Εδώ και πόσον καιρό συναναστρεφόμαστε σχετικά με τις υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών; (Τεσσερισήμισι μήνες.) Μετά από τη συναναστροφή για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, κατανοείτε πλέον κάπως σαφέστερα το συγκεκριμένο έργο που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και εργάτες; (Ναι, έχουμε κάπως σαφέστερη κατανόηση σχετικά.) Θα πρέπει να το κατανοείτε σαφέστερα από πριν. Η συναναστροφή μου είναι τόσο συγκεκριμένη και σαφής που, αν κάποιος συνεχίζει να μην κατανοεί, αυτό σημαίνει ότι έχει διανοητικό πρόβλημα, σωστά; (Ναι.) Κοιτάζοντας το ζήτημα τώρα, νομίζετε πως είναι εύκολο να είναι κανείς καλός επικεφαλής ή εργάτης; (Δεν είναι εύκολο.) Ποια χαρακτηριστικά χρειάζονται; (Χρειάζεται να διαθέτει κανείς το επίπεδο και την ανθρώπινη φύση που απαιτούνται για τους επικεφαλής και εργάτες, καθώς και την αλήθεια-πραγματικότητα, αλλά κι ένα αίσθημα ευθύνης.) Αν μη τι άλλο, πρέπει κανείς να έχει συνείδηση, λογική και αφοσίωση και, μετά από αυτά, επίπεδο και εργασιακή ικανότητα. Όταν ένας άνθρωπος διαθέτει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά, τότε μπορεί να γίνει καλός επικεφαλής ή εργάτης και να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του.

Σημείο δωδέκατο: Να αναγνωρίζουν άμεσα και με ακρίβεια τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας· να τα σταματούν και να τα περιορίζουν, και να αντιστρέφουν την κατάσταση· επιπλέον, να συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια, ώστε ο εκλεκτός λαός του Θεού να αναπτύξει ικανότητα διάκρισης μέσα από τέτοια πράγματα και να μάθει από αυτά. (Μέρος δεύτερο)

Στην προηγούμενη συνάθροιση, συναναστραφήκαμε πάνω στο δωδέκατο σημείο που αφορά τις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών: «Να αναγνωρίζουν άμεσα και με ακρίβεια τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας· να τα σταματούν και να τα περιορίζουν, και να αντιστρέφουν την κατάσταση· επιπλέον, να συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια, ώστε ο εκλεκτός λαός του Θεού να αναπτύξει ικανότητα διάκρισης μέσα από τέτοια πράγματα και να μάθει από αυτά». Μέσα σ’ αυτό το σημείο, πρώτον και κύριον συναναστραφήκαμε σχετικά με το ποιοι άνθρωποι, γεγονότα και πράγματα διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας. Αν οι επικεφαλής και εργάτες επιθυμούν να σταματήσουν και να περιορίσουν τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση εντός της εκκλησίας, και θέλουν να εκτελέσουν σωστά αυτό το έργο, τότε πρέπει πρώτα να μάθουν και να αντιληφθούν ποιοι άνθρωποι, γεγονότα και πράγματα διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας. Κατόπιν αυτού, πρέπει να τα αντιστοιχίσουν όλα αυτά με τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα στο πραγματικό έργο της εκκλησίας και στην πραγματική ζωή της εκκλησίας, κι έπειτα να εκτελέσουν τις διάφορες εργασίες, όπως το σταμάτημα κι ο περιορισμός τους. Αυτή είναι μια απαίτηση για τους επικεφαλής και εργάτες. Στην προηγούμενη συνάθροισή μας, συναναστραφήκαμε πάνω σε κάποιους από τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας και τη ζωή της εκκλησίας, αρχίζοντας από όσους και όσα σχετίζονται με τη ζωή της εκκλησίας. Κατηγοριοποιήσαμε, επίσης, τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα στη ζωή της εκκλησίας που η φύση τους είναι να προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση. Πόσα θέματα υπήρχαν συνολικά; (Έντεκα. Πρώτον, βγαίνουν συχνά εκτός θέματος όταν συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια· δεύτερον, λένε λόγια και δόγματα για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους και να κερδίσουν την εκτίμησή τους· τρίτον, φλυαρούν για ζητήματα του σπιτιού, χτίζουν προσωπικές διασυνδέσεις και χειρίζονται προσωπικές υποθέσεις· τέταρτον, δημιουργούν κλίκες· πέμπτον, παλεύουν με τους άλλους για τη θέση· έκτον, σπέρνουν τη διχόνοια· έβδομον, επιτίθενται στους ανθρώπους και τους βασανίζουν· όγδοον, διαδίδουν αντιλήψεις· ένατον, αποπνέουν αρνητικότητα· δέκατον, διαδίδουν αβάσιμες φήμες και, ενδέκατον, παραβιάζουν τις εκλογικές αρχές.) Το έκτο θέμα είναι ότι σπέρνουν τη διχόνοια, πράγμα που η φύση του είναι να προκαλεί διατάραξη και αναστάτωση, όμως, σε σύγκριση με τις άλλες κακές πράξεις, αυτό είναι πρόβλημα μικρής σημασίας. Αν αλλάξει και γίνει «εμπλέκονται σε ακατάλληλες σχέσεις», η φύση του πράγματος είναι πιο σοβαρή απ’ το ότι σπέρνουν τη διχόνοια. Το έβδομο θέμα είναι ότι επιτίθενται στους ανθρώπους και τους βασανίζουν. Αν αλλάξει και γίνει «εμπλέκονται σε αμοιβαίες επιθέσεις και λεκτικούς καυγάδες» –αυτό δεν είναι πιο σοβαρό ως προς τη φύση του, και πιο συγκεκριμένο και ταιριαστό; (Ναι.) Οι αμοιβαίες επιθέσεις κι οι λεκτικοί καβγάδες είναι ένα είδος προβλήματος που εμφανίζεται συχνά στη ζωή της εκκλησίας και σχετίζεται με τη διατάραξη και την αναστάτωση. Μια τέτοια τροποποίηση αυτών των δύο θεμάτων τα κάνει πιο ταιριαστά και τα φέρνει πιο κοντά στα προβλήματα που προκύπτουν μέσα στη ζωή της εκκλησίας. Το ενδέκατο θέμα είναι ότι παραβιάζουν τις εκλογικές αρχές. Αυτό αλλάξτε το σε «χειραγωγούν και σαμποτάρουν τις εκλογές». Αυτή η αλλαγή αφορά μόνο τη διατύπωση· η φύση του παραμένει η ίδια, απλώς εντείνεται ο βαθμός σοβαρότητας –τώρα σχετίζεται περισσότερο με τη φύση που έχει το να προκαλεί κανείς διατάραξη και αναστάτωση.

Οι διάφοροι άνθρωποι, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν τη ζωή της εκκλησίας

V. Παλεύουν με τους άλλους για τη θέση

Την προηγούμενη φορά, η συναναστροφή μας έφτασε μέχρι και το τέταρτο θέμα, το ότι δημιουργούν κλίκες. Αυτήν τη φορά, θα προχωρήσουμε στη συναναστροφή πάνω στο πέμπτο θέμα, το ότι παλεύουν με τους άλλους για τη θέση. Το ζήτημα του να παλεύει κανείς με τους άλλους για τη θέση είναι ένα πρόβλημα που προκύπτει συχνά στη ζωή της εκκλησίας και ένα όχι σπάνιο φαινόμενο. Ποιες καταστάσεις, συμπεριφορές και εκδηλώσεις ανήκουν στην πρακτική του να παλεύει κανείς με τους άλλους για τη θέση; Ποιες εκδηλώσεις του να παλεύει κανείς με τους άλλους για τη θέση ανήκουν στο πρόβλημα της διατάραξης και αναστάτωσης του έργου του Θεού, αλλά και της κανονικής τάξης της εκκλησίας; Πάνω σε όποιο θέμα ή όποια κατηγορία κι αν συναναστρεφόμαστε, αυτά θα πρέπει να αφορούν τα όσα είπαμε στο δωδέκατο σημείο σχετικά με «τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας». Πρέπει να φτάνουν στο επίπεδο της διατάραξης και της αναστάτωσης και πρέπει να αφορά αυτήν τη φύση –μόνο τότε χρήζουν συναναστροφής και ανάλυσης. Ποιες εκδηλώσεις του να παλεύει κανείς με τους άλλους για τη θέση συνδέονται με αυτήν τη φύση της διατάραξης και της αναστάτωσης του έργου του οίκου του Θεού; Η πιο συχνή είναι το ότι οι άνθρωποι παλεύουν με τους επικεφαλής της εκκλησίας για τη θέση, πράγμα το οποίο εκδηλώνεται κυρίως με το ότι αρπάζονται από ορισμένα πράγματα που αφορούν τους επικεφαλής και τα σφάλματά τους προκειμένου να τους δυσφημήσουν και να τους καταδικάσουν, και με το ότι εκθέτουν επίτηδες τις αποκαλύψεις διαφθοράς τους, καθώς και τις αποτυχίες και τα ελαττώματα στην ανθρώπινη φύση και στο επίπεδό τους, ειδικά όσον αφορά τις παρεκκλίσεις και τα λάθη που έχουν κάνει στο έργο τους ή ενώ χειρίζονταν κάποιους ανθρώπους. Αυτή είναι η πιο συχνά εμφανιζόμενη και η πιο εξόφθαλμη εκδήλωση του να παλεύει κανείς με τους επικεφαλής της εκκλησίας για τη θέση. Επιπλέον, αυτοί οι άνθρωποι δεν νοιάζονται για το πόσο καλά κάνουν το έργο τους οι επικεφαλής της εκκλησίας, για το αν ενεργούν ή όχι σύμφωνα με τις αρχές, για το αν υπάρχουν ή όχι θέματα με την ανθρώπινη φύση τους, ενώ γίνονται απλώς εριστικοί απέναντι σ’ αυτούς τους επικεφαλής. Γιατί γίνονται εριστικοί; Επειδή θέλουν κι αυτοί να γίνουν επικεφαλής της εκκλησίας –αυτή είναι η φιλοδοξία τους, η επιθυμία τους, κι έτσι γίνονται εριστικοί. Όπως κι αν εργαστούν ή χειριστούν τα προβλήματα οι επικεφαλής της εκκλησίας, αυτοί οι άνθρωποι αρπάζονται διαρκώς από πράγματα που αφορούν τους επικεφαλής, τους κρίνουν και τους καταδικάζουν, φτάνουν ακόμα και στο σημείο να μεγαλοποιούν τα πράγματα, να διαστρεβλώνουν τα γεγονότα και να υπερβάλλουν στον μέγιστο δυνατό βαθμό. Δεν χρησιμοποιούν τα πρότυπα που απαιτεί ο οίκος του Θεού από τους επικεφαλής και εργάτες προκειμένου να υπολογίσουν αν αυτοί οι επικεφαλής ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές, αν είναι σωστοί άνθρωποι, αν είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια και αν έχουν συνείδηση και λογική. Δεν αξιολογούν τους επικεφαλής σύμφωνα με αυτές τις αρχές. Αντίθετα, με βάση τις δικές τους προθέσεις και τους δικούς τους σκοπούς, διαρκώς ψειρίζουν τα πράγματα και εφευρίσκουν παράπονα, βρίσκουν κάτι να προσάψουν στους επικεφαλής ή τους εργάτες, διαδίδουν φήμες πίσω από την πλάτη τους ότι κάνουν πράγματα που δεν συμβαδίζουν με την αλήθεια ή εκθέτουν τα ελαττώματά τους. Για παράδειγμα, μπορεί να πουν: «Ο επικεφαλής Τάδε έκανε ένα λάθος και κλαδεύτηκε από τον Άνωθεν, και δεν το γνώριζε κανένας από εσάς. Είδατε τι καλά που προσποιείται;» Δεν λαμβάνουν υπόψη ούτε τους νοιάζει αν αυτός ο επικεφαλής ή εργάτης είναι στόχος προς καλλιέργεια από τον οίκο του Θεού ή αν πρόκειται για επικεφαλής ή εργάτη που πληρεί τα πρότυπα, απλώς συνεχίζουν να τον κρίνουν, να παραποιούν τα γεγονότα και να κινούνται με μικροπρέπεια εναντίον του πίσω από την πλάτη του. Και με ποιον σκοπό τα κάνουν όλα αυτά; Με σκοπό να παλέψουν με τους άλλους για τη θέση, έτσι δεν είναι; Όλα όσα λένε και κάνουν έχουν έναν στόχο. Δεν λαμβάνουν υπόψη το έργο της εκκλησίας, ενώ αξιολογούν τους επικεφαλής και εργάτες όχι με βάση τα λόγια του Θεού ή την αλήθεια, ούτε φυσικά με βάση τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού ούτε και με τις αρχές που απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο, αλλά με βάση τις δικές τους προθέσεις και στόχους. Εναντιώνονται σε όλα όσα λένε οι επικεφαλής ή οι εργάτες κι έπειτα προσφέρουν τις δικές τους «γνώσεις». Σε όποιον βαθμό κι αν συμβαδίζουν με την αλήθεια όσα λένε οι επικεφαλής και εργάτες, εκείνοι δεν τα αποδέχονται ούτε στο ελάχιστο. Σνομπάρουν ό,τι κι αν πουν οι επικεφαλής και εργάτες, και παρουσιάζουν τις διαφορετικές απόψεις που έχουν οι ίδιοι. Ιδιαίτερα όταν ένας επικεφαλής ή εργάτης ανοίγεται και ξεγυμνώνεται μιλώντας για την αυτογνωσία του, εκείνοι ικανοποιούνται ακόμα περισσότερο και θεωρούν ότι βρήκαν την ευκαιρία που περίμεναν. Ποια ευκαιρία; Την ευκαιρία να δυσφημίσουν αυτόν τον επικεφαλής ή εργάτη, να πουν σε όλους πως αυτός ο επικεφαλής ή εργάτης έχει χαμηλό επίπεδο, πως μπορεί να φανεί αδύναμος, πως κι εκείνος είναι διεφθαρμένος άνθρωπος, πως κι εκείνος σφάλλει συχνά σε όσα κάνει, και πως δεν είναι καλύτερος από οποιονδήποτε άλλον. Αυτή είναι η ευκαιρία τους να βρουν κάτι να προσάψουν σ’ εκείνον τον επικεφαλής ή εργάτη, η ευκαιρία τους να παρακινήσουν τους πάντες να καταδικάσουν, να ανατρέψουν και να ρίξουν αυτόν τον επικεφαλής ή εργάτη. Και το κίνητρο για όλες αυτές τις συμπεριφορές και τις ενέργειες δεν είναι άλλο από το ότι παλεύουν με τους άλλους για τη θέση. Αν τηρηθούν οι αρχές των εκλογών και οι αρχές που διέπουν την καλλιέργεια και τη χρήση των ανθρώπων στον οίκο του Θεού, τότε, υπό κανονικές περιστάσεις, τέτοιοι άνθρωποι δεν πρόκειται ποτέ να εκλεγούν επικεφαλής ή εργάτες. Αυτό είναι κάτι που έχουν διακρίνει και έχουν κατανοήσει ξεκάθαρα, κι έτσι καταφεύγουν σε οποιαδήποτε μέσα για να επιτεθούν και να καταδικάσουν τους επικεφαλής και εργάτες. Όποιος κι αν γίνει επικεφαλής ή εργάτης, γίνονται απλώς εριστικοί απέναντί του, ενώ διαρκώς ψειρίζουν το θέμα και κάνουν ανεύθυνα, επικριτικά σχόλια σχετικά μ’ αυτόν. Ακόμα κι αν δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα στις ενέργειες ούτε στα λόγια αυτών των επικεφαλής και των εργατών, εκείνοι καταφέρνουν πάντα να τους βρουν ψεγάδια –στην πραγματικότητα, τα προβλήματα που εντοπίζουν δεν είναι προβλήματα αρχής, αλλά καθαρά ασήμαντα θέματα. Γιατί, λοιπόν, εμμένουν σ’ αυτά τα ασήμαντα θέματα; Γιατί είναι σε θέση να κρίνουν και να καταδικάζουν τόσο ανοιχτά τους επικεφαλής και εργάτες για τέτοια πράγματα; Έχουν μόνο έναν στόχο, κι αυτός είναι να παλέψουν με τους άλλους για την εξουσία και τη θέση. Όπως κι αν συναναστραφεί ο οίκος του Θεού πάνω στις διάφορες εκδηλώσεις των ψευδοεπικεφαλής και των αντίχριστων, εκείνοι δεν συνδέουν ποτέ αυτές τις εκδηλώσεις με τον εαυτό τους, αλλά αντίθετα τις συνδέουν αποκλειστικά με τους επικεφαλής και εργάτες κάθε επιπέδου. Μόλις βρουν κάποια αντιστοιχία, σκέφτονται: «Τώρα έχω αποδείξεις· επιτέλους, βρήκα κάτι να χρησιμοποιήσω ως πάτημα εναντίον τους και μου δόθηκε μια καλή ευκαιρία». Έπειτα αποχαλινώνονται ακόμα πιο πολύ ως προς το να εκθέτουν, να κρίνουν, να αξιολογούν επικριτικά και να καταδικάζουν όλα όσα κάνουν αυτοί οι επικεφαλής και εργάτες. Κάποια από τα θέματα που θίγουν ίσως μοιάζουν, εκ πρώτης όψεως, λίγο προβληματικά, όταν, όμως, αντιπαραβάλλονται με τις αρχές, δεν είναι σημαντικά. Γιατί, λοιπόν, τα αναφέρουν; Δεν υπάρχει κανένας άλλος λόγος από το να εκθέσουν τους επικεφαλής και εργάτες, με σκοπό να τους καταδικάσουν και να τους νικήσουν. Αν οι επικεφαλής και εργάτες ηττηθούν και πέσουν στην αρνητικότητα, εκλιπαρήσουν για έλεος και σκύψουν το κεφάλι σ’ αυτούς, αν οι αδελφοί κι οι αδελφές δουν ότι αυτοί οι επικεφαλής είναι διαρκώς αρνητικοί και αδύναμοι και ότι συχνά οι ενέργειές τους είναι εσφαλμένες, κι έτσι σταματήσουν να τους εκλέγουν επικεφαλής, αν οι αδελφοί κι οι αδελφές σταματήσουν να ακούνε τόσο προσεκτικά όταν αυτοί οι επικεφαλής συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια, και αν οι άνθρωποι σταματήσουν να συνεργάζονται τόσο ενεργά και τόσο έντιμα όταν αυτοί οι επικεφαλής εφαρμόζουν κάποιο έργο, τότε όσοι παλεύουν με τους άλλους για τη θέση θα ικανοποιηθούν και θα βρουν μια ευκαιρία να εκμεταλλευτούν. Αυτό είναι το σενάριο που επιθυμούν διακαώς να δουν και αυτό που ελπίζουν περισσότερο να συμβεί. Με ποιον σκοπό τα κάνουν όλα αυτά; Ο σκοπός δεν είναι να βοηθήσουν τους ανθρώπους να κατανοήσουν την αλήθεια και να διακρίνουν τους ψευδοεπικεφαλής και τους αντίχριστους ούτε να οδηγήσουν τους ανθρώπους ενώπιον του Θεού. Αντίθετα, στοχεύουν στο να νικήσουν και να ρίξουν τους επικεφαλής και εργάτες, ώστε όλοι να θεωρήσουν ότι οι ίδιοι είναι οι πιο κατάλληλοι υποψήφιοι για να υπηρετήσουν ως επικεφαλής. Σ’ αυτό το σημείο, ο σκοπός τους θα έχει επιτευχθεί και θα πρέπει απλώς να περιμένουν μέχρι οι αδελφοί κι οι αδελφές να τους προτείνουν για επικεφαλής. Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στην εκκλησία; Πώς είναι η διάθεσή τους; Αυτά τα άτομα έχουν κακόβουλη διάθεση, δεν αγαπούν καθόλου την αλήθεια ούτε και την κάνουν πράξη· η μόνη τους επιθυμία είναι να αποκτήσουν εξουσία. Και τι γίνεται με όσους κατανοούν ένα μέρος της αλήθειας και έχουν κάποια διάκριση –εκείνοι θα ήταν διατεθειμένοι να αφήσουν τέτοια άτομα να αποκτήσουν εξουσία; Θα ήταν διατεθειμένοι να βρεθούν υπό την εξουσία τους; (Όχι.) Γιατί όχι; Αν οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούσαν να δουν καθαρά τη φύση-ουσία τέτοιων ατόμων, θα τους εξέλεγαν και πάλι επικεφαλής; (Όχι.) Δεν θα τους εξέλεγαν, παρά μόνο αν όλοι τους έχουν μόλις γνωριστεί και δεν είναι εξοικειωμένοι ο ένας με τον άλλον. Μόλις εξοικειωθούν, όμως, και δουν καθαρά ποια άτομα έχουν χαμηλό επίπεδο και είναι μπερδεμένα, ποια είναι κακοί άνθρωποι με κακόβουλες και δόλιες διαθέσεις, ποια ανυπομονούν να παλέψουν με τους άλλους για τη θέση και να βαδίσουν στο μονοπάτι των αντίχριστων, ποια μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια και να κάνουν τα καθήκοντά τους με αφοσίωση και ούτω καθεξής, μόλις συλλάβουν τη φύση-ουσία και τις διάφορες κατηγορίες ανθρώπων, τότε η εκλογή των επικεφαλής θα είναι σχετικά σωστή και θα συνάδει με τις αρχές.

Οι περισσότεροι άνθρωποι, άραγε, θα προτιμούσαν να εκλέξουν επικεφαλής κάποιον που συνεχώς παλεύει με τους άλλους για τη θέση ή θα επέλεγαν κάποιον του οποίου το επίπεδο και η εργασιακή ικανότητα είναι κάπως μέτρια, αλλά είναι επιμελής και σταθερός; Όταν δεν είναι ξεκάθαρο ποιος είναι ο χαρακτήρας αυτών των δύο ατόμων, ποια είναι η φύση-ουσία τους ή σε ποιο μονοπάτι βαδίζουν, τότε ποιον θα προτιμούσαν να εκλέξουν επικεφαλής οι περισσότεροι άνθρωποι; (Τον δεύτερο, εκείνον που είναι σταθερός.) Οι περισσότεροι άνθρωποι θα επέλεγαν τον δεύτερο. Οι εκδηλώσεις όσων συνεχώς παλεύουν με τους άλλους για τη θέση είναι απόδειξη της ανθρώπινης φύσης και ουσίας τους. Οι περισσότεροι άνθρωποι, άραγε, δεν μπορούν να δουν πίσω από αυτές τις εκδηλώσεις και να τις διακρίνουν; Θα πουν κάποιοι άνθρωποι: «Αυτός ο άνθρωπος δημιουργεί διαρκώς προβλήματα στην επικεφαλής της εκκλησίας· η φιλοδοξία του είναι να αποκτήσει τη θέση ενός επικεφαλής της εκκλησίας, θέλει να την αντικαταστήσει στη θέση του επικεφαλής. Από τη στιγμή που εκείνη εξελέγη επικεφαλής της εκκλησίας, αυτός την έχει συνεχώς στο στόχαστρο και τη θεωρεί δυσάρεστη. Συνεχώς της αντιμιλάει και βρίσκει ψεγάδια σε οτιδήποτε κι αν κάνει, αρπάζεται απ’ όπου βρει και επιπλέον την κρίνει και εκθέτει τα ελαττώματά της πίσω από την πλάτη της. Ειδικά κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων ή στη συναναστροφή σχετικά με το έργο, αν για μια στιγμή εκείνη δεν εκφραστεί ξεκάθαρα, αυτός τη διακόπτει δείχνοντας μεγάλη ανυπομονησία. Της δείχνει ακόμα και περιφρόνηση, την κοροϊδεύει, την ειρωνεύεται και την περιγελά· κάνει τη ζωή της δύσκολη με κάθε ευκαιρία και την παγιδεύει σε ντροπιαστικές καταστάσεις». Αν αυτές οι συμπεριφορές εκτεθούν σε όλους, τότε οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα μπορέσουν να διακρίνουν αυτό το άτομο; (Ναι.) Κάτι τέτοιο, λοιπόν, συμβάλλει στο να αρπάξει αυτός τη θέση του επικεφαλής; Σε καμία περίπτωση. Όσοι άνθρωποι παλεύουν με τους άλλους για τη θέση είναι, άραγε, έξυπνοι ή ανόητοι; Είναι ξεκάθαρα βλάκες, ηλίθιοι. Να κι άλλο ένα σοβαρό θέμα: Αυτά τα άτομα είναι διάβολοι και η φύση τους είναι αμετάβλητη! Η επιθυμία τους για εξουσία και θέση είναι ανεξέλεγκτη, φτάνουν ακόμα και στο σημείο να χάσουν το μυαλό τους, και κάτι τέτοιο δεν περιλαμβάνεται στην κανονική ανθρώπινη φύση. Αυτή η επιθυμία ξεπερνάει τα όρια του ορθολογισμού και της συνείδησης της κανονικής ανθρώπινης φύσης, και φτάνει στο επίπεδο του αδίστακτου. Αυτοί οι άνθρωποι ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο ανεξαρτήτως χρόνου, τόπου ή πλαισίου, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τις συνέπειες ούτε τον αντίκτυπο των ενεργειών τους. Αυτές είναι οι πιο χαρακτηριστικές εκδηλώσεις και προσεγγίσεις όσων παλεύουν με τους άλλους για τη θέση. Όποτε υπάρχει συνάθροιση ή συναναστροφή σχετικά με το έργο, μόλις μαζευτούν όλοι, τότε αυτά τα άτομα προκαλούν αναστάτωση σαν ενοχλητικές μύγες, χαλώντας τη ζωή της εκκλησίας και την κανονική τάξη της συναναστροφής πάνω στην αλήθεια. Η φύση τέτοιων συμπεριφορών και προσεγγίσεων είναι να προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση σε όλα αυτά. Άτομα σαν κι αυτά δεν πρέπει να περιορίζονται; Σε σοβαρές περιπτώσεις, δεν πρέπει να αποπέμπονται ή να αποβάλλονται; (Ναι.) Μερικές φορές, αν κανείς επαφίεται αποκλειστικά στη δύναμη των επικεφαλής της εκκλησίας για τον περιορισμό των κακών ανθρώπων, η προσπάθεια μπορεί να είναι κάπως ισχνή και μεμονωμένη· αν οι αδελφοί κι οι αδελφές, έχοντας δει ξεκάθαρα πόσο σοβαρή είναι η διατάραξη κι η αναστάτωση που προκαλούν οι κακοί άνθρωποι και έχοντας διακρίνει διεξοδικά την ουσία τους, ενώσουν τις δυνάμεις τους με τους επικεφαλής της εκκλησίας για να σταματήσουν και να περιορίσουν κακά άτομα σαν κι αυτά, κάτι τέτοιο δεν θα είναι πιο αποτελεσματικό; (Ναι.) Αν πει κάποιος: «Ο περιορισμός των κακών ανθρώπων είναι υποχρέωση των επικεφαλής και των εργατών, και δεν έχει καμία σχέση μ’ εμάς τους συνηθισμένους πιστούς. Δεν θα ασχοληθούμε μ’ αυτό! Οι κακοί άνθρωποι παλεύουν για τη θέση με τους επικεφαλής της εκκλησίας· παλεύουν για τη θέση με εκείνους που την έχουν ήδη. Εμείς δεν έχουμε θέση· δεν προσπαθούν να πάρουν κάτι από εμάς. Σε κάθε περίπτωση, εμάς δεν μας επηρεάζει αυτό. Ας παλέψουν όσο θέλουν. Αν οι επικεφαλής της εκκλησίας έχουν τη δυνατότητα να τους περιορίσουν, ας το κάνουν· αν δεν την έχουν, ας τους αφήσουν ήσυχους. Τι σχέση έχουν όλα αυτά μ’ εμάς;» Είναι σωστή αυτή η οπτική; (Όχι.) Γιατί δεν είναι σωστή; (Δεν στηρίζουν την κανονική τάξη της εκκλησίας.) Για να το θέσουμε με πιο σωστούς όρους, τι σημαίνει «κανονική τάξη της εκκλησίας»; Δεν σημαίνει την κανονική ζωή της εκκλησίας; (Ναι.) Αυτό σημαίνει να είναι η ζωή της εκκλησίας κανονική και με τάξη –να μπορούν οι άνθρωποι να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού με τάξη, δηλαδή να μπορούν να προσεύχονται διαβάζοντας τον λόγο του Θεού και να μοιράζονται προσωπικές εμπειρίες στο πλαίσιο μιας ζωής στην εκκλησία όπου το Άγιο Πνεύμα εργάζεται, ο Θεός είναι παρών και ο Θεός καθοδηγεί, ενώ ταυτόχρονα λαμβάνουν διαφώτιση και καθοδήγηση από το Άγιο Πνεύμα και κερδίζουν το φως. Αυτά πρέπει να απολαμβάνει ο εκλεκτός λαός του Θεού στη ζωή της εκκλησίας. Αν κάποιοι άνθρωποι καταστρέφουν αυτήν την κανονική τάξη, τότε πρέπει να σταματούν και να περιορίζονται σύμφωνα με τις αρχές, δεν πρέπει να γίνονται ανεκτοί. Αυτό δεν είναι ευθύνη και υποχρέωση μόνο των επικεφαλής και των εργατών, αλλά και ευθύνη και υποχρέωση όλων αυτών που κατανοούν την αλήθεια και έχουν διάκριση. Το καλύτερο θα ήταν, φυσικά, οι επικεφαλής της εκκλησίας να ηγούνταν σε αυτό το έργο, συναναστρεφόμενοι με τους αδελφούς και τις αδελφές πάνω στη φύση που έχουν οι ενέργειες αυτών των ατόμων, πάνω στο τι τύπου άτομα είναι αυτοί οι άνθρωποι με βάση τις εκδηλώσεις τους και πάνω στο πώς οι αδελφοί κι οι αδελφές πρέπει να διακρίνουν τέτοια άτομα και να βλέπουν πίσω από αυτά. Αν αυτοί οι κακοί άνθρωποι δεν περιοριστούν κι έτσι αναστατώσουν, παραπλανήσουν και παρασύρουν όλους τους αδελφούς και τις αδελφές, και καταλήξουν να απομονωθούν οι επικεφαλής της εκκλησίας αντί γι’ αυτούς τους κακούς ανθρώπους, τότε αυτή η εκκλησία θα παραλύσει και, αναπόφευκτα, θα βυθιστεί στο χάος. Μπορεί να συνεχιστεί η κανονική ζωή της εκκλησίας υπό αυτές τις περιστάσεις; Αν δεν γίνεται να συνεχιστεί, τότε οι συναθροίσεις της εκκλησίας θα παραμείνουν αποτελεσματικές; Ο εκλεκτός λαός του Θεού θα συνεχίσει να κερδίζει κάτι από τέτοιου είδους συναθροίσεις; Αν ο εκλεκτός λαός του Θεού δεν κερδίζει τίποτα από τέτοιου είδους συναθροίσεις, τότε τις ευλογεί ή τις απεχθάνεται ο Θεός; Φυσικά και τις απεχθάνεται ο Θεός. Συναθροίσεις χωρίς το έργο του Αγίου Πνεύματος και χωρίς την ευλογία του Θεού δεν μπορούν πλέον να θεωρούνται ζωή της εκκλησίας, αλλά συναντήσεις μιας ομάδας με κοινωνικό χαρακτήρα. Αρέσει σε κανέναν η ζωή της εκκλησίας όταν βρίσκεται σε αταξία; Είναι για κανέναν εποικοδομητική ή ωφέλιμη; (Όχι.) Αν, σε αυτό το διάστημα, δεν έχεις κερδίσει τίποτα από καμία συνάθροιση όσον αφορά τη ζωή-είσοδό σου, τότε αυτός ο χρόνος δεν είχε καμία αξία ούτε νόημα για σένα· τον σπατάλησες αυτόν τον χρόνο. Αυτό δεν σημαίνει, άραγε, ότι η ζωή-είσοδός σου έχει υποστεί μια απώλεια; (Ναι.) Αν, στο διάστημα μιας συνάθροισης, υπάρχουν κακοί άνθρωποι που παλεύουν για τη θέση, διαφωνούν και λογομαχούν με έναν επικεφαλής της εκκλησίας, με αποτέλεσμα οι άλλοι άνθρωποι να νιώθουν τελικά νευρικότητα και η όλη συνάθροιση να αποκτά μια άσχημη ατμόσφαιρα και να γεμίζει με τη μοχθηρή ενέργεια του Σατανά, και αν, παρότι συζητούνται θέματα όπως το ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, κανένας δεν προσέρχεται ενώπιον του Θεού για να προσευχηθεί και να αναζητήσει την αλήθεια και κανένας δεν ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές, τότε, μετά από μια τέτοια συνάθροιση, θα έχει αυξηθεί ή θα έχει μειωθεί η πίστη σου στον Θεό; Θα έχεις κατανοήσει και θα έχεις κερδίσει περισσότερα όσον αφορά την αλήθεια ή θα έχουν ταράξει τον νου σου οι διαφωνίες χωρίς να έχεις κερδίσει απολύτως τίποτα; Καμιά φορά, μπορεί να σκεφτείς: «Δεν καταλαβαίνω γιατί πιστεύουν οι άνθρωποι στον Θεό. Τι νόημα έχει να πιστεύει κανείς στον Θεό; Πώς γίνεται να συμπεριφέρονται έτσι αυτοί οι άνθρωποι; Συνεχίζουν, άραγε, να πιστεύουν στον Θεό;» Εξαιτίας μίας και μόνο αναστάτωσης από σατανάδες και διαβόλους, οι άνθρωποι νιώθουν στην καρδιά τους ταραχή και μπέρδεμα· νιώθουν πως η πίστη στον Θεό δεν έχει νόημα, δεν γνωρίζουν την αξία της πίστης στον Θεό, και το μυαλό τους σκορπίζεται. Αν μπορέσουν όλοι να επαγρυπνούν και να είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι και εύστροφοι όσον αφορά τέτοια θέματα, αντί να είναι απαθείς και αργόστροφοι, τότε, όταν οι κακοί άνθρωποι θα λένε ή θα κάνουν συχνά πράγματα στη ζωή της εκκλησίας προκειμένου να παλέψουν με τους άλλους για τη θέση, οι περισσότεροι άνθρωποι θα συνειδητοποιούν γρήγορα ότι υπάρχει ένα πρόβλημα που πρέπει να λυθεί. Θα μπορούν γοργά να διακρίνουν ποιος χειραγωγεί αυτές τις καταστάσεις και ποια είναι η διάθεση-ουσία του, θα συνειδητοποιούν γρήγορα τη σοβαρότητα του θέματος και θα έχουν τη δυνατότητα να σταματήσουν και να περιορίσουν τους κακούς σε μικρό χρονικό διάστημα, να τους απομακρύνουν από την εκκλησία και να τους εμποδίσουν ώστε να μην αναστατώνουν και να μην περιορίζουν πια τους ανθρώπους μέσα στην εκκλησία. Κάτι τέτοιο δεν θα ήταν εξαιρετικά ωφέλιμο και εποικοδομητικό για τους περισσότερους ανθρώπους; (Ναι.)

Αν βρεθείτε αντιμέτωποι με καταστάσεις όπου κακοί άνθρωποι παλεύουν με τους άλλους για τη θέση, πώς θα τους χειριστείτε; Ποια είναι η γνώμη της πλειοψηφίας; (Θα σταματήσουμε αυτήν τη συμπεριφορά.) Απλώς θα τη σταματήσετε; Και πώς θα τη σταματήσετε; Θα τους απαγορεύσετε να μιλάνε ή θα πείτε: «Δεν μας αρέσουν αυτά που λες, οπότε να μιλάς λιγότερο στις επόμενες συναθροίσεις»; Θα λειτουργήσει κάτι τέτοιο; Θα σε ακούσουν; (Όχι.) Τι πρέπει να κάνεις, λοιπόν; Πρέπει να εκθέσεις και να αναλύσεις διεξοδικά τις προθέσεις, τα κίνητρα και τη φύση-ουσία τους σύμφωνα με τον λόγο του Θεού, έτσι ώστε οι αδελφοί κι οι αδελφές να μπορέσουν να διακρίνουν και να είναι σε εγρήγορση όσον αφορά τέτοιους ανθρώπους και τη φύση των ενεργειών τους, κι όχι να είσαι ανθρωπάρεσκος και να περιμένεις μόνο από τους επικεφαλής και εργάτες της εκκλησίας να εκθέσουν τους κακούς ανθρώπους προκειμένου να πάρεις θέση και να πεις: «Πρέπει να τους απαγορευτεί στο εξής η συμμετοχή στις συναθροίσεις». Είναι καλό να είναι κανείς ανθρωπάρεσκος; (Όχι, δεν είναι.) Άραγε, η πλειοψηφία των ανθρώπων, όταν έρχεται αντιμέτωπη με τέτοιες καταστάσεις, δεν προτιμά να ελιχθεί και να αποφύγει με κάθε τρόπο αυτά τα ζητήματα, παρά να συγκρουστεί μ’ αυτούς τους κακούς ανθρώπους, ώστε να μην χρειαστεί να τους προσβάλει και να έχει άβολη αλληλεπίδραση μαζί τους στο μέλλον; Άραγε, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν παραμένουν προσκολλημένοι στην αρχή της ανθρωπαρέσκειας για τα εγκόσμια; (Ναι.) Τότε υπάρχει πρόβλημα. Έστω ότι το ογδόντα τοις εκατό των ανθρώπων σε μια εκκλησία είναι ανθρωπάρεσκοι και, όταν δουν τέτοια κακά άτομα να παλεύουν με τους άλλους για τη θέση, την ιεραρχία και το αξίωμα του επικεφαλής στη ζωή της εκκλησίας, κανείς τους δεν υψώνει ανάστημα για να τα σταματήσει ή να τα περιορίσει, με τους περισσότερους να έχουν την εξής άποψη: «Όσο λιγότεροι μπελάδες, τόσο το καλύτερο. Δεν με παίρνει να τους προκαλέσω, μήπως, λοιπόν, απλώς να τους αποφύγω; Απλώς δεν θα έχω καμία επαφή μαζί τους κι αυτό είναι όλο. Ας παλεύουν· όταν έρθει η ώρα, θα τους τιμωρήσει ο Θεός. Εγώ τι σχέση έχω με όλα αυτά!» Υπό αυτές τις περιστάσεις, μπορεί η ζωή της εκκλησίας να παραμείνει ωφέλιμη; Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι τεμπέληδες και εξαρτημένοι από τους άλλους· μόλις εκλεγούν οι επικεφαλής της εκκλησίας, θεωρούν πως η δουλειά τους τελείωσε και περιμένουν να κάνουν τα πάντα οι επικεφαλής της εκκλησίας. Ρώτησέ τους αν στην εκκλησία τους έχει γίνει διανομή βιβλίων με τα λόγια του Θεού, αν έχει υπάρξει κάποια διατάραξη και αναστάτωση της ζωής της εκκλησίας ή αν κάποιος ξεστομίζει διαρκώς λόγια και δόγματα ή παλεύει με τους επικεφαλής για τη θέση, και θα σου πουν: «Όλα αυτά τα γνωρίζουν οι επικεφαλής της εκκλησίας. Εγώ δεν τα γνωρίζω και δεν χρειάζεται να με απασχολούν. Θα φροντίσουν γι’ αυτά οι επικεφαλής όταν έρθει η ώρα». Τίποτα δεν τους νοιάζει και για τίποτα δεν ρωτούν να μάθουν, για τίποτα δεν πληροφορούνται και δεν γνωρίζουν ούτε νοιάζονται για κανέναν από τους ανθρώπους, τα γεγονότα ή τα πράγματα που αφορούν τη ζωή της εκκλησίας, και όλα αυτά πρέπει να τα γνωρίζουν. Για όσα λένε και κάνουν αυτοί οι κακοί άνθρωποι που εμφανίζονται στην εκκλησία όταν παλεύουν με τους άλλους για τη θέση, καθώς και για την αναστάτωση και τον αντίκτυπο που προκαλούν στη ζωή της εκκλησίας, εκείνοι δείχνουν παγερή αδιαφορία και δεν ερευνούν ούτε και ρωτούν σχετικά με όλα αυτά. Αφού πια τελειώσουν όλα, ρώτησέ τους αν έχουν κερδίσει καθόλου διάκριση, αν μπορούν να διακρίνουν τους κακούς ανθρώπους και ποιες είναι οι εκδηλώσεις των κακών ανθρώπων, και το μόνο που μπορούν να σου πουν είναι: «Ρώτα τους επικεφαλής της εκκλησίας· αυτοί ξέρουν τα πάντα». Άραγε, δεν είναι σκλάβος ένας τέτοιος άνθρωπος; Είναι σκλάβος, είναι δειλός και άχρηστος, ενώ βιώνει ελεεινά την ύπαρξή του. Σε καταστάσεις όπου οι κακοί άνθρωποι παλεύουν με τους άλλους για τη θέση, απαιτείται διάκριση, χειρισμός και επίλυση. Αυτό δεν είναι αποκλειστική υποχρέωση των επικεφαλής της εκκλησίας· ολόκληρος ο εκλεκτός λαός του Θεού μοιράζεται αυτήν την υποχρέωση. Οι περισσότεροι επικεφαλής κατανοούν λίγες παραπάνω αλήθειες από τον μέσο άνθρωπο, είναι σε εγρήγορση ως προς αυτά τα θέματα και μπορούν να δουν τους σκοπούς και την ουσία των ενεργειών αυτών των ανθρώπων. Ταυτόχρονα, οι περισσότεροι άνθρωποι πρέπει επίσης, με πρακτικό τρόπο, να πάρουν μαθήματα και να καλλιεργήσουν τη διάκριση, καθώς και να συμπορευθούν με τα μέλη της εκκλησίας που έχουν αίσθημα δικαίου και κατανοούν και επιδιώκουν την αλήθεια, προκειμένου να αναλάβουν κατάλληλη δράση απέναντι στους κακούς ανθρώπους που αναστατώνουν και διαταράσσουν τη ζωή της εκκλησίας. Πρέπει να τους απομονώσουν ή να τους αποπέμψουν και όχι να στέκονται άπραγοι, ακούγοντας απλώς λίγη απ’ τη συναναστροφή, ανοίγοντας λίγο τους ορίζοντές τους, έχοντας μέσα τους κάποια εξοικείωση με το ζήτημα όταν αντιμετωπίζουν αυτά τα θέματα, και θεωρώντας μετά ότι η δουλειά τους έχει τελειώσει εκεί. Αυτό συμβαίνει επειδή η ζωή της εκκλησίας δεν είναι κάτι που αφορά μόνο τους επικεφαλής της εκκλησίας· επιπλέον, η βίωση μιας καλής ζωής στην εκκλησία και η διατήρηση της κανονικής τάξης της ζωής της εκκλησίας δεν είναι υποχρέωση μόνο των επικεφαλής της εκκλησίας –απαιτεί συλλογική προσπάθεια από όλους όσοι υψώνουν ανάστημα για να τη διατηρήσουν.

Οι άνθρωποι που παλεύουν με τους άλλους για τη θέση –ο τύπος που αναφέρεται στο πέμπτο θέμα– εμφανίζονται συχνά μέσα στη ζωή της εκκλησίας. Η πιο προφανής εκδήλωσή τους είναι ότι παλεύουν για τη θέση με τους επικεφαλής της εκκλησίας, και ακολουθεί το ότι παλεύουν για τη θέση με όσους έχουν καλό επίπεδο και αντιλαμβάνονται την αλήθεια με σχετική αγνότητα, με όσους έχουν πνευματική κατανόηση και όσους από τους αδελφούς και τις αδελφές κατανοούν τις αλήθεια-αρχές, κι έτσι προκαλούν συχνά αυτά τα άτομα. Αυτοί οι άνθρωποι, με τη συναναστροφή τους, φέρνουν αγνή κατανόηση και φως στη ζωή της εκκλησίας, ενώ μοιράζονται προσωπικές εμπειρίες, οι οποίες είναι πολύτιμες και εκφράζουν πρακτική κατανόηση· κάτι τέτοιο βοηθάει σημαντικά και διαπαιδαγωγεί τους αδελφούς και τις αδελφές. Αφού ακούσουν τη συναναστροφή αυτών των ανθρώπων, οι αδελφοί κι οι αδελφές έχουν ένα μονοπάτι και γνωρίζουν πώς να ασκηθούν και πώς να βιώσουν τον λόγο του Θεού, καθώς και πώς να λύσουν τα προβλήματά τους. Νιώθουν μεγάλη ευγνωμοσύνη για την καθοδήγηση του Θεού και, ταυτόχρονα, θαυμάζουν και εκτιμούν όσους έχουν αγνή κατανόηση της αλήθειας και πρακτικές εμπειρίες. Έτσι, έχουν την τάση να εκτιμούν πολύ αυτά τα άτομα και να έρχονται πιο κοντά τους. Η εμφάνιση αυτών των θετικών πραγμάτων που ικανοποιούν τον Θεό στη ζωή της εκκλησίας είναι το τελευταίο πράγμα που θέλουν να βλέπουν όσοι παλεύουν με τους άλλους για τη θέση. Όποτε δουν κάποιον να συναναστρέφεται πάνω σε πρακτικές εμπειρίες, νιώθουν αμηχανία και ζήλια, ενώ έρχονται σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση. Από αυτήν τη δύσκολη θέση, συμπεριφέρονται με ανυπακοή, απαξίωση και δυσαρέσκεια, ενώ συχνά σχεδιάζουν μέσα τους πώς θα γελοιοποιήσουν αυτούς που έχουν πρακτικές εμπειρίες και κατανοούν την αλήθεια, καθώς και πώς θα δείξουν τα ψεγάδια και τα ελαττώματα αυτών των ανθρώπων στους αδελφούς και στις αδελφές, ώστε να μην τους έχουν πια σε εκτίμηση και να μην έρχονται κοντά τους. Γι’ αυτό και όσοι παλεύουν με τους άλλους για τη θέση είναι βέβαιο ότι θα πουν κάποια πράγματα και θα κάνουν κάποιες ενέργειες. Επιτίθενται και αποκλείουν αυτούς που μοιράζονται βιωματικές μαρτυρίες και αυτούς που η συχνή τους συναναστροφή πάνω στην αλήθεια προετοιμάζει και βοηθάει τη ζωή-είσοδο των αδελφών. Συχνά αρπάζουν την ευκαιρία και βρίσκουν πατήματα εναντίον των θετικών χαρακτήρων, εκθέτοντας τα ελαττώματά τους, με στόχο να απομακρύνουν τον εκλεκτό λαό του Θεού από όλους όσοι συναναστρέφονται συχνά πάνω στην αλήθεια και μοιράζονται βιωματικές μαρτυρίες. Με δυο λόγια, όσοι παλεύουν με τους άλλους για τη θέση είναι αρνητικοί χαρακτήρες που εισχωρούν στην εκκλησία και παίζουν τους υπηρέτες του Σατανά.

Μια αδελφή, η οποία είχε διαπράξει σφάλματα στις ερωτικές σχέσεις της προτού πιστέψει στον Θεό, μετανόησε αφότου έγινε πιστή και δεν έκανε ποτέ ξανά τέτοια λάθη. Είχε μετανοήσει πικρά για τις παραβάσεις που είχε κάνει στο παρελθόν, κι έτσι ανοίχτηκε και συναναστράφηκε με τους αδελφούς και τις αδελφές. Με ποιον σκοπό και ποια αρχή γίνεται το άνοιγμα και η συναναστροφή; Γίνεται για να προωθήσει την αμοιβαία κατανόηση και να εξαλείψει τους εσωτερικούς φραγμούς ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές. Οι περισσότεροι αδελφοί και αδελφές, αφότου κατανοήσουν την αλήθεια, μπορούν να ανοιχτούν και να συναναστραφούν πάνω στις δικές τους αποκαλύψεις διαφθοράς και τις παραβάσεις που έκαναν στο παρελθόν, ενώ επιπλέον εκφράζουν ευγνωμοσύνη και εξυμνούν τη σωτηρία του Θεού. Είναι σωστό ένα τέτοιο άνοιγμα και μια τέτοια συναναστροφή; (Ναι.) Οι περισσότεροι αδελφοί και αδελφές, αφότου κατανοήσουν την αλήθεια, είναι σε θέση να ανοιχτούν και να συναναστραφούν μ’ αυτόν τον τρόπο· συνιστά πρόβλημα αυτό; (Όχι.) Είναι κάτι πολύ κανονικό να έχει διαπράξει κανείς σφάλματα όσον αφορά τις ερωτικές του σχέσεις ή σε άλλους τομείς προτού τελικά πιστέψει στον Θεό. Κάποιοι άνθρωποι μπορούν να μιλάνε γι’ αυτά τα σφάλματα, ενώ κάποιοι κρύβονται και μεταμφιέζονται και, όσο κι αν οι άλλοι ασκούνται στο να ανοίγονται και να ξεγυμνώνονται, εκείνοι δεν λένε τίποτα. Πιστεύουν πως αυτά τα σφάλματα τους στοιχειώνουν και δεν μπορούν να τα αποκαλύψουν σε κανέναν, από φόβο μην χάσουν το καλό τους όνομα, τη φήμη και την υπόληψή τους. Κάποιοι άνθρωποι, ωστόσο, αντιλαμβάνονται διαφορετικά τα πράγματα· πιστεύουν ότι, εφόσον πίστεψαν τελικά στον Θεό και αποδέχθηκαν τη σωτηρία του Θεού, οφείλουν τώρα να ανοιχτούν και να συναναστραφούν πάνω στις κακές πράξεις που έκαναν στο παρελθόν και στα λάθος μονοπάτια που πήραν και να τα αναδείξουν προς ανάλυση, και ότι αυτά είναι απλώς πράγματα που τα πέρασαν ως άνθρωποι διεφθαρμένοι από τον Σατανά. Είναι πλέον σε θέση να ανοιχτούν, να ξεγυμνωθούν και να συναναστραφούν. Είτε το κάνουν για να συνοψίσουν το παρελθόν είτε για να βάλουν ένα τέλος σ’ αυτό, το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν αυτήν τη δυνατότητα αποδεικνύει ποια είναι η στάση τους ως προς το να κάνουν πράξη την αλήθεια: Είναι διατεθειμένοι να κάνουν πράξη την αλήθεια και έχουν την αποφασιστικότητα για να την κάνουν πράξη. Το πώς ακριβώς θα ασκηθεί ο καθένας εξαρτάται από την κατανόηση και την αποφασιστικότητά του. Ωστόσο, το να ανοίγεται και να ξεγυμνώνεται κανείς δεν είναι σε καμία περίπτωση λάθος, ούτε φυσικά αμαρτία. Δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως πάτημα εναντίον κάποιου, ούτε φυσικά να χρησιμοποιείται από άλλους ως αποδεικτικό στοιχείο για να του επιτεθούν. Η πλειοψηφία των ανθρώπων μπορεί να αντιμετωπίσει σωστά αυτό το ζήτημα, δηλαδή η κατανόησή τους γι’ αυτό είναι αγνή και σύμφωνη με τις αλήθεια-αρχές. Τα κακά άτομα, ωστόσο, έχουν λανθασμένες προθέσεις· επιμένουν να αρπάζονται από πράγματα που αφορούν τους ανθρώπους για να τους γελοιοποιήσουν, να παίξουν μαζί τους και να τους κρίνουν. Τέτοιες κακές πράξεις είναι εντελώς προφανείς. Όσοι είναι σε θέση να ξεγυμνωθούν, να ανοιχτούν και να συναναστραφούν πάνω στη διαφθορά τους και στα λανθασμένα μονοπάτια που πήραν έχουν καρδιές που πεινούν και διψούν για δικαιοσύνη ως προς το πώς προσεγγίζουν την αλήθεια και τα λόγια του Θεού. Συνεπώς, καθώς διαβάζουν τα λόγια του Θεού, κερδίζουν, χωρίς να το συνειδητοποιούν, κάποια πρακτική κατανόηση και γνώση. Αυτή η πρακτική κατανόηση και γνώση τούς βοηθά να βρουν το μονοπάτι της άσκησης παρά τις δυσκολίες και τις πάμπολλες καταστάσεις που προκύπτουν στη ζωή τους, και αυτό τους οδηγεί σε μια αυθεντική βιωματική κατανόηση της αλήθειας. Η συναναστροφή πάνω σ’ αυτήν την αυθεντική κατανόηση είναι εποικοδομητική και χρήσιμη για τους άλλους· οι αδελφοί κι οι αδελφές θα εκτιμούν, θα θαυμάζουν και θα σέβονται αυτά τα άτομα, και θα λένε: «Οι πρακτικές εμπειρίες σου είναι στ’ αλήθεια υπέροχες. Αφότου τις άκουσα, τις συμμερίζομαι βαθιά. Βλέπω ότι ο τρόπος άσκησής σου είναι σωστός και ευλογημένος απ’ τον Θεό. Είμαι κι εγώ διατεθειμένος να εγκαταλείψω τις αντιλήψεις και τις προκαταλήψεις μου και να πετάξω από πάνω μου τα βάρη· θέλω να κάνω πράξη την αλήθεια με απλό τρόπο και να λάβω τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Θεού όπως έκανες εσύ. Αυτό το μονοπάτι είναι το σωστό». Δεν είναι πολύ κανονικές αυτές οι εκδηλώσεις; Δεν είναι πολύ σωστό να προκύψει μια τέτοια σχέση ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές; Αυτός ο τύπος διαπροσωπικής σχέσης διαφέρει πολύ από εκείνον που παρατηρείται ανάμεσα σε όσους δεν πιστεύουν στον Θεό· αυτόν τον τύπο εγκρίνει και επιθυμεί να βλέπει ο Θεός. Μόνο όταν υπάρχει μια τέτοια κανονική σχέση ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές μπορεί να είναι κανονική κι η ζωή της εκκλησίας. Πάντα θα υπάρχουν, όμως, μερικοί κακοί άνθρωποι ή άνθρωποι με κακές προθέσεις, που σηκώνονται για να επιτεθούν, να δυσφημίσουν και να αποκλείσουν όσους έχουν πρακτικές εμπειρίες, όσους διψούν και πεινούν για την αλήθεια και όσους θαυμάζουν και εκτιμούν τους ανθρώπους με εμπειρία. Γιατί επιτίθενται σ’ αυτά τα άτομα; Ο μόνος σκοπός τους είναι να παλέψουν με τους άλλους για μια ορισμένη θέση μέσα στην εκκλησία. Επειδή ούτε αγαπούν την αλήθεια ούτε την επιδιώκουν, υποκρίνονται ότι επιδιώκουν την αλήθεια κατασκευάζοντας ψευδείς εμπειρίες ώστε να παραπλανήσουν τους πάντες και να κερδίσουν την υψηλή εκτίμησή τους. Χρησιμοποιούν έτσι τις μεθόδους του Σατανά για την παραπλάνηση και τον έλεγχο των ανθρώπων, προκειμένου να πετύχουν τη θέση και την εξουσία που επιθυμούν. Τέτοια περιστατικά συμβαίνουν συχνά στις απανταχού εκκλησίες και τα βλέπουν όλοι. Αν δείτε ότι κάποιοι αδελφοί και αδελφές έχουν ένα μέρος της αλήθεια-πραγματικότητας, ότι μπορούν να συναναστραφούν πάνω σε αυθεντική βιωματική κατανόηση των λόγων του Θεού κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων και ότι έχουν κερδίσει τον έπαινο πολλών ανθρώπων, κι όμως, για κάποιον λόγο, δέχονται επιθέσεις και αντίποινα, και κάποιοι άλλοι τους κάνουν με το ζόρι να υποφέρουν, τότε πρέπει να είστε σε εγρήγορση και να διακρίνετε τι είδους άνθρωποι υιοθετούν αυτήν τη συμπεριφορά. Γιατί δέχονται συχνά επιθέσεις και αποκλείονται όσοι επιδιώκουν την αλήθεια; Τι συμβαίνει, άραγε, πραγματικά εδώ; Κάτι τέτοιο υποδεικνύει οπωσδήποτε ότι υπάρχει πρόβλημα.

Στη ζωή της εκκλησίας, πρέπει να δίνεται μεγάλη προσοχή σε όσους βρίσκουν συχνά ψεγάδια στους επικεφαλής και εργάτες. Επιπλέον, κάποιοι άνθρωποι συχνά κοροϊδεύουν, δυσφημίζουν ή επιτίθενται σε όσους επιδιώκουν σχετικά την αλήθεια και λαχταρούν τα λόγια του Θεού. Και αυτοί οι αρνητικοί χαρακτήρες πρέπει να παρακολουθούνται στενά και να παρατηρούνται ώστε να διαπιστωθεί ποιες θα είναι οι επόμενες ενέργειές τους. Αν κάποιος μπορεί να εκθέσει τα ελαττώματα των επικεφαλής της εκκλησίας ή να επιτεθεί σε άτομα που έχουν την αλήθεια-πραγματικότητα χωρίς καμία δίκαιη αιτία κατά τη συμμετοχή στη ζωή της εκκλησίας, τότε υπάρχει σίγουρα κάποιο θέμα και κάποια αιτία πίσω από όλα αυτά· σε καμία περίπτωση δεν γίνονται αναίτια. Οι αδελφοί κι οι αδελφές πρέπει να δώσουν μεγάλη προσοχή σε τέτοια άτομα, γιατί δεν πρόκειται για ζήτημα μικρής σημασίας. Κάποιες φορές, μπορεί κανείς να έχει μόλις ακούσει μια μαρτυρία πρακτικής εμπειρίας και να είναι μέσα του γεμάτος χαρά ή να έχει μόλις κερδίσει λίγο φως και κατανόηση και, παρόλα αυτά, να τον ρίξουν σε σύγχυση μερικά παραπλανητικά λόγια κακών ανθρώπων, κι έτσι να χάσει όλα αυτά που μόλις κέρδισε. Τη στιγμή που μόλις άρχισε να χτίζει λίγη πίστη, τον αναστατώνουν οι κακοί άνθρωποι και επιστρέφει στην αρχική του κατάσταση· τη στιγμή που μόλις άρχισε να αναπτύσσει λίγη δίψα για την αλήθεια και για τον λόγο του Θεού, μαζί με λίγη αποφασιστικότητα για να κάνει πράξη την αλήθεια, τον αναστατώνουν οι κακοί άνθρωποι, αποκαρδιώνεται και χάνει τον ενθουσιασμό του, και τότε θέλει να φύγει γρήγορα από αυτόν τον τόπο σύγκρουσης. Είναι σοβαρές αυτές οι συνέπειες; Είναι πολύ σοβαρές. Αν, λοιπόν, υπάρχει στην εκκλησία κάποιος ο οποίος αρχίζει συνεχώς διαφωνίες για κάτι που δεν συμμορφώνεται με τις επιθυμίες του, λογομαχεί για το ποιος έχει δίκιο, συζητά τι είναι σωστό και τι είναι λάθος κι αμφισβητεί ακόμα και ποιος είναι ανώτερος ή κατώτερος, ένα τέτοιο άτομο πρέπει να εγείρει υποψίες. Δείτε τι ρόλο παίζει στην εκκλησία, τι συνέπειες προκαλεί και, μέσα από αυτό, μπορείτε να διακρίνετε ποια είναι η φύση-ουσία του.

Στη ζωή της εκκλησίας, υπάρχει άλλη μία εκδήλωση του να παλεύει κανείς με τους άλλους για τη θέση, που αφορά τη διατάραξη και την αναστάτωση της ζωής της εκκλησίας και του έργου της εκκλησίας. Λόγου χάρη, όταν μερικές φορές οι αδελφοί κι οι αδελφές συναναστρέφονται μαζί πάνω σε ένα πρόβλημα, η συναναστροφή του καθενός έχει κάποιο φως· όσο περισσότερο συναναστρέφονται, τόσο πιο ξεκάθαρες και διαυγείς γίνονται οι αλήθεια-αρχές, ενώ το μονοπάτι προς την άσκηση γίνεται γρήγορα κατανοητό. Ωστόσο, μπορεί κάποιος να προτείνει ξαφνικά μια «πανέξυπνη ιδέα», να κάνει μια δική του πρόταση, διακόπτοντας τη ροή της συναναστροφής, πηγαίνοντας αλλού τη συζήτηση και αφήνοντας το κυρίως θέμα σε εκκρεμότητα. Εκ πρώτης όψεως, δεν φαίνεται να προκαλεί αναστάτωση, πόσο μάλλον να εμποδίζει τους άλλους να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια, όμως δεν επέλεξε τη σωστή στιγμή να εισαγάγει αυτό το θέμα. Όταν εισάγεται ένα νέο θέμα προς συναναστροφή και συζήτηση σε μια κρίσιμη στιγμή και ενώ γίνεται συναναστροφή πάνω στην αλήθεια για την επίλυση ενός προβλήματος, τότε το προηγούμενο θέμα διακόπτεται προτού επιλυθεί πλήρως. Δεν εγκαταλείπεται έτσι η εργασία στα μισά; Δεν καθυστερεί έτσι η επίλυση του προβλήματος; Όχι μόνο δεν έχει διορθωθεί το πρόβλημα, αλλά επιπλέον έχει καθυστερήσει η κατανόηση της αλήθειας από τους ανθρώπους. Μπορούν να κάνουν κάτι τέτοιο οι άνθρωποι που έχουν λογική; Θα ήταν υπερβολικό να πει κανείς ότι τέτοια πράγματα διαταράσσουν και αναστατώνουν τη ζωή της εκκλησίας; Νομίζω ότι δεν είναι καθόλου υπερβολικό. Αν κάποιος αναστατώσει μια συνάθροιση μ’ αυτόν τον τρόπο ενώ γίνεται συναναστροφή πάνω στην αλήθεια για την επίλυση ενός προβλήματος, δεν είναι αυτό μια ηθελημένη διατάραξη και αναστάτωση της ζωής της εκκλησίας; Αν κάποιος πετάγεται διαρκώς χωρίς να τον ρωτήσει κανείς σε κρίσιμες στιγμές, ενώ γίνεται συναναστροφή πάνω στην αλήθεια για την επίλυση ενός προβλήματος, αν προσπαθεί συνεχώς να συντομεύσει τα πράγματα, τότε το πρόβλημα δεν είναι η έλλειψη λογικής· πρόκειται για ηθελημένη αναστάτωση της συνάθροισης ενώ γίνεται συναναστροφή πάνω στην αλήθεια για την επίλυση ενός προβλήματος, πρόκειται για την κακή πράξη της διατάραξης και αναστάτωσης της ζωής της εκκλησίας, καθαρά και ξάστερα –αυτό το κάνουν μόνο οι αντίχριστοι κι οι κακοί άνθρωποι, αυτό το κάνουν μόνο οι άνθρωποι που μισούν την αλήθεια. Όποιο κι αν είναι το πλαίσιο ή οι περιστάσεις, άνθρωποι σαν κι αυτούς πρέπει οπωσδήποτε να πουν την «πανέξυπνη ιδέα» τους, θέλουν διαρκώς τα βλέμματα πάνω τους και να είναι το επίκεντρο της προσοχής. Όσο κρίσιμο και σημαντικό κι αν είναι το θέμα πάνω στο οποίο συναναστρέφονται οι άλλοι, πρέπει οπωσδήποτε να πεταχτούν χωρίς να τους ρωτήσει κανείς για να αποσπάσουν την προσοχή των ανθρώπων και να ξεστομίσουν βαρύγδουπες ιδέες, θέλοντας να φανούν μοναδικοί. Ποιο τέχνασμα προσπαθούν, τάχα, να πετύχουν; Δεν παλεύουν με τους άλλους για τη θέση; Θέλουν να ελέγχουν την κατάσταση. Δεν θέλουν να έχουν οι άνθρωποι μεγαλύτερη κατανόηση και μεγαλύτερη διαύγεια ως προς την αλήθεια· αυτό που τους νοιάζει πιο πολύ είναι να τα καταφέρουν ώστε όλοι να προσέχουν, να ακούνε και να υπακούν τους ίδιους, και όλοι να κάνουν ό,τι λένε αυτοί. Αυτό δείχνει ξεκάθαρα ότι παλεύουν για τη θέση. Κάποιοι άνθρωποι, όποιο έργο κι αν κάνουν, όταν τους ζητάς να συναναστραφούν σχετικά με συγκεκριμένες ιδέες και σχέδια εφαρμογής, καθώς και με τα συγκεκριμένα βήματα για την εκτέλεση όλων αυτών αναλυτικά, δεν βρίσκουν τίποτα να πουν. Κι όμως, τους αρέσει πολύ να ξεστομίζουν βαρύγδουπες ιδέες, να φαίνονται αντισυμβατικοί και να κάνουν εντυπωσιακές καινοτομίες. Όποια κι αν είναι η τρέχουσα κατάσταση, μόλις τους έρθει μια καινοτόμα ιδέα, την παρουσιάζουν σαν να τους ήρθε έμπνευση, την προτείνουν βιαστικά ώστε οι άλλοι να την αποδεχθούν και να συμφωνήσουν, χωρίς προσεκτική εξέταση. Όταν, όμως, τους ζητηθεί τελικά να συζητήσουν για συγκεκριμένα μονοπάτια άσκησης, τότε τους κόβεται η μιλιά. Δεν έχουν ικανότητες, θέλουν όμως να επιδεικνύονται, στόχος τους είναι πάντα να φαίνονται. Δεν είναι διατεθειμένοι να έρχονται δεύτεροι· δεν θέλουν να είναι άλλος ένας απλός ακόλουθος. Φοβούνται συνεχώς μήπως τους υποτιμήσουν οι άλλοι και θέλουν πάντα να δηλώνουν την παρουσία τους. Έτσι, ξεστομίζουν συνέχεια βαρύγδουπες ιδέες για να φανούν. Μα γιατί το κάνουν συνέχεια αυτό; Όταν τους κατεβαίνει μια ιδέα στο κεφάλι, τη θεωρούν καλή και άξια εφαρμογής στα τυφλά, χωρίς σκέψη και προτού η ιδέα ωριμάσει. Όταν παρουσιάζουν βιαστικά αυτήν την ιδέα, οι άλλοι άνθρωποι δεν την κατανοούν και, όπως είναι φυσικό, θέτουν κάποια ζητήματα. Εκείνοι, χωρίς να μπορούν να απαντήσουν, συνεχίζουν να επιμένουν πως η γνώμη τους είναι σωστή και πως όλοι πρέπει να την αποδεχθούν. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Τι συνέπειες θα έχει η αβάσιμη επιμονή που δείχνουν στις απόψεις τους; Ωφελεί ή αναστατώνει το έργο της εκκλησίας; Ωφελεί ή βλάπτει τον εκλεκτό λαό του Θεού; Μπορούν και τα λένε όλα αυτά χωρίς κανένα αίσθημα ευθύνης –ποιος είναι ο σκοπός τους; Απλώς και μόνο να δηλώσουν την παρουσία τους. Φοβούνται μήπως δεν μάθουν οι άλλοι για τις «πανέξυπνες ιδέες» τους, για το επίπεδό τους, για την ευφυΐα και τις ικανότητές τους· παλεύουν γι’ αυτήν την αναγνώριση, για να κάνουν την πλειοψηφία των ανθρώπων να τους έχουν σε εκτίμηση. Τι συμβαίνει στο τέλος; Κάνουν βιαστικές προτάσεις, κι οι άλλοι νομίζουν αρχικά πως έχουν στ’ αλήθεια κάποιες ικανότητες, κάτι το γνήσιο. Καθώς περνάει ο καιρός, ωστόσο, γίνεται προφανές ότι είναι απλώς ηλίθιοι και δεν έχουν πραγματική γνώση ούτε δεξιότητες, κι όμως θέλουν να έχουν πάντα τον τελευταίο λόγο. Αυτό δείχνει ότι παλεύουν με τους άλλους για τη θέση. Παρόλο που δεν έχουν πραγματικές ικανότητες, θέλουν και πάλι να κάνουν κουμάντο· ξεστομίζουν διαρκώς βαρύγδουπες ιδέες χωρίς να παρουσιάζουν κανένα συγκεκριμένο πλάνο, χωρίς να έχουν συγκεκριμένο μονοπάτι άσκησης. Ποιες θα μπορούσαν να είναι οι συνέπειες αν κάποιοι εμπιστεύονταν πραγματικά εργασίες σε τέτοιους ανθρώπους; Σίγουρα θα προκαλούνταν καθυστερήσεις. Γιατί προσπαθούν συνέχεια να παλέψουν με τους άλλους για τη θέση, ν’ αποκτήσουν εξουσία, την ώρα που δεν μπορούν να πετύχουν τίποτα; Πρόκειται απλώς για ηλίθιους που δεν τους κόβει και πολύ· για να το θέσουμε πιο κομψά, τους λείπει εντελώς η λογική. Ανάμεσα στους μη πιστούς, υπάρχει υπερβολικά μεγάλος αριθμός τέτοιων ανθρώπων, όλο λόγια, κι από πράξεις τίποτα. Οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να διακρίνουν λίγο τα άτομα αυτού του είδους. Αν κάποιος διαρκώς ξεστομίζει βαρύγδουπες ιδέες και θέλει να φαίνεται καινοτόμος, πρέπει κανείς να προσέχει να μην πιαστεί κορόιδο από αυτόν τον άνθρωπο. Αν υπάρχει στ’ αλήθεια κάποιος με εύστοχες ιδέες που να μπορεί να παρουσιάσει και ένα συγκεκριμένο πλάνο, το πράγμα είναι αποδεκτό μόνο αν είναι και εφικτό· αν απλώς ξεστομίζει βαρύγδουπες ιδέες χωρίς να παρουσιάζει συγκεκριμένα πλάνα, τότε πρέπει κανείς να τον αντιμετωπίζει με προσοχή. Πρέπει να εκτελείται συναναστροφή ώστε να προσδιοριστεί αν υπάρχει ή δεν υπάρχει βιώσιμο μονοπάτι για τις ιδέες του. Αν η πλειοψηφία θεωρεί πως η ιδέα του είναι εφικτή και υπάρχει μονοπάτι άσκησης γι’ αυτήν, τότε πρέπει να τεθεί υπό δοκιμή για ένα διάστημα, ώστε να διαπιστωθεί τι αποτελέσματα έχει προτού παρθεί μια απόφαση.

Πάνω σε όποια πτυχή της αλήθειας κι αν συναναστρέφεται η εκκλησία, όποιο πρόβλημα κι αν λύνει, κάνουν την εμφάνισή τους κάθε είδους άνθρωποι. Μετά από ένα μεγάλο διάστημα αλληλεπίδρασης, μπορεί κανείς να δει ποιος πραγματικά αγαπάει και μπορεί να αποδεχθεί την αλήθεια, και ποιοι είναι εκείνοι που διαταράσσουν και αναστατώνουν, χωρίς να ασχολούνται με πραγματικές εργασίες. Νομίζετε πως εκείνοι που τους αρέσει να ξεστομίζουν βαρύγδουπες ιδέες και να παρουσιάζουν καινοτόμες ιδέες μπορούν να αποδεχθούν την αλήθεια και να μπουν στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό; Δεν νομίζω πως τους είναι εύκολο κάτι τέτοιο. Τι ρόλο παίζουν αυτοί οι άνθρωποι στη ζωή της εκκλησίας; Ποιες είναι οι συνέπειες όταν ξεστομίζουν συχνά βαρύγδουπες ιδέες και δεν ασχολούνται με πραγματικές εργασίες; Όπως μπορούν να δουν οι περισσότεροι άνθρωποι, κάτι τέτοιο διαταράσσει και αναστατώνει τη ζωή της εκκλησίας και, αν συνεχιστεί, θα καθυστερήσει τον εκλεκτό λαό του Θεού από το να επιδιώξει την αλήθεια και το να εισέλθει στην πραγματικότητα. Εκείνοι που τους αρέσει να ξεστομίζουν βαρύγδουπες ιδέες δεν είναι απαραίτητα κακοί άνθρωποι, όμως οι συνέπειες των ενεργειών τους είναι πολύ επιβλαβείς για τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού, ενώ ταυτόχρονα οι ενέργειές τους καθυστερούν και επηρεάζουν το έργο της εκκλησίας. Πώς, λοιπόν, πρέπει να λυθεί αυτό το πρόβλημα; Ποιος είναι ο κατάλληλος χειρισμός των ανθρώπων που τους αρέσει να ξεστομίζουν βαρύγδουπες ιδέες και να παρουσιάζουν καινοτόμες ιδέες; Η πρώτη μέθοδος είναι η εξής: Αν τους αρέσει να ξεστομίζουν βαρύγδουπες ιδέες και έχουν συνεχώς γνώμη, να τους αφήνετε να μιλήσουν πρώτοι κι έπειτα να εφαρμόζετε διάκριση. Ο καθένας, όποιος κι αν είναι, είναι ελεύθερος να μιλάει και να εκφράζει τη γνώμη του· κανένας δεν πρέπει να το απαγορεύει αυτό. Οποιοσδήποτε έχει στ’ αλήθεια ιδέες και συνετές πληροφορίες πρέπει να έχει την ευκαιρία να πάρει τον λόγο και να τις εκφράσει ξεκάθαρα ώστε να τις δουν όλοι, κι έπειτα να συναναστραφούν και να συζητήσουν για να διαπιστώσουν αν είναι σωστές, αν συμμορφώνονται με τις αλήθεια-αρχές και αν κάποιο μέρος τους μπορεί να υιοθετηθεί. Αν αξίζει να μάθει κανείς από αυτές κι αν μπορεί να βγει από αυτές κάποιο όφελος, τότε εντάξει· αν, κατόπιν συναναστροφής και συζήτησης, αποφασιστεί πως όσα λέει αυτός ο άνθρωπος δεν έχουν αξία και δεν ενδείκνυται να γίνουν, τότε το πράγμα πρέπει να εγκαταλειφθεί. Με έναν τέτοιο τρόπο άσκησης, όλοι θα αποκτήσουν περισσότερη διάκριση· κάθε φορά που προκύπτει κάτι, όλοι θα γνωρίζουν πώς να αναλογιστούν το ζήτημα και θα κατανοούν καλύτερα τους διάφορους ανθρώπους. Μια τέτοια πρακτική είναι ευεργετική για τον εκλεκτό λαό του Θεού και δεν πρόκειται να φέρει αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας· αυτός ο τρόπος άσκησης είναι σωστός. Η δεύτερη μέθοδος είναι η εξής: Όταν τα λεγόμενα δεν έχουν καμία αξία και δεν πρόκειται να υπάρξει κανένα όφελος από αυτά, ακόμα κι αν γίνει σχετική συναναστροφή και συζήτηση, τότε τέτοιες προτάσεις πρέπει να απορρίπτονται ευθέως και δεν χρειάζεται ούτε συναναστροφή ούτε συζήτηση. Αν κάποιος συνεχίζει να προτείνει τέτοια ασήμαντα θέματα και «πανέξυπνες ιδέες», με αποτέλεσμα ο εκλεκτός λαός του Θεού να έχει αγανακτήσει και να μην είναι πλέον διατεθειμένος να τον ακούει, δεν πρέπει ένας τέτοιος άνθρωπος να περιοριστεί; Το καλύτερο θα ήταν να τον συμβουλέψουν να δείχνει περισσότερη λογική, να μη λέει πράγματα που δεν πρέπει να λέγονται προκειμένου να μην επηρεάζει τους άλλους. Αν αυτός ο άνθρωπος δεν έχει λογική και συνεχίσει με επιμονή τα ίδια, προκαλώντας αναστάτωση στη ζωή της εκκλησίας και μεγάλη ενόχληση σε όλους, ακόμα και στο σημείο να τους θυμώσει, τότε πρόκειται για κακό άνθρωπο που αναστατώνει τη ζωή της εκκλησίας. Πρέπει να αντιμετωπιστεί σύμφωνα με τις αρχές του οίκου του Θεού για την εκκαθάριση της εκκλησίας –να αποπεμφθεί από την εκκλησία· αυτό είναι το σωστό. Πείτε Μου, τι είδους άνθρωποι είναι οι περισσότεροι από αυτούς που τους αρέσει να ξεστομίζουν βαρύγδουπες ιδέες; Είναι, άραγε, ο τύπος ανθρώπου που επιδιώκει την αλήθεια; Δαπανούν ειλικρινά τον εαυτό τους για τον Θεό; Φυσικά και όχι. Τότε με ποιον σκοπό και με ποια πρόθεση προκαλούν τέτοια αναστάτωση στη ζωή της εκκλησίας; Εδώ απαιτείται διάκριση. Αν όλοι κατανοούν ήδη αρκετά τους ανθρώπους αυτού του είδους, αν γνωρίζουν ότι τους λείπει η ευφυΐα, το επίπεδο και η λογική –ότι είναι απλώς ηλίθιοι, δηλαδή– τότε ο πιο κατάλληλος τρόπος να τους χειριστεί κανείς όταν εκφράζουν τις «πανέξυπνες ιδέες» τους είναι να τους σταματήσει και να τους περιορίσει, αναγκάζοντάς τους να σιωπήσουν. Αν επιμένουν να μιλάνε και να προκαλούν αναστάτωση στη ζωή της εκκλησίας, τότε πρέπει να αποπεμφθούν από την εκκλησία προς αποφυγή περαιτέρω προβλημάτων. Λένε κάποιοι: «Αυτό δεν καταστρέφει κάθε ευκαιρία να σωθούν;» Είναι λάθος να πει κανείς κάτι τέτοιο. Θα μπορούσε να σώσει ο Θεός τέτοιους ανθρώπους; Μπορούν να αποδεχθούν την αλήθεια άνθρωποι με τέτοια διάθεση; Μπορούν να σωθούν χωρίς να αποδεχθούν καθόλου την αλήθεια; Δεν δείχνει εξαιρετική ανοησία και άγνοια το να μην μπορεί κανείς να δει πίσω από τέτοια ζητήματα; Όπως και να έχει, όσοι προκαλούν συχνά αναστάτωση στη ζωή της εκκλησίας είναι κακοί άνθρωποι, και ο Θεός δεν τους σώζει. Αν κανείς διατηρεί μέσα στην εκκλησία κάποιον που δεν τον σώζει ο Θεός, τότε δεν βλάπτει επίτηδες τον εκλεκτό λαό του Θεού; Είναι στ’ αλήθεια στοργικός κάποιος που δείχνει συμπόνια σε τέτοιους κακούς ανθρώπους; Δεν νομίζω· είναι ψευδής η αγάπη τους. Η αλήθεια είναι πως σκοπεύουν να βλάψουν τον εκλεκτό λαό του Θεού. Γι’ αυτό και οι εκλεκτοί του Θεού πρέπει να δείχνουν εγρήγορση απέναντι σε οποιονδήποτε υπερασπίζεται κακούς ανθρώπους, ώστε να μην παραπλανηθούν από τα διαβολικά λόγια του. Κάποιοι που τους αρέσει να ξεστομίζουν βαρύγδουπες ιδέες, παρότι δεν φαίνονται κακοί άνθρωποι και δεν διαπράττουν εμφανώς κακές πράξεις, μπορεί να προκαλέσουν αναστάτωση στη ζωή της εκκλησίας με το να ξεστομίζουν συνεχώς βαρύγδουπες ιδέες· αν μη τι άλλο, αυτοί οι άνθρωποι είναι μπερδεμένοι. Τι νομίζετε, μπορούν να σωθούν οι μπερδεμένοι άνθρωποι; Φυσικά και όχι. Οι μπερδεμένοι άνθρωποι, αν αναστατώνουν συνεχώς τη ζωή της εκκλησίας, πρέπει κι αυτοί να αποπέμπονται από την εκκλησία. Οι μπερδεμένοι άνθρωποι δεν αποδέχονται την αλήθεια, είναι αδιόρθωτα αμετανόητοι και έχουν το ίδιο τέλος με τους κακούς ανθρώπους. Είτε είναι κακοί είτε είναι μπερδεμένοι, αν διαταράσσουν και αναστατώνουν συχνά τη ζωή της εκκλησίας, αν δεν παίρνουν από συμβουλές και μιλάνε ανεξέλεγκτα σαν αυτοκίνητο με σπασμένα φρένα που δεν μπορεί να σταματήσει, κάτι τέτοιο δεν είναι σημάδι ότι δεν έχουν κανονική λογική; Ποιες θα είναι οι συνέπειες αν τέτοιοι μπερδεμένοι άνθρωποι συνεχίσουν μακροπρόθεσμα να αναστατώνουν την εκκλησία μ’ αυτόν τον τρόπο; Επιπλέον, γίνεται να μετανοήσουν στ’ αλήθεια; Σώζει ο Θεός τέτοιους μπερδεμένους ανθρώπους που δεν έχουν κανονική λογική; Όταν γίνουν πλήρως κατανοητά αυτά τα ερωτήματα, τότε θα γίνει σαφές πώς πρέπει να χειρίζεται κανείς τέτοια άτομα. Οι μπερδεμένοι άνθρωποι δεν αγαπούν σε καμία περίπτωση την αλήθεια, ενώ η αλήθεια είναι άπιαστη γι’ αυτούς. Οι μπερδεμένοι άνθρωποι δεν κατανοούν την ανθρώπινη γλώσσα· θα έλεγε κανείς ότι οι μπερδεμένοι άνθρωποι δεν έχουν κανονική ανθρώπινη φύση και είναι σχεδόν τρελοί –στην πραγματικότητα, είναι απλώς άχρηστοι. Μπορούν οι μπερδεμένοι άνθρωποι να παράσχουν σωστά υπηρεσίες; Θα έλεγε κανείς ότι δεν μπορούν καν να παράσχουν υπηρεσίες σύμφωνα με τα πρότυπα, επειδή η λογική τους είναι αδύναμη· πρόκειται για ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν απολύτως τίποτα. Αν κάποιος θέλει να δείξει αγάπη στους μπερδεμένους ανθρώπους, ας υποστηρίξει τους μπερδεμένους ανθρώπους. Η στάση του οίκου του Θεού απέναντι στους μπερδεμένους ανθρώπους είναι ότι πρέπει να αποπέμπονται. Όποιος δεν αποδέχεται καθόλου την αλήθεια, όποιος δεν κάνει έντιμα το καθήκον του, αλλά το κάνει πάντα επιπόλαια, πρέπει να περιορίζεται αν προκαλεί συχνά αναστάτωση στη ζωή της εκκλησίας. Αν μερικοί τέτοιοι άνθρωποι νιώσουν τύψεις και είναι διατεθειμένοι να μετανοήσουν, πρέπει να τους δοθεί αυτή η ευκαιρία. Εκείνοι που δεν μπορεί κανείς να δει πίσω από την ουσία τους πρέπει να παραμείνουν προσωρινά στην εκκλησία, ώστε ο εκλεκτός λαός του Θεού να έχει τη δυνατότητα να τους επιβλέπει, να τους παρατηρεί και να αποκτά μεγαλύτερη διάκριση. Αν υπάρχουν κάποιοι που συνεχώς διαταράσσουν και αναστατώνουν και, παρότι κλαδεύονται, παραμένουν αδιόρθωτα αμετανόητοι και συνεχίζουν να παλεύουν με τους άλλους για τη δόξα και τα κέρδη, να επιτίθενται και να αποκλείουν θετικούς χαρακτήρες –να επιτίθενται ειδικά σε όσους επιδιώκουν την αλήθεια και μπορούν να μοιράζονται βιωματικές μαρτυρίες, καθώς και σε όσους δαπανούν ειλικρινά τον εαυτό τους για τον Θεό και κάνουν τα καθήκοντά τους– τότε αυτά τα άτομα είναι κακοί άνθρωποι και αντίχριστοι, είναι δύσπιστοι άνθρωποι. Άνθρωποι σαν κι αυτούς δεν αρκεί να σταματήσουν και να περιοριστούν· πρέπει να αποπεμφθούν γρήγορα από την εκκλησία προς αποφυγή περαιτέρω προβλημάτων. Αυτός ο τρόπος άσκησης συμφωνεί πλήρως με τις προθέσεις του Θεού.

Αυτές είναι λίγο-πολύ οι διάφορες εκδηλώσεις του να παλεύει κανείς με τους άλλους για τη θέση, από τις ασήμαντες ως τις σοβαρές. Οι ασήμαντες εκδηλώσεις αφορούν κυρίως το να κοροϊδεύει κανείς τους επικεφαλής και εργάτες με σκληρά λόγια, το να ψειρίζει τα πράγματα και το να επιτίθεται στις προληπτικές ενέργειες των επικεφαλής και των εργατών, με σκοπό να τους καταστρέψει και να πλήξει την αξιοπιστία τους. Οι πιο σοβαρές εκδηλώσεις είναι το να εναντιώνεται κανείς ευθέως και ανοιχτά στους επικεφαλής και εργάτες, το να βρίσκει πράγματα και να τα χρησιμοποιεί εναντίον τους, καθώς και το να τους κρίνει, να τους καταδικάζει, να τους επιτίθεται και να τους αποκλείει, κι έπειτα να τους απομονώνει και να τους αναγκάζει να παραδεχθούν πως έκαναν λάθος και να παραιτηθούν, προκειμένου να αρπάξει εκείνος τη θέση τους. Αυτά είναι τα πιο σοβαρά θέματα όσον αφορά τη διατάραξη και την αναστάτωση που προκύπτουν στη ζωή της εκκλησίας. Όσοι διαμαρτύρονται ανοιχτά εναντίον των επικεφαλής ή των εργατών και παλεύουν μαζί τους για τη θέση είναι εκείνοι που αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας και αντιστέκονται στον Θεό, είναι κακοί άνθρωποι και αντίχριστοι και πρέπει όχι μόνο να σταματούν και να περιορίζονται –αν η κατάσταση είναι σοβαρή και είναι απαραίτητο να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν, τότε πρέπει να αντιμετωπιστούν σύμφωνα με τις αρχές. Υπάρχει κι άλλη μία εκδήλωση του να παλεύει κανείς με τους άλλους για τη θέση: το να αποκλείει και να επιτίθεται στους ανθρώπους που επιδιώκουν περισσότερο την αλήθεια μέσα στην εκκλησία. Επειδή οι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια έχουν αγνή κατανόηση, καθώς και εμπειρία και αληθινή γνώση των λόγων του Θεού, και επειδή συχνά συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια για να λύσουν προβλήματα μεταξύ των αδελφών, κι έτσι διαπαιδαγωγούν τον εκλεκτό λαό του Θεού και σταδιακά αποκτούν κύρος μέσα στην εκκλησία, οι κακοί άνθρωποι κι οι αντίχριστοι τους φθονούν και είναι εριστικοί απέναντί τους, και επιπλέον τους αποκλείουν και τους επιτίθενται. Κάθε συμπεριφορά που συνίσταται σε επιθέσεις και αποκλεισμό των ανθρώπων που επιδιώκουν την αλήθεια αποτελεί άμεση διατάραξη και αναστάτωση της ζωής της εκκλησίας. Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να μην στοχεύουν απευθείας τους επικεφαλής της εκκλησίας, αλλά τρέφουν ιδιαίτερη αντιπάθεια και απαξίωση για όσους μέσα στην εκκλησία κατανοούν την αλήθεια και έχουν πρακτικές εμπειρίες. Αποκλείουν επιπλέον και καταπιέζουν ανθρώπους σαν κι αυτούς, συχνά τους κοροϊδεύουν και τους περιγελούν, τους στήνουν ακόμα και παγίδες και μηχανορραφούν εναντίον τους, και ούτω καθεξής. Τέτοιου είδους προβλήματα μπορεί να είναι λιγότερο σοβαρά ως προς τη φύση και τις περιστάσεις από το να παλεύει κανείς για τη θέση με τους επικεφαλής της εκκλησίας, όμως κι αυτά συνιστούν διατάραξη και αναστάτωση της ζωής της εκκλησίας, και πρέπει να σταματούν και να περιορίζονται. Αν επηρεάζεται η πλειοψηφία των αδελφών μέσα στην εκκλησία και συχνά βυθίζεται στην αρνητικότητα και την αδυναμία –αν τα προβλήματα έχουν τέτοιου είδους συνέπειες, τότε συνιστούν διατάραξη και αναστάτωση. Αυτού του είδους ο κακός άνθρωπος, που δημιουργεί διατάραξη και αναστάτωση, δεν πρέπει απλώς να περιορίζεται· πρέπει να τον στέλνουν στην Ομάδα Β για απομόνωση και περισυλλογή ή αλλιώς να αποπέμπεται. Όσοι επιδίδονται σε ενέργειες που η φύση τους προκαλεί διατάραξη και αναστάτωση είναι άνθρωποι που διαπράττουν τακτικά το κακό. Πρέπει να γίνει μια διαφοροποίηση μεταξύ των κακών ανθρώπων που διαπράττουν συχνά το κακό και εκείνων που διαπράττουν το κακό περιστασιακά, όσον αφορά τον τρόπο αντιμετώπισής τους. Όσοι διαπράττουν ποικίλες κακές πράξεις είναι αντίχριστοι· όσοι διαπράττουν το κακό περιστασιακά έχουν κακή ανθρώπινη φύση. Αν δύο άνθρωποι λογομαχούν ή έρχονται σε διαφωνία περιστασιακά επειδή οι προσωπικότητές τους δεν είναι συμβατές ή επειδή έχουν διαφορετικές απόψεις όταν κάνουν κάτι ή επειδή μιλάνε με διαφορετικό τρόπο, αλλά η ζωή της εκκλησίας δεν επηρεάζεται, τότε η φύση του πράγματος δεν προκαλεί διατάραξη και αναστάτωση· αυτό είναι διαφορετικό από το να διαταράσσουν και να αναστατώνουν οι κακοί άνθρωποι τη ζωή της εκκλησίας. Όλα τα πράγματα που η φύση τους είναι να προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση στη ζωή της εκκλησίας, αυτά για τα οποία μιλάμε αυτό το διάστημα, είναι εκδηλώσεις του κακού που κάνουν οι κακοί άνθρωποι. Όταν οι κακοί άνθρωποι διαπράττουν κακό, αυτό γίνεται κατά συρροή. Περισσότερο απ’ όλα οι κακοί άνθρωποι μισούν όσους επιδιώκουν την αλήθεια. Όταν δουν ότι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια είναι σε θέση να μοιραστεί τη βιωματική μαρτυρία του, κι έτσι κερδίζει τον ιδιαίτερο θαυμασμό των άλλων, εκείνοι νιώθουν φθόνο, μίσος, και τα μάτια τους βγάζουν φλόγες απ’ την οργή. Οποιοσδήποτε κάνει την αυτοκριτική του και έχει αυτογνωσία, οποιοσδήποτε μοιράζεται τις πρακτικές του εμπειρίες και οποιοσδήποτε καταθέτει μαρτυρία για τον Θεό έρχεται αντιμέτωπος με την κοροϊδία, τον περίγελο, την καταπίεση, τον αποκλεισμό, την κρίση, ακόμα και τη δίωξη εκ μέρους αυτών των κακών ανθρώπων. Το συνηθίζουν να ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο. Δεν αφήνουν κανέναν να είναι καλύτερός τους, δεν το αντέχουν να βλέπουν ανθρώπους που είναι καλύτεροι απ’ τους ίδιους. Όταν δουν κάποιον που είναι καλύτερός τους, τότε νιώθουν φθόνο, θυμό, εξαγριώνονται και σκέφτονται να τον βλάψουν και να τον βασανίσουν. Τέτοιοι άνθρωποι έχουν προκαλέσει ήδη σοβαρή διατάραξη και αναστάτωση στη ζωή της εκκλησίας και στην τάξη της εκκλησίας, και οι επικεφαλής και εργάτες πρέπει να ενώσουν τα χέρια με τους αδελφούς και τις αδελφές για να εκθέσουν, να σταματήσουν και να περιορίσουν τέτοια άτομα. Αν δεν είναι δυνατό να περιοριστούν και αν δεν μετανοήσουν ούτε αλλάξουν πορεία αφότου κάποιος συναναστραφεί μαζί τους πάνω στην αλήθεια, τότε είναι κακοί άνθρωποι, και οι κακοί άνθρωποι πρέπει να υποβληθούν σε μέτρηση και χειρισμό σύμφωνα με τις αρχές του οίκου του Θεού για την εκκαθάριση της εκκλησίας. Αν, μέσα από τη συναναστροφή, οι επικεφαλής και εργάτες έρθουν σε ομοφωνία και αποφανθούν ότι πρόκειται για κάποιον κακό άνθρωπο που αναστατώνει την εκκλησία, τότε ο χειρισμός του ζητήματος πρέπει να γίνει σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές: Ο άνθρωπος πρέπει να αποπεμφθεί από την εκκλησία. Δεν πρέπει να υπάρξει περαιτέρω ανοχή για την αναστάτωση της ζωής της εκκλησίας από τέτοιους κακούς ανθρώπους. Αν είναι σαφές στους επικεφαλής και εργάτες ότι πρόκειται για κάποιον κακό άνθρωπο που προκαλεί αναστάτωση, κι όμως συνεχίζουν να υποκρίνονται άγνοια και να ανέχονται τις κακές πράξεις και την πρόκληση αναστάτωσης από τον κακό άνθρωπο, τότε αποτυγχάνουν στις υποχρεώσεις που έχουν απέναντι στους αδελφούς και τις αδελφές, ενώ δείχνουν έλλειψη αφοσίωσης στον Θεό και στην ανάθεση από τον Θεό.

Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να δείχνουν εντάξει όταν παρατηρεί κανείς την εμφάνισή τους, στην πραγματικότητα, όμως, έχουν τον δείκτη νοημοσύνης ενός ηλίθιου. Μιλάνε και ενεργούν χωρίς να κατανοούν τι είναι σωστό, δεν έχουν τον ορθολογισμό της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Σε τέτοιους ανθρώπους αρέσει επίσης να παλεύουν με τους άλλους για τη θέση και τη φήμη, να αγωνίζονται για να έχουν τον τελευταίο λόγο και να αναμετρούνται για να αποκτήσουν την εκτίμηση των άλλων. Στη ζωή της εκκλησίας, προτείνουν συχνά κάποιες φαινομενικά βάσιμες, αλλά στην πραγματικότητα παράλογες, απόψεις και επιχειρήματα, προκειμένου να τραβήξουν την προσοχή και να χαίρουν εκτίμησης από την πλειοψηφία των άλλων, αναστατώνοντας τις σκέψεις των ανθρώπων, αναστατώνοντας τη σωστή κατανόηση και γνώση τους για τα λόγια του Θεού, αναστατώνοντας τη θετική κατανόησή τους για τα πάντα. Όταν οι άλλοι συναναστρέφονται πάνω στα λόγια του Θεού και στην αγνή κατανόηση που έχουν, εκείνοι πετάγονται συχνά σαν τους γελωτοποιούς για να δηλώσουν την παρουσία τους και να μονοπωλήσουν την προσοχή όλων, καθώς θέλουν συνεχώς να δείχνουν στους αδελφούς και στις αδελφές ότι ξέρουν μερικά κόλπα, ότι είναι μορφωμένοι, πολυμαθείς και σπουδαγμένοι, και ούτω καθεξής. Μπορεί να μην έχουν ακόμα ξεκάθαρους σκοπούς ως προς το ποιος επικεφαλής θα γίνει στόχος τους ή για ποιου επικεφαλής τη θέση θα παλέψουν, αλλά οι επιθυμίες και οι φιλοδοξίες τους είναι τόσο μεγάλες, που τα λόγια κι οι ενέργειές τους έχουν αναστατώσει τη ζωή της εκκλησίας, οπότε πρέπει κι αυτοί να περιοριστούν ανάλογα με τη σοβαρότητα και τη φύση της κατάστασης. Το καλύτερο θα ήταν να συναναστραφεί κανείς μαζί τους πάνω στην αλήθεια για να τους καθοδηγήσει σωστά και να τους δώσει μια κατεύθυνση για τη συμπεριφορά τους, δίνοντάς τους έτσι τη δυνατότητα να αλλάξουν εντελώς και να κατανοήσουν πώς να ζουν τη ζωή της εκκλησίας κανονικά, πώς να αλληλεπιδρούν με τους άλλους, πώς να μη βγαίνουν από τη θέση τους και πώς να είναι ορθολογιστές. Αν είναι θέμα του νεαρού της ηλικίας τους, της έλλειψης γνώσεων και του θράσους της νεότητας, κι αν έχουν μετανοήσει κατόπιν επαναλαμβανόμενων συναναστροφών, συνειδητοποιώντας ότι οι προηγούμενες ενέργειές τους ήταν λανθασμένες, ντροπιαστικές, αηδιαστικές για όλους και δημιούργησαν σε όλους προβλήματα, κι αν έχουν ζητήσει συγγνώμη και έχουν εκφράσει τη μεταμέλειά τους γι’ αυτό, τότε δεν υπάρχει λόγος να τους κρατήσει κανείς κακία –μόνο να τους βοηθήσει με αγάπη. Αν, ωστόσο, οι λανθασμένες ενέργειές τους που αναστάτωσαν τους πάντες δεν οφείλονταν στο θράσος της νεότητας ούτε σε έλλειψη κατανόησης της αλήθειας, αλλά υποκινούνταν από απώτερους σκοπούς, κι εκείνοι συνεχίζουν να έχουν την ίδια συμπεριφορά παρά τις επαναλαμβανόμενες αποτροπές· επιπλέον, αν έχουν κλαδευτεί, και οι αδελφοί κι οι αδελφές έχουν συναναστραφεί μαζί τους πάνω στη σοβαρότητα του θέματος –δηλαδή τους έχει προσφερθεί συναναστροφή και βοήθεια τόσο από θετικές όσο και από αρνητικές πτυχές– κι όμως εκείνοι ακόμα δεν μπορούν να αναγνωρίσουν την ίδια τους τη φύση-ουσία, δεν μπορούν να δουν την αναστάτωση που προκαλούν αυτές οι ενέργειες στους άλλους ούτε τις σοβαρές τους συνέπειες, και συνεχίζουν να δημιουργούν αναστάτωση και διατάραξη εκτελώντας τις ίδιες ενέργειες όποτε τους δίνεται η ευκαιρία, τότε, σ’ αυτήν την περίπτωση, δικαιολογούνται και αυστηρότερα μέτρα. Αν τους δοθούν άφθονες ευκαιρίες μεταμέλειας κι εκείνοι δεν κάνουν καμία αυτοκριτική ούτε προσπαθούν καθόλου να αποκτήσουν αυτογνωσία, κι αν δεν καταλαβαίνουν όσο κι αν συναναστραφεί κανείς μαζί τους πάνω στην αλήθεια ούτε και μαθαίνουν πώς να ενεργούν ορθολογικά και σύμφωνα με τις αρχές, αλλά αντίθετα παραμένουν προσκολλημένοι με πείσμα στις δικές τους μεθόδους, τότε υπάρχει πρόβλημα μ’ αυτούς τους ανθρώπους. Αν μη τι άλλο, από την άποψη του ορθολογισμού, τους λείπει η λογική ενός κανονικού ανθρώπου. Αυτό αν το δει κανείς επιφανειακά. Κοιτάζοντας το θέμα ως προς την ουσία, αν δεν μπορούν να αναγνωρίσουν τη σοβαρότητα του θέματος όσο κι αν συναναστραφεί κανείς μαζί τους ούτε μπορούν να βρουν τη σωστή τους θέση, ούτε και να δεχθούν τη συναναστροφή και τη βοήθεια ή να προσπαθήσουν να ασκηθούν σύμφωνα με το μονοπάτι που υπέδειξαν με συναναστροφή οι αδελφοί κι οι αδελφές –αν δεν μπορούν να τα πετύχουν όλα αυτά, τότε το πρόβλημά τους δεν είναι απλώς η έλλειψη λογικής, αλλά πρόβλημα στην ανθρώπινη φύση τους. Παρότι φαίνεται να προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση χωρίς να το θέλουν, δεν υπάρχει περίπτωση αυτές οι πράξεις να μη γίνονται με σκοπό, αντιθέτως γίνονται σκόπιμα και έχουν κίνητρα. Βάζοντας στην άκρη τα πιθανά κίνητρα και τον σκοπό αυτών των ατόμων, αν όσα λένε και κάνουν διαταράσσουν και αναστατώνουν σοβαρά τη ζωή-είσοδο των αδελφών και τη ζωή της εκκλησίας, με αποτέλεσμα πολλοί άνθρωποι να μην κερδίζουν τίποτα ενώ ζουν τη ζωή της εκκλησίας, σε βαθμό που οι άλλοι να μην είναι διατεθειμένοι να συναθροίζονται απλώς και μόνο επειδή είναι παρόντα αυτά τα άτομα ή να χαλιούνται και να γυρίζουν να φύγουν κάθε φορά που μιλάνε τα εν λόγω άτομα, τότε η φύση του προβλήματος είναι σοβαρή. Πώς πρέπει να διαχειρίζεται κανείς τέτοιους ανθρώπους; Αν συνεχίζουν επίμονα να κάνουν αυτά τα πράγματα παρότι τους έχει προσφερθεί συναναστροφή και βοήθεια σε πολλές περιπτώσεις, και παρότι τους έχουν δοθεί ευκαιρίες να μετανοήσουν, τότε το πρόβλημα βρίσκεται στη φύση-ουσία τους. Δεν είναι άνθρωποι που έχουν γνήσια πίστη στον Θεό ούτε μπορούν να αποδεχθούν την αλήθεια, αντίθετα έχουν κάποια άλλη ατζέντα. Αν κοιτάξει κανείς τη φύση-ουσία τους, η διατάραξη κι η αναστάτωση που προκαλούν στη ζωή της εκκλησίας δεν γίνεται σε καμία περίπτωση ακούσια, αντίθετα αυτοί οι άνθρωποι έχουν σκοπό και κίνητρα. Αν δοθούν περαιτέρω ευκαιρίες σε ανθρώπους σαν κι αυτούς, είναι δίκαιο κάτι τέτοιο για τον εκλεκτό λαό του Θεού, που ζει τη ζωή της εκκλησίας κανονικά; (Όχι.) Το πρόβλημα με άτομα σαν κι αυτά έχει ήδη αποκαλυφθεί σ’ αυτόν τον βαθμό· αν τους δοθούν κι άλλες ευκαιρίες εν αναμονή της μεταμέλειάς τους, με αποτέλεσμα να διαπράξουν τελικά ακόμα περισσότερο κακό, οδηγώντας περισσότερους ανθρώπους στην αρνητικότητα, στην αδυναμία και στο αδιέξοδο, τότε ποιος θα εξισορροπήσει αυτήν την απώλεια; Γι’ αυτό, αν έχει προσφερθεί στα άτομα αυτά συναναστροφή και στοργική βοήθεια ή έχουν ληφθεί μέτρα ώστε να σταματήσουν και να περιοριστούν, κι όμως εκείνα συνεχίζουν να μην αλλάζουν μεθόδους και εμμένουν στην αρχική τους συμπεριφορά, τότε επιβάλλεται ο χειρισμός τους σύμφωνα με τις αρχές: Σε ήπια περιστατικά, πρέπει να απομονωθούν· σε σοβαρά περιστατικά, πρέπει να αποπεμφθούν από την εκκλησία. Πώς σας ακούγεται αυτή η αρχή; Μήπως προβλέπει την ανελέητη καταστροφή ενός ανθρώπου χωρίς να του δοθεί η ευκαιρία να μετανοήσει; Ή μήπως την αυθαίρετη λήψη μιας απόφασης χωρίς εφαρμογή καμίας διάκρισης και χωρίς σαφή κατανόηση της αληθινής φύση-ουσίας αυτού του ανθρώπου; (Όχι.) Αν αυτοί οι άνθρωποι, παρότι τους προσφέρθηκε συναναστροφή και βοήθεια και τους δόθηκαν ευκαιρίες να μετανοήσουν, δεν έχουν αλλάξει καθόλου τις μεθόδους ούτε τη διάθεσή τους ούτε έχουν μετανοήσει, και παραμένουν όπως ήταν –με τη μόνη διαφορά ότι όσα έκαναν πριν ανοιχτά και φανερά τα κάνουν τώρα κρυφά και λαθραία, ενώ η διατάραξη και η αναστάτωση παραμένουν ίδιες– τότε η εκκλησία δεν μπορεί να τους κρατήσει άλλο. Τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι μέλη του οίκου του Θεού· δεν είναι αμνοί του Θεού. Παρίστανται στον οίκο του Θεού μόνο και μόνο για να προκαλέσουν διατάραξη και αναστάτωση, και είναι υπηρέτες του Σατανά, όχι αδελφοί και αδελφές. Αν τους αντιμετωπίζεις διαρκώς ως αδελφούς ή αδελφές, παρέχοντάς τους συνεχώς στήριξη και βοήθεια, και συναναστρέφεσαι μαζί τους πάνω στην αλήθεια, με αποτέλεσμα μεγάλο μέρος της προσπάθειας να πηγαίνει χαμένο χωρίς να αποδίδει καρπούς, δεν είναι ανόητο αυτό; Είναι κάτι παραπάνω από ανόητο· είναι βλακώδες, εντελώς βλακώδες!

Αν κρίνει κανείς από τη φύση των προβλημάτων, τότε οι διάφορες εκδηλώσεις και οι τύποι των ανθρώπων, των γεγονότων και των πραγμάτων που αφορούν το να παλεύει κανείς με τους άλλους για τη θέση μπορούν να χωριστούν σ’ αυτούς τους τρεις βασικούς τύπους. Το να παλεύει κανείς με τους άλλους για τη θέση είναι ένα συνηθισμένο θέμα στη ζωή της εκκλησίας, που εμφανίζεται σε διαφορετικές ομάδες ανθρώπων και σε διάφορες πτυχές της ζωής της εκκλησίας. Όσο για εκείνους που παλεύουν με τους άλλους για τη θέση, αν το περιστατικό είναι ήπιο, πρέπει να τους προσφερθεί άφθονη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, ώστε να έχουν στήριξη και βοήθεια για να κατανοήσουν την αλήθεια, και να τους δοθεί η ευκαιρία να μετανοήσουν. Αν το περιστατικό είναι σοβαρό, τότε πρέπει να τεθούν υπό στενή παρακολούθηση και, μόλις ανακαλυφθεί ότι μιλάνε ή ενεργούν με ένα συγκεκριμένο κίνητρο ή για να πετύχουν έναν συγκεκριμένο σκοπό, πρέπει αμέσως να σταματήσουν και να περιοριστούν. Αν το περιστατικό είναι ακόμα πιο σοβαρό, τότε πρέπει να αντιμετωπιστούν και ο χειρισμός τους να γίνει σύμφωνα με τις αρχές της εκκλησίας για την αποπομπή και την αποβολή των ανθρώπων. Αυτήν την υποχρέωση πρέπει να εκπληρώνουν οι επικεφαλής και εργάτες όταν εμφανίζονται στη ζωή της εκκλησίας αυτοί οι άνθρωποι, τα γεγονότα και τα πράγματα που εμπλέκονται στο να παλεύει κανείς με τους άλλους για τη θέση. Απαιτείται, φυσικά, να μπουν μπροστά και όλοι οι αδελφοί κι οι αδελφές και να συνεργαστούν σ’ αυτό το έργο με τους επικεφαλής και εργάτες, και να περιορίσουν από κοινού τις διάφορες συμπεριφορές και ενέργειες των κακών ανθρώπων που προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση, να εξασφαλίσουν ότι οι κακοί άνθρωποι δεν θα προκαλέσουν άλλη διατάραξη και αναστάτωση στη ζωή της εκκλησίας, να παλέψουν για να εξασφαλίσουν ότι κάθε περίσταση της ζωής της εκκλησίας διαφωτίζεται από το Άγιο Πνεύμα, γεμίζει με ειρήνη, με χαρά και με την παρουσία του Θεού, και έχει την ευλογία και την καθοδήγηση του Θεού, καθώς και για να εξασφαλίσουν ότι κάθε συνάθροιση είναι μια στιγμή απόλαυσης και κέρδους. Αυτό είναι το καλύτερο είδος ζωής της εκκλησίας, αυτό που επιθυμεί να βλέπει ο Θεός. Η ανάληψη αυτού του έργου είναι σχετικά σύνθετη για τους επικεφαλής και εργάτες, επειδή αφορά τις διαπροσωπικές σχέσεις, καθώς και την υπόληψη και τα συμφέροντα των ανθρώπων, ενώ αφορά επίσης και το επίπεδο κατανόησης της αλήθειας από τους ανθρώπους, πράγμα που καθιστά το έργο πιο απαιτητικό. Όταν, ωστόσο, προκύπτουν προβλήματα, να μην τα αποφεύγετε και να μην παρουσιάζετε πολύ σημαντικά θέματα ως πιο ασήμαντα, αφήνοντάς τα άλυτα στο τέλος· ούτε πρέπει να τα αντιμετωπίζετε με φιλοσοφίες για τα εγκόσμια, κάνοντας πως δεν τα βλέπετε. Ακόμα περισσότερο, να μην είστε ανθρωπάρεσκοι, αλλά αντίθετα να αντιμετωπίζετε σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές τους διάφορους τύπους ανθρώπων που παλεύουν με τους άλλους για τη θέση. Είναι ξεκάθαρη αυτή η συναναστροφή; (Ναι.) Εδώ ολοκληρώνεται, τότε, η συναναστροφή μας πάνω στο πέμπτο θέμα.

VI. Εμπλέκονται σε ακατάλληλες σχέσεις

Το έκτο θέμα που διαταράσσει και αναστατώνει το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας είναι το να εμπλέκεται κανείς σε ακατάλληλες σχέσεις. Όσο οι άνθρωποι έρχονται σε επαφή μεταξύ τους και μπορούν να συναθροίζονται, θα υπάρχει η ζωή της κοινότητας και θα αναδύονται από αυτήν διάφορες σχέσεις. Ποιες, λοιπόν, από αυτές τις σχέσεις είναι κατάλληλες και ποιες ακατάλληλες; Ας μιλήσουμε πρώτα για το τι συνιστά κατάλληλη σχέση και ας συναναστραφούμε μετά πάνω στις ακατάλληλες σχέσεις. Όταν οι αδελφοί κι οι αδελφές συναντιούνται και χαιρετιούνται, μπορεί να πουν, για παράδειγμα: «Πώς είσαι αυτό το διάστημα; Είσαι καλά στην υγεία σου; Το παιδί θα πάει γυμνάσιο του χρόνου; Πώς πάει η επιχείρηση της συζύγου σου;» Ένας τέτοιος αμοιβαίος χαιρετισμός νοείται ως κατάλληλη σχέση; (Ναι.) Γιατί το λες αυτό; Επειδή, όταν βρίσκονται δύο άνθρωποι που δεν έχουν συναντηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, το να πουν μερικά λόγια ως χαιρετισμό είναι ο πιο βασικός κανόνας συμπεριφοράς, καθώς και η πιο θεμελιώδης ένδειξη ενδιαφέροντος και υποδοχής. Όλα αυτά είναι λόγια, ενέργειες και σχετικά θέματα που αναφέρουν οι άνθρωποι στο πλαίσιο της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Κρίνοντας από τη μέχρι τώρα συζήτησή τους, φαίνεται ότι η σχέση τους είναι πολύ κατάλληλη. Ο διάλογός τους βασίζεται τόσο στους κανόνες συμπεριφοράς όσο και στην κανονική ανθρώπινη φύση και, από αυτά τα δύο, μπορεί να προσδιοριστεί ότι η σχέση μεταξύ των δύο συνομιλητών είναι κατάλληλη και αντιπροσωπευτική μιας κανονικής διαπροσωπικής σχέσης. Αν δύο άνθρωποι γνωρίζονται πολύ καλά, κι όμως, όταν συναντιούνται, κατσουφιάζουν και οι δύο και δεν μιλάνε μεταξύ τους, ενώ τα μάτια τους φλέγονται από εχθρότητα όταν κοιτάζονται, είναι κανονική αυτή η σχέση; (Όχι, δεν είναι.) Γιατί δεν είναι κανονική; Πώς ακριβώς πρέπει να την χαρακτηρίσει κανείς; Όταν δύο άνθρωποι συναντιούνται αλλά κανένας από τους δύο δεν χαιρετά τον άλλον και δεν λέει καν «γεια», ούτε φυσικά αρχίζει μια κανονική συζήτηση και διάλογο, τότε είναι προφανές ότι οι εκδηλώσεις τους δεν αντανακλούν αυτό που θεωρείται αναμενόμενο για την κανονική ανθρώπινη φύση. Η σχέση τους δεν είναι μια κανονική διαπροσωπική σχέση· είναι κάπως διαστρεβλωμένη, κι όμως δεν συνιστά ακόμα ακατάλληλη σχέση –απέχει ακόμα από κάτι τέτοιο. Γενικά, αν η σχέση μεταξύ των ανθρώπων τίθεται στη βάση της κανονικής ανθρώπινης φύσης, στο πλαίσιο της οποίας τα άτομα μπορούν να αλληλεπιδρούν και να συνδέονται κανονικά και σύμφωνα με τις αρχές, καθώς και να βοηθούν, να υποστηρίζουν και να φροντίζουν το ένα το άλλο, όλα αυτά υποδεικνύουν μια κατάλληλη σχέση μεταξύ των ανθρώπων. Αυτό σημαίνει ότι ο χειρισμός των ζητημάτων γίνεται με επαγγελματισμό, χωρίς να εκτελούνται συναλλαγές, χωρίς σύγκρουση συμφερόντων, κι ακόμα περισσότερο χωρίς μίσος, ενώ οι ενέργειες δεν υπαγορεύονται από τις σαρκικές επιθυμίες. Όλα αυτά εντάσσονται στο πλαίσιο των κατάλληλων σχέσεων. Δεν είναι, άραγε, πολύ ευρύ αυτό το φάσμα; Οι κανονικές διαπροσωπικές σχέσεις περιλαμβάνουν διάλογο και επικοινωνία μέσα στο πεδίο της κανονικής ανθρώπινης φύσης, αλληλεπίδραση και σύνδεση με τους άλλους, καθώς και συνεργασία με βάση τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Σε ένα ανώτερο επίπεδο, περιλαμβάνουν την αλληλεπίδραση και τη σύνδεση σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αυτός είναι ένας γενικός ορισμός των κατάλληλων διαπροσωπικών σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων. Το να χαιρετάει ο ένας τον άλλον μόλις συναντηθούν είναι η πιο κανονική μορφή αλληλεπίδρασης. Όταν μπορεί κανείς να χαιρετήσει και να συζητήσει κανονικά χωρίς να κοκορεύεται, όταν δεν θεωρεί δεδομένη τη συμπάθεια εκεί που δεν υπάρχει, όταν δεν φέρεται σαν να ήταν ανώτερος, όταν μιλάει χωρίς να καταπιέζει τους άλλους ή να εξυψώνει τον εαυτό του, όταν μιλάει και επικοινωνεί κανονικά –έτσι πρέπει να μιλάνε και να επικοινωνούν όσοι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση, κι αυτός είναι ο βασικός τρόπος αλληλεπίδρασης στις κανονικές διαπροσωπικές σχέσεις. Ο εκλεκτός λαός του Θεού πρέπει, αν μη τι άλλο, να έχει συνείδηση και λογική, καθώς και να αλληλεπιδρά, να συνδέεται και να συνεργάζεται με τους άλλους σύμφωνα με τις αρχές και τα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους. Αυτή είναι η καλύτερη προσέγγιση. Αυτό αρκεί για να ικανοποιήσει τον Θεό. Ποιες είναι, λοιπόν, οι αλήθεια-αρχές που απαιτεί ο Θεός; Οι άνθρωποι να δείχνουν στους άλλους κατανόηση όταν εκείνοι είναι αδύναμοι και αρνητικοί, να λαμβάνουν υπόψη τον πόνο και τις δυσκολίες τους κι έπειτα να ρωτούν σχετικά μ’ αυτά, να προσφέρουν βοήθεια και υποστήριξη, καθώς και να τους διαβάζουν τα λόγια του Θεού για να τους βοηθήσουν να λύσουν τα προβλήματά τους, δίνοντάς τους έτσι τη δυνατότητα να κατανοήσουν τις προθέσεις του Θεού και να πάψουν να είναι αδύναμοι, και φέρνοντάς τους ενώπιον του Θεού. Άραγε, αυτός ο τρόπος άσκησης δεν συμβαδίζει με τις αρχές; Το να ασκείται κανείς μ’ αυτόν τον τρόπο συμβαδίζει με τις αλήθεια-αρχές. Φυσικά, αυτού του είδους οι σχέσεις συμβαδίζουν ακόμα περισσότερο με τις αλήθεια-αρχές. Όταν οι άνθρωποι προκαλούν επίτηδες διατάραξη και αναστάτωση ή κάνουν επίτηδες το καθήκον τους επιπόλαια, αν εσύ τα δεις όλα και μπορέσεις να τους τα επισημάνεις, να τους επιπλήξεις και να τους βοηθήσεις σύμφωνα με τις αρχές, τότε κάτι τέτοιο συμβαδίζει με τις αλήθεια-αρχές. Αν κάνεις πως δεν βλέπεις ή αν ανεχθείς τη συμπεριφορά τους και τους καλύψεις, και το παρατραβήξεις μέχρι το σημείο να τους επαινέσεις και να τους επιδοκιμάσεις με καλά λόγια, όλοι αυτοί οι τρόποι αλληλεπίδρασης με τους ανθρώπους, αντιμετώπισης των θεμάτων και χειρισμού των προβλημάτων πηγαίνουν ξεκάθαρα κόντρα στις αλήθεια-αρχές και δεν βασίζονται καθόλου στα λόγια του Θεού. Αυτοί, λοιπόν, οι τρόποι αλληλεπίδρασης με τους ανθρώπους και αντιμετώπισης των θεμάτων είναι ξεκάθαρα ακατάλληλοι, κι αυτό είναι πραγματικά δύσκολο να το ανακαλύψει κανείς αν δεν υποβληθούν σε ανάλυση και διάκριση σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Οι άνθρωποι που δεν κατανοούν την αλήθεια δεν είναι πιθανό να αναγνωρίσουν αυτά τα θέματα και, ακόμα κι αν παραδεχθούν πως είναι προβλήματα, δεν τους είναι εύκολο να τα λύσουν. Λέμε συχνά ότι ολόκληρη η διεφθαρμένη ανθρωπότητα ζει σύμφωνα με τη διάθεση του Σατανά, και οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις το αποδεικνύουν αυτό. Το βλέπετε ξεκάθαρα τώρα;

Η σημερινή μας συναναστροφή επικεντρώνεται κυρίως στο να εκθέσει τις εκδηλώσεις τεσσάρων τύπων ακατάλληλων σχέσεων που προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση στη ζωή της εκκλησίας. Ποιοι είναι εκείνοι που εμπλέκονται σε ακατάλληλες σχέσεις εντός της εκκλησίας; Τι ακριβώς συνιστά ακατάλληλη σχέση; Ποια θέματα αφορά το να εμπλέκεται κανείς σε ακατάλληλες σχέσεις; Επειδή το κυρίως θέμα της συναναστροφής μας αφορά διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας, αυτή η συζήτηση σχετικά με τις ακατάλληλες σχέσεις περιορίζεται σε όσα από αυτά προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση στη ζωή της εκκλησίας. Δεν βάζουμε αδιάκριτα στο ίδιο τσουβάλι όλους τους τύπους ακατάλληλων σχέσεων, ενώ δεν μας αφορούν και ζητήματα εκτός της ζωής της εκκλησίας. Πρέπει να αντιληφθείτε αυτό το ζήτημα με αγνότητα και χωρίς παρεκβάσεις. Όσον αφορά, λοιπόν, το να εμπλέκεται κανείς σε ακατάλληλες σχέσεις, ποια θέματα και ποιες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων θεωρούνται ακατάλληλα; Ποιες ακατάλληλες σχέσεις προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση στη ζωή της εκκλησίας και στην πλειοψηφία των ανθρώπων; Αξίζει να γίνει συναναστροφή πάνω σ’ αυτά τα θέματα; (Ναι.) Πρόκειται για ζητήματα που πρέπει να τεθούν ξεκάθαρα στη συναναστροφή μας.

Α. Ακατάλληλες σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων

Στη ζωή της εκκλησίας, ποιος είναι ο πιο κοινός, κατανοητός και άμεσα αναγνωρίσιμος τύπος ακατάλληλης σχέσης; (Οι σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων.) Αυτή είναι η πρώτη πτυχή που έρχεται στο μυαλό των ανθρώπων όταν σκέφτονται τις ακατάλληλες σχέσεις. Κάποιοι άνθρωποι, όποτε βρίσκονται σε μια ομάδα, φλερτάρουν διαρκώς με το αντίθετο φύλο· χρησιμοποιούν χειρονομίες και εκφράσεις όλο υπονοούμενα, μιλάνε με υπερβολικά εκφραστικό τρόπο και τους αρέσει να επιδεικνύονται. Για να το θέσουμε με έναν ακατάλληλο όρο, μοστράρουν τη σεξουαλικότητά τους. Τους αρέσει να φαίνονται, μεταξύ άλλων, πνευματώδεις, ρομαντικοί, ιπποτικοί, ηρωικοί, χαρισματικοί και σπουδαγμένοι μπροστά στο αντίθετο φύλο· ιδιαίτερα απολαμβάνουν να επιδεικνύονται. Γιατί επιδεικνύονται; Δεν το κάνουν για να παλέψουν με τους άλλους για τη θέση, αλλά για να προσελκύσουν το αντίθετο φύλο. Όσο περισσότερο τους δίνουν προσοχή τα μέλη του αντίθετου φύλου και τους ρίχνουν ματιές γεμάτες θαυμασμό, σεβασμό και λατρεία, τόσο περισσότερο εκείνοι ενθουσιάζονται και ενεργοποιούνται. Καθώς περνούν περισσότερο χρόνο συμμετέχοντας στη ζωή της εκκλησίας και καθώς έρχονται σε επαφή με περισσότερο κόσμο, βάζουν στόχο μερικά άτομα, φλερτάρουν και ανταλλάσσουν βλέμματα με κάποια άτομα του αντίθετου φύλου, μιλώντας συχνά με προκλητικό τρόπο, ακόμα και με μια υποψία σεξουαλικής παρενόχλησης. Είναι κατάλληλο αυτό το είδος σχέσης μεταξύ των ανθρώπων; (Όχι.) Αυτό σημαίνει ότι εμπλέκονται σε ακατάλληλες σχέσεις. Άτομα σαν κι αυτά χρησιμοποιούν ακόμα και τον χρόνο της συνάθροισης για να κάνουν επίδειξη, μιλώντας έτσι ώστε να φανούν ιδιαίτερα πνευματώδη και γοητευτικά μπροστά στον άνθρωπο που τους αρέσει ή τους ενδιαφέρει, κάνοντας χειρονομίες και ρίχνοντας βλέμματα όλο υπονοούμενο, παίρνοντας μια έκφραση θριάμβου και ενθουσιασμού, φτάνουν ακόμα και στο σημείο να περπατούν καμαρωτά, κι όλα αυτά με ποιον σκοπό; Για να αποπλανήσουν το αντίθετο φύλο και να το παρασύρουν σε μια ακατάλληλη σχέση. Παρά την αηδία που προκαλεί κάτι τέτοιο σε πολλούς αδελφούς και αδελφές, και παρά τις πολυάριθμες προειδοποιήσεις από τους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω τους, αυτοί οι άνθρωποι συνεχίζουν απτόητοι και εμμένουν στην απερίσκεπτη αποπλάνησή τους. Αν σε μια τέτοια ακατάλληλη σχέση εμπλέκονται μόνο δύο άνθρωποι που φλερτάρουν μεταξύ τους έξω από τη ζωή της εκκλησίας και δεν επηρεάζουν τη ζωή της εκκλησίας ούτε το έργο της εκκλησίας, τότε το ζήτημα μπορεί να μπει στην άκρη για την ώρα. Αν, ωστόσο, αυτοί που εμπλέκονται σε ακατάλληλες σχέσεις συνηθίζουν να εκδηλώνουν τέτοιες συμπεριφορές εντός της ζωής της εκκλησίας και να προκαλούν αναστάτωση στους άλλους, τότε πρέπει να προειδοποιούνται και να περιορίζονται. Αν παραμένουν αδιόρθωτοι παρά τις επαναλαμβανόμενες επιπλήξεις και έχουν ήδη αναστατώσει σοβαρά τη ζωή της εκκλησίας, τότε πρέπει να αποπεμφθούν από την εκκλησία αφού ψηφίσει σχετικά ο εκλεκτός λαός του Θεού. Είναι σωστή αυτή η προσέγγιση; (Ναι.) Αν πρόκειται απλώς για νεαρά άτομα που βγαίνουν μαζί κανονικά, τότε κι αυτά πρέπει να είναι διακριτικά κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων ώστε να μην επηρεάζουν τους άλλους. Η εκκλησία είναι ένας τόπος για να λατρεύει κανείς τον Θεό, να προσεύχεται διαβάζοντας τα λόγια του Θεού και να ζει τη ζωή της εκκλησίας· δεν πρέπει κανείς να φέρνει τα προσωπικά συναισθήματα στην εκκλησία για να αναστατώσει τους άλλους. Αν μια σχέση προκαλεί αναστάτωση στους άλλους, επηρεάζει τα κέφια των άλλων κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων, έχει αντίκτυπο στην ανάγνωση, στην κατανόηση και στη γνώση των λόγων του Θεού από τους άλλους, κι έτσι αποσπά αναστατώνει περισσότερους ανθρώπους, τότε θεωρείται ακατάλληλη σχέση. Ακόμα και μια νόμιμη γνωριμία, αν προκαλεί αναστάτωση στους άλλους, θεωρείται ακατάλληλη σχέση, πόσο μάλλον η αποπλάνηση του αντίθετου φύλου εκτός του πλαισίου μιας γνωριμίας. Επομένως, αν κάποιος εμπλέκεται σε ακατάλληλες σχέσεις εντός της ζωής της εκκλησίας, δεν θα πρέπει αυτό να τους επιτρέπεται σιωπηρά και να τους γίνεται το χατίρι, αλλά να αντιμετωπίζονται με προειδοποιήσεις, περιορισμούς, ακόμα και με αποπομπή σύμφωνα με τις αρχές. Αυτό είναι έργο που πρέπει να εκτελούν οι επικεφαλής και εργάτες. Αν ανακαλυφθεί ότι κάποιος εμπλέκεται σε ακατάλληλες σχέσεις και έχει προκαλέσει αναστάτωση στους περισσότερους ανθρώπους μέσα στην εκκλησία, ενώ η παρουσία του κάνει τους άλλους να αποσπώνται και να παγιδεύονται από σκέψεις λαγνείας, με αποτέλεσμα ακόμα και να διαλύονται οικογένειες και κάποιοι νέοι πιστοί να χάνουν το ενδιαφέρον τους για τις συναθροίσεις, για την ανάγνωση των λόγων του Θεού ή ακόμα και για την ίδια την πίστη, κι αντί για όλα αυτά να υποκύπτουν περισσότερο στον έρωτα του προσώπου που λατρεύουν, θέλοντας να κλεφτούν και να ζήσουν για πάντα μαζί του, εγκαταλείποντας την πίστη τους –αν η σοβαρότητα της κατάστασης έχει κλιμακωθεί σε τέτοιον βαθμό, κι όμως οι επικεφαλής και εργάτες δεν την παίρνουν στα σοβαρά, αλλά νομίζουν πως πρόκειται απλώς για την επίδραση της ανθρώπινης λαγνείας, πως δεν είναι και τίποτα σημαντικό, αλλά κάτι που κάνουν όλοι οι συνηθισμένοι άνθρωποι, και δεν αναγνωρίζουν τη σοβαρότητα της κατάστασης, ούτε φυσικά συνειδητοποιούν πόσο μακριά μπορεί να φτάσει το πρόβλημα, απεναντίας το αγνοούν, έχοντας μια ιδιαίτερα απαθή και ανόρεχτη ανταπόκριση σε τέτοια ζητήματα, έτσι που στο τέλος προκαλούν δυσμενείς συνέπειες στην πλειοψηφία της εκκλησίας– τότε η φύση αυτών των περιστατικών συνιστά σοβαρή διατάραξη και αναστάτωση. Γιατί λέω ότι συνιστά σοβαρή διατάραξη και αναστάτωση; Επειδή αυτά τα περιστατικά αναστατώνουν και βλάπτουν την κανονική τάξη της ζωής της εκκλησίας. Επομένως, μόλις εμφανίζονται στην εκκλησία τέτοια άτομα, πρέπει να περιορίζονται, όσο μικρός ή μεγάλος κι αν είναι ο αριθμός τους, ώστε να διασφαλιστεί ότι θα αντιμετωπίζεται κάθε περιστατικό και, αν η κατάσταση είναι σοβαρή, πρέπει να απομονώνονται. Αν η απομόνωση δεν φέρει αποτέλεσμα και συνεχίσουν να αποπλανούν το αντίθετο φύλο, να αναστατώνουν τη ζωή της εκκλησίας και να βλάπτουν την κανονική τάξη της εκκλησίας, τότε πρέπει να αποπεμφθούν από την εκκλησία σύμφωνα με τις αρχές. Είναι σωστή αυτή η προσέγγιση; (Ναι.) Τέτοια ζητήματα έχουν εξαιρετικά επιβλαβή αντίκτυπο στη ζωή της εκκλησίας και στο έργο της εκκλησίας· μοιάζουν με επιδημία και πρέπει να εξαλείφονται.

Όλοι όσοι έχουν την τάση να αποπλανούν το αντίθετο φύλο το κάνουν αυτό όπου κι αν πάνε, υιοθετώντας ακούραστα τέτοιες συμπεριφορές. Στόχος τους για παραπλάνηση και παρενόχληση γίνονται συνήθως νεαρά και όμορφα άτομα, μερικές φορές όμως και μεσήλικες –αναζητούν ενεργά ευκαιρίες να αποπλανήσουν οποιονδήποτε τους φαίνεται ελκυστικός. Όταν το βάλουν σκοπό να αποπλανήσουν τους άλλους, τότε κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να αντισταθούν στο ξελόγιασμα και πιάνονται κορόιδο, πράγμα που οδηγεί εύκολα σε ακατάλληλες σχέσεις. Επειδή οι άνθρωποι έχουν υπερβολικά μικρό ανάστημα, ενώ δεν έχουν αυθεντική πίστη στον Θεό ούτε κατανόηση της αλήθειας, πώς είναι δυνατόν να νικήσουν αυτούς τους πειρασμούς και να αντισταθούν σε τέτοιο ξελόγιασμα; Οι άνθρωποι έχουν υπερβολικά μικρό ανάστημα· είναι ιδιαίτερα αδύναμοι και ανίσχυροι όταν έρχονται αντιμέτωποι μ’ αυτούς τους πειρασμούς και τα ξελογιάσματα. Τους είναι δύσκολο να παραμείνουν ανεπηρέαστοι. Υπήρχε ένας επικεφαλής που προσπαθούσε να αποπλανήσει κάθε όμορφη γυναίκα που έβλεπε· κάποιες φορές, δεν του έφτανε να αποπλανήσει μόνο μία –μπορεί να αποπλανούσε τρεις ή τέσσερις γυναίκες, αιχμαλωτίζοντάς τις όλες με τη γοητεία του σε βαθμό που έχαναν την όρεξή τους και δεν μπορούσαν να κοιμηθούν, ενώ έχαναν ακόμα και την επιθυμία να κάνουν τα καθήκοντά τους. Τέτοια ήταν η «γοητεία» αυτού του άντρα. Αν είχε απλώς αλληλεπιδράσει κανονικά με τις γυναίκες, χωρίς να προσπαθεί να τις αποπλανήσει, δεν θα είχε αποκτήσει τόσο εκτενή επιρροή. Μόνο όταν ηθελημένα έδινε παράσταση και τις αποπλανούσε άρχισαν να τον ερωτεύονται όλο και περισσότερες, κι έτσι αυξήθηκε ο αριθμός εκείνων που έπεσαν θύματα της αποπλάνησης, με αποτέλεσμα να αποκτήσουν ακατάλληλες σχέσεις μαζί του. Οι γυναίκες έγιναν ανίσχυρες να αντισταθούν και ενέδωσαν σ’ αυτούς τους πειρασμούς. Αυτή ήταν η «γοητεία» της λαγνείας· όσα έκανε δημιούργησαν πειρασμούς, ξελογιάσματα και αναστάτωση και απ’ τις δύο πλευρές. Ένας άντρας αποπλάνησε ταυτόχρονα πολλές γυναίκες –είναι δυνατόν να μην ταράχτηκε η καρδιά του; Σε ποια γυναίκα να πρωτοπάει, ποια να ικανοποιήσει πρώτη –δεν θα εξαντλήθηκε ψυχικά; (Ναι.) Αν ήταν κάτι τόσο εξαντλητικό, τότε γιατί συνέχισε να συμπεριφέρεται έτσι; Πρόκειται για μοχθηρία· τέτοιου είδους πλάσμα ήταν, αυτή ήταν η φύση του. Αφού τα θύματα υποκύψουν στην αποπλάνηση και υποπέσουν στον πειρασμό, τους είναι εύκολο να ξεφύγουν απ’ αυτόν; Αφού πέσουν στον πειρασμό, θα είναι δύσκολο να ξεφύγουν. Ό,τι κι αν κάνουν –είτε τρώνε, είτε κοιμούνται, είτε περπατούν, είτε εκτελούν καθήκοντα– το μυαλό τους είναι γεμάτο με σκέψεις γι’ αυτόν τον άνθρωπο, αυτός ο άνθρωπος τους τρώει την καρδιά. Είναι απίστευτα σοβαρή μια τέτοια αναστάτωση! Αυτό που γίνεται στη συνέχεια είναι ότι σκέφτονται διαρκώς πώς να ευχαριστήσουν αυτόν τον άνθρωπο, πώς να του ριχτούν, πώς να τον κερδίσουν, πώς να μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον του, πώς να ανταγωνιστούν και να τσακωθούν με τις αντιζήλους τους. Αυτές δεν είναι οι συνέπειες της αναστάτωσης; Είναι εύκολο να ξεφύγει κανείς από μια τέτοια κατάσταση; (Δεν είναι εύκολο.) Οι συνέπειες σοβαρεύουν. Μια τέτοια στιγμή, μπορεί κανείς να παραμείνει ήρεμος ενώπιον του Θεού; Μπορεί ακόμα να απορροφήσει τα λόγια του Θεού όταν τα διαβάζει; Μπορεί ακόμα να αποκτήσει το φως; Κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων, θα έχει ακόμα όρεξη να αναλογιστεί και να συναναστραφεί πάνω στα λόγια του Θεού, και ν’ ακούσει τους άλλους να μοιράζονται τα λόγια του Θεού; Όχι· η καρδιά του θα είναι γεμάτη από λαγνεία, από το αντικείμενο της λατρείας του, άδεια απ’ οποιοδήποτε σοβαρό ζήτημα –ακόμα κι ο Θεός θα έχει φύγει απ’ την καρδιά του. Αυτό που γίνεται στη συνέχεια είναι ότι αναλογίζεται πώς θα βιώσει την αγάπη, πώς θα γίνει ρομαντικός και ούτω καθεξής, κι η επιθυμία του να πιστέψει στον Θεό εξανεμίζεται εντελώς. Είναι καλές αυτές οι συνέπειες; Αυτό θέλουν να δουν οι άνθρωποι; (Όχι.) Όταν κανείς πέφτει θύμα αποπλάνησης και ενδίδει στον πειρασμό, γίνεται να αποτραπούν οι συνέπειες; Μπορούν να ελέγξουν οι άνθρωποι αυτές τις συνέπειες; Μπορεί να εναπόκειται σ’ αυτούς μια τέτοια απόφαση; Μπορούν να φτάσουν σ’ ένα επίπεδο όπου θα είναι ικανοί να σταματήσουν όταν το θελήσουν μέσα τους; Κανένας δεν μπορεί να πετύχει κάτι τέτοιο. Αυτές είναι οι συνέπειες της αναστάτωσης που προκαλούν στους ανθρώπους τέτοιες ακατάλληλες σχέσεις. Όταν κανείς δεν έχει τον Θεό στην καρδιά του και δεν επιθυμεί πια να διαβάσει τα λόγια του Θεού, τότε ποιες είναι οι συνέπειες; Υπάρχει ακόμα ελπίδα σωτηρίας; Η ελπίδα σωτηρίας εκμηδενίζεται. Όλα είναι χαμένα· εκείνα τα πενιχρά δόγματα που κάποτε γίνονταν κατανοητά, η αποφασιστικότητα να δαπανήσει κανείς τον εαυτό του για τον Θεό, καθώς κι η επιθυμία να αποκτήσει κανείς τη σωτηρία του Θεού, όλα εξανεμίζονται –αυτές είναι οι συνέπειες. Οι άνθρωποι απομακρύνονται απ’ τον Θεό και Τον απορρίπτουν μέσα τους, και τους απορρίπτει κι ο Θεός με τη σειρά Του. Αυτές οι συνέπειες δεν είναι κάτι που θέλει να δει οποιοσδήποτε πιστεύει στον Θεό και Τον ακολουθεί, ούτε ένα γεγονός που μπορεί να αποδεχθεί οποιοσδήποτε ακόλουθος του Θεού. Μόλις, ωστόσο, οι άνθρωποι υποπέσουν σε τέτοιους πειρασμούς και παρασυρθούν στη δίνη των ακατάλληλων σχέσεων, τους είναι δύσκολο να απαγκιστρωθούν κι ακόμα πιο δύσκολο να ελέγξουν τον εαυτό τους. Γι’ αυτό και τέτοιες ακατάλληλες σχέσεις πρέπει να περιορίζονται. Σε σοβαρές περιπτώσεις, όσοι διαρκώς αναστατώνουν και παρενοχλούν το αντίθετο φύλο πρέπει να απομακρύνονται από την εκκλησία γρήγορα και με συνοπτικές διαδικασίες, έτσι ώστε να μην αναστατώνουν τη ζωή της εκκλησίας και, ακόμα περισσότερο, ώστε να μην παγιδευτούν περισσότεροι άνθρωποι στον πειρασμό. Είναι λογική αυτή η προσέγγιση; (Ναι.)

Στο δωδέκατο σημείο των υποχρεώσεων των επικεφαλής και των εργατών, οι επικεφαλής και εργάτες πρέπει να καταβάλουν τη μέγιστη προσπάθεια σε κάθε εργασία ώστε να εξασφαλίσουν ότι ο εκλεκτός λαός του Θεού μπορεί να ζήσει μια κανονική ζωή στην εκκλησία και να προφυλάξουν τους αδελφούς και τις αδελφές από τυχόν παρεμβάσεις ή αναστάτωση στη ζωή της εκκλησίας. Αυτό σημαίνει να προστατεύσουν όλους τους αδελφούς και τις αδελφές που μπορούν να ζήσουν μια κανονική ζωή στην εκκλησία. Τι ακριβώς πρέπει να προφυλαχθεί; Οι αδελφοί κι οι αδελφές πρέπει να προφυλαχθούν έτσι ώστε να μπορούν να προσέλθουν με ησυχία ενώπιον του Θεού κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων, να προσευχηθούν διαβάζοντας και να μοιραστούν με ηρεμία τα λόγια του Θεού· ταυτόχρονα, οι αδελφοί κι οι αδελφές πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να προσευχηθούν στον Θεό με μία καρδιά και ένα μυαλό, να αναζητήσουν τις προθέσεις του Θεού, να αναζητήσουν διαφώτιση και φώτιση από τον Θεό, να κερδίσουν την παρουσία του Θεού και να λάβουν τις ευλογίες και την καθοδήγηση του Θεού. Αυτό είναι το σπουδαιότερο και σημαντικότερο συμφέρον όλων των αδελφών, και είναι απολύτως απαραίτητο για όλους· αφορά το αν μπορούν να σωθούν και το αν μπορούν να αποκτήσουν έναν καλό προορισμό. Είναι, επομένως, απαραίτητο να επιβάλλεται αυστηρός περιορισμός, απομόνωση ή αποπομπή όσων εμπλέκονται σε ακατάλληλες σχέσεις εντός της εκκλησίας· αυστηρή επιτήρηση απαιτείται ιδιαίτερα για όσους εμπλέκονται σε σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων. Τι σημαίνει επιτήρηση; Αν πρόκειται για περιστατικό μικρής σημασίας, πρέπει να εκτίθενται και να κλαδεύονται, να σταματούν και να περιορίζονται γρήγορα, καθώς και να μην τους επιτρέπεται να επηρεάζουν τους άλλους. Αν πρόκειται για σοβαρό περιστατικό, είναι απαραίτητο να ενεργεί κανείς με αποφασιστικότητα και χωρίς δισταγμό· πρέπει να αποπέμπονται από την εκκλησία όσο το δυνατόν συντομότερα, ώστε να μην αναστατώσουν άλλους ανθρώπους. Αν θέλουν να προκαλέσουν αναστάτωση, ας το κάνουν στον έξω κόσμο, ας αναστατώσουν εκεί όποιον θέλουν· αρκεί να ειπωθεί ότι κανένας από τους αδελφούς και τις αδελφές στη ζωή της εκκλησίας που επιδιώκουν την αλήθεια δεν πρέπει να υποστεί αναστάτωση από αυτούς. Αυτή είναι η κύρια αρχή και ο κύριος στόχος για το έργο των επικεφαλής και των εργατών όσον αφορά αυτήν τη δωδέκατη υποχρέωση.

Β. Ομοφυλοφιλικές σχέσεις

Όσον αφορά το θέμα των ακατάλληλων σχέσεων, μόλις τώρα συναναστραφήκαμε πάνω στην εμπλοκή σε ακατάλληλες σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων. Το θέμα αφορά το να αποπλανεί, να ξελογιάζει, να επιδεικνύεται και να βάζει κανείς σε πειρασμό άτομα του αντίθετου φύλου· να τα προσεγγίζει ενεργά και να προσπαθεί να τα πλησιάσει· να επιδιώκει συχνά, επίτηδες ή τυχαία, να κάθεται κοντά τους στις συναθροίσεις· επιπλέον, όμως, όταν δεν πρόκειται για την αποπλάνηση ενός μόνο ατόμου, αλλά και για το να προχωρά κανείς σε άλλο αν αποτύχει η πρώτη απόπειρα, με αποτέλεσμα να δέχονται παρενόχληση πολλά άτομα του αντίθετου φύλου μέσα στην εκκλησία, τότε το θέμα έχει σοβαρέψει. Τα παραπάνω καλύπτουν τις ακατάλληλες σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων. Εκτός από τις σχέσεις με το αντίθετο φύλο, υπάρχουν και κάποιες ακατάλληλες σχέσεις μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου. Αν δύο άτομα του ίδιου φύλου έχουν ιδιαίτερα φιλική σχέση μεταξύ τους, γνωρίζουν το ένα το άλλο για μεγάλο διάστημα και έχουν στενές σχέσεις, τότε είναι σωστό να αλληλεπιδρούν συχνά μεταξύ τους. Όταν, όμως, κάτι τέτοιο κλιμακώνεται και γίνεται σαρκική σχέση λαγνείας, τέτοιες σχέσεις πρέπει κι αυτές να χαρακτηρίζονται ως ακατάλληλες. Αν η σωματική επαφή μεταξύ δύο ατόμων του ίδιου φύλου είναι συχνή και φτάνει μέχρι το σημείο να χρησιμοποιούν συνήθως προκλητικές εκφράσεις μεταξύ τους και να εμφανίζονται συχνά αγκαλιά ή να παρουσιάζουν ακόμα πιο προφανείς συμπεριφορές και εκδηλώσεις, τότε, με την πάροδο του χρόνου, γίνεται ολοφάνερο σε όλους: «Αυτά τα δύο άτομα δεν βοηθούν απλώς το ένα το άλλο ούτε έχουν απλώς συμβατές προσωπικότητες· η αλληλεπίδρασή τους δεν είναι στο πλαίσιο της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Πρόκειται για ομοφυλοφιλία!» Οι περισσότεροι άνθρωποι κατανοούν πλέον την ομοφυλοφιλία ως ακατάλληλη σχέση, που η φύση της είναι ακόμα πιο σοβαρή και ακατάλληλη από τη φύση της σχέσης μεταξύ των δύο φύλων. Αν υπάρχουν τέτοιες σχέσεις εντός της εκκλησίας, θα μπορούσαν να εξαπλωθούν σαν επιδημία, οδηγώντας μερικούς ανθρώπους σ’ αυτό το είδος πειρασμού και ξελογιάσματος. Κάποιοι άνθρωποι λένε πως είχαν ομοφυλοφιλικές επαφές στο παρελθόν, αλλά χωρίς τη θέλησή τους. Χωρίς να εξετάζει κανείς αν είναι στ’ αλήθεια ομοφυλόφιλοι ή ποιος είναι ο σεξουαλικός προσανατολισμός τους, αν μπορούν να ξελογιαστούν και να πέσουν σε τέτοιο πειρασμό –αφήνοντας κατά μέρος, για την ώρα, το αν το έκαναν με τη θέλησή τους ή παθητικά– τότε, πρώτον και κύριον, κάτι τέτοιο τους προκάλεσε αναστάτωση. Κρίνοντας από τον ισχυρισμό τους ότι δεν το έκαναν με τη θέλησή τους, υπήρξαν θύματα. Επομένως, αν οι ομοφυλόφιλοι αποπλανούν και ξελογιάζουν άλλα άτομα του ίδιου φύλου, εκείνοι που ξελογιάζονται, παρότι δεν είναι απαραίτητα ομοφυλόφιλοι οι ίδιοι, μπορεί να γίνουν ομοφυλόφιλοι αφού τους ξελογιάσει ένας τέτοιος άνθρωπος. Δεν είναι επικίνδυνη αυτή η κατάσταση; Γιατί να πει κανείς ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι ομοφυλόφιλοι; Όταν τα ετεροφυλόφιλα άτομα αποπλανούν πολλούς ανθρώπους, κι αυτό εντάσσεται στην κατηγορία της ακολασίας, που συνιστά ακατάλληλη σχέση. Όταν, λοιπόν, δύο άτομα του ίδιου φύλου που έχουν στενή σχέση και τα πάνε καλά κρατιούνται χέρι χέρι και αγκαλιάζονται, πράγμα απολύτως κανονικό, πώς κάτι τέτοιο μπορεί να κλιμακωθεί ώστε αυτά τα άτομα να χαρακτηριστούν ως ομοφυλόφιλα; Το θέμα είναι η σεξουαλική σχέση μεταξύ τους –άπαξ και προκύψει σχέση σε αυτό το επίπεδο, τότε γίνεται ομοφυλοφιλική. Όταν περνούν τα χέρια τους το ένα στον ώμο του άλλου, όταν κολλάνε το ένα στον λαιμό του άλλου ή κρατιούνται από τη μέση, κάτι τέτοιο δεν είναι κανονική σωματική επαφή μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου· αντίθετα, είναι σωματική επαφή που ωθείται από τη λαγνεία, έχει διαφορετική φύση και επομένως εντάσσεται στην κατηγορία των ακατάλληλων σχέσεων. Για τους περισσότερους ανθρώπους στην εκκλησία, είναι ή δεν είναι εποικοδομητικό το να βλέπουν ομοφυλόφιλα άτομα; (Όχι, δεν είναι εποικοδομητικό.) Άραγε, οι περισσότεροι άνθρωποι νιώθουν αναστάτωση όταν βλέπουν κάτι τέτοιο; Αν δεν γνώριζες γι’ αυτήν την κατάσταση και ένα τέτοιο άτομο περνούσε το χέρι του στον λαιμό ή στη μέση σου ή έφτανε ακόμα και στο σημείο να σε φιλήσει στο πρόσωπο, θα ένιωθες αναστάτωση; (Ναι.) Αφότου θα ένιωθες την αναστάτωση, η καρδιά σου θα ήταν ήσυχη ή σε αμηχανία; (Θα ένιωθα αηδία.) Θα υπήρχε τότε, λοιπόν, μια αίσθηση ότι τελέστηκε αμαρτία; Αν δεν κατανοείς ακριβώς ποια είναι η φύση αυτού του είδους θέματος και αν, όταν σε αγγίζει ή έχει σωματική επαφή μαζί σου ένα άτομο του ίδιου φύλου, δεν το σκέφτεσαι και πολύ μετά, τότε δεν υπάρχει ιδιαίτερο πρόβλημα. Αν, ωστόσο, το σκεφτείς και συνεχίσεις να το σκέφτεσαι, και μετά δεν μπορείς να ξεχάσεις αυτό το άτομο και νιώθεις όπως όταν λείπει σε κάποιον ένα άτομο του αντίθετου φύλου, ανεξάρτητα από το αν συνειδητά αντιστέκεσαι ή δεν αντιστέκεσαι, τότε η εμφάνιση τέτοιων σκέψεων μέσα σου υποδεικνύει ότι έχεις ήδη υποστεί αναστάτωση, έτσι δεν είναι; Επομένως, η φύση των ομοφυλοφιλικών σχέσεων, των ακατάλληλων σχέσεων αυτού του είδους, είναι πολύ πιο σοβαρή. Κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν τη διαφορά ανάμεσα στην ακολασία μεταξύ ετεροφυλόφιλων ατόμων και στην ομοφυλοφιλία, και αντιμετωπίζουν αυτά τα δύο θέματα σαν να ήταν το ίδιο. Στην πραγματικότητα, το πρόβλημα της ομοφυλοφιλίας είναι μακράν πιο σοβαρό από το θέμα της ακολασίας μεταξύ ετεροφυλόφιλων ατόμων.

Αν εμφανιστούν εντός της εκκλησίας άτομα που εμπλέκονται σε ομοφυλοφιλικές σχέσεις και δεν περιοριστούν, αποτελούν κίνδυνο και προκαλούν αναστάτωση σε όλους. Τι είδους αναστάτωση; Εξωτερικά, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να εντοπίσουν κάποιο πρόβλημα με την ανθρώπινη φύση τους όταν αλληλεπιδρούν μαζί τους, όμως η παρατεταμένη αλληλεπίδραση μπερδεύει τις σκέψεις τους και σκοτεινιάζει την καρδιά τους. Χάνουν τον ενθουσιασμό τους για την πίστη στον Θεό και, χωρίς να αντιμετωπίζουν κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα, δεν είναι πλέον διατεθειμένοι να πιστέψουν στον Θεό, χάνουν το ενδιαφέρον τους για την ανάγνωση των λόγων του Θεού, απομακρύνονται όλο και περισσότερο απ’ τον Θεό μέσα τους, ενώ κάνουν ακόμα και κακές σκέψεις να εγκαταλείψουν την πίστη τους. Γι’ αυτό και τέτοιες ακατάλληλες ομοφυλοφιλικές σχέσεις εντός της εκκλησίας δεν πρέπει απλώς να σταματούν και να περιορίζονται· πρέπει επίσης να απομακρύνονται από την εκκλησία και όσοι εμπλέκονται σ’ αυτές. Κι αυτό είναι απόλυτο. Μόλις ανακαλυφθούν τέτοια άτομα, όποια κι αν είναι τα καθήκοντα ή η θέση τους, πρέπει να απομακρυνθούν γρήγορα από την εκκλησία, χωρίς καμία ανοχή! Αυτός είναι ο κανονισμός της εκκλησίας. Γιατί έχει θεσπιστεί αυτός ο κανονισμός; Έχει στέρεες βάσεις. Ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους ως αρσενικό και θηλυκό· αφού δημιούργησε τον Αδάμ, έκανε σύντροφό του την Εύα, όχι έναν άλλον Αδάμ. Τα μέτρα που λαμβάνονται εναντίον όσων εμπλέκονται σε ομοφυλοφιλικές σχέσεις βασίζονται στα λόγια του Θεού και είναι απολύτως σωστά. Ίσως πουν κάποιοι: «Γιατί να μη δοθεί σ’ αυτούς τους ανθρώπους μια ευκαιρία να μετανοήσουν; Είναι νέοι· δεν πρέπει να έχουν το περιθώριο να διαπράξουν μερικές γελοίες πράξεις;» Όχι! Άλλες γελοίες πράξεις ίσως τύχουν άλλης αντιμετώπισης ανάλογα με τις περιστάσεις και τη φύση τους, αλλά η συγκεκριμένη γελοία πράξη δεν είναι σε καμία περίπτωση η οποιαδήποτε γελοία πράξη· δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να γίνει ανεκτή, και οποιοσδήποτε διαπράξει κάτι τέτοιο εντός της εκκλησίας πρέπει να απομακρυνθεί γρήγορα! Αν μια ολόκληρη εκκλησία αποτελούνταν από ομοφυλόφιλους, τότε θα απομακρύνονταν όλοι τους. Ακόμα και μία τέτοια εκκλησία είναι ανεπιθύμητη! Αυτή είναι η αρχή. Λένε μερικοί: «Υπάρχουν κάποιοι που έχουν ομοφυλοφιλική σχέση με έναν μόνο άνθρωπο, αλλά δεν έχουν αποπλανήσει άλλους ούτε έχουν αρχίσει να αναστατώνουν κανέναν άλλον. Τέτοια άτομα πρέπει να υποβληθούν σε χειρισμό και να αποπεμφθούν;» Αν είναι πράγματι ομοφυλόφιλοι, το να τους επιτραπεί η παραμονή στην εκκλησία είναι σαν να βάζει κανείς μια ωρολογιακή βόμβα μέσα στον εκλεκτό λαό του Θεού –αργά ή γρήγορα, θα εκραγεί. Ακόμα κι αν δεν είχαν αναστατώσει, αποπλανήσει ή παρενοχλήσει κανένα άτομο του ίδιου φύλου, αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα έκαναν κάτι τέτοιο στο μέλλον. Μπορεί να μην έχουν βρει ακόμα κάποιον που να τον θέλουν, κάποιον που να τους αρέσει, ή να μην έχει έρθει η κατάλληλη στιγμή, και κανείς να μην έχει ακόμα αμοιβαία οικειότητα και κατανόηση. Τέτοια άτομα, όμως, θα κάνουν την κίνησή τους μόλις έρθει η κατάλληλη στιγμή. Γι’ αυτό, τέτοια άτομα δεν πρέπει ποτέ να αντιμετωπίζονται με ανοχή ούτε να τους επιτρέπεται να παραμείνουν στην εκκλησία, καθότι είναι αφύσικα και μη ανθρώπινα. Η εκκλησία δεν θέλει τέτοιους ανθρώπους. Το να χειρίζεται κανείς μ’ αυτόν τον τρόπο όσους εμπλέκονται σε τέτοιες ακατάλληλες σχέσεις δεν είναι ούτε λάθος ούτε υπερβολικό. Κάποιοι, ωστόσο, λένε: «Μερικοί ομοφυλόφιλοι φαίνονται πολύ καλοί άνθρωποι· δεν έχουν κάνει τίποτα κακό, τηρούν τους νόμους και τους κανονισμούς, δείχνουν σεβασμό στους ηλικιωμένους και αγάπη στους νέους, κάνουν πάντα καλές πράξεις, κάποιοι έχουν ακόμα και χαρίσματα και δεξιότητες, ενώ κάποιοι είναι ιδιαίτερα πονόψυχοι και εξυπηρετικοί στην εκκλησία. Πρέπει να τους επιτρέψουμε να μείνουν στην εκκλησία». Είναι σωστή αυτή η σκέψη; (Όχι.) Ανεξάρτητα απ’ το αν οι σκέψεις σου είναι σωστές ή λανθασμένες, πρέπει να είσαι σε θέση να δεις πίσω απ’ τη φύση των ομοφυλόφιλων. Η αρχή άσκησης της εκκλησίας για τα άτομα που εμπλέκονται σε ομοφυλοφιλικές σχέσεις είναι να τα αποπέμπει. Αυτό είναι ένα διοικητικό διάταγμα που δεν επιτρέπεται να το παραβιάσει κανείς· όλοι πρέπει να ασκούνται σύμφωνα με αυτήν την αρχή.

Οι εκδηλώσεις των δύο τύπων ακατάλληλων σχέσεων πάνω στους οποίους συναναστραφήκαμε μόλις τώρα είναι αυτές που οι άνθρωποι μπορούν πιο εύκολα να διακρίνουν, να δουν πίσω από αυτές και να τις ταξινομήσουν. Όσον αφορά εκείνους που εμπλέκονται σε τέτοιες ακατάλληλες σχέσεις, πρώτα απ’ όλα, οι επικεφαλής και εργάτες πρέπει να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους εφαρμόζοντας μέτρα για τον χειρισμό τους, όπως να τους σταματάνε, να τους περιορίζουν, να τους απομονώνουν και να τους αποπέμπουν. Δεύτερον, οι αδελφοί κι οι αδελφές πρέπει κι αυτοί να διακρίνουν όσους εμπλέκονται σε αυτούς τους δύο τύπους ακατάλληλων σχέσεων και να μένουν μακριά τους, ώστε να μην ξελογιαστούν και υποπέσουν στον πειρασμό, πράγμα που θα μπορούσε να επηρεάσει την πίστη τους στον Θεό και την επιδίωξή τους για την αλήθεια με σκοπό να αποκτήσουν τη σωτηρία. Όταν πέσει κανείς στην παγίδα του πειρασμού, δύσκολα απαγκιστρώνεται. Οι περισσότεροι μπορούν, λογικά, να διακρίνουν αυτούς τους δύο τύπους ανθρώπων. Μην ενεργείς όπως συμπεριφέρονται οι άνθρωποι στην κοινωνία, που προσποιούνται ότι δεν βλέπουν ποιος φλερτάρει με ποιον, χωρίς να έχουν μια σωστή οπτική ή στάση απέναντι σε όσους είναι ακόλαστοι, ενώ μπορούν να αλληλεπιδρούν κανονικά με τέτοια άτομα εφόσον δεν θίγονται τα συμφέροντά τους, και να μιλάνε όπως θα μιλούσε συνήθως κανείς, σαν να ήταν όλα εντάξει. Άνθρωποι σαν κι αυτούς έχουν, άραγε, αρχές όσον αφορά το πώς αντιμετωπίζουν τους άλλους; Καθόλου. Όλοι οι μη πιστοί ζουν σύμφωνα με φιλοσοφίες για τα εγκόσμια και αγωνίζονται να μην προσβάλουν κανέναν προκειμένου να προφυλαχθούν οι ίδιοι, αλλά ο οίκος του Θεού είναι εντελώς διαφορετικός από την κοινωνία των μη πιστών. Στον οίκο του Θεού, εξουσιάζει η αλήθεια. Ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να αντιμετωπίζουν τους άλλους με βάση τις αλήθεια-αρχές. Όλα τα μέλη του εκλεκτού λαού του Θεού αποδέχονται την αλήθεια, την κάνουν εφόδιό τους και τη χρησιμοποιούν για να διακρίνουν και να αντιμετωπίσουν τους άλλους, όχι μόνο για να διατηρήσουν τη ζωή της εκκλησίας και να προστατεύσουν τους αδελφούς και τις αδελφές, αλλά, το σημαντικότερο, για να προστατεύσουν τον εαυτό τους από το βάσανο του πειρασμού και να μην παρασυρθούν στον πειρασμό. Όσο πιο σύντομα μπορέσεις να διακρίνεις τέτοια άτομα και να απομακρυνθείς απ’ αυτά, τόσο περισσότερο θα μπορέσεις να απομακρυνθείς από τον πειρασμό και να προστατευτείς. Έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεις τα άτομα που εμπλέκονται σε ακατάλληλες σχέσεις· αυτό συνάδει με τις αλήθεια-αρχές και συμβαδίζει με τις προθέσεις του Θεού.

Γ. Σχέσεις για προσωπικό όφελος

Άλλος ένας τύπος ακατάλληλης σχέσης είναι η σχέση για προσωπικό όφελος. Οι άνθρωποι κάνουν πράγματα όπως το να κολακεύουν, να εξυψώνουν, να επαινούν και να δείχνουν δουλοπρέπεια ο ένας στον άλλον για χάρη του συμφέροντος. Το να φέρνει κανείς μια τέτοια διεστραμμένη διαγωγή και μια μοχθηρή ατμόσφαιρα μέσα στην εκκλησία έχει σοβαρό αντίκτυπο στους άλλους ενώ διαβάζουν ήσυχα τα λόγια του Θεού ή ακούνε το μοίρασμα των εμπειριών. Όταν αναπτυχθεί μια σχέση για προσωπικό όφελος, τα εμπλεκόμενα άτομα συχνά λένε ή κάνουν πράγματα που πηγαίνουν ενάντια στις επιθυμίες τους, προκειμένου να επωφεληθούν. Για παράδειγμα, αν κάποιος διαπιστώσει ότι ένας άλλος άνθρωπος θα μπορούσε να ωφελήσει με κάποιον τρόπο την επιχείρησή του ή τα συμφέροντά του, μπορεί να επιλέξει αυτόν τον άνθρωπο ως επικεφαλής, να τον προτείνει για ένα συγκεκριμένο καθήκον ή να συμφωνεί με οτιδήποτε λέει αυτός ο άνθρωπος για να κερδίσει την εύνοιά του, με τον ισχυρισμό ότι αυτό είναι το σωστό και ανεξάρτητα από το αν συνάδει με την αλήθεια. Προκειμένου να κερδίσει την εύνοια αυτού του ανθρώπου, κάνει πολλά πράγματα που δεν συνάδουν με τις αρχές και πηγαίνουν ενάντια στην αλήθεια, πράγμα που αναστατώνει τη διάκριση του εκλεκτού λαού του Θεού ως προς τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα και την είσοδό του στην αλήθεια. Περιγράφει ως σωστό ό,τι είναι λάθος και στρεβλό, περιγράφει τις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες ως κάτι που συμβαδίζει με τις προθέσεις του Θεού και ούτω καθεξής, αναστατώνοντας έτσι τις σκέψεις των ανθρώπων, καθώς και τη σωστή κατεύθυνση και στόχο των επιδιώξεών τους. Όλες αυτές οι συμπεριφορές πηγάζουν από το γεγονός ότι διατηρεί μια σχέση για προσωπικό όφελος. Προκειμένου να προστατεύσει και να διατηρήσει τα συμφέροντά του, μπορεί να μιλήσει ενάντια στη συνείδησή του και να ενεργήσει ενάντια στις αρχές. Όσα λέει και κάνει προκαλούν αναστάτωση και καταστροφή στη ζωή της εκκλησίας και, τελικά, έχουν ως αποτέλεσμα περισσότεροι άνθρωποι να μην είναι σε θέση να συναναστραφούν πάνω στα λόγια του Θεού, να προσευχηθούν διαβάζοντας τα λόγια του Θεού ούτε να μοιραστούν προσωπικές εμπειρίες κανονικά και μεθοδικά, κι έτσι προκύπτουν απώλειες στη ζωή-είσοδό τους. Όταν οι άνθρωποι συναναστρέφονται πάνω στη βιωματική κατανόησή τους, συχνά συναντούν παρεμβολές από τις σχέσεις των άλλων για προσωπικό όφελος· κάποιες παρεμβολές είναι λεκτικές, κάποιες αφορούν τη συμπεριφορά, ενώ άλλες αφορούν τους στόχους και τις κατευθύνσεις. Οι άνθρωποι συχνά διακόπτονται όταν συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια και όταν προσεύχονται διαβάζοντας τα λόγια του Θεού, τους βγάζουν τακτικά εκτός θέματος, ενώ επηρεάζονται συχνά στον έναν ή στον άλλον βαθμό. Γι’ αυτό, όσοι εμπλέκονται σε ακατάλληλες σχέσεις για προσωπικό όφελος, καθώς και οι σχετικές συμπεριφορές, πρέπει να περιορίζονται. Οι επικεφαλής της εκκλησίας που έρχονται αντιμέτωποι με αυτά τα θέματα δεν πρέπει να κάνουν πως δεν βλέπουν, και σίγουρα δεν πρέπει να δείχνουν ανοχή σε τέτοιες κακές πράξεις επιτρέποντας να προκύπτουν τέτοια ζητήματα μέσα στη ζωή της εκκλησίας. Αντίθετα, πρέπει να επαγρυπνούν και να είναι οξυδερκείς ώστε να τα σταματούν και να τα περιορίζουν γρήγορα.

Το να εμπλέκεται κανείς σε ακατάλληλες σχέσεις για προσωπικό όφελος είναι κάτι που συμβαίνει συχνά στην εκκλησία. Για παράδειγμα, αν κάποιος σχεδιάζει να κατέβει στις εκλογές για να γίνει ο επόμενος επικεφαλής της εκκλησίας, μπορεί να προσελκύσει μια ομάδα ανθρώπων και να τους αποκαλύψει τις ιδέες του. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι ανόητοι· αφήνουν να εννοηθεί το εξής: «Αν σε εκλέξουμε, τι οφέλη θα μας δώσεις;» Δημιουργείται, έτσι, μεταξύ τους μια σχέση με βάση το προσωπικό όφελος. Για να διατηρήσουν το προσωπικό τους όφελος, υιοθετούν συχνά την ίδια στάση σε κάποια θέματα κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων. Χωρίς οι άλλοι να είναι ενήμεροι ή να γνωρίζουν το παρασκήνιο, αυτοί οι άνθρωποι λένε συνέχεια πόσο καλός είναι κάποιος, πώς όσα κάνει κάποιος άλλος τα επιτρέπει και τα ευλογεί ο Θεός, ποιος έδωσε προσφορές και πόσα προσέφερε, και ποιος συνεισέφερε πόσα στον οίκο του Θεού, ενώ συχνά ευλογούν ο ένας τα γένια του άλλου και ανταλλάσσουν επαίνους. Στη ζωή της εκκλησίας, συνήθως τα κάνουν όλα αυτά για να εξυπηρετήσουν τη συμφωνία που έκαναν νωρίτερα και για να υποστηρίξουν τα αμοιβαία συμφέροντά τους. Για παράδειγμα, μπορεί να πει κάποιος: «Αν με εκλέξεις επικεφαλής, τότε, μόλις πάρω τη θέση, θα σε κάνω επικεφαλής ομάδας». Δεν κοιτάζουν όλοι τους το προσωπικό κέρδος; Για να υλοποιήσουν τα συμφέροντά τους, δεν πρέπει να πουν ορισμένα πράγματα ή να κάνουν ορισμένες ενέργειες; Έτσι, εμφανίζουν διάφορες εκδηλώσεις κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων, όλες με σκοπό να υποστηρίξουν τη συμφωνία που έκαναν νωρίτερα και τα αντίστοιχα συμφέροντα. Προτού πετύχουν τον στόχο τους, οι περισσότερες πράξεις τους έχουν ως κίνητρο τα συμφέροντα. Δεν είναι, λοιπόν, εντελώς ακατάλληλες οι προθέσεις και οι σκοποί που βρίσκονται πίσω από όσα λένε και όσα κάνουν; Δεν είναι ακατάλληλη η σχέση που έχει δημιουργηθεί μεταξύ τους; Δεν πρέπει να περιορίζονται τέτοιες ακατάλληλες σχέσεις μέσα στην εκκλησία; Λένε κάποιοι: «Πώς να την περιορίσουμε αν δεν ανακαλυφθεί;» Τέτοια ζητήματα, εφόσον προκύψουν, είναι εφικτό να ανακαλυφθούν και να εκτεθούν μόλις οι εμπλεκόμενοι αναλάβουν δράση. Αν οι άνθρωποι συναναστραφούν σωστά πάνω στην αλήθεια, στην προσωπική τους κατανόηση και στις προσωπικές τους εμπειρίες, χωρίς να εμπλέκουν τίποτα που να μη σχετίζεται με την αλήθεια, τότε όλοι μπορούν να το αντιληφθούν αυτό. Αν υπάρχουν νοθείες, κι αυτό μπορούν να το διακρίνουν οι άνθρωποι. Γι’ αυτό, στην εκκλησία, οι διάφορες συναλλακτικές σχέσεις που προκύπτουν για τη διατήρηση αμοιβαίων συμφερόντων πρέπει κι αυτές να περιορίζονται· αν μη τι άλλο, οι εμπλεκόμενοι πρέπει να προειδοποιούνται και να γίνεται συναναστροφή μαζί τους, ώστε να μπορέσουν να αναγνωρίσουν τα προβλήματά τους και να κατανοήσουν τις σοβαρές συνέπειες που έχει η εμπλοκή σε τέτοιες δραστηριότητες, δίνοντας ταυτόχρονα τη δυνατότητα στους αδελφούς και τις αδελφές να διακρίνουν τη φύση αυτών των ζητημάτων. Ποιος είναι ο αντίκτυπος μιας τέτοιας δραστηριότητας στους περισσότερους ανθρώπους; Δίνει στους ανθρώπους την εντύπωση πως δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην εκκλησία και την κοινωνία, αφού και στα δύο μέρη όλοι εκμεταλλεύονται ο ένας τον άλλον και οι άνθρωποι εμπλέκονται σε συναλλαγές για προσωπικό όφελος. Αυτή η συμπεριφορά δεν είναι απλώς μια μέτρια αναστάτωση, αλλά αποτελεί σοβαρή αναστάτωση στη ζωή της εκκλησίας. Πείτε Μου: κάποιος που προσελκύει συνεχώς ανθρώπους για να κερδίσει τις ψήφους τους στις εκλογές, χρησιμοποιώντας ασυνήθιστα μέσα για να χειραγωγήσει τις εκλογές και να κερδίσει τη θέση του επικεφαλής, είναι καλός άνθρωπος; Είναι σαφές ότι οι επικεφαλής που εκλέγονται μ’ αυτόν τον τρόπο δεν είναι καλοί άνθρωποι. Μπορούν να περιμένουν κανένα καλό οι αδελφοί κι οι αδελφές που έχουν πέσει στα χέρια τους; Αν κάποιος γίνει επικεφαλής με ασυνήθιστα μέσα αντί να εκλεγεί με βάση τις αρχές, τότε ένας τέτοιος επικεφαλής δεν είναι σε καμία περίπτωση καλός άνθρωπος. Αν του επιτραπεί να ηγηθεί, κάτι τέτοιο ισοδυναμεί με το να παραδώσει κανείς ολοφάνερα τους αδελφούς και τις αδελφές σε έναν κακό άνθρωπο, σε έναν αντίχριστο, με τους περισσότερους ανθρώπους να παραδίδονται, στην ουσία, στα χέρια του Σατανά· σ’ ένα τέτοιο σενάριο, είναι προφανές ποιοι θα είναι οι καρποί της ζωής τους στην εκκλησία. Αυτός είναι ένας τύπος ακατάλληλης σχέσης που δεσμεύεται από συμφέροντα. Είτε πρόκειται για σχέσεις μεταξύ ομάδων είτε για σχέσεις μεταξύ ατόμων, όταν στις σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους εμπλέκονται συμφέροντα, εκείνοι έχουν την τάση να ενεργούν περισσότερο με βάση το προσωπικό όφελος και όχι σύμφωνα με τις αρχές, ώστε να υποστηρίξουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Τέτοιες σχέσεις δεν έχουν τα θεμέλιά τους στη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης, αλλά πηγαίνουν ενάντια και στη συνείδηση και στη λογική, και ακόμα περισσότερο ενάντια στις αλήθεια-αρχές. Όσα λένε, κάνουν και εμφανίζουν οι άνθρωποι, καθώς και οι προθέσεις, οι σκοποί, τα κίνητρα, η προέλευσή τους και ούτω καθεξής, υποκινούνται όλα από τα συμφέροντα· έτσι, αυτές οι σχέσεις μπορούν να χαρακτηριστούν ακατάλληλες. Επειδή η δημιουργία τέτοιων σχέσεων αναστατώνει τον εκλεκτό λαό του Θεού ενώ αυτός βιώνει τη ζωή της εκκλησίας, και δυσκολεύει τους περισσότερους ανθρώπους όσον αφορά το να διαβάσουν τα λόγια του Θεού και το να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια με ησυχία ενώπιον του Θεού, τέτοιες ακατάλληλες σχέσεις πρέπει να περιορίζονται μέσα στην εκκλησία. Σε περιστατικά που είναι σοβαρά και συνιστούν συμπεριφορά κακών ανθρώπων, πρέπει να δίνονται προειδοποιήσεις και, αν οι εμπλεκόμενοι δεν μετανοήσουν με κανέναν τρόπο, τότε πρέπει να αποπεμφθούν από την εκκλησία.

Δ. Μίσος μεταξύ των ανθρώπων

Οι ακατάλληλες διαπροσωπικές σχέσεις έχουν διάφορες εκδηλώσεις. Άλλη μία από αυτές είναι το προσωπικό μίσος. Μπορεί, λόγου χάρη, να προκύψουν ενδοοικογενειακές προστριβές ή διαφωνίες ανάμεσα σε πεθερά και νύφη, ανάμεσα σε συννυφάδες ή ανάμεσα σε αδελφούς· μπορεί επίσης να προκύψουν ανάμεσα σε γείτονες. Μερικές φορές, κάτι τέτοιο εξελίσσεται ακόμα και σε μίσος και, τότε, σαν εχθροί, αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να συνεργαστούν, σε βαθμό που να μην μπορούν ούτε να αντικρίσουν ο ένας τον άλλον, ενώ καυγαδίζουν και τσακώνονται σε ό,τι κι αν κάνουν. Όταν βρίσκονται στις συναθροίσεις, οι καρδιές τους είναι κι αυτές γεμάτες μίσος, ενώ δεν μπορούν να ησυχάσουν ενώπιον του Θεού για να απολαύσουν τον λόγο του Θεού, να κάνουν αυτοκριτική και να αποκτήσουν αυτογνωσία, και σε καμία περίπτωση δεν είναι ικανοί να αφήσουν κατά μέρος τις προκαταλήψεις και το μίσος τους για να συμμετάσχουν κανονικά στη συνάθροιση. Αντίθετα, κάθε φορά που συναντιούνται, εμπλέκονται σε καυγάδες και συγκρούσεις, εκθέτουν ο ένας τα ελαττώματα του άλλου, επιτίθενται ο ένας στον άλλον, φτάνουν ακόμα και στο σημείο να βρίσουν ο ένας τον άλλον, ασκώντας βαθιά αρνητικό αντίκτυπο στον εκλεκτό λαό του Θεού. Άνθρωποι σαν κι αυτούς είναι δύσπιστοι, είναι μη πιστοί. Όσοι πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό και αγαπούν την αλήθεια, ό,τι κι αν συμβεί, με οποιονδήποτε κι αν έχουν διαφωνία ή για οποιονδήποτε κι αν τρέφουν προκαταλήψεις, είναι ικανοί να αναζητήσουν την αλήθεια, να κάνουν αυτοκριτική και να αποκτήσουν αυτογνωσία, καθώς και να λύσουν θέματα σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αν έχουν κάνει κάποιο λάθος και έχουν χρέος σε κάποιον, μπορούν να ζητήσουν προκαταβολικά συγγνώμη και να παραδεχθούν το λάθος τους· δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να καταφύγουν σε καυγάδες ή να προκαλέσουν προβλήματα στις συναθροίσεις. Δεν αντιστοιχεί καθόλου στην ευπρέπεια των αγίων να εμπλέκονται σε διαφωνίες και να προκαλούν αναταραχές στην εκκλησία· μια τέτοια συμπεριφορά ντροπιάζει σοβαρά τον Θεό. Σε μεγάλο βαθμό, οι άνθρωποι που ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο δεν έχουν ανθρώπινη φύση ούτε συνείδηση ούτε λογική· δεν είναι σε καμία περίπτωση αυθεντικοί πιστοί του Θεού. Αυτό το θέμα εμφανίζεται σχετικά συχνότερα στους νέους πιστούς. Επειδή οι νέοι πιστοί δεν κατανοούν την αλήθεια και οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους δεν έχουν καθαρθεί, τους είναι εύκολο να εμπλακούν σε διαφωνίες για πολλά πράγματα, ακόμα και ν’ αφήσουν τη θερμοαιμία τους να ξεχυθεί και να μπλέξουν σε τσακωμούς. Αν δεν επιλυθούν αυτές οι διεφθαρμένες διαθέσεις, οι άνθρωποι θα τρέφουν μίσος στην καρδιά τους και, ακόμα κι αν ζουν τη ζωή της εκκλησίας, θα συνεχίσουν να εμπλέκονται σε ατέλειωτες διαφωνίες μ’ αυτήν τη θερμοαιμία και το μίσος. Κάτι τέτοιο επηρεάζει τη ζωή της εκκλησίας και έχει αντίκτυπο όταν οι εκλεκτοί του Θεού τρώνε και πίνουν τον λόγο του Θεού, εξυμνούν τον Θεό και μοιράζονται τη βιωματική κατανόηση που έχουν για τα λόγια του Θεού. Έχει, επίσης, άμεση επίδραση στη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού. Μερικοί νέοι πιστοί πέφτουν εύκολα σε διαφωνίες λόγω διαφορών πάνω σε ασήμαντα θέματα. Για παράδειγμα, προτού αρχίσει μια συνάθροιση, οι μεν μπορεί να θέλουν να τραγουδήσουν έναν ύμνο κι οι δε έναν άλλον –ακόμα κι ένα τόσο ασήμαντο ζήτημα μπορεί εύκολα να προκαλέσει διαφωνίες. Με τον ίδιο τρόπο, κάποιες φορές, οι διαφορετικές απόψεις πάνω σε ένα ζήτημα μπορεί γρήγορα να εξελιχθούν σε λογομαχία, ενώ ακόμα και μια προσβολή απέναντι σε κάποιον λόγω έλλειψης σεβασμού στον λόγο μπορεί να πυροδοτήσει καυγά. Αυτού του είδους τα περιστατικά εμφανίζονται συχνά σε νέους πιστούς. Όταν προκύπτουν διαφωνίες κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων, είναι φυσικό να αναστατώνουν τη ζωή της εκκλησίας. Κάτι τέτοιο δεν αναστατώνει και τον εκλεκτό λαό του Θεού; Όσοι είναι επιρρεπείς στους καυγάδες και τις λογομαχίες περί σωστού και λάθους είναι εκείνοι που αναστατώνουν πιο εύκολα τη ζωή της εκκλησίας. Το μόνο που τους νοιάζει είναι να ικανοποιήσουν τη ματαιοδοξία και την υπόληψή τους, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα του εκλεκτού λαού του Θεού. Εφόσον ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν προκαλούν αναστάτωση στη ζωή της εκκλησίας; (Ναι.) Η εκκλησία είναι ένα μέρος όπου συναθροίζονται οι αδελφοί κι οι αδελφές για να φάνε, να πιουν και να απολαύσουν τα λόγια του Θεού· είναι ένα μέρος για να υποταχθεί και να λατρέψει κανείς τον Θεό. Σε καμία περίπτωση δεν είναι μέρος για να ξεσπάσει κανείς για τα προσωπικά του παράπονα, και σίγουρα δεν είναι μέρος για να λογομαχεί κανείς και να καυγαδίζει για το τι είναι σωστό και τι είναι λάθος. Όταν τέτοιοι άνθρωποι προκαλούν αναστάτωση μ’ αυτόν τον τρόπο, τι συνέπειες έχει αυτό; Έχει ως άμεσο αποτέλεσμα να χαθεί η απόλαυση από τις συναθροίσεις· εξαιτίας του ο εκλεκτός λαός του Θεού δεν είναι ικανός να αποκτήσει διάπλαση ζωής, ενώ στερεί από τους περισσότερους ανθρώπους ακόμα και τη δυνατότητα να βρουν γαλήνη, κάνοντάς τους να υποφέρουν απερίγραπτα. Με την πάροδο του χρόνου, κάποιοι γίνονται παθητικοί κι αδύναμοι, ακόμα και απρόθυμοι να παραστούν στις συναθροίσεις. Αυτή η κατάσταση είναι συχνή στις περισσότερες εκκλησίες και είναι κάτι που έχουν βιώσει όλα τα μέλη του εκλεκτού λαού του Θεού. Πώς πρέπει, λοιπόν, να λυθεί το θέμα των συχνών καυγάδων και τσακωμών στις συναθροίσεις; Πρέπει να επιλεγούν αρκετά χωρία από τα λόγια του Θεού που είναι σχετικά με το θέμα και να διαβαστούν μαζί πολλές φορές στις συναθροίσεις· στη συνέχεια, πρέπει όλοι να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια και να μοιραστούν την κατανόησή τους. Αυτή η προσέγγιση μπορεί να έχει κάποια αποτελέσματα. Όχι μόνο θα αναγνωρίσουν τις παραβάσεις τους και θα νιώσουν μεταμέλεια όσοι είναι επιρρεπείς στους καυγάδες, αλλά ακόμα και οι παρατηρητές μπορούν να αναλογιστούν αν έχουν αποκαλύψει τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους σε παρόμοιες καταστάσεις και αν είναι ικανοί να καυγαδίσουν με τους άλλους –μ’ αυτόν τον τρόπο, και οι παρατηρητές μπορούν τελικά να αποκτήσουν αυτογνωσία. Είτε κάποιος εμπλέκεται σε διαφωνίες είτε όχι, αφού διαβάσει αρκετές φορές αρκετά αποσπάσματα των λόγων του Θεού, μπορεί να αναγνωρίσει τις δικές του διεφθαρμένες διαθέσεις και να δει ότι το να ζει κανείς σύμφωνα με διεφθαρμένες διαθέσεις σημαίνει πράγματι να μην έχει συνείδηση ούτε λογική, ούτε και την απειροελάχιστη ανθρώπινη φύση. Αυτός ο τρόπος του να ζει κανείς τη ζωή της εκκλησίας δεν έχει κι άσχημη επίδραση, έτσι; Μπορεί να υπάρχουν διαφωνίες στην αρχή μιας συνάθροισης, αν όμως όλοι μπορέσουν να διαβάσουν τα λόγια του Θεού, να σιωπήσουν ενώπιον του Θεού για να κάνουν αυτοκριτική, να λύσουν προβλήματα με την αλήθεια και να μετανοήσουν πραγματικά –αν μπορέσουν να επιτευχθούν αυτά τα αποτελέσματα– τότε αυτό είναι η κανονική ζωή της εκκλησίας. Συνεπώς, ό,τι συμβαίνει κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων δεν είναι απαραίτητα κακό· εφόσον όλοι ενώσουν τις δυνάμεις τους με την καρδιά και το μυαλό τους για να αναζητήσουν την αλήθεια, και διαβάσουν μαζί μερικές φορές αρκετά σχετικά αποσπάσματα των λόγων του Θεού, τότε, ακόμα κι αν τα προβλήματα δεν είναι δυνατό να λυθούν εντελώς, οι άνθρωποι θα μπορέσουν να δουν κάπως πίσω από αυτά και να αποκτήσουν κάποια διάκριση –όλοι θα ωφεληθούν από αυτό. Θα λέγατε ότι είναι δυσεύρετη μια τέτοια ζωή της εκκλησίας; Έτσι γίνεται ένα κακό πράγμα καλό, είναι μια τύχη μες στην ατυχία. Παρόλα αυτά, δεν πρέπει λόγω αυτού οι άνθρωποι να υπερασπίζονται την ιδέα ότι οι διαφωνίες κι οι έντονοι διάλογοι είναι επιθυμητοί στη ζωή της εκκλησίας· κάτι τέτοιο δεν μπορεί να το υποστηρίξει κανείς. Οι διαφωνίες κι οι έντονοι διάλογοι μπορούν εύκολα να οδηγήσουν σε ξεσπάσματα θερμοαιμίας και σε συγκρούσεις, πράγμα που είναι κακό για όλους και προκαλεί στενοχώρια σε προσωπικό επίπεδο για όσους εμπλέκονται. Γι’ αυτό, η καλύτερη προσέγγιση είναι να αναζητά κανείς την αλήθεια για να λύσει τα θέματα, ενώ η κατανόηση της αλήθειας μπορεί να εμποδίσει αποτελεσματικά παρόμοια περιστατικά στο μέλλον. Τα συνετά άτομα πρέπει να υιοθετούν μια υπομονετική και ανεκτική στάση όταν προκύπτουν προστριβές και συγκρούσεις. Αφού κι αυτά έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και μπορούν εύκολα να βλάψουν τους άλλους, τότε πρέπει, όταν αποκαλύπτουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, να προσεύχονται γρήγορα στον Θεό και να αναζητούν την αλήθεια για να λύσουν τα θέματα. Έτσι, μέχρι να έρθει η ώρα της συνάθροισης, έχουν υποχωρήσει και η προσωπική πικρία και το μίσος, με αποτέλεσμα να υπάρχει στην καρδιά τους ένα αίσθημα απελευθέρωσης και να τους είναι ευκολότερο να τα πάνε καλά με τους αδελφούς και τις αδελφές με φιλική διάθεση, προωθώντας έτσι μια αρμονική συνεργασία. Κάθε φορά που θα δει κάποιος έναν αδελφό ή αδελφή να αποκαλύπτει τη διεφθαρμένη διάθεσή του, πρέπει να προσφέρει βοήθεια με αγάπη και όχι να κρίνει, να καταδικάζει ή να απορρίπτει. Ίσως τα προβλήματα να μη λυθούν μετά από μία ή δύο απόπειρες βοήθειας, αλλά απαιτούνται και πάλι υπομονή και ανοχή. Εφόσον δεν αναστατώνουν τη ζωή της εκκλησίας ούτε διαπράττουν ηθελημένα κακό, πρέπει να αντιμετωπίζονται με υπομονή και ανοχή μέχρι τέλους –μια μέρα θα συνέλθουν. Αν κάποιος που έχει κακή ανθρώπινη φύση αρνείται την οποιαδήποτε βοήθεια και δεν αποδέχεται την αλήθεια με όποιον τρόπο κι αν του γίνει συναναστροφή πάνω της, τότε δεν πιστεύει ειλικρινά στον Θεό, και είναι απαραίτητο να κρατά κανείς απόσταση από τέτοια άτομα. Αν αναστατώσει επανειλημμένα τη ζωή της εκκλησίας, τότε πρέπει να υποβληθεί σε αντιμετώπιση και χειρισμό σύμφωνα με τις αρχές. Αν δεν είναι κακός άνθρωπος, αλλά απλώς αποκαλύπτει συχνά τη διεφθαρμένη διάθεσή του, και μισεί τον εαυτό του αλλά νιώθει ανίσχυρος να πράξει αλλιώς τη δεδομένη στιγμή, τότε σε ένα τέτοιο άτομο πρέπει να δοθεί βοήθεια με αγάπη· βοήθεια για να κατανοήσει την αλήθεια, καθώς και να διακρίνει και να αναγνωρίσει τις αποκαλύψεις της διαφθοράς του –μ’ αυτόν τον τρόπο, οι αποκαλύψεις της διαφθοράς του σταδιακά θα μειωθούν. Αν οι αδελφοί κι οι αδελφές επηρεάζονται μόνο περιστασιακά από αυτόν τον άνθρωπο, τότε μπορεί να συγχωρεθεί· εφόσον δεν υπάρχουν μεγάλα προβλήματα στην ανθρώπινη φύση του και δεν είναι δόλιος ούτε κακός άνθρωπος, τότε πρέπει να του δοθεί υποστήριξη και βοήθεια μέσω της συναναστροφής πάνω στην αλήθεια. Αν μπορεί να αποδεχθεί την αλήθεια, τότε θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με αγάπη. Αν, ωστόσο, αρνηθεί να μετανοήσει και έχει αρνητικό αντίκτυπο στη ζωή της εκκλησίας για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι επικεφαλής της εκκλησίας πρέπει να δώσουν προειδοποιήσεις και να επιβάλουν περιορισμούς. Αν αρνείται επίμονα να αποδεχθεί την αλήθεια, τότε πρόκειται για κακό άνθρωπο. Οι κακοί άνθρωποι δεν τα πάνε καλά με κανέναν, είναι σάπιοι και δαίμονες. Αν τους κρατήσουν στην εκκλησία, το μόνο που θα προκληθεί είναι διατάραξη και αναστάτωση. Γι’ αυτό, όσοι αρνούνται να αλλάξουν παρά τις επανειλημμένες επιπλήξεις πρέπει να αντιμετωπίζονται ως κακοί άνθρωποι και να αποπέμπονται από την εκκλησία. Όποιος αναστατώνει συχνά τη ζωή της εκκλησίας και τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού είναι άπιστος· θεωρείται κακός άνθρωπος και πρέπει να απομακρυνθεί από την εκκλησία. Όποιος κι αν είναι αυτός ο άνθρωπος και όπως κι αν έχει συμπεριφερθεί στο παρελθόν, εάν αναστατώνει συχνά το έργο της εκκλησίας και τη ζωή της εκκλησίας, αν αρνείται να κλαδευτεί και πάντα υπερασπίζεται τον εαυτό του με εσφαλμένη λογική, πρέπει να απομακρυνθεί από την εκκλησία. Αποκλειστικός σκοπός αυτής της προσέγγισης είναι να διατηρηθεί η ομαλή πρόοδος του έργου της εκκλησίας και να προστατευτούν τα συμφέροντα του εκλεκτού λαού του Θεού· αυτό ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις αλήθεια-αρχές και τις προθέσεις του Θεού. Η ζωή-είσοδος του εκλεκτού λαού του Θεού και το έργο της εκκλησίας δεν πρέπει να επηρεάζονται από τις διαμάχες και τις παράλογες φασαρίες που προκαλούνται από λίγους κακούς ανθρώπους —δεν αξίζει και επίσης είναι άδικο για τον εκλεκτό λαό του Θεού.

Εάν οι κακοί άνθρωποι προκαλούν συχνά αναστάτωση στην εκκλησία, οδηγώντας σε αναποτελεσματική εκκλησιαστική ζωή, η καλύτερη λύση είναι να κατηγοριοποιηθούν οι άνθρωποι και να διαχωριστούν οι συναθροίσεις σε διάφορες ομάδες: όσοι αγαπούν την αλήθεια και επιτελούν με ειλικρίνεια τα καθήκοντά τους συναθροίζονται μαζί· όσοι θέλουν να επιδιώξουν την αλήθεια αλλά δεν επιτελούν τα καθήκοντά τους συναθροίζονται μαζί· και όσοι λατρεύουν να προκαλούν διατάραξη και φασαρίες, κουτσομπολεύουν και καταδικάζουν τους άλλους συναθροίζονται μεταξύ τους. Με αυτόν τον τρόπο, η εκκλησία μπορεί να χωριστεί σε τρεις βασικές ομάδες ανθρώπων —κατά κάποιον τρόπο, είναι σαν να γίνεται διαχωρισμός κατά είδος— διασφαλίζοντας έτσι ότι αυτές οι ομάδες δεν παρεμβαίνουν η μία στην άλλη κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων. Οι άνθρωποι που έχουν κακή ανθρώπινη φύση, όσο απερίσκεπτα κι αν διαπράττουν αδικήματα, δεν επηρεάζουν τους άλλους παρά μόνο βλάπτουν τον εαυτό τους. Ορισμένοι άνθρωποι έχουν κακόβουλη διάθεση. Αν κάποιος πει κάτι που τους πληγώνει ή τους προσβάλλει, τον μισούν και σκαρφίζονται τρόπους για να του επιτεθούν και να προβούν σε αντίποινα εναντίον του. Όσο κι αν συναναστρέφονται την αλήθεια μαζί τους ή όσο κι αν κλαδεύονται, δεν το αποδέχονται. Προτιμούν να πεθάνουν παρά να μετανοήσουν και συνεχίζουν να αναστατώνουν τη ζωή της εκκλησίας. Αυτό αποδεικνύει ότι είναι κακοί άνθρωποι. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να ανεχόμαστε τέτοιους κακούς ανθρώπους. Πρέπει να απομακρύνονται από την εκκλησία σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Μόνο έτσι θα λυθεί οριστικά το πρόβλημα. Ό,τι λάθη κι αν έχουν κάνει ή ό,τι κακό κι αν έχουν πράξει, αυτοί οι άνθρωποι που έχουν κακόβουλη διάθεση δεν επιτρέπουν σε κανέναν να τους εκθέσει ή να τους κλαδέψει. Αν κάποιος τους εκθέσει και τους προσβάλει, θα εξοργιστούν, θα προβούν σε αντίποινα και δεν θα αφήσουν το θέμα να κλείσει. Δεν έχουν καμία υπομονή ούτε ανοχή προς τους άλλους και δεν δείχνουν καμία επιείκεια. Σε ποια αρχή στηρίζεται η συμπεριφορά τους; «Θα προτιμούσα να προδώσω παρά να προδοθώ». Με άλλα λόγια, δεν ανέχονται να τους προσβάλει κανείς. Αυτή δεν είναι η λογική των κακών ανθρώπων; Αυτή ακριβώς είναι η λογική των κακών ανθρώπων. Κανείς δεν επιτρέπεται να τους προσβάλει. Θεωρούν απαράδεκτο να τους ερεθίσει κάποιος, έστω και στον ελάχιστο βαθμό, και μισούν οποιονδήποτε το κάνει. Θα συνεχίσουν να κυνηγούν αυτόν τον άνθρωπο και δεν πρόκειται να αφήσουν το θέμα να κλείσει —έτσι είναι οι κακοί άνθρωποι. Πρέπει να απομονώσετε ή να απομακρύνετε τους κακούς ανθρώπους μόλις διαπιστώσετε ότι έχουν κακή ουσία, προτού προλάβουν να προκαλέσουν μεγαλύτερο κακό. Αυτό θα ελαχιστοποιήσει τη ζημιά που προκαλούν· είναι η σοφή επιλογή. Εάν οι επικεφαλής και οι εργάτες περιμένουν μέχρι ένας κακός άνθρωπος να προκαλέσει κάποιου είδους καταστροφή και μετά να τον αντιμετωπίσουν, αυτό συνιστά υπερβολική παθητικότητα. Κάτι τέτοιο θα αποδείκνυε ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι πολύ ανόητοι και δεν έχουν αρχές στις πράξεις τους. Ορισμένοι επικεφαλής και εργάτες είναι πράγματι τόσο ανόητοι και αδαείς. Συνεχίζουν να περιμένουν μέχρι να έχουν αδιάσειστα στοιχεία για να αντιμετωπίσουν τους κακούς ανθρώπους, θεωρώντας ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους. Όμως, στην πραγματικότητα, δεν χρειάζεστε αδιάσειστα στοιχεία για να βεβαιωθείτε ότι κάποιος είναι κακός. Μπορείτε να το διαπιστώσετε από τα καθημερινά του λόγια και πράξεις. Μόλις βεβαιωθείτε ότι είναι κακός, μπορείτε να ξεκινήσετε βάζοντάς του όρια ή απομονώνοντάς τον. Αυτό θα διασφαλίσει ότι δεν θα πληγούν το έργο της εκκλησίας και η ζωή-είσοδος του εκλεκτού λαού του Θεού. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες δεν μπορούν να διακρίνουν ποιοι άνθρωποι είναι κακοί ούτε να αντιμετωπίσουν τους κακούς ανθρώπους εγκαίρως, με αποτέλεσμα να επηρεάζονται το έργο της εκκλησίας και η ζωή της εκκλησίας, και να παρεμποδίζεται η ζωή-είσοδος του εκλεκτού λαού του Θεού. Αυτό είναι μεγάλη ανοησία. Έτσι εργάζονται οι ψευδοεπικεφαλής. Πρώτα πρώτα, τους λείπει η ικανότητα διάκρισης, και επίσης, είναι ανθρωπάρεσκοι και φοβούνται να προσβάλουν τους άλλους. Όταν αυτοί οι άνθρωποι υπηρετούν ως επικεφαλής, πρώτον, δεν μπορούν να κάνουν αληθινό έργο και δεύτερον, βλάπτουν τον εκλεκτό λαό του Θεού. Δεν μπορούν ούτε να λύσουν εγκαίρως το πρόβλημα της αναστάτωσης που προκαλούν οι κακοί άνθρωποι ούτε να προστατεύσουν τους αδελφούς και τις αδελφές· τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι κατάλληλοι να είναι επικεφαλής και εργάτες. Πείτε μου, αν κάποιος χαρακτηριστεί ως κακός άνθρωπος, υπάρχει ακόμα ανάγκη να γίνει σ’ αυτόν συναναστροφή πάνω στην αλήθεια για να βοηθηθεί; (Όχι.) Δεν υπάρχει λόγος να του δοθεί καμία ευκαιρία. Μερικοί άνθρωποι έχουν υπερβολική «αγάπη», και δίνουν συνεχώς ευκαιρίες στους κακούς να μετανοήσουν· μπορεί, όμως, αυτό να φέρει αποτέλεσμα; Συμφωνεί αυτό με τις αλήθεια-αρχές τα λόγια του Θεού; Έχετε δει ποτέ κάποιον κακό άνθρωπο να μετανοεί πραγματικά; Κανείς δεν έχει δει ποτέ κάτι τέτοιο. Το να ελπίζεις ότι οι κακοί άνθρωποι θα μετανοήσουν είναι σαν να λυπάσαι τα δηλητηριώδη φίδια· είναι σαν να λυπάσαι τα άγρια θηρία. Ο λόγος είναι ότι, με βάση την ουσία των κακών ανθρώπων, μπορεί να διαπιστωθεί ότι οι κακοί άνθρωποι ποτέ δεν θα αγαπήσουν τα θετικά πράγματα, ποτέ δεν θα δεχτούν την αλήθεια και ποτέ δεν θα μετανοήσουν. Δεν υπάρχει η λέξη «μετάνοια» στο λεξικό τους. Όσο κι αν συναναστραφείς μαζί τους σχετικά με την αλήθεια, δεν θα βάλουν στην άκρη τα κίνητρα και τα συμφέροντά τους, και θα βρουν διάφορες δικαιολογίες και προσχήματα για να αιτιολογήσουν αυτά που κάνουν, και κανείς δεν μπορεί να τους πείσει. Αν υποστούν κάποια απώλεια, αυτό τους είναι αβάσταχτο, και θα συνεχίσουν ασταμάτητα να ταλαιπωρούν τους άλλους γι’ αυτό. Πώς μπορούν τέτοιοι άνθρωποι, που δεν θέλουν να υποστούν καμία απώλεια, να μετανοήσουν πραγματικά; Οι εξαιρετικά εγωιστές είναι εκείνοι που βάζουν πάνω απ’ όλα τα προσωπικά τους συμφέροντα· είναι κακοί άνθρωποι και δεν θα μετανοήσουν ποτέ. Αν έχεις ήδη διακρίνει πλήρως ότι ένας τέτοιος άνθρωπος είναι κακός και του δίνεις ακόμα ευκαιρία να μετανοήσει, δεν είναι ανοησία αυτό; Είναι το ίδιο με το να ζεστάνεις ένα παγωμένο φίδι στην αγκαλιά σου, μόνο για να σε δαγκώσει αργότερα. Μόνο ένας ανόητος θα έκανε μια τέτοια ανοησία. Στην εκκλησία, είναι φυσιολογικό φαινόμενο να μισούν οι εκλεκτοί του Θεού τους κακούς ανθρώπους, επειδή οι κακοί άνθρωποι δεν έχουν ανθρώπινη φύση και πάντα κάνουν ανήθικα πράγματα. Το να μισεί κανείς τους κακούς ανθρώπους είναι η σωστή νοοτροπία· είναι μέρος απ’ αυτά που πρέπει να διαθέτουν οι άνθρωποι στην κανονική τους ανθρώπινη φύση.

Πείτε Μου, τι είδους άνθρωπος είναι αυτός που δεν νιώθει καθόλου αγάπη για τους αδελφούς και τις αδελφές; Γιατί δεν έχει ούτε καν ένα ψήγμα κανονικής διαπροσωπικής σχέσης με τους αδελφούς και τις αδελφές; Ένας άνθρωπος σαν κι αυτόν, με όποιον κι αν αλληλεπιδράσει, συνδέει αυτήν την αλληλεπίδραση με συμφέρον και συναλλαγή· αν δεν υπάρχει συμφέρον ή συναλλαγή, δεν ασχολείται με τους άλλους. Δεν είναι κακός ένας τέτοιος άνθρωπος; Κάποιοι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια και ζουν μόνο με βάση τα συναισθήματα· πλησιάζουν όποιον τους φέρεται καλά και θεωρούν καλό όποιον τους βοηθάει. Ούτε αυτού του είδους οι άνθρωποι έχουν κανονικές διαπροσωπικές σχέσεις. Ζουν αποκλειστικά με βάση τα συναισθήματα, άρα, μπορούν να φερθούν δίκαια και σωστά στους αδελφούς και τις αδελφές; Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να το πετύχουν αυτό. Συνεπώς, όποιος δεν έχει μια κανονική διαπροσωπική σχέση με τους αδελφούς και τις αδελφές ούτε με όσους πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό είναι κάποιος που δεν έχει συνείδηση και λογική, είναι κάποιος που δεν έχει κανονική ανθρώπινη φύση, και κάποιος που σε καμία περίπτωση δεν αγαπάει την αλήθεια. Αυτά τα άτομα δεν διαφέρουν από τον ασήμαντο όχλο των μη πιστών· αλληλεπιδρούν με όποιον τους είναι ωφέλιμος και αγνοούν όποιον δεν τους είναι. Επιπλέον, όταν δουν κάποιον να επιδιώκει την αλήθεια ή κάποιον που μπορεί να μοιραστεί βιωματικές μαρτυρίες –κάποιον που όλοι τον θαυμάζουν και τον συμπαθούν– τότε νιώθουν φθόνο και μίσος και δοκιμάζουν τα πάντα προκειμένου να συγκεντρώσουν ένα οπλοστάσιο, με το οποίο θα κρίνουν και θα καταδικάζουν όσους επιδιώκουν την αλήθεια. Αυτό δεν κάνουν οι κακοί άνθρωποι; Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν συνείδηση και λογική –είναι χειρότεροι κι από κτήνη. Δεν μπορούν να φερθούν σωστά στους ανθρώπους, δεν μπορούν να τα πάνε καλά με τους άλλους με κανονικό τρόπο, δεν μπορούν να χτίσουν κανονικές διαπροσωπικές σχέσεις με τα μέλη του εκλεκτού λαού του Θεού, ενώ μπορούν ακόμα και να μισήσουν όσους επιδιώκουν την αλήθεια. Τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να νιώθουν μεγάλη απομόνωση και μοναξιά μέσα τους, ενώ κατηγορούν συνεχώς τους άλλους και τον κόσμο. Άραγε, τι χαρά και τι νόημα έχουν στη ζωή τους; Αυτοί οι άνθρωποι έχουν κακόβουλη διάθεση και, με όποιον κι αν αλληλεπιδράσουν, μπορούν να νιώσουν μίσος για ασήμαντα ζητήματα, να τον καταδικάσουν και να του κάνουν αντίποινα, φέρνοντάς του συμφορές. Τέτοια κακά άτομα είναι ολωσδιόλου διάβολοι και φέρνουν συμφορές στην εκκλησία κάθε μέρα που παραμένουν εκεί. Αν μείνουν για πολύ καιρό, οι συμφορές δεν θα έχουν τέλος. Μόνο αν αποπεμφθούν από την εκκλησία μπορούν να αποφευχθούν οι συμφορές. Επιπλέον, υπάρχουν κι αυτοί που φαίνονται πολιτισμένοι εξωτερικά, αλλά έχουν μια ιδιαίτερη αδυναμία στα οφέλη. Έτσι, και με την πίστη τους στον Θεό, τα οφέλη επιδιώκουν. Αν έχει περάσει καιρός χωρίς να λάβουν κάποιο αδικαιολόγητο όφελος, το πρόσωπό τους συννεφιάζει και σκοτεινιάζει, σαν να τους χρωστάει κάποιος ένα μεγάλο χρηματικό ποσό. Όποιος δει την πίκρα και την απελπισία στο πρόσωπό τους επηρεάζεται αμέσως συναισθηματικά. Τι επίδραση πιστεύετε ότι θα είχε ένα τέτοιο πρόσωπο αν εμφανιζόταν στη ζωή της εκκλησίας; Τα περισσότερα μέλη του εκλεκτού λαού του Θεού θα ένιωθαν σίγουρα άβολα όταν θα το έβλεπαν, ενώ θα αναστατώνονταν και θα επηρεάζονταν σε διάφορους βαθμούς ενώ θα διάβαζαν τα λόγια του Θεού και θα συναναστρέφονταν πάνω στην αλήθεια. Ειδικά για όσους δεν έχουν ριζώσει γερά στην αληθινή οδό, το να βλέπουν συχνά αυτό το συνεχώς θλιμμένο πρόσωπο στη ζωή της εκκλησίας θα τους επηρέαζε πάρα πολύ εύκολα! Στην εκκλησία θα έπρεπε να υπάρχουν περισσότεροι άνθρωποι με πρόσχαρη προσωπικότητα, που μιλάνε απλά και ανοιχτά, καθώς και περισσότεροι άνθρωποι που η καρδιά τους είναι γεμάτη γαλήνη και χαρά και το πνεύμα τους ελεύθερο και απελευθερωμένο. Κάτι τέτοιο θα έκανε ευχάριστη τη ζωή της εκκλησίας. Εκείνοι οι ξινοί άνθρωποι που είναι συνεχώς θλιμμένοι πρέπει να προσεύχονται στον Θεό στο σπίτι τους και να προσαρμόζουν τη νοοτροπία τους προτού έρθουν στις συναθροίσεις. Μ’ αυτόν τον τρόπο, θα έχουν κέφι και θα κερδίζουν κάτι από τη συνάθροιση. Επιπλέον, κάτι τέτοιο θα ωφελεί και τους άλλους· αν μη τι άλλο, δεν θα αναστατώνονται. Προκειμένου να διασφαλίσουν ότι ο εκλεκτός λαός του Θεού μπορεί να ζήσει μια κανονική ζωή στην εκκλησία, οι επικεφαλής και εργάτες πρέπει να μάθουν να συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια για να λύνουν προβλήματα. Αν έρθει κάποιος σε μια συνάθροιση με θλιμμένο πρόσωπο, οι επικεφαλής και εργάτες πρέπει να βγουν μπροστά και να ρωτήσουν: «Χρειάζεσαι βοήθεια;» Αυτό σημαίνει να βοηθάει κανείς τους άλλους προληπτικά και από αγάπη. Αν οι επικεφαλής και εργάτες δουν κάποιον να έχει πρόβλημα και το αγνοήσουν, αποφεύγοντας εντελώς αυτόν τον «ξινό» άνθρωπο χωρίς να συναναστραφούν μαζί του πάνω στην αλήθεια για να του φτιάξουν τη μέρα, τότε δεν κάνουν πραγματικό έργο. Για να κάνουν αποτελεσματικά το έργο της εκκλησίας, οι επικεφαλής και εργάτες πρέπει πρώτα απ’ όλα να μάθουν να είναι άτομα εμπιστοσύνης για τον εκλεκτό λαό του Θεού, αυτό που οι μη πιστοί θα αποκαλούσαν «δημόσιο υπάλληλο που δείχνει ενδιαφέρον». Κάποιοι άνθρωποι δεν είναι διατεθειμένοι να παίξουν αυτόν τον ρόλο και προτιμούν πάντα να είναι περαστικοί –πώς μπορούν, άραγε, να οδηγήσουν τον εκλεκτό λαό του Θεού να βιώσει μια καλή ζωή στην εκκλησία μ’ αυτόν τον τρόπο; Στην πραγματικότητα, το αν κάποιος έχει προβλήματα μέσα του φαίνεται, ως έναν βαθμό, στην έκφραση του προσώπου του. Αν κάποιος έχει διαρκώς θλιμμένο πρόσωπο, αυτό σημαίνει σίγουρα ότι η καρδιά του είναι σκοτεινή, χωρίς ούτε μία ακτίνα φωτός. Αν όλη μέρα είναι βυθισμένος σε διαφωνίες για το είναι σωστό και τι λάθος, θα μπορούσε και πάλι να εμφανιστεί στο πρόσωπό του ένα χαμόγελο; Τα πρόσωπα αυτών των ανθρώπων τα σκεπάζουν συνεχώς μαύρα σύννεφα, χωρίς στιγμή ηλιοφάνειας, κι αυτό επηρεάζει επίσης την εκτέλεση του καθήκοντός τους. Αν οι επικεφαλής και εργάτες αργήσουν να αντιμετωπίσουν και να λύσουν αυτό το θέμα, προκαλώντας στους αδελφούς και στις αδελφές διαρκή αναστάτωση και ανείπωτη δυστυχία, αυτό αποδεικνύει ότι οι επικεφαλής και εργάτες δεν είναι ικανοί να εκτελέσουν πραγματικό έργο, ότι δεν είναι ικανοί να λύσουν προβλήματα με την αλήθεια, και ότι είναι εντελώς άχρηστοι. Αν οι επικεφαλής και εργάτες κατανοούν την αλήθεια και μπορούν αφενός να εντοπίζουν τα προβλήματα των αδελφών, αφετέρου να παρέχουν εγκαίρως υποστήριξη και βοήθεια, και είναι σε θέση όχι μόνο να βοηθούν στην επίλυση των προβλημάτων των ανθρώπων, αλλά και να βοηθούν τους ανθρώπους να κατανοήσουν τις αλήθεια-αρχές και να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους, τότε ο τρόπος με τον οποίο εκτελούν το καθήκον τους και χειρίζονται τα ζητήματα θα είναι επαρκής, και το έργο της εκκλησίας δεν θα επηρεάζεται. Αν οι επικεφαλής και εργάτες δεν μπορούν να εντοπίσουν και να λύσουν γρήγορα τα προβλήματα, κάτι τέτοιο επηρεάζει το έργο της εκκλησίας. Αν οι επικεφαλής και εργάτες δεν μπορούν να εντοπίσουν και να χειριστούν τα προβλήματα, προκαλώντας έτσι ζημιά στο έργο της εκκλησίας και εμποδίζοντας τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού, τότε, άραγε, δεν έχουν απογοητεύσει τον Θεό και τον εκλεκτό λαό Του; Δεν τους λείπουν, άραγε, οι αρχές για τον χειρισμό των ζητημάτων; Το να χειρίζεται κανείς τα προβλήματα γρήγορα και χωρίς δισταγμό αφότου δει την ουσία πίσω από αυτά –αυτό λέγεται εκπλήρωση των υποχρεώσεων και αφοσίωση, και σημαίνει να κάνει κανείς το καθήκον του με τρόπο που να συμμορφώνεται με τα πρότυπα.

Το θέμα της σημερινής συναναστροφής είναι το έκτο σημείο –το να εμπλέκεται κανείς σε ακατάλληλες σχέσεις. Αυτού του είδους τα προβλήματα που προκύπτουν στη ζωή της εκκλησίας είναι, βασικά, τα εξής: ακατάλληλες σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων, σχέσεις μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, σχέσεις για προσωπικό όφελος και μίσος μεταξύ των ανθρώπων. Είτε πρόκειται για σχέσεις που βασίζονται στη σαρκική λαγνεία, είτε στα σαρκικά συμφέροντα, είτε στις συναισθηματικές εμπλοκές της σάρκας, όλες τους εντάσσονται στην κατηγορία των ακατάλληλων σχέσεων επειδή ξεπερνούν τα όρια της συνείδησης και της λογικής της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Η ύπαρξη αυτών των ακατάλληλων σχέσεων μπορεί να ταράξει τους ανθρώπους σε έναν ορισμένο βαθμό. Το ακόμα πιο σοβαρό είναι ότι αυτές οι σχέσεις μπορούν να αναστατώσουν τη ζωή-είσοδο των ανθρώπων, την εκ μέρους τους επιδίωξη της αλήθειας και την επιδίωξή τους να γνωρίσουν τον Θεό. Αυτά τα διάφορα είδη ακατάλληλων σχέσεων δεν προέρχονται από τη συνείδηση ούτε από τη λογική, και πηγαίνουν ενάντια στην κανονική ανθρώπινη φύση. Είναι δύσκολο οι άνθρωποι να αποδεχθούν και να κάνουν πράξη την αλήθεια όταν ζουν μέσα σ’ αυτές τις μη κανονικές σχέσεις, κι αυτό τους αναστατώνει επίσης όσον αφορά τη βίωση της ζωής της εκκλησίας και την επιδίωξη της εξέλιξης στη ζωή, καθώς και την τάξη της ζωής της εκκλησίας. Κάτι τέτοιο είναι επιβλαβές για τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού, ενώ μπορεί να βλάψει και το έργο της εκκλησίας. Εξαιτίας όλων αυτών, είναι επιτακτική ανάγκη οι επικεφαλής και εργάτες να εντοπίζουν και να χειρίζονται γρήγορα αυτά τα θέματα.

Όσον αφορά τις ακατάλληλες σχέσεις, έχουμε ήδη απαριθμήσει και κατηγοριοποιήσει διαφορετικές καταστάσεις. Μπορείτε να δώσετε μερικά παραδείγματα για την άσκηση διάκρισης; Με ποιον σκοπό μαθαίνει κανείς πώς να έχει διάκριση; Αυτό γίνεται ώστε να έχετε τη δυνατότητα να διακρίνετε και να προσδιορίσετε την ουσία των ανθρώπων, των γεγονότων και των πραγμάτων προκειμένου να σχηματίσετε σωστές κρίσεις και, στη συνέχεια, να τα αντιμετωπίσετε σύμφωνα με τις αρχές. Αυτό είναι το απώτατο αποτέλεσμα. Μήπως είπε κανείς: «Όλη μέρα μιλάς γι’ αυτά τα ζητήματα που αφορούν το σωστό και το λάθος, γι’ αυτά τα καθημερινά ζητήματα –δεν είμαστε πλέον διατεθειμένοι να τ’ ακούμε· δεν θέλουμε πλέον ούτε καν να ερχόμαστε στις συναθροίσεις. Δεν θα έπρεπε να συναναστρέφεσαι πάνω στην αλήθεια; Γιατί, άραγε, να μιλάς συνέχεια γι’ αυτές τις καταστάσεις;» Έχετε παρατηρήσει τέτοιους ανθρώπους; Τι είδους άνθρωποι είναι; (Άνθρωποι που δεν έχουν πνευματική κατανόηση.) Συναναστρεφόμαστε μ’ αυτόν τον τρόπο, κι όμως εκείνοι και πάλι δεν μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια –δεν πληρούν τα κριτήρια ευφυΐας ενός κανονικού ανθρώπου· τέτοιοι άνθρωποι είναι εντελώς άχρηστοι. Πρέπει κάποιος που η ευφυΐα του δεν πληρεί τα κριτήρια της ανθρώπινης ευφυΐας να εξαναγκάζεται ούτως ή άλλως να ακούει τα κηρύγματα; Ίσως να έκανε την εξής δήλωση: «Οι συναθροίσεις έχουν πάντα ως θέμα τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, γίνεται συνεχώς συζήτηση για πράγματα όπως το να κάνει κανείς πράξη την αλήθεια –κουράστηκα να τ’ ακούω αυτά. Δεν είμαι πλέον διατεθειμένος να έρχομαι στις συναθροίσεις». Αν έχει στ’ αλήθεια μια τέτοια άποψη, τότε πρόκειται για κάποιον που αποστρέφεται την αλήθεια. Όταν πρόκειται για τέτοιους ανθρώπους, ο οίκος του Θεού δεν επιμένει να παρίστανται· να τους διώξετε γρήγορα. Αν οι ίδιοι δεν είναι διατεθειμένοι να έρχονται στις συναθροίσεις και δεν είναι δεκτικοί σε όσα συζητούνται εκεί, εμείς δεν επιμένουμε –δεν κοιτάζουμε να τους ανησυχήσουμε. Άνθρωποι σαν κι αυτούς, ακόμα κι αν πιστεύουν στον Θεό μια ζωή ολόκληρη, δεν πρόκειται να κατανοήσουν την αλήθεια ούτε να εισέλθουν στην πραγματικότητα· χαμένος κόπος. Αν τους αρέσει να ακούνε για θεολογικές γνώσεις, ας πάνε να μελετήσουν θεολογικές γνώσεις· μια μέρα, όταν δεν θα μπορούν να αποκτήσουν την αλήθεια ως ζωή, τότε θα το μετανιώσουν.

29 Μαΐου, 2021