Την προηγούμενη φορά, συναναστραφήκαμε πάνω στη δέκατη τρίτη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών: «Να προστατεύουν τον εκλεκτό λαό του Θεού από την αναστάτωση, την παραπλάνηση, τον έλεγχο των αντίχριστων και τη βλάβη απ’ αυτούς, καθώς και να του δώσουν τη δυνατότητα να αναγνωρίζει τους αντίχριστους και να τους απαρνιέται από καρδιάς». Ας ανακεφαλαιώσουμε λοιπόν: Πάνω σε ποια συγκεκριμένα σημεία που αφορούν το συγκεκριμένο περιεχόμενο της δέκατης τρίτης ευθύνης των επικεφαλής και των εργατών συναναστραφήκαμε; (Συναναστραφήκαμε πάνω σε πέντε σημεία: στην έκθεση, στο κλάδεμα, στην ανάλυση, στον περιορισμό και στην επίβλεψη.) Αυτά τα πέντε σημεία αποτελούν τις συγκεκριμένες εργασίες που περιλαμβάνει αυτή η ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών· πρόκειται για τις συγκεκριμένες εργασίες που πρέπει να εκτελούν οι επικεφαλής και οι εργάτες ως προς τους αντίχριστους. Και οι ψευδοεπικεφαλής, λοιπόν, με ποιες εκδηλώσεις αντιμετωπίζουν αυτά τα καθήκοντα; Συναναστραφήκαμε και πάνω σε κάποιες λεπτομέρειες γι’ αυτό την προηγούμενη φορά; (Ναι.) Οι εκδηλώσεις των ψευδοεπικεφαλής είναι οι ακόλουθες: Κατ’ αρχάς, φοβούνται μήπως προσβάλουν τους άλλους και δεν τολμάνε να αποπέμψουν ούτε να αποβάλουν τους αντίχριστους. Δεύτερον, δεν μπορούν να διακρίνουν τους αντίχριστους. Τρίτον, λειτουργούν ως ομπρέλα προστασίας για τους αντίχριστους. Τέταρτον, δείχνουν ανευθυνότητα απέναντι στον εκλεκτό λαό του Θεού. Και πώς φαίνεται η ανευθυνότητα; Οι ψευδοεπικεφαλής, όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με τις διαταράξεις και την παραπλάνηση των αντίχριστων, δεν είναι ικανοί να προστατέψουν τους αδελφούς και τις αδελφές, δεν είναι ικανοί να ξεσκεπάσουν τις κακές πράξεις που κάνουν οι αντίχριστοι, δεν είναι ικανοί να ξεσκεπάσουν τις πλεκτάνες του Σατανά και ούτε είναι ικανοί να κάνουν συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια έτσι ώστε να μπορέσουν οι αδελφοί και οι αδελφές να διακρίνουν τους αντίχριστους —δεν πραγματοποιούν τέτοιο έργο. Επίσης, σε ό,τι αφορά εκείνους που έχουν μικρό ανάστημα και υστερούν σε ικανότητα διάκρισης, τους οποίους παραπλανούν οι αντίχριστοι, οι ψευδοεπικεφαλής όχι μόνο δεν κάνουν καθόλου έργο για την αποκατάστασή τους, αλλά λένε και απάνθρωπα πράγματα, όπως: «Καλά να πάθεις». Αυτό αποτελεί μια συγκεκριμένη εκδήλωση ανευθυνότητας, που δείχνει ότι οι ψευδοεπικεφαλής δεν διαθέτουν το παραμικρό αίσθημα φορτίου για το έργο της εκκλησίας. Οι παραπάνω εκδηλώσεις συνιστούν συγκεκριμένες πράξεις και προσεγγίσεις των ψευδοεπικεφαλής, στις περιπτώσεις που οι αντίχριστοι παραπλανούν και αναστατώνουν τον εκλεκτό λαό του Θεού. Η συγκεκριμένη στάση που τηρούν απέναντι σε αυτό το έργο χαρακτηρίζεται από ανευθυνότητα και έλλειψη αφοσίωσης. Προβάλλουν ένα σωρό δικαιολογίες και χρησιμοποιούν ένα σωρό μεθόδους για να ανάψουν το πράσινο φως στους αντίχριστους, κι ενεργούν ως ομπρέλα προστασίας για τους αντίχριστους, χωρίς να καταφέρνουν να προστατέψουν το έργο της εκκλησίας ή τα δικαιώματα και τα συμφέροντα του εκλεκτού λαού του Θεού. Εάν μπορούσαν οι ψευδοεπικεφαλής να λύσουν αμέσως τέτοια προβλήματα όπως το ότι οι αντίχριστοι αναστατώνουν, παραπλανούν, ελέγχουν και ζημιώνουν βαθιά τον εκλεκτό λαό του Θεού, κι έπειτα να περιορίσουν, να απομονώσουν και να αποπέμψουν ή να αποβάλουν τους αντίχριστους, τότε ο εκλεκτός λαός του Θεού θα προστατευόταν πολύ περισσότερο. Εκείνοι, όμως, ως επικεφαλής, είναι ακατάλληλοι να κάνουν το συγκεκριμένο έργο. Θα μπορούσε να πει κανείς από κάποια οπτική ότι προστατεύουν στα κρυφά τους αντίχριστους και τους ανοίγουν τον δρόμο, έτσι ώστε οι τελευταίοι να συνεχίσουν να παραπλανούν, να ελέγχουν και να ζημιώνουν βαθιά τον εκλεκτό λαό του Θεού, καθώς και να αναστατώνουν την κανονική εκκλησιαστική ζωή και τον εκλεκτό λαό του Θεού όσο εκτελεί τα καθήκοντά του. Οι παραπάνω είναι κάποιες απ’ τις διάφορες εκδηλώσεις των ψευδοεπικεφαλής.

Σημείο δέκατο τέταρτο: Να διακρίνουν και να αποπέμπουν ή να αποβάλλουν άμεσα κάθε είδους κακούς ανθρώπους και αντίχριστους (Μέρος πρώτο)

Εφόσον τελειώσαμε τη συναναστροφή σχετικά με τη δέκατη τρίτη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών, η σημερινή μας συναναστροφή θα επικεντρωθεί στη δέκατη τέταρτη. Το περιεχόμενο της δέκατης τέταρτης ευθύνης είναι παρεμφερές σε ορισμένες πτυχές με το περιεχόμενο της δέκατης τρίτης. Το συγκεκριμένο έργο που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες στο πλαίσιο της δέκατης τέταρτης ευθύνης τους δεν έχει να κάνει μόνο με τους αντίχριστους, αλλά αφορά και τους διάφορους κακούς ανθρώπους, γεγονός που καθιστά το εύρος της πιο μεγάλο σε σχέση με τη δέκατη τρίτη. Προτού αρχίσουμε τη συναναστροφή σχετικά με τη δέκατη τέταρτη ευθύνη, ας διαβάσουμε κατ’ αρχάς το περιεχόμενό της. (Η δέκατη τέταρτη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών: Να διακρίνουν και να αποπέμπουν ή να αποβάλλουν άμεσα κάθε είδους κακούς ανθρώπους και αντίχριστους.) Δεν είναι μακροσκελής αυτή η πρόταση, αλλά όταν αναφερόμαστε στο συγκεκριμένο έργο που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες, δεν είναι και τόσο απλά τα πράγματα όσο ακούγονται εκ πρώτης όψεως. Ποιες είναι οι συγκεκριμένες ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών που αναφέρει η παραπάνω πρόταση; Σε ποιους απευθύνεται το έργο που πρέπει να εκτελέσουν οι επικεφαλής και οι εργάτες; (Στους διάφορους κακούς ανθρώπους και στους αντίχριστους.) Και ποιο είναι το συγκεκριμένο έργο που πρέπει να πραγματοποιηθεί; (Να διακρίνονται αμέσως. Μόλις γίνει η διάκρισή τους, πρέπει να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν.) Έγκαιρη διάκριση, χωρίς χρονοτριβή· μόλις αναγνωριστούν τα σημάδια, πρέπει να γίνονται σωστές κρίσεις και χαρακτηρισμοί, και στη συνέχεια να αντιμετωπίζονται τα άτομα που εμπλέκονται μέσω της αποπομπής τους. Για την ακρίβεια, το συγκεκριμένο έργο που οφείλουν να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες απαρτίζεται από δύο καθήκοντα: να διακρίνουν τους ανθρώπους και να λύνουν τα προβλήματα. Εκ πρώτης όψεως, αυτό μοιάζει πολύ απλό: Αρχικά να γίνει η διάκριση, και μετά να σχεδιαστούν αμέσως λύσεις και μέτρα που θα στοχεύουν στους διάφορους κακούς ανθρώπους και τους αντίχριστους οι οποίοι ο οίκος του Θεού απαιτεί να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν. Από αυτήν την οπτική, φαντάζει εύκολο να κάνουν καλά αυτό το έργο και να εκπληρώσουν αυτήν την ευθύνη οι επικεφαλής και οι εργάτες, δεν μοιάζει να έχει και ιδιαίτερες δυσκολίες, δεδομένου ότι ο οίκος του Θεού έχει πραγματοποιήσει στο παρελθόν εκτενή συναναστροφή πάνω στις λεπτομέρειες που αφορούν το πώς να διακρίνονται και να αποπέμπονται οι διάφοροι άνθρωποι, και έχουν γίνει πολλές κουβέντες επί του θέματος. Εκ πρώτης όψεως, το έργο που περιλαμβάνεται στη δέκατη τέταρτη ευθύνη είναι σε κάποιον βαθμό παρόμοιο με το συγκεκριμένο περιεχόμενο της δωδέκατης και της δέκατης τρίτης ευθύνης πάνω στις οποίες έχει γίνει ήδη συναναστροφή· στη δέκατη τέταρτη ευθύνη, όμως, το έργο που κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν απευθύνεται μόνο στους αντίχριστους, αλλά και σε διάφορους κακούς ανθρώπους. Με τον τρόπο αυτόν, αυξάνεται το εύρος του, κι έτσι περιλαμβάνονται διάφορα είδη κακών ανθρώπων, πράγμα που απαιτεί συστηματική και συγκεκριμένη συναναστροφή. Λόγω του ότι δεν πρόκειται για τις εκδηλώσεις ενός είδους κακού ανθρώπου, αλλά για διάφορα είδη, στη συναναστροφή μας σχετικά με τη δέκατη τέταρτη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών θα εστιάσουμε στο να προσδιορίσουμε επακριβώς σε ποιους απευθύνεται αυτό το έργο. Αυτό αποτελεί τη μία πτυχή. Επίσης, εκείνο πάνω στο οποίο θα συναναστραφούμε στη συνέχεια με λεπτομέρειες είναι το πώς ακριβώς πρέπει να αντιμετωπίζονται αυτοί οι άνθρωποι —αν πρέπει να περιορίζονται, να απομονώνονται, να αποπέμπονται ή να αποβάλλονται.

Τι είναι μια εκκλησία

Προτού συναναστραφούμε με λεπτομέρειες πάνω σ’ αυτό το έργο, ας συναναστραφούμε πρώτα πάνω σ’ ένα παράλληλο θέμα. Αυτό το παράλληλο θέμα μπορεί να το ξέρετε πολύ καλά ή μπορεί και να πρόκειται για ένα θέμα που δεν το έχετε κατανοήσει και πολύ καλά. Ποιο είναι αυτό το θέμα; Είναι το εξής: «Τι είναι μια εκκλησία;» Πώς σας ακούγεται αυτό το θέμα; Κάποιοι ίσως να έλεγαν: «Αφού συναναστρέφεσαι σχετικά με τις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών, απλώς κάνε συναναστροφή συγκεκριμένα γι’ αυτό. Για ποιον λόγο να συναναστραφείς πάνω στο τι είναι μια εκκλησία; Μήπως έχει σχέση με το συγκεκριμένο θέμα;» Εκ πρώτης όψεως, μπορεί να μοιάζει άσχετο και μάλιστα κάποιοι μπορεί να πουν: «Αυτό το θέμα είναι τελείως άσχετο. Προς τι το αναφέρεις για συναναστροφή;» Όποιες σκέψεις κι αν έχετε, αφήστε κατά μέρος αυτές τις σκέψεις και αναλογιστείτε πρώτα τι είναι μια εκκλησία. Μόλις σας γίνει ξεκάθαρη συναναστροφή πάνω στον ορισμό αυτής της λέξης, πάνω στην ονομασία «εκκλησία», θα καταλάβετε για ποιον λόγο συναναστρεφόμαστε πάνω σ’ αυτό το θέμα.

1. Διάφοροι τρόποι κατανόησης του όρου «εκκλησία»

Για να συναναστραφούμε πάνω στο τι είναι μια εκκλησία, θα πρέπει να δώσουμε μια ξεκάθαρη και ακριβή εξήγηση της ονομασίας «εκκλησία»· θα πρέπει να εκφράσουμε τον συγκεκριμένο και ακριβή ορισμό του όρου «εκκλησία». Πρώτα πρώτα, μπορείτε να συζητήσετε εσείς σχετικά με το πώς καταλαβαίνετε και πώς κατανοείτε τον όρο «εκκλησία». Τι είναι μια εκκλησία; Ας το εξηγήσουμε στην αρχή θεωρητικά και ας περάσουμε μετά σε έναν ορισμό πιο συγκεκριμένο και σχετικά πρακτικό. (Η δική μου ερμηνεία είναι ότι εκκλησία ονομάζεται ένα μέρος όπου συναθροίζονται αδελφοί και αδελφές που πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό, και επιδιώκουν την αλήθεια για να εκδηλώσουν τη λατρεία τους προς τον Θεό.) Αυτός ο ορισμός αναφέρεται στο τι μέρος είναι μια εκκλησία· ουσιαστικά πρόκειται για μια χειροπιαστή, υλική υπόσταση. Αυτός είναι ένας θεωρητικός ορισμός. Είναι ακριβής αυτός ο ορισμός; Μήπως έχει κάποιες ανακρίβειες; Από θεωρητική άποψη, ο παραπάνω ορισμός είναι ικανοποιητικός. Μπορεί κανείς να προσθέσει κάτι ακόμα; (Θα προσθέσω εγώ. Χάρη στην εμφάνιση και το έργο του Θεού, καθώς και στο ότι Αυτός έχει εκφράσει την αλήθεια, υπάρχει μια ομάδα ανθρώπων που ακολουθεί τον Θεό· αυτοί στο σύνολό τους απαρτίζουν αυτό που ονομάζεται εκκλησία.) Ο ορισμός αυτός περιγράφει τι σύνολο αποτελεί μια εκκλησία. Είναι επίσης ένας επίσημος, θεωρητικός ορισμός. (Θα συμπληρώσω ότι σε αυτήν την ομάδα ανθρώπων συντελείται το έργο του Αγίου Πνεύματος και, όταν αυτοί συναθροίζονται για να διαβάσουν τα λόγια του Θεού, υπάρχει η διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος, κι οι άνθρωποι αυτοί μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια και να αναπτυχθούν στη ζωή. Μια εκκλησία είναι μια συνάθροιση από τέτοιους ανθρώπους.) Με το συμπλήρωμα αυτό στον ορισμό της εκκλησίας περιγράφεται το τι είδους συνάθροιση είναι· εκείνο που προσδιορίζει αυτήν τη συνάθροιση είναι ότι τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού, ότι έχουν το έργο του Αγίου Πνεύματος και ότι αναπτύσσονται στη ζωή. Κι αυτός ο ορισμός της εκκλησίας είναι ουσιαστικά ένας επίσημος, θεωρητικός ορισμός. Έχετε να συμπληρώσετε τίποτα άλλο; (Πρόκειται για μια ομάδα ανθρώπων που υιοθετεί τα λόγια του Θεού ως αρχή της άσκησης, και την οποία διέπει η αλήθεια και ο Χριστός. Η ομάδα αυτή είναι ικανή να βιώσει το έργο του Θεού, να αποδεχτεί την αλήθεια, να αναπτυχθεί στη ζωή και να σωθεί. Μια τέτοια ομάδα ονομάζεται εκκλησία.) Αυτή η «ομάδα» είναι το ίδιο με το «σύνολο» που αναφέρθηκε πριν από λίγο. Έχετε να προσθέσετε τίποτε άλλο; Αν δεν έχετε να προσθέσετε τίποτε άλλο, τότε μπορείτε να επαναλάβετε τις τέσσερις ερμηνείες που αναφέρθηκαν παραπάνω· με άλλα λόγια, το ποιος ακριβώς θεωρούσατε ότι είναι ο ορισμός της εκκλησίας από όταν πρωτοπιστέψατε στον Θεό μέχρι τώρα. Πρέπει να είναι εύκολο να το ορίσεις θεωρητικά, έτσι δεν είναι; Για παράδειγμα, ένα σύνολο ανθρώπων που ακολουθούν και λατρεύουν ειλικρινά τον Θεό μπορεί να αποκαλείται εκκλησία· ή μια ομάδα που ακολουθεί το θέλημα του Θεού, που επιδιώκει να υποταχθεί στον Θεό και που λατρεύει τον Θεό μπορεί να αποκαλείται εκκλησία· ή μια ομάδα που έχει το έργο του Αγίου Πνεύματος, την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος και την παρουσία του Θεού, και που είναι ικανή να λατρεύει τον Θεό, μπορεί να αποκαλείται εκκλησία. Όλα αυτά δεν αποτελούν θεωρητικούς ορισμούς μιας εκκλησίας; (Ναι.) Καταλαβαίνετε και γνωρίζετε όλοι σας το περιεχόμενο αυτών των χαρακτηριστικών που διαμορφώνουν τον ορισμό μιας εκκλησίας, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Ε, τότε, επαναλάβετε το. (Η λέξη εκκλησία αναφέρεται σε ένα σύνολο ανθρώπων που πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό και που ακολουθούν τον Χριστό. Μια αληθινή εκκλησία έχει το έργο του Αγίου Πνεύματος και την καθοδήγηση του Θεού· τη διέπει ο Χριστός και η αλήθεια, εκεί οι ακόλουθοι του Θεού τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού, εκεί βιώνουν το έργο του Θεού και έχουν ζωή-είσοδο. Αυτό είναι μια αληθινή εκκλησία. Μια εκκλησία δεν είναι το ίδιο με τις θρησκευτικές κοινότητες. Μια εκκλησία δεν ασχολείται με θρησκευτικές τελετουργίες ούτε με εξωτερικές μορφές λατρείας του Θεού.) Ουσιαστικά έτσι ορίζεται θεωρητικά μια εκκλησία. Για παράδειγμα, το να ορίζεται μια εκκλησία ως ένα μέρος όπου συναθροίζονται άνθρωποι που έχει καλέσει ο Θεός ή το να ορίζεται μια εκκλησία ως ένα σύνολο ανθρώπων που πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό, που Τον ακολουθούν, υποτάσσονται σε Αυτόν και Τον λατρεύουν ή το να ορίζεται μια εκκλησία ως μια συνάθροιση από ανθρώπους που έχει καλέσει ο Θεός και ούτω καθεξής, όλοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί αντικατοπτρίζουν κάποιες βασικές ερμηνείες ή ορισμούς για μια εκκλησία από διάφορες ομάδες πιστών. Ας μην επεκταθούμε στο πώς ακριβώς ορίζουν μια εκκλησία οι διάφορες θρησκείες και τα διάφορα δόγματα —για εμάς που ακολουθούμε τον Θεό, πώς ορίζεται μια εκκλησία; Δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια ομάδα ανθρώπων που πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό, που έχουν το έργο του Αγίου Πνεύματος, που έχουν την καθοδήγηση του Θεού, και που μπορούν να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού, που επιδιώκουν την αλήθεια, που επιδιώκουν την υποταγή στον Θεό και που λατρεύουν τον Θεό. Είτε την ορίσει κανείς ως μέρος, είτε ως σύνολο, είτε ως συνάθροιση, είτε ως ομάδα, είτε ως κοινότητα, είτε ως οτιδήποτε άλλο —όποιος όρος κι αν χρησιμοποιηθεί— τα χαρακτηριστικά που διαμορφώνουν τον ορισμό είναι κατά βάση αυτά. Αν κρίνουμε από τη βασική κατανόηση που έχουν οι άνθρωποι για την εκκλησία, από τα χαρακτηριστικά που χρησιμοποιείτε για να ορίσετε την ονομασία «εκκλησία», είναι προφανές ότι μόλις ακολουθήσουν οι άνθρωποι τον Θεό και καταλάβουν κάποιες αλήθειες, δεν αντιλαμβάνονται πια την εκκλησία ως μια συνηθισμένη κοινότητα ή ομάδα. Αντίθετα, είναι κάτι που έχει σχέση με την ειλικρινή πίστη στον Θεό, με το να διαβάζει κανείς τα λόγια του Θεού, με το να έχει το έργο του Αγίου Πνεύματος και με το να μπορεί να υποτάσσεται στον Θεό και να Τον λατρεύει, ή έχει σχέση με πτυχές που αφορούν τη ζωή-είσοδο, την αλλαγή διάθεσης, την κατάθεση μαρτυρίας για τον Θεό και άλλα. Από αυτήν την οπτική, από τη στιγμή που άρχισε ο Θεός να κάνει το έργο Του, η ονομασία «εκκλησία» έχει αποκτήσει μέσα στην καρδιά των περισσότερων ανθρώπων μια πιο βαθιά, πιο συγκεκριμένη κατανόηση και αντίληψη, μια κατανόηση που εναρμονίζεται περισσότερο με την ιδέα του Θεού για το τι είναι μια εκκλησία. Παύει πλέον να είναι ένα απλό κτίριο, μια κοινωνική κοινότητα, ένα τμήμα, ένα ίδρυμα ή οτιδήποτε άλλο· αντίθετα, έχει να κάνει με πράγματα όπως η πίστη στον Θεό, τα λόγια του Θεού, η αλήθεια και η λατρεία του Θεού.

2. Η αξία της ύπαρξης μιας εκκλησίας και το έργο που κάνει

Δεν θα βγάλουμε αυτήν τη στιγμή βιαστικά συμπεράσματα σχετικά με τη συγκεκριμένη έννοια και τον συγκεκριμένο ορισμό της εκκλησίας. Μετά την απόκτηση μιας βασικής αντίληψης για την ονομασία «εκκλησία» ή για τον ορισμό της, άραγε έχετε ξεκαθαρίσει κάποια πράγματα, όπως την αξία της ύπαρξης μιας εκκλησίας, το έργο που συντελείται από την ύπαρξη μιας εκκλησίας και τον ρόλο που διαδραματίζει μια εκκλησία ανάμεσα στους ανθρώπους; Έχει σχέση το περιεχόμενο αυτών των πτυχών και με τον ορισμό μιας εκκλησίας; Με λίγα λόγια, αυτά που κάνει μια εκκλησία αποτελούν την αξία της ύπαρξής της. Ας πάρουμε για παράδειγμα ένα σπίτι —ποιος είναι ο σκοπός αυτού του σπιτιού; Ποια είναι η αξία και η σημασία που έχει για όσους ζουν μέσα σ’ αυτό και το χρησιμοποιούν; Αν μη τι άλλο, προσφέρει καταφύγιο από τον αέρα και τη βροχή, κι αυτή είναι μια από τις πτυχές της αξίας του· μια άλλη πλευρά της αξίας του είναι ότι, όταν είσαι εξουθενωμένος και κουρασμένος, όταν δεν έχεις πού να πας, το σπίτι είναι ένα μέρος στο οποίο μπορείς να ξεκουραστείς και να μείνεις με γαλήνη και ευχαρίστηση. Αυτό το μέρος λέγεται σπίτι, αλλά για σένα τι λειτουργία επιτελεί; Προσφέρει καταφύγιο από τον αέρα και τη βροχή, ξεκούραση και χαλάρωση, σου δίνει την ευκαιρία να απολαμβάνεις την ελευθερία σου και πάει λέγοντας· οι λειτουργίες αυτές συνιστούν την αξία που έχει για σένα αυτό το σπίτι. Πάμε πάλι, λοιπόν: ποιος είναι ο ρόλος μιας εκκλησίας; Τι αξία και σημασία έχει ο σχηματισμός και η ύπαρξή της; Με λίγα λόγια, τι ακριβώς κάνει μια εκκλησία, τι ρόλο παίζει; Το έχετε ξεκαθαρίσει αυτό; Ποιο συγκεκριμένο έργο ή ποιο είδος έργου οφείλει να κάνει μια εκκλησία, πού πρέπει να εκτείνεται το πεδίο δράσης της, για να μπορεί να αποκαλείται εκκλησία, για να μπορέσει αυτό το έργο να είναι εκείνο που πρέπει να κάνει μια πραγματική εκκλησία; Αυτό είναι ένα μέρος του συγκεκριμένου περιεχομένου για το οποίο πρέπει να γίνει συναναστροφή ως προς τον ορισμό της εκκλησίας. Κατ’ αρχάς, τι ακριβώς έργο κάνει μια εκκλησία; (Κατά κύριο λόγο, εξαγγέλλει τα λόγια του Θεού, μαρτυρά περί του έργου του Θεού και διαδίδει το ευαγγέλιο, δίνοντας έτσι σε περισσότερους ανθρώπους την ευκαιρία να προσέλθουν ενώπιον του Θεού και να αποδεχτούν τη σωτηρία Του.) Είναι συγκεκριμένο αυτό το έργο; (Ναι.) Αυτό αποτελεί τη σημασία της ύπαρξης μιας εκκλησίας και είναι μία από τις συγκεκριμένες εργασίες που πρέπει να κάνει, αλλά δεν είναι η μόνη. Το να διαδώσει τα λόγια του Θεού και να μαρτυρήσει περί του έργου του Θεού αποτελεί μια συγκεκριμένη εργασία. Ποιος είναι υπεύθυνος για αυτήν την εργασία; Η ευαγγελική ομάδα. Τι άλλο έργο κάνει μια εκκλησία; (Οργανώνει τους αδελφούς και τις αδελφές ώστε να συναθροίζονται, να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού, αλλά και να συναναστρέφονται μεταξύ τους σχετικά με τα λόγια του Θεού, επιτρέποντάς τους να κατανοούν συνεχώς την αλήθεια και να κάνουν κανονικά τα καθήκοντά τους.) Αυτή η συγκεκριμένη εργασία είναι η καθοδήγηση των ανθρώπων ώστε να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού, να κατανοούν την αλήθεια και να κάνουν κανονικά τα καθήκοντά τους. Η διάδοση των λόγων του Θεού αποτελεί μια μεγάλη και σημαντική εργασία για μια εκκλησία. Η καθοδήγηση των ανθρώπων ώστε να φάνε και να πιουν τα λόγια του Θεού, να κατανοήσουν την αλήθεια και να κάνουν κανονικά τα καθήκοντά τους αποτελεί τη βασικότερη εργασία μιας εκκλησίας· αυτό διευθύνεται εκ των έσω. Αυτές οι δύο εργασίες, η μία εξωτερική και η άλλη εσωτερική, αποτελούν το έργο που προκύπτει από την ύπαρξη μιας εκκλησίας. Μπορεί κιόλας να πει κανείς ότι αυτά αποτελούν τις δύο σημαντικές εργασίες που πρέπει να κάνει μια εκκλησία. Υπάρχουν άλλες; (Άλλη μία εργασία είναι να καθοδηγεί τους ανθρώπους να βιώσουν την κρίση του Θεού, ώστε να καθαρθούν και να καταφέρουν να αλλάξουν τη διάθεσή τους.) Αυτό αποτελεί μια συγκεκριμένη εσωτερική εργασία μιας εκκλησίας. Όλες αυτές οι εργασίες που έχετε αναφέρει αντιπροσωπεύουν ουσιαστικά αυτά που πρέπει να κάνει μια εκκλησία. Το να βιώνει κανείς το έργο του Θεού, όπως το να βιώνει διάφορα περιβάλλοντα, να βιώνει την κρίση, την παίδευση, το κλάδεμα και ούτω καθεξής, να καταφέρνει τελικά την αλλαγή διάθεσης και να φτάνει στη σωτηρία, αποτελεί μια συγκεκριμένη εργασία. Αυτό το αποτέλεσμα και αυτόν τον αντίκτυπο έχει ο σχηματισμός και η ύπαρξη μιας εκκλησίας στους ανθρώπους. Το έργο της διάδοσης των λόγων του Θεού και της μαρτυρίας περί του Θεού δεν το κάνει μόνο η ευαγγελική ομάδα· γίνεται και μέσα από διάφορα άρθρα βιωματικής μαρτυρίας, ύμνους, διάφορα βίντεο και ταινίες και άλλα τέτοια, τα οποία αποτελούν κι αυτά συγκεκριμένο περιεχόμενο και πρότζεκτ που συμπεριλαμβάνονται στο έργο της διάδοσης των λόγων του Θεού. Επίσης, υπάρχουν εργασίες που έχουν σχέση με την εκκλησιαστική ζωή: το να τρώει και να πίνει κανείς τα λόγια του Θεού για να καταλάβει την αλήθεια, να μπορέσει να υποταχθεί στον Θεό και να γνωρίσει τον Θεό, καθώς και να βιώσει το έργο του Θεού και τα διάφορα περιβάλλοντα που έχει οργανώσει ο Θεός μέσα από τη διαδικασία της εκτέλεσης των καθηκόντων, ώστε να καταφέρει να αλλάξει τη διάθεσή του και να φτάσει στη σωτηρία. Αυτές είναι διάφορες εργασίες που προκύπτουν με βάση την ύπαρξη μιας εκκλησίας μόλις αυτή σχηματιστεί. Εκτός από αυτές τις κύριες εργασίες, υπάρχουν και άλλες περιφερειακές; Ποιες είναι οι περιφερειακές εργασίες; Πρόκειται για έργο που δεν είναι τόσο σημαντικό ή που αφορά γενικές υποθέσεις, το οποίο, ωστόσο, δεν παύει να προσφέρει κάποια οφέλη στον εκλεκτό λαό του Θεού ως προς την επιδίωξη της αλήθειας και την εκτέλεση των καθηκόντων του· το έργο αυτό μπορεί να ασκήσει θετική επιρροή στους ανθρώπους ως προς την ανάπτυξη της ζωής τους και τη μεταβολή των απόψεών τους για τα ζητήματα. Άραγε, σε ιδιαίτερες περιστάσεις, το έργο των γενικών υποθέσεων που αφορά τη σωματική επιβίωση των ανθρώπων και το οποίο προκύπτει από το έργο της εκκλησίας μετράει ως το απαραίτητο έργο μιας εκκλησίας; Για παράδειγμα, η γεωργία, η εκτροφή ζώων και οι υπόλοιπες δραστηριότητες που εξασφαλίζουν κάποια αναγκαία τρόφιμα για αυτούς που κάνουν τα καθήκοντά τους μετράνε ως το βασικό έργο μιας εκκλησίας; (Όχι.) Και η εξασφάλιση ηλεκτρονικών υπολογιστών, εξοπλισμού και άλλων πραγμάτων για αυτούς που κάνουν τα καθήκοντά τους; Αυτά μήπως μετράνε ως το βασικό έργο μιας εκκλησίας; (Όχι.) Και τότε τι σημαίνει το βασικό έργο μιας εκκλησίας; Εδώ εμπλέκεται ο ορισμός της εκκλησίας. Οι ορισμοί που δώσατε προηγουμένως για μια εκκλησία ήταν καλοί· έμεινα πολύ ικανοποιημένος από αυτούς, διότι τα χαρακτηριστικά που διαμόρφωσαν τους ορισμούς σας αφορούν ανώτερες αλήθειες, όπως είναι η ζωή-είσοδος των ανθρώπων, το να πιστεύουν αληθινά στον Θεό και το να Τον ακολουθούν, το να γνωρίζουν τον Θεό, ακόμα και το να πετύχουν αλλαγή διάθεσης, να υποτάσσονται στον Θεό και να λατρεύουν τον Θεό. Με βάση αυτό το σημείο, η ύπαρξη μιας εκκλησίας δεν αποσκοπεί σε καμία περίπτωση σε θέματα που έχουν να κάνουν με τη σαρκική ζωή και με τα συμφέροντα των ανθρώπων, όπως το να τους κρατάει ζεστούς και χορτάτους, να τους διατηρεί υγιείς ή να φροντίζει για τις προοπτικές τους. Μια εκκλησία δεν υπάρχει για να υποστηρίζει τη σωματική επιβίωση των ανθρώπων ούτε για να δίνει στους ανθρώπους την ευκαιρία να απολαμβάνουν καλύτερα τη σαρκική ζωή. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Κάτι δεν πάει καλά. Τα λόγια του Θεού αναφέρουν τη σωματική μας ζωή και την επιβίωσή μας, και μας λένε να μάθουμε κάποιες σύγχρονες τέχνες και γνώσεις για να παραμείνουμε υγιείς. Αυτά δεν έχουν σχέση με την επιβίωσή μας;» Αυτά θεωρούνται το βασικό έργο μιας εκκλησίας; (Όχι.) Αφού μια εκκλησία αποτελείται από πιστούς στον Θεό και αφού η ζωή των ανθρώπων είναι φυσικό να σχετίζεται με το φαγητό, με το ντύσιμο, με τη στέγη, με τη μεταφορά και με τις καθημερινές ανάγκες, μια εκκλησία βοηθά ευκαιριακά τους ανθρώπους να λύσουν αυτά τα προβλήματα. Αφού λύνονται όλα αυτά, οι άνθρωποι σκέφτονται: «Η εκκλησία είναι υπεύθυνη και για τις καθημερινές μας ανάγκες. Αυτό είναι το σύνηθες έργο της εκκλησίας και το ουσιαστικό της έργο». Δεν αποτελεί παρανόηση αυτό; (Ναι.) Και πού οφείλεται αυτή η παρανόηση; (Δεν έχουν ξεκαθαρίσει ποιο είναι το βασικό έργο μιας εκκλησίας.) Γιατί δεν το έχουν ξεκαθαρίσει αυτό ακόμα και τώρα; Δεν έχουν κάποιο πρόβλημα κατανόησης; (Ναι.) Γιατί έχουν πρόβλημα κατανόησης; Αυτό είναι θέμα επιπέδου. Τελικά, το πρόβλημα είναι ότι έχουν χαμηλό επίπεδο.

Μόλις τώρα αναφέρθηκαν τρία σημεία που αφορούν το βασικό έργο μιας εκκλησίας: Το πρώτο είναι η μαρτυρία περί των λόγων του Θεού και η διάδοσή τους. Ένα ακόμα είναι το να καθοδηγεί τους ανθρώπους να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού, να εισέρχονται στην πραγματικότητα των λόγων του Θεού, αλλά και να τους βοηθάει να καταλαβαίνουν την αλήθεια, να κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού και να εκτελούν καλύτερα τα καθήκοντά τους. Κι ένα ακόμα είναι να καθοδηγεί τους ανθρώπους ώστε να βιώσουν το έργο του Θεού, να βιώσουν την κυριαρχία του Θεού και να αποβάλουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση για να καταφέρουν να αλλάξουν τη διάθεσή τους βασισμένοι στην κατανόηση των λόγων του Θεού. Όλα αυτά στόχο έχουν να φτάσουν οι άνθρωποι στη σωτηρία. Αυτά τα τρία σημεία τα έχουμε συνοψίσει επαρκώς· αποτελούν το έργο που χρειάζεται να κάνει μια εκκλησία, αλλά και την αξία και τη σημασία της ύπαρξης μιας εκκλησίας τόσο για την ανθρωπότητα όσο και για τα μέλη της εκκλησίας και για τον εκλεκτό λαό του Θεού. Δεν τα λέει όλα αυτό, όμως. Για ξανασκεφτείτε, πέρα από αυτές τις βασικές εργασίες, τι άλλα βασικά οφέλη κερδίζουν οι άνθρωποι εκτός από το να βιώνουν αυτό το έργο που εκτελούν οι εκκλησίες; (Οι άνθρωποι μαθαίνουν να διακρίνουν διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα.) Η απάντηση να διακρίνουν διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα πλησιάζει κάπως· έχει να κάνει με το βασικό έργο μιας εκκλησίας. Όταν μιλάμε για το βασικό έργο, αναφερόμαστε στις εργασίες που αποτελούν αντιπροσωπευτικά χαρακτηριστικά. Αυτά για τα οποία συναναστραφήκαμε μόλις τώρα αποτελούν τα θετικά πράγματα που κερδίζουν οι άνθρωποι ή ένα μέρος του έργου που εκτελούν οι εκκλησίες, στα οποία οι άνθρωποι μετέχουν ή τα οποία βιώνουν. Εκτός από αυτές τις βασικές εργασίες, μια άλλη πτυχή της αξίας της ύπαρξης μιας εκκλησίας είναι να συμβάλλει στο να καταλάβουν οι άνθρωποι την ανθρωπότητα, τον κόσμο και την επιρροή του σκότους. Άραγε, είναι κι αυτή μια βασική εργασία μιας εκκλησίας επιπλέον των τριών εργασιών για τις οποίες κάνατε συναναστροφή; Είναι κι αυτή μια συγκεκριμένη εργασία; (Ναι.) Αν τη συγκρίνουμε με τις τρεις πρώτες εργασίες, αυτή θεωρείται περιφερειακή. Για ποιον λόγο θεωρείται περιφερειακή; Γιατί πρόκειται για ένα αποτέλεσμα που το επιτυγχάνουν οι άνθρωποι βιώνοντας τις τρεις πρώτες εργασίες· το πετυχαίνει κανείς αν βιώνει το έργο του Θεού, αν τρώει και πίνει τα λόγια του Θεού, αν κατανοεί την αλήθεια, αν κατανοεί τη διεφθαρμένη διάθεσή του και αν γνωρίζει τον Θεό. Αποτέλεσμα; Οι άνθρωποι κατανοούν αυτήν την κακή ανθρωπότητα, αυτόν τον σκοτεινό κόσμο, αλλά και την επιρροή του σκότους. Άραγε, τώρα, έχε επιτευχθεί έστω και κατά ένα μέρος αυτό το αποτέλεσμα; (Ναι.) Αυτή δεν είναι η αξία της ύπαρξης μιας εκκλησίας; Αυτή δεν είναι, άραγε, μια λειτουργία και ένα αποτέλεσμα που πρέπει να έχει η ύπαρξη μιας εκκλησίας γι’ αυτούς που ακολουθούν τον Θεό; (Ναι.) Αφενός, υπάρχει αυτό το αντικειμενικό αποτέλεσμα· αφετέρου, οι εκκλησίες εκτελούν επίσης αυτό το έργο με θετικό τρόπο και ενεργά. Και ποια είναι τα συγκεκριμένα πρότζεκτ που περιλαμβάνει αυτό το έργο; Ένα παράδειγμα είναι οι ταινίες που δείχνουν τον εκλεκτό λαό του Θεού να συλλαμβάνεται και να βασανίζεται. Αυτά, πρώτα πρώτα, αποτελούν μαρτυρίες που δημιουργούν εκείνοι που ακολουθούν τον Θεό όταν δέχονται τις άγριες διώξεις του Σατανά· δεύτερον, εκθέτουν το γεγονός ότι αυτή η μοχθηρή ανθρωπότητα, αυτός ο σκοτεινός κόσμος και οι σκοτεινές επιρροές αντιστέκονται στον Θεό και στην αλήθεια, αλλά και καταδικάζουν τον Θεό και την αλήθεια· εκθέτουν επίσης και τις διάφορες μεθόδους με τις οποίες διώκουν άγρια όσους ακολουθούν τον Θεό. Οι ταινίες, καθώς εκθέτουν όλα αυτά τα πράγματα, συμβάλλουν στο να κατανοήσουν οι άνθρωποι την ανθρωπότητα, τον κόσμο και την επιρροή του σκότους από τη συγκεκριμένη οπτική. Κάποιοι λένε: «Τι εννοείς να “κατανοήσουν την ανθρωπότητα και τον κόσμο”;» Εσείς όλοι τι λέτε να σημαίνει αυτό; (Να κατανοήσουν το σκοτάδι και τη μοχθηρία της ανθρωπότητας και του κόσμου, καθώς και να κατανοήσουν ότι στην ουσία όλη η ανθρωπότητα αποτελεί εχθρό του Θεού.) Σωστά. Σημαίνει να κατανοήσουν τη μοχθηρία και το σκοτάδι της ανθρωπότητας, να κατανοήσουν το άσχημο πρόσωπο και την πραγματική όψη όλης της ανθρωπότητας, το ότι δηλαδή η ανθρωπότητα είναι εχθρός του Θεού. Τα βίντεο με θέμα τα βασανιστήρια ή οι προσωπικές βιωματικές μαρτυρίες αποτελούν συγκεκριμένα παραδείγματα αυτού του έργου που κάνουν οι εκκλησίες. Επιπλέον, εκθέτουν την παραδοσιακή κουλτούρα, τις ηθικές απόψεις των ανθρώπων, τις σκέψεις συγκεκριμένων εθνοτικών ομάδων ή φυλών, καθώς και τα παραδοσιακά δόγματα του Ταοϊσμού και του Κομφουκιανισμού στην Κίνα, κάποιες ψευδείς αλήθειες, αλλά και τους κανόνες και την ανατροφή μέσα στην οικογένεια που δεσμεύουν τους ανθρώπους και περιορίζουν τις σκέψεις τους —με τι σκοπό τα εκθέτει όλα αυτά; Σε ποια κατηγορία του έργου υπάγεται αυτό; Άραγε, το περιεχόμενο που έχω αναλύσει στο παρελθόν στην ιστορία «Κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή» δεν αποτελεί μέρος της κατανόησης του κόσμου, της ανθρωπότητας και της επιρροής του σκότους; (Ναι.) Πρόκειται για ένα παράδειγμα από το συγκεκριμένο περιεχόμενο αυτού του έργου. Άρα, το έργο αυτό είναι και μια συγκεκριμένη εργασία που πρέπει να εκτελέσει μια εκκλησία. Ανακεφαλαιώνοντας, το έργο μιας εκκλησίας είναι, από τη μία, να προσφέρει στους ανθρώπους θετική καθοδήγηση προς την αλήθεια-πραγματικότητα μέσα από την αλήθεια, οδηγώντας τους στην επίτευξη της υποταγής στον Θεό. Από μία άλλη άποψη, είναι να εκθέσει τον σατανικό, σκοτεινό κόσμο, να εκθέσει τις διάφορες εχθρικές ενέργειες του Σατανά απέναντι στην αλήθεια και τον Θεό, και να εκθέσει τις κακές τάσεις που επικρατούν στην ανθρώπινη κοινωνία, τις διάφορες ιδέες και αντιλήψεις της διεφθαρμένης ανθρωπότητας, καθώς και τις αιρέσεις τους, τις πλάνες τους και τα συναφή, έτσι ώστε να καταλάβουν οι άνθρωποι την αληθινή φύση και την αληθινή ουσία αυτής της μοχθηρής εποχής. Αυτό δεν είναι το βασικό έργο μιας εκκλησίας; (Ναι.) Εδώ που τα λέμε, εσείς έχετε κερδίσει ήδη πολλά πράγματα από το έργο της εκκλησίας και έχετε αποκομίσει σημαντικά οφέλη. Όσον αφορά τους ανθρώπους που βρίσκονται στην εκκλησία, είτε μιλάμε για εκείνους που νοιάζονται για την αλήθεια, είτε για εκείνους που δεν νοιάζονται για την αλήθεια, μετά από δύο-τρία χρόνια που θα ακολουθήσουν τον Θεό, μέσα από συναθροίσεις που έχουν σκοπό τη συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια, μέσα από την προσευχή μέσω διαβάσματος των λόγων του Θεού, αλλά και μέσα από εμπειρίες διώξεων και δυσφήμισης από άπιστους, μέσα από διαταράξεις που προκαλούν οι κακοί άνθρωποι, οι αντίχριστοι, αλλά και κάθε είδους άλλοι άνθρωποι, γεγονότα και πράγματα, θα φτάσουν, χωρίς να το συνειδητοποιήσουν, στο σημείο να μπορούν να ξεχωρίσουν και να κατανοήσουν αυτόν τον σκοτεινό κόσμο, τη μοχθηρή ανθρωπότητα, τις κυβερνητικές αρχές και τη σκοτεινή επιρροή ολόκληρου του κόσμου. Αυτά τα κέρδη πετυχαίνουν. Και πώς προκύπτουν αυτά τα κέρδη; Προκύπτουν από την ύπαρξη των εκκλησιών; Προκύπτουν από το έργο που κάνουν οι εκκλησίες; (Ναι.) Απ’ τη μία, οι άνθρωποι έχουν κερδίσει κάποια κατανόηση των λόγων, του έργου και της διάθεσης του Θεού· και απ’ την άλλη, έχουν κερδίσει επίσης και κάποια ανάλογη επίγνωση και διάκριση για τον κόσμο, για την ανθρωπότητα και για την επιρροή του σκότους. Για να καταφέρουν οι άνθρωποι να φτάσουν στη σωτηρία, θα πρέπει να φτάσουν στα αποτελέσματα και στις θετικές επιδράσεις αυτών των δύο κερδών.

Μπορούμε να συνοψίσουμε το έργο μιας εκκλησίας ως εξής: να διαδίδει τα λόγια και το έργο του Θεού και να μαρτυρεί περί αυτών, καθώς και να καθοδηγεί τους ανθρώπους να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού, ώστε να καταλαβαίνουν την αλήθεια, να κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού και να κάνουν καλύτερα τα καθήκοντά τους. Επίσης, πάνω στα θεμέλια της κατανόησης της αλήθειας, οι άνθρωποι μπορούν να βιώσουν το έργο του Θεού, να αποβάλουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και να καταφέρουν να αλλάξουν τη διάθεσή τους. Πέρα από αυτές τις τρεις πτυχές, στο έργο περιλαμβάνεται η βοήθεια έτσι ώστε να καταλάβουν οι άνθρωποι τη μοχθηρή ανθρωπότητα, τον σκοτεινό κόσμο και την επιρροή του σκότους. Αν και δεν είναι πολλά τα πρότζεκτ που περιλαμβάνονται στο έργο μιας εκκλησίας, το συγκεκριμένο περιεχόμενο είναι τεράστιο. Ολόκληρο το περιεχόμενο συνδέεται με τα λόγια του Θεού, με την αλήθεια, με την απαλλαγή από τις διεφθαρμένες διαθέσεις του καθενός και με την υποταγή στον Θεό· ασφαλώς, συνδέεται ακόμα περισσότερο με τη σωτηρία. Αυτή ακριβώς είναι η λειτουργία μιας εκκλησίας και η αξία της ύπαρξής της. Κάθε πτυχή του έργου μιας εκκλησίας έχει άμεση σχέση με τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού, καθώς έχει σχέση με το πώς αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι τα λόγια του Θεού, με τη στάση τους απέναντι στον Θεό, με τη σωτηρία τους, καθώς και με τις απόψεις και τις στάσεις τους απέναντι στον κόσμο, στην ανθρωπότητα και στην επιρροή του σκότους. Με δυο λόγια, η ύπαρξη μιας εκκλησίας έχει άμεση σύνδεση με τον καθέναν, ενώ το έργο που επιτελεί μια εκκλησία, όπως και η αξία και η σημασία της ύπαρξής της, είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με κάθε άνθρωπο που αποδέχεται τη σωτηρία του Θεού.

Μετά τη συναναστροφή σχετικά με το συγκεκριμένο έργο που οφείλει να κάνει μια εκκλησία, ας μιλήσουμε για τους άστοχους ορισμούς και απόψεις που έχουν οι άνθρωποι όσον αφορά την ονομασία «εκκλησία» αλλά και τη σημασία της ύπαρξης μιας εκκλησίας. Κατ’ αρχάς, μια εκκλησία οι άνθρωποι τη θεωρούν ως ένα μέρος που προσφέρει μια σχετική παρηγοριά, ένα μέρος γεμάτο ζεστασιά και λιακάδα, ένα μέρος σχετικά φιλικό, που δεν έχει συγκρούσεις, πολέμους, σκοτωμούς ή αιματοχυσίες —ένα ιδανικό μέρος που οι άνθρωποι λαχταρούν στην καρδιά τους, γεμάτο ευτυχία. Εδώ, δεν υπάρχει ζήλια ούτε έριδες, δεν υπάρχουν συνωμοσίες, κακές τάσεις ή άλλα φαινόμενα που συναντάς στην κοσμική κοινωνία. Θεωρείται ένα ιδανικό λιμάνι όπου οι άνθρωποι μπορούν να αγκυροβολήσουν την καρδιά τους. Όσο όμορφες κι αν είναι οι φαντασιοκοπίες των ανθρώπων σχετικά με την ονομασία «εκκλησία», η εκκλησία τούς προσφέρει σε γενικές γραμμές έναν ορισμένο βαθμό πνευματικής υποστήριξης. Αυτή η πνευματική υποστήριξη έχει και μια πιο χειροπιαστή λειτουργία για τους ανθρώπους: Όποτε αντιμετωπίζουν κάποιες δυσκολίες, μπορούν να προσέλθουν στην εκκλησία για να διατυπώσουν τα προβλήματά τους, κι η εκκλησία μπορεί να τους βοηθήσει να ελαφρύνουν τις ανησυχίες τους και να λύσουν τις δυσκολίες τους. Αν, για παράδειγμα, έχουν κάποιες δυσκολίες στη δουλειά ή στη ζωή τους, αν δεν τους ακούνε τα παιδιά τους, αν έχει μια παράνομη σχέση ο σύζυγος ή η σύζυγός τους, αν έχουν διενέξεις μεταξύ τους οι πεθερές και οι νύφες, αν έχουν διενέξεις με τους συναδέλφους ή με τους γείτονες, αν τα παιδιά τους δέχονται τραμπουκισμούς, εάν κάποιος δυνάστης του τόπου έχει αρπάξει τη γη τους και ούτω καθεξής, όποτε γίνονται τέτοια πράγματα, οι άνθρωποι ευελπιστούν να μπορέσει κάποιος από την εκκλησία να τους συμπαρασταθεί και να τους βοηθήσει να λύσουν και να τακτοποιήσουν αυτά τα ζητήματα. Ως ένα τέτοιο μέρος θεωρούν οι άνθρωποι στο μυαλό τους την εκκλησία. Δίχως αμφιβολία, η εκκλησία όπως τη θεωρούν οι άνθρωποι είναι καταφύγιο, είναι ένας ιδανικός παράδεισος, ένα μέρος για να ανακουφιστούν από τις στεναχώριες και να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες τους, να εξαλειφθεί η βία και να ζήσουν οι καλοί άνθρωποι με γαλήνη, καθώς και να διαφυλαχθεί η δικαιοσύνη. Αν υπάρχουν δυσκολίες στη ζωή, η εκκλησία πρέπει να προσφέρει ανακούφιση· αν κάποιος δεν έχει λαχανικά για να φάει και ρύζι για να μαγειρέψει, τότε η εκκλησία πρέπει να μοιράζει· αν δεν έχει κάποιος ρούχα, η εκκλησία πρέπει να αγοράζει· αν κάποιος αρρωστήσει, η εκκλησία πρέπει να αναλαμβάνει τα έξοδα της θεραπείας. Όταν κάποιος έχει δυσκολίες στη δουλειά του, τότε πρέπει οι αδελφοί και οι αδελφές του στην εκκλησία να του δίνουν ένα χέρι βοηθείας, να χρησιμοποιούν τις γνωριμίες και τις διασυνδέσεις τους ή να προσφέρουν καθοδήγηση. Όταν τα παιδιά ενός ανθρώπου δίνουν εξετάσεις για να μπουν στο κολέγιο, εκείνος στρέφεται στην εκκλησία για να βρει περισσότερους ανθρώπους να προσευχηθούν γι’ αυτά, σε μια προσπάθεια να εξασφαλίσει ότι τα παιδιά του θα καταφέρουν να μπουν στο κολέγιο. Όποιες δυσκολίες κι αν συναντήσει κανείς, εφόσον προσέλθει στην εκκλησία, όλες αυτές οι δυσκολίες είναι δυνατόν να επιλυθούν και να διευθετηθούν. Ακόμα κι αν κάποιος δεχτεί κακομεταχείριση στα χέρια κακών ανθρώπων, η εκκλησία, με το πλήθος ανθρώπων και με τη μεγάλη επιρροή της, μπορεί να λύσει τα προβλήματα. Αν κάποιος έχει την ενθάρρυνση και την υποστήριξη από πολλούς ανθρώπους, τότε θα πάψει να είναι δειλός και να φοβάται μήπως τον ζορίσουν οι τραμπούκοι. Ακόμα κι όταν του κάνουν τον νταή, όταν τον εξοστρακίζουν, κι όταν παλεύει διαρκώς μέσα στην κοινωνία και δεν βρίσκει τρόπο να βγάλει το ψωμί του, μπορεί κανείς να ζητήσει βοήθεια και καλές συμβουλές από την εκκλησία και να βρει μια κατάλληλη δουλειά. Οι άνθρωποι πιστεύουν πως όλα αυτά, και πολλά άλλα, συνιστούν τον ρόλο που πρέπει να παίζει μια εκκλησία και το έργο που πρέπει να εκτελεί. Αν κρίνουμε από τις σκέψεις και τις αντιλήψεις των ανθρώπων ή από τις απαιτήσεις τους από μια εκκλησία, είναι φανερό ότι, το δίχως άλλο, θεωρούν την εκκλησία ως ένα ίδρυμα κοινωνικής πρόνοιας, ως μια φιλανθρωπική οργάνωση, ως ένα γραφείο συνοικεσίων ή ως μια ομάδα κυνηγών κεφαλών, ή ως μια Εταιρεία του Ερυθρού Σταυρού. Ορισμένοι μάλιστα πιστεύουν ότι, όσο ικανοί και αν είναι οι ίδιοι και όποια θέση κι αν έχουν μέσα στην κοινωνία και την ανθρωπότητα, πάντα έχουν ανάγκη από μια ισχυρή οντότητα για να βασίζονται. Όταν αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην κοινωνία ή όταν έρχονται αντιμέτωποι με τις εκάστοτε αρχές, χρειάζονται μια ισχυρή δύναμη για να τους στηρίξει, να τους υπερασπιστεί, να κάνει κουμάντο για λογαριασμό τους και να προασπίσει τα δικαιώματα και τα συμφέροντά τους. Κατά την άποψή τους, η εκκλησία μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτόν τον ρόλο και να πραγματοποιήσει τον σκοπό που επιθυμούν, κι έτσι η εκκλησία μετατρέπεται στη μοναδική τους επιλογή. Είναι ξεκάθαρο ότι την εκκλησία τη θεωρούν ως μια κοινωνική ένωση ή έναν σύλλογο, όπως είναι ο σύλλογος εκπαιδευτικών, ο σύλλογος συγκοινωνιών, ο σύλλογος αγροτών, ο σύλλογος γυναικών, ο σύλλογος ηλικιωμένων και πάει λέγοντας —σαν τέτοιου είδους κοινωνικές ομάδες και οργανισμούς. Όποιοι κι αν είναι στην πραγματικότητα οι ορισμοί των ανθρώπων για μια εκκλησία, αν κρίνουμε από το έργο που κάνει μια εκκλησία και από τον ακριβή ορισμό της, είναι προφανές ότι οι άνθρωποι έχουν λανθασμένες και άκυρες στάσεις κι απαιτήσεις απέναντι στην εκκλησία, τις οποίες δεν θα έπρεπε να έχουν. Μια εκκλησία δεν είναι ένα μέρος που «ληστεύει τους πλούσιους για να ταΐσει τους φτωχούς», ένας μέρος που εξαφανίζει τη βία και αφήνει τους καλούς ανθρώπους να ζουν με γαλήνη ή που διαφυλάσσει τη δικαιοσύνη, πόσο μάλλον ένα μέρος που βοηθά τον κόσμο και σώζει τους ανθρώπους ή που ανακουφίζει τις ανησυχίες των ανθρώπων και λύνει τις δυσκολίες τους. Μια εκκλησία δεν είναι φιλανθρωπικός οργανισμός, δεν είναι ίδρυμα κοινωνικής πρόνοιας και δεν είναι κοινωνική ένωση. Μια εκκλησία δεν ιδρύεται και δεν έχει ως σκοπό με την παρουσία της να λειτουργεί ως κοινωνική ομάδα ή οργανισμός. Αν εξαιρέσουμε τα λίγα βασικά καθήκοντα που οφείλει να αναλαμβάνει μια εκκλησία, δηλαδή να μαρτυρεί περί των λόγων του Θεού και να τα διαδίδει, να καθοδηγεί τους ανθρώπους ώστε να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού, να βιώνουν το έργο του Θεού και να αποβάλλουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους για να φτάσουν στη σωτηρία, μια εκκλησία δεν έχει την παραμικρή υποχρέωση να εκτελεί καμία λειτουργία ούτε να προσφέρει βοήθεια προς την κοινωνία ή προς οποιαδήποτε εθνική ομάδα. Επιπλέον, μια εκκλησία δεν είναι ένα μέρος που αγωνίζεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και συμφέροντα ούτε έχει καμία υποχρέωση να διασφαλίζει τη σωματική ζωή, την κοινωνική θέση, τους επαγγελματικούς τίτλους, τους μισθούς, την κοινωνική πρόνοια των ανθρώπων και ούτω καθεξής. Οι άνθρωποι μέσα στις αντιλήψεις τους πιστεύουν ότι οι αρμοδιότητες μιας εκκλησίας είναι να εξαλείψει τη βία και να δώσει στους καλούς ανθρώπους την ευκαιρία να ζήσουν με γαλήνη, να προασπίσει τη δικαιοσύνη, να ελαφρύνει τις έγνοιες των ανθρώπων και να λύσει τις δυσκολίες τους, να βοηθήσει τον κόσμο και να σώσει τους ανθρώπους, αλλά και να αγωνιστεί για τα ανθρώπινα δικαιώματα και συμφέροντα —αυτές ουσιαστικά τις αρμοδιότητες. Επομένως, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η εκκλησία είναι μια βοήθεια άμεσα διαθέσιμη γι’ αυτούς και ότι κάθε δυσκολία μπορεί να λυθεί και να ξεκαθαριστεί από την εκκλησία. Είναι προφανές πως οι άνθρωποι θεωρούν την εκκλησία ως ένα κοινωνικό ίδρυμα, έναν κοινωνικό οργανισμό ή μια κοινωνική ομάδα. Είναι, όμως, τέτοιο ίδρυμα μια εκκλησία; (Δεν είναι.) Εάν μια εκκλησία έχει τις λειτουργίες και τους ρόλους για τους οποίους πιστεύουν οι άνθρωποι ότι υπάρχει, δηλαδή για να εξαφανίσει τη βία και να επιτρέψει στους καλούς ανθρώπους να ζήσουν με γαλήνη, να προασπίσει τη δικαιοσύνη, να ελαφρύνει τις έγνοιες των ανθρώπων και να λύσει τις δυσκολίες τους, να βοηθήσει τον κόσμο και να σώσει τους ανθρώπους, αλλά και να αγωνιστεί για τα ανθρώπινα δικαιώματα και συμφέροντα, και ούτω καθεξής, τότε η εκκλησία αυτή δεν είναι δυνατόν να λέγεται εκκλησία, αφού δεν έχει καμία σχέση με τα λόγια του Θεού, με το έργο του Αγίου Πνεύματος ή με το έργο του Θεού για να σώσει τους ανθρώπους. Μια τέτοια ομάδα ή ένας τέτοιος οργανισμός πρέπει να ονομάζεται απλώς ομάδα ή οργανισμός, κάτι που δεν έχει καμιά σχέση με μια εκκλησία ούτε καμιά σχέση με το έργο μιας εκκλησίας. Αν ένας οργανισμός, υπό το λάβαρο της πίστης στον Θεό, επιδίδεται σε δραστηριότητες όπως το να τελεί τη θεία λειτουργία, να λατρεύει τον Θεό, να διαβάζει τη Βίβλο, να προσεύχεται, να τραγουδά ύμνους και να εξυμνεί, ή ακόμα κι αν πραγματοποιεί επίσημες συναθροίσεις και λατρεία, όπως και τις επονομαζόμενες συναντήσεις για μελέτη της Βίβλου, συναντήσεις προσευχής, συναντήσεις συνεργατών, συναντήσεις ανταλλαγής και ούτω καθεξής, άσχετα με το τι είδους μέλη έχει και ποια είναι η δομή του, όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με μια αληθινή εκκλησία. Και τότε, τι ακριβώς είναι μια αληθινή εκκλησία; Πώς δημιουργείται; Μια αληθινή εκκλησία δημιουργείται χάρη στην εμφάνιση του Θεού, στο έργο Του και στο ότι Αυτός εκφράζει την αλήθεια για να σώσει την ανθρωπότητα. Δημιουργείται όταν οι άνθρωποι ακούσουν τη φωνή του Θεού, στραφούν προς τον Θεό και υποταχθούν στο έργο του Θεού. Αυτή είναι μια αληθινή εκκλησία. Μια εκκλησία δεν την οργανώνουν και δεν την ιδρύουν οι άνθρωποι, αλλά την συγκροτεί ο Θεός αυτοπροσώπως, και την καθοδηγεί και την ποιμαίνει ο Θεός αυτοπροσώπως. Ο Θεός, λοιπόν, έχει αναθέσεις για τις εκκλησίες Του. Μια εκκλησία έχει ως αποστολή να διαδίδει τα λόγια του Θεού, να μαρτυρεί περί του έργου του Θεού και να βοηθά τους ανθρώπους να ακούσουν τη φωνή του Θεού, να επιστρέψουν στην παρουσία του Θεού, να αποδεχτούν τη σωτηρία του Θεού, να βιώσουν το έργο του Θεού για να κερδίσουν τη σωτηρία του Θεού, καθώς και να καταθέσουν μαρτυρία για τον Θεό· τόσο απλά. Αυτή είναι η αξία και η σημασία της ύπαρξης μιας εκκλησίας.

3. Ο ορισμός μιας εκκλησίας

Πλέον, μετά τη συναναστροφή μας πάνω στο θέμα του τι είναι μια εκκλησία, έχετε κάποια κατανόηση για τον σχηματισμό μιας εκκλησίας, για το έργο που κάνει μια εκκλησία και για τα αποτελέσματα που πετυχαίνει. Επίσης, μπορείτε να καταλάβετε ορισμένες πτυχές της αξίας και της σημασίας της ύπαρξης μιας εκκλησίας. Οπότε, μπορούμε άραγε τώρα να διατυπώσουμε έναν ακριβή ορισμό για το τι ακριβώς είναι μια εκκλησία; Πρώτα απ’ όλα, μια εκκλησία δεν είναι ένα μέρος που προσφέρει στους ανθρώπους συναισθηματική παρηγοριά ούτε είναι ένα μέρος όπου διασφαλίζεται ότι οι άνθρωποι θα έχουν καλό φαγητό και ντύσιμο ή όπου οι άνθρωποι θα βρίσκουν καταφύγιο. Μια εκκλησία δεν είναι ένα μέρος που διασφαλίζει τα σωματικά δικαιώματα και συμφέροντα των ανθρώπων ούτε που αντιμετωπίζει τις δυσκολίες που συναντούν στη ζωή τους. Δεν είναι ένα μέρος που καλύπτει τα πνευματικά κενά των ανθρώπων και τους προσφέρει πνευματική υποστήριξη. Από τη στιγμή που οι εκκλησίες δεν είναι όπως τις θεωρούν οι άνθρωποι σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, πώς ακριβώς μπορεί να οριστεί μια εκκλησία; Τι ακριβώς είναι μια εκκλησία; Στη Βίβλο, ο Κύριος Ιησούς παρέθεσε μια βασική περιγραφή της ονομασίας μιας εκκλησίας. Πώς ακριβώς το διατύπωσε; [«Διότι όπου είναι δύο ή τρείς συνηγμένοι εις το όνομά μου, εκεί είμαι εγώ εν τω μέσω αυτών» (Κατά Ματθαίον 18:20).] Αυτά τα λόγια σημαίνουν ότι, όσοι άνθρωποι κι αν είναι μαζεμένοι μαζί, αρκεί να έχουν το έργο του Αγίου Πνεύματος και να αισθάνονται τον Θεό εκεί μαζί τους, και τότε το μέρος αυτό είναι μια εκκλησία· έτσι ακριβώς. Τις έσχατες ημέρες, ο Θεός εμφανίστηκε για να εργαστεί και να εκφράσει την αλήθεια. Όταν οι άνθρωποι μαζεύονται για να φάνε και να πιουν, για να προσευχηθούν διαβάζοντας τα λόγια του Θεού και να συναναστραφούν πάνω σ’ αυτά, ο Θεός είναι εκεί μαζί τους, όπως είναι και η διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος, γεγονός που σημαίνει ότι ο Θεός αυτό το αναγνωρίζει ως εκκλησία. Αν οι άνθρωποι συναθροίζονται χωρίς να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού, αν το μόνο που κάνουν είναι να παπαγαλίζουν κενά πνευματικά δόγματα και δεν μπορούν να αισθανθούν το έργο του Αγίου Πνεύματος, τότε αυτό δεν είναι εκκλησία γιατί δεν το αναγνωρίζει ο Θεός, και επομένως δεν έχει το έργο του Αγίου Πνεύματος. Τις συναθροίσεις στις οποίες παρίσταται ο Θεός τις ευλογεί και τις καθοδηγεί ο ίδιος, κι όταν οι άνθρωποι μαζεύονται σε τέτοιες συναθροίσεις, ασχέτως αν τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού, αν συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια ή αν λύνουν προβλήματα χρησιμοποιώντας την αλήθεια, όλα αυτά συνδέονται με τις απαιτήσεις και με την ηγεσία του Θεού, οπότε όλα αυτά έχουν την ευλογία Του. Γι’ αυτό και, από τη στιγμή που μια συνάθροιση χαρακτηρίζεται από την καθοδήγηση, την ηγεσία και την παρουσία του Θεού, μπορεί να ονομαστεί εκκλησία. Αυτός είναι ο απλούστερος, ο πιο θεμελιώδης ορισμός της εκκλησίας, κι έτσι οριζόταν μια εκκλησία κατά την Εποχή της Χάριτος. Προέκυψε από το πλαίσιο του έργου του Θεού της εποχής εκείνης, επομένως είναι ακριβής και ευσταθεί. Σ’ αυτό, όμως, το στάδιο του έργου της κρίσεως κατά τις έσχατες ημέρες, λόγω του ότι ο Θεός έχει απευθύνει περισσότερα λόγια και έχει κάνει μεγαλύτερο έργο, ο ορισμός της εκκλησίας πρέπει να πάει πιο βαθιά από αυτόν τον στοιχειώδη ορισμό της Εποχής της Χάριτος. Το έργο του Θεού έχει προχωρήσει περαιτέρω. Πλέον, μια εκκλησία δεν χαρακτηρίζεται απλώς από το έργο του Αγίου Πνεύματος και την παρουσία του Θεού. Σήμερα, ο Θεός εργάζεται αυτοπροσώπως στις εκκλησίες Του, καθοδηγώντας και ποιμαίνοντάς τες· ο εκλεκτός λαός του Θεού μπορεί να τρώει και να πίνει τα σημερινά Του λόγια, καθώς και να ακολουθεί τον Χριστό και να καταθέτει μαρτυρία γι’ Αυτόν. Έτσι, ο ορισμός της εκκλησίας κατά τις έσχατες ημέρες είναι πιο εξελιγμένος από ό,τι ήταν στην Εποχή της Χάριτος· πρόκειται για μια πιο βαθυστόχαστη, πιο ακριβή και πιο συγκεκριμένη περιγραφή από πριν, και φυσικά συνδέεται αναπόσπαστα με την αλήθεια και με τα λόγια του Θεού. Άρα, ποιος είναι ο πιο ακριβής και ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος να οριστεί μια εκκλησία; Αρχικά, ο βασικός ορισμός θα πρέπει να είναι μια ομάδα ανθρώπων που ακολουθούν ειλικρινά τον Θεό. Ειδικότερα, μια εκκλησία είναι μια ομάδα ανθρώπων που ακολουθούν ειλικρινά τον Θεό, την οποία διέπουν τα λόγια Του, η οποία επιδιώκει την αλήθεια, κάνει πράξη και βιώνει τα λόγια Του, και μπορεί να υποταχθεί στον Θεό και να Τον λατρέψει, να ακολουθήσει το θέλημά Του και να φτάσει στη σωτηρία Του. Το κύριο μέρος αυτού του ορισμού είναι «μια ομάδα ανθρώπων». Μια εκκλησία δεν είναι ένα μέρος, δεν είναι ένα σύνολο, δεν είναι μια κοινότητα, πόσο μάλλον μια απλή συνάθροιση ανθρώπων που έχουν πίστη. Η «ομάδα» μπορεί να αποτελείται από καμιά δεκαριά άτομα ή από τριάντα με πενήντα άτομα, ή φυσικά από ακόμα μεγαλύτερους αριθμούς. Μπορούν να συναθροίζονται όλοι μαζί ή μπορούν να χωρίζονται σε μικρότερες ομάδες για να συναθροίζονται· η κατάσταση αυτή είναι ευέλικτη και μπορεί να αλλάξει. Με λίγα λόγια, όταν αυτοί οι ακόλουθοι του Θεού Τον εξυμνούν, μαρτυρούν περί Αυτού και Τον λατρεύουν, αλλά και ακολουθούν το θέλημά Του, πρόκειται για μια εκκλησία. Όσοι απ’ αυτούς κι αν συναθροίζονται μαζί, δεν παύουν να αποτελούν μια εκκλησία. Για παράδειγμα, τα 50 άτομα αποκαλούνται μικρή εκκλησία, ενώ τα 100 άτομα αποκαλούνται μεγάλη εκκλησία —το μέγεθος της εκκλησίας το καθορίζει ο αριθμός των μελών της. Υπάρχουν εκκλησίες μεγάλης, μεσαίας και μικρής κλίμακας, δεν είναι συγκεκριμένος ο αριθμός των ανθρώπων που συνιστούν μια εκκλησία. Ας δούμε για άλλη μια φορά τον ορισμό της εκκλησίας: μια ομάδα ανθρώπων που ακολουθούν πραγματικά τον Θεό, που κυβερνώνται από τα λόγια Του, επιδιώκουν την αλήθεια, κάνουν πράξη και βιώνουν τα λόγια Του, υπακούν και λατρεύουν τον Θεό, ακολουθούν το θέλημά Του και επιτυγχάνουν τη σωτηρία Του. Γιατί ορίζεται με αυτόν τον τρόπο μια εκκλησία; Επειδή ο Θεός θέλει να εργαστεί στις εκκλησίες και ο Θεός επιθυμεί να σώσει αυτήν την ομάδα ανθρώπων. Μόνο μια τέτοιου είδους ομάδα ανθρώπων μπορεί να ονομάζεται εκκλησία. Και μόνο όταν συγκεντρώνεται μια τέτοια ομάδα ανθρώπων μπορεί να τρώει και να πίνει κανονικά τα λόγια του Θεού, και να τα κάνει πράξη ή να προσεύχεται πραγματικά στον Θεό, να Τον υπακούει και να Τον λατρεύει. Αυτή η ομάδα ανθρώπων κυβερνάται και καθοδηγείται από τα λόγια του Θεού, οπότε δημιουργεί τον ορισμό της εκκλησίας. Εφόσον οι άνθρωποι που ανήκουν σε θρησκείες δεν αποδέχονται την αλήθεια και δεν αποδέχονται το έργο του Θεού, και ο Θεός δεν τους σώζει, αυτοί δεν αποτελούν εκκλησία, αλλά θρησκευτική κοινότητα. Αυτή είναι η πιο ξεκάθαρη διαφορά ανάμεσα σε μια εκκλησία και μια θρησκεία. Μόνο μια εκκλησία διέπεται από τα λόγια του Θεού και μόνο μια εκκλησία που την ποιμαίνει ο Χριστός αυτοπροσώπως διέπεται από τα λόγια του Θεού. Τι σημαίνει να διέπεται από τα λόγια του Θεού; Υπάρχει λόγος να αναφέρουμε εδώ το έργο του Αγίου Πνεύματος ή την καθοδήγηση, τη διαφώτιση και τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος; (Όχι.) Για πείτε Μου, ποιο είναι πιο πρακτικό; Το να διέπεται από τα λόγια του Θεού ή το να διαθέτει το έργο του Αγίου Πνεύματος; (Το να διέπεται από τα λόγια του Θεού.) Το να διέπεται από τα λόγια του Θεού είναι κάτι πιο πρακτικό και πιο συγκεκριμένο. Το έργο του Αγίου Πνεύματος προσφέρει απλώς στους ανθρώπους κάποια διαφώτιση και φώτιση, έτσι ώστε να τους βοηθήσει να καταλάβουν την αλήθεια και να τους καθοδηγήσει για να βρουν αρχές άσκησης στα λόγια του Θεού. Ως αποτέλεσμα, διέπονται από τα λόγια του Θεού. Εάν δεν εργαζόταν το Άγιο Πνεύμα, τότε άραγε θα μπορούσαν οι άνθρωποι να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους μέσω της κατανόησης των λόγων του Θεού και της σύλληψης των αρχών; (Ναι.) Σήμερα, τα λόγια του Θεού έχουν ακουστεί πάρα πολύ· οι άνθρωποι ακούνε συχνά κηρύγματα και μπορούν να καταλάβουν τα λόγια του Θεού. Ακόμα και χωρίς το έργο του Αγίου Πνεύματος, οι άνθρωποι ξέρουν τι πρέπει να κάνουν. Αυτοί που αγαπούν την αλήθεια μπορούν, από τη στιγμή που καταλαβαίνουν την αλήθεια, να κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού και να υποταχθούν στο έργο του Θεού. Εκείνοι που δεν αγαπούν την αλήθεια δεν πρόκειται να καταλάβουν τα λόγια του Θεού, ακόμα κι αν τα ακούσουν, και ακόμα κι αν καταλάβουν λίγα πράγματα, δεν θα είναι διατεθειμένοι να τα κάνουν πράξη, οπότε το μόνο που μπορεί να γίνει είναι να αποκλειστούν. Στις έσχατες ημέρες, ο Θεός εκφράζει απευθείας την αλήθεια για να καθοδηγήσει και να ποιμάνει αυτοπροσώπως τους ανθρώπους. Το έργο του Αγίου Πνεύματος έχει απλώς βοηθητικό χαρακτήρα. Είναι σαν ένα παιδί που μόλις μαθαίνει να περπατάει· κάποιες φορές θα βάλει το χέρι του ένας ενήλικας για να το βοηθήσει. Όταν το παιδί μπορέσει να βαδίσει σταθερά και να τρέξει, δεν χρειάζεται κανέναν για να το υποστηρίξει. Άρα, το έργο του Αγίου Πνεύματος δεν είναι ούτε απόλυτο ούτε καθοριστικής σημασίας. Όταν οι άνθρωποι διέπονται από τα λόγια του Θεού, αυτό σημαίνει ότι καταλαβαίνουν τα λόγια του Θεού, ότι κατανοούν την αλήθεια, ότι γνωρίζουν τι σημαίνουν τα λόγια του Θεού, καθώς και ποιες αρχές και ποια πρότυπα απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους, αλλά σημαίνει και ότι μπορούν να κατανοήσουν και να εφαρμόσουν αυτές τις αρχές και τα πρότυπα. Αυτό σημαίνει ότι οι καρδιές των ανθρώπων διέπονται από τα λόγια του Θεού. Ο Θεός έχει μιλήσει ήδη για όλα αυτά τα πράγματα αρκετά ξεκάθαρα και κατανοητά, οπότε δεν υπάρχει λόγος να αναφερθούμε εδώ στο έργο του Αγίου Πνεύματος. Τις έσχατες ημέρες, ο Θεός έχει εκφράσει πάρα πολλές αλήθειες, καθιστώντας κάθε αλήθεια ξεκάθαρη και κατανοητή για τους ανθρώπους. Γι’ αυτόν τον λόγο, το έργο του Αγίου Πνεύματος δεν είναι τόσο σημαντικό και έχει απλώς βοηθητικό χαρακτήρα. Μόνο στις περιπτώσεις που οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια ή που ο Θεός δεν έχει πει πάρα πολλά λόγια µε τόση λεπτομέρεια και σαφήνεια, κάνει το Άγιο Πνεύμα κάποιο έργο βοηθητικού χαρακτήρα, έργο παρακίνησης, το οποίο εφοδιάζει τους ανθρώπους µε κάποιο απλό φως και τους ωθεί λίγο, βοηθώντας τους να κάνουν σωστές επιλογές, αλλά και να βαδίσουν στο ορθό μονοπάτι στη ζωή τους και στα διάφορα περιβάλλοντα. Σήμερα είναι η εποχή των λόγων του Θεού, στην οποία ο Θεός μιλάει αυτοπροσώπως για να καθοδηγήσει την ανθρωπότητα, και στα πάντα κυριαρχούν τα λόγια του Θεού. Το έργο του Αγίου Πνεύματος έχει μόνο βοηθητικό χαρακτήρα. Όταν οι άνθρωποι καταλαβαίνουν την αλήθεια, όταν μπορούν να κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού και όταν ζουν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, τότε ικανοποιούνται οι προθέσεις του Θεού.

Ας δούμε την πρώτη φράση του βασικού ορισμού της εκκλησίας: «Ακολουθούν ειλικρινά τον Θεό». Η λέξη «ειλικρινά» έχει μια συγκεκριμένη σημασία. Δεν αναφέρεται σε όσους περνούν απλώς την ώρα τους, σ’ αυτούς που απλώς γεμίζουν θέσεις μόνο θεωρητικά, σ’ αυτούς που τρώνε εκ των άρτων και χορταίνουν, σ’ αυτούς που βασίζονται στη χάρη για τη σωτηρία ή σ’ αυτούς που έχουν τυχόν απώτερα κίνητρα και στόχους. Τι σημαίνει λοιπόν η λέξη «ειλικρινά»; Η πιο βασική και απλή εξήγηση είναι η εξής: Από τη στιγμή που ακούσει κάποιος για τον Θεό, για την αλήθεια ή για τον Δημιουργό, νιώθει μια λαχτάρα στην καρδιά του, απαρνιέται με προθυμία, αφοσιώνεται με προθυμία, υπομένει με προθυμία τις κακουχίες, και είναι πρόθυμος να προσέλθει ενώπιον του Θεού για να αποδεχτεί το κάλεσμα του Θεού και να εγκαταλείψει τα πάντα για να ακολουθήσει τον Θεό. Εφόσον έχει κανείς ειλικρινή καρδιά, αυτό αρκεί. Κάποιοι λένε: «Γιατί δεν λες ότι πρόκειται για μια ομάδα ανθρώπων γεμάτη πίστη που ακολουθούν τον Θεό;» Οι άνθρωποι δεν μπορούν να φτάσουν σε τέτοιο επίπεδο. Μεταξύ εκείνων που κάνουν τα καθήκοντά τους αυτήν τη στιγμή, κάποιοι πιστεύουν εδώ και περίπου δέκα χρόνια, ενώ κάποιοι πιστεύουν εδώ και είκοσι ή τριάντα χρόνια· αυτή η ειλικρίνεια είναι κατά βάση αρκετή. Δεν είναι ακριβές να οριστεί ως πλήρης πίστη. Το πώς ορίζουμε μια εκκλησία βασίζεται σε μια στοιχειώδη και συγκεκριμένη κατάσταση, δεν διυλίζουμε τον κώνωπα ούτε θέτουμε υπερβολικά ψηλά τον ορισμό και τον πήχη, αφού κάτι τέτοιο δεν θα ήταν πρακτικό. Κάποιοι λένε: «Δεν αρκεί να πεις “ειλικρινά” και “πλήρης πίστη”. Έπρεπε να ονομάζεται ομάδα δίκαιων ανθρώπων που έχουν φόβο Θεού και αποφεύγουν το κακό —κάτι τέτοιο θα ήταν υπέροχο!» Αν θέσουμε τόσο ψηλά τον πήχη, τότε όλες οι επόμενες φράσεις, δηλαδή «επιδιώκει την αλήθεια, κάνει πράξη και βιώνει τα λόγια Του», θα ήταν περιττές. Το βασικό σημείο είναι ότι όλα τα μέλη της εκκλησίας αποτελούν τους ανθρώπους που θέλει να σώσει ο Θεός. Αυτή η ομάδα ανθρώπων είναι γεμάτη από τις διεφθαρμένες διαθέσεις του Σατανά, και γεμάτη αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες για τον Θεό. Για να το θέσουμε πιο ρεαλιστικά, είναι άνθρωποι γεμάτοι επαναστατικότητα, δεν υποτάσσονται, δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν γνωρίζουν καθόλου τον Θεό —αυτή είναι η πιο ρεαλιστική κατάσταση. Στα μάτια του Θεού, λοιπόν, τα μέλη της εκκλησίας βρίσκονται σε μια τέτοια αληθινή κατάσταση και πραγματική θέση. Ο Θεός επιλέγει τους ανθρώπους με βάση αυτήν τη στοιχειώδη προϋπόθεση: κατά πόσο μπορούν να ακολουθήσουν ειλικρινά τον Θεό, να δαπανήσουν ειλικρινά τον εαυτό τους και να απαρνηθούν πράγματα. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Αν είναι ειλικρινείς, τότε γιατί συνεχίζουν να έχουν υπερβολικές επιθυμίες; Αν είναι ειλικρινείς, γιατί συνεχίζουν να θέλουν να κερδίσουν ευλογίες;» Αυτά θα αλλάξουν σιγά σιγά όσο θα βιώνουν οι άνθρωποι το έργο του Θεού. Αυτήν τη στιγμή, ορίζουμε τη βασική έννοια της εκκλησίας. Αυτή η βασική έννοια είναι η ελάχιστη απαίτηση και το ελάχιστο πρότυπο με βάση το οποίο επιλέγει ανθρώπους ο Θεός. Τα πρότυπα αυτά δεν είναι καθόλου κενά ούτε υπερβολικά· έχουν μεγάλη σχέση με την αληθινή σας κατάσταση. Με άλλα λόγια, όταν σας επιλέγει και αποφασίζει να σώσει οποιονδήποτε από εσάς ο Θεός, αυτά τα κριτήρια εξετάζει. Αν ανταποκρίνεσαι σε αυτές τις απαιτήσεις, ο Θεός σε φέρνει στον οίκο του Θεού και γίνεσαι μέλος της εκκλησίας. Αυτή είναι η αληθινή κατάσταση. Έτσι, η πρώτη φράση του ορισμού της εκκλησίας είναι «ακολουθούν ειλικρινά τον Θεό»· κάτι τέτοιο είναι σχετικά ακριβές. Αυτή η ομάδα ανθρώπων υστερεί ως προς το αν έχει φόβο Θεού και αποφεύγει το κακό, δεν είναι σε θέση να αποδεσμευτεί από τη σκοτεινή επιρροή και δεν μπορεί να επαναστατήσει ολοκληρωτικά ενάντια στον κόσμο και στον μεγάλο κόκκινο δράκοντα. Υστερούν σε όλα αυτά τα πράγματα. Γιατί; Επειδή ο ορισμός αναφέρει επιπλέον ότι μπορούν να επιδιώξουν την άσκηση των λόγων του Θεού. Οι άνθρωποι, στο πλαίσιο της επιδίωξης, καθώς έχουν μια καρδιά που αγαπά την αλήθεια και που λαχταρά την αλήθεια, μπορούν να βιώσουν και να κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού, και, τελικά, μπορούν να λατρεύουν τον Θεό. Το να λατρεύεις στον Θεό συνεπάγεται να υποτάσσεσαι στον Θεό, να ακούς τα λόγια του Θεού, να αποδέχεσαι τις ενορχηστρώσεις του Θεού, και να αποδέχεσαι την κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του Θεού. Τελικά, αυτή η ομάδα ανθρώπων μπορεί να φτάσει στη σωτηρία. Αυτή είναι η πραγματική κατάσταση των μελών της εκκλησίας όπως το βλέπει ο Θεός. Αυτή δεν είναι η πιο βασική προϋπόθεση; (Ναι.) Κάποιοι λένε: «Δεν ανέφερες το να αποτινάξει κανείς τις διεφθαρμένες διαθέσεις του Σατανά και να καταφέρει να εξαγνιστεί. Αυτά δεν περιλαμβάνονται σ’ αυτόν τον ορισμό της εκκλησίας». Περιλαμβάνονται αυτά στον συγκεκριμένο ορισμό; (Ναι.) Σε ποιο μέρος περιλαμβάνονται; Στην επιδίωξη της άσκησης των λόγων του Θεού. Εάν μπορείς να επιδιώξεις να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού, τότε δεν απαλλάσσεσαι σταδιακά από τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου; Δεν είσαι σε θέση να αποβάλεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις του Σατανά και να καταφέρεις να αλλάξεις διάθεση; (Ναι.) Κατά την περίοδο που επιτυγχάνεις μια αλλαγή διάθεσης, κατανοείς σιγά σιγά τα λόγια του Θεού και απαλλάσσεσαι από τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου. Καθώς απαλλάσσεσαι από τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου, άραγε μεγαλώνει η πίστη σου στον Θεό και η υποταγή σου στον Θεό; Συνδέονται αυτά; (Ναι.) Όσο περισσότερο λατρεύεις τον Θεό, τόσο περισσότερο θα υποτάσσεσαι στον Θεό. Καθώς μεγαλώνει η υποταγή σου στον Θεό, δεν πλησιάζεις περισσότερο στη σωτηρία; (Ναι.) Άρα, τι άνθρωποι ανήκουν σ’ αυτήν την ομάδα; Πρόκειται για τους ανθρώπους που μπορούν να φτάσουν στη σωτηρία. Αυτή είναι η πραγματική κατάσταση των μελών της εκκλησίας. Κάποιοι λένε: «Αυτός ο ορισμός της εκκλησίας δεν αναφέρει το έργο με το οποίο ασχολείται η εκκλησία». Υπάρχει εδώ κανένα σημείο που να αναφέρεται στο βασικό έργο με το οποίο ασχολείται μια εκκλησία; (Η επιδίωξη της επίτευξης της σωτηρίας.) Αυτό το κομμάτι σχετίζεται στενά. Το έργο που κάνει μια εκκλησία, είτε είναι η διάδοση των λόγων του Θεού είτε η καθοδήγηση των ανθρώπων να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού, βοηθώντας τους ανθρώπους να φτάσουν στην αυτογνωσία και να αποτινάξουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις του Σατανά, στοχεύει τελικά στο να βοηθήσει τους ανθρώπους να φτάσουν στη σωτηρία. Τώρα, λοιπόν, μπορείτε να αποδεχτείτε αυτήν την πλέον βασική και απλούστατη έννοια της εκκλησίας; (Ναι.) Ο ορισμός αυτός δεν είναι υπερβολικός ούτε κενός και δεν χρησιμοποιεί βαρύγδουπους όρους και φράσεις, αλλά ταυτόχρονα περιλαμβάνει τις πιο θεμελιώδεις ανάγκες για τον σχηματισμό ή για τον ορισμό μιας εκκλησίας.

Τώρα που σας εξήγησα το πλαίσιο για τον ορισμό της έννοιας μιας εκκλησίας, τον καταλαβαίνετε; (Ναι.) Αν δεν σας το είχα εξηγήσει έτσι, θα νομίζατε ότι το βασικό έργο μιας εκκλησίας και ο ορισμός μιας εκκλησίας ήταν πράγματα πολύ βαθιά. Τώρα που καταλαβαίνετε τον ορισμό μιας εκκλησίας, θεωρείτε πολύ επιφανειακή την κατανόησή σας ως προς το τι είναι μια εκκλησία. Έχει γίνει ξεκάθαρος ο ορισμός μιας εκκλησίας· τόσο πρακτικός είναι. Όσο πιο πρακτικό είναι το καθετί, τόσο περισσότερο το θεωρούν επιφανειακό οι άνθρωποι πολλές φορές. Στην πραγματικότητα, αν το εξετάσεις προσεκτικά, η κάθε λέξη που περιλαμβάνεται σ’ αυτόν τον ορισμό έχει σύνδεση και στενή σχέση με πρακτικές και συγκεκριμένες καταστάσεις· καμία δεν είναι καθόλου επιφανειακή. Η πρώτη φράση στον ορισμό της εκκλησίας είναι «ακολουθούν ειλικρινά τον Θεό». Αυτό το «ειλικρινά» είναι ακριβώς εκείνο που θέλει ο Θεός. Πόσοι άνθρωποι έχουν τέτοια ειλικρίνεια; Μήπως είναι εύκολο να δείξουν οι άνθρωποι αυτήν την ειλικρίνεια; Δεν είναι εύκολο. Όσον αφορά το «ομάδα την οποία διέπουν τα λόγια Του», μήπως αυτό το έχεις καταφέρει μέχρι τώρα; Νομίζεις ότι αυτή η φράση είναι επιφανειακή και ότι είναι εύκολο να την πετύχεις. Ας υποθέσουμε ότι ο Θεός λέει: «Σηκωθείτε, ακολουθήστε Με και κάντε το καθήκον σας» και ότι οι άνθρωποι υπακούν. Άραγε, αυτό σημαίνει ότι διέπονται από τα λόγια του Θεού; Το μόνο που σημαίνει είναι ότι οι άνθρωποι έχουν την προθυμία να πιστέψουν στον Θεό και να ακολουθήσουν τον Θεό, χωρίς όμως να έχουν φτάσει στο σημείο να διέπονται από τα λόγια του Θεού· βρίσκονται ακόμα πολύ μακριά από αυτό! Τι πρέπει να διαθέτεις για να διέπεσαι από τα λόγια του Θεού; Το ελάχιστο που απαιτείται είναι να καταλαβαίνεις τα λόγια του Θεού· πρέπει να ξέρεις σε τι αναφέρονται οι απαιτήσεις που διατυπώνονται στα λόγια του Θεού, ποιες αρχές απαιτούνται σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, και, όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα, να ξέρεις πώς να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού και πώς να μετατρέπεις τα λόγια του Θεού σε δική σου άσκηση για να ικανοποιείς τον Θεό. Κι αυτό δεν είναι εύκολη υπόθεση. Χρειάζεται να περάσεις μια μεγάλη περίοδο κατά την οποία θα τρως και θα πίνεις, θα προσεύχεσαι διαβάζοντας, θα βιώνεις, θα κατανοείς τα λόγια του Θεού και θα εμπλέκεσαι σ’ αυτά, αλλά και θα κατανοείς τις προθέσεις του Θεού και τη διάθεση του Θεού, έτσι ώστε να καταλήξεις προοδευτικά να διέπεται σε κάποιον βαθμό από τα λόγια του Θεού. Άρα, η φράση «διέπεται από τα λόγια του Θεού» φαίνεται απλή εκ πρώτης όψεως, λες και οι περισσότεροι άνθρωποι διέπονται από τα λόγια του Θεού, αλλά στην πραγματικότητα δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Αν κρίνουμε από τις πραγματικές καταστάσεις των ανθρώπων, είναι ξεκάθαρο ότι η φράση αυτή είναι μονάχα η απαίτηση που έχει ο Θεός από τους ανθρώπους, στην οποία όμως αυτοί δεν έχουν φτάσει ακόμα σε καμία περίπτωση. Η επόμενη φράση, «επιδιώκει να βιώνει τα λόγια Του», αποτελεί απαίτηση του Θεού προς τους ανθρώπους. Δεν έχεις καταφέρει ακόμα να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού· απλώς επιδιώκεις να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού. Πώς πρέπει να επιδιώκεις; Όταν σου συμβαίνουν διάφορες καταστάσεις, να ασκείσαι ανάλογα με τις απαιτήσεις του Θεού. Να μη λες ψέματα· να είσαι ειλικρινής. Μπορείς να το κάνεις αυτό; Δεν είναι εύκολο. Όταν κλαδεύεσαι, θα πρέπει να μπορείς να υποτάσσεσαι, να κάνεις αυτοκριτική και να φτάνεις στην αυτογνωσία, καθώς και να ασκείσαι σύμφωνα με την αλήθεια. Μπορείς να τα πετύχεις αυτά; Αν σου φαίνεται κοπιαστικό ή αν η δική σου θέληση είναι υπερβολικά έντονη και θέλεις πάντα να ξεσπάσει η παρορμητικότητά σου, τότε πρέπει να επιδιώξεις να διαχειρίζεσαι τα ζητήματα σύμφωνα με τις αρχές χωρίς να εκθέτεις την παρορμητικότητά σου και χωρίς να ενεργείς ετσιθελικά και αυθαίρετα. Πρέπει να κάνεις αυτά που λένε τα λόγια του Θεού, να αποδέχεσαι το κλάδεμα, να μαθαίνεις τις παραβάσεις σου και να καταλαβαίνεις τα λάθη σου. Έτσι επιδιώκεις να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού. Άραγε, αν κάποιος ξεκινήσει να κάνει πράξη τα λόγια του Θεού, αυτό σημαίνει ότι έχει αλλάξει; Δεν είναι τόσο απλό. Εάν σε επιλέξουν ως επικεφαλής ή εργάτη, μπορείς να αποφύγεις να ενεργείς ετσιθελικά και αυθαίρετα; Δεν είναι εύκολο· χρειάζεται να καταλάβεις την αλήθεια, να μπορείς να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού, αλλά θέλει και κάποιες εμπειρίες για ένα διάστημα. Μόνο τότε μπορείς να το καταφέρεις. Αν λες ότι θέλεις να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού, αλλά την προθυμία αυτήν την εκφράζεις μόνο με λόγια, ενώ στην καρδιά σου δεν έχεις κανένα κίνητρο, τότε αυτό δεν είναι αρκετό. Όταν η αποκτήσεις την προθυμία στην καρδιά σου και θελήσεις πραγματικά να ασκήσεις την αλήθεια, τότε μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια. Όταν δεν είσαι πρόθυμος κατά βάθος να κάνεις πράξη την αλήθεια, τότε ακόμα κι αν ορκιστείς ή κι αν σε υποστηρίζουν άλλοι, αυτό δεν έχει κανένα νόημα. Πρέπει να έχεις την απαιτούμενη αποφασιστικότητα, δηλαδή πρέπει να έχεις στην καρδιά σου μια τεράστια επιθυμία για τον Θεό. Χρειάζεται να ξέρεις πώς ορίζει ο Θεός ένα ζήτημα και ποιες είναι οι απαιτήσεις Του ως προς αυτό, να βρεις και να συγκεντρώσεις όλα τα λόγια του Θεού που αφορούν αυτήν την πτυχή και, στη συνέχεια, να προσευχηθείς διαβάζοντας και να τα καταλάβεις. Να τα γράψεις όλα σε ένα τετράδιο ή να τα βάλεις κάπου που να μπορείς να τα βλέπεις εύκολα. Όταν κάνεις διάλειμμα στη δουλειά σου, να τα κοιτάς, να τα διαβάζεις, και με τον καιρό θα μάθεις απ’ έξω αυτά τα λόγια του Θεού και θα τα φυλάξεις στην καρδιά σου. Κάθε μέρα, να αναλογίζεσαι το αληθινό νόημα των λόγων του Θεού και να συλλογίζεσαι με ποιον ακριβώς τρόπο πρέπει να μιλάς και να ενεργείς για να θεωρείται άσκηση των λόγων του Θεού. Αυτό ονομάζεται επιδίωξη της άσκησης των λόγων του Θεού. Είναι εύκολο να το πετύχεις αυτό; Δεν είναι εύκολο· δεν είναι κάτι που μπορεί να πετύχει κανείς σε ένα βράδυ ή με μια απότομη προσπάθεια. Κάποιοι λένε: «Δίνω όρκο αίματος», αλλά κάτι τέτοιο είναι ανώφελο. Λες: «Θα νηστέψω και θα προσευχηθώ χωρίς να φάω και να πιω τίποτα», αλλά κάτι τέτοιο είναι ανώφελο. Λες: «Θα μείνω ξύπνιος όλη νύχτα και θα υποφέρω», αλλά κι αυτό ανώφελο είναι. Πρέπει να επιδιώκεις την αλήθεια. Πρέπει να έχεις εκδηλώσεις σχετικές με την επιδίωξη της αλήθειας και πρέπει να έχεις μονοπάτι για την επιδίωξη της αλήθειας· πρέπει να έχεις τα σωστά μέσα και τις σωστές μεθόδους. Ό,τι μέσα ή μεθόδους κι αν έχεις, δεν πρέπει ν’ απομακρύνεσαι από τα λόγια του Θεού· πρέπει να καταβάλλεις προσπάθεια προς την κατεύθυνση των λόγων του Θεού, να συγκρίνεις το καθετί με τα λόγια του Θεού, να λύνεις τα προβλήματα που προκύπτουν σε κάθε κατάσταση με τα λόγια του Θεού και να έχεις τα λόγια του Θεού ως βασική σου προτεραιότητα. Αυτό είναι η επιδίωξη της αλήθειας. Για παράδειγμα, όσον αφορά την αλληλεπίδραση με τους άλλους ανθρώπους, πρέπει να δεις τι λένε τα λόγια του Θεού σχετικά μ’ αυτό και να βρεις τα λόγια του Θεού που αναφέρονται στην αλληλεπίδραση με τους άλλους. Ως προς την αρμονική συνεργασία, κι εκεί να βρεις τα λόγια του Θεού που σχετίζονται με αυτήν την πτυχή. Όσον αφορά την αφοσιωμένη εκτέλεση ενός καθήκοντος, να βρεις τα λόγια του Θεού που σχετίζονται με την κατάλληλη εκτέλεση των καθηκόντων και να μάθεις απ’ έξω τα βασικά λόγια του Θεού, διατηρώντας τα στην καρδιά σου. Ως προς το τι είναι ένας ψευδοεπικεφαλής, το τι εκδηλώσεις έχουν οι ψευδοεπικεφαλής, το κατά πόσο διαθέτουν συνείδηση και λογική και το πώς ορίζει ο Θεός τους ψευδοεπικεφαλής, να βρεις αυτά τα βασικά λόγια του Θεού και να τα γράψεις σε ένα τετράδιο, να τα βάλεις κάπου όπου μπορείς να τα βλέπεις εύκολα και να τα διαβάζεις προσευχόμενος όποτε προλαβαίνεις. Για κάθε ζήτημα που αφορά τη ζωή-είσοδό σου και την αλλαγή της διάθεσής σου, να ασκείσαι και να καταβάλλεις προσπάθεια με αυτόν τον τρόπο. Αυτό είναι η επιδίωξη της αλήθειας. Αν οι προσπάθειές σου δεν φτάνουν μέχρι εκεί, τότε αυτό δεν λέγεται επιδίωξη της αλήθειας· απλώς ενεργείς μηχανικά, προσεγγίζεις τα πράγματα επιφανειακά και περνάς τον χρόνο σου κάνοντας τα απολύτως απαραίτητα.

Ας εξετάσουμε το «να λατρεύει [τον Θεό]» Το να λατρεύει κανείς τον Θεό σημαίνει στ’ αλήθεια να έχει τον τρόμο Του, τον φόβο Του, σεβασμό και ειλικρίνεια απέναντί Του, καθώς και να μεταχειρίζεται τον Θεό ως Θεό, να έχει θέση για τον Θεό στην καρδιά του, να αντιμετωπίζει ορθολογικά τα περιβάλλοντα που έχει διαμορφώσει ο Θεός και τις αναθέσεις που έχει δώσει ο Θεός, να αντιμετωπίζει με σοβαρότητα και υπευθυνότητα όλα τα λόγια που έχει πει ο Θεός και ούτω καθεξής. Όλες αυτές οι εκδηλώσεις λέγονται λατρεία. Είτε πρόκειται για λόγια που σου έχει πει ο Θεός αυτοπροσώπως είτε για όλα τα λόγια που έχει εκφράσει γενικά, απ’ τη στιγμή που τα γνωρίζεις και τα θυμάσαι, κι απ’ τη στιγμή που τα καταλαβαίνεις και τα επικυρώνεις μέσα σου, οφείλεις να τα θεωρείς ως κριτήριο για τη συμπεριφορά σου, για τη ζωή σου και πάει λέγοντας —έτσι εκδηλώνεται η λατρεία προς τον Θεό. Όταν σου συμβαίνουν διάφορα ζητήματα, ασχέτως αν αυτά ανταποκρίνονται στα δικά σου γούστα, στις δικές σου επιθυμίες ή στις δικές σου αντιλήψεις, θα πρέπει να μπορείς να γαληνεύεις την καρδιά σου και να σκέφτεσαι: «Μήπως το έκανε ο Θεός; Μήπως προέκυψε από τον Θεό; Γιατί το έκανε αυτό ο Θεός; Τι θέλει ο Θεός να εξευγενίσει μέσα μου, τι θέλει να αλλάξει μέσα μου; Ποια ακριβώς είναι η πρόθεση του Θεού; Πώς θα πρέπει να υποταχθώ στις ρυθμίσεις του Θεού; Πώς θα πρέπει να ικανοποιήσω την πρόθεση του Θεού; Πώς θα πρέπει να εκπληρώσω την ευθύνη μου ως ανθρώπινο ον;» Όλες αυτές οι εκδηλώσεις, μαζί και με άλλες τέτοιες, αποτελούν εκδηλώσεις λατρείας του Θεού. Ακόμα κι αν δεν καταλαβαίνεις μεγαλύτερο μέρος της αλήθειας, ως κανονικός άνθρωπος, ως κάποιος που πιστεύει ότι υπάρχει Θεός, ως κάποιος που ακολουθεί ειλικρινά τον Θεό, αν μη τι άλλο, αυτήν τη στάση πρέπει να τηρείς απέναντι στον Θεό. Όλα όσα έχουν να κάνουν με τον Θεό, όλα όσα αφορούν τα λόγια του Θεού, όλα όσα έχουν να κάνουν με την ανάθεση του Θεού σ’ εσένα, με το καθήκον σου και την ευθύνη σου, όλα αυτά οφείλεις να τα αντιμετωπίζεις με φροντίδα και προσοχή, όχι με απροσεξία, όχι με αμέλεια ούτε με περιφρόνηση· αυτό είναι το να λατρεύεις τον Θεό. Να αντιμετωπίζεις όλα όσα έχουν σχέση με τον Θεό με μια επιφυλακτική, προσεκτική, θεοφοβούμενη καρδιά, μια καρδιά που τρέμει τον Θεό· αυτό είναι το να λατρεύεις τον Θεό. Είναι εύκολο να το πετύχεις αυτό; Δεν είναι εύκολο. Αν δεν έχεις πραγματική εμπειρία, είναι δύσκολο ακόμα και το να καταλάβεις αυτές τις τέσσερις λέξεις «να λατρεύει τον Θεό», πόσο μάλλον να κάνεις πράξη τη λατρεία προς τον Θεό. Όσο για την τελευταία φράση του ορισμού της εκκλησίας, αυτή είναι: «να φτάσει στη σωτηρία Του». Πώς θα πρέπει να το καταλάβει κανείς αυτό; Ο δρόμος για να φτάσει κανείς στη σωτηρία είναι μακρύς, και εδώ χρειάζονται ακόμα περισσότερα. Πρώτον, πρέπει να βαδίζεις πάνω στο ορθό μονοπάτι· πρέπει να μπορείς να αποδέχεσαι όλες τις αλήθειες που υπάρχουν στα λόγια του Θεού, αλλά και να είσαι κάποιος που επιδιώκει να κάνει πράξη τα λόγια του Θεού και να υποτάσσεται στον Θεό. Η ζωή σου πρέπει να διέπεται από τα λόγια του Θεού. Πρέπει όχι μόνο να αναγνωρίζεις ότι υπάρχει ο Θεός, αλλά και να αγαπάς την αλήθεια και να ενεργείς σύμφωνα με την αλήθεια· πρέπει να έχεις αληθινό φόβο Θεού και να υποτάσσεσαι αληθινά στον Θεό, να προσεύχεσαι συχνά στον Θεό μέσα από την καρδιά σου και να κάνεις σταδιακά τη μετάβαση στο να λατρεύεις τον Θεό. Τότε είσαι κάποιος που αγαπάει την αλήθεια και που υποτάσσεται στον Θεό· είσαι ακριβώς αυτό το είδος ανθρώπου που θέλει να σώσει ο Θεός. Κάποιος που πιστεύει ειλικρινά στον Θεό πρέπει να είναι σωστός άνθρωπος. Και πού ωφελεί το να είσαι σωστός άνθρωπος; Ωφελεί στο ότι δεν θα δυσκολευτείς πολύ να φτάσεις στη σωτηρία· θα έχεις την ελπίδα να τα καταφέρεις. Κι εδώ τελειώνει η συναναστροφή μας σχετικά με τις συγκεκριμένες λεπτομέρειες που αφορούν τον ορισμό μιας εκκλησίας.

4. Οι αντιλήψεις και οι απόψεις που τρέφουν οι άνθρωποι απέναντι στην αλήθεια

Τώρα μόλις, συναναστραφήκαμε πάνω στο τι είναι μια εκκλησία, στο ποιο είναι το βασικό έργο που κάνει μια εκκλησία, καθώς και στο τι έχουν στη φαντασία τους οι άνθρωποι σχετικά με μια εκκλησία και στο τι απαιτήσεις έχουν από αυτήν στο πλαίσιο των αντιλήψεών τους. Στο τέλος, διατυπώσαμε έναν ορισμό της έννοιας της εκκλησίας. Τώρα που έχει δοθεί ο ορισμός της ονομασίας «εκκλησία», λογικά θα την καταλαβαίνετε με ακρίβεια· λογικά θα έχετε αποκτήσει μια στοιχειώδη κατανόηση του έργου που πρέπει να κάνει μια εκκλησία, του ρόλου που παίζει μια εκκλησία στο να βοηθήσει τους ανθρώπους να κερδίσουν την αλήθεια και να φτάσουν στη σωτηρία, καθώς και του πόσο σημαντική είναι μια εκκλησία για όλους εκείνους που ακολουθούν τον Θεό. Επίσης, κάναμε συνοπτικά μια ανάλυση και έκθεση που αντιπροσωπεύει το ποια πιστεύουν οι άνθρωποι ότι είναι η αξία της ύπαρξης μιας εκκλησίας και ποιο είναι το έργο που πρέπει να κάνει μια εκκλησία σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους. Μήπως υπάρχει τίποτα που δεν μπορείτε να διακρίνετε ή να καταλάβετε σχετικά με τον τρόπο που κατανοούν και τις ερμηνείες που έχουν οι άνθρωποι για τις εκκλησίες στο πλαίσιο των αντιλήψεών τους; Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν ότι μια εκκλησία πρέπει να ασχολείται με κάποιο έργο εντός της κοινωνίας ή να έχει κάποιου είδους ρόλο στην κοινωνία, όπως για παράδειγμα να προασπίζει τη δικαιοσύνη. Κατά τις αντιλήψεις των ανθρώπων, εφόσον η εκκλησία αντιπροσωπεύει μια θετική εικόνα, για ποιον λόγο να μην μπορεί να προασπίσει τη δικαιοσύνη; Μήπως έχει καμία σχέση η προάσπιση της δικαιοσύνης με το έργο μιας εκκλησίας ή με τις απαιτήσεις του Θεού; (Όχι.) Τι ακριβώς εννοούν οι άνθρωποι με αυτήν την «προάσπιση της δικαιοσύνης»; (Αυτό που ονομάζουν οι άνθρωποι προάσπιση της δικαιοσύνης δεν είναι αληθινή δικαιοσύνη. Δεν είναι τίποτε άλλο από τη διαφύλαξη των συμφερόντων της σάρκας και δεν ευθυγραμμίζεται με την αλήθεια.) Μήπως έχει καμία σχέση με την αλήθεια αυτή η δικαιοσύνη; (Όχι.) Αυτό ονομάζει δικαιοσύνη η ανθρωπότητα. Για παράδειγμα, η πάταξη κάποιων κακών δυνάμεων, η αποκατάσταση κάποιων αδικιών και περιστατικών κατά τα οποία κάποιοι άνθρωποι έχουν αδικηθεί και ταπεινωθεί ή η απονομή της τιμωρίας που αξίζει στους κακούς ανθρώπους, καθώς και η αποκατάσταση και η προστασία των συμφερόντων των ευπαθών ομάδων και ούτω καθεξής —αυτά ονομάζουν οι άνθρωποι προάσπιση της δικαιοσύνης. Και ποιος είναι ο κύριος σκοπός αυτής της προάσπισης της δικαιοσύνης; Μήπως έχει να κάνει με το αν επιδιώκουν οι άνθρωποι να βρουν την αλήθεια; Έχει μήπως καμία σχέση με τη σωτηρία των ανθρώπων; (Όχι.) Είναι απλώς ένα ρητό που προκύπτει βάσει της ανθρώπινης δικαιοσύνης και ηθικής· δεν έχει την παραμικρή σχέση με την αλήθεια. Μπορούμε να πούμε ότι δεν φτάνει στο επίπεδο της αλήθειας; (Ναι.) Μπορούμε; (Όχι, δεν έχουν καμία σχέση αυτά μεταξύ τους.) Σωστά, δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους· είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Τι είδους δικαιοσύνη προασπίζει η ανθρωπότητα; Πρόκειται για εκείνο το είδος κατά το οποίο, όταν κάποιος κοινός άνθρωπος που έχει λίγο χαμηλότερη κοινωνική θέση καταπιέζεται ή χάνει κάποια δικαιώματα ή συμφέροντα εξαιτίας κακών ανθρώπων, οι κακοί άνθρωποι θα τιμωρηθούν όπως τους αξίζει και ο κοινός ή ο συνηθισμένος άνθρωπος θα πάψει πλέον να υφίσταται κακομεταχείριση. Έχει να κάνει με την αποκατάσταση και τη διασφάλιση των σαρκικών συμφερόντων των ανθρώπων, με την εξασφάλιση μιας σχετικής ισότητας ανάμεσα στους ανθρώπους, με την κατάργηση των διαφορών ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις, και με το να διασφαλιστεί ότι οι κακοί άνθρωποι δεν θα έχουν επιτυχία στις κακές πράξεις τους και ότι θα υπάρξει επανόρθωση για τις διαμαρτυρίες των αδικημένων. Αυτό ονομάζει η ανθρωπότητα προάσπιση της δικαιοσύνης, πράγμα που δεν έχει την παραμικρή σχέση με την αλήθεια. Πώς είναι δυνατόν να εξακολουθείτε να λέτε ότι δεν φτάνει στο επίπεδο της αλήθειας; Έχει καμία σχέση με την αλήθεια; Όχι, δεν έχει. Για πείτε Μου, αυτοί οι συνηθισμένοι και κοινοί άνθρωποι που έχουν πάθει τέτοια πράγματα είναι απαραίτητα καλοί άνθρωποι; (Όχι απαραίτητα.) Είναι δικαιοσύνη το να τους αποτρέψετε από το να παθαίνουν τέτοια πράγματα; Συμφωνεί αυτό με την αλήθεια; Μήπως τότε αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να σωθούν; Πρόκειται ξεκάθαρα για δύο διαφορετικά ζητήματα· πώς είναι δυνατόν να τα μπερδεύετε; Δεν υπάρχει κανένα ζήτημα ως προς το αν αυτό φτάνει στο επίπεδο της αλήθειας· πολύ απλά, είναι κάτι διαφορετικό από την αλήθεια. Αν έχετε κάποια επιχειρήματα για να εκφράσετε την αντίθεσή σας μ’ αυτό το ζήτημα, τότε ίσως οι περισσότεροι από εσάς να μην μπορείτε να διακρίνετε το θέμα της προάσπισης της δικαιοσύνης και να παραμένετε κάπως προσκολλημένοι σ’ αυτό, γιατί σκέφτεστε τα εξής: «Πώς γίνεται να είναι λάθος αυτό; Πώς γίνεται να μην είναι αυτό το έργο που πρέπει να κάνει μια εκκλησία;» Η αλήθεια είναι ότι αυτό δεν έχει καμία σχέση με το έργο μιας εκκλησίας. Υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι που θεωρούν ότι μια εκκλησία πρέπει να είναι ένα μέρος όπου το κακό τιμωρείται και το καλό προωθείται, ότι πρέπει να επιτελεί αυτήν τη λειτουργία, δηλαδή να τιμωρεί τις κακές πράξεις και τις κακές, σκοτεινές δυνάμεις, προωθώντας ταυτόχρονα το καλό και την αρετή. Ισχύει αυτό; Μήπως μπορεί η τιμωρία του κακού και η προώθηση του καλού να φτάσει στο επίπεδο της αλήθειας; Όσον αφορά το καλό και το κακό, οι άνθρωποι δεν μπορούν να ξεχωρίσουν με σαφήνεια αυτά τα πράγματα. Τι εννοούν οι άνθρωποι λέγοντας να τιμωρείται το κακό και να προωθείται το καλό; Μήπως αυτό έχει καμία σχέση με την τιμωρία του κακού, την επιβράβευση του καλού και τον διαχωρισμό των πάντων σύμφωνα με το είδος τους, για το οποίο κάνει λόγο ο Θεός; (Όχι.) Δεν έχει καμία σχέση. Με βάση ποιο πρότυπο ορίζει η ανθρωπότητα το κακό και το καλό; Με βάση τον ορισμό των Κινέζων, τι είναι το κακό και τι είναι το καλό; Πάνω σε ποια βάση ορίζουν το κακό και το καλό; Στον βουδιστικό πολιτισμό. Ο Βουδισμός μιλάει για έννοιες όπως το να βοηθάει κανείς τον κόσμο και να σώζει ανθρώπους, να αποφεύγει να σκοτώνει και ούτω καθεξής —αυτά θεωρούνται καλά, ενώ το να τρώει κανείς κοτόπουλο, ψάρι, μοσχάρι ή αρνί θεωρείται κακό και όσοι το κάνουν πρέπει να τιμωρούνται. Δεν πρέπει να τρώνε κρέας και ούτε πρέπει να σκοτώνουν ζωντανά πλάσματα. Η δολοφονία θεωρείται ως κάτι κακό, και αυτοί που σκοτώνουν πρέπει να εξομολογούνται και να ικετεύουν για συγχώρεση μπροστά στον Βούδα. Έτσι ορίζει ο Βουδισμός το κακό· είναι αυτό το ίδιο με το κακό για το οποίο μιλάει ο Θεός; (Όχι.) Πρόκειται για δύο διαφορετικά πράγματα, οπότε ο συγκεκριμένος ορισμός του κακού δεν έχει απολύτως καμία σχέση με την αλήθεια και σίγουρα δεν μπορεί να φτάσει στο επίπεδο της αλήθειας. Όσο για το καλό, πώς το εννοεί ο Βουδισμός; Πρόκειται για κάτι ακόμα πιο παράλογο, επιφανειακό και υποκριτικό. Οι βουδιστές πιστεύουν ότι είναι καλό να μη σκοτώνεις κανένα ζωντανό πλάσμα και ότι είναι καλό να ελευθερώνεις ζώα που βρίσκονται σε αιχμαλωσία. Άσχετα με το πόσους ανθρώπους έχει σκοτώσει ένας κακός άνθρωπος και με το πόσες αμαρτίες έχει διαπράξει, αν πάψει να σφαγιάζει ζώα, μπορεί αμέσως να γίνει Βούδας —κάτι τέτοιο θεωρείται καλό. Επίσης, υπάρχει και το ρητό: «Καλύτερα να σώσεις μια ζωή παρά να χτίσεις μια επταώροφη παγόδα», πράγμα που σημαίνει ότι το να σώζεις ανθρώπους τυφλά, δίχως όρους και αρχές —ακόμα και το να σώζεις διαβόλους, κακούς ανθρώπους, αλήτες, χούλιγκαν και οποιονδήποτε άλλον— θεωρείται καλό. Τι σόι καλό είναι αυτό; Τέτοιοι άνθρωποι είναι ανεγκέφαλοι, δεν έχουν καμία διάκριση, καμία στάση και καθόλου αρχές. Μπορεί να θεωρηθεί καλό το να σώζεις τον οποιονδήποτε και να συγχωρείς τον οποιονδήποτε; Δεν αξίζει ούτε την αναφορά· πρόκειται για μια προσποίηση του Σατανά και των διαβόλων. Αυτοί δεν σκοτώνουν ζώα, αλλά έχουν κατασπαράξει αμέτρητες ψυχές. Αυτό είναι το δήθεν καλό τους, που στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια προσποίηση. Άραγε, λοιπόν, ευσταθεί η ανθρώπινη αντίληψη ότι η εκκλησία πρέπει να παίζει τον ρόλο του να τιμωρεί το κακό και να προωθεί το καλό; (Όχι.) Όποιο κι αν είναι το πολιτισμικό υπόβαθρο της κάθε φυλής ή θρησκείας, η τιμωρία του κακού και η προώθηση του καλού δεν έχει καμία σχέση με το έργο μιας εκκλησίας ούτε με τη μαρτυρία μιας εκκλησίας. Μη νομίζετε ότι επειδή αυτοί οι όροι μοιάζουν δίκαιοι και αξιέπαινοι, αναγκαστικά σχετίζονται με το έργο μιας εκκλησίας ή ότι μια εκκλησία πρέπει να παίζει έναν τέτοιον ρόλο στην κοινωνία. Αυτό αποτελεί ανθρώπινη αντίληψη και φαντασιοκοπία. Εκτός από την «προάσπιση της δικαιοσύνης» και την «τιμωρία του κακού και την προώθηση του καλού», υπάρχουν άλλοι όροι που κατά τις ανθρώπινες αντιλήψεις θεωρούνται καλοί, όπως το «να μάχεσαι για τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των ανθρώπων» και το «να απαλύνεις τις έγνοιες και να διευθετείς τις δυσκολίες», που επίσης δεν έχουν την παραμικρή σχέση με το έργο μιας εκκλησίας ή με τη μαρτυρία μιας εκκλησίας. Πρέπει να μπορέσετε όλοι σας να το καταλάβετε αυτό. Λίγο πολύ, έχει γίνει ξεκάθαρη συναναστροφή όσον αφορά τον ορισμό μιας εκκλησίας, το έργο που πρέπει να κάνει μια εκκλησία, καθώς και την αξία και τη σημασία της ύπαρξης μιας εκκλησίας.

Τα πρότυπα και οι βάσεις για τη διάκριση των διαφόρων ειδών κακών ανθρώπων

Ας επιστρέψουμε στις ευθύνες που έχουν οι επικεφαλής και οι εργάτες στο πλαίσιο του δέκατου τέταρτου σημείου, δηλαδή να διακρίνουν και να αποπέμπουν ή να αποβάλλουν άμεσα κάθε είδους κακούς ανθρώπους και αντίχριστους. Ας εξετάσουμε αν αυτό το έργο που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες έχει σχέση με κάθε μία από τις λεπτομέρειες για τις εκκλησίες πάνω στις οποίες έγινε συναναστροφή τώρα μόλις. Γιατί χρειάζεται να συναναστραφούμε σχετικά μ’ αυτές τις συγκεκριμένες λεπτομέρειες; Τι σχέση έχουν αυτές οι λεπτομέρειες με τούτο το έργο που οφείλουν να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες; (Αυτοί οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι δεν είναι μέλη της εκκλησίας, και πρέπει να εκκαθαριστούν. Άλλωστε, η παρουσία τους παρακωλύει και αναστατώνει το έργο που κάνουν οι εκκλησίες.) Υπάρχει, λοιπόν, μια σύνδεση· δεν πάει χαμένη αυτή η συναναστροφή. Μετά την κατανόηση όλων των λεπτομερειών που αφορούν την ονομασία ή τον ορισμό μιας εκκλησίας, ας εξετάσουμε πώς πρέπει να συμπεριφέρονται οι επικεφαλής και οι εργάτες στα μέλη της εκκλησίας, πώς πρέπει να συμπεριφέρονται στους διάφορους ανθρώπους που χρειάζεται να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν από την εκκλησία, πώς θα μπορέσουν να κάνουν καλά αυτό το έργο, και πώς πρέπει να εκπληρώσουν την ευθύνη τους και να διαφυλάξουν το έργο της εκκλησίας. Κατ’ αρχάς, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να καταλάβουν τον ορισμό της εκκλησίας, το γιατί πρέπει να υπάρχει μια εκκλησία και το ποιο έργο πρέπει να κάνει μια εκκλησία. Μόλις τα έχουν καταλάβει όλα αυτά, πρέπει μετά να εξετάσουν ποια από τα μέλη της εκκλησίας που βρίσκονται σήμερα δεν παίζουν θετικό ρόλο σχετικά με την αξία της ύπαρξης της εκκλησίας ή με το έργο που κάνει η εκκλησία, ή ποιοι μπορεί να προκαλέσουν διατάραξη, αναστάτωση και αρνητικό αντίκτυπο στο βασικό έργο της εκκλησίας, ή ακόμα και να προκαλέσουν σοβαρές επιπτώσεις στη φήμη της εκκλησίας και να ατιμάσουν το όνομα του Θεού. Άραγε, το έργο που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν είναι να διακρίνουν ξεκάθαρα και να αποπέμψουν ή να αποβάλουν αμέσως αυτούς τους ανθρώπους; (Ναι.) Οπότε, τι χρειάζεται για να γίνει καλά αυτό το έργο; Για να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν κάθε είδους κακοί άνθρωποι και να εξαγνιστεί η εκκλησία, αλλά και για να μπορέσει να εκδηλωθεί η αξία της ύπαρξης της εκκλησίας και να εκπληρώσει η εκκλησία τον ρόλο που πρέπει, ενώ συγχρόνως να προχωρήσει ομαλά και το έργο της εκκλησίας, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει κατ’ αρχάς να διακρίνουν ποιοι ακριβώς εντός της εκκλησίας είναι κακοί άνθρωποι και αντίχριστοι. Αυτήν την πληροφορία κι αυτήν την πραγματική κατάσταση πρέπει να αντιληφθούν πρώτα οι επικεφαλής και οι εργάτες καθώς εκτελούν αυτό το έργο. Το πρώτο ζήτημα που αντιμετωπίζουν οι επικεφαλής και οι εργάτες σε αυτό το έργο είναι η διάκριση των διαφορετικών ειδών ανθρώπων. Και για ποιον σκοπό να διακρίνουν τα διάφορα είδη ανθρώπων; Για να τους ξεχωρίσουν ανάλογα με το είδος τους και να προστατέψουν όσους είναι αληθινά μέλη της εκκλησίας. Παρ’ όλα αυτά, μόνο και μόνο προστατεύοντας αυτούς τους ανθρώπους δεν σημαίνει ότι εκτελείται αποτελεσματικά το έργο που υπογραμμίζεται στη δέκατη τέταρτη ευθύνη. Και τότε ποια είναι η πιο σημαντική πτυχή για την επιτυχή εκτέλεση αυτού του έργου; Είναι η αποπομπή ή η αποβολή όλων των ειδών των δύσπιστων και των κακών ανθρώπων που δεν ανήκουν στην εκκλησία. Άσχετα απ’ το αν ορίζονται αυτοί ως κακοί άνθρωποι ή αντίχριστοι, εφόσον πληρούν τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να αποπεμφθούν ή για να αποβληθούν, τότε παρουσιάζεται η ανάγκη να γίνει αυτό το έργο, και είναι ώρα να εκπληρώσουν την ευθύνη τους οι επικεφαλής και οι εργάτες. Ας ξεκινήσουμε τη συναναστροφή μας πάνω στο πώς να διακρίνουμε τους ανθρώπους διαφόρων ειδών.

1. Με βάση τον σκοπό για τον οποίο πιστεύει κανείς στον Θεό

Πώς πρέπει να διακρίνουμε τους ανθρώπους διαφόρων ειδών; Το πρώτο κριτήριο είναι η διάκρισή τους ανάλογα με τον σκοπό για τον οποίο πιστεύουν στον Θεό. Το δεύτερο είναι ανάλογα με την ανθρώπινη φύση τους. Και το τρίτο είναι ανάλογα με τη στάση που τηρούν απέναντι στο καθήκον τους. Αν θέλαμε να βάλουμε απλούς, σύντομους τίτλους, θα ήταν οι εξής: πρώτον, ο σκοπός για τον οποίο πιστεύουν στον Θεό· δεύτερον, η ανθρώπινη φύση τους· και τρίτον, η στάση τους απέναντι στο καθήκον τους. Τώρα που έχουμε αυτούς τους τρεις τίτλους, πώς καταλαβαίνετε το καθένα από αυτά τα πράγματα; Στο παρελθόν, δεν έχουμε συζητήσει και πολύ σχετικά με τον σκοπό για τον οποίο πιστεύουν οι άνθρωποι στον Θεό. Περισσότερο έχουμε μιλήσει για την ανθρώπινη φύση τους και για τη στάση τους απέναντι στο καθήκον τους, οπότε αυτά τα πράγματα σας είναι πιο οικεία. Εδώ που τα λέμε, ούτε κι ο σκοπός για τον οποίο πιστεύουν οι άνθρωποι στον Θεό δεν σας είναι και τόσο ξένος, αφού κι εσείς οι ίδιοι είχατε κάποιον σκοπό όταν φτάσατε στο σημείο να πιστέψετε στον Θεό. Κάποιοι πιστεύουν στον Θεό γιατί δεν θέλουν να πάνε στην κόλαση, άλλοι γιατί θέλουν να πάνε στον παράδεισο, κάποιοι άλλοι γιατί δεν θέλουν να πεθάνουν, ορισμένοι για να αποφύγουν τις καταστροφές, άλλοι απλώς γιατί θέλουν να είναι καλοί άνθρωποι, μερικοί γιατί θέλουν να μη δέχονται κακομεταχείριση και ούτω καθεξής. Λογικά δεν σας είναι ξένο αυτό το θέμα. Μπορεί μόνο να σας είναι λίγο άγνωστες οι λεπτομέρειες για τις οποίες θα μιλήσω· μπορεί να μην είστε και πολύ σίγουροι γι’ αυτές, να μην ξέρετε τι θα πω γι’ αυτές κι από πού θα αρχίσω. Ας κάνουμε, λοιπόν, μια σύντομη κουβέντα γι’ αυτό το θέμα. Για πείτε Μου, οι άνθρωποι που τρέφουν τι είδους προθέσεις και σκοπούς κατά την πίστη τους στον Θεό είναι εκείνοι που πρέπει να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν; (Αυτοί που επιδιώκουν μόνο τη φήμη και τη θέση, και που θέλουν μόνο να έχουν εξουσία, και που για χάρη της θέσης τους θα αναστατώσουν ανενδοίαστα την εκκλησία.) Να ένα είδος ανθρώπου. Υπάρχουν μήπως και άλλα; (Οι δύσπιστοι που μόνο ευλογίες επιδιώκουν κι επιζητούν να φάνε εκ των άρτων και να χορτάσουν.) Οι δύσπιστοι, ένα ακόμα είδος είναι αυτοί. Μήπως υπάρχουν κι άλλοι; Μπορεί να σκέφτεστε τις εκδηλώσεις κάποιων ανθρώπων, όμως να μην μπορείτε να διακρίνετε ξεκάθαρα αν αυτοί οι άνθρωποι απλώς αποκαλύπτουν διεφθαρμένες διαθέσεις ή αν πρόκειται στην πραγματικότητα για ανθρώπους που έχουν ακάθαρτους σκοπούς στην πίστη στον Θεό και οι οποίοι θα πρέπει να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν. Δεν μπορείτε να το ξεκαθαρίσετε αυτό και σας φαίνεται λίγο ασαφές, γι’ αυτό και δεν μπορείτε να το εκφράσετε. Το θέμα του σκοπού για τον οποίο πιστεύουν οι άνθρωποι στον Θεό έχει πολύ μεγάλο εύρος. Ο καθένας έχει κάποιες προθέσεις και σκοπούς για τους οποίους πιστεύει στον Θεό. Παρ’ όλα αυτά, τα είδη των ανθρώπων για τα οποία μιλάμε εδώ, που πιστεύουν στον Θεό με ακάθαρτους σκοπούς, δεν ανταποκρίνονται στις προϋποθέσεις για τη σωτηρία του Θεού. Δεν μπορούν να φτάσουν στη σωτηρία και δεν μπορούν καν να προσεγγίσουν το ελάχιστο πρότυπο, εκείνο του απλού δουλευτή. Όποιος κι αν είναι ο σκοπός που έχουν αυτοί οι άνθρωποι κατά την πίστη τους στον Θεό, όπως και να ‘χει, όσοι καταλήγουν να πιστέψουν στον Θεό με κάποιον σκοπό θα προσπαθήσουν, όταν θα τους δοθεί η ευκαιρία, να πετύχουν τους στόχους τους· αν δεν τους δοθεί η ευκαιρία, θα κάνουν κακό και θα προκαλέσουν αναστάτωση. Κάτι τέτοιο θα οδηγήσει σε ανυπολόγιστες συνέπειες για το έργο της εκκλησίας ή για τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού, κι οι άνθρωποι αυτοί θα πρέπει να γίνουν στόχοι για αποπομπή ή αποβολή. Αν αφήσουμε προς το παρόν κατά μέρος την ανθρώπινη φύση αυτών των ανθρώπων ή τις στάσεις που τηρούν απέναντι στα καθήκοντά τους και μιλήσουμε απλώς από την άποψη του σκοπού για τον οποίο πιστεύουν στον Θεό, αυτός δεν είναι σε καμία περίπτωση το να αποδεχτούν την αλήθεια και να φτάσουν στη σωτηρία, πόσο μάλλον το να υποταχθούν στον Θεό και να Τον λατρέψουν. Είναι, λοιπόν, φυσικό η πίστη τους στον Θεό να μην οδηγήσει στη σωτηρία. Αντί να επιτρέπεται σε αυτούς τους ανθρώπους να μένουν στην εκκλησία και να αναστατώνουν διαρκώς τον εκλεκτό λαό του Θεού —τους αληθινούς αδελφούς και αδελφές— καλύτερα είναι να διακρίνονται και να ορίζονται με ακρίβεια το συντομότερο δυνατό, και στη συνέχεια να αποπέμπονται αμέσως από την εκκλησία. Δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ως μέλη της εκκλησίας ή ως αδελφοί και αδελφές. Ωραία, λοιπόν· ποια είναι αυτά τα είδη ανθρώπων; Τώρα μόλις μιλήσατε για κάποιες έννοιες σε ένα γενικό πλαίσιο. Θα σας πω κάποια συγκεκριμένα παραδείγματα και, μόλις τα ακούσετε, θα καταλάβετε.

Α. Το να ικανοποιεί κανείς την επιθυμία του να γίνει αξιωματούχος

Ας μιλήσουμε κατ’ αρχάς για το πρώτο είδος ανθρώπου που αξίζει να αποπεμφθεί ή να αποβληθεί από την εκκλησία. Κάποιοι άνθρωποι θέλουν διαρκώς να αποκτήσουν αξιώματα στην κοινωνία και να δοξάσουν τους προγόνους τους, αλλά δεν τα καταφέρνουν καλά στα επαγγελματικά τους. Παρ’ όλα αυτά, δεν υποχωρεί καθόλου η επιθυμία τους να γίνουν αξιωματούχοι. Όμως, η οικογένειά τους δεν έχει υψηλή κοινωνική θέση, πράγμα που τους κάνει να θεωρούν μάταιη τη ζωή και πολύ άδικο τον κόσμο, αφού δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν ούτε αυτήν τη μικρή τους επιθυμία. Θεωρούν ότι, παρ’ όλο που έχουν κάποιες γνώσεις και ικανότητες, κανείς δεν τους εκτιμά. Δεν βρίσκουν κανέναν να τους στηρίξει και η προοπτική να γίνουν αξιωματούχοι φαντάζει πολύ μακρινή. Μέσα στην απελπισία τους, βρήκαν την εκκλησία. Πιστεύουν ότι, αν μπορέσουν να γίνουν επικεφαλής στην εκκλησία, τότε είναι σαν να είναι και αξιωματούχοι, οπότε μπορεί να ικανοποιηθεί η επιθυμία τους. Επομένως, εντάσσονται στον οίκο του Θεού με την επιθυμία να μεγαλουργήσουν. Πιστεύουν ότι έχουν ακριβώς τις κατάλληλες ικανότητες και δυνατότητες για να αξιοποιηθούν στον οίκο του Θεού, και ότι μπορεί να γίνει πραγματικότητα η ελπίδα τους να γίνουν αξιωματούχοι και να αποκτήσουν καταξίωση, ικανοποιώντας έτσι την επιθυμία μιας ολόκληρης ζωής. Η άποψή τους σχετικά με την πίστη στον Θεό συνοψίζεται σε παροιμίες του τύπου «Δώσε ένα ροδάκινο και θα πάρεις ως αντάλλαγμα ένα δαμάσκηνο», «Ο πραγματικός χρυσός είναι γραφτό να λάμψει στο τέλος» και «Το έξυπνο πουλί επιλέγει σοφά πού θα κουρνιάσει» —από ένα τέτοιο υπόβαθρο επέλεξαν να βαδίσουν στο μονοπάτι της πίστης στον Θεό. Αν κρίνουμε από την ουσία αυτού του ανθρώπου, είναι φανερό ότι δεν πιστεύει πως υπάρχει αλήθεια στον κόσμο, πόσο μάλλον ότι υπάρχει ο Σωτήρας. Με λίγα λόγια, δεν πιστεύει στον έναν αληθινό Θεό και ούτε καν πιστεύει στην ύπαρξη του Δημιουργού. Είτε μιλάμε γι’ αυτά που γράφει η Βίβλος είτε για ό,τι κηρύσσεται στον θρησκευτικό κόσμο —ότι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο και την ανθρωπότητα, ότι ο Θεός είναι ο κυρίαρχος και καθοδηγεί την ανθρωπότητα— εκείνος όλα αυτά τα λόγια δεν τα θεωρεί τίποτε άλλο παρά ιστορικές αναφορές. Δεν τα ερευνά κανένας και δεν κανένας μπορεί να τα επαληθεύσει· είναι μόνο θρύλοι και ιστορίες, ένα είδος θρησκευτικής κουλτούρας. Αυτή είναι η πιο θεμελιώδης αντίληψή του για την πίστη. Με αυτήν την κατανόηση φτάνει στο σημείο να πιστέψει στον Θεό, νομίζοντας ότι βαδίζει στο ορθό μονοπάτι, ότι αφήνει το σκοτάδι για να περάσει στο φως, ότι είναι το «έξυπνο πουλί που επιλέγει σοφά πού θα κουρνιάσει». Εννοείται πως δεν έχει εγκαταλείψει την επιλογή και την επιθυμία του να γίνει αξιωματούχος και να αποκτήσει καταξίωση. Πιστεύει ότι σε αυτόν τον απέραντο κόσμο με τους τόσο πολλούς ανθρώπους δεν υπάρχει καμία θέση γι’ αυτόν και μόνο ο οίκος του Θεού μπορεί να του προσφέρει κάποια ελπίδα. Μόνο αν ζήσει στην εκκλησία μπορεί να έχει την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί τα ταλέντα του και να κάνει πραγματικότητα την επιθυμία του να αποκτήσει καταξίωση. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι, αν κρίνουμε από την παρούσα κατάσταση, ο εξωτερικός κόσμος γίνεται όλο και πιο μοχθηρός και σκοτεινός. Το μόνο μέρος σ’ αυτόν τον κόσμο όπου επικρατεί η αγνότητα είναι η εκκλησία· το μόνο μέρος στον κόσμο που μπορεί να προσφέρει στους ανθρώπους πνευματική υποστήριξη είναι η εκκλησία, και μόνο η εκκλησία γνωρίζει όλο και μεγαλύτερη άνθηση. Με τέτοιες επιθυμίες και σκοπούς καταλήγει να πιστέψει στον Θεό. Μόλις αρχίσει να πιστεύει, δεν καταλαβαίνει τίποτα σχετικά με την πίστη στον Θεό, την επιδίωξη της αλήθειας ή με ζητήματα που έχουν σχέση με την αλήθεια, με τη διάθεση του Θεού και με το έργο του Θεού. Δεν επιδιώκει τα ζητήματα αυτά ούτε τα προσέχει. Κατά βάθος, δεν έχει εγκαταλείψει ούτε κατά διάνοια την επιθυμία για θέση και αξιώματα· αντίθετα, παραμένει προσκολλημένος σε αυτές τις αντιλήψεις και απόψεις, καθώς περιφέρεται στην εκκλησία. Την εκκλησία τη θεωρεί ως μια κοινωνική οργάνωση, ως μια θρησκευτική κοινότητα, ενώ το έργο και τα λόγια του Θεού τα βλέπει ως ψευδαισθήσεις που έχουν δημιουργήσει οι πιστοί εξαιτίας των προκαταλήψεων που πιστεύουν. Γι’ αυτό, οποτεδήποτε τίθεται το ζήτημα της επιδίωξης της αλήθειας, οποτεδήποτε τίθεται το ζήτημα των λόγων του Θεού και του έργου του Θεού, εκείνος αηδιάζει και αντιστέκεται. Αν κάποιος ισχυριστεί πως κάποιο πράγμα αποτελεί έργο του Θεού, κυριαρχία του Θεού ή ενορχήστρωση του Θεού, εκείνος αηδιάζει. Όση αηδία κι αν νιώθει, όμως, και ασχέτως του αν αναγνωρίζει ή αποδέχεται την αλήθεια, δεν έχει μειωθεί ούτε έχει εγκαταλειφθεί ποτέ η επιθυμία του να αποκτήσει ένα πόστο στην εκκλησία που θα του προσδώσει θέση ώστε να ικανοποιήσει τη λαχτάρα του για εξουσία. Εφόσον έχει μια τέτοια φιλοδοξία και επιθυμία, είναι φυσικό να αποκαλύπτει διάφορες εκδηλώσεις. Για παράδειγμα, δίνει προτροπές στους ανθρώπους λέγοντας διάφορα πράγματα όπως: «Μη βασίζεστε στα λόγια του Θεού για τα πάντα ούτε να συνδέετε τα λόγια του Θεού και τον Θεό με τα πάντα. Στην πραγματικότητα, πολλές ανθρώπινες ιδέες και πολλά ρητά των ανθρώπων είναι σωστά· πρέπει οι άνθρωποι να έχουν τις δικές τους απόψεις και στάσεις». Διαδίδει αυτές τις δηλώσεις με σκοπό να παραπλανήσει τους ανθρώπους. Παράλληλα, παρουσιάζει έντονα και τα ταλέντα του, τα χαρίσματά του, αλλά και τις διάφορες τακτικές και τα τεχνάσματα που μπορεί να κάνει στον κόσμο, σε μια προσπάθεια να προσελκύσει την προσοχή των ανθρώπων, να τον παρατηρήσουν και να τον εκτιμήσουν. Και με ποιον σκοπό κάνει μια τέτοια έντονη παρουσίαση; Να κάνει τους άλλους να τον εκτιμούν και να τον θαυμάζουν· να αποκτήσει θέση ανάμεσα στους ανθρώπους, και να ικανοποιήσει μ’ αυτόν τον τρόπο την επιθυμία του να επιδιώξει μια καριέρα με αξιώματα και να δοξάσει τον πρόγονό του. Νιώθει ικανοποίηση όταν τον σέβονται, όταν τον επαινούν, όταν τον ακολουθούν, όταν τον υποστηρίζουν, όταν τον λατρεύουν και όταν τον θαυμάζουν οι άνθρωποι, ακόμα κι όταν τον κολακεύουν. Επιπλέον, αυτά τα πράγματα τα επιδιώκει ακούραστα και τα ευχαριστείται. Παρόλο που ο οίκος του Θεού εκθέτει διαρκώς τους αντίχριστους, τους κακούς ανθρώπους και τις διάφορες διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων, εκείνος μέσα του τα απαξιώνει αυτά ως πράγματα που δεν αξίζουν καν την περιφρόνησή του και αηδιάζει πολύ από αυτά. Επιδιώκει απεγνωσμένα τη θέση, καθώς και το να τον θαυμάζουν και να προσβλέπουν σ’ αυτόν οι άλλοι, για να εκπληρώσει τις επιθυμίες που δεν μπόρεσε να πετύχει στον κόσμο και στην κοινωνία. Ποιος είναι, λοιπόν, ο σκοπός για τον οποίο πιστεύει στον Θεό; Δεν θέλει να κερδίσει εκατονταπλάσια σε αυτήν τη ζωή και αιώνια ζωή στον κόσμο που έρχεται, ούτε βέβαια να αποδεχτεί την αλήθεια και να σωθεί. Ο σκοπός για τον οποίο πιστεύει στον Θεό δεν είναι να ενεργήσει ως δημιούργημα, αλλά να γίνει αξιωματούχος και κύριος, να απολαύσει τα προνόμια της θέσης. Αναμφίβολα, υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στην εκκλησία· πρόκειται για τους κακοποιούς που παρεισφρέουν στην εκκλησία. Η εκκλησία σε καμία περίπτωση δεν αφήνει τέτοιους ανθρώπους να ανακατεύονται με τον εκλεκτό λαό του Θεού, οπότε οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να αποπεμφθούν. Μπορεί κανείς να διακρίνει εύκολα τον σκοπό για τον οποίο πιστεύουν στον Θεό; (Ναι.) Αν αναλογιστεί κανείς τις προθέσεις και τους σκοπούς για τους οποίους πιστεύουν στον Θεό, μαζί με τις διάφορες εκδηλώσεις που παρουσιάζουν στην εκκλησία, τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί; (Δύσπιστοι.) Ναι, είναι δύσπιστοι. Εκτός του ότι είναι δύσπιστοι, θέλουν και να επιδιώξουν τη θέση και τις προοπτικές μέσα στον οίκο του Θεού για να ικανοποιήσουν τη λαχτάρα τους για εξουσία. Πιστεύουν στον Θεό με σκοπό να γίνουν αξιωματούχοι. Οπότε, για ποιον λόγο πρέπει να εκκαθαριστούν αυτοί οι άνθρωποι; Θα έλεγε κανείς: «Αν βρίσκονται στη δούλεψη του οίκου του Θεού δύσπιστοι και μπορούν να προσφέρουν λίγη βοήθεια ως φίλοι της εκκλησίας, τότε καλό δεν είναι να τους κρατάμε εδώ;» Στέκει αυτή η δήλωση; (Όχι.) Γιατί δεν στέκει; (Η επιθυμία τους να αποκτήσουν αξιώματα σίγουρα θα τους ωθήσει να κάνουν πράγματα που θα αναστατώσουν τους άλλους, δεν θα αποφέρουν κανένα όφελος στο έργο του οίκου του Θεού και θα πλήξουν την επιδίωξη της αλήθειας εκ μέρους των αδελφών.) Όπως κι αν το δει κανείς, οι δύσπιστοι αντιστέκονται στην αλήθεια και απορρίπτουν τον Θεό, γι’ αυτό και δεν είναι δυνατόν να τους κρατήσει ο οίκος του Θεού. Δεν πρόκειται να παίξουν θετικό ρόλο. Άσχετα με το αν επιδιώκουν να γίνουν αξιωματούχοι, και μόνο τα σχόλια, οι εκδηλώσεις και οι πράξεις τους ως δύσπιστοι μπορούν να προκαλέσουν αναστάτωση και δεν πρόκειται να έχουν θετικό αποτέλεσμα. Κάποιοι αδελφοί και αδελφές, όταν βιώνουν ορισμένα περιβάλλοντα, λένε: «Αυτή είναι η κυριαρχία του Θεού και πρέπει να υποταχθούμε». Μπορούν να υποταχθούν οι δύσπιστοι; Και μόνο το να μην ξεσηκωθούν για να αναστατώσουν και να αντιταχθούν, αρκεί. Μέσα τους, λένε μέχρι και αυτά: «Μην λέτε πως τα πάντα αποτελούν την κυριαρχία του Θεού. Οι άνθρωποι πρέπει να έχουν και κάποιες δικές τους απόψεις, και να έχουν μια σχετική ανεξαρτησία· μην τα αποδίδετε όλα στην κυριαρχία του Θεού!» Όχι μόνο παρασύρουν τους άλλους, αλλά λένε και κάποιες αμφιλεγόμενες, δόλιες πλάνες για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους. Δεν είναι ξεδιάντροπο αυτό; Ίσως να μπορούν να κάνουν κάποιους έξυπνους ελιγμούς και κάποια κόλπα ανάμεσα στους άπιστους, αλλά ο οίκος του Θεού δεν είναι το κατάλληλο μέρος για να προσπαθήσουν να κάνουν αυτούς τους ελιγμούς κι αυτά τα κόλπα! Μερικοί άνθρωποι είναι διευθυντές σε κλινικές στις οποίες θέλουν όλοι να πηγαίνουν, γιατί εκεί, λένε, δεν πονάνε οι ενέσεις. Γιατί δεν πονάνε οι ενέσεις; Βουτάνε την άκρη της βελόνας σε αναισθητικό, κι έτσι είναι σίγουρο ότι δεν θα πονέσει. Είναι σοφή κίνηση αυτό; (Όχι, πρόκειται για μια καταστροφική κίνηση.) Εκείνοι, όμως, το θεωρούν σοφή κίνηση και κομπάζουν γι’ αυτό, πιστεύοντας ότι έτσι αποδεικνύονται οι ικανότητες και οι δεξιότητές τους. Λένε: «Όλο μιλάς για την υποταγή στον Θεό, για την ενορχήστρωση του Θεού και για την κυριαρχία του Θεού, δεν κάνεις τίποτε άλλο. Μήπως έχεις εσύ τις ικανότητες που έχω εγώ;» Δεν είναι ξεδιάντροπο αυτό; (Ναι.) Κομπάζουν ακόμα και για τέτοια καταστροφικά τεχνάσματα! Οι άνθρωποι που κρύβουν μέσα τους τα κίνητρα των δύσπιστων που παρεισφρέουν στην εκκλησία πρέπει να αποπεμφθούν από την εκκλησία. Γιατί; Κατά βάθος, αυτοί οι άνθρωποι αντιστέκονται στην αλήθεια και την αποστρέφονται. Με όποιον σκοπό κι αν πιστεύουν στον Θεό, είτε πρόκειται για κάτι που μπορούν να παραδεχτούν φανερά είτε όχι, η εκκλησία πρέπει, σύμφωνα με την ουσία τους ως δύσπιστοι, να τους αποπέμψει ή να τους αποβάλει. Αυτοί οι δύσπιστοι παρεισφρέουν στην εκκλησία με συγκεκριμένο σκοπό, καθώς θέλουν μέσα στην εκκλησία να προβάλουν τα ταλέντα τους, να υλοποιήσουν τις φιλοδοξίες τους και να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους. Θέλουν να χρησιμοποιήσουν την εκκλησία, αυτό το πολύτιμο μέρος, ως μέσο για να πετύχουν τον στόχο τους, δηλαδή να αποκτήσουν εξουσία, να κάνουν επίδειξη, καθώς και να παραπλανήσουν και να θέσουν υπό τον έλεγχό τους τους ανθρώπους. Αν αναλογιστεί κανείς τον σκοπό για τον οποίο πιστεύουν στον Θεό, είναι ικανοί να αναστατώσουν και να διαταράξουν τον εκλεκτό λαό του Θεού και το έργο της εκκλησίας. Γι’ αυτόν τον λόγο, αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν από τον οίκο του Θεού. Οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να διακρίνουν τη δύσπιστη ουσία τους. Είτε βασιστείς στις εκδηλώσεις τους είτε στο γεγονός ότι συνέχεια δηλώνουν πως πιστεύουν στον Θεό, μόλις αντιληφθείς την κατάσταση και διακρίνεις ξεκάθαρα ότι πρόκειται για δύσπιστους, πρέπει να τους απορρίψεις αποφασιστικά και δίχως δισταγμό. Όποια μέθοδο κι όση σοφία κι αν χρησιμοποιήσεις, βρες έναν τρόπο μπορείς να τους εκκαθαρίσεις —αυτό το έργο πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες— αυτό το έργο πρέπει να επωμιστούν. Αυτό είναι ένα από τα είδη των ανθρώπων που πρέπει να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν.

Β. Το να κυνηγάει κανείς το αντίθετο φύλο

Και ποιες είναι οι εκδηλώσεις του δεύτερου είδους ανθρώπων οι οποίοι θα πρέπει να αποπέμπονται ή να αποβάλλονται; Κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν ανακατευτεί ποτέ με την πίστη στον Θεό· απλώς Τον βλέπουν κάπως θετικά. Δεν τους νοιάζει να μάθουν τι πρέπει να επιδιώξει ή να κερδίσει κανείς από την πίστη στον Θεό. Άκουσαν ότι όσοι πιστεύουν στον Θεό είναι πολύ ευσυνείδητοι και άδολοι, γι’ αυτό θέλουν να βρουν στην εκκλησία έναν ερωτικό σύντροφο, κι ύστερα να παντρευτούν και να ζήσουν μια σταθερή ζωή. Αυτήν την πρόθεση και αυτόν τον σκοπό έχουν, γι’ αυτό κι έρχονται στην εκκλησία για να βρουν τον ιδανικό σύντροφο. Αυτοί οι δύσπιστοι δεν δείχνουν κανένα απολύτως ενδιαφέρον να πιστέψουν στον Θεό· δεν τους νοιάζει καθόλου ο Δημιουργός, η αλήθεια, η σωτηρία, το να γνωρίσουν τον Θεό, να κάνουν το καθήκον τους ή οποιαδήποτε άλλα τέτοια ζητήματα. Ακόμα κι αν, μόλις ακούσουν τα λόγια του Θεού και παρακολουθήσουν κηρύγματα, μπορέσουν να καταλάβουν, δεν θέλουν να τα λάβουν σοβαρά υπόψη τους. Το μόνο που θέλουν είναι να βρουν έναν ιδανικό σύντροφο και, ασφαλώς, ευελπιστούν να γνωρίσουν κι άλλους ανθρώπους και να διευρύνουν τον κύκλο τους. Καταφεύγουν στην πίστη στον Θεό με σκοπό να βρουν έναν ιδανικό σύντροφο. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Πώς ξέρεις ότι έχουν αυτόν τον σκοπό; Ούτε έχουν πει κάτι τέτοιο ούτε σ’ Εσένα το έχουν αναφέρει!» Τον εκδηλώνουν με τη συμπεριφορά τους. Παρατηρήστε πώς επιζητούν πάντοτε το αντίθετο φύλο όταν κάνουν τα καθήκοντά τους ή όταν αλληλεπιδρούν με τους άλλους. Μόλις βρουν ένα άτομο που τους αρέσει, συναναστρέφονται συνέχεια με αυτό το άτομο και το έρχονται κοντά του, κάνοντάς του συνέχεια ερωτήσεις για τα στοιχεία του και προσπαθώντας να το γνωρίσουν καλύτερα. Τέτοιες ασυνήθιστες πράξεις και εκδηλώσεις πρέπει να τραβήξουν την προσοχή των επικεφαλής και των εργατών, οι οποίοι θα πρέπει να παρακολουθούν τι προθέσεις έχουν αυτοί οι άνθρωποι και ποιον σκοπό επιδιώκουν· πρέπει να διαπιστώσουν ποιος τους έχει κηρύξει το ευαγγέλιο, για ποιον λόγο επιζητούν κατεξοχήν την επαφή με το αντίθετο φύλο, για ποιον λόγο έχουν πάντα κάτι να πουν στο αντίθετο φύλο και για ποιον λόγο τούς αρέσει ιδιαιτέρως το αντίθετο φύλο, δείχνοντας μάλιστα ιδιαίτερη περιέργεια και προσοχή προς τους ανθρώπους που τους αρέσουν. Τέτοιου είδους άτομα σχηματίζουν θετική εντύπωση γι’ αυτούς που πιστεύουν στον Θεό. Ακόμα κι αν δεν τους πολυενδιαφέρουν οι συναθροίσεις, το άκουσμα κηρυγμάτων, η συναναστροφή σχετικά με τα λόγια του Θεού, οι ύμνοι, η συναναστροφή σχετικά με προσωπικές εμπειρίες και άλλα τέτοια ζητήματα, σε γενικές γραμμές δεν λένε κάτι που προκαλεί αναστάτωση και διατάραξη. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να βρουν έναν ερωτικό σύντροφο για να ζήσουν μαζί του μια καλή ζωή. Αν βρουν σύντροφο, τότε μπορούν να τον ακολουθήσουν στην πίστη στον Θεό· έστω κι αν οι ίδιοι δεν επιδιώκουν, μπορούν να υποστηρίξουν τον σύντροφό τους στην πίστη στον Θεό. Κάποιοι έχουν σχετικά αποδεκτή ανθρώπινη συμπεριφορά, βοηθάνε και βάζουν τα δυνατά τους για να είναι φιλικοί και ευγενικοί. Για παράδειγμα, μπορούν και ανέχονται τους άλλους, σκέφτονται κάθε τρόπο για να βοηθήσουν τα άτομα που αντιμετωπίζουν δυσκολίες να τις ξεπεράσουν ή να δώσουν κάποιες συμβουλές και ούτω καθεξής. Είναι σχετικά ευγενικοί απέναντι στους άλλους και δεν έχουν κακία μέσα τους, αλλά δεν πιστεύουν στον Θεό με πολύ έντιμο σκοπό και στόχο. Δεν επιδιώκουν την αλήθεια και δεν αποδέχονται την αλήθεια, όποιος κι αν κάνει συναναστροφή μαζί τους σχετικά μ’ αυτήν. Αφού ακολουθήσουν για έξι μήνες ή για κάνα-δυο χρόνια, δεν έχουν αλλάξει καθόλου. Παρόλο που δεν λένε ποτέ ότι δεν πιστεύουν και δεν δημιουργούν αναστάτωση ή διατάραξη, δεν εκδηλώνουν κανένα ενδιαφέρον για τα ζητήματα της πίστης στον Θεό. Είναι σωστό να μένουν τέτοιοι άνθρωποι στην εκκλησία; (Όχι.) Πρέπει να εκκαθαρίζονται τέτοιοι άνθρωποι; (Πρέπει κι αυτοί να εκκαθαρίζονται.) Για ποιον λόγο; (Επειδή δεν τους ενδιαφέρει η αλήθεια και δεν είναι στόχοι για σωτηρία. Αν παραμείνουν στην εκκλησία, αναζητώντας διαρκώς έναν σύντροφο, αυτό θα αναστατώσει τους άλλους και θα τους βάλει σε πειρασμό· δεν πρόκειται να παίξουν θετικό ρόλο.) Έτσι ακριβώς είναι τα πράγματα. Για παράδειγμα, σε ορισμένους ανθρώπους αρέσει πολύ το κρέας. Όταν τρώνε κρέας, ξεχνάνε το έργο τους. Αν δεν έχουν κρέας, μπορούν μια χαρά να διεκπεραιώσουν κάποιες εργασίες τους, αλλά όταν βρίσκουν κρέας, τότε το έργο τους καθυστερεί. Τι σημαίνει το κρέας γι’ αυτούς; (Πειρασμός.) Ακριβώς, είναι πειρασμός. Άρα, μπορούν εκείνοι που αναζητούν διαρκώς σύντροφο να θεωρηθούν πηγή πειρασμού; (Ναι.) Είναι όντως πηγή πειρασμού. Πρέπει να καταστεί σαφές σε αυτούς τους ανθρώπους το εξής: «Δεν έχεις ειλικρίνεια απέναντι στην πίστη στον Θεό ούτε απέναντι στο να κάνεις το καθήκον σου. Δεν κατάφερες ποτέ να ενταχθείς στην εκκλησία και δεν θεωρήθηκες ποτέ αληθινός πιστός. Μέσα σ’ αυτά τα δύο χρόνια που έχουμε επαφές, είδαμε ποιος είναι ο σκοπός σου: Το μόνο που θες είναι να βρεις σύντροφο στην εκκλησία. Δεν κάνει αυτό κακό στους καλούς ανθρώπους; Οι άνθρωποι της εκκλησίας δεν σου ταιριάζουν εσένα. Στους άπιστους ψάξε, έχει πολλούς κατάλληλους για σένα. Πήγαινε στους άπιστους να βρεις». Το νόημα που υπονοείται είναι το εξής: «Σε καταλάβαμε. Δεν ανήκεις στον εκλεκτό λαό του Θεού. Δεν είσαι άνθρωπος του οίκου του Θεού. Δεν γίνεται να θεωρηθείς αδελφός ή αδελφή μας». Τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να αποπέμπονται από την εκκλησία, σύμφωνα με τις αρχές του οίκου του Θεού. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα εκκαθαριστούν οι άνθρωποι αυτοί που ψάχνουν αλόγιστα για σύντροφο και αποπλανούν τους άλλους. Εύκολο δεν είναι να διακρίνει κανείς τέτοιους ανθρώπους; (Ναι.) Αυτοί οι άνθρωποι είναι και δύσπιστοι. Έχουν μια μικρή συμπάθεια προς την εκκλησία, προς τη θρησκευτική πίστη και προς εκείνους που πιστεύουν στον Θεό. Το μόνο που θέλουν είναι να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία που τους δίνει η πίστη στον Θεό για να βρουν κάποιον σύντροφο ανάμεσα στους πιστούς, ώστε να ζήσουν μαζί του και να τον υπηρετήσουν με αφοσίωση. Για πείτε Μου, είναι δυνατόν να γίνει κάτι τέτοιο; Μήπως πρέπει να τους ικανοποιήσουμε; Μήπως πρέπει η εκκλησία να ρυθμίζει τέτοια ζητήματα; (Όχι.) Η εκκλησία δεν έχει την παραμικρή υποχρέωση να ικανοποιήσει τις προσωπικές τους προτιμήσεις. Όσο κι αν θεωρούν καλούς ανθρώπους τους πιστούς, όσο κι αν πιστεύουν ότι θα μπορούσαν να ζήσουν τη ζωή τους σωστά με αυτούς τους πιστούς ή ότι οι πιστοί μπορούν να βαδίσουν στο ορθό μονοπάτι, είναι ανώφελο· δεν έχει καμία σημασία η γνώμη τους. Τέτοιοι δύσπιστοι μπορούν να εντοπιστούν και στις περισσότερες εκκλησίες. Οι άνθρωποι αυτοί μπορούν να αντιμετωπίζονται με τη μέθοδο για την οποία συναναστραφήκαμε μόλις τώρα ή μπορείτε να χρησιμοποιήσετε καλύτερες μεθόδους, αν ξέρετε, αρκεί να τους αντιμετωπίζετε σύμφωνα με τις αρχές. Αυτοί οι δύσπιστοι συγκαταλέγονται στα διάφορα είδη κακών ανθρώπων —είναι υπερβολή αυτό; (Όχι.) Έτσι ακριβώς αντιμετωπίζουμε τους δύσπιστους.

Γ. Το να αποφύγει κανείς τις καταστροφές

Ποια άλλα είδη ανθρώπων πρέπει να αποπέμπονται ή να αποβάλλονται από την εκκλησία; (Ένα ακόμα είδος είναι όσοι πιστεύουν στον Θεό μόνο και μόνο για να αποφύγουν τις καταστροφές.) Ένας ακόμα από τους σκοπούς για τους οποίους πιστεύουν οι άνθρωποι στον Θεό είναι το να αποφύγουν τις καταστροφές. Δεν έχουν κι αυτήν τη νοθεία οι περισσότεροι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό; (Ναι.) Τότε, πώς πρέπει να ξεχωρίζουμε ανάμεσα σ’ εκείνους που πρέπει εξαιτίας αυτού να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν, και σ’ αυτούς που παρουσιάζουν απλώς μια κανονική αποκάλυψη διαφθοράς και που δεν πρέπει να αποπεμφθούν ούτε να αποβληθούν; Η πίστη των περισσότερων ανθρώπων είναι ανακατεμένη με το κίνητρο του να πιστεύουν στον Θεό για να αποφύγουν τις καταστροφές —είναι γεγονός αυτό. Πρέπει ανάμεσα σ’ αυτούς που πιστεύουν στον Θεό για να αποφύγουν τις καταστροφές, να ξεχωρίσετε τους δύσπιστους που πληρούν τις προδιαγραφές για αποπομπή ή αποβολή. Για παράδειγμα, οι συγκεκριμένοι άνθρωποι, όταν βλέπουν πως αρχίζουν να επιδεινώνονται οι καταστροφές, ξεκινάνε να συμμετέχουν πιο συχνά στις συναθροίσεις και παίρνουν γρήγορα πίσω τα βιβλία με τα λόγια του Θεού που είχαν επιστρέψει παλιότερα στην εκκλησία, ισχυριζόμενοι ότι πλέον θέλουν να πιστέψουν με σοβαρότητα στον Θεό. Μόλις, όμως, περάσουν ή κοπάσουν οι καταστροφές, συνεχίζουν να ασχολούνται με τις δουλειές τους και να βγάζουν λεφτά, αποκλείοντας όλες τις μεθόδους επικοινωνίας, με αποτέλεσμα οι αδελφοί και οι αδελφές να μην μπορούν να τους βρουν και να τους προσεγγίσουν για τις συναθροίσεις. Όταν σημειώνονται καταστροφές, αυτοί ψάχνουν ενεργά τους αδελφούς και τις αδελφές, αλλά όταν τελειώσουν οι καταστροφές, τότε οι αδελφοί και οι αδελφές δυσκολεύονται πολύ να τους βρουν, και πολύ σπάνια κάποιος μπορεί κανείς να επικοινωνήσει μαζί τους. Δεν είναι αρκετά προφανείς αυτές οι εκδηλώσεις; (Ναι.) Όταν δεν υπάρχει καταστροφή, λένε: «Οι άνθρωποι χρειάζονται μια κανονική ζωή. Πρέπει να ζούμε την καθημερινότητά μας. Πρέπει να μαγειρεύω κάθε μέρα στο σπίτι, πρέπει να πηγαίνω τα παιδιά στο σχολείο και να τα παίρνω, οπότε μερικές φορές δεν προλαβαίνω να πάω στις συναθροίσεις. Άλλωστε, η ζωή χρειάζεται λεφτά· πρέπει να καλυφθούν όλα τα έξοδα. Δεν γίνεται να επιβιώσουμε χωρίς να βγάζουμε λεφτά. Κανένας δεν μπορεί να τα καταφέρει σ’ αυτόν τον κόσμο χωρίς λεφτά. Η πίστη στον Θεό πρέπει να έχει πρακτική διάσταση!» Λένε λογικές κουβέντες και παρουσιάζουν αρκετούς λόγους, ενώ εστιάζουν εξ ολοκλήρου στο να βγάζουν λεφτά και να περνούν την καθημερινότητά τους, ενώ έρχονται πού και πού σε κάποια συνάθροιση και διαβάζουν σπανίως τα λόγια του Θεού. Έχουν μια χλιαρή στάση απέναντι στην πίστη στον Θεό, ούτε κρύο ούτε ζέστη. Όταν έρχεται η καταστροφή, λένε: «Αχ, δεν μπορώ χωρίς τον Θεό· χρειάζομαι τον Θεό! Πρέπει να προσεύχομαι στον Θεό και να Τον επικαλούμαι κάθε μέρα! Δεν προσπαθώ να αποφύγω τις καταστροφές· το βασικό είναι πως δεν μπορώ χωρίς τον Θεό στην καρδιά μου. Και που ζω μια καλή ζωή, χωρίς τον Θεό στην καρδιά μου, μου φαίνεται κενή!» Δεν μπορούν να πουν ούτε μια κουβέντα που να αποδεικνύει ότι γνωρίζουν έστω κι ελάχιστα τον Θεό· το μόνο που λένε είναι δικαιολογίες για τις πράξεις και τη συμπεριφορά τους. Δεν ξέρουν πόσα βιβλία διανέμει σε όλους ο οίκος του Θεού· δεν ξέρουν σε ποιο θέμα έχουν φτάσει τα κηρύγματα· δεν ξέρουν πάνω σε ποιες αλήθειες γίνεται αυτήν τη στιγμή συναναστροφή στο πλαίσιο της εκκλησιαστικής ζωής. Πάνε σε μια συνάθροιση μία φορά το εξάμηνο ή μία φορά το χρόνο. Όταν πηγαίνουν, λένε: «Καλά, τι απαίσιοι που είναι οι άπιστοι. Τι άδικη που είναι η κοινωνία. Αυτός ο κόσμος είναι κακός. Είναι τόσο δύσκολο να κάνεις προσπάθεια για να βγάλεις λεφτά! Το φορτίο του Θεού για τους ανθρώπους είναι ελαφρύ...». Μιλάνε ακατάπαυστα για αυτά τα άχρηστα πράγματα που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τα θέματα και με το περιεχόμενο της συναναστροφής που γίνεται στη συνάθροιση. Λένε λίγα κενά λόγια στην προσευχή τους και μερικές επιφανειακές κουβέντες σχετικά με το ότι πιστεύουν στον Θεό, και τότε θεωρούν πως είναι πιστοί και νιώθουν στην καρδιά τους ηρεμία και γαλήνη. Είναι πίστη στον Θεό αυτό; Τι σόι αχρείοι είναι αυτοί οι άνθρωποι; Αν τους ρωτήσεις: «Γιατί δεν συμμετέχεις συχνά στις συναθροίσεις;» θα απαντήσουν: «Δεν μου το επιτρέπουν οι συνθήκες. Τέτοιο περιβάλλον έχει δημιουργήσει ο Θεός για μένα, κι εγώ πρέπει να υποταχθώ». Τι ωραία που ακούγονται αυτά τα λόγια! Λένε επίσης: «Κοιτάξτε, ο Θεός έχει διαμορφώσει για μένα αυτό το περιβάλλον. Όλη μου η οικογένεια βασίζεται σ’ εμένα για το φαγητό, οπότε για να τα βγάλω πέρα, χρειάζεται να βγάλω λεφτά! Προς το παρόν, η εργασία που μου έχει αναθέσει ο Θεός είναι να βγάλω λεφτά». Παραλείπουν απόλυτα να αναφερθούν στην εκτέλεση του καθήκοντός τους, καθώς και στις ευθύνες και τις υποχρεώσεις τους ως δημιουργήματα, ούτε φυσικά αναφέρονται στο πώς να κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού· απλώς συμμετέχουν κατά καιρούς σε μια συνάθροιση και κάνουν μια προσφορά ύψους μερικών γουαν, νομίζοντας ότι έχουν πραγματοποιήσει μια συνεισφορά στον οίκο του Θεού. Είναι και κάποιοι άλλοι που, όταν αρρωσταίνουν τα παιδιά τους, προσεύχονται στον Θεό, ενώ λίγες μέρες μετά, όταν τα παιδιά τους είναι καλύτερα, προσφέρουν γρήγορα κάποια χρήματα στην εκκλησία και μετά εξαφανίζονται πάλι. Σε όλες τις αλληλεπιδράσεις τους με τους αδελφούς και τις αδελφές, δεν συναναστρέφονται ποτέ σχετικά με την αλήθεια ούτε διαβάζουν τα λόγια του Θεού. Όταν δεν συμβαίνουν καταστροφές ή συμφορές, δεν προσεύχονται ποτέ στον Θεό. Τα μόνα πράγματα για τα οποία συζητάνε κάθε μέρα είναι ασήμαντα μικροπράγματα του σπιτιού, διαμάχες για το σωστό και το λάθος, η ζωή της σάρκας, διάφορα κοινωνικά φαινόμενα και διάφορα πράγματα που έχουν δει κι έχουν ακούσει· σπάνια κάνουν συναναστροφή σχετικά με τα λόγια του Θεού και ποτέ δεν εκφράζουν μια ειλικρινή λέξη που να έχει σχέση με την πίστη στον Θεό. Κρατούν απλώς τη θέση τους στην εκκλησία για να αναζητήσουν την προσοχή και την προστασία του Θεού. Ακριβώς έτσι πιστεύουν στον Θεό· απλώς αναζητούν γαλήνη και ευλογίες χωρίς να επιδιώκουν καθόλου την αλήθεια. Δεν τους νοιάζει καθόλου η αλήθεια. Το μόνο που θέλουν είναι να κερδίσουν προνόμια, χάρη και ευλογίες επειδή πιστεύουν στον Θεό. Δεν τους νοιάζει η μέλλουσα ζωή, καθώς δεν τη βλέπουν και δεν πιστεύουν καθόλου σ’ αυτήν. Θέλουν μόνο να απολαύσουν τη χάρη του Θεού σ’ αυτήν τη ζωή και να αποφύγουν όλες τις καταστροφές. Αφού το καταφύγιό τους είναι ο Θεός και η εκκλησία, όποτε συμμετέχουν σε συναθροίσεις, αυτό συμβαίνει σίγουρα γιατί έχουν αντιμετωπίσει δυσκολίες ή καταστροφές. Είναι οι άνθρωποι αυτοί ειλικρινείς πιστοί στον Θεό; (Όχι.) Τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί; (Τυχοδιώκτες και δύσπιστοι.) Πρόκειται για δύσπιστους που θέλουν να εκμεταλλευτούν την εκκλησία για να αποφύγουν τις καταστροφές. Άραγε, πρέπει σε τέτοιους ανθρώπους να επιτρέπεται να παραμένουν στην εκκλησία; (Όχι.) Όταν έρχονται στις συναθροίσεις, αναστατώνουν τους άλλους και τους προκαλούν εσωτερική ταραχή. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι υπερβολικά ευγενικοί και θα ένιωθαν άβολα αν προσπαθούσαν να τους σταματήσουν, κι έτσι τους αφήνουν να φλυαρούν και να αναστατώνουν καθέναν που τρώει και πίνει τα λόγια του Θεού. Τι πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες σ’ αυτό το σημείο; Δεν πρέπει ν’ αναλάβουν την ευθύνη του να περιορίσουν τέτοιους ανθρώπους, να προστατέψουν τα συμφέροντα των πολλών και να διαφυλάξουν την κανονική εκκλησιαστική ζωή; (Ναι.) Μπορείς να τους πάρεις πίσω τα βιβλία με τα λόγια του Θεού και να τους συμβουλέψεις να αποχωρήσουν από την εκκλησία. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να πειστεί κάποιος να αποχωρήσει από την εκκλησία. Σκεφτείτε μόνοι σας πώς να το κάνετε. Απλώς φροντίστε να μην μπορούν πια να έρθουν σε επαφή με τους αδελφούς και τις αδελφές. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος λέει: «Αυτός είναι καλός άνθρωπος. Μιλάει μόνο για κάποιες ασήμαντες λεπτομέρειες του σπιτιού του στην εκκλησία, αλλά ούτε αναστατώνει το έργο της εκκλησίας ούτε μας επηρεάζει στο πώς εκτελούμε το καθήκον μας. Ας του δείξουμε, λοιπόν, ανοχή! Δεν πρέπει, εφόσον πιστεύουμε στον Θεό, να δείχνουμε ανοχή και υπομονή απέναντι σε κάθε είδους ανθρώπους; Ο Θεός θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και δεν θέλει να υποστεί κανείς απώλεια!» Στην περίπτωση αυτή, πρέπει να εξετάσεις αν είναι στόχος για σωτηρία. Αν δεν είναι, δεν πρέπει να τον διακρίνουμε και να τον αποπέμψουμε; (Ναι.) Κάποιοι λένε: «Α, είμαι υπερβολικά ευγενικός· ντρέπομαι να προσπαθήσω να τον πείσω να αποχωρήσει από την εκκλησία». Το συγκεκριμένο πρόβλημα λύνεται πολύ εύκολα. Αν, πολύ απλά, δεν έχεις επαφές μαζί του, τότε ούτε θα σε αναστατώσει ούτε θα σε περιορίσει. Ακόμα κι αν τον συναντήσεις τυχαία, δεν χρειάζεται να επικοινωνήσεις μαζί του. Δεν υπάρχει λόγος να μιλήσεις μαζί του για ζητήματα που αφορούν την πίστη στον Θεό· απλώς συμπεριφέρσου του σαν σε έναν άπιστο. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Δεν μπορούμε να τον βοηθήσουμε με αγάπη και να συναναστραφούμε μαζί του σχετικά με την αλήθεια που καταλαβαίνουμε;» Σχετικά με τέτοιους δύσπιστους, αν πραγματικά έχεις αγάπη μέσα σου, μπορείς να κάνεις μια προσπάθεια. Αν μπορέσεις όντως να τους αλλάξεις, τότε δεν είναι ανάγκη να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Δεν πρόκειται να χαραμίσω τον κόπο μου. Είναι ανώφελο να τον βοηθήσω, σαν να πλένω ένα γουρούνι· όσο κι αν το καθαρίσεις, πάλι θα πάει να κυλιστεί στη λάσπη. Τέτοιο πλάσμα είναι κι αυτός· δεν πρόκειται να αλλάξει!» Αν μπορείς να το καταλάβεις αυτό, τότε έχεις δίκιο. Θα συνεχίσεις να συναναστρέφεσαι πάνω στην αλήθεια με τέτοιους δύσπιστους για να τους βοηθήσεις; Θα συνεχίσεις να κάνεις αυτό το μάταιο έργο; (Όχι.) Σ’ αυτό το σημείο, καταλαβαίνετε ότι ήσασταν ανόητοι και δεν είχατε διακρίνει αυτούς τους ανθρώπους. Οι δύσπιστοι δεν αλλάζουν. Οι άνθρωποι αυτοί ξέρουν επίσης πως εκείνοι που πιστεύουν στον Θεό κάνουν καλές πράξεις και αποφεύγουν να κάνουν κακές πράξεις, πως δεν πιέζουν τους άλλους και ούτε τους κοροϊδεύουν. Έχουν καλή γνώμη για όσους πιστεύουν στον Θεό, γι’ αυτό καμουφλάρονται υπό το λάβαρο του «πιστεύω ότι υπάρχει Θεός» και «είναι καλό να πιστεύεις στον Θεό», και σέρνονται σαν σκουλήκια στην εκκλησία, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να τους θεωρούν αδελφούς ή αδελφές. Κάποιους όντως τους παρασύρουν έτσι, κι εκείνοι όντως τους θεωρούν αδελφούς ή αδελφές, τους επισκέπτονται συχνά και τους βοηθούν. Αργούν πολύ να συνειδητοποιήσουν το εξής: «Ο άνθρωπος αυτός έρχεται στην εκκλησία μόνο όποτε αντιμετωπίζει καταστροφές ή δυσκολίες, ενώ λέει άχρηστες ανοησίες. Όταν όλα τού πάνε καλά και κυλούν ομαλά, όταν η ζωή του πάει καλά, αδιαφορεί για τους πάντες. Αν ξέραμε νωρίτερα ότι ήταν τέτοιος αχρείος, δεν θα τον είχαμε βοηθήσει ούτε θα είχαμε κάνει τόση προσπάθεια!» Έχει νόημα να νιώθεις μετανιωμένος πια; Είναι πολύ αργά για να μετανιώσεις· ήδη έχεις πει τόσα πράγματα τζάμπα! Με λίγα λόγια, τέτοιοι δύσπιστοι πρέπει να διακρίνονται, να αντιμετωπίζονται και να αποπέμπονται από την εκκλησία το ταχύτερο δυνατό. Μην τους βλέπετε ως αδελφούς και αδελφές· δεν είναι αδελφοί και αδελφές. Μόνο εκείνοι που έχει επιλέξει ο Θεός είναι αδελφοί και αδελφές· μόνο εκείνοι που μπορούν να σωθούν και που επιδιώκουν να λατρεύουν τον Θεό είναι αδελφοί και αδελφές. Εκείνοι που περιφέρονται στον οίκο του Θεού για να αποφύγουν τις καταστροφές και που χαίρονται αχόρταγα τη χάρη του Θεού χωρίς να αποδέχονται την αλήθεια είναι δύσπιστοι. Αυτοί δεν είναι αδελφοί και αδελφές και σίγουρα δεν ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού. Το καταλαβαίνετε; Αυτοί οι δύσπιστοι πρέπει να αντιμετωπίζονται σύμφωνα με τις αρχές· θα πρέπει να τους ξεφορτώνεστε όπως πρέπει. Αυτό αποτελεί ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών, και είναι και μια αρχή που πρέπει να καταλαβαίνει ξεκάθαρα ο καθένας που ανήκει στον εκλεκτό λαό του Θεού.

23 Οκτωβρίου, 2021