Η συναναστροφή στην προηγούμενη συνάθροισή μας αφορούσε την ενδέκατη υποχρέωση των επικεφαλής και των εργατών. Συναναστραφήκαμε πάνω στην υποχρέωση που οφείλουν να εκπληρώσουν οι επικεφαλής και εργάτες, καθώς και στο έργο που πρέπει να κάνουν για τη φύλαξη των προσφορών. Ποιο έργο πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και εργάτες για τη φύλαξη των προσφορών; (Η πρώτη εργασία είναι να φροντίζουν για τη φύλαξή τους, η δεύτερη να ελέγχουν τους λογαριασμούς και η τρίτη να επανέρχονται, να διερευνούν και να επιθεωρούν αν οι διάφορες δαπάνες συνάδουν με τις αρχές. Πρέπει να εκτελούνται αυστηροί έλεγχοι και να περιορίζονται αυστηρά οι παράλογες δαπάνες. Το καλύτερο είναι να αποφεύγονται η υπερβολή και η σπατάλη προτού να συμβούν. Αν έχουν συμβεί ήδη, τότε όσοι είναι υπεύθυνοι πρέπει να λογοδοτήσουν. Όχι μόνο πρέπει να δοθούν προειδοποιήσεις, αλλά να απαιτηθεί και αποζημίωση.) Αυτά είναι, βασικά. Το κυριότερο είναι να φροντίζουν για τη φύλαξή τους, έπειτα να ελέγχουν τους λογαριασμούς και, στη συνέχεια, να επανέρχονται και να επιθεωρούν τις δαπάνες, καθώς και να χρησιμοποιούν και να ξοδεύουν σωστά τις προσφορές. Αφού ολοκληρώσαμε τη συναναστροφή μας πάνω στην ενδέκατη υποχρέωση, οι άνθρωποι έχουν πλέον ακριβή κατανόηση και γνώση για τις προσφορές, ενώ γνωρίζουν επίσης τι έργο πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και εργάτες για τη φύλαξη των προσφορών, καθώς και πώς κάνουν αυτό το έργο οι ψευδοεπικεφαλής και ποιες συγκεκριμένες συμπεριφορές εμφανίζουν όσο το κάνουν. Είτε η συναναστροφή μας αφορά τις υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών είτε αφορά τις διάφορες συμπεριφορές των ψευδοεπικεφαλής, είτε πρόκειται για συναναστροφή πάνω στα θετικά είτε για την έκθεση των αρνητικών, αποσκοπεί κυρίως στο να δώσει στους ανθρώπους να καταλάβουν πώς να κάνουν σωστά το έργο της φύλαξης των προσφορών και πώς να αποκλείσουν παράλογες πρακτικές ως προς τη φύλαξη, τις δαπάνες και τη διανομή των προσφορών. Όλοι όσοι ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού, είτε είναι επικεφαλής ή εργάτες είτε δεν είναι, πρέπει να εκπληρώνουν την υποχρέωσή τους ως προς τη φύλαξη των προσφορών. Ποια υποχρέωση είναι αυτή, λοιπόν; Είναι να επιβλέπουν και να αναφέρουν αμέσως τυχόν προβλήματα που θα διαπιστώσουν· να εκτελούν, δηλαδή, τις λειτουργίες της επίβλεψης και της αναφοράς. Μην θεωρείτε πως «η φύλαξη των προσφορών αποτελεί υποχρέωση των επικεφαλής και των εργατών και δεν έχει καμία σχέση μ’ εμάς τους συνηθισμένους πιστούς». Αυτή η άποψη είναι λανθασμένη. Εφόσον οι άνθρωποι έχουν κατανοήσει αυτές τις αλήθειες, πρέπει να εκπληρώσουν την υποχρέωσή τους. Όσον αφορά ζητήματα που δεν είναι σε θέση να εντοπίσουν οι επικεφαλής και εργάτες ή τυφλά σημεία και μέρη που δεν εντοπίζονται εύκολα, αν κάποιος διαπιστώσει τυχόν προβλήματα παραλογισμού ή παραβίασης αρχών στη φύλαξη, τη διανομή και τη χρήση των προσφορών, πρέπει να τα αναφέρει αμέσως στους επικεφαλής και εργάτες, προκειμένου να εξασφαλιστεί η λογική φύλαξη, η λογική χρήση και η λογική διανομή των προσφορών. Αυτό είναι υποχρέωση όλων όσοι ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού.

Σημείο δωδέκατο: Να αναγνωρίζουν άμεσα και με ακρίβεια τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας· να τα σταματούν και να τα περιορίζουν, και να αντιστρέφουν την κατάσταση· επιπλέον, να συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια, ώστε ο εκλεκτός λαός του Θεού να αναπτύξει ικανότητα διάκρισης μέσα από τέτοια πράγματα και να μάθει από αυτά (Μέρος πρώτο)

Τώρα που ολοκληρώθηκε η συναναστροφή πάνω στην ενδέκατη υποχρέωση, προχωράμε στη συναναστροφή πάνω στη δωδέκατη υποχρέωση των επικεφαλής και των εργατών: «Να αναγνωρίζουν άμεσα και με ακρίβεια τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας· να τα σταματούν και να τα περιορίζουν, και να αντιστρέφουν την κατάσταση· επιπλέον, να συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια, ώστε ο εκλεκτός λαός του Θεού να αναπτύξει ικανότητα διάκρισης μέσα από τέτοια πράγματα και να μάθει από αυτά». Ποιο είναι το κύριο περιεχόμενο αυτής της υποχρέωσης; Αφορά κυρίως την απαίτηση από τους επικεφαλής και εργάτες να αντιμετωπίσουν τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα στην εκκλησία, καθώς και τα διάφορα προβλήματα, που διαταράσσουν, αναστατώνουν και βλάπτουν την κανονική τάξη της εκκλησίας. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κατανοήσουν οι επικεφαλής και εργάτες για να αντιμετωπίσουν και να λύσουν αποτελεσματικά αυτά τα προβλήματα, να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους και να εκτελέσουν σωστά αυτό το έργο; Η υποχρέωση είναι να «αναγνωρίζουν άμεσα και με ακρίβεια τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας»· αυτό είναι το αντικείμενο του συγκεκριμένου έργου. Με έναν σκοπό και ένα αντικείμενο, γίνεται σαφές ποια προβλήματα χρειάζεται να λυθούν, καθώς και ποιο έργο και ποιες υποχρεώσεις αναμένεται να αναλάβουν οι επικεφαλής και εργάτες. Στο πλαίσιο της δωδέκατης υποχρέωσης, ποια είναι η κύρια απαίτηση από τους επικεφαλής και εργάτες; Είναι να σταματούν και να περιορίζουν τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση, καθώς και να αντιστρέφουν την κατάσταση, ενώ ταυτόχρονα συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια, ώστε ο εκλεκτός λαός του Θεού να αναπτύξει ικανότητα διάκρισης μέσα από τέτοια πράγματα και να μάθει από αυτά. Ποιες προϋποθέσεις πρέπει να πληρούνται για να γίνει αυτό; Αν βλέπεις διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν, αναστατώνουν και βλάπτουν την κανονική τάξη της εκκλησίας αλλά δεν τα θεωρείς πρόβλημα όλα αυτά, τότε υπάρχει θέμα. Κάτι τέτοιο υποδεικνύει ότι δεν μπορείς να διακρίνεις την ουσία του προβλήματος, δηλαδή δεν κατανοείς πόσο μπορούν η διατάραξη και η αναστάτωση της ζωής της εκκλησίας να βλάψουν το έργο της εκκλησίας, ούτε τις συνέπειες και τον αντίκτυπο που μπορούν να έχουν στη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού. Τέτοιοι επικεφαλής και εργάτες μπορούν, παρ’ όλα αυτά, να κάνουν σωστά το έργο της εκκλησίας; Μπορούν να λύσουν προβλήματα και να αντιστρέψουν την κατάσταση; (Όχι.) Ποιο είναι, τότε, το βασικό σημείο γι’ αυτήν τη συναναστροφή; Είναι το ότι οι επικεφαλής και εργάτες μπορούν να διακρίνουν την ουσία των διάφορων ζητημάτων και να λύσουν αποτελεσματικά τα διάφορα πραγματικά προβλήματα μόνο αν πρώτα κατανοήσουν τις αλήθεια-αρχές. Οι επικεφαλής και εργάτες, προκειμένου να κάνουν σωστά το έργο της εκκλησίας, πρέπει πρώτα να μάθουν τι προβλήματα προκύπτουν συνήθως στο έργο αυτό. Στη συνέχεια, πρέπει να κατανοήσουν, να διακρίνουν και να κρίνουν επακριβώς τη φύση των προβλημάτων που προκύπτουν, το αν επηρεάζουν το έργο της εκκλησίας και την κανονική τάξη της ζωής της εκκλησίας, και το αν η φύση τους είναι τέτοια ώστε να διαταράσσουν και να αναστατώνουν τη ζωή της εκκλησίας. Πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό ζήτημα που πρέπει πρώτα να κατανοήσουν οι επικεφαλής και εργάτες. Μόνο αφού το κατανοήσουν αυτό είναι δυνατό να λύσουν αποτελεσματικά αυτά τα προβλήματα και να μπορέσουν να «τα σταματήσουν και να τα περιορίσουν, και να αντιστρέψουν την κατάσταση», όπως αναφέρεται στη δωδέκατη υποχρέωση. Εν ολίγοις, προτού λύσεις ένα πρόβλημα, χρειάζεται πρώτα να κατανοήσεις πού έγκειται το πρόβλημα, ποιες καταστάσεις αφορά, ποια είναι η φύση του προβλήματος, πόσο σοβαρό είναι, πώς να το αναλύσεις και να το διακρίνεις, και πώς να ασκηθείς με ακρίβεια. Αυτό χρειάζεται να κατανοήσουν πρώτα οι επικεφαλής και εργάτες. Εφόσον οι επικεφαλής και εργάτες χρειάζεται να κατανοήσουν αυτά τα πράγματα, ας συναναστραφούμε πάνω σε διάφορες συγκεκριμένες πτυχές τους, έτσι ώστε τόσο οι επικεφαλής και εργάτες όσο και ο εκλεκτός λαός του Θεού να μπορέσουν να κατανοήσουν πώς να αντιμετωπίσουν αυτά τα προβλήματα όταν προκύψουν, πώς να τα συσχετίσουν με τα λόγια του Θεού και πώς να χρησιμοποιήσουν τις αλήθεια-αρχές για να τα λύσουν. Έτσι, όταν οι επικεφαλής και εργάτες συναντήσουν δυσκολίες που δεν μπορούν να επιλύσουν, τότε όλοι όσοι ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού μπορούν να τις αντιμετωπίσουν μαζί και να αναζητήσουν την αλήθεια για να βρουν λύσεις και, όταν συναντήσουν ζητήματα διατάραξης και αναστάτωσης στο έργο της εκκλησίας, μπορούν όλοι να υψώσουν ανάστημα για να τα σταματήσουν και να τα περιορίσουν. Ταυτόχρονα, όσον αφορά αρνητικούς ανθρώπους και ζητήματα, μπορούν να αναλύσουν, να διακρίνουν και να χαρακτηρίσουν δημόσια, δίνοντας έτσι την ευκαιρία να σταματήσουν, να περιοριστούν και να εξαλειφθούν από τη ρίζα αυτά τα ζητήματα. Ας αρχίσουμε, λοιπόν, τη συναναστροφή από τα πιο συγκεκριμένα ζητήματα.

Οι διάφοροι άνθρωποι, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν τη ζωή της εκκλησίας

Για να εντοπιστούν τα ζητήματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας, ποιοι είναι οι τομείς από τους οποίους πρέπει να αρχίσουν οι επικεφαλής και εργάτες; Πρέπει να αρχίσουν διερευνώντας τη ζωή της εκκλησίας για να τα ανακαλύψουν αυτά τα ζητήματα. Γνωρίζετε όλοι σας λίγα πράγματα σχετικά με το τι προβλήματα προκύπτουν συνήθως στη ζωή της εκκλησίας και η φύση τους είναι τέτοια που προκαλεί διατάραξη και αναστάτωση; Όσο πολλοί άνθρωποι κι αν υπάρχουν στην εκκλησία, θα υπάρχουν σίγουρα και αρκετοί που μπορεί να διαταράξουν και να αναστατώσουν το έργο της εκκλησίας. Για ποιες πράξεις διατάραξης και αναστάτωσης έχετε ακούσει; (Να βγαίνουν πάντα εκτός θέματος όταν συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια στις συναθροίσεις, χωρίς να εστιάζουν στα βασικά θέματα.) (Επίσης, να λένε τακτικά λόγια και δόγματα.) Βγαίνουν εκτός θέματος όταν συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια. Για παράδειγμα, όταν οι άλλοι συναναστρέφονται πάνω στο πώς να είναι αφοσιωμένος κανείς στο καθήκον του, εκείνοι μιλάνε για το πώς να φροντίζουν σωστά τις ανάγκες του συζύγου ή της συζύγου και των παιδιών τους. Όταν οι άλλοι συναναστρέφονται σχετικά με το ότι η αφοσίωση στο καθήκον έχει ως σκοπό να ικανοποιήσει κανείς τον Θεό και να υποταχθεί σ’ Αυτόν, εκείνοι λένε πως η αφοσίωση στο καθήκον έχει ως σκοπό να κερδίσει κανείς ευλογίες για την οικογένεια και τα αγαπημένα του πρόσωπα. Έτσι δεν βγαίνουν εκτός θέματος; (Ναι.) Αν δεν τους διακόψεις, θα συνεχίσουν επ’ αόριστον. Αν τους περιορίσεις, θα θυμώσουν και θα οργιστούν από τη ντροπή τους, κι έτσι θα πάνε την κακή τους συμπεριφορά ένα βήμα παρακάτω. Αυτό το θέμα, λοιπόν, είναι από τη φύση του στο επίπεδο της διατάραξης και αναστάτωσης, πράγμα πολύ σοβαρό. Παρότι το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος όταν συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια είναι συχνό πρόβλημα, αντικειμενικά μιλώντας, μπορεί να διαταράξει και να αναστατώσει τη ζωή της εκκλησίας. Αυτό είναι το πρώτο θέμα. Όσον αφορά το δεύτερο, ότι «λένε λόγια και δόγματα», το αν αυτό θεωρείται διατάραξη και αναστάτωση εξαρτάται από τη σοβαρότητα του εκάστοτε περιστατικού. Κάποιοι άνθρωποι λένε λόγια και δόγματα επειδή δεν έχουν την αλήθεια-πραγματικότητα· μόλις ανοίξουν το στόμα τους, λένε μόνο λόγια και δόγματα, μόνο κενές θεωρίες. Η πρόθεσή τους, όμως, δεν είναι να παραπλανήσουν τους άλλους και να κερδίσουν την εκτίμησή τους. Με περιορισμούς και αποτροπές, θα κερδίσουν αυτογνωσία και, στη συνέχεια, θα λένε λιγότερα λόγια και δόγματα κι έτσι δεν θα εμποδίζουν πλέον τη ζωή-είσοδο για τους αδελφούς και τις αδελφές. Αυτό δεν μετράει ως διατάραξη και αναστάτωση. Όσοι, όμως, λένε επίτηδες λόγια και δόγματα με την πρόθεση να παραπλανήσουν τους άλλους το κάνουν ακόμα και όταν γνωρίζουν πολύ καλά πως όσα λένε είναι λόγια και δόγματα. Το κάνουν αυτό με σκοπό να κερδίσουν την εκτίμηση των άλλων· θέλουν να πάρουν τους ανθρώπους με το μέρος τους και να τους παραπλανήσουν, καθώς και να αποκτήσουν θέση με το ζόρι. Η φύση αυτής της πράξης είναι πολύ σοβαρή. Διαφέρει ως προς τη φύση της από το να μπορεί κανείς να λέει μόνο λόγια και δόγματα επειδή δεν κατανοεί την αλήθεια. Μια τέτοια συμπεριφορά αποτελεί διατάραξη και αναστάτωση. Οι διάφοροι άνθρωποι, γεγονότα και πράγματα που προκαλούν διαταράξεις και αναστατώσεις στη ζωή της εκκλησίας εξαπλώνονται παντού. Δεν είναι απλό θέμα, όπως το να λέει κανείς λόγια και δόγματα ή να βγαίνει εκτός θέματος. Ποια άλλα θέματα υπάρχουν; (Το να δημιουργούν κλίκες, να σπέρνουν τη διχόνοια και να χαλάνε τη θετικότητα των άλλων.) (Επίσης αποπνέουν αρνητικότητα, προκαλούν μπελάδες και ενοχλούν συνεχώς τους ανθρώπους.) (Κάποιοι άνθρωποι, όταν έχουν αντιλήψεις για τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού, διαδίδουν αυτές τις αντιλήψεις και αποπνέουν την αρνητικότητά τους, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται και σε άλλους αντιλήψεις για τις εργασιακές ρυθμίσεις.) Όλα αυτά θεωρούνται όντως διαταράξεις και αναστατώσεις. Το ότι δημιουργούν κλίκες είναι ένα από αυτά, ένα άλλο είναι το ότι σπέρνουν τη διχόνοια, μαζί με το ότι βασανίζουν τους ανθρώπους και τους επιτίθενται, διαδίδουν αντιλήψεις, αποπνέουν αρνητικότητα, διαδίδουν αβάσιμες φήμες και παλεύουν με τους άλλους για τη θέση —όλα αυτά είναι διαταράξεις και αναστατώσεις. Αυτά τα προβλήματα είναι πολύ πιο σοβαρά ως προς τη φύση τους από το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος όταν συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια. Υπάρχει και ένα θέμα που αφορά τις εκλογές. Τι τύπου προβλήματα προκύπτουν κατά τη διάρκεια των εκλογών και αφορούν την πρόκληση διαταράξεων και αναστατώσεων; Η χειραγώγηση των ψήφων, για παράδειγμα· το να τάζει κανείς οφέλη για να εξασφαλίσει ψήφους για τον εαυτό του. Αυτός είναι ένας τρόπος υπονόμευσης των εκλογών. Και οι συγκαλυμμένες ενέργειες —το να εργάζεσαι παρασκηνιακά πάνω στο μυαλό των ανθρώπων προκειμένου να τους πάρεις με το μέρος σου, να τους παραπλανήσεις και να τους πείσεις να σε ψηφίσουν. Όλα αυτά τα θέματα προκύπτουν κατά τη διάρκεια των εκλογών. Αυτά αποτελούν, άραγε, διαταράξεις και αναστατώσεις; (Ναι.) Ο όρος με τον οποίο αναφέρονται συνολικά αυτά τα προβλήματα είναι «παραβίαση των εκλογικών αρχών». Ένα άλλο θέμα είναι το ότι φλυαρούν για ζητήματα του σπιτιού, χτίζουν προσωπικές διασυνδέσεις και χειρίζονται προσωπικές υποθέσεις. Κάποιος μπορεί να έρχεται στις συναθροίσεις για όλα αυτά· όχι για να κατανοήσει την αλήθεια ούτε για να συναναστραφεί πάνω στα λόγια του Θεού, αλλά για να χειριστεί προσωπικές υποθέσεις. Είναι σοβαρό ένα τέτοιο πρόβλημα; (Ναι.) Μετράει επίσης ως πρόκληση διατάραξης και αναστάτωσης.

Ας συνοψίσουμε, τώρα, τα διάφορα θέματα διατάραξης και αναστάτωσης που προκύπτουν μέσα στη ζωή της εκκλησίας: Πρώτον, βγαίνουν συχνά εκτός θέματος όταν συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια· δεύτερον, λένε λόγια και δόγματα για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους και να κερδίσουν την εκτίμησή τους· τρίτον, φλυαρούν για ζητήματα του σπιτιού, χτίζουν προσωπικές διασυνδέσεις και χειρίζονται προσωπικές υποθέσεις· τέταρτον, δημιουργούν κλίκες· πέμπτον, παλεύουν με τους άλλους για τη θέση· έκτον, σπέρνουν τη διχόνοια· έβδομον, επιτίθενται στους ανθρώπους και τους βασανίζουν· όγδοον, διαδίδουν αντιλήψεις· ένατον, αποπνέουν αρνητικότητα· δέκατον, διαδίδουν αβάσιμες φήμες και, ενδέκατον, παραβιάζουν τις εκλογικές αρχές. Έντεκα το σύνολο. Αυτές οι έντεκα εκδηλώσεις είναι τα θέματα διατάραξης και αναστάτωσης που προκύπτουν συχνά μέσα στη ζωή της εκκλησίας. Όταν ζει κανείς τη ζωή της εκκλησίας, αν προκύψουν αυτά τα θέματα, είναι απαραίτητο οι επικεφαλής και εργάτες να υψώσουν ανάστημα και να τα σταματήσουν, να τα περιορίσουν, να μην τα αφήσουν να εξελιχθούν ανεξέλεγκτα. Αν οι επικεφαλής και εργάτες δεν είναι σε θέση να τα περιορίσουν, τότε πρέπει να ενωθούν και να τα περιορίσουν όλοι οι αδελφοί κι οι αδελφές. Αν ο άνθρωπος που εμπλέκεται στο θέμα δεν έχει κακία στην ανθρώπινη φύση του και δεν προκαλεί επίτηδες διαταράξεις και αναστατώσεις, αλλά απλώς δεν κατανοεί την αλήθεια, τότε μπορεί να δεχθεί βοήθεια και υποστήριξη μέσα από συναναστροφή πάνω στην αλήθεια. Αν ο άνθρωπος που προκαλεί τις διαταράξεις και αναστατώσεις είναι κακός και το θέμα δεν έχει μεγάλη σημασία, τότε οι διαταράξεις και αναστατώσεις του πρέπει να σταματήσουν και να περιοριστούν μέσω συναναστροφής και έκθεσης. Αν είναι διατεθειμένος να μετανοήσει και πλέον να μη μιλάει ούτε να ενεργεί με τρόπους που προκαλούν διαταράξεις και αναστατώσεις, αν είναι διατεθειμένος να γίνει το λιγότερο σημαντικό μέλος της εκκλησίας, αν μπορεί να ακούσει και να υπακούσει με ευσυνειδησία και να κάνει ό,τι διευθετήσει η εκκλησία, καθώς και να αποδεχθεί τους περιορισμούς που έχουν επιβάλει οι αδελφοί κι οι αδελφές, τότε μπορεί να μείνει προσωρινά στην εκκλησία. Αν, όμως, δεν αποδεχθεί, αλλά αντίθετα εναντιωθεί και γίνει εχθρικός απέναντι στην πλειοψηφία, τότε το πράγμα πρέπει να προχωρήσει στο δεύτερο βήμα —να αποπεμφθεί. Είναι σωστή αυτή η προσέγγιση; (Ναι.)

Ι. Βγαίνουν συχνά εκτός θέματος όταν συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια

Τώρα θα συναναστραφούμε σχετικά με τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που εμφανίζονται στη ζωή της εκκλησίας και από τη φύση τους συνιστούν διαταράξεις και αναστατώσεις. Το πρώτο από αυτά είναι ότι κάποιοι βγαίνουν συχνά εκτός θέματος όταν συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια. Πώς ορίζεται ότι βγαίνει κανείς εκτός θέματος όταν συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια; Πώς μπορούμε να αντιληφθούμε ξεκάθαρα ότι κάποια λόγια συναναστροφής έχουν βγει εκτός θέματος; Εσείς βγαίνετε συχνά εκτός θέματος όταν συναναστρέφεστε πάνω στην αλήθεια; (Ναι.) Σε τι σημείο πρέπει να φτάσει αυτό το πρόβλημα ώστε να θεωρηθεί ότι η φύση του προκαλεί διαταράξεις και αναστατώσεις; Αν κάθε φορά που κάποιος έβγαινε εκτός θέματος όταν συναναστρεφόταν πάνω στην αλήθεια το περιστατικό χαρακτηριζόταν ως διατάραξη και αναστάτωση, τότε δεν θα φοβούνταν οι άνθρωποι να μιλήσουν ή να συναναστραφούν στο μέλλον στη ζωή της εκκλησίας; Κι αν οι άνθρωποι φοβούνται να συναναστραφούν, αυτό, άραγε, δεν σημαίνει ότι δεν έχουν αντιληφθεί σωστά το θέμα; (Ναι.) Όταν, λοιπόν, προσδιοριστεί με ακρίβεια πότε συνιστά διατάραξη και αναστάτωση το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος όταν συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια, οι περισσότεροι άνθρωποι θα ελευθερωθούν από τους περιορισμούς τους. Δεδομένου ότι βγαίνετε εκτός θέματος ακόμα και στις κανονικές συζητήσεις, κάτι τέτοιο είναι ακόμα πιο πιθανό να συμβεί κατά τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο να συναναστραφούμε σχετικά με αυτό με μεγάλη σαφήνεια, ώστε να μην περιορίζεστε. Αυτός ο φόβος μήπως βγείτε εκτός θέματος και προκαλέσετε διατάραξη και αναστάτωση δεν πρέπει να σας αποθαρρύνει από το να μιλήσετε, ούτε να σας κάνει άτολμους να συναναστραφείτε ακόμα κι αν έχετε γνώσεις, ούτε, όταν πράγματι θέλετε να συναναστραφείτε, να σας αναγκάζει να λάβετε πρώτα υπόψη τα εξής: «Αυτό που θέλω να πω είναι σχετικό με το θέμα; Μήπως είναι εκτός θέματος; Πρέπει να κάνω ένα προσχέδιο κι έναν σκελετό των σκέψεών μου προτού μιλήσω, κι έπειτα να ακολουθήσω πιστά αυτόν τον σκελετό ώστε να μη βγω εκτός θέματος, ό,τι κι αν γίνει. Αν στο τέλος όντως βγω εκτός θέματος, κάτι τέτοιο δεν θα ωφελήσει κανέναν και θα σπαταλήσει τον πολύτιμο χρόνο της συνάθροισης, επηρεάζοντας την κατανόηση της αλήθειας από τους αδελφούς και τις αδελφές. Κι αν συμβεί σε σοβαρό βαθμό, τότε θα μπορούσε ακόμα και να διαταράξει και να αναστατώσει τη ζωή της εκκλησίας». Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να κοιτάξουμε το ζήτημα του να βγαίνει κανείς εκτός θέματος; Πρώτα, πρέπει να σκεφτούμε αν το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος είναι κάτι ωφέλιμο για τους αδελφούς και τις αδελφές, και έπειτα πρέπει να δούμε ξεκάθαρα ποιες είναι οι συνέπειες του να βγαίνει κανείς εκτός θέματος για τη ζωή της εκκλησίας. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να δούμε ξεκάθαρα ότι το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος δεν είναι θέμα μικρής σημασίας· σε σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να αποτελέσει ακόμα και διατάραξη και αναστάτωση για τη ζωή της εκκλησίας και το έργο της εκκλησίας. Ας πούμε ότι, σε κάποιο θέμα, αναζητάτε ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού για να συναναστραφείτε πάνω στις γνώσεις και την κατανόησή σας· ή ας υποθέσουμε ότι, σε κάποιο θέμα, συναναστρέφεστε πάνω στις γνώσεις που έχετε αποκτήσει, τις αλήθειες που έχετε κατανοήσει και τις προθέσεις του Θεού που έχετε κατανοήσει από κάτι που βιώσατε· ή ας πούμε ότι η συναναστροφή σας πάνω σε ένα ορισμένο θέμα είναι λίγο μακροσκελής, και δεν εκφράζεστε και με τόσο μεγάλη σαφήνεια σχετικά μ’ αυτό, αλλά επαναλαμβάνεστε αρκετές φορές —σε αυτές τις καταστάσεις, βγαίνετε εκτός θέματος; Σε τίποτα από αυτά δεν θεωρείται ότι κάποιος βγαίνει εκτός θέματος. Τι σημαίνει, λοιπόν, να βγαίνει κανείς εκτός θέματος; Βγαίνεις εκτός θέματος όταν αυτά που λες είναι σχεδόν ή εντελώς άσχετα με το θέμα της συναναστροφής, όταν είναι απλώς φλυαρίες για εξωτερικά ζητήματα και δεν είναι καθόλου εποικοδομητικά για τους ανθρώπους. Τότε βγαίνεις εντελώς εκτός θέματος. Τώρα, ας συζητήσουμε τι σημαίνει να προκαλείς διατάραξη και αναστάτωση. Στην περίπτωση που κάποιος βγαίνει εκτός θέματος όταν συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια, τι είδους λόγια και συμπεριφορές συνιστούν διαταράξεις και αναστατώσεις; Ποια είναι, εδώ, η ουσία του προβλήματος; Πώς το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος συνιστά από τη φύση του διατάραξη και αναστάτωση; Δεν αξίζει να συναναστραφεί κανείς πάνω σ’ αυτό; Αφού γίνει συναναστροφή πάνω σ’ αυτό, θα κατανοήσετε τι σημαίνει το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος; (Ναι.) Δώστε, λοιπόν, τις απαντήσεις σας σε αυτήν την ερώτηση. (Όταν η συναναστροφή κάποιου αφορά θέματα που δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια —λόγου χάρη, ανούσια κουβεντούλα και ομιλία για τις υποθέσεις του σπιτιού, καθώς και συζήτηση για τις κοινωνικές τάσεις, πράγματα που αναστατώνουν τις καρδιές των ανθρώπων και δεν τους αφήνουν να σιωπήσουν ενώπιον του Θεού και να αναλογιστούν τα λόγια Του· μια τέτοια συναναστροφή έχει βγει εκτός θέματος.) Πόσα κύρια σημεία αγγίζει αυτό; (Ένα σημείο είναι ότι τα θέματα είναι άσχετα με την αλήθεια.) Αυτό το σημείο, το ότι είναι άσχετα με την αλήθεια, είναι πολύ σημαντικό. Ένα σημείο είναι η ανούσια κουβεντούλα κι η φλυαρία για τα ζητήματα του σπιτιού. Ένα άλλο είναι να μιλάει κανείς για την παραδοσιακή κουλτούρα, το ηθικό σκεπτικό του ανθρώπου, καθώς και για πράγματα που οι άνθρωποι θεωρούν ευγενή, σαν να ήταν η αλήθεια. Αυτό είναι πρόβλημα στρεβλής κατανόησης· όλα αυτά είναι άσχετα με την αλήθεια. Λένε, λόγου χάρη, τα λόγια του Θεού: «Οι νέοι άνθρωποι δεν πρέπει να μην έχουν ιδανικά». Κάποιος συναναστρέφεται ως εξής: «Από τα αρχαία χρόνια, οι ήρωες εμφανίζονται σε νεαρή ηλικία» ή «Τα ιδανικά δεν περιορίζονται από την ηλικία». Ή, όταν μιλάς για το πώς να φοβάται κανείς τον Θεό, εκείνοι συναναστρέφονται ως εξής: «Υπάρχει ένας θεός ένα μέτρο πιο ψηλά από σένα»· «Όταν ο άνθρωπος ενεργεί, ο Ουρανός παρακολουθεί»· «Αν έχεις ήσυχη τη συνείδησή σου, δεν έχεις λόγο να φοβάσαι τα φαντάσματα που σου χτυπούν την πόρτα»· ή «Η καρδιά πρέπει να κλίνει προς την καλοσύνη». Έτσι δεν βγαίνουν εκτός θέματος; Άραγε, αυτά τα λόγια δεν είναι άσχετα με την αλήθεια; Τι είναι αυτά τα λόγια; (Σατανικές φιλοσοφίες.) Είναι σατανικές φιλοσοφίες, αλλά και η παραδοσιακή κουλτούρα μιας ορισμένης εθνικότητας. Η πρώτη εκδήλωση του να βγαίνει κανείς εκτός θέματος είναι όταν το θέμα της ομιλίας είναι άσχετο με την αλήθεια· είναι όταν κάποιος λέει φιλοσοφίες και θεωρίες που θεωρούνται από τους μη πιστούς σωστές και υψηλές, και τις συνδέει με το ζόρι με την αλήθεια. Αυτό σημαίνει να βγαίνει κανείς εκτός θέματος. Το θέμα είναι άσχετο με την αλήθεια· αυτή η εκδήλωση γίνεται μάλλον εύκολα κατανοητή. Η δεύτερη εκδήλωση είναι όταν τα θέματα που συζητιούνται αναστατώνουν το μυαλό των ανθρώπων. Όταν στη συνάθροιση δεν συζητιέται η αλήθεια, αλλά η συζήτηση σχετίζεται με τη γνώση, την επιστημονική μελέτη, τη φιλοσοφία και τη νομική ή με τα κοινωνικά φαινόμενα και τις διάφορες σύνθετες διαπροσωπικές σχέσεις, τότε κάτι τέτοιο αναστατώνει το μυαλό των ανθρώπων. Είναι όταν κάποιος συναναστρέφεται πάνω σε θέματα τα οποία ουσιαστικά δεν αφορούν την αλήθεια και δεν έχουν να κάνουν καθόλου μ’ αυτήν, σαν να ήταν αυτά η αλήθεια. Κάτι τέτοιο προκαλεί σύγχυση στο μυαλό των άλλων και, καθώς ακούνε, το σκεπτικό τους πηγαίνει από τη συναναστροφή της αλήθειας σε εξωτερικά ζητήματα. Πώς συμπεριφέρονται τότε αυτοί οι άνθρωποι; Αρχίζουν να εστιάζουν στη γνώση και στην επιστημονική μελέτη. Το να αναστατώνει κανείς το μυαλό των ανθρώπων είναι από τη φύση του κάτι το σοβαρό. Η τρίτη εκδήλωση είναι όταν τα θέματα που συζητιούνται κάνουν τους ανθρώπους να παρεξηγούν τον Θεό, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει διαύγεια ως προς τα οράματα. Κάποιοι άνθρωποι δεν γνωρίζουν ούτε οι ίδιοι ξεκάθαρα την αλήθεια, κι όμως θέλουν να προσποιούνται ότι έχουν διαύγεια και κατανόηση. Έτσι, όταν συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια, ρίχνουν μέσα στα λεγόμενά τους μερικά βαθιά δόγματα, μπερδεύουν θρησκευτικά δόγματα που έχουν ακούσει και κατανοήσει, και μιλούν αβάσιμα και χωρίς φειδώ. Οι άνθρωποι, αφού τους ακούσουν, χάνουν τη διαύγεια που έχουν για τα οράματα· δεν έχουν ιδέα για ποια αλήθεια ήθελε να μιλήσει εκείνο το άτομο. Όσο περισσότερο ακούνε, τόσο πιο πολύ μπερδεύονται και τόσο περισσότερο ελαττώνεται η πίστη τους στον Θεό, ενώ μπορεί να αναπτύξουν ακόμα και παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό. Δεν είναι μόνο ότι οι άνθρωποι βγαίνουν από αυτήν τη συζήτηση χωρίς κατανόηση της αλήθειας, αλλά και με το μυαλό τους μπερδεμένο. Το αποτέλεσμά της είναι αρνητικό. Αυτό προκύπτει από το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος.

Το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος όταν συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους και ο καθένας από αυτούς συνιστά, από τη φύση του, αναστάτωση για τη ζωή-είσοδο των ανθρώπων. Όταν οι άνθρωποι έχουν ακούσει μια τέτοια συναναστροφή, δεν είναι απλώς ότι δεν έχουν ξεκάθαρη κατανόηση της αλήθειας και μονοπάτι άσκησης. Αντίθετα, το μυαλό τους μπερδεύεται, η αλήθεια τούς φαίνεται ακόμα πιο θαμπή και επιπλέον αναπτύσσουν κάποιες παρερμηνείες και παρανοήσεις. Αυτός είναι ο αντίκτυπος και οι δυσμενείς συνέπειες που έχει στους ανθρώπους το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος όταν συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια. Κάθε μία από αυτές τις τρεις εκδηλώσεις είναι πολύ σοβαρή ως προς τη φύση της. Για παράδειγμα, η πρώτη είναι ότι «το θέμα συζήτησης είναι άσχετο με την αλήθεια». Το να λέει κανείς πράγματα που φαίνονται σωστά αλλά δεν είναι και το να φέρνει μέσα στην εκκλησία για κήρυγμα και ανάλυση σατανικά πράγματα όπως η ανθρώπινη γνώση, η φιλοσοφία, οι θεωρίες, η παραδοσιακή κουλτούρα και τα διάσημα ρητά φημισμένων προσωπικοτήτων, χρησιμοποιώντας την ευκαιρία της συναναστροφής της αλήθειας για να παραπλανήσει τους ανθρώπους, κάτι τέτοιο συνιστά αναστάτωση εις βάρος τους. Η φύση αυτής της πράξης είναι πολύ σοβαρή. Αν άκουγε μια τέτοια συναναστροφή ένας άνθρωπος με διάκριση, θα έλεγε: «Αυτό που λες δεν είναι σωστό· δεν είναι η αλήθεια. Αυτός για το οποίο μιλάς είναι ηθική συμπεριφορά και ρητά που θεωρούνται καλά από τους μη πιστούς. Αυτά είναι τα αξιώματα των μη πιστών για το πώς να συμπεριφέρονται και να αντιμετωπίζουν τα εγκόσμια, και όλα αυτά είναι θεμελιωδώς άσχετα με την αλήθεια». Κάποιοι άνθρωποι, όμως, δεν έχουν διάκριση, και όταν ακούνε αυτές τις πλάνες φτάνουν ακόμα και στο σημείο να συμφωνούν μαζί τους και να τους τηρούν σαν να ήταν η αλήθεια. Αν οι επικεφαλής και εργάτες δεν το σταματήσουν αυτό και δεν το περιορίσουν σε τέτοιους καιρούς, αν δεν συναναστραφούν πάνω σ’ αυτό και δεν το αναλύσουν έτσι ώστε οι άνθρωποι να κερδίσουν τη διάκριση, τότε υπάρχει περίπτωση να παραπλανηθούν κάποιοι από τον εκλεκτό λαό του Θεού. Ποιες είναι οι συνέπειες αν παραπλανηθεί κανείς; Θα πιστέψει ότι τα κηρύγματα των διάσημων μη πιστών, τα οποία θεωρούνται από τους ανθρώπους σωστά, καλά και βαθιά, όπως ας πούμε οι λαϊκές παροιμίες αλλά και τα αποφθέγματα και οι θεωρίες διάσημων ανθρώπων για το πώς να ζει κανείς, όλα αυτά είναι σωστά και είναι η αλήθεια, όπως ακριβώς είναι τα λόγια του Θεού. Τότε δεν θα έχει παραπλανηθεί; Επιφανειακά, φαίνεται σαν να συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια, αλλά στην πραγματικότητα, είναι ένα μείγμα που περιέχει ανθρώπινες ιδέες και παραπλανητικές φιλοσοφίες του Σατανά, κι αυτό προφανώς συνιστά αναστάτωση εις βάρος των ανθρώπων. Αν κάποιος παραπλανά τους ανθρώπους πλασάροντας τη φιλοσοφία του Σατανά και την ανθρώπινη γνώση ως την αλήθεια, τότε οι επικεφαλής και εργάτες πρέπει να εκθέσουν και να αναλύσουν το ζήτημα, έτσι ώστε οι αδελφοί κι οι αδελφές να αποκτήσουν μεγαλύτερη διάκριση και να κατανοήσουν τι πραγματικά είναι η αλήθεια. Αυτό είναι το έργο που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και εργάτες. Η δεύτερη εκδήλωση είναι ότι «αναστατώνουν το μυαλό των ανθρώπων». Κάποιοι άνθρωποι εκμεταλλεύονται συνεχώς την ευκαιρία να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια με σκοπό να μιλήσουν για πράγματα που φαίνονται σωστά αλλά δεν είναι και να εξυψώσουν την ανθρώπινη γνώση, την ανθρώπινη επιστημονική μελέτη, τα ανθρώπινα χαρίσματα και ταλέντα. Μιλάνε επίσης για τους ηθικούς κανόνες, την παραδοσιακή κουλτούρα και ούτω καθεξής. Πλασάρουν αυτά τα πράγματα, που προέρχονται από τον Σατανά, ως θετικά πράγματα, ως την αλήθεια, και αυτό κάνει τους ανθρώπους να πιστεύουν εσφαλμένα ότι αυτά πρέπει να υποστηρίζονται, να διαδίδονται και να εκθειάζονται στην εκκλησία, να τηρούνται απ’ όλους· αυτό αυξάνει τις πλάνες και τις αιρέσεις, που μοιάζουν σωστές αλλά δεν είναι, στο μυαλό των ανθρώπων· επίσης μπερδεύει το μυαλό των ανθρώπων και τους κάνει να νιώθουν χαμένοι στο πέλαγος, χωρίς να γνωρίζουν ποια είναι πραγματικά η αλήθεια ούτε πώς να ασκηθούν σωστά όταν έρχονται αντιμέτωποι με θέματα, ούτε και ποιο είναι το σωστό μονοπάτι. Αυτό βυθίζει την καρδιά τους στο σκοτάδι. Αυτές είναι οι συνέπειες όταν διαδίδει κανείς αιρέσεις και πλάνες για να παραπλανήσει τους άλλους. Όσο για την τρίτη εκδήλωση, δεν θα συναναστραφούμε λεπτομερώς σχετικά. Με δυο λόγια, συζητήσεις εκτός θέματος είναι, μεταξύ άλλων, κάποιες συζητήσεις για τη γνώση, κάποιες για τις ανθρώπινες αντιλήψεις και κάποιες για την ηθικά καλή συμπεριφορά. Τίποτα, όμως, απ’ όλα αυτά δεν σχετίζεται με την αλήθεια· είναι όλα τους αντίθετά της. Γι’ αυτό, όταν προκύπτουν αυτά τα θέματα, οι επικεφαλής και εργάτες πρέπει να τα σταματάνε και να τα περιορίζουν. Αν οι άνθρωποι, αφού ακούσουν τη συναναστροφή που κάνει κάποιος, όχι μόνο δεν έχουν μέσα τους διαύγεια όσον αφορά την αλήθεια, αλλά επιπλέον είναι και αναστατωμένοι, με το μυαλό τους μπερδεμένο, ενώ άλλοτε ήταν καθαρό, και δεν γνωρίζουν πώς να ασκηθούν σωστά, τότε η συναναστροφή που κάνει ένας τέτοιος άνθρωπος πρέπει να σταματήσει και να περιοριστεί. Για παράδειγμα, στη συναναστροφή που κάνουν για τις αλήθειες σχετικά με την κανονική ανθρώπινη φύση, λένε κάποιοι άνθρωποι: «Αυτό που αρέσει πιο πολύ στον Θεό στην κανονική ανθρώπινη φύση είναι η ικανότητα να αντέχει κανείς τις κακουχίες, να μην επιθυμεί τη σαρκική απόλαυση ή άνεση, να απαρνείται το νόστιμο φαγητό, να μην απολαμβάνει αυτό που κανονικά απολαμβάνει κανείς ούτε αυτό που έχει ετοιμάσει ο Θεός, να μπορεί να επαναστατεί ενάντια σ’ αυτές τις σαρκικές επιθυμίες, να περιορίζει όλες τις επιθυμίες της σάρκας, να καθυποτάσσει το σώμα του και να μην αφήνει τη σάρκα να κάνει ό,τι θέλει. Όταν, λοιπόν, θέλεις να κοιμηθείς τη νύχτα, πρέπει να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα. Αν δεν μπορείς, πρέπει να βρεις τρόπους να την περιορίσεις. Όσο μεγαλύτερη είναι η θέλησή σου να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα και όσο περισσότερο επαναστατείς ενάντια στη σάρκα, τόσο περισσότερο αποδεικνύεται πως εμφανίζεις εκδηλώσεις ότι κάνεις πράξη την αλήθεια και πως είσαι αφοσιωμένος στον Θεό. Νομίζω πως η πιο εμφανής εκδήλωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης, αλλά και αυτή που πρέπει να υποστηρίζεται περισσότερο από κάθε άλλη, είναι η καθυπόταξη του σώματος, η επανάσταση ενάντια στις επιθυμίες της σάρκας, η απουσία επιθυμίας για τη σαρκική άνεση και το να είναι κανείς μετρημένος στις υλικές απολαύσεις. Όσο πιο μετρημένος είσαι, τόσο πιο μεγάλες ευλογίες θα συγκεντρώσεις στη βασιλεία των ουρανών». Δεν ακούγονται πολύ θετικά αυτά τα λόγια; Έχουν κάποιο λάθος; Αν μετρούσε κανείς αυτά τα λόγια με ανθρώπινη λογική, αξιώματα και αντιλήψεις, θα περνούσαν σε κάθε θρησκευτική ή κοινωνική ομάδα· όλοι θα έδειχναν την έγκρισή τους με χειρονομίες και θα έλεγαν σ’ αυτούς τους ανθρώπους πως όσα λένε είναι σωστά, πως η πίστη τους είναι σωστή και αγνή. Δεν υπάρχουν, άραγε, και στην εκκλησία μερικοί άνθρωποι που θα το πίστευαν αυτό; Όλα αυτά τα λόγια, αν τα μετρήσει κανείς με ανθρώπινες αντιλήψεις, είναι σωστά· τι το σωστό έχουν; Μπορεί να πουν κάποιοι: «Στον Θεό αρέσουν τέτοιοι άνθρωποι. Κι Εκείνος έτσι μετρημένα ζει». Δεν είναι ανθρώπινη αντίληψη αυτό; Οι άνθρωποι τρέφουν μια τέτοιου είδους αντίληψη, οπότε, αν κάποιος έκανε πράγματι μια τέτοια συναναστροφή, δεν θα συμμορφωνόταν απλώς με τις αντιλήψεις της πλειοψηφίας; (Ναι.) Όταν οι άλλοι εγκρίνουν μια τέτοιου είδους αντίληψη, δεν συμφωνούν με την οπτική γωνία αυτού του ανθρώπου; Κι όταν οι άλλοι έχουν συμφωνήσει με την οπτική γωνία αυτού του ανθρώπου και την έχουν αποδεχθεί, τότε δεν συμφωνούν και με τις πράξεις του; Τότε, άραγε, δεν θα προσπαθήσουν να τον μιμηθούν; Κι όταν θα έχουν αυτήν τη δυνατότητα, τότε το μονοπάτι που θα ακολουθήσουν, το μονοπάτι άσκησής τους, δεν θα είναι, άραγε, δεδομένο; Τι σημαίνει να είναι δεδομένο; Σημαίνει πως είναι αποφασισμένοι να ενεργήσουν και να ασκηθούν με τέτοιο τρόπο. Καθώς πιστεύουν, μέσα τους, πως ο Θεός αγαπάει τέτοιους ανθρώπους και Του αρέσει όταν ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο, πως μόνο μ’ αυτές τις ενέργειες μπορούν να γίνουν αποδεκτοί από τον Θεό, να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών, να ευλογηθούν στον ουρανό και να αποκτήσουν έναν καλό προορισμό, τότε αποφασίζουν να ενεργήσουν μ’ αυτόν τον τρόπο. Όταν παίρνουν αυτήν την απόφαση, το μυαλό τους δεν έχει ήδη αναστατωθεί και παραπλανηθεί από τέτοιου είδους σκέψεις και οπτικές γωνίες; Είναι γεγονός· αυτές είναι οι συνέπειες. Το μυαλό τους είναι αναστατωμένο κι αυτοί ούτε καν το συνειδητοποιούν. Υπάρχει εδώ κι ένα άλλο θέμα: Μόλις το μυαλό τους παραλύσει και αναστατωθεί από τέτοιες σκέψεις και οπτικές γωνίες, τότε, άραγε, δεν χάνουν τη διαύγεια που έχουν σχετικά με τις προθέσεις και τις απαιτήσεις του Θεού; Τότε, άραγε, δεν αναπτύσσουν παρανοήσεις για τον Θεό και δεν παίρνουν αποστάσεις από Αυτόν; Κάτι τέτοιο δεν υποδεικνύει, άραγε, ότι δεν έχουν διαύγεια ως προς τα οράματα; Σκέψου το προσεκτικά: Όταν πλανάσαι από κάποια σκέψη ή κάποια οπτική γωνία που οι άνθρωποι τη βλέπουν ως σωστή αλλά είναι λανθασμένη, τότε, άραγε, δεν αναστατώνεται το μυαλό σου; Μπορούν, άραγε, να είναι ξεκάθαρα τότε μέσα σου τα οράματα; (Όχι.) Η γνώση σου για τον Θεό, λοιπόν, είναι ακριβής ή είναι παρανόηση; Είναι ξεκάθαρα παρανόηση. Όσα, λοιπόν, κατανοείς και όσα θεωρείς σωστά είναι πράγματι η αλήθεια; Όχι, δεν είναι· αντιτίθενται στα λόγια του Θεού, στην αλήθεια, έρχονται σε αντίθεση με όλα αυτά. Επομένως, το να βγαίνει έτσι κανείς εκτός θέματος όταν συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια συνιστά όντως αναστάτωση για το μυαλό των ανθρώπων. Δεδομένου ότι το να βγαίνει έτσι κανείς εκτός θέματος συνιστά τόσο μεγάλη αναστάτωση για το μυαλό των ανθρώπων, θα έλεγε κανείς ότι συνιστά διατάραξη του έργου του Θεού; Κατευθύνει τους ανθρώπους προς αντιλήψεις και προς τη φιλοσοφία και λογική του Σατανά· άρα, λοιπόν, δεν τους απομακρύνει από την παρουσία του Θεού; Όταν οι άνθρωποι παρανοούν τον Θεό, όταν δεν κατανοούν τις προθέσεις Του και δεν μπορούν να ασκηθούν σύμφωνα με τις προθέσεις και τις απαιτήσεις Του, αλλά αντίθετα ασκούνται σύμφωνα με τη λογική του Σατανά και τις ανθρώπινες αντιλήψεις, τότε, άραγε, είναι πιο κοντά στον Θεό ή πιο μακριά Του; (Είναι πιο μακριά Του.) Είναι πιο μακριά Του. Δεν θα έπρεπε, λοιπόν, να απαγορευτεί από τις συναθροίσεις η συναναστροφή αυτού του είδους; (Ναι.) Το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος μ’ αυτόν τον τρόπο είναι, από τη φύση του, μια αναστάτωση για τους ανθρώπους, οπότε πρέπει όντως να περιοριστεί. Αν δεν σταματήσει και δεν περιοριστεί αναγκαστικά, αρκετοί μπερδεμένοι άνθρωποι που έχουν χαμηλό επίπεδο και είναι απαθείς —ιδιαίτερα όσοι δεν έχουν πνευματική κατανόηση— θα μιμούνται και θα ακολουθούν τον άνθρωπο που θα βγαίνει εκτός θέματος. Τότε είναι που θα πρέπει οι επικεφαλής και εργάτες να υψώσουν γρήγορα ανάστημα και να το σταματήσουν αυτό. Δεν πρέπει να επιτρέψουν σε αυτόν τον άνθρωπο να συνεχίσει να βγαίνει εκτός θέματος· δεν πρέπει να επιτρέψουν το θέμα της συναναστροφής να παραπλανήσει κι άλλους ανθρώπους και να αναστατώσει κι άλλων ανθρώπων το μυαλό. Αυτή είναι μια υποχρέωση που πρέπει να εκπληρώσουν οι επικεφαλής και εργάτες, μια λειτουργία που πρέπει να εξυπηρετήσουν.

Κάπου εδώ τελειώνει η συναναστροφή μας σχετικά με το ότι βγαίνουν εκτός θέματος όταν συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια. Στη συνέχεια, θα συνοψίσουμε πόσο πολύ εκτός θέματος πρέπει να βγει κανείς στη συναναστροφή του και πάνω σε ποια θέματα πρέπει να συναναστραφεί προκειμένου να θεωρηθεί ότι η φύση αυτής της πράξης προκαλεί διατάραξη και αναστάτωση. Κάποια είδη παρέκβασης εκτός θέματος είναι προφανή: Όταν κάποιος είναι εντελώς εκτός θέματος, όταν αρχίζει να κάνει ανούσια κουβεντούλα ή να συζητάει τις υποθέσεις του σπιτιού, κάτι τέτοιο διακρίνεται εύκολα. Για παράδειγμα, όταν όλοι συναναστρέφονται πάνω στο πώς να κάνουν το καθήκον τους, κάποιος μπορεί να συναναστραφεί σχετικά με το «ένδοξο» παρελθόν του, να μιλήσει για τις καλές πράξεις που έχει κάνει ή για το πώς έχει βοηθήσει τους αδελφούς και τις αδελφές και ούτω καθεξής. Κανένας δεν θέλει να ακούσει κάτι τέτοιο και, όσο περισσότερο ακούει, τόσο μεγαλύτερη γίνεται η αποστροφή του, μέχρι που φτάνει να αγνοεί τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Τότε, ο άνθρωπος νιώθει ντροπή. Εφόσον η πλειοψηφία είναι σε θέση να διακρίνει αυτόν τον άνθρωπο, εκείνος δεν θα μπορεί να συνεχίσει. Δεν χρειάζεται και μεγάλη κατανόηση της αλήθειας ώστε να είναι κανείς σε θέση να διακρίνει αυτού του είδους την παρέκβαση εκτός θέματος. Η ανούσια κουβεντούλα, η φλυαρία για ζητήματα του σπιτιού, ο αυτοέπαινος, η αυτοπροβολή και το να εκμεταλλεύεται κανείς το θέμα της συναναστροφής για να μιλήσει για το δικό του «ένδοξο» παρελθόν —το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος με αυτόν τον τρόπο είναι κάτι το ευδιάκριτο. Στην ουσία, δεν συνιστά και μεγάλη αναστάτωση, επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι νιώθουν απέχθεια απέναντι σε τέτοια πράγματα και δεν είναι διατεθειμένοι να τα ακούσουν, κι έτσι γνωρίζουν ότι κάποιος επιδεικνύεται και δεν συναναστρέφεται την αλήθεια, ότι έχει βγει εκτός θέματος. Η ομάδα μπορεί να προσπαθήσει να μην τον ντροπιάσει αμέσως μόλις αρχίσει να μιλάει, όσο, όμως, μακρηγορεί, οι άλλοι τον απεχθάνονται και δεν είναι διατεθειμένοι να ακούσουν άλλο, και νιώθουν πως θα ήταν καλύτερα να διάβαζαν μόνοι τους τα λόγια του Θεού αντί γι’ αυτό. Αν συνέχιζε, θα σηκώνονταν να φύγουν. Όταν εκείνος βλέπει πως τα πράγματα έχουν πάρει μια κάποια τροπή και πως κάνει κάτι ντροπιαστικό, τότε σταματάει να μιλάει. Τι είδους παρέκβαση εκτός θέματος έχει ήδη προκαλέσει αρνητική επίδραση στους ανθρώπους, κι όμως εκείνοι ακόμα δεν μπορούν να τη διακρίνουν ως κάτι αρνητικό, αλλά αντίθετα θεωρούν ότι το εκτός θέματος περιεχόμενο είναι η αλήθεια και το ακούνε με προσοχή; Αυτού του είδους η παρέκβαση εκτός θέματος μπορεί να συνιστά αναστάτωση για τους ανθρώπους, και πρέπει κανείς να μπορεί να διακρίνει τέτοια περιστατικά. Δώστε ένα παράδειγμα μιας τέτοιας παρέκβασης εκτός θέματος. (Όταν κάποιος δεν κάνει αυτοκριτική αφότου κλαδευτεί, αλλά εστιάζει, ενώ μιλάει, στο αν το θέμα είναι σωστό ή λάθος, αυτό τέτοιο μπερδεύει το μυαλό όλων. Κάτι τέτοιο δεν στερεί απλώς απ’ τους ανθρώπους τη δυνατότητα να αναπτύξουν διάκριση· αντίθετα, οι άνθρωποι νιώθουν πως όσα λέει αυτός συνάδουν με την αλήθεια και είναι σωστά. Κι έτσι όλοι παίρνουν το μέρος του.) Με το πρόσχημα ότι συναναστρέφεται πάνω στο πώς να αποδεχθεί κανείς το κλάδεμα, υπερασπίζεται τον εαυτό του και δικαιώνεται, κάνει τους άλλους να πιστέψουν πως κλαδεύτηκε άδικα, τους παίρνει με το μέρος του και τους κάνει να τον συμπονέσουν, αλλά και να θαυμάσουν επιπλέον την ικανότητά του να υποτάσσεται και να αποδέχεται το κλάδεμα υπό αυτές τις περιστάσεις. Κάτι τέτοιο παραπλανά τους ανθρώπους· πρόκειται για ένα συνειδητό και εσκεμμένο περιστατικό παρέκβασης εκτός θέματος, το οποίο όχι μόνο στερεί από τους ακροατές την ικανότητα να υποταχθούν όταν αντιμετωπίζουν κλάδεμα, να αποδεχθούν το κλάδεμα, να κάνουν αυτοκριτική και να αποκτήσουν αυτογνωσία, αλλά αντίθετα τους κάνει επιφυλακτικούς και απρόθυμους απέναντι στο ενδεχόμενο να κλαδευτούν. Μια τέτοια συναναστροφή δεν καταφέρνει να βοηθήσει τους ανθρώπους να κατανοήσουν τη σημασία που έχει το να κλαδεύεται κανείς, το πώς οι άνθρωποι πρέπει να υιοθετούν τη σωστή στάση όταν έρχονται αντιμέτωποι με το κλάδεμα, το πώς να το αποδέχονται και το πώς να ασκούνται. Αντίθετα, οδηγεί τους ανθρώπους να επιλέξουν άλλον τρόπο αντιμετώπισης του κλαδέματος, έναν τρόπο που δεν κάνει πράξη την αλήθεια και δεν συμφωνεί με τις αλήθεια-αρχές, αντίθετα τους κάνει πιο πονηρούς. Μια τέτοια συναναστροφή υπηρετεί την παραπλάνηση των ανθρώπων. Το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος όταν συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια είναι ένα από τα θέματα που προκύπτουν στη ζωή της εκκλησίας. Αν αυτό το θέμα φτάσει στο επίπεδο της διατάραξης και αναστάτωσης, οι επικεφαλής και εργάτες πρέπει να βγουν μπροστά για να το σταματήσουν και να το περιορίσουν, να συναναστραφούν πάνω του και να το αναλύσουν, έτσι ώστε η πλειοψηφία να αναπτύξει μεγαλύτερη διάκριση, να μάθει από αυτήν την εμπειρία και να διδαχθεί ένα μάθημα.

ΙΙ. Λένε λόγια και δόγματα για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους και να κερδίσουν την εκτίμησή τους

Η δεύτερη εκδήλωση των ανθρώπων, γεγονότων και πραγμάτων που προκαλούν διαταράξεις και αναστατώσεις στη ζωή της εκκλησίας είναι όταν οι άνθρωποι λένε λόγια και δόγματα για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους και να κερδίσουν την εκτίμησή τους. Συνήθως, οι περισσότεροι άνθρωποι λένε κάποια λόγια και δόγματα. Οι περισσότεροι το έχουν κάνει αυτό. Το συνηθισμένο γεγονός να λέει κάποιος λόγια και δόγματα πρέπει να το βλέπουμε ως αποτέλεσμα του μικρού του αναστήματος και του ότι δεν κατανοεί την αλήθεια. Εφόσον δεν καταλαμβάνει πάρα πολύ χρόνο, δεν το κάνει επίτηδες, δεν μονοπωλεί τη συζήτηση, δεν απαιτεί την ανοχή όλων ώστε να μιλάει κατά βούληση, δεν ζητά να τον ακούνε όλοι και δεν παραπλανά τους άλλους ούτε προσπαθεί να κερδίσει την εκτίμησή τους, τότε αυτό δεν συνιστά διατάραξη ούτε αναστάτωση. Επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν την αλήθεια-πραγματικότητα, το να λέει κανείς λόγια και δόγματα είναι κάτι πολύ συνηθισμένο. Θα έλεγε κανείς, κάπως ανάρμοστα, ότι συγχωρείται· μπορεί κανείς να το συγχωρέσει και να μην το αντιμετωπίσει και πολύ σοβαρά. Υπάρχει, ωστόσο, μία εξαίρεση, όταν δηλαδή ο άνθρωπος που λέει λόγια και δόγματα το κάνει εσκεμμένα. Τι είναι αυτό που κάνει εσκεμμένα; Εσκεμμένο δεν είναι το ότι λέει λόγια και δόγματα, αφού δεν έχει ούτε την αλήθεια-πραγματικότητα. Οι ενέργειές του, όπως το ότι λέει λόγια και δόγματα, φωνάζει συνθήματα και μιλάει για θεωρίες, είναι ίδιες με όλων των άλλων. Υπάρχει, ωστόσο, μία διαφορά: Όταν λέει λόγια και δόγματα, θέλει διαρκώς να τον εκτιμούν οι άλλοι, καθώς και να συγκρίνεται με τους επικεφαλής και εργάτες και με όσους επιδιώκουν την αλήθεια. Το ακόμα πιο παράλογο είναι πως, οτιδήποτε κι αν πει, με οποιονδήποτε τρόπο κι αν το πει, σκοπός του είναι να πάρει τους άλλους με το μέρος του, να παραπλανήσει τις καρδιές τους, και όλα αυτά προκειμένου να τον εκτιμήσουν. Με ποιον σκοπό επιζητεί την εκτίμηση; Επιθυμεί να έχει θέση και κύρος στις καρδιές των ανθρώπων, να γίνει εξέχον άτομο ή επικεφαλής ανάμεσα στους πολλούς, να γίνει κάτι το σπάνιο ή το ασυνήθιστο, να γίνει μια ιδιαίτερη προσωπικότητα, κάποιος που τα λόγια του ασκούν εξουσία. Αυτή η κατάσταση διαφέρει από τη συνηθισμένη περίπτωση των ανθρώπων που λένε λόγια και δόγματα, και συνιστά διατάραξη και αναστάτωση. Τι κάνει αυτούς τους ανθρώπους να διαφέρουν από όσους λένε λόγια και δόγματα με τον πιο συνηθισμένο τρόπο; Η συνεχής επιθυμία τους να μιλάνε· μιλάνε όποτε τους δοθεί η ευκαιρία. Εφόσον υπάρχει συνάθροιση ή έχει μαζευτεί μια ομάδα ανθρώπων, εφόσον, δηλαδή, έχουν κοινό, θα μιλήσουν, και τους διακατέχει μια ιδιαίτερα έντονη επιθυμία να το κάνουν. Όταν μιλάνε, σκοπός τους δεν είναι τα μοιραστούν τις ενδόμυχες σκέψεις τους, όσα κέρδισαν, τις εμπειρίες τους, όσα κατανοούν ή τις γνώσεις τους με τους αδελφούς και τις αδελφές, ώστε να προωθήσουν την κατανόηση της αλήθειας ή ένα μονοπάτι για να γίνει η αλήθεια πράξη. Αντίθετα, σκοπός τους είναι να αδράξουν την ευκαιρία για να πουν δόγματα και να προβάλουν τον εαυτό τους, να φανερώσουν στους άλλους πόσο λόγιοι είναι, να δείξουν ότι έχουν μυαλό, γνώσεις και εκπαίδευση, κι ότι είναι πάνω από τον μέσο άνθρωπο. Θέλουν να είναι γνωστοί ως ικανοί άνθρωποι, όχι απλώς ως συνηθισμένοι. Το θέλουν αυτό έτσι ώστε, για οποιοδήποτε ζήτημα, όλοι να απευθύνονται σ’ εκείνους και να τους συμβουλεύονται. Για οποιοδήποτε θέμα στην εκκλησία ή για οποιαδήποτε δυσκολία αντιμετωπίζουν οι αδελφοί κι οι αδελφές, θέλουν να είναι εκείνοι ο πρώτος άνθρωπος που θα σκεφτούν οι άλλοι· το θέλουν αυτό ώστε οι άλλοι να μην μπορούν να κάνουν τίποτα χωρίς τους ίδιους, ώστε να μην τολμούν να χειριστούν κανένα ζήτημα χωρίς τους ίδιους, και όλοι να περιμένουν τις εντολές τους. Αυτό το αποτέλεσμα επιθυμούν. Σκοπός τους όταν λένε λόγια και δόγματα είναι να παγιδεύσουν και να ελέγξουν τους ανθρώπους. Για εκείνους, το ότι λένε λόγια και δόγματα είναι απλώς μια μέθοδος, μια προσέγγιση· δεν λένε λόγια και δόγματα επειδή δεν κατανοούν την αλήθεια, αλλά το κάνουν με σκοπό να αναγκάσουν τους άλλους να τους θαυμάζουν με την καρδιά τους, να τους εκτιμούν, ακόμα και να τους φοβούνται, κι εκείνοι να τους περιορίζουν και να τους ελέγχουν. Το να λέει, λοιπόν, κανείς λόγια και δόγματα με αυτόν τον τρόπο συνιστά διατάραξη και αναστάτωση. Στη ζωή της εκκλησίας, τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να περιορίζονται και αυτήν τη συμπεριφορά, το να λέει κανείς λόγια και δόγματα, πρέπει επίσης να τη σταματάνε, κι όχι να την αφήνουν να συνεχίζει ανεξέλεγκτα. Ίσως πουν κάποιοι: «Άνθρωποι σαν κι αυτούς πρέπει να περιοριστούν· μετά, όμως, θα πρέπει ούτως ή άλλως να τους δοθεί μια ευκαιρία να μιλήσουν;» Για λόγους δικαιοσύνης, μπορεί να τους δοθεί η ευκαιρία να μιλήσουν, μόλις όμως επιστρέψουν στα ίδια και αρχίσουν να επιδεικνύονται, με τη φιλοδοξία τους και πάλι έτοιμη να εκραγεί, θα πρέπει αμέσως να τους κόψουν τον αέρα, ώστε να αποκτήσουν διαύγεια και ηρεμία. Τι πρέπει να γίνει αν επιδεικνύονται συχνά με αυτόν τον τρόπο, αν η φιλοδοξία τους συνεχίζει να αποκαλύπτεται συχνά και είναι δύσκολο να περιοριστούν οι επιθυμίες τους; Πρέπει να περιοριστούν εντελώς και να μην τους επιτρέπεται να μιλήσουν. Αν κανένας δεν θέλει να τους ακούσει όταν μιλάνε, αν ο τόνος και η όψη τους, το βλέμμα στα μάτια τους και οι χειρονομίες τους θεωρούνται από όλους αποκρουστικά στα μάτια και στα αυτιά τους, τότε το πρόβλημα είναι σοβαρό. Φτάνουν όλοι στο σημείο να νιώθουν αποστροφή. Τέτοιοι άνθρωποι, που παίζουν στην εκκλησία τον ρόλο του αντιθετικού στοιχείου, δεν πρέπει να κατέβουν από τη σκηνή; Ο χαρακτήρας που παίζουν είναι ώρα να φύγει. Αυτό, άραγε, δεν σημαίνει ότι έχουν ολοκληρώσει την παροχή των υπηρεσιών τους; Τι πρέπει να γίνει όταν ολοκληρώσουν και τις τελευταίες υπηρεσίες τους; Πρέπει να απομακρυνθούν. Μόλις αρχίσουν να μιλάνε, λένε τα ίδια με πριν, πράγμα που δεν λύνεται με τον περιορισμό. Έχουν κουραστεί όλοι να τα ακούνε αυτά. Εμφανίζεται καθαρά το απαίσιο πρόσωπό τους, αυτό το πρόσωπο του Σατανά, το πρόσωπο ενός διαβόλου. Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι αντίχριστοι. Αν αποπεμφθούν πολύ νωρίς, οι περισσότεροι θα τρέφουν αντιλήψεις και δεν θα πειστούν μέσα τους, και θα πουν: «Ο οίκος του Θεού δεν έχει αγάπη, αφού αποπέμπει κάποιον χωρίς καν να τον βάλει σε μια περίοδο επιτήρησης, χωρίς να του δίνει καμία ευκαιρία να μετανοήσει. Απλώς είπαν λίγα λόγια των ξένων, αποκάλυψαν λίγη διεφθαρμένη διάθεση και υπήρξαν λίγο αλαζόνες, αλλά δεν είχαν κακές προθέσεις. Είναι άδικο να τους φέρεται κανείς έτσι.» Ωστόσο, όταν η πλειοψηφία μπορεί να διακρίνει και να δει έως και την ουσία των κακών ανθρώπων, τότε είναι, άραγε, σωστό να επιτραπεί σε κακούς ανθρώπους σαν κι αυτούς να συνεχίσουν τα απερίσκεπτα παραπτώματά τους, τις διαταράξεις και τις αναστατώσεις τους στην εκκλησία;) (Όχι.) Είναι άδικο για όλους τους αδελφούς και τις αδελφές. Σε τέτοιες περιπτώσεις, το θέμα λύνεται με την αποπομπή τους. Αφού παράσχουν και τις τελευταίες τους υπηρεσίες, και η πλειοψηφία τους διακρίνει, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν πρόκειται να έχουν αντίρρηση αν τους αποπέμψεις τότε· ούτε θα παραπονεθούν ούτε θα παρανοήσουν τον Θεό. Αν κάποιοι συνεχίζουν να τους υπερασπίζονται, μπορείς να πεις τα εξής: «Αυτός ο άνθρωπος διέπραξε πολλά κακά στην εκκλησία. Χαρακτηρίστηκε αντίχριστος και αποπέμφθηκε. Κι όμως, εσύ ακόμα του δείχνεις μεγάλη συμπόνια· σκέφτεσαι ακόμα την καλοσύνη που σου έδειξε και σπεύδεις να τον υπερασπιστείς. Γίνεσαι υπερβολικά συναισθηματικός και δεν έχεις καθόλου αρχές. Τι συνέπειες έχει αυτό; Εκείνος σου έδωσε λίγη βοήθεια, κι εσύ δεν μπορείς να το ξεχάσεις· ό,τι κι αν σου πει, υπακούς σ’ αυτό με ειλικρίνεια, και θέλεις πάντα να του το ξεπληρώσεις. Έχει αποπεμφθεί πλέον. Μήπως θέλεις να πας μαζί του; Αν θέλεις να αποπεμφθείς κι εσύ, ας γίνει έτσι». Είναι σωστή μια τέτοια διαχείριση της κατάστασης; Σε αυτό το σημείο, ναι. Αν ένας τέτοιος άνθρωπος λέει συνεχώς λόγια και δόγματα για να παραπλανήσει τους άλλους, προκαλώντας τους τόσο αφόρητη αναστάτωση που δεν θέλουν πια να έρχονται στις συναθροίσεις, μήπως κι αυτό δεν συμβαίνει επειδή οι επικεφαλής και εργάτες είναι απαθείς και ανόητοι, επειδή δεν έχουν διάκριση και δεν είναι σε θέση να χειριστούν εγκαίρως αυτόν τον άνθρωπο; Δεν έχουν την ικανότητα να κάνουν το έργο τους, δεν καταφέρνουν να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους.

Τώρα πια, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν, σε κάποιον βαθμό, διάκριση ως προς εκείνους τους αντίχριστους που λένε λόγια και δόγματα. Αν δεν κρατάνε χαμηλό προφίλ, μόλις σηκώσουν κεφάλι και φερθούν με αρκετά συγκεκριμένο τρόπο σε διάφορα θέματα, και οι διάφορες εκδηλώσεις τους γίνουν αρκετές ώστε οι άνθρωποι να τους αναγνωρίσουν ως αντίχριστους, τότε δεν χωράει περαιτέρω καθυστέρηση ούτε δισταγμός. Πρέπει γρήγορα να περιοριστούν και να απομονωθούν. Αν οι υπηρεσίες τους δεν έχουν πλέον αξία, τότε θα πρέπει να αποπεμφθούν αμέσως. Είναι εύκολο να διακρίνει κανείς τέτοιους υποκριτές αντίχριστους που λένε λόγια και δόγματα, επειδή άνθρωποι σαν κι αυτούς είναι ολοφάνερα αντίχριστοι. Είναι που αυτός ο τύπος αντίχριστου θέλει διαρκώς να παραπλανά τους ανθρώπους, βρίσκοντας ευκαιρία να πει λόγια και δόγματα για να πετύχει τον σκοπό του, δηλαδή να αποκτήσει εξουσία. Αυτός είναι ένας από τους τρόπους εκδήλωσης των αντίχριστων, και διακρίνεται εύκολα. Αυτό το θέμα έχει ήδη συζητηθεί επαρκώς, επομένως δεν θα αναλυθεί άλλο εδώ. Με δυο λόγια, οι επικεφαλής και εργάτες πρέπει να παρακολουθούν στενά τέτοιους ανθρώπους, να κατανοούν γρήγορα και σωστά τις κινήσεις, τις σκέψεις και τις οπτικές γωνίες τους και να τις αντιλαμβάνονται, μαζί με τα σχέδια και τις ενέργειές τους, καθώς και με τα λανθασμένα σχόλια που διαδίδουν, και σύντομα να τους τακτοποιούν αναλόγως. Αυτή είναι μια υποχρέωση των επικεφαλής και των εργατών. Αν μη τι άλλο, λοιπόν, οι επικεφαλής και εργάτες πρέπει να κάνουν αυτήν την εργασία με πνευματική επιμέλεια και διανοητική σχολαστικότητα, όχι με απάθεια και ανία. Αν ένας αντίχριστος παραπλανήσει πολλούς ανθρώπους με λόγια και δόγματα κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων, και οι επικεφαλής της εκκλησίας συνεχίζουν να μην τον αναγνωρίζουν ως αντίχριστο και δεν μπορούν να τον εκθέσουν και να τον χειριστούν γρήγορα, κάτι τέτοιο είναι αποτυχία στην εκπλήρωση των υποχρεώσεών τους. Αν πολλοί άνθρωποι έχουν ήδη παραπλανηθεί από τους αντίχριστους και βρίσκουν τις συναθροίσεις ανούσιες όταν δεν τους ακούνε να λένε εκεί λόγια και δόγματα, κι έτσι δεν είναι πρόθυμοι να παραστούν στις συναθροίσεις ή ακόμα και να φάνε και να πιουν τα λόγια του Θεού ούτε να ακούσουν κηρύγματα, επειδή προτιμούν να ακούσουν το κήρυγμα των αντίχριστων, τότε, ακόμα κι αν οι επικεφαλής της εκκλησίας συνειδητοποιήσουν τη σοβαρότητα της κατάστασης και αρχίσουν να λαμβάνουν μέτρα και αντιστρέψουν την κατάσταση αφότου οι άνθρωποι έχουν παραπλανηθεί και ελέγχονται σε τέτοιο βαθμό από τους αντίχριστους, κάτι τέτοιο θα προκαλούσε σημαντική καθυστέρηση! Η ζωή-είσοδος πολλών από όσους ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού θα υπέφερε από την απάθεια και την ανοησία αυτών των ψευδοεπικεφαλής. Όταν οι αντίχριστοι αναλύονται, διακρίνονται και αποπέμπονται, κάποιοι άνθρωποι μπορεί να παραπλανηθούν και να τους ακολουθήσουν. Μερικοί ίσως φτάσουν ακόμα και στο σημείο να πουν: «Αν τους αποπέμψεις, θα σταματήσουμε πλέον να πιστεύουμε στον Θεό. Αν τους αναγκάσεις να φύγουν, θα φύγουμε όλοι!» Σε αυτό το σημείο, γίνεται εντελώς σαφές ότι οι επικεφαλής της εκκλησίας δεν κάνουν καθόλου πραγματικό έργο, που σημαίνει ότι αποτυγχάνουν οικτρά να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους.

Στη ζωή της εκκλησίας, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και εργάτες είναι να αντιληφθούν την κατάσταση των διάφορων ατόμων. Πρέπει να παρατηρούν προσεκτικά και να κατανοούν ποιο μονοπάτι έχει πάρει κάθε μεμονωμένο μέλος της εκκλησίας, καθώς και τη διάθεση-ουσία του μέσω της αλληλεπίδρασης, αλλά και να ανακαλύπτουν και να αναγνωρίζουν γρήγορα και σωστά ποιος βαδίζει στο μονοπάτι ενός αντίχριστου και ποιος έχει την ουσία ενός αντίχριστου. Έπειτα, πρέπει να εστιάζουν σ’ αυτά τα άτομα, να τα παρακολουθούν στενά, καθώς και να κατανοούν και να αντιλαμβάνονται γρήγορα τις οπτικές γωνίες και τις δηλώσεις που διαδίδουν, αλλά και τις ενέργειες που ετοιμάζονται να εκτελέσουν τη δεδομένη στιγμή. Όταν θελήσουν να παραπλανήσουν τους ανθρώπους, να τους παγιδεύσουν και να τους ελέγξουν, οι επικεφαλής και εργάτες πρέπει γρήγορα να υψώσουν ανάστημα για να τους σταματήσουν, και όχι να περιμένουν παθητικά. Αν περιμένεις να αποκαλύψει τους αντίχριστους ο Θεός ή να παραπλανηθούν οι αδελφοί και οι αδελφές ή να αποκτήσουν κατανόηση και διάκριση για τους αντίχριστους προτού τους εκθέσεις, τότε έχουν ήδη προκύψει καθυστερήσεις. Γι’ αυτό και οι επικεφαλής και εργάτες, όταν λαμβάνουν τα μέτρα τους ενάντια στους αντίχριστους, πρέπει να παίρνουν πρωτοβουλία ώστε να κάνουν οι ίδιοι την πρώτη κίνηση και να είναι προετοιμασμένοι. Ως πρώτο βήμα, πρέπει κανείς να προωθεί και να καλλιεργεί όσους είναι σχετικά τίμιοι και μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια· πρέπει, δηλαδή, να ποτίζει και να προμηθεύει σωστά όσους παίρνουν ηγετικό ρόλο σε διάφορα επιμέρους έργα, και να τους καλλιεργεί προκειμένου να γίνουν στυλοβάτες της εκκλησίας. Μόνο έτσι γίνεται να προχωρήσουν διάφορα επιμέρους έργα της εκκλησίας απρόσκοπτα και ανεμπόδιστα, και να συνεχίσει η διάδοση του έργου του ευαγγελίου. Όποιο κι αν είναι το έργο, είναι πολύ δύσκολο να εκτελεστεί αν δεν έχει έναν καλό επικεφαλής. Η κύρια εκδήλωση της ανυπακοής των αντίχριστων απέναντι στον Θεό είναι ότι παραπλανούν όσους ανήκουν στον εκλεκτό λαό Του ώστε να ακολουθήσουν τους ίδιους, με σκοπό να διαταράξουν και να αναστατώσουν κάθε επιμέρους έργο στον οίκο του Θεού. Σε μια εκκλησία, το πρώτο πράγμα που θέλουν να κάνουν οι αντίχριστοι είναι να βλάψουν όσους έχουν αίσθημα δικαίου και όσους παίρνουν ηγετικό ρόλο σε διάφορα επιμέρους έργα. Όσους μπορούν να παραπλανήσουν και να ελέγξουν, τους παίρνουν με το μέρος τους· όσους δεν μπορούν να παραπλανήσουν και να ελέγξουν, τους στήνουν πλεκτάνες, τους παγιδεύουν και τους καταστρέφουν, και στο τέλος τους αποπέμπουν. Έτσι ανοίγει ο δρόμος για να ελέγξουν την εκκλησία οι αντίχριστοι. Καταστρέφουν πρώτα εκείνα τα λίγα άτομα που μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια· οι υπόλοιποι είναι, στην πλειοψηφία τους, εκείνοι που πηγαίνουν όπου φυσάει ο άνεμος. Μετά από αυτό, τους είναι πολύ πιο εύκολο να αντιμετωπίσουν στοχευμένα τους επικεφαλής και εργάτες. Χωρίς τη συνεργασία και τη βοήθεια αυτών που επιδιώκουν την αλήθεια, οι επικεφαλής και εργάτες αγωνίζονται, ουσιαστικά, μόνοι και αβοήθητοι. Εκείνοι βαδίζουν στο φως, ενώ οι αντίχριστοι παραμονεύουν στο σκοτάδι, έτοιμοι να τους επιτεθούν ύπουλα, να τους στήσουν πλεκτάνες, να τους παγιδεύσουν και να τους συκοφαντήσουν ανά πάσα στιγμή, να τους ρίξουν κάτω ώστε να μην μπορέσουν να ξανασηκωθούν. Τότε είναι που οι αντίχριστοι βρίσκουν ανθρώπους για να τους χτυπήσουν ενώ είναι αδύναμοι, αφήνοντάς τους εντελώς αποκαρδιωμένους και απελπισμένους. Γι’ αυτό, είναι πολύ δύσκολο να λυθεί διεξοδικά το θέμα των αντίχριστων αν δεν ενωθούν εναντίον τους όσοι επιδιώκουν την αλήθεια. Στη ζωή της εκκλησίας, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και εργάτες είναι να διατηρήσουν την κανονική τάξη της εκκλησίας. Όσο είναι παρόντες αυτοί οι κακοί άνθρωποι που βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων, η ζωή της εκκλησίας δεν θα έχει κανένα καλό αποτέλεσμα, δεν θα μπει εύκολα στον σωστό δρόμο, και οι περισσότεροι άνθρωποι θα είναι συχνά αναστατωμένοι και επηρεασμένοι. Γι’ αυτό, όσον αφορά τη ζωή της εκκλησίας, η πρώτη και σημαντικότερη εργασία που πρέπει να αναλάβουν οι επικεφαλής και εργάτες είναι να ανακαλύψουν, να κατανοήσουν, να συλλάβουν και να εντοπίσουν τους κακούς ανθρώπους, τους αντίχριστους και όσους βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων. Μόνο αν περιοριστούν ή αποπεμφθούν αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να διατηρηθεί η κανονική τάξη στη ζωή της εκκλησίας. Αν δεν περιοριστούν και τους επιτραπεί να ενεργούν με ηθελημένη απερισκεψία και να προκαλούν αναστάτωση, τότε τα διάφορα επιμέρους έργα της εκκλησίας θα πέσουν σε αδράνεια. Αφού οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν διάκριση απέναντί τους και δεν μπορούν να δουν έως την ουσία τους, ενώ φτάνουν ακόμα και στο σημείο να αναστατωθούν και να παραπλανηθούν από τις διάφορες παράλογες σκέψεις και οπτικές γωνίες τους, είναι δύσκολο για τον εκλεκτό λαό του Θεού να μπει στον σωστό δρόμο και να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα της ζωής της εκκλησίας. Αν, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η ζωή της εκκλησίας είναι πολύ κανονική, τότε ο εκλεκτός λαός του Θεού κερδίζει και προοδεύει ως προς το ότι τρώει και πίνει τα λόγια του Θεού και συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια, και επιτέλους αποκτά κάποια ζωή-είσοδο και λίγη αλήθεια-πραγματικότητα, μετά, όμως, παραπλανάται και αναστατώνεται από τους αντίχριστους που λένε λόγια και δόγματα, και τότε όχι μόνο χάνει αυτή τη λίγη αγνή αντίληψη και τη γνήσια κατανόηση που μόλις απέκτησε, αλλά επιπλέον ενσωματώνει πολλές αληθοφανείς αιρέσεις και πλάνες· γρήγορα μπερδεύεται και πάλι, σαν τους κωπηλάτες που φεύγουν και πάλι προς τα πίσω τη στιγμή που σταματάνε να κάνουν κουπί, κι αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα. Δεν είναι εύκολο να επιτύχουν οι άνθρωποι την ανάπτυξη στη ζωή· μπορεί να χρειαστούν χρόνια για να σημειωθεί λίγη πρόοδος, πράγμα εξαιρετικά αργό. Είναι δύσκολο να αποκτήσουν οι άνθρωποι αυτό το λίγο ανάστημα που ήδη έχουν· δεν αποκτάται εύκολα. Μέσα από την παραπλάνηση και την αναστάτωση που προκαλούν οι αντίχριστοι, αυτή η λίγη αγνή αντίληψη των ανθρώπων χάνεται. Ακόμα πιο σοβαρό είναι το ότι, μετά την αναστάτωση που προκαλούν ο Σατανάς και οι αντίχριστοι, οι άνθρωποι γεμίζουν σε μεγάλο βαθμό με τη φιλοσοφία του Σατανά, με τις μηχανορραφίες και τα τεχνάσματα του Σατανά, αλλά και με το δηλητήριο που φυτεύει μέσα τους ο Σατανάς. Αυτά τα πράγματα όχι μόνο δεν αφήνουν τους ανθρώπους να γνωρίσουν τον Θεό και να υποταχθούν σ’ Εκείνον, αλλά, απεναντίας, κάνουν τους ανθρώπους να αναπτύξουν αντιλήψεις και παρανοήσεις για τον Θεό και να απομακρυνθούν από Εκείνον, επιδεινώνουν ακόμα περισσότερο τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και τους ωθούν ακόμα περισσότερο να προδώσουν τον Θεό. Κάτι τέτοιο έχει πολύ σοβαρές συνέπειες. Πείτε Μου, όταν έρχεται κανείς αντιμέτωπος με τόσο σοβαρές συνέπειες, είναι απαραίτητο να σταματήσουν και να περιοριστούν όσοι παραπλανούν τους ανθρώπους με λόγια και δόγματα; Αυτή δεν είναι, άραγε, μια σημαντική εργασία που πρέπει να αναλάβουν οι επικεφαλής της εκκλησίας; (Ναι.) Επομένως, ο περιορισμός των κακών και των δύσπιστων ανθρώπων είναι σημαντική εργασία για την εκκλησία. Λένε κάποιοι: «Δεν έχω διάκριση. Δεν ξέρω πώς να το κάνω». Στην πραγματικότητα, εφόσον έχεις τη θέληση, εφόσον παρατηρείς προσεκτικά και εξετάζεις διαρκώς τις προθέσεις και τα κίνητρα των ανθρώπων, λίγο λίγο θα αναπτύξεις διάκριση. Αυτοί οι δύσπιστοι και κακοί άνθρωποι, μόλις κάνουν την εμφάνισή τους, έχουν τις δικές τους προθέσεις και τα δικά τους κίνητρα, που όλα έχουν σκοπό να κάνουν τους ανθρώπους να τους θαυμάζουν, να τους εξιδανικεύουν και να ακούνε όσα έχουν να πουν εκείνοι. Αν μπορείς να αντιληφθείς τις προθέσεις και τα κίνητρά τους, έχεις ήδη κάποια διάκριση. Αν δεν είσαι σίγουρος, μπορείς να συναναστραφείς πάνω σε αυτό το ζήτημα με κάποιους ανθρώπους που κατανοούν σχετικά την αλήθεια. Κατά τη διάρκεια της συναναστροφής, μπορείς αφενός να αποφανθείς μέσα από την αλήθεια που κατανοούν όλοι και από τα διάφορα τεκμηριωμένα αποδεικτικά στοιχεία που αντιλαμβάνονται. Αφετέρου, μπορείς, μέσα από τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Θεού, κι από το φως που δίνει ο Θεός κατά τη διάρκεια της συναναστροφής, να πάρεις επιβεβαίωση γι’ αυτό το ζήτημα, να βεβαιωθείς δηλαδή αν ο εν λόγω άνθρωπος είναι όντως αντίχριστος και αν είναι όντως κάποιος που πρέπει να περιοριστεί. Μέσα από τη συναναστροφή, αν όλοι πάρουν επιβεβαίωση και συμφωνήσουν ομόφωνα, λέγοντας πως αυτός ο άνθρωπος είναι όντως αντίχριστος και πρέπει να περιοριστεί, αφού οι αδελφοί κι οι αδελφές φτάσουν σε μια γενική παραδοχή και καταλήξουν όλοι σε μια κοινή οπτική, τότε το επόμενο βήμα για τους επικεφαλής και εργάτες είναι να χειριστούν και να αποπέμψουν γρήγορα αυτόν τον άνθρωπο σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αυτή είναι η αρχή. Μόλις κατανοήσουν οι άνθρωποι αυτήν την αρχή, οφείλουν να κάνουν πραγματικό έργο, δηλαδή να εκπληρώσουν την υποχρέωσή τους και να δείξουν αφοσίωση. Δεν κατανοείς τις αρχές ούτε για να κάνεις κήρυγμα ούτε για να γεμίσεις το κεφάλι σου, αλλά για να τις εφαρμόζεις στο πραγματικό έργο του καθήκοντός σου. Στο πραγματικό έργο, η κατανόηση των αρχών σού επιτρέπει να εκπληρώσεις καλύτερα και πιο σχολαστικά τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες σου. Συνεπώς, αυτό είναι επίσης μέρος του έργου των επικεφαλής και των εργατών. Οι επικεφαλής και εργάτες, προκειμένου να διατηρήσουν την κανονική τάξη της ζωής της εκκλησίας και να δώσουν τη δυνατότητα στους αδελφούς και τις αδελφές να ζήσουν τη ζωή της εκκλησίας κανονικά και να εισέλθουν σε όλες τις αλήθειες που απαιτεί ο Θεός, θα πρέπει να είναι οι πρώτοι που θα υψώσουν ανάστημα για να σταματήσουν και να περιορίσουν τους αντίχριστους που λένε λόγια και δόγματα, όταν εμφανιστούν. Ο περιορισμός των αντίχριστων που λένε λόγια και δόγματα δεν γίνεται μόνο και μόνο επειδή είπαν μερικά λανθασμένα πράγματα. Αν η μακροχρόνια παρακολούθηση ή τα σχόλια της πλειοψηφίας, καθώς και οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις τους, αρκούν για να αποφανθεί κανείς ότι ανήκουν όντως στον τύπο του αντίχριστου, τότε οι επικεφαλής και εργάτες πρέπει να βγουν να τους σταματήσουν και να τους περιορίσουν, και όχι να τους επιτρέψουν να συνεχίσουν ανεξέλεγκτα. Αν τους κάνει κάποιος τη χάρη, θα είναι σαν να αφήνει διαβόλους, σατανάδες, σιχαμερούς δαίμονες και κακά πνεύματα να βγαίνουν εκτός ελέγχου μέσα στην εκκλησία, πράγμα που σημαίνει ότι οι επικεφαλής και εργάτες παραμελούν τις υποχρεώσεις τους και, στην ουσία, εργάζονται για τον Σατανά. Εδώ ολοκληρώνεται η συναναστροφή πάνω στον δεύτερο τύπο θέματος που αφορά τις διαταράξεις και αναστατώσεις στη ζωή της εκκλησίας.

III. Φλυαρούν για ζητήματα του σπιτιού, χτίζουν προσωπικές διασυνδέσεις και χειρίζονται προσωπικές υποθέσεις

Στη συνέχεια, ας συναναστραφούμε πάνω στο επόμενο θέμα: το να φλυαρεί κανείς για ζητήματα του σπιτιού, να χτίζει προσωπικές διασυνδέσεις και να χειρίζεται προσωπικές υποθέσεις. Τα προβλήματα που περιέχει το τρίτο θέμα, το οποίο θα συζητήσουμε στη συναναστροφή μας, είναι προφανές ότι δεν πρέπει να προκύπτουν στη ζωή της εκκλησίας. Όταν οι άνθρωποι ζουν τη ζωή της εκκλησίας, έρχονται να φάνε και να πιουν τα λόγια του Θεού, να μοιραστούν τα λόγια του Θεού, να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια και να συναναστραφούν σχετικά με τις προσωπικές τους βιωματικές μαρτυρίες, ενώ ταυτόχρονα αναζητούν τις προθέσεις του Θεού και μια κάποια κατανόηση της αλήθειας. Προβλήματα, λοιπόν, όπως το να φλυαρεί κανείς για ζητήματα του σπιτιού, να χτίζει προσωπικές διασυνδέσεις και να χειρίζεται προσωπικές υποθέσεις μέσα στη ζωή της εκκλησίας πρέπει, άραγε, να σταματούν και να περιορίζονται; (Ναι.) Λένε κάποιοι: «Κακό είναι να χαιρετιόμαστε; Αν δύο άνθρωποι έχουν σχετικά στενή σχέση και γνωρίζονται ήδη, και τύχει να συναντηθούν κατά τη διάρκεια της ζωής της εκκλησίας και να τα πουν για λίγο, θεωρείται ότι φλυαρούν για ζητήματα του σπιτιού; Πρέπει να περιοριστεί κι αυτό;» Το τρίτο θέμα αναφέρεται, άραγε, σε τέτοιου είδους προβλήματα; (Όχι.) Σαφώς και όχι. Αν πρέπει να περιοριστούν ακόμα και οι απλοί και ευγενικοί χαιρετισμοί, τότε οι άνθρωποι θα φοβούνταν να μιλήσουν όταν θα συναντιούνταν στο μέλλον. Το τρίτο θέμα, δηλαδή το να φλυαρεί κανείς για ζητήματα του σπιτιού, να χτίζει προσωπικές διασυνδέσεις και να χειρίζεται προσωπικές υποθέσεις, μπορεί να αποτελείται μόνο από αυτούς τους τρεις όρους, όμως τα προβλήματα που αντιπροσωπεύουν αυτοί οι όροι δεν είναι οι απλοί και αβροί χαιρετισμοί ή οι κουβέντες. Είναι οι κακές πράξεις που μπορούν να διαταράξουν, να αναστατώσουν και να βλάψουν τη ζωή της εκκλησίας. Αφού συνιστούν διαταράξεις και αναστατώσεις, αξίζουν τη συναναστροφή. Τι πρέπει να αφορά η συναναστροφή; Ποια προβλήματα ακριβώς, ποια λόγια που λένε οι άνθρωποι, ποια πράγματα που κάνουν, ποιες ομιλίες, ποιες συμπεριφορές και ποια διαγωγή τους μπορεί να φτάσει σε επίπεδο διατάραξης και αναστάτωσης του έργου της εκκλησίας. Ας συζητήσουμε μερικά συγκεκριμένα παραδείγματα για να δούμε αν αυτά τα προβλήματα είναι σοβαρά, αν συνιστούν διαταράξεις και αναστατώσεις και αν πρέπει να σταματήσουν και να περιοριστούν.

Στη ζωή της εκκλησίας, κάποιοι άνθρωποι μιλάνε συχνά για ασήμαντα οικογενειακά ζητήματα και για τις αντιλήψεις και τις ιδέες τους σαν να ήταν το κύριο θέμα συζήτησης. Λέει κάποια: «Η κοινωνία είναι τόσο ζοφερή αυτήν τη στιγμή· είναι πάρα πολύ κουραστική η αλληλεπίδραση με τους μη πιστούς και η ζωή ανάμεσά τους. Οι μη πιστοί είναι ικανοί για όλα· είναι στ’ αλήθεια ανυπόφορο!» Λένε τότε κάποιοι αδελφοί και αδελφές: «Εμείς πιστεύουμε στον Θεό· όποια κατάσταση κι αν αντιμετωπίσουμε, πρέπει να μπορέσουμε να εφαρμόσουμε διάκριση και να αναζητήσουμε την αλήθεια και τα μονοπάτια της άσκησης. Αν ζεις έτσι, δεν θα νιώθεις εξάντληση». Εκείνη, όμως, συνεχίζει: «Τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, αλλά δεν είναι και πανάκεια. Ανησυχούσα μήπως ο σύζυγός μου είχε κάποια εξωσυζυγική σχέση και, όπως αποδείχθηκε, αυτό συνέβαινε όντως· βρήκε κάποια πιο νέα και πιο όμορφη από εμένα. Πώς να ζήσω τώρα τη ζωή μου;» Ενώ φλυαρεί μ’ αυτόν τον τρόπο, αρχίζει να κλαίει λυπημένα. Με τα λόγια της ξυπνάει τους καημούς κάποιων από τους άλλους. Όσοι νιώθουν τα δεινά της, κολλάνε αμέσως μαζί της και πιάνουν αμέσως και επί τόπου την κουβέντα. Σε μια συνάθροιση δύο ωρών, συζητάει διεξοδικά πώς τσακωνόταν με τον σύζυγό της αφότου αυτός απέκτησε εξωσυζυγική σχέση, πώς έψαξε να βρει τρόπους να μεταβιβάσει τα κοινά τους περιουσιακά στοιχεία, πώς συμβουλεύτηκε δικηγόρο για να μη χάσει τίποτα μετά το διαζύγιο και ούτω καθεξής. Τέτοιου είδους θέματα πρέπει να συζητούνται στη ζωή της εκκλησίας; (Όχι.) Αν τα οικογενειακά σου ζητήματα δεν έχουν διευθετηθεί και δεν έχεις το μυαλό σου στις συναθροίσεις, τότε καλύτερα να μην έρθεις. Ο τόπος συνάθροισης της εκκλησίας δεν είναι μέρος για να εκτονώνεις τα προσωπικά σου παράπονα, ούτε για να φλυαρείς για ζητήματα του σπιτιού. Αν αντιμετωπίζεις δυσκολίες στο σπίτι και δεν θέλεις να σε μπλέκουν, να σε κρατούν δεμένο και να σε περιορίζουν αυτά τα θέματα, αν θέλεις να αναζητήσεις την αλήθεια για να κατανοήσεις την πρόθεση του Θεού και να τα εγκαταλείψεις όλα αυτά, τότε μπορείς να συναναστραφείς για λίγο σχετικά με τα προβλήματά σου κατά τη διάρκεια της συνάθροισης, ώστε να μπορέσουν οι αδελφοί κι οι αδελφές να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια για να σε βοηθήσουν. Αυτό ίσως σε βοηθήσει να κατανοήσεις την πρόθεση του Θεού και να δυναμώσεις, να αποδεσμευτείς από αυτά τα θέματα, να βγεις από την αρνητικότητα και την αδυναμία, και να επιλέξεις το μονοπάτι που είναι το πιο σωστό και ταιριαστό για εσένα. Πάνω σε αυτό πρέπει να συναναστραφείς. Αν, ωστόσο, φέρεις αυτά τα ενοχλητικά και ασήμαντα πράγματα από το σπίτι σου στη ζωή της εκκλησίας για να ξαλαφρώσεις και να κάνεις κήρυγμα, και από ντροπή οι περισσότεροι άνθρωποι δεν σε σταματήσουν ούτε σε διακόψουν, αλλά μαζέψουν όλη τους την υπομονή και πιεστούν για να σε ακούσουν να μιλάς για όλα αυτά τα ενοχλητικά και ασήμαντα, είναι σωστό κάτι τέτοιο; Δείχνει αγάπη; Δείχνει ανεκτικότητα και υπομονή; Αυτή σου η συμπεριφορά έχει ήδη προκαλέσει αναστάτωση στη ζωή της εκκλησίας. Ποιος υποφέρει από αυτό; Ο εκλεκτός λαός του Θεού. Ειδικά στο περιβάλλον του εσωτερικού της Κίνας, όπου δεν είναι εύκολο να γίνει συνάθροιση, όπου οι πιστοί πρέπει να κρύβονται παντού και χρειάζεται ακόμα και να προγραμματίζουν εκ των προτέρων, αν κάποιος ξαλαφρώσει λέγοντας όλα αυτά τα ενοχλητικά οικογενειακά ζητήματα στο μέρος της συνάθροισης για να τα ακούσουν και να τα σχολιάσουν όλοι, είναι σωστό κάτι τέτοιο; Οι περισσότεροι έρχονται στις συναθροίσεις για να κατανοήσουν την αλήθεια και τις προθέσεις του Θεού, όχι για να ακούσουν όλα αυτά τα ενοχλητικά και ασήμαντα πράγματα, όχι για να ακούσουν εσένα να φλυαρείς για ζητήματα του σπιτιού. Λένε κάποιοι: «Δεν έχω στενή σχέση με κανέναν άλλον άνθρωπο, άρα πού είναι το πρόβλημα αν μιλήσω γι’ αυτά με τους αδελφούς και τις αδελφές;» Μπορείς να μιλήσεις γι’ αυτά, όμως ο συγχρονισμός είναι σημαντικός. Εκτός του χρόνου των συναθροίσεων και εφόσον οι άλλοι εμπλεκόμενοι είναι διατεθειμένοι να ακούσουν, μπορείς να μιλήσεις γι’ αυτά· είσαι ελεύθερη να το κάνεις, και ο οίκος του Θεού δεν θα σε εμποδίσει. Ωστόσο, το μέρος και η ώρα που επιλέγεις εσύ να μιλήσεις για τέτοια ζητήματα δεν είναι τα σωστά. Το κάνεις μέσα στη ζωή της εκκλησίας, στον χρόνο της συνάθροισης, και η ατέλειωτη φλυαρία σου για τα οικογενειακά ζητήματα ταράζει μονίμως τους αδελφούς και τις αδελφές, άρα πρέπει να περιοριστεί. Δεν είναι κανόνας αυτό; Είναι όντως κανόνας. Το να μην κατανοεί κανείς τους κανόνες είναι απαράδεκτο, αφού μπορεί να οδηγήσει σε ενέργειες χωρίς λογική και στην αναστάτωση των άλλων. Συμπεριφορές, ομιλία και διαγωγή που μπορούν να προκαλέσουν αναστάτωση πρέπει να περιορίζονται· αυτή είναι η υποχρέωση των επικεφαλής και των εργατών, καθώς και η υποχρέωση που έχουν όλοι οι αδελφοί κι οι αδελφές. Κάποιοι άνθρωποι συνήθως δεν έχουν και πολλά πάνω στα οποία θέλουν να συναναστραφούν στις συναθροίσεις, αλλά κάθε φορά που ξεφυτρώνουν θέματα στην οικογενειακή τους ζωή, λένε αυτά τα ενοχλητικά και ασήμαντα πράγματα στους άλλους για να τα βγάλουν από μέσα τους. Είναι υποχρεωμένοι οι άλλοι να ακούσουν; Είναι υποχρεωμένοι να κρίνουν τι είναι σωστό και τι λάθος γι’ αυτούς τους ανθρώπους; Δεν έχουν καμία τέτοια υποχρέωση. Αυτές είναι οι προσωπικές υποθέσεις αυτών των ανθρώπων, κι εκείνοι οφείλουν να τις χειριστούν μόνοι τους· δεν πρέπει να μιλάνε για τις προσωπικές υποθέσεις τους στον χρόνο των συναθροίσεων. Αυτό είναι ενάντια στους κανόνες και παράλογο, και μια τέτοια συμπεριφορά πρέπει να περιορίζεται.

Κάποιοι έχουν παιδιά στο πανεπιστήμιο και αρχίζουν να ανησυχούν για τις προοπτικές τους, να αναζητούν διασυνδέσεις για λογαριασμό τους, ενώ σκέφτονται διαρκώς: «Δεν έχουμε κανέναν δημόσιο υπάλληλο στην οικογένεια· τι δουλειά θα βρει ο γιος μου όταν τελειώσει το πανεπιστήμιο; Τι θα γίνει με το μέλλον του; Θα μπορεί να με στηρίξει όταν γεράσω; Πρέπει να βρω τρόπο να του εξασφαλίσω μια καλή δουλειά όταν πάρει το πτυχίο του». Λένε όταν πηγαίνουν στις συναθροίσεις: «Ο γιος μου είναι πολύ υπάκουος. Όχι μόνο υποστηρίζει την πίστη μου στον Θεό, αλλά επιπλέον θέλει και να πιστέψει όταν τελειώσει το πανεπιστήμιο. Το θέμα είναι, ωστόσο, ότι, ακόμα κι αν πιστεύουμε στον Θεό, πρέπει σε κάθε περίπτωση να βγάζουμε και τα προς το ζην, έτσι δεν είναι; Δεν ξέρω τι είδους δουλειά θα μπορέσει να βρει όταν πάρει πτυχίο. Ποιες δουλειές πληρώνουν καλά αυτόν τον καιρό; Αδελφή Τάδε, άκουσα πως ο σύζυγός σου είναι διευθυντής. Μήπως μπορεί να βοηθήσει κάπως; Ο γιος μου είναι μορφωμένος και έμπειρος, έχει υψηλότερο επίπεδο από εμένα και τα πάει καλά με τους υπολογιστές· μπορεί, μελλοντικά, να κάνει καθήκοντα στον οίκο του Θεού. Τώρα, όμως, πρέπει να λυθεί πρώτα το ζήτημα της εύρεσης εργασίας· τα πράγματα θα είναι δύσκολα γι’ αυτόν αν δεν βρει δουλειά». Κάθε φορά που έρχονται στη συνάθροιση, αναφέρουν αυτά τα ζητήματα και η συζήτηση δεν τελειώνει ποτέ. Κοιτάζουν να δουν ποιοι μπορεί να τους συμπονούν και μετά προσπαθούν να χτίσουν διασυνδέσεις με αυτούς τους ανθρώπους. Στη διάρκεια των συναθροίσεων, προσπαθούν να τους πλησιάσουν, να ικανοποιήσουν τις προτιμήσεις τους, τους δίνουν ακόμα και δώρα, κάποιες φορές τους φέρνουν νόστιμα φαγητά ή τους αγοράζουν μικροαντικείμενα. Με αυτόν τον τρόπο, άραγε, δεν χτίζουν προσωπικές διασυνδέσεις και βάζουν τις βάσεις; Με ποιον σκοπό βάζει κανείς τις βάσεις; Με σκοπό να χρησιμοποιήσει τους άλλους ενώ χειρίζεται τις προσωπικές του υποθέσεις και να πετύχει τους στόχους του. Στη διάρκεια των συναθροίσεων, δεν είναι διατεθειμένοι να ακούσουν τους αδελφούς και τις αδελφές όταν μοιράζονται τις βιωματικές μαρτυρίες τους, αγνοούν όποιο έργο διευθετήσει γι’ αυτούς ο οίκος του Θεού και δεν είναι διατεθειμένοι να ακούσουν τους αδελφούς και τις αδελφές που προσπαθούν να τους βοηθήσουν και να τους συμβουλέψουν σχετικά με την κατάστασή τους. Ιδιαίτερο ενθουσιασμό δείχνουν μόνο για το ενδεχόμενο να βρει δουλειά ο γιος τους, και μιλάνε ασταμάτητα γι’ αυτό. Μιλάνε όχι μόνο σε όποιον βρουν, αλλά και στη διάρκεια των συναθροίσεων. Με δυο λόγια, προσέχουν ιδιαίτερα αυτό το ζήτημα και καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια γι’ αυτό. Σε κάθε συνάθροιση, τρώνε οπωσδήποτε χρόνο από τους αδελφούς και τις αδελφές για να μιλήσουν γι’ αυτό το ζήτημα. Ακόμα κι όταν συναναστρέφονται σχετικά με τις εμπειρίες τους, δεν ξεχνάνε να το αναφέρουν και μιλάνε μέχρι όλοι να νιώσουν ανυπομονησία και αηδία, ενώ οι περισσότεροι ντρέπονται υπερβολικά να τους σταματήσουν. Σε αυτό το σημείο, οι επικεφαλής και εργάτες πρέπει να εκπληρώσουν την υποχρέωσή τους και να τους περιορίσουν, λέγοντας: «Όλοι γνωρίζουν την κατάστασή σου. Αν κάποιος αδελφός ή αδελφή είναι διατεθειμένος ή διατεθειμένη να βοηθήσει, αυτό αφορά την προσωπική σας σχέση. Αν οι άλλοι δεν είναι διατεθειμένοι να βοηθήσουν, δεν πρέπει να τους πιέζεις. Οι αδελφοί κι οι αδελφές δεν είναι υποχρεωμένοι να βοηθήσουν τον γιο σου να βρει δουλειά· είναι δικό σου προσωπικό ζήτημα και δεν πρέπει να τρως τον πολύτιμο χρόνο στον οποίο οι αδελφοί κι οι αδελφές τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού και συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια. Μην παρεμβάλλεις τη συναναστροφή για τις προσωπικές υποθέσεις σου όταν οι άλλοι τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού. Μετά τη συνάθροιση, μπορείς να μιλήσεις σε όποιον θέλεις, να ζητήσεις βοήθεια από όποιον θέλεις, όμως μη χρησιμοποιείς τον χρόνο της συνάθροισης για να μιλήσεις γι’ αυτό. Το να δεσμεύεις τον χρόνο της συνάθροισης για να χειριστείς προσωπικές υποθέσεις στερείται λογικής και είναι ντροπή· είναι εκδήλωση αναστάτωσης στη ζωή της εκκλησίας. Το ζήτημα πρέπει να λήξει εδώ». Αυτό οφείλουν να κάνουν οι επικεφαλής και εργάτες.

Στη διάρκεια των συναθροίσεων, κάποιες ηλικιωμένες κυρίες θεωρούν πως οι νεαρές αδελφές στις οικογένειες των οικοδεσποτών είναι όμορφες, τίμιες, έχουν γνήσια πίστη στον Θεό και αναζητούν την αλήθεια, κι έτσι αναπτύσσουν μια συμπάθεια γι’ αυτές τις νεαρές αδελφές και τις θέλουν για νύφες τους. Όχι μόνο το αναφέρουν αυτό συνεχώς στη διάρκεια των συναθροίσεων, αλλά επιπλέον κάνουν μικρές χάρες στις νεαρές αδελφές και τις φροντίζουν ιδιαίτερα κάθε φορά που έρχονται στις συναθροίσεις. Ακόμα κι αν οι νεαρές αδελφές διαφωνούν, εκείνες τις ενοχλούν επίμονα με τη μουρμούρα τους και δεν τις αφήνουν ήσυχες. Τι είδους άνθρωποι είναι; Δεν έχουν κακό χαρακτήρα; Δεδομένου ότι είναι όλες αδελφές με την ίδια πίστη, οι περισσότερες μπορούν να λύσουν αυτά τα θέματα μόνο αν συναναστραφούν πάνω στις προθέσεις και τα λόγια του Θεού. Κάποιοι άνθρωποι, ωστόσο, δεν έχουν συνείδηση, λογική και αυτογνωσία, ενώ έχουν τεράστιες προσωπικές επιθυμίες και θέλουν να υλοποιήσουν όλες τις εγωιστικές τους επιθυμίες χωρίς κανένα αίσθημα ντροπής. Έτσι, κάποιοι γίνονται θύματα και δεν νιώθουν άνετα στη διάρκεια των συναθροίσεων. Αυτό δεν είναι πρόκληση αναστάτωσης στους άλλους; Τι πρέπει να γίνεται σε τέτοιες καταστάσεις; Οι επικεφαλής της εκκλησίας πρέπει να μπαίνουν μπροστά για να περιορίσουν και να αποκλείσουν τέτοιου είδους ζητήματα από τη ζωή της εκκλησίας και από τον κύκλο των αδελφών. Επιπλέον, κάποιοι άνθρωποι φέρνουν στις συναθροίσεις κάθε είδους κακοκεφιά: ο γιος τους δεν τους φέρεται όπως αρμόζει στους γονείς, η νύφη τους πηγαίνει συνέχεια πράγματα στο σπίτι των γονιών της, η πεθερά δεν τα πάει καλά με τη νύφη... Μιλάνε γι’ αυτά τα ενοχλητικά και ασήμαντα πράγματα σε κάθε συνάθροιση, προλογίζοντας τα παράπονά τους ως εξής: «Όλα όσα λέει ο Θεός είναι αλήθεια· η ανθρωπότητα είναι πλέον πάρα πολύ διεφθαρμένη! Μην πας μακριά, δες τον γιο μου και τη νύφη μου, που δεν έχουν ούτε συνείδηση ούτε λογική· αυτό εννοεί ο Θεός όταν λέει ότι κάποιος δεν έχει ανθρώπινη φύση και είναι χειρότερος κι από ζώο. Ακόμα και τα αρνιά ξέρουν πως πρέπει να γονατίζουν όταν θηλάζουν, ο γιος μου, όμως, ξέχασε τη μητέρα του μόλις παντρεύτηκε!» Κάθε φορά που πάνε σε συναθροίσεις, εκφράζουν τα ίδια παράπονα. Υπάρχουν και κάποιοι που, όταν πηγαίνουν σε συναθροίσεις, μιλάνε για ζητήματα των εταιρειών τους: ποιος έχει μεγάλη παραγωγικότητα στη δουλειά και παίρνει περισσότερα μπόνους, ποιος θα πάρει προαγωγή τον επόμενο μήνα, ενώ δεν έχει καμία ελπίδα, ποιος ντύνεται καλύτερα και αγοράζει τα πιο πολλά επώνυμα προϊόντα, ποια έχει βρει πλούσιο σύζυγο... Όσοι πιστεύουν στον Θεό για πιο πολύ καιρό και έχουν κάποιες βάσεις δεν θέλουν να ακούνε τέτοια πράγματα που τους απωθούν. Μερικοί νέοι πιστοί, όμως, που δεν έχουν αποκτήσει ακόμα γερές βάσεις ούτε έχουν αναπτύξει ενδιαφέρον για τα λόγια του Θεού, βρίσκουν αυτά τα θέματα συναρπαστικά, θεωρούν πως έχουν βρει ένα μέρος για να κουβεντιάζουν και να χτίζουν προσωπικές διασυνδέσεις. Στη διάρκεια των συναθροίσεων, συζητάνε μεταξύ τους και, σιγά σιγά, συμπαθούν ο ένας τον άλλον και συνδέονται, κι έτσι αναπτύσσουν μια ιδιωτική σχέση. Το μέρος της συνάθροισης έχει γίνει ένας χώρος συναλλαγών, ένα μέρος για να κάνουν οι άνθρωποι ανούσια κουβεντούλα, να χτίζουν προσωπικές διασυνδέσεις, να διεξάγουν επαγγελματικές συναλλαγές και να αναπτύσσουν εμπορική δραστηριότητα. Αυτά είναι τα θέματα που πρέπει γρήγορα να εντοπίζουν και να σταματάνε οι επικεφαλής και εργάτες.

Κάποιοι άνθρωποι έρχονται στις συναθροίσεις με σκοπό να βρουν μια καλή δουλειά για τους ίδιους, κάποιες για να βοηθήσουν τον σύζυγό τους να πάρει προαγωγή, κάποιοι για να βρουν μια καλή δουλειά για τα παιδιά τους και κάποιοι για να κάνουν αγορές με έκπτωση. Άλλοι έρχονται για να βρουν έναν καλό διευθυντή κλινικής για τους άρρωστους συγγενείς τους χωρίς να χρειαστεί να δώσουν και πολλά δώρα. Με δυο λόγια, αυτοί οι δύσπιστοι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια και έχουν απώτερους σκοπούς θεωρούν πως ο χρόνος των συναθροίσεων της εκκλησίας είναι η καλύτερη στιγμή για να χτίσουν προσωπικές διασυνδέσεις και να χειριστούν προσωπικές υποθέσεις. Συχνά, με το πρόσχημα ότι συναναστρέφονται πάνω στα λόγια του Θεού ή ότι γνωρίζουν αυτόν τον μοχθηρό κόσμο και την ουσία αυτής της διεφθαρμένης ανθρωπότητας, αναφέρουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν και τα ζητήματα που θέλουν να συζητήσουν, και τελικά εκθέτουν λίγο λίγο τα κρυφά εγωιστικά τους κίνητρα και τις προσωπικές υποθέσεις που στοχεύουν να φέρουν σε πέρας. Εκθέτουν οι ίδιοι τις προθέσεις τους και δίνουν στους άλλους την ψευδή εντύπωση πως αντιμετωπίζουν δυσκολίες, υπονοώντας πως όλοι πρέπει να τους δείξουν αγάπη και να τους βοηθήσουν άνευ όρων και χωρίς να περιμένουν κανένα αντάλλαγμα. Ανεμίζουν το λάβαρο της πίστης στον Θεό για να εκμεταλλευτούν διάφορα παραθυράκια, ψάχνοντας στα μέρη των συναντήσεων για άτομα που θέλουν να κάνουν φίλους τους και για όσους μπορούν να φέρουν σε πέρας τις υποθέσεις τους. Μερικοί, στην προσπάθειά τους να αγοράσουν ένα αυτοκίνητο σε φιλική τιμή, βολιδοσκοπούν ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές για να βρουν οποιονδήποτε δουλεύει σε αντιπροσωπεία αυτοκινήτων ή έχει διασυνδέσεις με τον ιδιοκτήτη κάποιας αντιπροσωπείας αυτοκινήτων. Μόλις εντοπίσουν τον στόχο τους, κάνουν την κίνησή τους, κερδίζουν την εύνοιά του και χτίζουν διασυνδέσεις. Αν αυτός ο άνθρωπος απολαμβάνει να διαβάζει τα λόγια του Θεού, τον επισκέπτονται συχνά στο σπίτι του για να διαβάσουν μαζί τα λόγια του Θεού, και στις συναθροίσεις κάθονται δίπλα του και ανταλλάσσουν στοιχεία επικοινωνίας μαζί του. Έπειτα περνάνε στην επίθεση, αποφασισμένοι να μην τα παρατήσουν αν δεν πετύχουν τον σκοπό τους. Όλα αυτά είναι θέματα που προκύπτουν συχνά εντός της εκκλησίας και μεταξύ των ανθρώπων. Αν αυτά τα θέματα προκύψουν στα μέρη των συναθροίσεων και στη διάρκεια των συναθροίσεων, θα προκαλέσουν πραγματικά διαταράξεις και αναστατώσεις στη ζωή της εκκλησίας και θα την επηρεάσουν. Αν η ζωή της εκκλησίας λείψει από μια εκκλησία για μεγάλο χρονικό διάστημα, τότε αυτή η εκκλησία γίνεται κοινωνική παρέα, χώρος διεξαγωγής συναλλαγών, μέρος για να χτίζει κανείς προσωπικές διασυνδέσεις, να ζητάει παράνομες χάρες και να χειρίζεται προσωπικές υποθέσεις. Η φύση αυτού του μέρους αλλάζει, και τι συνέπειες έχει αυτό; Αν μη τι άλλο, οδηγεί στην απώλεια της ζωής της εκκλησίας, δηλαδή την απώλεια του πολύτιμου χρόνου που θα χρησίμευε για να προσευχηθεί κανείς διαβάζοντας τα λόγια του Θεού με τους αδελφούς και τις αδελφές και να κατανοήσει την αλήθεια. Επιπλέον, το πιο σημαντικό είναι ότι, εξαιτίας αυτού, χάνεται η πολύτιμη ευκαιρία που έχει το Άγιο Πνεύμα να κατεργαστεί και να διαφωτίσει τους ανθρώπους ώστε να κατανοήσουν την αλήθεια. Όλα αυτά βλάπτουν τη ζωή-είσοδο των ανθρώπων. Επομένως, για το καλό και για τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού, αλλά και από ευθύνη για τη ζωή όλων, τέτοια άτομα είναι απαραίτητο να σταματούν και να περιορίζονται· αυτό είναι το έργο που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και εργάτες. Φυσικά, αν οι συνηθισμένοι αδελφοί και αδελφές μπορούν να δουν πίσω από αυτούς τους ανθρώπους και τις πράξεις τους, πρέπει κι αυτοί να υψώσουν ανάστημα, να τους αρνηθούν και να τους πουν «όχι». Ειδικά όταν ζει κανείς τη ζωή της εκκλησίας, που είναι η πιο σημαντική στιγμή για τους ανθρώπους, αν κάποιος καταλαμβάνει τον χρόνο των συναθροίσεων για να μιλήσει γι’ αυτά τα ζητήματα και να τα χειριστεί, τότε οι αδελφοί κι οι αδελφές έχουν το δικαίωμα να τον αγνοήσουν και, ακόμα περισσότερο, το δικαίωμα να σταματήσουν και να αρνηθούν κάτι τέτοιο. Είναι σωστό να το κάνουν αυτό; (Ναι.) Κάποιοι άνθρωποι νομίζουν πως, αν το κάνει αυτό ο οίκος του Θεού, δείχνει ότι του λείπει η ανθρώπινη ζεστασιά. Η ανθρώπινη ζεστασιά είναι η ανθρώπινη φύση; Η ανθρώπινη ζεστασιά συνάδει με την αλήθεια; Αν έχεις ανθρώπινη ζεστασιά και καταλαμβάνεις τον χρόνο της συνάθροισης για τις προσωπικές υποθέσεις σου, αν φτάνεις μέχρι και στο σημείο να αναγκάζεις τους περισσότερους να σε συνοδεύουν και να σε υποστηρίζουν, αν επιτυγχάνεις τον σκοπό σου να χειριστείς τις προσωπικές υποθέσεις σου, αν αναστατώνεις την κανονική τάξη, που είναι ο εκλεκτός λαός του Θεού να διαβάζει τα λόγια του Θεού και να συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια, και εξαιτίας σου χάνει αυτόν τον πολύτιμο χρόνο, άραγε, δεν τον αδικείς έτσι; Συνάδει αυτό με το να έχει κανείς ανθρώπινη ζεστασιά; Πρόκειται για την πλέον απάνθρωπη και ανήθικη προσέγγιση, και οι άνθρωποι πρέπει να υψώσουν ανάστημα και να την καταδικάσουν. Αν οι επικεφαλής και εργάτες είναι αναποτελεσματικοί, ανίσχυροι και άχρηστοι, αν δεν έχουν την ικανότητα να σταματήσουν και να περιορίσουν τέτοιες συμπεριφορές και δεν συμμετέχουν στο πραγματικό έργο, τότε οι αδελφοί κι οι αδελφές που έχουν αίσθημα δικαίου πρέπει να ενωθούν και να εμποδίσουν τη διασπορά μιας τέτοιας συμπεριφοράς και ατμόσφαιρας στην εκκλησία. Αν δεν θέλεις να χάσεις τον πολύτιμο χρόνο που έχεις για να διαβάσεις τα λόγια του Θεού και να συναναστραφείς πάνω στην αλήθεια, αν δεν θέλεις η ζωή-είσοδός σου να αναστατωθεί και να υποστεί απώλειες, κι έτσι να καταστραφεί η ευκαιρία σου να σωθείς, τότε πρέπει να υψώσεις ανάστημα για να αρνηθείς, να σταματήσεις, και να περιορίσεις αυτά τα περιστατικά. Κάτι τέτοιο είναι σωστό και συνάδει με τις προθέσεις του Θεού. Κάποιοι από εσάς ντρέπονται να το κάνουν· εσύ μπορεί να ντρέπεσαι, οι μοχθηροί, όμως, όχι. Έχουν το θράσος να καταλαμβάνουν τον πολύτιμο χρόνο σου στη συνάθροιση, τον χρόνο που έχει το Άγιο Πνεύμα για να σε κατεργαστεί και ο Θεός για να σε διαφωτίσει. Αν το βρίσκεις ντροπιαστικό να τους αρνηθείς, τότε σου αξίζει η απώλεια που θα υποστεί η ζωή σου! Αν είσαι διατεθειμένος να δείξεις αγάπη σε σατανάδες, διαβόλους και δύσπιστους, να τους προσφέρεις βοήθεια, να θυσιάσεις τον εαυτό σου για τους άλλους και να περιφρονήσεις τις αρχές, τότε ποιον μπορείς να κατηγορήσεις για την απώλεια που θα υποστεί η ζωή σου; Γι’ αυτό και όλα τα περιστατικά όπου κάποιοι χτίζουν προσωπικές διασυνδέσεις και χειρίζονται προσωπικές υποθέσεις πρέπει να εξαλείφονται εντελώς από τη ζωή της εκκλησίας. Αν κάποιος επιμένει να κάνει τα ίδια και συνεχίζει να φλυαρεί για τα ζητήματα του σπιτιού, να κάνει ανούσια κουβεντούλα, να χειρίζεται προσωπικές υποθέσεις ή να ψάχνει δουλειές και συντρόφους για άλλους ανθρώπους στη διάρκεια των συναθροίσεων, βρίσκοντας έτσι διάφορες δικαιολογίες για να περάσει αυτόν τον χρόνο, πώς πρέπει να χειριστεί κανείς έναν τέτοιο άνθρωπο; Πρώτα, πρέπει να σταματήσει· αν και πάλι δεν ακούσει, τότε πρέπει να εφαρμοστούν απομόνωση και περιορισμοί. Αν συνεχίσει να προκαλεί αναστάτωση στο παρασκήνιο, να κερδίζει την εύνοια όποιου μπορεί και να παρενοχλεί την κανονική ζωή των απανταχού αδελφών, τότε πρέπει να αποπεμφθεί και να μην θεωρείται πια αδελφός ή αδελφή. Δεν έχει τα προσόντα να ζήσει τη ζωή της εκκλησίας και δεν του αξίζει να συμμετέχει σε συναθροίσεις. Τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να περιορίζονται και να απορρίπτονται. Αυτό το έργο, φυσικά, είναι και μια σημαντική εργασία που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και εργάτες σε κάθε επίπεδο. Όταν προκύπτουν τέτοια ζητήματα και καταστάσεις, οι επικεφαλής και εργάτες πρέπει πρώτοι απ’ όλους να υψώνουν ανάστημα και να τους σταματάνε. Πώς πρέπει να τους σταματάνε; Πρέπει να τους λένε: «Το ξέρεις ότι αυτή σου η συμπεριφορά έχει προκαλέσει ήδη διαταράξεις και αναστατώσεις στη ζωή της εκκλησίας; Αυτό είναι κάτι που δημιουργεί αηδία και αποστροφή σε όλους τους αδελφούς και τις αδελφές, ενώ το καταδικάζει κι ο Θεός. Πρέπει να σταματήσεις να συμπεριφέρεσαι έτσι. Αν δεν πεισθείς και επιμένεις να κάνεις το δικό σου, τότε η ζωή σου στην εκκλησία θα σταματήσει, θα δώσεις πίσω τα βιβλία που έχεις με τα λόγια του Θεού, και η εκκλησία δεν θα σε αναγνωρίζει πια!» Φυσικά, υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που, εξαιτίας του μικρού τους αναστήματος και της έλλειψης κατανόησης της αλήθειας, μπορεί να κουβεντιάσουν καμιά φορά για ζητήματα του σπιτιού, να συνδεθούν με κάποιον ή να χειριστούν κάποιο ζήτημα μικρής σημασίας, και η κατάσταση να μην είναι και τόσο σοβαρή. Είναι εντάξει αυτό; (Ναι.) Αν οι περιστάσεις δεν προκαλούν καμία αναστάτωση σε κανέναν, τότε είναι αποδεκτό οι αδελφοί κι οι αδελφές να βοηθούν ο ένας τον άλλον και να δείχνουν λίγη αγάπη ο ένας στον άλλον. Ποιο είναι, όμως, το θέμα της συναναστροφής μας; Είναι το ενδεχόμενο αυτές οι συμπεριφορές και οι πράξεις να έχουν προκαλέσει ήδη διαταράξεις και αναστατώσεις στην κανονική ζωή της εκκλησίας· σε τέτοιες περιπτώσεις, οι εμπλεκόμενοι πρέπει να σταματάνε και να περιορίζονται. Δεν πρέπει να τους αφήνουμε να συνεχίσουν να διαταράσσουν και να αναστατώνουν τη ζωή της εκκλησίας. Η λήψη αυτών των μέτρων είναι ευεργετική για τη ζωή-είσοδο των αδελφών. Κάποιοι άνθρωποι παρουσιάζουν παρόμοιες συμπεριφορές, αλλά η κατάσταση δεν είναι σοβαρή και δεν συνιστά διατάραξη και αναστάτωση· πρόκειται απλώς για κανονικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ των αδελφών, που βοηθάνε και ζητάνε πληροφορίες με κανονικό τρόπο ή ρωτάνε σχετικά με κοινές γνώσεις που δεν κατανοούν. Εφόσον δεν καταλαμβάνει τον χρόνο των συναθροίσεων και εφόσον και οι δύο συμμετέχοντες δίνουν τη συγκατάθεσή τους και δείχνουν προθυμία χωρίς να γίνονται φόρτωμα ο ένας στον άλλον, και εφόσον η αλληλεπίδραση είναι μέσα στο πλαίσιο της κανονικής ανθρώπινης φύσης, τότε κάτι τέτοιο επιτρέπεται και η εκκλησία δεν πρόκειται να το περιορίσει. Υπάρχει, ωστόσο, ένα θέμα: Αν η ασύνετη ομιλία και οι πράξεις κάποιου στη ζωή της εκκλησίας προκαλέσουν παρενόχληση ή αναστάτωση στους αδελφούς και τις αδελφές, και κάποιοι άνθρωποι έχουν νιώσει αηδία από αυτά και έχουν εκφράσει τις ενστάσεις τους, τότε οι επικεφαλής και εργάτες πρέπει να μπουν μπροστά και να λύσουν το θέμα. Ή αν οι άλλοι έχουν ήδη αναφέρει κάποιον και έχουν δηλώσει ότι αυτός ο άνθρωπος δεν συναναστρέφεται πάνω στα λόγια του Θεού την ώρα της συνάθροισης, αλλά κουβεντιάζει για τα ζητήματα του σπιτιού και χτίζει προσωπικές διασυνδέσεις, αντιμετωπίζει το μέρος της συνάθροισης ως χώρο για να χτίζει προσωπικές διασυνδέσεις και να χειρίζεται προσωπικές υποθέσεις, ζητάει χάρες από τους άλλους και εκμεταλλεύεται όποιον μπορεί· αν έχουν δηλώσει ότι αυτός ο άνθρωπος έχει κακό χαρακτήρα, είναι εγωιστής, ποταπός και ελεεινός, και δεν επιδιώκει την αλήθεια αλλά αναζητά παντού προνόμια και ψάχνει διάφορες ευκαιρίες για προσωπικό όφελος, τότε ένας τέτοιος άνθρωπος πρέπει να απομονωθεί.

Κάποια άτομα εκμεταλλεύονται κάποιους από τους αδελφούς και τις αδελφές που έχουν πλούτο και επιρροή για να φέρουν σε πέρας τις υποθέσεις τους και, αν τα αιτήματά τους δεν ικανοποιηθούν, συχνά τους κρίνουν πίσω από την πλάτη τους, με τον ισχυρισμό ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν αγάπη και δεν είναι αληθινοί πιστοί, φτάνοντας ακόμα και στο σημείο να θέλουν να τους αναφέρουν. Έχετε συναντήσει τέτοια άτομα; Δεν πρέπει να γίνει κάτι με αυτά τα άτομα; Τι πρέπει να γίνει όταν έρχεται κανείς αντιμέτωπος με τέτοιες καταστάσεις; Οι επικεφαλής και εργάτες πρέπει να μπουν μπροστά για να λύσουν το θέμα και να ενεργήσουν σύμφωνα με τις αρχές για να είναι σίγουρο ότι δεν θα αναστατωθούν οι αδελφοί κι οι αδελφές. Είναι λάθος να αρνηθεί κανείς να κάνει κάτι γι’ αυτούς τους ανθρώπους; Η άρνηση να τους βοηθήσει κανείς σημαίνει, άραγε, πως δεν κάνει πράξη την αλήθεια και δεν έχει αγάπη για τον Θεό; (Όχι.) Το αν θα βοηθήσουν κάποιον είναι δική τους απόφαση· έχουν δικαίωμα να επιλέξουν. Ο οίκος του Θεού δεν ορίζει ότι οι αδελφοί κι οι αδελφές πρέπει να βοηθούν ο ένας τον άλλον να λύσει οικογενειακές δυσκολίες μέσα στη ζωή της εκκλησίας. Η ζωή της εκκλησίας δεν είναι μέρος για την επίλυση οικογενειακών προβλημάτων, αλλά ένα μέρος συνάθροισης για να φάει και να πιει κανείς τα λόγια του Θεού και να αναπτυχθεί στη ζωή. Κάποιοι άνθρωποι χρησιμοποιούν τη ζωή της εκκλησίας για να λύσουν τα προβλήματά τους· τι συνέπειες μπορεί να έχει αυτό; Δεν έχει αντίκτυπο στον εκλεκτό λαό του Θεού που τρώει και πίνει τα λόγια του Θεού και εφοδιάζεται με την αλήθεια; Τα προβλήματα που έχει κάποιος στην προσωπική του ζωή μπορούν να λυθούν ιδιωτικά με τους αδελφούς και τις αδελφές· δεν χρειάζεται να τα φέρει προς επίλυση στη ζωή της εκκλησίας. Όλοι πρέπει να ξέρουν τι συνέπειες προκύπτουν όταν ο χειρισμός των προσωπικών υποθέσεων παρεμβαίνει ενώ ο εκλεκτός λαός του Θεού ζει τη ζωή της εκκλησίας. Μόλις οι επικεφαλής και εργάτες ανακαλύψουν τέτοια ζητήματα, πρέπει να μπουν μπροστά και να τα λύσουν. Πρέπει να προστατεύσουν όσα μέλη της εκκλησίας μπορούν να κάνουν κανονικά τα καθήκοντά τους, να προστατεύσουν όσους επιδιώκουν πράγματι την αλήθεια, να περιορίσουν τους κακούς ανθρώπους και να μην τους αφήσουν να πετύχουν τους σκοπούς τους. Αυτή είναι η υποχρέωση των επικεφαλής και των εργατών. Πρέπει να γίνουν σαφείς διαχωρισμοί ως προς το πώς αντιμετωπίζονται τα κανονικά περιστατικά που ανήκουν στο τρίτο θέμα, το ποιες εκδηλώσεις είναι σοβαρές όσον αφορά τη φύση ή τις περιστάσεις τους, καθώς και το ποιοι τύποι και εκδηλώσεις συνιστούν διαταράξεις και αναστατώσεις. Μόλις διευκρινιστεί σαφώς η σοβαρότητα των περιστάσεων, πρέπει να ακολουθήσει ο χειρισμός τους ανάλογα με τη φύση τους. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να κατανοήσουν οι επικεφαλής και εργάτες, αλλά και κάτι που πρέπει να αντιληφθούν όλοι.

IV. Δημιουργούν κλίκες

Η τέταρτη εκδήλωση διατάραξης και αναστάτωσης στη ζωή της εκκλησίας είναι το να δημιουργεί κανείς κλίκες, πράγμα πολύ σοβαρό ως προς τη φύση του. Ποιες συμπεριφορές συνιστούν δημιουργία κλίκας; Αν δύο άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό είναι πιστοί για παρόμοιο χρονικό διάστημα, έχουν παρόμοια ηλικία, οικογενειακή κατάσταση, ενδιαφέροντα, προσωπικότητα και ούτω καθεξής, αν τα πηγαίνουν καλά μεταξύ τους, αν κάθονται συχνά μαζί στη διάρκεια των συναθροίσεων και είναι στενοί φίλοι, μπορεί να θεωρηθεί ότι δημιουργούν κλίκες; (Όχι.) Αυτό είναι κοινό φαινόμενο στην κανονική διαπροσωπική αλληλεπίδραση, που δεν συνιστά αναστάτωση για τους άλλους· επομένως, δεν θεωρείται ότι δημιουργούν κλίκες. Τι σημαίνει, λοιπόν, ότι δημιουργούν κλίκες, με την έννοια που αναφέρεται εδώ; Για παράδειγμα, ανάμεσα στους πέντε αδελφούς και αδελφές που συναθροίζονται, οι τρεις είναι εργάτες στην πόλη και οι δύο είναι αγρότες στην ύπαιθρο. Οι τρεις εργάτες από την πόλη κάνουν συχνά παρέα, συζητούν πόσο καλύτερη είναι η ζωή στην πόλη και πόσο χειρότερη η ζωή στην ύπαιθρο, όπου οι άνθρωποι δεν είναι μορφωμένοι και δεν έχουν ανοιχτό μυαλό ούτε τρόπους. Περιφρονούν τους ανθρώπους της υπαίθρου και μιλάνε πάντα απαξιωτικά στους δύο συγκεκριμένους ανθρώπους της υπαίθρου, που με τη σειρά τους θίγονται και θέλουν να τους εναντιωθούν, λέγοντας ότι οι άνθρωποι της πόλης είναι μικροπρεπείς και υπολογίζουν την κάθε λεπτομέρεια, ενώ οι άνθρωποι της υπαίθρου είναι γενναιόδωροι. Στη διάρκεια των συναθροίσεων, δεν συμφωνούν ποτέ, πράγμα που συχνά οδηγεί σε περιττές διαφωνίες και συζητήσεις. Έχουν αρμονική σχέση μεταξύ τους αυτοί οι πέντε; Είναι ενωμένοι στον λόγο του Θεού; Είναι συμβατοί ο ένας με τον άλλον; (Όχι.) Όταν οι άνθρωποι της πόλης λένε συνέχεια «εμείς, οι άνθρωποι της πόλης» και οι άνθρωποι της υπαίθρου λένε συνέχεια «εμείς, οι άνθρωποι της υπαίθρου», τι κάνουν τότε; (Δημιουργούν κλίκες.) Αυτό είναι το τέταρτο θέμα πάνω στο οποίο πρόκειται να συναναστραφούμε: το ότι δημιουργούν κλίκες. Η συμπεριφορά κλίκας σημαίνει να δημιουργεί κανείς ομάδες και φατρίες. Αν δημιουργεί κανείς συμμορίες, φατρίες και άλλες υποομάδες με βάση την περιοχή, τις οικονομικές συνθήκες και την κοινωνική τάξη, καθώς και με βάση τις διαφορετικές οπτικές γωνίες, τότε θεωρείται ότι δημιουργεί κλίκες. Όποιος κι αν είναι επικεφαλής σε αυτές τις κλίκες, το να δημιουργεί κανείς, εντός της εκκλησίας, διαφορετικές συμμορίες και φατρίες, και μάλιστα ασύμβατες μεταξύ τους, θεωρείται δημιουργία κλίκας. Σε κάποια μέρη, μια ολόκληρη εκτεταμένη οικογένεια πιστεύει στον Θεό, και σε έναν τόπο συνάθροισης, εκτός από δύο άτομα με διαφορετικό επώνυμο, όλοι οι υπόλοιποι ανήκουν στην ίδια οικογένεια. Τότε αυτή η οικογένεια δημιουργεί μια φατρία ή συμμορία και αποξενώνει τα δύο άτομα που έχουν διαφορετικό επώνυμο. Όποιο μέλος της οικογένειας κι αν αντιμετωπίσει κάποιο θέμα ή κλαδευτεί, αν ένα άτομο εκφράσει παράπονο, οι υπόλοιποι σπεύδουν να εκφράσουν το ίδιο συναίσθημα. Αν κάποιος ενεργήσει ενάντια στις αρχές, οι άλλοι τον καλύπτουν, αποκρύπτουν τις ενέργειές του και απαγορεύουν σε όλους να τον εκθέσουν· δεν είναι αποδεκτή ούτε η παραμικρή αναφορά στο θέμα, και φυσικά δεν είναι αποδεκτό το κλάδεμα. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Μπορείτε να το διακρίνετε; Όταν συναθροίζονται τα μέλη αυτής της οικογένειας, είναι σαν να μιλάνε όλοι μαζί με μία φωνή· κοιτάζουν προς τα πού φυσάει ο άνεμος και αφουγκράζονται τα σήματα πριν μιλήσουν. Αν ο αρχηγός τους λάβει μια συγκεκριμένη στάση, όλοι τον αντιγράφουν, και οι άλλοι δεν τολμούν ούτε να τους προκαλέσουν ούτε να εκφράσουν αντίρρηση. Άραγε, η εμφάνιση αυτού του φαινομένου στη ζωή της εκκλησίας δεν συνιστά διατάραξη και αναστάτωση στην κανονική τάξη της εκκλησίας; Τα μέλη αυτής της συμμορίας ορίζουν ποια χωρία από τα λόγια του Θεού θα φάει και θα πιει ο κόσμος στη διάρκεια των συναθροίσεων, και όλοι πρέπει να τους ακούσουν· ακόμα κι οι επικεφαλής της εκκλησίας πρέπει να τους σεβαστούν. Εκείνοι δηλώνουν ποιοι πρέπει να εκλεγούν επικεφαλής και εργάτες, και οι επικεφαλής της εκκλησίας πρέπει να θεωρήσουν τη γνώμη τους την πιο σημαντική και να μην την πάρουν αψήφιστα. Ταυτόχρονα, στρατολογούν συνεχώς «ταλέντα», τραβώντας στην ομάδα τους όσους τους ακούνε, όσους μπορούν να εμπιστευτούν και όσους τους είναι χρήσιμοι, για να τους χρησιμοποιήσουν για τους σκοπούς της ομάδας, κι έτσι αυξάνουν συνεχώς την επιρροή τους. Αυτή η κλίκα έχει σκοπό να ελέγξει τη ζωή της εκκλησίας· ο αρχηγός της θέλει να ελέγξει την εκκλησία. Η ομάδα αυτή έχει σημαντική δύναμη· τα μέλη της ενεργούν ενωμένα εντός της εκκλησίας. Ό,τι κι αν συμβαίνει στην εκκλησία, θέλουν να συμμετέχουν. Οι άλλοι πρέπει να διαβάζουν τις εκφράσεις τους προτού μιλήσουν ή προτού διευθετήσουν οτιδήποτε, και αυτό συμβαίνει σε τέτοιο βαθμό που ακόμα και το περιεχόμενο που θα φάει και θα πιει ο κόσμος σε κάθε συνάθροιση πρέπει να συμμορφώνεται με τις δικές τους διευθετήσεις και επιθυμίες. Ακόμα κι αν οι επικεφαλής της εκκλησίας θέλουν να κάνουν κάτι, πρέπει πρώτα να ζητήσουν τη γνώμη τους και να ακούσουν τις ιδέες τους. Εκείνοι ελέγχουν τους περισσότερους αδελφούς και αδελφές, και πολλά ζητήματα του έργου της εκκλησίας βρίσκονται κι αυτά υπό τον έλεγχό τους. Οι άνθρωποι αυτοί που δημιουργούν κλίκες διαταράσσουν και αναστατώνουν σοβαρά τη ζωή της εκκλησίας και το έργο της εκκλησίας. Είναι σοβαρό αυτό το θέμα; Πρέπει να περιοριστούν αυτές οι ενέργειες; Πρέπει να συζητηθούν; Όσοι είναι αρχηγοί σε αυτές τις κλίκες πρέπει να περιοριστούν και να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν, ενώ εκείνοι οι μπερδεμένοι άνθρωποι που ακολουθούν τυφλά πρέπει πρώτα να λάβουν συναναστροφή και βοήθεια. Αν δεν μετανοήσουν και δεν αναστρέψουν την πορεία τους, τότε πρέπει να περιοριστούν. Δεν χρειάζεται να τους δείξετε καμία αβρότητα!

Τι συνιστά δημιουργία κλίκας –είναι, άραγε, εύκολο να το καταλάβει κανείς; Αν ένας άνθρωπος θίξει ένα θέμα και αρκετοί άλλοι συμφωνήσουν με τη γνώμη του, αυτό θεωρείται δημιουργία κλίκας; (Όχι.) Αν κάποιοι αδελφοί και αδελφές, που έχουν σχετικά μεγαλύτερο φορτίο και αίσθημα δικαίου, ζητήσουν από τους άλλους να ολοκληρώσουν μαζί τους μια σημαντική εργασία ή αν, προκειμένου να γίνει αποτελεσματική μια συνάθροιση και να είναι εφικτή η κατανόηση της αλήθειας και των προθέσεων του Θεού πάνω σε κάποιο σημαντικό θέμα, τους καθοδηγήσουν όλους στη συναναστροφή, και όλοι ακολουθήσουν τον δικό τους ειρμό σκέψης ενώ θα συναναστρέφονται και θα προσεύχονται διαβάζοντας τα λόγια του Θεού, κάτι τέτοιο θεωρείται δημιουργία κλίκας; (Όχι.) Στην εκκλησία, ποιοι άνθρωποι έχουν την τάση να δημιουργούν κλίκες; Τι είδους συμπεριφορά συνιστά δημιουργία κλίκας; (Όταν αρκετοί άνθρωποι καλύπτουν και κακομαθαίνουν ο ένας τον άλλον ή ενδίδουν στον φθόνο και τις διαμάχες, που όλα αυτά διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας, αυτό είναι δημιουργία κλίκας.) Αυτή είναι μία πτυχή. Ποιο είναι το βασικό σημείο εδώ; Η αμοιβαία συγκάλυψη και ανοχή οδηγεί σε διαταράξεις και αναστατώσεις· το να γνωρίζει κανείς ότι μια πράξη είναι εσφαλμένη και δεν συμμορφώνεται με τις αλήθεια-αρχές, κι όμως να την αποκρύπτει εσκεμμένα, το να προβάλλει σοφιστικά επιχειρήματα και να μη λέει την αλήθεια, το να προτιμά να βλάψει το έργο της εκκλησίας και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού μόνο και μόνο για να προστατέψει τη φήμη και τη θέση κάποιου, και το να καλύπτει αυτούς που κάνουν κακό και προκαλούν διαταράξεις και αναστατώσεις, θυσιάζοντας και προδίδοντας τα συμφέροντα του οίκου του Θεού –αυτό είναι δημιουργία κλίκας. Μια άλλη εκδοχή είναι να ωθεί κανείς και να παρασύρει τους ανθρώπους να εναντιωθούν συλλογικά στις διευθετήσεις του οίκου του Θεού. Κάτι τέτοιο είναι σοβαρό ως προς τη φύση του, και είναι επίσης μια μορφή διατάραξης και αναστάτωσης του έργου του Θεού και της κανονικής τάξης της εκκλησίας. Με ποιον κύριο σκοπό δημιουργεί κανείς κλίκες; Με σκοπό να ελέγξει την εκκλησία και τον εκλεκτό λαό του Θεού.

Υπάρχει και ένα είδος δημιουργίας κλίκας που συνίσταται στο να πείθει κανείς τους άλλους με τα λόγια για να πάρει διάφορους τύπους ανθρώπων με το μέρος του. Επιφανειακά, φαίνεται πως όλα τα μέλη συμμοριών όπως αυτές μπορούν να μιλάνε ελεύθερα και να εκφράζουν τη γνώμη τους. Αν, ωστόσο, δείτε τα τελικά αποτελέσματα, θα καταλάβετε ότι, στην πραγματικότητα, ακολουθούν αυτό που λέει ένας άνθρωπος· αυτός ο άνθρωπος είναι ο ανεμοδείκτης τους. Πώς, λοιπόν, προσελκύει αυτός ο άνθρωπος τους άλλους προς το μέρος του; Κοιτάζει ποιον μπορεί να προσελκύσει, ποιος θα έρθει εύκολα, και του κάνει μικρές χάρες, του προσφέρει λίγη στοργική βοήθεια. Μετά ψαρεύει πληροφορίες σχετικά μ’ αυτόν και προσπαθεί να καταλάβει τι του αρέσει, πώς του αρέσει να μιλάει, ποια είναι η προσωπικότητά του και τα χόμπι του. Ταυτόχρονα, συμφωνεί συχνά μαζί του στη συζήτηση για να κερδίσει την καρδιά του και, στο τέλος, τον «μετακινεί» λίγο λίγο, σιγά σιγά, κάνοντάς τον να εισέλθει στην κλίκα του και να μπει στις τάξεις της χωρίς να το καταλάβει. Γενικά μιλώντας, το να πείθει κανείς τους άλλους με τα λόγια προκειμένου να τους πάρει με το μέρος του είναι μια πολύ ήπια μέθοδος, γεμάτη «ανθρώπινη ζεστασιά» και πολύ αποτελεσματική. Λόγου χάρη, αν κάποιος δείχνει τακτικά αγάπη σε έναν άλλον άνθρωπο, συμφωνεί μαζί του στη συζήτηση και δείχνει επίσης κατανόηση και ανοχή προς εκείνον, ο άλλος άνθρωπος θα αναπτύξει, χωρίς να το καταλάβει, μια ευνοϊκή εντύπωση γι’ αυτόν και θα τον πλησιάσει, και μετά θα ενσωματωθεί στις δυνάμεις του. Σε ποιες καταστάσεις ενεργούν αυτές οι συμμορίες και φατρίες; Μόλις κάποιος από τους φανατικούς ακολούθους τους εκτεθεί ή νιώσει αδικημένος ή αν κάτι ή κάποιος εκτός της φατρίας διαταράξει ή βλάψει τα συμφέροντα, τη θέση ή τη φήμη του, τότε αυτού του είδους ο άνθρωπος θα υψώσει ανάστημα για να μιλήσει υπέρ του, να παλέψει για τα συμφέροντα και τα δικαιώματά του –αυτό σημαίνει να δημιουργεί κανείς μια κλίκα. Τα δύο προφανή είδη δημιουργίας κλίκας είναι το να καλύπτει κανείς τους ανθρώπους και να τους κακομαθαίνει, καθώς και το να εναντιώνονται κάποιοι συλλογικά. Ωστόσο, η δημιουργία κλίκας με πειστικά λόγια δεν μοιάζει να είναι τόσο δυναμική όσο τα δύο είδη που μόλις αναφέρθηκαν, και τα μέλη που ανήκουν σε τέτοιες κλίκες περνούν συνήθως απαρατήρητα εντός της εκκλησίας. Όταν, όμως, έρχεται η ώρα να αποφασίσουν οι άνθρωποι και να πάρουν μια ξεκάθαρη θέση, φατρίες σαν κι αυτές κάνουν ξεκάθαρα την εμφάνισή τους. Για παράδειγμα, αν ο αρχηγός μιας φατρίας πει πως ένας ορισμένος επικεφαλής της εκκλησίας έχει επίπεδο, τότε οι ακόλουθοί του θα δώσουν αμέσως ένα σωρό παραδείγματα για το πώς αυτός ο επικεφαλής εμφανίζει το επίπεδό του. Αν ο αρχηγός της φατρίας πει πως ο επικεφαλής της εκκλησίας δεν έχει εργασιακή ικανότητα και έχει χαμηλό επίπεδο και κακή ανθρώπινη φύση, τότε τα άλλα μέλη θα ακολουθήσουν το παράδειγμά του, θα μιλήσουν για το πόσο ανίκανος είναι αυτός ο επικεφαλής της εκκλησίας, για το ότι δεν είναι σε θέση να συναναστραφεί πάνω στην αλήθεια, για το ότι λέει λόγια και δόγματα, και θα πουν ότι όλοι πρέπει να επιλέξουν τον σωστό άνθρωπο για να τον αντικαταστήσει. Αυτός είναι ένας τύπος αόρατης κλίκας. Παρόλο που φατρίες και συμμορίες σαν κι αυτές δεν βγαίνουν δημόσια να αρπάξουν την εξουσία και να ελέγξουν τους ανθρώπους στην εκκλησία, υπάρχει στο εσωτερικό τους μια αόρατη δύναμη που ελέγχει τη ζωή της εκκλησίας και την τάξη της εκκλησίας. Αυτή είναι μια πιο τρομακτική και κρυφή μορφή δημιουργίας κλίκας. Εκτός από τις δύο ευδιάκριτες καταστάσεις δημιουργίας κλίκας που αναφέρθηκαν πριν, και αποτελούν προβλήματα που πρέπει να λύσουν οι επικεφαλής της εκκλησίας, αυτό το κρυφό είδος δημιουργίας κλίκας είναι ένα πρόβλημα που οι επικεφαλής της εκκλησίας πρέπει να το λύσουν και να το φροντίσουν ακόμα περισσότερο. Πώς πρέπει να το κάνουν αυτό; Πρέπει να απευθυνθούν κατευθείαν στον αρχηγό μιας τέτοιας συμμορίας, μέσα από τη συναναστροφή. Γιατί να εστιάσουν πρώτα στη συναναστροφή με τον αρχηγό; Επιφανειακά, φαίνεται πως τα μέλη μιας τέτοιας κλίκας δεν τα ελέγχει κανείς, στην πραγματικότητα, όμως, όλα γνωρίζουν μέσα τους σε ποιον υπακούν, και επιθυμούν να υπακούν σε αυτόν τον άνθρωπο. Επομένως, ο χειρισμός και η αντιμετώπιση πρέπει να γίνουν σε αυτόν τον οποίο εξιδανικεύουν και ο οποίος τους ελέγχει, και η συναναστροφή πάνω στην αλήθεια να γίνει μαζί του, ώστε να κατανοήσει τη φύση των ενεργειών του. Ο αρχηγός μπορεί να μην έχει εναντιωθεί ανοιχτά στον οίκο του Θεού ούτε να έχει διαμαρτυρηθεί κατά των επικεφαλής, όμως ελέγχει το δικαίωμα αυτών των ανθρώπων να μιλάνε, τις σκέψεις τους, την οπτική τους γωνία και το μονοπάτι που ακολουθούν. Είναι ένας κρυφός αντίχριστος. Άνθρωποι σαν κι αυτόν πρέπει να εντοπίζονται κι έπειτα να διακρίνονται και να αναλύονται. Αν δεν μετανοήσουν, πρέπει να περιοριστούν και να απομονωθούν. Στη συνέχεια, πρέπει να διεξαχθεί έρευνα για κάθε ένα από τα μέλη ώστε να διαπιστωθεί ποια από αυτά ανήκουν στην ίδια κατηγορία. Πρέπει πρώτα να διαχωριστούν αυτά τα άτομα και έπειτα να γίνει συναναστροφή με τους μπερδεμένους ανθρώπους που είναι συνεσταλμένοι και δειλοί, και παραπλανήθηκαν. Αν μπορούν να μετανοήσουν και να σταματήσουν να ακολουθούν τον αντίχριστο, θα τους επιτραπεί να παραμείνουν στην εκκλησία· αν όχι, πρέπει να απομονωθούν. Είναι σωστή αυτή η προσέγγιση; (Ναι.) Παρατηρείται αυτό το φαινόμενο εντός της εκκλησίας; Πρέπει να βρεθεί λύση για ένα τέτοιο θέμα; (Πρέπει να βρεθεί λύση.) Γιατί πρέπει να βρεθεί λύση; Από τότε που ο οίκος του Θεού άρχισε να κηρύσσει το ευαγγέλιο, οι δυνάμεις των αντίχριστων είναι πανταχού παρούσες μέσα στη ζωή της εκκλησίας, και πολλοί από όσους ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού βρίσκονται, σε διαφορετικό βαθμό ο καθένας, υπό την επιρροή, τα δεσμά και τον έλεγχο αυτών των δυνάμεων. Κάθε φορά που αυτοί οι άνθρωποι μιλάνε ή ενεργούν, δεν βρίσκονται σε κατάσταση ελευθερίας και απελευθέρωσης, αλλά αντίθετα ταλαντεύονται, επηρεάζονται, ελέγχονται και φυλακίζονται από τις σκέψεις και την οπτική γωνία μερικών ατόμων. Αυτοί οι άνθρωποι νιώθουν ότι εξαναγκάζονται να μιλήσουν και να ενεργήσουν με ορισμένο τρόπο· αν δεν το κάνουν, τότε ανησυχούν και φοβούνται μήπως υποστούν τις συνέπειες που θα προκύψουν. Κάτι τέτοιο δεν έχει επηρεάσει και αναστατώσει τη ζωή της εκκλησίας; Αποτελεί εκδήλωση της κανονικής ζωής της εκκλησίας; (Όχι.) Ένα τέτοιο είδος ζωής της εκκλησίας δεν ανήκει στην κανονική τάξη, αλλά ελέγχεται από κακούς ανθρώπους. Όσο οι κακοί άνθρωποι έχουν εξουσία μέσα στην εκκλησία, δεν θα βασιλεύει εδώ ούτε ο λόγος του Θεού ούτε η αλήθεια. Οι επικεφαλής, οι εργάτες, οι αδελφοί κι οι αδελφές που κατανοούν την αλήθεια θα υφίστανται καταπίεση. Μια εκκλησία σαν κι αυτήν ελέγχεται από τις δυνάμεις των αντίχριστων. Πρόκειται επίσης για ένα θέμα και ένα φαινόμενο που αφορά τη διατάραξη και την αναστάτωση του έργου του Θεού και της κανονικής τάξης της εκκλησίας και το οποίο πρέπει να αντιμετωπίσουν και να λύσουν οι επικεφαλής και εργάτες. Κάποιοι άνθρωποι από τη συμμορία ενός αντίχριστου φοβούνται μήπως χάσουν την εμπιστοσύνη της συμμορίας τους, μήπως χάσουν τους υποστηρικτές τους, μήπως χάσουν φίλους, μήπως δεν έχουν υποστήριξη σε καιρούς ανάγκης και ούτω καθεξής. Έτσι, προσπαθούν με όλες τους τις δυνάμεις να παραμείνουν στη συμμορία. Δεν είναι σοβαρή αυτή η κατάσταση; Δεν πρέπει να βρεθεί μια λύση; (Ναι.) Όταν προκύπτει μια τέτοια κατάσταση εντός της εκκλησίας, την διαισθάνονται οι περισσότεροι άνθρωποι; Τη διακρίνουν οι περισσότεροι άνθρωποι; Μερικοί άνθρωποι ελέγχονται από κάποιον και δεν το συνειδητοποιούν, πρέπει συνεχώς να ακολουθούν τις σκέψεις και τις οπτικές γωνίες αυτού του ανθρώπου, τις δηλώσεις, τις ενέργειες και τη διδασκαλία του, και φοβούνται να πουν «όχι», φοβούνται να εναντιωθούν σ’ αυτόν τον άνθρωπο, φτάνουν ακόμα και στο σημείο να γνέφουν καταφατικά και να χαμογελούν σαν να συμφωνούν, χωρίς να το εννοούν, όταν μιλάει αυτός ο άνθρωπος, από φόβο μήπως τον προσβάλουν. Είναι υπαρκτές αυτές οι καταστάσεις; Ποιο είναι το πρόβλημα που πρέπει να λυθεί εδώ; Οι επικεφαλής της εκκλησίας πρέπει να αντιμετωπίσουν και να χειριστούν αυτόν τον αντίχριστο αρχηγό που έχει την ικανότητα να παραπλανά και να ελέγχει τους άλλους. Πρώτον, πρέπει να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια, ώστε να δώσουν τη δυνατότητα στην πλειοψηφία των ανθρώπων να διακρίνει αυτόν τον αντίχριστο, και έπειτα να περιορίσουν οι ίδιοι αυτόν τον αντίχριστο. Αν ο αντίχριστος δεν μετανοήσει, πρέπει να αποπεμφθεί γρήγορα ώστε να μην μπορεί πια να αναστατώσει την κανονική τάξη της εκκλησίας.

Με δυο λόγια, στην κανονική τάξη της εκκλησίας, οι αδελφοί κι οι αδελφές πρέπει να μπορούν να συναναστρέφονται ελεύθερα και αδέσμευτα πάνω στα λόγια του Θεού, καθώς και πάνω σε όσα οι ίδιοι γνωρίζουν, όσα κατανοούν, όσα βιώνουν και όσα τους δυσκολεύουν. Φυσικά, πρέπει να έχουν και το δικαίωμα να κάνουν υποδείξεις σχετικά με τυχόν πράξεις των επικεφαλής και των εργατών που παραβιάζουν τις αρχές, καθώς και το δικαίωμα να κρίνουν και να εκθέτουν αυτές τις πράξεις, ενώ πρέπει επίσης να έχουν και το δικαίωμα να προσφέρουν βοήθεια και συμβουλές. Όλα αυτά πρέπει να γίνονται ελεύθερα και όλες αυτές οι πτυχές πρέπει να είναι κανονικές, να μην ελέγχονται από κανέναν άνθρωπο, αφού κάτι τέτοιο θα οδηγούσε τον εκλεκτό λαό του Θεού σε δεσμά και δεν θα ήταν η κανονική ζωή της εκκλησίας. Ο οίκος του Θεού έχει απαιτήσεις, κανόνες και αρχές για το πώς να μιλάνε, να ενεργούν και να συμπεριφέρονται οι αδελφοί κι οι αδελφές, καθώς και πώς να δημιουργούν κανονικές διαπροσωπικές σχέσεις μέσα στη ζωή της εκκλησίας, και ούτω καθεξής, και γι’ αυτά τα πράγματα δεν αποφαίνεται κανένας άνθρωπος. Όταν κάνουν κάτι οι αδελφοί κι οι αδελφές, δεν χρειάζεται να κοιτάζουν την έκφραση κανενός ανθρώπου, δεν χρειάζεται να ακολουθούν τις εντολές κανενός ανθρώπου ούτε και να υφίστανται τα δεσμά κανενός ανθρώπου. Κανένας δεν πρέπει να έχει ρόλο ανεμοδείκτη ή τιμονιέρη· το μόνο πράγμα που μπορεί να δείξει την κατεύθυνση είναι ο λόγος του Θεού, η αλήθεια. Επομένως, αυτό που πρέπει να τηρεί ο εκλεκτός λαός του Θεού είναι ο λόγος του Θεού, η αλήθεια και οι αρχές της συναναστροφής πάνω στην αλήθεια που γίνεται στις συναθροίσεις. Αν βρίσκεσαι συνεχώς στα δεσμά κάποιου άλλου, αν παίρνεις συνεχώς οδηγίες από εκείνον και δεν τολμάς πια να συνεχίσεις αυτό που λες όταν βλέπεις τη δυσαρέσκεια στο βλέμμα του ή όταν κατσουφιάζει, αν περιορίζεσαι διαρκώς από αυτόν τον άνθρωπο ενώ συναναστρέφεσαι πάνω στα λόγια του Θεού και πάνω σε όσα κατανοείς ο ίδιος βιωματικά, αν νιώθεις συνεχώς τα δεσμά, αν δεν είσαι σε θέση να ενεργείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και αν τα λόγια, τα βλέμματα, οι εκφράσεις, ο τόνος της φωνής και οι σιωπηρές απειλές στην ομιλία αυτού του ανθρώπου σε κρατούν συνεχώς δέσμιο, τότε ελέγχεσαι μέσα σε μια κλίκα της οποίας ηγείται αυτός ο άνθρωπος. Υπάρχει πρόβλημα· αυτό δεν είναι η ζωή της εκκλησίας, αλλά η ζωή μιας φατρίας που την κυβερνά ένας αντίχριστος. Όταν πρόκειται για ένα τέτοιο θέμα, οι επικεφαλής και εργάτες πρέπει να μπαίνουν μπροστά για να το λύσουν, ενώ οι αδελφοί κι οι αδελφές έχουν κι αυτοί την υποχρέωση και το δικαίωμα να υπερασπιστούν την κανονική τάξη της εκκλησίας. Όσοι διαταράσσουν και αναστατώνουν τη ζωή της εκκλησίας, ειδικά όσοι δημιουργούν κλίκες και θέλουν να ελέγξουν την εκκλησία, πρέπει να σταματήσουν, να εκτεθούν και να αναλυθούν, έτσι ώστε όλοι να μπορέσουν να αποκτήσουν διάκριση και να δουν μέχρι την ουσία του προβλήματος, που είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι προσπαθούν να ιδρύσουν ένα ανεξάρτητο βασίλειο. Η εκκλησία δεν επιτρέπει να δημιουργούνται κλίκες ούτε να διαιρείται η εκκλησία για κανέναν λόγο. Για παράδειγμα, η διαίρεση σε συμμορίες με βάση την κοινωνική ταυτότητα και θέση, τις γειτονιές, τις περιοχές ή το θρήσκευμα, ή και η διαίρεση σε συμμορίες με βάση το μορφωτικό επίπεδο, τον πλούτο, τη φυλή και το χρώμα του δέρματος και ούτω καθεξής, όλα αυτά πηγαίνουν ενάντια στις αλήθεια-αρχές και δεν πρέπει να συμβαίνουν μέσα στην εκκλησία. Όποια πρόφαση κι αν χρησιμοποιείται για τη διαίρεση των ανθρώπων σε αυτές τις ιεραρχίες, τις κατατάξεις, τις φατρίες και τις κλίκες, κάτι τέτοιο διαταράσσει και αναστατώνει το έργο της εκκλησίας, καθώς και την κανονική τάξη της ζωής της εκκλησίας, και είναι ένα θέμα που πρέπει να λύσουν γρήγορα οι επικεφαλής και εργάτες. Με δυο λόγια, για όποιους λόγους κι αν χωρίζονται οι άνθρωποι σε κλίκες, φατρίες ή συμμορίες, αν έχουν συγκεντρώσει μια ορισμένη δύναμη και συνιστούν αναστάτωση για το έργο της εκκλησίας και την τάξη της ζωής της εκκλησίας, πρέπει να σταματήσουν και να περιοριστούν. Αν τα μέλη μιας τέτοιας κλίκας δεν μεταπείθονται, αυτοί οι κακοποιοί μπορούν να απομονωθούν και να αποπεμφθούν. Ο χειρισμός αυτών των θεμάτων είναι κι αυτός μέρος του έργου και των υποχρεώσεων που πρέπει να εκτελούν οι επικεφαλής και εργάτες. Τι είναι, λοιπόν, αυτό που χρειάζεται να κατανοήσει κανείς εδώ; Είναι ότι, όταν κάποιοι άνθρωποι έχουν δημιουργήσει δυνάμεις στην εκκλησία και έχουν τη δυνατότητα να τα βάλουν με τους επικεφαλής της εκκλησίας, με το έργο της εκκλησίας και με τα λόγια του Θεού και να εναντιωθούν σε όλα αυτά, και έχουν τη δυνατότητα να αναστατώσουν την κανονική τάξη της ζωής της εκκλησίας, τότε τέτοιες συμπεριφορές, εκδηλώσεις και καταστάσεις πρέπει γρήγορα να περιορίζονται και να υποβάλλονται σε χειρισμό. Όσον αφορά τη δημιουργία κλίκας, δεν γίνεται καμία διάκριση ανάλογα με τον αριθμό των ατόμων που συμμετέχουν. Αν δύο άνθρωποι τα πηγαίνουν καλά και δεν προκαλούν αναστάτωση στην εκκλησία, τότε δεν χρειάζεται καμία παρέμβαση. Μόλις, όμως, αρχίσουν να προκαλούν αναστάτωση και να δημιουργούν μια δύναμη με σκοπό να ελέγξουν την εκκλησία, αυτά τα άτομα πρέπει να σταματήσουν και να περιοριστούν. Αν δεν μετανοήσουν, πρέπει γρήγορα να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν. Αυτή είναι η αρχή.

22 Μαΐου 2021