Σημείο ένατο: Να επικοινωνούν, να εκδίδουν και να υλοποιούν με ακρίβεια τις διάφορες εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού σύμφωνα με τις απαιτήσεις του, παρέχοντας καθοδήγηση, επίβλεψη και παρότρυνση, και να επιθεωρούν και να παρακολουθούν πώς προχωράει η υλοποίησή τους (Μέρος δεύτερο)

Να παρέχουν καθοδήγηση, επίβλεψη και παρότρυνση για την υλοποίηση των εργασιακών ρυθμίσεων και να επιθεωρούν και να παρακολουθούν πώς προχωράει η υλοποίησή τους

Σήμερα, θα συνεχίσουμε τη συναναστροφή μας πάνω στην ένατη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών: «Να επικοινωνούν, να εκδίδουν και να υλοποιούν με ακρίβεια τις διάφορες εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού σύμφωνα με τις απαιτήσεις του, παρέχοντας καθοδήγηση, επίβλεψη και παρότρυνση, και να επιθεωρούν και να παρακολουθούν πώς προχωράει η υλοποίησή τους». Την προηγούμενη φορά, συναναστραφήκαμε κυρίως πάνω στα διάφορα περιεχόμενα και τα συγκεκριμένα αντικείμενα των εργασιακών ρυθμίσεων που πρέπει να κατανοούν οι άνθρωποι, καθώς και στις βασικότερες ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών, που είναι να επικοινωνούν, να εκδίδουν και να υλοποιούν τις εργασιακές ρυθμίσεις. Σήμερα, θα συναναστραφούμε συγκεκριμένα πάνω στο πώς οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει να παρέχουν καθοδήγηση, επίβλεψη και παρότρυνση και πώς θα πρέπει να επιθεωρούν και να παρακολουθούν πώς προχωράει η υλοποίηση των εργασιακών ρυθμίσεων αφού έχουν εκδοθεί. Το πώς οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει ν’ αντιμετωπίζουν τις εργασιακές ρυθμίσεις, το πώς θα πρέπει να τις υλοποιούν και να τις εκτελούν με ακρίβεια σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Άνωθεν και το ποια είναι τα βήματα, μόλις κατανοήσουν τη σημασία των εργασιακών ρυθμίσεων, όλα αυτά είναι αλήθεια-αρχές που οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να καταφέρουν να κατανοήσουν μέσα από τη συναναστροφή, και είναι απαραίτητο να συλλάβουν αυτές τις αρχές προκειμένου να εκτελούν σωστά τα διάφορα αντικείμενα του εκκλησιαστικού έργου. Οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει να γνωρίζουν ότι η βασική απαίτηση που έχει ο οίκος του Θεού από εκείνους που υπηρετούν σ’ αυτόν τον ρόλο είναι κυρίως να εκτελούν το έργο τους έχοντας ως επίκεντρο τις διάφορες εργασιακές ρυθμίσεις. Δεν θα πρέπει ν’ ασχολούνται με τη δική τους προσωπική επιχείρηση ούτε να ενεργούν σύμφωνα με τις δικές τους επιθυμίες και σίγουρα δεν θα πρέπει να ψάχνουν μόνοι τους στα τυφλά σε όποιο έργο κάνουν. Ασφαλώς, δεν θα πρέπει και να επινοούν ή να δημιουργούν οτιδήποτε. Αντιθέτως, θα πρέπει να εργάζονται συγκεκριμένα και λεπτομερώς με βάση τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού. Πώς θα πρέπει να γίνεται συγκεκριμένα το έργο; Ποιες λεπτομέρειες εμπλέκονται; Η απάντηση σ’ αυτά τα ερωτήματα βρίσκεται στις απαιτήσεις της ένατης ευθύνης: Εκτός από το να επικοινωνούν, να εκδίδουν και να υλοποιούν τις διάφορες εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει επίσης να παρέχουν καθοδήγηση, επίβλεψη και παρότρυνση και να επιθεωρούν και να παρακολουθούν πώς προχωράει η υλοποίησή τους. Αυτά είναι τα συγκεκριμένα μονοπάτια άσκησης, ώστε οι επικεφαλής και οι εργάτες να υλοποιούν τις εργασιακές ρυθμίσεις. Στη συνέχεια, θα συζητήσουμε γι’ αυτά ένα προς ένα.

Μετά την έκδοση των εργασιακών ρυθμίσεων, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει πρώτα να συλλογίζονται και να συναναστρέφονται πάνω στις διάφορες απαιτήσεις και αρχές που διατυπώνονται σ’ αυτές. Έπειτα, πρέπει να βρίσκουν τα μονοπάτια και τα σχέδια άσκησης για να υλοποιήσουν συγκεκριμένα το έργο. Κατ’ αρχάς, πρέπει να μαθαίνουν τι απαιτούν οι εργασιακές ρυθμίσεις, ποιο συγκεκριμένο έργο πρέπει να γίνει και ποιες αρχές εμπλέκονται, καθώς και σε ποιους ανθρώπους και σε ποια πτυχή του έργου αφορούν οι εργασιακές ρυθμίσεις. Αυτό πρέπει να κάνουν πρώτα οι επικεφαλής και οι εργάτες, αφού λάβουν τις εργασιακές ρυθμίσεις. Δεν θα πρέπει απλώς να εξετάζουν πρόχειρα τις εργασιακές ρυθμίσεις κι έπειτα να τις διαβάζουν μεγαλόφωνα σε όλους ή να τις διαβιβάζουν σε όλους και να τους ενημερώνουν για το έργο και τίποτε παραπάνω. Αυτό σημαίνει απλώς ότι επικοινωνούν και εκδίδουν τις εργασιακές ρυθμίσεις· δεν σημαίνει ότι τις υλοποιούν. Η πρώτη συγκεκριμένη εργασία για την υλοποίησή τους είναι οι επικεφαλής και οι εργάτες να ενημερώνονται για το συγκεκριμένο περιεχόμενο των εργασιακών ρυθμίσεων, τις απαιτήσεις και τους στόχους του Θεού σε σχέση με αυτά τα κομμάτια του εκκλησιαστικού έργου, και τη σημασία της πραγματοποίησης αυτού του έργου, κι έπειτα ν’ αναπτύσσουν συγκεκριμένα σχέδια εκτέλεσης και υλοποίησης. Αυτό είναι το πρώτο βήμα. Άραγε, είναι εύκολο να επιτευχθεί το πρώτο βήμα; (Ναι.) Εφόσον μπορείς και κατανοείς τον γραπτό λόγο και την ανθρώπινη γλώσσα, λογικά το πρώτο βήμα είναι εύκολο να επιτευχθεί. Ασφαλώς, για να επιτευχθεί το πρώτο βήμα, απαιτείται επίσης από τους επικεφαλής και τους εργάτες να έχουν σοβαρή, ένθερμη, υπεύθυνη και σχολαστική στάση απέναντι στο έργο και να μην είναι μπερδεμένοι, επιπόλαιοι ή ν’ ακολουθούν απλώς τις τυπικές διαδικασίες. Είτε η εργασιακή ρύθμιση έχει αναφερθεί στο παρελθόν είτε όχι, είτε είναι εύκολο είτε κάπως δύσκολο να επιτευχθεί και είτε οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να την υλοποιήσουν είτε όχι, σε κάθε περίπτωση, οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν θα πρέπει ν’ αντιμετωπίζουν το εκκλησιαστικό έργο με προχειρότητα, αναφέροντας απλώς κάποια δόγματα, φωνάζοντας συνθήματα ή κάνοντας κάποιες επιφανειακές προσπάθειες για να το αντιμετωπίσουν με επιπολαιότητα. Ποια στάση θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι; Κατ’ αρχάς, θα πρέπει να έχουν σοβαρή, ένθερμη, υπεύθυνη και σχολαστική στάση. Μήπως αυτό σημαίνει ότι αν ένας άνθρωπος έχει αυτήν τη στάση, μπορεί να υλοποιεί σωστά τα συγκεκριμένα αντικείμενα που περιλαμβάνονται στις εργασιακές ρυθμίσεις; Όχι, απλώς αυτή είναι η στάση που θα πρέπει να έχει κάποιος όταν κάνει οποιοδήποτε έργο· δεν μπορεί ν’ αντικαταστήσει την πραγματική υλοποίηση συγκεκριμένων εργασιών. Μόλις οι επικεφαλής και οι εργάτες αποκτήσουν αυτήν τη στάση και κατανοήσουν το συγκεκριμένο περιεχόμενο, τις απαιτήσεις και τις αρχές των εργασιακών ρυθμίσεων, το επόμενο βήμα είναι πώς θα υλοποιήσουν τις συγκεκριμένες εργασίες που περιλαμβάνονται στις εργασιακές ρυθμίσεις. Τι θα πρέπει να γίνεται πρώτα; Θα πρέπει να κάνουν σωστά το προκαταρκτικό έργο· αυτό είναι πολύ σημαντικό. Αρχικά, πρέπει να συγκεντρώνουν τους επικεφαλής και τους εργάτες και τους επιβλέποντες για να συναναστραφούν πάνω στις συγκεκριμένες αρχές άσκησης γι’ αυτές τις εργασίες. Έπειτα, πρέπει να κάνουν συγκεκριμένες διευθετήσεις και σχέδια. Ταυτόχρονα, πρέπει ν’ αναζητούν τις προτάσεις ή τις ιδέες του εκλεκτού λαού του Θεού σε σχέση μ’ αυτά τα σχέδια. Στη συνέχεια, πρέπει ν’ αναζητούν και να συναναστρέφονται όλοι μαζί έως ότου γίνουν κατανοητές και ξεκάθαρες όλες οι απαιτήσεις και οι αρχές που αναφέρονται στις εργασιακές ρυθμίσεις και μέχρι να γνωρίζουν όλοι πώς να υλοποιήσουν αυτές τις εργασιακές ρυθμίσεις και ν’ ασκηθούν· τότε, θεωρείται ότι το αρχικό βήμα της υλοποίησης των εργασιακών ρυθμίσεων έχει ολοκληρωθεί. Όταν, λοιπόν, γνωρίζουν όλοι πώς να υλοποιήσουν τις εργασιακές ρυθμίσεις, μήπως αυτό σημαίνει ότι έχει ολοκληρωθεί η εργασία της υλοποίησης των εργασιακών ρυθμίσεων; Όχι. Κάποια λεπτομερή ζητήματα και κάποιες ειδικές περιπτώσεις δεν αναφέρονται στις εργασιακές ρυθμίσεις, αλλά είναι προβλήματα που ουσιαστικά πρέπει να λυθούν. Οι επικεφαλής και οι εργάτες, ενώ συναναστρέφονται πάνω στις εργασιακές ρυθμίσεις, θα πρέπει να φέρνουν στο φως αυτές τις ειδικές περιπτώσεις, αυτά τα ζητήματα που πρέπει να λυθούν, και ν’ αναζητούν την αλήθεια για να τα λύσουν πλήρως, και ταυτόχρονα θα πρέπει ν’ αναπτύσσουν συγκεκριμένα σχέδια υλοποίησης γι’ αυτά. Μ’ αυτόν τον τρόπο, όταν οι επικεφαλής και οι εργάτες όλων των βαθμίδων υλοποιήσουν τις εργασιακές ρυθμίσεις, θα γνωρίζουν ποιες αρχές ν’ ακολουθήσουν και ποια προβλήματα να λύσουν. Αυτή είναι η ελάχιστη κατανόηση και η στάση που θα πρέπει να έχουν οι επικεφαλής και οι εργάτες απέναντι στις εργασιακές ρυθμίσεις. Αυτή η εργασία μπορεί να θεωρηθεί το σημείο αφετηρίας για να μάθουν οι επικεφαλής και οι εργάτες πώς να κάνουν εκκλησιαστικό έργο. Μέσα από την αναζήτηση, τη συναναστροφή, την παροχή καθοδήγησης και την πραγματοποίηση διευθετήσεων, μαθαίνουν ν’ αντιμετωπίζουν και να χειρίζονται κάποιες πραγματικές δυσκολίες και ειδικές περιπτώσεις σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Μόνο τότε μπορούν αληθινά να υλοποιούν τις εργασιακές ρυθμίσεις.

Ι. Παροχή καθοδήγησης

Όταν παρέχεται αρχική καθοδήγηση για μια εργασία, εκτός από την αναφορά συγκεκριμένων σχεδίων υλοποίησης για ειδικές περιπτώσεις, στους επικεφαλής και τους εργάτες που έχουν μέτριο επίπεδο και σχετικά χαμηλή εργασιακή ικανότητα θα πρέπει να παρέχεται πιο συγκεκριμένη και λεπτομερής καθοδήγηση. Αυτοί οι άνθρωποι, παρόλο που μπορεί να κατανοούν τις αρχές και τα συγκεκριμένα σχέδια υλοποίησης για μια εργασία από πλευράς δόγματος, και πάλι δεν γνωρίζουν πώς να τα κάνουν πράξη σε ό,τι έχει να κάνει με την πραγματική υλοποίηση. Πώς θα πρέπει ν’ αντιμετωπίζετε τους λίγους επικεφαλής και εργάτες που έχουν χαμηλό επίπεδο και δεν έχουν εργασιακή ικανότητα; Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Αν ένας άνθρωπος με χαμηλό επίπεδο δεν μπορεί να κάνει το έργο, γιατί να μη βρούμε απλώς κάποιον με καλύτερο επίπεδο για να τον αντικαταστήσουμε;» Η δυσκολία έγκειται στο εξής σημείο: Κάποιες εκκλησίες δεν μπορούν να βρουν κανέναν καλύτερο. Σ’ αυτές τις εκκλησίες, δεν υπάρχει κάποιος που πιστεύει στον Θεό περισσότερα χρόνια και όλοι έχουν περίπου το ίδιο ανάστημα· συγκεκριμένα, όλοι έχουν μέτριο επίπεδο και μέτρια εργασιακή ικανότητα. Για να βρεις κάποιον καλύτερο, θα έπρεπε να μεταθέσεις ανθρώπους από άλλες εκκλησίες, αλλά αυτό δεν είναι πολύ πρακτικό να γίνει εκεί και στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν κατάλληλοι υποψήφιοι. Μπορείς μόνο να επιλέξεις σχετικά κατάλληλους υποψηφίους από την τοπική εκκλησία. Αν το έργο τους δεν ανταποκρίνεται στα απαιτούμενα πρότυπα, τι πρέπει να γίνει σ’ αυτές τις περιπτώσεις; Πρέπει να τους πεις συγκεκριμένα πώς να κάνουν το έργο και πώς να το υλοποιήσουν. Θα πρέπει να τους πεις ποιος πρέπει να οριστεί υπεύθυνος γι’ αυτήν την εργασία και ποιοι άνθρωποι πρέπει να επιλεγούν για να εργαστούν μαζί πάνω σ’ αυτήν. Να τους εξηγήσεις όλες αυτές τις λεπτομέρειες και να τους αφήσεις να τη φέρουν σε πέρας. Γιατί πρέπει να γίνει έτσι; Επειδή γενικά τα μέλη της τοπικής εκκλησίας έχουν μόνο πολύ μικρή εμπειρία και δεν έχουν εργασιακή ικανότητα, με αποτέλεσμα να είναι αδύνατη η επιλογή κατάλληλων επικεφαλής και εργατών. Μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο μπορούν να υλοποιηθούν οι εργασιακές ρυθμίσεις. Αν δεν εργαστείς μ’ αυτόν τον τρόπο και αντιμετωπίσεις αυτούς τους ανθρώπους όπως αντιμετωπίζεις τους άλλους επικεφαλής και εργάτες, αναφέροντάς τους μόνο τις συγκεκριμένες αρχές και τα σχέδια χωρίς να κάνεις καμία διάκριση, τότε οι εργασιακές ρυθμίσεις δεν θα υλοποιηθούν. Αν δεν δώσεις προσοχή σ’ αυτό, άραγε δεν παραμελείς τις ευθύνες σου; (Ναι.) Αυτό είναι ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες λένε: «Οι άλλοι γνωρίζουν πώς να υλοποιήσουν τις εργασιακές ρυθμίσεις και πώς ν’ ασκηθούν· γιατί δεν το γνωρίζει αυτός ο άνθρωπος; Αν δεν το γνωρίζει, δεν θ’ ασχοληθώ μαζί του. Δεν είναι δική μου ευθύνη. Σε κάθε περίπτωση, εγώ έχω κάνει αυτό που μου αναλογεί». Άραγε, στέκει αυτή η λογική; (Όχι.) Για παράδειγμα, ας πούμε ότι μια μητέρα έχει τρία παιδιά και το ένα από αυτά είναι αδύναμο, αρρωσταίνει συνεχώς και δεν θέλει να φάει. Αν η μητέρα αφήσει αυτό το παιδί να μην τρώει, τότε το παιδί μπορεί να μην επιβιώσει για πολύ. Τι πρέπει να κάνει; Ως μητέρα, πρέπει να παρέχει ιδιαίτερη φροντίδα σ’ αυτό το αδύναμο παιδί. Ας υποθέσουμε ότι η μητέρα λέει: «Αντιμετωπίζω ισότιμα τα παιδιά μου και αυτό είναι ήδη αρκετά καλό. Γέννησα αυτό το παιδί και του ετοίμασα φαγητό. Εκπλήρωσα την ευθύνη μου. Δεν με νοιάζει αν θα φάει ή όχι. Αν δεν φάει, άστο να πεινάσει και όταν πεινάσει αρκετά, θα φάει». Ποια είναι η γνώμη σας γι’ αυτήν τη μητέρα; (Είναι ανεύθυνη.) Άραγε, υπάρχουν τέτοιες μητέρες; Μόνο μια ανόητη γυναίκα ή μια μητριά θα ήταν έτσι. Αν είναι η βιολογική μητέρα και δεν είναι ανόητη, ποτέ δεν θα φερόταν έτσι στο ίδιο της το παιδί, έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Αν ένα παιδί είναι αδύναμο, αρρωσταίνει συνεχώς και δεν θέλει να φάει, η μητέρα του πρέπει να το φροντίσει περισσότερο και να κάνει περισσότερη προσπάθεια. Πρέπει να βρει τρόπους να πείσει το παιδί να φάει, πρέπει να μαγειρεύει ό,τι αρέσει στο παιδί να τρώει, ετοιμάζοντας ειδικά γεύματα γι’ αυτό, και όταν το παιδί δεν θέλει να φάει, πρέπει να το καλοπιάνει. Όταν γίνει δεκαοκτώ ή δεκαεννιά χρονών και αποκτήσει ένα υγιές σώμα σαν ένας κανονικός ενήλικος, η μητέρα μπορεί να χαλαρώσει και να κάνει πίσω και δεν χρειάζεται πλέον να παρέχει ιδιαίτερη φροντίδα σ’ αυτό το παιδί. Αν μια μητέρα μπορεί να φερθεί έτσι σ’ ένα παιδί με τέτοιες ιδιαίτερες ανάγκες και να εκπληρώσει την ευθύνη της, τότε τι γίνεται στην περίπτωση ενός επικεφαλής ή εργάτη; Αν δεν αγαπάς καν τους αδελφούς και τις αδελφές όπως μια μητέρα, τότε πολύ απλά είσαι ανεύθυνος. Πρέπει να εκπληρώνεις τις ευθύνες που οφείλεις· πρέπει να λαμβάνεις υπόψη τις εκκλησίες στις οποίες έχουν τα ηνία άνθρωποι που είναι σχετικά αδύναμοι και διαθέτουν σχετικά χαμηλή εργασιακή ικανότητα. Οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να δίνουν ιδιαίτερη προσοχή και να παρέχουν ιδιαίτερη καθοδήγηση σ’ αυτά τα ζητήματα. Σε τι αναφέρεται η ιδιαίτερη καθοδήγηση; Πέρα από τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, θα πρέπει επίσης να παρέχεις ποιο συγκεκριμένη και λεπτομερή κατεύθυνση και βοήθεια, κάτι που απαιτεί περισσότερη προσπάθεια από πλευράς επικοινωνίας. Αν τους εξηγήσεις το έργο και εξακολουθούν να μην καταλαβαίνουν και να μην ξέρουν πώς να το υλοποιήσουν, ή ακόμη κι αν το καταλαβαίνουν ως προς το δόγμα και φαίνεται να ξέρουν πώς να το υλοποιήσουν, αλλά εσύ και πάλι δεν είσαι σίγουρος και ανησυχείς λίγο για το πώς θα προχωρήσει η πραγματική υλοποίηση, τότε τι πρέπει να κάνεις; Πρέπει να πας εσύ προσωπικά και να εισχωρήσεις βαθιά στην τοπική εκκλησία για να τους καθοδηγήσεις και να υλοποιήσεις την εργασία μαζί τους. Πρέπει να τους πεις τις αρχές, ενώ κάνεις συγκεκριμένες διευθετήσεις σε σχέση με τις εργασίες που πρέπει να γίνουν σύμφωνα με τις απαιτήσεις των εργασιακών ρυθμίσεων, όπως τι πρέπει να γίνει πρώτα και τι πρέπει να γίνει μετά και πώς πρέπει να κατανεμηθούν κατάλληλα οι άνθρωποι· πρέπει να οργανώσεις σωστά όλα αυτά τα πράγματα. Αυτό σημαίνει στην πράξη να τους καθοδηγήσεις στο έργο τους, κι όχι απλώς να φωνάζεις συνθήματα ή να δίνεις τυχαία εντολές, να τους επιπλήττεις αναφέροντας κάποια δόγματα κι έπειτα να θεωρείς ότι έχεις ολοκληρώσει το έργο σου· αυτό δεν είναι εκδήλωση πραγματοποίησης συγκεκριμένου έργου και οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών δεν είναι να φωνάζουν συνθήματα και να διατάζουν τους άλλους. Μόνο όταν οι επικεφαλής ή οι επιβλέποντες της τοπικής εκκλησίας μπορούν να επωμιστούν το έργο και το έργο έχει μπει στη σωστή τροχιά και δεν υπάρχουν κατά βάση σημαντικά ζητήματα, μπορεί να φύγει ο επικεφαλής ή ο εργάτης. Αυτή είναι η πρώτη συγκεκριμένη εργασία που αναφέρεται στην ένατη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών για την υλοποίηση των εργασιακών ρυθμίσεων· η παροχή καθοδήγησης. Πώς ακριβώς θα πρέπει, λοιπόν, να παρέχεται η καθοδήγηση; Οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει πρώτα να συλλογίζονται και να συναναστρέφονται πάνω στις εργασιακές ρυθμίσεις, να ενημερώνονται για τις διάφορες συγκεκριμένες απαιτήσεις των εργασιακών ρυθμίσεων και να τις κατανοούν, καθώς και να κατανοούν και να συλλαμβάνουν τις αρχές που εμπεριέχονται στις εργασιακές ρυθμίσεις. Έπειτα, θα πρέπει να συναναστρέφονται μαζί με τους επικεφαλής και τους εργάτες όλων των βαθμίδων πάνω στα συγκεκριμένα σχέδια υλοποίησης των εργασιακών ρυθμίσεων. Επιπλέον, θα πρέπει να παρέχουν συγκεκριμένα σχέδια υλοποίησης για ειδικές περιπτώσεις και, τέλος, θα πρέπει να δίνουν πιο λεπτομερή και συγκεκριμένη βοήθεια και κατεύθυνση στους επικεφαλής και τους εργάτες που είναι σχετικά αδύναμοι και έχουν σχετικά χαμηλό επίπεδο. Αν κάποιοι επικεφαλής και εργάτες είναι εντελώς ανίκανοι να υλοποιήσουν την εργασία, άραγε τι πρέπει να γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις; Οι ανώτερης βαθμίδας επικεφαλής και εργάτες πρέπει να εισχωρούν βαθιά μέσα στην εκκλησία και να συμμετέχουν προσωπικά στην εργασία, λύνοντας τα πραγματικά ζητήματα μέσα από τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, και να τους δείχνουν πώς να κάνουν το έργο και πώς να υλοποιούν το έργο σύμφωνα με τις αρχές. Αυτά τα βήματα έχουν διατυπωθεί ξεκάθαρα· είναι όμως εύκολο να υλοποιηθούν; Άραγε, υπάρχουν δυσκολίες; Κάποιοι μπορεί να πουν: «Το κάνεις ν’ ακούγεται απλό, αλλά η υλοποίησή του δεν είναι τόσο εύκολη. Μερικές φορές οι εργασιακές ρυθμίσεις είναι πολύ περίπλοκες και κανείς δεν ξέρει πώς να τις υλοποιήσει!» Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες βρίσκουν αρκετά κουραστικό ακόμη και το πρώτο βήμα, δηλαδή τη συναναστροφή πάνω στις συγκεκριμένες απαιτήσεις των εργασιακών ρυθμίσεων και την παροχή καθοδήγησης με πρακτικό τρόπο. Λένε: «Δεν έχω κάνει ποτέ αυτές τις συγκεκριμένες εργασίες, οπότε δεν ξέρω πώς να συναναστρέφομαι πάνω σ’ αυτές και να παρέχω σχετική καθοδήγηση. Θα πρέπει απλώς ν’ ακολουθήσουν την ακριβή διατύπωση των εργασιακών ρυθμίσεων· πάνω σε τι χρειάζεται να συναναστραφούμε; Δεν είναι αυτό απλώς μια τυπική διαδικασία;» Δεν ξέρουν πώς να συναναστρέφονται, ξέρουν μόνο πώς να φωνάζουν συνθήματα: «Πρέπει να υλοποιήσουμε σωστά αυτό το έργο! Αυτή είναι η απαίτηση που έχει ο Θεός από εμάς. Πρέπει οπωσδήποτε να παραμείνουμε ακλόνητοι, να ικανοποιήσουμε τις απαιτήσεις του Θεού και να μη διαψεύσουμε τις προσδοκίες που έχει ο Θεός από εμάς. Όσο για το πώς θα το κάνουμε, αυτό πρέπει να το βρείτε μόνοι σας». Ποιο είναι το πρόβλημα με τους ανθρώπους που λένε τέτοια πράγματα; Άραγε, μπορούν να κάνουν το έργο; Έχουν εργασιακή ικανότητα; Μήπως έχουν χαμηλό επίπεδο; (Ναι.)

Ό,τι κι αν συμβαίνει, είτε πρόκειται για μεγάλο είτε για μικρό ζήτημα, πρέπει να προσεύχεσαι στον Θεό και ν’ αναζητάς από Αυτόν, καθώς και να σκέφτεσαι και να εξετάζεις τα πράγματα προσεκτικά και διεξοδικά, προτού κρίνεις. Αν ένας άνθρωπος δεν έχει κανονικό σκεπτικό, είναι ακόμη πιο ζωτικό γι’ αυτόν να προσεύχεται στον Θεό, να ζητά τη βοήθεια του Θεού και ν’ αναζητά περισσότερο από εκείνους που κατανοούν την αλήθεια. Επιπλέον, για σημαντικά ζητήματα στο εκκλησιαστικό έργο και σημαντικά ζητήματα που αντιμετωπίζεις όσο κάνεις τα καθήκοντά σου, πρέπει να συναναστρέφεσαι και να συζητάς με το αρμόδιο προσωπικό, ώστε να καταλήγετε σε συναίνεση και στο τέλος ν’ αναπτύσσετε ένα συγκεκριμένο και εφικτό σχέδιο άσκησης. Αυτό το σχέδιο πρέπει να είναι μια συναίνεση που επιτυγχάνεται μέσα από προσεκτική μελέτη και διαβούλευση και πρέπει να στέκει απέναντι στους επικεφαλής και τους εργάτες κάθε βαθμίδας. Όσοι μπορούν ν’ αναπτύσσουν συγκεκριμένα σχέδια άσκησης που έχουν βάση θεωρούνται άνθρωποι με κανονικό σκεπτικό. Όταν ένας άνθρωπος αντιμετωπίζει ζητήματα, είτε μεγάλα είτε μικρά, αν δεν έχει τίποτε συγκεκριμένο στη σκέψη του και δεν μπορεί να σκεφτεί συγκεκριμένες αρχές άσκησης και απλώς χρησιμοποιεί κάποια απλοϊκά θεωρητικά συνθήματα για ν’ αντικαταστήσει τις αρχές χειρισμού των προβλημάτων, άραγε μπορεί να κάνει σωστά το έργο του; Άραγε, ένας τέτοιος άνθρωπος έχει την ικανότητα να σκέφτεται και να εξετάζει τα πράγματα; (Όχι.) Τι είδους άνθρωπος δεν έχει την ικανότητα να σκέφτεται; (Ένας άνθρωπος με χαμηλό επίπεδο.) Αυτό σημαίνει να είναι κανείς άνθρωπος με χαμηλό επίπεδο. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Ας υποθέσουμε ότι ζεις στο εξωτερικό και μια μέρα λαμβάνεις ξαφνικά μια δικαστική κλήτευση. Αυτό είναι αρκετά απρόσμενο και ξαφνικό, έτσι δεν είναι; Πρώτον, δεν έχεις κάνει τίποτε παράνομο. Δεύτερον, δεν έχεις υποβάλει καμία μήνυση ούτε έχεις ακούσει ότι κάποιος σε κατηγορεί για κάτι. Λαμβάνεις την κλήτευση χωρίς να γνωρίζεις τίποτε για τις περιστάσεις γύρω από αυτήν. Τι θα αισθανόταν αρχικά ένας μέσος άνθρωπος αν αντιμετώπιζε ένα τέτοιο περιστατικό; Η εμπλοκή σε νομικά ζητήματα θα του προκαλούσε κάποιον πανικό, ανησυχία και τρόμο· θα ένιωθε ότι πιάστηκε απροετοίμαστος και πραγματικά θα του κοβόταν η όρεξη. Κανένας άνθρωπος, είτε είναι σημαντικός είτε ασήμαντος, είτε είναι τολμηρός είτε άτολμος και είτε είναι ενήλικος είτε ανήλικος, δεν θέλει ν’ αντιμετωπίσει ένα τέτοιο περιστατικό, επειδή αυτό δεν είναι καλό πράγμα. Όταν οι άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι μ’ ένα τέτοιο περιστατικό, αντιδρούν με δύο διαφορετικούς τρόπους. Το πρώτο είδος ανθρώπου σκέφτεται: «Δεν έχω κάνει τίποτε παράνομο ούτε έχω παραβιάσει κανέναν κυβερνητικό κανονισμό. Τι έχω να φοβηθώ; Αυτή η κοινωνία είναι ευνομούμενη και τα πάντα βασίζονται σε αποδείξεις. Εφόσον δεν έχω κάνει τίποτε κακό, δεν θα έχουν αποδείξεις εναντίον μου, ακόμη κι αν μου ασκήσουν δίωξη. Δεν έχω τίποτε να φοβηθώ. Τι μπορεί να κάνει μια κλήτευση; Ένας ακέραιος άνθρωπος δεν πρέπει να φοβάται τις κατηγορίες. Θα προσλάβω έναν δικηγόρο για να με υπερασπιστεί· δεν θα υπάρξουν προβλήματα». Αφού το σκεφτεί καλά, δεν νιώθει καμία πίεση μέσα του και η καθημερινή του ζωή παραμένει ανεπηρέαστη. Αυτή είναι η αντίδραση του πρώτου είδους ανθρώπου. Ας δούμε τώρα ποια είναι η αντίδραση του δεύτερου είδους ανθρώπου. Αφού λάβει την κλήτευση, σκέφτεται: «Δεν έχω παραβεί κανέναν νόμο ούτε έχω διαπράξει κανένα έγκλημα· σε τι θα μπορούσε, λοιπόν, να αφορά αυτό; Μήπως έχει να κάνει με το γεγονός ότι πιστεύω στον Θεό; Η πίστη στον Θεό δεν είναι παράνομη. Μήπως κάποιος με παγίδευσε και με κατήγγειλε σκοπίμως; Αυτό φαίνεται πιο πιθανό. Θα μπορούσε, όμως, να είναι κάτι άλλο; Πρέπει να συμβουλευτώ έναν δικηγόρο και να του ζητήσω να πάει στο δικαστήριο για να μάθει γιατί έλαβα την κλήτευση και ποιος είναι ο ενάγων. Πρέπει να ερευνήσω την υπόθεση σε βάθος προτού αποφασίσω ποιο θα είναι το αντίμετρο. Αν ο δικηγόρος πει ότι σχετίζεται με την πίστη μου στον Θεό, τότε πρέπει να βρω γρήγορα ανθρώπους για να σχεδιάσουμε ένα αντίμετρο και, επίσης, να βιαστώ να κρύψω οποιαδήποτε βιβλία ή άλλα πράγματα που σχετίζονται με την πίστη μου, ώστε να μην επιτρέψω στον εχθρό μου να βρει κάτι να χρησιμοποιήσει εναντίον μου». Μετά από αυτές τις αρχικές σκέψεις, παρόλο που δεν έχει καταλήξει σε τελεσίδικα συμπεράσματα ή σε ακριβείς κρίσεις σχετικά με τη λήψη της κλήτευσης, έχει ήδη μια ξεκάθαρη ιδέα για το συγκεκριμένο σχέδιο άσκησης: τι να κάνει για το Σχέδιο Α, τι να κάνει για το Σχέδιο Β και, αν κανένα από αυτά τα δύο δεν είναι εφικτό, τι να κάνει στη συνέχεια. Εξετάζει διεξοδικά και προσεκτικά το κάθε βήμα· πρώτα ηρεμεί το μυαλό του και προσεύχεται γρήγορα μέσα του κι έπειτα, αφού συνέλθει, αρχίζει αμέσως να χειρίζεται αυτό το ζήτημα. Μέσα σε μια μέρα, έχει ξεκαθαρίσει όλα αυτά τα πράγματα και ξέρει πώς να προχωρήσει. Όποια κι αν είναι η τελική έκβαση αυτού του ζητήματος, ας δούμε πρώτα αυτά τα δύο είδη ανθρώπων. Ποιος από τους δύο έχει την ικανότητα να σκέφτεται διεξοδικά τα προβλήματα; Ποιος από τους δύο έχει επίπεδο; (Ο δεύτερος.) Προφανώς, ο δεύτερος άνθρωπος έχει επίπεδο. Όταν κάποιος αντιμετωπίζει ένα περιστατικό, το κουράγιο και η αποφασιστικότητα δεν ισοδυναμούν με το επίπεδο. Πρέπει να μπορεί να σκέφτεται, να διαθέτει ικανότητα διάκρισης και να έχει την ικανότητα να χειρίζεται προβλήματα. Μέσα από τη διαδικασία της σκέψης, πρέπει να είναι σε θέση να καταλήξει σε συγκεκριμένες κρίσεις και ν’ αναπτύξει συγκεκριμένα σχέδια δράσης. Μόνο ένας τέτοιος άνθρωπος έχει επίπεδο. Επιφανειακά, μπορεί να φαίνεται πολύ άτολμος, να ενεργεί με επιφυλακτικότητα και προσοχή ακόμη και σε μικρά ζητήματα και ν’ αντιμετωπίζει τα ασήμαντα ζητήματα σαν να είναι σημαντικά. Ωστόσο, η μέθοδός του και ο τρόπος με τον οποίο χειρίζεται τα προβλήματα αποδεικνύουν ότι αυτός ο άνθρωπος έχει την ικανότητα να σκέφτεται και την ικανότητα να εξετάζει διεξοδικά και να χειρίζεται τα προβλήματα. Αντιθέτως, ο πρώτος άνθρωπος είναι πολύ τολμηρός και δεν φοβάται τίποτα. Όταν αντιμετωπίζει ένα περιστατικό, απλώς σκέφτεται: «Δεν έχω κάνει τίποτε κακό. Ό,τι κι αν πάει στραβά, θα υπάρχει πάντα κάποιος πιο ικανός για να το διορθώσει. Τι έχω να φοβηθώ;» Είναι ξέγνοιαστος και ζει μια εύκολη ζωή· μήπως, όμως, είναι λίγο βλακωδώς τολμηρός και ανόητος; Αυτός ο άνθρωπος φωνάζει συνθήματα δυνατά και αυτά που λέει δεν είναι λάθος, αλλά τι του λείπει; (Δεν έχει κανονικό σκεπτικό και του λείπει η ικανότητα να σκέφτεται διεξοδικά τα προβλήματα.) Πού εκδηλώνεται το γεγονός ότι του λείπει το κανονικό σκεπτικό; Όταν αντιμετωπίζει ένα περιστατικό, είτε πρόκειται για κάτι που έχει συμβεί ξαφνικά είτε για κάτι που γνώριζε ήδη, δεν μπορεί να το σκεφτεί διεξοδικά ή να καταλήξει σε μια κρίση, οπότε είναι φυσικό να μην έχει ένα σχέδιο για να χειριστεί το πρόβλημα ούτε την ικανότητα να το λύσει. Αυτό είναι πολύ προφανές. Εξωτερικά, αυτός ο άνθρωπος φαίνεται ότι έχει ευγλωττία, ότι μπορεί ν’ αναφέρει δόγματα και να τονώνει το ηθικό· φαίνεται ότι έχει το επίπεδο για να είναι επικεφαλής. Ωστόσο, όταν αντιμετωπίζει προβλήματα, δεν μπορεί ν’ αντιληφθεί την ουσία των προβλημάτων και δεν μπορεί να συναναστραφεί πάνω στην αλήθεια για να τα λύσει. Μπορεί μόνο ν’ αναφέρει κάποια λόγια και δόγματα και να φωνάζει συνθήματα. Επιφανειακά, φαίνεται οξυδερκής, αλλά όταν αντιμετωπίζει προβλήματα, δεν μπορεί ν’ αναλύσει ούτε να κρίνει τις αιτίες των προβλημάτων, ούτε μπορεί να εκτιμήσει τις σοβαρές συνέπειες που θα προκύψουν αν συνεχίσουν να εξελίσσονται τα προβλήματα. Δεν μπορεί να ξεκαθαρίσει αυτά τα ζητήματα στο μυαλό του, πόσο μάλλον να λύσει τα προβλήματα. Ένας τέτοιος άνθρωπος φαίνεται εύγλωττος, αλλά στην πραγματικότητα έχει χαμηλό επίπεδο και δεν μπορεί να κάνει αληθινό έργο. Ομοίως, αν οι επικεφαλής και οι εργάτες μπορούν μόνο να διαβάζουν και να εξηγούν κατά γράμμα μια εργασιακή ρύθμιση μόλις τη λαμβάνουν και, παρόλο που μπορεί να εκδώσουν την εργασιακή ρύθμιση και να συναναστραφούν στις συναθροίσεις πάνω στα κύρια σημεία της, δεν ξέρουν πώς να κάνουν συγκεκριμένες διευθετήσεις και να παρέχουν συγκεκριμένη καθοδήγηση για τις συγκεκριμένες απαιτήσεις, τις αρχές, τα ζητήματα που απαιτούν προσοχή, τις ειδικές περιπτώσεις και άλλα πράγματα που περιλαμβάνονται στην εργασιακή ρύθμιση, και δεν έχουν κανένα σχέδιο, καμία ιδέα και καμία ικανότητα να λύνουν προβλήματα, τότε έχουν χαμηλό επίπεδο. Όταν οι επικεφαλής και οι εργάτες υλοποιούν εργασιακές ρυθμίσεις, η πρώτη εργασία που πρέπει να εκτελούν, δηλαδή η παροχή καθοδήγησης, δεν είναι ούτε εύκολη ούτε απλή. Η πρώτη εργασία δείχνει κατά πόσο ένας επικεφαλής ή εργάτης έχει το επίπεδο και την εργασιακή ικανότητα που οφείλει να διαθέτει. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν έχουν αυτό το επίπεδο κι αυτήν την εργασιακή ικανότητα, δεν θα είναι σε θέση να παρέχουν συγκεκριμένη καθοδήγηση για τις εργασιακές ρυθμίσεις ούτε να τις υλοποιούν.

II. Παροχή επίβλεψης και παρότρυνσης

Στη συνέχεια, ας συναναστραφούμε πάνω στην εργασία της «επίβλεψης». Κρίνοντας από την κυριολεκτική σημασία, επίβλεψη σημαίνει επιθεώρηση: να ελέγχεται ποιες εκκλησίες έχουν υλοποιήσει τις εργασιακές ρυθμίσεις και ποιες όχι, η πρόοδος της υλοποίησης, ποιοι επικεφαλής και εργάτες κάνουν αληθινό έργο και ποιοι όχι, και κατά πόσο οι επικεφαλής ή οι εργάτες απλώς διανέμουν τις εργασιακές ρυθμίσεις χωρίς να συμμετέχουν στις συγκεκριμένες εργασίες. Η επίβλεψη είναι μια συγκεκριμένη εργασία. Πέρα από την επίβλεψη της υλοποίησης των εργασιακών ρυθμίσεων —το κατά πόσο έχουν υλοποιηθεί, την ταχύτητα υλοποίησης, την ποιότητα υλοποίησης και τα αποτελέσματα που επιτυγχάνονται— οι ανώτερης βαθμίδας επικεφαλής και εργάτες πρέπει να ελέγχουν εάν οι επικεφαλής και οι εργάτες ακολουθούν αυστηρά τις εργασιακές ρυθμίσεις. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες λένε προς τα έξω ότι είναι πρόθυμοι ν’ ακολουθήσουν τις εργασιακές ρυθμίσεις, αλλά αφού έρθουν αντιμέτωποι μ’ ένα συγκεκριμένο περιβάλλον, φοβούνται μήπως συλληφθούν και η μόνη τους έγνοια είναι να κρυφτούν, έχοντας προ πολλού διώξει τις εργασιακές ρυθμίσεις στο πίσω μέρος του μυαλού τους· τα προβλήματα των αδελφών παραμένουν άλυτα και εκείνοι δεν γνωρίζουν τι προσδιορίζουν οι εργασιακές ρυθμίσεις ή ποιες είναι οι αρχές άσκησης. Αυτό δείχνει ότι οι εργασιακές ρυθμίσεις δεν έχουν υλοποιηθεί καθόλου. Άλλοι επικεφαλής και εργάτες έχουν απόψεις, αντιλήψεις και αντίσταση σε κάποιες από τις απαιτήσεις που περιλαμβάνουν οι εργασιακές ρυθμίσεις. Όταν έρχεται η στιγμή να τις υλοποιήσουν, αποκλίνουν από την αληθινή σημασία των εργασιακών ρυθμίσεων, ενεργώντας σύμφωνα με τις δικές τους ιδέες, ακολουθώντας απλώς τις τυπικές διαδικασίες και ωραιοποιώντας τα πράγματα απλώς και μόνο για να τελειώνουν ή βαδίζοντας στο δικό τους μονοπάτι και ενεργώντας όπως τους αρέσει. Όλες αυτές οι περιπτώσεις απαιτούν επίβλεψη από ανώτερης βαθμίδας επικεφαλής και εργάτες. Ο σκοπός της επίβλεψης είναι η καλύτερη υλοποίηση των συγκεκριμένων εργασιών που απαιτούνται από τις εργασιακές ρυθμίσεις, χωρίς αποκλίσεις και σύμφωνα με τις αρχές. Οι ανώτερης βαθμίδας επικεφαλής και εργάτες, όσο ασχολούνται με την επίβλεψη, πρέπει να δίνουν μεγάλη έμφαση στο να εντοπίζουν αν οποιοσδήποτε δεν κάνει αληθινό έργο ή είναι ανεύθυνος και αργός στην υλοποίηση των εργασιακών ρυθμίσεων· αν οποιοσδήποτε δείχνει αντίσταση απέναντι στις εργασιακές ρυθμίσεις και δεν είναι πρόθυμος να τις υλοποιήσει ή τις υλοποιεί επιλεκτικά ή πολύ απλά δεν ακολουθεί καθόλου τις εργασιακές ρυθμίσεις και αντιθέτως ασχολείται μόνο με τη δική του επιχείρηση· αν οποιοσδήποτε αποκρύπτει τις εργασιακές ρυθμίσεις και τις επικοινωνεί μόνο με βάση τις δικές του ιδέες, μην επιτρέποντας στον εκλεκτό λαό του Θεού να γνωρίζει την αληθινή σημασία και τις συγκεκριμένες απαιτήσεις των εργασιακών ρυθμίσεων. Μόνο επιβλέποντας και επιθεωρώντας αυτά τα ζητήματα μπορούν οι ανώτερης βαθμίδας επικεφαλής να γνωρίζουν τι πραγματικά συμβαίνει. Αν οι ανώτερης βαθμίδας επικεφαλής δεν προχωρούν σε επίβλεψη και επιθεώρηση, άραγε μπορούν να εντοπιστούν αυτά τα προβλήματα; (Όχι.) Δεν μπορούν. Επομένως, οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν πρέπει μόνο να επικοινωνούν τις εργασιακές ρυθμίσεις και να παρέχουν καθοδήγηση σε κάθε βαθμίδα, αλλά πρέπει και να επιβλέπουν το έργο σε κάθε βαθμίδα κατά την υλοποίηση των εργασιακών ρυθμίσεων. Οι επικεφαλής περιφέρειας πρέπει να επιβλέπουν το έργο των επικεφαλής επαρχίας, οι επικεφαλής επαρχίας πρέπει να επιβλέπουν το έργο των επικεφαλής εκκλησίας και οι επικεφαλής εκκλησίας πρέπει να επιβλέπουν το έργο της κάθε ομάδας. Η επίβλεψη πρέπει να γίνεται ανά βαθμίδα. Ποιος είναι ο σκοπός της επίβλεψης; Είναι να διευκολύνεται η ακριβής υλοποίηση του περιεχομένου των εργασιακών ρυθμίσεων σύμφωνα με τις συγκεκριμένες απαιτήσεις. Επομένως, η εργασία της επίβλεψης είναι πολύ σημαντική. Όταν οι επικεφαλής και οι εργάτες ασχολούνται με την επίβλεψη, αν το επιτρέπει το περιβάλλον, πρέπει να εισχωρούν βαθιά στις εκκλησίες για ν’ αλληλεπιδρούν με εκείνους που κάνουν το πραγματικό έργο. Πρέπει να κάνουν ερωτήσεις, να παρατηρούν, να διερευνούν, να ενημερώνονται και ν’ αντιλαμβάνονται τις συνθήκες της υλοποίησης του έργου. Ταυτόχρονα, πρέπει να ενημερώνονται για τις δυσκολίες και τις σκέψεις που έχουν οι αδελφοί και οι αδελφές σε σχέση μ’ αυτό το έργο και κατά πόσο έχουν συλλάβει τις αρχές αυτού του έργου. Όλα αυτά είναι συγκεκριμένες εργασίες που πρέπει να εκτελούν οι επικεφαλής και οι εργάτες. Ιδίως όταν υπάρχουν άνθρωποι με σχετικά χαμηλό επίπεδο και ανεπαρκή ανθρώπινη φύση, που είναι κάπως ανεύθυνοι, δεν δείχνουν αφοσίωση και λουφάρουν λίγο στο έργο τους, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να επιβλέπουν και να κατευθύνουν το έργο αυτών των ανθρώπων ακόμη περισσότερο. Πώς πρέπει να γίνεται η επίβλεψη και να δίνεται η κατεύθυνση; Ας υποθέσουμε ότι λες: «Βιαστείτε! Ο Άνωθεν περιμένει την αναφορά μας για το έργο. Αυτό το έργο έχει προθεσμία· μην το τρενάρετε!» Θα είχε αποτέλεσμα μια τέτοιου είδους παρότρυνση; Μήπως παρότρυνση σημαίνει απλώς ν’ ασκείται λίγη πίεση και τίποτε περισσότερο; Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να παροτρύνεις κάποιον; Όταν εργάζεστε, συμπεριλαμβάνετε στις εργασίες σας την παρότρυνση; (Ναι. Αν δω ότι κάποιες εργασίες δεν γίνονται στην ώρα τους, θα προσπαθήσω να κατανοήσω γιατί δεν τις κάνουν και να παρακολουθήσω το έργο τους.) Αν δεις κάποιον που δεν ξέρει πώς να κάνει το έργο, πρέπει να του παρέχεις συγκεκριμένη καθοδήγηση και βοήθεια και να του δώσεις κατεύθυνση. Αν δεις κάποιον που λουφάρει, πρέπει να τον κλαδέψεις. Αν γνωρίζει πώς να κάνει το έργο αλλά είναι πολύ τεμπέλης για να το κάνει, είναι νωθρός και χρονοτριβεί και ενδίδει στις σαρκικές ανέσεις, τότε πρέπει να κλαδευτεί όπως χρειάζεται. Αν το κλάδεμα δεν λύσει το πρόβλημα και η στάση του δεν αλλάξει, τι πρέπει να γίνει; (Να μην του επιτραπεί να κάνει αυτό το έργο.) Πρώτα, τον προειδοποιείς: «Αυτό το έργο είναι πολύ σημαντικό. Αν συνεχίσεις να το αντιμετωπίζεις μ’ αυτήν τη στάση, θα σου αφαιρεθεί το καθήκον σου και θα δοθεί σε κάποιον άλλο. Αν δεν είσαι εσύ πρόθυμος να το κάνεις, θα είναι κάποιος άλλος. Αν δεν είσαι αφοσιωμένος στο καθήκον σου, τότε δεν είσαι κατάλληλος γι’ αυτό το έργο. Αν δεν μπορείς ν’ ανταπεξέλθεις σε αυτήν την εργασία και δεν μπορείς να υπομείνεις τη σωματική κακουχία, ο οίκος του Θεού μπορεί να σε αντικαταστήσει με κάποιον άλλο και μπορείς επίσης να υποβάλεις παραίτηση. Αν δεν παραιτηθείς και είσαι και πάλι πρόθυμος να το κάνεις, τότε κάν’ το καλά και σύμφωνα με τις απαιτήσεις και τις αρχές του οίκου του Θεού. Αν δεν μπορείς να το καταφέρεις αυτό και καθυστερείς επανειλημμένα την πρόοδο, προκαλώντας απώλειες στο έργο, τότε ο οίκος του Θεού θα σε αντιμετωπίσει. Αν δεν μπορείς να εκπληρώσεις αυτό το καθήκον, τότε λυπάμαι, αλλά θα πρέπει να φύγεις!» Αν μετά την προειδοποίηση είναι πρόθυμος να μετανοήσει, μπορεί να παραμείνει. Αν, όμως, μετά από επανειλημμένες προειδοποιήσεις δεν αλλάζει η στάση του δεν και δεν δείχνει ίχνος μεταμέλειας, τι πρέπει να γίνει; Πρέπει ν’ απομακρυνθεί αμέσως από τα καθήκοντά του· άραγε, έτσι δεν θα λυθεί το πρόβλημα; Δεν είναι ότι κρατάμε κακία στους ανθρώπους όταν βλέπουμε ότι έχουν μικροελαττώματα ή ασήμαντα ζητήματα· αντιθέτως, δίνουμε ευκαιρίες στους ανθρώπους. Αν κάποιος είναι πρόθυμος να μετανοήσει, αν αλλάξει και γίνει πολύ καλύτερος από πριν, τότε ας παραμείνει, εφόσον αυτό είναι έστω και λίγο δυνατό. Αν του δίνονται κατ’ επανάληψη ευκαιρίες, και η συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, το κλάδεμα και η προειδοποίηση δεν αποφέρουν καρπούς και κανενός η βοήθεια δεν είναι αποτελεσματική, τότε δεν πρόκειται για ένα συνηθισμένο ζήτημα: Αυτός ο άνθρωπος έχει τόσο ανεπαρκή ανθρώπινη φύση που δεν αποδέχεται καθόλου την αλήθεια. Σ’ αυτήν την περίπτωση, δεν είναι κατάλληλος γι’ αυτό το καθήκον και πρέπει να διωχθεί. Δεν είναι κατάλληλος να κάνει κάποιο καθήκον. Έτσι πρέπει ν’ αντιμετωπίζεται το ζήτημα.

Όταν οι επικεφαλής και οι εργάτες επιβλέπουν το εκκλησιαστικό έργο, δεν θα πρέπει μόνο να έχουν την ικανότητα να εντοπίζουν διάφορα προβλήματα, αλλά θα πρέπει και να δίνουν ιδιαίτερη προσοχή σε κάποιους επικεφαλής εκκλησίας που τους προκαλούν ανησυχία ή τους οποίους θεωρούν αναξιόπιστους. Αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να βρίσκονται υπό επίβλεψη και παρακολούθηση για παρατεταμένο χρονικό διάστημα· δεν μπορείς απλώς να τους ρωτάς περιστασιακά για τις συνθήκες ή να παραμερίζεις το ζήτημα με δυο κουβέντες και να το θεωρείς λήξαν. Μερικές φορές, είναι απαραίτητο να παραμείνεις επιτόπου για να επιβλέπεις το έργο τους. Για ποιον σκοπό να παραμείνεις επιτόπου; Για ν’ ανακαλύψεις και να λύσεις τυχόν προβλήματα πιο γρήγορα και να γίνει σωστά το έργο. Μερικές φορές, δεν μπορείς ν’ ανακαλύψεις προβλήματα αμέσως μόλις φτάσεις στην τοποθεσία του έργου. Αντιθέτως, μέσα από τη λεπτομερή κατανόηση, την επιθεώρηση του έργου και την προσεκτική παρατήρηση, κάποια προβλήματα μπορούν σταδιακά ν’ αναδυθούν στην επιφάνεια και ν’ ανακαλυφθούν. Όταν παραμένεις επιτόπου για ν’ ασχοληθείς με την επίβλεψη, ο στόχος δεν είναι να παρακολουθείς ή να παρατηρείς τους ανθρώπους. Τι σημαίνει «επίβλεψη»; Η επίβλεψη έχει να κάνει με την επιθεώρηση και την παροχή κατεύθυνσης. Σημαίνει, συγκεκριμένα, να ρωτάς λεπτομερώς για το έργο, ν’ αντιλαμβάνεσαι και να ενημερώνεσαι για την πρόοδο του έργου και τους αδύναμους κρίκους του έργου, κατανοώντας, μεταξύ άλλων, ποιος κάνει το έργο του με υπευθυνότητα και ποιος όχι, ποιος είναι ικανός να εκτελέσει το έργο και ποιος όχι. Μερικές φορές, η επίβλεψη απαιτεί διαβούλευση, κατανόηση και διερεύνηση των συνθηκών. Μερικές φορές, απαιτεί να κάνεις ερωτήσεις κατά πρόσωπο ή άμεση επιθεώρηση. Ασφαλώς, πιο συχνά προϋποθέτει την άμεση συναναστροφή με τους αρμόδιους, ρωτώντας για την υλοποίηση του έργου, τις δυσκολίες και τα προβλήματα που εμφανίζονται και ούτω καθεξής. Όσο ασχολείσαι με την επίβλεψη, μπορείς να διαπιστώσεις ποιοι άνθρωποι αφοσιώνονται στο έργο τους μόνο φαινομενικά και απλώς κάνουν πράγματα επιφανειακά, ποιοι άνθρωποι δεν γνωρίζουν πώς να υλοποιήσουν συγκεκριμένες εργασίες, ποιοι άνθρωποι γνωρίζουν πώς να τις υλοποιήσουν αλλά δεν κάνουν αληθινό έργο, και άλλα τέτοια ζητήματα. Αν τα προβλήματα που διαπιστώνονται μπορούν να λυθούν έγκαιρα, τότε τόσο το καλύτερο. Ποιος είναι ο σκοπός της επίβλεψης; Είναι να υλοποιούνται καλύτερα οι εργασιακές ρυθμίσεις, να διαπιστώνεις αν το έργο που έχεις αναθέσει είναι κατάλληλο, αν υπάρχουν τυχόν παραβλέψεις ή πράγματα που δεν έχεις λάβει υπόψη, αν υπάρχουν πεδία που δεν συνάδουν με τις αρχές, αν υπάρχουν στρεβλές πτυχές ή πεδία στα οποία έχουν γίνει λάθη, και ούτω καθεξής· όλα αυτά τα ζητήματα μπορούν να διαπιστωθούν κατά τη διαδικασία της επίβλεψης. Όμως, αν μείνεις σπίτι και δεν εκτελέσεις αυτό το συγκεκριμένο έργο, άραγε μπορείς να διαπιστώσεις αυτά τα προβλήματα; (Όχι.) Πολλά προβλήματα προϋποθέτουν να κάνεις ερωτήσεις, να τα παρατηρήσεις και να τα κατανοήσεις επιτόπου για να γίνουν γνωστά και αντιληπτά. Όταν ασχολείσαι με την επίβλεψη, πρέπει να παροτρύνεις εκείνους που είναι ανεύθυνοι και ξέγνοιαστοι στο έργο τους, που εξαπατούν τους ανωτέρους τους και αποκρύπτουν πράγματα από τους κατωτέρους τους και που είναι επιπόλαιοι και αργοί. Μόλις αναφέραμε κάποια βήματα για το πώς να τους παροτρύνεις: Μπορείς να παρέχεις καθοδήγηση, να συναναστραφείς, να τους κλαδέψεις, να τους προειδοποιήσεις και να τους απομακρύνεις από τα καθήκοντά τους. Άραγε, είναι εύκολο να πραγματοποιηθούν αυτά τα βήματα; (Ναι.)

III. Επιθεώρηση και παρακολούθηση

Αφού οι επικεφαλής και οι εργάτες παροτρύνουν την εξέλιξη του έργου, το επόμενο βήμα είναι να επιθεωρήσουν το έργο. Ποιος είναι, συνήθως, ο σκοπός της επιθεώρησης του έργου; Η επιθεώρηση του έργου γίνεται για να προσδιοριστεί η πρόοδος των εργασιών που έχουν ανατεθεί, να εντοπιστούν τυχόν προβλήματα που πρέπει επειγόντως να λυθούν και τελικά να διασφαλιστεί ότι το έργο γίνεται απολύτως σωστά. Μετά την ανάθεση του έργου, είναι απαραίτητο να επιθεωρούνται πολλές πτυχές: σε ποιο στάδιο έχει φτάσει το μετέπειτα έργο, κατά πόσο έχει ολοκληρωθεί, πόσο αποτελεσματικό είναι, ποια είναι τα αποτελέσματα, κατά πόσο έχουν εντοπιστεί συγκεκριμένα προβλήματα, κατά πόσο υπάρχουν δυσκολίες, κατά πόσο υπάρχουν πεδία που δεν συνάδουν με τις αρχές, και ούτω καθεξής. Η επιθεώρηση του έργου που έχεις αναθέσει είναι επίσης μια συγκεκριμένη και απαραίτητη εργασία. Συχνά, κάποιοι επικεφαλής και εργάτες κάνουν ένα λάθος: Νομίζουν ότι μόλις αναθέσουν το έργο, η δουλειά τους έχει τελειώσει. Πιστεύουν το εξής: «Η εργασία μου έχει ολοκληρωθεί, έχω εκπληρώσει την ευθύνη μου. Σε κάθε περίπτωση, σας έχω πει πώς να το κάνετε. Ξέρετε τι να κάνετε και έχετε συμφωνήσει να το κάνετε. Δεν χρειάζεται ν’ ανησυχώ πώς θα προχωρήσουν τα πράγματα· απλώς να μου κάνετε αναφορά μόλις τελειώσετε». Αφού σχεδιάσουν και αναθέσουν το έργο, νομίζουν ότι η εργασία τους έχει ολοκληρωθεί και ότι όλα είναι εντάξει. Δεν παρακολουθούν ούτε επιθεωρούν το έργο. Όσο για το κατά πόσο είναι κατάλληλος ο άνθρωπος που όρισαν υπεύθυνο γι’ αυτήν την εργασία, πώς είναι η κατάσταση των περισσότερων ανθρώπων, κατά πόσο υπάρχουν προβλήματα ή δυσκολίες, κατά πόσο είναι σίγουροι ότι κάνουν σωστά το εκκλησιαστικό έργο, κατά πόσο υπάρχουν στρεβλές ή λανθασμένες πτυχές ή κατά πόσο υπάρχουν οποιεσδήποτε παραβιάσεις των εργασιακών ρυθμίσεων του Άνωθεν, δεν ενημερώνονται, δεν επιθεωρούν ούτε παρακολουθούν. Απλώς θεωρούν ότι η δουλειά τους έχει τελειώσει μόλις αναθέσουν το έργο· αυτό δείχνει ότι δεν κάνουν συγκεκριμένο έργο. Τι πρέπει να επιθεωρείται στο έργο; Τα κύρια πράγματα που πρέπει να ελέγχονται είναι το κατά πόσο το σχέδιο υλοποίησης εναρμονίζεται με τις εργασιακές ρυθμίσεις, κατά πόσο παραβιάζει τις αρχές και τις απαιτήσεις των εργασιακών ρυθμίσεων και κατά πόσο υπάρχουν άνθρωποι που προκαλούν διαταράξεις και αναστατώσεις, άνθρωποι που δημιουργούν μπελάδες στα τυφλά ή άνθρωποι που ξεστομίζουν εξεζητημένα λόγια κατά τη διάρκεια του έργου. Ασφαλώς, κατά την επιθεώρηση του έργου, ελέγχεις επίσης κατά πόσο υπάρχουν λάθη από την πλευρά σου στην υλοποίηση των εργασιακών ρυθμίσεων. Όταν επιθεωρείς το έργο των άλλων, στην πραγματικότητα επιθεωρείς και το δικό σου έργο.

Συναναστροφή πάνω στο πώς πρέπει να υλοποιούνται οι εργασιακές ρυθμίσεις, δίνοντας ένα παράδειγμα

Ας δώσουμε ένα συγκεκριμένο παράδειγμα για το πώς πρέπει να υλοποιούνται οι εργασιακές ρυθμίσεις του Άνωθεν. Ας πούμε ότι η εργασιακή ρύθμιση απαιτεί να γραφτούν άρθρα βιωματικής μαρτυρίας. Πρόκειται για μια συγκεκριμένη εργασία που καλύπτει ευρύ φάσμα πτυχών και είναι μια μακροπρόθεσμη, συνεχιζόμενη εργασία και όχι μια προσωρινή εργασιακή ρύθμιση. Αφού, λοιπόν, εκδοθεί αυτή η εργασιακή ρύθμιση, τι πρέπει να κάνουν πρώτα οι επικεφαλής και οι εργάτες; Σύμφωνα με την ένατη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών, η οποία απαιτεί να παρέχουν καθοδήγηση, επίβλεψη και παρότρυνση, και να επιθεωρούν και να παρακολουθούν πώς προχωράει η υλοποίηση των εργασιακών ρυθμίσεων, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι να συναναστραφούν με τους υπευθύνους και τους επιβλέποντες των ομάδων πάνω στο πώς συγκεκριμένα θα πραγματοποιηθεί αυτή η εργασία με κατάλληλο και αποτελεσματικό τρόπο, διασφαλίζοντας ότι όλοι έχουν ένα μονοπάτι και αρχές που μπορούν ν’ ακολουθήσουν γι’ αυτό το έργο. Μόνο αν συναναστραφούν σ’ αυτόν τον βαθμό μπορεί να γίνει σωστά το έργο. Αρχικά, θα πρέπει να βεβαιωθούν ότι όλοι κατανοούν τα πρότυπα που απαιτούνται από τον Άνωθεν για τη συγγραφή άρθρων μαρτυρίας και τι είδους άρθρα μαρτυρίας απαιτούνται. Πρώτα, θα πρέπει να εξακριβώσουν το συγκεκριμένο περιεχόμενο, τις αρχές και το αντικείμενο αυτών των άρθρων και να διασφαλίσουν ότι όλοι οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι ενήμεροι γι’ αυτά. Επιπλέον, θα πρέπει να παρέχουν συγκεκριμένη συναναστροφή και καθοδήγηση πάνω στην έκταση, στη μορφή, στο θέμα και στο γλωσσικό ύφος των άρθρων· για παράδειγμα, να τους ενημερώσουν ότι τα άρθρα μπορούν να γραφτούν με τη μορφή αφηγήματος, ημερολογίου, προσωπικού χρονικού, πεζού ποιήματος και ούτω καθεξής. Δεν είναι αυτό παροχή καθοδήγησης; (Ναι.) Αφού παράσχουν καθοδήγηση, όλοι θα γνωρίζουν τη συγκεκριμένη έννοια και τον ορισμό των άρθρων μαρτυρίας που πρέπει να γράψουν. Στη συνέχεια, πρέπει να προσδιορίσουν ποιος έχει το επίπεδο και την εμπειρία για να γράψει άρθρα βιωματικής μαρτυρίας και ποιος δεν έχει βαθιά εμπειρία και μπορεί μόνο να εκπαιδευτεί στη συγγραφή μέτριων άρθρων μαρτυρίας. Οι επικεφαλής εκκλησίας πρέπει να έχουν πλήρη επίγνωση αυτών των πραγμάτων. Αφού γραφτούν τα άρθρα, πρέπει να τα διαβάσουν για να ελέγξουν αν είναι αυθεντικά και αν διαπαιδαγωγούν. Αν ανταποκρίνονται στα πρότυπα, μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως υποδείγματα άρθρων, ώστε να τα διαβάσουν και να τα έχουν ως αναφορά οι αδελφοί και οι αδελφές που δεν έχουν γράψει ακόμη άρθρα ή που δεν ξέρουν πώς να τα γράψουν. Αν οποιοσδήποτε έχει εμπειρίες και είναι πρόθυμος να γράψει άρθρα μαρτυρίας, πρέπει ν’ ακολουθήσει τις αρχές και τις απαιτήσεις, να μοιραστεί τα εσώψυχά του και να μιλήσει με πρακτικά λόγια, ώστε να διαπαιδαγωγήσει τους αναγνώστες. Αν κάποιοι άνθρωποι δεν είναι καλοί στη συγγραφή άρθρων και μπορούν μόνο να γράψουν ένα απλό χρονικό γεγονότων, τι πρέπει να γίνει μ’ αυτούς; Ακόμη κι αν τα άρθρα τους δεν ανταποκρίνονται στα πρότυπα, και πάλι πρέπει να εκπαιδευτούν. Πρέπει να γράψουν άρθρα για την πραγματική κατανόηση και την εκτίμηση που αποκόμισαν όταν βίωσαν τα λόγια του Θεού. Αφού γίνει η επιμέλεια και η διόρθωση αυτών των άρθρων, αν το περιεχόμενο πληροί τα πρότυπα για τα άρθρα μαρτυρίας, τότε αυτά τα άρθρα είναι αποδεκτά. Ανεξάρτητα από το στυλ γραφής του άρθρου και ανεξάρτητα από τη μορφή του —είτε είναι γραμμένο ως αφήγημα είτε ως ημερολόγιο— εφόσον είναι επωφελές και διαπαιδαγωγεί τους αναγνώστες, μπορεί να γραφτεί. Υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο που έχουν κάποιες βιωματικές μαρτυρίες, αλλά δεν ξέρουν πώς να γράφουν άρθρα μαρτυρίας. Τι πρέπει να γίνει σε τέτοιες περιπτώσεις; Μπορούν να αφηγηθούν προφορικά τις εμπειρίες τους και κάποιος με περισσότερη μόρφωση μπορεί να τους βοηθήσει να καταγράψουν τις εμπειρίες τους κι έπειτα να τις εκφράσουν με ακρίβεια με βάση το πραγματικό νόημα, μετατρέποντάς τις μετά την επιμέλεια σ’ ένα άρθρο μαρτυρίας που ανταποκρίνεται στα πρότυπα. Αυτά τα άρθρα είναι επίσης αποδεκτά. Για να ξεκινήσεις αυτό το έργο, πρώτα πρέπει να συναναστραφείς πάνω στον ορισμό και τη μορφή ενός άρθρου μαρτυρίας. Έπειτα, πρέπει να ορίσεις συγκεκριμένες απαιτήσεις και να κάνεις διευθετήσεις για ανθρώπους διαφορετικών μορφωτικών επιπέδων, διαφορετικών ηλικιακών ομάδων και διαφορετικών εμπειριών και αναστημάτων. Βάλε πρώτα όσους έχουν εμπειρίες να γράψουν κάποια άρθρα. Στο μεταξύ, εντόπισε κάποια άτομα εντός της εκκλησίας που είναι ικανά να καθοδηγήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές στη συγγραφή άρθρων και που είναι κατάλληλα για την επιμέλεια και τη διόρθωση των άρθρων, ώστε να φέρουν σε πέρας αυτές τις συγκεκριμένες εργασίες. Αυτό παρέχει μια αρχική διευθέτηση αυτού του έργου. Μήπως, αφού διευθετήσεις το έργο μ’ αυτόν τον τρόπο, αυτό σημαίνει ότι έχει υλοποιηθεί πλήρως και ότι μπορείς να πάψεις ν’ ασχολείσαι; Όχι. Αυτό είναι απλώς παροχή συγκεκριμένης κατεύθυνσης, βοήθειας και σχεδίων υλοποίησης με βάση τις απαιτήσεις της εργασιακής ρύθμισης. Τι θα πρέπει να κάνουν στη συνέχεια οι επικεφαλής και οι εργάτες; Θα πρέπει να επιβλέψεις το έργο. Άραγε, θα πρέπει να είναι στοχευμένη αυτή η επίβλεψη; Η επίβλεψη δεν είναι τυχαίοι έλεγχοι κάποιων σημείων· πρέπει να έχει μια κύρια στόχευση. Πρέπει να έχεις κατανοήσει ξεκάθαρα ποιος χρειάζεται επίβλεψη και ποια στάδια του έργου απαιτούν επίβλεψη. Για παράδειγμα, αν μια συγκεκριμένη αδελφή είναι επικεφαλής εκκλησίας που συνήθως δεν αντιμετωπίζει με σοβαρότητα το έργο της, της αρέσει να κομπάζει, στοχεύει ψηλά αλλά είναι ανίκανη, έχει την τάση να εξαπατά τους ανωτέρους της και ν’ αποκρύπτει πράγματα από τους κατωτέρους της, μιλάει με τρόπο που ακούγεται ιδιαίτερα ευχάριστος και τις περισσότερες φορές είναι επιπόλαιη στο έργο της, τότε είναι επιτακτική ανάγκη να επιβλέπεται στο έργο της. Δεν μπορείς να την εμπιστεύεσαι απόλυτα. Επομένως, το πρώτο βήμα είναι να επιθεωρήσεις το έργο της και να δεις πώς τα πάει με την υλοποίηση των εργασιακών ρυθμίσεων. Μήπως αυτό είναι απλώς αυθαίρετη επίβλεψη των ανθρώπων; (Όχι.) Είναι απαραίτητο για το έργο, επειδή αυτό το έργο είναι πάρα πολύ σημαντικό και όσοι φέρνουν σε πέρας τέτοιου είδους έργο πρέπει να είναι αξιόπιστοι. Αν δεν εκτελούν συγκεκριμένες εργασίες και δεν είναι αξιόπιστοι, τότε σε περίπτωση που τους εμπιστευτείς στα τυφλά, θα καθυστερήσει το εκκλησιαστικό έργο και θα έχεις παραμελήσει την ευθύνη σου. Δεν μπορείς ν’ αφήσεις να σε παρασύρουν τα ωραία λόγια αυτών των ανθρώπων ή το πόσο σθεναρά δηλώνουν τη δέσμευσή τους· στην πραγματικότητα, απλώς μιλάνε όμορφα αλλά δεν κάνουν τίποτε ουσιαστικό στα παρασκήνια. Σε τέτοιους ακριβώς ανθρώπους στοχεύει η επίβλεψη. Μέσα από την επίβλεψη, παρατηρείς κατά πόσο έχουν μετανοήσει. Αν δεν έχουν μετανοήσει, απομάκρυνέ τους αμέσως από τα καθήκοντά τους και σταμάτα να σπαταλάς προσπάθεια σ’ αυτούς. Στην πραγματικότητα, θα πρέπει να παρακολουθείς, να επιβλέπεις και να κατευθύνεις τους περισσότερους επικεφαλής και εργάτες. Όσοι μπορούν να κάνουν αληθινό έργο και έχουν αίσθημα ευθύνης, αν πρόκειται για έργο που ξέρουν πώς να κάνουν, δεν χρειάζονται επίβλεψη. Ωστόσο, αν πρόκειται για νέο ή σημαντικό έργο, και πάλι είναι απαραίτητη η παρακολούθηση, η επίβλεψη και η παροχή κατεύθυνσης. Θα μπορούσε να λεχθεί ότι η επίβλεψη και η παρακολούθηση του έργου μ’ αυτόν τον τρόπο είναι η δουλειά των επικεφαλής και των εργατών. Η παρακολούθηση, η επίβλεψη και η παροχή κατεύθυνσης δεν δείχνουν έλλειψη εμπιστοσύνης, αλλά διασφαλίζουν την ομαλή πρόοδο του έργου. Επειδή οι άνθρωποι έχουν διάφορες ελλείψεις και, εκτός αυτού, διάφορες διεφθαρμένες διαθέσεις, αν δεν ασκείσαι μ’ αυτόν τον τρόπο, είναι αδύνατον να διασφαλιστεί ότι γίνεται σωστά το έργο. Όσοι έχουν μόλις προαχθεί, χρειάζονται ακόμα περισσότερη παρακολούθηση, επίβλεψη και κατεύθυνση. Αυτή είναι μια συγκεκριμένη εργασία που πρέπει να εκτελούν οι επικεφαλής και οι εργάτες. Αν δεν παρακολουθείς, δεν επιβλέπεις και δεν παρέχεις κατεύθυνση, πολλές εργασίες δεν μπορούν να γίνουν σωστά και κάποιο έργο μπορεί ακόμη και να γίνει μαντάρα ή να οδηγηθεί σε τέλμα. Αυτό συμβαίνει πάρα πολύ συχνά. Συγκεκριμένα, οι επικεφαλής και οι εργάτες που δεν επιδιώκουν την αλήθεια απαιτούν ακόμα περισσότερη επίβλεψη. Με τους υπόλοιπους, το έργο μπορεί να υλοποιηθεί αρκετά ομαλά· όμως, με τέτοιους ανθρώπους, είναι αβέβαιο κατά πόσο μπορεί να υλοποιηθεί ή πόσο καλά μπορεί να υλοποιηθεί, και είναι ακόμα πιο δύσκολο να πει κανείς κατά πόσο θα υλοποιηθεί σύμφωνα με την εργασιακή ρύθμιση. Τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι πολύ αξιόπιστοι στο έργο τους. Αν τους εμπιστευτείς χωρίς να επιβλέπεις το έργο τους, ουσιαστικά δείχνεις επιπολαιότητα και ανευθυνότητα απέναντι στο έργο. Πρέπει να παρακολουθείς και να επιβλέπεις τέτοιους ανθρώπους, καθώς και να εμπλέκεσαι στο έργο της εκκλησίας τους. Αν δεν είναι πρόθυμοι να σε αφήσουν να έρθεις ή δεν σε καλωσορίσουν, τι πρέπει να κάνεις; Μπορείς να πεις: «Απλώς θα καταπιώ την περηφάνια μου και θα πάω ούτως ή άλλως». Είναι σωστά αυτά τα λόγια; (Όχι.) Δεν είναι προσωπική τους ιδιοκτησία, είναι εκκλησία και αυτό εμπίπτει στο πεδίο των αρμοδιοτήτων σου. Δεν παρατείνεις την παραμονή σου στο σπίτι τους για να παρασιτείς· πηγαίνεις σε μια εκκλησία για να κάνεις έργο. Το ζήτημα δεν είναι να καταπιείς την περηφάνια σου. Παρόλο που είναι επικεφαλής, δεν τους ανήκει ο εκλεκτός λαός του Θεού. Πρέπει να παρακολουθείς και να επιβλέπεις το έργο τους επειδή είναι ανεύθυνοι και δεν δείχνουν αφοσίωση στο έργο τους. Τι πρέπει να κάνεις, λοιπόν, μόλις πας εκεί; Αρχικά, πρέπει να τους ρωτήσεις ποιος από την εκκλησία έχει εμπειρίες ζωής και μπορεί να γράψει άρθρα βιωματικής μαρτυρίας, ποιος εστιάζει κάπως περισσότερο στην επιδίωξη της αλήθειας, ποιος εστιάζει κάπως περισσότερο στην τήρηση ημερολογίου και στην καταγραφή σημειώσεων πνευματικής άσκησης, ποιος εστιάζει στην αναφορά των εμπειριών του κατά τις συναθροίσεις και ποιος έχει τις περισσότερες βιωματικές μαρτυρίες. Άφησέ τους πρώτα να υποδείξουν αυτούς τους ανθρώπους. Αν υποδείξουν αρκετούς αδελφούς και αδελφές, λέγοντας ότι αυτοί εστιάζουν κάπως περισσότερο στην ανάγνωση των λόγων του Θεού, έχουν τη διαφώτιση και τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος, κρατάνε συχνά σημειώσεις πνευματικής άσκησης, εστιάζουν στην άσκηση της αλήθειας όταν τους συμβαίνει κάτι και μοιράζονται συχνά βιωματικές μαρτυρίες που είναι πρόθυμοι ν’ ακούσουν οι άλλοι, τότε πρέπει να συναντήσεις αυτούς τους αδελφούς και τις αδελφές και να συναναστραφείς μαζί τους. Επιπλέον, σίγουρα υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι εντός της εκκλησίας που έχουν χαμηλό μορφωτικό επίπεδο και δεν μπορούν να γράψουν άρθρα, αλλά έχουν πρακτικές εμπειρίες. Αυτοί οι άνθρωποι χρειάζονται καθοδήγηση και εκπαίδευση, και μπορείς να ζητήσεις από εκείνους που ξέρουν πώς να γράφουν άρθρα να τους βοηθήσουν για ένα χρονικό διάστημα. Ταυτόχρονα, πρέπει να επιλέξεις έναν άνθρωπο ως υπεύθυνο για την υλοποίηση του συγκεκριμένου έργου της συγγραφής άρθρων βιωματικής μαρτυρίας του εκλεκτού λαού του Θεού. Αυτός ο άνθρωπος θ’ αναλάβει τη συλλογή, την επιμέλεια, τον έλεγχο κι έπειτα την υποβολή των ολοκληρωμένων άρθρων. Και τι πρέπει να κάνει ο επικεφαλής της εκκλησίας; Να του αναθέσεις να επιβλέπει και να παρακολουθεί αυτές τις εργασίες. Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να πουν: «Εφόσον υπάρχει επικεφαλής εκκλησίας, γιατί χρειάζεται να επιλέξουμε κάποιον ως υπεύθυνο; Δεν είναι περιττό αυτό;» Άραγε, είναι περιττό; (Όχι.) Γιατί όχι; Επειδή αυτός ο επικεφαλής εκκλησίας δεν κάνει αληθινό έργο και είναι πάρα πολύ αναξιόπιστος, πρέπει να επιλέξεις κάποιον άλλο που θα είναι συγκεκριμένα υπεύθυνος γι’ αυτό το έργο. Αν ο επικεφαλής εκκλησίας ήταν αξιόπιστος, θα μπορούσε να φέρει σε πέρας ομαλά το έργο αφού λάβει την εργασιακή ρύθμιση κι εσύ δεν θα χρειαζόταν να τον επιβλέπεις μ’ αυτόν τον τρόπο. Επιλέγοντας κάποιον ως υπεύθυνο, ο στόχος δεν είναι να παραγκωνίσεις τον επικεφαλής εκκλησίας, αλλά να πετύχεις καλύτερα αποτελέσματα στο έργο. Αν δεν επιλέξεις αυτόν τον άνθρωπο, το έργο μπορεί να ναυαγήσει και να μην είναι βέβαιο πότε θα ολοκληρωθεί ή πότε θ’ αποφέρει αποτελέσματα.

Ο σκοπός της συμμετοχής των επικεφαλής και των εργατών στο εκκλησιαστικό έργο είναι να οδηγήσουν τον εκλεκτό λαό του Θεού ώστε να βιώσει στην πράξη το έργο του Θεού. Όχι μόνο θα πρέπει να κάνουν σωστά το καθήκον τους, αλλά θα πρέπει και να βοηθούν και να οδηγούν τον εκλεκτό λαό του Θεού να φέρνει σε πέρας όλο το εκκλησιαστικό έργο σύμφωνα με τα πρότυπα που απαιτούνται στις εργασιακές ρυθμίσεις. Μόνο οι επικεφαλής και οι εργάτες που το κάνουν αυτό εναρμονίζονται με τις προθέσεις του Θεού. Αν, όμως, δεν συμμετέχεις συγκεκριμένα στο έργο και δεν επιβλέπεις τους επικεφαλής και τους εργάτες που δεν κάνουν αληθινό έργο, τότε τ’ αποτελέσματα αυτών των εκκλησιαστικών εργασιών μπορεί να είναι ανύπαρκτα, αφού θα τα έχουν καταστρέψει οι ψευδο-επικεφαλής. Αν κατανοείς ξεκάθαρα τις συνθήκες μιας συγκεκριμένης εκκλησίας και ξέρεις βαθιά μέσα σου ότι οι επικεφαλής αυτής της εκκλησίας είναι ανεύθυνοι, αλλά δεν παρακολουθείς και δεν παρέχεις κατεύθυνση εγκαίρως, τότε δεν είναι αυτό παραμέληση της ευθύνης σου; Αν έχεις παρακολουθήσει και συμμετάσχει συγκεκριμένα σ’ αυτό το είδος έργου και έχεις ορίσει τόσο τον επιβλέποντα όσο και τους ανθρώπους που θα κάνουν το έργο, μήπως τότε μπορείς να φύγεις αμέσως; (Όχι.) Είναι καλύτερα να παρακολουθήσεις για ένα χρονικό διάστημα. Κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης, τουλάχιστον μπορείς να παροτρύνεις και να καθοδηγήσεις τους επικεφαλής εκκλησίας, ώστε να συμμετέχουν ενεργά σ’ αυτό το έργο. Επιπλέον, μπορείς να κατανοήσεις επακριβώς τις εργασιακές συνθήκες των ανθρώπων που όρισες και ταυτόχρονα μπορείς να κάνεις έγκαιρα διορθώσεις και να βοηθήσεις σε οποιαδήποτε προβλήματα αντιμετωπίζουν τη δεδομένη στιγμή. Αν φύγεις πολύ νωρίς κι έπειτα επιστρέψεις για να χειριστείς και να λύσεις τα ζητήματα όταν προκύψουν, αυτό θα καθυστερήσει το έργο. Με λίγα λόγια, γι’ αυτό το συγκεκριμένο έργο, πέρα από τη συμμετοχή στον ορισμό του προσωπικού και του επιβλέποντος, είναι καλύτερα να παρακολουθήσεις για ένα χρονικό διάστημα, για να δεις τι προβλήματα προκύπτουν κατά το έργο τους. Από τη μία πλευρά, να επιβλέψεις κατά πόσο οι επικεφαλής εκκλησίας εκπληρώνουν την ευθύνη τους· από την άλλη πλευρά, να δεις πώς εκτελεί το έργο το προσωπικό. Επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν κάνει αυτό το έργο στο παρελθόν και τα προβλήματα που μπορεί να προκύψουν είναι άγνωστα, θ’ ανακαλύπτεις συνεχώς κάποια άγνωστα ζητήματα όσο συμμετέχεις σ’ αυτό το έργο. Ασφαλώς, είναι καλύτερα να παρέχεις και λύσεις έγκαιρα. Οι καλύτερες πρακτικές είναι να παραμένεις επιτόπου, να επιβλέπεις και να παρακολουθείς. Μην ακολουθείς απλώς τις τυπικές διαδικασίες με προχειρότητα και θεωρείς το ζήτημα λήξαν. Αυτό είναι έργο που γίνεται για μια ειδική περίπτωση, παρέχοντας κάποια βοήθεια και καθοδήγηση. Αφού λύσεις τα προβλήματα, παρακολούθησε το έργο τους για ένα χρονικό διάστημα. Βλέπεις ότι έχουν ήδη γραφτεί κάποια άρθρα και ότι υπάρχουν πολλά είδη άρθρων, τα οποία θίγουν διάφορα ζητήματα και καλύπτουν διαφορετικά θέματα· κάποια σχετίζονται με εμπειρίες καταδίωξης από το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας, κάποια αναφέρονται σε εμπειρίες οικογενειακής καταδίωξης, κάποια στο πώς οι άνθρωποι καταφέρνουν να κατανοήσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτουν ή πώς εξαλείφονται οι διάφορες διεφθαρμένες καταστάσεις που εκδηλώνουν οι άνθρωποι όσο κάνουν τα καθήκοντά τους, και ούτω καθεξής. Όλα αυτά τα άρθρα μαρτυρίας πρέπει να ελεγχθούν για να διασφαλιστεί ότι συνάδουν πλήρως με τα γεγονότα και ότι διαπαιδαγωγούν πραγματικά τους ανθρώπους, προτού μπορέσουν να εγκριθούν και να μετατραπούν σε βίντεο. Όταν το έργο φτάσει σ’ αυτό το επίπεδο, θα έχεις ήδη δει τ’ αποτελέσματα. Αυτό αποδεικνύει ότι, προς το παρόν, το προσωπικό και ο επιβλέπων που όρισες γι’ αυτό το έργο είναι σχετικά κατάλληλοι. Στη συνέχεια, αν μπορούν να ολοκληρώσουν μόνοι τους αυτό το έργο, τότε εσύ μπορείς ν’ αποσυρθείς. Άραγε, διαπαιδαγωγούνται και οι επικεφαλής και οι εργάτες που εργάζονται μ’ αυτόν τον τρόπο; Μήπως αυτό τους ανταμείβει περισσότερο από το να φλυαρούν απλώς για θεωρίες όλη μέρα και να χάνουν χρόνο; (Ναι.) Το έργο αυτού του είδους παρέχει μεγάλες ανταμοιβές. Αφενός, μαθαίνεις να λύνεις πραγματικά προβλήματα. Αφετέρου, εκπληρώνεις τις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών. Επιπλέον, η κατανόησή σου για την αλήθεια δεν σταματά στο επίπεδο των λόγων και των δογμάτων· αντιθέτως, εφαρμόζεις την αλήθεια περισσότερο στην πραγματική ζωή. Μ’ αυτόν τον τρόπο, οι άνθρωποι αποκτούν πρακτική εμπειρία και κατανοούν πιο συγκεκριμένα και πιο έμπρακτα την αλήθεια.

Αφού οι επικεφαλής και οι εργάτες έχουν καθοδηγήσει σ’ αυτόν τον βαθμό ένα πιλοτικό έργο μιας εκκλησίας και έχουν επιτευχθεί αρχικά αποτελέσματα, τι έργο πρέπει να κάνουν στη συνέχεια; Μήπως έχει τελειώσει η δουλειά σου μόλις ολοκληρωθεί ένα πιλοτικό έργο; Άραγε, υπάρχει περισσότερο έργο να κάνεις; Εξακολουθεί να υπάρχει πάρα πολύ έργο! Αφού έχεις καθοδηγήσει το έργο αυτής της εκκλησίας, δες το έργο ποιας άλλης εκκλησίας χρειάζεται εστιασμένη καθοδήγηση κι έπειτα πήγαινε σ’ εκείνη την εκκλησία και συνέχισε να παρέχεις καθοδήγηση. Εφόσον έχεις ήδη κάποια εργασιακή εμπειρία και έχεις συλλάβει κάποιες από τις αλήθεια-αρχές, θα είναι πολύ ευκολότερο να παρέχεις ξανά έργο καθοδήγησης. Ασφαλώς, σύμφωνα με τα βήματα του έργου που συζητήσαμε νωρίτερα, θα πρέπει πρώτα να ελέγξεις κατά πόσο το προσωπικό που έχει επιλεγεί ανταποκρίνεται στα πρότυπα, κατά πόσο είναι κατάλληλο γι’ αυτό το έργο και κατά πόσο, μεταξύ άλλων πτυχών, το επίπεδό του, η ανθρώπινη φύση του, το μορφωτικό του επίπεδο, ο βαθμός επιδίωξης της αλήθειας, η στάση του απέναντι στο καθήκον του και η κατανόηση της αλήθειας είναι τα ιδανικά και κατά πόσο πρόκειται για άτομα που είναι κορυφαία. Μέσα από μια περίοδο επίβλεψης και επιθεώρησης του έργου, θα έχεις την ευκαιρία να διαπιστώσεις ότι κάποιοι επικεφαλής και εργάτες ή επιβλέποντες δεν ανταποκρίνονται στα πρότυπα. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι έχουν χαμηλό επίπεδο και δεν μπορούν να κάνουν το έργο. Άλλοι έχουν στρεβλή κατανόηση, λανθασμένες απόψεις, τους λείπει το κανονικό σκεπτικό και δεν έχουν πνευματική κατανόηση. Μπορούν μόνο να διορθώνουν άρθρα με βάση τις ακαδημαϊκές τους γνώσεις, αλλά είναι ανίδεοι σε ό,τι έχει να κάνει με την καταλληλότητα συγκεκριμένων πνευματικών όρων και την καταλληλότητα της παράθεσης των λόγων του Θεού· είναι εντελώς ανίκανοι ν’ αντιληφθούν αυτά τα πράγματα, γεγονός που αποδεικνύει ότι δεν ήταν κατάλληλη η επιλογή τους και ότι θα πρέπει ν’ αντικατασταθούν άμεσα. Και στο μεταξύ, άλλοι επιλέγονται ως επιβλέποντες, ενώ, παρόλο που μπορούν να κάνουν κάποιο έργο, επιτυγχάνονται καλύτερα αποτελέσματα όταν γράφουν άρθρα οι ίδιοι. Εφόσον τους ζητείται να υπηρετήσουν ως επιβλέποντες, δεν έχουν καθόλου χρόνο να γράψουν όταν είναι απασχολημένοι με το έργο τους, και δεν κάνουν πολύ καλά το έργο του επιβλέποντος. Δεν τα καταφέρνουν πολύ καλά στην παροχή καθοδήγησης, την επιθεώρηση του έργου ή την αποκατάσταση προβλημάτων, αλλά είναι καλύτεροι στην εκτέλεση μίας συγκεκριμένης εργασίας. Έτσι, η επιλογή τέτοιων ανθρώπων για τη θέση του επιβλέποντος δεν είναι κατάλληλη και πρέπει να επιλεγεί ένας άλλος υποψήφιος. Επομένως, όταν οι επικεφαλής και οι εργάτες επιθεωρούν και παρακολουθούν μια συγκεκριμένη εργασία, δεν αρκεί απλώς να κάνουν ερωτήσεις και να διερευνούν για να διαπιστώσουν αν ο επιβλέπων κατανοεί τις αρχές. Πρέπει επίσης να παρακολουθήσεις πώς ακριβώς είναι η ανθρώπινη φύση αυτού του ανθρώπου και κατά πόσο το επίπεδο του, η ικανότητα κατανόησής του και το ανάστημά του είναι κατάλληλα για να κάνει αυτό το καθήκον. Αν από την επιθεώρηση αποκαλυφθεί ότι κάποια μέλη του προσωπικού δεν ανταποκρίνονται στα πρότυπα, πρέπει να γίνουν προσαρμογές έγκαιρα. Αυτό συνεπάγεται η επιθεώρηση του έργου.

Οι επικεφαλής και οι εργάτες, για να υλοποιήσουν το έργο της συγγραφής άρθρων μαρτυρίας, εκτός από το να επιθεωρούν κατά πόσο ο επιβλέπων αυτού του έργου είναι κατάλληλος, πρέπει επίσης να μάθουν να ελέγχουν τα άρθρα και να παρέχουν κάποια κατεύθυνση και αξιολόγηση για το έργο της συγγραφής άρθρων. Τα άρθρα που είναι συγκεκριμένα και πρακτικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως παραδείγματα. Τα άρθρα που έχουν ρηχό και ανεφάρμοστο περιεχόμενο, που δεν έχουν αξία και δεν διαπαιδαγωγούν τους ανθρώπους, θα πρέπει ν’ αποκλείονται άμεσα. Μ’ αυτόν τον τρόπο, οι αδελφοί και οι αδελφές θα γνωρίζουν ποια είδη άρθρων είναι πολύτιμα και ποια όχι και, στο μέλλον, δεν θα γράφουν άρθρα χωρίς αξία, αποφεύγοντας έτσι τη σπατάλη ενέργειας και χρόνου. Έτσι, το έργο σου θα είναι πολύτιμο. Όταν πας να επιθεωρήσεις το έργο, πρέπει να ελέγξεις όλα τα είδη άρθρων βιωματικής μαρτυρίας που έχουν γράψει, για να δεις αν τα άρθρα εμπεριέχουν νοθεύσεις ή ψέματα και κατά πόσο διαπαιδαγωγούν ή όχι. Θα πρέπει πρώτα ν’ αξιολογήσεις αυτά τα πράγματα. Όταν αξιολογείς, άραγε δεν μαθαίνεις ταυτόχρονα; (Ναι.) Όσο μαθαίνεις, θα κάνεις αυτό το έργο ολοένα και καλύτερα. Ας υποθέσουμε ότι δεν επιθεωρείς, ότι δεν παίρνεις τα πράγματα στα σοβαρά και είσαι ανεύθυνος και απλώς ακολουθείς τις τυπικές διαδικασίες, με μοναδικό στόχο να γίνει η δουλειά κι έπειτα ν’ αναφέρεις στους ανωτέρους σου ότι ολοκληρώθηκε, και σκέφτεσαι: «Σε κάθε περίπτωση, η εκκλησία μας έχει πολλούς ανθρώπους που μπορούν να γράψουν άρθρα μαρτυρίας. Αφού τα γράψουν, θα τα υποβάλω όλα. Ποιος νοιάζεται αν ανταποκρίνονται στα πρότυπα ή όχι; Εφόσον οι ανώτερης βαθμίδας επικεφαλής ξέρουν ότι έχω κάνει πολύ έργο, ότι υλοποίησα τις εργασιακές ρυθμίσεις και παρέμεινα απασχολημένος, αυτό αρκεί!» Είναι υπεύθυνη στάση αυτή; (Όχι.) Αυτό δείχνει ανευθυνότητα. Αν αναλάβεις την ευθύνη, πρέπει πρώτα ν’ αξιολογήσεις εσύ τα πράγματα. Οποιοδήποτε άρθρο υποβάλλεται μέσω εσού πρέπει ν’ ανταποκρίνεται στα πρότυπα· όποιος το διαβάζει θα πρέπει να λέει ότι το άρθρο διαπαιδαγωγεί και ότι είναι πρόθυμος να το διαβάσει. Μόνο έτσι εκπληρώνεται η ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών. Επιθεώρηση του έργου δεν σημαίνει ν’ ακολουθείς τις τυπικές διαδικασίες, να φωνάζεις συνθήματα, να κηρύττεις δόγματα ή να επιπλήττεις αυθαίρετα τους ανθρώπους. Σημαίνει να επιθεωρείς την αποδοτικότητα και τ’ αποτελέσματα του έργου, να επιθεωρείς κατά πόσο το έργο που έχεις κάνει ανταποκρίνεται στα πρότυπα, κατά πόσο επιτυγχάνει τα αποτελέσματα της υλοποίησης των εργασιακών ρυθμίσεων, κατά πόσο πληροί τις απαιτήσεις του Θεού, ποια πεδία ανταποκρίνονται στα πρότυπα και ποια όχι· αυτά τα πράγματα πρέπει να επιθεωρείς. Αυτό προϋποθέτει να γίνεται συγκεκριμένο έργο, και σχετίζεται με το επίπεδο των ανθρώπων, το κατά πόσο έχουν πνευματική κατανόηση, πόση αλήθεια κατανοούν, πόση αλήθεια-πραγματικότητα έχουν, και την ικανότητά τους να βλέπουν πράγματα. Αν ξέρεις πώς να επιθεωρείς το έργο και, ενώ επιθεωρείς το έργο, μπορείς να διαπιστώσεις προβλήματα, να συλλάβεις τον πυρήνα των προβλημάτων, ν’ αντιληφθείς την ουσία των προβλημάτων και να λύσεις τα προβλήματα και, πριν υποβάλεις τα άρθρα μαρτυρίας, τα αξιολογείς σύμφωνα με τις αρχές, διασφαλίζοντας ότι όλα τα άρθρα που υποβάλεις ανταποκρίνονται στα πρότυπα και διαπαιδαγωγούν εκείνους που τα διαβάζουν, τότε είσαι επικεφαλής ή εργάτης που ανταποκρίνεται στα πρότυπα και έχεις κάνει σωστά το έργο σου.

Οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να κάνουν το έργο της παροχής καθοδήγησης, της επίβλεψης και της παρότρυνσης. Ωστόσο, όταν απαιτείται επιθεώρηση και αξιολόγηση, εξακριβώνεται το επίπεδο των επικεφαλής και των εργατών και το κατά πόσο έχουν την αλήθεια-πραγματικότητα. Κάποιοι άνθρωποι μπορούν να παρέχουν καθοδήγηση, να επιβλέπουν το έργο και να κλαδεύουν, ν’ απομακρύνουν από τα καθήκοντά του και ν’ αντιμετωπίζουν το ακατάλληλο προσωπικό, αλλά δεν ξέρουν πώς ν’ αξιολογούν την αποδοτικότητα και τα αποτελέσματα του έργου που έχουν αναθέσει, το κατά πόσο εναρμονίζεται με τις εργασιακές ρυθμίσεις και πώς να λύσουν το πρόβλημα αν δεν εναρμονίζεται. Οι περισσότεροι επικεφαλής και εργάτες μπορούν, στην καλύτερη περίπτωση, να παρέχουν καθοδήγηση, επίβλεψη και παρότρυνση, αλλά σε ό,τι έχει να κάνει με την επιθεώρηση του έργου, δεν ξέρουν τι να κάνουν, δεν έχουν αρχές και τα έχουν χαμένα. Σκέφτονται: «Οι εργασιακές ρυθμίσεις έχουν υλοποιηθεί· τι πρέπει, λοιπόν, να επιθεωρήσω; Όλοι εργάζονται, κανείς δεν τεμπελιάζει, έχουν αντιμετωπιστεί οι άνθρωποι που προκαλούν διαταράξεις και αναστατώσεις και όσοι έπρεπε ν’ απομακρυνθούν από τα καθήκοντά τους ή να εκκαθαριστούν αντιμετωπίστηκαν αναλόγως. Τι άλλο υπάρχει να επιθεωρήσω;» Πολύ απλά, είναι ανυποψίαστοι. Η επιθεώρηση του έργου απαιτεί αξιολόγηση. Τι σημαίνει αξιολόγηση; Σημαίνει ότι πρέπει να καταλήξεις σ’ ένα συμπέρασμα. Για παράδειγμα, ο επιβλέπων του έργου της συγγραφής άρθρων βιωματικής μαρτυρίας σού φέρνει ένα άρθρο, λέγοντας ότι το στυλ γραφής είναι αρκετά καλό, η γλώσσα ρέει αβίαστα και τόσο το γλωσσικό ύφος όσο και το θέμα του άρθρου είναι καλά. Ωστόσο, πιστεύει ότι φαίνεται να μην έχει πρακτικό περιεχόμενο και να μην μπορεί να διαπαιδαγωγήσει τους ανθρώπους, ότι πρέπει να συμπληρωθεί και να βελτιωθεί, αλλά δεν μπορεί ν’ αντιληφθεί ο ίδιος αυτό το ζήτημα, οπότε σου ζητάει να ρίξεις μια ματιά. Τι σημαίνει το γεγονός ότι σου ζητάει να ρίξεις μια ματιά; Σημαίνει ότι θέλει να το αξιολογήσεις εσύ. Το πώς θα το αξιολογήσεις και το κατά πόσο θα το αξιολογήσεις σωστά δείχνει το πραγματικό σου ανάστημα. Τι σημαίνει πραγματικό ανάστημα; Σημαίνει κατά πόσο κατανοείς τις αλήθεια-αρχές. Αν ο επιβλέπων δεν κατανοεί τις αρχές συγγραφής άρθρων μαρτυρίας, δεν μπορεί ν’ αξιολογήσει κατά πόσο ένα άρθρο είναι πρακτικό και αυθεντικό και δεν ξέρει πώς να κρίνει, και εσύ είσαι επίσης ανίκανος να κρίνεις ή ν’ αποφασίσεις, αυτό αποδεικνύει ένα πράγμα: Έχεις περίπου το ίδιο επίπεδο με το δικό του και είσαι ανίκανος ν’ αξιολογείς άρθρα. Έτσι δεν είναι; Κατανοείς περίπου την ίδια αλήθεια με εκείνον και δεν μπορείς ν’ αντιληφθείς τα προβλήματα που δεν μπορεί ν’ αντιληφθεί εκείνος· αυτό υποδηλώνει ότι υπάρχει ζήτημα. Αν μπορείς ν’ αντιληφθείς τα προβλήματα που δεν μπορεί εκείνος και, μέσω της επιθεώρησης, ν’ ανακαλύψεις προβλήματα που δεν μπορεί εκείνος, αυτό αποδεικνύει ότι μπορείς ν’ αξιολογείς άρθρα. Για παράδειγμα, εκείνος θεωρεί ότι τα περισσότερα άρθρα ανταποκρίνονται στα πρότυπα και δεν εμφανίζουν σημαντικά ζητήματα, αλλά μέσα από τη δική σου επιθεώρηση και αξιολόγηση, βρίσκεις έναν μικρό αριθμό άρθρων που δεν ανταποκρίνονται στα πρότυπα. Εξηγείς τα προβλήματα που υπάρχουν σ’ αυτά τα άρθρα μέσα από ανάλυση και συναναστροφή· όλοι συμφωνούν ότι τα επιχειρήματά σου είναι λογικά, ότι εναρμονίζονται με τις αρχές, ότι δεν τα ψειρίζεις αλλά πρόκειται όντως για πραγματικά ζητήματα και ότι θα πρέπει να διορθωθούν. Κάποια άρθρα είναι ρηχά και δεν έχουν πρακτική βιωματική κατανόηση· σε κάποια άρθρα υπάρχει πρακτική βιωματική κατανόηση, αλλά η έκφραση δεν είναι αρκετά συγκεκριμένη· σε κάποια άρθρα τα λόγια του Θεού παρατίθενται με αταίριαστο τρόπο και δεν επιλέγονται πιο κατάλληλα αποσπάσματα των λόγων του Θεού, οδηγώντας σε χειρότερα αποτελέσματα· κάποια άρθρα περιλαμβάνουν λανθασμένες απόψεις, με στρεβλή κατανόηση και χωρίς συναναστροφή πάνω στην κατανόηση της αλήθειας, με αποτέλεσμα να μη διαπαιδαγωγούνται οι αναγνώστες και να μπορούν εύκολα να οδηγηθούν στην ανάπτυξη αρνητικότητας και παρερμηνειών· και ούτω καθεξής. Μπορείς να εντοπίσεις και ν’ αντιληφθείς όλα αυτά τα ζητήματα. Μέσα από τη συναναστροφή σου, τον βοηθάς να συλλάβει τις αρχές, επιτρέποντας σε όσους έχουν εμπειρίες να γράψουν αυθεντικές βιωματικές μαρτυρίες. Επιλέγεις τα άρθρα που διαπαιδαγωγούν τους ανθρώπους και είναι πολύτιμα γι’ αυτούς ως βιωματικές μαρτυρίες που ανταποκρίνονται στα πρότυπα, ώστε όταν τα διαβάζει ο εκλεκτός λαός του Θεού να διαπαιδαγωγείται. Στο μεταξύ, τα άρθρα που δεν έχουν αυθεντική βιωματική κατανόηση ή που περιλαμβάνουν στρεβλή κατανόηση αποκλείονται. Αν το κάνεις αυτό, άραγε δεν αξιολογείς; Αν έχεις τέτοια ικανότητα ν’ αντιλαμβάνεσαι τα ζητήματα και να κάνεις έργο, άραγε δεν είναι επαρκές το επίπεδό σου; Δεν εκπληρώνεις τις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών; (Ναι.) Αν εκείνος πιστεύει ότι τα περισσότερα άρθρα είναι αποδεκτά και σου τα φέρει για αξιολόγηση και πιστεύεις κι εσύ ότι τα περισσότερα είναι καλά, ενώ στην πραγματικότητα κάποια από αυτά έχουν ζητήματα και χρειάζονται περαιτέρω επιλογή, επιμέλεια και διόρθωση προβλημάτων, αλλά δεν μπορείς να το αντιληφθείς, τότε όταν τα υποβάλεις στον Άνωθεν και ο Άνωθεν διαπιστώσει ότι κάποια άρθρα δεν ανταποκρίνονται στα πρότυπα και τα αποκλείσει, δεν θα σημαίνει αυτό ότι δεν τα αξιολόγησες σωστά; Αφενός, η επιθεώρηση του έργου δείχνει το επίπεδο των επικεφαλής και των εργατών και, αφετέρου, δείχνει πόσο κατανοούν την αλήθεια. Κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν ν’ αξιολογήσουν επειδή έχουν χαμηλό επίπεδο κι επομένως το επίπεδό τους δεν τους επιτρέπει να το κάνουν, δεν κατανοούν την αλήθεια σ’ αυτό το πεδίο και δεν μπορούν ν’ αντιληφθούν τα προβλήματα. Όταν επιθεωρούν, απλώς ακολουθούν τις τυπικές διαδικασίες, αφού δεν ξέρουν τι να επιθεωρήσουν. Κάποιοι άνθρωποι έχουν επαρκές επίπεδο, αλλά επειδή κατανοούν επιφανειακά την αλήθεια, μπορούν να εντοπίσουν προβλήματα αλλά δεν ξέρουν πώς να τα λύσουν. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν ακόμα περιθώριο βελτίωσης. Ωστόσο, αν οι άνθρωποι δεν μπορούν καν να εντοπίσουν τα προβλήματα, τότε δεν υπάρχει περίπτωση να σημειώσουν κάποια πρόοδο.

Η υλοποίηση του έργου της συγγραφής άρθρων βιωματικής μαρτυρίας προϋποθέτει ένα σημαντικό βήμα επιθεώρησης, το οποίο εξαρτάται από το κατά πόσο οι επικεφαλής και οι εργάτες έχουν την αλήθεια-πραγματικότητα. Πέρα από το να επιθεωρείς τους επικεφαλής και τους εργάτες που έχουν σχετικά χαμηλό επίπεδο και που είναι σχετικά αδύναμοι, θα πρέπει και να ρωτάς για εκείνους που έχουν μέτριο επίπεδο και να τους κατανοείς. Αν το περιβάλλον δεν είναι κατάλληλο, μπορείς να στείλεις κάποιον να διερευνήσει και να κατανοήσει τις συνθήκες και να κάνει λεπτομερή καταγραφή. Αν το περιβάλλον το επιτρέπει, είναι καλύτερα να πας εσύ προσωπικά και ν’ αλληλεπιδράσεις με τον επιβλέποντα αυτού του έργου· να κάνεις ερωτήσεις, να διερευνήσεις και να κατανοήσεις τις συγκεκριμένες συνθήκες αυτού του έργου και να δεις πόσο καλά υλοποιείται το έργο. Με λίγα λόγια, η εργασιακή ρύθμιση για τη συγγραφή άρθρων βιωματικής μαρτυρίας δεν είναι κάτι που μπορεί να ολοκληρωθεί σε έναν ή δύο μήνες μετά την έκδοσή της. Πρόκειται για ένα μακροπρόθεσμο έργο και όχι για μια προσωρινή εργασία. Οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν θα πρέπει απλώς να παρέχουν καθοδήγηση, επίβλεψη, παρότρυνση και επιθεώρηση κατά τον πρώτο μήνα ή τους δύο πρώτους μήνες μετά την έκδοση της εργασιακής ρύθμισης και να θεωρήσουν το ζήτημα λήξαν. Αντιθέτως, πρέπει να παρακολουθούν συνεχώς αυτό το έργο σε μακροπρόθεσμη βάση. Για τους πιο αδύναμους επικεφαλής εκκλησίας, πρέπει να πηγαίνουν και να παρέχουν προσωπική καθοδήγηση. Για τους επικεφαλής εκκλησίας που μπορούν να υλοποιήσουν αυτόνομα τις εργασιακές ρυθμίσεις, πρέπει επίσης να κάνουν τακτικές επιθεωρήσεις, για να κατανοούν την πρόοδο του έργου και να λύνουν τυχόν προβλήματα που προκύπτουν. Αυτό είναι ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών. Επομένως, ένα πράγμα είναι σίγουρο για τους επικεφαλής και τους εργάτες που κάνουν έργο: Δεν έχουν ποτέ χρόνο για χάσιμο. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες σκέφτονται διαρκώς: «Οι εργασιακές ρυθμίσεις έχουν εκδοθεί και έχω συναναστραφεί πάνω στον τρόπο υλοποίησής τους. Έχω τελειώσει τη δουλειά μου, δεν μένει τίποτε άλλο να κάνω. Θα κάνω, λοιπόν, κάποιες κατάλληλες μικροδουλειές, όπως να βοηθήσω στο μαγείρεμα και τη φιλοξενία ή ν’ αγοράσω κάποια καθημερινά είδη πρώτης ανάγκης που δεν έχουν οι αδελφοί και οι αδελφές». Αρχίζουν να τεμπελιάζουν μόλις εκδοθούν οι εργασιακές ρυθμίσεις, και πιστεύουν ότι έχουν τελειώσει τη δουλειά τους και ότι δεν μένει τίποτε άλλο να κάνουν. Αυτό δείχνει ότι δεν ξέρουν πώς να κάνουν το έργο ούτε πώς ν’ αναλαμβάνουν την ευθύνη για συγκεκριμένες εργασίες. Στην πραγματικότητα, μόλις εκδοθούν οι διάφορες εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού, εφόσον ο Άνωθεν δεν έχει ζητήσει παύση του έργου, το έργο πρέπει να συνεχιστεί και δεν μπορεί να σταματήσει στα μισά. Για παράδειγμα, το έργο της συγγραφής άρθρων βιωματικής μαρτυρίας· μήπως έχει ζητήσει ο Άνωθεν παύση αυτού του έργου; Μήπως έχει υπάρξει κάποια ειδοποίηση που λέει να σταματήσει αυτό το έργο; (Όχι.) Πώς, λοιπόν, θα πρέπει οι επικεφαλής και οι εργάτες να φέρουν σε πέρας αυτό το έργο; Δεν θα πρέπει να σε κινητοποιεί μόνο ο εφήμερος ενθουσιασμός. Όταν πρωτοεκδίδεται η εργασιακή ρύθμιση, είσαι πολύ ενθουσιώδης, ενεργητικός και ανυπομονείς να συνεργαστείς με αυτό το έργο. Ωστόσο, μετά από ένα χρονικό διάστημα, αν ο Άνωθεν δεν παροτρύνει, δεν εκδώσει νέες οδηγίες ή δεν δώσει περαιτέρω κατευθύνσεις γι’ αυτήν την εργασιακή ρύθμιση, μπορεί να σκεφτείς ότι εφόσον ο Άνωθεν δεν έχει ρυθμίσει κάτι καινούργιο, μπορείς ν’ αγνοήσεις αυτό το έργο. Αυτό δεν είναι αποδεκτό· αυτό είναι παραμέληση ευθύνης. Για όσο διάστημα κι αν έχει υλοποιηθεί αυτό το έργο και είτε ο Άνωθεν έχει ρωτήσει σχετικά, έχει παροτρύνει ή έχει δώσει έμφαση σ’ αυτό το έργο όλο αυτό το διάστημα είτε όχι, εφόσον σου το έχει εμπιστευτεί, θα πρέπει να το επωμιστείς και να το κάνεις συνεχώς, εκτελώντας το σωστά. Τι σημαίνει «συνεχώς»; Σημαίνει ότι εφόσον ο Άνωθεν δεν έχει ζητήσει να σταματήσει το έργο, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να παρέχουν αδιάλειπτη και συνεχή καθοδήγηση, επίβλεψη, παρότρυνση, επιθεώρηση και παρακολούθηση γι’ αυτό το έργο. Αν δεν αποσυρθείς ή δεν απομακρυνθείς από τα καθήκοντά σου, εφόσον παραμένεις στο πόστο σου, αυτό το έργο είναι κάτι που πρέπει να κάνεις σωστά ως επικεφαλής ή εργάτης. Είναι επίσης μια εργασία που πρέπει να υλοποιείς και να παρακολουθείς συνεχώς. Πώς πρέπει να γίνει πράξη αυτό; Κάθε φορά που επισκέπτεσαι μια εκκλησία, πρέπει να ρωτάς τους τοπικούς επικεφαλής και τον επιβλέποντα αυτού του έργου: «Πώς προχωράνε τα άρθρα μαρτυρίας αυτό το διάστημα; Υπάρχουν καλά, σχετικά συγκινητικά άρθρα μαρτυρίας; Υπάρχουν καθόλου άρθρα με ιδιαίτερες εμπειρίες;» Αν απαντήσουν καταφατικά, πρέπει να δεις αυτά τα άρθρα. Αν όντως περιλαμβάνουν πρακτικές εμπειρίες και διαπαιδαγωγούν αληθινά τους ανθρώπους, θα πρέπει να υποβληθούν γρήγορα. Κάθε φορά που επισκέπτεσαι μια εκκλησία, θα πρέπει πρώτα να ρωτάς γι’ αυτό το ζήτημα. Αυτή είναι μια συγκεκριμένη εργασία που πρέπει να υλοποιείς, μια υποχρέωση που δεν μπορείς ν’ αποφύγεις· είναι δική σου ευθύνη. Είτε ο Άνωθεν παροτρύνει ή ρωτά γι’ αυτό το ζήτημα είτε όχι, αυτή η εργασία περιλαμβάνεται σ’ αυτά που οφείλεις να κάνεις. Αν οι αδελφοί και οι αδελφές είναι απασχολημένοι με τα καθήκοντά τους και δεν έχουν χρόνο να γράψουν άρθρα μαρτυρίας, εσύ πρέπει να τους παροτρύνεις, λέγοντας: «Η συγγραφή καλών άρθρων μαρτυρίας είναι πολύ επωφελής για τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού, ενώ είναι και ένα σημαντικό καθήκον». Ωστόσο, κάποιοι επικεφαλής λένε: «Οι αδελφοί και οι αδελφές θεωρούν ότι έχουν γράψει όλες τις εμπειρίες τους και δεν έχουν τίποτε άλλο να γράψουν». Είναι σωστή αυτή η δήλωση; Στην πραγματικότητα, πολλές λεπτομερείς εμπειρίες περνούν απαρατήρητες και παραβλέπονται. Μόνο όταν οι άνθρωποι διαβάζουν τις βιωματικές μαρτυρίες που έχουν γράψει άλλοι, θυμούνται ότι είχαν κι εκείνοι παρόμοιες εμπειρίες. Επομένως, η συγγραφή άρθρων βιωματικής μαρτυρίας απαιτεί προσεκτική σκέψη και στοχασμό. Υπάρχουν πολλές βιωματικές κατανοήσεις που αξίζουν τον κόπο να γραφτούν. Άραγε, είναι βάσιμος λόγος η έλλειψη χρόνου; Αυτό είναι ένα καθήκον που οφείλουν να κάνουν οι άνθρωποι. Όσο απασχολημένοι κι αν είναι, πρέπει να βρίσκουν χρόνο για να γράψουν. Αν δεν ξέρουν πώς να γράφουν άρθρα μαρτυρίας, πρέπει να τα υπαγορεύουν ώστε να κάνει κάποιος άλλος την επιμέλεια, κι έτσι να δημιουργηθεί ένα καλό άρθρο. Μ’ αυτόν τον τρόπο, μέσα από τη δική σου παρότρυνση και κατεύθυνση, γράφεται άλλο ένα καλό άρθρο βιωματικής μαρτυρίας. Ξέρεις πόσους ανθρώπους μπορεί να διαπαιδαγωγήσει αυτό το άρθρο; Πόσους ανθρώπους μπορεί να βοηθήσει και να ωφελήσει; Αν δεν επιβλέπεις και δεν παρέχεις κατεύθυνση και οι τοπικοί επικεφαλής εκκλησίας δεν έχουν αίσθημα φορτίου, αλλά σκέφτονται ότι οι αδελφοί και οι αδελφές έχουν γράψει όλες τις βιωματικές μαρτυρίες τους και δεν μπορούν να γραφτούν άλλα άρθρα, τότε αυτό το καλό άρθρο βιωματικής μαρτυρίας δεν θα δημιουργηθεί. Μερικές φορές, όταν επισκέπτεσαι μια εκκλησία, κάποιοι αδελφοί και κάποιες αδελφές συνομιλούν μαζί σου και λένε: «Έχω υπομείνει κάθε λογής κακουχίες στη ζωή μου. Αφότου άρχισα να πιστεύω στον Θεό, έχω επίσης υποστεί πολλή καταδίωξη. Σε κάθε μου βήμα, με οδηγούσε ο Θεός. Έχω δει τις υπέροχες πράξεις του Θεού και συνειδητοποίησα ότι ο Θεός ορίζει τα πάντα και ότι όντως ο Θεός έχει κυριαρχία σε όλα τα πράγματα· αυτό είναι απόλυτα αληθινό!» Αφού σου πουν την εμπειρία τους, τους ρωτάς αν την έχουν καταγράψει με τη μορφή άρθρου και εκείνοι απαντούν: «Όχι, έχω χαμηλό μορφωτικό επίπεδο και δεν ξέρω να γράφω. Άλλωστε, οι άλλοι λένε ότι αυτή η εμπειρία δεν είναι πολύτιμη». Εσύ τους λες: «Πώς θα ήταν δυνατόν μια τόσο υπέροχη εμπειρία να μην έχει αξία; Μετά από κάθε βήμα της εμπειρίας σου, ένιωθες βαθιά μέσα σου την κυριαρχία του Θεού, την καθοδήγηση του Θεού και τη διαχείριση του Θεού. Ποια εμπειρία θα μπορούσε να είναι πιο πολύτιμη από αυτήν; Τέτοιες εμπειρίες θα πρέπει να καταγράφονται και να μη χάνονται». Έπειτα, αναθέτεις γρήγορα σε πιο μορφωμένους αδελφούς και αδελφές να τους βοηθήσουν στην επιμέλεια. Μέσα σε τρεις μέρες, γράφεται ένα εξαιρετικό άρθρο μαρτυρίας κι έπειτα μετατρέπεται σε βίντεο βιωματικής μαρτυρίας. Όλοι όσοι το βλέπουν λένε: «Η εμπειρία του πρωταγωνιστή είναι καταπληκτική! Είναι τόσο εποικοδομητική η παρακολούθηση αυτού του βίντεο! Δείχνει πραγματικά ότι ο Θεός είναι κυρίαρχος στα πάντα· έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα! Αυτό έχει πλέον επιβεβαιωθεί σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό και η πίστη μας στον Θεό έχει μεγαλώσει». Άλλοι λένε: «Αυτό το άρθρο βιωματικής μαρτυρίας είναι γραμμένο με πολύ πρακτικό τρόπο και είναι πολύ συγκινητικό. Θα ήταν ακόμα καλύτερο να το γυρίζαμε σε ταινία!» Πολλοί αδελφοί και αδελφές ανυπομονούν να γυριστεί γρήγορα σε ταινία. Έτσι, επειδή οι επικεφαλής και οι εργάτες αντιμετώπισαν το εκκλησιαστικό έργο με υπευθυνότητα και αφοσίωση, μια τυχαία συζήτηση μπόρεσε να οδηγήσει σ’ ένα καλό άρθρο και σε καλό υλικό για μια ταινία. Είναι η καλύτερη μαρτυρία και το καλύτερο θέμα για την κατάθεση μαρτυρίας για την κυριαρχία και τη διαχείριση του Θεού. Τέτοιες ιστορίες μπορούν να μεγαλώσουν την πίστη πάρα πολλών ανθρώπων και ταυτόχρονα να διαπαιδαγωγήσουν πολλούς! Τι πιστεύετε για τους επικεφαλής και τους εργάτες που εργάζονται μ’ αυτόν τον τρόπο; Δεν παραμένουν προσκολλημένοι στις τυπικές διαδικασίες του έργου τους. Όπου κι αν πηγαίνουν, κάνουν ερωτήσεις, διερευνούν και αλληλεπιδρούν με τους αδελφούς και τις αδελφές, γίνονται ένα μ’ αυτούς χωρίς να το παίζουν μεγάλοι και τρανοί. Δεν έχουν μόνο αίσθημα φορτίου μέσα τους, αλλά και ισχυρό αίσθημα ευθύνης. Ενεργώντας διαρκώς μ’ αυτόν τον τρόπο, είναι φυσικό να πετυχαίνουν αποτελέσματα. Άραγε, δεν θα το θυμάται αυτό ο Θεός; Αυτές είναι καλές πράξεις, έτσι δεν είναι; Πείτε Μου, μήπως είναι κοπιαστικό να κάνετε αυτό το λίγο έργο; Μήπως απαιτεί να υπομείνετε κακουχίες; Μήπως απαιτεί ν’ ανεβείτε βουνοκορφές ή να βυθιστείτε σε θάλασσες φωτιάς; Όχι, δεν είναι δύσκολο. Απλώς απαιτεί να το κάνετε με την καρδιά σας. Αν έχεις αυτό το έργο στην καρδιά σου, όπου κι αν πας, κάνεις ερωτήσεις και διερευνάς: «Πώς προχωράει το έργο; Έχουν γραφεί καλά άρθρα μαρτυρίας αυτό το διάστημα; Τους αδελφούς και τις αδελφές που έχουν εμπειρίες αλλά δεν έχουν γράψει ακόμη άρθρα, ξέρετε πώς να τους καθοδηγήσετε ώστε ν’ αφηγηθούν τις εμπειρίες τους; Ξέρετε πώς να τους βοηθήσετε να εκφραστούν και πώς να τους καθοδηγήσετε για να γράψουν σχετικά μ’ αυτές;» Όπου κι αν πας, πρέπει πάντα να συναναστρέφεσαι πάνω σ’ αυτό το ζήτημα, να κάνεις πράγματα σε σχέση μ’ αυτό το έργο και να μιλάς γι’ αυτό το έργο. Όταν ασκείσαι μ’ αυτόν τον τρόπο, άραγε δεν εμπλουτίζεται το έργο των επικεφαλής και των εργατών; Υπάρχει περίπτωση να παραμείνεις αδρανής και να μην έχεις έργο να κάνεις; (Όχι.) Άραγε, μπορούν οι επικεφαλής και οι εργάτες που εργάζονται μ’ αυτόν τον τρόπο να κουραστούν ή να πεθάνουν από εξάντληση; (Όχι.) Δεν πρόκειται να κουραστούν ούτε να πεθάνουν από εξάντληση· το έργο θα έχει αποτελέσματα και θα το θυμάται ο Θεός. Αν εργάζεσαι μ’ αυτόν τον τρόπο, πολλοί θα διαπαιδαγωγούνται και οι αδελφοί και οι αδελφές θα νιώθουν ότι η συγγραφή άρθρων βιωματικής μαρτυρίας είναι κάτι πολύτιμο και ουσιαστικό. Προηγουμένως, νόμιζαν ότι οι εμπειρίες τους δεν είχαν καμία αξία, αλλά μέσα από τη δική σου καθοδήγηση, κατάλαβαν πώς να γράφουν άρθρα βιωματικής μαρτυρίας. Και αυτό είναι επίσης επωφελές για τη ζωή-είσοδό τους. Μόνο όταν εργάζεσαι μ’ αυτόν τον τρόπο εκπληρώνεις τις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών.

Μέσα από τη συναναστροφή πάνω στο πώς θα πρέπει να επιθεωρούν το έργο οι επικεφαλής και οι εργάτες, άραγε έχετε μάθει πώς να επιθεωρείτε το έργο; Επιθεώρηση του έργου δεν σημαίνει να βρίσκεις σφάλματα ή να ψειρίζεις τα πράγματα, αλλά να βλέπεις πώς έχει γίνει το έργο, κατά πόσο έχει ανατεθεί, κατά πόσο υπάρχει κάποιος που έχει αναλάβει την ευθύνη του έργου, πώς προχωράει το έργο, ποια είναι η πρόοδος, κατά πόσο προχωράει ομαλά, κατά πόσο γίνεται σύμφωνα με τις αρχές, κατά πόσο αποφέρει αποτελέσματα και ούτω καθεξής. Ταυτόχρονα, πρέπει να παρακολουθείς, να ελέγχεις και ν’ αξιολογείς την αποτελεσματικότητα του έργου και έπειτα, μέσω αυτού, να βρίσκεις καλύτερους και πιο κατάλληλους τρόπους υλοποίησης του έργου. Εφόσον ο Άνωθεν δεν έχει ζητήσει να σταματήσει μια εργασιακή ρύθμιση, όπως η ρύθμιση της συγγραφής άρθρων βιωματικής μαρτυρίας, αυτό το έργο πρέπει να παρακολουθείται και να υλοποιείται συνεχώς, και αυτό είναι επωφελές για τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού. Αν κάποιοι άνθρωποι θεωρούν ότι υπάρχουν ήδη αρκετές βιωματικές μαρτυρίες και ότι ο εκλεκτός λαός του Θεού δεν μπορεί να τις διαβάσεις όλες, μήπως τότε μπορεί να σταματήσει αυτό το έργο; Δεν μπορεί να σταματήσει. Όσο περισσότερες βιωματικές μαρτυρίες υπάρχουν τόσο το καλύτερο· όσο περισσότερες υπάρχουν, τόσο πιο πλούσιες θα είναι. Αυτό είναι που βοηθά περισσότερο τον εκλεκτό λαό του Θεού να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα. Κάποιοι νέοι πιστοί, αφού διαβάσουν αυτές τις βιωματικές μαρτυρίες, θα ξέρουν πώς να βιώσουν το έργο του Θεού. Αφού περάσουν μια περίοδο εμπειρίας και αποκομίσουν κάποια αποτελέσματα, ασφαλώς θα είναι σε θέση να γράψουν άρθρα βιωματικής μαρτυρίας. Κάποιοι άνθρωποι με ρηχές εμπειρίες μπορούν επίσης να διαπαιδαγωγηθούν διαβάζοντας αυτές τις σχετικά βαθύτερες βιωματικές μαρτυρίες και μπορούν να πετύχουν βαθύτερες εμπειρίες και να γράψουν καλύτερα άρθρα μαρτυρίας. Αυτές οι μαρτυρίες ωφελούν τόσο τους θρησκευόμενους ανθρώπους όσο και τον εκλεκτό λαό του Θεού στον οίκο του Θεού. Επομένως, το έργο της συγγραφής άρθρων βιωματικής μαρτυρίας δεν μπορεί να σταματήσει ποτέ. Οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει να παρακολουθούν συνεχώς αυτό το έργο και δεν θα πρέπει να το σταματήσουν για κανέναν λόγο ή με κανένα πρόσχημα. Είναι ένα σημαντικό αντικείμενο του εκκλησιαστικού έργου. Οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει να δίνουν πρώτοι το παράδειγμα στη συγγραφή άρθρων βιωματικής μαρτυρίας. Αυτή η άσκηση αποκαλύπτει με τον καλύτερο τρόπο κατά πόσο έχουν την αλήθεια-πραγματικότητα. Αν δεν μπορούν να γράψουν άρθρα βιωματικής μαρτυρίας, τότε δεν ανταποκρίνονται στα πρότυπα ως επικεφαλής ή εργάτες και δεν μπορούν να κάνουν αληθινό έργο· θα πρέπει ν’ απομακρυνθούν από τα καθήκοντά τους και ν’ αποκλειστούν. Οι επικεφαλής και οι εργάτες, αφού κάνουν σωστά αυτό το έργο, πρέπει να επισκέπτονται συνεχώς διάφορες εκκλησίες για να ρωτούν σχετικά με την πρόοδο του έργου. Μπορούν να κάνουν ερωτήσεις και να ενημερώνονται σχετικά με το έργο: «Αρκετοί αδελφοί και αδελφές στην εκκλησία σας είναι σχετικά σοβαροί στην επιδίωξή τους και έχουν όλοι τους κάποιες εμπειρίες· μπορούν να γράψουν κάποια άρθρα μαρτυρίας;» Θα πρέπει επίσης να ρωτούν όσους έχουν μόλις αποδεχθεί την αληθινή οδό πώς τη διερεύνησαν και πώς κατέληξαν να την αποδεχθούν και κατά πόσο μπορούν να καταγράψουν τις εντυπώσεις τους σχετικά μ’ αυτό. Οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει συνεχώς όχι μόνο να ρωτούν και να ενημερώνονται γι’ αυτό το έργο, να το παρακολουθούν και να το υλοποιούν, αλλά και να επιθεωρούν πόσο καλά προχωράει η υλοποίηση: «Αυτό το διάστημα, έχετε αναθέσει σε ανθρώπους να κάνουν αυτό το έργο; Πόσα άρθρα βιωματικής μαρτυρίας έχουν γραφτεί; Πόσα ανταποκρίνονται στα πρότυπα; Τι ποσοστό των άρθρων ανταποκρίνονται στα πρότυπα;» Ο επιβλέπων απαντά: «Μετά την τελευταία συναναστροφή, έχουν ήδη γραφτεί κάποια άρθρα βιωματικής μαρτυρίας στην εκκλησία μας και έχουν υποβληθεί μερικά άρθρα που ανταποκρίνονται στα πρότυπα. Κάνουμε συνεχώς αυτό το έργο». Αυτό είναι καλό· αυτό σημαίνει ότι έχεις κάνει σωστά αυτήν την εργασία. Με αυτό το δεδομένο, μήπως το γεγονός ότι μια εκκλησία μπορεί να δημιουργήσει αυθεντικά άρθρα βιωματικής μαρτυρίας έχει άμεση σχέση με τον ρόλο των επικεφαλής και των εργατών; Από τη μία πλευρά, θα πρέπει να συναναστρέφεσαι συνεχώς πάνω σ’ αυτήν την πτυχή του έργου· από την άλλη πλευρά, θα πρέπει να δίνεις το παράδειγμα, ρωτώντας συνεχώς για το έργο, συμμετέχοντας σε αυτό και παρακολουθώντας το. Αφού παρακολουθήσεις το έργο για ένα διάστημα κι έπειτα φύγεις από αυτήν την εκκλησία, θα πρέπει να επιστρέψεις αργότερα για να επιθεωρήσεις την υλοποίηση. Άραγε, αυτό δεν πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες; Αυτή είναι η ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών.

Οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει ν’ αντιμετωπίζουν και να υλοποιούν με σοβαρότητα κάθε εργασιακή ρύθμιση που εκδίδει ο οίκος του Θεού. Θα πρέπει να χρησιμοποιείς συχνά τις εργασιακές ρυθμίσεις για να συγκρίνεις και να επιθεωρείς όλο το έργο που έχεις κάνει. Θα πρέπει, επίσης, να εξετάζεις και να στοχάζεσαι ποιες εργασίες δεν έχεις κάνει σωστά ή δεν έχεις υλοποιήσει σωστά αυτό το διάστημα. Θα πρέπει γρήγορα να επανορθώνεις και να ρωτάς για οποιαδήποτε εργασία έχει αμεληθεί, παρόλο που ανατίθεται και απαιτείται από τις εργασιακές ρυθμίσεις. Αν είσαι απασχολημένος με μια συγκεκριμένη εργασία και δεν μπορείς να ξεμπλέξεις, μπορείς να εμπιστευτείς σε άλλους την επιθεώρηση και την παρακολούθηση του έργου που δεν έχει γίνει σωστά. Μη δίνεις μόνο εντολές και νομίζεις ότι η εργασία έχει ολοκληρωθεί μόλις αναθέσεις και οργανώσεις το έργο κι έπειτα μένεις απλώς αδρανής. Ως επικεφαλής, είσαι υπεύθυνος για όλο το έργο, όχι μόνο για μία εργασία. Αν βλέπεις ότι μια συγκεκριμένη εργασία είναι ιδιαίτερα σημαντική, μπορείς να επιβλέπεις αυτήν την εργασία, αλλά θα πρέπει να βρίσκεις χρόνο και για να επιθεωρείς, να κατευθύνεις και να παρακολουθείς άλλες εργασίες. Αν είσαι ικανοποιημένος κάνοντας σωστά μόνο μία εργασία κι έπειτα θεωρείς ότι το ζήτημα έχει τελειώσει και αναθέτεις άλλες εργασίες σε άλλους ανθρώπους χωρίς να νοιάζεσαι ή να ρωτάς γι’ αυτές, τότε αυτό είναι ανεύθυνη συμπεριφορά και παραμέληση ευθύνης. Αν είσαι επικεφαλής, τότε για όσες εργασίες κι αν είσαι υπεύθυνος, είναι δική σου ευθύνη να ασχολείσαι διαρκώς και να θέτεις ερωτήματα, επιθεωρώντας παράλληλα τα πράγματα και επιλύοντας τα προβλήματα αμέσως μόλις προκύπτουν. Αυτή είναι η δουλειά σου. Κι έτσι, είτε είσαι τοπικός επικεφαλής, είτε επικεφαλής περιφέρειας, είτε εκκλησιαστικός επικεφαλής, είτε επικεφαλής ή επόπτης οποιασδήποτε ομάδας, μόλις έχεις προσδιορίσει το εύρος των αρμοδιοτήτων σου, πρέπει να εξετάζεις συχνά εάν κάνεις αυτό που σου αναλογεί σε αυτό το έργο, εάν έχεις εκπληρώσει τις υποχρεώσεις που οφείλει να εκπληρώνει ένας επικεφαλής ή εργάτης, τι έργο δεν έχεις κάνει, τι έργο δεν έχεις κάνει καλά, τι έργο δεν θες να κάνεις, τι έργο ήταν αναποτελεσματικό και ποιου έργου τις αρχές δεν έχεις καταφέρει να αντιληφθείς. Όλα αυτά είναι πράγματα τα οποία θα πρέπει να αναλογίζεσαι συχνά. Την ίδια στιγμή, πρέπει να μάθεις να συναναστρέφεσαι με τους άλλους ανθρώπους και να τους θέτεις ερωτήματα, και πρέπει να μάθεις πώς να αναγνωρίζεις, στα λόγια του Θεού και στις εργασιακές ρυθμίσεις, ένα σχέδιο, αρχές και ένα μονοπάτι για εφαρμογή. Αναφορικά με οποιαδήποτε εργασιακή ρύθμιση, είτε σχετίζεται με τη διοίκηση, είτε με το ανθρώπινο δυναμικό, είτε με τη ζωή της εκκλησίας ή ειδάλλως με οποιοδήποτε είδος εξειδικευμένης εργασίας, αν άπτεται των αρμοδιοτήτων των επικεφαλής και των εργατών, αν πρόκειται για αρμοδιότητα που οφείλεις να εκπληρώσεις και εμπίπτει στο πεδίο των αρμοδιοτήτων σου, τότε θα πρέπει να ασχοληθείς με αυτή. Φυσικά, θα πρέπει να τίθενται προτεραιότητες βάσει της κατάστασης ώστε καμία εργασία να μην μένει πίσω. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες λένε: «Δεν έχω τρία κεφάλια και έξι χέρια. Υπάρχουν πάρα πολλές εργασίες στην εργασιακή ρύθμιση· σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να τα καταφέρω αν αναλάβω την ευθύνη για όλες». Αν υπάρχουν κάποιες εργασίες με τις οποίες δεν μπορείς ν’ ασχοληθείς προσωπικά, τότε έχεις αναθέσει σε κάποιον άλλο να τις κάνει; Αφού ανέθεσες αυτές τις εργασίες, τις παρακολούθησες και ρώτησες γι’ αυτές; Έλεγξες το έργο αυτού του ατόμου; Σίγουρα, θα είχες τον χρόνο να κάνεις ερωτήσεις και να ελέγξεις, έτσι δεν είναι; Ασφαλώς και τον είχες! Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες λένε: «Μπορώ να κάνω μόνο μία δουλειά τη φορά. Αν μου ζητήσεις να κάνω τον έλεγχο, μπορώ να ελέγχω μόνο μία εργασία τη φορά· οτιδήποτε παραπάνω από αυτό δεν είναι εφικτό». Αν ισχύει κάτι τέτοιο, τότε είσαι άχρηστος, έχεις εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο, δεν έχεις καθόλου εργασιακή ικανότητα, δεν είσαι φτιαγμένος για επικεφαλής ή εργάτης και θα πρέπει να παραιτηθείς. Κάνε απλώς κάποιο έργο που σου ταιριάζει· μην προκαλείς καθυστερήσεις στο εκκλησιαστικό έργο και στην ανάπτυξη της ζωής του εκλεκτού λαού του Θεού επειδή έχεις πολύ χαμηλό επίπεδο για να κάνεις έργο. Αν σου λείπει αυτή η λογική, τότε είσαι εγωιστής και ελεεινός. Αν έχεις συνηθισμένο επίπεδο αλλά είσαι σε θέση να λαμβάνεις υπόψη τις προθέσεις του Θεού, είσαι πρόθυμος να εκπαιδευτείς και δεν νιώθεις σίγουρος ότι μπορείς να κάνεις σωστά το έργο, τότε πρέπει ν’ αναζητήσεις μερικούς ανθρώπους που έχουν καλό επίπεδο για να συνεργαστούν μαζί σου στο έργο. Αυτή είναι μια καλή προσέγγιση και δείχνει ότι έχεις λογική. Αν έχεις πολύ χαμηλό επίπεδο και είσαι πραγματικά ανίκανος να επωμιστείς αυτό το έργο, κι ωστόσο θέλεις ακόμα να συνεχίσεις να κατέχεις αυτό το πόστο και ν’ απολαμβάνεις τα οφέλη του, τότε είσαι εγωιστής και ελεεινός. Οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να έχουν συνείδηση και λογική· αυτό είναι υψίστης σημασίας. Αν δεν έχουν ούτε αυτήν την ανθρώπινη φύση, τότε σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να είναι επικεφαλής ή εργάτες και, ακόμη κι αν κάνουν λίγο έργο, θα είναι ψευδο-επικεφαλής που μόνο ζημιά θα προκαλέσουν στον εκλεκτό λαό του Θεού και θα διακινδυνεύσουν το έργο της εκκλησίας. Οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τις προθέσεις του Θεού· σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να είναι δικτατορικοί και ν’ αναλαμβάνουν οι ίδιοι τα πάντα, απλώς και μόνο για να καταλήξουν να μην κάνουν σωστά κανένα έργο και να καθυστερούν όλο το εκκλησιαστικό έργο, καθώς και τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού. Δεν θα ήταν μεγάλη παράβαση αυτό; Επομένως, οι άνθρωποι που έχουν πολύ χαμηλό επίπεδο δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να είναι επικεφαλής και εργάτες. Όσοι δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά και δεν μπορούν να λαμβάνουν υπόψη τις προθέσεις του Θεού ακόμη περισσότερο δεν μπορούν να είναι επικεφαλής και εργάτες· δεν μπορούν ν’ αναλάβουν την ευθύνη για καμία εργασία. Ως επικεφαλής και εργάτες, είναι σημαντικό να έχετε αυτογνωσία. Αν δεν μπορείς να κάνεις αληθινό έργο, αλλά θέλεις και πάλι ν’ αναλαμβάνεις τα πάντα εσύ ο ίδιος και σου αρέσει ν’ απολαμβάνεις τα οφέλη της θέσης, τότε αυτός είναι ο ακριβής ορισμός του ψευδο-επικεφαλής και θα πρέπει ν’ απομακρυνθείς από τα καθήκοντά σου και ν’ αποκλειστείς.

Μετά τη συναναστροφή πάνω στις ευθύνες που θα πρέπει να εκπληρώνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες σε σχέση με τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού, μήπως έχετε πλέον ένα μονοπάτι για το πώς θα πρέπει οι επικεφαλής και οι εργάτες ν’ αντιμετωπίζουν και να υλοποιούν τις εργασιακές ρυθμίσεις; (Ναι.) Υπάρχουν δυσκολίες; Από τις διάφορες εργασίες που επισημάνθηκαν στο πλαίσιο των ευθυνών των επικεφαλής και των εργατών πάνω στις οποίες συναναστραφήκαμε, κάποιοι άνθρωποι μπορεί να εστιάζουν μόνο σε μία ή δύο πτυχές, ενώ άλλοι μπορεί να μην είναι καν σε θέση να ολοκληρώσουν μία ή δύο πτυχές. Οι επικεφαλής και οι εργάτες που μπορούν να εστιάσουν σε μία ή δύο πτυχές του έργου, αν έχουν επαρκές επίπεδο και μπορούν επίσης να μάθουν να παρακολουθούν άλλες πτυχές του έργου, τότε κατά βάση ανταποκρίνονται στα πρότυπα. Ωστόσο, αν παραμένουν μόνο στο επίπεδο του να κηρύττουν δόγματα και να πραγματοποιούν συναθροίσεις, αλλά δεν μπορούν να κάνουν συγκεκριμένο έργο και, όταν τους ζητείται να συμμετέχουν στην επιθεώρηση και την παρακολούθηση συγκεκριμένων εργασιών, ανησυχούν και δεν έχουν σχέδια, βήματα ούτε μονοπάτια ν’ ακολουθήσουν, αφού δεν ξέρουν τι να κάνουν, τότε αυτό υποδηλώνει ότι έχουν χαμηλό επίπεδο. Άραγε, μπορούν οι άνθρωποι που έχουν χαμηλό επίπεδο να υλοποιήσουν εργασιακές ρυθμίσεις; (Όχι.) Τέτοιοι επικεφαλής και εργάτες δεν ανταποκρίνονται στα πρότυπα. Πώς θα πρέπει ν’ αντιμετωπίζετε τέτοιους επικεφαλής και εργάτες; Πείτε τους: «Οι εργασιακές ρυθμίσεις έχουν εκδοθεί και έχουμε κατανοήσει ξεκάθαρα ποιες εργασίες πρέπει να εκτελέσουμε και ποιες αρχές ν’ ακολουθήσουμε, αλλά εσύ δεν ξέρεις τι να κάνεις και δεν έχεις μονοπάτι ν’ ακολουθήσεις. Κι ωστόσο, έχεις και πάλι το θράσος να συναναστρέφεσαι μαζί μας και να μας κάνεις κηρύγματα. Θα πρέπει να παραιτηθείς αμέσως! Δεν είσαι κατάλληλος για επικεφαλής ή εργάτης, δεν μπορείς να εκπληρώσεις αυτήν την ευθύνη. Παράδωσέ τη γρήγορα σε κάποιον ικανό! Σταμάτα να φωνάζεις συνθήματα εδώ, κανείς δεν θέλει να τ’ ακούσει!» Άραγε, είναι αυτός ένας κατάλληλος τρόπος να το χειριστείτε; (Ναι.) Αν δεν μπορείς να κάνεις το έργο, τι νόημα έχει να φωνάζεις συνθήματα στα τυφλά; Όλοι μπορούν να διαβάσουν τι γράφουν οι εργασιακές ρυθμίσεις, όλοι μπορούν ν’ αναφέρουν δόγματα· το θέμα είναι πώς κάνεις το έργο στην πράξη. Αν δεν μπορείς να το κάνεις, τότε δεν είσαι κατάλληλος για επικεφαλής ή εργάτης. Καμία εργασία δεν είναι απλώς «ένα κι ένα κάνουν δύο». Σε κάθε εργασία, απαιτείται από τους επικεφαλής και τους εργάτες ν’ αναπτύξουν συγκεκριμένα σχέδια υλοποίησης που εμπίπτουν στις αρχές με βάση τη συγκεκριμένη περίπτωση. Ταυτόχρονα, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να γνωρίζουν πώς να επιβλέπουν, να επιθεωρούν και να παρακολουθούν μέχρι να υλοποιηθεί σωστά το έργο, ικανοποιώντας απόλυτα τις απαιτήσεις των εργασιακών ρυθμίσεων, αποφέροντας καρπούς και παράγοντας αποτελέσματα. Μόνο τότε θα έχουν εκπληρώσει τις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών· μόνο τότε θα είναι επικεφαλής και εργάτες που ανταποκρίνονται στα πρότυπα.

Η στάση και οι εκδηλώσεις των ψευδο-επικεφαλής σε σχέση με τις εργασιακές ρυθμίσεις

Συναναστραφήκαμε μόλις πάνω στις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών σε ό,τι έχει να κάνει με τις εργασιακές ρυθμίσεις. Στη συνέχεια, θα συναναστραφούμε πάνω στις εκδηλώσεις που έχουν οι ψευδο-επικεφαλής. Κρίνοντας από τους ψευδο-επικεφαλής που έχετε συναντήσει, ποια είναι η στάση τους απέναντι στις εργασιακές ρυθμίσεις; Πώς ενεργούν και ποιες εκδηλώσεις έχουν; Συνήθως, οι ψευδο-επικεφαλής κατανοούν από τη διατύπωση των εργασιακών ρυθμίσεων τι πρέπει να γίνει, ποιες είναι οι συγκεκριμένες απαιτήσεις του Άνωθεν και ποιες είναι οι συγκεκριμένες εργασίες του έργου, αλλά τα κατανοούν μόνο ως προς το δόγμα. Και πάλι δεν κατανοούν ούτε αντιλαμβάνονται διεξοδικά τις συγκεκριμένες αρχές, τα πρότυπα και τα μονοπάτια άσκησης για την υλοποίηση των εργασιακών ρυθμίσεων. Επίσης, αφού λάβουν τις εργασιακές ρυθμίσεις, ακολουθούν απλώς τις τυπικές διαδικασίες και συναναστρέφονται πάνω στο πώς θα γίνει το έργο και πώς θα εκδοθούν και θα υλοποιηθούν οι εργασιακές ρυθμίσεις. Ωστόσο, όσο κι αν συναναστρέφονται, κατανοούν τις εργασιακές ρυθμίσεις μόνο κατά λέξη και ως προς το δόγμα. Όσο για το πώς συγκεκριμένα πρέπει να υλοποιηθούν οι εργασιακές ρυθμίσεις και ποια αποτελέσματα μπορούν να επιτευχθούν, καθώς και πόσο αποτελεσματική θα είναι η υλοποίηση αν επιλέξουν ορισμένους ανθρώπους για να κάνουν το έργο ή αν επιλέξουν ένα συγκεκριμένο σχέδιο υλοποίησης ή κατά πόσο μπορούν να ικανοποιηθούν οι στόχοι και τ’ αποτελέσματα που απαιτούνται από τις εργασιακές ρυθμίσεις, δεν έχουν ιδέα και δεν έχουν ξεκαθαρίσει αυτές τις πτυχές. Οι ψευδο-επικεφαλής, όταν υλοποιούν εργασιακές ρυθμίσεις, συνήθως πραγματοποιούν απλώς μια συνάθροιση για να κηρύξουν κάποια λόγια και δόγματα, ν’ αναθέσουν το έργο, ν’ αναφέρουν μερικές απαιτήσεις του Θεού, κι έπειτα ζητούν από όλους να εκφράσουν την αποφασιστικότητά τους. Θεωρούν ότι έτσι κάνουν τη δουλειά τους. Νομίζουν ότι εφόσον έχουν αναθέσει το έργο, έχουν ορίσει κάποιον υπεύθυνο και έχουν αναφέρει τ’ αποτελέσματα που απαιτεί ο οίκος του Θεού, έχουν εκπληρώσει και την ευθύνη τους. Έπειτα, νιώθουν απόλυτα ήσυχοι, σαν να έχει ολοκληρωθεί το έργο. Δεν έχουν ιδέα πότε να επιθεωρήσουν το έργο, τι προβλήματα και δυσκολίες μπορεί να προκύψουν στο έργο και ποια προβλήματα μπορούν και ποια δεν μπορούν να λύσουν οι κατώτεροι στην ιεραρχία. Επίσης, δεν γνωρίζουν ποιες σημαντικές εργασίες πρέπει να παρακολουθούνται και σε ποιες πρέπει να παρέχεται καθοδήγηση. Για παράδειγμα, σημαντικά βήματα όπως η επίβλεψη, η παρότρυνση και η επιθεώρηση δεν περνάνε ποτέ από το μυαλό των ψευδο-επικεφαλής. Οι κάπως καλύτεροι ψευδο-επικεφαλής, που έχουν συγκριτικά λίγη συνείδηση και δεν θέλουν να τρώνε τζάμπα, πιστεύουν ότι πρέπει να κάνουν κάποιο έργο. Θα επισκεφθούν την εκκλησία και θα ρωτήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές αν έχουν οποιαδήποτε προβλήματα. Κάποιος τους λέει: «Εμείς οι αδελφοί και οι αδελφές συχνά έχουμε διαφωνίες όταν είμαστε μαζί. Όταν διαφέρουν οι απόψεις μας, τσακωνόμαστε χωρίς σταματημό και αποκαλύπτουμε θερμοκέφαλη συμπεριφορά». Οι ψευδο-επικεφαλής λένε: «Αυτό λύνεται εύκολα», κι έπειτα πραγματοποιούν μια συνάθροιση όπου συναναστρέφονται ως εξής: «Οι άνθρωποι θα πρέπει να μάθουν να έχουν ανεκτικότητα και υπομονή· οι άνθρωποι θα πρέπει να μάθουν να είναι ταπεινοί, και όχι αλαζόνες, και να δείχνουν υποταγή. Αυτή είναι η πρόθεση του Θεού. Όποιος αποκαλύπτει διεφθαρμένη διάθεση θα πρέπει να κάνει αυτοκριτική και ν’ αποδεχθεί το κλάδεμα, κι όχι να ζει σύμφωνα με τη διεφθαρμένη του διάθεση». Αφού συναναστραφούν πάνω σε όλο αυτό το δόγμα, λένε: «Μπορείτε να χειριστείτε τα υπόλοιπα ζητήματα μόνοι σας. Εγώ δεν είμαι πολύ ειδικός σε τεχνικά θέματα. Σε κάθε περίπτωση, πραγματοποίησα αυτήν τη συνάθροιση για εσάς· εσείς απλώς κάντε το έργο όπως νομίζετε. Το κυριότερο και σημαντικότερο πράγμα είναι να είστε αφοσιωμένοι στα καθήκοντά σας και να μην παραμένετε προσκολλημένοι στις δικές σας ιδέες». Οι άνθρωποι, αφού τ’ ακούσουν όλα αυτά, συλλογίζονται και λένε: «Το πρόβλημά μας δεν είναι μόνο η αποκάλυψη διαφθοράς, η θερμοκέφαλη συμπεριφορά και οι εγωιστικές επιθυμίες, αλλά και το γεγονός ότι δεν είμαστε σίγουροι για κάποια τεχνικά ζητήματα, δεν τα έχουμε ξεκαθαρίσει και δεν ξέρουμε πώς να ενεργήσουμε σύμφωνα με τις αρχές. Αυτό το πρόβλημα δεν έχει λυθεί!» Οι ψευδο-επικεφαλής απαντούν: «Διαβάστε περισσότερα από τα λόγια του Θεού. Μόλις εξαλειφθούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτετε, θα λυθούν κι αυτά τα ζητήματα». Το έργο στο οποίο είναι περισσότερο επιδέξιοι οι ψευδο-επικεφαλής είναι να ξεστομίζουν δόγματα και να φωνάζουν συνθήματα. Δεν προβλέπουν τα συχνά προβλήματα που μπορεί να προκύψουν στο έργο. Όταν κάποιος θέτει ένα ζήτημα, έχουν μόνο μία λύση: να δώσουν μια εξήγηση αναφέροντας κάποια λόγια και δόγματα, να κάνουν κάποια παραίνεση ή να δώσουν κάποια συμβουλή, κι έπειτα θεωρούν ότι το ζήτημα έχει λήξει. Δεν μπορούν να σκεφτούν συγκεκριμένα σχέδια και δεν μπορούν να παρέχουν σωστή καθοδήγηση και βοήθεια. Άραγε, δεν είναι απλό και εύκολο το έργο των ψευδο-επικεφαλής; Όπου κι αν πάνε, απλώς κηρύττουν, εστιάζοντας κυρίως στο ν’ αναφέρουν δόγματα και να φωνάζουν συνθήματα. Αυτή η περίπτωση είναι αρκετά συνηθισμένη ανάμεσα στους επικεφαλής και τους εργάτες, έτσι δεν είναι; Δεν μπορούν να υλοποιήσουν συγκεκριμένο έργο και δεν ξέρουν πώς να φέρνουν σε πέρας, να υλοποιούν ή να παρακολουθούν τις εργασιακές ρυθμίσεις που εκδίδονται. Δεν ξέρουν ποιες είναι οι εργασιακές τους ευθύνες ούτε ποιες εργασίες πρέπει να εκτελούν. Όταν τους ζητείται να κάνουν συγκεκριμένο έργο, απλώς φωνάζουν συνθήματα. Όταν κάποιος θέτει ένα ζήτημα, το θεωρούν ευκαιρία ν’ αρχίσουν το κήρυγμα. Αν τεθεί ένα κρίσιμο ζήτημα που δεν μπορούν να λύσουν, καταφεύγουν στο κλάδεμα και την επίπληξη. Δεν έχουν άλλες λύσεις και δεν μπορούν καθόλου να λύσουν τα προβλήματα και τις αποκλίσεις που προκύπτουν στο έργο. Αυτό είναι κύριο χαρακτηριστικό των ψευδο-επικεφαλής. Υπάρχουν και ψευδο-επικεφαλής που τους ζητείται να υλοποιήσουν μια εργασιακή ρύθμιση και να επιθεωρήσουν ποιες δυσκολίες προκύπτουν όσο πραγματοποιείται το έργο. Αν μπορούν να λύσουν τις δυσκολίες, πρέπει να το κάνουν άμεσα· αν δεν μπορούν, τότε μπορούν να συγκεντρώσουν κάποιες ερωτήσεις και ν’ αναζητήσουν από τους ανωτέρους τους, και θα τις λύσει ο Άνωθεν. Όμως, αυτό που γίνεται είναι ότι όταν πηγαίνουν επιτόπου για να συμμετάσχουν σ’ αυτό το έργο, τους καλούν όλους για συναθροίσεις όλη μέρα και απλώς διαπιστώνουν ποιος έχει διενέξεις με ποιον, ποιος τσακώνεται συνεχώς με ποιον, ποιος δεν έχει πολύ καλή ανθρώπινη φύση, ποιος έχει στρεβλή κατανόηση, ποιος είναι αλαζόνας και παραμένει μονίμως προσκολλημένος στις δικές του ιδέες, ποιος είναι λαίμαργος και τεμπέλης, ποιος μοιάζει με τους δύσπιστους και ποιοι είναι κακοί άνθρωποι· δεν μπορούν να εντοπίσουν τα προβλήματα ή τις δυσκολίες που προκύπτουν κατά την υλοποίηση του έργου ούτε μπορούν να δουν αυτά τα ζητήματα. Πιστεύετε ότι τέτοιοι επικεφαλής και εργάτες μπορούν να φέρουν σε πέρας το έργο τους; (Όχι.) Πού έγκειται το πρόβλημα; (Έχουν πολύ χαμηλό επίπεδο, δεν έχουν ικανότητα διάκρισης και δεν μπορούν να εντοπίσουν προβλήματα.) Πόσοι τέτοιοι επικεφαλής υπάρχουν γύρω σας; Άραγε, μπορούν οι επικεφαλής σας να εντοπίσουν προβλήματα; Αν εκδοθεί μια εργασιακή ρύθμιση και οι επικεφαλής και οι εργάτες απλώς φωνάζουν συνθήματα και κηρύττουν χωρίς να έχουν συγκεκριμένα σχέδια ή βήματα για την υλοποίηση της εργασιακής ρύθμισης, χωρίς να γνωρίζουν πώς να κάνουν το έργο, τότε το έργο δεν μπορεί να υλοποιηθεί. Ουσιαστικά, αχρηστεύεται και ακυρώνεται. Το κλειδί για το πόσο καλά υλοποιείται μια εργασιακή ρύθμιση στην εκκλησία και για την αποτελεσματικότητά της έγκειται στο κατά πόσο οι επικεφαλής και οι εργάτες μπορούν να κάνουν αληθινό έργο. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες έχουν καλό επίπεδο, εργασιακή ικανότητα και αφοσίωση, τότε η εργασιακή ρύθμιση θα υλοποιηθεί σωστά. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες έχουν χαμηλό επίπεδο, είναι μπερδεμένοι και δεν έχουν εργασιακή ικανότητα, τότε ανεξάρτητα αν η εκκλησία διαθέτει οποιονδήποτε ταλαντούχο στο πεδίο του έργου ή όσο πρόθυμοι να συνεργαστούν κι αν είναι οι αδελφοί και οι αδελφές, η εργασιακή ρύθμιση δεν μπορεί να υλοποιηθεί, πόσο μάλλον να πετύχει αποτελέσματα.

Το έργο των ψευδο-επικεφαλής περιορίζεται σε αυτό που μπορούν να δουν οι άνθρωποι στην επιφάνεια. Ακόμη κι όταν υλοποιούν τις εργασιακές ρυθμίσεις, είναι απλώς μια τυπική διαδικασία, χωρίς καμία απολύτως μετέπειτα παρακολούθηση ή επιθεώρηση. Το έργο τους παραμένει στο επίπεδο του ν’ ακολουθούν απλώς τις τυπικές διαδικασίες· δεν έχει καμία αληθινή δύναμη πίσω του και αποτυγχάνει να φέρει αποτελέσματα. Για παράδειγμα, στο έργο της συγγραφής άρθρων βιωματικής μαρτυρίας, ένας ψευδο-επικεφαλής, αφού λάβει αυτήν την εργασιακή ρύθμιση, καλεί τους ανθρώπους για συναθροίσεις ώστε να συναναστραφεί και ν’ απαντήσει σε διάφορα ερωτήματα που έχουν σχετικά με την εργασιακή ρύθμιση. Αφού κηρύξει κάποια δόγματα, και οι άνθρωποι φαίνεται να κατανοούν, ο ψευδο-επικεφαλής σκέφτεται: «Το έργο έχει ανατεθεί· τι πρέπει να κάνω, λοιπόν; Εφόσον ο οίκος του Θεού απαιτεί να γραφτούν άρθρα βιωματικής μαρτυρίας, πρέπει κι εγώ να γράψω ένα. Αν δεν γράψω, άραγε δεν θα πέσω στην εκτίμηση των άλλων ως επικεφαλής;» Συλλογίζεται στο σπίτι τι να γράψει και, μετά από μία μέρα, ακόμα δεν έχει γράψει τίποτα. Σκέφτεται: «Η συγγραφή ενός άρθρου είναι αρκετά δύσκολη. Κανονικά, θεωρώ ότι έχω εμπειρίες· γιατί, όμως, εξαφανίζονται όταν αρχίζω να γράφω; Πού πήγαν αυτές οι εμπειρίες; Όχι, έχω εμπειρίες· απλώς κολλάει το μυαλό μου κατά τη διαδικασία του γραψίματος. Βγαίνω συχνά έξω και αλληλεπιδρώ πάρα πολύ με τους ανθρώπους, κι αυτό μου αποσπά την προσοχή και με δυσκολεύει να συγκεντρωθώ. Δεν μπορώ διαρκώς να συναναστρέφομαι και να συζητώ για το έργο με τους άλλους· διαφορετικά, το μυαλό μου θα συνεχίσει να ταξιδεύει και δεν θα μπορέσω να γράψω το άρθρο. Πρέπει να βρω λίγο χρόνο να ηρεμήσω για να σκεφτώ προσεκτικά πώς να το γράψω σωστά. Μόνο έτσι θα μπορέσω να γράψω». Έχει μετατρέψει τη συγγραφή άρθρων σε κύρια εργασία του και αντιμετωπίζει ως πάρεργο το έργο που οφείλει να κάνει ένας επικεφαλής ή εργάτης. Περνά όλη τη μέρα γράφοντας άρθρα στο σπίτι, χωρίς να δίνει καμία σημασία στην υλοποίηση του έργου και χωρίς να μαθαίνει ή ν’ αντιλαμβάνεται πόσοι άνθρωποι στις διάφορες εκκλησίες μπορούν να γράψουν άρθρα ή κατά πόσο υπάρχουν κατάλληλοι άνθρωποι για να κατευθύνουν και ν’ αξιολογήσουν το έργο· δεν έχει την παραμικρή ιδέα γι’ αυτά τα πράγματα. Περνάει ένας μήνας, και όχι μόνο δεν έχει γράψει ο ίδιος ένα άρθρο, αλλά δεν ξέρει και πώς προχωράει αυτό το έργο στην εκκλησία. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Μόλις εκδίδεται μια εργασιακή ρύθμιση, κάποιοι επικεφαλής εκκλησίας που έχουν χαμηλό επίπεδο δεν ξέρουν πώς να κάνουν αληθινό έργο. Όπως αυτός ο άνθρωπος, απλώς κηρύττουν κάποια λόγια και δόγματα και φωνάζουν συνθήματα, και αυτό είναι όλο. Οι επικεφαλής, δεν νοιάζονται αν οι αδελφοί και οι αδελφές είναι πρόθυμοι να γράψουν ή όχι· δεν τους παροτρύνουν ούτε τους καθοδηγούν, πόσο μάλλον τους διορθώνουν. Και ο ψευδο-επικεφαλής δεν ασχολείται με τέτοιους επικεφαλής και εργάτες. Κάποιοι αδελφοί και αδελφές γράφουν ένα είδος άρθρου και κάποιοι γράφουν άλλο είδος, αλλά δεν υπάρχει κανείς ν’ αξιολογήσει κατά πόσο αυτό που γράφουν είναι πρακτικό και σύμφωνο με τις αρχές. Οι αδελφοί και οι αδελφές δεν κατανοούν τις αρχές και δεν ξέρουν ποιον να ρωτήσουν· απλώς γράφουν επειδή αυτό τους είπαν να κάνουν, υπακούν στις ρυθμίσεις του οίκου του Θεού. Επίσης, υπάρχουν και κάποιοι που έχουν εμπειρίες αλλά τους λείπει η μόρφωση· αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν κανέναν να τους βοηθήσει με την επιμέλεια των άρθρων τους και κανείς δεν διευθετεί αυτό το ζήτημα. Προκύπτουν κάθε λογής προβλήματα και πού είναι οι επικεφαλής και οι εργάτες; Τι κάνουν; Βρίσκονται σε «απομόνωση» και γράφουν άρθρα! Οι ψευδο-επικεφαλής δεν ξέρουν με τι πρέπει ν’ απασχολούνται ούτε ποιες εργασίες πρέπει να εκτελούν. Οι εργασιακές ρυθμίσεις υλοποιούνται στην εκκλησία με διάφορους τρόπους, ακολουθούνται διαφορετικές προσεγγίσεις, και εκείνοι δεν ρωτάνε τίποτα σχετικά μ’ αυτό. Όταν οι αδελφοί και οι αδελφές συναντούν διάφορα προβλήματα όσο κάνουν τα καθήκοντά τους και τους αναφέρουν αυτά τα προβλήματα, εκείνοι δεν τα λύνουν. Ως αποτέλεσμα, συσσωρεύονται πολλά προβλήματα και πολλές δυσκολίες, ενώ συγκεντρώνονται και κάθε λογής άρθρα βιωματικής μαρτυρίας, χωρίς να τα επιμελείται, να τα ελέγχει ή να τ’ αξιολογεί κανείς. Κι ωστόσο, οι ψευδο-επικεφαλής δεν παρακολουθούν ούτε επιθεωρούν αυτά τα ζητήματα και οι αδελφοί και οι αδελφές δεν μπορούν να τους βρουν όταν έχουν προβλήματα. Οι ψευδο-επικεφαλής δεν συνειδητοποιούν ότι αυτό το έργο είναι δική τους ευθύνη και ότι θα πρέπει να συναναστρέφονται πάνω σ’ αυτό το έργο. Άραγε, δεν είναι σκουπίδια; (Ναι.)

Το πώς ένας επικεφαλής ή εργάτης υλοποιεί το έργο, καθώς και η αποδοτικότητα και τα αποτελέσματα του έργου του, δείχνουν κατά πόσο ανταποκρίνεται στα πρότυπα. Επίσης, αυτό δείχνει την ανθρώπινη φύση του, το επίπεδό του και την εργασιακή του ικανότητα, καθώς και κατά πόσο έχει αίσθημα φορτίου. Οι ψευδο-επικεφαλής, όταν λαμβάνουν μια εργασιακή ρύθμιση, θεωρούν ότι το θέμα έχει λήξει μόλις συναναστραφούν πάνω σ’ αυτήν. Δεν συμμετέχουν, δεν επιβλέπουν, παροτρύνουν ή επιθεωρούν το έργο, ούτε παρακολουθούν την υλοποίηση. Δεν κατανοούν ότι αυτές οι εργασίες είναι αυτό που οφείλουν να κάνουν· δεν κατανοούν ότι αυτές οι εργασίες είναι δικές τους ευθύνες εφόσον είναι επικεφαλής και εργάτες. Νομίζουν ότι ένας επικεφαλής ή εργάτης πρέπει μόνο να είναι σε θέση να κάνει κήρυγμα. Άραγε, δεν είναι μπουμπουνοκέφαλοι; Μπορούν οι μπουμπουνοκέφαλοι ν’ ανταποκρίνονται στα πρότυπα ως επικεφαλής και εργάτες; (Όχι.) Δεν μπορούν ν’ ανταποκρίνονται στα πρότυπα ως επικεφαλής και εργάτες, κι ωστόσο νομίζουν ότι είναι αρκετά καλοί και πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν το έργο. Δεν δείχνει αυτό ότι δεν είναι καλά στα μυαλά τους; Δεν μπορούν ούτε να υλοποιήσουν μια τόσο απλή εργασία όπως η συγγραφή άρθρων βιωματικής μαρτυρίας. Αυτή είναι μία από τις ευκολότερες εργασίες· απλώς κινητοποιείς όσους έχουν καλό επίπεδο και εμπειρία ζωής, ώστε να γράψουν άρθρα μαρτυρίας, κι έπειτα παρακολουθείς το έργο και παρέχεις κατεύθυνση. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες έχουν μέτριο επίπεδο και χαμηλό μορφωτικό επίπεδο και δεν είναι καλοί στο κειμενικό έργο, αλλά μπορούν ν’ αναθέσουν στους κατάλληλους ανθρώπους ν’ αναλάβουν την ευθύνη. Μ’ αυτόν τον τρόπο, μπορούν και πάλι να κάνουν κάποιο αληθινό έργο. Αν δεν ξέρουν καν σε τι είδους ανθρώπους ν’ αναθέσουν την ευθύνη και την αξιολόγηση, τότε δεν μπορούν να κάνουν το έργο και είναι ψευδο-επικεφαλής. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Κάποιοι ψευδο-επικεφαλής μπορεί να μην είναι σε θέση να κάνουν κειμενικό έργο επειδή έχουν χαμηλό επίπεδο και χαμηλή μόρφωση, αλλά θα πρέπει να μπορούν να κάνουν άλλο έργο». Στέκει αυτή η δήλωση; (Όχι.) Γιατί δεν στέκει; (Το έργο της συγγραφής άρθρων βιωματικής μαρτυρίας είναι απλό. Αν δεν μπορούν να εξηγήσουν ξεκάθαρα το έργο ούτε να το υλοποιήσουν, τότε σίγουρα δεν μπορούν να χειριστούν άλλες εργασίες. Δεν ξέρουν πώς να κάνουν ή να παρακολουθήσουν το έργο.) Αυτό δείχνει ότι έχουν πολύ χαμηλό επίπεδο. Είναι μπουμπουνοκέφαλοι. Νομίζουν ότι ένας επικεφαλής ή εργάτης είναι σαν ένας αξιωματούχος του μεγάλου κόκκινου δράκοντα: Αν μάθει να κολακεύει τους άλλους, να λέει μεγάλα λόγια, να φωνάζει συνθήματα και να εμπλέκεται σε απάτες, εξαπατώντας τους ανωτέρους του και αποκρύπτοντας πράγματα από τους κατωτέρους του, τότε μπορεί να εδραιωθεί και να λαμβάνει μισθό από το κράτος. Δεν κατανοούν ότι η πιο καίρια πτυχή ενός επικεφαλής ή εργάτη είναι να μάθει να κάνει αληθινό έργο. Φαντάζονται ότι η δουλειά των επικεφαλής και των εργατών είναι πολύ απλή. Ως αποτέλεσμα, δεν κάνουν καθόλου αληθινό έργο και γίνονται ψευδο-επικεφαλής.

Ποιες άλλες συγκεκριμένες εκδηλώσεις έχουν οι ψευδο-επικεφαλής; Μπορούν οι ψευδο-επικεφαλής ν’ αντιληφθούν και να συλλάβουν τις αρχές και τα πρότυπα που απαιτούνται στις εργασιακές ρυθμίσεις; (Όχι.) Γιατί δεν μπορούν; Δεν μπορούν ν’ αντιληφθούν ποιες είναι οι αρχές αυτού του έργου και δεν μπορούν να το ελέγξουν. Όταν προκύπτουν ειδικές περιπτώσεις κατά τη συγκεκριμένη υλοποίηση του έργου, δεν γνωρίζουν πώς να τις λύσουν. Όταν οι αδελφοί και οι αδελφές τούς ρωτούν τι να κάνουν σε μία από αυτές τις περιπτώσεις, εκείνοι βρίσκονται σε σύγχυση: «Αυτό δεν αναφέρεται στην εργασιακή ρύθμιση· από πού κι ως πού να ξέρω πώς να το χειριστώ;» Αν δεν ξέρεις, πώς μπορείς να υλοποιήσεις αυτό το έργο; Δεν ξέρεις καν, αλλά και πάλι ζητάς από τους άλλους να το υλοποιήσουν· είναι ρεαλιστικό αυτό; Είναι λογικό αυτό; Οι ψευδο-επικεφαλής και οι ψευδο-εργάτες, όταν υλοποιούν εργασιακές ρυθμίσεις, αφενός δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για τα βήματα και τα σχέδια υλοποίησης των εργασιακών ρυθμίσεων και, αφετέρου, όταν εμφανίζονται προβλήματα, δεν μπορούν να προβούν σε έλεγχο σύμφωνα με τις αρχές που απαιτούνται από τις εργασιακές ρυθμίσεις. Επομένως, όταν προκύπτουν μυριάδες προβλήματα κάθε λογής κατά την υλοποίηση των εργασιακών ρυθμίσεων, εκείνοι είναι εντελώς ανίκανοι να τα λύσουν. Επειδή οι ψευδο-επικεφαλής δεν μπορούν να εντοπίσουν ούτε να προβλέψουν τα προβλήματα στα πρώιμα στάδια και δεν μπορούν να συναναστραφούν εκ των προτέρων και επειδή όταν προκύπτουν προβλήματα στα μετέπειτα στάδια, δεν μπορούν να τα λύσουν, αλλά απλώς κηρύττουν δόγματα με ανούσιο τρόπο και εφαρμόζουν αυστηρά κανονισμούς, τα προβλήματα συνεχίζουν να επανεμφανίζονται και να επιμένουν, κάποιο έργο εμφανίζει καθυστερήσεις στην υλοποίηση και κάποιο άλλο έργο δεν υλοποιείται σε επαρκή βαθμό. Για παράδειγμα, σε σχέση με την εργασιακή ρύθμιση του οίκου του Θεού για την αποπομπή και την αποβολή κάποιων ανθρώπων, όταν οι ψευδο-επικεφαλής εκτελούν αυτό το έργο, αποπέμπουν μόνο τους εμφανώς κακούς ανθρώπους, τους αντίχριστους και τα κακά πνεύματα που προκαλούν διαταράξεις και αναστατώσεις, καθώς και τους δύσπιστους τους οποίους όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές θεωρούν απωθητικούς και αποκρουστικούς. Ωστόσο, υπάρχουν ακόμη κάποιοι που πρέπει ν’ αποπεμφθούν, δηλαδή οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι που είναι κρυφοί, ύπουλοι και πονηροί. Δεν μπορούν να τους διακρίνουν ούτε οι αδελφοί και οι αδελφές ούτε οι ψευδο-επικεφαλής. Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού, αυτοί οι άνθρωποι έχουν ήδη φτάσει στο επίπεδο της αποπομπής. Ωστόσο, επειδή οι ψευδο-επικεφαλής δεν μπορούν να διακρίνουν αυτούς τους ανθρώπους, εξακολουθούν να τους θεωρούν καλούς και μάλιστα τους προάγουν, τους καλλιεργούν και τους αξιοποιούν για σημαντικό έργο, επιτρέποντάς τους να κατέχουν εξουσία και να καταλαμβάνουν σημαντικές θέσεις εργασίας στην εκκλησία. Μπορεί, λοιπόν, να υλοποιηθεί η εργασιακή ρύθμιση του οίκου του Θεού για την αποπομπή και την αποβολή κάποιων ανθρώπων; Μπορούν να λυθούν διεξοδικά τα διάφορα προβλήματα; Μπορεί να προχωρήσει κανονικά το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου; Είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορούν να υλοποιηθούν πλήρως οι εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού και ότι δεν μπορεί να γίνει σωστά μεγάλο μέρος του σημαντικού έργου. Διάφορα αντικείμενα του εκκλησιαστικού έργου δεν μπορούν να εκτελεστούν σωστά, επειδή οι άνθρωποι τους οποίους αξιοποιούν οι ψευδο-επικεφαλής δεν έχουν καθόλου αλήθεια-πραγματικότητα και μπορούν ακόμα και να διαπράττουν πονηρά έργα. Οι ψευδο-επικεφαλής αξιοποιούν αυτούς τους κακούς ανθρώπους, επιτρέποντάς τους να κάνουν σημαντικά καθήκοντα και ν’ αναλαμβάνουν σημαντικό έργο στην εκκλησία ή ακόμα και να διαχειρίζονται τις προσφορές. Μήπως αυτό θα διαταράξει και θα αναστατώσει το έργο της εκκλησίας; Μήπως θα προκαλέσει απώλειες στις προσφορές του Θεού; (Ναι.) Αυτή είναι μια πολύ σοβαρή συνέπεια. Επειδή οι ψευδο-επικεφαλής δεν μπορούν να διακρίνουν αυτούς τους κακούς ανθρώπους, επειδή είναι ανίκανοι να τους αξιολογήσουν και τους αφήνουν ν’ αναλαμβάνουν σημαντικές εργασίες, το έργο γίνεται εντελώς μαντάρα. Αυτοί οι κακοί άνθρωποι, όταν κάνουν τα καθήκοντά τους, ενεργούν πάντα επιπόλαια, εξαπατούν τους ανωτέρους τους και αποκρύπτουν πράγματα από τους κατωτέρους τους και δεν κάνουν αληθινό έργο· ενεργούν σκοπίμως με απερισκεψία, παραπλανούν τους ανθρώπους και διαπράττουν κάθε λογής πονηρά έργα. Ωστόσο, οι ψευδο-επικεφαλής δεν μπορούν να τους διακρίνουν και, μέχρι να παρατηρήσουν τα προβλήματα, έχει ήδη συμβεί μεγάλη καταστροφή. Για παράδειγμα, στην ποιμαντική περιοχή της Χενάν, κάποιοι κακοί άνθρωποι που έγιναν επικεφαλής χρησιμοποίησαν διάφορα ποταπά μέσα για να κλέψουν τις προσφορές του Θεού· έκλεψαν τεράστια ποσά και αυτά τα ποσά δεν ανακτήθηκαν ποτέ. Μήπως έχει αυτό οποιαδήποτε σχέση με το γεγονός ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες επέλεξαν και αξιοποίησαν τους λάθος ανθρώπους; (Ναι.) Σύμφωνα με τις εργασιακές ρυθμίσεις, αν κάποιος δεν μπορεί να διακρίνει τους ανθρώπους που επιλέγει, μπορεί πρώτα να τους αναθέσει να κάνουν κάποιο απλό έργο κι έπειτα να παρακολουθεί το έργο τους και να τους παρατηρεί για ένα χρονικό διάστημα. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση ν’ αναθέτει κανείς σημαντικό έργο στους ανθρώπους που δεν μπορεί να διακρίνει, ιδίως αν αυτό το έργο εμπεριέχει κίνδυνο. Μόνο αφού τους παρακολουθήσει κανείς για καιρό και διακρίνει την ουσία τους, θα πρέπει να λαμβάνει αποφάσεις για τον τρόπο αντιμετώπισης και χειρισμού τους. Οι ψευδο-επικεφαλής δεν εργάζονται σύμφωνα με τις εργασιακές ρυθμίσεις και δεν μπορούν να συλλάβουν τις αρχές· και σαν να μην έφτανε αυτό, δεν μπορούν να διακρίνουν τους ανθρώπους και αξιοποιούν τους λάθος ανθρώπους. Αυτό οδηγεί σε απώλειες τόσο στο εκκλησιαστικό έργο όσο και στις προσφορές του Θεού. Αυτή τη συμφορά φέρνουν οι ψευδο-επικεφαλής. Οι αντίχριστοι αξιοποιούν σκοπίμως κακούς ανθρώπους, ενώ οι ψευδο-επικεφαλής είναι μπερδεμένοι, δεν μπορούν να διακρίνουν κανέναν και δεν μπορούν να διακρίνουν την ουσία όποιων προβλημάτων εντοπίζουν. Αξιοποιούν τους ανθρώπους και τους αναθέτουν εργασίες αποκλειστικά και μόνο με βάση τα αισθήματά τους. Οι περισσότεροι άνθρωποι στους οποίους αναθέτουν έργο οι ψευδο-επικεφαλής είναι ακατάλληλοι· προκαλούν απώλειες στο εκκλησιαστικό έργο, με συνέπειες ίδιες μ’ εκείνες που προκαλούν οι αντίχριστοι επειδή αξιοποιούν σκοπίμως κακούς ανθρώπους. Οι ψευδο-επικεφαλής, λόγω του χαμηλού τους επιπέδου και της ανικανότητάς τους να κάνουν έργο, προκαλούν επίσης αρκετά σοβαρές συνέπειες, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Μη νομίζετε, λοιπόν, ότι μόνο οι αντίχριστοι παραβιάζουν τις εργασιακές ρυθμίσεις· και οι ψευδο-επικεφαλής μπορούν να παραβιάζουν τις εργασιακές ρυθμίσεις. Ακόμη και αν δεν γίνεται σκοπίμως, σε τελική ανάλυση η φύση αυτής της πράξης παραμένει παραβίαση των εργασιακών ρυθμίσεων. Οι ψευδο-επικεφαλής, επειδή δεν κατανοούν τις αλήθεια-αρχές και δεν είναι σε θέση να διακρίνουν τους ανθρώπους ή τα ζητήματα, καταλήγουν να παραβιάζουν τις εργασιακές ρυθμίσεις και να είναι ανίκανοι να εκτελέσουν αληθινό έργο. Αυτό καθυστερεί το εκκλησιαστικό έργο και βλάπτει τον εκλεκτό λαό του Θεού. Η φύση και οι συνέπειες των πράξεών τους είναι ίδιες μ’ εκείνες των αντίχριστων που κάνουν το έργο· προκαλούν επίσης απώλειες στο εκκλησιαστικό έργο και βλάπτουν τη ζωή-είσοδο των αδελφών.

Οι ψευδο-επικεφαλής, όταν κάνουν έργο και υλοποιούν τις εργασιακές ρυθμίσεις, απλώς ακολουθούν τις τυπικές διαδικασίες και προκαλούν απόλυτο χάος. Είναι αρκετά αυτάρεσκοι και δεν αναζητούν ποτέ ούτε συναναστρέφονται, θεωρώντας βλακωδώς ότι έχουν καλό επίπεδο· τολμούν ν’ αναλαμβάνουν δράση και μπορούν να μιλάνε με ευγλωττία. Επειδή οι αδελφοί και οι αδελφές τούς εκλέγουν ή ο οίκος του Θεού τούς προάγει και τους καλλιεργεί προσωρινά, νομίζουν ότι ανταποκρίνονται στα πρότυπα ως επικεφαλής και ότι μπορούν να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους. Δεν αντιλαμβάνονται ότι είναι ένα τίποτα και ότι δεν μπορούν να εκπληρώσουν καμία από τις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών. Δεν μπορούν ν’ αξιολογήσουν τις ίδιες τους τις ανεπάρκειες· απλώς τολμάνε ξεδιάντροπα να κάνουν πράγματα. Ως αποτέλεσμα, αφού εκδοθούν διάφορες εργασιακές ρυθμίσεις, δεν μπορούν να υλοποιήσουν καμία από αυτές σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Άνωθεν. Κάθε εργασιακή ρύθμιση που χειρίζονται καταλήγει εντελώς μαντάρα και απόλυτο χάος. Υλοποιούν το διοικητικό έργο ανεπαρκώς· δεν γνωρίζουν ακριβώς πόσοι νέοι πιστοί κερδήθηκαν μέσα από το κήρυγμα του ευαγγελίου, πώς ιδρύονται εκκλησίες, πώς επιλέγονται οι επικεφαλής και οι διάκονοι και πώς διάγεται η εκκλησιαστική ζωή. Όσο για το ποιος έχει τα περισσότερα αποτελέσματα ως υπεύθυνος του ευαγγελικού έργου, ποιος καταθέτει την πιο αποτελεσματική μαρτυρία, ποιος είναι ο πλέον κατάλληλος για το πότισμα της εκκλησίας, σε ποιους υπευθύνους ομάδων πρέπει ν’ ανατεθούν διαφορετικά καθήκοντα και ποιοι πρέπει ν’ απομακρυνθούν από τα καθήκοντά τους επειδή είναι ανεύθυνοι, και πώς πρέπει να λύνονται τα προβλήματα που προκύπτουν σε ορισμένες πτυχές του έργου, οι ψευδο-επικεφαλής δεν έχουν ξεκάθαρη εικόνα για όλες αυτές τις συγκεκριμένες εργασίες και τα κάνουν εντελώς θάλασσα στο έργο τους. Στις διάφορες επαγγελματικές εργασίες εντός της εκκλησίας που απαιτούν τεχνική εξειδίκευση ανώτερου επιπέδου, οι ψευδο-επικεφαλής επίσης τα κάνουν εντελώς θάλασσα. Δεν έχουν την παραμικρή ιδέα πώς συγκεκριμένα να εκτελέσουν αυτές τις εργασίες. Ακόμη κι αν θέλουν να ρωτήσουν γι’ αυτές, δεν ξέρουν πώς να το κάνουν. Θέλουν να ρωτήσουν τον Άνωθεν πώς να προσεγγίσουν αυτές τις εργασίες, αλλά δεν ξέρουν καν πώς να διατυπώσουν τις ερωτήσεις τους. Ως αποτέλεσμα, το έργο δεν μπορεί να γίνει. Ακόμη και η απλή εργασία της διαχείρισης των περιουσιακών στοιχείων που απαιτείται από τις εργασιακές ρυθμίσεις —αναθέτοντας στους κατάλληλους ανθρώπους να διαφυλάττουν και να διαθέτουν τα περιουσιακά στοιχεία και καθιερώνοντας διάφορα συστήματα— είναι κάτι που δεν μπορούν να χειριστούν οι ψευδο-επικεφαλής. Τα κάνουν εντελώς θάλασσα. Οι ψευδο-επικεφαλής βρίσκονται σε απόλυτη σύγχυση σε κάθε εργασία που χειρίζονται. Όταν κάποιος τους ρωτάει αν έχουν υλοποιήσει τις εργασιακές ρυθμίσεις, εκείνοι νιώθουν περηφάνια και λένε με σιγουριά: «Ναι, τις έχω υλοποιήσει. Όλοι έχουν ένα αντίγραφο των εργασιακών ρυθμίσεων και όλοι γνωρίζουν τι έργο απαιτεί ο οίκος του Θεού». Αν τους ρωτήσεις πώς το έκαναν και τους ζητήσεις να εξηγήσουν τα συγκεκριμένα βήματα του έργου, ποιες εργασίες έγιναν σχετικά ανεπαρκώς, ποιες εργασίες έγιναν πιο ομαλά, κατά πόσο η κάθε εργασία έγινε σωστά, ποιες εργασίες χρειάζονται συνεχή παρακολούθηση και επιθεώρηση και κατά πόσο διαπιστώθηκαν προβλήματα μετά την επιθεώρηση, είναι ανυποψίαστοι για όλα αυτά. Κάποιοι ψευδο-επικεφαλής, από τη στιγμή που γίνονται επικεφαλής, δεν ξέρουν καν ποιες εργασίες απαιτείται να κάνουν ή ποιο είναι το πεδίο των αρμοδιοτήτων τους. Άραγε, αυτό δεν είναι ακόμη πιο προβληματικό; Άραγε, αυτήν τη στιγμή έχουν λίγο ως πολύ αυτό το πρόβλημα οι περισσότεροι επικεφαλής και εργάτες; (Ναι.)

Το κριτήριο με το οποίο αξιολογείται αν οι επικεφαλής και οι εργάτες ανταποκρίνονται στα πρότυπα

Μέσα από τη σημερινή συναναστροφή, άραγε κατανοείτε πλέον πιο ξεκάθαρα ποιες είναι οι ευθύνες που πρέπει να εκπληρώνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες; Έχετε καλύτερη εικόνα στο μυαλό σας; Κατανοείτε με μεγαλύτερη ακρίβεια ποιος είναι ο ρόλος των επικεφαλής και των εργατών; (Ναι.) Από τη μία πλευρά, οι επικεφαλής και οι εργάτες έχουν κατανοήσει κάπως ποιες εργασίες πρέπει να εκτελούν· από την άλλη πλευρά, όλοι οι άλλοι έχουν πλέον κάποια μονοπάτια για το πώς να διακρίνουν κατά πόσο ένας επικεφαλής ή ένας εργάτης ανταποκρίνεται στα πρότυπα. Σύμφωνα με τις απαιτήσεις της ένατης ευθύνης των επικεφαλής και των εργατών, άραγε οι περισσότεροι επικεφαλής και εργάτες ανταποκρίνονται στα πρότυπα; (Όχι.) Ποιοι επικεφαλής και εργάτες μπορούν, λοιπόν, να καταφέρουν ν’ ανταποκρίνονται στα πρότυπα και ποιοι όχι; Όσοι έχουν επίπεδο που ανταποκρίνεται στα πρότυπα, κάποια πρακτική εμπειρία, κάποιες αρχές στον τρόπο με τον οποίο χειρίζονται τα πράγματα και ένα αίσθημα φορτίου για το εκκλησιαστικό έργο μπορούν, μετά από μια περίοδο εκπαίδευσης, να γίνουν επικεφαλής και εργάτες που ανταποκρίνονται στα πρότυπα. Ωστόσο, όσοι έχουν χαμηλό επίπεδο και δεν διαθέτουν ικανότητα κατανόησης, όσοι δεν μπορούν να συλλάβουν τις αρχές όσο κι αν γίνεται συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, δεν μπορούν να γίνουν επικεφαλής και εργάτες που ανταποκρίνονται στα πρότυπα και μπορούν μόνο ν’ αποκλειστούν. Επομένως, αν θέλεις να γίνεις επικεφαλής ή εργάτης που ανταποκρίνεται στα πρότυπα και θέλεις να σ’ επιλέξουν οι άλλοι ως επικεφαλής ή εργάτη, θα πρέπει πρώτα ν’ αξιολογήσεις κατά πόσο έχεις επαρκές επίπεδο. Πώς μπορείς να το αξιολογήσεις αυτό; Βλέποντας κατά πόσο μπορείς να υλοποιείς εργασιακές ρυθμίσεις. Πάρε μια πρόσφατη εργασιακή ρύθμιση, διάβασέ τη και δοκίμασε τον εαυτό σου για να δεις αν έχεις τα βήματα και τα σχέδια για την υλοποίησή της. Αν έχεις ιδέες και σχέδια και ξέρεις πώς να την υλοποιήσεις, τότε θα πρέπει ν’ αναλάβεις το έργο ως επιβεβλημένο καθήκον όταν σ’ επιλέξουν οι αδελφοί και οι αδελφές. Ωστόσο, αν, αφού διαβάσεις την εργασιακή ρύθμιση, το μυαλό σου είναι κενό, δεν μπορείς καθόλου να διακρίνεις ποιος είναι ο πλέον κατάλληλος για να του αναθέσεις ν’ αναλάβει το έργο και ακόμα περισσότερο δεν μπορείς να διακρίνεις συγκεκριμένα πώς να υλοποιήσεις τα διάφορα αντικείμενα του έργου της εκκλησίας ούτε ξέρεις πώς να συναναστραφείς, να επιβλέψεις, να επιθεωρήσεις και να παρακολουθήσεις και δεν έχεις στο μυαλό σου βήματα ή σχέδια υλοποίησης, αλλά κάποιοι αδελφοί και κάποιες αδελφές πιστεύουν λανθασμένα ότι είσαι πολύ ταλαντούχος και κατάλληλος για επικεφαλής ή εργάτης, ποια θα πρέπει να είναι η στάση σου; Θα πρέπει να πεις: «Σ’ ευχαριστώ για το εγκώμιο, αλλά στην πραγματικότητα δεν έχω πολύ ταλέντο. Δεν έχω αυτό που χρειάζεται· μ’ έχεις κρίνει εσφαλμένα. Αν μ’ επιλέξεις ως επικεφαλής, θα καθυστερήσω το εκκλησιαστικό έργο. Γνωρίζω το ανάστημά μου· δεν ξέρω καν πώς να υλοποιώ μια απλή εργασιακή ρύθμιση. Δεν έχω την παραμικρή ιδέα από πού να ξεκινήσω και δεν έχω καμία ένδειξη. Χωρίς κατανόηση της αλήθειας, το εκκλησιαστικό έργο δεν μπορεί να γίνει σωστά. Ακόμη κι αν με διόριζε ο Άνωθεν, δεν θα μπορούσα να το κάνω. Πραγματικά δεν είμαι φτιαγμένος γι’ αυτόν τον ρόλο». Ποια είναι η γνώμη σας για μια τέτοια παραδοχή; Αυτή η προσέγγιση δείχνει λογική· οι άνθρωποι που το λένε αυτό έχουν πολλή περισσότερη λογική από τους ψευδο-επικεφαλής. Οι ψευδο-επικεφαλής δεν θα μπορούσαν ποτέ να πουν κάτι τόσο λογικό. Οι ψευδο-επικεφαλής σκέφτονται: «Έχω επιλεγεί, οπότε οφείλω να είμαι ο επικεφαλής. Γιατί όχι; Είμαι ταλαντούχος, οπότε το αξίζω. Είναι πρόβλημα που δεν μπορώ να υλοποιήσω εργασιακές ρυθμίσεις; Ποιος ξέρει από γεννησιμιού του πώς να το κάνει; Άραγε, δεν είναι κάτι που μπορώ να μάθω; Αρκεί που μπορώ να κηρύττω. Έχω πνευματική κατανόηση, γνωρίζω και κατανοώ τα λόγια του Θεού, μπορώ να συναναστρέφομαι και μπορώ να βρίσκω το μονοπάτι άσκησης στα λόγια του Θεού. Έχω την ικανότητα να εξαλείφω τις διεφθαρμένες διαθέσεις και τις διάφορες καταστάσεις των ανθρώπων. Η υλοποίηση των εργασιακών ρυθμίσεων του οίκου του Θεού δεν είναι και τόσο μεγάλο θέμα. Άραγε, δεν είναι απλώς διοικητικό έργο διαχείρισης; Έχω μελετήσει στο παρελθόν διοικητική διαχείριση, οπότε αυτό το κομμάτι του έργου του οίκου του Θεού δεν είναι πρόβλημα για μένα!» Άραγε, δεν κινδυνεύει αυτός ο άνθρωπος; (Ναι.) Πού έγκειται ο κίνδυνος; Μπορείτε να διακρίνετε αυτό το ζήτημα; (Δεν μπορεί να κάνει το έργο και θα διαταράξει και θ’ αναστατώσει το έργο του οίκου του Θεού, όχι μόνο βλάπτοντας τον εαυτό του και τους αδελφούς και τις αδελφές, αλλά καθυστερώντας και το έργο του οίκου του Θεού.) Πρόκειται απλώς για πρόκληση βλάβης; Σ’ αυτό οδηγεί τελικά; Αν ήταν μόνο αυτό, θα μπορούσε και πάλι να διορθωθεί η κατάσταση. Το κύριο ζήτημα είναι ότι αν ένας ψευδο-επικεφαλής παραμείνει στον ρόλο του για μεγάλο χρονικό διάστημα, θ’ ακολουθήσει το μονοπάτι των αντίχριστων και τελικά θα γίνει αντίχριστος. Πιστεύετε ότι είναι απλό να είναι κάποιος επικεφαλής ή εργάτης; Με τη θέση έρχεται ο πειρασμός και με τον πειρασμό έρχεται ο κίνδυνος. Ποιος είναι αυτός ο κίνδυνος; Είναι η πιθανότητα ν’ ακολουθήσει το μονοπάτι των αντίχριστων. Όταν κάποιος ακολουθεί το μονοπάτι των αντίχριστων, η χειρότερη συνέπεια είναι ότι γίνεται αντίχριστος.

Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Κάποιοι ψευδο-επικεφαλής έχουν απλώς κάπως χαμηλό επίπεδο, αλλά η ανθρώπινη φύση τους δεν είναι κακή. Είναι δυνατόν ν’ ακολουθήσουν το μονοπάτι των αντίχριστων;» Ποιος λέει ότι αν κάποιος δεν έχει κακή ανθρώπινη φύση αυτό σημαίνει ότι δεν πρόκειται ν’ ακολουθήσει το μονοπάτι των αντίχριστων; Πόσο κακός πρέπει να είναι για να θεωρηθεί αντίχριστος; Μπορείτε να το διακρίνετε αυτό; Αν ένας ψευδο-επικεφαλής παραμείνει στον ρόλο του για μεγάλο χρονικό διάστημα, έχει ήδη αρχίσει να βαδίζει στο μονοπάτι των αντίχριστων. Υπάρχει κάποιο χάσμα ανάμεσα στο ν’ ακολουθεί κάποιος το μονοπάτι των αντίχριστων και να γίνει αντίχριστος; (Όχι.) Θυμηθείτε: Ποιο μονοπάτι ακολουθούν αυτοί οι ψευδο-επικεφαλής; Οι ψευδο-επικεφαλής δεν κάνουν συγκεκριμένο έργο ούτε είναι ικανοί να κάνουν συγκεκριμένο έργο, κι ωστόσο θέλουν και πάλι να κατέχουν υψηλά πόστα για να επιπλήττουν τους άλλους και να κάνουν τους ανθρώπους να τους ακούν και να τους υπακούν. Άραγε, δεν σημαίνει αυτό ότι ακολουθούν το μονοπάτι των αντίχριστων; Ποιες συνέπειες έχει το γεγονός ότι ακολουθούν το μονοπάτι των αντίχριστων; (Φυσικά, γίνονται αντίχριστοι.) Παρόλο που οι ψευδο-επικεφαλής δεν είναι από τη φύση τους αντίχριστοι ή κακοί άνθρωποι, αν ακολουθήσουν το μονοπάτι των αντίχριστων για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς επίβλεψη ή χωρίς να τους αναφέρει κάποιος και να τους απομακρύνει από τα καθήκοντά τους, μήπως μπορούν ν’ αποκτήσουν δύναμη και να εγκαθιδρύσουν ανεξάρτητα βασίλεια; (Ναι.) Τότε, δεν έχουν γίνει αντίχριστοι; Βλέπετε, λοιπόν; Δεν είναι επικίνδυνος ο ρόλος ενός ψευδο-επικεφαλής; (Ναι.) Είναι ήδη πολύ επικίνδυνο να είναι κανείς ψευδο-επικεφαλής. Παρόλο που αυτήν τη στιγμή αναλύουμε τους ψευδο-επικεφαλής και δεν θίγουμε το θέμα των αντίχριστων, υπάρχει μια σύνδεση ανάμεσα στην ουσία αυτών των δύο. Στην πραγματικότητα, οι ψευδο-επικεφαλής ακολουθούν το μονοπάτι των αντίχριστων. Ακολουθώντας αυτό το μονοπάτι, θα καταλήξουν φυσικά να γίνουν αντίχριστοι, κάτι που καθορίζεται από τη φύση-ουσία τους. Σ’ εκείνο το σημείο, δεν χρειάζεται να εξετάσει κανείς την ανθρώπινη φύση-ουσία τους· και μόνο το μονοπάτι τους καθορίζει κατά πόσο είναι αντίχριστοι. Σκεφτείτε αυτούς τους ψευδο-επικεφαλής που έχουν απομακρυνθεί από τα καθήκοντά τους. Αν δεν είχαν απομακρυνθεί εγκαίρως, τότε, κρίνοντας την ουσία τους από τον τρόπο συμπεριφοράς τους και από ό,τι αποκάλυψαν κατά τη θητεία τους, μήπως θ’ ακολουθούσαν τελικά το μονοπάτι των αντίχριστων; Μήπως θα γινόντουσαν αντίχριστοι; Στην πραγματικότητα, κάποιοι άνθρωποι έχουν ήδη δείξει τέτοια σημάδια και ήταν ο οίκος του Θεού που τους απομάκρυνε άμεσα από τα καθήκοντά τους. Αν δεν είχαν απομακρυνθεί, θα είχαν αρχίσει να ζουν εις βάρος της εκκλησίας και να παραπλανούν τους ανθρώπους. Θα είχαν αρχίσει να ενεργούν σαν αξιωματούχοι ή λόρδοι σε υψηλές θέσεις, διατάζοντας τους άλλους και δίνοντας εντολές, κάνοντας τους άλλους να τους υπακούν σαν να ήταν ο Θεός. Θα ισχυρίζονταν ακόμη και ότι έχουν οδηγηθεί στην τελείωση από τον Θεό και ότι είναι άνθρωποι τους οποίους αξιοποιεί ο Θεός. Δεν είναι προβληματικό αυτό; Πώς, λοιπόν, πρέπει ν’ αντιμετωπίζουμε και να χαρακτηρίζουμε τις καταστάσεις και τις εκδηλώσεις τέτοιων ψευδο-επικεφαλής; Μπορούμε αρχικά να τις χαρακτηρίζουμε καταστάσεις και εκδηλώσεις των υποκριτών, των ανθρώπων που ζουν εις βάρος της εκκλησίας, των Φαρισαίων. Και τι γίνεται αν αυτό συνεχίσει να εξελίσσεται περαιτέρω; Παρόλο που οι ψευδο-επικεφαλής μπορεί να μην είναι τόσο φαύλοι ή μοχθηροί όσο οι αντίχριστοι, και παρόλο που επιφανειακά μπορεί να φαίνονται ικανοί να υπομένουν τις κακουχίες και να εργάζονται σκληρά, βοηθώντας τους άλλους σε κάθε ευκαιρία, και ικανοί να δείχνουν υπομονή και ανοχή στους ανθρώπους, ακριβώς όπως οι Φαρισαίοι που ταξίδεψαν σε θάλασσα και στεριά για να κηρύξουν και να εργαστούν, τι σημασία έχει τελικά; Αν δεν μπορούν να υλοποιήσουν μια απλή εργασία, σε τι διαφέρουν οι πράξεις τους και η συμπεριφορά τους από εκείνες των Φαρισαίων; Άραγε, συνεργάζονται οι πράξεις τους με το έργο του Θεού ή μήπως αψηφούν και αναστατώνουν το έργο του Θεού; Είναι ξεκάθαρο ότι αντιστέκονται στο έργο του Θεού και παρεμποδίζουν την κανονική πρόοδο των διαφόρων αντικειμένων του εκκλησιαστικού έργου. Μήπως δεν διαφέρει καθόλου αυτό από τη συμπεριφορά των Φαρισαίων και των παστόρων και των πρεσβύτερων του εκκλησιαστικού κόσμου; Οι ψευδο-επικεφαλής είναι ακριβώς σαν αυτούς. Πώς, λοιπόν, θα πρέπει να τους χαρακτηρίζουμε; Τι θα συμβεί αν συνεχίσουν να ενεργούν οι ψευδο-επικεφαλής; Όχι μόνο θ’ αποτύχουν να υλοποιήσουν τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού, αλλά θ’ αρχίσουν και ν’ αποδοκιμάζουν, να κατακρίνουν, να κρίνουν, να καταδικάζουν και ν’ αντιμετωπίζουν με άλλους τέτοιους τρόπους τις εργασιακές ρυθμίσεις· θα εμφανίσουν όλο το εύρος των συμπεριφορών ενός αντίχριστου. Όχι μόνο αποτυγχάνουν να υλοποιήσουν τις εργασιακές ρυθμίσεις, αλλά βρίσκουν και διάφορες δικαιολογίες για ν’ αντιστέκονται στην υλοποίησή τους και να την παρεμποδίζουν. Αυτό δεν είναι συνεργασία με το έργο του Θεού, αλλά παρεμπόδιση και αναστάτωση του έργου του οίκου του Θεού. Αυτό δείχνει ότι χρησιμοποιούν τις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες και την εξουσία και τη θέση που τους δίνει ο οίκος του Θεού, για να παρεμποδίζουν την υλοποίηση των εργασιακών ρυθμίσεων του οίκου του Θεού. Άραγε, αυτό δεν είναι η ουσία του προβλήματος; (Ναι.) Οι ψευδο-επικεφαλής δεν κάνουν αληθινό έργο και δεν μπορούν να υλοποιήσουν τις διάφορες εργασίες που αναθέτει ο Άνωθεν, κι ωστόσο διασφαλίζουν και πάλι τη θέση τους για να κηρύττουν στους ανθρώπους, νομίζοντας ότι είναι η κεφαλή, οι αρχηγοί του εκλεκτού λαού του Θεού. Αυτό ήδη τους καθιστά αντίχριστους· πραγματικούς αντίχριστους. Άραγε, είναι ακριβής αυτός ο χαρακτηρισμός για τέτοιους ανθρώπους; Είναι εξαιρετικά ακριβής, χωρίς κανένα λάθος! Δεν πρόκειται για έναν λογικό συλλογισμό, αλλά για έναν χαρακτηρισμό με βάση την ουσία τους. Όσοι δεν μπορούν να υλοποιήσουν τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού είναι ψευδο-επικεφαλής και όσοι δεν υλοποιούν τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού είναι επίσης ψευδο-επικεφαλής. Προτού αποκαλυφθούν ως Φαρισαίοι, μπορούν να χαρακτηριστούν ψευδο-επικεφαλής. Ωστόσο, από τη στιγμή που γίνονται Φαρισαίοι και ζουν εις βάρος της εκκλησίας, που βασίζονται στα «προηγούμενα επιτεύγματά» τους και καταλαμβάνουν πόστα χωρίς να υλοποιούν τις εργασιακές ρυθμίσεις ή να κάνουν συγκεκριμένες εργασίες και που αποτελούν προσκόμματα στο έργο του οίκου του Θεού, αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να χαρακτηριστούν αντίχριστοι. Πώς προσδιορίζετε αν κάποιος είναι ψευδο-επικεφαλής ή αντίχριστος; Κάποιος χαρακτηρίζεται ψευδο-επικεφαλής ανάλογα με το κατά πόσο μπορεί να υλοποιεί τις εργασιακές ρυθμίσεις και να κάνει αληθινό έργο. Όσοι δεν υλοποιούν τις εργασιακές ρυθμίσεις και δεν κάνουν αληθινό έργο είναι ψευδο-επικεφαλής. Όμως, αν γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να κάνουν αληθινό έργο και να υλοποιήσουν τις εργασιακές ρυθμίσεις του Άνωθεν, κι ωστόσο θέλουν και πάλι να διασφαλίσουν τη θέση τους για να κηρύττουν και να φωνάζουν συνθήματα προκειμένου να κερδίσουν τις καρδιές των ανθρώπων και αγνοούν τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού και περιμένουν από τον οίκο του Θεού —δεδομένου ότι πιστεύουν πολλά χρόνια στον Θεό και έχουν υποφέρει πολλά χρόνια για το έργο της εκκλησίας— να τους κρατήσει για να μπορούν να ζουν εις βάρος της εκκλησίας και να εκμεταλλεύονται τον οίκο του Θεού ως οίκο ευγηρίας, συνεχίζοντας να παραπλανούν τους αδελφούς και τις αδελφές και μάλιστα επιζητώντας δύναμη για να έχουν λόγο και εξουσία λήψης αποφάσεων, τότε αυτοί οι άνθρωποι είναι αντίχριστοι. Έτσι προσδιορίζετε αν κάποιος είναι ψευδο-επικεφαλής ή αντίχριστος. Άραγε, αυτή η αρχή και αυτό το πρότυπο για τον χαρακτηρισμό τους είναι ξεκάθαρα; (Ναι.)

Η ένατη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών αφορά κυρίως στις εργασιακές ρυθμίσεις. Το κατά πόσο ένας επικεφαλής ή εργάτης υλοποιεί τις εργασιακές ρυθμίσεις είναι το κριτήριο με το οποίο αξιολογείται αν ανταποκρίνεται στα πρότυπα. Για ν’ αξιολογηθεί αν οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι αληθινοί ή ψευδείς, η πιο ακριβής μέθοδος είναι το κατά πόσο εκτελούν εκκλησιαστικό έργο σύμφωνα με τις εργασιακές ρυθμίσεις. Είναι απολύτως δίκαιο να βασίζεται κανείς στη στάση που έχουν οι ψευδο-επικεφαλής απέναντι στις εργασιακές ρυθμίσεις, προκειμένου να τους διακρίνει και να τους αναλύσει και να προσδιορίσει αν είναι ψευδο-επικεφαλής ή αντίχριστοι. Είναι δίκαιο και εύλογο οποιοσδήποτε επικεφαλής ή εργάτης ν’ αξιολογείται με βάση τον τρόπο με τον οποίο υλοποιεί τις εργασιακές ρυθμίσεις, το κατά πόσο μπορεί να υλοποιεί τις εργασιακές ρυθμίσεις και την αποτελεσματικότητα και τη διεξοδικότητα της υλοποίησής του. Αυτό δεν αποσκοπεί να δυσκολέψει επίτηδες τα πράγματα για κανέναν. Άραγε, μπορείτε να διακρίνετε ότι κάποιοι ψευδο-επικεφαλής δεν υλοποιούν τις εργασιακές ρυθμίσεις και τελικά γίνονται αντίχριστοι; Στέκει αυτός ο ισχυρισμός; (Ναι.) Γιατί στέκει; (Επειδή οι ψευδο-επικεφαλής δεν υλοποιούν τις εργασιακές ρυθμίσεις και καταλαμβάνουν τα πόστα τους για να εγκαθιδρύσουν τα δικά τους ανεξάρτητα βασίλεια. Αυτό σημαίνει ότι έχουν ήδη αρχίσει να βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων.) Αυτό είναι το φαινόμενο· ποια είναι η ουσία του προβλήματος; Το γεγονός ότι δεν υλοποιούν τις εργασιακές ρυθμίσεις είναι αντίσταση και εναντίωση στον Θεό. Τι σημαίνει η εναντίωση στον Θεό; Όσοι ακολουθούν το μονοπάτι των αντίχριστων εναντιώνονται στον Θεό, στέκονται ακριβώς απέναντί Του. Αν κάποιος είναι μόνο ψευδο-επικεφαλής, απλώς δεν ξέρει πώς να κάνει το έργο ή να υλοποιήσει τις εργασιακές ρυθμίσεις· δεν αντιστέκεται σκοπίμως στον Θεό. Ωστόσο, η φύση των χαρακτηριστικών των αντίχριστων είναι πολύ πιο σοβαρή από εκείνη των ψευδο-επικεφαλής. Κάποιοι ψευδο-επικεφαλής ακολουθούν προ πολλού το μονοπάτι των αντίχριστων. Αυτοί οι άνθρωποι ξεκινούν από το να μην κάνουν αληθινό έργο και να μην υλοποιούν τις εργασιακές ρυθμίσεις. Αφού παραμείνουν επικεφαλής για μεγάλο χρονικό διάστημα και είναι σε θέση να κηρύττουν κάποια λόγια και δόγματα, νομίζουν ότι η θέση τους είναι εξασφαλισμένη, ότι έχουν κεφάλαιο και ότι έχουν αποκτήσει κύρος ανάμεσα στους ανθρώπους. Έπειτα, τολμούν ν’ αρχίσουν να κάνουν ό,τι θέλουν και να εναντιώνονται στον Θεό. Υπερεκτιμούν διαρκώς τον εαυτό τους, πιστεύοντας ότι έχουν αποκτήσει κύρος ανάμεσα στους αδελφούς και στις αδελφές, ότι τα λόγια τους έχουν βαρύτητα και επομένως θα πρέπει να έχουν απόλυτη υπεροχή όταν μιλάνε και εξουσία λήψης αποφάσεων σε ό,τι κάνουν. Θεωρούν ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να τους ακούνε, ότι αν ντροπιαστούν ή κάνουν κάποιο σαρδάμ θα πρέπει οι άλλοι να τους σώσουν την υπόληψή τους και ότι το ίδιο θα πρέπει να κάνει και ο οίκος του Θεού. Ο οίκος του Θεού θα πρέπει να τους συμβουλεύεται για οποιαδήποτε ζητήματα προκύπτουν και να τους παρέχει ένα μερίδιο καλών πραγμάτων και θα πρέπει να λαμβάνουν καλύτερα προνόμια και μεγαλύτερο έπαινο από τους άλλους. Πιστεύουν ότι και ο Θεός θα πρέπει να τους βλέπει με διαφορετική οπτική. Με βάση αυτά τα πλεονεκτήματα και την ανωτερότητα που νομίζουν ότι έχουν έναντι των άλλων, πιστεύουν ότι ο οίκος του Θεού δεν θα πρέπει να τους κλαδεύει με ευκολία ή να εκθέτει τη διεφθαρμένη διάθεσή τους μπροστά σε άλλους, πόσο μάλλον να τους απομακρύνει από τα καθήκοντά τους χωρίς να λάβει υπόψη τα συναισθήματά τους. Αυτοί οι άνθρωποι κινδυνεύουν. Βασίζονται στα «προηγούμενα επιτεύγματά» τους. Είναι Φαρισαίοι και έχουν ήδη γίνει αντίχριστοι. Άραγε, αυτό δεν καθορίζεται από τη φύση-ουσία τους; Αν κάποιος επιδιώκει την αλήθεια και έχει την αλήθεια-πραγματικότητα, θα είχε τέτοιες παράλογες απαιτήσεις από τον οίκο του Θεού και τον Θεό; (Όχι.) Υπάρχει ένα είδος ανθρώπου που, αφού κάνει έργο για μεγάλο χρονικό διάστημα, πιστεύει ότι έχει αποκτήσει θέση και ότι διαθέτει κεφάλαιο, κι έτσι αναπτύσσει τέτοιες σκέψεις και αυτό το αίσθημα ανωτερότητας. Τι σόι άνθρωπος είναι αυτός; Είναι κάποιος που έχει την ουσία ενός αντίχριστου. Επειδή δεν επιδιώκει την αλήθεια και ακολουθεί το μονοπάτι των αντίχριστων, είναι αλαζόνας και αυτάρεσκος και έχει κάθε λογής παράλογες απαιτήσεις από τον Θεό και τον οίκο του Θεού. Βασίζεται στα «προηγούμενα επιτεύγματά» του, ζει εις βάρος της εκκλησίας, γαντζώνεται από τη θέση του και τελικά γίνεται αντίχριστος. Είναι κλασικός αντίχριστος. Άραγε, υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στην εκκλησία; Όποιοι περηφανεύονται ότι είναι πνευματικοί άνθρωποι είναι τέτοιοι άνθρωποι. Είναι ξεκάθαρα άχρηστοι και δεν μπορούν να κάνουν συγκεκριμένο έργο, κι ωστόσο θεωρούν και πάλι ότι είναι πνευματικοί· πιστεύουν ότι τους βλέπει ευνοϊκά ο Θεός και ότι σκοπεύει να τους οδηγήσει στην τελείωση. Νομίζουν ότι είναι οι αγαπημένοι υιοί του Θεού, εκείνοι που ξεπερνούν όλα τα εμπόδια. Ποιο μονοπάτι ακολουθούν αυτοί οι άνθρωποι; Είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια; Είναι άνθρωποι που υποτάσσονται στην αλήθεια; Είναι άνθρωποι που υποτάσσονται στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού; Σε καμία περίπτωση, ούτε μία στο εκατομμύριο. Είναι άνθρωποι που επιδιώκουν τη θέση, τη φήμη και τις ευλογίες και που βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων. Αυτοί οι άνθρωποι, όταν παραμένουν σ’ ένα πόστο για μεγάλο χρονικό διάστημα, υπηρετώντας ως ψευδο-επικεφαλής για πολύ καιρό, αναπόφευκτα θα γίνουν αντίχριστοι. Οι αντίχριστοι αποτελούν εμπόδια στο έργο του οίκου του Θεού. Είναι αδύνατον να κάνουν έργο σύμφωνα με τις εργασιακές ρυθμίσεις και είναι αδύνατον ν’ ακολουθούν το θέλημα του Θεού ή να ενεργούν σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού· ακόμη περισσότερο, είναι αδύνατον να εγκαταλείψουν τη θέση, τη φήμη και τα ενδιαφέροντά τους για να κάνουν το έργο της εκκλησίας, επειδή είναι αντίχριστοι.

Η συναναστροφή πάνω στην ένατη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών αφορά κυρίως στην υλοποίηση των εργασιακών ρυθμίσεων. Το κατά πόσο ένας επικεφαλής ή εργάτης ανταποκρίνεται στα πρότυπα και εκπληρώνει τις ευθύνες του προσδιορίζεται πρωτίστως από τον τρόπο με τον οποίο υλοποιεί τις εργασιακές ρυθμίσεις και από τα αποτελέσματα αυτής της υλοποίησης. Ασφαλώς, αυτό το πρότυπο χρησιμοποιείται και για την έκθεση των ψευδο-επικεφαλής και των μονοπατιών που ακολουθούν, καθώς και των συνεπειών που επιφέρουν στο εκκλησιαστικό έργο και στη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού. Όλοι αυτοί οι προσδιορισμοί, οι κρίσεις και οι τελικοί χαρακτηρισμοί βασίζονται στην υλοποίηση των εργασιακών ρυθμίσεων από τους ψευδο-επικεφαλής. Η υλοποίηση των εργασιακών ρυθμίσεων είναι μια κύρια εργασία, οπότε είναι πολύ ρεαλιστικό και εξαιρετικά θεμελιώδες να προσδιορίζεται κατά πόσο ένας επικεφαλής ή εργάτης ανταποκρίνεται στα πρότυπα με βάση το πώς υλοποιεί τις εργασιακές ρυθμίσεις. Επιπλέον, είναι απόλυτα λογικό και δίκαιο, χωρίς καμία νόθευση, να συγκρίνεται κάθε επικεφαλής και εργάτης μ’ αυτό το πρότυπο.

24 Απριλίου 2021