Απόσπασμα 42

Βασικό για την επίτευξη αλλαγής στη διάθεση είναι να γνωρίζει κανείς τη δική του φύση, και αυτό πρέπει να συμβεί σύμφωνα με την έκθεση του Θεού. Μόνο στον λόγο του Θεού μπορεί κάποιος να γνωρίσει την αποτρόπαια φύση του, να αναγνωρίσει στη φύση του τα διάφορα δηλητήρια του Σατανά, να συνειδητοποιήσει ότι είναι ανόητος και αδαής και να αναγνωρίσει τα αδύναμα και αρνητικά στοιχεία στη φύση του. Αφού τα γνωρίσεις αυτά πλήρως και είσαι πραγματικά σε θέση να μισήσεις τον εαυτό σου και να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα, να εφαρμόσεις με συνέπεια τον λόγο του Θεού, να επιδιώκεις με συνέπεια την αλήθεια κατά την εκτέλεση των καθηκόντων σου, να επιτύχεις μια αλλαγή στη διάθεσή σου και να γίνεις ένα άτομο που αγαπάει πραγματικά τον Θεό, τότε θα έχεις μπει στο μονοπάτι του Πέτρου. Χωρίς τη χάρη του Θεού και τη διαφώτιση και την καθοδήγηση από το Άγιο Πνεύμα, θα ήταν δύσκολο να βαδίσεις σε αυτό το μονοπάτι, καθώς οι άνθρωποι δεν κατέχουν την αλήθεια και δεν μπορούν να επαναστατήσουν ενάντια στον εαυτό τους. Για να βαδίσει κανείς στο μονοπάτι της τελείωσης στο οποίο πορευόταν ο Πέτρος πρέπει κυρίως να έχει αποφασιστικότητα, να έχει πίστη και να στηρίζεται στον Θεό. Επιπλέον, πρέπει να υποτάσσεται στο έργο του Αγίου Πνεύματος· δεν μπορεί να κάνει δίχως τα λόγια του Θεού σε τίποτα. Αυτές είναι οι βασικές πτυχές και καμιά τους δεν μπορεί να παραβιαστεί. Είναι πολύ δύσκολο να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του εν μέσω εμπειριών· δίχως το έργο του Αγίου Πνεύματος, είναι μάταιο. Για να βαδίσει κανείς στο μονοπάτι του Πέτρου πρέπει να επικεντρωθεί στο να γνωρίσει τον εαυτό του και να μεταμορφώσει τη διάθεσή του. Το μονοπάτι του Παύλου δεν ήταν ένα μονοπάτι αναζήτησης της ζωής ή επικέντρωσης στην αυτογνωσία· εκείνος επικεντρώθηκε κυρίως στην επιτέλεση έργου, καθώς και στην επιρροή και τη δυναμική αυτού του έργου. Το κίνητρό του ήταν η απόκτηση των ευλογιών του Θεού σε αντάλλαγμα για το έργο και τα δεινά του, καθώς και η απόκτηση ανταμοιβών από τον Θεό. Το κίνητρο αυτό ήταν λανθασμένο. Ο Παύλος δεν επικεντρώθηκε στη ζωή ούτε έδωσε καμία σημασία στην επίτευξη αλλαγής στη διάθεση· επικεντρώθηκε μόνο στις ανταμοιβές. Επειδή είχε λανθασμένους στόχους, το μονοπάτι στο οποίο βάδιζε ήταν, φυσικά, κι αυτό λανθασμένο. Αυτό ήταν απόρροια της αλαζονικής και επηρμένης φύσης του. Είναι ξεκάθαρο πως ο Παύλος δεν κατείχε την αλήθεια ούτε είχε συνείδηση ή λογική. Καθώς ο Θεός σώζει και αλλάζει τους ανθρώπους, αλλάζει, κατά κύριο λόγο, τη διάθεσή τους. Ο σκοπός των λόγων Του είναι να επιτευχθεί στους ανθρώπους το εξής αποτέλεσμα: Να μεταμορφωθούν οι διαθέσεις τους και οι ίδιοι να έχουν την ικανότητα να γνωρίζουν τον Θεό, να υποτάσσονται σ’ Αυτόν και να Τον λατρεύουν με κανονικό τρόπο. Αυτός είναι ο σκοπός των λόγων και του έργου του Θεού. Ο τρόπος αναζήτησης του Παύλου αποτελούσε κατάφωρη παραβίαση των προθέσεων του Θεού και ερχόταν σε σύγκρουση με αυτές· βρισκόταν σε πλήρη αντίθεση με αυτές. Ωστόσο, ο τρόπος αναζήτησης του Πέτρου ήταν σε απόλυτη σύμπνοια με τις προθέσεις του Θεού: Ο Πέτρος επικεντρώθηκε στη ζωή και τις αλλαγές στη διάθεση, κι αυτό είναι επακριβώς το αποτέλεσμα που επιθυμεί να επιτύχει ο Θεός στα ανθρώπινα όντα με το έργο Του. Το μονοπάτι του Πέτρου είναι, επομένως, ευλογημένο και λαμβάνει την έγκριση του Θεού. Επειδή το μονοπάτι του Παύλου πάει ενάντια στις προθέσεις του Θεού, ο Θεός το μισεί και το καταριέται. Για να βαδίσει κανείς στο μονοπάτι του Πέτρου πρέπει να γνωρίζει τις προθέσεις του Θεού. Για να κατανοήσει κανείς επακριβώς ποιο μονοπάτι πρέπει να ακολουθήσει, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να μπορεί πραγματικά να κατανοήσει απόλυτα τις προθέσεις Του μέσα από τα λόγια Του —να κατανοήσει, δηλαδή, τι θέλει να κάνει ο Θεός με τον άνθρωπο και, εν τέλει, ποιο αποτέλεσμα επιθυμεί να επιτύχει. Αν δεν κατανοείς απόλυτα το μονοπάτι του Πέτρου και έχεις απλώς την επιθυμία να το ακολουθήσεις, τότε δεν θα μπορέσεις να πορευτείς σε αυτό. Με άλλα λόγια, μπορεί να ξέρεις πολλά δόγματα, αλλά δεν θα μπορέσεις τελικά να εισέλθεις στην πραγματικότητα. Παρόλο που μπορεί να εισέλθεις επιφανειακά, δεν θα είσαι σε θέση να επιτύχεις κάποιο πραγματικό αποτέλεσμα.

Τη σήμερον ημέρα, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν πολύ επιφανειακή κατανόηση του εαυτού τους. Δεν έχουν καταφέρει σε καμία περίπτωση να αποκτήσουν σαφή γνώση των πραγμάτων που αποτελούν μέρος της φύσης τους. Το μόνο που γνωρίζουν είναι λίγες από τις διεφθαρμένες καταστάσεις που αποκαλύπτουν, τα πράγματα που είναι πιθανόν να κάνουν ή λίγα από τα ελαττώματά τους, κι αυτό τους κάνει να πιστεύουν πως γνωρίζουν τον εαυτό τους. Εάν, επιπλέον, συμμορφώνονται με λίγους κανονισμούς, φροντίζουν να μην κάνουν λάθη σε ορισμένους τομείς και κατορθώνουν να μη διαπράττουν ορισμένες παραβάσεις, τότε θεωρούν πως κατέχουν πραγματικότητα στην πίστη τους στον Θεό και θεωρούν πως θα σωθούν. Αυτό είναι πέρα για πέρα ανθρώπινη φαντασία. Εάν συμμορφώνεσαι με αυτά τα πράγματα, θα κατορθώσεις στ’ αλήθεια να αποφύγεις τη διάπραξη οποιασδήποτε παράβασης; Θα έχεις επιτύχει πραγματική αλλαγή διάθεσης; Θα βιώνεις στ’ αλήθεια την ομοιότητα ενός ανθρώπινου όντος; Μπορείς, κατ’ αυτόν τον τρόπο, να ικανοποιήσεις αληθινά τον Θεό; Σε καμία περίπτωση· αυτό είναι βέβαιο. Η πίστη στον Θεό έχει αποτέλεσμα μόνο όταν έχει κανείς υψηλά πρότυπα, έχει αποκτήσει την αλήθεια και έχει μεταμορφώσει κάπως τη ζωή-διάθεσή του. Αυτό απαιτεί κατ’ αρχάς αφοσίωση στο να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του. Εάν η γνώση των ανθρώπων για τον ίδιο τον εαυτό τους είναι υπερβολικά ρηχή, θα τους είναι αδύνατο να λύσουν τυχόν προβλήματα και η ζωή-διάθεσή τους πολύ απλά δεν θα αλλάξει. Είναι απαραίτητο να γνωρίζει κανείς τον εαυτό του σε βαθύ επίπεδο, δηλαδή να γνωρίζει τη δική του φύση: Ποια στοιχεία περιλαμβάνει αυτή η φύση, πώς δημιουργήθηκαν αυτά τα πράγματα και από πού προήλθαν. Επιπλέον, είσαι όντως σε θέση να μισήσεις αυτά τα πράγματα; Έχεις δει την άσχημη ψυχή σου και τη μοχθηρή σου φύση; Εάν είσαι πραγματικά σε θέση να δεις την αλήθεια για τον εαυτό σου, τότε θα μισήσεις τον εαυτό σου. Όταν μισήσεις τον εαυτό σου και, στη συνέχεια, κάνεις πράξη τον λόγο του Θεού, θα είσαι σε θέση να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα και να έχεις τη δύναμη να εφαρμόσεις την αλήθεια χωρίς να το βρίσκεις επίπονο. Γιατί πολλοί άνθρωποι ακολουθούν τις σαρκικές προτιμήσεις τους; Επειδή θεωρούν τον εαυτό τους πολύ καλό και πιστεύουν ότι οι πράξεις τους είναι σωστές και δικαιολογημένες, ότι δεν έχουν κανένα ψεγάδι και ότι, μάλιστα, έχουν απόλυτο δίκιο, είναι, συνεπώς, ικανοί να ενεργούν με την παραδοχή ότι η δικαιοσύνη είναι με το μέρος τους. Όταν κάποιος αναγνωρίζει ποια είναι η πραγματική φύση του —πόσο άσχημη, ποταπή και αξιοθρήνητη είναι— τότε δεν είναι ιδιαίτερα περήφανος για τον εαυτό του, δεν είναι τόσο υπέρμετρα αλαζόνας ούτε τόσο ευχαριστημένος με τον εαυτό του όσο πριν. Ένας τέτοιος άνθρωπος πιστεύει το εξής: «Πρέπει να είμαι ειλικρινής και προσγειωμένος όταν κάνω πράξη κάποια από τα λόγια του Θεού. Διαφορετικά, δεν θα ανταποκρίνομαι στο πρότυπο του να είμαι άνθρωπος και θα ντρέπομαι να ζω ενώπιον του Θεού». Τότε θεωρεί πραγματικά τον εαυτό του ευτελή, πραγματικά ασήμαντο. Εκείνη τη στιγμή του είναι εύκολο να εφαρμόσει την αλήθεια και θα έχει κάπως την όψη που θα έπρεπε να έχει ο άνθρωπος. Μόνο όταν οι άνθρωποι μισούν πραγματικά τον εαυτό τους είναι σε θέση να επαναστατήσουν ενάντια στη σάρκα. Εάν δεν μισήσουν τον εαυτό τους, δεν θα είναι σε θέση να επαναστατήσουν ενάντια στη σάρκα. Το να μισεί κανείς πραγματικά τον εαυτό του δεν είναι ένα απλό ζήτημα. Υπάρχουν αρκετά πράγματα που πρέπει να απαντώνται σ’ αυτόν: Πρώτον, να γνωρίζει τη φύση του και, δεύτερον, να βλέπει τον εαυτό του ως φτωχό και αξιοθρήνητο, εξαιρετικά μικρό και ασήμαντο, καθώς και να βλέπει την αξιοθρήνητη και ακάθαρτη ψυχή του. Όταν κάποιος βλέπει πλήρως το αληθινό του πρόσωπο και επιτυγχάνεται αυτό το αποτέλεσμα, τότε αποκτά πραγματικά γνώση του εαυτού του και μπορούμε να πούμε ότι έχει καταφέρει να γνωρίσει πλήρως τον εαυτό του. Μόνο τότε μπορεί κάποιος να μισήσει πραγματικά τον εαυτό του, να φτάσει ακόμη και στο σημείο να τον καταραστεί και να αισθανθεί πραγματικά ότι έχει διαφθαρεί τόσο βαθιά από τον Σατανά που δεν μοιάζει καν με ανθρώπινο ον. Όταν μια μέρα εμφανιστεί η απειλή του θανάτου, ένα τέτοιο άτομο θα σκεφτεί: «Αυτή είναι η δίκαιη τιμωρία του Θεού. Ο Θεός είναι όντως δίκαιος· πρέπει στ’ αλήθεια να πεθάνω!» Σ’ αυτό το σημείο, δεν θα παραπονεθεί ούτε, βέβαια, θα κατηγορήσει τον Θεό, και απλώς θα νιώθει ότι είναι τόσο φτωχός και αξιοθρήνητος, τόσο ακάθαρτος και διεφθαρμένος που θα πρέπει να αποκλειστεί και να καταστραφεί από τον Θεό και μια ψυχή σαν τη δική του δεν είναι κατάλληλη να ζει στη γη. Συνεπώς, το συγκεκριμένο άτομο δεν θα παραπονεθεί ενάντια στον Θεό, δεν θα αντισταθεί σ’ Αυτόν ούτε, βέβαια, θα προδώσει τον Θεό. Εάν κάποιος δεν γνωρίζει τον εαυτό του και εξακολουθεί να θεωρεί πως είναι πολύ καλός, τότε, όταν ο θάνατος χτυπήσει την πόρτα, θα σκεφτεί: «Τα έχω καταφέρει πολύ καλά στην πίστη μου. Έχω αναζητήσει πολύ σκληρά! Αν και έχω δώσει τόσο πολλά και έχω υποφέρει τόσο πολύ, τελικά ο θεός μού ζητάει τώρα να πεθάνω. Δεν ξέρω πού έγκειται η δικαιοσύνη του θεού. Γιατί μου ζητάει να πεθάνω; Εάν πρέπει να πεθάνω εγώ, τότε ποιος θα σωθεί; Δεν θα έρθει το τέλος της ανθρώπινης φυλής;» Πρώτον, αυτό το άτομο τρέφει αντιλήψεις για τον Θεό. Δεύτερον, διαμαρτύρεται και δεν δείχνει καμία απολύτως υποταγή. Αυτό ακριβώς έκανε και ο Παύλος: Όταν ήρθε η ώρα του να πεθάνει, δεν γνώριζε τον εαυτό του και, όταν πλησίαζε η τιμωρία του Θεού, ήταν πλέον πολύ αργά.

Απόσπασμα 43

Παρόλο που στις συναθροίσεις γίνεται συχνά συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, αναλύονται οι διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων, γίνεται κουβένταγια την αυτογνωσία και συζήτηση για τις διάφορες καταστάσεις και συμπεριφορές, υπάρχουν ακόμα πολλοί που δεν γνωρίζουν τη διεφθαρμένη διάθεσή τους. Κάποιοι απλώς αναγνωρίζουν ότι έχουν διεφθαρμένη διάθεση, αλλά δεν ξέρουν πότε τη φανερώνουν. Κάποιοι έχουν ικανότητα κατανόησης και όταν διαβάζουν τα λόγια του Θεού, αναγνωρίζουν ότι αυτά είναι η αλήθεια και πως ό,τι λέει Εκείνος είναι πρακτικό. Ωστόσο, όταν τους τύχει κάτι, η κατανόησή τους γίνεται επιφανειακή. Πιστεύουν πάντοτε ότι και πάλι τα πηγαίνουν καλά, ότι είναι καλοί άνθρωποι και, παρόλο που πιστεύουν ότι έχουν ελαφρώς διεφθαρμένη διάθεση, συνεχίζουν να αυτοπροσδιορίζονται ως καλοί άνθρωποι. Δεν γνωρίζουν τη φύση της διεφθαρμένης τους διάθεσης ούτε ποιες θα είναι οι συνέπειές της. Δείχνει αυτό αυτογνωσία; Μετά από κάποια χρόνια πίστης στον Θεό, οι περισσότεροι κατάφεραν τελικά μέσω της ανάγνωσης των λόγων Του, μέσω της ακρόασης κηρυγμάτων και συναναστροφών, αλλά και μετά το κλάδεμα, να διακρίνουν καθαρά ότι η ανθρώπινη φύση τους δεν είναι καλή, ότι έχουν πραγματικά διεφθαρμένη διάθεση και ότι μπορούν να κάνουν πράγματα που παραβιάζουν την αλήθεια και αντιτίθενται στον Θεό. Ωστόσο, πολλοί δεν αναγνωρίζουν πραγματικά αυτήν την κατάσταση. Απλώς αναγνωρίζουν στα λόγια ότι είναι διάβολοι, ότι είναι σατανάδες και ότι τους αξίζει να τους καταραστούν. Είναι ή δεν είναι πρακτική μια τέτοια κατανόηση; Είναι κάτι που πηγάζει από την καρδιά; Είναι κάτι που λέει κανείς από αληθινό μίσος για τον εαυτό του; Για παράδειγμα, ήταν κάποτε ένας επικεφαλής ή εργάτης, ο οποίος απομακρύνθηκε επειδή δεν έκανε πραγματικό έργο και, για να δείξει σε όλους τη «μετάνοιά» του, έγραψε μια επιστολή μεταμέλειας: «Απογοήτευσα τον Θεό και Του χρωστάω. Δεν είμαι άξιος της σωτηρίας Του ή της επίπονης φροντίδας και προσπάθειάς Του. Είμαι δαίμονας, είμαι ο σατανάς. Έχω κακή ανθρώπινη φύση. Πρέπει να με καταραστούν και πρέπει να πάω στην κόλαση και να χαθώ!» Σε κάθε πρόταση αυτής της επιστολής μεταμέλειας, απαρνείται και καταδικάζει τον εαυτό του, με λόγια που δεν θα έλεγε ποτέ ένας άπιστος. Παρόλο που αναγνωρίζει ότι είναι δαίμονας και Σατανάς, έχουν καθόλου αλήθεια αυτά τα λόγια; (Όχι. Δεν αναφέρει τις συγκεκριμένες διαφθορές που αποκάλυψε, τα άσχημα πράγματα που έκανε ή το σε τι ζημίωσε το έργο της εκκλησίας.) Σε καμία πρόταση δεν εξηγεί την πραγματική κατάσταση ούτε το τι κρύβει στην καρδιά του. Όλα είναι κούφια λόγια. Είναι αυτή πραγματική κατανόηση; (Όχι.) Αν δεν είναι πραγματική κατανόηση, τότε αναγνωρίζει ότι είναι διεφθαρμένος; (Όχι.) Ας του εξηγήσουμε τι σημαίνει: Αυτός ο άνθρωπος δεν αναγνωρίζει τη διαφθορά του. Έγραψε μια επιστολή μεταμέλειας και, εκ πρώτης όψεως, φαίνεται ότι έχει αυτογνωσία και ότι αναγνωρίζει τη διαφθορά του. Από εκεί και πέρα, πρέπει να δεις πώς συμπεριφέρεται στην καθημερινότητά του και αν άλλαξε η πραγματική συμπεριφορά που έχει παρασκηνιακά. Μόνο τότε μπορείς να βγάλεις ένα σαφές συμπέρασμα. Από ποιες συμπεριφορές μπορούμε να καταλάβουμε ότι αναγνωρίζει ειλικρινά τη διαφθορά του και ότι έχει πραγματική αυτογνωσία; (Όταν κάποιος κατανοήσει ειλικρινά τον εαυτό του, τότε θα προκύψουν πραγματικές αλλαγές.) Σωστά. Ο Θεός ενδιαφέρεται να δει αν ένας άνθρωπος έχει αλλάξει πραγματικά. Αν κάποιος γράψει μια επιστολή μεταμέλειας που φαίνεται ειλικρινής και ο ίδιος δείχνει να έχει καταλάβει πραγματικά, σημαίνει ότι έχει μετανοήσει στ’ αλήθεια; Αποδεικνύει αυτό ότι έχει μετανοήσει πραγματικά; Όχι, πρέπει να εξετάσουμε αν έχει αλλάξει πραγματικά. Αυτή είναι η πιο σημαντική πτυχή. Αλλά μετά την απομάκρυνσή του, συχνά δικαιολογεί και υπερασπίζεται τον εαυτό του ενώπιον των αδερφών του, κάτι το οποίο ισοδυναμεί με το να μην αναγνωρίζει ακόμη τη διαφθορά του και να μην έχει αληθινή αυτογνωσία. Η αντίσταση, η αυτοάμυνα και η δικαιολόγηση του εαυτού του όταν βρίσκεται στο παρασκήνιο επιβεβαιώνουν αυτό το σημείο. Επιπλέον, πώς αντιδρά όταν εκτεθεί από τον Άνωθεν, ο οποίος αναλύει τις ενέργειές του και δηλώνει ότι είναι αντίχριστος, ψευδο-επικεφαλής και κάποιος που δεν κάνει πραγματικό έργο; Παρουσιάζει επιχειρήματα, υπερασπίζεται και δικαιολογεί τον εαυτό του, εξηγώντας παντού αυτά τα ζητήματα, χωρίς να αναγνωρίζει ότι δεν κάνει πραγματικό έργο, ότι έχει χαμηλό επίπεδο, ότι δεν κατανοεί την αλήθεια και ότι είναι ψευδο-επικεφαλής. Τι είδους διάθεση κρύβει αυτή η μη αναγνώρισης και η αυτοάμυνα; Μια αδιάλλακτη και αλαζονική διάθεση, που αποστρέφεται την αλήθεια. Όταν έγραψε την επιστολή μεταμέλειας, δήλωσε ότι ήταν διάβολος και σατανάς, ότι δεν ήταν άξιος του Θεού, ότι χρωστούσε στον Θεό και ότι δεν είχε καλή ανθρώπινη φύση, αλλά αμέσως μόλις αναγνώρισε αυτά τα στοιχεία, επέστρεψε στις παλιές του συνήθειες. Τι συμβαίνει εδώ; (Δεν αναγνώρισε στ’ αλήθεια.) Ποια είναι η πραγματική του όψη; Ποιο είναι το πραγματικό του ανάστημα; (Υπερασπίζεται και δικαιολογεί τον εαυτό του.) Οι δικαιολογίες και η αυτοάμυνά του όταν βρίσκεται στο παρασκήνιο, οι εξηγήσεις που δίνει παντού, αυτή είναι η πραγματική του όψη. Αυτό δεν αποδεικνύει ότι δεν αναγνωρίζει πως δεν μπορεί να κάνει πραγματικό έργο και ότι δεν κατέχει την αλήθεια-πραγματικότητα; Δεν το αναγνωρίζει καθόλου αυτό. Και αν δεν μπορεί να αναγνωρίσει αυτό το πράγμα, τότε πώς μπορεί να γνωρίσει στ’ αλήθεια τον εαυτό του; Αν δεν γνωρίζει τον εαυτό του, τότε δεν παραπλανεί τους άλλους όταν αυτοχαρακτηρίζεται ως διάβολος και σατανάς; Τότε, λέει ψέματα ότι έχει αυτογνωσία. Η συμπεριφορά αυτή είναι παραπλανητική. Αν δεν αναγνωρίζει ότι δεν μπορεί να κάνει το έργο και ότι δεν έχει καλή ανθρώπινη φύση, τότε γιατί εξακολουθεί να μιλάει για καταδίκη του εαυτού του; Αυτό είναι ασύλληπτο. Αν δεν έχει αυτογνωσία, τότε γιατί εξακολουθεί να προσποιείται ότι έχει; Για να ξεγελάσει τους άλλους. Τα γεγονότα που έχουμε στα χέρια μας έχουν ήδη αποδείξει ότι είναι υποκριτής. Άραγε, λοιπόν, αναγνωρίζει ότι έχει διεφθαρμένη διάθεση; (Δεν το αναγνωρίζει.) Αρνείται να το αναγνωρίσει και μάλιστα πασχίζει με όλες του τις δυνάμεις για να βρει διάφορες δικαιολογίες και λόγους για να αποδείξει πως ό,τι έκανε είναι σωστό. Πιστεύει πως ό,τι και αν κάνει είναι σωστό και ο Άνωθεν δεν θα το καταδικάσει ούτε θα το αναλύσει. Μπορεί να δεχτεί την απομάκρυνση από τα καθήκοντά του αλλά όχι και την άδικη μεταχείριση εξαιτίας αυτών των πραγμάτων. Όποιος κι αν είναι ο λόγος της απομάκρυνσής του, μπορεί να υποταχθεί σ’ αυτόν και να τον δεχτεί. Αλλά δεν μπορεί με τίποτα να δεχτεί να απομακρυνθεί εξαιτίας αυτών των συγκεκριμένων πραγμάτων που έκανε και να υποταχθεί σ’ αυτό. Από εκεί δεν πηγάζουν οι δικαιολογίες και η αυτοάμυνά του; Αυτού του είδους οι άνθρωποι λένε ότι είναι διάβολοι και σατανάδες, ότι πρέπει να τους καταραστούν και να τους στείλουν στην κόλαση, ενώ διατυμπανίζουν συνεχώς αυτά τα συνθήματα, συνεχίζοντας παράλληλα να λογομαχούν και να δικαιολογούνται. Μα έχουν όντως αυτογνωσία; (Όχι.) Διατυμπανίζουν συνεχώς ότι είναι διάβολοι και σατανάδες, αλλά δεν αναγνωρίζουν κανένα από τα λάθη τους. Αναγνωρίζουν ότι έχουν διεφθαρμένη διάθεση; (Όχι.) Γιατί λέγεται ότι δεν το αναγνωρίζουν; Εφόσον όλοι αναγνωρίζουν ότι είναι διάβολοι και σατανάδες, γιατί δεν αναγνωρίζουν ότι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις; Ποια συνέπεια είναι πιο σοβαρή; Να αναγνωρίζεις τη διεφθαρμένη σου διάθεση ή να αναγνωρίζεις ότι είσαι διάβολος και σατανάς; Στην ουσία, κατανοούν βαθιά μέσα τους ότι, αν αναγνωρίσουν πως είναι σατανάδες και διάβολοι, θα μπορέσουν να παραπλανήσουν τους άλλους και να επιτύχουν κάποιο καλό αποτέλεσμα, αλλά και ότι κανείς δεν θα μπορεί να τους βλάψει. Ωστόσο, αν αναγνωρίζουν τα λάθη τους ή το γεγονός ότι δεν έχουν ανθρώπινη φύση, οι άλλοι θα τους αποφεύγουν και θα τους μισήσουν. Επιλέγουν, λοιπόν, ένα εντυπωσιακό σύνθημα για να παραπλανήσουν τους πάντες και να θολώσουν τα νερά. Γιατί διατυμπανίζουν τέτοιες ατάκες και τέτοια συνθήματα; Ποιος είναι ο σκοπός; (Για να δουν οι άλλοι πόσο καλά γνωρίζουν τον εαυτό τους.) Αφ’ ενός μεν, επιδεικνύουν την πνευματικότητά τους. Αφ’ ετέρου δε, σκέφτονται το εξής: «Όλοι λένε για τον εαυτό τους ότι είναι διάβολοι και σατανάδες. Αν πω ότι είμαι διάβολος και σατανάς, δεν θα έχω καμία συνέπεια και μάλιστα θα κερδίσω και την εκτίμηση όλων. Γιατί να μην το κάνω;» Έτσι δεν σκέφτονται; Αυτού του είδους η αυτογνωσία δεν κρύβει μέσα της πολλή πονηριά; (Ναι, είναι παραπλανητική.) Κάτι τέτοιο είναι εκ φύσεως παραπλάνηση και απατεωνιά, και είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των θρησκευτικών απατεώνων! Τι λένε οι θρησκευτικοί απατεώνες; «Είμαστε όλοι αμαρτωλοί. Όλοι μας έχουμε αμαρτήσει!» Δεν λένε για ποιον λόγο είναι κακοί ούτε αναλύουν τα άσχημα πράγματα που έχουν κάνει. Λένε επίσης το εξής: «Είμαστε όλοι αμαρτωλοί και πρέπει να μετανοήσουμε. Κοιτάξτε πόσο πολύτιμο αίμα έχυσε ο κύριος Ιησούς για εμάς!» Τι θέλουν να πετύχουν με αυτά τα λόγια; Να δείξουν ότι είναι πνευματικοί άνθρωποι. Κάνουν επίδειξη και προσπαθούν να δείχνουν σπουδαίοι, ώστε να κερδίσουν τους άλλους στην καρδιά και στο μυαλό. Το ίδιο δεν θέλουν να πετύχουν και αυτοί οι άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι αναγνωρίζουν πως είναι διάβολοι και σατανάδες; Αυτός δεν είναι ο σκοπός τους; Με την πρώτη ματιά, φαίνεται ότι έχουν αυτογνωσία και ότι είναι άνθρωποι που μετανοούν πραγματικά, δηλώνοντας ότι είναι διάβολοι και σατανάδες, παιδιά της κόλασης που τους αξίζει να πεθάνουν. Πόσο ειλικρινή είναι τα λόγια τους! Αλλά όταν βρίσκονται στα παρασκήνια, είναι πράγματι τόσο ειλικρινείς όσο δείχνουν τα λόγια τους; Ούτε καν. Είναι διπρόσωποι: Από τη μία αναγνωρίζουν δημόσια ότι είναι διάβολοι και σατανάδες, αλλά από την άλλη υπερασπίζονται και δικαιολογούν τον εαυτό τους, εξηγώντας ότι δεν έκαναν τίποτε κακό. Λένε ότι ο Άνωθεν τους φέρθηκε άδικα και ότι δεν γνωρίζει την πραγματική κατάσταση· ότι εφόσον πέρασαν μεγάλες κακουχίες και βάσανα, και πλήρωσαν μεγάλο τίμημα για αυτά τα πράγματα που έκαναν, δεν πρέπει να έχουν αυτήν τη μεταχείριση. Τα λένε αυτά για να κερδίσουν περισσότερη συμπόνοια και να εξαπατήσουν τους άλλους ότι δήθεν αναγνωρίζουν πως είναι διάβολοι και σατανάδες και ότι έχουν πλήρη αυτογνωσία, ότι ο Άνωθεν ήταν άδικος μαζί τους και ότι απομακρύνθηκαν απ’ τα καθήκοντά τους για ασήμαντο λόγο. Δείχνουν ότι έχουν αυτογνωσία και ότι αξίζουν να είναι επικεφαλής. Στην ουσία, υπερασπίζονται και δικαιολογούν τον εαυτό τους με πάθος. Μπορούν αυτοί οι άνθρωποι, που ξέρουν τόσο καλά να μεταμφιέζονται και να δικαιολογούνται, και που διατυμπανίζουν θρησκευτικά συνθήματα, να έχουν πραγματικά αυτογνωσία; (Δεν μπορούν.) Η δήθεν αυτογνωσία τους είναι μόνο μηχανική, παραπλανητική και προσποιητή, προκειμένου να δημιουργήσουν καλή εντύπωση. Δεν προσέρχονται με ειλικρίνεια ενώπιον του Θεού για να μετανοήσουν και να παραδεχτούν την ενοχή τους ούτε δέχονται το κλάδεμα, την έκθεση, την πειθαρχία ή ακόμη και την απομάκρυνση από τον Θεό. Απλώς δεν έχουν αυτήν τη στάση.

Σήμερα, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν πολύ επιφανειακή εμπειρία και πολύ περιορισμένη αυτογνωσία. Πολλοί αναγνωρίζουν μόνο τα λάθη που έχουν όσον αφορά τις μεθόδους τους και τα ελαττώματά τους, ενώ ελάχιστοι αναγνωρίζουν ότι έχουν κακό επίπεδο και στρεβλή κατανόηση, ενώ δεν έχουν ούτε πνευματική κατανόηση ούτε ανθρώπινη φύση. Ακόμα λιγότεροι αναγνωρίζουν ότι τα λόγια της έκθεσης του Θεού είναι πραγματικά γεγονότα και εκθέτουν την αλήθεια για τη διαφθορά τους ή ότι τα λόγια Του είναι απολύτως ακριβή και ολόσωστα. Αυτό αποδεικνύει ότι οι άνθρωποι εξακολουθούν να μην έχουν πλήρη αυτογνωσία. Το γεγονός ότι δεν αναγνωρίζουν πως ζουν σύμφωνα με τις σατανικές διαθέσεις και τη σατανική φύση τους σημαίνει ότι δεν έχουν πλήρη αυτογνωσία. Δεν αναγνωρίζουν καμία από τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτουν. Τις συγκαλύπτουν και τις κουκουλώνουν, ώστε κανείς να μην μπορεί να καταλάβει ότι είναι διεφθαρμένοι. Αυτοί οι άνθρωποι ξέρουν πολύ καλά να μεταμφιέζονται και είναι υποκριτές. Σήμερα, οι περισσότεροι άνθρωποι τείνουν προς την αλήθεια και η κατάστασή τους έχει βελτιωθεί κάπως, αλλά και πάλι δεν έχουν πλήρη αυτογνωσία. Πολλοί άνθρωποι, όποτε κάνουν ένα λάθος, το μόνο που κάνουν είναι να αναγνωρίσουν ότι έκαναν λάθος στη συγκεκριμένη περίπτωση. Αν τους ρωτήσεις: «Ποιο ακριβώς ήταν το λάθος σου στο συγκεκριμένο ζήτημα; Ποιες αλήθεια-αρχές παραβίασες; Ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις αποκάλυψες;», θα απαντήσουν το εξής: «Δεν έχει να κάνει καθόλου με τις διεφθαρμένες διαθέσεις. Ήταν ένα στιγμιαίο λάθος. Δεν το σκέφτηκα καλά και έπραξα παρορμητικά. Δεν ήταν αυτή η πρόθεσή μου». Οι ακούσιες πράξεις και τα σφάλματά τους έγιναν ασπίδες και δικαιολογίες για τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκάλυψαν. Έχουν αναγνωρίσει πραγματικά τη διαφθορά τους; Όχι. Αν προβάλλεις συχνά δικαιολογίες ή βρίσκεις λόγους για να δικαιολογήσεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτεις, τότε δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις πραγματικά τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου ούτε να τις αναγνωρίσεις και να τις κατανοήσεις. Για παράδειγμα, υπάρχει κάποιος άνθρωπος που εκτελεί καλά τα καθήκοντά του για ένα διάστημα. Η κατάστασή του είναι σταθερή, ό,τι κάνει είναι σωστό και πετυχημένο, με αποτέλεσμα να παράγει μερικά θετικά αποτελέσματα και να τον εκτιμούν οι άλλοι. Πιστεύει ότι έχει μεγάλη συνεισφορά και ότι ο Θεός θα τον ανταμείψει, πράγμα που τον οδηγεί να αποκαλύψει μια αλαζονική και αυτάρεσκη διεφθαρμένη διάθεση. Πιστεύει ότι είναι καλύτερος από τους άλλους και δεν ακούει κανέναν ούτε συνεργάζεται αρμονικά με τον οποιονδήποτε. Σύντομα, κάνει κάποια λάθη στην εκτέλεση των καθηκόντων του και οι αδερφοί και οι αδερφές του τον κλαδεύουν και τον εκθέτουν, λέγοντας ότι είναι υπερβολικά αλαζόνας. Δυσκολεύεται να δεχτεί αυτό το γεγονός και σκέφτεται όλη την ώρα το ζήτημα: «Είμαι αλαζόνας; Δεν νομίζω. Αφού δεν καυχήθηκα για τίποτα, πώς μπορεί να έγινα αλαζόνας;» Έχει κολλήσει στη λέξη «αλαζόνας» και δεν μπορεί να την ξεπεράσει. Η ανικανότητά του να δεχτεί αυτήν τη λέξη δείχνει ότι δεν έχει λογική, δεν έχει καθόλου αυτογνωσία και δεν αναγνωρίζει τη διεφθαρμένη του διάθεση. Όταν σε βρίσκει μια συμφορά και αποκαλύψεις μια διεφθαρμένη διάθεση, αν κάποιος σου ασκήσει κριτική ή σε κλαδέψει, λέγοντας ότι αυτό που έκανες παραβαίνει τις αλήθεια-αρχές, αλλά εσύ αναγνωρίζεις μόνο το λάθος σου στο συγκεκριμένο ζήτημα, και δεν θέλεις να παραδεχτείς ότι το προκάλεσε η αποκάλυψη μιας διεφθαρμένης διάθεσης, αλλά είσαι πρόθυμος μόνο να διορθώσεις το λάθος χωρίς να αποδεχτείς ποτέ ότι αποκάλυψες μια διεφθαρμένη διάθεση, τότε δεν γνωρίζεις πραγματικά τον εαυτό σου. Μπορεί η αναγνώριση ενός λάθους να σημαίνει από μόνη της αυτογνωσία; Αυτογνωσία σημαίνει να εντοπίζεις τη βασική αιτία για τα λάθη σου και να γνωρίζεις τη διεφθαρμένη σου διάθεση. Ποια θα ήταν η συνέπεια αν αναγνωρίζεις ότι έκανες κάτι κακό και μετά αλλάζει η συμπεριφορά σου, ώστε να φαίνεται ότι δεν κάνεις πλέον το ίδιο λάθος, αλλά στην πραγματικότητα δεν έχεις απαλλαχθεί από τη διεφθαρμένη σου διάθεση και δεν έχει επιλυθεί η βασική αιτία του προβλήματος; Αναπόφευκτα, θα αποκάλυπτες και πάλι μια διεφθαρμένη διάθεση, θα επαναστατούσες και θα εναντιωνόσουν στον Θεό. Μην υποθέτεις ότι μερικές αλλαγές στη συμπεριφορά σημαίνουν και αλλαγή στη διάθεσή σου. Η αυτογνωσία είναι μια ατέλειωτη διαδικασία. Αν κάποιος δεν γνωρίζει τις βασικές αιτίες της διεφθαρμένης τους διάθεσης ή το τι προκαλεί την επανάσταση και της εναντίωσή του στον Θεό, τότε δεν μπορεί να επιτύχει κάποια αλλαγή στη διάθεσή του. Αυτό είναι το δύσκολο στο να αλλάξει κανείς τη διάθεσή του. Γιατί πολλοί άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό αλλάζουν μόνο τη συμπεριφορά τους και όχι τη ζωή-διάθεσή τους; Εδώ είναι το πρόβλημα. Σε τι θα σε ωφελήσει το να αναγνωρίζεις ότι αυτό που αποκαλύπτεις είναι μια διεφθαρμένη διάθεση που σε ώθησε να πράξεις όπως σου καπνίσει, να πάρεις αυθαίρετες αποφάσεις, να μη συνεργάζεσαι αρμονικά με τους άλλους και να βάλεις τον εαυτό σου πάνω απ’ όλους, και μετά, αφού αναγνωρίσεις αυτά τα πράγματα, αναγνωρίσεις ότι προκαλούνται από μια αλαζονική διάθεση; Μόνο τότε θα αναλογιστείς πραγματικά αυτά τα ζητήματα και θα αναγνωρίσεις ότι η διεφθαρμένη διάθεση είναι η βασική αιτία της εναντίωσης στον Θεό, αλλά και ότι είναι αδιάσειστη απόδειξη πως ο Σατανάς διαφθείρει την ανθρωπότητα. Θα αναγνωρίσεις ότι, αν δεν απαλλαχθεί κανείς από αυτήν τη διεφθαρμένη διάθεση, δεν είναι άξιος να ονομάζεται άνθρωπος και δεν αξίζει να ζει ενώπιον του Θεού. Ποια θα είναι, όμως, η συνέπεια, αν αναγνωρίζεις μόνο ότι έκανες κάτι κακό; Θα εστιάζεις την προσοχή και την προσπάθειά σου μόνο στον τρόπο που ενεργείς και στο πώς να διορθώσεις αυτά που κάνεις, πώς θα τα κάνεις να φαίνονται σωστά επιφανειακά και πώς να συγκαλύψεις την αποκάλυψη της αλαζονικής σου διάθεσης. Θα γίνεσαι ολοένα και πιο δόλιος, και οι μέθοδοι που χρησιμοποιείς για να κοροϊδέψεις τους άλλους θα γίνονται ολοένα και πιο εκλεπτυσμένες. Θα σκέφτεσαι το εξής: «Αυτήν τη φορά έκανα ένα λάθος και το είδαν όλοι, επειδή δεν ήμουν προσεκτικός. Την επόμενη φορά θα προσέχω». Το αποτέλεσμα είναι ότι, ενώ άλλαξε επιφανειακά ο τρόπος που ενεργείς και οι άλλοι δεν βλέπουν κανένα πρόβλημα, εσύ έκρυψες τη διεφθαρμένη σου διάθεση. Και τι έγινες; Έγινες πιο δόλιος και πιο υποκριτής. Αν κάποιος εστιάζει την προσοχή και τις προσπάθειές του στο να μιλάει και να πράττει σωστά, ώστε επιφανειακά να μην παρουσιάζεται κάποιο πρόβλημα ή κάποιο λάθος, και οι πράξεις του να φαίνονται άψογες, χωρίς όμως να αλλάξει ούτε στο ελάχιστο τη διεφθαρμένη του διάθεση, τότε δεν έχει γίνει Φαρισαίος; Η υποκρισία μπορεί να ξεγελάσει τους ανθρώπους. Μπορεί όμως να ξεγελάσει τον Θεό; Τι ακριβώς σημαίνει η επιδίωξη της αλήθειας; Κατ’ αρχήν, αφορά την επιδίωξη μιας αλλαγής στη διάθεση. Αν κάποιος δεν γνωρίσει ποτέ τη διεφθαρμένη του διάθεση, τότε είναι αδύνατον να την αλλάξει. Ταυτόχρονα με την αναγνώριση της διεφθαρμένης διάθεσης, πρέπει επίσης να αποδεχτεί την αλήθεια, να αναλογιστεί και να εντοπίσει τα λάθη και τις αποτυχίες του, και μετά να αναζητήσει την αλήθεια για να λύσει τα προβλήματά του. Μόνο έτσι μπορεί σιγά-σιγά να απαλλαχθεί από τη διεφθαρμένη του διάθεση, να κάνει πράξη την αλήθεια ενώ εκτελεί τα καθήκοντά του και να ενεργεί με βάση τις αρχές. Αν τα κάνει αυτά, θα εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα. Μόνον εκείνοι που μπορούν να αναζητήσουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια είναι εκείνοι που την επιδιώκουν. Είναι εκείνοι που μπορούν να προσπαθούν συνεχώς να κάνουν πράξη την αλήθεια και να ενεργούν με αρχές, και που μπορούν να συνοψίσουν τις εμπειρίες τους και να μάθουν απ’ αυτές. Από τη στιγμή που θα κάνουν πράξη την αλήθεια και θα εισέλθουν στην πραγματικότητα, και που θα καταφέρουν να ενεργούν με αρχές και να κάνουν λιγότερα λάθη, σιγά-σιγά θα γίνουν κατάλληλοι για να τους χρησιμοποιήσει ο Θεός. Αν κάποιος δεν επιδιώκει την αλήθεια, τότε όσο και αν φλυαρεί περί αυτογνωσίας και όσο κι αν αυτοχαρακτηρίζεται διάβολος και σατανάς, στο τέλος πάλι δεν θα καταφέρει να κάνει πράξη την αλήθεια. Ποια είναι, λοιπόν, η διαφορά μεταξύ αυτών των δύο; Ο ένας αναγνωρίζει τη διεφθαρμένη του διάθεση, αναζητά τις αλήθεια-αρχές και ενεργεί σύμφωνα με την αλήθεια. Αυτό είναι το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Ο άλλος δεν αναγνωρίζει τη διεφθαρμένη του διάθεση και δεν την αποδέχεται. Αντιθέτως, επικεντρώνει τις προσπάθειές του στον τρόπο που ενεργεί, πράγμα που αλλάζει μόνο την εξωτερική συμπεριφορά του και σε καμία περίπτωση δεν αλλάζει τη ζωή-διάθεσή του, με αποτέλεσμα η συμπεριφορά του να είναι ακόμα πιο παραπλανητική. Η άσκηση αυτών των ανθρώπων συνάδει με τις αλήθεια-αρχές; Σίγουρα υστερεί και δεν τις πλησιάζει ούτε κατά διάνοια. Αυτό που κάνουν είναι να μεταμφιέζονται, να προσποιούνται και να κοροϊδεύουν, και ο στόχος του είναι να κοροϊδέψουν τον εκλεκτό λαό του Θεού. Δεν κάνουν πράξη την αλήθεια, αλλά θέλουν και πάλι όλοι να τους παινεύουν, να τους εγκρίνουν και να τους επιδοκιμάζουν, ώστε να έχουν θέση στην εκκλησία. Αυτό δεν εκδηλώνει προσποίηση και εξαπάτηση; Μεταμφιέζονται και καλύπτονται, εστιάζοντας στο πώς θα κερδίσουν την εύνοια των άλλων. Έχει καθόλου αλήθεια-αρχές αυτή η συμπεριφορά; Καθόλου. Βασίζεται αποκλειστικά στις φαντασιοκοπίες του ανθρώπινου μυαλού, στις ανθρώπινες μεθόδους και φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις και όποιος το κάνει δεν παύει να ζει σύμφωνα με μια σατανική διάθεση. Αυτή η υποκριτική άσκηση υποδηλώνει ψεύτικη πνευματικότητα. Παραπλανά τους ανθρώπους και δεν έχει ούτε ένα ψήγμα αλήθεια-πραγματικότητας.

Γιατί κάποιοι άνθρωποι, που δείχνουν ότι εκτελούν τα καθήκοντά τους όπως οι άλλοι, ξαφνικά σοκάρουν τους ανθρώπους κάνοντας στο τέλος κάτι πολύ κακό; Μπορεί η εκδήλωση μιας τέτοιας συμπεριφοράς να αποκαλυφθεί μέσα σε μια-δυο μέρες; Φυσικά και όχι. Ένα μέτρο πάγος δεν παγώνει σε μια μέρα. Εξωτερικά, εκείνοι οι άνθρωποι φαίνονται κόσμιοι και αγαθοί, μοιάζουν λες και κανείς δεν μπορεί να τους βρει κάποιο ψεγάδι. Αλλά στο τέλος, κάνουν τόσο άσχημα πράγματα, πιο ακραία και συνταρακτικά από οποιουδήποτε άλλου. Αυτά τα πράγματα τα έκαναν αυτοί οι δήθεν «κόσμιοι» άνθρωποι. Γνωρίζετε ποιο είναι το κοινό χαρακτηριστικό τέτοιου είδους ανθρώπων; (Φαίνεται ότι έχουν καλή συμπεριφορά και συνήθως δείχνουν ότι έχουν αρκετά καλούς τρόπους.) Αυτό που βιώνουν και η φύση-ουσία τους έχουν δύο διακριτά χαρακτηριστικά —μπορείτε να τα εντοπίσετε; (Δεν αγαπούν την αλήθεια ούτε αναγνωρίζουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση. Όταν μιλούν περί αυτογνωσίας, φοράνε προσωπείο και ενεργούν με υποκρισία.) Η υποκρισία είναι η μία πτυχή αυτής της συμπεριφοράς. Πώς μπορείς να ανακαλύψεις και να επιβεβαιώσεις ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι υποκριτές; Πώς μπορείς να επιβεβαιώσεις ότι αυτές οι καλές συμπεριφορές που βιώνουν είναι απλώς ένα θέατρο; (Επιφανειακά, μιλούν πολύ όμορφα αλλά στην πραγματικότητα, προστατεύουν τα δικά τους συμφέροντα χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού.) Αυτή είναι η συγκεκριμένη εκδήλωση της υποκριτικής συμπεριφοράς. Παρόλο που αυτοί οι υποκριτές μιλούν όμορφα, στην ουσία κοροϊδεύουν και παραπλανούν τον κόσμο. Επιπλέον, εκθέτουν τον εγωισμό και την ποταπότητά τους, αφού προστατεύουν μόνο τα δικά τους συμφέροντα χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Θέλουν και τον σκύλο χορτάτο και την πίτα ολόκληρη. Όλα αυτά αντιπροσωπεύουν τη φύση-ουσία τους, που δεν χαρακτηρίζεται καθόλου από ανθρώπινη φύση. Μόλις ανέφερα ότι η φύση-ουσία τους έχει δύο διακριτά χαρακτηριστικά. Το πρώτο χαρακτηριστικό είναι ότι αυτού του είδους οι άνθρωποι συχνά διατυμπανίζουν συνθήματα και ξεστομίζουν δόγματα σαν να ήταν βαθιά πνευματικοί άνθρωποι, αλλά στην ουσία δεν αγαπούν ούτε στο ελάχιστον την αλήθεια. Αν όμως δεν αγαπάς την αλήθεια, είναι αδύνατον να την κάνεις πράξη. Με βάση αυτό το σημείο, αυτό που αναφέρατε νωρίτερα γι’ αυτούς, ότι σκέφτονται μόνο τα δικά τους συμφέροντα, δεν αποτελεί εκδήλωση αυτών των χαρακτηριστικών; Γιατί σκέφτονται τα δικά τους συμφέροντα; Αγαπούν την αλήθεια; (Δεν αγαπούν την αλήθεια. Κοιτάζουν μόνο το συμφέρον τους.) Προστατεύουν μόνο τα δικά τους συμφέροντα και δεν λαμβάνουν υπόψη καθόλου τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ή των αδελφών. Αυτή δεν είναι η συμπεριφορά κάποιου που δεν αγαπά ούτε στο ελάχιστο την αλήθεια; Κάποιοι λένε: «Αν δεν αγαπούν την αλήθεια, γιατί συναναστρέφονται πάντα σχετικά με πράγματα που σχετίζονται με την αλήθεια;» Πώς το εξηγείτε αυτό; (Το κάνουν για να εντυπωσιάσουν τους άλλους, να μεταμφιεστούν και να μασκαρευτούν.) Αυτή είναι η μία πτυχή αλλά, εκτός απ’ αυτήν, συναναστρέφονται πράγματι σχετικά με την αλήθεια; Δεν συναναστρέφονται καθόλου σχετικά με την αλήθεια, λένε μόνο λόγια και δόγματα. Αφού είναι σαφώς λόγια και δόγματα, τότε πώς μπορεί να αποκαλείται αλήθεια; Μόνο οι ανόητοι εξισώνουν τα λόγια και τα δόγματα με την αλήθεια. Οι διάβολοι γνωρίζουν πολύ καλά πώς να λένε λόγια και δόγματα για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους, και επίσης θέλουν να προσποιούνται ότι είναι άνθρωποι που κατέχουν την αλήθεια για να εξαπατήσουν τους άλλους και τον Θεό. Όσο πομπώδη κι αν είναι τα λόγια και τα δόγματα που ξεστομίζουν οι άνθρωποι, δεν είναι η αλήθεια. Μόνο τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Πώς μπορούν τα λόγια και τα δόγματα που ξεστομίζουν οι άνθρωποι να μπαίνουν στην ίδια πρόταση με την αλήθεια; Είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Αυτή είναι η πρώτη πτυχή, ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν αγαπάνε καθόλου την αλήθεια. Είναι αυτή η πτυχή η φύση-ουσία τους; (Ναι.) Γιατί λέμε ότι είναι η φύση-ουσία τους και όχι απλώς μια προσωρινή αποκάλυψη ή συμπεριφορά; Επειδή όταν βλέπουμε όλες τις αποκαλύψεις και τις συμπεριφορές τους, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η ανθρώπινη φύση-ουσία τους είναι να μην αγαπούν καθόλου την αλήθεια. Αυτές οι συμπεριφορές μας κάνουν να διαπιστώσουμε ότι είναι άνθρωποι που δεν αγαπούν την αλήθεια. Αυτό είναι το πρώτο χαρακτηριστικό. Ποιο είναι το δεύτερο; Ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν αναγνωρίζουν καθόλου τη διεφθαρμένη διάθεσή τους. Τι σημαίνει ότι δεν την αναγνωρίζουν καθόλου; Εφόσον λέγεται ότι δεν αναγνωρίζουν τη διεφθαρμένη διάθεσή τους, τότε γιατί μιλούν πάντα περί αυτογνωσίας; Όχι μόνο λένε ότι οι ίδιοι έχουν αυτογνωσία, αλλά μάλιστα βοηθούν ξεδιάντροπα άλλους ανθρώπους να φτάσουν στην αυτογνωσία. Συχνά λένε επίσης ότι δεν φτάνουν τα όσα κάνουν, ότι χρωστούν στον Θεό, και ότι είναι διάβολοι και σατανάδες που αξίζουν να δεχτούν κατάρες. Πώς εξηγείται αυτό; (Όταν μιλούν περί αυτογνωσίας, δεν λένε την αλήθεια ούτε αναφέρουν καμία λεπτομέρεια. Για παράδειγμα, δεν υπάρχει πρακτικό περιεχόμενο σχετικά με τις διαφθορές που αποκάλυψαν, τις λανθασμένες προθέσεις που έχουν, τις διεφθαρμένες διαθέσεις που τους ελέγχουν, τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις τους, τη φύση-ουσία στην οποία ανήκουν και ούτω καθεξής. Απλώς δηλώνουν γενικά ότι είναι διάβολοι και σατανάδες, χωρίς να εκφράζουν αληθινά συναισθήματα και δείχνουν ειλικρινή κατανόηση.) (Ένα αποτέλεσμα της πραγματικής αυτογνωσίας είναι να μπορεί κανείς να μισήσει πραγματικά τον εαυτό του. Αυτού του είδους οι άνθρωποι αναγνωρίζουν στα λόγια τη διαφθορά τους, αλλά μέσα τους δεν μισούν καθόλου τον εαυτό τους και επίσης βρίσκουν χίλιους λόγους για να υπερασπίζονται και να δικαιολογούν τον εαυτό τους. Μερικές φορές, δεν εξωτερικεύουν τις δικαιολογίες τους, αλλά ούτε δέχονται ούτε αναγνωρίζουν τη διαφθορά τους μέσα τους. Είναι εντελώς ανίκανοι να αποδεχτούν την αλήθεια και δεν αλλάζουν καθόλου.) Δεν αναγνωρίζουν τη διαφθορά τους —πώς εξηγείται αυτό; (Όταν τους βρίσκει κάποια συμφορά και αποκαλυφθούν, νομίζουν ότι είναι ανίκανοι να κάνουν κάτι τέτοιο και, επομένως, δεν αναγνωρίζουν ότι έχουν τη συγκεκριμένη διεφθαρμένη διάθεση.) Αυτού του είδους οι άνθρωποι μιλούν συνέχεια για αυτογνωσία, αλλά τι ακριβώς ξέρουν τελικά; Ξέρουν τις συμπεριφορές και τις εκδηλώσεις τους ή τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους; Ή μήπως ξέρουν μόνο το λάθος που έκαναν; Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ αυτών των ειδών γνώσης. Κάποια είδη γνώσης είναι αληθινά, ενώ άλλα είναι επιφανειακά και δεν έχουν ουσία. Κάποιοι άνθρωποι έχουν ακόμα πιο ρηχή γνώση και ξέρουν μόνο τι έκαναν λάθος ή αναγνωρίζουν τι έκαναν και τι ήταν ανήθικο ή παράνομο. Αυτό δεν διαφέρει από τους θρησκευόμενους που παραδέχονται την ενοχή τους στον Κύριο. Δεν οδηγεί σε ειλικρινή μεταμέλεια. Κάποιοι άλλοι απλώς ξεστομίζουν δόγματα όταν μιλούν για αυτογνωσίας ή παπαγαλίζουν αυτά που λένε άλλοι γι’ αυτήν. Αυτό είναι μια ακόμα πιο σοβαρή μορφή μεταμφίεσης και παραπλάνησης. Γιατί δεν έχουν πραγματική αυτογνωσία αυτοί οι άνθρωποι; Ο βασικότερος λόγος είναι ότι δεν αποδέχονται ποτέ την αλήθεια, κι έτσι όλες οι πράξεις και οι συμπεριφορές τους βασίζονται εξολοκλήρου στις δικές τους προτιμήσεις, στη δική τους σατανική φιλοσοφία και στα δικά τους συμφέροντα, στις φιλοδοξίες και επιθυμίες τους. Βαθιά μέσα τους, δεν πιστεύουν ότι οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες τους είναι διεφθαρμένες. Αφού τίποτα απ’ όσα χρειάζονται δεν είναι διεφθαρμένο, κάνουν ό,τι θέλουν και ό,τι τους αρέσει. Όταν κρίνουν αυτήν τη συμπεριφορά με βάση τις πράξεις τους, αναγνωρίζουν τις διαφθορές τους; (Δεν τις αναγνωρίζουν.) Πώς ενεργούν οι άνθρωποι που αναγνωρίζουν τις διαφθορές τους; Ενεργούν αναζητώντας τις αλήθεια-αρχές ή μόνο προσεύχονται, αναλογίζονται και πράττουν σύμφωνα με τα όσα σκέφτονται; Τι από αυτά κάνουν; (Αναζητούν τις αλήθεια-αρχές.) Επομένως, αν εξετάσει κανείς τις πράξεις τέτοιων ανθρώπων, είναι εμφανές ότι κάνουν πάντα ό,τι θέλουν. Πιστεύουν ότι τα λόγια του Θεού προορίζονται για άλλους και μεταλαμπαδεύουν στους άλλους τα δόγματα που κατανοούν, δηλαδή κάνουν τους άλλους να πράττουν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, υπονοώντας το εξής: «Εσείς αποκαλύπτετε διαφθορές, αλλά εγώ σε ό,τι κάνω αναζητώ την αλήθεια και σπάνια αποκαλύπτω κάποια διαφθορά». Αυτοί οι άνθρωποι έχουν πραγματική αυτογνωσία; Δεν τολμούν να αναγνωρίσουν τις διαφθορές τους. Αυτή είναι η μόνη αλήθεια. Πιστεύουν ότι αν πληρώσουν ένα τίμημα και μιλήσουν λίγο περισσότερο, αν υπομείνουν λίγα περισσότερα βάσανα ή ακόμα αν απαρνηθούν διάφορα πράγματα και δαπανήσουν τον εαυτό τους προκειμένου να ικανοποιήσουν τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους, όλα αυτά συμφωνούν με την αλήθεια και είναι σωστά. Αν τους ρωτούσε κάποιος: «Αφού όλοι οι άνθρωποι έχουν κάποιες διαφθορές, εσύ δεν φοβάσαι ότι έχεις άδικο να σκέφτεσαι έτσι;», θα απαντούσαν το εξής: «Όχι, είμαι μια χαρά. Δεν φοβάμαι. Οι προθέσεις μου είναι καλές». Παρατηρήστε ότι εκλαμβάνουν τις φιλοδοξίες, τις επιθυμίες και τις προθέσεις τους ως κάτι θετικό. Αναγνωρίζουν τις διαφθορές τους τέτοιοι άνθρωποι; (Όχι, δεν τις αναγνωρίζουν.) Από αντικειμενικής άποψης, απλώς δεν αναγνωρίζουν τις διαφθορές τους. Μπορεί κάποιος που δεν αναγνωρίζει τη διαφθορά του να μετανοήσει ειλικρινά; (Όχι, δεν μπορεί.) Είναι σίγουρο ότι δεν θα μετανοήσει. Δεν θα το κάνει ποτέ. Έχουν πραγματική υποταγή αυτοί οι άνθρωποι; (Όχι.) Ούτε κατά διάνοια. Αφού δεν γνωρίζουν καν ποια είναι η αλήθεια, πώς μπορούν να υποταχθούν; Υποτάσσονται μόνο στις δικές τους φιλοδοξίες και επιθυμίες. Ζουν τη ζωή τους αντιμετωπίζοντας κάθε ζήτημα όπως θέλουν αυτοί και μιλούν, ενεργούν και επιλέγουν το μονοπάτι τους αποκλειστικά με βάση τη δική τους θέληση, χωρίς να αναζητούν ποτέ την αλήθεια. Κάποιοι λένε: «Αφού δεν αναζητούν ποτέ την αλήθεια, γιατί ακούνε κηρύγματα;» Το ότι ακούνε κηρύγματα δεν σημαίνει απαραίτητα ότι μπορούν να αναζητήσουν την αλήθεια. Πρόκειται απλώς για μια πτυχή της πίστης στον Θεό. Αν δεν ακούνε κηρύγματα ούτε παρευρίσκονται σε συναθροίσεις, τότε δεν θα αποκαλυφθούν; Άρα, είναι υποχρεωμένοι να περάσουν απ’ αυτήν τη διαδικασία. Αλλά το ότι ακούνε κηρύγματα δεν σημαίνει ότι αποδέχονται την αλήθεια ή ότι αναγνωρίζουν τη διαφορά τους. Δεν μπορούμε να βγάλουμε αυτό το συμπέρασμα. Δεν είναι εύκολο να αναγνωρίσει κανείς τη διαφορά του και δύσκολα μπορεί να το καταφέρει κάποιος που δεν αγαπάει την αλήθεια.

Μόλις αναφέραμε ότι οι άνθρωποι που δεν έχουν αυτογνωσία έχουν δύο διακριτά χαρακτηριστικά: Το ένα είναι ότι δεν αγαπούν ουσιαστικά την αλήθεια και το άλλο ότι δεν αναγνωρίζουν ποτέ ότι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Εσείς, λοιπόν, πόσο μακριά βρίσκεστε απ’ την αυτογνωσία; (Αυτήν τη στιγμή, ακόμα δεν έχουμε αυτογνωσία και δεν έχουμε φτάσει στο σημείο να μισούμε τον εαυτό μας.) Είστε πολύ μακριά. Αυτογνωσία σημαίνει πρωτίστως να γνωρίζει κανείς τη διεφθαρμένη του διάθεση, τις προτιμήσεις και τις εσφαλμένες απόψεις και συμπεριφορές του. Αυτό είναι το πιο σημαντικό και όλες οι άλλες πτυχές της αυτογνωσίας είναι δευτερεύουσες. Μπορείς να δεχτείς την αλήθεια και να μετανοήσεις πραγματικά μόνο όταν αναγνωρίσεις ότι έχεις διεφθαρμένη διάθεση, ότι έχεις κάθε λογής φύση-ουσίες και αποκαλύψεις διαφθοράς που ανέδειξε ο Θεός στους ανθρώπους, και όταν μπορείς να τις απαριθμήσεις με ακρίβεια και να αναγνωρίσεις ότι αυτά τα συγκεκριμένα γεγονότα, οι συμπεριφορές και οι αποκαλύψεις απέχουν πολύ από την αλήθεια, είναι ενάντια στον Θεό και Εκείνος τα μισεί. Σήμερα, όταν οι άνθρωποι ισχυρίζονται ότι αποδέχονται την αλήθεια, το μόνο που κάνουν είναι να την αναγνωρίζουν ως δόγμα και να αλλάζουν κάπως τη συμπεριφορά τους. Στη συνέχεια, όμως, εξακολουθούν να βιώνουν διεφθαρμένες διαθέσεις και να ζουν σύμφωνα με τη φιλοσοφία του Σατανά. Δεν αλλάζουν καθόλου. Οι αλλαγές στη συμπεριφορά δεν υποδηλώνουν αλλαγές στη διάθεση. Για να αλλάξει κάποιος διάθεση, θα πρέπει να γνωρίσει τη φύση-ουσία του και τη διεφθαρμένη του διάθεση —αυτό είναι το πρώτο βήμα. Όταν κάποιος αναγνωρίζει μόνο ότι οι πράξεις του είναι προβληματικές, ότι δεν είναι καλός άνθρωπος ή ότι είναι διάβολος και σατανάς, τότε απέχει πολύ από το να γνωρίσει τη φύση-ουσία του και να αλλάξει τη διάθεσή του.

Απόσπασμα 44

Προκειμένου οι άνθρωποι να κατανοήσουν τον εαυτό τους, πρέπει να κατανοήσουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση και να αντιληφθούν την πραγματική τους κατάσταση. Η πιο σημαντική πτυχή για να κατανοήσει κανείς τη δική του κατάσταση είναι να αντιληφθεί τις σκέψεις και τις ιδέες του. Σε κάθε χρονική περίοδο, τις σκέψεις κι τις ιδέες των ανθρώπων τις ελέγχει ένας σημαντικός παράγοντας. Αν μπορείς να αντιληφθείς τις σκέψεις και τις ιδέες σου, θα αντιληφθείς και τα πράγματα που κρύβονται πίσω τους. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να ελέγξουν τις σκέψεις και τις ιδέες τους. Παρ’ όλ’ αυτά, πρέπει να γνωρίζεις από πού προέρχονται, ποια είναι τα κίνητρα πίσω από αυτές, πώς δημιουργούνται, τι τις ελέγχει και ποια είναι η φύση τους. Όταν αλλάξει η διάθεση ενός ανθρώπου, οι νέες σκέψεις, ιδέες, απόψεις και στόχοι που πασχίζει να επιτύχει θα διαφέρουν πολύ από πριν. Στην ουσία, θα προσεγγίζουν και θα συνάδουν με την αλήθεια. Ό,τι έμεινε ίδιο, δηλαδή οι παλιές σκέψεις, ιδέες και απόψεις των ανθρώπων, καθώς και ό,τι αγαπούν και επιδιώκουν, είναι εντελώς βρόμικα, σιχαμερά και φρικτά πράγματα. Όταν κάποιος κατανοήσει την αλήθεια, διακρίνει αυτά τα πράγματα και τα βλέπει καθαρά. Συνεπώς, μπορεί να τα εγκαταλείψει και να επαναστατήσει εναντίον τους. Αυτοί οι άνθρωποι σίγουρα έχουν αλλάξει κατά κάποιον τρόπο. Μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια, να την κάνουν πράξη και να εισέλθουν σε ορισμένες αλήθεια-πραγματικότητες. Όσοι δεν κατανοούν την αλήθεια, δεν βλέπουν καθαρά αυτά τα διεφθαρμένα ή αρνητικά πράγματα ούτε τα διακρίνουν. Συνεπώς, δεν μπορούν να τα εγκαταλείψουν, πόσο μάλλον να επαναστατήσουν εναντίον τους. Πού οφείλεται αυτή η διαφορά; Πώς γίνεται να είναι όλοι πιστοί, αλλά κάποιοι να μπορούν να διακρίνουν τα αρνητικά και ακάθαρτα πράγματα και να τα εγκαταλείπουν, ενώ άλλοι να μην μπορούν να τα δουν καθαρά ούτε να απαλλαγούν από αυτά; Αυτή η κατάσταση συνδέεται άμεσα με το κατά πόσο ένας άνθρωπος αγαπά και επιδιώκει την αλήθεια. Όταν όσοι επιδιώκουν την αλήθεια τρώνε και πίνουν τον λόγο του Θεού, και ακούν κηρύγματα για ένα διάστημα, μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια και να δουν κάποια πράγματα καθαρά. Αυτό σημαίνει ότι έχουν προοδεύσει στη ζωή τους. Αντιθέτως, όσοι παρευρίσκονται σε συναθροίσεις, διαβάζουν τα λόγια του Θεού και ακούν κηρύγματα αλλά δεν αγαπούν την αλήθεια, δεν μπορούν να την κατανοήσουν και δεν έχουν ζωή-είσοδο, όσα χρόνια και αν πιστεύουν. Αυτοί οι άνθρωποι απέτυχαν επειδή δεν επεδίωξαν την αλήθεια. Όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια δεν μπορούν να την κατανοήσουν, όσα χρόνια και αν πιστεύουν στον Θεό. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με μια κατάσταση, δεν μπορούν να τη δουν καθαρά, όπως θα έκανε ένας θρησκευόμενος άνθρωπος. Δεν κέρδισαν τίποτα από όλα τα χρόνια πίστης τους. Πόση αλήθεια καταλαβαίνετε τώρα; Ποια πράγματα μπορείτε να δείτε καθαρά; Μπορείτε να διακρίνετε αρνητικά πράγματα και ανθρώπους; Δεν γνωρίζεις ξεκάθαρα τι σημαίνει να πιστεύεις στον Θεό ούτε σε ποιον πραγματικά πιστεύεις. Δεν μπορείς να διακρίνεις τις ιδέες και τις προθέσεις σου στην καθημερινότητά σου, δεν έχεις συνειδητοποιήσει πλήρως ποιο μονοπάτι πρέπει να ακολουθήσεις ως πιστός στον Θεό και δεν γνωρίζεις ξεκάθαρα πώς θα πρέπει να κάνεις πράξη την αλήθεια όταν κάνεις κάτι ή επιτελείς το καθήκον σου. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καμία ζωή-είσοδο. Μόνο αν κατανοήσεις πραγματικά την αλήθεια και μάθεις πώς να την κάνεις πράξη, θα διακρίνεις τους διάφορους τύπους ανθρώπων, θα βλέπεις ξεκάθαρα διάφορες καταστάσεις, θα πράττεις σύμφωνα με την αλήθεια, θα πληροίς τις απαιτήσεις του Θεού και θα πλησιάζεις περισσότερο τις προθέσεις του Θεού. Μόνο αν επιδιώκεις κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα έχεις αποτέλεσμα.

Απόσπασμα 45

Συχνά, ο άνθρωπος βρίσκεται σε ορισμένες αρνητικές καταστάσεις. Κάποιες από αυτές μπορούν να τον επηρεάσουν ή να τον περιορίσουν. Μερικές καταστάσεις μάλιστα μπορούν να οδηγήσουν κάποιον στο να παραστρατήσει από την αληθινή οδό και να ακολουθήσει τη λάθος πορεία. Η εσωτερική κατάσταση αφορά τι επιδιώκουν οι άνθρωποι, πού δίνουν προσοχή και ποιο μονοπάτι επιλέγουν να ακολουθήσουν. Πολύ περισσότερο δε, αν είναι δυνατοί ή όχι. Για παράδειγμα, πολλοί άνθρωποι δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στη μέρα του Θεού. Όλοι τους έχουν την εξής επιθυμία: Λαχταρούν να έρθει σύντομα η μέρα του Θεού, ώστε να απαλλαχθούν από τα βάσανα, τις αρρώστιες, τον κατατρεγμό και άλλες επώδυνες καταστάσεις. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι, όταν έρθει η μέρα του Θεού, θα απαλλαγούν από τον πόνο που υπομένουν τώρα, δεν θα υποστούν ποτέ ξανά κακουχίες και θα απολαμβάνουν ευλογίες. Αν κάποιος επιζητήσει να κατανοήσει τον Θεό ή επιδιώξει την αλήθεια ενώ βρίσκεται σε μια τέτοια κατάσταση, τότε η πρόοδός του στη ζωή θα είναι πολύ μικρή. Όποτε του συμβεί κάποια αναποδιά ή βρεθεί αντιμέτωπος με κάτι δυσάρεστο, τότε βγαίνει από μέσα του όλη η αδυναμία, ο αρνητισμός και η επαναστατικότητά του. Επομένως, αν η κατάσταση κάποιου δεν είναι φυσιολογική ή σωστή, τότε ούτε ο στόχος της επιδίωξής του θα είναι σωστός και μάλιστα, θα είναι σίγουρα ακάθαρτος. Πασχίζεις να εισέλθεις από λανθασμένες καταστάσεις και, παρόλα αυτά, πιστεύεις ότι τα πηγαίνεις καλά στην επιδίωξή σου, ότι ενεργείς σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και ότι ασκείσαι σύμφωνα με την αλήθεια. Δεν πιστεύεις ότι έχεις εναντιωθεί στις επιθυμίες του Θεού ή ότι έχεις παρεκκλίνει από τις προθέσεις Του. Μπορεί να νιώθεις έτσι, αλλά όταν κάποιο δυσάρεστο γεγονός ή περιβάλλον αρχίσει να σε ταλαιπωρεί, θίξει τις αδυναμίες σου και τα πράγματα που αγαπάς και επιδιώκεις βαθιά στην καρδιά σου, γίνεσαι αρνητικός, οι ελπίδες και τα όνειρά σου γκρεμίζονται και, όπως είναι φυσικό, γίνεσαι αδύναμος. Επομένως, η κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι τη δεδομένη στιγμή καθορίζει αν είσαι δυνατός ή όχι. Αυτήν τη στιγμή, πολλοί νιώθουν ότι είναι αρκετά δυνατοί, ότι έχουν ένα κάποιο ανάστημα και περισσότερη πίστη από ό,τι παλιότερα. Πιστεύουν ότι πήραν τον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό και ότι δεν χρειάζονται να τους τραβάνε ή να τους σπρώχνουν οι άλλοι σ’ αυτήν την κατεύθυνση. Αν ισχύει αυτό, τότε γιατί γίνονται αρνητικοί ή αδύναμοι, όταν έρχονται αντιμέτωποι με ορισμένα περιβάλλοντα ή δυσκολίες; Γιατί παραπονιούνται και τελικά χάνουν την πίστη τους; Αυτό δείχνει ότι όλοι μέσα στον καθένα υπάρχουν αρνητικές και μη φυσιολογικές καταστάσεις. Δεν είναι εύκολο να απαλλαχθεί κάποιος από τις ακαθαρσίες. Ακόμα και αν επιδιώκεις την αλήθεια, δεν μπορείς να απαλλαχθείς πλήρως από αυτές. Αυτό πρέπει να γίνει με την έκθεση του λόγου του Θεού. Αφού αναλογιστούν και κατανοήσουν την κατάσταση στην οποία βρίσκονται, οι άνθρωποι πρέπει να τη συγκρίνουν με τον λόγο του Θεού και να διορθώσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Μόνο τότε η κατάστασή τους θα αλλάξει σταδιακά. Το γεγονός ότι κάποιος διάβασε τα λόγια του Θεού και κατάλαβε την κατάστασή του δεν σημαίνει ότι μπορεί να την αλλάξει και αμέσως. Αν οι άνθρωποι διαβάζουν συχνά τα λόγια του Θεού, βλέπουν καθαρά την κατάσταση στην οποία βρίσκονται, προσεύχονται στον Θεό και πασχίζουν για την αλήθεια, τότε, όταν φανερώσουν ξανά διαφθορά ή όταν βρεθούν σε μια μη φυσιολογική κατάσταση στο μέλλον, θα μπορούν να την αναγνωρίσουν, να προσευχηθούν στον Θεό και να χρησιμοποιήσουν την αλήθεια για να λύσουν το πρόβλημα. Τότε, η λανθασμένη τους κατάσταση θα αντιστραφεί και θα μπορέσουν να αλλάξουν σταδιακά. Έτσι, θα απαλλαγούν από τις ακαθαρσίες και θα απαλλαγούν από ό,τι άλλο κρύβουν οι άνθρωποι μέσα τους. Οι άνθρωποι πρέπει να έχουν μια κάποια εμπειρία προτού επιτύχουν αποτελέσματα.

Από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησαν να πιστεύουν στον Θεό, πολλοί άνθρωποι επιδιώκουν ευλογίες με βάση τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους και, συνεπώς, γίνονται αρνητικοί και αδύναμοι όταν έρχονται αντιμέτωποι με πράγματα που δεν συνάδουν με τις αντιλήψεις τους. Αρχίζουν να αμφισβητούν τον Θεό και μάλιστα να σχηματίζουν συγκεκριμένες αντιλήψεις ή παρανοήσεις γι’ Αυτόν. Αν κανείς δεν συναναστραφεί μαζί τους πάνω στην αλήθεια, δεν θα μπορέσουν να μείνουν σταθεροί και μπορεί να προδώσουν τον Θεό ανά πάσα στιγμή. Να σας δώσω ένα παράδειγμα. Ας πούμε ότι κάποιος έτρεφε ανέκαθεν αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες όσον αφορά την πίστη του στον Θεό. Αυτός ο άνθρωπος πιστεύει ότι, εφόσον απαρνείται την οικογένειά του και κάνει το καθήκον του, ο Θεός θα τον προστατεύει, θα τον ευλογεί και θα φροντίζει τη ζωή της οικογένειάς του. Πιστεύει ότι αυτό πρέπει να κάνει ο Θεός. Μετά, μια μέρα, παθαίνει κάτι που απευχόταν —αρρωσταίνει. Δεν ζει με την οικογένεια που τον φιλοξενεί τόσο άνετα όσο στο δικό του σπίτι και, ίσως, η οικογένεια να μην τον φροντίζει αρκετά. Δεν μπορεί να το αντέξει, γίνεται αρνητικός και, για ένα μεγάλο διάστημα, αποκαρδιώνεται. Επίσης, δεν επιδιώκει την αλήθεια, ούτε καν την αναγνωρίζει. Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι κρύβουν μέσα τους ορισμένες καταστάσεις και, αν δεν αναγνωρίσουν, αντιληφθούν ή νιώσουν ότι είναι εσφαλμένες, τότε ακόμα και αν εξακολουθούν να έχουν πάθος και να επιδιώκουν πολύ, κάποτε θα έρθουν αντιμέτωποι με κάτι που θα αποκαλύψει την πραγματική εσωτερική τους κατάσταση, θα σκοντάψουν και θα πέσουν. Αυτό συμβαίνει όταν δεν μπορείς να κάνεις αυτοκριτική ή να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Έτσι είναι όσοι δεν κατανοούν την αλήθεια. Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα σκοντάψουν και θα πέσουν, πότε θα γίνουν αρνητικοί και αδύναμοι ή πότε θα προδώσουν τον Θεό. Δείτε πόσους κινδύνους αντιμετωπίζουν όσοι δεν κατανοούν την αλήθεια! Όμως, η κατανόηση της αλήθειας δεν είναι απλή υπόθεση. Χρειάζεται πολύς χρόνος προτού καταφέρεις να κερδίσεις μια αχτίδα φωτός, να αποκτήσεις λίγη πραγματική γνώση και να κατανοήσεις ένα μέρος της αλήθειας. Αν οι προθέσεις μέσα σου είναι πολύ νοθευμένες και δεν μπορείς να τις ξεκαθαρίσεις, θα σβήσουν τη μικρή αχτίδα φωτός της κατανόησής σου σε κάθε στιγμή και μάλιστα θα διαβρώσουν τα ψίχουλα πίστης που έχεις. Και αυτό είναι αναμφίβολα πολύ επικίνδυνο. Αυτήν τη στιγμή, το βασικό πρόβλημα είναι ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν συγκεκριμένες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες για τον Θεό στην καρδιά τους, αλλά δεν τις αναγνωρίζουν μέχρις ότου αποκαλυφθούν. Είναι κρυμμένες μέσα τους και ποτέ δεν ξέρεις πότε και υπό ποιες συνθήκες θα εκδηλωθούν και θα τους κάνουν να σκοντάψουν. Παρόλο που όλοι έχουν θετικές φιλοδοξίες και θέλουν να είναι καλοί πιστοί και να αποκτήσουν την αλήθεια, οι προθέσεις τους είναι πολύ νοθευμένες και έχουν πάρα πολλές αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες που τους εμποδίζουν να επιδιώξουν την αλήθεια και να κερδίσουν ζωή-είσοδο. Θέλουν να κάνουν αυτά τα πράγματα, αλλά δεν μπορούν. Για παράδειγμα, τους είναι δύσκολο να υποταχθούν όταν κλαδεύονται. Όταν δοκιμάζονται ή εξευγενίζονται, θέλουν να λογομαχήσουν με τον Θεό. Όποτε αρρωσταίνουν ή έρχονται αντιμέτωποι με μια καταστροφή, διαμαρτύρονται ότι δεν τους προστάτευσε ο Θεός. Πώς μπορούν τέτοιου είδους άνθρωποι να βιώσουν το έργο του Θεού; Εφόσον δεν φτάνουν καν στο ελάχιστο του να έχουν καρδιά που υποτάσσεται στον Θεό, πώς μπορούν να αποκτήσουν την αλήθεια; Κάποιοι άνθρωποι γίνονται αρνητικοί όταν ακόμα και το παραμικρό δεν πηγαίνει όπως ήθελαν. Σκοντάφτουν εξαιτίας της κρίσης άλλων ανθρώπων και προδίδουν τον Θεό όταν τους συλλαμβάνουν. Πράγματι, κανείς δεν ξέρει τι του επιφυλάσσει το μέλλον, καλό ή κακό. Κάθε άνθρωπος κρύβει μέσα του επιδιώξεις, επιθυμίες και προτιμήσεις. Η επιδίωξη των επιθυμιών τους μπορεί να τους φέρει συμφορά, αλλά δεν το νιώθουν αυτό, κι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι όσα τους αρέσουν και πασχίζουν να επιτύχουν είναι σωστά και ότι καλά κάνουν. Όταν, όμως, η συμφορά τούς χτυπήσει την πόρτα και τους πάρουν τα πράγματα που τους αρέσουν και επιδιώκουν, γίνονται αρνητικοί, αδύναμοι και δεν μπορούν να σταθούν στα πόδια τους. Δεν γνωρίζουν τι συνέβη, θα διαμαρτύρονται ότι ο Θεός είναι άδικος και εκδηλώνουν την προδοσία κατά του Θεού που κρύβουν στην καρδιά τους. Αν οι άνθρωποι δεν έχουν αυτογνωσία, δεν γνωρίζουν ποια είναι η Αχίλλειος πτέρνα τους ούτε πού θα είναι εύκολο να αποτύχουν ή να σκοντάψουν. Αυτό είναι πραγματικά θλιβερό. Γι’ αυτό λέμε ότι, αν ένας άνθρωπος δεν έχει αυτογνωσία, μπορεί να σκοντάψει και να πέσει ανά πάσα στιγμή και να προκαλέσει μόνος του την καταστροφή του.

Πολλοί λένε το εξής: «Κατανοώ κάθε στοιχείο της αλήθειας, αλλά δεν μπορώ να το κάνω πράξη». Αυτό φανερώνει τη βασική αιτία για την οποία οι άνθρωποι δεν κάνουν πράξη την αλήθεια. Τι είδους άνθρωπος κατανοεί την αλήθεια αλλά δεν μπορεί να την κάνει πράξη; Αναμφίβολα, μόνο οι άνθρωποι που αποστρέφονται και μισούν την αλήθεια δεν μπορούν να την κάνουν πράξη, και αυτό το πρόβλημα πηγάζει από τη φύση τους. Όσοι αγαπούν την αλήθεια, έστω και αν δεν την κατανοούν, ενεργούν με βάση τη συνείδησή τους και δεν κάνουν κακό. Αν η φύση ενός ανθρώπου αποστρέφεται την αλήθεια, τότε δεν θα μπορέσει ποτέ να την κάνει πράξη. Οι άνθρωποι που αποστρέφονται την αλήθεια πιστεύουν στον Θεό μόνο για να λάβουν ευλογίες και όχι για να επιδιώξουν την αλήθεια και να σωθούν. Κάνουν τα καθήκοντά τους, όχι για να αποκτήσουν την αλήθεια, αλλά μόνο για να λάβουν ευλογίες. Για παράδειγμα, όσοι διώκονται και δεν μπορούν να επιστρέψουν σπίτι τους, σκέφτονται ως εξής: «Διώκομαι και δεν μπορώ να επιστρέψω σπίτι μου, επειδή πιστεύω στον Θεό. Μια μέρα, ο Θεός θα μου δώσει ένα καλύτερο σπιτικό, δεν θα με αφήσει να υποφέρω μάταια» ή «Όπου κι αν βρίσκομαι, ο Θεός θα μου δώσει φαγητό και δεν θα με αφήσει να βρεθώ σε αδιέξοδο. Αν με άφηνε σε αδιέξοδο, τότε δεν θα ήταν πραγματικός Θεός. Ο Θεός δεν θα έκανε κάτι τέτοιο». Κάπως έτσι δεν σκέφτονται οι άνθρωποι; Υπάρχουν και κάποιοι που σκέφτονται ως εξής: «Απαρνήθηκα την οικογένειά μου για να δαπανήσω τον εαυτό μου για τον Θεό, οπότε δεν θα με παραδώσει στα χέρια όσων έχουν εξουσία. Επεδίωξα με τόσο ζήλο που ο Θεός θα με προστατεύσει και θα με ευλογήσει. Λαχταρούμε τόσο πολύ να έρθει η μέρα του Θεού, που δεν μπορεί παρά να έρθει το συντομότερο δυνατό. Ο Θεός πρέπει να εκπληρώνει τις επιθυμίες του ανθρώπου». Πολλοί σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο, αλλά δεν είναι αυτό μια εξωφρενική επιθυμία του ανθρώπου; Οι άνθρωποι ανέκαθεν είχαν εξωφρενικές απαιτήσεις από τον Θεό και πάντα σκέφτονταν το εξής: «Απαρνηθήκαμε τις οικογένειές μας για να κάνουμε τα καθήκοντά μας. Γι’ αυτό, ο Θεός πρέπει να μας ευλογήσει. Ενεργήσαμε σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού, επομένως πρέπει να μας ανταμείψει». Πολλοί άνθρωποι τρέφουν τέτοιου είδους σκέψεις στην καρδιά τους όταν πιστεύουν στον Θεό. Βλέπουν άλλους να απομακρύνονται από τις οικογένειές τους και να απαρνιούνται με τόση ευκολία τα πάντα, προκειμένου να δαπανήσουν τον εαυτό τους για τον Θεό και σκέφτονται: «Άφησαν τις οικογένειές τους για τόσο μεγάλο διάστημα. Πώς γίνεται να μην τους λείπει το σπίτι τους; Πώς καταφέρνουν να το ξεπεράσουν; Γιατί εγώ δεν μπορώ; Γιατί δεν μπορώ να αφήσω την οικογένεια, τον άντρα (ή τη γυναίκα) μου και τα παιδιά μου; Γιατί ο Θεός είναι σπλαχνικός με αυτούς και όχι με εμένα; Γιατί το Άγιο Πνεύμα δεν μου δίνει τη χάρη του ούτε κατοικεί μέσα μου;» Τι κατάσταση είναι αυτή; Επίσης, οι άνθρωποι δεν έχουν λογική. Δεν κάνουν πράξη την αλήθεια και μετά παραπονιούνται για τον Θεό και δεν κάνουν αυτά που πρέπει. Οι άνθρωποι πρέπει να επιλέξουν το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, αλλά αποστρέφονται την αλήθεια. Λαχταρούν σαρκικές απολαύσεις και προσπαθούν διαρκώς να λαμβάνουν ευλογίες και να απολαμβάνουν χάρη, ενώ την ίδια στιγμή παραπονιούνται ότι ο Θεός έχει υπερβολικές απαιτήσεις από τον άνθρωπο. Ζητούν συνέχεια από τον Θεό να είναι σπλαχνικός μαζί τους, να τους δώσει περισσότερη χάρη και να τους επιτρέψει να νιώσουν τις σαρκικές απολαύσεις. Αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό; Σκέφτονται το εξής: «Απαρνήθηκα την οικογένειά μου για να κάνω το καθήκον μου και υπέμεινα πάρα πολλά. Ο Θεός πρέπει να είναι σπλαχνικός μαζί μου, ώστε να μη μου λείπει το σπίτι μου και να έχω τη δύναμη να απαρνηθώ την οικογένειά μου. Πρέπει να μου δώσει δύναμη, για να μη γίνω αρνητικός και αδύναμος. Εφόσον οι άλλοι είναι τόσο δυνατοί, πρέπει να με κάνει κι εμένα δυνατό». Αυτά τα λόγια δεν έχουν καμία λογική ή πίστη. Τα λένε όσοι έχουν δυσαρεστηθεί με τον Θεό που δεν εκπλήρωσε τις εξωφρενικές απαιτήσεις τους. Όλα αυτά είναι πράγματα τα οποία αποκαλύπτουν από την καρδιά τους και αντιπροσωπεύουν πλήρως την ανθρώπινη φύση. Αυτά τα πράγματα υπάρχουν στους ανθρώπους και, αν δεν απαλλαχθούν από αυτά, θα παραπονιούνται και θα παρερμηνεύουν τον Θεό όπου σταθούν κι όπου βρεθούν. Οι άνθρωποι μπορεί να βλαστημήσουν τον Θεό και να εγκαταλείψουν την αληθινή οδό ανά πάσα ώρα και στιγμή. Αυτό είναι απολύτως φυσικό. Βλέπετε πλέον καθαρά το πρόβλημα; Οι άνθρωποι πρέπει να γνωρίζουν τα πράγματα που αποκαλύπτει η φύση τους. Αυτό το πρόβλημα είναι πολύ σοβαρό και πρέπει να αντιμετωπιστεί με προσοχή, επειδή αφορά το κατά πόσον οι άνθρωποι μπορούν να παραμείνουν σταθεροί στη μαρτυρία τους και το εάν μπορούν να σωθούν πιστεύοντας στον Θεό. Αν όσοι κατανοούν ένα μέρος της αλήθειας συνειδητοποιήσουν ότι αποκαλύπτουν αυτά τα πράγματα, εντοπίσουν το πρόβλημα, το εξετάσουν και το ξεθάψουν, θα μπορέσουν να το λύσουν. Αν δεν συνειδητοποιούν ότι αποκαλύπτουν αυτά τα πράγματα, τότε δεν θα μπορέσουν ποτέ να λύσουν το πρόβλημα. Θα περιμένουν απλώς και μόνο τι θα εκθέσει ο Θεός ή τι θα φανερώσουν τα γεγονότα. Όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια δεν δίνουν καμία αξία στο να εξετάζουν τον εαυτό τους. Πιστεύουν μονίμως ότι πρόκειται για ένα ασήμαντο θέμα και παρηγοριούνται με την εξής σκέψη: «Όλοι έτσι είναι. Δεν είναι δα και τόσο φοβερό να παραπονιέται λιγάκι κανείς. Ο Θεός θα μας συγχωρήσει και θα το ξεχάσει». Οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν πώς να κάνουν αυτοκριτική ή πώς να αναζητούν την αλήθεια για να λύνουν προβλήματα. Δεν μπορούν να κάνουν πράξη τίποτε από αυτά. Είναι όλοι μπερδεμένοι, πολύ τεμπέληδες, εξαρτημένοι και επιρρεπείς σε φαντασιώσεις. Έχουν την εξής λαχτάρα: «Μια μέρα ο Θεός θα μας αλλάξει ριζικά και τότε δεν θα είμαστε πλέον τόσο τεμπέληδες. Θα είμαστε απόλυτα άγιοι και θα θαυμάζουμε το μεγαλείο του Θεού». Πόσο παράτολμη και ουτοπική είναι αυτή η σκέψη. Αν κάποιος ξεστομίζει μια τέτοια αντίληψη και φαντασίωση, ενώ έχει ακούσει τόσο πολλά κηρύγματα, τότε δεν γνωρίζει το έργο του Θεού, και μέχρι σήμερα δεν έχει δει ακόμη καθαρά πώς ο Θεός σώζει τους ανθρώπους. Τέτοιου είδους άνθρωποι είναι απίστευτα αδαείς. Για ποιον λόγο ο οίκος του Θεού συναναστρέφεται πάντα σχετικά με την αυτογνωσία και τη γνώση της διάθεσής Του; Αυτό είναι πολύ σημαντικό για όλους. Αν μπορείς να δεις καθαρά πώς ο Θεός σώζει τους ανθρώπους, τότε πρέπει να εστιάσεις στην αυτογνωσία και να κάνεις τακτικά αυτοκριτική. Μόνο τότε θα έχεις πραγματική ζωή-είσοδο. Όταν συνειδητοποιήσεις ότι αποκαλύπτεις διαφθορά, θα μπορέσεις να αναζητήσεις την αλήθεια; Θα μπορέσεις να προσευχηθείς στον Θεό και να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα; Αυτό είναι προϋπόθεση και βασικό βήμα προκειμένου να κάνεις πράξη την αλήθεια. Αν γνωρίζεις πώς να ασκείσαι με τρόπο που συνάδει με την αλήθεια, ό,τι και αν σου συμβεί και ό,τι και αν κάνεις, θα σου είναι εύκολο να κάνεις πράξη την αλήθεια και θα έχεις ζωή-είσοδο. Χωρίς αυτογνωσία, πώς θα προοδεύσεις στη ζωή σου; Αν, όσο αρνητικός και αδύναμος κι αν είσαι, δεν κάνεις αυτοκριτική για να αποκτήσεις αυτογνωσία ούτε προσεύχεσαι στον Θεό, τότε αυτό αποδεικνύει μόνο ότι δεν αγαπάς την αλήθεια, δεν την επιδιώκεις και δεν θα μπορέσεις ποτέ να την αποκτήσεις.

Παλιότερα, κάποιοι σκέφτονταν το εξής: «Λαχταράμε να καταστραφεί σύντομα ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας και ελπίζουμε να έρθει γρήγορα η μέρα του Θεού. Δεν είναι εύλογες αυτές οι απαιτήσεις; Η λαχτάρα να έρθει σύντομα η μέρα του Θεού δεν είναι η ίδια με τη λαχτάρα να δοξαστεί ο Θεός το συντομότερο δυνατό;» Βρίσκουν στα κρυφά ωραία λόγια για να εκφράσουν αυτήν τους την επιθυμία, αλλά στην ουσία θέλουν αυτά τα πράγματα μόνο για τον εαυτό τους. Γιατί λαχταρούν κάτι, αν όχι για το δικό τους καλό; Το μόνο που λαχταρούν οι άνθρωποι είναι να απαλλαχθούν γρήγορα από το μίζερο περιβάλλον τους και από αυτόν τον επώδυνο κόσμο. Κάποιοι άνθρωποι, συγκεκριμένα, βλέπουν τις υποσχέσεις που δόθηκαν παλιότερα στους πρωτότοκους υιούς του Θεού και τις ποθούν διακαώς. Όποτε διαβάζουν αυτά τα λόγια, είναι σαν να σβήνουν τη δίψα τους κοιτάζοντας έναν αντικατοπτρισμό. Οι εγωιστικές επιθυμίες του ανθρώπου δεν έχουν εξαλειφθεί πλήρως, επομένως όσο και αν επιδιώκεις την αλήθεια, πάντα θα το κάνεις με μισή καρδιά. Πολλοί, αν και δεν επιδιώκουν την αλήθεια, λαχταρούν διαρκώς να έρθει η μέρα του Θεού, ώστε να ανακουφιστούν από τα βάσανά τους και να απολαύσουν τις ευλογίες της βασιλείας των ουρανών. Όσο αυτή η μέρα δεν έρχεται, σφαδάζουν από τον πόνο και ορισμένοι αναφωνούν: «Πότε θα έρθει η μέρα του Θεού; Ακόμα δεν έχω παντρευτεί. Δεν μπορώ να περιμένω άλλο! Πρέπει να τιμήσω τους γονείς μου, δεν αντέχω άλλο! Πρέπει να κάνω παιδιά, ώστε να με φροντίσουν όταν γεράσω! Η μέρα του Θεού πρέπει να έρθει γρήγορα! Ας προσευχηθούμε όλοι μαζί γι’ αυτό!» Πώς είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια να παραμένουν πιστοί μέχρι και σήμερα χωρίς το παραμικρό παράπονο; Δεν καθοδηγούνται ούτε υποστηρίζονται από τον λόγο του Θεού; Με τόσο πολλές ακαθαρσίες που έχουν οι άνθρωποι, μπορούν ή όχι να δεχτούν τον εξευγενισμό; Αν δεν υποφέρουν, πώς θα αλλάξουν; Οι άνθρωποι πρέπει να εξευγενιστούν σε κάποιον βαθμό και να είναι πρόθυμοι να αφήσουν τον Θεό να τους ενορχηστρώσει, χωρίς το παραμικρό παράπονο. Μόνο τότε θα αλλάξουν πλήρως.

Απόσπασμα 46

Όλοι όσοι ανήκουν στη διεφθαρμένη ανθρωπότητα έχουν την ίδια φύση-ουσία, εκτός από την περίπτωση των μετενσαρκωμένων δαιμόνων ή όσων έχουν κυριευτεί από πονηρά πνεύματα. Σε κάποιους αρέσει πάντα να μελετούν τα πνεύματα που έχει μέσα του ο καθένας, αλλά αυτό δεν είναι ρεαλιστικό. Αν εστιάζει κανείς σε τέτοια θέματα, είναι πολύ εύκολο να οδηγηθεί σε παρεκκλίσεις. Κάποιοι θεωρούν συνέχεια ότι κάτι δεν πάει καλά με το πνεύμα τους, καθώς έχουν βιώσει υπερφυσικά γεγονότα. Άλλοι πάλι θεωρούν ότι το πνεύμα τους έχει πρόβλημα, επειδή οι ίδιοι ποτέ δεν μπορούν να αλλάξουν. Στην πραγματικότητα, η ανθρώπινη φύση είναι η ίδια —αντιστέκεται στον Θεό και τον προδίδει, και αυτό συμβαίνει είτε το πνεύμα που υπάρχει μέσα στον άνθρωπο έχει πρόβλημα είτε όχι. Σχεδόν ο ίδιος είναι και ο βαθμός διαφθοράς των ανθρώπων, όπως και τα κοινά χαρακτηριστικά της φύσης τους. Κάποιοι μονίμως υποψιάζονται ότι κάτι δεν πάει καλά με το πνεύμα τους και αναρωτιούνται: «Πώς το έκανα αυτό; Ποτέ δεν θα το σκεφτόμουν! Μήπως έχει κάποιο πρόβλημα το πνεύμα μου;» Φτάνουν, μάλιστα, στο σημείο να αμφισβητήσουν εάν τους έχει επιλέξει ο Θεός κι έτσι γίνονται ακόμα πιο αρνητικοί. Ορισμένοι άνθρωποι έχουν έναν αγνό τρόπο κατανόησης των πραγμάτων και ό,τι κι αν έχουν κάνει, το μόνο που τους απασχολεί είναι η αναζήτηση της αλήθειας και η αυτοκριτική με βάση τα λόγια του Θεού: «Πώς μπόρεσα να το κάνω; Τι είδους διάθεση αποκάλυψα; Ποια φύση την εξουσιάζει; Πώς μπορώ να δράσω με γνώμονα την αλήθεια;» Όταν κάνεις τέτοιου είδους αυτοκριτική, είναι εύκολο να κατανοήσεις την αλήθεια, να βρεις ένα μονοπάτι άσκησης και να κατακτήσεις την αυτογνωσία. Δεν χρησιμοποιούν όλοι οι άνθρωποι τις ίδιες μεθόδους και τα ίδια μονοπάτια αυτοανάλυσης. Κάποιοι επικεντρώνονται στην αναζήτηση της αλήθειας και την αυτογνωσία, ενώ άλλοι σε αόριστα και μη ρεαλιστικά πράγματα, γεγονός που δυσχεραίνει την πρόοδό τους και διευκολύνει την προσκόλλησή τους στην αρνητικότητα. Θα πρέπει, λοιπόν, να κατανοήσεις πως ό,τι πνεύμα κι αν έχεις, κανείς δεν μπορεί να δει ή να αγγίξει πράγματα που ανήκουν στη σφαίρα του. Επομένως, μόνο εμπόδια θα φέρει η υπερβολική ενασχόληση με το πνεύμα. Το σημαντικότερο της όλης υπόθεσης είναι η φύση-ουσία του ανθρώπου, πράγμα που σχετίζεται με το να μπορεί κανείς να διακρίνει τις διαφορές ανάμεσα στους ανθρώπους. Αν μπορεί, λοιπόν, κανείς να διακρίνει τη φύση-ουσία των ανθρώπων, τότε θα μπορεί να διακρίνει και τους ίδιους. Όταν πιστεύει κανείς στον Θεό, θα πρέπει, πάνω απ’ όλα, να φροντίσει να σχηματίσει μια σαφή εικόνα για όσα έχει ο ίδιος ως άτομο στη φύση-ουσία του, για τις διεφθαρμένες διαθέσεις που ενδέχεται να αποκαλύψει, καθώς και για τις πτυχές της αλήθειας που απαιτούνται για τη διόρθωσή τους. Μόνο όταν βιώνει με αυτόν τον τρόπο το έργο του Θεού μπορεί να κερδίσει την αλήθεια και να καθαρθεί από τη διεφθαρμένη διάθεσή του. Πώς θα μπορέσει, όμως, κάποιος να γνωρίσει τον εαυτό του; Πώς θα γνωρίσει τη φύση του; Μπορεί κανείς να αντιληφθεί τη φύση-ουσία του εάν εξετάσει τις διαθέσεις που αποκαλύπτει μέσω των πράξεών του. Επομένως, το κλειδί για την αυτογνωσία είναι να ξέρει κανείς τις δικές του διεφθαρμένες διαθέσεις. Μόνο μέσω αυτής της γνώσης θα μπορέσει να κατανοήσει τη φύση-ουσία του, και, για να σχηματίσει μια ξεκάθαρη άποψη γι’ αυτήν, θα πρέπει να κατανοήσει πλήρως τον εαυτό του. Η αυτογνωσία είναι μια εις βάθος διαδικασία. Ο καθοριστικός, λοιπόν, παράγοντας για τη σωτηρία ενός ατόμου είναι να έχει αυτογνωσία. Μόνο όταν έχει πραγματική αυτογνωσία μπορεί κανείς να μετανοήσει αληθινά, να αποδεχθεί εύκολα την αλήθεια και να αρχίσει να βαδίζει στο μονοπάτι της σωτηρίας. Είναι αδύνατο όσοι δεν έχουν αυτογνωσία να αποδεχθούν την αλήθεια, πόσο μάλλον να μετανοήσουν αληθινά. Η ουσία, λοιπόν, της υπόθεσης είναι να κατανοήσει κανείς τη δική του διεφθαρμένη διάθεση. Μην επιδιώκετε με τίποτα την ψευδή πνευματικότητα. Όταν κάποιος επικεντρώνεται μονίμως στο πνεύμα ενός ατόμου, μπορεί εύκολα να παρεκκλίνει, να παραπλανήσει και να βλάψει τους άλλους. Οι άνθρωποι μπορούν να επικεντρωθούν στην αυτογνωσία, στην κατανόηση της διεφθαρμένης τους διάθεσης και στην απόκτηση ξεκάθαρης αντίληψης για τη φύση-ουσία του ανθρώπου. Αυτός είναι ένας ρεαλιστικός στόχος που θα συνέβαλε στην επίλυση του προβλήματος της διεφθαρμένης διάθεσης και θα βοηθούσε τους ανθρώπους να επιδιώκουν την αλήθεια και να εξασφαλίσουν τη σωτηρία που τους προσφέρει ο Θεός.

Αφότου ο Σατανάς διάφθειρε τους ανθρώπους, η φύση-ουσία τους παραμένει ουσιαστικά η ίδια με ελάχιστες μόνο διαφορές. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι όλοι έχουν τον ίδιο πρόγονο, ζουν στον ίδιο κόσμο και έχουν βιώσει την ίδια διαφθορά. Όλοι τους έχουν κοινά χαρακτηριστικά. Ωστόσο, κάποιοι μπορούν να κάνουν κάτι σε ένα περιβάλλον, ενώ άλλοι μπορούν να κάνουν κάτι άλλο σε ένα άλλο περιβάλλον. Κάποιοι έχουν μια σχετική καλλιέργεια και μόρφωση, σε αντίθεση με κάποιους άλλους που είναι ακαλλιέργητοι και αμόρφωτοι. Κάποιοι έχουν μια συγκεκριμένη άποψη για κάποια θέματα, ενώ άλλοι τα βλέπουν διαφορετικά. Κάποιοι ζουν σε ένα ορισμένο κοινωνικό περιβάλλον, ενώ άλλοι ζουν σε κάποιο άλλο, και έχουν κληρονομήσει διαφορετικά ήθη και διαφορετικό τρόπο ζωής. Ωστόσο, η ουσία των στοιχείων που αποκαλύπτει η φύση του ανθρώπου είναι ολόιδια, οπότε δεν χρειάζεται να σε απασχολεί μονίμως πώς είναι το πνεύμα σου, ούτε και να ανησυχείς συνεχώς αν αυτό είναι πονηρό ή όχι. Ο άνθρωπος δεν τα καταλαβαίνει αυτά τα πράγματα. Μόνο ο Θεός τα γνωρίζει. Και να μπορούσε να τα γνωρίσει αυτά ο άνθρωπος, άχρηστο θα του ήταν. Δεν ωφελεί να θέλει κανείς πάντα να αναλύει το ζήτημα του πνεύματος που διαθέτει ή να στοχάζεται σχετικά. Αυτό το κάνουν οι πιο αδαείς και μπερδεμένοι. Όταν κάνεις κάποιο λάθος ή κάποια παράβαση, δεν πρέπει να αμφισβητείς τον εαυτό σου, λέγοντας: «Υπάρχει κάποιο πρόβλημα με το πνεύμα μου; Είναι έργο πονηρού πνεύματος αυτό; Πώς μπόρεσα να κάνω κάτι τόσο γελοίο;» Ό,τι κι αν κάνεις, θα πρέπει να παρατηρείς τη φύση σου για να βρεις τη ρίζα του προβλήματος και να αναζητάς τις αλήθειες στις οποίες πρέπει να εισέλθουν οι άνθρωποι. Αν εξετάζεις το πνεύμα σου, τότε δεν θα καταλήξεις κάπου. Ακόμα κι αν μάθεις τι είδους πνεύμα διαθέτεις, και πάλι δεν θα μπορέσεις να γνωρίσεις τη φύση σου, ούτε και να επιλύσεις τα προβλήματά σου. Κατά συνέπεια, κάποιοι άνθρωποι μιλούν συνεχώς για το πνεύμα τους σαν να διαθέτουν πνευματικότητα ή επαγγελματισμό που σπάνια συναντά κανείς, όταν στην πραγματικότητα είναι ακόμα πιο ερασιτέχνες και ανόητοι. Κάποιοι μιλούν με ιδιαίτερη πνευματικότητα, θεωρώντας ότι τα λόγια τους είναι πολύ βαθυστόχαστα, ότι ο μέσος άνθρωπος δεν θα μπορούσε να τα κατανοήσει. Λένε: «Είναι πολύ σημαντικό να εξετάσουμε πώς είναι το πνεύμα μας. Αν δεν είναι ανθρώπινο, τότε, ακόμα κι αν πιστέψουμε στον Θεό, δεν γίνεται να σωθούμε. Δεν πρέπει να αφήσουμε τον Θεό να νιώσει αποστροφή για εμάς». Κάποιοι άνθρωποι επηρεάζονται αρνητικά και παραπλανιούνται όταν ακούνε τέτοια πράγματα. Νιώθουν βαθιά μέσα τους ότι αυτά τα λόγια έχουν λογική βάση και αρχίζουν να εξετάζουν το πνεύμα τους. Καθώς δίνουν πολύ μεγάλη σημασία σ’ αυτό, τους γίνεται εμμονή. Το εξετάζουν για κάθε ενέργειά τους και, στο τέλος, ανακαλύπτουν ότι υπάρχει πρόβλημα: «Γιατί εναντιώνομαι στην αλήθεια, ό,τι κι αν κάνω; Γιατί δεν έχω ούτε ένα ίχνος ανθρώπινης φύσης ή λογικής; Πρέπει να είμαι πονηρό πνεύμα». Στην πραγματικότητα, πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος που έχει κακή φύση και δεν κατέχει την αλήθεια να κάνει πράγματα που είναι σύμφωνα μ’ αυτήν; Όσο καλές κι αν είναι οι ενέργειές του, εξακολουθεί να μην κάνει πράξη την αλήθεια και να είναι εχθρικός απέναντι στον Θεό. Η φύση του ανθρώπου είναι κακή. Την έχει διαφθείρει και μεταμορφώσει ο Σατανάς. Ο άνθρωπος, πολύ απλά, δεν έχει καμία ανθρώπινη ομοιότητα, επαναστατεί με όλες του τις δυνάμεις ενάντια στον Θεό και αντιστέκεται σ’ Αυτόν. Έχει απομακρυνθεί τόσο πολύ από τον Θεό, που δεν μπορεί να κάνει τίποτα σύμφωνο με τις προθέσεις Του. Καμία πτυχή της έμφυτης φύσης του ανθρώπου δεν συμβαδίζει με τον Θεό. Είναι πασιφανές αυτό.

Κάποιοι είναι μονίμως υπερβολικά ευαίσθητοι και δίνουν μεγάλη σημασία στο αν έχουν πνευματική κατανόηση ή στο είδος του πνεύματος που διαθέτουν, και ταυτόχρονα βάζουν στην άκρη το θέμα της κατανόησης της φύσης τους. Είναι λες και μαζεύουν σπόρους σουσαμιού και χάνουν το καρπούζι. Δεν είναι ανόητο να πιάνεται κανείς από το απατηλό και να αμελεί το πραγματικό; Όλα αυτά τα χρόνια που μελετάς, έχεις κατανοήσει τα πάντα για το πνεύμα ή την ψυχή; Έχεις δει πώς είναι το πνεύμα σου; Αν αντί να κοιτάζεις βαθιά μέσα σου να δεις τι γίνεται με τη φύση-ουσία, μελετάς μονίμως το πνεύμα σου, θα βγει κανένα αποτέλεσμα από τη μελέτη σου; Δεν είναι σαν να λιώνει άδικα το κερί που ανάβει ένας τυφλός; Βάζεις στην άκρη τις πραγματικές δυσκολίες σου και δεν ψάχνεις να βρεις πώς να τις λύσεις, χρησιμοποιείς μονίμως διεστραμμένες μεθόδους και συλλογίζεσαι συνεχώς τι είδους πνεύμα έχεις. Λύνεται έτσι το πρόβλημα; Είσαι ο πιο ανόητος άνθρωπος αν πιστεύεις στον Θεό χωρίς να επιδιώκεις την αλήθεια, αν ποτέ δεν εργάζεσαι με ειλικρίνεια, αλλά συνεχώς μελετάς το πνεύμα σου. Οι πραγματικά έξυπνοι άνθρωποι έχουν την εξής στάση: «Ό,τι κι αν κάνει ο Θεός ή όπως κι αν με αντιμετωπίζει, όσο βαθιά κι αν είναι η διαφθορά μου ή όπως κι αν είναι η ανθρώπινη φύση μου, είμαι σταθερά αποφασισμένος να επιδιώκω την αλήθεια και να προσπαθώ να γνωρίσω τον Θεό». Μόνο όταν γνωρίσει κανείς τον Θεό, θα μπορέσει να διορθώσει τη διεφθαρμένη διάθεσή του και να εκπληρώσει το καθήκον του, να ικανοποιήσει, δηλαδή, τις προθέσεις του Θεού. Σε αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να είναι στραμμένη η ανθρώπινη ζωή, αυτό πρέπει να προσπαθούν οι άνθρωποι να επιτύχουν, αυτό είναι το μοναδικό μονοπάτι προς τη σωτηρία. Το ρεαλιστικό, λοιπόν, είναι να επιδιώκεις την αλήθεια, να γνωρίζεις τη διεφθαρμένη φύση σου, να καταλαβαίνεις την αλήθεια ώστε να αποτινάξεις τη διεφθαρμένη διάθεσή σου, καθώς και να μπορείς να εκτελείς καλά το καθήκον σου για να ικανοποιείς τον Θεό. Το ρεαλιστικό είναι να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα και να βιώσεις την ομοιότητα ενός αληθινού ανθρώπου. Το ρεαλιστικό είναι να αγαπάς και να υποτάσσεσαι στον Θεό, καθώς και να καταθέτεις μαρτυρία για Αυτόν. Αυτά τα αποτελέσματα θέλει ο Θεός. Δεν έχει νόημα να ερευνά κανείς πράγματα που δεν μπορεί ούτε να αγγίξει ούτε να δει, γιατί αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τα ρεαλιστικά πράγματα, ούτε και με τις συνέπειες του έργου του Θεού. Καθώς βρίσκεσαι, τώρα, σε υλικό σώμα, θα πρέπει να επιδιώκεις να κατανοήσεις την αλήθεια, να εκτελείς το καθήκον σου σωστά, να είσαι ειλικρινής και να αλλάζεις διάθεση. Οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να πετύχουν όλα αυτά τα πράγματα.

Είναι προφανές ότι κάποιοι άνθρωποι διαθέτουν το έργο των πονηρών πνευμάτων και ενδεχομένως αυτά τους έχουν κυριεύσει. Μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να σωθούν εάν πιστέψουν στον Θεό; Δεν είναι εύκολο να απαντήσει κανείς σε αυτό το ερώτημα. Η σωτηρία αυτών των ανθρώπων εξαρτάται από το κατά πόσο δρουν λογικά και έχουν κανονική διανοητική κατάσταση. Το πιο σημαντικό στην υπόθεση είναι κατά πόσο μπορούν να κατανοήσουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια. Αν δεν μπορούν να ανταποκριθούν σ’ αυτό, τότε αποκλείεται να σωθούν. Όλοι σας τώρα έχετε κανονική λογική, μιλάτε κανονικά και δεν έχετε βιώσει κάποιο υπερφυσικό ή αφύσικο φαινόμενο. Μπορεί, κάποιες φορές, η κατάστασή σας να είναι κάπως αφύσικη ή να μην ενεργείτε πάντα με σωστό τρόπο. Όλες αυτές οι περιπτώσεις συνιστούν αποκαλύψεις της ανθρώπινης φύσης. Στην πραγματικότητα, αυτό ισχύει και για τους άλλους ανθρώπους. Το μόνο που διαφέρει είναι το υπόβαθρο των αποκαλύψεων και η χρονική στιγμή που αυτές εκδηλώνονται. Τώρα μοιάζει λες και εσείς έχετε κάποιο ανάστημα. Ακούτε τους άλλους να μιλούν για ζητήματα και δηλώσεις σχετικά με το πνεύμα, κι έπειτα τους μιμείστε και ακολουθείτε το παράδειγμά τους, λες και καταλαβαίνετε πολύ καλά αυτά τα ζητήματα σχετικά με το πνεύμα και λες και είστε μεγάλοι και τρανοί. Μόνο ο Θεός γνωρίζει και ελέγχει τα ζητήματα που αφορούν το πνευματικό βασίλειο, και για τους ανθρώπους αρκεί να μπορούν να κατανοήσουν έστω και κάτι από τα λόγια Του. Πώς, λοιπόν, θα μπορούσε κανείς να κατανοήσει πλήρως το πνευματικό βασίλειο; Εύκολα δεν μπορεί κανείς να ξεστρατίσει όταν σκέφτεται μονίμως τέτοια πράγματα; Τη σήμερον ημέρα, όλοι οι άνθρωποι βιώνουν αυτήν την κατάσταση. Μπορεί να μη συζητάς σοβαρά αυτά τα ζητήματα πάντα, μπορεί και να μη νιώσεις αδύναμος και ανεπαρκής εξαιτίας τους. Ωστόσο, είναι δυνατόν σε επηρεάσουν προσωρινά αυτά που λένε οι άλλοι. Αν και ίσως δεν δίνεις ιδιαίτερη σημασία σε τέτοια ζητήματα, έχεις, μέσα σου την τάση να επικεντρώνεσαι σε πράγματα που αφορούν το πνεύμα. Και αν έρθει η μέρα που όντως κάνεις κάποιο λάθος, σου συμβεί κάποια ατυχία και σκοντάψεις, τότε πρέπει να αρχίσεις να αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου και να αναρωτηθείς εάν είναι και το πνεύμα σου λάθος. Συνήθως δεν αμφιβάλλεις. Μάλιστα, θεωρείς τους άλλους παράλογους όταν τους βλέπεις να έχουν ένα σωρό αμφιβολίες. Εάν, όμως, έρθει η μέρα που κλαδευτείς ή κάποιος άλλος πει ότι είσαι ο Σατανάς ή κάποιο πονηρό πνεύμα, τότε θα το πιστέψεις και, όπως κι εκείνος, θα γεμίσεις αμφιβολίες και δεν θα μπορέσεις να ξεφύγεις. Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι αντιμετωπίζουν αυτό το πρόβλημα, έχουν την τάση, δηλαδή, να θεωρούν πολύ σημαντικά τα ζητήματα του πνεύματος και να αμελούν τα άλλα, όπως την κατανόηση της φύσης τους και τη ζωή-είσοδο. Κατά συνέπεια, αποκόπτονται πλήρως από την πραγματικότητα. Έχουμε, λοιπόν, βιωματική παρέκκλιση.

Όλοι σας θα πρέπει να φροντίσετε να γνωρίσετε τη φύση σας και να μάθετε ποιες πτυχές της μπορούν εύκολα να σας οδηγήσουν σε λανθασμένες ενέργειες ή σε παραστρατήματα και, αφού τα εξετάσετε όλα αυτά, να σχηματίσετε μια συνοπτική εικόνα για τις εμπειρίες που αποκτήσατε και τα μαθήματα που λάβατε. Θα μπορέσετε να αντιληφθείτε την κατάστασή σας και να εξελιχθείτε στη σωστή κατεύθυνση μόνο εάν σιγά-σιγά γνωρίσετε βαθύτερα οτιδήποτε αφορά τις υπηρεσίες, τις εμπειρίες ζωής και την επίγνωση της φύσης σας. Αν καταφέρεις να αποκτήσεις αυτές τις πτυχές της αλήθειας και τις εντάξεις στον εσωτερικό σου κόσμο, τότε θα αποκτήσεις μεγαλύτερη σταθερότητα και δεν θα κάνεις πλέον ανεύθυνες και αυθαίρετες παρατηρήσεις για πράγματα που δεν κατανοείς. Θα επικεντρώνεσαι στην πραγματικότητα των λόγων σου και θα συναναστρέφεσαι σχετικά με πραγματικά ζητήματα. Όταν οι άνθρωποι γνωρίσουν καλύτερα τη φύση τους και κατανοήσουν πιο ολοκληρωμένα την αλήθεια, τότε θα μπορούν να μιλούν περισσότερο με ευπρέπεια. Δεν θα μιλούν αυθαίρετα πλέον. Όσοι δεν κατέχουν την αλήθεια είναι συνέχεια αφελείς και δεν υπάρχει τίποτα που διστάζουν να πουν. Υπάρχουν, μάλιστα, και αυτοί που, όταν διαδίδουν το ευαγγέλιο και προκειμένου να κερδίσουν λίγους ακόμη ανθρώπους, δεν διστάζουν να συνταχθούν με θρησκευόμενα άτομα και να υβρίσουν τον Θεό. Δεν γνωρίζουν ούτε ποιοι είναι οι ίδιοι ούτε ποια είναι η φύση τους. Επιπλέον, δεν έχουν φόβο Θεού. «Μικρό το κακό» θα πουν κάποιοι. Είναι, όμως, όντως έτσι; Όταν μια μέρα αντιληφθούν τη σοβαρότητα του προβλήματος, θα φοβηθούν. Τι φρικτό είναι αυτό που έκαναν! Δεν μπορούν να διακρίνουν την ουσία του ζητήματος. Θεωρούν, μάλιστα, ότι είναι πάνσοφοι και καταλαβαίνουν τα πάντα. Δεν γνωρίζουν, όμως, ότι προσβάλλουν τον Θεό και ότι θα χαθούν. Είναι ανώφελο να καταλάβεις όλα όσα σχετίζονται με την κόλαση ή το πνευματικό βασίλειο χωρίς να γνωρίζεις την ίδια σου τη φύση. Αυτό που προέχει τώρα είναι να καταφέρει κανείς να γνωρίσει τον εαυτό του και την ουσία-φύση του, ξεπερνώντας τις δυσκολίες που κρύβει αυτό. Πρέπει να αντιλαμβάνεσαι τις καταστάσεις που σου αποκαλύπτει η φύση σου, την καθεμία ξεχωριστά. Αν δεν μπορείς, τότε δεν έχει νόημα να καταλάβεις τίποτε άλλο. Τίποτα δεν έχει νόημα, όσο κι αν προσπαθείς να αναλύσεις τον εαυτό σου για να καταλάβεις πώς είναι το πνεύμα σου ή η ψυχή σου. Η ουσία είναι να κατανοήσεις τι πραγματικά υπάρχει στη φύση σου. Ό,τι πνεύμα κι αν διαθέτεις, είσαι πλέον άνθρωπος με κανονικό τρόπο σκέψης. Επομένως, επιδίωξή σου πρέπει να είναι η κατανόηση και αποδοχή της αλήθειας. Αν καταλαβαίνεις την αλήθεια, τότε θα πρέπει να ενεργείς σύμφωνα με αυτήν. Αυτό είναι το καθήκον του ανθρώπου. Απλούστατα, δεν έχει κανένα νόημα να εξετάζεις ζητήματα που σχετίζονται με το πνεύμα. Είναι μάταιο και ανώφελο. Τη σήμερον ημέρα, σε όλες τις εκκλησίες άνθρωποι που έχουν το έργο των πονηρών πνευμάτων αποκαλύπτονται. Εάν μπορέσουν να κατανοήσουν την αλήθεια, τότε υπάρχει ακόμη ελπίδα για αυτούς. Αν, όμως, δεν μπορέσουν να κατανοήσουν ή να αποδεχτούν την αλήθεια, τότε μόνο να αποπεμφθούν μπορούν. Αν κάποιος καταλαβαίνει την αλήθεια, αυτό δείχνει ότι εξακολουθεί να έχει κανονική λογική. Αν κατανοεί περισσότερες αλήθειες, τότε ο Σατανάς δεν θα μπορέσει να τον παραπλανήσει ή να τον ελέγξει. Υπάρχει, λοιπόν, ελπίδα να σωθεί. Αν τον κυριεύσουν οι δαίμονες και τις περισσότερες φορές η λογική του δεν είναι και πολύ κανονική, τότε είναι ξοφλημένος και πρέπει να αποπεμφθεί για να μη δημιουργηθούν μπελάδες. Οποιοσδήποτε έχει σχετικά κανονική λογική, όποιο πνεύμα κι αν έχει μέσα του, εφόσον έχει κάποια πνευματική κατανόηση και κατανοεί και αποδέχεται την αλήθεια, μπορεί να ελπίζει ότι θα σωθεί. Ο άνθρωπος ίσως δεν έχει την ικανότητα να αποδέχεται την αλήθεια. Ωστόσο, μπορεί να ελπίζει ότι θα σωθεί εάν δίνει ουσιαστική σημασία στα κηρύγματα, αν αντιλαμβάνεται και κατανοεί την αλήθεια όταν συναναστρέφεται σχετικά μ’ αυτήν, αν έχει κανονική λογική και δεν συμπεριφέρεται παράλογα. Φοβάμαι, όμως, ότι ίσως υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν πνευματική κατανόηση ή δεν κατανοούν τα ανθρώπινα λόγια και δεν μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια, όσο κι αν οι άλλοι συναναστρέφονται μαζί τους σχετικά μ’ αυτήν. Αυτοί οι άνθρωποι είναι ενοχλητικοί και δεν μπορούν καν να εργαστούν ως απλοί δουλευτές. Επίσης, όσοι πιστεύουν στον Θεό θα πρέπει να επικεντρώνονται μόνο στην αλήθεια και την επιδίωξή της, και να μην τους ενδιαφέρει συνέχεια να μιλούν για το πνεύμα, να το μελετούν και να προσπαθούν να το κατανοήσουν. Είναι παράλογο και γελοίο. Το ζήτημα, τώρα, είναι κατά πόσο μπορεί κανείς να αποδεχτεί και να κατανοήσει την αλήθεια, και να εισέλθει στις πραγματικότητες. Αυτό έχει σημασία. Ακόμα, όμως, μεγαλύτερη σημασία έχει το κατά πόσο μπορεί να κάνει αυτοκριτική και να φτάσει την αυτογνωσία, και το αν μπορεί να καταλάβει τη φύση του! Δεν έχει κανένα νόημα ούτε και την παραμικρή αξία να μελετάς πώς είναι το πνεύμα σου. Αν μελετάς μονίμως το πνεύμα σου, το τι συμβαίνει με την ψυχή σου, αν το πνεύμα σου είναι ανώτερης ή κατώτερης ποιότητας, αν σε απασχολεί ποιανού πνεύματος είσαι μετενσάρκωση, πόσες φορές έχεις επανέλθει, ποιο θα είναι το τελικό σου αποτέλεσμα ή τι σου επιφυλάσσει το μέλλον, τότε δεν θα μπορέσεις να ασχοληθείς με τα σημαντικά ζητήματα. Ακόμη κι αν τα μελετήσεις ενδελεχώς όλα εκείνα, μια μέρα που οι υπόλοιποι άνθρωποι θα κατανοήσουν την αλήθεια και θα εισέλθουν στις πραγματικότητες, εσύ δεν θα έχεις τίποτα. Δεν θα σου έχει μείνει χρόνος να ασχοληθείς με τα σημαντικά ζητήματα και αυτό θα βλάψει εσένα τον ίδιο. Θα έχεις πάρει το λάθος μονοπάτι και θα έχεις πιστέψει στον Θεό μάταια. Ποιος θα θεωρήσεις ότι ευθύνεται τότε; Δεν έχει νόημα να κατηγορείς τους πάντες. Η δική σου άγνοια θα ευθύνεται για όλα.

Απόσπασμα 47

Καταλαβαίνετε τώρα με ποιον τρόπο πρέπει να ακολουθήσετε τον Θεό και να βαδίσετε στο μονοπάτι της αναζήτησης της αλήθειας; Τι ακριβώς σημαίνει να πιστεύει κανείς στον Θεό και να Τον ακολουθεί; Αφορά μόνο το να απαρνηθεί κάποια πράγματα, με την ικανότητά του να δαπανά τον εαυτό του για τον Θεό και να υπομένει κάποια βάσανα και να Τον ακολουθεί μέχρι τέλους; Μπορεί κανείς να κερδίσει την αλήθεια αν ακολουθεί τον Θεό με αυτό τον τρόπο; Μπορεί να αποκτήσει σωτηρία; Τα έχετε ξεκαθαρίσει αυτά στο μυαλό σας; Κάποιοι πιστεύουν ότι από τη στιγμή που κάποιος έχει βιώσει την κρίση, την παίδευση, το κλάδεμα ή εφόσον έχει αποκαλυφτεί ο πραγματικός του εαυτός, το αποτέλεσμα είναι προκαθορισμένο και η μοίρα δεν του αφήνει καμία ελπίδα σωτηρίας. Οι περισσότεροι δεν καταλαβαίνουν ξεκάθαρα αυτό το ζήτημα, διστάζουν στα κρίσιμα σημεία, χωρίς να ξέρουν πώς να βαδίσουν στο μονοπάτι προς τα εμπρός. Μα κάτι τέτοιο δεν σημαίνει ότι εξακολουθούν να μην έχουν αληθινή γνώση του έργου του Θεού; Άραγε, όσοι έχουν μονίμως αμφιβολίες για το έργο του Θεού και τη σωτηρία του ανθρώπου από Εκείνον έχουν ίχνος αληθινής πίστης; Συνήθως, κάποιοι άνθρωποι που δεν έχουν ακόμη κλαδευτεί ή δεν τους έχουν τύχει αναποδιές, θεωρούν ότι θα έπρεπε να αναζητήσουν την αλήθεια και να ικανοποιήσουν τις προθέσεις του Θεού με την πίστη τους. Όμως, με το που δεχτούν ένα πλήγμα ή προκύψουν τίποτα δυσκολίες, αποκαλύπτεται η προδοτική τους φύση, κάτι που σου προκαλεί απέχθεια όταν το βλέπεις. Στη συνέχεια, αισθάνονται και οι ίδιοι απέχθεια και τελικά βγάζουν από μόνοι τους ετυμηγορία για την έκβασή τους, λέγοντας: «Αυτό ήταν! Αφού είμαι ικανός για τέτοια πράγματα, αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι τελειωμένος; Ο Θεός δεν θα με σώσει ποτέ». Πολλοί βρίσκονται σε αυτήν την κατάσταση. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι όλοι βρίσκονται σ’ αυτήν την κατάσταση. Για ποιον λόγο βγάζουν οι άνθρωποι τέτοιες ετυμηγορίες για τον εαυτό τους; Κάτι τέτοιο αποδεικνύει ότι εξακολουθούν να μην κατανοούν την πρόθεση του Θεού να σώσει την ανθρωπότητα. Το να κλαδευτείς μονάχα μια φορά μπορεί να σε οδηγήσει στην αρνητικότητα για πολύ καιρό και να μην μπορείς να ξεφύγεις, σε τέτοιον βαθμό που ακόμα και το καθήκον σου μπορεί να εγκατέλειπες. Και το παραμικρό ακόμη μπορεί να σε κάνει να πάψεις να επιδιώκεις την αλήθεια και να σε κάνει να κολλήσεις. Είναι λες και όταν οι άνθρωποι νομίζουν ότι είναι άμεμπτοι και δεν έχουν κανένα ψεγάδι, επιδιώκουν με ενθουσιασμό την αλήθεια κι όταν ανακαλύψουν ότι είναι βαθιά διεφθαρμένοι, δεν έχουν πλέον το κουράγιο να συνεχίσουν την επιδίωξή της. Πολλοί μιλάνε με απελπισία και αρνητισμό και λένε: «Αυτό ήταν! Ο Θεός δεν θα με σώσει. Ακόμη κι αν με συγχωρέσει Αυτός, εγώ δεν μπορώ να συγχωρέσω τον εαυτό μου· δεν θα μπορέσω ποτέ να αλλάξω». Οι άνθρωποι δεν κατανοούν την πρόθεση του Θεού, κι αυτό σημαίνει ότι ακόμη δεν γνωρίζουν το έργο Του. Πράγματι, είναι φυσικό καμιά φορά να αποκαλύπτουν ορισμένες διεφθαρμένες διαθέσεις κατά τις εμπειρίες τους, ή να ενεργούν με τρόπο ακάθαρτο ή ανεύθυνα ή επιπόλαια, δίχως αφοσίωση. Ο λόγος είναι ότι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις· και αυτό είναι νόμος απαράβατος. Ποιος ο λόγος να αποκαλούνται οι άνθρωποι διεφθαρμένοι αν δεν ήταν αυτές οι αποκαλύψεις; Εάν δεν ήταν διεφθαρμένοι, δεν θα είχε κανένα νόημα το έργο του Θεού για τη σωτηρία. Λοιπόν, το πρόβλημα είναι ότι, επειδή οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια ούτε δεν κατανοούν πραγματικά τον εαυτό τους, κι επειδή δεν μπορούν να διακρίνουν ξεκάθαρα την ίδια τους την κατάσταση, χρειάζονται τον Θεό να εκφράσει τα λόγια της αποκάλυψης και της κρίσης για να μπορέσουν να καταλάβουν. Διαφορετικά, θα παρέμεναν απαθείς και αποβλακωμένοι. Εάν ο Θεός δεν εργαζόταν με αυτό τον τρόπο, οι άνθρωποι δεν θα άλλαζαν ποτέ. Όποιες δυσκολίες κι αν σας τυχαίνουν σε κάθε στάδιο, Εγώ θα σας συναναστρέφομαι σχετικά με την αλήθεια, θα σας δίνω ξεκάθαρη γνώση και καθοδήγηση, και το μόνο που έχετε να κάνετε εσείς είναι να μπείτε στον σωστό δρόμο. Αλλιώς, οι άνθρωποι θα παρεκκλίνουν πάντοτε προς τα άκρα. Θα φτάνουν σε αδιέξοδα, μην έχοντας καμιά μελλοντική προοπτική και βγάζοντας στην πορεία ετυμηγορία για τον εαυτό τους. Όταν ίσα που αρχίζουν να βιώνουν το έργο του Θεού, δεν κατανοούν ακόμη τον εαυτό τους. Και μετά από πολλές αποτυχίες και πολλή αποκάλυψη, τελικώς βγάζουν την ετυμηγορία για τον εαυτό τους. Λένε: «Είμαι διάβολος· είμαι ο Σατανάς! Τα πάντα έχουν τελειώσει για μένα. Δεν υπάρχει περίπτωση να σωθώ ποτέ. Δεν σώζομαι με τίποτα». Οι άνθρωποι όντως είναι εξαιρετικά ευάλωτοι και δύσκολοι στον χειρισμό, και παρεκκλίνουν προς τα άκρα καθώς προχωράνε. Γίνονται αλαζόνες και αυτάρεσκοι, γιατί δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι η διαφθορά τους έχει βαθιές ρίζες, ότι είναι διάβολοι· θεωρούν ότι έχουν αντέξει αμέτρητες κακουχίες, ότι αγαπούν τον Θεό και πληρούν τις προϋποθέσεις για να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών. Όμως, όταν αντιλαμβάνονται το μέγεθος της διαφθοράς τους, όταν καταλαβαίνουν ότι δεν βιώνουν την ανθρώπινη ομοιότητα αλλά είναι διάβολοι και σατανάδες, αφήνονται στην απελπισία και θεωρούν ότι δεν έχουν καμία ελπίδα, ότι ο Θεός θα πρέπει να τους καταδικάσει, να τους αποκαλύψει και να τους αποκλείσει. Όσο οι άνθρωποι δεν κατανοούν τον εαυτό τους, είναι αλαζόνες και αυτάρεσκοι· όταν τον κατανοήσουν, αφήνονται στην απελπισία. Να πόσο προβληματικοί και δύσκολοι είναι οι άνθρωποι. Εάν αποδεχτούν την αλήθεια, εάν κάποια στιγμή καταλάβουν την πρόθεση του Θεού, θα πουν: «Πάντα είχα τόσο μεγάλη διαφθορά και επιτέλους το παραδέχομαι. Ευτυχώς, ο Θεός με σώζει και πλέον μπορώ να ζήσω μια λαμπρή ζωή και να βαδίσω στο σωστό μονοπάτι της ζωής. Δεν ξέρω πώς να ευχαριστήσω τον Θεό». Είναι σαν να ξυπνάς από όνειρο και να καταλαβαίνεις. Δεν έχουν λάβει τη σπουδαία σωτηρίας; Δεν θα πρέπει να δοξάζουν τον Θεό; Κάποιοι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν τον εαυτό τους ακόμα κι όταν πλησιάζει ο θάνατος· παραμένουν αλαζόνες και δεν μπορούν να αποδεχτούν το ότι έχουν αποκαλυφθεί τα γεγονότα. Θεωρούν ότι είναι πολύ καλοί: «Είμαι καλός άνθρωπος· πώς γίνεται να το έχω κάνει αυτό;» Μοιάζει λες και έχουν κατηγορηθεί εσφαλμένα. Κάποιοι άνθρωποι περνούν χρόνια στο έργο του Θεού και ακόμα δεν καταλαβαίνουν τη φύση τους. Πιστεύουν συνέχεια ότι είναι καλοί άνθρωποι και ότι έκαναν ένα λάθος σε μια στιγμή σύγχυσης, και ακόμα και μέχρι σήμερα, όταν αποκλείονται, δεν υποτάσσονται. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι πολύ αλαζόνας και αδαής, και δεν αποδέχεται με τίποτα την αλήθεια. Δεν πρόκειται να μεταμορφωθεί και να γίνει άνθρωπος. Από αυτό μπορείτε να καταλάβετε ότι ακόμα κι αν οι άνθρωποι από τη φύση τους αντιστέκονται στον Θεό και Τον προδίδουν, υπάρχουν διαφορές στη φύση του καθενός. Αυτό απαιτεί βαθύτερη κατανόηση της ανθρώπινης φύσης.

Η φύση των ανθρώπων εμπεριέχει ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά που πρέπει να γίνουν κατανοητά. Όλοι είναι ικανοί να προδώσουν τον Θεό —αυτό είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό— όμως, ο καθένας έχει τη δική του ζωτική αδυναμία. Κάποιοι αγαπούν τη δύναμη, άλλοι τη θέση· κάποιοι λατρεύουν τα λεφτά, ενώ άλλοι λατρεύουν τις υλικές απολαύσεις. Αυτά αποτελούν διαφορές στη φύση του κάθε ανθρώπου. Μερικοί, αφότου πίστεψαν στον Θεό, παραμένουν ακλόνητοι παρά τις πολλές κακουχίες, ενώ άλλοι, όταν τους τύχει μια μικρή κακουχία, γίνονται αρνητικοί, παραπονιούνται και δεν μπορούν να παραμείνουν ακλόνητοι. Για ποιον λόγο, λοιπόν, παρά το ότι και οι δύο πιστεύουν στον Θεό, και τρώνε και πίνουν τον λόγο Του, έχουν διαφορετικές αντιδράσεις όταν τους συμβεί κάτι; Αυτό δείχνει ξεκάθαρα ότι παρ’ όλο που οι βαθιά διεφθαρμένοι άνθρωποι έχουν όλοι τους τη φύση του Σατανά, η ποιότητα της ανθρώπινης φύσης τους διαφέρει. Κάποιοι αποστρέφονται και μισούν την αλήθεια, ενώ άλλοι μπορούν να την αγαπήσουν και να την αποδεχτούν. Κάποιοι εκδηλώνουν τη διεφθαρμένη διάθεσή τους πολύ πιο έντονα από κάποιους άλλους. Κάποιοι είναι λίγο πιο καλόκαρδοι, ενώ άλλοι είναι πολύ φαύλοι. Παρόλο που μπορεί να διαφέρουν τα λόγια, η συμπεριφορά και οι εκδηλώσεις τους, οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους είναι ίδιες· όλοι τους είναι διεφθαρμένοι άνθρωποι που ανήκουν στον Σατανά. Αυτό είναι ένα κοινό τους χαρακτηριστικό. Το ποιος είναι κανείς το καθορίζει η φύση του. Αν και υπάρχουν ομοιότητες μεταξύ των ανθρώπων όσον αφορά τη φύση τους, καθένας πρέπει να αντιμετωπίζεται διαφορετικά ανάλογα με την ουσία του. Για παράδειγμα, τα πονηρά πάθη είναι κοινό χαρακτηριστικό όλων των ανθρώπων. Όλοι τα έχουν και δεν μπορούν να τα νικήσουν εύκολα. Ωστόσο, κάποιοι είναι περισσότερο επιρρεπείς σ’ αυτό το θέμα. Τέτοιου είδους άνθρωποι υποκύπτουν όταν έρχονται αντιμέτωποι με πειρασμούς που έχουν να κάνουν με το αντίθετο φύλο. Η καρδιά τους κυριεύεται και υποκύπτουν στον πειρασμό· είναι διατεθειμένοι να το σκάσουν ανά πάσα στιγμή με κάποιο άλλο άτομο και να προδώσουν τον Θεό. Άρα, μπορούμε να πούμε ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν πονηρή φύση. Άλλοι, όταν έρχονται αντιμέτωποι με κάτι παρόμοιο, δεν παρεκτρέπονται, παρόλο που μπορεί να δείξουν αδυναμία ή να αποκαλύψουν πονηρά πάθη. Καταφέρνουν να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση και να αποφύγουν τέτοιες καταστάσεις· μπορούν να επαναστατήσουν ενάντια στη σάρκα και να αποφύγουν τον πειρασμό. Άρα, δεν μπορούμε να πούμε ότι η φύση τους είναι πονηρή. Οι άνθρωποι ζουν στη σάρκα, άρα έχουν πονηρούς πόθους. Όμως, κάποιοι είναι παρορμητικοί και απερίσκεπτοι, ικανοποιούν τα πάθη τους και μάλιστα πράττουν με τρόπο που αναστατώνει και διαταράσσει το έργο της εκκλησίας, ενώ άλλοι δεν είναι έτσι. Εκείνοι καταφέρνουν να αναζητήσουν την αλήθεια και να ενεργούν σύμφωνα μ’ αυτήν, καθώς και να επαναστατήσουν ενάντια στη σάρκα. Όλοι οι άνθρωποι έχουν σαρκικά πάθη, αλλά δεν συμπεριφέρονται όλοι με τον ίδιο τρόπο. Αυτές είναι οι διαφορές μεταξύ των ανθρώπων όσον αφορά τη φύση-ουσία. Κάποιοι είναι φιλάργυροι. Με το που θα δουν χρήματα ή όμορφα πράγματα, τα θέλουν για δικά τους. Έχουν μια εξαιρετικά έντονη επιθυμία να τα αποκτήσουν. Τέτοιοι άνθρωποι είναι από τη φύση τους άπληστοι. Εποφθαλμιούν ό,τι υλικά αγαθά δουν, και μάλιστα τολμούν να τα κλέψουν ή τα καταχραστούν τις προσφορές του Θεού —τολμούν να απλώσουν χέρι ακόμα και σε χιλιάδες ή δεκάδες χιλιάδες γουαν. Όσο περισσότερα τα λεφτά, τόσο πιο θρασείς γίνονται. Δεν έχουν καρδιά που φοβάται τον Θεό. Αυτή είναι άπληστη φύση. Κάποιοι έχουν τύψεις που ξόδεψαν μερικά γουαν ή μερικές δεκάδες γουαν από τα χρήματα της εκκλησίας. Τότε, πέφτουν γρήγορα στα γόνατα ενώπιον του Θεού και προσεύχονται με δάκρυα μετάνοιας, ικετεύοντας Τον για συγχώρεση. Δεν μπορούμε να πούμε ότι τέτοιοι άνθρωποι είναι φιλάργυροι, αφού όλοι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και αδυναμίες, και το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να μετανοήσουν ειλικρινά δείχνει ότι οι ενέργειές τους αποτελούσαν απλώς μια αποκάλυψη των διεφθαρμένων διαθέσεών τους. Κάποιοι είναι επικριτικοί και λένε: «Αφού αυτήν τη φορά ξόδεψε λίγα απ’ τα λεφτά της εκκλησίας, την επόμενη θα ξοδέψει περισσότερα. Είναι σίγουρα άνθρωπος που κλέβει τις προσφορές και άρα πρέπει να τον αποπέμψουμε». Ο τρόπος που μιλάνε εμπεριέχει ένα είδος κρίσης. Οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και οπωσδήποτε θα αποκαλύψουν τη διαφθορά τους και θα πράξουν πονηρά. Αυτό είναι φυσιολογικό, αλλά το να αποκαλύπτει κάποιος τη διαφθορά του δεν είναι το ίδιο με το να έχει τη φύση κακού ανθρώπου. Ναι μεν αυτές οι δύο κατηγορίες ανθρώπων ίσως να ενεργούν με τον ίδιο τρόπο, αλλά η φύση τους είναι διαφορετική. Για παράδειγμα, κάποιος, παρόλο που βαδίζει στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και επιζητά να είναι ειλικρινής, αναπόφευκτα αποκαλύπτει πότε-πότε ψέματα, δολιότητα και εξαπάτηση, ενώ τα ψέματα και η δολιότητα είναι μέρος της φύσης του διαβόλου, ο οποίος λέει συνέχεια ψέματα για τα πάντα. Παρόλο που και οι δυο ψεύδονται, η ουσία του διαβόλου και η ουσία κάποιου που επιδιώκει την αλήθεια διαφέρουν ριζικά. Είναι σωστό, λοιπόν, να χαρακτηρίζουμε αυτούς που επιζητούν να είναι ειλικρινείς ως διαβόλους και σατανάδες, μόνο και μόνο λόγω μιας στιγμιαίας αποκάλυψης διαφθοράς; Δεν σημαίνει ότι είναι διάβολοι που μονίμως ψεύδονται και ξεγελούν τους άλλους επειδή έκαναν την παράβαση του ψέματος και της εξαπάτησης. Δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι την ίδια φύση-ουσία, άρα δεν μπορούμε να τις βάζουμε όλες στο ίδιο σακί. Η σύγκριση κάποιου που έχει διαπράξει μια στιγμιαία παράβαση με έναν διάβολο αποτελεί αυθαίρετη κρίση και καταδίκη. Αυτό είναι που βλάπτει τους ανθρώπους περισσότερο από καθετί. Εάν δεν έχεις διάκριση και δεν καταλαβαίνεις τα πράγματα καθαρά, τότε να μην μιλάς στα τυφλά και να μην εφαρμόζεις κανονισμούς αδιακρίτως, γιατί θα βλάψεις τους άλλους. Όσοι δεν διαθέτουν πνευματική κατανόηση και αρέσκονται στο να ακολουθούν τους κανονισμούς είναι πολύ πιθανό να κρίνουν και να καταδικάσουν τους άλλους. Οι άνθρωποι που δεν κατανοούν την αλήθεια μιλούν και ενεργούν δίχως αρχές, και το να μιλάει κανείς απρόσεκτα, να κρίνει αυθαίρετα και να καταδικάζει τους άλλους δεν ωφελεί ούτε τον ίδιο ούτε τους άλλους.

Δεν μπορείτε πραγματικά να γνωρίζετε ποιον στόχο πρέπει να φτάσει κανείς στην πίστη του στον Θεό ώστε να είναι σε συμφωνία με τις προθέσεις Του. Πολύ λίγοι είναι αυτοί που πιστεύουν στον Θεό ολοκληρωτικά έτσι όπως απαιτεί Εκείνος. Μέσα σας έχετε πολλά προβλήματα και ίσως να μην τα έχετε ακόμη συνειδητοποιήσει και να μην σας είναι ξεκάθαρα. Αυτό δείχνει ότι ακόμα δεν κατανοείτε την αλήθεια, ότι δεν μπορείτε να κάνετε αυτοκριτική, ότι δεν έχετε ξεσκεπάσει και δεν μπορείτε ακόμα να αναλύσετε τις διάφορες σκέψεις και πτυχές της φύσης σας που βρίσκονται μέσα σας. Κάποια στιγμή, αφού θα έχετε ακούσει αρκετά κηρύγματα και θα έχετε αποκτήσει εμπειρίες, θα κατανοήσετε την αλήθεια, και μόνο τότε θα αποκτήσετε αληθινή αυτογνωσία. Παρόλο που η πίστη σας στον Θεό είναι αληθινή, δεν έχετε ακόμη αποβάλει τις διεφθαρμένες διαθέσεις σας, και στη φύση σας εξακολουθούν να υπάρχουν πολλές επιφανειακές πλευρές. Σας αρέσει ακόμη να φοράτε όμορφα ρούχα και να απολαμβάνετε όμορφα πράγματα. Όταν κάποιοι φοράνε όμορφα ρούχα ή αγοράζουν καινούριο κινητό, αλλάζει ο τόνος της φωνής τους· όταν κάποιες γυναίκες φοράνε ψηλά τακούνια, αλλάζει ο τρόπος που περπατάνε και πλέον δεν γνωρίζουν τον εαυτό τους. Όσον αφορά το τι έχουν οι άνθρωποι στην καρδιά τους και ποια είναι η φύση που τους κάνει να εκδηλώνουν αυτές τις μοχθηρές, άσχημες και επιφανειακές πλευρές, πρέπει να γνωρίσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και αυτά που βρίσκονται στη φύση τους. Αν και τις νιώθουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, δεν μπορούν να τις διορθώσουν· μπορούν μονάχα να βασιστούν στην θέληση τους για αυτοσυγκράτηση και να μην τις αφήσουν να εκδηλωθούν. Όσο βαθαίνουν οι εμπειρίες τους, όσο βαθαίνει η γνώση για τη φύση τους και για όλες τις πτυχές της αλήθειας, και καθώς καταλαβαίνουν σιγά-σιγά τις απαιτήσεις του Θεού και εισέρχονται σ’ αυτές, αρχίζουν σιγά-σιγά να αλλάζουν οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους και οι πτυχές της φύσης τους. Στην αρχή, η αυτογνωσία τους είναι πολύ επιφανειακή. Αναγνωρίζουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, αλλά δεν μπορούν να αναζητήσουν την αλήθεια και να μάθουν την ουσία της διαφθοράς τους. Όταν αποκτήσουν κάποιες γνώσεις, θέλουν να δείξουν αυτοσυγκράτηση και να επαναστατήσουν ενάντια στη σάρκα μέσα από σκληρή δουλειά και αυτό να έχει αποτέλεσμα. Όμως, οι προσπάθειές τους αποδεικνύονται μάταιες και συνεχίζουν να μην καταλαβαίνουν την αιτία του προβλήματος. Όταν αργότερα καταφέρουν πραγματικά να αντιληφθούν την αλήθεια και γνωρίσουν πολύ καλά τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, αρχίζουν να μισούν τον εαυτό τους. Σ’ εκείνο το σημείο, δεν χρειάζεται να καταβάλουν μεγάλη προσπάθεια για να επαναστατήσουν ενάντια στη σάρκα, μπορούν ενεργά να ασκούν την αλήθεια και να πράττουν σύμφωνα με τις αρχές. Παρόλο που μερικές φορές δεν κατανοούν πλήρως την αλήθεια, τουλάχιστον ενεργούν με βάση τη συνείδησή τους και τη λογική. Όλοι οι άνθρωποι, όταν αρχίζουν να βιώνουν τα λόγια του Θεού, τα βρίσκουν σκούρα. Επειδή δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια και δεν ξέρουν ότι πρέπει να βασίζονται στις αρχές, ρωτούν συνεχώς πώς να κάνουν το καθετί, και το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να τηρούν κανονισμούς. Επιπλέον, οι αρνητικές καταστάσεις πάντοτε αναστατώνουν τους ανθρώπους, οι οποίοι μερικές φορές δεν έχουν δρόμο να προχωρήσουν. Όσον αφορά τις αρνητικές καταστάσεις, πρέπει να διορθώνουν μέσω συναναστροφής εκείνες που μπορούν να διορθωθούν με αυτό τον τρόπο. Και όσες δεν μπορούν να διορθωθούν μέσω συναναστροφής, αγνόησέ τες. Αντίθετα, να επικεντρωθείς στο να ασκείσαι και να εισέρχεσαι κανονικά, και να συναναστρέφεσαι περισσότερο πάνω στην αλήθεια. Κάποια στιγμή, όταν κατανοήσεις ξεκάθαρα την αλήθεια και διακρίνεις ξεκάθαρα πολλά πράγματα, οι αρνητικές καταστάσεις σου θα εξαφανιστούν φυσιολογικά. Οι παλιές αρνητικές σας καταστάσεις δεν έχουν πλέον εξαφανιστεί; Στη χειρότερη περίπτωση, τις βιώνετε πολύ λιγότερο απ’ ότι στο παρελθόν. Επικεντρωθείτε απλώς στην επιδίωξη της αλήθειας, κι έτσι θα μπορέσετε να επιλύσετε όλα τα προβλήματά σας. Όταν μπορέσετε να επιλύσετε τα προβλήματά σας, θα έχετε κάνει πρόοδο και θα έχετε αναπτυχθεί. Όταν η εμπειρία των ανθρώπων εκτείνεται ως την ημέρα που θα έχει αλλάξει εντελώς η οπτική τους για τη ζωή, το νόημα και η βάση της ύπαρξής τους, όταν θα έχουν αλλάξει και οι ίδιοι ριζικά και θα έχουν γίνει κάποιοι άλλοι, δεν είναι απίστευτο αυτό; Πρόκειται για μια τεράστια αλλαγή, μια συγκλονιστική αλλαγή. Μόνο αν πάψουν να σε ενδιαφέρουν η φήμη, το κέρδος, η θέση, τα λεφτά, οι απολαύσεις, η ισχύς και η δόξα του κόσμου και όταν μπορείς εύκολα να τα εγκαταλείψεις όλα αυτά, θα αποκτήσεις την ομοιότητα ενός ανθρώπου. Εκείνοι που τελικά θα ολοκληρωθούν απ’ τον Θεό είναι μια ομάδα όπως αυτή· ζουν για την αλήθεια, ζουν για τον Θεό και ζουν για αυτό που είναι δίκαιο. Αυτή είναι η ομοιότητα ενός αληθινού ανθρώπου.

Κάποιοι θα ρωτήσουν το εξής: «Τι ακριβώς είναι ένα ανθρώπινο ον;» Κανείς από τους ανθρώπους στις μέρες μας δεν είναι ανθρώπινο ον. Κι αν δεν είναι ανθρώπινα όντα, τότε τι είναι; Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι ζώα, θηρία, σατανάδες ή διάβολοι· όπως και να ’χει, είναι απλώς ενδεδυμένοι το ανθρώπινο δέρμα, αλλά δεν μπορούν να ονομάζονται ανθρώπινα όντα, γιατί δεν έχουν κανονική ανθρώπινη φύση. Ο χαρακτηρισμός ως ζώα ταιριάζει περισσότερο, αλλά οι άνθρωποι έχουν γλώσσα, μυαλό και σκέψεις, και μπορούν να ασχοληθούν με την επιστήμη και τη βιομηχανία. Άρα, κατατάσσονται στα ανώτερα ζώα. Όμως, οι άνθρωποι έχουν διαφθαρεί βαθιά από τον Σατανά, έχουν χάσει εδώ και καιρό την συνείδησή και τη λογική τους, και δεν υποτάσσονται στον Θεό ούτε έχουν καθόλου φόβο Θεού. Μπορούν κάλλιστα να ονομαστούν διάβολοι και σατανάδες. Η φύση τους είναι του Σατανά, φανερώνουν σατανικές διαθέσεις και εκφράζουν σατανικές απόψεις, και γι’ αυτόν τον λόγο είναι πιο ταιριαστό να αποκαλούνται διάβολοι και σατανάδες. Έχουν υποστεί βαθύτατη διαφθορά και έχουν λίγη ανθρώπινη ομοιότητα. Είναι σαν τα θηρία και τα ζώα, είναι διάβολοι. Στις μέρες μας, οι άνθρωποι δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο, δεν μοιάζουν ούτε στα ανθρώπινα όντα ούτε στους δαίμονες, και δεν διαθέτουν αληθινή ανθρώπινη ομοιότητα. Κάποιοι που πιστεύουν για πολλά χρόνια, έπειτα από εμπειρία πολλών ετών, αποκτούν μια μικρή οικειότητα με τον Θεό, και λίγο-πολύ Τον κατανοούν κάπως, λίγο-πολύ έχουν τις ίδιες ανησυχίες μ’ Αυτόν και λίγο-πολύ σκέφτονται αυτά που σκέφτεται κι Εκείνος. Αυτό σημαίνει ότι έχουν λίγη από την ανθρώπινη εμφάνιση και ότι έχουν διαμορφωθεί κατά το ήμισυ. Οι νέοι πιστοί δεν έχουν βιώσει ακόμα παίδευση και κρίση ούτε πολύ κλάδεμα, ούτε έχουν ακούσει μεγάλο μέρος της αλήθειας. Απλώς έχουν διαβάσει τα λόγια του Θεού χωρίς να έχουν καμία αληθινή εμπειρία, με αποτέλεσμα να είναι εξαιρετικά ανεπαρκείς. Το πόσο βαθιά είναι η εμπειρία κάποιου καθορίζει και το πόσο εκείνος αλλάζει. Όσο λιγότερο βιώνεις τα λόγια του Θεού, τόσο λιγότερο θα καταλαβαίνεις την αλήθεια. Εάν δεν τα βιώνεις καθόλου, τότε είσαι άθικτος, ζωντανός Σατανάς και είσαι απλούστατα διάβολος. Το πιστεύεις αυτό; Κάποια μέρα θα τα καταλάβεις εκείνα τα λόγια. Υπάρχουν πλέον καλοί άνθρωποι; Εάν οι άνθρωποι δεν έχουν ανθρώπινη εμφάνιση, πώς γίνεται να αποκαλούνται ανθρώπινα όντα; Πόσο μάλλον να αποκαλούνται καλοί άνθρωποι! Έχουν απλώς ένα ανθρώπινο περίβλημα, αλλά δεν έχουν ανθρώπινη ουσία. Δεν θα ήταν υπερβολή να τους αποκαλέσει κανείς θηρία με ανθρώπινα ρούχα. Εφόσον κάποιος επιθυμεί να αποκτήσει ανθρώπινη ομοιότητα βιώνοντας το έργο του Θεού, πρέπει να υπομείνει την έκθεση, την παίδευση και την κρίση των λόγων Του, και μόνο τότε θα καταφέρει εν τέλει να αλλάξει. Αυτό είναι το μονοπάτι· εάν δεν το έκανε αυτό ο Θεός, οι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να αλλάξουν. Έτσι πρέπει να ενεργεί ο Θεός, λίγο-λίγο. Οι άνθρωποι πρέπει να βιώνουν την κρίση και την παίδευση, όπως και το συνεχές κλάδεμα, ενώ πρέπει και να εκτίθενται οι τρόποι με τους οποίους αποκαλύπτουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Μπορούν να μπουν στο σωστό μονοπάτι μόνο όταν μπορέσουν να κάνουν αυτοκριτική και να κατανοήσουν την αλήθεια. Μπορούν να έχουν κάποια βεβαιότητα ότι θα μείνουν ακλόνητοι μονάχα ύστερα από μια περίοδο κατά την οποία βιώνουν εμπειρίες και κατανοούν την αλήθεια. Βλέπω ότι το ανάστημά σας είναι ακόμα πολύ μικρό, κατανοείτε ελάχιστα την αλήθεια και δεν μπορείτε να εκτελέσετε τα καθήκοντά σας ικανοποιητικά. Παρότι δίνετε την εντύπωση ότι ασχολείστε ενεργά με τα καθήκοντά σας, στην πραγματικότητα είστε όλοι σας στο χείλος του γκρεμού. Δεν βλέπω να διαθέτετε καμιά αλήθεια-πραγματικότητα, και είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς εάν είστε άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια. Και αυτό σας θέτει σε μεγάλο κίνδυνο. Έχω πει παρόμοια λόγια πολλές φορές, αλλά πολλοί δεν κατανοούν το νόημά τους. Κάποιοι λένε: «Έχω πλέον τόσο μεγάλο ενθουσιασμό για την πίστη μου στον Θεό, που δεν θα σκοντάψω ούτε θα χάσω τον δρόμο μου. Ο Θεός με αντιμετωπίζει με τόση χάρη· δεν διατρέχω κανέναν κίνδυνο». Ο Θεός τούς αντιμετωπίζει όλους με χάρη και τους προστατεύει, αλλά εσύ δεν έχεις εισέλθει στις αλήθεια-πραγματικότητες και άρα κινδυνεύεις. Μπορείς να εγγυηθείς ότι θα παραμείνεις ακλόνητος όταν έρθεις αντιμέτωπος με δοκιμασίες; Κανείς δεν τολμά να δώσει τέτοιες εγγυήσεις. Πολλοί απλώς μπορούν να συζητήσουν κάποια λόγια και δόγματα. Αυτό δεν σημαίνει ότι κατανοούν την αλήθεια και σίγουρα δεν σημαίνει ότι έχουν πραγματικό ανάστημα. Κι όμως, νομίζουν ότι τα ’χουν σχεδόν καταφέρει. Όταν κάποιος λέει ένα τέτοιο πράγμα σημαίνει ότι είναι εξαιρετικά ανεπαρκής. Οποιοσδήποτε δεν κατέχει τις αλήθεια-πραγματικότητες είναι στο χείλος του γκρεμού. Αυτό είναι πέρα ως πέρα αληθινό.

Απόσπασμα 48

Ποιος τύπος ανθρώπου, από αυτούς που πιστεύουν στον Θεό, έχει τις λιγότερες πιθανότητες να σωθεί, και ποιο είδος φύσης είναι πιθανότερο να οδηγήσει κάποιον στην καταστροφή; Σας είναι ξεκάθαρο αυτό; Ποια είναι η κοινή φύση κάθε ανθρώπου, είτε πρόκειται για ηγέτη είτε για ακόλουθο; Το κοινό στοιχείο που υπάρχει στην ανθρώπινη φύση είναι η προδοσία κατά του Θεού. Κάθε άνθρωπος είναι ικανός να προδώσει τον Θεό. Τι είναι η προδοσία κατά του Θεού; Πώς εκδηλώνεται; Μόνο όσοι σταματούν να πιστεύουν στον Θεό Τον προδίδουν; Οι άνθρωποι πρέπει να καταλάβουν ποια είναι η ουσία τους και να αντιληφθούν τις ρίζες της. Οι εκρήξεις οργής, τα ελαττώματα, οι κακές συνήθειες και η έλλειψη ανατροφής σου είναι καθαρά επιφανειακές πτυχές. Αν προσκολλάσαι πάντα σε αυτά τα ασήμαντα πράγματα, κι εφαρμόζεις τους κανονισμούς απερίσκεπτα χωρίς να αντιλαμβάνεσαι τι είναι ουσιώδες, χωρίς να διορθώνεις τα πράγματα που είναι εγγενή στη φύση σου και τη διεφθαρμένη διάθεσή σου, τελικά και πάλι θα πάρεις τον στραβό δρόμο και θα καταλήξεις να αντιστέκεσαι στον Θεό. Οι άνθρωποι μπορούν να προδώσουν τον Θεό οποτεδήποτε και οπουδήποτε κι αυτό είναι σοβαρό πρόβλημα. Μπορεί για ένα διάστημα να έχεις μια καρδιά που αγαπά τον Θεό, να δαπανάς τον εαυτό σου με ενθουσιασμό και να εκτελείς τα καθήκοντά σου με λίγη αφοσίωση, ή μπορεί να έχεις απολύτως κανονική λογική και συνείδηση στο διάστημα αυτό. Οι άνθρωποι όμως είναι ασταθείς και άστατοι, ικανοί να αντισταθούν στον Θεό και να Τον προδώσουν οποτεδήποτε και οπουδήποτε εξαιτίας ενός και μόνο περιστατικού. Για παράδειγμα, κάποιος μπορεί να διαθέτει απολύτως κανονική λογική, να έχει το έργο του Αγίου Πνεύματος, να έχει πρακτική εμπειρία και φορτίο και να είναι αφοσιωμένος στην εκτέλεση του καθήκοντός του. Τη στιγμή όμως που η πίστη του είναι ιδιαίτερα δυνατή, ο οίκος του Θεού αποβάλλει έναν αντίχριστο τον οποίο ο ίδιος λατρεύει, και τότε ο άνθρωπος αυτός αρχίζει να διαμορφώνει κάποιες αντιλήψεις. Αμέσως γίνεται αρνητικός, χάνει τον ενθουσιασμό του για τη δουλειά του, εκτελεί το καθήκον του επιπόλαια, δεν νιώθει την επιθυμία να προσευχηθεί και παραπονιέται: «Γιατί να προσευχηθώ; Αν αποβάλλεται κάποιος που είναι τόσο καλός, ποιος μπορεί να σωθεί; Δεν πρέπει να φέρεται έτσι στους ανθρώπους ο Θεός!» Ποια είναι η φύση των όσων λένε; Ένα περιστατικό δεν συμφωνεί με τις επιθυμίες τους κι αμέσως κατακρίνουν τον Θεό. Δεν είναι αυτό εκδήλωση του ότι προδίδουν τον Θεό; Οι άνθρωποι μπορεί να απομακρυνθούν από τον Θεό οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Όταν αντιμετωπίζουν κάποια κατάσταση, μπορεί να αναπτύξουν κάποιες αντιλήψεις, να κατακρίνουν και να καταδικάσουν τον Θεό. Δεν είναι αυτό εκδήλωση του ότι προδίδουν τον Θεό; Αυτό είναι πολύ σοβαρό. Μπορεί τώρα να νομίζεις ότι δεν έχεις καμία αντίληψη για τον Θεό κι ότι μπορείς να υποταχτείς σ’ Αυτόν. Θα μπορείς όμως να υποταχτείς αν κάνεις ένα λάθος και δεχθείς ξαφνικά αυστηρό κλάδεμα; Θα μπορούσες τότε να αναζητήσεις την αλήθεια για να βρεις μια λύση; Αν δεν μπορείς να υποταχτείς ή να αναζητήσεις την αλήθεια για να λύσεις το πρόβλημα της παρακοής σου, τότε εξακολουθεί να υπάρχει μια πιθανότητα να προδώσεις τον Θεό. Μπορεί να μην έχεις πράγματι πει: «Δεν πιστεύω πια στον Θεό», αλλά η καρδιά σου Τον έχει ήδη προδώσει εκείνη τη στιγμή. Πρέπει να δεις καθαρά τι ακριβώς είναι η ανθρώπινη φύση. Είναι η προδοσία η ουσία αυτής της φύσης; Ελάχιστοι είναι σε θέση να δουν ξεκάθαρα την ουσία της ανθρώπινης φύσης. Φυσικά, μερικοί άνθρωποι έχουν λίγη συνείδηση και σχετικά καλή ανθρώπινη φύση, ενώ άλλοι δεν έχουν ίχνος ανθρώπινης φύσης. Άσχετα, όμως, με το αν η ανθρώπινη φύση κάποιου είναι καλή ή κακή, ή με το αν έχει καλό ή κακό επίπεδο, ο κοινός παρονομαστής είναι ότι όλοι μπορούν να προδώσουν τον Θεό. Ουσιαστικά η φύση του ανθρώπου είναι να προδίδει τον Θεό. Κάποτε σκεφτόσασταν: «Αφού οι άνθρωποι τους οποίους έχει διαφθείρει ο Σατανάς προδίδουν από τη φύση τους τον Θεό, το μόνο που μπορώ να κάνω γι’ αυτό είναι να αλλάξω σταδιακά». Εξακολουθείτε να σκέφτεστε και τώρα με τον ίδιο τρόπο; Πείτε Μου, λοιπόν, μπορεί κάποιος να προδώσει τον Θεό χωρίς να είναι διεφθαρμένος; Οι άνθρωποι μπορούν να προδώσουν τον Θεό και χωρίς να είναι διεφθαρμένοι. Όταν ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, του έδωσε την ελεύθερη βούληση. Οι άνθρωποι είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι· δεν έχουν την έμφυτη επιθυμία να πλησιάσουν τον Θεό και να πουν: «Ο Θεός είναι ο Δημιουργός μας κι εμείς είμαστε δημιουργήματα». Δεν υπάρχει τέτοια αντίληψη στους ανθρώπους. Από τη φύση τους δεν έχουν την αλήθεια, ούτε και υπάρχει μέσα τους κάτι που να τους συνδέει με τη λατρεία του Θεού. Ο Θεός έδωσε στους ανθρώπους την ελεύθερη βούληση, επιτρέποντάς τους να σκέφτονται, αλλά εκείνοι δεν δέχονται την αλήθεια, δεν γνωρίζουν καθόλου τον Θεό και δεν καταλαβαίνουν πώς να υποτάσσονται σε Αυτόν και να Τον λατρεύουν. Αυτά τα πράγματα δεν υπάρχουν στους ανθρώπους, κι έτσι και διεφθαρμένος να μην είσαι, παραμένεις ικανός να προδώσεις τον Θεό. Γιατί λέω ότι είσαι ικανός να προδώσεις τον Θεό; Όταν έρχεται ο Σατανάς να σε βάλει σε πειρασμό, εσύ τον ακολουθείς και προδίδεις τον Θεό. Σε δημιούργησε ο Θεός, αλλά δεν Τον ακολουθείς και, αντίθετα, ακολουθείς τον Σατανά. Αυτό δεν σε κάνει προδότη; Εξ ορισμού προδότης είναι αυτός που προδίδει. Καταλαβαίνεις πλήρως την ουσία αυτής της έννοιας; Κατά συνέπεια, οι άνθρωποι μπορούν να προδώσουν τον Θεό οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Η μόνη περίπτωση να μην Τον προδώσουν είναι όταν ζουν πλήρως στη βασιλεία του Θεού και στο φως Του, όταν όλα όσα ανήκουν στον Σατανά έχουν καταστραφεί και δεν υπάρχει πλέον τίποτα που θα τους βάλει σε πειρασμό ή θα τους δελεάσει να αμαρτήσουν. Αν εξακολουθεί να υπάρχει κάτι που δελεάζει τους ανθρώπους να αμαρτήσουν, τότε θα εξακολουθούν να είναι σε θέση να προδώσουν τον Θεό. Επομένως, οι άνθρωποι είναι άχρηστα πράγματα. Μόνο και μόνο επειδή είσαι ικανός να ξεστομίσεις μερικά λόγια και δόγματα, ίσως να πιστεύεις ότι καταλαβαίνεις μερικές αλήθειες, ότι δεν μπορείς να προδώσεις τον Θεό κι ότι θα πρέπει τουλάχιστον να θεωρείσαι εξίσου πολύτιμος με τον μπρούντζο ή το σίδερο, αν όχι με το χρυσάφι ή το ασήμι, καθώς και πιο πολύτιμος από τον πηλό. Υπερεκτιμάς όμως τον εαυτό σου. Ξέρεις τι είναι πραγματικά οι άνθρωποι; Οι άνθρωποι μπορούν να προδώσουν τον Θεό οποτεδήποτε και οπουδήποτε, δεν αξίζουν ούτε δεκάρα. Όπως είπε ο Θεός: Οι άνθρωποι είναι θηρία, άχρηστα άθλια όντα. Όμως οι άνθρωποι δεν σκέφτονται έτσι ενδόμυχα. Σκέφτονται ως εξής: «Δεν νομίζω ότι είμαι ένα άχρηστο άθλιο ον! Γιατί δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό; Πώς γίνεται να μην το έχω βιώσει; Η πίστη μου στον Θεό είναι ειλικρινής· εφόσον έχω πίστη, δεν μπορώ να προδώσω τον Θεό. Παρόλο που τα λόγια του Θεού είναι γεμάτα αλήθεια, δεν μπορώ με τίποτα να καταλάβω τη φράση: Οι άνθρωποι μπορούν να προδώσουν τον Θεό οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Έχω ήδη δει την αγάπη του Θεού· δεν θα μπορούσα ποτέ να Τον προδώσω». Πραγματικά, αυτό πιστεύουν οι άνθρωποι μέσα στην καρδιά τους, αλλά τα λόγια του Θεού είναι γεγονότα, δεν ειπώθηκαν από το πουθενά. Κάθε θέμα σάς παρουσιάζεται ξεκάθαρα και σας πείθει απόλυτα. Μόνο έτσι θα μπορέσετε να παραδεχτείτε τη διαφθορά σας και να λύσετε το πρόβλημα της προδοσίας. Στη βασιλεία, δεν θα υπάρχει προδοσία. Όταν οι άνθρωποι ζουν στο κράτος του Θεού και όχι υπό τον έλεγχο του Σατανά, είναι πραγματικά ελεύθεροι. Τότε, δεν θα χρειάζεται να ανησυχούν ότι θα προδώσουν τον Θεό, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, είναι περιττό. Μπορεί στο μέλλον να αναγγελθεί ότι δεν έχετε πλέον τίποτα μέσα σας που θα πρόδιδε τον Θεό, όμως αυτό δεν ισχύει προς το παρόν. Οι άνθρωποι μπορούν να προδώσουν τον Θεό οποτεδήποτε, επειδή έχουν διεφθαρμένη διάθεση. Δεν είναι η παρουσία συγκεκριμένων περιστάσεων που οδηγεί στην προδοσία, ούτε ισχύει πως χωρίς συγκεκριμένες περιστάσεις ή εξαναγκασμό δεν θα προδώσεις τον Θεό. Ακόμα και χωρίς εξαναγκασμό μπορείς και πάλι να Τον προδώσεις. Πρόκειται για πρόβλημα της διεφθαρμένης ουσίας του ανθρώπου, για πρόβλημα της ανθρώπινης φύσης. Ακόμα κι αν αυτήν τη στιγμή δεν σκέφτεσαι ούτε κάνεις κάτι, η φύση σου υπάρχει στ’ αλήθεια και κανείς δεν μπορεί να την ξεριζώσει. Αφού έχεις τη φύση της προδοσίας κατά του Θεού μέσα σου, ο Θεός δεν είναι στην καρδιά σου. Δεν υπάρχει θέση για τον Θεό ούτε και παρουσία της αλήθειας στα βάθη της καρδιάς σου. Επομένως, μπορείς να προδώσεις τον Θεό οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Οι άγγελοι είναι διαφορετικοί. Ενώ δεν έχουν ούτε τη διάθεση ούτε την ουσία του Θεού, μπορούν να υποτάσσονται σε Αυτόν απόλυτα επειδή δημιουργήθηκαν από Αυτόν ειδικά για να βρίσκονται στην υπηρεσία Του, να εκτελούν τις εντολές Του παντού. Ανήκουν ολοκληρωτικά στον Θεό. Όσο για τους ανθρώπους, ο Θεός τούς προόριζε να ζήσουν στη γη, χωρίς να τους εφοδιάσει με την ικανότητα να Τον λατρεύουν. Έτσι, οι άνθρωποι μπορούν να προδώσουν τον Θεό και να Του αντισταθούν. Αυτό αποδεικνύει ότι ο οποιοσδήποτε μπορεί να χρησιμοποιήσει ή να διεκδικήσει τους ανθρώπους. Οι ίδιοι δεν διαθέτουν καμία κυριαρχία. Τέτοια όντα είναι οι άνθρωποι· όντα χωρίς καμία αξιοπρέπεια, άχρηστα!

Ο Θεός εκθέτει την προδοτική φύση του ανθρώπου, προκειμένου οι άνθρωποι να κατανοήσουν πραγματικά τόσο το θέμα αυτό όσο και τον ίδιο τους τον εαυτό. Από αυτήν την άποψη, μπορούν να αρχίσουν να αλλάζουν και προσπαθούν να βρουν μονοπάτια άσκησης, να καταλάβουν πού μπορεί να προδώσουν τον Θεό και ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις έχουν που ίσως τους οδηγήσουν στο να Τον προδώσουν. Μόλις φτάσεις στο σημείο όπου δεν θα επαναστατείς εναντίον του Θεού σε πολλά πράγματα, και δεν θα Τον προδίδεις στα περισσότερα, όταν φτάσεις στο τέλος της πορείας σου στη ζωή, στη στιγμή που τελειώνει το έργο του Θεού, δεν θα χρειάζεται πια να ανησυχείς μην τυχόν Τον προδώσεις μελλοντικά. Γιατί το λέω αυτό; Πριν ο Σατανάς διαφθείρει τους ανθρώπους, όταν τους δελέαζε, αυτοί μπορούσαν να προδώσουν τον Θεό. Όταν, λοιπόν, καταστραφεί ο Σατανάς, δεν θα σταματήσουν οι άνθρωποι να προδίδουν τον Θεό; Αυτή η ώρα δεν έχει έρθει ακόμα. Οι άνθρωποι εξακολουθούν να έχουν μέσα τους τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά και μπορούν να προδώσουν τον Θεό οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Μόλις, μέσω των εμπειριών σου, η ζωή σου φτάσει σε σημείο που θα έχεις απαλλαγεί από όλες αυτές τις εσφαλμένες απόψεις, αντιλήψεις και φαντασιοπληξίες σχετικά με την αντίσταση και την προδοσία κατά του Θεού, που θα κατανοείς την αλήθεια κι η καρδιά σου θα έχει γεμίσει με πολλά θετικά στοιχεία, που θα είσαι σε θέση να ασκήσεις αυτοέλεγχο και να τιθασεύσεις τις πράξεις σου και, στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν θα προδίδεις πια τον Θεό, τότε, όταν καταστραφεί ο Σατανάς, θα έχεις αλλάξει εντελώς. Σε αυτό το στάδιο του έργου πρέπει να επιλυθεί το πρόβλημα της προδοσίας και της παρακοής του ανθρώπου. Στο μέλλον, η ανθρωπότητα δεν θα προδίδει τον Θεό επειδή θα έχει αντιμετωπιστεί ο Σατανάς. Πλέον, δεν θα υφίσταται το θέμα της παραπλάνησης και της διαφθοράς των ανθρώπων από τον Σατανά, αφού κάτι τέτοιο δεν θα έχει πια καμία σχέση με την ανθρωπότητα. Τώρα, οι άνθρωποι καλούνται να κατανοήσουν την προδοτική φύση τους, ένα θέμα υψίστης σημασίας. Από αυτό το σημείο θα πρέπει να ξεκινήσετε. Ποια είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τη φύση η οποία προδίδει τον Θεό; Πώς αποκαλύπτεται η προδοσία; Πώς θα πρέπει οι άνθρωποι να στοχάζονται και να κατανοούν; Πώς θα πρέπει να ασκούνται και να εισέρχονται; Όλα αυτά πρέπει να γίνουν κατανοητά και ξεκάθαρα. Εφόσον η προδοτική φύση εξακολουθεί να υπάρχει μέσα σ’ έναν άνθρωπο, τότε αυτός μπορεί να προδώσει τον Θεό οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Ακόμα κι αν δεν αρνείται ούτε και ξεπουλά ανοιχτά τον Θεό, μπορεί και πάλι να κάνει πολλά πράγματα που ενώ ο κόσμος δεν τα θεωρεί προδοσία, στην ουσία είναι. Αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος δεν είναι αυτόνομος· τον κατέλαβε πρώτα ο Σατανάς. Αν ήσουν ικανός να προδώσεις τον Θεό χωρίς ακόμα να έχεις διαφθαρεί, πόσο περισσότερα πράγματα μπορείς να κάνεις τώρα που είσαι γεμάτος από τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά; Δεν είσαι ακόμη πιο ικανός να προδώσεις τον Θεό οποτεδήποτε και οπουδήποτε; Η δουλειά που πρέπει να κάνεις τώρα είναι να ξεφορτωθείς αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις και να μειώσεις τα πράγματα που σε κάνουν να προδίδεις τον Θεό. Έτσι, θα αυξηθούν οι πιθανότητές σου να οδηγηθείς στην τελείωση και να σε αποδεχθεί ο Θεός στην παρουσία Του. Καθώς βιώνεις όλο και περισσότερο έργο του Θεού πάνω σε διάφορα θέματα, θα μπορέσεις να αποκτήσεις ορισμένες αλήθειες και να οδηγηθείς, μέχρι ενός σημείου, στην τελείωση. Αν εξακολουθεί να εμφανίζεται ο Σατανάς και οι δαίμονες για να σε βάλουν σε πειρασμό, ή αν εμφανίζονται κακά πνεύματα για να σε παραπλανήσουν και να σε αναστατώσουν, θα μπορείς να ενεργείς με κάποια διάκριση και έτσι δεν θα δρας τόσο συχνά με τρόπους που προδίδουν τον Θεό. Αυτό οι άνθρωποι το χτίζουν με τον καιρό. Όταν δημιουργήθηκε ο άνθρωπος, στην αρχή δεν γνώριζε ούτε πώς να λατρεύει ούτε πώς να υποταχθεί στον Θεό· δεν γνώριζε ούτε τη σημασία της προδοσίας κατά του Θεού. Όταν ήρθε ο Σατανάς για να τον δελεάσει, τον ακολούθησε και πρόδωσε τον Θεό, έγινε δηλαδή προδότης, επειδή δεν μπορούσε να ξεχωρίσει το καλό από το κακό και δεν είχε την ικανότητα να λατρεύει τον Θεό, πόσο μάλλον κατανοούσε ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός του ανθρώπινου γένους ή τον τρόπο με τον οποίο θα έπρεπε να Τον λατρεύει. Σήμερα, ο Θεός σώζει τους ανθρώπους ενσωματώνοντας μέσα τους τις αλήθειες που οδηγούν στη γνώση Του, μια γνώση που αφορά την ουσία Του, τη διάθεσή Του, την παντοδυναμία Του, την πρακτικότητά Του, και ούτω καθεξής, έτσι ώστε οι αλήθειες αυτές να γίνουν η ζωή τους, να τους οδηγήσουν στην απόκτηση αυτονομίας και να τους επιτρέψουν να ζήσουν σύμφωνα με την αλήθεια. Όσο βαθύτερα βιώσεις τα λόγια του Θεού, καθώς και την κρίση και την παίδευσή τους, τόσο βαθύτερα θα καταλάβεις τη διεφθαρμένη διάθεσή σου. Αυτό θα σου δώσει την αποφασιστικότητα να υποτάσσεσαι στον Θεό, να Τον αγαπάς και να Τον ικανοποιείς. Όσο περισσότερο γνωρίζεις τον Θεό, τόσο περισσότερες από τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου θα αποτινάζεις από πάνω σου. Μέσα σου θα υπάρχουν λιγότερα πράγματα που προδίδουν τον Θεό, ενώ όλο και περισσότερα θα συμβαδίζουν με Αυτόν. Το αποτέλεσμα θα είναι να νικήσεις τον Σατανά και να θριαμβεύσεις απέναντί του. Οι άνθρωποι αποκτούν αυτονομία με την αλήθεια και πλέον δεν παραπλανιούνται ούτε και περιορίζονται από τον Σατανά, ενώ ζουν μια αληθινή ανθρώπινη ζωή. Μερικοί ρωτούν: «Αν ο άνθρωπος έχει διεφθαρμένη φύση και μπορεί να προδώσει τον Θεό οποτεδήποτε και οπουδήποτε, τότε πώς μπορεί να λέει ο Θεός ότι ολοκλήρωσε τον άνθρωπο;» Ολοκλήρωση σημαίνει ότι βιώνοντας το έργο του Θεού, οι άνθρωποι γνωρίζουν τον Θεό και την ίδια τους τη φύση, ενώ κατανοούν πώς να λατρεύουν τον Θεό και να υποτάσσονται σε Αυτόν. Μπορούν να κάνουν τη διάκριση ανάμεσα στο έργο του Θεού και το έργο του ανθρώπου· να αναγνωρίσουν τη διαφορά ανάμεσα στο έργο του Αγίου Πνεύματος και το έργο των κακών πνευμάτων· να καταλάβουν τον τρόπο με τον οποίο αντιστέκονται στον Θεό ο Σατανάς και οι δαίμονες, αλλά και πώς Του αντιστέκεται η ανθρωπότητα· να καταλάβουν τι είναι το δημιουργημένο ον και ποιος είναι ο Δημιουργός. Όλα τα παραπάνω προστίθενται στους ανθρώπους μέσα από το έργο του Θεού, μετά τη δημιουργία τους. Έτσι, οι τελικοί ολοκληρωμένοι άνθρωποι είναι πιο ουσιώδεις και πολύτιμοι από τους αδιάφθορους πρωτόπλαστους, επειδή ο Θεός τούς έχει προσθέσει κάτι. Ο Θεός σφυρηλάτησε κάτι μέσα τους. Συνεπώς, οι τελικοί ολοκληρωμένοι άνθρωποι έχουν περισσότερη αυτονομία από τον Αδάμ και την Εύα. Κατανοούν καλύτερα την αλήθεια που αφορά τη λατρεία για τον Θεό και την υποταγή σε Αυτόν, αλλά και πώς να φέρονται. Ο Αδάμ και η Εύα δεν γνώριζαν τέτοια πράγματα. Όταν ο όφις τούς έβαλε σε πειρασμό, έφαγαν τον καρπό από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού και μετά συνειδητοποίησαν πως ντρέπονται. Όμως και πάλι δεν ήξεραν πώς να λατρεύουν τον Θεό. Από εκεί και μετά, η διαφθορά της ανθρωπότητας μεγάλωνε μέχρι σήμερα. Αυτό είναι πολύ ουσιαστικό θέμα και κανείς δεν μπορεί να το καταλάβει καθαρά. Λόγω των ενστίκτων της ανθρώπινης σάρκας, οι άνθρωποι μπορούν να προδώσουν τον Θεό οποτεδήποτε και οπουδήποτε, αλλά τελικά, ο Θεός θα ολοκληρώσει τον άνθρωπο και θα τον οδηγήσει στην επόμενη εποχή. Αυτό δυσκολεύονται να το καταλάβουν οι άνθρωποι· μπορούν μόνο να το βιώσουν σιγά-σιγά. Από τη στιγμή που η αλήθεια γίνει κατανοητή, φυσικά θα γίνει και ξεκάθαρη.

Γιατί απαιτείται να γνωρίζουν οι άνθρωποι τον Θεό; Επειδή, αν δεν Τον γνωρίζουν, θα Του αντιστέκονται. Αν κάποιος δεν καταλαβαίνει την αλήθεια, είναι σίγουρο ότι θα παραπλανηθεί και θα γίνει υποχείριο του Σατανά και των κακών πνευμάτων. Αυτός ο άνθρωπος δεν θα μπορέσει να ξεφύγει από την επιρροή του Σατανά και, κατά συνέπεια, δεν θα καταφέρει να σωθεί. Αν, όμως, καταλάβει την αλήθεια, τότε θα έχει πραγματική γνώση του Θεού, θα μπορέσει αληθινά να υποταχθεί σε Αυτόν, να μαρτυρήσει σε Αυτόν και να κερδηθεί από Αυτόν. Και να το θέλει ο Σατανάς, δεν θα μπορέσει ούτε να παραπλανήσει ούτε και να εκμεταλλευτεί ένα τέτοιο άτομο. Αυτό σημαίνει να ελευθερωθείς πλήρως από την επιρροή του Σατανά και να σωθείς. Γι’ αυτό είναι σημαντική η απαίτηση του Θεού να Τον γνωρίσουν οι άνθρωποι. Αν Τον γνωρίσεις, μπορεί να σε σώσει· στην αντίθετη περίπτωση, δεν μπορείς να σωθείς. Αν κάποιος δεν κατανοεί τις προθέσεις του Θεού και δεν επιδιώκει καθόλου την αλήθεια, αλλά ζει σύμφωνα με τη σατανική διάθεσή του, χωρίς να κάνει πράξη την αλήθεια ακόμα κι αν καταλαβαίνει ένα μέρος της, ενώ εν γνώση του κάνει παραβάσεις, τότε πραγματικά δεν έχει καμία ελπίδα σωτηρίας. Σε ποια κατάσταση είσαστε τώρα; Αν έχετε κάποιο ελάχιστο ίχνος ελπίδας τη στιγμή αυτή, είτε θυμάται ο Θεός τις παλιές σας παραβάσεις είτε όχι, ποια νοοτροπία θα πρέπει να έχετε; «Πρέπει να επιδιώξω να αλλάξει η διάθεσή μου, να επιδιώξω να γνωρίσω τον Θεό και να μη με ξεγελάσει πάλι ο Σατανάς· να μην ξανακάνω ποτέ κάτι που θα ντροπιάσει το όνομα του Θεού». Σήμερα, οι άνθρωποι είναι τόσο βαθιά διεφθαρμένοι και ανάξιοι. Ποιοι είναι οι βασικοί τομείς που θα καθορίσουν αν μπορούν να σωθούν και εάν υπάρχει ελπίδα για αυτούς; Το σημαντικότερο είναι κατά πόσο μπορείς να καταλάβεις την αλήθεια, αφού ακούσεις ένα κήρυγμα· κατά πόσο μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια και κατά πόσο μπορείς να αλλάξεις. Αυτοί είναι οι βασικοί τομείς. Αν απλώς νιώθεις μεταμέλεια και όταν έρχεται η ώρα της πράξης, κάνεις ό,τι θες όπως έκανες και παλιά· αν όχι μόνο δεν να αναζητάς την αλήθεια, αλλά μένεις κιόλας προσκολλημένος σε παλιές απόψεις, μεθόδους και κανονισμούς· αν όχι μόνο δεν κάνεις αυτοκριτική και δεν προσπαθείς να γνωρίσεις τον εαυτό σου, αλλά γίνεσαι κιόλας ολοένα και χειρότερος· αν επιμένεις να ακολουθείς τις παλιές σου συνήθειες, τότε δεν έχεις ελπίδα και θεωρείσαι πλέον ξεγραμμένος. Αν γνωρίσεις καλύτερα τον Θεό και αποκτήσεις βαθύτερη αυτογνωσία, θα μπορέσεις πιο εύκολα να σταματήσεις να κάνεις το κακό και να αμαρτάνεις. Όσο πιο λεπτομερή γνώση της φύσης σου έχεις, τόσο καλύτερα μπορείς να προστατευτείς. Αφού συνοψίσεις τις εμπειρίες και τα μαθήματά σου, δεν θα αποτύχεις ξανά. Στην πραγματικότητα, όλοι έχουν ψεγάδια. Όμως ο Θεός δεν τους κατηγορεί για αυτά. Όλοι έχουν, απλώς σε διαφορετικό βαθμό. Μπορούμε να μιλήσουμε για μερικά, αλλά όχι για όλα. Κάποιοι άνθρωποι κάνουν πράγματα που γνωρίζει ο κόσμος, ενώ άλλοι ενεργούν χωρίς να το μαθαίνει κανείς. Όλοι κάνουν παραβάσεις και έχουν ψεγάδια· όλοι αποκαλύπτουν συγκεκριμένες διεφθαρμένες διαθέσεις, όπως η αλαζονεία ή η αυταρέσκεια· όλοι παρεκτράπηκαν στη δουλειά τους ή επέδειξαν περιστασιακά παρακοή. Όλα αυτά είναι κατανοητά. Δεν μπορεί να τα αποφύγει το διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος. Αλλά από τη στιγμή που οι άνθρωποι κατανοήσουν την αλήθεια, θα πρέπει να είναι σε θέση να τα αποφεύγουν και να μην κάνουν πλέον παραβάσεις. Δεν υπάρχει λόγος να τους προβληματίζουν πια παλιότερες παραβάσεις. Σημασία έχει το κατά πόσο μετανοούν, αν έχουν πραγματικά αλλάξει. Όσοι μετανοούν και αλλάζουν είναι αυτοί που σώζονται· όσοι παραμένουν αμετανόητοι και απαράλλαχτοι πρέπει να αποκλειστούν. Αν, αφότου κατανοήσουν την αλήθεια, συνεχίζουν τις παραβάσεις τους εν γνώση τους, αν παραμένουν σταθερά αμετανόητοι, ίδιοι και απαράλλακτοι, όσο κι αν κλαδευτούν ή δεχτούν προειδοποιήσεις, τέτοιοι άνθρωποι δεν πρόκειται να σωθούν.