Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (14)
Εδώ και πόσον καιρό συναναστρεφόμαστε σχετικά με τις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών; (Τεσσερισήμισι μήνες.) Μετά από τη συναναστροφή για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, κατανοείτε πλέον κάπως σαφέστερα το συγκεκριμένο έργο που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες; (Ναι, έχουμε κάπως σαφέστερη κατανόηση σχετικά.) Θα πρέπει να το κατανοείτε σαφέστερα από πριν. Η συναναστροφή Μου είναι τόσο συγκεκριμένη και σαφής που, αν κάποιος συνεχίζει να μην κατανοεί, αυτό σημαίνει ότι έχει διανοητικό πρόβλημα, σωστά; (Ναι.) Κοιτάζοντας το ζήτημα τώρα, νομίζετε πως είναι εύκολο να είναι κανείς καλός επικεφαλής ή εργάτης; (Δεν είναι εύκολο.) Ποιες ιδιότητες είναι απαραίτητες; (Είναι απαραίτητο να διαθέτει κανείς το επίπεδο και την ανθρώπινη φύση που απαιτούνται για τους επικεφαλής και τους εργάτες, καθώς και αίσθημα ευθύνης, αλλά και να κατέχει και την αλήθεια-πραγματικότητα.) Αν μη τι άλλο, πρέπει κανείς να έχει συνείδηση, λογική και αφοσίωση και, μετά από αυτά, επίπεδο και εργασιακή ικανότητα. Όταν ένας άνθρωπος έχει όλες αυτές τις ιδιότητες, τότε μπορεί να γίνει καλός επικεφαλής ή εργάτης και να εκπληρώσει τις ευθύνες του.
Σημείο δωδέκατο: Να αναγνωρίζουν άμεσα και με ακρίβεια τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας· να τα σταματούν και να τα περιορίζουν και να αντιστρέφουν την κατάσταση· επιπλέον, να συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια, ώστε ο εκλεκτός λαός του Θεού να αναπτύξει ικανότητα διάκρισης μέσα από τέτοια πράγματα και να μάθει από αυτά (Μέρος δεύτερο)
Στην προηγούμενη συνάθροιση, συναναστραφήκαμε πάνω στο δωδέκατο σημείο που αφορά τις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών: «Να αναγνωρίζουν άμεσα και με ακρίβεια τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας· να τα σταματούν και να τα περιορίζουν και να αντιστρέφουν την κατάσταση· επιπλέον, να συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια, ώστε ο εκλεκτός λαός του Θεού να αναπτύξει ικανότητα διάκρισης μέσα από τέτοια πράγματα και να μάθει από αυτά». Στα πλαίσια αυτού του σημείου, πρώτον και κύριον συναναστραφήκαμε σχετικά με το ποιοι άνθρωποι, γεγονότα και πράγματα διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες επιθυμούν να σταματήσουν και να περιορίσουν τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση εντός της εκκλησίας και θέλουν να εκτελέσουν σωστά αυτό το έργο, τότε πρέπει πρώτα να μάθουν και να εντοπίσουν ποιοι άνθρωποι, γεγονότα και πράγματα διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας. Κατόπιν αυτού, πρέπει να τα αντιστοιχίσουν όλα αυτά με τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα στο πραγματικό έργο της εκκλησίας και στην πραγματική εκκλησιαστική ζωή κι έπειτα να εκτελέσουν τις διάφορες εργασίες, όπως το σταμάτημα και ο περιορισμός τους. Αυτή είναι μια απαίτηση για τους επικεφαλής και τους εργάτες. Στην προηγούμενη συνάθροισή μας, συναναστραφήκαμε πάνω σε κάποιους από τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας και την εκκλησιαστική ζωή, αρχίζοντας από όσους και όσα σχετίζονται με την εκκλησιαστική ζωή. Κατηγοριοποιήσαμε, επίσης, τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα στην εκκλησιαστική ζωή που η φύση τους είναι να προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση σε αυτά. Πόσα θέματα υπήρχαν συνολικά; (Έντεκα. Πρώτον, βγαίνουν συχνά εκτός θέματος όταν συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια· δεύτερον, αραδιάζουν λόγια και δόγματα για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους και να κερδίσουν την εκτίμησή τους· τρίτον, φλυαρούν για ζητήματα του σπιτιού, χτίζουν προσωπικές διασυνδέσεις και χειρίζονται προσωπικές υποθέσεις· τέταρτον, φτιάχνουν κλίκες· πέμπτον, ανταγωνίζονται τους άλλους για τη θέση· έκτον, σπέρνουν τη διχόνοια· έβδομον, επιτίθενται στους ανθρώπους και τους βασανίζουν· όγδοον, διαδίδουν αντιλήψεις· ένατον, εκτονώνουν την αρνητικότητά τους· δέκατον, διαδίδουν αβάσιμες φήμες· και, ενδέκατον, παραβιάζουν τις εκλογικές αρχές.) Το έκτο θέμα είναι ότι σπέρνουν τη διχόνοια, πράγμα που η φύση του είναι να προκαλεί διατάραξη και αναστάτωση, όμως, σε σύγκριση με τις άλλες κακές πράξεις, είναι πρόβλημα ήσσονος σημασίας. Αν αλλάξει και γίνει «εμπλέκονται σε ακατάλληλες σχέσεις», η φύση του πράγματος είναι πιο σοβαρή απ’ το να σπέρνουν τη διχόνοια. Το έβδομο θέμα είναι ότι επιτίθενται στους ανθρώπους και τους βασανίζουν. Αν αλλάξει και γίνει «εμπλέκονται σε αμοιβαίες επιθέσεις και λεκτικές αντιπαραθέσεις» —αυτό δεν είναι πιο σοβαρό ως προς τη φύση του, πιο συγκεκριμένο και ταιριαστό; (Ναι.) Οι αμοιβαίες επιθέσεις και οι λεκτικές αντιπαραθέσεις είναι ένα είδος προβλήματος που εμφανίζεται συχνά στην εκκλησιαστική ζωή και σχετίζεται με τη διατάραξη και την αναστάτωση. Μια τέτοια τροποποίηση αυτών των δύο θεμάτων τα κάνει πιο ταιριαστά και τα φέρνει πιο κοντά στα προβλήματα που προκύπτουν στην εκκλησιαστική ζωή. Το ενδέκατο θέμα είναι ότι παραβιάζουν τις εκλογικές αρχές. Αυτό αλλάξτε το σε «χειραγωγούν και διαταράσσουν τις εκλογές». Αυτή η αλλαγή αφορά μόνο τη διατύπωση· η φύση του παραμένει η ίδια, απλώς αυξάνεται ο βαθμός σοβαρότητας —τώρα σχετίζεται περισσότερο με τη φύση που έχει το να προκαλεί κανείς διατάραξη και αναστάτωση.
Οι διάφοροι άνθρωποι, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν την εκκλησιαστική ζωή
V. Ανταγωνίζονται τους άλλους για τη θέση
Την προηγούμενη φορά, η συναναστροφή μας έφτασε μέχρι και το τέταρτο θέμα, το ότι φτιάχνουν κλίκες. Αυτήν τη φορά, θα προχωρήσουμε στη συναναστροφή πάνω στο πέμπτο θέμα, τον ανταγωνισμό για τη θέση. Το ζήτημα του ανταγωνισμού για τη θέση είναι ένα πρόβλημα που προκύπτει συχνά στην εκκλησιαστική ζωή και ένα όχι σπάνιο φαινόμενο. Ποιες καταστάσεις, συμπεριφορές και εκδηλώσεις ανήκουν στην πρακτική του ανταγωνισμού για τη θέση; Ποιες εκδηλώσεις του ανταγωνισμού για τη θέση ανήκουν στο πρόβλημα της διατάραξης και αναστάτωσης του έργου του Θεού, αλλά και της κανονικής τάξης της εκκλησίας; Πάνω σε όποιο θέμα ή όποια κατηγορία κι αν συναναστρεφόμαστε, θα πρέπει να αφορά τα όσα είπαμε στο δωδέκατο σημείο σχετικά με «τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας». Πρέπει να φτάνει στο επίπεδο της διατάραξης και της αναστάτωσης και πρέπει να αφορά αυτήν τη φύση· μόνο τότε χρήζει συναναστροφής και ανάλυσης. Ποιες εκδηλώσεις του ανταγωνισμού για τη θέση συνδέονται με αυτήν τη φύση της διατάραξης και της αναστάτωσης του έργου του οίκου του Θεού; Η πιο συχνή είναι το ότι οι άνθρωποι ανταγωνίζονται τους επικεφαλής της εκκλησίας για τη θέση, πράγμα το οποίο εκδηλώνεται κυρίως με το ότι χρησιμοποιούν ορισμένες αδυναμίες και σφάλματα των επικεφαλής ως πάτημα προκειμένου να τους δυσφημίσουν και να τους καταδικάσουν, και με το ότι εκθέτουν επίτηδες τις αποκαλύψεις της διαφθοράς τους, καθώς και τις ατέλειες και τα ελαττώματα της ανθρώπινης φύσης και του επιπέδου τους, ειδικά όσον αφορά τις παρεκκλίσεις και τα λάθη που έχουν κάνει στο έργο τους ή ενώ χειρίζονταν κάποιους ανθρώπους. Αυτή είναι η πιο κοινή και εξόφθαλμη εκδήλωση του ανταγωνισμού με τους επικεφαλής της εκκλησίας για τη θέση. Επιπλέον, αυτοί οι άνθρωποι δεν νοιάζονται για το πόσο καλά κάνουν το έργο τους οι επικεφαλής της εκκλησίας, για το αν ενεργούν ή όχι σύμφωνα με τις αρχές, για το αν υπάρχουν ή όχι θέματα με την ανθρώπινη φύση τους, ενώ απλώς αντιδρούν απέναντι σ’ αυτούς τους επικεφαλής. Γιατί αντιδρούν; Επειδή θέλουν κι αυτοί να γίνουν επικεφαλής της εκκλησίας· αυτή είναι η φιλοδοξία και η επιθυμία τους, οπότε αντιδρούν. Όπως κι αν εργαστούν ή χειριστούν τα προβλήματα οι επικεφαλής της εκκλησίας, αυτοί οι άνθρωποι χρησιμοποιούν διαρκώς ως πάτημα τις αδυναμίες και τα σφάλματα των επικεφαλής, τους κρίνουν και τους καταδικάζουν, ενώ φτάνουν ακόμα και στο σημείο να μεγαλοποιούν τα πράγματα, να διαστρεβλώνουν τα γεγονότα και να υπερβάλλουν στον μέγιστο δυνατό βαθμό. Δεν χρησιμοποιούν τα πρότυπα που απαιτεί ο οίκος του Θεού από τους επικεφαλής και τους εργάτες προκειμένου να μετρήσουν αν αυτοί οι επικεφαλής ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές, αν είναι σωστοί άνθρωποι, αν είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια και αν έχουν συνείδηση και λογική. Δεν αξιολογούν τους επικεφαλής σύμφωνα με αυτές τις αρχές. Αντ’ αυτού, με βάση τις δικές τους προθέσεις και τους δικούς τους σκοπούς, διαρκώς ψειρίζουν τα πράγματα και εφευρίσκουν παράπονα, βρίσκουν κάτι να προσάψουν στους επικεφαλής ή τους εργάτες, διαδίδουν φήμες πίσω από την πλάτη τους ότι κάνουν πράγματα που δεν συμβαδίζουν με την αλήθεια ή εκθέτουν τα ελαττώματά τους. Για παράδειγμα, μπορεί να πουν: «Ο επικεφαλής Τάδε έκανε ένα λάθος και κλαδεύτηκε από τον Άνωθεν, και δεν το γνώριζε κανένας από εσάς. Είδατε τι καλά που προσποιείται;» Δεν λαμβάνουν υπόψη ούτε τους νοιάζει αν ο οίκος του Θεού σκοπεύει να καλλιεργήσει τον συγκεκριμένο επικεφαλής ή εργάτη ή αν αυτός ο άνθρωπος πληροί τα πρότυπα ως επικεφαλής ή εργάτης· απλώς συνεχίζουν να τον κρίνουν, να διαστρεβλώνουν τα γεγονότα και να κινούνται με μικροπρέπεια εναντίον του πίσω από την πλάτη του. Και με ποιον σκοπό τα κάνουν όλα αυτά; Με σκοπό να ανταγωνιστούν τους άλλους για τη θέση, έτσι δεν είναι; Όλα όσα λένε και κάνουν έχουν έναν στόχο. Δεν λαμβάνουν υπόψη τους το έργο της εκκλησίας, ενώ αξιολογούν τους επικεφαλής και τους εργάτες όχι με βάση τα λόγια του Θεού ή την αλήθεια, ούτε, φυσικά, με βάση τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού ή τις αρχές που απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο, αλλά με βάση τις δικές τους προθέσεις και τους δικούς τους στόχους. Εναντιώνονται σε όλα όσα λένε οι επικεφαλής ή οι εργάτες κι έπειτα προσφέρουν τις δικές τους «γνώσεις». Σε όποιον βαθμό κι αν συμβαδίζουν με την αλήθεια όσα λένε οι επικεφαλής και οι εργάτες, εκείνοι δεν τα αποδέχονται ούτε στο ελάχιστο. Απορρίπτουν με περιφρόνηση ό,τι κι αν πουν οι επικεφαλής και οι εργάτες και παρουσιάζουν τις διαφορετικές απόψεις που έχουν οι ίδιοι. Ιδιαίτερα όταν ένας επικεφαλής ή ένας εργάτης ανοίγεται και ξεγυμνώνεται, μιλώντας για την αυτογνωσία του, εκείνοι ευχαριστιούνται ακόμα περισσότερο και θεωρούν ότι βρήκαν την ευκαιρία που περίμεναν. Ποια ευκαιρία; Την ευκαιρία να δυσφημίσουν αυτόν τον επικεφαλής ή εργάτη, να πουν σε όλους πως αυτός ο επικεφαλής ή εργάτης έχει χαμηλό επίπεδο, πως μπορεί να φανεί αδύναμος, πως κι εκείνος είναι διεφθαρμένος άνθρωπος, πως κι εκείνος σφάλλει συχνά σε όσα κάνει και πως δεν είναι καλύτερος από οποιονδήποτε άλλον. Αυτή είναι η ευκαιρία τους να βρουν κάτι να προσάψουν σ’ εκείνον τον επικεφαλής ή εργάτη, η ευκαιρία τους να παρακινήσουν τους πάντες να καταδικάσουν, να ανατρέψουν και να αποκαθηλώσουν αυτόν τον επικεφαλής ή εργάτη. Και το κίνητρο για όλες αυτές τις συμπεριφορές και τις ενέργειες δεν είναι άλλο από τον ανταγωνισμό για τη θέση. Αν τηρηθούν οι αρχές των εκλογών και οι αρχές που διέπουν την καλλιέργεια και την αξιοποίηση των ανθρώπων στον οίκο του Θεού, τότε, υπό κανονικές περιστάσεις, τέτοιοι άνθρωποι δεν πρόκειται ποτέ να εκλεγούν επικεφαλής ή εργάτες. Αυτό είναι κάτι που έχουν διακρίνει και έχουν κατανοήσει ξεκάθαρα, κι έτσι καταφεύγουν σε οποιαδήποτε μέσα για να επιτεθούν και να καταδικάσουν τους επικεφαλής και τους εργάτες. Όποιος κι αν γίνει επικεφαλής ή εργάτης, απλώς αντιδρούν απέναντί του, ενώ διαρκώς ψειρίζουν τα πάντα και κάνουν ανεύθυνα, επικριτικά σχόλια σχετικά μ’ αυτόν. Ακόμα κι αν δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα στις ενέργειες και στα λόγια αυτών των επικεφαλής και των εργατών, εκείνοι καταφέρνουν πάντα να τους βρουν ψεγάδια —στην πραγματικότητα, τα προβλήματα που εντοπίζουν δεν είναι προβλήματα αρχής, αλλά καθαρά επουσιώδη θέματα. Γιατί, λοιπόν, εμμένουν σ’ αυτά τα επουσιώδη θέματα; Γιατί είναι σε θέση να κρίνουν και να καταδικάζουν τόσο ανοιχτά τους επικεφαλής και τους εργάτες για τέτοια πράγματα; Έχουν μόνο έναν στόχο, κι αυτός είναι να ανταγωνίζονται τους άλλους για τη δύναμη και τη θέση. Όπως κι αν συναναστραφεί ο οίκος του Θεού πάνω στις διάφορες εκδηλώσεις των ψευδοεπικεφαλής και των αντίχριστων, εκείνοι δεν συνδέουν ποτέ αυτές τις εκδηλώσεις με τον εαυτό τους, αλλά αντίθετα τις συνδέουν αποκλειστικά με τους επικεφαλής και τους εργάτες κάθε επιπέδου. Μόλις βρουν κάποια αντιστοιχία, σκέφτονται: «Τώρα έχω αποδείξεις· επιτέλους, βρήκα κάτι να χρησιμοποιήσω ως πάτημα εναντίον τους και μου δόθηκε μια καλή ευκαιρία». Έπειτα αποχαλινώνονται ακόμα πιο πολύ ως προς το να εκθέτουν, να κρίνουν, να αξιολογούν επικριτικά και να καταδικάζουν όλα όσα κάνουν αυτοί οι επικεφαλής και οι εργάτες. Κάποια από τα θέματα που θίγουν ίσως μοιάζουν, εκ πρώτης όψεως, λίγο προβληματικά, αν, όμως, τα μετρήσει κανείς με βάση τις αρχές, δεν είναι σημαντικά. Γιατί, λοιπόν, τα αναφέρουν; Ο μοναδικός λόγος είναι το να εκθέσουν τους επικεφαλής και τους εργάτες, με σκοπό να τους καταδικάσουν και να τους κατατροπώσουν. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες ηττηθούν και πέσουν στην αρνητικότητα, εκλιπαρήσουν για έλεος και σκύψουν το κεφάλι σ’ αυτούς, αν οι αδελφοί κι οι αδελφές δουν ότι αυτοί οι επικεφαλής είναι διαρκώς αρνητικοί και αδύναμοι και ότι συχνά οι ενέργειές τους είναι εσφαλμένες, κι έτσι σταματήσουν να τους εκλέγουν επικεφαλής, αν οι αδελφοί κι οι αδελφές σταματήσουν να ακούνε τόσο προσεκτικά όταν αυτοί οι επικεφαλής συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια και αν οι άνθρωποι σταματήσουν να συνεργάζονται τόσο ενεργά και τόσο ευσυνείδητα όταν αυτοί οι επικεφαλής εφαρμόζουν κάποιο έργο, τότε όσοι ανταγωνίζονται τους άλλους για τη θέση θα χαρούν και θα έχουν μια ευκαιρία να εκμεταλλευτούν. Αυτό είναι το σενάριο που επιθυμούν διακαώς να δουν και αυτό που ελπίζουν περισσότερο να συμβεί. Με ποιον σκοπό τα κάνουν όλα αυτά; Ο σκοπός δεν είναι να βοηθήσουν τους ανθρώπους να κατανοήσουν την αλήθεια και να διακρίνουν τους ψευδοεπικεφαλής και τους αντίχριστους ούτε να οδηγήσουν τους ανθρώπους ενώπιον του Θεού. Αντίθετα, στοχεύουν στο να νικήσουν και να αποκαθηλώσουν τους επικεφαλής και τους εργάτες, ώστε όλοι να θεωρήσουν ότι οι ίδιοι είναι οι πιο κατάλληλοι υποψήφιοι για να υπηρετήσουν ως επικεφαλής. Σ’ αυτό το σημείο, ο σκοπός τους θα έχει επιτευχθεί και θα πρέπει απλώς να περιμένουν μέχρι οι αδελφοί κι οι αδελφές να τους προτείνουν για επικεφαλής. Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στην εκκλησία; Πώς είναι η διάθεσή τους; Αυτά τα άτομα έχουν φαύλη διάθεση, δεν αγαπούν καθόλου την αλήθεια ούτε και την κάνουν πράξη· μόνη τους επιθυμία είναι να αποκτήσουν δύναμη. Και τι γίνεται με όσους κατανοούν ένα μέρος της αλήθειας και έχουν κάποια διάκριση —εκείνοι θα ήταν διατεθειμένοι να αφήσουν τέτοια άτομα να αποκτήσουν δύναμη; Θα ήταν διατεθειμένοι να βρεθούν υπό τη δύναμή τους; (Όχι.) Γιατί όχι; Αν οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούσαν να δουν καθαρά τη φύση-ουσία τέτοιων ατόμων, θα τους εξέλεγαν και πάλι επικεφαλής; (Όχι.) Δεν θα τους εξέλεγαν, παρά μόνο αν όλοι τους έχουν μόλις γνωριστεί και δεν είναι εξοικειωμένοι ο ένας με τον άλλον. Μόλις εξοικειωθούν, όμως, και δουν καθαρά ποια άτομα έχουν χαμηλό επίπεδο και είναι μπερδεμένα, ποια είναι κακοί άνθρωποι με φαύλη και δόλια διάθεση, ποια ανυπομονούν να ανταγωνιστούν τους άλλους για τη θέση και να βαδίσουν στο μονοπάτι των αντίχριστων, ποια μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια και να κάνουν τα καθήκοντά τους με αφοσίωση και ούτω καθεξής, μόλις συλλάβουν τη φύση-ουσία και τις διάφορες κατηγορίες ανθρώπων, τότε η εκλογή των επικεφαλής θα είναι σχετικά σωστή και θα συνάδει με τις αρχές.
Οι περισσότεροι άνθρωποι, άραγε, θα προτιμούσαν να εκλέξουν επικεφαλής κάποιον που συνεχώς ανταγωνίζεται τους άλλους για τη θέση ή θα επέλεγαν κάποιον του οποίου το επίπεδο και η εργασιακή ικανότητα είναι κάπως μέτρια, αλλά είναι επιμελής και σταθερός; Όταν δεν είναι ξεκάθαρο ποιος είναι ο χαρακτήρας αυτών των δύο ατόμων, ποια είναι η φύση-ουσία τους ή σε ποιο μονοπάτι βαδίζουν, τότε ποιον θα προτιμούσαν να εκλέξουν επικεφαλής οι περισσότεροι άνθρωποι; (Τον δεύτερο, εκείνον που είναι σταθερός.) Οι περισσότεροι άνθρωποι θα επέλεγαν τον δεύτερο. Οι εκδηλώσεις όσων συνεχώς ανταγωνίζονται τους άλλους για τη θέση είναι απόδειξη της ανθρώπινης φύσης και ουσίας τους. Δεν μπορούν οι περισσότεροι άνθρωποι να δουν σε βάθος αυτές τις εκδηλώσεις και να τις διακρίνουν; Θα πουν κάποιοι άνθρωποι: «Αυτός ο άνθρωπος δημιουργεί διαρκώς προβλήματα στην επικεφαλής της εκκλησίας· η φιλοδοξία του είναι να αποκτήσει τη θέση ενός επικεφαλής της εκκλησίας, θέλει να την αντικαταστήσει στη θέση του επικεφαλής. Από τη στιγμή που εκείνη εξελέγη επικεφαλής της εκκλησίας, αυτός την έχει συνεχώς στο στόχαστρο και τη θεωρεί δυσάρεστη. Συνεχώς της αντιμιλάει και βρίσκει ψεγάδια σε οτιδήποτε κι αν κάνει, χρησιμοποιεί ως πάτημα οποιαδήποτε αδυναμία ή σφάλμα και, επιπλέον, την κρίνει και εκθέτει τα ελαττώματά της πίσω από την πλάτη της. Ειδικά κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων ή στη συναναστροφή σχετικά με το έργο, αν για μια στιγμή εκείνη δεν εκφραστεί ξεκάθαρα, αυτός τη διακόπτει, δείχνοντας μεγάλη ανυπομονησία. Της δείχνει ακόμα και περιφρόνηση, την κοροϊδεύει, την ειρωνεύεται και την περιγελά· της κάνει τη ζωή δύσκολη με κάθε ευκαιρία και την παγιδεύει σε ντροπιαστικές καταστάσεις». Αν αυτές οι συμπεριφορές εκτεθούν σε όλους, τότε δεν θα μπορέσουν οι περισσότεροι άνθρωποι να διακρίνουν αυτό το άτομο; (Ναι.) Συμβάλλει, λοιπόν, κάτι τέτοιο στο να αρπάξει αυτός τη θέση του επικεφαλής; Σε καμία περίπτωση. Είναι έξυπνοι όσοι άνθρωποι ανταγωνίζονται τους άλλους για τη θέση ή ανόητοι; Είναι ξεκάθαρα βλάκες, ηλίθιοι. Να κι άλλο ένα σοβαρό θέμα: Αυτά τα άτομα είναι διάβολοι και η φύση τους δεν αλλάζει! Η επιθυμία τους για δύναμη και θέση είναι ανεξέλεγκτη, φτάνουν ακόμα και στο σημείο να χάσουν το μυαλό τους, και κάτι τέτοιο δεν περιλαμβάνεται στην κανονική ανθρώπινη φύση. Αυτή η επιθυμία ξεπερνάει τα όρια του ορθολογισμού και της συνείδησης της κανονικής ανθρώπινης φύσης και φτάνει στο επίπεδο της ασυνειδησίας. Αυτοί οι άνθρωποι ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο ανεξαρτήτως χρόνου, τόπου ή πλαισίου, χωρίς να λογαριάζουν ούτε τις συνέπειες ούτε τον αντίκτυπο των ενεργειών τους. Αυτές είναι οι πιο χαρακτηριστικές εκδηλώσεις και προσεγγίσεις όσων ανταγωνίζονται τους άλλους για τη θέση. Όποτε υπάρχει συνάθροιση ή συναναστροφή σχετικά με το έργο, μόλις μαζευτούν όλοι, τότε αυτά τα άτομα προκαλούν αναστάτωση σαν ενοχλητικές μύγες, χαλώντας την εκκλησιαστική ζωή και την κανονική τάξη της συναναστροφής πάνω στην αλήθεια. Η φύση τέτοιων συμπεριφορών και προσεγγίσεων είναι να προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση σε αυτές. Τέτοια άτομα δεν πρέπει να περιορίζονται; Σε σοβαρές περιπτώσεις, δεν πρέπει να αποπέμπονται ή να αποβάλλονται; (Ναι.) Μερικές φορές, αν κανείς επαφίεται αποκλειστικά στη δύναμη των επικεφαλής της εκκλησίας για τον περιορισμό των κακών ανθρώπων, η προσπάθεια μπορεί να είναι κάπως ισχνή και μεμονωμένη· αν οι αδελφοί κι οι αδελφές, έχοντας δει ξεκάθαρα πόσο σοβαρή είναι η διατάραξη κι η αναστάτωση που προκαλούν οι κακοί άνθρωποι και έχοντας διακρίνει σε βάθος την ουσία τους, ενώσουν τις δυνάμεις τους με τους επικεφαλής της εκκλησίας για να σταματήσουν και να περιορίσουν κακά άτομα σαν κι αυτά, κάτι τέτοιο δεν θα είναι πιο αποτελεσματικό; (Ναι.) Αν πει κάποιος: «Ο περιορισμός των κακών ανθρώπων είναι ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών και δεν έχει καμία σχέση μ’ εμάς τους συνηθισμένους πιστούς. Δεν θα ασχοληθούμε μ’ αυτό! Οι κακοί άνθρωποι ανταγωνίζονται για τη θέση τους επικεφαλής της εκκλησίας· ανταγωνίζονται για τη θέση εκείνους που την έχουν ήδη. Εμείς δεν έχουμε θέση· δεν προσπαθούν να πάρουν κάτι από εμάς. Σε κάθε περίπτωση, εμάς δεν μας επηρεάζει αυτό. Ας ανταγωνίζονται όσο θέλουν. Αν οι επικεφαλής της εκκλησίας έχουν τη δυνατότητα να τους περιορίσουν, ας το κάνουν· αν δεν την έχουν, ας τους αφήσουν ήσυχους. Τι σχέση έχουν όλα αυτά μ’ εμάς;» Είναι σωστή αυτή η άποψη; (Όχι.) Γιατί δεν είναι σωστή; (Δεν στηρίζουν την κανονική τάξη της εκκλησίας.) Για να το θέσουμε με πιο σωστούς όρους, τι σημαίνει «κανονική τάξη της εκκλησίας»; Δεν σημαίνει την κανονική εκκλησιαστική ζωή; (Ναι.) Σημαίνει, δηλαδή, να είναι η εκκλησιαστική ζωή κανονική και εύτακτη —να μπορούν οι άνθρωποι να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού με τάξη, δηλαδή να μπορούν να προσεύχονται διαβάζοντας και να συναναστρέφονται σχετικά με τον λόγο του Θεού, καθώς και να μοιράζονται προσωπικές εμπειρίες στο πλαίσιο μιας εκκλησιαστικής ζωής όπου το Άγιο Πνεύμα εργάζεται, ο Θεός είναι παρών και ο Θεός καθοδηγεί, ενώ ταυτόχρονα λαμβάνουν διαφώτιση και καθοδήγηση από το Άγιο Πνεύμα και κερδίζουν το φως. Αυτά πρέπει να απολαμβάνει ο εκλεκτός λαός του Θεού στην εκκλησιαστική ζωή. Αν κάποιοι άνθρωποι καταστρέφουν αυτήν την κανονική τάξη, τότε πρέπει να σταματούν και να περιορίζονται σύμφωνα με τις αρχές, δεν πρέπει να γίνονται ανεκτοί. Αυτό δεν είναι ευθύνη και υποχρέωση μόνο των επικεφαλής και των εργατών, αλλά και ευθύνη και υποχρέωση όλων αυτών που κατανοούν την αλήθεια και έχουν διάκριση. Το καλύτερο θα ήταν, φυσικά, οι επικεφαλής της εκκλησίας να ηγούνταν σε αυτό το έργο, κάνοντας συναναστροφή με τους αδελφούς και τις αδελφές πάνω στη φύση που έχουν οι ενέργειες αυτών των ατόμων, τι τύπος ανθρώπου είναι αυτά τα άτομα με βάση τις εκδηλώσεις τους και πώς οι αδελφοί κι οι αδελφές πρέπει να διακρίνουν και να βλέπουν σε βάθος τέτοια άτομα. Αν αυτοί οι κακοί άνθρωποι δεν περιοριστούν κι έτσι αναστατώσουν, παραπλανήσουν και παρασύρουν όλους τους αδελφούς και τις αδελφές, με αποτέλεσμα να απομονωθούν οι επικεφαλής της εκκλησίας αντί γι’ αυτούς τους κακούς ανθρώπους, τότε αυτή η εκκλησία θα παραλύσει και, αναπόφευκτα, θα βυθιστεί στο χάος. Μπορεί να συνεχιστεί η κανονική εκκλησιαστική ζωή υπό αυτές τις περιστάσεις; Αν δεν γίνεται να συνεχιστεί, τότε θα παραμείνουν παραγωγικές οι συναθροίσεις της εκκλησίας; Θα συνεχίσει ο εκλεκτός λαός του Θεού να αποκομίζει κάτι από τέτοιου είδους συναθροίσεις; Αν ο εκλεκτός λαός του Θεού δεν αποκομίζει τίποτα από τέτοιου είδους συναθροίσεις, τότε τις ευλογεί ή τις απεχθάνεται ο Θεός; Φυσικά και τις απεχθάνεται ο Θεός. Συναθροίσεις χωρίς το έργο του Αγίου Πνεύματος και χωρίς την ευλογία του Θεού δεν μπορούν πλέον να θεωρούνται εκκλησιαστική ζωή, αλλά συναντήσεις μιας ομάδας με κοινωνικό χαρακτήρα. Αρέσει σε κανέναν η εκκλησιαστική ζωή όταν βρίσκεται σε αταξία; Είναι για κανέναν εποικοδομητική ή ωφέλιμη; (Όχι.) Αν, σε αυτό το διάστημα, δεν έχεις αποκομίσει τίποτα από καμία συνάθροιση όσον αφορά τη ζωή-είσοδό σου, τότε αυτός ο χρόνος δεν είχε καμία αξία ούτε νόημα για σένα· τον σπατάλησες αυτόν τον χρόνο. Δεν σημαίνει αυτό ότι η ζωή-είσοδός σου έχει ζημιωθεί; (Ναι.) Αν, στη διάρκεια μιας συνάθροισης, υπάρχουν κακοί άνθρωποι που ανταγωνίζονται τους άλλους για τη θέση, διαφωνούν και λογομαχούν με έναν επικεφαλής της εκκλησίας, με αποτέλεσμα οι άλλοι άνθρωποι να νιώθουν τελικά νευρικότητα και η όλη συνάθροιση να αποκτά άσχημη ατμόσφαιρα και να γεμίζει με τη μοχθηρή ενέργεια του Σατανά, και αν, πέρα από τη συζήτηση για θέματα όπως το ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, κανένας δεν προσέρχεται ενώπιον του Θεού για να προσευχηθεί και να αναζητήσει την αλήθεια και κανένας δεν ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές, τότε, μετά από μια τέτοια συνάθροιση, θα έχει αυξηθεί ή θα έχει μειωθεί η πίστη σου στον Θεό; Θα έχεις κατανοήσει και θα έχεις αποκομίσει περισσότερα όσον αφορά την αλήθεια ή θα έχουν ταράξει τον νου σου οι διαφωνίες και δεν θα έχεις αποκομίσει απολύτως τίποτα; Καμιά φορά, μπορεί να σκεφτείς: «Δεν καταλαβαίνω γιατί πιστεύουν οι άνθρωποι στον Θεό. Τι νόημα έχει να πιστεύει κανείς στον Θεό; Πώς γίνεται να συμπεριφέρονται έτσι αυτοί οι άνθρωποι; Είναι πιστοί στον Θεό αυτοί τώρα, δηλαδή;» Εξαιτίας μίας και μόνο αναστάτωσης από σατανάδες και διαβόλους, οι άνθρωποι νιώθουν στην καρδιά τους ταραχή και μπέρδεμα· νιώθουν πως η πίστη στον Θεό δεν έχει νόημα, δεν γνωρίζουν την αξία της πίστης στον Θεό και ο νους τους σκορπίζεται. Αν μπορέσουν όλοι να επαγρυπνούν και να είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι και εύστροφοι όσον αφορά τέτοια θέματα, αντί να είναι απαθείς και αργόστροφοι, τότε, όταν οι κακοί άνθρωποι θα λένε ή θα κάνουν συχνά πράγματα στην εκκλησιαστική ζωή προκειμένου να ανταγωνιστούν τους άλλους για τη θέση, οι περισσότεροι άνθρωποι θα συνειδητοποιούν γρήγορα ότι υπάρχει ένα πρόβλημα που πρέπει να λυθεί. Θα μπορούν να διακρίνουν άμεσα ποιος χειραγωγεί αυτές τις καταστάσεις και ποια είναι η διάθεση-ουσία του, θα συνειδητοποιούν γρήγορα τη σοβαρότητα του θέματος και θα είναι σε θέση να σταματήσουν και να περιορίσουν τους κακούς σε μικρό χρονικό διάστημα, να τους απομακρύνουν από την εκκλησία και να τους εμποδίσουν ώστε να μην αναστατώνουν και να μην περιορίζουν πια τους ανθρώπους μέσα στην εκκλησία. Δεν θα ήταν εξαιρετικά ωφέλιμο και εποικοδομητικό κάτι τέτοιο για τους περισσότερους ανθρώπους; (Ναι.)
Αν βρεθείτε αντιμέτωποι με καταστάσεις όπου κακοί άνθρωποι ανταγωνίζονται τους άλλους για τη θέση, πώς θα τους χειριστείτε; Ποια είναι η γνώμη της πλειοψηφίας; (Θα σταματήσουμε αυτήν τη συμπεριφορά.) Απλώς θα τη σταματήσετε; Και πώς θα τη σταματήσετε; Θα τους απαγορεύσετε να μιλάνε ή θα πείτε: «Δεν μας αρέσουν αυτά που λες, οπότε να μιλάς λιγότερο στις επόμενες συναθροίσεις»; Θα λειτουργήσει κάτι τέτοιο; Θα σε ακούσουν; (Όχι.) Τι πρέπει να κάνεις, λοιπόν; Πρέπει να εκθέσεις και να αναλύσεις διεξοδικά τις προθέσεις, τα κίνητρα και τη φύση-ουσία τους σύμφωνα με τον λόγο του Θεού, έτσι ώστε οι αδελφοί κι οι αδελφές να μπορέσουν να διακρίνουν και να είναι σε εγρήγορση όσον αφορά τέτοιους ανθρώπους και τη φύση των ενεργειών τους, κι όχι να είσαι ανθρωπάρεσκος και να περιμένεις μόνο από τους επικεφαλής και τους εργάτες της εκκλησίας να εκθέσουν τους κακούς ανθρώπους προκειμένου να πάρεις θέση και να πεις: «Πρέπει να τους απαγορευτεί στο εξής η συμμετοχή στις συναθροίσεις». Είναι καλό να είναι κανείς ανθρωπάρεσκος; (Όχι, δεν είναι.) Όταν η πλειοψηφία των ανθρώπων έρχεται αντιμέτωπη με τέτοιες καταστάσεις, δεν προτιμά να ελιχθεί και να αποφύγει με κάθε τρόπο αυτά τα ζητήματα, παρά να συγκρουστεί μ’ αυτούς τους κακούς ανθρώπους, ώστε να μην χρειαστεί να τους προσβάλει και στο μέλλον η αλληλεπίδραση μαζί τους να είναι αμήχανη; Δεν τηρούν οι περισσότεροι άνθρωποι την αρχή της ανθρωπαρέσκειας για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις; (Ναι.) Τότε υπάρχει πρόβλημα. Έστω ότι το ογδόντα τοις εκατό των ανθρώπων σε μια εκκλησία είναι ανθρωπάρεσκοι και, όταν δουν τέτοια κακά άτομα να ανταγωνίζονται τους άλλους για τη θέση, την ιεραρχία και το αξίωμα του επικεφαλής στην εκκλησιαστική ζωή, κανείς τους δεν ορθώνει ανάστημα για να τα σταματήσει ή να τα περιορίσει, με τους περισσότερους να έχουν την εξής άποψη: «Όσο λιγότεροι μπελάδες τόσο το καλύτερο. Δεν με παίρνει να τους προκαλέσω, μήπως, λοιπόν, απλώς να τους αποφύγω; Απλώς δεν θα έχω καμία επαφή μαζί τους κι αυτό είναι όλο. Ας ανταγωνίζονται· όταν έρθει η ώρα, θα τους τιμωρήσει ο Θεός. Εγώ τι σχέση έχω με όλα αυτά;» Υπό αυτές τις συνθήκες, μπορεί η εκκλησιαστική ζωή να παραμείνει παραγωγική; Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι τεμπέληδες και εξαρτημένοι από τους άλλους· μόλις εκλεγούν οι επικεφαλής της εκκλησίας, θεωρούν πως η δουλειά τους τελείωσε και περιμένουν να κάνουν τα πάντα οι επικεφαλής της εκκλησίας. Ρώτησέ τους αν στην εκκλησία τους έχει γίνει διανομή βιβλίων με τα λόγια του Θεού, αν έχει υπάρξει κάποια διατάραξη και αναστάτωση της εκκλησιαστικής ζωής ή αν κάποιος αραδιάζει διαρκώς λόγια και δόγματα ή ανταγωνίζεται τους επικεφαλής για τη θέση, και θα σου πουν: «Όλα αυτά τα γνωρίζουν οι επικεφαλής της εκκλησίας. Εγώ δεν τα γνωρίζω και δεν χρειάζεται να με απασχολούν. Θα φροντίσουν γι’ αυτά οι επικεφαλής όταν έρθει η ώρα». Τίποτα δεν τους νοιάζει και για τίποτα δεν ρωτούν να μάθουν, για τίποτα δεν πληροφορούνται και δεν γνωρίζουν ούτε νοιάζονται για κανέναν από τους ανθρώπους, τα γεγονότα ή τα πράγματα που αφορούν την εκκλησιαστική ζωή —και όλα αυτά πρέπει να τα γνωρίζουν. Για όσα λένε και κάνουν αυτοί οι κακοί άνθρωποι που εμφανίζονται στην εκκλησία όταν ανταγωνίζονται τους άλλους για τη θέση, καθώς και για την αναστάτωση που προκαλούν και τον αντίκτυπο που έχουν στην εκκλησιαστική ζωή, εκείνοι δείχνουν παγερή αδιαφορία και δεν ερευνούν ούτε και ρωτούν σχετικά με όλα αυτά. Αφού πια τελειώσουν όλα, ρώτησέ τους αν έχουν αποκτήσει καθόλου διάκριση, αν μπορούν να διακρίνουν τους κακούς ανθρώπους και ποιες είναι οι εκδηλώσεις των κακών ανθρώπων, και το μόνο που μπορούν να σου πουν είναι: «Ρώτα τους επικεφαλής της εκκλησίας· αυτοί ξέρουν τα πάντα». Δεν είναι σκλάβος ένας τέτοιος άνθρωπος; Είναι σκλάβος, είναι δειλός και άχρηστος, ενώ βιώνει μια ελεεινή ύπαρξη. Σε καταστάσεις όπου οι κακοί άνθρωποι ανταγωνίζονται τους άλλους για τη θέση, απαιτείται διάκριση, χειρισμός και επίλυση. Αυτό δεν είναι αποκλειστική ευθύνη των επικεφαλής της εκκλησίας· ολόκληρος ο εκλεκτός λαός του Θεού μοιράζεται αυτήν την ευθύνη. Οι περισσότεροι επικεφαλής κατανοούν λίγες παραπάνω αλήθειες από τον μέσο άνθρωπο, είναι σε εγρήγορση ως προς αυτά τα θέματα και μπορούν να δουν τους σκοπούς και την ουσία των ενεργειών αυτών των ανθρώπων. Ταυτόχρονα, οι περισσότεροι άνθρωποι πρέπει επίσης, με πρακτικό τρόπο, να πάρουν μαθήματα και να καλλιεργήσουν τη διάκριση, καθώς και να συμπορευθούν με τα μέλη της εκκλησίας που έχουν αίσθημα δικαίου και κατανοούν και επιδιώκουν την αλήθεια, προκειμένου να αναλάβουν κατάλληλη δράση απέναντι στους κακούς ανθρώπους που αναστατώνουν και διαταράσσουν την εκκλησιαστική ζωή. Πρέπει να τους απομονώσουν ή να τους αποπέμψουν και όχι να στέκονται άπραγοι, ακούγοντας απλώς λίγη απ’ τη συναναστροφή, διευρύνοντας λίγο τους ορίζοντές τους, έχοντας μέσα τους κάποια επίγνωση του ζητήματος όταν αντιμετωπίζουν αυτά τα θέματα και θεωρώντας μετά ότι το έργο τους έχει τελειώσει εκεί. Αυτό συμβαίνει επειδή η εκκλησιαστική ζωή δεν είναι κάτι που αφορά μόνο τους επικεφαλής της εκκλησίας· επιπλέον, η βίωση μιας καλής εκκλησιαστικής ζωής και η διατήρηση της κανονικής τάξης της εκκλησιαστικής ζωής δεν είναι ευθύνη μόνο των επικεφαλής της εκκλησίας· απαιτεί συλλογική προσπάθεια από όλους όσοι επεμβαίνουν για να τη διατηρήσουν.
Οι άνθρωποι που ανταγωνίζονται τους άλλους για τη θέση —ο τύπος που αναφέρεται στο πέμπτο θέμα— εμφανίζονται συχνά στην εκκλησιαστική ζωή. Η πιο προφανής εκδήλωσή τους είναι ότι ανταγωνίζονται για τη θέση τους επικεφαλής της εκκλησίας και ακολουθεί το ότι ανταγωνίζονται για τη θέση όσους έχουν καλό επίπεδο και αντιλαμβάνονται την αλήθεια με σχετική αγνότητα, όσους έχουν πνευματική κατανόηση και όσους από τους αδελφούς και τις αδελφές κατανοούν τις αλήθεια-αρχές, κι έτσι προκαλούν συχνά αυτά τα άτομα. Αυτοί οι άνθρωποι, με τη συναναστροφή τους, φέρνουν αγνή κατανόηση και φως στην εκκλησιαστική ζωή, ενώ μοιράζονται προσωπικές εμπειρίες οι οποίες είναι πολύτιμες και εκφράζουν πρακτική κατανόηση· κάτι τέτοιο βοηθάει σημαντικά και διαπλάθει τους αδελφούς και τις αδελφές. Αφού ακούσουν τη συναναστροφή αυτών των ανθρώπων, οι αδελφοί κι οι αδελφές έχουν ένα μονοπάτι και γνωρίζουν πώς να ασκηθούν και πώς να βιώσουν τον λόγο του Θεού, καθώς και πώς να λύσουν τα προβλήματά τους. Νιώθουν μεγάλη ευγνωμοσύνη για την καθοδήγηση του Θεού και, ταυτόχρονα, θαυμάζουν και εκτιμούν όσους έχουν αγνή κατανόηση της αλήθειας και πρακτικές εμπειρίες. Έτσι, έχουν την τάση να εκτιμούν πολύ αυτά τα άτομα και να έρχονται πιο κοντά τους. Η εμφάνιση αυτών των θετικών πραγμάτων που ευχαριστούν τον Θεό στην εκκλησιαστική ζωή είναι το τελευταίο πράγμα που θέλουν να βλέπουν όσοι ανταγωνίζονται τους άλλους για τη θέση. Όποτε δουν κάποιον να συναναστρέφεται πάνω σε πρακτικές εμπειρίες, νιώθουν ανησυχία και ζήλια, ενώ έρχονται σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση. Από αυτήν τη δύσκολη θέση, συμπεριφέρονται με ανυπακοή, απαξίωση και δυσαρέσκεια, ενώ συχνά σχεδιάζουν μέσα τους πώς θα γελοιοποιήσουν αυτούς που έχουν πρακτικές εμπειρίες και κατανοούν την αλήθεια, καθώς και πώς θα δείξουν τα ψεγάδια και τα ελαττώματα αυτών των ανθρώπων στους αδελφούς και στις αδελφές, ώστε να μην τους έχουν πια σε εκτίμηση και να μην πηγαίνουν κοντά τους. Γι’ αυτό και όσοι ανταγωνίζονται τους άλλους για τη θέση είναι βέβαιο ότι θα πουν κάποια πράγματα και θα κάνουν κάποιες ενέργειες. Επιτίθενται και αποκλείουν αυτούς που μοιράζονται βιωματικές μαρτυρίες και αυτούς που η συχνή τους συναναστροφή πάνω στην αλήθεια εφοδιάζει και βοηθάει τη ζωή-είσοδο των αδελφών. Συχνά αρπάζουν την ευκαιρία και βρίσκουν πατήματα εναντίον των θετικών χαρακτήρων, εκθέτοντας τα ελαττώματά τους, με στόχο να απομακρύνουν τον εκλεκτό λαό του Θεού από όλους όσοι συναναστρέφονται συχνά πάνω στην αλήθεια και μοιράζονται βιωματικές μαρτυρίες. Με δυο λόγια, όσοι ανταγωνίζονται τους άλλους για τη θέση είναι αρνητικοί χαρακτήρες που εισχωρούν στην εκκλησία και δρουν ως υπηρέτες του Σατανά.
Μια αδελφή, η οποία είχε διαπράξει σφάλματα στις ερωτικές σχέσεις της προτού πιστέψει στον Θεό, μετανόησε αφότου έγινε πιστή και δεν έκανε ποτέ ξανά τέτοια λάθη. Είχε μετανοήσει πικρά για τις παραβάσεις που είχε κάνει στο παρελθόν, κι έτσι ανοίχτηκε και συναναστράφηκε με τους αδελφούς και τις αδελφές. Με ποιον σκοπό και ποια αρχή γίνεται το άνοιγμα και η συναναστροφή; Γίνεται για να προωθήσει την αμοιβαία κατανόηση και να εξαλείψει τους εσωτερικούς φραγμούς ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές. Οι περισσότεροι αδελφοί και αδελφές, αφότου κατανοήσουν την αλήθεια, μπορούν να ανοιχτούν και να συναναστραφούν πάνω στις δικές τους αποκαλύψεις διαφθοράς και τις παραβάσεις που έκαναν στο παρελθόν, ενώ επιπλέον εκφράζουν ευγνωμοσύνη και εξυμνούν τη σωτηρία του Θεού. Είναι σωστό ένα τέτοιο άνοιγμα και μια τέτοια συναναστροφή; (Ναι.) Οι περισσότεροι αδελφοί και αδελφές, αφότου κατανοήσουν την αλήθεια, είναι σε θέση να ανοιχτούν και να συναναστραφούν μ’ αυτόν τον τρόπο· συνιστά πρόβλημα αυτό; (Όχι.) Είναι κάτι πολύ κανονικό να έχει διαπράξει κανείς σφάλματα όσον αφορά τις ερωτικές του σχέσεις ή σε άλλους τομείς προτού τελικά πιστέψει στον Θεό. Κάποιοι άνθρωποι μπορούν να μιλάνε γι’ αυτά τα σφάλματα, ενώ κάποιοι κρύβονται και καμουφλάρονται και, όσο κι αν οι άλλοι ασκούνται στο να ανοίγονται και να ξεγυμνώνονται, εκείνοι δεν λένε τίποτα. Πιστεύουν πως αυτά τα σφάλματα είναι ντροπιαστικά μυστικά που πρέπει να μείνουν κρυμμένα για πάντα και δεν μπορούν να τα αποκαλύψουν σε κανέναν, από φόβο μην χάσουν το καλό τους όνομα, το κύρος και την υπόληψή τους. Κάποιοι άνθρωποι, ωστόσο, αντιλαμβάνονται διαφορετικά τα πράγματα· θεωρούν ότι, εφόσον πίστεψαν τελικά στον Θεό και αποδέχθηκαν τη σωτηρία του Θεού, οφείλουν τώρα να ανοιχτούν και να συναναστραφούν πάνω στις κακές πράξεις που έκαναν στο παρελθόν και στα λάθος μονοπάτια που πήραν και να τα αναδείξουν προς ανάλυση, και ότι αυτά είναι απλώς πράγματα που τα πέρασαν ως άνθρωποι διεφθαρμένοι από τον Σατανά. Είναι πλέον σε θέση να ανοιχτούν, να ξεγυμνωθούν και να συναναστραφούν. Είτε το κάνουν για να συνοψίσουν το παρελθόν είτε για να βάλουν ένα τέλος σ’ αυτό, το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν αυτήν τη δυνατότητα αποδεικνύει ποια είναι η στάση τους ως προς την άσκηση της αλήθειας: Είναι διατεθειμένοι να κάνουν πράξη την αλήθεια και έχουν την αποφασιστικότητα για να την κάνουν πράξη. Το πώς ακριβώς θα ασκηθεί ο καθένας εξαρτάται από την κατανόηση και την αποφασιστικότητά του. Ωστόσο, το να ανοίγεται και να ξεγυμνώνεται κανείς δεν είναι σε καμία περίπτωση λάθος ούτε, φυσικά, αμαρτία. Δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως πάτημα εναντίον κάποιου ούτε, φυσικά, να χρησιμοποιείται από άλλους ως αποδεικτικό στοιχείο για να του επιτεθούν. Η πλειοψηφία των ανθρώπων μπορεί να αντιμετωπίσει σωστά αυτό το ζήτημα, δηλαδή η κατανόησή τους γι’ αυτό είναι αγνή και σύμφωνη με τις αλήθεια-αρχές. Τα κακά άτομα, ωστόσο, έχουν λανθασμένες προθέσεις· επιμένουν να χρησιμοποιούν τις αδυναμίες και τα σφάλματα των ανθρώπων ως πάτημα για να τους γελοιοποιήσουν, να παίξουν μαζί τους και να τους κρίνουν. Τέτοιες κακές πράξεις είναι εντελώς προφανείς. Όσοι είναι σε θέση να ξεγυμνωθούν, να ανοιχτούν και να συναναστραφούν πάνω στη διαφθορά τους και στα λανθασμένα μονοπάτια που πήραν έχουν καρδιά που πεινά και διψά για δικαιοσύνη ως προς το πώς προσεγγίζουν την αλήθεια και τα λόγια του Θεού. Συνεπώς, καθώς διαβάζουν τα λόγια του Θεού, αποκτούν, χωρίς να το συνειδητοποιούν, κάποια πρακτική κατανόηση και γνώση. Αυτή η πρακτική κατανόηση και γνώση τούς βοηθά να βρουν το μονοπάτι της άσκησης παρά τις δυσκολίες και τις πάμπολλες καταστάσεις που προκύπτουν στη ζωή τους, και αυτό τους οδηγεί σε μια αυθεντική βιωματική κατανόηση της αλήθειας. Η συναναστροφή πάνω σ’ αυτήν την αυθεντική βιωματική κατανόηση είναι εποικοδομητική και χρήσιμη για τους άλλους· οι αδελφοί κι οι αδελφές θα εκτιμούν, θα θαυμάζουν και θα σέβονται αυτά τα άτομα, και θα λένε: «Οι πρακτικές εμπειρίες σου είναι στ’ αλήθεια υπέροχες. Αφότου τις άκουσα, τις συμμερίζομαι βαθιά. Βλέπω ότι ο τρόπος της άσκησής σου είναι σωστός και ευλογημένος απ’ τον Θεό. Είμαι κι εγώ διατεθειμένος να εγκαταλείψω τις αντιλήψεις και τις προκαταλήψεις μου και να πετάξω από πάνω μου τα βάρη· θέλω να κάνω πράξη την αλήθεια με απλό τρόπο και να λάβω τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Θεού όπως έκανες εσύ. Αυτό το μονοπάτι είναι το σωστό». Δεν είναι πολύ κανονικές αυτές οι εκδηλώσεις; Δεν είναι πολύ σωστό να προκύψει μια τέτοια σχέση ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές; Αυτός ο τύπος διαπροσωπικής σχέσης διαφέρει πολύ από εκείνον που παρατηρείται ανάμεσα σε όσους δεν πιστεύουν στον Θεό· αυτόν τον τύπο εγκρίνει και επιθυμεί να βλέπει ο Θεός. Μόνο όταν υπάρχει μια τέτοια κανονική σχέση ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές μπορεί να είναι κανονική και η εκκλησιαστική ζωή. Πάντα θα υπάρχουν, όμως, μερικοί κακοί άνθρωποι ή άνθρωποι με κακές προθέσεις που σηκώνονται για να επιτεθούν, να δυσφημίσουν και να αποκλείσουν όσους έχουν πρακτικές εμπειρίες, όσους διψούν και πεινούν για την αλήθεια και όσους θαυμάζουν και εκτιμούν τους ανθρώπους με εμπειρία. Γιατί επιτίθενται σ’ αυτά τα άτομα; Ο μόνος σκοπός τους είναι να ανταγωνιστούν τους άλλους για μια ορισμένη θέση μέσα στην εκκλησία. Επειδή ούτε αγαπούν την αλήθεια ούτε την επιδιώκουν, υποκρίνονται ότι επιδιώκουν την αλήθεια κατασκευάζοντας ψευδείς εμπειρίες ώστε να παραπλανήσουν τους πάντες και να κερδίσουν την υψηλή εκτίμησή τους. Χρησιμοποιούν έτσι τις μεθόδους του Σατανά για την παραπλάνηση και τον έλεγχο των ανθρώπων, προκειμένου να πετύχουν τη θέση και τη δύναμη που επιθυμούν. Τέτοια περιστατικά συμβαίνουν συχνά στις απανταχού εκκλησίες και τα βλέπουν όλοι. Αν διαπιστώσετε ότι κάποιοι αδελφοί και αδελφές έχουν ένα μέρος της αλήθεια-πραγματικότητας, ότι μπορούν να συναναστραφούν πάνω σε αυθεντική βιωματική κατανόηση των λόγων του Θεού κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων και ότι έχουν κερδίσει τον έπαινο πολλών ανθρώπων, αλλά για κάποιον λόγο δέχονται επιθέσεις και αντίποινα και κάποιοι άλλοι τους κάνουν να υποφέρουν, τότε πρέπει να είστε σε εγρήγορση και να διακρίνετε τι είδους άνθρωποι υιοθετούν αυτήν τη συμπεριφορά. Γιατί δέχονται συχνά επιθέσεις και αποκλείονται όσοι επιδιώκουν την αλήθεια; Τι συμβαίνει πραγματικά εδώ; Κάτι τέτοιο υποδεικνύει ότι οπωσδήποτε υπάρχει πρόβλημα.
Στην εκκλησιαστική ζωή, πρέπει να δίνεται μεγάλη προσοχή σε όσους βρίσκουν συχνά ψεγάδια στους επικεφαλής και τους εργάτες. Επιπλέον, κάποιοι άνθρωποι συχνά κοροϊδεύουν, δυσφημίζουν ή επιτίθενται σε όσους επιδιώκουν σχετικά την αλήθεια και λαχταρούν τα λόγια του Θεού. Και αυτοί οι αρνητικοί χαρακτήρες πρέπει να παρακολουθούνται και να παρατηρούνται στενά ώστε να διαπιστωθεί ποιες θα είναι οι επόμενες ενέργειές τους. Αν κάποιος μπορεί να εκθέσει τα ελαττώματα των επικεφαλής της εκκλησίας ή να επιτεθεί σε άτομα που κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα χωρίς κανέναν βάσιμο λόγο κατά τη συμμετοχή στην εκκλησιαστική ζωή, τότε υπάρχει σίγουρα κάποιο θέμα και κάποια αιτία πίσω από όλα αυτά· σε καμία περίπτωση δεν γίνονται χωρίς λόγο. Οι αδελφοί κι οι αδελφές πρέπει να δώσουν μεγάλη προσοχή σε τέτοια άτομα, γιατί δεν πρόκειται για ασήμαντο ζήτημα. Κάποιες φορές, μπορεί κανείς να έχει μόλις ακούσει μια μαρτυρία πρακτικής εμπειρίας και να είναι μέσα του γεμάτος χαρά ή να έχει μόλις κερδίσει λίγο φως και κατανόηση και, παρόλα αυτά, να τον ρίξουν σε σύγχυση μερικά παραπλανητικά λόγια κακών ανθρώπων κι έτσι να χάσει όλα αυτά που μόλις κέρδισε. Μόλις άρχισε να χτίζει λίγη πίστη, τον αναστατώνουν οι κακοί άνθρωποι και επιστρέφει στην αρχική του κατάσταση· μόλις άρχισε να γεννιέται μέσα του λίγη δίψα για την αλήθεια και τον λόγο του Θεού, μαζί με λίγη αποφασιστικότητα για να κάνει πράξη την αλήθεια, τον αναστατώνουν οι κακοί άνθρωποι, αποκαρδιώνεται και χάνει τον ενθουσιασμό του, και τότε θέλει να φύγει γρήγορα από αυτόν τον τόπο των συγκρούσεων. Είναι σοβαρές αυτές οι συνέπειες; Είναι πολύ σοβαρές. Αν, λοιπόν, υπάρχει στην εκκλησία κάποιος ο οποίος αρχίζει συνεχώς καυγάδες για κάτι που δεν συμμορφώνεται με τις επιθυμίες του, λογομαχεί για το ποιος έχει δίκιο, συζητά τι είναι σωστό και τι είναι λάθος κι αμφισβητεί ακόμα και ποιος είναι ανώτερος ή κατώτερος, ένα τέτοιο άτομο πρέπει να εγείρει υποψίες. Δείτε τι ρόλο παίζει στην εκκλησία, τι συνέπειες προκαλεί και, μέσα από αυτό, μπορείτε να διακρίνετε ποια είναι η φύση-ουσία του.
Στην εκκλησιαστική ζωή, υπάρχει άλλη μία εκδήλωση του ανταγωνισμού για τη θέση που συνεπάγεται τη διατάραξη και την αναστάτωση της εκκλησιαστικής ζωής και του έργου της εκκλησίας. Λόγου χάρη, όταν μερικές φορές οι αδελφοί κι οι αδελφές συναναστρέφονται μαζί πάνω σε ένα πρόβλημα, η συναναστροφή του καθενός έχει κάποιο φως· όσο περισσότερο συναναστρέφονται τόσο πιο ξεκάθαρες και διαυγείς γίνονται οι αλήθεια-αρχές, ενώ το μονοπάτι της άσκησης γίνεται γρήγορα κατανοητό. Ωστόσο, μπορεί κάποιος να προτείνει ξαφνικά μια «πανέξυπνη ιδέα», να κάνει μια δική του πρόταση, διακόπτοντας τη ροή της συναναστροφής, πηγαίνοντας αλλού τη συζήτηση και αφήνοντας το κυρίως θέμα σε εκκρεμότητα. Εκ πρώτης όψεως, δεν φαίνεται να προκαλεί αναστάτωση ή, ακόμα λιγότερο, να εμποδίζει τους άλλους να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια, όμως δεν επέλεξε τη σωστή στιγμή να θίξει το συγκεκριμένο θέμα. Όταν έρχεται ένα νέο θέμα προς συναναστροφή και συζήτηση σε μια κρίσιμη στιγμή και ενώ γίνεται συναναστροφή πάνω στην αλήθεια για την επίλυση ενός προβλήματος, τότε το προηγούμενο θέμα διακόπτεται προτού επιλυθεί πλήρως. Δεν εγκαταλείπεται έτσι η εργασία στα μισά; Δεν καθυστερεί έτσι η επίλυση του προβλήματος; Όχι μόνο δεν έχει διορθωθεί το πρόβλημα, αλλά επιπλέον έχει καθυστερήσει η κατανόηση της αλήθειας από τους ανθρώπους. Μπορούν να κάνουν κάτι τέτοιο οι άνθρωποι που έχουν λογική; Θα ήταν υπερβολικό να πει κανείς ότι τέτοια πράγματα διαταράσσουν και αναστατώνουν την εκκλησιαστική ζωή; Νομίζω ότι δεν είναι καθόλου υπερβολικό. Αν κάποιος αναστατώσει μια συνάθροιση μ’ αυτόν τον τρόπο ενώ γίνεται συναναστροφή πάνω στην αλήθεια για την επίλυση ενός προβλήματος, δεν είναι αυτό μια ηθελημένη διατάραξη και αναστάτωση της εκκλησιαστικής ζωής; Αν κάποιος πετάγεται διαρκώς χωρίς να τον ρωτήσει κανείς σε κρίσιμες στιγμές, ενώ γίνεται συναναστροφή πάνω στην αλήθεια για την επίλυση ενός προβλήματος, αν προσπαθεί συνεχώς να συντομεύσει τα πράγματα, τότε το πρόβλημα δεν είναι η έλλειψη λογικής· πρόκειται για ηθελημένη αναστάτωση της συνάθροισης ενώ γίνεται συναναστροφή πάνω στην αλήθεια για την επίλυση ενός προβλήματος, πρόκειται για την κακή πράξη της διατάραξης και αναστάτωσης της εκκλησιαστικής ζωής, καθαρά και ξάστερα· αυτό το κάνουν μόνο οι αντίχριστοι κι οι κακοί άνθρωποι, αυτό το κάνουν μόνο οι άνθρωποι που μισούν την αλήθεια. Όποιο κι αν είναι το πλαίσιο ή οι περιστάσεις, άνθρωποι σαν κι αυτούς πρέπει οπωσδήποτε να πουν την «πανέξυπνη ιδέα» τους, θέλουν διαρκώς τα βλέμματα πάνω τους και να είναι το επίκεντρο της προσοχής. Όσο κρίσιμο και σημαντικό κι αν είναι το θέμα πάνω στο οποίο συναναστρέφονται οι άλλοι, πρέπει οπωσδήποτε να πεταχτούν χωρίς να τους ρωτήσει κανείς για να αποσπάσουν την προσοχή των ανθρώπων και να αραδιάσουν βαρύγδουπες ιδέες, θέλοντας να φανούν μοναδικοί. Τι κόλπα είναι αυτά; Δεν είναι ανταγωνισμός για τη θέση; Θέλουν να ελέγχουν την κατάσταση. Δεν θέλουν να έχουν οι άνθρωποι μεγαλύτερη κατανόηση και μεγαλύτερη διαύγεια ως προς την αλήθεια· αυτό που τους νοιάζει πιο πολύ είναι να τα καταφέρουν ώστε όλοι να προσέχουν, να ακούνε και να υπακούν τους ίδιους, και όλοι να κάνουν ό,τι λένε αυτοί. Αυτός είναι ξεκάθαρος ανταγωνισμός για τη θέση. Κάποιοι άνθρωποι, όποιο έργο κι αν κάνουν, όταν τους ζητάς να συναναστραφούν σχετικά με συγκεκριμένες ιδέες και σχέδια εφαρμογής, καθώς και με τα συγκεκριμένα βήματα για την εκτέλεσή τους αναλυτικά, δεν βρίσκουν τίποτα να πουν. Εντούτοις, τους αρέσει πολύ να αραδιάζουν βαρύγδουπες ιδέες, να φαίνονται αντισυμβατικοί και να κάνουν εντυπωσιακές καινοτομίες. Όποια κι αν είναι η τρέχουσα κατάσταση, μόλις τους έρθει μια καινοτόμα ιδέα, την παρουσιάζουν σαν να τους ήρθε η επιφοίτηση, την προτείνουν βιαστικά ώστε οι άλλοι να την αποδεχθούν και να συμφωνήσουν, χωρίς προσεκτική εξέταση. Όταν, όμως, τους ζητηθεί τελικά να συζητήσουν για συγκεκριμένα μονοπάτια άσκησης, τότε τους κόβεται η μιλιά. Δεν έχουν ικανότητες, θέλουν, όμως, να επιδεικνύονται, στόχος τους είναι πάντα να φαίνονται. Δεν είναι διατεθειμένοι να έρχονται δεύτεροι· δεν θέλουν να είναι απλοί ακόλουθοι. Φοβούνται συνεχώς μήπως τους περιφρονήσουν οι άλλοι και θέλουν πάντα να δηλώνουν την παρουσία τους. Έτσι, διαρκώς αραδιάζουν βαρύγδουπες ιδέες για να φανούν. Μα γιατί το κάνουν συνέχεια αυτό; Όταν τους κατεβαίνει μια ιδέα στο κεφάλι, τη θεωρούν καλή και άξια εφαρμογής στα τυφλά, χωρίς σκέψη και προτού η ιδέα ωριμάσει. Όταν παρουσιάζουν βιαστικά αυτήν την ιδέα, οι άλλοι άνθρωποι δεν την κατανοούν και, όπως είναι φυσικό, θέτουν κάποια ερωτήματα. Εκείνοι, χωρίς να μπορούν να απαντήσουν, συνεχίζουν να επιμένουν πως η γνώμη τους είναι σωστή και πως όλοι πρέπει να την αποδεχθούν. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Τι συνέπειες θα έχει η αβάσιμη επιμονή που δείχνουν στις απόψεις τους; Ωφελεί ή αναστατώνει το έργο της εκκλησίας; Ωφελεί ή βλάπτει τον εκλεκτό λαό του Θεού; Μπορούν και τα λένε όλα αυτά χωρίς κανένα αίσθημα ευθύνης —ποιος είναι ο σκοπός τους; Απλώς και μόνο να δηλώσουν την παρουσία τους. Φοβούνται μήπως δεν μάθουν οι άλλοι για τις «πανέξυπνες ιδέες» τους, για το επίπεδό τους, για την ευφυΐα και τις ικανότητές τους· παλεύουν γι’ αυτήν την αναγνώριση, για να κάνουν την πλειοψηφία των ανθρώπων να τους έχουν σε εκτίμηση. Τι συμβαίνει στο τέλος; Κάνουν βιαστικές προτάσεις κι οι άλλοι νομίζουν αρχικά πως έχουν στ’ αλήθεια κάποιες ικανότητες, κάτι το γνήσιο. Καθώς περνάει ο καιρός, ωστόσο, γίνεται προφανές ότι είναι απλώς χοντροκέφαλοι, χωρίς πραγματικές γνώσεις ή δεξιότητες, εντούτοις θέλουν να έχουν πάντα τον τελευταίο λόγο. Αυτό είναι ανταγωνισμός για τη θέση. Παρόλο που δεν έχουν πραγματικές ικανότητες, θέλουν και πάλι να κάνουν κουμάντο· αραδιάζουν διαρκώς βαρύγδουπες ιδέες, χωρίς να παρουσιάζουν κανένα συγκεκριμένο πλάνο, χωρίς να έχουν συγκεκριμένο μονοπάτι άσκησης. Ποιες θα μπορούσαν να είναι οι συνέπειες αν κάποιοι εμπιστεύονταν πραγματικά εργασίες σε τέτοιους ανθρώπους; Σίγουρα θα προκαλούνταν καθυστερήσεις. Γιατί προσπαθούν συνέχεια να ανταγωνιστούν τους άλλους για τη θέση, ν’ αποκτήσουν δύναμη, ενώ δεν μπορούν να πετύχουν τίποτα; Πρόκειται απλώς για χοντροκέφαλους που δεν τους κόβει και πολύ· για να το θέσουμε πιο κομψά, τους λείπει εντελώς η λογική. Ανάμεσα στους απίστους, υπάρχει υπερβολικά μεγάλος αριθμός τέτοιων ανθρώπων, όλο λόγια κι από πράξεις τίποτα. Οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να διακρίνουν λίγο τα άτομα αυτού του είδους. Αν κάποιος διαρκώς αραδιάζει βαρύγδουπες ιδέες και θέλει να φαίνεται καινοτόμος, πρέπει κανείς να προσέχει να μην πιαστεί κορόιδο από αυτόν τον άνθρωπο. Αν υπάρχει στ’ αλήθεια κάποιος με εύστοχες ιδέες που να μπορεί να παρουσιάσει και ένα συγκεκριμένο πλάνο, το οτιδήποτε είναι αποδεκτό μόνο αν είναι και εφικτό· αν απλώς αραδιάζει βαρύγδουπες ιδέες χωρίς να παρουσιάζει συγκεκριμένα πλάνα, τότε πρέπει κανείς να τον αντιμετωπίζει με προσοχή. Πρέπει να γίνεται συναναστροφή ώστε να προσδιοριστεί αν υπάρχει ή δεν υπάρχει βιώσιμο μονοπάτι για τις ιδέες του. Αν η πλειοψηφία θεωρεί πως η ιδέα του είναι εφικτή και υπάρχει μονοπάτι άσκησης γι’ αυτήν, τότε πρέπει να τεθεί υπό δοκιμή για ένα διάστημα, ώστε να διαπιστωθεί τι αποτελέσματα έχει, προτού παρθεί μια απόφαση.
Πάνω σε όποια πτυχή της αλήθειας κι αν συναναστρέφεται η εκκλησία, όποιο πρόβλημα κι αν λύνει, κάνουν την εμφάνισή τους κάθε είδους άνθρωποι. Μετά από ένα μεγάλο διάστημα αλληλεπίδρασης, μπορεί κανείς να δει ποιος πραγματικά αγαπάει και μπορεί να αποδεχθεί την αλήθεια και ποιοι είναι εκείνοι που διαταράσσουν και αναστατώνουν, χωρίς να ασχολούνται με πραγματικές εργασίες. Νομίζετε πως εκείνοι που τους αρέσει να αραδιάζουν βαρύγδουπες ιδέες και να παρουσιάζουν καινοτόμες ιδέες μπορούν να αποδεχθούν την αλήθεια και να μπουν στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό; Δεν νομίζω πως τους είναι εύκολο κάτι τέτοιο. Τι ρόλο παίζουν αυτοί οι άνθρωποι στην εκκλησιαστική ζωή; Ποιες είναι οι συνέπειες όταν αραδιάζουν συχνά βαρύγδουπες ιδέες και δεν ασχολούνται με πραγματικές εργασίες; Όπως μπορούν να δουν οι περισσότεροι άνθρωποι, κάτι τέτοιο διαταράσσει και αναστατώνει την εκκλησιαστική ζωή και, αν συνεχιστεί, θα καθυστερήσει την επιδίωξη της αλήθειας και την είσοδο στην πραγματικότητα του εκλεκτού λαού του Θεού. Εκείνοι που τους αρέσει να αραδιάζουν βαρύγδουπες ιδέες δεν είναι απαραίτητα κακοί άνθρωποι, όμως οι συνέπειες των ενεργειών τους είναι πολύ επιβλαβείς για τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού, ενώ ταυτόχρονα οι ενέργειές τους καθυστερούν και επηρεάζουν το έργο της εκκλησίας. Πώς, λοιπόν, πρέπει να λυθεί αυτό το πρόβλημα; Ποιος είναι ο κατάλληλος χειρισμός των ανθρώπων που τους αρέσει να αραδιάζουν βαρύγδουπες ιδέες και να παρουσιάζουν καινοτόμες ιδέες; Η πρώτη μέθοδος είναι η εξής: Αν τους αρέσει να αραδιάζουν βαρύγδουπες ιδέες και έχουν συνεχώς γνώμη, να τους αφήνετε να μιλήσουν πρώτοι κι έπειτα να εφαρμόζετε διάκριση. Ο καθένας, όποιος κι αν είναι, είναι ελεύθερος να μιλάει και να εκφράζει τη γνώμη του· κανένας δεν πρέπει να το περιορίζει αυτό. Οποιοσδήποτε έχει στ’ αλήθεια ιδέες και συνετές γνώσεις πρέπει να έχει την ευκαιρία να πάρει τον λόγο και να τις εκφράσει ξεκάθαρα, ώστε να τις δουν όλοι κι έπειτα να συναναστραφούν και να συζητήσουν για να διαπιστώσουν αν είναι σωστές, αν συμμορφώνονται με τις αλήθεια-αρχές και αν κάποιο μέρος τους μπορεί να υιοθετηθεί. Αν αξίζει να μάθει κανείς κάτι από αυτές και μπορεί να αποκομίσει κάποιο όφελος, έχει καλώς· αν, κατόπιν συναναστροφής και συζήτησης, αποφασιστεί πως όσα λέει αυτός ο άνθρωπος δεν έχουν αξία και δεν ενδείκνυται να γίνουν, τότε το πράγμα πρέπει να εγκαταλειφθεί. Με έναν τέτοιο τρόπο άσκησης, όλοι θα αποκτήσουν περισσότερη διάκριση· κάθε φορά που προκύπτει κάτι, όλοι θα γνωρίζουν πώς να αναλογιστούν το ζήτημα και θα κατανοούν καλύτερα τους διάφορους ανθρώπους. Ένας τέτοιος τρόπος άσκησης είναι ευεργετικός για τον εκλεκτό λαό του Θεού και δεν πρόκειται να φέρει αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας· αυτός ο τρόπος άσκησης είναι σωστός. Η δεύτερη μέθοδος είναι η εξής: Όταν τα λεγόμενα δεν έχουν καμία αξία και δεν πρόκειται να υπάρξει κανένα όφελος από αυτά, ακόμα κι αν γίνει σχετική συναναστροφή και συζήτηση, τότε τέτοιες προτάσεις πρέπει να απορρίπτονται ευθέως και δεν χρειάζεται ούτε συναναστροφή ούτε συζήτηση. Αν κάποιος συνεχίζει να προτείνει τέτοια ασήμαντα θέματα και «πανέξυπνες ιδέες», με αποτέλεσμα ο εκλεκτός λαός του Θεού να έχει αγανακτήσει και να μην είναι πλέον διατεθειμένος να τον ακούει, δεν πρέπει ένας τέτοιος άνθρωπος να περιοριστεί; Το καλύτερο θα ήταν να τον συμβουλέψουν να δείχνει περισσότερη λογική και να μη λέει πράγματα που δεν πρέπει να λέγονται, έτσι ώστε να μην επηρεάζει τους άλλους. Αν αυτός ο άνθρωπος δεν έχει λογική και συνεχίσει με επιμονή τα ίδια, προκαλώντας αναστάτωση στην εκκλησιαστική ζωή και μεγάλη ενόχληση σε όλους, ακόμα και στο σημείο να τους θυμώσει, τότε πρόκειται για κακό άνθρωπο που αναστατώνει την εκκλησιαστική ζωή. Πρέπει να αντιμετωπιστεί σύμφωνα με τις αρχές του οίκου του Θεού για την εκκαθάριση της εκκλησίας —να αποπεμφθεί από την εκκλησία· αυτό είναι το σωστό. Πείτε Μου, τι είδους άνθρωποι είναι οι περισσότεροι από αυτούς που τους αρέσει να αραδιάζουν βαρύγδουπες ιδέες; Είναι, άραγε, ο τύπος ανθρώπου που επιδιώκει την αλήθεια; Δαπανούν ειλικρινά τον εαυτό τους για τον Θεό; Φυσικά και όχι. Τότε με ποιον σκοπό και με ποια πρόθεση προκαλούν τέτοια αναστάτωση στην εκκλησιαστική ζωή; Εδώ απαιτείται διάκριση. Αν όλοι κατανοούν ήδη αρκετά τους ανθρώπους αυτού του είδους, αν γνωρίζουν ότι τους λείπει η ευφυΐα, το επίπεδο και η λογική —δηλαδή ότι είναι απλώς χοντροκέφαλοι— τότε ο πιο κατάλληλος τρόπος να τους χειριστεί κανείς όταν εκφράζουν τις «πανέξυπνες ιδέες» τους είναι να τους σταματήσει και να τους περιορίσει, αναγκάζοντάς τους να σιωπήσουν. Αν επιμένουν να μιλάνε και να προκαλούν αναστάτωση στην εκκλησιαστική ζωή, τότε πρέπει να αποπεμφθούν από την εκκλησία προς αποφυγή περαιτέρω προβλημάτων. Λένε κάποιοι: «Αυτό δεν καταστρέφει κάθε ευκαιρία να σωθούν;» Είναι λάθος να πει κανείς κάτι τέτοιο. Θα μπορούσε να σώσει ο Θεός τέτοιους ανθρώπους; Μπορούν να αποδεχθούν την αλήθεια άνθρωποι με τέτοια διάθεση; Μπορούν να σωθούν χωρίς να αποδεχθούν καθόλου την αλήθεια; Δεν δείχνει εξαιρετική ανοησία και άγνοια το να μην μπορεί κανείς να διακρίνει τέτοια ζητήματα; Όπως και να ’χει, όσοι προκαλούν συχνά αναστάτωση στην εκκλησιαστική ζωή είναι κακοί άνθρωποι και ο Θεός δεν τους σώζει. Αν κανείς διατηρεί μέσα στην εκκλησία κάποιον που δεν τον σώζει ο Θεός, δεν βλάπτει επίτηδες τον εκλεκτό λαό του Θεού; Είναι στ’ αλήθεια στοργικός κάποιος που δείχνει συμπόνια σε τέτοιους κακούς ανθρώπους; Δεν νομίζω· είναι ψευδής η αγάπη τους. Η αλήθεια είναι πως σκοπεύουν να βλάψουν τον εκλεκτό λαό του Θεού. Γι’ αυτό και οι εκλεκτοί του Θεού πρέπει να δείχνουν εγρήγορση απέναντι σε οποιονδήποτε υπερασπίζεται κακούς ανθρώπους, ώστε να μην παραπλανηθούν από τα λόγια του, που είναι του διαβόλου. Κάποιοι που τους αρέσει να αραδιάζουν βαρύγδουπες ιδέες, παρότι δεν φαίνονται κακοί άνθρωποι και δεν διαπράττουν εμφανώς κακές πράξεις, μπορεί να προκαλέσουν αναστάτωση στην εκκλησιαστική ζωή αραδιάζοντας συνεχώς βαρύγδουπες ιδέες· αν μη τι άλλο, αυτοί οι άνθρωποι είναι μπερδεμένοι. Τι νομίζετε, μπορούν να σωθούν οι μπερδεμένοι άνθρωποι; Φυσικά και όχι. Οι μπερδεμένοι άνθρωποι, αν αναστατώνουν συνεχώς την εκκλησιαστική ζωή, πρέπει κι αυτοί να αποπέμπονται από την εκκλησία. Οι μπερδεμένοι άνθρωποι δεν αποδέχονται την αλήθεια, είναι αδιόρθωτα αμετανόητοι και έχουν το ίδιο τέλος με τους κακούς ανθρώπους. Είτε είναι κακοί είτε είναι μπερδεμένοι, αν διαταράσσουν και αναστατώνουν συχνά την εκκλησιαστική ζωή, αν δεν παίρνουν από συμβουλές και αν τους πιάνει λογοδιάρροια και δεν μπορούν να σταματήσουν, κάτι τέτοιο δεν είναι σημάδι ότι δεν έχουν κανονική λογική; Ποιες θα είναι οι συνέπειες αν τέτοιοι μπερδεμένοι άνθρωποι συνεχίσουν μακροπρόθεσμα να αναστατώνουν την εκκλησία μ’ αυτόν τον τρόπο; Επιπλέον, γίνεται να μετανοήσουν στ’ αλήθεια; Σώζει ο Θεός τέτοιους μπερδεμένους ανθρώπους που δεν έχουν κανονική λογική; Όταν γίνουν πλήρως κατανοητά αυτά τα ερωτήματα, τότε θα γίνει σαφές πώς πρέπει να χειρίζεται κανείς καταλλήλως τέτοια άτομα. Οι μπερδεμένοι άνθρωποι δεν αγαπούν σε καμία περίπτωση την αλήθεια, που είναι άπιαστη γι’ αυτούς. Οι μπερδεμένοι άνθρωποι δεν κατανοούν την ανθρώπινη γλώσσα· θα έλεγε κανείς ότι οι μπερδεμένοι άνθρωποι δεν έχουν κανονική ανθρώπινη φύση και είναι μισότρελοι —στην πραγματικότητα, είναι απλώς άχρηστοι. Μπορούν οι μπερδεμένοι άνθρωποι να παράσχουν σωστά υπηρεσίες; Μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι δεν μπορούν καν να παράσχουν υπηρεσίες σύμφωνα με τα πρότυπα, επειδή η λογική τους είναι σαθρή· πρόκειται για ανθρώπους που έχουν χάσει τον μπούσουλα. Αν κάποιος θέλει να δείξει αγάπη στους μπερδεμένους ανθρώπους, αφήστε τον να υποστηρίζει τους μπερδεμένους ανθρώπους. Η στάση του οίκου του Θεού απέναντι στους μπερδεμένους ανθρώπους είναι ότι πρέπει να αποπέμπονται. Όποιος δεν αποδέχεται καθόλου την αλήθεια, όποιος δεν κάνει έντιμα το καθήκον του, αλλά το κάνει πάντα επιπόλαια, πρέπει να περιορίζεται, αν προκαλεί συχνά αναστάτωση στην εκκλησιαστική ζωή. Αν μερικοί τέτοιοι άνθρωποι νιώσουν τύψεις και είναι διατεθειμένοι να μετανοήσουν, πρέπει να τους δοθεί αυτή η ευκαιρία. Εκείνοι που δεν μπορεί κανείς να διακρίνει την ουσία τους πρέπει να παραμείνουν προσωρινά στην εκκλησία, ώστε ο εκλεκτός λαός του Θεού να έχει τη δυνατότητα να τους επιβλέπει, να τους παρατηρεί και να αποκτήσει μεγαλύτερη διάκριση. Αν υπάρχουν κάποιοι που συνεχώς προκαλούν διαταράξεις και αναστάτωση και, παρότι κλαδεύονται, παραμένουν αδιόρθωτα αμετανόητοι και συνεχίζουν να ανταγωνίζονται τους άλλους για τη φήμη και τα κέρδη, να επιτίθενται στους θετικούς χαρακτήρες και να τους αποκλείουν —να επιτίθενται ειδικά σε όσους επιδιώκουν την αλήθεια και μπορούν να μοιράζονται βιωματικές μαρτυρίες, καθώς και σε όσους δαπανούν τον εαυτό τους για τον Θεό και κάνουν τα καθήκοντά τους ειλικρινά — τότε αυτά τα άτομα είναι κακοί άνθρωποι και αντίχριστοι, είναι δύσπιστοι. Άνθρωποι σαν κι αυτούς δεν αρκεί να σταματήσουν και να περιοριστούν· πρέπει να αποπεμφθούν γρήγορα από την εκκλησία προς αποφυγή περαιτέρω προβλημάτων. Αυτός ο τρόπος άσκησης συμφωνεί πλήρως με τις προθέσεις του Θεού.
Αυτές είναι λίγο πολύ οι διάφορες εκδηλώσεις του ανταγωνισμού για τη θέση, από τις λιγότερο έως τις περισσότερο σοβαρές. Οι λιγότερο σοβαρές εκδηλώσεις αφορούν κυρίως το να χλευάζει κανείς τους επικεφαλής και τους εργάτες με σκληρά λόγια, να ψειρίζει τα πράγματα και να επιτίθεται στη δυναμικότητα των επικεφαλής και των εργατών, με σκοπό να τους καταστρέψει και να πλήξει την αξιοπιστία τους. Οι πιο σοβαρές εκδηλώσεις είναι το να εναντιώνεται κανείς ευθέως και ανοιχτά στους επικεφαλής και τους εργάτες, να βρίσκει πράγματα και να τα χρησιμοποιεί εναντίον τους, καθώς και να τους κρίνει, να τους καταδικάζει, να τους επιτίθεται και να τους αποκλείει, κι έπειτα να τους απομονώνει και να τους αναγκάζει να παραδεχθούν πως έκαναν λάθος και να παραιτηθούν, προκειμένου να αρπάξει εκείνος τη θέση τους. Αυτά είναι τα πιο σοβαρά περιστατικά διατάραξης και αναστάτωσης της εκκλησιαστικής ζωής. Όσοι διαμαρτύρονται έντονα και ανοιχτά εναντίον των επικεφαλής ή των εργατών και τους ανταγωνίζονται για τη θέση είναι εκείνοι που αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας και αντιστέκονται στον Θεό, είναι κακοί άνθρωποι και αντίχριστοι και πρέπει όχι μόνο να σταματούν και να περιορίζονται, αλλά και, αν η κατάσταση είναι σοβαρή και είναι απαραίτητο να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν, πρέπει να αντιμετωπιστούν σύμφωνα με τις αρχές. Υπάρχει κι άλλη μία εκδήλωση του ανταγωνισμού για τη θέση: το να επιτίθεται κανείς στους ανθρώπους που επιδιώκουν περισσότερο την αλήθεια μέσα στην εκκλησία και να τους αποκλείει. Επειδή οι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια έχουν αγνή κατανόηση, καθώς και εμπειρία και αληθινή γνώση των λόγων του Θεού, ενώ συχνά συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια για να λύσουν τα προβλήματα των αδελφών κι έτσι διαπαιδαγωγούν τον εκλεκτό λαό του Θεού και σταδιακά αποκτούν γόητρο μέσα στην εκκλησία, οι κακοί άνθρωποι κι οι αντίχριστοι τους φθονούν και αντιδρούν απέναντί τους, τους αποκλείουν και τους επιτίθενται. Κάθε συμπεριφορά που περιλαμβάνει επίθεση εναντίον των ανθρώπων που επιδιώκουν την αλήθεια και αποκλεισμό τους αποτελεί άμεση διατάραξη και αναστάτωση της εκκλησιαστικής ζωής. Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να μην στοχεύουν απευθείας τους επικεφαλής της εκκλησίας, αλλά τρέφουν ιδιαίτερη εχθρότητα και περιφρόνηση απέναντι σε όσους μέσα στην εκκλησία κατανοούν την αλήθεια και έχουν πρακτικές εμπειρίες. Επιπλέον, αποκλείουν και καταπιέζουν ανθρώπους σαν κι αυτούς, συχνά τους χλευάζουν και τους περιγελούν, τους στήνουν ακόμα και παγίδες και μηχανορραφούν εναντίον τους και ούτω καθεξής. Αν και τέτοιου είδους προβλήματα είναι λιγότερο σοβαρά ως προς τη φύση και τις περιστάσεις από τον ανταγωνισμό για τη θέση με τους επικεφαλής της εκκλησίας, όμως κι αυτά αποτελούν διατάραξη και αναστάτωση της εκκλησιαστικής ζωής και πρέπει να σταματούν και να περιορίζονται. Αν επηρεάζεται η πλειοψηφία των αδελφών μέσα στην εκκλησία και συχνά βυθίζεται στην αρνητικότητα και την αδυναμία —αν τα προβλήματα έχουν τέτοιου είδους συνέπειες, τότε αποτελούν διατάραξη και αναστάτωση. Αυτού του είδους ο κακός άνθρωπος, που προκαλεί διατάραξη και αναστάτωση, δεν πρέπει απλώς να περιορίζεται· πρέπει να τον στέλνουν σε κάποια ομάδα Β για απομόνωση και περισυλλογή ή αλλιώς να αποπέμπεται. Όσοι επιδίδονται σε ενέργειες που η φύση τους προκαλεί διατάραξη και αναστάτωση είναι άνθρωποι που διαπράττουν τακτικά το κακό. Πρέπει να γίνει μια διαφοροποίηση μεταξύ των κακών ανθρώπων που διαπράττουν συχνά το κακό και εκείνων που διαπράττουν το κακό περιστασιακά, όσον αφορά τον τρόπο αντιμετώπισής τους. Όσοι διαπράττουν ποικίλες κακές πράξεις είναι αντίχριστοι· όσοι διαπράττουν το κακό περιστασιακά έχουν υποδεέστερη ανθρώπινη φύση. Αν δύο άνθρωποι λογομαχούν ή έρχονται σε αντιπαράθεση περιστασιακά επειδή οι προσωπικότητές τους δεν είναι συμβατές ή επειδή έχουν διαφορετικές απόψεις όταν κάνουν κάτι ή επειδή μιλάνε με διαφορετικό τρόπο, αλλά η εκκλησιαστική ζωή δεν επηρεάζεται, τότε η φύση του πράγματος δεν προκαλεί διατάραξη και αναστάτωση· αυτό είναι διαφορετικό από το να διαταράσσουν και να αναστατώνουν οι κακοί άνθρωποι την εκκλησιαστική ζωή. Όλα τα πράγματα που η φύση τους είναι να προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση στην εκκλησιαστική ζωή, αυτά για τα οποία μιλάμε αυτό το διάστημα, είναι εκδηλώσεις του κακού που κάνουν οι κακοί άνθρωποι. Όταν οι κακοί άνθρωποι διαπράττουν το κακό, το κάνουν ξανά και ξανά. Περισσότερο απ’ όλα οι κακοί άνθρωποι μισούν όσους επιδιώκουν την αλήθεια. Όταν δουν ότι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια είναι σε θέση να μοιραστεί τη βιωματική μαρτυρία του κι έτσι κερδίζει τον ιδιαίτερο θαυμασμό των άλλων, εκείνοι νιώθουν φθόνο, μίσος και τα μάτια τους βγάζουν φλόγες απ’ την οργή. Αυτοί οι κακοί άνθρωποι χλευάζουν, δυσφημίζουν, καταπιέζουν, αποκλείουν, κρίνουν ή ακόμα και καταδιώκουν όποιον κάνει την αυτοκριτική του και έχει αυτογνωσία, όποιον μοιράζεται τις πρακτικές του εμπειρίες και όποιον καταθέτει μαρτυρία στον Θεό. Το συνηθίζουν να ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο. Δεν αφήνουν κανέναν να είναι καλύτερός τους, δεν το αντέχουν να βλέπουν ανθρώπους που είναι καλύτεροι απ’ τους ίδιους. Όταν δουν κάποιον που είναι καλύτερός τους, νιώθουν φθόνο, θυμό, εξαγριώνονται και σκέφτονται να τον βλάψουν και να τον βασανίσουν. Τέτοιοι άνθρωποι έχουν προκαλέσει ήδη σοβαρή διατάραξη και αναστάτωση στην εκκλησιαστική ζωή και στην τάξη της εκκλησίας, και οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να ενώσουν τα χέρια με τους αδελφούς και τις αδελφές για να εκθέσουν, να σταματήσουν και να περιορίσουν τέτοια άτομα. Αν δεν είναι δυνατό να περιοριστούν και αν δεν μετανοήσουν ούτε αλλάξουν πορεία αφότου κάποιος συναναστραφεί μαζί τους πάνω στην αλήθεια, τότε είναι κακοί άνθρωποι, και οι κακοί άνθρωποι πρέπει να μετρηθούν και να αντιμετωπιστούν σύμφωνα με τις αρχές του οίκου του Θεού για την εκκαθάριση της εκκλησίας. Αν, μέσα από τη συναναστροφή, οι επικεφαλής και οι εργάτες αποφανθούν ομόφωνα ότι πρόκειται για κάποιον κακό άνθρωπο που αναστατώνει την εκκλησία, τότε ο χειρισμός του ζητήματος πρέπει να γίνει σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές: Ο άνθρωπος αυτός πρέπει να αποπεμφθεί από την εκκλησία. Δεν πρέπει να υπάρξει περαιτέρω ανοχή για την αναστάτωση της εκκλησιαστικής ζωής από τέτοιους κακούς ανθρώπους. Αν είναι σαφές στους επικεφαλής και τους εργάτες ότι πρόκειται για κάποιον κακό άνθρωπο που προκαλεί αναστάτωση, αλλά συνεχίζουν να υποκρίνονται άγνοια και να ανέχονται τις κακές πράξεις και την πρόκληση αναστάτωσης από τον κακό άνθρωπο, τότε αποτυγχάνουν στις ευθύνες που έχουν απέναντι στους αδελφούς και τις αδελφές, ενώ δείχνουν έλλειψη αφοσίωσης στον Θεό και στην ανάθεση από τον Θεό.
Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να δείχνουν εντάξει όταν παρατηρεί κανείς την εμφάνισή τους, στην πραγματικότητα, όμως, έχουν τον δείκτη νοημοσύνης ενός χοντροκέφαλου. Μιλάνε και ενεργούν χωρίς να κατανοούν τι είναι σωστό, δεν έχουν τον ορθολογισμό της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Σε τέτοιους ανθρώπους αρέσει επίσης να ανταγωνίζονται τους άλλους για τη θέση και την υπόληψη, να πασχίζουν να έχουν τον τελευταίο λόγο και να κοντράρονται για να αποκτήσουν την εκτίμηση των άλλων. Στην εκκλησιαστική ζωή, προτείνουν συχνά κάποιες φαινομενικά βάσιμες, αλλά στην πραγματικότητα παράλογες απόψεις και επιχειρηματολογίες, προκειμένου να τραβήξουν την προσοχή και να χαίρουν εκτίμησης από την πλειοψηφία των άλλων, αναστατώνοντας τις σκέψεις των ανθρώπων, αναστατώνοντας τη σωστή κατανόηση και γνώση τους για τα λόγια του Θεού, αναστατώνοντας τη θετική κατανόησή τους για τα πάντα. Όταν οι άλλοι συναναστρέφονται πάνω στα λόγια του Θεού και στην αγνή κατανόηση που έχουν, εκείνοι πετάγονται συχνά σαν τους γελωτοποιούς για να δηλώσουν την παρουσία τους και να μονοπωλήσουν την προσοχή όλων, καθώς θέλουν συνεχώς να δείχνουν στους αδελφούς και στις αδελφές ότι ξέρουν μερικά κόλπα, ότι είναι μορφωμένοι, πολυμαθείς και σπουδαγμένοι και ούτω καθεξής. Μπορεί να μην έχουν ακόμα ξεκάθαρους σκοπούς ως προς το ποιος επικεφαλής θα γίνει στόχος τους ή για ποιου επικεφαλής τη θέση θα ανταγωνιστούν, αλλά οι επιθυμίες και οι φιλοδοξίες τους είναι τόσο μεγάλες που τα λόγια κι οι ενέργειές τους έχουν αναστατώσει την εκκλησιαστική ζωή, οπότε πρέπει κι αυτοί να περιοριστούν, ανάλογα με τη σοβαρότητα και τη φύση της κατάστασης. Το καλύτερο θα ήταν να συναναστραφεί πρώτα κανείς μαζί τους πάνω στην αλήθεια για να τους καθοδηγήσει σωστά και να τους δώσει μια κατεύθυνση για τη συμπεριφορά τους, δίνοντάς τους έτσι τη δυνατότητα να μεταστραφούν και να κατανοήσουν πώς να ζουν την εκκλησιαστική ζωή κανονικά, πώς να αλληλεπιδρούν με τους άλλους, πώς να παραμένουν στη θέση που τους αρμόζει και πώς να είναι ορθολογιστές. Αν είναι θέμα του νεαρού της ηλικίας τους, της έλλειψης γνώσεων και της αλαζονείας της νεότητας και αν, μετά από επαναλαμβανόμενες συναναστροφές, έχουν μετανοήσει, συνειδητοποιώντας ότι οι προηγούμενες ενέργειές τους ήταν λανθασμένες, επαίσχυντες και προκάλεσαν αηδία και προβλήματα σε όλους, κι αν έχουν ζητήσει συγγνώμη και έχουν εκφράσει τη μεταμέλειά τους γι’ αυτό, τότε δεν υπάρχει λόγος να τους κρατήσει κανείς κακία —μόνο να τους βοηθήσει με αγάπη. Αν, ωστόσο, οι λανθασμένες ενέργειές τους που αναστάτωσαν τους πάντες δεν οφείλονταν στην αλαζονεία της νεότητας ούτε σε έλλειψη κατανόησης της αλήθειας, αλλά μέσα τους είχαν απώτερα κίνητρα και συνεχίζουν να έχουν την ίδια συμπεριφορά παρά τις επαναλαμβανόμενες αποτροπές· επιπλέον, αν έχουν κλαδευτεί και οι αδελφοί κι οι αδελφές έχουν συναναστραφεί μαζί τους πάνω στη σοβαρότητα του θέματος —δηλαδή τους έχει προσφερθεί συναναστροφή και βοήθεια τόσο από θετικές όσο και από αρνητικές πτυχές— κι όμως εκείνοι ακόμα δεν μπορούν να αναγνωρίσουν την ίδια τους τη φύση-ουσία, δεν μπορούν να δουν την αναστάτωση που προκαλούν αυτές οι ενέργειες στους άλλους ούτε τις σοβαρές τους συνέπειες, και συνεχίζουν να δημιουργούν αναστάτωση και διατάραξη, επαναλαμβάνοντας αυτές τις ενέργειες όποτε τους δίνεται η ευκαιρία, τότε, σ’ αυτήν την περίπτωση, δικαιολογούνται και αυστηρότερα μέτρα. Αν τους δοθούν άφθονες ευκαιρίες μεταμέλειας κι εκείνοι δεν κάνουν καμία αυτοκριτική ούτε προσπαθούν καθόλου να αποκτήσουν αυτογνωσία, κι αν δεν καταλαβαίνουν όσο κι αν συναναστραφεί κανείς μαζί τους πάνω στην αλήθεια ούτε και μαθαίνουν πώς να ενεργούν ορθολογικά και σύμφωνα με τις αρχές, αλλά, αντίθετα, παραμένουν προσκολλημένοι με πείσμα στις δικές τους μεθόδους, τότε υπάρχει πρόβλημα μ’ αυτούς τους ανθρώπους. Αν μη τι άλλο, από την άποψη του ορθολογισμού, τους λείπει η λογική ενός κανονικού ανθρώπου. Αυτό αν το δει κανείς επιφανειακά. Κοιτάζοντας το θέμα ως προς την ουσία, αν δεν μπορούν να αναγνωρίσουν τη σοβαρότητα του θέματος όσο κι αν συναναστραφεί κανείς μαζί τους, ούτε μπορούν να βρουν τη θέση που τους αρμόζει, ούτε και να δεχθούν τη συναναστροφή και τη βοήθεια ή να προσπαθήσουν να ασκηθούν σύμφωνα με το μονοπάτι που υπέδειξαν με συναναστροφή οι αδελφοί κι οι αδελφές —αν δεν μπορούν να τα πετύχουν όλα αυτά, τότε το πρόβλημά τους δεν είναι απλώς η έλλειψη λογικής, αλλά πρόβλημα στην ανθρώπινη φύση τους. Παρότι φαίνεται να προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση χωρίς να το θέλουν, δεν υπάρχει περίπτωση αυτές οι πράξεις να μη γίνονται με σκοπό, αντιθέτως γίνονται σκόπιμα και έχουν κίνητρα. Βάζοντας στην άκρη τα πιθανά κίνητρα και τον σκοπό αυτών των ατόμων, αν όσα λένε και κάνουν διαταράσσουν και αναστατώνουν σοβαρά τη ζωή-είσοδο των αδελφών και την εκκλησιαστική ζωή, με αποτέλεσμα πολλοί άνθρωποι να μην αποκομίζουν τίποτα ενώ ζουν την εκκλησιαστική ζωή, σε βαθμό που, όταν είναι παρόντα αυτά τα άτομα, οι άλλοι να μην είναι διατεθειμένοι καν να συναθροίζονται ή, να χαλιούνται και να γυρίζουν να φύγουν κάθε φορά που μιλάνε τα εν λόγω άτομα, τότε η φύση του προβλήματος είναι σοβαρή. Πώς πρέπει να διαχειρίζεται κανείς τέτοιους ανθρώπους; Αν συνεχίζουν επίμονα να κάνουν αυτά τα πράγματα, παρότι τους έχει προσφερθεί συναναστροφή και βοήθεια σε πολλές περιπτώσεις και παρότι τους έχουν δοθεί ευκαιρίες να μετανοήσουν, τότε το πρόβλημα βρίσκεται στη φύση-ουσία τους. Δεν είναι άνθρωποι που έχουν γνήσια πίστη στον Θεό και μπορούν να αποδεχθούν την αλήθεια, αλλά έχουν κάποια άλλη ατζέντα. Αν κοιτάξει κανείς τη φύση-ουσία τους, η διατάραξη κι η αναστάτωση που προκαλούν στην εκκλησιαστική ζωή δεν γίνεται σε καμία περίπτωση ακούσια· αυτοί οι άνθρωποι έχουν και σκοπό και κίνητρα. Αν δοθούν περαιτέρω ευκαιρίες σε ανθρώπους σαν κι αυτούς, θα είναι δίκαιο κάτι τέτοιο για τον εκλεκτό λαό του Θεού, που ζει την εκκλησιαστική ζωή κανονικά; (Όχι.) Το πρόβλημα με άτομα σαν κι αυτά έχει ήδη αποκαλυφθεί σ’ αυτόν τον βαθμό· αν τους δοθούν κι άλλες ευκαιρίες εν αναμονή της μεταμέλειάς τους, με αποτέλεσμα να διαπράξουν τελικά ακόμα περισσότερο κακό, οδηγώντας περισσότερους ανθρώπους στην αρνητικότητα, στην αδυναμία και στο αδιέξοδο, ποιος θα διορθώσει τη ζημιά; Γι’ αυτό, αν έχει προσφερθεί στα άτομα αυτά συναναστροφή και στοργική βοήθεια ή έχουν ληφθεί μέτρα ώστε να σταματήσουν και να περιοριστούν, κι όμως εκείνα συνεχίζουν να μην αλλάζουν μεθόδους και εμμένουν στην αρχική τους συμπεριφορά, τότε επιβάλλεται ο χειρισμός τους σύμφωνα με τις αρχές: Σε ήπια περιστατικά, πρέπει να απομονωθούν· σε σοβαρά περιστατικά, πρέπει να αποπεμφθούν από την εκκλησία. Πώς σας ακούγεται αυτή η αρχή; Μήπως προβλέπει την ανελέητη καταστροφή ενός ανθρώπου, χωρίς να του δοθεί η ευκαιρία να μετανοήσει; Ή μήπως την αυθαίρετη λήψη μιας απόφασης χωρίς εφαρμογή καμίας διάκρισης και χωρίς σαφή κατανόηση της αληθινής φύση-ουσίας αυτού του ανθρώπου; (Όχι.) Αν αυτοί οι άνθρωποι, παρότι τους προσφέρθηκε συναναστροφή και βοήθεια και τους δόθηκαν ευκαιρίες να μετανοήσουν, δεν έχουν αλλάξει καθόλου τις μεθόδους ούτε τη διάθεσή τους ούτε έχουν μετανοήσει και παραμένουν όπως ήταν —με τη μόνη διαφορά ότι όσα έκαναν πριν ανοιχτά και φανερά τα κάνουν τώρα κρυφά και λαθραία, ενώ η διατάραξη και η αναστάτωση παραμένουν ίδιες— τότε η εκκλησία δεν μπορεί να τους κρατήσει άλλο. Τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι μέλη του οίκου του Θεού· δεν είναι αμνοί του Θεού. Παρίστανται στον οίκο του Θεού μόνο και μόνο για να προκαλέσουν διατάραξη και αναστάτωση και είναι υπηρέτες του Σατανά, όχι αδελφοί και αδελφές. Αν τους αντιμετωπίζεις διαρκώς ως αδελφούς ή αδελφές, παρέχοντάς τους συνεχώς στήριξη και βοήθεια, και συναναστρέφεσαι μαζί τους πάνω στην αλήθεια, με αποτέλεσμα μεγάλο μέρος της προσπάθειας να πηγαίνει χαμένο χωρίς να αποδίδει καρπούς, δεν είναι ανόητο αυτό; Είναι κάτι παραπάνω από ανόητο· είναι βλακώδες, εντελώς βλακώδες!
Αν κρίνει κανείς από τη φύση των προβλημάτων, οι διάφορες εκδηλώσεις και οι τύποι των ανθρώπων, των γεγονότων και των πραγμάτων που αφορούν τον ανταγωνισμό με τους άλλους για τη θέση μπορούν να χωριστούν σ’ αυτούς τους τρεις βασικούς τύπους. Ο ανταγωνισμός με τους άλλους για τη θέση είναι ένα συνηθισμένο θέμα στην εκκλησιαστική ζωή που εμφανίζεται σε διαφορετικές ομάδες ανθρώπων και σε διάφορες πτυχές της εκκλησιαστικής ζωής. Όσο για εκείνους που ανταγωνίζονται τους άλλους για τη θέση, αν το περιστατικό είναι ήπιο, πρέπει να τους προσφερθεί άφθονη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, ώστε να έχουν στήριξη και βοήθεια για να κατανοήσουν την αλήθεια, και να τους δοθεί η ευκαιρία να μετανοήσουν. Αν το περιστατικό είναι σοβαρό, πρέπει να τεθούν υπό στενή παρακολούθηση και, μόλις ανακαλυφθεί ότι μιλάνε ή ενεργούν με ένα συγκεκριμένο κίνητρο ή για να πετύχουν έναν συγκεκριμένο σκοπό, πρέπει αμέσως να σταματήσουν και να περιοριστούν. Αν το περιστατικό είναι ακόμα πιο σοβαρό, τότε πρέπει να αντιμετωπιστούν και ο χειρισμός τους να γίνει σύμφωνα με τις αρχές της εκκλησίας για την αποπομπή και την αποβολή των ανθρώπων. Αυτήν την ευθύνη πρέπει να εκπληρώνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες όταν εμφανίζονται στην εκκλησιαστική ζωή αυτοί οι άνθρωποι, τα γεγονότα και τα πράγματα που εμπλέκονται στον ανταγωνισμό με τους άλλους για τη θέση. Απαιτείται, φυσικά, να επέμβουν και όλοι οι αδελφοί κι οι αδελφές και να συνεργαστούν σ’ αυτό το έργο με τους επικεφαλής και τους εργάτες, να περιορίσουν από κοινού τις διάφορες συμπεριφορές και ενέργειες των κακών ανθρώπων που προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση, να εξασφαλίσουν ότι οι κακοί άνθρωποι δεν θα προκαλέσουν άλλη διατάραξη και αναστάτωση στην εκκλησιαστική ζωή, να πασχίσουν να εξασφαλίσουν ότι κάθε περίσταση της εκκλησιαστικής ζωής διαφωτίζεται από το Άγιο Πνεύμα, γεμίζει με ειρήνη, με χαρά και με την παρουσία του Θεού και έχει την ευλογία και την καθοδήγηση του Θεού, καθώς και για να εξασφαλίσουν ότι κάθε συνάθροιση είναι ευχάριστη και ωφέλιμη. Αυτό είναι το καλύτερο είδος εκκλησιαστικής ζωής, αυτό που επιθυμεί να βλέπει ο Θεός. Η ανάληψη αυτού του έργου είναι σχετικά περίπλοκη για τους επικεφαλής και τους εργάτες, επειδή αφορά τις διαπροσωπικές σχέσεις, καθώς και το κύρος και τα συμφέροντα των ανθρώπων, ενώ αφορά επίσης και το επίπεδο κατανόησης της αλήθειας από τους ανθρώπους, πράγμα που καθιστά το έργο πιο απαιτητικό. Όταν, ωστόσο, προκύπτουν προβλήματα, να μην τα αποφεύγετε, να μην υποβαθμίζετε τα σημαντικά θέματα, αφήνοντάς τα άλυτα στο τέλος, και να μην τα αντιμετωπίζετε με φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, κάνοντας τα στραβά μάτια. Ακόμα περισσότερο, να μην είστε ανθρωπάρεσκοι, αλλά να αντιμετωπίζετε σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές τους διάφορους τύπους ανθρώπων που ανταγωνίζονται τους άλλους για τη θέση. Είναι ξεκάθαρη αυτή η συναναστροφή; (Ναι.) Εδώ ολοκληρώνεται, τότε, η συναναστροφή μας πάνω στο πέμπτο θέμα.
VI. Εμπλέκονται σε ακατάλληλες σχέσεις
Το έκτο θέμα που διαταράσσει και αναστατώνει το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας είναι το να εμπλέκεται κανείς σε ακατάλληλες σχέσεις. Όσο οι άνθρωποι έρχονται σε επαφή μεταξύ τους και μπορούν να συναθροίζονται, θα υπάρχει η ζωή της κοινότητας και θα αναδύονται από αυτήν διάφορες σχέσεις. Ποιες, λοιπόν, από αυτές τις σχέσεις είναι κατάλληλες και ποιες ακατάλληλες; Ας μιλήσουμε πρώτα για το τι συνιστά κατάλληλη σχέση και ας συναναστραφούμε μετά πάνω στις ακατάλληλες σχέσεις. Όταν οι αδελφοί κι οι αδελφές συναντιούνται και χαιρετιούνται, μπορεί να πουν, για παράδειγμα: «Πώς είσαι αυτό το διάστημα; Είσαι καλά στην υγεία σου; Το παιδί θα πάει λύκειο του χρόνου; Πώς πάει η επιχείρηση του συζύγου σου;» Ένας τέτοιος αμοιβαίος χαιρετισμός νοείται ως κατάλληλη σχέση; (Ναι.) Γιατί το λέτε αυτό; Επειδή, όταν βρίσκονται δύο άνθρωποι που δεν έχουν συναντηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, το να πουν μερικά λόγια ως χαιρετισμό είναι ο πιο βασικός κανόνας συμπεριφοράς, καθώς και η πιο θεμελιώδης ένδειξη ενδιαφέροντος και καλωσορίσματος. Όλα αυτά είναι λόγια, ενέργειες και σχετικά θέματα που αναφέρουν οι άνθρωποι στο πλαίσιο της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Κρίνοντας από τη μέχρι τώρα συζήτησή τους, φαίνεται ότι η σχέση τους είναι απολύτως κατάλληλη. Ο διάλογός τους βασίζεται τόσο στους κανόνες συμπεριφοράς όσο και στην κανονική ανθρώπινη φύση και, από αυτά τα δύο, μπορεί να προσδιοριστεί ότι η σχέση μεταξύ των δύο συνομιλητών είναι αρμόζουσα και αντιπροσωπευτική μιας κανονικής διαπροσωπικής σχέσης. Αν δύο άνθρωποι γνωρίζονται πολύ καλά, αλλά, όταν συναντιούνται, κατσουφιάζουν και οι δύο και δεν μιλάνε μεταξύ τους, ενώ τα μάτια τους πετάνε φωτιές από εχθρότητα όταν κοιτάζονται, είναι κανονική αυτή η σχέση; (Όχι, δεν είναι.) Γιατί δεν είναι κανονική; Πώς ακριβώς πρέπει να την χαρακτηρίσει κανείς; Όταν δύο άνθρωποι συναντιούνται, αλλά κανένας από τους δύο δεν χαιρετά τον άλλον και δεν λέει καν «γεια», ούτε φυσικά αρχίζει μια κανονική συζήτηση και διάλογο, τότε είναι προφανές ότι οι εκδηλώσεις τους δεν αντανακλούν αυτό που θεωρείται αναμενόμενο για την κανονική ανθρώπινη φύση. Η σχέση τους δεν είναι μια κανονική διαπροσωπική σχέση· αν και είναι κάπως στρεβλή, δεν συνιστά ακόμα ακατάλληλη σχέση —απέχει ακόμα από κάτι τέτοιο. Γενικά, αν η σχέση μεταξύ των ανθρώπων συνάπτεται με βάση την κανονική ανθρώπινη φύση, στο πλαίσιο της οποίας τα άτομα μπορούν να αλληλεπιδρούν και να σχετίζονται κανονικά και σύμφωνα με τις αρχές, καθώς και να βοηθούν, να στηρίζουν και να εφοδιάζουν το ένα το άλλο, όλα αυτά υποδεικνύουν μια κατάλληλη σχέση μεταξύ των ανθρώπων. Αυτό σημαίνει ότι ο χειρισμός των ζητημάτων γίνεται με επαγγελματισμό, χωρίς να υπάρχουν συναλλαγές, χωρίς διαπλεκόμενα συμφέροντα και, ακόμα περισσότερο, χωρίς μίσος, ενώ οι ενέργειες δεν υπαγορεύονται από τις σαρκικές επιθυμίες. Όλα αυτά εντάσσονται στο πλαίσιο των κατάλληλων σχέσεων. Δεν είναι πολύ ευρύ αυτό το φάσμα; Οι κανονικές διαπροσωπικές σχέσεις περιλαμβάνουν διάλογο και επικοινωνία μέσα στο πεδίο της κανονικής ανθρώπινης φύσης, αλληλεπίδραση και σύναψη σχέσεων με τους άλλους, καθώς και συνεργασία με βάση τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Σε ένα ανώτερο επίπεδο, περιλαμβάνουν την αλληλεπίδραση και τη σύναψη σχέσεων σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αυτός είναι ένας γενικός ορισμός των κατάλληλων διαπροσωπικών σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων. Το να χαιρετάει ο ένας τον άλλον μόλις συναντηθούν είναι η πιο κανονική μορφή αλληλεπίδρασης. Όταν μπορεί κανείς να χαιρετήσει και να συζητήσει κανονικά χωρίς να κοκορεύεται, όταν δεν θεωρεί δεδομένη τη συμπάθεια εκεί που δεν υπάρχει, όταν δεν φέρεται σαν να ήταν ανώτερος, όταν μιλάει χωρίς να καταπιέζει τους άλλους ή να εξυψώνει τον εαυτό του, όταν μιλάει και επικοινωνεί κανονικά —έτσι πρέπει να μιλάνε και να επικοινωνούν όσοι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση κι αυτός είναι ο βασικός τρόπος αλληλεπίδρασης στις κανονικές διαπροσωπικές σχέσεις. Ο εκλεκτός λαός του Θεού πρέπει, αν μη τι άλλο, να έχει συνείδηση και λογική, καθώς και να αλληλεπιδρά, να σχετίζεται και να συνεργάζεται με τους άλλους σύμφωνα με τις αρχές και τα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους. Αυτή είναι η καλύτερη προσέγγιση. Αυτό αρκεί για να ικανοποιήσει τον Θεό. Ποιες είναι, λοιπόν, οι αλήθεια-αρχές που απαιτεί ο Θεός; Οι άνθρωποι να δείχνουν στους άλλους κατανόηση όταν εκείνοι είναι αδύναμοι και αρνητικοί, να λαμβάνουν υπόψη τον πόνο και τις δυσκολίες τους κι έπειτα να ρωτούν σχετικά μ’ αυτά, να προσφέρουν βοήθεια και υποστήριξη, καθώς και να τους διαβάζουν τα λόγια του Θεού για να τους βοηθήσουν να λύσουν τα προβλήματά τους, δίνοντάς τους έτσι τη δυνατότητα να κατανοήσουν τις προθέσεις του Θεού και να πάψουν να είναι αδύναμοι, και φέρνοντάς τους ενώπιον του Θεού. Δεν συμβαδίζει αυτός ο τρόπος άσκησης με τις αρχές; Το να ασκείται κανείς μ’ αυτόν τον τρόπο συμβαδίζει με τις αλήθεια-αρχές. Φυσικά, αυτού του είδους οι σχέσεις συμβαδίζουν ακόμα περισσότερο με τις αλήθεια-αρχές. Όταν οι άνθρωποι προκαλούν επίτηδες διατάραξη και αναστάτωση ή κάνουν επίτηδες το καθήκον τους επιπόλαια, αν εσύ τα δεις όλα αυτά και μπορέσεις να τους τα επισημάνεις, να τους επιπλήξεις και να τους βοηθήσεις σύμφωνα με τις αρχές, τότε κάτι τέτοιο συμβαδίζει με τις αλήθεια-αρχές. Αν κάνεις πως δεν βλέπεις ή αν ανεχθείς τη συμπεριφορά τους και τους καλύψεις, φτάνοντας μέχρι το σημείο να τους επαινέσεις και να τους επιδοκιμάσεις με καλά λόγια, όλοι αυτοί οι τρόποι αλληλεπίδρασης με τους ανθρώπους, αντιμετώπισης των θεμάτων και χειρισμού των προβλημάτων πηγαίνουν ξεκάθαρα κόντρα στις αλήθεια-αρχές και δεν βασίζονται καθόλου στα λόγια του Θεού. Αυτοί, λοιπόν, οι τρόποι αλληλεπίδρασης με τους ανθρώπους και αντιμετώπισης των θεμάτων είναι ξεκάθαρα ακατάλληλοι, πράγμα πολύ δύσκολο να το ανακαλύψει κανείς αν δεν τους αναλύσει και δεν τους διακρίνει σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Οι άνθρωποι που δεν κατανοούν την αλήθεια δεν είναι πιθανό να αναγνωρίσουν αυτά τα θέματα και, ακόμα κι αν παραδεχθούν πως είναι προβλήματα, δεν τους είναι εύκολο να τα λύσουν. Λέμε συχνά ότι ολόκληρη η διεφθαρμένη ανθρωπότητα ζει σύμφωνα με τη διάθεση του Σατανά, και οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις το αποδεικνύουν αυτό. Το βλέπετε ξεκάθαρα τώρα;
Η σημερινή μας συναναστροφή επικεντρώνεται κυρίως στο να εκθέσει τις εκδηλώσεις τεσσάρων τύπων ακατάλληλων σχέσεων που προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση στην εκκλησιαστική ζωή. Ποιοι είναι εκείνοι που εμπλέκονται σε ακατάλληλες σχέσεις εντός της εκκλησίας; Τι ακριβώς συνιστά ακατάλληλη σχέση; Ποια θέματα αφορά το να εμπλέκεται κανείς σε ακατάλληλες σχέσεις; Επειδή το κυρίως θέμα της συναναστροφής μας αφορά διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας, αυτή η συζήτηση σχετικά με τις ακατάλληλες σχέσεις περιορίζεται σε ό,τι προκαλεί διατάραξη και αναστάτωση στην εκκλησιαστική ζωή. Δεν βάζουμε αδιάκριτα στο ίδιο τσουβάλι όλους τους τύπους ακατάλληλων σχέσεων, ενώ δεν μας αφορούν και τα ζητήματα εκτός της εκκλησιαστικής ζωής. Πρέπει να αντιληφθείτε αυτό το ζήτημα αγνά και απαρέγκλιτα. Όσον αφορά, λοιπόν, το να εμπλέκεται κανείς σε ακατάλληλες σχέσεις, ποια θέματα και ποιες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων θεωρούνται ακατάλληλα; Ποιες ακατάλληλες σχέσεις προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση στην εκκλησιαστική ζωή και στην πλειοψηφία των ανθρώπων; Αξίζει να γίνει συναναστροφή πάνω σ’ αυτά τα θέματα; (Ναι.) Πρόκειται για ζητήματα που πρέπει να τεθούν ξεκάθαρα στη συναναστροφή μας.
Α. Ακατάλληλες σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων
Στην εκκλησιαστική ζωή, ποιος είναι ο πιο κοινός, κατανοητός και άμεσα χαρακτηρίσιμος τύπος ακατάλληλης σχέσης; (Οι σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων.) Αυτή είναι η πρώτη πτυχή που έρχεται στο μυαλό των ανθρώπων όταν σκέφτονται τις ακατάλληλες σχέσεις. Κάποιοι άνθρωποι, όποτε βρίσκονται σε μια ομάδα, φλερτάρουν διαρκώς με το αντίθετο φύλο· χρησιμοποιούν χειρονομίες και εκφράσεις όλο υπονοούμενα, μιλάνε με υπερβολικά εκφραστικό τρόπο και τους αρέσει να επιδεικνύονται. Για να το θέσουμε με έναν ακατάλληλο όρο, μοστράρουν τη σεξουαλικότητά τους. Τους αρέσει να φαίνονται, μεταξύ άλλων, πνευματώδεις, με χιούμορ, ρομαντικοί, ιπποτικοί, ηρωικοί, χαρισματικοί και σπουδαγμένοι μπροστά στο αντίθετο φύλο· ιδιαίτερα απολαμβάνουν το να επιδεικνύονται. Γιατί επιδεικνύονται; Δεν το κάνουν για να ανταγωνιστούν τους άλλους για τη θέση, αλλά για να προσελκύσουν το αντίθετο φύλο. Όσο περισσότερο τους δίνουν προσοχή τα μέλη του αντίθετου φύλου και τους ρίχνουν ματιές γεμάτες θαυμασμό, σεβασμό και λατρεία τόσο περισσότερο εκείνοι ενθουσιάζονται και δραστηριοποιούνται. Καθώς περνούν περισσότερο χρόνο συμμετέχοντας στην εκκλησιαστική ζωή και έρχονται σε επαφή με περισσότερο κόσμο, βάζουν στόχο μερικά άτομα, φλερτάρουν και ανταλλάσσουν βλέμματα με κάποια άτομα του αντίθετου φύλου, μιλώντας συχνά με προκλητικό τρόπο, ακόμα και με μια υποψία σεξουαλικής παρενόχλησης. Είναι κατάλληλο αυτό το είδος σχέσης μεταξύ των ανθρώπων; (Όχι.) Αυτό σημαίνει ότι εμπλέκονται σε ακατάλληλες σχέσεις. Άτομα σαν κι αυτά χρησιμοποιούν ακόμα και τον χρόνο των συναθροίσεων για να επιδειχθούν, μιλώντας έτσι ώστε να φανούν ιδιαίτερα πνευματώδη και γοητευτικά μπροστά στον άνθρωπο που τους αρέσει ή τους ενδιαφέρει, κάνοντας χειρονομίες και ρίχνοντας βλέμματα όλο υπονοούμενα, παίρνοντας μια έκφραση θριάμβου και ενθουσιασμού, φτάνοντας ακόμα και στο σημείο να κορδώνονται —κι όλα αυτά με ποιον σκοπό; Για να ξελογιάσουν τα άτομα του αντίθετου φύλου και να τα παρασύρουν σε μια ακατάλληλη σχέση. Παρά την αηδία που προκαλεί κάτι τέτοιο σε πολλούς αδελφούς και αδελφές, και παρά τις πολυάριθμες προειδοποιήσεις από τους γύρω τους, αυτοί οι άνθρωποι συνεχίζουν απτόητοι και εμμένουν στο απερίσκεπτο ξελόγιασμά τους. Αν σε μια τέτοια ακατάλληλη σχέση εμπλέκονται μόνο δύο άνθρωποι που φλερτάρουν μεταξύ τους έξω από την εκκλησιαστική ζωή και δεν επηρεάζουν την εκκλησιαστική ζωή και το έργο της εκκλησίας, τότε το ζήτημα μπορεί να μπει στην άκρη για την ώρα. Αν, ωστόσο, αυτοί που εμπλέκονται σε ακατάλληλες σχέσεις συνηθίζουν να εκδηλώνουν τέτοιες συμπεριφορές εντός της εκκλησιαστικής ζωής και να προκαλούν αναστάτωση στους άλλους, τότε πρέπει να προειδοποιούνται και να περιορίζονται. Αν παραμένουν αδιόρθωτοι παρά τις επανειλημμένες επιπλήξεις και έχουν ήδη αναστατώσει σοβαρά την εκκλησιαστική ζωή, τότε πρέπει να αποπεμφθούν από την εκκλησία, αφού ψηφίσει σχετικά ο εκλεκτός λαός του Θεού. Είναι σωστή αυτή η προσέγγιση; (Ναι.) Αν πρόκειται απλώς για νεαρά άτομα που έχουν κανονικό δεσμό, τότε κι αυτά πρέπει να είναι διακριτικά κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων, ώστε να μην επηρεάζουν τους άλλους. Η εκκλησία είναι ένας τόπος για να λατρεύει κανείς τον Θεό, να προσεύχεται διαβάζοντας τα λόγια του Θεού και να ζει την εκκλησιαστική ζωή· δεν πρέπει κανείς να φέρνει τα προσωπικά του συναισθήματα στην εκκλησιαστική ζωή και να αναστατώνει τους άλλους. Αν μια σχέση προκαλεί αναστάτωση στους άλλους, επηρεάζει την ψυχολογική διάθεση των άλλων στις συναθροίσεις, έχει αντίκτυπο στην ανάγνωση, την κατανόηση και τη γνώση των λόγων του Θεού από τους άλλους, καθώς και αποσπά την προσοχή περισσότερων ανθρώπων και τους αναστατώνει, τότε θεωρείται ακατάλληλη σχέση. Ακόμα και ένας θεμιτός δεσμός, αν προκαλεί αναστάτωση στους άλλους, θεωρείται ακατάλληλη σχέση, πόσο μάλλον το ξελόγιασμα ατόμων του αντίθετου φύλου εκτός του πλαισίου ενός δεσμού. Επομένως, αν κάποιος εμπλέκεται σε ακατάλληλες σχέσεις εντός της εκκλησιαστικής ζωής, δεν θα πρέπει να υπάρχει σιωπηρή αποδοχή και ανοχή αυτού του γεγονότος, αλλά το συγκεκριμένο άτομο πρέπει να προειδοποιείται, να περιορίζεται, ακόμα και να αποπέμπεται σύμφωνα με τις αρχές. Αυτό είναι έργο που πρέπει να επιτελούν οι επικεφαλής και οι εργάτες. Αν ανακαλυφθεί ότι κάποιος εμπλέκεται σε ακατάλληλες σχέσεις και έχει προκαλέσει αναστάτωση στους περισσότερους ανθρώπους μέσα στην εκκλησία, ενώ η παρουσία του αποσπά την προσοχή των άλλων και τους παρασέρνει σε σκέψεις λαγνείας, με αποτέλεσμα ακόμα και να διαλύονται οικογένειες και κάποιοι νέοι πιστοί να χάνουν το ενδιαφέρον τους για τις συναθροίσεις, για την ανάγνωση των λόγων του Θεού ή ακόμα και για την ίδια την πίστη και, αντί γι’ αυτά, να παραδίδονται περισσότερο στον έρωτα του προσώπου που λατρεύουν, θέλοντας να κλεφτούν και να ζήσουν για πάντα μαζί του, εγκαταλείποντας την πίστη τους —αν η σοβαρότητα της κατάστασης έχει κλιμακωθεί σε τέτοιον βαθμό, εντούτοις οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν την παίρνουν στα σοβαρά, αλλά νομίζουν πως πρόκειται απλώς για έκφραση της ανθρώπινης λαγνείας, πως δεν είναι και τίποτα σημαντικό, αλλά κάτι που κάνουν όλοι οι συνηθισμένοι άνθρωποι, και δεν αναγνωρίζουν τη σοβαρότητα της κατάστασης ούτε, φυσικά, συνειδητοποιούν πόσο μακριά μπορεί να φτάσει το πρόβλημα, απεναντίας το αγνοούν, έχοντας μια ιδιαίτερα απαθή και υποτονική ανταπόκριση σε τέτοια ζητήματα, έτσι που στο τέλος προκαλούν δυσμενείς συνέπειες στην πλειοψηφία των ανθρώπων μέσα στην εκκλησία— τότε η φύση αυτών των περιστατικών συνιστά σοβαρή διατάραξη και αναστάτωση. Γιατί λέω ότι συνιστά σοβαρή διατάραξη και αναστάτωση; Επειδή αυτά τα περιστατικά αναστατώνουν και βλάπτουν την κανονική τάξη της εκκλησιαστικής ζωής. Επομένως, μόλις εμφανίζονται στην εκκλησία τέτοια άτομα, πρέπει να περιορίζονται, όσο μικρός ή μεγάλος κι αν είναι ο αριθμός τους, ώστε να διασφαλιστεί ότι θα αντιμετωπίζεται κάθε περιστατικό και, αν η κατάσταση είναι σοβαρή, πρέπει να απομονώνονται. Αν η απομόνωση δεν φέρει αποτέλεσμα και συνεχίσουν να ξελογιάζουν άτομα του αντίθετου φύλου, να αναστατώνουν την εκκλησιαστική ζωή και να βλάπτουν την κανονική τάξη της εκκλησίας, τότε πρέπει να αποπεμφθούν από την εκκλησία σύμφωνα με τις αρχές. Είναι σωστή αυτή η προσέγγιση; (Ναι.) Τέτοια ζητήματα έχουν εξαιρετικά επιβλαβή αντίκτυπο στην εκκλησιαστική ζωή και στο έργο της εκκλησίας· μοιάζουν με επιδημία και πρέπει να εξαλείφονται.
Όλοι όσοι έχουν την τάση να ξελογιάζουν άτομα του αντίθετου φύλου το κάνουν αυτό όπου κι αν πάνε, υιοθετώντας ακούραστα τέτοιες συμπεριφορές. Στόχος τους για ξελόγιασμα και παρενόχληση γίνονται συνήθως νεαρά και όμορφα άτομα, μερικές φορές όμως και μεσήλικες —αναζητούν ενεργά ευκαιρίες να ξελογιάσουν οποιονδήποτε τους φαίνεται ελκυστικός. Όταν το βάλουν σκοπό να ξελογιάσουν τους άλλους, κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να αντισταθούν στο δέλεαρ και παρασύρονται, πράγμα που οδηγεί εύκολα σε ακατάλληλες σχέσεις. Επειδή οι άνθρωποι έχουν υπερβολικά μικρό ανάστημα, ενώ δεν έχουν αυθεντική πίστη στον Θεό ούτε κατανόηση της αλήθειας, πώς είναι δυνατόν να υπερνικήσουν αυτούς τους πειρασμούς και να αντισταθούν σε τέτοιο δέλεαρ; Οι άνθρωποι έχουν υπερβολικά μικρό ανάστημα· είναι ιδιαίτερα αδύναμοι και ανίσχυροι όταν έρχονται αντιμέτωποι μ’ αυτούς τους πειρασμούς και τα ξελογιάσματα. Τους είναι δύσκολο να παραμείνουν ανεπηρέαστοι. Υπήρχε ένας επικεφαλής που προσπαθούσε να ξελογιάσει κάθε όμορφη γυναίκα που έβλεπε· κάποιες φορές, δεν του έφτανε να ξελογιάσει μόνο μία —μπορεί να ξελόγιαζε τρεις ή τέσσερις γυναίκες, αιχμαλωτίζοντάς τις όλες με τη γοητεία του σε βαθμό που έχαναν την όρεξή τους, τον ύπνο τους, ακόμα και την επιθυμία να κάνουν τα καθήκοντά τους. Τέτοια ήταν η «γοητεία» αυτού του άντρα. Αν είχε απλώς αλληλεπιδράσει κανονικά με τις γυναίκες, χωρίς να προσπαθεί να τις ξελογιάσει, δεν θα είχε αποκτήσει τόσο εκτεταμένη επιρροή. Μόνο όταν ηθελημένα έδινε παράσταση και τις ξελόγιαζε άρχισαν να πέφτουν στην παγίδα του όλο και περισσότερες, κι έτσι αυξήθηκε ο αριθμός εκείνων που ξελογιάστηκαν και έμπλεξαν σε ακατάλληλες σχέσεις μαζί του. Οι γυναίκες έγιναν ανίσχυρες να αντισταθούν και ενέδωσαν σ’ αυτούς τους πειρασμούς. Αυτή ήταν η «γοητεία» της λαγνείας· όσα έκανε δημιούργησαν πειρασμούς, ξελογιάσματα και αναστάτωση και απ’ τις δύο πλευρές. Ένας άντρας που ξελογιάζει ταυτόχρονα πολλές γυναίκες —είναι δυνατόν να μην ταράζεται η καρδιά του; Σε ποια γυναίκα να πρωτοπάει, ποια να ικανοποιήσει πρώτη —δεν θα εξαντληθεί ψυχικά; (Ναι.) Αν ήταν κάτι τόσο εξαντλητικό, γιατί συνέχισε να συμπεριφέρεται έτσι; Πρόκειται για μοχθηρία· τέτοιου είδους πλάσμα ήταν, αυτή ήταν η φύση του. Αφού τα θύματα υποκύψουν στο ξελόγιασμα και υποκύψουν στον πειρασμό, μετά τους είναι εύκολο να ξεφύγουν; Αφού πέσουν στον πειρασμό, θα είναι δύσκολο να ξεφύγουν. Ό,τι κι αν κάνουν —είτε τρώνε, είτε κοιμούνται, είτε περπατούν, είτε εκτελούν καθήκοντα— το μυαλό τους είναι γεμάτο με σκέψεις γι’ αυτόν τον άνθρωπο, η καρδιά τους βασανίζεται γι’ αυτόν. Είναι απίστευτα σοβαρή μια τέτοια αναστάτωση! Αυτό που γίνεται στη συνέχεια είναι ότι σκέφτονται διαρκώς πώς να ευχαριστήσουν αυτόν τον άνθρωπο, πώς να του ριχτούν, πώς να τον κερδίσουν, πώς να τον έχουν μόνο για τον εαυτό τους, πώς να ανταγωνιστούν και να κοντραριστούν με τις αντιζήλους τους. Αυτές δεν είναι οι συνέπειες της αναστάτωσης; Είναι εύκολο να ξεφύγει κανείς από μια τέτοια κατάσταση; (Δεν είναι εύκολο.) Οι συνέπειες σοβαρεύουν. Μια τέτοια στιγμή, μπορεί η καρδιά κάποιου να παραμείνει ήρεμη ενώπιον του Θεού; Μπορεί ακόμα να αφομοιώσει τα λόγια του Θεού όταν τα διαβάζει; Μπορεί ακόμα να έχει φως; Στις συναθροίσεις, θα έχει ακόμα όρεξη να αναλογιστεί και να συναναστραφεί πάνω στα λόγια του Θεού και ν’ ακούσει τους άλλους να μοιράζονται τα λόγια του Θεού; Όχι· η καρδιά του θα είναι γεμάτη από λαγνεία, από το αντικείμενο της λατρείας του, και δεν θα περιέχει οποιοδήποτε σοβαρό ζήτημα —ακόμα κι ο Θεός θα έχει φύγει απ’ την καρδιά του. Αυτό που γίνεται στη συνέχεια είναι ότι αναλογίζεται πώς θα βιώσει την αγάπη, πώς θα γίνει ρομαντικός και ούτω καθεξής, κι η επιθυμία του να πιστέψει στον Θεό εξανεμίζεται εντελώς. Είναι καλές αυτές οι συνέπειες; Αυτό θέλουν να δουν οι άνθρωποι; (Όχι.) Όταν κανείς ξελογιάζεται και ενδίδει στον πειρασμό, γίνεται να αποτραπούν οι συνέπειες; Μπορούν να ελέγξουν οι άνθρωποι αυτές τις συνέπειες; Μπορούν να πάρουν μόνοι τους μια τέτοια απόφαση; Μπορούν να φτάσουν στο επίπεδο όπου θα είναι ικανοί να σταματήσουν όταν το θελήσουν μέσα τους; Κανένας δεν μπορεί να πετύχει κάτι τέτοιο. Αυτές είναι οι συνέπειες της αναστάτωσης που προκαλούν στους ανθρώπους τέτοιες ακατάλληλες σχέσεις. Όταν κανείς δεν έχει τον Θεό στην καρδιά του και δεν επιθυμεί πια να διαβάσει τα λόγια του Θεού, ποιες είναι οι συνέπειες; Υπάρχει ακόμα ελπίδα σωτηρίας; Η ελπίδα σωτηρίας εκμηδενίζεται. Όλα έχουν χαθεί· τα πενιχρά δόγματα που κάποτε κατανοούσε κανείς, η θέληση και η αποφασιστικότητά του να δαπανήσει τον εαυτό του για τον Θεό, καθώς κι η επιθυμία του να αποκτήσει τη σωτηρία του Θεού, όλα εξανεμίζονται —αυτές είναι οι συνέπειες. Οι άνθρωποι απομακρύνονται απ’ τον Θεό και Τον απορρίπτουν μέσα τους, και τους απορρίπτει κι ο Θεός με τη σειρά Του. Αυτές οι συνέπειες δεν είναι ούτε κάτι που θέλει να δει οποιοσδήποτε πιστεύει στον Θεό και Τον ακολουθεί ούτε ένα γεγονός που μπορεί να αποδεχθεί οποιοσδήποτε ακόλουθος του Θεού. Μόλις, ωστόσο, οι άνθρωποι ενδώσουν σε τέτοιους πειρασμούς και παρασυρθούν στη δίνη των ακατάλληλων σχέσεων, δυσκολεύονται να απαγκιστρωθούν από αυτές κι ακόμα περισσότερο να ασκήσουν αυτοέλεγχο. Γι’ αυτό και τέτοιες ακατάλληλες σχέσεις πρέπει να περιορίζονται. Σε σοβαρές περιπτώσεις, όσοι διαρκώς αναστατώνουν και παρενοχλούν τα άτομα του αντίθετου φύλου πρέπει να απομακρύνονται από την εκκλησία γρήγορα και άμεσα, έτσι ώστε να μην αναστατώνουν την εκκλησιαστική ζωή και, ακόμα περισσότερο, ώστε να μην υποκύψουν περισσότεροι άνθρωποι στον πειρασμό. Είναι λογική αυτή η προσέγγιση; (Ναι.)
Στο δωδέκατο σημείο των υποχρεώσεων των επικεφαλής και των εργατών, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να καταβάλουν τη μέγιστη προσπάθεια σε κάθε εργασία ώστε να εξασφαλίσουν ότι ο εκλεκτός λαός του Θεού μπορεί να ζήσει μια κανονική εκκλησιαστική ζωή και να προφυλάξουν τους αδελφούς και τις αδελφές από τυχόν παρεμβάσεις ή αναστάτωση στην εκκλησιαστική ζωή. Αυτό σημαίνει να προστατεύσουν όλους τους αδελφούς και τις αδελφές που μπορούν να ζήσουν μια κανονική εκκλησιαστική ζωή. Τι ακριβώς πρέπει να προστατευθεί; Οι αδελφοί κι οι αδελφές πρέπει να προστατευθούν έτσι ώστε να μπορούν να προσέλθουν με ησυχία ενώπιον του Θεού κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων, να προσευχηθούν διαβάζοντας και να μοιραστούν με ηρεμία τα λόγια του Θεού· ταυτόχρονα, οι αδελφοί κι οι αδελφές πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να προσευχηθούν στον Θεό με σύμπνοια καρδιάς και νου, να αναζητήσουν τις προθέσεις του Θεού, να αναζητήσουν διαφώτιση και φώτιση από τον Θεό, να κερδίσουν την παρουσία του Θεού και να λάβουν τις ευλογίες και την καθοδήγηση του Θεού. Αυτό είναι το σπουδαιότερο και σημαντικότερο όφελος για όλους τους αδελφούς και τις αδελφές και είναι ζωτικής σημασίας για όλους· αφορά το αν μπορούν να σωθούν και να αποκτήσουν έναν καλό προορισμό. Είναι, επομένως, απαραίτητο να επιβάλλεται αυστηρός περιορισμός, απομόνωση ή και αποπομπή όσων εμπλέκονται σε ακατάλληλες σχέσεις εντός της εκκλησίας· αυστηρή επιτήρηση απαιτείται ιδιαίτερα για όσους εμπλέκονται σε σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων. Τι σημαίνει επιτήρηση; Αν πρόκειται για περιστατικό ήσσονος σημασίας, πρέπει να εκτίθενται και να κλαδεύονται, να σταματούν και να περιορίζονται άμεσα, καθώς και να μην τους επιτρέπεται να επηρεάζουν τους άλλους. Αν πρόκειται για σοβαρό περιστατικό, είναι απαραίτητο να ενεργεί κανείς με αποφασιστικότητα και χωρίς δισταγμό· πρέπει να αποπέμπονται από την εκκλησία όσο το δυνατόν συντομότερα, ώστε να μην αναστατώσουν κι άλλους ανθρώπους. Αν θέλουν να προκαλέσουν αναστάτωση, ας το κάνουν στον έξω κόσμο, ας αναστατώσουν εκεί όποιον θέλουν· αρκεί να πούμε ότι δεν πρέπει να αναστατώσουν κανέναν από τους αδελφούς και τις αδελφές στην εκκλησιαστική ζωή που επιδιώκουν την αλήθεια. Αυτή είναι η κύρια αρχή και ο κύριος στόχος για το έργο των επικεφαλής και των εργατών όσον αφορά αυτήν τη δωδέκατη ευθύνη.
Β. Ομοφυλοφιλικές σχέσεις
Όσον αφορά το θέμα των ακατάλληλων σχέσεων, πριν λίγο συναναστραφήκαμε πάνω στην εμπλοκή σε ακατάλληλες σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων. Το θέμα αφορά το να κάνει κανείς φιγούρα σε άτομα του αντίθετου φύλου και να τα προκαλεί, να τα ξελογιάζει και να τα αποπλανεί, να τα προσεγγίζει ενεργά και να προσπαθεί να έρθει κοντά τους, καθώς και να επιδιώκει συχνά, εκούσια ή ακούσια, να κάθεται κοντά τους στις συναθροίσεις· επιπλέον, όταν δεν θέλει να αποπλανήσει μόνο ένα άτομο, αλλά, αν αποτύχει η πρώτη απόπειρα, να προχωρά και σε άλλο, με αποτέλεσμα να παρενοχλεί πολλά άτομα του αντίθετου φύλου μέσα στην εκκλησία, τότε το θέμα έχει σοβαρέψει. Τα παραπάνω καλύπτουν τις ακατάλληλες σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων. Εκτός από τις σχέσεις με το αντίθετο φύλο, υπάρχουν και κάποιες ακατάλληλες σχέσεις μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου. Αν δύο άτομα του ίδιου φύλου γνωρίζονται καιρό και έχουν ιδιαίτερα φιλική και στενή σχέση, είναι αρμόζον να αλληλεπιδρούν συχνά μεταξύ τους. Όταν, όμως, κάτι τέτοιο κλιμακώνεται και γίνεται σαρκική σχέση λαγνείας, τέτοιες σχέσεις πρέπει κι αυτές να χαρακτηρίζονται ως ακατάλληλες. Αν η σωματική επαφή μεταξύ δύο ατόμων του ίδιου φύλου είναι συχνή και φτάνει μέχρι το σημείο να χρησιμοποιούν συνήθως προκλητικές εκφράσεις μεταξύ τους και να εμφανίζονται συχνά αγκαλιά ή να παρουσιάζουν ακόμα πιο προφανείς συμπεριφορές και εκδηλώσεις, τότε, με την πάροδο του χρόνου, γίνεται ολοφάνερο σε όλους: «Αυτά τα δύο άτομα δεν βοηθούν απλώς το ένα το άλλο ούτε έχουν απλώς συμβατές προσωπικότητες· η αλληλεπίδρασή τους δεν είναι στο πλαίσιο της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Πρόκειται για ομοφυλοφιλία!» Οι περισσότεροι άνθρωποι κατανοούν πλέον την ομοφυλοφιλία ως ακατάλληλη σχέση, που η φύση της είναι ακόμα πιο σοβαρή και ακατάλληλη από τη φύση της σχέσης μεταξύ των δύο φύλων. Αν υπάρχουν τέτοιες σχέσεις εντός της εκκλησίας, θα μπορούσαν να εξαπλωθούν σαν επιδημία, οδηγώντας μερικούς ανθρώπους σ’ αυτό το είδος πειρασμού και ξελογιάσματος. Κάποιοι άνθρωποι λένε πως είχαν ομοφυλοφιλικές επαφές στο παρελθόν, αλλά χωρίς τη θέλησή τους. Χωρίς να εξετάζει κανείς αν είναι στ’ αλήθεια ομοφυλόφιλοι ή ποιος είναι ο σεξουαλικός προσανατολισμός τους, αν μπορούν να ξελογιαστούν και να πέσουν σε τέτοιο πειρασμό —αφήνοντας κατά μέρος, για την ώρα, το αν το έκαναν εκούσια ή παθητικά— τότε, πρώτον και κύριον, κάτι τέτοιο τους προκάλεσε αναστάτωση. Κρίνοντας από τον ισχυρισμό τους ότι δεν το έκαναν με τη θέλησή τους, υπήρξαν θύματα. Επομένως, αν οι ομοφυλόφιλοι ξελογιάζουν και αποπλανούν άλλα άτομα του ίδιου φύλου, εκείνοι που αποπλανούνται, παρότι δεν είναι απαραίτητα ομοφυλόφιλοι οι ίδιοι, μπορεί να γίνουν ομοφυλόφιλοι αφού τους αποπλανήσει ένας τέτοιος άνθρωπος. Δεν είναι επικίνδυνη αυτή η κατάσταση; Γιατί να πει κανείς ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι ομοφυλόφιλοι; Η αποπλάνηση πολλών ατόμων από κάποιον ετεροφυλόφιλο εμπίπτει στην κατηγορία της αποχαλίνωσης, που αποτελεί ακατάλληλη σχέση. Όταν, λοιπόν, δύο άτομα του ίδιου φύλου που έχουν στενή σχέση και τα πάνε καλά κρατιούνται χέρι χέρι και αγκαλιάζονται, πράγμα απολύτως κανονικό, πώς κάτι τέτοιο μπορεί να κλιμακωθεί ώστε αυτά τα άτομα να χαρακτηριστούν ομοφυλόφιλα; Το θέμα είναι η σεξουαλική σχέση μεταξύ τους —άπαξ και προκύψει σχέση σε αυτό το επίπεδο, τότε γίνεται ομοφυλοφιλική. Όταν αγκαλιάζονται από τους ώμους, όταν κολλάνε το ένα στον λαιμό του άλλου ή κρατιούνται από τη μέση, κάτι τέτοιο δεν είναι κανονική σωματική επαφή μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου· αντίθετα, είναι σωματική επαφή με κίνητρο τη λαγνεία, έχει διαφορετική φύση και επομένως εντάσσεται στην κατηγορία των ακατάλληλων σχέσεων. Για τους περισσότερους ανθρώπους στην εκκλησία, είναι εποικοδομητικό το να βλέπουν ομοφυλόφιλα άτομα; (Όχι, δεν είναι εποικοδομητικό.) Οι περισσότεροι άνθρωποι νιώθουν αναστάτωση όταν βλέπουν κάτι τέτοιο; Αν δεν γνώριζες γι’ αυτήν την κατάσταση και ένα τέτοιο άτομο περνούσε το χέρι του στον λαιμό ή στη μέση σου ή έφτανε ακόμα και στο σημείο να σε φιλήσει στο πρόσωπο, θα ένιωθες αναστάτωση; (Ναι.) Μετά από αυτήν την αναστάτωση, μέσα σου θα ένιωθες άνετα ή άβολα; (Θα ένιωθα αηδία.) Θα είχες τότε, λοιπόν, την αίσθηση ότι αμάρτησες; Αν δεν κατανοείς ακριβώς ποια είναι η φύση αυτού του είδους του θέματος και αν, όταν σε αγγίξει ή έχει σωματική επαφή μαζί σου ένα άτομο του ίδιου φύλου, δεν το σκέφτεσαι και πολύ μετά, τότε δεν υπάρχει ιδιαίτερο πρόβλημα. Αν, ωστόσο, το σκεφτείς, συνεχίσεις να το σκέφτεσαι και μετά δεν μπορείς να ξεχάσεις αυτό το άτομο και νιώθεις όπως όταν κάποιος λαχταράει ένα άτομο του αντίθετου φύλου, ανεξάρτητα από το αν στην υποκειμενική σου συνείδηση αντιστέκεσαι ή όχι, τότε η εμφάνιση τέτοιων σκέψεων μέσα σου υποδεικνύει ότι έχεις ήδη αναστατωθεί, έτσι δεν είναι; Επομένως, η φύση των ομοφυλοφιλικών σχέσεων, των ακατάλληλων σχέσεων αυτού του είδους, είναι πολύ πιο σοβαρή. Κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν τη διαφορά ανάμεσα στην αποχαλίνωση μεταξύ ετεροφυλόφιλων ατόμων και την ομοφυλοφιλία και αντιμετωπίζουν αυτά τα δύο θέματα σαν να ήταν το ίδιο. Στην πραγματικότητα, το πρόβλημα της ομοφυλοφιλίας είναι μακράν πιο σοβαρό από το θέμα της αποχαλίνωσης μεταξύ ετεροφυλόφιλων ατόμων.
Αν εμφανιστούν εντός της εκκλησίας άτομα που εμπλέκονται σε ομοφυλοφιλικές σχέσεις και δεν περιοριστούν, τότε αποτελούν απειλή και προκαλούν αναστάτωση σε όλους. Τι είδους αναστάτωση; Εξωτερικά, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να εντοπίσουν κάποιο πρόβλημα με την ανθρώπινη φύση τους όταν αλληλεπιδρούν μαζί τους, όμως η παρατεταμένη αλληλεπίδραση μπερδεύει τις σκέψεις τους και σκοτεινιάζει την καρδιά τους. Χάνουν τον ενθουσιασμό τους για την πίστη στον Θεό και, χωρίς να αντιμετωπίζουν κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα, δεν είναι πλέον διατεθειμένοι να πιστέψουν στον Θεό, χάνουν το ενδιαφέρον τους για την ανάγνωση των λόγων του Θεού, απομακρύνονται όλο και περισσότερο απ’ τον Θεό μέσα τους, ενώ κάνουν ακόμα και κακές σκέψεις να εγκαταλείψουν την πίστη τους. Γι’ αυτό και τέτοιες ακατάλληλες ομοφυλοφιλικές σχέσεις εντός της εκκλησίας δεν πρέπει απλώς να σταματούν και να περιορίζονται· πρέπει επίσης να απομακρύνονται άμεσα από την εκκλησία και όσοι εμπλέκονται σ’ αυτές. Κι αυτό είναι απόλυτο. Μόλις ανακαλυφθούν τέτοια άτομα, όποια κι αν είναι τα καθήκοντα ή η θέση τους, πρέπει να απομακρυνθούν γρήγορα από την εκκλησία, χωρίς καμία ανοχή! Αυτός είναι ο κανονισμός της εκκλησίας. Γιατί έχει θεσπιστεί αυτός ο κανονισμός; Έχει στέρεες βάσεις. Ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους ως αρσενικό και θηλυκό· αφού δημιούργησε τον Αδάμ, έκανε σύντροφό του την Εύα, όχι έναν άλλον Αδάμ. Τα μέτρα που λαμβάνονται εναντίον όσων εμπλέκονται σε ομοφυλοφιλικές σχέσεις βασίζονται στα λόγια του Θεού και είναι απολύτως σωστά. Ίσως πουν κάποιοι: «Γιατί να μη δοθεί σ’ αυτούς τους ανθρώπους μια ευκαιρία να μετανοήσουν; Είναι νέοι· δεν πρέπει να έχουν το περιθώριο να διαπράξουν μερικές γελοίες πράξεις;» Όχι! Άλλες γελοίες πράξεις ίσως τύχουν άλλης αντιμετώπισης, ανάλογα με τις περιστάσεις και τη φύση τους, αλλά η συγκεκριμένη γελοία πράξη δεν είναι σε καμία περίπτωση η οποιαδήποτε γελοία πράξη· δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να γίνει ανεκτή, ενώ όποιος διαπράξει κάτι τέτοιο εντός της εκκλησίας πρέπει να απομακρυνθεί γρήγορα! Αν μια ολόκληρη εκκλησία αποτελούνταν από ομοφυλόφιλους, τότε θα απομακρύνονταν όλοι τους. Έστω και μία τέτοια εκκλησία είναι ανεπιθύμητη! Αυτή είναι η αρχή. Λένε μερικοί: «Υπάρχουν κάποιοι που έχουν ομοφυλοφιλική σχέση με έναν μόνο άνθρωπο, αλλά δεν έχουν αποπλανήσει άλλους ούτε έχουν αρχίσει να αναστατώνουν κανέναν άλλον. Τέτοια άτομα πρέπει να αντιμετωπιστούν και να αποπεμφθούν;» Αν είναι πράγματι ομοφυλόφιλοι, αν τους αφήσει κανείς να παραμείνουν στην εκκλησία είναι σαν να βάζει ωρολογιακή βόμβα μέσα στον εκλεκτό λαό του Θεού —αργά ή γρήγορα, θα εκραγεί. Ακόμα κι αν δεν είχαν αναστατώσει, αποπλανήσει ή παρενοχλήσει κανένα άτομο του ίδιου φύλου, αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα έκαναν κάτι τέτοιο στο μέλλον. Μπορεί να μην έχουν βρει ακόμα κάποιον που να τον θέλουν, κάποιον που να τους αρέσει ή να μην έχει έρθει η κατάλληλη στιγμή, ενώ ακόμα μπορεί να μην υπάρχει αρκετή οικειότητα και κατανόηση ανάμεσα στους ανθρώπους. Τέτοια άτομα, όμως, θα κάνουν την κίνησή τους μόλις έρθει η κατάλληλη στιγμή. Συνεπώς, τέτοια άτομα δεν πρέπει ποτέ να αντιμετωπίζονται με ανοχή ούτε να τους επιτρέπεται να παραμείνουν στην εκκλησία, καθότι είναι αφύσικα και μη ανθρώπινα. Η εκκλησία δεν θέλει τέτοιους ανθρώπους. Δεν είναι ούτε λάθος ούτε υπερβολικό να χειρίζεται κανείς μ’ αυτόν τον τρόπο όσους εμπλέκονται σε τέτοιες ακατάλληλες σχέσεις. Κάποιοι, ωστόσο, λένε: «Μερικοί ομοφυλόφιλοι φαίνονται πολύ καλοί άνθρωποι· δεν έχουν κάνει τίποτα κακό, τηρούν τους νόμους και τους κανονισμούς, δείχνουν σεβασμό στους ηλικιωμένους και αγάπη στους νέους, κάνουν πάντα καλές πράξεις, κάποιοι έχουν ακόμα και χαρίσματα και δεξιότητες, ενώ κάποιοι είναι ιδιαίτερα πονόψυχοι και εξυπηρετικοί στην εκκλησία. Πρέπει να τους επιτρέψουμε να μείνουν στην εκκλησία». Είναι σωστή αυτή η σκέψη; (Όχι.) Ανεξάρτητα απ’ το αν οι σκέψεις σου είναι σωστές ή λανθασμένες, πρέπει να είσαι σε θέση να διακρίνεις τη φύση των ομοφυλόφιλων. Η αρχή άσκησης της εκκλησίας για τα άτομα που εμπλέκονται σε ομοφυλοφιλικές σχέσεις είναι να τα αποπέμπει. Αυτό είναι ένα διοικητικό διάταγμα που δεν επιτρέπεται να το παραβιάσει κανείς· όλοι πρέπει να ασκούνται σύμφωνα με αυτήν την αρχή.
Οι εκδηλώσεις των δύο τύπων ακατάλληλων σχέσεων πάνω στους οποίους μόλις συναναστραφήκαμε είναι αυτές που οι άνθρωποι μπορούν πιο εύκολα να διακρίνουν, να δουν σε βάθος και να χαρακτηρίσουν. Όσον αφορά εκείνους που εμπλέκονται σε τέτοιες ακατάλληλες σχέσεις, πρώτα απ’ όλα, οι επικεφαλής και εργάτες πρέπει να εκπληρώνουν τις ευθύνες τους, λαμβάνοντας μέτρα για την αντιμετώπισή τους, όπως να τους σταματάνε, να τους περιορίζουν, να τους απομονώνουν και να τους αποπέμπουν. Δεύτερον, οι αδελφοί κι οι αδελφές πρέπει κι αυτοί να διακρίνουν όσους εμπλέκονται σε αυτούς τους δύο τύπους ακατάλληλων σχέσεων και να μένουν μακριά τους, ώστε να μην ξελογιαστούν και υποκύψουν στον πειρασμό, πράγμα που θα μπορούσε να επηρεάσει την πίστη τους στον Θεό και την επιδίωξη της αλήθειας ώστε να σωθούν. Όταν πέσει κανείς στην παγίδα του πειρασμού, δύσκολα απαγκιστρώνεται. Οι περισσότεροι μπορούν, λογικά, να διακρίνουν αυτούς τους δύο τύπους ανθρώπων. Μην ενεργείς όπως συμπεριφέρονται οι άνθρωποι στην κοινωνία, που προσποιούνται ότι δεν βλέπουν ποιος φλερτάρει με ποιον, δεν έχουν σωστή άποψη ή στάση απέναντι σε όσους είναι αχαλίνωτοι, ενώ μπορούν και να αλληλεπιδρούν κανονικά με τέτοια άτομα, εφόσον δεν θίγονται τα συμφέροντά τους, και να μιλάνε σαν να μην τρέχει τίποτα και όλα είναι εντάξει. Άνθρωποι σαν κι αυτούς έχουν, άραγε, αρχές όσον αφορά το πώς αντιμετωπίζουν τους άλλους; Καθόλου. Όλοι οι άπιστοι ζουν σύμφωνα με φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις και αγωνίζονται να μην προσβάλουν κανέναν προκειμένου να προφυλαχθούν οι ίδιοι, αλλά ο οίκος του Θεού είναι εντελώς διαφορετικός από την κοινωνία των απίστων. Στον οίκο του Θεού, τη δύναμη την έχει η αλήθεια. Ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να αντιμετωπίζουν τους άλλους με βάση τις αλήθεια-αρχές. Όλα τα μέλη του εκλεκτού λαού του Θεού αποδέχονται την αλήθεια, την κάνουν εφόδιό τους και τη χρησιμοποιούν για να διακρίνουν και να αντιμετωπίζουν τους άλλους, όχι μόνο για να διατηρήσουν την εκκλησιαστική ζωή και να προστατεύσουν τους αδελφούς και τις αδελφές, αλλά, το σημαντικότερο, για να προστατεύσουν τον εαυτό τους από το βάσανο του πειρασμού και να μην ενδώσουν σ’ αυτόν. Όσο πιο σύντομα μπορέσεις να διακρίνεις τέτοια άτομα και να απομακρυνθείς απ’ αυτά τόσο περισσότερο θα μπορέσεις να απομακρυνθείς και από τον πειρασμό και να προστατευτείς. Έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεις τα άτομα που εμπλέκονται σε ακατάλληλες σχέσεις· αυτό συνάδει με τις αλήθεια-αρχές και συμβαδίζει με τις προθέσεις του Θεού.
Γ. Ακατάλληλες σχέσεις για προσωπικό όφελος
Άλλος ένας τύπος ακατάλληλης σχέσης είναι η σχέση για προσωπικό όφελος. Οι άνθρωποι κάνουν πράγματα όπως το να κολακεύουν, να εξυψώνουν, να επαινούν και να καλοπιάνουν τους άλλους για χάρη του συμφέροντος. Το να φέρνει κανείς μια τέτοια διεστραμμένη διαγωγή και μοχθηρή ατμόσφαιρα μέσα στην εκκλησία έχει σοβαρό αντίκτυπο στους άλλους ενώ διαβάζουν ήσυχα τα λόγια του Θεού ή ακούνε το μοίρασμα των εμπειριών. Όταν αναπτυχθεί μια σχέση για προσωπικό όφελος, τα εμπλεκόμενα άτομα συχνά λένε ή κάνουν πράγματα που πηγαίνουν ενάντια στις επιθυμίες τους, προκειμένου να επωφεληθούν. Για παράδειγμα, αν κάποιος διαπιστώσει ότι ένας άλλος άνθρωπος θα μπορούσε να ωφελήσει με κάποιον τρόπο την επιχείρησή του ή τα συμφέροντά του, για να κερδίσει την εύνοια αυτού του ανθρώπου, μπορεί να τον επιλέξει ως επικεφαλής, να τον προτείνει για ένα συγκεκριμένο καθήκον ή να συμφωνεί με οτιδήποτε λέει, δηλώνοντας ότι αυτό είναι το σωστό, ανεξάρτητα από το αν συνάδει με την αλήθεια. Προκειμένου να κερδίσει την εύνοια αυτού του ανθρώπου, κάνει πολλά πράγματα που δεν συνάδουν με τις αρχές και πηγαίνουν ενάντια στην αλήθεια, πράγμα που αναστατώνει τη διάκριση του εκλεκτού λαού του Θεού ως προς τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα και την είσοδό του στην αλήθεια. Περιγράφει ως σωστό ό,τι είναι λάθος και στρεβλό, περιγράφει τις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες ως κάτι που συμβαδίζει με τις προθέσεις του Θεού και ούτω καθεξής, αναστατώνοντας έτσι τις σκέψεις των ανθρώπων, καθώς και τη σωστή κατεύθυνση και τον σωστό στόχο της επιδίωξής τους. Όλες αυτές οι συμπεριφορές πηγάζουν από το γεγονός ότι διατηρεί μια σχέση για προσωπικό όφελος. Προκειμένου να προστατεύσει και να διατηρήσει τα συμφέροντά του, μπορεί να μιλήσει ενάντια στη συνείδησή του και να ενεργήσει ενάντια στις αρχές. Όσα λέει και κάνει προκαλούν αναστάτωση και καταστροφή στην εκκλησιαστική ζωή και, τελικά, έχουν ως αποτέλεσμα περισσότεροι άνθρωποι να μην είναι σε θέση να συναναστραφούν πάνω στα λόγια του Θεού, να προσευχηθούν διαβάζοντας τα λόγια του Θεού ή να μοιραστούν προσωπικές εμπειρίες με τρόπο κανονικό και πειθαρχημένο, οπότε ζημιώνεται η ζωή-είσοδός τους. Όταν οι άνθρωποι συναναστρέφονται πάνω στη βιωματική κατανόησή τους, συχνά συναντούν παρεμβολές από τις σχέσεις των άλλων για προσωπικό όφελος· κάποιες παρεμβολές είναι λεκτικές, κάποιες αφορούν τη συμπεριφορά, ενώ άλλες αφορούν τους στόχους και τις κατευθύνσεις. Όταν οι άνθρωποι συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια και προσεύχονται διαβάζοντας τα λόγια του Θεού, οι άλλοι συχνά τους διακόπτουν, τους βγάζουν εκτός θέματος και τους επηρεάζουν στον έναν ή τον άλλον βαθμό. Γι’ αυτό, όσοι εμπλέκονται σε ακατάλληλες σχέσεις για προσωπικό όφελος, καθώς και οι σχετικές συμπεριφορές, πρέπει να περιορίζονται. Οι επικεφαλής της εκκλησίας που έρχονται αντιμέτωποι με αυτά τα θέματα δεν πρέπει να κάνουν τα στραβά μάτια και σίγουρα δεν πρέπει να δείχνουν ανοχή σε τέτοιες κακές πράξεις, επιτρέποντας να προκύπτουν τέτοια ζητήματα μέσα στην εκκλησιαστική ζωή. Αντίθετα, πρέπει να δείχνουν επαγρύπνηση και διορατικότητα και να τα σταματούν και να τα περιορίζουν γρήγορα.
Το να εμπλέκεται κανείς σε ακατάλληλες σχέσεις για προσωπικό όφελος είναι κάτι που συμβαίνει συχνά στην εκκλησία. Για παράδειγμα, αν κάποιος σχεδιάζει να κατέβει στις εκλογές για να γίνει ο επόμενος επικεφαλής της εκκλησίας, μπορεί να προσελκύσει μια ομάδα ανθρώπων και να τους αποκαλύψει τις ιδέες του. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι ανόητοι· αφήνουν να εννοηθεί το εξής: «Αν σε εκλέξουμε, τι έχουμε να κερδίσουμε εμείς;» Δημιουργείται, έτσι, μεταξύ τους μια σχέση με βάση το προσωπικό όφελος. Για να διατηρήσουν το προσωπικό τους όφελος, υιοθετούν συχνά κοινή στάση σε κάποια θέματα κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων. Χωρίς οι άλλοι να είναι ενήμεροι ή να γνωρίζουν το παρασκήνιο, αυτοί οι άνθρωποι λένε συνέχεια πόσο καλός είναι κάποιος, ότι όσα κάνει κάποιος άλλος τα επιτρέπει και τα ευλογεί ο Θεός, ποιος έδωσε προσφορές και πόσα προσέφερε και ποιος συνεισέφερε πόσα στον οίκο του Θεού, ενώ συχνά ευλογούν ο ένας τα γένια του άλλου και ανταλλάσσουν επαίνους. Στη ζωή της εκκλησίας, συνήθως τα κάνουν όλα αυτά για να εξυπηρετήσουν τη συμφωνία που έκαναν νωρίτερα και να υποστηρίξουν τα αμοιβαία συμφέροντά τους. Για παράδειγμα, μπορεί να πει κάποιος: «Αν με εκλέξεις επικεφαλής, τότε, μόλις πάρω τη θέση, θα σε κάνω επικεφαλής ομάδας». Δεν κοιτάζουν όλοι τους το προσωπικό κέρδος; Για να υλοποιήσουν τα συμφέροντά τους, δεν πρέπει να πουν ή να κάνουν συγκεκριμένα πράγματα; Έτσι, εμφανίζουν διάφορες εκδηλώσεις κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων, όλες με σκοπό να υποστηρίξουν τη συμφωνία που έκαναν νωρίτερα και τα αντίστοιχα συμφέροντα. Προτού πετύχουν τον στόχο τους, οι περισσότερες πράξεις τους έχουν ως κίνητρο τα συμφέροντα. Δεν είναι, λοιπόν, εντελώς ακατάλληλες οι προθέσεις και οι σκοποί που βρίσκονται πίσω από όσα λένε και κάνουν; Δεν είναι ακατάλληλη η σχέση που έχει δημιουργηθεί μεταξύ τους; Δεν πρέπει να περιορίζονται τέτοιες ακατάλληλες σχέσεις μέσα στην εκκλησία; Λένε κάποιοι: «Πώς να την περιορίσουμε αν δεν έχει ανακαλυφθεί;» Τέτοια ζητήματα, εκτός κι αν δεν συμβούν καθόλου, μπορούν να ανακαλυφθούν και να εκτεθούν μόλις οι εμπλεκόμενοι αναλάβουν δράση. Αν οι άνθρωποι συναναστραφούν σωστά πάνω στην αλήθεια, στην προσωπική τους κατανόηση και στις προσωπικές τους εμπειρίες, χωρίς να εμπλέκουν τίποτα που να μη σχετίζεται με την αλήθεια, όλοι μπορούν να το αντιληφθούν αυτό. Αν υπάρχουν νοθείες, κι αυτό μπορούν να το διακρίνουν οι άνθρωποι. Επομένως, οι διάφορες συναλλακτικές σχέσεις που προκύπτουν στην εκκλησία για τη διατήρηση αμοιβαίων συμφερόντων πρέπει κι αυτές να περιορίζονται· αν μη τι άλλο, οι εμπλεκόμενοι πρέπει να προειδοποιούνται και να γίνεται συναναστροφή μαζί τους, ώστε να μπορέσουν να αναγνωρίσουν τα προβλήματά τους και να κατανοήσουν τις σοβαρές συνέπειες που έχει η συμμετοχή σε τέτοιες δραστηριότητες, δίνοντας ταυτόχρονα τη δυνατότητα στους αδελφούς και τις αδελφές να διακρίνουν τη φύση αυτών των ζητημάτων. Ποιος είναι ο αντίκτυπος μιας τέτοιας δραστηριότητας στους περισσότερους ανθρώπους; Δίνει στους ανθρώπους την εντύπωση πως δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην εκκλησία και την κοινωνία, αφού και στα δύο μέρη όλοι εκμεταλλεύονται ο ένας τον άλλον και οι άνθρωποι εμπλέκονται σε συναλλαγές για προσωπικό όφελος. Αυτή η συμπεριφορά δεν είναι μια μέτρια αναστάτωση, αλλά αποτελεί σοβαρή αναστάτωση για τη ζωή της εκκλησίας. Πείτε Μου: Κάποιος που προσελκύει συνεχώς ανθρώπους για να κερδίσει τις ψήφους τους στις εκλογές, χρησιμοποιώντας ασυνήθιστα μέσα για να χειραγωγήσει τις εκλογές και να κερδίσει τη θέση του επικεφαλής, είναι καλός άνθρωπος; Είναι σαφές ότι οι επικεφαλής που εκλέγονται μ’ αυτόν τον τρόπο δεν είναι καλοί άνθρωποι. Μπορούν να περιμένουν κανένα καλό οι αδελφοί κι οι αδελφές που έχουν πέσει στα χέρια τους; Αν κάποιος γίνει επικεφαλής με ασυνήθιστα μέσα, αντί να εκλεγεί με βάση τις αρχές, τότε ένας τέτοιος επικεφαλής δεν είναι σε καμία περίπτωση καλός άνθρωπος. Αν κανείς τον αφήσει να ηγηθεί, θα είναι σαν να παραδίδει ευθέως τους αδελφούς και τις αδελφές σε έναν κακό άνθρωπο, σε έναν αντίχριστο, με τους περισσότερους ανθρώπους να παραδίδονται, στην ουσία, στα χέρια του Σατανά· σ’ ένα τέτοιο σενάριο, είναι προφανές ποιοι θα είναι οι καρποί της εκκλησιαστικής ζωής τους. Αυτός είναι ένας τύπος ακατάλληλης σχέσης που συνδέεται με συμφέροντα. Είτε πρόκειται για ομάδες είτε για άτομα, όταν στις διαπροσωπικές σχέσεις εμπλέκονται συμφέροντα, οι άνθρωποι έχουν την τάση να ενεργούν περισσότερο με βάση το προσωπικό όφελος και όχι σύμφωνα με τις αρχές, ώστε να υποστηρίξουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Τέτοιες σχέσεις δεν έχουν τα θεμέλιά τους στη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης, αλλά πηγαίνουν ενάντια στη συνείδηση, ενάντια στη λογική και, ακόμα περισσότερο, ενάντια στις αλήθεια-αρχές. Όσα λένε, κάνουν και εμφανίζουν οι άνθρωποι, καθώς και οι προθέσεις, οι σκοποί, τα κίνητρα, η προέλευσή τους και ούτω καθεξής, υποκινούνται όλα από το συμφέρον· έτσι, αυτές οι σχέσεις μπορούν να χαρακτηριστούν ακατάλληλες. Επειδή η σύναψη τέτοιων σχέσεων αναστατώνει τον εκλεκτό λαό του Θεού κατά τη βίωση της εκκλησιαστικής ζωής και δυσκολεύει τους περισσότερους ανθρώπους όσον αφορά το να διαβάσουν τα λόγια του Θεού και να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια με ησυχία ενώπιον του Θεού, τέτοιες ακατάλληλες σχέσεις πρέπει να περιορίζονται μέσα στην εκκλησία. Σε περιστατικά που είναι σοβαρά και συνιστούν συμπεριφορά κακών ανθρώπων, πρέπει να δίνονται προειδοποιήσεις και, αν οι εμπλεκόμενοι δεν μετανοήσουν με κανέναν τρόπο, πρέπει να αποπέμπονται από την εκκλησία.
Δ. Μίσος μεταξύ των ανθρώπων
Οι ακατάλληλες διαπροσωπικές σχέσεις έχουν διάφορες εκδηλώσεις. Άλλη μία από αυτές είναι το προσωπικό μίσος. Μπορεί, λόγου χάρη, να προκύψουν ενδοοικογενειακές προστριβές ή διαφωνίες ανάμεσα σε πεθερά και νύφη, ανάμεσα σε συννυφάδες ή ανάμεσα σε αδελφούς· μπορεί, επίσης, να προκύψουν ανάμεσα σε γείτονες. Μερικές φορές, κάτι τέτοιο εξελίσσεται ακόμα και σε μίσος —και τότε, σαν εχθροί, αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να συνεργαστούν, σε βαθμό που να μην μπορούν ούτε να αντικρίσουν ο ένας τον άλλον, ενώ καυγαδίζουν και τσακώνονται σε ό,τι κι αν κάνουν. Όταν βρίσκονται στις συναθροίσεις, οι καρδιές τους είναι κι αυτές γεμάτες μίσος, ενώ δεν μπορούν να ησυχάσουν ενώπιον του Θεού για να απολαύσουν τον λόγο του Θεού, να κάνουν αυτοκριτική και να αποκτήσουν αυτογνωσία, και σε καμία περίπτωση δεν είναι ικανοί να αφήσουν κατά μέρος τις προκαταλήψεις και το μίσος τους για να συμμετάσχουν κανονικά στη συνάθροιση. Αντίθετα, κάθε φορά που συναντιούνται, εμπλέκονται σε καυγάδες και συγκρούσεις, εκθέτουν ο ένας τα ελαττώματα του άλλου, επιτίθενται ο ένας στον άλλον, μέχρι που βρίζονται κιόλας, επηρεάζοντας πολύ αρνητικά τον εκλεκτό λαό του Θεού. Άνθρωποι σαν κι αυτούς είναι δύσπιστοι, είναι άπιστοι. Όσοι πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό και αγαπούν την αλήθεια, ό,τι κι αν συμβεί, με οποιονδήποτε κι αν έχουν διαφωνία ή για οποιονδήποτε κι αν τρέφουν προκαταλήψεις, είναι ικανοί να αναζητήσουν την αλήθεια, να κάνουν αυτοκριτική και να αποκτήσουν αυτογνωσία, καθώς και να λύσουν τα προβλήματα σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αν έχουν κάνει κάποιο λάθος και έχουν χρέος σε κάποιον, παίρνουν την πρωτοβουλία να ζητήσουν συγγνώμη και να παραδεχθούν το λάθος τους· δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να καταφύγουν σε καυγάδες ή να προκαλέσουν φασαρίες στις συναθροίσεις. Δεν αρμόζει καθόλου στην ευπρέπεια των αγίων να εμπλέκονται σε διαφωνίες και να προκαλούν αναταραχές στην εκκλησία· μια τέτοια συμπεριφορά ντροπιάζει σοβαρά τον Θεό. Σε μεγάλο βαθμό, οι άνθρωποι που ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο δεν έχουν ούτε ανθρώπινη φύση, ούτε συνείδηση, ούτε λογική· δεν είναι σε καμία περίπτωση γνήσιοι πιστοί του Θεού. Αυτό το θέμα εμφανίζεται σχετικά συχνότερα στους νέους πιστούς. Επειδή οι νέοι πιστοί δεν κατανοούν την αλήθεια και οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους δεν έχουν εξαγνιστεί, τους είναι εύκολο να εμπλακούν σε διαφωνίες για πολλά πράγματα, ακόμα και ν’ αφήσουν τη θερμοαιμία τους να ξεσπάσει και να μπλέξουν σε τσακωμούς. Αν δεν επιλυθούν αυτές οι διεφθαρμένες διαθέσεις, οι άνθρωποι θα τρέφουν μίσος στην καρδιά τους και, ακόμα κι αν βιώνουν την εκκλησιαστική ζωή, θα συνεχίσουν να εμπλέκονται σε ατέλειωτες διαφωνίες μ’ αυτήν τη θερμοαιμία και το μίσος. Κάτι τέτοιο επηρεάζει την εκκλησιαστική ζωή και έχει αντίκτυπο όταν οι εκλεκτοί του Θεού τρώνε και πίνουν τον λόγο του Θεού, δοξάζουν τον Θεό και μοιράζονται τη βιωματική κατανόηση που έχουν για τα λόγια του Θεού. Επηρεάζει, επίσης, άμεσα τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού. Μερικοί νέοι πιστοί εύκολα αρχίζουν να τσακώνονται εξαιτίας διαφορών για ασήμαντα θέματα. Για παράδειγμα, προτού αρχίσει μια συνάθροιση, οι μεν μπορεί να θέλουν να τραγουδήσουν έναν ύμνο κι οι δε έναν άλλον —ακόμα κι ένα τόσο ασήμαντο ζήτημα μπορεί εύκολα να προκαλέσει διαφωνίες. Με τον ίδιο τρόπο, κάποιες φορές, οι διαφορετικές απόψεις για ένα ζήτημα μπορεί γρήγορα να εξελιχθούν σε λογομαχία, ενώ ακόμα και μια προσβολή απέναντι σε κάποιον λόγω έλλειψης σεβασμού στον λόγο μπορεί να πυροδοτήσει καυγά. Αυτού του είδους τα περιστατικά εμφανίζονται συχνά σε νέους πιστούς. Όταν προκύπτουν διαφωνίες κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων, είναι φυσικό να αναστατώνουν την εκκλησιαστική ζωή. Κάτι τέτοιο δεν αναστατώνει και τον εκλεκτό λαό του Θεού; Όσοι είναι επιρρεπείς στους καυγάδες και τις λογομαχίες περί σωστού και λάθους είναι εκείνοι που αναστατώνουν πιο εύκολα την εκκλησιαστική ζωή. Το μόνο που τους νοιάζει είναι να ικανοποιήσουν τη ματαιοδοξία και να περιφρουρήσουν το κύρος τους, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα του εκλεκτού λαού του Θεού. Εφόσον ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν προκαλούν αναστάτωση στην εκκλησιαστική ζωή; (Ναι.) Η εκκλησία είναι ένα μέρος όπου συναθροίζονται οι αδελφοί κι οι αδελφές για να φάνε, να πιουν και να απολαύσουν τα λόγια του Θεού· είναι ένα μέρος για να υποταχθεί και να λατρέψει κανείς τον Θεό. Σε καμία περίπτωση δεν είναι μέρος για να εξωτερικεύσει κανείς τα προσωπικά του παράπονα, ενώ σίγουρα δεν είναι μέρος για λογομαχίες και καυγάδες περί σωστού και λάθους. Όταν τέτοιοι άνθρωποι προκαλούν αναστάτωση μ’ αυτόν τον τρόπο, τι συνέπειες έχει αυτό; Έχει ως άμεσο αποτέλεσμα να χαθεί η ευχαρίστηση από τις συναθροίσεις· εξαιτίας του ο εκλεκτός λαός του Θεού δεν είναι ικανός να αποκτήσει διάπλαση ζωής, ενώ στερεί από τους περισσότερους ανθρώπους ακόμα και τη δυνατότητα να βρουν γαλήνη, κάνοντάς τους να υποφέρουν απερίγραπτα. Με την πάροδο του χρόνου, κάποιοι γίνονται παθητικοί κι αδύναμοι, ακόμα και απρόθυμοι να παραστούν στις συναθροίσεις. Αυτή η κατάσταση είναι συχνή στις περισσότερες εκκλησίες και είναι κάτι που έχουν βιώσει όλα τα μέλη του εκλεκτού λαού του Θεού. Πώς πρέπει, λοιπόν, να λυθεί το θέμα των συχνών καυγάδων και τσακωμών στις συναθροίσεις; Πρέπει να επιλεγούν αρκετά χωρία από τα λόγια του Θεού που είναι σχετικά με το θέμα και να διαβαστούν μαζί πολλές φορές στις συναθροίσεις· στη συνέχεια, πρέπει όλοι να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια και να μοιραστούν την κατανόησή τους. Αυτή η προσέγγιση μπορεί να έχει κάποια αποτελέσματα. Όχι μόνο θα αναγνωρίσουν τις παραβάσεις τους και θα νιώσουν μεταμέλεια όσοι είναι επιρρεπείς στους καυγάδες, αλλά ακόμα και οι παρατηρητές μπορούν να αναλογιστούν αν έχουν αποκαλύψει τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους σε παρόμοιες καταστάσεις και αν είναι ικανοί να καυγαδίσουν με τους άλλους —μ’ αυτόν τον τρόπο, και οι παρατηρητές μπορούν τελικά να αποκτήσουν αυτογνωσία. Είτε κάποιος εμπλέκεται σε διαφωνίες είτε όχι, αφού διαβάσει κάμποσες φορές αρκετά αποσπάσματα των λόγων του Θεού, μπορεί να αναγνωρίσει τις δικές του διεφθαρμένες διαθέσεις και να δει ότι το να ζει κανείς σύμφωνα με διεφθαρμένες διαθέσεις σημαίνει πράγματι ότι δεν έχει ούτε συνείδηση, ούτε λογική, ούτε και την απειροελάχιστη ανθρώπινη φύση. Αυτός ο τρόπος βίωσης της εκκλησιαστικής ζωής δεν έχει κι άσχημη επίδραση, έτσι; Μπορεί να υπάρχουν διαφωνίες στην αρχή μιας συνάθροισης, αν όμως όλοι μπορέσουν να διαβάσουν τα λόγια του Θεού, να σιωπήσουν ενώπιον του Θεού για να κάνουν αυτοκριτική, να λύσουν προβλήματα με την αλήθεια και να μετανοήσουν πραγματικά —αν μπορέσουν να επιτευχθούν αυτά τα αποτελέσματα— τότε αυτό είναι κανονική εκκλησιαστική ζωή. Συνεπώς, ό,τι συμβαίνει κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων δεν είναι απαραίτητα κακό· εφόσον όλοι φτάσουν σε σύμπνοια στην καρδιά και το μυαλό τους για να αναζητήσουν την αλήθεια και διαβάσουν μαζί μερικές φορές αρκετά σχετικά αποσπάσματα των λόγων του Θεού, τότε, ακόμα κι αν τα προβλήματα δεν είναι δυνατό να λυθούν εντελώς, οι άνθρωποι θα μπορέσουν να τα δουν σε κάποιο βάθος και να αποκτήσουν λίγη διάκριση —όλοι θα ωφεληθούν από αυτό. Θα λέγατε ότι είναι δυσεύρετη μια τέτοια εκκλησιαστική ζωή; Είναι αυτό που λέμε «ουδέν κακόν αμιγές καλού». Παρόλα αυτά, δεν πρέπει λόγω αυτού οι άνθρωποι να υπερασπίζονται την ιδέα ότι οι διαφωνίες και οι λογομαχίες είναι επιθυμητές στην εκκλησιαστική ζωή· κάτι τέτοιο δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να το υποστηρίξει κανείς. Οι διαφωνίες και οι λογομαχίες μπορούν εύκολα να οδηγήσουν σε ξεσπάσματα θερμοαιμίας και συγκρούσεις, πράγμα που είναι κακό για όλους και προκαλεί στενοχώρια σε προσωπικό επίπεδο για όσους εμπλέκονται. Συνεπώς, η καλύτερη προσέγγιση είναι να αναζητά κανείς την αλήθεια για να λύσει τα θέματα, ενώ η κατανόηση της αλήθειας μπορεί να εμποδίσει αποτελεσματικά παρόμοια περιστατικά στο μέλλον. Τα συνετά άτομα πρέπει να υιοθετούν μια υπομονετική και ανεκτική στάση όταν προκύπτουν προστριβές και συγκρούσεις. Αφού κι αυτά έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και μπορούν εύκολα να βλάψουν τους άλλους, πρέπει, όταν αποκαλύπτουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, να προσεύχονται αμέσως στον Θεό και να αναζητούν την αλήθεια για να λύσουν τα θέματα. Έτσι, μέχρι να έρθει η ώρα της συνάθροισης, έχουν υποχωρήσει και η προσωπική πικρία και το μίσος, με αποτέλεσμα να υπάρχει στην καρδιά τους ένα αίσθημα απελευθέρωσης και να τους είναι ευκολότερο να τα πάνε καλά με τους αδελφούς και τις αδελφές με φιλική διάθεση, προωθώντας έτσι μια αρμονική συνεργασία. Κάθε φορά που θα δει κάποιος έναν αδελφό ή μια αδελφή να αποκαλύπτει διεφθαρμένη διάθεση, πρέπει να προσφέρει βοήθεια με αγάπη και όχι να κρίνει, να καταδικάζει ή να απορρίπτει. Ίσως τα προβλήματα να μη λυθούν μετά από μία ή δύο απόπειρες βοήθειας, αλλά απαιτούνται και πάλι υπομονή και ανοχή. Εφόσον δεν αναστατώνουν την εκκλησιαστική ζωή ούτε διαπράττουν ηθελημένα κακό, πρέπει να αντιμετωπίζονται με υπομονή και ανοχή μέχρι τέλους —μια μέρα θα συνέλθουν. Αν κάποιος που έχει κακή ανθρώπινη φύση αρνείται την οποιαδήποτε βοήθεια και δεν αποδέχεται την αλήθεια με όποιον τρόπο κι αν του γίνει σχετική συναναστροφή, τότε δεν πιστεύει ειλικρινά στον Θεό και είναι απαραίτητο να κρατά κανείς απόσταση από τέτοια άτομα. Αν αναστατώνει επανειλημμένα την εκκλησιαστική ζωή, τότε πρέπει να τον αντιμετωπίσει και να τον χειριστεί κανείς σύμφωνα με τις αρχές. Αν δεν είναι κακός άνθρωπος, αλλά απλώς αποκαλύπτει συχνά τη διεφθαρμένη διάθεσή του και μισεί τον εαυτό του, αλλά νιώθει ανίσχυρος να πράξει αλλιώς τη δεδομένη στιγμή, τότε σε ένα τέτοιο άτομο πρέπει να δοθεί βοήθεια με αγάπη· βοήθεια για να κατανοήσει την αλήθεια, καθώς και να διακρίνει και να αναγνωρίσει τις αποκαλύψεις της διαφθοράς του —Έτσι, οι αποκαλύψεις της διαφθοράς του σταδιακά θα μειωθούν. Αν οι αδελφοί κι οι αδελφές επηρεάζονται μόνο περιστασιακά από αυτόν τον άνθρωπο, τότε μπορεί να συγχωρεθεί. Εφόσον δεν υπάρχουν μεγάλα προβλήματα στην ανθρώπινη φύση του και δεν είναι δόλιος ούτε κακός άνθρωπος, τότε πρέπει να του δοθεί υποστήριξη και βοήθεια μέσω της συναναστροφής πάνω στην αλήθεια. Αν μπορεί να αποδεχθεί την αλήθεια, τότε θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με αγάπη. Αν, ωστόσο, αρνηθεί να μετανοήσει και έχει αρνητικό αντίκτυπο στην εκκλησιαστική ζωή για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι επικεφαλής της εκκλησίας πρέπει να τον προειδοποιήσουν και να τον περιορίσουν. Αν αρνείται επίμονα να αποδεχθεί την αλήθεια, τότε πρόκειται για κακό άνθρωπο. Οι κακοί άνθρωποι δεν τα πάνε καλά με κανέναν, είναι δαίμονες και κακή επιρροή για όλους. Αν παραμείνουν στην εκκλησία, θα προκαλούν όλο διαταράξεις και αναστατώσεις. Γι’ αυτό, όσοι αρνούνται να αλλάξουν παρά τις επανειλημμένες επιπλήξεις πρέπει να αντιμετωπίζονται ως κακοί άνθρωποι και να αποπέμπονται από την εκκλησία. Όποιος αναστατώνει συχνά την εκκλησιαστική ζωή και τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού είναι δύσπιστος και κακός άνθρωπος και πρέπει να αποπεμφθεί από την εκκλησία. Όποιος κι αν είναι αυτός ο άνθρωπος και όπως κι αν έχει συμπεριφερθεί στο παρελθόν, εάν αναστατώνει συχνά το έργο της εκκλησίας και την εκκλησιαστική ζωή, αν αρνείται να κλαδευτεί και πάντα υπερασπίζεται τον εαυτό του με εσφαλμένη λογική, πρέπει να απομακρυνθεί από την εκκλησία. Αποκλειστικός σκοπός αυτής της προσέγγισης είναι να διατηρηθεί η ομαλή πρόοδος του έργου της εκκλησίας και να προστατευτούν τα συμφέροντα του εκλεκτού λαού του Θεού· αυτό ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις αλήθεια-αρχές και τις προθέσεις του Θεού. Η ζωή-είσοδος του εκλεκτού λαού του Θεού και το έργο της εκκλησίας δεν πρέπει να επηρεάζονται από τις διαμάχες και τις παράλογες φασαρίες που προκαλούνται από λίγους κακούς ανθρώπους —δεν αξίζει και επίσης είναι άδικο για τον εκλεκτό λαό του Θεού.
Εάν οι κακοί άνθρωποι προκαλούν συχνά αναστάτωση στην εκκλησία, οδηγώντας σε αναποτελεσματική εκκλησιαστική ζωή, η καλύτερη λύση είναι να κατηγοριοποιηθούν οι άνθρωποι και να διαχωριστούν οι συναθροίσεις σε διάφορες ομάδες: όσοι αγαπούν την αλήθεια και επιτελούν με ειλικρίνεια τα καθήκοντά τους συναθροίζονται μαζί· όσοι θέλουν να επιδιώξουν την αλήθεια αλλά δεν επιτελούν τα καθήκοντά τους συναθροίζονται μαζί· και όσοι λατρεύουν να προκαλούν διατάραξη και φασαρίες, κουτσομπολεύουν και καταδικάζουν τους άλλους συναθροίζονται μεταξύ τους. Με αυτόν τον τρόπο, η εκκλησία μπορεί να χωριστεί σε τρεις βασικές ομάδες ανθρώπων —κατά κάποιον τρόπο, είναι σαν να ταξινομούνται όλοι σύμφωνα με το είδος τους— διασφαλίζοντας έτσι ότι αυτές οι ομάδες δεν παρεμβαίνουν η μία στην άλλη κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων. Οι άνθρωποι που έχουν κακή ανθρώπινη φύση, όσο απερίσκεπτα κι αν διαπράττουν αδικήματα, δεν επηρεάζουν τους άλλους παρά μόνο βλάπτουν τον εαυτό τους. Ορισμένοι άνθρωποι έχουν κακόβουλη διάθεση. Αν κάποιος πει κάτι που τους πληγώνει ή τους προσβάλλει, τον μισούν και σκαρφίζονται τρόπους για να του επιτεθούν και να προβούν σε αντίποινα εναντίον του. Όσο κι αν συναναστρέφονται την αλήθεια μαζί τους ή όσο κι αν κλαδεύονται, δεν το αποδέχονται. Προτιμούν να πεθάνουν παρά να μετανοήσουν και συνεχίζουν να αναστατώνουν την εκκλησιαστική ζωή. Αυτό αποδεικνύει ότι είναι κακοί άνθρωποι. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να ανεχόμαστε τέτοιους κακούς ανθρώπους. Πρέπει να απομακρύνονται από την εκκλησία σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Μόνο έτσι θα λυθεί οριστικά το πρόβλημα. Ό,τι λάθη κι αν έχουν κάνει ή ό,τι κακό κι αν έχουν πράξει, αυτοί οι άνθρωποι που έχουν κακόβουλη διάθεση δεν επιτρέπουν σε κανέναν να τους εκθέσει ή να τους κλαδέψει. Αν κάποιος τους εκθέσει και τους προσβάλει, θα εξοργιστούν, θα προβούν σε αντίποινα και δεν θα αφήσουν το θέμα να κλείσει. Δεν έχουν καμία υπομονή ούτε ανοχή προς τους άλλους και δεν δείχνουν καμία επιείκεια. Σε ποια αρχή στηρίζεται η συμπεριφορά τους; «Θα προτιμούσα να προδώσω παρά να προδοθώ». Με άλλα λόγια, δεν ανέχονται να τους προσβάλει κανείς. Αυτή δεν είναι η λογική των κακών ανθρώπων; Αυτή ακριβώς είναι η λογική των κακών ανθρώπων. Κανείς δεν επιτρέπεται να τους προσβάλει. Θεωρούν απαράδεκτο να τους ερεθίσει κάποιος, έστω και στον ελάχιστο βαθμό, και μισούν οποιονδήποτε το κάνει. Θα συνεχίσουν να κυνηγούν αυτόν τον άνθρωπο και δεν πρόκειται να αφήσουν το θέμα να κλείσει —έτσι είναι οι κακοί άνθρωποι. Πρέπει να απομονώσετε ή να απομακρύνετε τους κακούς ανθρώπους μόλις διαπιστώσετε ότι έχουν την ουσία κακών ανθρώπων, προτού προλάβουν να προκαλέσουν μεγαλύτερο κακό. Αυτό θα ελαχιστοποιήσει τη ζημιά που προκαλούν· είναι η σοφή επιλογή. Εάν οι επικεφαλής και οι εργάτες περιμένουν μέχρι ένας κακός άνθρωπος να προκαλέσει κάποιου είδους καταστροφή και μετά να τον αντιμετωπίσουν, αυτό συνιστά παθητικότητα. Κάτι τέτοιο θα αποδείκνυε ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι πολύ ανόητοι και δεν έχουν αρχές στις πράξεις τους. Ορισμένοι επικεφαλής και εργάτες είναι πράγματι τόσο ανόητοι και αδαείς. Συνεχίζουν να περιμένουν μέχρι να έχουν αδιάσειστα στοιχεία για να αντιμετωπίσουν τους κακούς ανθρώπους, θεωρώντας ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους. Όμως, στην πραγματικότητα, δεν χρειάζεστε αδιάσειστα στοιχεία για να βεβαιωθείτε ότι κάποιος είναι κακός. Μπορείτε να το διαπιστώσετε από τα καθημερινά του λόγια και πράξεις. Μόλις βεβαιωθείτε ότι είναι κακός, μπορείτε να ξεκινήσετε περιορίζοντας ή απομονώνοντάς τον. Αυτό θα διασφαλίσει ότι δεν θα πληγούν το έργο της εκκλησίας και η ζωή-είσοδος του εκλεκτού λαού του Θεού. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες δεν μπορούν να διακρίνουν ποιοι άνθρωποι είναι κακοί ούτε να αντιμετωπίσουν τους κακούς ανθρώπους εγκαίρως, με αποτέλεσμα να επηρεάζονται το έργο της εκκλησίας και η ζωή της εκκλησίας, και να παρεμποδίζεται η ζωή-είσοδος του εκλεκτού λαού του Θεού. Αυτό είναι μεγάλη ανοησία. Έτσι εργάζονται οι ψευδοεπικεφαλής. Πρώτα πρώτα, τους λείπει η ικανότητα διάκρισης, και επίσης, είναι ανθρωπάρεσκοι και φοβούνται να προσβάλουν τους άλλους. Όταν αυτοί οι άνθρωποι υπηρετούν ως επικεφαλής, πρώτον, δεν μπορούν να κάνουν αληθινό έργο και δεύτερον, βλάπτουν τον εκλεκτό λαό του Θεού. Δεν μπορούν ούτε να λύσουν εγκαίρως το πρόβλημα της αναστάτωσης που προκαλούν οι κακοί άνθρωποι ούτε να προστατεύσουν τους αδελφούς και τις αδελφές· τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι κατάλληλοι να είναι επικεφαλής και εργάτες. Πείτε Μου, αν κάποιος χαρακτηριστεί ως κακός άνθρωπος, υπάρχει ακόμα ανάγκη να γίνει σ’ αυτόν συναναστροφή πάνω στην αλήθεια για να βοηθηθεί; (Όχι.) Δεν υπάρχει λόγος να του δοθεί καμία ευκαιρία. Μερικοί άνθρωποι έχουν υπερβολική «αγάπη», και δίνουν συνεχώς ευκαιρίες στους κακούς να μετανοήσουν· μπορεί, όμως, αυτό να φέρει αποτέλεσμα; Συμφωνεί αυτό με τις αρχές των λόγων του Θεού; Έχετε δει ποτέ κάποιον κακό άνθρωπο να μετανοεί πραγματικά; Κανείς δεν έχει δει ποτέ κάτι τέτοιο. Το να ελπίζεις ότι οι κακοί άνθρωποι θα μετανοήσουν είναι σαν να λυπάσαι τα δηλητηριώδη φίδια· είναι σαν να λυπάσαι τα άγρια θηρία. Ο λόγος είναι ότι, με βάση την ουσία των κακών ανθρώπων, μπορεί να διαπιστωθεί ότι οι κακοί άνθρωποι ποτέ δεν θα αγαπήσουν τα θετικά πράγματα, ποτέ δεν θα δεχτούν την αλήθεια και ποτέ δεν θα μετανοήσουν. Δεν υπάρχει η λέξη «μετάνοια» στο λεξικό τους. Όσο κι αν συναναστραφείς μαζί τους σχετικά με την αλήθεια, δεν θα βάλουν στην άκρη τα κίνητρα και τα συμφέροντά τους, και θα βρουν διάφορες δικαιολογίες και προσχήματα για να αιτιολογήσουν αυτά που κάνουν, και κανείς δεν μπορεί να τους πείσει. Αν υποστούν κάποια απώλεια, αυτό τους είναι αβάσταχτο, και θα συνεχίσουν ασταμάτητα να ταλαιπωρούν τους άλλους γι’ αυτό. Πώς μπορούν τέτοιοι άνθρωποι, που δεν θέλουν να υποστούν καμία απώλεια, να μετανοήσουν πραγματικά; Οι εξαιρετικά εγωιστές είναι εκείνοι που βάζουν πάνω απ’ όλα τα προσωπικά τους συμφέροντα· είναι κακοί άνθρωποι και δεν θα μετανοήσουν ποτέ. Αν έχεις ήδη διακρίνει πλήρως ότι ένας τέτοιος άνθρωπος είναι κακός και του δίνεις ακόμα ευκαιρία να μετανοήσει, δεν είναι ανοησία αυτό; Είναι το ίδιο με το να ζεστάνεις ένα παγωμένο φίδι στην αγκαλιά σου, μόνο για να σε δαγκώσει αργότερα. Μόνο ένας ανόητος θα έκανε μια τέτοια ανοησία. Στην εκκλησία, είναι φυσιολογικό φαινόμενο να μισούν οι εκλεκτοί του Θεού τους κακούς ανθρώπους, επειδή οι κακοί άνθρωποι δεν έχουν ανθρώπινη φύση και πάντα κάνουν ανήθικα πράγματα. Το να μισεί κανείς τους κακούς ανθρώπους είναι η σωστή νοοτροπία. Είναι μέρος απ’ αυτά που πρέπει να διαθέτουν οι άνθρωποι στην κανονική τους ανθρώπινη φύση.
Πείτε Μου, τι είδους άνθρωπος είναι αυτός που δεν νιώθει καθόλου αγάπη για τους αδελφούς και τις αδελφές; Γιατί δεν έχει την παραμικρή κανονική διαπροσωπική σχέση με τους αδελφούς και τις αδελφές; Ένας άνθρωπος σαν κι αυτόν, με όποιον κι αν αλληλεπιδράσει, συνδέει αυτήν την αλληλεπίδραση με συμφέρον και συναλλαγή· αν δεν υπάρχει συμφέρον ή συναλλαγή, δεν ασχολείται με τους άλλους. Δεν είναι κακός ένας τέτοιος άνθρωπος; Κάποιοι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια και ζουν μόνο με βάση τα συναισθήματα· πλησιάζουν όποιον τους φέρεται καλά και θεωρούν καλό όποιον τους βοηθάει. Ούτε αυτού του είδους οι άνθρωποι έχουν κανονικές διαπροσωπικές σχέσεις. Ζουν αποκλειστικά με βάση τα συναισθήματα, επομένως μπορούν να φερθούν δίκαια και αμερόληπτα στους αδελφούς και τις αδελφές; Κάτι τέτοιο είναι τελείως ανέφικτο. Συνεπώς, όποιος δεν έχει κανονική διαπροσωπική σχέση με τους αδελφούς και τις αδελφές ή με όσους πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό είναι άτομο που δεν έχει συνείδηση και λογική, δεν έχει κανονική ανθρώπινη φύση και οπωσδήποτε δεν αγαπάει την αλήθεια. Αυτά τα άτομα δεν διαφέρουν από τον ποταπό συρφετό των απίστων· αλληλεπιδρούν με όποιον τους είναι ωφέλιμος και αγνοούν όποιον δεν είναι. Επιπλέον, όταν δουν κάποιον να επιδιώκει την αλήθεια ή κάποιον που μπορεί να μοιραστεί βιωματικές μαρτυρίες —κάποιον που όλοι τον θαυμάζουν και τον συμπαθούν— τότε νιώθουν φθόνο και μίσος και δοκιμάζουν τα πάντα προκειμένου να συγκεντρώσουν πολεμοφόδια για να κρίνουν και να καταδικάσουν αυτούς τους ανθρώπους που επιδιώκουν την αλήθεια. Αυτό δεν κάνουν οι κακοί άνθρωποι; Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν συνείδηση και λογική —είναι χειρότεροι κι από κτήνη. Δεν μπορούν να φερθούν σωστά στους ανθρώπους, δεν μπορούν να τα πάνε καλά με τους άλλους με κανονικό τρόπο, δεν μπορούν να χτίσουν κανονικές διαπροσωπικές σχέσεις με τα μέλη του εκλεκτού λαού του Θεού, ενώ φτάνουν και να μισούν όσους επιδιώκουν την αλήθεια. Τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να νιώθουν μεγάλη απομόνωση και μοναξιά μέσα τους, ενώ παραπονιούνται συνεχώς για τους Ουρανούς και τους άλλους ανθρώπους. Άραγε, τι χαρά και τι νόημα έχουν στη ζωή τους; Αυτοί οι άνθρωποι έχουν φαύλη διάθεση και, με όποιον κι αν αλληλεπιδράσουν, μπορούν να νιώσουν μίσος για ασήμαντα ζητήματα, να τον καταδικάσουν και να προβούν σε αντίποινα εναντίον του, φέρνοντάς του συμφορές. Τέτοια κακά άτομα είναι ολωσδιόλου διάβολοι και φέρνουν συμφορές στην εκκλησία κάθε μέρα που παραμένουν εκεί. Αν μείνουν για πολύ καιρό, οι συμφορές δεν θα έχουν τέλος. Μόνο αν αποπεμφθούν από την εκκλησία μπορούν να αποφευχθούν οι συμφορές. Επιπλέον, υπάρχουν κι αυτοί που φαίνονται πολιτισμένοι εξωτερικά, αλλά έχουν μια ιδιαίτερη αδυναμία στα οφέλη. Έτσι, και με την πίστη τους στον Θεό, τα οφέλη επιδιώκουν. Αν έχει περάσει καιρός χωρίς να λάβουν κάποιο αδικαιολόγητο όφελος, το πρόσωπό τους συννεφιάζει και σκοτεινιάζει, σαν να τους χρωστάει κάποιος ένα μεγάλο χρηματικό ποσό. Όποιος δει την πίκρα και την απελπισία στο πρόσωπό τους επηρεάζεται αμέσως συναισθηματικά. Τι επίδραση πιστεύετε ότι θα είχε ένα τέτοιο πρόσωπο αν εμφανιζόταν στην εκκλησιαστική ζωή; Τα περισσότερα μέλη του εκλεκτού λαού του Θεού θα ένιωθαν σίγουρα άβολα όταν θα το έβλεπαν, και θα αναστατώνονταν και θα επηρεάζονταν σε διάφορους βαθμούς ενώ θα διάβαζαν τα λόγια του Θεού και θα συναναστρέφονταν πάνω στην αλήθεια. Ειδικά για όσους δεν έχουν ριζώσει γερά στην αληθινή οδό, το να βλέπουν συχνά αυτό το συνεχώς θλιμμένο πρόσωπο στην εκκλησιαστική ζωή θα τους επηρέαζε πάρα πολύ εύκολα! Στην εκκλησία θα έπρεπε να υπάρχουν περισσότεροι άνθρωποι με πρόσχαρη προσωπικότητα, που μιλάνε απλά και ανοιχτά, καθώς και περισσότεροι άνθρωποι που η καρδιά τους είναι γεμάτη γαλήνη και χαρά και το πνεύμα τους ελεύθερο και απελευθερωμένο. Κάτι τέτοιο θα έκανε ευχάριστη την εκκλησιαστική ζωή. Εκείνοι οι ξινοί άνθρωποι που είναι συνεχώς θλιμμένοι πρέπει να προσεύχονται στον Θεό στο σπίτι τους και να προσαρμόζουν τη νοοτροπία τους προτού έρθουν στις συναθροίσεις. Μ’ αυτόν τον τρόπο, θα είναι ευδιάθετοι και θα κερδίζουν κάτι από τη συνάθροιση. Επιπλέον, κάτι τέτοιο θα ωφελεί και τους άλλους· αν μη τι άλλο, δεν θα αναστατώνονται. Προκειμένου να διασφαλίσουν ότι ο εκλεκτός λαός του Θεού μπορεί να ζήσει μια κανονική εκκλησιαστική ζωή, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να μάθουν να συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια για να λύνουν τα προβλήματα. Αν έρθει κάποιος σε μια συνάθροιση με θλιμμένο πρόσωπο, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να βγουν μπροστά και να ρωτήσουν: «Χρειάζεσαι βοήθεια;» Αυτό σημαίνει να παίρνει κανείς την πρωτοβουλία για να βοηθήσει τους άλλους με αγάπη. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες δουν κάποιον να έχει πρόβλημα και το αγνοήσουν, αποφεύγοντας και μένοντας μακριά από αυτόν τον «ξινό» άνθρωπο, χωρίς να συναναστραφούν μαζί του πάνω στην αλήθεια για να του φτιάξουν τη μέρα, τότε δεν κάνουν πραγματικό έργο. Για να κάνουν αποτελεσματικά το έργο της εκκλησίας, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει πρώτα απ’ όλα να μάθουν να είναι άτομα εμπιστοσύνης για τον εκλεκτό λαό του Θεού, αυτό που οι άπιστοι θα αποκαλούσαν «δημόσιο υπάλληλο που δείχνει ενδιαφέρον». Κάποιοι άνθρωποι δεν είναι διατεθειμένοι να παίξουν αυτόν τον ρόλο και προτιμούν πάντα να είναι απλοί παρατηρητές —πώς μπορούν, άραγε, να οδηγήσουν τον εκλεκτό λαό του Θεού να βιώσει μια καλή εκκλησιαστική ζωή μ’ αυτόν τον τρόπο; Στην πραγματικότητα, το αν κάποιος έχει προβλήματα μέσα του φαίνεται, ως έναν βαθμό, από την έκφραση του προσώπου του. Αν κάποιος έχει διαρκώς θλιμμένο πρόσωπο, αυτό σημαίνει σίγουρα ότι η καρδιά του είναι σκοτεινή, χωρίς ούτε μία ακτίνα φωτός. Αν όλη μέρα λογομαχεί περί σωστού και λάθους, θα μπορούσε και τότε να χαμογελά; Τα πρόσωπα αυτών των ανθρώπων τα σκεπάζουν συνεχώς μαύρα σύννεφα, ήλιος πουθενά, κι αυτό επηρεάζει και την εκτέλεση του καθήκοντός τους. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες καθυστερήσουν να αντιμετωπίσουν και να λύσουν αυτό το θέμα, με αποτέλεσμα οι αδελφοί και οι αδελφές να βιώνουν διαρκή αναστάτωση και ανείπωτη δυστυχία, αυτό αποδεικνύει ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν είναι ικανοί να εκτελέσουν πραγματικό έργο, δεν είναι ικανοί να λύσουν προβλήματα με την αλήθεια και είναι εντελώς άχρηστοι. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες κατανοούν την αλήθεια και μπορούν να εντοπίζουν τα προβλήματα των αδελφών, παρέχοντας εγκαίρως υποστήριξη και βοήθεια, ενώ είναι σε θέση όχι μόνο να βοηθούν στην επίλυση των προβλημάτων των ανθρώπων, αλλά και να βοηθούν τους ανθρώπους να κατανοήσουν τις αλήθεια-αρχές και να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους, τότε ο τρόπος με τον οποίο εκτελούν το καθήκον τους και χειρίζονται τα ζητήματα θα είναι αποδοτικός και το έργο της εκκλησίας δεν θα επηρεάζεται. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν μπορούν να εντοπίσουν και να λύσουν γρήγορα τα προβλήματα, κάτι τέτοιο επηρεάζει το έργο της εκκλησίας. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν μπορούν να εντοπίσουν και να χειριστούν τα προβλήματα, προκαλώντας έτσι ζημιά στο έργο της εκκλησίας και εμποδίζοντας τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού, τότε δεν είναι υπόχρεοι απέναντι στον Θεό και τον εκλεκτό λαό Του; Δεν τους λείπουν οι αρχές για τον χειρισμό των ζητημάτων; Το να χειρίζεται κανείς τα προβλήματα γρήγορα και χωρίς δισταγμό αφότου διακρίνει την ουσία τους —αυτό λέγεται εκπλήρωση των ευθυνών και αφοσίωση· αυτό σημαίνει να κάνει κανείς το καθήκον του με τρόπο που να συμμορφώνεται με τα πρότυπα.
Το θέμα της σημερινής συναναστροφής είναι το έκτο σημείο —το να εμπλέκεται κανείς σε ακατάλληλες σχέσεις. Αυτού του είδους τα προβλήματα που προκύπτουν στην εκκλησιαστική ζωή είναι, βασικά, τα εξής: ακατάλληλες σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων, σχέσεις μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, σχέσεις για προσωπικό όφελος και μίσος μεταξύ των ανθρώπων. Είτε πρόκειται για σχέσεις που βασίζονται στη σαρκική λαγνεία, είτε στα σαρκικά συμφέροντα, είτε στις συναισθηματικές εμπλοκές της σάρκας, όλες τους εντάσσονται στην κατηγορία των ακατάλληλων σχέσεων, επειδή ξεπερνούν τα όρια της συνείδησης και της λογικής της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Η ύπαρξη αυτών των ακατάλληλων σχέσεων μπορεί να ταράξει τους ανθρώπους σε έναν ορισμένο βαθμό. Το ακόμα πιο σοβαρό είναι ότι αυτές οι σχέσεις μπορούν να αναστατώσουν τη ζωή-είσοδο των ανθρώπων, την εκ μέρους τους επιδίωξη της αλήθειας και την επιδίωξή τους να γνωρίσουν τον Θεό. Αυτά τα διάφορα είδη ακατάλληλων σχέσεων δεν προέρχονται από τη συνείδηση και από τη λογική και πηγαίνουν ενάντια στην κανονική ανθρώπινη φύση. Είναι δύσκολο οι άνθρωποι να αποδεχθούν και να κάνουν πράξη την αλήθεια όταν ζουν μέσα σ’ αυτές τις μη κανονικές σχέσεις, ενώ αυτό τους αναστατώνει και όσον αφορά τη βίωση της εκκλησιαστικής ζωής και την επιδίωξη της ανάπτυξης στη ζωή, καθώς και την τάξη της εκκλησιαστικής ζωής. Κάτι τέτοιο είναι επιβλαβές για τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού, ενώ μπορεί να βλάψει και το έργο της εκκλησίας. Εξαιτίας όλων αυτών, είναι επιτακτική ανάγκη οι επικεφαλής και οι εργάτες να εντοπίζουν και να χειρίζονται γρήγορα αυτά τα θέματα.
Όσον αφορά τις ακατάλληλες σχέσεις, έχουμε ήδη απαριθμήσει και κατηγοριοποιήσει διάφορες καταστάσεις. Μπορείτε να δώσετε μερικά παραδείγματα για την άσκηση διάκρισης; Με ποιον σκοπό μαθαίνει κανείς πώς να έχει διάκριση; Αυτό γίνεται ώστε να έχετε τη δυνατότητα να διακρίνετε και να προσδιορίζετε την ουσία των ανθρώπων, των γεγονότων και των πραγμάτων, προκειμένου να σχηματίσετε σωστές κρίσεις και, στη συνέχεια, να τα αντιμετωπίσετε σύμφωνα με τις αρχές. Αυτό είναι το απώτατο αποτέλεσμα. Μήπως είπε κανείς: «Όλη μέρα μιλάς γι’ αυτά τα ζητήματα που αφορούν το σωστό και το λάθος, γι’ αυτά τα καθημερινά ζητήματα —δεν είμαστε πλέον διατεθειμένοι να τ’ ακούμε· δεν θέλουμε πλέον ούτε καν να ερχόμαστε στις συναθροίσεις. Δεν θα έπρεπε να συναναστρέφεσαι πάνω στην αλήθεια; Γιατί μιλάς συνέχεια γι’ αυτές τις καταστάσεις;» Έχετε παρατηρήσει τέτοιους ανθρώπους; Τι είδους άνθρωποι είναι; (Άνθρωποι που δεν έχουν πνευματική κατανόηση.) Συναναστρεφόμαστε μ’ αυτόν τον τρόπο, εντούτοις εκείνοι ακόμα δεν μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια —δεν διαθέτουν την ευφυΐα ενός κανονικού ανθρώπου· τέτοιοι άνθρωποι είναι εντελώς άχρηστοι. Πρέπει κάποιος που δεν διαθέτει ευφυΐα ανθρώπου να εξαναγκάζεται ούτως ή άλλως να ακούει τα κηρύγματα; Ίσως να έκανε την εξής δήλωση: «Οι συναθροίσεις έχουν πάντα ως θέμα τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, γίνεται συνεχώς συζήτηση για πράγματα όπως το να κάνει κανείς πράξη την αλήθεια —κουράστηκα να τ’ ακούω αυτά. Δεν είμαι πλέον διατεθειμένος να έρχομαι στις συναθροίσεις». Αν έχει στ’ αλήθεια μια τέτοια άποψη, τότε πρόκειται για κάποιον που αποστρέφεται την αλήθεια. Όταν πρόκειται για τέτοιους ανθρώπους, ο οίκος του Θεού δεν επιμένει να παρίστανται· να τους διώξετε γρήγορα. Αν οι ίδιοι δεν είναι διατεθειμένοι να έρχονται στις συναθροίσεις και δεν είναι δεκτικοί σε όσα συζητιούνται εκεί, εμείς δεν επιμένουμε —δεν έχουμε την πρόθεση να τους ανησυχήσουμε. Άνθρωποι σαν κι αυτούς, ακόμα κι αν πιστεύουν στον Θεό μια ζωή ολόκληρη, δεν πρόκειται να κατανοήσουν την αλήθεια ούτε να εισέλθουν στην πραγματικότητα· χαμένος κόπος. Αν τους αρέσει να ακούνε για θεολογικές γνώσεις, ας πάνε να μελετήσουν θεολογικές γνώσεις· μια μέρα, όταν δεν θα μπορούν να αποκτήσουν την αλήθεια ως ζωή, θα το μετανιώσουν.
29 Μαΐου 2021