Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών (24)

Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών
Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών (24)

Σημείο δέκατο τέταρτο: Να διακρίνουν και να αποπέμπουν ή να αποβάλλουν άμεσα κάθε είδους κακούς ανθρώπους και αντίχριστους (Μέρος τρίτο)

Τα πρότυπα και οι βάσεις για τη διάκριση των διαφόρων ειδών κακών ανθρώπων

1. Με βάση τον σκοπό για τον οποίο πιστεύει κανείς στον Θεό

Στην προηγούμενη συνάθροισή μας, συναναστραφήκαμε πάνω στη δέκατη τέταρτη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών: «Να διακρίνουν και να αποπέμπουν ή να αποβάλλουν άμεσα κάθε είδους κακούς ανθρώπους και αντίχριστους». Σύμφωνα με το περιεχόμενο αυτής της ευθύνης, κάναμε μια σύνοψη των διαφορετικών εκδηλώσεων που είχαν διάφοροι άνθρωποι σε διαφορετικές περιστάσεις και στη συνέχεια διακρίνουμε αυτούς τους διάφορους ανθρώπους ανάλογα με τις εκδηλώσεις τους. Στόχος για τον οποίο κάναμε διάκριση αυτών των ατόμων ήταν ο σαφής προσδιορισμός εκείνων που είναι κακοί άνθρωποι και τους οποίους χρειάζεται να διακρίνει και να αποπέμψει ο οίκος του Θεού —εκείνους δηλαδή που δεν τους επιτρέπεται να παραμείνουν στον οίκο του Θεού και που είναι οι στόχοι για αποπομπή. Στις δύο τελευταίες περιπτώσεις, συναναστραφήκαμε σχετικά με τη διάκριση και την ταξινόμηση των διαφορετικών ειδών κακών ανθρώπων μέσα από τρεις πτυχές. Σήμερα, θα συνεχίσουμε τη συναναστροφή σχετικά με διάφορες λεπτομέρειες για την ταξινόμηση των διαφόρων ειδών κακών ανθρώπων με βάση αυτές τις τρεις πτυχές. Κατ’ αρχάς, διαβάστε τη δέκατη τέταρτη ευθύνη και τις τρεις συγκεκριμένες κατηγορίες που αναφέρονται σ’ αυτήν. (Δέκατη τέταρτη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών: «Να διακρίνουν και να αποπέμπουν ή να αποβάλλουν άμεσα κάθε είδους κακούς ανθρώπους και αντίχριστους». 1: ο σκοπός για τον οποίο πιστεύει κανείς στον Θεό· 2: η ανθρώπινη φύση του καθενός· 3: η στάση του απέναντι στο καθήκον του.) Τώρα που τα διαβάσατε, άραγε θυμάστε καθόλου από τα βασικά σημεία του περιεχομένου των δύο προηγούμενων συναναστροφών; (Ναι.) Ας κάνουμε πρώτα μια επανάληψη του περιεχομένου της τελευταίας μας συναναστροφής. (Την προηγούμενη φορά, Θεέ μου, συναναστράφηκες σχετικά με τον σκοπό για τον οποίο πιστεύει κανείς στον Θεό και κάλυψες από το τέταρτο μέχρι το όγδοο σημείο αυτού του θέματος: τέταρτον, να επιδίδεται κανείς σε τυχοδιωκτισμό· πέμπτον, να ζει κανείς από την εκκλησία· έκτο, να αναζητήσει καταφύγιο· έβδομο, να βρει ένα στήριγμα· και όγδοο, να επιδιώξει πολιτικούς στόχους.) Γι’ αυτά τα πέντε σημεία έγινε συζήτηση στην προηγούμενη συναναστροφή. Μέσα από τη συναναστροφή σχετικά με τις κύριες εκδηλώσεις και την διεφθαρμένη ουσία που αποκαλύπτουν αυτά τα πέντε είδη ανθρώπων, άραγε, αν κρίνουμε από τη συμπεριφορά τους καθώς κι από τις προθέσεις και τους σκοπούς για τους οποίους πιστεύουν στον Θεό, όπως και από τις απαιτήσεις που προβάλλουν διαρκώς απέναντι στον Θεό, πρέπει αυτοί οι άνθρωποι να θεωρούνται αδελφοί ή αδελφές και να παραμένουν στην εκκλησία; (Όχι, τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να εκκαθαρίζονται, αφού δεν πιστεύουν στον Θεό με σκοπό την επιδίωξη της αλήθειας ούτε την επιδίωξη της σωτηρίας. Έχουν όλοι τους τις δικές τους προσωπικές προθέσεις και σχέδια, καθώς ελπίζουν ότι θα καταφέρουν να κερδίσουν κάποια πλεονεκτήματα και να αποκτήσουν προνόμια στον οίκο του Θεού. Δεν είναι άνθρωποι που πιστεύουν πραγματικά στον Θεό· όλοι τους είναι δύσπιστοι.) Οι δύσπιστοι, άραγε, αν δεν εκκαθαριστούν από την εκκλησία, τι ζημιά προκαλούν στο έργο της εκκλησίας, στους αδελφούς και στις αδελφές; (Ούτε τρώνε και πίνουν τον λόγο του Θεού ούτε βιώνουν το έργο του Θεού· μένουν μέσα στην εκκλησία, αλλά δεν αποδέχονται την αλήθεια. Επίσης, μπορεί να εξωτερικεύουν την αρνητικότητα και τις αντιλήψεις τους, προκαλώντας έτσι διατάραξη και αναστάτωση, και παίζοντας έναν αρνητικό ρόλο.) Ουσιαστικά, αυτές τις εκδηλώσεις τις βλέπουν οι άνθρωποι.

Αν κρίνουμε σύμφωνα με τις εκδηλώσεις των πέντε ειδών ανθρώπων για τα οποία έγινε λόγος στην τελευταία συναναστροφή, μήπως οι άνθρωποι αυτοί έχουν κάποιο κοινό χαρακτηριστικό; (Ναι.) Και ποιο είναι το κοινό τους χαρακτηριστικό; (Όλοι τους είναι δύσπιστοι.) (Δεν πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός, δεν πιστεύουν στην αλήθεια και δεν νοιάζονται για την αλήθεια.) Αυτή η περιγραφή ταιριάζει με την ουσία τους. Από τη στιγμή που δεν πιστεύουν στην αλήθεια, δεν πρόκειται να αποδεχτούν την αλήθεια. Η ουσία των ανθρώπων που δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια είναι η ουσία ενός δύσπιστου. Ποια χαρακτηριστικά αποτελούν σήμα κατατεθέν των δύσπιστων; Πιστεύουν στον Θεό για να επιδοθούν σε τυχοδιωκτισμό, για να ζήσουν από την εκκλησία, για να αποφύγουν τις καταστροφές, για να βρουν κάποιο στήριγμα και ένα πιάτο φαΐ. Κάποιοι, μάλιστα, επιδιώκουν και πολιτικούς στόχους, καθώς θέλουν να συνάψουν σχέσεις με την κυβέρνηση μέσα από ορισμένα ζητήματα για να κερδίσουν εύνοια και να καταφέρουν να διοριστούν σε κάποιο πολιτικό αξίωμα. Αυτοί οι άνθρωποι είναι δύσπιστοι, όλοι τους ανεξαιρέτως. Έχουν τέτοια κίνητρα και προθέσεις μέσα στην πίστη τους στον Θεό, και κατά βάθος δεν είναι και απόλυτα σίγουροι για την ύπαρξη του Θεού. Ακόμα κι αν Τον αναγνωρίζουν, δεν παύουν να έχουν αμφιβολίες, εφόσον είναι προσκολλημένοι σε αθεϊστικές απόψεις. Πιστεύουν μόνο σε όσα μπορούν να δουν στον υλικό κόσμο. Για ποιον λόγο λέμε ότι δεν πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός; Επειδή κανένας τους χωρίς καμιά εξαίρεση δεν πιστεύει ούτε αναγνωρίζει τα εξής γεγονότα: ότι ο Θεός δημιούργησε τον ουρανό, τη γη και όλα τα πράγματα, αλλά και ότι ο Θεός, από τότε που δημιούργησε την ανθρωπότητα, την καθοδηγεί και την έχει υπό την κυριαρχία του. Άρα, αποκλείεται να πιστέψουν στο γεγονός ότι ο Θεός μπορεί να ενσαρκωθεί. Αν δεν πιστεύουν ότι ο Θεός μπορεί να ενσαρκωθεί, μπορούν άραγε να πιστέψουν και να αναγνωρίσουν όλες τις αλήθειες που εκφράζει ο Θεός; (Δεν μπορούν.) Αν δεν πιστεύουν στις αλήθειες που εκφράζει ο Θεός, τότε άραγε πιστεύουν ότι ο Θεός μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα; Μήπως πιστεύουν στο σχέδιο διαχείρισής Του για τη σωτηρία της ανθρωπότητας; (Δεν πιστεύουν σ’ αυτά.) Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν πιστεύουν. Και πού οφείλεται η δυσπιστία τους; Στο ότι δεν πιστεύουν ότι υπάρχει ο Θεός. Είναι άθεοι και υλιστές. Θεωρούν αληθινά μόνο εκείνα τα πράγματα που μπορούν να δουν στον υλικό κόσμο. Θεωρούν πως η φήμη, το κέρδος και η θέση μπορούν να αποκτηθούν μόνο με πλεκτάνες και αθέμιτα μέσα. Θεωρούν πως ο μόνος τρόπος για να προκόψει κάποιος και να ζήσει ευτυχισμένα είναι να ζει σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες. Θεωρούν πως η μοίρα τους βρίσκεται αποκλειστικά στα χέρια τους και πως, για να φτιάξουν και να διασφαλίσουν μια ευτυχισμένη ζωή, πρέπει να βασιστούν στον εαυτό τους. Δεν πιστεύουν στην κυριαρχία του Θεού ούτε στην παντοδυναμία Του. Νομίζουν ότι αν βασιστούν στον Θεό, δεν πρόκειται να αποκτήσουν τίποτα. Σε τελική ανάλυση, δεν πιστεύουν πως τα λόγια του Θεού μπορούν να πετύχουν τα πάντα και δεν πιστεύουν ότι ο Θεός είναι παντοδύναμος. Γι’ αυτό και στο πλαίσιο της πίστης τους στον Θεό προκύπτουν προθέσεις και σκοποί, όπως το να επιδοθούν σε τυχοδιωκτισμό, να ζήσουν από την εκκλησία, να αναζητήσουν καταφύγιο, να βρουν στήριγμα, να πιάσουν φιλίες με το αντίθετο φύλο και να επιδιώξουν πολιτικούς στόχους —να κατοχυρώσουν μια επίσημη θέση κι ένα πιάτο φαΐ. Και ακριβώς εξαιτίας του ότι δεν πιστεύουν πως ο Θεός βασιλεύει και κυριαρχεί επί των πάντων, είναι ικανοί να παρεισφρήσουν με θράσος και χωρίς ντροπή στην εκκλησία φέροντας τις δικές τους προθέσεις και στόχους, θέλοντας να αξιοποιήσουν τα ταλέντα τους ή να πραγματοποιήσουν τις επιθυμίες τους μέσα στην εκκλησία. Αυτό σημαίνει ότι παρεισφρέουν στην εκκλησία με σκοπό να ικανοποιήσουν την πρόθεση και την επιθυμία τους για ευλογίες· θέλουν να αποκτήσουν φήμη, κέρδος και θέση στην εκκλησία, κι έτσι να εξασφαλίσουν μόνιμα ένα πιάτο φαγητό. Καταλαβαίνει κανείς από τη συμπεριφορά τους, αλλά και από τη φύση-ουσία τους, ότι οι σκοποί, τα κίνητρα και οι προθέσεις με βάση τα οποία πιστεύουν στον Θεό δεν είναι θεμιτά, καθώς και ότι δεν υπάρχει κανείς που να αποδέχεται την αλήθεια ή να πιστεύει ειλικρινά στον Θεό —ακόμα κι αν παρεισφρήσουν στην εκκλησία, απλώς συμπληρώνουν θέσεις, δεν παίζουν κανέναν θετικό ρόλο. Γι’ αυτό, η εκκλησία δεν πρέπει να αποδέχεται τέτοιους ανθρώπους. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν μεν παρεισφρήσει στην εκκλησία, αλλά δεν αποτελούν τον εκλεκτό λαό του Θεού· αντίθετα, μπήκαν λόγω των καλών προθέσεων των άλλων. «Δεν είναι ο εκλεκτός λαός του Θεού» —πώς πρέπει να ερμηνευτεί αυτό; Σημαίνει ότι ο Θεός δεν τους προκαθόρισε ούτε τους επέλεξε. Δεν τους θεωρεί αντικείμενα του έργου Του· ούτε τους έχει προκαθορίσει ως τα ανθρώπινα όντα που θα σώσει. Από τη στιγμή που αυτοί οι άνθρωποι θα μπουν στην εκκλησία, φυσικά δεν μπορούμε να τους φερόμαστε ως αδελφούς και αδελφές, γιατί δεν αποδέχονται ειλικρινά την αλήθεια ούτε υποτάσσονται στο έργο του Θεού. Μερικοί μπορεί να ρωτήσουν: «Αφού δεν είναι αδελφοί και αδελφές που πιστεύουν αληθινά στον Θεό, τότε γιατί δεν τους αποπέμπει ούτε τους αποβάλλει η εκκλησία;» Πρόθεση του Θεού είναι ο εκλεκτός λαός Του να αποκτήσει διάκριση μέσω αυτών των ανθρώπων κι έτσι να διακρίνει τα σχέδια του Σατανά και να απορρίπτει τον Σατανά. Όταν ο εκλεκτός λαός του Θεού αποκτήσει ικανότητα διάκρισης, θα εκκαθαριστούν αυτοί οι δύσπιστοι. Στόχος της διάκρισης είναι να εκτεθούν αυτοί οι δύσπιστοι που έχουν παρεισφρήσει στον οίκο του Θεού με τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους, και να αποπεμφθούν από την εκκλησία, επειδή αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι αληθινοί πιστοί στον Θεό, πόσο μάλλον είναι άνθρωποι που αποδέχονται και επιδιώκουν την αλήθεια. Τίποτα καλό δεν πρόκειται να βγει από την παραμονή τους στην εκκλησία —αλλά πολλά δεινά θα συμβούν. Πρώτον, από τη στιγμή που θα παρεισφρήσουν στην εκκλησία αυτοί οι δύσπιστοι, ποτέ δεν τρώνε ούτε πίνουν από τα λόγια του Θεού και δεν αποδέχονται το παραμικρό μέρος της αλήθειας. Συζητάνε πάντοτε για πράγματα διαφορετικά από τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, αναστατώνοντας την καρδιά των υπολοίπων. Το μόνο που θα κάνουν είναι να διαταράξουν και να αναστατώσουν το έργο της εκκλησίας εις βάρος της ζωής-εισόδου του εκλεκτού λαού του Θεού. Δεύτερον, εάν παραμείνουν στην εκκλησία, θα δράσουν ανεξέλεγκτα και θα διαπράξουν αδικίες, όπως οι άπιστοι, διαταράσσοντας και αναστατώνοντας το έργο της εκκλησίας, και υποβάλλοντας την εκκλησία σε πολλούς κρυφούς κινδύνους. Τρίτον, ακόμα κι αν παραμείνουν στην εκκλησία, δεν πρόκειται να ενεργήσουν πρόθυμα ως πάροχοι υπηρεσιών και, μολονότι μπορεί να παράσχουν κάποιες υπηρεσίες, αυτό θα γίνει μόνο για να κερδίσουν ευλογίες. Όταν έρθει η μέρα που θα μάθουν ότι δεν μπορούν να κερδίσουν ευλογίες, θα εξαγριωθούν, αναστατώνοντας και βλάπτοντας το έργο της εκκλησίας. Αντί να βρεθούμε εν όψει ενός τέτοιου γεγονότος, καλύτερα να αποπεμφθούν από την εκκλησία το συντομότερο δυνατόν. Τέταρτον, αυτοί οι δύσπιστοι είναι πιθανό να σχηματίσουν παρατάξεις, και να στηρίξουν και να υποστηρίξουν αντίχριστους, σχηματίζοντας μια δύναμη κακού μέσα στην εκκλησία που αποτελεί μεγάλη απειλή για το έργο της. Με βάση αυτούς τους τέσσερις συλλογισμούς, είναι απαραίτητο να διακρίνουμε και να εκθέτουμε αυτούς τους δύσπιστους που παρεισφρέουν στον οίκο του Θεού και, στη συνέχεια, να τους αποπέμπουμε. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να διατηρηθεί η κανονική πρόοδος του έργου της εκκλησίας και να εξασφαλιστεί ότι ο εκλεκτός λαός του Θεού θα φάει και θα πιει από τα λόγια του Θεού, και θα ζήσει την εκκλησιαστική ζωή κανονικά, κι έτσι να εισέλθει στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό. Αυτό συμβαίνει επειδή το γεγονός ότι αυτοί οι δύσπιστοι παρεισφρέουν στην εκκλησία βλάπτει πολύ τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δεν μπορούν να τους διακρίνουν, αλλά τους φέρονται ως αδελφούς και αδελφές. Μερικοί άνθρωποι, βλέποντας ότι έχουν λίγα χαρίσματα ή πλεονεκτήματα, τους επιλέγουν να υπηρετήσουν ως επικεφαλής και εργάτες. Έτσι αναδύονται ψευδοεπικεφαλής και αντίχριστοι στην εκκλησία. Εξετάζοντας κανείς την ουσία τους, μπορεί να διαπιστώσει ότι κανένας τους δεν πιστεύει ότι υπάρχει Θεός, ούτε ότι τα λόγια Του είναι η αλήθεια, ούτε ότι είναι κυρίαρχος επί των πάντων. Είναι δύσπιστοι στα μάτια του Θεού. Εκείνος δεν τους δίνει καμία σημασία και το Άγιο Πνεύμα δεν πρόκειται να εργαστεί επάνω τους. Άρα, βάσει της ουσίας τους, δεν είναι τα αντικείμενα της σωτηρίας του Θεού και σίγουρα δεν έχουν προκαθοριστεί ούτε επιλεγεί από Εκείνον. Δεν είναι δυνατόν να τους σώσει ο Θεός. Όπως και να το δει κανείς, κανένας απ’ αυτούς τους δύσπιστους δεν ανήκει στον εκλεκτό λαό του Θεού. Θα πρέπει να διακρίνονται και στη συνέχεια να αποπέμπονται. Δεν πρέπει να τους επιτρέπεται να παραμονεύουν στην εκκλησία και να αναστατώνουν τους άλλους. Αυτοί οι δύσπιστοι παρεισφρέουν στην εκκλησία με διάφορους σκοπούς και κίνητρα, και ίσως να μην μπορέσεις να τους καταλάβεις ή να τους διακρίνεις από την αρχή. Με τον καιρό, όμως, καθώς έρχεσαι πιο συχνά σε επαφή και έχεις περισσότερες αλληλεπιδράσεις μαζί τους, θα τους καταλαβαίνεις όλο και περισσότερο και θα μπορείς να βλέπεις όλο και πιο ξεκάθαρα τις διάφορες εκδηλώσεις που υποδηλώνουν ότι πρόκειται για δύσπιστους. Μετά, άραγε, δεν είναι πιο εύκολο να τους διακρίνεις με βάση τα λόγια του Θεού; (Ναι.) Αν μπορούν όλοι όσοι ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού να διακρίνουν τους δύσπιστους, τότε έφτασε η ώρα της αποκάλυψης και της αποπομπής τους. Άσχετα με τον χαρακτήρα τους, με την κοινωνική τους θέση ή με το πόσο παλιοί είναι μέσα στην εκκλησία, αν, ακούνε κηρύγματα για πολλά χρόνια που, αλλά ακόμα δεν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια και έχουν πολλές αντιλήψεις για τον Θεό, τότε έχει ήδη αποκαλυφθεί πως πρόκειται για δύσπιστους. Αν αναλογιστεί κανείς τους σκοπούς και τις εκδηλώσεις τους ως προς την πίστη στον Θεό, πρόκειται αναμφίβολα για άτομα που πρέπει να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν. Αυτό είναι το έργο κάθαρσης που οφείλει να κάνει μια εκκλησία σε κάθε περίοδο.

Το θέμα του σκοπού για τον οποίο πιστεύει κανείς στον Θεό περιελάμβανε οκτώ σημεία, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχουν οκτώ είδη ανθρώπων που οι εκδηλώσεις τους αρκούν για να μπορέσουμε να διακρίνουμε τους διαφόρων ειδών κακούς ανθρώπους, και στη συνέχεια να τους χαρακτηρίσουμε με ακρίβεια και να τους χειριστούμε όπως πρέπει. Με λίγα λόγια, αυτά τα οκτώ είδη ανθρώπων δεν είναι δυνατόν να παραμείνουν στην εκκλησία. Κάποιοι μπορεί να ρωτήσουν: «Το κάθε ένα από αυτά τα οκτώ είδη ανθρώπων παρουσιάζει μόνο ενός είδους συμπεριφορά;» Όχι, δεν είναι απαραίτητο αυτό· κάποιοι μπορεί να πιστεύουν στον Θεό με τέσσερις ή πέντε σκοπούς —αναζητούν καταφύγιο, ζουν από την εκκλησία, επιδίδονται σε τυχοδιωκτισμό, έχουν πολιτικούς στόχους και ψάχνουν περιστασιακά το αντίθετο φύλο, παρεισφρέοντας στην εκκλησία για να αποπλανήσουν αδιάκριτα τους άλλους. Κάποιοι μπορεί να πιστεύουν στον Θεό με δύο σκοπούς —πρώτον, επιδιώκουν να αποκτήσουν αξιώματα στην εκκλησία και δεύτερον, επιδιώκουν τυχοδιωκτικά ευλογίες· άλλοι μπορεί να ψάχνουν το αντίθετο φύλο και να θέλουν να ζήσουν από την εκκλησία. Είναι ξεκάθαρο πως αυτοί οι άνθρωποι εντάσσονται στον οίκο του Θεού με σκοπό να αποκομίσουν οφέλη, με την πρόθεση να χρησιμοποιήσουν τον οίκο του Θεού ή τους αδελφούς και τις αδελφές ως βοήθεια για να κάνουν αυτά που θέλουν, για να καταβάλουν προσπάθεια γι’ αυτούς· προκειμένου να πετύχουν τους σκοπούς τους και να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους, επιστρατεύουν κάθε μέσο που μπορούν για να αναγκάσουν τους αδελφούς και τις αδελφές να τους υπηρετήσουν. Με δυο λόγια, αυτοί οι δύσπιστοι και οι τυχοδιώκτες που έχουν παρεισφρήσει στην εκκλησία και που πρέπει να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν έρχονται στον οίκο του Θεού με ξεκάθαρο σκοπό να ζήσουν παρασιτικά και να εκμεταλλευτούν την κατάσταση για το προσωπικό τους κέρδος. Είτε στα λόγια είτε στις πράξεις τους, φαίνεται πάντοτε αμυδρά ο σκοπός τους. Οι άνθρωποι αυτοί δεν αποδέχονται με τίποτα την αλήθεια και δεν τους νοιάζει καθόλου η αλήθεια· μερικές φορές, μάλιστα, τα κέφια τους και οι συμπεριφορές τους δείχνουν απέχθεια ή απροθυμία. Όποιο καθήκον κι αν τους αναθέσει η εκκλησία, μόνο αν αυτό τους ωφελεί, συνεργάζονται απρόθυμα. Αν δεν έχουν να αποκομίσουν κάποιο όφελος, αντιστέκονται μέσα τους και εμφανίζουν αρνητικότητα και παθητικότητα, ακόμα και απέχθεια ή άρνηση. Μόνο αν έχουν κάποιο όφελος κάνουν λίγο έργο· αν δεν έχουν, είτε υπεκφεύγουν είτε κάνουν τα τυπικά, με παθητική στάση. Στις κρίσιμες στιγμές του έργου, παίζουν κρυφτό, εξαφανίζονται και αδιαφορούν για το έργο της εκκλησίας. Αυτές τις εκδηλώσεις καθιστούν σαφές ότι πιστεύουν στον Θεό μόνο και μόνο για να παρασιτήσουν· ακόμα και το να χρησιμοποιηθούν για να παράσχουν υπηρεσίες προκαλεί περισσότερο κακό παρά καλό.

Θ. Για να παρακολουθούν την εκκλησία

Σήμερα, θα συναναστραφούμε πάνω στο τελευταίο σημείο που σχετίζεται με τον σκοπό για τον οποίο πιστεύει κανείς στον Θεό. Πέραν των οκτώ σημείων που αναφέραμε πιο πριν, υπάρχει κι άλλο ένα είδος ανθρώπου που δεν πιστεύει στον θεό με θεμιτούς σκοπούς και προθέσεις. Τι είναι αυτό που διακρίνει τους συγκεκριμένους από εκείνους που αναφέρθηκαν παραπάνω, οι οποίοι έχουν ως μοναδικό κίνητρο τα προνόμια και κάνουν ό,τι μπορούν για να επιδιώξουν τη φήμη, το κέρδος και τη θέση; Αυτό το είδος ανθρώπου δεν εντάσσεται στην εκκλησία για να γίνει αξιωματούχος, για να αποκτήσει θέση ή για να εξασφαλίσει μόνιμα ένα πιάτο φαγητό, ή για να ζήσει πιο βολικά και ούτω καθεξής· τον σκοπό αυτών των ατόμων οι συνηθισμένοι άνθρωποι δεν μπορούν να καταλάβουν εύκολα. Και ποιος είναι αυτός ο σκοπός; Είναι να παρακολουθούν και να ελέγχουν την εκκλησία. Το να παρακολουθεί κανείς την εκκλησία συνιστά το ένατο σημείο του ζητήματος του σκοπού για τον οποίο πιστεύει κάποιος στον Θεό. Αυτοί οι άνθρωποι εντάσσονται στην εκκλησία με σκοπό να την παρακολουθήσουν, με στόχο να ελέγξουν την αναπτυξιακή πορεία της εκκλησίας. Αυτοί που τους στέλνουν, οι προϊστάμενοί τους ή τα αφεντικά τους, μπορεί να είναι εκπρόσωποι της κυβέρνησης, μιας συγκεκριμένης θρησκευτικής ομάδας ή κάποιας οργάνωσης της κοινωνίας. Λόγω του ότι δεν γνωρίζουν αρκετά καλά την εκκλησία, έχουν μεγάλη περιέργεια και ακόμα και ανησυχία για τη γέννηση, τη συγκρότηση και την ύπαρξη της εκκλησίας· έχουν την πρόθεση να κατανοήσουν σε βάθος την εκκλησία, να μάθουν για τη δομή της, για το έργο της και για διάφορες περιστάσεις της. Γι’ αυτό, κάποιοι άνθρωποι στέλνονται στην εκκλησία για να εκτελέσουν το έργο της παρακολούθησης. Εκείνοι που επωμίζονται τη δουλειά της παρακολούθησης της εκκλησίας, ασχέτως αν προέρχονται από την κυβέρνηση, από θρησκευτικές ομάδες ή από οποιαδήποτε κοινωνική οργάνωση, έχουν κατά την πίστη τους στον Θεό έναν σκοπό που είναι εντελώς διαφορετικός από των αληθινών αδελφών. Δεν βρίσκονται εδώ για να αποδεχτούν τη σωτηρία του Θεού· δεν έχουν φτάσει να αποδεχτούν τα λόγια του Θεού, την αλήθεια και τη σωτηρία του Θεού πάνω στο θεμέλιο της πίστης στον Θεό και της αναγνώρισης του Θεού. Η πίστη τους στον Θεό περιλαμβάνει και πολιτικούς στόχους ή μια αποστολή που τους έχει αναθέσει κάποια οργάνωση. Έτσι, η παρακολούθηση της εκκλησίας αποτελεί ταυτόχρονα τον σκοπό για τον οποίο έχουν παρεισφρήσει στην εκκλησία και για τον οποίο πιστεύουν στον Θεό, αλλά και μια αποστολή που τους έχουν αναθέσει οι ανώτεροί τους· πρόκειται για μια δουλειά που κάνουν για να βγάλουν την αμοιβή τους.

Τι είναι αυτό που παρακολουθούν εκείνοι που παρεισφρέουν στην εκκλησία προκειμένου να την παρακολουθήσουν; Παρακολουθούν πολλές πτυχές, όπως τις διδαχές της εκκλησίας, τους στόχους της, αυτά που πρεσβεύει, το έργο που κάνει, αλλά και τις σκέψεις και τις απόψεις των μελών της, αξιολογώντας το κατά πόσο αποτελεί κίνδυνο για την κυβέρνηση, για τις θρησκείες ή για την κοινωνία. Τσεκάρουν, σε σχέση με την ομιλία, αν τυχόν υπάρχουν αντικοινωνικές, αντικυβερνητικές ή αντικαθεστωτικές δηλώσεις. Από άποψη διδαχών, παρακολουθούν ποιες ακριβώς ιδέες πρεσβεύει η εκκλησία. Ίσως να μην μπορείς εύκολα να εντοπίσεις αυτούς τους ανθρώπους όταν παρεισφρήσουν στην εκκλησία, επειδή μπορεί στις συναθροίσεις να ακούνε προσεκτικά και να κρατάνε σοβαρές σημειώσεις χωρίς να τους παίρνει ο ύπνος. Μπορεί, μάλιστα, να ανακεφαλαιώνουν πολύ σοβαρά τις ομιλίες των διαφόρων ατόμων σε κάθε συνάθροιση, συνοψίζοντας και ταξινομώντας εν τέλει τις ποικίλες σκέψεις και απόψεις των διαφόρων ανθρώπων, για να διαπιστώσουν ποιες από αυτές εναρμονίζονται με τα συμφέροντα και τις απαιτήσεις της κυβέρνησης της χώρας και ποιες βλάπτουν τη διακυβέρνηση του κράτους, συγκρούονται με την κυβέρνηση και ούτω καθεξής. Μπορεί να συνοψίζουν και να κατηγοριοποιούν σχολαστικά αυτές τις εδραιωμένες απόψεις των μελών της εκκλησίας. Για ποιον λόγο το κάνουν αυτό; Επειδή είναι η δουλειά τους, η αποστολή τους· είναι υποχρεωμένοι να δίνουν αναφορά στους ανωτέρους τους. Αυτό είναι το πρώτο σκέλος της δουλειάς τους: να αντιληφθούν τις διδαχές της εκκλησίας και τις ιδεολογικές τάσεις του κάθε μέλους της. Μόλις θεωρήσουν ότι αυτές οι τάσεις ενέχουν στοιχεία που βλάπτουν την κοινωνία ή το κράτος, ή αν πιστεύουν ότι προκύπτουν κάποιες ριζοσπαστικές σκέψεις και απόψεις, θα το αναφέρουν και θα το πουν αμέσως στους ανωτέρους τους, ώστε να πάρουν τα απαραίτητα μέτρα. Αρχικά στοχεύουν να κατανοήσουν τις διδαχές της εκκλησίας —αυτό αποτελεί μία από τις βασικές δουλειές τους στο πλαίσιο της παρακολούθησης της εκκλησίας— και στη συνέχεια τις πληροφορίες που αφορούν το προσωπικό της εκκλησίας. Για παράδειγμα, μαζεύουν πληροφορίες για το ποιοι είναι οι ανώτεροι επικεφαλής της εκκλησίας, μεταξύ άλλων τη διεύθυνση του σπιτιού τους, την ηλικία, την εμφάνιση, το μορφωτικό επίπεδο, τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι τους, την υγεία τους, το περιεχόμενο των καθημερινών τους συζητήσεων, το πού συχνάζουν, το τι έργο επιτελούν, καθώς και τις ώρες και το περιεχόμενο του έργου τους καθημερινά. Ψάχνουν, μεταξύ άλλων, αν οι συγκεκριμένοι επικεφαλής έχουν κάνει οποιεσδήποτε δηλώσεις ή ενέργειες που πηγαίνουν κόντρα στην κυβέρνηση, κόντρα στις θρησκείες ή κόντρα στις κοινωνικές τάσεις, καθώς και το πώς αντιδρούν αυτοί οι επικεφαλής απέναντι στο σύστημα διακυβέρνησης της χώρας και στις πολιτικές εξελίξεις. Όλες αυτές τις πτυχές στοχεύουν να αντιληφθούν εκείνοι που παρακολουθούν την εκκλησία. Επιπλέον, προσέχουν συνέχεια και τη δομή και τη διοικητική διάρθρωση της εκκλησίας. Για παράδειγμα, παρακολουθούν ποιοι είναι οι επικεφαλής και οι εργάτες της εκκλησίας, ποιας βαθμίδας επικεφαλής έχουν απαλλαγεί από τα καθήκοντά τους, με ποιον τρόπο μετατέθηκαν μετά την απαλλαγή τους, ποιοι επικεφαλής έχουν συλληφθεί και ποιος ανέλαβε το έργο τους μετά απ’ αυτό. Μαζεύουν, μεταξύ άλλων, πληροφορίες που αφορούν την ηλικία του αντικαταστάτη, το φύλο του, το πόσα χρόνια πιστεύει στον Θεό, το μορφωτικό του επίπεδο και —στην περίπτωση που πρόκειται για ταλαντούχο απόφοιτο πανεπιστημίου— αν έχει αρνητικό αντίκτυπο στη χώρα ή την κοινωνία και αν θα μπορούσε πιθανώς να προσληφθεί για να εργαστεί στην κυβέρνηση. Θέλουν μέχρι και να ανακαλύψουν συγκεκριμένους επικεφαλής της εκκλησίας που αναλαμβάνουν τα πόστα τους ή που απαλλάσσονται. Με άλλα λόγια, προσπαθούν να μάθουν πληροφορίες για την κατάσταση του προσωπικού, το συγκεκριμένο διοικητικό έργο και τη δομή της εκκλησίας. Επίσης, στοχεύουν μεταξύ άλλων να κατανοήσουν απόλυτα πληροφορίες όπως με πόσα αντικείμενα του έργου ασχολείται η εκκλησία, πόσες ομάδες διαθέτει, αλλά και τις λεπτομέρειες για τους επόπτες κάθε ομάδας. Κυκλοφορούν ερευνώντας, παρατηρώντας και μαθαίνοντας, διεξάγοντας την εργασία τους με μεγάλη λεπτομέρεια. Η δουλειά και η αποστολή που πρέπει να επιτελέσουν αυτού του είδους οι άνθρωποι που παρεισφρέουν στην εκκλησία είναι να αντιληφθούν αμέσως όλες τις πτυχές της κατάστασης της εκκλησίας και τις διάφορες εξελίξεις που συμβαίνουν σ’ αυτήν, έτσι ώστε να πετύχουν τον σκοπό της παρακολούθησης της εκκλησίας. Σ’ αυτό περιλαμβάνεται, για παράδειγμα, το πώς κινείται η εκκλησία στις άλλες χώρες, σε πόσες χώρες έχει εξαπλωθεί το ευαγγέλιο και σε ποιες χώρες έχουν ιδρυθεί εκκλησίες· χρειάζεται να κατανοήσουν όλες αυτές τις λεπτομέρειες. Αυτές είναι οι βασικές αρμοδιότητες που εκτελούν στο πλαίσιο της παρακολούθησης της εκκλησίας: Κατ’ αρχάς, να κατανοήσουν τις διδαχές της εκκλησίας· δεύτερον, να κατανοήσουν την κατάσταση του προσωπικού της εκκλησίας· και τρίτον, να κατανοήσουν την κατάσταση του έργου της εκκλησίας και τις δυναμικές που επικρατούν εκεί τελευταία. Ενεργούν αποκλειστικά ως συνεργάτες και τσιράκια του Σατανά, του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Είναι πραγματικοί υπηρέτες του Σατανά.

Όσοι ανήκουν σ’ αυτό το είδος, εκείνοι που παρακολουθούν την εκκλησία, παρεισφρέουν στην εκκλησία με σκοπό να συλλέξουν πληροφορίες που αφορούν τις διδαχές της εκκλησίας, το προσωπικό, τις τάσεις του έργου, το μέγεθος της εκκλησίας και άλλες πτυχές. Έχουν ως στόχο να κατανοήσουν καθεμία από αυτές τις πτυχές και στη συνέχεια να δώσουν αναφορά γι’ αυτές στους ανωτέρους τους, οι οποίοι μπορούν, ανά πάσα στιγμή, να καταρτίσουν αντίστοιχες πολιτικές ή μέτρα για την αντιμετώπιση της εκκλησίας, ανάλογα με την κατάσταση. Με λίγα λόγια, δεν παρακολουθούν την εκκλησία με τελείως καλοπροαίρετο σκοπό. Αλλιώς, για ποιον λόγο να συνεχίζουν να παρακολουθούν την εκκλησία, εφόσον ούτε πλούτη ούτε οφέλη δεν τους φέρνει αυτό; Δεν φταίει, άραγε, ότι ανησυχούν για την ύπαρξη της εκκλησίας; Δεν πιστεύουν πως η εκκλησία που έχει ιδρύσει και καθοδηγεί ο Θεός αποτελείται από ανθρώπους που πιστεύουν αγνά στον Θεό και δεν έχουν καμία σχέση με το κράτος, με την κοινωνία ή με πολιτικές ομάδες και οργανώσεις. Όπως, όμως, κι αν εξετάσουν την εκκλησία, δεν ησυχάζουν. Γιατί; Επειδή είναι άθεοι, δεν αναγνωρίζουν τον Θεό και επιπλέον μισούν και την αλήθεια. Επομένως, είναι ικανοί να προβούν σε ανόητες και παράλογες πράξεις, όπως να καταπιέσουν και να συλλάβουν πιστούς, καθώς και να παρακολουθούν την εκκλησία. Για ποιον λόγο εφαρμόζουν τα μέτρα της παρακολούθησης και της αντίστασης κατά της εκκλησίας; Επειδή εκείνο που τους φοβίζει περισσότερο είναι ότι η εκκλησία, καθώς μεγαλώνει πολύ και έχει πάρα πολλά μέλη, θα επηρεάσει σημαντικά τη χώρα, την κυβέρνηση και την κοινωνία, αλλά και θα αποτελέσει απειλή και θα επηρεάσει ακόμα και τις παραδοσιακές κουλτούρες και τις παραδοσιακές θρησκευτικές ομάδες. Αυτός είναι ο αληθινός λόγος για τον οποίο παρακολουθούν την εκκλησία και αντιστέκονται σ’ αυτήν. Επομένως, θεωρούν την παρακολούθηση της εκκλησίας και την αντίσταση σ’ αυτήν ως ένα πολιτικό καθήκον που πρέπει να εκτελέσουν.

Μπορεί να είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς μέσα στην εκκλησία αυτού του είδους τους ανθρώπους που την παρακολουθούν, καθώς έχουν απώτερα κίνητρα και κρύβονται πολύ καλά, για να μην μπορούν οι άλλοι να τους ανακαλύψουν. Μπορεί, λοιπόν, να συμπορεύονται με την πλειοψηφία μέσα στην εκκλησία, να μην κάνουν τίποτα ασυνήθιστο, να δείχνουν ιδιαίτερα καλή συμπεριφορά και να μην εκφράζουν ποτέ αντίθετες απόψεις για το έργο που κάνει η εκκλησία. Παρ’ όλα αυτά, οι συγκεκριμένοι άνθρωποι έχουν ένα χαρακτηριστικό: Αντιμετωπίζουν χλιαρά την πίστη στον Θεό, δεν είναι ούτε πολύ ενεργητικοί ούτε πολύ παθητικοί σ’ αυτό το θέμα. Μπορούν να κάνουν κάποια από τα καθήκοντα που τους ανατίθενται, αλλά δεν αποκαλύπτουν ποτέ τα προσωπικά τους στοιχεία, όπως για παράδειγμα το πού δουλεύουν, την οικογενειακή τους κατάσταση ή το αν πίστευαν παλιότερα στον Θεό. Αν κάποιος πει ότι δουλεύει σε κάποια κυβερνητική υπηρεσία, υπεκφεύγουν, αποφεύγουν να εκφράσουν την παραμικρή άποψη για την κυβέρνηση, για τα πολιτικά, για τις πολιτικές ή για τη θρησκεία. Χαρακτηριστικό της συμπεριφοράς τους είναι ότι αποφεύγουν κάθε ευαίσθητο θέμα· ούτε κριτική ασκούν στην κυβέρνηση, ούτε την επαινούν, ούτε συζητούν για τις πολιτικές και για το καθεστώς διακυβέρνησής της. Όταν κάποιος επισημαίνει ότι ένας συγκεκριμένος άνθρωπος είναι κατάσκοπος, παρουσιάζουν μια έντονη νευρικότητα και μπορεί μέχρι και να σηκωθούν γρήγορα όρθιοι για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Πέρα από τη νευρικότητα, μπορεί επίσης να παρατηρήσεις στο βλέμμα τους μια τάση να αποφεύγουν τέτοια ευαίσθητα θέματα· προσπαθούν να μείνουν μακριά από οποιονδήποτε μπορεί να τους διακρίνει. Επιπλέον, πολλές φορές, τους τηλεφωνούν άγνωστα νούμερα ή επικοινωνούν και αλληλεπιδρούν μαζί τους μυστήριοι τύποι που δεν έχουν σχέση με την εκκλησία, και μόλις απαντήσουν σε ένα τέτοιο τηλεφώνημα, πηγαίνουν πιο μακριά από τους υπόλοιπους. Αν τύχει και τους δει κανείς σε τέτοιες στιγμές, ταράζονται φανερά, κοκκινίζουν και δείχνουν υπερβολική ανησυχία, καθώς φοβούνται μήπως ανακαλυφθεί η ταυτότητά τους. Εκτός του ότι συλλέγουν κρυφά πληροφορίες για την εκκλησία, πότε πότε ρωτάνε τους αδελφούς και τις αδελφές σχετικά με την κατάσταση· ρωτάνε πράγματα όπως: «Πόσα χρόνια πιστεύεις στον Θεό; Οι γονείς σου πιστεύουν; Έχεις συγγενείς στην ενδοχώρα; Ποια από τα μέλη της οικογένειάς σου στην ενδοχώρα πιστεύουν στον Θεό και για πόσα χρόνια; Πόσο χρονών είναι; Πόσοι άνθρωποι απαρτίζουν την τοπική εκκλησία σας; Πώς τα πάνε τώρα;» Κατά διαστήματα, επιζητούν να μάθουν ευαίσθητες και προσωπικές πληροφορίες που οι άνθρωποι δεν είναι πρόθυμοι να αποκαλύψουν. Γενικότερα, στις αλληλεπιδράσεις μεταξύ των αδελφών, κανένας δεν ρωτά εσκεμμένα και ενεργά ευαίσθητες προσωπικές πληροφορίες εφόσον κάποιος δεν θέλει να τις μοιραστεί. Ωστόσο, ο συγκεκριμένος άνθρωπος προσέχει ιδιαιτέρως αυτά τα ζητήματα, και μάλιστα φτάνει στο σημείο να παρακολουθεί τις κινήσεις κάποιων επικεφαλής και εργατών ή κάποιων ανθρώπων που είναι υπεύθυνοι για σημαντικό έργο, σε μια προσπάθεια να αποκτήσει πρόσβαση στα στοιχεία των υπολογιστών και των κινητών τους ή στις διευθύνσεις τους, και επιμένει να διερευνήσει σχολαστικά αυτά τα στοιχεία. Αν διαπιστώσει ότι ένας συγκεκριμένος επικεφαλής λείπει από μια συνάθροιση, θα ρωτήσει: «Ο τάδε λείπει σήμερα από τη συνάθροιση. Τι κάνει;» Αν κάποιος πει ότι είναι απασχολημένος, θα το ψάξει περισσότερο: «Τι κάνει και είναι απασχολημένος; Πάλι ποτίζει εκείνους τους νέους πιστούς; Ποιοι είναι αυτοί οι νέοι πιστοί; Πότε ξεκίνησαν να πιστεύουν; Πώς και δεν το γνωρίζω αυτό;» Συνεχίζει να σκάβει όλο και πιο βαθιά. Οι αδελφοί και οι αδελφές λένε: «Αν δεν πρέπει να ξέρουμε, τότε ας μη ρωτάμε. Προς τι οι ερωτήσεις όλη την ώρα; Το θέμα δεν έχει σχέση με τη ζωή-είσοδο, δεν έχει να κάνει με την αλήθεια· δεν υπάρχει λόγος να μάθουμε». Κι ο εισβολέας απαντά: «Μα πρόκειται για ζητήματα του οίκου του Θεού, για το έργο της εκκλησίας. Για ποιον λόγο να μην μπορούμε να τα μάθουμε; Όλοι πιστεύουμε στον Θεό, δεν είναι κακό να μάθουμε λίγα πράγματα. Αν δεν θέλετε να ξέρετε, αυτό σημαίνει ότι δεν σας ενδιαφέρει το έργο της εκκλησίας ούτε οι επικεφαλής της εκκλησίας. Ποιους ακριβώς πήγε να συναντήσει ο επικεφαλής; Πόσοι είναι οι νέοι πιστοί; Πού βρίσκονται; Θα ‘θελα κι εγώ να τους γνωρίσω». Όλη την ώρα ρωτάνε για τέτοια ζητήματα.

Υπάρχει κι ακόμα μία αποστολή στην οποία αποδίδουν τη μέγιστη προσοχή εκείνοι που παρακολουθούν την εκκλησία: να αντιληφθούν την οικονομική κατάσταση της εκκλησίας. Από τη μία, επιζητούν να κατανοήσουν τις πηγές του εισοδήματος της εκκλησίας. Θέλουν να ενημερωθούν αν η εκκλησία έχει ανοίξει εργοστάσια ή επιχειρήσεις, αν έχει καταστήματα όπου το προσωπικό δουλεύει σε συνθήκες εκμετάλλευσης, αν εργάζονται εκεί παιδιά και αν τα διάφορα έργα της εκκλησίας περιλαμβάνουν κερδοφόρες δραστηριότητες. Θέλουν να δουν για παράδειγμα αν τα βίντεο, οι ταινίες, οι ύμνοι και τα τυπωμένα βιβλία με τα λόγια του Θεού που παράγει η εκκλησία αποφέρουν κέρδος ή αν παράγουν υπέρμετρα κέρδη, ποιες είναι οι πηγές των εισοδημάτων της εκκλησίας, αν υπάρχουν πλούσιοι που κάνουν δωρεές για να υποστηρίξουν την εκκλησία, αν ανάμεσα σ’ αυτούς βρίσκονται και πρόσωπα της πολιτικής ελίτ ή πολυεκατομμυριούχοι και δισεκατομμυριούχοι. Αυτές τις λεπτομέρειες θέλουν να κατανοήσουν. Πέρα από το να καταλάβουν τη διοικητική δομή και τις πηγές εισοδήματος της εκκλησίας, στοχεύουν και να αντιληφθούν τον τρόπο που φυλάσσονται τα οικονομικά της εκκλησίας, με στόχο να παρακολουθήσουν πού πάνε αυτά τα ποσά. Κάποιες άλλες σημαντικές καταστάσεις που επιδιώκουν να κατανοήσουν είναι το πώς ξοδεύει η εκκλησία τα χρήματά της, αν είναι μπλεγμένη σε παράνομες δραστηριότητες, αν οργανώνει άτομα που ανήκουν στην κοινωνική ελίτ ή αν συνεργάζεται με διάφορες κοινωνικές οργανώσεις και ομάδες για να πάνε όλοι μαζί κόντρα στις δικτατορικές κυβερνήσεις και να προασπίσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, και πάει λέγοντας. Κάποιοι αναρωτιούνται: «Μόνο το έθνος του μεγάλου κόκκινου δράκοντα ασχολείται με το έργο της παρακολούθησης της εκκλησίας;» Είναι ακριβής αυτή η δήλωση; Η αλήθεια είναι πως ολόκληρος ο κόσμος και ολόκληρη η ανθρώπινη κοινωνία αντιστέκονται στον Θεό. Δεν αντιστέκονται στον Θεό μονάχα τα έθνη που τελούν υπό δικτατορικό καθεστώς· ακόμα και στις υποτιθέμενες χριστιανικές χώρες, οι περισσότεροι από όσους βρίσκονται στην εξουσία είναι άθεοι και άπιστοι, και ακόμα και μεταξύ εκείνων που βρίσκονται στην εξουσία και πιστεύουν ή δηλώνουν χριστιανοί, αποτελούν μειοψηφία εκείνοι που μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αναγνωρίζουν, πόσο μάλλον αποδέχονται, την αλήθεια. Δεν πρόκειται, λοιπόν, για ανθρώπους που ναι μεν πιστεύουν στον Θεό, αλλά Του αντιστέκονται; Για παράδειγμα, τα ανώτερα κλιμάκια θρησκειών, όπως ο Χριστιανισμός, ο Καθολικισμός και ο Ιουδαϊσμός στο Ισραήλ, αποτελούνται μήπως από ανθρώπους που αποδέχονται την αλήθεια; Ούτε κατά διάνοια. Δεν υπάρχει κανένας τους που να έρχεται να διερευνήσει το έργο του Θεού· ούτε ένας δεν μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια. Για να μιλήσουμε με ακρίβεια, όλοι τους είναι δύσπιστοι. Όλοι αντιστέκονται στον Θεό και είναι ουσιαστικά αντίχριστοι. Αναστατώνουν και υπονομεύουν το έργο του Θεού, και καταπιέζουν και διώκουν άγρια όσους ακολουθούν τον Θεό, γεγονός που αποδεικνύεται από το πώς αντιμετωπίζουν το έργο του Θεού στις έσχατες ημέρες. Ποιανού θρησκεύματος οι πιστοί επιτρέπεται να ερευνήσουν ανεμπόδιστα την αληθινή οδό, να ακούσουν ιεροκήρυκες από το εξωτερικό ή να δεχθούν ξένους; Ούτε ένα θρήσκευμα δεν μπορεί να το κάνει αυτό. Ποια φυλή και ποιο έθνος έχει φιλική στάση απέναντι στην εκκλησία; (Κανένα.) Είναι αξιοθαύμαστο και μόνο αν σου παραχωρούν λίγη θρησκευτική ελευθερία και λίγο χώρο για να αναπνεύσεις. Μήπως περιμένεις ακόμα να σε υποστηρίξουν παραπάνω; Όταν κάνει την εμφάνισή της η εκκλησία του Θεού ή όταν η εκκλησία αρχίζει να κηρύττει το ευαγγέλιο, τότε όλοι αυτοί που δεν πιστεύουν καθόλου ότι υπάρχει Θεός, και που νιώθουν μεγάλη απέχθεια και αηδία για τις αλήθειες που εκφράζει ο Θεός, αναλαμβάνουν μια ειδική δουλειά, αναθέτουν δηλαδή σε ανθρώπους να παρακολουθούν από πολύ κοντά την εκκλησία. Να «παρακολουθούν» εδώ σημαίνει να επιτηρούν, να κατανοούν και να ελέγχουν· με άλλα λόγια, να επιτηρούν αυστηρά, να κατανοούν και να ελέγχουν όλες τις πτυχές της εκκλησίας σε κάθε χρονική περίοδο. Κάποιοι λένε: «Μα δεν έχουν καταδικάσει δημόσια το έργο του Θεού και δεν έχουν εναντιωθεί σ’ αυτό ούτε έχουμε δεχτεί διώξεις ή παρενόχληση κατά τη ζωή στον τόπο μας. Αισθανόμαστε πως είναι πολύ καλύτερο και πιο ασφαλές να πιστεύουμε στον Θεό, να συναθροιζόμαστε, να κάνουμε το καθήκον μας και να διαδίδουμε το ευαγγέλιο στις άλλες χώρες παρά στο έθνος του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Δεν έχουμε αντιμετωπίσει καμία παρέμβαση». Δεν πρέπει, μόνο και μόνο επειδή δεν έχει υπάρξει καμία παρέμβαση και σας έχει δοθεί κάποια ελευθερία, να αρνείστε το έργο τους όσον αφορά την παρακολούθηση της εκκλησίας. Αυτή η λίγη θρησκευτική ελευθερία που σου έχει δοθεί αποτελεί έναν στοιχειώδη κοινωνικό θεσμό· απολαμβάνεις απλώς τα στοιχειώδη δικαιώματα του οποιουδήποτε πολίτη στη χώρα που ζεις. Το ότι απολαμβάνεις αυτά τα θεμελιώδη δικαιώματα δεν σημαίνει ότι η κυβέρνηση της χώρας, οι κοινωνικές ομάδες ή η θρησκευτική κοινότητα αποδέχτηκαν κι αναγνώρισαν το έργο του Θεού και το έργο της εκκλησίας, ότι έχουν αποκτήσει φιλική στάση ή ότι παύει πλέον η εχθρική αντιμετώπιση και η παρακολούθηση. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Αυτό το ζήτημα δεν είναι αφηρημένο, σωστά; (Όχι, δεν είναι.)

Τι στάση πρέπει να τηρούμε απέναντι στην εχθρικότητα και την παρακολούθηση από τα σατανικά καθεστώτα; Πρέπει να την απορρίπτουμε και να την αποφεύγουμε ή απλώς να την αγνοούμε; Πρώτα απ’ όλα, σκεφτείτε αυτό: Υπάρχει φόβος στην εκκλησία να την παρακολουθούν σε οποιοδήποτε έργο που κάνει; (Όχι.) Έχουμε μήπως τίποτα μυστικές δραστηριότητες; Κάνουμε μήπως καμιά πολιτική δήλωση εναντίον του κράτους ή της κυβέρνησης; (Όχι.) Αυτό είναι κάτι βέβαιο. Η πίστη στον Θεό δεν περιλαμβάνει ποτέ την εμπλοκή στην πολιτική. Οι περισσότεροι από εσάς πιστεύετε στον Θεό πάνω από τρία χρόνια, κάποιοι μάλιστα είκοσι ή τριάντα χρόνια. Μέσα στα τόσα χρόνια που ακούτε κηρύγματα, μήπως έχει δει ποτέ κανείς την εκκλησία να κάνει δηλώσεις κατά του κράτους ή κατά της κοινωνίας; (Όχι.) Ούτε στο ελάχιστο· ο οίκος του Θεού δεν μιλάει ποτέ για πολιτική. Επιπλέον, την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού την έχει ιδρύσει ο Θεός, αποτελεί προάγγελο της βασιλείας του Θεού στη γη, δεν είναι μια οργάνωση την οποία έχει συγκροτήσει κάποιος άνθρωπος, δεν την έχει ιδρύσει κάποιο άτομο. Άρα, ποιο είναι το έργο για το οποίο ίδρυσε ο Θεός την εκκλησία; Δεν την ίδρυσε για να επιδίδεται σε έργο που εναντιώνεται στην κοινωνία, στη θρησκεία ή στην πολιτική. Και τότε ποιο είναι το έργο της εκκλησίας; Πρώτον, το κύριο έργο της είναι να διαδώσει την ευχάριστη είδηση ότι ο Θεός ενσαρκώθηκε για να σώσει την ανθρωπότητα κατά τις έσχατες ημέρες, δίνοντας στην ανθρωπότητα την ευκαιρία να αποδεχτεί όλες τις αλήθειες που εκφράζει ο Θεός, προκειμένου να στραφεί προς τον Θεό και να Τον λατρέψει. Δεύτερον, αφορά το να φέρει ενώπιον του Θεού εκείνους που λαχταρούν την αλήθεια, προκειμένου να αποδεχτούν την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού και να εξαγνιστούν, φτάνοντας τελικά στη σωτηρία. Αυτό το έργο έχει αναλάβει η εκκλησία, όπως την έχει ιδρύσει ο Θεός, και αποτελεί τη σημασία και την αξία της ύπαρξης της εκκλησίας. Δεν έχει καμία σχέση και σύνδεση με την πολιτική, τις επιχειρήσεις, τη βιομηχανία, την τεχνολογία ή οποιονδήποτε άλλον τομέα της κοινωνίας· είναι τελείως άσχετο με αυτά τα πράγματα. Και τότε ποια είναι η ουσία του έργου του Θεού για τη σωτηρία στο πλαίσιο της εκκλησίας; Για να το θέσουμε με τον πιο απλό και καίριο τρόπο, είναι η διαχείριση της ανθρωπότητας. Το συγκεκριμένο περιεχόμενο της διαχείρισης της ανθρωπότητας αφορά το να φέρει τους ανθρώπους ενώπιον του Θεού, να τους φέρει στην πραγματικότητα των λόγων του Θεού, δίνοντάς τους την ευκαιρία να αποδεχτούν την κρίση και την παίδευση του Θεού για να εξαγνιστούν και να φτάσουν στη σωτηρία. Αυτό είναι και το συγκεκριμένο έργο της διαχείρισης της ανθρωπότητας. Οποιοδήποτε έργο το οποίο αναλαμβάνει η εκκλησία συνδέεται με τη διαχείριση του Θεού, με το σχέδιο του Θεού και, φυσικά, αφορά τα λόγια που έχει εκφράσει ο Θεός· δεν έχει την παραμικρή σχέση με τις διάφορες δουλειές που κάνουν οι άνθρωποι της κοινωνίας. Συνεπώς, καμία πληροφορία που αφορά την εκκλησία, είτε πρόκειται για τις διδαχές της, είτε για το προσωπικό της, είτε για τη διοικητική δομή της, είτε για το πώς πάει το έργο της, είτε ακόμα και για τα οικονομικά της, δεν έχει την παραμικρή σχέση με την οποιαδήποτε χώρα, κοινωνία, φυλή, θρησκεία ή την οποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων —δεν υπάρχει ούτε η ελάχιστη σχέση. Με αυτά, λοιπόν, κατά νου, τι είναι ξεκάθαρα η πράξη είτε του κυβερνώντος κόμματος, είτε των θρησκευτικών ομάδων, είτε των κοινωνικών ομάδων να στέλνουν ανθρώπους να παρακολουθούν την εκκλησία; (Μια αχρείαστη ενέργεια.) Το «αχρείαστη ενέργεια» είναι απλώς μια τυπική έκφραση. Ποια έκφραση χρησιμοποιείται για να το περιγράψει αυτό; «Δεν έχουν τίποτα να κάνουν», έτσι δεν είναι; Όπως το βλέπω Εγώ, έτσι ακριβώς είναι· περνάνε τις μέρες τους μέσα σε υπερβολικές ανέσεις και ευκολίες, οπότε στέλνουν αυτούς τους λίγους τεμπέληδες για να παρακολουθήσουν την εκκλησία, και μάλιστα αυτό το θεωρούν πολιτικό καθήκον, σοβαρή δουλειά —είναι τελείως παράλογο! Με τόση προσπάθεια, καλύτερα θα ήταν να ανοίξουν εκπαιδευτικά ή φιλανθρωπικά ιδρύματα. Εδώ έχουμε να κάνουμε ακριβώς με μια περίπτωση που οι υπερβολικές ανέσεις της σάρκας κάνουν κάποιον αδρανή και δεν τον αφήνουν να εστιάσει στα καθήκοντα που πρέπει! Αν ήταν ολόκληρο το ανθρώπινο γένος σαν την εκκλησία του Θεού, με τον Θεό να ποιμαίνει και να καθοδηγεί αυτοπροσώπως, τότε αυτός ο κόσμος, αυτή η ανθρωπότητα θα γλίτωνε πολλά από αχρείαστους θεσμούς, έξοδα και προβλήματα. Αν μη τι άλλο, υπηρεσίες όπως οι κατασκοπευτικές οργανώσεις και τα αστυνομικά τμήματα, αυτοί οι κλάδοι που ασχολούνται με την ασφάλεια, δεν θα χρησίμευαν σε τίποτα και θα έπρεπε να διαλυθούν και να τους δοθούν άλλα καθήκοντα.

Οι άνθρωποι που τους έχει ανατεθεί να παρακολουθούν την εκκλησία βρίσκονται εν μέσω μιας αποστολής. Το κύριο καθήκον τους όταν παρεισφρέουν στην εκκλησία είναι αυτές οι λίγες πτυχές πάνω στις οποίες συναναστραφήκαμε· μόλις αντιληφθούν μερικές θεμελιώδεις και σημαντικές συνθήκες που επικρατούν μέσα στην εκκλησία, δίνουν αναφορά στους ανωτέρους τους. Όποιες κι αν είναι οι σκέψεις, οι απόψεις ή ο σκοπός που κρύβεται πίσω από το έργο αυτών των ανθρώπων που παρακολουθούν την εκκλησία, η παρουσία τους μέσα στην εκκλησία θα πρέπει να παρακινεί τους αδελφούς και τις αδελφές να επαγρυπνούν και να τους χειρίζονται σοφά. Είναι ορθή αυτή η προσέγγιση; (Ναι.) Υπάρχει, τότε, κανένας λόγος για υπερβολική εγρήγορση; (Όχι.) Πώς πρέπει να προσεγγίζουμε την παρουσία τέτοιων ατόμων; Είναι πολύ απλό, είναι δύο οι αρχές. Εάν τριγυρίζει κάποιος ρωτώντας και ψάχνοντας να μάθουν πληροφορίες, αυτό ξεκάθαρα δείχνει ότι πρόκειται για πράκτορα ή κατάσκοπο. Τέτοιου είδους άνθρωποι είναι υπερβολικά χυδαίοι και αυθάδεις όσον αφορά την ανθρώπινη φύση. Προκαλούν σοβαρή αναστάτωση στην εκκλησία. Μόνο και μόνο η παρουσία τους δημιουργεί ταραχή ανάμεσα στους ανθρώπους και δεν τους αφήνει να προσέλθουν ενώπιον του Θεού. Διαταράσσονται και επηρεάζονται επίσης οι συναθροίσεις και η εκτέλεση των καθηκόντων, και τίθεται ζήτημα ασφάλειας. Πώς πρέπει να αντιμετωπίζεται ένας τέτοιος άνθρωπος; (Να αποπέμπεται από την εκκλησία.) Σωστά· αν προκαλεί αναστάτωση στην εκκλησιαστική ζωή ή στο έργο της εκκλησίας, τότε πρέπει να εκκαθαρίζεται άμεσα. Υπάρχει, λοιπόν, λόγος να κρύβεστε απ’ αυτούς ή να τους φοβάστε; (Όχι.) Κάποιοι άνθρωποι στο εξωτερικό, όταν συναντήσουν κατασκόπους, πανικοβάλλονται και κρύβονται ολόγυρα, λες και είχαν δει την αστυνομία στο εσωτερικό της χώρας. Κάποιοι αδελφοί και αδελφές, όταν βγαίνουν για διάφορες δουλειές και βρίσκουν μπροστά τους κατασκόπους οι οποίοι τους κάνουν ερωτήσεις, κι ακούνε με τι τρομακτικό ύφος γίνεται η ανάκριση, σαν να γίνεται από την αστυνομία, φοβούνται τόσο πολύ που το βάζουν στα πόδια, χωρίς καν να ολοκληρώσουν τις δουλειές τους. Τους λέω: «Πώς είναι δυνατόν να είσαι τόσο κορόιδο; Γιατί να τρέξεις; Τι έχεις να φοβηθείς; Στο έθνος του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, συνελήφθησαν πάρα πολλοί αδελφοί και αδελφές, αλλά παρέμειναν άφοβοι· δεν έγιναν Ιούδες, παρέμειναν σταθεροί στη μαρτυρία τους. Εσύ, λοιπόν, για ποιον λόγο μπορείς και φοβάσαι ακόμα, παρόλο που έχεις ήδη βγει από τη χώρα; Δεν έχεις παραβεί κανέναν νόμο· τι έχεις να φοβηθείς;» Κάποιοι λένε: «Προσπαθούν συνεχώς να με πλησιάσουν και με ανακρίνουν όλη την ώρα». Δεν μπορείς να τους κάνεις κι εσύ ερωτήσεις; Θα μπορούσες να πεις: «Με ποιο δικαίωμα με ανακρίνεις; Σε ξέρω; Μήπως είσαι κάποιος αξιωματούχος του μεγάλου κόκκινου δράκοντα που ελέγχει τις ταυτότητες; Ποιον εκπροσωπείς; Αν συνεχίσεις να μου κάνεις ερωτήσεις, θα σου κάνω μήνυση!» Είναι ανάγκη να τους φοβάσαι; (Όχι.) Κάποιοι άνθρωποι, όταν αντικρύζουν τέτοιους κατασκόπους, δεν τολμάνε να μιλήσουν και το βάζουν γρήγορα στα πόδια φοβισμένοι. Κάποιοι μπερδεμένοι άνθρωποι δεν έχουν καμία ικανότητα διάκρισης και προσπαθούν μέχρι και να κηρύξουν το ευαγγέλιο σ’ αυτούς τους σατανικούς κατασκόπους και τα υποχείρια. Ύστερα από κάποιες προσπάθειες, συνειδητοποιούν: «Αυτός δεν είναι άνθρωπος που πιστεύει στην ύπαρξη του Θεού. Πώς γίνεται να μοιάζει με στέλεχος του μεγάλου κόκκινου δράκοντα;» Νιώθουν πως κάτι δεν πάει καλά και τα παρατάνε. Αργότερα, το ξανασκέφτονται: «Ο Θεός με προστατεύει· πάλι καλά που δεν του είπα καμία προσωπική πληροφορία. Πώς πήγα να την πατήσω έτσι!» Έχουν τέτοιον φόβο που δεν τολμούν πια να κηρύξουν το ευαγγέλιο τυχαία σε όποιον συναντήσουν. Ισχύει ότι κάποιοι κατάσκοποι έχουν ενταχθεί στην εκκλησία μέσα από κήρυγμα. Πρόκειται για κατάσκοπους που έχει φυτέψει στην εκκλησία ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, τους οποίους έχει τοποθετήσει επίτηδες ο Σατανάς. Είναι σαν λύκοι με περιβολή προβάτου, παρεισφρέουν στην εκκλησία χωρίς να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού ή να συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια, ενώ συνεχώς ψαχουλεύουν για να βρουν πληροφορίες σχετικά με την εκκλησία και σκαλίζουν προσωπικά στοιχεία. Μόλις ανακαλυφθεί ότι είναι ύποπτη η συμπεριφορά τους ή ότι έχουν ήδη προκαλέσει αναστάτωση μέσα στην εκκλησία, πρέπει αμέσως να εκκαθαριστούν· δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να επιτρέπεται στους κατασκόπους του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, στους υπηρέτες του Σατανά, να αναστατώνουν την εκκλησία. Να αποπέμπετε τον καθένα που θα βρίσκετε. Μην τους δείχνετε κανένα έλεος! Αν ο οποιοσδήποτε τα έχει καλά με έναν κατάσκοπο, αν είναι πάντα πρόθυμος να συμπεριφερθεί ευγενικά στον κατάσκοπο από αγάπη, αν απαντάει σε όποιες ερωτήσεις του κάνει εκείνος, αν γίνεται υποχείριο του κατασκόπου, τότε ένα τέτοιο κάθαρμα πρέπει να αποβληθεί αμέσως! Οι ύποπτοι πρέπει να βρίσκονται υπό στενή παρακολούθηση και παρατήρηση· δεν πρέπει να τους γνωστοποιείται ούτε η παραμικρή λεπτομέρεια σχετικά με την εκκλησία, ειδικά το ποιοι είναι οι επικεφαλής και οι εργάτες. Αν δοθεί σε έναν κατάσκοπο η δυνατότητα να πάρει οποιαδήποτε πληροφορία, αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει ανά πάσα στιγμή μια κρυφή απειλή ή συμφορά για την εκκλησία, για τους αδελφούς και τις αδελφές. Επομένως, όταν κάποιος χαρακτηριστεί ύποπτος, εφόσον δεν τρώει και δεν πίνει ποτέ τα λόγια του Θεού ούτε συναναστρέφεται σχετικά με την αλήθεια, σίγουρα είναι δύσπιστος και πρέπει να αποπεμφθεί αμέσως. Ακόμα κι αν ένας τέτοιος άνθρωπος δεν είναι κατάσκοπος, δεν είναι καλός άνθρωπος και δεν είναι καθόλου άδικο να αποπεμφθεί. Αν κάποιος εντοπιστεί να έχει στενή επαφή με έναν κατάσκοπο και να μπορεί να προδώσει την εκκλησία, θα πρέπει να αποπεμφθεί αμέσως υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Τέτοια καθάρματα και τέτοιοι αλήτες μόνο την καταστροφή μπορούν να φέρουν στην εκκλησία, στους αδελφούς και τις αδελφές. Είναι ακόμα χειρότεροι από τους φρουρούς· ακόμα κι αν δεν κάνουν κακές πράξεις, και πάλι πρέπει να αποπεμφθούν. Τώρα, ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας είναι έτοιμος να καταρρεύσει, αλλά εκείνοι δεν προτίθενται να αποδεχτούν την ήττα και την καταστροφή τους. Εξακολουθούν να συλλαμβάνουν και να διώκουν τον εκλεκτό λαό του Θεού, καθώς και να οργανώνουν κατασκοπευτικές αποστολές για να παρεισφρήσουν στον οίκο του Θεού. Δεν σταματάνε ποτέ να αναστατώνουν και να υπονομεύουν το έργο της εκκλησίας. Λοιπόν, σήμερα έχουν εκτεθεί κάποιοι άνθρωποι που ήταν ξεκάθαρα ύποπτοι. Καθώς προσπαθούσαν να μαζέψουν πληροφορίες, προκάλεσαν αναστάτωση, με αποτέλεσμα να μπορέσουν οι άλλοι να τους διακρίνουν εύκολα. Μόλις εκτεθούν, αποπέμπονται από την εκκλησία. Ωστόσο, έχουν άραγε εκτεθεί όλοι οι πανούργοι κατάσκοποι; Με τίποτα. Είναι πιθανό να έχουν παρεισφρήσει πράκτορες του μεγάλου κόκκινου δράκοντα στις απανταχού εκκλησίες. Κάποιοι άνθρωποι, μετά τη σύλληψή τους από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, εξωθούνται από τον Σατανά μέσα από απειλές, πειρασμούς και διάφορα άλλα μέσα να δράσουν για λογαριασμό του και στη συνέχεια να παρεισφρήσουν στην εκκλησία. Τούτοι είναι οι κρυφοί κατάσκοποι. Τέτοιοι κατάσκοποι είναι ύπουλοι και πονηροί, καθώς έχουν κάποια ευφυΐα και νοημοσύνη. Σύμφωνα με τα λόγια των απίστων, έχουν κάποια ικανότητα. Όταν παρακολουθούν την εκκλησία, το κάνουν διακριτικά, κινούνται αθόρυβα και κρυφά, και ποτέ δεν αποκαλύπτουν τις πραγματικές τους προθέσεις στις αλληλεπιδράσεις τους. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν διαισθάνονται τίποτα κατά την επαφή μαζί τους· δεν αντιλαμβάνονται ότι ο κατάσκοπος μαζεύει πληροφορίες ούτε νιώθουν το πόσο απεχθάνεται ο κατάσκοπος την πίστη στον Θεό. Μπορεί ο κατάσκοπος να έχει καταλάβει ήδη τα βασικά που αφορούν την εκκλησία προτού συνειδητοποιήσουν οι περισσότεροι ότι είναι εκεί για να παρακολουθήσει την εκκλησία. Εφόσον φαινομενικά αυτοί οι άνθρωποι δεν προκαλούν καμία αναστάτωση στην εκκλησία και στους περισσότερους ανθρώπους, πώς πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε; Πρέπει να λάβουμε τίποτα μέτρα ή να βρούμε λύσεις για να αντιμετωπίσουμε το γεγονός ότι παρακολουθούν την εκκλησία; Όπως είπαμε προηγουμένως, έχει τίποτα να φοβηθεί η εκκλησία την παρακολούθησή τους; (Όχι.) Η ύπαρξη της εκκλησίας μας και τα διάφορα έργα που επιτελεί είναι φανερά και ξεκάθαρα· αυτά τα έργα αποτελούν τους πιο δίκαιους σκοπούς ανάμεσα στην ανθρωπότητα. Εάν ένας οποιοσδήποτε οργανισμός θέλει να κατανοήσει την οποιαδήποτε πτυχή της εκκλησίας, ανεβαίνουν δημόσια στο διαδίκτυο βιωματικές μαρτυρίες της εκκλησίας και ο καθένας μπορεί να τις δει όπως θέλει. Δεν υπάρχουν μυστικά, δεν υπάρχουν παράνομες δραστηριότητες και σίγουρα δεν υπάρχει διατάραξη της κοινωνικής τάξης ούτε αντίθετη ομιλία ή δράσεις. Επομένως, αν ερευνούν και παρακολουθούν κρυφά την κατάσταση της εκκλησίας, τότε ας το κάνουν. Γιατί το λέω αυτό; Αυτοί οι άνθρωποι που λειτουργούν ως πράκτορες έχουν ένα ορισμένο επαγγελματικό επίπεδο και οι συνηθισμένοι άνθρωποι δεν μπορούν να εντοπίσουν ποιες ακριβώς αποστολές εκτελούν στο παρασκήνιο. Εφόσον, λοιπόν, δεν προκαλούν διατάραξη, μην μπαίνετε στον κόπο να ασχοληθείτε μαζί τους· αφήστε τους να κάνουν ό,τι θέλουν. Εξάλλου, αυτοί οι δύσπιστοι, οι άθεοι και οι άνθρωποι που ασχολούνται με την πολιτική δεν έχουν συνηθίσει την εκκλησιαστική ζωή ούτε και τους ενδιαφέρει. Πώς είναι δυνατόν μέσα στην εκκλησία, όπου οι άνθρωποι κάθε μέρα διαβάζουν τα λόγια του Θεού, αποδέχονται την κρίση και την παίδευση, και συζητούν για την αυτογνωσία, για τη γνώση του Θεού και για την αναδιαμόρφωση της διάθεσης, να μην νιώθουν λες και κάθονται σε καρφιά ή λες και βασανίζονται; Σε κάθε συνάθροιση, είναι σε αναμμένα κάρβουνα. Νιώθουν απρόθυμοι να επιβάλουν στον εαυτό τους την παραμονή στην εκκλησία. Καταλαβαίνουν μέσα τους ότι η εκκλησία δεν είναι παρά μια εκκλησία, ότι δεν είναι σε καμία περίπτωση ένας οργανισμός που ασχολείται με την πολιτική. Παρακολουθώντας την εκκλησία, μαθαίνοντας γι’ αυτήν και γνωρίζοντας τι ακριβώς κάνει, αποκτούν γνώση του γεγονότος ότι ο Θεός βασιλεύει κυρίαρχος επί όλων των πραγμάτων και επί της μοίρας της ανθρωπότητας, διευρύνοντας τους ορίζοντές τους ώστε να μην ζουν μέσα σε τόση άγνοια. Είναι κι αυτοί δημιουργήματα, αλλά δεν ξέρουν καν ότι ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, πράγμα που δείχνει πόσο ανόητοι και ασήμαντοι είναι! Υπάρχει κανένας κίνδυνος αν τους επιτραπεί να παραμείνουν στην εκκλησία; Αν δεν απειλούν ούτε αναστατώνουν την εκκλησία ή τους αδελφούς και τις αδελφές, τότε ας τους αφήνετε να μείνουν. Μόλις κάνουν κάτι που θα προκαλέσει αναστάτωση, τότε είναι η στιγμή να εκτεθούν και τότε είναι η κατάλληλη στιγμή να αντιμετωπιστούν. Βασισμένοι στα γεγονότα και στις αποδείξεις, να τους διακρίνετε και να τους χαρακτηρίζετε αμέσως. Η αποστολή τους τελειώνει και είναι φυσικό να τους αποβάλει η εκκλησία. Είναι καλή αυτή η προσέγγιση; (Ναι.) Κάποιοι ρωτάνε: «Δεν είναι φανερό και ξεκάθαρο το έργο της εκκλησίας; Γιατί να περιοριστούν αυτοί που παρακολουθούν;» Αυτό έχει ως κύριο στόχο το καθεστώς του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, του Σατανά. Αυτοί παρακολουθούν την εκκλησία με σκοπό να καταστείλουν, να συλλάβουν και να βλάψουν τον εκλεκτό λαό του Θεού· γι’ αυτό, ο οίκος του Θεού δεν επιτρέπει να παρακολουθείται, ώστε να μην διωχθεί και σφαγιαστεί ο εκλεκτός λαός του Θεού. Εάν κάποιοι άνθρωποι από δημοκρατικές χώρες ή θρησκευτικές ομάδες φτάσουν στο σημείο να ερευνήσουν την αληθινή οδό, μπορούν να ψάξουν στο διαδίκτυο ή να επικοινωνήσουν με την εκκλησία. Η εκκλησία υποδέχεται οποιονδήποτε αναζητά ειλικρινά την αλήθεια. Αν, όμως, ο άλλος διατηρεί κακές προθέσεις, κι επιδιώκει να διαστρεβλώσει το σωστό και το λάθος, αλλά και να συκοφαντήσει την εκκλησία, τότε πώς θα ήταν δυνατόν να επιτρέψει ο οίκος του Θεού να τον παρακολουθήσει; Δεν θα ήταν τεράστια ανοησία να του επιτραπεί να παρακολουθήσει; Δεν θα ήταν χαζομάρα και άγνοια; (Ναι.) Ο οίκος του Θεού ανέκαθεν υποδέχεται όσους αναζητούν την αλήθεια και τους καλωσορίζει θερμά, γεγονός που συμφωνεί απόλυτα με τις προθέσεις του Θεού. Αν οι άνθρωποι δεν το καταλαβαίνουν αυτό, τότε φταίει η ανοησία και η άγνοιά τους. Η εξωτερική πολιτική της εκκλησίας είναι φανερή και ξεκάθαρη, εναρμονίζεται πλήρως με τις αλήθεια-αρχές και διακατέχεται από ευφυΐα και σοφία. Αν κάποιος δεν μπορεί να καταλάβει αυτά τα θετικά πράγματα, τότε πρόκειται για έναν παράλογο άνθρωπο, έναν μπερδεμένο άνθρωπο. Κάποιοι λένε: «Αν οι κατάσκοποι ή οι υπηρέτες του Σατανά έρχονται για να πληροφορηθούν για την εκκλησία, τότε εμείς θα πρέπει να είμαστε ειλικρινείς και να απαντάμε αλήθεια στις ερωτήσεις τους;» Είναι ανοησία να λέει κανείς την αλήθεια στους διαβόλους και τους σατανάδες· κάτι τέτοιο δεν σε κάνει ειλικρινή, παρά σε μετατρέπει σε υποχείριο του Σατανά. Όταν το σινάφι του Σατανά θέλει να μάθει και να αντιληφθεί τις συνθήκες της εκκλησίας, ο εκλεκτός λαός του Θεού δεν έχει καμιά ευθύνη να ενημερώσει. Αυτοί δεν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια και δεν έχουν καλή θέληση, οπότε δεν έχουμε τίποτα να τους πούμε! Δεν είναι παρορμητικότητα αυτό, είναι σοφία. Κάποιοι ρωτάνε: «Αν με ρωτήσουν ποιος είναι επικεφαλής της εκκλησίας μου και πόσα χρόνια πιστεύει, μπορώ να απαντήσω;» Η απάντησή σου πρέπει να είναι η εξής: «Για ποιον σκοπό θέλεις να μάθεις τον επικεφαλής μας; Πες μου αυτό πρώτα, και μετά θα το σκεφτώ και θα δω αν θα σου πω». Είναι σοφή αυτή η απάντηση; (Ναι.) Αυτό σημαίνει να ενεργεί κανείς σύμφωνα με τις αρχές. Το καταλαβαίνετε; Καθώς διαδίδεται το έργο του ευαγγελίου και αυξάνεται σιγά σιγά ο αριθμός των μελών της εκκλησίας, μπορεί κατά καιρούς να κάνουν την εμφάνισή τους κατάσκοποι και πράκτορες σε εκκλησίες διαφόρων χωρών και περιοχών. Για τους ανθρώπους αυτούς, φτάνει απλώς να ενημερώνετε τον εκλεκτό λαό του Θεού ώστε να τους αντιμετωπίζει με σύνεση. Αν κριθεί ότι προκαλούν διατάραξη ή αναστάτωση, τότε θα πρέπει να αποπεμφθούν αμέσως. Οι περισσότεροι άνθρωποι λογικά θα έχουν κάποια κατανόηση και διάκριση του πώς μιλάνε και πράττουν ή τι συμπεριφορά έχουν αυτοί οι πράκτορες, και σίγουρα όταν έρχονται σε επαφή μαζί τους θα έχουν κάποια επίγνωση ή αντίληψη. Αν αυτά τα άτομα τα παρατηρήσουν ελάχιστοι μόνο αδελφοί και αδελφές σε μια εκκλησία, αλλά δεν είναι σίγουροι αν πρόκειται για πράκτορες ή κατασκόπους, τότε πρέπει να αντιμετωπίζονται με προσοχή και με σοφή προσέγγιση. Αν τους έχουν παρατηρήσει οι περισσότεροι, τότε ας ενημερώσουν ο ένας τον άλλον και ας πάρουν προληπτικά μέτρα. Αν οι πιθανοί κατάσκοποι δεν είναι φιλικοί προς την εκκλησία ή τους αδελφούς και τις αδελφές, και επιζητούν συνεχώς να παγιδέψουν τους αδελφούς και τις αδελφές και ν’ αναστατώσουν την εκκλησία, κι αν ψάχνουν όλη την ώρα να βρουν στοιχεία με τα οποία να απαξιώσουν την εκκλησία, και μάλιστα φτάνουν στο σημείο να βγάζουν φωτογραφίες ή να ηχογραφούν τους αδελφούς και τις αδελφές, ή να προσπαθούν με διάφορα δελεαστικά μέσα και πειρασμούς να αντλήσουν τις πληροφορίες που θέλουν να μάθουν, τότε τέτοιοι άνθρωποι, μόλις εντοπίζονται, δεν γίνεται να μένουν ατιμώρητοι. Πρέπει να αποπέμπονται αμέσως από την εκκλησία. Ίσως να μην σας έχουν τύχει ξανά αυτές οι καταστάσεις, γι’ αυτό σας προειδοποιώ προκαταβολικά. Εδώ μιλάμε για να διευρύνετε την κατανόησή σας, για να γνωρίσετε την ανθρωπότητα, την κοινωνία, την πολιτική και τον κόσμο. Τόσο σκοτεινός και τόσο κακός είναι, πολύ απλά.

Στο σημείο αυτό, ολοκληρώνεται η συναναστροφή σχετικά με το βασικό περιεχόμενο του ένατου σκοπού για τον οποίο πιστεύει κανείς στον Θεό, δηλαδή το να παρακολουθεί την εκκλησία. Έχει γίνει ξεκάθαρη συναναστροφή για όλα; (Ναι.) Ποιο ακριβώς περιεχόμενο έχουν στόχο να παρακολουθούν εκείνοι που παρακολουθούν την εκκλησία; (Τις διδαχές της εκκλησίας, το πώς τα πάει το προσωπικό, τις εργασιακές συνθήκες και την οικονομική κατάσταση.) Ουσιαστικά, αυτές οι τέσσερις κατηγορίες είναι που τους ενδιαφέρουν περισσότερο. Και τι περιλαμβάνουν αυτές οι τέσσερις πτυχές; Περιλαμβάνουν αυτό που τους ανησυχεί περισσότερο: τις επιπτώσεις της παρουσίας της εκκλησίας στην κοινωνία, στο έθνος και στη θρησκευτική κοινότητα. Τους ανησυχεί, επίσης, το γεγονός ότι η εκκλησία μπορεί με πρόσχημα τη θρησκεία να αναμειχθεί στην πολιτική και να ρίξει την κυβέρνηση, κι αυτό το βλέπουν ως τον μεγαλύτερο κρυφό κίνδυνο. Λόγω αυτών, καταπιέζουν, διώκουν και αποκηρύσσουν την εκκλησία, και συλλαμβάνουν τα μέλη της. Το έθνος του μεγάλου κόκκινου δράκοντα απαγορεύει κάθε θρησκευτικό πιστεύω, κάποιες χώρες απαγορεύουν ορισμένα πιστεύω, ενώ οι πιο πολλές χώρες φοβούνται την αλήθεια που έχει δύναμη και φοβούνται μήπως ο λαός αποδεχτεί την αλήθεια, γεγονός που θα αποτελέσει απειλή για την κυριαρχία τους. Με δυο λόγια, όσο περισσότερο εργάζεται ο Θεός και εκφράζει την αλήθεια σε μια περιοχή, και όσο περισσότερο έχει μια εκκλησία το έργο του Αγίου Πνεύματος, τόσο πιο πιθανό είναι οι διάφορες κυβερνήσεις να τις παρακολουθούν και να τις αντιμετωπίζουν εχθρικά. Γι’ αυτό, οι κυβερνήσεις στέλνουν συχνά πράκτορες που παριστάνουν ότι είναι άνθρωποι που ερευνούν την αληθινή οδό για να μάθουν και να καταλάβουν σε τι κατάσταση βρίσκεται η εκκλησία, προκειμένου να παρακολουθήσουν όλη τη δυναμική της εκκλησίας. Επιπλέον, ανάμεσα σε άλλες ανησυχίες, προσπαθούν να αντιληφθούν τις τάσεις του εκκλησιαστικού έργου, να δουν αν η εκκλησία ανακατεύεται στην πολιτική, αν παίρνει μέρος σε κάποιες πολιτικές δραστηριότητες με την πρόφαση ότι επιτελεί εκκλησιαστικό έργο ή αν έχει καθόλου διασυνδέσεις με θρησκευτικές δυνάμεις του εξωτερικού. Αυτά επιθυμούν να αντιληφθούν και γι’ αυτά ανησυχούν. Παράλληλα, θέλουν και να κατανοήσουν τα οικονομικά δεδομένα της εκκλησίας. Συλλογίζονται: «Αυτή η εκκλησία έχει πληθύνει και αναπτύσσεται ραγδαία. Από πού προέρχονται τα εισοδήματά της; Ποιοι οργανισμοί ή ποιοι πλούσιοι τους κάνουν δωρεές;» Με λίγα λόγια, οτιδήποτε κι αν σκεφτούμε, το έχουν ήδη σκεφτεί. Γιατί; Επειδή είναι πονηροί· είναι κακοί άνθρωποι. Το ότι προσπαθούν να κατανοήσουν σε τι κατάσταση βρίσκεται η εκκλησία οφείλεται στην τρομερή ανησυχία τους όσον αφορά την ύπαρξη της εκκλησίας, γιατί φοβούνται ότι η εκκλησία θα μπορούσε να επηρεάσει ακόμα περισσότερους ανθρώπους, πράγμα που θα συνιστούσε απειλή για την κυριαρχία τους· αυτό ακριβώς τους ανησυχεί σχετικά με την εκκλησία. Όσο δίκαιο ή νόμιμο κι αν είναι το έργο που αναλαμβάνει η εκκλησία, εκείνοι συνεχίζουν να μην πιστεύουν. Γιατί; Επειδή είναι άπιστοι, άθεοι και υλιστές —αυτό ακριβώς είναι ικανοί να κάνουν οι υλιστές. Αυτές είναι οι τέσσερις περιπτώσεις που τους ανησυχούν. Μόλις τώρα συναναστραφήκαμε πάνω δύο αρχές που αφορούν την κατάλληλη μεταχείριση αυτών των ανθρώπων, ύστερα από την κατανόηση των λόγων και των στόχων που κρύβουν οι ανησυχίες τους γι’ αυτές τις τέσσερις περιπτώσεις. Κάντε μια σύντομη περίληψη αυτών των αρχών και μιλήστε γι’ αυτές. (Αν προκαλούν αναστάτωση στην εκκλησία, τότε να εκκαθαρίζονται· αν δεν προκαλούν αναστάτωση, δεν υπάρχει λόγος να ασχοληθεί κανείς μαζί τους.) Αν προκαλούν αναστάτωση, αν τριγυρνάνε πέρα-δώθε και σπέρνουν τον πανικό, τότε να τους εκκαθαρίζετε χωρίς έλεος· αν δεν προκαλούν αναστάτωση και αν οι περισσότεροι άνθρωποι δεν τους παρατηρούν ούτε μπορούν να τους διακρίνουν, τότε να τους αγνοείτε. Μόλις καταλάβουν ξεκάθαρα ότι εδώ γίνεται όντως εκκλησιαστικό έργο, ότι όλα είναι θρησκευτικές δραστηριότητες και ότι δεν υπάρχει καμία ανάμειξη στην πολιτική, μόνο και μόνο όταν επιβεβαιώσουν αυτό, θα φύγουν από μόνοι τους. Αυτήν την προσέγγιση ακολουθούν οι δημοκρατικές χώρες για να καταλάβουν τις θρησκευτικές καταστάσεις. Προηγουμένως αναφέρθηκε, επίσης, ότι η ανθρωπότητα είναι πολύ σύνθετη. Για ποιον λόγο είναι τόσο σύνθετη η ανθρωπότητα; Δεν το προκαλεί αυτό η κακία της ανθρωπότητας; (Ναι.) Κι από πού προέρχεται η κακία της ανθρωπότητας; Γιατί λέμε ότι η ανθρωπότητα είναι κακή; Επειδή ο Σατανάς έχει διαφθείρει πολύ βαθιά την ανθρωπότητα. Πώς το λέμε με απλά λόγια; Ο Σατανάς έχει μεταμορφώσει τους ανθρώπους σε δαίμονες· όλη η ανθρωπότητα τελεί υπό την κυριαρχία των διαβόλων, υπάρχουν πάρα πολλοί μεγάλοι και μικροί διάβολοι, οπότε τα σημεία στα οποία συγκεντρώνονται οι άνθρωποι έχουν μετατραπεί σε πόλεις των δαιμόνων. Όταν συγκεντρώνονται πολλοί δαίμονες μαζί, το πράγμα περιπλέκεται· είναι ικανοί να διαπράξουν κάθε είδους κακές πράξεις και να επιδοθούν σε κάθε είδους αισχρές ενέργειες. Λόγω του ότι όλοι οι διάβολοι είναι κακοί, και μεταξύ τους επικρατεί πάντα διχόνοια και δεν μπορούν ποτέ να συνυπάρξουν αρμονικά, τα πράγματα περιπλέκονται. Όταν συγκεντρώνονται μαζί άνθρωποι που πιστεύουν αληθινά στον Θεό, τότε τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά· όλοι τους είναι πρόθυμοι να διαβάσουν τα λόγια του Θεού και να ζήσουν την εκκλησιαστική ζωή, και σε όλους αρέσει να εκτελούν τα καθήκοντά τους και να κάνουν τις εργασίες που τους αναλογούν. Δεν εμπλέκονται σε διεστραμμένες και άθλιες δραστηριότητες —το πολύ πολύ να αποκαλύψουν κάποια διαφθορά. Μόνο τέτοιου είδους άνθρωποι μπορούν να φτάσουν στη σωτηρία μέσα από την πίστη στον Θεό. Οι διάβολοι δεν μπορούν ποτέ να σωθούν μέσα από την πίστη στον Θεό, γιατί μια λεοπάρδαλη δεν μπορεί να αλλάξει τις κηλίδες της. Οι διάβολοι, ακόμα κι αν πίστευαν στον Θεό επί δεκαετίες ή αιώνες, δεν θα άλλαζαν με τίποτα, κι αυτό το βλέπουν όλοι. Σήμερα, πολλές εκκλησίες έχουν εκκαθαρίσει όσους είναι διάβολοι, κι αυτό είναι καλό και συμβαδίζει απόλυτα με τις προθέσεις του Θεού. Σε μερικές εκκλησίες, οι μισοί είναι διάβολοι, ενώ σε άλλες, κάποιοι λίγοι είναι διάβολοι. Είναι εύκολο γίνει το έργο της εκκλησίας σε τέτοιες εκκλησίες; Ασφαλώς όχι. Αν εκκαθαριστούν οι διάβολοι, κι έτσι μείνει μόνο η διεφθαρμένη ανθρωπότητα, το εκκλησιαστικό έργο γίνεται πολύ πιο εύκολο. Η πιο αξιοθρήνητη περίπτωση είναι όταν σε κάποιες εκκλησίες την εξουσία την έχουν ψευδοεπικεφαλής ή αντίχριστοι, όταν οι διάβολοι αναλαμβάνουν τον ρόλο της ηγεσίας· τότε, σε αυτές τις εκκλησίες, ζημιώνεται πραγματικά ο εκλεκτός λαός του Θεού. Για πείτε Μου, μπορούν οι ψευδοεπικεφαλής ή οι αντίχριστοι που έχουν την εξουσία να δώσουν γαλήνη και χαρά στον εκλεκτό λαό του Θεού; Οι ψευδοεπικεφαλής και οι αντίχριστοι έχουν σκέψεις και ιδέες που είναι απόλυτα κακές και αντίθετες με την αλήθεια. Αν υπάρχουν δέκα ή είκοσι ζωντανοί δαίμονες να τους υποστηρίζουν, τότε η ζωή σε μια τέτοια εκκλησία είναι όμοια με το να ζει κανείς σε έναν τόπο όπου μαζεύονται οι δαίμονες, σε ένα λημέρι των δαιμόνων που το ελέγχει ένας διάβολος βασιλιάς· είναι σαν να ζεις μέσα σε μια μηχανή του κιμά, με αποτέλεσμα να δημιουργείται αναταραχή στο μυαλό και στο πνεύμα σου. Κάθε μέρα, τη σκέψη σου την απασχολούν πράγματα όπως ποιον να πολεμήσεις ή να παλέψεις, με ποιον να συνάψεις φιλίες και να έρθεις κοντά του, ποιον να αποφύγεις και να φυλάγεσαι απ’ αυτόν και ούτω καθεξής· δεν έχεις ούτε καν ένα περιβάλλον γαλήνης, ζεις συνέχεια μέσα στον φόβο και τον τρόμο, δεν έχεις την παραμικρή ηρεμία. Δεν είναι λες και βρίσκεσαι σε μια μηχανή του κιμά; (Ναι.) Αυτή η κακή κοινωνία, αυτή η κακή ανθρωπότητα, μεταχειρίζεται τους πάντες, κάθε ομάδα και κάθε οργάνωση με τον ίδιο τρόπο, εφαρμόζει τις ίδιες γνώμες και απόψεις σε όλους. Αντίστοιχα, ούτε την εκκλησία, έναν θεσμό σχετικά θετικό, δεν αφήνει έξω απ’ αυτό, την αντιμετωπίζει κι αυτή με ανησυχία. Όπως και να ‘χει, ο τρόπος με τον οποίο τους αντιμετωπίζουμε εμείς βασίζεται στις αρχές, έτσι δεν είναι;

Έχει πια πραγματοποιηθεί πλήρης συναναστροφή σχετικά με τον ένατο σκοπό για τον οποίο πιστεύει κανείς στον Θεό, δηλαδή να παρακολουθήσει την εκκλησία· ουσιαστικά, έχει γίνει συναναστροφή σχετικά με το σύνολο του περιεχομένου της πρώτης κατηγορίας της δέκατης τέταρτης ευθύνης των επικεφαλής και των εργατών. Σ’ αυτά τα σημεία συνοψίζονται ουσιαστικά οι σκοποί για τους οποίους πιστεύουν στον Θεό αυτοί οι δύσπιστοι και άθεοι. Ο τελευταίος σκοπός πάνω στον οποίο έγινε συναναστροφή είναι λίγο διαφορετικός από τους προηγούμενους όσον αφορά το περιεχόμενο. Όταν παρεισφρέουν στην εκκλησία αυτοί που την παρακολουθούν, δεν κυνηγάνε ένα πιάτο φαγητό ούτε τη θέση ή τις ανέσεις στη ζωή και στο έργο τους, αλλά έρχονται με πολιτικούς σκοπούς. Όποιοι κι αν είναι οι σκοποί τους, μόλις καταφέρνουμε να τους εντοπίσουμε και να τους διακρίνουμε, πρέπει να παίρνουμε αμέσως τα κατάλληλα μέτρα, αποπέμποντας ή αποβάλλοντας τους ανθρώπους αυτούς, μην αφήνοντάς τους σε καμία περίπτωση να παραμονεύουν για πολύ στην εκκλησία. Αυτό είναι ένα σημαντικό καθήκον για τους επικεφαλής και τους εργάτες. Βασισμένοι στον σκοπό για τον οποίο πιστεύουν στον Θεό, να διακρίνετε και να προσδιορίσετε ποιοι είναι οι αληθινοί αδελφοί και αδελφές —ο εκλεκτός λαός του Θεού— και ποιοι αποτελούν τα διάφορα είδη κακών ανθρώπων που πρέπει να αποπέμψει ή να αποβάλει η εκκλησία· να αναγνωρίζετε γρήγορα αυτούς τους κακούς ανθρώπους και, στη συνέχεια, να υιοθετείτε γρήγορα μια αντίστοιχη προσέγγιση για να τους αποπέμπετε ή να τους αποβάλλετε. Αυτή είναι η πρώτη κατηγορία για τη διάκριση και την κατηγοριοποίηση των διαφόρων ειδών κακών ανθρώπων: ο σκοπός για τον οποίο πιστεύει κανείς στον Θεό. Η συναναστροφή μας πάνω σ’ αυτό ολοκληρώθηκε.

2. Με βάση την ανθρώπινη φύση

Προχωράμε τώρα στη δεύτερη κατηγορία, η οποία είναι η ανθρώπινη φύση του καθενός. Ανάλογα με τις εκδηλώσεις της ανθρώπινης φύσης κάποιου, διακρίνουμε και προσδιορίζουμε αν ο συγκεκριμένος άνθρωπος πιστεύει πραγματικά στον Θεό κι αν είναι κατάλληλος να παραμείνει στην εκκλησία. Στην περίπτωση που, ανάλογα με τις εκδηλώσεις και τις αποκαλύψεις της ανθρώπινης φύσης αυτών των ατόμων και την ανθρώπινη φύση-ουσία τους, δεν πρόκειται για αληθινούς αδελφούς ή αδελφές, αν δεν είναι κατάλληλοι για να παραμείνουν στην εκκλησία, αν η παρουσία τους αναστατώνει τους αδελφούς και τις αδελφές, και αν —με βάση τη συμπεριφορά τους— ανήκουν σ’ αυτούς που πρέπει να αποπέμπονται ή να αποβάλλονται από την εκκλησία, τότε η εκκλησία πρέπει να σχεδιάσει γρήγορα όπως πρέπει την απομάκρυνση ή την αποπομπή τους. Η συναναστροφή πάνω στη δέκατη τέταρτη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών αφορά την αποπομπή ή την αποβολή κάθε είδους κακών ανθρώπων. Αν το εξετάσουμε μέσα από το πρίσμα της ανθρώπινης φύσης, αυτοί οι άνθρωποι έχουν σίγουρα κακή και μοχθηρή ανθρώπινη φύση —σε απλή μετάφραση, πολύ απλά, δεν αξίζουν τίποτα. Με βάση τις εκδηλώσεις της ανθρώπινης φύσης τους, πρέπει να αποπέμπονται ή να αποβάλλονται από την εκκλησία για να μην συνεχίσουν να προκαλούν αναστάτωση στην εκκλησία, αλλά και να επηρεάζουν την κανονικότητα της εκκλησιαστικής ζωής του εκλεκτού λαού του Θεού και την εκτέλεση του καθήκοντός του. Άρα, με βάση ποιες εκδηλώσεις κρίνουμε την ανθρώπινη φύση ενός ατόμου ως καλή ή κακή, αποφασίζοντας έτσι αν η εκκλησία πρέπει να τον εκκαθαρίσει ή να τον αποβάλει; Η δεύτερη κατηγορία —η ανθρώπινη φύση— για να συνοψίσουμε, περιλαμβάνει κι αυτή πολλά σημεία, ας αρχίσουμε, όμως, τη συναναστροφή σχετικά με το πρώτο σημείο.

Α. Λατρεύουν να παρερμηνεύουν τα γεγονότα και τα ψέματα

Το πρώτο σημείο αφορά όσους λατρεύουν να παρερμηνεύουν τα γεγονότα και τα ψέματα. Ασφαλώς, θα έχετε δει όλοι σας πολλές φορές τέτοιους ανθρώπους. Ποια είναι η κύρια εκδήλωση του ότι λατρεύει κανείς να παρερμηνεύει τα γεγονότα και τα ψέματα; Το να μιλάει χωρίς αρχές, να προκαλεί συνέχεια διενέξεις με προθέσεις και σκοπιμότητες, πράγμα που οδηγεί σε επιζήμια αποτελέσματα. Είναι ξεκάθαρο ότι οι άνθρωποι αυτοί έχουν σοβαρά προβλήματα στην ομιλία τους, τα οποία εδράζονται στην κακή διάθεση και στην έλλειψη ανθρώπινης φύσης, γεγονός που τους κάνει να λατρεύουν να παρερμηνεύουν τα γεγονότα και τα ψέματα. Αν το εξετάσουμε από την οπτική του συγκεκριμένου όρου, το «να παρερμηνεύουν τα γεγονότα και τα ψέματα» σημαίνει να υποστηρίζουν συχνά ότι εκείνο που αποτελεί γεγονός είναι ψέμα και το αντίστροφο· δηλαδή, κάνουν το άσπρο μαύρο, και μάλιστα ωραιοποιούν τα γεγονότα με μη αληθείς λεπτομέρειες, εξαπολύουν αβάσιμες κατηγορίες, προβαίνουν σε ανυπόστατες κρίσεις και μιλάνε όπως θέλουν. Τέτοιοι άνθρωποι δεν προσδίδουν ποτέ θετική χροιά σε κάτι· τα όσα λένε δεν είναι εποικοδομητικά για τους ανθρώπους, δεν ωφελούν και δεν βοηθούν σε καμία περίπτωση τους ανθρώπους. Όταν οι άνθρωποι έρχονται σε επαφή μαζί τους, όταν έχουν σχέσεις και επικοινωνούν μαζί τους, μόνο και μόνο που τους ακούνε, η καρδιά τους βυθίζεται συχνά στο σκοτάδι και στη σύγχυση, πράγμα που τους κάνει μέχρι και να χάσουν την πίστη στην πίστη τους, με αποτέλεσμα να μην έχουν καθόλου την τάση να πιστέψουν στον Θεό και να μην μπορούν να κατευνάσουν το μυαλό τους κατά τις πνευματικές τους ασκήσεις και τις συναθροίσεις. Πολλές φορές ταράζονται στο μυαλό και στο πνεύμα εξαιτίας των ισχυρισμών για το τι είναι σωστό και τι λάθος, και των κουτσομπολιών που διαδίδουν τέτοια άτομα, κι αρχίζουν να βλέπουν τους πάντες με αρνητική ματιά και να μην βλέπουν στους άλλους τίποτα άλλο παρά μόνο ελαττώματα. Πολλές φορές, όταν οι άνθρωποι ακούσουν να παραποιούνται τα γεγονότα και τα ψέματα, αναστατώνεται ο κανονικός τρόπος σκέψης τους κι αναστατώνεται ακόμα και η ορθή τους άποψη για τα ζητήματα, γεγονός που τους δυσκολεύει να διακρίνουν τι είναι και τι δεν είναι σωστό. Εκείνοι που δεν έχουν ικανότητα διάκρισης παρασύρονται και πέφτουν στον πειρασμό συχνά, χωρίς καν να το συνειδητοποιήσουν, λόγω κάποιων πραγμάτων που λένε αυτοί που παραποιούν τα γεγονότα και τα ψέματα. Σκέφτονται: «Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν βλάψει κανέναν, συμμετέχουν κανονικά στις συναθροίσεις, και μάλιστα καμιά φορά δίνουν ελεημοσύνη και βοήθεια στους άλλους, ενώ δεν έχουν κάνει κάτι κακό». Ως αποτέλεσμα, όμως, των αλληλεπιδράσεών τους με τέτοιου είδους ανθρώπους, πολλές φορές παγιδεύονται σε ζητήματα σωστού και λάθους και σε πειρασμούς, και παγιδεύονται ανάμεσα σε συναισθηματικά μπερδέματα μεταξύ των ανθρώπων και σε λανθασμένες διαπροσωπικές σχέσεις. Εκείνοι οι άνθρωποι που παραποιούν τα γεγονότα και τα ψέματα είναι ειδικοί στο να αναστατώνουν τις σωστές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων και να σαμποτάρουν ορισμένες από τις αγνές αντιλήψεις που έχουν στο μυαλό τους οι άνθρωποι. Σύμφωνα με τη θεώρησή τους, οποιαδήποτε άτομα διατηρούν μια καλή σχέση και μπορούν να αλληλοϋποστηρίζονται και να αλληλοβοηθιούνται μετατρέπονται σε στόχους για τις μυστικές επιθέσεις και κρίσεις τους. Αντίστοιχα, όποιος κάνει το καθήκον του με σχετική αφοσίωση και δαπανά κάπως τον εαυτό του είναι κι αυτός στόχος των επιθέσεών τους. Όσο καλό ή θετικό κι αν είναι κάτι, βρίσκουν τρόπους να το συκοφαντήσουν. Κριτικάρουν κεκαλυμμένα τα πάντα, τα σχολιάζουν όλα και έχουν τις δικές τους οπτικές για κάθε ζήτημα. Αυτές οι οπτικές δεν είναι καθόλου αληθινές οπτικές· κάθε άλλο, αυτοί οι άνθρωποι λένε ανοησίες, συγχέουν αληθινά γεγονότα και ψέματα, και κάνουν το άσπρο μαύρο· για να πετύχουν έναν στόχο, για να σπείρουν τη διχόνοια ανάμεσα στους ανθρώπους ή για να συκοφαντήσουν ορισμένους ανθρώπους, φτάνουν στο σημείο να επινοήσουν πράγματα επίτηδες και χωρίς σύνεση, ωραιοποιώντας τα γεγονότα με μη αληθείς λεπτομέρειες και προβαίνοντας σε αβάσιμες κατηγορίες, δημιουργώντας θέμα από το πουθενά. Όσοι δεν γνωρίζουν τα γεγονότα τούς ακούνε να μιλάνε και νομίζουν ότι τα λεγόμενά τους μοιάζουν λογικά και δεν θα μπορούσαν να είναι ψεύτικα, οπότε παραπλανιούνται. Αυτού του είδους οι άνθρωποι που λατρεύουν να παραποιούν τα γεγονότα και τα ψέματα κριτικάρουν συγκεκαλυμμένα κάθε θετικό ζήτημα. Μήπως επειδή έχουν αίσθημα δικαιοσύνης; (Όχι.) Είναι προκλητικοί απέναντι σε όσους κάνουν ενεργά το καθήκον τους, σε όσους είναι πιστοί, σε όσους δαπανούν τον εαυτό τους με ενθουσιασμό και σε όσους έχουν συνείδηση και λογική, και δεν εκτιμούν κανέναν από αυτούς. Ποιος είναι λοιπόν ο λόγος που κρύβεται πίσω από τις απερίσκεπτες κουβέντες αυτών των ανθρώπων; Ποια είναι η ρίζα τους; Γιατί λατρεύουν πάντοτε να παραποιούν τα γεγονότα και τα ψέματα; (Επειδή έχουν κακή ανθρώπινη φύση.) Σωστά· φταίει η κακή ανθρώπινη φύση. Αν είχαν καλή ανθρώπινη φύση, δεν θα παραποιούσαν τα γεγονότα και τα ψέματα. Πρέπει κανείς να μιλά με βάση τη συνείδηση και τον ορθολογισμό· δεν μπορεί να αραδιάζει διεστραμμένες θεωρίες και αιρέσεις όποτε έχει την ευκαιρία. Ο λόγος για τον οποίο παραποιούν τα γεγονότα και τα ψέματα είναι η κακή ανθρώπινη φύση. Οτιδήποτε λένε αυτοί οι άνθρωποι αφήνει μια ξινίλα. Για να το θέσω επιεικώς, ναι μεν κρίνουν τους άλλους, αλλά στην πραγματικότητα, τα λόγια τους ενέχουν κάποια συστατικά της κακόβουλης πρόθεσης να καταδικάσουν και να καταραστούν, και κάποιες υπόνοιες υποκίνησης, ζήλειας, απείθειας, μίσους, κι ακόμα και την επίγευση ότι κλωτσάνε τους ανθρώπους όσο είναι πεσμένοι κάτω. Συνοψίζοντας, αυτά είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του ότι παραποιούν τα γεγονότα και τα ψέματα. Εκτός από αυτά τα χαρακτηριστικά, οι συγκεκριμένοι άνθρωποι μοιράζονται κι άλλο ένα κοινό γνώρισμα: Απεχθάνονται τους ανθρώπους που έχουν αυτά που τους λείπουν και γελάνε με όσους δεν έχουν αυτά που οι ίδιοι έχουν. Είναι καλή η ανθρώπινη φύση τους; (Όχι.) Οι άνθρωποι αυτού του είδους, που απεχθάνονται εκείνους που έχουν ό,τι τους λείπει και γελάνε με εκείνους που δεν έχουν ό,τι οι ίδιοι έχουν, ζηλεύουν κάθε έναν που είναι καλύτερος από τους ίδιους και μιλάνε άσχημα γι’ αυτόν πίσω από την πλάτη του, τον κατακρίνουν και τον καταδικάζουν· απ’ την άλλη, αν κάποιος είναι κατώτερός τους, τον περιγελούν περιπαικτικά, είναι έτοιμοι να τον κοροϊδέψουν, να τον σατιρίσουν και να τον μειώσουν. Δεν μπορούν να αντιληφθούν σωστά κανένα ζήτημα ούτε να το προσεγγίσουν με βάση την πλέον στοιχειώδη ανθρώπινη ηθική. Δεν έχουν ανάγκη να ευχηθούν ευλογίες σε κανέναν ούτε χρειάζονται να ευχηθούν σε κανέναν να είναι καλά ή να του πάνε όλα όπως τα θέλει, ή να βαδίσει στο ορθό μονοπάτι· θα έπρεπε όμως, τουλάχιστον, να μπορούν να αξιολογούν σωστά τους άλλους, χωρίς να τρέφουν καμία κακία —ούτε αυτό δεν μπορούν να κάνουν. Ποια είναι η πραγματική αιτία για την οποία παραποιούν τα γεγονότα και τα ψέματα; Είναι ξεκάθαρο ότι μέσα από την ομιλία τους και τη στάση τους απέναντι στους άλλους, και μέσα από αυτά που σκέφτονται και από το πώς συμπεριφέρονται στους άλλους κατά βάθος στην καρδιά τους, αυτού του είδους οι άνθρωποι έχουν, προφανώς, κακόβουλη ανθρώπινη φύση. Μολονότι τέτοιου είδους οι άνθρωποι το στόμα το έχουν μόνο για να παραποιούν τα γεγονότα και τα ψέματα, οι πράξεις αυτές κρύβουν από πίσω τους τα επιτεύγματα και τους στόχους που επιθυμούν να υλοποιήσουν, καθώς επίσης και τις αληθινές απόψεις και στάσεις που έχουν βαθιά μέσα στην καρδιά τους απέναντι στους ανθρώπους και τα πράγματα. Ας αφήσουμε κατά μέρος προς το παρόν το αν εκείνοι που λατρεύουν να παραποιούν τα γεγονότα και τα ψέματα καταλαβαίνουν καλά την αλήθεια και το αν είναι άνθρωποι που αγαπούν την αλήθεια· σύμφωνα με αυτό το γνώρισμα της ανθρώπινης φύσης τους —το ότι λατρεύουν να παραποιούν τα γεγονότα και τα ψέματα— άραγε μπορούν να έχουν την παραμικρή καλή, ενθαρρυντική ή θετική επιρροή στους αδελφούς και τις αδελφές στην εκκλησία; (Όχι.) Με τίποτα!

Ας ρίξουμε μια ματιά σε κάποια συγκεκριμένα παραδείγματα για να δούμε τις εκδηλώσεις εκείνων που παραποιούν τα γεγονότα και τα ψέματα. Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι μια αδελφή έχει πολύ πλούσια οικογένεια, αλλά, προκειμένου να κηρύξει το ευαγγέλιο και να καταθέσει μαρτυρία για τον Θεό, έχει εγκαταλείψει τις απολαύσεις της σάρκας και έχει φύγει από το σπίτι για να κάνει το καθήκον της. Για πείτε Μου, οι κανονικοί άνθρωποι πώς θα έβλεπαν μια τέτοια κατάσταση; Δεν θα θαύμαζαν και θα ζήλευαν τη γυναίκα αυτή; Στην καλύτερη περίπτωση, θα θεωρούσαν την αδελφή αξιέπαινη και αξιομίμητη που κατάφερε να θυσιάσει τις σαρκικές απολαύσεις για να κάνει το καθήκον της. Εκείνοι, όμως, που λατρεύουν να παραποιούν τα γεγονότα και τα ψέματα, πώς την σχολιάζουν; Λένε: «Παραιτείται από μια πλούσια ζωή για να πηγαίνει όλη μέρα να κηρύττει το ευαγγέλιο· αν το συνεχίσει, δεν θα αργήσει να την πετάξει έξω ο άντρας της! Η πίστη στον Θεό δεν έχει ως στόχο τις ευλογίες και τις απολαύσεις; Δέστε την, έχει τις ευλογίες, αλλά δεν ξέρει πώς να τις απολαύσει, απαρνιέται την οικογένειά της και την καριέρα της για να κάνει το καθήκον της με όλη της την καρδιά. Δεν είναι ανοησία αυτό; Αν είχα τόσο πλούσια οικογένεια, απλώς θα ευχαριστιόμουν στο σπίτι μου». Για πείτε Μου, μήπως υπάρχει μέσα σ’ αυτά τα λόγια έστω και μία πρόταση που να συμφωνεί με την ανθρώπινη φύση, που να είναι εποικοδομητική για τους άλλους; (Όχι.) Όσοι έχουν κάποια ικανότητα διάκρισης, μόλις το άκουγαν αυτό, θα σκεφτόντουσαν: «Δεν παραποιούν τα γεγονότα; Το να εγκαταλείψει ένας πιστός τα πάντα για να δαπανήσει τον εαυτό του για τον Θεό και το να μην επιδιώκει υλικές απολαύσεις είναι εκ φύσεως θετικό, αλλά αυτοί το καταδικάζουν». Αν το άκουγε αυτό κάποιος που δεν έχει διάκριση, θα παραπλανιόταν και θα αναστατωνόταν· θα κλονιζόταν αμέσως σοβαρά ο ζήλος του για την πίστη στον Θεό, ο ζήλος του να εγκαταλείψει πράγματα και να δαπανήσει τον εαυτό του για να κάνει το καθήκον του. Εκείνοι που λατρεύουν να παραποιούν τα γεγονότα και τα ψέματα λένε λόγια που ναι μεν είναι λίγα, αλλά έχουν μεγάλο αρνητικό αντίκτυπο στους άλλους, τόσο που αρκεί για να νιώσει κάποιος αρνητικός για αρκετό καιρό και να μην μπορεί να συνέλθει. Έτσι δεν γίνεται; (Ναι.) Έστω και λίγα λόγια που μοιάζουν εύλογα μπορούν να δηλητηριάσουν κάποιους ανθρώπους μόλις εκείνοι τα ακούσουν. Αυτό τι δείχνει για την ανθρώπινη φύση αυτών που μπορούν και λένε τέτοια δηλητηριώδη λόγια; (Είναι κακή.) Μήπως υπάρχει έστω και μια φράση μέσα στα λόγια τους η οποία θα μπορούσε να ενισχύσει την πίστη του οποιουδήποτε τα ακούσει; (Όχι.) Τι είναι όλα αυτά τα λόγια; Σε γενικές γραμμές, όλα τους είναι λόγια δύσπιστων· εκείνοι που ακολουθούν τον Θεό δεν πρέπει να λένε ούτε μία τέτοια πρόταση. Πιο συγκεκριμένα, ούτε μία πρόταση που λένε αυτοί οι άνθρωποι δεν αποτυπώνει καμία ανθρώπινη φύση. Τι σημαίνει έλλειψη ανθρώπινης φύσης; Σημαίνει να μην έχεις ούτε καν ηθική. Και τι σημαίνει η έλλειψη ηθικής; Εκείνη η αδελφή ζει σε καλές συνθήκες και έχει πλούσια οικογένεια, και αυτοί οι άνθρωποι τι συμπεριφορά επιδεικνύουν; Μήπως ζηλεύουν απλώς με την καλή έννοια, λένε μετά λίγα καλά λόγια και προχωράνε; (Όχι.) Τότε ποια στάση τηρούν; Ζήλεια, αγανάκτηση, μνησικακία, και παράπονα μέσα τους: «Αξίζει αυτή να έχει τόσα λεφτά; Κι εγώ γιατί δεν έχω τόσα; Γιατί ο Θεός έχει ευλογήσει αυτήν και όχι εμένα;» Η αδελφή είναι πλούσια και εύπορη, και γι’ αυτό ζηλεύουν και νιώθουν μίσος, δεν λένε την παραμικρή κουβέντα ειλικρινούς θαυμασμού ή την παραμικρή ευχή. Αυτό φανερώνει την παντελή έλλειψη ακόμα και της πιο στοιχειώδους ηθικής. Η αδελφή είναι πλούσια, και γι’ αυτό εκείνοι έχουν μίσος, που φτάνει σχεδόν στο σημείο να προσπαθούν να τη ληστέψουν ή να την ξεγελάσουν για να της πάρουν τα υπάρχοντά της. Επιπλέον, η αδελφή αυτή ζει μεν σε μια πλούσια οικογένεια, αλλά είναι ικανή να εγκαταλείψει τις καλές συνθήκες στις οποίες ζούσε και τις υλικές ανέσεις για να πάει να κάνει το καθήκον της· για κάποιον που πιστεύει στον Θεό, αυτό αξίζει συγχαρητήρια, είναι άξιο θαυμασμού και καλώς εννοούμενης ζήλιας. Πρέπει οι άνθρωποι να της δίνουν καλές ευχές, να προσπαθούν να την προσεγγίσουν και να τη μιμούνται. Μήπως, όμως, αυτοί οι άνθρωποι που λατρεύουν να παραποιούν τα γεγονότα και τα ψέματα έχουν να πουν κάτι τέτοιο; (Όχι.) Πώς μιλάνε αυτοί; Κάθε τους φράση διακρίνεται από σκληρά λόγια και από μια δόση μίσους. Για ποιον λόγο μπορούν να μιλήσουν με αυτόν τον τρόπο; Επειδή νιώθουν δυσαρέσκεια και αγανάκτηση για τη δική τους κατάσταση, γιατί νιώθουν μνησικακία, κι έτσι εκτονώνουν τον θυμό τους σ’ αυτήν την πλούσια αδελφή. Κάποιος που πιστεύει στον Θεό πρέπει να εκτιμά ιδιαιτέρως, να θαυμάζει, να χρησιμοποιεί ως παραδείγματα και να μιμείται εκείνους που μπορούν να κάνουν το καθήκον τους και να επιδιώκουν την αλήθεια ενεργά. Οι άνθρωποι αυτοί, αντί να πάρουν μαθήματα από τα προτερήματα της αδελφής για να καλύψουν τις δικές τους αδυναμίες, τη χλευάζουν ως ανόητη και φτάνουν στο σημείο να ελπίζουν να τη χωρίσει ο άντρας της· περιμένουν να δουν την καταστροφή της. Αν πραγματικά χώριζε την αδελφή αυτή ο άντρας της, τότε δεν θα ένιωθαν ικανοποιημένοι; Δεν θα είχε εκπληρωθεί η επιθυμία τους; Αυτό αποτυπώνει τα πραγματικά τους συναισθήματα, αλλά και την πρόθεση και τον σκοπό τους. Δεν θέλουν το καλό των άλλων· όταν βλέπουν κάποιον να τα πηγαίνει καλά ή να είναι ανώτερός τους, γεμίζουν ζήλια και δυσαρέσκεια. Όσο δυνατή πίστη κι αν έχει κάποιος άλλος στον Θεό, αν είναι καλύτερος απ’ αυτούς, τότε απλούστατα δεν τους φτάνει. Έχουν παντελή έλλειψη ανθρώπινης φύσης και είναι ανίκανοι να ξεστομίσουν έστω και μια ευλογία ή μια εποικοδομητική κουβέντα. Και γιατί δεν μπορούν να ξεστομίσουν τέτοια λόγια; Επειδή έχουν πολύ κακή ανθρώπινη φύση! Δεν είναι ότι δεν θέλουν να μιλήσουν ή ότι δεν ξέρουν τα σωστά λόγια. Κάθε άλλο, είναι ότι μέσα στην καρδιά τους επικρατεί ζήλια, μνησικακία και αγανάκτηση, πράγμα που τους κάνει να μην μπορούν να αρθρώσουν ευλογημένα λόγια. Τότε, λοιπόν, μήπως το ότι η καρδιά τους είναι γεμάτη με τέτοια διεφθαρμένα πράγματα μπορεί να σημαίνει ότι η ανθρώπινη φύση τους είναι κακόβουλη; (Ναι.) Μπορεί. Καθώς αποκαλύπτουν τέτοιες διεφθαρμένες διαθέσεις, οι άλλοι μπορούν εύκολα να τους καταλάβουν και μπορούν να διακρίνουν τη διεφθαρμένη ουσία τους.

Θα σας πω κι άλλο ένα παράδειγμα. Ήταν μια αδελφή που, προτού πιστέψει στον Θεό, είχε συνέχεια συγκρούσεις με τη συννυφάδα της. Αργότερα, ξεκίνησαν και οι δύο να πιστεύουν στον Θεό και, καθώς έτρωγαν και έπιναν τα λόγια του Θεού, κατάλαβαν κάποιες αλήθειες. Συνειδητοποίησαν πώς θα έπρεπε να συμπεριφέρεται κανείς και να τα πηγαίνει καλά με τους άλλους, και εφόσον είχε αποκαλυφθεί η διαφθορά τους, κατάφεραν να μιλήσουν ανοιχτά η μία στην άλλη και να προσπαθήσουν να φτάσουν στην αυτογνωσία, πράγμα που έκανε τη σχέση τους ολοένα και πιο αρμονική. Κάποιοι άνθρωποι τις ζήλευαν με την καλή έννοια και έλεγαν: «Δείτε τες, όλη η οικογένεια πιστεύει όλοι στον Θεό και οι συννυφάδες είναι σαν αληθινές αδελφές. Όλα αυτά δεν συμβαίνουν χάρη στην πίστη τους στον Θεό; Οι οικογένειες των άπιστων δεν τα πάνε καθόλου καλά, όλη την ώρα μαλώνουν και ανταγωνίζονται η μία την άλλη, ακόμα και τα αδέλφια. Οι πιστοί είναι πολύ καλύτεροι· παρόλο που οι συννυφάδες δεν είναι πραγματικές αδελφές, από τη στιγμή που πιστεύουν στον Θεό, έχοντας κοινούς στόχους να επιδιώξουν, βαδίζοντας στο ίδιο μονοπάτι και μιλώντας την ίδια γλώσσα, είναι συμβατές στο πνεύμα. Αυτό είναι υπέροχο!» Το γεγονός αυτό δείχνει πως αυτοί που πιστεύουν πραγματικά στον Θεό είναι διαφορετικοί από τους άπιστους. Άνθρωποι από διαφορετικές οικογένειες συγκεντρώνονται με κοινούς στόχους και επιδιώξεις, είναι συμβατοί στον οίκο του Θεού και ενώπιον του Θεού. Αυτό λέγεται με σκοπό να καταλάβουν οι άνθρωποι ότι αυτό είναι το αποτέλεσμα των λόγων και του έργου του Θεού, πρόκειται για μια χάρη που δίνει ο Θεός στους ανθρώπους. Είναι κάτι που οι άπιστοι δεν το έχουν και δεν μπορούν να το απολαύσουν. Στην καλύτερη περίπτωση, μόλις το ακούσει κάποιος αυτό, θα αισθανθεί ότι είναι καλό να πιστεύει κανείς στον Θεό και θα βλέπει με πιο ευνοϊκό μάτι την πίστη στον Θεό. Απ’ την άλλη, ακούστε τι έχει να πει γι’ αυτό ο άνθρωπος που λατρεύει να παραποιεί τα γεγονότα και τα ψέματα: «Χμμ! Μπορεί να βλέπεις αυτές τις συννυφάδες προς τα έξω να δείχνουν να τα πηγαίνουν καλά και αρμονικά στις συναθροίσεις· όμως, δεν τσακώνονται και μεταξύ τους καμιά φορά; Δεν ξέρεις εσύ, κάποτε τσακώνονταν πολύ άσχημα!» Οι άλλοι λένε: «Οι παλιές τους διαμάχες και διαφωνίες υπήρχαν λόγω του ότι δεν πίστευαν στον Θεό και δεν καταλάβαιναν την αλήθεια. Πλέον τα πάνε υπέροχα! Αυτό συμβαίνει επειδή και οι δύο πιστεύουν πια στον Θεό, καταλαβαίνουν κάποιες αλήθειες και μπορούν να μιλήσουν ανοιχτά η μία στην άλλη στη συναναστροφή και να γνωρίζουν τις διαφθορές τους, και πολλές φορές κάνουν μαζί τα καθήκοντά τους. Δεν παύουν να υπάρχουν ακόμα κάποιες τριβές, αλλά γενικά μπορούν να παραδεχτούν η μία στην άλλη τα λάθη της και να συμβουλευτούν η μία την άλλη για όλα όσα κάνουν. Αυτό δεν μπορεί να το καταφέρει κανένας άπιστος, ούτε καν με τους συγγενείς εξ αίματος». Παρ’ όλα αυτά, εκείνος που παραποιεί τα γεγονότα και τα ψέματα λέει: «Και ποια οικογένεια δεν έχει τσακωμούς; Άσε τις συννυφάδες, ακόμα και οι βιολογικές αδελφές τσακώνονται, έτσι δεν είναι; Όλη αυτή η αρμονία που δείχνουν τώρα δεν είναι παρά μια παράσταση για τους άλλους. Μόλις πεθάνει ο πεθερός τους, δεν μπορώ να πιστέψω πως δεν θα τσακωθούν για την κληρονομιά! Μήπως η πίστη στον Θεό δεν είναι απλώς μια ευχή, κάποιου είδους πνευματική παρηγοριά; Θα μπορούσαν στ’ αλήθεια να απαρνηθούν τόσα πολλά πλούτη γι’ αυτήν; Δεν υπάρχει περίπτωση!» Μήπως υπάρχει σ’ αυτά τα λόγια έστω και η παραμικρή δήλωση που να συμφωνεί με τα γεγονότα; Υπάρχει έστω και μια ευχή για το καλό των ανθρώπων, μια ευλογία; (Όχι.) Υπάρχει τίποτα που να εκφράζει το προσωπικό συναίσθημα ότι είναι όντως καλό να πιστεύει κανείς στον Θεό, βλέποντας άλλους να απολαμβάνουν τη χάρη του Θεού όπως και οι ίδιοι; (Όχι.) Σύμφωνα με εκείνους που παραποιούν τα γεγονότα και τα ψέματα, όλες αυτές οι προσωπικές αλλαγές που σημειώνονται μεταξύ των αδελφών είναι ψεύτικες· είναι ψεύτικη η απόκτηση της αλήθειας, όπως και οι αλλαγές της διάθεσης που οφείλονται στην πίστη στον Θεό· αυτοί δεν πιστεύουν ότι ο Θεός μπορεί να εξαγνίσει τους ανθρώπους, ότι ο Θεός μπορεί να αλλάξει τους ανθρώπους. Από τα λόγια τους, διαπιστώνει κανείς όχι μόνο το ότι κρίνουν, μισούν και καταριούνται αυθαίρετα τους ανθρώπους, αλλά και τη δυσπιστία και την άρνηση του αποτελέσματος που επιφέρει το έργο και τα λόγια του Θεού στους ανθρώπους. Οι συννυφάδες έχουν καλή σχέση κι επιδεικνύουν αμοιβαία ανοχή και υπομονή όταν συναντιούνται, λόγω της πίστης τους στον Θεό. Εκείνος ο άνθρωπος που λατρεύει να παραποιεί τα γεγονότα και τα ψέματα νιώθει άβολα μέσα του, δεν είναι ευχαριστημένος, και γι’ αυτό προσπαθεί με κάθε τρόπο να προκαλέσει διχόνοια μεταξύ των αδελφών. Αν καταφέρει να κάνει τις συννυφάδες να τσακώνονται και να μαλώνουν όταν συναντιούνται, τότε νιώθει ευτυχής. Τι σόι συμπεριφορά είναι αυτή; Τι σόι νοοτροπία είναι αυτή; Αν κρίνουμε από τη νοοτροπία αυτών των ανθρώπων, δεν είναι κάπως ανώμαλο όλο αυτό; (Ναι.) Από άποψη συμπεριφοράς, δεν είναι φρικτή; (Ναι.) Κι όμως, τέτοιοι άνθρωποι συνεχίζουν να συμμετέχουν στην εκκλησιαστική ζωή, κι ανάμεσα σ’ αυτούς που εκτελούν τα καθήκοντά τους, δεν είναι λίγοι όσοι είναι σαν κι αυτούς. Λέγεται γι’ αυτούς τους ανθρώπους ότι έχουν «τοξική γλώσσα». Για την ακρίβεια, δεν είναι μόνο η γλώσσα τους τοξική· ο εσωτερικός τους κόσμος είναι τρομερά σκοτεινός και δηλητηριώδης! Όσες καλές βιωματικές μαρτυρίες κι αν μοιραστούν οι αδελφοί και οι αδελφές, εκείνοι τις θεωρούν όλες πλαστές και φανταστικές, θεωρούν πως δεν έχουν κάτι το ιδιαίτερο. Σε όποιον κι αν κάνει ο Θεός το έργο της κρίσης και της παίδευσης, που οδηγεί σε σημαντικά κέρδη, με αποτέλεσμα αυτός να μπορεί να σηκωθεί να μοιραστεί την εμπειρία του και να μαρτυρήσει για τον Θεό, εκείνοι οι άνθρωποι, κατά βάθος, τον υποτιμούν, καθώς σκέφτονται: «Πού είναι το σπουδαίο; Δεν θα μπορούσε ο οποιοσδήποτε, μετά από τόσα κηρύγματα που έχει ακούσει, να έχει κάποια κατανόηση; Απλώς γράφεις ένα άρθρο βιωματικής μαρτυρίας, κι ευχαριστιέσαι και θεωρείς τον εαυτό σου νικητή; Να δούμε στο μέλλον, όταν τα πράγματα στραβώσουν, αν θα παραπονεθείς για τον Θεό. Να δω, αν ο Θεός σού πάρει το παιδί σου, κατά πόσο θα κλάψεις και αν θα μπορείς να συνεχίσεις να πιστεύεις στον Θεό!» Τι νομίζετε ότι πλημμυρίζει την καρδιά τους; Μήπως δεν είναι η επιθυμία να υπάρχει χάος σε ολόκληρο τον κόσμο, ένας φόβος να μη βαδίζουν οι άνθρωποι στο ορθό μονοπάτι; Συνοψίζοντας, ό,τι κι αν συμβαίνει στην οικογένεια του καθενός, εκείνοι πρέπει να το σχολιάσουν· ό,τι κι αν λένε, όμως, όλοι αυτοί οι άνθρωποι, έχουν ένα χαρακτηριστικό: Ελπίζουν να μην τα πάει καλά κανένας. Μιλάνε για τους πάντες λες και δεν έχουν καμία αξία· τους ευχαριστεί να αναφέρονται στους άλλους λες και είναι σκουπίδια, και χαίρονται συνέχεια με τη δυστυχία των άλλων. Αν κάποιος είναι από πλούσια οικογένεια, τότε ζηλεύουν, εξοργίζονται και μισούν, παραπονιούνται όλη την ώρα μέσα τους και ελπίζουν να στερήσει ο Θεός απ’ αυτόν τον άνθρωπο τα πλούτη του και τη χάρη που απολαμβάνει, και να τα δώσει στους ίδιους. Είναι ανυπόφορο να ακούει κανείς τα παράπονα που λένε αυτοί οι άνθρωποι πίσω από την πλάτη των άλλων. Έχουν, άραγε, την παραμικρή ομοιότητα με τους πιστούς στον Θεό; Ασφαλώς, αυτού του είδους οι άνθρωποι είναι και πολύ καλοί στο να καμουφλάρονται. Όσο δηλητηριώδης ή σκοτεινή κι αν είναι η καρδιά τους, μπροστά στους αδελφούς και τις αδελφές την ώρα των συναθροίσεων, θα συναναστραφούν κι αυτοί σχετικά με την κατανόηση και τις γνώσεις τους, αραδιάζοντας μεγαλοπρεπή δόγματα για να καμουφλαριστούν, κατασκευάζοντας μια «ένδοξη» και καλή εικόνα για τον εαυτό τους. Ωστόσο, παρασκηνιακά, δεν μιλούν και δεν ενεργούν ως άνθρωποι. Οι περισσότεροι άνθρωποι, αν δεν έχουν έρθει σε επαφή με τέτοια άτομα και δεν ξέρουν τις πραγματικές τους εκδηλώσεις ή το τι κρύβεται στα βάθη της καρδιάς τους, αν απλώς τους έχουν ακούσει να μιλάνε σωστά στις συναθροίσεις, δεν θα έχουν διαπιστώσει πόσο άθλια και κακόβουλη είναι η ανθρώπινη φύση τους ούτε πόσο ευτελής είναι ο χαρακτήρας τους· αντίθετα, θα σχηματίσουν ακόμα και καλή γνώμη γι’ αυτούς. Μόνο αν περάσουν περισσότερο χρόνο μαζί τους και καταλάβουν πώς ενεργούν και πώς συμπεριφέρονται στη ζωή τους παρασκηνιακά, τους διακρίνουν σιγά σιγά και αηδιάζουν. Η διάκριση, λοιπόν, κάποιου δεν πρέπει να βασίζεται μόνο στα ωραία λόγια που λέει στις συναθροίσεις· πρέπει κανείς να παρατηρεί και το τι κάνει και τι λέει στη ζωή του στο παρασκήνιο για να καταλάβει την ουσία και το αληθινό του πρόσωπο.

Αυτού του είδους οι άνθρωποι που λατρεύουν να παραποιούν γεγονότα και ψέματα, εκτός του ότι δεν μιλάνε σαν άνθρωποι, έχουν κι άλλο ένα χαρακτηριστικό: Θέλουν να σχολιάζουν τους πάντες και τα πάντα, ακόμα κι εκείνους που δεν γνωρίζουν ή που δεν έχουν έρθει ποτέ σε επαφή μαζί τους, και δεν αφήνουν τους άλλους σε ησυχία ούτε για το πιο μικρό ζήτημα στη ζωή τους. Το αποτέλεσμα των σχολίων τους είναι πως, όσο θετικό κι αν είναι κάτι, ο λόγος τους το διαστρεβλώνει ως αρνητικό· όσο σωστό κι αν είναι κάτι, όταν το πιάνουν στο άθλιο στόμα τους, διαστρεβλώνεται ως αρνητικό. Αυτό τους χαροποιεί, τους επιτρέπει να τρώνε καλά και να κοιμούνται ήσυχα. Για πείτε Μου, τι είδους πλάσμα είναι αυτό; Για παράδειγμα, αν κάποιοι αδελφοί και αδελφές έβγαλαν φέτος αρκετό εισόδημα και βρίσκονται σε καλύτερη οικονομική κατάσταση, και προσφέρουν λίγο περισσότερα, πάνω από το ένα δέκατο, τότε εκείνοι ζηλεύουν και λένε: «Γιατί προσφέρεις τόσο πολλά φέτος; Ο Θεός δεν καθορίζει αν κάποιος είναι καλός ή κακός με βάση το πόσα προσφέρει. Τι νόημα έχει η τόση προθυμία σου; Δεν λείπουν τα χρήματα από τον οίκο του Θεού». Αρχίζουν να αραδιάζουν και πάλι δυσάρεστα λόγια, έτσι δεν είναι; Όποιος κι αν κάνει κάτι σωστό ή κάτι που συμβαδίζει με την αλήθεια, εκείνοι είναι αντίθετοι μ’ αυτό και αισθάνονται τεράστια αηδία μέσα τους. Προσπαθούν με κάθε τρόπο να κυριαρχήσουν πάνω σου, ψάχνουν να βρουν αφορμές να σου επιτεθούν, να σε κατηγορήσουν και να σε καταδικάσουν, ώσπου να σε ρίξουν κάτω και να διώξουν τη θετικότητα από μέσα σου, με αποτέλεσμα να σε αφήσουν τελείως μπερδεμένο και ανήμπορο να διακρίνεις ποιο είναι και ποιο δεν είναι το σωστό. Τότε, ξεκαρδίζονται στα γέλια, σε κοροϊδεύουν μέσα τους και μονολογούν: «Μόνο μέχρι εκεί φτάνεις, και παρ’ όλα αυτά μιλάς για βιωματική μαρτυρία!» Εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν διάβολο που δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο, σωστά; Αυτά δεν είναι λόγια ενός υπηρέτη του Σατανά, ενός αντίχριστου; (Ναι.) Όσο περισσότερο μιλάω για τέτοιου είδους άτομα, τόσο περισσότερο εξοργίζομαι και σιχαίνομαι. Έχετε συναντήσει ποτέ τέτοιου είδους άτομα; Όποια κι αν είναι η εμφάνισή τους ή τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους, κάθε φορά που είναι έτοιμοι να παραποιήσουν τα γεγονότα και τα ψέματα, η έκφρασή τους γίνεται αλλόκοτη: σουφρώνουν τα χείλη, στραβώνουν τα μάτια, δεν κοιτάζουν πια ευθέως τον άλλον, και μάλιστα σε κάποιους φαίνεται τα χαρακτηριστικά τους να μετακινούνται από τη θέση τους. Αυτό είναι ένα σήμα που εκπέμπεται προς εσένα και σου λέει ότι είναι έτοιμοι να μιλήσουν με τρόπο που δεν μιλάνε οι άνθρωποι. Και τότε, τι κάνεις; Δέχεσαι αυτό το σήμα ή το μπλοκάρεις; (Το μπλοκάρω.) Πρέπει να πάρεις αποστάσεις και να τους πεις: «Μη μιλάς· δεν θέλω να ακούσω. Κουτσομπολεύεις υπερβολικά. Αν δεν σκοπεύεις να μιλήσεις σαν άνθρωπος, τότε φύγε μακριά μου. Δεν θέλω να με αναστατώσεις· δεν θέλω να μπλέξω σε τέτοιες ακατάλληλες διαπροσωπικές σχέσεις, δεν πρόκειται να ασχοληθώ με κάποιον σαν εσένα». Καθίστε να παρατηρήσετε ποιος ανάμεσά σας λατρεύει να παραποιεί τα γεγονότα και τα ψέματα, ποιος διακατέχεται από μια τέτοια συμπεριφορά, και στη συνέχεια πάρτε γρήγορα αποστάσεις από αυτούς τους ανθρώπους. Ποιο είναι το χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης αυτών των ατόμων; Λένε δηλητηριώδη λόγια ή, για να το πούμε στην καθομιλουμένη, έχουν «τοξική γλώσσα». Αν εκθέσεις τα δηλητηριώδη λόγια τους, τότε θα δεις τις διάφορες δηλώσεις που ξεστομίζουν· μέσα από τις δηλώσεις τους, θα μπορέσεις να δεις τον εσωτερικό τους κόσμο και να προσδιορίσεις ακριβώς την ανθρώπινη φύση-ουσία τους και το κατά πόσο πρόκειται για κακούς ανθρώπους. Αυτού του είδους οι άνθρωποι που λατρεύουν να παραποιούν τα γεγονότα και τα ψέματα, μέσα από τα διάφορα σήματα και τις δηλώσεις που ξεστομίζουν, δίνουν στους άλλους τη δυνατότητα να τους χαρακτηρίσουν ξεκάθαρα ως κακούς ανθρώπους. Τέτοιου είδους άνθρωποι πληρούν απόλυτα τις προδιαγραφές για να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν· δεν επιτρέπεται κανένα έλεος απέναντί τους. Πρέπει να αποπέμπονται και να μην τους επιτρέπεται να προκαλούν αναστάτωση μέσα στην εκκλησία.

Μόλις τώρα συναναστραφήκαμε σχετικά με τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που λατρεύουν να παραποιούν τα γεγονότα και τα ψέματα· λογικά πρέπει να είναι φανερό από την κατάσταση της πίστης τους στον Θεό και από τις εκδηλώσεις της ανθρώπινης φύσης τους ότι αποτελούν ένα είδος ανθρώπου που αποστρέφεται την αλήθεια και που δεν αγαπάει την αλήθεια. Η ανθρώπινη φύση τους είναι τόσο κακή που δεν χαμπαριάζει από λογική, ενώ δεν έχουν ούτε τη στοιχειώδη ανθρώπινη ηθική· απλώς, στη δική τους συγκεκριμένη περίπτωση, το χαρακτηριστικό της κακής ανθρώπινης φύσης τους είναι πως λατρεύουν να παραποιούν τα γεγονότα και τα ψέματα. Από τα λόγια που ξεστομίζουν, παρατηρεί κανείς το χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης τους και την ανθρώπινη φύση-ουσία τους· είναι ξεκάθαρο πως αυτού του είδους οι άνθρωποι έχουν κακή ανθρώπινη φύση. Σε τι βαθμό είναι κακή η ανθρώπινη φύση τους; Είναι τόσο κακή, που είναι πονηρή, γεγονός που τους κατατάσσει στην κατηγορία των πονηρών. Κι αυτό γιατί τα λόγια που λένε συνήθως δεν είναι περιστασιακά παράπονα, δεν εκφράζουν λίγη ζήλια ούτε δείχνουν περιστασιακά κάποια ανθρώπινη αδυναμία· οι εκδηλώσεις τους δεν είναι εκδηλώσεις μιας κοινής, συνηθισμένης διεφθαρμένης διάθεσης, αλλά αποδεικνύουν από μόνες τους ότι μπορούν να καταταχθούν στην κατηγορία των πονηρών. Αυτό είναι το πρώτο είδος ανθρώπου, δηλαδή εκείνοι που λατρεύουν να παραποιούν τα γεγονότα και τα ψέματα.

Β. Λατρεύουν να εκμεταλλεύονται

Το δεύτερο είδος ανθρώπων είναι εκείνοι που λατρεύουν να εκμεταλλεύονται. Σίγουρα κάποιοι άνθρωποι έχουν αντιλήψεις σχετικά με τη συναναστροφή πάνω στην αγάπη για την εκμετάλλευση και σκέφτονται: «Ποιος διεφθαρμένος άνθρωπος δεν λατρεύει να εκμεταλλεύεται; Έτσι είναι η φύση του ανθρώπου· από τη στιγμή που δεν διαπράττει κακό κάποιος, πού είναι το πρόβλημα στο να εκμεταλλευτεί κανείς λιγάκι μια κατάσταση;» Η αγάπη για την εκμετάλλευση που αφορά η σημερινή μας συναναστροφή υπερβαίνει το πλαίσιο της αγάπης που έχουν οι κανονικοί άνθρωποι για λίγη εκμετάλλευση· φτάνει στον βαθμό του κακού. Λογικά, πρέπει να υπάρχουν πολλοί τέτοιου είδους άνθρωποι στην εκκλησία ή τουλάχιστον μια μερίδα από αυτούς. Χρησιμοποιούν την πρόφαση ότι «είμαστε όλοι αδελφοί και αδελφές», για να επωφεληθούν παντού, κι εκμεταλλεύονται τους αδελφούς και τις αδελφές, τον οίκο του Θεού και την εκκλησία. Πώς ακριβώς εκμεταλλεύονται; Ένα παράδειγμα: αν χρειάζεται η οικογένειά τους να αγοράσει σπίτι, αλλά δεν έχει τα χρήματα, τότε εκείνοι δεν στρέφονται σε συγγενείς ή φίλους για να δανειστούν ούτε πηγαίνουν στην τράπεζα να πάρουν δάνειο. Παίρνουν δανεικά από τους αδελφούς και τις αδελφές, αποφεύγοντας να μιλήσουν για τόκους ή για το πότε θα το ξεπληρώσουν· απλώς τα δανείζονται. Το «δανείζονται» το λέμε κατ’ ευφημισμό· στην πραγματικότητα, απλώς τα παίρνουν, αφού δεν σκοπεύουν να επιστρέψουν ποτέ τα χρήματα ούτε να πληρώσουν τόκους. Για ποιον λόγο βάζουν στο στόχαστρο τους αδελφούς και τις αδελφές; Θεωρούν ότι εφόσον είναι όλοι αδελφοί και αδελφές, πρέπει στις δύσκολες στιγμές να βοηθούν, κι αν κάποιος δεν βοηθάει, τότε δεν είναι αδελφός ή αδελφή. Πηγαίνουν, λοιπόν, στους αδελφούς και στις αδελφές για να δανειστούν, σκαρφίζονται λόγους για να αναγκάσουν τους αδελφούς και τις αδελφές να θεωρήσουν σωστό και πρέπον να τους δανείσουν λεφτά. Κάποιοι άλλοι άνθρωποι βλέπουν πως η οικογένεια ενός αδελφού ή μιας αδελφής έχει αυτοκίνητο και το σκέφτονται όλη τη ώρα. Ζητάνε συνέχεια, κάθε λίγες μέρες, να το δανειστούν. Το δανείζονται, αλλά δεν το επιστρέφουν, δεν συμπληρώνουν βενζίνη και κάποιες φορές μάλιστα του προκαλούν βαθουλώματα ή το τρακάρουν. Λαχταράνε και μηχανορραφούν για κάθε ωραίο φαγητό, για κάθε χρήσιμο αντικείμενο ή για οτιδήποτε πολύτιμο δουν σε σπίτια άλλων, και το θέλουν για δικό τους. Σε όποιο σπίτι κι αν πάνε, τα μάτια τους αστράφτουν από την απληστία του κλέφτη, Ψάχνουν και αναζητούν παντού, μήπως βρουν το παραμικρό που θα τους ωφελήσει ή το οτιδήποτε θα μπορούσαν να πάρουν· ούτε ένα μικρό φυτό γλάστρας δεν τους γλιτώνει. Όταν βγαίνουν έξω ή πάνε για φαγητό με άλλους, δεν προθυμοποιούνται ποτέ να πληρώσουν για τη μετακίνηση ή για το φαγητό. Όποτε βλέπουν κάτι ωραίο, θέλουν να το αγοράσουν, αλλά όταν έρθει η ώρα να πληρώσουν, ζητάνε από άλλους να πληρώσουν για λογαριασμό τους και αργότερα δεν θίγουν καν το ζήτημα της εξόφλησης. Θέλουν απλώς να εκμεταλλευτούν, ακόμα κι αν είναι να κερδίσουν μια δεκάρα ή μια πεντάρα. Αν θέλεις να έχεις ωραία πράγματα, ας τα πληρώνεις μόνος σου. Αν δεν θες να πληρώνεις με δικά σου λεφτά, τότε να μην επιδιώκεις να εκμεταλλευτείς τους άλλους ούτε και να είσαι τόσο άπληστος· για να σε σεβαστούν οι άλλοι, πρέπει να έχεις και λίγη ακεραιότητα. Αυτού του είδους οι άνθρωποι, όμως, δεν έχουν ακεραιότητα· το μόνο που θέλουν είναι να εκμεταλλεύονται και να χαίρονται όλο και πιο πολύ όσο περισσότερο εκμεταλλεύονται. Είναι ντροπή ή δόξα για την εκκλησία η εμφάνιση τέτοιων ανθρώπων; (Ντροπή.) Είναι ντροπή. Εσείς τι θα λέγατε, είναι ανάγκη να εκμεταλλεύονται έτσι; Μήπως το κάνουν γιατί δεν έχουν χρήματα για φαγητό ή δεν μπορούν να βγάλουν το ψωμί για την οικογένειά τους; Σε καμία περίπτωση. Στην πραγματικότητα, έχουν αρκετά χρήματα για να ξοδέψουν και αρκετό φαγητό για να φάνε. Το θέμα είναι ότι έχουν τέτοια απληστία, σε σημείο που να τους αφαιρεί την ακεραιότητά τους και να προκαλεί την απέχθεια και την αποστροφή των άλλων. Είναι καλός ένας τέτοιος άνθρωπος; (Όχι.) Κάποιοι ψάχνουν πάντοτε να επωφεληθούν όταν κάνουν τα καθήκοντά τους, θίγονται αν χάσουν έστω και το παραμικρό, κι έχουν την ανάγκη να μιλήσουν γι’ αυτό. Όταν τους ανατίθεται ένα καθήκον, φέρνουν πάντα στο προσκήνιο το θέμα των χρημάτων: «Τα έξοδα μετακίνησης για ένα δρομολόγιο θα είναι τόσα, η διαμονή θα κοστίσει τόσα, το φαγητό θα κοστίσει τόσα και ούτω καθεξής». Τους απαντούν: «Μην ανησυχείς για τα λεφτά, θα τα δώσει η εκκλησία». Μόλις, όμως, πάρουν τα χρήματα, προβληματίζονται και λένε: «Αυτά δεν φτάνουν. Τι να κάνω εκεί έξω με μόνο 200 γουάν; Το ρητό λέει “Να είσαι φειδωλός στο σπίτι, αλλά όταν ταξιδεύεις, να παίρνεις πολλά μαζί σου”. Πρέπει να πάρω μαζί μου κι άλλα λεφτά για ώρα ανάγκης· αν δεν τα χαλάσω όλα, τα υπόλοιπα θα τα επιστρέψω στην εκκλησία». Όταν επιστρέφουν, δεν κάνουν λόγο για χρήματα που περίσσεψαν ούτε αναφέρουν τα έξοδά τους. Τολμάνε μέχρι και να εκμεταλλευτούν την εκκλησία· θα τολμούσαν να υπεξαιρέσουν τις προσφορές του Θεού; (Ναι.) Τι πλάσματα είναι αυτά; Δεν έχουν ακεραιότητα ούτε συνείδηση και λογική. Θα ήταν δυνατόν να εγκρίνει ο Θεός τέτοιους ανθρώπους; Κάποιοι άλλοι πάνε μέχρι και σε χώρους συνάθροισης ή σε χώρους υποδοχής για να κάνουν μπάνιο, να λουστούν και να βάλουν μπουγάδα, χρησιμοποιούν το πλυντήριο, τον θερμοσίφωνα, το σαμπουάν, το απορρυπαντικό πλυντηρίου της εκκλησίας και πάει λέγοντας. Εκμεταλλεύονται ακόμα κι αυτές τις παροχές, αφού χρησιμοποιούν πράγματα της εκκλησίας για να κάνουν οικονομία. Νομίζουν ότι, επειδή πιστεύουν στον Θεό, αποτελούν μέρος του οίκου του Θεού, και άρα κάθε αντικείμενο που ανήκει στον οίκο του Θεού είναι δικό τους και μπορούν να το χρησιμοποιούν ελεύθερα, καθώς θεωρούν πως θα πήγαινε χαμένο αν δεν το χρησιμοποιούσαν, αν δεν το έπαιρναν ή αν δεν το εκμεταλλεύονταν με κάποιον τρόπο· και ακόμα κι αν το σπάσουν, δεν έχουν την παραμικρή πρόθεση να πληρώσουν γι’ αυτό. Όσο για τα δικά τους αντικείμενα, ξέρουν να τα χρησιμοποιούν με οικονομία και να τα προσέχουν με σχολαστικότητα, αλλά τον εξοπλισμό και τα αντικείμενα του οίκου του Θεού τα χρησιμοποιούν όπως θέλουν, και δεν αποζημιώνουν γι’ αυτά αν τα σπάσουν. Είναι καλοί άνθρωποι αυτοί; Σίγουρα δεν είναι καθόλου καλοί. Ειδικά σε κάποιες περιπτώσεις που η εκκλησία χρειάζεται να αγοράσει κάποια αντικείμενα, προσφέρονται εθελοντικά με περίσσια ενέργεια και προθυμία να αναλάβουν τέτοιου είδους εργασίες. Προς τι τέτοια προθυμία; Θεωρούν ότι έχουν να αποκομίσουν κάποιο κέρδος και να επωφεληθούν· μόλις αγοράσουν τα πράγματα, όσα λεφτά έχουν μείνει τα βάζουν στην τσέπη. Θέλουν να εκμεταλλευτούν οτιδήποτε μπορούν, γιατί πιστεύουν ότι αν δεν το έκαναν, θα πήγαινε χαμένο· αυτήν τη λογική ακολουθούν. Αν δεν μπορούν να εκμεταλλευτούν, αναθεματίζουν τους αδελφούς και τις αδελφές, και αναθεματίζουν τον οίκο του Θεού, αναθεματίζουν τους πάντες. Δεν είναι τίποτε παραπάνω από έναν κακό δαίμονα, έναν βρομερό ζητιάνο, έναν επαίτη, που βγάζει παντού τον δίσκο του για να αποσπάσει οφέλη και να εκμεταλλευτεί τα πλεονεκτήματά του. Οι άνθρωποι λένε: «Συνέχεια ζητάς κάτι. Δεν είσαι ένας βρομερός ζητιάνος;». Εκείνοι απαντούν: «Δεν πειράζει, πείτε με όπως θέλετε: τσιγκούνη, σφιχτό, βρωμερό ζητιάνο, επαίτη, φτωχό. Δεν με πειράζει, αρκεί να μπορώ να εκμεταλλευτώ». Έχουν άραγε καθόλου ακεραιότητα αυτού του είδους οι άνθρωποι; (Όχι.) Δεν αναστατώνουν σε έναν βαθμό τους αδελφούς και τις αδελφές αυτοί οι άνθρωποι; Ειδικότερα σ’ εκείνες τις οικογένειες που ζουν σε δύσκολες συνθήκες, που τα οικονομικά τους δεν είναι καλά, δεν προκαλούν κάποια αναστάτωση και ζημιά; (Ναι.) Θα μπορούσαν, άραγε να επηρεάσουν αρνητικά εκείνους που είναι μικροί στο ανάστημα και ιδιαίτερα ευάλωτοι; (Ναι.) Οι άνθρωποι αηδιάζουν και μόνο που τους βλέπουν· όποιος τους βλέπει εκνευρίζεται, κι όμως όλοι ντρέπονται να αρνηθούν, με αποτέλεσμα να δέχονται τους κατάφωρους εκβιασμούς τους. Όλοι ξέρουν ότι έχουν κακή ανθρώπινη φύση και ευτελή χαρακτήρα, αλλά, επειδή τους θεωρούν όλους αδελφούς και αδελφές, κι επειδή βλέπουν ότι κάποιες φορές μπορούν να κάνουν κάποια καθήκοντα, ότι έχουν κάποια στοιχειώδη πίστη και ότι μπορούν καμιά φορά να καταβάλλουν λίγη προσπάθεια κάνοντας τους οικοδεσπότες, για χάρη όλων αυτών, οι πιο πολλοί άνθρωποι κάνουν τα στραβά μάτια μπροστά στη συμπεριφορά τους, στο ότι δηλαδή όπου κι αν πάνε, εκμεταλλεύονται· δεν τη θεωρούν σοβαρή. Παρ’ όλα αυτά, η αναστάτωση που προκαλούν μέσα στην εκκλησία αυξάνεται ολοένα και περισσότερο, σε βαθμό που να προκαλεί ανησυχία στους περισσότερους ανθρώπους· δεν είναι πρόβλημα αυτό; (Ναι.) Αυτοί οι άνθρωποι ναι μεν δεν είναι λυσσασμένα σκυλιά που δαγκώνουν παντού τον κόσμο και μπορούν να τον κατασπαράξουν, αλλά είναι σαν τις μύγες που κάνουν φασαρία και η ενόχλησή τους δεν σε αφήνει να ησυχάσεις. Αν δεν αποπεμφθούν, η αναστάτωσή τους δεν τελειώνει. Η παραμονή τους στην εκκλησία θα οδηγεί μονίμως στην καταστροφή και δεν θα αφήσει τους ανθρώπους να γαληνέψουν. Οι άνθρωποι, έχοντας αναστατωθεί, νιώθουν πολύ εκνευρισμένοι, πολλές φορές απεχθάνονται αυτούς τους ανθρώπους· δεν έχουν, όμως, κάποια λύση και το ανέχονται κάθε φορά. Τι άτομα είναι αυτά; Ανάμεσα στους ανθρώπους υπάρχουν ακόμα και τέτοια ποταπά καθάρματα. Για ποιον λόγο να πιστεύουν στον Θεό τέτοια άτομα; Πολύ απλά, δεν τους αξίζει να ζουν! Να εκμεταλλεύονται τα πάντα —τι ντροπή! Απόλαυσε απλώς όσα υλικά αγαθά σού επιτρέπουν οι ικανότητές σου. Αν δεν έχεις τη δυνατότητα, τότε να μην απολαμβάνεις και να μην καταχράσαι ξένα πράγματα. Άλλο να εκμεταλλευτείς σε μικρό, ασήμαντο βαθμό το να σου χαρίσουν κάτι καμιά φορά ή αν σου αρέσει κάτι ιδιαίτερα, ή αν ερωτευτείς κάτι· αυτό όλοι μπορούν να το συγχωρέσουν. Όπως λέει και το ρητό, «Η φτώχεια περιορίζει τη φιλοδοξία». Δεν είναι και τόσο μεγάλο πρόβλημα. Αν, όμως, επιζητάς συνέχεια να εκμεταλλεύεσαι, σε σημείο που να γίνεσαι ξεδιάντροπος και ξετσίπωτος, και να καταντάς ένας βρομερός ζητιάνος ή να σε βλέπουν οι άλλοι σαν λυσσασμένο σκυλί ή σαν μύγα, τότε θα πρέπει αμέσως να αποπεμφθείς. Τέτοιου είδους άνθρωποι θα πρέπει να αντιμετωπίζονται μία και καλή, ώστε να δοθεί ένα τέλος σε όλα αυτά τα ζητήματα.

Για πόσο μπορείτε να ανεχτείτε εκείνους που λατρεύουν να εκμεταλλεύονται; Αν, μόλις σας εκμεταλλευτούν, στ’ αλήθεια δεν τους αντέχετε κι αισθάνεστε λες κι έχετε καταπιεί ψόφια μύγα, αν οι περισσότεροι από σας εκνευρίζεστε ασυγκράτητα και παραπονιέστε διαρκώς γι’ αυτούς όταν βρίσκεστε στον ίδιο χώρο, τότε, αφού έχουμε φτάσει ως εκεί, δεν θα έπρεπε ήδη να τους έχετε αποπέμψει; (Ναι.) Όταν η ανοχή στερεύει, όταν φτάνει στα όρια, τότε πρέπει όλοι να συνεργάζονται για να τους αποπέμψουν. Έτσι απομακρύνεται μια μάστιγα από τον οίκο του Θεού, πρόκειται για ένα ζήτημα που ευχαριστεί πολύ τους ανθρώπους. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν είναι παρά ένα ρεμάλι που δημιουργεί ταραχή στους περισσότερους ανθρώπους. Αυτό συνιστά ένα δυσάρεστο περιστατικό που αναστατώνει και διαταράσσει την εκκλησιαστική ζωή, υποχρεώνοντας τους ανθρώπους να μαζευτούν με σκοπό να συναναστραφούν και να λύσουν το πρόβλημα που σχετίζεται με αυτό το άτομο. Ένας τέτοιος τρόπος άσκησης είναι δικαιολογημένος, καθώς η αναστάτωση που προκάλεσε ο κακός άνθρωπος έχει ήδη βλάψει κάποιους ανθρώπους. Για μη συνεχίσει ο κακός άνθρωπος να κάνει το κακό, για να διατηρηθεί η κανονική τάξη της εκκλησιαστικής ζωής και για να μην υποστεί μεγαλύτερη ζημιά ο εκλεκτός λαός του Θεού, ο κακός άνθρωπος πρέπει να αντιμετωπιστεί και να αποπεμφθεί γρήγορα. Αν υπάρχει περίπτωση να καταγγείλει την εκκλησία μετά την αποπομπή του, τότε αυτό πρέπει να του γίνει γνωστό με σύνεση: «Ούτε αποπέμπεσαι ούτε αποβάλλεσαι. Πήγαινε σπίτι σου να απομονωθείς και να κάνεις αυτοκριτική. Μόλις κάνεις σωστή αυτοκριτική, γράψε μια επιστολή μετάνοιας, και τότε θα μπορέσουμε να σε υποδεχτούμε πίσω στην εκκλησία. Για την ώρα, να προσπαθήσεις να βγάλεις περισσότερα λεφτά και να απολαύσεις τη ζωή· παράλληλα, να αναλογιστείς το ζήτημα της πίστης στον Θεό. Αν το κάνεις αυτό, δεν θα παραμελήσεις καμία από τις δύο πτυχές». Πώς σας φαίνεται αυτό; (Ωραίο.) Δεν θα του πούμε ότι αποπέμπεται ή ότι αποβάλλεται· απλώς, από σήμερα και στο εξής, το άτομο αυτό δεν θα είναι πλέον στην εκκλησία. Πώς θα σας φαινόταν να το χειριστείτε μ’ αυτόν τον τρόπο; (Καλό.) Είναι τέλειο! Δεν χρειάζονται διαφωνίες ούτε ξεκαθάρισμα λογαριασμών, χρειάζεται μόνο μια απλή και ξεκάθαρη λύση, που θα τους επιτρέψει να γυρίσουν πίσω στον κόσμο για να δουλέψουν, να βγάλουν λεφτά και να ζήσουν τη δική τους ζωή. Συνοψίζοντας, η ανθρώπινη φύση αυτών που λατρεύουν να εκμεταλλεύονται δεν είναι και τόσο σπουδαία. Ναι μεν δεν θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι κακοί, αλλά ο χαρακτήρας με βάση τον οποίο λατρεύουν να εκμεταλλεύονται τους κάνει πολύ ενοχλητικούς και αντιπαθείς. Εκμεταλλεύονται κάθε ευκαιρία που τους παρουσιάζεται! Ακόμα κι αν οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι μπλεγμένοι σε παράνομες ή εγκληματικές δραστηριότητες, η μακροπρόθεσμη διατάραξη και η αναστάτωση που προκαλούν στην εκκλησιαστική ζωή οι πράξεις και οι συμπεριφορές τους, όλες αυτές οι συνέπειες, είναι ακόμα πιο βαριές από οποιαδήποτε κακή πράξη. Φτάνουν από μόνες τους για να τους χαρακτηρίσουν ως δύσπιστους ή κακούς ανθρώπους που πρέπει να αποπεμφθούν από την εκκλησία. Αν γίνει αυτό, σταματάει τελείως η αναστάτωση που προκαλούν στην εκκλησία οι άπιστοι και η παρενόχληση των αδελφών.

Προηγουμένως, συναναστραφήκαμε σχετικά με έναν ιδιαίτερο τρόπο αντιμετώπισης εκείνων που λατρεύουν να εκμεταλλεύονται, μια μέθοδο που σχεδιάστηκε σύμφωνα με τις ιδιαίτερες περιστάσεις που επικρατούν λόγω των διώξεων στα ηπειρωτικά της χώρας. Στις εκκλησίες του εξωτερικού, δεν υπάρχει πρόβλημα να αποπέμπονται ευθέως. Όμως, σε όποιο είδος ανθρώπων κι αν απευθύνεται μια μέθοδος αντιμετώπισης, είναι βασικό να διασφαλιστεί ότι βασίζεται σε αρχές και ταυτόχρονα είναι σοφή. Η εκκλησία έχει διοικητικά διατάγματα και κανόνες, που όλα έχουν ως στόχο να προστατέψουν την κανονική εκκλησιαστική ζωή για τους αδελφούς και τις αδελφές, καθώς και την ομαλή τάξη της εκτέλεσης των καθηκόντων. Δεν επιτρέπεται κάποιος να διαταράσσει την εκκλησιαστική ζωή των αδελφών ή την εκτέλεση των καθηκόντων τους· ο Θεός αποστρέφεται και απορρίπτει τέτοιους ανθρώπους. Φυσικά, δεν επιτρέπεται ούτε και η οποιαδήποτε παρενόχληση ή ανάμειξη στην καθημερινότητα των αδελφών. Αυτό το ζήτημα αποτελεί ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών για να λυθεί. Μπορεί να υπάρξουν άνθρωποι που είναι συγγενείς, φίλοι ή γνωστοί με τους αδελφούς και τις αδελφές, και οι οποίοι, υπό τον μανδύα «των αδελφών», επιχειρούν να προσελκύσουν και να παραπλανήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές, μην αφήνοντάς τους να κάνουν τα καθήκοντά τους. Οι επικεφαλής και οι εργάτες ή οι αδελφοί και οι αδελφές έχουν την υποχρέωση και την ευθύνη να αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους ανθρώπους. Η συμπεριφορά και οι πράξεις τους δεν αφήνουν τους άλλους να κάνουν τα καθήκοντά τους και να ακολουθήσουν τον Θεό, ενώ παράλληλα προκαλούν αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας, Γι’ αυτό, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να παρουσιάζονται για να διευθετήσουν την κατάσταση και να επιβάλουν περιορισμούς. Ασφαλώς, υπάρχουν κατάλληλες μέθοδοι για την αντιμετώπιση και τον χειρισμό τέτοιων ατόμων. Δεν υπάρχει λόγος να καταφύγουμε στο ξύλο ή στην επίπληξη· απλώς τους ξεκαθαρίζουμε την ουσία του προβλήματός τους, τις μομφές και τις κατηγορίες που διατυπώνει εναντίον τους η πλειοψηφία του εκλεκτού λαού του Θεού, και τελικά τους λέμε: «Η αποπομπή σου είναι μια απόφαση που πάρθηκε και υπογράφηκε από την πλειοψηφία. Είτε συμφωνείς είτε όχι, η εκκλησία έχει την αρμοδιότητα να λάβει αυτήν την απόφαση και να σε χειριστεί αναλόγως. Πρέπει να υπακούσεις». Οπότε, λύνεται το ζήτημα, ενώ ο συγκεκριμένος χειρισμός συνάδει απόλυτα με τις αρχές. Η αντιμετώπιση και ο χειρισμός όσων λατρεύουν να εκμεταλλεύονται πρέπει να γίνεται σύμφωνα με τις αρχές. Στην περίπτωση που θέλουν να τους δανείσεις κάτι για να σε εκμεταλλευτούν, αν θέλεις, μπορείς να τους το δανείσεις· αν δεν θέλεις, να αρνηθείς. Δική σου είναι η απόφαση. Αν τους το δανείσεις, είναι πράξη καλοσύνης· αν αρνηθείς, είναι δικαίωμά σου. Αν σου πουν: «Αδελφοί και αδελφές δεν είμαστε όλοι; Τι τσιγκούνης που είσαι, ούτε να δανείσεις κάτι δεν θες!», μπορείς να απαντήσεις: «Είναι δικό μου και έχω το δικαίωμα να μην το δανείσω. Κάτι τέτοιο είναι σύμφωνο με τις αρχές. Μην με πιέζεις λέγοντας “είμαστε όλοι αδελφοί και αδελφές”· αυτό που λες δεν είναι αλήθεια. Μόνο αν πει ο Θεός, “πρέπει να του το δανείσεις”, μόνο τότε θα σου το δανείσω». Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να αποσπά εκβιαστικά ή να δανείζεται την περιουσία του άλλου με το πρόσχημα της εκκλησίας ή της ιδέας ότι «είμαστε όλοι πιστοί, είμαστε όλοι αδελφοί και αδελφές». Είναι αλήθεια αυτό; (Ναι.) Είναι η αλήθεια. Μόνο εμμένοντας σ’ αυτήν την αλήθεια μπορεί να διασφαλιστεί η δικαιοσύνη για όλους και μπορούν όλοι να απολαμβάνουν τα πραγματικά τους δικαιώματα. Αν, όμως, κάποιος προβάλλει δικαιολογίες όπως «τις ανάγκες του έργου του οίκου του Θεού», «τις ανάγκες του έργου της εκκλησίας» ή «τις ανάγκες των αδελφών» για να αποσπάσει εκβιαστικά ή να δανειστεί προσωπικά αντικείμενα, μήπως συνάδει κάτι τέτοιο με την αλήθεια; (Δεν συνάδει.) Έχεις το δικαίωμα να απορρίπτεις αιτήματα που δεν συνάδουν με την αλήθεια; (Ναι.) Κι αν κάποιος σε πει τσιγκούνη ή μίζερο επειδή αρνείσαι, μήπως θα φοβηθείς; (Όχι.) Αν κάποιος μεγαλοποιήσει το ζήτημα, λέγοντας ότι δεν υποστηρίζεις το έργο της εκκλησίας ή ότι δεν αγαπάς τους αδελφούς και τις αδελφές, κάνοντας τους αδελφούς και τις αδελφές να σε απορρίψουν και να σε απομονώσουν, μήπως θα φοβόσουν τότε; Θα έκανες πίσω. Εκείνη τη στιγμή, θα σκεφτόσουν: «Και τι πειράζει να δανείσεις ένα αυτοκίνητο; Δεν πειράζει, είτε το δανείζει η εκκλησία, είτε ο οίκος του Θεού, είτε οι αδελφοί και οι αδελφές. Καλύτερα να μην προσβάλω τους αδελφούς και τις αδελφές. Δεν είναι μεν τρομακτικό να προσβάλλεις έναν άνθρωπο, αν όμως προσβληθούν όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές, κι αν η καρδιά τους ψυχρανθεί απέναντί μου και με απομονώσουν, τότε τι θα κάνω;» Από τη στιγμή που πιστεύεις στον Θεό, τι έχεις να φοβηθείς; Αν σε απομονώσουν, αυτό δεν σημαίνει ότι διαθέτουν την αλήθεια ή ότι οι πράξεις τους συνάδουν με την αλήθεια. Η αλήθεια είναι πάντοτε η αλήθεια. Είναι η αλήθεια είτε συμφωνεί μ’ αυτήν μια μειοψηφία είτε η πλειοψηφία των ανθρώπων. Χωρίς την αλήθεια, ακόμα κι αν η μειοψηφία υποταχθεί στην πλειοψηφία, και πάλι δεν είναι η αλήθεια. Κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί αυτό το γεγονός. Το αν κάποιος διαθέτει την αλήθεια-πραγματικότητα δεν εξαρτάται από το πόσο ευχάριστα είναι τα λόγια του· εξαρτάται από το αν μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια και να ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές. Για παράδειγμα, πήρες καινούργιο υπολογιστή για να κάνεις το καθήκον σου, και κάποιος θέλει να τον δανειστεί, υποστηρίζοντας ότι τον θέλει για το έργο της εκκλησίας. Εσύ δεν του τον δανείζεις, κι εκείνος λέει: «Δεν έχεις αγάπη, δεν αγαπάς τον Θεό, δεν θυσιάζεσαι. Δεν μπορείς να κάνεις ούτε κι αυτήν τη μικρή θυσία». Είναι σωστά αυτά τα λόγια; Συνάδουν με την αλήθεια; (Όχι.) Πρέπει να απαντήσεις: «Τον υπολογιστή τον έχω για να κάνω το καθήκον μου. Αυτήν τη στιγμή κάνω το καθήκον μου, κι έτσι δεν μπορώ να μείνω χωρίς τον υπολογιστή μου. Αν δανειστείς εσύ τον υπολογιστή μου, δεν θα επηρεαστεί η εκτέλεση του καθήκοντός μου; Θα συμφωνούσε αυτό με την αλήθεια; Τι τον θες ακριβώς τον υπολογιστή; Λες πως το θες για το έργο της εκκλησίας· αν είναι έτσι, τότε βρες κάποιον να το αποδείξει. Εξάλλου, ακόμα και για το έργο της εκκλησίας να πρόκειται, δεν πρέπει να δανειστείς τον δικό μου. Αν πάρεις εσύ τον δικό μου υπολογιστή, εγώ τι θα χρησιμοποιήσω για να κάνω το καθήκον μου; Είναι πολύ εγωιστικό εκ μέρους σου! Μην παίρνεις τις ανάγκες του έργου της εκκλησίας ως δικαιολογία για εκμετάλλευση, δεν το χάφτω αυτό. Μην νομίζεις ότι είμαι μπερδεμένος και δεν έχω ικανότητα να διακρίνω. Ψάχνεις να με εκμεταλλευτείς, αλλά αυτό δεν πρόκειται να γίνει!» Σε τέτοιους ανθρώπους έτσι πρέπει να μιλάει κανείς, για να μην πέσει στην παγίδα του Σατανά. Είναι εύκολο να αντιμετωπιστεί αυτό το ζήτημα; Μόλις καταλάβεις την αλήθεια και ενεργήσεις σύμφωνα με τις αρχές, δεν θα υπάρχει λόγος να φοβηθείς ό,τι λέει ο καθένας. Μη δίνεις σημασία στην ψεύτικη ταμπέλα που σου βάζουν· αυτά τα δόγματα που αραδιάζουν δεν πείθουν κανέναν απολύτως. Οπότε, συναναστραφήκαμε πολύ απλά σχετικά με τις εκδηλώσεις της ανθρώπινης φύσης των ατόμων που λατρεύουν να εκμεταλλεύονται και τις αρχές για την αντιμετώπισή τους.

Οι άνθρωποι, σε σχέση μ’ εκείνα τα άτομα εντός της εκκλησίας που λατρεύουν να εκμεταλλεύονται, πρέπει αφενός να τα διακρίνουν πιο σωστά και πρακτικά, και αφετέρου να κατανοούν την αλήθεια· πρέπει να έχουν ξεκαθαρίσει μέσα τους τι στάση πρέπει να τηρούν απέναντι στην πίστη στον Θεό, στο έργο που οφείλουν να επιτελούν, στις αρχές που πρέπει να υποστηρίζουν και στη στάση που πρέπει να έχουν απέναντι στους ανθρώπους, στα γεγονότα και στα πράγματα. Μην ακολουθείτε το πλήθος ούτε να φοβάστε να προσβάλετε τους άλλους, και προπαντός μην εγκαταλείπετε τις αρχές και τη στάση που πρέπει να κρατήσετε με σκοπό να ευχαριστήσετε κάποια άτομα· έτσι, θα ευχαριστήσετε τους ανθρώπους, αλλά θα πληγώσετε την καρδιά του Θεού, κάνοντάς Τον να νιώσει απέχθεια για σας. Αν πρόκειται για μια πράξη σύμφωνη με τις αρχές, τότε ακόμα κι αν η εκτέλεσή της πρόκειται να προσβάλει τους ανθρώπους ή να τους κάνει να σε συκοφαντήσουν πίσω από την πλάτη σου, αυτό δεν έχει και μεγάλη σημασία· αν, όμως, πρόκειται για μια πράξη που δεν συμφωνεί με τις αρχές, τότε, ακόμα κι αν κάνοντάς την θα κερδίσεις την αποδοχή και την υποστήριξη των πάντων και θα τα πας καλά με όλους, αλλά σίγουρα δεν μπορείς να δικαιολογηθείς γι’ αυτήν ενώπιον του Θεού, τότε έχεις υποστεί απώλεια. Αν έχεις σχέσεις με την πλειοψηφία, αν τους έχεις κάνει χαρούμενους κι ικανοποιημένους και αν κερδίζεις τον έπαινό τους, αλλά προσβάλλεις τον Θεό, τον Δημιουργό, τότε είσαι μέγιστος βλάκας. Ό,τι κι αν κάνεις, λοιπόν, πρέπει να καταλαβαίνεις ξεκάθαρα αν αυτό συνάδει με τις αρχές, αν ευχαριστεί τον Θεό, τι στάση τηρεί ο Θεός απέναντι σ’ αυτό, τι στάση πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι, ποιες αρχές πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι, τι οδηγίες έχει δώσει ο Θεός και πώς πρέπει να το κάνεις. Πρέπει πρώτα να τα ξεκαθαρίσεις όλα αυτά. Άραγε, οι επαφές σου με τους άλλους, οι υλικές συναλλαγές σου και οι αλληλεπιδράσεις σου με τους άλλους βασίζονται σε ένα θεμέλιο που να ευθυγραμμίζεται με τις αρχές; Είναι χτισμένες πάνω σε ένα θεμέλιο που να ευχαριστεί τον Θεό; Αν όχι, τότε όλα όσα κάνεις, όσο καλά κι αν τα τηρείς, όσο τέλεια κι αν τα κάνεις και όσο κι αν σε επαινούν οι άλλοι, ο Θεός δεν θα τα θυμάται. Επομένως, οι αρχές των συναναστροφών και των αλληλεπιδράσεών σου με τον καθένα δεν πρέπει να σχετίζονται με το αν αυτός σε εκμεταλλεύεται ή αν τον εκμεταλλεύεσαι εσύ. Δεν πρέπει να χτίζονται πάνω σε τέτοιο θεμέλιο. Αντίθετα, οι αρχές αυτές πρέπει να αφορούν το κατά πόσον αυτά που κάνετε ευθυγραμμίζονται με τις αλήθεια-αρχές. Μόνο τότε μπορεί πραγματικά να θεωρηθεί ότι γίνονται «υπό το πρίσμα της πίστης μας στον Θεό»· μόνο τότε μπορείς να πεις: «Όλοι είμαστε πιστοί, όλοι είμαστε αδελφοί και αδελφές»· μόνο τότε μπορείς να το θεωρήσεις αυτό ως αξίωμα. Εκτός από τα ζητήματα που σχετίζονται με τη ζωή-είσοδο, με το καθήκον και με το έργο της εκκλησίας, καμία άλλη αλληλεπίδραση δεν θα πρέπει να βασίζεται στο αξίωμα «οι αδελφοί και οι αδελφές». Αν δεν έχει να κάνει με το καθήκον, με τη ζωή-είσοδο ή με τις κανονικές αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στους ανθρώπους, αλλά αντίθετα κάποιος χρησιμοποιεί συνέχεια το πρόσχημα «αδελφοί και αδελφές» ως δικαιολογία για να πετύχει έναν συγκεκριμένο στόχο, τότε είναι σίγουρο πως επιζητά με πρόσχημα τέτοιες δηλώσεις, μεθόδους και ευνοϊκές συνθήκες, να εκμεταλλευτεί και να συνωμοτήσει για τα προσωπικά του οφέλη. Ο εκλεκτός λαός του Θεού θα πρέπει να βρίσκεται σε εγρήγορση γι’ αυτό, και να χειρίζεται τέτοια ζητήματα με σοφία, προκειμένου να μην πέφτει θύμα. Κι αυτό γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι εντός της εκκλησίας δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, και μάλιστα κάποιοι είναι άπιστοι, που ενεργούν χωρίς αρχές και διαπράττουν παραβάσεις λόγω απερισκεψίας. Αυτοί που ενεργούν με την πρόφαση των «αδελφών» είναι που επηρεάζουν και αναστατώνουν πιο εύκολα το έργο της εκκλησίας. Για ποιον λόγο τα λέμε όλα αυτά σήμερα; Σκοπός είναι να ξεκαθαριστεί ότι είτε στην επικοινωνία είτε στις αλληλεπιδράσεις με τους άλλους, τα θεμέλια πρέπει να βασίζονται στις αλήθεια-αρχές. Έτσι αποφεύγονται οι ακατάλληλες αλληλεπιδράσεις μεταξύ των ανθρώπων· φυσικά, αποτρέπονται κιόλας εκείνοι που λατρεύουν να εκμεταλλεύονται από το να βρίσκουν παραθυράκια για να τα εκμεταλλευτούν, και ταυτόχρονα εκείνοι που νοιάζονται υπερβολικά για την εικόνα τους ή που έχουν αδύναμη ανθρώπινη φύση αποφεύγουν να γίνονται συνέχεια αντικείμενο εκμετάλλευσης, να εξαπατώνται συνέχεια και να ζημιώνονται συνέχεια. Κάποιοι άνθρωποι, παρότι η οικογένειά τους βρίσκεται φανερά σε δύσκολες συνθήκες, καταλήγουν να «παριστάνουν τους γενναίους» σε βάρος δικό τους. Δανείζουν τα λεφτά που έχουν βγάλει με τον ιδρώτα τους επειδή κάποιος που λατρεύει να εκμεταλλεύεται ζητάει να δανειστεί, υποστηρίζοντας ότι διάλεξε αυτούς συγκεκριμένα επειδή τους έχει σε ιδιαίτερη εκτίμηση. Και τι γίνεται μόλις του δανείσουν τα χρήματα; Αυτός που τα παίρνει εξαφανίζεται. Έπειτα, εκείνος που τα δάνεισε παραπονιέται ότι ο Θεός δεν τον προστάτεψε. Υπάρχει λογική σ’ αυτό; Νομίζεις ότι αν πιστεύεις στον Θεό, δεν χρειάζεται να σκέφτεσαι όταν κάνεις κάτι, ότι ο Θεός θα τα φροντίσει όλα; Αν ισχύει αυτό, τότε δεν είσαι άχρηστος; Ο Θεός απαιτεί οι άνθρωποι να είναι ειλικρινείς και σοφοί, και να ενεργούν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Δεν το καταλαβαίνεις αυτό; Αν δεν ενεργείς με βάση με αυτές τις αλήθεια-αρχές, τότε αξίζει να βιώνεις πάντα απώλειες και να σε πιάνουν κορόιδο. Όταν, τελικά, δεν θα έχεις διέξοδο στη ζωή σου, ποιον θα κατηγορήσεις; Εσύ το προκάλεσες στον εαυτό σου. Οι πράξεις σου δεν ήταν από αγάπη· ήταν βλακώδεις! Εσύ δάνεισες λεφτά σε έναν επιτήδειο για να τον ευχαριστήσεις. Όταν όμως χρειαστείς λεφτά, άραγε μπορείς να τα ζητήσεις από τον οίκο του Θεού; Μήπως οφείλει ο οίκος του Θεού να επωμιστεί αυτήν την ευθύνη για σένα; Αν περιμένεις από τον οίκο του Θεού να καλύψει αυτά τα έξοδα, δεν έχεις χρέος απέναντι στον Θεό; Αν δεν έχεις διέξοδο στη ζωή, πώς μπορείς να κάνεις το καθήκον σου; Αν προσευχηθείς στον Θεό, μπορεί ο Θεός να μην σε ικανοποιήσει· κάτι τέτοιο θα έδειχνε ότι θερίζεις ό,τι σπέρνεις, και μάλιστα δικαίως. Ποιος σου είπε να είσαι τόσο βλάκας! Μήπως σου είπε ο Θεός να εμπιστευτείς εκείνον τον άνθρωπο; Σου είπε μήπως να τον δανείσεις; Δεν σου το είπε· ήταν μια πράξη δική σου, προσωπική, που δεν αντιπροσώπευε την πρόθεση του Θεού. Αν οι δικές σου προσωπικές πράξεις είναι λάθος και οδηγούν σε αρνητικές συνέπειες, εσύ είσαι ο μόνος υπεύθυνος. Για ποιον λόγο να καταστήσεις υπεύθυνο τον οίκο του Θεού ή να πρέπει ο Θεός να λογοδοτήσει εκ μέρους σου; Γιατί να παραπονιέσαι ότι δεν σε προστάτεψε ο Θεός; Είστε ενήλικας· για ποιον λόγο δεν έχεις την κρίση που πρέπει να έχει ένας ενήλικας; Έξω στην κοινωνία, θα δάνειζες λεφτά σε οποιονδήποτε σου το ζητούσε; Θα το σκεφτόσουν, έτσι δεν είναι; Τότε, για ποιον λόγο να δανείσεις λεφτά σε κάποιον μόνο και μόνο επειδή στο αίτημά του πρόσθεσε και την αναφορά στον τίτλο «αδελφοί και αδελφές»; Αυτό δεν δείχνει ότι είσαι ανόητος; Δεν είσαι απλώς ανόητος, είσαι βλάκας, τελείως βλάκας! Νομίζεις πως όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό, πως όλοι καταλαβαίνουν την αλήθεια; Το ένα τρίτο τουλάχιστον δεν αγαπάνε την αλήθεια και είναι δύσπιστοι. Δεν μπορείς να το διακρίνεις αυτό; Νομίζεις πως όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές αποτελούν αντικείμενα της σωτηρίας του Θεού, πως ανήκουν πραγματικά στον Θεό; Δεν ξέρεις ότι «Πολλοί μεν οι κλητοί, λίγοι δε οι εκλεκτοί»; Ποιον εκπροσωπούν οι αδελφοί και οι αδελφές; Εκπροσωπούν τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα! Αν τους εμπιστεύεσαι, δεν είσαι βλάκας; Ό,τι αρνητικές συνέπειες κι αν θα έχουν ως αποτέλεσμα οι προσωπικές σου ενέργειες, μην πας να ψάξεις για τον οίκο του Θεού ή για τους αδελφούς και τις αδελφές· κανένας δεν μπορεί να σε καλύψει, ούτε έχει κανένας την υποχρέωση να επωμιστεί την ευθύνη για χάρη σου. Εσείς προκάλεσες την πίκρα, εσύ να τη γευτείς· η ευθύνη είναι δική σου. Επιπλέον, αυτά τα ζητήματα μην τα φέρνεις στην εκκλησιαστική ζωή για συναναστροφή και συζήτηση. Κανένας δεν θέλει να τα ακούσει, οι άλλοι δεν είναι υποχρεωμένοι να ασχολούνται με τα μπερδέματά σου. Αν θέλει όντως κάποιος να σε βοηθήσει, ας το λύσετε οι δυο σας ιδιαιτέρως. Το κατάλαβες;

Η συναναστροφή πάνω σ’ αυτά τα ζητήματα λειτουργεί ως υπενθύμιση για τους ανθρώπους, διευρύνει τις γνώσεις τους και τους προειδοποιεί, κάνοντας ξεκάθαρο ότι μεταξύ εκείνων που πιστεύουν στον Θεό, υπάρχουν κάθε λογής άνθρωποι. Έχω αναφέρει πολλές φορές προηγουμένως ένα σημαντικό σημείο που πρέπει να θυμάστε: Όσοι πιστεύουν στον Θεό επιλέχθηκαν μέσα από τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι κάθε άνθρωπος έχει υποστεί τη διαφθορά του Σατανά, ότι ο καθένας έχει διεφθαρμένες διαθέσεις και είναι ικανός να κάνει κακό σε διαφορετικό βαθμό και, αν βρεθεί στις κατάλληλες συνθήκες, είναι ικανός να κάνει πράγματα που αποτελούν αντίσταση στον Θεό. Η παραποίηση των γεγονότων και των ψεμάτων και η αγάπη για την εκμετάλλευση, τα αντικείμενα της τωρινής μας συναναστροφής, είναι συμπεριφορές πιστών· οι άπιστοι δεν έχουν καμία σχέση μ’ εμάς, γι’ αυτό δεν θα τους αναφέρουμε εδώ. Αυτές οι εκδηλώσεις της ανθρώπινης φύσης πάνω στις οποίες έχουμε συναναστραφεί αποτελούν ακριβώς εκδηλώσεις ανθρώπων που πιστεύουν στον Θεό. Γι’ αυτό, μην θεωρείτε τον τίτλο «αδελφοί και αδελφές» ως κάτι το μεγαλειώδες, το ευγενές ή το ιερό και απαραβίαστο. Αν αυτό νομίζεις, τότε είναι βλακεία σου. Ο Θεός δεν είπε ποτέ: «Οι αδελφοί και οι αδελφές είναι πολύτιμοι. Μόλις γίνουν αδελφοί και αδελφές, είναι άγιοι, μετατρέπονται σε έμπιστους του Θεού, είναι απολύτως αξιόπιστοι· μπορείς να τους εμπιστεύεσαι πλήρως, και ό,τι κι αν λένε ή πράττουν είναι η αλήθεια». Δεν έγινε ποτέ κάτι τέτοιο· δικές σου αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες είναι αυτά. Αν έως τώρα δεν μπορείς ακόμα να δεις την πραγματική έννοια που κρύβεται πίσω από τον τίτλο «αδελφοί και αδελφές», τότε είσαι στ’ αλήθεια βλάκας· τσάμπα άκουγες κηρύγματα τόσα χρόνια. Ούτε καν τι άνθρωπος είσαι δεν έχεις καταλάβει, και παρ’ όλα αυτά εμπιστεύεσαι τόσο πολύ τους άλλους, θεωρείς τους αδελφούς και τις αδελφές τόσο αγίους και σπουδαίους, σκούζεις ότι «οι αδελφοί και οι αδελφές αντιπαθούν το τάδε», «οι αδελφοί και οι αδελφές είναι θυμωμένοι», «οι αδελφοί και οι αδελφές υποφέρουν», «οι αδελφοί και οι αδελφές το ένα και το άλλο», μιλάς για τους αδελφούς και τις αδελφές με τέτοια στοργή. Μήπως είδες πουθενά στα λόγια του Θεού να λέει ότι οι αδελφοί και οι αδελφές είναι τόσο ευγενείς και άγιοι, τόσο αξιόπιστοι; Δεν υπάρχει ούτε μία πρόταση, σωστά; Τότε, γιατί τους βλέπεις μ’ αυτόν τον τρόπο; Αυτό σε καθιστά τελείως βλάκα. Γι’ αυτό, όσο κι αν σε εκμεταλλευτούν και σε βλάψουν οι αδελφοί και οι αδελφές, εσύ φταις αποκλειστικά και μόνο εσύ. Σε τελική ανάλυση, θεώρησε τις ζημιές και την εκμετάλλευση ως μαθήματα. Αυτό είναι ένα μάθημα που πρέπει να πάρεις. Πρέπει να θυμάσαι πάντα: Οι αδελφοί και οι αδελφές δεν αντιπροσωπεύουν την αλήθεια, πόσο μάλλον αντιπροσωπεύουν τον Θεό· δεν είναι το ίδιο με τους οικείους του Θεού, με τους μάρτυρες του Θεού ή με τα αγαπημένα παιδιά του Θεού. Ποιοι είναι οι αδελφοί και οι αδελφές; Είναι διεφθαρμένοι άνθρωποι, όπως κι εσύ· έχουν αντιλήψεις για τον Θεό, δεν αγαπάνε την αλήθεια, αποστρέφονται την αλήθεια, έχουν αλαζονική διάθεση, έχουν φαύλες και μοχθηρές διαθέσεις, είναι ικανοί να γίνουν εχθροί του Θεού με κάθε τρόπο, να κάνουν τα καθήκοντά τους επιπόλαια και μέχρι και να εκμεταλλεύονται τους άλλους αδελφούς και αδελφές, με πρόσχημα την πίστη στον Θεό. Για ποιον λόγο τα λέω όλα αυτά; Δεν το κάνω για να σπείρω τη διχόνοια ανάμεσα σ’ εσένα και τους αδελφούς ή τις αδελφές, αλλά για να σε βοηθήσω να διακρίνεις ξεκάθαρα το αληθινό πρόσωπο του καθενός, να αντιμετωπίζεις σωστά τον τίτλο «οι αδελφοί και οι αδελφές», να μεταχειρίζεσαι σωστά τους γύρω σου και να δημιουργείς σωστές διαπροσωπικές σχέσεις με όλους. Μην προσπαθείς να δημιουργήσεις ή να διατηρήσεις καλές σχέσεις με τους άλλους μέσα από προσωπικές χάρες, από υλικές ανταλλαγές, από κολακείες, από καλοπιάσματα, από υποχωρήσεις ή με άλλα τέτοια μέσα, με απώτερο σκοπό να ενσωματωθείς στους αδελφούς και τις αδελφές. Αυτό δεν είναι απαραίτητο, και όλα όσα κάνεις προς αυτήν την κατεύθυνση ο Θεός τα βρίσκει αποκρουστικά και απεχθή. Και τότε, ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να ζει κανείς, η καλύτερη στάση και αρχή για τη ζωή που πρέπει να έχει κανείς, ανάμεσα στους ανθρώπους; Είναι ο λόγος του Θεού. Και τι λένε τα λόγια του Θεού; Λένε να δημιουργούμε κατάλληλες και κανονικές διαπροσωπικές σχέσεις. Πώς δημιουργούνται αυτές οι σχέσεις; Να αλληλεπιδράτε, να μιλάτε και να συνδιαλέγεστε μεταξύ σας βασιζόμενοι στα λόγια του Θεού. Για παράδειγμα, πες ότι κάποιος μετακομίζει και σε ρωτήσει αν έχεις χρόνο να τον βοηθήσεις. Αν είσαι πρόθυμος, μπορείς να πας· αν δεν είσαι πρόθυμος επειδή φοβάσαι μήπως αυτό επηρεάσει το καθήκον σου, μπορείς να αρνηθείς. Δικαίωμά σου είναι, και, φυσικά, είναι και η αρχή που πρέπει να ακολουθείς. Δεν χρειάζεται να κάνεις παραχωρήσεις, να συμφωνήσεις απρόθυμα και χωρίς να είσαι σίγουρος, επειδή φοβάσαι μήπως τον προσβάλεις ή μήπως διαταραχθεί η αρμονία ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές, και εκ των υστέρων να νιώθεις απροθυμία στην καρδιά σου, πράγμα που θα επηρεάσει την απόδοσή σου στο καθήκον. Ξέρεις πολύ καλά ότι κάτι τέτοιο πάει κόντρα στις αρχές, αλλά παρ’ όλα αυτά επιτρέπεις στους άλλους να σε εξαναγκάζουν και να σε διατάζουν σαν σκλάβο, για να τους ευχαριστήσεις και να διατηρήσεις καλές σχέσεις μαζί τους. Το να ευχαριστείς τους άλλους ανθρώπους δεν αποτελεί καλή πράξη και δεν πρόκειται να το θυμηθεί ο Θεός. Το μόνο που κάνεις είναι να διατηρείς τις διαπροσωπικές σχέσεις· δεν ενεργείς για χάρη του έργου της εκκλησίας ούτε για να κάνεις το καθήκον σου, και φυσικά κάτι τέτοιο δεν αποτελεί ούτε ευθύνη ούτε υποχρέωσή σου. Ο Θεός δεν πρόκειται ποτέ να θυμάται τέτοιες ενέργειες, και ακόμα κι αν τις κάνεις, χαμένες θα πάνε. Όταν, λοιπόν, έρχεσαι αντιμέτωπος με τέτοια ζητήματα, δεν πρέπει να σκέφτεσαι σοβαρά και προσεκτικά τι να διαλέξεις; Είναι κάποιοι άνθρωποι που κάποιος τους ζητάει βοήθεια, αλλά η αλήθεια είναι πως είναι πολύ απασχολημένοι με τα καθήκοντά τους, και ίσα που είχαν βρει λίγο χρόνο για να πάνε σε μια συνάθροιση ή να κάνουν κάποια πνευματική άσκηση. Ξεκάθαρα δεν θέλουν να πάνε, και με βάση τις αρχές, ούτε πρέπει να πάνε. Επειδή, όμως, ενδιαφέρονται υπερβολικά για την εικόνα τους, δεν μπορούν να αρνηθούν. Και τελικά, τι γίνεται; Επιτρέπουν σ’ αυτούς τους ευτελείς εκμεταλλευτές να τους εκμεταλλεύονται, χαραμίζοντας τον χρόνο που έπρεπε να είχαν αφιερώσει στη ζωή-είσοδό τους. Δεν είναι απώλεια αυτό; Είναι μια απώλεια που την άξιζαν πέρα για πέρα! Δεν αξίζουν ούτε τη συμπόνοια ούτε τον οίκτο των άλλων όταν υφίστανται τέτοια απώλεια. Για ποιον λόγο λέμε ότι την αξίζει κάποιος την απώλεια; Ποιος σε ανάγκασε να παραβλέψεις τα λόγια του Θεού; Ποιος σε ανάγκασε να φοβάσαι να προσβάλεις τους ανθρώπους; Αν εσύ προτιμάς να μην προσβάλεις τους ανθρώπους παρά να ακούσεις τα λόγια του Θεού, τότε σου αξίζει δικαιωματικά αυτή η απώλεια! Κάποιοι λένε: «Οι άνθρωποι δεν ζουν σε φούσκα. Πρέπει να υπάρχουν αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στους ανθρώπους». Το σημαντικό είναι το πώς αλληλεπιδράς. Ποιο απ’ τα δύο συμφωνεί με τις αλήθεια-αρχές, εναρμονίζεται με τις προθέσεις του Θεού και ωφελεί περισσότερο τη ζωή-είσοδό σου; Οι αλληλεπιδράσεις που βασίζονται στις αρχές ή οι αλληλεπιδράσεις χωρίς αρχές, το να είσαι κάποιος που ικανοποιεί τους ανθρώπους και προσπαθεί να αποφεύγει τις εντάσεις; Ξέρεις ποιο από τα δύο πρέπει να διαλέξεις, έτσι δεν είναι; Αν ξέρεις τι να διαλέξεις, αλλά παρ’ όλα αυτά παραμένεις παγιδευμένος στον βούρκο, μόνος σου πρέπει να επωμιστείς την τελική συνέπεια. Δεν είναι αυτονόητο; (Ναι.)

Υπάρχουν ακόμα κι άλλες εκδηλώσεις της ανθρώπινης φύσης των κακών ανθρώπων και η σημερινή συναναστροφή ήταν περιορισμένη, καθώς επικεντρώθηκε μόνο σε δύο πτυχές: στο ότι λατρεύουν να παραποιούν τα γεγονότα και τα ψέματα και στο ότι λατρεύουν να εκμεταλλεύονται τους άλλους. Οι περισσότεροι άνθρωποι, μονάχα μόλις ακούσουν αυτές τις δύο πτυχές αρχίζουν να αποκτούν κάποια αίσθηση και κάποια ικανότητα διάκρισης, και λένε: «Ώστε έτσι είναι η κακή ανθρώπινη φύση!» Τέτοιοι άνθρωποι, όμως, υπάρχουν στ’ αλήθεια στην εκκλησία. Τι πρέπει να γίνει, λοιπόν; Δεν είναι δα και τόσο σπουδαίο θέμα η παρουσία τους, αφού η εκκλησία έχει αρχές και κανονισμούς. Μπορεί να πάρει τα κατάλληλα μέτρα για να αντιμετωπίσει τέτοιους ανθρώπους. Ο σκοπός της σημερινής συναναστροφής σχετικά με αυτά τα ζητήματα είναι να μπορέσουν οι περισσότεροι άνθρωποι να αποκτήσουν σαφή κατανόηση και διάκριση αυτών των δύο ειδών κακών ανθρώπων και, κατόπιν, να συνεργαστούν για να τους αποπέμψουν.

20 Νοεμβρίου, 2021

Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού

Σημείο δέκατο τέταρτο: Να διακρίνουν και να αποπέμπουν ή να αποβάλλουν άμεσα κάθε είδους κακούς ανθρώπους και αντίχριστους (Μέρος τρίτο)

Τα πρότυπα και οι βάσεις για τη διάκριση των διαφόρων ειδών κακών ανθρώπων

1. Με βάση τον σκοπό για τον οποίο πιστεύει κανείς στον Θεό

Θ. Για να παρακολουθούν την εκκλησία

2. Με βάση την ανθρώπινη φύση

Α. Λατρεύουν να παρερμηνεύουν τα γεγονότα και τα ψέματα

Β. Λατρεύουν να εκμεταλλεύονται

Ρυθμίσεις

Συμπαγή χρώματα

Θέματα

Γραμματοσειρά

Μέγεθος γραμματοσειράς

Διάστημα γραμμής

Διάστημα γραμμής

Πλάτος σελίδας

Περιεχόμενα

Αναζήτηση