Στην προηγούμενη συνάθροισή μας, συναναστραφήκαμε πάνω στο δέκατο σημείο των ευθυνών των επικεφαλής και των εργατών: «Να φυλάνε σωστά και να κατανέμουν με σύνεση τα διάφορα υλικά αγαθά του οίκου του Θεού (βιβλία, διάφορα είδη εξοπλισμού, σιτηρά και ούτω καθεξής) και να πραγματοποιούν τακτικές επιθεωρήσεις, συντήρηση και επισκευές, ώστε να ελαχιστοποιούνται οι ζημιές και οι σπατάλες· επιπλέον, να μην αφήνουν τους κακούς ανθρώπους να τα καταχραστούν.» Η συναναστροφή πάνω στο δέκατο σημείο είχε να κάνει με το έργο που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες και με τις ευθύνες που πρέπει να εκπληρώνουν σε σχέση με τα διάφορα υλικά αγαθά του οίκου του Θεού και, ταυτόχρονα, μέσα από τη σύγκριση, εξέθεσε τις διάφορες εκδηλώσεις των ψευδο-επικεφαλής. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες εκπληρώνουν τις ευθύνες που οφείλουν και που μπορούν σε κάθε αντικείμενο του έργου του οίκου του Θεού, τότε είναι επικεφαλής και εργάτες που ανταποκρίνονται στα πρότυπα· αν δεν εκπληρώνουν τις ευθύνες τους και δεν κάνουν καθόλου αληθινό έργο, τότε είναι αρκετά ξεκάθαρο ότι είναι ψευδο-επικεφαλής. Σε ό,τι αφορά το δέκατο σημείο, οι ψευδο-επικεφαλής ασφαλώς δεν κάνουν και πολύ καλή δουλειά στο έργο της φύλαξης και της συνετής κατανομής των διαφόρων υλικών αγαθών του οίκου του Θεού· αυτά τα αγαθά δεν φυλάσσονται καλά, ή μπορεί ακόμη και να μη φυλάσσονται καθόλου, και οι ψευδο-επικεφαλής τα κάνουν θάλασσα στην κατανομή τους. Μπορεί ακόμη και να μην παίρνουν καθόλου στα σοβαρά αυτό το έργο. Παρόλο που είναι έργο γενικών υποθέσεων, αποτελεί και πάλι μια ευθύνη που πρέπει να εκπληρώνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες και ένα έργο που οφείλουν να κάνουν. Είτε κάνουν οι ίδιοι αυτό το έργο είτε το αναθέτουν σε κάποιους κατάλληλους ανθρώπους και ταυτόχρονα ασχολούνται με την επίβλεψη, τις επιθεωρήσεις, την παρακολούθηση και ούτω καθεξής, σε κάθε περίπτωση, αυτό το έργο είναι αναπόσπαστο από τις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών· έχουν άμεση σχέση μεταξύ τους. Επομένως, σε ό,τι αφορά αυτό το έργο, αν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν φυλάνε σωστά και δεν κατανέμουν με σύνεση τα διάφορα υλικά αγαθά του οίκου του Θεού, τότε δεν εκπληρώνουν τις ευθύνες τους και δεν κάνουν σωστά το έργο τους. Αυτή είναι μια εκδήλωση των ψευδο-επικεφαλής. Στην προηγούμενη συνάθροισή μας, προχωρήσαμε σε μια απλή έκθεση και ανάλυση των εκδηλώσεων που εμφανίζουν οι ψευδο-επικεφαλής όταν χειρίζονται αυτό το αντικείμενο του έργου γενικών υποθέσεων, και δώσαμε κάποια παραδείγματα. Αν κάποιος είναι ψευδο-επικεφαλής, τότε σε καμία περίπτωση δεν έχει εκπληρώσει τις ευθύνες του σ’ αυτό το έργο, και το έργο που κάνει δεν ανταποκρίνεται στα πρότυπα. Αυτό συμβαίνει επειδή οι ψευδο-επικεφαλής ποτέ δεν καταβάλλουν προσπάθεια σε πραγματικό έργο· μόλις το αναθέσουν, έχουν ξεμπερδέψει μ’ αυτό και ποτέ δεν παρακολουθούν το έργο ούτε συμμετέχουν σ’ αυτό. Άλλος ένας κύριος λόγος είναι ότι οι ψευδο-επικεφαλής δεν κατανοούν τις αρχές σε οποιοδήποτε έργο που κάνουν. Ακόμη κι αν δεν τεμπελιάζουν στο έργο τους, αυτό που κάνουν δεν συνάδει με τις αρχές και τους κανόνες που απαιτεί ο οίκος του Θεού ή είναι ακόμη και εντελώς ασύμβατο με τις αρχές. Τι σημαίνει ότι είναι εντελώς ασύμβατο με τις αρχές; Υποδηλώνει ότι ενεργούν απερίσκεπτα, ότι ενεργούν ξέφρενα με βάση τις φαντασιοκοπίες τους, τη βούλησή τους και τα συναισθήματά τους και ούτω καθεξής. Σε κάθε περίπτωση, λοιπόν, υπάρχουν δύο κύριες εκδηλώσεις των ψευδο-επικεφαλής σε ό,τι έχει να κάνει μ’ αυτό το σημείο των ευθυνών των επικεφαλής και των εργατών: Η πρώτη είναι ότι δεν κάνουν πραγματικό έργο και η δεύτερη είναι ότι δεν μπορούν να συλλάβουν τις αρχές, οπότε δεν μπορούν να κάνουν πραγματικό έργο. Αυτές είναι οι κύριες εκδηλώσεις. Στην προηγούμενη συνάθροισή μας, συναναστραφήκαμε και εκθέσαμε πώς εκδηλώνεται η ανθρώπινη φύση των ψευδο-επικεφαλής όταν χειρίζονται τέτοιο έργο γενικών υποθέσεων. Ακόμη και σ’ αυτό το απλό, μονοδιάστατο κομμάτι του έργου, οι ψευδο-επικεφαλής δεν μπορούν να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους. Έχουν την ικανότητα να κάνουν αυτό το έργο, αλλά δεν το κάνουν. Αυτό έχει να κάνει με τον χαρακτήρα και την ανθρώπινη φύση των ανθρώπων αυτού του είδους. Ποιο είναι το πρόβλημα με την ανθρώπινη φύση τους; Δεν έχουν καλές προθέσεις και ο χαρακτήρας τους είναι ποταπός. Ουσιαστικά, ολοκληρώσαμε τη συναναστροφή μας πάνω στις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών, τις γενικές αρχές και τις διάφορες εκδηλώσεις των ψευδο-επικεφαλής σε σχέση με το δέκατο σημείο. Σήμερα, θα συναναστραφούμε πάνω στο ενδέκατο σημείο των ευθυνών των επικεφαλής και των εργατών.

Σημείο ενδέκατο: Να επιλέγουν αξιόπιστα άτομα που η ανθρώπινη φύση τους είναι σύμφωνη με τα πρότυπα, ειδικά για το έργο της συστηματικής καταγραφής, καταμέτρησης και φύλαξης των προσφορών· να επανεξετάζουν και να ελέγχουν τακτικά τα όσα έρχονται και φεύγουν, έτσι ώστε να εντοπίζονται άμεσα τα περιστατικά ασωτίας ή σπατάλης, καθώς και οι παράλογες δαπάνες —να βάζουν τέλος σε τέτοιου είδους πράγματα και να απαιτούν εύλογη αποζημίωση· επιπλέον, να αποτρέπουν, με κάθε μέσο, το να καταλήξουν οι προσφορές στα χέρια των κακών ανθρώπων και το να τις καταχραστούν εκείνοι

Τι είναι οι προσφορές

Το περιεχόμενο του ενδέκατου σημείου των ευθυνών των επικεφαλής και των εργατών είναι το εξής: «Να επιλέγουν αξιόπιστα άτομα των οποίων η ανθρώπινη φύση ανταποκρίνεται στα πρότυπα, ειδικά για την εργασία της συστηματικής καταγραφής, καταμέτρησης και φύλαξης των προσφορών· να επανεξετάζουν και να ελέγχουν τακτικά τα εισερχόμενα και τα εξερχόμενα, έτσι ώστε να εντοπίζονται άμεσα τα περιστατικά διασπάθισης ή σπατάλης, καθώς και οι παράλογες δαπάνες —να βάζουν τέλος σε τέτοιου είδους πράγματα και να απαιτούν εύλογη αποζημίωση· επιπλέον, να αποτρέπουν, με κάθε μέσο, το να καταλήξουν οι προσφορές στα χέρια κακών ανθρώπων και το να τις πάρουν εκείνοι στην κατοχή τους». Ποιες είναι οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών σ’ αυτό το έργο; Ποιο είναι το κύριο έργο που πρέπει να κάνουν; (Να φυλάνε σωστά τις προσφορές.) Το δέκατο σημείο είχε να κάνει με τη φύλαξη και τη συνετή κατανομή των διαφόρων υλικών αγαθών του οίκου του Θεού· αυτό το σημείο έχει να κάνει με τη σωστή φύλαξη των προσφορών. Τα διάφορα υλικά αγαθά και οι προσφορές του οίκου του Θεού είναι κάπως παρόμοια· είναι, όμως, το ίδιο; (Όχι.) Σε τι διαφέρουν; (Οι προσφορές αναφέρονται κυρίως σε χρήματα.) Τα χρήματα είναι μία πτυχή. Σε τι διαφέρει η φύση των διαφόρων υλικών αγαθών του οίκου του Θεού και των προσφορών; Μήπως είναι προσφορές τα βιβλία των λόγων του Θεού; Μήπως είναι προσφορές τα διάφορα μηχανήματα που χρησιμοποιούνται για το έργο; Μήπως είναι προσφορές τα διάφορα καθημερινά είδη πρώτης ανάγκης που αγοράζει ο οίκος του Θεού; (Όχι.) Τι είναι όλα αυτά, λοιπόν; Στον οίκο του Θεού, όλα τα βιβλία των λόγων του Θεού και όλες οι διαφόρων ειδών συσκευές που απαιτούνται για το έργο του οίκου του Θεού και αγοράζονται με χρήματα που προσφέρει ο εκλεκτός λαός του Θεού, συμπεριλαμβανομένων διαφόρων αντικειμένων όπως κάμερες, συσκευές ηχογράφησης, ηλεκτρονικοί υπολογιστές και κινητά τηλέφωνα, όλα αυτά είναι τα υλικά αγαθά του οίκου του Θεού. Πέρα από αυτά, τα τραπέζια, οι καρέκλες, οι πάγκοι, το φαγητό και άλλα τέτοια καθημερινά είδη πρώτης ανάγκης είναι επίσης υλικά αγαθά του οίκου του Θεού. Κάποια από αυτά τα αγαθά αγοράζονται από τους αδελφούς και τις αδελφές και άλλα αγοράζονται από τον οίκο του Θεού χρησιμοποιώντας τις προσφορές. Όλα αυτά χαρακτηρίζονται υλικά αγαθά του οίκου του Θεού. Συναναστραφήκαμε πάνω σ’ αυτό το θέμα στην προηγούμενη συνάθροισή μας. Θα προχωρήσουμε τώρα, για να εξετάσουμε κάτι σημαντικό πάνω στο οποίο θα συναναστραφούμε στο πλαίσιο του ενδέκατου σημείου: τις προσφορές. Τι ακριβώς είναι οι προσφορές; Πώς ορίζεται το εύρος τους; Προτού συναναστραφούμε πάνω στις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών, είναι απαραίτητο να ξεκαθαρίσουμε τι είναι οι προσφορές. Παρόλο που οι περισσότεροι άνθρωποι πίστευαν στο παρελθόν στον Ιησού και έχουν αποδεχθεί αυτό το στάδιο του έργου εδώ και αρκετά χρόνια, εξακολουθούν να έχουν μια συγκεχυμένη εικόνα για την έννοια των προσφορών. Δεν έχουν ξεκαθαρίσει τι πραγματικά είναι οι προσφορές. Κάποιοι θα πουν ότι οι προσφορές είναι χρήματα και υλικά αγαθά που προσφέρονται στον Θεό, ενώ άλλοι θα πουν ότι οι προσφορές αναφέρονται κυρίως σε χρήματα. Ποια από αυτές τις δύο δηλώσεις είναι ακριβής; (Εφόσον κάτι προσφέρεται στον Θεό, είτε πρόκειται για χρήματα είτε για οποιοδήποτε αγαθό, μεγάλο ή μικρό, είναι προσφορά.) Αυτή είναι μια σχετικά ακριβής σύνοψη. Τώρα που ξεκαθαρίσαμε το εύρος και τα όρια των προσφορών, ας ορίσουμε τι ακριβώς είναι οι προσφορές, ώστε να είναι ξεκάθαρη αυτή η έννοια για όλους.

Για το θέμα των προσφορών, η Βίβλος καταγράφει πως κατά τα πρώτα χρόνια, ο Θεός ζητούσε από τον άνθρωπο να δώσει τον φόρο της δεκάτης στον Θεό ως προσφορά. Είτε το ποσό ήταν μεγάλο είτε μικρό, και ανεξάρτητα από τι ακριβώς περιλάμβανε η προσφορά —χρήματα ή υλικά αγαθά— εφόσον αποτελούσε το ένα δέκατο του εισοδήματος των ανθρώπων, ήταν μια αυθεντική προσφορά. Αυτό ζητούσε ο Θεός από τον άνθρωπο, αυτό έπρεπε να προσφέρουν στον Θεό οι πιστοί σ’ Αυτόν. Αυτός ο φόρος της δεκάτης αποτελεί ένα είδος προσφοράς. Ορισμένοι ρωτούν, «Μπορεί το ένα δέκατο να είναι μόνο χρήματα;» Όχι απαραίτητα. Για παράδειγμα, αν ένας άνθρωπος θερίσει δέκα στρέμματα με σιτηρά, τότε ανεξάρτητα από τη σοδειά, η αξία του ενός στρέμματος από αυτά τα σιτηρά θα πρέπει να δοθεί τελικά στον Θεό· αυτό το ένα δέκατο είναι ο φόρος της δεκάτης. Συνεπώς, το «ένα δέκατο» δεν αναφέρεται μόνο σε χρήματα —δεν σημαίνει απλώς πως όταν κάποιος κερδίζει χίλια δολάρια, πρέπει να δώσει τα εκατό στον Θεό, αλλά αναφέρεται στο εισόδημα των ανθρώπων, το οποίο καλύπτει πολλά περισσότερα —υλικά αγαθά, χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία. Όλα αυτά αναφέρονται στη Βίβλο. Ασφαλώς, στις μέρες μας ο οίκος του Θεού δεν ακολουθεί τόσο αυστηρά τη Βίβλο απαιτώντας από τους ανθρώπους να δίνουν το ένα δέκατο των αποκτημάτων τους. Σ’ αυτό το σημείο, απλώς συναναστρέφομαι και κάνω μια αναφορά πάνω στην έννοια και τον ορισμό της «δεκάτης», ώστε οι άνθρωποι να γνωρίζουν ότι η δεκάτη είναι μία πτυχή των προσφορών. Δεν ζητώ από τους ανθρώπους να προσφέρουν το ένα δέκατο· το πόσα προσφέρουν οι άνθρωποι εξαρτάται από την προσωπική τους κατανόηση και προθυμία, και ο οίκος του Θεού δεν έχει πρόσθετες απαιτήσεις σ’ αυτό το ζήτημα.

Ένα άλλο είδος προσφοράς είναι τα πράγματα που δίνουν οι άνθρωποι στον Θεό. Υπό ευρεία έννοια, αυτό σαφώς περιλαμβάνει τον φόρο της δεκάτης· συγκεκριμένα, πέρα από τη τον φόρο της δεκάτης, οτιδήποτε δίνουν οι άνθρωποι στον Θεό εμπίπτει, επίσης, στην κατηγορία της «προσφοράς». Οι προσφορές προς τον Θεό περιλαμβάνουν πολλά πράγματα, όπως για παράδειγμα φαγητά, εξοπλισμό, καθημερινά είδη πρώτης ανάγκης, συμπληρώματα υγείας, καθώς επίσης και τα πρόβατα που προσφέρονταν στον βωμό της Παλαιάς Διαθήκης. Όλα αυτά αποτελούν προσφορές. Εξαρτάται από την πρόθεση του προσφέροντος· εάν ο προσφέρων λέει ότι αυτό το πράγμα προσφέρεται στον Θεό, τότε ανεξάρτητα από το αν δίνεται απευθείας στον Θεό ή τίθεται στην επιμέλεια του οίκου του Θεού, εμπίπτει στην κατηγορία της προσφοράς και δεν πρέπει να το αγγίζουν οι άνθρωποι. Για παράδειγμα: Όταν κάποιος αγοράζει έναν ακριβό ηλεκτρονικό υπολογιστή και τον προσφέρει στον Θεό, αποτελεί πλέον προσφορά· όταν κάποιος αγοράζει στον Θεό ένα αυτοκίνητο, αποτελεί πλέον προσφορά· όταν κάποιος αγοράζει δύο φιάλες συμπληρώματα υγείας και τις προσφέρει στον Θεό, αυτές οι φιάλες αποτελούν πλέον προσφορές. Δεν υπάρχει συγκεκριμένος, σαφής ορισμός του ποια είναι τα υλικά αγαθά που προσφέρονται στον Θεό. Με λίγα λόγια, το εύρος των προσφορών είναι πολύ μεγάλο· πρόκειται για τα αγαθά που προσφέρουν στον Θεό όσοι Τον ακολουθούν. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Ο Θεός είναι πλέον ενσαρκωμένος στη γη και τα αγαθά που προσφέρονται σ’ Αυτόν Του ανήκουν· τι θα συνέβαινε, όμως, αν δεν βρισκόταν στη γη; Όταν ο Θεός βρίσκεται στους ουρανούς, μήπως τότε παύουν να είναι προσφορές τα αγαθά που Του προσφέρονται;» Είναι σωστό αυτό; (Όχι.) Αυτό δεν εξαρτάται από το κατά πόσο ο Θεός βρίσκεται σε περίοδο ενσάρκωσης. Σε κάθε περίπτωση, εφόσον κάτι προσφέρεται στον Θεό, αποτελεί προσφορά. Άλλοι μπορεί να πουν: «Προσφέρονται τόσο πολλά αγαθά στον Θεό. Άραγε, του είναι χρήσιμα; Μπορεί να τα χρησιμοποιήσει όλα;» (Αυτό δεν αφορά καθόλου τους ανθρώπους.) Το έθεσες σωστά και αιχμηρά. Αυτά τα αγαθά προσφέρονται από τους ανθρώπους στον Θεό. Το πώς θα τα χρησιμοποιήσει Εκείνος, το κατά πόσο θα τα χρησιμοποιήσει όλα και το πώς θα τα κατανείμει και θα τα χειριστεί είναι ζητήματα που δεν αφορούν καθόλου τους ανθρώπους. Δεν υπάρχει λόγος ν’ αγωνιάς ή ν’ ανησυχείς γι’ αυτό. Με λίγα λόγια, εφόσον κάποιος προσφέρει κάτι στον Θεό, αυτό εμπίπτει στο εύρος των προσφορών. Ανήκει στον Θεό και δεν αφορά κανέναν άνθρωπο. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Έτσι όπως το λες, ακούγεται σαν ο Θεός να διεκδικεί με τη βία την ιδιοκτησία αυτού του αγαθού». Αυτό συμβαίνει; (Όχι.) Αυτό το αγαθό ανήκει στον Θεό, οπότε αποκαλείται προσφορά. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να το αγγίξουν ούτε να το κατανείμουν κατά βούληση. Κάποιοι μπορεί να ρωτήσουν: «Δεν είναι σπατάλη αυτό;» Ακόμη κι αν είναι, δεν είναι δική σου δουλειά. Άλλοι μπορεί να πουν: «Όταν ο Θεός βρίσκεται στους ουρανούς και δεν είναι ενσαρκωμένος, δεν μπορεί ν’ απολαύσει ούτε να χρησιμοποιήσει τα αγαθά που Του προσφέρουν οι άνθρωποι. Τι πρέπει να γίνει τότε;» Αυτό διευθετείται εύκολα: Ο οίκος του Θεού και η εκκλησία είναι εδώ για να χειρίζονται αυτά τα αγαθά σύμφωνα με τις αρχές· δεν υπάρχει λόγος ν’ αγωνιάς ή ν’ ανησυχείς γι’ αυτό. Με λίγα λόγια, όποιος κι αν είναι ο χειρισμός ενός αγαθού, εφόσον αυτό εμπίπτει στην κατηγορία των προσφορών, εφόσον χαρακτηρίζεται ως προσφορά, δεν έχει καμία σχέση με τους ανθρώπους. Και επειδή αυτό το αγαθό ανήκει στον Θεό, οι άνθρωποι δεν μπορούν να το κάνουν ό,τι θέλουν· σε μια τέτοια περίπτωση, υπάρχουν συνέπειες. Στην εποχή της Παλαιάς Διαθήκης, το φθινόπωρο που ήταν η περίοδος της συγκομιδής, οι άνθρωποι πρόσφεραν κάθε λογής πράγματα σε βωμούς. Κάποιοι πρόσφεραν σιτηρά, φρούτα και διάφορους άλλους καρπούς, ενώ άλλοι πρόσφεραν αγελάδες και πρόβατα. Μήπως τ’ απολάμβανε ο Θεός; Μήπως τρώει αυτά τα πράγματα; (Όχι.) Πώς το ξέρεις ότι δεν τα τρώει; Το είδες; Αυτό είναι δική σου αντίληψη. Λες ότι ο Θεός δεν τα τρώει· ε λοιπόν, πώς θα ένιωθες αν έτρωγε μια μπουκιά; Μήπως αυτό θα ήταν ασύμβατο με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σου; Μήπως δεν υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που πιστεύουν ότι εφόσον ο Θεός δεν τρώει αυτά τα πράγματα ή δεν απολαμβάνει αυτά τα αγαθά, δεν χρειάζεται να Του προσφέρονται; Πώς μπορείτε να είστε τόσο σίγουροι; Λέτε «ο Θεός δεν τα τρώει» επειδή νομίζετε ότι είναι ένα πνευματικό σώμα και δεν μπορεί να φάει ή μήπως επειδή νομίζετε ότι ο Θεός, λόγω της ταυτότητάς του, αφού δεν έχει σάρκα και δεν είναι θνητός, δεν θα πρέπει ν’ απολαμβάνει αυτά τα αγαθά; Άραγε, είναι ντροπή ν’ απολαμβάνει ο Θεός τις προσφορές που Του κάνουν οι άνθρωποι; (Όχι.) Τότε, είναι ασύμβατο με τις αντιλήψεις των ανθρώπων ή μήπως είναι ασύμβατο με την ταυτότητα του Θεού; Ποιο από τα δύο ισχύει; (Οι άνθρωποι δεν πρέπει να το συζητάνε αυτό.) Σωστά· δεν είναι κάτι που θα έπρεπε ν’ απασχολεί τους ανθρώπους. Δεν χρειάζεται ν’ αποφασίσεις εσύ ούτε ότι ο Θεός πρέπει ν’ απολαμβάνει τις προσφορές ούτε ότι δεν πρέπει να τις απολαμβάνει. Κάνε αυτό που πρέπει, εκπλήρωσε το καθήκον σου και τις ευθύνες σου και εκπλήρωσε τις υποχρεώσεις σου· αυτό αρκεί. Τότε θα έχεις ολοκληρώσει τη δουλειά σου. Όσο για το πώς θα χειρίζεται ο Θεός αυτά τα πράγματα, αυτό είναι δική Του δουλειά. Το κατά πόσο ο Θεός θα τα μοιραστεί με τους ανθρώπους ή θα τ’ αφήσει να χαλάσουν ή το κατά πόσο θ’ απολαύσει ένα μικρό μέρος τους ή θα τους ρίξει μια ματιά δεν επιδέχεται κριτική και είναι θεμιτό. Ο Θεός έχει ελευθερία στο πώς χειρίζεται αυτά τα ζητήματα. Δεν είναι κάτι που θα πρέπει ν’ απασχολεί τους ανθρώπους ούτε είναι κάτι που θα πρέπει να κρίνουν. Οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να προβαίνουν αυθαίρετα σε φαντασιοκοπίες γι’ αυτά τα ζητήματα, πόσο μάλλον να κρίνουν ή ν’ αποφαίνονται αυθαίρετα πάνω σ’ αυτά. Καταλαβαίνετε τώρα; Πώς πρέπει να χειρίζεται ο Θεός τις προσφορές που Του κάνουν οι άνθρωποι; (Θα τις χειρίζεται όπως θέλει.) Σωστά. Οι άνθρωποι που το κατανοούν αυτό μ’ αυτόν τον τρόπο έχουν κανονική λογική. Ο Θεός θα χειρίζεται αυτά τα πράγματα όπως θέλει. Μπορεί να τους ρίξει μια ματιά ή απλώς να μην τα δει ή να μην τους δώσει καμία σημασία. Εσάς θα πρέπει να σας απασχολεί μόνο να κάνετε προσφορές όταν έρχεται η στιγμή και να κάνετε προσφορές όποτε το επιθυμείτε, σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και εκπληρώνοντας την ευθύνη των ανθρώπων. Μη σας απασχολεί πώς χειρίζεται και αντιμετωπίζει ο Θεός τέτοια ζητήματα. Με λίγα λόγια, αρκεί αυτό που κάνεις να εμπίπτει στο πεδίο των απαιτήσεων του Θεού, να εναρμονίζεται με το πρότυπο της συνείδησης και να συνάδει με το καθήκον, την υποχρέωση και την ευθύνη του ανθρώπινου γένους. Όσο για το πώς χειρίζεται και αντιμετωπίζει ο Θεός αυτά τα αγαθά, αυτό είναι δική Του υπόθεση και οι άνθρωποι δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να κρίνουν ή να αποφαίνονται πάνω σ’ αυτό. Κάνατε ένα μεγάλο λάθος σε μόλις λίγα δευτερόλεπτα. Σας ρώτησα αν ο Θεός απολαμβάνει ή τρώει αυτά τα αγαθά κι εσείς είπατε ότι δεν τα τρώει ούτε τ’ απολαμβάνει. Ποιο ήταν το λάθος σας; (Κρίναμε τον Θεό.) Το λάθος σας ήταν ότι σπεύσατε να οριοθετήσετε το ζήτημα και κρίνατε βιαστικά, κι αυτό αποδεικνύει ότι οι άνθρωποι εξακολουθούν να έχουν μέσα τους απαιτήσεις από τον Θεό. Για εκείνους, είναι λάθος ο Θεός ν’ απολαμβάνει αυτά τα αγαθά, αλλά είναι λάθος και να μην τ’ απολαμβάνει. Αν τ’ απολαμβάνει, εκείνοι θα πουν: «Είσαι ένα πνευματικό σώμα, δεν έχεις σάρκα, δεν είσαι θνητός. Γιατί ν’ απολαμβάνεις αυτά τα αγαθά; Είναι τόσο αδιανόητο!» Κι αν ο Θεός δεν δίνει καμία σημασία σ’ αυτά τα αγαθά, τότε οι άνθρωποι θα πουν: «Δουλέψαμε με τόσο κόπο για να Σου προσφέρουμε την καρδιά μας, κι Εσύ δεν ρίχνεις ούτε μια ματιά στα αγαθά που προσφέραμε. Άραγε, μας εκτιμάς καθόλου;» Και σ’ αυτήν την περίπτωση, οι άνθρωποι έχουν κάτι να πουν. Αυτό δεν έχει καμία λογική. Με λίγα λόγια, ποια είναι η στάση που θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι απέναντι σ’ αυτό το ζήτημα; (Οι άνθρωποι πρέπει να προσφέρουν αυτό που οφείλουν στον Θεό, και όσο για το πώς ο Θεός θα χειρίζεται αυτά τα πράγματα, οι άνθρωποι δεν πρέπει να έχουν καθόλου αντιλήψεις ή φαντασιοκοπίες ούτε πρέπει να το κρίνουν.) Ναι· αυτή είναι η λογική που πρέπει να έχουν οι άνθρωποι. Αυτό έχει να κάνει με τα αγαθά που προσφέρονται στον Θεό, τα οποία είναι και μια πτυχή των προσφορών. Τα υλικά αγαθά που προσφέρονται στον Θεό περιλαμβάνουν ευρύ φάσμα πραγμάτων. Αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι ζουν σ’ έναν υλικό κόσμο και, εκτός από τα χρήματα, το χρυσάφι, το ασήμι και τα κοσμήματα, υπάρχουν πολλά άλλα πράγματα τα οποία θεωρούν αρκετά καλά και πολύτιμα· και κάποιοι άνθρωποι, όταν σκέφτονται τον Θεό ή σκέφτονται την αγάπη του Θεού, είναι πρόθυμοι να προσφέρουν στον Θεό ό,τι θεωρούν ακριβό και πολύτιμο. Όταν αυτά τα αγαθά προσφέρονται στον Θεό, εμπίπτουν στο εύρος των προσφορών· αποτελούν πλέον προσφορές. Και από τη στιγμή που αποτελούν προσφορές, έγκειται πλέον στον Θεό να τα χειριστεί· οι άνθρωποι δεν μπορούν να τ’ αγγίξουν, δεν εμπίπτουν στον έλεγχο των ανθρώπων και δεν ανήκουν στους ανθρώπους. Μόλις προσφέρεις κάτι στον Θεό, ανήκει στον Θεό· δεν είναι δική σου δουλειά να το χειριστείς και δεν μπορείς πλέον να παρέμβεις σ’ αυτό το ζήτημα. Όπως κι αν χειρίζεται ή αντιμετωπίζει ο Θεός αυτό το πράγμα, δεν έχει καμία σχέση με τους ανθρώπους. Τα υλικά αγαθά που προσφέρονται στον Θεό είναι επίσης μια πτυχή των προσφορών. Κάποιοι άνθρωποι ρωτάνε: «Μόνο τα χρήματα, το χρυσάφι, το ασήμι και τα πολύτιμα κοσμήματα μπορούν να είναι προσφορές; Ας πούμε ότι κάποιος πρόσφερε στον Θεό ένα ζευγάρι παπούτσια, ένα ζευγάρι κάλτσες ή ένα ζευγάρι πάτους παπουτσιών· αυτά θεωρούνται προσφορές;» Με βάση τον ορισμό των προσφορών, όσο μεγάλο ή μικρό ή όσο ακριβό ή φθηνό κι αν είναι κάτι —ακόμη κι αν είναι ένα στυλό ή ένα κομμάτι χαρτί— εφόσον προσφέρθηκε στον Θεό, αποτελεί προσφορά.

Υπάρχει ένα άλλο είδος προσφοράς που αποτελείται από αντικείμενα που δίνονται στον οίκο του Θεού ή στις εκκλησίες, και εμπίπτουν επίσης στην κατηγορία των προσφορών. Τι περιλαμβάνουν τέτοιου είδους αντικείμενα; Ας πούμε, για παράδειγμα, πως κάποιος αγόραζε ένα αυτοκίνητο, και αφού το οδηγούσε για κάποιο χρονικό διάστημα, ένιωθε πως είχε παλιώσει λιγάκι, κι έτσι αγόραζε ένα άλλο και έδινε το παλιό στον οίκο του Θεού, προκειμένου ο οίκος του Θεού να το χρησιμοποιήσει στο έργο του· το αυτοκίνητο τώρα ανήκει στον οίκο του Θεού. Τα αντικείμενα που ανήκουν στον οίκο του Θεού θα πρέπει να εντάσσονται στην κατηγορία των προσφορών· αυτό είναι το σωστό. Φυσικά, δεν δίνεται μόνο εξοπλισμός στις εκκλησίες και στον οίκο του Θεού, αλλά και άλλα πράγματα· πρόκειται για μια αρκετά ευρεία κατηγορία. Ορισμένοι λένε, «Ο φόρος της δεκάτης είναι ένα είδος προσφοράς, όπως είναι και τα χρήματα και τα αντικείμενα που δίνονται στον Θεό· οι άνθρωποι δεν έχουν καμία ένσταση στο να ενταχθούν αυτά στην κατηγορία των προσφορών, δεν υπάρχει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης. Γιατί, όμως, τα πράγματα που δίνονται στις εκκλησίες και στον οίκο του Θεού μετράνε, επίσης, ως προσφορές; Αυτό δεν βγάζει και πολύ νόημα». Εσείς τι λέτε; Βγάζει νόημα το να ενταχθούν στην κατηγορία των προσφορών; (Ναι.) Και γιατί το λέτε αυτό; (Η εκκλησία υπάρχει μόνο και μόνο επειδή υπάρχει ο Θεός, κι έτσι οτιδήποτε προσφέρεται στην εκκλησία αποτελεί επίσης προσφορά.) Πολύ σωστά. Η εκκλησία και ο οίκος του Θεού ανήκουν στον Θεό και υπάρχουν μόνο και μόνο επειδή υπάρχει Θεός· οι αδελφοί και οι αδελφές έχουν έναν τόπο συνάθροισης και διαβίωσης μόνο και μόνο επειδή υπάρχει η εκκλησία, και οι αδελφοί και οι αδελφές έχουν έναν τόπο επίλυσης όλων των προβλημάτων τους και ένα αληθινό σπίτι μόνο και μόνο επειδή υπάρχει ο οίκος του Θεού. Όλα αυτά υπάρχουν μόνο πάνω στα θεμέλια της ύπαρξης του Θεού. Οι άνθρωποι δεν δίνουν στις εκκλησίες και στον οίκο του Θεού απλώς και μόνο επειδή οι άνθρωποι στις εκκλησίες πιστεύουν στον Θεό και ανήκουν στον οίκο του Θεού —δεν είναι αυτός ο σωστός λόγος. Οι άνθρωποι δωρίζουν στις εκκλησίες και στον οίκο του Θεού λόγω του Θεού. Και ποιο είναι το βαθύτερο νόημα; Ποιος θα έδινε έτσι απλά πράγματα στην εκκλησία αν όχι για χάρη του Θεού; Χωρίς τον Θεό, οι εκκλησίες δεν θα υπήρχαν. Όταν οι άνθρωποι έχουν πράγματα που δεν χρησιμοποιούν ή που τους περισσεύουν, θα μπορούσαν να τα πετάξουν ή να τα αποθηκεύσουν. Κάποια αντικείμενα θα μπορούσαν και να πουληθούν. Υπάρχουν όλοι αυτοί οι τρόποι αντιμετώπισής τους, σωστά; Γιατί, λοιπόν, δεν τα αντιμετωπίζουν με αυτόν τον τρόπο —γιατί τα δίνουν στις εκκλησίες; Δεν το κάνουν λόγω του Θεού; (Ναι.) Οι άνθρωποι δίνουν στις εκκλησίες επειδή υπάρχει Θεός, και άρα όλα όσα δίνονται στις εκκλησίες ή στον οίκο του Θεού θα πρέπει να εντάσσονται στην κατηγορία των προσφορών. Ορισμένοι λένε, «Δίνω αυτό το πράγμα μου στην εκκλησία». Το να δίνει κανείς στις εκκλησίες ισοδυναμεί με το να δίνει στον Θεό, και οι εκκλησίες και ο οίκος του Θεού έχουν πλήρη εξουσία για τον χειρισμό τέτοιων πραγμάτων. Όταν δίνεις ένα αντικείμενο στην εκκλησία, αυτό χάνει οποιαδήποτε σύνδεση μαζί σου· ο οίκος του Θεού και οι εκκλησίες θα διανείμουν, θα χρησιμοποιήσουν και θα χειριστούν δεόντως αυτά τα αντικείμενα σύμφωνα με τις αρχές που ορίζει ο οίκος του Θεού. Και από πού πηγάζουν αυτές οι αρχές; Από τον Θεό. Βασικά, η αρχή για τη χρήση αυτών των αντικειμένων είναι ότι θα πρέπει να χρησιμοποιούνται για χάρη του σχεδίου διαχείρισης του Θεού και για χάρη της διάδοσης του έργου του Θεού. Δεν προορίζονται για την αποκλειστική χρήση οποιουδήποτε ατόμου, πολύ λιγότερο δε οποιασδήποτε ομάδας, αλλά σχετίζονται με το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου και των διαφόρων ειδών έργου του οίκου του Θεού. Επομένως, κανείς δεν έχει το αποκλειστικό δικαίωμα να χρησιμοποιεί αυτά τα πράγματα· η μόνη αρχή και βάση για τη χρήση και τη διανομή τους είναι να γίνονται σύμφωνα με τις αρχές που απαιτεί ο οίκος του Θεού, πράγμα που είναι λογικό και ορθό.

Αυτά είναι τα τρία μέρη του ορισμού των προσφορών· το κάθε μέρος ορίζει μία πτυχή των προσφορών και μία πτυχή του εύρους τους. Έχετε πλέον ξεκαθαρίσει όλοι σας τι είναι οι προσφορές, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Προηγουμένως, υπήρχαν κάποιοι που έλεγαν: «Αυτό το πράγμα δεν είναι χρήματα και ο άνθρωπος που το πρόσφερε δεν είπε ότι ήταν για τον Θεό. Απλώς είπε ότι το προσφέρει. Δεν μπορεί, λοιπόν, να προορίζεται για χρήση από τον οίκο του Θεού, πόσο μάλλον να δοθεί στον Θεό». Κι έτσι, δεν το κατέγραφαν και το χρησιμοποιούσαν κρυφά όπως τους άρεσε. Είναι λογικό αυτό; (Όχι.) Αυτό που έλεγαν ήταν από μόνο του παράλογο· έλεγαν, επίσης, το εξής: «Οι προσφορές στην εκκλησία και στον οίκο του Θεού είναι κοινή ιδιοκτησία, μπορεί να τις χρησιμοποιήσει ο οποιοσδήποτε», κάτι που είναι ξεκάθαρα παράλογο. Ακριβώς επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν μια συγκεχυμένη εικόνα και δεν έχουν ξεκαθαρίσει στο μυαλό τους τον ορισμό και την έννοια των προσφορών, κάποιοι ευτελείς κακούργοι και κάποιοι άνθρωποι που έχουν άπληστη καρδιά και ανάρμοστες βλέψεις εκμεταλλεύονται την κατάσταση και σκέφτονται ν’ αρπάξουν αυτά τα αγαθά. Τώρα που έχετε ξεκαθαρίσει τον ακριβή ορισμό και την έννοια των προσφορών, θα έχετε ικανότητα διάκρισης όταν συναντάτε στο μέλλον τέτοια περιστατικά και τέτοιους ανθρώπους.

Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών σε σχέση με τη φύλαξη των προσφορών

Ι. Να φυλάνε σωστά τις προσφορές

Στη συνέχεια, θα προχωρήσουμε εξετάζοντας ποιες ακριβώς είναι οι ευθύνες που πρέπει να εκπληρώνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες σε ό,τι έχει να κάνει με τη φύλαξη των προσφορών. Οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει κατ’ αρχάς να κατανοούν τι είναι οι προσφορές. Όταν οι άνθρωποι προσφέρουν το ένα δέκατο από ό,τι αποκτούν, αυτό είναι προσφορά· όταν δηλώνουν ξεκάθαρα ότι προσφέρουν χρήματα ή αγαθά στον Θεό, αυτά είναι προσφορές· όταν δηλώνουν ξεκάθαρα ότι προσφέρουν ένα αγαθό στην εκκλησία και στον οίκο του Θεού, αυτό είναι προσφορά. Οι επικεφαλής και οι εργάτες, αφού κατανοήσουν τον ορισμό και την έννοια των προσφορών, πρέπει ν’ αντιλαμβάνονται πλήρως ποιες προσφορές κάνουν οι άνθρωποι, να τις διαχειρίζονται και να πραγματοποιούν τον κατάλληλο έλεγχο από αυτήν την άποψη. Πρώτα, πρέπει να βρουν αξιόπιστους ανθρώπους των οποίων η ανθρώπινη φύση ανταποκρίνεται στα πρότυπα, ώστε να ενεργούν ως θεματοφύλακες για τη συστηματική καταγραφή των προσφορών και τη φύλαξή τους. Αυτή είναι η πρώτη εργασία στο έργο που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες. Αυτοί οι θεματοφύλακες των προσφορών μπορεί να έχουν μέτριο επίπεδο και να μην είναι ικανοί να γίνουν επικεφαλής ή εργάτες, αλλά θα είναι αξιόπιστοι, δεν πρόκειται να υπεξαιρέσουν τίποτα όσο βρίσκεται στην κατοχή τους και οι προσφορές δεν πρόκειται να χαθούν ούτε ν’ ανακατευτούν και θα φυλάσσονται κατάλληλα. Υπάρχουν κανόνες σχετικά μ’ αυτό στις εργασιακές ρυθμίσεις. Η ελάχιστη προϋπόθεση είναι να βρεθεί ένας αξιόπιστος άνθρωπος του οποίου η ανθρώπινη φύση ανταποκρίνεται στα πρότυπα. Οι άνθρωποι που έχουν ανεπαρκή ανθρώπινη φύση, όταν βλέπουν κάτι ωραίο, το εποφθαλμιούν και ψάχνουν πάντα ευκαιρίες να το πάρουν για τον εαυτό τους. Ό,τι κι αν γίνει, προσπαθούν πάντα να εκμεταλλευτούν την κατάσταση. Τέτοιοι άνθρωποι δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Ένας άνθρωπος του οποίου η ανθρώπινη φύση ανταποκρίνεται στα πρότυπα πρέπει τουλάχιστον να είναι τίμιος, να είναι κάποιος που εμπιστεύονται οι άλλοι. Αν του ανατεθεί να φυλάει τις προσφορές ή να διαχειρίζεται τα περιουσιακά στοιχεία της εκκλησίας, θα το κάνει καλά, με σχολαστικότητα, επιμέλεια και μεγάλη φροντίδα. Έχει θεοφοβούμενη καρδιά και δεν πρόκειται να καταχραστεί αυτά τα αγαθά, να τα δανείσει και ούτω καθεξής. Με λίγα λόγια, όταν του παραδώσεις τις προσφορές, μπορείς να είσαι ήσυχος ότι δεν πρόκειται να λείπει ούτε σεντ και ότι δεν πρόκειται να χαθεί ούτε ένα αγαθό. Έναν τέτοιον άνθρωπο πρέπει να βρουν οι επικεφαλής και οι εργάτες. Επιπλέον, ο οίκος του Θεού έχει έναν κανόνα: ότι δεν πρέπει να βρουν μόνο έναν τέτοιον άνθρωπο· είναι καλύτερο να βρουν δύο ή τρεις, ώστε κάποιοι από αυτούς ν’ ασχολούνται με την καταγραφή και κάποιοι με τη φύλαξη. Μόλις βρεθούν αυτοί οι άνθρωποι, θα πρέπει να κατηγοριοποιηθούν οι προσφορές και να γίνει συστηματική καταγραφή του ποιος φυλάει ποια κατηγορία αγαθών και πόσα αγαθά. Μόλις βρεθούν οι κατάλληλοι άνθρωποι και τα αγαθά φυλαχθούν και καταγραφούν σε κατηγορίες, μήπως έχει τελειώσει το ζήτημα; (Όχι.) Τι πρέπει, λοιπόν, να γίνει στη συνέχεια; Θα πρέπει οι λογαριασμοί των εισερχομένων και των εξερχομένων να ελέγχονται κάθε τρεις έως πέντε μήνες, για να διαπιστώνεται αν είναι σωστοί· δηλαδή, αν ο υπεύθυνος τήρησης των αρχείων έχει κάνει ακριβείς καταχωρίσεις, αν παραλείφθηκε κάτι κατά την καταγραφή, αν η συνολική ποσότητα συμφωνεί με τους λογαριασμούς των εισερχομένων και των εξερχομένων και ούτω καθεξής. Αυτό το λογιστικό έργο πρέπει να γίνεται σχολαστικά. Οι επικεφαλής και οι εργάτες που δεν έχουν εντρυφήσει σε τέτοιο έργο πρέπει να το αναθέτουν σε κάποιον που είναι σχετικά έμπειρος σ’ αυτό, και κατόπιν να κάνουν τακτικές επιθεωρήσεις και ν’ ακούν τις αναφορές αυτού του ανθρώπου. Με λίγα λόγια, είτε κατανοούν οι ίδιοι το έργο της λογιστικής και του συνολικού σχεδιασμού είτε όχι, δεν μπορούν ν’ αφήσουν χωρίς επίβλεψη το έργο της φύλαξης των προσφορών ούτε μπορούν να το αγνοήσουν και απλώς να μη ρωτούν γι’ αυτό στη συνέχεια. Αντιθέτως, πρέπει να κάνουν τακτικές επιθεωρήσεις, ρωτώντας πώς είναι οι λογαριασμοί που έχουν ελεγχθεί και κατά πόσο συμφωνούν, κι έπειτα να ελέγχουν δειγματοληπτικά κάποια αρχεία δαπανών για να διαπιστώνουν πώς κυμάνθηκαν οι πρόσφατες δαπάνες, κατά πόσο έχει υπάρξει οποιαδήποτε σπατάλη, πώς γίνεται η τήρηση των βιβλίων και κατά πόσο τα εισερχόμενα συμφωνούν με τα εξερχόμενα. Οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει να έχουν πλήρη επίγνωση όλων αυτών των περιστάσεων. Αυτή είναι μία εργασία που έχει να κάνει με τη φύλαξη των προσφορών. Θα λέγατε ότι αυτή η εργασία είναι εύκολη; Μήπως εμπεριέχει ως έναν βαθμό μια πρόκληση; Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες λένε: «Δεν μου αρέσουν οι αριθμοί· με πιάνει πονοκέφαλος όταν βλέπω αριθμούς». Τότε λοιπόν, βρες έναν κατάλληλο άνθρωπο να σε βοηθήσει με τις επιθεωρήσεις και την επίβλεψη· ζήτησέ του να σε βοηθήσει να ελέγχεις αυτά τα πράγματα. Μπορεί να μη σου αρέσει αυτό το έργο ή να μην είσαι καλός σ’ αυτό, αλλά αν ξέρεις πώς ν’ αξιοποιείς τους ανθρώπους και τους αξιοποιήσεις σωστά, θα μπορείς και πάλι να κάνεις καλά αυτό το έργο. Μπορείς να το αναθέσεις στους κατάλληλους ανθρώπους κι εσύ απλώς ν’ ακούς τις δικές τους αναφορές. Είναι και αυτό αποτελεσματικό. Να τηρείς την εξής αρχή: Μαζί με τον άνθρωπο που έχεις ορίσει αρμόδιο γι’ αυτό το έργο, να πραγματοποιείς τακτικά έλεγχο και καταμέτρηση όλων των περιουσιακών στοιχείων που φυλάσσονται κι έπειτα να κάνεις μερικές ερωτήσεις για τις σημαντικές δαπάνες· μπορείς να το καταφέρεις αυτό; (Ναι.) Γιατί πρέπει οι επικεφαλής και οι εργάτες να κάνουν αυτό το έργο; Επειδή έτσι προστατεύονται οι προσφορές· αυτό είναι δική σου ευθύνη.

Οι άνθρωποι προσφέρουν αγαθά στον Θεό για να τ’ απολαύσει Εκείνος· όμως, τα χρησιμοποιεί ο Θεός; Άραγε, χρειάζεται ο Θεός αυτά τα χρήματα κι αυτά τα αγαθά; Άραγε, αυτές οι προσφορές στον Θεό δεν προορίζονται να χρησιμοποιηθούν για τη διάδοση του ευαγγελικού έργου; Δεν προορίζονται για όλες τις δαπάνες του έργου του οίκου του Θεού; Εφόσον οι προσφορές σχετίζονται με το έργο του οίκου του Θεού, τόσο η διαχείριση όσο και η δαπάνη τους είναι ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών. Όποιος κι αν προσφέρει αυτά τα χρήματα ή από όπου κι αν προέρχονται αυτά τα αγαθά, εφόσον ανήκουν στον οίκο του Θεού, πρέπει να τα διαχειρίζεσαι σωστά και πρέπει να παρακολουθείς αυτό το έργο, να το επιθεωρείς και να νοιάζεσαι γι’ αυτό. Αν οι προσφορές που γίνονται στον Θεό δεν μπορούν να δαπανηθούν κατάλληλα για τη διάδοση του ευαγγελικού έργου του Θεού, αλλά αντιθέτως καταλήγουν σε άσκοπη διασπάθιση ή σπατάλη ή τις αρπάζουν ή τις παίρνουν στην κατοχή τους κακοί άνθρωποι, είναι σωστό αυτό; Άραγε, δεν είναι παραμέληση ευθύνης από την πλευρά των επικεφαλής και των εργατών; (Ναι.) Είναι παραμέληση ευθύνης από την πλευρά τους. Επομένως, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να κάνουν αυτό το έργο. Εμπίπτει στις αρμοδιότητές τους. Η καλή διαχείριση των προσφορών, επιτρέποντας τη σωστή αξιοποίησή τους για τη διάδοση του ευαγγελικού έργου και οποιουδήποτε έργου σχετίζεται με τη διαχείριση του Θεού, αποτελεί ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών και δεν πρέπει να παραβλέπεται. Οι αδελφοί και οι αδελφές καταφέρνουν με πολύ κόπο να μαζέψουν λίγα χρήματα για να τα προσφέρουν στον Θεό. Ας υποθέσουμε ότι, επειδή οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι αμελείς και ασυνεπείς στα καθήκοντά τους, αυτά τα χρήματα πέφτουν στα χέρια κακών ανθρώπων και εκείνοι τα διασπαθίζουν και τα σπαταλούν απερίσκεπτα ή φτάνουν στο σημείο ακόμη και να τα αρπάξουν. Κατά συνέπεια, οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν έχουν αρκετά χρήματα για δαπάνες μετακίνησης ή για έξοδα διαβίωσης και δεν υπάρχουν αρκετά χρήματα ακόμα κι όταν έρχεται η στιγμή να τυπωθούν βιβλία με τα λόγια του Θεού ή ν’ αγοραστούν απαραίτητες συσκευές και εργαλεία. Άραγε, αυτό δεν καθυστερεί το έργο; Όταν τα χρήματα που προσφέρουν οι αδελφοί και οι αδελφές καταλήγουν στην κατοχή κακών ανθρώπων, αντί ν’ αξιοποιηθούν κατάλληλα, και πρέπει να δαπανηθούν χρήματα για το έργο του οίκου του Θεού αλλά δεν υπάρχουν αρκετά, τότε δεν έχει παρεμποδιστεί το έργο; Δεν έχουν αποτύχει οι επικεφαλής και οι εργάτες να εκπληρώσουν την ευθύνη τους; (Ναι.) Επειδή οι επικεφαλής και οι εργάτες έχουν αποτύχει να εκπληρώσουν την ευθύνη τους και δεν έχουν διαχειριστεί σωστά τις προσφορές και επειδή δεν ήταν καλοί οικονόμοι ούτε εκπλήρωσαν με όλη τους την καρδιά την ευθύνη τους σε σχέση μ’ αυτό το έργο, υπήρξαν απώλειες στις προσφορές και κάποιο εκκλησιαστικό έργο βυθίστηκε σε κατάσταση παράλυσης ή οδηγήθηκε σε στασιμότητα για ένα διάστημα. Άραγε, οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν φέρουν μεγάλη ευθύνη γι’ αυτό; Αυτό είναι ανομία. Μπορεί να μην έχεις αρπάξει, διασπαθίσει ή σπαταλήσει αυτές τις προσφορές και μπορεί να μην τις έχεις βάλει στην τσέπη σου, αλλά αυτό που συνέβη ήταν αποτέλεσμα της δικής σου αμέλειας και της παραμέλησης της ευθύνης σου. Δεν θα πρέπει ν’ αναλάβεις την ευθύνη γι’ αυτό; (Ναι.) Είναι πολύ μεγάλη η ευθύνη που πρέπει ν’ αναλάβεις!

II. Να ελέγχουν τους λογαριασμούς

Οι επικεφαλής και οι εργάτες, στο πλαίσιο του έργου τους, πέρα από τη σωστή υλοποίηση των διαφόρων εργασιακών ρυθμίσεων και την ικανότητα να συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια για να λύνουν προβλήματα, πρέπει και να φυλάνε σωστά τις προσφορές. Πρέπει να βρίσκουν τους κατάλληλους ανθρώπους, σύμφωνα με τις απαιτήσεις του οίκου του Θεού, που θ’ αναλαμβάνουν τη συστηματική διαχείριση των προσφορών και, κατά καιρούς, πρέπει να ελέγχουν τους λογαριασμούς. Κάποιοι ρωτούν: «Πώς μπορώ να τους ελέγχω όταν δεν το επιτρέπουν οι συνθήκες;» «Δεν το επιτρέπουν οι συνθήκες»· είναι αυτός λόγος να μην ελέγχονται οι λογαριασμοί; Μπορείς να τους ελέγχεις ακόμα κι όταν δεν το επιτρέπουν οι συνθήκες· αν δεν μπορείς να πας εσύ ο ίδιος, πρέπει να στείλεις έναν αξιόπιστο, κατάλληλο άνθρωπο να κάνει την επίβλεψη και να διαπιστώσει κατά πόσο ο θεματοφύλακας φυλάει τις προσφορές με κατάλληλο τρόπο, κατά πόσο υπάρχουν αποκλίσεις στους λογαριασμούς, κατά πόσο ο θεματοφύλακας είναι αξιόπιστος, πώς ήταν πρόσφατα η κατάστασή του και κατά πόσο ήταν αρνητικός, κατά πόσο φοβήθηκε όταν αντιμετώπισε κάποιες περιστάσεις και κατά πόσο η προδοσία είναι μια πιθανότητα. Ας υποθέσουμε ότι ακούς πως η οικογένειά του έχει οικονομική στενότητα· υπάρχει περίπτωση να καταχραστεί τις προσφορές; Μέσα από τη συναναστροφή και εξετάζοντας τις συνθήκες, μπορείς να διαπιστώσεις ότι ο θεματοφύλακας είναι αρκετά αξιόπιστος, ότι ξέρει πως οι προσφορές δεν πρέπει ν’ αγγίζονται και ότι όση οικονομική στενότητα κι αν έχει η οικογένειά του, δεν έχει βάλει χέρι στις προσφορές και, μέσα από μια μακρά περίοδο παρατήρησης, μπορεί ν’ αποδειχθεί ότι ο θεματοφύλακας είναι εντελώς αξιόπιστος. Επιπλέον, πρέπει να ελεγχθεί κατά πόσο το περιβάλλον γύρω από το οίκημα στο οποίο φυλάσσονται οι προσφορές είναι επικίνδυνο, κατά πόσο έχουν συλληφθεί εκεί αδελφοί και αδελφές από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, κατά πόσο ο θεματοφύλακας των προσφορών έχει αντιμετωπίσει οποιονδήποτε κίνδυνο, κατά πόσο οι προσφορές αποθηκεύονται σε κατάλληλο μέρος και κατά πόσο πρέπει να μεταφερθούν. Το περιβάλλον και οι συνθήκες των κατοικιών των θεματοφυλάκων πρέπει να επιθεωρούνται τακτικά, ώστε να μπορούν να οργανώνονται ανά πάσα στιγμή οι κατάλληλες αντιδράσεις και τα κατάλληλα σχέδια. Όσο το κάνεις αυτό, πρέπει επίσης να διερευνάς κατά καιρούς ποιες ομάδες έχουν αποκτήσει πρόσφατα καινούριες συσκευές και πώς αποκτήθηκαν αυτές οι συσκευές. Αν αγοράστηκαν, πρέπει να ρωτήσεις κατά πόσο, προτού αγοραστούν, κάποιος έλεγξε και ενέκρινε με την υπογραφή του τις σχετικές αιτήσεις, κατά πόσο αγοράστηκαν σε υψηλή τιμή ή σε λογική τιμή της αγοράς, κατά πόσο δαπανήθηκαν περιττά χρήματα και ούτω καθεξής. Ας πούμε ότι από τον έλεγχο και τη διασταύρωση των λογαριασμών δεν εντοπίζονται προβλήματα στα βιβλία, αλλά διαπιστώνεται ότι κάποιοι αγοραστές διασπαθίζουν τακτικά τις προσφορές σε υπερβολικό βαθμό. Θ’ αγοράσουν κάτι όσο ακριβό κι αν είναι· επιπλέον, όταν ξέρουν πολύ καλά ότι ένα προϊόν πρόκειται να διατεθεί με έκπτωση, ότι θα πέσει η τιμή του, δεν περιμένουν, αλλά αντιθέτως το αγοράζουν αμέσως και αγοράζουν τα καλά πράγματα, τα πολυτελή πράγματα, τα πιο πρόσφατα μοντέλα. Αυτοί οι αγοραστές δαπανούν χρήματα χωρίς αρχές και κάνοντας υπερβολές, και ξοδεύουν τις προσφορές για ν’ αγοράσουν πράγματα για τον οίκο του Θεού σαν να ενεργούσαν για τον εχθρό τους. Ποτέ δεν αγοράζουν πρακτικά πράγματα σύμφωνα με τις αρχές, αλλά απλώς βρίσκουν ένα οποιοδήποτε κατάστημα και αγοράζουν αμέσως κάτι, ανεξάρτητα από το κόστος και την ποιότητά του. Τα προϊόντα που αγοράζουν χαλάνε μετά από λίγες μέρες χρήσης και εκείνοι δεν τα επιδιορθώνουν, αλλά αγοράζουν καινούρια. Σε περίπτωση που κατά τον έλεγχο των λογαριασμών και την επανεξέταση των χρηματοοικονομικών δαπανών διαπιστωθεί ότι κάποιοι άνθρωποι έχουν διασπαθίσει και σπαταλήσει σε μεγάλο βαθμό τις προσφορές, ποιος πρέπει να είναι ο χειρισμός αυτού του ζητήματος; Θα πρέπει να εκδοθεί πειθαρχική προειδοποίηση σ’ αυτούς τους ανθρώπους ή μήπως θα πρέπει να υποχρεωθούν να καταβάλουν αποζημίωση; Ασφαλώς, και τα δύο είναι απαραίτητα. Αν διαπιστωθεί ότι δεν έχουν καλές προθέσεις, ότι πολύ απλά είναι άπιστοι, δύσπιστοι, ότι είναι διάβολοι, τότε το ζήτημα δεν μπορεί να λυθεί απλώς με μια πειθαρχική προειδοποίηση ή με το κλάδεμα. Όση συναναστροφή κι αν γίνει πάνω στην αλήθεια, δεν πρόκειται να την αποδεχθούν· όσο κι αν κλαδευτούν, δεν πρόκειται να το πάρουν στα σοβαρά. Αν τους ζητηθεί να καταβάλουν αποζημίωση, θα το κάνουν, αλλά θα συνεχίσουν να ενεργούν με τον ίδιο τρόπο στο μέλλον και δεν πρόκειται ν’ αλλάξουν. Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να ενεργήσουν σύμφωνα με τις απαιτήσεις του οίκου του Θεού· αντιθέτως, θα ενεργούν με αυθαίρετο και απερίσκεπτο τρόπο, χωρίς αρχές. Πώς πρέπει ν’ αντιμετωπίζονται αυτοί οι άνθρωποι; Άραγε, μπορούν στο εξής να χρησιμοποιηθούν; Δεν θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν· διαφορετικά, οι επικεφαλής και οι εργάτες θα είναι μεγάλοι μπούφοι, πολύ απλά θα είναι εντελώς ανόητοι! Όταν ανακαλύπτονται τέτοιοι δύσπιστοι, θα πρέπει αμέσως ν’ απομακρύνονται από τα καθήκοντά τους, ν’ αποκλείονται και ν’ απομακρύνονται από την εκκλησία. Δεν έχουν τα προσόντα ούτε καν για να παρέχουν υπηρεσία· είναι ακατάλληλοι για κάτι τέτοιο!

Όταν οι επικεφαλής και οι εργάτες ελέγχουν τους λογαριασμούς και τις δαπάνες, μπορεί να μην εντοπίσουν μόνο περιπτώσεις διασπάθισης και σπατάλης ή κάποιες παράλογες δαπάνες· μπορεί να διαπιστώσουν και ότι κάποιοι από τους ανθρώπους που κάνουν αυτό το έργο έχουν ποταπό χαρακτήρα, ότι είναι ευτελείς και εγωιστές και ότι έχουν προκαλέσει απώλειες στο εκκλησιαστικό έργο. Αν διαπιστώσεις κάτι τέτοιο, πώς πρέπει να το διευθετήσεις; Είναι εύκολο να το διευθετήσεις: Πρέπει να το χειριστείς και να το λύσεις επιτόπου· ν’ απομακρύνεις αυτούς τους ανθρώπους από τα καθήκοντά τους κι έπειτα να επιλέξεις κατάλληλους ανθρώπους για να κάνουν το έργο. «Κατάλληλοι άνθρωποι» είναι εκείνοι των οποίων η ανθρώπινη φύση ανταποκρίνεται στα πρότυπα, εκείνοι που έχουν συνείδηση και λογική και που είναι σε θέση να χειρίζονται τα πράγματα σύμφωνα με τις αρχές του οίκου του Θεού. Όταν ψωνίζουν για τον οίκο του Θεού, θ’ αγοράζουν πράγματα που είναι οικονομικά και ταυτόχρονα σχετικά πρακτικά και ανθεκτικά, πράγματα που είναι απαραίτητο ν’ αγοραστούν. Δεν επιδιώκουν ντε και καλά ν’ αγοράζουν φθηνά πράγματα, αλλά ούτε αισθάνονται την ανάγκη ν’ αγοράζουν τα πιο ακριβά· από ένα σύνολο παρόμοιων προϊόντων θα επιλέξουν εκείνα που έχουν σχετικά καλή κριτική και φήμη, καθώς και κατάλληλη τιμή, και, ασφαλώς, αν η εγγύησή τους καλύπτει μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, ακόμα καλύτερα. Τέτοιου είδους ανθρώπους πρέπει να βρίσκεις για να ψωνίζουν για τον οίκο του Θεού. Πρέπει να έχουν καλές προθέσεις και, όταν ενεργούν, πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τον οίκο του Θεού και να σκέφτονται τα πάντα διεξοδικά· επίσης, πρέπει να χειρίζονται τα πράγματα σύμφωνα με τις απαιτήσεις του οίκου του Θεού, να ενεργούν και να συμπεριφέρονται με καλό τρόπο, χωρίς διφορούμενα και με σαφήνεια. Μόλις βρεις τέτοιους ανθρώπους, ζήτησέ τους να χειριστούν μερικά πράγματα για τον οίκο του Θεού και παρατήρησέ τους. Αν φαίνονται σχετικά κατάλληλοι, μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Όμως, δεν τελειώνει το ζήτημα μόλις τους αναθέσεις αυτήν την εργασία· στη συνέχεια, θα πρέπει να συναντιέσαι μαζί τους, να συναναστρέφεσαι μαζί τους και να επιθεωρείς το έργο τους. Κάποιοι ρωτούν: «Αυτό γίνεται επειδή δεν μπορούμε να τους εμπιστευτούμε;» Δεν είναι μόνο θέμα έλλειψη εμπιστοσύνης· μερικές φορές, πρέπει να γίνονται επιθεωρήσεις, ακόμη κι αν μπορείς να τους εμπιστευτείς. Και τι πρέπει να επιθεωρείς; Πρέπει να διαπιστώνεις αν έχουν υπάρξει αποκλίσεις στην άσκησή τους σε περιπτώσεις όπου δεν έχουν κατανοήσει τις αρχές ή αν είχαν στρεβλή κατανόηση. Είναι απαραίτητο να τους βοηθήσεις πραγματοποιώντας τον έλεγχο. Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι λένε πως υπάρχει στην αγορά ένα πολύ δημοφιλές προϊόν, αλλά δεν ξέρουν κατά πόσο είναι χρήσιμο για τον οίκο του Θεού και ανησυχούν ότι αν δεν το αγοράσουν τώρα, μπορεί να μην πωλείται πλέον στο μέλλον. Σε ρωτάνε πώς να χειριστούν αυτό το ζήτημα. Αν δεν γνωρίζεις, τότε πρέπει να τους ζητήσεις να ρωτήσουν κάποιον που ασχολείται μ’ αυτό το επαγγελματικό έργο. Έπειτα, αυτός ο επαγγελματίας λέει ότι το συγκεκριμένο προϊόν είναι μεν καινοτόμο, αλλά τις περισσότερες φορές δεν θα είναι χρήσιμο και ότι δεν υπάρχει λόγος να δαπανηθούν χρήματα γι’ αυτό. Με βάση τη γνώμη του επαγγελματία, αποφασίζεται ότι δεν χρειάζεται ν’ αγοραστεί αυτό το προϊόν, ότι θα ήταν σπατάλη ν’ αγοραστεί και ότι δεν θα ήταν απώλεια να μην αγοραστεί. Οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να κάνουν το έργο τους σε τέτοια έκταση. Όσο σημαντικό ή ασήμαντο κι αν είναι κάτι, αν μπορούν να το δουν, να το σκεφτούν ή να μάθουν γι’ αυτό, τότε πρέπει σε κάθε περίπτωση να το παρακολουθούν και να το επιθεωρούν, και μάλιστα με τον προβλεπόμενο τρόπο σύμφωνα με τις απαιτήσεις του οίκου του Θεού. Αυτό σημαίνει να εκπληρώνει κάποιος την ευθύνη του.

Κάποιοι άνθρωποι συχνά αιτούνται την προμήθεια κάποιων αγαθών, ζητώντας από τον οίκο του Θεού ν’ αγοράσει αυτά τα προϊόντα και, μετά από προσεκτική εξέταση και ελέγχους, συνήθως διαπιστώνεται ότι μόνο το ένα από τα πέντε αιτούμενα αγαθά πρέπει ν’ αγοραστεί και ότι δεν χρειάζεται ν’ αγοραστούν τα άλλα τέσσερα. Τι πρέπει να γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις; Θα πρέπει να ελέγχονται και να εξετάζονται αυστηρά τα αιτούμενα αγαθά, και όχι ν’ αγοράζονται βιαστικά. Δεν πρέπει ν’ αγοράζονται απλώς και μόνο επειδή αυτοί οι άνθρωποι λένε ότι απαιτούνται για το έργο· δεν πρέπει να επιτρέπεται σ’ αυτούς τους ανθρώπους να ζητάνε αυθαίρετα πράγματα κατά βούληση με το πρόσχημα ότι χρειάζονται για το έργο τους. Όποιο πρόσχημα κι αν χρησιμοποιούν οι άνθρωποι και ανεξάρτητα αν το αίτημα είναι επείγον ή όχι, οι επικεφαλής και οι εργάτες ή εκείνοι που είναι αρμόδιοι για τη διαχείριση των προσφορών πρέπει σε κάθε περίπτωση να είναι ακλόνητοι. Πρέπει να επιθεωρούν και να ελέγχουν ευσυνείδητα αυτά τα πράγματα· δεν μπορεί να υπάρξει το παραμικρό λάθος. Οι επικεφαλής πρέπει να ερευνούν το ζήτημα και να δίνουν το πράσινο φως για τα πράγματα που πρέπει οπωσδήποτε ν’ αγοραστούν και, αν η αγορά τους είναι προαιρετική, πρέπει να τ’ απορρίπτουν κι όχι να τα εγκρίνουν. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες κάνουν αυτό το έργο σχολαστικά, λεπτομερώς και σε βάθος, θα μειωθούν οι περιπτώσεις διασπάθισης και σπατάλης των προσφορών και, ασφαλώς, ακόμη περισσότερο θα μειωθούν οι παράλογες δαπάνες. Αυτό το έργο δεν περιορίζεται απλώς στον προσεκτικό έλεγχο των εισερχόμενων και των εξερχόμενων που έχουν καταγραφεί στα βιβλία, δηλαδή στον έλεγχο των αριθμών. Αυτό είναι δευτερεύον. Το πιο σημαντικό είναι ότι πρέπει να έχεις καλές προθέσεις και ν’ αντιμετωπίζεις κάθε δαπάνη και κάθε καταχώριση σαν να ήταν μια καταχώριση στον δικό σου τραπεζικό λογαριασμό. Τότε θα τις εξετάζεις λεπτομερώς και θα μπορείς να τις θυμάσαι και να τις κατανοείς· κι αν υπάρξει κάποιο ολίσθημα ή κάποιο πρόβλημα, θα μπορείς να το καταλάβεις. Αν βλέπεις αυτά τα στοιχεία σαν να είναι οι λογαριασμοί κάποιου άλλου ή σαν να είναι δημόσιες δαπάνες, σίγουρα θα είναι τυφλωμένα τα μάτια και το μυαλό σου και δεν θα είσαι σε θέση να εντοπίσεις προβλήματα. Κάποιοι άνθρωποι αποταμιεύουν λίγα χρήματα στην τράπεζα και, κάθε μήνα, διαβάζουν την κίνηση του λογαριασμού τους, ρίχνουν μια ματιά στον τόκο κι έπειτα ελέγχουν τους λογαριασμούς· ελέγχουν πόσα χρήματα ξόδεψαν κάθε μήνα, πόσες αναλήψεις έκαναν και πόσα χρήματα κατέθεσαν. Καταγράφουν κάθε καταχώριση στο μυαλό τους, γνωρίζουν κάθε αριθμό σαν να είναι το τηλέφωνό τους και τα έχουν ξεκαθαρίσει όλα στο μυαλό τους. Αν προκύψει κάπου ένα πρόβλημα, μπορούν να το εντοπίσουν με μια ματιά και δεν παραβλέπουν ούτε το παραμικρό λάθος. Οι άνθρωποι μπορούν να είναι τόσο προσεκτικοί με τα δικά τους χρήματα· μπορούν, όμως, να δείξουν την ίδια ανησυχία και για τις προσφορές του Θεού; Κατά την άποψή Μου, το 99% των ανθρώπων δεν μπορούν, οπότε όταν οι προσφορές του Θεού παραδίδονται σε ανθρώπους για φύλαξη, συχνά υπάρχουν περιπτώσεις διασπάθισης και σπατάλης και γίνονται παράλογες δαπάνες διαφόρων ειδών, κι ωστόσο κανείς δεν θεωρεί ότι αυτό αποτελεί πρόβλημα και ούτε οι άνθρωποι που είναι υπεύθυνοι γι’ αυτό το έργο δεν νιώθουν τύψεις συνείδησης. Ούτε λόγος για την απώλεια εκατοντάδων δολαρίων· ακόμη κι αν χάσουν χίλια ή δέκα χιλιάδες δολάρια, δεν νιώθουν ότι φταίνε, ότι έχουν κάποιο χρέος ούτε κατηγορούν τον εαυτό τους. Γιατί είναι τόσο μπερδεμένοι οι άνθρωποι σε ό,τι έχει να κάνει μ’ αυτό το ζήτημα; Άραγε, δεν υποδηλώνει αυτό ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν καλές προθέσεις; Πώς γίνεται να ξέρεις με απόλυτη ακρίβεια πόσα χρήματα έχεις αποταμιεύσει στην τράπεζα; Όταν τα χρήματα του οίκου του Θεού κατατίθενται προσωρινά στον λογαριασμό σου για να τα φυλάξεις, δεν παίρνεις το ζήτημα στα σοβαρά ούτε νοιάζεσαι. Τι είδους νοοτροπία είναι αυτή; Δεν δείχνεις καν αφοσίωση σε ό,τι έχει να κάνει με τη φύλαξη των προσφορών του Θεού· είσαι, ωστόσο, πιστός στον Θεό; Η στάση των ανθρώπων απέναντι στις προσφορές αποδεικνύει τη στάση τους απέναντι στον Θεό· η στάση τους απέναντι στις προσφορές είναι πολύ ενδεικτική. Οι άνθρωποι αδιαφορούν για τις προσφορές· δεν τους απασχολούν οι προσφορές. Δεν λυπούνται όταν χάνονται προσφορές· δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη και δεν νοιάζονται. Άραγε, δεν έχουν την ίδια στάση απέναντι στον Θεό; (Ναι.) Μήπως λέει κανείς: «Οι προσφορές στον Θεό ανήκουν στον Θεό. Εφόσον δεν τις εποφθαλμιώ ούτε τις αρπάζω, δεν υπάρχει πρόβλημα. Όποιος τις αρπάξει θα τιμωρηθεί· αυτό είναι δική του δουλειά και θα του αξίζει. Δεν έχει καμία σχέση μ’ εμένα. Δεν είναι υποχρέωσή μου ν’ ασχοληθώ μ’ αυτό»; Είναι σωστή αυτή η δήλωση; Ασφαλώς και δεν είναι. Τότε, πού είναι το λάθος; (Αυτός που τη λέει δεν έχει καλές προθέσεις· δεν υπερασπίζεται το έργο του οίκου του Θεού και δεν προστατεύει τις προσφορές.) Τι ανθρώπινη φύση έχει ένας τέτοιος άνθρωπος; (Είναι εγωιστής και ευτελής. Νοιάζεται πάρα πολύ για τα δικά του πράγματα και τα προστατεύει πολύ καλά, αλλά δεν νοιάζεται ούτε ρωτάει για τις προσφορές του Θεού. Η ανθρώπινη φύση ενός τέτοιου ανθρώπου έχει πολύ χαμηλή ποιότητα.) Κυρίως, είναι εγωιστής και ευτελής. Άραγε, τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι αδίστακτοι; Είναι εγωιστές και ευτελείς, είναι αδίστακτοι και δεν έχουν ανθρώπινα συναισθήματα. Είναι δυνατόν τέτοιοι άνθρωποι ν’ αγαπούν τον Θεό; Μπορούν να υποταχθούν σ’ Αυτόν; Είναι δυνατόν να έχουν θεοφοβούμενη καρδιά; (Όχι.) Τότε, για ποιον λόγο ακολουθούν τον Θεό αυτοί οι άνθρωποι; (Για ν’ αποκτήσουν ευλογίες.) Δεν δείχνει αυτό ότι δεν νιώθουν καθόλου ντροπή; Το πώς αντιμετωπίζει κάποιος τις προσφορές του Θεού αποκαλύπτει στο έπακρο ποια είναι η φύση του. Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι δεν είναι ικανοί να κάνουν τίποτε για τον Θεό. Ακόμη κι αν είναι ικανοί να κάνουν ένα μικρό καθήκον, αυτό είναι πολύ περιορισμένο. Αν δεν μπορείς καν να διαχειρίζεσαι σωστά ή να φυλάς καλά τις προσφορές που ανήκουν στον Θεό, αν έχεις μια τέτοια άποψη και στάση, τότε δεν υστερείς απόλυτα σε ανθρώπινη φύση; Άραγε, δεν είναι ψέμα να λες ότι αγαπάς τον Θεό; Δεν είναι δόλιο; Είναι τόσο δόλιο! Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν έχει καθόλου ανθρώπινη φύση· άραγε, θα έσωζε ο Θεός ένα τέτοιο απόβρασμα;

III. Να παρακολουθούν, να εξετάζουν και να επιθεωρούν τις κάθε λογής δαπάνες, πραγματοποιώντας αυστηρό έλεγχο

Οι επικεφαλής και οι εργάτες, για να είναι καλοί οικονόμοι του οίκου του Θεού, το πρώτο έργο που πρέπει να κάνουν καλά είναι να διαχειρίζονται σωστά τις προσφορές. Πέρα από τη σωστή φύλαξη των προσφορών, πρέπει να πραγματοποιούν αυστηρό έλεγχο σε σχέση με τις δαπάνες των προσφορών. Τι σημαίνει να πραγματοποιούν αυστηρό έλεγχο; Πρωτίστως, σημαίνει ν’ αποκλείουν εντελώς τις παράλογες δαπάνες και να προσπαθούν ώστε κάθε δαπάνη να είναι λογική και αποτελεσματική, αντί να γίνεται διασπάθιση και σπατάλη των προσφορών. Σε περίπτωση που διαπιστωθούν περιπτώσεις σπατάλης ή διασπάθισης, οι επικεφαλής και οι εργάτες όχι μόνο πρέπει να τις σταματήσουν άμεσα, αλλά πρέπει και να ζητήσουν από τους υπαίτιους να λογοδοτήσουν, καθώς και να βρουν κατάλληλους ανθρώπους που θα κάνουν το έργο. Οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει να γνωρίζουν στο πλαίσιο της διαχείρισής τους πού ακριβώς πηγαίνει η κάθε δαπάνη και για ποιον σκοπό προορίζεται· θα πρέπει να εξετάζουν αυστηρά αυτά τα πράγματα. Για παράδειγμα, αν σ’ ένα δωμάτιο δεν υπάρχει ανεμιστήρας, θα πρέπει να δώσουν τις προδιαγραφές για το ποιος θ’ αγοράσει τον ανεμιστήρα, πόσα χρήματα πρέπει να δαπανηθούν γι’ αυτήν την αγορά και ποιες λειτουργίες θα ήταν πιο χρήσιμο να διαθέτει ο ανεμιστήρας. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες λένε: «Είμαστε απασχολημένοι· δεν μπορούμε να βρούμε χρόνο για να πάμε μαζί και να τον αγοράσουμε». Δεν σου ζήτησε κανείς να πας και να τον αγοράσεις εσύ ο ίδιος. Θα πρέπει να βρεις έναν καλό άνθρωπο, έναν άνθρωπο με επίπεδο, ώστε να χειριστεί αυτήν την εργασία. Μη ζητήσεις από έναν κακό άνθρωπο που είναι μπουμπουνοκέφαλος και δεν έχει καλές προθέσεις να πάει να τον αγοράσει. Οι άνθρωποι που έχουν κανονική ανθρώπινη φύση γνωρίζουν ότι πρέπει ν’ αγοράζουν πράγματα με τις κατάλληλες λειτουργίες και στην κατάλληλη τιμή· οι υπερβολικά πολλές λειτουργίες είναι άχρηστες και κοστίζουν πολύ περισσότερο. Αντιθέτως, όσοι επιζητούν τις απολαύσεις και δεν έχουν καλές προθέσεις αγοράζουν πράγματα που δεν είναι πρακτικά, που διαθέτουν έναν αχταρμά από διαφορετικές λειτουργίες και κοστίζουν περισσότερα χρήματα. Οι αγοραστές πρέπει να έχουν λογική· πρέπει να κατανοούν τις αρχές. Τα αντικείμενα που αγοράζονται πρέπει να είναι πρακτικά, να μην κοστίζουν πολύ και να τα θεωρούν όλοι κατάλληλα. Αν ζητήσεις από έναν ανεύθυνο άνθρωπο, που του αρέσει να ξοδεύει αδιακρίτως και να σπαταλά χρήματα, να κάνει αυτήν την αγορά, απλώς θα πληρώσει ένα μεγάλο ποσό για ένα κορυφαίας ποιότητας κλιματιστικό που κοστίζει τα δεκαπλάσια από έναν ανεμιστήρα. Πιστεύει ότι παρόλο που κοστίζει λίγα περισσότερα χρήματα, οι άνθρωποι πρέπει να είναι η πρώτη μας προτεραιότητα· αυτό το κλιματιστικό, όχι μόνο φιλτράρει τον αέρα, αλλά μπορεί και να προσαρμόζει την υγρασία και τη θερμοκρασία και έχει διάφορους χρονοδιακόπτες και διάφορες ρυθμίσεις. Άραγε, δεν είναι σπατάλη αυτό; Είναι σπατάλη και διασπάθιση. Αυτός ο άνθρωπος επιζητεί τις απολαύσεις για τον εαυτό του και ξοδεύει χρήματα για το κέφι του, για να κάνει επίδειξη, όχι για ν’ αγοράσει κάτι πρακτικό. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν καλές προθέσεις. Όταν ψωνίζουν για τον εαυτό τους, βρίσκουν τρόπους να εξοικονομήσουν χρήματα, ψάχνουν για προϊόντα με έκπτωση και προσπαθούν να παζαρέψουν την τιμή. Αν μπορούν, εξοικονομούν χρήματα· όσο φθηνότερο τόσο το καλύτερο. Κι ωστόσο, όταν ψωνίζουν για τον οίκο του Θεού, δεν τους νοιάζει όσα χρήματα κι αν ξοδέψουν. Δεν μπαίνουν καν στον κόπο να κοιτάξουν κάτι φθηνό· απλώς θέλουν ν’ αγοράζουν ακριβά, πολυτελή πράγματα κορυφαίας τεχνολογίας. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν καλές προθέσεις. Άραγε, μπορούν να χρησιμοποιηθούν οι άνθρωποι που δεν έχουν καλές προθέσεις; (Όχι.) Οι άνθρωποι που δεν έχουν καλές προθέσεις, κάνουν μόνο παράλογα κι άχρηστα πράγματα, όταν χειρίζονται εργασίες για τον οίκο του Θεού. Δεν ξοδεύουν χρήματα για τα σωστά πράγματα· απλώς σπαταλούν και διασπαθίζουν τις προσφορές, και όλες ανεξαιρέτως οι δαπάνες τους είναι παράλογες.

Κάποιοι άλλοι άνθρωποι έχουν τη νοοτροπία της φτώχειας και πιστεύουν ότι πρέπει ν’ αγοράζουν τα πιο φθηνά πράγματα, όταν ψωνίζουν για τον οίκο του Θεού· όσο φθηνότερα τόσο το καλύτερο. Νομίζουν ότι έτσι εξοικονομούν χρήματα για τον οίκο του Θεού, οπότε αγοράζουν αποκλειστικά και μόνο απαρχαιωμένα πράγματα μισοτιμής. Ως αποτέλεσμα, αγοράζουν τα φθηνότερα μηχανήματα που είναι κακής ποιότητας. Αυτά τα μηχανήματα χαλάνε αμέσως μόλις χρησιμοποιηθούν, δεν μπορούν να επιδιορθωθούν και είναι άχρηστα. Έπειτα, είναι απαραίτητο ν’ αγοραστούν καινούρια επαρκούς ποιότητας που να μπορούν να χρησιμοποιηθούν κανονικά, οπότε δαπανάται επιπλέον ποσό. Δεν είναι ανόητο αυτό; Τέτοιοι άνθρωποι πρέπει ν’ αποκαλούνται τσιγκούνηδες και έχουν τη νοοτροπία της φτώχειας. Θέλουν πάντα να εξοικονομούν χρήματα για τον οίκο του Θεού· και τελικά που καταλήγει η τσιγκουνιά τους; Καταλήγει σε σπατάλη, σε διασπάθιση χρημάτων. Μάλιστα, δικαιολογούνται κιόλας: «Δεν το έκανα επίτηδες. Είχα καλές προθέσεις. Απλώς προσπαθούσα να εξοικονομήσω χρήματα για τον οίκο του Θεού· δεν ήθελα να ξοδέψω χρήματα αδιακρίτως». Έχει κάποιο όφελος το γεγονός ότι δεν ήθελαν να το κάνουν αυτό; Στην πραγματικότητα, ξοδεύουν χρήματα αδιακρίτως, προκαλούν σπατάλη κι αυτό οδηγεί σε κατανάλωση χρημάτων και ανθρώπινου δυναμικού. Ούτε τέτοιοι άνθρωποι μπορούν να χρησιμοποιηθούν· είναι μπουμπουνοκέφαλοι, δεν είναι αρκετά έξυπνοι. Με λίγα λόγια, οι άνθρωποι που δεν έχουν καλές προθέσεις και οι μπουμπουνοκέφαλοι δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται για να ψωνίζουν για τον οίκο του Θεού. Θα πρέπει να χρησιμοποιούνται οι άνθρωποι που είναι έξυπνοι, που έχουν κάποια εμπειρία στα ψώνια και κάποιο επίπεδο και που δεν βλέπουν τα πράγματα στρεβλά. Ό,τι κι αν αγοράζεται, πρέπει να είναι πρακτικό, να έχει λογική τιμή και, ακόμη κι αν χαλάσει, πρέπει να είναι εύκολο να επιδιορθωθεί και πρέπει να είναι εύκολο ν’ αγοραστούν εξαρτήματα γι’ αυτό. Αυτό είναι το λογικό. Κάποιοι άνθρωποι, αφού αγοράσουν κάτι, βλέπουν ότι έχει έναν μήνα περιθώριο επιστροφής και βιάζονται να το δοκιμάσουν, κι έτσι έχουν βγάλει συμπέρασμα μέσα σ’ έναν μήνα. Αν το προϊόν είναι ελαφρώς ελαττωματικό και δεν λειτουργεί καλά, το επιστρέφουν αμέσως και διαλέγουν κάτι άλλο, μειώνοντας τις απώλειες. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν σχετικά καλή ανθρώπινη φύση. Οι άνθρωποι που δεν έχουν ανθρώπινη φύση αγοράζουν κάτι κι έπειτα το πετάνε στην άκρη. Δεν το δοκιμάζουν για να δουν αν έχει κάποιο πρόβλημα ή αν είναι ανθεκτικό ούτε κοιτάζουν τι περίοδο εγγύησης έχει ή πόσο διάστημα έχουν στη διάθεσή τους για να το επιστρέψουν· δεν τους νοιάζει τίποτε από όλα αυτά. Όταν μια μέρα αποκτούν ξαφνικά ενδιαφέρον γι’ αυτό το προϊόν, το παίρνουν και το δοκιμάζουν, απλώς και μόνο για να διαπιστώσουν ότι είναι χαλασμένο. Ελέγχουν την απόδειξη και βλέπουν ότι το χρονικό περιθώριο επιστροφής έχει περάσει και ότι το προϊόν δεν μπορεί πλέον να επιστραφεί. Τότε, λένε: «Ας αγοράσουμε άλλο, λοιπόν». Άραγε, δεν είναι σπατάλη αυτό; «Ας αγοράσουμε άλλο»· μ’ αυτήν τη φράση, ο οίκος του Θεού πρέπει να σκάσει κι άλλα λεφτά. Με την πρώτη ματιά, φαίνεται ότι το αίτημα ν’ αγοραστεί άλλο γίνεται για χάρη του εκκλησιαστικού έργου και ότι αποτελεί λογική δαπάνη, ενώ, στην πραγματικότητα, οφείλεται στο γεγονός ότι εκείνοι ήταν ασυνεπείς στα καθήκοντά τους, εφόσον δεν έλεγξαν το αντικείμενο αμέσως μόλις το αγόρασαν. Ένα ποσό από τις προσφορές σπαταλιέται και πληρώνονται κι άλλα χρήματα, ενώ και πάλι δεν υπάρχει κανείς ικανός να φυλάει το νέο προϊόν, οπότε κι αυτό χρησιμοποιείται μόνο για ένα μικρό χρονικό διάστημα κι έπειτα χαλάει. Προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι δεν υπάρχει κανείς να επιβλέπει αυτά τα πράγματα, κανείς να χειρίζεται τα προβλήματα που προκύπτουν· τι κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες; Έχουν παραμελήσει εντελώς τις ευθύνες τους σε σχέση μ’ αυτό το έργο· δεν έχουν εκτελέσει το καθήκον της επίβλεψης, της επιθεώρησης και του ελέγχου, κι έτσι οι προσφορές καταλήγουν σε τέτοια διασπάθιση και σπατάλη. Αν οι αγοραστές έχουν υπευθυνότητα, θα επιστρέψουν αμέσως ένα προϊόν που αγόρασαν όταν δουν ότι δεν είναι πρακτικό. Αυτό μειώνει την απώλεια και τη σπατάλη. Αν είναι ανεύθυνοι άνθρωποι και δεν έχουν καλές προθέσεις, θ’ αγοράσουν πράγματα κακής ποιότητας, σπαταλώντας έτσι τις προσφορές. Σε ποιον ακριβώς οφείλεται, λοιπόν, αυτή η απώλεια χρημάτων; Δεν φέρουν την ευθύνη γι’ αυτό και ο αγοραστής, αλλά και οι επικεφαλής και οι εργάτες; Άραγε, αν οι επικεφαλής και οι εργάτες είχαν χειριστεί αυτό το ζήτημα ευσυνείδητα, λεπτομερώς και σχολαστικά, τότε δεν θα είχαν εντοπιστεί αυτά τα προβλήματα; Δεν θα είχαν αποκατασταθεί αυτά τα ελαττώματα; (Ναι.) Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες πηγαίνουν συχνά στις εκκλησίες σε διάφορες τοποθεσίες για να επιθεωρήσουν πώς δαπανώνται οι προσφορές, θα είναι σε θέση να εντοπίζουν προβλήματα και να εξαλείψουν αυτήν τη διασπάθιση και την σπατάλη. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι τεμπέληδες κι ανεύθυνοι, αυτά τα περιστατικά παράλογων δαπανών και διασπάθισης και σπατάλης θα εμφανίζονται κατ’ επανάληψη· θα συνεχίσουν να πολλαπλασιάζονται. Τι προκαλεί αυτόν τον πολλαπλασιασμό; Άραγε, δεν έχει κάποια σχέση με το γεγονός ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν κάνουν αληθινό έργο, αλλά αντιθέτως τοποθετούν τον εαυτό τους πιο ψηλά από τους άλλους κι ενεργούν σαν αναποτελεσματικοί αξιωματούχοι; (Ναι.) Τέτοιοι επικεφαλής και εργάτες δεν έχουν συνείδηση ούτε λογική και δεν έχουν ανθρώπινη φύση. Επειδή όλα τα χρήματα που ξοδεύει η εκκλησία ανήκουν στον οίκο του Θεού, και είναι όλα προσφορές του Θεού, και επειδή πιστεύουν ότι το όλο ζήτημα δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτούς, ούτε νοιάζονται ούτε ρωτάνε γι’ αυτό, και το αγνοούν. Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι τα χρήματα του οίκου του Θεού πρέπει να ξοδεύονται, ότι δεν πειράζει να ξοδεύονται με οποιονδήποτε τρόπο, ότι εφόσον δεν τα τσεπώνουν ή δεν τα υπεξαιρούν εκείνοι, δεν έχει σημασία αν σπαταλούνται, κι ότι έτσι οι άνθρωποι απλώς αποκτούν εμπειρία και διευρύνουν τους ορίζοντές τους. Οι επικεφαλής και οι εργάτες απλώς κάνουν τα στραβά μάτια σ’ αυτό: «Οποιοσδήποτε μπορεί να ξοδέψει αυτά τα χρήματα όπως θέλει και ν’ αγοράσει ό,τι θέλει. Δεν έχει σημασία πόσα χρήματα σπαταλούνται. Όποιος σπαταλά τα χρήματα είναι υπεύθυνος γι’ αυτό και θα έρθει αντιμέτωπος με την ανταπόδοση και την τιμωρία στο μέλλον· αυτό δεν έχει καμία σχέση μ’ εμένα. Σε τελική ανάλυση, δεν είμαι εγώ αυτός που τα ξοδεύει και δεν ξοδεύονται δικά μου χρήματα». Άραγε, αυτή η άποψη και η στάση δεν είναι ίδια μ’ εκείνη που έχουν οι άπιστοι για τη δαπάνη των δημοσίων πόρων; Είναι ακριβώς σαν να δαπανούσαν τα χρήματα του εχθρού τους. Όταν οι άπιστοι εργάζονται σ’ ένα εργοστάσιο, αν υπάρχει χαλαρότητα στη διαχείριση, οι άνθρωποι μονίμως θα κλέβουν κοινόχρηστα αντικείμενα και θα τα παίρνουν στο σπίτι τους ή θα τα καταστρέφουν τυχαία και, αν χαλάσει κάτι, θα ζητούν από το εργοστάσιο ν’ αγοράσει καινούριο. Όταν ψωνίζουν για το εργοστάσιο, θ’ αγοράζουν αποκλειστικά και μόνο καλά και ακριβά πράγματα. Σε κάθε περίπτωση, τα χρήματα θα ξοδεύονται αυθαίρετα και χωρίς ανώτατο όριο. Αν οι πιστοί στον Θεό έχουν επίσης τέτοια νοοτροπία απέναντι στις προσφορές, άραγε μπορούν να σωθούν; Μήπως θα εργάζεται ο Θεός σε τέτοιους ανθρώπους; (Όχι.) Αν οι άνθρωποι έχουν τέτοια στάση απέναντι στις προσφορές του Θεού, τότε μάλλον θα ξέρεις χωρίς να σου το πω Εγώ τι στάση έχει ο Θεός απέναντι σ’ αυτούς τους ανθρώπους.

Ο πιο άμεσος τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται η στάση ενός ανθρώπου απέναντι στον Θεό είναι η στάση του απέναντι στις προσφορές. Όποια κι αν είναι η στάση σου απέναντι στις προσφορές, αυτή είναι και η στάση του απέναντι στον Θεό. Αν αντιμετωπίζεις τις προσφορές όπως αντιμετωπίζεις τις καταχωρίσεις στον δικό σου τραπεζικό λογαριασμό, δηλαδή με σχολαστικότητα, με προσοχή, με σύνεση, με αυστηρότητα, με υπευθυνότητα και με επιμέλεια, τότε και η στάση σου απέναντι στον Θεό θα είναι λίγο πολύ η ίδια. Αν η στάση σου απέναντι στις προσφορές είναι όπως η στάση σου απέναντι στη δημόσια περιουσία, απέναντι στα λαχανικά σε μια αγορά —όπου αγοράζεις περιστασιακά μερικά λαχανικά από το είδος που χρειάζεσαι και δεν κοιτάζεις καν τα λαχανικά που δεν σου αρέσουν, αλλά τα αγνοείς όπου κι αν είναι στοιβαγμένα και δεν σ’ ενδιαφέρει αν κάποιος θα τα πάρει και θα τα χρησιμοποιήσει, και προσποιείσαι πως δεν είδες ότι έπεσαν στο έδαφος και ότι κάποιος τα πάτησε, θεωρώντας ότι όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση μ’ εσένα— τότε προμηνύονται μπελάδες για σένα. Αν αυτή είναι η στάση που έχεις απέναντι στις προσφορές, άραγε είσαι άνθρωπος με υπευθυνότητα; Άραγε, μπορεί ένας άνθρωπος σαν εσένα να κάνει σωστά ένα καθήκον; Είναι εμφανές τι είδους ανθρώπινη φύση έχεις. Με λίγα λόγια, στο έργο της διαχείρισης των προσφορών, η κύρια ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών, πέρα από την καλή φύλαξή τους, είναι να παρακολουθούν το μετέπειτα έργο· το πιο σημαντικό είναι ότι θα πρέπει να ελέγχουν τακτικά τους λογαριασμούς, καθώς και να παρακολουθούν, να εξετάζουν και να επιθεωρούν τις κάθε λογής δαπάνες και να πραγματοποιούν αυστηρό έλεγχο. Πρέπει οπωσδήποτε ν’ αποκλείουν τις παράλογες δαπάνες, προτού καταλήξουν σε διασπάθιση και σπατάλη· κι αν οι παράλογες δαπάνες έχουν ήδη οδηγήσει σ’ αυτά τα πράγματα, πρέπει να ζητούν από τους υπευθύνους να λογοδοτήσουν, να τους προειδοποιούν και να τους υποχρεώνουν να καταβάλουν αποζημίωση. Αν δεν μπορείς να κάνεις σωστά ούτε αυτό το έργο, σπεύσε να παραιτηθείς· μην παραμένεις στο πόστο του επικεφαλής ή του εργάτη, αφού δεν μπορείς να κάνεις το αντίστοιχο έργο. Αν δεν μπορείς καν ν’ αναλάβεις αυτό το έργο και δεν μπορείς να το κάνεις σωστά, τότε τι έργο μπορείς να κάνεις; Πείτε Μου με τη σειρά: Πόσες είναι, συνολικά, οι εργασίες που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες σε σχέση με τις προσφορές; (Η πρώτη είναι να τις φυλάνε. Η δεύτερη είναι να ελέγχουν τους λογαριασμούς. Η τρίτη είναι να παρακολουθούν, να εξετάζουν και να επιθεωρούν τις κάθε λογής δαπάνες και να πραγματοποιούν αυστηρό έλεγχο· οι παράλογες δαπάνες πρέπει ν’ αποκλείονται και, όποιος κι αν προκαλεί διασπάθιση ή σπατάλη, πρέπει να καλείται να λογοδοτήσει και να υποχρεώνεται να καταβάλει αποζημίωση.) Άραγε, είναι εύκολο να εργάζονται σύμφωνα μ’ αυτά τα βήματα; (Ναι.) Είναι ένας σαφώς καθορισμένος τρόπος εργασίας. Αν δεν μπορείς να κάνεις ούτε αυτό το απλό έργο, τότε τι μπορείς να κάνεις ως επικεφαλής ή εργάτης, ως οικονόμος του οίκου του Θεού; Υπάρχουν περιπτώσεις όπου γίνεται σπατάλη και διασπάθιση των προσφορών σε κάθε ευκαιρία· αν, ως επικεφαλής ή εργάτης, δεν έχεις καμία επίγνωση και δεν νιώθεις καθόλου άσχημα γι’ αυτό, τότε έχεις, άραγε, καθόλου τον Θεό στην καρδιά σου; Υπάρχει μια θέση στην καρδιά σου για Εκείνον; Αυτό είναι αμφισβητήσιμο. Λες ότι έχεις καρδιά που αγαπά πολύ τον Θεό και ότι έχεις πραγματικά θεοφοβούμενη καρδιά, κι ωστόσο όταν γίνεται τέτοια διασπάθιση και σπατάλη των προσφορών Του, για κάποιον λόγο δεν έχεις καμία επίγνωση και δεν νιώθεις καθόλου άσχημα γι’ αυτό· άραγε, δεν θέτει αυτό υπό αμφισβήτηση την αγάπη σου και τον φόβο σου για τον Θεό; (Ναι.) Ακόμη και η πίστη σου είναι αμφισβητήσιμη, πόσο μάλλον η αγάπη σου και ο φόβος σου για τον Θεό. Η αγάπη σου και ο φόβος σου για τον Θεό δεν στέκουν· δεν είναι βάσιμα! Η σωστή φύλαξη των προσφορών είναι μια υποχρέωση που πρέπει να εκπληρώνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες και ταυτόχρονα είναι μια αναπόφευκτη ευθύνη. Αν οι προσφορές δεν φυλάσσονται σωστά, αυτό αποτελεί παραμέληση ευθύνης από την πλευρά τους· μπορεί να λεχθεί ότι όλοι όσοι φυλάνε ανεπαρκώς τις προσφορές είναι ψευδο-επικεφαλής και ψευδο-εργάτες.

IV. Να ενημερώνονται άμεσα για τις τοποθεσίες όπου βρίσκονται οι προσφορές, καθώς και για τις διάφορες περιστάσεις των θεματοφυλάκων τους

Πέρα από το να επιθεωρούν πώς δαπανώνται οι προσφορές και να εξαλείφουν τις παράλογες δαπάνες, οι επικεφαλής και οι εργάτες έχουν κι άλλη μία εργασία υψίστης σημασίας: Πρέπει να ενημερώνονται άμεσα για τις τοποθεσίες όπου βρίσκονται οι προσφορές, καθώς και για τις διάφορες περιστάσεις των θεματοφυλάκων τους. Ο σκοπός είναι να μη δίνεται η ευκαιρία σε κακούς ανθρώπους, σε ανθρώπους που έχουν σκοτεινά σχέδια και σε ανθρώπους που έχουν άπληστη καρδιά να εκμεταλλευτούν τυχόν αβλεψίες για ν’ αρπάξουν τις προσφορές. Κάποιοι άνθρωποι βλέπουν ότι ο οίκος του Θεού κατέχει πάρα πολλά πράγματα και ότι για κάποια από αυτά δεν υπάρχει κάποιος να τα παρακολουθεί ή να τα καταγράφει, κι έτσι σκέφτονται διαρκώς πότε θα τα κάνουν δική τους ιδιωτική περιουσία και θα τα πάρουν για δική τους χρήση. Τέτοιοι άνθρωποι υπάρχουν παντού. Κάποιοι άνθρωποι φαίνεται προς τα έξω ότι δεν εκμεταλλεύονται τους άλλους και ότι δεν έχουν μεγάλη επιθυμία για υλικά αγαθά ή για χρήματα, αλλά αυτό συμβαίνει επειδή δεν το επιτρέπουν οι περιστάσεις και οι συνθήκες· αν τους έδινε πραγματικά κάποιος τις προσφορές για φύλαξη, μπορεί κάλλιστα να τις άρπαζαν. Κάποιοι ρωτάνε: «Μα ήταν τόσο καλοί άνθρωποι στο παρελθόν: Δεν ήταν άπληστοι και είχαν καλό χαρακτήρα· γιατί, λοιπόν, αποκαλύφθηκαν απλώς και μόνο όταν τους δόθηκαν για φύλαξη κάποιες προσφορές;» Αυτό συμβαίνει επειδή δεν έχεις περάσει πολύ χρόνο μ’ αυτούς τους ανθρώπους, επειδή δεν έχεις καταφέρει να τους κατανοήσεις σε βάθος και δεν έχεις διακρίνει τη φύση-ουσία τους. Αν είχες συνειδητοποιήσει νωρίς τι είδους άνθρωποι είναι, τότε δεν θα είχαν πάρει στην κατοχή τους τις προσφορές κακοί άνθρωποι· θα είχε αποφευχθεί αυτό το ατυχές γεγονός. Επομένως, για να αποτρέπουν το να καταλήξουν οι προσφορές στα χέρια κακών ανθρώπων, οι επικεφαλής και οι εργάτες έχουν άλλη μία, πιο σημαντική εργασία: να ενημερώνονται άμεσα και να παραμένουν ενήμεροι για τις τοποθεσίες όπου βρίσκονται οι προσφορές και για τις διάφορες περιστάσεις των θεματοφυλάκων τους. Ας πούμε ότι κάποιος έχει στην κατοχή του μερικές εκατοντάδες ή μερικές χιλιάδες δολάρια για να τα διαχειριστεί. Αν έχει λίγη συνείδηση, δεν θα τα υπεξαιρέσει· αν όμως επρόκειτο για δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα ήταν αξιόπιστοι, αυτό θα ήταν επικίνδυνο κι έπειτα η καρδιά τους μπορεί ν’ αλλάξει. Πώς μπορεί ν’ αλλάξει η καρδιά τους; Μερικές εκατοντάδες ή χιλιάδες δεν είναι πιθανό να κλονίσουν την καρδιά ενός ανθρώπου, αλλά με δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες, η καρδιά ενός ανθρώπου μπορεί εύκολα να κλονιστεί. «Ακόμη και σε δέκα ζωές, δεν θα μπορούσα να βγάλω τόσα χρήματα, και τώρα βρίσκονται στα χέρια μου· πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα αν ήταν δικά μου!» Το συλλογίζεται περισσότερο: «Δεν νιώθω ενοχές που κάνω αυτές τις σκέψεις· υπάρχει, λοιπόν, όντως θεός ή όχι; Πού είναι ο θεός; Κανείς δεν ξέρει ότι κάνω αυτές τις σκέψεις, έτσι δεν είναι; Κανείς δεν το ξέρει και δεν νιώθω ενοχές ούτε αισθάνομαι άσχημα· μήπως αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει θεός; Τότε, αν πάρω αυτά τα χρήματα για τον εαυτό μου, μήπως δεν θ’ αντιμετωπίσω κάποια τιμωρία ή ανταπόδοση; Μήπως δεν θα υπάρξουν συνέπειες;» Άραγε, δεν βρίσκεται σε διαδικασία αλλαγής η καρδιά αυτού του ανθρώπου; Άραγε, δεν κινδυνεύουν οι προσφορές που βρίσκονται στα χέρια του; (Ναι.) Επιπλέον, κάποιοι άνθρωποι που διαχειρίζονται τις προσφορές είναι αρκετά καλοί, έχουν ένα θεμέλιο στην πίστη τους στον Θεό και είναι αφοσιωμένοι όταν ενεργούν, κι ακόμη κι αν τους ζητήσεις να φυλάνε μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια, θα μπορέσουν να το κάνουν σωστά και είναι σίγουρο ότι δεν πρόκειται να υπεξαιρέσουν τα χρήματα. Υπάρχουν, όμως, κάποιοι άπιστοι στην οικογένειά τους, κι όταν αυτοί οι άπιστοι βλέπουν χρήματα, τα μάτια τους κοκκινίζουν, όπως τα μάτια ενός λύκου όταν κατασκοπεύει το θήραμά του. Δεν μιλάμε για δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες· θα έχωναν στην τσέπη τους ακόμη και χίλια δολάρια, αν τα έβλεπαν. Δεν τους ενδιαφέρει ποιανού είναι· θεωρούν ότι ανήκουν σε όποιον καταφέρει να τα τσεπώσει, σε όποιον τ’ αρπάξει πρώτος. Αν υπάρχουν τέτοιοι κακοί λύκοι γύρω από έναν άνθρωπο που φυλάει τις προσφορές, άραγε δεν υπάρχει οπουδήποτε και ανά πάσα στιγμή ο κίνδυνος να τις πάρουν στην κατοχή τους; Άραγε, θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο; (Ναι.) Άραγε, όταν οι προσφορές διατρέχουν τέτοιον κίνδυνο, δεν είναι επικίνδυνο αν οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι απρόσεκτοι και δεν έχουν αίσθημα ευθύνης, αν δεν το παρατηρήσουν καν ούτε πάνε να το ερευνήσουν και να το εξετάσουν; Θα μπορούσε κάτι να πάει στραβά οπουδήποτε, ανά πάσα στιγμή. Υπάρχει κι άλλη μια περίπτωση: Κάποιοι θεματοφύλακες φυλάνε χρήματα και διάφορα αγαθά στα σπίτια τους και ταυτόχρονα φιλοξενούν εκεί αδελφούς και αδελφές και επικεφαλής και εργάτες. Αυτό μπορεί να είναι σχετικά ασφαλές προσωρινά· είναι, όμως, πρέπον να φυλάσσονται εκεί οι προσφορές μακροπρόθεσμα; (Όχι.) Ακόμη κι αν ο άνθρωπος που τις φυλάει είναι κατάλληλος, το περιβάλλον και οι συνθήκες δεν είναι σε καμία περίπτωση. Είτε οι άνθρωποι τους οποίους φιλοξενούν πρέπει ν’ απομακρυνθούν είτε οι προσφορές πρέπει να μετακινηθούν. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν ασχολούνται μ’ αυτό το έργο ούτε εκπληρώνουν την ευθύνη τους σχετικά μ’ αυτό, κάτι μπορεί να πάει στραβά οπουδήποτε, ανά πάσα στιγμή· οι προσφορές μπορεί να υποστούν απώλειες και να πέσουν στα χέρια δαιμόνων οπουδήποτε, ανά πάσα στιγμή. Υπάρχει κι άλλη μια περίπτωση: Κάποιες εκκλησίες βρίσκονται σε εχθρικά περιβάλλοντα στα οποία συχνά συλλαμβάνονται άνθρωποι και, λόγω αυτού, είναι πολύ εύκολο τα σπίτια στα οποία φυλάσσονται οι προσφορές να εκποιηθούν ή να εισβάλει σ’ αυτά ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας και να τα ψάξει· οι δαίμονες μπορεί να λεηλατήσουν τις προσφορές ανά πάσα στιγμή. Άραγε, είναι κατάλληλες αυτές οι τοποθεσίες για τη φύλαξη των προσφορών; (Όχι.) Αν, λοιπόν, έχουν ήδη τοποθετηθεί εκεί οι προσφορές, τι πρέπει να γίνει; Πρέπει να μετακινηθούν αμέσως. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες δεν εκπληρώνουν την ευθύνη τους και δεν κάνουν αληθινό έργο. Δεν είναι σε θέση να προβλέψουν ή να σκεφτούν αυτά τα πράγματα, δεν έχουν καμία επίγνωση, και μόνο όταν κάτι πάει στραβά και οι δαίμονες αρπάζουν τις προσφορές, σκέφτονται: «Έπρεπε να τις είχαμε μετακινήσει τότε» κι απλώς το μετανιώνουν λίγο. Αν, όμως, τίποτε δεν πάει στραβά, μπορεί να περάσουν άλλα δέκα χρόνια κι εκείνοι ακόμη να μη μεταφέρουν τις προσφορές. Δεν μπορούν να δουν τι σοβαρές συνέπειες ενδέχεται να προκύψουν λόγω αυτού του ζητήματος και δεν είναι σε θέση να ιεραρχήσουν τα πράγματα κατά σειρά σπουδαιότητας και επείγουσας ανάγκης. Οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει να κατανοούν ξεκάθαρα τέτοια περιστατικά όταν προκύπτουν: «Μία από τις τοποθεσίες στις οποίες φυλάσσονται οι προσφορές δεν είναι κατάλληλη. Το περιβάλλον είναι πολύ επικίνδυνο και αρκετοί αδελφοί και αδελφές έχουν συλληφθεί, καταδιώκονται ή τίθενται υπό παρακολούθηση στη γύρω περιοχή. Πρέπει να σκεφτούμε έναν τρόπο να πάρουμε από εκεί τις προσφορές. Θα ήταν καλύτερη κίνηση να τις μεταφέρουμε σ’ ένα σχετικά ασφαλές μέρος αντί να τις αφήσουμε εκεί που βρίσκονται και να περιμένουμε να τις αρπάξουν». Όταν έχει μόλις προκύψει ένα περιστατικό κι εκείνοι προβλέπουν ότι οι προσφορές βρίσκονται σε κίνδυνο, θα πρέπει να τις μεταφέρουν άμεσα, ώστε να μην επιτρέψουν στον δαίμονα που λέγεται μεγάλος κόκκινος δράκοντας να τις πάρει στην κατοχή του και να τις καταβροχθίσει. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να διασφαλιστεί η ασφάλεια των προσφορών και ν’ αποφευχθούν τυχόν παγίδες ή ολισθήματα. Αυτό είναι το έργο που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες. Μόλις εμφανιστεί το παραμικρό σημάδι κινδύνου, μόλις συλληφθεί κάποιος, μόλις προκύψει κάποιο περιστατικό, η πρώτη σκέψη των επικεφαλής και των εργατών θα πρέπει να είναι κατά πόσο είναι ασφαλείς οι προφορές, κατά πόσο μπορεί να πέσουν στα χέρια κακών ανθρώπων ή να καταλήξουν στην κατοχή τους ή να τις αρπάξουν οι δαίμονες και κατά πόσο οι προσφορές έχουν υποστεί οποιεσδήποτε απώλειες. Θα πρέπει να λαμβάνουν μέτρα άμεσα για να προστατεύουν τις προσφορές. Αυτή είναι η ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες μπορεί να πουν: «Για να τα κάνουμε αυτά τα πράγματα, απαιτείται να πάρουμε ρίσκο. Μήπως μπορούμε να μην τα κάνουμε; Άραγε, δεν ισχύει ότι οι άνθρωποι είναι η πρώτη μας προτεραιότητα, γεγονός που σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να προτάσσουμε τις προσφορές, αλλά θα πρέπει να προτάσσουμε τους ανθρώπους;» Πώς σας φαίνεται η ερώτησή τους; Άραγε, έχουν ανθρώπινη φύση αυτοί οι άνθρωποι; (Όχι.) Η σωστή φύλαξη των προσφορών, η σωστή διαχείρισή τους και η σωστή παρακολούθησή τους είναι ευθύνες που πρέπει να εκπληρώνει ένας καλός οικονόμος. Για να το θέσω με τρόπο που αναδεικνύει τη σοβαρότητα του ζητήματος, ακόμη κι αν πρέπει να θυσιάσεις τη ζωή σου, αξίζει τον κόπο και είναι αυτό που οφείλεις να κάνεις. Είναι δική σου ευθύνη. Οι άνθρωποι φωνάζουν μονίμως: «Αξίζει να πεθάνει κανείς για τον Θεό». Είναι όντως πρόθυμοι οι άνθρωποι να πεθάνουν για τον Θεό; Δεν σου ζητάει τώρα κανείς να πεθάνεις για τον Θεό· απλώς πρέπει να πάρεις ένα μικρό ρίσκο για να φυλάς με ασφάλεια τις προσφορές. Είσαι πρόθυμος να το κάνεις αυτό; Θα πρέπει να πεις με χαρά: «Ναι, είμαι!» Γιατί; Επειδή αυτή είναι η ανάθεση από τον Θεό και η απαίτηση που έχει ο Θεός από τους ανθρώπους, είναι η αναπόφευκτη ευθύνη σου και δεν θα πρέπει να προσπαθείς να ξεφύγεις από αυτήν. Αφού ισχυρίζεσαι ότι θα πέθαινες για τον Θεό, τότε γιατί δεν μπορείς να πληρώσεις ένα μικρό τίμημα και να πάρεις ένα μικρό ρίσκο για να φυλάς τις προσφορές; Αυτό δεν οφείλεις να κάνεις; Αν δεν κάνεις τίποτε αληθινό, αλλά φωνάζεις μονίμως ότι θα πέθαινες για τον Θεό, άραγε δεν είναι κενά αυτά τα λόγια; Οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει να κατανοούν ξεκάθαρα το έργο της φύλαξης των προσφορών και θα πρέπει να επωμίζονται αυτήν την ευθύνη. Δεν θα πρέπει να προσπαθούν να ξεφύγουν από την ευθύνη τους, να την αποφύγουν ή να ξεγλιστρήσουν από αυτήν. Εφόσον είσαι επικεφαλής ή εργάτης, αυτό το έργο είναι ένα βάρος που πέφτει στους ώμους σου. Είναι σημαντικό έργο· άραγε, είσαι πρόθυμος να το κάνεις, ακόμη κι αν πάρεις κάποιο ρίσκο, ακόμη κι αν κινδυνεύσει η ζωή σου; Θα πρέπει να το κάνεις; (Ναι.) Θα πρέπει να είσαι πρόθυμος να το κάνεις· δεν πρέπει ν’ απαρνηθείς αυτήν την ευθύνη. Αυτή είναι η απαίτηση του Θεού από τον άνθρωπο και η ανάθεσή Του σ’ αυτόν. Ο Θεός σού έχει πει ποια είναι η ελάχιστη απαίτησή Του και η ανάθεσή Του· αν εσύ δεν είσαι καν πρόθυμος να την εκπληρώσεις, τότε τι μπορείς να κάνεις;

Οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει να κάνουν το έργο της φύλαξης και της δαπάνης των προσφορών όσο το δυνατόν πιο σχολαστικά και λεπτομερώς. Δεν θα πρέπει να το κάνουν με προχειρότητα, πόσο μάλλον να το αντιμετωπίζουν σαν να είναι η δουλειά κάποιου άλλου και ν’ απαρνιούνται την ευθύνη. Οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει να πραγματοποιούν προσωπικά το έλεγχο, να εμπλέκονται και να διερευνούν αυτά τα πράγματα, και μάλιστα να τα χειρίζονται προσωπικά, ώστε να μην επιτρέπουν στους κακούς ανθρώπους και στους ανθρώπους που έχουν ανεπαρκή ανθρώπινη φύση να εκμεταλλεύονται τυχόν αβλεψίες και να προκαλούν καταστροφή. Όσο πιο σχολαστικά κάνεις αυτό το έργο, τόσο θα μειώνονται και οι ευκαιρίες που έχουν οι πονηροί και οι κακοί άνθρωποι να εκμεταλλευτούν τυχόν αβλεψίες· όσο πιο λεπτομερής είναι η διερεύνησή σου και όσο πιο αυστηρή είναι η διαχείρισή σου, τόσο λιγότερα θα είναι και τα περιστατικά παράλογων δαπανών, διασπάθισης και σπατάλης. Κάποιοι λένε: «Έχει να κάνει αυτό με την εξοικονόμηση χρημάτων για τον οίκο του Θεού; Μήπως δεν έχει χρήματα ο οίκος του Θεού; Αν είναι έτσι, θα προσφέρω μερικά χρήματα ακόμη». Αυτό συμβαίνει; (Όχι.) Αυτή είναι η ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών, είναι η απαίτηση που έχει ο Θεός από τον άνθρωπο και είναι μια αρχή που πρέπει να τηρούν οι επικεφαλής και οι εργάτες όταν κάνουν αυτό το έργο. Ως πιστός στον Θεό, ως κάποιος που έχει αναλάβει τον ρόλο ενός οικονόμου στον οίκο του Θεού, η στάση σου απέναντι στις προσφορές θα πρέπει να είναι η υπευθυνότητα και η πραγματοποίηση αυστηρού ελέγχου· διαφορετικά, δεν έχεις τα προσόντα για να κάνεις αυτό το έργο. Αν ήσουν ένας συνηθισμένος πιστός που δεν είχε αίσθημα ευθύνης και δεν επιδίωκε την αλήθεια, δεν θα σου ζητούνταν να κάνεις αυτά τα πράγματα. Είσαι επικεφαλής ή εργάτης· αν δεν έχεις αυτό το αίσθημα ευθύνης, τότε είσαι ακατάλληλος γι’ αυτόν τον ρόλο, κι ακόμη κι αν υπηρετείς ως επικεφαλής ή εργάτης, είσαι ένας ανεύθυνος ψευδο-επικεφαλής ή ψευδο-εργάτης και αργά ή γρήγορα θ’ αποκλειστείς. Όλοι όσοι δεν έχουν καθόλου αίσθημα ευθύνης είναι άνθρωποι που δεν υπερασπίζονται καθόλου το έργο του οίκου του Θεού· κανείς τους δεν έχει την παραμικρή συνείδηση και λογική. Πώς θα ήταν δυνατόν τέτοιοι άνθρωποι να κάνουν καθήκοντα; Είναι όλοι άμυαλα σκουπίδια· θα πρέπει να φύγουν αμέσως από τον οίκο του Θεού και να επιστρέψουν στον έξω κόσμο όπου ανήκουν!

Αν δεν συναναστρεφόμασταν μ’ αυτόν τον τρόπο πάνω στις πρακτικές γνώσεις σχετικά με τις προσφορές, καθώς και στις αλήθειες που έχουν να κάνουν με τη φύλαξη των προσφορών και στις αρχές που θα πρέπει να κάνουν πράξη οι άνθρωποι, άραγε δεν θα σας ήταν ασαφή αυτά τα πράγματα; (Ναι.) Όταν οι άνθρωποι δεν έχουν ξεκαθαρίσει τις ακριβείς αρχές, άραγε μπορούν να εκπληρώσουν ένα μέρος της ευθύνης τους; Εκπλήρωναν την ευθύνη τους; Μήπως δεν είναι γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν ακολουθήσει την εξής απόλυτα κενή θεωρία και αρχή: «Σε κάθε περίπτωση, δεν εποφθαλμιώ τις προσφορές του Θεού, δεν τις έχω υπεξαιρέσει ούτε τις έχω καταχραστεί, τις παρακολουθώ στενά και δεν αφήνω τους άλλους να τις δαπανούν αυθαίρετα· αυτό αρκεί»; Είναι αυτό άσκηση της αλήθειας; Είναι αυτό εκπλήρωση της ευθύνης που έχει κάποιος; (Όχι.) Αν η γνώση των περισσότερων ανθρώπων περιορίζεται σ’ αυτό το πρότυπο, τότε πραγματικά αξίζει τον κόπο η συναναστροφή πάνω σ’ αυτό το θέμα. Μέσα από αυτήν τη συναναστροφή, άραγε αντιλαμβάνεστε και κατανοείτε πλέον λίγο περισσότερο πώς πρέπει να φυλάσσονται οι προσφορές και ποια στάση και γνώση θα πρέπει να έχετε όταν τις φυλάτε; (Ναι.) Σ’ αυτό το σημείο, θα ολοκληρώσουμε τη συναναστροφή μας πάνω στις αλήθειες που έχουν να κάνουν με τις προσφορές και πάνω στις αρχές που σχετίζονται με τον τρόπο αντιμετώπισης και διαχείρισης των προσφορών.

Οι στάσεις και οι εκδηλώσεις των ψευδο-επικεφαλής σε σχέση με τις προσφορές

Ι. Αντιμετωπίζουν τις προσφορές σαν κοινή ιδιοκτησία

Στη συνέχεια, θα προβούμε σε μια απλή έκθεση και ανάλυση των ψευδο-επικεφαλής σε σχέση με το ενδέκατο σημείο των ευθυνών των επικεφαλής και των εργατών. Θα εξετάσουμε ποιες εκδηλώσεις έχουν οι ψευδο-επικεφαλής στη στάση τους απέναντι στις προσφορές και κατά τη φύλαξη και τη διαχείριση των προσφορών. Η πρώτη εκδήλωση είναι ότι οι ψευδο-επικεφαλής δεν γνωρίζουν με ακρίβεια τι είναι οι προσφορές. Πιστεύουν το εξής: «Οι προσφορές πραγματοποιούνται θεωρητικά στον θεό, αλλά στην πραγματικότητα πραγματοποιούνται στην εκκλησία. Δεν ξέρουμε πού βρίσκεται ο θεός και, ούτως ή άλλως, δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τόσα πράγματα. Αυτές οι προσφορές γίνονται στον θεό μόνο κατ’ όνομα· στην πραγματικότητα, γίνονται στην εκκλησία και στον οίκο του θεού και δεν προσφέρονται ρητά σε κανέναν συγκεκριμένο άνθρωπο. Η εκκλησία και ο οίκος του θεού είναι συνώνυμα όλων των ανθρώπων τους κι αυτό υποδηλώνει ότι οι προσφορές ανήκουν σε όλους κι ότι αποτελούν κοινή ιδιοκτησία όλων. Άρα, οι προσφορές είναι κοινή ιδιοκτησία που ανήκει σε όλους τους αδελφούς και τις αδελφές». Είναι ακριβής αυτή η κατανόηση; Είναι αρκετά ξεκάθαρο πως δεν είναι. Άραγε, δεν υπάρχει πρόβλημα με την ανθρώπινη φύση των ανθρώπων που έχουν μια τέτοια κατανόηση; Άραγε, δεν είναι άνθρωποι που εποφθαλμιούν τις προσφορές; Οι άνθρωποι που έχουν άπληστη καρδιά και επιθυμία ν’ αρπάξουν τις προσφορές χρησιμοποιούν αυτήν τη μέθοδο κι αυτήν την άποψη σε ό,τι έχει να κάνει με τις προσφορές. Είναι ξεκάθαρο ότι εποφθαλμιούν τις προσφορές κι ότι θα ήθελαν να τις οικειοποιηθούν για τη δική τους ευχαρίστηση. Τι είδους πλάσματα είναι; Άραγε, δεν ανήκουν στο ίδιο σινάφι με τον Ιούδα; Οι επικεφαλής ή οι εργάτες αυτού του είδους θεωρούν, λοιπόν, ότι οι προσφορές του Θεού αποτελούν κοινή ιδιοκτησία της εκκλησίας. Διατηρούν αυτήν τη στάση μέσα τους· δεν φυλάνε με σοβαρότητα τις προσφορές ούτε τις διαχειρίζονται με λογική και υπευθυνότητα· αντιθέτως, χρησιμοποιούν τις προσφορές κατά βούληση, με θράσος και εντελώς ασυγκράτητα, χωρίς αρχές. Επιτρέπουν στον οποιονδήποτε να τις χρησιμοποιήσει και όποιος έχει σπουδαιότερο «επίσημο πόστο», όποιος έχει υψηλότερη θέση, όποιος διαθέτει κύρος ανάμεσα στους αδελφούς και στις αδελφές έχει και την προτεραιότητα στην κατοχή και τη χρήση των προσφορών. Είναι το ίδιο που γίνεται στις εταιρείες και τα εργοστάσια στην κοινωνία, όπου τα εταιρικά αυτοκίνητα και τα καλής ποιότητας, πολυτελή αντικείμενα προορίζονται για χρήση από τους διαχειριστές, τους διευθυντές του εργοστασίου και τους προέδρους. Πιστεύουν ότι έτσι θα πρέπει να γίνεται και με τις προσφορές του Θεού, ότι όποιος είναι επικεφαλής ή εργάτης απολαμβάνει κατά προτεραιότητα τα πολυτελή αντικείμενα του οίκου του Θεού, τις προσφορές που γίνονται στον Θεό. Έτσι, όλοι όσοι χρησιμοποιούν ως πρόσχημα το γεγονός ότι είναι επικεφαλής και εργάτες, προκειμένου ν’ αγοράζουν ακριβούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές και κινητά τηλέφωνα, καθώς και όλοι οι επικεφαλής και οι εργάτες που παίρνουν τις προσφορές για τον εαυτό τους, πιστεύουν ότι οι προσφορές αποτελούν κοινή ιδιοκτησία και ότι θα πρέπει να τις χρησιμοποιούν και να τις διασπαθίζουν όπως τους αρέσει. Κάποιοι αδελφοί και αδελφές, όταν προσφέρουν χρυσά και ασημένια κοσμήματα, τσάντες, ρούχα και παπούτσια, δεν διευκρινίζουν ότι τα προσφέρουν στον Θεό, κι έτσι κάποιοι ψευδο-επικεφαλής πιστεύουν το εξής: «Εφόσον δεν διευκρίνισαν ότι αυτά τα αγαθά προσφέρονται στον θεό, θα πρέπει να προορίζονται για χρήση από την εκκλησία. Ό,τι δίνεται στην εκκλησία αποτελεί κοινή ιδιοκτησία, και οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει ν’ απολαμβάνουν κατά προτεραιότητα την κοινή ιδιοκτησία». Κι έτσι, παίρνουν αυτά τα πράγματα για τον εαυτό τους, θεωρώντας το δεδομένο. Αφού ξεδιαλέξουν εκείνοι τα αγαθά, όποιος θέλει μπορεί να χρησιμοποιήσει και να πάρει όσα απομένουν· τα μοιράζονται όλοι. Αυτοί οι επικεφαλής και οι εργάτες το αποκαλούν αυτό «διαμοιρασμό του πλούτου»· οι άνθρωποι που τους ακολουθούν μπορούν να τρώνε και να πίνουν καλά και να καλοπερνάνε πραγματικά. Όλοι είναι χαρούμενοι και λένε: «Δόξα τω θεώ! Άραγε, θα μπορούσαμε ν’ απολαμβάνουμε αυτά τα πράγματα αν δεν πιστεύαμε σ’ αυτόν; Αυτά είναι προσφορές κι εμείς δεν είμαστε άξιοι να τ’ απολαμβάνουμε!» Λένε ότι δεν είναι άξιοι, κι ωστόσο γραπώνουν αυτά τα αγαθά και δεν τ’ αφήνουν. Τέτοιοι επικεφαλής και εργάτες όχι μόνο αρπάζουν τις προσφορές, τις μοιράζουν και τις απολαμβάνουν εκείνοι προσωπικά χωρίς να πάρουν την έγκριση κανενός, αλλά όσο το κάνουν αυτό δεν δίνουν και καμία απολύτως σημασία στη διαχείριση, τη δαπάνη και τη χρήση των προσφορών ούτε επιλέγουν κατάλληλους ανθρώπους για τη διαχείριση και την καταγραφή τους, κι ακόμη λιγότερο ελέγχουν τους λογαριασμούς ή επανεξετάζουν με αυστηρότητα την κατάσταση των δαπανών. Η αδιαφορία των ψευδο-επικεφαλής για τη διαχείριση των προσφορών οδηγεί σε χάος και κάποιες προσφορές χάνονται και διασπαθίζονται. Αυτό που ξεχωρίζει περισσότερο στο έργο των ψευδο-επικεφαλής είναι ότι οι πάντες ενεργούν κατά βούληση. Γίνεται αυτό που λέει ο επιβλέπων οποιασδήποτε ομάδας, κι όταν οποιαδήποτε ομάδα χρειάζεται ν’ αγοράσει κάτι, μπορεί ν’ αποφασίσει μόνος του για την αγορά, χωρίς να χρειάζεται να υποβάλει κάποιο αίτημα για να λάβει έγκριση. Εφόσον κάτι είναι αναγκαίο για το έργο, μπορεί να το αγοράσει, χωρίς να τον ανησυχεί πόσο κοστίζει, κατά πόσο μπορεί να το χρησιμοποιήσει ή κατά πόσο είναι απαραίτητο ή όχι· σε κάθε περίπτωση, ξοδεύει τις προσφορές κι όχι τα χρήματα κάποιου ανθρώπου. Οι ψευδο-επικεφαλής δεν το επιβλέπουν αυτό ούτε πραγματοποιούν έλεγχο, πόσο μάλλον συναναστρέφονται πάνω στις αρχές. Όταν αγοράζεται κάτι, οι ψευδο-επικεφαλής δεν δίνουν καμία απολύτως σημασία στο κατά πόσο υπάρχει κάποιος να το φυλάει, κατά πόσο κάτι μπορεί να πάει στραβά μ’ αυτό ή κατά πόσο αξίζει τα χρήματα που ξοδεύτηκαν. Γιατί δεν δίνουν σημασία σε τέτοια πράγματα; Επειδή τα χρήματα δεν είναι δικά τους· πιστεύουν ότι μπορεί να τα ξοδέψει ο οποιοσδήποτε, αφού, όπως και να έχει, δεν είναι δικά τους τα χρήματα που ξοδεύονται. Επικρατεί χάος σε κάθε πτυχή της διαχείρισης των προσφορών. Πόσο χαοτικά είναι τα πράγματα; Είναι όπως στα μεγάλα κρατικά εργοστάσια των σοσιαλιστικών χωρών, όπου όλοι παίρνουν ίσο μερίδιο όση δουλειά κι αν κάνουν. Όλοι παίρνουν πράγματα στο σπίτι τους, τρώνε το φαγητό του εργοστασίου, βγάζουν λεφτά από το εργοστάσιο και υπεξαιρούν αντικείμενα που ανήκουν στο εργοστάσιο. Επικρατεί απόλυτο χάος. Οι ψευδο-επικεφαλής δεν θέτουν καθόλου κανόνες για τις δαπάνες που γίνονται για την αγορά συσκευών ή εξοπλισμού. Ο οίκος του Θεού θέτει κανόνες, αλλά εκείνοι δεν επανεξετάζουν, ελέγχουν, παρακολουθούν ή επιθεωρούν αυστηρά τις δαπάνες. Δεν κάνουν τίποτε από αυτό το έργο. Το έργο των ψευδο-επικεφαλής είναι απόλυτα χαοτικό, δεν υπάρχει τάξη σε τίποτε και εμφανίζονται σφάλματα παντού. Σε κάθε ευκαιρία, επιτρέπεται σε κακούς ανθρώπους και ανθρώπους με κακές προθέσεις να εκμεταλλεύονται τυχόν αβλεψίες. Αυτοί οι άνθρωποι διασπαθίζουν και σπαταλούν ξέφρενα τις προσφορές του Θεού, κι ωστόσο δεν τιμωρούνται ούτε έχουν οποιεσδήποτε κυρώσεις· δεν τους δίνεται καν προειδοποίηση. Τι είδους επικεφαλής και εργάτες είναι αυτοί; Άραγε, δεν δαγκώνουν το χέρι που τους ταΐζει; Μήπως είναι οικονόμοι του οίκου του Θεού; Είναι ληστρικοί προδότες του οίκου του Θεού!

Πώς θα πρέπει ν’ αντιμετωπίζονται αυτοί οι επικεφαλής και οι εργάτες που δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη σε ό,τι έχει να κάνει με τη φύλαξη των προσφορών; Άραγε, δεν έχουν ποταπό χαρακτήρα και δεν τους λείπει η συνείδηση και η λογική; Αυτοί οι ψευδο-επικεφαλής θεωρούν ότι τα αγαθά που προσφέρουν οι αδελφοί και οι αδελφές στον Θεό και στην εκκλησία αποτελούν ιδιοκτησία του οίκου του Θεού και λένε ότι θα πρέπει να τα διαχειρίζονται ομαδικά οι αδελφοί και οι αδελφές. Κι έτσι, όταν έχουν αποκαλυφθεί προβλήματα κι ο Άνωθεν ζητά από τους ανθρώπους να λογοδοτήσουν, εκείνοι κάνουν ό,τι μπορούν για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους και δεν αναγνωρίζουν πόσο σοβαρό είναι το γεγονός ότι έκλεψαν και άρπαξαν τις προσφορές του Θεού από τη στιγμή που έγιναν επικεφαλής και απέκτησαν θέση. Άραγε, δεν πρόκειται για ανθρώπους με τιποτένιο χαρακτήρα; Πολύ απλά, είναι ξεδιάντροποι! Δεν ξέρουν γιατί οι αδελφοί και οι αδελφές προσφέρουν χρήματα και αγαθά ούτε σε ποιον τα προσφέρουν. Αν δεν υπήρχε Θεός, ποιος θα πρόσφερε έτσι αβίαστα κάτι που του αρέσει; Είναι τόσο απλός αυτός ο συλλογισμός, κι ωστόσο αυτοί οι δήθεν «επικεφαλής» δεν τον ξέρουν ούτε τον κατανοούν. Αυτοί οι ψευδο-επικεφαλής έχουν μια αγαπημένη φράση: «οι προσφορές του οίκου του Θεού». Άραγε, δεν χρειάζεται διόρθωση αυτή η έκφραση; Ποια θα έπρεπε να είναι η σωστή έκφραση; «Προσφορές» ή «προσφορές του Θεού». Αν πρόκειται να προσθέσεις ένα προσδιοριστικό, θα πρέπει να προσθέσεις «του Θεού»· οι προσφορές ανήκουν αποκλειστικά και μόνο στον Θεό. Αν δεν προσθέσεις κάποιο προσδιοριστικό, τότε είναι απλώς και μόνο «προσφορές»· οι άνθρωποι θα πρέπει και πάλι να ξέρουν ότι ο ιδιοκτήτης αυτών των προσφορών είναι ο Δημιουργός, ο Θεός, κι όχι ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος δεν είναι άξιος να κατέχει προσφορές, κι ακόμη και οι ιερείς δεν μπορούν να πουν ότι οι προσφορές είναι δικές τους· μπορεί ν’ απολαμβάνουν τις προσφορές με την άδεια του Θεού, αλλά δεν τους ανήκουν. Το προσδιοριστικό για τις «προσφορές» δεν πρόκειται ποτέ να είναι κανένας άνθρωπος· μπορεί να είναι μόνο ο Θεός και κανείς άλλος. Είναι, λοιπόν, αρκετά εμφανές ότι η έκφραση «οι προσφορές του οίκου του Θεού» που λένε συχνά οι ψευδο-επικεφαλής είναι λανθασμένη και θα πρέπει να διορθωθεί. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει η έκφραση «οι προσφορές του οίκου του Θεού» ή «οι προσφορές της εκκλησίας». Και μάλιστα, κάποιοι άνθρωποι λένε ακόμα και «οι προσφορές μας» και «οι προσφορές του οίκου του Θεού μας». Όλες αυτές οι εκφράσεις είναι λανθασμένες. Οι προσφορές γίνονται στον Θεό από το δημιουργημένο ανθρώπινο γένος, από εκείνους που ακολουθούν τον Θεό. Μόνο ο Θεός έχει το αποκλειστικό δικαίωμα να είναι ο ιδιοκτήτης, ο χρήστης και ο επωφελούμενος των προσφορών. Οι προσφορές δεν αποτελούν κοινή ιδιοκτησία· δεν ανήκουν στον άνθρωπο, πόσο μάλλον στην εκκλησία και στον οίκο του Θεού. Αντιθέτως, ανήκουν στον Θεό. Ο Θεός επιτρέπει στην εκκλησία και στον οίκο του Θεού να τις χρησιμοποιούν· αυτή είναι η ανάθεσή Του. Επομένως, όλες αυτές οι εκφράσεις, όπως «οι προσφορές του οίκου του Θεού», «οι προσφορές της εκκλησίας», και «οι προσφορές μας» είναι ανακριβείς και, ακόμη περισσότερο, είναι οι εκφράσεις ανθρώπων με απώτερα κίνητρα, έχουν ως στόχο να παραπλανήσουν και να ναρκώσουν τους ανθρώπους και, ακόμη περισσότερο, να τους οδηγήσουν σε λανθασμένη κατεύθυνση. Αυτοί οι άνθρωποι κατατάσσουν τις προσφορές στην κοινή ιδιοκτησία που ανήκει στην εκκλησία ή στον οίκο του Θεού ή σε όλους τους αδελφούς και τις αδελφές. Όλα αυτά είναι προβληματικά και λανθασμένα και πρέπει να διορθωθούν. Αυτή είναι μια εκδήλωση ενός είδους ψευδο-επικεφαλής. Αυτοί οι άνθρωποι θεωρούν ότι οι προσφορές είναι κοινή ιδιοκτησία και τις χρησιμοποιούν όπως τους αρέσει· ή πιστεύουν ότι ως επικεφαλής έχουν το δικαίωμα να κατανέμουν αυτά τα αγαθά, κι έτσι τα κατανέμουν στους ανθρώπους που συμπαθούν ή σε όλους εξίσου. Τι είδους σενάριο προσπαθούν να δημιουργήσουν; Το σενάριο στο οποίο όλοι είναι ίσοι, στο οποίο όλοι μπορούν ν’ απολαμβάνουν τη χάρη του Θεού και όλοι μοιράζονται τα πάντα. Θέλουν να εξαγοράσουν την εύνοια των ανθρώπων δείχνοντας γενναιοδωρία με τους πόρους του οίκου του Θεού. Άραγε, δεν είναι αηδιαστικό αυτό; Είναι ελεεινή, ξεδιάντροπη συμπεριφορά! Πώς πρέπει να χαρακτηρίζονται αυτοί οι άνθρωποι; Τέτοιοι ψευδο-επικεφαλής εποφθαλμιούν τις προσφορές και προκειμένου να εμποδίσουν τους άλλους να τους επιβλέψουν, να τους εκθέσουν και να τους διακρίνουν, κατανέμουν στους αδελφούς και στις αδελφές τα εναπομείναντα αγαθά που δεν χρησιμοποιούν οι ίδιοι, εξαγοράζοντας την εύνοιά τους, επιτυγχάνοντας ένα σενάριο όπου όλοι είναι ίσοι και δίνοντας σε όλους τη δυνατότητα να επωφεληθούν από τη συσχέτιση μαζί τους, ώστε κανείς να μην τους εκθέσει. Αν συναντούσατε έναν τέτοιον επικεφαλής, που θα μπορούσε να σας επιτρέψει ν’ αντλείτε κάποια οφέλη και με τον οποίο θα μπορούσατε ν’ απολαμβάνετε κάποια «κοινή περιουσία», αν είχατε αυτό το δικαίωμα και αποκτούσατε ένα τέτοιο πλεονέκτημα, θα ήσασταν ευχαριστημένοι μ’ αυτό; Θα ήσασταν σε θέση να το αρνηθείτε; (Ναι.) Αν είστε άπληστοι, αν δεν έχετε θεοφοβούμενη καρδιά και δεν φοβάστε τον Θεό, δεν θα είστε σε θέση να το αρνηθείτε. Όποιος έχει λίγη ακεραιότητα, λίγη λογική και λίγη θεοφοβούμενη καρδιά θα το αρνηθεί, και μάλιστα θα ξεσηκωθεί για να κατακρίνει αυτόν τον επικεφαλής, να τον κλαδέψει και να τον σταματήσει, λέγοντας: «Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις ως επικεφαλής είναι να διαχειρίζεσαι σωστά τις προσφορές, να μην τις υπεξαιρείς, πόσο μάλλον ν’ αποφασίζεις χωρίς εξουσιοδότηση να τις κατανείμεις σε όλους με βάση τη δική σου βούληση. Δεν έχεις αυτό το δικαίωμα· δεν είναι αυτή η ανάθεση από τον Θεό. Οι προσφορές προορίζονται για χρήση από τον Θεό και υπάρχουν αρχές για την αξιοποίησή τους από την εκκλησία· κανείς δεν έχει τον τελευταίο λόγο σε σχέση μ’ αυτές. Μπορεί να είσαι επικεφαλής, αλλά δεν έχεις αυτό το προνόμιο. Δεν σου το έδωσε ο Θεός. Δεν έχεις το δικαίωμα να χρησιμοποιείς τα πράγματα του Θεού· ο Θεός δεν σου ανέθεσε αυτό το έργο. Βγάλε, λοιπόν, γρήγορα από πάνω σου τα χρυσά και ασημένια κοσμήματα που πρόσφεραν οι αδελφοί και οι αδελφές στον Θεό και βγάλε από πάνω σου τα ρούχα που πρόσφεραν σε Αυτόν. Σπεύσε να καταβάλεις αποζημίωση για ό,τι έφαγες ενώ δεν έπρεπε να το κάνεις. Αν παραμένεις άνθρωπος κι έχεις κάποια ντροπή, κάν’ το αμέσως. Επιπλέον, πρέπει ν’ ανακτήσεις αμέσως τις προσφορές από όποιον κι αν τις έστειλες για να κερδίσεις την εύνοιά του ή από όποιον κι αν άφησες να τις αρπάξει και να τις απολαύσει. Αν δεν το κάνεις, θα ενημερώσουμε όλους τους αδελφούς και τις αδελφές και θα σε χειριστούν σαν Ιούδα!» Άραγε, θα τολμούσατε να το κάνετε αυτό; (Ναι.) Όλοι έχουν αυτήν την ευθύνη σε ό,τι έχει να κάνει με τις προσφορές, και θα πρέπει να τις αντιμετωπίζουν μ’ αυτήν τη συνείδηση και με μια τέτοια στάση. Ασφαλώς, έχουν και την υποχρέωση να επιβλέπουν πώς αντιμετωπίζουν οι άλλοι τις προσφορές, κατά πόσο τις φυλάνε σωστά και κατά πόσο τις διαχειρίζονται σύμφωνα με τις αρχές. Μη νομίζετε ότι αυτό το ζήτημα δεν έχει καμία σχέση μ’ εσάς κι έπειτα δεν αναλαμβάνετε καμία ευθύνη, λέγοντας: «Σε κάθε περίπτωση, δεν είμαι επικεφαλής ή εργάτης, δεν είναι δική μου ευθύνη. Ακόμη κι αν το ανακαλύψω, δεν χρειάζεται ν’ ασχοληθώ μ’ αυτό ούτε να πω κάτι γι’ αυτό· είναι ένα ζήτημα που αφορά τους επικεφαλής και τους εργάτες. Όποιος ξοδεύει χρήματα αυθαίρετα και υπεξαιρεί τις προσφορές είναι Ιούδας και ο Θεός θα τον τιμωρήσει όταν έρθει η ώρα. Όποιος προκαλεί μια συνέπεια είναι υπεύθυνος γι’ αυτήν. Δεν χρειάζεται ν’ ασχοληθώ εγώ μ’ αυτό. Σε τι θα ωφελήσει να πεταχτώ εγώ και να μιλήσω γι’ αυτό;» Ποια είναι η γνώμη σας για έναν τέτοιον άνθρωπο; (Δεν έχει συνείδηση.) Αν ανακαλύψεις ότι, σε κάποιες περιοχές που δεν ελέγχουν οι επικεφαλής και οι εργάτες, υπάρχουν άνθρωποι που διασπαθίζουν και αρπάζουν τις προσφορές, θα πρέπει εσύ προσωπικά να δώσεις στους εμπλεκόμενους μια προειδοποίηση και ταυτόχρονα να το αναφέρεις άμεσα στους επικεφαλής και στους εργάτες. Θα πρέπει να πεις: «Ο υπεύθυνος της ομάδας μας και ο επικεφαλής μας συχνά παίρνουν προσφορές για τον εαυτό τους. Επίσης, ξοδεύουν αυθαίρετα τις προσφορές και δεν συζητούν με τους άλλους, αλλά απλώς αποφασίζουν μόνοι τους ν’ αγοράσουν το τάδε πράγμα. Οι περισσότερες δαπάνες τους δεν συνάδουν με τις αρχές. Μπορεί να το χειριστεί αυτό ο οίκος του Θεού;» Είναι ευθύνη του εκλεκτού λαού του Θεού ν’ αναφέρει τα προβλήματα που διαπιστώνει και να ενημερώνει γι’ αυτά. Η προηγούμενη συναναστροφή μας είχε να κάνει με την εκδήλωση ενός είδους ψευδο-επικεφαλής· η στάση του απέναντι στις προσφορές είναι να τις αντιμετωπίζει σαν κοινή ιδιοκτησία.

II. Δεν νοιάζονται ούτε ρωτάνε για τις δαπάνες των προσφορών

Άλλη μια εκδήλωση των ψευδο-επικεφαλής σε σχέση με τη φύλαξη των προσφορών είναι ότι δεν ξέρουν πώς να διαχειρίζονται τις προσφορές. Ξέρουν μόνο ότι δεν πρέπει ν’ αγγίζονται οι προσφορές, ότι δεν πρέπει να γίνεται αυθαίρετη κατάχρησή τους ή να υπεξαιρούνται, ότι είναι ιερές, φυλάσσονται σαν κάτι άγιο, κι ότι κανείς δεν μπορεί να κάνει ανάρμοστες σκέψεις γι’ αυτές. Όμως, σε ό,τι έχει να κάνει με το πώς ακριβώς να διαχειρίζονται σωστά τις προσφορές, πώς να είναι καλοί οικονόμοι κατά τη φύλαξή τους, δεν έχουν κανένα μονοπάτι, καθόλου αρχές και κανένα συγκεκριμένο σχέδιο ή βήμα γι’ αυτό το έργο. Επομένως, σε ζητήματα όπως η καταγραφή, η καταμέτρηση και η φύλαξη των προσφορών, καθώς και ο έλεγχος των λογαριασμών των εισερχόμενων και των εξερχόμενων και ο έλεγχος των δαπανών, αυτοί οι ψευδο-επικεφαλής είναι αρκετά παθητικοί. Όταν κάποιος υποβάλει κάτι για έγκριση, το εγκρίνουν με την υπογραφή τους. Όταν κάποιος υποβάλει αίτημα επιστροφής χρημάτων, του επιστρέφουν τα χρήματα. Όταν κάποιος υποβάλει αίτημα λήψης χρημάτων για κάποιον σκοπό, του δίνουν τα χρήματα. Δεν γνωρίζουν πού φυλάσσονται τα διάφορα μηχανήματα και ο εξοπλισμός. Επίσης, δεν γνωρίζουν κατά πόσο ο θεματοφύλακάς τους είναι κατάλληλος ούτε πώς να το καταλάβουν αν δεν είναι· δεν μπορούν να δουν την καρδιά των ανθρώπων και δεν μπορούν να δουν την ουσία των ανθρώπων. Έτσι, παρόλο που υπάρχουν καταχωρίσεις για όλες τις εξερχόμενες προσφορές που εμπίπτουν στη διαχείριση αυτών των ανθρώπων, αν εξετάσει κανείς τις λεπτομέρειες των δαπανών σ’ αυτούς τους λογαριασμούς, πολλές από τις δαπάνες είναι παράλογες και περιττές· πολλές από αυτές είναι υπερβολικές και σπάταλες. Οι προσφορές χάνονται με την υπογραφή αυτών των επικεφαλής και των εργατών. Φαινομενικά, δίνουν την εντύπωση ότι κάνουν συγκεκριμένο έργο, αλλά στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν καθόλου αρχές σ’ αυτό που κάνουν. Δεν πραγματοποιούν έλεγχο· απλώς ακολουθούν τις τυπικές διαδικασίες, τηρώντας κανόνες και κανονισμούς, και τίποτε περισσότερο. Αυτό δεν πληροί καθόλου τα πρότυπα για τη διαχείριση των προσφορών, πόσο μάλλον τις σχετικές αρχές. Έτσι, την περίοδο κατά την οποία εργάζονται οι ψευδο-επικεφαλής, γίνονται πάρα πολλές παράλογες δαπάνες. Αν υπάρχει κάποιος εκεί να επιβλέπει και να διαχειρίζεται τα πράγματα, πώς προκύπτουν αυτές οι παράλογες δαπάνες; Προκύπτουν επειδή αυτοί οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη στο έργο τους. Απλώς ακολουθούν τις τυπικές διαδικασίες, αντιμετωπίζουν τα πράγματα με επιπολαιότητα και δεν ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές. Δεν προσβάλλουν τους άλλους, ενεργούν σαν ανθρωπάρεσκοι και δεν πραγματοποιούν τον δέοντα έλεγχο. Μπορεί να μην υπάρχει ούτε ένας αληθινά υπεύθυνος άνθρωπος ανάμεσα σ’ αυτούς που διαχειρίζονται τις προσφορές, ούτε ένας που να μπορεί αληθινά να πραγματοποιήσει τον έλεγχο. Οι ψευδο-επικεφαλής δεν δίνουν βάση στο κατά πόσο οι άνθρωποι που φυλάνε τις προσφορές είναι κατάλληλοι ή στο κατά πόσο υπάρχουν επικίνδυνες συνθήκες στις εκκλησίες αυτών των ανθρώπων. Γι’ αυτούς, εφόσον είναι οι ίδιοι ασφαλείς, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Όταν εμφανίζεται κίνδυνος, η πρώτη τους σκέψη είναι πού μπορούν να τρέξουν για να σωθούν και κατά πόσο θα γίνει επιδρομή στα δικά τους χρήματα, ενώ ούτε εξετάζουν ούτε ρωτάνε σχετικά με τις τοποθεσίες στις οποίες βρίσκονται οι προσφορές ή κατά πόσο διατρέχουν κίνδυνο. Λίγους μήνες ή ακόμη κι ένα εξάμηνο μετά το περιστατικό, μπορεί να ρωτήσουν για λόγους συνείδησης και, όταν μάθουν ότι κάποιες προσφορές κατέληξαν στην κατοχή του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, ότι κάποιες διασπαθίστηκαν από κακούς ανθρώπους κι ότι κάποιες άλλες βρίσκονται σε άγνωστες τοποθεσίες, θα νιώσουν άσχημα για λίγο· θα προσευχηθούν λίγο, θα παραδεχθούν το λάθος τους και θα λήξει εκεί το ζήτημα. Τι είδους πλάσματα είναι αυτοί οι άνθρωποι; Άραγε, δεν υπάρχει πρόβλημα όταν εργάζονται μ’ αυτόν τον τρόπο; Πώς θ’ αντιμετωπίσει ο Θεός κάποιον που έχει μια τέτοια στάση απέναντι στις προφορές; Άραγε, θα τον αντιμετωπίσει σαν αληθινό πιστό; (Όχι.) Τότε, σαν τι θα τον αντιμετωπίσει; (Σαν άπιστο.) Όταν ο Θεός θεωρεί κάποιον άπιστο, άραγε το νιώθει αυτό ο συγκεκριμένος άνθρωπος; Μουδιάζει και αποβλακώνεται το πνεύμα του και, όταν ενεργεί, δεν έχει τη διαφώτιση ή την καθοδήγηση του Θεού, δεν έχει κανένα φως. Δεν έχει τον Θεό να τον προστατεύει όταν του συμβαίνει κάτι, και είναι συχνά αρνητικός κι αδύναμος, ζώντας στο σκοτάδι. Παρόλο που ακούει συχνά κηρύγματα και μπορεί να υποφέρει και να πληρώσει ένα τίμημα στο έργο του, πολύ απλά δεν κάνει καμία πρόοδο, και φαίνεται αξιολύπητος. Αυτά είναι τα «αποτελέσματά» του. Άραγε, δεν είναι αυτό πιο σκληρό από την τιμωρία; Πείτε Μου, αν αυτό είναι το αποτέλεσμα της πίστης κάποιου στον Θεό, άραγε είναι κάτι που προκαλεί χαρά και πανηγυρισμούς ή θρήνο και οδυρμό; Κατά την άποψή Μου, δεν είναι καλό σημάδι.

Οι ψευδο-επικεφαλής δεν παίρνουν ποτέ στα σοβαρά το έργο της διαχείρισης των προσφορών. Παρόλο που λένε: «Οι άνθρωποι δεν πρέπει ν’ αγγίζουν τις προσφορές του Θεού· οι προσφορές του Θεού δεν πρέπει να υπεξαιρούνται από κανέναν και δεν πρέπει να πέφτουν στα χέρια κακών ανθρώπων» και παρόλο που φωνάζουν αρκετά καλά αυτά τα συνθήματα και τα λόγια τους ακούγονται πολύ ηθικά και αξιοπρεπή, δεν ενεργούν σαν άνθρωποι. Παρόλο που δεν υπεξαιρούν τις προσφορές και δεν κάνουν ανάρμοστες σκέψεις γι’ αυτές ούτε έχουν την πρόθεση να τις αρπάξουν, και παρόλο που κάποιοι από αυτούς ποτέ δεν χρησιμοποιούν καν τα χρήματα του οίκου του Θεού ούτε αγγίζουν τις προσφορές του Θεού για οποιαδήποτε δαπάνη που μπορεί να έχουν, αλλά αντιθέτως ξοδεύουν τα δικά τους χρήματα, ως επικεφαλής και εργάτες δεν κάνουν καθόλου αληθινό έργο σε ό,τι έχει να κάνει με τη διαχείριση των προσφορών. Δεν κάνουν ούτε πολύ απλά πράγματα, όπως το να ρωτήσουν για την κατάσταση της δαπάνης των προσφορών ή να ελέγξουν τις δαπάνες των προσφορών. Αυτοί είναι ξεκάθαρα ψευδο-επικεφαλής. Η στάση τους απέναντι στις προσφορές είναι η εξής: «Δεν τις ξοδεύω και δεν τις υπεξαιρώ και επίσης δεν μ’ απασχολεί πώς τις ξοδεύουν ή κατά πόσο τις υπεξαιρούν οι άλλοι». Λέω σ’ αυτούς τους ψευδο-επικεφαλής ότι αυτή η χλιαρή στάση που έχουν είναι πολύ προβληματική. Το να μην τις ξοδεύουν και να μην τις υπεξαιρούν είναι αυτό που οφείλει να κάνει κάθε άνθρωπος. Όμως, ως επικεφαλής ή εργάτης, αυτό που οφείλεις να κάνεις ακόμη περισσότερο είναι να διαχειρίζεσαι σωστά τις προσφορές, κι ωστόσο έχεις αποτύχει σ’ αυτό. Αυτό λέγεται παραμέληση ευθύνης. Αυτή είναι μια εκδήλωση ενός ψευδο-επικεφαλής. Μπορεί να μην έχεις δαπανήσει ούτε δεκάρα ή να μην έχεις υπεξαιρέσει ούτε μία προσφορά, αλλά επειδή δεν κάνεις πραγματικό έργο και δεν κάνεις συγκεκριμένο έργο διαχείρισης σε σχέση με τις προσφορές, είναι δικαιολογημένο και εύλογο να χαρακτηρίζεσαι ψευδο-επικεφαλής. Κάποιοι επικεφαλής ποτέ δεν παίρνουν ούτε χρησιμοποιούν καθόλου προσφορές· ακόμη κι αν όλοι οι άλλοι επικεφαλής και εργάτες τις χρησιμοποιούν, εκείνοι δεν το κάνουν, κι όταν ο οίκος του Θεού μεριμνά για να τους δώσει κάτι, εκείνοι το αρνούνται. Φαίνεται ότι είναι αρκετά καθαροί κι ότι δεν είναι άπληστοι, αλλά όταν τους ανατίθεται να διαχειρίζονται τις προσφορές, δεν κάνουν καθόλου συγκεκριμένο έργο. Όποιος κι αν ξοδεύει τις προσφορές, το εγκρίνουν με την υπογραφή τους· δεν ρωτάνε καν και δεν λένε ούτε λέξη παραπάνω. Παρόλο που αυτοί οι άνθρωποι δεν υπεξαιρούν ούτε μια δεκάρα από τις προσφορές, στο πλαίσιο της δικής τους διαχείρισης, κακοί άνθρωποι παίρνουν στην κατοχή τους τις προσφορές και, λόγω της δικής τους ανευθυνότητας και παραμέλησης, οποιοσδήποτε μπορεί να διασπαθίσει και να σπαταλήσει τις προσφορές. Άραγε, αυτή η διασπάθιση και η σπατάλη δεν σχετίζεται με τη δική τους κακοδιαχείριση; Δεν προκαλείται από τη δική τους παραμέληση ευθύνης; (Ναι.) Άραγε, δεν έχουν μερίδιο στις κακές πράξεις αυτών των ανθρώπων; Δεν φέρουν ευθύνη γι’ αυτές; Είναι πολύ μεγάλη η ευθύνη που πρέπει ν’ αναλάβουν και δεν μπορούν να την αποφύγουν! Απλώς κολλάνε στην ίδια φράση: «Σε κάθε περίπτωση, δεν υπεξαιρώ τις προσφορές του Θεού και δεν επιθυμώ ούτε σκοπεύω να το κάνω. Όποιος κι αν ξοδεύει τις προσφορές του Θεού, εγώ δεν τις ξοδεύω· όποιος κι αν τις παίρνει και τις χρησιμοποιεί, εγώ δεν το κάνω· όποιος κι αν τις απολαμβάνει, εγώ δεν το κάνω. Αυτή είναι η δική μου στάση απέναντι στις προσφορές· εσύ μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις!» Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι; (Ναι.) Οι αντίχριστοι ξοδεύουν τις προσφορές σε ακριβά ρούχα, πολυτελή αγαθά, κι ακόμη και αυτοκίνητα. Πείτε Μου, μπορεί ένας τέτοιος ψευδο-επικεφαλής ν’ αντιληφθεί αυτό το πρόβλημα; Δεν υπεξαιρεί ο ίδιος τις προσφορές, έχει αυτήν τη στάση· δεν πιστεύει, λοιπόν, ότι είναι κακό να υπεξαιρούνται; (Ναι.) Επομένως, όταν οι αντίχριστοι κάνουν τόσο μεγάλο κακό, γιατί εκείνος το αγνοεί και δεν το σταματά; Γιατί δεν το παίρνει στα σοβαρά; (Δεν θέλει να προσβάλει κανέναν.) Άραγε, δεν είναι κακή πράξη αυτό; (Ναι.) Αυτό δείχνει ότι δεν εκπληρώνει την ευθύνη που οφείλει να εκπληρώνει ένας οικονόμος. Αν, κατά τη δική σου διαχείριση, οι προσφορές καταλήγουν στην κατοχή κακών ανθρώπων, αν διασπαθίζονται, σπαταλιούνται και ξοδεύονται παράλογα, αν εξανεμίζονται έτσι, κι ωστόσο εσύ δεν κάνεις καθόλου έργο ούτε λες έστω και μια λέξη, άραγε αυτό δεν είναι παραμέληση ευθύνης; Δεν είναι η εκδήλωση ενός ψευδο-επικεφαλής; Αν δεν λες αυτό που πρέπει, αν δεν κάνεις το έργο που πρέπει, αν δεν εκπληρώνεις την ευθύνη που πρέπει και, παρόλο που κατανοείς κάθε δόγμα, απλώς δεν κάνεις πραγματικό έργο, τότε είσαι σίγουρα ψευδο-επικεφαλής. Πιστεύεις το εξής: «Σε κάθε περίπτωση, εγώ δεν υπεξαιρώ τις προσφορές· αν το κάνουν άλλοι, είναι δική τους δουλειά». Δεν είσαι, λοιπόν, ψευδο-επικεφαλής; Το γεγονός ότι δεν υπεξαιρείς τις προσφορές είναι δική σου δουλειά· έχεις, όμως, φυλάξει σωστά τις προσφορές; Έχεις εκπληρώσει την ευθύνη σου σε σχέση με τις προσφορές; Αν όχι, τότε είσαι ψευδο-επικεφαλής. Μην προσπαθείς να δικαιολογηθείς λέγοντας: «Σε κάθε περίπτωση, εγώ δεν υπεξαιρώ τις προσφορές, οπότε δεν είμαι ψευδο-επικεφαλής!» Το γεγονός ότι ένας επικεφαλής ή εργάτης δεν υπεξαιρεί τις προσφορές δεν αποτελεί κριτήριο για ν’ αξιολογηθεί κατά πόσο ανταποκρίνεται στα πρότυπα· το αληθινό κριτήριο για το κατά πόσο ανταποκρίνεται στα πρότυπα είναι αν εκπληρώνει την ευθύνη του, αν κάνει αυτό που οφείλει ένας άνθρωπος και εκπληρώνει την υποχρέωση που οφείλει ένας άνθρωπος στα πράγματα που του εμπιστεύτηκε ο Θεός· αυτό είναι το πιο σημαντικό. Ποια είναι, λοιπόν, η υποχρέωση και η ευθύνη σου στη διαχείριση των προσφορών; Άραγε, την έχεις εκπληρώσει όλη; Είναι αρκετά ξεκάθαρο πως δεν την έχεις εκπληρώσει. Απλώς ακολουθείς τις τυπικές διαδικασίες· φοβάσαι μην προσβάλεις τους άλλους, αλλά δεν φοβάσαι μην προσβάλεις τον Θεό. Παραβλέπεις τις προσφορές επειδή φοβάσαι μην προσβάλεις τους άλλους, μην καταστρέψεις την καλή εικόνα που έχουν για σένα· αν έχεις αυτήν την εκδήλωση, τότε είσαι σίγουρα ψευδο-επικεφαλής. Δεν σου κολλάει κανείς μια ταμπέλα. Τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους και όλοι μπορούν να τα δουν: Δεν μπορείς καν να εκπληρώσεις την υποχρέωση και την ευθύνη σου· είσαι τόσο εγωιστής! Διαχειρίζεσαι αρκετά καλά τα δικά σου πράγματα, την προσωπική σου ιδιοκτησία, με ευσυνειδησία και προσοχή. Δεν αφήνεις αυτά τα πράγματα εκτεθειμένα στα στοιχεία της φύσης· δεν αφήνεις κανέναν να τα πάρει και δεν αφήνεις κανέναν να σ’ εκμεταλλευτεί. Όμως, με τις προσφορές δεν έχεις κανένα αίσθημα ευθύνης· δεν δείχνεις ούτε το ένα δέκατο της υπευθυνότητας που δείχνεις σε ό,τι έχει να κάνει με τη διαχείριση των δικών σου πραγμάτων. Πώς μπορείς να θεωρηθείς καλός οικονόμος; Πώς μπορείς να θεωρηθείς επικεφαλής ή εργάτης; Είναι προφανές ότι είσαι ψευδο-επικεφαλής. Αυτή είναι μια εκδήλωση ενός είδους ψευδο-επικεφαλής.

III. Περιορίζουν τις λογικές δαπάνες

Υπάρχει κι άλλο ένα είδος ψευδο-επικεφαλής που είναι επίσης αρκετά αποκρουστικοί. Αυτοί οι άνθρωποι, αφού γίνουν επικεφαλής, βλέπουν ότι ο άνθρωπος που φυλούσε τις προσφορές ξόδευε εξωφρενικά πολλά χρήματα κι έκανε μεγάλες σπατάλες, οπότε τον απομακρύνουν από τα καθήκοντά του. Έπειτα, θέλουν να βρουν έναν άνθρωπο που είναι σε θέση να σχεδιάζει σχολαστικά και να κάνει προσεκτικό προϋπολογισμό, κάποιον που πραγματικά μετράει μέχρι και την τελευταία δεκάρα και που ξέρει πώς να κουμαντάρει ένα σπίτι κάνοντας οικονομία. Πιστεύουν ότι ένας τέτοιος άνθρωπος θα ήταν καλός οικονόμος, αλλά αποδεικνύεται ότι δεν θεωρούν κανέναν κατάλληλο, κι έτσι καταλήγουν να φυλάνε οι ίδιοι τις προσφορές. Όταν οι αδελφοί και οι αδελφές λένε ότι πρέπει να τυπωθούν κάποια αντίτυπα των βιβλίων με τα λόγια του Θεού για να κηρυχθεί το ευαγγέλιο, αυτοί οι επικεφαλής δεν το επιτρέπουν, θεωρώντας ότι κοστίζει πολλά χρήματα το τύπωμα των βιβλίων. Δεν τους ενδιαφέρει αν χρειάζεται επειγόντως για το έργο· για εκείνους, αρκεί να εξοικονομούν χρήματα. Πολύ απλά, δεν ξέρουν ποια χρήση των προσφορών του Θεού θα εναρμονιζόταν περισσότερο με τις προθέσεις Του· το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να προστατεύουν τις προσφορές του Θεού και να μην αφήνουν ν’ αγγίζονται καθόλου. Δεν κάνουν τις απαραίτητες δαπάνες· πραγματοποιούν όντως πολύ «καλά» τον έλεγχο! Πώς μπορεί να προχωρήσει έτσι το έργο; Άραγε, ενεργούν με αρχές αυτοί οι επικεφαλής; (Όχι.) Δεν αφήνουν να γίνει το έργο που πρέπει να γίνει ούτε αφήνουν να τυπωθούν τα βιβλία που πρέπει να τυπωθούν ούτε επιτρέπουν να δαπανηθούν τα χρήματα που πρέπει να δαπανηθούν· δεν επιτρέπουν καμία λογική δαπάνη. Άραγε, είναι διαχείριση αυτό; (Όχι.) Τι είναι; Είναι έλλειψη κατανόησης των αρχών. Οι άνθρωποι που δεν κατανοούν τις αρχές δεν ξέρουν πώς να διαχειρίζονται τις προσφορές όταν εργάζονται. Πιστεύουν ότι πρέπει να επαγρυπνούν για τα χρήματα και να μην τ’ αφήνουν να μειώνονται ούτε κατά ένα σεντ, καθώς και ότι, όποια κι αν είναι η δαπάνη, τα χρήματα δεν πρέπει ν’ αγγίζονται. Άραγε, συνάδει αυτό με τις προθέσεις του Θεού; (Όχι.) Δεν είναι διαχείριση να θέτει κανείς κανονισμούς και να πραγματοποιεί έλεγχο χωρίς αρχές. Οι αλόγιστες δαπάνες, η σπατάλη και η διασπάθιση δεν είναι διαχείριση, αλλά ούτε είναι διαχείριση να μην επιτρέπεται να ξοδευτεί ούτε μια δεκάρα και να περιορίζονται οι λογικές δαπάνες λόγω του ελέγχου. Κανένα από τα δύο δεν συνάδει με τις αρχές. Επειδή κάποιοι άνθρωποι δεν κατανοούν τις αρχές για τη χρήση, την κατανομή και τη διαχείριση των προσφορών, προκύπτουν κάθε λογής παρωδίες και κάθε λογής χαοτικές συνθήκες. Αυτοί οι επικεφαλής φαίνονται προς τα έξω ότι είναι αρκετά υπεύθυνοι και προσηλωμένοι· πώς είναι, όμως, το έργο που κάνουν; (Δεν έχει αρχές.) Κι επειδή δεν έχει αρχές, το ευαγγελικό έργο στην περιοχή τους παρακωλύεται και περιορίζεται, ενώ κάποιο επαγγελματικό έργο περιορίζεται επίσης, λόγω του υπερβολικά αυστηρού ελέγχου που επιβάλλουν στην αξιοποίηση των προσφορών. Επιφανειακά, φαίνονται πολύ ευσυνείδητοι και υπεύθυνοι στη φύλαξη των προσφορών. Στην πραγματικότητα, όμως, επειδή δεν έχουν πνευματική κατανόηση κι απλώς ενεργούν με βάση τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, και μάλιστα πραγματοποιούν έλεγχο για τον οίκο του Θεού με το πρόσχημα ότι είναι φειδωλοί για χάρη της εκκλησίας, επιφέρουν σοβαρό αντίκτυπο στην πρόοδο των διαφόρων αντικειμένων του εκκλησιαστικού έργου, χωρίς να το γνωρίζουν καν. Άραγε, μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να χαρακτηριστούν ψευδο-επικεφαλής; (Ναι.) Πληρούν τις προϋποθέσεις για να χαρακτηριστούν ψευδο-επικεφαλής. Σε κάποιον βαθμό, έχουν ήδη προκαλέσει αναστατώσεις και διαταράξεις στο ευαγγελικό έργο και στο έργο της εκκλησίας. Αυτές οι αναστατώσεις και οι διαταράξεις προκαλούνται επειδή δεν κατανοούν τις αρχές, καθώς κι επειδή εργάζονται απερίσκεπτα με βάση τις δικές τους προτιμήσεις και αντιλήψεις και δεν αναζητούν τις αλήθεια-αρχές ούτε συζητούν ή συνεργάζονται με άλλους. Ναι μεν οι προσφορές δεν πρόκειται να σπαταληθούν ή να διασπαθιστούν όταν τις προσέχουν εκείνοι, αλλά δεν μπορούν να τις χρησιμοποιήσουν λογικά σύμφωνα με τις αρχές και δεν επιτρέπουν τη χρήση τους, απλώς και μόνο για να τις προστατεύσουν, με αποτέλεσμα να καθυστερεί το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου και να επηρεάζεται η κανονική πορεία του έργου του οίκου του Θεού. Με βάση, λοιπόν, αυτήν την εκδήλωση, δεν είναι καθόλου υπερβολή να χαρακτηριστούν ψευδο-επικεφαλής. Γιατί και αυτοί οι άνθρωποι χαρακτηρίζονται ψευδο-επικεφαλής; Δεν ξέρουν πώς να κάνουν το έργο, κατανοούν στρεβλά πώς ν’ αντιμετωπίζουν τις προσφορές, ενώ είναι στρεβλοί και οι τρόποι με τους οποίους τις αντιμετωπίζουν. Μπορούν, λοιπόν, να κάνουν σωστά κάποιο άλλο έργο; Ασφαλώς όχι. Άραγε, δεν υπάρχει πρόβλημα με την κατανόηση αυτών των ανθρώπων; (Υπάρχει.) Η κατανόησή τους είναι στρεβλή, παραμένουν προσκολλημένοι στους κανονισμούς, προσποιούνται, και είναι δήθεν πνευματικοί. Δεν λαμβάνουν υπόψη το έργο του οίκου του Θεού και δεν ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές· δεν μπορούν να βρουν τις αρχές για να ενεργούν, κι απλώς βασίζονται στη δική τους μηδαμινή εξυπνάδα και στη δική τους βούληση κι εμμένουν στους κανονισμούς. Γι’ αυτόν τον λόγο, το έργο τους καταλήγει σε αναστατώσεις και διαταράξεις. Εργάζονται με ηλίθιο κι αδέξιο τρόπο· είναι αηδιαστικό. Τέτοιοι άνθρωποι είναι εμφανώς ψευδο-επικεφαλής. Μήπως λέει κανείς: «Φυλάω τόσο καλά τις προσφορές, κάνω τόσο επιμελώς αυτό το έργο, κι ωστόσο χαρακτηρίζομαι και πάλι ψευδο-επικεφαλής. Τότε, θα πάψω να τις διαχειρίζομαι! Όποιος θέλει να τις ξοδέψει, μπορεί να το κάνει. Όποιος θέλει να τις χρησιμοποιήσει, μπορεί να το κάνει. Όποιος θέλει να τις πάρει, μπορεί να το κάνει!»; Μήπως υπάρχει κανείς που κάνει αυτήν τη σκέψη; Τότε, ποιος είναι, λοιπόν, ο σκοπός μας, όταν εκθέτουμε τις διαφορετικές καταστάσεις και εκδηλώσεις των διαφόρων ειδών ψευδο-επικεφαλής; (Να κάνουμε τους ανθρώπους να συλλάβουν τις αρχές και ν’ αποφύγουν να βαδίσουν στο μονοπάτι των ψευδο-επικεφαλής.) Σωστά. Είναι να κάνουμε τους ανθρώπους να συλλάβουν τις αρχές, να είναι σε θέση να κάνουν σωστά το έργο τους και να εκπληρώνουν την ευθύνη τους σύμφωνα με τις αρχές, να μην παρασύρονται από φαντασιοκοπίες και αντιλήψεις, να μην έχουν ανθρώπινη βούληση και παρορμητικότητα, να μην αφήνουν μια θεωρία που έχουν φανταστεί ν’ αντικαταστήσει τις αλήθεια-αρχές, να μην προσποιούνται ότι είναι πνευματικοί και να μη χρησιμοποιούν ό,τι πιστεύουν πως είναι πνευματικότητα ως απομίμηση ή υποκατάστατο των αρχών. Τέτοιοι άνθρωποι υπάρχουν ανάμεσα στους επικεφαλής και τους εργάτες, κι αξίζει τον κόπο να τους θεωρούμε μια προειδοποίηση.

IV. Αρπάζουν και απολαμβάνουν τις προσφορές

Υπάρχει άλλο ένα είδος ψευδο-επικεφαλής, και το έργο που κάνουν σε ό,τι αφορά τη διαχείριση των προσφορών είναι σε ακόμη χειρότερα χάλια. Πιστεύουν ότι ως επικεφαλής ή εργάτες δεν μπορούν πάντα να έχουν καρφωμένα τα μάτια τους στις προσφορές ούτε να είναι τόσο επιμελείς σε ό,τι έχει να κάνει με τις προσφορές. Νομίζουν ότι πρέπει απλώς να κάνουν σωστά το διοικητικό έργο της εκκλησίας και να επιτελούν σωστά το έργο της εκκλησιαστικής ζωής και της ζωή-εισόδου του εκλεκτού λαού του Θεού και, πέρα από αυτό, να διασφαλίζουν ότι γίνονται σωστά τα διάφορα είδη επαγγελματικού έργου. Πιστεύουν ότι οι προσφορές είναι χρήματα και αγαθά που παρέχει ο Θεός στην εκκλησία, κι ότι αυτά τα χρήματα κι αυτά τα αγαθά υπάρχουν για να καλύπτονται οι ανάγκες των επικεφαλής και των εργατών στη ζωή και στο έργο τους. Αυτό που υποδηλώνεται εδώ είναι ότι οι προσφορές ετοιμάζονται για τους επικεφαλής και τους εργάτες κι ότι μόλις κάποιος επιλεγεί ως επικεφαλής ή εργάτης, ο Θεός τού επιτρέπει ν’ απολαμβάνει αυτές τις προσφορές, καθώς και ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες έχουν προτεραιότητα στην κατανομή τους, μπορούν να τις απολαμβάνουν και να τις ξοδεύουν κατά προτεραιότητα, κι έτσι, μόλις κάποιος γίνει επικεφαλής ή εργάτης, γίνεται ο κύριος των προσφορών, ο διαχειριστής και ο ιδιοκτήτης των προσφορών. Όταν τέτοιου είδους άνθρωποι έρχονται σ’ επαφή με προσφορές στο έργο τους, δεν τις καταγράφουν, δεν τις καταμετρούν και δεν τις φυλάνε ούτε ελέγχουν τους λογαριασμούς των εισερχόμενων και των εξερχόμενων προσφορών, πόσο μάλλον επιθεωρούν πώς δαπανώνται και κατανέμονται. Αντιθέτως, αποκτούν μια αντίληψη των υφιστάμενων προσφορών και εξετάζουν κατά πόσο υπάρχουν κάποιες προσφορές τις οποίες μπορούν ν’ απολαύσουν οι επικεφαλής και οι εργάτες. Τέτοια στάση έχουν αυτοί οι επικεφαλής και οι εργάτες απέναντι στις προσφορές. Κατά την άποψή τους, οι προσφορές δεν χρειάζεται να καταγράφονται, να καταμετρώνται, να φυλάσσονται ή να επιθεωρούνται ως προς τα εισερχόμενα και τα εξερχόμενα ή ως προς το πώς δαπανώνται. Αυτά τα πράγματα δεν έχουν καμία σχέση μ’ αυτούς· εκείνοι πρέπει απλώς να κατανέμουν τις προσφορές στους επικεφαλής και τους εργάτες, δίνοντάς τους προτεραιότητα σε ό,τι έχει να κάνει με την απόλαυση των προσφορών. Κατά την άποψή τους, αυτό που λένε οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι η αρχή· εκείνοι αποφασίζουν πώς θα δαπανώνται και θα κατανέμονται οι προσφορές. Πιστεύουν ότι όταν κάποιος επιλέγεται ως επικεφαλής ή εργάτης, αυτό σημαίνει ότι έχει ήδη οδηγηθεί στην τελείωση κι ότι, όπως ένας ιερέας, έχει το προνόμιο ν’ απολαμβάνει τις προσφορές, καθώς και τον τελευταίο λόγο, το δικαίωμα χρήσης και το δικαίωμα κατανομής των προσφορών. Σε κάποιες εκκλησίες, προτού το αρμόδιο προσωπικό μπορέσει να καταγράψει, να καταμετρήσει και ν’ αποθηκεύσει τα αγαθά που προσφέρουν οι αδελφοί και οι αδελφές, οι επικεφαλής και οι εργάτες τα έχουν ήδη κοιτάξει, κοσκινίσει και φιλτράρει· κρατάνε ό,τι μπορούν να χρησιμοποιήσουν, τρώνε ό,τι μπορούν να φάνε, φοράνε ό,τι μπορούν να φορέσουν, κι έπειτα κατανέμουν ό,τι δεν χρειάζονται οι ίδιοι απευθείας σε όποιον το χρειάζεται, κάνοντας έτσι κουμάντο στη θέση του Θεού. Αυτή είναι η αρχή τους. Τι συμβαίνει εδώ; Άραγε, πιστεύουν πραγματικά ότι είναι ιερείς; Δεν είναι αυτό παντελής έλλειψη λογικής; (Ναι.) Υπάρχουν και άλλοι επικεφαλής και εργάτες που βλέπουν ότι μια οικογένεια χρειάζεται δύο καρέκλες, ότι μια άλλη οικογένεια δεν έχει σόμπα κι ότι κάποιος έχει πρόβλημα υγείας και πρέπει να πάρει συμπληρώματα υγείας, κι έπειτα χρησιμοποιούν τα χρήματα του οίκου του Θεού για ν’ αγοράσουν όλα αυτά τα πράγματα. Η κατανομή, η κατανάλωση, η δαπάνη και το δικαίωμα χρήσης όλων των προσφορών ανήκουν σ’ αυτούς τους επικεφαλής και τους εργάτες· άραγε, είναι λογικό αυτό; Μήπως έχουν κάποιο νοητικό πρόβλημα που τους οδηγεί σ’ αυτήν την προσέγγιση; Με ποιο δικαίωμα κάνουν κουμάντο; Άραγε, έχουν οι επικεφαλής και οι εργάτες το δικαίωμα να κουμαντάρουν τις προσφορές; (Όχι.) Τους έχει ανατεθεί να διαχειρίζονται τις προσφορές, όχι να τις κουμαντάρουν και να τις χρησιμοποιούν. Δεν έχουν το προνόμιο να τις απολαμβάνουν. Άραγε, οι επικεφαλής και οι εργάτες ισοδυναμούν με ιερείς; Με ανθρώπους που έχουν οδηγηθεί στην τελείωση; Μήπως είναι οι ιδιοκτήτες των προσφορών; (Όχι.) Τότε γιατί αποφασίζουν να χρησιμοποιήσουν τις προσφορές για ν’ αγοράσουν πράγματα για την τάδε οικογένεια χωρίς εξουσιοδότηση; Γιατί έχουν αυτό το δικαίωμα; Ποιος τους έδωσε αυτό το δικαίωμα; Μήπως οι εργασιακές ρυθμίσεις ορίζουν: «Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες αφού αναλάβουν το πόστο τους είναι ν’ αποκτήσουν τον συνολικό έλεγχο των οικονομικών του οίκου του Θεού»; (Όχι.) Γιατί, λοιπόν, ένα τμήμα των επικεφαλής και των εργατών το πιστεύουν αυτό; Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Τι συμβαίνει, όταν ένας αδελφός ή μια αδελφή προσφέρει ένα ακριβό ένδυμα κι ένας επικεφαλής ή εργάτης το φοράει την επόμενη μέρα; Γιατί οι προσφορές που κάνουν οι αδελφοί και οι αδελφές καταλήγουν στα χέρια ενός συγκεκριμένου ατόμου; Και σ’ αυτήν την περίπτωση, το «συγκεκριμένο άτομο» δεν είναι άλλος από τον επικεφαλής ή τον εργάτη. Όχι μόνο αποτυγχάνει να διαχειρίζεται σωστά τις προσφορές, αλλά πρωτοστατεί και στην αρπαγή τους και τις απολαμβάνει προσωπικά. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Αν εξετάσουμε αυτόν τον επικεφαλής ή τον εργάτη υπό το πρίσμα ότι δεν κάνει πραγματικό έργο σε ό,τι αφορά τη διαχείριση των προσφορών, τότε μπορεί να χαρακτηριστεί ψευδο-επικεφαλής· αν, όμως, τον εξετάσουμε ως προς το γεγονός ότι αρπάζει και απολαμβάνει προσωπικά τις προσφορές, τότε μπορεί να χαρακτηριστεί εκατό τοις εκατό αντίχριστος. Ποιος ακριβώς είναι, λοιπόν, ο σωστός τρόπος να χαρακτηρίσουμε τον συγκεκριμένο άνθρωπο; (Ως αντίχριστο.) Είναι και ψευδο-επικεφαλής και αντίχριστος. Οι ψευδο-επικεφαλής, όταν διαχειρίζονται τις προσφορές, ρίχνουν μια ματιά σε όλες τις προσφορές και αναθέτουν σε άλλους τη διαχείρισή τους. Όμως, προτού το κάνουν αυτό, αρπάζουν ένα τμήμα για τον εαυτό τους κι αποφασίζουν χωρίς εξουσιοδότηση να κατανείμουν ένα άλλο τμήμα. Όσο για τα πράγματα που απομένουν —δηλαδή αυτά που δεν θέλουν οι ίδιοι ή που δεν αναγνωρίζουν τι είναι αλλά δεν θέλουν να τα δώσουν— τα βάζουν προς το παρόν στην άκρη. Ό,τι έχει να κάνει με τις τοποθεσίες στις οποίες βρίσκονται αυτές οι προσφορές, με το κατά πόσο υπάρχει κάποιος κατάλληλος για τη φύλαξή τους, κατά πόσο πρέπει να επιθεωρούνται τακτικά, κατά πόσο τις κλέβει ή τις αρπάζει κανείς, είναι πράγματα που δεν απασχολούν καθόλου τους ψευδο-επικεφαλής. Η αρχή τους είναι η εξής: «Έχω ήδη πάρει στα χέρια μου όσα πρέπει ν’ απολαύσω και όσα χρειάζομαι. Όποιος θέλει να πάρει τα εναπομείναντα πράγματα που δεν χρειάζομαι μπορεί να τα πάρει· όποιος θέλει να τα διαχειριστεί μπορεί να τα διαχειριστεί. Ανήκουν σε όποιον τα βουτήξει πρώτος· τα εκμεταλλεύεται όποιος καταφέρει να τα πάρει στα χέρια του». Τι σόι αρχή και λογική είναι αυτή; Πολύ απλά, αυτοί οι άνθρωποι είναι διάβολοι και κτήνη!

Μια φορά, ένας ψευδο-επικεφαλής είπε ότι υπήρχαν πάρα πολλά πράγματα στην αποθήκη, κι Eγώ ρώτησα αν είχαν καταγραφεί. Εκείνος είπε: «Δεν ξέρω καν τι είναι κάποια από αυτά τα πράγματα, οπότε δεν υπάρχει τρόπος να καταγραφούν». Εγώ είπα: «Μη λες ανοησίες. Πώς γίνεται να μην υπάρχει τρόπος να καταγραφούν; Θα έπρεπε να έχουν καταγραφεί από τη στιγμή που μεταφέρθηκαν για πρώτη φορά εδώ!» «Αυτό έγινε πριν από πολύ καιρό, δεν μπορεί να ξέρει κανείς». Τι σόι λόγια είναι αυτά; Άραγε, αναλαμβάνει την ευθύνη; (Όχι.) Είπα: «Υπάρχουν κάποια ρούχα. Δες ποιοι από τους αδελφούς και τις αδελφές τα χρειάζονται και δώσ’ τους τα». «Κάποια από αυτά είναι παλιομοδίτικα. Κανείς δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτά». Είπα: «Δώσε στους αδελφούς και στις αδελφές ό,τι χρειάζονται και χειρίσου κατάλληλα ό,τι δεν χρειάζονται». Δεν ακολούθησε τις οδηγίες μου. Άραγε, ήταν ευσυνείδητος και επιμελής; Όταν του ζητείται να κάνει ένα κομμάτι του έργου, παραπονιέται συνεχώς, λέει αρνητικά πράγματα και επισημαίνει τις δυσκολίες. Αυτό που δεν λέει είναι ότι θα χειριστεί σωστά αυτά τα πράγματα, σύμφωνα με τις αρχές. Δεν έχει καμία πρόθεση να υποταχθεί. Ό,τι κι αν του ζητήσει κάποιος, εκείνος αναφέρει μονίμως τις δυσκολίες, λες κι αν αφήσει άναυδο τον συνομιλητή του συνεχίζοντας σ’ αυτό το μοτίβο, θα νικήσει και θα έχει το πάνω χέρι, κι έτσι θα ξεμπερδέψει με το έργο του. Τι σόι πλάσμα είναι αυτός ο άνθρωπος; Δεν έγινες επικεφαλής ή εργάτης για να μπορείς να προκαλείς προβλήματα ούτε για να μπορείς να επισημαίνεις δυσκολίες και ζητήματα· έγινες επικεφαλής ή εργάτης για να μπορείς να λύνεις προβλήματα και να χειρίζεσαι δυσκολίες. Αν είσαι πραγματικά ικανός στο έργο σου, τότε αφού επισημάνεις τα ζητήματα και τις δυσκολίες, θα πρέπει να συνεχίσεις να μιλάς για το πώς θα τα χειριστείς και θα τα λύσεις σύμφωνα με τις αρχές. Οι ψευδο-επικεφαλής μπορούν μόνο να φωνάζουν συνθήματα, να κηρύττουν δόγμα, να λένε μεγάλα λόγια και ν’ αναφέρουν αντικειμενικές δικαιολογίες και προφάσεις· δεν έχουν καθόλου αληθινή εργασιακή ικανότητα και, σε ό,τι έχει να κάνει με τη διαχείριση των προσφορών, είναι εξίσου ανίκανοι να ενεργήσουν σύμφωνα με τις αρχές ή να εκπληρώσουν την ευθύνη τους. Είναι τόσο ανόητοι και ανίκανοι, κι ωστόσο θεωρούν και πάλι ότι τώρα που είναι επικεφαλής ή εργάτες έχουν προνόμια και θέση, έχουν εξέχουσα ταυτότητα και είναι οι ιδιοκτήτες και οι χρήστες των προσφορών. Οι ψευδο-επικεφαλής αυτού του είδους ξέρουν μόνο πώς ν’ απολαμβάνουν το προνόμιο να ξοδεύουν τις προσφορές· δεν μπορούν να δουν ούτε ν’ ανακαλύψουν τυχόν περιστατικά στα οποία οι προσφορές δαπανώνται χωρίς λογική και αδιακρίτως, και μπορεί ακόμη κι αν τις δουν, να μην κάνουν τίποτε για να τις χειριστούν. Γιατί; Επειδή ξέρουν μόνο πώς ν’ απολαμβάνουν το αίσθημα ανωτερότητας που συνοδεύει τη θέση του επικεφαλής ή του εργάτη· δεν κατανοούν καθόλου τις απαιτήσεις που έχει ο Θεός από τους επικεφαλής και τους εργάτες ή τις αρχές με τις οποίες γίνεται το έργο στον οίκο του Θεού. Πολύ απλά, είναι άχρηστοι, είναι σκουπίδια και είναι ανόητοι. Άραγε, δεν είναι αηδιαστικό που τέτοιοι μπερδεμένοι άνθρωποι επιθυμούν και πάλι ν’ απολαμβάνουν τα οφέλη της θέσης; Τι έχετε καταλάβει τώρα που εκθέσαμε τους ψευδο-επικεφαλής αυτού του είδους; Τέτοιοι άνθρωποι, μόλις γίνουν επικεφαλής ή εργάτες, θέλουν να καταστρώσουν σχέδια για τις προσφορές και βάζουν στο μάτι τις προσφορές. Με μια ματιά, μπορεί κανείς να καταλάβει ότι λαχταρούσαν πολύ καιρό να κάνουν εξωφρενικές δαπάνες και να διασπαθίσουν τις προσφορές. Τώρα, επιτέλους, έχουν την ευκαιρία· μπορούν έτσι να ξοδεύουν χρήματα αυθαίρετα και να χρησιμοποιούν τις προσφορές του Θεού όπως θέλουν, απολαμβάνοντας πράγματα για τα οποία δεν εργάστηκαν. Μ’ αυτόν τον τρόπο, φανερώνεται εντελώς το άπληστο πραγματικό τους πρόσωπο. Βλέπετε τέτοιους ανθρώπους ανάμεσα στους πρώην και νυν επικεφαλής και εργάτες; Παρερμηνεύουν μονίμως τις ευθύνες και τον ορισμό των επικεφαλής και των εργατών και μόλις γίνονται επικεφαλής ή εργάτες, νομίζουν ότι είναι οι αφέντες του οίκου του Θεού, τοποθετούν τον εαυτό τους στις τάξεις των ιερέων και θεωρούν ότι είναι διακεκριμένοι. Δεν είναι λίγο ανόητο αυτό; Μήπως ισχύει ότι μόλις κάποιος γίνεται επικεφαλής ή εργάτης παύει να είναι ένας διεφθαρμένος άνθρωπος; Μήπως ισχύει ότι μετατρέπεται αμέσως σ’ έναν άγιο άνθρωπο; Αυτοί οι άνθρωποι, μόλις γίνουν επικεφαλής, δεν ξέρουν πλέον ποιοι είναι και νομίζουν ότι οφείλουν ν’ απολαμβάνουν τις προσφορές· άραγε, δεν είναι ανόητοι; Είναι σίγουρα ανόητοι, δεν έχουν τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Ακόμη κι αφού συναναστραφήκαμε μ’ αυτόν τον τρόπο, εκείνοι και πάλι δεν ξέρουν ποια είναι τα καθήκοντα και οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών. Ασφαλώς και υπάρχουν τέτοιοι επικεφαλής και εργάτες, και οι εκδηλώσεις αυτών των ανθρώπων είναι αρκετά ξεκάθαρες και εμφανείς.

Αυτές είναι, κατά βάση, οι εκδηλώσεις των διαφόρων ειδών ψευδο-επικεφαλής σε σχέση με τη φύλαξη των προσφορών. Όσοι εμφανίζουν πιο σοβαρά προβλήματα δεν εμπίπτουν στην κατηγορία των ψευδο-επικεφαλής· είναι αντίχριστοι. Πρέπει, λοιπόν, ν’ αντιληφθείτε καλά αυτό το εύρος. Αν κάποιος είναι ψευδο-επικεφαλής, τότε αυτό είναι· δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αντίχριστος. Οι αντίχριστοι είναι πολύ χειρότεροι από τους ψευδο-επικεφαλής σε ό,τι έχει να κάνει με την ανθρώπινη φύση, τις πράξεις, τις εκδηλώσεις και την ουσία. Οι περισσότεροι ψευδο-επικεφαλής έχουν χαμηλό επίπεδο, είναι ανόητοι, δεν έχουν εργασιακή ικανότητα, έχουν στρεβλή κατανόηση και τους λείπει η πνευματική κατανόηση, έχουν ποταπό χαρακτήρα, είναι εγωιστές και ελεεινοί και δεν έχουν καλές προθέσεις. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην μπορούν να κάνουν και να μην κάνουν αληθινό έργο σε σχέση με τη φύλαξη των προσφορών, ενώ επηρεάζει και τη λογική διαχείριση και την κατάλληλη φύλαξη των προσφορών. Μάλιστα, ένα τμήμα των προσφορών καταλήγουν στα χέρια κακών ανθρώπων, επειδή οι ψευδο-επικεφαλής παραμελούν τις ευθύνες τους, δεν κάνουν αληθινό έργο και δεν ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές και με τις απαιτήσεις του οίκου του Θεού· αυτό το πρόβλημα επίσης εμφανίζεται αρκετά συχνά. Οι διάφορες εκδηλώσεις των ψευδο-επικεφαλής σε ό,τι έχει να κάνει με τη φύλαξη των προσφορών είναι κατά βάση οι εξής: Έχουν ποταπό χαρακτήρα, είναι εγωιστές και ελεεινοί, έχουν στρεβλή κατανόηση, δεν έχουν εργασιακή ικανότητα, έχουν χαμηλό επίπεδο, δεν αναζητούν καθόλου τις αλήθεια-αρχές και είναι χαζοί και ανόητοι. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Συμφωνούμε με όλες τις άλλες εκδηλώσεις που εξέθεσες· αν, όμως, είναι χαζοί και ανόητοι, πώς μπόρεσαν να γίνουν επικεφαλής;» Συμφωνείτε ότι κάποιοι επικεφαλής και εργάτες είναι χαζοί και ανόητοι; Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι; Κάποιοι μπορεί να πουν: «Μας υποτιμάς. Είμαστε όλοι μοντέρνοι άνθρωποι, απόφοιτοι κολεγίου ή λυκείου· έχουμε εξαιρετικές ικανότητες διάκρισης σε ό,τι έχει να κάνει μ’ αυτήν την κοινωνία και το ανθρώπινο γένος. Πώς θα μπορούσαμε να επιλέξουμε ως επικεφαλής μας κάποιον ανόητο; Αυτό δεν θα ήταν δυνατόν να συμβεί!» Γιατί είναι αδύνατον; Οι περισσότεροι από εσάς είστε ανόητοι και δεν έχετε επαρκή ευφυΐα, οπότε θα μπορούσατε πολύ εύκολα να επιλέξετε κάποιον ανόητο ως επικεφαλής. Γιατί λέω ότι οι περισσότεροι από εσάς είστε ανόητοι; Επειδή οι περισσότεροι από εσάς, όσα κι αν έχετε βιώσει, δεν μπορείτε να δείτε την ουσία των πραγμάτων και δεν μπορείτε να συλλάβετε τις αρχές. Μπορείτε να εμμένετε απλώς στην τήρηση των κανονισμών για πολλά χρόνια, υιοθετώντας κατ’ επανάληψη την ίδια προσέγγιση χωρίς καμία αλλαγή, παραμένοντας ανίκανοι να συλλάβετε τις αλήθεια-αρχές, όσο κι αν γίνεται συναναστροφή πάνω στην αλήθεια. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Έχετε πολύ χαμηλό επίπεδο. Δεν μπορείτε να δείτε την ουσία ή τη ρίζα των προβλημάτων και είστε ανίκανοι να βρείτε τα μοτίβα εξέλιξης των πραγμάτων, πόσο μάλλον ν’ ακολουθείτε τις αρχές που θα έπρεπε να έχετε όταν ενεργείτε· αυτό σημαίνει ότι είστε ανόητοι. Πόσο χρόνο χρειάζεστε όλοι σας για να συλλάβετε τις αρχές για πράγματα που σχετίζονται με τα καθήκοντά σας; Κάποιοι άνθρωποι κάνουν κειμενικό έργο εδώ και αρκετά χρόνια, κι ωστόσο ακόμη και σήμερα τα άρθρα και τα σενάρια που γράφουν είναι μόνο κενά λόγια· ακόμη δεν μπορούν να συλλάβουν τις αρχές και δεν ξέρουν τι είναι πραγματικότητα ή πώς να πουν κάτι αληθινό. Αυτό σημαίνει ότι έχουν πολύ χαμηλό επίπεδο και πολύ χαμηλή ευφυΐα. Με την ευφυΐα που έχετε, άραγε δεν θα σας ήταν πολύ εύκολο να επιλέξετε ως επικεφαλής κάποιον ανόητο; Κι όχι μόνο θα τον επιλέγατε, αλλά θα τον υποστηρίζατε και με όλη σας την καρδιά. Όταν θ’ απομακρύνονταν από τα καθήκοντά του, δεν θα ήθελες να συμβεί αυτό. Δύο χρόνια μετά, όταν θα τον είχες πλέον αντιληφθεί και θα είχες αποκτήσει κατανόηση, τότε θα ήσουν σε θέση να διακρίνεις ότι είναι ψευδο-επικεφαλής, αλλά νωρίτερα, ό,τι κι αν σου έλεγε κανείς, δεν θ’ άφηνες ν’ απομακρυνθεί από τα καθήκοντά του. Άραγε, δεν είσαι ακόμη πιο ανόητος από εκείνον; Γιατί λέω ότι κάποιοι επικεφαλής και εργάτες έχουν ανεπαρκή ευφυΐα; Επειδή ξέρουν μόνο πώς να κάνουν το πιο απλό έργο. Αν πρόκειται για ένα λίγο πιο περίπλοκο έργο, δεν ξέρουν πώς να το κάνουν· όταν συναντούν μια μικρή δυσκολία, δεν ξέρουν πώς να τη χειριστούν· κι όταν τους δίνεται ένα επιπρόσθετο κομμάτι του έργου, δεν ξέρουν τι να κάνουν. Άραγε, δεν είναι αυτό πρόβλημα ευφυΐας; Μήπως δεν επιλέγετε εσείς τέτοιους επικεφαλής; Και υποκλίνεστε μπροστά τους με θαυμασμό: «Πιστεύουν στον Θεό χωρίς ν’ αναζητούν ερωτικό σύντροφο κι έχουν δαπανήσει τον εαυτό τους για τον Θεό για περισσότερα από είκοσι χρόνια. Έχουν όντως τη θέληση να υποφέρουν και είναι πραγματικά σοβαροί απέναντι στο έργο τους». «Όμως, κατανοούν, άραγε, τις αρχές στο έργο τους;» «Αν δεν τις κατανοούν εκείνοι, τότε ποιος τις κατανοεί;» Και κατά την επιθεώρηση, αποδεικνύεται ότι το έργο τους είναι ένα απόλυτο χάλι· δεν είναι ικανοί να υλοποιήσουν κανένα έργο. Τους έχουν ειπωθεί οι αρχές για το έργο τους, αλλά ποτέ δεν ξέρουν πώς να το κάνουν. Απλώς θέτουν διαρκώς ερωτήσεις και δεν ξέρουν τι να κάνουν αν δεν τους το πει κάποιος ευθέως. Είτε τους πει κανείς τις αρχές είτε δεν τους πει τίποτα, είναι το ίδιο και το αυτό· ακόμη κι αν τους απαριθμήσει κανείς τις αρχές μία προς μία, και πάλι δεν θα ξέρουν πώς να υλοποιήσουν το έργο. Άραγε, υπάρχουν τέτοιοι επικεφαλής; Όσες φορές κι αν τους πει κανείς τις αρχές, εκείνοι δεν τις κατανοούν και δεν είναι σε θέση να υλοποιήσουν το έργο. Ακόμη κι αν συναναστραφείς μαζί τους ή τους πεις τα ίδια λόγια ή το ίδιο πράγμα πολλές φορές, εκείνοι και πάλι δεν πρόκειται να κατανοήσουν, και το πρόβλημα θα παραμείνει μετά εντελώς άλυτο· και πάλι θα ρωτάνε τι να κάνουν, κι αν παραληφθεί έστω και μία γραμμή, δεν θα υπάρξει κανένα αποτέλεσμα. Άραγε, δεν είναι ανόητοι; Μήπως εσείς δεν επιλέγετε αυτούς τους ανόητους επικεφαλής; (Ναι.) Δεν μπορείτε να το αρνηθείτε αυτό, έτσι δεν είναι; Σίγουρα υπάρχουν τέτοιοι επικεφαλής.

Οι διάφορες εκδηλώσεις των ψευδο-επικεφαλής πάνω στις οποίες συναναστραφήκαμε σήμερα σχετίζονται κυρίως με το έργο της διαχείρισης των προσφορών. Μέσα από την έκθεση των διαφόρων εκδηλώσεων των ψευδο-επικεφαλής, οι άνθρωποι θα πρέπει να μάθουν ότι η διαχείριση των προσφορών είναι ένα σημαντικό κομμάτι έργου για τους επικεφαλής και τους εργάτες και ότι δεν θα πρέπει να το παραβλέπουν. Παρόλο που αυτό το κομμάτι έργου γενικών υποθέσεων διαφέρει από άλλο έργο, σχετίζεται με τις κανονικές λειτουργίες των άλλων έργων του οίκου του Θεού. Η διαχείριση των προσφορών είναι, λοιπόν, ένα πολύ σημαντικό, καίριο κομμάτι του έργου. Γιατί είναι σημαντικό; Τα αγαθά που φυλάσσονται μέσα από το έργο της διαχείρισης των προσφορών ανήκουν στον Θεό· για να το θέσω κάπως απρεπώς, αυτά τα αγαθά είναι προσωπική ιδιοκτησία του Θεού, οπότε οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει ακόμη περισσότερο να κάνουν αυτό το έργο με όλη τους την καρδιά, με ευσυνειδησία και επιμέλεια. Αν εξετάσουμε αυτό το έργο ως προς τη φύση του, δεν νομίζω ότι είναι υπερβολή να το κατατάξουμε στο διοικητικό έργο. Το κατατάσσουμε στο διοικητικό έργο, επειδή η πραγματοποίηση αυτού του έργου σχετίζεται με τις στάσεις των ανθρώπων απέναντι στον Θεό και απέναντι στα περιουσιακά στοιχεία Του. Επομένως, είναι απαραίτητο οι άνθρωποι να έχουν τη σωστή στάση και να συλλαμβάνουν τις σωστές αρχές όταν κάνουν αυτό το έργο. Το κατατάσσουμε στο διοικητικό έργο, για να κάνουμε τους επικεφαλής και τους εργάτες να καταλάβουν ότι είναι πολύ σημαντικό να εκτελούν αυτό το αντικείμενο του έργου κι ότι αυτό το έργο είναι μια πολύ βαρυσήμαντη ανάθεση κι ένα πολύ βαρύ φορτίο. Θέλουμε να τους κάνουμε να κατανοήσουν ότι δεν πρέπει να το προσεγγίζουν σαν να είναι ένα συνηθισμένο έργο γενικών υποθέσεων· ότι θα πρέπει να κατανοούν επακριβώς και βαθύτερα τη σημασία αυτού του έργου, κι έπειτα να το κάνουν με όλη τους την καρδιά, με ευσυνειδησία και επιμέλεια. Οι άνθρωποι μπορούν να είναι αμελείς απέναντι στους άλλους ανθρώπους· ακόμη κι αν συμβούν λάθη, αυτό δεν είναι μεγάλο πρόβλημα. Όμως, τους παροτρύνω να μην είναι μπερδεμένοι, να μην είναι επιπόλαιοι και να μην είναι μόνο λόγια και καθόλου πράξεις στον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουν τον Θεό. Η σωστή υλοποίηση του έργου της διαχείρισης των προσφορών είναι μια σημαντική ανάθεση από τον Θεό στους επικεφαλής και τους εργάτες.

8 Μαΐου 2021