Απόσπασμα 42

Βασικό για την επίτευξη αλλαγής στη διάθεση είναι να γνωρίζει κανείς τη δική του φύση, και αυτό πρέπει να συμβεί σύμφωνα με τις αποκαλύψεις που προέρχονται από τον Θεό. Μόνο στον λόγο του Θεού μπορεί κάποιος να γνωρίσει την αποτρόπαια φύση του, να αναγνωρίσει τα διάφορα δηλητήρια του Σατανά στη δική του φύση, να συνειδητοποιήσει ότι είναι ανόητος και αδαής και να αναγνωρίσει τα αδύναμα και αρνητικά στοιχεία στη φύση του. Αφού τα γνωρίσεις αυτά πλήρως και είσαι πραγματικά σε θέση να μισήσεις τον εαυτό σου και να απαρνηθείς τη σάρκα, να εφαρμόσεις με συνέπεια τον λόγο του Θεού, να επιδιώκεις με συνέπεια την αλήθεια κατά την εκτέλεση των καθηκόντων σου, να επιτύχεις μια αλλαγή στη διάθεσή σου και να γίνεις ένα άτομο που αγαπάει πραγματικά τον Θεό, τότε θα έχεις μπει στο μονοπάτι του Πέτρου. Χωρίς τη χάρη του Θεού και χωρίς τη διαφώτιση και την καθοδήγηση από το Άγιο Πνεύμα, θα ήταν δύσκολο να βαδίσεις σε αυτό το μονοπάτι, καθώς οι άνθρωποι δεν κατέχουν την αλήθεια και δεν μπορούν να προδώσουν τον εαυτό τους. Το να βαδίσει κανείς στο μονοπάτι της τελείωσης στο οποίο πορευόταν ο Πέτρος βασίζεται κυρίως στο να έχει αποφασιστικότητα, να έχει πίστη και να στηρίζεται στον Θεό. Επιπλέον, πρέπει κανείς να υποτάσσεται στο έργο του Αγίου Πνεύματος· σε όλα τα πράγματα, δεν μπορεί να κάνει δίχως τα λόγια του Θεού. Αυτές είναι οι βασικές πτυχές, καμιά εκ των οποίων δεν μπορεί να παραβιαστεί. Το να καταφέρει κανείς να γνωρίσει τον εαυτό του μέσω της εμπειρίας είναι κάτι πολύ δύσκολο· δίχως το έργο του Αγίου Πνεύματος, είναι μάταιο. Για να βαδίσει κανείς στο μονοπάτι του Πέτρου πρέπει να επικεντρωθεί στο να γνωρίσει τον εαυτό του και να μεταμορφώσει τη διάθεσή του. Το μονοπάτι του Παύλου δεν ήταν ένα μονοπάτι αναζήτησης της ζωής ή επικέντρωσης στην αυτογνωσία· εκείνος επικεντρώθηκε κυρίως στην επιτέλεση έργου και στην επιρροή και τη δυναμική του. Το κίνητρό του ήταν η απόκτηση των ευλογιών του Θεού σε αντάλλαγμα για το έργο και τα δεινά του, καθώς και η απόκτηση ανταμοιβών από τον Θεό. Το κίνητρο αυτό ήταν λανθασμένο. Ο Παύλος δεν επικεντρώθηκε στη ζωή, ούτε έδωσε καμία σημασία στην επίτευξη αλλαγής στη διάθεση· επικεντρώθηκε μόνο στις ανταμοιβές. Επειδή είχε λανθασμένους στόχους, το μονοπάτι στο οποίο βάδιζε ήταν, φυσικά, κι αυτό λανθασμένο. Αυτό αποτελούσε απόρροια της αλαζονικής και επηρμένης φύσης του. Είναι ξεκάθαρο πως ο Παύλος δεν κατείχε την αλήθεια, ούτε είχε συνείδηση ή λογική. Με τη σωτηρία και την αλλαγή των ανθρώπων, ο Θεός αλλάζει, κατά κύριο λόγο, τη διάθεσή τους. Ο σκοπός των λόγων Του είναι να επιτευχθεί μέσα στους ανθρώπους το αποτέλεσμα του να έχουν μεταμορφωμένες διαθέσεις, όπως και να έχουν την ικανότητα να γνωρίζουν τον Θεό, να υποτάσσονται σ’ Αυτόν και να Τον λατρεύουν με κανονικό τρόπο. Αυτός είναι ο σκοπός των λόγων και του έργου του Θεού. Ο τρόπος αναζήτησης του Παύλου αποτελούσε κατάφωρη παραβίαση του θελήματος του Θεού και ερχόταν σε σύγκρουση με αυτό· βρισκόταν σε πλήρη αντίθεση με αυτό. Ωστόσο, ο τρόπος αναζήτησης του Πέτρου ήταν σε απόλυτη σύμπνοια με το θέλημα του Θεού: Επικεντρώθηκε στη ζωή και στις αλλαγές στη διάθεση, κι αυτό είναι επακριβώς το αποτέλεσμα που επιθυμεί να επιτύχει ο Θεός μέσα στα ανθρώπινα όντα με το έργο Του. Το μονοπάτι του Πέτρου είναι, επομένως, ευλογημένο και λαμβάνει τον έπαινο του Θεού. Επειδή το μονοπάτι του Παύλου παραβιάζει το θέλημα του Θεού, ο Θεός το αποστρέφεται και το καταριέται. Για να βαδίσει κανείς στο μονοπάτι του Πέτρου πρέπει να γνωρίζει το θέλημα του Θεού. Αν κάποιος είναι πραγματικά σε θέση να κατανοήσει απόλυτα το θέλημά Του μέσα από τα λόγια Του —να κατανοήσει, δηλαδή, τι θέλει να κάνει ο Θεός με τον άνθρωπο και, εν τέλει, ποιο αποτέλεσμα επιθυμεί Εκείνος να επιτύχει— τότε μόνο μπορεί να κατανοήσει επακριβώς ποιο μονοπάτι να ακολουθήσει. Αν δεν κατανοείς απόλυτα το μονοπάτι του Πέτρου, και έχεις απλώς μια επιθυμία να το ακολουθήσεις, τότε δεν θα μπορέσεις να πορευτείς σε αυτό. Με άλλα λόγια, μπορεί να γνωρίσεις πολλά δόγματα, αλλά δεν θα μπορέσεις τελικά να εισέλθεις στην πραγματικότητα. Παρόλο που μπορεί να εισέλθεις επιφανειακά, δεν θα είσαι σε θέση να επιτύχεις κάποιο πραγματικό αποτέλεσμα.

Τη σήμερον ημέρα, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν πολύ επιφανειακή κατανόηση του εαυτού τους. Δεν έχουν καταφέρει σε καμία περίπτωση να αποκτήσουν σαφή γνώση των πραγμάτων που αποτελούν μέρος της φύσης τους. Το μόνο που γνωρίζουν είναι λίγες από τις διεφθαρμένες καταστάσεις που εκθέτουν, τα πράγματα που είναι πιθανόν να κάνουν ή λίγα από τα ελαττώματά τους, κι αυτό τους κάνει να πιστεύουν πως γνωρίζουν τον εαυτό τους. Εάν, επιπλέον, συμμορφώνονται με λίγους κανόνες, φροντίζουν να μην κάνουν λάθη σε ορισμένους τομείς και κατορθώνουν να μη διαπράττουν ορισμένες παραβάσεις, τότε θεωρούν πως κατέχουν πραγματικότητα στην πίστη τους στον Θεό και θεωρούν πως θα σωθούν. Αυτό είναι πέρα για πέρα ανθρώπινη φαντασία. Εάν συμμορφώνεσαι με αυτά τα πράγματα, θα κατορθώσεις στ’ αλήθεια να αποφύγεις τη διάπραξη οποιαδήποτε παράβασης; Θα έχεις επιτύχει πραγματική αλλαγή διάθεσης; Θα βιώνεις στ’ αλήθεια την ομοιότητα ενός ανθρώπινου όντος; Μπορείς, κατ’ αυτόν τον τρόπο, να ικανοποιήσεις αληθινά τον Θεό; Σε καμία περίπτωση· αυτό είναι βέβαιο. Η πίστη στον Θεό έχει αποτέλεσμα μόνο όταν έχει κανείς υψηλά πρότυπα κι έχει αποκτήσει την αλήθεια και κάποια μεταμόρφωση στη διάθεση της ζωής του. Αυτό πρώτα απαιτεί αφοσίωση στο να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του. Εάν η γνώση των ανθρώπων για τον ίδιο τον εαυτό τους είναι υπερβολικά ρηχή, θα τους είναι αδύνατο να λύσουν τα προβλήματα, και η διάθεση της ζωής τους απλώς δεν θα αλλάξει. Είναι απαραίτητο να γνωρίζει κανείς τον εαυτό του σε βαθύ επίπεδο, δηλαδή να γνωρίζει κανείς τη δική του φύση: ποια στοιχεία περιλαμβάνει αυτή η φύση, πώς δημιουργήθηκαν αυτά τα πράγματα και από πού προήλθαν. Επιπλέον, είσαι όντως σε θέση να μισήσεις αυτά τα πράγματα; Έχεις δει τη δική σου άσχημη ψυχή και τη μοχθηρή σου φύση; Εάν είσαι πραγματικά σε θέση να δεις την αλήθεια για τον εαυτό σου, τότε θα αποστραφείς τον εαυτό σου. Όταν αποστραφείς τον εαυτό σου και στη συνέχεια κάνεις πράξη τον λόγο του Θεού, θα είσαι σε θέση να απαρνηθείς τη σάρκα και να έχεις τη δύναμη να εφαρμόσεις την αλήθεια χωρίς να πιστεύεις πως αυτό είναι επίπονο. Γιατί πολλοί άνθρωποι ακολουθούν τις σαρκικές προτιμήσεις τους; Επειδή θεωρούν τον εαυτό τους πολύ καλό και νιώθουν ότι οι πράξεις τους είναι σωστές και δικαιολογημένες, ότι δεν έχουν κανένα ελάττωμα και ότι, μάλιστα, έχουν απόλυτο δίκιο, είναι, συνεπώς, ικανοί να ενεργούν με την παραδοχή ότι η δικαιοσύνη είναι με το μέρος τους. Όταν κάποιος αναγνωρίζει ποια είναι η πραγματική φύση του —πόσο άσχημη, απεχθής και αξιολύπητη είναι— τότε δεν είναι ιδιαίτερα περήφανος για τον εαυτό του, δεν είναι τόσο αχαλίνωτα αλαζόνας και ούτε τόσο ευχαριστημένος με τον εαυτό του όπως πριν. Ένας τέτοιος άνθρωπος πιστεύει: «Πρέπει να είμαι ειλικρινής και προσγειωμένος κατά την άσκηση κάποιου μέρους από τον λόγο του Θεού. Αν δεν το κάνω, τότε δεν θα ανταποκρίνομαι στο πρότυπο του να είμαι άνθρωπος και θα ντρέπομαι να ζω υπό την παρουσία του Θεού». Τότε θεωρεί πραγματικά τον εαυτό του ως ευτελή, ως πραγματικά ασήμαντο. Εκείνη τη στιγμή καθίσταται εύκολο για αυτόν να υλοποιήσει την αλήθεια και εκείνος θα έχει κάπως την όψη που θα έπρεπε να έχει ο άνθρωπος. Μόνο όταν οι άνθρωποι απεχθάνονται πραγματικά τον εαυτό τους είναι σε θέση να απαρνηθούν τη σάρκα. Εάν δεν σιχαθούν τον εαυτό τους, δεν θα είναι σε θέση να απαρνηθούν τη σάρκα. Το να αποστρέφεται κανείς πραγματικά τον εαυτό δεν είναι ένα απλό ζήτημα. Υπάρχουν αρκετά πράγματα που πρέπει να απαντώνται σ’ αυτόν: Πρώτον, να γνωρίζει τη δική του φύση· και δεύτερον, να βλέπει τον εαυτό του ως ενδεή και ελεεινό, να βλέπει τον εαυτό του ως εξαιρετικά μικρό και ασήμαντο, και να βλέπει τη δική του ελεεινή και ακάθαρτη ψυχή. Όταν κάποιος βλέπει πλήρως αυτό που πραγματικά είναι και επιτυγχάνεται αυτό το αποτέλεσμα, τότε αποκτά πραγματικά γνώση του εαυτού του και μπορεί να ειπωθεί ότι έχει καταφέρει να γνωρίσει τον εαυτό του πλήρως. Μόνο τότε μπορεί κάποιος πραγματικά να μισήσει τον εαυτό του, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να καταραστεί τον εαυτό του, και να αισθανθεί πραγματικά ότι έχει διαφθαρεί βαθιά από τον Σατανά, σε σημείο ώστε να μη μοιάζει καν με ανθρώπινο ον. Τότε, μια μέρα, όταν εμφανιστεί η απειλή του θανάτου, ένα τέτοιο άτομο θα σκεφτεί: «Αυτή είναι η δίκαιη τιμωρία του Θεού. Ο Θεός είναι όντως δίκαιος· θα έπρεπε στ’ αλήθεια να πεθάνω!» Σ’ αυτό το σημείο, δεν θα παραπονεθεί, πόσω δε μάλλον θα κατηγορήσει τον Θεό, νιώθοντας απλώς ότι ο ίδιος είναι τόσο οικτρός και αξιοθρήνητος, τόσο ακάθαρτος και διεφθαρμένος που θα έπρεπε να αποκλειστεί και να καταστραφεί από τον Θεό, και μια ψυχή σαν τη δική του δεν είναι κατάλληλη να ζει στη γη. Συνεπώς, το συγκεκριμένο άτομο δεν θα παραπονεθεί ενάντια στον Θεό ούτε θα αντισταθεί σ’ Αυτόν, πολύ λιγότερο δε, θα προδώσει τον Θεό. Εάν κάποιος δεν γνωρίζει τον εαυτό του και εξακολουθεί να θεωρεί τον εαυτό του πολύ καλό, τότε, όταν ο θάνατος χτυπήσει την πόρτα, το άτομο αυτό θα σκεφτεί: «Τα έχω καταφέρει τόσο καλά στην πίστη μου. Πόσο σκληρά έχω αναζητήσει! Έχω δώσει τόσο πολλά, έχω υποφέρει τόσο πολύ, αλλά, τελικά, ο Θεός μού ζητάει τώρα να πεθάνω. Δεν ξέρω πού έγκειται η δικαιοσύνη του Θεού. Γιατί μου ζητάει να πεθάνω; Εάν πρέπει να πεθάνω εγώ, τότε ποιος θα σωθεί; Δεν θα έρθει το τέλος της ανθρώπινης φυλής;» Πρώτον, αυτό το άτομο τρέφει αντιλήψεις για τον Θεό. Δεύτερον, αυτό το άτομο διαμαρτύρεται και δεν δείχνει καμία απολύτως υποταγή. Αυτό έκανε ακριβώς και ο Παύλος: Όταν ήρθε η ώρα να πεθάνει, δεν γνώριζε τον εαυτό του, και όταν η τιμωρία του Θεού πλησίαζε, ήταν πλέον πολύ αργά.

Απόσπασμα 44

Προκειμένου οι άνθρωποι να κατανοήσουν τον εαυτό τους, πρέπει να κατανοήσουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση και να αντιληφθούν την πραγματική τους κατάσταση. Για να γίνει αυτό, πρέπει να αντιληφθούν τις σκέψεις και τις ιδέες τους. Σε κάθε χρονική περίοδο, τις σκέψεις κι τις ιδέες των ανθρώπων τις ελέγχει ένας σημαντικός παράγοντας. Αν μπορείς να αντιληφθείς τις σκέψεις και τις ιδέες σου, θα αντιληφθείς και τα πράγματα που κρύβονται πίσω τους. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να ελέγξουν τις σκέψεις και τις ιδέες τους. Παρ’ όλ’ αυτά, πρέπει να γνωρίζεις από πού προέρχονται, ποια είναι τα κίνητρα πίσω από αυτές, πώς δημιουργούνται, τι τις ελέγχει και ποια είναι η φύση τους. Όταν αλλάξει η διάθεση ενός ανθρώπου, οι νέες σκέψεις, ιδέες, απόψεις και στόχοι που πασχίζει να επιτύχει θα διαφέρουν πολύ από πριν. Στην ουσία, θα προσεγγίζουν και θα συνάδουν με την αλήθεια. Ό,τι έμεινε ίδιο, δηλαδή οι παλιές σκέψεις, ιδέες και απόψεις των ανθρώπων, καθώς και ό,τι αγαπούν και επιδιώκουν, είναι εντελώς βρόμικα, σιχαμερά και φρικτά πράγματα. Όταν κάποιος κατανοήσει την αλήθεια, διακρίνει αυτά τα πράγματα και τα βλέπει καθαρά. Συνεπώς, μπορεί να τα εγκαταλείψει και να τα απαρνηθεί. Αυτοί οι άνθρωποι σίγουρα έχουν αλλάξει κατά κάποιον τρόπο. Μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια, να την κάνουν πράξη και να εισέλθουν σε ορισμένες αλήθεια-πραγματικότητες. Όσοι δεν κατανοούν την αλήθεια, δεν βλέπουν καθαρά αυτά τα διεφθαρμένα ή αρνητικά πράγματα ούτε τα διακρίνουν. Συνεπώς, δεν μπορούν να τα εγκαταλείψουν, πόσο μάλλον να τα απαρνηθούν. Πού οφείλεται αυτή η διαφορά; Πώς γίνεται να είναι όλοι πιστοί, αλλά κάποιοι να μπορούν να διακρίνουν τα αρνητικά και ακάθαρτα πράγματα και να τα εγκαταλείπουν, ενώ άλλοι να μην μπορούν να τα δουν καθαρά ούτε να απαλλαγούν από αυτά; Αυτή η κατάσταση συνδέεται άμεσα με το πόσο ένας άνθρωπος αγαπά και επιδιώκει την αλήθεια. Όταν όσοι επιδιώκουν την αλήθεια τρώνε και πίνουν τον λόγο του Θεού, και ακούν κηρύγματα για ένα διάστημα, μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια και να δουν κάποια πράγματα καθαρά. Αυτό σημαίνει ότι έχουν προοδεύσει στη ζωή τους. Αντιθέτως, όσοι παρευρίσκονται σε συναθροίσεις, διαβάζουν τα λόγια του Θεού και ακούν κηρύγματα αλλά δεν αγαπούν την αλήθεια, δεν μπορούν να την κατανοήσουν και δεν έχουν ζωή-είσοδο, όσα χρόνια και αν πιστεύουν. Αυτοί οι άνθρωποι απέτυχαν επειδή δεν επεδίωξαν την αλήθεια. Όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια δεν μπορούν να την κατανοήσουν, όσα χρόνια και αν πιστεύουν στον Θεό. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με μια κατάσταση, δεν μπορούν να τη δουν καθαρά, όπως θα έκανε ένας θρησκευόμενος άνθρωπος. Δεν κέρδισαν τίποτα από όλα τα χρόνια πίστης τους. Πόση αλήθεια καταλαβαίνετε τώρα; Ποια πράγματα μπορείτε να δείτε καθαρά; Μπορείτε να διακρίνετε αρνητικά πράγματα και ανθρώπους; Δεν γνωρίζεις ξεκάθαρα τι σημαίνει να πιστεύεις στον Θεό ούτε σε ποιον πραγματικά πιστεύεις. Δεν μπορείς να διακρίνεις τις ιδέες και τις προθέσεις σου στην καθημερινότητά σου, δεν έχεις συνειδητοποιήσει πλήρως ποιο μονοπάτι πρέπει να ακολουθήσεις ως πιστός στον Θεό και δεν γνωρίζεις ξεκάθαρα πώς θα πρέπει να κάνεις πράξη την αλήθεια όταν κάνεις κάτι ή επιτελείς το καθήκον σου. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καμία ζωή-είσοδο. Μόνο αν κατανοήσεις πραγματικά την αλήθεια και μάθεις πώς να την κάνεις πράξη, θα διακρίνεις τους διάφορους τύπους ανθρώπων, θα βλέπεις ξεκάθαρα διάφορες καταστάσεις, θα πράττεις σύμφωνα με την αλήθεια, θα πληροίς τις απαιτήσεις του Θεού και θα πλησιάζεις περισσότερο το θέλημα του Θεού. Μόνο αν επιδιώκεις κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα έχεις αποτέλεσμα.

Απόσπασμα 45

Συχνά, ο άνθρωπος βρίσκεται σε κάποια αρνητική κατάσταση που μπορεί να τον επηρεάσει ή να τον περιορίσει. Μάλιστα, εξαιτίας αυτού, κάποιος μπορεί να παραστρατήσει από την αληθινή οδό και να ακολουθήσει τη λάθος πορεία. Η εσωτερική κατάσταση αφορά τι επιδιώκουν οι άνθρωποι, πού δίνουν προσοχή και ποιο μονοπάτι επιλέγουν να ακολουθήσουν. Πολύ περισσότερο δε, αν είναι δυνατοί ή όχι. Για παράδειγμα, πολλοί άνθρωποι δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στη μέρα του Θεού. Όλοι τους έχουν την εξής επιθυμία: Λαχταρούν να έρθει σύντομα η μέρα του Θεού, ώστε να απαλλαχθούν από τα βάσανα, τις αρρώστιες, τον κατατρεγμό και άλλες επώδυνες καταστάσεις. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι, όταν έρθει η μέρα του Θεού, θα απαλλαγούν από τον πόνο που υπομένουν τώρα, δεν θα υποστούν ποτέ ξανά κακουχίες και θα απολαμβάνουν ευλογίες. Αν κάποιος προσπαθήσει να κατανοήσει τον Θεό ή επιδιώξει την αλήθεια ενώ βρίσκεται σε μια τέτοια κατάσταση, τότε η πρόοδός του στη ζωή θα είναι πολύ μικρή. Όποτε του συμβεί κάποια αναποδιά ή βρεθεί αντιμέτωπος με κάτι δυσάρεστο, τότε βγαίνει από μέσα του όλη η αδυναμία, ο αρνητισμός και η ανυπακοή του. Επομένως, αν η κατάσταση κάποιου δεν είναι φυσιολογική ή σωστή, τότε ούτε ο στόχος της επιδίωξής του θα είναι σωστός και μάλιστα, θα είναι σίγουρα ακάθαρτος. Ορισμένοι πασχίζουν να εισέλθουν από λανθασμένες καταστάσεις και, παρόλα αυτά, πιστεύουν ότι τα πηγαίνουν καλά στην επιδίωξή τους, ότι ενεργούν σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και ότι ασκούνται σύμφωνα με την αλήθεια. Δεν πιστεύουν ότι έχουν εναντιωθεί στις προθέσεις του Θεού ή ότι έχουν παρεκκλίνει από το θέλημά Του. Μπορεί να νιώθεις έτσι, αλλά όταν κάποιο δυσάρεστο γεγονός ή περιβάλλον αρχίσει να σε ταλαιπωρεί, θίξει τις αδυναμίες σου και τα πράγματα που αγαπάς και επιδιώκεις βαθιά στην καρδιά σου, γίνεσαι αρνητικός, οι ελπίδες και τα όνειρά σου γκρεμίζονται και, όπως είναι φυσικό, γίνεσαι αδύναμος. Επομένως, η κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι τη δεδομένη στιγμή καθορίζει αν είσαι δυνατός ή όχι. Αυτήν τη στιγμή, πολλοί νιώθουν ότι είναι αρκετά δυνατοί, ότι έχουν ένα κάποιο ανάστημα και περισσότερη πίστη από ό,τι παλιότερα. Πιστεύουν ότι πήραν τον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό και ότι δεν χρειάζονται τη βοήθεια ή την καθοδήγηση άλλων ανθρώπων. Αν ισχύει αυτό, τότε γιατί γίνονται αρνητικοί ή αδύναμοι, όταν έρχονται αντιμέτωποι με ορισμένα περιβάλλοντα ή δυσκολίες; Γιατί παραπονιούνται και τελικά χάνουν την πίστη τους; Αυτό δείχνει ότι όλοι έχουμε μέσα μας αρνητικές και μη φυσιολογικές καταστάσεις. Δεν είναι εύκολο να απαλλαχθεί κάποιος από τις ακαθαρσίες. Ακόμα και αν επιδιώκεις την αλήθεια, δεν μπορείς να απαλλαχθείς πλήρως από αυτές. Αυτό πρέπει να γίνει με την αποκάλυψη του λόγου του Θεού. Αφού αναλογιστούν και κατανοήσουν την κατάσταση στην οποία βρίσκονται, οι άνθρωποι πρέπει να τη συγκρίνουν με τον λόγο του Θεού και να διορθώσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Μόνο τότε η κατάστασή τους θα αλλάξει σταδιακά. Το γεγονός ότι κάποιος διάβασε τα λόγια του Θεού και κατάλαβε την κατάστασή του δεν σημαίνει ότι μπορεί να την αλλάξει και αμέσως. Αν οι άνθρωποι διαβάζουν συχνά τα λόγια του Θεού, βλέπουν καθαρά την κατάσταση στην οποία βρίσκονται, προσεύχονται στον Θεό και πασχίζουν να αποκτήσουν την αλήθεια, τότε, όταν από μέσα τους αρχίσει να ξεχύνεται η διαφθορά ή όταν βρεθούν σε μια μη φυσιολογική κατάσταση στο μέλλον, θα μπορούν να την αναγνωρίσουν, να προσευχηθούν στον Θεό και να χρησιμοποιήσουν την αλήθεια για να λύσουν το πρόβλημα. Τότε, η λανθασμένη τους κατάσταση θα αντιστραφεί και θα μπορέσουν να αλλάξουν σταδιακά. Έτσι, θα απαλλαγούν από τις ακαθαρσίες και από ό,τι άλλο νοσηρό κρύβουν μέσα τους. Οι άνθρωποι πρέπει να έχουν μια κάποια εμπειρία προτού επιτύχουν αποτελέσματα.

Από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησαν να πιστεύουν στον Θεό, πολλοί άνθρωποι επιδιώκουν ευλογίες με βάση τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους και, συνεπώς, γίνονται αρνητικοί και αδύναμοι όταν έρχονται αντιμέτωποι με πράγματα που δεν συνάδουν με τις αντιλήψεις τους. Αρχίζουν να αμφισβητούν τον Θεό και μάλιστα να σχηματίζουν συγκεκριμένες αντιλήψεις ή παρανοήσεις γι’ Αυτόν. Αν κανείς δεν συναναστραφεί μαζί τους πάνω στην αλήθεια, δεν θα μπορέσουν να μείνουν σταθεροί και μπορεί να προδώσουν τον Θεό ανά πάσα στιγμή. Να σας δώσω ένα παράδειγμα. Ας πούμε ότι κάποιος έτρεφε ανέκαθεν αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες όσον αφορά την πίστη του στον Θεό. Αυτός ο άνθρωπος πιστεύει ότι, εφόσον απαρνείται την οικογένειά του και εκπληρώνει το καθήκον του, ο Θεός θα τον προστατεύει, θα τον ευλογεί και θα φροντίζει την οικογένειά του. Πιστεύει ότι αυτό πρέπει να κάνει ο Θεός. Μετά, μια μέρα, παθαίνει κάτι που απευχόταν —αρρωσταίνει. Δεν ζει με την οικογένεια που τον φιλοξενεί τόσο άνετα όσο στο δικό του σπίτι και, ίσως, η οικογένεια να μην τον φροντίζει αρκετά. Δεν μπορεί να το αντέξει, γίνεται αρνητικός και, για ένα μεγάλο διάστημα, αποκαρδιώνεται. Επίσης, δεν επιδιώκει την αλήθεια, ούτε καν την αναγνωρίζει. Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι κρύβουν μέσα τους ορισμένες καταστάσεις και, αν δεν αναγνωρίσουν, αντιληφθούν ή νιώσουν ότι είναι εσφαλμένες, τότε ακόμα και αν εξακολουθούν να έχουν πάθος και να επιδιώκουν πολλά πράγματα, κάποτε θα έρθουν αντιμέτωποι με κάτι που θα αποκαλύψει την πραγματική εσωτερική τους κατάσταση, θα σκοντάψουν και θα πέσουν. Αυτό συμβαίνει όταν δεν μπορείς να κάνεις αυτοκριτική ή να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Έτσι είναι όσοι δεν κατανοούν την αλήθεια. Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα σκοντάψουν και θα πέσουν, πότε θα γίνουν αρνητικοί και αδύναμοι ή πότε θα προδώσουν τον Θεό. Δείτε πόσους κινδύνους αντιμετωπίζουν όσοι δεν κατανοούν την αλήθεια! Όμως, η κατανόηση της αλήθειας δεν είναι απλή υπόθεση. Χρειάζεται πολύς χρόνος προτού καταφέρεις να κερδίσεις μια αχτίδα φωτός, να αποκτήσεις λίγη πραγματική γνώση και να κατανοήσεις ένα μέρος της αλήθειας. Αν οι προθέσεις μέσα σου είναι πολύ μπερδεμένες και δεν μπορείς να τις ξεκαθαρίσεις, θα σβήσουν τη μικρή αχτίδα φωτός της κατανόησής σου για πάντα και μάλιστα θα διαβρώσουν τα ψίχουλα πίστης που έχεις. Και αυτό είναι αναμφίβολα πολύ επικίνδυνο. Αυτήν τη στιγμή, το βασικό πρόβλημα είναι ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν συγκεκριμένες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες για τον Θεό στην καρδιά τους, αλλά δεν τις αναγνωρίζουν μέχρις ότου εκτεθούν. Είναι κρυμμένες μέσα τους και ποτέ δεν ξέρεις πότε και υπό ποιες συνθήκες θα εκδηλωθούν και θα τους προκαλέσουν προβλήματα. Παρόλο που όλοι έχουν θετικές φιλοδοξίες και θέλουν να είναι καλοί πιστοί και να αποκτήσουν την αλήθεια, οι προθέσεις τους είναι πολύ μπερδεμένες και έχουν πάρα πολλές αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες που τους εμποδίζουν να επιδιώξουν την αλήθεια και να εισέλθουν στη ζωή. Θέλουν να κάνουν αυτά τα πράγματα, αλλά δεν μπορούν. Για παράδειγμα, τους είναι δύσκολο να υποταχθούν όταν κλαδεύονται και αντιμετωπίζονται. Όταν δοκιμάζονται ή εξευγενίζονται, θέλουν να λογομαχήσουν με τον Θεό. Όποτε αρρωσταίνουν ή έρχονται αντιμέτωποι με μια καταστροφή, κατηγορούν τον Θεό που δεν τους προστάτευσε. Πώς μπορούν τέτοιου είδους άνθρωποι να βιώσουν το έργο του Θεού; Εφόσον δεν έχουν ούτε τη στοιχειώδη υπακοή προς τον Θεό στην καρδιά τους, πώς μπορούν να αποκτήσουν την αλήθεια; Κάποιοι άνθρωποι γίνονται αρνητικοί όταν ακόμα και το παραμικρό δεν πηγαίνει όπως ήθελαν. Πέφτουν σε κακοτοπιές εξαιτίας της κρίσης άλλων ανθρώπων και προδίδουν τον Θεό όταν τους συλλαμβάνουν. Πράγματι, κανείς δεν ξέρει τι του επιφυλάσσει το μέλλον, καλό ή κακό. Κάθε άνθρωπος κρύβει μέσα του επιδιώξεις, επιθυμίες και προτιμήσεις. Η επιδίωξη των επιθυμιών τους μπορεί να τους φέρει συμφορά, αλλά δεν το νιώθουν αυτό, επειδή εξακολουθούν να πιστεύουν ότι όσα τους αρέσουν και πασχίζουν να επιτύχουν είναι σωστά και ότι καλά κάνουν. Όταν, όμως, η συμφορά τούς χτυπήσει την πόρτα και τους πάρουν τα πράγματα που τους αρέσουν και επιδιώκουν, γίνονται αρνητικοί, αδύναμοι και δεν μπορούν να σταθούν στα πόδια τους. Δεν γνωρίζουν τι συνέβη, κατηγορούν τον Θεό ότι είναι άδικος και εκδηλώνουν την προδοσία κατά του Θεού που κρύβουν στην καρδιά τους. Αν οι άνθρωποι δεν έχουν αυτογνωσία, δεν γνωρίζουν ποια είναι η Αχίλλειος πτέρνα τους ούτε πού θα βρουν πιθανώς προβλήματα και δυσκολίες. Αυτό είναι πραγματικά θλιβερό. Γι’ αυτό λέμε ότι, αν ένας άνθρωπος δεν έχει αυτογνωσία, μπορεί να σκοντάψει και να πέσει ανά πάσα στιγμή και να προκαλέσει μόνος του την καταστροφή του.

Πολλοί λένε το εξής: «Κατανοώ κάθε στοιχείο της αλήθειας, αλλά δεν μπορώ να το κάνω πράξη». Αυτό φανερώνει τη βασική αιτία για την οποία οι άνθρωποι δεν κάνουν πράξη την αλήθεια. Τι είδους άνθρωπος κατανοεί την αλήθεια αλλά δεν μπορεί να την κάνει πράξη; Αναμφίβολα, μόνο οι άνθρωποι που έχουν βαρεθεί και μισούν την αλήθεια δεν μπορούν να την κάνουν πράξη, και αυτό το πρόβλημα πηγάζει από τη φύση τους. Όσοι αγαπούν την αλήθεια, έστω και αν δεν την κατανοούν, ενεργούν με βάση τη συνείδησή τους και δεν κάνουν κακό. Αν η φύση ενός ανθρώπου έχει βαρεθεί την αλήθεια, τότε δεν θα μπορέσει ποτέ να την κάνει πράξη. Οι άνθρωποι που έχουν βαρεθεί την αλήθεια πιστεύουν στον Θεό μόνο για να λάβουν ευλογίες και όχι για να επιδιώξουν την αλήθεια και να σωθούν. Εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους, όχι για να κατανοήσουν την αλήθεια, αλλά μόνο για να λάβουν ευλογίες. Για παράδειγμα, όσοι διώκονται και δεν μπορούν να επιστρέψουν σπίτι τους, σκέφτονται ως εξής: «Διώκομαι και δεν μπορώ να επιστρέψω σπίτι μου, επειδή πιστεύω στον Θεό. Μια μέρα, ο Θεός θα μου δώσει ένα καλύτερο σπιτικό, δεν θα με αφήσει να υποφέρω μάταια» ή «Όπου κι αν βρίσκομαι, ο Θεός θα μου δώσει φαγητό και δεν θα με αφήσει να βρεθώ σε αδιέξοδο. Αν με άφηνε σε αδιέξοδο, τότε δεν θα ήταν πραγματικός Θεός. Ο Θεός δεν θα έκανε κάτι τέτοιο». Κάπως έτσι δεν σκέφτονται οι άνθρωποι; Υπάρχουν και κάποιοι που σκέφτονται ως εξής: «Απαρνήθηκα την οικογένειά μου για να δαπανήσω τον εαυτό μου για τον Θεό, οπότε δεν θα με παραδώσει στα χέρια όσων έχουν εξουσία. Επεδίωξα με τόσο ζήλο που ο Θεός θα με προστατεύσει και θα με ευλογήσει. Λαχταρούμε τόσο πολύ να έρθει η μέρα του Θεού, που δεν μπορεί παρά να έρθει το συντομότερο δυνατό. Ο Θεός πρέπει να εκπληρώνει τις επιθυμίες του ανθρώπου». Πολλοί σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο, αλλά δεν είναι αυτό μια παράλογη επιθυμία του ανθρώπου; Οι άνθρωποι ανέκαθεν είχαν παράλογες απαιτήσεις από τον Θεό και πάντα σκέφτονταν το εξής: «Απαρνηθήκαμε τις οικογένειές μας για να εκπληρώσουμε τα καθήκοντά μας. Γι’ αυτό, ο Θεός πρέπει να μας ευλογήσει. Ενεργήσαμε σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού, επομένως πρέπει να μας ανταμείψει». Πολλοί άνθρωποι τρέφουν τέτοιου είδους σκέψεις στην καρδιά τους όταν πιστεύουν στον Θεό. Βλέπουν άλλους να απομακρύνονται από τις οικογένειές τους και να απαρνιούνται με τόση ευκολία τα πάντα, προκειμένου να δαπανήσουν τον εαυτό τους για τον Θεό και σκέφτονται: «Άφησαν τις οικογένειές τους για τόσο μεγάλο διάστημα. Πώς γίνεται να μην τους λείπει το σπίτι τους; Πώς καταφέρνουν να το ξεπεράσουν; Γιατί εγώ δεν μπορώ; Γιατί δεν μπορώ να αφήσω την οικογένεια, τον άντρα ή τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου; Γιατί ο Θεός είναι σπλαχνικός με αυτούς και όχι με εμένα; Γιατί το Άγιο Πνεύμα δεν μου δίνει τη χάρη του ούτε κατοικεί μέσα μου;» Τι κατάσταση είναι αυτή; Επίσης, οι άνθρωποι δεν έχουν λογική. Δεν κάνουν πράξη την αλήθεια και μετά παραπονιούνται για τον Θεό και δεν κάνουν αυτά που πρέπει. Οι άνθρωποι πρέπει να επιλέξουν το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, αλλά έχουν βαρεθεί την αλήθεια. Λαχταρούν σαρκικές απολαύσεις και προσπαθούν διαρκώς να λαμβάνουν ευλογίες και να απολαμβάνουν χάρη, ενώ την ίδια στιγμή παραπονιούνται ότι ο Θεός έχει υπερβολικές απαιτήσεις από τον άνθρωπο. Ζητούν συνέχεια από τον Θεό να είναι σπλαχνικός μαζί τους, να τους δώσει περισσότερη χάρη και να τους επιτρέψει να νιώσουν τις σαρκικές απολαύσεις. Αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό; Σκέφτονται το εξής: «Απαρνήθηκα την οικογένειά μου για να εκπληρώσω το καθήκον μου και υπέμεινα πάρα πολλά. Ο Θεός πρέπει να είναι σπλαχνικός μαζί μου, ώστε να μη μου λείπει το σπίτι μου και να έχω τη δύναμη να απαρνηθώ την οικογένειά μου. Πρέπει να μου δώσει δύναμη, για να μη γίνω αρνητικός και αδύναμος. Εφόσον οι άλλοι είναι τόσο δυνατοί, πρέπει να με κάνει κι εμένα δυνατό». Αυτά τα λόγια δεν έχουν καμία λογική ή πίστη. Τα λένε όσοι έχουν δυσαρεστηθεί με τον Θεό που δεν εκπλήρωσε τις παράλογες απαιτήσεις τους. Όλα αυτά ξεχειλίζουν από την καρδιά τους και αντιπροσωπεύουν πλήρως την ανθρώπινη φύση. Αυτά τα πράγματα υπάρχουν στους ανθρώπους και, αν δεν απαλλαχθούν από αυτά, θα παραπονιούνται και θα παρερμηνεύουν τον Θεό όπου σταθούν κι όπου βρεθούν. Οι άνθρωποι μπορεί να βλαστημήσουν τον Θεό και να εγκαταλείψουν την αληθινή οδό ανά πάσα ώρα και στιγμή. Αυτό είναι απολύτως φυσικό. Βλέπετε πλέον καθαρά το πρόβλημα; Οι άνθρωποι πρέπει να γνωρίζουν τα πράγματα που πηγάζουν από τη φύση τους. Αυτό το πρόβλημα είναι πολύ σοβαρό και πρέπει να αντιμετωπιστεί με προσοχή, επειδή αφορά το κατά πόσον οι άνθρωποι μπορούν να παραμείνουν σταθεροί στη μαρτυρία τους και το εάν μπορούν να σωθούν πιστεύοντας στον Θεό. Αν όσοι κατανοούν ένα μέρος της αλήθειας συνειδητοποιήσουν ότι πηγάζουν από μέσα τους αυτές οι σκέψεις, εντοπίσουν το πρόβλημα, το εξετάσουν και το ξεθάψουν, θα μπορέσουν να το λύσουν. Αν δεν συνειδητοποιούν ότι ξεχειλίζουν από αυτές τις σκέψεις, τότε δεν θα μπορέσουν ποτέ να λύσουν το πρόβλημα. Θα περιμένουν απλώς και μόνο τι θα αποκαλύψει ο Θεός ή τι θα φανερώσουν τα γεγονότα. Όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια δεν τρέφουν καμία εκτίμηση για την αυτοκριτική. Πιστεύουν μονίμως ότι πρόκειται για ένα ασήμαντο θέμα και παρηγορούν τον εαυτό τους με την εξής σκέψη: «Όλοι έτσι είναι. Δεν είναι δα και τόσο φοβερό να παραπονιέται λιγάκι κανείς. Ο Θεός θα μας συγχωρήσει και θα το ξεχάσει». Οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν πώς να κάνουν αυτοκριτική ή πώς να αναζητούν την αλήθεια για να λύνουν προβλήματα. Δεν μπορούν να κάνουν πράξη τίποτε από αυτά. Είναι όλοι μπερδεμένοι, πολύ τεμπέληδες, εξαρτημένοι και επιρρεπείς σε φαντασιώσεις. Έχουν την εξής λαχτάρα: «Μια μέρα ο Θεός θα μας αλλάξει ριζικά και τότε δεν θα είμαστε πλέον τόσο τεμπέληδες. Θα είμαστε απόλυτα άγιοι και θα θαυμάζουμε το μεγαλείο του Θεού». Πόσο παράτολμη και ουτοπική είναι αυτή η σκέψη. Αν κάποιος ξεστομίζει μια τέτοια αντίληψη και φαντασίωση, ενώ έχει ακούσει τόσο πολλά κηρύγματα, τότε δεν γνωρίζει το έργο του Θεού, και μέχρι σήμερα δεν έχει δει ακόμη καθαρά πώς ο Θεός σώζει τους ανθρώπους. Τέτοιου είδους άνθρωποι είναι απίστευτα αδαείς. Για ποιον λόγο ο οίκος του Θεού συναναστρέφεται πάντα σχετικά με την αυτογνωσία και τη διάθεσή Του; Αυτό είναι πολύ σημαντικό για όλους. Αν μπορείς να δεις καθαρά πώς ο Θεός σώζει τους ανθρώπους, τότε πρέπει να εστιάσεις στην αυτογνωσία και να κάνεις τακτικά αυτοκριτική. Μόνο τότε θα έχεις πραγματική είσοδο στη ζωή. Όταν συνειδητοποιήσεις ότι φανερώνεις διαφθορά, θα μπορέσεις να αναζητήσεις την αλήθεια; Θα μπορέσεις να προσευχηθείς στον Θεό και να απαρνηθείς τη σάρκα; Αυτό είναι προϋπόθεση και βασικό βήμα προκειμένου να κάνεις πράξη την αλήθεια. Αν γνωρίζεις πώς να ασκείσαι με τρόπο που συνάδει με την αλήθεια, ό,τι και αν σου συμβεί και ό,τι και αν κάνεις, θα σου είναι εύκολο να κάνεις πράξη την αλήθεια και θα εισέλθεις στη ζωή. Χωρίς αυτογνωσία, πώς θα προοδεύσεις στη ζωή σου; Αν, όσο αρνητικός και αδύναμος κι αν είσαι, δεν κάνεις αυτοκριτική για να αποκτήσεις αυτογνωσία ούτε προσεύχεσαι στον Θεό, τότε αυτό αποδεικνύει μόνο ότι δεν αγαπάς την αλήθεια, δεν την επιδιώκεις και δεν θα μπορέσεις ποτέ να την αποκτήσεις.

Παλιότερα, κάποιοι σκέφτονταν το εξής: «Λαχταράμε να καταστραφεί σύντομα ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας και ελπίζουμε να έρθει γρήγορα η μέρα του Θεού. Δεν είναι εύλογες αυτές οι απαιτήσεις; Η λαχτάρα να έρθει σύντομα η μέρα του Θεού δεν είναι η ίδια με τη λαχτάρα να δοξαστεί ο Θεός το συντομότερο δυνατό;» Βρίσκουν στα κρυφά ωραία λόγια για να εκφράσουν αυτήν τους την επιθυμία, αλλά στην ουσία θέλουν αυτά τα πράγματα μόνο για τον εαυτό τους. Γιατί λαχταρούν κάτι, αν όχι για το δικό τους καλό; Το μόνο που λαχταρούν οι άνθρωποι είναι να απαλλαχθούν γρήγορα από το μίζερο περιβάλλον τους και από αυτόν τον επώδυνο κόσμο. Κάποιοι άνθρωποι, συγκεκριμένα, βλέπουν τις υποσχέσεις που δόθηκαν παλιότερα στους πρωτότοκους υιούς του Θεού και τις ποθούν διακαώς. Όποτε διαβάζουν αυτά τα λόγια, είναι σαν να σβήνουν τη δίψα τους κοιτάζοντας έναν αντικατοπτρισμό. Οι εγωιστικές επιθυμίες του ανθρώπου δεν έχουν εξαλειφθεί πλήρως, επομένως όσο και αν επιδιώκεις την αλήθεια, πάντα θα το κάνεις με μισή καρδιά. Πολλοί, αν και δεν επιδιώκουν την αλήθεια, λαχταρούν διαρκώς να έρθει η μέρα του Θεού, ώστε να ανακουφιστούν από τα βάσανά τους και να απολαύσουν τις ευλογίες της βασιλείας των ουρανών. Όσο αυτή η μέρα δεν έρχεται, σφαδάζουν από τον πόνο και ορισμένοι αναφωνούν: «Πότε θα έρθει η μέρα του Θεού; Ακόμα δεν έχω παντρευτεί. Δεν μπορώ να περιμένω άλλο! Πρέπει να τιμήσω τους γονείς μου, δεν αντέχω άλλο! Πρέπει να κάνω παιδιά, ώστε να με φροντίσουν όταν γεράσω! Η μέρα του Θεού πρέπει να έρθει γρήγορα! Ας προσευχηθούμε όλοι μαζί γι’ αυτό!» Πώς είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια να παραμένουν πιστοί μέχρι και σήμερα χωρίς το παραμικρό παράπονο; Δεν καθοδηγούνται ούτε υποστηρίζονται από τον λόγο του Θεού; Με τόσο πολλές ακαθαρσίες που έχουν οι άνθρωποι, μπορούν ή όχι να δεχτούν τον εξευγενισμό; Αν δεν υποφέρουν, πώς θα αλλάξουν; Οι άνθρωποι πρέπει να εξευγενιστούν σε κάποιον βαθμό και να είναι πρόθυμοι να υποταχθούν στις ενορχηστρώσεις του Θεού χωρίς το παραμικρό παράπονο. Μόνο τότε θα αλλάξουν πλήρως.

Απόσπασμα 46

Όλοι όσοι ανήκουν στη διεφθαρμένη ανθρωπότητα έχουν την ίδια φύση-ουσία, εκτός από την περίπτωση των μετενσαρκωμένων δαιμόνων ή όσων έχουν κυριευτεί από πονηρά πνεύματα. Σε κάποιους αρέσει πάντα να μελετούν τα πνεύματα που έχει μέσα του ο καθένας, αλλά αυτό δεν είναι ρεαλιστικό. Αν εστιάζει κανείς σε τέτοια θέματα, είναι πολύ εύκολο να οδηγηθεί σε παρεκκλίσεις. Κάποιοι θεωρούν συνέχεια ότι κάτι δεν πάει καλά με το πνεύμα τους, καθώς έχουν βιώσει υπερφυσικά γεγονότα. Άλλοι πάλι θεωρούν ότι το πνεύμα τους έχει πρόβλημα, επειδή οι ίδιοι ποτέ δεν μπορούν να αλλάξουν. Στην πραγματικότητα, η ανθρώπινη φύση είναι η ίδια —αντιστέκεται στον Θεό και τον προδίδει, και αυτό συμβαίνει είτε το πνεύμα που υπάρχει μέσα στον άνθρωπο έχει πρόβλημα είτε όχι. Σχεδόν ο ίδιος είναι και ο βαθμός διαφθοράς των ανθρώπων, όπως και τα κοινά χαρακτηριστικά της φύσης τους. Κάποιοι μονίμως υποψιάζονται ότι κάτι δεν πάει καλά με το πνεύμα τους και αναρωτιούνται: «Πώς το έκανα αυτό; Ποτέ δεν θα το σκεφτόμουν! Μήπως έχει κάποιο πρόβλημα το πνεύμα μου;» Φτάνουν, μάλιστα, στο σημείο να αμφισβητήσουν εάν τους έχει επιλέξει ο Θεός κι έτσι γίνονται ακόμα πιο αρνητικοί. Ορισμένοι άνθρωποι έχουν έναν αγνό τρόπο κατανόησης των πραγμάτων και ό,τι κι αν έχουν κάνει, το μόνο που τους απασχολεί είναι η αναζήτηση της αλήθειας και η αυτοκριτική με βάση τα λόγια του Θεού: «Πώς μπόρεσα να το κάνω; Τι είδους διάθεση αποκάλυψα; Ποια φύση την εξουσιάζει; Πώς μπορώ να δράσω με γνώμονα την αλήθεια;» Όταν κάνεις τέτοιου είδους αυτοκριτική, είναι εύκολο να κατανοήσεις την αλήθεια, να βρεις ένα μονοπάτι άσκησης και να κατακτήσεις την αυτογνωσία. Δεν χρησιμοποιούν όλοι οι άνθρωποι τις ίδιες μεθόδους και τα ίδια μονοπάτια αυτοανάλυσης. Κάποιοι επικεντρώνονται στην αναζήτηση της αλήθειας και την αυτογνωσία, ενώ άλλοι σε αόριστα και μη ρεαλιστικά πράγματα, γεγονός που δυσχεραίνει την πρόοδό τους και διευκολύνει την προσκόλλησή τους στην αρνητικότητα. Θα πρέπει, λοιπόν, να κατανοήσεις πως ό,τι πνεύμα κι αν έχεις, κανείς δεν μπορεί να δει ή να αγγίξει πράγματα που ανήκουν στη σφαίρα του. Επομένως, μόνο εμπόδια θα φέρει η υπερβολική ενασχόληση με το πνεύμα. Το σημαντικότερο της όλης υπόθεσης είναι η φύση-ουσία του ανθρώπου, πράγμα που σχετίζεται με το να μπορεί κανείς να διακρίνει τις διαφορές ανάμεσα στους ανθρώπους. Αν μπορεί, λοιπόν, κανείς να διακρίνει τη φύση-ουσία των ανθρώπων, τότε θα μπορεί να διακρίνει και τους ίδιους. Όταν πιστεύει κανείς στον Θεό, θα πρέπει, πάνω απ’ όλα, να φροντίσει να σχηματίσει μια σαφή εικόνα για όσα έχει ο ίδιος ως άτομο στη φύση-ουσία του, για τις διεφθαρμένες διαθέσεις που ενδέχεται να αποκαλύψει, καθώς και για τις πτυχές της αλήθειας που απαιτούνται για τη διόρθωσή τους. Μόνο όταν βιώνει με αυτόν τον τρόπο το έργο του Θεού μπορεί να κερδίσει την αλήθεια και να καθαρθεί από τη διεφθαρμένη διάθεσή του. Πώς θα μπορέσει, όμως, κάποιος να γνωρίσει τον εαυτό του; Πώς θα γνωρίσει τη φύση του; Μπορεί κανείς να αντιληφθεί τη φύση-ουσία του εάν εξετάσει τις διαθέσεις που αποκαλύπτει μέσω των πράξεών του. Επομένως, το κλειδί για την αυτογνωσία είναι να ξέρει κανείς τις δικές του διεφθαρμένες διαθέσεις. Μόνο μέσω αυτής της γνώσης θα μπορέσει να κατανοήσει τη φύση-ουσία του, και, για να σχηματίσει μια ξεκάθαρη άποψη γι’ αυτήν, θα πρέπει να κατανοήσει πλήρως τον εαυτό του. Η αυτογνωσία είναι μια εις βάθος διαδικασία. Ο καθοριστικός, λοιπόν, παράγοντας για τη σωτηρία ενός ατόμου είναι να έχει αυτογνωσία. Μόνο όταν έχει πραγματική αυτογνωσία μπορεί κανείς να μετανοήσει αληθινά, να αποδεχθεί εύκολα την αλήθεια και να αρχίσει να βαδίζει στο μονοπάτι της σωτηρίας. Είναι αδύνατο όσοι δεν έχουν αυτογνωσία να αποδεχθούν την αλήθεια, πόσο μάλλον να μετανοήσουν αληθινά. Η ουσία, λοιπόν, της υπόθεσης είναι να κατανοήσει κανείς τη δική του διεφθαρμένη διάθεση. Μην επιδιώκετε με τίποτα την ψευδή πνευματικότητα. Όταν κάποιος επικεντρώνεται μονίμως στο πνεύμα ενός ατόμου, μπορεί εύκολα να παρεκκλίνει, να παραπλανήσει και να βλάψει τους άλλους. Οι άνθρωποι μπορούν να επικεντρωθούν στην αυτογνωσία, στην κατανόηση της διεφθαρμένης τους διάθεσης και στην απόκτηση ξεκάθαρης αντίληψης για τη φύση-ουσία του ανθρώπου. Αυτός είναι ένας ρεαλιστικός στόχος που θα συνέβαλε στην επίλυση του προβλήματος της διεφθαρμένης διάθεσης και θα βοηθούσε τους ανθρώπους να επιδιώκουν την αλήθεια και να εξασφαλίσουν τη σωτηρία που τους προσφέρει ο Θεός.

Αφότου ο Σατανάς διάφθειρε τους ανθρώπους, η φύση-ουσία τους παραμένει ουσιαστικά η ίδια με ελάχιστες μόνο διαφορές. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι όλοι έχουν τον ίδιο πρόγονο, ζουν στον ίδιο κόσμο και έχουν βιώσει την ίδια διαφθορά. Όλοι τους έχουν κοινά χαρακτηριστικά. Ωστόσο, κάποιοι μπορούν να κάνουν κάτι σε ένα περιβάλλον, ενώ άλλοι μπορούν να κάνουν κάτι άλλο σε ένα άλλο περιβάλλον. Κάποιοι έχουν μια σχετική καλλιέργεια και μόρφωση, σε αντίθεση με κάποιους άλλους που είναι ακαλλιέργητοι και αμόρφωτοι. Κάποιοι έχουν μια συγκεκριμένη άποψη για κάποια θέματα, ενώ άλλοι τα βλέπουν διαφορετικά. Κάποιοι ζουν σε ένα ορισμένο κοινωνικό περιβάλλον, ενώ άλλοι ζουν σε κάποιο άλλο, και έχουν κληρονομήσει διαφορετικά ήθη και διαφορετικό τρόπο ζωής. Ωστόσο, η ουσία των στοιχείων που αποκαλύπτει η φύση του ανθρώπου είναι ολόιδια, οπότε δεν χρειάζεται να σε απασχολεί μονίμως πώς είναι το πνεύμα σου, ούτε και να ανησυχείς συνεχώς αν αυτό είναι πονηρό ή όχι. Ο άνθρωπος δεν τα καταλαβαίνει αυτά τα πράγματα. Μόνο ο Θεός τα γνωρίζει. Και να μπορούσε να τα γνωρίσει αυτά ο άνθρωπος, άχρηστο θα του ήταν. Δεν ωφελεί να θέλει κανείς πάντα να αναλύει το ζήτημα του πνεύματος που διαθέτει ή να στοχάζεται σχετικά. Αυτό το κάνουν οι πιο αδαείς και μπερδεμένοι. Όταν κάνεις κάποιο λάθος ή κάποια παράβαση, δεν πρέπει να αμφισβητείς τον εαυτό σου, λέγοντας: «Υπάρχει κάποιο πρόβλημα με το πνεύμα μου; Είναι έργο πονηρού πνεύματος αυτό; Πώς μπόρεσα να κάνω κάτι τόσο γελοίο;» Ό,τι κι αν κάνεις, θα πρέπει να παρατηρείς τη φύση σου για να βρεις τη ρίζα του προβλήματος και να αναζητάς τις αλήθειες στις οποίες πρέπει να εισέλθουν οι άνθρωποι. Αν εξετάζεις το πνεύμα σου, τότε δεν θα καταλήξεις κάπου. Ακόμα κι αν μάθεις τι είδους πνεύμα διαθέτεις, και πάλι δεν θα μπορέσεις να γνωρίσεις τη φύση σου, ούτε και να επιλύσεις τα προβλήματά σου. Κατά συνέπεια, κάποιοι άνθρωποι μιλούν συνεχώς για το πνεύμα τους σαν να διαθέτουν πνευματικότητα ή επαγγελματισμό που σπάνια συναντά κανείς, όταν στην πραγματικότητα είναι ακόμα πιο ερασιτέχνες και ανόητοι. Κάποιοι μιλούν με ιδιαίτερη πνευματικότητα, θεωρώντας ότι τα λόγια τους είναι πολύ βαθυστόχαστα, ότι ο μέσος άνθρωπος δεν θα μπορούσε να τα κατανοήσει. Λένε: «Είναι πολύ σημαντικό να εξετάσουμε πώς είναι το πνεύμα μας. Αν δεν είναι ανθρώπινο, τότε, ακόμα κι αν πιστέψουμε στον Θεό, δεν γίνεται να σωθούμε. Δεν πρέπει να αφήσουμε τον Θεό να νιώσει αποστροφή για εμάς». Κάποιοι άνθρωποι επηρεάζονται αρνητικά και παραπλανιούνται όταν ακούνε τέτοια πράγματα. Νιώθουν βαθιά μέσα τους ότι αυτά τα λόγια έχουν λογική βάση και αρχίζουν να εξετάζουν το πνεύμα τους. Καθώς δίνουν πολύ μεγάλη σημασία σ’ αυτό, τους γίνεται εμμονή. Το εξετάζουν για κάθε ενέργειά τους και, στο τέλος, ανακαλύπτουν ότι υπάρχει πρόβλημα: «Γιατί εναντιώνομαι στην αλήθεια, ό,τι κι αν κάνω; Γιατί δεν έχω ούτε ένα ίχνος ανθρώπινης φύσης ή λογικής; Πρέπει να είμαι πονηρό πνεύμα». Στην πραγματικότητα, πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος που έχει κακή φύση και δεν κατέχει την αλήθεια να κάνει πράγματα που είναι σύμφωνα μ’ αυτήν; Όσο καλές κι αν είναι οι ενέργειές του, εξακολουθεί να μην κάνει πράξη την αλήθεια και να είναι εχθρικός απέναντι στον Θεό. Η φύση του ανθρώπου είναι κακή. Την έχει διαφθείρει και μεταμορφώσει ο Σατανάς. Ο άνθρωπος, πολύ απλά, δεν έχει καμία ανθρώπινη ομοιότητα, επαναστατεί με όλες του τις δυνάμεις ενάντια στον Θεό και αντιστέκεται σ’ Αυτόν. Έχει απομακρυνθεί τόσο πολύ από τον Θεό, που δεν μπορεί να κάνει τίποτα σύμφωνο με τις προθέσεις Του. Καμία πτυχή της έμφυτης φύσης του ανθρώπου δεν συμβαδίζει με τον Θεό. Είναι πασιφανές αυτό.

Κάποιοι είναι μονίμως υπερβολικά ευαίσθητοι και δίνουν μεγάλη σημασία στο αν έχουν πνευματική κατανόηση ή στο είδος του πνεύματος που διαθέτουν, και ταυτόχρονα βάζουν στην άκρη το θέμα της κατανόησης της φύσης τους. Είναι λες και μαζεύουν σπόρους σουσαμιού και χάνουν το καρπούζι. Δεν είναι ανόητο να πιάνεται κανείς από το απατηλό και να αμελεί το πραγματικό; Όλα αυτά τα χρόνια που μελετάς, έχεις κατανοήσει τα πάντα για το πνεύμα ή την ψυχή; Έχεις δει πώς είναι το πνεύμα σου; Αν αντί να κοιτάζεις βαθιά μέσα σου να δεις τι γίνεται με τη φύση-ουσία, μελετάς μονίμως το πνεύμα σου, θα βγει κανένα αποτέλεσμα από τη μελέτη σου; Δεν είναι σαν να λιώνει άδικα το κερί που ανάβει ένας τυφλός; Βάζεις στην άκρη τις πραγματικές δυσκολίες σου και δεν ψάχνεις να βρεις πώς να τις λύσεις, χρησιμοποιείς μονίμως διεστραμμένες μεθόδους και συλλογίζεσαι συνεχώς τι είδους πνεύμα έχεις. Λύνεται έτσι το πρόβλημα; Είσαι ο πιο ανόητος άνθρωπος αν πιστεύεις στον Θεό χωρίς να επιδιώκεις την αλήθεια, αν ποτέ δεν εργάζεσαι με ειλικρίνεια, αλλά συνεχώς μελετάς το πνεύμα σου. Οι πραγματικά έξυπνοι άνθρωποι έχουν την εξής στάση: «Ό,τι κι αν κάνει ο Θεός ή όπως κι αν με αντιμετωπίζει, όσο βαθιά κι αν είναι η διαφθορά μου ή όπως κι αν είναι η ανθρώπινη φύση μου, είμαι σταθερά αποφασισμένος να επιδιώκω την αλήθεια και να προσπαθώ να γνωρίσω τον Θεό». Μόνο όταν γνωρίσει κανείς τον Θεό, θα μπορέσει να διορθώσει τη διεφθαρμένη διάθεσή του και να εκπληρώσει το καθήκον του, να ικανοποιήσει, δηλαδή, τις προθέσεις του Θεού. Σε αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να είναι στραμμένη η ανθρώπινη ζωή, αυτό πρέπει να προσπαθούν οι άνθρωποι να επιτύχουν, αυτό είναι το μοναδικό μονοπάτι προς τη σωτηρία. Το ρεαλιστικό, λοιπόν, είναι να επιδιώκεις την αλήθεια, να γνωρίζεις τη διεφθαρμένη φύση σου, να καταλαβαίνεις την αλήθεια ώστε να αποτινάξεις τη διεφθαρμένη διάθεσή σου, καθώς και να μπορείς να εκτελείς καλά το καθήκον σου για να ικανοποιείς τον Θεό. Το ρεαλιστικό είναι να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα και να βιώσεις την ομοιότητα ενός αληθινού ανθρώπου. Το ρεαλιστικό είναι να αγαπάς και να υποτάσσεσαι στον Θεό, καθώς και να καταθέτεις μαρτυρία για Αυτόν. Αυτά τα αποτελέσματα θέλει ο Θεός. Δεν έχει νόημα να ερευνά κανείς πράγματα που δεν μπορεί ούτε να αγγίξει ούτε να δει, γιατί αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τα ρεαλιστικά πράγματα, ούτε και με τις συνέπειες του έργου του Θεού. Καθώς βρίσκεσαι, τώρα, σε υλικό σώμα, θα πρέπει να επιδιώκεις να κατανοήσεις την αλήθεια, να εκτελείς το καθήκον σου σωστά, να είσαι ειλικρινής και να αλλάζεις διάθεση. Οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να πετύχουν όλα αυτά τα πράγματα.

Είναι προφανές ότι κάποιοι άνθρωποι διαθέτουν το έργο των πονηρών πνευμάτων και ενδεχομένως αυτά τους έχουν κυριεύσει. Μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να σωθούν εάν πιστέψουν στον Θεό; Δεν είναι εύκολο να απαντήσει κανείς σε αυτό το ερώτημα. Η σωτηρία αυτών των ανθρώπων εξαρτάται από το κατά πόσο δρουν λογικά και έχουν κανονική διανοητική κατάσταση. Το πιο σημαντικό στην υπόθεση είναι κατά πόσο μπορούν να κατανοήσουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια. Αν δεν μπορούν να ανταποκριθούν σ’ αυτό, τότε αποκλείεται να σωθούν. Όλοι σας τώρα έχετε κανονική λογική, μιλάτε κανονικά και δεν έχετε βιώσει κάποιο υπερφυσικό ή αφύσικο φαινόμενο. Μπορεί, κάποιες φορές, η κατάστασή σας να είναι κάπως αφύσικη ή να μην ενεργείτε πάντα με σωστό τρόπο. Όλες αυτές οι περιπτώσεις συνιστούν αποκαλύψεις της ανθρώπινης φύσης. Στην πραγματικότητα, αυτό ισχύει και για τους άλλους ανθρώπους. Το μόνο που διαφέρει είναι το υπόβαθρο των αποκαλύψεων και η χρονική στιγμή που αυτές εκδηλώνονται. Τώρα μοιάζει λες και εσείς έχετε κάποιο ανάστημα. Ακούτε τους άλλους να μιλούν για ζητήματα και δηλώσεις σχετικά με το πνεύμα, κι έπειτα τους μιμείστε και ακολουθείτε το παράδειγμά τους, λες και καταλαβαίνετε πολύ καλά αυτά τα ζητήματα σχετικά με το πνεύμα και λες και είστε μεγάλοι και τρανοί. Μόνο ο Θεός γνωρίζει και ελέγχει τα ζητήματα που αφορούν το πνευματικό βασίλειο, και για τους ανθρώπους αρκεί να μπορούν να κατανοήσουν έστω και κάτι από τα λόγια Του. Πώς, λοιπόν, θα μπορούσε κανείς να κατανοήσει πλήρως το πνευματικό βασίλειο; Εύκολα δεν μπορεί κανείς να ξεστρατίσει όταν σκέφτεται μονίμως τέτοια πράγματα; Τη σήμερον ημέρα, όλοι οι άνθρωποι βιώνουν αυτήν την κατάσταση. Μπορεί να μη συζητάς σοβαρά αυτά τα ζητήματα πάντα, μπορεί και να μη νιώσεις αδύναμος και ανεπαρκής εξαιτίας τους. Ωστόσο, είναι δυνατόν σε επηρεάσουν προσωρινά αυτά που λένε οι άλλοι. Αν και ίσως δεν δίνεις ιδιαίτερη σημασία σε τέτοια ζητήματα, έχεις, μέσα σου την τάση να επικεντρώνεσαι σε πράγματα που αφορούν το πνεύμα. Και αν έρθει η μέρα που όντως κάνεις κάποιο λάθος, σου συμβεί κάποια ατυχία και σκοντάψεις, τότε πρέπει να αρχίσεις να αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου και να αναρωτηθείς εάν είναι και το πνεύμα σου λάθος. Συνήθως δεν αμφιβάλλεις. Μάλιστα, θεωρείς τους άλλους παράλογους όταν τους βλέπεις να έχουν ένα σωρό αμφιβολίες. Εάν, όμως, έρθει η μέρα που κλαδευτείς ή κάποιος άλλος πει ότι είσαι ο Σατανάς ή κάποιο πονηρό πνεύμα, τότε θα το πιστέψεις και, όπως κι εκείνος, θα γεμίσεις αμφιβολίες και δεν θα μπορέσεις να ξεφύγεις. Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι αντιμετωπίζουν αυτό το πρόβλημα, έχουν την τάση, δηλαδή, να θεωρούν πολύ σημαντικά τα ζητήματα του πνεύματος και να αμελούν τα άλλα, όπως την κατανόηση της φύσης τους και τη ζωή-είσοδο. Κατά συνέπεια, αποκόπτονται πλήρως από την πραγματικότητα. Έχουμε, λοιπόν, βιωματική παρέκκλιση.

Όλοι σας θα πρέπει να φροντίσετε να γνωρίσετε τη φύση σας και να μάθετε ποιες πτυχές της μπορούν εύκολα να σας οδηγήσουν σε λανθασμένες ενέργειες ή σε παραστρατήματα και, αφού τα εξετάσετε όλα αυτά, να σχηματίσετε μια συνοπτική εικόνα για τις εμπειρίες που αποκτήσατε και τα μαθήματα που λάβατε. Θα μπορέσετε να αντιληφθείτε την κατάστασή σας και να εξελιχθείτε στη σωστή κατεύθυνση μόνο εάν σιγά-σιγά γνωρίσετε βαθύτερα οτιδήποτε αφορά τις υπηρεσίες, τις εμπειρίες ζωής και την επίγνωση της φύσης σας. Αν καταφέρεις να αποκτήσεις αυτές τις πτυχές της αλήθειας και τις εντάξεις στον εσωτερικό σου κόσμο, τότε θα αποκτήσεις μεγαλύτερη σταθερότητα και δεν θα κάνεις πλέον ανεύθυνες και αυθαίρετες παρατηρήσεις για πράγματα που δεν κατανοείς. Θα επικεντρώνεσαι στην πραγματικότητα των λόγων σου και θα συναναστρέφεσαι σχετικά με πραγματικά ζητήματα. Όταν οι άνθρωποι γνωρίσουν καλύτερα τη φύση τους και κατανοήσουν πιο ολοκληρωμένα την αλήθεια, τότε θα μπορούν να μιλούν περισσότερο με ευπρέπεια. Δεν θα μιλούν αυθαίρετα πλέον. Όσοι δεν κατέχουν την αλήθεια είναι συνέχεια αφελείς και δεν υπάρχει τίποτα που διστάζουν να πουν. Υπάρχουν, μάλιστα, και αυτοί που, όταν διαδίδουν το ευαγγέλιο και προκειμένου να κερδίσουν λίγους ακόμη ανθρώπους, δεν διστάζουν να συνταχθούν με θρησκευόμενα άτομα και να υβρίσουν τον Θεό. Δεν γνωρίζουν ούτε ποιοι είναι οι ίδιοι ούτε ποια είναι η φύση τους. Επιπλέον, δεν έχουν φόβο Θεού. «Μικρό το κακό» θα πουν κάποιοι. Είναι, όμως, όντως έτσι; Όταν μια μέρα αντιληφθούν τη σοβαρότητα του προβλήματος, θα φοβηθούν. Τι φρικτό είναι αυτό που έκαναν! Δεν μπορούν να διακρίνουν την ουσία του ζητήματος. Θεωρούν, μάλιστα, ότι είναι πάνσοφοι και καταλαβαίνουν τα πάντα. Δεν γνωρίζουν, όμως, ότι προσβάλλουν τον Θεό και ότι θα χαθούν. Είναι ανώφελο να καταλάβεις όλα όσα σχετίζονται με την κόλαση ή το πνευματικό βασίλειο χωρίς να γνωρίζεις την ίδια σου τη φύση. Αυτό που προέχει τώρα είναι να καταφέρει κανείς να γνωρίσει τον εαυτό του και την ουσία-φύση του, ξεπερνώντας τις δυσκολίες που κρύβει αυτό. Πρέπει να αντιλαμβάνεσαι τις καταστάσεις που σου αποκαλύπτει η φύση σου, την καθεμία ξεχωριστά. Αν δεν μπορείς, τότε δεν έχει νόημα να καταλάβεις τίποτε άλλο. Τίποτα δεν έχει νόημα, όσο κι αν προσπαθείς να αναλύσεις τον εαυτό σου για να καταλάβεις πώς είναι το πνεύμα σου ή η ψυχή σου. Η ουσία είναι να κατανοήσεις τι πραγματικά υπάρχει στη φύση σου. Ό,τι πνεύμα κι αν διαθέτεις, είσαι πλέον άνθρωπος με κανονικό τρόπο σκέψης. Επομένως, επιδίωξή σου πρέπει να είναι η κατανόηση και αποδοχή της αλήθειας. Αν καταλαβαίνεις την αλήθεια, τότε θα πρέπει να ενεργείς σύμφωνα με αυτήν. Αυτό είναι το καθήκον του ανθρώπου. Απλούστατα, δεν έχει κανένα νόημα να εξετάζεις ζητήματα που σχετίζονται με το πνεύμα. Είναι μάταιο και ανώφελο. Τη σήμερον ημέρα, σε όλες τις εκκλησίες άνθρωποι που έχουν το έργο των πονηρών πνευμάτων αποκαλύπτονται. Εάν μπορέσουν να κατανοήσουν την αλήθεια, τότε υπάρχει ακόμη ελπίδα για αυτούς. Αν, όμως, δεν μπορέσουν να κατανοήσουν ή να αποδεχτούν την αλήθεια, τότε μόνο να αποπεμφθούν μπορούν. Αν κάποιος καταλαβαίνει την αλήθεια, αυτό δείχνει ότι εξακολουθεί να έχει κανονική λογική. Αν κατανοεί περισσότερες αλήθειες, τότε ο Σατανάς δεν θα μπορέσει να τον παραπλανήσει ή να τον ελέγξει. Υπάρχει, λοιπόν, ελπίδα να σωθεί. Αν τον κυριεύσουν οι δαίμονες και τις περισσότερες φορές η λογική του δεν είναι και πολύ κανονική, τότε είναι ξοφλημένος και πρέπει να αποπεμφθεί για να μη δημιουργηθούν μπελάδες. Οποιοσδήποτε έχει σχετικά κανονική λογική, όποιο πνεύμα κι αν έχει μέσα του, εφόσον έχει κάποια πνευματική κατανόηση και κατανοεί και αποδέχεται την αλήθεια, μπορεί να ελπίζει ότι θα σωθεί. Ο άνθρωπος ίσως δεν έχει την ικανότητα να αποδέχεται την αλήθεια. Ωστόσο, μπορεί να ελπίζει ότι θα σωθεί εάν δίνει ουσιαστική σημασία στα κηρύγματα, αν αντιλαμβάνεται και κατανοεί την αλήθεια όταν συναναστρέφεται σχετικά μ’ αυτήν, αν έχει κανονική λογική και δεν συμπεριφέρεται παράλογα. Φοβάμαι, όμως, ότι ίσως υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν πνευματική κατανόηση ή δεν κατανοούν τα ανθρώπινα λόγια και δεν μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια, όσο κι αν οι άλλοι συναναστρέφονται μαζί τους σχετικά μ’ αυτήν. Αυτοί οι άνθρωποι είναι ενοχλητικοί και δεν μπορούν καν να εργαστούν ως απλοί δουλευτές. Επίσης, όσοι πιστεύουν στον Θεό θα πρέπει να επικεντρώνονται μόνο στην αλήθεια και την επιδίωξή της, και να μην τους ενδιαφέρει συνέχεια να μιλούν για το πνεύμα, να το μελετούν και να προσπαθούν να το κατανοήσουν. Είναι παράλογο και γελοίο. Το ζήτημα, τώρα, είναι κατά πόσο μπορεί κανείς να αποδεχτεί και να κατανοήσει την αλήθεια, και να εισέλθει στις πραγματικότητες. Αυτό έχει σημασία. Ακόμα, όμως, μεγαλύτερη σημασία έχει το κατά πόσο μπορεί να κάνει αυτοκριτική και να φτάσει την αυτογνωσία, και το αν μπορεί να καταλάβει τη φύση του! Δεν έχει κανένα νόημα ούτε και την παραμικρή αξία να μελετάς πώς είναι το πνεύμα σου. Αν μελετάς μονίμως το πνεύμα σου, το τι συμβαίνει με την ψυχή σου, αν το πνεύμα σου είναι ανώτερης ή κατώτερης ποιότητας, αν σε απασχολεί ποιανού πνεύματος είσαι μετενσάρκωση, πόσες φορές έχεις επανέλθει, ποιο θα είναι το τελικό σου αποτέλεσμα ή τι σου επιφυλάσσει το μέλλον, τότε δεν θα μπορέσεις να ασχοληθείς με τα σημαντικά ζητήματα. Ακόμη κι αν τα μελετήσεις ενδελεχώς όλα εκείνα, μια μέρα που οι υπόλοιποι άνθρωποι θα κατανοήσουν την αλήθεια και θα εισέλθουν στις πραγματικότητες, εσύ δεν θα έχεις τίποτα. Δεν θα σου έχει μείνει χρόνος να ασχοληθείς με τα σημαντικά ζητήματα και αυτό θα βλάψει εσένα τον ίδιο. Θα έχεις πάρει το λάθος μονοπάτι και θα έχεις πιστέψει στον Θεό μάταια. Ποιος θα θεωρήσεις ότι ευθύνεται τότε; Δεν έχει νόημα να κατηγορείς τους πάντες. Η δική σου άγνοια θα ευθύνεται για όλα.

Απόσπασμα 48

Ποιος τύπος ανθρώπου, από αυτούς που πιστεύουν στον Θεό, έχει τις λιγότερες πιθανότητες να σωθεί, και ποιο είδος φύσης είναι πιθανότερο να οδηγήσει κάποιον στην καταστροφή; Σας είναι ξεκάθαρο αυτό; Ποια είναι η κοινή φύση κάθε ανθρώπου, είτε πρόκειται για ηγέτη είτε για ακόλουθο; Το κοινό στοιχείο που υπάρχει στην ανθρώπινη φύση είναι η προδοσία κατά του Θεού. Κάθε άνθρωπος είναι ικανός να προδώσει τον Θεό. Τι είναι η προδοσία κατά του Θεού; Πώς εκδηλώνεται; Μόνο όσοι σταματούν να πιστεύουν στον Θεό Τον προδίδουν; Οι άνθρωποι πρέπει να καταλάβουν ποια είναι η ουσία τους και να αντιληφθούν τις ρίζες της. Οι εκρήξεις οργής, τα ελαττώματα, οι κακές συνήθειες και η έλλειψη ανατροφής σου είναι καθαρά επιφανειακές πτυχές. Αν προσκολλάσαι πάντα σε αυτά τα ασήμαντα πράγματα, κι εφαρμόζεις τους κανονισμούς απερίσκεπτα χωρίς να αντιλαμβάνεσαι τι είναι ουσιώδες, χωρίς να διορθώνεις τα πράγματα που είναι εγγενή στη φύση σου και τη διεφθαρμένη διάθεσή σου, τελικά και πάλι θα πάρεις τον στραβό δρόμο και θα καταλήξεις να αντιστέκεσαι στον Θεό. Οι άνθρωποι μπορούν να προδώσουν τον Θεό οποτεδήποτε και οπουδήποτε κι αυτό είναι σοβαρό πρόβλημα. Μπορεί για ένα διάστημα να έχεις μια καρδιά που αγαπά τον Θεό, να δαπανάς τον εαυτό σου με ενθουσιασμό και να εκτελείς τα καθήκοντά σου με λίγη αφοσίωση, ή μπορεί να έχεις απολύτως κανονική λογική και συνείδηση στο διάστημα αυτό. Οι άνθρωποι όμως είναι ασταθείς και άστατοι, ικανοί να αντισταθούν στον Θεό και να Τον προδώσουν οποτεδήποτε και οπουδήποτε εξαιτίας ενός και μόνο περιστατικού. Για παράδειγμα, κάποιος μπορεί να διαθέτει απολύτως κανονική λογική, να έχει το έργο του Αγίου Πνεύματος, να έχει πρακτική εμπειρία και φορτίο και να είναι αφοσιωμένος στην εκτέλεση του καθήκοντός του. Τη στιγμή όμως που η πίστη του είναι ιδιαίτερα δυνατή, ο οίκος του Θεού αποβάλλει έναν αντίχριστο τον οποίο ο ίδιος λατρεύει, και τότε ο άνθρωπος αυτός αρχίζει να διαμορφώνει κάποιες αντιλήψεις. Αμέσως γίνεται αρνητικός, χάνει τον ενθουσιασμό του για τη δουλειά του, εκτελεί το καθήκον του επιπόλαια, δεν νιώθει την επιθυμία να προσευχηθεί και παραπονιέται: «Γιατί να προσευχηθώ; Αν αποβάλλεται κάποιος που είναι τόσο καλός, ποιος μπορεί να σωθεί; Δεν πρέπει να φέρεται έτσι στους ανθρώπους ο Θεός!» Ποια είναι η φύση των όσων λένε; Ένα περιστατικό δεν συμφωνεί με τις επιθυμίες τους κι αμέσως κατακρίνουν τον Θεό. Δεν είναι αυτό εκδήλωση του ότι προδίδουν τον Θεό; Οι άνθρωποι μπορεί να απομακρυνθούν από τον Θεό οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Όταν αντιμετωπίζουν κάποια κατάσταση, μπορεί να αναπτύξουν κάποιες αντιλήψεις, να κατακρίνουν και να καταδικάσουν τον Θεό. Δεν είναι αυτό εκδήλωση του ότι προδίδουν τον Θεό; Αυτό είναι πολύ σοβαρό. Μπορεί τώρα να νομίζεις ότι δεν έχεις καμία αντίληψη για τον Θεό κι ότι μπορείς να υποταχτείς σ’ Αυτόν. Θα μπορείς όμως να υποταχτείς αν κάνεις ένα λάθος και δεχθείς ξαφνικά αυστηρό κλάδεμα; Θα μπορούσες τότε να αναζητήσεις την αλήθεια για να βρεις μια λύση; Αν δεν μπορείς να υποταχτείς ή να αναζητήσεις την αλήθεια για να λύσεις το πρόβλημα της παρακοής σου, τότε εξακολουθεί να υπάρχει μια πιθανότητα να προδώσεις τον Θεό. Μπορεί να μην έχεις πράγματι πει: «Δεν πιστεύω πια στον Θεό», αλλά η καρδιά σου Τον έχει ήδη προδώσει εκείνη τη στιγμή. Πρέπει να δεις καθαρά τι ακριβώς είναι η ανθρώπινη φύση. Είναι η προδοσία η ουσία αυτής της φύσης; Ελάχιστοι είναι σε θέση να δουν ξεκάθαρα την ουσία της ανθρώπινης φύσης. Φυσικά, μερικοί άνθρωποι έχουν λίγη συνείδηση και σχετικά καλή ανθρώπινη φύση, ενώ άλλοι δεν έχουν ίχνος ανθρώπινης φύσης. Άσχετα, όμως, με το αν η ανθρώπινη φύση κάποιου είναι καλή ή κακή, ή με το αν έχει καλό ή κακό επίπεδο, ο κοινός παρονομαστής είναι ότι όλοι μπορούν να προδώσουν τον Θεό. Ουσιαστικά η φύση του ανθρώπου είναι να προδίδει τον Θεό. Κάποτε σκεφτόσασταν: «Αφού οι άνθρωποι τους οποίους έχει διαφθείρει ο Σατανάς προδίδουν από τη φύση τους τον Θεό, το μόνο που μπορώ να κάνω γι’ αυτό είναι να αλλάξω σταδιακά». Εξακολουθείτε να σκέφτεστε και τώρα με τον ίδιο τρόπο; Πείτε Μου, λοιπόν, μπορεί κάποιος να προδώσει τον Θεό χωρίς να είναι διεφθαρμένος; Οι άνθρωποι μπορούν να προδώσουν τον Θεό και χωρίς να είναι διεφθαρμένοι. Όταν ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, του έδωσε την ελεύθερη βούληση. Οι άνθρωποι είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι· δεν έχουν την έμφυτη επιθυμία να πλησιάσουν τον Θεό και να πουν: «Ο Θεός είναι ο Δημιουργός μας κι εμείς είμαστε δημιουργήματα». Δεν υπάρχει τέτοια αντίληψη στους ανθρώπους. Από τη φύση τους δεν έχουν την αλήθεια, ούτε και υπάρχει μέσα τους κάτι που να τους συνδέει με τη λατρεία του Θεού. Ο Θεός έδωσε στους ανθρώπους την ελεύθερη βούληση, επιτρέποντάς τους να σκέφτονται, αλλά εκείνοι δεν δέχονται την αλήθεια, δεν γνωρίζουν καθόλου τον Θεό και δεν καταλαβαίνουν πώς να υποτάσσονται σε Αυτόν και να Τον λατρεύουν. Αυτά τα πράγματα δεν υπάρχουν στους ανθρώπους, κι έτσι και διεφθαρμένος να μην είσαι, παραμένεις ικανός να προδώσεις τον Θεό. Γιατί λέω ότι είσαι ικανός να προδώσεις τον Θεό; Όταν έρχεται ο Σατανάς να σε βάλει σε πειρασμό, εσύ τον ακολουθείς και προδίδεις τον Θεό. Σε δημιούργησε ο Θεός, αλλά δεν Τον ακολουθείς και, αντίθετα, ακολουθείς τον Σατανά. Αυτό δεν σε κάνει προδότη; Εξ ορισμού προδότης είναι αυτός που προδίδει. Καταλαβαίνεις πλήρως την ουσία αυτής της έννοιας; Κατά συνέπεια, οι άνθρωποι μπορούν να προδώσουν τον Θεό οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Η μόνη περίπτωση να μην Τον προδώσουν είναι όταν ζουν πλήρως στη βασιλεία του Θεού και στο φως Του, όταν όλα όσα ανήκουν στον Σατανά έχουν καταστραφεί και δεν υπάρχει πλέον τίποτα που θα τους βάλει σε πειρασμό ή θα τους δελεάσει να αμαρτήσουν. Αν εξακολουθεί να υπάρχει κάτι που δελεάζει τους ανθρώπους να αμαρτήσουν, τότε θα εξακολουθούν να είναι σε θέση να προδώσουν τον Θεό. Επομένως, οι άνθρωποι είναι άχρηστα πράγματα. Μόνο και μόνο επειδή είσαι ικανός να ξεστομίσεις μερικά λόγια και δόγματα, ίσως να πιστεύεις ότι καταλαβαίνεις μερικές αλήθειες, ότι δεν μπορείς να προδώσεις τον Θεό κι ότι θα πρέπει τουλάχιστον να θεωρείσαι εξίσου πολύτιμος με τον μπρούντζο ή το σίδερο, αν όχι με το χρυσάφι ή το ασήμι, καθώς και πιο πολύτιμος από τον πηλό. Υπερεκτιμάς όμως τον εαυτό σου. Ξέρεις τι είναι πραγματικά οι άνθρωποι; Οι άνθρωποι μπορούν να προδώσουν τον Θεό οποτεδήποτε και οπουδήποτε, δεν αξίζουν ούτε δεκάρα. Όπως είπε ο Θεός: Οι άνθρωποι είναι θηρία, άχρηστα άθλια όντα. Όμως οι άνθρωποι δεν σκέφτονται έτσι ενδόμυχα. Σκέφτονται ως εξής: «Δεν νομίζω ότι είμαι ένα άχρηστο άθλιο ον! Γιατί δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό; Πώς γίνεται να μην το έχω βιώσει; Η πίστη μου στον Θεό είναι ειλικρινής· εφόσον έχω πίστη, δεν μπορώ να προδώσω τον Θεό. Παρόλο που τα λόγια του Θεού είναι γεμάτα αλήθεια, δεν μπορώ με τίποτα να καταλάβω τη φράση: Οι άνθρωποι μπορούν να προδώσουν τον Θεό οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Έχω ήδη δει την αγάπη του Θεού· δεν θα μπορούσα ποτέ να Τον προδώσω». Πραγματικά, αυτό πιστεύουν οι άνθρωποι μέσα στην καρδιά τους, αλλά τα λόγια του Θεού είναι γεγονότα, δεν ειπώθηκαν από το πουθενά. Κάθε θέμα σάς παρουσιάζεται ξεκάθαρα και σας πείθει απόλυτα. Μόνο έτσι θα μπορέσετε να παραδεχτείτε τη διαφθορά σας και να λύσετε το πρόβλημα της προδοσίας. Στη βασιλεία, δεν θα υπάρχει προδοσία. Όταν οι άνθρωποι ζουν στο κράτος του Θεού και όχι υπό τον έλεγχο του Σατανά, είναι πραγματικά ελεύθεροι. Τότε, δεν θα χρειάζεται να ανησυχούν ότι θα προδώσουν τον Θεό, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, είναι περιττό. Μπορεί στο μέλλον να αναγγελθεί ότι δεν έχετε πλέον τίποτα μέσα σας που θα πρόδιδε τον Θεό, όμως αυτό δεν ισχύει προς το παρόν. Οι άνθρωποι μπορούν να προδώσουν τον Θεό οποτεδήποτε, επειδή έχουν διεφθαρμένη διάθεση. Δεν είναι η παρουσία συγκεκριμένων περιστάσεων που οδηγεί στην προδοσία, ούτε ισχύει πως χωρίς συγκεκριμένες περιστάσεις ή εξαναγκασμό δεν θα προδώσεις τον Θεό. Ακόμα και χωρίς εξαναγκασμό μπορείς και πάλι να Τον προδώσεις. Πρόκειται για πρόβλημα της διεφθαρμένης ουσίας του ανθρώπου, για πρόβλημα της ανθρώπινης φύσης. Ακόμα κι αν αυτήν τη στιγμή δεν σκέφτεσαι ούτε κάνεις κάτι, η φύση σου υπάρχει στ’ αλήθεια και κανείς δεν μπορεί να την ξεριζώσει. Αφού έχεις τη φύση της προδοσίας κατά του Θεού μέσα σου, ο Θεός δεν είναι στην καρδιά σου. Δεν υπάρχει θέση για τον Θεό ούτε και παρουσία της αλήθειας στα βάθη της καρδιάς σου. Επομένως, μπορείς να προδώσεις τον Θεό οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Οι άγγελοι είναι διαφορετικοί. Ενώ δεν έχουν ούτε τη διάθεση ούτε την ουσία του Θεού, μπορούν να υποτάσσονται σε Αυτόν απόλυτα επειδή δημιουργήθηκαν από Αυτόν ειδικά για να βρίσκονται στην υπηρεσία Του, να εκτελούν τις εντολές Του παντού. Ανήκουν ολοκληρωτικά στον Θεό. Όσο για τους ανθρώπους, ο Θεός τούς προόριζε να ζήσουν στη γη, χωρίς να τους εφοδιάσει με την ικανότητα να Τον λατρεύουν. Έτσι, οι άνθρωποι μπορούν να προδώσουν τον Θεό και να Του αντισταθούν. Αυτό αποδεικνύει ότι ο οποιοσδήποτε μπορεί να χρησιμοποιήσει ή να διεκδικήσει τους ανθρώπους. Οι ίδιοι δεν διαθέτουν καμία κυριαρχία. Τέτοια όντα είναι οι άνθρωποι· όντα χωρίς καμία αξιοπρέπεια, άχρηστα!

Ο Θεός εκθέτει την προδοτική φύση του ανθρώπου, προκειμένου οι άνθρωποι να κατανοήσουν πραγματικά τόσο το θέμα αυτό όσο και τον ίδιο τους τον εαυτό. Από αυτήν την άποψη, μπορούν να αρχίσουν να αλλάζουν και προσπαθούν να βρουν μονοπάτια άσκησης, να καταλάβουν πού μπορεί να προδώσουν τον Θεό και ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις έχουν που ίσως τους οδηγήσουν στο να Τον προδώσουν. Μόλις φτάσεις στο σημείο όπου δεν θα επαναστατείς εναντίον του Θεού σε πολλά πράγματα, και δεν θα Τον προδίδεις στα περισσότερα, όταν φτάσεις στο τέλος της πορείας σου στη ζωή, στη στιγμή που τελειώνει το έργο του Θεού, δεν θα χρειάζεται πια να ανησυχείς μην τυχόν Τον προδώσεις μελλοντικά. Γιατί το λέω αυτό; Πριν ο Σατανάς διαφθείρει τους ανθρώπους, όταν τους δελέαζε, αυτοί μπορούσαν να προδώσουν τον Θεό. Όταν, λοιπόν, καταστραφεί ο Σατανάς, δεν θα σταματήσουν οι άνθρωποι να προδίδουν τον Θεό; Αυτή η ώρα δεν έχει έρθει ακόμα. Οι άνθρωποι εξακολουθούν να έχουν μέσα τους τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά και μπορούν να προδώσουν τον Θεό οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Μόλις, μέσω των εμπειριών σου, η ζωή σου φτάσει σε σημείο που θα έχεις απαλλαγεί από όλες αυτές τις εσφαλμένες απόψεις, αντιλήψεις και φαντασιοπληξίες σχετικά με την αντίσταση και την προδοσία κατά του Θεού, που θα κατανοείς την αλήθεια κι η καρδιά σου θα έχει γεμίσει με πολλά θετικά στοιχεία, που θα είσαι σε θέση να ασκήσεις αυτοέλεγχο και να τιθασεύσεις τις πράξεις σου και, στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν θα προδίδεις πια τον Θεό, τότε, όταν καταστραφεί ο Σατανάς, θα έχεις αλλάξει εντελώς. Σε αυτό το στάδιο του έργου πρέπει να επιλυθεί το πρόβλημα της προδοσίας και της παρακοής του ανθρώπου. Στο μέλλον, η ανθρωπότητα δεν θα προδίδει τον Θεό επειδή θα έχει αντιμετωπιστεί ο Σατανάς. Πλέον, δεν θα υφίσταται το θέμα της παραπλάνησης και της διαφθοράς των ανθρώπων από τον Σατανά, αφού κάτι τέτοιο δεν θα έχει πια καμία σχέση με την ανθρωπότητα. Τώρα, οι άνθρωποι καλούνται να κατανοήσουν την προδοτική φύση τους, ένα θέμα υψίστης σημασίας. Από αυτό το σημείο θα πρέπει να ξεκινήσετε. Ποια είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τη φύση η οποία προδίδει τον Θεό; Πώς αποκαλύπτεται η προδοσία; Πώς θα πρέπει οι άνθρωποι να στοχάζονται και να κατανοούν; Πώς θα πρέπει να ασκούνται και να εισέρχονται; Όλα αυτά πρέπει να γίνουν κατανοητά και ξεκάθαρα. Εφόσον η προδοτική φύση εξακολουθεί να υπάρχει μέσα σ’ έναν άνθρωπο, τότε αυτός μπορεί να προδώσει τον Θεό οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Ακόμα κι αν δεν αρνείται ούτε και ξεπουλά ανοιχτά τον Θεό, μπορεί και πάλι να κάνει πολλά πράγματα που ενώ ο κόσμος δεν τα θεωρεί προδοσία, στην ουσία είναι. Αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος δεν είναι αυτόνομος· τον κατέλαβε πρώτα ο Σατανάς. Αν ήσουν ικανός να προδώσεις τον Θεό χωρίς ακόμα να έχεις διαφθαρεί, πόσο περισσότερα πράγματα μπορείς να κάνεις τώρα που είσαι γεμάτος από τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά; Δεν είσαι ακόμη πιο ικανός να προδώσεις τον Θεό οποτεδήποτε και οπουδήποτε; Η δουλειά που πρέπει να κάνεις τώρα είναι να ξεφορτωθείς αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις και να μειώσεις τα πράγματα που σε κάνουν να προδίδεις τον Θεό. Έτσι, θα αυξηθούν οι πιθανότητές σου να οδηγηθείς στην τελείωση και να σε αποδεχθεί ο Θεός στην παρουσία Του. Καθώς βιώνεις όλο και περισσότερο έργο του Θεού πάνω σε διάφορα θέματα, θα μπορέσεις να αποκτήσεις ορισμένες αλήθειες και να οδηγηθείς, μέχρι ενός σημείου, στην τελείωση. Αν εξακολουθεί να εμφανίζεται ο Σατανάς και οι δαίμονες για να σε βάλουν σε πειρασμό, ή αν εμφανίζονται κακά πνεύματα για να σε παραπλανήσουν και να σε αναστατώσουν, θα μπορείς να ενεργείς με κάποια διάκριση και έτσι δεν θα δρας τόσο συχνά με τρόπους που προδίδουν τον Θεό. Αυτό οι άνθρωποι το χτίζουν με τον καιρό. Όταν δημιουργήθηκε ο άνθρωπος, στην αρχή δεν γνώριζε ούτε πώς να λατρεύει ούτε πώς να υποταχθεί στον Θεό· δεν γνώριζε ούτε τη σημασία της προδοσίας κατά του Θεού. Όταν ήρθε ο Σατανάς για να τον δελεάσει, τον ακολούθησε και πρόδωσε τον Θεό, έγινε δηλαδή προδότης, επειδή δεν μπορούσε να ξεχωρίσει το καλό από το κακό και δεν είχε την ικανότητα να λατρεύει τον Θεό, πόσο μάλλον κατανοούσε ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός του ανθρώπινου γένους ή τον τρόπο με τον οποίο θα έπρεπε να Τον λατρεύει. Σήμερα, ο Θεός σώζει τους ανθρώπους ενσωματώνοντας μέσα τους τις αλήθειες που οδηγούν στη γνώση Του, μια γνώση που αφορά την ουσία Του, τη διάθεσή Του, την παντοδυναμία Του, την πρακτικότητά Του, και ούτω καθεξής, έτσι ώστε οι αλήθειες αυτές να γίνουν η ζωή τους, να τους οδηγήσουν στην απόκτηση αυτονομίας και να τους επιτρέψουν να ζήσουν σύμφωνα με την αλήθεια. Όσο βαθύτερα βιώσεις τα λόγια του Θεού, καθώς και την κρίση και την παίδευσή τους, τόσο βαθύτερα θα καταλάβεις τη διεφθαρμένη διάθεσή σου. Αυτό θα σου δώσει την αποφασιστικότητα να υποτάσσεσαι στον Θεό, να Τον αγαπάς και να Τον ικανοποιείς. Όσο περισσότερο γνωρίζεις τον Θεό, τόσο περισσότερες από τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου θα αποτινάζεις από πάνω σου. Μέσα σου θα υπάρχουν λιγότερα πράγματα που προδίδουν τον Θεό, ενώ όλο και περισσότερα θα συμβαδίζουν με Αυτόν. Το αποτέλεσμα θα είναι να νικήσεις τον Σατανά και να θριαμβεύσεις απέναντί του. Οι άνθρωποι αποκτούν αυτονομία με την αλήθεια και πλέον δεν παραπλανιούνται ούτε και περιορίζονται από τον Σατανά, ενώ ζουν μια αληθινή ανθρώπινη ζωή. Μερικοί ρωτούν: «Αν ο άνθρωπος έχει διεφθαρμένη φύση και μπορεί να προδώσει τον Θεό οποτεδήποτε και οπουδήποτε, τότε πώς μπορεί να λέει ο Θεός ότι ολοκλήρωσε τον άνθρωπο;» Ολοκλήρωση σημαίνει ότι βιώνοντας το έργο του Θεού, οι άνθρωποι γνωρίζουν τον Θεό και την ίδια τους τη φύση, ενώ κατανοούν πώς να λατρεύουν τον Θεό και να υποτάσσονται σε Αυτόν. Μπορούν να κάνουν τη διάκριση ανάμεσα στο έργο του Θεού και το έργο του ανθρώπου· να αναγνωρίσουν τη διαφορά ανάμεσα στο έργο του Αγίου Πνεύματος και το έργο των κακών πνευμάτων· να καταλάβουν τον τρόπο με τον οποίο αντιστέκονται στον Θεό ο Σατανάς και οι δαίμονες, αλλά και πώς Του αντιστέκεται η ανθρωπότητα· να καταλάβουν τι είναι το δημιουργημένο ον και ποιος είναι ο Δημιουργός. Όλα τα παραπάνω προστίθενται στους ανθρώπους μέσα από το έργο του Θεού, μετά τη δημιουργία τους. Έτσι, οι τελικοί ολοκληρωμένοι άνθρωποι είναι πιο ουσιώδεις και πολύτιμοι από τους αδιάφθορους πρωτόπλαστους, επειδή ο Θεός τούς έχει προσθέσει κάτι. Ο Θεός σφυρηλάτησε κάτι μέσα τους. Συνεπώς, οι τελικοί ολοκληρωμένοι άνθρωποι έχουν περισσότερη αυτονομία από τον Αδάμ και την Εύα. Κατανοούν καλύτερα την αλήθεια που αφορά τη λατρεία για τον Θεό και την υποταγή σε Αυτόν, αλλά και πώς να φέρονται. Ο Αδάμ και η Εύα δεν γνώριζαν τέτοια πράγματα. Όταν ο όφις τούς έβαλε σε πειρασμό, έφαγαν τον καρπό από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού και μετά συνειδητοποίησαν πως ντρέπονται. Όμως και πάλι δεν ήξεραν πώς να λατρεύουν τον Θεό. Από εκεί και μετά, η διαφθορά της ανθρωπότητας μεγάλωνε μέχρι σήμερα. Αυτό είναι πολύ ουσιαστικό θέμα και κανείς δεν μπορεί να το καταλάβει καθαρά. Λόγω των ενστίκτων της ανθρώπινης σάρκας, οι άνθρωποι μπορούν να προδώσουν τον Θεό οποτεδήποτε και οπουδήποτε, αλλά τελικά, ο Θεός θα ολοκληρώσει τον άνθρωπο και θα τον οδηγήσει στην επόμενη εποχή. Αυτό δυσκολεύονται να το καταλάβουν οι άνθρωποι· μπορούν μόνο να το βιώσουν σιγά-σιγά. Από τη στιγμή που η αλήθεια γίνει κατανοητή, φυσικά θα γίνει και ξεκάθαρη.

Γιατί απαιτείται να γνωρίζουν οι άνθρωποι τον Θεό; Επειδή, αν δεν Τον γνωρίζουν, θα Του αντιστέκονται. Αν κάποιος δεν καταλαβαίνει την αλήθεια, είναι σίγουρο ότι θα παραπλανηθεί και θα γίνει υποχείριο του Σατανά και των κακών πνευμάτων. Αυτός ο άνθρωπος δεν θα μπορέσει να ξεφύγει από την επιρροή του Σατανά και, κατά συνέπεια, δεν θα καταφέρει να σωθεί. Αν, όμως, καταλάβει την αλήθεια, τότε θα έχει πραγματική γνώση του Θεού, θα μπορέσει αληθινά να υποταχθεί σε Αυτόν, να μαρτυρήσει σε Αυτόν και να κερδηθεί από Αυτόν. Και να το θέλει ο Σατανάς, δεν θα μπορέσει ούτε να παραπλανήσει ούτε και να εκμεταλλευτεί ένα τέτοιο άτομο. Αυτό σημαίνει να ελευθερωθείς πλήρως από την επιρροή του Σατανά και να σωθείς. Γι’ αυτό είναι σημαντική η απαίτηση του Θεού να Τον γνωρίσουν οι άνθρωποι. Αν Τον γνωρίσεις, μπορεί να σε σώσει· στην αντίθετη περίπτωση, δεν μπορείς να σωθείς. Αν κάποιος δεν κατανοεί τις προθέσεις του Θεού και δεν επιδιώκει καθόλου την αλήθεια, αλλά ζει σύμφωνα με τη σατανική διάθεσή του, χωρίς να κάνει πράξη την αλήθεια ακόμα κι αν καταλαβαίνει ένα μέρος της, ενώ εν γνώση του κάνει παραβάσεις, τότε πραγματικά δεν έχει καμία ελπίδα σωτηρίας. Σε ποια κατάσταση είσαστε τώρα; Αν έχετε κάποιο ελάχιστο ίχνος ελπίδας τη στιγμή αυτή, είτε θυμάται ο Θεός τις παλιές σας παραβάσεις είτε όχι, ποια νοοτροπία θα πρέπει να έχετε; «Πρέπει να επιδιώξω να αλλάξει η διάθεσή μου, να επιδιώξω να γνωρίσω τον Θεό και να μη με ξεγελάσει πάλι ο Σατανάς· να μην ξανακάνω ποτέ κάτι που θα ντροπιάσει το όνομα του Θεού». Σήμερα, οι άνθρωποι είναι τόσο βαθιά διεφθαρμένοι και ανάξιοι. Ποιοι είναι οι βασικοί τομείς που θα καθορίσουν αν μπορούν να σωθούν και εάν υπάρχει ελπίδα για αυτούς; Το σημαντικότερο είναι κατά πόσο μπορείς να καταλάβεις την αλήθεια, αφού ακούσεις ένα κήρυγμα· κατά πόσο μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια και κατά πόσο μπορείς να αλλάξεις. Αυτοί είναι οι βασικοί τομείς. Αν απλώς νιώθεις μεταμέλεια και όταν έρχεται η ώρα της πράξης, κάνεις ό,τι θες όπως έκανες και παλιά· αν όχι μόνο δεν να αναζητάς την αλήθεια, αλλά μένεις κιόλας προσκολλημένος σε παλιές απόψεις, μεθόδους και κανονισμούς· αν όχι μόνο δεν κάνεις αυτοκριτική και δεν προσπαθείς να γνωρίσεις τον εαυτό σου, αλλά γίνεσαι κιόλας ολοένα και χειρότερος· αν επιμένεις να ακολουθείς τις παλιές σου συνήθειες, τότε δεν έχεις ελπίδα και θεωρείσαι πλέον ξεγραμμένος. Αν γνωρίσεις καλύτερα τον Θεό και αποκτήσεις βαθύτερη αυτογνωσία, θα μπορέσεις πιο εύκολα να σταματήσεις να κάνεις το κακό και να αμαρτάνεις. Όσο πιο λεπτομερή γνώση της φύσης σου έχεις, τόσο καλύτερα μπορείς να προστατευτείς. Αφού συνοψίσεις τις εμπειρίες και τα μαθήματά σου, δεν θα αποτύχεις ξανά. Στην πραγματικότητα, όλοι έχουν ψεγάδια. Όμως ο Θεός δεν τους κατηγορεί για αυτά. Όλοι έχουν, απλώς σε διαφορετικό βαθμό. Μπορούμε να μιλήσουμε για μερικά, αλλά όχι για όλα. Κάποιοι άνθρωποι κάνουν πράγματα που γνωρίζει ο κόσμος, ενώ άλλοι ενεργούν χωρίς να το μαθαίνει κανείς. Όλοι κάνουν παραβάσεις και έχουν ψεγάδια· όλοι αποκαλύπτουν συγκεκριμένες διεφθαρμένες διαθέσεις, όπως η αλαζονεία ή η αυταρέσκεια· όλοι παρεκτράπηκαν στη δουλειά τους ή επέδειξαν περιστασιακά παρακοή. Όλα αυτά είναι κατανοητά. Δεν μπορεί να τα αποφύγει το διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος. Αλλά από τη στιγμή που οι άνθρωποι κατανοήσουν την αλήθεια, θα πρέπει να είναι σε θέση να τα αποφεύγουν και να μην κάνουν πλέον παραβάσεις. Δεν υπάρχει λόγος να τους προβληματίζουν πια παλιότερες παραβάσεις. Σημασία έχει το κατά πόσο μετανοούν, αν έχουν πραγματικά αλλάξει. Όσοι μετανοούν και αλλάζουν είναι αυτοί που σώζονται· όσοι παραμένουν αμετανόητοι και απαράλλαχτοι πρέπει να αποκλειστούν. Αν, αφότου κατανοήσουν την αλήθεια, συνεχίζουν τις παραβάσεις τους εν γνώση τους, αν παραμένουν σταθερά αμετανόητοι, ίδιοι και απαράλλακτοι, όσο κι αν κλαδευτούν ή δεχτούν προειδοποιήσεις, τέτοιοι άνθρωποι δεν πρόκειται να σωθούν.