Ας κάνουμε πρώτα μια ανασκόπηση του κύριου περιεχομένου πάνω στο οποίο συναναστραφήκαμε στην προηγούμενη συνάθροιση. (Την προηγούμενη φορά, απαρίθμησες τις δεκαπέντε ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών, και συναναστράφηκες κυρίως πάνω στις πρώτες δύο: Η πρώτη είναι να οδηγούν τους ανθρώπους στο να τρώνε και να πίνουν τον λόγο του Θεού και να τον κατανοούν, και να εισέρχονται στην πραγματικότητα του λόγου του θεού και η δεύτερη είναι να γνωρίζουν την κατάσταση κάθε λογής ανθρώπου και να επιλύουν τις διάφορες δυσκολίες που σχετίζονται με τη ζωή-είσοδο και τις οποίες συναντούν στην αληθινή τους ζωή. Με βάση αυτά τα δύο σημεία, ανέλυσες τις σχετικές εκδηλώσεις των ψευδο-επικεφαλής.) Συλλογιστήκατε ποτέ ποιες από αυτές τις δύο ευθύνες θα μπορούσατε να εκπληρώσετε αν ήσασταν επικεφαλής; Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν πάντα ότι έχουν κάποιο επίπεδο, ευφυΐα και αίσθημα φορτίου, κι έτσι επιθυμούν να διεκδικήσουν τη θέση του επικεφαλής και δεν θέλουν να είναι συνηθισμένοι πιστοί. Πρέπει, λοιπόν, πρώτα να εξετάσεις κατά πόσο μπορείς να εκπληρώσεις αυτές τις δύο ευθύνες, και ποια είσαι πιο ικανός να εκπληρώσεις και είσαι σε θέση ν’ αναλάβεις. Ας μην αναφέρουμε προς το παρόν κατά πόσο έχεις το επίπεδο για να γίνεις επικεφαλής ή κατά πόσο διαθέτεις την ικανότητα ή το αίσθημα φορτίου γι’ αυτόν τον ρόλο, και ας εξετάσουμε πρώτα αν μπορείς να εκπληρώσεις καλά αυτές τις δύο ευθύνες. Έχετε συλλογιστεί ποτέ αυτό το ερώτημα; Κάποιοι μπορεί να πουν: «Δεν σκοπεύω να γίνω επικεφαλής· γιατί, λοιπόν, πρέπει να το συλλογιστώ; Απλώς πρέπει να κάνω καλά τη δουλειά μου· αυτό το ερώτημα δεν έχει καμία σχέση μ’ εμένα. Δεν θέλω ποτέ σ’ αυτήν τη ζωή να γίνω επικεφαλής και ν’ αναλάβω τις ευθύνες ενός επικεφαλής ή ενός εργάτη, οπότε δεν χρειάζεται να συλλογιστώ τέτοια ερωτήματα». Είναι σωστή αυτή η δήλωση; (Όχι.) Ακόμη κι αν δεν θέλεις να γίνεις επικεφαλής, άραγε δεν θα πρέπει να γνωρίζεις πόσο καλά φέρνει σε πέρας αυτές τις δύο ευθύνες ο άνθρωπος που σε οδηγεί, κατά πόσο έχει εκπληρώσει τις ευθύνες του, κατά πόσο διαθέτει το απαιτούμενο επίπεδο, τις απαραίτητες ικανότητες και το αίσθημα φορτίου και κατά πόσο ανταποκρίνεται σ’ αυτές τις δύο απαιτήσεις; Αν δεν κατανοείς ούτε μπορείς να διακρίνεις αυτά τα πράγματα και σε οδηγήσει σ’ έναν λάκκο, άραγε θα το συνειδητοποιήσεις; Αν απλώς τον ακολουθείς μπερδεμένος και είσαι ένας ηλίθιος, αν δεν ξέρεις ότι είναι ψευδο-επικεφαλής ούτε ότι σε οδηγεί να παραστρατήσεις, ή δεν ξέρεις πού σε οδηγεί, τότε θα βρίσκεσαι σε κίνδυνο. Επειδή δεν κατανοείς το εύρος των ευθυνών των επικεφαλής και των εργατών και δεν έχεις την ικανότητα να διακρίνεις τους ψευδο-επικεφαλής, θα τους ακολουθείς μπερδεμένος, θα κάνεις ό,τι σου ζητήσουν και δεν θα ξέρεις αν όσα συναναστρέφονται μαζί σου συνάδουν με την αλήθεια που εμπεριέχουν τα λόγια του Θεού ή κατά πόσο είναι η αλήθεια. Θα νομίζεις ότι επειδή είναι ενθουσιώδεις, επειδή τρέχουν εδώ κι εκεί και εργάζονται σκληρά από το πρωί ως το βράδυ και είναι ικανοί να πληρώσουν το τίμημα, και επειδή, όταν κάποιος αντιμετωπίζει μια δυσκολία, τείνουν χείρα βοηθείας και δεν τον αγνοούν, αυτό σημαίνει ότι ανταποκρίνονται στα πρότυπα ενός επικεφαλής. Δεν ξέρεις ότι οι ψευδο-επικεφαλής δεν έχουν την ικανότητα να κατανοούν τα λόγια του Θεού, ότι όσο καιρό κι αν οδηγούν τους ανθρώπους, οι άνθρωποι αυτοί δεν πρόκειται να κατανοήσουν τις προθέσεις του Θεού ή να μάθουν ποιες είναι οι απαιτήσεις του Θεού, ότι δεν θα είναι καν σε θέση να διακρίνουν τι είναι δόγματα και τι είναι αλήθεια-πραγματικότητες, ότι οι ψευδο-επικεφαλής δεν θα γνωρίζουν ποια λόγια του Θεού έχουν κατανοήσει στρεβλά οι άνθρωποι και ότι δεν ξέρουν πώς πρέπει να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού. Οι ψευδο-επικεφαλής θα συναναστρέφονται μαζί σου και θ’ ακολουθούν τις τυπικές διαδικασίες, αλλά δεν θα έχουν ξεκαθαρίσει σε ποια κατάσταση βρίσκεσαι, τι δυσκολίες αντιμετωπίζεις και κατά πόσο έχουν όντως λυθεί, και ούτε εσύ θα τα ξέρεις αυτά τα πράγματα. Φαινομενικά, θα έχουν διαβάσει τα λόγια του Θεού και θα έχουν συναναστραφεί μαζί σου πάνω στην αλήθεια, αλλά εσύ και πάλι θα ζεις σε μια εσφαλμένη κατάσταση που δεν θα έχει ανατραπεί. Όποιες δυσκολίες κι αν αντιμετωπίζεις, εκείνοι θα φαίνεται ότι φέρνουν σε πέρας τις ευθύνες τους, αλλά δεν πρόκειται να λυθεί καμία από τις δυσκολίες σου μέσα από τη συναναστροφή τους ή τη βοήθειά τους, και τα ζητήματα θα παραμένουν. Άραγε ανταποκρίνεται στα πρότυπα ένας τέτοιος επικεφαλής; (Όχι.) Ποιες αλήθειες πρέπει να κατανοήσεις, λοιπόν, για να διακρίνεις αυτά τα ζητήματα; Πρέπει να κατανοήσεις κατά πόσο οι επικεφαλής και οι εργάτες εκτελούν κάθε εργασία και αντιμετωπίζουν κάθε πρόβλημα σύμφωνα με τις απαιτήσεις των λόγων του Θεού, κατά πόσο κάθε λέξη που λένε είναι πρακτική και αντιστοιχεί στην αλήθεια που εμπεριέχουν τα λόγια του Θεού. Επιπλέον, πρέπει να κατανοήσεις κατά πόσο, όταν αντιμετωπίζεις διάφορες δυσκολίες, η προσέγγιση που ακολουθούν για να επιλύουν τα ζητήματα σε οδηγεί να κατανοήσεις τα λόγια του Θεού και ν’ αποκτήσεις ένα μονοπάτι άσκησης ή απλώς ξεστομίζουν κάποια λόγια και δόγματα, φωνάζουν συνθήματα ή σε νουθετούν. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες αρέσκονται να βοηθάνε τους ανθρώπους κάνοντας παραινέσεις, κάποιοι παρέχοντας κίνητρα και άλλοι εκθέτοντας, κατηγορώντας και κλαδεύοντας. Όποια μέθοδο κι αν χρησιμοποιούν, αν μπορεί πραγματικά να σε οδηγήσει να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα, να επιλύσει τις αληθινές σου δυσκολίες, να σε κάνει να κατανοήσεις ποιες είναι οι προθέσεις του Θεού κι έτσι να μπορέσεις ν’ αποκτήσεις αυτογνωσία και να βρεις ένα μονοπάτι άσκησης, τότε όταν αντιμετωπίσεις παρόμοιες καταστάσεις στο μέλλον, θα έχεις ένα μονοπάτι ν’ ακολουθήσεις. Επομένως, το πιο βασικό κριτήριο για ν’ αξιολογήσει κανείς αν ένας επικεφαλής ή εργάτης ανταποκρίνεται στα πρότυπα είναι το κατά πόσο μπορεί να χρησιμοποιεί την αλήθεια για να λύνει τα προβλήματα και τις δυσκολίες των ανθρώπων, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να κατανοήσουν την αλήθεια και ν’ αποκτήσουν ένα μονοπάτι άσκησης.

Την προηγούμενη φορά, συναναστραφήκαμε λίγο-πολύ πάνω στην πρώτη και τη δεύτερη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών, και αναλύσαμε κάποιες εκδηλώσεις των ψευδο-επικεφαλής σε σχέση μ’ αυτές τις δύο ευθύνες. Οι κύριες εκδηλώσεις τους είναι η ρηχή και επιφανειακή κατανόηση των λόγων του Θεού και η αποτυχία τους να κατανοήσουν την αλήθεια. Είναι προφανές ότι λόγω αυτού δεν μπορούν να οδηγήσουν άλλους να κατανοήσουν τα λόγια του Θεού και να συλλάβουν τις προθέσεις Του. Όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν δυσκολίες, οι ψευδο-επικεφαλής δεν μπορούν ν’ αντλήσουν στοιχεία από τις δικές τους εμπειρίες και γνώσεις για να οδηγήσουν αυτούς τους ανθρώπους να κατανοήσουν την αλήθεια και να εισέλθουν στην πραγματικότητα, ώστε να έχουν ένα μονοπάτι ν’ ακολουθήσουν, ούτε μπορούν να τους δείξουν πώς να κάνουν αυτοκριτική και ν’ αποκτήσουν αυτογνωσία όταν αντιμετωπίζουν διάφορες δυσκολίες, και ταυτόχρονα να λύσουν αυτές τις δυσκολίες. Σήμερα, λοιπόν, ας συναναστραφούμε πρώτα πάνω στο ποιες είναι οι δυσκολίες της ζωής-εισόδου και ποιες κοινές δυσκολίες υπάρχουν σε σχέση με τη ζωή-είσοδο τις οποίες αντιμετωπίζουν συχνά οι άνθρωποι στην καθημερινότητά τους. Ας κάνουμε μια συγκεκριμένη σύνοψη αυτών των πραγμάτων. Είναι απαραίτητο να συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτό; (Ναι.) Άρα, ενδιαφέρεστε κάπως γι’ αυτά τα θέματα που σχετίζονται με τη ζωή-είσοδο, έτσι δεν είναι; Όταν ήρθα για πρώτη φορά σ’ επαφή μαζί σας και σας μίλησα, ό,τι κι αν σας έλεγα, ήσασταν μουδιασμένοι και αποβλακωμένοι, ληθαργικοί και αργοί στις αντιδράσεις σας. Φαινόταν σαν να μην καταλαβαίνατε τίποτα, και σαν να μην είχατε καθόλου ανάστημα, πόσο μάλλον ζωή-είσοδο. Τώρα, όταν μιλάμε για ζητήματα που σχετίζονται με την αλλαγή της ζωής-διάθεσης κάποιου, οι περισσότεροι από εσάς ενδιαφέρεστε κάπως γι’ αυτό το θέμα και έχετε κάποιες αντιδράσεις σ’ αυτό. Αυτό είναι ένα θετικό φαινόμενο. Αν δεν κάνατε τα καθήκοντά σας, άραγε θα μπορούσατε να πετύχετε αυτά τα πράγματα; (Όχι, δεν θα μπορούσαμε.) Αυτή είναι η χάρη του Θεού· οφείλονται όλα στη χάρη Του.

Σημείο δεύτερο: Να γνωρίζουν την κατάσταση κάθε λογής ανθρώπου και να επιλύουν τις διάφορες δυσκολίες που σχετίζονται με τη ζωή-είσοδο και τις οποίες συναντούν στην αληθινή τους ζωή (Μέρος δεύτερο)

Οκτώ τύποι δυσκολιών σε σχέση με τη ζωή-είσοδο

Ι. Δυσκολίες που σχετίζονται με την εκτέλεση του καθήκοντος κάποιου

Σε ό,τι αφορά τις δυσκολίες της ζωής-εισόδου, ας εξετάσουμε πρώτα ευρύτερα εκείνες που σχετίζονται με την εκτέλεση των καθηκόντων κάποιου. Όταν αντιμετωπίζεις προβλήματα στην εκτέλεση των καθηκόντων σου που έχουν να κάνουν με την άσκηση της αλήθειας, και δεν μπορείς να χειριστείς τα πράγματα σύμφωνα με τις αρχές, άραγε δεν είναι αυτό μια δυσκολία στη ζωή-είσοδο; (Ναι.) Με απλούς όρους, είναι οι διάφορες καταστάσεις, ιδέες, απόψεις και κάποιοι λανθασμένοι τρόποι σκέψης που αναδύονται όταν κάποιος εκτελεί τα καθήκοντά του. Ποιες είναι, λοιπόν, οι συγκεκριμένες δυσκολίες από αυτήν την άποψη; Για παράδειγμα, είναι να επιχειρεί κάποιος πάντα να είναι επιπόλαιος, αναξιόπιστος και να λουφάρει όταν εκτελεί τα καθήκοντά του· δεν είναι αυτό μια κατάσταση που εκδηλώνεται και αποκαλύπτεται συχνά κατά την εκτέλεση των καθηκόντων; Είναι, επίσης, να μην ασχολείται κάποιος με το έργο του και να συγκρίνει διαρκώς τον εαυτό του με τους άλλους κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του, ν’ αντιμετωπίζει τον χώρο όπου εκτελεί το καθήκον του σαν να είναι παιδική χαρά ή πεδίο μάχης και να σκέφτεται να βρει ένα «σημείο αναφοράς» όποτε εκτελεί το καθήκον του, λέγοντας μέσα του: «Θα δω ποιος είναι καλύτερος από μένα και ποιος μπορεί να προκαλέσει το μαχητικό μου πνεύμα· έπειτα θα τον ανταγωνιστώ και θα συγκρίνω τον εαυτό μου μ’ εκείνον, ώστε να διαπιστώσω ποιος πετυχαίνει καλύτερα αποτελέσματα και έχει υψηλότερη αποδοτικότητα στην εκτέλεση των καθηκόντων του και ποιος καταφέρνει καλύτερα να παίρνει με το μέρος του τις καρδιές των ανθρώπων». Έπειτα, είναι να κατανοεί κάποιος τις αρχές εκτέλεσης των καθηκόντων του αλλά να μη θέλει να τις τηρεί ούτε να ενεργεί σύμφωνα με την αλήθεια που εμπεριέχουν τα λόγια του Θεού ή με τις απαιτήσεις του οίκου του Θεού, και να προτιμά πάντα να νοθεύει την εκτέλεση των καθηκόντων του με προσωπικές προτιμήσεις, λέγοντας: «Μ’ αρέσει να το κάνω μ’ αυτόν τον τρόπο, μ’ αρέσει να το κάνω μ’ εκείνον τον τρόπο· είμαι πρόθυμος να το κάνω μ’ αυτόν τον τρόπο, θέλω να το κάνω μ’ εκείνον τον τρόπο». Το να θέλει κάποιος πάντα ν’ ακολουθεί τη δική του βούληση και να ενεργεί όπως του αρέσει με βάση τις δικές του προτιμήσεις, να κλείνει τ’ αυτιά του στις απαιτήσεις του οίκου του Θεού και να προτιμάει να ξεστρατίσει από το σωστό μονοπάτι, είναι πείσμα. Μήπως αυτές δεν είναι οι αληθινές εκδηλώσεις που εμφανίζουν οι περισσότεροι άνθρωποι όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους; Είναι ξεκάθαρο ότι όλα αυτά τα ζητήματα αφορούν δυσκολίες που αντιμετωπίζει κάποιος κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του. Προσθέστε και άλλες. (Το ν’ αποτυγχάνει κάποιος να συνεργάζεται αρμονικά με τους άλλους όταν εκτελεί το καθήκον του, και να θέτει πάντα τους δικούς του κανόνες.) Αποτελεί και αυτό δυσκολία. Είναι πρόβλημα το ν’ αποτυγχάνει κάποιος να συνεργάζεται αρμονικά με τους άλλους όταν εκτελεί το καθήκον του, και να θέλει πάντα να θέτει τους δικούς του κανόνες και να έχει τον τελευταίο λόγο· να θέλει να ταπεινώσει τον εαυτό του για ν’ αναζητήσει συμβουλή και ν’ ακούσει τις απόψεις των άλλων όταν αντιμετωπίζει ζητήματα, αλλά να μην είναι σε θέση να το κάνει πράξη, και να νιώθει άβολα όταν το προσπαθεί. (Το να διαφυλάττει κάποιος πάντα τα δικά του συμφέροντα όταν εκτελεί ένα καθήκον, να είναι εγωιστής και ελεεινός και στην πραγματικότητα να μην ξέρει πώς να λύσει ένα πρόβλημα όταν προκύπτει, αλλά να πιστεύει ότι δεν έχει καμία σχέση μ’ εκείνον, να φοβάται ν’ αναλάβει την ευθύνη αν κάτι πάει στραβά, κι έτσι να μην τολμάει να βγει μπροστά.) Το να μη λύνει κάποιος ένα πρόβλημα όταν το διαπιστώνει, θεωρώντας ότι είναι άσχετο μ’ εκείνον και αγνοώντας το, δείχνει και αυτό ότι εκτελεί το καθήκον του χωρίς αφοσίωση. Είτε είσαι υπεύθυνος για μια εργασία είτε όχι, αν μπορείς να διακρίνεις και να λύσεις ένα πρόβλημα, πρέπει ν’ αναλάβεις αυτήν την ευθύνη. Είναι δικό σου καθήκον και έργο που εμπίπτει στις αρμοδιότητές σου. Αν ο επιβλέπων μπορεί να το λύσει, μπορείς να μην ασχοληθείς· αν, όμως, δεν μπορεί, τότε πρέπει να βγεις μπροστά και να το λύσεις. Μη διαχωρίζεις τα ζητήματα εξετάζοντας ποιανού αρμοδιότητα είναι· αυτό είναι έλλειψη αφοσίωσης απέναντι στον Θεό. Κάτι άλλο; (Το να βασίζεται κάποιος στην ευφυΐα του και στα χαρίσματά του για να κάνει έργο όσο εκτελεί το καθήκον του, και να μην επιδιώκει την αλήθεια.) Πολλοί άνθρωποι είναι έτσι. Θεωρούν πάντα ότι διαθέτουν ευφυΐα και επίπεδο και αδιαφορούν για οτιδήποτε τους συμβαίνει· δεν επιδιώκουν καθόλου την αλήθεια και ενεργούν αποκλειστικά σύμφωνα με τη δική τους βούληση, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να εκτελέσουν σωστά κανένα καθήκον. Όλες αυτές είναι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους.

II. Ζητήματα που σχετίζονται με το πώς αντιμετωπίζει κάποιος τις προοπτικές του και το πεπρωμένο του

Το πώς αντιμετωπίζει κάποιος τις προοπτικές του και το πεπρωμένο του είναι επίσης ένα σημαντικό ζήτημα που σχετίζεται με τη ζωή-είσοδο. Κάποιοι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να πληρώσουν το τίμημα, αν πιστεύουν ότι έχουν ελπίδα να σωθούν, και γίνονται αρνητικοί αν θεωρούν ότι δεν υπάρχει ελπίδα. Αν ο οίκος του Θεού δεν τους προάγει και δεν τους καλλιεργήσει, δεν είναι πρόθυμοι να πληρώσουν το τίμημα και κάνουν τα καθήκοντά τους απλώς ακολουθώντας τις τυπικές διαδικασίες, χωρίς ν’ αναλαμβάνουν την ευθύνη. Ό,τι κι αν κάνουν, σκέφτονται πάντα τις προοπτικές τους και το πεπρωμένο τους και αναρωτιούνται: «Θα έχω πράγματι καλό προορισμό; Έχει αναφέρει ο Θεός στις υποσχέσεις του ποιες θα είναι οι προοπτικές και ο προορισμός κάποιου σαν εμένα;» Αν δεν βρουν μια ακριβή απάντηση, δεν έχουν τον ενθουσιασμό να κάνουν το οτιδήποτε. Αν προαχθούν και καλλιεργηθούν από τον οίκο του Θεού, ξεχειλίζουν από ενέργεια και είναι ιδιαίτερα δραστήριοι σε οτιδήποτε κάνουν. Ωστόσο, αν αποτύχουν να κάνουν καλά το καθήκον τους και απομακρυνθούν, γίνονται αμέσως αρνητικοί και εγκαταλείπουν το καθήκον τους, χάνοντας κάθε ελπίδα. Όταν αντιμετωπίζουν κλάδεμα, σκέφτονται: «Μήπως δεν με συμπαθεί πλέον ο Θεός; Αν ισχύει αυτό, θα έπρεπε να το πει νωρίτερα, αντί να παρακωλύει την επιδίωξή μου στον κόσμο!» Αν απομακρυνθεί από τα καθήκοντά του, σκέφτεται: «Μήπως με περιφρονούν; Ποιος με ανέφερε; Άραγε πρόκειται ν’ αποκλειστώ; Αν έτσι έχουν τα πράγματα, θα έπρεπε να μου το πουν νωρίτερα!» Επιπλέον, κατακλύζονται μέσα τους από συναλλαγές, απαιτήσεις και παράλογα αιτήματα από τον Θεό. Ό,τι κι αν τους αναθέσει η εκκλησία, για να το κάνουν είναι γι’ αυτούς προϋπόθεση να έχουν καλές προοπτικές και καλό πεπρωμένο, καθώς και τις ευλογίες του Θεού. Οι προϋποθέσεις τους για ν’ αποδεχθούν και να υποταχθούν είναι τουλάχιστον να τους φέρονται καλά οι άλλοι, να έχουν θετική στάση απέναντί τους και να τους εγκρίνουν. Δεν είναι αυτές εκδηλώσεις του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζουν τις προοπτικές τους και το πεπρωμένο τους; Προσθέστε κι άλλες. (Αν προκύψουν αποκλίσεις ή ζητήματα ενώ κάνει κάποιος το καθήκον του και κλαδευτεί, παραπονιέται για τον Θεό και γίνεται επιφυλακτικός απέναντί του· φοβάται μήπως αποκαλυφθεί και αποκλειστεί και αφήνει πάντα μια διέξοδο για τον εαυτό του.) Το να φοβάται κάποιος μήπως αποκαλυφθεί και αποκλειστεί και το ν’ αφήνει πάντα μια διέξοδο για τον εαυτό του είναι επίσης εκδηλώσεις του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζει τις προοπτικές του και το πεπρωμένο του. (Όταν κάποιος βλέπει ότι τα λόγια με τα οποία εκθέτει και προσδιορίζει ο Θεός τους ανθρώπους ταιριάζουν μ’ αυτόν ή όταν αντιμετωπίζει κλάδεμα και νιώθει ντροπή, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι είναι μπερδεμένος, ένας διάβολος και ένας σατανάς, και ότι δεν είναι σε θέση ν’ αποδεχθεί την αλήθεια. Αποφασίζει ότι δεν έχει ελπίδα να σωθεί και γίνεται αρνητικός.) Οι άνθρωποι δεν μπορούν να εγκαταλείψουν εντελώς τις προθέσεις τους και τις επιθυμίες τους σε ό,τι έχει να κάνει με τις προοπτικές τους και το πεπρωμένο τους. Τ’ αντιμετωπίζουν διαρκώς σαν να είναι τα πιο σημαντικά πράγματα και τα επιδιώκουν με την ίδια λογική, θεωρώντας ότι αποτελούν την κινητήρια δύναμη και προϋπόθεση για όλα όσα επιδιώκουν. Όταν αντιμετωπίζουν κρίση, παίδευση, δοκιμασίες, εξευγενισμό ή όταν αποκαλύπτονται ή βρίσκονται σε επικίνδυνες περιστάσεις, αμέσως σκέφτονται: «Μήπως δεν με θέλει πλέον ο Θεός; Μήπως με αποστρέφεται και με απορρίπτει; Μου μιλάει με πολύ αυστηρό τόνο· μήπως δεν θέλει να με σώσει; Μήπως θέλει να με αποκλείσει; Αν θέλει να με αποκλείσει, θα πρέπει να το πει το συντομότερο δυνατόν, όσο είμαι ακόμα νέος, ώστε να μην παρακωλύσει την επιδίωξή μου στον κόσμο». Αυτό δημιουργεί αρνητικότητα, αντίσταση, εναντίωση και νωθρότητα μέσα τους. Αυτές είναι κάποιες καταστάσεις και εκδηλώσεις που έχουν να κάνουν με το πώς αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι τις προοπτικές τους και το πεπρωμένο τους. Πρόκειται για μια σημαντική δυσκολία που σχετίζεται με τη ζωή-είσοδο.

III. Δυσκολίες που σχετίζονται με τις διαπροσωπικές σχέσεις

Ας ρίξουμε μια ματιά σε μια άλλη πτυχή: τις διαπροσωπικές σχέσεις. Πρόκειται επίσης για μια σημαντική δυσκολία που σχετίζεται με τη ζωή-είσοδο. Κάποιες καταστάσεις και εκδηλώσεις που σχετίζονται με τις διαπροσωπικές σχέσεις είναι οι εξής: Το πώς φέρεσαι στους ανθρώπους που αντιπαθείς, σε όσους έχουν διαφορετικές απόψεις από τις δικές σου, σ’ εκείνους που γνωρίζεις, στους ανθρώπους με τους οποίους έχεις συγγενική σχέση ή που σε έχουν βοηθήσει, και σε όσους πάντα σε προειδοποιούν έγκαιρα, σου μιλάνε με ειλικρίνεια και σε βοηθάνε· το κατά πόσο μπορείς να φέρεσαι δίκαια σε κάθε άνθρωπο, το πώς ασκείσαι όταν προκύπτουν διαφωνίες με άλλους ανθρώπους, καθώς και ζήλια και διαμάχες μεταξύ σας, και το να μην είσαι σε θέση ν’ αλληλεπιδράς αρμονικά ή ακόμα και να μη συνεργάζεσαι αρμονικά όταν κάνεις τα καθήκοντά σου. Υπάρχουν άλλες; (Το να είναι κάποιος ανθρωπάρεσκος και να μην τολμάει να μιλήσει ανοιχτά όταν ανακαλύπτει τα προβλήματα ενός άλλου ανθρώπου, επειδή φοβάται μήπως τον προσβάλει.) Αυτή είναι μια κατάσταση που προκύπτει όταν κάποιος φοβάται να προσβάλλει τους άλλους. (Επίσης, το πώς φέρεται κάποιος στους επικεφαλής και τους εργάτες και σε όσους έχουν δύναμη και θέση.) Το πώς φέρεσαι στους επικεφαλής και τους εργάτες ή σε όσους έχουν δύναμη και θέση, δηλαδή αν τους κολακεύεις και τους φέρεσαι με δουλοπρέπεια ή αν τους φέρεσαι σωστά, είναι μια συγκεκριμένη εκδήλωση του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζεις όσους έχουν δύναμη και επιρροή. Αυτές είναι λίγο-πολύ οι δυσκολίες των διαπροσωπικών σχέσεων.

IV. Ζητήματα που σχετίζονται με τα ανθρώπινα συναισθήματα

Ας μιλήσουμε λιγάκι για τα ανθρώπινα αισθήματα. Με ποια ζητήματα σχετίζονται τα αισθήματα; Πρώτον, σχετίζονται με το πώς αξιολογείς τους ίδιους τους συγγενείς σου και πώς προσεγγίζεις τα πράγματα που κάνουν. «Τα πράγματα που κάνουν», φυσικά, εδώ αναφέρονται στην περίπτωση που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας, όταν εκφέρουν κρίση για τους άλλους πίσω απ’ την πλάτη τους, όταν εμπλέκονται σε κάποιες από τις πρακτικές των απίστων, και ούτω καθεξής. Μπορείς να προσεγγίσεις αυτά τα πράγματα αμερόληπτα; Όταν χρειαστεί αναγκαστικά να γράψεις μια αξιολόγηση για τους συγγενείς σου, μπορείς να το κάνεις αυτό αντικειμενικά και αμερόληπτα, παραμερίζοντας τα αισθήματά σου; Αυτό σχετίζεται με το πώς προσεγγίζεις τους συγγενείς σου. Επίσης, τρέφεις αισθήματα για εκείνους με τους οποίους τα πηγαίνεις καλά ή για όσους σε βοήθησαν στο παρελθόν; Είσαι σε θέση να δεις τις πράξεις και τη συμπεριφορά τους αντικειμενικά, αμερόληπτα και με ακρίβεια; Αν διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας, θα είσαι σε θέση να τους αναφέρεις αμέσως ή να τους ξεσκεπάσεις μόλις ανακαλύψεις ότι το κάνουν αυτό; Επίσης, τρέφεις αισθήματα για εκείνους που βρίσκονται σχετικά κοντά σου ή για όσους έχουν παρόμοια ενδιαφέροντα μ’ εσένα; Μπορείς να αξιολογήσεις, να ορίσεις και να αντιμετωπίσεις με αμερόληπτο και αντικειμενικό τρόπο τις πράξεις και τη συμπεριφορά τους; Ας υποθέσουμε ότι η εκκλησία μεταχειρίζεται τους ανθρώπους αυτούς, με τους οποίους συνδέεσαι συναισθηματικά, σύμφωνα με τις αρχές, και η έκβαση αυτής της διαδικασίας δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις σου· πώς θα το προσέγγιζες αυτό; Θα ήσουν σε θέση να υπακούσεις; Μήπως θα συνέχιζες να εμπλέκεσαι μαζί τους μυστικά, θα σε παραπλανούσαν και θα σε παρακινούσαν να τους δικαιολογήσεις, να τους δώσεις δίκιο και να τους υπερασπιστείς; Θα έτρεχες να βοηθήσεις εκείνους που σε βοήθησαν και θα γινόσουν ασπίδα γι’ αυτούς, αψηφώντας τις αλήθεια-αρχές και αγνοώντας τα συμφέροντα του οίκου του Θεού; Δεν σχετίζονται αυτά τα διάφορα ζητήματα με τα αισθήματα; Μερικοί άνθρωποι αναρωτιούνται: «Δεν σχετίζονται τα αισθήματα μόνο με τους συγγενείς και τα μέλη της οικογένειας; Δεν αφορούν τα αισθήματα μόνο τους γονείς, τους αδελφούς και τις αδελφές, και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας;» Όχι, τα αισθήματα αφορούν πολλούς ανθρώπους. Μερικοί άνθρωποι, όχι απλώς δεν μπορούν να αξιολογήσουν αμερόληπτα τους συγγενείς τους, αλλά δεν είναι ικανοί να αξιολογήσουν αμερόληπτα ούτε τους καλούς τους φίλους και τα φιλαράκια τους, και διαστρεβλώνουν τα γεγονότα όταν μιλούν για αυτούς τους ανθρώπους. Για παράδειγμα, αν το φιλαράκι τους δεν κοιτάει να κάνει τη δουλειά του και πάντα επιδίδεται σε διεστραμμένους και μοχθηρούς τρόπους άσκησης εν ώρα καθήκοντος, τότε θα τον χαρακτηρίσουν αρκετά παιχνιδιάρη, και θα πουν ότι η ανθρώπινη φύση του είναι ανώριμη και δεν έχει σταθεροποιηθεί ακόμη αρκετά. Άραγε, δεν κρύβονται αισθήματα πίσω από αυτές τις λέξεις; Αυτά τα λόγια είναι γεμάτα αισθήματα. Εάν κάποιος, με τον οποίο δεν συνδέονται, δεν κοιτάει να κάνει τη δουλειά του και επιδίδεται σε διεστραμμένους και μοχθηρούς τρόπους άσκησης, για αυτόν θα επιφυλάσσουν ακόμα πιο σκληρή κριτική· ίσως ακόμα και να τον καταδικάσουν. Άραγε, δεν αποτελεί αυτό εκδήλωση κάποιου που μιλάει και πράττει με βάση τα αισθήματά του; Είναι αμερόληπτοι οι άνθρωποι που ζουν τη ζωή τους σύμφωνα με τα αισθήματά τους; Είναι έντιμοι; (Όχι.) Ποιο είναι το πρόβλημα των ανθρώπων που μιλούν σύμφωνα με τα αισθήματά τους; Γιατί δεν μπορούν να μεταχειριστούν δίκαια τους άλλους; Γιατί δεν μπορούν να μιλήσουν με βάση τις αλήθεια-αρχές; Οι άνθρωποι που είναι διπρόσωποι και δεν βασίζουν ποτέ τα λόγια τους σε γεγονότα είναι μοχθηροί. Ο χαρακτήρας ενός αντίχριστου είναι ως εξής: Δεν είναι αμερόληπτος όταν μιλάει, μιλάει πάντοτε σύμφωνα με τα αισθήματά του και προς το συμφέρον του, και όχι σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, δεν σκέφτεται το έργο του οίκου του Θεού, ενώ προστατεύει μονάχα τα προσωπικά του αισθήματα, τη φήμη, το κέρδος και τη θέση του. Έτσι μιλάνε οι αντίχριστοι: όλα όσα λένε είναι μοχθηρά, προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση. Οι άνθρωποι που ζουν μέσα στις προτιμήσεις και τα συμφέροντα της σάρκας ζουν μέσα στα αισθήματά τους. Οι άνθρωποι που ζουν σύμφωνα με τα αισθήματά τους είναι εκείνοι που δεν αποδέχονται και δεν κάνουν καθόλου πράξη την αλήθεια. Όσοι μιλούν και ενεργούν με βάση τα αισθήματά τους δεν έχουν καθόλου αλήθεια-πραγματικότητα. Εάν τέτοιοι άνθρωποι γίνουν επικεφαλής, θα είναι αναμφίβολα ψευδοεπικεφαλής ή αντίχριστοι. Δεν είναι απλώς ανίκανοι να κάνουν πραγματικό έργο, αλλά θα εμπλακούν πιθανότατα και σε διάφορα πονηρά έργα. Είναι βέβαιο ότι θα αποκλειστούν και θα τιμωρηθούν.

V. Ζητήματα που σχετίζονται με τον πόθο για τις ανέσεις της σάρκας

Ο πόθος για τις ανέσεις της σάρκας είναι επίσης ένα σοβαρό ζήτημα. Ποιες πιστεύετε ότι είναι κάποιες εκδηλώσεις του πόθου για τις ανέσεις της σάρκας; Τι παραδείγματα μπορείτε να δώσετε από ό,τι έχετε δει μέσα από τις δικές σας εμπειρίες; Μήπως η απόλαυση των οφελών της θέσης θεωρείται μια τέτοια εκδήλωση; (Ναι.) Κάτι άλλο; (Το να προτιμά κάποιος τις εύκολες εργασίες αντί για τις δύσκολες όταν κάνει τα καθήκοντά του, και να θέλει πάντα να επιλέγει ελαφριές εργασίες.) Οι άνθρωποι, όταν κάνουν ένα καθήκον, πάντα επιλέγουν τις ελαφριές εργασίες, τις εργασίες που δεν είναι κουραστικές και που δεν απαιτούν από εκείνους ν’ αψηφήσουν τα στοιχεία της φύσης. Αυτό σημαίνει ότι επιλέγουν εύκολες εργασίες και αποφεύγουν τις δύσκολες, και είναι μια εκδήλωση του πόθου για τις ανέσεις της σάρκας. Τι άλλο; (Το να παραπονιέται κάποιος συνεχώς όταν το καθήκον του είναι λίγο δύσκολο, λίγο κουραστικό ή όταν απαιτεί να πληρώσει ένα τίμημα.) (Το ν’ ασχολείται κάποιος με το φαγητό και τα ρούχα, καθώς και με τις απολαύσεις της σάρκας.) Όλες αυτές είναι εκδηλώσεις του πόθου για τις ανέσεις της σάρκας. Όταν ένας τέτοιος άνθρωπος βλέπει ότι μια εργασία είναι πολύ κοπιαστική ή ριψοκίνδυνη, τη φορτώνει σε κάποιον άλλο· εκείνος κάνει μόνο χαλαρό έργο και βρίσκει δικαιολογίες, λέγοντας ότι έχει χαμηλό επίπεδο, ότι δεν έχει εργασιακή ικανότητα και ότι δεν μπορεί ν’ αναλάβει αυτήν την εργασία, όταν στην πραγματικότητα όλα αυτά οφείλονται στο γεγονός ότι ποθεί τις ανέσεις της σάρκας. Δεν θέλει να υποφέρει, όποιο έργο κι αν κάνει ή όποιο καθήκον κι αν εκτελεί. Αν του πεις ότι μόλις τελειώσει τη δουλειά θα φάει βραστό χοιρινό, τότε θα την κάνει πολύ γρήγορα και αποτελεσματικά, και δεν θα χρειαστεί να του ζητήσεις να βιαστεί, να τον πιέσεις ή να τον επιτηρείς· αν, όμως, δεν έχει βραστό χοιρινό για να φάει και πρέπει να μείνει παραπάνω για να κάνει το καθήκον του, θα χρονοτριβεί και θα βρει κάθε λογής προφάσεις και δικαιολογίες για να το αναβάλει, και αφού κάνει το καθήκον του για λίγο, θα πει: «Ζαλίζομαι, το πόδι μου έχει μουδιάσει, είμαι εξουθενωμένος! Πονάει κάθε σημείο του κορμιού μου. Μπορώ να ξεκουραστώ για λίγο;» Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Ποθεί τις ανέσεις της σάρκας. Είναι και η περίπτωση των ανθρώπων που παραπονιούνται συνεχώς για δυσκολίες όταν κάνουν το καθήκον τους, που δεν θέλουν να καταβάλουν καμία προσπάθεια, που, μόλις υπάρξει ένα διάστημα διακοπής δραστηριοτήτων, ξεκουράζονται, κουτσομπολεύουν ή χαλαρώνουν και διασκεδάζουν. Και όταν το έργο συνεχίζεται ξανά και σπάει τον ρυθμό και τη ρουτίνα της ζωής τους, είναι δυστυχισμένοι και δυσαρεστημένοι μ’ αυτό. Γκρινιάζουν και παραπονιούνται και γίνονται επιπόλαιοι όταν κάνουν το καθήκον τους. Αυτό δείχνει ότι ποθούν τις ανέσεις της σάρκας, έτσι δεν είναι; Για παράδειγμα, κάποιες γυναίκες, προκειμένου να διατηρήσουν τη σιλουέτα τους, γυμνάζονται και κοιμούνται καλά κάθε βράδυ σε συγκεκριμένες ώρες. Ωστόσο, όταν αυξάνεται η πίεση σε σχέση με το έργο και πρέπει να θυσιάσουν αυτήν τη ρουτίνα, δυσαρεστούνται και λένε: «Αυτό δεν είναι καλό· αυτή η δουλειά καθυστερεί πάρα πολύ τα πράγματα. Δεν μπορώ να την αφήσω να επηρεάσει τις προσωπικές μου υποθέσεις. Δεν θα δίνω σημασία σε όποιον προσπαθεί να με κάνει να βιαστώ· θα παραμείνω στον δικό μου ρυθμό. Όταν έρχεται η ώρα για γιόγκα, θα κάνω γιόγκα. Όταν έρχεται η ώρα για τον υπνάκο μου, θα κοιμάμαι. Θα συνεχίσω να κάνω αυτά τα πράγματα όπως πριν. Δεν είμαι τόσο ανόητη και εργατική όπως όλες εσείς. Σε λίγα χρόνια, θα γίνετε όλες γριές και ατημέλητες, το σώμα σας θα σας εγκαταλείψει και θα παχύνετε. Κανείς δεν θα θέλει να σας κοιτάζει και δεν θα έχετε καθόλου αυτοπεποίθηση στη ζωή σας». Για να ικανοποιήσουν τις απολαύσεις της σάρκας, για χάρη της ομορφιάς, για ν’ αρέσουν στους άλλους και για να ζουν με περισσότερη αυτοπεποίθηση, αρνούνται να εγκαταλείψουν τις απολαύσεις και τις προτιμήσεις της σάρκας τους, όσο απασχολημένες κι αν είναι με τα καθήκοντά τους. Αυτό δείχνει ότι ενδίδουν στις ανέσεις της σάρκας. Κάποιοι λένε: «Ο Θεός ανησυχεί και θα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη τις προθέσεις του Θεού». Όμως, αυτές οι γυναίκες λένε: «Δεν έχω δει τον Θεό ν’ ανησυχεί· μου αρκεί να μην ανησυχώ εγώ. Αν εγώ λαμβάνω υπόψη τις προθέσεις του Θεού, ποιος θα λαμβάνει υπόψη τις δικές μου;» Άραγε έχουν αυτές οι γυναίκες καθόλου ανθρώπινη φύση; Δεν είναι διάβολοι; Υπάρχουν και κάποιες γυναίκες που, όσο απαιτητικό και πιεστικό κι αν είναι το έργο τους, δεν το αφήνουν να επηρεάζει τον τρόπο ντυσίματός τους και τι φοράνε. Αφιερώνουν ώρες καθημερινά για μακιγιάζ και θυμούνται πεντακάθαρα τι ρούχα να φορέσουν κάθε μέρα ώστε να ταιριάζουν με συγκεκριμένα παπούτσια, καθώς και πότε να κάνουν θεραπείες ομορφιάς και μασάζ, χωρίς να μπερδεύονται καθόλου γι’ αυτά τα πράγματα. Ωστόσο, δεν ξέρουν απολύτως τίποτα για ζητήματα όπως πόση αλήθεια κατανοούν, ποιες αλήθειες δεν κατανοούν ακόμη ή σε ποιες αλήθειες δεν έχουν εισέλθει, ποια πράγματα εξακολουθούν να χειρίζονται μ’ επιπολαιότητα και χωρίς αφοσίωση, τι διεφθαρμένες διαθέσεις έχουν αποκαλύψει, και άλλα τέτοια ζητήματα σε σχέση με την αλήθεια που έχουν να κάνουν με τη ζωή-είσοδο. Όταν τις ρωτάει κάποιος γι’ αυτά τα πράγματα, είναι απολύτως ανίδεες. Όμως, για θέματα που σχετίζονται με τις απολαύσεις της σάρκας, όπως το φαγητό, το ποτό και η διασκέδαση, μπορούν να φλυαρούν ασταμάτητα· είναι αδύνατον να σταματήσουν. Όση δουλειά κι αν απαιτεί το έργο της εκκλησίας ή τα καθήκοντά τους, η ρουτίνα κι η κανονική κατάσταση της ζωής τους δεν διαταράσσεται ποτέ. Δεν είναι ποτέ απρόσεκτοι ούτε στις παραμικρές λεπτομέρειες της ζωής της σάρκας και τις ελέγχουν τέλεια, με πολλή αυστηρότητα και σοβαρότητα. Όταν, όμως, ασχολούνται με το έργο του οίκου του Θεού, όσο σπουδαίο κι αν είναι το θέμα, ακόμη κι αν ενδέχεται ν’ αφορά την ασφάλεια των αδελφών, το αντιμετωπίζουν απρόσεκτα. Δεν ενδιαφέρονται καν για τα θέματα εκείνα που αφορούν την αποστολή από τον Θεό ή το καθήκον που θα πρέπει να εκπληρώσουν. Δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη. Αυτό είναι πόθος για τις ανέσεις της σάρκας, έτσι δεν είναι; Είναι οι άνθρωποι που ποθούν τις ανέσεις της σάρκας κατάλληλοι για την εκτέλεση ενός καθήκοντος; Όταν αναφέρετε το θέμα της εκπλήρωσης των καθηκόντων τους, όταν συζητάτε να πληρώσουν τίμημα και να υποστούν ταλαιπωρία, κουνούν αδιάκοπα το κεφάλι τους: Θα είχαν πάρα πολλά προβλήματα, είναι γεμάτοι παράπονα, είναι αρνητικοί για τα πάντα. Οι άνθρωποι αυτοί είναι άχρηστοι, δεν δικαιούνται να εκτελούν το καθήκον τους και θα πρέπει να αποκλείονται. Δεν θ’ αναφέρουμε κάτι άλλο σε σχέση με τον πόθο για τις ανέσεις της σάρκας.

VI. Δυσκολίες σε σχέση με την αυτογνωσία

Η αυτογνωσία είναι η πιο καίρια πτυχή της ζωής-εισόδου. Όμως, για τους περισσότερους ανθρώπους η αυτογνωσία γίνεται η μεγαλύτερη δυσκολία, επειδή δεν αγαπούν την αλήθεια ούτε την επιδιώκουν. Επομένως, είναι σίγουρο ότι όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια δεν μπορούν να έχουν πραγματικά αυτογνωσία. Ποιες πτυχές υπάρχουν στην αυτογνωσία; Η πρώτη είναι να γνωρίζει κανείς ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις αποκαλύπτονται στον λόγο και τις πράξεις του. Μερικές φορές είναι αλαζονεία, άλλες φορές είναι δολιότητα, ή ίσως κακία, αδιαλλαξία ή προδοσία και ούτω καθεξής. Από κει και πέρα, όταν συμβαίνει κάτι σ’ έναν άνθρωπο, θα πρέπει να εξετάζει τον εαυτό του για να δει εάν έχει τυχόν προθέσεις ή κίνητρα που δεν συνάδουν με την αλήθεια. Θα πρέπει επίσης να εξετάζει εάν υπάρχει κάτι στον λόγο ή τις πράξεις του που αντιστέκεται ή επαναστατεί εναντίον του Θεού, ειδικά όσον αφορά το καθήκον του —εάν αναλαμβάνει κάποιο φορτίο και είναι αφοσιωμένος, εάν δαπανά πραγματικά εαυτόν για τον Θεό και εάν επιθυμεί να συναλλάσσεται μαζί Του ή είναι επιπόλαιος. Αυτογνωσία σημαίνει επίσης να γνωρίζει κανείς εάν έχει αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, υπερβολικές απαιτήσεις ή παρανοήσεις και παράπονα σχετικά με τον Θεό, καθώς και αν έχει υπάκουη καρδιά. Σημαίνει να γνωρίζει κανείς εάν μπορεί να αναζητήσει την αλήθεια, να λαμβάνει από τον Θεό και να υποτάσσεται σε Αυτόν όταν προσεγγίζει τις καταστάσεις, τους ανθρώπους, τα θέματα και τα ζητήματα που Εκείνος ενορχηστρώνει. Σημαίνει να γνωρίζει κανείς εάν έχει συνείδηση και λογική κι είναι λάτρης της αλήθειας. Σημαίνει να γνωρίζει κανείς εάν υποτάσσεται ή προσπαθεί να βρει δικαιολογίες όταν του συμβαίνουν πράγματα, και αν βασίζεται σε αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες ή στην αναζήτηση της αλήθειας κατά την προσέγγισή του σε αυτά τα θέματα. Αυτό είναι το πεδίο εφαρμογής της αυτογνωσίας. Θα πρέπει να αναλογίζεται κανείς εάν αγαπά την αλήθεια κι έχει αληθινή πίστη στον Θεό υπό το πρίσμα της στάσης του απέναντι σε διάφορες καταστάσεις και ανθρώπους, θέματα και ζητήματα. Εάν κάποιος μπορεί τελικά να γνωρίσει τη διεφθαρμένη διάθεσή του και να διαπιστώσει πόσο μεγάλη είναι η ανυπακοή του ενάντια στον Θεό, τότε έχει αναπτυχθεί. Επιπλέον, όσον αφορά υποθέσεις που άπτονται της συμπεριφοράς του προς τον Θεό, θα πρέπει να αναλογίζεται κανείς εάν έχει αντιλήψεις, εάν είναι ευλαβής και υπάκουος στη μεταχείριση του ονόματος και της ενσάρκωσης του Θεού, και κυρίως ποια είναι η στάση του απέναντι στην αλήθεια. Θα πρέπει επίσης κάποιος να γνωρίζει τις ελλείψεις του, το ανάστημά του και κατά πόσον κατέχει την πραγματικότητα της αλήθειας, καθώς και αν η επιδίωξή του κι ο δρόμος που βαδίζει είναι ορθά και συνάδουν με το θέλημα του Θεού. Όλα αυτά είναι πράγματα που θα πρέπει να γνωρίζουν οι άνθρωποι. Συνοπτικά, οι διάφορες πτυχές της αυτογνωσίας κάποιου συνίστανται ουσιαστικά στα ακόλουθα: γνώση του επιπέδου του, γνώση των διαθέσεων που αποκαλύπτει, γνώση των προθέσεων και των κινήτρων που έχει στις πράξεις του, γνώση της ποιότητας της ανθρώπινης φύσης του, γνώση των προτιμήσεων και της επιδίωξής του, γνώση του δρόμου στον οποίο βαδίζει, γνώση των απόψεών του για τα πράγματα, γνώση της οπτικής του για τη ζωή και τις αξίες και γνώση της στάσης του απέναντι στον Θεό και την αλήθεια. Η αυτογνωσία αποτελείται κυρίως από αυτές τις πτυχές.

VII. Οι διάφορες εκδηλώσεις των ανθρώπων στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τον Θεό

Το επόμενο κομμάτι περιεχομένου σχετικά με τη ζωή-είσοδο έχει να κάνει με τις διάφορες εκδηλώσεις με τις οποίες οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τον Θεό. Για παράδειγμα, είναι το να έχει κάποιος αντιλήψεις για τον Θεό, ν’ αναπτύσσει παρερμηνείες γι’ Αυτόν και να γίνεται επιφυλακτικός απέναντί Του, να έχει παράλογες απαιτήσεις από Αυτόν, να θέλει πάντα να Τον αποφεύγει, ν’ αντιπαθεί τα λόγια Του και να επιζητεί μονίμως να Τον εξετάζει εξονυχιστικά. Είναι, επίσης, το να μην είναι κάποιος σε θέση να διακρίνει ή ν’ αναγνωρίσει την παντοδυναμία του Θεού, καθώς και να τρέφει πάντα μια στάση αμφιβολίας απέναντι στην κυριαρχία, τις ρυθμίσεις και την εξουσία του Θεού, και να μην έχει καμία απολύτως γνώση γι’ αυτά τα πράγματα. Επιπλέον, είναι να μην καταφέρνει κάποιος ν’ αποφύγει ή ν’ απαρνηθεί τις συκοφαντίες και τις βλασφημίες των άπιστων και του έξω κόσμου ενάντια στον Θεό, και μάλιστα, να θέλει να ρωτήσει κατά πόσο είναι αλήθεια ή είναι γεγονός όσα λέγονται. Δεν δείχνει αυτό ότι αμφιβάλλει για τον Θεό; Εκτός από αυτές τις εκδηλώσεις, ποιες άλλες υπάρχουν; (Το να είναι κάποιος καχύποπτος απέναντι στον Θεό και να δοκιμάζει τον Θεό.) (Το να προσπαθεί κάποιος να κερδίσει την εύνοια του Θεού.) (Το να μη θέλει κάποιος ν’ αποδεχθεί τον εξονυχιστικό έλεγχο του Θεού.) Είναι το να μη θέλει κάποιος ν’ αποδεχθεί τον εξονυχιστικό έλεγχο του Θεού, ενώ ταυτόχρονα αμφιβάλλει ότι ο Θεός μπορεί να εξετάζει εξονυχιστικά τα μύχια της καρδιάς των ανθρώπων. (Είναι και η εναντίωση απέναντι στον Θεό.) Είναι και η εκδήλωση της εναντίωσης απέναντι στον Θεό και της διαμαρτυρίας εναντίον Του. Είναι η υιοθέτηση μιας απαξιωτικής και περιφρονητικής στάσης όταν κάποιος προσεγγίζει τον Θεό, συνομιλεί μαζί Του και συσχετίζεται μαζί Του. Κάτι άλλο; (Το ν’ αντιμετωπίζει κάποιος τον Θεό μ’ επιπολαιότητα και να Τον ξεγελάει.) (Το να παραπονιέται κάποιος για τον Θεό.) Είναι το να μην υποτάσσεται ποτέ κάποιος ούτε ν’ αναζητεί την αλήθεια όταν αντιμετωπίζει ζητήματα, και να υπερασπίζεται πάντα τον εαυτό του και να παραπονιέται. (Είναι επίσης το να κρίνει και να βλασφημεί τον Θεό.) (Ν’ ανταγωνίζεται τον Θεό για τη θέση.) (Να κάνει παζάρια με τον Θεό και να τον εκμεταλλεύεται.) (Ν’ απαρνιέται τον Θεό, να Τον απορρίπτει και να Τον προδίδει.) Όλα αυτά είναι ουσιαστικά ζητήματα· είναι οι διάφορες καταστάσεις και διεφθαρμένες διαθέσεις που εμφανίζονται στον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τον Θεό. Αυτές είναι κατά βάση οι διάφορες εκδηλώσεις του τρόπου με τον οποίο οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τον Θεό.

VIII. Οι στάσεις και οι διάφορες εκδηλώσεις των ανθρώπων στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν την αλήθεια

Άλλη μία πτυχή του περιεχομένου που σχετίζεται με τη ζωή-είσοδο είναι το πώς οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν την αλήθεια. Ποιες εκδηλώσεις υπάρχουν σ’ αυτήν την πτυχή; Είναι το ν’ αντιμετωπίζει κάποιος την αλήθεια σαν μια θεωρία ή ένα σύνθημα, σαν έναν κανονισμό ή σαν ένα κεφάλαιο για να ζει από την εκκλησία και ν’ απολαμβάνει τα οφέλη της θέσης. Προσθέστε και άλλες. (Ν’ αντιμετωπίζει κάποιος την αλήθεια σαν να είναι πνευματική τροφή.) Είναι το ν’ αντιμετωπίζει κάποιος την αλήθεια σαν να είναι πνευματική τροφή, για να ικανοποιήσει τις πνευματικές του ανάγκες. (Να μην αποδέχεται κάποιος την αλήθεια και να την αποστρέφεται.) Αυτή είναι μια στάση απέναντι στην αλήθεια. (Να σκέφτεται κάποιος ότι τα λόγια του Θεού έχουν ως στόχο να εκθέσουν άλλους, ότι δεν σχετίζονται με τον ίδιο, και να θεωρεί τον εαυτό του αυθεντία πάνω στην αλήθεια.) Περιέγραψες αρκετά εύστοχα αυτήν την εκδήλωση. Οι άνθρωποι που έχουν αυτήν την εκδήλωση πιστεύουν ότι κατανοούν όλες τις αλήθειες που εκφράζει ο Θεός, καθώς και ότι οι διεφθαρμένες διαθέσεις και ουσίες του ανθρώπου που εκθέτει ο Θεός αναφέρονται σε άλλους και όχι στους ίδιους. Θεωρούν ότι είναι αυθεντία πάνω στην αλήθεια και συχνά χρησιμοποιούν τα λόγια του Θεού για να κάνουν διάλεξη στους άλλους, λες και οι ίδιοι δεν έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, αλλά είναι ήδη η προσωποποίηση της αλήθειας και οι εκπρόσωποι της αλήθειας. Πόσο άθλιοι είναι; Θέλουν να είναι η προσωποποίηση της αλήθειας· δεν είναι ακριβώς σαν τον Παύλο; Ο Παύλος αρνήθηκε ότι ο Κύριος Ιησούς ήταν ο Χριστός και ο Θεός· ήθελε ο ίδιος να είναι ο Χριστός και ο Υιός του Θεού. Αυτοί οι άνθρωποι είναι σαν τον Παύλο, ανήκουν στο ίδιο είδος μ’ αυτόν, είναι αντίχριστοι. Κάτι άλλο; (Ν’ αντιμετωπίζει κάποιος τα λόγια του Θεού σαν να είναι λόγια ενός συνηθισμένου ανθρώπου και όχι η αλήθεια που πρέπει να κάνει πράξη, και να έχει αδιάφορη και επιπόλαιη στάση απέναντι στα λόγια του Θεού.) Το να μην αντιμετωπίζει κάποιος τα λόγια του Θεού σαν την αλήθεια που πρέπει ν’ αποδεχθεί και να κάνει πράξη, αλλά να τ’ αντιμετωπίζει σαν να είναι ανθρώπινα λόγια, είναι μία εκδήλωση. (Να συνδέει κάποιος τα λόγια του Θεού με τις φιλοσοφίες και τις θεωρίες των άπιστων.) Είναι το να συνδέει κάποιος τα λόγια του Θεού με φιλοσοφίες, να τ’ αντιμετωπίζει σαν να είναι διακοσμητικά ή κενά λόγια, ενώ θεωρεί ότι τα πασίγνωστα ρητά διάσημων και σπουδαίων ανθρώπων είναι η αλήθεια, και ν’ αντιμετωπίζει τη γνώση, την παραδοσιακή κουλτούρα και τα έθιμα σαν να είναι η αλήθεια και να υποκαθιστά τα λόγια του Θεού με αυτά. Οι άνθρωποι που εμφανίζουν αυτήν την εκδήλωση αναφέρουν ασταμάτητα ότι θέλουν να κάνουν πράξη την αλήθεια, να καταθέτουν μαρτυρία για τα λόγια του Θεού και να τα διαδίδουν όταν αντιμετωπίζουν καταστάσεις, αλλά, βαθιά μέσα τους, θαυμάζουν τους διάσημους και σπουδαίους ανθρώπους της κοσμικής ζωής, και μάλιστα λατρεύουν τον Μπάο Γκονγκ της αρχαίας δυναστείας των Σονγκ, και λένε: «Ήταν πραγματικά ένας αυστηρός και αμερόληπτος δικαστής. Δεν έβγαλε ποτέ μια άδικη απόφαση, δεν οδήγησε ποτέ σε κακοδικία και δεν υπήρξαν ψυχές που αδικήθηκαν από τη λεπίδα του δήμιου του!» Δεν δείχνει αυτό ότι λατρεύουν και θαυμάζουν έναν διάσημο άνθρωπο και έναν σοφό; Το να προσπαθεί κάποιος να πλασάρει τα λόγια και τις πράξεις διάσημων ανθρώπων σαν να είναι η αλήθεια είναι διαβολή και βλασφημία της αλήθειας! Στην εκκλησία, τέτοιοι άνθρωποι αναφέρουν συνεχώς ότι θέλουν να κάνουν πράξη την αλήθεια και να διαδώσουν τα λόγια του Θεού, αλλά συνήθως αυτά που σκέφτονται στο μυαλό τους και που ξεστομίζουν είναι απλώς και μόνο λαϊκά ρητά και παροιμίες, τα οποία διατυπώνουν με πολύ προβαρισμένο τρόπο και με μεγάλη ευγλωττία. Έχουν πάντα αυτά τα πράγματα στην άκρη της γλώσσας τους και ξεγλιστράνε εύκολα από το στόμα τους. Δεν έχουν αναφέρει ποτέ ούτε μια λέξη για το πώς έχουν βιώσει και πώς κατανοούν τα λόγια του Θεού, για το ποια λόγια του Θεού είναι το κριτήριο ή η βάση των πράξεών τους και της συμπεριφοράς τους. Ξεστομίζουν μόνο πλάνες, όπως, μεταξύ άλλων: «Ένας άνθρωπος αφήνει το όνομά του όπου μένει, όπως ακριβώς μια χήνα βγάζει την κραυγή της όπου πετάει», «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια», «Υπάρχει πάντα κάτι ποταπό στους αξιοθρήνητους ανθρώπους», «Πάντα ν’ αφήνεις στον εαυτό σου κάποιο περιθώριο κινήσεων», «Μπορεί να μην κέρδισα καμία αναγνώριση, αλλά παρόλα αυτά προσπάθησα και μόχθησα», «Μην καις τη γέφυρα αφού διασχίσεις το ποτάμι· μη σκοτώνεις το μουλάρι αφού ξεφορτώσεις τη μυλόπετρα», «Να τιμωρείς κάποιον αυστηρά για παραδειγματισμό, να τον χρησιμοποιήσεις ως προειδοποίηση για τους άλλους» και «Οι νέοι αξιωματούχοι θέλουν διακαώς να εντυπωσιάσουν». Τίποτε από όσα λένε δεν είναι η αλήθεια. Κάποιοι άνθρωποι απομνημονεύουν τα λόγια σύγχρονων ποιητών, και μάλιστα τα δημοσιεύουν στην ενότητα των σχολίων στα βίντεο του οίκου του Θεού. Δεν είναι αυτό μια εκδήλωση έλλειψης πνευματικής κατανόησης; Άραγε είναι αυτά τα λόγια η αλήθεια; Άραγε έχουν σχέση με την αλήθεια; Κάποιοι άνθρωποι λένε συχνά πράγματα όπως: «Υπάρχει ένας θεός πάνω από εσένα» και «Το καλό και το κακό ανταποδίδονται στο τέλος· είναι απλώς θέμα χρόνου». Είναι αυτές οι δηλώσεις η αλήθεια; (Όχι.) Από πού προέρχονται; Μήπως εμπεριέχονται στα λόγια του Θεού; Προέρχονται από τη βουδιστική κουλτούρα και δεν έχουν καμία σχέση με την πίστη στον Θεό. Παρόλα αυτά, οι άνθρωποι συχνά προσπαθούν να τις ανυψώσουν στο επίπεδο της αλήθειας· αυτό είναι μια εκδήλωση έλλειψης πνευματικής κατανόησης. Κάποιοι άνθρωποι είναι κάπως αποφασισμένοι να δαπανήσουν τον εαυτό τους για τον Θεό, και λένε: «Ο οίκος του Θεού με προήγαγε, ο οίκος του Θεού με ανύψωσε, οπότε πρέπει να ζω με βάση το ρητό ‘‘Ένας κύριος θα θυσιάσει τη ζωή του για εκείνους που τον καταλαβαίνουν”». Δεν είσαι κύριος και ο Θεός δεν σου έχει ζητήσει να θυσιάσεις τη ζωή σου. Μήπως είναι απαραίτητο να έχεις τόσο μεγάλο αίσθημα ανδρείας όταν κάνεις τα καθήκοντά σου; Δεν μπορείς καν να εκπληρώσεις τα καθήκοντά σου τώρα που είσαι ζωντανός. Υπάρχει, άραγε, καμία ελπίδα να το κάνεις αφού πεθάνεις; Πώς θα κάνεις τα καθήκοντά σου τότε; Άλλοι λένε: «Είμαι από τη φύση μου αφοσιωμένος, είμαι θαρραλέος και παθιασμένος άνθρωπος. Μου αρέσει να τα ρισκάρω όλα για τους φίλους μου. Το ίδιο και με τον Θεό: Εφόσον ο Θεός μ’ επέλεξε, με προήγαγε και με ανύψωσε, πρέπει ν’ ανταποδώσω τη χάρη του Θεού. Σίγουρα θα τα ρισκάρω όλα για τον Θεό, ακόμη κι αν πεθάνω!» Είναι αυτό η αλήθεια; (Όχι.) Ο Θεός έχει πει τόσα λόγια. Γιατί δεν θυμούνται ούτε λέξη από αυτά; Σε κάθε περίπτωση, συναναστρέφονται μόνο το εξής: «Δεν υπάρχει λόγος να ειπωθεί τίποτε άλλο. Ένας κύριος θα θυσιάσει τη ζωή του για εκείνους που τον καταλαβαίνουν, και πρέπει κανείς να τα ρισκάρει όλα για τους φίλους του και να είναι αφοσιωμένος». Δεν μπορούν καν να ξεστομίσουν τη φράση «ν’ ανταποδώσει την αγάπη του Θεού». Ενώ έχουν ακούσει κηρύγματα και έχουν διαβάσει τα λόγια του Θεού για τόσα χρόνια, δεν ξέρουν ούτε μία αλήθεια και δεν μπορούν ν’ αναφέρουν ούτε έναν-δύο πνευματικούς όρους· έτσι κατανοούν και ορίζουν μέσα τους την αλήθεια. Πείτε Μου, δεν είναι αξιοθρήνητο αυτό; Δεν είναι φαιδρό; Δεν είναι αυτό μια εκδήλωση έλλειψης πνευματικής κατανόησης; Ενώ έχουν ακούσει τόσα κηρύγματα, δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν ξέρουν τι είναι η αλήθεια· κι ωστόσο, χρησιμοποιούν ευθαρσώς αυτά τα λόγια του διαβόλου, αυτά τα γελοία, παράλογα και εξαιρετικά φαιδρά λόγια για ν’ αντικαταστήσουν την αλήθεια. Δεν έχουν μόνο αυτό το σκεπτικό και αυτήν την κατανόηση μέσα τους, αλλά τα διαδίδουν και τα διδάσκουν συνεχώς και στους άλλους, με αποτέλεσμα να τους κάνουν να έχουν την ίδια κατανόηση μ’ αυτούς. Δεν εμπεριέχει αυτό ως έναν βαθμό τη φύση της πρόκλησης διατάραξης και αναστάτωσης; Φαίνεται ότι αυτοί οι άνθρωποι που δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν έχουν πνευματική κατανόηση είναι επικίνδυνοι, είναι ικανοί να προκαλούν διαταράξεις και αναστατώσεις και να κάνουν γελοία και παράλογα πράγματα οποιαδήποτε στιγμή και σε οποιοδήποτε μέρος. Ποιες είναι κάποιες άλλες εκδηλώσεις του τρόπου με τον οποίο οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν την αλήθεια; (Ν’ απεχθάνεται κάποιος την αλήθεια, ν’ αποδέχεται μόνο ό,τι εναρμονίζεται με τις δικές του αντιλήψεις και ν’ απορρίπτει και ν’ αρνείται να κάνει πράξη ό,τι δεν εναρμονίζεται.) Το ν’ αποδέχεται κάποιος και να κάνει πράξη μόνο ό,τι εναρμονίζεται με τις δικές του αντιλήψεις και ν’ αντιστέκεται σε οτιδήποτε δεν εναρμονίζεται και να το καταδικάζει, είναι μια στάση. (Να μην πιστεύει κάποιος ότι η αλήθεια μπορεί να λύσει τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ή ν’ αλλάξει τον εαυτό του.) Το να μην αναγνωρίζει κανείς την αλήθεια ή να μην πιστεύει σ’ αυτήν είναι επίσης μια στάση. Μια άλλη εκδήλωση είναι ν’ αλλάζει η στάση και η άποψη κάποιου απέναντι στην αλήθεια ανάλογα με τα κέφια του, το περιβάλλον και τα συναισθήματά του. Αυτοί οι άνθρωποι, όταν μια μέρα νιώθουν καλά και είναι στα κέφια τους, σκέφτονται: «Η αλήθεια είναι εξαιρετική! Η αλήθεια είναι η πραγματικότητα όλων των θετικών πραγμάτων, το πολυτιμότερο πράγμα που πρέπει να κάνουν πράξη και να διαδίδουν οι άνθρωποι». Όταν δεν έχουν κέφια, σκέφτονται: «Τι είναι η αλήθεια; Τι οφέλη αποκομίζει κανείς όταν κάνει πράξη την αλήθεια; Μήπως μπορεί να σου αποφέρει χρήματα; Τι μπορεί ν’ αλλάξει η αλήθεια; Τι μπορεί να συμβεί αν κάνεις πράξη την αλήθεια; Δεν θα την κάνω πράξη· τι σημασία έχει;» Αναδύεται η δαιμονική φύση τους. Αυτές οι εκδηλώσεις είναι οι διαθέσεις και οι διάφορες καταστάσεις που αποκαλύπτουν οι άνθρωποι στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν την αλήθεια. Ποιες είναι κάποιες άλλες συγκεκριμένες εκδηλώσεις; (Να μην αντιμετωπίζει κάποιος τα λόγια του Θεού σαν να είναι η αλήθεια ή η ζωή, αλλά να τ’ αναλύει και να τα εξετάζει εξονυχιστικά.) Είναι το να προσεγγίζει κάποιος τα λόγια του Θεού με ακαδημαϊκή στάση, ν’ αναλύει διαρκώς και να εξετάζει εξονυχιστικά την αλήθεια με βάση τις δικές του γνώσεις, χωρίς στάση αποδοχής και υποταγής. Αυτές είναι λίγο-πολύ οι δυσκολίες στον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν την αλήθεια, οι οποίες μπορούν να προσδιοριστούν και να μετατραπούν σε συνοπτικούς τίτλους.

Υπάρχουν συνολικά οκτώ πτυχές στο περιεχόμενό μας πάνω στις δυσκολίες της ζωής-εισόδου, και είναι οι κύριες δυσκολίες που συσχετίζονται με τη ζωή-είσοδο και την επίτευξη της σωτηρίας. Όλες οι καταστάσεις και οι διαθέσεις που αποκαλύπτουν οι άνθρωποι στο πλαίσιο αυτών των οκτώ πτυχών εκτίθενται στα λόγια του Θεού. Ο Θεός έχει ορίσει απαιτήσεις για τους ανθρώπους και τους έχει επισημάνει το μονοπάτι άσκησης. Αν οι άνθρωποι μπορούν να καταβάλουν προσπάθεια προς την κατεύθυνση των λόγων του Θεού, να υιοθετήσουν μια σοβαρή στάση, μια στάση λαχτάρας, και ν’ αναλάβουν ένα φορτίο για τη δική τους ζωή-είσοδο, τότε στα λόγια του Θεού θα μπορέσουν να βρουν τις σχετικές αλήθειες για να λύσουν αυτά τα οκτώ είδη προβλημάτων, και υπάρχουν μονοπάτια άσκησης για το καθένα από αυτά. Κανένα από αυτά δεν είναι άλυτες προκλήσεις ή κάποιου είδους μυστήριο. Ωστόσο, αν δεν αναλάβεις κανένα απολύτως φορτίο για τη δική σου ζωή-είσοδο και δεν σ’ ενδιαφέρει καθόλου η αλήθεια ούτε ν’ αλλάξεις τη διάθεσή σου, τότε όσο ξεκάθαρα και ακριβή κι αν είναι τα λόγια του Θεού, θα παραμένουν για σένα απλώς κείμενα και δόγματα. Αν δεν επιδιώκεις ούτε κάνεις πράξη την αλήθεια, τότε ό,τι ζητήματα κι αν αντιμετωπίζεις, δεν πρόκειται να είσαι σε θέση να βρεις μια λύση, κι έτσι θα είναι πολύ δύσκολο να σωθείς. Ίσως να παραμείνεις για πάντα στο στάδιο του απλού δουλευτή· ίσως να παραμείνεις για πάντα ανίκανος να σωθείς και ίσως να σε αποστρέφεται και να σε απορρίπτει ή να σε αποκλείσει ο Θεός.

Οι δυσμενείς επιπτώσεις και οι συνέπειες του έργου των ψευδο-επικεφαλής

Τι κάνουν οι ψευδο-επικεφαλής σε σχέση με όλες τις δυσκολίες που συναντούν οι άνθρωποι στη ζωή-είσοδό τους; Όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν οποιαδήποτε κατάσταση που εμπίπτει σε ένα από αυτά τα οκτώ είδη δυσκολιών, μήπως μπορούν οι ψευδο-επικεφαλής να το αναγνωρίσουν αυτό και να χρησιμοποιήσουν τα λόγια του Θεού και τις δικές τους εμπειρίες και γνώσεις, προκειμένου να λύσουν τα προβλήματα αυτών των ανθρώπων; Δυστυχώς, όταν οι άνθρωποι συναντούν δυσκολίες, αυτοί οι ψευδο-επικεφαλής, για ν’ αντιμετωπίσουν αυτές τις δυσκολίες, καταβάλλουν μόνο επιφανειακές προσπάθειες και κάνουν απλώς κάποιες ρηχές, άστοχες και άσχετες παρατηρήσεις που δεν έχουν καμία σχέση με τις διαθέσεις και τις αληθινές δυσκολίες αυτών των ανθρώπων. Για παράδειγμα, οι ψευδο-επικεφαλής συχνά λένε: «Απλώς δεν αγαπάς την αλήθεια!» Έτσι επιχειρούν να λύσουν τις αληθινές δυσκολίες των ανθρώπων και να χαρακτηρίσουν την ουσία τους. Ακόμα και για το παραμικρό ζήτημα ή για μια ασήμαντη κατάσταση, δεν μπορούν να βοηθήσουν τους ανθρώπους να βρουν απαντήσεις στα λόγια του Θεού, ούτε μπορούν να λύσουν το ζήτημα μέσα από τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια. Αντιθέτως, αναφέρουν κάποια δόγματα και κάνουν κάποια άσχετα σχόλια ή αρπάζονται από το πρόβλημα και κάνουν την τρίχα τριχιά, ώστε να διαγράψουν εντελώς αυτούς τους ανθρώπους χωρίς να τους δώσουν μια ευκαιρία να μετανοήσουν. Στην πραγματικότητα, αν κάποιος έχει την ικανότητα να κατανοεί τα λόγια του Θεού και διαθέτει πνευματική κατανόηση, θα είναι σε θέση να βρει στα λόγια του Θεού πώς εκθέτει ο Θεός αυτές τις οκτώ πτυχές καταστάσεων· δεν είναι δύσκολο. Ωστόσο, επειδή οι ψευδο-επικεφαλής δεν έχουν πνευματική κατανόηση, επειδή έχουν χαμηλό επίπεδο και δεν έχουν ικανότητα κατανόησης, καθώς και επειδή ορισμένοι από αυτούς είναι απλώς ενθουσιώδεις, πρόθυμοι να δράσουν, υποκριτές, και παριστάνουν τους πνευματικούς ανθρώπους, δεν μπορούν καθόλου να λύσουν τα προβλήματα άλλων ανθρώπων. Σε ό,τι αφορά τα διάφορα ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι, οι ψευδο-επικεφαλής τούς συμβουλεύουν λέγοντας: «Το έργο του Θεού έχει προχωρήσει τόσο πολύ. Γιατί εξακολουθείς να ζηλεύεις και ν’ αντιδικείς με άλλους; Έχεις τον χρόνο για κάτι τέτοιο; Τι όφελος έχει να διαφωνείς γι’ αυτό; Δεν μπορείς να ζήσεις αν δεν διαφωνήσεις γι’ αυτό;» «Το έργο του Θεού έχει φτάσει σ’ αυτό το σημείο, αλλά εσύ εξακολουθείς να είσαι τόσο συναισθηματικός και δεν μπορείς να πάψεις ν’ ασχολείσαι. Αργά ή γρήγορα, αυτά τα συναισθήματα θα σε οδηγήσουν στον θάνατο!» «Το έργο του Θεού έχει φτάσει σ’ αυτό το σημείο, οπότε γιατί εξακολουθεί να σ’ απασχολεί τόσο το φαγητό και το ντύσιμο; Δεν μπορείς να ζήσεις αν δεν φορέσεις ένα φόρεμα; Δεν μπορείς να ζήσεις αν δεν αγοράσεις ένα ζευγάρι δερμάτινα παπούτσια; Θα πρέπει να αφιερώσεις περισσότερη σκέψη στα λόγια του Θεού και στο καθήκον σου!» «Όταν σου συμβαίνει κάτι, να προσεύχεσαι περισσότερο στον Θεό. Ό,τι κι αν σου συμβεί, υπάρχει ένα δίδαγμα: να μάθεις να υποτάσσεσαι στον Θεό και να κατανοείς την κυριαρχία και τις ρυθμίσεις Του». Άραγε μπορούν αυτές οι συμβουλές να λύσουν αληθινά προβλήματα; Σε καμία περίπτωση. Διαφορετικά, λένε: «Ο Σατανάς έχει διαφθείρει βαθιά τους ανθρώπους. Όταν είσαι συναισθηματικός, δεν επαναστατείς ενάντια στον Θεό; Όταν δεν έχεις αυτογνωσία, δεν επαναστατείς ενάντια στον Θεό;» Ανεξάρτητα από το συγκεκριμένο πρόβλημα, οι ψευδο-επικεφαλής δεν ξέρουν πώς να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια για ν’ αναλύσουν την ουσία ή την κατάσταση ενός ανθρώπου, δεν μπορούν να διακρίνουν πώς εμφανίζονται οι καταστάσεις των ανθρώπων, κι έπειτα, με βάση τις δικές τους καταστάσεις, να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια για να λύσουν τα προβλήματά τους, προσφέροντάς τους την κατάλληλη βοήθεια και φροντίδα. Αντιθέτως, λένε πάντα τα ίδια πράγματα: «Ν’ αγαπάς τον Θεό! Να εργάζεσαι σκληρά για να κάνεις τα καθήκοντά σου· πρέπει να είσαι αφοσιωμένος στον Θεό και να προσεύχεσαι περισσότερο όταν αντιμετωπίζεις προβλήματα!» «Τα πάντα εντάσσονται στην κυριαρχία και στις ρυθμίσεις του Θεού. Τα πάντα βρίσκονται στα χέρια του Θεού!» «Αν δεν αναζητείς την αλήθεια, δεν θα έχεις κανένα αποτέλεσμα. Πρέπει να διαβάζεις περισσότερο τα λόγια του Θεού. Τα λόγια του Θεού κάνουν τα πάντα ξεκάθαρα, αλλά οι άνθρωποι απλώς δεν αγαπούν την αλήθεια!» «Επίκεινται καταστροφές, πλησιάζει η έκβαση όλων των πραγμάτων, και το έργο του Θεού φτάνει στο τέλος του, αλλά εσύ δεν ανησυχείς. Πόσες μέρες έχουν απομείνει στο ανθρώπινο γένος; Η βασιλεία του Θεού έχει έρθει!» Οι ψευδο-επικεφαλής απλώς ξεστομίζουν αυτά τα άστοχα ρητά, δεν εξετάζουν και δεν αναλύουν ποτέ συγκεκριμένα τα διάφορα προβλήματα, ούτε προσφέρουν αληθινή φροντίδα ή βοήθεια στους ανθρώπους. Είτε βρίσκουν μερικά αποσπάσματα από τα λόγια του Θεού για να τα διαβάσουν είτε προσφέρουν άσχετες συμβουλές για να τ’ αντιμετωπίσουν. Και τι γίνεται στο τέλος; Υπό τις βλαβερές επιδράσεις των ψευδο-επικεφαλής, οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν για τον εαυτό τους ποιες είναι οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους, πώς είναι ο χαρακτήρας τους, τι είδους άνθρωποι είναι και ποια φύση-ουσία κατέχουν· δεν έχουν ξεκαθαρίσει ποιο είναι το επίπεδό τους, κατά πόσο έχουν ικανότητα κατανόησης ή σε ποιο μονοπάτι βαδίζουν. Παραμένουν προσκολλημένοι στα κοσμικά πράγματα και στις τάσεις της μόδας που αγαπούν και εκτιμούν μέσα τους, και κανείς δεν τους βοηθάει να κατανοήσουν, ν’ αναλύσουν και να εξετάσουν αυτά τα πράγματα. Αυτές είναι οι συνέπειες που προκαλεί το έργο των ψευδο-επικεφαλής. Όταν προκύπτουν προβλήματα, είτε επιτίθενται στους ανθρώπους, καταδικάζοντάς τους αυθαίρετα και κατηγορώντας τους άδικα, είτε τους δίνουν άστοχες συμβουλές και διδάγματα ή χρησιμοποιούν λόγια του Θεού για να κάνουν βεβιασμένες, ανακριβείς συγκρίσεις. Όσοι τους ακούνε σκέφτονται: «Νομίζω ότι καταλαβαίνω, αλλά δεν είμαι και σίγουρος. Ίσως να έχω συλλάβει τι είπε, αλλά ίσως πάλι και όχι. Γιατί; Όλα όσα λέει ο επικεφαλής είναι σωστά, αλλά γιατί δεν μπορώ ν’ απαλλαγώ από αυτό το πρόβλημα μέσα μου; Γιατί δεν μπορώ να βρω μια λύση σ’ αυτήν τη δυσκολία; Γιατί εξακολουθώ να σκέφτομαι μ’ αυτόν τον τρόπο και να θέλω να κάνω αυτά τα πράγματα; Γιατί δεν μπορώ να κατανοήσω πού έγκειται η ουσία και η ρίζα του προβλήματος; Ο επικεφαλής λέει ότι δεν αγαπώ την αλήθεια, και παραδέχομαι ότι ισχύει αυτό, αλλά γιατί δεν μπορώ να βγω από αυτήν την κατάσταση;» Άραγε είχαν κάποια επίδραση αυτοί οι επικεφαλής; Παρόλο που μίλησαν και εργάστηκαν, είναι όλα ένα μεγάλο μπέρδεμα και δεν είχαν την επίδραση που θα έπρεπε. Δεν έδωσαν στους ανθρώπους τη δυνατότητα να κατανοήσουν τις προθέσεις του Θεού, να συγκρίνουν τον εαυτό τους με τα λόγια του Θεού, να κατανοήσουν επακριβώς τις καταστάσεις τους ή να λύσουν τις δυσκολίες τους. Όσο γι’ αυτούς τους αδιόρθωτους, ξεδιάντροπους ανθρώπους που δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια, όταν ακούνε αυτούς τους επικεφαλής που τους νουθετούν με σοβαρότητα και υπομονή, χάνουν εντελώς το ενδιαφέρον τους. Ταυτόχρονα, παπαγαλίζουν τα λόγια που λένε αυτοί οι επικεφαλής· αφού οι επικεφαλής ολοκληρώσουν το πρώτο μέρος της φράσης τους, εκείνοι μπορούν να προσθέσουν το επόμενο, και μάλιστα χάνουν γρήγορα την υπομονή τους και λένε: «Μη συνεχίζεις. Έχω ήδη συλλάβει όλα όσα λες. Αν συνεχίσεις, θα με πιάσει ναυτία και τάση για εμετό!» Οι επικεφαλής συνεχίζουν, λέγοντας: «Απλώς δεν αγαπάς την αλήθεια. Αν αγαπούσες την αλήθεια, θα κατανοούσες όλα όσα λέω». Εκείνοι απαντούν: «Είτε αγαπώ την αλήθεια είτε όχι, έχεις επαναλάβει αυτά τα λόγια τόσες φορές· δεν εμπεριέχουν τίποτε καινούριο και βαρέθηκα να τ’ ακούω!» Έτσι εργάζονται οι ψευδο-επικεφαλής· παραμένουν αυστηρά προσκολλημένοι σε κανονισμούς και έχουν εμμονή με κάποιες φράσεις, με αποτέλεσμα ν’ αποτυγχάνουν εντελώς να λύσουν τις αληθινές δυσκολίες των ανθρώπων. Αν κάποιος έχει αντιλήψεις για τον Θεό, οι ψευδο-επικεφαλής λένε ότι αυτός ο άνθρωπος δεν έχει αυτογνωσία. Αν κάποιος έχει ανεπαρκή ανθρώπινη φύση, αν δεν μπορεί να τα πηγαίνει καλά με τους άλλους ανθρώπους και δεν έχει κανονικές διαπροσωπικές σχέσεις, οι ψευδο-επικεφαλής λένε ότι φταίει τόσο εκείνος όσο και ο άλλος εμπλεκόμενος, τους επιπλήττουν και τους δύο και ρίχνουν το φταίξιμο και στους δύο, λέγοντας: «Εντάξει, τώρα πατσίσατε εσείς οι δύο. Πρέπει να ενεργούμε με δικαιοσύνη και λογική, ν’ αντιμετωπίζουμε ισότιμα όλους τους ανθρώπους, χωρίς προκαταλήψεις. Όποιος μιλάει με λογική, αγαπά την αλήθεια, ενώ όσοι μιλούν χωρίς λογική θα πρέπει να το βουλώνουν, στο εξής να μιλάνε λιγότερο και να πράττουν περισσότερο. Θα πρέπει ν’ ακούγεται περισσότερο όποιος λέει κάτι σωστό». Μήπως αυτό λύνει το πρόβλημα; Μήπως αυτό σημαίνει ότι κάνουν έργο; Δεν είναι ακριβώς σαν να καθησυχάζουν μικρά παιδιά και να κοροϊδεύουν τους ανθρώπους; Οι ψευδο-επικεφαλής μπορεί να φαίνεται ότι είναι πάντα απασχολημένοι, αλλά δεν μπορούν να λύσουν τα προβλήματα κανενός. Πόσο αποτελεσματικό είναι το έργο τους; Είναι άχρηστο και παράλογο! Οι άπιστοι κάνουν τέτοια πράγματα.

Οι άνθρωποι συχνά συναντούν κάποιες δυσκολίες όσο βιώνουν την πίστη στον Θεό, και οι ψευδο-επικεφαλής δεν μπορούν να λύσουν καμία από αυτές. Οι ψευδο-επικεφαλής δεν μπορούν να λύσουν ούτε κάποιες εμφανείς δυσκολίες που θα μπορούσαν να ξεπεραστούν απλώς και μόνο με λίγα λόγια, και μάλιστα τις μεγαλοποιούν και μετατρέπουν κάθε ασήμαντο ζήτημα σε τεράστιο θέμα. Κάποιοι άνθρωποι δεν είναι κακοί, απλώς, σε ό,τι αφορά την ανθρώπινη φύση τους, τους λείπουν ελαφρώς οι τρόποι, δεν κατανοούν τους στοιχειώδεις εθιμοτυπικούς κανόνες και είναι λίγο άξεστοι. Οι ψευδο-επικεφαλής παίρνουν αυτά τα ασήμαντα ζητήματα και τα μεγαλοποιούν, βάζουν τους αδελφούς και τις αδελφές να τα συζητήσουν, να τα επικρίνουν και να τα καταδικάσουν, με μοναδικό στόχο να εντυπωθούν σ’ αυτούς τους ανθρώπους, ώστε να μην τολμήσουν να συνεχίσουν να συμπεριφέρονται μ’ αυτόν τον τρόπο. Είναι απαραίτητο αυτό; Είναι αυτός τρόπος επίλυσης των προβλημάτων; Είναι επίλυση των προβλημάτων χρησιμοποιώντας την αλήθεια; (Όχι.) Εφόσον δεν υπάρχουν σημαντικά ζητήματα στην ανθρώπινη φύση κάποιου, και αυτός ο άνθρωπος δεν είναι κακός και μπορεί ειλικρινά να δαπανήσει τον εαυτό του, τότε, με την προϋπόθεση ότι είναι δεκτικός, αρκεί να συνεχίσει κανείς να εργάζεται πάνω σ’ αυτόν, να του κάνει υπενθυμίσεις, να του προσφέρει βοήθεια, συναναστροφή και υποστήριξη. Αν οι άνθρωποι συμπεριφέρονται διαρκώς μ’ αυτόν τον τρόπο, τότε έχουν πρόβλημα με τον χαρακτήρα τους ή έχουν κακόβουλη διάθεση και τότε το αυστηρό κλάδεμα και η πειθαρχία είναι απαραίτητα. Αν αρνούνται να το αποδεχθούν αυτό, είτε θα πρέπει ν’ ανασταλεί η εκτέλεση του καθήκοντός τους είτε θα πρέπει ν’ αποπεμφθούν. Οι ψευδο-επικεφαλής δεν μπορούν να το διακρίνουν αυτό, ούτε πρόκειται να ενεργήσουν μ’ αυτόν τον τρόπο· όταν συναντούν κακούς ανθρώπους, τους αντιμετωπίζουν σαν αδελφούς και αδελφές και τους προσφέρουν βοήθεια και υποστήριξη. Μήπως σημαίνει αυτό ότι κάνουν έργο; Είναι επίλυση των προβλημάτων χρησιμοποιώντας την αλήθεια; (Όχι.) Το έργο των ψευδο-επικεφαλής είναι παράλογο, παιδαριώδες και φαιδρό και τίποτε σ’ αυτό δεν εναρμονίζεται με τις προθέσεις του Θεού. Σε όλα όσα κάνουν, μπορείς να δεις ότι είναι ανίδεοι, ότι δεν έχουν πνευματική κατανόηση και ότι ενεργούν απερίσκεπτα χωρίς αρχές. Ομοίως, δεν μπορούν να διακρίνουν ούτε να συλλάβουν επακριβώς τις διάφορες δυσκολίες που συναντούν οι άνθρωποι στη ζωή-είσοδό τους. Κατά συνέπεια, οι απόπειρές τους να λύσουν το πρόβλημα φαίνονται απίστευτα αδέξιες, ανόητες και ερασιτεχνικές. Επίσης, όσοι δέχονται τη βοήθειά τους νιώθουν περίεργα και αισθάνονται ότι καταπιέζονται. Μάλιστα, με την πάροδο του χρόνου κάποιοι χάνουν την πίστη τους και λένε: «Ο επικεφαλής έχει συναναστραφεί μαζί μου πάρα πολλές φορές. Γιατί, λοιπόν, δεν έχω αλλάξει; Γιατί συνεχίζω να ξανακυλώ; Μήπως η ανθρώπινη φύση μου είναι εξαιρετικά ανεπαρκής και δεν είμαι ικανός να σωθώ;» Κάποιοι τρέφουν ακόμα και αμφιβολίες, και λένε: «Μήπως υπάρχει κάποιο πρόβλημα με το πνεύμα μου; Μήπως εργάζονται μέσα μου κακά πνεύματα; Άραγε δεν πρόκειται να με σώσει ο Θεός; Δεν σημαίνει αυτό ότι έχω χάσει κάθε ελπίδα;» Αυτές είναι οι συνέπειες που προκαλεί το έργο των ψευδο-επικεφαλής. Στο έργο τους, συγχέουν ένα πράγμα μ’ ένα άλλο, και ενεργούν με γελοίο, παράλογο, ανόητο και αδέξιο τρόπο, με αποτέλεσμα να μην λύνονται άμεσα οι διάφορες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι επιδιώκουν πραγματικά την αλήθεια. Αυτό με τη σειρά του προκαλεί αρνητικότητα και αδυναμία σ’ αυτούς τους ανθρώπους, καθώς και την εμφάνιση κάποιων αντιλήψεων και παρερμηνειών σχετικά με τον Θεό και το έργο Του. Λένε: «Έχω διαβάσει τόσο πολλά λόγια του Θεού. Γιατί, λοιπόν, δεν μπορεί να λυθεί το πρόβλημά μου; Μπορούν πράγματι τα λόγια του Θεού να σώσουν και να μεταμορφώσουν τους ανθρώπους;» Η καρδιά τους γεμίζει μ’ αμφιβολία και παγιδεύονται στη σύγχυση. Επομένως, όταν οι ψευδο-επικεφαλής κάνουν έργο, δεν παράγουν πολλά θετικά αποτελέσματα, αλλά προκαλούν πολλές αρνητικές και δυσμενείς συνέπειες. Το έργο τους όχι μόνο αποτυγχάνει να εξαλείψει τις αντιλήψεις, τις αμφιβολίες και τις κρίσεις των ανθρώπων για τον Θεό, αλλά, αντιθέτως, αυξάνει τις παρερμηνείες τους σχετικά με τον Θεό και την επιφυλακτικότητα απέναντί Του. Ακόμη και μετά από πολλά χρόνια πίστης, τα προβλήματα αυτών των ανθρώπων παραμένουν άλυτα. Και όσο τους παραπλανούν και τους καθοδηγούν λανθασμένα οι ψευδο-επικεφαλής, οι παρερμηνείες τους και η επιφυλακτικότητά τους απέναντι στον Θεό βαθαίνουν. Με αυτό το δεδομένο, μπορούν άραγε ν’ αποκτήσουν ζωή-είσοδο;

Η κατανόηση των ψευδο-επικεφαλής για τα θετικά πράγματα, όπως η αλήθεια και η αλλαγή διάθεσης του ανθρώπου, μπορεί να επηρεάσει πολλές απόψεις και στάσεις των ανθρώπων απέναντι στα θετικά πράγματα. Δεν είναι μόνο το ζήτημα ότι οι ψευδο-επικεφαλής δεν κάνουν κανένα έργο· μόλις αρχίσουν να εργάζονται, εμφανίζονται αποκλίσεις και δυσμενείς συνέπειες. Δημιουργείται μια ανάρμοστη ατμόσφαιρα σ’ αυτές τις εκκλησίες, δηλαδή συχνά παράγονται κάποια εσφαλμένα και παράλογα ρητά, και οι άνθρωποι εκεί δεν κατανοούν τους πνευματικούς όρους που αναφέρονται τακτικά στα λόγια του Θεού ούτε ξέρουν πώς να τους εφαρμόζουν· ταυτόχρονα, σ’ αυτές τις εκκλησίες διαδίδονται ευρέως οι δήθεν πνευματικοί όροι και τα ρητά που αναφέρουν συχνά αυτοί οι ψευδο-επικεφαλής. Αυτά τα πράγματα δεν έχουν ασήμαντο αντίκτυπο στους ανθρώπους: Όχι μόνο δεν μπορούν να τους βοηθήσουν ν’ αποκτήσουν μια πιο πρακτική και ακριβή γνώση για τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, ούτε να τους επιτρέψουν να βρουν ένα ακριβές μονοπάτι για να κάνουν πράξη τα λόγια Του, αλλά, αντιθέτως, στην πραγματικότητα τους κάνουν να έχουν μια πιο στρεβλή, θεωρητική και δογματική γνώση για την αλήθεια και ταυτόχρονα μια πιο συγκεχυμένη εικόνα για το μονοπάτι άσκησης. Μ’ αυτόν τον τρόπο, οι ψευδο-επικεφαλής παρεμβαίνουν στην οπτική των ανθρώπων και επηρεάζουν την ξεκάθαρη κατανόηση της αλήθειας. Τι επίδραση έχουν οι ψευδο-επικεφαλής όταν κάνουν αυτά τα πράγματα; Τι ρόλο διαδραματίζουν; Ενώ θα μπορούσε να θεωρηθεί κάπως υπερβολικό να ειπωθεί ότι προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση, δεν θα ήταν καθόλου υπερβολή να τους χαρακτηρίσει κανείς μπούφους που ορμάνε παντού. Όταν είχα μόλις αρχίσει αυτό το στάδιο του έργου, γνώρισα κάποιους ανθρώπους, και ενώ τους άκουγα να μιλάνε, ένας από αυτούς ρώτησε για την κατάσταση ενός ανθρώπου και κάποιος άλλος ξαφνικά ξεστόμισε τη φράση: «Κάηκε ολοσχερώς». Όταν ρώτησα: «Κάηκε ολοσχερώς; Τι σημαίνει αυτό;» εκείνος απάντησε: «Κάηκε ολοσχερώς σημαίνει ότι απομακρύνθηκε από τα καθήκοντά του και ίσως να σταμάτησε να πιστεύει». Εγώ είπα: «Αυτός είναι αρκετά σκληρός όρος· δεν δίνει κανένα περιθώριο σ’ αυτόν τον άνθρωπο. Είπα εγώ ποτέ τέτοιο πράγμα; Πώς και δεν γνώριζα γι’ αυτόν τον όρο; Δεν έχω ποτέ χαρακτηρίσει κανέναν μ’ αυτόν τον τρόπο, ούτε έχω δηλώσει ότι αν κάποιος σταματήσει να κάνει το καθήκον του ή απομακρυνθεί από τον Θεό τότε ‘‘καίγεται ολοσχερώς’’. Πώς προέκυψε αυτός ο όρος;» Αργότερα, ανακάλυψα ότι αυτή η φράση προήλθε από έναν ηλικιωμένο πιστό, έναν παλιό παιδαγωγό. Ήταν πολύ μορφωμένος, πίστευε στον Θεό για πολύ καιρό και είχε παλαιότητα. Όταν είπε αυτήν τη φράση, αυτοί οι μπερδεμένοι άνθρωποι δεν άσκησαν ικανότητα διάκρισης και την έμαθαν από αυτόν, κι έτσι η φράση έγινε δημοφιλής. Πιστεύετε ότι είναι σωστή αυτή η φράση; Μήπως έχει κάποια βάση; Μήπως είναι ακριβής; (Όχι, δεν είναι ακριβής.) Πώς θα πρέπει να την αντιμετωπίζουμε; Μήπως θα πρέπει να την αφήσουμε να κυριαρχήσει στην εκκλησία; (Όχι.) Θα πρέπει να την εκθέσουμε και να την κατακρίνουμε και να την εξαλείψουμε από τη ρίζα της. Μετά, μέσα από την επίκριση και την ανάλυση, αυτοί οι μπερδεμένοι άνθρωποι δεν τόλμησαν να συνεχίσουν να τη λένε, αλλά κάποιοι απληροφόρητοι μπορεί να εξακολουθούν κρυφά να τη χρησιμοποιούν κατ’ ιδίαν. Αυτοί οι άνθρωποι ίσως νομίζουν ότι είναι μια πολύ πνευματική φράση που προέρχεται από μια «πασίγνωστη προσωπικότητα» και ίσως πιστεύουν ότι θα πρέπει να συνεχίσει να χρησιμοποιείται. Μήπως έχουν επιδοθεί οι επικεφαλής σας σε παρόμοιες πρακτικές; Μήπως έχουν επηρεάσει αρνητικά τη ζωή-είσοδό σας, την αλλαγή της διάθεσής σας ή το μονοπάτι στο οποίο βαδίζετε; (Στο παρελθόν, κατά τη διάδοση του ευαγγελίου, ένας επικεφαλής είπε μια φορά: «Ο Θεός μάς κατακτά μέσω της κρίσης και της παίδευσης, οπότε όταν διαδίδουμε το ευαγγέλιο σε θρησκευόμενους ανθρώπους, πρέπει να τους μιλάμε με σκληρό ύφος και να τους επιπλήττουμε· μόνο τότε μπορούν να κατακτηθούν».) Αυτή η δήλωση μπορεί ν’ ακούγεται λογική, εναρμονίζεται, όμως, με τις αλήθεια-αρχές; Μήπως έδωσε ο Θεός εντολή στους ανθρώπους να το κάνουν αυτό; Μήπως τα λόγια του Θεού αναφέρουν: «Όταν διαδίδετε ευρέως το ευαγγέλιο, πρέπει να σηκώνετε το ανάστημά σας και να κυβερνάτε τους ανθρώπους με σιδερένια γροθιά, να χρησιμοποιείτε την κρίση και την παίδευση για να διαδώσετε ευρέως το ευαγγέλιο»; (Όχι.) Από πού, λοιπόν, προήλθε αυτή η δήλωση; Είναι σαφές ότι πρόκειται για μια θεωρία την οποία επινόησε το μυαλό ενός ψευδο-επικεφαλής που δεν έχει πνευματική κατανόηση. Επιφανειακά, αυτή η δήλωση μπορεί να μη φαίνεται προβληματική: «Όλο το ανθρώπινο γένος πρέπει να υποστεί την κρίση και την παίδευση του Θεού. Αν δεν μπορεί να τη λάβει ευθέως από τα λόγια του Θεού, άραγε δεν μπορεί να τη λάβει έμμεσα; Σε κάθε περίπτωση, αυτό είναι το αποτέλεσμα στο οποίο αποσκοπούν τα λόγια του Θεού· να κατακτηθεί όλο το ανθρώπινο γένος. Δεν θα ήταν καλύτερο γι’ αυτούς να τη λάβουν νωρίτερα παρά αργότερα; Προτού ενεργήσει ο Θεός, θα πάρουμε αυτά τα προληπτικά μέτρα, ώστε οι άνθρωποι να μπορέσουν ν’ αναπτύξουν ένα είδος ανοσίας. Τότε, όταν ο Θεός κρίνει και παιδεύσει πραγματικά αυτούς τους ανθρώπους, εκείνοι δεν θα επαναστατήσουν εναντίον του, δεν θα Του εναντιωθούν ούτε θα Τον προδώσουν. Έτσι, δεν θα πληγωθούν τα αισθήματα του Θεού. Δεν είναι καλό πράγμα αυτό;» Επιφανειακά, κάθε πρόταση φαίνεται σωστή, και ως προς το δόγμα φαίνεται λογική. Ωστόσο, είναι αυτό μια αλήθεια-αρχή; Τι έχει ορίσει ο οίκος του Θεού για τη διάδοση του ευαγγελίου; Μήπως απαιτεί από τους ανθρώπους να το κάνουν αυτό; (Όχι.) Επομένως, αυτή η θεωρία δεν ισχύει και ο άνθρωπος που την πρότεινε είναι ένας ψευδο-επικεφαλής.

Οι ψευδο-επικεφαλής συχνά παριστάνουν ότι είναι πνευματικοί άνθρωποι και ξεστομίζουν κάποιες παράλογες πλάνες για να παραπλανήσουν και να καθοδηγήσουν λανθασμένα τους ανθρώπους. Ενώ φαινομενικά αυτές οι πλάνες μπορεί να μην ακούγονται προβληματικές, έχουν καταστροφική επιρροή στη ζωή-είσοδο των ανθρώπων, καθώς αναστατώνουν, παραπλανούν και εμποδίζουν τους ανθρώπους να βαδίσουν στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Με αφορμή αυτά τα δήθεν πνευματικά λόγια, κάποιοι άνθρωποι αναπτύσσουν αμφιβολίες και αντίσταση απέναντι στα λόγια του Θεού, διαμορφώνουν αντιλήψεις και ακόμα και παρερμηνείες για τον Θεό και επιφυλακτικότητα απέναντί Του, κι έπειτα απομακρύνονται από Αυτόν. Αυτός είναι ο αντίκτυπος που έχουν στους ανθρώπους αυτά τα δήθεν πνευματικά ρητά των ψευδο-επικεφαλής. Όσο ένας ψευδο-επικεφαλής παραπλανά και επηρεάζει τα μέλη μιας εκκλησίας, αυτή η εκκλησία μετατρέπεται σε θρησκεία, ακριβώς σαν τον Χριστιανισμό ή τον Καθολικισμό, στην οποία οι άνθρωποι απλώς τηρούν τα ρητά και τις διδασκαλίες του ανθρώπινου γένους. Όλοι λατρεύουν τις διδασκαλίες του Παύλου, και μάλιστα φτάνουν ακόμα και σε σημείο να χρησιμοποιούν τα λόγια του για ν’ αντικαταστήσουν τα λόγια του Κύριου Ιησού, αντί ν’ ακολουθούν την οδό του Θεού. Ως αποτέλεσμα, γίνονται όλοι υποκριτές Φαρισαίοι και αντίχριστοι. Έτσι, τους καταριέται και τους καταδικάζει ο Θεός. Ακριβώς σαν τον Παύλο, οι ψευδο-επικεφαλής εξυψώνουν τον εαυτό τους, καταθέτουν μαρτυρία για τον εαυτό τους, παραπλανούν κι αναστατώνουν τους ανθρώπους. Τους κάνουν να παραστρατήσουν και τους οδηγούν σε θρησκευτικές τελετουργίες, και αυτοί οι άνθρωποι καταλήγουν να πιστεύουν στον Θεό ακριβώς όπως οι θρησκευόμενοι άνθρωποι, με αποτέλεσμα να καθυστερεί η είσοδός τους στον ορθό δρόμο της πίστης τους στον Θεό. Οι ψευδο-επικεφαλής διαρκώς παραπλανούν κι αναστατώνουν τους ανθρώπους, κι έπειτα αυτοί οι άνθρωποι δημιουργούν ένα σωρό δήθεν πνευματικές θεωρίες και ρητά. Αυτές οι θεωρίες, αυτά τα ρητά και αυτές οι πρακτικές είναι διαμετρικά αντίθετα προς την αλήθεια και δεν έχουν καμία απολύτως σχέση μ’ αυτήν. Ωστόσο, όσο οι ψευδο-επικεφαλής παραπλανούν και καθοδηγούν λανθασμένα τους ανθρώπους, εκείνοι θεωρούν ότι αυτά είναι θετικά πράγματα και ότι είναι η αλήθεια. Πιστεύουν λανθασμένα ότι αυτά τα πράγματα είναι η αλήθεια και θεωρούν ότι εφόσον πιστεύουν βαθιά μέσα τους σ’ αυτά τα πράγματα και μπορούν να τ’ αναφέρουν με ευγλωττία και εφόσον όλοι τα επικροτούν, έχουν αποκτήσει την αλήθεια. Έχοντας παραπλανηθεί από αυτές τις σκέψεις και απόψεις, οι άνθρωποι όχι μόνο δεν μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια, αλλά δεν μπορούν ούτε να κάνουν πράξη ή να βιώσουν τα λόγια του Θεού, πόσο μάλλον να εισέλθουν στην πραγματικότητα της αλήθειας. Αντίθετα, απομακρύνονται όλο και περισσότερο από τα λόγια του Θεού και ακόμη περισσότερο από την είσοδο στην πραγματικότητα της αλήθειας. Στα χαρτιά, δεν υπάρχει τίποτα κακό στα όσα λένε οι ψευδείς επικεφαλής και στα συνθήματα που φωνάζουν, είναι όλα σωστά. Γιατί, λοιπόν, δεν καταφέρνουν απολύτως τίποτα; Αυτό συμβαίνει επειδή εκείνο που κατανοούν και λαμβάνουν οι ψευδείς επικεφαλής είναι απλά πάρα πολύ ρηχό. Είναι όλο δόγμα, κάτι το οποίο είναι άσχετο με την πραγματικότητα της αλήθειας στα λόγια του Θεού, με τις απαιτήσεις του Θεού ή το θέλημά Του. Η ουσία είναι ότι όλα τα δόγματα που κηρύττουν οι ψευδείς επικεφαλής υπολείπονται κατά πολύ από την πραγματικότητα της αλήθειας —για την ακρίβεια, δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια, καμία σχέση με τα λόγια του Θεού. Άρα, όταν οι ψευδείς επικεφαλής ξεστομίζουν συχνά αυτά τα δόγματα, με τι συνδέεται αυτό; Γιατί αδυνατούν διαρκώς να εισέλθουν στην πραγματικότητα της αλήθειας; Αυτό συνδέεται άμεσα με το επίπεδο των ψευδών επικεφαλής. Είναι απολύτως αποδεδειγμένο ότι οι ψευδείς επικεφαλής έχουν χαμηλό επίπεδο και δεν έχουν την ικανότητα να κατανοούν την αλήθεια. Όσα χρόνια κι αν πιστεύουν στον Θεό, δεν θα έχουν είσοδο στη ζωή, μπορεί δε να ειπωθεί επίσης ότι όσα χρόνια κι αν πιστεύουν στον Θεό, δεν θα είναι εύκολο να εισέλθουν στην πραγματικότητα της αλήθειας. Εάν ένας ψευδής επικεφαλής δεν αποπεμφθεί και του επιτραπεί να διατηρήσει τη θέση του, τι είδους συνέπειες θα προκύψουν; Η ηγεσία του θα σύρει όλο και περισσότερους ανθρώπους σε θρησκευτικές τελετουργίες και κανόνες, στις λέξεις και τις φράσεις του δόγματος και σε ασαφείς αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Σε αντίθεση με τους αντίχριστους, οι ψευδείς επικεφαλής δεν οδηγούν τους ανθρώπους να έλθουν ενώπιόν τους ή ενώπιον του Σατανά, όμως αν δεν μπορούν να οδηγήσουν τον εκλεκτό λαό του Θεού στην πραγματικότητα της αλήθειας των λόγων Του, θα μπορέσει ο εκλεκτός λαός του Θεού να επιτύχει τη σωτηρία Του; Θα μπορέσει να οδηγηθεί στην τελείωση από τον Θεό; Σίγουρα όχι. Εάν ο εκλεκτός λαός του Θεού δεν μπορεί να εισέλθει στην πραγματικότητα της αλήθειας, δεν εξακολουθεί να ζει υπό την εξουσία του Σατανά; Δεν εξακολουθούν να είναι οι ίδιοι εκφυλισμένοι που κρατά υπό την εξουσία του ο Σατανάς όπως και πριν; Δεν σημαίνει αυτό ότι θα οδηγηθούν στην καταστροφή στα χέρια ενός ψευδούς επικεφαλής; Γι’ αυτό και οι συνέπειες της δουλειάς των ψευδών επικεφαλής και των αντίχριστων είναι οι ίδιες. Κανένας από αυτούς δεν μπορεί να κάνει τον εκλεκτό λαό του Θεού να κατανοήσει την αλήθεια, να εισέλθει στην πραγματικότητα και να επιτύχει τη σωτηρία. Και οι δύο κατηγορίες βλάπτουν τον εκλεκτό λαό του Θεού και τον οδηγούν στην καταστροφή. Ως προς αυτό, είναι ακριβώς το ίδιο.

Ποιες είναι κάποιες από τις αιρέσεις και τις πλάνες των ψευδο-επικεφαλής; Συνοψίστε τις μόνοι σας αργότερα. Σας αναθέτω αυτήν την εργασία, για να δω κατά πόσο είστε σε θέση να τις διακρίνετε. Οι επικεφαλής γύρω σας έχουν ξεστομίσει ποτέ λόγια που είναι πνευματικά ή που συνάδουν με τα ανθρώπινα συναισθήματα και που φαινομενικά μοιάζουν να είναι σωστά και να συνάδουν με την αλήθεια αλλά δεν καταφέρνουν να σου παρέχουν ζωή-είσοδο και να λύσουν τα πραγματικά σου προβλήματα; Αν δεν μπορείς να διακρίνεις αυτά τα λόγια και μάλιστα τα εκτιμάς και τα παίρνεις στα σοβαρά, τ’ αφήνεις να κυριαρχήσουν μέσα σου και να σε οδηγούν ανά πάσα στιγμή και να επηρεάζουν συνεχώς τις σκέψεις και τη συμπεριφορά σου, δεν είναι πολύ σοβαρές οι συνέπειες; (Ναι.) Είναι, λοιπόν, απαραίτητο να φτάσετε στη ρίζα αυτών των ζητημάτων, να βρείτε ποια πράγματα είναι αιρέσεις και πλάνες που μπορούν να υποβιβάσουν τους ανθρώπους σε σημείο να μετατραπεί η πίστη τους στον Θεό σε μια θρησκευτική πεποίθηση, με αποτέλεσμα ν’ αντιστέκονται στον Θεό και να τους απορρίπτει ο Θεός. Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι ένας άνθρωπος λέει: «Μην πασχίζεις να γίνεις επικεφαλής. Αν απομακρυνθείς από τα καθήκοντά σου ή αποκλειστείς αφού γίνεις επικεφαλής, δεν θα έχεις καν μια ευκαιρία να είσαι ένας συνηθισμένος πιστός». Μήπως είναι αυτά τα λόγια μια αίρεση και μια πλάνη των ψευδο-επικεφαλής; (Ναι.) Είναι; Πρέπει να ξεχωρίζετε τις αιρέσεις και τις πλάνες των ψευδο-επικεφαλής από εκείνες των αντίχριστων· μην τις συγχέετε μεταξύ τους. Τι εννοεί αυτός ο άνθρωπος όταν λέει αυτά τα πράγματα; Ποια κίνητρα κρύβονται πίσω από αυτά τα λόγια; Μήπως υπάρχει κάτι ύποπτο σ’ αυτά; Είναι ξεκάθαρο ότι αυτά τα λόγια περιέχουν ένα τέχνασμα με στόχο να παραπλανήσουν τους ανθρώπους· εννοούν ότι οι άλλοι άνθρωποι θα πρέπει ν’ αποφεύγουν να πασχίζουν να γίνουν επικεφαλής, ότι αν το κάνουν τα πράγματα δεν θα εξελιχθούν καλά. Όταν το λέει αυτό, ο στόχος του είναι να κάνει τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν την ιδέα να γίνουν επικεφαλής, ώστε κανείς να μην τον ανταγωνιστεί για τη φήμη και τη θέση, κι έτσι να μπορεί να νιώθει ήσυχος ότι θα είναι για πάντα επικεφαλής. Ταυτόχρονα, λέει στους ανθρώπους: «Έτσι φέρεται ο οίκος του Θεού στους επικεφαλής και τους εργάτες· σε προάγει όταν σε χρειάζεται και, όταν δεν σε χρειάζεται, σε ρίχνει στην κατώτατη βαθμίδα και δεν σου αφήνει καμία ευκαιρία να είσαι έστω ένας συνηθισμένος πιστός». Ποια είναι η φύση αυτών των λεγομένων; (Βλασφημία απέναντι στον Θεό.) Τι σόι άνθρωπος λέει βλάσφημα λόγια απέναντι στον Θεό; (Ένας αντίχριστος.) Μέσα σ’ αυτά τα λόγια, υπάρχουν δύο κακές προθέσεις που μπορούν να οδηγήσουν σε δύο συνέπειες: Η μία είναι ότι λέει στους άλλους να μην ανταγωνίζονται σε καμία περίπτωση για τη θέση, ώστε να βεβαιωθεί ότι η δική του θέση παραμένει εξασφαλισμένη· η άλλη είναι να σε κάνει να παρερμηνεύσεις τον Θεό, να πάψεις να πιστεύεις στον Θεό και ν’ αρχίσεις να πιστεύεις σ’ εκείνον. Αυτό είναι το πιο κραυγαλέο είδος αντίχριστου. Φαίνεται ότι σας λείπει η ικανότητα κατανόησης. Έχω αναφέρει στο παρελθόν τέτοια παραδείγματα. Όχι μόνο είστε απρόσεκτοι και έχετε κακή μνήμη, αλλά υστερείτε και σε ικανότητα κατανόησης. Δεν μπορείτε καν να διακρίνετε έναν τόσο εμφανή αντίχριστο. Άραγε οι ψευδο-επικεφαλής θα έλεγαν τέτοια πράγματα; Άραγε θα παραπλανούσαν συνειδητά και ανοιχτά τους ανθρώπους και θ’ αντιστέκονταν στον Θεό; (Όχι.) Παρόλο που αυτά που λένε και κάνουν οι ψευδο-επικεφαλής μπορεί επιφανειακά να μην φαίνονται προβληματικά, το έργο τους δεν έχει αρχές και δεν μπορεί να πετύχει αποτελέσματα. Οι ψευδο-επικεφαλής δεν μπορούν να λύσουν κανένα από τα προβλήματα των ανθρώπων, να τους φέρουν στον ορθό δρόμο της πίστης στον Θεό, ούτε να τους οδηγήσουν ενώπιον του Θεού. Όλα όσα λένε είναι σωστά, δεν έχουν αμελήσει καθόλου του έργο τους, έχουν ζήλο και πάθος, και επιφανειακά φαίνεται ότι έχουν πίστη, ότι έχουν αποφασιστικότητα και ότι είναι πρόθυμοι να υπομείνουν κακουχίες και να πληρώσουν το τίμημα. Επιπλέον, δείχνουν να έχουν απίστευτη αντοχή και να είναι σε θέση ν’ αντέχουν κάθε είδους κούραση και δυσκολία. Απλώς το επίπεδό τους και η ικανότητα κατανόησής τους είναι χαμηλά και δεν κατανοούν επακριβώς την αλήθεια. Τι κάνουν γι’ αυτήν την έλλειψη ικανότητας κατανόησης; Χρησιμοποιούν κανονισμούς και δόγματα, καθώς και τις πνευματικές θεωρίες στις οποίες αναφέρονται συχνά, για να λύσουν αυτό το πρόβλημα. Μετά από μερικά χρόνια υπό την ηγεσία τους, εμφανίζονται στους ανθρώπους κάθε λογής δόγματα, κανονισμοί και εξωτερικές πρακτικές. Οι άνθρωποι ακολουθούν αυτά τα δόγματα, τους κανονισμούς και τις πρακτικές, και πιστεύουν ότι κάνουν πράξη την αλήθεια και ότι εισέρχονται στην αλήθεια-πραγματικότητα, αλλά ουσιαστικά εξακολουθούν ν’ απέχουν πάρα πολύ από την αλήθεια-πραγματικότητα! Μόλις αυτά τα πράγματα κατακλύσουν, κυριεύσουν και αρχίσουν να καθοδηγούν τις καρδιές των ανθρώπων, η επίλυση του προβλήματος γίνεται δύσκολη. Το καθένα από αυτά τα πράγματα πρέπει ν’ αναλυθεί και να εξεταστεί μεμονωμένα, ώστε να τα κατανοήσουν οι άνθρωποι. Τότε, θα πρέπει ν’ αναφερθεί στους ανθρώπους τι είναι η αλήθεια και τι είναι δόγματα, συνθήματα και κανονισμοί, καθώς και ποια είναι η σωστή κατανόηση της αλήθειας, ποια είναι τα ακριβή ρητά και ποιες είναι οι αλήθεια-αρχές. Όλα αυτά πρέπει να επιλυθούν μεμονωμένα· διαφορετικά, οι ψευδο-επικεφαλής θα παραπλανήσουν και θα καταστρέψουν εκείνους που έχουν σχετικά καλή συμπεριφορά, που τηρούν τους κανόνες και που επιδιώκουν την πνευματικότητα. Αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να φαίνονται ευσεβείς, ικανοί να υπομένουν τις κακουχίες και να πληρώνουν το τίμημα και ικανοί να προσεύχονται όταν τους συμβαίνουν πράγματα. Ωστόσο, όπως και οι θρησκευόμενοι άνθρωποι, όταν επιστρέφει ο Θεός, κανείς τους δεν Τον αναγνωρίζει, κανείς τους δεν παραδέχεται ότι ο Θεός κάνει και πάλι νέο έργο, και όλοι Του αντιστέκονται. Γιατί; Επειδή οι ψευδο-επικεφαλής και οι αντίχριστοι τους έχουν παραπλανήσει· έχουν βλάψει και καταστρέψει πολλούς ειλικρινείς πιστούς στον Θεό.

Οι ψευδο-επικεφαλής αναφέρουν μόνο λόγια και δόγματα· κάνουν τους ανθρώπους να κατανοήσουν μόνο το δόγμα και όχι την αλήθεια, και να βλέπουν μόνο τη δήθεν πνευματικότητα. Τι συνέπειες έχει το γεγονός ότι αναφέρουν μόνο λόγια και δόγματα; Δήθεν πνευματικότητα, δήθεν κατανόηση, δήθεν γνώση, δήθεν άσκηση και δήθεν συμμόρφωση· όλα είναι δήθεν. Πώς προκύπτει αυτή η «πλαστή εικόνα»; Προκαλείται από το γεγονός ότι οι ψευδο-επικεφαλής έχουν μια στρεβλή, μονόπλευρη και επιφανειακή κατανόηση της αλήθειας και ότι αποτυγχάνουν εντελώς να κατανοήσουν την ουσία της αλήθειας. Οι ψευδο-επικεφαλής δίνουν στους ανθρώπους πολλούς κανόνες, λόγια και δόγματα, καθώς και κάποια σλόγκαν και κάποιες θεωρίες. Αυτοί οι άνθρωποι δεν κατανοούν καθόλου τις αληθινές προθέσεις του Θεού, και όταν αντιμετωπίζουν διάφορες σύνθετες καταστάσεις, δεν ξέρουν πώς να τις χειριστούν και να τις προσεγγίσουν, ούτε πώς να συλλάβουν τις προθέσεις του Θεού. Άραγε μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να προσέλθουν ενώπιον του Θεού; Άραγε μπορούν ν’ αποδεχθούν τον Θεό και να καταφέρουν να πάψουν να Του αντιστέκονται; Όχι, δεν μπορούν. Επομένως, είναι εξαιρετικά σημαντικό και απαραίτητο να συνοψίσετε τις αιρέσεις και τις πλάνες των ψευδο-επικεφαλής και να καταφέρετε να τις διακρίνετε. Όταν τις συνοψίσετε, είναι απαραίτητο να τις διαφοροποιήσετε από τις πλάνες που χρησιμοποιούν οι αντίχριστοι για να παραπλανούν τους ανθρώπους. Σε ό,τι αφορά τη δεύτερη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών, δηλαδή το να γνωρίζουν την κατάσταση κάθε λογής ανθρώπου και να επιλύουν τις διάφορες δυσκολίες που σχετίζονται με τη ζωή-είσοδο και τις οποίες συναντούν στην αληθινή τους ζωή, θα ολοκληρώσουμε εδώ τη συναναστροφή μας πάνω στην ανάλυση των διαφόρων πρακτικών των ψευδο-επικεφαλής και της ουσίας των ζητημάτων που προκύπτουν με τους ψευδο-επικεφαλής.

Σημείο τρίτο: Να συναναστρέφονται σχετικά με τις αλήθεια-αρχές που θα πρέπει να γίνουν κατανοητές, ώστε να εκτελείται σωστά το κάθε καθήκον (Μέρος πρώτο)

Οι ψευδο-επικεφαλής μπορούν μόνο ν’ αναφέρουν λόγια και δόγματα για να νουθετήσουν τους ανθρώπους

Στη συνέχεια, θα συναναστραφούμε πάνω στην τρίτη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών: να συναναστρέφονται σχετικά με τις αλήθεια-αρχές που θα πρέπει να γίνουν κατανοητές, ώστε να εκτελείται σωστά το κάθε καθήκον. Αυτό είναι σημαντικό και θεμελιώδες έργο των επικεφαλής και των εργατών, κι εμείς θα συναναστραφούμε πάνω στις εκδηλώσεις των ψευδο-επικεφαλής με βάση αυτήν την ευθύνη και θα τις αναλύσουμε. Η ικανότητα ενός επικεφαλής ή εργάτη να συναναστρέφεται με σαφήνεια πάνω στις αλήθεια-αρχές που θα πρέπει να κατανοούν οι άνθρωποι για να κάνουν καλά τα καθήκοντά τους είναι η καλύτερη ένδειξη του κατά πόσο διαθέτει την αλήθεια-πραγματικότητα και είναι ο κύριος παράγοντας που καθορίζει κατά πόσο μπορεί να κάνει καλά αληθινό έργο. Ας δούμε, λοιπόν, πώς χειρίζονται οι ψευδο-επικεφαλής αυτό το έργο. Ένα χαρακτηριστικό των ψευδοεπικεφαλής είναι η ανικανότητά τους να εξηγήσουν ή να διευκρινίσουν σε βάθος τυχόν ζητήματα που αφορούν τις αλήθεια-αρχές. Εάν κάποιος αναζητήσει από αυτούς, το μόνο που μπορούν να κάνουν εκείνοι είναι να του πουν μερικά κούφια λόγια και δόγματα. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με προβλήματα που χρειάζονται λύση, συχνά αποκρίνονται με δηλώσεις του τύπου: «Είστε όλοι ειδικοί στο να κάνετε αυτό το καθήκον. Εάν έχετε προβλήματα, θα πρέπει να τα λύσετε μόνοι σας. Μη ρωτάτε εμένα· εγώ δεν είμαι ειδικός, και δεν καταλαβαίνω. Βρείτε τη λύση μόνοι σας». Μερικοί άνθρωποι μπορεί να ανταπαντήσουν: «Ρωτάμε εσένα επειδή εμείς δεν μπορούμε να λύσουμε το πρόβλημα· δεν θα σε ρωτούσαμε αν μπορούσαμε. Δεν κατανοούμε αυτό το πρόβλημα που αφορά τις αλήθεια-αρχές». Ο ψευδοεπικεφαλής απαντά: «Δεν σου έχω πει ήδη ποιες είναι αρχές; Να κάνεις καλά τα καθήκοντά σου, και να μην προκαλείς αναστάτωση ή διατάραξη. Γιατί συνεχίζεις να ρωτάς; Κάνε ό,τι νομίζεις πως χρειάζεται! Τα λόγια του Θεού έχουν ήδη ειπωθεί: Να βάζεις ως προτεραιότητα τα συμφέροντα του οίκου του Θεού». Αυτό μπερδεύει τελείως τους ανθρώπους αυτούς, οι οποίοι σκέφτονται: «Δεν θα λυθεί έτσι το πρόβλημα!» Έτσι αντιμετωπίζουν οι ψευδοεπικεφαλής το έργο: απλώς το επιθεωρούν, διεκπεραιώνουν τυπικά τα καθήκοντά τους και ποτέ δεν αντιμετωπίζουν τα προβλήματα. Ό,τι ζητήματα κι αν θέτουν οι άνθρωποι, οι ψευδοεπικεφαλής τούς λένε να αναζητήσουν την αλήθεια μόνοι τους. Συχνά ρωτάνε τους ανθρώπους: «Έχετε τυχόν προβλήματα; Πώς είναι η ζωή-είσοδός σας; Κάνετε τα καθήκοντά σας επιπόλαια;» Εκείνοι οι άνθρωποι αποκρίνονται λέγοντας: «Περιστασιακά, πιάνω τον εαυτό μου σε κατάσταση επιπολαιότητας, και μέσω της προσευχής, το αντιμετωπίζω και αλλάζω, αλλά ακόμη δεν κατανοώ τις αλήθεια-αρχές της εκτέλεσης του καθήκοντός μου». Οι ψευδοεπικεφαλής λένε: «Δεν συναναστράφηκα μαζί σου πάνω στις συγκεκριμένες αρχές στην τελευταία συνάθροιση; Σου παρέθεσα μάλιστα και πολλά χωρία με τα λόγια του Θεού. Δεν θα έπρεπε ήδη να καταλαβαίνεις;» Στην πραγματικότητα, καταλαβαίνουν όλο το δόγμα, αλλά παραμένουν ανίκανοι να λύσουν τα προβλήματά τους. Οι ψευδοεπικεφαλής συνεχίζουν να αναμασούν μεγαλόστομα λόγια: «Γιατί δεν μπορείς να το λύσεις; Πολύ απλά δεν έχεις διαβάσει αρκετά διεξοδικά τα λόγια του Θεού. Εάν προσεύχεσαι περισσότερο και διαβάσεις περισσότερο τα λόγια του Θεού, τότε όλα σου τα προβλήματα θα λυθούν. Αυτό που χρειάζεται να κάνετε είναι να μάθετε να συζητάτε και να βρίσκετε μαζί τη λύση, και τότε τα προβλήματά σας επιτέλους θα λυθούν. Κι όσο για τα επαγγελματικά ζητήματα, μη ρωτάτε εμένα· η αρμοδιότητά μου είναι να επιτηρώ το έργο. Έχω ολοκληρώσει τη δουλειά μου, και τα υπόλοιπα αφορούν επαγγελματικά ζητήματα, τα οποία δεν καταλαβαίνω». Οι ψευδοεπικεφαλής συχνά χρησιμοποιούν λόγους και δικαιολογίες του τύπου «Δεν καταλαβαίνω, δεν το έμαθα ποτέ, δεν είμαι ειδικός» για να ξεφορτωθούν τους ανθρώπους και να αποφύγουν τις ερωτήσεις. Μπορεί να μοιάζουν αρκετά ταπεινοί· αυτό, όμως, φανερώνει ένα σοβαρό πρόβλημα που έχουν οι ψευδοεπικεφαλής: δεν κατανοούν καθόλου τα προβλήματα που σχετίζονται με την επαγγελματική γνώση σε συγκεκριμένα έργα, αισθάνονται αδύναμοι και δείχνουν να νιώθουν εντελώς αμήχανα και άβολα. Τι κάνουν τότε; Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να συγκεντρώσουν αρκετά χωρία με τα λόγια του Θεού για να συναναστραφούν με όλους στις συναθροίσεις, μιλώντας για κάποια δόγματα με σκοπό να ενθαρρύνουν τους ανθρώπους. Οι επικεφαλής που χαρακτηρίζονται από λίγη καλοσύνη μπορεί να δείχνουν κάποιο ενδιαφέρον για τους ανθρώπους και να τους ρωτούν πότε πότε: «Έχετε αντιμετωπίσει τυχόν δυσκολίες στη ζωή σας τελευταία; Έχετε αρκετά ρούχα να φορέσετε; Μήπως υπάρχουν κάποιοι ανάμεσά σας που δεν συμπεριφέρονται σωστά;» Εάν όλοι πουν ότι δεν έχουν τέτοια προβλήματα, εκείνοι απαντούν: «Τότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Συνεχίστε το έργο σας· εγώ έχω άλλα πράγματα να φροντίσω». Φεύγουν, λοιπόν, βιαστικά, από φόβο μην τυχόν και θέσει κανείς ερωτήματα και τους ζητήσει να τα απαντήσουν, φέρνοντάς τους σε δύσκολη θέση. Έτσι εργάζονται οι ψευδοεπικεφαλής: δεν μπορούν να λύσουν τα πραγματικά προβλήματα. Πώς να μπορούν να εκτελέσουν αποτελεσματικά το έργο της εκκλησίας; Κατά συνέπεια, η συσσώρευση ανεπίλυτων ζητημάτων παρεμποδίζει τελικά το έργο της εκκλησίας. Αυτό αποτελεί περίφημο χαρακτηριστικό και εκδήλωση του πώς εργάζονται οι ψευδοεπικεφαλής.

Σε ό,τι αφορά το έργο τους, οι ψευδο-επικεφαλής είναι ενθουσιώδεις μόνο όταν κηρύττουν, και τους αρέσει περισσότερο ν’ αναφέρουν λόγια και δόγματα και να μιλάνε για να παροτρύνουν και να παρηγορήσουν τους ανθρώπους, θεωρώντας ότι εφόσον τους κάνουν να δραστηριοποιούνται και ν’ ασχολούνται με την εκτέλεση των καθηκόντων τους, είναι σαν να έχουν κάνει καλή δουλειά. Επιπλέον, οι ψευδο-επικεφαλής νοιάζονται με πάθος για την κατάσταση της καθημερινότητας κάθε ανθρώπου. Ρωτούν τακτικά τους ανθρώπους αν αντιμετωπίζουν δυσκολίες από αυτήν την άποψη, και αν κάποιος αντιμετωπίζει πραγματικά δυσκολίες, είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν στην επίλυσή τους. Ασχολούνται πραγματικά μ’ αυτές τις γενικές υποθέσεις, μερικές φορές καθυστερώντας ακόμη και να φάνε ή συχνά μένοντας ξάγρυπνοι ως αργά και ξυπνώντας νωρίς το πρωί. Με δεδομένο ότι είναι τόσο απασχολημένοι και ότι εργάζονται σκληρά, γιατί παραμένουν άλυτα τα προβλήματα στο έργο της εκκλησίας και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο εκλεκτός λαός του Θεού όταν κάνει τα καθήκοντά του; Αυτό συμβαίνει επειδή οι ψευδο-επικεφαλής δεν μπορούν ποτέ να εξηγήσουν ξεκάθαρα τις αλήθεια-αρχές που σχετίζονται με την εκτέλεση των καθηκόντων. Τα λόγια και τα δόγματα που αναφέρουν, καθώς και οι προτροπές, δεν έχουν κανένα απολύτως αποτέλεσμα και δεν μπορούν να λύσουν καθόλου τ’ αληθινά προβλήματα. Όσα κι αν λένε ή όσο απασχολημένοι ή εξαντλημένοι κι αν είναι, το έργο της εκκλησίας δεν προχωράει ποτέ. Παρόλο που όλοι οι ψευδο-επικεφαλής εξωτερικά φαίνεται ότι κάνουν τα καθήκοντά τους, δεν πετυχαίνουν πολλά πραγματικά αποτελέσματα, επειδή δεν είναι σε θέση να συναναστραφούν πάνω στις αλήθεια-αρχές που σχετίζονται με την εκτέλεση των καθηκόντων, ούτε να χρησιμοποιήσουν την αλήθεια για να λύσουν αληθινά προβλήματα. Επομένως, δεν είναι σε θέση να λύσουν πολλά προβλήματα που υπάρχουν κατά την εκτέλεση των καθηκόντων. Για παράδειγμα, κάποια στιγμή ο οίκος του Θεού χρειάστηκε να τυπώσει βιβλία με τα λόγια του Θεού, και ένας επικεφαλής έπρεπε να επιλέξει δύο ανθρώπους για ν’ αναλάβουν αυτήν την εργασία. Με βάση ποια πρότυπα επιλέγονται οι άνθρωποι; Θα πρέπει να έχουν σχετικά καλή ανθρώπινη φύση, θα πρέπει να είναι αξιόπιστοι και θα πρέπει να είναι σε θέση ν’ αναλαμβάνουν κινδύνους. Αφού έγινε η επιλογή των ανθρώπων, αυτός ο επικεφαλής τούς είπε: «Σήμερα, κάλεσα εσάς τους δύο για να σας αναθέσω ένα ζήτημα: Ο οίκος του Θεού έχει ένα βιβλίο που πρέπει να τυπωθεί, και θέλω να βρείτε ένα τυπογραφείο και, αφού τυπωθούν όλα τα αντίτυπα, πρέπει να τα διανείμετε αμέσως στους εκλεκτούς του Θεού, ώστε να μπορούν να φάνε και να πιουν τα λόγια του Θεού χωρίς καθυστέρηση. Είστε αποφασισμένοι να φέρετε σε πέρας αυτήν την εργασία; Είστε πρόθυμοι ν’ αναλάβετε αυτό το φορτίο και αυτόν τον κίνδυνο;» Οι δύο άνθρωποι πίστεψαν ότι έτσι τους εξύψωνε ο Θεός, οπότε απάντησαν καταφατικά. Τότε, ο επικεφαλής τούς ρώτησε: «Είστε αποφασισμένοι να εκπληρώσετε την ανάθεση από τον Θεό; Είστε πρόθυμοι να δώσετε όρκο;» Τότε, οι δύο άνθρωποι έδωσαν όρκο, λέγοντας: «Αν δεν μπορέσουμε να εκπληρώσουμε την ανάθεση από τον Θεό και τα κάνουμε θάλασσα, προκαλώντας απώλειες στο έργο του οίκου του Θεού, τότε να πέσει κεραυνός να μας κάψει. Αμήν!» Ο επικεφαλής είπε: «Επίσης, πρέπει να συναναστραφούμε πάνω στην αλήθεια. Κάνοντας τώρα αυτό το έργο, μήπως ασχολείστε με τη δική σας επιχείρηση; Μήπως σας ζητείται να εργαστείτε ως υπάλληλοι;» Οι δύο άνθρωποι απάντησαν: «Όχι, αυτό είναι το καθήκον μας». Ο επικεφαλής είπε: «Αφού είναι το καθήκον σας, πρέπει ν’ ανταποδώσετε την αγάπη του Θεού. Δεν γίνεται ν’ αναστατώσετε τον Θεό ή να Τον κάνετε ν’ ανησυχεί. Δεν αρκεί να είστε πρόθυμοι ν’ αναλάβετε τους κινδύνους· πρέπει να κάνετε το καθήκον σας με αφοσίωση. Όταν αντιμετωπίζετε προβλήματα, πρέπει να προσεύχεστε περισσότερο και να συμβουλεύεστε ο ένας τον άλλο. Να μην είστε ισχυρογνώμονες ούτε να κάνετε ό,τι θέλετε. Γιατί έβαλα εσάς τους δύο μαζί; Για να μπορείτε να συζητάτε όταν προκύπτουν ζητήματα, κι έτσι να είναι εύκολο ν’ αναλάβετε δράση. Αν δεν μπορείτε να καταλήξετε σε συμφωνία, τότε προσευχηθείτε. Ο καθένας σας θα πρέπει ν’ αφήσει κατά μέρος τις δικές του απόψεις και να ενεργείτε μόνο όταν έχετε πετύχει συναίνεση. Ελπίζω εσείς οι δύο να μπορέσετε να ολοκληρώσετε αυτό το έργο με επιτυχία!» Στο τέλος, αυτός ο επικεφαλής βρήκε ένα απόσπασμα των λόγων του Θεού για το πώς να κάνει κάποιος καλά το καθήκον του, και οι τρεις τους προσευχήθηκαν διαβάζοντάς το πολλές φορές. Με αυτό, θεωρήθηκε ότι τους ανατέθηκε το ζήτημα και ότι ο επικεφαλής εκπλήρωσε την ευθύνη του. Πώς εκτέλεσε ο επικεφαλής αυτό το έργο; Ο επικεφαλής ένιωθε αρκετά ικανοποιημένος, όπως και αυτοί οι δύο άνθρωποι. Οι παρευρισκόμενοι σχολίασαν: «Αυτός ο επικεφαλής ξέρει όντως κάποια πράγματα για τη διεκπεραίωση ενός έργου· η ομιλία του είναι καλά δομημένη και τεκμηριωμένη και προχωράει βήμα-βήμα. Αρχικά, ανέθεσε την εργασία σ’ αυτούς τους δύο, έπειτα έλυσε τα ζητήματά τους σε σχέση με τις σκέψεις και τις απόψεις τους, και, στο τέλος, τους μίλησε αυστηρά και τους έβαλε να πάρουν όρκο και ν’ αναλάβουν μια δέσμευση. Έκανε πράγματι αυτό το έργο με μεθοδικό τρόπο και του αξίζει όντως ο τίτλος του επικεφαλής· είναι έμπειρος και κουβαλάει ένα φορτίο». Στο τέλος, ο επικεφαλής τούς είπε: «Να θυμάστε αυτό: Το τύπωμα βιβλίων δεν είναι εύκολο πράγμα· δεν είναι κάτι που μπορεί ν’ αναλάβει ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Αυτό το έργο δεν σας ανατέθηκε από εμένα ούτε από τον οίκο του Θεού· είναι μια ανάθεση από τον Θεό. Δεν πρέπει να Τον απογοητεύσετε. Αν ολοκληρώσετε καλά αυτό το έργο, η ζωή σας θα προχωρήσει και θα έχετε πραγματικότητα». Θεωρητικά, δεν υπήρχαν ζητήματα αρχής σ’ αυτά τα λόγια· θα μπορούσαν λίγο-πολύ να θεωρηθούν σωστά. Ας αναλύσουμε, λοιπόν, αυτό το ζήτημα και ας δούμε πού εκδηλώθηκε το «ψευδές» σ’ αυτόν τον ψευδο-επικεφαλής. Μήπως έδωσε ο επικεφαλής οδηγίες για διάφορα λεπτομερή ζητήματα, όπως είναι οι επαγγελματικές και οι τεχνικές πτυχές που σχετίζονται μ’ αυτήν την εργασία; Μήπως συναναστράφηκε πάνω σε συγκεκριμένες αλήθεια-αρχές ή πάνω στα απαιτούμενα πρότυπα; (Όχι.) Απλώς ξεστόμισε κάποια κενά και ανούσια λόγια· λόγια που λένε συχνά οι περισσότεροι άνθρωποι, λόγια που δεν έχουν καμία βαρύτητα. Επειδή ο επικεφαλής μίλησε και έδωσε προσωπικά οδηγίες, οι άνθρωποι θεώρησαν ότι αυτά τα λόγια είχαν μεγαλύτερη βαρύτητα από την κανονική, αλλά, στην πραγματικότητα, ήταν κάποιες άσχετες κουβέντες και δεν είχαν καμία επίδραση στην επίλυση αληθινών ζητημάτων που σχετίζονται με το τύπωμα βιβλίων. Ποια είναι, λοιπόν, κάποια συγκεκριμένα ζητήματα που σχετίζονται με το τύπωμα βιβλίων; Θα πρέπει να τα συζητήσουμε και να δούμε αν το έργο που έκανε αυτός ο επικεφαλής ήταν τελικά έργο ενός ψευδο-επικεφαλής.

Κατ’ αρχάς, για να τυπωθεί ένα βιβλίο πρέπει να γίνει στοιχειοθεσία και έπειτα να γίνει επιμέλεια του κειμένου, να διαμορφωθεί ο πίνακας περιεχομένων και το κυρίως κείμενο, καθώς και να επιλεγεί το βάρος, το χρώμα και η ποιότητα του χαρτιού. Είναι και το υλικό του εξωφύλλου, δηλαδή αν θα πρέπει να είναι μαλακό ή σκληρό, καθώς και το σχέδιο, το χρώμα, το μοτίβο και η γραμματοσειρά του εξωφύλλου. Τέλος, είναι και η βιβλιοδεσία, δηλαδή αν θα γίνει με κόλλα ή με συρραφή. Όλα αυτά είναι ζητήματα που εμπίπτουν στο αντικείμενο του τυπώματος ενός βιβλίου. Μήπως συζήτησε ο επικεφαλής τίποτε από αυτά; (Όχι.) Ένα άλλο ζήτημα είναι η αναζήτηση τυπογραφείου: κατά πόσο τα μηχανήματα εκτύπωσης και βιβλιοδεσίας είναι τελευταίας τεχνολογίας, ποια είναι η ποιότητα του τυπώματος και της βιβλιοδεσίας, καθώς και η τιμή· δεν θα έπρεπε να έχουν δοθεί οδηγίες για όλα αυτά τα πράγματα, καθώς και οι αρχές και τα πλαίσια; Αν ο επικεφαλής είχε πει: «Δεν τα καταλαβαίνω αυτά τα πράγματα· απλώς ψάξτε για οτιδήποτε», άραγε θα ήταν ένας χρήσιμος επικεφαλής; Μήπως μπορούν τ’ άσχετα λόγια που είπε ν’ αντικαταστήσουν τα διάφορα λεπτομερή ζητήματα που σχετίζονται με το τύπωμα βιβλίων; (Όχι.) Κι ωστόσο, αυτός ο ψευδο-επικεφαλής πίστευε ότι μπορούσαν. Σκέφτηκε το εξής: «Έχω ήδη συναναστραφεί πάνω σε τόσες αλήθειες και τους έχω αναφέρει όλες τις αρχές. Θα πρέπει να καταλαβαίνουν αυτά τα πράγματα!» Αυτό το «πρέπει» είναι η συλλογιστική και η μέθοδος επίλυσης προβλημάτων που ακολουθούν οι ψευδο-επικεφαλής. Στο τέλος, όταν τυπώθηκαν τα βιβλία, επειδή το χαρτί ήταν τόσο κακής ποιότητας και ήταν πολύ λεπτό, φαινόταν το κείμενο και από τις δύο πλευρές των σελίδων, με αποτέλεσμα να είναι πολύ κοπιαστικό και δύσκολο να διαβάσουν τα βιβλία οι πιο ηλικιωμένοι και όσοι είχαν προβλήματα όρασης. Ήταν και το ζήτημα του τελευταίου βήματος, της βιβλιοδεσίας· το κατά πόσο η βιβλιοδεσία ανταποκρίνεται στα πρότυπα επηρεάζει τη συνολική ποιότητα και διάρκεια ζωής ενός βιβλίου. Επειδή ο επικεφαλής δεν έδωσε οδηγίες και εκείνοι που ανέλαβαν αυτό το έργο δεν γνώριζαν τις αρχές, δεν είχαν εμπειρία και επιδόθηκαν σε ανεύθυνα παζάρια, το τυπογραφείο έκανε προχειροδουλειά και χρησιμοποίησε κατώτερα υλικά για ν’ αντισταθμίσει την απώλεια κέρδους, και τελικά όταν τα βιβλία διανεμήθηκαν στους αδελφούς και στις αδελφές άρχισαν να διαλύονται σε διάστημα δύο μηνών. Άρχισαν να βγαίνουν τα εξώφυλλα και να ξεκολλάνε οι σελίδες, και η όλη εργασία είχε γίνει μάταια. Ποιος είχε την ευθύνη γι’ αυτό; Αν κάποιος έπρεπε να θεωρηθεί υπόλογος, οι δύο άνθρωποι που ανέλαβαν το τύπωμα των βιβλίων είχαν την άμεση ευθύνη, ενώ ο ψευδο-επικεφαλής είχε την έμμεση ευθύνη. Μάλιστα, ο ψευδο-επικεφαλής είχε και δικαιολογία, λέγοντας: «Δεν μπορείτε να κατηγορήσετε εμένα επειδή αυτή η εργασία δεν έγινε καλά. Ούτε εγώ τα καταλαβαίνω αυτά τα πράγματα! Δεν έχω τυπώσει ποτέ βιβλία και δεν έχω τυπογραφείο. Πώς είναι δυνατόν να ξέρω από αυτά τα πράγματα;» Άραγε στέκει αυτή η δικαιολογία; Αφού είναι επικεφαλής, αυτό το έργο εμπίπτει στο εύρος των ευθυνών του. Είτε ήταν ένα έργο που σχετίζεται με ένα επάγγελμα, μια δεξιότητα, ένα είδος γνώσης είτε ήταν ένα έργο που σχετίζεται με την αλήθεια, δεν χρειαζόταν να κατανοεί κάθε μέρος του. Έκανε, όμως, κάποια προσπάθεια να μάθει όσα δεν ξέρει; Εκπλήρωσε τις ευθύνες του με σοβαρότητα και ευσυνειδησία; Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να πουν: «Θέλω να εκπληρώσω τις ευθύνες μου, αλλά ούτε εγώ το καταλαβαίνω αυτό. Όσο σκληρά κι αν προσπαθώ να μάθω, απλώς δεν το καταλαβαίνω!» Αυτό σημαίνει ότι δεν ανταποκρίνεσαι στα πρότυπα ως επικεφαλής· ότι είσαι πέρα ως πέρα ψευδο-επικεφαλής. Οι αδελφοί και οι αδελφές ένιωθαν κάπως απογοητευμένοι από την κακή ποιότητα των βιβλίων και είπαν: «Παρόλο που αυτά τα βιβλία δεν μας κοστίζουν χρήματα, η ποιότητά τους είναι πολύ κακή! Πώς έκανε τη δουλειά του αυτός ο επικεφαλής; Πώς έφερε σε πέρας αυτό το έργο;» Όταν ο επικεφαλής το άκουσε αυτό, απάντησε: «Μπορείτε να κατηγορήσετε εμένα γι’ αυτό; Δεν είναι δικό μου το τυπογραφείο και δεν έχω τον τελευταίο λόγο. Επιπλέον, δεν εξοικονομούνται έτσι χρήματα για τον οίκο του Θεού; Είναι λάθος να εξοικονομούνται χρήματα για τον οίκο του Θεού;» Τα λόγια του επικεφαλής ήταν σωστά, δεν ήταν λάθος. Ο επικεφαλής δεν έπρεπε ν’ αναλάβει τη νομική ευθύνη. Ωστόσο, υπήρχε ένα πρόβλημα· τα χρήματα που δαπανήθηκαν για το τύπωμα των βιβλίων ουσιαστικά χαραμίστηκαν. Τα βιβλία που διανεμήθηκαν στους αδελφούς και στις αδελφές άρχισαν να διαλύονται και να χάνουν σελίδες σε διάστημα δύο μηνών. Ποιος θα πρέπει να υποστεί τις συνέπειες; Δεν ήταν αυτό ευθύνη του επικεφαλής; Συνέβη εντός του πεδίου του έργου του, το διάστημα που υπηρετούσε ως επικεφαλής. Δεν θα έπρεπε, λοιπόν, ν’ αναλάβει την ευθύνη; Δικό του είναι το φταίξιμο· δεν μπορεί ν’ αρνηθεί ότι είναι δική του η ευθύνη! Μάλιστα, κάποιοι άνθρωποι μπορεί ν’ αρχίσουν να παραλογίζονται, λέγοντας: «Δεν έχω κάνει ποτέ στο παρελθόν αυτήν τη δουλειά. Δεν μου επιτρέπεται να κάνω λάθη σε μια δουλειά που δεν έχω κάνει ποτέ;» Με βάση αυτήν τη δήλωση και μόνο, δεν έχουν τα προσόντα για τη δουλειά τους και πρέπει ν’ απομακρυνθούν από τα καθήκοντά τους. Δεν είναι φτιαγμένοι για επικεφαλής· είναι πραγματικοί ψευδο-επικεφαλής. Η πιο εμφανής εκδήλωση ενός ψευδο-επικεφαλής είναι ότι λέει ένα σωρό λόγια που ακούγονται ευχάριστα, αλλά δεν κάνει αληθινό έργο.

Κάποιοι ψευδο-επικεφαλής δεν είναι σε θέση να κάνουν σωστά και συγκεκριμένα κάθε πτυχή αληθινού έργου, πατώντας σταθερά τα πόδια τους στο έδαφος. Μπορούν μόνο να χειρίζονται κάποιες γενικές υποθέσεις, κι έπειτα πιστεύουν ότι είναι επικεφαλής που ανταποκρίνονται στα πρότυπα, ότι είναι καταπληκτικοί, και συχνά κομπάζουν, λέγοντας: «Πρέπει ν’ ανησυχώ για τα πάντα στην εκκλησία και πρέπει να χειρίζομαι κάθε πρόβλημα. Άραγε μπορεί να τα καταφέρει η εκκλησία χωρίς εμένα; Αν δεν έκανα συναθροίσεις για εσάς, δεν θα καταλήγατε ένας σωρός ασύνδετης άμμου; Αν δεν επιτηρούσα το έργο της παραγωγής ταινιών και δεν συνέβαλα στη διατήρησή του, δεν θα υπήρχαν διαρκώς άνθρωποι που το αναστατώνουν; Άραγε θα μπορούσε το έργο της παραγωγής ταινιών να προχωρήσει ομαλά; Παρόλο που είμαι ανίδεος σε ό,τι αφορά το έργο της ομάδας ύμνων, αν δεν ερχόμουν τακτικά να επιθεωρήσω το έργο σας, να σας υποστηρίξω και να οργανώσω συναθροίσεις για εσάς, θα μπορούσατε να δημιουργήσετε αυτούς τους ύμνους; Πόσο καιρό θα σας έπαιρνε να βγάλετε μια άκρη;» Αυτές οι δηλώσεις μπορεί να φαίνονται λογικές και σωστές, αλλά αν κοιτάξεις προσεκτικά, πώς προχωράνε οι διάφορες πτυχές του επαγγελματικού έργου που επιβλέπουν αυτοί οι ψευδο-επικεφαλής; Άραγε μπορούν να συναναστραφούν ξεκάθαρα πάνω στις αλήθεια-αρχές; (Όχι.) Μια φορά, μια ομάδα παραγωγής ταινιών προβληματιζόταν για το ζήτημα του χρώματος των κοστουμιών. Τράβηξε πολλές σταθερές λήψεις, και το φόντο και οι άνθρωποι στις λήψεις ήταν διαφορετικά, αλλά τα χρώματα των κοστουμιών ανήκαν κατά βάση σε μία χρωματική παλέτα· ήταν όλα σε γήινους τόνους του γκρι και του κίτρινου. Ρώτησα: «Τι συμβαίνει; Γιατί φοράνε αυτά τα χρώματα;» Η απάντηση ήταν ότι επίτηδες επιλέχθηκαν αυτά τα χρώματα, ότι τα ξετρύπωσαν σε μια αγορά με μεγάλο κόπο και προσπάθεια. Είπα: «Γιατί επιλέξατε αυτά τα χρώματα; Μήπως σας έδωσε σχετικές οδηγίες ο Άνωθεν; Δεν σας ζήτησε ο Άνωθεν να χρησιμοποιήσετε ποικιλία χρωμάτων και χρώματα που είναι αξιοπρεπή και κόσμια; Πώς προέκυψε αυτό το αποτέλεσμα;» Στο τέλος, μετά από αλλεπάλληλα ερωτήματα, κάποιοι άνθρωποι είπαν: «Τα άλλα χρώματα δεν φαίνονται αρκετά αξιοπρεπή και κόσμια, ούτε μοιάζουν μ’ εκείνα που φορούν οι πιστοί στον Θεό ή οι άγιοι. Μόνο αυτή η χρωματική παλέτα ταιριάζει περισσότερο μ’ αυτό που θα έπρεπε να φοράνε οι πιστοί. Έτσι, όλοι συμφώνησαν ότι τα ρούχα αυτών των χρωμάτων δοξάζουν περισσότερο τον Θεό και αντιπροσωπεύουν καλύτερα την εικόνα του οίκου του Θεού». Εγώ είπα: «Δεν είπα ποτέ σε όλους εσάς να φοράτε ρούχα μ’ αυτά τα χρώματα. Υπάρχουν πολλά αξιοπρεπή και κόσμια χρώματα. Σκεφτείτε πόσο όμορφο είναι το ουράνιο τόξο που δημιούργησε ο Θεός ως σημάδι της συμφωνίας Του με το ανθρώπινο γένος. Έχει κόκκινο, πορτοκαλί, κίτρινο, πράσινο, μπλε, ιώδες, βιολετί· αντιπροσωπεύεται κάθε χρώμα, εκτός από αυτά που φοράτε. Γιατί επιλέξατε αυτά τα χρώματα;» Άραγε ανέλαβε ο επικεφαλής τους το συγκεκριμένο έργο της πραγματοποίησης ελέγχων σε ό,τι αφορά αυτά τα ζητήματα; Τολμώ να πω ότι δεν το έκανε σε καμία περίπτωση. Αν ο επικεφαλής είχε ξεκάθαρη κατανόηση και κατανοούσε πραγματικά την αλήθεια και τις απαιτήσεις του Θεού, τότε τα μέλη της ομάδας παραγωγής ταινιών δεν θα είχαν επιλέξει τέτοια κοστούμια και θα είχαν συμβουλευτεί τον Άνωθεν γι’ αυτά. Το ζήτημα των κοστουμιών θα μπορούσε να έχει λυθεί σε χαμηλότερο επίπεδο, αλλά ο ψευδο-επικεφαλής ήταν ανίκανος να το αντιμετωπίσει. Αντιθέτως, ρώτησε ξεδιάντροπα τον Άνωθεν γι’ αυτό το θέμα. Δεν θα έπρεπε να κλαδευτεί ένας τέτοιος άνθρωπος; Αυτός ο ψευδο-επικεφαλής δεν μπορούσε καν να λύσει αυτό το απλούστατο πρόβλημα· σε τι είναι χρήσιμος; Είναι απλώς ένα σκουπίδι! Του ζητήθηκε να δοξάσει τον Θεό και να καταθέσει μαρτυρία σε Αυτόν, αλλά κατέληξε να ντροπιάσει τον Θεό. Μήπως είναι πολλά αυτά που δεν καταλαβαίνει; Δεν μπορεί να διατυπώσει πληθώρα γνώσεων και δογμάτων; Τότε γιατί όλα αυτά τα δόγματα και όλες αυτές οι γνώσεις δεν έχουν αποτέλεσμα σ’ αυτήν την περίπτωση; Πώς ήταν δυνατόν ν’ αποτύχει ακόμα και να λύσει το ζήτημα των κοστουμιών και να πραγματοποιήσει τους σχετικούς ελέγχους; Άραγε πέτυχε το αποτέλεσμα που όφειλε ως επικεφαλής; Άραγε εκπλήρωσε τις ευθύνες που όφειλε ως επικεφαλής; Αυτή είναι μια εκδήλωση ενός ψευδο-επικεφαλής. Σε οποιαδήποτε συγκεκριμένη εργασία, οι ψευδο-επικεφαλής δεν κατανοούν τις αρχές. Είναι ανίκανοι να διορθώσουν εγκαίρως και να λύσουν οποιαδήποτε ζητήματα στρεβλής κατανόησης της αλήθειας και να δώσουν τη δυνατότητα στους ανθρώπους να βρουν μια κατεύθυνση και ένα μονοπάτι μέσα από αυτό. Οι ψευδο-επικεφαλής απλώς ξεστομίζουν λόγια και δόγματα και φωνάζουν συνθήματα· είναι ανίκανοι να κάνουν οποιοδήποτε συγκεκριμένο έργο.

Οι ψευδο-επικεφαλής δεν κάνουν αληθινό έργο ούτε ασχολούνται με το έργο τους

Κάποιοι ψευδο-επικεφαλής είναι ανίκανοι να κάνουν οποιοδήποτε συγκεκριμένο έργο, αλλά χειρίζονται μερικές ασήμαντες γενικές υποθέσεις και νομίζουν ότι αυτό σημαίνει πως κάνουν συγκεκριμένο έργο, ότι εμπίπτει στο εύρος των ευθυνών τους. Επιπλέον, χειρίζονται αυτές τις υποθέσεις με μεγάλη σοβαρότητα, καταβάλλουν πραγματικά πολλή προσπάθεια και τις φέρνουν σε πέρας με πολύ αξιοπρεπή τρόπο. Για παράδειγμα, ήταν ένας άνθρωπος στην εκκλησία που είχε εργαστεί προηγουμένως ως σεφ ζαχαροπλαστικής. Μια μέρα, αποφάσισε έτσι απλά, από την καλή του την καρδιά, ότι έπρεπε να φτιάξει γλυκά για Μένα, και προετοιμάστηκε να το κάνει χωρίς να Μ’ ενημερώσει σχετικά. Ρώτησε τους επικεφαλής του αν του το επέτρεπαν, κι εκείνοι είπαν: «Κάν’ το. Αν έχουν καλή γεύση, θα τα προσφέρουμε στον Θεό. Αν όχι, μπορούμε να τα φάμε όλοι εμείς». Είχε λάβει την άδεια των επικεφαλής, με αποτέλεσμα αυτό το έργο να θεωρείται θεμιτό και σωστό, οπότε έσπευσε να συγκεντρώσει τα υλικά και να φτιάξει μια παρτίδα γλυκά, λέγοντας: «Δεν ξέρω αν θα έχουν καλή γεύση ή αν θα μπορέσουν να ικανοποιήσουν τον Θεό ή αν θα ταιριάζουν με τις προτιμήσεις Του». Οι επικεφαλής απάντησαν: «Δεν πειράζει. Θα θυσιάσουμε λίγο από τον χρόνο μας και την υγεία μας και θα πάρουμε ένα μικρό ρίσκο για τον Θεό. Θα τα δοκιμάσουμε πρώτα εμείς και θα τα ελέγξουμε για τον Θεό. Αν πραγματικά δεν έχουν καλή γεύση και ζητήσουμε από τον Θεό να τα φάει, θα ενοχληθεί και θα νιώσει μεγάλη απογοήτευση από εμάς. Επομένως, ως επικεφαλής, έχουμε την ευθύνη και την υποχρέωση να κάνουμε ελέγχους ως προς αυτό το ζήτημα. Αυτό σημαίνει να κάνουμε συγκεκριμένο έργο». Έπειτα, κάθε υπεύθυνος ομάδας που είχε λίγο «αίσθημα ευθύνης» δοκίμασε τα γλυκά. Αφού τα δοκίμασαν, έκαναν κριτική λέγοντας: «Ο φούρνος έκαιγε πολύ γι’ αυτήν την παρτίδα, η θερμοκρασία ήταν υπερβολικά υψηλή, και είναι πιθανό να προκαλέσουν καούρα· επίσης, είναι λίγο πικρά. Αυτό δεν είναι καλό! Πρέπει να έχουμε υπεύθυνη στάση και να ψήσουμε άλλη μια παρτίδα και να τα δοκιμάσουμε ξανά!» Αφού δοκίμασαν αυτήν την παρτίδα, είπαν: «Αυτή είναι σχεδόν σωστή. Τα γλυκά έχουν άρωμα βουτύρου, γεύση αυγού και σουσάμι. Είναι πραγματικά αντάξια ενός σεφ ζαχαροπλαστικής! Αφού είναι τόσο πολλά και ο Θεός δεν μπορεί να τα φάει όλα αυτά μόνος του, ας βάλουμε 10 ή 20 σ’ ένα μικρό βάζο και ας τα προσφέρουμε στον Θεό για να τα δοκιμάσει σαν δείγμα. Αν ο Θεός τα βρει νόστιμα, μπορούμε να συνεχίσουμε να τα φτιάχνουμε σε μεγαλύτερες παρτίδες». Μου έφεραν ένα βάζο και δοκίμασα δύο από αυτά. Μου φάνηκαν μέτρια ως κάτι καινούριο, αλλά όχι κατάλληλα για κύριο γεύμα, οπότε σταμάτησα να τα τρώω. Μάλιστα, κάποιοι άνθρωποι νόμιζαν ότι ήταν σπιτικά, ότι τα είχε φτιάξει ένα μέλος του οίκου του Θεού, ότι ήταν γεμάτα αγάπη, αφοσίωση και φόβο και ότι έκρυβαν πολύ νόημα, παρόλο που η γεύση τους ήταν απλώς μέτρια. Αργότερα, επέστρεψα το βάζο με τα γλυκά. Δεν μ’ ενδιαφέρουν αυτά τα πράγματα και δεν έχω όρεξη γι’ αυτά. Επιπλέον, αν νιώσω λαχτάρα για γλυκά, μπορώ ν’ αγοράσω στην αγορά γλυκά διαφόρων γεύσεων και διαφορετικών χωρών, χωρίς να δαπανήσω πολλά χρήματα. Έπειτα, τους είπα: «Εκτιμώ τη χειρονομία, αλλά σας παρακαλώ μη φτιάξετε άλλα γλυκά για Μένα. Δεν πρόκειται να τα φάω, κι αν θελήσω γλυκά, απλώς θα τ’ αγοράσω Μόνος μου. Αν προκύψει η ανάγκη, τότε απλώς να τα φτιάξετε όταν σας το ζητήσω· αν δεν σας ζητήσω να τα φτιάξετε, τότε δεν χρειάζεται να τα φτιάξετε ξανά». Δεν ήταν αυτό αρκετά ευκολονόητο; Αν είχαν καλή συμπεριφορά και ήταν υπάκουοι, θα θυμούνταν τα λόγια Μου και δεν θα τα έφτιαχναν ξανά. Όταν μιλάει ο Θεός, το «ναι» σημαίνει «ναι», το «όχι» σημαίνει «όχι» και το «μη φτιάξετε» σημαίνει «μη φτιάξετε». Ωστόσο, αφού πέρασε λίγος καιρός, Μου έστειλαν δύο ακόμη βάζα με γλυκά. Τους είπα: «Δεν σας είπα να σταματήσετε να τα φτιάχνετε;» Εκείνοι απάντησαν: «Αυτά είναι διαφορετικά από την προηγούμενη φορά». Εγώ αποκρίθηκα: «Ακόμη κι αν είναι διαφορετικά, εξακολουθούν να είναι γλυκά. Δεν είναι απαραίτητο να φτιάχνετε καθόλου γλυκά. Δεν το λέω από ευγένεια· αν θελήσω γλυκά, θα σας το πω. Δεν μπορείς να καταλάβεις την ανθρώπινη γλώσσα; Σταματήστε να τα φτιάχνετε». Είναι κατανοητά αυτά τα λόγια; (Ναι.) Κι ωστόσο, γιατί φαινόταν πάντα να το ξεχνάει ο άνθρωπος που τα έφτιαχνε; Αν οι επικεφαλής του μπορούσαν να τον έχουν υπό έλεγχο, να μη συνεργάζονται ενεργά μαζί του και να μην τον ενθαρρύνουν να το κάνει αυτό, και αν μπορούσαν να τον περιορίσουν άμεσα, θα τολμούσε και πάλι να φτιάξει γλυκά αυτός το άνθρωπος; Τουλάχιστον, δεν θα το έκανε τόσο τολμηρά και αδίστακτα. Τι επίδραση είχαν, λοιπόν, αυτοί οι επικεφαλής σ’ αυτήν την περίπτωση; Διαχειρίζονταν ακόμα και την παραμικρή λεπτομέρεια, έχωναν τη μύτη τους παντού και ανέλαβαν να κάνουν ελέγχους εκ μέρους Μου. Ήταν τόσο «στοργικοί» που δεν μπορούν να το περιγράψουν οι λέξεις. Άραγε αυτό είναι το έργο που όφειλαν να κάνουν; Οι αρχές για το έργο του οίκου του Θεού δεν περιελάμβαναν οδηγίες για κάτι τέτοιο και δεν τους ανέθεσα Εγώ αυτήν την εργασία· ήταν πρωτοβουλία των ανθρώπων, δεν το ζήτησα Εγώ. Γιατί, λοιπόν, αυτοί οι επικεφαλής ασχολήθηκαν τόσο ενεργά μ’ αυτήν την εργασία; Πρόκειται για μια εκδήλωση ενός ψευδο-επικεφαλής: το να μην ασχολείται με το έργο του. Υπήρχαν τόσο πολλές εργασίες στην εκκλησία που απαιτούσαν μετέπειτα παρακολούθηση, επιθεώρηση και παρότρυνση από αυτούς και τόσο πολλά αληθινά προβλήματα που έπρεπε να επιλύσουν μέσα από τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, αλλά εκείνοι δεν έκαναν καθόλου αυτό το έργο. Αντιθέτως, χασομερούσαν αρκετά για να δοκιμάζουν γλυκά για Μένα στην κουζίνα. Σ’ αυτό το ζήτημα, ήταν αρκετά σοβαροί και κατέβαλαν πολλή προσπάθεια. Αυτό δεν κάνουν οι ψευδο-επικεφαλής; Δεν είναι ήδη πολύ αηδιαστικό; Ποτέ δεν περίμενα ότι, μετά από λίγο καιρό, αυτό το ζήτημα θα επανερχόταν στην επιφάνεια. Ο άνθρωπος που έφτιαχνε τα γλυκά ήθελε να ξαναρχίσει να τα φτιάχνει για Μένα. Είπα συγκεκριμένα σ’ έναν επικεφαλής: «Πήγαινε και λύσε το θέμα. Πρέπει να του το εξηγήσεις ξεκάθαρα. Αν το ξανακάνει, θα θεωρήσω εσένα υπεύθυνο!» Με τόσο έργο που έπρεπε να γίνει στην εκκλησία, οποιαδήποτε εργασία θα τον κρατούσε απασχολημένο για ένα διάστημα. Γιατί χασομερούσε τόσο; Μήπως βρισκόταν εδώ για να χοντρύνει ή για να χασομεράει πιάνοντας κουβεντούλα; Δεν είναι το κατάλληλο μέρος για τέτοια πράγματα. Έπειτα, δεν είχα άλλα νέα γι’ αυτό το ζήτημα. Αφού έδωσα αυτήν την οδηγία, ο επικεφαλής δεν έκανε καμία αναφορά. Σε κάθε περίπτωση, κανείς δεν Μου έστειλε ξανά γλυκά, κι αυτό ήταν μεγάλη ανακούφιση. Κρίνοντας από αυτό το περιστατικό, μπορούμε να πούμε ότι αυτοί οι επικεφαλής δεν ασχολούνταν με το έργο τους; (Ναι.) Αυτό το ζήτημα δεν είναι καν τόσο σοβαρό· υπάρχουν πολύ πιο σοβαρά ζητήματα.

Συχνά, επισκέπτομαι κάποιες εκκλησίες για να ρίξω μια ματιά, να συναντήσω τους επικεφαλής, να δώσω οδηγίες για κάποιο έργο και να λύσω κάποια ζητήματα. Μερικές φορές, είναι απαραίτητο να φάω μεσημεριανό σ’ αυτές τις εκκλησίες, κι έτσι τίθεται το ζήτημα ποιος θα ετοιμάσει το γεύμα. Οι επικεφαλής ήταν τόσο υπεύθυνοι που επέλεξαν κάποιον ο οποίος ισχυριζόταν πως είναι σεφ. Εγώ είπα: «Δεν είναι σημαντικό το αν είναι σεφ· αυτό που έχει σημασία είναι ότι προτιμώ το απλό φαγητό. Μου αρέσει να γεύομαι την αυθεντική γεύση των συστατικών. Το φαγητό δεν πρέπει να είναι πολύ αλμυρό, λιπαρό ή να έχει έντονη γεύση. Τον χειμώνα, πρέπει να φάω κάτι ζεστό. Επίσης, το φαγητό πρέπει να είναι καλά μαγειρεμένο, να μην είναι άψητο, και να είναι εύπεπτο». Δεν εξέφρασα ξεκάθαρα αυτές τις αρχές; Δεν ήταν εύκολο να εφαρμοστούν; Ήταν εύκολο και να τις θυμάται κανείς και να τις εφαρμόσει. Μια νοικοκυρά που έχει μαγειρέψει για τρία με πέντε χρόνια θα μπορούσε να συλλάβει αυτές τις αρχές και να τις εφαρμόσει. Δεν ήταν, λοιπόν, απαραίτητο να επιμείνουν να βρουν έναν σεφ για να ετοιμάσει το γεύμα Μου· θ’ αρκούσε κάποιος που μπορεί να μαγειρέψει σπιτικά γεύματα. Ωστόσο, αυτοί οι επικεφαλής ήταν τόσο «στοργικοί» που επέμειναν να βρουν έναν «σεφ» για να ετοιμάσει ένα γεύμα όταν Με φιλοξένησαν. Προτού ο σεφ μαγειρέψει επίσημα για Μένα, οι επικεφαλής έπρεπε να κάνουν ελέγχους. Πώς το έκαναν αυτό; Έβαλαν τον σεφ να φτιάξει μια παρτίδα ντάμπλινγκς και ένα πιάτο με νουντλς και σάλτσα, και του ζήτησαν να ετοιμάσει κάποια τηγανητά πιάτα. Όλοι οι επικεφαλής και οι υπεύθυνοι διάφορων ομάδων τα δοκίμασαν και θεώρησαν ότι όλα τα πιάτα ήταν αρκετά καλά. Στο τέλος, ζήτησαν από τον σεφ ν’ αναλάβει να μαγειρέψει για Μένα. Αφήνοντας κατά μέρος τ’ αποτελέσματα της γευστικής δοκιμής που έκαναν οι επικεφαλής και τη φύση των εμπλεκόμενων ζητημάτων, ας μιλήσουμε πρώτα για το φαγητό που ετοίμασε αυτός ο σεφ. Την πρώτη φορά που πήγα, ο σεφ ετοίμασε κάποια τηγανητά πιάτα και όλοι ήταν πολύ ικανοποιημένοι. Τη δεύτερη φορά, ο σεφ έφτιαξε ντάμπλινγκς. Αφού έφαγα το πρώτο, ένιωσα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά· ήταν λίγο πικάντικο. Και οι άλλοι γύρω Μου είπαν ότι τα ντάμπλινγκς ήταν λίγο πικάντικα και ένιωσαν ότι η γλώσσα τους άρχισε να πρήζεται. Ωστόσο, αφού τα ντάμπλινγκς ήταν το μοναδικό κυρίως πιάτο, έπρεπε να τα φάω όλα παρόλο που ήταν πικάντικα. Δεν φαινόταν να υπάρχει τσίλι στη γέμιση, οπότε απλώς δεν ήξερα τι ήταν αυτό που είχε δώσει την πικάντικη γεύση και τελείωσα το γεύμα. Ως αποτέλεσμα, ο οργανισμός Μου άρχισε να εμφανίζει αλλεργική αντίδραση εκείνο το βράδυ. Άρχισα να έχω ασταμάτητο κνησμό σε πολλά σημεία σε όλο Μου το σώμα και ξυνόμουν συνεχώς· ξύθηκα μέχρι να ματώσω, και μόνο τότε ένιωσα καλύτερα. Είχα κνησμό για τρεις μέρες προτού αυτή η αίσθηση υποχωρήσει σταδιακά. Μετά από αυτήν την αλλεργική αντίδραση, συνειδητοποίησα ότι σίγουρα είχε προστεθεί πιπέρι στα ντάμπλινγκς· διαφορετικά, δεν θα ήταν τόσο πικάντικα. Τους είχα ενημερώσει να μη χρησιμοποιήσουν πικάντικα υλικά όπως το πιπέρι, επειδή δεν μπορεί να τ’ αντέξει ο οργανισμός μου. Ωστόσο, για να ικανοποιήσουν τις δικές τους προτιμήσεις, πρόσθεσαν μεγάλη ποσότητα πιπεριού, που υπερέβαινε την κανονική· υπήρχε μια πικάντικη αίσθηση όταν έτρωγε κανείς αυτά τα ντάμπλινγκς. Ο σεφ δεν μπορούσε καν να υπολογίσει τις σωστές δοσολογίες στη μαγειρική του· πρόσθεσε τόσο πιπέρι ώστε να εμφανίσει κάποιος αλλεργική αντίδραση. Αργότερα, του είπα: «Μην προσθέσεις ξανά αυτά τα πικάντικα συστατικά. Δεν μπορεί να τ’ αντέξει ο οργανισμός μου. Αν πραγματικά έχεις καθόλου ανθρώπινη φύση, μην το ξανακάνεις αυτό. Αν μαγειρεύεις για τον εαυτό σου, δεν θα παρέμβω σε αυτό που τρως. Όμως, αν μαγειρεύεις για Μένα, μην προσθέτεις τέτοια συστατικά. Ν’ ακολουθείς τα απαιτούμενα πρότυπά Μου». Μπορούσε να το κάνει αυτό; Δεν θα έπρεπε οι επικεφαλής να έχουν χειριστεί αυτό το έργο; Δυστυχώς, κανείς δεν έδωσε καμία σημασία και δεν έκαναν καθόλου από το έργο που όφειλαν. Σε μία περίσταση, όταν ο σεφ επρόκειτο να μαγειρέψει ξανά, πήρε λίγο πιπέρι για να το προσθέσει στο πιάτο, και κάποιος που ήταν κοντά το είδε και τον σταμάτησε. Υπό την αυστηρή επίβλεψή του, δεν είχε την ευκαιρία να το προσθέσει. Οι επικεφαλής δεν μπορούσαν να λύσουν ένα τόσο μικρό πρόβλημα· τι μπορούσαν να κάνουν, λοιπόν; Όταν μαγείρευε ο σεφ, ήταν πολύ πρόθυμοι να δοκιμάσουν. Αρκετοί άνθρωποι πήγαν για να δοκιμάσουν. Ήταν απλώς ένα συνηθισμένο σπιτικό γεύμα· γιατί άξιζε τον κόπο να το δοκιμάσει κανείς; Μήπως είναι όλοι αυτοί ειδικοί στη γαστρονομία; Μήπως κατάφεραν να καταλαβαίνουν τα πάντα αφότου έγιναν επικεφαλής; Άραγε καταλάβαιναν τις αρχές της υγείας; Μήπως τους ανέθεσε ο οίκος του Θεού να το κάνουν αυτό; Πότε τους ζήτησα ή τους ανέθεσα να δοκιμάζουν το φαγητό εκ μέρους Μου; Τους λείπει εντελώς η λογική και δεν έχουν ίχνος ντροπής! Όποιος έχει λίγη ντροπή δεν θα έκανε κάτι τόσο τολμηρό, τόσο αηδιαστικό, τόσο παράλογο. Αυτό δείχνει ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καθόλου ντροπή· δοκίμασαν το φαγητό για Μένα! Δεν ακολούθησαν ούτε τήρησαν καμία από τις αρχές που τους είπα. Ζήτησαν από τον σεφ να μαγειρέψει ό,τι τους φαινόταν γευστικό και ταίριαζε με τον δικό τους ουρανίσκο. Είναι αυτό φαγητό που μαγειρεύτηκε για Μένα; Ή μήπως είναι φαγητό που μαγειρεύτηκε για τους ίδιους; Έτσι ενήργησαν ως επικεφαλής; Άρπαξαν κάθε ευκαιρία ν’ αξιοποιήσουν και να εκμεταλλευτούν τα κενά, κι ωστόσο προσπάθησαν ταυτόχρονα ν’ αποκτήσουν την εύνοιά Μου· αν ήθελαν να το κάνουν αυτό, τότε δεν θα έπρεπε να Με έχουν βλάψει! Δεν δείχνει αυτό ότι υστερούν σε αρετές; Δεν δείχνει ότι τρέφουν ανάρμοστες προθέσεις; Είναι ξεδιάντροποι και τρέφουν ανάρμοστες προθέσεις, κι ωστόσο νόμιζαν κι ότι ήταν πολύ αφοσιωμένοι! Ήταν οποιοδήποτε από τα πράγματα που έκαναν κάτι που οφείλουν πραγματικά να κάνουν οι επικεφαλής; (Όχι.) Τίποτε από όσα έκαναν δεν είχε πρότυπα. Δεν ήξεραν καν ποιο φαγητό είναι υγιεινό ή ανθυγιεινό, κι ωστόσο νόμιζαν ότι θα μπορούσαν να έρθουν εδώ και να παίξουν τον ρόλο των ειδικών σε θέματα υγείας και διατροφής για Μένα! Ποιος όρισε ότι πρέπει να κάνουν ελέγχους στο φαγητό που μαγειρεύεται για Μένα; Μήπως έχει ορίσει η εκκλησία κάτι τέτοιο; Μήπως έκανε αυτήν τη ρύθμιση ο οίκος του Θεού; Τόσο πολλά κενά εμφανίστηκαν σε διάφορα στοιχεία του εκκλησιαστικού έργου, τόσο πολλοί άνθρωποι είχαν παρερμηνείες σχετικά με τον Θεό και δεν κατανοούσαν καθόλου την αλήθεια, κι ωστόσο αυτοί οι επικεφαλής δεν ασχολήθηκαν μ’ αυτά τα πράγματα. Αντιθέτως, κατέβαλαν την προσπάθειά τους σε έναν τόσο ασήμαντο τομέα όπως η κουζίνα, εκπληρώνοντας την «ευθύνη» τους. Είναι πέρα ως πέρα ψευδο-επικεφαλής, είναι υποκριτές! Αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονταν ακριβώς μπροστά Μου και έλεγχαν την κατάσταση· τι κατάλαβαν; Μήπως Με συμβουλεύτηκαν; Άραγε εξέφρασαν τη δική τους ιδέα ή τη δική Μου; Αν εξέφρασαν τη δική Μου ιδέα, και τους είχα ζητήσει να τη μεταφέρουν, τότε αυτό που έκαναν ήταν λάθος. Θα ήταν δική τους η ευθύνη. Αν εξέφρασαν τη δική τους ιδέα και όχι τη δική Μου, και επέμειναν να εξαναγκάσουν τους άλλους να την ακούσουν και να την αποδεχθούν, ποια είναι η φύση αυτού; Πιστεύετε ότι αηδίασα από αυτό; Ήμουν εκεί ακριβώς, και δεν μπήκαν καν στον κόπο να Με ρωτήσουν τι φαγητά τρώω ή ποιες είναι οι απαιτήσεις Μου· απλώς πήραν αποφάσεις χωρίς την έγκρισή Μου και έδωσαν αυθαίρετα εντολές πίσω από την πλάτη Μου. Μήπως προσπαθούσαν να Μ’ εκπροσωπήσουν; Πρόκειται για ψευδο-επικεφαλής που βγαίνουν εκτός ελέγχου και κάνουν κακά πράγματα, που παριστάνουν ότι είναι πνευματικοί, παριστάνουν ότι λαμβάνουν υπόψη το φορτίο του Θεού και παριστάνουν ότι κατανοούν την αλήθεια, ενώ κάνουν μόνο υποκριτικά πράγματα. Δεν είναι αυτό από μόνο του εκτός μέτρου; Δεν είναι ήδη πολύ αηδιαστικό και αποκρουστικό; (Ναι.) Αποκτήσατε καθόλου διορατικότητα; Πήρατε καθόλου διδάγματα από αυτό; Το καθένα από αυτά τα ζητήματα είναι πιο αηδιαστικό από το προηγούμενο, και υπάρχει άλλο ένα που είναι ακόμα πιο αηδιαστικό.

Αυτόν τον χειμώνα, ένας καλόκαρδος άνθρωπος Μου αγόρασε ένα «όμορφο» παλτό με επένδυση από πούπουλο χήνας. Το παλτό δεν ήταν όμορφο λόγω του χρώματός του ή του στυλ του, αλλά επειδή είχε υψηλή τιμή και εκλεκτή ποιότητα· ήταν ένα πολύτιμο αντικείμενο. Οι άπιστοι έχουν ένα ρητό: «Ένα πούπουλο που εστάλη από χιλιόμετρα μακριά: το δώρο μπορεί να είναι μικρό, αλλά το συναίσθημα είναι βαθύ». Αυτό το παλτό, όχι μόνο έδειχνε βαθύ συναίσθημα, αλλά ήταν και πραγματικά πολύ ακριβό. Πριν δω το παλτό, είχα ήδη ακούσει ότι ήταν κομψό και κόκκινο, με ωραίο σχέδιο και μοναδική αίσθηση. Είχα ακούσει γι’ αυτό, άρα αναπόφευκτα κάποιοι είχαν ήδη δει το ίδιο το αντικείμενο· με άλλα λόγια, αρκετοί άνθρωποι το είχαν ήδη δει, το είχαν αξιολογήσει σε γενικές γραμμές και το είχαν εξετάσει από κοντά, λέγοντας πράγματα όπως: «Την ξέρω αυτήν τη μάρκα», «Το χρώμα είναι ωραίο, είναι πολύ όμορφο!» «Αφού το δεις, να το φέρεις και σ’ εμένα να ρίξω μια ματιά», κι έτσι διαδόθηκαν τα νέα. Δεν ξέρω μετά από πόσο καιρό έφτασαν στ’ αυτιά Μου αυτά τα νέα και έμαθα κάποια πράγματα γι’ αυτό. Μπορείτε ν’ αντιληφθείτε το πρόβλημα εδώ; Χωρίς να έχω δει Εγώ το παλτό, είχε περάσει ήδη από διάφορα χέρια και είχε εκτεθεί για να το δουν πολλοί άλλοι άνθρωποι. Δεν είναι πρόβλημα αυτό; Μπορούν οι άνθρωποι έτσι απλά να κοιτάζουν, ν’ αγγίζουν και να εκθέτουν τα υπάρχοντά Μου; (Όχι.) Ποιανού τα υπάρχοντα μπορούν ν’ αγγίζουν και να κοιτάζουν έτσι απλά οι άνθρωποι; (Κανείς δεν θα ήθελε να συμβεί αυτό και κανείς δεν θα έπρεπε να το κάνει αυτό.) Τότε, μήπως θα έπρεπε τα δικά Μου υπάρχοντα να είναι ακόμα πιο απρόσιτα; Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Γιατί θα έπρεπε να είναι απρόσιτα; Είσαι δημόσιο πρόσωπο. Δεν εκτίθεται πάντα η ιδιωτική ζωή των διασημοτήτων και των αστέρων; Πού αθλούνται, πού κάνουν θεραπείες ομορφιάς, με ποιον σχετίζονται, τι μάρκες φοράνε· δεν εκτίθενται όλα αυτά τα πράγματα; Γιατί να μην εκτεθούν τα δικά Σου;» Είμαι εγώ διασημότητα; Δεν είμαι διασημότητα, και αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι θαυμαστές Μου. Τι είναι; Είναι συνηθισμένοι άνθρωποι, δημιουργημένα όντα και διεφθαρμένοι άνθρωποι. Εγώ ποιος είμαι; (Ο Θεός.) Δεν είμαι δημόσιο πρόσωπο· δεν είμαι υποχρεωμένος να εκθέτω τα πάντα στους ανθρώπους, να τους αναφέρω τα πάντα ή να τους ενημερώνω για τα πάντα. Γιατί, λοιπόν, άγγιζαν κάτι που Μου ανήκει; Δεν είναι αηδιαστικό αυτό; Μήπως ανέθεσα στους ανθρώπους να κοιτάξουν και να ελέγξουν αυτό το αντικείμενο που Μου ανήκει; Όχι. Κι ωστόσο, κάποιοι άνθρωποι τόλμησαν να το πάρουν και να το δουν έτσι απλά μ’ αυτόν τον θρασύ τρόπο, και μάλιστα να το περιφέρουν εδώ κι εκεί. Ποιος έδωσε σ’ αυτούς τους ανθρώπους το δικαίωμα να το περιφέρουν εδώ κι εκεί; Μήπως είχαν αυτήν την υποχρέωση; Αν δεν πίστευαν στον Θεό, θα ήμασταν ξένοι μεταξύ μας. Ξέρω ποιοι είναι επειδή πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν ξέρω πώς είναι η οικογένειά τους, η καθημερινότητά τους ή η οικονομική τους κατάσταση, και δεν με νοιάζει να μάθω. Μήπως έχουμε κοντινή σχέση; Δεν είμαι στενός τους φίλος, κολλητός τους ή σύντροφός τους. Δεν έχουμε οικειότητα μεταξύ μας και δεν έχουμε φτάσει στο σημείο που θα πρέπει να μπορούν να ψάχνουν ανοιχτά οτιδήποτε δικό Μου. Άραγε θα Με άφηναν αυτοί οι άνθρωποι να ψάχνω όλα τα δικά τους υπάρχοντα και να τα εμφανίζω σε όλους για να τα δουν και να τ’ αγγίξουν; Ακόμη κι όταν οι άνθρωποι φέρνουν στο σπίτι τους κάτι από την αγορά, πρέπει να πλυθεί πολλές φορές για ν’ απολυμανθεί! Δεν είναι αηδιαστικά τα πράγματα που έχουν αγγίξει άλλοι άνθρωποι εντελώς τυχαία; Δεν έχουν αποτύχει αυτοί οι άνθρωποι να φερθούν σαν ξένοι; Ποιος τους ανέθεσε να επιθεωρήσουν το παλτό Μου; Μήπως τους εμπιστεύτηκα Εγώ; Άραγε έπλυναν τα χέρια τους πριν αγγίξουν έτσι απερίσκεπτα το παλτό Μου; Δεν είναι λογικό να με αηδιάζουν; Άραγε τους είναι ξεκάθαρο αυτό; Γιατί είναι τόσο ξεδιάντροποι; Υστερούν πολύ σε λογική! Πιστεύουν στον Θεό αρκετά χρόνια και έχουν ακούσει τόσο πολλά κηρύγματα· πώς γίνεται να μην έχουν ούτε λίγη λογική; Ν’ ανοίγουν έτσι απλά τις προσφορές που ανήκουν στον Θεό, ν’ αγγίζουν εντελώς τυχαία τα ρούχα Του, πράγματα που Του ανήκουν· τι είδους πρόβλημα είναι αυτό; Όταν βλέπω ότι έχει ανοιχτεί και πεταχτεί η συσκευασία αυτών των αντικειμένων, πώς είναι δυνατόν να μη νιώσω θυμό; Μ’ αηδιάζουν αυτά τα πράγματα και απεχθάνομαι αυτούς τους ανθρώπους. Δεν θέλω να τους ξαναδώ και σίγουρα δεν θέλω να συσχετίζομαι με τέτοιους ανθρώπους που είναι χειρότεροι από γουρούνια και σκυλιά! Να θυμάσαι ότι κάθε άνθρωπος έχει αξιοπρέπεια, πόσο μάλλον Εγώ. Μην ανακατεύεσαι με πράγματα που Μου ανήκουν, διαφορετικά θα σε απεχθάνομαι και θα σε αποστρέφομαι!

Επιφανειακά, μπορεί οι ψευδο-επικεφαλής να μη διαπράττουν μεγάλο κακό ή να μην είναι ξεκάθαρα πονηροί και κακούργοι. Ωστόσο, το πιο απεχθές χαρακτηριστικό τους είναι ότι, ενώ μπορούν να δουν ότι υπάρχει αληθινό έργο που πρέπει να γίνει, δεν το κάνουν· ότι, ενώ ξέρουν πολύ καλά ότι δεν μπορούν να λύσουν προβλήματα, δεν αναζητούν την αλήθεια· ότι, ενώ βλέπουν κακούς ανθρώπους που προκαλούν αναστάτωση, δεν τους χειρίζονται, αλλά αντιθέτως απλώς ασχολούνται με εξωτερικές γενικές υποθέσεις. Παρακολουθούν στενά και χειρίζονται με ακρίβεια δευτερεύοντα και ασήμαντα ζητήματα, αλλά δεν κάνουν καθόλου έργο που σχετίζεται με τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού ούτε ενδιαφέρονται για διάφορα ζητήματα που πάνε κόντρα στις αλήθεια-αρχές. Αντιθέτως, κάνουν μόνο έργο που δεν σχετίζεται με την αλήθεια. Είναι πέρα ως πέρα ψευδο-επικεφαλής. Οι ψευδο-επικεφαλής είναι εντελώς ανίδεοι σε ό,τι έχει να κάνει με τις αλήθεια-αρχές που εμπλέκονται στα διάφορα ζητήματα του εκκλησιαστικού έργου. Αν οι ψευδο-επικεφαλής αξιολογηθούν με βάση τις αρχές και τα πρότυπα των επικεφαλής και των εργατών, είναι ανόητοι και ηλίθιοι. Όσο σοβαρά κι αν είναι τα προβλήματα που προκύπτουν στο έργο της εκκλησίας, οι ψευδο-επικεφαλής δεν μπορούν να τα δουν ούτε να τα επιλύσουν, ακόμα κι αν συμβούν κάτω από τη μύτη τους· πρέπει ο Άνωθεν να έρθει και να λύσει ο ίδιος αυτά τα προβλήματα. Δεν είναι ψευδο-επικεφαλής αυτοί οι άνθρωποι; (Ναι.) Είναι όντως ψευδο-επικεφαλής. Για παράδειγμα, στο κειμενικό έργο της εκκλησίας, το ποια βιβλία πρέπει να διορθωθούν και ποια πρέπει να μεταφραστούν είναι εργασίες ζωτικής σημασίας για την εκκλησία. Άραγε, υπάρχουν αρχές για τον τρόπο διόρθωσης και μετάφρασης των βιβλίων; Αυτό το έργο έχει οπωσδήποτε αρχές, βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε αρχές και απαιτεί πραγματικά συγκεκριμένη συναναστροφή και καθοδήγηση· όμως, οι ψευδο-επικεφαλής δεν μπορούν να κάνουν αυτό το έργο. Όταν βλέπουν τους αδελφούς και τις αδελφές απασχολημένους με τα καθήκοντά τους, λένε προσποιητά: «Το κειμενικό έργο και το μεταφραστικό έργο είναι πολύ σημαντικά. Θα πρέπει να προσπαθήσετε ολόψυχα να κάνετε καλά αυτό το έργο, κι οποιαδήποτε ζητήματα έχετε θα τα λύσω εγώ». Όταν, όμως, κάποιος θέτει όντως ένα ζήτημα, αυτοί οι ψευδο-επικεφαλής λένε: «Δεν το κατανοώ αυτό το ζήτημα. Είμαι ανίδεος σε ό,τι αφορά τη μετάφραση ξένων γλωσσών. Προσευχήσου στον Θεό και αναζήτησε από Εκείνον». Όταν κάποιος θέτει ένα άλλο ζήτημα και ρωτάει: «Δεν μπορούμε να βρούμε κατάλληλους ανθρώπους για τη μετάφραση ορισμένων γλωσσών. Τι πρέπει να κάνουμε γι’ αυτό;» οι ψευδο-επικεφαλής απαντούν: «Είμαι ανίδεος σ’ αυτό το ζήτημα. Να το χειριστείτε μόνοι σας». Μπορεί να λυθεί το πρόβλημα με τέτοια λόγια; Βρίσκουν μια δικαιολογία για να συγκαλύψουν το γεγονός ότι δεν κάνουν το έργο τους, λέγοντας: «Είμαι ανίδεος· δεν κατανοώ αυτό το επάγγελμα», κι έτσι ν’ αποφύγουν το πρόβλημα που οφείλουν να λύσουν. Έτσι εργάζονται οι ψευδο-επικεφαλής. Όταν κάποιος θέτει ένα ερώτημα, οι ψευδο-επικεφαλής λένε: «Προσευχηθείτε στον Θεό και αναζητήστε από Εκείνον· δεν κατανοώ αυτό το επάγγελμα, αλλά εσείς το κατανοείτε». Μπορεί να φαίνεται ότι δείχνουν ταπεινότητα, αφού παραδέχονται ότι είναι ανίκανοι και δεν κατανοούν το επάγγελμα, αλλά, στην πραγματικότητα, δεν μπορούν καθόλου να επιτελέσουν το έργο ενός επικεφαλής. Φυσικά, το να είναι κανείς επικεφαλής δεν σημαίνει απαραίτητα ότι μπορεί να κατανοήσει κάθε είδος επαγγέλματος. Θα πρέπει, όμως, να συναναστρέφεται με σαφήνεια πάνω στις αλήθεια-αρχές που είναι αναγκαίες για να λυθούν τα προβλήματα, ανεξάρτητα από το είδος του επαγγέλματος με το οποίο σχετίζονται αυτά. Από τη στιγμή που οι άνθρωποι κατανοούν τις αλήθεια-αρχές, μπορούν αντίστοιχα να επιλυθούν και τα προβλήματα. Προκείμενου οι ψευδοεπικεφαλής να αποφύγουν να συναναστραφούν πάνω στις αλήθεια-αρχές για την επίλυση προβλημάτων, λένε την εξής δικαιολογία: «Είμαι αμύητος σε αυτό· δεν κατανοώ αυτό το επάγγελμα». Δεν κάνουν έτσι, όμως, αληθινό έργο. Αν οι ψευδοεπικεφαλής χρησιμοποιούν συνέχεια τη δικαιολογία «Είμαι αμύητος σε αυτό· δεν κατανοώ αυτό το επάγγελμα» για να αποφύγουν να λύσουν προβλήματα, τότε δεν είναι κατάλληλοι για το έργο του επικεφαλής. Το καλύτερο που έχουν να κάνουν είναι να παραιτηθούν και να αφήσουν κάποιον άλλον να πάρει τη θέση τους. Διαθέτουν, όμως, οι ψευδοεπικεφαλής αυτό το είδος λογικής; Θα είναι ικανοί να παραιτηθούν; Δεν θα είναι. Μάλιστα, σκέφτονται: «Γιατί λένε πως δεν κάνω κανένα έργο; Οργανώνω συναθροίσεις κάθε μέρα, κι είμαι τόσο απασχολημένος που δεν μπορώ ούτε να γευματίσω στην ώρα μου· άσε που και κοιμάμαι και λιγότερο. Ποιος λέει ότι τα προβλήματα δεν λύνονται; Οργανώνω συναθροίσεις και συναναστρέφομαι μαζί τους, ενώ εντοπίζω γι’ αυτούς και χωρία με τα λόγια του Θεού». Ας υποθέσουμε ότι τους ρωτάς: «Κάποιος είπε ότι δεν μπορεί να βρει κατάλληλους μεταφραστές για κάποιες γλώσσες. Πώς έλυσες αυτό το συγκεκριμένο πρόβλημα;» Εκείνοι θα πουν: «Του είπα ότι δεν κατανοώ αυτό το επάγγελμα και του ζήτησα να το συζητήσει και να το χειριστεί μόνος του». Τότε, τους ρωτάς: «Αυτό το πρόβλημα έχει να κάνει με τη δαπάνη των προσφορών και με την εξέλιξη του εκκλησιαστικού έργου. Δεν μπορεί να πάρει αποφάσεις μόνος του, πρέπει εσύ να κάνεις κουμάντο και να βρεις τις αλήθεια-αρχές για να λύσεις το πρόβλημα. Το έκανες αυτό;» Εκείνοι θα απαντήσουν: «Πώς δεν το έκανα; Δεν έχω καθυστερήσει κανένα έργο. Αν δεν υπάρχει κανείς να μεταφράσει σ’ αυτήν τη γλώσσα, τότε απλώς θα πρέπει να γίνει μετάφραση σε άλλη γλώσσα!» Βλέπεις, οι ψευδοεπικεφαλής δεν μπορούν να κάνουν πραγματικό έργο και παρ’ όλα αυτά συνεχίζουν να λένε ένα σωρό δικαιολογίες. Είναι στ’ αλήθεια ξεδιάντροπο και αηδιαστικό! Έχεις πολύ χαμηλό επίπεδο, δεν κατανοείς κανένα επάγγελμα ούτε αντιλαμβάνεσαι τις αλήθεια-αρχές που αφορούν κάθε πτυχή του επαγγελματικού έργου· σε τι χρησιμεύει να σε έχουμε ως επικεφαλής; Είσαι απλώς ανόητος και άχρηστος! Αφού δεν μπορείς να κάνεις καθόλου αληθινό έργο, γιατί συνεχίζεις να υπηρετείς ως επικεφαλής της εκκλησίας; Απλούστατα δεν έχεις ίχνος λογικής. Απ’ τη στιγμή που δεν έχεις αυτεπίγνωση, θα πρέπει να ακούς την ανατροφοδότηση από τον εκλεκτό λαό του Θεού και να αξιολογείς κατά πόσο πληροίς τα πρότυπα για να είναι επικεφαλής. Κι όμως, οι ψευδοεπικεφαλής δεν τα σκέφτονται ποτέ αυτά. Ανεξάρτητα απ’ το πόσο έχει καθυστερήσει το έργο της εκκλησίας και πόση ζημιά έχει προκληθεί στη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού στα τόσα χρόνια που υπηρετούν ως επικεφαλής, δεν τους νοιάζει. Αυτή είναι η άσχημη όψη των πέρα για πέρα ψευδοεπικεφαλής.

Σκεφτείτε πώς χειρίζονται το έργο τους οι επικεφαλής και οι εργάτες. Αντιστοιχεί καθόλου σ’ αυτό που σας είπα μόλις; Υπάρχει κανείς που δεν κάνει αληθινό έργο και μπορείς να διακρίνεις ότι είναι ψευδο-επικεφαλής; Αν διακρίνεις ότι είναι ψευδο-επικεφαλής, στο εξής δεν πρέπει να τον αντιμετωπίζεις πλέον ως επικεφαλής· πρέπει να τον αντιμετωπίζεις όπως φέρεσαι σε οποιονδήποτε άλλο άνθρωπο. Αυτή είναι η ακριβής αρχή άσκησης. Κάποιοι μπορεί ν’ αναρωτηθούν: «Αυτό σημαίνει να κάνουμε διακρίσεις εναντίον τους, να τους απαξιώνουμε και να τους αποκλείουμε επειδή είναι ψευδο-επικεφαλής;» Όχι. Δεν μπορούν να κάνουν αληθινό έργο και μπορούν μόνο ν’ αναφέρουν κάποια λόγια και δόγματα και κενές κουβέντες για να υπεκφεύγουν και να σε παραμυθιάζουν. Αυτό αποδεικνύει ένα γεγονός: ότι δεν είναι επικεφαλής σου. Δεν χρειάζεται να ζητάς οδηγίες από αυτούς για οποιοδήποτε πρόβλημα ή οποιαδήποτε δυσκολία συναντάς στο έργο σου. Αν είναι απαραίτητο, μπορείτε να τους παρακάμψετε αναφέροντας το πρόβλημα στον Άνωθεν και ζητώντας τη δική Του συμβουλή για το πώς θα το χειριστείτε και θα το επιλύσετε. Έχω διδάξει σε όλους σας το μονοπάτι άσκησης, αλλά το πώς θα ενεργήσετε εξαρτάται από εσάς. Δεν είπα ποτέ ότι όλοι οι επικεφαλής είναι προκαθορισμένοι από τον Θεό, ότι πρέπει να τους ακούς και να τους υπακούς και ότι πρέπει να τους ακούς ακόμη κι αν διακρίνεις ότι είναι ψευδο-επικεφαλής. Ποτέ δεν σου είπα κάτι τέτοιο. Το θέμα της τωρινής μου συναναστροφής είναι ο τρόπος διάκρισης των ψευδο-επικεφαλής. Όταν διακρίνεις ότι κάποιος είναι ψευδο-επικεφαλής, μπορείς ν’ αποδέχεσαι και να υπακούς όσα λέει, αν είναι σωστά και συνάδουν με την αλήθεια. Ωστόσο, αν δεν μπορεί να λύσει ένα πρόβλημα και υπεκφεύγει και σε παραμυθιάζει, επηρεάζοντας την πρόοδο του έργου, τότε δεν είσαι αναγκασμένος ν’ αποδεχθείς την ηγεσία του. Αν μπορείτε να συλλάβετε μόνοι σας τις αρχές, τότε θα πρέπει να ενεργείτε σύμφωνα με αυτές. Αν δεν μπορείτε να συλλάβετε τις αρχές, είστε αβέβαιοι ή δεν είστε σίγουροι γι’ αυτές, τότε πρέπει ν’ αναζητήσετε την αλήθεια και να συζητήσετε μεταξύ σας για να χειριστείτε το πρόβλημα. Αν και πάλι δεν μπορείτε να πάρετε μια απόφαση αφού το έχετε συζητήσει, ν’ αναφέρετε το πρόβλημα στον Άνωθεν και να ζητήσετε τη συμβουλή του γι’ αυτό. Όλοι αυτοί είναι καλοί τρόποι αντιμετώπισης των προβλημάτων· δεν υπάρχουν δυσκολίες που δεν μπορούν να λυθούν.

Ας ολοκληρώσουμε σ’ αυτό το σημείο τη σημερινή μας συναναστροφή. Γεια σας!

16 Ιανουαρίου, 2021