Η συναναστροφή στην προηγούμενη συνάθροισή μας αφορούσε την ενδέκατη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών. Συναναστραφήκαμε πάνω στην ευθύνη που οφείλουν να εκπληρώνουν και το έργο που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες αναφορικά με τη φύλαξη των προσφορών. Ποιο έργο πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες αναφορικά με τη φύλαξη των προσφορών; (Η πρώτη εργασία είναι να φροντίζουν για τη φύλαξή τους. Η δεύτερη είναι να ελέγχουν τους λογαριασμούς. Η τρίτη είναι να παρακολουθούν, να διερευνούν και να επιθεωρούν αν οι διάφορες δαπάνες συνάδουν με τις αρχές. Πρέπει να πραγματοποιούνται αυστηροί και εξονυχιστικοί έλεγχοι και να περιορίζονται αυστηρά οι παράλογες δαπάνες. Το καλύτερο είναι να προλαμβάνεται η σπατάλη και η αλόγιστη χρήση. Σε αντίθετη περίπτωση, όσοι είναι υπεύθυνοι πρέπει να λογοδοτήσουν. Όχι μόνο πρέπει να γίνουν προειδοποιήσεις, αλλά να απαιτηθεί και αποζημίωση.) Αυτά είναι, βασικά. Το κυριότερο είναι να φροντίζουν για τη φύλαξή τους, έπειτα να ελέγχουν τους λογαριασμούς και, στη συνέχεια, να παρακολουθούν και να επιθεωρούν τις δαπάνες, καθώς και να χρησιμοποιούν και να ξοδεύουν σωστά τις προσφορές. Αφού ολοκληρώσαμε τη συναναστροφή μας πάνω στην ενδέκατη ευθύνη, οι άνθρωποι έχουν πλέον ακριβή κατανόηση και γνώση για τις προσφορές, ενώ γνωρίζουν επίσης τι έργο πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες για τη φύλαξη των προσφορών, καθώς και πώς κάνουν αυτό το έργο οι ψευδοεπικεφαλής και ποιες είναι οι συγκεκριμένες συμπεριφορές τους όσο το κάνουν. Είτε η συναναστροφή μας αφορά τις υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών είτε αφορά τις διάφορες συμπεριφορές των ψευδοεπικεφαλής, είτε πρόκειται για συναναστροφή πάνω στα θετικά είτε για την έκθεση των αρνητικών, αποσκοπεί κυρίως στο να δώσει στους ανθρώπους να καταλάβουν πώς να κάνουν σωστά το έργο της φύλαξης των προσφορών και πώς να αποφύγουν τις παράλογες πρακτικές στον τρόπο με τον οποίο οι προσφορές φυλάσσονται, ξοδεύονται και διανέμονται. Όλοι όσοι ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού, είτε είναι επικεφαλής ή εργάτες είτε δεν είναι, πρέπει να εκπληρώνουν την ευθύνη τους ως προς τη φύλαξη των προσφορών. Ποια ευθύνη είναι αυτή, λοιπόν; Είναι να επιβλέπουν και να αναφέρουν αμέσως τυχόν προβλήματα που θα διαπιστώσουν· να εκτελούν, δηλαδή, τις λειτουργίες της επίβλεψης και της αναφοράς. Μη θεωρείτε πως «η φύλαξη των προσφορών αποτελεί ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών και δεν έχει καμία σχέση μ’ εμάς τους συνηθισμένους πιστούς». Αυτή η άποψη είναι λανθασμένη. Εφόσον οι άνθρωποι έχουν κατανοήσει αυτές τις αλήθειες, πρέπει να εκπληρώσουν την ευθύνη τους. Όσον αφορά ζητήματα που δεν είναι σε θέση να εντοπίσουν οι επικεφαλής και οι εργάτες ή τυφλά σημεία και μέρη που δεν εντοπίζονται εύκολα, αν κάποιος διαπιστώσει τυχόν προβλήματα παραλογισμού ή παραβίασης αρχών αναφορικά με τη φύλαξη, τη διανομή και τη χρήση των προσφορών, πρέπει να τα αναφέρει αμέσως στους επικεφαλής και τους εργάτες, προκειμένου να εξασφαλιστεί η φύλαξη, χρήση και διανομή των προσφορών με λογικό τρόπο. Αυτό είναι ευθύνη όλων όσοι ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού.

Σημείο δωδέκατο: Να αναγνωρίζουν άμεσα και με ακρίβεια τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας· να τα σταματούν και να τα περιορίζουν και να αντιστρέφουν την κατάσταση· επιπλέον, να συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια, ώστε ο εκλεκτός λαός του Θεού να αναπτύξει ικανότητα διάκρισης μέσα από τέτοια πράγματα και να μάθει από αυτά (Μέρος πρώτο)

Τώρα που ολοκληρώθηκε η συναναστροφή πάνω στην ενδέκατη ευθύνη, προχωράμε στη συναναστροφή πάνω στη δωδέκατη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών: «Να αναγνωρίζουν άμεσα και με ακρίβεια τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας· να τα σταματούν και να τα περιορίζουν και να αντιστρέφουν την κατάσταση· επιπλέον, να συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια, ώστε ο εκλεκτός λαός του Θεού να αναπτύξει ικανότητα διάκρισης μέσα από τέτοια πράγματα και να μάθει από αυτά». Ποιο είναι το κύριο περιεχόμενο αυτής της ευθύνης; Αφορά κυρίως την απαίτηση από τους επικεφαλής και τους εργάτες να αντιμετωπίσουν τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα στην εκκλησία, καθώς και τα διάφορα προβλήματα, που διαταράσσουν, αναστατώνουν και βλάπτουν την κανονική τάξη της εκκλησίας. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κατανοήσουν οι επικεφαλής και οι εργάτες για να αντιμετωπίσουν και να λύσουν αποτελεσματικά αυτά τα προβλήματα, να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους και να εκτελέσουν σωστά αυτό το έργο; Η συγκεκριμένη ευθύνη είναι να «αναγνωρίζουν άμεσα και με ακρίβεια τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας»· αυτό είναι το αντικείμενο του συγκεκριμένου έργου. Όταν υπάρχει στόχος και αντικείμενο, γίνεται σαφές ποια προβλήματα χρειάζεται να λυθούν, καθώς και ποιο έργο και ποιες ευθύνες αναμένεται να αναλάβουν οι επικεφαλής και οι εργάτες. Στο πλαίσιο της δωδέκατης υποχρέωσης, ποια είναι η κύρια απαίτηση από τους επικεφαλής και τους εργάτες; Είναι να σταματούν και να περιορίζουν τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση, καθώς και να αντιστρέφουν την κατάσταση, ενώ ταυτόχρονα να συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια, ώστε ο εκλεκτός λαός του Θεού να αναπτύξει ικανότητα διάκρισης μέσα από τέτοια πράγματα και να μάθει από αυτά. Ποιες προϋποθέσεις πρέπει να πληρούνται για να γίνει αυτό; Αν βλέπεις διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν, αναστατώνουν και βλάπτουν την κανονική τάξη της εκκλησίας, αλλά δεν τα θεωρείς πρόβλημα όλα αυτά, τότε υπάρχει θέμα. Κάτι τέτοιο υποδεικνύει ότι δεν μπορείς να διακρίνεις την ουσία του προβλήματος, δηλαδή δεν κατανοείς πόσο μπορούν η διατάραξη και η αναστάτωση της εκκλησιαστικής ζωής να βλάψουν το έργο της εκκλησίας ούτε τις συνέπειες και τον αντίκτυπο που μπορούν να έχουν στη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού. Τέτοιοι επικεφαλής και εργάτες μπορούν, παρ’ όλα αυτά, να κάνουν σωστά το έργο της εκκλησίας; Μπορούν να λύσουν προβλήματα και να αντιστρέψουν την κατάσταση; (Όχι.) Ποιο είναι, τότε, το βασικό σημείο γι’ αυτήν τη συναναστροφή; Είναι το ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες μπορούν να διακρίνουν την ουσία των διάφορων ζητημάτων και να λύσουν αποτελεσματικά τα διάφορα πραγματικά προβλήματα μόνο αν πρώτα κατανοήσουν τις αλήθεια-αρχές. Οι επικεφαλής και οι εργάτες, προκειμένου να κάνουν σωστά το εκκλησιαστικό έργο, πρέπει πρώτα να μάθουν τι προβλήματα προκύπτουν συνήθως στο έργο αυτό. Στη συνέχεια, πρέπει να κατανοήσουν, να διακρίνουν και να κρίνουν επακριβώς τη φύση των προβλημάτων που προκύπτουν, το αν επηρεάζουν το εκκλησιαστικό έργο και την κανονική τάξη της εκκλησιαστικής ζωής και το αν η φύση τους είναι τέτοια ώστε να διαταράσσουν και να αναστατώνουν το εκκλησιαστικό έργο. Πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό ζήτημα που πρέπει πρώτα να κατανοήσουν οι επικεφαλής και οι εργάτες. Μόνο αφού το κατανοήσουν αυτό είναι δυνατό να λύσουν αποτελεσματικά αυτά τα προβλήματα και να μπορέσουν να «τα σταματήσουν και να τα περιορίσουν, και να αντιστρέψουν την κατάσταση», όπως αναφέρεται στη δωδέκατη ευθύνη. Εν ολίγοις, προτού λύσεις ένα πρόβλημα, χρειάζεται πρώτα να κατανοήσεις πού έγκειται το πρόβλημα, ποιες καταστάσεις και περιστάσεις αφορά, ποια είναι η φύση του προβλήματος, πόσο σοβαρό είναι, πώς να το αναλύσεις και να το διακρίνεις και πώς να ασκηθείς με ακρίβεια. Αυτό χρειάζεται να κατανοήσουν πρώτα οι επικεφαλής και οι εργάτες. Εφόσον οι επικεφαλής και οι εργάτες χρειάζεται να κατανοήσουν αυτά τα πράγματα, ας συναναστραφούμε συγκεκριμένα πάνω σε διάφορες πτυχές τους, έτσι ώστε τόσο οι επικεφαλής και οι εργάτες όσο και ο εκλεκτός λαός του Θεού να μπορέσουν να κατανοήσουν πώς να αντιμετωπίσουν αυτά τα προβλήματα όταν προκύψουν, πώς να τα συσχετίσουν με τα λόγια του Θεού και πώς να χρησιμοποιήσουν τις αλήθεια-αρχές για να τα λύσουν. Έτσι, όταν οι επικεφαλής και οι εργάτες συναντήσουν δυσκολίες που δεν μπορούν να επιλύσουν, τότε όσοι ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού μπορούν να τις αντιμετωπίσουν όλοι μαζί και να αναζητήσουν την αλήθεια για να βρουν λύσεις και, όταν συναντήσουν ζητήματα διατάραξης και αναστάτωσης στο εκκλησιαστικό έργο, μπορούν όλοι να ορθώσουν ανάστημα για να τα σταματήσουν και να τα περιορίσουν. Ταυτόχρονα, όσον αφορά τα αρνητικά άτομα και ζητήματα, μπορούν να τα αναλύσουν, να τα διακρίνουν και να τα χαρακτηρίσουν δημόσια, έτσι ώστε αυτά τα προβλήματα να σταματήσουν, να περιοριστούν και να εξαλειφθούν από τη ρίζα τους. Ας αρχίσουμε, λοιπόν, τη συναναστροφή από τα πιο συγκεκριμένα ζητήματα.

Οι διάφοροι άνθρωποι, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν την εκκλησιαστική ζωή

Για να εντοπίσουν οι επικεφαλής και οι εργάτες τα ζητήματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας, από ποιους τομείς πρέπει να αρχίσουν; Πρέπει να αρχίσουν εξετάζοντας την εκκλησιαστική ζωή για να εντοπίσουν αυτά τα ζητήματα. Γνωρίζετε όλοι σας λίγα πράγματα σχετικά με το τι προβλήματα προκύπτουν συνήθως στην εκκλησιαστική ζωή και η φύση τους είναι τέτοια που να προκαλεί διατάραξη και αναστάτωση; Όσοι άνθρωποι κι αν υπάρχουν σε μια εκκλησία, θα υπάρχουν σίγουρα και αρκετοί που μπορεί να διαταράξουν και να αναστατώσουν το εκκλησιαστικό έργο. Για ποιες πράξεις διατάραξης και αναστάτωσης έχετε ακούσει; (Να βγαίνουν πάντα εκτός θέματος όταν συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια στις συναθροίσεις, χωρίς να εστιάζουν στα βασικά θέματα.) (Επίσης, να έχουν τη συνήθεια να αραδιάζουν λόγια και δόγματα.) Βγαίνουν εκτός θέματος όταν συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια. Για παράδειγμα, όταν οι άλλοι συναναστρέφονται πάνω στο πώς να δείχνει κανείς αφοσίωση ενώ κάνει το καθήκον του, εκείνοι μιλάνε για το πώς να φροντίζουν σωστά τις ανάγκες του ή της συζύγου και των παιδιών τους. Όταν οι άλλοι συναναστρέφονται σχετικά με το ότι η αφοσίωση στο καθήκον έχει ως σκοπό να ικανοποιήσει κανείς τον Θεό και να υποταχθεί σ’ Αυτόν, εκείνοι λένε πως η αφοσίωση στο καθήκον έχει ως σκοπό να κερδίσει κανείς ευλογίες για την οικογένεια και τα αγαπημένα του πρόσωπα. Έτσι δεν βγαίνουν εκτός θέματος; (Ναι.) Αν δεν τους διακόψεις, θα συνεχίσουν επ’ αόριστον. Αν τους περιορίσεις, θα θυμώσουν και θα γίνουν έξαλλοι από τη ντροπή τους, πηγαίνοντας έτσι την κακή τους συμπεριφορά ένα βήμα παρακάτω. Αυτό το θέμα, λοιπόν, είναι από τη φύση του στο επίπεδο της διατάραξης και αναστάτωσης, πράγμα πολύ σοβαρό. Παρότι το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος όταν συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια είναι συχνό πρόβλημα, αντικειμενικά μιλώντας, μπορεί να διαταράξει και να αναστατώσει τη ζωή της εκκλησίας. Αυτό είναι το πρώτο θέμα. Όσον αφορά το δεύτερο, ότι «αραδιάζουν λόγια και δόγματα», το αν αυτό θεωρείται διατάραξη και αναστάτωση εξαρτάται από τη σοβαρότητα του εκάστοτε περιστατικού. Κάποιοι άνθρωποι αραδιάζουν λόγια και δόγματα επειδή δεν κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα· μόλις ανοίξουν το στόμα τους, βγαίνουν μόνο λόγια και δόγματα, μόνο θεωρίες χωρίς ουσία. Η πρόθεσή τους, όμως, δεν είναι να παραπλανήσουν τους άλλους και να κερδίσουν την εκτίμησή τους. Με περιορισμούς και αποτροπές, θα αποκτήσουν αυτεπίγνωση και, στη συνέχεια, θα λένε λιγότερα λόγια και δόγματα κι έτσι δεν θα εμποδίζουν πλέον τη ζωή-είσοδο των αδελφών. Αυτό δεν μετράει ως διατάραξη και αναστάτωση. Όσοι, όμως, αραδιάζουν επίτηδες λόγια και δόγματα με σκοπό να παραπλανήσουν τους άλλους το κάνουν ακόμα και όταν γνωρίζουν πολύ καλά πως όσα λένε δεν είναι παρά λόγια και δόγματα. Το κάνουν αυτό με σκοπό να κερδίσουν την εκτίμηση των άλλων· θέλουν να πάρουν τους ανθρώπους με το μέρος τους και να τους παραπλανήσουν, καθώς και να αποκτήσουν θέση με το ζόρι. Η φύση αυτής της πράξης είναι πολύ σοβαρή. Διαφέρει ως προς τη φύση της από το να μπορεί κανείς να αραδιάζει μόνο λόγια και δόγματα επειδή δεν κατανοεί την αλήθεια. Μια τέτοια συμπεριφορά αποτελεί διατάραξη και αναστάτωση. Οι διάφοροι άνθρωποι, γεγονότα και πράγματα που προκαλούν διαταράξεις και αναστατώσεις στην εκκλησιαστική ζωή εξαπλώνονται παντού. Δεν αφορούν μόνο ζητήματα όπως το να αραδιάζει κανείς λόγια και δόγματα ή να βγαίνει εκτός θέματος. Ποια άλλα θέματα υπάρχουν; (Το να φτιάχνουν κλίκες, να σπέρνουν τη διχόνοια και να χαλάνε τη θετικότητα των άλλων.) (Επίσης ξεσπούν την αρνητικότητά τους, προκαλούν μπελάδες και ενοχλούν συνεχώς τους ανθρώπους.) (Κάποιοι άνθρωποι, όταν έχουν αντιλήψεις για τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού, διαδίδουν αυτές τις αντιλήψεις και ξεσπούν την αρνητικότητά τους, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται και σε άλλους αντιλήψεις για τις εργασιακές ρυθμίσεις.) Όλα αυτά θεωρούνται όντως διαταράξεις και αναστατώσεις. Το ότι φτιάχνουν κλίκες είναι ένα από αυτά, ένα άλλο είναι το ότι σπέρνουν τη διχόνοια, μαζί με το ότι βασανίζουν τους ανθρώπους και τους επιτίθενται, διαδίδουν αντιλήψεις, ξεσπούν την αρνητικότητά τους, διαδίδουν αβάσιμες φήμες και ανταγωνίζονται τους άλλους για τη θέση —όλα αυτά είναι διαταράξεις και αναστατώσεις. Αυτά τα προβλήματα είναι πολύ πιο σοβαρά ως προς τη φύση τους από το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος όταν συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια. Υπάρχει και ένα θέμα που αφορά τις εκλογές. Τι είδους προβλήματα προκύπτουν κατά τη διάρκεια των εκλογών και αφορούν την πρόκληση διαταράξεων και αναστατώσεων; Η χειραγώγηση των ψήφων, για παράδειγμα· το να τάζει κανείς οφέλη για να εξασφαλίσει ψήφους για τον εαυτό του. Αυτός είναι ένας τρόπος υπονόμευσης των εκλογών. Και οι συγκαλυμμένες ενέργειες —το να εργάζεσαι παρασκηνιακά πάνω στο μυαλό των ανθρώπων προκειμένου να τους πάρεις με το μέρος σου, να τους παραπλανήσεις και να τους πείσεις να σε ψηφίσουν. Όλα αυτά τα θέματα προκύπτουν κατά τη διάρκεια των εκλογών. Είναι διαταράξεις και αναστατώσεις αυτά; (Ναι.) Ο όρος με τον οποίο αναφέρονται συνολικά αυτά τα προβλήματα είναι «παραβίαση των εκλογικών αρχών». Ένα άλλο θέμα είναι το ότι φλυαρούν για ζητήματα του σπιτιού, χτίζουν προσωπικές διασυνδέσεις και χειρίζονται προσωπικές υποθέσεις. Κάποιος μπορεί να έρχεται στις συναθροίσεις για όλα αυτά· όχι για να κατανοήσει την αλήθεια ούτε για να συναναστραφεί πάνω στα λόγια του Θεού, αλλά για να χειριστεί προσωπικές υποθέσεις. Είναι σοβαρό ένα τέτοιο πρόβλημα; (Ναι.) Μετράει επίσης ως πρόκληση διατάραξης και αναστάτωσης.

Ας συνοψίσουμε τώρα τα διάφορα θέματα διατάραξης και αναστάτωσης που προκαλούν κάποιοι στην εκκλησιαστική ζωή: Πρώτον, βγαίνουν συχνά εκτός θέματος όταν συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια· δεύτερον, αραδιάζουν λόγια και δόγματα για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους και να κερδίσουν την εκτίμησή τους· τρίτον, φλυαρούν για ζητήματα του σπιτιού, χτίζουν προσωπικές διασυνδέσεις και χειρίζονται προσωπικές υποθέσεις· τέταρτον, φτιάχνουν κλίκες· πέμπτον, ανταγωνίζονται τους άλλους για τη θέση· έκτον, σπέρνουν τη διχόνοια· έβδομον, επιτίθενται στους ανθρώπους και τους βασανίζουν· όγδοον, διαδίδουν αντιλήψεις· ένατον, ξεσπούν την αρνητικότητά τους· δέκατον, διαδίδουν αβάσιμες φήμες· και, ενδέκατον, παραβιάζουν τις εκλογικές αρχές. Έντεκα το σύνολο. Αυτές οι έντεκα εκδηλώσεις είναι τα θέματα διατάραξης και αναστάτωσης που προκύπτουν συχνά μέσα στην εκκλησιαστική ζωή. Όταν ζει κανείς την εκκλησιαστική ζωή, αν προκύψουν αυτά τα θέματα, είναι απαραίτητο οι επικεφαλής και οι εργάτες να ορθώσουν ανάστημα και να τα σταματήσουν, να τα περιορίσουν και να μην τα αφήσουν να εξελιχθούν ανεξέλεγκτα. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν είναι σε θέση να τα περιορίσουν, τότε πρέπει να ενωθούν και να τα περιορίσουν όλοι οι αδελφοί κι οι αδελφές μαζί. Αν ο άνθρωπος που εμπλέκεται στο θέμα δεν έχει κακή ανθρώπινη φύση και δεν προκαλεί επίτηδες διαταράξεις και αναστατώσεις, αλλά απλώς δεν κατανοεί την αλήθεια, τότε μπορεί να δεχθεί βοήθεια και υποστήριξη μέσα από τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια. Αν ο άνθρωπος που προκαλεί τις διαταράξεις και τις αναστατώσεις είναι κακός και το θέμα είναι ήσσονος σημασίας, τότε οι διαταράξεις και αναστατώσεις του πρέπει να σταματήσουν και να περιοριστούν μέσω συναναστροφής και έκθεσης. Αν είναι διατεθειμένος να μετανοήσει και πλέον να μη μιλάει ούτε να ενεργεί με τρόπους που προκαλούν διαταράξεις και αναστατώσεις, αν είναι διατεθειμένος να γίνει το λιγότερο σημαντικό μέλος της εκκλησίας, αν μπορεί να ακούσει και να υπακούσει με ευσυνειδησία και να κάνει ό,τι διευθετήσει η εκκλησία, καθώς και να αποδεχθεί τους περιορισμούς που επιβάλλουν οι αδελφοί κι οι αδελφές, τότε μπορεί να μείνει προσωρινά στην εκκλησία. Αν, όμως, δεν τα δεχτεί όλα αυτά, αλλά αντίθετα εναντιωθεί και γίνει εχθρικός απέναντι στην πλειοψηφία, τότε πρέπει να γίνει πραγματικότητα το δεύτερο βήμα: να αποπεμφθεί. Είναι σωστή αυτή η προσέγγιση; (Ναι.)

Ι. Βγαίνουν συχνά εκτός θέματος όταν συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια

Τώρα θα συναναστραφούμε σχετικά με τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που εμφανίζονται στη ζωή της εκκλησίας και από τη φύση τους συνιστούν διαταράξεις και αναστατώσεις. Το πρώτο από αυτά είναι ότι κάποιοι βγαίνουν συχνά εκτός θέματος όταν συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια. Πώς ορίζεται ότι βγαίνει κανείς εκτός θέματος όταν συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια; Πώς μπορούμε να αντιληφθούμε ξεκάθαρα ότι κάποια λόγια συναναστροφής έχουν βγει εκτός θέματος; Εσείς βγαίνετε συχνά εκτός θέματος όταν συναναστρέφεστε πάνω στην αλήθεια; (Ναι.) Σε τι σημείο πρέπει να φτάσει αυτό το πρόβλημα ώστε να θεωρηθεί ότι η φύση του προκαλεί διαταράξεις και αναστατώσεις; Αν, κάθε φορά που κάποιος έβγαινε εκτός θέματος όταν συναναστρεφόταν πάνω στην αλήθεια, το περιστατικό χαρακτηριζόταν ως διατάραξη και αναστάτωση, τότε στο μέλλον δεν θα φοβούνταν οι άνθρωποι να μιλήσουν ή να συναναστραφούν στην εκκλησιαστική ζωή; Κι αν οι άνθρωποι φοβούνται να συναναστραφούν, σημαίνει ότι δεν έχουν αντιληφθεί σωστά το θέμα, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Όταν, λοιπόν, προσδιοριστεί με ακρίβεια πότε συνιστά διατάραξη και αναστάτωση το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος όταν συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια, οι περισσότεροι άνθρωποι θα ελευθερωθούν από τους περιορισμούς τους. Δεδομένου ότι βγαίνετε εκτός θέματος ακόμα και στις κανονικές συζητήσεις, κάτι τέτοιο είναι ακόμα πιο σύνηθες κατά τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο να συναναστραφούμε σχετικά με αυτό με μεγάλη σαφήνεια, ώστε να μην περιορίζεστε. Αυτός ο φόβος μήπως βγείτε εκτός θέματος και προκαλέσετε διατάραξη και αναστάτωση δεν πρέπει να σας αποθαρρύνει από το να μιλήσετε, ούτε να σας κάνει να μην τολμάτε να συναναστραφείτε ακόμα κι αν έχετε γνώσεις, ούτε, όταν πράγματι θέλετε να συναναστραφείτε, να σας αναγκάζει πρώτα να σκέφτεστε: «Αυτό που θέλω να πω είναι σχετικό με το θέμα; Μήπως είναι εκτός θέματος; Πρέπει να κάνω ένα προσχέδιο κι έναν οδηγό για τις σκέψεις μου προτού μιλήσω κι έπειτα να ακολουθήσω πιστά αυτόν τον οδηγό ώστε να μη βγω εκτός θέματος, ό,τι κι αν γίνει. Γιατί αν βγω εκτός θέματος, αυτό δεν θα ωφελήσει κανέναν και θα σπαταλήσει τον πολύτιμο χρόνο της συνάθροισης, επηρεάζοντας την κατανόηση της αλήθειας από τους αδελφούς και τις αδελφές. Κι αν συμβεί σε σοβαρό βαθμό, θα μπορούσε ακόμα και να διαταράξει και να αναστατώσει την εκκλησιαστική ζωή». Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να κοιτάξουμε το ζήτημα του να βγαίνει κανείς εκτός θέματος; Πρώτα, πρέπει να σκεφτούμε αν το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος είναι κάτι ωφέλιμο για τους αδελφούς και τις αδελφές κι έπειτα πρέπει να δούμε ξεκάθαρα τι συνέπειες έχει για την εκκλησιαστική ζωή το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να δούμε ξεκάθαρα ότι το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος δεν είναι θέμα ήσσονος σημασίας· σε σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να αποτελέσει ακόμα και διατάραξη και αναστάτωση για την εκκλησιαστική ζωή και το έργο της εκκλησίας. Ας πούμε ότι, σε κάποιο θέμα, αναζητάτε ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού για να συναναστραφείτε πάνω στις γνώσεις και την κατανόησή σας· ή ας υποθέσουμε ότι, σε κάποιο θέμα, συναναστρέφεστε πάνω στις γνώσεις που έχετε αποκτήσει, τις αλήθειες που έχετε κατανοήσει και τις προθέσεις του Θεού που έχετε κατανοήσει από κάτι που βιώσατε· ή ας πούμε ότι η συναναστροφή σας πάνω σε ένα ορισμένο θέμα είναι λίγο μακροσκελής και δεν εκφράζεστε με ιδιαίτερη σαφήνεια σχετικά μ’ αυτό, αλλά επαναλαμβάνεστε αρκετές φορές —σε αυτές τις καταστάσεις, βγαίνετε εκτός θέματος; Σε τίποτα από αυτά δεν θεωρείται ότι κάποιος βγαίνει εκτός θέματος. Τι σημαίνει, λοιπόν, να βγαίνει κανείς εκτός θέματος; Βγαίνεις εκτός θέματος όταν αυτά που λες είναι σχεδόν ή εντελώς άσχετα με το θέμα της συναναστροφής, όταν είναι απλώς φλυαρίες για εξωτερικά ζητήματα και δεν είναι καθόλου εποικοδομητικά για τους ανθρώπους. Τότε βγαίνεις εντελώς εκτός θέματος. Τώρα, ας συζητήσουμε τι σημαίνει να προκαλείς διατάραξη και αναστάτωση. Στην περίπτωση που κάποιος βγαίνει εκτός θέματος όταν συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια, τι είδους λόγια και συμπεριφορές συνιστούν διαταράξεις και αναστατώσεις; Ποια είναι η ουσία του προβλήματος εδώ; Πώς το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος συνιστά από τη φύση του διατάραξη και αναστάτωση; Δεν αξίζει να συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτό; Αφού συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτό, θα κατανοήσετε τι σημαίνει να βγαίνει κανείς εκτός θέματος; (Ναι.) Δώστε, λοιπόν, τις απαντήσεις σας σε αυτήν την ερώτηση. (Όταν η συναναστροφή κάποιου αφορά θέματα που δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια —λόγου χάρη, ανούσια κουβεντούλα και ομιλία για τις υποθέσεις του σπιτιού, καθώς και συζήτηση για τις κοινωνικές τάσεις, πράγματα που αναστατώνουν τις καρδιές των ανθρώπων και δεν τους αφήνουν να σιωπήσουν ενώπιον του Θεού και να αναλογιστούν τα λόγια Του· μια τέτοια συναναστροφή έχει βγει εκτός θέματος.) Πόσα κύρια σημεία θίγει αυτό; (Ένα σημείο είναι ότι τα θέματα είναι άσχετα με την αλήθεια.) Αυτό το σημείο, το ότι είναι άσχετα με την αλήθεια, είναι πολύ σημαντικό. Ένα σημείο είναι η ανούσια κουβεντούλα και η φλυαρία για τα ζητήματα του σπιτιού. Ένα άλλο είναι να μιλάει κανείς για την παραδοσιακή κουλτούρα, το ηθικό σκεπτικό του ανθρώπου, καθώς και για πράγματα που οι άνθρωποι θεωρούν ευγενή, σαν να ήταν η αλήθεια. Αυτό είναι πρόβλημα στρεβλής κατανόησης· όλα αυτά είναι άσχετα με την αλήθεια. Λένε, λόγου χάρη, τα λόγια του Θεού: «Οι νέοι άνθρωποι δεν πρέπει να μην έχουν ιδανικά». Κάποιος συναναστρέφεται ως εξής: «Από τα αρχαία χρόνια, οι ήρωες εμφανίζονται σε νεαρή ηλικία» ή «Η φιλοδοξία δεν περιορίζεται από την ηλικία». Ή, όταν μιλάς για το πώς να έχει κανείς φόβο Θεού, εκείνοι συναναστρέφονται ως εξής: «Υπάρχει ένας θεός ένα μέτρο πιο ψηλά από σένα»· «Όταν ο άνθρωπος ενεργεί, ο Ουρανός παρακολουθεί»· «Αν έχεις ήσυχη τη συνείδησή σου, δεν έχεις λόγο να φοβάσαι ότι θα σου χτυπήσουν την πόρτα τα φαντάσματα»· ή «Η καρδιά πρέπει να κλίνει προς την καλοσύνη». Έτσι δεν βγαίνουν εκτός θέματος; Δεν είναι άσχετα με την αλήθεια αυτά τα λόγια; Τι είναι αυτά τα λόγια; (Σατανικές φιλοσοφίες.) Είναι σατανικές φιλοσοφίες, αλλά και η παραδοσιακή κουλτούρα μιας ορισμένης εθνικότητας. Η πρώτη εκδήλωση του να βγαίνει κανείς εκτός θέματος είναι όταν το θέμα της συζήτησης είναι άσχετο με την αλήθεια· είναι όταν κάποιος λέει φιλοσοφίες και θεωρίες που θεωρούνται από τους απίστους σωστές και μεγαλόπνοες και τις συνδέει με το ζόρι με την αλήθεια. Έτσι βγαίνει κανείς εκτός θέματος. Το θέμα είναι άσχετο με την αλήθεια· αυτή η εκδήλωση γίνεται μάλλον εύκολα κατανοητή. Η δεύτερη εκδήλωση είναι όταν τα θέματα που συζητιούνται αναστατώνουν τον νου των ανθρώπων. Όταν στη συνάθροιση δεν γίνεται συναναστροφή για την αλήθεια, αλλά γίνεται συναναστροφή για τη γνώση, την ακαδημαϊκή μελέτη, τη φιλοσοφία και τη νομική ή για τα κοινωνικά φαινόμενα και τις διάφορες σύνθετες διαπροσωπικές σχέσεις, αυτό αναστατώνει τον νου των ανθρώπων. Είναι όταν κάποιος συναναστρέφεται πάνω σε θέματα τα οποία ουσιαστικά δεν αφορούν την αλήθεια και δεν έχουν να κάνουν καθόλου μ’ αυτήν, σαν να ήταν αυτά η αλήθεια. Κάτι τέτοιο προκαλεί σύγχυση στον νου των άλλων και, καθώς ακούνε, η σκέψη τους πηγαίνει από τη συναναστροφή για την αλήθεια σε εξωτερικά ζητήματα. Πώς συμπεριφέρονται τότε αυτοί οι άνθρωποι; Αρχίζουν να εστιάζουν στη γνώση και την ακαδημαϊκή μελέτη. Το να αναστατώνει κανείς τον νου των ανθρώπων είναι από τη φύση του κάτι το σοβαρό. Η τρίτη εκδήλωση είναι όταν τα θέματα που συζητιούνται κάνουν τους ανθρώπους να παρεξηγούν τον Θεό, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει διαύγεια ως προς τα οράματα. Κάποιοι άνθρωποι δεν είναι ξεκάθαροι μέσα τους αναφορικά με την αλήθεια, κι όμως θέλουν να προσποιούνται ότι έχουν διαύγεια και κατανόηση. Έτσι, όταν συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια, ανακατεύουν με τα λεγόμενά τους μερικά βαθιά δόγματα, μπερδεύουν θρησκευτικά δόγματα που έχουν ακούσει και κατανοήσει και μιλούν αβάσιμα και χωρίς φειδώ. Οι άνθρωποι, αφού τους ακούσουν, χάνουν τη διαύγεια που έχουν για τα οράματα· δεν έχουν ιδέα για ποια αλήθεια ήθελε να μιλήσει εκείνο το άτομο. Όσο περισσότερο ακούνε τόσο πιο πολύ μπερδεύονται και τόσο περισσότερο μειώνεται η πίστη τους στον Θεό, ενώ μπορεί να αναπτύξουν ακόμα και παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό. Δεν είναι μόνο ότι οι άνθρωποι βγαίνουν από αυτήν τη συζήτηση χωρίς κατανόηση της αλήθειας, αλλά και με τον νου τους μπερδεμένο. Το αποτέλεσμά της είναι αρνητικό. Αυτό προκύπτει από το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος.

Το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος όταν συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους και ο καθένας από αυτούς από τη φύση του αναστατώνει τη ζωή-είσοδο των ανθρώπων. Όταν οι άνθρωποι έχουν ακούσει μια τέτοια συναναστροφή, δεν είναι απλώς ότι δεν έχουν ξεκάθαρη κατανόηση της αλήθειας και μονοπάτι άσκησης, αλλά, επιπλέον, ο νους τους μπερδεύεται, η αλήθεια τούς φαίνεται ακόμα πιο ασαφής και αναπτύσσουν παρερμηνείες και παράλογες κατανοήσεις. Αυτός είναι ο αντίκτυπος και οι δυσμενείς επιπτώσεις που έχει στους ανθρώπους το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος όταν συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια. Καθεμία από αυτές τις τρεις εκδηλώσεις είναι πολύ σοβαρή ως προς τη φύση της. Για παράδειγμα, η πρώτη είναι ότι «το θέμα της συζήτησης είναι άσχετο με την αλήθεια». Όταν κανείς λέει πράγματα που φαίνονται σωστά αλλά δεν είναι, και φέρνει μέσα στην εκκλησία για κήρυγμα και ανάλυση σατανικά πράγματα όπως οι γνώσεις, η φιλοσοφία, οι θεωρίες και η παραδοσιακή κουλτούρα του ανθρώπου, καθώς και τα διάσημα ρητά διάσημων προσωπικοτήτων, χρησιμοποιώντας την ευκαιρία της συναναστροφής σχετικά με την αλήθεια για να παραπλανήσει τους ανθρώπους, τους προκαλεί αναστάτωση. Η φύση αυτής της πράξης είναι πολύ σοβαρή. Αν άκουγε μια τέτοια συναναστροφή ένας άνθρωπος με διάκριση, θα έλεγε: «Αυτό που λες δεν είναι σωστό· δεν είναι η αλήθεια. Αυτό για το οποίο μιλάς είναι ηθική συμπεριφορά και ρητά που θεωρούνται καλά από τους απίστους. Αυτά είναι τα αξιώματα των απίστων για το πώς να φέρονται και να αντιμετωπίζουν τον κόσμο· όλα αυτά είναι θεμελιωδώς άσχετα με την αλήθεια». Κάποιοι άνθρωποι, όμως, δεν έχουν διάκριση και, όταν ακούνε αυτές τις πλάνες, φτάνουν μέχρι και να τις ενστερνιστούν και να τις τηρούν σαν να ήταν η αλήθεια. Αν τότε οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν το σταματήσουν αυτό και δεν το περιορίσουν, αν δεν συναναστραφούν πάνω σ’ αυτό και δεν το αναλύσουν έτσι ώστε οι άνθρωποι να αποκτήσουν διάκριση, τότε υπάρχει περίπτωση κάποιοι από τον εκλεκτό λαό του Θεού να παραπλανηθούν. Ποιες είναι οι συνέπειες αν παραπλανηθεί κανείς; Θα πιστέψει ότι τα πράγματα που κηρύττουν οι διάσημοι άνθρωποι του άπιστου κόσμου, τα οποία θεωρούνται από τους ανθρώπους σωστά, καλά και βαθυστόχαστα, όπως ας πούμε οι λαϊκές παροιμίες, αλλά και τα αποφθέγματα και οι θεωρίες διάσημων ανθρώπων περί διαγωγής, όλα αυτά είναι σωστά και είναι η αλήθεια, όπως ακριβώς είναι τα λόγια του Θεού. Τότε δεν θα έχει παραπλανηθεί; Επιφανειακά, δείχνουν να συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια, στην πραγματικότητα, όμως, πρόκειται για ένα μείγμα που περιέχει ανθρώπινες ιδέες και παραπλανητικές φιλοσοφίες του Σατανά και που, προφανώς, αναστατώνει τους ανθρώπους. Αν κάποιος παραπλανά τους ανθρώπους, πλασάροντας τη φιλοσοφία του Σατανά και την ανθρώπινη γνώση ως την αλήθεια, τότε οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να εκθέσουν και να αναλύσουν το ζήτημα, έτσι ώστε οι αδελφοί κι οι αδελφές να αποκτήσουν μεγαλύτερη διάκριση και να κατανοήσουν τι πραγματικά είναι η αλήθεια. Αυτό είναι το έργο που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και εργάτες. Η δεύτερη εκδήλωση είναι ότι «αναστατώνουν τον νου των ανθρώπων». Κάποιοι άνθρωποι εκμεταλλεύονται κάθε ευκαιρία να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια με σκοπό να μιλήσουν για πράγματα που φαίνονται σωστά αλλά δεν είναι και να εκθειάσουν τις γνώσεις, την ακαδημαϊκή μελέτη, τα χαρίσματα και τα ταλέντα των ανθρώπων. Μιλάνε, επίσης, για τους ηθικούς κανόνες, την παραδοσιακή κουλτούρα και ούτω καθεξής. Πλασάρουν αυτά τα πράγματα, που προέρχονται από τον Σατανά, ως θετικά πράγματα, ως την αλήθεια, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να πιστεύουν εσφαλμένα ότι όλα αυτά πρέπει να υποστηρίζονται, να διαδίδονται και να εξαίρονται στην εκκλησία, να τηρούνται απ’ όλους· στον νου των ανθρώπων επικρατεί σύγχυση καθώς αυξάνονται οι πλάνες και οι αιρέσεις, που μοιάζουν σωστές αλλά δεν είναι, και οι άνθρωποι νιώθουν σαν χαμένοι, χωρίς να γνωρίζουν ποια είναι πραγματικά η αλήθεια, ούτε πώς να ασκηθούν σωστά όταν έρχονται αντιμέτωποι με θέματα, ούτε και ποιο είναι το σωστό μονοπάτι. Τότε, η καρδιά τους βυθίζεται στο σκοτάδι. Αυτές είναι οι συνέπειες όταν διαδίδει κανείς αιρέσεις και πλάνες για να παραπλανήσει τους άλλους. Όσο για την τρίτη εκδήλωση, δεν θα συναναστραφούμε λεπτομερώς σχετικά. Με δυο λόγια, οι εκτός θέματος συζητήσεις αφορούν, μεταξύ άλλων, τις γνώσεις, τις ανθρώπινες αντιλήψεις και την ηθικά ορθή συμπεριφορά. Τίποτα, όμως, απ’ όλα αυτά δεν σχετίζεται με την αλήθεια· όλα τους πηγαίνουν κόντρα σε αυτή. Συνεπώς, όταν προκύπτουν αυτά τα θέματα, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να τα σταματάνε και να τα περιορίζουν. Αν οι άνθρωποι, αφού ακούσουν τη συναναστροφή κάποιου, όχι μόνο δεν έχουν μέσα τους διαύγεια όσον αφορά την αλήθεια, αλλά επιπλέον είναι και αναστατωμένοι και ο νους τους, που πριν ήταν διαυγής, τώρα είναι μπερδεμένος, ενώ δεν γνωρίζουν πώς να ασκηθούν σωστά, τότε η συναναστροφή ενός τέτοιου ανθρώπου πρέπει να σταματήσει και να περιοριστεί. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι λένε τα εξής στη συναναστροφή τους για τις αλήθειες που αφορούν την κανονική ανθρώπινη φύση: «Αυτό που αρέσει πιο πολύ στον Θεό στην κανονική ανθρώπινη φύση είναι η ικανότητα να αντέχει κανείς τις κακουχίες, να μη λαχταρά τις απολαύσεις και τις ανέσεις της σάρκας, να απαρνείται το νόστιμο φαγητό, να μην απολαμβάνει αυτό που θα έπρεπε να απολαμβάνει ούτε αυτό που έχει ετοιμάσει ο Θεός, να μπορεί να επαναστατεί ενάντια σ’ αυτές τις σαρκικές επιθυμίες, να συγκρατεί όλες τις επιθυμίες της σάρκας, να καθυποτάσσει το σώμα του και να μην αφήνει τη σάρκα να κάνει ό,τι θέλει. Όταν, λοιπόν, θέλεις να κοιμηθείς τη νύχτα, πρέπει να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα. Αν δεν μπορείς, πρέπει να βρεις τρόπους να τη συγκρατήσεις. Όσο μεγαλύτερη είναι η θέλησή σου να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα και όσο περισσότερο επαναστατείς ενάντια στη σάρκα τόσο περισσότερες εκδηλώσεις ότι κάνεις πράξη την αλήθεια και τόσο περισσότερη αφοσίωση στον Θεό αποδεικνύεται ότι έχεις. Νομίζω πως η πιο εμφανής εκδήλωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης, αλλά και αυτή που πρέπει να υποστηρίζεται περισσότερο από κάθε άλλη, είναι η καθυπόταξη του σώματος, η επανάσταση ενάντια στις επιθυμίες της σάρκας, η απουσία λαχτάρας για τις σαρκικές ανέσεις και η φειδώ στις υλικές απολαύσεις. Όσο μεγαλύτερη φειδώ έχεις τόσο πιο μεγάλες ευλογίες θα συγκεντρώσεις στη βασιλεία των ουρανών». Δεν ακούγονται πολύ θετικά αυτά τα λόγια; Εμπεριέχουν κάποιο λάθος; Αν μετρούσε κανείς αυτά τα λόγια με βάση τη λογική, τα αξιώματα και τις αντιλήψεις των ανθρώπων, θα γίνονταν αποδεκτά σε κάθε θρησκευτική ή κοινωνική ομάδα· όλοι θα τα ενέκριναν δημοσίως και θα έλεγαν σ’ αυτούς τους ανθρώπους πως όσα λένε είναι σωστά, πως η πίστη τους είναι ορθή και αγνή. Δεν υπάρχουν και στην εκκλησία μερικοί άνθρωποι που θα το πίστευαν αυτό; Όλα αυτά τα λόγια, αν τα μετρήσει κανείς με βάση τις ανθρώπινες αντιλήψεις, είναι σωστά· τι το σωστό έχουν; Μπορεί να πουν κάποιοι: «Στον Θεό αρέσουν τέτοιοι άνθρωποι. Κι Εκείνος έτσι λιτά ζει». Δεν είναι ανθρώπινη αντίληψη αυτό; Οι άνθρωποι τρέφουν μια τέτοιου είδους αντίληψη, οπότε, αν κάποιος έκανε πράγματι μια τέτοια συναναστροφή, δεν θα συμμορφωνόταν απλώς με τις αντιλήψεις της πλειοψηφίας; (Ναι.) Όταν οι άλλοι ενστερνιστούν μια τέτοιου είδους αντίληψη, δεν συμφωνούν με την άποψη αυτού του ανθρώπου; Όταν έχεις συμφωνήσει με την άποψη αυτού του ανθρώπου και την έχεις αποδεχθεί, δεν συμφωνείς και με τις πράξεις του; Δεν θα προσπαθήσεις να τον μιμηθείς; Κι όταν θα μπορέσεις να το κάνεις αυτό, δεν θα είναι πια δεδομένο το μονοπάτι που θα ακολουθήσεις, το μονοπάτι της άσκησής σου; Τι σημαίνει να είναι δεδομένο; Σημαίνει πως είσαι αποφασισμένος να ενεργήσεις και να ασκηθείς με τέτοιο τρόπο. Καθώς πιστεύεις μέσα σου πως ο Θεός αγαπάει τέτοιους ανθρώπους και Του αρέσει όταν ενεργείς μ’ αυτόν τον τρόπο, πως μόνο μ’ αυτές τις ενέργειες μπορείς να γίνεις αποδεκτός από τον Θεό, να εισέλθεις στη βασιλεία των ουρανών, να ευλογηθείς στον ουρανό και να αποκτήσεις έναν καλό προορισμό, αποφασίζεις, λοιπόν, να ενεργήσεις μ’ αυτόν τον τρόπο. Όταν παίρνεις αυτήν την απόφαση, ο νους σου δεν έχει ήδη αναστατωθεί και παραπλανηθεί από τέτοιου είδους σκέψεις και απόψεις; Είναι γεγονός· αυτές είναι οι συνέπειες. Ο νους σου είναι αναστατωμένος κι εσύ ούτε καν το συνειδητοποιείς. Υπάρχει εδώ κι ένα άλλο θέμα: Μόλις ο νους σου παραλύσει και αναστατωθεί από τέτοιες σκέψεις και απόψεις, δεν χάνεις και τη διαύγειά σου σχετικά με τις προθέσεις και τις απαιτήσεις του Θεού; Δεν αναπτύσσεις παρανοήσεις για τον Θεό και δεν απομακρύνεσαι από Αυτόν; Δεν δείχνει αυτό ότι δεν έχεις διαύγεια ως προς τα οράματα; Σκέψου το προσεκτικά: Όταν σε έχει παραπλανήσει κάποια σκέψη ή άποψη την οποία οι άνθρωποι θεωρούν σωστή αλλά είναι λανθασμένη, δεν αναστατώνεται τότε ο νους σου; Μπορούν τα οράματα μέσα σου να είναι ξεκάθαρα τότε; (Όχι.) Η γνώση σου για τον Θεό, λοιπόν, είναι ακριβής ή είναι παρανόηση; Είναι ξεκάθαρα παρανόηση. Όσα, λοιπόν, κατανοείς και όσα θεωρείς σωστά είναι πράγματι η αλήθεια; Όχι, δεν είναι· είναι αντίθετα με τα λόγια του Θεού, με την αλήθεια, πηγαίνουν κόντρα σε όλα αυτά. Επομένως, το να βγαίνει κανείς έτσι εκτός θέματος όταν συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια όντως αναστατώνει τον νου των ανθρώπων. Δεδομένου ότι το να βγαίνει κανείς έτσι εκτός θέματος αναστατώνει τόσο πολύ τον νου των ανθρώπων, θα μπορούσαμε να πούμε ότι συνιστά διατάραξη του έργου του Θεού; Κατευθύνει τους ανθρώπους προς αντιλήψεις και προς τη φιλοσοφία και λογική του Σατανά· άρα, λοιπόν, δεν τους απομακρύνει από την παρουσία του Θεού; Όταν οι άνθρωποι παρανοούν τον Θεό, όταν δεν κατανοούν τις προθέσεις Του και δεν μπορούν να ασκηθούν σύμφωνα με τις προθέσεις και τις απαιτήσεις Του, αλλά αντ’ αυτού ασκούνται σύμφωνα με τη λογική του Σατανά και τις ανθρώπινες αντιλήψεις, είναι πιο κοντά τότε στον Θεό ή πιο μακριά Του; (Είναι πιο μακριά Του.) Είναι πιο μακριά Του. Δεν θα έπρεπε, λοιπόν, να περιοριστεί η συναναστροφή για τέτοιου είδους θέματα κατά τις συναθροίσεις; (Ναι.) Το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος μ’ αυτόν τον τρόπο είναι, από τη φύση του, μια αναστάτωση για τους ανθρώπους, οπότε πρέπει όντως να περιοριστεί. Αν δεν σταματήσει και δεν περιοριστεί αναγκαστικά, αρκετοί μπερδεμένοι άνθρωποι που έχουν χαμηλό επίπεδο και είναι απαθείς —ιδιαίτερα όσοι δεν έχουν πνευματική κατανόηση— θα μιμηθούν και θα ακολουθήσουν τον άνθρωπο που βγαίνει εκτός θέματος. Τότε είναι που θα πρέπει οι επικεφαλής και οι εργάτες να βγουν αμέσως μπροστά και να το σταματήσουν. Δεν πρέπει ν’ αφήσουν αυτόν τον άνθρωπο να συνεχίσει να βγαίνει εκτός θέματος· δεν πρέπει ν’ αφήσουν το θέμα της συναναστροφής να παραπλανήσει κι άλλους ανθρώπους και να αναστατώσει τον νου κι άλλων ανθρώπων. Αυτή είναι μια ευθύνη που πρέπει να εκπληρώνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες, μια λειτουργία που πρέπει να εξυπηρετούν.

Κάπου εδώ ολοκληρώνεται η συναναστροφή μας σχετικά με το ότι βγαίνουν εκτός θέματος όταν συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια. Στη συνέχεια, θα συνοψίσουμε το πόσο εκτός θέματος πρέπει να βγει κανείς στη συναναστροφή του για την αλήθεια και πάνω σε ποια θέματα πρέπει να συναναστραφεί προκειμένου να θεωρηθεί ότι η φύση αυτής της πράξης προκαλεί διατάραξη και αναστάτωση. Σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι προφανές ότι κάποιος έχει βγει εκτός θέματος: Είναι εύκολο να διακρίνει κανείς κάποιον που είναι εντελώς εκτός θέματος και αρχίζει να κάνει ανούσια κουβεντούλα ή να συζητάει τις υποθέσεις του σπιτιού. Για παράδειγμα, όταν όλοι συναναστρέφονται πάνω στο πώς να κάνουν το καθήκον τους, κάποιος μπορεί να συναναστραφεί σχετικά με το «ένδοξο» παρελθόν του, να μιλήσει για τις καλές πράξεις που έχει κάνει ή για το πώς έχει βοηθήσει τους αδελφούς και τις αδελφές και ούτω καθεξής. Κανένας δεν θέλει να ακούσει κάτι τέτοιο και όσο περισσότερο ακούει τόσο μεγαλύτερη γίνεται η αποστροφή του, μέχρι που φτάνει να αγνοεί τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Τότε, ο άνθρωπος νιώθει ότι έχει γίνει ρεζίλι. Εφόσον η πλειοψηφία είναι σε θέση να διακρίνει αυτόν τον άνθρωπο, εκείνος δεν θα μπορεί να συνεχίσει. Δεν χρειάζεται και μεγάλη κατανόηση της αλήθειας ώστε να είναι κανείς σε θέση να διακρίνει όποιον βγαίνει εκτός θέματος με αυτόν τον τρόπο. Η ανούσια κουβεντούλα, η φλυαρία για ζητήματα του σπιτιού, ο αυτοέπαινος, η αυτοπροβολή και το να εκμεταλλεύεται κανείς το θέμα της συναναστροφής για να μιλήσει για το δικό του «ένδοξο» παρελθόν —το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος με αυτόν τον τρόπο είναι κάτι το ευδιάκριτο. Στην ουσία, δεν συνιστά και μεγάλη αναστάτωση, επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι νιώθουν απέχθεια για τέτοια πράγματα και δεν είναι διατεθειμένοι να τα ακούσουν, καταλαβαίνουν ότι κάποιος κάνει επίδειξη και δεν συναναστρέφεται σχετικά με την αλήθεια, καταλαβαίνουν ότι έχει βγει εκτός θέματος. Η ομάδα μπορεί να προσπαθήσει να μην τον ντροπιάσει αμέσως μόλις αρχίσει να μιλάει, όσο, όμως, μακρηγορεί, οι άλλοι αρχίζουν να νιώθουν απέχθεια, δεν είναι διατεθειμένοι να ακούσουν άλλο και νιώθουν πως τελικά θα ήταν καλύτερα να διάβαζαν μόνοι τους τα λόγια του Θεού. Αν συνέχιζε, θα σηκώνονταν να φύγουν. Όταν εκείνος βλέπει πως τα πράγματα δεν πάνε καλά και πως γίνεται ρεζίλι, σταματάει να μιλάει. Σε ποια περίπτωση το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος έχει ήδη επηρεάσει αρνητικά τους ανθρώπους, αλλά εκείνοι ακόμα δεν μπορούν να το διακρίνουν ως κάτι αρνητικό, αλλά αντίθετα θεωρούν ότι το εκτός θέματος περιεχόμενο είναι η αλήθεια και το ακούνε με προσοχή; Το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος με αυτόν τον τρόπο μπορεί να αναστατώσει τους ανθρώπους και πρέπει κανείς να μπορεί να διακρίνει τέτοια περιστατικά. Δώστε ένα παράδειγμα μιας περίπτωσης όπου κάποιος βγαίνει εκτός θέματος με αυτόν τον τρόπο. (Όταν κάποιος δεν κάνει αυτοκριτική αφότου κλαδευτεί, αλλά εστιάζει ενώ μιλάει στο αν το θέμα είναι σωστό ή λάθος, προκαλεί σύγχυση στον νου όλων. Κάτι τέτοιο δεν στερεί απλώς απ’ τους ανθρώπους τη δυνατότητα να αναπτύξουν διάκριση, αλλά, επιπλέον, οι άνθρωποι νιώθουν πως όσα λέει αυτός συνάδουν με την αλήθεια και είναι σωστά. Κι έτσι όλοι παίρνουν το μέρος του.) Με το πρόσχημα ότι συναναστρέφεται πάνω στο πώς να αποδεχθεί κανείς το κλάδεμα, υπερασπίζεται τον εαυτό του και δικαιώνεται, κάνοντας τους άλλους να πιστέψουν πως κλαδεύτηκε άδικα, τους παίρνει με το μέρος του και τους κάνει να τον συμπονέσουν, αλλά και, επιπλέον, να θαυμάσουν την ικανότητά του να υποτάσσεται και να αποδέχεται το κλάδεμα υπό αυτές τις συνθήκες. Κάτι τέτοιο παραπλανά τους ανθρώπους· πρόκειται για ένα συνειδητό και εσκεμμένο περιστατικό όπου κάποιος βγαίνει εκτός θέματος το οποίο όχι μόνο στερεί από τους ακροατές την ικανότητα να υποταχθούν όταν αντιμετωπίζουν κλάδεμα, να αποδεχθούν το κλάδεμα, να κάνουν αυτοκριτική και να αποκτήσουν αυτογνωσία, αλλά αντ’ αυτού γεννά μέσα τους επιφυλακτικότητα και αντίσταση απέναντι στο κλάδεμα. Μια τέτοια συναναστροφή όχι μόνο δεν βοηθά τους ανθρώπους να κατανοήσουν τη σημασία του κλαδέματος, το πώς οι άνθρωποι πρέπει να υιοθετούν τη σωστή στάση όταν κλαδεύονται, το πώς να το αποδέχονται και το πώς να ασκούνται, αλλά και οδηγεί τους ανθρώπους να επιλέξουν έναν άλλον τρόπο αντιμετώπισης του κλαδέματος, με τον οποίο δεν κάνουν πράξη την αλήθεια και δεν ενεργούν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, αλλά γίνονται πιο πονηροί. Μια τέτοια συναναστροφή υπηρετεί την παραπλάνηση των ανθρώπων. Το να βγαίνει κανείς εκτός θέματος όταν συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια είναι ένα από τα θέματα που προκύπτουν στην εκκλησιαστική ζωή. Αν αυτό το θέμα φτάσει στο επίπεδο της διατάραξης και της αναστάτωσης, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να βγουν μπροστά για να το σταματήσουν και να το περιορίσουν, να συναναστραφούν πάνω του και να το αναλύσουν, έτσι ώστε η πλειοψηφία να αναπτύξει μεγαλύτερη διάκριση, να μάθει από αυτήν την εμπειρία και να αντλήσει ένα δίδαγμα.

ΙΙ. Αραδιάζουν λόγια και δόγματα για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους και να κερδίσουν την εκτίμησή τους

Η δεύτερη εκδήλωση των ανθρώπων, γεγονότων και πραγμάτων που προκαλούν διαταράξεις και αναστατώσεις στην εκκλησιαστική ζωή είναι όταν οι άνθρωποι αραδιάζουν λόγια και δόγματα για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους και να κερδίσουν την εκτίμησή τους. Συνήθως, οι περισσότεροι άνθρωποι μπορεί να αραδιάσουν κάποια λόγια και δόγματα. Οι περισσότεροι το έχουν κάνει αυτό. Το συνηθισμένο γεγονός να αραδιάζει κάποιος λόγια και δόγματα πρέπει να το βλέπουμε ως αποτέλεσμα του μικρού του αναστήματος και του ότι δεν κατανοεί την αλήθεια. Εφόσον δεν αφιερώνει σ’ αυτό πάρα πολύ χρόνο, δεν το κάνει επίτηδες, δεν μονοπωλεί τη συζήτηση, δεν απαιτεί την ανοχή όλων ώστε να μιλάει κατά βούληση, δεν ζητά να τον ακούνε όλοι και δεν παραπλανά τους άλλους ούτε προσπαθεί να κερδίσει την εκτίμησή τους, τότε αυτό δεν είναι ούτε διατάραξη ούτε αναστάτωση. Επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι δεν κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα, το να αραδιάζει κανείς λόγια και δόγματα είναι κάτι πολύ συνηθισμένο. Δικαιολογείται σε κάποιον να μιλάει λιγάκι ανάρμοστα· μπορεί κανείς να το συγχωρέσει και να μην το πάρει και πολύ στα σοβαρά. Υπάρχει, ωστόσο, μία εξαίρεση: Όταν κάποιος εσκεμμένα αραδιάζει λόγια και δόγματα. Τι είναι αυτό που κάνει εσκεμμένα; Εσκεμμένο δεν είναι το ότι αραδιάζει λόγια και δόγματα, αφού δεν κατέχει ούτε την αλήθεια-πραγματικότητα. Οι ενέργειές του, όπως το ότι αραδιάζει λόγια και δόγματα, φωνάζει συνθήματα και μιλάει για θεωρίες, είναι ίδιες με όλων των άλλων. Υπάρχει, ωστόσο, μία διαφορά: Όταν αραδιάζει λόγια και δόγματα, θέλει πάντα να τον εκτιμούν οι άλλοι, καθώς και να συγκρίνεται με τους επικεφαλής και τους εργάτες και με όσους επιδιώκουν την αλήθεια. Το ακόμα πιο παράλογο είναι πως, οτιδήποτε κι αν πει, με οποιονδήποτε τρόπο κι αν το πει, σκοπός του είναι να πάρει τους άλλους με το μέρος του, να παραπλανήσει τις καρδιές τους, και όλα αυτά προκειμένου να τον εκτιμήσουν. Με ποιον σκοπό επιζητεί την εκτίμηση; Επιθυμεί να έχει θέση και γόητρο στις καρδιές των ανθρώπων, να γίνει εξέχον άτομο ή επικεφαλής ανάμεσα στους πολλούς, να γίνει κάτι το σπάνιο ή ασυνήθιστο, να γίνει μια ιδιαίτερη προσωπικότητα, κάποιος που τα λόγια του έχουν εξουσία. Αυτή η κατάσταση διαφέρει από τη συνηθισμένη περίπτωση των ανθρώπων που αραδιάζουν λόγια και δόγματα και αποτελεί διατάραξη και αναστάτωση. Τι κάνει αυτούς τους ανθρώπους να διαφέρουν από όσους αραδιάζουν λόγια και δόγματα με τον πιο συνηθισμένο τρόπο; Η συνεχής επιθυμία τους να μιλάνε· μιλάνε όποτε τους δοθεί η ευκαιρία. Εφόσον υπάρχει συνάθροιση ή έχει μαζευτεί μια ομάδα ανθρώπων, εφόσον, δηλαδή, έχουν κοινό, θα μιλήσουν, και τους διακατέχει μια ιδιαίτερα έντονη επιθυμία να το κάνουν. Όταν μιλάνε, σκοπός τους δεν είναι να μοιραστούν τις ενδόμυχες σκέψεις τους, όσα κέρδισαν, τις εμπειρίες τους, όσα κατανοούν ή τις γνώσεις τους με τους αδελφούς και τις αδελφές, ώστε να προαγάγουν την κατανόηση της αλήθειας ή ένα μονοπάτι για να γίνει η αλήθεια πράξη. Αντ’ αυτών, σκοπός τους είναι να αδράξουν την ευκαιρία για να αραδιάσουν δόγματα ώστε να προβάλουν τον εαυτό τους, να δώσουν στους άλλους να καταλάβουν πόσο διαβασμένοι είναι, να δείξουν ότι έχουν μυαλό, γνώσεις και μόρφωση κι ότι είναι πάνω από τον μέσο άνθρωπο. Θέλουν να θεωρούνται ικανοί άνθρωποι, όχι απλώς συνηθισμένοι. Το θέλουν αυτό έτσι ώστε, για οποιοδήποτε ζήτημα, όλοι να απευθύνονται σ’ εκείνους και να τους συμβουλεύονται. Για οποιοδήποτε θέμα στην εκκλησία ή για οποιαδήποτε δυσκολία αντιμετωπίζουν οι αδελφοί και οι αδελφές, θέλουν να είναι εκείνοι οι πρώτοι άνθρωποι που θα σκεφτούν οι άλλοι· το θέλουν αυτό ώστε οι άλλοι να μην μπορούν να κάνουν τίποτα χωρίς αυτούς, ώστε να μην τολμούν να χειριστούν κανένα ζήτημα χωρίς αυτούς και όλοι να περιμένουν τις εντολές τους. Αυτό το αποτέλεσμα επιθυμούν. Σκοπός τους όταν αραδιάζουν λόγια και δόγματα είναι να παγιδεύσουν και να ελέγξουν τους ανθρώπους. Για εκείνους, το ότι αραδιάζουν λόγια και δόγματα είναι απλώς μια μέθοδος, μια προσέγγιση· αραδιάζουν λόγια και δόγματα όχι επειδή δεν κατανοούν την αλήθεια, αλλά το κάνουν με σκοπό να καταφέρουν τους άλλους να τους θαυμάζουν με την καρδιά τους, να τους εκτιμούν, ακόμα και να τους φοβούνται, κι εκείνοι να τους περιορίζουν και να τους ελέγχουν. Το να αραδιάζει, λοιπόν, κανείς λόγια και δόγματα με αυτόν τον τρόπο αποτελεί διατάραξη και αναστάτωση. Στην εκκλησιαστική ζωή, τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να περιορίζονται και αυτήν τη συμπεριφορά, το να αραδιάζει κανείς λόγια και δόγματα, πρέπει επίσης να τη σταματάνε κι όχι να την αφήνουν να συνεχίζει ανεξέλεγκτα. Ίσως πουν κάποιοι: «Άνθρωποι σαν κι αυτούς πρέπει να περιοριστούν· μετά, όμως, θα πρέπει και πάλι να τους δοθεί μια ευκαιρία να μιλήσουν;» Για να είναι τα πράγματα δίκαια, μπορεί να τους δοθεί η ευκαιρία να μιλήσουν· μόλις, όμως, ξαναγυρίσουν στα ίδια και αρχίσουν να επιδεικνύονται, ενώ η φιλοδοξία τους είναι και πάλι έτοιμη να κυριαρχήσει, θα πρέπει αμέσως να τους διακόψουν, ώστε να αποκτήσουν διαύγεια και ηρεμία. Τι πρέπει να γίνει αν επιδεικνύονται συχνά με αυτόν τον τρόπο, αν η φιλοδοξία τους συνεχίζει να αποκαλύπτεται συχνά και είναι δύσκολο να περιοριστούν οι επιθυμίες τους; Πρέπει να περιοριστούν εντελώς και να μην τους επιτρέπεται να μιλήσουν. Αν κανένας δεν θέλει να τους ακούσει όταν μιλάνε και όλοι νιώθουν απέχθεια όταν βλέπουν και ακούνε τον τόνο και τη συμπεριφορά τους, το βλέμμα και τις χειρονομίες τους, τότε το πρόβλημα είναι σοβαρό. Φτάνουν όλοι στο σημείο να νιώθουν αποστροφή. Τέτοιοι άνθρωποι, που παίζουν στην εκκλησία τον ρόλο του αντιθετικού στοιχείου, δεν πρέπει να κατέβουν τότε από τη σκηνή; Ο χαρακτήρας που παίζουν είναι ώρα να φύγει. Δεν σημαίνει αυτό ότι έχουν ολοκληρώσει την παροχή των υπηρεσιών τους; Τι πρέπει να γίνει όταν ολοκληρώσουν και τις τελευταίες υπηρεσίες τους; Πρέπει να απομακρυνθούν. Μόλις αρχίσουν να μιλάνε, λένε τα ίδια με πριν, πράγμα που δεν λύνεται με τον περιορισμό. Έχουν κουραστεί όλοι να τα ακούνε αυτά. Εμφανίζεται καθαρά το απαίσιο πρόσωπό τους, το πρόσωπο του Σατανά, το πρόσωπο ενός διαβόλου. Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι αντίχριστοι. Αν αποπεμφθούν πολύ νωρίς, οι περισσότεροι θα τρέφουν αντιλήψεις και δεν θα πειστούν μέσα τους και θα πουν: «Ο οίκος του Θεού δεν έχει αγάπη, αφού αποπέμπει κάποιον χωρίς καν να τον βάλει σε μια περίοδο επιτήρησης, χωρίς να του δίνει καμία ευκαιρία να μετανοήσει. Απλώς είπε λίγα λόγια σαν εκείνα που λένε οι εκτός εκκλησίας, αποκάλυψε λίγη διεφθαρμένη διάθεση και φέρθηκε λίγο αλαζονικά, αλλά δεν είχε κακές προθέσεις. Είναι άδικο να του φέρεται κανείς έτσι». Ωστόσο, όταν η πλειοψηφία μπορεί να διακρίνει και να καταλάβει την ουσία των κακών ανθρώπων, τότε είναι σωστό να επιτραπεί σε κακούς ανθρώπους σαν κι αυτούς να συνεχίσουν τα απερίσκεπτα παραπτώματά τους, τις διαταράξεις και τις αναστατώσεις τους στην εκκλησία; (Όχι.) Είναι άδικο για όλους τους αδελφούς και τις αδελφές. Σε τέτοιες περιπτώσεις, το θέμα λύνεται με την αποπομπή τους. Αφού παράσχουν και τις τελευταίες τους υπηρεσίες και η πλειοψηφία τούς έχει διακρίνει, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν πρόκειται να έχουν αντίρρηση αν τους αποπέμψεις τότε· ούτε θα παραπονεθούν ούτε θα παρανοήσουν τον Θεό. Αν κάποιοι συνεχίζουν να τους υπερασπίζονται, μπορείς να πεις τα εξής: «Αυτός ο άνθρωπος διέπραξε πολλά κακά στην εκκλησία. Χαρακτηρίστηκε αντίχριστος και αποπέμφθηκε. Κι όμως, εσύ ακόμα του δείχνεις μεγάλη συμπόνια· σκέφτεσαι ακόμα την καλοσύνη που σου έδειξε και σπεύδεις να τον υπερασπιστείς. Γίνεσαι υπερβολικά συναισθηματικός και δεν έχεις καθόλου αρχές. Τι συνέπειες έχει αυτό; Εκείνος σου έδωσε λίγη βοήθεια κι εσύ δεν μπορείς να το ξεχάσεις· ό,τι κι αν σου πει, υπακούς ευσυνείδητα σ’ αυτό και θέλεις πάντα να του το ξεπληρώσεις. Έχει αποπεμφθεί πλέον. Μήπως θέλεις να πας μαζί του; Αν θέλεις να αποπεμφθείς κι εσύ, ας γίνει έτσι». Είναι σωστή μια τέτοια διαχείριση της κατάστασης; Σε αυτό το σημείο, ναι. Αν ένας τέτοιος άνθρωπος αραδιάζει συνεχώς λόγια και δόγματα για να παραπλανήσει τους άλλους, προκαλώντας τους τόσο αφόρητη αναστάτωση που δεν θέλουν πια να έρχονται στις συναθροίσεις, η αιτία δεν είναι ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι απαθείς και ανόητοι, δεν έχουν διάκριση και δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν εγκαίρως αυτόν τον άνθρωπο; Δεν έχουν την ικανότητα να κάνουν το έργο τους, δεν καταφέρνουν να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους.

Τώρα πια, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν, σε κάποιον βαθμό, διάκριση ως προς εκείνους τους αντίχριστους που αραδιάζουν λόγια και δόγματα. Αν δεν κρατάνε χαμηλό προφίλ, μόλις ξεθαρρέψουν και φερθούν με αρκετά συγκεκριμένο τρόπο σε διάφορες καταστάσεις και οι διάφορες εκδηλώσεις τους γίνουν αρκετές ώστε οι άνθρωποι να τους αναγνωρίσουν ως αντίχριστους, τότε δεν χωράνε ούτε άλλες καθυστερήσεις ούτε άλλοι δισταγμοί. Πρέπει γρήγορα να περιοριστούν και να απομονωθούν. Αν οι υπηρεσίες τους δεν έχουν πλέον αξία, τότε θα πρέπει να αποπεμφθούν αμέσως. Είναι εύκολο να διακρίνει κανείς τέτοιους υποκριτές αντίχριστους που αραδιάζουν λόγια και δόγματα, επειδή άνθρωποι σαν κι αυτούς είναι ολοφάνερα αντίχριστοι. Είναι που αυτός ο τύπος αντίχριστου θέλει διαρκώς να παραπλανά τους ανθρώπους, βρίσκοντας ευκαιρία να αραδιάσει λόγια και δόγματα για να πετύχει τον σκοπό του, δηλαδή να αποκτήσει δύναμη. Αυτός είναι ένας από τους τρόπους εκδήλωσης των αντίχριστων και διακρίνεται εύκολα. Αυτό το θέμα έχει ήδη συζητηθεί επαρκώς, επομένως δεν θα αναλυθεί άλλο εδώ. Με δυο λόγια, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να παρακολουθούν στενά τέτοιους ανθρώπους, να κατανοούν και να συλλαμβάνουν γρήγορα και σωστά τις κινήσεις, τις σκέψεις και τις απόψεις τους, καθώς και τα σχέδια και τις ενέργειές τους, αλλά και τα λανθασμένα σχόλια που διαδίδουν, και σύντομα να τους τακτοποιούν αναλόγως. Αυτή είναι μια ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών. Αν μη τι άλλο, λοιπόν, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να κάνουν αυτήν την εργασία με πνευματική εγρήγορση και διανοητική επιμέλεια, όχι με απάθεια και υποτονικότητα. Αν ένας αντίχριστος παραπλανήσει πολλούς ανθρώπους με λόγια και δόγματα κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων και οι επικεφαλής της εκκλησίας συνεχίζουν να μην τον αναγνωρίζουν ως αντίχριστο και δεν μπορούν να τον εκθέσουν και να τον αντιμετωπίσουν άμεσα, θα έχουν αποτύχει να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους. Αν πολλοί άνθρωποι έχουν ήδη παραπλανηθεί από τους αντίχριστους και βρίσκουν τις συναθροίσεις ανούσιες όταν δεν τους ακούνε να αραδιάζουν εκεί λόγια και δόγματα, κι έτσι δεν είναι πρόθυμοι να παραστούν στις συναθροίσεις ή ακόμα και να φάνε και να πιουν τα λόγια του Θεού και να ακούσουν κηρύγματα, επειδή προτιμούν να ακούσουν το κήρυγμα των αντίχριστων, αν οι επικεφαλής της εκκλησίας συνειδητοποιήσουν τη σοβαρότητα της κατάστασης και αρχίσουν να λαμβάνουν μέτρα και αντιστρέψουν την κατάσταση μόνο αφότου οι άνθρωποι έχουν παραπλανηθεί και ελέγχονται σε τέτοιο βαθμό από τους αντίχριστους, κάτι τέτοιο θα προκαλούσε σημαντική καθυστέρηση! Η απάθεια και η ανοησία τέτοιων ψευδοεπικεφαλής θα ζημίωνε τη ζωή-είσοδο πολλών από όσους ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού. Όταν οι αντίχριστοι αναλύονται, διακρίνονται και αποπέμπονται, κάποιοι άνθρωποι μπορεί να παραπλανηθούν και να τους ακολουθήσουν. Μερικοί ίσως φτάσουν ακόμα και στο σημείο να πουν: «Αν τους αποπέμψεις, θα σταματήσουμε πλέον να πιστεύουμε στον Θεό. Αν τους αναγκάσεις να φύγουν, θα φύγουμε όλοι!» Σε αυτό το σημείο, γίνεται εντελώς σαφές ότι οι επικεφαλής της εκκλησίας δεν κάνουν καθόλου πραγματικό έργο, που σημαίνει ότι έχουν αποτύχει οικτρά να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους.

Στην εκκλησιαστική ζωή, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι να αντιληφθούν την κατάσταση των διάφορων ατόμων. Πρέπει να παρατηρούν και να κατανοούν προσεκτικά, μέσω της αλληλεπίδρασης, ποιο μονοπάτι έχει πάρει κάθε μεμονωμένο μέλος της εκκλησίας, καθώς και τη διάθεση-ουσία του, αλλά και να ανακαλύπτουν και να αναγνωρίζουν γρήγορα και σωστά ποιος βαδίζει σε μονοπάτι αντίχριστου και ποιος έχει ουσία αντίχριστου. Έπειτα, πρέπει να εστιάζουν σ’ αυτά τα άτομα, να τα παρακολουθούν στενά, καθώς και να κατανοούν και να αντιλαμβάνονται γρήγορα τις απόψεις και τις δηλώσεις που διαδίδουν, αλλά και τις ενέργειες που ετοιμάζονται να εκτελέσουν τη δεδομένη στιγμή. Όταν θελήσουν να παραπλανήσουν τους ανθρώπους, να τους παγιδεύσουν και να τους ελέγξουν, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει γρήγορα να βγουν μπροστά για να τους σταματήσουν και όχι να περιμένουν παθητικά. Αν, προτού εκθέσεις τους αντίχριστους, περιμένεις να τους αποκαλύψει ο Θεός ή να παραπλανηθούν οι αδελφοί και οι αδελφές ή να αποκτήσουν οι αδελφοί και οι αδελφές κατανόηση και διάκριση για τους αντίχριστους, τότε έχουν ήδη προκύψει καθυστερήσεις. Γι’ αυτό και οι επικεφαλής και οι εργάτες, όταν λαμβάνουν τα μέτρα τους ενάντια στους αντίχριστους, πρέπει να παίρνουν πρωτοβουλία ώστε να κάνουν οι ίδιοι την πρώτη κίνηση και να είναι ήδη προετοιμασμένοι. Ως πρώτο βήμα, πρέπει κανείς να προωθεί και να καλλιεργεί όσους είναι σχετικά ακέραιοι και μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια· πρέπει, δηλαδή, να ποτίζει και να προμηθεύει σωστά όσους αναλαμβάνουν ηγετικό ρόλο σε διάφορα επιμέρους αντικείμενα του έργου και να τους καλλιεργεί προκειμένου να γίνουν στυλοβάτες της εκκλησίας. Μόνο έτσι γίνεται να προχωρήσουν απρόσκοπτα και ανεμπόδιστα τα διάφορα επιμέρους αντικείμενα του εκκλησιαστικού έργου και να συνεχίσει η διάδοση του ευαγγελικού έργου. Όποιο κι αν είναι το αντικείμενο του έργου, είναι πολύ δύσκολο να εκτελεστεί αν δεν έχει έναν καλό επικεφαλής. Η κύρια εκδήλωση της απείθειας των αντίχριστων στον Θεό είναι ότι παραπλανούν όσους ανήκουν στον εκλεκτό λαό Του ώστε να ακολουθήσουν τους ίδιους, με σκοπό να διαταράξουν και να αναστατώσουν κάθε επιμέρους αντικείμενο του έργου στον οίκο του Θεού. Σε μια εκκλησία, το πρώτο πράγμα που θέλουν να κάνουν οι αντίχριστοι είναι να βλάψουν όσους έχουν αίσθημα δικαίου και όσους παίρνουν ηγετικό ρόλο σε διάφορα επιμέρους αντικείμενα του έργου. Όσους μπορούν να παραπλανήσουν και να ελέγξουν, τους παίρνουν με το μέρος τους· όσους δεν μπορούν να παραπλανήσουν και να ελέγξουν, τους στήνουν πλεκτάνες, τους παγιδεύουν και τους καταστρέφουν και στο τέλος τους αποπέμπουν. Έτσι ανοίγει ο δρόμος για να ελέγξουν την εκκλησία οι αντίχριστοι. Καταστρέφουν πρώτα εκείνα τα λίγα, ζωτικής σημασίας άτομα που μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια· οι υπόλοιποι είναι, στην πλειοψηφία τους, εκείνοι που πηγαίνουν όπου φυσάει ο άνεμος. Μετά από αυτό, τους είναι πολύ πιο εύκολο να αντιμετωπίσουν στοχευμένα τους επικεφαλής και τους εργάτες. Χωρίς τη συνεργασία και τη βοήθεια όσων επιδιώκουν την αλήθεια, οι επικεφαλής και οι εργάτες αγωνίζονται, ουσιαστικά, μόνοι και αβοήθητοι. Εσύ βαδίζεις στο φως, ενώ οι αντίχριστοι παραμονεύουν στο σκοτάδι, έτοιμοι να σου επιτεθούν ύπουλα, να σου στήσουν πλεκτάνες, να σε παγιδεύσουν και να σε συκοφαντήσουν ανά πάσα στιγμή, να σε ρίξουν κάτω ώστε να μην μπορέσεις να ξανασηκωθείς. Τότε είναι που οι αντίχριστοι βρίσκουν ανθρώπους για να σε χτυπήσουν ενώ είσαι αδύναμος, αφήνοντάς σε εντελώς αποκαρδιωμένο και απελπισμένο. Συνεπώς, είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά το πρόβλημα των αντίχριστων αν δεν ενωθούν εναντίον τους όσοι επιδιώκουν την αλήθεια. Στην εκκλησιαστική ζωή, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι να διατηρήσουν την κανονική τάξη της εκκλησίας. Όσο είναι παρόντες αυτοί οι κακοί άνθρωποι που βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων, η εκκλησιαστική ζωή δεν θα έχει κανένα καλό αποτέλεσμα, δεν θα μπει εύκολα στον σωστό δρόμο και οι περισσότεροι άνθρωποι θα είναι συχνά αναστατωμένοι και επηρεασμένοι. Επομένως, η πρώτη και σημαντικότερη εργασία που πρέπει να αναλάβουν οι επικεφαλής και οι εργάτες όσον αφορά την εκκλησιαστική ζωή είναι να ανακαλύψουν, να κατανοήσουν, να αντιληφθούν και να εντοπίσουν τους κακούς ανθρώπους, τους αντίχριστους και όσους βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων. Μόνο αν περιοριστούν ή αποπεμφθούν αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να διατηρηθεί η κανονική τάξη της εκκλησιαστικής ζωής. Αν δεν περιοριστούν και τους επιτραπεί να ενεργούν με ηθελημένη απερισκεψία και να προκαλούν αναστάτωση, τότε τα διάφορα επιμέρους αντικείμενα του έργου της εκκλησίας θα πέσουν σε αδράνεια. Αφού οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν διάκριση απέναντί τους και δεν μπορούν να αντιληφθούν την ουσία τους, ενώ φτάνουν ακόμα και στο σημείο να αναστατωθούν και να παραπλανηθούν από τις διάφορες παράλογες σκέψεις και απόψεις τους, είναι δύσκολο για τον εκλεκτό λαό του Θεού να μπει στον σωστό δρόμο και να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα της εκκλησιαστικής ζωής. Αν, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η εκκλησιαστική ζωή είναι πολύ κανονική, τότε ο εκλεκτός λαός του Θεού κερδίζει και προοδεύει καθώς τρώει και πίνει τα λόγια του Θεού και συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια και, επιτέλους, αποκτά κάποια ζωή-είσοδο και λίγη αλήθεια-πραγματικότητα. Όταν, όμως, παραπλανάται και αναστατώνεται από τους αντίχριστους που αραδιάζουν λόγια και δόγματα, τότε όχι μόνο χάνει αυτήν τη λίγη αγνή αντίληψη και γνήσια κατανόηση που μόλις απέκτησε, αλλά επιπλέον ενστερνίζεται πολλές παραπειστικές αιρέσεις και πλάνες· γρήγορα μπερδεύεται και πάλι, σαν τους κωπηλάτες που το ρεύμα τους τραβά και πάλι προς τα πίσω μόλις σταματήσουν να κάνουν κουπί, κι αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα. Δεν είναι εύκολο να επιτύχουν οι άνθρωποι την ανάπτυξη στη ζωή· μπορεί να χρειαστούν χρόνια για να σημειώσουν λίγη πρόοδο, δηλαδή προχωρούν εξαιρετικά αργά. Οι άνθρωποι δυσκολεύονται να αποκτήσουν αυτό το λίγο ανάστημα που έχουν· δεν τους είναι εύκολο να το κερδίσουν. Μέσα από την παραπλάνηση και την αναστάτωση που προκαλούν οι αντίχριστοι, αυτή η λίγη αγνή αντίληψη των ανθρώπων χάνεται. Ακόμα πιο σοβαρό είναι το ότι, μετά την αναστάτωση που προκαλούν ο Σατανάς και οι αντίχριστοι, οι άνθρωποι γεμίζουν με πολλές από τις φιλοσοφίες, τις μηχανορραφίες και τα τεχνάσματα του Σατανά, αλλά και με το δηλητήριο που φυτεύει μέσα τους ο Σατανάς. Αυτά τα πράγματα όχι μόνο δεν αφήνουν τους ανθρώπους να γνωρίσουν τον Θεό και να υποταχθούν σ’ Εκείνον, αλλά, απεναντίας, κάνουν τους ανθρώπους και να αναπτύξουν αντιλήψεις και παρανοήσεις για τον Θεό και να απομακρυνθούν από Εκείνον, επιδεινώνουν ακόμα περισσότερο τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και τους ωθούν ακόμα περισσότερο να προδώσουν τον Θεό. Κάτι τέτοιο έχει πολύ σοβαρές συνέπειες. Πείτε Μου, όταν υπάρχουν τόσο σοβαρές συνέπειες, είναι απαραίτητο να σταματήσουν και να περιοριστούν όσοι παραπλανούν τους ανθρώπους με λόγια και δόγματα; Δεν είναι αυτή μια σημαντική εργασία που πρέπει να αναλάβουν οι επικεφαλής της εκκλησίας; (Ναι.) Επομένως, ο περιορισμός των κακών και των δύσπιστων ανθρώπων είναι σημαντική εργασία για την εκκλησία. Λένε κάποιοι: «Δεν έχω διάκριση. Δεν ξέρω πώς να το κάνω». Στην πραγματικότητα, εφόσον έχεις τη θέληση, εφόσον παρατηρείς προσεκτικά και εξετάζεις διαρκώς τις προθέσεις και τα κίνητρα των ανθρώπων, λίγο λίγο θα αναπτύξεις διάκριση. Αυτοί οι δύσπιστοι και κακοί άνθρωποι, μόλις κάνουν την εμφάνισή τους, έχουν τις δικές τους προθέσεις και τα δικά τους κίνητρα, που όλα έχουν σκοπό να κάνουν τους ανθρώπους να τους θαυμάζουν, να τους εξιδανικεύουν και να ακούνε όσα έχουν να πουν εκείνοι. Αν μπορείς να αντιληφθείς τις προθέσεις και τα κίνητρά τους, έχεις ήδη κάποια διάκριση. Αν δεν είσαι σίγουρος, μπορείς να συναναστραφείς πάνω σε αυτό το ζήτημα με κάποιους ανθρώπους που έχουν σχετική κατανόηση της αλήθειας. Κατά τη διάρκεια της συναναστροφής, μπορείς αφενός να αποφανθείς για το θέμα μέσα από την αλήθεια που κατανοούν όλοι και από τα διάφορα τεκμηριωμένα αποδεικτικά στοιχεία που αντιλαμβάνονται. Αφετέρου, μπορείς, μέσα από τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Θεού κι από το φως που δίνει ο Θεός κατά τη διάρκεια της συναναστροφής, να πάρεις επιβεβαίωση γι’ αυτό το ζήτημα, να βεβαιωθείς, δηλαδή, αν ο εν λόγω άνθρωπος είναι όντως αντίχριστος και αν είναι όντως κάποιος που πρέπει να περιοριστεί. Μέσα από τη συναναστροφή, αν όλοι πάρουν επιβεβαίωση και συμφωνήσουν ομόφωνα, λέγοντας πως αυτός ο άνθρωπος είναι όντως αντίχριστος και πρέπει να περιοριστεί, αφού οι αδελφοί κι οι αδελφές φτάσουν σε μια γενική παραδοχή και καταλήξουν όλοι σε μια κοινή οπτική, τότε το επόμενο βήμα για τους επικεφαλής και τους εργάτες είναι να αντιμετωπίσουν και να αποπέμψουν γρήγορα αυτόν τον άνθρωπο σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αυτή είναι η αρχή. Μόλις κατανοήσουν οι άνθρωποι αυτήν την αρχή, οφείλουν να κάνουν πραγματικό έργο, δηλαδή να εκπληρώσουν την ευθύνη τους και να δείξουν αφοσίωση. Δεν κατανοείς τις αρχές ούτε για να κάνεις κήρυγμα ούτε για να γεμίσεις το κεφάλι σου με αυτές, αλλά για να τις εφαρμόζεις στο πραγματικό έργο του καθήκοντός σου. Στο πραγματικό έργο, η κατανόηση των αρχών σού επιτρέπει να ανταποκριθείς καλύτερα και πιο σχολαστικά στις υποχρεώσεις και τις ευθύνες σου. Συνεπώς, αυτό είναι επίσης μέρος του έργου των επικεφαλής και των εργατών. Οι επικεφαλής και οι εργάτες, προκειμένου να διατηρήσουν την κανονική τάξη της εκκλησιαστικής ζωής και να δώσουν τη δυνατότητα στους αδελφούς και τις αδελφές να ζήσουν την εκκλησιαστική ζωή κανονικά και να εισέλθουν σε όλες τις αλήθειες που απαιτεί ο Θεός, θα πρέπει να είναι οι πρώτοι που θα βγαίνουν μπροστά για να σταματήσουν και να περιορίσουν τους αντίχριστους που αραδιάζουν λόγια και δόγματα, όταν αυτοί εμφανιστούν. Ο περιορισμός των αντίχριστων που αραδιάζουν λόγια και δόγματα δεν γίνεται μόνο και μόνο επειδή είπαν μερικά λανθασμένα πράγματα. Αν η παρακολούθηση για μεγάλο διάστημα ή οι πληροφορίες που δίνουν οι περισσότεροι, καθώς και οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις τους, αρκούν για να αποφανθεί κανείς ότι είναι πράγματι από τη στόφα των αντίχριστων, τότε οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να βγουν μπροστά για να τους σταματήσουν και να τους περιορίσουν και να μην τους αφήσουν να συνεχίσουν ανεξέλεγκτοι. Αν τους ανεχτεί κάποιος, θα είναι σαν να αφήνει διαβόλους, σατανάδες, σιχαμερούς δαίμονες και κακά πνεύματα να βγαίνουν εκτός ελέγχου μέσα στην εκκλησία, πράγμα που σημαίνει ότι αυτοί οι επικεφαλής και οι εργάτες παραμελούν τις ευθύνες τους και, στην ουσία, εργάζονται για τον Σατανά. Εδώ ολοκληρώνεται η συναναστροφή πάνω στον δεύτερο τύπο θέματος που αφορά τις διαταράξεις και αναστατώσεις στην εκκλησιαστική ζωή.

III. Φλυαρούν για ζητήματα του σπιτιού, χτίζουν προσωπικές διασυνδέσεις και χειρίζονται προσωπικές υποθέσεις

Στη συνέχεια, ας συναναστραφούμε πάνω στο τρίτο θέμα: το να φλυαρεί κανείς για ζητήματα του σπιτιού, να χτίζει προσωπικές διασυνδέσεις και να χειρίζεται προσωπικές υποθέσεις. Τα προβλήματα που εμπεριέχει το τρίτο θέμα και που θα συζητήσουμε στη συναναστροφή μας είναι προφανές ότι δεν πρέπει να προκύπτουν στην εκκλησιαστική ζωή. Όταν οι άνθρωποι ζουν την εκκλησιαστική ζωή, έρχονται να φάνε και να πιουν τα λόγια του Θεού, να μοιραστούν τα λόγια του Θεού, να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια και να συναναστραφούν σχετικά με τις προσωπικές τους βιωματικές μαρτυρίες, ενώ ταυτόχρονα αναζητούν τις προθέσεις του Θεού και μια κάποια κατανόηση της αλήθειας. Προβλήματα, λοιπόν, όπως το να φλυαρεί κανείς για ζητήματα του σπιτιού, να χτίζει προσωπικές διασυνδέσεις και να χειρίζεται προσωπικές υποθέσεις μέσα στην εκκλησιαστική ζωή πρέπει, άραγε, να σταματούν και να περιορίζονται; (Ναι.) Λένε κάποιοι: «Κακό είναι να χαιρετιόμαστε; Αν δύο άνθρωποι έχουν σχετικά στενή σχέση και γνωρίζονται ήδη, και τύχει να συναντηθούν κατά τη διάρκεια της εκκλησιαστικής ζωής και να τα πουν για λίγο, θεωρείται ότι φλυαρούν για ζητήματα του σπιτιού; Πρέπει να περιοριστεί κι αυτό;» Σε τέτοιου είδους προβλήματα αναφέρεται το τρίτο θέμα; (Όχι.) Σαφώς και όχι. Αν έπρεπε να περιοριστούν ακόμα και οι απλοί και ευγενικοί χαιρετισμοί, τότε οι άνθρωποι θα φοβούνταν να μιλήσουν όταν θα συναντιούνταν στο μέλλον. Μπορεί το τρίτο θέμα, δηλαδή το να φλυαρεί κανείς για ζητήματα του σπιτιού, να χτίζει προσωπικές διασυνδέσεις και να χειρίζεται προσωπικές υποθέσεις, να περιλαμβάνει μόνο αυτές τις τρεις περιπτώσεις, όμως τα προβλήματα που αντιπροσωπεύουν αυτές οι περιπτώσεις δεν είναι οι απλοί και αβροί χαιρετισμοί ή οι αντίστοιχες κουβέντες· είναι οι κακές πράξεις που μπορούν να διαταράξουν, να αναστατώσουν και να βλάψουν την εκκλησιαστική ζωή. Αφού αποτελούν διαταράξεις και αναστατώσεις, αξίζουν τη συναναστροφή. Τι πρέπει να αφορά η συναναστροφή; Ποια προβλήματα ακριβώς, ποια λόγια που λένε οι άνθρωποι, ποια πράγματα που κάνουν, ποιες ομιλίες, ποιες συμπεριφορές και ποια διαγωγή τους μπορεί να φτάσει σε επίπεδο διατάραξης και αναστάτωσης του έργου της εκκλησίας. Ας συζητήσουμε μερικά συγκεκριμένα παραδείγματα για να δούμε αν αυτά τα προβλήματα είναι σοβαρά, αν αποτελούν διαταράξεις και αναστατώσεις και αν πρέπει να σταματήσουν και να περιοριστούν.

Στην εκκλησιαστική ζωή, κάποιοι άνθρωποι μιλάνε συχνά για ασήμαντα οικογενειακά ζητήματα και για τις αντιλήψεις και τις ιδέες τους σαν να ήταν το κύριο θέμα της συζήτησης. Λέει κάποια: «Η κοινωνία είναι μαύρη κι άραχνη αυτήν τη στιγμή· είναι πάρα πολύ κουραστική η αλληλεπίδραση με τους απίστους και η ζωή ανάμεσά τους. Οι άπιστοι είναι ικανοί για όλα· είναι στ’ αλήθεια ανυπόφορο!» Λένε τότε κάποιοι αδελφοί και αδελφές: «Εμείς πιστεύουμε στον Θεό· όποια κατάσταση κι αν αντιμετωπίσουμε, πρέπει να μπορέσουμε να έχουμε διάκριση και να αναζητήσουμε την αλήθεια και τα μονοπάτια της άσκησης. Αν ζεις έτσι, δεν θα νιώθεις εξάντληση». Εκείνη, όμως, συνεχίζει: «Τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, αλλά δεν είναι και πανάκεια. Ανησυχούσα μήπως ο σύζυγός μου είχε κάποια εξωσυζυγική σχέση —και πράγματι έτσι ήταν, όπως αποδείχθηκε· βρήκε κάποια πιο νέα και πιο όμορφη από εμένα. Πώς να ζήσω τώρα τη ζωή μου;» Ενώ φλυαρεί μ’ αυτόν τον τρόπο, αρχίζει να κλαίει αξιολύπητα. Με τα λόγια της ξυπνάει τους καημούς κάποιων από τους άλλους. Όσοι περνούν τα ίδια, νιώθουν αμέσως μια σύνδεση μαζί της και πιάνουν επιτόπου την κουβέντα. Σε μια συνάθροιση δύο ωρών, συζητάει διεξοδικά πώς τσακωνόταν με τον σύζυγό της αφότου αυτός απέκτησε εξωσυζυγική σχέση, πώς εκείνη έψαξε να βρει τρόπους να μεταβιβάσει τα κοινά τους περιουσιακά στοιχεία, πώς συμβουλεύτηκε δικηγόρο για να μη χάσει τίποτα μετά το διαζύγιο και ούτω καθεξής. Τέτοιου είδους θέματα πρέπει να συζητούνται στην εκκλησιαστική ζωή; (Όχι.) Αν τα οικογενειακά σου ζητήματα δεν έχουν διευθετηθεί και δεν έχεις το μυαλό σου στις συναθροίσεις, τότε καλύτερα να μην έρθεις. Ο τόπος συνάθροισης της εκκλησίας δεν είναι μέρος για να εκτονώνεις τα προσωπικά σου παράπονα ούτε για να φλυαρείς για ζητήματα του σπιτιού. Αν αντιμετωπίζεις δυσκολίες στο σπίτι σου και δεν θέλεις να σε μπλέκουν, να σε κρατούν δεμένο και να σε περιορίζουν αυτά τα θέματα, αν θέλεις να αναζητήσεις την αλήθεια για να κατανοήσεις την πρόθεση του Θεού και να τα εγκαταλείψεις όλα αυτά, τότε μπορείς να συναναστραφείς για λίγο σχετικά με τα προβλήματά σου κατά τη διάρκεια της συνάθροισης, ώστε να μπορέσουν οι αδελφοί κι οι αδελφές να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια για να σε βοηθήσουν. Αυτό ίσως σε βοηθήσει να κατανοήσεις την πρόθεση του Θεού και να δυναμώσεις, να αποδεσμευτείς από αυτά τα θέματα, να βγεις από την αρνητικότητα και την αδυναμία και να επιλέξεις το μονοπάτι που είναι το πιο σωστό και ταιριαστό για εσένα. Πάνω σε αυτό πρέπει να συναναστραφείς. Αν, ωστόσο, φέρεις αυτά τα ενοχλητικά και ασήμαντα πράγματα από το σπίτι σου στην εκκλησιαστική ζωή για να ξαλαφρώσεις και να κάνεις κήρυγμα, και από αμηχανία οι περισσότεροι άνθρωποι δεν σε σταματήσουν ούτε σε διακόψουν, αλλά μαζέψουν όλη τους την υπομονή και πιεστούν για να σε ακούσουν να μιλάς για όλα αυτά τα ενοχλητικά και ασήμαντα πράγματα, είναι σωστό κάτι τέτοιο; Δείχνει αγάπη; Δείχνει ανεκτικότητα και υπομονή; Αυτή σου η συμπεριφορά έχει ήδη προκαλέσει αναστάτωση στην εκκλησιαστική ζωή. Ποιος υποφέρει από αυτό; Ο εκλεκτός λαός του Θεού. Ειδικά στο περιβάλλον της κινεζικής ενδοχώρας, όπου δεν είναι εύκολο να γίνονται συναθροίσεις, όπου οι πιστοί πρέπει να κρύβονται παντού και χρειάζεται ακόμα και να προγραμματίζουν τα πάντα εκ των προτέρων, αν κάποιος ξαλαφρώσει λέγοντας όλα αυτά τα ενοχλητικά οικογενειακά ζητήματα στο μέρος της συνάθροισης για να τα ακούσουν και να τα σχολιάσουν όλοι, είναι σωστό κάτι τέτοιο; Οι περισσότεροι έρχονται στις συναθροίσεις για να κατανοήσουν την αλήθεια και τις προθέσεις του Θεού, όχι για να ακούσουν όλα αυτά τα ενοχλητικά και ασήμαντα πράγματα ή να ακούσουν εσένα να φλυαρείς για ζητήματα του σπιτιού. Λένε κάποιοι: «Δεν έχω στενή σχέση με κανέναν άλλον άνθρωπο, άρα πού είναι το πρόβλημα αν μιλήσω γι’ αυτά με τους αδελφούς και τις αδελφές;» Μπορείς να μιλήσεις γι’ αυτά, όμως έχει σημασία η χρονική στιγμή. Εκτός του χρόνου των συναθροίσεων και εφόσον οι άλλοι είναι διατεθειμένοι να ακούσουν, μπορείς να μιλήσεις γι’ αυτά· έχεις το ελεύθερο να το κάνεις και ο οίκος του Θεού δεν θα σε περιορίσει. Ωστόσο, τώρα δεν έχεις επιλέξει τον σωστό τόπο και χρόνο για να μιλήσεις για τέτοια ζητήματα. Το κάνεις μέσα στην εκκλησιαστική ζωή, στον χρόνο της συνάθροισης, και η ατέλειωτη φλυαρία σου για τα οικογενειακά ζητήματα ταράζει διαρκώς τους αδελφούς και τις αδελφές, άρα πρέπει να περιοριστεί. Δεν είναι κανόνας αυτό; Είναι όντως κανόνας. Είναι απαράδεκτο να μην κατανοεί κανείς τους κανόνες, αφού μπορεί να οδηγήσει σε ενέργειες χωρίς λογική και στην αναστάτωση των άλλων. Συμπεριφορές, ομιλία και διαγωγή που προκαλούν αναστάτωση πρέπει να περιορίζονται· αυτή είναι η ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών, καθώς και η ευθύνη που έχουν όλοι οι αδελφοί κι οι αδελφές. Κάποιοι άνθρωποι συνήθως δεν έχουν και πολλά πάνω στα οποία θέλουν να συναναστραφούν στις συναθροίσεις, αλλά κάθε φορά που ξεφυτρώνουν θέματα στην οικογενειακή τους ζωή, λένε αυτά τα ενοχλητικά και ασήμαντα πράγματα στους άλλους για να τα βγάλουν από μέσα τους. Είναι υποχρεωμένοι οι άλλοι να ακούσουν; Είναι υποχρεωμένοι να κρίνουν τι είναι σωστό και τι λάθος για σένα; Δεν έχουν καμία τέτοια υποχρέωση. Αυτές είναι οι προσωπικές σου υποθέσεις και οφείλεις να τις χειριστείς μόνος σου· δεν πρέπει να μιλάς για τις προσωπικές υποθέσεις σου στον χρόνο των συναθροίσεων. Αυτό είναι ενάντια στους κανόνες και παράλογο και μια τέτοια συμπεριφορά πρέπει να περιορίζεται.

Κάποιοι έχουν παιδιά στο πανεπιστήμιο και αρχίζουν να ανησυχούν για τις προοπτικές τους, να αναζητούν διασυνδέσεις για λογαριασμό τους, ενώ σκέφτονται διαρκώς: «Δεν έχουμε κανέναν δημόσιο υπάλληλο στην οικογένεια· τι δουλειά θα βρει ο γιος μου όταν τελειώσει το πανεπιστήμιο; Τι θα γίνει με το μέλλον του; Θα μπορεί να με στηρίξει όταν γεράσω; Πρέπει να βρω τρόπο να του εξασφαλίσω μια καλή δουλειά όταν πάρει το πτυχίο του». Λένε όταν πηγαίνουν στις συναθροίσεις: «Ο γιος μου είναι πολύ υπάκουος. Όχι μόνο υποστηρίζει την πίστη μου στον Θεό, αλλά επιπλέον θέλει και να πιστέψει όταν τελειώσει το πανεπιστήμιο. Το θέμα είναι, ωστόσο, ότι, ακόμα κι αν πιστεύουμε στον Θεό, πρέπει σε κάθε περίπτωση να βγάζουμε και τα προς το ζην, έτσι δεν είναι; Δεν ξέρω τι είδους δουλειά θα μπορέσει να βρει όταν πάρει πτυχίο. Ποιες δουλειές πληρώνουν καλά αυτόν τον καιρό; Αδελφή Τάδε, άκουσα πως ο σύζυγός σου είναι διευθυντής. Μήπως μπορεί να βοηθήσει κάπως; Ο γιος μου είναι μορφωμένος και εξοικειωμένος με τα εγκόσμια, έχει υψηλότερο επίπεδο από εμένα και τα πάει καλά με τους υπολογιστές· μπορεί, μελλοντικά, να κάνει καθήκοντα στον οίκο του Θεού. Τώρα, όμως, πρέπει να λυθεί πρώτα το ζήτημα της εύρεσης εργασίας· τα πράγματα θα είναι δύσκολα γι’ αυτόν αν δεν βρει δουλειά». Κάθε φορά που έρχονται στη συνάθροιση, αναφέρουν αυτά τα ζητήματα και η συζήτηση δεν τελειώνει ποτέ. Κοιτάζουν να δουν ποιοι μπορεί να τους συμπονούν και μετά προσπαθούν να χτίσουν διασυνδέσεις με αυτούς τους ανθρώπους. Στη διάρκεια των συναθροίσεων, προσπαθούν να τους πλησιάσουν, να ικανοποιήσουν τις προτιμήσεις τους, τους δίνουν ακόμα και δώρα, κάποιες φορές τους φέρνουν νόστιμα φαγητά ή τους αγοράζουν μικροαντικείμενα. Δεν χτίζουν έτσι προσωπικές διασυνδέσεις και προετοιμάζουν το έδαφος; Γιατί να προετοιμάσει κανείς το έδαφος; Για να χειριστεί τις προσωπικές του υποθέσεις χρησιμοποιώντας τους άλλους και να πετύχει τους στόχους του. Στη διάρκεια των συναθροίσεων, δεν είναι διατεθειμένοι να ακούσουν τους αδελφούς και τις αδελφές όταν μοιράζονται τις βιωματικές μαρτυρίες τους, αγνοούν όποιο έργο διευθετήσει γι’ αυτούς ο οίκος του Θεού και δεν είναι διατεθειμένοι να ακούσουν τους αδελφούς και τις αδελφές που προσπαθούν να τους βοηθήσουν και να τους συμβουλέψουν σχετικά με την κατάστασή τους. Ιδιαίτερο ενθουσιασμό δείχνουν μόνο για το ενδεχόμενο να βρει δουλειά ο γιος τους και μιλάνε ασταμάτητα γι’ αυτό. Μιλάνε όχι μόνο σε όποιον βρουν, αλλά και στη διάρκεια των συναθροίσεων. Με δυο λόγια, προσέχουν ιδιαίτερα αυτό το ζήτημα και καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια γι’ αυτό. Σε κάθε συνάθροιση, τρώνε οπωσδήποτε χρόνο από τους αδελφούς και τις αδελφές για να μιλήσουν γι’ αυτό το ζήτημα. Ακόμα κι όταν συναναστρέφονται σχετικά με τις εμπειρίες τους, δεν ξεχνάνε να το αναφέρουν και μιλάνε μέχρι όλοι να νιώσουν ανυπομονησία και αηδία, ενώ οι περισσότεροι ντρέπονται να τους σταματήσουν. Σε αυτό το σημείο, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να εκπληρώσουν την ευθύνη τους και να τους περιορίσουν, λέγοντας: «Όλοι γνωρίζουν την κατάστασή σου. Αν κάποιος αδελφός ή αδελφή είναι διατεθειμένος ή διατεθειμένη να βοηθήσει, αυτό αφορά την προσωπική σας σχέση. Αν οι άλλοι δεν είναι διατεθειμένοι να βοηθήσουν, δεν πρέπει να τους πιέζεις. Οι αδελφοί κι οι αδελφές δεν έχουν ούτε την ευθύνη ούτε την υποχρέωση να βοηθήσουν τον γιο σου να βρει δουλειά· είναι δικό σου προσωπικό ζήτημα και δεν πρέπει να τρως τον πολύτιμο χρόνο στον οποίο οι αδελφοί κι οι αδελφές τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού και συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια. Μην εμποδίζεις τους άλλους να φάνε και να πιουν τα λόγια του Θεού κάνοντας συναναστροφή για τις προσωπικές υποθέσεις σου. Μετά τη συνάθροιση, μπορείς να μιλήσεις σε όποιον θέλεις, να ζητήσεις βοήθεια από όποιον θέλεις, όμως μη χρησιμοποιείς τον χρόνο της συνάθροισης για να μιλήσεις γι’ αυτό. Το να εκμεταλλεύεσαι τον χρόνο της συνάθροισης για να χειριστείς προσωπικές υποθέσεις στερείται λογικής και είναι ντροπή· είναι εκδήλωση αναστάτωσης της εκκλησιαστικής ζωής. Το ζήτημα πρέπει να λήξει εδώ». Αυτό οφείλουν να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες.

Στη διάρκεια των συναθροίσεων, κάποιες ηλικιωμένες κυρίες κρίνουν πως οι νεαρές αδελφές στις οικογένειες των οικοδεσποτών είναι όμορφες, τίμιες, έχουν γνήσια πίστη στον Θεό και επιδιώκουν την αλήθεια, κι έτσι αναπτύσσουν μια συμπάθεια γι’ αυτές τις νεαρές αδελφές και τις θέλουν για νύφες τους. Όχι μόνο το αναφέρουν αυτό συνεχώς στη διάρκεια των συναθροίσεων, αλλά επιπλέον δίνουν μικροδωράκια στις νεαρές αδελφές και τις φροντίζουν ιδιαίτερα κάθε φορά που έρχονται στις συναθροίσεις. Ακόμα κι αν οι νεαρές αδελφές διαφωνούν, εκείνες τις ενοχλούν επίμονα με τη μουρμούρα τους και δεν τις αφήνουν ήσυχες. Τι είδους άνθρωποι είναι; Δεν έχουν κακό χαρακτήρα; Δεδομένου ότι είναι όλες αδελφές με την ίδια πίστη, οι περισσότερες μπορούν να λύσουν αυτά τα θέματα μόνο αν συναναστραφούν πάνω στις προθέσεις και τα λόγια του Θεού. Κάποιοι άνθρωποι, ωστόσο, δεν έχουν συνείδηση, λογική και αυτεπίγνωση, ενώ έχουν τεράστιες προσωπικές επιθυμίες και θέλουν τελείως αναίσχυντα να εκπληρώσουν όλες τις εγωιστικές τους επιθυμίες. Έτσι, κάποιοι γίνονται θύματα και δεν νιώθουν άνετα στη διάρκεια των συναθροίσεων. Αυτό δεν είναι πρόκληση αναστάτωσης στους άλλους; Τι πρέπει να γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις; Οι επικεφαλής της εκκλησίας πρέπει να βγαίνουν μπροστά για να περιορίσουν και να αποκλείσουν τέτοιου είδους ζητήματα από την εκκλησιαστική ζωή και από τον κύκλο των αδελφών. Επιπλέον, κάποιοι άνθρωποι φέρνουν στις συναθροίσεις κάθε είδους κακοκεφιά: ο γιος τους δεν τους φέρεται όπως αρμόζει στους γονείς, η νύφη τους πηγαίνει συνέχεια πράγματα στο σπίτι των γονιών της, η πεθερά δεν τα πάει καλά με τη νύφη… Μιλάνε γι’ αυτά τα ενοχλητικά και ασήμαντα πράγματα σε κάθε συνάθροιση, προλογίζοντας τα παράπονά τους ως εξής: «Όλα όσα λέει ο Θεός είναι αλήθεια· η ανθρωπότητα είναι πλέον πάρα πολύ διεφθαρμένη! Μην πας μακριά, δες τον γιο μου και τη νύφη μου, που δεν έχουν ούτε συνείδηση ούτε λογική· αυτό εννοεί ο Θεός όταν λέει ότι κάποιος δεν έχει ανθρώπινη φύση και είναι χειρότερος κι από ζώο. Ακόμα και τα αρνιά ξέρουν πως πρέπει να γονατίζουν όταν θηλάζουν, ο γιος μου, όμως, ξέχασε τη μάνα του μόλις παντρεύτηκε!» Κάθε φορά που πάνε σε συναθροίσεις, εκφράζουν τα ίδια παράπονα. Υπάρχουν και κάποιοι που, όταν πηγαίνουν σε συναθροίσεις, μιλάνε για ζητήματα των εταιρειών τους: ποιος έχει μεγάλη παραγωγικότητα στη δουλειά και παίρνει περισσότερα μπόνους, ποιος θα πάρει προαγωγή τον επόμενο μήνα, ενώ οι ίδιοι δεν έχουν καμία ελπίδα, ποιος ντύνεται καλύτερα και αγοράζει τα πιο πολλά επώνυμα προϊόντα, ποια έχει βρει πλούσιο σύζυγο… Όσοι πιστεύουν στον Θεό πιο πολύ καιρό και έχουν κάποιες βάσεις δεν θέλουν να ακούνε τέτοια πράγματα που τους απωθούν. Μερικοί νέοι πιστοί, όμως, που δεν έχουν αποκτήσει ακόμα γερές βάσεις ούτε έχουν αναπτύξει ενδιαφέρον για τα λόγια του Θεού, βρίσκουν αυτά τα θέματα συναρπαστικά, θεωρούν πως έχουν βρει ένα μέρος για να κουβεντιάζουν και να χτίζουν προσωπικές διασυνδέσεις. Στη διάρκεια των συναθροίσεων, συζητάνε μεταξύ τους και, σιγά σιγά, συμπαθούν ο ένας τον άλλον και συνδέονται, αναπτύσσοντας μια ιδιωτική σχέση. Το μέρος της συνάθροισης έχει γίνει χώρος συναλλαγών, ένα μέρος για να κάνουν οι άνθρωποι ανούσια κουβεντούλα, να χτίζουν προσωπικές διασυνδέσεις, να διεξάγουν επαγγελματικές συναλλαγές και να αναπτύσσουν εμπορική δραστηριότητα. Αυτά είναι τα θέματα που πρέπει γρήγορα να εντοπίζουν και να σταματάνε οι επικεφαλής και οι εργάτες.

Κάποιοι άνθρωποι έρχονται στις συναθροίσεις με σκοπό να βρουν μια καλή δουλειά για τους ίδιους, κάποιες για να βοηθήσουν τον σύζυγό τους να πάρει προαγωγή, κάποιοι για να βρουν μια καλή δουλειά για τα παιδιά τους και κάποιοι για να κάνουν αγορές με έκπτωση. Άλλοι έρχονται για να βρουν έναν καλό διευθυντή κλινικής για τους άρρωστους συγγενείς τους χωρίς να χρειαστεί να κάνουν και πολλά δώρα. Με δυο λόγια, αυτοί οι δύσπιστοι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια και έχουν απώτερα κίνητρα θεωρούν πως ο χρόνος των συναθροίσεων της εκκλησίας είναι η καλύτερη στιγμή για να χτίσουν προσωπικές διασυνδέσεις και να χειριστούν προσωπικές υποθέσεις. Συχνά, με το πρόσχημα ότι συναναστρέφονται πάνω στα λόγια του Θεού ή ότι γνωρίζουν αυτόν τον μοχθηρό κόσμο και την ουσία αυτής της διεφθαρμένης ανθρωπότητας, αναφέρουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν και τα ζητήματα που θέλουν να συζητήσουν, και τελικά εκθέτουν λίγο λίγο τα κρυφά εγωιστικά τους κίνητρα και τις προσωπικές υποθέσεις που στοχεύουν να φέρουν σε πέρας. Φανερώνουν μόνοι τους τις προθέσεις τους και δίνουν στους άλλους την ψευδή εντύπωση πως αντιμετωπίζουν δυσκολίες, υπονοώντας πως όλοι πρέπει να τους δείξουν αγάπη και να τους βοηθήσουν άνευ όρων και χωρίς να περιμένουν κανένα αντάλλαγμα. Ανεμίζουν το λάβαρο της πίστης στον Θεό για να εκμεταλλευτούν διάφορα παραθυράκια, ψάχνοντας στα μέρη των συναντήσεων για άτομα που θέλουν να κάνουν φίλους τους και για όσους μπορούν να φέρουν σε πέρας τις υποθέσεις τους. Μερικοί, στην προσπάθειά τους να αγοράσουν ένα αυτοκίνητο σε φιλική τιμή, βολιδοσκοπούν ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές για να βρουν οποιονδήποτε δουλεύει σε αντιπροσωπεία αυτοκινήτων ή έχει διασυνδέσεις με τον ιδιοκτήτη κάποιας αντιπροσωπείας αυτοκινήτων. Μόλις εντοπίσουν τον στόχο τους, κάνουν την κίνησή τους, κερδίζουν την εύνοιά του και χτίζουν διασυνδέσεις. Αν εκείνου του ανθρώπου του αρέσει να διαβάζει τα λόγια του Θεού, τον επισκέπτονται συχνά στο σπίτι του για να διαβάσουν μαζί τα λόγια του Θεού και στις συναθροίσεις κάθονται δίπλα του και ανταλλάσσουν στοιχεία επικοινωνίας μαζί του. Έπειτα περνάνε στην επίθεση, αποφασισμένοι να μην τα παρατήσουν αν δεν πετύχουν τον σκοπό τους. Όλα αυτά είναι θέματα που προκύπτουν συχνά εντός της εκκλησίας και μεταξύ των ανθρώπων. Αν αυτά τα θέματα προκύψουν στα μέρη των συναθροίσεων και στη διάρκεια των συναθροίσεων, θα προκαλέσουν πραγματικά διαταράξεις και αναστατώσεις στην εκκλησιαστική ζωή και θα την επηρεάσουν. Αν η εκκλησιαστική ζωή λείψει από μια εκκλησία για μεγάλο χρονικό διάστημα, τότε αυτή η εκκλησία γίνεται κοινωνική ομάδα, χώρος διεξαγωγής συναλλαγών, μέρος για να χτίζει κανείς προσωπικές διασυνδέσεις, να ζητάει παράνομες χάρες και να χειρίζεται προσωπικές υποθέσεις. Η φύση αυτού του μέρους αλλάζει —και τι συνέπειες έχει αυτό; Αν μη τι άλλο, οδηγεί στην απώλεια της εκκλησιαστικής ζωής, δηλαδή την απώλεια του πολύτιμου χρόνου που θα χρησίμευε για να προσευχηθεί κανείς διαβάζοντας τα λόγια του Θεού με τους αδελφούς και τις αδελφές και να κατανοήσει την αλήθεια. Επιπλέον, το πιο σημαντικό είναι ότι, εξαιτίας αυτού, χάνεται η πολύτιμη ευκαιρία που έχει το Άγιο Πνεύμα να εργαστεί, να διαφωτίσει τους ανθρώπους ώστε να κατανοήσουν την αλήθεια. Όλα αυτά βλάπτουν τη ζωή-είσοδο των ανθρώπων. Επομένως, για το καλό και για τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού, αλλά και από ευθύνη για τη ζωή όλων, τέτοια άτομα είναι απαραίτητο να σταματούν και να περιορίζονται· αυτό είναι το έργο που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες. Φυσικά, αν οι συνηθισμένοι αδελφοί και αδελφές μπορούν να διακρίνουν αυτούς τους ανθρώπους και τις πράξεις τους, πρέπει κι αυτοί να ορθώσουν ανάστημα, να τους αρνηθούν και να τους πουν «όχι». Ειδικά όταν ζει κανείς την εκκλησιαστική ζωή, που είναι η πιο σημαντική στιγμή για τους ανθρώπους, αν κάποιος καταχράται τον χρόνο των συναθροίσεων για να μιλήσει γι’ αυτά τα ζητήματα και να τα χειριστεί, τότε οι αδελφοί κι οι αδελφές έχουν το δικαίωμα να τον αγνοήσουν και, ακόμα περισσότερο, το δικαίωμα να σταματήσουν και να αρνηθούν κάτι τέτοιο. Είναι σωστό να το κάνουν αυτό; (Ναι.) Κάποιοι άνθρωποι νομίζουν πως, αν το κάνει αυτό ο οίκος του Θεού, δείχνει ότι του λείπει η ανθρώπινη ζεστασιά. Η ανθρώπινη ζεστασιά είναι κανονική ανθρώπινη φύση; Η ανθρώπινη ζεστασιά συνάδει με την αλήθεια; Αν έχεις ανθρώπινη ζεστασιά και καταχράσαι τον χρόνο της συνάθροισης για τις προσωπικές υποθέσεις σου, φτάνοντας μέχρι και να αναγκάζεις τους περισσότερους να σε συνοδεύουν και να σε υποστηρίζουν, επιτυγχάνοντας τον σκοπό σου να χειριστείς τις προσωπικές υποθέσεις σου και αναστατώνοντας την κανονική τάξη, που είναι ο εκλεκτός λαός του Θεού να διαβάζει τα λόγια του Θεού και να συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια και εξαιτίας σου χάνει αυτόν τον πολύτιμο χρόνο, δεν τον αδικείς έτσι; Συνάδει αυτό με το να έχει κανείς ανθρώπινη ζεστασιά; Πρόκειται για την πλέον απάνθρωπη και ανήθικη προσέγγιση και οι άνθρωποι πρέπει να ορθώσουν ανάστημα και να την καταδικάσουν. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι αναποτελεσματικοί, άβουλοι και άχρηστοι, αν δεν έχουν την ικανότητα να σταματήσουν και να περιορίσουν άμεσα τέτοιες συμπεριφορές και δεν κάνουν πραγματικό έργο, τότε οι αδελφοί κι οι αδελφές που έχουν αίσθημα δικαίου πρέπει να ενωθούν και να εμποδίσουν τη διασπορά μιας τέτοιας συμπεριφοράς και ατμόσφαιρας στην εκκλησία. Αν δεν θέλεις να χάσεις τον πολύτιμο χρόνο που έχεις για να διαβάσεις τα λόγια του Θεού και να συναναστραφείς πάνω στην αλήθεια, αν δεν θέλεις η ζωή-είσοδός σου να αναστατωθεί και να ζημιωθεί, καθώς και να καταστραφεί η ευκαιρία σου να σωθείς, τότε πρέπει να ορθώσεις ανάστημα για να αρνηθείς, να σταματήσεις και να περιορίσεις αυτά τα περιστατικά. Κάτι τέτοιο είναι σωστό και συνάδει με τις προθέσεις του Θεού. Κάποιοι από εσάς ντρέπονται να το κάνουν· εσύ μπορεί να ντρέπεσαι, οι μοχθηροί, όμως, όχι. Έχουν το θράσος να καταχρώνται τον πολύτιμο χρόνο σου στη συνάθροιση, τον χρόνο που έχει το Άγιο Πνεύμα για να εργαστεί και ο Θεός για να σε διαφωτίσει. Αν το βρίσκεις ντροπιαστικό να τους αρνηθείς, τότε σου αξίζει η ζημιά που θα πάθει η ζωή σου! Αν είσαι διατεθειμένος να δείξεις αγάπη σε σατανάδες, διαβόλους και δύσπιστους, να τους προσφέρεις βοήθεια, να θυσιαστείς για τους άλλους και να περιφρονήσεις τις αρχές, τότε ποιον μπορείς να κατηγορήσεις για τη ζημιά που θα πάθει η ζωή σου; Γι’ αυτό και όλα τα περιστατικά όπου κάποιοι χτίζουν προσωπικές διασυνδέσεις και χειρίζονται προσωπικές υποθέσεις πρέπει να εξαλειφθούν εντελώς από την εκκλησιαστική ζωή. Αν κάποιος επιμένει να κάνει τα ίδια και συνεχίζει να φλυαρεί για τα ζητήματα του σπιτιού, να κάνει ανούσια κουβεντούλα, να χειρίζεται προσωπικές υποθέσεις ή να ψάχνει δουλειές και συντρόφους για άλλους ανθρώπους στη διάρκεια των συναθροίσεων, βρίσκοντας έτσι διάφορες δικαιολογίες για να περάσει αυτόν τον χρόνο, πώς πρέπει να χειριστεί κανείς έναν τέτοιο άνθρωπο; Πρώτα, πρέπει να τον σταματήσει· αν και πάλι δεν ακούσει, τότε πρέπει να απομονωθεί και να περιοριστεί. Αν συνεχίσει να προκαλεί αναστάτωση στο παρασκήνιο, να κερδίζει την εύνοια όποιου μπορεί και να παρενοχλεί την κανονική ζωή των απανταχού αδελφών, τότε πρέπει να αποπεμφθεί και να μην θεωρείται πια αδελφός ή αδελφή. Δεν δικαιούται να ζει την εκκλησιαστική ζωή και δεν του αξίζει να συμμετέχει σε συναθροίσεις. Τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να περιορίζονται και να απορρίπτονται. Αυτό το έργο, φυσικά, είναι και μια σημαντική εργασία που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες σε κάθε επίπεδο. Όταν προκύπτουν τέτοια ζητήματα και καταστάσεις, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει πρώτοι απ’ όλους να βγαίνουν μπροστά και να τους σταματάνε. Πώς πρέπει να τους σταματάς; Πρέπει να τους λες: «Το ξέρεις ότι αυτή σου η συμπεριφορά έχει προκαλέσει ήδη διαταράξεις και αναστατώσεις στην εκκλησιαστική ζωή; Αυτό είναι κάτι που δημιουργεί αηδία και απέχθεια σε όλους τους αδελφούς και τις αδελφές, ενώ το καταδικάζει κι ο Θεός. Πρέπει να σταματήσεις να συμπεριφέρεσαι έτσι. Αν δεν πεισθείς και επιμένεις να κάνεις το δικό σου, τότε η εκκλησιαστική ζωή σου θα τερματιστεί, θα σου αφαιρεθούν τα βιβλία με τα λόγια του Θεού και η εκκλησία δεν θα σε αναγνωρίζει πια!» Φυσικά, υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που, επειδή έχουν μικρό ανάστημα και δεν κατανοούν την αλήθεια, μπορεί να κουβεντιάζουν καμιά φορά για ζητήματα του σπιτιού, να δημιουργήσουν μια σύνδεση με κάποιον ή να χειριστούν κάποιο ζήτημα μικρής σημασίας, και η κατάσταση να μην είναι και τόσο σοβαρή. Είναι εντάξει αυτό; (Ναι.) Αν οι περιστάσεις δεν προκαλούν καμία αναστάτωση σε κανέναν, τότε είναι αποδεκτό οι αδελφοί κι οι αδελφές να βοηθούν και να δείχνουν λίγη αγάπη ο ένας στον άλλον. Ποιο είναι, όμως, το θέμα της συναναστροφής μας; Είναι οι περιπτώσεις όπου αυτές οι συμπεριφορές και οι πράξεις έχουν προκαλέσει ήδη διαταράξεις και αναστατώσεις στην κανονική εκκλησιαστική ζωή, οπότε οι εμπλεκόμενοι πρέπει να σταματάνε και να περιορίζονται. Δεν πρέπει να τους επιτρέπουμε να συνεχίσουν να διαταράσσουν και να αναστατώνουν τη ζωή της εκκλησίας. Η λήψη αυτών των μέτρων είναι ευεργετική για τη ζωή-είσοδο των αδελφών. Κάποιοι άνθρωποι παρουσιάζουν παρόμοιες συμπεριφορές, αλλά η κατάσταση δεν είναι σοβαρή και δεν συνιστά διατάραξη και αναστάτωση· πρόκειται απλώς για κανονικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ των αδελφών, που βοηθάνε ο ένας τον άλλο και ζητάνε πληροφορίες με κανονικό τρόπο ή ρωτάνε σχετικά με κοινές γνώσεις που δεν κατανοούν. Εφόσον δεν αποτελεί κατάχρηση του χρόνου των συναθροίσεων και εφόσον και οι δύο συμμετέχοντες συγκατατίθενται και συμμετέχουν πρόθυμα, χωρίς να γίνονται φόρτωμα ο ένας στον άλλον, και εφόσον η αλληλεπίδραση είναι μέσα στο πλαίσιο της κανονικής ανθρώπινης φύσης, τότε επιτρέπεται και η εκκλησία δεν πρόκειται να την περιορίσει. Υπάρχει, ωστόσο, ένα θέμα: Αν η ασύνετη ομιλία και οι ασύνετες πράξεις κάποιου στην εκκλησιαστική ζωή παρενοχλήσουν ή αναστατώσουν τους αδελφούς και τις αδελφές, κάνοντας κάποιους να αηδιάσουν και να εκφράσουν τις ενστάσεις τους, τότε οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να παρέμβουν και να λύσουν το θέμα. Ή αν οι άλλοι έχουν ήδη αναφέρει κάποιον και έχουν δηλώσει ότι αυτός ο άνθρωπος δεν συναναστρέφεται πάνω στα λόγια του Θεού την ώρα της συνάθροισης, αλλά φλυαρεί για τα ζητήματα του σπιτιού και χτίζει προσωπικές διασυνδέσεις, αντιμετωπίζει το μέρος της συνάθροισης ως χώρο για να χτίζει προσωπικές διασυνδέσεις και να χειρίζεται προσωπικές υποθέσεις, ζητάει χάρες από τους άλλους και εκμεταλλεύεται όποιον μπορεί· αν έχουν δηλώσει ότι αυτός ο άνθρωπος έχει κακό χαρακτήρα, είναι εγωιστής, ποταπός και ελεεινός και δεν επιδιώκει την αλήθεια, αλλά αναζητά παντού προνόμια και ψάχνει διάφορες ευκαιρίες για προσωπικό όφελος, τότε ένας τέτοιος άνθρωπος πρέπει να απομονωθεί.

Κάποια άτομα εκμεταλλεύονται ορισμένους από τους αδελφούς και τις αδελφές που έχουν πλούτο και επιρροή για να φέρουν σε πέρας τις υποθέσεις τους και, αν τα αιτήματά τους δεν ικανοποιηθούν, συχνά τους κρίνουν πίσω από την πλάτη τους, με τον ισχυρισμό ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν αγάπη και δεν είναι αληθινοί πιστοί, φτάνοντας ακόμα και στο σημείο να θέλουν να τους αναφέρουν. Έχετε συναντήσει τέτοια άτομα; Δεν πρέπει να γίνει κάτι με αυτά τα άτομα; Τι πρέπει να γίνει όταν έρχεται κανείς αντιμέτωπος με τέτοιες καταστάσεις; Οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να παρέμβουν για να λύσουν το θέμα και να ενεργήσουν σύμφωνα με τις αρχές για να είναι σίγουρο ότι δεν θα αναστατωθούν οι αδελφοί κι οι αδελφές. Είναι λάθος να αρνηθεί κανείς να κάνει την οποιαδήποτε εκδούλευση γι’ αυτούς τους ανθρώπους; Η άρνηση να τους βοηθήσει κανείς σημαίνει, άραγε, πως δεν κάνει πράξη την αλήθεια και δεν έχει αγάπη για τον Θεό; (Όχι.) Ο καθένας έχει το ελεύθερο να βοηθήσει κάποιον ή όχι· έχει το δικαίωμα να επιλέξει. Ο οίκος του Θεού δεν ορίζει ότι οι αδελφοί κι οι αδελφές πρέπει να βοηθούν ο ένας τον άλλον να λύσουν τα οικογενειακά τους προβλήματα μέσα στην εκκλησιαστική ζωή. Η εκκλησιαστική ζωή δεν είναι μέρος για την επίλυση οικογενειακών προβλημάτων, αλλά ένα μέρος συνάθροισης για να φάει και να πιει κανείς τα λόγια του Θεού και να αναπτυχθεί στη ζωή. Κάποιοι άνθρωποι χρησιμοποιούν την εκκλησιαστική ζωή για να λύσουν τα προβλήματά τους· τι συνέπειες μπορεί να έχει αυτό; Δεν έχει αντίκτυπο στο πώς ο εκλεκτός λαός του Θεού τρώει και πίνει τα λόγια του Θεού και εφοδιάζεται με την αλήθεια; Τα προβλήματα που έχει κάποιος στην προσωπική του ζωή μπορούν να λυθούν κατ’ ιδίαν με τους αδελφούς και τις αδελφές· δεν χρειάζεται να τα φέρνει προς επίλυση στην εκκλησιαστική ζωή. Όλοι πρέπει να ξέρουν τι συνέπειες προκύπτουν όταν ο χειρισμός των προσωπικών υποθέσεων εμποδίζει τον εκλεκτό λαό του Θεού να ζήσει την εκκλησιαστική ζωή. Μόλις οι επικεφαλής και οι εργάτες ανακαλύψουν τέτοια ζητήματα, πρέπει να παρέμβουν για να τα επιλύσουν. Πρέπει να προστατεύσουν όσα μέλη της εκκλησίας μπορούν να κάνουν κανονικά τα καθήκοντά τους, να προστατεύσουν όσους επιδιώκουν πράγματι την αλήθεια, να περιορίσουν τους κακούς ανθρώπους και να μην τους αφήσουν να πετύχουν τους σκοπούς τους. Αυτή είναι η ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών. Πρέπει να γίνουν σαφείς διαχωρισμοί ως προς το πώς αντιμετωπίζονται τα κανονικά περιστατικά που ανήκουν στο τρίτο θέμα, το ποιες εκδηλώσεις είναι σοβαρές όσον αφορά τη φύση ή τις περιστάσεις τους, καθώς και το ποιοι τύποι και εκδηλώσεις αποτελούν διαταράξεις και αναστατώσεις. Μόλις διευκρινιστεί σαφώς η σοβαρότητα των περιστάσεων, πρέπει να ακολουθήσει ο χειρισμός τους ανάλογα με τη φύση τους. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να κατανοήσουν οι επικεφαλής και οι εργάτες, αλλά και κάτι που πρέπει να αντιληφθούν όλοι.

IV. Φτιάχνουν κλίκες

Η τέταρτη εκδήλωση διατάραξης και αναστάτωσης της εκκλησιαστικής ζωής είναι το να δημιουργεί κανείς κλίκες, πράγμα πολύ σοβαρό ως προς τη φύση του. Ποιες συμπεριφορές συνιστούν δημιουργία κλίκας; Αν δύο άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό είναι πιστοί για παρόμοιο χρονικό διάστημα, έχουν παρόμοια ηλικία, οικογενειακή κατάσταση, ενδιαφέροντα, προσωπικότητα και ούτω καθεξής, αν τα πηγαίνουν καλά μεταξύ τους, αν κάθονται συχνά μαζί στη διάρκεια των συναθροίσεων και είναι στενοί φίλοι, μπορεί να θεωρηθεί ότι δημιουργούν κλίκες; (Όχι.) Αυτό είναι συνηθισμένο φαινόμενο στην κανονική διαπροσωπική αλληλεπίδραση, που δεν συνιστά αναστάτωση για τους άλλους· επομένως, δεν θεωρείται ότι δημιουργούν κλίκες. Τι σημαίνει, λοιπόν, ότι δημιουργούν κλίκες, με την έννοια που αναφέρεται εδώ; Για παράδειγμα, ανάμεσα στους πέντε αδελφούς και αδελφές που συναθροίζονται, οι τρεις είναι εργάτες στην πόλη και οι δύο είναι αγρότες στην επαρχία. Οι τρεις εργάτες από την πόλη κάνουν συχνά παρέα, συζητούν πόσο καλύτερη είναι η ζωή στην πόλη και πόσο χειρότερη η ζωή στην επαρχία, όπου οι άνθρωποι δεν είναι μορφωμένοι και δεν έχουν ανοιχτούς ορίζοντες ούτε τρόπους. Περιφρονούν τους επαρχιώτες και μιλάνε πάντα απαξιωτικά στους δύο συγκεκριμένους ανθρώπους της επαρχίας, που με τη σειρά τους θίγονται και θέλουν να τους εναντιωθούν, λέγοντας ότι οι άνθρωποι της πόλης είναι μικροπρεπείς και υπολογίζουν την κάθε λεπτομέρεια, ενώ οι άνθρωποι της επαρχίας είναι γενναιόδωροι. Στη διάρκεια των συναθροίσεων, δεν συμφωνούν ποτέ, πράγμα που συχνά οδηγεί σε περιττές διαφωνίες και αντιπαραθέσεις. Έχουν αρμονική σχέση μεταξύ τους αυτοί οι πέντε; Είναι ενωμένοι στον λόγο του Θεού; Είναι συμβατοί μεταξύ τους; (Όχι.) Όταν οι άνθρωποι της πόλης λένε συνέχεια «εμείς, οι άνθρωποι της πόλης» και οι άνθρωποι της επαρχίας λένε συνέχεια «εμείς, οι άνθρωποι της επαρχίας», τι κάνουν τότε; (Δημιουργούν κλίκες.) Αυτό είναι το τέταρτο θέμα πάνω στο οποίο πρόκειται να συναναστραφούμε: το ότι δημιουργούν κλίκες. Η συμπεριφορά κλίκας σημαίνει να συγκροτεί κανείς ομάδες και φατρίες. Αν συγκροτεί κανείς συμμορίες, φατρίες και άλλες υποομάδες με βάση την περιοχή, τις οικονομικές συνθήκες και την κοινωνική τάξη, καθώς και με βάση τις διαφορετικές απόψεις, τότε θεωρείται ότι δημιουργεί κλίκες. Όποιος κι αν είναι επικεφαλής σε αυτές τις κλίκες, το να συγκροτεί κανείς εντός της εκκλησίας διάφορες συμμορίες και φατρίες, και μάλιστα ασύμβατες μεταξύ τους, θεωρείται δημιουργία κλίκας. Σε κάποια μέρη, μια ολόκληρη διευρυμένη οικογένεια πιστεύει στον Θεό, ενώ σε έναν τόπο συνάθροισης, εκτός από δύο άτομα με διαφορετικό επώνυμο, όλοι οι υπόλοιποι ανήκουν στην ίδια οικογένεια. Τότε αυτή η οικογένεια φτιάχνει μια φατρία ή συμμορία και αφήνει απέξω τα δύο άτομα που έχουν διαφορετικό επώνυμο. Όποιο μέλος της οικογένειας κι αν αντιμετωπίσει κάποιο θέμα ή κλαδευτεί, αν ένα άτομο εκφράσει παράπονο, οι υπόλοιποι σπεύδουν να εκφράσουν το ίδιο αίσθημα. Αν κάποιος ενεργήσει ενάντια στις αρχές, οι άλλοι τον καλύπτουν, συγκαλύπτουν τις ενέργειές του και απαγορεύουν σε όλους να τον εκθέσουν· δεν είναι αποδεκτή η παραμικρή αναφορά στο θέμα και, φυσικά, δεν είναι αποδεκτό το κλάδεμα. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Μπορείτε να το διακρίνετε; Όταν συναθροίζονται τα μέλη αυτής της οικογένειας, είναι σαν να μιλάνε όλοι μαζί με μια φωνή· κοιτάζουν προς τα πού φυσάει ο άνεμος και ακολουθούν τους υπόλοιπους σε ό,τι λένε. Αν ο αρχηγός τους υιοθετήσει μια συγκεκριμένη στάση, όλοι τον μιμούνται και οι άλλοι δεν τολμούν ούτε να τους προκαλέσουν ούτε να εκφράσουν αντίρρηση. Δεν αποτελεί διατάραξη και αναστάτωση της κανονικής τάξης της εκκλησίας η εμφάνιση αυτού του φαινομένου στην εκκλησιαστική ζωή; Τα μέλη αυτής της συμμορίας υπαγορεύουν ποια χωρία από τα λόγια του Θεού θα φάει και θα πιει ο κόσμος στη διάρκεια των συναθροίσεων και όλοι πρέπει να τους ακούσουν· ακόμα κι οι επικεφαλής της εκκλησίας πρέπει να τους σεβαστούν και δεν μπορούν να φέρουν αντίρρηση. Εκείνοι δηλώνουν ποιοι πρέπει να εκλεγούν επικεφαλής και εργάτες, ενώ οι επικεφαλής της εκκλησίας πρέπει να θεωρήσουν τη γνώμη τους την πιο σημαντική και να μην την πάρουν αψήφιστα. Ταυτόχρονα, στρατολογούν συνεχώς «ταλέντα», τραβώντας στην ομάδα τους όσους τους ακούνε, όσους μπορούν να εμπιστευτούν και όσους τους είναι χρήσιμοι, για να τους χρησιμοποιήσουν για τους σκοπούς της ομάδας, αυξάνοντας συνεχώς την επιρροή τους. Αυτή η κλίκα έχει σκοπό να ελέγξει την εκκλησιαστική ζωή· ο αρχηγός της θέλει να ελέγξει την εκκλησία. Η ομάδα αυτή έχει σημαντική δύναμη· τα μέλη της ενεργούν ενωμένα εντός της εκκλησίας. Ό,τι κι αν συμβαίνει στην εκκλησία, θέλουν να συμμετέχουν. Οι άλλοι πρέπει να διαβάζουν τις εκφράσεις τους προτού μιλήσουν ή προτού διευθετήσουν οτιδήποτε, και αυτό συμβαίνει σε τέτοιο βαθμό που ακόμα και το περιεχόμενο που θα φάει και θα πιει ο κόσμος σε κάθε συνάθροιση πρέπει να συμμορφώνεται με τις δικές τους διευθετήσεις και επιθυμίες. Ακόμα κι αν οι επικεφαλής της εκκλησίας θέλουν να κάνουν κάτι, πρέπει πρώτα να ζητήσουν τη γνώμη τους και να ακούσουν τις ιδέες τους. Εκείνοι ελέγχουν τους περισσότερους αδελφούς και αδελφές, ενώ πολλά ζητήματα του έργου της εκκλησίας βρίσκονται κι αυτά υπό τον έλεγχό τους. Οι άνθρωποι αυτοί που δημιουργούν κλίκες διαταράσσουν και αναστατώνουν σοβαρά την εκκλησιαστική ζωή και το έργο της εκκλησίας. Είναι σοβαρό αυτό το θέμα; Πρέπει να περιοριστούν αυτές οι ενέργειες; Πρέπει να αντιμετωπιστούν; Όσοι είναι αρχηγοί σε αυτές τις κλίκες πρέπει να περιοριστούν και να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν, ενώ εκείνοι οι μπερδεμένοι άνθρωποι που τους ακολουθούν τυφλά πρέπει πρώτα να λάβουν συναναστροφή και βοήθεια. Αν δεν μετανοήσουν και δεν αναστρέψουν την πορεία τους, τότε πρέπει να περιοριστούν. Να μην τους δείξετε καμία αβρότητα!

Τι συνιστά δημιουργία κλίκας; Είναι εύκολο να το καταλάβει κανείς; Αν ένας άνθρωπος θίξει ένα θέμα και αρκετοί άλλοι συμφωνήσουν με τη γνώμη του, αυτό θεωρείται δημιουργία κλίκας; (Όχι.) Αν κάποιοι αδελφοί και αδελφές, που έχουν σχετικά μεγαλύτερο φορτίο και αίσθημα δικαίου, ζητήσουν από τους άλλους να ολοκληρώσουν μαζί τους μια σημαντική εργασία ή αν, προκειμένου να γίνει αποτελεσματική μια συνάθροιση και να είναι εφικτή η κατανόηση της αλήθειας και των προθέσεων του Θεού πάνω σε κάποιο σημαντικό θέμα, τους καθοδηγήσουν όλους στη συναναστροφή και όλοι ακολουθήσουν τον δικό τους ειρμό σκέψης ενώ θα συναναστρέφονται και θα προσεύχονται διαβάζοντας τα λόγια του Θεού, κάτι τέτοιο θεωρείται δημιουργία κλίκας; (Όχι.) Στην εκκλησία, ποιοι άνθρωποι έχουν την τάση να δημιουργούν κλίκες; Τι είδους συμπεριφορά συνιστά δημιουργία κλίκας; (Όταν αρκετοί άνθρωποι καλύπτουν και ανέχονται ο ένας τον άλλον ή ενδίδουν στον φθόνο και τις διαμάχες, που όλα αυτά διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας, αυτό είναι δημιουργία κλίκας.) Αυτή είναι μία πτυχή. Ποιο είναι το βασικό σημείο εδώ; Η αμοιβαία συγκάλυψη και ανοχή οδηγεί σε διαταράξεις και αναστατώσεις· το να γνωρίζει κανείς ότι μια πράξη είναι εσφαλμένη και δεν συμφωνεί με τις αλήθεια-αρχές κι όμως να την αποκρύπτει εσκεμμένα, το να προβάλλει σοφιστικά επιχειρήματα και να μη λέει την αλήθεια, το να προτιμά να βλάψει το έργο της εκκλησίας και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού μόνο και μόνο για να προστατέψει το κύρος και τη θέση κάποιου, και το να καλύπτει όσους κάνουν κακό και προκαλούν διαταράξεις και αναστατώσεις, θυσιάζοντας και προδίδοντας τα συμφέροντα του οίκου του Θεού —αυτό είναι δημιουργία κλίκας. Μια άλλη εκδοχή είναι να ωθεί κανείς και να παρασύρει τους ανθρώπους να εναντιωθούν συλλογικά στις διευθετήσεις του οίκου του Θεού. Κάτι τέτοιο είναι σοβαρό ως προς τη φύση του και είναι, επίσης, μια μορφή διατάραξης και αναστάτωσης του έργου του Θεού και της κανονικής τάξης της εκκλησίας. Με ποιον κύριο σκοπό δημιουργεί κανείς κλίκες; Με σκοπό να ελέγξει την εκκλησία και τον εκλεκτό λαό του Θεού.

Υπάρχει και ένα είδος δημιουργίας κλίκας που συνίσταται στο να χρησιμοποιεί γαλιφιές για να πάρει διάφορους τύπους ανθρώπων με το μέρος του. Επιφανειακά, φαίνεται πως όλα τα μέλη συμμοριών όπως αυτές μπορούν να μιλάνε ελεύθερα και να εκφράζουν τη γνώμη τους. Αν, ωστόσο, δείτε τα τελικά αποτελέσματα, θα καταλάβετε ότι, στην πραγματικότητα, ακολουθούν αυτό που λέει ένας άνθρωπος· αυτός ο άνθρωπος είναι ο ανεμοδείκτης τους. Πώς, λοιπόν, παίρνει αυτός ο άνθρωπος τους άλλους με το μέρος του; Κοιτάζει ποιον μπορεί να προσελκύσει, ποιος θα έρθει εύκολα, και του κάνει μικρές χάρες, του προσφέρει λίγη στοργική βοήθεια. Μετά, ψαρεύει πληροφορίες σχετικά μ’ αυτόν και προσπαθεί να καταλάβει τι του αρέσει, πώς του αρέσει να μιλάει, ποια είναι η προσωπικότητά του και τα χόμπι του. Ταυτόχρονα, συμφωνεί συχνά μαζί του στη συζήτηση για να κερδίσει την καρδιά του και, στο τέλος, τον «συγκινεί» λίγο λίγο, σιγά σιγά, κάνοντάς τον να εισέλθει στην κλίκα του και να μπει στις τάξεις της χωρίς να το καταλάβει. Γενικά μιλώντας, το να χρησιμοποιεί κανείς γαλιφιές προκειμένου να πάρει τους άλλους με το μέρος του είναι μια πολύ ήπια μέθοδος, γεμάτη «ανθρώπινη ζεστασιά» και πολύ αποτελεσματική. Λόγου χάρη, αν κάποιος δείχνει τακτικά αγάπη σε έναν άλλον άνθρωπο, συμφωνεί μαζί του στη συζήτηση και του δείχνει, επίσης, κατανόηση και ανοχή, ο άλλος άνθρωπος θα σχηματίσει ασυνείδητα ευνοϊκή εντύπωση γι’ αυτόν, θα τον πλησιάσει και μετά θα ενσωματωθεί στις δυνάμεις του. Σε ποιες καταστάσεις δραστηριοποιούνται αυτές οι συμμορίες και φατρίες; Μόλις κάποιος από τους φανατικούς ακολούθους τους εκτεθεί ή νιώσει αδικημένος ή αν κάτι ή κάποιος εκτός της φατρίας θίξει ή βλάψει τα συμφέροντα, τη θέση ή την υπόληψή του, τότε αυτού του είδους ο άνθρωπος θα βγει μπροστά για να μιλήσει υπέρ του, να παλέψει για τα συμφέροντα και τα δικαιώματά του —αυτό σημαίνει να δημιουργεί κανείς μια κλίκα. Τα δύο προφανή είδη δημιουργίας κλίκας είναι το να καλύπτει κανείς τους ανθρώπους και να τους ανέχεται, καθώς και το να εναντιώνονται κάποιοι συλλογικά. Ωστόσο, η δημιουργία κλίκας με γαλιφιές δεν μοιάζει να είναι τόσο δυναμική όσο τα δύο είδη που μόλις αναφέρθηκαν, και τα μέλη που ανήκουν σε τέτοιες κλίκες περνούν συνήθως απαρατήρητα εντός της εκκλησίας. Όταν, όμως, έρχεται η ώρα να αποφασίσουν οι άνθρωποι και να πάρουν μια ξεκάθαρη θέση, φατρίες σαν κι αυτές κάνουν ξεκάθαρα την εμφάνισή τους. Για παράδειγμα, αν ο αρχηγός μιας φατρίας πει πως ένας συγκεκριμένος επικεφαλής της εκκλησίας έχει επίπεδο, τότε οι ακόλουθοί του θα δώσουν αμέσως ένα σωρό παραδείγματα για το πώς αυτός ο επικεφαλής εμφανίζει το επίπεδό του. Αν ο αρχηγός της φατρίας πει πως ο επικεφαλής της εκκλησίας δεν έχει εργασιακή ικανότητα και έχει χαμηλό επίπεδο και κακή ανθρώπινη φύση, τότε τα άλλα μέλη θα ακολουθήσουν το παράδειγμά του, θα μιλήσουν για το πόσο ανίκανος είναι αυτός ο επικεφαλής της εκκλησίας, για το ότι δεν είναι σε θέση να συναναστραφεί πάνω στην αλήθεια, για το ότι αραδιάζει λόγια και δόγματα, και θα πουν ότι όλοι πρέπει να επιλέξουν τον σωστό άνθρωπο για να τον αντικαταστήσει. Αυτός είναι ένας τύπος αόρατης κλίκας. Παρόλο που φατρίες και συμμορίες σαν κι αυτές δεν βγαίνουν δημόσια να αρπάξουν την εξουσία και να ελέγξουν τους ανθρώπους στην εκκλησία, υπάρχει στο εσωτερικό τους μια αόρατη δύναμη που ελέγχει την εκκλησιαστική ζωή και την τάξη της εκκλησίας. Αυτή είναι μια πιο τρομακτική και κρυφή μορφή δημιουργίας κλίκας. Εκτός από τις δύο ευδιάκριτες περιπτώσεις δημιουργίας κλίκας που αναφέρθηκαν πριν και αποτελούν προβλήματα που πρέπει να λύσουν οι επικεφαλής της εκκλησίας, αυτό το κρυφό είδος δημιουργίας κλίκας είναι ένα πρόβλημα που οι επικεφαλής της εκκλησίας πρέπει να το λύσουν και να το αντιμετωπίσουν ακόμα περισσότερο. Πώς πρέπει να το κάνουν αυτό; Πρέπει να απευθυνθούν κατευθείαν στον αρχηγό μιας τέτοιας συμμορίας, μέσα από τη συναναστροφή. Γιατί να εστιάσουν πρώτα στη συναναστροφή με τον αρχηγό; Επιφανειακά, φαίνεται πως τα μέλη μιας τέτοιας κλίκας δεν τα ελέγχει κανείς· στην πραγματικότητα, όμως, όλα γνωρίζουν μέσα τους σε ποιον υπακούν, και επιθυμούν να υπακούν σε αυτόν τον άνθρωπο. Επομένως, ο χειρισμός και η αντιμετώπιση πρέπει να εστιαστούν σε αυτόν τον οποίο εξιδανικεύουν και ο οποίος τους ελέγχει, και η συναναστροφή πάνω στην αλήθεια να γίνει μαζί του, ώστε να κατανοήσει τη φύση των ενεργειών του. Ο αρχηγός μπορεί να μην έχει εναντιωθεί ανοιχτά στον οίκο του Θεού ούτε να έχει διαμαρτυρηθεί δημοσίως κατά των επικεφαλής, όμως ελέγχει το δικαίωμα αυτών των ανθρώπων να μιλάνε, τις σκέψεις τους, τις απόψεις τους και το μονοπάτι που ακολουθούν. Είναι ένας κρυφός αντίχριστος. Τέτοια άτομα πρέπει να εντοπίζονται κι έπειτα να διακρίνονται και να αναλύονται. Αν δεν μετανοήσουν, πρέπει να περιοριστούν και να απομονωθούν. Στη συνέχεια, πρέπει να διεξαχθεί έρευνα για καθένα από τα μέλη, ώστε να διαπιστωθεί ποια από αυτά ανήκουν στην ίδια κατηγορία. Πρέπει πρώτα να διαχωριστούν αυτά τα άτομα και έπειτα να γίνει συναναστροφή με τους μπερδεμένους ανθρώπους που είναι συνεσταλμένοι και δειλοί και έχουν παραπλανηθεί. Αν μπορούν να μετανοήσουν και να σταματήσουν να ακολουθούν τον αντίχριστο, θα τους επιτραπεί να παραμείνουν στην εκκλησία· αν όχι, πρέπει να απομονωθούν. Είναι σωστή αυτή η προσέγγιση; (Ναι.) Παρατηρείται αυτό το φαινόμενο εντός της εκκλησίας; Πρέπει να βρεθεί λύση για ένα τέτοιο θέμα; (Πρέπει να βρεθεί λύση.) Γιατί πρέπει να βρεθεί λύση; Από τότε που ο οίκος του Θεού άρχισε να διαδίδει το ευαγγέλιο, οι δυνάμεις των αντίχριστων είναι πανταχού παρούσες μέσα στην εκκλησιαστική ζωή και πολλοί από όσους ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού βρίσκονται, σε διαφορετικό βαθμό ο καθένας, υπό την επιρροή, τον περιορισμό και τον έλεγχο αυτών των δυνάμεων. Κάθε φορά που αυτοί οι άνθρωποι μιλάνε ή ενεργούν, δεν βρίσκονται σε κατάσταση ελευθερίας και απελευθέρωσης, αλλά αντίθετα κατευθύνονται, επηρεάζονται, ελέγχονται και φυλακίζονται από τις σκέψεις και τις απόψεις μερικών ατόμων. Αυτοί οι άνθρωποι νιώθουν ότι εξαναγκάζονται να μιλήσουν και να ενεργήσουν με ορισμένο τρόπο· αν δεν το κάνουν, ανησυχούν και φοβούνται μήπως υποστούν τις επακόλουθες συνέπειες. Άρα, λοιπόν, δεν έχει επηρεαστεί και δεν έχει αναστατωθεί η εκκλησιαστική ζωή; Είναι αυτή εκδήλωση της κανονικής εκκλησιαστικής ζωής; (Όχι.) Ένα τέτοιο είδος εκκλησιαστικής ζωής δεν ανήκει στην κανονική τάξη, αλλά ελέγχεται από κακούς ανθρώπους. Όσο οι κακοί άνθρωποι έχουν δύναμη μέσα στην εκκλησία, δεν θα βασιλεύει εκεί ούτε ο λόγος του Θεού ούτε η αλήθεια. Οι επικεφαλής, οι εργάτες και οι αδελφοί κι οι αδελφές που κατανοούν την αλήθεια θα υφίστανται καταπίεση. Μια εκκλησία σαν κι αυτήν ελέγχεται από τις δυνάμεις των αντίχριστων. Πρόκειται, επίσης, για ένα θέμα και ένα φαινόμενο που αφορά τη διατάραξη και την αναστάτωση του έργου του Θεού και της κανονικής τάξης της εκκλησίας και το οποίο πρέπει να αντιμετωπίσουν και να επιλύσουν οι επικεφαλής και οι εργάτες. Κάποιοι άνθρωποι από τη συμμορία ενός αντίχριστου φοβούνται μήπως χάσουν την εμπιστοσύνη της συμμορίας τους, μήπως χάσουν τους υποστηρικτές τους, μήπως χάσουν φίλους, μήπως δεν έχουν υποστήριξη σε καιρούς ανάγκης και ούτω καθεξής. Έτσι, προσπαθούν με όλες τους τις δυνάμεις να παραμείνουν στη συμμορία. Δεν είναι σοβαρή αυτή η κατάσταση; Δεν πρέπει να βρεθεί μια λύση; (Ναι.) Όταν προκύπτει μια τέτοια κατάσταση εντός της εκκλησίας, την διαισθάνονται οι περισσότεροι άνθρωποι; Τη διακρίνουν οι περισσότεροι άνθρωποι; Μερικοί άνθρωποι ελέγχονται από κάποιον και δεν το συνειδητοποιούν, πρέπει συνεχώς να ακολουθούν τις σκέψεις και τις απόψεις αυτού του ανθρώπου, τις δηλώσεις, τις ενέργειες και τις διδαχές του, και φοβούνται να πουν «όχι», φοβούνται να εναντιωθούν σ’ αυτόν τον άνθρωπο, ενώ είναι αναγκασμένοι μέχρι και να φέρονται υποκριτικά, χαμογελώντας και γνέφοντας καταφατικά όταν μιλάει αυτός ο άνθρωπος, από φόβο μήπως τον προσβάλουν. Είναι υπαρκτές αυτές οι καταστάσεις; Ποιο είναι το πρόβλημα που πρέπει να λυθεί εδώ; Οι επικεφαλής της εκκλησίας πρέπει να αντιμετωπίσουν και να χειριστούν αυτόν τον αντίχριστο αρχηγό που έχει την ικανότητα να παραπλανά και να ελέγχει τους άλλους. Πρώτον, πρέπει να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια ώστε να δώσουν τη δυνατότητα στην πλειοψηφία των ανθρώπων να διακρίνει αυτόν τον αντίχριστο, κι έπειτα να περιορίσουν τον συγκεκριμένο αντίχριστο. Αν ο αντίχριστος δεν μετανοήσει, πρέπει να αποπεμφθεί γρήγορα ώστε να μην μπορεί πια να αναστατώσει την κανονική τάξη της εκκλησίας.

Με δυο λόγια, στην κανονική εκκλησιαστική ζωή, οι αδελφοί κι οι αδελφές πρέπει να μπορούν να συναναστρέφονται ελεύθερα και χωρίς περιορισμούς πάνω στα λόγια του Θεού, καθώς και πάνω σε όσα οι ίδιοι γνωρίζουν, όσα κατανοούν, όσα βιώνουν και όσα τους δυσκολεύουν. Φυσικά, πρέπει να έχουν και το δικαίωμα να κάνουν υποδείξεις σχετικά με τυχόν πράξεις των επικεφαλής και των εργατών που παραβιάζουν τις αρχές, να τις κρίνουν και να τις εκθέτουν, ενώ πρέπει να έχουν και το δικαίωμα να προσφέρουν βοήθεια και συμβουλές. Όλα αυτά πρέπει να γίνονται ελεύθερα και όλες αυτές οι πτυχές πρέπει να είναι κανονικές, να μην ελέγχονται από κανέναν άνθρωπο, αφού κάτι τέτοιο θα περιόριζε τον εκλεκτό λαό του Θεού και δεν θα ήταν η κανονική εκκλησιαστική ζωή. Ο οίκος του Θεού έχει απαιτήσεις, κανόνες και αρχές για το πώς να μιλάνε, να ενεργούν και να φέρονται οι αδελφοί κι οι αδελφές, καθώς και πώς να συνάπτουν κανονικές διαπροσωπικές σχέσεις μέσα στην εκκλησιαστική ζωή, και ούτω καθεξής, και αυτά τα πράγματα δεν καθορίζονται από κανέναν άνθρωπο. Όταν κάνουν κάτι οι αδελφοί κι οι αδελφές, δεν χρειάζεται να κοιτάζουν την έκφραση κανενός, δεν χρειάζεται να ακολουθούν τις εντολές κανενός ούτε και να περιορίζονται από κανέναν. Κανένας δεν πρέπει να έχει ρόλο ανεμοδείκτη ή τιμονιέρη· το μόνο πράγμα που μπορεί να δείξει την κατεύθυνση είναι ο λόγος του Θεού, η αλήθεια. Επομένως, αυτό που πρέπει να τηρεί ο εκλεκτός λαός του Θεού είναι ο λόγος του Θεού, η αλήθεια και οι αρχές της συναναστροφής πάνω στην αλήθεια που γίνεται στις συναθροίσεις. Αν συνεχώς περιορίζεσαι από κάποιον, αν συνεχώς κάνεις ό,τι κάνει εκείνος και δεν τολμάς πια να συνεχίσεις αυτό που λες όταν σε στραβοκοιτάει ή συνοφρυώνεται, αν περιορίζεσαι διαρκώς από αυτόν τον άνθρωπο ενώ συναναστρέφεσαι πάνω στα λόγια του Θεού και πάνω σε όσα κατανοείς ο ίδιος βιωματικά, αν νιώθεις συνεχώς περιορισμένος, αν δεν είσαι σε θέση να ενεργείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και αν τα λόγια, το βλέμμα, οι εκφράσεις, ο τόνος της φωνής και οι σιωπηρές απειλές στην ομιλία αυτού του ανθρώπου σε κρατούν συνεχώς δέσμιο, τότε ελέγχεσαι μέσα σε μια κλίκα της οποίας ηγείται αυτός ο άνθρωπος. Υπάρχει πρόβλημα· αυτό δεν είναι εκκλησιαστική ζωή, αλλά η ζωή μιας φατρίας που την κυβερνά ένας αντίχριστος. Όταν πρόκειται για ένα τέτοιο θέμα, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να παρεμβαίνουν για να το λύσουν, ενώ οι αδελφοί κι οι αδελφές έχουν κι αυτοί την υποχρέωση και το δικαίωμα να υπερασπιστούν την κανονική τάξη της εκκλησίας. Όσοι διαταράσσουν και αναστατώνουν την εκκλησιαστική ζωή, ειδικά όσοι δημιουργούν κλίκες και θέλουν να ελέγξουν την εκκλησία, πρέπει να σταματήσουν, να εκτεθούν και να αναλυθούν, έτσι ώστε όλοι να μπορέσουν να αποκτήσουν διάκριση και να δουν καθαρά την ουσία του προβλήματος, που είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι επιχειρούν να εγκαθιδρύσουν ένα ανεξάρτητο βασίλειο. Η εκκλησία δεν επιτρέπει να δημιουργούνται κλίκες ούτε να διαιρείται η εκκλησία για κανέναν λόγο. Για παράδειγμα, η διαίρεση σε συμμορίες με βάση την κοινωνική ταυτότητα και θέση, τις γειτονιές, τις περιοχές ή το θρήσκευμα, ή και η διαίρεση σε συμμορίες με βάση το μορφωτικό επίπεδο, τον πλούτο, τη φυλή και το χρώμα του δέρματος και ούτω καθεξής, όλα αυτά αντιβαίνουν στις αλήθεια-αρχές και δεν πρέπει να συμβαίνουν μέσα στην εκκλησία. Όποια πρόφαση κι αν χρησιμοποιείται για τη διαίρεση των ανθρώπων σε αυτές τις ιεραρχίες, τις κατατάξεις, τις φατρίες και τις κλίκες, κάτι τέτοιο διαταράσσει και αναστατώνει το έργο της εκκλησίας, καθώς και την κανονική τάξη της εκκλησιαστικής ζωής, και είναι ένα θέμα που πρέπει να λύσουν γρήγορα οι επικεφαλής και οι εργάτες. Με δυο λόγια, για όποιους λόγους κι αν χωρίζονται οι άνθρωποι σε κλίκες, φατρίες ή συμμορίες, αν έχουν συγκεντρώσει μια ορισμένη δύναμη και αποτελούν αναστάτωση για το έργο της εκκλησίας και την τάξη της εκκλησιαστικής ζωής, πρέπει να σταματήσουν και να περιοριστούν. Αν τα μέλη μιας τέτοιας κλίκας δεν μεταπείθονται, αυτοί οι κακοποιοί μπορούν να απομονωθούν και να αποπεμφθούν. Ο χειρισμός αυτών των θεμάτων είναι κι αυτός μέρος του έργου και των ευθυνών που πρέπει να εκτελούν οι επικεφαλής και οι εργάτες. Τι είναι, λοιπόν, αυτό που χρειάζεται να κατανοήσει κανείς εδώ; Είναι ότι, όταν κάποιοι άνθρωποι έχουν συγκροτήσει δυνάμεις στην εκκλησία και έχουν τη δυνατότητα να πάνε κόντρα και να εναντιωθούν στους επικεφαλής της εκκλησίας, στο έργο της εκκλησίας και στα λόγια του Θεού, ενώ έχουν τη δυνατότητα να αναστατώσουν και να βλάψουν την κανονική τάξη της εκκλησιαστικής ζωής, τότε τέτοιες συμπεριφορές, εκδηλώσεις και καταστάσεις πρέπει γρήγορα να περιορίζονται και να αντιμετωπίζονται. Όσον αφορά τη δημιουργία κλίκας, δεν γίνεται καμία διάκριση ανάλογα με τον αριθμό των ατόμων που συμμετέχουν. Αν δύο άνθρωποι τα πηγαίνουν καλά και δεν προκαλούν αναστάτωση στην εκκλησία, δεν χρειάζεται καμία παρέμβαση. Μόλις, όμως, αρχίσουν να προκαλούν αναστάτωση και συγκροτήσουν μια δύναμη με σκοπό να ελέγξουν την εκκλησία, αυτά τα άτομα πρέπει να σταματήσουν και να περιοριστούν. Αν δεν μετανοήσουν, πρέπει να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν άμεσα. Αυτή είναι η αρχή.

22 Μαΐου 2021