Απόσπασμα 30

Τι είναι το καθήκον; Η ανάθεση που εμπιστεύεται ο Θεός στον άνθρωπο είναι το καθήκον που θα πρέπει να εκτελεί. Οτιδήποτε σου εμπιστεύεται Εκείνος είναι το καθήκον που θα πρέπει να εκτελείς. Για να εκτελείς το καθήκον σου, πρέπει να μάθεις να είσαι εντελώς προσγειωμένος και να μην προσπαθείς να πετύχεις πράγματα που είναι πέρα από τις δυνατότητές σου. Μην πιστεύεις διαρκώς ότι πάντα υπάρχει κάτι καλύτερο αλλού και μην επιμένεις να κάνεις κάτι που δεν σου ταιριάζει. Κάποιοι άνθρωποι είναι κατάλληλοι να προσφέρουν φιλοξενία, επιμένουν, όμως, να γίνουν επικεφαλής. Άλλοι είναι κατάλληλοι να γίνουν ηθοποιοί, θέλουν, όμως, να γίνουν σκηνοθέτες. Δεν είναι καλό να προσπαθείς διαρκώς να ανέβεις στην ιεραρχία. Πρέπει να βρει κανείς και να προσδιορίσει τον ρόλο και τη θέση του· αυτό κάνει ένας άνθρωπος με λογική. Στη συνέχεια, θα πρέπει να εκτελεί καλά και προσγειωμένα το καθήκον του ώστε να ανταποδίδει την αγάπη του Θεού και να Τον ικανοποιεί. Αν εκτελεί το καθήκον του με αυτήν τη στάση, μέσα του θα είναι σταθερός και γαλήνιος, θα μπορεί ν’ αποδεχτεί την αλήθεια στο καθήκον του και, σταδιακά, θα καταφέρει να το εκτελεί σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού. Θα μπορέσει ν’ αποτινάξει τις διεφθαρμένες διαθέσεις του, να υποταχθεί σε όλες τις διευθετήσεις του Θεού και να εκτελεί επαρκώς το καθήκον του. Έτσι κερδίζει κανείς την έγκριση του Θεού. Αν μπορείς να δαπανάς πραγματικά τον εαυτό σου για τον Θεό και να εκτελείς το καθήκον σου με τη σωστή νοοτροπία —δηλαδή, να Τον αγαπάς και να Τον ικανοποιείς— τότε θα σε οδηγεί και θα σε καθοδηγεί το έργο του Αγίου Πνεύματος, θα είσαι διατεθειμένος να κάνεις πράξη την αλήθεια και να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές καθώς εκτελείς το καθήκον σου και θα γίνεις άνθρωπος που έχει φόβο Θεού και αποφεύγει το κακό. Με αυτόν τον τρόπο, θα βιώνεις πλήρως την αληθινή ανθρώπινη ομοιότητα. Η ζωή των ανθρώπων αναπτύσσεται σταδιακά ενόσω εκτελούν τα καθήκοντά τους. Όσα χρόνια κι αν πιστεύουν όσοι δεν εκτελούν καθήκοντα, δεν μπορούν ν’ αποκτήσουν την αλήθεια και τη ζωή, γιατί δεν έχουν την ευλογία του Θεού. Ο Θεός ευλογεί μόνο όσους δαπανούν πραγματικά τον εαυτό τους για Εκείνον και εκτελούν τα καθήκοντά τους όσο καλύτερα μπορούν. Όποιο καθήκον κι αν εκτελείς, ό,τι κι αν μπορείς να κάνεις, θεώρησέ το ευθύνη και καθήκον σου, αποδέξου το και κάν’ το καλά. Πώς θα το κάνεις καλά; Κάνοντάς το όπως ακριβώς απαιτεί ο Θεός: Με όλη την καρδιά, τον νου και τη δύναμή σου. Θα πρέπει να σκέφτεσαι αυτά τα λόγια και να εξετάζεις πώς μπορείς να εκτελείς το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά. Αν, για παράδειγμα, δεις κάποιον να εκτελεί το καθήκον του χωρίς αρχές, απρόσεκτα και σύμφωνα με τα δικά του θέλω και μέσα σου σκεφτείς: «Τι με νοιάζει εμένα; Δεν είναι δική μου ευθύνη», τότε κάνεις το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά; Όχι, δείχνεις ανευθυνότητα. Εάν είσαι υπεύθυνος άνθρωπος, σε μια τέτοια κατάσταση θα πεις: «Δεν γίνεται αυτό το πράγμα. Μπορεί να μην είναι δική μου ευθύνη, όμως μπορώ να το αναφέρω στον επικεφαλής για να το χειριστεί σύμφωνα με τις αρχές». Αν το κάνεις αυτό, όλοι θα δουν ότι έπραξες σωστά, θα νιώσεις γαλήνη στην καρδιά σου και θα έχεις ανταποκριθεί στην ευθύνη σου. Τότε θα έχεις κάνει το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά. Αν, όμως, ανεξάρτητα από το καθήκον που εκτελείς, είσαι διαρκώς απρόσεκτος και λες: «Αν την κάνω αυτήν τη δουλειά έτσι απλά, χωρίς πολλά πολλά, μπορώ να την ολοκληρώσω κάνοντας μόνο τα τελείως απαραίτητα. Στο κάτω κάτω, δεν θα την ελέγξει κανείς. Έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα με τις περιορισμένες ικανότητες και επαγγελματικές δεξιότητες που έχω. Αρκεί που τα κουτσοβολεύω. Εξάλλου, κανείς δεν θα ρωτήσει τίποτα ούτε θ’ ασχοληθεί σοβαρά μαζί μου· δεν είναι δα και τόσο σημαντικό». Αν έχεις αυτήν την πρόθεση και αυτήν τη νοοτροπία, εκτελείς το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά; Όχι, είσαι επιπόλαιος και αποκαλύπτεται η σατανική, διεφθαρμένη διάθεσή σου. Μπορείς να εκτελείς το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά όταν βασίζεσαι στη σατανική διάθεσή σου; Όχι, είναι αδύνατον. Τι σημαίνει, λοιπόν, να κάνεις το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά; Πρέπει να λες: «Αν και ο Άνωθεν δεν έχει ρωτήσει πώς πάει αυτή η εργασία και δεν φαίνεται και πολύ σημαντική σε σύγκριση με τα υπόλοιπα έργα του οίκου του Θεού, εγώ και πάλι θα την κάνω καλά· είναι το καθήκον μου. Άλλο αν είναι σημαντική μια εργασία ή όχι και άλλο αν μπορώ εγώ να την κάνω καλά ή όχι». Τι είναι σημαντικό; Το κατά πόσον μπορείς να εκτελείς το καθήκον σου καλά και με όλη σου την καρδιά και το κατά πόσον μπορείς να τηρείς τις αρχές και να ασκείσαι σύμφωνα με την αλήθεια. Αυτό είναι το σημαντικό. Αν μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια και να πράττεις σύμφωνα με τις αρχές, τότε πραγματικά εκτελείς το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά. Αν, μάλιστα, έχεις εκτελέσει καλά κάποιο καθήκον, όμως εξακολουθείς να μην είσαι ικανοποιημένος και θέλεις να εκτελέσεις ένα ακόμη πιο σημαντικό καθήκον και μπορείς να το εκτελέσεις καλά, τότε κάνεις το καθήκον σου τελείως ολόκαρδα. Άρα, λοιπόν, αν είσαι σε θέση να κάνεις το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά, τι συνεπάγεται αυτό; Από μια άποψη, συνεπάγεται ότι κάνεις το καθήκον σου σύμφωνα με τις αρχές των λόγων του Θεού. Από μια άλλη άποψη, συνεπάγεται ότι έχεις αποδεχτεί την εξονυχιστική εξέταση του Θεού και Τον έχεις μέσα στην καρδιά σου, ότι δεν κάνεις το καθήκον σου για επίδειξη, όπως σου αρέσει ή σύμφωνα με τις δικές σου προτιμήσεις, αλλά το βλέπεις ως μια ανάθεση που σου έχει εμπιστευτεί ο Θεός και το κάνεις με την ανάλογη ευθύνη και διάθεση, όχι σύμφωνα με τη δική σου βούληση, αλλά εξ ολοκλήρου σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού. Κάνεις το καθήκον σου ολόψυχα· αυτό σημαίνει να εκτελείς το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά. Κάποιοι άνθρωποι δεν κατανοούν τις αλήθειες σχετικά με την εκτέλεση των καθηκόντων. Με την πρώτη δυσκολία, αρχίζουν να παραπονιούνται και κάνουν διαρκώς φασαρία για τα προσωπικά τους συμφέροντα, για το τι κερδίζουν και τι χάνουν. Σκέφτονται το εξής: «Αν εκτελέσω καλά το έργο που μου ανέθεσε ο επικεφαλής, η τιμή και η δόξα θα είναι δική του. Εμένα, όμως, ποιος θα με θυμάται; Κανείς δεν θα ξέρει ότι εγώ έκανα τη δουλειά και όλα τα εύσημα θα τα πάρει ο επικεφαλής. Δεν υπηρετώ τους άλλους με το να εκτελώ έτσι το καθήκον μου;» Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Είναι επαναστατικότητα και αυτοί οι άνθρωποι είναι παράλογοι. Δεν κατανοούν σωστά την ανάθεση από τον Θεό, θέλουν διαρκώς να κατέχουν θέσεις εξουσίας, να παίρνουν τα εύσημα και να ανταμείβονται, αλλά και να δίνουν την εντύπωση πως είναι καλοί. Γιατί επικεντρώνονται διαρκώς στη φήμη και το κέρδος; Αυτό δείχνει ότι έχουν πολύ έντονη επιθυμία για φήμη και κέρδος, ότι δεν κατανοούν πως η εκτέλεση ενός καθήκοντος έχει να κάνει με την ικανοποίηση του Θεού ούτε ότι ο Θεός εξετάζει σχολαστικά τα βάθη της καρδιάς κάθε ανθρώπου. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν αληθινή πίστη στον Θεό, επομένως βγάζουν ετυμηγορίες με βάση τα γεγονότα που μπορούν να δουν οι ίδιοι, με αποτέλεσμα να σχηματίζουν λανθασμένες απόψεις, να γίνονται αρνητικοί και παθητικοί στο έργο τους και να μην μπορούν να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους με όλη την καρδιά και τη δύναμή τους. Επειδή δεν έχουν αληθινή πίστη και δεν γνωρίζουν ότι ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων, επικεντρώνονται στο να εκτελούν τα καθήκοντά τους μόνο για το θεαθήναι, να διατυμπανίζουν τα βάσανα και τις δυσκολίες που βιώνουν και να επιζητούν τον έπαινο και την επιδοκιμασία των επικεφαλής και των εργατών. Νομίζουν ότι μόνο έτσι αξίζει τον κόπο να εκτελούν το καθήκον τους και ότι θα τους φέρει δόξα μόνο αν τους βλέπουν όλοι να το κάνουν. Δεν είναι ελεεινό αυτό; Ναι μεν πιστεύουν στον Θεό, αλλά πέρα από το ότι δεν έχουν πίστη, δεν αποδέχονται ούτε κατανοούν καθόλου την αλήθεια. Πώς μπορούν άνθρωποι σαν αυτούς να εκτελέσουν καλά ένα καθήκον; Δεν υπάρχει πρόβλημα με τη διάθεσή τους; Αν προσπαθήσετε να συναναστραφείτε μαζί τους σχετικά με την αλήθεια κι εκείνοι συνεχίσουν να μην την αποδέχονται, τότε έχουν κακή διάθεση. Δεν ανταποκρίνονται στις ευθύνες που πρέπει ούτε είναι πιστοί στα καθήκοντά τους. Αργά ή γρήγορα πρέπει να αποκλειστούν. Όσοι εκτελούν καθήκοντα πρέπει να είναι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση. Πρέπει να έχουν σωστή λογική και να μπορούν να υποτάσσονται σε όλες τις διευθετήσεις και τις ενορχηστρώσεις του Θεού. Ο Θεός δίνει στον κάθε άνθρωπο διαφορετικό επίπεδο και διαφορετικά χαρίσματα, ενώ για κάθε καθήκον κατάλληλος είναι διαφορετικός άνθρωπος. Δεν πρέπει να είσαι επιλεκτικός και να διαλέγεις καθήκοντα με βάση τις προτιμήσεις σου —να επιλέγεις, δηλαδή, μόνο όσα είναι βολικά, εύκολα και ταιριάζουν με τις επιθυμίες σου. Αυτό είναι λάθος. Δεν κάνεις έτσι το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά· αυτό δεν θεωρείται καν εκτέλεση καθήκοντος. Για να εκτελέσεις ένα καθήκον, το πρώτο που πρέπει να κάνεις είναι να αφοσιωθείς ολόκαρδα σ’ αυτό. Στη συνέχεια, ανεξάρτητα από το τι κάνεις, είτε η εργασία είναι μεγάλη είτε μικρή, βρώμικη ή κουραστική, εργασία που γίνεται μπροστά σε άλλους ή εκτός του οπτικού τους πεδίου και είτε είναι σημαντική είτε ασήμαντη, θα πρέπει να τις βλέπεις όλες ως καθήκον σου και να τηρείς την εξής αρχή: Να τις κάνεις με όλη την καρδιά, τον νου και τη δύναμή σου. Αν, αφού εκτελέσεις το καθήκον σου, δεν έχεις εντελώς καθαρή τη συνείδησή σου όσον αφορά κάποιο τμήμα του έργου που εκτέλεσες και αν, παρόλο που το έκανες με όλη σου την καρδιά, κάποιο κομμάτι δεν έγινε όπως έπρεπε και οι προσπάθειές σου δεν έφεραν πολύ καλά αποτελέσματα, τι θα πρέπει να κάνεις; Κάποιοι άνθρωποι σκέφτονται: «Εγώ έκανα ολόκαρδα το καθήκον μου, όμως τα αποτελέσματα δεν ήταν και πολύ καλά. Δεν είναι δικό μου πρόβλημα· πλέον είναι στα χέρια του Θεού». Τι είδους άποψη είναι αυτή; Είναι σωστή; Δεν δαπανούν πραγματικά τον εαυτό τους για τον Θεό, επειδή δεν είναι διατεθειμένοι να αναζητήσουν την αλήθεια για να επιλύσουν προβλήματα· δεν είναι διατεθειμένοι να ικανοποιήσουν τον Θεό και εξακολουθούν να έχουν επιπόλαιη άποψη για το καθήκον τους. Απ’ ό,τι φαίνεται, οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν καρδιά. Όταν λέμε να κάνετε το καθήκον σας με όλη σας την καρδιά, αυτό σημαίνει να αφιερώνετε σε αυτό όλη την καρδιά σας. Δεν μπορείτε να κάνετε το καθήκον σας με μισή καρδιά· πρέπει να αφοσιώνεστε, να το εκτελείτε με προσοχή, να δείχνετε την αφοσίωσή σας και να διατηρείτε μια υπεύθυνη στάση, ώστε να είναι σίγουρο πως κάθε εργασία θα γίνει καλά και θα επιτευχθούν τα αποτελέσματα που πρέπει. Μόνο τότε μπορείτε να ισχυριστείτε ότι εκτελείτε το καθήκον σας με όλη σας την καρδιά. Έστω πως βλέπεις ότι τα αποτελέσματα της δουλειάς σου δεν είναι και τόσο καλά και μέσα σου σκέφτεσαι: «Εγώ έκανα ό,τι καλύτερό μπορούσα. Θυσίασα τον ύπνο μου, έμεινα κάποιες φορές νηστικός και ξενύχτησα· μερικές φορές, έμενα πίσω για να βγάλω δουλειά ενώ οι άλλοι έβγαιναν βόλτα για να χαλαρώσουν. Βίωσα ταλαιπωρίες και δεν επιζητούσα λαίμαργα τις σαρκικές ανέσεις. Αυτό σημαίνει ότι έκανα το καθήκον μου με όλη μου την καρδιά». Είναι σωστή αυτή η άποψη; Αφιέρωσες χρόνο και κόπο. Επιφανειακά, φαίνεται ότι τα έκανες όλα αυτά τα διαδικαστικά, όμως τα αποτελέσματα που σημείωσες δεν είναι καλά και δεν αποδέχεσαι την ευθύνη γι’ αυτό ούτε και σε ενδιαφέρει. Κάνεις έτσι το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά; (Όχι.) Δεν κάνεις έτσι το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά. Τι εξετάζει ο Θεός όταν καθορίζει αν κάνεις κάτι με όλη σου την καρδιά; Αφενός, εξετάζει αν προσεγγίζεις το θέμα με ευσυνειδησία και υπευθυνότητα και, αφετέρου, εξετάζει τι σκέφτεσαι καθώς το κάνεις, αν εκτελείς προσεκτικά το καθήκον που οφείλεις, αν το εκτελείς πάντα σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και αν στις δυσκολίες αναζητάς διεξοδικά την αλήθεια για να επιλύσεις τα όποια προβλήματα, ώστε να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου. Καθώς οι άνθρωποι κάνουν πράγματα, ο Θεός τούς παρακολουθεί και τους εξετάζει εξονυχιστικά, παρατηρώντας συνεχώς την καρδιά τους. Αν και οι άνθρωποι δεν το γνωρίζουν αυτό, μερικές φορές μπορούν να αισθανθούν την εξονυχιστική εξέτασή Του. Κάποιοι είναι διαρκώς επιπόλαιοι στα καθήκοντά τους, οπότε ο Θεός διευθετεί, εν τέλει, ένα περιβάλλον για να τους αποκαλύψει. Εκείνη τη στιγμή, αισθάνονται ότι τους έχει εγκαταλείψει και όλοι βλέπουν ότι δεν μοιάζουν με πιστούς, αλλά με άπιστους, με διαβόλους και σατανάδες. Αυτοί οι άνθρωποι αποκλείονται κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Κάποιοι άνθρωποι κάνουν συχνά την αυτοκριτική τους ενόσω εκτελούν τα καθήκοντά τους. Τα αποτελέσματα που σημειώνουν μπορεί μερικές φορές να μην είναι καλά ή να προκύψει κάποιο πρόβλημα, πράγμα που νιώθουν μέσα τους και σκέφτονται: «Πάλι συμπεριφέρομαι επιπόλαια;» Νιώθουν αποδοκιμασία. Πώς προκύπτει αυτή; Προέρχεται από τον Θεό, είναι η διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος. Γιατί σε διαφωτίζει, λοιπόν, ο Θεός; Σε τι βασίζεται για να σε διαφωτίσει; Σε ποιο πλαίσιο σε αποδοκιμάζει; Πρέπει να έχεις τη σωστή νοοτροπία και να πεις: «Οφείλω να κάνω το καθήκον μου με όλη μου την καρδιά, πράγμα που σημαίνει να το κάνω σύμφωνα με την αλήθεια. Έκανα όντως το καθήκον μου με όλη μου την καρδιά;» Αν το αναλογίζεσαι διαρκώς αυτό, ο Θεός θα σε διαφωτίσει και θα σε κάνει να καταλάβεις: «Δεν έκανα εκείνη την εργασία με όλη μου την καρδιά. Νόμιζα ότι τα πήγαινα πολύ καλά· μάλιστα, θα βαθμολογούσα τον εαυτό μου σχεδόν με άριστα. Τώρα, όμως, βλέπω ότι δεν έχουν έτσι τα πράγματα και μόλις και μετά βίας έπιασα τη βάση». Τότε μόνο θα διαπιστώσεις πως ο Θεός είναι δυσαρεστημένος. Με αυτόν τον τρόπο, ο Θεός σε διαφωτίζει και σου δίνει τη δυνατότητα να κατανοήσεις πόσο καλά εκτελείς πραγματικά το καθήκον σου και πόσο απέχεις ακόμα από τις απαιτήσεις Του. Εάν κάποιος δεν ανταποκρίνεται ούτε στα ελάχιστα πρότυπα καθώς εκτελεί το καθήκον του, θα τον διαφωτίσει και πάλι ο Θεός; Μάλλον όχι. Ποιους διαφωτίζει ο Θεός; Πρώτον, όσους αγαπούν την αλήθεια. Δεύτερον, όσους έχουν στάση υποταγής. Τρίτον, όσους λαχταρούν την αλήθεια και, τέταρτον, όσους κάνουν ενδοσκόπηση και αυτοκριτική από κάθε άποψη. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που μπορούν να κερδίσουν τη διαφώτιση του Θεού. Όταν ασκείσαι και βιώνεις πράγματα κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα αποκτάς όλο και περισσότερη εμπειρία σχετικά με την ολόκαρδη εκτέλεση του καθήκοντός σου, δηλαδή με αυτήν την πτυχή της άσκησης της αλήθειας και αυτήν την πτυχή της πραγματικότητας. Σταδιακά, θα καταλαβαίνεις ποιοι άνθρωποι κάνουν τα καθήκοντά τους με όλη τους την καρδιά και ποιοι όχι και θα βλέπεις καθαρά τη στάση και τη συμπεριφορά που έχουν διάφοροι άνθρωποι ως προς την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Όταν αποκτήσεις αυτογνωσία, θα μπορείς να διακρίνεις τους άλλους και θα γίνεσαι όλο και πιο σχολαστικός στο καθήκον σου. Δεν θα σου ξεφεύγει ούτε η παραμικρή επιπολαιότητα και θα μπορείς ν’ αναζητάς την αλήθεια για να τη διορθώσεις. Ενώ εκτελείς το καθήκον σου, θα μπορείς να χειρίζεσαι το καθετί σύμφωνα με τις αρχές, θα κάνεις όλο και περισσότερο πράξη την αλήθεια και η καρδιά σου θα είναι σταθερή και γαλήνια. Αν κάποια μέρα καταλάβεις μέσα σου ότι δεν εκτέλεσες καλά κάποιο καθήκον, τι θα πρέπει να κάνεις; Πρέπει να το συλλογιστείς, να αναζητήσεις πληροφορίες και να ζητήσεις συμβουλές από τους άλλους. Τότε, προτού καλά καλά το καταλάβεις, θα κατανοήσεις το ζήτημα. Δεν θα σε βοηθήσει αυτό στην εκτέλεση του καθήκοντός σου; (Ναι.) Θα είναι χρήσιμο, όποιο καθήκον κι αν εκτελείς. Εφόσον οι άνθρωποι κάνουν τα καθήκοντά τους με όλη τους την καρδιά, αναζητούν τις αλήθεια-αρχές και εμμένουν στις προσπάθειές τους, τελικά θα πετύχουν αποτελέσματα.

Απόσπασμα 31

Εφόσον οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, είναι συχνά επιπόλαιοι όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους. Αυτό είναι ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα. Για να εκτελέσουν σωστά τα καθήκοντά τους οι άνθρωποι, πρέπει πρώτα να ασχοληθούν με αυτό το πρόβλημα της επιπολαιότητας. Όσο έχουν μια τέτοια επιπόλαιη στάση, δεν θα είναι σε θέση να εκτελέσουν σωστά τα καθήκοντά τους, πράγμα που σημαίνει ότι είναι εξαιρετικά σημαντική η επίλυση του προβλήματος της επιπολαιότητας. Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να ασκούνται; Πρώτον, πρέπει να λύσουν το πρόβλημα της ψυχικής τους κατάστασης· πρέπει να προσεγγίζουν σωστά τα καθήκοντά τους και να ενεργούν με σοβαρότητα και αίσθημα ευθύνης. Δεν πρέπει να έχουν πρόθεση να είναι δόλιοι ή επιπόλαιοι. Το καθήκον εκτελείται για τον Θεό, όχι για κάποιο άτομο· αν οι άνθρωποι είναι σε θέση να αποδεχτούν την εξονυχιστική εξέταση του Θεού, θα έχουν τη σωστή ψυχική κατάσταση. Επιπλέον, αφού κάνουν κάτι, οι άνθρωποι πρέπει να το εξετάσουν, να το αναλογιστούν και, αν νιώθουν κάπως ανήσυχοι μέσα τους και, μετά από λεπτομερή έλεγχο, ανακαλύψουν ότι όντως υπάρχει κάποιο πρόβλημα, τότε πρέπει να κάνουν αλλαγές· μόλις γίνουν αυτές οι αλλαγές, θα ησυχάσουν μέσα τους. Όταν οι άνθρωποι νιώθουν ανήσυχοι, αυτό αποδεικνύει ότι υπάρχει πρόβλημα και πρέπει να εξετάσουν επιμελώς αυτό που έχουν κάνει, ειδικά σε καίρια στάδια. Αυτή είναι η υπεύθυνη στάση απέναντι στην εκτέλεση του καθήκοντος. Όταν κάποιος μπορεί να είναι σοβαρός, να αναλαμβάνει ευθύνες και να το κάνει με την καρδιά του και όλη του τη δύναμη, το έργο θα γίνει σωστά. Μερικές φορές, βρίσκεσαι σε λανθασμένη ψυχική κατάσταση και δεν μπορείς να βρεις ούτε να ανακαλύψεις ένα λάθος το οποίο είναι πασιφανές. Αν ήσουν στη σωστή ψυχική κατάσταση, τότε, με τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος, θα ήσουν σε θέση να αναγνωρίσεις το ζήτημα. Αν σε καθοδηγούσε και σου έδινε επίγνωση το Άγιο Πνεύμα, επιτρέποντάς σου να νιώσεις διαύγεια στην καρδιά σου και να καταλάβεις πού βρίσκεται το λάθος, τότε θα ήσουν σε θέση να διορθώσεις την παρέκκλιση και να αγωνιστείς για τις αλήθεια-αρχές. Αν βρισκόσουν σε λανθασμένη ψυχική κατάσταση και ήσουν αφηρημένος και απρόσεκτος, θα ήσουν σε θέση να αντιληφθείς το λάθος; Δεν θα ήσουν. Τι διαπιστώνεται από αυτό; Αυτό δείχνει ότι για να εκτελέσουν καλά τα καθήκοντά τους οι άνθρωποι, είναι πολύ σημαντικό να συνεργάζονται· είναι επίσης σημαντική η ψυχική τους κατάσταση, ενώ πολύ σημαντικό είναι και το πού κατευθύνουν τις σκέψεις και τις ιδέες τους. Ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά και βλέπει την ψυχική κατάσταση των ανθρώπων, καθώς και πόση προσπάθεια καταβάλλουν κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Είναι καίριας σημασίας οι άνθρωποι να βάζουν όλη την καρδιά και τη δύναμή τους σε αυτό που κάνουν. Η συνεργασία τους είναι παράγοντας ζωτικής σημασίας. Να προσπαθεί να μη μετανιώνει για τα καθήκοντα που έχει ολοκληρώσει ούτε για προηγούμενες ενέργειές του και να μην οφείλει τίποτα στον Θεό· τούτο σημαίνει να δίνει κάποιος όλη του την καρδιά και τη δύναμη. Αν αποτυγχάνεις συστηματικά να εκτελέσεις το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά και τη δύναμη, αν είσαι μονίμως επιπόλαιος και προκαλείς τεράστια ζημιά στο έργο, αλλά και υπολείπεσαι κατά πολύ από τα αποτελέσματα που απαιτεί ο Θεός, τότε μόνο ένα πράγμα μπορεί να σου συμβεί: Θα αποκλειστείς. Και θα υπάρχει τότε ακόμα χρόνος για μεταμέλεια; Δεν θα υπάρχει. Αυτές οι ενέργειες θα γίνουν αιώνια μεταμέλεια, στίγμα! Το να είσαι μονίμως επιπόλαιος αποτελεί στίγμα, αποτελεί σοβαρή παράβαση —ναι ή όχι; (Ναι.) Πρέπει να πασχίζεις να εκπληρώνεις τις υποχρεώσεις σου και όλα όσα οφείλεις να κάνεις με όλη σου την καρδιά και τη δύναμη, δεν πρέπει να είσαι επιπόλαιος ούτε να νιώθεις στο τέλος μετανιωμένος. Αν μπορέσεις να το κάνεις αυτό, ο Θεός θα τιμήσει το καθήκον που εκτελείς. Όσα πράγματα τιμά ο Θεός είναι καλές πράξεις. Και ποια είναι τα πράγματα που δεν τιμά ο Θεός; (Οι παραβάσεις και οι κακές πράξεις.) Αν κάποιος σου πει τώρα ότι είναι κακές πράξεις μπορεί να μην το δεχθείς, αλλά αν έρθει μια μέρα που θα υπάρξουν σοβαρές συνέπειες εξαιτίας αυτών των πραγμάτων, που θα γεννήσουν κακές επιρροές, τότε θα αισθανθείς ότι δεν πρόκειται απλώς για παραβατική συμπεριφορά, αλλά για κακές πράξεις. Και όταν το συνειδητοποιήσεις, θα μετανιώσεις και θα πεις μέσα σου: «Έπρεπε να το είχα προλάβει· με λίγο περισσότερη σκέψη και προσπάθεια στην αρχή, αυτή η συνέπεια θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί». Τίποτα δεν πρόκειται να σβήσει την αιώνια αυτή κηλίδα από την καρδιά σου. Αν προκαλέσει αιώνιο χρέος, τότε θα μπεις σε μπελάδες. Έτσι, σήμερα πρέπει να προσπαθήσεις να βάλεις όλη σου την καρδιά και τη δύναμη στην ανάθεση που σου έδωσε ο Θεός, να εκτελείς κάθε καθήκον με καθαρή συνείδηση, χωρίς τύψεις και με τρόπο που να τιμά ο Θεός. Ό,τι κι αν κάνεις, μην είσαι επιπόλαιος. Αν κάνεις ένα λάθος από παρόρμηση και είναι σοβαρή παράβαση, αυτό θα γίνει αιώνιο στίγμα. Μόλις γεννηθούν μέσα σου τύψεις, δεν θα μπορείς να κάνεις τίποτα γι’ αυτές και θα τις κουβαλάς για πάντα. Και τα δύο αυτά μονοπάτια θα πρέπει να τα δεις καθαρά. Ποιο είναι αυτό που θα πρέπει να επιλέξεις προκειμένου να λάβεις την έγκριση του Θεού; Η εκτέλεση του καθήκοντός σου με όλη σου τη δύναμη και την καρδιά και η προετοιμασία και η συσσώρευση καλών πράξεων χωρίς καθόλου τύψεις. Σε κάθε περίπτωση, μην κάνεις κάτι κακό που θα αναστατώσει την εκτέλεση των καθηκόντων των άλλων, μην κάνεις κάτι που αντιτίθεται στην αλήθεια και αντιστέκεται στον Θεό, και μην υποστείς ισόβιες τύψεις. Τι γίνεται όταν κάποιος έχει διαπράξει υπερβολικά πολλές παραβάσεις; Επιτείνει τον θυμό του Θεού απέναντί του κατά την παρουσία Του! Αν κάνεις ακόμα μεγαλύτερη παράβαση και η οργή του Θεού απέναντί σου μεγαλώνει όλο και περισσότερο, τότε τελικά θα τιμωρηθείς.

Επιφανειακά, ορισμένοι άνθρωποι δεν φαίνεται να έχουν σοβαρά προβλήματα κατά τον καιρό που εκτελούν τα καθήκοντά τους. Δεν κάνουν τίποτε απροκάλυπτα κακό, δεν προκαλούν διατάραξη ή αναστάτωση και δεν βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων. Κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, δεν προκύπτει κανένα σημαντικό λάθος ή πρόβλημα αρχής. Ωστόσο, χωρίς να το καταλάβουν, μέσα σε ελάχιστα χρόνια αποκαλύπτονται ως κάποιοι που δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια, ως δύσπιστοι. Γιατί συμβαίνει αυτό; Οι άλλοι δεν μπορούν να διακρίνουν κάποιο θέμα, αλλά ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τα ενδόμυχα της καρδιάς αυτών των ανθρώπων και βλέπει το πρόβλημα. Ήταν πάντα επιπόλαιοι και αμετανόητοι στην εκτέλεση των καθηκόντων τους. Καθώς περνάει ο καιρός, φυσικό κι επόμενο είναι να αποκαλυφθούν. Τι σημαίνει το να παραμένουν αμετανόητοι; Σημαίνει πως, αν και εκτελούσαν τα καθήκοντά τους καθ’ όλη τη διάρκεια, είχαν πάντα λανθασμένη στάση απέναντι σ’ αυτά, μια στάση επιπολαιότητας, μια πρόχειρη στάση, ενώ δεν είναι ποτέ ευσυνείδητοι ούτε, βέβαια, εκτελούν τα καθήκοντά τους με όλη τους την καρδιά. Μπορεί να καταβάλουν μια μικρή προσπάθεια, αλλά ενεργούν απλώς μηχανικά. Δεν δίνουν όλο τους το είναι στα καθήκοντά τους και οι παραβάσεις τους δεν έχουν τέλος. Στα μάτια του Θεού, δεν έχουν μετανοήσει ποτέ· πάντα ήταν επιπόλαιοι, και δεν έχει υπάρξει ποτέ καμία αλλαγή σ’ αυτούς —δηλαδή, δεν εγκαταλείπουν το κακό από τα χέρια τους ούτε μετανοούν σ’ Αυτόν. Ο Θεός δεν βλέπει σ’ αυτούς μια στάση μετάνοιας και δεν βλέπει αλλαγή στη στάση τους. Επιμένουν να αντιμετωπίζουν τα καθήκοντά τους και τις αναθέσεις από τον Θεό με τέτοια στάση και μέθοδο. Καθ’ όλη αυτή τη διάρκεια, δεν υπάρχει καμία αλλαγή σε αυτήν την πεισματική, αδιάλλακτη διάθεση και επιπλέον δεν έχουν αισθανθεί ποτέ υπόχρεοι στον Θεό, δεν έχουν αισθανθεί ποτέ πως η επιπολαιότητά τους αποτελεί παράβαση, κακή πράξη. Στην καρδιά τους δεν υπάρχει ίχνος χρέους, ενοχής, αυτομομφής, πόσο μάλλον αυτοκατηγορίας. Και όσο περνάει ο καιρός, ο Θεός βλέπει πως ένα τέτοιο άτομο δεν επιδέχεται διόρθωση. Ό,τι κι αν λέει ο Θεός και όσα κηρύγματα κι αν ακούσει ή όση αλήθεια κι αν κατανοήσει, η καρδιά του δεν συγκινείται και η στάση του δεν αλλάζει ούτε μεταβάλλεται. Ο Θεός το βλέπει αυτό και λέει: «Δεν υπάρχει ελπίδα γι’ αυτόν τον άνθρωπο. Τίποτα από αυτά που λέω δεν αγγίζει την καρδιά του και τίποτα από αυτά που λέω δεν αλλάζει τη στάση του. Δεν υπάρχει τρόπος να τον αλλάξω. Αυτός ο άνθρωπος δεν είναι κατάλληλος να εκτελεί το καθήκον του, δεν είναι κατάλληλος ούτε απλώς να δουλεύει στον οίκο Μου». Γιατί το λέει αυτό ο Θεός; Επειδή όταν εκτελεί το καθήκον του και πραγματοποιεί έργο, είναι συστηματικά επιπόλαιος. Όσο κι αν κλαδεύεται και όση μακροθυμία και υπομονή κι αν επιδεικνύεται σ’ αυτόν, δεν φέρνει κανένα αποτέλεσμα και δεν μπορεί να τον κάνει να μετανοήσει αληθινά και να αλλάξει αληθινά. Δεν μπορεί να τον κάνει να κάνει καλά το καθήκον του, δεν μπορεί να του επιτρέψει να εισέλθει στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Άρα, αυτό το άτομο δεν επιδέχεται διόρθωση. Όταν ο Θεός καθορίζει πως κάποιος δεν επιδέχεται διόρθωση, θα συνεχίσει να τον κρατά υπό τον αυστηρό Του έλεγχο; Όχι. Ο Θεός θα τον αφήσει ελεύθερο. Ορισμένοι άνθρωποι ικετεύουν μονίμως, «Θεέ μου, να είσαι επιεικής μαζί μου, μη με κάνεις να υποφέρω, μη με πειθαρχήσεις. Δώσε μου λίγη ελευθερία! Επίτρεψέ μου να ενεργώ λίγο επιπόλαια! Επίτρεψέ μου να είμαι λίγο ακόλαστος! Άσε με να είμαι το αφεντικό του εαυτού μου!» Δεν θέλουν να περιορίζονται. Ο Θεός λέει, «Εφόσον δεν επιθυμείς να βαδίσεις στο σωστό μονοπάτι, τότε θα σε αφήσω ελεύθερο. Θα σου δώσω ελευθερία κινήσεων. Πήγαινε και κάνε ό,τι θες. Δεν θα σε σώσω γιατί δεν επιδέχεσαι διόρθωση». Όσοι δεν επιδέχονται διόρθωση διαθέτουν καθόλου αίσθημα συνείδησης; Διαθέτουν καθόλου αίσθημα χρέους; Διαθέτουν καθόλου αίσθημα κατηγορίας; Είναι σε θέση να διαισθανθούν την επίπληξη, την πειθαρχία, το πλήγμα και την κρίση από τον Θεό; Δεν μπορούν να τα νιώσουν. Έχουν άγνοια όλων αυτών των πραγμάτων· αυτά τα πράγματα είναι ανεπαίσθητα στην καρδιά τους ή ακόμη και ανύπαρκτα. Όταν έχει φτάσει κάποιος σε αυτό το στάδιο, κατά το οποίο ο Θεός δεν βρίσκεται πια στην καρδιά του, εξακολουθεί να είναι σε θέση να επιτύχει σωτηρία; Δύσκολο να απαντήσει κανείς. Όταν η πίστη κάποιου έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο, τότε κινδυνεύει. Γνωρίζετε πώς θα πρέπει να επιδιώκετε, πώς θα πρέπει ασκείστε και ποιο μονοπάτι θα πρέπει να επιλέξετε προκειμένου να αποφύγετε αυτή τη συνέπεια και να εξασφαλίσετε πως δεν θα προκύψει μια τέτοια κατάσταση; Το σημαντικότερο είναι να επιλέξετε πρώτα το σωστό μονοπάτι κι ύστερα να επικεντρωθείτε στο να εκτελέσετε καλά το καθήκον που οφείλετε να εκτελέσετε αυτήν τη στιγμή. Αυτό είναι το ελάχιστο πρότυπο, το βασικότερο πρότυπο. Με αυτό ως γνώμονα πρέπει να αναζητάς την αλήθεια και να αγωνίζεσαι να φτάσεις το σημείο αναφοράς που είναι η εκτέλεση του καθήκοντός σου σε αποδεκτό επίπεδο. Ο λόγος είναι ότι αυτό που αντανακλά πιο αισθητά τον δεσμό που σε συνδέει με τον Θεό είναι το πώς χειρίζεσαι τα ζητήματα που σου εμπιστεύεται ο Θεός και το καθήκον που σου αναθέτει, καθώς και η στάση σου. Αυτό το ζήτημα είναι το πιο αισθητό και το πιο πρακτικό. Ο Θεός περιμένει. Θέλει να δει τη στάση σου. Σε αυτήν την κρίσιμη καμπή, πρέπει να σπεύσεις να κάνεις τη θέση σου γνωστή στον Θεό, να αποδεχτείς την ανάθεσή Του και να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου. Όταν έχεις αντιληφθεί αυτό το καίριο σημείο και εκπληρώσει την αποστολή που σου έχει αναθέσει ο Θεός, η σχέση σου με τον Θεό θα είναι κανονική. Αν, όταν ο Θεός σού εμπιστεύεται μια αποστολή ή σου λέει να εκτελέσεις ένα ορισμένο καθήκον, η στάση σου είναι πρόχειρη και αδιάφορη και δεν το παίρνεις στα σοβαρά, αυτό δεν είναι το ακριβώς αντίθετο από το να δίνεις όλη σου τη δύναμη και την καρδιά; Μπορείς να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου με αυτόν τον τρόπο; Σίγουρα όχι. Δεν θα εκτελέσεις το καθήκον σου μέχρι σημείου που να είναι σε αποδεκτό επίπεδο. Επομένως, η στάση σου όταν εκτελείς το καθήκον σου είναι καίριας σημασίας, όπως και η μέθοδος και το μονοπάτι που επιλέγεις. Όσα χρόνια κι αν πιστεύουν στον Θεό, εκείνοι που αποτυγχάνουν να εκτελέσουν καλά τα καθήκοντά τους θα αποκλειστούν.

Απόσπασμα 32

Πολλοί άνθρωποι εκτελούν τα καθήκοντά τους με επιπόλαιο τρόπο, χωρίς να τα παίρνουν ποτέ στα σοβαρά, σαν να δουλεύουν για άπιστους. Τα κάνουν όλα με έναν πρόχειρο, επιφανειακό, αδιάφορο κι ανεύθυνο τρόπο, λες και τα παίρνουν όλα στην πλάκα. Γιατί γίνεται αυτό; Είναι άπιστοι που κάνουν μια απλή δουλειά· δύσπιστοι που εκτελούν καθήκοντα. Αυτοί οι άνθρωποι είναι υπερβολικά κατεργάρηδες· είναι ανήθικοι κι ασυγκράτητοι, και δεν διαφέρουν από τους άπιστους. Όταν κάνουν κάτι για τους ίδιους, δεν είναι σε καμία περίπτωση επιπόλαιοι. Γιατί, λοιπόν, δεν είναι καθόλου σοβαροί και επιμελείς όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους; Ό,τι κι αν κάνουν, όποιο καθήκον κι αν εκτελούν, χαρακτηρίζεται από ένα παιχνιδιάρικο και σκανταλιάρικο ύφος. Αυτοί οι άνθρωποι είναι πάντα επιπόλαιοι και κάπως δόλιοι. Έχουν ανθρώπινη φύση; Είναι βέβαιο πως δεν έχουν ούτε ανθρώπινη φύση, ούτε το παραμικρό ψήγμα συνείδησης και λογικής. Χρειάζονται μόνιμη επίβλεψη κι εποπτεία, λες και είναι άγρια γαϊδούρια ή άγρια άλογα. Εξαπατούν και κοροϊδεύουν τον οίκο του Θεού. Αυτό σημαίνει ότι πιστεύουν πραγματικά σε Αυτόν; Δαπανούν τον εαυτό τους γι’ Αυτόν; Είναι βέβαιο πως υπολείπονται ως προς αυτό και δεν έχουν τα προσόντα να κάνουν μια απλή δουλειά. Αν προσλαμβάνονταν από οποιονδήποτε άλλο, θα απολύονταν μέσα σε λίγες μέρες. Είναι απολύτως σωστό να πούμε πως στον οίκο του Θεού είναι απλοί δουλευτές και συμβασιούχοι, και μπορούν μόνο να αποκλειστούν. Πολλοί άνθρωποι είναι συχνά επιπόλαιοι κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Ακόμα κι όταν κλαδεύονται, αρνούνται να αποδεχτούν την αλήθεια, υποστηρίζοντας πεισματικά τη θέση τους. Διαμαρτύρονται, μάλιστα, πως ο οίκος του Θεού τούς φέρεται άδικα και δεν τους δείχνει έλεος κι ανεκτικότητα. Δεν είναι παράλογο αυτό; Για να το θέσω πιο αντικειμενικά, η διάθεσή τους είναι αλαζονική κι εκείνοι δεν έχουν ούτε ίχνος συνείδηση και λογική. Αυτοί που πιστεύουν πραγματικά στον Θεό πρέπει να μπορούν τουλάχιστον να αποδεχτούν την αλήθεια και να ενεργούν χωρίς να παραβιάζουν τη συνείδηση και τη λογική. Όσοι είναι ανήμποροι να αποδεχτούν ή να υποταχθούν στο κλάδεμα είναι πολύ αλαζόνες, αυτάρεσκοι και πολύ απλά παράλογοι. Δεν είναι υπερβολή αν τους αποκαλέσουμε κτήνη, επειδή είναι απολύτως αδιάφοροι σε ό,τι κι αν κάνουν. Τα κάνουν όλα όπως ακριβώς θέλουν οι ίδιοι, χωρίς να νοιάζονται για τις συνέπειες· δεν τους νοιάζει αν προκύψουν προβλήματα. Τέτοιοι άνθρωποι δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για να κάνουν απλώς δουλειά. Επειδή αντιμετωπίζουν με αυτόν τον τρόπο τα καθήκοντά τους, οι άλλοι δεν αντέχουν να τους βλέπουν και δεν τους έχουν εμπιστοσύνη. Γίνεται, λοιπόν, να τους έχει εμπιστοσύνη ο Θεός; Δεν πληρούν ούτε τις απολύτως ελάχιστες προδιαγραφές, οπότε δεν έχουν τα προσόντα να κάνουν απλώς δουλειά, και το μόνο που απομένει είναι να αποκλειστούν. Πόσο αλαζόνες και αυτάρεσκοι μπορεί να είναι κάποιοι; Πιστεύουν διαρκώς πως μπορούν να κάνουν τα πάντα· ό,τι κι αν έχει κανονιστεί να κάνουν, εκείνοι λένε: «Αυτό είναι εύκολο· σιγά το πράγμα. Μπορώ να το καταφέρω. Δεν χρειάζομαι κανέναν να συναναστραφεί μαζί μου σχετικά με τις αλήθεια-αρχές. Ξέρω να προσέχω τον εαυτό μου». Εφόσον έχουν πάντα αυτήν τη στάση, οι επικεφαλής κι οι εργάτες δεν αντέχουν να τους βλέπουν και δεν εμπιστεύονται τα όσα κάνουν. Δεν είναι αλαζόνες κι αυτάρεσκοι; Αν κάποιος είναι υπερβολικά αλαζόνας κι αυτάρεσκος, τότε η συμπεριφορά του είναι ντροπιαστική. Αν δεν αλλάξει, τότε δεν θα εκτελεί ποτέ τα καθήκοντά του επαρκώς. Ποια στάση πρέπει να έχει κάποιος απέναντι στην εκτέλεση των καθηκόντων του; Πρέπει να έχει τουλάχιστον μια στάση υπευθυνότητας. Όποιες δυσκολίες και όποια προβλήματα κι αν αντιμετωπίζει, πρέπει να αναζητά τις αλήθεια-αρχές, να κατανοεί τα πρότυπα που απαιτεί ο οίκος του Θεού και να γνωρίζει ποια αποτελέσματα οφείλει να πετύχει εκτελώντας τα καθήκοντά του. Αν μπορεί να κατανοήσει αυτά τα τρία πράγματα, τότε θα μπορεί εύκολα να εκτελέσει τα καθήκοντά του επαρκώς. Ανεξάρτητα από τα καθήκοντα που εκτελεί κάποιος, αν κατανοήσει πρώτα τις αρχές και τις απαιτήσεις του οίκου του Θεού και γνωρίζει τα αποτελέσματα που οφείλει να επιτύχει, δεν θα έχει ένα μονοπάτι για να εκτελέσει τα καθήκοντά του; Άρα η στάση που κρατάει κάποιος απέναντι στην εκτέλεση των καθηκόντων του είναι πολύ σημαντική. Όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια εκτελούν τα καθήκοντά τους με επιπόλαιο τρόπο. Δεν έχουν τη σωστή στάση, δεν αναζητούν ποτέ τις αλήθεια-αρχές, ούτε σκέφτονται τις απαιτήσεις του οίκου του Θεού και τα αποτελέσματα που οφείλουν να επιτύχουν. Πώς μπορούν να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους επαρκώς; Αν είσαι κάποιος που πιστεύει αληθινά στον Θεό, τότε, όταν είσαι επιπόλαιος, πρέπει να προσεύχεσαι σε Αυτόν, να κάνεις αυτοκριτική και να αποκτάς αυτογνωσία· πρέπει να επαναστατείς ενάντια στις διεφθαρμένες διαθέσεις σου, να δουλεύεις σκληρά πάνω στις αλήθεια-αρχές και να αγωνίζεσαι για να ανταποκριθείς στα απαιτούμενα πρότυπά Του. Αν εκτελείς το καθήκον σου κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα ικανοποιήσεις σταδιακά τις απαιτήσεις του οίκου του Θεού. Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι πολύ δύσκολο να εκτελείς καλά το καθήκον σου. Πρέπει να έχεις απλώς συνείδηση και λογική, να είσαι έντιμος και επιμελής. Πολλοί άπιστοι εργάζονται με θέρμη, με αποτέλεσμα να γίνονται πετυχημένοι. Δεν γνωρίζουν τίποτα σχετικά με τις αλήθεια-αρχές, οπότε πώς τα καταφέρνουν τόσο καλά; Οφείλεται στο γεγονός πως είναι προσεκτικοί και επιμελείς, οπότε μπορούν να εργάζονται με θέρμη και να είναι σχολαστικοί. Με αυτόν τον τρόπο, ολοκληρώνουν εύκολα αυτά που έχουν να κάνουν. Κανένα από τα καθήκοντα του οίκου του Θεού δεν είναι πολύ δύσκολο. Εφόσον το κάνεις με όλη σου την καρδιά και βάζεις τα δυνατά σου, μπορείς να κάνεις καλή δουλειά. Εάν δεν είσαι έντιμος και επιμελής σε οτιδήποτε κάνεις, εάν προσπαθείς διαρκώς να μην μπεις σε μεγάλο κόπο, εάν είσαι συνεχώς επιπόλαιος και κάνεις τα πάντα όπως όπως, και κατά συνέπεια, δεν εκτελείς καλά το καθήκον σου, τα κάνεις όλα μούσκεμα και βλάπτεις τον οίκο του Θεού, τότε αυτό σημαίνει ότι διαπράττεις το κακό. Αυτό θα εξελιχθεί σε παράβαση που απεχθάνεται ο Θεός. Κατά τις βασικές στιγμές της διάδοσης του ευαγγελίου, εάν δεν επιτυγχάνεις καλά αποτελέσματα στο καθήκον σου και δεν διαδραματίζεις θετικό ρόλο, ή εάν προκαλείς διαταραχές και αναστατώσεις, είναι φυσικό να προκαλέσεις απέχθεια στον Θεό, ν’ αποκλειστείς και να χάσεις την ευκαιρία σου να σωθείς. Αυτό θα το μετανιώνεις αιώνια! Το ότι ο Θεός σε εξυψώνει για να κάνεις το καθήκον σου είναι η μόνη ευκαιρία που έχεις για σωτηρία. Εάν είσαι ανεύθυνος, αν την παίρνεις αψήφιστα και είσαι επιπόλαιος, τότε δείχνεις πως αυτή είναι η στάση με την οποία αντιμετωπίζεις την αλήθεια και τον Θεό. Εάν δεν είσαι στο ελάχιστο ειλικρινής ούτε υποτάσσεσαι, πώς μπορείς να κερδίσεις τη σωτηρία του Θεού; Ο χρόνος είναι υπερπολύτιμος αυτήν τη στιγμή· κάθε μέρα και κάθε λεπτό είναι κρίσιμης σημασίας. Είναι πραγματικά παράλογο και επικίνδυνο το να μην αναζητάς την αλήθεια, να μην επικεντρώνεσαι στη ζωή-είσοδο, να είσαι επιπόλαιος, και να εξαπατάς τον Θεό στο καθήκον σου! Μόλις ο Θεός νιώσει απέχθεια για σένα και σε αποκλείσει, το Άγιο Πνεύμα θα πάψει να εργάζεται μέσα σου. Από αυτό δεν υπάρχει γυρισμός. Κάποιες φορές, όσα κάνει ένας άνθρωπος μέσα σε ένα λεπτό μπορούν να καταστρέψουν τη ζωή του. Κάποιες φορές, μία και μόνο λέξη που προσβάλλει τη διάθεση του Θεού οδηγεί ένα άτομο στην αποκάλυψη και τον αποκλεισμό του. Αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να συμβεί μέσα σε λίγα μόνο λεπτά; Είναι όπως μερικοί άνθρωποι, οι οποίοι παρότι εκτελούν τα καθήκοντά τους, ενεργούν διαρκώς ανεύθυνα, συμπεριφέρονται απερίσκεπτα και δεν δείχνουν καμία αυτοσυγκράτηση. Ουσιαστικά, είναι άπιστοι και δύσπιστοι που τα κάνουν θάλασσα σε ό,τι κι αν κάνουν. Κατά συνέπεια, αυτοί οι άνθρωποι όχι μόνο ζημιώνουν τον οίκο του Θεού, αλλά χάνουν και την ευκαιρία τους να σωθούν. Με αυτόν τον τρόπο, παύουν να έχουν τα προσόντα για να εκτελούν τα καθήκοντά τους. Αυτό σημαίνει πως έχουν αποκαλυφθεί κι αποκλειστεί, πράγμα στενάχωρο. Κάποιοι από αυτούς θέλουν να μετανοήσουν. Πιστεύετε, όμως, ότι θα τους δοθεί η ευκαιρία; Μόλις αποκλειστούν, θα έχουν χάσει την ευκαιρία τους. Και μόλις τους εγκαταλείψει ο Θεός, θα τους είναι σχεδόν αδύνατο να εξιλεωθούν.

Ποιο είδος ατόμου σώζει ο Θεός; Θα μπορούσε να πεις κανείς πως σώζει όσους έχουν συνείδηση και λογική και μπορούν ν’ αποδεχτούν την αλήθεια. Κι αυτό γιατί μόνο όσοι έχουν συνείδηση και λογική μπορούν ν’ αποδεχτούν και να εκτιμήσουν την αλήθεια και, εφόσον κατανοήσουν την αλήθεια, μπορούν να την κάνουν και πράξη. Όσοι είναι ασυνείδητοι και παράλογοι δεν έχουν ανθρώπινη φύση. Στην καθομιλουμένη, λέμε ότι δεν είναι ενάρετοι. Ποια είναι η φύση κάποιου που δεν είναι ενάρετος; Δεν έχει ανθρώπινη φύση, είναι ανάξιος να αποκαλείται άνθρωπος. Όπως λέει και το ρητό, σε έναν άνθρωπο μπορεί να λείπει οτιδήποτε εκτός από την αρετή. Αν δεν είναι ενάρετος δεν είναι πια άνθρωπος, αλλά ένα θηρίο με ανθρώπινη μορφή. Κοίταξε αυτούς τους δαίμονες και τους διαβόλους βασιλιάδες που κάνουν μόνο πράγματα για να αντισταθούν στον Θεό και να βλάψουν τον εκλεκτό λαό Του. Δεν είναι ενάρετοι, έτσι δεν είναι; Πράγματι, δεν είναι καθόλου μα καθόλου ενάρετοι. Όσοι κάνουν συχνά πράγματα που δείχνουν πως δεν είναι ενάρετοι θα τιμωρηθούν. Δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό. Όσοι δεν είναι ενάρετοι δεν έχουν και ανθρώπινη φύση· πώς μπορούν να εκτελέσουν καλά τα καθήκοντά τους; Είναι ανάξιοι να εκτελέσουν καθήκοντα επειδή είναι κτήνη. Όσοι δεν είναι ενάρετοι δεν εκτελούν καλά κανένα καθήκον. Τέτοια άτομα είναι ανάξια να αποκαλούνται άνθρωποι. Είναι κτήνη με ανθρώπινη μορφή. Μόνο εκείνοι με συνείδηση και λογική μπορούν να χειριστούν ανθρώπινα ζητήματα, να τηρούν τον λόγο τους, να είναι αξιόπιστοι και να αξίζουν τον χαρακτηρισμό «έντιμος κύριος». Ο όρος «έντιμος κύριος» δεν χρησιμοποιείται στον οίκο του Θεού. Αντ’ αυτού, ο οίκος του Θεού απαιτεί οι άνθρωποι να είναι ειλικρινείς, επειδή αυτή είναι η αλήθεια. Μόνο όσοι είναι ειλικρινείς είναι αξιόπιστοι, έχουν συνείδηση και λογική κι είναι άξιοι να αποκαλούνται άνθρωποι. Αν κάποιος μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια ενώ εκτελεί τα καθήκοντά του και μπορεί να ενεργεί με βάση τις αρχές, κι έτσι να εκτελεί επαρκώς τα καθήκοντά του, τότε είναι πραγματικά ειλικρινής και αξιόπιστος. Ειλικρινείς είναι κι εκείνοι που μπορούν να αποκτήσουν τη σωτηρία του Θεού. Το να είσαι ειλικρινής και αξιόπιστος δεν έχει να κάνει με τις δυνατότητες ή την εμφάνισή σου, κι ακόμα λιγότερο με το επίπεδο, τις ικανότητες ή τα χαρίσματά σου. Εφόσον αποδέχεσαι την αλήθεια, ενεργείς με υπευθυνότητα, έχεις συνείδηση και λογική, και μπορείς να υποταχθείς στον Θεό, τότε αυτά αρκούν. Ανεξαρτήτως των προσόντων που έχει κάποιος, το πραγματικό ζήτημα είναι αν είναι ενάρετος ή όχι. Όταν κάποιος δεν είναι ενάρετος, δεν μπορεί να θεωρείται πια άνθρωπος, αλλά κτήνος. Ο λόγος που αποκλείονται κάποιοι από τον οίκο του Θεού είναι επειδή δεν έχουν ανθρώπινη φύση και δεν είναι ενάρετοι. Έτσι, όσοι πιστεύουν στον Θεό πρέπει να μπορούν να αποδέχονται την αλήθεια, να είναι ειλικρινείς, να έχουν τουλάχιστον συνείδηση και λογική, να μπορούν να εκτελούν καλά τα καθήκοντά τους και να εκπληρώνουν την αποστολή από τον Θεό. Μόνο εκείνοι μπορούν να λάβουν τη σωτηρία του Θεού· αυτοί πιστεύουν πραγματικά στον Θεό και δαπανούν ειλικρινά τον εαυτό τους γι’ Αυτόν. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που σώζει ο Θεός.

Εσείς εξετάζετε συχνά τη συμπεριφορά και τις προθέσεις σας ενώ κάνετε διάφορα πράγματα και εκτελείτε τα καθήκοντά σας; (Σπάνια.) Αν εξετάζετε σπάνια τον εαυτό σας, μπορείτε να αναγνωρίσετε τις διεφθαρμένες διαθέσεις σας; Μπορείτε να κατανοήσετε την πραγματική σας κατάσταση; Αν όντως αποκαλύψετε διεφθαρμένες διαθέσεις, ποιες θα είναι οι συνέπειες; Όλα αυτά πρέπει να σας είναι πολύ ξεκάθαρα. Αν κάποιος δεν εξετάζει τον εαυτό του και ενεργεί διαρκώς επιπόλαια και χωρίς αρχές, τότε θα κάνει πολλές κακές πράξεις, θα αποκαλυφθεί και θα αποκλειστεί. Δεν είναι σοβαρή αυτή η συνέπεια; Το πρόβλημα αυτό λύνεται αν εξετάζει κανείς τον εαυτό του. Πείτε Μου, εφόσον η διαφθορά του ανθρώπου είναι βαθιά ριζωμένη, είναι αποδεκτό να κάνει σπάνια κανείς αυτοκριτική; Μπορεί κάποιος να εκτελεί καλά τα καθήκοντά του δίχως να αναζητά την αλήθεια για να διορθώσει τις διεφθαρμένες διαθέσεις του; Αν δεν διορθωθούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις του, είναι εύκολο να κάνει λάθη, να παραβιάσει τις αρχές, ακόμα και να κάνει κακό. Αν δεν εξετάζετε ποτέ τον εαυτό σας, αυτό είναι προβληματικό —δεν διαφέρετε από έναν άπιστο. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν αποκλείονται πολλοί άνθρωποι; Όταν επιδιώκει κανείς την αλήθεια, πώς πρέπει να ασκείται για να την κατακτήσει; Το σημαντικό είναι να εξετάζει συχνά τον εαυτό του ενώ κάνει το καθήκον του, να αναλογίζεται αν έχει παραβιάσει τις αρχές, αν έχει φανερώσει διαφθορά κι αν έχει λανθασμένες προθέσεις. Αν κάνετε αυτοκριτική σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και βλέπετε πώς να τα εφαρμόσετε στον εαυτό σας, τότε θα σας είναι εύκολο να αποκτήσετε αυτογνωσία. Αν κάνετε αυτοκριτική κατ’ αυτόν τον τρόπο, τότε θα διορθωθούν σταδιακά οι διεφθαρμένες σας διαθέσεις και θα διορθωθούν εύκολα οι μοχθηρές σας ιδέες, καθώς και οι άσχημές σας προθέσεις και τα άσχημά σας κίνητρα. Αν προβαίνετε σε εξέταση μόνο όταν κάτι έχει πάει στραβά, μόνο αφότου έχετε κάνει κάποιο λάθος ή κάτι κακό, τότε θα είναι πολύ αργά. Οι συνέπειες έχουν ήδη επέλθει κι αυτό αποτελεί παράβαση. Αν προβείτε σε εξέταση μόνο αφού έχετε κάνει πολύ κακό και έχετε αποκλειστεί, τότε θα είναι πολύ αργά και το μόνο που θα σας απομένει θα είναι να κλάψετε με αναφιλητά. Όσοι πιστεύουν πραγματικά στον Θεό μπορούν να κάνουν τα καθήκοντά τους —αυτή είναι η εξύψωση κι η ευλογία του Θεού, καθώς και μια ευκαιρία που πρέπει να εκτιμάτε. Συνεπώς, πρέπει ακόμα περισσότερο να κάνεις συχνά αυτοκριτική καθώς κάνεις τα καθήκοντά σου. Πρέπει να προβαίνεις συχνά σε εξέταση και να εξετάζεις τον εαυτό σου σε όλα τα ζητήματα. Πρέπει να εξετάζεις τις προθέσεις και την κατάστασή σου, για να δεις αν ζεις ενώπιον του Θεού, αν οι προθέσεις πίσω από τις πράξεις σου είναι ορθές κι αν τα κίνητρα και η αφετηρία των πράξεών σου μπορούν να αντέξουν την επιθεώρηση του Θεού κι έχουν υποβληθεί στην εξονυχιστική εξέτασή Του. Κάποιες φορές, οι άνθρωποι νιώθουν πως είναι κουραστικό να αναζητούν την αλήθεια όταν αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην εκτέλεση των καθηκόντων τους. Κάνουν σκέψεις όπως: «Αυτό αρκεί. Είναι αρκετά καλό». Αυτό αντικατοπτρίζει τη στάση κάποιου απέναντι στα ζητήματα και τη νοοτροπία του απέναντι στα καθήκοντά του. Αυτή η νοοτροπία είναι ένα είδος κατάστασης. Ποια είναι αυτή η κατάσταση; Δεν προσεγγίζουν τα καθήκοντά τους δίχως αίσθημα ευθύνης διατηρώντας επιπόλαια στάση; (Ναι.) Δεδομένης της ύπαρξης ενός τόσο σοβαρού προβλήματος, είναι πολύ επικίνδυνο να μην εξετάζει κανείς τον εαυτό του. Κάποιοι άνθρωποι αδιαφορούν γι’ αυτήν την κατάσταση. Σκέφτονται το εξής: «Είναι φυσιολογικό να είμαι λίγο επιπόλαιος· έτσι είναι οι άνθρωποι. Πού είναι το πρόβλημα;» Δεν είναι μπερδεμένοι αυτοί οι άνθρωποι; Δεν είναι πολύ επικίνδυνο να βλέπει κανείς τα πράγματα κατ’ αυτόν τον τρόπο; Δείτε εκείνους που έχουν αποκλειστεί. Δεν εκτελούν πάντα τα καθήκοντά τους με επιπόλαιο τρόπο; Αυτό συμβαίνει όταν κάποιος είναι επιπόλαιος. Αργά ή γρήγορα, οι άνθρωποι που γίνονται εύκολα επιπόλαιοι θα καταστραφούν μόνοι τους. Αρνούνται να αλλάξουν μέχρις ότου βρεθούν στο κατώφλι του θανάτου. Η εκτέλεση των καθηκόντων με επιπόλαιο τρόπο είναι ένα σοβαρό πρόβλημα, κι αν δεν μπορείτε να κάνετε σοβαρή αυτοκριτική και δεν αναζητάτε την αλήθεια για να επιλύσετε προβλήματα, τότε αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο. Ενδέχεται να αποκλειστείτε ανά πάσα στιγμή. Αν υπάρχει ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα κι εσείς ακόμα δεν εξετάζετε τον εαυτό σας και δεν αναζητάτε την αλήθεια για να το επιλύσετε, τότε θα βλάψετε τον εαυτό σας και θα καταστραφείτε μόνοι σας. Κι όταν έρθει η μέρα που θα αποκλειστείτε, θα αρχίσετε να κλαίτε και να οδύρεστε, και τότε θα είναι πολύ αργά.

Απόσπασμα 33

Κάποιοι άνθρωποι δεν γνωρίζουν πώς να βιώσουν το έργο του Θεού ούτε πώς να ενσωματώσουν τα λόγια Του στην εκτέλεση των καθηκόντων τους ή στην πραγματική ζωή. Στηρίζονται πάντοτε στο να πηγαίνουν σε πολλές συναθροίσεις ώστε να κερδίσουν την αλήθεια και να αναπτυχθούν στη ζωή. Ωστόσο, αυτό δεν είναι ρεαλιστικό ούτε στέκει ως επιχείρημα. Η ζωή κερδίζεται όταν βιώνει κανείς τα λόγια του Θεού και όταν βιώνει την κρίση και την παίδευση. Άσχετα από το καθήκον το οποίο εκτελούν, όσοι γνωρίζουν πώς να βιώσουν το έργο Του είναι ικανοί να κατανοήσουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια, να αποδεχθούν το κλάδεμα, να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα, να επιτύχουν αλλαγή στη διάθεσή τους και να τελειωθούν από τον Θεό καθώς εκτελούν τα καθήκοντά τους. Όσοι είναι οκνηροί και αποζητούν με απληστία ανέσεις δεν είναι πρόθυμοι να εκτελέσουν καθήκοντα ούτε βιώνουν το έργο του Θεού όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, ενώ απαιτούν διαρκώς ο οίκος του Θεού να τους παρέχει συναθροίσεις, κηρύγματα και συναναστροφές σχετικά με την αλήθεια. Κατά συνέπεια, ακόμη και μετά από δέκα ή είκοσι χρόνια πίστης και αφότου έχουν ακούσει αμέτρητα κηρύγματα, δεν έχουν κατανοήσει ούτε έχουν κερδίσει την αλήθεια. Δεν γνωρίζουν πώς να βιώσουν το έργο του Θεού, δεν κατανοούν τι είναι η πίστη στον Θεό ούτε γνωρίζουν πώς να βιώσουν τον λόγο του Θεού ώστε να αποκτήσουν αυτογνωσία και να κερδίσουν την αλήθεια και ζωή. Πρόκειται για ανθρώπους που λαχταρούν τις ανέσεις και αποφεύγουν τα καθήκοντά τους και κατά συνέπεια, αποκαλύπτονται και αποκλείονται εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο εκτελούν τα καθήκοντά τους. Από την άλλη, όλοι εκείνοι οι άνθρωποι που εκτελούν με ικανοποίηση τα καθήκοντά τους και δίνουν σημασία στην επιδίωξη της αλήθειας έχουν κάποια είσοδο στη ζωή όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, στοχάζονται ώστε να αποκτήσουν αυτογνωσία όταν φανερώνουν διαφθορά και, όταν συναντούν δυσκολίες κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, αναζητούν την αλήθεια και συναναστρέφονται σχετικά με αυτήν ώστε να επιλύουν τα προβλήματα. Χωρίς να το επιδιώκουν, αφού έχουν εκτελέσει τα καθήκοντά τους για αρκετά χρόνια, ανταμείβονται ξεκάθαρα, μπορούν να μιλούν για κάποιες βιωματικές μαρτυρίες, γνωρίζουν κάποια πράγματα για το έργο του Θεού και για τη διάθεσή Του και, με αυτόν τον τρόπο, επιφέρουν αλλαγές στη διάθεση της ζωής τους. Αυτόν τον καιρό, οι απανταχού εκκλησίες καθαίρονται απομακρύνοντας τους κακούς ανθρώπους και όσους προκαλούν διαταραχές και αναστάτωση. Γενικά, όσοι παραμένουν είναι ικανοί να επιμένουν στην εκτέλεση των καθηκόντων τους, διαθέτουν ένα βαθμό αφοσίωσης και δίνουν σημασία στην αναζήτηση της αλήθειας για την επίλυση προβλημάτων. Τέτοιου είδους άνθρωποι μπορούν να μείνουν ακλόνητοι στη μαρτυρία τους. Πρέπει να μάθετε να ενσωματώνετε τα λόγια του Θεού στην πραγματική ζωή και στα καθήκοντα που εκτελείτε, κάνοντάς τα πράξη και αξιοποιώντας τα και κατόπιν, όταν ανακύπτουν προβλήματα και δυσκολίες, να αναζητείτε την αλήθεια για να τα επιλύσετε. Επιπλέον, πρέπει να μάθετε να λαμβάνετε υπόψη τις προθέσεις του Θεού κατά την εκτέλεση των καθηκόντων σας και να πασχίζετε να ασκείτε την αλήθεια και να διαχειρίζεστε τα πράγματα σύμφωνα με τις αρχές κάθε ζητήματος. Πρέπει να μάθετε να κάνετε πράξη την αγάπη για τον Θεό και, με καρδιά που Τον αγαπά, να λαμβάνετε υπόψη το φορτίο Του και να φτάσετε στο σημείο να μπορείτε να Τον ικανοποιείτε. Μόνο έτσι μπορείτε να αγαπάτε ειλικρινά τον Θεό. Αν ασκείσαι με αυτόν τον τρόπο, ακόμη και αν δεν κατανοείς πλήρως την αλήθεια, μπορείς και πάλι να εκτελείς τα καθήκοντά σου επαρκώς, και όχι μόνο μπορείς να λύσεις το πρόβλημα της επιπολαιότητάς σου, αλλά και να μάθεις να κάνεις πράξη την αγάπη για τον Θεό, να υποτάσσεσαι σε Αυτόν και να Τον ικανοποιείς όταν εκτελείς τα καθήκοντά σου: Αυτό είναι το μάθημα της εισόδου στη ζωή. Αν μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια και σε κάθε ζήτημα να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές κατ’ αυτόν τον τρόπο, τότε εισέρχεσαι στην αλήθεια-πραγματικότητα και θα πετύχεις είσοδο στη ζωή. Όσο απασχολημένος κι αν είσαι με την εκτέλεση των καθηκόντων σου, όταν βλέπεις τους καρπούς της εισόδου στη ζωή, όταν αναπτύσσεσαι στη ζωή και μπορείς να υποταχθείς στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού, τότε θα αρχίσεις να απολαμβάνεις την εκτέλεση των καθηκόντων σου. Όσο απασχολημένος κι αν είσαι, δεν θα νιώθεις κούραση, και στην καρδιά σου θα έχεις πάντα ένα αίσθημα γαλήνης και χαράς, καθώς και μια ιδιαίτερη αίσθηση πληρότητας και ηρεμίας. Όποια δυσκολία και αν παρουσιαστεί, όταν αναζητάς την αλήθεια, το Άγιο Πνεύμα θα σε διαφωτίζει και θα σε καθοδηγεί. Και θα λάβεις τότε την ευλογία του Θεού. Επιπλέον, είτε είσαι πολύ απασχολημένος με την εκτέλεση των καθηκόντων σου είτε όχι, είναι σημαντικό κατά διαστήματα να γυμνάζεσαι και να κάνεις κάποιες σωματικές ασκήσεις με τρόπο συνετό και κατάλληλο για σένα. Η γυμναστική βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος, βοηθά στο να διατηρούνται υψηλά τα επίπεδα ενέργειας και μπορεί να είναι αποτελεσματική στην πρόληψη ορισμένων παθήσεων που σχετίζονται με την εργασία. Αυτό είναι εξαιρετικά ωφέλιμο για την καλή εκτέλεση των καθηκόντων σου. Κατά συνέπεια, όταν εκτελείς τα καθήκοντά σου, αν είσαι σε θέση να μάθεις πολλά πράγματα, να κατανοήσεις πολλές αλήθειες, να γνωρίσεις πραγματικά τον Θεό και, τέλος, να σέβεσαι τον Θεό και να αποφεύγεις το κακό, τότε θα συμβαδίζεις απόλυτα με τις προθέσεις Του. Αν μπορείς να φτάσεις σε σημείο να αγαπάς τον Θεό, αν μπορείς να καταθέσεις μαρτυρία για Εκείνον και να είσαι σε σύμπνοια μαζί Του, τότε βαδίζεις στο μονοπάτι της τελείωσης από Εκείνον. Είσαι έτσι ένας άνθρωπος που έχει κερδίσει την ευλογία του Θεού και αυτό είναι κάτι εξαιρετικά ευλογημένο! Αν δαπανάς ειλικρινά εαυτόν για τον Θεό, είναι σίγουρο ότι θα λάβεις άφθονες ευλογίες από Εκείνον. Όσοι δεν δαπανούν τον εαυτό τους για τον Θεό, και δεν εκτελούν τα καθήκοντά τους, μπορούν άραγε να κερδίσουν την αλήθεια; Μπορούν να πετύχουν τη σωτηρία; Δεν μπορείς να απαντήσεις με σιγουριά. Μόνο εκτελώντας τα καθήκοντά του και βιώνοντας το έργο του Θεού μπορεί να κερδίσει κανείς τις ευλογίες Του. Και μέσω ακριβώς της εκτέλεσης των καθηκόντων του μαθαίνει πώς να βιώνει το έργο του Θεού, την κρίση και την παίδευση, τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό, καθώς και το κλάδεμα. Αυτά είναι άλλωστε τα πράγματα που αξίζουν ευλογίες περισσότερο απ’ το καθετί. Αν κάποιος αγαπά την αλήθεια και την επιδιώκει, τελικά θα την αποκτήσει, θα αλλάξει τη ζωή-διάθεσή του, θα κερδίσει την έγκριση του Θεού και θα ευλογηθεί από Εκείνον.

Κάποιοι δεν αναζητούν την αλήθεια όταν τους συμβαίνουν διάφορα κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, και ζουν πάντοτε σύμφωνα με τις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, δρουν σύμφωνα με τις προσωπικές τους προτιμήσεις και ενεργούν στα τυφλά, όπως τους υπαγορεύει η δική τους θέληση. Το αποτέλεσμα είναι ότι κάνουν πολλά πράγματα λάθος και καθυστερούν το έργο της εκκλησίας. Όταν κλαδεύονται, ούτε τότε αποδέχονται την αλήθεια, συνεχίζοντας την πεισματάρικη και απερίσκεπτη συμπεριφορά τους. Κατά συνέπεια, χάνουν το έργο του Αγίου Πνεύματος και η πίστη τους στον Θεό βυθίζεται στη σύγχυση και το σκοτάδι. Κάποιοι άνθρωποι αγαπούν τη φήμη και το κέρδος και επιδιώκουν το κύρος, αφιερώνοντας χρόνο σε αυτά τα πράγματα χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τις προθέσεις του Θεού και χωρίς να αποδέχονται οποιαδήποτε συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια. Στο τέλος, αποκαλύπτονται και αποκλείονται, και βυθίζονται και στο σκοτάδι. Κάποιοι πιστοί αναγνωρίζουν την ενσάρκωση του Θεού, όμως μέσα τους συνεχίζουν να πιστεύουν μόνο στον ουράνιο Θεό και στο Πνεύμα του Θεού. Έχουν μονίμως τις δικές τους αντιλήψεις για τον πρακτικό Θεό και η καρδιά τους είναι επιφυλακτική απέναντί Του, καθώς φοβούνται ότι Εκείνος θα δει τον αληθινό εαυτό που κρύβουν μέσα τους. Αποφεύγουν διαρκώς τον Θεό και, όταν Τον βλέπουν, Τον κοιτάζουν λες και είναι ξένος. Το αποτέλεσμα είναι ότι, ακόμη και μετά από αρκετά χρόνια πίστης, δεν έχουν κερδίσει τίποτα και δεν έχουν ίχνος πίστης στον Θεό. Δεν διαφέρουν άρα σε τίποτα από τους δύσπιστους, και αυτό οφείλεται αποκλειστικά στο ότι δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Κάποιοι θέλουν να βλέπουν συνέχεια τον πρακτικό Θεό. Λαχταρούν να ευαρεστήσουν τον Θεό και Εκείνος να εξυψώσει τη θέση τους, ώστε να μπορούν να επιβάλλονται στους άλλους στην εκκλησία. Έτσι, επειδή είναι ανέντιμοι και ανειλικρινείς και διαρκώς παρατηρούν την όψη του Θεού και κάνουν υποθέσεις σχετικά με τη σημασία Του, ο Θεός τούς αποστρέφεται και τους εγκαταλείπει. Ο Θεός δεν θέλει να ξαναδεί ποτέ τέτοιους ανθρώπους. Ποιος είναι ο σκοπός της πίστης αυτών των ανθρώπων στον Θεό; Ο Θεός λέει πάρα πολλές αλήθειες, επομένως γιατί εξακολουθούν να Τον εξετάζουν; Αν πιστεύουν στον Θεό, γιατί δεν επιδιώκουν την αλήθεια; Γιατί είναι παραδομένοι στις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους και αναζητούν συνέχεια τη φήμη, το κέρδος, το κύρος, τα οφέλη και τα πλεονεκτήματα; Πίσω από την πίστη τους στον Θεό κρύβονται κακόβουλα κίνητρα, και οι άλλοι τούς θεωρούν αινιγματικούς. Όλες αυτές είναι συμπεριφορές δύσπιστων. Υπό την αυστηρή έννοια του όρου, όποιος πιστεύει στον Θεό αλλά δεν μπορεί να αποδεχθεί την αλήθεια είναι δύσπιστος. Μόνο εκείνοι που επιδιώκουν την αλήθεια, που κοπιάζουν ώστε να εκτελούν τα καθήκοντά τους καλά και που πασχίζουν να ικανοποιούν τον Θεό έχουν ειλικρινή πίστη σ’ Αυτόν και είναι ικανοί να κερδίσουν την έγκρισή Του.

Κάθε μέρα και κάθε χρόνος που περνά στη ζωή σας έχει αξία. Τι είδους αξία; Όταν κάποιος προσέρχεται ενώπιον του Δημιουργού, όταν εκτελεί το καθήκον του ως δημιούργημα και κερδίζει την αλήθεια από τον Δημιουργό, γίνεται χρήσιμος στα μάτια του Θεού. Κάθε μέρα της ζωής σου αποκτά αξία όταν συμβάλλεις με τις ταπεινές σου προσπάθειες στο σχέδιο διαχείρισης του Θεού, σωστά; (Ναι.) Αυτή είναι η αξία της κάθε μέρας που ζεις, και είναι πολύτιμη! Αν κάθε μέρα της ζωής σου έχει τόση αξία, τι πειράζει αν περνάς κάποια βάσανα ή αρρώστιες όταν εκτελείς τα καθήκοντά σου; Οι άνθρωποι δεν πρέπει να παραπονιούνται, γιατί έχουν κερδίσει πάρα πολλά από την παρουσία του Θεού· απολαμβάνουν την αθέατη χάρη και τις ευλογίες Του, καθώς και την αθέατη προστασία Του, και όλα αυτά ξεπερνούν οτιδήποτε μπορούν να δουν ή να φανταστούν. Οι άνθρωποι έχουν κερδίσει πάρα πολλά· τι σημασία έχει αν αρρωστήσουν λίγο; Αυτό δεν είναι το μάθημα που πρέπει να πάρουν οι άνθρωποι; Αν, μέσα από την αρρώστια, κάποιος μπορεί να κατανοήσει την αλήθεια, να πετύχει την υποταγή στον Θεό και να Τον ικανοποιήσει, αυτό δεν είναι άλλη μια ευλογία από Εκείνον; Από όλους τους ανθρώπους του κόσμου που δουλεύουν για να βγάλουν το ψωμί τους, ποιος δεν αρρωσταίνει κάποια στιγμή σωματικά; Όμως ποιος νοιάζεται γι’ αυτό; Κανείς δεν νοιάζεται, κανείς δεν ρωτάει και κανείς δεν μπορεί να τους δώσει ασφάλεια. Εσείς που εκτελείτε τα καθήκοντά σας στον οίκο του Θεού νιώθετε ασφάλεια; (Ναι.) Όλοι όσοι δαπανούν ειλικρινά εαυτόν για τον Θεό νιώθουν ασφάλεια και δέχονται τις ευλογίες Του. Τι είδους ασφάλεια νιώθετε και αναγνωρίζετε; (Δεν με αγγίζουν ούτε με δηλητηριάζουν πια οι κακές τάσεις του κόσμου· οι άπιστοι δεν μπορούν να με εκφοβίσουν ούτε να με βλάψουν και έχω πάντα την προστασία και τις ευλογίες του Θεού. Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας δεν θα με καταδιώκει ούτε θα με αιχμαλωτίζει πια. Θα ζω στον οίκο του Θεού, θα αλληλεπιδρώ με τους υπόλοιπους αδελφούς και τις αδελφές μου, και η καρδιά μου θα είναι γεμάτη χαρά, ηρεμία και γαλήνη. Κάθε μέρα, θα τρώω και θα πίνω τον λόγο του Θεού και θα συναναστρέφομαι σχετικά με την αλήθεια, και η καρδιά μου θα γίνεται ολοένα και πιο φωτεινή. Αφού έχω κατανοήσει την αλήθεια, η καρδιά μου είναι γεμάτη χαρά, είμαι πνευματικά ελεύθερος κι απελευθερωμένος, ενώ οι κακοί και οι δόλιοι άνθρωποι δεν με ξεγελούν ούτε με βλάπτουν πια. Επιπλέον, αφού έχω γίνει μάρτυρας της προστασίας και των ευλογιών του Θεού, δεν φοβάμαι πια όταν με βρίσκουν συμφορές· νιώθω ηρεμία και γαλήνη στην καρδιά μου. Δεν έχω πια ανησυχίες όπως αν θα μπορώ να καλύψω τις βασικές μου ανάγκες στο μέλλον ή αν θα με φροντίσει κανείς όταν γεράσω. Ζω παρουσία του Θεού και αυτό είναι μεγάλη ευλογία και χαρά!) Αυτό που αντιλαμβάνεστε τώρα είναι περιορισμένο, αλλά μετά από τη μεγάλη καταστροφή θα καταλάβετε και θα δείτε καθαρά πολλά πράγματα. Όλα αυτά είναι η προστασία του Θεού και η ευλογία Του. Αυτήν τη στιγμή, ακόμη και αν κάποιες φορές κλαδεύεστε, ακόμη κι αν υποβάλλεστε σε δοκιμασίες και εξευγενισμό, ακόμη κι αν βιώνετε την κρίση και την παίδευση του Θεού και βασανίζεστε από τον λόγο Του, τα βάσανα αυτά σάς οδηγούν στη σωτηρία και την τελείωση· δεν είναι το ίδιο με τα βάσανα των απίστων. Το σημαντικότερο είναι ότι, εκτελώντας τα καθήκοντά σου στον οίκο του Θεού, γίνεσαι ένα χρήσιμο δημιούργημα και η ζωή σου αποκτά νόημα και αξία. Αντί να ζεις για χάρη της σάρκας και του Σατανά, ζεις για χάρη της επιδίωξης της αλήθειας και για να ικανοποιείς τον Θεό. Καθώς εκτελείς τα καθήκοντά σου, αρχίζεις και κατανοείς πολλές αλήθειες, καθώς και τις προθέσεις του Θεού. Αυτό είναι πολυτιμότατο πράγμα. Αφού κατανοήσεις την αλήθεια, εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα και αποκτήσεις την αλήθεια ως ζωή σου, θα ζεις παρουσία του Θεού, θα ζεις στο φως. Τώρα εκτελείς τα καθήκοντά σου κάθε μέρα, και κάθε μέρα που ζεις έχει τις ανταμοιβές και την αξία της. Επίσης, έχεις αποκτήσει την αλήθεια και ζεις παρουσία του Θεού. Σημαίνει αυτό πως έχεις ασφάλεια; (Ναι.) Τι είδους ασφάλεια; (Δεν είμαι αιχμάλωτος του Σατανά.) Τι είναι ακόμα πιο ζωτικής σημασίας από το να μην είσαι αιχμάλωτος του Σατανά; Ο Θεός σε δημιούργησε ως ανθρώπινο ον και τώρα μπορείς να εκτελείς το καθήκον σου, να κατανοείς τις προθέσεις Του, να κατέχεις την αλήθεια-πραγματικότητα, να βαδίζεις στην οδό Του και να ζεις σύμφωνα με τις προθέσεις Του. Ο Θεός σε εγκρίνει κι έτσι νιώθεις ασφάλεια και έχεις την εγγύηση ότι ο Θεός δεν θα σε καταστρέψει. Αυτό δεν είναι το πλεονέκτημα που έχεις στη ζωή σου; Χωρίς αυτά τα πράγματα, πληροίς τις προϋποθέσεις για να συνεχίσεις να ζεις; (Όχι.) Και πώς πληροί κάποιος αυτές τις προϋποθέσεις; Όταν μπορεί να εκτελεί τα καθήκοντα ενός δημιουργήματος, να ικανοποιεί τις προθέσεις του Θεού και να βαδίζει στην οδό Του, καθώς και όταν αποκτά την αλήθεια-πραγματικότητα και θεωρεί τον λόγο του Θεού ως τη ζωή του, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Χάρη σε όλα αυτά, μπορείς να Τον λατρεύεις, και στα μάτια Του είσαι ένα άξιο δημιούργημα. Πώς είναι δυνατόν Εκείνος να μην είναι ευχαριστημένος μαζί σου; Ποιους ανθρώπους θέλει να καταστρέψει ο Θεός; Τι είδους δημιουργήματα είναι; (Αυτοί που κάνουν το κακό.) Όποιος κάνει το κακό αντιστέκεται στον Θεό και είναι εχθρικός απέναντί Του. Αυτοί είναι εχθροί του Θεού και θα είναι οι πρώτοι που θα καταστραφούν. Οι άνθρωποι που θέλει να καταστρέψει ο Θεός είναι οι αντίχριστοι που Τον ανταγωνίζονται για να αποκτήσουν κύρος, οι δύσπιστοι, όσοι αποστρέφονται την αλήθεια και είναι εχθρικοί απέναντι στον Θεό, όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια και αντιτάσσονται σε Εκείνον μέχρι τέλους, καθώς και όσοι είναι τελείως ανίκανοι να εκτελέσουν το καθήκον τους ως δημιουργήματα. Κάποιοι άνθρωποι που δεν εκτελούν τα καθήκοντά τους είναι δύσπιστοι. Άλλοι, παρόλο που εκτελούν τα καθήκοντά τους, είναι διαρκώς επιπόλαιοι, είναι ικανοί να κάνουν το κακό και να προκαλέσουν αναστάτωση, και αντιστέκονται και αντιτάσσονται στον Θεό. Είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να κριθούν άξια δημιουργήματα στα μάτια του Θεού; (Όχι, δεν είναι δυνατόν.) Τι θ’ απογίνουν στο τέλος τα δημιουργήματα που κρίνονται ανεπαρκή; (Ο Θεός θα τα αποκλείσει και θα τα καταστρέψει.) Έχει αξία η ζωή των δημιουργημάτων που κρίνονται ανεπαρκή; (Όχι.) Αυτοί οι άνθρωποι ίσως σκέφτονται: «Η ζωή μου έχει αξία. Θέλω να ζήσω. Μπορώ να κάνω καλά πράγματα στη ζωή μου!» Όμως, στα μάτια του Θεού, δεν μπορούν να εκτελέσουν ούτε καν το βασικό τους καθήκον ως δημιουργήματα. Αν δεν μπορούν να εκτελέσουν ικανοποιητικά το καθήκον τους, έχει αξία η ζωή τους; Η ύπαρξή τους; Και αν η ύπαρξή τους δεν έχει αξία, συνεχίζει να τους θέλει ο Θεός; (Όχι.) Τι θα κάνει, λοιπόν, ο Θεός; Θα τους αποκλείσει. Οι λιγότερο σοβαρές περιπτώσεις θα μπουν στην άκρη και θα παραδοθούν στους ακάθαρτους διαβόλους και τα κακά πνεύματα, ενώ οι σοβαρές θα τιμωρηθούν και οι ακόμα πιο σοβαρές θα οδηγηθούν στην καταστροφή.

Απόσπασμα 34

Κάποιοι άνθρωποι δεν είναι διατεθειμένοι να υποφέρουν ούτε λίγο στα καθήκοντά τους, παραπονιούνται διαρκώς όποτε τους τυχαίνει κάποιο πρόβλημα και αρνούνται να πληρώσουν το παραμικρό τίμημα. Τι είδους στάση είναι αυτή; Επιπόλαιη. Εάν εκτελείς το καθήκον σου επιπόλαια και το προσεγγίζεις με ασεβή στάση, ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Παρόλο που είσαι ικανός να το εκτελέσεις καλά, δεν θα το κάνεις. Δεν θα το εκτελείς σε αποδεκτό επίπεδο και ο Θεός θα δυσαρεστηθεί πολύ με τη στάση που έχεις απέναντι στο καθήκον σου. Εάν προσευχόσουν στον Θεό, αναζητούσες την αλήθεια, αφιερωνόσουν στο θέμα αυτό με όλη σου την καρδιά και το μυαλό και συνεργαζόσουν κατ’ αυτόν τον τρόπο, τότε ο Θεός θα προετοίμαζε τα πάντα για σένα εκ των προτέρων. Έτσι, όταν χειριζόσουν τυχόν ζητήματα, τα πάντα θα έπαιρναν τον δρόμο τους και θα είχες καλά αποτελέσματα. Δεν θα χρειαζόταν να καταβάλεις σπουδαία προσπάθεια. Αν έκανες ό,τι περνούσε από το χέρι σου για να συνεργαστείς, ο Θεός θα είχε ήδη κανονίσει τα πάντα για σένα. Εάν, όμως, είσαι ύπουλος και τεμπελιάζεις, εάν δεν φροντίζεις να γίνει σωστά το καθήκον σου και βαδίζεις πάντοτε στο λάθος μονοπάτι, τότε ο Θεός δεν θα κάνει πράγματα για σένα. Θα χάσεις αυτήν την ευκαιρία και ο Θεός θα πει: «Είσαι άχρηστος και δεν μπορώ να σε χρησιμοποιήσω. Κάνε στην άκρη. Σου αρέσει, λοιπόν, να είσαι πονηρός και να λουφάρεις; Σου αρέσει να είσαι τεμπέλης και να ενδίδεις στις ανέσεις; Κάτσε, λοιπόν, να ενδίδεις στις ανέσεις μια για πάντα!» Ο Θεός θα δώσει αυτήν τη χάρη κι αυτήν την ευκαιρία σε κάποιον άλλο. Τι λέτε, είναι απώλεια αυτό ή κέρδος; (Απώλεια.) Είναι μια τεράστια απώλεια!

Ο Θεός χρησιμοποιεί πολλά και διάφορα περιβάλλοντα για να οδηγήσει στην τελείωση όσους Τον αγαπούν αληθινά και επιδιώκουν την αλήθεια. Δίνει στους ανθρώπους τη δυνατότητα να βιώσουν τα λόγια Του μέσα από διαφορετικά περιβάλλοντα ή δοκιμασίες, κι έτσι να κατανοήσουν την αλήθεια, να Τον γνωρίσουν αληθινά και, τελικά, να κερδίσουν την αλήθεια. Εάν βιώνεις το έργο του Θεού κατ’ αυτόν τον τρόπο, η ζωή-διάθεσή σου θα αλλάξει και θα μπορέσεις να κερδίσεις την αλήθεια και τη ζωή. Πόσα έχετε κερδίσει όλα αυτά τα χρόνια εμπειρίας; (Πολλά.) Άρα, δεν αξίζει τον κόπο να υπομείνεις λίγη ταλαιπωρία και να πληρώσεις ένα κάποιο τίμημα όταν εκτελείς το καθήκον σου; Τι κερδίζεις σε αντάλλαγμα; Έχεις κατανοήσει τόσο μεγάλο κομμάτι της αλήθειας! Είναι ανεκτίμητος θησαυρός αυτός! Τι θέλουν να κερδίσουν οι άνθρωποι με την πίστη στον Θεό; Δεν θέλουν να κερδίσουν την αλήθεια και τη ζωή; Πιστεύεις ότι μπορείς να κερδίσεις την αλήθεια χωρίς να βιώσεις αυτά τα περιβάλλοντα; Σίγουρα όχι. Εάν, όταν σου τυχαίνουν κάποιες ιδιαίτερες δυσκολίες ή αντιμετωπίζεις κάποια ιδιαίτερα περιβάλλοντα, η στάση σου είναι πάντα να τα αποφεύγεις ή να απομακρύνεσαι απ’ αυτά, να προσπαθείς απεγνωσμένα να τα απορρίψεις και να απαλλαγείς από αυτά, εάν δεν θέλεις να αφεθείς στο έλεος των ενορχηστρώσεων του Θεού, δεν είσαι διατεθειμένος να υποταχθείς στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις Του και δεν θέλεις να αφεθείς στον έλεγχο της αλήθειας και θέλεις διαρκώς να κάνεις εσύ κουμάντο και να ελέγχεις οτιδήποτε σε αφορά σύμφωνα με τη σατανική σου διάθεση, τότε, κατά συνέπεια, ο Θεός σίγουρα θα σε κάνει στην άκρη ή θα σε παραδώσει στον Σατανά, και θα είναι καθαρά θέμα χρόνου να συμβεί κάτι τέτοιο. Εάν οι άνθρωποι το κατανοούν αυτό το ζήτημα, πρέπει να γυρίσουν γρήγορα πίσω και να ακολουθήσουν τον δικό τους δρόμο στη ζωή σύμφωνα με το σωστό μονοπάτι που απαιτεί ο Θεός —αυτός ο δρόμος είναι ο σωστός και, όταν ο δρόμος είναι σωστός, αυτό σημαίνει ότι και η κατεύθυνση είναι σωστή. Μπορεί ο δρόμος να είναι ανώμαλος και να αντιμετωπίσουν δυσκολίες, μπορεί να σκοντάψουν ή μερικές φορές να δυσαρεστηθούν λιγάκι και να γίνουν αρνητικοί για κάμποσες ημέρες. Εάν, όμως, επιμένουν να κάνουν τα καθήκοντά τους και δεν καθυστερούν τα διάφορα ζητήματα, όλα αυτά τα προβλήματα θα είναι ασήμαντα· αυτό προϋποθέτει, όμως, να κάνουν αμέσως την αυτοκριτική τους, να αναζητήσουν την αλήθεια για να επιλύσουν αυτά τα προβλήματα και σε καμία περίπτωση να μη χρονοτριβήσουν, να μην παρατήσουν τη δουλειά τους και να μην εγκαταλείψουν τα καθήκοντά τους. Αυτό είναι υψίστης σημασίας. Εάν σκέφτεσαι μέσα σου: «Δεν έγινε και τίποτα αν είμαι αρνητικός κι αδύναμος· αφορά το μέσα μου. Ο Θεός δεν το γνωρίζει. Κι αν σκεφτούμε πόσο υπέφερα στο παρελθόν και το όλο τίμημα που έχω πληρώσει, σίγουρα θα είναι επιεικής απέναντί μου» και δεν αποβάλλεις αυτήν την αδυναμία και την αρνητικότητά σου, δεν αναζητάς την αλήθεια ούτε αντλείς διδάγματα στα περιβάλλοντα που έχει κανονίσει για σένα ο Θεός, τότε θα σου ξεφεύγουν ξανά και ξανά ευκαιρίες, με συνέπεια να χάσεις εντελώς, να σαμποτάρεις και να καταστρέψεις όλες τις ευκαιρίες με τις οποίες σκόπευε να σε οδηγήσει στην τελείωση ο Θεός. Και τι συνέπεια θα έχει αυτό; Η καρδιά σου θα γίνεται όλο και πιο σκοτεινή, δεν θα νιώθεις πλέον τον Θεό στις προσευχές σου και θα γίνεις τόσο αρνητικός, που κάθε σκέψη σου θα είναι κακή και γεμάτη προδοσία. Θα παγιδευτείς μέσα σε άκρα δυστυχία και θα νιώθεις εντελώς ανίσχυρος και βαθιά αναστατωμένος. Θα νιώθεις ότι δεν έχεις μονοπάτι ή κατεύθυνση, ότι δεν μπορείς να δεις φως ή να βρεις ελπίδα. Είναι κουραστικό να ζεις έτσι; (Ναι.) Όσοι δεν βαδίζουν στο φωτεινό μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας θα ζουν για πάντα υπό τη δύναμη του Σατανά, αιωνίως μες στην αμαρτία και το σκοτάδι, χωρίς καμία ελπίδα. Καταλαβαίνετε τι εννοώ μ’ αυτό που λέω; (Πρέπει να επιδιώκω την αλήθεια και να εκτελώ το καθήκον μου με όλη την καρδιά και τον νου μου.) Όταν σου τυχαίνει και σου ανατίθεται ένα καθήκον, μη σκέφτεσαι πώς να αποφύγεις τις τυχόν δυσκολίες· μην το παραμερίζεις και μην το αγνοείς μόνο και μόνο επειδή σου φαίνεται δύσκολο να το χειριστείς. Πρέπει να το αντιμετωπίζεις με θάρρος. Πρέπει να θυμάσαι διαρκώς ότι ο Θεός είναι με τους ανθρώπους· ότι αν αντιμετωπίσουν δυσκολίες, δεν χρειάζεται παρά να προσευχηθούν και να αναζητήσουν από Εκείνον, και ότι για τον Θεό τίποτα δεν είναι δύσκολο να επιτευχθεί. Τέτοιου είδους πίστη πρέπει να έχεις. Εφόσον πιστεύεις ότι ο Θεός είναι ο Κυρίαρχος των πάντων, γιατί εξακολουθείς να φοβάσαι όταν σου συμβαίνει κάτι; Γιατί νιώθεις ότι δεν μπορείς να στηριχτείς σε τίποτα; Αυτό αποδεικνύει ότι δεν βασίζεσαι στον Θεό. Εάν δεν Τον θεωρείς στήριγμα και Θεό σου, τότε δεν είναι Θεός σου. Στην πραγματική σου ζωή, ανεξάρτητα από τις καταστάσεις που συναντάς, πρέπει να έρχεσαι συχνά ενώπιον του Θεού για να προσευχηθείς και να αναζητήσεις την αλήθεια. Ακόμη κι αν κατανοείς την αλήθεια και κερδίζεις κάτι που αφορά έστω κι ένα μόνο ζήτημα κάθε μέρα, τότε η μέρα δεν θα έχει πάει χαμένη! Αυτήν τη στιγμή, για πόση ώρα μπορείτε να έρχεστε ενώπιον του Θεού κάθε μέρα; Πόσες φορές την ημέρα έρχεστε ενώπιον του Θεού; Έχετε δει αποτελέσματα; Εάν κάποιος έρχεται σπάνια ενώπιον του Θεού, το πνεύμα του θα ξεραθεί και θα σκοτεινιάσει πολύ. Όταν όλα πάνε καλά, οι άνθρωποι απομακρύνονται από τον Θεό και Τον αγνοούν. Τον αναζητούν μόνο όταν προκύπτουν δυσκολίες. Πιστεύουν έτσι στον Θεό; Βιώνουν το έργο Του; Αυτές είναι εκδηλώσεις των δύσπιστων. Εάν πιστεύετε έτσι στον Θεό, είναι αδύνατο να κερδίσετε την αλήθεια και ζωή.

Όταν οι άνθρωποι δεν κατανοούν ή δεν κάνουν πράξη την αλήθεια, ζουν συχνά με βάση τις διεφθαρμένες διαθέσεις του Σατανά. Ζουν μέσα σε διάφορες σατανικές παγίδες, σκέφτονται το μέλλον, την υπερηφάνεια, τη θέση τους και άλλα συμφέροντά τους και πονοκεφαλιάζουν γι’ αυτά τα ζητήματα. Αν, όμως, εφαρμόσεις τη στάση αυτή στο καθήκον σου, καθώς και στην αναζήτηση και την επιδίωξη της αλήθειας, τότε μπορείς να κερδίσεις την αλήθεια. Για παράδειγμα, πονοκεφαλιάζεις για χάρη κάποιου ασήμαντου προσωπικού κέρδους, το σκέφτεσαι προσεκτικά και σχολαστικά, σχεδιάζεις τα πάντα στην εντέλεια και αφιερώνεις πολλή σκέψη και ενέργεια σε αυτό. Εάν αφιέρωνες την ίδια ενέργεια στην εκτέλεση του καθήκοντός σου και την αναζήτηση της αλήθειας ώστε να επιλύεις προβλήματα, θα έβλεπες τον Θεό να έχει διαφορετική στάση απέναντί σου. Οι άνθρωποι διαμαρτύρονται συνεχώς για τον Θεό: «Γιατί είναι καλός με τους άλλους και όχι μ’ εμένα; Γιατί δεν με διαφωτίζει ποτέ; Γιατί είμαι πάντα αδύναμος; Γιατί δεν είμαι τόσο καλός όσο αυτοί;» Γιατί συμβαίνει αυτό; Ο Θεός δεν δείχνει μεροληψία. Εάν δεν έρχεσαι ενώπιόν Του και θέλεις πάντα να επιλύεις μόνος σου τα όσα σου τυχαίνουν, τότε δεν θα σε διαφωτίσει. Θα περιμένει έως ότου έρθεις να προσευχηθείς και να Τον παρακαλέσεις, και μετά θα σου κάνει τη χάρη. Τι είδους άνθρωποι αρέσουν στον Θεό; Τι περιμένει ο Θεός να Του ζητήσουν οι άνθρωποι; Θέλει να ζητούν χρήματα, άνεση, φήμη, κέρδος κι ευχαρίστηση, όπως κάποιοι ξεδιάντροποι; Ο Θεός αντιπαθεί να Του ζητούν τέτοια πράγματα. Όσοι αναζητούν τέτοια πράγματα είναι ξεδιάντροποι, είναι οι ποταπότεροι όλων και ο Θεός δεν τους θέλει. Θέλει ανθρώπους που μπορούν να αφυπνιστούν από την αμαρτία και να αναζητήσουν την αλήθεια από Εκείνον και να την αποδεχτούν· τέτοιου είδους ανθρώπους βρίσκει αποδεκτούς. Θα πρέπει να προσεύχεσαι ως εξής: «Θεέ μου, έχω διαφθαρεί βαθιά από τον Σατανά και ζω συχνά μέσα στις διεφθαρμένες διαθέσεις μου. Δεν μπορώ να ξεπεράσω τους διάφορους πειρασμούς της φήμης και της θέσης ούτε ξέρω πώς να τους χειριστώ. Δεν κατανοώ τις αλήθεια-αρχές. Σε ικετεύω να με διαφωτίσεις και να με καθοδηγήσεις». Μπορείς, επίσης, να λες το εξής: «Αν και είμαι διατεθειμένος να εκτελέσω το καθήκον μου, νιώθω ανεπαρκής. Αφενός, το ανάστημά μου είναι πολύ μικρό και, αφετέρου, δεν το καταλαβαίνω αυτό το ζήτημα. Φοβάμαι ότι θα τα κάνω θάλασσα. Σε εκλιπαρώ να με καθοδηγήσεις και να με βοηθήσεις». Ο Θεός περιμένει να έρθεις και να αναζητήσεις την αλήθεια. Όταν έρθεις ενώπιόν Του αναζητώντας με ειλικρινή καρδιά, θα σε διαφωτίσει και θα σε φωτίσει. Τότε θα βρεις ένα μονοπάτι και θα ξέρεις πώς να εκτελείς το καθήκον σου. Αν καταβάλλεις πάντα προσπάθεια για την αλήθεια και αν, όταν προσεύχεσαι, εκθέτεις την αληθινή σου κατάσταση ενώπιον του Θεού και ζητάς την καθοδήγηση και τη χάρη Του, τότε σταδιακά θα καταφέρεις να κατανοήσεις και να κάνεις πράξη την αλήθεια, και αυτό που βιώνεις θα έχει ανθρώπινη ομοιότητα, κανονική ανθρώπινη φύση, καθώς και την αλήθεια-πραγματικότητα. Αν δεν νοιάζεσαι για τις προθέσεις του Θεού, δεν επιδιώκεις την αλήθεια και συχνά κάνεις σχέδια για τα διάφορα συμφέροντά σου, τα συλλογίζεσαι, αφιερώνεις σε αυτά σκέψη και σκληρή δουλειά, και θυσιάζεις ακόμη και τη ζωή σου και κάνεις ό,τι κι αν χρειαστεί γι’ αυτά, τότε ίσως κερδίσεις τον σεβασμό των ανθρώπων, καθώς και διάφορα οφέλη και μορφές υπερηφάνειας. Τι είναι, όμως, σημαντικότερο: αυτά τα πράγματα ή η αλήθεια; (Η αλήθεια.) Οι άνθρωποι κατανοούν αυτό το δόγμα, όμως δεν επιδιώκουν την αλήθεια και δίνουν αξία στα συμφέροντα και τη θέση τους. Άρα, λοιπόν, το κατανοούν αληθινά ή πρόκειται για λανθασμένη κατανόηση; (Πρόκειται για λανθασμένη κατανόηση.) Στην πραγματικότητα, είναι ανόητοι. Δεν βλέπουν το θέμα καθαρά. Όταν θα είναι σε θέση να το δουν καθαρά, θα έχουν κερδίσει λίγο ανάστημα. Αυτό απαιτεί να επιδιώξουν την αλήθεια και να καταβάλουν προσπάθεια για τον λόγο του Θεού· δεν γίνεται να είναι μπερδεμένοι και απρόσεκτοι. Αν δεν επιδιώκεις την αλήθεια και έρθει η μέρα που ο Θεός πει: «Ο Θεός δεν έχει άλλα λόγια να πει, δεν θέλει να πει τίποτε άλλο σε αυτήν την ανθρωπότητα ούτε να κάνει τίποτε άλλο. Έχει έρθει η ώρα να επιθεωρήσει το έργο του ανθρώπου», τότε είναι γραφτό σου να αποκλειστείς. Όσο σπουδαίοι κι αν είναι οι υποστηρικτές σου, όσα χαρίσματα και ταλέντα κι αν έχεις, όσο μορφωμένος κι αν είσαι, όσο γόητρο κι αν διαθέτεις και όσο σημαντική κι αν είναι η θέση σου σε αυτόν τον κόσμο, τίποτε απ’ αυτά δεν θα σε ωφελήσει. Εκείνη τη στιγμή, θα συνειδητοποιήσεις πόσο μεγάλη αξία και σημασία έχει η αλήθεια, θα καταλάβεις ότι αν δεν έχεις κερδίσει την αλήθεια, δεν έχεις καμία σχέση με τον Θεό, και θα μάθεις πόσο θλιβερό και τραγικό είναι να πιστεύεις στον Θεό χωρίς να κερδίζεις την αλήθεια. Σήμερα, πολλοί έχουν ήδη αυτήν την αμυδρή αίσθηση στην καρδιά τους, όμως το συναίσθημα αυτό δεν τους έχει οδηγήσει ακόμη να επιδιώξουν αποφασιστικά την αλήθεια. Δεν έχουν νιώσει βαθιά μέσα στην καρδιά τους τη μεγάλη αξία και σημασία της αλήθειας. Δεν αρκεί μια κάποια επίγνωση. Πρέπει να δει κανείς καθαρά την ουσία του θέματος. Όταν γίνει αυτό, θα γνωρίζεις ποια πτυχή της αλήθειας να χρησιμοποιήσεις για να επιλύσεις το πρόβλημα. Μόνο η αλήθεια μπορεί να επιλύσει τις διάφορες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι και να διορθώσει τις διάφορες στρεβλές σκέψεις, στενόμυαλες απόψεις και άθλιες διαθέσεις που έχουν, καθώς και τα διάφορα προβλήματά τους που σχετίζονται με τη διαφθορά. Αν επιδιώκετε απλώς την αλήθεια και τη χρησιμοποιείτε συνεχώς για να επιλύετε προβλήματα, θα μπορέσετε να αποτινάξετε τις διεφθαρμένες σας διαθέσεις και θα καταφέρετε να υποταχθείτε στον Θεό. Εάν βασίζεστε μόνο στις μεθόδους και την αυτοσυγκράτηση του ανθρώπου για να επιλύσετε τα όποια προβλήματα σας τυχαίνουν, δεν θα μπορέσετε ποτέ να τα βγάλετε πέρα μ’ αυτές τις δυσκολίες και τις διεφθαρμένες διαθέσεις. Κάποιοι ρωτάνε το εξής: «Εάν διαβάζω περισσότερο τα λόγια του Θεού κι αφιερώνω σ’ αυτά αρκετές ώρες κάθε μέρα, είναι σίγουρο ότι θα μπορέσω να αλλάξω τη διάθεσή μου;» Εξαρτάται από το πώς διαβάζεις τα λόγια του Θεού και από το αν μπορείς να κατανοήσεις την αλήθεια και να την κάνεις πράξη. Εάν διαβάζεις τα λόγια Του μόνο για να πεις ότι τα διάβασες και δεν επιδιώκεις την αλήθεια, τότε δεν θα κερδίσεις την αλήθεια· και αν δεν κερδίσεις την αλήθεια, η ζωή-διάθεσή σου σίγουρα δεν θα αλλάξει. Συνοψίζοντας, ο άνθρωπος πρέπει οπωσδήποτε να επιδιώκει την αλήθεια και να την κάνει πράξη για να αλλάξει τη διάθεσή του. Δεν θα σε βγάλει πουθενά αν διαβάζεις τα λόγια του Θεού χωρίς να κάνεις πράξη την αλήθεια. Το σωστό μονοπάτι δεν είναι να είσαι σαν τους Φαρισαίους, που ειδικεύονταν μεν στο να κηρύττουν τον λόγο του Θεού σε άλλους και να τους λένε πώς να τον κάνουν πράξη, χωρίς όμως να το πράττουν οι ίδιοι. Ο Θεός απαιτεί οι άνθρωποι να διαβάζουν περισσότερο τον λόγο Του ώστε να κατανοήσουν την αλήθεια, να την κάνουν πράξη και να βιώσουν την αλήθεια-πραγματικότητα. Όταν ο Θεός ζητά από τους ανθρώπους να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα, να ακολουθήσουν την οδό Του και να βαδίσουν στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας —στο σωστό, δηλαδή, μονοπάτι στη ζωή— αυτό σχετίζεται άμεσα με την απαίτησή Του να ασκούνται οι άνθρωποι με όλη την καρδιά και τη δύναμή τους όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους. Ενόσω ακολουθούν τον Θεό, οι άνθρωποι πρέπει να βιώνουν το έργο Του μέσω της εκτέλεσης των καθηκόντων τους ώστε να μπορέσουν να σωθούν και να οδηγηθούν στην τελείωση.

Απόσπασμα 35

Τώρα, μπορούν τα όσα σου συμβαίνουν και δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις σου να επηρεάζουν την εκτέλεση του καθήκοντός σου; Για παράδειγμα, μερικές φορές υπάρχει μεγάλος φόρτος εργασίας και οι άνθρωποι καλούνται να υπομείνουν κάποιες δυσκολίες και να καταβάλουν ένα μικρό τίμημα για να εκτελούν καλά τα καθήκοντά τους. Κάποιοι αναπτύσσουν αντιλήψεις τότε στο μυαλό τους και προκύπτει αντίσταση μέσα τους και μπορεί να γίνουν αρνητικοί και να χαλαρώσουν στη δουλειά τους. Μερικές φορές, δεν υπάρχει μεγάλος φόρτος εργασίας και οι άνθρωποι εκτελούν πιο εύκολα τα καθήκοντά τους, και κάποιοι χαίρονται τότε και σκέφτονται: «Θα ήταν υπέροχο αν η εκτέλεση του καθήκοντός μου ήταν πάντα τόσο εύκολη». Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι τεμπέληδες και άπληστοι για τις ανέσεις της σάρκας. Είναι οι άνθρωποι αυτοί πιστοί στην εκτέλεση των καθηκόντων τους; (Όχι.) Ισχυρίζονται ότι είναι πρόθυμοι να υποταχθούν στον Θεό, όμως η υποταγή τους συνοδεύεται από προϋποθέσεις —για να υποταχθούν, τα πράγματα πρέπει να ταιριάζουν με τις αντιλήψεις τους και να μην τους προκαλούν καμία δυσκολία. Εάν ενδέχεται να συναντήσουν αντιξοότητες και χρειαστεί να υπομείνουν κακουχίες, παραπονιούνται πολύ, και μάλιστα επαναστατούν ενάντια στον Θεό και Του αντιτίθενται. Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι άνθρωποι που δεν αγαπούν την αλήθεια. Όταν οι πράξεις του Θεού συμφωνούν με τις αντιλήψεις και τις επιθυμίες τους και δεν χρειάζεται να υπομείνουν κακουχίες ή να καταβάλουν τίμημα, μπορούν να υποταχθούν. Εάν, όμως, το έργο του Θεού δεν ευθυγραμμίζεται με τις αντιλήψεις ή τις προτιμήσεις τους και απαιτεί να υπομείνουν κακουχίες και να καταβάλουν τίμημα, δεν μπορούν να υποταχθούν. Ακόμη και αν δεν εναντιώνονται ανοιχτά, μέσα τους προβάλλουν αντίσταση και ενοχλούνται. Έχουν την εντύπωση ότι υπομένουν μεγάλες δυσκολίες και τρέφουν παράπονα στην καρδιά τους. Τι είδους πρόβλημα είναι αυτό; Δείχνει ότι δεν αγαπούν την αλήθεια. Μπορούν η προσευχή, οι όρκοι ή οι αποφάσεις να λύσουν αυτό το πρόβλημα; (Όχι, δεν μπορούν.) Πώς θα πρέπει να λυθεί αυτό το πρόβλημα, λοιπόν; Πρώτον, πρέπει να κατανοήσεις τις προθέσεις του Θεού και τις απαιτήσεις Του και να καταλάβεις τι είναι αληθινή υποταγή. Πρέπει να γνωρίζεις τι είναι επαναστατικότητα και εναντίωση, να αναλογίζεσαι ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις παρακωλύουν την υποταγή σου στον Θεό και να διακρίνεις αυτά τα ζητήματα. Εάν είσαι άτομο που αγαπά την αλήθεια, θα μπορέσεις να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα, ιδιαίτερα στις σαρκικές σου προτιμήσεις, και μετά να ασκήσεις την υποταγή στον Θεό και να ενεργήσεις σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του. Με αυτόν τον τρόπο, θα μπορέσεις να διορθώσεις τη διαφθορά και την επαναστατικότητά σου και να επιτύχεις την υποταγή στον Θεό. Εάν δεν κατανοείς την αλήθεια, δεν θα μπορείς να διακρίνεις αυτά τα ζητήματα, δεν θα μπορείς να διακρίνεις τις εσωτερικές σου καταστάσεις, ούτε θα μπορείς να διακρίνεις ποια θέματα παρακωλύουν την υποταγή σου στον Θεό. Κατά συνέπεια, θα σου είναι αδύνατο να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα και να ασκήσεις την υποταγή στον Θεό. Εάν κάποιος δεν μπορεί καν να επαναστατήσει ενάντια στις σαρκικές του προτιμήσεις, θα του είναι πολύ δύσκολο να αφοσιωθεί στην εκτέλεση του καθήκοντός του. Μπορεί να θεωρηθεί ότι οι άνθρωποι αυτοί υποτάσσονται στον Θεό; Χωρίς αφοσίωση, μπορούν οι άνθρωποι να εκτελούν τα καθήκοντά τους επαρκώς; Μπορούν να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του Θεού; Σίγουρα όχι. Εάν κάποιος θέλει να εκτελεί το καθήκον του επαρκώς, πρέπει, τουλάχιστον, να μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια και να υποτάσσεται πραγματικά στον Θεό. Εάν κάποιος δεν μπορεί να επαναστατήσει ενάντια στις σαρκικές του προτιμήσεις, τότε δεν μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια. Εάν ενεργείς πάντα σύμφωνα με τη δική σου βούληση, τότε δεν είσαι άτομο που υποτάσσεται στον Θεό. Ακόμη και αν υποτάσσεσαι περιστασιακά σε Αυτόν, το κάνεις υπό όρους. Μπορείς να υποτάσσεσαι μόνον όταν τα πράγματα ευθυγραμμίζονται με τις αντιλήψεις σου και όταν έχεις τα κέφια σου. Εάν οι πράξεις του Θεού δεν ευθυγραμμίζονται με τις αντιλήψεις σου, εάν το καθήκον που ρυθμίζει ο Θεός και τα περιβάλλοντα που ενορχηστρώνει για σένα σου φέρνουν μεγάλες δυσκολίες, αμηχανία ή έντονη αίσθηση δυσφορίας, θα μπορέσεις και πάλι να υποταχθείς; Θα σου είναι δύσκολο να υποταχθείς. Θα βρεις πολλούς λόγους να επαναστατήσεις εναντίον του Θεού και να Του εναντιωθείς. Ακόμη και αν κάνεις αυτοκριτική αργότερα, δεν θα είναι εύκολο να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα, αφού δεν είναι απλή υπόθεση αυτό. Πώς επαναστατεί κανείς ενάντια στη σάρκα; Φυσικά, πρέπει να αναζητά την αλήθεια. Πρέπει, επίσης, να αναγνωρίζει τη διεφθαρμένη του ουσία και τη διεφθαρμένη του ασχήμια, φτάνοντας σε σημείο να μισεί τον εαυτό του, να μισεί τις σαρκικές του προτιμήσεις και την ουσία της σάρκας. Μόνον τότε θα είναι πρόθυμος να επαναστατήσει ενάντια στη σάρκα. Εάν κάποιος δεν κατανοεί την αλήθεια, δεν θα μπορέσει να μισήσει τα σαρκικά ζητήματα, και χωρίς αυτό το μίσος, είναι αδύνατο να επαναστατήσει ενάντια στη σάρκα. Επομένως, είναι απαραίτητο να προσεύχεστε στον Θεό και να βασίζεστε σε Εκείνον ώστε να έχετε ένα μονοπάτι να ακολουθήσετε. Χωρίς την αλήθεια, οι άνθρωποι δεν έχουν δύναμη και δεν θα μπορούσαν να κάνουν πράξη την αλήθεια, ακόμη και αν το θέλουν. Πρέπει οπωσδήποτε να προσεύχεται κανείς στον Θεό και να βασίζεται σε Εκείνον.

Κάποιοι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Είναι μόνο άπληστοι για τις ανέσεις της σάρκας και απρόθυμοι να υπομείνουν κακουχίες για χάρη της επίτευξης της αλήθειας. Όποτε έρχονται αντιμέτωποι έστω και με μια μικρή δυσκολία, παραπονιούνται και κατηγορούν τον Θεό και δεν αναζητούν την αλήθεια για να επιλύσουν το θέμα. Προσεύχονται, επίσης, στον Θεό, λέγοντας: «Αχ, Θεέ μου, η ταυτότητα και η ουσία Σου είναι ευγενέστατες. Είμαι ανάξιος να Σε αγαπάω, όμως είμαι πρόθυμος να υποταχθώ σε Εσένα. Ανεξάρτητα από τις περιστάσεις, είμαι πρόθυμος να υποταχθώ σε Εσένα. Μακάρι να με καθοδηγήσεις, να με φωτίσεις και να με διαφωτίσεις. Εάν δεν μπορώ να Σε αγαπάω και να υποταχθώ σε Εσένα αληθινά, Σε παρακαλώ να με εξετάσεις σχολαστικά και να με τιμωρήσεις. Ας έλθει επάνω μου η κρίση Σου». Αφού προσεύχονται κατ’ αυτόν τον τρόπο, αισθάνονται όμορφα, όμως αυτό δεν είναι απλώς ένα μάτσο κενά λόγια; Μπορεί να επιλυθούν προβλήματα αν προσεύχεσαι συνεχώς με κενά λόγια και απαγγέλλεις λίγα λόγια και δόγματα; (Όχι, δεν μπορεί.) Όταν κάποιος προσεύχεται με κενά λόγια, τι είδους πρόβλημα υπάρχει; Δεν είναι λίγο δόλιο ως προς τη φύση του; Είναι χρήσιμο να προσεύχεστε έτσι ενώπιον του Θεού; Αν είναι κανείς τεμπέλης και ανίκανος να υπομείνει βάσανα, ενώ είναι άπληστος για τις ανέσεις της σάρκας, γνωρίζει την αλήθεια, αλλά δεν μπορεί να υποταχθεί σε αυτήν, γνωρίζει το καθήκον του αλλά δεν το υποστηρίζει και λέει ότι θέλει να αγαπάει τον Θεό ενώ γνωρίζει ότι δεν έχει δώσει όλη του την καρδιά και τη δύναμη —δεν εξαπατά έτσι τον Θεό; Δεν υπάρχει τίποτα που να αποστρέφεται ο Θεός περισσότερο από τις προσευχές μιας θρησκευτικής τελετής. Ο Θεός δέχεται προσευχές μόνο όταν είναι ειλικρινείς. Αν δεν έχεις να πεις τίποτα ειλικρινές, τότε σώπαινε· μην έρχεσαι διαρκώς ενώπιον του Θεού λέγοντας ψευδή λόγια ή παίρνοντας όρκους στα τυφλά για να Τον εξαπατήσεις. Μη μιλάς για το πόσο πολύ Τον αγαπάς και πόσο επιθυμείς να είσαι αφοσιωμένος σ’ Εκείνον. Εάν δεν είσαι ικανός να πραγματοποιήσεις τις επιθυμίες σου, αν σου λείπει αυτή η αποφασιστικότητα και το ανάστημα, σε καμία περίπτωση μην έρχεσαι ενώπιον του Θεού και μην προσεύχεσαι με αυτόν τον τρόπο. Έτσι χλευάζεις τον Θεό. Τι σημαίνει χλευασμός; Χλευασμός σημαίνει να κοροϊδεύει κανείς κάποιον, να παίζει μαζί του. Όταν οι άνθρωποι έρχονται ενώπιον του Θεού να προσευχηθούν με αυτού του είδους τη διάθεση, τότε αυτό είναι τουλάχιστον εξαπάτηση. Στη χειρότερη περίπτωση, εάν το κάνεις αυτό συχνά, τότε ο χαρακτήρας σου είναι εντελώς ποταπός. Αν ήταν να σε καταδικάσει ο Θεός, αυτό θα το αποκαλούσε βλασφημία! Οι άνθρωποι δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά, δεν γνωρίζουν πώς να έχουν φόβο Θεού ούτε πώς να Τον αγαπούν και να Τον ικανοποιούν. Εάν δεν έχουν ξεκαθαρίσει την αλήθεια ή εάν έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, ο Θεός θα το παραβλέψει. Έρχονται, όμως, ενώπιον του Θεού ενόσω ζουν μέσα στις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και χρησιμοποιούν απέναντι στον Θεό τις ίδιες μεθόδους με τους άπιστους όταν εξαπατούν τους άλλους ανθρώπους και γονατίζουν «ευλαβικά» ενώπιόν Του για να προσευχηθούν, χρησιμοποιώντας αυτά τα λόγια ώστε να προσπαθήσουν να Τον εξαπατήσουν. Όταν τελειώσουν την προσευχή, όχι μόνο δεν νιώθουν ενοχές, μα ούτε έχουν αίσθηση της σοβαρότητας των πράξεών τους. Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι ο Θεός μαζί τους; Δεν είναι μαζί τους. Μπορεί κάποιος που στερείται εντελώς της παρουσίας του Θεού να κερδίσει τη διαφώτιση και τη φώτισή Του; Μπορεί να κερδίσει φως σε σχέση με την αλήθεια; (Όχι.) Τότε έχει πρόβλημα. Έχετε προσευχηθεί πολλές φορές με αυτόν τον τρόπο; Δεν το κάνετε συχνά; (Ναι.) Όταν οι άνθρωποι περνούν πολύ χρόνο στον έξω κόσμο, αναδίδουν τη δυσωδία της κοινωνίας, επιδεινώνεται υπερβολικά η βρομερή φύση τους και πλημμυρίζουν από σατανικά δηλητήρια και φιλοσοφίες. Από το στόμα τους βγαίνουν ψευδή και δόλια λόγια, και οι προσευχές τους είναι γεμάτες κενά λόγια και λόγια δόγματος, χωρίς να λένε τίποτα που να προέρχεται από την καρδιά ή να αφορά τυχόν τις πραγματικές τους δυσκολίες. Διαρκώς επικαλούνται τον Θεό για χάρη των προσωπικών τους προτιμήσεων και αναζητούν τις ευλογίες Του, σπάνια η καρδιά τους αναζητά την αλήθεια, και δεν προσεύχονται στον Θεό με υποταγή στην καρδιά τους. Οι προσευχές αυτού του είδους αποκαλύπτουν μόνο δόλο και υποκρισία. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν εντελώς διεφθαρμένες διαθέσεις, απλά έχουν γίνει ζωντανοί δαίμονες. Όταν έρχονται ενώπιον του Θεού για προσευχή, δεν λένε ανθρώπινα λόγια ούτε μιλούν από καρδιάς. Αντίθετα, φέρνουν την απάτη και την υποκρισία του Σατανά ενώπιον του Θεού. Δεν προσβάλλει αυτό τη διάθεση του Θεού; Μπορεί ο Θεός να ακούει τέτοιες προσευχές; Ο Θεός αποστρέφεται τα άτομα αυτά και σίγουρα δεν τα συμπαθεί. Οι προσευχές αυτού του είδους μπορούμε να πούμε ότι είναι απόπειρες εξαπάτησης και κοροϊδίας του Θεού. Οι άνθρωποι αυτοί δεν αναζητούν καθόλου την αλήθεια, ούτε μιλούν από καρδιάς ούτε εμπιστεύονται τίποτα στον Θεό. Οι προσευχές τους είναι ασυμβίβαστες με τις προθέσεις και τις απαιτήσεις Του. Στην ουσία, αυτό οφείλεται στην ανθρώπινη φύση και όχι σε στιγμιαία αποκάλυψη διαφθοράς. Αυτοί οι άνθρωποι σκέφτονται: «Δεν μπορώ να δω ή να αισθανθώ τον Θεό, και δεν ξέρω πού είναι. Θα Του πω απλώς κάποια τυχαία λόγια, ποιος ξέρει αν ακούει καν». Προσεύχονται στον Θεό με νοοτροπία σκεπτικισμού, σαν να Τον δοκιμάζουν —τι είδους συναίσθημα θα έχουν αφού προσευχηθούν έτσι; Δεν θα νιώθουν και πάλι ένα κενό; Δεν είναι προβληματικό το να μην έχεις καθόλου συναισθήματα; Η προσευχή χτίζεται πάνω στο θεμέλιο της πίστης. Πρέπει να προσεύχεσαι στον Θεό μέσα από την καρδιά σου, να Του μιλάς από καρδιάς, να ανοίγεις την καρδιά σου σε Εκείνον και να αναζητάς την αλήθεια από Εκείνον. Όταν κάποιος προσεύχεται κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα έχει μια αίσθηση γαλήνης μέσα του και θα αισθάνεται την παρουσία του Θεού, επειδή ο Θεός τον ακούει, αόρατος. Κάθε φορά που κάποιος προσεύχεται έτσι στον Θεό από καρδιάς, αισθάνεται σαν να έχει προσωπική επαφή μαζί Του. Η πίστη του θα ενισχυθεί, η σχέση του με τον Θεό θα γίνει πιο στενή και θα έλθει ένα βήμα πιο κοντά Του. Θα νιώσει μια αίσθηση πληρότητας και θα είναι ιδιαίτερα σταθερός στην καρδιά του. Αυτά είναι τα γνήσια συναισθήματα που αναδύονται μετά την προσευχή. Όταν απαγγέλουν θρησκευτικές προσευχές, οι άνθρωποι κάνουν απλώς τα τυπικά, επαναλαμβάνοντας τις ίδιες λίγες φράσεις κάθε μέρα, σε σημείο που να μην επιθυμούν πλέον να τις λένε. Μετά από τις προσευχές αυτές, δεν αισθάνονται τίποτα και δεν επιτυγχάνεται κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Μπορούν οι άνθρωποι αυτοί να έχουν αληθινή πίστη; Αδύνατον.

Κάποιοι δεν είναι αφοσιωμένοι κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Είναι διαρκώς επιπόλαιοι ή νιώθουν ότι τα καθήκοντά τους είναι πολύ δύσκολα και κουραστικά. Δεν θέλουν να υποταχθούν, επιθυμούν συνεχώς να τα αποφεύγουν και να τα αρνούνται, και θέλουν διαρκώς να εκτελούν καθήκοντα που είναι ευκολότερα, δεν τους εκθέτουν σε τυχόν άσχημες καιρικές συνθήκες, δεν ενέχουν κανέναν κίνδυνο και τους επιτρέπουν τις σαρκικές τους ανέσεις. Μέσα τους, γνωρίζουν ότι είναι τεμπέληδες, άπληστοι για τις ανέσεις της σάρκας και ανίκανοι να αντέξουν κακουχίες. Ωστόσο, ποτέ δεν εκφράζουν τις αληθινές τους σκέψεις σε κανέναν, γιατί φοβούνται ότι θα τους περιγελάσουν. Στα λόγια, λένε: «Πρέπει να εκτελώ το καθήκον μου καλά και να είμαι αφοσιωμένος στον Θεό», ενώ όταν αποτυγχάνουν να κάνουν οτιδήποτε καλά, λένε σε όλους: «Δεν έχω ανθρώπινη φύση ούτε αφοσίωση όταν εκτελώ το καθήκον μου». Ωστόσο, στην πραγματικότητα, δεν το σκέφτονται αυτό καθόλου. Όταν βρίσκεται κανείς σε μια τέτοια κατάσταση, πώς μπορεί να προσεύχεται με τρόπο που να έχει λογική; Ο Κύριος Ιησούς είπε να λατρεύουμε τον Θεό με την καρδιά μας και με ειλικρίνεια. Όταν έρχεσαι ενώπιον του Θεού, η καρδιά σου πρέπει να είναι ειλικρινής και χωρίς υποκρισία. Μη λες κάτι μπροστά στους άλλους ενώ μέσα σου σκέφτεσαι άλλα. Εάν έρχεσαι ενώπιον του Θεού και προσποιείσαι, εκστομίζοντας κάποια ευχάριστα και όμορφα λόγια λες και προσπαθείς να γράψεις έκθεση ιδεών, δεν εξαπατάς έτσι τον Θεό; Ως αποτέλεσμα αυτού, ο Θεός θα δει ότι δεν είσαι άτομο που Τον λατρεύει με την καρδιά του και με ειλικρίνεια. Θα δει ότι η καρδιά σου δεν είναι ειλικρινής, ότι είναι εξαιρετικά μοχθηρή και κακή και ότι τρέφεις κακές προθέσεις, και θα σε εγκαταλείψει. Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να προσεύχονται οι άνθρωποι για τα όσα τους συμβαίνουν συχνά και για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν συχνά στην καθημερινή τους ζωή; Πρέπει να μάθουν να μιλούν στον Θεό από καρδιάς. Να λες: «Αχ, Θεέ μου, βρίσκω αυτό το καθήκον άκρως εξαντλητικό. Είμαι άπληστος για τις ανέσεις της σάρκας, τεμπέλης και αποστρέφομαι τη σκληρή δουλειά. Δεν μπορώ να προσφέρω την αφοσίωσή μου στο καθήκον που μου έχεις εμπιστευτεί, δεν μπορώ καν να το εκτελέσω με όλες μου τις δυνάμεις. Θέλω διαρκώς να το αποφεύγω και να το αρνούμαι, και είμαι συνεχώς επιπόλαιος. Σε παρακαλώ, πειθάρχησέ με». Δεν είναι ειλικρινή λόγια αυτά; (Ναι, είναι.) Τολμάς να μιλήσεις έτσι; Φοβάσαι τι μπορεί να συμβεί εάν ο Θεός όντως σε πειθαρχήσει κάποια μέρα αφού τα πεις, και είσαι τρομαγμένος, ζεις διαρκώς στην τσίτα και μέσα στην παράνοια. Όταν οι άνθρωποι εκτελούν τα καθήκοντά τους, θέλουν πάντα να αποφεύγουν τις δυσκολίες. Είναι άπληστοι για τις ανέσεις της σάρκας και θέλουν να κάνουν πίσω όταν έρχονται αντιμέτωποι με μια μικρή δυσκολία, όταν απαιτείται κάποια προσπάθεια ή όταν αισθάνονται λίγο κουρασμένοι. Διαλέγουν συνεχώς και επιλέγουν και, όταν βιώνουν μια μικρή δυσκολία, συλλογίζονται: «Το ξέρει ο Θεός; Θα το θυμάται; Αφού υπομείνω τόσο μεγάλες δυσκολίες, θα λάβω κάποια ανταμοιβή στο μέλλον;» Επιζητούν διαρκώς κάποιο αποτέλεσμα. Όλα αυτά τα προβλήματα πρέπει να επιλυθούν. Στο παρελθόν, ανέθεσα σε κάποιον να διαβιβάσει ένα μήνυμα και, όταν επέστρεψε να Μου αναφέρει τι έγινε, μίλησε πρώτα για τα μεγάλα του επιτεύγματα. Εξήγησε πώς είχε επιλύσει το πρόβλημα, έλεγε πόσο ανησυχούσε για αυτό και πόσο πολύ χρειάστηκε να μιλήσει, πόσο δύσκολο ήταν να χειριστεί το άλλο άτομο και πόσα πολλά εύηχα λόγια του είχε πει, ολοκληρώνοντας τελικά την εργασία. Επιζητούσε διαρκώς τα εύσημα και μιλούσε συνέχεια για αυτό. Τι υπονοούσε; «Πρέπει να με επαινέσεις, να μου δώσεις μια υπόσχεση και να μου πεις τι ανταμοιβές θα λάβω στο μέλλον». Επιζητούσε ανοιχτά ανταμοιβή. Πείτε Μου, αξίζει επαίνους το να κάνεις αυτή τη μικρή εργασία; Εάν κάποιος επιζητά διαρκώς τον έπαινο επειδή εκτέλεσε κάπως το καθήκον του, τι διάθεση είναι αυτή; Δεν είναι η φύση του Σατανά; Περίμενε επαίνους και ανταμοιβές για αυτήν τη μικρή εργασία —δεν σημαίνει αυτό ότι αν αναλάμβανε σημαντικές εργασίες ή επιτελούσε σπουδαίο έργο, η συμπεριφορά του θα ήταν ακόμη χειρότερη; Αν δεν μπορούσε να λάβει την επιδοκιμασία και την ευλογία του Θεού, θα επαναστατούσε; Θα ανέβαινε στον τρίτο ουρανό και θα φιλονικούσε με τον Θεό; Άρα, σε ποιο μονοπάτι βαδίζει στην πίστη του στον Θεό; (Στο μονοπάτι των αντίχριστων.) Στο μονοπάτι των αντίχριστων, όπως ακριβώς και ο Παύλος. Ο Παύλος επιζητούσε διαρκώς ανταμοιβές και κύρος από τον Θεό. Αν ο Θεός δεν τα παραχωρούσε, γινόταν αρνητικός και χαλάρωνε στο έργο του, εναντιωνόταν στον Κύριο και Τον πρόδιδε. Πείτε Μου, τι είδους άνθρωπος θέλει ανταμοιβή αφού υπομείνει μια κάποια δυσκολία στο καθήκον του; (Ένας κακός άνθρωπος.) Η ανθρώπινη φύση του είναι πολύ κακή. Έχουν οι συνηθισμένοι άνθρωποι αυτές τις καταστάσεις μέσα τους; Κάθε άνθρωπος τις έχει. Όλοι έχουν την ίδια φύση-ουσία, απλώς κάποιοι δεν την επιδεικνύουν τόσο έντονα. Διαθέτουν ορθολογισμό και γνωρίζουν ότι τέτοιες ενέργειες και σκέψεις είναι λανθασμένες και ότι δεν μπορούν να ζητούν ανταμοιβές από τον Θεό. Τι θα πρέπει, όμως, να κάνει κανείς όταν είναι σε τέτοια κατάσταση; Πρέπει να αναζητά την αλήθεια για να τη διορθώσει. Ποια πτυχή της αλήθειας μπορεί να διορθώσει αυτήν την κατάσταση; Είναι κρίσιμης σημασίας να γνωρίζει κανείς ποιος είναι, σε ποια θέση θα πρέπει να βρίσκεται, ποιο μονοπάτι θα πρέπει να επιδιώκει και τι είδους άτομο θα πρέπει να είναι. Αυτά είναι τα ελάχιστα που θα πρέπει να γνωρίζει. Εάν κάποιος δεν γνωρίζει ούτε καν αυτά, απέχει πολύ από την κατανόηση της αλήθειας, την άσκηση της αλήθειας ή την επιδίωξη της σωτηρίας.

Όσον αφορά την εκτέλεση ορισμένων ειδικών καθηκόντων ή πιο επίπονων και κουραστικών καθηκόντων, από μία άποψη, οι άνθρωποι πρέπει πάντα να αναλογίζονται πώς να εκτελούν αυτά τα καθήκοντα, ποιες δυσκολίες θα πρέπει να υπομείνουν και θα πώς πρέπει να ασκούν τα καθήκοντά τους και να υποτάσσονται. Από μια άλλη άποψη, πρέπει επίσης να εξετάζουν ποια στοιχεία νοθεύουν τις προθέσεις τους και πώς παρακωλύουν την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Οι άνθρωποι γεννιούνται με μια αποστροφή για τις κακουχίες —κανείς μα κανείς δεν αντλεί περισσότερο ενθουσιασμό ή περισσότερη χαρά όταν υπομένει περισσότερες κακουχίες. Δεν υπάρχουν τέτοιου είδους άνθρωποι. Είναι στη φύση της ανθρώπινης σάρκας οι άνθρωποι να αισθάνονται ανησυχία και στενοχώρια μόλις η σάρκα τους υπομείνει κακουχίες. Πόσες, όμως, κακουχίες πρέπει να υπομείνετε τώρα στο καθήκον που εκτελείτε; Αρκεί να αντέξει η σάρκα σας να νιώσει λίγη κούραση και λίγο κόπο. Εάν δεν μπορείς να αντέξεις ούτε καν αυτήν τη μικρή δυσκολία, μπορεί να θεωρηθεί ότι έχεις αποφασιστικότητα; Μπορεί να θεωρηθεί ότι πιστεύεις ειλικρινά στον Θεό; (Όχι.) Δεν αρκεί αυτό. Όταν εκτελείς το καθήκον σου στον οίκο του Θεού, κανείς δεν σε επιβλέπει. Τα πάντα εξαρτώνται από το αν αναλαμβάνεις ο ίδιος πρωτοβουλίες. Στον οίκο του Θεού, υπάρχουν εργασιακές ρυθμίσεις και συστήματα, και εναπόκειται στα άτομα να βασιστούν στην πίστη, τη συνείδηση και τη λογική τους. Μόνον ο Θεός εξετάζει σχολαστικά αν τα πας καλά ή όχι στο καθήκον σου. Εάν, ανεξάρτητα από τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτουν κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους ή όταν έρχονται σε επαφή με ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα γύρω τους, οι άνθρωποι έχουν διαρκώς άγνοια και δεν αισθάνονται ενοχές, είναι καλό αυτό ή κακό; (Κακό.) Γιατί θεωρείται κακό; Η συνείδηση και η λογική του ανθρώπου έχουν ένα ελάχιστο επίπεδο. Εάν η συνείδησή σου δεν έχει καμία επίγνωση και δεν μπορεί να σε εμποδίσει από το να κάνεις κακές πράξεις ή να περιορίσει τη συμπεριφορά σου, εάν ενεργείς κατά τρόπο που παραβιάζει τα διοικητικά διατάγματα και τις αρχές, χωρίς ανθρώπινη φύση, όμως δεν έχεις ενοχές στην καρδιά σου, δεν σου λείπει η ηθική βάση; Δεν δείχνει αυτό έλλειψη επίγνωσης της συνείδησής σου; (Ναι.) Το γνωρίζετε συνήθως όταν κάνετε κάτι λάθος, ή παραβιάζετε τις αρχές ή όταν δεν είστε πιστοί στην εκτέλεση του καθήκοντός σας για μεγάλο χρονικό διάστημα; (Ναι.) Τότε, μπορεί η συνείδησή σου να σε συγκρατήσει και να σε κάνει να πράττεις σύμφωνα με τη συνείδηση και τη λογική σου, και σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές; Εάν είσαι άτομο που κατανοεί την αλήθεια, μπορείς να βελτιωθείς ώστε, αντί να ενεργείς με βάση τη συνείδησή σου, να ενεργείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές; Εάν μπορείς να το κάνεις αυτό, μπορείς να σωθείς. Το να μπορείς να υπομείνεις δυσκολίες κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ούτε είναι εύκολο να εκτελείς καλά ένα συγκεκριμένο είδος εργασίας. Είναι βέβαιο ότι μέσα στους ανθρώπους που μπορούν να κάνουν αυτά τα πράγματα ενεργεί η αλήθεια των λόγων του Θεού. Δεν είναι ότι γεννήθηκαν χωρίς φόβο για τις κακουχίες και την κούραση. Πού θα μπορούσε να βρεθεί ένα τέτοιο άτομο; Αυτοί οι άνθρωποι έχουν όλοι κάποιο κίνητρο και κάποια αλήθεια από τα λόγια του Θεού για θεμέλιό τους. Όταν αναλαμβάνουν τα καθήκοντά τους, οι απόψεις και οι οπτικές τους αλλάζουν —εκτελούν τα καθήκοντά τους ευκολότερα και αρχίζουν να θεωρούν ασήμαντο το να υπομείνουν κάποιες σωματικές κακουχίες και κούραση. Όσοι δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν αλλάζουν απόψεις για τα πράγματα, ζουν σύμφωνα με ανθρώπινες ιδέες και αντιλήψεις, εγωιστικές επιθυμίες και προσωπικές προτιμήσεις, είναι διστακτικοί και απρόθυμοι να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους. Για παράδειγμα, όταν είναι να κάνουν κάποια βρόμικη και κουραστική δουλειά, ορισμένοι λένε: «Θα υπακούσω στις ρυθμίσεις του οίκου του Θεού. Ό,τι καθήκον μού κανονίσει η εκκλησία, θα το εκτελέσω, άσχετα αν είναι βρόμικο ή κουραστικό, αν είναι εντυπωσιακό ή περνάει απαρατήρητο. Δεν έχω απαιτήσεις και θα το δεχτώ ως καθήκον μου. Αυτή είναι η ανάθεση που μου έχει εμπιστευτεί ο Θεός και οι κακουχίες που θα πρέπει να υπομείνω είναι λίγη βρομιά και κούραση». Γι’ αυτό, όταν ασχολούνται με το έργο τους, δεν αισθάνονται ότι υπομένουν καμία απολύτως δυσκολία. Ενώ άλλοι μπορεί να το βρίσκουν βρόμικο και κουραστικό, αυτοί το βρίσκουν εύκολο, επειδή η καρδιά τους είναι ήρεμη και γαλήνια. Το κάνουν για τον Θεό, οπότε δεν αισθάνονται ότι είναι δύσκολο. Κάποιοι θεωρούν ότι το να κάνουν κάποιο βρόμικο, κουραστικό ή ασήμαντο έργο προσβάλλει το κύρος και τον χαρακτήρα τους. Έχουν την αίσθηση ότι οι άλλοι δεν τους σέβονται, ότι τους εκφοβίζουν ή τους περιφρονούν. Συνεπώς, ακόμη και όταν τους τυχαίνουν οι ίδιες εργασίες και ο ίδιος φόρτος εργασίας, το βρίσκουν επίπονο. Ό,τι κι αν κάνουν, νιώθουν αγανάκτηση στην καρδιά τους και ότι τα πράγματα δεν είναι όπως τα θέλουν ή ότι δεν είναι ικανοποιητικά. Μέσα τους είναι γεμάτοι αρνητικότητα και αντίσταση. Γιατί είναι αρνητικοί και αντιστέκονται; Ποια είναι η βαθύτερη αιτία; Τις περισσότερες φορές, είναι επειδή η εκτέλεση των καθηκόντων τους δεν τους αποδίδει μισθό, είναι σαν να δουλεύουν δωρεάν. Εάν υπήρχαν ανταμοιβές, μπορεί να το αποδέχονταν, όμως δεν ξέρουν αν θα τις λάβουν ή όχι. Γι’ αυτό, οι άνθρωποι αισθάνονται ότι η εκτέλεση καθηκόντων δεν αξίζει τον κόπο, και την εξισώνουν με τζάμπα δουλειά, επομένως συχνά γίνονται αρνητικοί και αντιστέκονται όσον αφορά την εκτέλεση καθηκόντων. Έτσι δεν γίνεται; Ειλικρινά, οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι πρόθυμοι να εκτελέσουν καθήκοντα. Αφού κανείς δεν τους εξαναγκάζει, γιατί εξακολουθούν να έρχονται για να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους; Επειδή αυτοί εξαναγκάζουν τον εαυτό τους —εξαιτίας της επιθυμίας τους να κερδίσουν ευλογίες και να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών δεν έχουν άλλη επιλογή από το να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους. Είναι μια εκδήλωση του αδιεξόδου στο οποίο βρίσκονται. Αυτή είναι η νοοτροπία που διέπει την προσπάθειά τους να κάνουν συμφωνία με τον Θεό. Μερικοί ρωτούν πώς μπορούν οι άνθρωποι αυτοί να επιλύσουν το πρόβλημα της αρνητικότητας και της αντίστασης στην καρδιά τους. Το πρόβλημα μπορεί να λυθεί μόνο με τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια. Εάν δεν αγαπούν την αλήθεια, όπως κι αν συναναστρέφεται κανείς πάνω στην αλήθεια μαζί τους, δεν θα μπορέσουν να την αποδεχτούν. Σε αυτήν την περίπτωση, είναι δύσπιστοι και έχουν αποκαλυφθεί. Επειδή θέλουν να κάνουν συμφωνίες και δεν θα κάνουν τίποτα αν δεν τους ωφελεί, εάν ο Θεός τούς υποσχεθεί ανταμοιβές και είσοδο στη βασιλεία των ουρανών και τους γράψει μια εγγύηση, σίγουρα θα εκτελούν τα καθήκοντά τους με ενθουσιασμό. Στην πραγματικότητα, η υπόσχεση του Θεού είναι ανοιχτή, και όσοι επιδιώκουν την αλήθεια μπορούν να την αποκτήσουν. Όσοι, όμως, δεν επιδιώκουν την αλήθεια, αδυνατούν να την αποκτήσουν. Δεν είναι ότι αγνοούν την υπόσχεση του Θεού, απλώς στην καρδιά τους μοιάζει ασαφής και αβέβαιη. Για αυτούς, η υπόσχεση του Θεού είναι σαν μια ακάλυπτη επιταγή —δεν μπορούν να πιστέψουν σε αυτήν, δεν την εμπιστεύονται αληθινά και δεν μπορεί να γίνει κάτι για αυτό. Επιθυμούν χειροπιαστά πράγματα και, αν τους πληρώνατε έναν μισθό, σίγουρα θα ενεργοποιούνταν. Ωστόσο, όσοι δεν έχουν συνείδηση και λογική δεν είναι απαραίτητο ότι θα ενεργοποιηθούν. Είναι εντελώς άθλιοι. Εάν επρόκειτο να απασχοληθούν στον έξω κόσμο, δεν θα εργάζονταν επιμελώς, θα ξεγλιστρούσαν και θα χαλάρωναν, και σίγουρα θα απολύονταν. Έχουν απλώς πρόβλημα με τη φύση τους. Για όσους είναι διαρκώς επιπόλαιοι στην εκτέλεση των καθηκόντων τους, η μόνη λύση είναι να αποπεμφθούν και να αποκλειστούν. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για όσους δεν αποδέχονται την αλήθεια. Οι απολογίες και οι δικαιολογίες τους είναι όλες παράλογες, και δεν είναι απαραίτητο να συζητήσουμε την ποιότητα της ανθρώπινης φύσης τους.

Στις μέρες μας, οι περισσότεροι έχουν αρχίσει να εκτελούν καθήκοντα. Καταλαβαίνετε τι είναι τα καθήκοντα, πώς προκύπτουν και ποιος τα δίνει; (Τα καθήκοντα είναι αναθέσεις που εμπιστεύεται ο Θεός στους ανθρώπους.) Σωστά. Εάν πιστεύεις στον Θεό και έρχεσαι στον οίκο Του, εάν είσαι σε θέση να αποδεχτείς την ανάθεση από τον Θεό, τότε είσαι μέλος του οίκου Του. Οι εργασίες που κανονίζει ο οίκος του Θεού για σένα, η οδός που σου λέει ο Θεός να ακολουθήσεις και οι αποστολές που σου εμπιστεύεται είναι τα καθήκοντά σου, αυτά που σου έδωσε ο Θεός. Όταν τρως και πίνεις τα λόγια του Θεού, κατανοείς τις προθέσεις Του και ακούς και κατανοείς τις ρυθμίσεις του οίκου Του, όταν γνωρίζεις μέσα σου ποιο καθήκον θα πρέπει να εκτελέσεις και τις ευθύνες που μπορείς να εκπληρώσεις, και όταν αποδέχεσαι την ανάθεση από τον Θεό και ξεκινάς να εκτελείς το καθήκον σου, γίνεσαι μέλος του οίκου του Θεού και συμμετέχεις στη διάδοση του ευαγγελίου. Ο Θεός σε θεωρεί μέλος του οίκου Του και συμμέτοχο στη διάδοση του έργου Του. Σε αυτό το σημείο, έχεις το καθήκον που οφείλεις να εκτελέσεις. Ό,τι κι αν είσαι ικανός να κάνεις, ό,τι κι αν είσαι σε θέση να επιτύχεις, αυτά είναι οι ευθύνες και το καθήκον σου. Μπορεί να πει κανείς ότι είναι η ανάθεση από τον Θεό, η αποστολή σου, το καθήκον που σε δεσμεύει. Τα καθήκοντα προέρχονται από τον Θεό· είναι οι ευθύνες κι οι αναθέσεις που εμπιστεύεται στον άνθρωπο. Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να τα κατανοεί ο άνθρωπος; «Δεδομένου ότι αυτό είναι το καθήκον μου κι η ανάθεση που μου έχει εμπιστευτεί ο Θεός, είναι υποχρέωση και ευθύνη μου. Είναι σωστό να το αποδεχθώ ως το καθήκον που με δεσμεύει. Δεν μπορώ να το απορρίψω ή να το αρνηθώ· δεν μπορώ να είμαι επιλεκτικός. Αυτό που μου τυχαίνει είναι σίγουρα αυτό που οφείλω να κάνω. Δεν είναι ότι δεν δικαιούμαι να επιλέξω —είναι ότι δεν θα πρέπει να επιλέγω. Αυτή είναι η λογική που οφείλει να έχει ένα δημιουργημένο ον». Αυτή είναι μια στάση υποταγής. Κάποιοι είναι συνεχώς επιλεκτικοί όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, θέλουν πάντα να κάνουν έργο που είναι εύκολο και τους αρέσει, ανίκανοι να υποταχθούν στις ρυθμίσεις του οίκου του Θεού. Αυτό δείχνει ότι το ανάστημά τους είναι πολύ μικρό και ότι δεν διαθέτουν κανονική ανθρώπινη λογική. Εάν πρόκειται για κάποιον νέο που τον έχουν χαϊδέψει και κακομάθει στο σπίτι χωρίς να βιώσει κακουχίες, είναι κατανοητό να είναι λίγο ισχυρογνώμων. Εφόσον μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια, αυτό σταδιακά θα αλλάξει. Ωστόσο, εάν συμπεριφέρεται με αυτόν τον αηδιαστικό τρόπο ένας ενήλικας στα τριάντα ή τα σαράντα του, τότε πρόκειται για πρόβλημα τεμπελιάς. Η ασθένεια της τεμπελιάς εμφανίζεται εκ γενετής και είναι πιο δύσκολο να θεραπευτεί. Είναι πρόβλημα στη φύση κάποιου, και μόνο αν δεν έχουν επιλογή σε συγκεκριμένα περιβάλλοντα ή συνθήκες, οι άνθρωποι σαν αυτόν μπορούν να αντέξουν λίγη κακουχία και κούραση. Ακριβώς όπως μερικοί ζητιάνοι γνωρίζουν καλά ότι το να είσαι ζητιάνος προκαλεί περιφρόνηση και διακρίσεις από τους άλλους, όμως λόγω της τεμπελιάς τους και της απροθυμίας να εργαστούν, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να καταφύγουν στη ζητιανιά. Διαφορετικά, θα έπρεπε να λιμοκτονήσουν. Με λίγα λόγια, εάν κάποιος δεν μπορεί να εκτελέσει το καθήκον του ευσυνείδητα και υπεύθυνα, αργά ή γρήγορα θα αποκλειστεί. Η μεγαλύτερη παράβαση είναι να πιστεύεις στον Θεό αλλά να μην υποτάσσεσαι σε Εκείνον. Εάν αρνείσαι να εκτελέσεις το καθήκον σου ή αποστρέφεσαι διαρκώς τις κακουχίες και φοβάσαι τον μόχθο, τότε είσαι άτομο χωρίς συνείδηση και λογική. Είσαι ακατάλληλος για την εκτέλεση καθηκόντων και μπορείς να φύγεις. Μία μέρα, όταν συνειδητοποιήσεις ότι η μη εκτέλεση του καθήκοντός σου ισοδυναμεί με άρνηση της ανάθεσης που σου εμπιστεύτηκε ο Δημιουργός και ότι είσαι άτομο που επαναστατεί ενάντια στον Θεό, χωρίς συνείδηση και λογική, όταν συνειδητοποιήσεις ότι όσοι πιστεύουν στον Θεό θα πρέπει να εκτελούν τα καθήκοντά τους καλά και ότι αυτό είναι απαραίτητο, τότε θα συμπεριφερθείς όπως πρέπει και θα εκτελείς το καθήκον σου καλά. Αυτό είναι υποταγή. Εάν κάποιος είναι επαναστατικός ή αρνητικός στο καθήκον του, εάν δηλαδή δείχνει παντελή έλλειψη υποταγής στον Θεό, το άτομο αυτό δεν δαπανά ειλικρινά για Εκείνον. Το να εκτελεί κανείς καλά και πρόθυμα το καθήκον του είναι η ελάχιστη έκφραση υποταγής στον Θεό. Πώς, λοιπόν, προκύπτουν τα καθήκοντα; (Τα καθήκοντα προέρχονται από τον Θεό. Είναι ευθύνες που δίνονται στους ανθρώπους από Εκείνον.) Τα καθήκοντα είναι ευθύνες που δίνονται στους ανθρώπους από τον Θεό, οπότε, οι άπιστοι έχουν καθήκοντα; (Όχι, δεν έχουν.) Γιατί λέτε ότι δεν έχουν; (Δεν είναι άνθρωποι του οίκου του Θεού.) Σωστά, οι άπιστοι ασχολούνται μόνο με τη σαρκική τους ζωή και οι πράξεις τους δεν είναι άξιες να αποκαλούνται καθήκοντα. Οι άπιστοι ανήκουν σε αυτόν τον κόσμο και στον Σατανά. Ο Θεός κανονίζει μόνο τη μοίρα της ζωής τους —την ώρα της γέννησής τους, την οικογένεια στην οποία θα γεννηθούν, τη δουλειά που θα κάνουν όταν μεγαλώσουν και την ώρα του θανάτου τους— δεν τους επιλέγει, ούτε τους σώζει. Όσοι πιστεύουν στον Θεό είναι διαφορετικοί. Σε μικρότερη κλίμακα, όλο το έργο που κάνουν στον οίκο του Θεού είναι καθήκοντα που οφείλουν να εκτελούν. Σε ευρύτερη κλίμακα, μέσα στο συνολικό σχέδιο διαχείρισης του Θεού, το καθήκον που εκτελεί το κάθε δημιουργημένο ον είναι να συνεργάζεται με το έργο του Θεού. Για να το θέσω ξεκάθαρα, παρέχει υπηρεσία για το σχέδιο διαχείρισης του Θεού. Είτε παρέχεις υπηρεσία με αφοσίωση είτε όχι, απέχεις πολύ από το να είσαι άτομο που ακολουθεί το θέλημα του Θεού. Στην πραγματικότητα, μέλος του λαού του Θεού και κατάλληλο δημιουργημένο ον μπορεί να θεωρηθεί κανείς μόνον όταν μπορεί να εκτελεί πραγματικά το καθήκον του, να επιτυγχάνει το αποτέλεσμα της κατάθεσης μαρτυρίας για τον Θεό και να κερδίζει την επιδοκιμασία Του. Εάν εκτελείς καλά κάθε καθήκον που σου εμπιστεύεται ο Θεός και πληροίς τα απαιτούμενα πρότυπα, τότε είσαι μέλος του οίκου του Θεού και κάποιος που ο Θεός αναγνωρίζει ως άνθρωπο του οίκου Του.

Απόσπασμα 36

Τα λόγια του ύμνου «Είναι τόση η χαρά του να είσαι έντιμος άνθρωπος» είναι όλα αρκετά πρακτικά και έχω επιλέξει μερικούς στίχους πάνω στους οποίους θα συναναστραφώ. Ας συναναστραφούμε πρώτα πάνω στον στίχο «Φέρω το βάρος του καθήκοντός μου με όλη μου την καρδιά και τον νου και δεν έχω καμία ανησυχία για τη σάρκα». Τι κατάσταση είναι αυτή; Τι είδους άνθρωπος είναι εκείνος που μπορεί να φέρει το βάρος του καθήκοντός του με όλη του την καρδιά και τον νου; Έχει συνείδηση; Έχει εκπληρώσει την ευθύνη του ως δημιουργημένο ον; Έχει ξεπληρώσει τον Θεό με οποιονδήποτε τρόπο; (Ναι.) Το γεγονός ότι μπορεί να φέρει το βάρος του καθήκοντός του με όλη του την καρδιά και τον νου σημαίνει ότι το κάνει σοβαρά, υπεύθυνα, χωρίς επιπολαιότητα, χωρίς να είναι πονηρός ή να τεμπελιάζει, χωρίς να αποφεύγει την ευθύνη. Έχει τη σωστή στάση και η κατάσταση και η νοοτροπία του είναι κανονικές. Έχει λογική και συνείδηση, νοιάζεται τον Θεό και είναι πιστός και αφοσιωμένος στο καθήκον του. Τι σημαίνει το να μην έχει κάποιος «καμία ανησυχία για τη σάρκα»; Υπάρχουν και εδώ κάποιες καταστάσεις. Σημαίνει πρωτίστως ότι δεν ενδιαφέρεται για το μέλλον της σάρκας του και δεν κάνει σχέδια για το τι πρόκειται να του συμβεί. Σημαίνει ότι δεν σκέφτεται τι θα κάνει αργότερα όταν γεράσει, ποιος θα τον φροντίζει ή πώς θα ζει τότε. Δεν εξετάζει αυτά τα ζητήματα, αντίθετα υποτάσσεται στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού σε όλα τα θέματα. Το να εκπληρώνει καλά το καθήκον του είναι το πρώτο και κύριο μέλημά του —να φέρει το βάρος του καθήκοντός του και της ανάθεσης από τον Θεό είναι τα σημαντικότερα πράγματα. Όταν οι άνθρωποι μπορούν να εκτελούν καλά τα καθήκοντά τους ως δημιουργημένα όντα, δεν έχουν κάποια ανθρώπινη ομοιότητα; Αυτό σημαίνει να έχεις ανθρώπινη ομοιότητα. Οι άνθρωποι πρέπει τουλάχιστον να εκπληρώνουν το καθήκον τους, να είναι αφοσιωμένοι, και να το κάνουν με όλη τους την καρδιά και τον νου. Τι σημαίνει να «φέρει κανείς το βάρος του καθήκοντός του»; Σημαίνει ότι όποιες δυσκολίες κι αν συναντήσει κανείς, δεν σηκώνει τα χέρια ψηλά, δεν λιποτακτεί και δεν παρατάει το έργο του. Κάνει ό,τι μπορεί. Αυτό σημαίνει να φέρει κάποιος το βάρος του καθήκοντός του. Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι έχει κανονιστεί να κάνεις κάτι και κανείς δεν είναι εκεί για να σε παρακολουθεί, να σε επιβλέπει ή να σε παροτρύνει. Τι θα σήμαινε να φέρεις το βάρος του καθήκοντός σου; (Να αποδέχομαι την εξονυχιστική εξέταση του Θεού και να ζω παρουσία Του.) Η αποδοχή της εξονυχιστικής εξέτασης του Θεού είναι το πρώτο βήμα· αυτό είναι το ένα μέρος του. Το άλλο μέρος είναι να κάνεις το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά και τον νου. Τι πρέπει να κάνεις προκειμένου να μπορείς να το κάνεις με όλη σου την καρδιά και τον νου; Πρέπει να αποδεχθείς την αλήθεια και να την κάνεις πράξη· δηλαδή, πρέπει να αποδέχεσαι και να υποτάσσεσαι σε ό,τι απαιτεί ο Θεός· πρέπει να χειρίζεσαι το καθήκον σου όπως θα χειριζόσουν τις δικές σου, προσωπικές υποθέσεις, για τις οποίες δεν χρειάζεται κανείς να σε παρακολουθεί, να σε επιβλέπει, να ελέγχει για να βεβαιωθεί ότι τις κάνεις σωστά, να σε συγκρατεί, να επιτηρεί τι κάνεις ή ακόμη και να σε κλαδεύει. Θα πρέπει να σκέφτεσαι: «Η εκτέλεση αυτού του καθήκοντος είναι δική μου ευθύνη. Είναι ο ρόλος μου, και αφού μου έχει δοθεί για να το κάνω, και μου έχουν πει τις αρχές και τις έχω κατανοήσει, θα συνεχίσω να το κάνω αποφασιστικά. Θα κάνω ό,τι μπορώ για να φροντίσω να γίνει καλά». Πρέπει να επιμείνεις στο να κάνεις αυτό το καθήκον και να μη σε περιορίζει κανένα άτομο, γεγονός ή πράγμα. Αυτό σημαίνει να φέρεις το βάρος του καθήκοντός σου με όλη σου την καρδιά και τον νου, αυτή είναι η ομοιότητα την οποία θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι. Με τι πρέπει, λοιπόν, να είναι εξοπλισμένοι για να φέρουν το βάρος του καθήκοντός τους με όλη τους την καρδιά και τον νου; Πρέπει πρώτα να έχουν τη συνείδηση που πρέπει να έχουν τα όντα. Αυτό είναι το ελάχιστο. Πέρα από αυτό, πρέπει, επίσης, να είναι αφοσιωμένοι. Ως άνθρωπος, για να αποδεχτεί κάποιος την ανάθεση από τον Θεό, πρέπει να είναι αφοσιωμένος. Πρέπει να είναι εντελώς αφοσιωμένος στον Θεό μόνο και δεν μπορεί να είναι απρόθυμος ή να αμελεί να αναλάβει ευθύνη· το να ενεργεί κανείς βάσει των δικών του συμφερόντων ή διαθέσεων είναι λάθος —δεν είναι αφοσίωση. Τι σημαίνει αφοσίωση; Σημαίνει ότι εκπληρώνεις τα καθήκοντά σου και δεν επηρεάζεσαι ούτε και περιορίζεσαι από τη διάθεσή σου, το περιβάλλον ή άλλους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα. Πρέπει να σκέφτεσαι: «Έχω αποδεχτεί αυτήν την ανάθεση από τον Θεό. Αυτός μου την έδωσε. Αυτό υποτίθεται ότι πρέπει να κάνω, επομένως, θα το κάνω με τον ίδιο τρόπο με τις δικές μου υποθέσεις, με οποιονδήποτε τρόπο αποφέρει καλά αποτελέσματα, δίνοντας σημασία στο να ικανοποιηθεί ο Θεός». Όταν βρίσκεσαι σε αυτήν την κατάσταση, όχι μόνον έχεις τη συνείδησή σου υπό έλεγχο, αλλά και μέσα σου είναι παρούσα η αφοσίωση. Αν είσαι ικανοποιημένος μόνο με την ολοκλήρωση απλώς του έργου, δεν επιδιώκεις να είσαι αποδοτικός ή να επιτύχεις αποτελέσματα, και νιώθεις ότι αρκεί απλώς να καταβάλεις κάθε προσπάθεια σε τούτο, τότε αυτό είναι απλώς εκπλήρωση του προτύπου της συνείδησης του ανθρώπου και δεν μπορεί να θεωρηθεί αφοσίωση. Το να είσαι αφοσιωμένος στον Θεό είναι υψηλότερο απαιτούμενο πρότυπο από το πρότυπο της συνείδησης. Δεν είναι απλώς θέμα τού να καταβάλεις κάθε προσπάθεια σε τούτο. Πρέπει επίσης να βάλεις όλη την καρδιά σου σ’ αυτό. Μέσα σου, πρέπει πάντα να θεωρείς το καθήκον σου δική σου δουλειά, να αναλαμβάνεις το φορτίο αυτής της εργασίας, να ανέχεσαι την αποδοκιμασία αν κάνεις το παραμικρό λάθος ή είσαι σε κατάσταση να είσαι τσαπατσούλης, και να νιώθεις ότι δεν μπορείς να φέρεσαι έτσι, επειδή αυτό σε κάνει να οφείλεις πάρα πολλά στον Θεό. Οι άνθρωποι που έχουν πραγματικά συνείδηση και λογική εκτελούν το καθήκον τους σαν να είναι δική τους δουλειά, ανεξάρτητα από το αν κάποιος τους παρακολουθεί ή τους εποπτεύει. Είτε ο Θεός είναι ευχαριστημένος μαζί τους είτε όχι, κι ανεξάρτητα από το πώς τους συμπεριφέρεται, εκείνοι απαιτούν πάντα αυστηρά από τον εαυτό τους σε ό,τι αφορά την καλή εκτέλεση των καθηκόντων τους και την ολοκλήρωση της ανάθεσης την οποία τους εμπιστεύτηκε ο Θεός. Αυτό ονομάζεται αφοσίωση. Δεν είναι αυτό υψηλότερο πρότυπο από εκείνο της συνείδησης; Όταν ενεργούν κατά το πρότυπο της συνείδησης, οι άνθρωποι επηρεάζονται συχνά από εξωτερικά πράγματα ή θεωρούν ότι αρκεί απλώς να καταβάλουν κάθε προσπάθεια στο καθήκον τους. Το επίπεδο καθαρότητας δεν είναι τόσο υψηλό. Ωστόσο, όταν μιλάμε για «αφοσίωση» και «ικανότητα να φέρει κάποιος το βάρος του καθήκοντός του με αφοσίωση», το επίπεδο καθαρότητας είναι υψηλότερο. Δεν αφορά απλώς το να καταβάλεις προσπάθεια. Απαιτείται να ριχτείς στο καθήκον σου με όλη σου την καρδιά, τον νου και το σώμα. Για να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου, πρέπει μερικές φορές να υπομείνεις κάποιες σωματικές κακουχίες. Πρέπει να πληρώσεις ένα τίμημα και να αφιερώσεις όλες σου τις σκέψεις στην εκτέλεση του καθήκοντός σου. Ανεξάρτητα από τις συνθήκες με τις οποίες έρχεσαι αντιμέτωπος, αυτές δεν επηρεάζουν το καθήκον σου ούτε σε καθυστερούν να το εκτελέσεις, και είσαι σε θέση να ικανοποιήσεις τον Θεό. Για να γίνει αυτό, πρέπει να είσαι σε θέση να πληρώσεις ένα τίμημα. Πρέπει να απαρνηθείς τη σαρκική σου οικογένεια, τα προσωπικά σου ζητήματα και το προσωπικό σου συμφέρον. Πρέπει να αφήσεις και να απαρνηθείς πράγματα όπως τη ματαιοδοξία, την υπερηφάνεια, τα αισθήματα, τις σωματικές απολαύσεις, ακόμη και τα καλύτερα χρόνια της νιότης σου, τον γάμο σου, το μέλλον και τη μοίρα σου, και να είσαι πρόθυμος να εκτελέσεις το καθήκον σου καλά. Τότε, θα έχεις επιτύχει την αφοσίωση και θα έχεις ανθρώπινη ομοιότητα ζώντας έτσι. Όχι μόνο έχουν συνείδηση οι άνθρωποι αυτοί, αλλά και χρησιμοποιούν το πρότυπο της συνείδησης ως θεμέλιο βάσει του οποίου απαιτούν από τον εαυτό τους την αφοσίωση που απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο, και χρησιμοποιούν αυτήν την αφοσίωση ως μέσο για την αυτοαξιολόγησή τους. Αγωνίζονται επιμελώς για αυτόν τον στόχο. Τέτοιοι άνθρωποι είναι σπάνιοι στη γη. Υπάρχει μόνο ένας ανά χίλιους ή δέκα χιλιάδες εκλεκτούς του Θεού. Ζουν οι άνθρωποι αυτοί ζωή με αξία; Είναι άνθρωποι που εκτιμά πολύ ο Θεός; Φυσικά ζουν μια ζωή με αξία και τους εκτιμά πολύ ο Θεός.

Ο επόμενος στίχος του ύμνου λέει: «Παρ’ όλο που το επίπεδό μου είναι χαμηλό, η καρδιά μου είναι ειλικρινής». Αυτά τα λόγια φαίνονται πολύ αληθινά και μιλούν για μια αξίωση που θέτει ο Θεός στους ανθρώπους. Ποια αξίωση; Ότι αν οι άνθρωποι υπολείπονται σε επίπεδο, δεν έρχεται και το τέλος του κόσμου, αλλά η καρδιά τους πρέπει να είναι ειλικρινής και, αν συμβαίνει αυτό, θα είναι ικανοί να λάβουν την έγκριση του Θεού. Ασχέτως της κατάστασης ή του υπόβαθρού σου, εσύ πρέπει να είσαι ειλικρινής, να μιλάς ειλικρινά, να ενεργείς με ειλικρίνεια, να είσαι ικανός να εκτελείς το καθήκον σου με όλη την καρδιά και το μυαλό σου, να είσαι αφοσιωμένος στην εκτέλεση του καθήκοντός σου, να μην προσπαθείς να αποφεύγεις υποχρεώσεις, να μη φέρεσαι ύπουλα ούτε να είσαι δόλιος, να μη λες ψέματα ούτε να εξαπατάς, ούτε να μιλάς με υπεκφυγές. Πρέπει να ενεργείς σύμφωνα με την αλήθεια και να είσαι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια. Πολλοί πιστεύουν ότι έχουν χαμηλό επίπεδο και ότι ποτέ δεν εκπληρώνουν το καθήκον τους καλά ή σύμφωνα με τα πρότυπα. Δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό σε ό,τι κάνουν, αλλά δεν μπορούν ποτέ να κατανοήσουν τις αρχές ούτε και να έχουν πολύ καλά αποτελέσματα. Τελικά, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να παραπονιούνται ότι είναι πολύ χαμηλό το επίπεδό τους, και γίνονται αρνητικοί. Άρα, δεν υπάρχει διέξοδος όταν κάποιος έχει χαμηλό επίπεδο; Το να έχεις χαμηλό επίπεδο δεν είναι κάποια θανατηφόρα ασθένεια, και ο Θεός δεν είπε ποτέ ότι δεν σώζει όσους έχουν χαμηλό επίπεδο. Όπως είπε ο Θεός στο παρελθόν, θλίβεται με όσους είναι έντιμοι αλλά αδαείς. Τι σημαίνει να είναι κανείς αδαής; Η άγνοια οφείλεται σε πολλές περιπτώσεις στο χαμηλό επίπεδο. Όταν οι άνθρωποι έχουν χαμηλό επίπεδο, δεν κατανοούν σε βάθος την αλήθεια. Η κατανόησή τους δεν είναι αρκετά συγκεκριμένη ή πρακτική, και συχνά περιορίζεται σε μια επιφανειακή ή κυριολεκτική κατανόηση —περιορίζεται σε δόγματα και κανονισμούς. Γι’ αυτό δεν μπορούν να δουν ξεκάθαρα πολλά προβλήματα ούτε μπορούν ποτέ να κατανοήσουν τις αρχές ενώ εκτελούν το καθήκον τους, ή να κάνουν το καθήκον τους καλά. Άρα, ο Θεός δεν θέλει ανθρώπους χαμηλού επιπέδου; (Θέλει.) Ποιο μονοπάτι και ποια κατεύθυνση τους υποδεικνύει; (Της ειλικρίνειας.) Μπορείτε να είστε ειλικρινείς απλώς και μόνο στα λόγια; (Όχι, πρέπει να έχετε τις εκδηλώσεις ενός ειλικρινούς ανθρώπου.) Ποιες είναι οι εκδηλώσεις ενός ειλικρινούς ατόμου; Καταρχάς, το να μην έχει καμία αμφιβολία όσον αφορά τα λόγια του Θεού. Αυτή είναι μία από τις εκδηλώσεις ενός ειλικρινούς ατόμου. Εκτός αυτής, η σημαντικότερη εκδήλωση είναι το να αναζητά και να κάνει πράξη την αλήθεια σε όλα τα θέματα —αυτή είναι η κρισιμότερη. Λες ότι είσαι ειλικρινής, αλλά πάντα απωθείς τα λόγια του Θεού στο πίσω μέρος του μυαλού σου και κάνεις ό,τι θέλεις. Είναι αυτό εκδήλωση ενός ειλικρινούς ατόμου; Λες: «Αν και το επίπεδό μου είναι χαμηλό, έχω ειλικρινή καρδιά». Όταν, όμως, σου ανατεθεί ένα καθήκον, φοβάσαι ότι θα υποφέρεις και θα φέρεις την ευθύνη αν δεν το κάνεις καλά, κι έτσι ψάχνεις δικαιολογίες για να αποφύγεις το καθήκον σου ή προτείνεις να το κάνει κάποιος άλλος. Είναι αυτό εκδήλωση ενός ειλικρινούς ανθρώπου; Προφανώς όχι. Πώς, λοιπόν, πρέπει να συμπεριφέρεται ένα ειλικρινές άτομο; Πρέπει να υποτάσσεται στις διευθετήσεις του Θεού, να αφοσιώνεται στο καθήκον που υποτίθεται ότι εκτελεί και να βάζει τα δυνατά του ώστε να ικανοποιεί τις προθέσεις του Θεού. Αυτό εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους: Ένας είναι να αποδέχεσαι το καθήκον σου με ειλικρινή καρδιά, να μη σκέφτεσαι τα σαρκικά σου συμφέροντα, να μην το κάνεις με μισή καρδιά ούτε να μηχανορραφείς για δικό σου όφελος. Αυτές είναι εκδηλώσεις ειλικρίνειας. Ένας άλλος είναι να εκτελείς το καθήκον σου καλά με όλη σου την καρδιά και τη δύναμη, κάνοντας τα πράγματα σωστά και βάζοντας την καρδιά και την αγάπη σου στο καθήκον σου για να ικανοποιείς τον Θεό. Αυτές είναι οι εκδηλώσεις που θα πρέπει να έχει ένα ειλικρινές άτομο ενώ εκτελεί το καθήκον του. Εάν καταλαβαίνεις και γνωρίζεις τι να κάνεις, αλλά δεν το κάνεις, τότε δεν βάζεις όλη σου την καρδιά και τη δύναμη στο καθήκον σου. Αντίθετα, είσαι ύπουλος και λουφάρεις. Είναι έντιμοι οι άνθρωποι που εκτελούν κατ’ αυτόν τον τρόπο τα καθήκοντά τους; Με κανέναν τρόπο. Ο Θεός δεν τους χρειάζεται καθόλου αυτούς τους ύπουλους και δόλιους ανθρώπους, και πρέπει να αποκλειστούν. Ο Θεός χρησιμοποιεί μόνο ειλικρινείς ανθρώπους στην εκτέλεση καθηκόντων. Ακόμη και οι αφοσιωμένοι απλοί δουλευτές πρέπει να είναι ειλικρινείς. Όσοι είναι διαρκώς επιπόλαιοι και ύπουλοι κι αναζητούν τρόπους να λουφάρουν, είναι όλοι δόλιοι, είναι όλοι δαίμονες. Κανένας απ’ αυτούς δεν πιστεύει αληθινά στον Θεό και όλοι θα αποκλειστούν. Κάποιοι άνθρωποι σκέφτονται: «Το να είναι κανείς ένα ειλικρινές άτομο αφορά απλώς να λέει την αλήθεια και να μη λέει ψέματα. Είναι εύκολο να είσαι ειλικρινής, πραγματικά». Πώς σου φαίνεται αυτή η δήλωση; Είναι τόσο περιορισμένος ο ορισμός τού να είναι κανείς ειλικρινής; Φυσικά όχι! Πρέπει να αποκαλύψεις την καρδιά σου και να τη δώσεις στον Θεό. Αυτή είναι η στάση που πρέπει να έχει ένα ειλικρινές άτομο. Γι’ αυτό η ειλικρίνεια είναι τόσο πολύτιμη. Τι συνεπάγεται αυτό; Ότι η ειλικρινής καρδιά μπορεί να ελέγχει τη συμπεριφορά σου και ν’ αλλάζει την κατάστασή σου. Μπορεί να σε οδηγήσει να κάνεις τις σωστές επιλογές και να υποτάσσεσαι στον Θεό και να κερδίσεις την επιδοκιμασία Του. Αυτού του είδους η καρδιά είναι όντως πολύτιμη. Αν έχεις ειλικρινή καρδιά σαν κι αυτή, τότε σε αυτήν την κατάσταση θα πρέπει να ζεις, έτσι θα πρέπει να συμπεριφέρεσαι και έτσι θα πρέπει να προσφέρεις εαυτόν. Θα πρέπει να συλλογιστείς αυτούς τους στίχους προσεκτικά. Καμία πρόταση δεν είναι τόσο απλή όσο η κυριολεκτική της σημασία, και θα έχεις κερδίσει κάτι εάν την κατανοήσεις πραγματικά αφού τη συλλογιστείς.

Ας εξετάσουμε έναν άλλο στίχο: «Να ικανοποιείτε στα πάντα τις προθέσεις του Θεού με όλη σας την αφοσίωση». Υπάρχει μονοπάτι άσκησης σε αυτά τα λόγια. Κάποιοι γίνονται αρνητικοί όταν έρχονται αντιμέτωποι με δυσκολίες όταν κάνουν το καθήκον τους κι αυτό τους κάνει να μη θέλουν να το κάνουν. Κάτι δεν πάει καλά με αυτούς τους ανθρώπους. Μήπως δεν δαπανούν καν ειλικρινά τον εαυτό τους για τον Θεό; Θα πρέπει να αναλογιστούν γιατί γίνονται αρνητικοί όταν έρχονται αντιμέτωποι με δυσκολίες και γιατί δεν μπορούν να αναζητήσουν την αλήθεια για να επιλύσουν προβλήματα. Εάν μπορέσουν να κάνουν την αυτοκριτική τους και να αναζητήσουν την αλήθεια, τότε θα μπορέσουν να δουν τα προβλήματα που έχουν. Στην ουσία, η μεγαλύτερη δυσκολία για τους ανθρώπους είναι κυρίως το πρόβλημα της διεφθαρμένης διάθεσης. Εάν μπορείτε να αναζητήσετε την αλήθεια, τότε η διεφθαρμένη σας διάθεση θα είναι εύκολο να διορθωθεί. Μόλις τη διορθώσετε, θα μπορέσετε να αφοσιωθείτε πλήρως στα πάντα για να ικανοποιήσετε τις προθέσεις του Θεού. «Τα πάντα» σημαίνει πως ό,τι κι αν είναι αυτό, είτε είναι κάτι που σου έδωσε ο Θεός, κάτι που κανόνισε ένας επικεφαλής ή εργάτης για σένα ή κάτι που συνάντησες τυχαία, εφόσον είναι αυτό που προορίζεσαι να κάνεις και μπορείς να εκπληρώσεις την ευθύνη σου, να αφοσιώνεσαι πλήρως σε αυτό και να εκπληρώνεις τις ευθύνες και το καθήκον που οφείλεις και να έχεις γι’ αρχή σου να ικανοποιήσεις τις προθέσεις του Θεού. Αυτή η αρχή ακούγεται λίγο μεγαλόστομη και είναι κάπως δύσκολο να ανταποκριθούν οι άνθρωποι. Με πιο πρακτικούς όρους, σημαίνει να εκπληρώνετε το καθήκον σας καλά. Το να φέρετε το βάρος του καθήκοντός σας και να το εκπληρώνετε καλά δεν είναι εύκολα πράγματα. Είτε είσαι επικεφαλής ή εργάτης, είτε έχεις κάποιο άλλο καθήκον, πρέπει να κατανοείς ορισμένες αλήθειες. Μπορείς να εκπληρώνεις καλά το καθήκον σου χωρίς να κατανοείς την αλήθεια; Μπορείς να το κάνεις καλά χωρίς να τηρείς τις αλήθεια-αρχές; Εάν κατανοείς όλες τις πτυχές της αλήθειας και μπορείς να ασκείσαι σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, τότε θα έχεις κάνει το καθήκον σου καλά, θα έχεις φέρει το βάρος του καθήκοντός σου, θα έχεις εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα και μπορείς να ικανοποιείς τις προθέσεις του Θεού. Αυτό είναι το μονοπάτι άσκησης. Είναι εύκολο να γίνει αυτό; Εάν το καθήκον που εκτελείς είναι κάτι στο οποίο είσαι καλός και σου αρέσει, τότε θεωρείς ότι είναι ευθύνη και υποχρέωσή σου και ότι το να το κάνεις είναι κάτι απολύτως κανονικό και δικαιολογημένο. Νιώθεις χαρά, ευτυχία και ηρεμία. Είναι κάτι που είσαι πρόθυμος να κάνεις και στο οποίο μπορείς να αφοσιωθείς πλήρως, και νιώθεις ότι ικανοποιείς τον Θεό. Όταν, όμως, κάποια μέρα έλθεις αντιμέτωπος με ένα καθήκον που δεν σου αρέσει ή δεν έχεις εκτελέσει ποτέ στο παρελθόν, θα μπορέσεις να αφοσιωθείς πλήρως; Έτσι θα δοκιμαστεί εάν κάνεις πράξη την αλήθεια. Για παράδειγμα, εάν το καθήκον σου είναι στην ομάδα ύμνων και μπορείς να ψάλλεις και είναι κάτι που σου αρέσει, τότε είσαι πρόθυμος να εκτελέσεις αυτό το καθήκον. Εάν σου δινόταν κάποιο άλλο καθήκον, όπου σου έλεγαν να διαδώσεις το ευαγγέλιο, και η δουλειά ήταν κάπως δύσκολη, θα μπορούσες να υπακούσεις; Το συλλογίζεσαι και λες: «Μου αρέσει να ψάλλω». Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι δεν θέλεις να διαδώσεις το ευαγγέλιο. Αυτό σημαίνει, ξεκάθαρα. Λες συνεχώς: «Μου αρέσει να ψάλλω». Εάν κάποιος επικεφαλής ή εργάτης το συζητήσει μαζί σου λέγοντας: «Γιατί δεν εκπαιδεύεσαι στη διάδοση του ευαγγελίου και δεν εφοδιάζεσαι με περισσότερες αλήθειες; Θα είναι πιο ωφέλιμο για την ανάπτυξή σου στη ζωή», εσύ εξακολουθείς να επιμένεις και λες: «Μου αρέσει να ψάλλω και μου αρέσει να χορεύω». Δεν θέλεις να πας να διαδώσεις το ευαγγέλιο ό,τι κι αν λένε. Γιατί δεν θέλεις να πας; (Λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος.) Δεν σε ενδιαφέρει, επομένως δεν θέλεις να πας —ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Είναι ότι επιλέγεις το καθήκον σου σύμφωνα με τις προτιμήσεις και τα προσωπικά σου γούστα και δεν υποτάσσεσαι. Δεν δείχνεις υποταγή, αυτό είναι το πρόβλημα. Εάν δεν αναζητήσεις την αλήθεια για να επιλύσεις αυτό το πρόβλημα, τότε δεν δείχνεις πραγματικά και πολύ αληθινή υποταγή. Τι θα πρέπει να κάνεις σε αυτήν την περίπτωση για να δείξεις αληθινή υποταγή; Τι μπορείς να κάνεις για να ικανοποιήσεις τις προθέσεις του Θεού; Εκείνη τη στιγμή, χρειάζεται να συλλογιστείς και να συναναστραφείς αυτήν την πτυχή της αλήθειας. Εάν επιθυμείς να αφοσιωθείς πλήρως στα πάντα για να ικανοποιείς τις προθέσεις του Θεού, δεν μπορείς να το κάνεις εκτελώντας απλά ένα καθήκον· πρέπει να αποδεχτείς οποιαδήποτε ανάθεση σου δώσει ο Θεός. Είτε ανταποκρίνεται στις προτιμήσεις σου και ταιριάζει στα ενδιαφέροντά σου, ή είναι κάτι που δεν απολαμβάνεις, δεν έχεις κάνει ποτέ πριν ή είναι δύσκολο, πρέπει και πάλι να την αποδεχτείς και να υποταχθείς. Όχι μόνο πρέπει να την αποδεχτείς, αλλά και πρέπει να συνεργαστείς ενεργά και να ενημερωθείς γι’ αυτήν, ενώ παράλληλα τη βιώνεις και επιτυγχάνεις είσοδο σ’ αυτήν. Ακόμη και αν υποφέρεις δυσχέρειες, κουραστείς, ταπεινωθείς ή περιθωριοποιηθείς, πρέπει και πάλι να είσαι πλήρως αφοσιωμένος. Μόνο αν ασκείσαι με αυτόν τον τρόπο, θα μπορέσεις να αφοσιωθείς στα πάντα και να ικανοποιήσεις τις προθέσεις του Θεού. Πρέπει να τη θεωρείς ως καθήκον που πρέπει να εκτελέσεις, όχι ως προσωπική υπόθεση. Πώς οφείλεις να κατανοείς τα καθήκοντα; Ως κάτι που ο Δημιουργός —ο Θεός— δίνει σε κάποιον να κάνει· έτσι προκύπτουν τα καθήκοντα των ανθρώπων. Η ανάθεση που σου δίνει ο Θεός είναι το καθήκον σου, και είναι απολύτως κανονικό και δικαιολογημένο να εκτελείς το καθήκον σου όπως σου ζητάει ο Θεός. Εάν είναι σαφές για σένα ότι αυτό το καθήκον είναι ανάθεση από τον Θεό και ότι πρόκειται για την αγάπη και την ευλογία του Θεού που έρχονται πάνω σου, τότε θα είσαι σε θέση να αποδεχτείς το καθήκον σου με μια καρδιά που αγαπά τον Θεό, να λαμβάνεις υπόψη σου τις προθέσεις του Θεού ενώ εκτελείς το καθήκον σου, καθώς και να ξεπεράσεις όλες τις δυσκολίες για να ικανοποιήσεις τον Θεό. Εκείνοι που πραγματικά δαπανούν εαυτούς για τον Θεό δεν θα μπορούσαν ποτέ να αρνηθούν την ανάθεση από τον Θεό, δεν θα μπορούσαν ποτέ να αρνηθούν κανένα καθήκον. Όποιο καθήκον κι αν σου εμπιστεύεται ο Θεός, όποιες δυσκολίες κι αν αυτό συνεπάγεται, δεν πρέπει να το αρνείσαι, αλλά να το αποδέχεσαι. Αυτό είναι το μονοπάτι άσκησης, δηλαδή να κάνεις πράξη την αλήθεια και να αφοσιώνεσαι στα πάντα, προκειμένου να ικανοποιήσεις τον Θεό. Ποιο είναι το καίριο σημείο εδώ; Είναι οι λέξεις «στα πάντα». «Τα πάντα» δεν σημαίνει απαραιτήτως τα πράγματα που σου αρέσουν ή αυτά στα οποία είσαι καλός, πολύ δε λιγότερο τα πράγματα με τα οποία είσαι εξοικειωμένος. Κάποιες φορές θα είναι πράγματα στα οποία δεν είσαι καλός, πράγματα που χρειάζεται να μάθεις, πράγματα που είναι δύσκολα ή πράγματα όπου θα πρέπει να υποφέρεις. Ωστόσο, ανεξάρτητα από το τι είναι, εφόσον σου το έχει εμπιστευθεί ο Θεός, πρέπει να το δεχτείς από Αυτόν· πρέπει να το αποδεχτείς και να εκτελέσεις το καθήκον σωστά, με πλήρη αφοσίωση και ικανοποιώντας τις προθέσεις του Θεού. Αυτό είναι το μονοπάτι που πρέπει να κάνεις πράξη. Ό,τι κι αν συμβαίνει, πρέπει πάντα να αναζητάς την αλήθεια, και μόλις βεβαιωθείς για το είδος της άσκησης που είναι σύμφωνη με τις προθέσεις του Θεού, με αυτόν τον τρόπο θα πρέπει να την κάνεις πράξη. Μόνο πράττοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο κάνεις πράξη την αλήθεια και μόνο έτσι μπορείς να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα.

Υπάρχει ένας ακόμη στίχος από τον ύμνο, που λέει: «Είμαι ανοιχτός και ευθύς, χωρίς δόλο, ζω στο φως». Ποιος δίνει αυτό το μονοπάτι στον άνθρωπο; (Ο Θεός.) Αν κάποιος είναι ανοιχτός και ευθύς, είναι ειλικρινές άτομο. Έχει ανοίξει την καρδιά του και το πνεύμα του εντελώς στον Θεό και δεν έχει τίποτε να κρύψει και από τίποτε να κρυφτεί. Έχει παραδώσει την καρδιά του στον Θεό και Του την έχει παρουσιάσει, πράγμα που σημαίνει ότι έχει δώσει όλο του το είναι σ’ Αυτόν. Άρα, μπορεί να παραμείνει αποξενωμένος από τον Θεό; Όχι, δεν μπορεί, και συνεπώς τού είναι εύκολο να υποταχθεί στον Θεό. Αν ο Θεός πει ότι είναι δόλιος, το παραδέχεται. Αν ο Θεός πει ότι είναι αλαζόνας και αυτάρεσκος, το παραδέχεται και αυτό, και δεν παραδέχεται απλώς αυτά τα πράγματα ούτε μένει εκεί —είναι σε θέση να μετανοήσει, να πασχίσει για τις θεμελιώδεις αλήθεια-αρχές, να διορθωθεί όταν συνειδητοποιήσει ότι κάνει λάθος και να διορθώσει τα λάθη του. Πριν καν το καταλάβει, θα έχει διορθώσει πολλές από τις λανθασμένες συμπεριφορές του και θα γίνει λιγότερο δόλιος, παραπλανητικός και επιπόλαιος. Όσο περισσότερο ζει κατ’ αυτόν τον τρόπο, τόσο πιο ανοικτός και έντιμος θα γίνεται και τόσο περισσότερο θα πλησιάζει τον στόχο του να γίνει ειλικρινές άτομο. Αυτό σημαίνει να ζεις στο φως. Όλη αυτή η δόξα πηγαίνει στον Θεό! Όταν οι άνθρωποι ζουν στο φως, αυτό το κάνει ο Θεός —δεν είναι κάτι για το οποίο θα πρέπει να καυχιούνται. Όταν ζουν στο φως, κατανοούν μεγάλο μέρος της αλήθειας, έχουν μια καρδιά που σέβεται τον Θεό, γνωρίζουν πώς να αναζητήσουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια σε κάθε ζήτημα με το οποίο έρχονται αντιμέτωποι και ζουν με συνείδηση και λογική. Αν και δεν μπορείς να τους αποκαλέσεις δίκαιους, στα μάτια του Θεού έχουν κάποια ανθρώπινη ομοιότητα και, τουλάχιστον, τα λόγια και οι πράξεις τους δεν ανταγωνίζονται τον Θεό, μπορούν να αναζητήσουν την αλήθεια όταν τους συμβαίνουν πράγματα και έχουν καρδιά υποταγής στον Θεό. Συνεπώς, είναι σχετικά ασφαλείς, και δεν θα μπορούσαν με τίποτα να προδώσουν τον Θεό. Αν και δεν έχουν πολύ βαθιά κατανόηση της αλήθειας, είναι σε θέση να υπακούσουν και να υποταχθούν, έχουν θεοφοβούμενη καρδιά και μπορούν να αποφεύγουν το κακό. Όταν τους ανατίθεται μια εργασία ή ένα καθήκον, μπορούν να το κάνουν με όλη τους την καρδιά και το μυαλό, και στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους. Ένα τέτοιο άτομο είναι άξιο εμπιστοσύνης και ο Θεός το εμπιστεύεται —οι άνθρωποι σαν κι αυτούς ζουν στο φως. Είναι εκείνοι που ζουν στο φως σε θέση να αποδεχτούν τον εξονυχιστικό έλεγχο του Θεού; Υπάρχει περίπτωση να κρύψουν ακόμα την καρδιά τους από τον Θεό; Έχουν ακόμα μυστικά που δεν μπορούν να πουν στον Θεό; Έχουν ακόμα κάποιους ύποπτους άσους στο μανίκι τους; Δεν έχουν. Έχουν ανοίξει πλήρως την καρδιά τους στον Θεό και δεν υπάρχει τίποτα που να κρύβουν ακόμη ή να έχουν κάπου καταχωνιάσει. Μπορούν να εκμυστηρευτούν ειλικρινά στον Θεό, να συναναστραφούν μαζί Του για τα πάντα και να Του πουν τα πάντα. Δεν υπάρχει τίποτα που δεν θα πουν στον Θεό και τίποτα που δεν θα Του δείξουν. Όταν οι άνθρωποι είναι σε θέση να επιτύχουν αυτό το πρότυπο, η ζωή τους γίνεται εύκολη, ελεύθερη και απελευθερωμένη.

Απόσπασμα 37

Ποιες είναι οι βασικές αρχές σύμφωνα με τις οποίες πρέπει κανείς να εκτελεί τα καθήκοντά του; Πρέπει κανείς να ενεργεί σύμφωνα με τα πρότυπα, τις αρχές και τις απαιτήσεις του οίκου του Θεού, να ασκείται σύμφωνα με την αλήθεια και να εκτελεί τα καθήκοντά του καλά με όλη την καρδιά και τη δύναμή του, χρησιμοποιώντας τα λόγια του Θεού, την αλήθεια και προστατεύοντας το έργο και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ως αρχές. Πώς, λοιπόν, ενεργεί γενικά κανείς για τον εαυτό του; Κάνει ό,τι τον ευχαριστεί, θέτει σε προτεραιότητα τα δικά του συμφέροντα στις πράξεις του και τα βάζει πάνω από όλα. Κάνει ό,τι εξυπηρετεί το δικό του συμφέρον και ενεργεί με μοναδικό του σκοπό να ικανοποιήσει τις εγωιστικές επιθυμίες της σάρκας του, χωρίς να λαμβάνει καθόλου υπόψη τη δικαιοσύνη, τη συνείδηση και τη λογική, καθώς δεν έχει στην καρδιά του αυτά τα πράγματα. Ακολουθεί μόνο μια σατανική διάθεση και ενεργεί σύμφωνα με τις προτιμήσεις των ανθρώπων, συνωμοτεί δεξιά κι αριστερά και ζει σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες. Τι τρόπος ζωής είναι αυτός; Είναι ο τρόπος ζωής του Σατανά. Όταν κάποιος ακολουθεί τον Θεό και εκτελεί τα καθήκοντά του, θα πρέπει να ενεργεί σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και να έχει τουλάχιστον συνείδηση και λογική· αυτό είναι το απολύτως ελάχιστο. Κάποιοι λένε: «Σήμερα είμαι κακοδιάθετος, οπότε θέλω να είμαι βιαστικός σε αυτό το ζήτημα». Δείχνει αυτό ότι έχει συνείδηση; (Όχι.) Όταν θέλετε να είστε βιαστικοί, το συνειδητοποιείτε; (Ναι.) Υπάρχουν φορές που δεν το συνειδητοποιείτε; (Ναι.) Μπορείτε, όμως, να κάνετε ενδοσκόπηση και να το διαπιστώσετε εκ των υστέρων; (Σε κάποιο βαθμό.) Αφού διαπιστώσεις ότι ήσουν βιαστικός, την επόμενη φορά που θα σου περάσουν από το μυαλό παρόμοιες ιδέες να είσαι επιπόλαιος, θα μπορείς να επαναστατήσεις ενάντια σ’ αυτές και να απαλλαγείς απ’ αυτές; (Όταν συνειδητοποιώ αυτές τις ιδέες, μπορώ σε κάποιον βαθμό να επαναστατήσω ενάντια σ’ αυτές.) Κάθε φορά που επαναστατείς ενάντια στις σκέψεις και τις επιθυμίες σου, θα γίνεται μια μάχη και, αν στο τέλος αυτής της μάχης υπερισχύουν οι εγωιστικές επιθυμίες σου, τότε εναντιώνεσαι εσκεμμένα στον Θεό και κινδυνεύεις. Έστω ότι πιστεύεις στον Θεό για δέκα χρόνια, και τα πρώτα τρία χρόνια πορεύεσαι όπως όπως και δείχνεις κάποιο ζήλο. Τρία χρόνια μετά, όμως, αντιλαμβάνεσαι ότι όποιος πιστεύει στον Θεό πρέπει να κάνει πράξη την αλήθεια, να εισέρχεται στην αλήθεια-πραγματικότητα και να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα του. Τότε, αρχίζεις σιγά σιγά να αναγνωρίζεις τη διαφθορά και την κακεντρέχειά σου, καθώς και τη μοχθηρή και αλαζονική φύση σου, έχεις πια πραγματική αυτογνωσία και γνωρίζεις τη διεφθαρμένη ουσία σου. Νιώθεις ότι είναι άκρως αναγκαίο να αποδεχτείς την αλήθεια και ζωτικής σημασίας να διορθώσεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου και μόνο τότε νιώθεις ότι είναι πραγματικά αξιολύπητο να μην κατέχεις την αλήθεια-πραγματικότητα. Κάθε φορά που αποκαλύπτεται η διαφθορά ενός ανθρώπου, γίνεται μια μάχη μέσα στην καρδιά του. Σε καμία από αυτές τις μάχες, όμως, δεν μπορεί να υπερνικήσει τις εγωιστικές επιθυμίες του και συνεχίζει να ενεργεί σύμφωνα με τις δικές του προτιμήσεις. Μάλιστα, γνωρίζει πολύ καλά και ο ίδιος ότι, μέσα στην καρδιά του, κουμάντο κάνει ακόμα η διάθεση του Σατανά και, συνεπώς, του είναι δύσκολο να κάνει πράξη την αλήθεια. Αυτό αποδεικνύει ότι δεν κατέχει καθόλου την αλήθεια-πραγματικότητα και είναι πολύ δύσκολο να πει κανείς αν θα μπορέσει τελικά να επιτύχει τη σωτηρία. Αν έχεις πραγματικά τη θέληση, θα πρέπει να κάνεις πράξη τις αλήθειες που κατανοείς· όποιες διεφθαρμένες διαθέσεις κι αν σε εμποδίζουν όταν κάνεις πράξη αυτές τις αλήθειες, θα πρέπει πάντα να προσεύχεσαι και να στηρίζεσαι στον Θεό, να αναζητάς την αλήθεια για να επιλύεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις, να τολμάς να τις πολεμάς, όπως και να τολμάς να επαναστατείς ενάντια στη σάρκα σου. Αν έχεις τέτοια πίστη, θα μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια. Παρόλο που θα έρθουν φορές που θα αποτύχεις, δεν θα αποθαρρύνεσαι και θα μπορείς ακόμα να προσεύχεσαι στον Θεό και να στρέφεσαι σ’ Αυτόν ώστε να θριαμβεύσεις επί του Σατανά. Αν αγωνίζεσαι έτσι για αρκετά χρόνια, θα αυξάνονται οι φορές που θα θριαμβεύεις επί της σάρκας σου και θα κάνεις την αλήθεια πράξη, θα μειώνονται σταδιακά εκείνες που θα αποτυγχάνεις και, ακόμα και αν αποτυγχάνεις πού και πού, δεν θα γίνεσαι αρνητικός και θα συνεχίζεις να προσεύχεσαι στον Θεό και να στρέφεσαι σ’ Αυτόν, μέχρι να μπορέσεις να κάνεις πράξη την αλήθεια. Αυτό θα σημαίνει πως υπάρχει ελπίδα για σένα, πως τα σύννεφα έχουν διαλυθεί και μπορείς να δεις τον γαλανό ουρανό. Αν καταφέρνεις κάποιες φορές να κάνεις πράξη την αλήθεια, αυτό αποδεικνύει ότι είσαι άνθρωπος που έχει θέληση, καθώς και την ελπίδα να μπορέσει να επιτύχει τη σωτηρία. Όσοι επιδιώκουν την αλήθεια καταφέρνουν τελικά να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα μόνο αφότου αποτύχουν πολλές φορές κατά την άσκησή της. Όσες φορές και αν αποτύχει κάποιος και όσο αρνητικός και αν είναι, αν μπορεί να στηρίζεται στον Θεό και να στρέφεται σ’ Αυτόν, θα έχει πάντα και κάποιες επιτυχίες. Όσες φορές και αν αποτύχει κατ’ επανάληψη, θα υπάρχει πάντα ελπίδα γι’ αυτόν, εφόσον δεν εγκαταλείψει την προσπάθεια. Όταν έρθει η μέρα που θα ανακαλύψει πραγματικά ότι μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια, να ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές, να μην κάνει συμβιβασμούς με τον Σατανά σε βασικά ζητήματα —ιδίως σε αυτά που αφορούν την εκτέλεση των καθηκόντων του— και να μην εγκαταλείπει τα καθήκοντά του, μένοντας, ταυτόχρονα, ακλόνητος στη μαρτυρία του, τότε σίγουρα έχει την ελπίδα να σωθεί.

Κάθε φορά που κάνετε πράξη την αλήθεια, θα βιώνετε μια εσωτερική μάχη. Υπάρχει κάποιος ανάμεσά σας που δεν έχει βιώσει καμία μάχη κατά την άσκηση της αλήθειας; Σίγουρα όχι. Η μόνη περίπτωση να μην αντιμετωπίζει κάποιος ουσιαστικά καμία σημαντική μάχη είναι αν έχει ήδη εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα και δεν αποκαλύπτει σχεδόν καμία διεφθαρμένη διάθεση. Ωστόσο, υπό ειδικές συνθήκες και σε συγκεκριμένα πλαίσια, και πάλι ίσως αγωνίζεται λίγο. Με άλλα λόγια, όσο περισσότερο κατανοεί κάποιος την αλήθεια τόσο λιγότερο αγωνίζεται και, όσο λιγότερο κατανοεί την αλήθεια τόσο περισσότερες είναι οι μάχες που αντιμετωπίζει. Ιδίως οι νέοι πιστοί σίγουρα αντιμετωπίζουν πολύ σφοδρές μάχες στην καρδιά τους κάθε φορά που κάνουν πράξη την αλήθεια. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή οι άνθρωποι όχι μόνο έχουν τις δικές τους προτιμήσεις και επιλογές της σάρκας, αλλά, πέρα από τις διεφθαρμένες διαθέσεις που ανακόπτουν την πορεία τους, αντιμετωπίζουν και πραγματικές δυσκολίες. Για κάθε πτυχή της αλήθειας που καταλαβαίνεις, πρέπει να πολεμήσεις ενάντια σε αυτές τις τέσσερις πτυχές που σε εμποδίζουν· πρέπει, δηλαδή, να ξεπεράσεις τουλάχιστον αυτά τα τρία ή τέσσερα εμπόδια πριν μπορέσεις να κάνεις πράξη την αλήθεια. Έχετε αυτήν την εμπειρία της διαρκούς μάχης ενάντια στις διεφθαρμένες διαθέσεις σας; Όταν πρέπει να κάνετε πράξη την αλήθεια και να προστατέψετε τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, μπορείτε να ξεπεράσετε τον περιορισμό που σας ασκούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις σας και να ταχθείτε στο πλευρό της αλήθειας; Έστω, για παράδειγμα, πως συνεργάζεσαι με κάποιον άλλο για να επιτελέσεις το έργο της εκκαθάρισης της εκκλησίας. Εκείνος, όμως, συναναστρέφεται συνέχεια με τους αδελφούς και τις αδελφές σχετικά με το ότι ο Θεός σώζει τους ανθρώπους στον μέγιστο δυνατό βαθμό και ότι πρέπει να φερόμαστε στους ανθρώπους με αγάπη και να τους δίνουμε ευκαιρίες να μετανοήσουν. Συνειδητοποιείς ότι κάτι πάει στραβά με τη συναναστροφή του και, παρόλο που τα λόγια του φαίνονται πολύ σωστά, μετά από λεπτομερή ανάλυση ανακαλύπτεις ότι έχει κρυφές προθέσεις και κρυφούς στόχους, δεν είναι διατεθειμένος να προσβάλει κανέναν και δεν θέλει να φέρει εις πέρας τις εργασιακές ρυθμίσεις. Αν συναναστρέφεται έτσι θα αναστατώνει τους ανθρώπους που έχουν μικρό ανάστημα και δεν έχουν ικανότητα διάκρισης και εκείνοι θα δείχνουν αγάπη απερίσκεπτα χωρίς να βασίζονται σε αρχές, δεν θα φροντίζουν να ασκούν διάκριση απέναντι στους άλλους και δεν θα εκθέτουν ούτε θα αναφέρουν τους αντίχριστους, τους κακούς ανθρώπους και τους δύσπιστους. Αυτό εμποδίζει το έργο της εκκαθάρισης της εκκλησίας. Αν οι αντίχριστοι, οι κακοί άνθρωποι και οι δύσπιστοι δεν εκκαθαριστούν τη στιγμή που πρέπει, αυτό θα επηρεάσει τους εκλεκτούς του Θεού σε ό,τι αφορά το να τρώνε και να πίνουν κανονικά τον λόγο του Θεού και να εκτελούν κανονικά τα καθήκοντά τους. Πάνω από όλα, θα διαταραχθεί και θα αναστατωθεί το έργο της εκκλησίας και θα βλαφτούν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Πώς θα πρέπει να ασκηθείς σε μια τέτοια περίπτωση; Όταν διαπιστώσεις το πρόβλημα, πρέπει να ορθώσεις το ανάστημά σου και να εκθέσεις τον συγκεκριμένο άνθρωπο· πρέπει να τον σταματήσεις και να προστατεύσεις το έργο της εκκλησίας. Ίσως σκεφτείς: «Είμαστε συνεργάτες. Αν τον εκθέσω ευθέως και δεν το δεχτεί, θα τσακωθούμε, έτσι δεν είναι; Όχι, δεν μπορώ να μιλήσω ανοιχτά, πρέπει να είμαι πιο διακριτικός». Κι έτσι του κάνεις μια απλή υπενθύμιση και τον ενθαρρύνεις με τα λόγια σου. Αφού ακούσει αυτά που του λες, δεν τα δέχεται και αραδιάζει ένα σωρό λόγους για να τα αντικρούσει. Αν δεν τα δεχτεί, όμως, αυτό θα ζημιώσει το έργο του οίκου του Θεού. Τι θα κάνεις, λοιπόν; Προσεύχεσαι στον Θεό, λέγοντας: «Θεέ μου, Σε παρακαλώ, διευθέτησε και ενορχήστρωσέ το αυτό. Πειθάρχησέ τον, εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα». Δεν πιστεύεις ότι μπορείς να τον σταματήσεις κι έτσι τον αφήνεις να συνεχίζει ανεξέλεγκτος. Είναι υπεύθυνη συμπεριφορά αυτή; Κάνεις πράξη την αλήθεια; Αν δεν μπορείς να τον σταματήσεις, γιατί δεν αναφέρεις το ζήτημα στους επικεφαλής και τους εργάτες; Γιατί δεν το θίγεις σε κάποια συνάθροιση, ώστε όλοι να συναναστραφούν σχετικά με αυτό και να το συζητήσουν; Αν δεν το κάνεις αυτό, στ’ αλήθεια δεν θα κατηγορείς μετά τον εαυτό σου; Αν πεις: «Δεν μπορώ να το διαχειριστώ, οπότε απλώς θα το αγνοήσω. Η συνείδησή μου είναι καθαρή», τι καρδιά έχεις τότε; Έχεις μια καρδιά που αγαπάει αληθινά ή μια καρδιά που βλάπτει τους άλλους; Είναι μοχθηρή η καρδιά σου, επειδή, όταν σου συμβαίνει κάτι, φοβάσαι μήπως προσβάλεις τους άλλους και δεν τηρείς τις αρχές. Στην πραγματικότητα, γνωρίζεις πολύ καλά ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος ενεργεί έτσι επειδή έχει κάποιον στόχο και ότι δεν πρέπει να τον ακούσεις σε αυτό το ζήτημα. Κι όμως, δεν μπορείς να τηρήσεις τις αρχές και να τον εμποδίσεις να παραπλανά τους άλλους, πράγμα που βλάπτει τελικά τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Μετά από όλα αυτά, θα κατηγορούσες καθόλου τον εαυτό σου; (Ναι.) Κατηγορώντας τον εαυτό σου, αποκαθίσταται η ζημιά; Όχι, είναι ανεπανόρθωτη. Και αργότερα, σκέφτεσαι πάλι: «Εγώ, πάντως, τις ευθύνες μου τις εκπλήρωσα και ο Θεός το ξέρει. Ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τα μύχια της καρδιάς των ανθρώπων». Τι είδους λόγια είναι αυτά; Είναι λόγια παραπλανητικά, λόγια του διαβόλου, που εξαπατούν τόσο τον άνθρωπο όσο και τον Θεό. Δεν έχεις εκπληρώσει τις ευθύνες σου και συνεχίζεις να ψάχνεις για λόγους και δικαιολογίες για να τις αποφύγεις. Αυτό δείχνει δόλο και αδιαλλαξία. Είναι ένας τέτοιος άνθρωπος έστω και λίγο ειλικρινής απέναντι στον Θεό; Έχει αίσθημα δικαιοσύνης; (Όχι.) Ο άνθρωπος αυτός δεν αποδέχεται την αλήθεια ούτε στο ελάχιστο· είναι άνθρωπος από τη στόφα του Σατανά. Όταν σου συμβαίνει κάτι, ζεις σύμφωνα με φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις και δεν κάνεις πράξη την αλήθεια. Φοβάσαι διαρκώς μήπως προσβάλεις τους άλλους· τον Θεό, όμως, δεν φοβάσαι μήπως Τον προσβάλεις και θυσιάζεις ακόμη και τα συμφέροντα του οίκου Του για να προστατεύσεις τις διαπροσωπικές σου σχέσεις. Ποιες είναι οι συνέπειες μιας τέτοιας συμπεριφοράς; Θα έχεις προστατεύσει αρκετά καλά τις διαπροσωπικές σου σχέσεις, όμως θα έχεις προσβάλει τον Θεό, με αποτέλεσμα να σε αποστραφεί, να σε απορρίψει και να θυμώσει μαζί σου. Ποιο είναι συγκριτικά καλύτερο; Εάν δεν μπορείς να καταλάβεις, τότε είσαι τελείως μπερδεμένος. Αποδεικνύεται ότι δεν έχεις την παραμικρή κατανόηση της αλήθειας. Αν συνεχίσεις έτσι χωρίς ν’ αφυπνιστείς ποτέ, ο κίνδυνος είναι όντως μεγάλος· και αν στο τέλος δεν μπορείς να κατακτήσεις την αλήθεια, εσύ θα έχεις υποστεί απώλεια. Εάν δεν αναζητήσεις την αλήθεια σ’ αυτό το ζήτημα και αποτύχεις, θα μπορείς ν’ αναζητήσεις την αλήθεια στο μέλλον; Αν και πάλι δεν μπορείς, δεν θα είναι πλέον θέμα απώλειας· τελικά θ’ αποκλειστείς. Εάν έχεις την πρόθεση και την οπτική ενός ανθρωπάρεσκου, τότε, σε όλα τα θέματα, δεν θα κάνεις πράξη την αλήθεια ούτε θα τηρείς τις αρχές, και πάντα θα αποτυγχάνεις και θα οδηγείσαι σε πτώση. Εάν δεν αφυπνιστείς και δεν αναζητήσεις ποτέ την αλήθεια, τότε είσαι δύσπιστος και δεν θα κερδίσεις ποτέ την αλήθεια και ζωή. Τι θα πρέπει, λοιπόν, να κάνεις; Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τέτοια πράγματα, πρέπει να προσεύχεσαι στον Θεό και να Τον επικαλείσαι, να εκλιπαρείς για τη σωτηρία Του και να Του ζητάς να σου δώσει πίστη και δύναμη, καθώς και τη δυνατότητα να τηρείς τις αρχές, να κάνεις αυτό που πρέπει, να χειριστείς τα πράγματα σύμφωνα με τις αρχές, να μείνεις σταθερός στη θέση που οφείλεις να διατηρείς, να προστατεύσεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να εμποδίσεις να ζημιωθεί το έργο του οίκου του Θεού. Αν είσαι σε θέση να επαναστατήσεις ενάντια στα συμφέροντά σου, την υπερηφάνεια σου και την άποψη του ανθρωπάρεσκου που έχεις, και κάνεις αυτό που πρέπει ειλικρινά και με όλη σου την καρδιά, τότε θα έχεις νικήσει τον Σατανά και θα έχεις αποκτήσει τη συγκεκριμένη πτυχή της αλήθειας. Εάν ζεις διαρκώς σύμφωνα με τη φιλοσοφία του Σατανά, προστατεύεις τις σχέσεις σου με τους άλλους, δεν κάνεις ποτέ πράξη την αλήθεια και δεν τολμάς να τηρείς τις αρχές, θα είσαι τότε σε θέση να κάνεις πράξη την αλήθεια σε άλλα θέματα; Δεν θα έχεις πίστη και δύναμη. Εάν δεν είσαι ποτέ σε θέση να αναζητήσεις ή να αποδεχτείς την αλήθεια, θα σου επιτρέψει μια τέτοια πίστη στον Θεό να αποκτήσεις την αλήθεια; (Όχι.) Κι αν δεν μπορείς ν’ αποκτήσεις την αλήθεια, μπορείς να σωθείς; Δεν μπορείς. Αν ζεις διαρκώς σύμφωνα με τη φιλοσοφία του Σατανά, χωρίς ψήγμα από την αλήθεια-πραγματικότητα, τότε δεν μπορείς ποτέ να σωθείς. Θα πρέπει να σου είναι ξεκάθαρο ότι η απόκτηση της αλήθειας αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για τη σωτηρία. Πώς μπορείς, λοιπόν, να αποκτήσεις την αλήθεια; Εάν είσαι σε θέση να κάνεις πράξη την αλήθεια, εάν μπορείς να ζεις σύμφωνα με την αλήθεια κι η αλήθεια γίνει η βάση της ζωής σου, τότε θα κερδίσεις την αλήθεια και θα έχεις ζωή, με αποτέλεσμα να είσαι μεταξύ αυτών που σώζονται.

Απόσπασμα 38

Τι συμβαίνει όταν κάποιοι δεν έχουν καθόλου επαγγελματικές γνώσεις για να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους και δυσκολεύονται πάρα πολύ να μάθουν το οτιδήποτε; Ο λόγος είναι ότι έχουν χαμηλό επίπεδο. Όσοι έχουν πολύ χαμηλό επίπεδο δεν μπορούν να φτάσουν στην αλήθεια και δεν μαθαίνουν εύκολα. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς έχουν ολέθρια μειονεκτήματα· όχι μόνο δεν έχουν συνείδηση ή λογική, αλλά ούτε έχουν θέση για τον Θεό στην καρδιά τους. Έχουν άψυχα και θαμπά μάτια, και βρίσκονται σε λήθαργο, σαν τα ζώα. Ξέρουν μονάχα να τρώνε, να πίνουν και να διασκεδάζουν, και δεν μελετούν ούτε έχουν κάποιες δεξιότητες. Μαθαίνουν πράγματα μόνο σε επιφανειακό επίπεδο και παρ’ όλα αυτά, νομίζουν ότι έχουν καταλάβει. Όταν οι άλλοι προσπαθούν να εξηγήσουν περαιτέρω, δεν ακούνε, δεν το θεωρούν αναγκαίο. Δεν ακούν και δεν δέχονται οτιδήποτε λένε οι άλλοι, κι έτσι δεν καταφέρνουν τίποτα και στην ουσία είναι άχρηστοι. Το να είσαι χαμηλού επιπέδου είναι από μόνο του ολέθριο. Εάν κάποιος έχει και κακή διάθεση, δεν έχει ηθική, δεν ακούει τις συμβουλές, δεν αποδέχεται τα θετικά πράγματα και είναι απρόθυμος να μάθει και να ασπαστεί καινούρια πράγματα, τότε είναι άχρηστος! Εκείνοι που εκτελούν τα καθήκοντά τους οφείλουν να έχουν συνείδηση και λογική, να έχουν αυτοεπίγνωση και να γνωρίζουν τα ελαττώματά τους, αλλά και να αντιλαμβάνονται τι τους λείπει και τι χρειάζεται να βελτιώσουν. Πρέπει να νιώθουν συνεχώς ότι υστερούν σε κάτι, και ότι αν δεν μελετήσουν και αποδεχτούν καινούρια πράγματα, μπορεί να αποκλειστούν. Εάν μέσα τους νιώθουν ότι πρόκειται να συμβεί μια κρίση, αυτό τους δίνει κίνητρο και θέληση να μάθουν πράγματα. Θα πρέπει κανείς αφενός να εξοπλίζεται με αλήθειες, και αφετέρου, θα πρέπει να αποκτά επαγγελματικές γνώσεις που σχετίζονται με την εκτέλεση των καθηκόντων του. Κάνοντας πράξη αυτά, μπορεί να σημειώσει πρόοδο και η εκτέλεση των καθηκόντων του θα αποφέρει καλά αποτελέσματα. Μόνο αν κάποιος κάνει καλά το καθήκον του και βιώσει την ανθρώπινη ομοιότητα μπορεί η ζωή του να έχει αξία. Έτσι, το πιο ουσιαστικό πράγμα είναι η εκτέλεση του καθήκοντος. Κάποιοι έχουν κακή διάθεση και εκτός από αδαείς, είναι και αλαζόνες. Πιστεύουν ότι αν αναζητούν σχετικά με τα πάντα και ακούνε συνεχώς τους άλλους, θα δεχτούν περιφρόνηση και θα χάσουν την υπόληψή τους, και ότι αυτή η συμπεριφορά δείχνει έλλειψη αξιοπρέπειας. Στην πραγματικότητα, ισχύει το αντίθετο. Είναι ντροπή να είναι κανείς αλαζόνας και αυτάρεσκος, να μη μαθαίνει τίποτα, να μένει πίσω και να είναι παλιομοδίτης, να μην ξέρει τίποτα, να μην έχει γνώσεις και ιδέες· τότε είναι που χάνει την ακεραιότητά και την αξιοπρέπειά του. Κάποιοι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα καλά, καταλαβαίνουν λίγο ό,τι μαθαίνουν, τους φτάνει να κατανοούν λίγα δόγματα και νομίζουν ότι έχουν ικανότητες. Αλλά και πάλι δεν μπορούν να καταφέρουν τίποτα, και δεν έχουν χειροπιαστά αποτελέσματα. Εάν τους πεις ότι δεν καταλαβαίνουν τίποτα και ούτε έχουν καταφέρει τίποτα, δεν πείθονται και επιμένουν στην άποψή τους. Όμως, όταν κάνουν πράγματα, δεν τα κάνουν καλά, όλο προχειροδουλειές κάνουν. Δεν είναι ανίκανος και άχρηστος κάποιος που δεν μπορεί να κάνει καλά μια εργασία; Όσοι έχουν πολύ χαμηλό επίπεδο δεν μπορούν να διαχειριστούν ούτε την πιο απλή εργασία. Είναι άχρηστοι και οι ζωές τους δεν έχουν καμία αξία. Κάποιοι λένε: «Εγώ μεγάλωσα στην επαρχία, δεν έχω μόρφωση και γνώσεις, έχω χαμηλό επίπεδο, σε αντίθεση με εσάς, που ζείτε στην πόλη, είστε μορφωμένοι και έχετε γνώσεις, κι έτσι μπορείτε να διαπρέπετε σε όλα». Είναι σωστό να το λένε αυτό; (Όχι.) Γιατί δεν είναι σωστό; (Το τι μπορεί να καταφέρει κάποιος δεν έχει να κάνει με το περιβάλλον του· κατά κύριο λόγο εξαρτάται από το αν προσπαθεί να μαθαίνει και να βελτιώνεται.) Ο Θεός δεν φέρεται στους ανθρώπους ανάλογα με τη μόρφωσή τους, ή με το περιβάλλον όπου γεννήθηκαν ή με το ταλέντο τους. Αντίθετα, τους μεταχειρίζεται βάσει της στάσης τους απέναντι στην αλήθεια. Με τι έχει να κάνει αυτή η στάση; Έχει να κάνει με την ανθρώπινη φύση τους και επίσης με την διάθεσή τους. Εάν πιστεύεις στον Θεό, πρέπει να μπορείς να χειριστείς σωστά την αλήθεια. Εάν τηρείς μια στάση ταπεινότητας και αποδοχής της αλήθειας, τότε ακόμη κι αν έχεις κάπως χαμηλό επίπεδο, ο Θεός θα σε διαφωτίσει και θα σου επιτρέψει να κερδίσεις κάτι. Εάν έχεις καλό επίπεδο, αλλά είσαι μονίμως αλαζόνας και αυτάρεσκος, και πιστεύεις συνεχώς πως μόνο ό,τι λες εσύ είναι σωστό και ό,τι λένε οι άλλοι λάθος, και αρνείσαι τις προτάσεις των άλλων ενώ δεν αποδέχεσαι καν την αλήθεια, όπως κι αν γίνεται συναναστροφή γι’ αυτήν, και διαρκώς της αντιστέκεσαι, τότε μπορεί κάποιος σαν κι εσένα να κερδίσει την έγκριση του Θεού; Θα εργαστεί το Άγιο Πνεύμα σε κάποιον σαν κι εσένα; Δεν θα εργαστεί. Ο Θεός θα πει ότι έχεις κακή διάθεση και δεν είσαι άξιος να λάβεις τη διαφώτισή Του και, αν δεν μετανοήσεις, θα αφαιρέσει και όσα είχες κάποτε. Αυτό σημαίνει το να αποκαλυφθεί κανείς. Άνθρωποι σαν κι αυτούς ζουν άθλια. Προφανώς, όλοι τους είναι ένα τίποτα, είναι τελείως άχρηστοι, κι όμως πιστεύουν ότι είναι μια χαρά, ότι είναι σε όλα καλύτεροι από τους άλλους. Μπροστά στους άλλους, δεν συζητούν ποτέ τις ατέλειες τους ή τα ελαττώματά τους, ούτε τις αδυναμίες τους και την αρνητικότητά τους. Προσποιούνται διαρκώς ότι είναι ικανοί και δίνουν στους άλλους τη λάθος εντύπωση ότι είναι ικανοί στα πάντα, ότι δεν έχουν αδυναμίες, ότι δεν χρειάζονται καμιά βοήθεια, δεν έχουν ανάγκη να ακούσουν τη γνώμη των άλλων και να μάθουν από τα προτερήματά τους για να καλύψουν τα δικά τους ελαττώματα, και ότι πάντα θα είναι καλύτεροι απ’ όλους. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; (Αλαζονεία.) Τόση αλαζονεία. Τέτοιοι άνθρωποι ζουν άθλιες ζωές! Είναι όντως ικανοί; Μπορούν πράγματι να πετύχουν κάτι; Άνθρωποι σαν κι αυτούς έχουν αποτύχει σε πολλά στο παρελθόν, κι όμως θέλουν να πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν τα πάντα. Δεν είναι παράλογο αυτό; Όταν οι άνθρωποι είναι τόσο παράλογοι, είναι μπερδεμένοι. Τέτοιοι άνθρωποι ούτε μαθαίνουν ούτε δέχονται καινούρια πράγματα. Μέσα τους είναι στέρφοι, στενόμυαλοι και πτωχοί, δεν καταφέρνουν σε καμία κατάσταση να ανακαλύψουν και να αντιληφθούν τις αρχές ή να κατανοήσουν τις προθέσεις του Θεού. Το μόνο που ξέρουν είναι να εμμένουν σε κανονισμούς, να λένε λόγια και δόγματα, και να κάνουν επίδειξη μπροστά στους άλλους. Το αποτέλεσμα είναι ότι δεν καταλαβαίνουν καθόλου την αλήθεια και δεν διαθέτουν ούτε την ελάχιστη αλήθεια-πραγματικότητα, κι όμως παραμένουν τόσο αλαζόνες. Είναι απλώς μπερδεμένοι και δεν έχουν καθόλου λογική· μονάχα να αποκλειστούν μπορούν.

Όταν συνεργάζεστε με άλλους για να εκτελέσετε τα καθήκοντά σας, μπορείτε να είστε ανοιχτοί σε διαφορετικές απόψεις; Μπορείτε να αφήνετε τους άλλους να μιλάνε; (Μπορώ, λίγο. Στο παρελθόν, πολλές φορές δεν άκουγα τις προτάσεις των αδελφών κι επέμενα να πράττω με τον δικό μου τρόπο. Μόνο όταν αποδεικνυόταν από τα γεγονότα ότι έκανα λάθος, διαπίστωνα ότι οι περισσότερες από τις προτάσεις τους ήταν σωστές, ότι η κατάλληλη λύση ήταν εκείνη για την οποία συζητούσαν όλοι, και ότι, βασιζόμενος στις δικές μου απόψεις, δεν μπορούσα να δω τα πράγματα καθαρά και ήμουν ανεπαρκής. Αφού το βίωνα αυτό, συνειδητοποιούσα πόσο σημαντική είναι η αρμονική συνεργασία.) Και τι διαπιστώνεις από αυτό; Μετά από αυτά, είχες κάποιο όφελος; Μήπως κατανόησες την αλήθεια; Πιστεύετε ότι είναι κανένας τέλειος; Όσο δυνατοί κι αν είναι οι άνθρωποι, όσο ικανοί και ταλαντούχοι κι αν είναι, και πάλι τέλειοι δεν είναι. Ο κόσμος πρέπει να το καταλάβει αυτό, είναι γεγονός, και είναι και η στάση που θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι ώστε να προσεγγίσουν σωστά τα δικά τους πλεονεκτήματα και προτερήματα ή ελαττώματα· τέτοιον ορθολογισμό πρέπει να διαθέτουν οι άνθρωποι. Αν έχεις τέτοιον ορθολογισμό, μπορείς να αντιμετωπίσεις σωστά τα προτερήματά σου και τις αδυναμίες σου, καθώς και των άλλων, κι αυτό θα σου επιτρέψει να συνεργάζεσαι αρμονικά μαζί τους. Εάν έχεις κατανοήσει αυτήν την πτυχή της αλήθειας και μπορείς να εισέλθεις σ’ αυτήν την πτυχή της αλήθειας-πραγματικότητας, τότε μπορείς και συνεννοείσαι αρμονικά με τους αδελφούς και τις αδελφές σου, αντλώντας από τα προτερήματά τους για να αντισταθμίσεις τυχόν αδυναμίες σου. Με αυτόν τον τρόπο, ό,τι καθήκον κι αν εκτελείς, ό,τι κι αν κάνεις, θα βελτιώνεσαι συνεχώς σε αυτό και θα έχεις την ευλογία του Θεού. Εάν πιστεύεις διαρκώς ότι είσαι πολύ καλός και ότι οι άλλοι είναι χειρότεροι συγκριτικά, και αν θέλεις να έχεις πάντα τον τελευταίο λόγο, τότε αυτό θα προκαλέσει προβλήματα. Πρόκειται για ένα πρόβλημα διάθεσης. Δεν είναι αλαζονικοί και αυτάρεσκοι τέτοιου είδους άνθρωποι; Φαντάσου ότι κάποιος σου δίνει μια καλή συμβουλή, αλλά εσύ νομίζεις ότι εάν την δεχτείς, μπορεί να σε περιφρονήσει και να νομίσει ότι δεν είσαι αντάξιός του. Έτσι, αποφασίζεις απλώς να μην τον ακούσεις, και αντίθετα προσπαθείς να τον επισκιάσεις με μεγαλόπνοα και πομπώδη λόγια για σε έχει σε μεγάλη εκτίμηση. Εάν είσαι πάντοτε έτσι στις επαφές σου με τους άλλους, μπορείς να συνεργαστείς αρμονικά μαζί τους; Όχι μόνο δεν θα συνεργαστείς αρμονικά, αλλά θα υπάρχουν και αρνητικές συνέπειες. Με τον καιρό, όλοι θα αρχίσουν να σε θεωρούν υπερβολικά δόλιο και πανούργο, κάποιον που αδυνατούν να αντιληφθούν. Δεν κάνεις πράξη την αλήθεια και δεν είσαι ειλικρινής, οπότε τους απωθείς τους άλλους. Αν απωθείς τους πάντες, αυτό δεν σημαίνει ότι έχεις απορριφθεί; Πες μου, πώς θα μεταχειριζόταν ο Θεός κάποιον που όλοι έχουν απορρίψει; Κι Αυτός θα Τον απεχθανόταν. Γιατί απεχθάνεται ο Θεός τέτοιους ανθρώπους; Ναι μεν έχουν αληθινές προθέσεις ως προς την εκτέλεση των καθηκόντων τους, αλλά ο Θεός απεχθάνεται τις μεθόδους τους. Ο Θεός βλέπει τη διάθεση που αποκαλύπτουν και την κάθε τους σκέψη, ιδέα και πρόθεση ως πράγματα μοχθηρά, τα απεχθάνεται και Τον αηδιάζουν. Όταν οι άνθρωποι χρησιμοποιούν πάντα ποταπές τακτικές στα λόγια και στις πράξεις τους με σκοπό να κερδίσουν την εκτίμηση των άλλων, αυτήν τη συμπεριφορά την απεχθάνεται ο Θεός.

Όταν οι άνθρωποι πράττουν το καθήκον τους ή οποιοδήποτε έργο ενώπιον του Θεού, πρέπει να έχουν αγνή καρδιά, σαν κρύσταλλο· διαυγής, δίχως ακαθαρσίες. Ποια στάση είναι, λοιπόν, σωστή; Ό,τι κι αν είναι αυτό που κάνεις, να μπορείς να συναναστρέφεσαι με τους άλλους σχετικά με όλα αυτά που έχεις μέσα σου, όλες τις ιδέες που μπορεί να έχεις. Εάν κάποιος σου πει ότι ο τρόπος με τον οποίο κάνεις κάτι δε θα λειτουργήσει και προτείνει μια άλλη ιδέα, και εάν θεωρείς ότι είναι καλή ιδέα, τότε άσε τον δικό σου τρόπο και πράξε σύμφωνα με αυτό που σου πρότεινε εκείνος. Εάν το κάνεις αυτό, όλοι θα δουν ότι μπορείς να δεχτείς τις προτάσεις των άλλων, να επιλέξεις το σωστό μονοπάτι και να ενεργήσεις σύμφωνα με τις αρχές, με διαφάνεια και καθαρότητα. Δεν υπάρχει σκοτάδι στην καρδιά σου, ενεργείς και μιλάς ειλικρινά, και η στάση σου είναι ειλικρινής. Λες τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη. Δεν κάνεις κόλπα, δεν έχεις μυστικά, είσαι απλώς ένας ξεκάθαρος άνθρωπος. Δεν είναι ένα είδος στάσης αυτό; Είναι μια στάση απέναντι στους ανθρώπους, στα γεγονότα και τα πράγματα, και είναι αντιπροσωπευτική της διάθεσης που έχει ένας άνθρωπος. Από την άλλη, κάποιος μπορεί ποτέ να μην ανοιχτεί ούτε να γνωστοποιήσει στους άλλους αυτά που πιστεύει. Και δεν συμβουλεύεται ποτέ τους άλλους σε ό,τι κάνει, αλλά αντίθετα κρατά την καρδιά του κλειστή· φαίνεται να φυλάγεται συνεχώς απ’ τους άλλους. Ταμπουρώνεται όσο καλύτερα γίνεται. Δεν είναι δόλιο ένα τέτοιο άτομο; Για παράδειγμα, έχει μια ιδέα που τη θεωρεί μεγαλοφυή, και σκέφτεται: «Θα την κρατήσω για τον εαυτό μου, προς το παρόν. Αν τη μοιραστώ, μπορεί να τη χρησιμοποιήσετε και να μου κλέψετε τη δόξα. Κάτι τέτοιο δεν μπορώ να το δεχτώ. Δεν θα πω τίποτα». Ή εάν υπάρχει κάτι που δεν κατανοεί πλήρως, θα σκεφτεί: «Δεν θα πω τίποτα τώρα. Εάν πω κάτι και κάποιος άλλος πει κάτι καλύτερο, δεν θα φανώ ανόητος; Θα με καταλάβουν όλοι, θα δουν τις αδυναμίες μου σ’ αυτό. Καλύτερα να μην πω τίποτα». Όποιες σκέψεις και βαθύτερα κίνητρα κι αν έχει, φοβάται ότι όλοι θα τον καταλάβουν. Πάντοτε προσεγγίζει το καθήκον του και τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα με τέτοια οπτική και στάση. Τι διάθεση είναι αυτή; Διεστραμμένη, δόλια και μοχθηρή διάθεση. Φαίνεται, επιφανειακά, να έχει πει στους άλλους όσα πιστεύει ότι μπορεί να πει, αλλά κρύβει μέσα του κάποια πράγματα. Τι κρύβει; Δεν λέει ποτέ πράγματα που αφορούν τη φήμη του και τα συμφέροντά του· θεωρεί ότι αυτά τα πράγματα είναι προσωπικά και δεν μιλά γι’ αυτά σε κανέναν, ούτε καν στους γονείς του. Δεν τα λέει ποτέ αυτά τα πράγματα. Είναι πρόβλημα αυτό! Νομίζεις ότι αν δεν τα πεις αυτά τα πράγματα, ο Θεός δεν θα τα μάθει; Ο κόσμος λέει ότι ο Θεός γνωρίζει· αλλά πως μπορεί να είναι απόλυτα σίγουρος ότι ο Θεός γνωρίζει; Οι άνθρωποι ποτέ δεν συνειδητοποιούν το εξής: «Ο Θεός γνωρίζει τα πάντα· αυτά που πιστεύω μέσα μου, ακόμη και αν δεν τα έχω αποκαλύψει, ο Θεός στα κρυφά το εξετάζει εξονυχιστικά. Ο Θεός φυσικά και γνωρίζει. Δεν μπορώ να κρύψω τίποτα από τον Θεό, οπότε πρέπει να τα εκφράζω όλα ανοιχτά, να συναναστραφώ ανοιχτά με τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Ασχέτως εάν οι σκέψεις και οι ιδέες μου είναι καλές ή κακές, πρέπει να τις εκφράζω ειλικρινά. Δεν μπορώ να είμαι διεστραμμένος, δόλιος, εγωιστής ή ποταπός· πρέπει να είμαι ειλικρινής». Εφόσον οι άνθρωποι μπορούν να σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο, αυτή είναι η σωστή στάση. Αντί να αναζητούν την αλήθεια, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν τις δικές τους, ασήμαντες σκοπιμότητες. Δίνουν μεγάλη σημασία στα δικά τους συμφέροντα, στο γόητρό τους και στη θέση ή στην υπόληψη που έχουν στο μυαλό των άλλων, και μόνο αυτά αγαπούν. Προσκολλώνται σ’ αυτά τα πράγματα με πυγμή και τα βλέπουν ως την ίδια τη ζωή τους. Και δεν δίνουν τόση σημασία στο πώς τους βλέπει και τους αντιμετωπίζει ο Θεός· προς το παρόν, το αγνοούν αυτό· προς το παρόν, εξετάζουν μόνο αν είναι το αφεντικό της ομάδας, αν τους θαυμάζουν οι άλλοι και αν τα λόγια τους έχουν βαρύτητα. Το πρώτο τους μέλημα είναι η κατάληψη αυτής της θέσης. Όλοι σχεδόν οι άνθρωποι, όταν είναι σε μια ομάδα, αναζητούν τέτοια θέση, τέτοιες ευκαιρίες. Όταν έχουν πολύ ταλέντο, φυσικά και θέλουν να γίνουν οι κορυφαίοι· εάν έχουν μέτριες ικανότητες, θέλουν και πάλι να καταλάβουν υψηλότερη θέση στην ομάδα· και όσοι έχουν χαμηλή θέση μέσα στην ομάδα, και το επίπεδο και ικανότητές τους είναι μέτρια, θέλουν κι αυτοί να τους θαυμάζουν οι άλλοι, δεν θέλουν να τους περιφρονούν. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους, είναι κόκκινη γραμμή η υπόληψη και η αξιοπρέπεια: οφείλουν να τις διατηρούν ανέπαφες. Μπορεί να μην έχουν ακεραιότητα και να μην τους εγκρίνει ούτε να τους αποδέχεται ο Θεός, όμως δεν γίνεται με τίποτα να χάσουν τον σεβασμό, το κύρος ή την υπόληψη για την οποία έχουν παλέψει ανάμεσα στους άλλους· αυτό αποτελεί τη διάθεση του Σατανά. Αλλά οι άνθρωποι δεν το κατανοούν αυτό. Πιστεύουν ότι πρέπει να προσκολληθούν μέχρι τέλους σ’ αυτήν τη σαβούρα, την υπόληψη. Δεν γνωρίζουν ότι μόνο όταν παραιτηθούν τελείως από αυτά τα μάταια και επιφανειακά πράγματα, και τα παραμερίσουν, θα γίνουν αληθινοί άνθρωποι. Αν κάποιος διαφυλάσσει σαν τη ζωή αυτά που πρέπει να απορρίψει, τότε χάνει τη ζωή του. Δεν γνωρίζουν τι διακυβεύεται. Έτσι, όταν ενεργούν, πάντα κάτι τους δυσχεραίνει, πάντα προσπαθούν να προστατεύσουν την υπόληψη και τη θέση τους· αυτά τα θέτουν σε προτεραιότητα και μιλούν μόνο για τους δικούς τους σκοπούς, με στόχο να υπερασπιστούν ψευδώς τον εαυτό τους. Όλα για τον εαυτό τους τα κάνουν. Τρέχουν σε οτιδήποτε λάμπει, και λένε στους πάντες ότι συμμετείχαν κι αυτοί. Μπορεί πραγματικά να μην είχαν καμία σχέση μ’ αυτό, αλλά δεν θέλουν να μείνουν ποτέ στο παρασκήνιο, πάντα φοβούνται μην τους περιφρονήσουν οι άλλοι, μήπως οι άλλοι πουν ότι είναι ένα τίποτα, ότι είναι ανίκανοι για το οτιδήποτε, ότι δεν έχουν ικανότητες. Δεν κατευθύνονται όλα αυτά από τις σατανικές τους διαθέσεις; Όταν μπορέσεις να εγκαταλείψεις πράγματα όπως η υπόληψη και η θέση, θα είσαι πολύ πιο χαλαρός και πιο ελεύθερος· θα έχεις μπει στον δρόμο για να γίνεις ειλικρινής. Όμως, για πολλούς, αυτό δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί. Όταν εμφανίζεται η κάμερα, για παράδειγμα, οι άνθρωποι σπεύδουν προς τα εμπρός· τους αρέσει να εμφανίζονται στην κάμερα, όσο περισσότερη δημοσιότητα, τόσο το καλύτερο· φοβούνται μήπως δεν έχουν αρκετή δημοσιότητα και πληρώνουν οποιοδήποτε τίμημα για να την αποκτήσουν. Δεν κατευθύνονται όλα αυτά από τις σατανικές τους διαθέσεις; Αυτές είναι οι σατανικές τους διαθέσεις. Έχεις, λοιπόν, δημοσιότητα. Ε, και τι έγινε; Οι άνθρωποι σε έχουν σε μεγάλη εκτίμηση. Και λοιπόν; Είσαι το είδωλό τους. Ε, και; Αποδεικνύει κάτι από αυτά ότι έχεις την αλήθεια-πραγματικότητα; Τίποτα από αυτά δεν έχει αξία. Όταν μπορείς να ξεπεράσεις αυτά τα πράγματα, όταν καταφέρεις να αδιαφορείς για αυτά και δεν τα θεωρείς πλέον σημαντικά, όταν η υπόληψη, η ματαιοδοξία, η θέση και ο θαυμασμός των ανθρώπων δεν ελέγχουν πλέον τις σκέψεις και τη συμπεριφορά σου, πόσο μάλλον το πώς εκτελείς το καθήκον σου, τότε θα εκτελείς ολοένα και πιο αποτελεσματικά και πιο αγνά το καθήκον σου.

Απόσπασμα 39

Κάποιοι δεν συμπεριφέρονται ποτέ ορθά όσον αφορά τα καθήκοντά τους. Αντίθετα, επιζητούν συνεχώς νέα πεδία για να διακριθούν και ξεστομίζουν βαρύγδουπες ιδέες. Είναι καλό αυτό; Μπορούν να συνεργαστούν αρμονικά με τους άλλους; (Δεν μπορούν.) Εάν κάποιος ξεστομίζει βαρύγδουπες απόψεις, τι είδους διάθεση είναι αυτή; (Αλαζονεία και αυταρέσκεια.) Είναι αλαζονεία και αυταρέσκεια. Ποια είναι η φύση των πράξεών τους; (Επιζητούν να εδραιώσουν την ανεξαρτησία τους, να ενεργούν αυτόβουλα και να δημιουργήσουν τη δική τους φατρία.) Το να δημιουργήσουν τη δική τους φατρία σημαίνει ότι κάνουν τους άλλους να τους υπακούν και δεν χειρίζονται τα θέματα σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Πρόθεση και στόχος τους είναι να εδραιώσουν την ανεξαρτησία τους και να ενεργούν αυτόβουλα, οπότε οι πράξεις τους δίνουν την αίσθηση ότι αναστατώνουν την τάξη των πραγμάτων. Τι σημαίνει να αναστατώνουν την τάξη των πραγμάτων; Σημαίνει ότι προκαλούν καταστροφή, η φύση τους έχει τον χαρακτήρα διατάραξης και αναστάτωσης. Συνήθως, η πλειονότητα των προβλημάτων μπορεί να επιλυθεί μέσω ομαδικών συναναστροφών και συζητήσεων, με τις περισσότερες αποφάσεις που λαμβάνονται να τηρούν τις αλήθεια-αρχές και να είναι ορθές και ακριβείς. Ωστόσο, κάποιοι αντιστέκονται επίμονα σε αυτήν την επικρατούσα άποψη. Όχι μόνον αποφεύγουν να αναζητήσουν την αλήθεια, αλλά και αγνοούν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Εκφράζουν περίεργες θεωρίες για να ξεχωρίσουν και να κάνουν τους άλλους να τους εκτιμούν. Θέλουν να αντικρούσουν τις ορθές αποφάσεις που έχουν ληφθεί και να αρνηθούν τις επιλογές που έχουν κάνει όλοι. Αυτό σημαίνει να αναστατώνει κανείς την τάξη των πραγμάτων και να προκαλεί καταστροφές, να δημιουργεί διαταράξεις και αναστατώσεις. Αυτή είναι η ουσία τού να ξεστομίζει κανείς βαρύγδουπες ιδέες. Ποιο είναι, λοιπόν, το πρόβλημα με αυτού του είδους τη συμπεριφορά; Πρώτον, αποκαλύπτουν διεφθαρμένη διάθεση και πλήρη έλλειψη υποταγής. Επιπλέον, οι πεισματάρηδες αυτοί άνθρωποι θέλουν διαρκώς να ξεχωρίζουν και να κάνουν τους άλλους να τους εκτιμούν, με αποτέλεσμα να διαταράσσουν και να αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας. Χωρίς την αλήθεια, είναι ανίκανοι να διακρίνουν διάφορα, ωστόσο επιμένουν να ξεστομίζουν βαρύγδουπες ιδέες για να επιδειχθούν, χωρίς να αναζητούν στο ελάχιστο την αλήθεια. Δεν είναι αυθαίρετο και απερίσκεπτο αυτό; Για να εκπληρώνει κανείς καλά τα καθήκοντά του, είναι απαραίτητο να μάθει να συνεργάζεται με άλλους. Μια συζήτηση μεταξύ δύο ατόμων δημιουργεί πάντα μια πιο ολοκληρωμένη και ακριβή προοπτική από την άποψη ενός ατόμου για τα πράγματα. Εάν κάποιος θέλει διαρκώς να ενεργεί με αντικομφορμιστικό τρόπο ή ξεστομίζει συνεχώς βαρύγδουπες ιδέες για να κάνει τους άλλους να τον ακολουθήσουν, αυτό είναι επικίνδυνο, βαδίζει έτσι στο δικό του μονοπάτι. Πρέπει κανείς να συζητάει με τους άλλους για όλα όσα κάνει. Άκουσε πρώτα τι έχουν να πουν οι άλλοι. Αν η άποψη της πλειονότητας είναι σωστή και συμφωνεί με την αλήθεια, θα πρέπει να την αποδεχτείς και να την υπακούσεις. Σε κάθε περίπτωση, μην ξεστομίζεις βαρύγδουπες ιδέες. Δεν είναι ποτέ καλό πράγμα αυτό, σε οποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων. Όταν κηρύττεις μια βαρύγδουπη ιδέα, εάν συνάδει με τις αλήθεια-αρχές και έχει την έγκριση της πλειονότητας, μπορεί να θεωρηθεί αποδεκτή. Ωστόσο, εάν έρχεται σε αντίθεση με τις αλήθεια-αρχές και είναι επιζήμια για το έργο της εκκλησίας, πρέπει να φέρεις την ευθύνη για αυτήν και να αντιμετωπίσεις τις συνέπειες των πράξεών σου. Επιπλέον, το να ξεστομίζεις βαρύγδουπες ιδέες είναι ζήτημα διάθεσης. Αποδεικνύει ότι δεν κατέχεις την αλήθεια-πραγματικότητα και ότι, αντ’ αυτού, ζεις με βάση τη διεφθαρμένη σου διάθεση. Όταν ξεστομίζεις βαρύγδουπες απόψεις, προσπαθείς να καθοδηγήσεις τους άλλους, να κάνεις κουμάντο, καθώς και να ενεργείς αυτόβουλα και να δημιουργήσεις τη δική σου σφαίρα επιρροής. Θέλεις να κάνεις όλον τον εκλεκτό λαό του Θεού να σε ακούει, να σε ακολουθεί και να σε υπακούει. Έτσι βαδίζεις στο μονοπάτι ενός αντίχριστου. Είσαι βέβαιος ότι μπορείς να οδηγήσεις τον εκλεκτό λαό του Θεού να εισέλθει στις αλήθεια-πραγματικότητες; Μπορείς να τον οδηγήσεις στη βασιλεία του Θεού; Ούτε εσύ καν δεν κατέχεις την αλήθεια και είσαι ικανός να κάνεις πράγματα που αντιστέκονται στον Θεό και Τον προδίδουν —εάν εξακολουθείς να θέλεις να οδηγήσεις τον εκλεκτό λαό του Θεού σε αυτό το μονοπάτι, δεν είσαι τότε αρχιαμαρτωλός; Ο Παύλος ήταν αρχιαμαρτωλός και εξακολουθεί να υπομένει την τιμωρία του Θεού. Εάν βαδίζεις στο μονοπάτι ενός αντίχριστου, βαδίζεις στο μονοπάτι του Παύλου, τότε και η τελική σου έκβαση και τέλος δεν θα διαφέρουν από τα δικά του. Επομένως, όσοι πιστεύουν και ακολουθούν τον Θεό δεν πρέπει να ξεστομίζουν βαρύγδουπες ιδέες. Αντίθετα, πρέπει να μάθουν να αναζητούν την αλήθεια, να την αποδέχονται και να υποτάσσονται και στην αλήθεια και στον Θεό. Μόνο με τον τρόπο αυτόν μπορούν να διασφαλίσουν ότι δεν θα ακολουθούν τον δικό τους δρόμο κι ότι θα μπορούν να ακολουθούν τον Θεό χωρίς να παρεκκλίνουν προς καμία από τις δύο κατευθύνσεις. Ο οίκος του Θεού απαιτεί οι άνθρωποι να συνεργάζονται αρμονικά κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Έχει νόημα αυτό, και είναι και το ορθό μονοπάτι άσκησης. Στην εκκλησία, είναι δυνατόν η διαφώτιση και η καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος να έλθει σε οποιονδήποτε από όσους κατανοούν την αλήθεια και έχουν ικανότητα κατανόησης. Θα πρέπει να αρπάζεις γερά τη διαφώτιση και τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος, να το ακολουθείς εκ του σύνεγγυς και να συνεργάζεσαι στενά μαζί του. Με αυτόν τον τρόπο, το μονοπάτι στο οποίο βαδίζεις θα είναι το σωστότερο. Είναι το μονοπάτι στο οποίο καθοδηγεί το Άγιο Πνεύμα. Δώσε ιδιαίτερη προσοχή στο πώς εργάζεται το Άγιο Πνεύμα και στο πώς καθοδηγεί εκείνους επί των οποίων εργάζεται. Θα πρέπει να συναναστρέφεσαι συχνά με τους άλλους, κάνοντας προτάσεις και εκφράζοντας τις δικές σου απόψεις —αυτό είναι το καθήκον σου και η ελευθερία σου. Αλλά στο τέλος, όταν πρόκειται να ληφθεί μια απόφαση, αν είσαι μόνο εσύ που βγάζεις την τελική ετυμηγορία, βάζοντας τους πάντες να κάνουν ό,τι λες εσύ και να συμμορφωθούν με τη θέλησή σου, τότε παραβιάζεις τις αρχές. Θα πρέπει να κάνεις τη σωστή επιλογή με βάση αυτό που πιστεύει η πλειονότητα και στη συνέχεια να λάβεις την απόφαση. Εάν οι προτάσεις της πλειονότητας δεν συνάδουν με τις αλήθεια-αρχές, θα πρέπει να εμμείνεις στην αλήθεια. Μόνον αυτό συμφωνεί με τις αλήθεια-αρχές. Εάν ξεστομίζεις διαρκώς βαρύγδουπες απόψεις, προσπαθείς να εκθέσεις κάποιες βαθυστόχαστες θεωρίες για να εντυπωσιάσεις τους άλλους και, στην ουσία, μέσα σου νιώθεις ότι αυτό είναι λάθος, τότε μην πιέζεσαι να βγεις στο προσκήνιο. Αυτό είναι το καθήκον που θα πρέπει να εκτελείς; Ποιο είναι το καθήκον σου; (Να κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να εκτελώ το καθήκον που οφείλω και να μιλάω μόνο για ό,τι καταλαβαίνω. Εάν δεν έχω δική μου γνώμη, να μάθω να ακούω περισσότερο τις προτάσεις των άλλων, να διακρίνω με σύνεση και να φτάσω σε σημείο ώστε να μπορώ να συνεργάζομαι αρμονικά με όλους.) Αν τίποτα δεν σου είναι ξεκάθαρο και δεν έχεις άποψη, μάθε να ακούς και να υπακούς, και να αναζητάς την αλήθεια. Αυτό είναι το καθήκον που πρέπει να επιτελείς· αυτή είναι μια στάση καλής συμπεριφοράς. Αν δεν έχεις δικές σου απόψεις, και φοβάσαι πάντα μήπως φανείς ανόητος, μήπως δεν μπορείς να διακριθείς και μήπως ταπεινωθείς, αν φοβάσαι μήπως σε περιφρονήσουν οι άλλοι και δεν έχεις καμία θέση στην καρδιά τους, και έτσι προσπαθείς πάντα να βγεις με το ζόρι στο προσκήνιο και θέλεις διαρκώς να ξεστομίζεις βαρύγδουπες ιδέες, προβάλλοντας κάποιους παράλογους ισχυρισμούς που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, τους οποίους θα ήθελες να αποδεχτούν οι άλλοι, τότε εκτελείς το καθήκον σου; (Όχι.) Τι κάνεις; Είσαι καταστροφικός. Όταν παρατηρείτε κάποιον να ενεργεί συνεχώς κατ’ αυτόν τον τρόπο, πρέπει να τον περιορίσετε. Και πώς πρέπει να τεθούν τα όρια; Δεν χρειάζεται να τον φιμώσετε τελείως ούτε να του στερήσετε την ευκαιρία να μιλήσει. Μπορείτε να τον αφήσετε να συναναστρέφεται, και δεν θα πρέπει να αποκλειστεί, όλοι όμως γύρω του θα πρέπει να ασκούν διάκριση. Αυτή είναι η αρχή. Για παράδειγμα, εάν κάποιος προβάλλει μια εσφαλμένη άποψη που ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του ανθρώπου, και η πλειονότητα υποστηρίζει και συμφωνεί με αυτό το άτομο, αλλά αυτοί οι λίγοι που έχουν κάποια διάκριση αντιλαμβάνονται ότι η άποψή του είναι νοθευμένη από τα θέλω του, τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες του, τότε αυτά τα άτομα θα πρέπει να τον εκθέσουν και να τον οδηγήσουν σε αυτοκριτική και αυτογνωσία. Αυτή είναι η σωστή προσέγγιση. Εάν κανείς δεν ασκεί διάκριση ή δεν εκφράζει τη γνώμη του και όλοι συμπεριφέρονται σαν ανθρωπάρεσκοι, αναπόφευκτα θα υπάρξουν κι εκείνοι που θα γλείφουν, θα υπερασπίζονται και θα στηρίζουν αυτό το άτομο, τροφοδοτώντας έτσι τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες του. Αυτό το άτομο θα ξεκινήσει τότε να αποκτά πραγματικά δύναμη στην εκκλησία. Τότε γίνονται τα πράγματα επικίνδυνα, καθώς θα μπορούσε να ενώσει τις δυνάμεις του με όσους τον υποστηρίζουν, να γίνει μια δύναμη από μόνος του, να κάνει το κακό και να ενοχλεί το έργο της εκκλησίας. Με αυτόν τον τρόπο, μπαίνει στο μονοπάτι των αντίχριστων. Μόλις πάρει τον έλεγχο της εκκλησίας, θα γίνει αντίχριστος και θα αρχίσει να εδραιώνει το δικό του ανεξάρτητο βασίλειο.

Απόσπασμα 40

Όταν συμβαίνουν πράγματα, όλοι θα πρέπει να προσεύχονται περισσότερο μαζί και να έχουν θεοφοβούμενη καρδιά. Οι άνθρωποι δεν πρέπει επ’ ουδενί να βασίζονται στις δικές τους ιδέες για να ενεργήσουν αυθαίρετα. Εφόσον οι άνθρωποι είναι σε σύμπνοια στην προσευχή προς τον Θεό και στην αναζήτηση της αλήθειας, τότε θα είναι σε θέση να αποκτήσουν τη διαφώτιση και τη φώτιση του έργου του Αγίου Πνεύματος και θα είναι σε θέση να κερδίσουν τις ευλογίες του Θεού. Τι είπε ο Κύριος Ιησούς; [«Εάν δύο από σας συμφωνήσωσιν επί της γης περί παντός πράγματος, περί του οποίου ήθελον κάμει αίτησιν, θέλει γείνει εις αυτούς παρά του Πατρός Μου του εν ουρανοίς. Διότι όπου είναι δύο ή τρείς συνηγμένοι εις το όνομά Μου, εκεί είμαι εγώ εν τω μέσω αυτών» (Κατά Ματθαίον 18:19-20).] Ποιο ζήτημα καταδεικνύει αυτό; Δείχνει ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να απομακρυνθεί από τον Θεό, ότι ο άνθρωπος πρέπει να βασίζεται στον Θεό, ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να τα καταφέρει μόνος του και ότι το να ακολουθήσει κανείς τον δικό του δρόμο δεν είναι αποδεκτό. Τι εννοούμε όταν λέμε ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να τα καταφέρει μόνος του; Σημαίνει ότι οι άνθρωποι πρέπει να συνεργάζονται αρμονικά, να κάνουν τα πράγματα ευρισκόμενοι σε σύμπνοια και να έχουν κοινό στόχο. Κοινώς, μπορεί να πει κανείς ότι «τα ξύλα σε μια δέσμη δεν μπορούν να σπάσουν». Πώς μπορείτε, λοιπόν, να γίνετε σαν μια δέσμη από ξύλα; Πρέπει να συνεργάζεστε αρμονικά και να είστε σε σύμπνοια. Τότε, το Άγιο Πνεύμα θα εργαστεί. Αν κάθε άνθρωπος κρύβει μέσα του μυστικά και σκέφτεται τα συμφέροντά του, αν κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη για το έργο της εκκλησίας και όλοι νίπτουν τα χείρας τους, αν κανείς δεν θέλει να ηγηθεί, να καταβάλει προσπάθεια και να πληρώσει τίμημα, το Άγιο Πνεύμα θα εργαστεί; (Όχι.) Γιατί όχι; Όταν οι άνθρωποι ζουν σε εσφαλμένη κατάσταση και δεν προσεύχονται στον Θεό, ούτε αναζητούν την αλήθεια, το Άγιο Πνεύμα θα τους εγκαταλείψει κι ο Θεός δεν θα είναι παρών. Πώς μπορούν όσοι δεν αναζητούν την αλήθεια να κατέχουν το έργο του Αγίου Πνεύματος; Ο Θεός τούς απεχθάνεται, επομένως το πρόσωπό Του είναι κρυμμένο απ’ αυτούς και το Άγιο Πνεύμα είναι επίσης κρυμμένο απ’ αυτούς. Όταν ο Θεός δεν εργάζεται πλέον, μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις. Δεν είσαι τελειωμένος όταν σε εγκαταλείψει; Δεν θα καταφέρεις τίποτα. Γιατί οι άπιστοι δυσκολεύονται τόσο πολύ στο να κάνουν πράγματα; Δεν είναι επειδή ο καθένας κρύβει τι σκέφτεται; Κρατά τις σκέψεις του κρυφές και δεν είναι σε θέση να επιτύχει τίποτα —όλα είναι άκρως επίπονα, ακόμη και τ’ απλούστερα ζητήματα. Έτσι είναι η ζωή υπό τη δύναμη του Σατανά. Εάν πράττετε όπως οι άπιστοι, τότε σε τι διαφέρετε απ’ αυτούς; Ολόιδιοι είστε. Εάν η εξουσία στην εκκλησία ασκείται απ’ όσους δεν κατέχουν την αλήθεια, εάν ασκείται απ’ όσους είναι γεμάτοι σατανικές διαθέσεις, τότε την εξουσία δεν την ασκεί στην πραγματικότητα ο Σατανάς; Εάν όλες οι πράξεις των ανθρώπων που ασκούν την εξουσία στην εκκλησία είναι αντίθετες προς την αλήθεια, τότε το έργο του Αγίου Πνεύματος παύει κι ο Θεός τούς παραδίδει στον Σατανά. Μόλις βρεθούν στα χέρια του Σατανά, αναδύονται μεταξύ των ανθρώπων κάθε μορφής ασχήμιες —για παράδειγμα, ζήλιες και διαφωνίες. Τι μας δείχνουν αυτά τα φαινόμενα; Ότι το Άγιο Πνεύμα έπαψε να εργάζεται, έχει αναχωρήσει, κι ο Θεός δεν εργάζεται πια. Χωρίς το έργο του Θεού, σε τι χρησιμεύουν τα απλά λόγια και δόγματα που κατανοεί ο άνθρωπος; Δεν έχουν καμία χρησιμότητα. Όταν ένας άνθρωπος δεν έχει πλέον το έργο του Αγίου Πνεύματος, είναι άδειος μέσα του, δεν νιώθει τίποτα πια, είναι σαν πεθαμένος και, σ’ αυτό το σημείο, είναι πια αποσβολωμένος. Όλη η έμπνευση, η σοφία, η ευφυΐα, η διορατικότητα κι η διαφώτιση στον άνθρωπο προέρχονται από τον Θεό, είναι όλα έργο Του. Όταν ένας άνθρωπος αναζητά την αλήθεια σε ένα συγκεκριμένο ζήτημα, φτάνει ξαφνικά σε μια κατανόηση και αποκτά μια οδό, από πού προέρχεται αυτή η φώτιση; Προέρχεται όλη απ’ τον Θεό. Όταν οι άνθρωποι συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια, αρχικά δεν έχουν καμία κατανόηση. Καθώς συναναστρέφονται, όμως, φωτίζονται και είναι στη συνέχεια ικανοί να μιλήσουν για κάποια πράγματα που κατανοούν. Αυτή είναι η διαφώτιση και το έργο του Αγίου Πνεύματος. Πότε εργάζεται κυρίως το Άγιο Πνεύμα; Όταν ο εκλεκτός λαός του Θεού συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια, όταν οι άνθρωποι προσεύχονται στον Θεό και όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους με σύμπνοια. Τότε είναι που η καρδιά του Θεού νιώθει τη μεγαλύτερη ικανοποίηση. Οπότε, είτε είστε πολλοί είτε λίγοι εσείς που εκτελείτε το καθήκον σας μαζί, ανεξαρτήτως περιστάσεων και χρόνου, μην ξεχνάτε ένα πράγμα: Να είστε σε σύμπνοια. Όταν ζείτε σε αυτήν την κατάσταση, θα έχετε το έργο του Αγίου Πνεύματος.

Απόσπασμα 41

Στον οίκο του Θεού, όλοι όσοι επιδιώκουν την αλήθεια είναι ενωμένοι ενώπιον του Θεού, όχι διχασμένοι. Όλοι εργάζονται προς έναν κοινό στόχο: να εκπληρώνουν το καθήκον τους, να κάνουν το έργο που τους αναλογεί, να ενεργούν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, να πράττουν όπως απαιτεί ο Θεός και να ικανοποιούν τις προθέσεις Του. Αν ο σκοπός σου δεν είναι για χάρη αυτού, αλλά για χάρη του εαυτού σου, για χάρη της ικανοποίησης των εγωιστικών σου επιθυμιών, τότε αυτό αποκαλύπτει μια διεφθαρμένη σατανική διάθεση. Στον οίκο του Θεού, τα καθήκοντα γίνονται σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, ενώ οι πράξεις των άπιστων διέπονται από τις σατανικές τους διαθέσεις. Πρόκειται για δύο πολύ διαφορετικά μονοπάτια. Οι άπιστοι κάνουν τις δικές τους μηχανορραφίες, καθένας τους έχει τους δικούς του στόχους και τα δικά του σχέδια, και καθένας τους ζει για τα δικά του συμφέροντα. Γι’ αυτό όλοι παλεύουν για το δικό τους όφελος και είναι απρόθυμοι να εγκαταλείψουν έστω και το ελάχιστο από όσα κερδίζουν. Είναι διχασμένοι, όχι ενωμένοι, επειδή δεν επιδιώκουν έναν κοινό στόχο. Η πρόθεση και η φύση που διέπουν τις πράξεις τους είναι οι ίδιες. Όλοι ενεργούν για τον εαυτό τους. Σε αυτό το πλαίσιο, δεν βασιλεύει η αλήθεια, αυτό που βασιλεύει και κρατά τα ηνία είναι μια διεφθαρμένη σατανική διάθεση. Ελέγχονται από τη διεφθαρμένη σατανική τους διάθεση και δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, και έτσι βυθίζονται όλο και πιο βαθιά στην αμαρτία. Στον οίκο του Θεού, αν οι αρχές, οι μέθοδοι, το κίνητρο και η αφετηρία των πράξεών σας δεν διέφεραν από εκείνες των άπιστων, αν και οι δικές σας πράξεις υπόκειντο στα παιχνιδάκια, τον έλεγχο και τη χειραγώγηση μιας διεφθαρμένης σατανικής διάθεσης, και αν η αφετηρία των πράξεών σας ήταν τα συμφέροντα, η φήμη, η υπερηφάνεια και το κύρος σας, τότε η εκτέλεση του καθήκοντός σας δεν θα διέφερε από τον τρόπο που πράττουν οι άπιστοι. Εάν επιδιώκετε την αλήθεια, θα πρέπει να αλλάξετε τον τρόπο που ενεργείτε. Θα πρέπει να εγκαταλείψετε τα δικά σας συμφέροντα και τις προσωπικές σας προθέσεις και επιθυμίες. Θα πρέπει, καταρχάς, να συναναστρέφεστε μαζί πάνω στην αλήθεια όταν ενεργείτε και να κατανοείτε τις προθέσεις και τις απαιτήσεις του Θεού προτού μοιράσετε την εργασία μεταξύ σας, με βάση ποιος είναι καλός ή κακός και σε τι. Θα πρέπει να αναλαμβάνετε αυτό που μπορείτε να κάνετε και να μένετε πιστοί στο καθήκον σας. Μην αγωνίζεστε και μην αρπάζετε πράγματα. Πρέπει να μάθετε να συμβιβάζεστε και να είστε ανεκτικοί. Εάν κάποιος έχει μόλις αρχίσει να εκτελεί ένα καθήκον ή μόλις έμαθε τις δεξιότητες σε έναν τομέα, αλλά δεν είναι ικανός για κάποιες εργασίες, δεν πρέπει να τον εξαναγκάζετε. Πρέπει να του αναθέτετε εργασίες που είναι κάπως πιο εύκολες. Έτσι θα φέρει αποτελέσματα πιο εύκολα κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του. Αυτό σημαίνει να είσαι ανεκτικός, υπομονετικός και να έχεις αρχές. Είναι μέρος αυτού που οφείλει να έχει η κανονική ανθρώπινη φύση, αυτό που απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους και αυτό που πρέπει εκείνοι να κάνουν πράξη. Αν είσαι αρκετά ειδικευμένος σε κάποιον τομέα και εργάζεσαι σε αυτόν περισσότερο καιρό από τους πιο πολλούς, τότε θα πρέπει να σου ανατεθεί το πιο δύσκολο έργο. Θα πρέπει να το αποδεχτείς αυτό από τον Θεό και να υποταχθείς. Μην είσαι επιλεκτικός και μην παραπονιέσαι, λέγοντας: «Γιατί επιλέγουν εμένα; Δίνουν τις εύκολες εργασίες σε άλλους ανθρώπους και σ’ εμένα δίνουν τις δύσκολες. Προσπαθούν να μου κάνουν τη ζωή δύσκολη;» «Τι εννοείς όταν λες “Προσπαθούν να σου κάνουν τη ζωή δύσκολη”»; Οι εργασιακές ρυθμίσεις προσαρμόζονται στο κάθε άτομο —όσοι είναι ικανότεροι θα πρέπει να κάνουν περισσότερα. Εάν έχεις μάθει πολλά και ο Θεός σού έχει δώσει πολλά, θα πρέπει να σου ανατεθεί βαρύτερο φορτίο —όχι για να σου κάνει τη ζωή δύσκολη, αλλά επειδή είναι ακριβώς το κατάλληλο για σένα. Είναι το καθήκον σου, γι’ αυτό μην προσπαθήσεις να διαλέξεις ή να αρνηθείς ούτε να προσπαθήσεις να ξεφύγεις από αυτό. Γιατί το θεωρείς δύσκολο; Το θέμα είναι ότι αν το κάνεις κάπως με την καρδιά σου, θα είσαι απόλυτα ικανός να ανταποκριθείς στο καθήκον. Το να σκέφτεσαι ότι είναι δύσκολο, ότι είναι μεροληπτική μεταχείριση, πως σε επιλέγουν επίτηδες —αυτά αποκαλύπτουν μια διεφθαρμένη διάθεση. Είναι άρνηση να κάνεις το καθήκον σου, δείχνει ότι δεν το αποδέχεσαι από τον Θεό. Δεν κάνεις έτσι πράξη την αλήθεια. Όταν είσαι επιλεκτικός στην εκτέλεση του καθήκοντός σου, κάνοντας αυτό που είναι ελαφρύ και εύκολο, κάνοντας μόνον αυτό που σε κάνει να φαίνεσαι καλός, αυτό είναι μια διεφθαρμένη σατανική διάθεση. Το ότι δεν μπορείς να αποδεχτείς το καθήκον σου ή να υποταχθείς αποδεικνύει ότι είσαι ακόμα επαναστατικός απέναντι στον Θεό, ότι εναντιώνεσαι σ’ Αυτόν και Τον αρνείσαι, και αποφεύγεις τις ρυθμίσεις και τις απαιτήσεις Του. Αυτό αποτελεί διεφθαρμένη διάθεση. Όταν κατανοήσεις τελικά ότι αυτή είναι μια διεφθαρμένη διάθεση, τι θα πρέπει να κάνεις; Εάν θεωρείς ότι τα έργα που ανατέθηκαν σε άλλους μπορούν να ολοκληρωθούν εύκολα, ενώ αυτά που ανατέθηκαν σ’ εσένα θα σε κρατήσουν απασχολημένο για πολύ καιρό και θα απαιτήσουν να καταβάλεις προσπάθεια για να κάνεις έρευνα, και αυτό σε δυσαρεστεί, είναι σωστό να νιώθεις δυσαρεστημένος; Σίγουρα όχι. Τι θα πρέπει, λοιπόν, να κάνεις όταν διαισθάνεσαι ότι αυτό δεν είναι σωστό; Εάν αντιστέκεσαι και λες: «Κάθε φορά που διανέμουν δουλειές, μου δίνουν όσες είναι δύσκολες, βρόμικες και απαιτητικές, και στους άλλους δίνουν αυτές που είναι ελαφριές, απλές και πολύκροτες. Νομίζουν ότι είμαι απλώς κάποιος που μπορούν να καταπιέζουν; Δεν είναι δίκαιος ο τρόπος που διανέμουν δουλειές!» —εάν είναι αυτό το σκεπτικό σου, είναι λάθος. Ανεξάρτητα από το αν υπάρχουν τυχόν αποκλίσεις στην κατανομή των εργασιών ή αν κατανέμονται εύλογα ή όχι, τι είναι αυτό που εξετάζει εξονυχιστικά ο Θεός; Αυτό που εξετάζει εξονυχιστικά είναι η καρδιά του ανθρώπου. Εξετάζει εάν κάποιος έχει υποταχθεί μέσα στην καρδιά του, εάν μπορεί να αναλάβει κάποιο φορτίο για τον Θεό και εάν είναι άτομο που αγαπά τον Θεό. Σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του, οι δικαιολογίες σου είναι άκυρες, η εκτέλεση του καθήκοντός σου δεν ανταποκρίνεται στα πρότυπα και δεν κατέχεις την αλήθεια-πραγματικότητα. Δεν υποτάσσεσαι καθόλου και παραπονιέσαι όταν κάνεις μερικές απαιτητικές ή βρόμικες εργασίες. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Καταρχάς, η νοοτροπία σου είναι λάθος. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι η στάση σου απέναντι στο καθήκον σου είναι λανθασμένη. Εάν σκέφτεσαι διαρκώς την υπερηφάνεια και τα συμφέροντά σου και αδιαφορείς για τις προθέσεις του Θεού και δεν υποτάσσεσαι καθόλου, τότε δεν είναι αυτή η σωστή στάση που οφείλεις να έχεις απέναντι στο καθήκον σου. Εάν δαπανούσες ειλικρινά για τον Θεό και είχες καρδιά που Τον αγαπά, πώς θα χειριζόσουν τις εργασίες που είναι βρόμικες, απαιτητικές ή δύσκολες; Η νοοτροπία σου θα ήταν διαφορετική: θα επέλεγες να κάνεις ό,τι είναι δύσκολο και θα επιζητούσες βαριά φορτία να επωμιστείς. Θα αναλάμβανες όσα οι άλλοι άνθρωποι είναι απρόθυμοι να κάνουν, και θα το έκανες αποκλειστικά για την αγάπη του Θεού και για να Τον ικανοποιήσεις. Θα χαιρόσουν πολύ αν το έκανες, χωρίς το παραμικρό παράπονο. Οι βρόμικες, οι απαιτητικές και οι δύσκολες δουλειές δείχνουν το πραγματικό ποιόν των ανθρώπων. Σε τι διαφέρεις από εκείνους που αναλαμβάνουν μόνον ελαφριές και πολύκροτες εργασίες; Δεν είσαι και πολύ καλύτερός τους. Έτσι δεν είναι τα πράγματα; Έτσι πρέπει να τα βλέπετε. Επομένως, λοιπόν, αυτό που αποκαλύπτει περισσότερο το πραγματικό ποιόν των ανθρώπων είναι η εκτέλεση του καθήκοντός τους. Κάποιοι λένε μεγαλόστομα λόγια όλη την ώρα, ισχυρίζονται ότι είναι πρόθυμοι να αγαπούν και να υποτάσσονται στον Θεό, όμως όταν συναντούν κάποια δυσκολία στην εκτέλεση του καθήκοντός τους, εκφράζουν ανεξέλεγκτα κάθε είδους παράπονα και αρνητικά λόγια. Είναι προφανές ότι είναι υποκριτές. Εάν κάποιος αγαπά την αλήθεια, τότε, όταν έρχεται αντιμέτωπος με κάποια δυσκολία στην εκτέλεση του καθήκοντός του, προσεύχεται στον Θεό και αναζητά την αλήθεια, ενώ παράλληλα ανταποκρίνεται στο καθήκον του με σοβαρότητα, έστω και αν αυτό δεν έχει διευθετηθεί κατάλληλα. Δεν παραπονιέται, ακόμη και αν έρχεται αντιμέτωπος με βαριές, βρόμικες ή δύσκολες εργασίες, και μπορεί να εκτελέσει καλά το καθήκον του με καρδιά που υποτάσσεται στον Θεό. Το θεωρεί μεγάλη απόλαυση όταν το κάνει αυτό, και ο Θεός παρηγορείται βλέποντάς το. Αυτό είναι το είδος του ανθρώπου που έχει την επιδοκιμασία του Θεού. Εάν κάποιος τσινήσει και εκνευριστεί αμέσως μόλις συναντήσει βρόμικες, δύσκολες ή απαιτητικές εργασίες, και δεν επιτρέπει σε κανέναν να του ασκεί κριτική, το άτομο αυτό σίγουρα δεν δαπανά ειλικρινά εαυτόν για τον Θεό. Μπορεί μόνο να αποκαλυφθεί και να αποκλεισθεί. Σε κανονικές περιπτώσεις, όταν έχετε αυτές τις καταστάσεις, μπορείτε να αντιληφθείτε τη σοβαρότητα του προβλήματος; (Εν μέρει, ναι.) Εάν μπορείτε να το αντιληφθείτε εν μέρει, μπορείτε να το μεταστρέψετε μέσω της δικής σας δύναμης, της δικής σας πίστης και του δικού σας αναστήματος; Πρέπει να μεταστρέψεις αυτήν τη στάση. Αρχικά πρέπει να σκεφτείς ως εξής: «Αυτή η στάση είναι λανθασμένη. Δεν είμαι επιλεκτικός όταν εκτελώ το καθήκον μου; Αυτό δεν είναι υποταγή. Η εκτέλεση του καθήκοντός μου θα πρέπει να είναι ευχαρίστηση, να γίνεται πρόθυμα και με χαρά. Γιατί εγώ δεν είμαι χαρούμενος και γιατί στενοχωριέμαι; Ξέρω πολύ καλά ποιο είναι το καθήκον μου και ότι είναι αυτό που οφείλω να κάνω —γιατί να μην μπορώ να υποταχθώ; Πρέπει να έλθω ενώπιον του Θεού και να προσευχηθώ και να καταφέρω να κατανοήσω την αποκάλυψη αυτών των διεφθαρμένων διαθέσεων βαθιά μέσα στην καρδιά μου». Έπειτα, αφού το κάνεις αυτό, θα πρέπει να προσευχηθείς ως εξής: «Θεέ μου, έχω συνηθίσει να είμαι ισχυρογνώμων —δεν ακούω κανέναν. Η στάση μου είναι λανθασμένη και δεν υποτάσσομαι καθόλου. Σε παρακαλώ, πειθάρχησέ με και κάνε με να υποταχθώ. Δεν θέλω να στενοχωριέμαι. Δεν θέλω πλέον να επαναστατώ εναντίον Σου. Σε παρακαλώ, παρακίνησέ με και δώσε μου την ικανότητα να εκτελέσω καλά αυτό το καθήκον. Δεν είμαι διατεθειμένος να ζω για τον Σατανά, είμαι πρόθυμος να ζήσω για την αλήθεια και να την κάνω πράξη». Όταν προσεύχεσαι έτσι, η κατάσταση μέσα σου θα βελτιωθεί και, όταν η κατάσταση αυτή βελτιωθεί, θα μπορέσεις να υποταχθείς. Θα σκέφτεσαι: «Δεν είναι και τίποτα υπερβολικό, στην ουσία. Απλώς εγώ κάνω περισσότερα όταν οι άλλοι κάνουν λιγότερα, εγώ δεν διασκεδάζω όταν διασκεδάζουν εκείνοι ούτε πιάνω κουβεντούλα όταν κουβεντιάζουν εκείνοι. Ο Θεός μού έδωσε ένα επιπλέον φορτίο, βαρύ. Έτσι δείχνει την εκτίμησή Του για μένα, την εύνοιά Του προς εμένα, και αποδεικνύεται ότι μπορώ να επωμιστώ αυτό το βαρύ φορτίο. Ο Θεός είναι πολύ καλός μαζί μου και πρέπει να υποταχθώ». Και η στάση σου θα έχει αλλάξει χωρίς να το καταλάβεις. Είχες κακή στάση όταν αποδέχτηκες για πρώτη φορά το καθήκον σου. Δεν μπορούσες να υποταχθείς, κατάφερες όμως να αντιστρέψεις την κατάσταση αμέσως και να δεχτείς αμέσως την εξονυχιστική εξέταση και την πειθαρχία του Θεού. Μπόρεσες να έλθεις αμέσως ενώπιόν Του με στάση υπακοής, στάση αποδοχής και άσκησης της αλήθειας, έως ότου ήσουν σε θέση να αποδεχτείς το καθήκον σου στο σύνολό του από τον Θεό και να το εκπληρώσεις ολόψυχα. Υπάρχει μια διαδικασία και πρέπει να αγωνιστείς γι’ αυτό. Αυτός ο αγώνας είναι η διαδικασία αλλαγής σου, η διαδικασία αποδοχής της αλήθειας εκ μέρους σου. Θα ήταν αδύνατο οι άνθρωποι να είναι πρόθυμοι και χαρούμενοι και να υποτάσσονται σε ό,τι τους συμβαίνει χωρίς δεύτερη κουβέντα. Εάν μπορούσαν να το κάνουν αυτό, θα σήμαινε ότι δεν έχουν διεφθαρμένη διάθεση και δεν θα είχαν ανάγκη ο Θεός να εκφράσει την αλήθεια για να τους σώσει. Οι άνθρωποι έχουν έμμονες ιδέες, λάθος στάσεις, λανθασμένες και αρνητικές καταστάσεις. Όλα αυτά είναι πραγματικά προβλήματα —υπάρχουν. Όταν όμως αυτές οι αρνητικές καταστάσεις, και τα αρνητικά αισθήματα και οι διεφθαρμένες διαθέσεις παίρνουν τα ηνία και ελέγχουν τη συμπεριφορά, τις σκέψεις και τη στάση σου, τι κάνεις, πώς θα ασκηθείς και ποιο μονοπάτι θα επιλέξεις, θα εξαρτηθεί από τη στάση σου απέναντι στην αλήθεια. Μπορεί να έχεις αισθήματα ή να είσαι σε αρνητική ή επαναστατική κατάσταση, όταν όμως εμφανιστούν αυτά τα πράγματα κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου, εύκολα θα ανατραπούν, επειδή έρχεσαι ενώπιον του Θεού, επειδή κατανοείς την αλήθεια, επειδή αναζητάς τον Θεό, επειδή η στάση σου είναι στάση υποταγής και αποδοχής της αλήθειας. Θα απαλλαγείς τότε από τα προβλήματά σου ενώ εκτελείς καλά το καθήκον σου και θα είσαι ικανός να νικήσεις τον περιορισμό και τον έλεγχο που ασκεί επάνω σου η διεφθαρμένη σατανική διάθεση. Στο τέλος, θα εκπληρώσεις με επιτυχία το καθήκον σου, θα εκπληρώσεις την ανάθεση του Θεού και θα εξασφαλίσεις την αλήθεια και ζωή. Η διαδικασία εκτέλεσης του καθήκοντος και απόκτησης της αλήθειας είναι και διαδικασία αλλαγής της διάθεσης. Μόνον κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους λαμβάνουν οι άνθρωποι τη διαφώτιση και τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος και κατανοούν την αλήθεια και εισέρχονται στην πραγματικότητα. Επίσης, μόνον όταν υπάρχουν δυσκολίες στην εκτέλεση των καθηκόντων τους, έρχονται συχνά ενώπιον του Θεού για να προσευχηθούν, να αναζητήσουν και να αντιληφθούν τις προθέσεις Του προκειμένου να τις επιλύσουν, ώστε να μπορούν να εκτελούν τα καθήκοντά τους κανονικά. Μόνον κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους οι άνθρωποι πειθαρχούνται από τον Θεό και ζουν υπό την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος, μαθαίνουν σταδιακά να πράττουν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και εκτελούν τελικά το καθήκον τους με τρόπο που ανταποκρίνεται στα πρότυπα. Έτσι η αλήθεια παίρνει τα ηνία και εξουσιάζει την καρδιά σου.

Ορισμένοι άνθρωποι, όποιο ζήτημα κι αν αντιμετωπίζουν κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, δεν αναζητούν την αλήθεια και ενεργούν πάντοτε σύμφωνα με τις δικές τους σκέψεις, αντιλήψεις, φαντασιοκοπίες και επιθυμίες. Από την αρχή ως το τέλος, ικανοποιούν τις δικές τους επιθυμίες και οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους ελέγχουν τις ενέργειές τους. Μπορεί να φαίνεται ότι ανέκαθεν εκτελούσαν τα καθήκοντά τους, αλλά επειδή ποτέ δεν αποδέχτηκαν την αλήθεια και δεν κατάφεραν να ενεργήσουν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, στο τέλος δεν κερδίζουν την αλήθεια και ζωή και γίνονται απλοί δουλευτές, άξιοι του τίτλου τους. Σε τι στηρίζονται, άρα, τέτοιου είδους άνθρωποι κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους; Δεν στηρίζονται ούτε στην αλήθεια ούτε στον Θεό. Αυτή η λίγη αλήθεια που όντως κατανοούν δεν έχει κυριαρχήσει στις καρδιές τους. Προκειμένου να εκτελέσουν αυτά τα καθήκοντα, στηρίζονται στα δικά τους χαρίσματα και ταλέντα, σε οποιαδήποτε γνώση έχουν αποκτήσει, καθώς επίσης και στη δική τους δύναμη της θέλησης ή στις δικές τους καλές προθέσεις. Και με αυτό το δεδομένο, θα είναι σε θέση να εκτελούν τα καθήκοντά τους σε αποδεκτό επίπεδο; Όταν οι άνθρωποι βασίζονται στη φυσική τους κατάσταση, στις αντιλήψεις τους, στις φαντασιοκοπίες τους, στις γνώσεις τους και στη μάθηση για να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους, παρόλο που μπορεί να φαίνεται ότι εκτελούν τα καθήκοντά τους και δεν διαπράττουν κακό, δεν κάνουν πράξη την αλήθεια και δεν έχουν κάνει τίποτα που να ικανοποιεί τον Θεό. Υπάρχει, επίσης, κι ένα άλλο πρόβλημα που δεν μπορεί να αγνοηθεί: Κατά τη διαδικασία εκτέλεσης του καθήκοντός σου, αν οι αντιλήψεις, οι φαντασιοκοπίες και οι προσωπικές σου επιθυμίες δεν αλλάζουν ποτέ και δεν αντικαθίστανται ποτέ από την αλήθεια, και αν οι ενέργειες και οι πράξεις σου δεν γίνονται ποτέ σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, τότε ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα; Δεν θα έχεις ζωή-είσοδο, θα γίνεις ένας απλός δουλευτής, εκπληρώνοντας έτσι τα λόγια του Κυρίου Ιησού: «Πολλοί θέλουσιν ειπεί προς εμέ εν εκείνη τη ημέρα, Κύριε, Κύριε, δεν προεφητεύσαμεν εν τω ονόματί σου, και εν τω ονόματί σου εξεβάλομεν δαιμόνια, και εν τω ονόματί σου εκάμομεν θαύματα πολλά; Και τότε θέλω ομολογήσει προς αυτούς ότι ποτέ δεν σας εγνώρισα· φεύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν» (Κατά Ματθαίον 7:22-23). Γιατί αποκαλεί ο Θεός αυτούς τους ανθρώπους που καταβάλλουν προσπάθεια και που απλώς δουλεύουν κακοποιούς; Υπάρχει ένα πράγμα για το οποίο μπορούμε να είμαστε σίγουροι και αυτό είναι το εξής: Ανεξάρτητα από τα καθήκοντα ή το έργο που κάνουν αυτοί οι άνθρωποι, τα κίνητρα, η ώθηση, οι προθέσεις και οι σκέψεις τους προκύπτουν αποκλειστικά από τις δικές τους επιθυμίες, και είναι εξ ολοκλήρου για να προστατεύσουν τα δικά τους συμφέροντα και τις δικές τους προοπτικές, καθώς και για να σώζουν την υπόληψη και τη θέση τους και να ικανοποιούν τη ματαιοδοξία τους. Όλες οι εκτιμήσεις και όλοι οι υπολογισμοί που κάνουν περιστρέφονται γύρω απ’ αυτά τα πράγματα, δεν υπάρχει αλήθεια στην καρδιά τους και δεν έχουν καρδιά που έχει φόβο Θεού και υποτάσσεται στον Θεό. Αυτή είναι η ρίζα του προβλήματος. Σήμερα, τι είναι ζωτικής σημασίας να επιδιώξετε; Σε όλα τα πράγματα, πρέπει να αναζητάτε την αλήθεια, και πρέπει να εκτελείτε σωστά το καθήκον σας σύμφωνα με τις προθέσεις του Θεού και με ό,τι ζητά ο Θεός. Αν το κάνετε, θα λάβετε την έγκριση του Θεού. Άρα, συγκεκριμένα, τι συνεπάγεται η εκτέλεση του καθήκοντός σας σύμφωνα με αυτό που ζητά ο Θεός; Σε ό, τι κάνετε, πρέπει να μάθετε να προσεύχεστε στον Θεό, πρέπει να αναλογίζεστε ποιες προθέσεις έχετε, ποιες σκέψεις έχετε και αν αυτές οι προθέσεις και οι σκέψεις συμφωνούν με την αλήθεια· αν δεν συμφωνούν, πρέπει να τα παραμερίσετε, και στη συνέχεια πρέπει να ενεργήσετε σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και να δεχτείτε την εξονυχιστική εξέταση του Θεού. Αυτό θα διασφαλίσει ότι θα κάνετε πράξη την αλήθεια. Αν έχετε τις δικές σας προθέσεις και στόχους, και γνωρίζετε πολύ καλά ότι παραβιάζουν την αλήθεια και έρχονται σε αντίθεση με τις προθέσεις του Θεού, αλλά παρόλα αυτά δεν προσεύχεστε στον Θεό και δεν αναζητάτε την αλήθεια για να βρείτε λύση, τότε αυτό είναι επικίνδυνο, είναι εύκολο να διαπράξετε κακό και να κάνετε πράγματα που αντιτίθενται στον Θεό. Αν διαπράξετε το κακό μία-δύο φορές και μετανοήσετε, τότε εξακολουθείτε να έχετε ελπίδα σωτηρίας. Αν συνεχίσετε να διαπράττετε κακό, τότε διαπράττετε κάθε είδους κακές πράξεις. Εάν εξακολουθείτε να μην μπορείτε να μετανοήσετε σε αυτό το σημείο, τότε έχετε πρόβλημα: Ο Θεός θα σας παραμερίσει ή θα σας εγκαταλείψει, πράγμα που σημαίνει ότι κινδυνεύετε να αποκλειστείτε· οι άνθρωποι που διαπράττουν κάθε είδους κακές πράξεις σίγουρα θα τιμωρηθούν και θα εξαλειφθούν.