Την προηγούμενη φορά, συναναστραφήκαμε πάνω στη δέκατη τρίτη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών: «Να προστατεύουν τον εκλεκτό λαό του Θεού από την αναστάτωση, την παραπλάνηση, τον έλεγχο των αντίχριστων και τη βλάβη απ’ αυτούς, καθώς και να του δώσουν τη δυνατότητα να αναγνωρίζει τους αντίχριστους και να τους απαρνιέται από καρδιάς». Ας ανακεφαλαιώσουμε, λοιπόν: Πάνω σε ποια συγκεκριμένα σημεία που αφορούν το συγκεκριμένο περιεχόμενο της δέκατης τρίτης ευθύνης των επικεφαλής και των εργατών συναναστραφήκαμε; (Συναναστραφήκαμε πάνω σε πέντε σημεία: στην έκθεση, στο κλάδεμα, στην ανάλυση, στον περιορισμό και στην παρακολούθηση.) Αυτά τα πέντε σημεία αποτελούν τις συγκεκριμένες εργασίες που περιλαμβάνει αυτή η ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών· πρόκειται για τις συγκεκριμένες εργασίες που πρέπει να επιτελούν οι επικεφαλής και οι εργάτες ως προς τους αντίχριστους. Και ποιες είναι οι εκδηλώσεις των ψευδοεπικεφαλής, λοιπόν, όσον αφορά αυτές τις εργασίες; Συναναστραφήκαμε και πάνω σε κάποιες λεπτομέρειες την προηγούμενη φορά; (Ναι.) Οι εκδηλώσεις των ψευδοεπικεφαλής είναι οι ακόλουθες: Κατ’ αρχάς, φοβούνται μήπως προσβάλουν τους άλλους και δεν τολμάνε να αποπέμψουν ούτε να αποβάλουν τους αντίχριστους. Δεύτερον, δεν μπορούν να διακρίνουν τους αντίχριστους. Τρίτον, λειτουργούν ως ομπρέλα προστασίας για τους αντίχριστους. Τέταρτον, δείχνουν ανευθυνότητα απέναντι στον εκλεκτό λαό του Θεού. Και πώς φαίνεται η ανευθυνότητα; Οι ψευδοεπικεφαλής, όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με τις διαταράξεις και την παραπλάνηση των αντίχριστων, δεν μπορούν να προστατέψουν τους αδελφούς και τις αδελφές, δεν μπορούν να ξεσκεπάσουν τις κακές πράξεις των αντίχριστων, δεν μπορούν να ξεσκεπάσουν τις πλεκτάνες του Σατανά ούτε μπορούν να κάνουν συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια, έτσι ώστε να βοηθήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές να διακρίνουν τους αντίχριστους —δεν εκτελούν τέτοιο έργο. Επίσης, όσον αφορά εκείνους που έχουν μικρό ανάστημα και δεν έχουν ικανότητα διάκρισης, τους οποίους παραπλανούν οι αντίχριστοι, οι ψευδοεπικεφαλής όχι μόνο δεν κάνουν καθόλου έργο για να τους επαναφέρουν, αλλά λένε και απάνθρωπα πράγματα, όπως: «Τους άξιζε». Αυτό αποτελεί συγκεκριμένη εκδήλωση ανευθυνότητας, που δείχνει ότι οι ψευδοεπικεφαλής δεν διαθέτουν το παραμικρό αίσθημα φορτίου για το έργο της εκκλησίας. Οι παραπάνω εκδηλώσεις συνιστούν συγκεκριμένες πράξεις και προσεγγίσεις των ψευδοεπικεφαλής, στις περιπτώσεις που οι αντίχριστοι παραπλανούν και αναστατώνουν τον εκλεκτό λαό του Θεού. Η συγκεκριμένη στάση που τηρούν απέναντι σε αυτό το έργο χαρακτηρίζεται από ανευθυνότητα και έλλειψη αφοσίωσης. Προβάλλουν έναν σωρό δικαιολογίες και χρησιμοποιούν έναν σωρό μεθόδους για να δώσουν το πράσινο φως στους αντίχριστους, κι ενεργούν ως ομπρέλα προστασίας για τους αντίχριστους, ενώ δεν καταφέρνουν να προστατέψουν το έργο της εκκλησίας ή τα δικαιώματα και τα συμφέροντα του εκλεκτού λαού του Θεού. Εάν μπορούσαν οι ψευδοεπικεφαλής να λύσουν αμέσως τέτοια προβλήματα όπως το ότι οι αντίχριστοι αναστατώνουν, παραπλανούν, ελέγχουν και ζημιώνουν βαθιά τον εκλεκτό λαό του Θεού, κι έπειτα να περιορίσουν, να απομονώσουν και να αποπέμψουν ή να αποβάλουν τους αντίχριστους, τότε ο εκλεκτός λαός του Θεού θα προστατευόταν στον μέγιστο βαθμό. Εκείνοι, όμως, ως επικεφαλής, είναι ανίκανοι για το συγκεκριμένο έργο. Από άλλη οπτική, θα μπορούσε να πει κανείς ότι προστατεύουν στα κρυφά τους αντίχριστους και τους ανοίγουν τον δρόμο, έτσι ώστε οι τελευταίοι να συνεχίσουν να παραπλανούν, να ελέγχουν και να ζημιώνουν βαθιά τον εκλεκτό λαό του Θεού, καθώς και να αναστατώνουν την κανονική εκκλησιαστική ζωή και τον εκλεκτό λαό του Θεού όσο εκτελεί τα καθήκοντά του. Οι παραπάνω είναι κάποιες από τις διάφορες εκδηλώσεις των ψευδοεπικεφαλής.

Σημείο δέκατο τέταρτο: Να διακρίνουν και να αποπέμπουν ή να αποβάλουν άμεσα κάθε είδους κακούς ανθρώπους και αντίχριστους (Μέρος πρώτο)

Εφόσον τελειώσαμε τη συναναστροφή σχετικά με τη δέκατη τρίτη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών, η σημερινή μας συναναστροφή θα επικεντρωθεί στη δέκατη τέταρτη. Το περιεχόμενο της δέκατης τέταρτης ευθύνης είναι παρεμφερές κατά κάποιον τρόπο με το περιεχόμενο της δέκατης τρίτης. Το συγκεκριμένο έργο που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες στο πλαίσιο της δέκατης τέταρτης ευθύνης τους δεν έχει να κάνει μόνο με τους αντίχριστους, αλλά αφορά και τους διάφορους κακούς ανθρώπους, γεγονός που καθιστά το εύρος της πιο μεγάλο σε σχέση με τη δέκατη τρίτη. Προτού αρχίσουμε τη συναναστροφή σχετικά με τη δέκατη τέταρτη ευθύνη, ας διαβάσουμε κατ’ αρχάς το περιεχόμενό της. (Η δέκατη τέταρτη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών: «Να διακρίνουν και να αποπέμπουν ή να αποβάλουν άμεσα κάθε είδους κακούς ανθρώπους και αντίχριστους».) Δεν είναι μακροσκελής αυτή η πρόταση, αλλά όταν αναφερόμαστε στο συγκεκριμένο έργο που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες, δεν είναι και τόσο απλά τα πράγματα όσο ακούγονται εκ πρώτης όψεως. Ποιες είναι οι συγκεκριμένες ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών που αναφέρει η παραπάνω πρόταση; Σε ποιους απευθύνεται το έργο που πρέπει να εκτελέσουν οι επικεφαλής και οι εργάτες; (Στους διάφορους κακούς ανθρώπους και στους αντίχριστους.) Και ποιο είναι το συγκεκριμένο έργο που πρέπει να κάνουν; (Να τους διακρίνουν άμεσα. Μόλις τους διακρίνουν, πρέπει να τους αποπέμψουν ή να τους αποβάλουν.) Έγκαιρη διάκριση, χωρίς χρονοτριβή· μόλις αναγνωρίσουν τα σημάδια, πρέπει να τους κρίνουν και να τους χαρακτηρίζουν σωστά, και στη συνέχεια να αντιμετωπίζουν τους εμπλεκόμενους μέσω της αποπομπής τους. Για την ακρίβεια, το συγκεκριμένο έργο που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες απαρτίζεται από δύο εργασίες: να διακρίνουν τους ανθρώπους και να λύνουν τα προβλήματα. Εκ πρώτης όψεως, αυτό μοιάζει πολύ απλό: Αρχικά πρέπει να τους διακρίνουν, και μετά να σχεδιάσουν εγκαίρως λύσεις και μέτρα που θα στοχεύουν στους διάφορους κακούς ανθρώπους και τους αντίχριστους οι οποίοι πρέπει να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν σύμφωνα με τις απαιτήσεις του οίκου του Θεού. Από αυτήν την οπτική, φαντάζει εύκολο να κάνουν καλά αυτό το έργο και να εκπληρώσουν αυτήν την ευθύνη οι επικεφαλής και οι εργάτες, χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες, δεδομένου ότι ο οίκος του Θεού έχει πραγματοποιήσει στο παρελθόν εκτενή συναναστροφή πάνω στις λεπτομέρειες που αφορούν το πώς να διακρίνονται και να αποπέμπονται οι διάφοροι άνθρωποι, και έχει συζητηθεί εκτενώς το θέμα. Εκ πρώτης όψεως, το έργο που περιλαμβάνεται στη δέκατη τέταρτη ευθύνη είναι κατά κάποιον τρόπο παρόμοιο με το συγκεκριμένο περιεχόμενο της δωδέκατης και της δέκατης τρίτης ευθύνης πάνω στις οποίες έχει γίνει ήδη συναναστροφή· στη δέκατη τέταρτη ευθύνη, όμως, το έργο που κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν απευθύνεται μόνο στους αντίχριστους, αλλά και σε διάφορους κακούς ανθρώπους. Με τον τρόπο αυτόν, αυξάνεται το εύρος του ώστε να συμπεριλάβει διάφορα είδη κακών ανθρώπων, πράγμα που απαιτεί συστηματική και συγκεκριμένη συναναστροφή. Λόγω του ότι δεν πρόκειται για τις εκδηλώσεις ενός είδους κακών ανθρώπων, αλλά για διάφορα είδη, στη συναναστροφή μας σχετικά με τη δέκατη τέταρτη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών θα εστιάσουμε στο να προσδιορίσουμε επακριβώς σε ποιους απευθύνεται αυτό το έργο. Αυτό αποτελεί τη μία πτυχή. Επίσης, εκείνο πάνω στο οποίο θα συναναστραφούμε στη συνέχεια με λεπτομέρειες είναι το πώς ακριβώς πρέπει να αντιμετωπίζονται αυτοί οι άνθρωποι —αν πρέπει να περιορίζονται, να απομονώνονται, να αποπέμπονται ή να αποβάλλονται.

Τι είναι εκκλησία

Προτού συναναστραφούμε με λεπτομέρειες σχετικά μ’ αυτό το έργο, ας συναναστραφούμε πρώτα πάνω σ’ ένα επιμέρους θέμα. Αυτό το επιμέρους θέμα μπορεί να το ξέρετε πολύ καλά ή μπορεί και να πρόκειται για ένα θέμα που δεν το έχετε κατανοήσει και πολύ καλά. Ποιο είναι αυτό το θέμα; Είναι το εξής: «Τι είναι εκκλησία;» Πώς σας ακούγεται αυτό το θέμα; Κάποιοι ίσως να έλεγαν: «Αφού συναναστρέφεσαι σχετικά με τις υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών, απλώς κάνε συναναστροφή συγκεκριμένα σχετικά μ’ αυτό. Για ποιον λόγο να συναναστραφείς πάνω στο τι είναι εκκλησία; Μήπως έχει σχέση με το συγκεκριμένο θέμα;» Εκ πρώτης όψεως, μπορεί να μοιάζει άσχετο και μάλιστα κάποιοι μπορεί να πουν: «Αυτό το θέμα είναι τελείως άσχετο. Γιατί το αναφέρεις για συναναστροφή;» Όποιες σκέψεις κι αν έχετε, αφήστε τις κατά μέρος και αναλογιστείτε πρώτα τι είναι εκκλησία. Μόλις συναναστραφούμε ξεκάθαρα πάνω στον ορισμό αυτής της λέξης, πάνω στον όρο «εκκλησία», θα καταλάβετε για ποιον λόγο συναναστρεφόμαστε πάνω σ’ αυτό το θέμα.

1. Διάφορες ερμηνείες του όρου «εκκλησία»

Για να συναναστραφούμε σχετικά με το τι είναι εκκλησία, πρέπει να δώσουμε μια ξεκάθαρη και ακριβή εξήγηση του όρου «εκκλησία»· πρέπει να επικοινωνήσουμε τον συγκεκριμένο και ακριβή ορισμό του όρου «εκκλησία». Πρώτα πρώτα, μπορείτε να συζητήσετε πώς καταλαβαίνετε και αντιλαμβάνεστε τον όρο «εκκλησία». Τι είναι εκκλησία; Ας το εξηγήσουμε στην αρχή θεωρητικά και ας περάσουμε μετά σε έναν ορισμό πιο συγκεκριμένο και σχετικά πρακτικό. (Η δική μου ερμηνεία είναι ότι εκκλησία ονομάζεται το μέρος όπου συναθροίζονται αδελφοί και αδελφές που πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό και επιδιώκουν την αλήθεια για να εκδηλώσουν τη λατρεία τους προς τον Θεό.) Αυτός ο ορισμός αναφέρεται στο τι μέρος είναι η εκκλησία· ουσιαστικά πρόκειται για μια χειροπιαστή, υλική οντότητα. Αυτός είναι ένας θεωρητικός ορισμός. Είναι ακριβής αυτός ο ορισμός; Μήπως έχει κάποιες ανακρίβειες; Από θεωρητική άποψη, ο παραπάνω ορισμός είναι αποδεκτός. Μπορεί κανείς να προσθέσει κάτι ακόμα; (Θα προσθέσω εγώ. Χάρη στην εμφάνιση και το έργο του Θεού, καθώς και στο ότι Αυτός έχει εκφράσει την αλήθεια, υπάρχει μια ομάδα ανθρώπων που ακολουθεί τον Θεό· αυτοί στο σύνολό τους απαρτίζουν αυτό που ονομάζεται εκκλησία.) Ο ορισμός αυτός περιγράφει τι σύνολο αποτελεί η εκκλησία. Είναι επίσης ένας επίσημος, θεωρητικός ορισμός. (Θα συμπληρώσω ότι αυτή η ομάδα ανθρώπων έχει το έργο του Αγίου Πνεύματος και, όταν αυτοί συναθροίζονται για να διαβάσουν τα λόγια του Θεού, υπάρχει η διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος, κι οι άνθρωποι αυτοί μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια και να αναπτυχθούν στη ζωή. Η εκκλησία είναι μια συνάθροιση τέτοιων ανθρώπων.) Με την προσθήκη αυτήν στον ορισμό της εκκλησίας περιγράφεται τι είδους συνάθροιση είναι· εκείνο που προσδιορίζει αυτήν τη συνάθροιση είναι ότι τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού, ότι έχουν το έργο του Αγίου Πνεύματος και ότι αναπτύσσονται στη ζωή. Κι αυτός ο ορισμός της εκκλησίας είναι ουσιαστικά ένας επίσημος, θεωρητικός ορισμός. Έχετε να συμπληρώσετε τίποτα άλλο; (Πρόκειται για μια ομάδα ανθρώπων που υιοθετεί τα λόγια του Θεού ως αρχή της άσκησης, και την οποία διέπει η αλήθεια και ο Χριστός. Η ομάδα αυτή μπορεί να βιώσει το έργο του Θεού, να αποδεχτεί την αλήθεια, να αναπτυχθεί στη ζωή και να σωθεί. Μια τέτοια ομάδα ονομάζεται εκκλησία.) Αυτή η «ομάδα» ταυτίζεται με το «σύνολο» που αναφέρθηκε πριν από λίγο. Έχετε να προσθέσετε τίποτε άλλο; Αν δεν έχετε να προσθέσετε τίποτε άλλο, τότε μπορείτε να επαναλάβετε τις τέσσερις ερμηνείες που αναφέρθηκαν παραπάνω· με άλλα λόγια, ποιος ακριβώς θεωρούσες ότι είναι ο ορισμός της εκκλησίας από τότε που πρωτοπίστεψες στον Θεό μέχρι τώρα. Πρέπει να είναι εύκολο να το ορίσεις θεωρητικά, έτσι δεν είναι; Για παράδειγμα, ένα σύνολο ανθρώπων που ακολουθούν και λατρεύουν ειλικρινά τον Θεό μπορεί να αποκαλείται εκκλησία· ή μια ομάδα που ακολουθεί το θέλημα του Θεού, επιδιώκει να υποταχθεί στον Θεό και Τον λατρεύει μπορεί να αποκαλείται εκκλησία· ή μια ομάδα που έχει το έργο του Αγίου Πνεύματος, την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος και την παρουσία του Θεού, και είναι σε θέση να λατρεύει τον Θεό, μπορεί να αποκαλείται εκκλησία. Όλα αυτά δεν αποτελούν θεωρητικούς ορισμούς της εκκλησίας; (Ναι.) Καταλαβαίνετε και γνωρίζετε όλοι σας το περιεχόμενο αυτών των χαρακτηριστικών που διαμορφώνουν τον ορισμό της εκκλησίας, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Ε, τότε, επαναλάβετέ το. (Η λέξη «εκκλησία» αναφέρεται σε ένα σύνολο ανθρώπων που πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό και ακολουθούν τον Χριστό. Μια αληθινή εκκλησία έχει το έργο του Αγίου Πνεύματος και την καθοδήγηση του Θεού· τη διέπει ο Χριστός και η αλήθεια, ενώ εκεί οι ακόλουθοι του Θεού τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού, βιώνουν το έργο του Θεού και έχουν ζωή-είσοδο. Αυτή είναι η αληθινή εκκλησία. Η εκκλησία διαφέρει από τις θρησκευτικές κοινότητες. Η εκκλησία δεν ασχολείται με θρησκευτικές τελετουργίες ούτε με εξωτερικές μορφές λατρείας του Θεού.) Ουσιαστικά έτσι ορίζεται θεωρητικά η εκκλησία. Για παράδειγμα, όταν ορίζεται η εκκλησία ως ένα μέρος όπου συναθροίζονται άνθρωποι τους οποίους έχει καλέσει ο Θεός ή όταν ορίζεται η εκκλησία ως ένα σύνολο ανθρώπων που πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό, Τον ακολουθούν, υποτάσσονται σε Αυτόν και Τον λατρεύουν ή όταν ορίζεται η εκκλησία ως μια συνάθροιση ανθρώπων τους οποίους έχει καλέσει ο Θεός και ούτω καθεξής, όλοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί αντικατοπτρίζουν κάποιες βασικές ερμηνείες ή ορισμούς της εκκλησίας από διάφορες ομάδες πιστών. Ας μην επεκταθούμε στο πώς ακριβώς ορίζουν την εκκλησία οι διάφορες θρησκείες και τα διάφορα δόγματα —για εμάς που ακολουθούμε τον Θεό, πώς ορίζεται η εκκλησία; Δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια ομάδα ανθρώπων που πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό, έχουν το έργο του Αγίου Πνεύματος, έχουν την καθοδήγηση του Θεού, και μπορούν να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού, επιδιώκουν την αλήθεια, επιδιώκουν την υποταγή στον Θεό και Τον λατρεύουν. Είτε την ορίσει κανείς ως μέρος, ως σύνολο, ως συνάθροιση, ως ομάδα, ως κοινότητα, είτε ως οτιδήποτε άλλο —όποιος όρος κι αν χρησιμοποιηθεί— τα χαρακτηριστικά που διαμορφώνουν τον ορισμό είναι κατά βάση αυτά. Αν κρίνουμε από τη βασική κατανόηση που έχουν οι άνθρωποι για την εκκλησία, από τα χαρακτηριστικά που χρησιμοποιείτε για να ορίσετε τον όρο «εκκλησία», είναι προφανές ότι μόλις ακολουθήσουν οι άνθρωποι τον Θεό και καταλάβουν κάποιες αλήθειες, δεν αντιλαμβάνονται πια την εκκλησία ως μια συνηθισμένη κοινότητα ή ομάδα. Αντίθετα, είναι κάτι που έχει σχέση με την ειλικρινή πίστη στον Θεό, με το να διαβάζει κανείς τα λόγια του Θεού, με το να έχει το έργο του Αγίου Πνεύματος και με το να μπορεί να υποτάσσεται στον Θεό και να Τον λατρεύει, ή έχει σχέση με πτυχές που αφορούν τη ζωή-είσοδο, την αλλαγή διάθεσης, την κατάθεση μαρτυρίας για τον Θεό και άλλα. Από αυτήν την οπτική, από τη στιγμή που άρχισε ο Θεός να κάνει το έργο Του, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν κατανοήσει και αντιληφθεί πιο βαθιά και συγκεκριμένα τον όρο «εκκλησία»· ο τρόπος που τον κατανοούν εναρμονίζεται περισσότερο με την ιδέα του Θεού για το τι είναι η εκκλησία. Παύει πλέον να είναι κάτι απλό, όπως ένα κτίριο, μια κοινωνική κοινότητα, μια μονάδα διοίκησης, ένας θεσμός ή οτιδήποτε άλλο· αντίθετα, έχει να κάνει με πράγματα όπως η πίστη στον Θεό, τα λόγια του Θεού, η αλήθεια και η λατρεία του Θεού.

2. Τι αξία έχει η ύπαρξη μιας εκκλησίας και τι έργο κάνει

Δεν θα βγάλουμε αυτήν τη στιγμή βιαστικά συμπεράσματα σχετικά με τη συγκεκριμένη έννοια και τον συγκεκριμένο ορισμό της εκκλησίας. Αφού έχετε τη βασική έννοια του όρου «εκκλησία» ή τον ορισμό της, άραγε έχετε ξεκαθαρίσει κάποια πράγματα, όπως την αξία της ύπαρξης μιας εκκλησίας, το έργο που συντελείται από την ύπαρξη μιας εκκλησίας και τον ρόλο που διαδραματίζει μια εκκλησία ανάμεσα στους ανθρώπους; Έχει σχέση το περιεχόμενο αυτών των πτυχών και με τον ορισμό της εκκλησίας; Με λίγα λόγια, αυτά που κάνει μια εκκλησία αποτελούν την αξία της ύπαρξής της. Ας πάρουμε για παράδειγμα ένα σπίτι —ποιος είναι ο σκοπός αυτού του σπιτιού; Ποια είναι η αξία και η σημασία που έχει για όσους ζουν μέσα σ’ αυτό και το χρησιμοποιούν; Αν μη τι άλλο, προσφέρει καταφύγιο από τον αέρα και τη βροχή, κι αυτή είναι μια από τις πτυχές της αξίας του· μια άλλη πλευρά της αξίας του είναι ότι, όταν είσαι εξουθενωμένος και κουρασμένος, όταν δεν έχεις πού να πας, το σπίτι είναι ένα μέρος στο οποίο μπορείς να ξεκουραστείς και να βρεις γαλήνη και ευχαρίστηση. Αυτό το μέρος λέγεται σπίτι, αλλά για σένα τι λειτουργία επιτελεί; Προσφέρει καταφύγιο από τον αέρα και τη βροχή, ξεκούραση και χαλάρωση, τη δυνατότητα να απολαμβάνεις την ελευθερία σου, και πάει λέγοντας· οι λειτουργίες αυτές συνιστούν την αξία που έχει για σένα αυτό το σπίτι. Πάμε πάλι, λοιπόν: ποιος είναι ο ρόλος μιας εκκλησίας; Τι αξία και σημασία έχει η δημιουργία και η ύπαρξή της; Με λίγα λόγια, τι ακριβώς κάνει μια εκκλησία, τι ρόλο παίζει; Το έχετε ξεκαθαρίσει αυτό; Ποιο συγκεκριμένο έργο ή ποιο είδος έργου οφείλει να κάνει μια εκκλησία, και πού πρέπει να εκτείνεται το πεδίο δράσης της, για να μπορεί να αποκαλείται εκκλησία, για να μπορέσει αυτό το έργο να είναι εκείνο που θα πρέπει να κάνει μια πραγματική εκκλησία; Αυτό είναι ένα μέρος του συγκεκριμένου περιεχομένου για το οποίο πρέπει να γίνει συναναστροφή ως προς τον ορισμό της εκκλησίας. Κατ’ αρχάς, τι ακριβώς έργο κάνει μια εκκλησία; (Κατά κύριο λόγο, διαδίδει τα λόγια του Θεού, μαρτυρά περί του έργου του Θεού και διαδίδει το ευαγγέλιο, δίνοντας έτσι σε περισσότερους ανθρώπους την ευκαιρία να προσέλθουν ενώπιον του Θεού και να αποδεχτούν τη σωτηρία Του.) Είναι συγκεκριμένη αυτή η εργασία; (Ναι.) Αυτό αποτελεί τη σημασία της ύπαρξης μιας εκκλησίας και είναι μία από τις συγκεκριμένες εργασίες που πρέπει να κάνει, αλλά δεν είναι η μόνη. Το να διαδίδει τα λόγια του Θεού και να μαρτυράει περί του έργου του Θεού αποτελεί μια συγκεκριμένη εργασία. Ποιος είναι υπεύθυνος για αυτήν την εργασία; Η εκάστοτε ευαγγελική ομάδα. Τι άλλο έργο κάνει η εκκλησία; (Οργανώνει τους αδελφούς και τις αδελφές ώστε να συναθροίζονται, να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού, αλλά και να συναναστρέφονται σχετικά με τα λόγια του Θεού, ώστε να κατανοούν συνεχώς την αλήθεια και να κάνουν κανονικά τα καθήκοντά τους.) Αυτή η συγκεκριμένη εργασία είναι η καθοδήγηση των ανθρώπων ώστε να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού, να κατανοούν την αλήθεια και να κάνουν κανονικά τα καθήκοντά τους. Η διάδοση των λόγων του Θεού αποτελεί μεγάλη και σημαντική εργασία για μια εκκλησία. Η καθοδήγηση των ανθρώπων ώστε να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού, να κατανοούν την αλήθεια και να κάνουν κανονικά τα καθήκοντά τους αποτελεί το βασικότερο έργο μιας εκκλησίας· αυτό διευθύνεται εκ των έσω. Αυτές οι δύο εργασίες, η μία εξωτερική και η άλλη εσωτερική, αποτελούν το έργο που προκύπτει από την ύπαρξη μιας εκκλησίας. Μπορεί κιόλας να πει κανείς ότι αυτά αποτελούν τις δύο σημαντικές εργασίες που θα πρέπει να εκτελέσει μια εκκλησία. Υπάρχουν άλλες; (Άλλη μία εργασία είναι να καθοδηγεί τους ανθρώπους να βιώσουν την κρίση του Θεού, ώστε να καθαρθούν και να καταφέρουν να αλλάξουν τη διάθεσή τους.) Αυτό αποτελεί μια συγκεκριμένη εσωτερική εργασία της εκκλησίας. Όλες αυτές οι εργασίες που έχετε αναφέρει αντιπροσωπεύουν ουσιαστικά αυτά που πρέπει να κάνει μια εκκλησία. Το να βιώνει κανείς το έργο του Θεού, όπως το να βιώνει διάφορα περιβάλλοντα, να βιώνει την κρίση, την παίδευση, το κλάδεμα και ούτω καθεξής, να καταφέρνει τελικά να αλλάξει τη διάθεσή του και να φτάνει στη σωτηρία, αποτελεί μια συγκεκριμένη εργασία. Αυτό το αποτέλεσμα και αυτόν τον αντίκτυπο στους ανθρώπους έχει η δημιουργία και η ύπαρξη μιας εκκλησίας. Το έργο της διάδοσης των λόγων του Θεού και της μαρτυρίας περί του Θεού δεν το κάνει μόνο η ευαγγελική ομάδα· γίνεται και μέσα από διάφορα άρθρα βιωματικής μαρτυρίας, ύμνους, διάφορα βίντεο και ταινίες και άλλα τέτοια, τα οποία αποτελούν κι αυτά συγκεκριμένο περιεχόμενο και προγράμματα που συμπεριλαμβάνονται στο έργο της διάδοσης των λόγων του Θεού. Επίσης, υπάρχουν εργασίες που έχουν σχέση με την εκκλησιαστική ζωή: το να τρώει και να πίνει κανείς τα λόγια του Θεού για να καταλάβει την αλήθεια, να μπορέσει να υποταχθεί στον Θεό και να Τον γνωρίσει, καθώς και να βιώσει το έργο του Θεού και τα διάφορα περιβάλλοντα που έχει οργανώσει ο Θεός μέσα από τη διαδικασία της εκτέλεσης των καθηκόντων, ώστε να καταφέρει να αλλάξει τη διάθεσή του και να φτάσει στη σωτηρία. Αυτές είναι διάφορες εργασίες που προκύπτουν με βάση την ύπαρξη μιας εκκλησίας μόλις αυτή δημιουργηθεί. Εκτός από αυτές τις κύριες εργασίες, υπάρχουν και άλλες δευτερεύουσες; Ποιες είναι οι δευτερεύουσες εργασίες; Πρόκειται για έργο που δεν είναι τόσο σημαντικό ή αφορά γενικές υποθέσεις, το οποίο, ωστόσο, δεν παύει να προσφέρει κάποια οφέλη στον εκλεκτό λαό του Θεού ως προς την επιδίωξη της αλήθειας και την εκτέλεση των καθηκόντων του· το έργο αυτό μπορεί να ασκήσει θετική επιρροή στους ανθρώπους ως προς την ανάπτυξη της ζωής τους και τη μεταβολή των απόψεών τους για τα ζητήματα. Άραγε, σε ιδιαίτερες περιστάσεις, το έργο των γενικών υποθέσεων που αφορά τη σωματική επιβίωση των ανθρώπων και το οποίο προκύπτει από το έργο της εκκλησίας μετράει ως απαραίτητο έργο μιας εκκλησίας; Για παράδειγμα, η γεωργία, η εκτροφή ζώων και οι υπόλοιπες δραστηριότητες που εξασφαλίζουν κάποια αναγκαία τρόφιμα για αυτούς που κάνουν τα καθήκοντά τους μετράνε ως βασικό έργο μιας εκκλησίας; (Όχι.) Και η εξασφάλιση ηλεκτρονικών υπολογιστών, εξοπλισμού και άλλων πραγμάτων για αυτούς που κάνουν τα καθήκοντά τους; Αυτά μήπως μετράνε ως βασικό έργο μιας εκκλησίας; (Όχι.) Και τότε σε τι αφορά το βασικό έργο μιας εκκλησίας; Εδώ αναφέρεται ο ορισμός της εκκλησίας. Οι ορισμοί που δώσατε προηγουμένως για την εκκλησία ήταν καλοί· έμεινα πολύ ικανοποιημένος από αυτούς, διότι τα χαρακτηριστικά που διαμόρφωσαν τους ορισμούς σας αφορούν ανώτερες αλήθειες, όπως είναι η ζωή-είσοδος των ανθρώπων, το να πιστεύουν αληθινά στον Θεό και το να Τον ακολουθούν, το να γνωρίζουν τον Θεό, ακόμα και το να πετύχουν αλλαγή διάθεσης, να υποτάσσονται στον Θεό και να λατρεύουν τον Θεό. Με βάση αυτό το σημείο, η ύπαρξη μιας εκκλησίας δεν αποσκοπεί σε καμία περίπτωση σε θέματα που έχουν να κάνουν με τη σαρκική ζωή και με τα συμφέροντα των ανθρώπων, όπως το να τους κρατάει ζεστούς και χορτάτους, να τους διατηρεί υγιείς ή να φροντίζει για το μέλλον τους. Η εκκλησία δεν υπάρχει για να υποστηρίζει τη σωματική επιβίωση των ανθρώπων ούτε για να δίνει στους ανθρώπους την ευκαιρία να απολαμβάνουν καλύτερα τη σαρκική ζωή. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Αυτό δεν είναι σωστό. Τα λόγια του Θεού αναφέρουν τη σωματική μας ζωή και την επιβίωσή μας, και μας λένε να μάθουμε κάποιες σύγχρονες τέχνες και γνώσεις για να παραμείνουμε υγιείς. Αυτά δεν έχουν σχέση με την επιβίωσή μας;» Αυτά θεωρούνται το βασικό έργο μιας εκκλησίας; (Όχι.) Αφού η εκκλησία αποτελείται από πιστούς στον Θεό και αφού η ζωή των ανθρώπων είναι φυσικό να σχετίζεται με το φαγητό, τα ρούχα, τη στέγη, το μεταφορικό μέσο και τις καθημερινές ανάγκες, η εκκλησία βοηθά περιστασιακά τους ανθρώπους να λύσουν αυτά τα προβλήματα. Αφού λυθούν όλα αυτά, οι άνθρωποι σκέφτονται: «Η εκκλησία είναι υπεύθυνη και για τις καθημερινές μας ανάγκες. Αυτό είναι το σύνηθες έργο της εκκλησίας και το ουσιαστικό της έργο». Δεν αποτελεί παρανόηση αυτό; (Ναι.) Και πού οφείλεται αυτή η παρανόηση; (Δεν έχουν ξεκαθαρίσει ποιο είναι το βασικό έργο μιας εκκλησίας.) Γιατί δεν το έχουν ξεκαθαρίσει αυτό ακόμα και τώρα; Μήπως έχουν κάποιο πρόβλημα κατανόησης; (Ναι.) Γιατί έχουν πρόβλημα κατανόησης; Αυτό είναι θέμα επιπέδου. Τελικά, το πρόβλημα είναι ότι έχουν χαμηλό επίπεδο.

Μόλις τώρα αναφέρθηκαν τρία σημεία που αφορούν το βασικό έργο μιας εκκλησίας: Το πρώτο είναι η κατάθεση μαρτυρίας στα λόγια του Θεού και η διάδοσή τους. Ένα ακόμα είναι να καθοδηγεί τους ανθρώπους να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού, να εισέρχονται στην πραγματικότητα των λόγων του Θεού, αλλά και να τους βοηθάει να καταλαβαίνουν την αλήθεια, να κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού και να εκτελούν καλύτερα τα καθήκοντά τους. Κι ένα ακόμα είναι να καθοδηγεί τους ανθρώπους ώστε να βιώσουν το έργο του Θεού, να βιώσουν την κυριαρχία του Θεού και να αποβάλουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση, για να καταφέρουν να αλλάξουν τη διάθεσή τους με βάση την κατανόηση των λόγων του Θεού. Όλα αυτά στόχο έχουν να φτάσουν οι άνθρωποι στη σωτηρία. Αυτά τα τρία σημεία τα έχουμε συνοψίσει καλά· αποτελούν το έργο που χρειάζεται να κάνει μια εκκλησία, αλλά και την αξία και τη σημασία της ύπαρξης μιας εκκλησίας τόσο για την ανθρωπότητα όσο και για τα μέλη της εκκλησίας και για τον εκλεκτό λαό του Θεού. Δεν είναι, όμως, μόνο αυτά. Για ξανασκεφτείτε, πέρα από αυτές τις βασικές εργασίες, τι άλλα βασικά οφέλη κερδίζουν οι άνθρωποι εκτός από το να βιώνουν αυτό το έργο που εκτελούν οι εκκλησίες; (Οι άνθρωποι μαθαίνουν να διακρίνουν διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα.) Η απάντηση να διακρίνουν διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα πλησιάζει κάπως· έχει να κάνει με το βασικό έργο μιας εκκλησίας. Όταν μιλάμε για το βασικό έργο, αναφερόμαστε στις αντιπροσωπευτικές εργασίες. Αυτά για τα οποία συναναστραφήκαμε μόλις τώρα αποτελούν τα θετικά πράγματα που κερδίζουν οι άνθρωποι ή ένα μέρος του έργου που επιτελούν οι εκκλησίες, στα οποία οι άνθρωποι μετέχουν ή τα οποία βιώνουν. Εκτός από αυτές τις βασικές εργασίες, μια άλλη πτυχή της αξίας της ύπαρξης μιας εκκλησίας είναι να βοηθάει τους ανθρώπους να καταλάβουν την ανθρωπότητα, τον κόσμο και την επιρροή του σκότους. Άραγε, είναι κι αυτή μια βασική εργασία της εκκλησίας πέρα από τις τρεις εργασίες για τις οποίες κάνατε συναναστροφή; Είναι κι αυτή μια συγκεκριμένη εργασία; (Ναι.) Αν τη συγκρίνουμε με τις τρεις πρώτες εργασίες, αυτή θεωρείται δευτερεύουσα. Για ποιον λόγο θεωρείται δευτερεύουσα; Γιατί πρόκειται για ένα αποτέλεσμα που το επιτυγχάνουν οι άνθρωποι βιώνοντας τις τρεις πρώτες εργασίες· το πετυχαίνει κανείς αν βιώνει το έργο του Θεού, αν τρώει και πίνει τα λόγια του Θεού, αν κατανοεί την αλήθεια, αν κατανοεί τη διεφθαρμένη διάθεσή του και αν γνωρίζει τον Θεό. Αποτέλεσμα; Οι άνθρωποι κατανοούν τελικά αυτήν τη μοχθηρή ανθρωπότητα, αυτόν τον σκοτεινό κόσμο, αλλά και την επιρροή του σκότους. Άραγε, τώρα, έχει επιτευχθεί έστω και εν μέρει αυτό το αποτέλεσμα; (Ναι.) Αυτή δεν είναι η αξία της ύπαρξης μιας εκκλησίας; Αυτή δεν είναι, άραγε, μια λειτουργία και ένα αποτέλεσμα που θα πρέπει να έχει η ύπαρξη μιας εκκλησίας γι’ αυτούς που ακολουθούν τον Θεό; (Ναι.) Αφενός, έχει αυτό το αντικειμενικό αποτέλεσμα· αφετέρου, οι εκκλησίες επιτελούν, επίσης, αυτό το έργο με θετικό και ενεργό τρόπο. Ποια είναι τα συγκεκριμένα προγράμματα που περιλαμβάνει αυτό το έργο; Για παράδειγμα, οι ταινίες για τον εκλεκτό λαό του Θεού που βιώνει συλλήψεις και βασανιστήρια. Αυτές, πρώτα πρώτα, αποτελούν μαρτυρίες που δημιουργούν εκείνοι που ακολουθούν τον Θεό όταν δέχονται τις άγριες διώξεις του Σατανά· δεύτερον, εκθέτουν το γεγονός ότι αυτή η μοχθηρή ανθρωπότητα, αυτός ο σκοτεινός κόσμος και οι σκοτεινές επιρροές αντιστέκονται στον Θεό και στην αλήθεια, αλλά και καταδικάζουν τον Θεό και την αλήθεια· εκθέτουν, επίσης, και τις διάφορες μεθόδους με τις οποίες διώκουν άγρια όσους ακολουθούν τον Θεό. Οι ταινίες, καθώς εκθέτουν όλα αυτά τα πράγματα, βοηθούν τους ανθρώπους να κατανοήσουν την ανθρωπότητα, τον κόσμο και την επιρροή του σκότους από τη συγκεκριμένη οπτική. Κάποιοι λένε: «Τι εννοείς να “κατανοήσουν την ανθρωπότητα και τον κόσμο”;» Εσείς όλοι τι λέτε να σημαίνει αυτό; (Να κατανοήσουν ότι το σκοτάδι και η μοχθηρία της ανθρωπότητας και του κόσμου, καθώς και να κατανοήσουν ότι η ουσία όλης της ανθρωπότητας αποτελούν εχθρούς του Θεού.) Σωστά. Σημαίνει να κατανοήσουν ότι η μοχθηρία και το σκοτάδι της ανθρωπότητας, να κατανοήσουν ότι το άσχημο πρόσωπο και η πραγματική όψη όλης της ανθρωπότητας, είναι εχθροί του Θεού. Τα βίντεο με θέμα τα βασανιστήρια ή οι προσωπικές βιωματικές μαρτυρίες αποτελούν συγκεκριμένα παραδείγματα αυτού του έργου που κάνουν οι εκκλησίες. Επιπλέον, εκθέτουν την παραδοσιακή κουλτούρα, τις ηθικές απόψεις των ανθρώπων, τις σκέψεις συγκεκριμένων εθνοτικών ομάδων ή φυλών, καθώς και τα παραδοσιακά δόγματα του ταοϊσμού και του κομφουκιανισμού στην Κίνα, κάποιες ψευδείς αλήθειες, αλλά και τους κανόνες και την ανατροφή μέσα στην οικογένεια που δεσμεύουν τους ανθρώπους και περιορίζουν τις σκέψεις τους —με τι σκοπό τα εκθέτει όλα αυτά; Σε ποια κατηγορία του έργου υπάγεται αυτό; Άραγε, το περιεχόμενο που έχω αναλύσει στο παρελθόν στην ιστορία «Κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή» δεν αποτελεί μέρος της κατανόησης του κόσμου, της ανθρωπότητας και της επιρροής του σκότους; (Ναι.) Πρόκειται για ένα παράδειγμα από το συγκεκριμένο περιεχόμενο αυτού του έργου. Άρα, το έργο αυτό είναι και μια συγκεκριμένη εργασία που θα πρέπει να εκτελεί η εκκλησία. Ανακεφαλαιώνοντας, το έργο μιας εκκλησίας είναι, από τη μία, να καθοδηγήσει τους ανθρώπους θετικά να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα μέσα από την αλήθεια, και να τους οδηγήσει στην επίτευξη της υποταγής στον Θεό. Από μία άλλη άποψη, είναι να εκθέσει τον σατανικό, σκοτεινό κόσμο, να εκθέσει τις διάφορες εχθρικές ενέργειες του Σατανά απέναντι στην αλήθεια και τον Θεό, και να εκθέσει τις κακές τάσεις που επικρατούν στην ανθρώπινη κοινωνία, τις διάφορες ιδέες και αντιλήψεις της διεφθαρμένης ανθρωπότητας, καθώς και τις αιρέσεις της, τις πλάνες της και τα συναφή, έτσι ώστε να καταλάβουν οι άνθρωποι την αληθινή φύση και την αληθινή ουσία αυτής της μοχθηρής εποχής. Αυτό δεν είναι το βασικό έργο μιας εκκλησίας; (Ναι.) Εδώ που τα λέμε, εσείς έχετε κερδίσει ήδη πολλά πράγματα από το έργο της εκκλησίας και έχετε αποκτήσει σημαντικά οφέλη. Όσον αφορά τους ανθρώπους που βρίσκονται στην εκκλησία, είτε μιλάμε για εκείνους που ενδιαφέρονται για την αλήθεια, είτε για εκείνους που δεν ενδιαφέρονται για την αλήθεια, μετά από δύο-τρία χρόνια που ακολουθούν τον Θεό, κατά τη διάρκεια των οποίων συμμετέχουν σε συναθροίσεις όπου συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια, προσεύχονται διαβάζοντας τα λόγια του Θεού, αλλά και βιώνουν διώξεις και δυσφήμιση από άπιστους, τις διαταράξεις κακών ανθρώπων και αντίχριστων, αλλά και κάθε είδους άλλων ανθρώπων, γεγονότων και πραγμάτων, θα φτάσουν, χωρίς να το συνειδητοποιήσουν, στο σημείο να μπορούν να διακρίνουν και να κατανοήσουν αυτόν τον σκοτεινό κόσμο, τη μοχθηρή ανθρωπότητα, τις κυβερνητικές αρχές και τη σκοτεινή επιρροή ολόκληρου του κόσμου. Αυτά τα κέρδη αποκτούν. Και πώς προκύπτουν αυτά τα κέρδη; Προκύπτουν από την ύπαρξη των εκκλησιών; Προκύπτουν από το έργο που κάνουν οι εκκλησίες; (Ναι.) Απ’ τη μία, οι άνθρωποι έχουν κατανοήσει κάπως τα λόγια, το έργο και τη διάθεση του Θεού· και απ’ την άλλη, έχουν αποκτήσει και κάποια σχετική επίγνωση και διάκριση για τον κόσμο, την ανθρωπότητα και την επιρροή του σκότους. Για να καταφέρουν οι άνθρωποι να φτάσουν στη σωτηρία, θα πρέπει να πετύχουν τα αποτελέσματα και τις θετικές επιδράσεις αυτών των δύο κερδών.

Μπορούμε να συνοψίσουμε το έργο μιας εκκλησίας ως εξής: διαδίδει τα λόγια και το έργο του Θεού και μαρτυρεί περί αυτών, αλλά και καθοδηγεί τους ανθρώπους να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού, ώστε να καταλαβαίνουν την αλήθεια, να κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού και να κάνουν καλύτερα τα καθήκοντά τους. Επίσης, με την προϋπόθεση ότι κατανοούν την αλήθεια, οι άνθρωποι μπορούν να βιώσουν το έργο του Θεού, να αποβάλουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και να καταφέρουν να αλλάξουν τη διάθεσή τους. Πέρα από αυτές τις τρεις πτυχές, το έργο βοηθά τους ανθρώπους να καταλάβουν τη μοχθηρή ανθρωπότητα, τον σκοτεινό κόσμο και την επιρροή του σκότους. Αν και δεν περιλαμβάνει πολλά προγράμματα το έργο μιας εκκλησίας, το συγκεκριμένο περιεχόμενο είναι τεράστιο. Ολόκληρο το περιεχόμενο συνδέεται με τα λόγια του Θεού, με την αλήθεια, με την απαλλαγή από τις διεφθαρμένες διαθέσεις του καθενός και με την υποταγή στον Θεό· ασφαλώς, συνδέεται ακόμα περισσότερο με τη σωτηρία. Αυτή ακριβώς είναι η λειτουργία μιας εκκλησίας και η αξία της ύπαρξής της. Κάθε πτυχή του έργου της εκκλησίας έχει άμεση σχέση με τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού, καθώς αφορά το πώς αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι τα λόγια του Θεού, τη στάση τους απέναντι στον Θεό, τη σωτηρία τους, καθώς και τις απόψεις και τις στάσεις τους απέναντι στον κόσμο, στην ανθρωπότητα και στην επιρροή του σκότους. Με δυο λόγια, η ύπαρξη μιας εκκλησίας έχει άμεση σύνδεση με τον καθέναν, ενώ το έργο που επιτελεί μια εκκλησία, όπως και η αξία και η σημασία της ύπαρξής της, είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με κάθε άνθρωπο που αποδέχεται τη σωτηρία του Θεού.

Μετά τη συναναστροφή σχετικά με το συγκεκριμένο έργο που πρέπει να κάνει μια εκκλησία, ας μιλήσουμε για τους άστοχους ορισμούς και απόψεις που έχουν οι άνθρωποι όσον αφορά τον όρο «εκκλησία» αλλά και τη σημασία της ύπαρξης μιας εκκλησίας. Κατ’ αρχάς, οι άνθρωποι θεωρούν την εκκλησία ως ένα μέρος που προσφέρει σχετική παρηγοριά, ένα μέρος γεμάτο ζεστασιά και λιακάδα, ένα μέρος σχετικά φιλικό χωρίς συγκρούσεις, πολέμους, σκοτωμούς ή αιματοχυσίες —ένα ιδανικό μέρος το οποίο οι άνθρωποι λαχταρούν στην καρδιά τους, γεμάτο ευτυχία. Εδώ, δεν υπάρχουν ζήλια ούτε έριδες, δεν υπάρχουν συνωμοσίες, κακές τάσεις ή άλλα φαινόμενα που υπάρχουν στον άπιστο κόσμο. Θεωρείται ένα ιδανικό λιμάνι όπου οι άνθρωποι μπορούν να αγκυροβολήσουν την καρδιά τους. Όσο όμορφες κι αν είναι οι φαντασιοκοπίες των ανθρώπων σχετικά με τον όρο «εκκλησία», σε γενικές γραμμές, οι άνθρωποι βρίσκουν στην εκκλησία έναν ορισμένο βαθμό πνευματικής τροφής. Αυτή η πνευματική τροφή έχει και μια πιο χειροπιαστή λειτουργία για τους ανθρώπους: Όποτε αντιμετωπίζουν δυσκολίες, μπορούν να προσέλθουν στην εκκλησία για να εκφράσουν τα προβλήματά τους, κι η εκκλησία μπορεί να τους βοηθήσει να ανακουφίσουν τις ανησυχίες τους και να ξεπεράσουν τις δυσκολίες τους. Αν, για παράδειγμα, συναντούν δυσκολίες στη δουλειά ή στη ζωή τους, αν δεν τους ακούνε τα παιδιά τους, αν έχει παράνομη σχέση ο σύζυγος ή η σύζυγός τους, αν έχουν συγκρούσεις μεταξύ τους οι πεθερές και οι νύφες, αν έχουν διενέξεις με τους συναδέλφους ή τους γείτονες, αν τα παιδιά τους δέχονται εκφοβισμό, εάν κάποιος τοπικός δυνάστης έχει αρπάξει τη γη τους και ούτω καθεξής, όποτε γίνονται τέτοια πράγματα, οι άνθρωποι ευελπιστούν να μπορέσει κάποιος από την εκκλησία να τους υπερασπιστεί και να τους βοηθήσει να λύσουν και να διευθετήσουν αυτά τα ζητήματα. Ως ένα τέτοιο μέρος έχουν οι άνθρωποι στο μυαλό τους την εκκλησία. Δίχως αμφιβολία, οι άνθρωποι έχουν στο μυαλό τους την εκκλησία ως καταφύγιο, ως ιδεατό παράδεισο, ένα μέρος όπου ανακουφίζεται κανείς από τις ανησυχίες και ξεπερνά τις δυσκολίες του, όπου έχει εξαλειφθεί η βία και ζουν οι καλοί άνθρωποι με γαλήνη, κι όπου διαφυλάσσεται η δικαιοσύνη. Αν υπάρχουν δυσκολίες στη ζωή, η εκκλησία θα πρέπει να προσφέρει ανθρωπιστική βοήθεια· αν κάποιος δεν έχει να φάει λαχανικά και να μαγειρέψει ρύζι, τότε η εκκλησία θα πρέπει να τα διανέμει· αν δεν έχει κάποιος ρούχα, η εκκλησία θα πρέπει να τα αγοράζει· αν κάποιος αρρωστήσει, η εκκλησία θα πρέπει να αναλαμβάνει τα έξοδα της θεραπείας. Όταν κάποιος συναντά δυσκολίες στη δουλειά, θα πρέπει οι αδελφοί και οι αδελφές στην εκκλησία να του δίνουν ένα χέρι βοηθείας, να βάζουν μέσο, να χρησιμοποιούν τις διασυνδέσεις τους ή να του προσφέρουν καθοδήγηση. Όταν τα παιδιά κάποιου δίνουν εξετάσεις για να μπουν στο κολέγιο, εκείνος στρέφεται στην εκκλησία για να βρει περισσότερους ανθρώπους να προσευχηθούν γι’ αυτά, σε μια προσπάθεια να εξασφαλίσει ότι τα παιδιά του θα καταφέρουν να μπουν στο κολέγιο. Όποιες δυσκολίες κι αν συναντήσει κανείς, εφόσον προσέλθει στην εκκλησία, όλες αυτές οι δυσκολίες είναι δυνατόν να ξεπεραστούν και να διευθετηθούν. Ακόμα κι αν κάποιος δεχτεί κακομεταχείριση στα χέρια κακών ανθρώπων, η εκκλησία, με το πλήθος ανθρώπων και με τη μεγάλη επιρροή της, μπορεί να λύσει το πρόβλημα. Αν κάποιος έχει την ενθάρρυνση και την υποστήριξη πολλών ανθρώπων, τότε θα πάψει να είναι δειλός ή να φοβάται μήπως τον κάνουν ό,τι θέλουν οι τραμπούκοι. Ακόμα κι όταν δέχεται εκφοβισμό, όταν εξοστρακίζεται, κι όταν παλεύει διαρκώς μέσα στην κοινωνία και δεν βρίσκει τρόπο να βγάλει το ψωμί του, μπορεί κανείς να ζητήσει βοήθεια και καλές συμβουλές από την εκκλησία και να βρει μια κατάλληλη δουλειά. Οι άνθρωποι πιστεύουν πως όλα αυτά, και πολλά άλλα, συνιστούν τον ρόλο που θα πρέπει να παίζει μια εκκλησία και το έργο που θα πρέπει να εκτελεί. Αν κρίνουμε από τις σκέψεις και τις αντιλήψεις των ανθρώπων ή από τις απαιτήσεις τους από την εκκλησία, είναι φανερό ότι θεωρούν, το δίχως άλλο, την εκκλησία ως ίδρυμα κοινωνικής πρόνοιας, φιλανθρωπική οργάνωση, γραφείο συνοικεσίων ή πρακτορείο κυνηγών κεφαλών, ή ως Τμήμα του Ερυθρού Σταυρού. Ορισμένοι μάλιστα πιστεύουν ότι, όσο ικανοί και αν είναι οι ίδιοι και όποια θέση κι αν έχουν μέσα στην κοινωνία και την ανθρωπότητα, πάντα έχουν ανάγκη να βασίζονται σε μια ισχυρή οντότητα. Όταν συναντούν δυσκολίες στην κοινωνία ή όταν έρχονται αντιμέτωποι με τις εκάστοτε αρχές, χρειάζονται μια ισχυρή δύναμη για να τους στηρίξει, να τους υπερασπιστεί, να κάνει κουμάντο για λογαριασμό τους και να αγωνιστεί για τα δικαιώματα και τα συμφέροντά τους. Κατά την άποψή τους, η εκκλησία μπορεί να εκπληρώσει αυτόν τον ρόλο και να πετύχει τον σκοπό που ευελπιστούν, κι έτσι η εκκλησία γίνεται η μοναδική τους επιλογή. Είναι ξεκάθαρο ότι την εκκλησία τη θεωρούν ως κοινωνικό σωματείο ή σύλλογο, όπως είναι ο σύλλογος εκπαιδευτικών, ο σύλλογος συγκοινωνιών, ο σύλλογος αγροτών, ο σύλλογος γυναικών, ο σύλλογος ηλικιωμένων και πάει λέγοντας —σαν τέτοιου είδους κοινωνική ομάδα και οργανισμό. Όπως κι αν ορίζουν στην πραγματικότητα οι άνθρωποι την εκκλησία, αν κρίνουμε από το έργο που κάνει μια εκκλησία και από τον ακριβή ορισμό της, είναι προφανές ότι οι άνθρωποι έχουν λανθασμένες και άκυρες στάσεις κι απαιτήσεις απέναντι στην εκκλησία, τις οποίες δεν θα έπρεπε να έχουν. Η εκκλησία δεν είναι ένα μέρος που «ληστεύει τους πλούσιους για να ταΐσει τους φτωχούς», ένα μέρος όπου εξαλείφεται η βία και οι καλοί άνθρωποι μπορούν να ζουν με γαλήνη ή που προασπίζει τη δικαιοσύνη, πόσο μάλλον ένα μέρος που βοηθάει τον κόσμο και σώζει τους ανθρώπους ή ανακουφίζει τις έγνοιες των ανθρώπων και αντιμετωπίζει τις δυσκολίες τους. Η εκκλησία δεν είναι φιλανθρωπικός οργανισμός, δεν είναι ίδρυμα κοινωνικής πρόνοιας ούτε κοινωνικό σωματείο. Η εκκλησία δεν ιδρύεται και δεν έχει ως σκοπό με την παρουσία της να λειτουργεί ως κοινωνική ομάδα ή οργανισμός. Αν εξαιρέσουμε κάποιες βασικές εργασίες που οφείλει να αναλαμβάνει μια εκκλησία, δηλαδή να μαρτυρεί περί των λόγων του Θεού και να τα διαδίδει, να καθοδηγεί τους ανθρώπους ώστε να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού, να βιώνουν το έργο του Θεού και να αποβάλουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους για να φτάσουν στη σωτηρία, η εκκλησία δεν έχει την παραμικρή υποχρέωση να εκτελεί καμία λειτουργία ούτε να προσφέρει βοήθεια προς την κοινωνία ή προς οποιαδήποτε εθνοτική ομάδα. Επιπλέον, η εκκλησία δεν είναι ένα μέρος που αγωνίζεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και συμφέροντα ούτε έχει καμία υποχρέωση να διασφαλίζει τη σωματική ζωή, την κοινωνική θέση, τους επαγγελματικούς τίτλους, τον μισθό, την κοινωνική πρόνοια των ανθρώπων και ούτω καθεξής. Οι άνθρωποι σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους πιστεύουν ότι οι αρμοδιότητες μιας εκκλησίας είναι να εξαλείφει τη βία και να δίνει στους καλούς ανθρώπους την ευκαιρία να ζουν με γαλήνη, να προασπίζει τη δικαιοσύνη, να ανακουφίζει τις έγνοιες των ανθρώπων και να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες τους, να βοηθά τον κόσμο και να σώζει τους ανθρώπους, αλλά και να αγωνίζεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και συμφέροντα —αυτόν ουσιαστικά τον ρόλο πιστεύουν ότι έχει. Επομένως, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η εκκλησία θα τους βοηθήσει άμεσα και ότι κάθε δυσκολία μπορεί να αντιμετωπιστεί και να διευθετηθεί από την εκκλησία. Είναι προφανές πως οι άνθρωποι θεωρούν την εκκλησία ως κοινωνικό ίδρυμα, κοινωνικό οργανισμό ή κοινωνική ομάδα. Είναι, όμως, ένα τέτοιο ίδρυμα η εκκλησία; (Δεν είναι.) Εάν μια εκκλησία έχει τις λειτουργίες και τους ρόλους για τους οποίους πιστεύουν οι άνθρωποι ότι υπάρχει, δηλαδή για να εξαλείφει τη βία και να επιτρέπει στους καλούς ανθρώπους να ζουν με γαλήνη, να προασπίζει τη δικαιοσύνη, να ανακουφίζει τις έγνοιες των ανθρώπων και να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες τους, να βοηθά τον κόσμο και να σώζει τους ανθρώπους, αλλά και να αγωνίζεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και συμφέροντα, και ούτω καθεξής, τότε η εκκλησία αυτή δεν είναι δυνατόν να λέγεται εκκλησία, αφού δεν έχει καμία σχέση με τα λόγια του Θεού, με το έργο του Αγίου Πνεύματος ή με το έργο του Θεού όσον αφορά τη σωτηρία των ανθρώπων. Μια τέτοια ομάδα ή ένας τέτοιος οργανισμός θα πρέπει να ονομάζεται απλώς ομάδα ή οργανισμός, κάτι που δεν έχει καμιά σχέση με την εκκλησία ούτε με το έργο της εκκλησίας. Αν ένας οργανισμός, υπό το λάβαρο της πίστης στον Θεό, επιδίδεται σε δραστηριότητες όπως το να παρακολουθεί τη Θεία Λειτουργία, να λατρεύει τον Θεό, να διαβάζει τη Βίβλο, να προσεύχεται, να ψάλει ύμνους και να δοξολογεί, ή ακόμα κι αν πραγματοποιεί επίσημες συναθροίσεις και λατρευτικές εκδηλώσεις, όπως τις επονομαζόμενες συναντήσεις για μελέτη της Βίβλου, συναντήσεις προσευχής, συναντήσεις συνεργατών, συναντήσεις συζήτησης και ούτω καθεξής, άσχετα με το τι είδους μέλη και τι δομή έχει, όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με την αληθινή εκκλησία. Και τότε, τι ακριβώς είναι η αληθινή εκκλησία; Πώς δημιουργείται; Η αληθινή εκκλησία δημιουργείται χάρη στην εμφάνιση του Θεού, στο έργο Του και στο ότι Αυτός εκφράζει την αλήθεια για να σώσει την ανθρωπότητα. Δημιουργείται όταν οι άνθρωποι ακούσουν τη φωνή του Θεού, στραφούν προς τον Θεό και υποταχθούν στο έργο του Θεού. Αυτή είναι η αληθινή εκκλησία. Την εκκλησία δεν την οργανώνουν και δεν την ιδρύουν οι άνθρωποι, αλλά τη συγκροτεί ο Θεός προσωπικά, και την καθοδηγεί και την ποιμαίνει ο Θεός προσωπικά. Ο Θεός, λοιπόν, δίνει αναθέσεις στις εκκλησίες Του. Η εκκλησία έχει ως αποστολή να διαδίδει τα λόγια του Θεού, να μαρτυρεί περί του έργου του Θεού και να βοηθά τους ανθρώπους να ακούσουν τη φωνή του Θεού, να επιστρέψουν στην παρουσία του Θεού, να αποδεχτούν τη σωτηρία Του, να βιώσουν το έργο του Θεού για να κερδίσουν τη σωτηρία Του, καθώς και να καταθέσουν μαρτυρία για τον Θεό· τόσο απλά. Αυτή είναι η αξία και η σημασία της ύπαρξης μιας εκκλησίας.

3. Ο ορισμός της εκκλησίας

Πλέον, μετά τη συναναστροφή μας πάνω στο θέμα του τι είναι η εκκλησία, κατανοείτε κάπως πώς δημιουργείται μια εκκλησία, τι έργο κάνει μια εκκλησία και τι αποτελέσματα πετυχαίνει. Επίσης, μπορείτε να καταλάβετε ένα μέρος της αξίας και της σημασίας της ύπαρξης μιας εκκλησίας. Οπότε, μπορούμε άραγε τώρα να διατυπώσουμε έναν ακριβή ορισμό για το τι ακριβώς είναι η εκκλησία; Πρώτα απ’ όλα, η εκκλησία δεν είναι ένα μέρος που προσφέρει στους ανθρώπους συναισθηματική παρηγοριά ούτε είναι ένα μέρος όπου διασφαλίζεται ότι οι άνθρωποι θα τρέφονται και θα ντύνονται καλά ή όπου θα βρίσκουν καταφύγιο. Η εκκλησία δεν είναι ένα μέρος που διασφαλίζει τα σωματικά δικαιώματα και συμφέροντα των ανθρώπων ούτε αντιμετωπίζει τις δυσκολίες που συναντούν στη ζωή. Δεν είναι ένα μέρος που καλύπτει τα πνευματικά κενά των ανθρώπων και τους προσφέρει πνευματική τροφή. Από τη στιγμή που οι εκκλησίες δεν είναι όπως τις θεωρούν οι άνθρωποι σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, πώς ακριβώς μπορεί να οριστεί η εκκλησία; Τι ακριβώς είναι η εκκλησία; Στη Βίβλο, ο Κύριος Ιησούς παρέθεσε μια βασική περιγραφή του όρου «εκκλησία». Πώς ακριβώς το διατύπωσε; [«Διότι όπου είναι δύο ή τρείς συνηγμένοι εις το όνομά μου, εκεί είμαι εγώ εν τω μέσω αυτών» (Κατά Ματθαίον 18:20).] Αυτά τα λόγια σημαίνουν ότι, όσοι άνθρωποι κι αν συναθροίζονται, εφόσον έχουν το έργο του Αγίου Πνεύματος και αισθάνονται τον Θεό εκεί μαζί τους, τότε το μέρος αυτό είναι εκκλησία· έτσι ακριβώς. Τις έσχατες ημέρες, ο Θεός εμφανίστηκε για να εργαστεί και να εκφράσει την αλήθεια. Όταν οι άνθρωποι μαζεύονται για να φάνε και να πιουν τα λόγια του Θεού, για να προσευχηθούν διαβάζοντάς τα και να συναναστραφούν πάνω σ’ αυτά, ο Θεός είναι εκεί μαζί τους, όπως είναι και η διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος, γεγονός που σημαίνει ότι ο Θεός αυτό το αναγνωρίζει ως εκκλησία. Αν οι άνθρωποι συναθροίζονται χωρίς να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού, αν το μόνο που κάνουν είναι να παπαγαλίζουν κενά πνευματικά δόγματα και δεν μπορούν να αισθανθούν το έργο του Αγίου Πνεύματος, τότε αυτό δεν είναι εκκλησία, γιατί δεν το αναγνωρίζει ο Θεός, και επομένως δεν έχει το έργο του Αγίου Πνεύματος. Τις συναθροίσεις στις οποίες παρίσταται ο Θεός τις ευλογεί και τις καθοδηγεί ο ίδιος, κι όταν οι άνθρωποι μαζεύονται σε τέτοιες συναθροίσεις, ασχέτως αν τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού, αν συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια ή αν λύνουν προβλήματα χρησιμοποιώντας την αλήθεια, όλα αυτά συνδέονται με τις απαιτήσεις και με την ηγεσία του Θεού, οπότε όλα αυτά έχουν την ευλογία Του. Γι’ αυτό και, από τη στιγμή που μια συνάθροιση έχει την καθοδήγηση, την ηγεσία και την παρουσία του Θεού, μπορεί να ονομαστεί εκκλησία. Αυτός είναι ο απλούστερος, ο πιο θεμελιώδης ορισμός της εκκλησίας, κι έτσι οριζόταν η εκκλησία κατά την Εποχή της Χάριτος. Προέκυψε από το πλαίσιο του έργου του Θεού την εποχή εκείνη, επομένως είναι ακριβής και ευσταθεί. Σ’ αυτό, όμως, το στάδιο όπου ο Θεός έχει εκφράσει περισσότερα λόγια και έχει κάνει μεγαλύτερο έργο, ο ορισμός της εκκλησίας πρέπει να πάει πιο βαθιά από αυτόν τον στοιχειώδη ορισμό της Εποχής της Χάριτος. Το έργο του Θεού έχει προχωρήσει περαιτέρω. Πλέον, μια εκκλησία δεν χαρακτηρίζεται απλώς από το έργο του Αγίου Πνεύματος και την παρουσία του Θεού. Σήμερα, ο Θεός εργάζεται προσωπικά στις εκκλησίες Του, τις καθοδηγεί και τις ποιμαίνει· ο εκλεκτός λαός του Θεού μπορεί να τρώει και να πίνει τα σημερινά Του λόγια, καθώς και να ακολουθεί τον Χριστό και να καταθέτει μαρτυρία σ’ Αυτόν. Έτσι, ο ορισμός της εκκλησίας κατά τις έσχατες ημέρες είναι πιο εξελιγμένος από ό,τι ήταν στην Εποχή της Χάριτος· πρόκειται για μια πιο βαθυστόχαστη, πιο ακριβή και πιο συγκεκριμένη περιγραφή από πριν, και φυσικά συνδέεται αναπόσπαστα με την αλήθεια και με τα λόγια του Θεού. Άρα, ποιος είναι ο πιο ακριβής και πιο ενδεδειγμένος τρόπος να οριστεί η εκκλησία; Αρχικά, ο βασικός ορισμός θα πρέπει να είναι μια ομάδα ανθρώπων που ακολουθούν ειλικρινά τον Θεό. Ειδικότερα, εκκλησία είναι μια ομάδα ανθρώπων που ακολουθεί ειλικρινά τον Θεό, διέπεται από τα λόγια Του, επιδιώκει την αλήθεια, κάνει πράξη και βιώνει τα λόγια Του, και μπορεί να υποταχθεί στον Θεό και να Τον λατρέψει, να ακολουθήσει το θέλημά Του και να φτάσει στη σωτηρία Του. Το βασικό μέρος αυτού του ορισμού είναι «μια ομάδα ανθρώπων». Η εκκλησία δεν είναι ένα μέρος ή σύνολο, μια κοινότητα, πόσο μάλλον απλή συνάθροιση πιστών. Η «ομάδα» μπορεί να αποτελείται από καμιά δεκαριά άτομα ή από τριάντα με πενήντα άτομα, ή φυσικά από ακόμα μεγαλύτερο αριθμό. Μπορούν να συναθροίζονται όλοι μαζί ή να χωρίζονται σε μικρότερες ομάδες για να συναθροίζονται· η κατάσταση αυτή είναι ευέλικτη και μπορεί να αλλάξει. Με λίγα λόγια, όταν όσοι ακολουθούν τον Θεό Τον εξυμνούν, μαρτυρούν περί Αυτού και Τον λατρεύουν, αλλά και ακολουθούν το θέλημά Του, αποτελούν μια εκκλησία. Όσοι απ’ αυτούς κι αν συναθροίζονται μαζί, δεν παύουν να αποτελούν μια εκκλησία. Για παράδειγμα, τα 50 άτομα αποκαλούνται μικρή εκκλησία, ενώ τα 100 άτομα αποκαλούνται μεγάλη εκκλησία —το μέγεθος της εκκλησίας το καθορίζει ο αριθμός των μελών της. Υπάρχουν εκκλησίες μεγάλης, μεσαίας και μικρής κλίμακας, δεν είναι συγκεκριμένος ο αριθμός των ανθρώπων που συνιστούν μια εκκλησία. Ας δούμε για άλλη μια φορά τον ορισμό της εκκλησίας: μια ομάδα ανθρώπων που ακολουθούν ειλικρινά τον Θεό, που κυβερνώνται από τα λόγια Του, επιδιώκουν την αλήθεια, κάνουν πράξη και βιώνουν τα λόγια Του, υποτάσσονται στον Θεό και Τον λατρεύουν, ακολουθούν το θέλημά Του και επιτυγχάνουν τη σωτηρία Του. Γιατί ορίζεται με αυτόν τον τρόπο μια εκκλησία; Επειδή ο Θεός θέλει να εργαστεί στις εκκλησίες και ο Θεός επιθυμεί να σώσει αυτήν την ομάδα ανθρώπων. Μόνο μια τέτοιου είδους ομάδα ανθρώπων μπορεί να ονομάζεται εκκλησία. Και μόνο όταν συγκεντρώνεται μια τέτοια ομάδα ανθρώπων μπορεί να τρώει και να πίνει κανονικά τα λόγια του Θεού, και να τα κάνει πράξη, καθώς και να προσεύχεται πραγματικά στον Θεό, να υποτάσσεται σ’ Αυτόν και να Τον λατρεύει. Αυτή η ομάδα ανθρώπων κυβερνάται και καθοδηγείται από τα λόγια του Θεού· μέσα από μια τέτοια ομάδα ανθρώπων, λοιπόν, είναι που δημιουργείται ο ορισμός της εκκλησίας. Εφόσον οι άνθρωποι που ανήκουν σε θρησκείες δεν αποδέχονται την αλήθεια ούτε το έργο του Θεού, και ο Θεός δεν τους σώζει, αυτοί δεν αποτελούν εκκλησία, αλλά θρησκευτική κοινότητα. Αυτή είναι η πιο ξεκάθαρη διαφορά ανάμεσα σε μια εκκλησία και μια θρησκεία. Μόνο η εκκλησία διέπεται από τα λόγια του Θεού και μόνο η εκκλησία που την ποιμαίνει ο Χριστός προσωπικά διέπεται από τα λόγια του Θεού. Τι σημαίνει να διέπεται από τα λόγια του Θεού; Υπάρχει λόγος να αναφέρουμε εδώ το έργο του Αγίου Πνεύματος ή την καθοδήγηση, τη διαφώτιση και τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος; (Όχι.) Για πείτε Μου, ποιο είναι πιο πρακτικό; Να διέπεται από τα λόγια του Θεού ή να διαθέτει το έργο του Αγίου Πνεύματος; (Να διέπεται από τα λόγια του Θεού.) Το να διέπεται από τα λόγια του Θεού είναι κάτι πιο πρακτικό και πιο συγκεκριμένο. Το έργο του Αγίου Πνεύματος απλώς προσφέρει στους ανθρώπους κάποια διαφώτιση και φώτιση, έτσι ώστε να τους βοηθήσει να καταλάβουν την αλήθεια και να τους καθοδηγήσει για να βρουν αρχές άσκησης στα λόγια του Θεού. Ως αποτέλεσμα αυτού, διέπονται από τα λόγια του Θεού. Εάν δεν εργαζόταν το Άγιο Πνεύμα, άραγε θα μπορούσαν οι άνθρωποι να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους μέσω της κατανόησης των λόγων του Θεού και της σύλληψης των αρχών; (Ναι.) Σήμερα, τα λόγια του Θεού έχουν ακουστεί πάρα πολύ· οι άνθρωποι ακούνε συχνά κηρύγματα και μπορούν να καταλάβουν τα λόγια του Θεού. Ακόμα και χωρίς το έργο του Αγίου Πνεύματος, οι άνθρωποι ξέρουν τι πρέπει να κάνουν. Αυτοί που αγαπούν την αλήθεια μπορούν, από τη στιγμή που καταλαβαίνουν την αλήθεια, να κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού και να υποταχθούν στο έργο του Θεού. Εκείνοι που δεν αγαπούν την αλήθεια δεν πρόκειται να καταλάβουν τα λόγια του Θεού, ακόμα κι αν τα ακούσουν, και ακόμα κι αν καταλάβουν λίγα πράγματα, δεν θα είναι διατεθειμένοι να τα κάνουν πράξη, οπότε το μόνο που μπορεί να γίνει είναι να αποκλειστούν. Στις έσχατες ημέρες, ο Θεός εκφράζει απευθείας την αλήθεια για να καθοδηγήσει και να ποιμάνει προσωπικά τους ανθρώπους. Το έργο του Αγίου Πνεύματος έχει απλώς βοηθητικό χαρακτήρα. Το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση που ένα παιδί μόλις μαθαίνει να περπατάει· κάποιες φορές ένας ενήλικας θα του δώσει ένα χέρι βοηθείας. Όταν το παιδί μπορέσει να βαδίσει σταθερά και να τρέξει, δεν χρειάζεται την υποστήριξη κανενός. Άρα, το έργο του Αγίου Πνεύματος δεν είναι ούτε απόλυτο ούτε καθοριστικής σημασίας. Όταν οι άνθρωποι διέπονται από τα λόγια του Θεού, αυτό σημαίνει ότι καταλαβαίνουν τα λόγια του Θεού, ότι κατανοούν την αλήθεια, ότι γνωρίζουν τι σημαίνουν τα λόγια του Θεού, καθώς και ποιες αρχές και ποια πρότυπα απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους, αλλά σημαίνει και ότι μπορούν να κατανοήσουν και να εφαρμόσουν αυτές τις αρχές και τα πρότυπα. Αυτό σημαίνει ότι οι καρδιές των ανθρώπων διέπονται από τα λόγια του Θεού. Ο Θεός έχει μιλήσει ήδη για όλα αυτά τα πράγματα αρκετά ξεκάθαρα και κατανοητά, οπότε δεν υπάρχει λόγος να αναφερθούμε εδώ στο έργο του Αγίου Πνεύματος. Τις έσχατες ημέρες, ο Θεός έχει εκφράσει πάρα πολλές αλήθειες, καθιστώντας κάθε αλήθεια ξεκάθαρη και σαφέστατη για τους ανθρώπους. Γι’ αυτόν τον λόγο, το έργο του Αγίου Πνεύματος δεν είναι τόσο σημαντικό και έχει απλώς βοηθητικό χαρακτήρα. Μόνο στις περιπτώσεις που οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια ή που ο Θεός δεν έχει πει πάρα πολλά λόγια µε τόση λεπτομέρεια και σαφήνεια, κάνει το Άγιο Πνεύμα κάποιο έργο βοηθητικού χαρακτήρα, έργο παρακίνησης, το οποίο παρέχει στους ανθρώπους κάποιο απλό φως και τους παροτρύνει λίγο, βοηθώντας τους να κάνουν σωστές επιλογές, αλλά και να βαδίσουν στο ορθό μονοπάτι στη ζωή τους και στα διάφορα περιβάλλοντα. Σήμερα είναι η εποχή των λόγων του Θεού, στην οποία ο Θεός μιλάει προσωπικά για να καθοδηγήσει την ανθρωπότητα, και παντού κυριαρχούν τα λόγια του Θεού. Το έργο του Αγίου Πνεύματος έχει μόνο βοηθητικό χαρακτήρα. Όταν οι άνθρωποι καταλαβαίνουν την αλήθεια, όταν μπορούν να κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού και όταν ζουν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, τότε ικανοποιούνται οι προθέσεις του Θεού.

Ας δούμε την πρώτη φράση του βασικού ορισμού της εκκλησίας: «Ακολουθεί ειλικρινά τον Θεό». Η λέξη «ειλικρινά» έχει συγκεκριμένη σημασία. Δεν αναφέρεται σε όσους περνούν απλώς την ώρα τους, σ’ αυτούς που απλώς γεμίζουν θέσεις μόνο θεωρητικά, σ’ αυτούς που τρώνε εκ των άρτων και χορταίνουν, σ’ αυτούς που βασίζονται στη χάρη για να σωθούν ή σ’ αυτούς που έχουν τυχόν απώτερα κίνητρα και στόχους. Τι σημαίνει λοιπόν η λέξη «ειλικρινά»; Η πιο βασική και απλή εξήγηση είναι η εξής: Από τη στιγμή που ακούσει κάποιος για τον Θεό, για την αλήθεια ή για τον Δημιουργό, νιώθει μια λαχτάρα στην καρδιά του, απαρνιέται με προθυμία, αφοσιώνεται με προθυμία, υπομένει με προθυμία τις κακουχίες, και είναι πρόθυμος να προσέλθει ενώπιον του Θεού για να αποδεχτεί το κάλεσμα του Θεού και να εγκαταλείψει τα πάντα για να ακολουθήσει τον Θεό. Εφόσον έχει κανείς ειλικρινή καρδιά, αυτό αρκεί. Κάποιοι λένε: «Γιατί δεν λες ότι πρόκειται για μια ομάδα ανθρώπων που είναι γεμάτη πίστη και ακολουθεί τον Θεό;» Οι άνθρωποι δεν μπορούν να φτάσουν σε τέτοιο επίπεδο. Μεταξύ εκείνων που κάνουν τα καθήκοντά τους αυτήν τη στιγμή, κάποιοι πιστεύουν εδώ και περίπου δέκα χρόνια, ενώ κάποιοι πιστεύουν εδώ και είκοσι ή τριάντα χρόνια· αυτή η ειλικρίνεια αρκεί κατά βάση. Ο ορισμός της ως γεμάτη πίστη δεν είναι ακριβής. Το πώς ορίζουμε μια εκκλησία βασίζεται σε μια στοιχειώδη και συγκεκριμένη κατάσταση, δεν διυλίζουμε τον κώνωπα ούτε θέτουμε υπερβολικά ψηλά τον ορισμό και τον πήχη, αφού κάτι τέτοιο δεν θα ήταν πρακτικό. Κάποιοι λένε: «Δεν αρκεί να πεις “ειλικρινά” και “γεμάτη πίστη”. Έπρεπε να ονομάζεται ομάδα δίκαιων ανθρώπων που έχει φόβο Θεού και αποφεύγει το κακό —κάτι τέτοιο θα ήταν υπέροχο!» Αν θέσουμε τόσο ψηλά τον πήχη, τότε όλες οι επόμενες φράσεις, δηλαδή «επιδιώκει την αλήθεια, κάνει πράξη και βιώνει τα λόγια Του», θα ήταν περιττές. Το βασικό σημείο είναι ότι όλα τα μέλη της εκκλησίας είναι όσοι θέλει να σώσει ο Θεός. Αυτή η ομάδα ανθρώπων είναι γεμάτη από τις διεφθαρμένες διαθέσεις του Σατανά, και γεμάτη αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες για τον Θεό. Για να το θέσουμε πιο ρεαλιστικά, είναι άνθρωποι γεμάτοι επαναστατικότητα, δεν υποτάσσονται, δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν γνωρίζουν καθόλου τον Θεό —αυτή είναι η πιο ρεαλιστική κατάσταση. Στα μάτια του Θεού, λοιπόν, τα μέλη της εκκλησίας βρίσκονται σε μια τέτοια αληθινή κατάσταση και πραγματική θέση. Ο Θεός επιλέγει τους ανθρώπους με βάση αυτήν τη στοιχειώδη προϋπόθεση: κατά πόσο μπορούν να ακολουθήσουν ειλικρινά τον Θεό, να δαπανήσουν ειλικρινά τον εαυτό τους και να απαρνηθούν πράγματα. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Αν είναι ειλικρινείς, τότε γιατί συνεχίζουν να έχουν υπερβολικές επιθυμίες; Αν είναι ειλικρινείς, γιατί συνεχίζουν να θέλουν να κερδίσουν ευλογίες;» Αυτά θα αλλάξουν σιγά σιγά όσο θα βιώνουν οι άνθρωποι το έργο του Θεού. Αυτήν τη στιγμή, ορίζουμε τη βασική έννοια της εκκλησίας. Αυτή η βασική έννοια είναι η ελάχιστη απαίτηση και το ελάχιστο πρότυπο με βάση το οποίο επιλέγει ανθρώπους ο Θεός. Τα πρότυπα αυτά δεν είναι καθόλου κενά ούτε υπερβολικά· συνάδουν σε μεγάλο βαθμό με την αληθινή σας κατάσταση. Με άλλα λόγια, όταν σας επιλέγει και αποφασίζει να σώσει οποιονδήποτε από εσάς ο Θεός, αυτά τα κριτήρια εξετάζει. Αν πληροίς αυτές τις απαιτήσεις, ο Θεός σε φέρνει στον οίκο Του και γίνεσαι μέλος της εκκλησίας. Αυτή είναι η πραγματική κατάσταση. Έτσι, η πρώτη φράση του ορισμού της εκκλησίας είναι «ακολουθεί ειλικρινά τον Θεό»· κάτι τέτοιο είναι σχετικά ακριβές. Αυτή η ομάδα ανθρώπων δεν έχει φόβο Θεού και δεν αποφεύγει το κακό, δεν είναι σε θέση να ξεφύγει από την επιρροή του σκότους και δεν μπορεί να επαναστατήσει ολοκληρωτικά ενάντια στον κόσμο και στον μεγάλο κόκκινο δράκοντα. Υστερεί σε όλα αυτά τα πράγματα. Γιατί; Επειδή ο ορισμός αναφέρει επιπλέον ότι πρέπει να επιδιώξει να κάνει πράξη τα λόγια του Θεού. Οι άνθρωποι, κατά την επιδίωξή τους, επειδή αγαπούν την αλήθεια και τη λαχταρούν μέσα από την καρδιά τους, μπορούν να βιώσουν και να κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού, και, τελικά, μπορούν να λατρέψουν τον Θεό. Το να λατρεύει κανείς τον Θεό συνεπάγεται να υποτάσσεται στον Θεό, να ακούει τα λόγια του Θεού, να αποδέχεται τις ενορχηστρώσεις του Θεού, και να αποδέχεται την κυριαρχία και τις ρυθμίσεις Του. Τελικά, αυτή η ομάδα ανθρώπων μπορεί να φτάσει στη σωτηρία. Αυτή είναι η πραγματική κατάσταση των μελών της εκκλησίας όπως το βλέπει ο Θεός. Αυτή δεν είναι η πιο βασική προϋπόθεση; (Ναι.) Κάποιοι λένε: «Δεν ανέφερες το να αποτινάξει κανείς τις διεφθαρμένες διαθέσεις του Σατανά και να καταφέρει να εξαγνιστεί. Αυτά δεν περιλαμβάνονται σ’ αυτόν τον ορισμό της εκκλησίας». Περιλαμβάνονται αυτά στον συγκεκριμένο ορισμό; (Ναι.) Σε ποιο μέρος περιλαμβάνονται; Στο να επιδιώκει να κάνει κάποιος πράξη τα λόγια του Θεού. Εάν μπορείς να επιδιώξεις να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού, τότε δεν απαλλάσσεσαι σταδιακά από τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου; Δεν είσαι σε θέση να αποβάλεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις του Σατανά και να καταφέρεις να αλλάξεις διάθεση; (Ναι.) Κατά την περίοδο που καταφέρνεις να αλλάξεις τη διάθεσή σου, κατανοείς σιγά σιγά τα λόγια του Θεού και απαλλάσσεσαι από τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου. Καθώς απαλλάσσεσαι από κάποιες διεφθαρμένες διαθέσεις σου, άραγε μεγαλώνει η πίστη σου στον Θεό και η υποταγή σου στον Θεό; Συνδέονται αυτά τα δύο; (Ναι.) Όσο περισσότερο λατρεύεις τον Θεό, τόσο περισσότερο θα υποτάσσεσαι στον Θεό. Καθώς μεγαλώνει η υποταγή σου στον Θεό, δεν πλησιάζεις περισσότερο στη σωτηρία; (Ναι.) Άρα, τι άνθρωποι ανήκουν σ’ αυτήν την ομάδα; Πρόκειται για τους ανθρώπους που μπορούν να φτάσουν στη σωτηρία. Αυτή είναι η πραγματική κατάσταση των μελών της εκκλησίας. Κάποιοι λένε: «Αυτός ο ορισμός της εκκλησίας δεν αναφέρει το έργο με το οποίο ασχολείται η εκκλησία». Υπάρχει εδώ κανένα σημείο που να έχει σχέση με το βασικό έργο με το οποίο ασχολείται μια εκκλησία; (Η επιδίωξη της επίτευξης της σωτηρίας.) Αυτό το κομμάτι έχει στενή σχέση. Το έργο που κάνει μια εκκλησία, είτε είναι η διάδοση των λόγων του Θεού είτε η καθοδήγηση των ανθρώπων να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού, να βοηθά τους ανθρώπους να φτάσουν στην αυτογνωσία και να αποτινάξουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις του Σατανά, στοχεύει τελικά στο να βοηθήσει τους ανθρώπους να φτάσουν στη σωτηρία. Τώρα, λοιπόν, μπορείτε να αποδεχτείτε αυτήν την πλέον βασική και απλούστατη έννοια της εκκλησίας; (Ναι.) Ο ορισμός αυτός δεν είναι υπερβολικός ούτε κενός και δεν χρησιμοποιεί βαρύγδουπους όρους και φράσεις, αλλά περιλαμβάνει τις πιο θεμελιώδεις ανάγκες για τη δημιουργία ή τον ορισμό μιας εκκλησίας.

Τώρα που σας εξήγησα το πλαίσιο για τον ορισμό της έννοιας μιας εκκλησίας, τον καταλαβαίνετε; (Ναι.) Αν δεν σας το είχα εξηγήσει έτσι, θα νομίζατε ότι το βασικό έργο και ο ορισμός μιας εκκλησίας είναι πράγματα πολύ βαθιά. Τώρα που καταλαβαίνετε τον ορισμό της εκκλησίας, θεωρείτε πολύ επιφανειακή την κατανόησή σας ως προς το τι είναι εκκλησία. Έχει γίνει ξεκάθαρος ο ορισμός της εκκλησίας· τόσο πρακτικός είναι. Όσο πιο πρακτικό είναι κάτι, τόσο πιο επιφανειακό το θεωρούν συχνά οι άνθρωποι. Στην πραγματικότητα, αν το εξετάσεις προσεκτικά, η κάθε λέξη που περιλαμβάνεται σ’ αυτόν τον ορισμό συνδέεται και σχετίζεται στενά με πρακτικές και συγκεκριμένες καταστάσεις και δεν είναι καθόλου επιφανειακή. Η πρώτη φράση στον ορισμό της εκκλησίας είναι «ακολουθεί ειλικρινά τον Θεό». Αυτό το «ειλικρινά» είναι ακριβώς εκείνο που θέλει ο Θεός. Πόσοι άνθρωποι έχουν τέτοια ειλικρίνεια; Μήπως είναι εύκολο να δείξουν οι άνθρωποι αυτήν την ειλικρίνεια; Δεν είναι εύκολο. Όσον αφορά τη φράση «διέπεται από τα λόγια Του», μήπως αυτό το έχεις καταφέρει μέχρι τώρα; Νομίζεις ότι αυτή η φράση είναι επιφανειακή και ότι είναι εύκολο να την πετύχεις. Ας υποθέσουμε ότι ο Θεός λέει: «Σηκωθείτε, ακολουθήστε Με και κάντε το καθήκον σας» και ότι οι άνθρωποι υπακούν. Άραγε, αυτό σημαίνει ότι διέπονται από τα λόγια του Θεού; Το μόνο που σημαίνει είναι ότι οι άνθρωποι έχουν την προθυμία να πιστέψουν στον Θεό και να ακολουθήσουν τον Θεό, χωρίς όμως να έχουν φτάσει στο σημείο να διέπονται από τα λόγια του Θεού· βρίσκονται ακόμα πολύ μακριά από αυτό! Τι πρέπει να διαθέτεις για να διέπεσαι από τα λόγια του Θεού; Η ελάχιστη απαίτηση είναι να καταλαβαίνεις τα λόγια του Θεού· πρέπει να ξέρεις σε τι αναφέρονται οι απαιτήσεις που διατυπώνονται στα λόγια του Θεού, ποιες αρχές απαιτούνται σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, και, όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα, να ξέρεις πώς να εφαρμόζεις τα λόγια του Θεού και πώς να κάνεις τα λόγια του Θεού δική σου πράξη για να ικανοποιείς τον Θεό. Κι αυτό δεν είναι εύκολη υπόθεση. Χρειάζεται να περάσεις μια μεγάλη περίοδο κατά την οποία θα τρως και θα πίνεις, θα προσεύχεσαι διαβάζοντας, θα βιώνεις και θα κατανοείς τα λόγια του Θεού, αλλά και θα κατανοείς τις προθέσεις και τη διάθεση του Θεού, έτσι ώστε να καταλήξεις προοδευτικά να διέπεσαι σε κάποιον βαθμό από τα λόγια του Θεού. Άρα, η φράση «διέπεται από τα λόγια Του» φαίνεται απλή εκ πρώτης όψεως, λες και οι περισσότεροι άνθρωποι διέπονται από τα λόγια του Θεού, αλλά στην πραγματικότητα δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Αν κρίνουμε από τις πραγματικές συνθήκες των ανθρώπων, είναι ξεκάθαρο ότι η φράση αυτή είναι μονάχα η απαίτηση που έχει ο Θεός από τους ανθρώπους, την οποία, όμως, δεν πληρούν ακόμα σε καμία περίπτωση. Η επόμενη φράση, «επιδιώκει να βιώνει τα λόγια Του», αποτελεί απαίτηση του Θεού προς τους ανθρώπους. Δεν έχεις καταφέρει ακόμα να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού· απλώς επιδιώκεις να κάνεις πράξη τα λόγια Του. Πώς πρέπει να επιδιώκεις; Όταν συναντάς διάφορες καταστάσεις, να ασκείσαι ανάλογα με τις απαιτήσεις του Θεού. Να μη λες ψέματα· να είσαι ειλικρινής. Μπορείς να το κάνεις αυτό; Δεν είναι εύκολο. Όταν κλαδεύεσαι, θα πρέπει να μπορείς να υποτάσσεσαι, να κάνεις αυτοκριτική και να αποκτάς αυτογνωσία, καθώς και να ασκείσαι σύμφωνα με την αλήθεια. Μπορείς να τα πετύχεις αυτά; Αν σου φαίνεται κοπιαστικό ή αν η δική σου θέληση είναι υπερβολικά ισχυρή και θέλεις διαρκώς να αφήνεις ανεξέλεγκτη την παρορμητικότητά σου, τότε πρέπει να επιδιώξεις να διαχειρίζεσαι τα ζητήματα σύμφωνα με τις αρχές, να μην εκθέτεις την παρορμητικότητά σου ούτε να ενεργείς πεισματικά και αυθαίρετα. Πρέπει να κάνεις ό,τι λένε τα λόγια του Θεού, να αποδέχεσαι το κλάδεμα, να γνωρίζεις τελικά τις παραβάσεις σου και να καταλαβαίνεις πού έκανες λάθος. Έτσι επιδιώκεις να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού. Άραγε, αν κάποιος ξεκινήσει να κάνει πράξη τα λόγια του Θεού, αυτό σημαίνει ότι έχει αλλάξει; Δεν είναι τόσο απλό. Εάν σε επιλέξουν ως επικεφαλής ή εργάτη, μπορείς να αποφύγεις να ενεργείς πεισματικά και αυθαίρετα; Δεν είναι εύκολο· πρέπει να καταλάβεις την αλήθεια, να μπορείς να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού, και να βιώσεις κάποια πράγματα για ένα διάστημα. Μόνο τότε θα τα καταφέρεις. Δεν έχει νόημα να λες ότι θέλεις να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού, αλλά την προθυμία αυτήν να την εκφράζεις μόνο με λόγια, και στην καρδιά σου δεν έχεις κανένα κίνητρο. Όταν είσαι πρόθυμος μέσα σου και θελήσεις πραγματικά να ασκήσεις την αλήθεια, τότε μπορείς να την κάνεις πράξη. Όταν δεν είσαι πρόθυμος κατά βάθος να κάνεις πράξη την αλήθεια, τότε ακόμα κι αν ορκιστείς ή σε υποστηρίζουν οι άλλοι, αυτό δεν έχει κανένα νόημα. Πρέπει να έχεις την απαιτούμενη αποφασιστικότητα, δηλαδή πρέπει να επιθυμείς στην καρδιά σου διακαώς τον Θεό. Χρειάζεται να ξέρεις πώς ορίζει ο Θεός ένα ζήτημα και ποιες είναι οι απαιτήσεις Του ως προς αυτό, να βρεις και να συγκεντρώσεις όλα τα λόγια του Θεού που αφορούν αυτήν την πτυχή και, στη συνέχεια, να προσευχηθείς διαβάζοντας και να τα καταλάβεις. Να τα γράψεις όλα σε ένα τετράδιο ή να τα βάλεις κάπου όπου μπορείς να τα βλέπεις εύκολα. Όταν κάνεις διάλειμμα στη δουλειά σου, να τα κοιτάς, να τα διαβάζεις, και με τον καιρό θα μάθεις απέξω αυτά τα λόγια του Θεού και θα τα φυλάξεις στην καρδιά σου. Κάθε μέρα, να αναλογίζεσαι το αληθινό νόημα των λόγων του Θεού και να συλλογίζεσαι με ποιον ακριβώς τρόπο πρέπει να μιλάς και να ενεργείς για να θεωρείται ότι κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού. Έτσι επιδιώκεις να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού. Είναι εύκολο να το πετύχεις αυτό; Δεν είναι εύκολο· δεν είναι κάτι που μπορεί να πετύχει κανείς σε ένα βράδυ ή με μία καλή προσπάθεια. Κάποιοι λένε: «Δίνω όρκο αίματος», αλλά κάτι τέτοιο είναι ανώφελο. Λες: «Θα νηστέψω και θα προσευχηθώ χωρίς να φάω ή να πιω τίποτα», αλλά κάτι τέτοιο είναι ανώφελο. Λες: «Θα μείνω ξύπνιος όλη νύχτα και θα υποφέρω», αλλά κι αυτό ανώφελο είναι. Πρέπει να επιδιώκεις την αλήθεια. Πρέπει να εκδηλώνεις ότι επιδιώκεις την αλήθεια και πρέπει να έχεις μονοπάτι για την επιδίωξη της αλήθειας· πρέπει να έχεις τα σωστά μέσα και τις σωστές μεθόδους. Ό,τι μέσα ή μεθόδους κι αν έχεις, δεν πρέπει ν’ απομακρύνεσαι από τα λόγια του Θεού· πρέπει να καταβάλλεις προσπάθεια να κατανοήσεις τα λόγια του Θεού, να συγκρίνεις το καθετί με τα λόγια του Θεού, να λύνεις τα προβλήματα που προκύπτουν σε κάθε κατάσταση με τα λόγια του Θεού και να έχεις τα λόγια του Θεού ως βασική σου προτεραιότητα. Έτσι επιδιώκεις την αλήθεια. Για παράδειγμα, όσον αφορά την αλληλεπίδραση με τους άλλους ανθρώπους, πρέπει να δεις τι λένε τα λόγια του Θεού σχετικά μ’ αυτό και να βρεις τα λόγια του Θεού που αναφέρονται στην αλληλεπίδραση με τους άλλους. Ως προς την αρμονική συνεργασία, κι εκεί να βρεις τα λόγια του Θεού που σχετίζονται με αυτήν την πτυχή. Όσον αφορά το πώς να εκτελείς με αφοσίωση ένα καθήκον, να βρεις τα λόγια του Θεού που μιλούν για το πώς να εκτελείς τα καθήκοντα με ικανοποιητικό τρόπο και να μάθεις απέξω τα βασικά λόγια του Θεού και να τα φυλάξεις στην καρδιά σου. Ως προς το τι είναι ψευδοεπικεφαλής, τι εκδηλώσεις έχουν οι ψευδοεπικεφαλής, κατά πόσο διαθέτουν συνείδηση και λογική και πώς χαρακτηρίζει ο Θεός τους ψευδοεπικεφαλής, να βρεις αυτά τα βασικά λόγια του Θεού και να τα γράψεις σε ένα τετράδιο, να τα βάλεις κάπου όπου μπορείς να τα βλέπεις εύκολα και να τα διαβάζεις προσευχόμενος όποτε προλαβαίνεις. Για κάθε ζήτημα που αφορά τη ζωή-είσοδό σου και την αλλαγή της διάθεσής σου, να ασκείσαι και να καταβάλλεις προσπάθεια με αυτόν τον τρόπο. Έτσι επιδιώκεις την αλήθεια. Αν οι προσπάθειές σου δεν φτάνουν μέχρι εκεί, τότε δεν επιδιώκεις την αλήθεια· απλώς ενεργείς μηχανικά, προσεγγίζεις τα πράγματα επιφανειακά και περνάς τον χρόνο σου κάνοντας τα απολύτως απαραίτητα.

Ας εξετάσουμε τη φράση «να λατρεύει τον Θεό». Το να λατρεύει κανείς τον Θεό σημαίνει να έχει αληθινό δέος, φόβο, σεβασμό και ειλικρίνεια απέναντί Του, καθώς και να φέρεται στον Θεό ως Θεό, να έχει θέση για Αυτόν στην καρδιά του, να αντιμετωπίζει ορθολογικά τα περιβάλλοντα που έχει διαμορφώσει ο Θεός και τις αναθέσεις που έχει δώσει Αυτός, να αντιμετωπίζει με σοβαρότητα και υπευθυνότητα όλα τα λόγια που έχει πει ο Θεός και ούτω καθεξής. Όλες αυτές οι εκδηλώσεις λέγονται λατρεία. Είτε πρόκειται για λόγια που σου έχει πει ο Θεός αυτοπροσώπως είτε για όλα τα λόγια που έχει εκφράσει γενικά, από τη στιγμή που τα γνωρίζεις και τα θυμάσαι, κι από τη στιγμή που τα καταλαβαίνεις και τα επικυρώνεις μέσα σου, οφείλεις να τα θεωρείς ως κριτήρια για το πώς συμπεριφέρεσαι, πώς ζεις, και πάει λέγοντας —έτσι εκδηλώνεται η λατρεία προς τον Θεό. Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με διάφορα ζητήματα, ασχέτως αν αυτά ανταποκρίνονται στα δικά σου γούστα, στις δικές σου επιθυμίες ή στις δικές σου αντιλήψεις, θα πρέπει να μπορείς να γαληνεύεις την καρδιά σου και να σκέφτεσαι: «Μήπως το έκανε ο Θεός; Μήπως προέρχεται από τον Θεό; Γιατί το έκανε αυτό ο Θεός; Τι θέλει ο Θεός να εξευγενίσει μέσα μου, τι θέλει να αλλάξει μέσα μου; Ποια ακριβώς είναι η πρόθεση του Θεού; Πώς θα πρέπει να υποταχθώ στις ρυθμίσεις του Θεού; Πώς θα πρέπει να ικανοποιήσω την πρόθεση του Θεού; Πώς θα πρέπει να εκπληρώσω την ευθύνη μου ως ανθρώπινο ον;» Όλες αυτές οι εκδηλώσεις, μαζί και με άλλες παρόμοιες, αποτελούν εκδηλώσεις λατρείας του Θεού. Ακόμα κι αν δεν καταλαβαίνεις μεγαλύτερο μέρος της αλήθειας, ως κανονικός άνθρωπος, ως κάποιος που πιστεύει ότι υπάρχει Θεός, ως κάποιος που ακολουθεί ειλικρινά τον Θεό, αν μη τι άλλο, αυτήν τη στάση πρέπει να τηρείς απέναντι στον Θεό. Όλα όσα έχουν να κάνουν με τον Θεό, όλα όσα αφορούν τα λόγια του Θεού, όλα όσα έχουν να κάνουν με την ανάθεση του Θεού σ’ εσένα, με το καθήκον σου και την ευθύνη σου, όλα αυτά οφείλεις να τα αντιμετωπίζεις με φροντίδα και προσοχή, όχι με απροσεξία, όχι με αμέλεια ούτε με περιφρόνηση· έτσι λατρεύεις τον Θεό. Να αντιμετωπίζεις όλα όσα έχουν σχέση με τον Θεό με επιφυλακτική, προσεκτική, θεοφοβούμενη καρδιά, μια καρδιά που τρέμει τον Θεό· έτσι λατρεύεις τον Θεό. Είναι εύκολο να το πετύχεις αυτό; Δεν είναι εύκολο. Αν δεν έχεις πραγματική εμπειρία, είναι δύσκολο ακόμα και να καταλάβεις αυτές τις τέσσερις λέξεις «να λατρεύει τον Θεό», πόσο μάλλον να κάνεις πράξη τη λατρεία προς τον Θεό. Όσο για την τελευταία φράση του ορισμού της εκκλησίας, αυτή είναι: «να φτάσει στη σωτηρία Του». Πώς θα πρέπει να το καταλάβει κανείς αυτό; Ο δρόμος για να φτάσει κανείς στη σωτηρία είναι μακρύς, και οι απαιτήσεις είναι ακόμα περισσότερες. Πρώτον, πρέπει να βαδίζεις πάνω στο ορθό μονοπάτι· πρέπει να μπορείς να αποδέχεσαι όλες τις αλήθειες που υπάρχουν στα λόγια του Θεού, αλλά και να είσαι κάποιος που επιδιώκει να κάνει πράξη τα λόγια του Θεού και να υποτάσσεται στον Θεό. Η ζωή σου πρέπει να διέπεται από τα λόγια του Θεού. Πρέπει όχι μόνο να αναγνωρίζεις ότι υπάρχει ο Θεός, αλλά και να αγαπάς την αλήθεια και να ενεργείς σύμφωνα με την αλήθεια· πρέπει να έχεις αληθινό φόβο Θεού και να υποτάσσεσαι αληθινά στον Θεό, να προσεύχεσαι συχνά στον Θεό μέσα από την καρδιά σου και να κάνεις σταδιακά τη μετάβαση στο να λατρεύεις τον Θεό. Τότε είσαι κάποιος που αγαπάει την αλήθεια και υποτάσσεται στον Θεό· είσαι ακριβώς αυτό το είδος ανθρώπου που θέλει να σώσει ο Θεός. Κάποιος που πιστεύει ειλικρινά στον Θεό πρέπει να είναι δίκαιος άνθρωπος. Και ποιο το όφελος να είσαι δίκαιος άνθρωπος; Το όφελος είναι ότι δεν θα δυσκολευτείς πολύ να φτάσεις στη σωτηρία· θα έχεις την ελπίδα να τα καταφέρεις. Κι εδώ τελειώνει η συναναστροφή μας σχετικά πάνω στις συγκεκριμένες λεπτομέρειες για το πώς ορίζεται η εκκλησία.

4. Οι αντιλήψεις και οι απόψεις που τρέφουν οι άνθρωποι απέναντι στην εκκλησία

Τώρα μόλις, συναναστραφήκαμε σχετικά με το τι είναι η εκκλησία, ποιο είναι το ουσιαστικό έργο που κάνει η εκκλησία, καθώς και με το τι φαντάζονται οι άνθρωποι σχετικά με την εκκλησία και τι απαιτήσεις έχουν από αυτή στο πλαίσιο των αντιλήψεών τους. Στο τέλος, δώσαμε έναν ορισμό της έννοιας της εκκλησίας. Τώρα που έχει δοθεί ο ορισμός του όρου «εκκλησία», λογικά θα τον καταλαβαίνετε με ακρίβεια· λογικά θα έχετε κατανοήσει στοιχειωδώς το έργο που πρέπει να κάνει η εκκλησία, τον ρόλο που παίζει στο να βοηθά τους ανθρώπους να κερδίσουν την αλήθεια και να φτάσουν στη σωτηρία, καθώς και το πόσο σημαντική είναι η εκκλησία για όλους εκείνους που ακολουθούν τον Θεό. Επίσης, κάναμε συνοπτικά μια αντιπροσωπευτική ανάλυση και έκθεση για το ποια πιστεύουν οι άνθρωποι ότι είναι η αξία της ύπαρξης της εκκλησίας και ποιο είναι το έργο που πρέπει να κάνει σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους. Μήπως υπάρχει κάτι που δεν μπορείτε να διακρίνετε ή να καταλάβετε σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο κατανοούν και ερμηνεύουν οι άνθρωποι τις εκκλησίες στο πλαίσιο των αντιλήψεών τους; Κάποιοι πιστεύουν ότι η εκκλησία πρέπει να ασχολείται με κάποιο έργο εντός της κοινωνίας ή να έχει κάποιου είδους ρόλο στην κοινωνία, όπως για παράδειγμα να προασπίζει τη δικαιοσύνη. Κατά τις αντιλήψεις των ανθρώπων, εφόσον η εκκλησία αντιπροσωπεύει μια θετική εικόνα, για ποιον λόγο να μην μπορεί να προασπίσει τη δικαιοσύνη; Μήπως έχει καμία σχέση η προάσπιση της δικαιοσύνης με το έργο της εκκλησίας ή με τις απαιτήσεις του Θεού; (Όχι.) Τι ακριβώς εννοούν οι άνθρωποι όταν αναφέρονται στην «προάσπιση της δικαιοσύνης»; (Αυτό που ονομάζουν οι άνθρωποι «προάσπιση της δικαιοσύνης» δεν είναι αληθινή δικαιοσύνη. Δεν είναι τίποτε άλλο από τη διαφύλαξη των συμφερόντων της σάρκας και δεν συνάδει με την αλήθεια.) Μήπως έχει καμία σχέση με την αλήθεια αυτή η δικαιοσύνη; (Όχι.) Αυτό ονομάζει δικαιοσύνη η ανθρωπότητα. Για παράδειγμα, η πάταξη ορισμένων κακών δυνάμεων, η αποκατάσταση ορισμένων αδικιών και περιστατικών κατά τα οποία κάποιοι άνθρωποι έχουν αδικηθεί και ταπεινωθεί ή η απονομή της τιμωρίας που αξίζει στους κακούς ανθρώπους, καθώς και η αποκατάσταση και η προστασία των συμφερόντων των ευπαθών ομάδων και ούτω καθεξής —αυτά ονομάζουν οι άνθρωποι προάσπιση της δικαιοσύνης. Και ποιος είναι ο κύριος σκοπός της προάσπισης της δικαιοσύνης; Μήπως έχει να κάνει με το αν επιδιώκουν οι άνθρωποι την αλήθεια; Έχει μήπως καμία σχέση με τη σωτηρία των ανθρώπων; (Όχι.) Είναι απλώς ένα ρητό που προκύπτει βάσει της ηθικής δικαιοσύνης και δεοντολογίας· δεν έχει την παραμικρή σχέση με την αλήθεια. Μπορούμε να πούμε ότι δεν φτάνει στο επίπεδο της αλήθειας; (Ναι.) Μπορούμε; (Όχι, δεν έχουν καμία σχέση αυτά τα δυο.) Σωστά, δεν έχουν καμία σχέση· είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Τι είδους δικαιοσύνη προασπίζει η ανθρωπότητα; Πρόκειται για εκείνο το είδος όπου όταν κακοί άνθρωποι καταπιέζουν ή στερούν από έναν κοινό άνθρωπο που έχει λίγο χαμηλότερη κοινωνική θέση κάποια δικαιώματα ή συμφέροντα, οι κακοί άνθρωποι τιμωρούνται όπως τους αξίζει και ο κοινός ή ο συνηθισμένος άνθρωπος παύει πλέον να υφίσταται κακομεταχείριση. Έχει να κάνει με την αποκατάσταση και την εξασφάλιση των σαρκικών συμφερόντων των ανθρώπων, με την επίτευξη μιας σχετικής ισότητας ανάμεσα στους ανθρώπους, με την εξάλειψη των διαφορών ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις, και με το να διασφαλίζεται ότι οι κακές πράξεις των κακών ανθρώπων δεν θα έχουν επιτυχία και ότι θα αποκαθίστανται οι αδικίες κατά των αδικημένων. Αυτό ονομάζει η ανθρωπότητα προάσπιση της δικαιοσύνης, πράγμα που δεν έχει την παραμικρή σχέση με την αλήθεια. Πώς είναι δυνατόν να εξακολουθείτε να λέτε ότι δεν φτάνει στο επίπεδο της αλήθειας; Έχει καμία σχέση με την αλήθεια; Όχι, δεν έχει. Για πείτε Μου, αυτοί οι συνηθισμένοι και κοινοί άνθρωποι που έχουν υποστεί αδικίες είναι απαραίτητα καλοί άνθρωποι; (Όχι απαραίτητα.) Είναι δικαιοσύνη να μην υφίστανται πια αδικίες; Συμφωνεί αυτό με την αλήθεια; Μήπως μπορούν τότε αυτοί οι άνθρωποι να σωθούν; Πρόκειται ξεκάθαρα για δύο διαφορετικά ζητήματα· πώς είναι δυνατόν να τα μπερδεύετε; Δεν τίθεται ζήτημα αν αυτό φτάνει στο επίπεδο της αλήθειας· πολύ απλά, είναι κάτι διαφορετικό από την αλήθεια. Αν έχετε κάποιες αντιρρήσεις γι’ αυτό το ζήτημα, τότε ίσως οι περισσότεροι από εσάς να μην μπορείτε να διακρίνετε το θέμα της προάσπισης της δικαιοσύνης και να παραμένετε κάπως προσκολλημένοι σ’ αυτό, γιατί σκέφτεστε τα εξής: «Πώς γίνεται να είναι λάθος αυτό; Πώς γίνεται αυτό να μην είναι το έργο που πρέπει να κάνει η εκκλησία;» Στην πραγματικότητα, αυτό δεν έχει καμία σχέση με το έργο της εκκλησίας. Υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι που θεωρούν ότι η εκκλησία πρέπει να είναι ένα μέρος όπου το κακό τιμωρείται και το καλό προάγεται, ότι πρέπει να επιτελεί αυτήν τη λειτουργία, δηλαδή να τιμωρεί τις κακές πράξεις και το κακό, τις σκοτεινές δυνάμεις, ενώ ταυτόχρονα να προάγει το καλό και την αρετή. Ισχύει αυτό; Μήπως μπορεί η τιμωρία του κακού και η προαγωγή του καλού να φτάσει στο επίπεδο της αλήθειας; Όσον αφορά τι είναι κακό και τι καλό, οι άνθρωποι δεν μπορούν να ξεχωρίσουν με σαφήνεια αυτά τα πράγματα. Τι εννοούν οι άνθρωποι όταν λένε να τιμωρείται το κακό και να προάγεται το καλό; Μήπως αυτό έχει καμία σχέση με την τιμωρία του κακού, την επιβράβευση του καλού και τον διαχωρισμό των πάντων σύμφωνα με το είδος τους, για τα οποία κάνει λόγο ο Θεός; (Όχι.) Δεν έχει καμία σχέση. Με βάση ποιο πρότυπο ορίζει η ανθρωπότητα το κακό και το καλό; Με βάση τον ορισμό των Κινέζων, τι είναι το κακό και τι είναι το καλό; Πάνω σε ποια βάση ορίζουν το κακό και το καλό; Στη βουδιστική κουλτούρα. Ο βουδισμός μιλάει για έννοιες όπως το να βοηθάει κανείς τον κόσμο και να σώζει ανθρώπους, να αποφεύγει να σκοτώνει και ούτω καθεξής —αυτά θεωρούνται καλά, ενώ το να τρώει κανείς κοτόπουλο, ψάρι, μοσχάρι ή αρνί θεωρείται κακό και όσοι το κάνουν πρέπει να τιμωρούνται. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να τρώνε κρέας ούτε πρέπει να σκοτώνουν ζωντανά πλάσματα. Το να σκοτώνει κανείς θεωρείται κακό, και αυτοί που σκοτώνουν πρέπει να εξομολογούνται και να ικετεύουν για συγχώρεση ενώπιον του Βούδα. Έτσι ορίζει ο βουδισμός το κακό· είναι ίδιο με το κακό για το οποίο μιλάει ο Θεός; (Όχι.) Πρόκειται για δύο διαφορετικά πράγματα, οπότε ο συγκεκριμένος ορισμός του κακού δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την αλήθεια και σίγουρα δεν μπορεί να φτάσει στο επίπεδο της αλήθειας. Όσο για το καλό, πώς το εννοεί ο βουδισμός; Πρόκειται για κάτι ακόμα πιο παράλογο, επιφανειακό και υποκριτικό. Οι βουδιστές πιστεύουν ότι είναι καλό να μη σκοτώνεις κανένα ζωντανό πλάσμα και ότι είναι καλό να ελευθερώνεις ζώα που βρίσκονται σε αιχμαλωσία. Άσχετα με το πόσους ανθρώπους έχει σκοτώσει ένας κακός άνθρωπος ή με το πόσες αμαρτίες έχει διαπράξει, αν πάψει να σφαγιάζει ζώα, μπορεί αμέσως να γίνει Βούδας —κάτι τέτοιο θεωρείται καλό. Επίσης, υπάρχει και το ρητό: «Καλύτερα να σώσεις μια ζωή παρά να χτίσεις μια επταώροφη παγόδα», πράγμα που σημαίνει ότι το να σώζεις ανθρώπους στα τυφλά, δίχως όρους και αρχές —ακόμα και το να σώζεις διαβόλους, κακούς ανθρώπους, αλήτες, χούλιγκαν και οποιονδήποτε άλλον— θεωρείται καλό. Τι σόι καλό είναι αυτό; Τέτοιοι άνθρωποι είναι ανεγκέφαλοι, δεν έχουν καμία διάκριση, καμία στάση και καθόλου αρχές. Μπορεί να θεωρηθεί καλό το να σώζεις τον οποιονδήποτε και να συγχωρείς τον οποιονδήποτε; Δεν αξίζει καν έναν τέτοιο χαρακτηρισμό· αυτή είναι πρόφαση του Σατανά και των διαβόλων. Αυτοί δεν σκοτώνουν ζώα, αλλά έχουν κατασπαράξει αμέτρητες ψυχές. Αυτό είναι το δήθεν καλό τους, που στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια πρόφαση. Άραγε, λοιπόν, ευσταθεί η ανθρώπινη αντίληψη ότι ο ρόλος της εκκλησίας είναι να τιμωρεί το κακό και να προάγει το καλό; (Όχι.) Όποιο κι αν είναι το πολιτισμικό υπόβαθρο της κάθε φυλής ή θρησκείας, η τιμωρία του κακού και η προαγωγή του καλού δεν έχει καμία σχέση με το έργο της εκκλησίας ούτε με τη μαρτυρία της εκκλησίας. Μη νομίζετε ότι επειδή αυτοί οι όροι μοιάζουν δίκαιοι και αξιέπαινοι, θα πρέπει και να σχετίζονται με το έργο της εκκλησίας ή ότι αυτός πρέπει να είναι ο ρόλος της εκκλησίας στην κοινωνία. Αυτό αποτελεί ανθρώπινη αντίληψη και φαντασιοκοπία. Εκτός από την «προάσπιση της δικαιοσύνης» και την «τιμωρία του κακού και την προαγωγή του καλού», υπάρχουν κι άλλοι όροι που κατά τις ανθρώπινες αντιλήψεις θεωρούνται καλοί, όπως «αγώνας για τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των ανθρώπων» και «ανακούφιση από τις έγνοιες και αντιμετώπιση των δυσκολιών», που επίσης δεν συνδέονται καθόλου με το έργο της εκκλησίας ή με τη μαρτυρία της. Πρέπει να είστε όλοι σας σε θέση να το καταλάβετε αυτό. Λίγο πολύ, έχει γίνει ξεκάθαρη συναναστροφή όσον αφορά τον ορισμό της εκκλησίας, το έργο που πρέπει να κάνει η εκκλησία, καθώς και την αξία και τη σημασία της ύπαρξης της εκκλησίας.

Τα πρότυπα και οι βάσεις για τη διάκριση διαφόρων ειδών κακών ανθρώπων

Ας επιστρέψουμε στις ευθύνες που έχουν οι επικεφαλής και οι εργάτες στο πλαίσιο του δέκατου τέταρτου σημείου: «Να διακρίνουν και να αποπέμπουν ή να αποβάλουν άμεσα κάθε είδους κακούς ανθρώπους και αντίχριστους». Ας εξετάσουμε αν αυτό το έργο που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες έχει σχέση με καθεμία από τις λεπτομέρειες για τις εκκλησίες πάνω στις οποίες συναναστράφηκα τώρα μόλις. Γιατί χρειάζεται να συναναστραφούμε σχετικά μ’ αυτές τις συγκεκριμένες λεπτομέρειες; Τι σχέση έχουν αυτές οι λεπτομέρειες με τούτο το έργο που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες; (Αυτοί οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι δεν είναι μέλη της εκκλησίας, και πρέπει να απομακρυνθούν. Επιπλέον, η παρουσία τους παρακωλύει και αναστατώνει το έργο που κάνουν οι εκκλησίες.) Υπάρχει, λοιπόν, μια σύνδεση· δεν γίνεται μάταια αυτή η συναναστροφή. Αφού κατανοήσατε όλες τις λεπτομέρειες που αφορούν τον όρο ή τον ορισμό της εκκλησίας, ας εξετάσουμε πώς πρέπει να φέρονται οι επικεφαλής και οι εργάτες στα μέλη της εκκλησίας, πώς πρέπει να φέρονται στους διάφορους ανθρώπους που πρέπει να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν από την εκκλησία, πώς θα μπορέσουν να κάνουν καλά αυτό το έργο, και πώς πρέπει να εκπληρώσουν την ευθύνη τους και να διαφυλάξουν το έργο της εκκλησίας. Κατ’ αρχάς, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να καταλάβουν ποιος είναι ο ορισμός της εκκλησίας, γιατί πρέπει να υπάρχει η εκκλησία και ποιο έργο πρέπει να κάνει. Μόλις τα καταλάβουν όλα αυτά, πρέπει μετά να εξετάσουν ποια από τα σημερινά μέλη της εκκλησίας δεν παίζουν θετικό ρόλο σχετικά με την αξία της ύπαρξής της ή με το έργο που κάνει η εκκλησία, ή ποιοι μπορεί να προκαλέσουν διατάραξη, αναστάτωση και αρνητικό αντίκτυπο στο βασικό έργο της εκκλησίας, ή ακόμα και να επηρεάσουν σοβαρά τη φήμη της εκκλησίας και να ατιμάσουν το όνομα του Θεού. Άραγε, το έργο που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν είναι να διακρίνουν ξεκάθαρα και να αποπέμψουν ή να αποβάλουν αμέσως αυτούς τους ανθρώπους; (Ναι.) Οπότε, τι χρειάζεται για να γίνει καλά αυτό το έργο; Για να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν κάθε είδους κακοί άνθρωποι και να εξαγνιστεί η εκκλησία, αλλά και για να μπορέσει να εκδηλωθεί η αξία της ύπαρξης της εκκλησίας και να εκπληρώσει η εκκλησία τον ρόλο που πρέπει, αλλά και για να προχωρήσει συγχρόνως και το έργο της εκκλησίας ομαλά, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει κατ’ αρχάς να διακρίνουν ποιοι ακριβώς είναι κακοί άνθρωποι και αντίχριστοι εντός της εκκλησίας. Αυτήν την πληροφορία κι αυτήν την πραγματική κατάσταση πρέπει να αντιληφθούν πρώτα οι επικεφαλής και οι εργάτες καθώς επιτελούν αυτό το έργο. Το πρώτο ζήτημα που αντιμετωπίζουν οι επικεφαλής και οι εργάτες σε αυτό το έργο είναι η διάκριση των διαφορετικών ειδών ανθρώπων. Και για ποιον σκοπό να διακρίνουν τα διάφορα είδη ανθρώπων; Για να τους ξεχωρίσουν ανάλογα με το είδος τους και να προστατέψουν όσους είναι αληθινά μέλη της εκκλησίας. Παρ’ όλα αυτά, μόνο και μόνο προστατεύοντας αυτούς τους ανθρώπους δεν σημαίνει ότι επιτελείται αποτελεσματικά το έργο που περιγράφεται στη δέκατη τέταρτη ευθύνη. Και τότε ποια είναι η πιο σημαντική πτυχή για να επιτελεστεί αυτό το έργο με επιτυχία; Είναι η αποπομπή ή η αποβολή όλων των ειδών των δύσπιστων και των κακών ανθρώπων που δεν ανήκουν στην εκκλησία. Άσχετα από το αν χαρακτηρίζονται αυτοί ως κακοί άνθρωποι ή αντίχριστοι, εφόσον πληρούν τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν, τότε προκύπτει η ανάγκη να γίνει αυτό το έργο, και είναι ώρα να εκπληρώσουν την ευθύνη τους οι επικεφαλής και οι εργάτες. Ας ξεκινήσουμε τη συναναστροφή μας πάνω στο πώς να διακρίνετε τους ανθρώπους διαφόρων ειδών.

1. Με βάση τον σκοπό για τον οποίο πιστεύει κανείς στον Θεό

Πώς πρέπει να διακρίνουμε τους ανθρώπους διαφόρων ειδών; Το πρώτο κριτήριο είναι η διάκρισή τους ανάλογα με τον σκοπό για τον οποίο πιστεύουν στον Θεό. Το δεύτερο είναι ανάλογα με την ανθρώπινη φύση τους. Και το τρίτο είναι ανάλογα με τη στάση που τηρούν απέναντι στο καθήκον τους. Αν θέλαμε να βάλουμε απλές, σύντομες επικεφαλίδες, θα ήταν οι εξής: πρώτον, ο σκοπός για τον οποίο πιστεύουν στον Θεό· δεύτερον, η ανθρώπινη φύση τους· και τρίτον, η στάση τους απέναντι στο καθήκον τους. Τώρα που έχουμε αυτές τις τρεις επικεφαλίδες, πώς καταλαβαίνετε το καθένα από αυτά τα πράγματα; Στο παρελθόν, δεν έχουμε συζητήσει και πολύ σχετικά με τον σκοπό για τον οποίο πιστεύουν οι άνθρωποι στον Θεό. Περισσότερο έχουμε μιλήσει για την ανθρώπινη φύση τους και για τη στάση τους απέναντι στο καθήκον τους, οπότε αυτά τα πράγματα σας είναι πιο οικεία. Εδώ που τα λέμε, ούτε κι ο σκοπός για τον οποίο πιστεύουν οι άνθρωποι στον Θεό δεν σας είναι και τόσο ξένος, αφού κι εσείς οι ίδιοι είχατε κάποιον σκοπό όταν φτάσατε στο σημείο να πιστέψετε στον Θεό. Κάποιοι πιστεύουν στον Θεό γιατί δεν θέλουν να πάνε στην κόλαση, άλλοι γιατί θέλουν να πάνε στον παράδεισο, κάποιοι άλλοι γιατί δεν θέλουν να πεθάνουν, ορισμένοι για να αποφύγουν τις καταστροφές, άλλοι απλώς γιατί θέλουν να είναι καλοί άνθρωποι, μερικοί γιατί δεν θέλουν να τους κακομεταχειρίζονται και ούτω καθεξής. Λογικά δεν σας είναι ξένο αυτό το θέμα. Μπορεί μόνο να σας είναι λίγο άγνωστες οι λεπτομέρειες για τις οποίες θα μιλήσω· μπορεί να μην είστε και πολύ σίγουροι γι’ αυτές, να μην ξέρετε τι θα πω γι’ αυτές ή από πού θα αρχίσω. Ας κάνουμε, λοιπόν, μια σύντομη κουβέντα γι’ αυτό το θέμα. Για πείτε Μου, οι άνθρωποι που πρέπει να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν τι είδους προθέσεις και σκοπούς τρέφουν κατά την πίστη τους στον Θεό; (Αυτοί που επιδιώκουν μόνο τη φήμη και τη θέση, και θέλουν μόνο να έχουν εξουσία, και που για χάρη της θέσης τους αναστατώνουν αδίστακτα την εκκλησία.) Να ένα είδος ανθρώπου. Υπάρχουν μήπως και άλλα; (Οι δύσπιστοι που μόνο ευλογίες επιδιώκουν κι επιζητούν να φάνε εκ των άρτων και να χορτάσουν.) Οι δύσπιστοι, ένα ακόμα είδος είναι αυτοί. Μήπως υπάρχουν κι άλλοι; Μπορεί να σκέφτεστε τις εκδηλώσεις κάποιων ανθρώπων, όμως να μην μπορείτε να διακρίνετε ξεκάθαρα αν αυτοί οι άνθρωποι απλώς αποκαλύπτουν διεφθαρμένες διαθέσεις ή αν πρόκειται στην πραγματικότητα για ανθρώπους που έχουν ακάθαρτους σκοπούς στην πίστη στον Θεό και οι οποίοι θα πρέπει να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν. Δεν μπορείτε να το ξεκαθαρίσετε αυτό και σας φαίνεται λίγο ασαφές, γι’ αυτό και δεν μπορείτε να το εκφράσετε. Το θέμα του σκοπού για τον οποίο πιστεύουν οι άνθρωποι στον Θεό έχει πολύ μεγάλο εύρος. Ο καθένας έχει κάποιες προθέσεις και σκοπούς για τους οποίους πιστεύει στον Θεό. Παρ’ όλα αυτά, τα είδη των ανθρώπων για τα οποία μιλάμε εδώ, που πιστεύουν στον Θεό με ακάθαρτους σκοπούς, δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για τη σωτηρία του Θεού. Δεν μπορούν να φτάσουν στη σωτηρία και δεν μπορούν καν να προσεγγίσουν το ελάχιστο πρότυπο, εκείνο του απλού δουλευτή. Με όποιον σκοπό κι αν πιστεύουν αυτοί οι άνθρωποι στον Θεό, όπως και να ’χει, όσοι καταλήγουν να πιστέψουν στον Θεό με κάποιον σκοπό θα προσπαθήσουν, όταν θα τους δοθεί η ευκαιρία, να πετύχουν τους στόχους τους· αν δεν τους δοθεί η ευκαιρία, θα διαπράξουν κακό και θα προκαλέσουν αναστάτωση. Κάτι τέτοιο θα έχει ανυπολόγιστες συνέπειες για το έργο της εκκλησίας ή για τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού, κι οι άνθρωποι αυτοί θα πρέπει να γίνουν στόχοι αποπομπής ή αποβολής. Αν αφήσουμε προς το παρόν κατά μέρος την ανθρώπινη φύση αυτών των ανθρώπων ή τη στάση που τηρούν απέναντι στα καθήκοντά τους και μιλήσουμε απλώς από την άποψη του σκοπού για τον οποίο πιστεύουν στον Θεό, αυτός δεν είναι σε καμία περίπτωση να αποδεχτούν την αλήθεια και να φτάσουν στη σωτηρία, πόσο μάλλον να υποταχθούν στον Θεό και να Τον λατρέψουν. Είναι, λοιπόν, φυσικό η πίστη τους στον Θεό να μην οδηγήσει στη σωτηρία. Αντί να επιτρέπεται σε αυτούς τους ανθρώπους να μένουν στην εκκλησία και να αναστατώνουν διαρκώς τον εκλεκτό λαό του Θεού —τους αληθινούς αδελφούς και αδελφές— προτιμότερο είναι να τους διακρίνετε και να τους χαρακτηρίζετε με ακρίβεια το συντομότερο δυνατό, και στη συνέχεια να τους αποπέμπετε αμέσως από την εκκλησία. Δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ως μέλη της εκκλησίας ή ως αδελφοί και αδελφές. Ωραία, λοιπόν· ποια είναι αυτά τα είδη ανθρώπων; Τώρα μόλις μιλήσατε για κάποιες έννοιες σε γενικό πλαίσιο. Θα σας δώσω κάποια συγκεκριμένα παραδείγματα και, μόλις τα ακούσετε, θα καταλάβετε.

Α. Για να ικανοποιήσει κανείς την επιθυμία του να γίνει αξιωματούχος

Ας μιλήσουμε κατ’ αρχάς για το πρώτο είδος ανθρώπου που πρέπει να αποπέμπεται ή να αποβάλεται από την εκκλησία. Κάποιοι άνθρωποι θέλουν διαρκώς να αποκτήσουν αξιώματα στην κοινωνία και να δοξάσουν τους προγόνους τους, αλλά δεν τα καταφέρνουν καλά στα επαγγελματικά τους. Παρ’ όλα αυτά, δεν υποχωρεί καθόλου η επιθυμία τους να γίνουν αξιωματούχοι. Όμως, η οικογένειά τους δεν έχει υψηλή κοινωνική θέση, πράγμα που τους κάνει να θεωρούν μάταιη τη ζωή και πολύ άδικο τον κόσμο, αφού δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν ούτε αυτήν τη μικρή τους επιθυμία. Θεωρούν ότι, παρ’ όλο που έχουν κάποιες γνώσεις και ικανότητες, κανείς δεν τους εκτιμά. Δεν βρίσκουν κανέναν να τους στηρίξει και η προοπτική να γίνουν αξιωματούχοι τούς φαντάζει πολύ μακρινή. Μέσα στην απελπισία τους, βρήκαν την εκκλησία. Πιστεύουν ότι, αν μπορέσουν να γίνουν επικεφαλής στην εκκλησία, τότε είναι σαν να είναι και αξιωματούχοι, οπότε μπορεί να ικανοποιηθεί η επιθυμία τους. Επομένως, έρχονται στον οίκο του Θεού με την επιθυμία να μεγαλουργήσουν. Πιστεύουν ότι έχουν ακριβώς τις κατάλληλες ικανότητες και δυνατότητες για να αξιοποιηθούν στον οίκο του Θεού, και ότι μπορεί να γίνει πραγματικότητα η ελπίδα τους να γίνουν αξιωματούχοι και να διακριθούν, ικανοποιώντας έτσι την επιθυμία μιας ολόκληρης ζωής. Η άποψή τους σχετικά με την πίστη στον Θεό συνοψίζεται σε ρητά του τύπου «Χάρισμα χωρίς χάρη δεν γίνεται», «Ο πραγματικός χρυσός είναι γραφτό να λάμψει στο τέλος» και «Το έξυπνο πουλί επιλέγει σοφά πού θα κουρνιάσει» —από ένα τέτοιο υπόβαθρο επέλεξαν να βαδίσουν στο μονοπάτι της πίστης στον Θεό. Αν κρίνουμε από την ουσία αυτού του ανθρώπου, είναι φανερό ότι δεν πιστεύει πως υπάρχει αλήθεια στον κόσμο, πόσο μάλλον ότι υπάρχει ο Σωτήρας. Με λίγα λόγια, δεν πιστεύει στον έναν αληθινό Θεό, πόσο μάλλον στην ύπαρξη του Δημιουργού. Είτε πρόκειται γι’ αυτά που γράφει η Βίβλος είτε για ό,τι κηρύσσεται στον θρησκευτικό κόσμο —ότι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο και την ανθρωπότητα, ότι ο Θεός κυριαρχεί πάνω στην ανθρωπότητα και την καθοδηγεί— εκείνος όλα αυτά δεν τα θεωρεί τίποτε άλλο παρά ιστορικές αναφορές. Δεν τα ερευνά κανένας και κανένας δεν μπορεί να τα επαληθεύσει· είναι μόνο θρύλοι και ιστορίες, ένα είδος θρησκευτικής κουλτούρας. Έτσι καταλαβαίνει την πίστη κατά βάση. Με αυτήν την κατανόηση φτάνει στο σημείο να πιστέψει στον Θεό, νομίζοντας ότι βαδίζει στο ορθό μονοπάτι, ότι αφήνει το σκοτάδι για το φως, ότι είναι το «έξυπνο πουλί που επιλέγει σοφά πού θα κουρνιάσει». Εννοείται πως δεν έχει εγκαταλείψει την επιλογή και την επιθυμία του να γίνει αξιωματούχος και να διακριθεί. Πιστεύει ότι σε αυτόν τον απέραντο κόσμο με τους τόσο πολλούς ανθρώπους, δεν υπάρχει καμία θέση γι’ αυτόν και μόνο ο οίκος του Θεού μπορεί να του προσφέρει ελπίδα. Μόνο αν ζήσει στην εκκλησία μπορεί να έχει την ευκαιρία να αξιοποιήσει τα ταλέντα του και να κάνει πραγματικότητα την επιθυμία του να διακριθεί. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι, όπως ο ίδιος βλέπει την παρούσα κατάσταση, ο εξωτερικός κόσμος γίνεται όλο και πιο μοχθηρός και σκοτεινός. Το μόνο μέρος σ’ αυτόν τον κόσμο όπου επικρατεί η αγνότητα είναι η εκκλησία· το μόνο μέρος στον κόσμο που μπορεί να προσφέρει στους ανθρώπους πνευματική τροφή είναι η εκκλησία, και μόνο η εκκλησία γνωρίζει όλο και μεγαλύτερη άνθηση. Με τέτοιες επιθυμίες και σκοπούς καταλήγει να πιστέψει στον Θεό. Μόλις αρχίσει να πιστεύει, δεν καταλαβαίνει τίποτα σχετικά με την πίστη στον Θεό, την επιδίωξη της αλήθειας ή με ζητήματα που έχουν σχέση με την αλήθεια, με τη διάθεση του Θεού και με το έργο Του. Δεν επιδιώκει τα ζητήματα αυτά ούτε τους δίνει σημασία. Κατά βάθος, δεν έχει εγκαταλείψει ούτε κατά διάνοια την επιθυμία του για θέση και αξιώματα· αντίθετα, παραμένει προσκολλημένος σε αυτές τις αντιλήψεις και απόψεις, καθώς αράζει στην εκκλησία. Την εκκλησία τη θεωρεί κοινωνική οργάνωση, θρησκευτική κοινότητα, ενώ το έργο και τα λόγια του Θεού τα βλέπει ως ψευδαισθήσεις που έχουν δημιουργήσει οι πιστοί εξαιτίας των δεισιδαιμονιών τους. Γι’ αυτό, όποτε τίθεται το ζήτημα της επιδίωξης της αλήθειας, όποτε τίθεται το ζήτημα των λόγων του Θεού και του έργου Του, εκείνος αηδιάζει και αντιστέκεται. Αν κάποιος ισχυριστεί πως κάτι αποτελεί έργο του Θεού, κυριαρχία του Θεού ή ενορχήστρωση του Θεού, εκείνος αηδιάζει. Όση αηδία κι αν νιώθει, όμως, και ασχέτως αν αναγνωρίζει ή αποδέχεται την αλήθεια, δεν έχει ξεχάσει ούτε έχει εγκαταλείψει ποτέ την επιθυμία του να αποκτήσει ένα πόστο στην εκκλησία που θα του προσδώσει θέση ώστε να ικανοποιήσει τη λαχτάρα του για εξουσία. Εφόσον έχει τέτοια φιλοδοξία και επιθυμία, είναι φυσικό να αποκαλύπτει διάφορες εκδηλώσεις. Για παράδειγμα, παροτρύνει τους ανθρώπους λέγοντας διάφορα πράγματα όπως: «Μη βασίζεστε στα λόγια του θεού για τα πάντα ούτε να συνδέετε τα λόγια του θεού και τον θεό με τα πάντα. Στην πραγματικότητα, πολλές ανθρώπινες ιδέες και πολλά ρητά των ανθρώπων είναι σωστά· πρέπει οι άνθρωποι να έχουν τις δικές τους απόψεις και στάσεις». Διαδίδει αυτές τις δηλώσεις με σκοπό να παραπλανήσει τους ανθρώπους. Παράλληλα, προβάλλει επιδεικτικά και τα ταλέντα του, τα χαρίσματά του, αλλά και τις διάφορες τακτικές και τα τεχνάσματα που μπορεί να κάνει στον κόσμο, σε μια προσπάθεια να προσελκύσει την προσοχή, την παρατήρηση και την εκτίμηση των ανθρώπων. Και με ποιον σκοπό κάνει μια τέτοια επιδεικτική προβολή; Να κάνει τους άλλους να τον εκτιμούν και να τον θαυμάζουν· να αποκτήσει θέση ανάμεσα στους ανθρώπους, και να ικανοποιήσει μ’ αυτόν τον τρόπο την επιθυμία του να επιδιώξει μια καριέρα με αξιώματα και να δοξάσει τους προγόνους του. Νιώθει ικανοποίηση όταν τον σέβονται, όταν τον επαινούν, όταν τον ακολουθούν, όταν τον υποστηρίζουν, όταν τον λατρεύουν και όταν τον θαυμάζουν οι άνθρωποι, ακόμα κι όταν τον κολακεύουν. Επιπλέον, αυτά τα πράγματα τα επιδιώκει ακούραστα και τα απολαμβάνει. Παρόλο που ο οίκος του Θεού εκθέτει διαρκώς τους αντίχριστους, τους κακούς ανθρώπους και τις διάφορες διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων, εκείνος μέσα του τα απαξιώνει αυτά ως πράγματα που δεν αξίζουν ούτε καν την περιφρόνησή του, και τον αηδιάζουν πολύ. Επιδιώκει αποφασιστικά τη θέση, καθώς και τον θαυμασμό και την εκτίμηση των άλλων, για να εκπληρώσει τις επιθυμίες που δεν μπόρεσε να πετύχει στον κόσμο και στην κοινωνία. Ποιος είναι, λοιπόν, ο σκοπός για τον οποίο πιστεύει στον Θεό; Δεν θέλει να κερδίσει εκατονταπλάσια σε αυτήν τη ζωή και αιώνια ζωή στον κόσμο που έρχεται, ούτε βέβαια να αποδεχτεί την αλήθεια και να σωθεί. Ο σκοπός για τον οποίο πιστεύει στον Θεό δεν είναι να ενεργήσει ως δημιούργημα, αλλά να γίνει αξιωματούχος και άρχοντας, να απολαύσει τα προνόμια της θέσης. Αναμφίβολα, υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στην εκκλησία· πρόκειται για τους κακοποιούς που παρεισφρέουν στην εκκλησία. Η εκκλησία σε καμία περίπτωση δεν αφήνει τέτοιους ανθρώπους να αναμειγνύονται με τον εκλεκτό λαό του Θεού, οπότε οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να αποπεμφθούν. Μπορεί κανείς να διακρίνει εύκολα τον σκοπό για τον οποίο πιστεύουν στον Θεό; (Ναι.) Αν αναλογιστεί κανείς τις προθέσεις και τους σκοπούς για τους οποίους πιστεύουν στον Θεό, μαζί με τις διάφορες εκδηλώσεις τους μέσα στην εκκλησία, τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί; (Δύσπιστοι.) Ναι, είναι δύσπιστοι. Εκτός του ότι είναι δύσπιστοι, θέλουν και να επιδιώξουν τη θέση και τις προοπτικές μέσα στον οίκο του Θεού για να ικανοποιήσουν τη λαχτάρα τους για εξουσία. Πιστεύουν στον Θεό με σκοπό να γίνουν αξιωματούχοι. Οπότε, για ποιον λόγο πρέπει να απομακρυνθούν αυτοί οι άνθρωποι; Θα έλεγε κανείς: «Αν κάποιοι δύσπιστοι βρίσκονται στη δούλεψη του οίκου του Θεού και μπορούν να προσφέρουν λίγη βοήθεια ως φίλοι της εκκλησίας, τότε καλό δεν είναι να τους κρατάμε εδώ;» Στέκει αυτή η δήλωση; (Όχι.) Γιατί δεν στέκει; (Η επιθυμία τους να αποκτήσουν αξιώματα σίγουρα θα τους ωθήσει να κάνουν πράγματα που θα αναστατώσουν τους άλλους, δεν θα αποφέρουν κανένα όφελος στο έργο του οίκου του Θεού και θα επηρεάσουν αρνητικά τους αδελφούς και τις αδελφές που επιδιώκουν την αλήθεια.) Όπως κι αν το δει κανείς, οι δύσπιστοι αντιστέκονται στην αλήθεια και αρνούνται τον Θεό, γι’ αυτό και δεν είναι δυνατόν να τους κρατήσει ο οίκος του Θεού. Δεν πρόκειται να παίξουν θετικό ρόλο. Άσχετα με το αν επιδιώκουν να γίνουν αξιωματούχοι, και μόνο τα σχόλια, οι εκδηλώσεις και οι πράξεις τους ως δύσπιστοι μπορούν να προκαλέσουν αναστάτωση και δεν πρόκειται να έχουν θετική επίδραση. Κάποιοι αδελφοί και αδελφές, όταν βιώνουν ορισμένα περιβάλλοντα, λένε: «Αυτή είναι η κυριαρχία του Θεού και πρέπει να υποταχθούμε». Μπορούν να υποταχθούν οι δύσπιστοι; Το πολύ πολύ να μην ξεσηκωθούν για να αναστατώσουν και να αντιταχθούν. Μέσα τους, λένε μέχρι και αυτά: «Μη λέτε πως ο θεός κυριαρχεί πάνω στα πάντα. Οι άνθρωποι πρέπει να έχουν και κάποιες δικές τους απόψεις, και να έχουν μια σχετική ανεξαρτησία· μην τα αποδίδετε όλα στην κυριαρχία του θεού!» Όχι μόνο παρασύρουν τους άλλους, αλλά λένε και κάποιες αμφιλεγόμενες, αληθοφανείς πλάνες για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους. Δεν είναι ξεδιάντροπο αυτό; Ίσως να μπορούν να κάνουν κάποιους έξυπνους ελιγμούς και κάποια κόλπα ανάμεσα στους άπιστους, αλλά ο οίκος του Θεού δεν είναι το κατάλληλο μέρος για να προσπαθήσουν να κάνουν αυτούς τους ελιγμούς κι αυτά τα κόλπα! Μερικοί άνθρωποι είναι διευθυντές σε κλινικές στις οποίες θέλουν όλοι να πηγαίνουν, γιατί εκεί, λένε, δεν πονάνε οι ενέσεις. Γιατί δεν πονάνε οι ενέσεις; Βουτάνε την άκρη της βελόνας σε αναισθητικό, κι έτσι είναι σίγουρο ότι δεν θα πονέσει. Είναι σοφή κίνηση αυτό; (Όχι, πρόκειται για επιζήμια κίνηση.) Εκείνοι, όμως, το θεωρούν σοφή κίνηση και κομπάζουν γι’ αυτό, πιστεύοντας ότι έτσι φαίνονται οι ικανότητες και οι δεξιότητές τους. Λένε: «Όλο μιλάς για την υποταγή στον θεό, για την ενορχήστρωση του θεού και για την κυριαρχία του θεού, δεν κάνεις τίποτε άλλο. Μήπως έχεις εσύ τις ικανότητες που έχω εγώ;» Δεν είναι ξεδιάντροπο αυτό; (Ναι.) Κομπάζουν ακόμα και για τέτοια επιζήμια τεχνάσματα! Οι άνθρωποι που κρύβουν μέσα τους τα κίνητρα των δύσπιστων και παρεισφρέουν στην εκκλησία πρέπει να αποπεμφθούν από την εκκλησία. Γιατί; Κατά βάθος, αυτοί οι άνθρωποι αντιστέκονται στην αλήθεια και την αποστρέφονται. Με όποιον σκοπό κι αν πιστεύουν στον Θεό, είτε πρόκειται για κάτι που μπορούν να παραδεχτούν φανερά είτε όχι, η εκκλησία πρέπει, σύμφωνα με την ουσία τους ως δύσπιστους, να τους αποπέμψει ή να τους αποβάλει. Αυτοί οι δύσπιστοι παρεισφρέουν στην εκκλησία με συγκεκριμένο σκοπό, καθώς θέλουν μέσα στην εκκλησία να προβάλουν τα ταλέντα τους, να υλοποιήσουν τις φιλοδοξίες τους και να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους. Θέλουν να χρησιμοποιήσουν την εκκλησία, αυτό το πολύτιμο μέρος, ως μέσο για να πετύχουν τον στόχο τους, δηλαδή να αποκτήσουν εξουσία, να κάνουν επίδειξη, καθώς και να παραπλανήσουν και να θέσουν υπό τον έλεγχό τους τους ανθρώπους. Αν αναλογιστεί κανείς τον σκοπό για τον οποίο πιστεύουν στον Θεό, είναι ικανοί να αναστατώσουν και να διαταράξουν τον εκλεκτό λαό του Θεού και το έργο της εκκλησίας. Γι’ αυτόν τον λόγο, αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν από τον οίκο του Θεού. Οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να διακρίνουν τη δύσπιστη ουσία τους. Είτε βασιστείς στις εκδηλώσεις τους είτε στο γεγονός ότι συνέχεια δηλώνουν πως πιστεύουν στον Θεό, μόλις αντιληφθείς την κατάσταση και διακρίνεις ξεκάθαρα ότι πρόκειται για δύσπιστους, πρέπει να τους απορρίψεις αποφασιστικά και δίχως δισταγμό. Όποια μέθοδο κι όση σοφία κι αν χρησιμοποιήσεις, βρες έναν τρόπο για να τους απομακρύνεις —αυτό το έργο πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες— αυτό το έργο πρέπει να επωμιστούν. Αυτό είναι ένα είδος ανθρώπου που πρέπει να αποπεμφθεί ή να αποβληθεί.

Β. Για να κάνει επαφές με το αντίθετο φύλο

Και ποιες είναι οι εκδηλώσεις του δεύτερου είδους ανθρώπων οι οποίοι θα πρέπει να αποπέμπονται ή να αποβάλονται; Κάποιοι άνθρωποι δεν είχαν ποτέ σχέση με την πίστη στον Θεό· απλώς τους έχει κάνει θετική εντύπωση. Δεν τους νοιάζει να μάθουν τι πρέπει να επιδιώξει ή να κερδίσει κανείς από την πίστη στον Θεό. Άκουσαν ότι όσοι πιστεύουν στον Θεό είναι πολύ ευσυνείδητοι και άδολοι, γι’ αυτό θέλουν να βρουν στην εκκλησία έναν ερωτικό σύντροφο, κι ύστερα να παντρευτούν και να ζήσουν μια σταθερή ζωή. Αυτήν την πρόθεση και αυτόν τον σκοπό έχουν, γι’ αυτό κι έρχονται στην εκκλησία για να βρουν τον ιδανικό σύντροφο. Αυτοί οι δύσπιστοι δεν έχουν κανένα απολύτως ενδιαφέρον να πιστέψουν στον Θεό· δεν τους νοιάζει καθόλου ο Δημιουργός, η αλήθεια, η σωτηρία, να γνωρίσουν τον Θεό, να κάνουν το καθήκον τους ή οποιαδήποτε άλλα τέτοια ζητήματα. Ακόμα κι αν, αφού ακούσουν τα λόγια του Θεού και παρακολουθήσουν κηρύγματα, μπορέσουν να καταλάβουν, δεν θέλουν να τα λάβουν σοβαρά υπόψη τους. Το μόνο που θέλουν είναι να βρουν έναν ιδανικό σύντροφο και, ασφαλώς, ευελπιστούν να γνωρίσουν κι άλλους ανθρώπους και να διευρύνουν τον κύκλο τους. Καταφεύγουν στην πίστη στον Θεό με σκοπό να βρουν έναν ιδανικό σύντροφο. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Πώς ξέρεις ότι έχουν αυτόν τον σκοπό; Ούτε έχουν πει κάτι τέτοιο ούτε σ’ Εσένα το έχουν αναφέρει!» Το δείχνουν με τη συμπεριφορά τους. Παρατηρήστε πώς αναζητούν πάντοτε το αντίθετο φύλο όταν κάνουν τα καθήκοντά τους ή όταν έρχονται σε επαφή με κάποιον. Μόλις βρουν ένα άτομο που τους αρέσει, συναναστρέφονται συνέχεια με αυτό το άτομο και έρχονται κοντά του, του κάνουν συνέχεια προσωπικές ερωτήσεις και προσπαθούν να το γνωρίσουν καλύτερα. Τέτοιες ασυνήθιστες πράξεις και εκδηλώσεις πρέπει να τραβήξουν την προσοχή των επικεφαλής και των εργατών, οι οποίοι θα πρέπει να παρατηρούν τι προθέσεις έχουν και ποιον σκοπό έχουν αυτοί οι άνθρωποι· πρέπει να διαπιστώσουν ποιος τους έχει κηρύξει το ευαγγέλιο, για ποιον λόγο αναζητούν κατεξοχήν την επαφή με το αντίθετο φύλο, για ποιον λόγο έχουν πάντα κάτι να πουν στο αντίθετο φύλο και για ποιον λόγο τούς αρέσει ιδιαίτερα το αντίθετο φύλο, και μάλιστα δείχνουν ιδιαίτερη περιέργεια και προσοχή προς τους ανθρώπους που τους αρέσουν. Τέτοιου είδους άτομα σχηματίζουν θετική εντύπωση γι’ αυτούς που πιστεύουν στον Θεό. Ακόμα κι αν δεν τους πολυενδιαφέρουν οι συναθροίσεις, να ακούν κηρύγματα, να συναναστρέφονται σχετικά με τα λόγια του Θεού, να ψέλνουν ύμνους, να συναναστρέφονται σχετικά με προσωπικές εμπειρίες και άλλα τέτοια ζητήματα, σε γενικές γραμμές δεν λένε κάτι που προκαλεί αναστάτωση και διατάραξη. Επικεντρώνονται μόνο στο να βρουν έναν ερωτικό σύντροφο για να ζήσουν μαζί του μια καλή ζωή. Αν βρουν σύντροφο, τότε μπορούν να τον ακολουθήσουν στην πίστη στον Θεό· έστω κι αν οι ίδιοι δεν επιδιώκουν, μπορούν να υποστηρίξουν τον σύντροφό τους στην πίστη στον Θεό. Κάποιοι έχουν σχετικά αποδεκτή ανθρώπινη φύση, βοηθάνε και βάζουν τα δυνατά τους να είναι φιλικοί και ευγενικοί. Για παράδειγμα, μπορούν και ανέχονται τους άλλους, σκέφτονται κάθε τρόπο για να βοηθήσουν τα άτομα που αντιμετωπίζουν δυσκολίες να τις ξεπεράσουν ή να δώσουν κάποιες συμβουλές, και ούτω καθεξής. Είναι σχετικά ευγενικοί απέναντι στους άλλους και δεν έχουν κακία μέσα τους, αλλά δεν πιστεύουν στον Θεό με πολύ έντιμο σκοπό και στόχο. Δεν επιδιώκουν την αλήθεια ούτε την αποδέχονται, όποιος κι αν κάνει συναναστροφή μαζί τους σχετικά μ’ αυτήν. Αφού ακολουθήσουν για έξι μήνες ή για κάνα-δυο χρόνια, δεν έχουν αλλάξει καθόλου. Παρόλο που δεν λένε ποτέ ότι δεν πιστεύουν και δεν δημιουργούν αναστάτωση ή διατάραξη, δεν εκδηλώνουν κανένα ενδιαφέρον για τα ζητήματα της πίστης στον Θεό. Είναι σωστό να μένουν τέτοιοι άνθρωποι στην εκκλησία; (Όχι.) Πρέπει να απομακρύνονται τέτοιοι άνθρωποι; (Πρέπει κι αυτοί να απομακρύνονται.) Για ποιον λόγο; (Επειδή δεν τους ενδιαφέρει η αλήθεια και δεν είναι στόχοι σωτηρίας. Αν παραμείνουν στην εκκλησία, αναζητώντας διαρκώς σύντροφο, αυτό θα αναστατώσει τους άλλους και θα τους βάλει σε πειρασμό· δεν πρόκειται να παίξουν θετικό ρόλο.) Έτσι ακριβώς είναι τα πράγματα. Για παράδειγμα, σε ορισμένους ανθρώπους αρέσει πολύ το κρέας. Όταν τρώνε κρέας, ξεχνάνε το έργο τους. Αν δεν έχουν κρέας, μπορούν και πάλι να διεκπεραιώσουν κάποιες εργασίες, αλλά όταν βρίσκουν κρέας, τότε το έργο τους καθυστερεί. Τι σημαίνει το κρέας γι’ αυτούς; (Πειρασμός.) Ακριβώς, είναι πειρασμός. Άρα, μπορούν εκείνοι που αναζητούν διαρκώς σύντροφο να θεωρηθούν πηγή πειρασμού; (Ναι.) Είναι όντως πηγή πειρασμού. Πρέπει να καταστεί σαφές σε αυτούς τους ανθρώπους το εξής: «Δεν είσαι ειλικρινής απέναντι στην πίστη στον Θεό ούτε απέναντι στην εκτέλεση του καθήκοντός σου. Δεν κατάφερες ποτέ να ενταχθείς στην εκκλησία και δεν θεωρήθηκες ποτέ αληθινός πιστός. Μέσα σ’ αυτά τα δύο χρόνια που έχουμε επαφές, είδαμε ποιος είναι ο σκοπός σου. Το μόνο που θες είναι να βρεις σύντροφο στην εκκλησία. Δεν κάνει αυτό κακό στους καλούς ανθρώπους; Οι άνθρωποι της εκκλησίας δεν σου ταιριάζουν εσένα. Στους άπιστους υπάρχουν πολλοί κατάλληλοι για σένα. Πήγαινε στους άπιστους να βρεις κάποιον». Αυτό που υπονοείται είναι το εξής: «Σε διακρίναμε. Δεν ανήκεις στον εκλεκτό λαό του Θεού. Δεν είσαι άνθρωπος του οίκου του Θεού. Δεν γίνεται να θεωρηθείς αδελφός ή αδελφή μας». Τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να αποπέμπονται από την εκκλησία, σύμφωνα με τις αρχές του οίκου του Θεού. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα απομακρυνθούν οι άνθρωποι αυτοί που ψάχνουν αλόγιστα για σύντροφο και αποπλανούν τους άλλους. Εύκολο δεν είναι να διακρίνει κανείς τέτοιους ανθρώπους; (Ναι.) Αυτοί οι άνθρωποι είναι και δύσπιστοι. Συμπαθούν λιγάκι την εκκλησία, τη θρησκευτική πίστη και εκείνους που πιστεύουν στον Θεό. Το μόνο που θέλουν είναι να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία που τους δίνει η πίστη στον Θεό για να βρουν κάποιον σύντροφο ανάμεσα στους πιστούς, ώστε να ζήσουν μαζί του και να τον υπηρετήσουν με αφοσίωση. Για πείτε Μου, είναι δυνατόν κάτι τέτοιο; Μήπως πρέπει να τους ικανοποιήσουμε; Μήπως πρέπει η εκκλησία να ρυθμίζει τέτοια ζητήματα; (Όχι.) Η εκκλησία δεν έχει την παραμικρή υποχρέωση να ικανοποιήσει τις προσωπικές τους προτιμήσεις. Όσο κι αν θεωρούν καλούς ανθρώπους τους πιστούς, όσο κι αν πιστεύουν ότι θα μπορούσαν να ζήσουν τη ζωή τους σωστά με αυτούς τους πιστούς ή ότι οι πιστοί μπορούν να βαδίσουν στο ορθό μονοπάτι, είναι ανώφελο· δεν έχει καμία σημασία η γνώμη τους. Τέτοιοι δύσπιστοι μπορούν να εντοπιστούν μάλιστα στις περισσότερες εκκλησίες. Οι άνθρωποι αυτοί μπορούν να αντιμετωπίζονται με τη μέθοδο σχετικά με την οποία συναναστραφήκαμε μόλις τώρα ή μπορείτε, αν έχετε, να χρησιμοποιήσετε καλύτερες μεθόδους, αρκεί να τους χειρίζεστε σύμφωνα με τις αρχές. Αυτοί οι δύσπιστοι συγκαταλέγονται στα διάφορα είδη κακών ανθρώπων —είναι υπερβολή αυτό; (Όχι.) Έτσι ακριβώς φερόμαστε στους δύσπιστους.

Γ. Για να αποφύγει κανείς τις καταστροφές

Ποια άλλα είδη ανθρώπων πρέπει να αποπέμπονται ή να αποβάλονται από την εκκλησία; (Ένα ακόμα είδος είναι όσοι πιστεύουν στον Θεό μόνο και μόνο για να αποφύγουν τις καταστροφές.) Ένας ακόμα σκοπός για τον οποίο πιστεύουν οι άνθρωποι στον Θεό είναι να αποφύγουν τις καταστροφές. Δεν πιστεύουν και μ’ αυτόν τον νοθευμένο τρόπο οι περισσότεροι άνθρωποι στον Θεό; (Ναι.) Τότε, πώς πρέπει να ξεχωρίζουμε ποιοι πρέπει εξαιτίας αυτού να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν, και ποιοι παρουσιάζουν απλώς μια κανονική αποκάλυψη διαφθοράς και δεν πρέπει να αποπεμφθούν ούτε να αποβληθούν; Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό με το κίνητρο να αποφύγουν τις καταστροφές —είναι γεγονός αυτό. Πρέπει ανάμεσα σ’ αυτούς που πιστεύουν στον Θεό για να αποφύγουν τις καταστροφές, να ξεχωρίσετε τους δύσπιστους που πληρούν τα κριτήρια να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν. Για παράδειγμα, οι συγκεκριμένοι άνθρωποι, όταν βλέπουν πως αρχίζουν να επιδεινώνονται οι καταστροφές, ξεκινάνε να συμμετέχουν πιο συχνά στις συναθροίσεις και παίρνουν γρήγορα πίσω τα βιβλία με τα λόγια του Θεού που είχαν επιστρέψει παλιότερα στην εκκλησία, ισχυριζόμενοι ότι πλέον θέλουν να πιστέψουν με σοβαρότητα στον Θεό. Μόλις, όμως, περάσουν ή κοπάσουν οι καταστροφές, συνεχίζουν να ασχολούνται με τις δουλειές τους και να βγάζουν λεφτά, αποκλείοντας όλες τις μεθόδους επικοινωνίας, με αποτέλεσμα οι αδελφοί και οι αδελφές να μην μπορούν να τους βρουν και να τους προσεγγίσουν για τις συναθροίσεις. Όταν σημειώνονται καταστροφές, αυτοί ψάχνουν ενεργά τους αδελφούς και τις αδελφές, αλλά όταν τελειώσουν οι καταστροφές, τότε οι αδελφοί και οι αδελφές δυσκολεύονται πολύ να τους βρουν, και πολύ σπάνια μπορεί κανείς να επικοινωνήσει μαζί τους. Δεν είναι αρκετά προφανείς αυτές οι εκδηλώσεις; (Ναι.) Όταν δεν υπάρχει καταστροφή, λένε: «Οι άνθρωποι χρειάζονται μια κανονική ζωή. Πρέπει να ζούμε την καθημερινότητά μας. Πρέπει να μαγειρεύω κάθε μέρα στο σπίτι, πρέπει να πηγαίνω τα παιδιά στο σχολείο και να τα παίρνω, οπότε μερικές φορές δεν προλαβαίνω να πάω στις συναθροίσεις. Άλλωστε, η ζωή χρειάζεται λεφτά· πρέπει να καλυφθούν όλα τα έξοδα. Δεν γίνεται να επιβιώσουμε χωρίς να βγάζουμε λεφτά. Κανένας δεν μπορεί να τα καταφέρει σ’ αυτόν τον κόσμο χωρίς λεφτά. Η πίστη στον θεό πρέπει να είναι πρακτική!» Λένε εύλογες κουβέντες και παρουσιάζουν μπόλικους λόγους, ενώ εστιάζουν εξ ολοκλήρου στο να βγάζουν λεφτά και να περνούν την καθημερινότητά τους, ενώ έρχονται πού και πού σε κάποια συνάθροιση και διαβάζουν σπανίως τα λόγια του Θεού. Έχουν μια χλιαρή στάση απέναντι στην πίστη στον Θεό, ούτε κρύο ούτε ζέστη. Όταν έρχεται η καταστροφή, λένε: «Αχ, δεν μπορώ χωρίς τον θεό· χρειάζομαι τον θεό! Πρέπει να προσεύχομαι στον θεό και να τον επικαλούμαι κάθε μέρα! Δεν προσπαθώ να αποφύγω τις καταστροφές· το βασικό είναι πως δεν μπορώ χωρίς τον θεό στην καρδιά μου. Και που ζω μια καλή ζωή, χωρίς τον θεό στην καρδιά μου, μου φαίνεται κενή!» Δεν μπορούν να πουν ούτε μια κουβέντα που να δείχνει ότι γνωρίζουν έστω κι ελάχιστα τον Θεό· το μόνο που λένε είναι δικαιολογίες για τις πράξεις και τη συμπεριφορά τους. Δεν ξέρουν πόσα βιβλία διανέμει σε όλους ο οίκος του Θεού· δεν ξέρουν σε ποιο θέμα έχουν φτάσει τα κηρύγματα· δεν ξέρουν πάνω σε ποιες αλήθειες γίνεται αυτήν τη στιγμή συναναστροφή στο πλαίσιο της εκκλησιαστικής ζωής. Πάνε σε μια συνάθροιση μία φορά το εξάμηνο ή μία φορά το χρόνο. Όταν πηγαίνουν, λένε: «Καλά, τι απαίσιοι που είναι οι άπιστοι. Η κοινωνία είναι άδικη. Αυτός ο κόσμος είναι κακός. Είναι τόσο δύσκολο να προσπαθεί κανείς να βγάλει λεφτά! Το φορτίο του θεού για τους ανθρώπους είναι ελαφρύ...». Μιλάνε ακατάπαυστα για αυτά τα άχρηστα πράγματα που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τα θέματα και με το περιεχόμενο της συναναστροφής που γίνεται στη συνάθροιση. Λένε λίγα κενά λόγια στην προσευχή τους και μερικές επιφανειακές κουβέντες σχετικά με το ότι πιστεύουν στον Θεό, και τότε θεωρούν πως είναι πιστοί και νιώθουν στην καρδιά τους ηρεμία και γαλήνη. Είναι πίστη στον Θεό αυτό; Τι σόι αχρείοι είναι αυτοί οι άνθρωποι; Αν τους ρωτήσεις: «Γιατί δεν συμμετέχεις συχνά στις συναθροίσεις;» θα απαντήσουν: «Δεν μου το επιτρέπουν οι συνθήκες. Τέτοιο περιβάλλον έχει διαμορφώσει ο θεός για μένα, κι εγώ πρέπει να υποταχθώ». Τι ωραία που ακούγονται αυτά τα λόγια! Λένε επίσης: «Κοιτάξτε, ο θεός έχει διαμορφώσει για μένα αυτό το περιβάλλον. Όλη μου η οικογένεια βασίζεται σ’ εμένα για το φαγητό, οπότε για να τα βγάλω πέρα, χρειάζεται να βγάλω λεφτά! Προς το παρόν, η εργασία που μου έχει αναθέσει ο θεός είναι να βγάλω λεφτά». Παραλείπουν πλήρως να αναφερθούν στην εκτέλεση του καθήκοντός τους, καθώς και στις ευθύνες και τις υποχρεώσεις τους ως δημιουργήματα, ούτε φυσικά αναφέρονται στο πώς να κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού· απλώς συμμετέχουν κατά καιρούς σε μια συνάθροιση και κάνουν μια προσφορά ύψους μερικών γουάν, νομίζοντας ότι έχουν συνεισφέρει στον οίκο του Θεού. Είναι και κάποιοι άλλοι που, όταν αρρωσταίνουν τα παιδιά τους, προσεύχονται στον Θεό, ενώ λίγες μέρες μετά, όταν τα παιδιά τους είναι καλύτερα, προσφέρουν γρήγορα κάποια χρήματα στην εκκλησία και μετά εξαφανίζονται πάλι. Κάθε φορά που αλληλεπιδρούν με τους αδελφούς και τις αδελφές, δεν συναναστρέφονται ποτέ σχετικά με την αλήθεια ούτε διαβάζουν τα λόγια του Θεού. Όταν δεν συμβαίνουν καταστροφές ή συμφορές, δεν προσεύχονται ποτέ στον Θεό. Τα μόνα πράγματα για τα οποία συζητάνε κάθε μέρα είναι ασήμαντες οικιακές υποθέσεις, διαμάχες για το σωστό και το λάθος, η ζωή της σάρκας, διάφορα κοινωνικά φαινόμενα και διάφορα πράγματα που έχουν δει κι έχουν ακούσει· σπάνια κάνουν συναναστροφή σχετικά με τα λόγια του Θεού και ποτέ δεν εκφράζουν μια ειλικρινή λέξη που να έχει σχέση με την πίστη στον Θεό. Κρατούν απλώς τη θέση τους στην εκκλησία για να αναζητήσουν τη φροντίδα και την προστασία του Θεού. Ακριβώς έτσι πιστεύουν στον Θεό· απλώς αναζητούν γαλήνη και ευλογίες χωρίς να επιδιώκουν καθόλου την αλήθεια. Δεν τους νοιάζει καθόλου η αλήθεια. Το μόνο που θέλουν είναι να κερδίσουν προνόμια, χάρη και ευλογίες από την πίστη τους στον Θεό. Δεν τους νοιάζει η επόμενη ζωή, καθώς δεν μπορούν να τη δουν και δεν πιστεύουν καθόλου σ’ αυτή. Θέλουν μόνο να απολαύσουν τη χάρη του Θεού σ’ αυτήν τη ζωή και να αποφύγουν όλες τις καταστροφές. Αφού το καταφύγιό τους είναι ο Θεός και η εκκλησία, όποτε συμμετέχουν όντως σε συναθροίσεις, αυτό συμβαίνει σίγουρα γιατί αντιμετωπίζουν δυσκολίες ή καταστροφές. Είναι οι άνθρωποι αυτοί ειλικρινείς πιστοί στον Θεό; (Όχι.) Τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί; (Τυχοδιώκτες και δύσπιστοι.) Πρόκειται για δύσπιστους που θέλουν να εκμεταλλευτούν την εκκλησία για να αποφύγουν τις καταστροφές. Άραγε, πρέπει σε τέτοιους ανθρώπους να επιτρέπεται να παραμένουν στην εκκλησία; (Όχι.) Όταν έρχονται στις συναθροίσεις, αναστατώνουν τους άλλους και τους προκαλούν εσωτερική ταραχή. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι υπερβολικά ευγενικοί και θα ένιωθαν άβολα αν προσπαθούσαν να τους σταματήσουν, κι έτσι τους αφήνουν να φλυαρούν και να αναστατώνουν όλους όσοι τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού. Τι πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες σ’ αυτό το σημείο; Δεν πρέπει ν’ αναλάβουν την ευθύνη να περιορίσουν τέτοιους ανθρώπους, να προστατέψουν τα συμφέροντα των πολλών και να διαφυλάξουν την κανονική εκκλησιαστική ζωή; (Ναι.) Μπορείς να τους πάρεις πίσω τα βιβλία με τα λόγια του Θεού και να τους συμβουλέψεις να αποχωρήσουν από την εκκλησία. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να πειστεί κάποιος να αποχωρήσει από την εκκλησία. Σκεφτείτε μόνοι σας πώς να το κάνετε. Απλώς φροντίστε να μην μπορούν πια να έρθουν σε επαφή με τους αδελφούς και τις αδελφές. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος λέει: «Αυτός είναι καλός άνθρωπος. Μιλάει μόνο για κάποιες ασήμαντες οικιακές υποθέσεις στην εκκλησία, αλλά ούτε αναστατώνει το έργο της εκκλησίας ούτε μας επηρεάζει όταν εκτελούμε το καθήκον μας. Ας του δείξουμε, λοιπόν, ανοχή! Δεν πρέπει, εφόσον πιστεύουμε στον Θεό, να δείχνουμε ανοχή και υπομονή απέναντι σε κάθε είδους ανθρώπους; Ο Θεός θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και δεν θέλει να υποστεί κανείς απώλεια!» Στην περίπτωση αυτήν, πρέπει να εξετάσεις αν είναι στόχος σωτηρίας. Αν δεν είναι, δεν πρέπει να τον διακρίνουμε και να τον αποπέμψουμε; (Ναι.) Κάποιοι λένε: «Α, είμαι υπερβολικά ευγενικός· θα ντρεπόμουν αν προσπαθούσα να τον πείσω να αποχωρήσει από την εκκλησία». Το συγκεκριμένο πρόβλημα λύνεται εύκολα. Αν, πολύ απλά, δεν έχεις επαφές μαζί του, ούτε θα σε αναστατώσει ούτε θα σε περιορίσει. Ακόμα κι αν τον συναντήσεις τυχαία, δεν χρειάζεται να επικοινωνήσεις μαζί του. Δεν υπάρχει λόγος να μιλήσεις μαζί του για ζητήματα που αφορούν την πίστη στον Θεό· απλώς φέρσου του σαν να είναι άπιστος. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Δεν μπορούμε να τον βοηθήσουμε με αγάπη και να συναναστραφούμε μαζί του σχετικά με την αλήθεια που καταλαβαίνουμε;» Σχετικά με τέτοιους δύσπιστους, αν πραγματικά έχεις αγάπη μέσα σου, μπορείς να κάνεις μια προσπάθεια. Αν μπορέσεις όντως να τους αλλάξεις, τότε δεν είναι ανάγκη να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Δεν πρόκειται να χαραμίσω τον κόπο μου. Είναι ανώφελο να τον βοηθήσω, σαν να πλένω ένα γουρούνι· όσο κι αν το καθαρίσεις, πάλι θα πάει να κυλιστεί στη λάσπη. Τέτοιο πλάσμα είναι· δεν πρόκειται να αλλάξει!» Αν μπορείς να το καταλάβεις αυτό, τότε έχεις δίκιο. Θα συνεχίσεις να συναναστρέφεσαι πάνω στην αλήθεια με τέτοιους δύσπιστους για να τους βοηθήσεις; Θα συνεχίσεις να κάνεις αυτό το μάταιο έργο; (Όχι.) Σ’ αυτό το σημείο, συνειδητοποιείτε ότι ήσασταν ανόητοι και δεν είχατε διακρίνει αυτούς τους ανθρώπους. Οι δύσπιστοι δεν αλλάζουν. Οι άνθρωποι αυτοί ξέρουν, επίσης, πως εκείνοι που πιστεύουν στον Θεό κάνουν καλές πράξεις και αποφεύγουν να κάνουν κακές πράξεις, δεν πιέζουν τους άλλους ούτε τους εξαπατούν. Έχουν καλή εντύπωση για όσους πιστεύουν στον Θεό, γι’ αυτό καμουφλάρονται υπό το λάβαρο του «πιστεύω ότι υπάρχει Θεός» και «είναι καλό να πιστεύει κανείς στον Θεό», και τρυπώνουν σαν σκουλήκια στην εκκλησία, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να τους θεωρούν αδελφούς ή αδελφές. Κάποιους όντως τους εξαπατούν έτσι, κι εκείνοι όντως τους θεωρούν αδελφούς ή αδελφές, τους επισκέπτονται συχνά και τους βοηθούν. Αργούν πολύ να συνειδητοποιήσουν το εξής: «Ο άνθρωπος αυτός έρχεται στην εκκλησία μόνο όποτε αντιμετωπίζει καταστροφές ή δυσκολίες, ενώ λέει άχρηστες ανοησίες. Όταν όλα τού πάνε καλά και κυλούν ομαλά, όταν η ζωή του πάει καλά, αδιαφορεί για τους πάντες. Αν ξέραμε νωρίτερα ότι ήταν τέτοιος αχρείος, δεν θα τον είχαμε βοηθήσει ούτε θα είχαμε κάνει τόση προσπάθεια!» Έχει νόημα να μετανιώνεις τώρα; Είναι πολύ αργά για να μετανιώνεις· ήδη έχεις πει τόσα πράγματα τζάμπα! Με λίγα λόγια, τέτοιοι δύσπιστοι πρέπει να διακρίνονται, να αντιμετωπίζονται και να αποπέμπονται από την εκκλησία το ταχύτερο δυνατό. Μην τους βλέπετε ως αδελφούς και αδελφές· δεν είναι αδελφοί και αδελφές. Μόνο εκείνοι που έχει επιλέξει ο Θεός είναι αδελφοί και αδελφές· μόνο εκείνοι που μπορούν να σωθούν και επιδιώκουν να λατρεύουν τον Θεό είναι αδελφοί και αδελφές. Εκείνοι που αράζουν στον οίκο του Θεού για να αποφύγουν τις καταστροφές και απολαμβάνουν αχόρταγα τη χάρη του Θεού χωρίς να αποδέχονται την αλήθεια είναι δύσπιστοι. Αυτοί δεν είναι αδελφοί και αδελφές και σίγουρα δεν ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού. Το καταλαβαίνετε; Αυτοί οι δύσπιστοι πρέπει να αντιμετωπίζονται σύμφωνα με τις αρχές· θα πρέπει να τους ξεφορτώνεστε όπως πρέπει. Αυτό αποτελεί ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών, και είναι και μια αρχή που πρέπει να καταλαβαίνουν ξεκάθαρα όλοι όσοι ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού.

23 Οκτωβρίου 2021