανθρώπους αρνούνται να αλλάξουν παρά τις επανειλημμένες προτροπές, ενώ έχουν ήδη προκαλέσει σοβαρή αναστάτωση και διατάραξη στο έργο του οίκου του Θεού. Τώρα έφτασε η ώρα να εκκαθαριστούν αυτοί οι δύσπιστοι, οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι. Αν δεν εκκαθαριστούν, θα επηρεαστεί η λειτουργία του έργου της εκκλησίας και η διάδοση του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού. Αν δεν εκκαθαριστούν, θα επηρεαστεί η ζωή-είσοδος του εκλεκτού λαού του Θεού· η εκκλησιαστική ζωή θα εξακολουθήσει να αναστατώνεται και δεν θα βρει ποτέ γαλήνη. Επομένως, οι επικεφαλής της εκκλησίας και οι εργάτες όλων των βαθμίδων πρέπει να ξεκινήσουν την κάθαρση της εκκλησίας σύμφωνα με τις προθέσεις του Θεού και με βάση τα λόγια του Θεού. Βλέπω πως πολλοί άνθρωποι δεν έχουν ανθρώπινη φύση. Στις συναθροίσεις, κάποιοι εκδηλώνουν όλων των ειδών τις ανάρμοστες συμπεριφορές και δεν φέρονται σωστά είτε καθιστοί είτε όρθιοι, έχοντας δίπλα τους από τσάι μέχρι κινητά τηλέφωνα, κρέμες προσώπου και αρώματα. Κάποια άτομα που θέλουν να δείχνουν όμορφα κοιτάζουν διαρκώς τον εαυτό τους στον καθρέφτη και φρεσκάρουν το μακιγιάζ τους, ενώ άλλα πίνουν διαρκώς νερό, μπαίνουν στο κινητό τους για να διαβάσουν ειδήσεις ή να δουν βίντεο από τον κόσμο των απίστων, μιλάνε και συζητάνε με σταυρωμένα πόδια, κάθονται με το σώμα τους διπλωμένο, θυμίζοντας το σχήμα του φιδιού, δίχως καν να έχουν μια σωστή στάση. Επίσης, έχω ακούσει ότι κάποιοι γυρίζουν το βράδυ στο δωμάτιό τους και ξαπλώνουν στο κρεβάτι χωρίς καν να βγάλουν τα παπούτσια τους, και κοιμούνται όλη νύχτα. Το πρωί, ανοίγουν τα μάτια τους όχι με σκοπό να προσευχηθούν ή να κάνουν πνευματικές ασκήσεις, αλλά για να κοιτάξουν πρώτα τα νέα στο κινητό τους. Την ώρα του φαγητού, όταν βλέπουν κάτι νόστιμο ή όταν βλέπουν κρέας, το τρώνε λαίμαργα, χωρίς να τους νοιάζει αν θα φάνε κι άλλοι· αρκεί να χορτάσουν, και μετά ξαναπέφτουν κατευθείαν για ύπνο. Δεν έχουν ανθρώπινη ομοιότητα σε ό,τι κάνουν, συμπεριφέρονται ακόλαστα και ασυγκράτητα σαν τους άπιστους, δεν τηρούν καθόλου κανόνες, δεν έχουν ούτε την παραμικρή υπακοή ή υποταγή, ακριβώς σαν τα θηρία. Για πείτε Μου, είναι δυνατόν να σωθούν αυτού του είδους οι άνθρωποι που έχουν μια τόσο χυδαία φύση; (Όχι.) Υπάρχει, λοιπόν, λόγος να πιστεύουν στον Θεό; Εφόσον έχουν τόσο χαμηλό επίπεδο, που δεν μπορούν να ανταποκριθούν καθόλου στην αλήθεια, άραγε μπορούν να καταλάβουν τα λόγια του Θεού όταν τα διαβάζουν; Είναι δυνατόν η απλή δουλειά τους να πληροί τα πρότυπα αν δεν διαθέτουν κανέναν κανόνα συμπεριφοράς; Είναι δυνατόν να αποδεχτούν τα κηρύγματα και τις συναναστροφές σχετικά με την αλήθεια που ακούνε, από τη στιγμή που δεν έχουν συνείδηση ή λογική; (Όχι.) Εκείνοι που εμφανίζουν τέτοιες συμπεριφορές έχουν θεμελιώδη έλλειψη ανθρώπινης φύσης. Πώς μπορούν, λοιπόν, να κερδίσουν την αλήθεια; Εκείνοι που δεν έχουν ανθρώπινη φύση είναι θηρία, διάβολοι, νεκροί που δεν έχουν πνεύμα· δεν μπορούν να καταλάβουν την αλήθεια όταν την ακούνε και δεν αξίζουν να ακούσουν την αλήθεια. Αν τους αφήσεις να καταλάβουν και να κερδίσουν την αλήθεια, είναι σαν να βάζεις ψάρια να ζήσουν στη στεριά ή να αναγκάζεις γουρούνια να πετάξουν. Αδύνατον! Στο παρελθόν, όταν μιλάγαμε για το ποια είδη ανθρώπων είναι θηρία, η λέξη «θηρία» συχνά έμπαινε μαζί με τη λέξη «σκυλιά», οπότε αποκαλούνταν «θηρία-σκυλιά». Ωστόσο, από όταν απέκτησα σκυλιά και είχα στενή επαφή μαζί τους, διαπίστωσα ότι τα σκυλιά έχουν τα καλύτερα πράγματα που δεν έχουν οι άνθρωποι: Συμμορφώνονται με τους κανόνες, είναι υπάκουα και έχουν το αίσθημα του αυτοσεβασμού. Τους βάζεις ένα όριο για να τρέξουν, κι εκείνα τρέχουν μόνο μέσα σ’ αυτό, ενώ σε καμία περίπτωση δεν πάνε σε μέρη που τους απαγορεύεις να πάνε, χωρίς καμία εξαίρεση. Αν κατά λάθος ξεπεράσουν τα όρια, γυρνάνε γρήγορα πίσω, κουνάνε συνεχώς την ουρά, ικετεύοντας για συγχώρεση και αναγνωρίζοντας το λάθος τους. Οι άνθρωποι μπορούν να το πετύχουν αυτό; (Όχι.) Οι άνθρωποι υστερούν. Παρόλο που τα σκυλιά μπορεί να μην καταλαβαίνουν τόσα πράγματα όσα οι άνθρωποι, ένα πράγμα το αντιλαμβάνονται: «Εδώ είναι η περιοχή του ιδιοκτήτη, το σπίτι του ιδιοκτήτη. Εγώ πηγαίνω όπου μου επιτρέπει ο ιδιοκτήτης και αποφεύγω τα μέρη όπου μου απαγορεύεται να πάω». Ακόμα και χωρίς να τα χτυπήσει κάποιος, αποφεύγουν να πάνε εκεί· έχουν αυτοσεβασμό. Αφού μέχρι και τα σκυλιά ξέρουν τι είναι η ντροπή, οι άνθρωποι γιατί δεν ξέρουν; Μήπως είναι υπερβολή να ταξινομούνται ως θηρία όσοι δεν ξέρουν τη ντροπή; (Όχι.) Δεν είναι καθόλου υπερβολή· οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ούτε καν τις αρετές που έχει ένας σκύλος. Από δω και μπρος, όταν αποκαλούμε κάποιους ανθρώπους θηρία, δεν μπορούμε πια να τους αποκαλούμε «θηρία-σκυλιά». Κάτι τέτοιο θα αποτελούσε προσβολή για τα σκυλιά, αφού αυτοί οι άνθρωποι, αυτά τα θηρία, είναι χειρότερα ακόμα κι απ’ τα σκυλιά. Άρα, μόλις τέτοιου είδους άνθρωποι προκαλέσουν αναστάτωση στην εκκλησιαστική ζωή ή στην εκτέλεση των καθηκόντων των αδελφών, πρέπει να απομακρύνονται αμέσως· κάτι τέτοιο είναι απολύτως λογικό και δικαιολογημένο, δεν είναι καθόλου υπερβολικό. Δεν είναι έλλειψη αγάπης. Είναι ενέργεια με βάση τις αρχές. Άραγε, όσοι είναι ακόλαστοι και ασυγκράτητοι, ακόμα κι αν έχουν κάποια αποτελέσματα στα καθήκοντά τους, μπορούν να σωθούν; Μήπως είναι άνθρωποι που αποδέχονται την αλήθεια; Εφόσον ούτε καν τις δικές τους πράξεις δεν μπορούν να συγκρατήσουν, είναι δυνατόν να αποδεχτούν την αλήθεια; Εφόσον δεν μπορούν καν να διατηρήσουν την ακεραιότητα και την αξιοπρέπειά τους, μπορούν άραγε να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα; Είναι αδύνατον. Επομένως, δεν είναι καθόλου υπερβολικό να αντιμετωπίζονται έτσι αυτοί οι άνθρωποι· κάτι τέτοιο βασίζεται απόλυτα στις αρχές και γίνεται αποκλειστικά για την προστασία του εκλεκτού λαού του Θεού από την αναστάτωση που προκαλεί ο Σατανάς. Συμπερασματικά, όταν εντοπίζονται τέτοιου είδους άτομα, πρέπει να αντιμετωπίζονται αναλόγως με βάση τις διάφορες αρχές που ανέφερα μόλις τώρα. Είναι, άραγε, υπερβολή να κατατάσσονται οι άνθρωποι αυτού του είδους, οι ακόλαστοι και ασυγκράτητοι, οι οποίοι πραγματικά παραδίνονται στη σάρκα και δεν έχουν ίχνος της ευπρέπειας των αγίων, στην κατηγορία των άπιστων και των δύσπιστων; (Όχι.) Εφόσον κατατάσσονται στην κατηγορία των άπιστων και δύσπιστων, δεν είναι υπερβολή να συμπεριληφθούν ανάμεσα στα διάφορα είδη κακών ανθρώπων που πρέπει να αποπέμψει η εκκλησία. Όσοι δεν μπορούν να συγκρατήσουν ούτε καν τη δική τους συμπεριφορά και το δικό τους φέρσιμο σίγουρα δεν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια. Δεν είναι εχθροί της αλήθειας όσοι δεν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια; (Ναι, είναι.) Είναι υπερβολή να χαρακτηρίζονται ως κακοί άνθρωποι όσοι είναι εχθροί της αλήθειας; (Όχι.) Δεν είναι καθόλου υπερβολή. Γι’ αυτό και οι αρχές για την αντιμετώπισή τους είναι απόλυτα σωστές.

Δ. Έχουν ροπή προς την εκδίκηση

Ολοκληρώθηκε η συναναστροφή μας σχετικά με τις εκδηλώσεις του τρίτου είδους ανθρώπων, δηλαδή των ακόλαστων και ασυγκράτητων. Πέρα από αυτού του είδους τους ανθρώπους, είναι πολλοί άλλοι που ανήκουν στην κατηγορία των κακών ανθρώπων, και η εκκλησία οφείλει να διακρίνει και να αποπέμπει όλα αυτά τα είδη των κακών ανθρώπων. Στη συνέχεια, θα συζητήσουμε για το τέταρτο είδος. Ανάμεσα στα διάφορα είδη κακών ανθρώπων που οφείλει να διακρίνει και να αποπέμπει η εκκλησία, το τέταρτο παρουσιάζει σημαντικές προκλήσεις και προβλήματα. Ποιοι άνθρωποι μπορεί να είναι αυτοί; Είναι όσοι έχουν ροπή προς την εκδίκηση. Από τη φράση «ροπή προς την εκδίκηση», καταλαβαίνει κανείς ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι και τίποτε καλό· για να το πούμε λαϊκά, είναι αποβράσματα. Αν κρίνουμε από τις συνεχείς εκδηλώσεις και αποκαλύψεις της ανθρώπινης φύσης τους, καθώς και από τις αρχές των ενεργειών τους, δεν έχουν ευγενική καρδιά. Όπως λέει και η γνωστή φράση, είναι «παλιοτόμαρα». Λέμε πως δεν είναι από τους ευγενικούς· πιο συγκεκριμένα, οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν καλή καρδιά, μα αντίθετα είναι φαύλοι, κακόβουλοι και σκληροί. Άπαξ και κάποιος πει ή κάνει κάτι που θίγει τα συμφέροντα, την υπόληψη ή τη θέση αυτών των ανθρώπων ή κάτι που τους προσβάλλει, πρώτα πρώτα, κρατάνε έχθρα στην καρδιά τους. Από την άλλη, με βάση αυτήν την έχθρα, ενεργούν· ενεργούν με στόχο και κατεύθυνση να εκτονώσουν το μίσος τους και να ξεσπάσουν τον θυμό τους, μια συμπεριφορά που είναι γνωστή ως προσπάθεια για εκδίκηση. Πάντα υπάρχει μια μερίδα τέτοιων ατόμων μεταξύ των ανθρώπων. Είτε πρόκειται για εκείνους που χαρακτηρίζονται ως μικροπρεπείς, είτε δεσποτικοί είτε υπερευαίσθητοι, όποιοι κι αν είναι οι όροι που χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν ή για να συνοψίσουν την ανθρώπινη φύση τους, το κοινό χαρακτηριστικό που εκδηλώνεται στις αλληλεπιδράσεις τους με τους άλλους είναι ότι όποιος τους πληγώσει ή τους προσβάλει, είτε κατά λάθος είτε επίτηδες, πρέπει να υποφέρει και να υποστεί τις ανάλογες συνέπειες. Είναι όπως λένε κάποιοι: «Αν τους προσβάλλεις, θα πάθεις περισσότερα απ’ όσα περίμενες. Αν τους προκαλέσεις ή τους πληγώσεις, μη νομίζεις ότι θα ξεφύγεις εύκολα». Υπάρχουν τέτοια άτομα μεταξύ των ανθρώπων; (Ναι.) Σίγουρα υπάρχουν. Ό,τι κι αν συμβαίνει, είτε αξίζει να θυμώσουν ή να δείξουν μικροπρέπεια είτε όχι, εκείνοι που έχουν ροπή προς την εκδίκηση το βάζουν στο πρόγραμμά τους κάθε μέρα· το θεωρούν ζήτημα υψίστης σημασίας. Αν κάποιος τους προσβάλλει, αυτό είναι απαράδεκτο και απαιτούν να πληρώσει ένα ανάλογο τίμημα. Αυτή είναι η αρχή με βάση την οποία μεταχειρίζονται τους ανθρώπους, με την οποία μεταχειρίζονται οποιονδήποτε θεωρούν εχθρό. Για παράδειγμα, στην εκκλησιαστική ζωή, κάποιοι άνθρωποι συναναστρέφονται σχετικά με την κατάστασή τους ή συναναστρέφονται κανονικά και μοιράζονται τις εμπειρίες τους, μιλώντας για την κατάστασή τους και για τη διαφθορά τους. Με αυτόν τον τρόπο, μιλάνε χωρίς να το θέλουν και για την κατάσταση και τη διαφθορά των άλλων. Μπορεί εκείνος που μιλά να μην έχει τέτοιον σκοπό, αλλά αυτός που τον ακούει το παίρνει κατάκαρδα. Το άτομο αυτό, μόλις το ακούσει, δεν μπορεί να το καταλάβει και να το προσεγγίσει σωστά, κι έχει την τάση να αναπτύσσει μια εκδικητική νοοτροπία. Αν δεν ξεχάσει αυτό το ζήτημα και επιμείνει να κάνει επίθεση και να επιζητά εκδίκηση, θα δημιουργηθούν προβλήματα στο έργο της εκκλησίας. Γι’ αυτόν τον λόγο, το ζήτημα αυτό πρέπει να αντιμετωπίζεται πάραυτα. Όσο υπάρχουν κακοί άνθρωποι στην εκκλησία, είναι αναπόφευκτο να προκύψει αναστάτωση, και γι’ αυτό δεν πρέπει τα περιστατικά αναστάτωσης από κακούς ανθρώπους στην εκκλησία να αντιμετωπίζονται ελαφρά τη καρδία. Είτε επίτηδες είτε όχι, από τη στιγμή που τους προκαλέσεις ή τους πληγώσεις, δεν πρόκειται να το αφήσουν να περάσει εύκολα. Σκέφτονται: «Για τη δική σου διαφθορά μιλάς. Εμένα γιατί με ανακατεύεις; Για τη δική σου αυτογνωσία μιλάς. Εμένα γιατί με εκθέτεις; Τώρα που εκτέθηκε η διαφθορά μου, χάνω την υπόληψή μου και την αξιοπρέπειά μου, έρχομαι σε δύσκολη θέση ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές, χάνω το κύρος μου και ζημιώνεται η φήμη μου. Τότε λοιπόν, θα σε εκδικηθώ· θα πάθεις περισσότερα απ’ όσα περίμενες! Μη νομίζεις ότι μπορείς να μου κάνεις εύκολα τον νταή, μη νομίζεις ότι μπορείς να με ζορίζεις μόνο και μόνο επειδή είμαι από φτωχή οικογένεια και δεν έχω υψηλή κοινωνική θέση. Μη με περνάς για θύμα· δεν είμαι κάποιος που να μπορείς να παίζεις μαζί του!» Δεν έχει σημασία πώς υλοποιούν την εκδίκησή τους. Ας εξετάσουμε απλώς τους ίδιους αυτούς τους ανθρώπους: Όταν τους συμβαίνουν αυτά τα μικροπράγματα, τα οποία είναι συνηθισμένα στην εκκλησιαστική ζωή, όχι μόνο δεν μπορούν να τα αντιμετωπίσουν και να τα κατανοήσουν σωστά, αλλά παράλληλα αναπτύσσουν μίσος και ψάχνουν να βρουν ευκαιρίες για εκδίκηση, και μάλιστα καταφεύγουν σε ανήθικα μέσα για να υλοποιήσουν την εκδίκησή τους. Τι δείχνει αυτό για την ανθρώπινη φύση τους; (Είναι κακόβουλη.) Μήπως είναι ευγενικοί; (Όχι.) Το καλύτερο είδος ανθρώπων είναι αυτοί που μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια. Αυτοί, όταν ακούνε τους άλλους να συναναστρέφονται και να μοιράζονται τις εμπειρίες τους, συλλογίζονται: «Έχω κι εγώ αυτήν τη διαφθορά. Αυτά που περιγράφει μοιάζουν με την κατάστασή μου. Είτε με εκθέτει επίτηδες είτε χωρίς να το θέλει, επειδή μιλάει για κάτι που συμπτωματικά μοιάζει με τη δική μου κατάσταση, εγώ θα το καταλάβω σωστά· θα ακούσω πώς το βίωσε εκείνος, πώς αναζητά την αλήθεια για να διορθώσει αυτήν την κατάσταση, και με ποιον τρόπο ασκείται και εισέρχεται». Έτσι είναι κάποιος που αποδέχεται πραγματικά την αλήθεια. Ένας λίγο κατώτερος άνθρωπος, μόλις ακούσει κάτι τέτοιο, μπορεί να σκεφτεί: «Πώς και αυτή η διεφθαρμένη διάθεση που αναγνωρίζει είναι ακριβώς σαν τη δική μου κατάσταση; Μήπως μιλάει για μένα; Καλά, ας τον αφήσω να μιλήσει. Στο κάτω κάτω, καμιά απώλεια δεν έχω υποστεί, ενώ πιθανότατα έτσι κι αλλιώς, οι περισσότεροι δεν το γνωρίζουν. Μπορεί να μιλάει απλώς για τον εαυτό του, και να τυχαίνει αυτά να ταυτίζονται με την κατάστασή μου· όλοι στην ίδια κατάσταση βρισκόμαστε». Αυτός δεν το παίρνει στα σοβαρά, δεν έχει μίσος στην καρδιά του και δεν διατηρεί εκδικητική νοοτροπία. Τα πράγματα, όμως, είναι αλλιώς για τους ανθρώπους που δεν είναι ευγενικοί, για τους κακούς ανθρώπους. Άλλοι θα αντιμετώπιζαν το ίδιο ζήτημα ως κάτι τετριμμένο, θα το χειρίζονταν και θα το αντιμετώπιζαν αναλόγως. Εννοείται πως οι καλοί άνθρωποι που αποδέχονται την αλήθεια θα το έλυναν δυναμικά και θετικά. Οι συνηθισμένοι άνθρωποι, αν και δεν το λύνουν με θετικό τρόπο, δεν έχουν μίσος, πόσο μάλλον επιζητούν εκδίκηση. Όσο, όμως, για κείνους που δεν είναι ευγενικοί, ένα τέτοιο κοινό και τελείως συνηθισμένο ζήτημα μπορεί να τους προκαλέσει ταραχή μέσα τους, σε σημείο που δεν μπορούν να ηρεμήσουν. Τα όσα γεννιούνται μέσα τους δεν είναι ούτε θετικά ούτε συνηθισμένα, είναι κακόβουλα και μοχθηρά· επιζητούν εκδίκηση. Για ποιον λόγο να εκδικηθούν; Νομίζουν ότι οι άνθρωποι τους κακολογούν επίτηδες με κακόβουλα σχόλια, εκθέτοντας αληθινές καταστάσεις που τους αφορούν, αλλά και την άσχημη πλευρά τους και τη διαφθορά τους. Όλα όσα λένε οι άνθρωποι τα θεωρούν σκόπιμα, οπότε τους θεωρούν εχθρούς τους. Έπειτα, θεωρούν πως δικαιολογούνται να διευθετήσουν το ζήτημα με την εκδίκηση και επιστρατεύουν διάφορα μέσα για να πετύχουν τους εκδικητικούς τους σκοπούς. Δεν είναι φαύλη μια τέτοια διάθεση; (Ναι.) Κατά την εκκλησιαστική ζωή, όταν οι αδελφοί και οι αδελφές μιλούν για την κατάστασή τους, οι περισσότεροι απ’ αυτούς που ακούνε μπορούν να ταυτιστούν και να το αποδεχτούν από τον Θεό. Μόνο σε όσους αποστρέφονται την αλήθεια και έχουν μοχθηρή διάθεση γεννιέται έχθρα κι ακόμα και εκδικητική νοοτροπία μόλις την ακούνε, πράγμα που αποκαλύπτει σε βάθος τη φύση-ουσία τους. Μόλις εμφανιστεί η εκδικητική νοοτροπία, ακολουθεί μια σειρά από εκδικητικές συμπεριφορές και ενέργειες. Και τι γίνεται σχετικά με τις σχέσεις των ανθρώπων όταν ξεδιπλώνονται οι ενέργειες που αποσκοπούν στην αναζήτηση εκδίκησης; Παύουν να είναι πια οι ενδεδειγμένες. Και ποιος είναι το πραγματικό θύμα σε όλο αυτό; (Εκείνος εναντίον του οποίου επιζητούν εκδίκηση.) Σωστά. Τα αληθινά θύματα είναι οι άνθρωποι που συναναστρέφονται σχετικά με τη βιωματική τους μαρτυρία. Όσοι έχουν ροπή προς την εκδίκηση, κατόπιν, θα κρίνουν, θα επιτεθούν, θα φτάσουν μέχρι και στο σημείο να στήσουν παγίδα ή να συκοφαντήσουν αυτούς που θεωρούν ότι τους εκθέτουν ή κρύβουν έχθρα απέναντί τους, με λόγια ή με πράξεις σε διάφορες καταστάσεις. Όσοι έχουν ροπή προς την εκδίκηση δεν έχουν απλώς μίσος στην καρδιά τους για μια στιγμή, και τέλος· ψάχνουν, μέχρι και δημιουργούν κάθε λογής ευκαιρίες για να πάρουν εκδίκηση από τους στόχους της εκδίκησής τους, από εκείνους που αντιμετωπίζουν εχθρικά και από εκείνους που θεωρούν ότι δεν τους ευνοούν. Για παράδειγμα, κατά τις εκλογές των επικεφαλής, αν το άτομο με το οποίο έχουν έχθρα ανταποκρίνεται στις αρχές για τη χρησιμοποίηση των ανθρώπων εντός του οίκου του Θεού και έχει τα προσόντα για να εκλεγεί επικεφαλής, η έχθρα τους θα τους οδηγήσει να κρίνουν και να καταδικάσουν αυτό το άτομο, θα τους κάνει να του επιτεθούν. Μπορεί μέχρι και να ενεργήσουν παρασκηνιακά ή να κάνουν πράγματα που βλάπτουν το συγκεκριμένο άτομο για να πάρουν την εκδίκησή τους. Με λίγα λόγια, χρησιμοποιούν διάφορα μέσα για να πραγματοποιήσουν την εκδίκησή τους. Για παράδειγμα, μπορεί να βρουν πράγματα τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν ως μοχλό πίεσης εναντίον κάποιου και να τον διασύρουν, να επινοήσουν φήμες για τον άνθρωπο αυτόν μέσα από υπερβολές και αβάσιμες ιστορίες ή να σπείρουν τη διχόνοια μεταξύ αυτού του ανθρώπου και κάποιων άλλων. Μπορεί ακόμα και να κατηγορήσουν ψευδώς τον συγκεκριμένο άνθρωπο στους επικεφαλής, υποστηρίζοντας πως είναι άπιστος και αρνητικός, πως αντιστέκεται στην εκτέλεση των καθηκόντων του. Όλα αυτά στην πραγματικότητα αποτελούν σκόπιμες ψευδολογίες, τα βγάζουν όλα από το μυαλό τους. Προσέξτε πώς προκύπτουν, από τις υποψίες και τις παρανοήσεις τους σχετικά με τον συγκεκριμένο άνθρωπο, τόσες και τόσες αδικαιολόγητες συμπεριφορές και ενέργειες· όλες αυτές οι προσεγγίσεις πηγάζουν από την εκδικητική τους φύση. Στην πραγματικότητα, όταν αυτός ο άνθρωπος μοιράστηκε τις βιωματικές του μαρτυρίες, δεν απευθυνόταν καν εναντίον τους. Δεν είχε καθόλου κακή πρόθεση απέναντί τους. Πολύ απλά, εκείνοι, επειδή αποστρέφονται την αλήθεια και έχουν μια φαύλη διάθεση που έχει ροπή προς την εκδίκηση, δεν δέχονται να τους εκθέτουν οι άλλοι ούτε επιτρέπουν τις συζητήσεις σχετικά με την αυτογνωσία, τη συζήτηση για τις διεφθαρμένες διαθέσεις ή την κουβέντα για τη σατανική φύση του καθενός. Όταν γίνεται συζήτηση για τέτοια θέματα, αυτοί εξαγριώνονται, επειδή υποθέτουν ότι τους στοχοποιούν και τους εκθέτουν, οπότε αναπτύσσουν και διαμορφώνουν μια εκδικητική νοοτροπία. Οι εκδηλώσεις ενός τέτοιου είδους ανθρώπου που υλοποιεί την εκδίκησή του δεν περιορίζονται επ’ ουδενί σε μία μόνο περίσταση. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή οι συγκεκριμένοι άνθρωποι έχουν φαύλη φύση· κανένας δεν πρέπει να τους πυροδοτήσει ή να τους προκαλέσει. Διακατέχονται εκ φύσεως από μια επιθετικότητα απέναντι στον οποιονδήποτε και στο οτιδήποτε, μοιάζουν με σκορπιό ή με σαρανταποδαρούσα. Επομένως, ασχέτως αν κάποιος τους προκαλέσει ή τους πληγώσει μιλώντας εσκεμμένα ή μη, από τη στιγμή που θα νιώσουν ότι έχουν χάσει την υπερηφάνεια ή το κύρος τους, θα σκαρφιστούν τρόπους για να σώσουν την υπερηφάνεια και το κύρος τους, πράγμα που θα οδηγήσει σε μια σειρά από εκδικητικές ενέργειες.

Τώρα, θα συναναστραφώ σχετικά με άλλες εκδηλώσεις των ανθρώπων που έχουν ροπή προς την εκδίκηση. Κάποιοι κλαδεύονται από τους επικεφαλής λόγω επιπόλαιης εκτέλεσης των καθηκόντων τους, με αποτέλεσμα να τους δημιουργείται δυσαρέσκεια. Πείτε Μου, κλαδεύτηκαν δικαιολογημένα; (Ναι.) Ήταν απόλυτα δικαιολογημένο και φυσιολογικό. Αν κάνεις τα καθήκοντά σου επιπόλαια, με αποτέλεσμα να βλάψεις το έργο της εκκλησίας, κι αν δεν ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές, και κάποιος σηκώνεται να σε εκθέσει και να σε κλαδέψει, είναι δικαιολογημένο και πρέπει να το αποδεχτείς. Εκείνοι, όμως, που έχουν ροπή προς την εκδίκηση όχι μόνο αρνούνται να το αποδεχτούν, αλλά και δυσαρεστούνται κιόλας. Μόλις φύγουν οι επικεφαλής, αυτοί αρχίζουν να εξαπολύουν προσβολές: «Γιατί κάνεις τέτοια επίδειξη; Απλώς έχεις μια επίσημη θέση, έτσι δεν είναι; Αν είχα εγώ μια τέτοια θέση, θα τα πήγαινα καλύτερα από σένα! Ποιος νομίζεις πως είσαι και με κλαδεύεις; Σε μισώ που με κλαδεύεις. Σε καταριέμαι να σε πατήσει αυτοκίνητο, να πνιγείς απ’ το ποτό σου, να πνιγείς απ’ το φαγητό. Σε καταριέμαι να έχεις έναν φρικτό θάνατο! Τολμάς και με κλαδεύεις; Κανένας στη γη δεν τολμάει να με κλαδέψει!» Όταν οι ανώτεροι επικεφαλής κλαδεύουν εκείνους τους επικεφαλής για κάποια θέματα, οι άνθρωποι εκείνοι διασκεδάζουν με την ατυχία των επικεφαλής και χαίρονται αφάνταστα· σιγοτραγουδούν μια μελωδία και σκέφτονται: «Κοίτα να δεις! Έκανες επίδειξη και τώρα εισπράττεις την τιμωρία! Όποιος με κλαδεύει εμένα, θα του κάνω τη ζωή δύσκολη!» Τι γνώμη έχετε γι’ αυτούς τους ανθρώπους; (Είναι κακόβουλοι.) Όσο δικαιολογημένο κι αν είναι το ότι κλαδεύονται, δεν μπορούν να το αποδεχτούν. Επιμένουν να διαφωνούν και να υπερασπίζονται τον εαυτό τους, και μετά συνεχίζουν να κάνουν τα καθήκοντά τους επιπόλαια, και παραμένουν αδιόρθωτοι παρά τις επανειλημμένες προτροπές. Αν ενεργείς διαρκώς επιπόλαια, στον οίκο του Θεού, απλώς θα κλαδευτείς· στην εγκόσμια κοινωνία, αν είσαι στη δουλειά σου και ενεργείς επιπόλαια, μπορεί στο τέλος να απολυθείς και να χάσεις τον βιοπορισμό σου. Στον οίκο του Θεού, τις περισσότερες φορές, η αρχή είναι η συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια και η υποστήριξη με αγάπη, γεγονός που επιτρέπει στους περισσότερους να επιδιώκουν την αλήθεια και να κάνουν κανονικά τα καθήκοντά τους. Για την ακρίβεια, ανάμεσα στους επικεφαλής και τους εργάτες, μόνο ελάχιστοι μπορεί να υποστούν σκληρό κλάδεμα. Οι περισσότεροι ενεργούν βασιζόμενοι στην πίστη, την επίγνωση, τη συνείδηση και τη λογική· αποδέχονται την εξονυχιστική εξέταση του Θεού και δεν κάνουν μεγάλα λάθη, επομένως δεν κλαδεύονται σκληρά. Πάντως, το κλάδεμα είναι κάτι καλό. Πόσοι άνθρωποι έχουν την ευκαιρία να κλαδευτούν, ειδικά από τον Άνωθεν; Πρόκειται για μια εξαιρετική ευκαιρία για αυτογνωσία και ανάπτυξη στη ζωή. Οι πιστοί πρέπει έστω να καταλάβουν πόσο σημαντικό είναι να κλαδεύονται, και να το αναγνωρίζουν ως κάτι καλό. Ακόμα κι αν το να σε κλαδέψουν ορισμένα άτομα δεν συμφωνεί απόλυτα με τις αρχές, αν μπλέκονται προσωπικές προτιμήσεις και θερμοαιμία, πρέπει και πάλι να εξετάζεις τον εαυτό σου για να δεις ποιες πτυχές των ενεργειών σου δεν ευθυγραμμίζονται με τις αρχές, και να το αποδεχτείς θετικά· θα σε βοηθήσει αυτό. Αυτοί οι κακοί άνθρωποι, όμως, δεν μπορούν να αποδεχτούν ούτε το κλάδεμα που δικαιολογείται. Ακόμα κι αν δεν αναλάβουν δράση για να ζητήσουν εκδίκηση, μέσα στην καρδιά τους υπάρχει τεράστια δυσαρέσκεια, και καταριούνται και βρίζουν. Όταν εκείνοι που τους έχουν κλαδέψει κλαδεύονται οι ίδιοι ή αντιμετωπίζουν δυσκολίες, αυτοί είναι πιο χαρούμενοι κι από ένα παιδάκι την Πρωτοχρονιά. Αυτό αποτελεί εκδήλωση κακών ανθρώπων. Επίσης, είναι κάποιοι που λειτουργούν ανταγωνιστικά όταν κάνουν το καθήκον τους· πολλές φορές δεν ακολουθούν τις αρχές και ενεργούν επιπόλαια, πράγμα που οδηγεί σε ανεπιτυχή εκτέλεση των καθηκόντων τους. Όταν οι επικεφαλής συναναστρέφονται σχετικά με τα προβλήματά τους και τους κλαδεύουν, εκείνοι που έχουν ροπή προς την εκδίκηση δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν σωστά αυτό το ζήτημα. Αν και μέσα τους παραδέχονται ότι είναι επιπόλαιοι και δεν έχουν αρχές όταν κάνουν τα καθήκοντά τους, δεν παύουν να σκέφτονται και να ενεργούν εκδικητικά ως αντίδραση στο κλάδεμα. Έπειτα, γράφουν επιστολές στις οποίες κατηγορούν ψευδώς τους επικεφαλής, παίρνοντας την ευκαιρία από κάποιες πρακτικές και κάποιες αποκαλύψεις διαφθοράς των τελευταίων, για τις οποίες υπερβάλλουν και κάνουν αναφορά στους ανώτερους, σε μια προσπάθεια να πετύχουν την απαλλαγή των επικεφαλής από τα καθήκοντά τους. Εάν δεν επιτευχθεί ο στόχος τους, υπονομεύουν και προκαλούν αναστάτωση παρασκηνιακά, αντιδρώντας πεισματικά στις ρυθμίσεις των επικεφαλής. Δεν λαμβάνουν υπόψη τους το έργο της εκκλησίας, τις αρχές που απαιτούνται από τον οίκο του Θεού ή την αποτελεσματικότητα της εκτέλεσης του καθήκοντός τους· τους νοιάζει μόνο να εκτονώσουν τον θυμό τους. Δεν ακούνε κανέναν, απορρίπτουν ακόμα και τις προτροπές των επικεφαλής και των εργατών. Ναι μεν δεν αντιμιλούν ούτε αντιστέκονται κατάμουτρα, αλλά παρασκηνιακά μπορούν να εξωτερικεύουν την αρνητικότητά τους, να παρατούν τις ευθύνες τους από αντίδραση και να εκμεταλλεύονται κάθε μοχλό πίεσης για να πάνε κόντρα στις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού ή κόντρα στους επικεφαλής και τους εργάτες. Μέχρι και αντιλήψεις διαδίδουν· οι ίδιοι είναι αρνητικοί και διστακτικοί απέναντι στο καθήκον τους, αλλά παράλληλα προσπαθούν να παρασύρουν κι άλλους στην αρνητικότητα και τη χαλαρότητα, και στην παραμέληση των καθηκόντων τους. Ποια είναι η αρχή τους; «Δεν φοβάμαι τον θάνατο. Πρέπει να βρω κάποιον να παρασύρω μαζί μου. Οι επικεφαλής με κλαδεύουν, λέγοντας ότι δεν κάνω το καθήκον μου σύμφωνα με τα πρότυπα· τότε, θα φροντίσω να μην μπορέσει κανένας να κάνει καλά το καθήκον του. Αν δεν κάνω εγώ καλά το καθήκον μου, τότε δεν θα το κάνει κανένας σας! Οι επικεφαλής με κλαδεύουν και όλοι σας γελάτε μαζί μου. Θα σας κάνω τη ζωή δύσκολη, όλων σας!» Όταν κάνουν το καθήκον τους επιπόλαια ή κόντρα στις αρχές και κάποιος το αναφέρει αυτό στους επικεφαλής, εκείνοι ερευνούν το ζήτημα: «Ποιος με ανέφερε; Ποιος με κάρφωσε στους επικεφαλής; Ποιος διατηρεί στενές επαφές με τους επικεφαλής; Αν μάθω ποιος με ανέφερε στους ανώτερους επικεφαλής, δεν θα τον λυπηθώ καθόλου! Δεν θα το ξεχάσω ποτέ!» Είναι ικανοί όχι μόνο να κάνουν σκληρές δηλώσεις, αλλά, φυσικά, μπορούν και να υλοποιήσουν αυτές τις απειλές. Οι συγκεκριμένοι έχουν πολλές απαίσιες και ύπουλες τακτικές για να πάρουν εκδίκηση, όχι μόνο βρίσκοντας έναν μοχλό πίεσης με βάση τον οποίο μπορούν να κρίνουν και να καταδικάσουν τους άλλους· κάποιοι κλέβουν επίτηδες τον φορτιστή του λάπτοπ όποιου θέλουν να εκδικηθούν, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να φορτίσει το λάπτοπ του και να παρακωλύεται η εκτέλεση του καθήκοντός του. Άλλοι βάζουν επίτηδες πολύ αλάτι στο φαγητό κάποιου για να το κάνουν να μην τρώγεται. Αυτοί οι άξεστοι τρόποι εκδίκησης που συνηθίζονται ανάμεσα στους άπιστους, εφαρμόζονται και από κακούς ανθρώπους μέσα στην εκκλησία. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν για να πάρουν την εκδίκησή τους είναι πολύ περισσότερες από αυτές, συμπεριλαμβανομένων κάποιων αδίστακτων τακτικών που δεν έχουμε ξαναδεί· εδώ αναφερόμαστε απλώς σε μερικά απλά παραδείγματα. Ανάμεσα σ’ αυτά, κάποιοι άνθρωποι προκαλούν σκόπιμα προβλήματα, εμπόδια και δυσκολίες στους άλλους. Αυτό είναι ένα σύνηθες φαινόμενο. Σε κάθε ομάδα, κάτω από διάφορες συνθήκες και περιβάλλοντα, εκτίθεται συνέχεια η φαύλη διάθεση εκείνων που έχουν ροπή προς την εκδίκηση. Ακόμα πιο εμφανείς είναι οι εκδικητικές εκδηλώσεις των κακών ανθρώπων και των αντίχριστων. Για όσο υπάρχουν κακοί άνθρωποι και αντίχριστοι μέσα στην εκκλησία, ο εκλεκτός λαός του Θεού, που πιστεύει πραγματικά σ’ Αυτόν και επιδιώκει την αλήθεια, θα αναστατώνεται. Κάθε μέρα που υπάρχουν κακοί άνθρωποι και αντίχριστοι είναι μια μέρα κατά την οποία στην εκκλησία δεν επικρατεί γαλήνη. Οι καλοί άνθρωποι θα δέχονται επιθέσεις και θα αποκλείονται· συγκεκριμένα, αυτοί που επιδιώκουν την αλήθεια θα δέχονται την έχθρα και την εκδίκηση των κακών ανθρώπων και των αντίχριστων. Πώς βασανίζουν και πώς εκδικούνται τους άλλους οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι; Κατ’ αρχάς, στοχοποιούν εκείνους που επιδιώκουν την αλήθεια και τηρούν τις αρχές. Αυτά τα κακά άτομα καταλαβαίνουν ξεκάθαρα ότι μόνο εκείνοι που επιδιώκουν την αλήθεια τούς βλάπτουν στον μέγιστο βαθμό. Πρώτα απ’ όλα, όσοι καταλαβαίνουν την αλήθεια μπορούν να τους διακρίνουν· αν κάνουν κάτι κακό, εκείνοι που καταλαβαίνουν την αλήθεια θα τους διακρίνουν. Δεύτερον, όταν υπάρχουν άνθρωποι που καταλαβαίνουν την αλήθεια, τότε θα περιοριστούν κάπως οι κακές τους πράξεις, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να πετύχουν εύκολα τους στόχους τους. Από αυτήν την οπτική, μόνο εκείνοι που επιδιώκουν την αλήθεια είναι προστάτες του έργου της εκκλησίας. Όταν υπάρχουν οι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια, οι αντίχριστοι και οι κακοί άνθρωποι δεν τολμούν να συμπεριφερθούν τυραννικά και αναγκάζονται να ασκήσουν κάποια αυτοσυγκράτηση. Επομένως, αυτοί που επιδιώκουν την αλήθεια είναι ένα εμπόδιο για τους αντίχριστους και τους κακούς ανθρώπους, ένας πονοκέφαλος, και γι’ αυτό σκαρφίζονται τρόπους να πάρουν την εκδίκησή τους.

Όταν εκτελούν οι κακοί άνθρωποι την εκδίκησή τους, εμφανίζουν φαύλη διάθεση, είναι παράλογοι και χωρίς ορθολογισμό. Όσοι έχουν περάσει κάποιο διάστημα μαζί τους και τους καταλαβαίνουν τους φοβούνται μέχρι ενός βαθμού. Για να συζητήσει κανείς μαζί τους χρειάζεται μέγιστη προσοχή και ευγένεια, απαιτείται υπέρμετρος σεβασμός. Πρέπει να τους καλοπιάνει και να τους βολεύει διαρκώς, ενώ δεν γίνεται να τους επισημάνει ευθέως τα όποια ζητήματα ή ελαττώματα έχουν. Αντίθετα, πρέπει να συζητά αυτά τα ζητήματα κάπως πιο στρογγυλεμένα, με καλοπιάσματα, και μόλις πει όσα έχει να πει, πρέπει και να τους εγκωμιάζει, λέγοντας: «Παρόλο που έχεις αυτό το ελάττωμα ή αυτήν την έλλειψη, είσαι πιο γρήγορος από εμάς στο να μαθαίνεις δεξιότητες, έχεις μεγαλύτερες επαγγελματικές ικανότητες από τους άλλους και είσαι πιο αποδοτικός στο έργο σου από εμάς. Τα ελαττώματά σου τα βλέπω ως προτερήματα». Πρέπει μάλιστα και να τους κολακέψει. Γιατί το κάνει αυτό; Επειδή υπάρχει ο φόβος της εκδίκησής τους. Με αυτόν τον τρόπο, αυτά τα κακά άτομα ευχαριστιούνται και αισθάνονται καθησυχασμένοι μέσα τους. Οι περισσότεροι άνθρωποι, για να αποφύγουν την εκδίκησή τους, φοβούνται να θέσουν οποιοδήποτε ζήτημα εντοπίζουν σ’ αυτούς κατά πρόσωπο, ούτε τολμούν να προβούν σε αναφορά γι’ αυτά τα ζητήματα. Ακόμα κι όταν είναι ξεκάθαρο ότι ζημιώνουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και ότι το έργο της εκκλησίας καθυστερεί εξαιτίας της ισχυρογνωμοσύνης και της απερίσκεπτης ξεροκεφαλιάς τους ή ακόμα κι όταν διαπιστώνονται κάποιες στρεβλώσεις στην κατεύθυνση και στις αρχές τους, κανένας δεν τολμά να φέρει αντίρρηση ή να τους αναφέρει στους ανώτερους. Εξαιτίας της φαύλης διάθεσής τους και της ανθρώπινης φύσης τους, η οποία χαρακτηρίζεται από ροπή προς την εκδίκηση, οι άλλοι τους τρέμουν λίγο, αφού νιώθουν θυμωμένοι αλλά δεν τολμούν να μιλήσουν γι’ αυτό. Πρέπει να είναι ιδιαίτερα ευγενικοί και διακριτικοί στις συζητήσεις μαζί τους, να τους συμπεριφέρονται εξαιρετικά ευγενικά, μαλακά και εκλεπτυσμένα. Όταν οι άλλοι τους μιλάνε με σεβασμό και ευγένεια και υποκύπτουν σ’ αυτούς, τότε νιώθουν άνετα μέσα τους. Όταν όμως κάποιος μιλάει ευθέως, εκθέτει τα προβλήματά τους και τους κάνει προτάσεις, τότε εκείνοι αηδιάζουν, το εκλαμβάνουν ως έλλειψη σεβασμού, ως αντιρρήσεις ή έχθρα απέναντί τους. Αυτό τους ωθεί να ψάξουν για εκδίκηση εναντίον αυτού του ανθρώπου και να τον βασανίσουν· πρέπει να τον καταστρέψουν και να ντροπιάσουν το όνομά του. Αν πέσει στα χέρια τους αυτός ο άνθρωπος, δεν θα έχει καλό τέλος. Είναι τρομακτικοί αυτοί οι άνθρωποι; (Ναι.) Αν δεν τους καταλάβεις και τους προσβάλεις, θα σου κρατήσουν κακία, θα σκέφτονται πώς να σε εκδικηθούν ακόμα και την ώρα που τρως και κοιμάσαι. Μόλις μπεις στο στόχαστρό τους, είναι αναπόφευκτο να μπλέξεις σε μπελάδες, καθώς είναι αποφασισμένοι να ψάξουν εκδίκηση. Ενώ εξωτερικά μπορεί να σου μιλάνε όπως πριν, από την στιγμή που θα σκεφτούν να εκδικηθούν, ό,τι τους έχεις κάνει ή τους έχεις πει στο παρελθόν αρχίζουν και το χρησιμοποιούν ως πυρομαχικό. Θα σε αντιμετωπίζουν ως εχθρό, παίρνοντας σιγά σιγά την εκδίκησή τους μέχρι να νιώσουν ότι έχουν εκδικηθεί αρκετά και να ικανοποιηθούν πλήρως. Αυτές τις συνέπειες έχει η επαφή με κακούς ανθρώπους.

Οι άνθρωποι που έχουν ροπή προς την εκδίκηση, σύμφωνα με τις διάφορες συμπεριφορές τους και με βάση τις αρχές και τις μεθόδους των ενεργειών και της συμπεριφοράς τους, συνιστούν απειλή σχεδόν για τους πάντες, εκτός από όσους είναι καλόκαρδοι και φιλικοί απέναντι σε όλους, και δεν έχουν αρχές στις σχέσεις τους με κανέναν· τέτοιου είδους άνθρωποι δεν κινδυνεύουν όταν βρίσκονται κοντά σε φαύλους ανθρώπους. Όσοι, όμως, έχουν έστω και ελάχιστο αίσθημα συνείδησης ή δικαιοσύνης, όταν βρίσκονται κοντά σε ανθρώπους που έχουν ροπή προς την εκδίκηση, νιώθουν, άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο, κάποια απειλή. Στις σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να απειληθούν με σωματική βλάβη ή ακόμα και με τη ζωή τους, ενώ στις πιο ήπιες, μπορεί να δεχτούν λεκτικές επιθέσεις, συκοφαντίες ή σκευωρίες. Αυτές είναι μερικές από τις συνολικές αποκαλύψεις και εκδηλώσεις της φαύλης διάθεσης των ανθρώπων που έχουν ροπή προς την εκδίκηση. Αυτοί οι άνθρωποι, σύμφωνα με τις συνολικές εκδηλώσεις τους, δημιουργούν επίσης αναστάτωση ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές, και στο εσωτερικό της εκκλησίας. Σχεδόν όλοι όσοι έχουν επαφές με αυτούς τους εκδικητικούς τύπους καθίστανται στόχοι της εκδίκησής τους και, σχεδόν πάντοτε, γίνονται θύματα. Όσοι έχουν ροπή προς την εκδίκηση έχουν φαύλη διάθεση, αποτελούν ωρολογιακές βόμβες που ανά πάσα στιγμή μπορεί να εκραγούν. Ναι μεν μπορούν να ακολουθήσουν το πλήθος προκειμένου να κάνουν τα καθήκοντά τους και να ακολουθήσουν μια κανονική εκκλησιαστική ζωή, αλλά αν κρίνουμε από την ανθρώπινη φύση τους, θα μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να ψάξουν για εκδίκηση και να γίνουν απειλή για τους άλλους, αλλά και να αναγκάσουν τους υπόλοιπους να τους φοβούνται και να φυλάγονται απ’ αυτούς. Ήδη αυτό δεν είναι αναστάτωση της πλειονότητας; (Ναι.) Οι άνθρωποι, για να μην τους προσβάλουν, για να τους ευχαριστήσουν και για να γλιτώσουν από το άχτι και την εκδίκησή τους, πρέπει πάντα να προσέχουν πώς εκφράζονται και να προσέχουν τα υπονοούμενα στην ομιλία τους, προσπαθώντας να καταλάβουν τι προθέσεις, στόχους και κατευθύνσεις έχουν όταν μιλούν. Από αυτήν την άποψη, όχι μόνο αναστατώνουν, αλλά και ελέγχουν τους περισσότερους ανθρώπους, σωστά; (Ναι.) Αν κρίνουμε, λοιπόν, από τη φύση αυτού του ζητήματος, αυτά τα εκδικητικά άτομα δεν είναι κακοί άνθρωποι; (Ναι.) Είναι ολοφάνερο ότι θα πρέπει να χαρακτηρίζονται ως κακοί άνθρωποι. Αν κάποιος προσπαθήσει να καταλάβει την κατάσταση τέτοιων ατόμων, οι περισσότεροι φοβούνται να εκφράσουν την αλήθεια γι’ αυτούς και παρακάμπτουν κάθε ερώτημα που τους αφορά με αόριστες απαντήσεις όπως «Δεν πειράζει»· δεν τολμάνε ούτε να υποβάλουν αναφορά για τα προβλήματά τους ούτε να μιλήσουν γι’ αυτά ή να τα αξιολογήσουν. Δεν είναι προβληματική αυτή η κατάσταση; Κάποιοι λένε: «Τέτοιοι κακοί άνθρωποι μπορούν να ψάξουν για εκδίκηση ανά πάσα στιγμή και σε οποιοδήποτε μέρος· ποιος θα τολμούσε να τους προκαλέσει; Επιπλέον, υποστηρίζουν πάντα ότι έχουν διασυνδέσεις και στον υπόκοσμο και στα νόμιμα κυκλώματα, και απειλούν ότι, αν κάποιος τους προσβάλει, δεν θα έχει καλή κατάληξη, θα του δώσουν ένα μάθημα και θα προκαλέσουν τον θάνατο της οικογένειάς του, έναν φρικτό θάνατο. Γι’ αυτό, κανένας δεν τολμάει να τους προκαλέσει. Άφησέ τους στην ησυχία τους, κι εμείς απλώς θα ευχόμαστε το καλύτερο για τον εαυτό μας». Βλέπεις, στην εκκλησία έχει διαμορφωθεί μια τέτοια κατάσταση, πράγμα που πρακτικά σημαίνει ότι ήδη ελέγχουν αυτούς τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι, επειδή έχουν γίνει μάρτυρες της φαύλης διάθεσής τους που τους κάνει εκδικητικούς, δεν τολμάνε να τους κατηγορήσουν ή να τους κλαδέψουν ούτε τολμάνε να πουν πώς τους αξιολογούν στ’ αλήθεια. Γύρω τους, πρέπει οι συζητήσεις να αποφεύγονται, από φόβο μήπως τους προσβάλει κανείς, και ακόμα και πίσω από την πλάτη τους είναι τρομακτικό να μιλήσει κάποιος με λεπτομέρειες για τις πραγματικές τους εκδηλώσεις. Τι φοβούνται οι άνθρωποι; Φοβούνται μήπως τα λόγια τους φτάσουν στ’ αυτιά του εκδικητικού ανθρώπου, κι αυτός επιδιώξει να πάρει εκδίκηση εναντίον τους. Μόλις μιλήσουν, χτυπάνε το μέτωπο και λένε: «Ωχ, όχι, είπα τα λάθος πράγματα σήμερα. Κοίτα να δεις που θα το πληρώσω αυτό. Γιατί να μην μπορώ να κρατήσω το στόμα μου κλειστό;» Από εκεί και πέρα, ζούνε συνεχώς μέσα στον φόβο και στο άγχος, αποφεύγουν να μιλήσουν, έχουν πάντα τα μάτια τους ανοιχτά όταν βρίσκονται κοντά σε αυτόν τον άνθρωπο και αναρωτιούνται: «Άραγε, ξέρει τι είπα; Έφτασε στ’ αυτιά του; Έχει την ίδια στάση με πριν απέναντί μου;» Όσο πιο πολύ το σκέφτονται, τόσο περισσότερο ταράζονται, και όσο περισσότερο διαρκεί αυτό, τόσο μεγαλώνει ο φόβος τους, οπότε καταλήγουν πως καλύτερα είναι να τον αποφύγουν εντελώς. Σκέφτονται: «Δεν μπορώ να ρισκάρω να τον προκαλέσω, αλλά τουλάχιστον μπορώ να τον αποφύγω. Είτε ξέρει τι έχω πει είτε όχι, γιατί να μην μείνω απλώς μακριά του;» Αυτός ο φόβος γίνεται τόσο ακατανίκητος, που δεν τολμούν καν να παραστούν στις συναθροίσεις, αποφεύγουν κάθε μέρος όπου μπορεί να βρεθεί αυτός ο φαύλος άνθρωπος, ακόμα κι αν πρόκειται για το μέρος όπου έχουν να κάνουν το καθήκον τους, επειδή ο φόβος τους είναι εξωφρενικός.

Ποιος είναι ο κατάλληλος χειρισμός για τους κακούς ανθρώπους που έχουν ροπή προς την εκδίκηση; (Να αποπέμπονται.) Είναι πολύ απλό: Δυο λέξεις μόνο, να αποπέμπονται, και τέλος. Αν, τη στιγμή της αποπομπής, η πλειοψηφία πανηγυρίσει και νιώσει βαθιά ικανοποίηση, τότε ήταν σωστή η απόφαση να αποπεμφθούν. Παλιότερα, στις συναθροίσεις, αν υπήρχαν κακά άτομα, τότε οι περισσότεροι άνθρωποι περιορίζονταν κατά τη συναναστροφή τους· φοβόντουσαν μήπως μια λάθος λέξη προσβάλει τους κακούς, κι έτσι φυλάγονταν απ’ αυτούς και τους απέφευγαν όταν μιλούσαν. Δημιουργήθηκε ένας άγραφος κανόνας για τις συναθροίσεις: Αν κάποιος έκανε σήμα με τα μάτια του, το θέμα άλλαζε γρήγορα. Τέτοια κατάσταση είχε προκύψει. Μόλις αποπέμφθηκαν όσοι είχαν ροπή προς την εκδίκηση, η εκκλησία είχε γαλήνη, η εκκλησιαστική ζωή έγινε κανονική και οι σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους επέστρεψαν κι αυτές στην κανονικότητα. Οι αδελφοί και οι αδελφές μπορούσαν πλέον να μοιράζονται ελεύθερα και να προσεύχονται διαβάζοντας τα λόγια του Θεού, καθώς και να μοιράζονται άνετα τις βιωματικές τους μαρτυρίες, χωρίς να τους ελέγχει κανείς, χωρίς να φοβούνται κανέναν και χωρίς να χρειάζεται να λάβουν υπόψη τους τις εκφράσεις κανενός. Αν λάβουμε υπόψη μας αυτό το αποτέλεσμα, ήταν σωστή η αποπομπή αυτών των κακών ανθρώπων; (Ναι.) Ασφαλώς. Θα έπρεπε να αποπεμφθούν. Αν δεν αποπέμπονταν, η ζωή θα ήταν ανυπόφορη για όλους, ενώ πολλοί θα φοβόντουσαν υπερβολικά να συμμετάσχουν σε συναθροίσεις. Κάποιοι δειλοί μπορεί ακόμα και να έβλεπαν εφιάλτες, να ονειρεύονταν διαρκώς ότι τους στραγγαλίζουν κακοί δαίμονες. Ήταν μονίμως υπερβολικά προσεκτικοί στις συναθροίσεις, δεν τολμούσαν να μιλήσουν ποτέ, αδυνατούσαν να νιώσουν απελευθερωμένοι και ελεύθεροι. Από τότε που αποπέμφθηκαν οι κακοί άνθρωποι, αυτοί έχουν αλλάξει τελείως: Πλέον τολμάνε να μιλήσουν στις συναθροίσεις, έχουν γίνει πιο ενεργοί στη συναναστροφή, και νιώθουν απελευθερωμένοι και ελεύθεροι. Δεν είναι καλό αυτό; (Ναι.) Εύκολα μπορεί κανείς να διακρίνει τέτοια εκδικητικά άτομα που έχουν φαύλη διάθεση. Γενικά, ο καθένας πρέπει, μετά από έξι και πλέον μήνες επαφής με κάποιον, να μπορεί να διαισθανθεί και να καταλάβει ξεκάθαρα αν είναι τέτοιου είδους άτομο· κάτι τέτοιο είναι εμφανές μετά από κάποιο χρονικό διάστημα μαζί του. Οι επικεφαλής και οι εργάτες στην εκκλησία δεν θα πρέπει να χειρίζονται με παθητική αντιμετώπιση τέτοιους κακούς ανθρώπους. Τι σημαίνει να μην είναι κανείς παθητικός; Σημαίνει να μην περιμένει κανείς μέχρι να εξαγριώσουν τους πάντες μέσα από την παραπλάνηση κάποιων ανθρώπων και τη διάπραξη κακών πράξεων μέχρι να τους αντιμετωπίσει —κάτι τέτοιο θα σήμαινε υπερβολική παθητικότητα. Άρα, πότε είναι η ιδανική στιγμή για να αντιμετωπίζονται οι κακοί άνθρωποι; Όταν έχει ήδη πληγωθεί ένας μικρός αριθμός ανθρώπων και νιώθει μεγάλη απέχθεια, αλλά και επιφυλακτικότητα απέναντί τους, κι όταν έχουν ήδη χαρακτηριστεί πέρα για πέρα ως κακοί άνθρωποι. Στο σημείο αυτό, πρέπει να αντιμετωπίζονται και να αποπέμπονται αμέσως, για να μη βλάψουν περισσότερους ανθρώπους και για να μην τρομάξουν ή να μη σκοντάψουν απ’ αυτούς οι δειλοί. Ποιο είναι το πιο σημαντικό εδώ; Αν επιτρέπεται για πολύ καιρό στους κακούς ανθρώπους να προκαλούν αναστάτωση μέσα στην εκκλησία, το απώτερο αποτέλεσμα είναι να ασκήσουν έλεγχο στην εκκλησία και στον εκλεκτό λαό του Θεού. Αν φτάσουν εκεί τα πράγματα, όλοι υποφέρουν. Για να μη ζημιωθούν όλοι, οι επικεφαλής της εκκλησίας πρέπει, μόλις έχει ζημιωθεί μια μερίδα ανθρώπων ή μόλις κάποιοι έχουν εκδηλώσει έντονη απέχθεια προς αυτά τα άτομα και τα έχουν διακρίνει, αναγνωρίζοντάς τα ως κακούς ανθρώπους που έχουν ροπή προς την εκδίκηση, να τα αποπέμψουν αμέσως. Δεν πρέπει να περιμένουν μέχρι οι κακοί άνθρωποι να διαπράξουν πολλά κακά και να προκαλέσουν δημόσια κατακραυγή, μέχρι να αποφασίσουν να δράσουν· κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ παθητικό. Δεν θα ήταν άχρηστοι τέτοιοι επικεφαλής της εκκλησίας; (Ναι.) Οι επικεφαλής της εκκλησίας, όταν αναλαμβάνουν ένα τέτοιο έργο, πρέπει να δείχνουν ιδιαίτερη ευαισθησία ως προς τις καταστάσεις, τις εκδηλώσεις και τις αποκαλύψεις τέτοιων ατόμων, να διακρίνουν γρήγορα τις διαθέσεις τους και κατόπιν να αποφαίνονται ότι πρόκειται για κακούς ανθρώπους που πρέπει να αποπεμφθούν, αντιμετωπίζοντάς τους το ταχύτερο δυνατό. Αν δεν είναι δυνατόν να αποφανθούν στην αρχή, τότε χρειάζεται να επικεντρωθούν στην παρατήρηση, να προσέχουν πολύ την ομιλία, τη συμπεριφορά και το φέρσιμό τους, να καταλαβαίνουν τις σκέψεις τους και τις τάσεις των ενεργειών τους. Μόλις αποκαλυφθεί ότι σκοπεύουν να προβούν σε εκδίκηση, πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα για την αποπομπή τους, ώστε να αποφευχθεί το ενδεχόμενο να ζημιωθούν περισσότεροι άνθρωποι και να πέσουν θύματα εκδικητικών ενεργειών.

Κάποιοι επικεφαλής της εκκλησίας λένε: «Δεν φοβόμαστε τους κακούς ανθρώπους· πέρα από το ότι τρέμουμε τον Θεό, δεν φοβόμαστε κανέναν. Τι θα μας κάνουν οι κακοί άνθρωποι; Δεν φοβόμαστε ούτε καν τον Σατανά, αλλά ούτε και φοβόμαστε τις συλλήψεις και τις διώξεις από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα· γιατί, λοιπόν, να φοβηθούμε τους κακούς ανθρώπους; Ένας κακός άνθρωπος δεν είναι παρά ένας ασήμαντος δαίμονας, για ποιον λόγο να τον φοβόμαστε; Θα τον κρατήσουμε απλώς μέσα στην εκκλησία και θα αφήσουμε τους περισσότερους αδελφούς και αδελφές να υποφέρουν. Μόλις υποφέρουν, θα αποκτήσουν διάκριση, και όταν έχουν διάκριση, θα πάψουν να δεσμεύονται και να περιορίζονται από τέτοιους κακούς ανθρώπους. Τέλειο θα ήταν αυτό!» Μπορούν οι περισσότεροι να φτάσουν σ’ ένα τέτοιο ανάστημα; (Όχι.) Δεν μπορούν. Έχουν πολύ αδύναμη πίστη, καταλαβαίνουν ελάχιστες αλήθειες και έχουν πολύ μικρό ανάστημα. Όποτε βλέπουν κακούς ανθρώπους, τους αποφεύγουν, επειδή δεν τολμάνε να τους προσβάλουν. Εκτός του ότι φοβούνται τον θάνατο και εκτιμούν τη ζωή τους, οι περισσότεροι άνθρωποι προστατεύουν και τα διάφορα σαρκικά τους συμφέροντα· δεν μπορούν να αποκτήσουν διάκριση ούτε να πάρουν μαθήματα από όλα αυτά που κάνουν οι κακοί άνθρωποι. Επομένως, αυτή η ιδέα είναι ουσιαστικά ανεδαφική και δεν είναι δυνατόν να αποφέρει κανένα αποτέλεσμα. Άραγε, αν εμφανιστεί ένας κακός άνθρωπος σε μια εκκλησία, τη στιγμή που οι περισσότεροι έχουν αναγνωρίσει και αποφανθεί ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι κακός, πόσοι έχουν το απαιτούμενο αίσθημα δικαιοσύνης για να ορθώσουν το ανάστημά τους, να συγκρουστούν με τον κακό, να τον πολεμήσουν και να προστατέψουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού; Τι ποσοστό αποτελούν; Μήπως είναι το 10%; Αν όχι το 10%, τότε μήπως είναι το 5%; (Περίπου.) Δηλαδή, σε μια ομάδα είκοσι ανθρώπων, μπορεί να υπάρχει ένας να ξεσηκωθεί και να πολεμήσει έναν κακό άνθρωπο, να τον εκθέσει και να τον προκαλέσει χρησιμοποιώντας τα λόγια του Θεού, να κάνει διάλογο μαζί του και να τον αποπέμψει από την εκκλησία. Άνθρωποι σαν κι αυτούς είναι οι ήρωες του εκλεκτού λαού του Θεού, οι αξιοσέβαστες μορφές της εκκλησίας. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες φοβούνται να χειριστούν τους κακούς ανθρώπους. Τέτοιου είδους άνθρωποι είναι, άραγε, κατάλληλοι για τον ρόλο τους; Έχουν, άραγε, τα προσόντα να καταθέσουν μαρτυρία για τον Θεό; Όταν ακούνε για έναν κακό άνθρωπο που πρέπει να αποπεμφθεί από την εκκλησία, λένε: «Είναι λίγο δύσκολο να τον αποπέμψουμε. Παλιά τον ήξερα καλά. Ξέρει πού μένω και ποια μέλη της οικογένειάς μου πιστεύουν στον Θεό. Αν τον αποβάλω, σίγουρα θα προσπαθήσει να με εκδικηθεί». Τι νομίζετε, αξίζουν τέτοιοι άνθρωποι να είναι επικεφαλής και εργάτες; (Όχι.) Μόλις ανακαλύψουν έναν κακό άνθρωπο που πρέπει να αποπεμφθεί, το πρώτο τους μέλημα είναι τα συμφέροντά τους, καθώς φοβούνται την εκδίκηση από τον κακό άνθρωπο. Δεν σκέφτονται αν ο κακός άνθρωπος, που ξέρει κάποια μέρη συναθροίσεων, καθώς και τα στοιχεία των αδελφών, θα μπορούσε να προδώσει την εκκλησία ή τους αδελφούς και τις αδελφές μετά την αποπομπή του, ούτε σκέφτονται πώς να το αποτρέψουν αυτό. Το κύριο μέλημά τους δεν είναι τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, αλλά ο φόβος ότι ο κακός άνθρωπος, επειδή γνωρίζει την κατάσταση της οικογένειάς τους, θα μπορούσε να προδώσει και να επηρεάσει αρνητικά την οικογένειά τους. Τέτοιοι επικεφαλής και εργάτες δίνουν, άραγε, μαρτυρία; (Όχι.) Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες βλέπουν κακούς ανθρώπους να φέρονται σαν τύραννοι και να προσπαθούν να πάρουν υπό τον έλεγχό τους την εκκλησία, αλλά δεν τολμάνε να μιλήσουν. Αντίθετα, κάνουν συμβιβασμούς και υπεκφεύγουν, επειδή δεν τολμάνε να αντιμετωπίσουν τους κακούς ανθρώπους. Όταν βλέπουν κακούς ανθρώπους, νιώθουν τέτοιον τρόμο, λες και βλέπουν έναν κακό δαίμονα με τρία κεφάλια και έξι χέρια, και δεν καταφέρνουν να προστατέψουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Στο μεταξύ, κάποιοι συνηθισμένοι αδελφοί και αδελφές διακατέχονται από κάποιο αίσθημα δικαιοσύνης, έχουν το θάρρος και την πίστη να ορθώσουν το ανάστημά τους και να εκθέσουν τους κακούς μόλις τους ανακαλύψουν, δίχως να φοβούνται την εκδίκηση των κακών εναντίον τους. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν πολύ λίγα τέτοια άτομα στην εκκλησία. Το 5% που αναφέρατε όλοι νωρίτερα μπορεί να είναι και υπερβολή, κι όχι μια συντηρητική εκτίμηση. Από αυτήν την οπτική, τι στάση έχει η πλειονότητα απέναντι σε άτομα που έχουν φαύλη διάθεση και έχουν ροπή προς την εκδίκηση; (Οι περισσότεροι έχουν την τάση της αυτοπροστασίας.) Το πρώτο πράγμα που σκέφτονται είναι να προστατέψουν τον εαυτό τους, δεν σκέφτονται πώς να ορθώσουν το ανάστημά τους και να πολεμήσουν τους κακούς για να προστατέψουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και των αδελφών· μόνο στο να προστατέψουν τον εαυτό τους επικεντρώνονται. Ποιο πρόβλημα φανερώνει αυτή η αυτοπροστασία; (Τέτοιου είδους άνθρωποι είναι πολύ εγωιστές.) Από τη μία, αναδεικνύεται μια βαθιά εγωιστική ανθρώπινη φύση και από την άλλη, φαίνεται ότι οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν πολύ αδύναμη πίστη στον Θεό. Προφορικά ισχυρίζονται: «Ο Θεός έχει την κυριαρχία επί των πάντων· ο Θεός είναι το στήριγμά μας», αλλά όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με την πραγματικότητα, νιώθουν πως δεν μπορούν να βασιστούν στον Θεό και πως πρέπει να βασιστούν στον εαυτό τους, θέτοντας ως προτεραιότητα την αυτοπροστασία τους, κάτι που θεωρούν ως το πιο σοφό πράγμα. Το υπονοούμενο είναι αυτό: «Κανένας δεν μπορεί να με προστατέψει, ούτε καν ο Θεός δεν είναι αξιόπιστος. Πού είναι ο Θεός; Δεν Τον βλέπουμε! Εξάλλου, δεν ξέρω αν θα με προστατέψει ή δεν θα με προστατέψει ο Θεός. Κι αν δεν με προστατέψει;» Οι άνθρωποι έχουν τόσο οικτρή πίστη. Διαλαλούν συνεχώς: «Ο Θεός έχει την κυριαρχία επί των πάντων· ο Θεός είναι το στήριγμά μας», όταν όμως παρουσιάζονται καταστάσεις, το μόνο που επιζητούν είναι η αυτοπροστασία, δεν μπορούν να υψώσουν ανάστημα για να πολεμήσουν τον Σατανά και να παραμείνουν σταθεροί στη μαρτυρία τους. Ούτε καν τόση πίστη δεν έχουν. Η πίστη των ανθρώπων είναι τόσο οικτρή· αυτό το ζήτημα την εκθέτει ολοκληρωτικά. Τόσο μικρό ανάστημα έχουν. Όσο για κείνους τους κακούς ανθρώπους που έχουν ροπή προς την εκδίκηση, αν υπάρχει μια μερίδα ανθρώπων που θέλουν να τους εκθέσουν, αλλά νιώθουν απομονωμένοι και ανίσχυροι, και φοβούνται μην τους καταπιέσουν οι κακοί, πρέπει να συνεργαστούν με αρκετούς επικεφαλής και εργάτες ή με αδελφούς και αδελφές που έχουν ικανότητα διάκρισης. Όταν ενώσουν τις δυνάμεις τους, θα αποκτήσουν πλήρη αυτοπεποίθηση για τη νίκη. Τότε, μπορούν να εκθέσουν και να αναλύσουν τις πράξεις και τις συμπεριφορές αυτών των κακών, δίνοντας στους περισσότερους ανθρώπους τη δυνατότητα να διακρίνουν και να δουν ξεκάθαρα το αληθινό πρόσωπο των κακών ατόμων, με αποτέλεσμα να μπορέσουν όλοι να ενωθούν στην καρδιά και στο μυαλό, και να αποπέμψουν όλοι μαζί τους κακούς. Προηγουμένως, αναφέρατε ότι όταν εμφανίζονται κακά άτομα, ίσως κάπου ένα στα είκοσι μέλη του εκλεκτού λαού του Θεού να διαθέτει το αίσθημα της δικαιοσύνης ώστε να μιλήσει δίκαια, να τολμήσει να ορθώσει το ανάστημά του και να αποπέμψει τέτοιους κακούς ανθρώπους. Είναι κάπως λίγοι ο ένας στους είκοσι· αν μια εκκλησία αποτελείται μόνο από δέκα άτομα, πώς θα μπορούσαν αυτοί να αποπέμψουν τους κακούς ανθρώπους; Δεν θα μπορούσαν· οι κακοί άνθρωποι θα είχαν υπό τον έλεγχό τους και θα κακομεταχειρίζονταν αυτούς τους δέκα ανθρώπους. Αυτό είναι απαράδεκτο. Τι καλά που θα ήταν να θέταμε ως στόχο να έχει ένας στους δέκα ή ακόμα κι ένας στους πέντε το θάρρος να ορθώσει το ανάστημά του και να πολεμήσει τους κακούς ανθρώπους! Αν κάποιος επιζητά συνεχώς να προστατέψει τον εαυτό του, αυτό όχι μόνο οδηγεί στο να χάνει τη μαρτυρία του ενώπιον του Σατανά, αλλά, ακόμα χειρότερα, χάνει την ευκαιρία να αποκτήσει την αλήθεια ενώπιον του Θεού. Σε μια εκκλησία όπου υπάρχει ένα κακό άτομο, το ελάχιστο που θα γίνει είναι να βλάψει κάποιους ανθρώπους· αν υπάρχουν δύο κακά άτομα, θα πάθει ζημιά η πλειονότητα· κι αν στην εξουσία βρίσκεται ένας αντίχριστος, με πολλούς συνεργούς και τσιράκια στο πλευρό του, τότε θα πάθει ζημιά όλος ο εκλεκτός λαός του Θεού που βρίσκεται στην εκκλησία. Ισχύει αυτό; (Ναι.) Ένας άνθρωπος που αντιστέκεται στους κακούς έχει μια ορισμένη δύναμη, ενώ δέκα άνθρωποι που αντιστέκονται στους κακούς έχουν τη δεκαπλάσια δύναμη. Οπότε, νομίζετε ότι οι κακοί άνθρωποι φοβούνται περισσότερο ένα ή δέκα άτομα; (Δέκα άτομα.) Επομένως, αν ορθώσουν το ανάστημά τους είκοσι, τριάντα ή πενήντα άτομα ενάντια στους κακούς, ποιος θα νικήσει τελικά; (Οι αδελφοί και οι αδελφές.) Στο τέλος, θα νικήσουν οι αδελφοί και οι αδελφές. Αυτό δεν καθιστά πολύ πιο εύκολη την αποπομπή των κακών ανθρώπων; Όσο περισσότεροι, τόσο το καλύτερο· πρέπει όλοι σας να καταλάβετε ξεκάθαρα αυτήν την απλή ιδέα. Δεν είναι, λοιπόν, αποκλειστική ευθύνη ενός συγκεκριμένου επικεφαλής ή εργάτη να διακρίνει και να αποπέμπει τους κακούς ανθρώπους, αλλά είναι συλλογική ευθύνη καθενός απ’ όσους ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού μέσα στην εκκλησία. Με τις προσπάθειες των επικεφαλής και των εργατών, σε συνδυασμό με τη συνεργασία του εκλεκτού λαού του Θεού για την αποπομπή των κακών ανθρώπων, όλοι μπορούν να ευχαριστηθούν καλές στιγμές. Αν δεν αποπεμφθούν οι κακοί άνθρωποι και παραμείνουν στην εκκλησία με την ελπίδα να μετανοήσουν, αλλά μετά από έξι μήνες ή έναν χρόνο δεν έχει παρατηρηθεί καμία βελτίωση και συνεχίζουν να προκαλούν ανυπόφορη αναστάτωση στον εκλεκτό λαό του Θεού, αυτό το αποτέλεσμα έρχεται όταν δείχνουμε έλεος στους κακούς. Το να αφήνει κανείς τους κακούς ανθρώπους να φέρονται σαν τύραννοι και να έχουν υπό τον έλεγχό τους την εκκλησία είναι σαν να παραδίνεται ο ίδιος στους κακούς, αλλά και σαν να παραδίδει τους αδελφούς και τις αδελφές στα χέρια τους, αφήνοντάς τους να έχουν άνετα υπό τον έλεγχό τους και να βλάπτουν βάναυσα τον εκλεκτό λαό του Θεού. Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς την αλήθεια και να φτάσει σ’ αυτήν μέσα σ’ ένα περιβάλλον όπου την εξουσία την έχουν οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι; (Όχι.) Ο χρόνος είναι πολύτιμος. Αν αποπεμφθούν οι κακοί άνθρωποι το ταχύτερο δυνατό, μπορείς να αποκαταστήσεις τη γαλήνη και να απολαύσεις την ορθή εκκλησιαστική ζωή το ταχύτερο δυνατό, καθώς και να κατανοήσεις μεγαλύτερο μέρος της αλήθειας. Αν δεν αποπέμψεις τους κακούς ανθρώπους, αυτοί θα προκαλέσουν αναστάτωση και καταστροφές στους ανθρώπους σαν λυσσασμένα σκυλιά, θα λένε και θα κάνουν ό,τι θέλουν. Κάτι τέτοιο δεν σου αφήνει χρόνο για να φτάσεις στην αλήθεια, πράγμα που σημαίνει ότι οι κακοί άνθρωποι έχουν υπό τον έλεγχό τους τον χρόνο σου και την εκτέλεση των καθηκόντων σου. Είναι καλό ή κακό αυτό; (Κακό.) Στη θεωρία, όλοι ξέρουν ότι είναι κακό, αλλά όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με κακούς ανθρώπους που αναστατώνουν την εκκλησία, παύουν να σκέφτονται έτσι και επικεντρώνονται μόνο στο να μην τους δολοφονήσουν ή να μην τους βλάψουν σοβαρά οι κακοί άνθρωποι. Αν όλος ο εκλεκτός λαός του Θεού που βρίσκεται σε μια εκκλησία φοβάται έτσι τους κακούς ανθρώπους, η εκκλησία θα πέσει εύκολα στον έλεγχο των κακών ανθρώπων και των αντίχριστων, και ο εκλεκτός λαός του Θεού θα πέσει κι αυτός στον έλεγχό τους. Θα είναι δυνατόν τότε να τους σώσει ο Θεός; Δεν το ξέρουμε αυτό. Αν μια εκκλησία δεν έχει δύο-τρεις ανθρώπους που να καταλαβαίνουν την αλήθεια και να βρίσκονται σε σύμπνοια ως προς τη μαρτυρία και την υπηρεσία στον Θεό, τότε πρόκειται για μια εκκλησία χωρίς ελπίδα· αυτή η κατάσταση είναι τραγική.

Η ροπή προς την εκδίκηση αποτελεί εκδήλωση κακής συμπεριφοράς και είναι μία από τις συμπεριφορές και εκδηλώσεις που προκαλεί μια φαύλη διάθεση. Τέτοια άτομα, όταν εμφανίζουν αυτήν τη συγκεκριμένη συμπεριφορά, πρέπει να χαρακτηρίζονται ως κακοί άνθρωποι. Ασφαλώς, ορισμένοι άνθρωποι, λόγω του ότι ήταν μικροπρεπείς, δεν είχαν διορατικότητα ή ήταν νέοι πιστοί και δεν καταλάβαιναν την αλήθεια, ψείριζαν τα πάντα στις διαφορές τους με τους άλλους, έτρεφαν μίσος απέναντι σ’ εκείνους που δεν τους ευνοούσαν ή που τους είχαν βλάψει, ή είχαν χρησιμοποιήσει μια φορά κάποια μέσα για να πάρουν εκδίκηση απέναντι σε κάποιους ανθρώπους. Ωστόσο, μόλις ακούσουν ότι αυτοί που έχουν ροπή προς την εκδίκηση είναι κακοί άνθρωποι και πρέπει να αποπέμπονται από την εκκλησία, αλλάζουν απόψεις, μεταστρέφονται κρυφά μέσα τους και αρχίζουν να συμπεριφέρονται με μέτρο και αυτοσυγκράτηση. Για πείτε Μου, οι άνθρωποι αυτοί θεωρείται ότι ανήκουν στους κακούς; (Όχι.) Τι το δείχνει αυτό; (Η ικανότητά τους να μεταστραφούν.) Τι μαρτυρά η ικανότητά τους να μεταστραφούν; Μαρτυρά ότι μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια· αυτό το φαινόμενο είναι καλό. Για ποιον λόγο λέμε ότι μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια; Επειδή, μόλις ακούσουν την αλήθεια ως προς αυτό το ζήτημα και συνειδητοποιήσουν ότι η εκδίκηση είναι εκδήλωση των κακών ανθρώπων, κάνουν αυτοκριτική σχετικά με τη δική τους διεφθαρμένη κατάσταση, παραδέχονται τη διεφθαρμένη ουσία τους και, κατόπιν, μετανοούν ενώπιον του Θεού, ενεργούν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και παρουσιάζουν συγκρατημένη συμπεριφορά. Αυτή είναι μια εκδήλωση αποδοχής της αλήθειας. Οι κακοί άνθρωποι στους οποίους αναφερόμαστε εδώ δεν αποδέχονται την αλήθεια. Όσο ξεκάθαρα κι αν συναναστραφείς μαζί τους σχετικά με την αλήθεια, δεν την αποδέχονται· συνεχίζουν στο πείσμα τους, και αρνούνται να ακούσουν κανέναν. Ακόμα κι αν τους προειδοποιήσεις λέγοντας: «Οι πράξεις σου θα σε οδηγήσουν στην αποπομπή», αυτοί δεν νοιάζονται και συνεχίζουν τα ίδια, δεν μπορεί κανείς να τους αλλάξει. Όταν τους εκθέτεις, δεν παραδέχονται τα σφάλματά τους. Όταν τους λες ότι είναι άνθρωποι με ροπή προς την εκδίκηση, ότι είναι κακοί και ότι πρέπει να αποπεμφθούν, ούτε τότε σταματούν τις κακές τους πράξεις και οπωσδήποτε δεν αλλάζουν. Τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι άνθρωποι που αποστρέφονται την αλήθεια. Δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια. Όπως κι αν χαρακτηριστεί η διάθεση-ουσία τους, όπως κι αν εκτεθούν οι κακές τους πράξεις και όπως κι αν αντιμετωπιστούν, παραμένουν ασυγκίνητοι, δεν σκύβουν καθόλου το κεφάλι και δεν παραδέχονται τα λάθη τους, και φυσικά δεν το αφήνουν να περάσει. Αυτό συνιστά ανικανότητα να μεταστραφούν. Ποια είναι η ουσία της ανικανότητας να μεταστραφούν; Είναι η άρνηση να αποδεχτούν την αλήθεια. Αν μπορούσαν να αποδεχτούν έστω και μια μόνο ορθή δήλωση ή μια μόνο πτυχή της αλήθειας, δεν θα συνέχιζαν να ακολουθούν το λάθος μονοπάτι χωρίς να γυρίζουν πίσω. Θα ανέστρεφαν την πορεία τους, θα παραδέχονταν τα λάθη τους και, ως έναν βαθμό, θα ξεχνούσαν εκείνο στο οποίο επέμεναν μέχρι πρότινος. Επειδή είναι κακοί άνθρωποι, επειδή είναι κακά άτομα με φαύλη διάθεση, από τη στιγμή που θα προκύψει από μια τέτοια διάθεση η εκδικητική τους συμπεριφορά, όχι μόνο αρνούνται να αποδεχτούν αυτά που αποκαλύπτουν τα λόγια του Θεού, το κλάδεμα ή τους χαρακτηρισμούς αυτούς, αλλά αντίθετα επιμένουν στο δικό τους μέχρι τέλους. Δεν έχουν σκοπό να αποδεχτούν τον χαρακτηρισμό ούτε την έκθεση, ούτε σκοπεύουν να παραδεχτούν τη διαφθορά τους. Εννοείται πως, χωρίς να παραδεχτούν τη διαφθορά τους, δεν σκοπεύουν ούτε να εγκαταλείψουν τη συμπεριφορά και τις ενέργειές τους που αποσκοπούν στην εκδίκηση ούτε τις αρχές της διαγωγής τους. Είναι πέρα για πέρα κακοί. Τέτοιοι κακοί άνθρωποι δεν είναι διάβολοι; (Ναι.) Είναι διάβολοι που διακατέχονται απόλυτα από την ουσία του Σατανά. Δεν μπορείς να τους αλλάξεις. Γιατί δεν γίνεται να αλλάξουν; Ο κύριος λόγος είναι ότι αρνούνται κατηγορηματικά να αποδεχτούν την αλήθεια. Απορρίπτουν ακόμα και την παραμικρή αλήθεια, την οποιαδήποτε σωστή δήλωση, την οποιαδήποτε θετική λέξη ή το παραμικρό θετικό πράγμα. Ακόμα κι αν ισχυρίζονται πως αναγνωρίζουν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και ότι είναι θετικά πράγματα, στην καρδιά τους δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια ούτε σκοπεύουν να κάνουν πράξη και να βιώσουν τα λόγια του Θεού προκειμένου να αλλάξουν τους τρόπους που φέρονται και ενεργούν. Μερικές φορές, μπορεί να παραδέχονται στα λόγια ότι οι ενέργειές τους βασίζονται αποκλειστικά στη φιλοσοφία του Σατανά, αλλά παρ’ όλα αυτά συνεχίζουν να μην αποδέχονται καθόλου την αλήθεια. Όποιος συναναστρέφεται μαζί τους σχετικά με την αλήθεια εισπράττει την ακραία απέχθειά τους, ακόμα και το μίσος και την κριτική τους, ενώ όποιος τους εκθέτει και τους διακρίνει αποτελεί στόχο του μίσους και της εκδικητικότητάς τους, όποιος κι αν είναι αυτός. Ούτε τους ίδιους τους γονείς τους δεν λυπούνται. Δεν είναι αδύνατον να σωθούν; (Ναι.) Είναι αδύνατον να λυτρωθούν. Είναι κρίμα η αποπομπή τους; (Όχι.) Τέτοιου είδους άτομα πρέπει να αποπέμπονται ή να αποβάλλονται. Ουσιαστικά, αυτές ήταν όλες οι εκδηλώσεις των ατόμων που έχουν ροπή προς την εκδίκηση· αυτά είναι τα χαρακτηριστικά τους, οι διαθέσεις τους, οι τρόποι και οι μέθοδοι με τους οποίους ενεργούν και οι συλλογιστικές τους, καθώς και η στάση τους απέναντι στην αλήθεια. Αυτά είναι πάνω-κάτω. Έχουμε ήδη συζητήσει για τον αντίκτυπο που έχουν στην εκκλησία, στους αδελφούς και τις αδελφές, οπότε δεν υπάρχει λόγος να συναναστραφούμε πάλι πάνω σ’ αυτό. Εδώ ολοκληρώνεται η συναναστροφή σχετικά με τις εκδηλώσεις του τέταρτου είδους ανθρώπων, δηλαδή αυτών που έχουν ροπή προς την εκδίκηση.

Ε. Δεν μπορούν να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό

Ύστερα, θα μιλήσουμε για το πέμπτο είδος ανθρώπων, αυτούς που δεν μπορούν να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό. Είναι σοβαρό πρόβλημα αυτό; Από την κυριολεκτική οπτική, δεν μοιάζει και πολύ σημαντικό ζήτημα να μην μπορεί κανείς να κρατήσει το στόμα του κλειστό. Μερικοί μπορεί να σκέφτονται κάποια πράγματα σχετικά με το αν πρέπει αυτά τα άτομα να χαρακτηριστούν ως κακοί άνθρωποι: «Οι άνθρωποι έχουν στόμα, άρα είναι φτιαγμένοι για να μιλάνε ανά πάσα στιγμή και σε κάθε μέρος· μπορούν να συζητούν για διάφορα ζητήματα οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Δεν είναι λίγο υπερβολικό να κατατάσσονται αυτοί που δεν μπορούν να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό στους κακούς που πρέπει να αποπεμφθούν;» Εσείς τι λέτε γι’ αυτό; (Εάν προκαλούν αναστάτωση και διατάραξη στην εκκλησιαστική ζωή ή στο έργο της εκκλησίας, με αποτέλεσμα να προκαλούνται δυσάρεστες συνέπειες, τότε πρέπει να αποπέμπονται κι αυτοί.) Το πρόβλημα αυτών των ανθρώπων δεν είναι ότι δεν κρατάνε το στόμα τους κλειστό· υπάρχει πρόβλημα με την ανθρώπινη φύση τους. Αν τέτοιοι άνθρωποι προκαλούν αναστάτωση στους αδελφούς και τις αδελφές, στην εκκλησιαστική ζωή και στο εκκλησιαστικό έργο, ή αν τα λόγια τους συνιστούν προδοσία και ξεπούλημα της εκκλησίας, και μάλιστα ντροπιάζουν τον οίκο του Θεού και το όνομα του Θεού, τότε πρέπει να αποπέμπονται. Ας μιλήσουμε πρώτα για τις εκδηλώσεις των ατόμων που δεν μπορούν να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό και, στη συνέχεια, για το πώς πρέπει να αντιμετωπίζονται. Άραγε, αυτοί που δεν μπορούν να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό μπορούν να ονομαστούν «πολυλογάδες»; (Ναι.) Έτσι είναι; Είναι αυτό ένα από τα χαρακτηριστικά αυτών των ανθρώπων; Πολυλογάς σημαίνει κάποιος που είναι ανόητος και δεν ξέρει τι πρέπει και τι δεν πρέπει να πει, που λέει ό,τι του έρχεται στο μυαλό χωρίς να σκέφτεται τις συνέπειες; Αυτό σημαίνει να μην μπορεί κανείς να κρατήσει το στόμα του κλειστό; (Όχι.) Κάποιοι άνθρωποι είναι καλοί στα λόγια και στην επικοινωνία· είναι ευθείς, και σχετικά απλοί και ειλικρινείς. Πολλές φορές μοιράζονται με τους άλλους τις ενδότερες σκέψεις και ιδέες τους, τις αποκαλύψεις διαφθοράς που παρουσιάζουν, τις εμπειρίες τους, ακόμα και τα λάθη τους. Παρ’ όλα αυτά, οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν είναι αναγκαστικά ανόητοι ή ανίκανοι να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό. Μοιάζουν να μιλάνε για τα πάντα και δείχνουν πολύ απλοί και ειλικρινείς· στα κρίσιμα ζητήματα, όμως, στα ζητήματα που θα μπορούσαν να ντροπιάσουν τον Θεό ή τον οίκο του Θεού, ή στα ζητήματα που θα μπορούσαν να συνιστούν προδοσία προς τους αδελφούς και τις αδελφές ή την εκκλησία, πράγμα που θα τους έκανε Ιούδες, δεν λένε κουβέντα. Αυτό σημαίνει να κρατάει κανείς το στόμα του κλειστό. Οπότε, δεν σημαίνει πως όσοι είναι ευθείς, όσοι είναι πολυλογάδες ή όσοι είναι καλοί στα λόγια δεν μπορούν να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό. Και τι εννοούμε εδώ όταν λέμε να μην μπορεί κάποιος να κρατήσει το στόμα του κλειστό; Να μην μπορεί κανείς να κρατήσει το στόμα του κλειστό σημαίνει να μιλάει χωρίς αρχές και να μιλάει με απερισκεψία, χωρίς να σκέφτεται τους ακροατές, την περίσταση ή το πλαίσιο. Επίσης, σημαίνει να μην ξέρει καθόλου να προστατεύει το έργο της εκκλησίας και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και να αδιαφορεί για το αν αυτό ωφελεί τους αδελφούς και τις αδελφές ή την εκκλησιαστική ζωή. Λέει ό,τι του κατέβει. Και τι συνέπειες υπάρχουν όταν κάποιος «λέει ό,τι του κατέβει»; Προδίδει άθελά του τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και τα συμφέροντα των αδελφών. Άθελά του, επειδή μιλάει απερίσκεπτα και δεν μπορεί να κρατήσει το στόμα του κλειστό, δίνει στους άπιστους κάποιον μοχλό πίεσης ενάντια στον οίκο του Θεού, δίνει τη δυνατότητα στους άπιστους να κοροϊδεύουν κάποιους αδελφούς και αδελφές, και πληροφορεί τους άπιστους και τους ανθρώπους που δεν πιστεύουν στον Θεό για πολλά πράγματα που δεν θα έπρεπε να ξέρουν. Αποτέλεσμα; Αυτοί οι άνθρωποι κάνουν ανενόχλητοι σχόλια και ασεβείς επισημάνσεις σχετικά με τα ζητήματα του οίκου του Θεού και τις εσωτερικές υποθέσεις της εκκλησίας, και λένε πράγματα που συκοφαντούν και βλασφημούν τον Θεό. Μπορεί μάλιστα να επινοούν φήμες για τους αδελφούς και τις αδελφές, για την εκκλησία και για το έργο του οίκου του Θεού, πράγμα που οδηγεί σε αρνητικές συνέπειες. Όποιος το κάνει αυτό αναστατώνει τον οίκο του Θεού και πράττει το κακό. Κάποιοι δίνουν μεγάλη έμφαση στο να μάθουν και να ερευνήσουν ποιοι είναι οι επικεφαλής και οι εργάτες της εκκλησίας, τη διεύθυνση της οικογένειάς τους, τα προσωπικά στοιχεία των αδελφών, το οικονομικό και λογιστικό έργο της εκκλησίας, το λογιστικό προσωπικό και τους καταλόγους των ανθρώπων που έχει αποπέμψει και αποβάλει η εκκλησία. Μεγάλη έμφαση δίνουν, επίσης, στο να ενημερωθούν για τις εργασιακές ρυθμίσεις της εκκλησίας. Μια τέτοια συμπεριφορά είναι πολύ ύποπτη και θα μπορούσε να γίνει σημάδι ότι πρόκειται για χαφιέδες ή για κατασκόπους του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Αν διαρρεύσουν αυτά τα στοιχεία στους άπιστους διαβόλους, με αποτέλεσμα να τα μάθει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, αυτό θα είχε αφάνταστες συνέπειες. Κάποιοι, από ανοησία και άγνοια, μπορεί να μοιραστούν τα εν λόγω στοιχεία ή κάποια από αυτά με τα άπιστα μέλη της οικογένειάς τους, κι εκείνα στη συνέχεια να τα διαδώσουν ή να τα δώσουν σε πράκτορες του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Αυτό θα μπορούσε να κρύβει ενδεχόμενους κινδύνους και να προκαλέσει πολλά προβλήματα στο έργο της εκκλησίας, με αφάνταστες συνέπειες. Αυτά τα εσωτερικά ζητήματα της εκκλησίας πολλές φορές κάποιοι τα λένε κατά λάθος σε άπιστα μέλη της οικογένειάς τους, κι εκείνα τα αποκαλύπτουν όλα χωρίς δισταγμό. Και τα μοιράζονται ακόμα και με τους άπιστους συγγενείς και φίλους τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να διαρρέουν συνεχώς τα εσωτερικά ζητήματα της εκκλησίας μέσα από τα λόγια τους προς τον έξω κόσμο. Τι συνέπειες έχουν αυτές οι διαρροές; Πολλά από τα άπιστα μέλη της οικογένειάς τους, οι συγγενείς και οι φίλοι τους μαθαίνουν πολλές από τις εσωτερικές υποθέσεις της εκκλησίας, πράγματα που ίσως δεν γνωρίζουν ούτε οι αδελφοί και οι αδελφές, ή τις διευθύνσεις όπου μένουν οι αδελφοί και οι αδελφές, τα αληθινά τους ονόματα και τα προσωπικά τους οικογενειακά ζητήματα. Πώς διαρρέουν αυτά τα ζητήματα της εκκλησίας; Πώς τα μαθαίνουν οι άπιστοι; Υπάρχουν «ανταποκριτές» μέσα στην εκκλησία! Πώς αποκαλούνται αυτοί οι άνθρωποι; (Άνθρωποι που δεν μπορούν να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό.) Ακριβώς. Ενημερώνουν τα άπιστα μέλη της οικογένειάς τους για όλα όσα συμβαίνουν στην καθημερινή ζωή της εκκλησίας ή για τα θέματα που αφορούν τους αδελφούς και τις αδελφές, όπως για παράδειγμα ότι κάποια αδελφή παίρνει διαζύγιο, ότι ο σύζυγος μιας άλλης αδελφής χάνει λεφτά στις επιχειρήσεις ή ότι δεν την ακούει ο γιος της, ή ότι ένας αδελφός ή μια αδελφή αγοράζει σπίτι και ούτω καθεξής. Μιλάνε, επίσης, για τους αδελφούς και τις αδελφές που έχει συλλάβει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας και που έγιναν Ιούδες ή για εκείνους που παρέμειναν σταθεροί στη μαρτυρία τους, και αναφέρουν μέχρι και ότι τους κλάδεψαν οι επικεφαλής της εκκλησίας. Οι συζητήσεις τους στο σπίτι περιστρέφονται αποκλειστικά γύρω από αυτά τα θέματα. Μάλιστα, τα μέλη της οικογένειάς τους δίνουν συμβουλές και προτείνουν στρατηγικές για να τους βοηθήσουν να ενεργήσουν εναντίον των επικεφαλής, των αδελφών ή του οποιουδήποτε μέσα στην εκκλησία με τον οποίο δεν τα πάνε καλά, του οποιουδήποτε τους προκαλεί ή τους έχει εκθέσει. Οι άνθρωποι αυτοί, στις συναθροίσεις των αδελφών, παρουσιάζονται εξαιρετικά υπάκουοι και φρόνιμοι, μιλάνε ελάχιστα, δεν είναι καλοί στα λόγια, δεν μιλάνε ποτέ για τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, δεν συναναστρέφονται ποτέ σχετικά με τη βιωματική τους κατανόηση και μάλιστα σπάνια προσεύχονται. Μεταχειρίζονται επιφυλακτικά τους αδελφούς και τις αδελφές, ενώ τα άπιστα μέλη της οικογένειάς τους τα μεταχειρίζονται λες και είναι μέλη του οίκου του Θεού. Παραθέτουν στα μέλη της οικογένειάς τους όλες τις λεπτομέρειες που αφορούν την εκκλησία χωρίς να παραλείπουν τίποτα, μοιράζονται τα πάντα μαζί τους, ακόμα και τι βιβλία του λόγου του Θεού τυπώνει η εκκλησία, ποιος έχει τι ταλέντο στην εκκλησία και πολλά άλλα. Όλα αυτά τα συζητάνε με τα μέλη της οικογένειάς τους και με ανθρώπους που δεν πιστεύουν στον Θεό. Όποιος κι αν είναι ο σκοπός που επιδιώκουν με αυτόν τον τρόπο, η τελική επίπτωση είναι η προδοσία του έργου της εκκλησίας και των αδελφών. Ξέρουν πολύ καλά την κατάσταση του κάθε σημαντικού μέλους της εκκλησίας. Ασφαλώς, οι άνθρωποι αυτοί είναι και το αντικείμενο των παρασκηνιακών συνομιλιών και της κριτικής τους, και μπορεί ακόμα και να γίνουν τα αντικείμενα της κρυφής προδοσίας τους. Αν έχουν καλή σχέση με κάποιον, τον επαινούν ασταμάτητα μπροστά στην οικογένειά τους. Αντίθετα, αν έχουν κακή σχέση με κάποιον, εξαπολύουν ασταμάτητα βρισιές εναντίον αυτού του ανθρώπου μπροστά στην οικογένειά τους, αναγκάζοντας μέχρι και τα μέλη της οικογένειάς τους να τον βρίσουν, χαρακτηρίζοντας τους αδελφούς και τις αδελφές βλάκες ή άχρηστους. Αυτοί οι άνθρωποι προσβάλλουν τους αδελφούς και τις αδελφές με ό,τι προσβλητικές κουβέντες χρησιμοποιούν οι άπιστοι. Μοιάζουν με άπιστους. Είναι εντελώς άπιστοι· είναι άχρηστοι και τέτοιοι άνθρωποι θα πρέπει να αποπέμπονται γρήγορα.

Στο έθνος του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, πρέπει να παραμένουν απόρρητα τα στοιχεία εκείνων που πιστεύουν στον Θεό, και ακόμα κι όταν άνθρωποι που ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού μετακομίζουν στο εξωτερικό, τα στοιχεία τους πρέπει να μένουν κρυφά. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι οι κατάσκοποι του μεγάλου κόκκινου δράκοντα έχουν εξαπλωθεί σε όλες τις χώρες του κόσμου, έχουν παρεισφρήσει παντού με συγκεκριμένο στόχο να συγκεντρώσουν πληροφορίες για όσους πιστεύουν στον Θεό. Στην ενδοχώρα της Κίνας, η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη και επικίνδυνη για τους αδελφούς και τις αδελφές που ακολουθούν τον Θεό. Ακόμα κι όταν πηγαίνουν στο εξωτερικό, υπάρχει και τότε κάποιος κίνδυνος. Σε περίπτωση που οι κατάσκοποι του μεγάλου κόκκινου δράκοντα συγκεντρώσουν τις πληροφορίες τους, καταρχάς υπάρχει ο κίνδυνος της έκδοσης, και κατά δεύτερον, θα μπορούσαν να εμπλακούν αν μη τι άλλο τα μέλη της οικογένειάς τους και οι συγγενείς τους στο εσωτερικό της Κίνας. Για λόγους ασφαλείας και από σεβασμό προς τους ανθρώπους, πρέπει όλοι να κρατούν κρυφά τα προσωπικά στοιχεία των αδελφών και να μην τα γνωστοποιούν σε όσους δεν πιστεύουν στον Θεό. Ακόμα κι ανάμεσα σ’ αυτούς που πιστεύουν στον Θεό, δεν πρέπει να αποκαλύπτονται τυχαία τα προσωπικά στοιχεία στους άλλους χωρίς τη συναίνεση του ατόμου. Είναι εντελώς ανεπίτρεπτο να αντιμετωπίζονται οι όποιες πληροφορίες αφορούν τους αδελφούς και τις αδελφές, το έργο της εκκλησίας, τα καθήκοντα του καθενός, τις εμπειρίες που μοιράζονται στη συναναστροφή ή άλλα τέτοια στοιχεία ως θέματα συζήτησης τα οποία μπορεί κανείς να μοιράζεται με άπιστους στον ελεύθερό του χρόνο. Τι συνέπειες προκύπτουν όταν συζητούνται μαζί μ’ αυτούς τα συγκεκριμένα ζητήματα; Προκύπτει κανένα θετικό ή εποικοδομητικό αποτέλεσμα; (Όχι.) Ως συνέπεια τέτοιων συζητήσεων, αυτοί οι άπιστοι διάβολοι αποκτούν έναν μοχλό πίεσης, κοροϊδεύουν και κρίνουν, μέχρι και καταριούνται και δυσφημούν. Είναι καλό αυτό; (Όχι.) Πρέπει να εξετάσετε αν υπάρχουν μέσα στην εκκλησία άτομα που έχουν απώτερους σκοπούς, και τα οποία συζητάνε για τέτοιες λεπτομέρειες όπως τις πραγματικές καταστάσεις του έργου της εκκλησίας και της εκκλησιαστικής ζωής, καθώς και για το ποιοι πιστεύουν πραγματικά στον Θεό, ποιοι επιδιώκουν την αλήθεια, ποιοι κάνουν τα καθήκοντά τους, ποιοι δεν κάνουν τα καθήκοντά τους, ποιοι είναι αρνητικοί συχνά, ποιοι είναι μπερδεμένοι στην πίστη τους, κι ακόμα και για τα προσωπικά στοιχεία και τις προσωπικές καταστάσεις των αδελφών, με άπιστους και με μέλη της οικογένειά τους που δεν πιστεύουν, και μάλιστα χωρίς κανέναν δισταγμό. Ψάξτε να βρείτε τέτοια άτομα. Υπάρχουν κάποια ζητήματα τα οποία ούτε όσοι ανήκουν στην εκκλησία δεν χρειάζεται να μάθουν, κι όμως μέλη της οικογένειας αυτών των ανθρώπων, τα οποία δεν πιστεύουν, ξέρουν περισσότερα γι’ αυτές τις υποθέσεις απ’ ό,τι τα μέλη της εκκλησίας· και μάλιστα τα ξέρουν και καλύτερα. Πώς γίνεται αυτό; Αυτή είναι η «συμβολή» ενός χαφιέ εδώ μέσα. Ο χαφιές αυτός αντιμετωπίζει τα μέλη της οικογένειάς του λες και είναι επικεφαλής της εκκλησίας, και δίνει αναφορά στο σπίτι του, στους «επικεφαλής» του, για οτιδήποτε βλέπει στην εκκλησία, προσπαθώντας να εξασφαλίσει την εύνοια και να αποκτήσει πιο βαθύ συναισθηματικό δεσμό με την οικογένειά του. Είναι φανερό ότι όλα αυτά τα ζητήματα της εκκλησίας τα έχουν προδώσει εκείνοι οι χαφιέδες που δεν μπορούν να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό. Αυτοί δεν σέβονται τους αδελφούς και τις αδελφές ούτε προστατεύουν το έργο και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Μεταχειρίζονται τον οίκο του Θεού και την εκκλησία όπως την κοινωνία ή έναν δημόσιο χώρο, σχολιάζουν και κρίνουν χαλαρά τους αδελφούς και τις αδελφές λες και είναι άπιστοι, και μάλιστα συμπορεύονται με δύσπιστους και άπιστους, και κρίνουν ανεμπόδιστα τους αδελφούς και τις αδελφές. Επιπλέον, κάποια άτομα, μόλις τα κλαδέψουν οι επικεφαλής ή έπειτα από κάποια σύγκρουση, διαμάχη και διένεξη με τους αδελφούς και τις αδελφές, γυρνάνε σπίτι τους και κάνουν σκηνή, φροντίζοντας να το μάθει η οικογένειά τους. Ως συνέπεια, η οικογένειά τους ψάχνει για εκδίκηση εναντίον των επικεφαλής ή των αδελφών, με στόχο να ξεπουλήσει και να ισοπεδώσει την εκκλησία. Είναι καλό ένα τέτοιο φαινόμενο; (Όχι.) Τι καθάρματα είναι, που μιλάνε παραέξω για τις εσωτερικές υποθέσεις της εκκλησίας και για θέματα όπως το πόσοι αδελφοί και αδελφές ζουν την εκκλησιαστική ζωή και το τι καθήκοντα κάνει ο καθένας, χωρίς ενδοιασμούς, με τα μέλη της οικογένειάς του, τους συγγενείς και τους φίλους τους! Είναι αληθινοί πιστοί; (Όχι.) Είναι μέλη του οίκου του Θεού; Μπορούν να λέγονται αδελφοί ή αδελφές; (Όχι.) Αν μένουν τέτοιοι χαφιέδες και κρυφοί προδότες μέσα στην εκκλησία, είτε στο παρελθόν, είτε στο παρόν, είτε στο μέλλον, αυτό φέρνει σημαντικά προβλήματα στον οίκο του Θεού, στους αδελφούς και στις αδελφές. Παρόλο που δεν δείχνουν να διαπράττουν πολλές κακές πράξεις στην εκκλησιαστική ζωή, οι συνέπειες και ο αντίκτυπος που έχει το γεγονός ότι μεταδίδουν κρυφά διάφορες λεπτομέρειες σχετικά με τον οίκο του Θεού στους άπιστους, τους σατανάδες και τους διαβόλους είναι άκρως καταστροφικές! Πρέπει να επιτρέπεται σε τέτοια καθάρματα να παραμένουν στην εκκλησία; (Όχι.) Αξίζουν να λέγονται μέλη του οίκου του Θεού; Αξίζουν να αντιμετωπίζονται ως αδελφοί και αδελφές; (Όχι.) Και πώς πρέπει να αντιμετωπίζονται αυτοί οι άνθρωποι; (Πρέπει να αποπέμπονται όσο πιο γρήγορα γίνεται.) Πρέπει να αποπέμπονται όσο πιο γρήγορα γίνεται! Πετάξτε τους έξω με τις κλοτσιές! Με αυτήν την αιτιολογία να τους αποπέμπετε: «Δεν μπορείς να κρατήσεις το στόμα σου κλειστό, δεν αναγνωρίζεις το καλό σου, δαγκώνεις το χέρι που σε ταΐζει. Πιστεύεις στον Θεό και απολαμβάνεις τη χάρη Του, όπως και τη βοήθεια, την αγάπη, την υπομονή και τη φροντίδα των αδελφών, όμως και πάλι ξεπουλάς τους αδελφούς, τις αδελφές και την εκκλησία με αυτόν τον τρόπο. Είσαι άχρηστος· φύγε από δω!» Τα ζητήματα των αδελφών, τα ζητήματα της εκκλησίας και οποιοδήποτε έργο του οίκου του Θεού δεν πρέπει να αποκαλύπτονται σε άπιστους ούτε να γίνονται θέματα ανούσιας συζήτησης από μέρους τους. Δεν το αξίζουν! Όποιος διαδίδει τέτοιες πληροφορίες μετατρέπεται σε καταραμένη μορφή, σε κάποιον που η εκκλησία πρέπει να αποπέμψει, κάποιον που οι αδελφοί και οι αδελφές πρέπει να τον απορρίψουν. Μόνο και μόνο με βάση τις πράξεις τους, δηλαδή ότι πουλάνε τους αδελφούς, τις αδελφές και την εκκλησία, ότι μιλάνε για τα εσωτερικά ζητήματα της εκκλησίας με άπιστους για να πιάσουν κουβέντα, είναι χωρείς αμφιβολία προδότες, χαφιέδες και κακοί άνθρωποι που πρέπει να αποπεμφθούν από την εκκλησία. Οι αδελφοί και οι αδελφές είναι ελεύθεροι να συναναστραφούν και να συζητήσουν όπως είναι απαραίτητο για οποιοδήποτε έργο γίνεται μέσα στην εκκλησία, όπως για παράδειγμα για το ποιος πρέπει να αποπεμφθεί ή για την εμφάνιση συγκεκριμένων περιστατικών, αλλά δεν πρέπει να τα μοιράζονται αυτά με τους άπιστους και δεν μπορούν να μιλάνε γι’ αυτά με τα άπιστα μέλη της οικογένειάς τους. Ειδικά η προσωπική και οικογενειακή κατάσταση των νέων αδελφών που έχουν μικρό ανάστημα δεν πρέπει να αποκαλύπτεται σε ξένους. Αν δεν μπορείς να το κρατήσεις μυστικό, τότε οφείλεις να προσευχηθείς στον Θεό και να βασιστείς σ’ Αυτόν για να αποκτήσεις αυτοσυγκράτηση, και να πας να ασχοληθείς με ορισμένες ουσιαστικές δραστηριότητες. Αν πραγματικά δεν μπορείς να συγκρατηθείς, τότε θα πρέπει πρώτα να το αναφέρεις στην εκκλησία για να βρεθεί μια λύση, προκειμένου να μην υπάρξουν δυσάρεστες συνέπειες, γιατί αν διαδοθούν τέτοιες πληροφορίες, είναι πιο πιθανό να δημιουργηθούν προβλήματα. Για παράδειγμα, ο αριθμός τηλεφώνου, η διεύθυνση του σπιτιού, τα χρόνια που πιστεύει κάποιος στον Θεό, η προσωπική οικογενειακή κατάσταση κάποιου, το αν είναι παντρεμένος και ούτω καθεξής, αποτελούν ευαίσθητα θέματα. Αυτά δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια ούτε με τη ζωή-είσοδο· αφορούν την προσωπική ζωή. Μόνο οι πράκτορες και οι χαφιέδες ερευνούν συγκεκριμένα αυτά τα ζητήματα. Αν σου αρέσει να μαθαίνεις και να διαδίδεις τέτοια ζητήματα, τι είδους διάθεση φανερώνει αυτό; Είναι λίγο ελεεινό! Δεν είναι ελεεινό και ειδεχθές να μην επιδιώκεις την αλήθεια, παρά να επικεντρώνεσαι στο κουτσομπολιό, να ενεργείς ως χαφιές ή ως κατάσκοπος και να παρέχεις υπηρεσία για τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα; Όποιος κάνει συγκεκριμένες ερωτήσεις, όποιος διεξάγει έρευνες και διαδίδει αλόγιστα τα ευαίσθητα ζητήματα και τις προσωπικές υποθέσεις των άλλων, κρύβει απώτερους σκοπούς και είναι δύσπιστος. Ο εκλεκτός λαός του Θεού πρέπει να αντιμετωπίζει με ιδιαίτερη επιφυλακτικότητα τέτοιου είδους ανθρώπους. Αν δεν μετανοήσουν αυτού του είδους οι άνθρωποι, τότε πρέπει να σταματήσει η εκκλησιαστική τους ζωή, γιατί το να ξεπουλάνε τους αδελφούς και τις αδελφές αποτελεί την πιο ανήθικη, ποταπή και ντροπιαστική πράξη. Ο εκλεκτός λαός του Θεού πρέπει να μείνει μακριά από αυτά τα άτομα. Στην εκκλησιαστική ζωή, οι άνθρωποι πρέπει να περιορίζονται και να μη ρωτάνε ή να συζητάνε γι’ αυτά τα ζητήματα, από τη στιγμή που δεν έχουν καμία σχέση με τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια και δεν ωφελεί κανέναν η κουβέντα γι’ αυτά.

Στον οίκο του Θεού υπάρχουν διάφορα διοικητικά διατάγματα και κανονισμοί που πρέπει να ακολουθούνται από τον εκλεκτό λαό του Θεού. Ζητήματα όπως οι εσωτερικές υποθέσεις της εκκλησίας, οι αλλαγές προσωπικού όσον αφορά τους επικεφαλής και τους εργάτες, το έργο εκκαθάρισης της εκκλησίας και οι ρυθμίσεις από τον Άνωθεν, μεταξύ άλλων, δεν πρέπει να κυκλοφορούν επιπόλαια μέσα στην εκκλησία, προκειμένου να μην τα προδώσουν στον Σατανά οι δύσπιστοι και οι κακοί άνθρωποι. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι ο οίκος του Θεού διαφέρει από την κοινωνία· ο Θεός απαιτεί οι άνθρωποι να επιδιώκουν την αλήθεια, να διαβάζουν περισσότερο τον λόγο του Θεού, να αναστοχάζονται και να συναναστρέφονται περισσότερο. Μόνο με τη διάδοση των λόγων του Θεού και με τη μαρτυρία για τον Θεό μπορεί να διαμορφωθεί μια σωστή ατμόσφαιρα· μόνο με την ανταλλαγή περισσότερων βιωματικών μαρτυριών μπορεί να διαμορφωθεί μια τέτοια ατμόσφαιρα. Επιπρόσθετα, στον οίκο του Θεού υπάρχουν πολλοί νέοι πιστοί που πιστεύουν στον Θεό για μικρό μόνο διάστημα. Είναι επόμενο κάποιοι δύσπιστοι να μην έχουν αποκαλυφθεί ακόμα. Συγκεκριμένα, τα πρώτα πέντε ή δέκα χρόνια πίστης αποτελούν μια περίοδο κατά την οποία αποκαλύπτεται ο αληθινός εαυτός των ανθρώπων· κατά το διάστημα αυτό δεν είναι σαφές ποιος μπορεί να παραμείνει σταθερός και ποιος όχι ούτε πόσοι κακοί άνθρωποι που μπορούν να αναστατώσουν την εκκλησία βρίσκονται ακόμα εδώ. Αν διαδίδονται συνεχώς απερίσκεπτα προσωπικά στοιχεία και τέτοιου είδους εξωτερικές υποθέσεις, αλλά και ζητήματα που δεν έχουν σχέση με τη συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε πολλές αρνητικές συνέπειες. Για παράδειγμα, μπορεί κάποιος να ρωτήσει: «Από πού είναι ο τάδε επικεφαλής; Πού ζει;» Αυτά τα ευαίσθητα στοιχεία δεν πρέπει να τα γνωρίζει ο εκλεκτός λαός του Θεού. Κάποιος άλλος μπορεί να ρωτήσει: «Τι κόστος έχει για τον οίκο του Θεού η εκτύπωση ενός βιβλίου με τα λόγια του Θεού;» Χρησιμεύει πουθενά το να ξέρει κανείς κάτι τέτοιο; (Όχι.) Είναι δική σου δουλειά το πόσο κοστίζει η εκτύπωση; Με δικά σου λεφτά έγινε; Απ’ ό,τι φαίνεται, δεν έχει σχέση μ’ εσένα, σωστά; Κάποιοι μπορεί να ρωτήσουν: «Ποιοι είναι τώρα οι ανώτεροι επικεφαλής στον οίκο του Θεού;» Από τη στιγμή που δεν σε καθοδηγούν άμεσα, σε επηρεάζει εσένα το ότι δεν το ξέρεις αυτό; (Όχι.) Στην ενδοχώρα της Κίνας, μπορεί να αποτελούσε πρόβλημα το να ξέρει κανείς όλα αυτά τα πράγματα. Στην περίπτωση που σε συλλάβει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας και σε βασανίσει σκληρά, αν δεν ξέρεις αυτά τα πράγματα, όσο κι αν σε χτυπήσουν, δεν θα μπορέσεις να αποκαλύψεις τίποτα, κι έτσι δεν θα καταντήσεις Ιούδας. Αν, όμως, ξέρεις και δεν μπορέσεις να αντέξεις τον άγριο ξυλοδαρμό τους, μπορεί τελικά να μιλήσεις και να γίνεις Ιούδας. Εκείνη τη στιγμή, μπορεί να σκεφτείς: «Γιατί έκανα τότε αυτές τις απερίσκεπτες ερωτήσεις; Καλύτερα να μην ήξερα. Ακόμα κι αν με είχαν σκοτώσει στο ξύλο, δεν θα έπαυα να μην τα ξέρω όλα αυτά· ακόμα κι αν ήθελα να σκαρφιστώ τις απαντήσεις, δεν θα μπορούσα να σκεφτώ καμία. Κι έτσι, δεν θα είχα γίνει Ιούδας. Τώρα πήρα το μάθημά μου· καλύτερα να μην ξέρω πάρα πολλά πράγματα γι’ αυτά τα ζητήματα που δεν έχουν σχέση με την αλήθεια. Δεν ωφελεί να ρωτάς για τέτοια πράγματα. Καλύτερα να μην ξέρεις». Και είναι κάποιοι άλλοι που μπορεί να ρωτήσουν: «Πόσες ομάδες υπάρχουν στον οίκο του Θεού που κάνουν εξειδικευμένο έργο;» Τι δουλειά έχεις να τα ρωτάς αυτά; Κάνε απλώς όποιο έργο ανατίθεται στη δική σου ομάδα. Η άγνοιά σου γι’ αυτό το θέμα δεν επηρεάζει την ικανότητά σου να κάνεις κανονικά το καθήκον σου, να επιδιώκεις την αλήθεια κατά την πίστη σου ή να ζεις την εκκλησιαστική ζωή. Τίποτε δεν επηρεάζει. Εφόσον η άγνοιά σου γι’ αυτό δεν σε εμποδίζει να επιδιώξεις την αλήθεια ούτε να φτάσεις στη σωτηρία ως πιστός, ποιος ο λόγος να ρωτάς; «Κατάγονται οι περισσότεροι αδελφοί και αδελφές από πόλεις ή από την επαρχία; Είναι μορφωμένοι ή αμόρφωτοι;» Χρησιμεύει πουθενά να τα ξέρεις όλα αυτά; (Όχι.) Και τι έγινε αν είναι όλοι από την επαρχία; Κι αν είναι όλοι από πόλεις; Κάτι τέτοιο δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια. Κάποιοι μπορεί να ρωτήσουν: «Πώς διαδίδεται τώρα το ευαγγελικό έργο;» Γι’ αυτό μπορείς να ρωτήσεις, αλλά κάποιοι, από περιέργεια, ρωτάνε σε πόσες χώρες ακριβώς έχει διαδοθεί το έργο του ευαγγελίου, πράγμα που είναι περιττό. Ακόμα κι αν το ήξεραν αυτό, σε τι θα τους επηρέαζε; Πού θα τους ωφελούσε το να μάθουν τέτοιες λεπτομέρειες; Αν δεν έχεις την αλήθεια-πραγματικότητα, τότε ακόμα κι αν μάθαινες, και πάλι δεν θα την είχες· αυτή η γνώση δεν πρόκειται να σε βοηθήσει καθόλου να κάνεις καλά τα καθήκοντά σου ούτε θα σε βοηθήσει στη ζωή-είσοδό σου. Δεν πειράζει να μη ρωτάς για κάποιες γενικές υποθέσεις· για την ακρίβεια, είναι καλύτερα να μην ξέρεις. Είναι βάρος να ξέρεις πάρα πολλά. Μόλις διαρρεύσουν τέτοιες πληροφορίες, τότε υπάρχει πρόβλημα και παράβαση. Δεν είναι καλό να ξέρεις αυτά τα πράγματα: Όσο περισσότερα ξέρεις, τόσο περισσότερα προβλήματα μπορούν να δημιουργηθούν. Όσοι καταλαβαίνουν την αλήθεια ξέρουν τι πρέπει να λέγεται και τι δεν πρέπει να λέγεται. Οι μπερδεμένοι, οι οποίοι δεν έχουν πνευματική κατανόηση, δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τους δικούς τους και τους ξένους όταν μιλάνε, και λένε μόνο ανοησίες. Έτσι, αυτά τα ζητήματα δεν πρέπει να αναφέρονται σε ανθρώπους εντός της εκκλησίας οι οποίοι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια. Η γνώση αυτών των πραγμάτων δεν φέρνει κανένα όφελος. Καταρχάς, αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να βοηθήσουν να λυθούν τα προβλήματα. Κατά δεύτερον, δεν μπορούν να προστατέψουν το έργο της εκκλησίας. Και τρίτον, δεν χρειάζεται να μιλήσουν με καλά λόγια για τον οίκο του Θεού. Όλα τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και όλες οι πράξεις του Θεού είναι δίκαιες. Μήπως χρειάζονται φιλοφρονήσεις και κολακείες από εκείνους τους δύσπιστους και τους άπιστους που δεν έχουν πνευματική κατανόηση; Δεν χρειάζονται. Ακόμα κι αν ούτε ένα πλάσμα σε ολόκληρο τον κόσμο δεν ακολουθούσε ούτε λάτρευε τον Θεό, η θέση και η ουσία του Θεού θα έμεναν ως έχουν. Ο Θεός είναι Θεός, παντοτινά αμετάβλητος, αναλλοίωτος από τις όποιες αλλαγές στις συνθήκες. Η ταυτότητα και η θέση του Θεού είναι αιώνια αναλλοίωτες. Αυτές είναι αλήθειες που πρέπει να καταλάβουν όσοι πιστεύουν στον Θεό. Αυτοί οι δύσπιστοι και οι άπιστοι μιλάνε και πράττουν χωρίς να μπορούν να διακρίνουν μεταξύ των δικών τους και των ξένων. Είναι προς όφελος του έργου του οίκου του Θεού να ξέρουν πολλά πράγματα; Είναι ανάγκη να ξέρουν πληροφορίες για το έργο του οίκου του Θεού; Δεν αξίζουν τη γνώση αυτή! Κάποιοι μπορεί να ρωτήσουν: «Μήπως είναι μυστικά όλα αυτά τα ζητήματα και γι’ αυτό δεν επιτρέπεται να μαθεύονται;» Εφόσον πιστεύετε στον Θεό μέχρι σήμερα, θεωρείτε ότι αυτά τα ζητήματα περιέχουν μυστικά; (Όχι.) Όμως, ο εκλεκτός λαός του Θεού έχει ακεραιότητα και αξιοπρέπεια. Αυτά δεν πρέπει να τα συζητάνε και να τα γελοιοποιούν οι άπιστοι. Ο οίκος του Θεού, η εκκλησία, οι αδελφοί και οι αδελφές, είτε ως ομάδα είτε μεμονωμένα άτομα, όλοι έχουν αξιοπρέπεια· όλοι είναι θετικοί και δεν πρέπει να προσπαθεί κανείς να τους σπιλώσει. Όποιος λειτουργεί με τρόπο που επιτρέπει στους σατανάδες και τους διαβόλους να σπιλώνουν και να δυσφημούν με το έτσι θέλω, ή να βλάπτουν τη φήμη του οίκου του Θεού ή να βλάπτουν τη φήμη των αδελφών, είναι καταραμένος! Γι’ αυτό, η εκκλησία δεν επιτρέπει σε καμία περίπτωση να υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό. Μόλις εντοπίζονται, πρέπει να αποπέμπονται! Είναι σύμφωνη με τις αρχές αυτή η προσέγγιση; (Ναι.)

Κάποιοι άνθρωποι προσέχουν και φυλάγονται ιδιαιτέρως όταν μιλάνε, επικοινωνούν, αλληλεπιδρούν ή βρίσκονται σε επαφή με τους αδελφούς και τις αδελφές, αλλά όταν επιστρέφουν στο σπίτι τους, τότε τους πιάνει πολυλογία, μιλάνε για τα πάντα, ακόμα και τα προσωπικά στοιχεία των αδελφών, γεγονός που οδηγεί στο να μαθαίνουν πολλά για τις υποθέσεις της εκκλησίας τα μέλη της οικογένειάς τους, οι άπιστοι που δεν έχουν πίστη και όσοι πιστεύουν μόνο τυπικά. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι χαφιές, είναι προδότης —ένας Ιούδας— και είναι ακριβώς το είδος του ατόμου που η εκκλησία πρέπει να αποπέμψει. Όσο περισσότερο παραμένουν αυτοί στην εκκλησία, τόσο περισσότερες πληροφορίες θα μαθαίνουν για τους αδελφούς και τις αδελφές, τόσο περισσότερο θα προδίδουν, και τόσο περισσότερα ζητήματα θα προκύπτουν τα οποία θα εκμεταλλεύονται οι άπιστοι για να τα κάνουν μοχλό πίεσης και μέσο δυσφήμισης. Αν δεν φοβάσαι μήπως προδώσουν αυτές τις πληροφορίες στους άπιστους, τότε κράτησέ τους· αν δεν θέλεις να διαρρεύσουν από το στόμα τους τα προσωπικά σου στοιχεία και οι εσωτερικές υποθέσεις της εκκλησίας, τότε πρέπει να αποπέμψεις το συντομότερο δυνατό αυτούς τους χαφιέδες. Είναι σωστό αυτό; (Ναι.) Δεν θέλουν καμία επιείκεια οι άνθρωποι αυτοί· δεν έχουν καλές προθέσεις και είναι άχρηστοι. Πώς είναι αυτοί οι άνθρωποι σε σχέση μ’ εκείνα τα δύο είδη ανθρώπων που αναφέραμε προηγουμένως, εκείνους που έχουν ροπή προς την εκδίκηση και εκείνους που είναι ακόλαστοι και ασυγκράτητοι; Είναι καλύτεροι ή χειρότεροι; (Χειρότεροι.) Μπορεί κι αυτοί οι άνθρωποι να κάνουν τα καθήκοντά τους, να καταβάλλουν κάποια προσπάθεια και να υπομένουν κάποιες κακουχίες· μπορεί να συνεργάζονται σε ό,τι τους ζητάει ο οίκος του Θεού και να μην αρνούνται, υπάρχει όμως ένα πρόβλημα: Γνωστοποιούν στους άπιστους όλα όσα έχουν να κάνουν με τον οίκο του Θεού. Παίζουν τον ρόλο του προδότη, του χαφιέ, καθημερινά. Ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο, η εκκλησία δεν είναι δυνατόν να τους ανέχεται και πρέπει να τους αποπέμψει. Το καταλαβαίνετε; (Ναι.) Είτε είναι χαρούμενοι ή δυστυχισμένοι μέσα στην εκκλησία, είτε κάποιος τους προκαλεί, είτε κάποιος τα πάει καλά μαζί τους, είτε έχουν εκλεγεί ως επικεφαλής της εκκλησίας ή έχουν αποδεσμευτεί, ό,τι κι αν συμβαίνει, πρέπει πάντα να αποκαλύπτουν κάθε λεπτομέρεια στα άπιστα μέλη της οικογένειάς τους. Φροντίζουν ώστε τα άπιστα μέλη της οικογένειάς τους και οι άπιστοι να ενημερώνονται αμέσως και να κατανοούν αμέσως την εσωτερική κατάσταση της εκκλησίας. Σε τέτοιους ανθρώπους δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να δείχνετε την παραμικρή επιείκεια ή το παραμικρό έλεος· μόλις τους ανακαλύψετε, αποπέμψτε τους. Πώς είναι αυτή η προσέγγιση; (Κατάλληλη.) Είναι αδίστακτη αυτή η αντιμετώπιση; (Όχι.) Δεν είναι αδίστακτη. Τους μεταχειρίζεσαι ως αδελφούς και αδελφές, αλλά αυτοί δεν προστατεύουν καθόλου τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ούτε τα συμφέροντα των αδελφών. Απεναντίας, ξεπουλάνε σε κάθε ευκαιρία τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και των αδελφών. Ναι μεν εσύ τους θεωρείς οικογένεια, εκείνοι όμως εσένα σε θεωρούν οικογένεια; (Όχι.) Τότε, μην τους δείχνεις επιείκεια. Αν χρειαστεί να αποπεμφθούν, τότε απόπεμψέ τους. Μέχρι τώρα, έχετε συναντήσει τέτοιου είδους άτομα; (Ναι. Έλεγαν στα μέλη της οικογένειάς τους όλα όσα είχαν να κάνουν με τους αδελφούς και τις αδελφές, ενώ κάποιες φορές ενημέρωναν τα μέλη της οικογένειάς τους και για ορισμένα θέματα και συγκεκριμένες διευθετήσεις μέσα στην εκκλησία, με την πρώτη ευκαιρία. Τα μέλη της οικογένειάς τους τότε μάζευαν πυρομαχικά για να κουτσομπολέψουν για την εκκλησία πίσω από την πλάτη της.) Έχουν αποπεμφθεί τα άτομα αυτά; (Ναι.) Παραπονέθηκαν μετά την αποπομπή τους; Μπορεί να το θεωρούν άδικο και να σκέφτονται: «Δεν έκανα τίποτα· αυτό δεν αποτελεί παραβίαση των διοικητικών διαταγμάτων κι ούτε προκάλεσα διαταραχές ή αναστάτωση. Γιατί, λοιπόν, με απέπεμψαν;» Θεωρείτε τη φύση των πράξεών τους πιο σοβαρή από το να διαταράσσουν και να αναστατώνουν; (Ναι.) Είναι δυνατόν να λυτρωθούν τέτοιοι άνθρωποι; Είναι εύκολο να αλλάξουν; (Όχι.) Γιατί λέτε πως δεν θα είναι εύκολο; Ποια πτυχή φανερώνει τη δυσκολία τους να αλλάξουν; (Δεν ανήκουν στον οίκο του Θεού, δεν είναι αδελφοί ή αδελφές· έχουν την ουσία των δύσπιστων και των άπιστων.) Αυτή είναι η ουσία τους. Πώς μπορείτε, λοιπόν, να καταλάβετε ότι είναι άπιστοι και δύσπιστοι; (Οποιαδήποτε συναισθήματα έχουν μέσα στην εκκλησία, τα ξεσπούν στην οικογένειά τους, πράγμα που δείχνει πως ό,τι κι αν συμβεί, δεν το αποδέχονται από τον Θεό, πόσο μάλλον παίρνουν κανένα μάθημα. Αυτοί οι άνθρωποι δεν βιώνουν το έργο του Θεού και δεν αποδέχονται την αλήθεια, κι έτσι έχουν την ουσία των δύσπιστων.) Έχει γίνει ξεκάθαρη αυτή η ουσία τους. Ξεσπάνε τα συναισθήματά τους στην οικογένειά τους και αντιμετωπίζουν τα πάντα ανάλογα με τα συναισθήματά τους. Πώς μπορείς να καταλάβεις ότι δεν ανήκουν στον οίκο του Θεού, αλλά είναι άπιστοι που έχουν παρεισφρήσει στον οίκο του Θεού; (Επειδή μπορούν να ξεπουλήσουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, να γίνουν προδότες και χαφιέδες, κι επειδή ουσιαστικά δεν είναι άνθρωποι που προστατεύουν το έργο και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Άρα, τα άτομα αυτά δεν βρίσκονται σε σύμπνοια με τον οίκο του Θεού.) Η εξήγηση αυτή δεν ήταν απόλυτα ακριβής. Θα σας εξηγήσω Εγώ. Παρότι αυτά τα άτομα συμμετέχουν στην εκκλησιαστική ζωή και κάνουν τα καθήκοντά τους, άραγε θεώρησαν ποτέ τους αδελφούς και τις αδελφές ως οικογένειά τους; Με απλά λόγια, θεώρησαν τους αδελφούς και τις αδελφές ως δικούς τους; (Όχι.) Και τότε ως τι θεωρούν τους αδελφούς και τις αδελφές; (Ως ξένους.) Σωστά, ως ξένους, ως πολέμιους. Και τον οίκο του Θεού και την εκκλησία, τότε, τι τα θεωρούν; Δεν τα θεωρούν απλώς έναν χώρο εργασίας; (Ναι.) Θεωρούν τον οίκο του Θεού και την εκκλησία σαν να ήταν εταιρείες ή οργανισμοί του κόσμου των απίστων, βλέπουν τους αδελφούς και τις αδελφές ως ξένους, ως ανθρώπους από τους οποίους πρέπει να φυλάγονται, ως πολέμιους. Έτσι, μπορούν να αποκαλύψουν εύκολα διάφορες πληροφορίες και διάφορες πραγματικές καταστάσεις που αφορούν τους αδελφούς και τις αδελφές σε άτομα που εκ θεμελίων δεν πιστεύουν στον Θεό. Ξέρουν ότι αυτοί οι άπιστοι δεν θα έχουν και τίποτα καλό να πουν, και μάλιστα θα μπορούσαν να συκοφαντήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές και να δυσφημίσουν τον οίκο του Θεού. Τα ξέρουν όλα αυτά, κι όμως αποκαλύπτουν απρόσεκτα τις καταστάσεις των αδελφών και της εκκλησίας σε αυτούς τους άπιστους, χωρίς ίχνος ενδοιασμού. Είναι σαφές ότι βλέπουν τους αδελφούς και τις αδελφές ως ξένους, ως πολέμιους, και κάθε φορά που προκύπτει οποιαδήποτε δυσαρέσκεια, συμπράττουν αμέσως με τους άπιστους για να κοροϊδέψουν και να συκοφαντήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές, και να ενεργήσουν εναντίον τους πίσω από την πλάτη τους, για να ικανοποιήσουν έτσι τις δικές τους επιθυμίες. Πιστεύουν ότι δεν θα ήταν εφικτό να κρίνουν τον οποιονδήποτε αδελφό ή αδελφή στην εκκλησία, επειδή θεωρούν ότι, αν συζητούσαν για τα ζητήματα της εκκλησίας ή για τους αδελφούς και τις αδελφές μπροστά στους ίδιους τους αδελφούς και τις αδελφές, θα αναγκάζονταν να υποστούν τις συνέπειες, οι οποίες θα ήταν αρνητικές για τους ίδιους. Αν όμως συζητήσουν γι’ αυτά τα ζητήματα με την οικογένειά τους, τότε ικανοποιείται πλήρως η παρορμητικότητά τους, οι επιθυμίες τους και τα συναισθήματά τους, χωρίς να χρειαστεί να υποστούν συνέπειες, αφού, σε τελική ανάλυση, η οικογένεια είναι οικογένεια, δεν θα τους πρόδιδε ποτέ. Δεν ισχύει όμως το ίδιο με τους αδελφούς και τις αδελφές, οι οποίοι θα μπορούσαν να συντάξουν αναφορά εναντίον τους, να τους εκθέσουν και να τους κλαδέψουν, ακόμα και να τους κάνουν να χάσουν τα καθήκοντά τους και τις θέσεις τους, οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Δεν είναι, λοιπόν, καθόλου αναληθές να πει κανείς ότι βλέπουν τους αδελφούς και τις αδελφές ως πολέμιούς τους. Ένας πολέμιος είναι κάποιος από τον οποίο πρέπει κανείς να φυλάγεται. Οπότε, δεν μιλούν στους αδελφούς και στις αδελφές, ούτε συναναστρέφονται μαζί τους ούτε τους φανερώνουν τίποτα. Αντίθετα, «ζουν την εκκλησιαστική ζωή» μαζί με τα άπιστα μέλη της οικογένειάς τους στο σπίτι τους, όπου μοιράζονται τα πάντα και ανοίγουν την καρδιά τους. Εκφράζουν χωρίς κανέναν ενδοιασμό τις σκέψεις, τις απόψεις, την αγανάκτηση, τη δυσαρέσκειά τους και όλες τις στρεβλές απόψεις τους, χωρίς την παραμικρή συστολή, κι όταν το κάνουν αυτό, βρίσκουν ανακούφιση και ευχαρίστηση. Τα μέλη της οικογένειάς τους δεν τους απαξιώνουν, αλλά αντίθετα τους βοηθάνε και συνεργάζονται μαζί τους. Αν μιλούσαν έτσι στην εκκλησία, τότε θα αποκαλυπτόταν τελείως η αληθινή τους φύση, ότι είναι άπιστοι, και η εκκλησία θα έπρεπε να τους αποπέμψει. Για τον λόγο αυτόν, δεν βλέπουν τους αδελφούς και τις αδελφές ως οικογένεια, αλλά ως πολέμιους. Αυτή είναι η μία πτυχή. Η άλλη πτυχή είναι πως δεν θεωρούν ποτέ τον εαυτό τους ως μέρος της εκκλησίας, και γι’ αυτό οτιδήποτε συμβαίνει στην εκκλησία, είτε αυτό αποτελεί δυσφήμιση και βλασφημία από τον θρησκευτικό κόσμο, είτε ανυπόστατες φήμες και γελοιοποίηση από άπιστους, είτε παγίδευση και διώξεις από την κυβέρνηση της χώρας, γι’ αυτούς προσωπικά είναι άσχετο και ασήμαντο. Ας υποθέσουμε ότι πραγματικά ένιωθαν το εξής: «Αν ζημιωθεί η εικόνα της εκκλησίας και αμαυρωθεί το όνομα του Θεού, τότε αμφισβητείται σημαντικά η αξιοπρέπειά μας ως πιστοί. Λόγω αυτού, δεν θα συζητούσα ποτέ με άπιστους για τα ζητήματα της εκκλησίας και για τις υποθέσεις του οίκου του Θεού, επιτρέποντάς τους να τα κουτσομπολεύουν και να γελάνε μ’ αυτά. Ούτε καν για να προστατέψω τον εαυτό μου δεν θα μιλούσα αδιάφορα για τις υποθέσεις του οίκου του Θεού με τα άπιστα μέλη της οικογένειάς μου». Αν τα καταλάβαιναν όλα αυτά, δεν θα μπορούσαν τότε να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό; Γιατί, λοιπόν, δεν μπορούν να το κάνουν; Είναι προφανές ότι κατά βάθος δεν θεωρούν πως ανήκουν στον οίκο του Θεού ούτε θεωρούν πως είναι πιστοί. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Κάνεις λάθος σ’ αυτό που λες. Αν δεν θεωρούν πως ανήκουν στον οίκο του Θεού, τότε γιατί συνεχίζουν να έρχονται στις συναθροίσεις;» Υπάρχουν κάθε είδους άνθρωποι ανάμεσα σ’ αυτούς που πιστεύουν στον Θεό. Δεν έχουμε συναναστραφεί σχετικά μ’ αυτό στο παρελθόν; Υπάρχουν πολλοί που καταλήγουν να πιστέψουν στον Θεό με διάφορα λάθος κίνητρα και σκοπούς, κι αυτό είναι ένα τέτοιο είδος. Πιστεύουν στον Θεό για πλάκα, για να μη βαριούνται ή για να βρουν πνευματική υποστήριξη· δεν είναι πολλοί αυτού του είδους οι δύσπιστοι; Δεν υπάρχουν άφθονοι τέτοιοι άνθρωποι; (Ναι.) Δεν αναγνωρίζουν καν τον εαυτό τους ως πιστό στον Θεό. Φυσικά, όλο το έργο της εκκλησίας και η εκτέλεση των καθηκόντων από τον εκλεκτό λαό του Θεού δεν τους απασχολούν, δεν δίνουν καμία σημασία σ’ αυτά. Άρα, μπορούν να συζητήσουν ανέμελα και χαλαρά με τους άπιστους για την κατάσταση του έργου της εκκλησίας, για τις εσωτερικές υποθέσεις της εκκλησίας, ακόμα και για τα οποιαδήποτε ζητήματα προκύπτουν μεταξύ των αδελφών. Αφού σταματήσουν να μιλάνε, οι άπιστοι συνεχίζουν με κουτσομπολιά, συκοφαντίες και σαρκασμούς, αλλά αυτό δεν τους πειράζει καθόλου. Μπορεί ακόμα και να συνταχθούν με τους άπιστους εξαπολύοντας προσβολές κατά των αδελφών, κρίνοντας τον οίκο του Θεού και σχολιάζοντας το έργο και τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού. Είναι πιστοί στον Θεό; (Όχι.) Ένας αληθινός πιστός δεν θα φερόταν ποτέ κατ’ αυτόν τον τρόπο. Ακόμα κι αν αυτό γινόταν για να προστατέψει τη δική του αξιοπρέπεια και τα δικά του συμφέροντα, δεν θα δάγκωνε ποτέ το χέρι που τον ταΐζει και δεν θα συντασσόταν με εκείνους που δεν ανήκουν στην εκκλησία. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Άρα, τέτοια άτομα είναι κακοί άνθρωποι και άπιστοι, και πρέπει να αποπεμφθούν. Όσο πιο γρήγορα αποπεμφθούν, τόσο πιο γρήγορα θα υπάρξει ηρεμία στην εκκλησία.

Ας μιλήσουμε για εσάς. Αν, για παράδειγμα, οι γονείς σου δεν πιστεύουν στον Θεό, ή αν τα αδέλφια σου ή οι κολλητοί σου δεν πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν πάνε κόντρα στην πίστη σου και μάλιστα την υποστηρίζουν αρκετά, θα τους μιλούσες τότε για όλα όσα γίνονται στην εκκλησία; Ας πούμε ότι μια φίλη σου σε ρωτάει: «Υπάρχουν στην εκκλησία σου άντρες που να ψάχνουν για σύντροφο; Υπάρχουν τίποτα αθώοι, ψηλοί, πλούσιοι κι ωραίοι;» Είναι και κάποιοι καλοί άνθρωποι ανάμεσα στους άπιστους που θέλουν να βρουν έναν αξιόλογο σύντροφο για να περνάνε τις μέρες τους μαζί του. Αφού η φίλη σου θέλει να βρει κάποιον που πιστεύει στον Θεό, εσύ θα είσαι πρόθυμος να της το πεις; (Όχι.) Πρέπει να της πεις: «Δεν έχει νόημα να τρέφεις συμπάθεια για τους πιστούς. Είσαι άπιστη και εκ θεμελίων ασύμβατη με τους πιστούς. Δεν μιλάτε την ίδια γλώσσα· βαδίζετε σε διαφορετικά μονοπάτια! Κοίταξε πώς είσαι, τόσο φανταχτερά ντυμένη· σε ποιον αδελφό της εκκλησίας μας λες να άρεσες;» Αφού δεν την έχεις σε ιδιαίτερη εκτίμηση, θα μπορούσες να της μιλήσεις για τα ζητήματα της εκκλησίας; (Όχι.) Μετά από λίγες κουβέντες, η συζήτηση θα κατέρρεε, θα είχατε τελείως αντίθετες απόψεις. Ακόμα κι αν κάποιοι άπιστοι έχουν καλή εντύπωση για τους πιστούς, κι ακόμα κι αν κρατήσουν φιλικές σχέσεις μαζί σου αφού πιστέψεις, θα ήσουν άραγε πρόθυμος να τους μιλήσεις για τις εσωτερικές υποθέσεις της εκκλησίας ή για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζεις κάνοντας τα καθήκοντά σου; (Όχι.) Ακόμα κι αν υποστηρίζουν την πίστη σου στον Θεό, τι νόημα έχει να συζητάς μαζί τους για τα ζητήματα της εκκλησίας; Για παράδειγμα, κάποιοι αδελφοί και αδελφές έχουν αντέξει βασανιστήρια και ανακρίσεις από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα και δεν έγιναν Ιούδες. Αυτό αποτελεί μια μαρτυρία την οποία θαυμάζουν ακόμα και οι άπιστοι· θα ήθελες να τη μοιραστείς μαζί τους; (Όχι.) Γιατί δεν θα ήθελες να το συζητήσεις; (Τέτοια ζητήματα δεν τους αφορούν, αυτοί δεν θα μπορούσαν να καταλάβουν αυτές τις βιωματικές μαρτυρίες.) Δεν θα μπορούσαν να καταλάβουν. Τι αρνητικές συνέπειες θα μπορούσαν να προκύψουν αν συζητούσες αυτά τα ζητήματα; (Μπορεί, αντί γι’ αυτό, να κατέληγαν να κρίνουν την εκκλησία.) Θα ασκούσαν κριτική: «Γιατί να υποβάλλετε τους εαυτούς σας σε αυτήν την ταλαιπωρία; Γιατί να πάτε κόντρα στην κυβέρνηση;» Βλέπεις, ένα μόνο σχόλιο μπορεί να εκθέσει τη φύση τους. Πώς είναι δυνατόν να θεωρείται αυτό κόντρα στην κυβέρνηση; Είναι ξεκάθαρο ότι ο διάβολος βασιλιάς που κυβερνά τη χώρα προκαλεί σοβαρή ζημιά στον εκλεκτό λαό του Θεού, κάνοντάς τον να μην έχει τρόπο να ζήσει. Ακόμα κι όταν το βλέπουν αυτό με τα μάτια τους, κάνουν πως δεν ξέρουν. Είναι ολοφάνερο ότι μιλάνε με τρόπο που αντιστρέφει την αλήθεια και διαστρεβλώνει τα γεγονότα. Τι άλλο θα ήταν δυνατόν να συζητήσεις μαζί τους; Δεν μπορείς να τους μιλήσεις για οτιδήποτε έχει σχέση με την πίστη στον Θεό· δεν μπορείς να τους πληροφορήσεις για τίποτα σχετικά μ’ αυτό το θέμα. Αυτοί που δεν μπορούν να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό μπορούν να πουν στους άπιστους όλα όσα αφορούν την εκκλησία. Είναι ξεκάθαρα δύσπιστοι. Είναι διάβολοι που έρχονται στον οίκο του Θεού για να βολοδέρνουν, είναι θηρία που δαγκώνουν το χέρι που τα ταΐζει χωρίς ψήγμα συνείδησης ή λογικής. Κατά την άποψή τους, καμία βλάβη στα συμφέροντα ή στη φήμη του οίκου του Θεού ή της εκκλησίας δεν τους επηρεάζει καθόλου, δεν θίγει κανένα από τα συμφέροντά τους και δεν τους στενοχωρεί καθόλου. Άρα, μπορούν να μιλάνε απερίσκεπτα για τις εσωτερικές υποθέσεις της εκκλησίας στους άπιστους και στους ανθρώπους που δεν πιστεύουν στον Θεό, χωρίς την παραμικρή συστολή. Είναι μισητοί τέτοιου είδους άνθρωποι; (Ναι!) Μπορεί ένας δύσπιστος, ο οποίος δεν βλέπει ως οικογένεια τους αδελφούς και τις αδελφές, αλλά ως οικογένειά του βλέπει τους άπιστους, να αποδεχτεί την αλήθεια; (Όχι.) Μπορεί να αναγνωρίσει ότι ο Θεός είναι η αλήθεια; (Όχι.) Μπορεί κάποιος που δεν θεωρεί τον εαυτό του μέλος της εκκλησίας, όταν ακούει τα λόγια του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου, να αφήσει στην άκρη τα δικά του συμφέροντα για να επιδιώξει την αλήθεια και να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα; (Όχι.) Τα μόνα πράγματα που κάνει κάθε μέρα είναι να ξεπουλάει τα συμφέροντα της εκκλησίας, να συντάσσεται με τους ξένους και να υπηρετεί ως χαφιές, Ιούδας, προδότης, λες κι αυτή είναι η αποστολή του. Δεν βαδίζει σ’ ένα σωστό μονοπάτι, παρά ζει για να κάνει το κακό· του αξίζει ο θάνατος και το ανάθεμα! Αυτοί οι Ιούδες, οι προδότες και οι υπηρέτες του Σατανά που δαγκώνουν το χέρι που τους ταΐζει είναι αρνητικά καθάρματα, βλάπτουν την ανθρωπότητα και όλοι τούς περιφρονούν. Δεν είναι, λοιπόν, το απόλυτα σωστό να τους χειριστεί και να τους αποπέμψει η εκκλησία; (Ναι.) Είναι απόλυτα σωστό! Εσάς θα σας άρεσε να σας ξεπουλάνε; Αν ξεπουλιόταν η εκκλησία ή ο οίκος του Θεού, τότε ίσως οι περισσότεροι να μην ένιωθαν βαθιά συμπόνια ούτε και μεγάλη στενοχώρια. Απλώς θα ένιωθαν λίγο άβολα μέσα τους, επειδή, στο κάτω κάτω, ανήκουν σ’ αυτήν. Αν, όμως, σας ξεπουλούσε στους άπιστους κάποιος που ανήκει στην εκκλησία, και επειδή σας είχε ξεπουλήσει, οι άπιστοι διαστρέβλωναν τα γεγονότα, σας συκοφαντούσαν, σας κορόιδευαν, σας έκριναν και σας καταδίκαζαν; Πώς θα ένιωθες τότε; Δεν θα βίωνες τότε την ταπείνωση και τη ντροπή που έπαθε η εκκλησία και ο οίκος του Θεού; (Ναι.) Από αυτήν την άποψη, είναι σωστό να αποπέμπονται τέτοια άτομα; (Ναι.) Θα πρέπει να αποπέμπονται· δεν υπάρχει λόγος για επιείκεια. Όσο γι’ αυτούς που δεν μπορούν να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό, σύμφωνα με τις διάφορες εκδηλώσεις της διαγωγής τους και μ’ αυτά τα οποία βιώνουν, πρόκειται για δύσπιστους μέσα στην εκκλησία, για ένα είδος κακού ατόμου που πρέπει να αποπεμφθεί. Είτε κάποιος ενεργεί κρυφά είτε φανερά, μόλις διαπιστωθεί ότι δεν μπορεί να κρατήσει το στόμα του κλειστό και ότι έχει την ανθρώπινη φύση-ουσία ενός πέρα για πέρα δύσπιστου, τότε να τον αναφέρετε αμέσως στους επικεφαλής και στους εργάτες, και να ενημερώνετε τους αδελφούς και τις αδελφές. Πρέπει να γίνεται έγκαιρη και ακριβής διάκριση για τέτοιου είδους άτομα, και στη συνέχεια πρέπει να αποπέμπονται από την εκκλησία το γρηγορότερο δυνατό. Μην τους επιτρέπετε να ανακατεύονται καθόλου με την εκκλησία, με το έργο της ή με τους αδελφούς και τις αδελφές· η σωστή ενέργεια είναι να αποπεμφθούν ολοκληρωτικά. Εδώ τελειώνει η συναναστροφή σχετικά με αυτήν την εκδήλωση της ανθρώπινης φύσης, το να μην μπορεί κάποιος να κρατήσει το στόμα του κλειστό.

Άραγε, αυτά τα τρία είδη ανθρώπων της σημερινής συναναστροφής είναι σοβαρότερες περιπτώσεις από τα δύο είδη της προηγούμενης συναναστροφής; (Ναι.) Οι συνθήκες τους είναι χειρότερες, η ανθρώπινη φύση τους είναι πιο ελεεινή και απεχθής, ενώ προκαλούν μεγαλύτερη ζημιά και μεγαλύτερο αντίκτυπο στα συμφέροντα της εκκλησίας και όλων των αδελφών. Γι’ αυτό, μην παίρνετε αψήφιστα αυτά τα τρία είδη ανθρώπων· πρέπει να φυλάγεστε σθεναρά εναντίον τους και να μην τους κάνετε τα χατίρια. Αν κάποιος αναγνωριστεί ως ένα από τα τρία αυτά είδη, πρέπει να εκτίθεται και να διακρίνεται αμέσως, και στη συνέχεια να διώχνεται το συντομότερο δυνατό. Εάν κάνει ένα σημαντικό καθήκον, να βρείτε αμέσως κάποιον να αναλάβει το καθήκον του, κι έπειτα να τον αποσύρετε από αυτό το καθήκον και να τον αποπέμψετε. Το καταλάβατε; (Το καταλάβαμε.) Για τις διάφορες καταστάσεις των αδελφών της εκκλησίας, για τις διάφορες εκδηλώσεις τους κατά τις διάφορες περιόδους, για το έργο της εκκλησίας, ακόμα και για κάποιες από τις εσωτερικές υποθέσεις της, συζήτηση και συναναστροφή επιτρέπεται να γίνεται μόνο ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές. Αυτό έχει ως στόχο να μπορέσει ο εκλεκτός λαός του Θεού να αποκτήσει σαφέστερη κατανόηση και επίγνωση σχετικά με τις αρχές που απαιτεί ο οίκος του Θεού, με αποτέλεσμα να αποκτήσει την ικανότητα να ενεργεί σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Παρ’ όλα αυτά, μια αρχή πρέπει να είναι ξεκάθαρη: Είτε πρόκειται για αλήθειες ή για τις αρχές που αφορούν τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού, είτε πρόκειται για τους κανονισμούς που αφορούν τις γενικές υποθέσεις, δεν επιτρέπεται σε καμία περίπτωση να ειπωθούν σε άπιστους, κάτι που θα οδηγούσε τους άπιστους να σχολιάζουν και να κουνάνε το δάχτυλο. Αυτό απαγορεύεται αυστηρά. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Αν απαγορεύεται αυστηρά, τότε αυτό σημαίνει ότι πρόκειται για διοικητικό διάταγμα;» Μπορείς να το πεις έτσι: όποιος διαρρέει πληροφορίες θα υποστεί τις ανάλογες συνέπειες. Γιατί πρέπει να υποστεί τις συνέπειες; Επειδή αυτοί που διαρρέουν τα εσωτερικά ζητήματα της εκκλησίας δεν προστατεύουν την εκκλησία ούτε τους αδελφούς και τις αδελφές, ενώ εύκολα μπορούν να προδώσουν την εκκλησία, τους αδελφούς και τις αδελφές. Από τη στιγμή που λειτουργούν ως προδότες και Ιούδες, δεν πρέπει πια να αντιμετωπίζονται με επιείκεια ούτε να θεωρούνται αδελφοί και αδελφές ή οικογένεια. Πρέπει να διώχνονται ως προδότες και Ιούδες, και να αποπέμπονται κατευθείαν από την εκκλησία. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Είχα την κακή συνήθεια να είμαι πολυλογάς, είχα την τάση να μιλάω απερίσκεπτα. Τώρα που βλέπω τις συνέπειες τέτοιων ενεργειών, δεν τολμώ πια να μιλήσω απερίσκεπτα». Ωραία. Αφού το είπες αυτό, η συμπεριφορά σου θα παρακολουθείται. Αν μετανοήσεις πραγματικά και μεταστραφείς, χωρίς πλέον να μεταβιβάζεις πληροφορίες από απερισκεψία ή να προδίδεις τα συμφέροντα των αδελφών, και αν μπορείς να κρατήσεις το στόμα σου κλειστό, τότε ο οίκος του Θεού θα σου δώσει μια ευκαιρία. Αν ανακαλυφθεί και πάλι ότι το έκανες αυτό, ότι εσύ ήσουν αυτός που διέδωσε κάποιες πληροφορίες, τότε δεν θα αντιμετωπιστείς με καμία επιείκεια. Οι αδελφοί και οι αδελφές της εκκλησίας θα συσπειρωθούν για να σε αποπέμψουν. Όταν γίνει αυτό, μην κλάψεις και μην παραπονεθείς ότι δεν σε είχαν προειδοποιήσει από πριν. Τώρα που τα πράγματα έχουν διευκρινιστεί ξεκάθαρα, αν επαναληφθεί αυτό, ο οίκος του Θεού δεν θα δείξει απολύτως καμία επιείκεια. Το καταλάβατε; (Το καταλάβαμε.) Αν δείτε κάποιον που δεν έχει καταλάβει, να του το εξηγήσετε· να τον καθοδηγήσετε με βάση όσα συναναστραφήκαμε σήμερα. Αν παρατηρήσετε κάποιον που παρουσιάζει σημάδια αυτής της συμπεριφοράς ή κάποιον που έχει ενεργήσει έτσι στο παρελθόν, επικοινωνήστε μαζί του, προειδοποιήστε τον και ενημερώστε τον σχετικά με τη φύση και τις συνέπειες τέτοιων ενεργειών, αλλά και σχετικά με τη στάση που τηρεί ο οίκος του Θεού απέναντι σε τέτοια ζητήματα και ανθρώπους. Αφότου ξεκαθαρίσετε τα πράγματα, παρατηρήστε τον για να δείτε αν μπορεί να μετανοήσει και τι θα κάνει στο μέλλον. Αν αλλάξει και πάψει να ενεργεί με τον ίδιο τρόπο, μπορεί να ξαναγίνει δεκτός και να αντιμετωπιστεί ως αδελφός ή αδελφή. Αν όμως παραμείνει πεισματικά αμετανόητος και συνεχίσει να λειτουργεί κρυφά με τον ίδιο τρόπο, τότε, όποτε βρίσκετε ένα τέτοιο άτομο, να το αποπέμπετε. Αν βρείτε δύο άτομα, τότε αποπέμψτε και τους δύο· αν βρείτε μια ομάδα, τότε αποπέμψτε όλη την ομάδα. Μη δείξετε καμία επιείκεια. Κάποιοι ρωτάνε: «Μπορώ να μιλήσω σε άτομα της οικογένειάς μου που κάποτε πίστευαν, αλλά αργότερα εκκαθαρίστηκαν;» Φαίνεται πως εκείνοι που λατρεύουν να ανοίγουν το στόμα τους και να κουτσομπολεύουν δεν μπορούν να συγκρατηθούν και ρωτούν διαρκώς πεισματικά αν επιτρέπεται κάτι τέτοιο. Τι πιστεύετε εσείς, επιτρέπεται; (Όχι.) Δεν επιτρέπεται να μιλάς σε κανέναν, καθώς αυτό οδηγεί εύκολα σε συνέπειες. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να διώχνονται ως Ιούδες. Σ’ αυτούς που είναι άπιστοι, σ’ αυτούς που έχουν αποπεμφθεί, σ’ αυτούς που είναι κοντά σας, σ’ αυτούς που είναι αξιόπιστοι, σ’ αυτούς που υποστηρίζουν την πίστη σας στον Θεό, σ’ αυτούς που έχουν θετική εντύπωση για την πίστη στον Θεό, και σ’ αυτούς που τυπικά πιστεύουν στον Θεό, κι απλώς ζουν την εκκλησιαστική ζωή και διαβάζουν λίγα από τα λόγια του Θεού, αλλά δεν κάνουν καθόλου το καθήκον τους, δεν πρέπει να μιλάτε. Αν κάποιος το κάνει, θα εκδιωχθεί ως Ιούδας. Το καταλάβατε; (Το καταλάβαμε.) Ποιοι άλλοι συγκαταλέγονται σ’ εκείνους που δεν κάνουν τα καθήκοντά τους; Συγκαταλέγονται τα συνηθισμένα μέλη της εκκλησίας; (Ναι.) Μην το ξεχνάτε αυτό το ζήτημα. Μην είστε ανόητοι. Πρέπει να καταλάβετε καλά τις αρχές. Μην συνεχίσετε να πιστεύετε μόνο και μόνο για να γίνετε στο τέλος ένας Ιούδας και να προδώσετε τον οίκο του Θεού, να προδώσετε τους αδελφούς και τις αδελφές χωρίς καν να το συνειδητοποιήσετε, και μάλιστα να νιώθετε υπερήφανοι γι’ αυτό. Η αδυναμία να κρατήσει κανείς το στόμα του κλειστό, και μάλιστα να προδώσει το έργο της εκκλησίας, τους αδελφούς και τις αδελφές, είναι ένα σοβαρό παράπτωμα. Ο Θεός κρατάει αρχείο για όποιον διαπράττει τέτοιο κακό. Τώρα που σου το έχω εξηγήσει ξεκάθαρα και το έχεις καταλάβει, αν το ξανακάνεις, δεν πρόκειται πια για μια απλή παράβαση· πρόκειται για παραβίαση του διοικητικού διατάγματος, η οποία σε μετατρέπει σε στόχο για αποπομπή, και θα σου αφαιρεθεί το δικαίωμα να σωθείς. Το καταλάβατε; (Το καταλάβαμε.)

11 Δεκεμβρίου 2021

Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού

Σημείο δέκατο τέταρτο: Να διακρίνουν και να αποπέμπουν ή να αποβάλλουν άμεσα κάθε είδους κακούς ανθρώπους και αντίχριστους (Μέρος τέταρτο)

Τα πρότυπα και οι βάσεις για τη διάκριση διαφόρων ειδών κακών ανθρώπων

2. Με βάση την ανθρώπινη φύση

Γ. Είναι ακόλαστοι και ασυγκράτητοι

Δ. Έχουν ροπή προς την εκδίκηση

Ε. Δεν μπορούν να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό

Ρυθμίσεις

Συμπαγή χρώματα

Θέματα

Γραμματοσειρά

Μέγεθος γραμματοσειράς

Διάστημα γραμμής

Διάστημα γραμμής

Πλάτος σελίδας

Περιεχόμενα

Αναζήτηση