Απόσπασμα 49

Οι διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου αποτελούνται εξ ολοκλήρου από παράλογα και κακά πράγματα. Το πιο σοβαρό από αυτά είναι η αλαζονική διάθεσή του και όσα αποκαλύπτονται από αυτήν: το να είναι ιδιαίτερα αυτάρεσκος και υπερόπτης, να πιστεύει ότι είναι ισχυρότερος από τους άλλους, να μην είναι διατεθειμένος να υποταχθεί στον οποιονδήποτε, να επιμένει να έχει πάντα τον τελευταίο λόγο, να κάνει συνεχώς επίδειξη, να επιδιώκει κολακείες και επαίνους με τις ενέργειές του, να θέλει συνεχώς οι άλλοι να περιστρέφονται γύρω του και να είναι πάντα εγωκεντρικός, να έχει πάντα φιλοδοξίες και επιθυμίες, να θέλει πάντα ένα στέμμα, ανταμοιβές και να ηγεμονεύει ως βασιλιάς. Όλα αυτά τα ζητήματα ανήκουν στις σοβαρές διεφθαρμένες διαθέσεις. Τα υπόλοιπα είναι κοινά προβλήματα. Για παράδειγμα, οι πιο συνηθισμένες διεφθαρμένες διαθέσεις είναι το να έχει κανείς κάποιες λανθασμένες απόψεις, να σκέφτεται παράλογα, να είναι διεστραμμένος και δόλιος, να ζηλεύει, να είναι εγωιστής και εριστικός, να ενεργεί χωρίς αρχές και ούτω καθεξής. Υπάρχουν πολλά είδη διεφθαρμένων διαθέσεων που εμπεριέχονται στις διαθέσεις του Σατανά, αλλά αυτή που είναι πιο έκδηλη και ξεχωρίζει περισσότερο είναι η αλαζονική διάθεση. Η αλαζονεία είναι η ρίζα της διεφθαρμένης διάθεσης του ανθρώπου. Όσο πιο αλαζονικοί είναι οι άνθρωποι τόσο πιο παράλογοι είναι και όσο πιο παράλογοι είναι τόσο μεγαλύτερη είναι η τάση τους να αντιστέκονται στον Θεό. Πόσο σοβαρό είναι αυτό το πρόβλημα; Οι άνθρωποι με αλαζονική διάθεση όχι μόνο θεωρούν όλους τους άλλους κατώτερούς τους, αλλά, το χειρότερο από όλα, δεν υπολογίζουν καθόλου τον Θεό και δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά. Αν κι άνθρωποι μπορεί να φαίνεται ότι πιστεύουν στον Θεό και Τον ακολουθούν, δεν Τον αντιμετωπίζουν καθόλου ως Θεό. Αισθάνονται διαρκώς ότι κατέχουν την αλήθεια και έχουν τεράστια ιδέα για τον εαυτό τους. Αυτή είναι η ουσία και η ρίζα της αλαζονικής διάθεσης και προέρχεται από τον Σατανά. Επομένως, το πρόβλημα της αλαζονείας πρέπει να επιλυθεί. Το να αισθάνεται κάποιος ότι είναι καλύτερος από τους άλλους είναι επουσιώδες θέμα. Το κρίσιμο ζήτημα είναι πως η αλαζονική του διάθεση τον εμποδίζει να υποταχθεί στον Θεό, στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις Του· ένας τέτοιος άνθρωπος έχει συνεχώς την τάση να ανταγωνίζεται τον Θεό για την εξουσία και τον έλεγχο στους άλλους. Ο άνθρωπος αυτού του είδους δεν έχει καθόλου θεοφοβούμενη καρδιά ούτε, βέβαια, αγαπά τον Θεό και υποτάσσεται σε Αυτόν. Οι άνθρωποι που είναι αλαζονικοί και επηρμένοι, ιδιαίτερα όσοι είναι τόσο αλαζονικοί που έχουν χάσει τη λογική τους, δεν μπορούν να υποταχθούν στον Θεό κατά την πίστη τους σ’ Αυτόν, ενώ μάλιστα εκθειάζουν και καταθέτουν μαρτυρία για τον εαυτό τους. Αυτοί οι άνθρωποι αντιστέκονται στον Θεό περισσότερο απ’ όλους και δεν έχουν καθόλου θεοφοβούμενη καρδιά. Αν οι άνθρωποι επιθυμούν να φτάσουν στο σημείο να έχουν θεοφοβούμενη καρδιά, τότε πρέπει να διορθώσουν πρώτα την αλαζονική διάθεσή τους. Όσο πιο σχολαστικά διορθώσεις την αλαζονική διάθεσή σου τόσο περισσότερο θεοφοβούμενη καρδιά θα έχεις και μόνο τότε μπορείς να υποταχθείς σ’ Αυτόν, να αποκτήσεις την αλήθεια και να Τον γνωρίσεις. Μόνον όσοι κερδίζουν την αλήθεια είναι πραγματικά άνθρωποι.

Απόσπασμα 50

Οι διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου, όπως η αλαζονεία, η αυταρέσκεια και η αδιαλλαξία, είναι κάτι σαν αρρώστια που δεν περνάει. Είναι σαν κακοήθης όγκος που μεγαλώνει στον ανθρώπινο οργανισμό και δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί χωρίς ταλαιπωρία. Αντίθετα με τις παροδικές ασθένειες που περνάνε μέσα σε λίγες μέρες, αυτή η επίμονη νόσος είναι σκέτη μάστιγα, και για την αντιμετώπισή της απαιτούνται δυναμικές ενέργειες. Πρέπει, όμως, να καταλάβετε ότι δεν υπάρχει άλυτο πρόβλημα. Οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου θα μειώνονται σιγά σιγά, καθώς θα επιδιώκεις την αλήθεια, θα αναπτύσσεσαι στη ζωή και θα κατανοείς και βιώνεις την αλήθεια πιο βαθιά. Πότε μπορεί κανείς να θεωρήσει ότι έχεις εξαγνιστεί από τις διεφθαρμένες διαθέσεις; Όταν δεν θα σε περιορίζουν πια και θα είσαι σε θέση να τις διακρίνεις και να τις εγκαταλείψεις. Μπορεί να κάνουν, κάποιες φορές, την εμφάνισή τους, αλλά εσύ θα μπορείς να εκτελείς το καθήκον σου και να ασκείσαι στην αλήθεια ως συνήθως, παραμένοντας ευσυνείδητος και υπεύθυνος, χωρίς να τις αφήνεις να σε περιορίζουν. Τότε, λοιπόν, αυτές οι διεφθαρμένες διαθέσεις παύουν να σου δημιουργούν πρόβλημα, τις έχεις ήδη νικήσει και ξεπεράσει. Αυτό σημαίνει ανάπτυξη στη ζωή, όταν, υπό κανονικές συνθήκες, οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου ούτε σε περιορίζουν ούτε σε δεσμεύουν πια. Κάποιοι άνθρωποι δεν αναζητούν την αλήθεια για να απαλλαγούν από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, όσες κι αν είναι αυτές. Έτσι, ακόμη κι αν πιστεύουν στον Θεό για πολλά χρόνια, οι διαθέσεις τους παραμένουν αμετάβλητες. Σκέφτονται ως εξής: «Κάθε φορά που κάνω κάτι, αποκαλύπτω τις διεφθαρμένες διαθέσεις μου· αν δεν κάνω τίποτα, τότε δεν θα τις αποκαλύψω. Δεν λύνεται έτσι το πρόβλημα;» Αυτό δεν είναι σαν να μην τρως για να μην πνιγείς; Πού θα οδηγήσει αυτή η νοοτροπία; Στη λιμοκτονία και πουθενά αλλού. Όταν κάποιος δεν διορθώνει τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτει, αυτό, ως πράξη, ισοδυναμεί με μη αποδοχή της αλήθειας και αιφνίδιο θάνατο. Τι θα πάθεις αν πιστεύεις στον Θεό και δεν επιδιώκεις την αλήθεια; Θα είναι σαν να σκάβεις τον ίδιο σου τον τάφο. Οι διεφθαρμένες διαθέσεις είναι ο εχθρός της πίστης σου στον Θεό· δεν σ’ αφήνουν να ασκηθείς στην αλήθεια, να βιώσεις το έργο του Θεού και να υποταχθείς σ’ Αυτόν. Κατά συνέπεια, δεν θα αποκτήσεις, τελικά, τη σωτηρία που σου προσφέρει ο Θεός. Δεν σκάβεις, λοιπόν έτσι, τον ίδιο σου τον τάφο; Οι σατανικές διαθέσεις δεν σ’ αφήνουν να αποδεχτείς την αλήθεια και να ασκηθείς σε αυτήν. Δεν γίνεται να τις αποφύγεις· πρέπει να τις αντιμετωπίσεις. Αν δεν τις υπερνικήσεις, θα σε εξουσιάζουν. Αν, όμως, το πετύχεις, αυτές δεν θα σε περιορίζουν πλέον και εσύ θα είσαι ελεύθερος. Οι διεφθαρμένες διαθέσεις θα συνεχίσουν να αναδύονται, κατά καιρούς, μέσα σου, κάνοντας αισθητή την παρουσία τους και δημιουργώντας μέσα σου εσφαλμένες σκέψεις και ιδέες καθώς και κακόβουλες συμπεριφορές. Θα σε κάνουν υπερόπτη και θα νομίζεις ότι είσαι μεγάλος και τρανός. Τέτοιες σκέψεις θα αποκαλύπτουν. Ωστόσο, όταν αναλαμβάνεις δράση, οι διεφθαρμένες διαθέσεις δεν σε κρατούν, πλέον, δέσμιο, ούτε εξουσιάζουν την καρδιά σου. Θα λες: «Θέλω να λαμβάνω υπόψη μου τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, να ενεργώ με σκοπό να ικανοποιήσω τον Θεό και να εκπληρώνω το καθήκον μου, δείχνοντας την αφοσίωσή μου ως δημιούργημα. Μπορεί και τώρα κάποιες φορές να αποκαλύπτω τέτοιες διαθέσεις, αλλ’ όμως αυτές δεν μου ασκούν καμία απολύτως επιρροή». Αυτό αρκεί. Στην ουσία, θα έχουν διορθωθεί οι διεφθαρμένες διαθέσεις. Είναι κάτι το ασαφές και άπιαστο η αλλαγή διάθεσης του ανθρώπου; (Δεν είναι.) Είναι κάτι απολύτως απτό. Κάποιοι λένε: «Καταλαβαίνω, κάπως, την αλήθεια, αλλά, μερικές φορές, εξακολουθώ να έχω διεφθαρμένες σκέψεις και ιδέες και να αποκαλύπτω διεφθαρμένες διαθέσεις. Τι να κάνω;» Αν επιδιώκεις πραγματικά την αλήθεια, τότε κάθε φορά που θα έχεις εσφαλμένες σκέψεις και ιδέες ή αποκαλύπτεις διεφθαρμένες διαθέσεις, να προσεύχεσαι στον Θεό και να αναζητάς την αλήθεια για να τις διορθώσεις. Αυτή είναι η πιο βασική αρχή της άσκησης· δεν θα το ξεχάσεις αυτό, έτσι δεν είναι; Επίσης, να ξέρεις ότι όταν έχεις εσφαλμένες σκέψεις και ιδέες, οφείλεις να τις απορρίπτεις. Δεν γίνεται να τις αφήνεις να σε περιορίζουν και να σε δεσμεύουν, πόσο μάλλον να τις ακολουθείς. Εφόσον καταλαβαίνεις κάπως την αλήθεια, λογικά δεν θα δυσκολευτείς να το πετύχεις. Αν αποκαλύπτεις διεφθαρμένες διαθέσεις, πρέπει να αναζητήσεις, με όλες σου τις δυνάμεις, την αλήθεια, για να απαλλαγείς από αυτές. Μη λες: «Θεέ μου, αποκάλυψα πάλι μια διεφθαρμένη διάθεση. Σε παρακαλώ, πειθάρχησέ με! Δεν μπορώ να ελέγξω τις διεφθαρμένες διαθέσεις μου». Αν προσεύχεσαι έτσι, αυτό δείχνει ότι δεν επιδιώκεις την αλήθεια, είσαι αρνητικός και παθητικός και έχεις παραιτηθεί από τον ίδιο σου τον εαυτό. Θα μπορούσες, κάλλιστα, να ετοιμάσεις φέρετρο και να κανονίσεις τα της κηδείας σου. Πείτε Μου, τι είδους άνθρωπος κάνει μια τέτοια προσευχή; Μόνο ένας άχρηστος θα προσευχόταν έτσι στον Θεό. Κάποιος που αγαπά την αλήθεια δεν θα έλεγε ποτέ τέτοια λόγια. Αν αγαπάς την αλήθεια, πρέπει να επιλέγεις το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και, επιπλέον, να γνωρίζεις καλά πώς να ασκείσαι. Αν δεν ξέρεις πώς να ασκηθείς όταν σου συμβαίνουν αυτά τα πολύ συνηθισμένα προβλήματα, τότε είσαι τελείως άχρηστος. Η διόρθωση των διεφθαρμένων διαθέσεων είναι μια διά βίου προσπάθεια, όχι κάτι που μπορεί να επιτευχθεί μέσα σε λίγα χρόνια. Γιατί τρέφεις φαντασιώσεις για την απόκτηση της αλήθειας και της ζωής; Αυτό δεν δείχνει ανοησία και άγνοια;

Η μεγαλύτερη δυσκολία για κάποιον που επιδιώκει αλλαγή στη ζωή-διάθεση είναι να περιορίζεται από τις διεφθαρμένες διαθέσεις του. Όταν οι άνθρωποι αποκαλύπτουν μια κάπως διεφθαρμένη διάθεση, ή την αποκαλύπτουν ξανά και ξανά, αλλά και όταν νιώθουν ανίκανοι να την ελέγξουν, καταδικάζουν τον εαυτό τους, θεωρώντας ότι είναι τελειωμένοι και δεν μπορούν να αλλάξουν. Οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν με τέτοιου είδους συγχύσεις και παρανοήσεις. Αυτήν τη στιγμή, κάποιοι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια έχουν συνειδητοποιήσει ότι, εφόσον κάποιος έχει διεφθαρμένες διαθέσεις μέσα του, μπορεί να τις φανερώνει συχνά και αυτό θα επηρεάσει τον τρόπο εκτέλεσης του καθήκοντός του και δεν θα τον αφήσει να ασκηθεί στην αλήθεια. Επίσης, γνωρίζουν πλέον ότι αν κάποιος δεν είναι σε θέση να κάνει αυτοκριτική για να επιλύσει το πρόβλημα των διεφθαρμένων διαθέσεών του, δεν θα μπορεί να εκτελέσει το καθήκον του με τρόπο που ανταποκρίνεται στα πρότυπα. Άρα, όσοι εκτελούν τα καθήκοντά τους με αρνητικό και επιπόλαιο τρόπο θα πρέπει να κάνουν σοβαρή αυτοκριτική και να ανασύρουν τη βασική αιτία του προβλήματός τους για να το επιλύσουν. Ορισμένοι άνθρωποι, όμως, έχουν στρεβλή κατανόηση και πιστεύουν ότι όλοι όσοι αποκαλύπτουν διεφθαρμένες διαθέσεις όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους πρέπει πρώτα να τις εξαλείψουν πλήρως και μετά να συνεχίσουν να εκτελούν τα καθήκοντά τους. Είναι βάσιμη αυτή η άποψη; Πρόκειται για ανθρώπινη φαντασιοκοπία, είναι εντελώς αβάσιμη. Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι άνθρωποι, όποιες διεφθαρμένες διαθέσεις κι αν αποκαλύπτουν όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, εφόσον αναζητούν την αλήθεια για να τις διορθώσουν, μπορούν, σιγά σιγά, να περιορίσουν τις φορές που αποκαλύπτουν τέτοιες διαθέσεις και, τελικά, να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους με τρόπο που ανταποκρίνεται στα πρότυπα. Έτσι πρέπει να βιώνει κανείς το έργο του Θεού. Μόλις αποκαλύπτεις μια διεφθαρμένη διάθεση, να αναζητάς την αλήθεια για να τη διορθώσεις, για να διακρίνεις και να αναλύεις τη σατανική σου διάθεση. Έτσι πρέπει να μάχεσαι ενάντια στη σατανική σου διάθεση· αυτό είναι άκρως απαραίτητο για την εμπειρία της ζωής σου. Καθώς βιώνεις το έργο του Θεού και αλλάζεις τη διάθεσή σου, χρησιμοποιείς τις αλήθειες που κατανοείς για να αναμετρηθείς με τη σατανική σου διάθεση, καταφέρνοντας, τελικά, να διορθώσεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου, να θριαμβεύσεις επί του Σατανά και έτσι να αλλάξεις διάθεση. Η διαδικασία αλλαγής διάθεσης περιλαμβάνει αναζήτηση και αποδοχή της αλήθειας, προκειμένου να εκτοπιστούν οι ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, τα λόγια και τα δόγματα, οι φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, καθώς και οι διάφορες αιρέσεις και πλάνες που προέρχονται από τον Σατανά. Στόχος είναι η σταδιακή αντικατάστασή τους με την αλήθεια και τον λόγο του Θεού. Έτσι αποκτά κανείς την αλήθεια και αλλάζει τη διάθεσή του. Αν θέλεις να μάθεις πόσο έχει αλλάξει η διάθεσή σου, πρέπει να γνωρίζεις με σιγουριά πόσες αλήθειες καταλαβαίνεις, πόσες έχεις κάνει πράξη και πόσες μπορείς να βιώσεις. Πρέπει να διακρίνεις καθαρά πόσες από τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου έχεις αντικαταστήσει με τις αλήθειες που έχεις κατανοήσει και αποκτήσει και κατά πόσο αυτές οι αλήθειες μπορούν να ελέγχουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις που βρίσκονται μέσα σου, δηλαδή κατά πόσο αυτές καθοδηγούν τις σκέψεις και τις προθέσεις σου, την καθημερινή ζωή και άσκησή σου. Οφείλεις να αντιλαμβάνεσαι αν, όποτε σου συμβαίνει κάτι, το πάνω χέρι το έχουν οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου ή αν επικρατούν και σε καθοδηγούν οι αλήθειες που καταλαβαίνεις. Με αυτό το κριτήριο υπολογίζεται το ανάστημά σου και η ζωή-είσοδος.

Απόσπασμα 51

Τι συμβαίνει όταν κάποιος συνηθίζει να βρίσκει δικαιολογίες κάθε φορά που αποδοκιμάζεται και κλαδεύεται; Μια τέτοια διάθεση είναι πολύ αλαζονική, αυτάρεσκη και ξεροκέφαλη. Οι αλαζόνες και ξεροκέφαλοι άνθρωποι δυσκολεύονται να αποδεχθούν την αλήθεια. Όταν ακούνε κάτι που δεν συμφωνεί με τη δική τους οπτική, άποψη και σκέψη, δεν μπορούν να το αποδεχθούν. Δεν τους νοιάζει αν αυτό που λένε οι άλλοι είναι σωστό ή λάθος, ποιος το είπε, σε ποιο πλαίσιο το είπε ή αν σχετίζεται με τις δικές τους ευθύνες και τα δικά τους καθήκοντα. Αυτά τα πράγματα δεν τους νοιάζουν. Αυτό που προέχει για εκείνους είναι να ικανοποιήσουν πρώτα τα δικά τους συναισθήματα. Δεν δείχνει αυτό ξεροκεφαλιά; Και τι θα χάσουν τελικά όσοι είναι ξεροκέφαλοι; Είναι δύσκολο να αποκτήσουν την αλήθεια. Η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου είναι που τον κάνει να μην αποδέχεται την αλήθεια, και το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι δεν μπορεί να αποκτήσει εύκολα την αλήθεια. Οτιδήποτε αποκαλύπτει φυσικά η φύση-ουσία του ανθρώπου έρχεται σε αντίθεση με την αλήθεια και δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτήν· ούτε ένα τέτοιο στοιχείο δεν προσεγγίζει την αλήθεια ούτε συμφωνεί μ’ αυτήν. Επομένως, για να πετύχει κάποιος τη σωτηρία, πρέπει να αποδεχθεί και να κάνει πράξη την αλήθεια. Αν δεν μπορεί να αποδεχθεί την αλήθεια και θέλει πάντα να ενεργεί σύμφωνα με τις δικές του προτιμήσεις, δεν μπορεί να πετύχει τη σωτηρία. Αν θέλεις να ακολουθήσεις τον Θεό και να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου, πρέπει πρώτα να αποφύγεις να είσαι παρορμητικός όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως θέλεις. Να ηρεμήσεις πρώτα και να γαληνέψεις ενώπιον του Θεού, και μέσα στην καρδιά σου να προσευχηθείς σ’ Αυτόν και να αναζητήσεις απ’ Αυτόν. Μην είσαι ξεροκέφαλος· πρώτα υποτάξου. Μόνο με τέτοια νοοτροπία μπορείς να φέρεις καλύτερες λύσεις στα προβλήματα. Αν μπορείς να επιμείνεις να ζεις ενώπιον του Θεού, και ό,τι κι αν σου συμβεί, είσαι σε θέση να προσευχηθείς σ’ Αυτόν και να αναζητήσεις απ’ Αυτόν, και να το αντιμετωπίσεις με νοοτροπία υποταγής, τότε δεν έχει σημασία πόσες αποκαλύψεις της διεφθαρμένης διάθεσής σου υπάρχουν ούτε πόσες παραβάσεις έχεις κάνει στο παρελθόν —εφόσον αναζητάς την αλήθεια, αυτά μπορούν να επιλυθούν. Όποιες δοκιμασίες κι αν σε βρουν, θα είσαι σε θέση να παραμείνεις σταθερός. Εφόσον έχεις τη σωστή νοοτροπία, και είσαι σε θέση να αποδεχτείς την αλήθεια και να υποταχθείς στον Θεό σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του, τότε είσαι απόλυτα ικανός να κάνεις πράξη την αλήθεια. Παρόλο που μπορεί να είσαι λίγο επαναστατικός και να αντιστέκεσαι κατά καιρούς, και μερικές φορές να παρουσιάζεις αμυντικά επιχειρήματα και να μην είσαι σε θέση να υποταχθείς, αν μπορείς να προσευχηθείς στον Θεό και να αντιστρέψεις την επαναστατική σου κατάσταση, τότε μπορείς να δεχτείς την αλήθεια. Αφού το κάνεις αυτό, αναλογίσου γιατί προέκυψε μέσα σου τέτοια επαναστατικότητα και αντίσταση. Βρες την αιτία, έπειτα αναζήτησε την αλήθεια για να την επιλύσεις, και μπορεί να εξαγνιστεί αυτή η πτυχή της διεφθαρμένης διάθεσής σου. Μετά από αρκετές ανακάμψεις από τέτοιου είδους παραπατήματα και πτώσεις, μέχρι να μπορέσεις να κάνεις πράξη την αλήθεια, θα αποβληθεί σταδιακά η διεφθαρμένη διάθεσή σου. Και τότε, η αλήθεια θα βασιλεύει μέσα σου και θα γίνει η ζωή σου, και δεν θα υπάρχουν περαιτέρω εμπόδια στο να κάνεις πράξη την αλήθεια. Θα μπορέσεις να υποταχθείς πραγματικά στον Θεό, και θα βιώσεις την αλήθεια-πραγματικότητα. Αυτό το διάστημα, θα έχεις πρακτική εμπειρία και έκθεση στην άσκηση της αλήθειας και την υποταγή στον Θεό. Όταν σου συμβεί κάτι αργότερα, θα ξέρεις πώς να ασκείσαι με τρόπο που δείχνει υποταγή στον Θεό, αλλά και ποια συμπεριφορά αποτελεί επανάσταση εναντίον Του. Αν ξεκαθαρίσεις αυτά τα πράγματα μέσα σου, δεν θα μπορείς ούτε τότε να συναναστραφείς πάνω στην αλήθεια-πραγματικότητα; Αν σου ζητηθεί να μοιραστείς τις βιωματικές σου μαρτυρίες, δεν θα έχεις πρόβλημα, επειδή θα έχεις βιώσει πολλά πράγματα και θα γνωρίζεις τις αρχές της άσκησης. Όπως κι αν μιλήσεις, θα είναι αληθινό· ό,τι κι αν πεις θα είναι πρακτικό. Κι αν σου ζητηθεί να αναλύσεις τα λόγια και τα δόγματα, δεν θα θες να το κάνεις: θα τα αποστρέφεσαι απ’ τα βάθη της καρδιάς σου. Τότε, δεν θα έχεις εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα; Όσοι επιδιώκουν την αλήθεια μπορούν να αποκτήσουν εμπειρία σ’ αυτήν κάνοντας προσπάθειες για λίγα χρόνια και έπειτα να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα. Όσο για εκείνους που δεν επιδιώκουν την αλήθεια ακόμη και αν θέλουν να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα, δεν είναι εύκολο. Ο λόγος είναι ότι όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια έχουν μέσα τους πάρα πολλή επαναστατικότητα. Όποτε πρέπει να κάνουν πράξη την αλήθεια σε ένα ζήτημα, πάντοτε βρίσκουν δικαιολογίες και έχουν τα δικά τους προβλήματα. Έτσι, θα τους είναι πολύ δύσκολο να κάνουν πράξη την αλήθεια. Ναι μεν μπορεί να προσεύχονται και να αναζητούν, και να είναι πρόθυμοι να την κάνουν πράξη, αλλά όταν τους συμβαίνει κάτι, όταν αντιμετωπίζουν δυσκολίες, βγαίνει στην επιφάνεια η σύγχυσή τους και εκδηλώνεται η επαναστατική τους διάθεση, θολώνοντας το μυαλό τους. Πόσο έντονη πρέπει να είναι η επαναστατική τους διάθεση! Αν υπάρχει σύγχυση στο μικρότερο κομμάτι της καρδιάς τους και το μεγαλύτερο κομμάτι θέλει να υποταχθεί στον Θεό, θα δυσκολευτούν λιγότερο να κάνουν πράξη την αλήθεια. Ίσως μπορούν να προσευχηθούν για λίγο ή μπορεί κάποιος να συναναστραφεί μαζί τους πάνω στην αλήθεια. Αν την κατανοήσουν εκείνη τη στιγμή, θα την κάνουν πράξη πιο εύκολα. Αν έχουν τόσο μεγάλη σύγχυση που καταλαμβάνει το μεγαλύτερο κομμάτι της καρδιάς τους κι αν εκεί μέσα κυριαρχεί η επαναστατικότητα και η υποταγή έρχεται δεύτερη, τότε δεν θα μπορέσουν εύκολα να κάνουν πράξη την αλήθεια, γιατί θα έχουν πολύ χαμηλό ανάστημα. Και σε εκείνους που δεν αγαπούν καθόλου την αλήθεια η επαναστατικότητα είναι σαρωτική ή ολοκληρωτική, η σύγχυση είναι απόλυτη. Αυτοί οι άνθρωποι είναι μπερδεμένοι και δεν θα μπορέσουν ποτέ να κάνουν πράξη την αλήθεια. Επομένως, όση ενέργεια και αν ξοδέψεις σε αυτούς, δεν ωφελεί. Όσοι αγαπούν την αλήθεια έχουν μια έντονη ώθηση προς αυτήν· αν αυτό είναι κατά το μεγαλύτερο μέρος ή κατά κύριο λόγο το στοιχείο που τους ωθεί, και τους γίνει σαφής συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια, είναι σίγουρο ότι θα μπορέσουν να την κάνουν πράξη. Δεν είναι απλό πράγμα να αγαπά κανείς την αλήθεια· δεν φτάνει η ελαφριά προθυμία από μόνη της για να την αγαπήσει κανείς. Θα πρέπει να φτάσει κάποιος σε ένα σημείο όπου, μόλις κατανοήσει τον λόγο του Θεού, θα μπορεί να αγωνιστεί και να αντέξει την ταλαιπωρία, αλλά και να πληρώσει το τίμημα για να κάνει πράξη την αλήθεια. Αυτός είναι ένας άνθρωπος που αγαπά την αλήθεια. Κάποιος που αγαπά την αλήθεια την επιδιώκει με επιμονή, όσες διεφθαρμένες διαθέσεις κι αν αποκαλύπτει και όσες παραβάσεις κι αν έχει διαπράξει. Ό,τι κι αν του συμβεί, μπορεί να προσεύχεται στον Θεό, να αναζητά και να αποδέχεται την αλήθεια. Μετά από δύο ή τρία χρόνια τέτοιας εμπειρίας, οι προσπάθειές του μπορούν να αποδώσουν και οι συνηθισμένες δυσκολίες δεν θα του είναι εμπόδιο. Αν αντιμετωπίσει σημαντικές δυσκολίες, ακόμη κι αν αποτύχει θα είναι φυσιολογικό, επειδή το ανάστημά του είναι πολύ μικρό. Εφόσον μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια υπό κανονικές συνθήκες, υπάρχει ελπίδα. Όταν γνωρίσει τον Θεό και αποκτήσει θεοφοβούμενη καρδιά, θα μπορεί εύκολα να ξεπεράσει ακόμη και σημαντικές δυσκολίες. Καμία δυσκολία δεν θα του προκαλεί πρόβλημα. Εφόσον οι άνθρωποι διαβάζουν περισσότερα λόγια του Θεού και συναναστρέφονται περισσότερο πάνω στην αλήθεια, κι αν μπορούν να προσεύχονται σ’ Αυτόν, ανεξάρτητα από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, αλλά και να βασίζονται στο έργο του Αγίου Πνεύματος για να λύσουν προβλήματα, θα μπορούν να κατανοήσουν εύκολα και να κάνουν πράξη την αλήθεια. Και τότε, θα αρχίσει σταδιακά να αποβάλλεται η διεφθαρμένη τους διάθεση. Κάθε φορά που θα κάνουν πράξη την αλήθεια, θα αποβάλλουν λίγη από τη διεφθαρμένη τους διάθεση. Και όσο περισσότερο κάνουν πράξη την αλήθεια, θα αποβάλλεται και μεγαλύτερο μέρος της διεφθαρμένης τους διάθεσης. Είναι νόμος της φύσης. Αν οι άνθρωποι βλέπουν ότι αποκαλύπτουν μια διεφθαρμένη διάθεση και προσπαθούν να την εξαλείψουν με αυτοσυγκράτηση και καρτερικότητα, θα πετύχουν; Δεν θα είναι εύκολο. Αν μπορούσαν να την εξαλείψουν με αυτόν τον τρόπο, τότε δεν θα χρειαζόταν η κρίση και η παίδευση του Θεού. Για να εξαλείψει κάποιος μια διεφθαρμένη διάθεση, πρέπει να βασιστεί στην προσευχή στον Θεό και στον ίδιο τον Θεό, στην αναζήτηση της αλήθειας και στην αυτογνωσία μέσω της αυτοκριτικής, καθώς και στο έργο του Αγίου Πνεύματος. Αυτό μπορεί να την εξαλείψει σταδιακά. Αν οι άνθρωποι δεν συνεργάζονται, αν δεν ξέρουν πώς να κάνουν αυτοκριτική, αν δεν μπορούν να αποδεχθούν την αλήθεια, αν δεν αναγνωρίζουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση, αν δεν δείχνουν μετάνοια και δεν μισούν τη σάρκα και τον Σατανά, τότε δεν θα αποβληθεί από μόνη της η διεφθαρμένη τους διάθεση. Και εδώ είναι που γίνεται πιο θαυμαστό το έργο του Αγίου Πνεύματος: εφόσον οι άνθρωποι διψούν για την αλήθεια και επιδιώκουν μια αλλαγή στη διάθεσή τους, ο Θεός θα τους διαφωτίσει και θα τους καθοδηγήσει. Χωρίς να το συνειδητοποιήσουν, θα κατανοήσουν την αλήθεια και ταυτόχρονα θα πετύχουν την αυτογνωσία· και σε αυτό το σημείο, θα αρχίσουν να αγαπούν την αλήθεια και να τη λαχταρούν. Θα μπορούν να μισούν τη φύση και τη διάθεση του Σατανά μέσα απ’ την καρδιά τους, κι έτσι θα τους είναι ευκολότερο να επαναστατήσουν ενάντια στη σάρκα και θα θεωρούν πολύ πιο εύκολο το να κάνουν πράξη την αλήθεια. Τότε, θα αλλάξει λίγο-λίγο η διεφθαρμένη τους διάθεση και δεν θα εκδηλώνουν πλέον επαναστατικότητα κατά του Θεού. Θα μπορούν να υποταχθούν πλήρως σ’ Αυτόν, χωρίς να περιορίζονται από κανένα άτομο, γεγονός ή πράγμα. Πρόκειται για πλήρη μεταμόρφωση της ζωής-διάθεσής τους.

Απόσπασμα 52

Μερικοί άνθρωποι ποτέ δεν αναζητούν την αλήθεια ενώ εκτελούν τα καθήκοντά τους. Απλώς κάνουν ό,τι τους αρέσει, ενεργώντας σύμφωνα με τις δικές τους φαντασιοπληξίες, και ενεργούν πάντοτε αυθαίρετα και απερίσκεπτα. Απλώς δεν βαδίζουν στο μονοπάτι της άσκησης της αλήθειας. Τι σημαίνει «αυθαίρετος και απερίσκεπτος»; Σημαίνει να ενεργείς όπως κρίνεις εσύ σωστό όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με ένα ζήτημα χωρίς καμία διαδικασία σκέψης ή αναζήτησης. Τίποτα από όσα λέει κάποιος άλλος δεν μπορεί να αγγίξει την καρδιά σου ή να σου αλλάξει γνώμη. Δεν μπορείς καν να το δεχτείς όταν σου γίνεται συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια, επιμένεις στις δικές σου απόψεις, δεν ακούς τους άλλους όταν λένε κάτι σωστό, πιστεύοντας ότι εσύ έχεις δίκιο και εμμένοντας στις δικές σου ιδέες. Ακόμη και αν το σκεπτικό σου είναι σωστό, θα πρέπει να λαμβάνεις υπόψη και τις απόψεις των άλλων; Και αν δεν το κάνεις καθόλου, αυτό δεν είναι εξαιρετικά αυτάρεσκη συμπεριφορά; Δεν είναι εύκολο για τους ανθρώπους που είναι εξαιρετικά αυτάρεσκοι και πεισματάρηδες να αποδεχτούν την αλήθεια. Εάν κάνεις κάτι λάθος και οι άλλοι σε επικρίνουν λέγοντας «Δεν το κάνεις σύμφωνα με την αλήθεια!», εσύ απαντάς «Κι έτσι να είναι, εγώ και πάλι με τον ίδιο τρόπο θα το κάνω», και μετά βρίσκεις κάποιον λόγο να τους κάνεις να πιστέψουν ότι είναι σωστό. Εάν σε επιπλήξουν, λέγοντας: «Ενεργώντας έτσι, προκαλείς διατάραξη και αυτό θα βλάψει το έργο της εκκλησίας», εσύ όχι μόνο δεν ακούς, αλλά συνεχίζεις να προβάλλεις δικαιολογίες όπως: «Νομίζω ότι αυτός είναι ο σωστός τρόπος, οπότε έτσι θα το κάνω», τι διάθεση είναι αυτή; (Αλαζονεία.) Είναι αλαζονεία. Μια αλαζονική φύση σε κάνει ισχυρογνώμονα. Αν έχεις αλαζονική φύση, θα συμπεριφέρεσαι αυθαίρετα και πρόχειρα, χωρίς να προσέχεις τι λέει ο καθένας. Πώς, λοιπόν, διορθώνεις την αυθαιρεσία και την προχειρότητά σου; Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι σου συμβαίνει κάτι και έχεις τις δικές σου ιδέες και τα δικά σου σχέδια. Πριν καταλήξεις στο τι πρέπει να κάνεις, πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια και πρέπει, τουλάχιστον, να συναναστραφείς με όλους σχετικά με το τι σκέφτεσαι και το τι πιστεύεις γι’ αυτό το ζήτημα, ζητώντας από όλους να σου πουν αν οι σκέψεις σου είναι σωστές και σύμφωνες με την αλήθεια, και να κάνουν για σένα το τσεκάρισμα. Αυτή είναι η καλύτερη μέθοδος για να διορθωθεί η αυθαιρεσία και η προχειρότητα. Καταρχάς, μπορείς να ρίξεις φως στις απόψεις σου και να αναζητήσεις την αλήθεια —αυτό είναι το πρώτο βήμα άσκησης για να διορθώσεις την αυθαιρεσία και την προχειρότητα. Το δεύτερο βήμα έρχεται όταν άλλοι άνθρωποι εκφράζουν αντίθετες απόψεις —πώς μπορείς να ασκηθείς ώστε να μην είσαι αυθαίρετος κι απερίσκεπτος; Πρέπει, καταρχάς, να τηρήσεις στάση ταπεινοφροσύνης, να αφήσεις κατά μέρος αυτό που πιστεύεις ότι είναι σωστό και να τους αφήσεις όλους να συναναστραφούν. Ακόμα κι αν πιστεύεις ότι ο δικός σου τρόπος είναι ο σωστός, δεν θα πρέπει να επιμένεις σ’ αυτόν. Αυτό αποτελεί κατά κάποιο τρόπο ένα βήμα προς τα εμπρός· δείχνει μια στάση αναζήτησης της αλήθειας, απάρνησης του εαυτού σου και ικανοποίησης των προθέσεων του Θεού. Μόλις αποκτήσεις αυτήν τη στάση, την ίδια στιγμή που δεν επιμένεις στις γνώμες σου, θα πρέπει να προσεύχεσαι, να αναζητάς την αλήθεια από τον Θεό, και στη συνέχεια να αναζητάς μια βάση στα λόγια του Θεού —να αποφασίζεις πώς να ενεργείς βασισμένος στα λόγια του Θεού. Αυτή είναι η πιο κατάλληλη και ακριβής άσκηση. Όταν οι άνθρωποι αναζητούν την αλήθεια και θέτουν ένα πρόβλημα για να συναναστραφούν και να αναζητήσουν μια απάντηση όλοι μαζί, τότε είναι που το Άγιο Πνεύμα παρέχει διαφώτιση. Ο Θεός διαφωτίζει τους ανθρώπους σύμφωνα με τις αρχές —αξιολογεί τη στάση σου. Αν προσκολλάσαι πεισματικά στις θέσεις σου, ανεξάρτητα από το εάν η άποψή σου είναι σωστή ή λάθος, ο Θεός θα κρύψει το πρόσωπό Του από σένα και θα σε αγνοήσει· θα σε κάνει να καταλήξεις σε αδιέξοδο για να σε αποκαλύψει και να εκθέσει την άσχημη κατάστασή σου. Αν, από την άλλη πλευρά, η στάση σου είναι σωστή, αν δεν είναι στάση επιμονής να γίνει το δικό σου ούτε στάση αυταρέσκειας, ούτε αυθαίρετη και απερίσκεπτη, μα στάση αναζήτησης και αποδοχής της αλήθειας, τότε, αν συναναστρέφεσαι με όλους, το Άγιο Πνεύμα θα ξεκινήσει να εργάζεται ανάμεσά σας και ίσως Αυτό να σε καθοδηγήσει στην κατανόηση μέσω των λόγων κάποιου. Μερικές φορές, όταν το Άγιο Πνεύμα σε διαφωτίζει, σε οδηγεί να κατανοήσεις την ουσία ενός θέματος με λίγες μόνο λέξεις ή φράσεις, ή δίνοντάς σου μια ιδέα. Αντιλαμβάνεσαι, εκείνη τη στιγμή, πως οτιδήποτε κι αν είναι αυτό στο οποίο έχεις προσκολληθεί, είναι λανθασμένο, και, την ίδια στιγμή, κατανοείς τον καταλληλότερο τρόπο δράσης. Έχοντας φτάσει σε ένα τέτοιο επίπεδο, δεν απέφυγες με επιτυχία να διαπράξεις το κακό και ταυτόχρονα δεν απέφυγες να υποστείς τις συνέπειες ενός λάθους; Δεν δείχνει αυτό ότι σε προστατεύει ο Θεός; (Ναι.) Πώς επιτυγχάνεται κάτι τέτοιο; Επιτυγχάνεται μόνο όταν έχεις θεοφοβούμενη καρδιά κι όταν αναζητάς την αλήθεια με καρδιά γεμάτη υποταγή. Μόλις λάβεις τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος και καθορίσεις τις αρχές της άσκησης, η άσκησή σου θα συνάδει με την αλήθεια και θα είσαι σε θέση να ικανοποιείς τις προθέσεις του Θεού. Από τι εξαρτάται κατά κύριο λόγο η δυνατότητά σου να κάνεις πράξη την αλήθεια με αυτόν τον τρόπο; Εξαρτάται, κυρίως, από το να έχεις τις σωστές προθέσεις και την κατάλληλη στάση. Αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό. Όταν εργάζεται το Άγιο Πνεύμα, εξετάζει εξονυχιστικά τις προθέσεις και τις στάσεις των ανθρώπων, και αποφασίζει αν θα τους διαφωτίσει ή θα τους καθοδηγήσει με βάση αυτούς τους παράγοντες. Αν οι άνθρωποι κατανοήσουν το έργο του Θεού και διακρίνουν καθαρά αυτό το ζήτημα, θα μάθουν πώς να προσεύχονται στον Θεό και να αναζητούν την αλήθεια. Μπορείτε να το διακρίνετε αυτό καθαρά; Συχνά, οι άνθρωποι θέλουν να μη διαπράττουν το κακό, και επιθυμούν να κάνουν πράξη την αλήθεια και να ενεργούν με αρχές. Όμως, αυτό εξαρτάται από τη στάση τους απέναντι στην αλήθεια και από το κατά πόσο έχουν καρδιά που έχει φόβο Θεού και υποτάσσεται σ Αυτόν. Αν μπορείς να εγκαταλείψεις τις προθέσεις σου και έχεις νοοτροπία υποταγής στον Θεό, με ειλικρινή προσευχή σ’ Αυτόν και αναζήτηση απ’ Αυτόν, τότε δεν θα αργήσεις να λάβεις τη διαφώτισή Του. Ο Θεός θα σε κάνει με κάποιες μεθόδους να καταλάβεις ποιες είναι οι αρχές της αλήθειας και πού βρίσκονται τα βασικά σημεία της αλήθειας. Όταν προσεύχεσαι στον Θεό και αναζητάς από Αυτόν, τότε εφόσον έχεις τη σωστή νοοτροπία και είσαι ειλικρινής, Εκείνος θα σε διαφωτίσει. Το μόνο ανησυχητικό είναι αν οι άνθρωποι δεν αναζητούν πραγματικά την αλήθεια, αλλά απλώς ενεργούν μηχανικά και διεκπεραιωτικά για να τους δουν οι άλλοι. Σε αυτήν την περίπτωση, δεν θα αποκτήσουν τη διαφώτιση του Θεού. Αν η στάση σου είναι να επιμένεις πεισματικά, να απορρίπτεις την αλήθεια, να μη δέχεσαι τις υποδείξεις οποιουδήποτε άλλου, να μην αναζητάς την αλήθεια, να έχεις πίστη μόνο στον εαυτό σου και να κάνεις μόνο ό,τι θέλεις —αν αυτή είναι η στάση σου ό,τι κι αν κάνει ή ζητάει ο Θεός, τότε ποια είναι η αντίδραση του Θεού; Ο Θεός δεν σου δίνει σημασία, σε βάζει στο περιθώριο. Δεν είσαι πεισματάρης; Δεν είσαι αλαζόνας; Δεν νομίζεις ότι έχεις πάντα δίκιο; Αν δεν έχεις υποταγή, αν δεν αναζητάς ποτέ, αν η καρδιά σου είναι εντελώς κλειστή απέναντι στον Θεό και Του αντιστέκεται εντελώς, τότε ο Θεός δεν σου δίνει σημασία. Γιατί δεν σου δίνει σημασία ο Θεός; Διότι αν η καρδιά σου είναι κλειστή απέναντι στον Θεό, μπορείς να δεχτείς τη διαφώτιση του Θεού; Μπορείς, όταν ο Θεός σε επιπλήττει, να το αισθανθείς; Όταν οι άνθρωποι είναι αδιάλλακτοι, όταν ξεσπάει η σατανική φύση τους και αγριότητά τους, δεν αισθάνονται τίποτα από όσα κάνει ο Θεός, είναι όλα μάταια —επομένως, ο Θεός δεν κάνει άχρηστο έργο. Αν έχεις αυτού του είδους την πεισματικά ανταγωνιστική στάση, το μόνο που κάνει ο Θεός είναι να παραμείνει κρυμμένος από σένα, ο Θεός δεν θα κάνει περιττά πράγματα. Όταν είσαι τόσο πεισματικά ανταγωνιστικός και τόσο κλειστός, ο Θεός δεν θα έκανε ποτέ σ’ εσένα κάτι εξαναγκαστικά ούτε θα σου επέβαλλε κάτι, δεν θα συνέχιζε ποτέ να προσπαθεί να σε συγκινήσει και να σε διαφωτίσει ξανά και ξανά —ο Θεός δεν ενεργεί μ’ αυτόν τον τρόπο. Γιατί δεν ενεργεί ο Θεός μ’ αυτόν τον τρόπο; Κυρίως επειδή ο Θεός έχει δει σ’ εσένα ένα συγκεκριμένο είδος διάθεσης, μια αγριότητα που αποστρέφεται την αλήθεια και έχει ανοσία στη λογική. Και νομίζεις ότι οι άνθρωποι μπορούν να ελέγξουν ένα άγριο ζώο όταν ξεσπάσει η αγριότητά του; Μήπως ωφελεί καθόλου το να του φωνάζεις και να του ουρλιάζεις; Έχει νόημα να του μιλάς λογικά ή να του προσφέρεις παρηγοριά; Τολμούν οι άνθρωποι να το πλησιάσουν; Υπάρχει ένας καλός τρόπος για να το περιγράψουμε αυτό: Έχει ανοσία στη λογική. Όταν φουντώνει η αγριότητα των ανθρώπων και έχεις ανοσία στη λογική, τότε τι κάνει ο Θεός; Δεν σου δίνει καμία σημασία. Τι άλλο έχει να σου πει ο Θεός όταν έχεις ανοσία στη λογική; Δεν έχει νόημα να πει τίποτε άλλο. Και όταν ο Θεός δεν σου δίνει σημασία, είσαι ευλογημένος ή υποφέρεις; Αποκτάς κάποια οφέλη ή υφίστασαι κάποια απώλεια; Αναμφίβολα θα υποστείς απώλεια. Και ποιος το προκάλεσε αυτό; (Εμείς το προκαλέσαμε.) Εσύ το προκάλεσες. Κανείς δεν σε ανάγκασε να ενεργήσεις έτσι, κι όμως εσύ εξακολουθείς να στεναχωριέσαι. Δεν το προκάλεσες εσύ αυτό στον εαυτό σου; Ο Θεός δεν σου δίνει σημασία, δεν μπορείς να αισθανθείς τον Θεό, υπάρχει σκοτάδι στην καρδιά σου, και η ζωή σου βρίσκεται σε κίνδυνο —εσύ το προκάλεσες αυτό στον εαυτό σου, το αξίζεις.

Είναι πολύ επικίνδυνο να είναι οι άνθρωποι υπερβολικά πεισματάρηδες και να επιμένουν στις δικές τους ιδέες χωρίς να αναζητούν την αλήθεια όταν αντιμετωπίζουν ένα ζήτημα. Ο Θεός θα αποστραφεί και θα απορρίψει αυτούς τους ανθρώπους, θα τους θέσει στο περιθώριο. Ποια συνέπεια θα έχει αυτό; Μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι υπάρχει ο κίνδυνος να αποκλειστούν. Ωστόσο, εκείνοι που αναζητούν την αλήθεια μπορούν να λάβουν τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Άγιου Πνεύματος, με αποτέλεσμα να κερδίσουν την ευλογία του Θεού. Οι δύο διαφορετικές στάσεις, δηλαδή αυτή του να αναζητάς και αυτή του να μην αναζητάς την αλήθεια, μπορούν να επιφέρουν δύο διαφορετικές καταστάσεις μέσα σου και να οδηγήσουν σε δύο διαφορετικά αποτελέσματα. Ποιο αποτέλεσμα προτιμάς; (Θα προτιμούσα να λάβω τη διαφώτιση του Θεού.) Αν οι άνθρωποι επιθυμούν να διαφωτιστούν και να καθοδηγηθούν από τον Θεό και να λάβουν τις χάρες του Θεού, τι είδους στάση πρέπει να έχουν; Πρέπει να έχουν συχνά μια στάση αναζήτησης και υποταγής ενώπιον του Θεού. Είτε εκτελείς το καθήκον σου, είτε αλληλεπιδράς με άλλους ή χειρίζεσαι κάποιο ιδιαίτερο ζήτημα με το οποίο έρχεσαι αντιμέτωπος, πρέπει να έχεις στάση αναζήτησης και υποταγής. Με τέτοιου είδους στάση, μπορεί κανείς να πει ότι έχεις κάπως θεοφοβούμενη καρδιά. Το να μπορείς να αναζητάς και να υποτάσσεσαι στην αλήθεια είναι το μονοπάτι του φόβου του Θεού και της αποφυγής του κακού. Εάν δεν έχεις στάση αναζήτησης και υποταγής, αλλά, αντίθετα, προσκολλάσαι στον εαυτό σου, είσαι πεισματικά ανταγωνιστικός και αρνείσαι να αποδεχτείς την αλήθεια και την αποστρέφεσαι, τότε φυσικά θα διαπράξεις πολλά κακά. Δεν θα μπορείς να το αποφύγεις! Αν οι άνθρωποι δεν αναζητούν ποτέ την αλήθεια για να το λύσουν αυτό, η τελική συνέπεια θα είναι μία: όσα κι αν βιώσουν, σε όσες καταστάσεις κι αν βρεθούν, όσα διδάγματα κι αν τους δώσει ο Θεός, και πάλι δεν θα καταλαβαίνουν την αλήθεια. Και στο τέλος, θα παραμείνουν ανίκανοι να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα. Αν δεν έχουν την αλήθεια-πραγματικότητα, δεν θα μπορούν να ακολουθήσουν την οδό του Θεού. Κι αν δεν μπορέσουν ποτέ να ακολουθήσουν την οδό του Θεού, τότε δεν είναι άνθρωποι που έχουν τον φόβο Του και αποφεύγουν το κακό. Οι άνθρωποι λένε ξανά και ξανά πως θέλουν να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους και να ακολουθήσουν τον Θεό. Είναι τόσο απλά τα πράγματα; Σε καμία περίπτωση. Αυτά τα πράγματα έχουν τεράστια σημασία στη ζωή των ανθρώπων! Δεν είναι εύκολο να εκτελεί κανείς καλά το καθήκον του, να ικανοποιεί τον Θεό και να μπορεί να έχει φόβο Θεού και να αποφεύγει το κακό. Όμως θα σας πω μια αρχή άσκησης: εάν έχεις στάση αναζήτησης και υποταγής όταν σου συμβαίνει κάτι, αυτό θα σε προστατεύει. Απώτερος στόχος δεν είναι να προστατευθείς. Είναι να σε κάνει να κατανοήσεις την αλήθεια και να μπορέσεις να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα, και να επιτύχεις τη σωτηρία του Θεού —αυτός είναι ο απώτερος στόχος. Εάν έχεις αυτήν τη στάση σε όλα όσα βιώνεις, δεν θα νιώθεις πλέον ότι η εκτέλεση του καθήκοντός σου και η ικανοποίηση των προθέσεων του Θεού είναι κενά λόγια και συνθήματα, δεν θα σου φαίνεται πια τόσο απαιτητικό. Αντίθετα, προτού καν το καταλάβεις, θα μπορέσεις να κατανοήσεις πολλές αλήθειες. Εάν προσπαθήσεις να βιώνεις τα πράγματα μ’ αυτόν τον τρόπο, σίγουρα θα αποκομίσεις οφέλη. Δεν έχει σημασία το ποιος είσαι, πόσο χρονών είσαι, πόσο μορφωμένος είσαι, πόσα χρόνια πιστεύεις στον Θεό ή τι καθήκον εκτελείς. Εφόσον έχεις στάση αναζήτησης και υποταγής, εφόσον το βιώνεις κατ’ αυτόν τον τρόπο, τότε τελικά σίγουρα θα κατανοήσεις την αλήθεια και θα εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα. Ωστόσο, αν δεν έχεις σε όλα όσα σου συμβαίνουν στάση αναζήτησης και υποταγής, τότε δεν θα μπορέσεις να κατανοήσεις την αλήθεια ούτε να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα. Εκείνοι που δεν κατανοούν ποτέ την αλήθεια και ούτε μπορούν ποτέ να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα σκέφτονται: «Ποια είναι η αλήθεια και ποια είναι δόγματα; Ποια είναι η αλήθεια-πραγματικότητα και τι σημαίνει να μην έχεις την αλήθεια-πραγματικότητα; Γιατί δεν το καταλαβαίνω;» Συχνά, ακούνε κηρύγματα και συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια. Απ’ το πρωί ως το βράδυ διαβάζουν τα λόγια του Θεού, ακούνε περισσότερα, μαθαίνουν περισσότερα και γράφουν περισσότερα. Κρατούν σημειώσεις στα τετράδιά τους για όσα εποικοδομητικά πράγματα ακούνε και γεμίζουν ολόκληρους τόμους. Έχουν καταβάλει μεγάλη προσπάθεια, αλλά, δυστυχώς, δεν κατανοούν ποτέ την αλήθεια, με αποτέλεσμα να τη θεωρούν υπερβολικά βαθιά. Αφού ακούσουν για αρκετά χρόνια, κατανοούν κάποια δόγματα· γιατί όμως δεν μπορούν να τα κάνουν πράξη; Γιατί μπερδεύονται όταν αντιμετωπίζουν διάφορα ζητήματα; Θεωρούν ότι η κατανόηση της αλήθειας και η είσοδος στην αλήθεια-πραγματικότητα είναι κάτι πολύ αφηρημένο και νομίζουν ότι είναι πολύ δύσκολο να το πετύχουν. Στην πραγματικότητα, το έχουν παρερμηνεύσει. Η πίστη στον Θεό και η κατανόηση της αλήθειας δεν έχουν να κάνουν με λεκτικά παιχνίδια ούτε με την ικανότητα να μιλά κανείς για κάποια λόγια και δόγματα χωρίς να κάνει τίποτε άλλο —δεν έχει να κάνει μ’ αυτό. Η πίστη στον Θεό εστιάζει πάρα πολύ στην άσκηση της αλήθειας και την ικανότητα να αντιλαμβάνεται κανείς τις αρχές άσκησης της αλήθειας. Μόνο αν καταλάβει κανείς τι είναι η άσκηση της αλήθειας και πώς αντιμετωπίζονται τα ζητήματα με βάση τις αρχές, μπορεί να θεωρηθεί ότι κατανοεί την αλήθεια και ότι έχει εισέλθει στην πραγματικότητα. Το πιο σημαντικό είναι η ικανότητα να κάνει πράξη την αλήθεια και να εισέλθει στην πραγματικότητα.

Απόσπασμα 53

Όταν οι άνθρωποι δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη απέναντι στα καθήκοντά τους, όταν τα κάνουν επιπόλαια, συμπεριφέρονται σαν ανθρωπάρεσκοι και δεν υπερασπίζονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, τι διάθεση είναι αυτή; Είναι πονηριά, είναι η διάθεση του Σατανά. Η πιο εμφανής πτυχή των φιλοσοφιών του ανθρώπου για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις είναι η πονηριά. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι, αν δεν είναι πονηροί, θα έχουν την τάση να προσβάλλουν τους άλλους και θα είναι ανίκανοι να προστατέψουν τον εαυτό τους· πιστεύουν ότι πρέπει να είναι αρκετά πονηροί ώστε να μην προσβάλουν και να μην πληγώσουν κανέναν κι έτσι να παραμείνουν οι ίδιοι ασφαλείς, να προστατέψουν τα μέσα του βιοπορισμού τους και να εδραιωθούν ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους. Όλοι οι άπιστοι ζουν σύμφωνα με τις φιλοσοφίες του Σατανά. Όλοι τους είναι ανθρωπάρεσκοι και δεν προσβάλλουν κανέναν. Έχεις έρθει στον οίκο του Θεού, έχεις διαβάσει τον λόγο του Θεού και έχεις ακούσει τα κηρύγματα του οίκου του Θεού· γιατί, λοιπόν, δεν είσαι σε θέση να κάνεις πράξη την αλήθεια, να μιλήσεις από καρδιάς και να είσαι ειλικρινής άνθρωπος; Γιατί είσαι πάντα ανθρωπάρεσκος; Οι ανθρωπάρεσκοι προστατεύουν μόνο τα δικά τους συμφέροντα και όχι τα συμφέροντα της εκκλησίας. Όταν βλέπουν κάποιον να πράττει το κακό και να βλάπτει τα συμφέροντα της εκκλησίας, το αγνοούν. Τους αρέσει να είναι ανθρωπάρεσκοι και δεν προσβάλλουν κανέναν. Αυτό είναι ανευθυνότητα και αυτού του είδους τα άτομα είναι υπερβολικά πονηρά και αναξιόπιστα. Για να προστατέψουν τη δική τους ματαιοδοξία και περηφάνια, αλλά και για να διατηρήσουν τη φήμη και τη θέση τους, κάποιοι άνθρωποι ευχαρίστως βοηθούν τους άλλους και θυσιάζονται για τους φίλους τους με οποιοδήποτε κόστος. Μα όταν χρειάζεται να προστατέψουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, την αλήθεια και τη δικαιοσύνη, οι καλές προθέσεις τους χάνονται, εξανεμίζονται. Όταν θα έπρεπε να κάνουν πράξη την αλήθεια, δεν την κάνουν καθόλου πράξη. Τι συμβαίνει; Για να προστατέψουν τη δική τους αξιοπρέπεια και περηφάνια, είναι πρόθυμοι να πληρώσουν οποιοδήποτε τίμημα και να υπομείνουν κάθε μαρτύριο. Αλλά όταν χρειάζεται να κάνουν αληθινό έργο και να χειριστούν πρακτικά ζητήματα, να διαφυλάξουν το έργο της εκκλησίας και τα θετικά πράγματα, καθώς και να προστατέψουν και να μεριμνήσουν για τον εκλεκτό λαό του Θεού, γιατί δεν έχουν πλέον τη δύναμη να πληρώσουν οποιοδήποτε τίμημα και να υπομείνουν οποιοδήποτε μαρτύριο; Αυτό είναι αδιανόητο. Στην πραγματικότητα, έχουν ένα είδος διάθεσης που αποστρέφεται την αλήθεια. Γιατί λέω ότι η διάθεσή τους αποστρέφεται την αλήθεια; Επειδή, κάθε φορά που κάτι αφορά την κατάθεση μαρτυρίας για τον Θεό, την άσκηση της αλήθειας, την προστασία του εκλεκτού λαού του Θεού, τον αγώνα κατά των μηχανορραφιών του Σατανά ή την προστασία του έργου της εκκλησίας, τρέπονται σε φυγή και κρύβονται και δεν επιλαμβάνονται τυχόν αναγκαίων υποθέσεων. Πού είναι ο ηρωισμός τους και το πνεύμα υπομονής των δεινών; Πού τα εφαρμόζουν αυτά τα πράγματα; Αυτό μπορεί εύκολα να το καταλάβει κανείς. Ακόμη κι αν κάποιος τους επικρίνει, λέγοντας ότι δεν θα έπρεπε να είναι τόσο εγωιστές και ευτελείς και να προστατεύουν τον εαυτό τους, αλλά ότι θα έπρεπε να προστατεύσουν το έργο της εκκλησίας, ούτε που τους νοιάζει. Λένε μέσα τους: «Εγώ δεν τα κάνω αυτά, δεν έχουν καμία σχέση μ’ εμένα. Τι όφελος θα είχε για την επιδίωξή μου για φήμη, κέρδος και θέση το να ενεργήσω κατ’ αυτόν τον τρόπο;» Δεν είναι άτομα που επιδιώκουν την αλήθεια. Αρέσκονται μόνο στο να επιδιώκουν φήμη, κέρδος και θέση και δεν κάνουν καθόλου το έργο που τους έχει εμπιστευτεί ο Θεός. Έτσι, όταν τους χρειάζονται για να κάνουν το έργο της εκκλησίας, επιλέγουν απλώς να τραπούν σε φυγή. Αυτό σημαίνει ότι μέσα τους δεν τους αρέσουν τα θετικά πράγματα και δεν ενδιαφέρονται για την αλήθεια. Αυτό αποτελεί σαφή εκδήλωση του ότι αποστρέφονται την αλήθεια. Μόνο εκείνοι που αγαπούν την αλήθεια και κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα μπορούν να βγουν μπροστά όταν απαιτείται από το έργο του οίκου του Θεού και από τους εκλεκτούς Του· μόνο αυτοί μπορούν να ορθώσουν το ανάστημά τους, με γενναιότητα και δέσμευση απέναντι στο καθήκον, για να μαρτυρήσουν στον Θεό και να συναναστραφούν σχετικά με την αλήθεια, καθοδηγώντας τους εκλεκτούς του Θεού στο σωστό μονοπάτι, επιτρέποντάς τους να επιτύχουν υποταγή στο έργο του Θεού. Μόνο αυτό αποτελεί στάση ευθύνης και εκδήλωση του ότι υπολογίζουν τις προθέσεις του Θεού. Αν δεν έχετε αυτήν τη στάση και όλο είστε απρόσεκτοι στον χειρισμό των πραγμάτων και σκέφτεστε: «Θα κάνω τα πράγματα μέσα στο πλαίσιο του καθήκοντός μου, μα δεν νοιάζομαι για κανέναν άλλον. Αν με ρωτήσεις κάτι, θα σου απαντήσω —αν έχω όρεξη. Αλλιώς, δεν θα απαντήσω. Αυτή είναι η στάση μου», τότε αυτό είναι ένα είδος διεφθαρμένης διάθεσης, έτσι δεν είναι; Όταν κάποιος προστατεύει μόνο τη θέση, τη φήμη του και την περηφάνια του, όταν προστατεύει μόνο τα πράγματα που σχετίζονται με τα δικά του συμφέροντα, προστατεύει έτσι έναν δίκαιο σκοπό; Προστατεύει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού; Πίσω από αυτά τα τιποτένια, εγωιστικά κίνητρα βρίσκεται η διάθεση της αποστροφής για την αλήθεια. Οι περισσότεροι από σας παρουσιάζετε συχνά αυτού του είδους τις εκδηλώσεις και τη στιγμή που έρχεστε αντιμέτωποι με κάτι που σχετίζεται με τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, υπεκφεύγετε λέγοντας: «Δεν το είδα» ή «Δεν ξέρω» ή «Δεν το άκουσα». Είτε πράγματι δεν έχεις καθόλου επίγνωση είτε απλώς προσποιείσαι ότι δεν έχεις, αν αποκαλύπτεις αυτού του είδους τη διεφθαρμένη διάθεση στις κρίσιμες στιγμές, τότε είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς αν είσαι κάποιος που πιστεύει πραγματικά στον Θεό· για Μένα, είσαι είτε μπερδεμένος στην πίστη σου είτε δύσπιστος. Δεν είσαι σε καμία περίπτωση άνθρωπος που αγαπάει την αλήθεια.

Μπορεί να καταλαβαίνετε τι σημαίνει να αποστρέφεται κανείς την αλήθεια, αλλά γιατί λέω ότι η αποστροφή για την αλήθεια είναι μια διάθεση; Μια διάθεση δεν έχει καμία σχέση με περιστασιακές, προσωρινές εκδηλώσεις, ενώ οι περιστασιακές, προσωρινές εκδηλώσεις δεν χαρακτηρίζονται πρόβλημα διάθεσης. Όποια κι αν είναι η διεφθαρμένη διάθεση ενός ατόμου, θα αποκαλύπτεται συχνά ή και συνέχεια μέσα του· θα αποκαλύπτεται κάθε φορά που το άτομο θα βρίσκεται στο κατάλληλο πλαίσιο. Άρα, δεν μπορείς να χαρακτηρίσεις αυθαίρετα ένα πρόβλημα διάθεσης με βάση μια περιστασιακή, προσωρινή εκδήλωση. Τι είναι, λοιπόν, μια διάθεση; Οι διαθέσεις έχουν να κάνουν με τις προθέσεις και τα κίνητρα, με τον τρόπο σκέψης και την οπτική του ατόμου. Δείχνεις να μπορείς να διαισθάνεσαι ότι κυριαρχούν πάνω σου και σε επηρεάζουν, αλλά οι διαθέσεις μπορούν και να είναι αθέατες και κρυμμένες, να τις επισκιάζουν επιφανειακά φαινόμενα. Με λίγα λόγια, όσο έχεις μέσα σου μια διάθεση, θα παρεμβαίνει σ’ εσένα, θα σε περιορίζει και θα σε ελέγχει, ενώ θα γεννά μέσα σου πολλές συμπεριφορές και εκδηλώσεις. Έτσι είναι μια διάθεση. Ποιες συμπεριφορές, σκέψεις, απόψεις και στάσεις γεννά συχνά η διάθεση της αποστροφής για την αλήθεια; Από τα κύρια χαρακτηριστικά της αποστροφής για την αλήθεια που επιδεικνύουν οι άνθρωποι είναι η έλλειψη ενδιαφέροντος για τα θετικά πράγματα και την αλήθεια, καθώς και το να μην ενδιαφέρονται να προσεγγίσουν την αλήθεια, μέσα τους να είναι νωθροί και να μην το επιθυμούν, ενώ ταυτόχρονα να πιστεύουν ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με όλα αυτά όσον αφορά οτιδήποτε έχει σχέση με την άσκηση της αλήθειας. Θα δώσω ένα απλό παράδειγμα. Κάτι που αποτελεί κοινή λογική και που οι άνθρωποι αναφέρουν πολλές φορές σχετικά με την υγεία είναι να τρώμε περισσότερα φρούτα και λαχανικά, να τρώμε περισσότερα ελαφριά φαγητά και λιγότερο κρέας και, κυρίως, λιγότερα τηγανητά· αυτός είναι ένας θετικός οδηγός για την υγεία και την ευεξία των ανθρώπων. Ο καθένας μπορεί να καταλάβει και να αποδεχτεί τι πρέπει να τρώει περισσότερο και τι λιγότερο. Βασίζεται, όμως, αυτή η αποδοχή στη θεωρία ή στην πράξη; (Στη θεωρία.) Πώς εκδηλώνεται η θεωρητική αποδοχή; Ως απλή αναγνώριση. Θεωρείς αυτήν τη δήλωση σωστή και πολύ καλή και τη διακρίνεις με βάση την κρίση σου. Έχεις, όμως, κάποια απόδειξη γι’ αυτήν τη δήλωση; Έχεις κανέναν λόγο για να την πιστέψεις; Αν δεν το βιώσεις εσύ ο ίδιος, αν δεν έχεις κανέναν λόγο και καμία βάση για να τεκμηριώσεις το αν αυτή η δήλωση είναι σωστή ή λάθος και οπωσδήποτε αν δεν αντλήσεις διδάγματα από προηγούμενα λάθη και δεν έχεις κανένα παράδειγμα από την πραγματική ζωή, τότε έχεις απλώς αποδεχτεί αυτήν την άποψη. Αυτή είναι η θεωρητική αποδοχή. Είτε την αποδέχεσαι θεωρητικά είτε πρακτικά, πρέπει πρώτα να επιβεβαιώσεις ότι η δήλωση «να τρως περισσότερα λαχανικά και λιγότερο κρέας» είναι σωστή και θετική. Πώς μπορεί, λοιπόν, να δει κανείς τη διάθεση της αποστροφής σου προς την αλήθεια; Με βάση τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζεις και εφαρμόζεις αυτήν τη δήλωση στη ζωή σου· αυτό δείχνει τη στάση σου απέναντι σ’ αυτήν τη δήλωση, αν την έχεις αποδεχτεί θεωρητικά και με όρους δόγματος ή αν την εφαρμόζεις στην πραγματική ζωή και την έχεις κάνει την πραγματικότητά σου. Αν έχεις αποδεχτεί τη δήλωση μόνο υπό όρους δόγματος, αλλά στην πραγματική ζωή κάνεις το εντελώς αντίθετο μ’ αυτήν τη δήλωση ή δεν την εφαρμόζεις καθόλου πρακτικά, τότε αγαπάς αυτήν τη δήλωση ή την αποστρέφεσαι; Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι έχεις αρχίσει να τρως και, όταν βλέπεις πράσινα λαχανικά, σκέφτεσαι: «Τα πράσινα λαχανικά κάνουν καλό στην υγεία, αλλά δεν έχουν ωραία γεύση. Το κρέας έχει καλύτερη γεύση, οπότε θα φάω πρώτα λίγο κρέας». Στο τέλος, τρως μόνο κρέας και καθόλου λαχανικά —τι διάθεση είναι αυτή; Είναι η διάθεση ενός ανθρώπου που δεν αποδέχεται τις σωστές δηλώσεις, αποστρέφεται τα θετικά πράγματα και θέλει να τρώει μόνο σύμφωνα με τις προτιμήσεις της σάρκας. Ένας τέτοιος άνθρωπος —λαίμαργος και άπληστος για τις απολαύσεις— ήδη νιώθει μεγάλη αποστροφή και απέχθεια για τα θετικά πράγματα και αντιστέκεται σ’ αυτά· αυτό είναι ένα είδος διάθεσης. Υπάρχει η περίπτωση κάποιος να αναγνωρίζει ότι αυτή η δήλωση είναι απολύτως σωστή, αλλά να μην μπορεί να την εφαρμόσει ο ίδιος και, παρόλο που δεν μπορεί, λέει στους άλλους να το κάνουν. Αφού το πει αρκετές φορές, η συγκεκριμένη δήλωση γίνεται γι’ αυτόν ένα είδος θεωρίας και δεν έχει πάνω του καμία επίδραση. Ο άνθρωπος αυτός ξέρει πολύ καλά μέσα του ότι είναι καλό να τρώει περισσότερα λαχανικά και ότι δεν είναι καλό να τρώει περισσότερο κρέας, αλλά η γνώμη του είναι η εξής: «Ό,τι και να γίνει, δεν έχω χάσει, το να τρως κρέας είναι πλεονέκτημα, δεν το θεωρώ ανθυγιεινό». Η απληστία και οι επιθυμίες του τον έκαναν να επιλέξει έναν λανθασμένο τρόπο ζωής και να πηγαίνει συνεχώς ενάντια στην κοινή λογική και τον σωστό τρόπο ζωής. Έχει τη διεφθαρμένη διάθεση σύμφωνα με την οποία αποζητά τα οφέλη και τις απολαύσεις τις σάρκας, οπότε θα δεχθεί εύκολα τις σωστές δηλώσεις και τα θετικά πράγματα; Καθόλου εύκολα. Δεν υπαγορεύει η διεφθαρμένη διάθεσή του τον τρόπο ζωής του; Είναι αποκάλυψη και εκδήλωση της διεφθαρμένης διάθεσής του. Εξωτερικά εκδηλώνονται αυτές οι συμπεριφορές και μια στάση, αλλά, στην πραγματικότητα, είναι μια διάθεση που εξουσιάζει αυτόν τον άνθρωπο. Ποια διάθεση είναι αυτή; Η αποστροφή για την αλήθεια. Αυτή η διάθεση της αποστροφής για την αλήθεια δεν ανακαλύπτεται εύκολα· κανείς δεν θεωρεί ότι αποστρέφεται την αλήθεια, αλλά το γεγονός ότι, παρόλο που πιστεύει στον Θεό εδώ και αρκετά χρόνια, εξακολουθεί να μην ξέρει πώς να κάνει πράξη την αλήθεια είναι αρκετό για να δείξει ότι αποστρέφεται την αλήθεια. Οι άνθρωποι ακούνε πολλά κηρύγματα και διαβάζουν πολλά από τα λόγια του Θεού και η πρόθεση του Θεού είναι να δεχτούν τα λόγια Του στην καρδιά τους και να τα κάνουν πράξη και να τα χρησιμοποιούν στην πραγματική τους ζωή, ώστε να κατανοήσουν την αλήθεια και να γίνει η αλήθεια ζωή τους. Αυτή η απαίτηση είναι δύσκολη για τους περισσότερους ανθρώπους και γι’ αυτό λέγεται ότι οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν διάθεση αποστροφής για την αλήθεια.

Όταν κάποιος κατανοεί την αλήθεια, δεν είναι δύσκολο να την κάνει πράξη και όταν κάποιος μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια, μπορεί να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα. Είναι τόσο δύσκολο, τελικά, να μετατρέψει κανείς τις αλήθειες που κατανοεί σε πραγματικότητες που βιώνει; Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Ας πούμε ότι κάνει κρύο και πας να βγεις από το σπίτι ιδρωμένος· η μητέρα σου σου λέει να σκουπίσεις τον ιδρώτα πριν βγεις έξω, γιατί θα κρυώσεις. Ξέρεις ότι η μητέρα σου θέλει το καλύτερο για σένα, αλλά δεν παίρνεις στα σοβαρά τη συμβουλή της και την αγνοείς, αν και ξέρεις ότι είναι σωστή. Βγαίνεις, λοιπόν, ιδρωμένος και κάποια φορά που το κάνεις αυτό κρυολογείς, αλλά την επόμενη φορά που θα βγεις, συνεχίζεις να αψηφάς τη συμβουλή της. Προφανώς γνωρίζεις ότι η συμβουλή της μητέρας σου είναι σωστή και προς το συμφέρον σου, αλλά και ότι τα κίνητρα και οι προθέσεις της είναι πάντα για το καλό σου, όμως εξακολουθείς να κλείνεις τα αυτιά σου και να μην την ακούς. Αυτό δεν είναι μια διάθεση; Αν δεν είχες αυτήν τη διάθεση, τι θα έκανες; (Θα την άκουγα.) Θα γνώριζες τη σημασία αυτής της συμβουλής, καθώς και τις συνέπειες και τον πόνο που ίσως αναγκαζόσουν να υποστείς αν δεν την άκουγες, και θα κατανοούσες και θα καταλάβαινες το νόημα αυτού που σου λέει. Θα ήσουν πάντα σε θέση να τηρείς αυστηρά και να εφαρμόζεις αυτήν τη συμβουλή, οπότε δεν θα κινδύνευες να κρυολογήσεις. Αυτό ήταν απλώς ένα παράδειγμα. Το ίδιο συμβαίνει και με την πίστη στον Θεό και την ανάγνωση και ακρόαση των λόγων του Θεού. Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι τα λόγια του Θεού; Αυτό είναι το πιο κρίσιμο ερώτημα. Αν κάποιος μιλάει σύμφωνα με την αλήθεια και είναι σωστός, οι άνθρωποι θα ωφεληθούν αν αποδεχτούν τα λόγια του. Τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και, αν τα αποδεχτούν οι άνθρωποι, όχι μόνο θα ωφεληθούν, αλλά και θα κερδίσουν τη ζωή. Πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να διακρίνουν καθαρά αυτό το ζήτημα και περιφρονούν συνεχώς τα λόγια του Θεού. Ό,τι κι αν λέει ο Θεός, είτε πρόκειται για προτροπές, είτε για επιπλήξεις, είτε για υπενθυμίσεις, είτε για λόγια παρηγοριάς, είτε παρακαλεί θερμά τους ανθρώπους, με όποιον τρόπο κι αν μιλάει, δεν μπορεί να αφυπνίσει την καρδιά τους. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να ενεργήσουν σύμφωνα με τα λόγια Του, τα ακούνε και μετά κλείνουν τα αυτιά τους. Αυτή είναι μία από τις διαθέσεις του ανθρώπου: η αδιαλλαξία και η αποστροφή για την αλήθεια. Αν δεν μπορείς να προσεγγίζεις αυτά που ο Θεός σού λέει και σου δίνει εντολή να κάνεις σύμφωνα με τα λόγια Του, τότε δεν θα μπορέσεις να αλλάξεις αυτήν τη διάθεση. Όσο κι αν αναγνωρίζεις κάθε λέξη που λέει ο Θεός και όσο κι αν λες αμήν, όσο κι αν εξυμνείς προφορικά τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια, δεν ωφελεί. Χρειάζεται να μπορέσεις να αποδεχτείς τα λόγια του Θεού, χρειάζεται να κάνεις πράξη και να βιώνεις τα λόγια Του και να τα μετατρέψεις σε ζωή σου και πραγματικότητά σου· μόνο αυτό ωφελεί. Για παράδειγμα, αν κάποιος που έχει δόλια διάθεση αποφασίσει να είναι ειλικρινής και να λέει την αλήθεια, αυτό δεν είναι πολύ δύσκολο, αλλά το πιο δύσκολο είναι να αλλάξει η διάθεση της αποστροφής για την αλήθεια και της αδιαλλαξίας. Ό,τι κι αν λέει ο Θεός, όσοι έχουν αυτήν τη διάθεση δεν το παίρνουν στα σοβαρά μέσα τους, και όποια κι αν είναι η στάση του Θεού, είτε πρόκειται για προειδοποίηση, υπενθύμιση, προτροπή ή ειλικρινή παράκληση, για παρουσίαση γεγονότων ή επιχειρηματολογία, η καρδιά τους δεν συγκινείται και αυτό δύσκολα αντιμετωπίζεται. Δύσκολα θα αναγνωρίσουν οι άνθρωποι τη διάθεση της αποστροφής για την αλήθεια. Πρέπει να αναζητούν συχνά την αλήθεια και να αναλογίζονται τις καταστάσεις τους, καθώς και γιατί δεν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια και γιατί δεν μπορούν να κάνουν πράξη τις αλήθειες που κατανοούν. Αν κατανοήσουν σε βάθος αυτό το πρόβλημα, θα μάθουν τι σημαίνει να αποστρέφεται κανείς την αλήθεια.

Μέσα στη διάθεση των ανθρώπων κρύβεται κάτι που εκδηλώνεται με τη στάση τού να μην είναι ούτε αυταρχικοί ούτε δουλικοί. Έχουν τον δικό τους τρόπο σκέψης και έκφρασης, τον οποίο θεωρούν τον πιο κατάλληλο. Ό,τι κι αν λένε και ό,τι κι αν κάνουν οι άλλοι, αυτοί δεν επηρεάζονται· εξακολουθούν να κάνουν ό,τι πιστεύουν ότι θα τους προσδώσει σεβασμό και θεωρούν ότι αυτό είναι το σωστό· δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια, δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν σωστά τα γεγονότα και δεν έχουν καθόλου αλήθεια-αρχές. Τι διάθεση είναι αυτή; Είναι η διάθεση της αλαζονείας, της αυταρέσκειας και της αποστροφής για την αλήθεια. Όσοι ανήκουν στον Σατανά και αποστρέφονται την αλήθεια είναι κωφοί και τυφλοί απέναντι στα λόγια και τις πράξεις του Θεού, όσο κι αν Αυτός μιλάει ή ενεργεί. Ο Σατανάς αντιστέκεται στον Θεό με τους εξής τρόπους: Δεν αντιμετωπίζει ποτέ τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια, αλλά τα αγνοεί, δεν αφήνει τους ανθρώπους να αποδεχτούν τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, ενώ παραπλανά τους ανθρώπους ώστε να υποτάσσονται σ’ αυτόν. Ο Θεός εκφράζει την αλήθεια για να σώσει, να αφυπνίσει και να εξαγνίσει την ανθρωπότητα, ενώ ο Σατανάς προσπαθεί με κάθε τρόπο να διαταράξει και να καταστρέψει το έργο του Θεού· ο Σατανάς θέλει να παραπλανήσει την ανθρωπότητα για να τη διαφθείρει, να τη βασανίζει και τελικά να την καταβροχθίσει και να την εξαφανίσει. Για παράδειγμα, ο Θεός έδωσε στην ανθρωπότητα κάθε λογής τροφή, ενώ δημιούργησε όλων των ειδών τα δημητριακά και τα λαχανικά, καθώς και γη κατάλληλη για να τα καλλιεργήσει. Αν οι άνθρωποι δουλέψουν σκληρά, θα έχουν αρκετούς καρπούς για να φάνε και να αξιοποιήσουν, καθώς και να εξασφαλίσουν μια υγιεινή διατροφή. Αλλά οι άνθρωποι είναι αχόρταγοι και θέλουν συνέχεια να πλουτίζουν και συνεχίζουν να ερευνούν μεθόδους γενετικής τροποποίησης για να κάνουν πιο αποδοτικές τις καλλιέργειες, πράγμα που καταστρέφει την πραγματική διατροφική αξία των δημητριακών και μετατρέπει τα βιολογικά τρόφιμα σε τρόφιμα που δεν είναι βιολογικά. Αφού φάνε οι άνθρωποι αυτά τα πράγματα, παθαίνουν κάθε λογής ασθένειες. Δεν είναι αυτό μια πράξη του Σατανά; Ο Σατανάς έχει διαφθείρει ως ένα βαθμό τους ανθρώπους και όλοι έχουν γίνει ζωντανοί σατανάδες και ζωντανοί διάβολοι. Παλιότερα, μόνο ο Σατανάς και τα κακά πνεύματα αντιστέκονταν στον Θεό, αλλά τώρα Του αντιστέκεται το σύνολο της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Επομένως, οι διεφθαρμένοι άνθρωποι δεν είναι διάβολοι και σατανάδες; Δεν είναι απόγονοι του Σατανά; (Είναι.) Αυτές τις συνέπειες προκάλεσε ο Σατανάς διαφθείροντας την ανθρωπότητα επί χιλιετίες. Πώς μπορείς να αναγνωρίσεις και να διακρίνεις μια σατανική διάθεση; Με βάση τα πράγματα που αρέσουν του Σατανά να κάνει, καθώς και από τις μεθόδους και τα τεχνάσματα με τα οποία ενεργεί, καταλαβαίνει κανείς ότι δεν του αρέσουν ποτέ τα θετικά πράγματα, ότι του αρέσει το κακό και ότι πάντα θεωρεί ότι είναι επαρκής και ικανός να ελέγχει τα πάντα. Αυτή είναι η αλαζονική φύση του Σατανά και γι’ αυτό ο Σατανάς αρνείται τον Θεό, Του αντιστέκεται και Του εναντιώνεται χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Ο Σατανάς είναι ο εκπρόσωπος και η πηγή κάθε κακού και όλων των αρνητικών πραγμάτων. Αν μπορείς να το δεις καθαρά αυτό, τότε έχεις διάκριση των σατανικών διαθέσεων. Δεν είναι κάτι απλό για τους ανθρώπους να αποδεχτούν την αλήθεια και να την κάνουν πράξη, καθώς όλοι έχουν σατανικές διαθέσεις και όλοι περιορίζονται από τις σατανικές διαθέσεις τους και είναι δέσμιοί τους. Για παράδειγμα, μερικοί άνθρωποι αναγνωρίζουν ότι είναι καλό να είναι κανείς ειλικρινής και νιώθουν φθόνο και ζήλια όταν βλέπουν άλλους να είναι ειλικρινείς, να λένε την αλήθεια και να μιλούν απλά και ανοιχτόκαρδα, όμως αν τους ζητήσεις να γίνουν οι ίδιοι ειλικρινείς άνθρωποι, το βρίσκουν δύσκολο. Είναι πάντοτε ανίκανοι να πουν ειλικρινή λόγια και να κάνουν ειλικρινή πράγματα. Δεν είναι μια σατανική διάθεση αυτή; Λένε πράγματα που ακούγονται ωραία, αλλά δεν τα κάνουν πράξη. Αυτό σημαίνει ότι αποστρέφονται την αλήθεια. Όσοι αποστρέφονται την αλήθεια δυσκολεύονται να αποδεχτούν την αλήθεια και δεν έχουν τρόπο να εισέλθουν στις αλήθεια-πραγματικότητες. Η πιο προφανής κατάσταση των ανθρώπων που αποστρέφονται την αλήθεια είναι ότι δεν ενδιαφέρονται για την αλήθεια και τα θετικά πράγματα, φτάνουν μέχρι και να τα απεχθάνονται, ενώ τους αρέσει ιδιαίτερα να ακολουθούν τις τάσεις. Δεν αποδέχονται στην καρδιά τους αυτά που αγαπά ο Θεός και αυτά που ο Θεός απαιτεί απ’ τους ανθρώπους να κάνουν. Αντιθέτως, είναι απαξιωτικοί και αδιάφοροι απέναντι σ’ αυτά, ενώ μερικοί φτάνουν στο σημείο πολλές φορές να απεχθάνονται τα πρότυπα και τις αρχές που απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο. Μέσα τους απεχθάνονται τα θετικά πράγματα και νιώθουν πάντα αντίσταση, αντίθεση και τεράστια περιφρόνηση απέναντί σ’ αυτά. Αυτή είναι η πρωταρχική εκδήλωση της αποστροφής για την αλήθεια. Στην εκκλησιαστική ζωή, η ανάγνωση του λόγου του Θεού, η προσευχή, η συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, η εκτέλεση καθηκόντων και η επίλυση προβλημάτων με την αλήθεια είναι όλα θετικά πράγματα. Είναι ευχάριστα στον Θεό, αλλά κάποιοι άνθρωποι απεχθάνονται αυτά τα θετικά πράγματα, δεν νοιάζονται και αδιαφορούν γι’ αυτά. Το πιο απεχθές κομμάτι είναι ότι υιοθετούν μια στάση περιφρόνησης απέναντι στους θετικούς ανθρώπους, όπως τους ειλικρινείς ανθρώπους, όσους επιδιώκουν την αλήθεια, όσους εκτελούν με αφοσίωση τα καθήκοντά τους και όσους διαφυλάσσουν το έργο του οίκου του Θεού. Προσπαθούν πάντα να επιτίθενται σ’ αυτούς τους ανθρώπους και να τους αποκλείουν. Αν ανακαλύψουν για εκείνους ότι έχουν ελλείψεις ή αποκαλύψεις διαφθοράς, το εκμεταλλεύονται, κάνοντας μεγάλη φασαρία γι’ αυτό και διαρκώς μειώνοντάς τους γι’ αυτό. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Γιατί είναι τόσο εχθρικοί απέναντι στους θετικούς ανθρώπους; Γιατί συμπαθούν και εξυπηρετούν τόσο πολύ τους κακούς ανθρώπους, τους δύσπιστους και τους αντίχριστους και γιατί συχνά σπαταλούν τον χρόνο τους με τέτοιους ανθρώπους; Όσον αφορά τα αρνητικά και κακά πράγματα, αισθάνονται ενθουσιασμό και αγαλλίαση, αλλά όταν πρόκειται για θετικά πράγματα, αρχίζει να εμφανίζεται η αντίσταση στη στάση τους· ειδικότερα, όταν ακούνε ανθρώπους να συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια ή να λύνουν προβλήματα χρησιμοποιώντας την αλήθεια, αισθάνονται στην καρδιά τους αποστροφή και δυσαρέσκεια και ξεσπούν τα παράπονά τους. Δεν είναι αυτή διάθεση αποστροφής για την αλήθεια; Δεν είναι αποκάλυψη διεφθαρμένης διάθεσης; Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι οι οποίοι πιστεύουν στον Θεό και τους αρέσει να κάνουν έργο γι’ Αυτόν. Πηγαίνουν από δω κι από κει με ενθουσιασμό γι’ Αυτόν και όταν πρόκειται να αξιοποιήσουν τα χαρίσματα και τα προτερήματά τους, να ικανοποιήσουν τις προτιμήσεις τους και να κάνουν επίδειξη, έχουν αστείρευτη ενέργεια. Μα αν τους ζητήσεις να κάνουν πράξη την αλήθεια και να ενεργήσουν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, χάνουν τη διάθεση και τον ενθουσιασμό τους. Αν δεν τους επιτρέπεται να κάνουν επίδειξη, γίνονται νωθροί και αποκαρδιώνονται. Γιατί έχουν ενέργεια για επίδειξη; Και γιατί δεν έχουν ενέργεια για να κάνουν πράξη την αλήθεια; Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Σε όλους τους ανθρώπους αρέσει να ξεχωρίζουν· όλοι τους λαχταρούν την κενή δόξα. Όλοι έχουν ανεξάντλητη ενέργεια όταν πιστεύουν στον Θεό για να κερδίσουν ευλογίες και ανταμοιβές, οπότε γιατί γίνονται νωθροί, γιατί αποκαρδιώνονται όταν είναι να κάνουν πράξη την αλήθεια και να επαναστατήσουν ενάντια στη σάρκα; Γιατί συμβαίνει αυτό; Αυτό αποδεικνύει ότι οι καρδιές των ανθρώπων είναι νοθευμένες. Πιστεύουν στον Θεό αποκλειστικά και μόνο για να κερδίσουν ευλογίες. Για να το θέσω απλά, το κάνουν προκειμένου να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών. Όταν δεν έχουν να επιδιώξουν ευλογίες ή οφέλη, οι άνθρωποι γίνονται νωθροί και αποκαρδιώνονται, δεν έχουν καθόλου ενθουσιασμό. Όλα αυτά προκαλούνται από μια διεφθαρμένη διάθεση αποστροφής για την αλήθεια. Όταν τους ελέγχει αυτή η διάθεση, είναι απρόθυμοι να επιλέξουν το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, ακολουθούν τον δικό τους δρόμο και επιλέγουν το λάθος μονοπάτι· γνωρίζουν πολύ καλά ότι είναι λάθος να επιδιώκουν τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, εντούτοις δεν αντέχουν να κάνουν χωρίς αυτά τα πράγματα ή να τα παραμερίσουν και εξακολουθούν να τα επιδιώκουν, βαδίζοντας στο μονοπάτι του Σατανά. Σ’ αυτήν την περίπτωση, δεν ακολουθούν τον Θεό, αλλά τον Σατανά. Ό,τι κάνουν είναι στην υπηρεσία του Σατανά· είναι υπηρέτες του Σατανά.

Αλλάζει εύκολα η διεφθαρμένη διάθεση της αποστροφής για την αλήθεια; Η αποστροφή για την αλήθεια είναι χαρακτηριστικό της μεγάλης διαφθοράς της ανθρωπότητας και το πιο δύσκολο να αλλάξει. Και αυτό γιατί η αλλαγή της διάθεσης επιτυγχάνεται μόνο με την αποδοχή της αλήθειας. Κάποιος που αποστρέφεται την αλήθεια δεν μπορεί να την αποδεχτεί εύκολα, όπως ακριβώς ένας ετοιμοθάνατος δεν θέλει να φάει. Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο και κάποιος που αποστρέφεται την αλήθεια δεν σώζεται εύκολα, ακόμα κι αν πιστεύει στον Θεό. Κάποιος που πιστεύει στον Θεό εδώ και μερικά χρόνια, αλλά δεν γνωρίζει ποια είναι η αλήθεια και ποια πράγματα είναι θετικά, ενώ δεν έχει καν ξεκάθαρο στόχο ζωής την επιδίωξη της αλήθειας για να επιτύχει τη σωτηρία, δεν είναι σαν τυφλός που έχει χάσει τον δρόμο του; Αν, λοιπόν, κάποιος αποστρέφεται την αλήθεια, είναι αδύνατο να την αποδεχτεί και δεν είναι εύκολο να αλλάξει μια τέτοια διεφθαρμένη διάθεση. Όσοι αγαπούν την αλήθεια είναι σε θέση να επιλέξουν να την αποδεχτούν και να ακολουθήσουν το ορθό μονοπάτι και άνθρωποι σαν κι αυτούς μπορούν να αλλάξουν εύκολα τη διεφθαρμένη διάθεσή τους. Αν κάποιος έχει τη διάθεση της αποστροφής για την αλήθεια, αλλά μέσα του εξακολουθεί να ελπίζει να τον σώσει ο Θεός, από πού πρέπει να ξεκινήσει; Ποιο σημείο εκκίνησης θα το κάνει ευκολότερο; Ποια είναι η ταχύτερη διαδρομή; (Αφού κατανοήσει ποια είναι τα θετικά πράγματα και ποιες είναι οι αρχές, θα πρέπει κατά την εκτέλεση του καθήκοντός του να έχει για μέτρο τις αρχές και τα πρότυπα και, αν κάτι αντιβαίνει στις αρχές και δεν είναι σύμφωνο με τις προθέσεις του Θεού, να τηρεί τις αρχές και να μην το κάνει.) Θα πρέπει πρώτα να κατανοήσει τις αρχές κάθε αλήθειας —αυτό είναι πολύ σημαντικό. Και μετά; (Όταν αποκαλύπτει μια κατάσταση αποστροφής για την αλήθεια και εμπλέκονται το καθήκον του και οι αρχές, πρέπει να επαναστατήσει ενάντια στη σάρκα και να ασκείται σύμφωνα με τις αρχές.) Σωστά, πρέπει να έχει ένα μονοπάτι και αυτός ο στόχος και αυτό το μονοπάτι πρέπει να είναι ξεκάθαρα. Αυτό που προέχει τώρα είναι ότι οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν ποια πτυχή της διάθεσής τους αποκαλύπτεται σε ποιο πλαίσιο και πότε, καθώς και πώς αποκαλύπτεται. Αν τα γνώριζαν όλα αυτά, δεν θα τους ήταν εύκολο να αλλάξουν; Αν το παρατηρήσεις, οι διάφοροι τρόποι σκέψης και οι διάφορες στάσεις των ανθρώπων έχουν να κάνουν στην πραγματικότητα με τις διαθέσεις τους· αν δεν τους διαφέντευαν οι διάφορες διαθέσεις, αν δεν αντιμετώπιζαν τις προκλήσεις και τα κωλύματα των διεφθαρμένων διαθέσεών τους, οι άνθρωποι θα διόρθωναν εύκολα τις λανθασμένες σκέψεις τους. Για παράδειγμα, ας πούμε ότι η μητέρα σου σου λέει να σκουπίσεις τον ιδρώτα σου πριν φύγεις από το σπίτι. Αν είσαι υπάκουο και σωστό παιδί, ενώ διαισθάνεσαι τις καλές προθέσεις της μητέρας σου, μπορείς και να καταλάβεις ότι αυτή η συμβουλή είναι σωστή, γνωρίζεις το όφελός της και μπορείς να την αναγνωρίσεις και να την αποδεχτείς. Αν δεν έχεις διεφθαρμένη διάθεση που κάνει κολπάκια και σε τραβάει πίσω, θα δεχθείς εύκολα αυτό που σου λέει η μητέρα σου. Η συμβουλή είναι πολύ απλή και εύκολη στην εφαρμογή της και ξέρεις ότι είναι σωστή. Όμως έχεις διάθεση αποστροφής για την αλήθεια και αδιαλλαξίας, η οποία μπορεί να σε οδηγήσει να εναντιωθείς συνειδητά στη συμβουλή της μητέρα σου, με πιθανή συνέπεια η μητέρα σου να στεναχωρηθεί, να ανησυχήσει για σένα και να υποφέρει. Εν ολίγοις, το πώς αντιμετωπίζει κανείς τα πράγματα που του συμβαίνουν, δηλαδή το πώς αντιμετωπίζει τα θετικά πράγματα, αλλά και το πώς μάχεται και πολεμά διαρκώς με τις διεφθαρμένες διαθέσεις του, αντιπροσωπεύει την αποφασιστικότητά του στην επιδίωξη της αλήθειας. Αν έχεις αυτήν την αποφασιστικότητα και είσαι πρόθυμος να αποβάλεις τη διεφθαρμένη διάθεσή σου, να αποδεχτείς την αλήθεια, να κάνεις ζωή σου τον λόγο του Θεού και να ζήσεις με ανθρώπινη ομοιότητα, τότε μπορείς να αλλάξεις. Όσο μεγάλη είναι η αποφασιστικότητά σου να επιδιώξεις την αλήθεια τόσο μεγάλη θα είναι και η αλλαγή σου.

Σε τι αναφέρεται κυρίως η σωτηρία; Αναφέρεται κυρίως στην αλλαγή διάθεσης. Μόνο αλλάζοντας διάθεση μπορεί κανείς να αποβάλει την επιρροή του Σατανά και να σωθεί. Άρα, η αλλαγή διάθεσης αποτελεί μείζον ζήτημα για όσους πιστεύουν στον Θεό. Όταν ένα άτομο αλλάξει τη διάθεσή του, θα βιώσει την ανθρώπινη ομοιότητα και θα σωθεί ολοκληρωτικά. Κάποιος μπορεί να μην είναι πολύ όμορφος, χαρισματικός ή ταλαντούχος, να μιλάει αδέξια και να μην έχει ευχέρεια λόγου, να μην ντύνεται καλά και εξωτερικά να φαίνεται πολύ συνηθισμένος, αλλά να μπορεί, όταν του συμβαίνει κάτι, να αναζητά την αλήθεια και να μην ενεργεί σύμφωνα με τη δική του θέληση ούτε να ραδιουργεί για το δικό του συμφέρον, ενώ όταν ο Θεός τού δίνει εντολή να εκτελέσει ένα καθήκον, να είναι σε θέση να υποταχθεί σε Αυτόν και να φέρει εις πέρας αυτό που του αναθέτει Εκείνος. Τι γνώμη έχετε για ένα τέτοιο άτομο; Δεν είναι ελκυστικός ή γοητευτικός στην εξωτερική του εμφάνιση, αλλά η καρδιά του έχει φόβο Θεού και υποτάσσεται σ’ Αυτόν, πράγμα που αποκαλύπτει τα προτερήματά του. Όταν το δουν αυτό οι άνθρωποι, θα πουν: «Αυτό το άτομο έχει σταθερή διάθεση. Όταν συμβαίνουν πράγματα, μπορεί να αναζητήσει ήσυχα ενώπιον του Θεού χωρίς να είναι απρόσεκτος ή να κάνει κάτι ανόητο και χαζό. Έχει σοβαρή και υπεύθυνη στάση· είναι ευσυνείδητος και μπορεί να αφοσιωθεί απόλυτα στην πιστή εκπλήρωση του καθήκοντός του». Αυτό το άτομο μιλάει και ενεργεί συγκρατημένα, έχει κανονικό ορθολογισμό και, με βάση αυτά που βιώνει και τη διάθεση που επιδεικνύει, έχει θεοφοβούμενη καρδιά. Αν έχει θεοφοβούμενη καρδιά, τότε ενεργεί με αρχές; Σίγουρα αναζητά τις αρχές και δεν προβαίνει απερίσκεπτα σε άδικες πράξεις. Αυτό είναι το τελικό αποτέλεσμα που φέρνει η άσκηση της αλήθειας και η επιδίωξη της αλλαγής διάθεσης. Τα λόγια του είναι μετρημένα και σταράτα, δεν μιλάει απερίσκεπτα, ενεργεί καθησυχαστικά και αξιόπιστα και διαθέτει τις πραγματικότητες της υποταγής στον Θεό και της αποφυγής του κακού. Σε αυτόν τον άνθρωπο μπορούμε να δούμε όλες αυτές τις εκδηλώσεις. Πρόκειται για έναν άνθρωπο που έχει εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα και έχει επιτύχει αλλαγή διάθεσης. Αυτά τα πράγματα δεν γίνεται να τα προσποιηθεί κανείς. Η διάθεση του ανθρώπου είναι η ζωή του· όποια διάθεση έχει ένας άνθρωπος, τέτοια θα είναι και η συμπεριφορά του. Η συμπεριφορά και οι εκδηλώσεις των ανθρώπων διαφεντεύονται από τη διάθεσή τους. Αυτά που εκφράζουν με συνέπεια οι άνθρωποι είναι οι αποκαλύψεις της διάθεσής τους, όχι ο χαρακτήρας τους. Το πιο βασικό που πρέπει να επιτύχει κανείς επιδιώκοντας αλλαγή διάθεσης είναι να μπορεί να αναγνωρίσει τα προβλήματα διάθεσης και τις αποκαλύψεις των διάφορων διεφθαρμένων διαθέσεων και στη συνέχεια να τα επιλύσει αναζητώντας την αλήθεια.

Απόσπασμα 54

Όποιου είδους καθήκον κι αν εκτελείς κι όποιο επάγγελμα κι αν μελετάς, όσο περισσότερο μελετάς γι’ αυτό, τόσο πιο επιδέξια θα το κάνεις. Θα πασχίζεις για την τελειότητα, κι έτσι, θα γίνεσαι όλο και πιο καλός στην εκτέλεση του καθήκοντός σου. Ορισμένοι άνθρωποι δεν είναι επιμελείς όταν εκτελούν οποιοδήποτε καθήκον και δεν αναζητούν την αλήθεια για να βρουν λύση σε τυχόν δυσκολίες που συναντούν. Θέλουν πάντοτε να τους καθοδηγούν και να τους βοηθούν οι άλλοι, ενώ φτάνουν ακόμη και στο σημείο να τους ζητούν να τους πάρουν απ’ το χεράκι για να τους διδάξουν και να κάνουν πράγματα για εκείνους, χωρίς να καταβάλλουν προσπάθεια οι ίδιοι. Βασίζονται συνεχώς σε άλλους και δεν μπορούν να τα καταφέρουν χωρίς τη βοήθειά τους. Δεν είναι άχρηστοι έτσι που φέρονται; Όποιο καθήκον κι αν εκτελείς, πρέπει να μελετάς γι’ αυτό με την καρδιά σου. Αν δεν έχεις επαγγελματικές γνώσεις, κάτσε να μελετήσεις για να τις αποκτήσεις. Αν δεν κατανοείς την αλήθεια, τότε αναζήτησέ την. Αν κατανοήσεις την αλήθεια και αποκτήσεις τις επαγγελματικές γνώσεις που χρειάζεσαι, τότε όταν εκτελείς το καθήκον σου, θα είσαι σε θέση να τα χρησιμοποιήσεις όλα αυτά για πετύχεις κάποια αποτελέσματα. Έτσι κάνει κάποιος που έχει αληθινό ταλέντο και πραγματική γνώση. Αν κάνεις το καθήκον σου χωρίς να μελετάς καθόλου επαγγελματικές γνώσεις και χωρίς να επιδιώκεις την αλήθεια, τότε η απλή δουλειά που θα κάνεις θα είναι ανεπαρκής. Πώς μπορείς, λοιπόν, να μιλάς τότε για εκτέλεση του καθήκοντός σου; Για να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου, πρέπει να μελετήσεις πολλές χρήσιμες γνώσεις και να εφοδιαστείς με πολλές αλήθειες. Μη σταματάς ποτέ σου να μαθαίνεις, να αναζητάς και να βελτιώνεις τις αδυναμίες σου παίρνοντας παράδειγμα από τους άλλους. Όποια κι αν είναι τα προτερήματα των άλλων ανθρώπων και σε όποιες πτυχές κι αν είναι πιο δυνατοί από σένα, πρέπει να μαθαίνεις απ’ αυτούς. Κυρίως πρέπει να μαθαίνεις από οποιονδήποτε κατανοεί την αλήθεια καλύτερα από σένα. Αν εκτελείς το καθήκον σου μ’ αυτόν τον τρόπο για κάμποσα χρόνια, αφενός θα κατανοήσεις την αλήθεια και θα εισέλθεις στις πραγματικότητές της, και αφετέρου θα εκτελείς τα καθήκοντά σου όπως πρέπει. Θα είσαι πλέον κάποιος που κατέχει την αλήθεια και έχει ανθρώπινη φύση, κάποιος που κατέχει την αλήθεια-πραγματικότητα. Αυτό θα το πετύχεις αν επιδιώκεις την αλήθεια. Πώς γίνεται να πετύχεις τέτοια αποτελέσματα χωρίς να εκτελείς κάποιο καθήκον; Αυτή είναι η εξύψωση από τον Θεό. Αν εκτελείς τα καθήκοντά σου χωρίς να επιδιώκεις την αλήθεια και αρκείσαι μόνο και μόνο να κάνεις απλή δουλειά, τι συνέπειες θα έχει αυτό; Αφενός, δεν θα εκτελείς επαρκώς τα καθήκοντά σου. Αφετέρου, δεν θα έχεις αληθινή βιωματική μαρτυρία και δεν πρόκειται να αποκτήσεις την αλήθεια. Είναι δυνατόν να κερδίσεις την έγκριση του Θεού, χωρίς να έχεις κάτι να επιδείξεις σε καμία από τις παραπάνω πτυχές; Είναι αδύνατο. Επομένως, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να κερδίσει κανείς την έγκριση του Θεού όταν αρκείται στην απλή δουλειά. Είναι ευσεβής πόθος να πιστεύεις ότι μπορείς να ανταμειφθείς και να εισέλθεις στη βασιλεία των ουρανών απλώς και μόνο με απλή δουλειά! Τι είδους αντίληψη είναι αυτή; Όταν θες να λάβεις ευλογίες απλώς και μόνο με απλή δουλειά, είναι ξεκάθαρο ότι κάνεις παζάρια με τον Θεό, προσπαθείς να Τον ξεγελάσεις. Ο Θεός δεν εγκρίνει τέτοιους απλούς δουλευτές. Τι είδους διαθέσεις κυβερνάνε κάποιον όταν εκτελεί τα καθήκοντά του επιπόλαια ή με δόλια μέσα; Δεν τον κυβερνάνε η αλαζονεία, η αδιαλλαξία και η έλλειψη αγάπης για την αλήθεια; (Ναι.) Έχετε τέτοιες εκδηλώσεις εσείς; (Ναι.) Συχνά, περιστασιακά ή μόνο σε ορισμένα ζητήματα; (Συχνά.) Το γεγονός ότι αναγνωρίζετε αυτές τις καταστάσεις δείχνει μια στάση ειλικρίνειας και εντιμότητας, αλλά δεν αρκεί μόνο η αναγνώρισή τους για να αλλάξουν. Τι πρέπει, λοιπόν, να γίνει για να τις αλλάξετε; Αν εκτελείτε τα καθήκοντά σας και είστε επιπόλαιοι, αποκαλύπτετε αλαζονική διάθεση ή έχετε ασεβή στάση, θα πρέπει να προσέλθετε γρήγορα ενώπιον του Θεού για να προσευχηθείτε, να κάνετε αυτοκριτική και να αναγνωρίσετε τι είδους διεφθαρμένη διάθεση αποκαλύπτετε. Θα πρέπει, επίσης, να κατανοήσετε πώς εκδηλώνεται αυτή η διάθεση και πώς μπορεί να αλλάξει. Σκοπός της κατανόησης είναι να υπάρξει κάποια αλλαγή. Τι πρέπει, λοιπόν, να κάνει κανείς για να πετύχει αυτήν την αλλαγή; Πρέπει, μέσω της έκθεσης και της κρίσης των λόγων του Θεού, να γνωρίσει την ουσία των διεφθαρμένων διαθέσεών του. Πρέπει να δει, δηλαδή, πόσο άσχημη και μοχθηρή είναι η ουσία αυτή και πόσο μοιάζει με εκείνη του Σατανά ή των διαβόλων. Μόνο τότε θα μπορέσει να μισήσει τον εαυτό του και τον Σατανά. Μόνο τότε θα μπορέσει να επαναστατήσει ενάντια στον εαυτό του και στον Σατανά. Αυτός είναι ο τρόπος για να μπορέσει κανείς να κάνει πράξη την αλήθεια. Όταν κάποιος βάζει στόχο να κάνει πράξη την αλήθεια, πρέπει και να δεχθεί την εξονυχιστική εξέταση και την πειθαρχεία του Θεού. Πρέπει να υπάρχει κιόλας ένα στοιχείο ενεργούς συνεργασίας από την πλευρά του. Πώς πρέπει, δηλαδή, να συνεργαστεί; Καθώς εκτελεί κανείς ένα καθήκον, με το που σκεφτεί ότι κάτι έχει γίνει «καλούτσικα», θα πρέπει να διορθώσει αυτήν τη σκέψη. Δεν θα πρέπει να σκέφτεται τέτοια πράγματα. Όταν εκδηλώνεται μια αλαζονική διάθεση, πρέπει να προσεύχεται στον Θεό, να αναγνωρίζει τη διεφθαρμένη διάθεσή του, να κάνει αμέσως αυτοκριτική, να αναζητά τον λόγο του Θεού και να αποδέχεται την κρίση και τη συμμόρφωση Του. Με αυτόν τον τρόπο, η καρδιά του θα μετανοήσει και η εσωτερική του κατάσταση θα αλλάξει. Ποιος είναι ο σκοπός αυτού; Να καταφέρεις να αλλάξεις πραγματικά, να μπορείς να εκτελείς πιστά το καθήκον σου, να υποταχθείς στη μομφή και την πειθαρχία του Θεού και να τα αποδεχθείς αυτά χωρίς επιφυλάξεις. Με αυτόν τον τρόπο, η κατάστασή σου θα αναστραφεί. Την επόμενη φορά που θα είσαι έτοιμος να φερθείς επιπόλαια και να αντιμετωπίσεις τα καθήκοντά σου με ασεβή στάση, αν μπορέσεις αμέσως να αλλάξεις κατεύθυνση εξαιτίας της πειθαρχίας και της μομφής του Θεού, δεν θα έχεις αποφύγει έτσι να διαπράξεις μια παράβαση; Είναι καλό ή κακό αυτό για την ανάπτυξή σου στη ζωή; Είναι καλό. Όταν κάνεις πράξη την αλήθεια και ικανοποιείς τον Θεό, η καρδιά σου είναι ήρεμη, γεμάτη χαρά και απαλλαγμένη από τύψεις. Έτσι θα είσαι πραγματικά ήρεμος και χαρούμενος.

Όταν οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, είναι εύκολο να επαναστατούν ενάντια στον Θεό και να Του αντιστέκονται. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν έχουν ελπίδα σωτηρίας. Ο Θεός ήρθε για να επιτελέσει το έργο της σωτηρίας των ανθρώπων και έχει εκφράσει πολλές αλήθειες. Το ζήτημα είναι κατά πόσο οι άνθρωποι μπορούν να αποδεχθούν τις αλήθειες αυτές. Αν μπορεί κανείς να αποδεχθεί την αλήθεια, μπορεί και να σωθεί. Αν δεν αποδέχεται την αλήθεια και μπορεί να απαρνηθεί και να προδώσει τον Θεό, είναι εντελώς καταδικασμένος. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να περιμένει την καταστροφή του μέσα στις συμφορές όταν έρθει η ώρα της. Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτήν τη μοίρα. Οι άνθρωποι πρέπει να αντιμετωπίσουν κατάματα αυτό το γεγονός. Ορισμένοι λένε το εξής: «Αποκαλύπτω συνεχώς διεφθαρμένες διαθέσεις και δεν μπορώ με τίποτα να αλλάξω. Τι πρέπει να κάνω; Απλώς είμαι έτσι; Δεν με συμπαθεί ο Θεός; Με απεχθάνεται;» Είναι σωστή αυτή η στάση; Είναι σωστός αυτός ο τρόπος σκέψης; (Όχι.) Όταν κάποιος έχει διεφθαρμένες διαθέσεις, είναι φυσικό να τις αποκαλύπτει. Δεν μπορεί να τις συγκρατήσει, παρόλο που θα το ήθελε, κι έτσι νιώθει ότι δεν έχει καμία ελπίδα. Στην πραγματικότητα, δεν ισχύει απαραίτητα κάτι τέτοιο. Εξαρτάται από το κατά πόσο ο άνθρωπος αυτός μπορεί να αποδεχθεί την αλήθεια, κατά πόσο μπορεί να βασίζεται στον Θεό και να προσβλέπει σ’ Αυτόν. Το γεγονός ότι οι άνθρωποι αποκαλύπτουν συχνά διεφθαρμένες διαθέσεις αποδεικνύει ότι η ζωή τους ελέγχεται από τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά και ότι η ουσία τους είναι η ουσία του Σατανά. Οι άνθρωποι πρέπει να το αναγνωρίσουν και να το αποδεχθούν αυτό. Υπάρχει διαφορά μεταξύ της φύση-ουσίας του ανθρώπου και της ουσίας του Θεού. Τι πρέπει να κάνει κάποιος αφού αναγνωρίσει αυτό το γεγονός; Όταν οι άνθρωποι αποκαλύπτουν διεφθαρμένες διαθέσεις, όταν υποκύπτουν στις απολαύσεις της σάρκας και απομακρύνονται από τον Θεό ή όταν ο Θεός εργάζεται με τρόπο που δεν συμφωνεί με τις δικές τους ιδέες και τους πνίγει το παράπονο, πρέπει να συνειδητοποιήσουν αμέσως ότι αυτό είναι πρόβλημα, κι ότι πρόκειται για διεφθαρμένη διάθεση, επανάσταση και εναντίωση απέναντι στον Θεό, ότι δεν συμφωνεί με την αλήθεια και το αποστρέφεται ο Θεός. Όταν τα συνειδητοποιήσουν όλα αυτά, δεν πρέπει να αρχίσουν τα παράπονα ή να γίνουν αρνητικοί και αδρανείς, πόσο μάλλον να στεναχωρηθούν. Θα πρέπει, αντίθετα, να μπορέσουν να γνωρίσουν βαθύτερα τον εαυτό τους. Επιπλέον, θα πρέπει να μπορέσουν να πάρουν την πρωτοβουλία να προσέλθουν ενώπιον του Θεού και να αποδεχθούν τη μομφή και την πειθαρχία Του. Θα πρέπει να αλλάξουν αμέσως την κατάστασή τους, έτσι ώστε να μπορούν να ασκούνται σύμφωνα με την αλήθεια και τα λόγια του Θεού και να ενεργούν ακολουθώντας τις αρχές. Με αυτόν τον τρόπο, η σχέση σου με τον Θεό θα γίνεται ολοένα και πιο κανονική, και το ίδιο ισχύει και για την εσωτερική σου κατάσταση. Θα μπορείς να διακρίνεις όλο και πιο καθαρά τις διεφθαρμένες διαθέσεις, την ουσία της διαφθοράς και τις διάφορες άσχημες καταστάσεις του Σατανά. Δεν θα ψελλίζεις πλέον ανόητες και παιδιάστικες φράσεις του τύπου «μπήκε ο Σατανάς μέσα μου» ή «ο Σατανάς μού έβαλε την ιδέα». Αντ’ αυτού, θα γνωρίζεις με ακρίβεια τις διεφθαρμένες διαθέσεις, την ανθρώπινη ουσία που αντιστέκεται στον Θεό, καθώς και την ουσία του Σατανά. Θα μπορείς να αντιμετωπίσεις αυτά τα πράγματα με μεγαλύτερη ακρίβεια και δεν θα σε περιορίζουν. Δεν θα γίνεις αδύναμος ούτε θα χάσεις την πίστη σου στον Θεό και στη σωτηρία Του μόνο και μόνο επειδή αποκάλυψες λίγη από τη διεφθαρμένη σου διάθεση ή επειδή διέπραξες κάποια παράβαση ή έκανες το καθήκον σου επιπόλαια, ή επειδή τυχαίνει να βρίσκεσαι συχνά σε παθητική, αρνητική κατάσταση. Δεν θα ζεις σ’ αυτές τις καταστάσεις, ενώ θα αντιμετωπίζεις σωστά τη διεφθαρμένη σου διάθεση και θα πετύχεις να έχεις μια κανονική πνευματική ζωή. Έστω πως κάθε φορά που κάποιος αποκαλύπτει διεφθαρμένες διαθέσεις, είναι σε θέση να κάνει αυτοκριτική, να προσέλθει ενώπιον του Θεού για να προσευχηθεί, να αναζητήσει την αλήθεια και να διακρίνει και να αναλύσει την ουσία των διεφθαρμένων διαθέσεών του, έτσι ώστε να μην ελέγχεται ούτε να περιορίζεται πια απ’ αυτές, αλλά να μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια. Σ’ αυτήν την περίπτωση, θα έχει εισέλθει στο μονοπάτι που οδηγεί στη σωτηρία. Με αυτού του είδους την άσκηση και την εμπειρία, μπορεί κανείς να αποβάλει τις διεφθαρμένες διαθέσεις του και να ξεφύγει από την επιρροή του Σατανά. Σ’ αυτήν την περίπτωση, δεν θα έχει καταλήξει να ζει ενώπιον του Θεού και δεν θα είναι πια ελεύθερος; Δεν θα έχει απελευθερωθεί; Αυτό είναι το μονοπάτι για να κάνει κάποιος πράξη την αλήθεια και να την αποκτήσει, καθώς και να οδηγηθεί στη σωτηρία. Οι διεφθαρμένες διαθέσεις είναι βαθιά ριζωμένες στους ανθρώπους. Η ουσία του Σατανά και η φύση του ελέγχουν τις σκέψεις, τη συμπεριφορά και τον νου των ανθρώπων. Ωστόσο, όλα αυτά ωχριούν μπροστά στην αλήθεια, μπροστά στο έργο του Θεού και μπροστά στη σωτηρία Του. Δεν αποτελούν εμπόδια. Δεν έχει σημασία τι διεφθαρμένες διαθέσεις μπορεί να έχει κάποιος, ούτε τι δυσκολίες ή περιορισμούς αντιμετωπίζει. Υπάρχει ένα μονοπάτι που μπορεί να ακολουθήσει, καθώς και μια μέθοδος και οι αντίστοιχες αλήθειες για να βρει μια λύση. Δεν υπάρχει έτσι ελπίδα για τη σωτηρία των ανθρώπων; Υπάρχει πράγματι ελπίδα για τη σωτηρία των ανθρώπων.

Απόσπασμα 55

Όταν ένας άνθρωπος εκτελεί το καθήκον του ή αποκτά επαγγελματικές γνώσεις, πρέπει να είναι επιμελής και να καταφέρνει να διαχειρίζεται τα πράγματα σύμφωνα με τις αρχές. Μην αντιμετωπίζετε αυτά τα πράγματα επιπόλαια, και μην τα κάνετε με μισή καρδιά. Η εκμάθηση επαγγελματικών γνώσεων έχει ως σκοπό να εκτελεί κανείς σωστά το καθήκον του και απαιτεί προσπάθεια —οι άνθρωποι οφείλουν να συμμορφώνονται μ’ αυτό. Αν ένας άνθρωπος είναι απρόθυμος να εκτελέσει σωστά το καθήκον του και βρίσκει συνεχώς λόγους και δικαιολογίες για να μην αποκτά επαγγελματικές γνώσεις, αυτό δείχνει ότι δεν δαπανά ειλικρινά τον εαυτό του για τον Θεό και ότι δεν θέλει να εκτελέσει σωστά το καθήκον του ώστε να ανταποδώσει την αγάπη Του. Ο άνθρωπος αυτός δεν στερείται συνείδησης και λογικής; Δεν είναι προβληματικός ένας άνθρωπος με τέτοιο χαρακτήρα; Δεν είναι εξαιρετικά δύσκολο να τα βγάλει κάποιος πέρα μαζί του; Ακόμη κι όταν κανείς σπουδάζει ένα επάγγελμα, πρέπει ταυτόχρονα να αναζητά την αλήθεια και να κάνει τα πράγματα σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Δεν πρέπει να απομακρύνεται απ’ αυτές και δεν μπορεί να είναι μπερδεμένος, σαν άπιστος. Ποια είναι η στάση των άπιστων σε σχέση με το έργο; Πολλοί περνούν τις μέρες τους περιφερόμενοι άσκοπα εδώ κι εκεί. Σπαταλούν τον χρόνο τους, και καταφέρνουν απλώς κουτσά στραβά να βγάλουν το μεροκάματο. Όποτε μπορούν, κάνουν τα πράγματα με τρόπο επιπόλαιο. Δεν τους απασχολεί η αποδοτικότητα, ούτε τους ενδιαφέρει να ενεργούν βάσει συνείδησης. Η στάση τους δεν είναι ούτε σοβαρή ούτε υπεύθυνη. Δεν λένε: «Αυτό το εμπιστεύτηκαν σε εμένα, οπότε πρέπει να αναλάβω την ευθύνη μέχρι να ολοκληρωθεί. Πρέπει να χειριστώ σωστά αυτό το ζήτημα και να επωμιστώ αυτήν την ευθύνη». Δεν έχουν αυτού του είδους τη συνείδηση. Επιπλέον, οι άπιστοι έχουν ένα συγκεκριμένο είδος διεφθαρμένης διάθεσης. Όταν διδάσκουν σε άλλους ανθρώπους κάποιες επαγγελματικές γνώσεις ή δεξιότητες, σκέφτονται τα εξής: «Μόλις ο μαθητής μάθει όσα ξέρει ο δάσκαλός του, ο δάσκαλός του θα χάσει τα προς το ζην του. Εάν διδάξω ό,τι ξέρω στους άλλους, τότε κανείς δεν θα μ’ εκτιμά ούτε θα με θαυμάζει και θα έχω χάσει όλο μου το κύρος ως δάσκαλος. Δεν είναι καλό αυτό. Δεν πρέπει να τους διδάξω όλα όσα ξέρω, πρέπει να κρατήσω κάτι για μένα. Θα τους διδάξω μόνο το ογδόντα τοις εκατό απ’ όσα ξέρω και θα κρατήσω τα υπόλοιπα σαν άσο στο μανίκι μου. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να δείξω ότι οι δεξιότητές μου είναι ανώτερες από αυτές των άλλων». Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Είναι δολιότητα. Όταν διδάσκετε άλλους, τους βοηθάτε ή μοιράζεστε μαζί τους κάτι που μελετήσατε, τι στάση θα πρέπει να κρατάτε; (Δεν θα πρέπει να φείδομαι προσπαθειών, ούτε να κρατάω τίποτα για μένα.) Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να μην κρατά τίποτα για εκείνον; Ας υποθέσουμε ότι λες: «Δεν κρατώ τίποτα για μένα όσον αφορά τα πράγματα που έχω μάθει. Δεν έχω κανένα πρόβλημα να μιλήσω σ’ όλους σας γι’ αυτά. Έτσι κι αλλιώς, είμαι υψηλότερου επιπέδου σε σχέση με σας και μπορώ να κατανοήσω ανώτερα πράγματα». Σε μια τέτοια περίπτωση, κρατάς ακόμα πράγματα για σένα και ενεργείς με τρόπο αρκετά ιδιοτελή. Ή ας υποθέσουμε ότι λες: «Θα σας διδάξω όλα τα βασικά πράγματα που έχω μάθει —δεν είναι τίποτα σπουδαίο. Εγώ θα συνεχίσω να έχω ανώτερες γνώσεις· ακόμη κι αν τα μάθετε όλα, πάλι δεν θα είστε τόσο προχωρημένοι όσο εγώ». Και σε αυτήν την περίπτωση κρατάς πράγματα για σένα. Αν ένας άνθρωπος είναι πολύ εγωιστής, δεν θα έχει την ευλογία του Θεού. Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν να νοιάζονται για τις προθέσεις Του. Πρέπει να συνεισφέρεις στον οίκο Του τα πιο σημαντικά και ουσιώδη πράγματα που έχεις κατανοήσει, για να μπορέσουν και οι εκλεκτοί του Θεού να τα μάθουν και να τα κατακτήσουν. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να κερδίσεις την ευλογία Του και Εκείνος θα σου δώσει ακόμη περισσότερα πράγματα. Όπως έχει ειπωθεί, «Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη». Αφιέρωσε όλα τα ταλέντα και τα χαρίσματά σου στον Θεό, επιδεικνύοντάς τα κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου, ώστε να μπορέσουν όλοι να ωφεληθούν απ’ αυτά και να πετύχουν αποτελέσματα στα δικά τους καθήκοντα. Αν συνεισφέρεις ολοκληρωτικά τα χαρίσματα και τα ταλέντα σου, αυτά θα ωφελήσουν όχι μόνο όλους όσοι κάνουν το συγκεκριμένο καθήκον, αλλά και το έργο της εκκλησίας. Μην αρκείσαι στο να λες σε όλους μερικά απλά πράγματα, πιστεύοντας έτσι ότι τα έχεις καταφέρει αρκετά καλά ή ότι δεν έχεις κρατήσει τίποτα για σένα —αυτό δεν είναι αρκετό. Διδάσκεις μόνο μερικές θεωρίες ή πράγματα που οι άνθρωποι μπορούν να κατανοήσουν κυριολεκτικά, αλλά η ουσία και τα σημαντικά σημεία είναι πέρα από την αντίληψη ενός αρχάριου. Παρέχεις μόνο τη γενική εικόνα, χωρίς να εξηγείς τίποτα ή να μπαίνεις σε λεπτομέρειες, ενώ εξακολουθείς να σκέφτεσαι μέσα σου: «Ορίστε, λοιπόν, εγώ σου τα είπα, και δεν έχω αποκρύψει τίποτα σκόπιμα. Εάν εσύ δεν καταλαβαίνεις, είναι επειδή το επίπεδό σου είναι υπερβολικά χαμηλό, οπότε μην κατηγορείς εμένα. Μένει απλώς να δούμε πώς θα σε οδηγήσει ο Θεός τώρα». Μια τέτοια σκέψη εμπεριέχει δόλο, σωστά; Δεν είναι εγωιστική και ποταπή; Γιατί δεν μπορείς να διδάξεις στους ανθρώπους όλα όσα έχεις στην καρδιά σου και όλα όσα κατανοείς; Γιατί, αντ’ αυτού, αποκρύπτεις τη γνώση; Το πρόβλημα έγκειται στις προθέσεις και τη διάθεσή σου. Όταν οι περισσότεροι άνθρωποι ξεκινούν για πρώτη φορά να διδάσκονται μια συγκεκριμένη πτυχή επαγγελματικής γνώσης, μπορούν να κατανοήσουν μόνο την κυριολεκτική της σημασία· χρειάζεται εξάσκηση για κάποιο χρονικό διάστημα προτού μπορέσουν να κατανοήσουν τα κύρια σημεία και την ουσία. Εάν έχεις ήδη κατακτήσει αυτά τα πιο λεπτά σημεία, θα πρέπει να τα λες απευθείας στους άλλους· μην τους αναγκάζεις να ακολουθήσουν τέτοια έμμεση πορεία και να αφιερώσουν τόσο πολύ χρόνο ψάχνοντας στα τυφλά. Αυτή είναι η δική σου ευθύνη· αυτό θα πρέπει να κάνεις. Αν τους πεις ποια είναι τα βασικά σημεία και η ουσία κατά την άποψή σου, όχι μόνο δεν θα αποκρύψεις τίποτα αλλά δεν θα είσαι ούτε εγωιστής. Όταν διδάσκετε δεξιότητες σ’ άλλους ανθρώπους, επικοινωνείτε μαζί τους σε σχέση με το επάγγελμά σας ή συναναστραφείτε σχετικά με τη ζωή-είσοδο, αν δεν μπορείτε να απαλλαχτείτε από τις εγωιστικές και ποταπές πτυχές των διεφθαρμένων διαθέσεών σας, τότε δεν θα μπορείτε να εκτελέσετε σωστά τα καθήκοντά σας. Σ’ αυτήν την περίπτωση, δεν κατέχετε ανθρώπινη φύση, ούτε συνείδηση και λογική, και δεν κάνετε πράξη την αλήθεια. Πρέπει να αναζητάς την αλήθεια για να ξεπεράσεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου και να φτάσεις στο σημείο όπου θα έχεις απαλλαχθεί από κάθε εγωιστικό κίνητρο και θα λαμβάνεις υπόψη μόνο τις προθέσεις του Θεού. Έτσι, θα έχεις την αλήθεια-πραγματικότητα. Είναι πολύ κουραστικό αν οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια και ζουν με βάση σατανικές διαθέσεις όπως οι άπιστοι. Ο ανταγωνισμός είναι έντονος μεταξύ των άπιστων. Η κατάκτηση της ουσίας μιας δεξιότητας ή ενός επαγγέλματος δεν είναι απλή υπόθεση, κι από τη στιγμή που θα τη μάθει κάποιος άλλος και θα την κατακτήσει κι εκείνος, διακινδυνεύεις το ψωμί σου. Προκειμένου να προστατέψουν το ψωμί τους, οι άνθρωποι τείνουν να ενεργούν έτσι —πρέπει να είναι προσεκτικοί διαρκώς. Αυτό που έχουν κατακτήσει είναι το πολυτιμότερο νόμισμά τους, είναι το ψωμί τους, το κεφάλαιό τους, η πηγή της ζωτικότητάς τους και δεν πρέπει ν’ αφήσουν κανέναν άλλο να εμπλακεί σε αυτά. Εσύ, όμως, πιστεύεις στον Θεό —εάν σκέφτεσαι κατ’ αυτόν τον τρόπο κι ενεργείς κατ’ αυτόν τον τρόπο στον οίκο του Θεού, δεν ξεχωρίζεις καθόλου από έναν άπιστο. Αν δεν αποδέχεσαι καθόλου την αλήθεια και συνεχίζεις να ζεις σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες, δεν είσαι άνθρωπος που πιστεύει αληθινά στον Θεό. Αν τα κίνητρά σου είναι πάντα εγωιστικά και μικροπρεπή όταν εκτελείς τα καθήκοντά σου, δεν θα λάβεις την ευλογία του Θεού.

Αφότου άρχισες να πιστεύεις στον Θεό, έφαγες και ήπιες τα λόγια Του, και αποδέχτηκες την κρίση και το παίδεμα τους, άραγε στοχάστηκες τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου και κατάφερες να τις γνωρίσεις; Έχουν αλλάξει οι αρχές με βάση τις οποίες μιλάς και ενεργείς, η οπτική σου απέναντι στα πράγματα, καθώς και οι αρχές και οι στόχοι της διαγωγής σου; Αν και πάλι δεν διαφέρεις από έναν άπιστο, ο Θεός δεν θα αναγνωρίσει την πίστη σου σ’ Αυτόν. Θα πει ότι είσαι ακόμα άπιστος και ότι συνεχίζεις να πορεύεσαι στο μονοπάτι ενός άπιστου. Συνεπώς, όσον αφορά τόσο τη διαγωγή σου όσο και την εκτέλεση του καθήκοντός σου, πρέπει να ασκείσαι σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και τις αλήθεια-αρχές, να χρησιμοποιείς την αλήθεια για να επιλύεις προβλήματα, να απαλλάσσεσαι από τις διεφθαρμένες διαθέσεις που φανερώνεις, και να διορθώνεις τις εσφαλμένες σκέψεις, οπτικές και πρακτικές σου. Από τη μια μεριά, πρέπει να ανακαλύπτεις τα προβλήματα μέσα από την αυτοκριτική και την αυτο-εξέταση. Από την άλλη, πρέπει, επίσης, να αναζητάς την αλήθεια για να τα επιλύεις και, όταν ανακαλύπτεις διεφθαρμένες διαθέσεις, πρέπει έγκαιρα να απαλλάσσεσαι απ’ αυτές, να επαναστατείς ενάντια στη σάρκα και να εγκαταλείπεις τη θέλησή σου. Αφού ξεπεράσεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου, θα πάψεις να ενεργείς με βάση αυτές, και θα μπορέσεις να απελευθερωθείς από τις προθέσεις και τα συμφέροντά σου, καθώς και να ασκηθείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αυτή είναι η αλήθεια-πραγματικότητα που πρέπει να κατέχει όποιος πραγματικά ακολουθεί τον Θεό. Αν μπορείς μ’ αυτόν τον τρόπο να κάνεις αυτοκριτική, να γνωρίσεις τον εαυτό σου, και αναζητάς την αλήθεια για να επιλύεις τα προβλήματα, τότε είσαι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια. Όταν κανείς πιστεύει στον Θεό, πρέπει απαραιτήτως να συνεργάζεται έτσι· ο Θεός ευλογεί πάρα πολύ την ικανότητα άσκησης κατ’ αυτόν τον τρόπο. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί ενεργείς για χάρη του έργου της εκκλησίας, των συμφερόντων του οίκου του Θεού, καθώς και προς όφελος των αδελφών· ταυτόχρονα, κάνεις πράξη την αλήθεια. Αυτό ακριβώς εγκρίνει ο Θεός, αυτές είναι καλές πράξεις. Εφόσον, λοιπόν, κάνεις πράξη την αλήθεια κατ’ αυτόν τον τρόπο, δίνεις μαρτυρία για Εκείνον. Δίνεις, όμως, μαρτυρία για τον Θεό αν δεν το κάνεις αυτό, αν δεν διαφέρεις σε τίποτα από έναν άπιστο, αν ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές των άπιστων για να διαχειριστείς τα πράγματα και αν υιοθετείς τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρονται; (Όχι.) Ποιες είναι οι συνέπειες; (Ταπεινώνουν τον Θεό.) Έτσι ταπεινώνουν τον Θεό! Γιατί λέτε ότι έτσι ταπεινώνουν τον Θεό; (Γιατί ο Θεός μάς επέλεξε, εξέφρασε τόσο πολλές αλήθειες, μας καθοδήγησε προσωπικά, μας φρόντισε και μας πότισε, κι όμως εμείς δεν αποδεχόμαστε ούτε κάνουμε πράξη την αλήθεια, συνεχίζουμε να ζούμε με βάση σατανικά πράγματα και δεν δίνουμε μαρτυρία ενώπιον του Σατανά. Έτσι ταπεινώνουμε τον Θεό.) (Αν ένας πιστός έχει ακούσει τον Θεό να συναναστρέφεται σχετικά με τόσο πολλές αλήθειες και μονοπάτια άσκησης, αλλά παρόλα αυτά συνεχίζει στην πράξη να ζει σύμφωνα με τις φιλοσοφίες των άπιστων για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, και να είναι εξαιρετικά δόλιος και ιδιοτελής, τότε είναι χειρότερος και πονηρότερος κι από τους άπιστους.) Μπορείτε όλοι λίγο πολύ να το καταλάβετε αυτό. Οι άνθρωποι τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού, και απολαμβάνουν όλα όσα προσφέρει, αλλά παρόλα αυτά ακολουθούν τον Σατανά. Ό,τι κι αν τους συμβεί, σε όποιο δύσκολο περιβάλλον κι αν βρεθούν, συνεχίζουν να μην μπορούν να ακούσουν τα λόγια Του και να υποταχθούν σ’ Αυτόν· δεν αναζητούν την αλήθεια, ούτε μένουν σταθεροί στη μαρτυρία τους. Δεν προδίδουν έτσι τον Θεό; Πράγματι, Τον προδίδουν. Όταν ο Θεός σε χρειάζεται, εσύ δεν ακούς ούτε το κάλεσμα ούτε τα λόγια Του. Αντ’ αυτού, ακολουθείς τις τάσεις των άπιστων, λαμβάνεις υπόψη σου τον Σατανά, τον ακολουθείς, και ασκείσαι σύμφωνα με τη λογική του, τις αρχές του και τις μεθόδους του για τη ζωή. Έτσι, προδίδεις τον Θεό. Όταν Τον προδίδεις, δεν Τον βλασφημείς και δεν Τον ταπεινώνεις; Σκέψου τον Αδάμ και την Εύα στον Κήπο της Εδέμ. Ο Θεός είπε: «από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού, δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει» (Γένεσις 2:17). Ποιανού τα λόγια είναι αυτά; (Του Θεού.) Είναι τα λόγια αυτά συνηθισμένα; (Όχι.) Τι είναι; Είναι η αλήθεια, με την οποία οι άνθρωποι πρέπει να συμμορφώνονται και σύμφωνα με την οποία πρέπει να ασκούνται. Ο Θεός είπε στους ανθρώπους τι να κάνουν με το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού. Η αρχή άσκησης ήταν να μη φάνε απ’ αυτό. Τους είπε, επίσης, ποια θα ήταν η συνέπεια: την ημέρα που θα έτρωγαν απ’ αυτό, θα πέθαιναν σίγουρα. Οι άνθρωποι γνώριζαν, λοιπόν, την αρχή άσκησης και τον κίνδυνο. Αφού τα άκουσαν αυτά, τα κατάλαβαν ή όχι; (Τα κατάλαβαν.) Πράγματι, κατάλαβαν τα λόγια του Θεού. Μετά, όμως, άκουσαν το φίδι που τους είπε: «Ο Θεός είπε ότι την ημέρα που θα φάτε απ’ το δέντρο αυτό, θα πεθάνετε σίγουρα. Αλλά δεν θα πεθάνετε σίγουρα. Μπορείς να δοκιμάσεις». Αφού μίλησε, λοιπόν, ο Σατανάς, έλαβαν υπόψη τα λόγια του και έφαγαν από τον καρπό του δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού. Έτσι, πρόδωσαν τον Θεό. Δεν επέλεξαν να λάβουν υπόψη τα λόγια Του και να ασκηθούν σύμφωνα μ’ αυτά. Δεν ενήργησαν σύμφωνα με την εντολή Του· αντίθετα, πίστεψαν και αποδέχτηκαν τα λόγια του Σατανά, και ενήργησαν σύμφωνα μ’ αυτά. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Η φύση της συμπεριφοράς και της προσέγγισής τους ήταν αυτή της προδοσίας και της ταπείνωσης του Θεού, με αποτέλεσμα να διαφθαρούν από τον Σατανά και να εκφυλιστούν. Οι άνθρωποι είναι σήμερα όπως ήταν ο Αδάμ και η Εύα τότε. Ακούν τα λόγια του Θεού, αλλά δεν τα κάνουν πράξη· ακόμη κι αν κατανοούν την αλήθεια, δεν την κάνουν πράξη. Η φύση αυτής της συμπεριφοράς είναι ίδια με εκείνη της συμπεριφοράς του Αδάμ και της Εύας όταν δεν έλαβαν υπόψη τα λόγια του Θεού και τις εντολές Του —προδίδουν και ταπεινώνουν τον Θεό. Όταν οι άνθρωποι προδίδουν και ταπεινώνουν τον Θεό, το αποτέλεσμα είναι ότι συνεχίζουν να διαφθείρονται από τον Σατανά, και να ελέγχονται από αυτόν και τις σατανικές διαθέσεις τους. Συνεπώς, δεν μπορούν ποτέ να ξεφύγουν από την επιρροή του Σατανά, ούτε να γλυτώσουν από την έλξη που τους ασκεί, τους πειρασμούς, τις επιθέσεις του, τη χειραγώγησή του και το γεγονός ότι τους καταβροχθίζει. Αν δεν μπορείς ποτέ να ξεφύγεις απ’ όλα αυτά, η ζωή σου θα είναι εξαιρετικά οδυνηρή και δύσκολη, χωρίς γαλήνη και χαρά. Νιώθεις ότι όλα είναι ανούσια και ίσως θελήσεις ακόμη και να επιζητήσεις τον θάνατο, ώστε όλα να τελειώσουν. Αυτή είναι η αξιοθρήνητη κατάσταση όσων ζουν υπό τη δύναμη του Σατανά.

Απόσπασμα 56

Κάποιοι, όταν αναλαμβάνουν τον ρόλο του επικεφαλής ή του εργάτη, φοβούνται μονίμως ότι θα κάνουν κάποιο λάθος που θα οδηγήσει στην αποκάλυψη και τον αποκλεισμό τους. Γι’ αυτό, λοιπόν, συχνά λένε στους άλλους: «Στ’ αλήθεια, δεν πρέπει να γίνεις επικεφαλής, θα αποκλειστείς μόλις κάνεις κάποιο λάθος και δεν θα έχεις την ευκαιρία να μεταστραφείς!» Δεν είναι εσφαλμένες τέτοιες δηλώσεις; Τι θα πει «δεν θα έχεις την ευκαιρία να μεταστραφείς»; Ποιοι είναι οι επικεφαλής και οι εργάτες που αποκλείονται; Είναι όλοι τους κακοί άνθρωποι που βγαίνουν εκτός ελέγχου, διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας, και αρνούνται ν’ αλλάξουν παρά τις επανειλημμένες νουθεσίες. Θα αποκλείσει ο οίκος του Θεού κάποιον που, μόνο και μόνο εξαιτίας του μικρού του αναστήματος, του χαμηλού του επιπέδου ή της απειρίας του, έχει ναι μεν υποπέσει σε σφάλμα, αλλά μπορεί να δεχθεί την αλήθεια και να μετανοήσει ειλικρινά; Ακόμη κι αν αυτός ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει αληθινό έργο, απλώς θα γίνει προσαρμογή του καθήκοντος που του έχει ανατεθεί. Δεν διαστρεβλώνουν, λοιπόν, τα γεγονότα όσοι λένε τέτοια πράγματα; Δεν διαδίδουν αντιλήψεις για να παραπλανήσουν τους άλλους; Οι επικεφαλής και οι εργάτες στον οίκο του Θεού εκλέγονται δημοκρατικά. Δεν γίνεσαι επικεφαλής ή εργάτης απλώς επειδή το θες. Ο οίκος του Θεού αντιμετωπίζει τους επικεφαλής και τους εργάτες με βάση την αλήθεια-αρχές. Θα αποκλειστούν μόνο οι ψευδοεπικεφαλής που δεν δέχονται καθόλου την αλήθεια, καθώς και οι αντίχριστοι που επιδιώκουν τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, και που αρνούνται πεισματικά να μετανοήσουν. Δεν θα αποκλειστούν όλοι όσοι μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια, αποδέχονται το κλάδεμα και μετανοούν ειλικρινά. Όποιος διαδίδει την αντίληψη ότι «το να είναι κανείς επικεφαλής κρύβει πάρα πολλούς κινδύνους» έχει συγκεκριμένες προθέσεις και σκοπούς. Αποβλέπει να παραπλανήσει τους ανθρώπους, να τους εμποδίσει να γίνουν επικεφαλής και να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες που δημιουργούνται από αυτή του τη στάση. Αυτό δεν δείχνει, λοιπόν, ότι έχει κάποιο απώτερο κίνητρο; Αν ανησυχείς μήπως αποκλειστείς, θα πρέπει να συμπεριφέρεσαι με σύνεση, να εκφράζεις τη μετάνοιά σου στις προσευχές προς τον Θεό, να αποδέχεσαι την αλήθεια και να μπορείς να διορθώνεις τα λάθη σου. Δεν θα λυνόταν το πρόβλημα αν το ’κανες αυτό; Αν κάποιος σφάλλει και, όταν υποβάλλεται σε κλάδεμα, ούτε αποδέχεται καθόλου την αλήθεια ούτε δείχνει καμία πρόθεση να μετανοήσει αληθινά, αλλά αντιθέτως συνεχίζει, παρ’ όλα αυτά, να συμπεριφέρεται επιπόλαια και να βγαίνει εκτός ελέγχου, κάνοντας κακά πράγματα, τότε πρέπει να αποκλείεται. Κάποιοι, όταν αναλαμβάνουν τον ρόλο του επικεφαλής ή του εργάτη, ενεργούν με θράσος και απερισκεψία, και μιλούν και ενεργούν χωρίς κανέναν απολύτως ηθικό φραγμό, προσπαθώντας να έχουν τα πάντα υπό τον έλεγχό τους και να κρατήσουν τους άλλους στο σκοτάδι. Εκτός του ότι δεν χρησιμοποιούν την αλήθεια για να επιλύσουν τυχόν προβλήματα, βρίσκουν και απομονώνουν όσους δίνουν στον Άνωθεν αναφορά για αυτά. Όταν ο Άνωθεν μάθει τι κάνουν και τους καταλογίσει ευθύνες, τρομοκρατούνται και αρνούνται πεισματικά να αναγνωρίσουν τι έχουν κάνει. Νομίζουν ότι, με αυτήν τους την πεισματική άρνηση, θα τη γλιτώσουν και ο οίκος του Θεού δεν θα ασχοληθεί άλλο με το θέμα. Είναι όντως τόσο απλά τα πράγματα; Ο οίκος του Θεού θα εξετάσει με νηφαλιότητα τα γεγονότα και έπειτα θα το χειριστεί με βάση τις αρχές. Όσοι διαπιστωθεί ότι ευθύνονται δεν θα μπορέσουν να ξεφύγουν. Όταν κάνουν πράγματα εκείνοι οι άνθρωποι, δεν αναζητούν την αλήθεια, ενεργούν αυθαίρετα, απερίσκεπτα και ανάλογα με τη θέλησή τους, κι όταν τα πράγματα πάνε στραβά, συνεχίζουν να καταφεύγουν σε σοφίσματα και προφάσεις, και αρνούνται πεισματικά να αναγνωρίσουν αυτά που έχουν κάνει. Τι πρόβλημα είναι αυτό; Είναι σωστή η στάση αυτή; Λύνεται το πρόβλημα όταν οι άνθρωποι χρησιμοποιούν σοφίσματα και προφάσεις και αρνούνται πεισματικά να αναγνωρίσουν αυτά που έχουν κάνει; Συμβαδίζει με την αλήθεια αυτή η στάση; Δείχνει πραγματική υποταγή; Οι άνθρωποι αγωνιούν μήπως κάνουν κάποιο λάθος που θα τους εκθέσει και θα οδηγήσει σε αναφορά εναντίον τους. Φοβούνται ότι θα θεωρηθούν υπεύθυνοι από τον οίκο του Θεού, και φοβούνται ότι θα επέλθει πάνω τους η κρίση, και θα καταδικαστούν και θα αποκλειστούν. Είναι κακός αυτός ο φόβος; Ναι, δεν είναι καλό πράγμα. Από πού προέρχεται; (Από τις διεφθαρμένες σατανικές διαθέσεις τους). Σωστά. Τι υπάρχει, λοιπόν, σε αυτόν τον φόβο; Ας τον αναλύσουμε. Γιατί φοβούνται; Ο φόβος τους προέρχεται από την ανησυχία τους ότι μόλις έρθουν στο φως κάποια πράγματα, αυτοί θα απαλλαχθούν από τα καθήκοντά τους, χάνοντας έτσι το κύρος τους και τα μέσα βιοπορισμού τους. Γι’ αυτόν τον λόγο, καταφεύγουν σε ψέματα και σοφίσματα και αρνούνται πεισματικά να αναγνωρίσουν αυτά που έχουν κάνει. Απλώς με βάση τη στάση τους αυτή, αποκαλύπτεται εδώ κατά πόσο είναι άνθρωποι που δέχονται την αλήθεια και κατά πόσο συμπεριφέρονται με αλαζονεία, αυταρέσκεια και δολιότητα. Δεν είναι διάβολοι; Έχουν δείξει τελικά το αληθινό τους πρόσωπο. Πότε αποκαλύπτονται περισσότεροι οι άνθρωποι; Όταν τους τυχαίνει κάτι, και, ιδιαιτέρως, όταν αποκαλύπτονται οι κακές τους πράξεις, δείτε τι στάση έχουν τότε. Κάτι τέτοιες στιγμές τούς αποκαλύπτουν περισσότερο απ’ όλες. Μονομιάς εκτίθενται όλες εκείνες οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους: η πρόθεσή τους ν’ αποκτήσουν ευλογίες, η δολιότητά τους, η τάση τους προς την εξαπάτηση, η επίμονη άρνησή τους να αναγνωρίσουν τα λάθη τους και πάει λέγοντας. Αυτή δεν είναι η καταλληλότερη στιγμή για να διακρίνει κανείς το ποιόν των ανθρώπων; Μερικοί άνθρωποι δεν πιστεύουν ότι ο οίκος του Θεού μπορεί να μεταχειρίζεται δίκαια τους ανθρώπους. Δεν πιστεύουν ότι ο Θεός βασιλεύει στον οίκο Του και ότι εκεί βασιλεύει η αλήθεια. Πιστεύουν ότι όποιο καθήκον κι αν κάνει κάποιος, αν προκύψει κάποιο πρόβλημα σ’ αυτό, ο οίκος του Θεού θα χειριστεί αμέσως την περίπτωσή του, θα του αφαιρέσει το δικαίωμα να κάνει αυτό το καθήκον και θα τον στείλει κάπου αλλού ή, μάλιστα, θα τον αποπέμψει από την εκκλησία. Είναι όντως έτσι; Ασφαλώς όχι. Ο οίκος του Θεού μεταχειρίζεται κάθε άτομο σύμφωνα με την αλήθεια-αρχές. Ο Θεός είναι δίκαιος στη μεταχείρισή Του προς κάθε άτομο. Δεν εξετάζει μόνο το πώς συμπεριφέρεται ένα άτομο σε μια μεμονωμένη περίπτωση· εξετάζει τη φύση-ουσία του, τις προθέσεις του και τη στάση του. Ιδίως κοιτάζει το πότε κάνει κάποιος λάθος, το κατά πόσο μπορεί να κάνει αυτοκριτική, κατά πόσο δείχνει μεταμέλεια και κατά πόσο μπορεί να διακρίνει την ουσία του προβλήματος με βάση τα λόγια Του, καταφέρνοντας έτσι να κατανοήσει την αλήθεια, να μισήσει τον εαυτό του και να μετανοήσει πραγματικά. Δεν μπορεί να σωθεί ένας άνθρωπος αν δεν έχει αυτήν τη σωστή στάση, αν αφήνει τις προσωπικές επιδιώξεις να τον σπιλώσουν τελείως, αν καταστρώνει αισχρά σχέδια και αποκαλύπτει μόνο διεφθαρμένες διαθέσεις και αν, μάλιστα, όταν προκύπτουν προβλήματα, προσποιείται, χρησιμοποιεί σοφίσματα, προσπαθεί να δικαιολογηθεί και αρνείται πεισματικά να παραδεχθεί αυτά που έχει κάνει. Δεν δέχεται καθόλου την αλήθεια, και ο πραγματικός του χαρακτήρας έχει αποκαλυφθεί πλήρως. Όσοι δεν είναι σωστοί άνθρωποι και δεν μπορούν ούτε στο ελάχιστο να αποδεχτούν την αλήθεια είναι στην ουσία δύσπιστοι, και μόνο ο αποκλεισμός τούς αξίζει. Πώς γίνεται να μην αποκαλυφθεί και να μην αποκλειστεί ένας δύσπιστος που είναι επικεφαλής ή εργάτης; Αποκαλύπτεται στο πι και φι, ό,τι καθήκον κι αν κάνει, επειδή οι διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτει είναι πάρα πολλές και ολοφάνερες. Επιπλέον, δεν δέχεται καθόλου την αλήθεια και ενεργεί απερίσκεπτα και αυθαίρετα. Στο τέλος, όταν έχει αποκλειστεί και έχει χάσει την ευκαιρία να εκτελέσει το καθήκον του, αρχίζει να ανησυχεί και να κάνει σκέψεις του τύπου: «Την έχω πατήσει άσχημα. Αν δεν μου επιτρέπεται να εκτελώ το καθήκον μου, δεν θα μπορέσω να σωθώ. Τι πρέπει να κάνω;» Στην πραγματικότητα, o Ουρανός θα δείχνει πάντα στους ανθρώπους ότι έχουν κι άλλες επιλογές. Υπάρχει κι ένα τελευταίο μονοπάτι που μπορεί να ακολουθήσει: να μετανοήσει αληθινά, να σπεύσει να κηρύξει το ευαγγέλιο και να κερδίσει ανθρώπους, χρησιμοποιώντας έτσι τις αξιέπαινες πράξεις του ως αντιστάθμισμα για τα παραπτώματα που έχει κάνει. Αν δεν ακολουθήσει αυτό το μονοπάτι, τότε είναι τελείως καταδικασμένος. Αν έχει λίγη λογική και γνωρίζει ότι δεν διαθέτει καμία ικανότητα, θα πρέπει να εφοδιαστεί καταλλήλως με την αλήθεια και να εξασκηθεί στο κήρυγμα του ευαγγελίου —είναι και αυτό ένα είδος εκτέλεσης καθήκοντος. Μιλάμε για κάτι απολύτως εφικτό. Αν αναγνωρίζει ότι δεν έκανε καλά το καθήκον του και αποκλείστηκε, και αρνείται ακόμη και τώρα να αποδεχτεί την αλήθεια και να δείξει έστω και την παραμικρή μεταμέλεια, και μάλιστα παραδίνεται στην απόγνωση, δεν είναι ανόητος και αδαής; Πείτε Μου, αν κάποιος έχει κάνει ένα λάθος αλλά είναι ικανός να κατανοήσει αληθινά τα πράγματα και διατεθειμένος να μετανοήσει, δεν θα του δώσει ο οίκος του Θεού μια ευκαιρία; Καθώς πλησιάζει στο τέλος του το έξι χιλιάδων ετών σχέδιο διαχείρισης του Θεού, υπάρχουν τόσο πολλά καθήκοντα που πρέπει να γίνουν. Αν όμως δεν έχεις συνείδηση και λογική, και δεν μεριμνάς για τις εργασίες που πρέπει, αν έχεις κερδίσει μια ευκαιρία να κάνεις ένα καθήκον αλλά δεν την εκτιμάς, αν δεν επιδιώκεις ούτε στο ελάχιστο την αλήθεια κι αφήνεις να περάσει πολύτιμος χρόνος, τότε θα αποκαλυφθείς. Αν είσαι συστηματικά επιπόλαιος όταν κάνεις το καθήκον σου, και δεν υποτάσσεσαι καθόλου όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με κλάδεμα, μπορεί να σε χρησιμοποιήσει παρ’ όλα αυτά ο οίκος του Θεού για να κάνεις κάποιο καθήκον; Στον οίκο του Θεού βασιλεύει η αλήθεια, όχι ο Σατανάς, και ο Θεός έχει τον τελικό λόγο για τα πάντα. Αυτός είναι που κάνει το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου κι Αυτός κυριαρχεί επί των πάντων. Δεν υπάρχει ανάγκη να αναλύσεις τι είναι σωστό και τι λάθος· το μόνο που χρειάζεται είναι να ακούς και να υποτάσσεσαι. Όταν βρεθείς αντιμέτωπος με το κλάδεμα, πρέπει να αποδεχτείς την αλήθεια και να διορθώσεις τα λάθη σου. Αν το κάνεις, ο οίκος του Θεού δεν θα σου αφαιρέσει το δικαίωμα να κάνεις ένα καθήκον. Αν φοβάσαι πάντα μήπως αποκλειστείς, αν δικαιολογείς πάντα τον εαυτό σου, χρησιμοποιώντας πάντοτε σοφιστείες για να αμυνθείς, τότε υπάρχει πρόβλημα. Οι άλλοι θα δουν ότι δεν αποδέχεσαι την αλήθεια στο ελάχιστο και ότι είσαι παράλογος. Τότε θα έχεις πρόβλημα και η εκκλησία θα είναι υποχρεωμένη να σε χειριστεί. Δεν αποδέχεσαι καθόλου την αλήθεια καθώς κάνεις το καθήκον σου, και φοβάσαι πάντα μήπως αποκαλυφθείς και αποκλειστείς. Αυτός ο φόβος σου είναι μολυσμένος από ανθρώπινες προθέσεις· μέσα σ’ αυτόν τον φόβο, υπάρχουν διεφθαρμένες σατανικές διαθέσεις, καθώς και καχυποψία, επιφυλακτικότητα και παρανόηση. Κανένα από αυτά δεν αποτελεί στάση που θα πρέπει να έχει ένα άτομο. Πρέπει αρχικά να αντιμετωπίσεις τον φόβο σου, και πρέπει να επιλύσεις και τις παρανοήσεις που έχεις για τον Θεό. Πώς προκύπτουν οι παρανοήσεις ενός ατόμου για τον Θεό; Όταν τα πράγματα του πάνε καλά, τότε σίγουρα δεν Τον παρανοεί και πιστεύει ότι ο Θεός είναι καλός, ότι ο Θεός είναι αξιοσέβαστος, ότι ο Θεός είναι δίκαιος, ότι ο Θεός είναι ελεήμων και στοργικός, κι ότι ο Θεός είναι σωστός σε ό,τι κάνει. Ωστόσο, όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με κάτι που δεν συνάδει με τις αντιλήψεις του, σκέφτεται: «Φαίνεται ότι ο Θεός δεν είναι πολύ δίκαιος, τουλάχιστον όχι σ’ αυτό το θέμα». Δεν πρόκειται για παρανόηση; Πώς είναι δυνατόν ο Θεός να μην είναι δίκαιος; Τι προκάλεσε αυτήν την παρανόηση; Τι σε έκανε να σχηματίσεις αυτήν την άποψη και αντίληψη ότι ο Θεός δεν είναι δίκαιος; Μπορείς να το πεις ξεκάθαρα; Ποια ακριβώς πρόταση ήταν; Ποιο θέμα; Ποια κατάσταση; Πες το, ώστε να το διακρίνουν όλοι και να δουν αν μπορείς να το τεκμηριώσεις. Και όταν κάποιος παρανοεί τον Θεό ή βρίσκεται αντιμέτωπος με κάτι που δεν συνάδει με τις αντιλήψεις του, τι στάση πρέπει να έχει; (Πρέπει να αναζητά την αλήθεια και να δείχνει υποταγή.) Θα πρέπει πρώτα να υποταχθεί και να σκεφτεί: «Δεν καταλαβαίνω, αλλά θα υποταχθώ γιατί είναι κάτι που έχει κάνει ο Θεός και όχι κάτι που πρέπει να αναλύσει ο άνθρωπος. Επιπλέον, δεν μπορώ να αμφισβητήσω ούτε τα λόγια του Θεού ούτε το έργο Του, επειδή όλα τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια». Αυτή δεν είναι η στάση που πρέπει να έχει ένας άνθρωπος; Αν είχες αυτήν τη στάση, θα εξακολουθούσε να αποτελεί πρόβλημα η παρανόησή σου; (Όχι.) Δεν θα επηρέαζε ούτε θα αναστάτωνε την εκπλήρωση του καθήκοντός σου. Πείτε Μου, μπορεί κάποιος να κάνει το καθήκον του με αφοσίωση αν έχει παρανοήσεις ή αν δεν έχει; (Μπορεί να κάνει το καθήκον του με αφοσίωση αν δεν έχει παρανοήσεις.) Πρέπει, λοιπόν, καταρχάς να διατηρείς μια στάση υποταγής. Επιπλέον, οφείλεις να πιστεύεις τουλάχιστον ότι ο Θεός είναι η αλήθεια, ότι είναι δίκαιος και ότι όλα όσα κάνει είναι σωστά. Αυτά είναι τα προαπαιτούμενα που καθορίζουν αν μπορείς να είσαι αφοσιωμένος ενώ κάνεις το καθήκον σου. Αν τα έχεις και τα δύο, μπορούν οι παρανοήσεις που έχουν δημιουργηθεί μέσα σου να επηρεάσουν την εκτέλεση του καθήκοντός σου; (Όχι). Δεν μπορούν. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα αφήσεις αυτές τις παρανοήσεις να επηρεάσουν την εκτέλεση του καθήκοντός σου. Θα τις έχεις επιλύσει από την πρώτη κιόλας στιγμή διασφαλίζοντας ότι δεν θα έχουν ποτέ την ευκαιρία να αναπτυχθούν. Τι θα πρέπει να κάνεις μετά; Θα πρέπει να τις εκριζώσεις. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Διάβασε διάφορα συναφή κείμενα των λόγων του Θεού γύρω από αυτό το θέμα και, συνέχεια, φρόντισε να συναναστραφείτε μαζί σχετικά με τους λόγους για τους οποίους ο Θεός εργάζεται με αυτόν τον τρόπο, σχετικά με τις προθέσεις Του και τα αποτελέσματα που μπορεί να επιφέρει αυτός ο τρόπος δράσης του Θεού. Αν συναναστραφείς ξεκάθαρα πάνω σ’ αυτά τα ζητήματα, θα μπορέσεις να κατανοήσεις κάπως τον Θεό και να υποταχθείς. Όταν δεν εξαλείφεις τις παρανοήσεις σου για τον Θεό, αλλά αφήνεις τις διάφορες αντιλήψεις να επηρεάσουν την εκτέλεση του καθήκοντός σου, λέγοντας πράγματα του τύπου: «Αυτό που έκανε ο θεός σ’ αυτό το ζήτημα δεν ήταν σωστό και εγώ δεν θα υποταχθώ. Θα το αποκρούσω και θα προσπαθήσω να το λύσω επιχειρηματολογώντας με τον οίκο του θεού. Δεν πιστεύω ότι το έχει κάνει ο θεός αυτό», τότε τι είδους διάθεση αποκτάς; Αποκτάς τη χαρακτηριστική σατανική διάθεση. Αυτά δεν είναι τα λόγια που πρέπει να πει ένας άνθρωπος ούτε είναι η στάση που πρέπει να έχει ένα δημιουργημένο ον. Αν φέρνεις τέτοιες αντιρρήσεις στον Θεό, μπορείς επάξια να κάνεις το καθήκον σου; Όχι. Είσαι διάβολος και δεν έχεις ανθρώπινη φύση. Γι’ αυτό, λοιπόν, δεν σου αξίζει να κάνεις κάποιο καθήκον. Αν ένας άνθρωπος που διαθέτει κάποια λογική αναπτύξει παρανοήσεις για τον Θεό, θα προσευχηθεί σε Αυτόν, αναζητώντας παράλληλα την αλήθεια στα λόγια Του. Έτσι, αργά ή γρήγορα, θα αποκτήσει μια πιο ξεκάθαρη εικόνα για το ζήτημα. Αυτό πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι.

Υπάρχουν πολλά πράγματα που οι άνθρωποι αδυνατούν να κατανοήσουν ή να αποδεχθούν όταν βιώνουν το έργο του Θεού. Αν έχουν καρδιά που υποτάσσεται στον Θεό, θα μπορέσουν σταδιακά να επιλύσουν αυτά τα ζητήματα αν στηρίζονται γι’ αυτό το θέμα στα λόγια του Θεού. Ακόμη κι αν δεν μπορούν τώρα να βγάλουν άκρη, θα καταφέρουν από μόνοι τους να κατανοήσουν αυτά τα πράγματα αφότου τα βιώσουν για πολλά χρόνια. Είναι λογικός όποιος δεν καταφέρνει ποτέ να επιλύσει τα προβλήματα που του τυχαίνουν, στρέφεται εναντίον των επικεφαλής και των εργατών ή λογομαχεί με τον οίκο του Θεού; Για να ακολουθήσει κανείς τον Θεό, θα πρέπει να διαθέτει τουλάχιστον τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης και να πιστεύει στοιχειωδώς. Μόνο τότε θα του είναι εύκολο να υποταχθεί στον Θεό. Αν μονίμως αντιμάχεσαι τον Θεό και στρέφεσαι εναντίον Του, χωρίς στη συνέχεια να αναζητάς την αλήθεια και να δείχνεις μετάνοια, τότε δεν είσαι κατάλληλος να εκτελέσεις κάποιο καθήκον, να ακολουθήσεις τον Θεό και να αποδεχθείς την αποστολή Του. Αν εκτελείς το καθήκον σου και ακολουθείς τον Θεό χωρίς, ωστόσο, να πιστεύεις ειλικρινά, δεν θα μπορέσεις να δημιουργήσεις μια γερή βάση και σίγουρα θα αποκλειστείς. Δεν δημιουργείς απλώς και μόνο πρόβλημα στον ίδιο σου τον εαυτό; Έτσι ρεζιλεύεσαι. Γι’ αυτό, λοιπόν, για να εξαλειφθούν οι παρανοήσεις για τον Θεό, οι άνθρωποι θα πρέπει πρώτα να υποταχθούν και, έπειτα, να πιστέψουν πως ό,τι κάνει ο Θεός είναι σωστό. Μην εμπιστεύεσαι ούτε τα μάτια σου ούτε και την κρίση σου. Θα βρεις τον μπελά σου αν το κάνεις συνεχώς. Δεν είσαι Θεός. Δεν έχεις την αλήθεια. Είσαι άνθρωπος με διεφθαρμένες διαθέσεις. Μπορείς να κάνεις λάθη, και εξακολουθείς να μην κατανοείς την αλήθεια. Θα σε καταδικάσει ο Θεός αν δεν κατανοείς την αλήθεια; Δεν θα το κάνει. Πρέπει, όμως, να αναζητήσεις την αλήθεια. Ο Θεός σού δίνει την ευκαιρία και τον χρόνο να την αναζητήσεις και μετά περιμένει. Τι περιμένει; Περιμένει, στο μεταξύ, να την αναζητήσεις. Μόλις την κατανοήσεις και υποταχθείς, όλα θα είναι μια χαρά, και ο Θεός ούτε θα θυμάται τι έχεις κάνει ούτε θα σε καταδικάσει. Ωστόσο, αν συνεχίζεις να κάνεις τα ίδια λάθη που έκανες στο παρελθόν, τότε είσαι πραγματικά ξοφλημένος και δεν υπάρχει λύτρωση για σένα.

Απόσπασμα 57

Είστε πλέον σε θέση να διακρίνετε σε κάποιο βαθμό τη διεφθαρμένη διάθεση που αποκαλύπτετε. Μόλις δείτε ξεκάθαρα τα διεφθαρμένα πράγματα που ενδέχεται ακόμη να αποκαλύπτετε τακτικά και τα πράγματα που ενδέχεται ακόμη να κάνετε και δεν συμφωνούν με την αλήθεια, θα είναι εύκολο να καθαρθεί η διεφθαρμένη σας διάθεση. Σε πολλά θέματα, οι άνθρωποι δεν μπορούν να συγκρατήσουν τον εαυτό τους. Γιατί, όμως, συμβαίνει αυτό; Διότι, ανά πάσα στιγμή και από κάθε άποψη, τους ελέγχουν οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους, πράγμα που τους περιορίζει και τους αναστατώνει στα πάντα. Μερικοί άνθρωποι, όταν όλα τούς πάνε καλά και δεν έχουν σκοντάψει πουθενά ούτε έχουν γίνει αρνητικοί, νιώθουν μονίμως ότι έχουν ανάστημα, ενώ δεν δίνουν καμία σημασία όταν βλέπουν έναν κακό άνθρωπο, έναν ψευδοεπικεφαλής ή έναν αντίχριστο να αποκαλύπτεται και να αποκλείεται. Καυχιούνται μάλιστα μπροστά σε όλους λέγοντας το εξής: «Ο καθένας μπορεί να σκοντάψει· όχι, όμως, εγώ. Ο καθένας μπορεί να μην αγαπάει τον Θεό· εγώ, όμως, Τον αγαπώ». Έχουν την αίσθηση ότι μπορούν να μείνουν σταθεροί στη μαρτυρία τους σε οποιαδήποτε κατάσταση και οποιεσδήποτε συνθήκες. Και το αποτέλεσμα; Έρχεται μια μέρα που δοκιμάζονται, κι αρχίζουν τότε να παραπονιούνται και να γκρινιάζουν για τον Θεό. Δεν έχουν αποτύχει τότε; Δεν έχουν σκοντάψει; Οι δοκιμασίες είναι αυτές που αποκαλύπτουν τους ανθρώπους περισσότερο απ’ το οτιδήποτε. Ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τα μύχια της καρδιάς των ανθρώπων, κι έτσι αυτοί δεν πρέπει να κοκορεύονται όποτε θέλουν. Ό,τι κι αν είναι αυτό που τους κάνει να κοκορεύονται, αργά ή γρήγορα θα έρθει η μέρα που θα σκοντάψουν εξαιτίας του. Όταν βλέπουν κάποιον να σκοντάφτει και να αποτυγχάνει υπό ορισμένες συνθήκες, δεν δίνουν σημασία, και πιστεύουν μάλιστα ότι οι ίδιοι δεν υπάρχει περίπτωση να κάνουν λάθη, ότι θα καταφέρουν να παραμείνουν σταθεροί. Καταλήγουν, όμως, να σκοντάψουν και να αποτύχουν κι αυτοί στις ίδιες συνθήκες. Πώς γίνεται αυτό; Γίνεται γιατί οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν απόλυτα τη δική τους φύση-ουσία· εξακολουθούν να μη γνωρίζουν σε αρκετό βάθος τα προβλήματα που έχει η φύση-ουσία τους, με αποτέλεσμα να κουράζονται πολύ όταν κάνουν πράξη την αλήθεια. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι είναι πολύ δόλιοι και ανέντιμοι στα λόγια και τις πράξεις τους. Όταν, όμως, τους ρωτάς ποια πτυχή της διεφθαρμένης τους διάθεσης είναι η πιο σοβαρή, απαντάνε το εξής: «Είμαι λίγο δόλιος». Λένε απλώς ότι είναι λίγο δόλιοι, αλλά δεν λένε ότι η φύση τους η ίδια είναι δόλια ούτε λένε ότι είναι δόλιοι άνθρωποι. Δεν γνωρίζουν σε τόσο βάθος τη διεφθαρμένη τους κατάσταση και, σε σύγκριση με τους άλλους, δεν τη βλέπουν τόσο σοβαρά και σχολαστικά. Στα μάτια των άλλων, ένας τέτοιος άνθρωπος είναι πολύ δόλιος και διεστραμμένος, και κάθε του λέξη αποτελεί τέχνασμα, ενώ δεν είναι ποτέ έντιμος στα λόγια και τις πράξεις του. Ο ίδιος, όμως, αδυνατεί να γνωρίσει σε τόσο βάθος τον εαυτό του. Οποιαδήποτε γνώση μπορεί να έχει είναι καθαρά επιφανειακή. Με κάθε του λέξη και πράξη, αποκαλύπτει ένα μέρος της φύσης του, χωρίς, όμως, να το αντιλαμβάνεται. Πιστεύει ότι όταν ενεργεί έτσι, δεν αποκαλύπτει διαφθορά κι ότι έχει ήδη κάνει πράξη την αλήθεια. Όσοι, όμως, τον παρακολουθούν, τον θεωρούν ιδιαίτερα διεστραμμένο, δόλιο, και πολύ ανέντιμο στα λόγια και τις πράξεις του. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι κατανοούν τη φύση τους πολύ επιφανειακά, και η κατανόηση αυτή απέχει κατά πολύ από τα λόγια του Θεού που κρίνουν και εκθέτουν τον άνθρωπο. Αυτό δεν αποτελεί λάθος σε όσα εκθέτει ο Θεός. Οφείλεται, αντίθετα, στο ότι οι άνθρωποι δεν κατανοούν αρκετά βαθιά τη φύση τους. Δεν κατανοούν τον εαυτό τους θεμελιωδώς και ουσιαστικά. Επικεντρώνονται, αντίθετα, και αφιερώνουν την ενέργειά τους στο να γνωρίσουν τελικά τις πράξεις τους και τα πράγματα που αποκαλύπτουν εξωτερικά. Μπορεί ορισμένοι άνθρωποι να είναι πού και πού σε θέση να πουν δυο πράγματα για την αυτογνωσία τους. Και πάλι, όμως, η γνώση τους δεν είναι και πολύ βαθιά. Δεν έχει υπάρξει κανένας που να πίστεψε πως, επειδή έκανε κάτι συγκεκριμένο ή αποκάλυψε κάτι, ανήκει σε ένα ορισμένο είδος ανθρώπου ή διαθέτει κάποιο ορισμένο είδος φύσης. Ο Θεός έχει εκθέσει τη φύση και ουσία του ανθρώπου, αλλά αυτό που κατανοούν οι άνθρωποι είναι τα προβλήματα και οι ατέλειες που έχει ο τρόπος με τον οποίο ενεργούν και μιλούν, με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται υπερβολικά να κάνουν πράξη την αλήθεια. Οι άνθρωποι θεωρούν πως τα λάθη τους είναι απλώς στιγμιαίες εκδηλώσεις τις οποίες αποκαλύπτουν απερίσκεπτα. Δεν θεωρούν ότι πρόκειται για αποκαλύψεις της φύσης τους. Αν σκέφτονται έτσι, είναι πολύ δύσκολο να γνωρίσουν αληθινά τον εαυτό τους και εξίσου δύσκολο να κατανοήσουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια. Επειδή δεν γνωρίζουν την αλήθεια, και δεν διψούν γι’ αυτήν, όταν την κάνουν πράξη, απλώς ακολουθούν κανονισμούς καθαρά τυπικά. Δεν βλέπουν πόσο κακή φύση έχουν, και πιστεύουν ότι δεν είναι τόσο κακοί, σε βαθμό που πρέπει να καταστραφούν ή να τιμωρηθούν. Ωστόσο, σύμφωνα με τα πρότυπα του Θεού, είναι βαθύτατα διεφθαρμένοι και απέχουν ακόμη πολύ από τα πρότυπα της σωτηρίας. Κι αυτό γιατί το μόνο που διαθέτουν είναι ορισμένες προσεγγίσεις που φαινομενικά δεν παραβιάζουν την αλήθεια, αλλά στην πραγματικότητα, δεν κάνουν πράξη την αλήθεια ούτε υποτάσσονται στον Θεό.

Οι αλλαγές στη συμπεριφορά ή τη διαγωγή των ανθρώπων δεν σημαίνουν ότι έχει αλλάξει η φύση τους. Αυτό οφείλεται στο ότι οι αλλαγές στη διαγωγή τους δεν μπορούν να αλλάξουν ριζικά την αρχική τους εμφάνιση, πόσο μάλλον τη φύση τους. Μόνο όταν κατανοήσει κανείς την αλήθεια, γνωρίσει τη φύση-ουσία του και είναι σε θέση να κάνει πράξη την αλήθεια, θα ασκείται όσο βαθιά χρειάζεται και θα πάψει να τηρεί απλώς ένα σύνολο κανονισμών. Ο τρόπος με τον οποίο κάνουν πράξη την αλήθεια οι άνθρωποι δεν ανταποκρίνεται ακόμη στα πρότυπα ούτε μπορεί να εκπληρώσει απόλυτα όλες τις απαιτήσεις της αλήθειας. Οι άνθρωποι κάνουν πράξη μονάχα ένα μικρό μέρος της αλήθειας, κι αυτό μόνο όταν βρίσκονται σε συγκεκριμένες καταστάσεις και υπό συγκεκριμένες συνθήκες. Δεν είναι σε θέση να κάνουν πράξη την αλήθεια υπό οποιεσδήποτε συνθήκες και σε οποιεσδήποτε καταστάσεις. Αν μια στο τόσο είναι κάποιος χαρούμενος και σε καλή κατάσταση, ή όταν συναναστρέφεται με άλλους κι έχει ένα μονοπάτι άσκησης στην καρδιά του, είναι προσωρινά σε θέση να κάνει κάποια πράγματα που συνάδουν με την αλήθεια. Όταν, όμως, ζει με ανθρώπους που είναι αρνητικοί και δεν επιδιώκουν την αλήθεια, και επηρεάζεται απ’ αυτούς, χάνει το μονοπάτι που είχε στην καρδιά του και δεν είναι σε θέση να κάνει πράξη την αλήθεια. Αυτό δείχνει ότι το ανάστημά του είναι πολύ μικρό και ότι εξακολουθεί να μην κατανοεί πραγματικά την αλήθεια. Υπάρχουν και κάποιοι που μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια αν τους καθοδηγούν και τους οδηγούν οι σωστοί άνθρωποι. Αν, τώρα, τύχει να τους παραπλανήσει ή να τους αναστατώσει ένας ψευδοεπικεφαλής ή ένας αντίχριστος, όχι μόνο δεν είναι σε θέση να κάνουν πράξη την αλήθεια, αλλά είναι επίσης πιθανό να παραπλανηθούν και να ακολουθήσουν τους ανθρώπους αυτούς. Δεν εξακολουθούν να βρίσκονται σε κίνδυνο οι συγκεκριμένοι άνθρωποι; Άνθρωποι σαν αυτούς, με αυτό το ανάστημα, δεν θα μπορούσαν σε καμία περίπτωση να κάνουν πράξη την αλήθεια σε όλα τα θέματα και σε κάθε περίσταση. Ο μόνος τρόπος να κάνουν πράξη την αλήθεια είναι να είναι ευδιάθετοι ή να καθοδηγούνται από άλλους. Αν δεν έχουν έναν καλό άνθρωπο να τους οδηγεί, θα υπάρχουν στιγμές που θα είναι ικανοί να κάνουν πράγματα τα οποία παραβιάζουν την αλήθεια και θα παρεκκλίνουν από τα λόγια του Θεού. Πού οφείλεται αυτό; Στο ότι έχεις καταφέρει να γνωρίσεις μερικές μόνο από τις καταστάσεις σου, δεν γνωρίζεις τη φύση-ουσία σου και δεν έχεις αποκτήσει ακόμη το ανάστημα που χρειάζεται ώστε να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα και να κάνεις πράξη την αλήθεια. Εξαιτίας αυτού, δεν μπορείς να ελέγξεις καθόλου το τι θα κάνεις στο μέλλον ούτε μπορείς να είσαι βέβαιος ότι θα είσαι σε θέση να παραμείνεις σταθερός σε οποιεσδήποτε συνθήκες ή δοκιμασίες. Ενίοτε, βρίσκεσαι σε μια κατάσταση και μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια, και φαίνεται τότε ότι έχεις αλλάξει λιγάκι. Ωστόσο, αν βρεθείς σε διαφορετικές συνθήκες, δεν είσαι σε θέση να κάνεις πράξη την αλήθεια. Αυτό είναι κάτι που γίνεται ακούσια. Μερικές φορές μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια και άλλες όχι. Τη μια στιγμή καταλαβαίνεις, την άλλη είσαι μπερδεμένος. Προς το παρόν, δεν κάνεις κάτι κακό, αλλά ίσως σε λίγο καιρό να κάνεις. Αυτό αποδεικνύει πως υπάρχουν ακόμη μέσα σου διεφθαρμένα πράγματα και, αν αδυνατείς να γνωρίσεις πραγματικά τον εαυτό σου, δεν είναι εύκολο να τα διορθώσεις όλα αυτά. Αν δεν μπορείς να κατανοήσεις σε βάθος τη διεφθαρμένη σου διάθεσή και καταλήξεις να κάνεις πράγματα που αντιστέκονται στον Θεό, αυτό είναι επικίνδυνο για σένα. Αν καταφέρεις να διακρίνεις τη φύση σου και τη μισήσεις, τότε θα είσαι σε θέση να ελέγξεις τον εαυτό σου, να επαναστατήσεις εναντίον του και να κάνεις πράξη την αλήθεια.

Προτεραιότητα των σημερινών ανθρώπων δεν είναι να κάνουν πράξη την αλήθεια και να εισέλθουν σ’ αυτήν. Εστιάζουν μόνο στην κατανόηση και την αναφορά λόγων και δογμάτων, ενώ πιστεύουν ότι αρκεί να ικανοποιούν τις δικές τους ψυχολογικές ανάγκες, να μη στεναχωριούνται και να μην έχουν αρνητικά συναισθήματα. Όσο και να σε βοηθά η εκάστοτε συναναστροφή για την αλήθεια, ποιο θα είναι το πρόβλημα εάν κατόπιν δεν κάνεις πράξη την αλήθεια αυτή; Σε ενδιαφέρει μόνο να κατανοήσεις ή να ακούσεις την αλήθεια, αλλά δεν εστιάζεις στο να την κάνεις πράξη. Έχει κανείς από σας συνοψίσει πώς μπορείτε να κάνετε πράξη ένα στοιχείο της αλήθειας ή με πόσες καταστάσεις σχετίζεται το στοιχείο αυτό; Όχι! Πώς μπορείτε να συνοψίσετε αυτά τα πράγματα; Για να τα συνοψίσετε, θα πρέπει να τα έχετε βιώσει εσείς οι ίδιοι. Δεν ωφελεί να συναναστρέφεστε απλώς πάνω σε κάποια λόγια και δόγματα. Αυτή είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος: δεν τον ενδιαφέρει να κάνει πράξη την αλήθεια. Το κατά πόσο κάποιος μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια εξαρτάται από τις επιδιώξεις του. Κάποιοι εξοπλίζονται με την αλήθεια για να διαδώσουν το ευαγγέλιο. Άλλοι πάλι εξοπλίζονται με την αλήθεια για να το πουν σε άλλους και να κάνουν φιγούρα, όχι για να κάνουν πράξη την αλήθεια και να αλλάξουν. Οι άνθρωποι που δίνουν σημασία σ’ αυτά τα πράγματα δυσκολεύονται να κάνουν πράξη την αλήθεια. Αυτή είναι άλλη μία δυσκολία που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος. Ορισμένοι λένε το εξής: «Νιώθω ότι είμαι πλέον σε θέση να κάνω πράξη κάποιες αλήθειες. Δεν είναι ότι δεν είμαι καθόλου ικανός να κάνω πράξη ούτε μία αλήθεια. Σε κάποιες καταστάσεις, μπορώ να ενεργήσω σύμφωνα με την αλήθεια, άρα θεωρούμαι άτομο που την κάνει πράξη και την κατέχει». Σε σχέση με πριν ή με τη στιγμή που άρχισες να πιστεύεις στον Θεό, η κατάστασή σου έχει αλλάξει λίγο. Στο παρελθόν, δεν καταλάβαινες τίποτα ούτε ήξερες τι είναι η αλήθεια ή μια διεφθαρμένη διάθεση. Τώρα, ξέρεις πλέον κάποια πράγματα για όλα αυτά και έχεις κάποιες καλές μεθόδους να τα προσεγγίσεις. Αυτό, όμως, δείχνει πως έχεις αλλάξεις σ’ ένα μικρό μόνο βαθμό. Δεν πρόκειται για αληθινή μεταμόρφωση της διάθεσής σου, κι αυτό γιατί δεν είσαι σε θέση να κάνεις πράξη τις μεγαλύτερες και βαθύτερες αλήθειες που θίγουν τη φύση σου. Σε σύγκριση με το παρελθόν σου, έχεις πράγματι αλλάξει κάπως, αλλά αυτή η μεταμόρφωση δεν είναι παρά μια μικρή αλλαγή στην ανθρώπινη φύση σου. Απέχεις πολύ από την αλλαγή της διάθεσης. Με άλλα λόγια, δεν έχεις πετύχει τον στόχο της άσκησης της αλήθειας. Μερικές φορές, η κατάσταση των ανθρώπων δεν είναι αρνητική και έχουν ενέργεια, αλλά νιώθουν ότι δεν υπάρχει μονοπάτι για να γνωρίσουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια και δεν τους ενδιαφέρει να μάθουν πώς να την κάνουν πράξη. Πώς γίνεται αυτό; Μερικές φορές δεν μπορείς να αντιληφθείς κάποιο μονοπάτι, οπότε απλώς ακολουθείς κανονισμούς και νομίζεις ότι κάνεις πράξη την αλήθεια. Ως αποτέλεσμα, εξακολουθείς να μην μπορείς να ξεπεράσεις τις δυσκολίες σου. Νιώθεις στην καρδιά σου ότι κάνεις πράξη την αλήθεια και ότι δείχνεις την αφοσίωσή σου και αναρωτιέσαι γιατί εξακολουθούν να εμφανίζονται προβλήματα. Αυτό συμβαίνει επειδή ενεργείς με βάση τις καλές σου προθέσεις και καταβάλλεις τις δικές σου υποκειμενικές προσπάθειες. Δεν αναζητάς τις προθέσεις του Θεού, δεν ενεργείς σύμφωνα με τις απαιτήσεις της αλήθειας ούτε ακολουθείς τις αρχές. Ως αποτέλεσμα, αισθάνεσαι πάντα πολύ πιο κάτω από τα πρότυπα του Θεού, η καρδιά σου είναι ανήσυχη και γίνεσαι αρνητικός χωρίς να το καταλαβαίνεις. Οι υποκειμενικές επιθυμίες και προσπάθειες ενός ανθρώπου απέχουν πολύ από τις απαιτήσεις της αλήθειας και έχουν επίσης διαφορετική φύση. Οι μέθοδοι με τις οποίες προσεγγίζει κάποιος εξωτερικά τα πράγματα δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την αλήθεια και δεν συμφωνούν εξ ολοκλήρου με τις επιθυμίες του Θεού, ενώ η αλήθεια είναι η πραγματική έκφραση των προθέσεων του Θεού. Κάποιοι από αυτούς που διαδίδουν το ευαγγέλιο σκέφτονται το εξής: «Έχω υποφέρει πολύ, έχω πληρώσει ένα τίμημα και ασχολούμαι όλη μέρα με το κήρυγμα του ευαγγελίου. Πώς είναι δυνατόν να λες Εσύ ότι δεν κάνω πράξη την αλήθεια;» Επίτρεψέ Μου, λοιπόν, να σε ρωτήσω: Πόσες αλήθειες φυλάς στην καρδιά σου; Όταν κηρύττεις το ευαγγέλιο, πόσα πράγματα κάνεις που είναι σύμφωνα με την αλήθεια; Κατανοείς τις προθέσεις του Θεού; Ούτε εσύ ο ίδιος δεν μπορείς να πεις αν απλώς κάνεις πράγματα ή αν κάνεις πράξη την αλήθεια, επειδή το μόνο σου μέλημα είναι να χρησιμοποιείς τις πράξεις σου για να ικανοποιήσεις τον Θεό και να κερδίσεις την εύνοιά Του. Δεν αξιολογείς τον εαυτό σου χρησιμοποιώντας ως πρότυπο το «να ικανοποιείς τον Θεό αναζητώντας τις προθέσεις Του ώστε να συμμορφώνεσαι με την αλήθεια σε όλα τα πράγματα». Εφόσον λες ότι κάνεις πράξη την αλήθεια, πόσο έχει αλλάξει όλο αυτό το διάστημα η διάθεσή σου; Πόσο έχει αυξηθεί η αγάπη σου για τον Θεό; Αν αξιολογήσεις τον εαυτό σου κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα καταλάβεις ξεκάθαρα μέσα σου αν κάνεις πράξη την αλήθεια ή όχι.

Απόσπασμα 58

Τι γνωρίζετε σχετικά με τις αλλαγές στη διάθεση; Οι αλλαγές στη διάθεση διαφέρουν στην ουσία από τις αλλαγές στη συμπεριφορά, και διαφέρουν, επίσης, από τις αλλαγές στην πράξη —είναι όλες διαφορετικές στην ουσία. Οι περισσότεροι άνθρωποι δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στη συμπεριφορά κατά την πίστη τους στον Θεό, και ως εκ τούτου προκύπτουν κάποιες αλλαγές στη συμπεριφορά τους. Αφού αρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό, σταματούν να καπνίζουν και να πίνουν και δεν διαπληκτίζονται πια με τους άλλους, προτιμώντας να κάνουν υπομονή όταν υφίστανται κάποια απώλεια. Υφίστανται κάποιες αλλαγές στη συμπεριφορά τους. Ορισμένοι άνθρωποι αισθάνονται ότι μόλις πιστέψουν στον Θεό κατανοούν την αλήθεια διαβάζοντας τον λόγο του Θεού· έχουν βιώσει το έργο του Αγίου Πνεύματος και τρέφουν πραγματική απόλαυση στην καρδιά τους, πράγμα που τους καθιστά ιδιαίτερα ένθερμους, και δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορούν να απαρνηθούν ή να υποστούν. Κι όμως, αφού έχουν πιστέψει για οχτώ, δέκα ή ακόμα και είκοσι ή τριάντα χρόνια, επειδή δεν έχει υπάρξει καμία αλλαγή στις ζωή-διαθέσεις τους, καταλήγουν να επιστρέφουν στις παλιές τους συνήθειες· η αλαζονεία και η έπαρσή τους γίνονται πιο έντονες και αρχίζουν να ανταγωνίζονται για εξουσία και κέρδος, εποφθαλμιούν τα χρήματα της εκκλησίας, φθονούν εκείνους που εκμεταλλεύονται τον οίκο του Θεού. Γίνονται παράσιτα και τσιμπούρια εντός του οίκου του Θεού, και ορισμένοι μάλιστα φανερώνονται και αποκλείονται ως ψευδείς επικεφαλής και αντίχριστοι. Και τι αποδεικνύουν αυτά τα γεγονότα; Οι απλές συμπεριφορικές αλλαγές είναι μη βιώσιμες· αν δεν υπάρξει αλλαγή στις ζωή-διαθέσεις των ανθρώπων, τότε αργά ή γρήγορα θα δείξουν τον πραγματικό τους εαυτό. Αυτό οφείλεται στο ότι οι συμπεριφορικές αλλαγές πηγάζουν από τον ζήλο και, σε συνδυασμό με κάποιο έργο του Αγίου Πνεύματος τη στιγμή εκείνη, είναι υπερβολικά εύκολο γι’ αυτούς να αποκτήσουν ζήλο ή να έχουν καλές προθέσεις για λίγο καιρό. Όπως λένε οι άπιστοι: «Το να κάνεις μια καλή πράξη είναι εύκολο, αυτό που είναι δύσκολο είναι να κάνεις καλές πράξεις για μια ζωή». Γιατί αδυνατούν οι άνθρωποι να κάνουν καλές πράξεις για ολόκληρη τη ζωή τους; Επειδή από τη φύση τους, οι άνθρωποι είναι μοχθηροί, εγωιστές και διεφθαρμένοι. Η συμπεριφορά κάποιου κατευθύνεται από τη φύση του· όπως είναι η φύση του, έτσι είναι και η συμπεριφορά που αποκαλύπτει, και μόνο αυτό που αποκαλύπτεται με φυσικό τρόπο αντιπροσωπεύει τη φύση κάποιου. Τα πράγματα που είναι ψεύτικα δεν μπορούν να διαρκέσουν. Όταν ο Θεός εργάζεται για να σώσει τον άνθρωπο, δεν το κάνει για να στολίσει τον άνθρωπο με καλή συμπεριφορά —ο σκοπός του έργου του Θεού είναι να μεταμορφώσει τη διάθεση των ανθρώπων, να τους κάνει να αναγεννηθούν ως νέοι άνθρωποι. Η κρίση, η παίδευση, οι δοκιμασίες και το ραφινάρισμα του ανθρώπου από τον Θεό γίνονται όλα για να αλλάξουν τη διάθεσή του, έτσι ώστε να μπορέσει να υποταχθεί και να αφοσιωθεί απόλυτα στον Θεό, και να Τον λατρέψει κανονικά. Αυτός είναι ο στόχος του έργου του Θεού. Το να συμπεριφέρεται κανείς καλά δεν είναι το ίδιο με το να υποτάσσεται στον Θεό, πόσο μάλλον με το να είναι σε αρμονία με τον Χριστό. Οι αλλαγές στη συμπεριφορά βασίζονται σε δόγμα και προέρχονται από τον ζήλο· δεν βασίζονται στην πραγματική γνώση του Θεού ούτε στην αλήθεια, πόσο μάλλον στην καθοδήγηση από το Άγιο Πνεύμα. Παρόλο που υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες κάποιες από τις πράξεις των ανθρώπων διαφωτίζονται ή καθοδηγούνται από το Άγιο Πνεύμα, αυτή δεν είναι μια αποκάλυψη της ζωής τους. Δεν έχουν ακόμη εισέλθει στις αλήθεια-πραγματικότητες και η ζωή-διάθεσή τους δεν έχει αλλάξει καθόλου. Ανεξάρτητα από το πόσο καλή είναι η συμπεριφορά ενός ατόμου, αυτό δεν αποδεικνύει πως υποτάσσεται στον Θεό ούτε πως κάνει πράξη την αλήθεια. Οι αλλαγές στη συμπεριφορά δεν αντιπροσωπεύουν αλλαγές στη ζωή-διάθεση και δεν μπορούν να θεωρηθούν ως αποκαλύψεις της ζωής των ανθρώπων. Οπότε, αν δείτε κάποιους ανθρώπους να είναι σε θέση, σε περιόδους που διακατέχονται από ζήλο, να κάνουν κάτι για την εκκλησία ή ακόμη και να θυσιάζουν μερικά πράγματα, μην τους παινέψετε και μην τους κολακέψετε, μην πείτε ότι είναι άνθρωποι που κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα ή αγαπούν τον Θεό. Είναι λάθος, παραπλανητικό και επιζήμιο γι’ αυτούς να πείτε κάτι τέτοιο. Ωστόσο, φροντίστε, επίσης, να μην τους αποθαρρύνετε. Απλώς καθοδηγήστε τους προς την αλήθεια και το μονοπάτι της επιδίωξης της ζωής. Συνήθως, οι άνθρωποι που δείχνουν συχνά ζήλο έχουν την επιθυμία να προχωρήσουν και χαρακτηρίζονται από αποφασιστικότητα. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς λαχταρούν την αλήθεια και είναι οι άνθρωποι που ο Θεός έχει εκ των προτέρων ορίσει και επιλέξει. Όσοι έχουν φλογερή καρδιά και δαπανούν πρόθυμα για τον Θεό, συνήθως πιστεύουν ειλικρινά σ’ Αυτόν. Όσοι δεν δαπανούν με ειλικρίνεια για τον Θεό και δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν το καθήκον τους, δεν πιστεύουν ειλικρινά σ’ Αυτόν. Όσοι έχουν χλιαρή πίστη και γίνονται εύκολα αρνητικοί, οι περισσότεροι δεν μπορούν να μείνουν σταθεροί. Αν δυσκολευτούν λίγο, κάνουν πίσω· αν έρθουν αντιμέτωποι με διώξεις και δεινά, το βάζουν στα πόδια και απαρνούνται την πίστη τους. Μόνο όσοι έχουν μεγάλη πίστη και ζήλο έχουν επίσης μεγάλη επιμονή, αναζητούν την αλήθεια για την επίλυση κάθε προβλήματος και εισέρχονται σταδιακά στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό. Όσοι, όμως, έχουν μικρή πίστη και καθόλου ζήλο δυσκολεύονται να Τον ακολουθήσουν ως το τέλος.

Αν ένα άτομο έχει πολλές καλές συμπεριφορές, αυτό δεν σημαίνει ότι κατέχει τις αλήθεια-πραγματικότητες. Μόνο κάνοντας πράξη την αλήθεια και ενεργώντας σύμφωνα με τις αρχές μπορείτε να κατέχετε τις αλήθεια-πραγματικότητες. Μόνο αν έχετε φόβο Θεού και αποφεύγετε το κακό μπορείτε να κατέχετε τις αλήθεια-πραγματικότητες. Μερικοί άνθρωποι έχουν ενθουσιασμό, μπορούν να μιλούν για το δόγμα, να ακολουθούν τους κανονισμούς και να κάνουν πολλές καλές πράξεις, αλλά το μόνο που μπορεί να ειπωθεί γι’ αυτούς είναι ότι κατέχουν λίγη ανθρώπινη φύση. Εκείνοι που μπορούν να μιλούν για το δόγμα και ακολουθούν πάντοτε τους κανονισμούς δεν μπορούν απαραίτητα να κάνουν πράξη την αλήθεια. Παρόλο που αυτά που λένε είναι σωστά και δίνουν την εντύπωση πως είναι απαλλαγμένα από προβλήματα, δεν έχουν τίποτα να πουν σε θέματα που αφορούν την ουσία της αλήθειας. Επομένως, όσο δόγμα κι αν μπορεί να διατυπώσει κάποιος, αυτό δεν σημαίνει ότι κατανοεί την αλήθεια, και όσο δόγμα κι αν κατανοεί, δεν μπορεί να λύσει κανένα πρόβλημα. Όλοι οι θρησκευτικοί στοχαστές μπορούν να εξηγήσουν τη Βίβλο, αλλά στο τέλος, όλοι οδηγούνται σε πτώση, επειδή δεν αποδέχονται ολόκληρη την αλήθεια που έχει εκφράσει ο Θεός. Οι άνθρωποι που έχουν βιώσει μια αλλαγή στη διάθεσή τους είναι διαφορετικοί· έχουν κατανοήσει την αλήθεια, μπορούν να διακρίνουν όλα τα θέματα, γνωρίζουν πώς να ενεργούν σύμφωνα με τις προθέσεις του Θεού, πώς να ενεργούν σύμφωνα με την αλήθεια-αρχή και πώς να ενεργούν ώστε να ικανοποιήσουν τον Θεό, και κατανοούν τη φύση της διαφθοράς που φανερώνουν. Όταν οι δικές τους ιδέες και αντιλήψεις αποκαλύπτονται, είναι σε θέση να διακρίνουν και να επαναστατήσουν ενάντια στη σάρκα. Έτσι εκδηλώνεται αλλαγή στη διάθεση. Η κυριότερη εκδήλωση των ανθρώπων που έχουν υποστεί αλλαγή στη διάθεση είναι πως καταφέρνουν να κατανοούν ξεκάθαρα την αλήθεια, κι όταν υλοποιούν πράγματα, κάνουν πράξη την αλήθεια με σχετική ακρίβεια και δεν φανερώνουν διαφθορά τόσο συχνά. Γενικά, εκείνοι των οποίων η διάθεση έχει μεταμορφωθεί φαίνονται ιδιαίτερα λογικοί και οξυδερκείς και, λόγω του ότι κατανοούν την αλήθεια, δεν φανερώνουν τόση αυταρέσκεια ή αλαζονεία. Μπορούν να διακρίνουν και να αντιλαμβάνονται πολλή από τη διαφθορά που τους έχει αποκαλυφθεί, κι έτσι δεν γίνονται αλαζονικοί. Είναι σε θέση να κατανοούν με μέτρο ποια θα πρέπει να είναι η θέση τους, και ποια είναι τα λογικά πράγματα που θα πρέπει να κάνουν, πώς να είναι ευσυνείδητοι, τι να λένε και τι όχι, και τι να λένε και να κάνουν ανάλογα με το άτομο στο οποίο απευθύνονται. Συνεπώς, οι άνθρωποι των οποίων οι διαθέσεις έχουν αλλάξει είναι σχετικά λογικοί και μόνο τέτοιοι άνθρωποι βιώνουν πραγματικά ανθρώπινη ομοιότητα. Επειδή κατανοούν την αλήθεια, είναι σε θέση να μιλούν και να βλέπουν τα πράγματα σύμφωνα με την αλήθεια, και έχουν αρχές σε οτιδήποτε κάνουν· δεν υπόκεινται στην επιρροή κανενός ανθρώπου, γεγονότος ή πράγματος, έχουν όλοι τις δικές τους απόψεις και μπορούν να διατηρούν τις αλήθεια-αρχές. Οι διαθέσεις τους είναι σχετικά σταθερές, εκείνοι δεν είναι μία κρύο μία ζέστη και, ανεξάρτητα από τις συνθήκες, κατανοούν πώς να κάνουν τα καθήκοντά τους όπως αρμόζει και πώς να συμπεριφέρονται για να ικανοποιήσουν τον Θεό. Αυτοί των οποίων οι διαθέσεις έχουν αλλάξει δεν επικεντρώνονται στο τι να κάνουν εξωτερικά για να κάνουν τους άλλους να τους εκτιμούν· έχουν κερδίσει εσωτερική διαύγεια στο τι να κάνουν για να ικανοποιήσουν τον Θεό. Συνεπώς, μπορεί εξωτερικά να μη φαίνονται τόσο ενθουσιώδεις ούτε σαν να έχουν κάνει κάτι σημαντικό, μα όλα όσα κάνουν είναι γεμάτα νόημα, είναι πολύτιμα και αποδίδουν πρακτικά αποτελέσματα. Αυτοί των οποίων η διάθεση έχει αλλάξει είναι βέβαιο πως κατέχουν πολλές από τις αλήθεια-πραγματικότητες, και αυτό μπορεί να επιβεβαιωθεί από την οπτική τους για τα πράγματα και τις αρχές που διέπουν τις πράξεις τους. Όσοι δεν έχουν αποκτήσει την αλήθεια δεν έχουν επιτύχει καμία απολύτως αλλαγή στη διάθεση-ζωή. Πώς ακριβώς επιτυγχάνεται μια αλλαγή στη διάθεση; Τα ανθρώπινα όντα έχουν διαφθαρεί βαθιά από τον Σατανά, όλα αντιστέκονται στον Θεό και όλα έχουν τη φύση της αντίστασης στον Θεό. Ο Θεός σώζει τους ανθρώπους μετατρέποντας εκείνους που έχουν τη φύση της αντίστασης στον Θεό και που μπορούν να αντισταθούν στον Θεό σε εκείνους που μπορούν να υποταχθούν στον Θεό και να έχουν τον φόβο Του. Αυτό σημαίνει να είναι κανείς κάποιος του οποίου η διάθεση έχει αλλάξει. Ανεξάρτητα από το πόσο διεφθαρμένος είναι ένας άνθρωπος ή πόσες διεφθαρμένες διαθέσεις έχει, εφόσον μπορεί να δεχτεί την αλήθεια, να δεχτεί την κρίση και την παίδευση του Θεού και να δεχτεί διάφορες δοκιμασίες και εξευγενισμούς, θα έχει μια αληθινή κατανόηση του Θεού και ταυτόχρονα θα είναι σε θέση να δει καθαρά τη δική του φύση-ουσία. Όταν γνωρίσει πραγματικά τον εαυτό του, θα είναι σε θέση να μισήσει τον εαυτό του και τον Σατανά, και θα είναι πρόθυμος να επαναστατήσει ενάντια στον Σατανά και να υποταχθεί πλήρως στον Θεό. Μόλις ένα άτομο έχει αυτήν την αποφασιστικότητα, μπορεί να επιδιώξει την αλήθεια. Αν οι άνθρωποι έχουν αληθινή γνώση του Θεού, αν η σατανική τους διάθεση έχει εξαγνιστεί και τα λόγια του Θεού ριζώνουν μέσα τους και έχουν γίνει η ζωή τους και η βάση της ύπαρξής τους, αν ζουν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και έχουν αλλάξει εντελώς και έχουν γίνει νέοι άνθρωποι, τότε αυτό μετράει ως αλλαγή στη ζωή-διάθεσή τους. Μια αλλαγή στη διάθεση δεν σημαίνει πως έχει κανείς μια ώριμη και έμπειρη ανθρώπινη φύση ούτε σημαίνει πως η εξωτερική διάθεση των ανθρώπων είναι ταπεινότερη από πριν, πως ήταν αλαζόνες αλλά τώρα μπορούν να επικοινωνήσουν λογικά ή πως δεν άκουγαν κανέναν, αλλά τώρα είναι σε θέση να ακούν τους άλλους λιγάκι —τέτοιες εξωτερικές αλλαγές δεν μπορεί να χαρακτηριστούν μεταμορφώσεις της διάθεσης. Φυσικά, οι μεταμορφώσεις στη διάθεση περιλαμβάνουν και τέτοιες εκδηλώσεις, αλλά το βασικότερο συστατικό είναι πως εσωτερικά, η ζωή τους έχει αλλάξει. Αυτό οφείλεται αποκλειστικά στο γεγονός ότι τα λόγια του Θεού και η αλήθεια έχουν ριζώσει μέσα τους, κυριαρχούν μέσα τους και έχουν γίνει η ζωή τους. Οι απόψεις τους για τα πράγματα έχουν επίσης αλλάξει. Μπορούν να δουν ξεκάθαρα τι συμβαίνει στον κόσμο και με την ανθρωπότητα, πώς ο Σατανάς διαφθείρει το ανθρώπινο γένος, πώς ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας αντιστέκεται στον Θεό, καθώς και την ουσία του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Μπορούν να μισήσουν τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα και τον Σατανά μέσα στην καρδιά τους και μπορούν να στραφούν ολοκληρωτικά προς τον Θεό και να Τον ακολουθήσουν. Αυτό σημαίνει ότι η ζωή-διάθεσή τους έχει αλλάξει και ότι έχουν κερδηθεί από τον Θεό. Οι αλλαγές στη ζωή-διάθεση είναι θεμελιώδεις αλλαγές, ενώ οι αλλαγές στη συμπεριφορά είναι επιφανειακές. Μόνο όσοι έχουν επιτύχει αλλαγές στη ζωή-διάθεση είναι εκείνοι που έχουν αποκτήσει την αλήθεια, και μόνο αυτοί έχουν κερδηθεί από τον Θεό.

Όλοι οι διεφθαρμένοι άνθρωποι ζουν για τον εαυτό τους. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω —αυτό συνοψίζει την ανθρώπινη φύση. Οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό προς ίδιον όφελος· όταν απαρνούνται πράγματα και δαπανούν τον εαυτό τους για τον Θεό, το κάνουν προκειμένου να ευλογηθούν, και όταν είναι αφοσιωμένοι σ’ Αυτόν, δεν παύουν να το κάνουν προκειμένου να ανταμειφθούν. Εν συντομία, όλα γίνονται με σκοπό να ευλογηθούν, να ανταμειφθούν και να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών. Στην κοινωνία, οι άνθρωποι εργάζονται για δικό τους όφελος, και στον οίκο του Θεού, κάνουν κάποιο καθήκον προκειμένου να ευλογηθούν. Ο λόγος που οι άνθρωποι απαρνιούνται τα πάντα και μπορούν να υπομείνουν πολλά βάσανα είναι για να κερδίσουν ευλογίες. Δεν υπάρχει καλύτερη απόδειξη της σατανικής φύσης του ανθρώπου. Οι άνθρωποι των οποίων οι διαθέσεις έχουν αλλάξει είναι διαφορετικοί, αισθάνονται ότι το νόημα προέρχεται από το να ζει κανείς σύμφωνα με την αλήθεια, ότι η βάση του να είσαι άνθρωπος είναι η υποταγή στον Θεό, ο φόβος Θεού και η αποφυγή του κακού, ότι η αποδοχή της ανάθεσης από τον Θεό αποτελεί ευθύνη που είναι απολύτως κανονική και δικαιολογημένη, και ότι μόνο οι άνθρωποι που εκπληρώνουν τα καθήκοντα ενός δημιουργήματος είναι ικανοί να αποκαλούνται άνθρωποι —και αν δεν είναι ικανοί να αγαπήσουν τον Θεό και να ανταποδώσουν την αγάπη Του, δεν πρέπει να αποκαλούνται άνθρωποι. Θεωρούν ότι το να ζει κανείς για τον εαυτό του είναι κενό και χωρίς νόημα, ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να ζουν για να ικανοποιούν τον Θεό, να εκτελούν ορθά τα καθήκοντά τους και να ζουν ζωές με νόημα, ώστε, ακόμη κι όταν έρθει η ώρα να πεθάνουν, να νιώθουν ικανοποιημένοι και να μη μετανιώνουν για τίποτα, και ότι δεν έχουν ζήσει μάταια. Συγκρίνοντας κανείς τις δύο αυτές διαφορετικές καταστάσεις, διαπιστώνει ότι η τελευταία είναι αυτή των ανθρώπων των οποίων οι διαθέσεις έχουν μεταμορφωθεί. Αν η ζωή-διάθεση ενός ανθρώπου έχει μεταμορφωθεί, σίγουρα έχει αλλάξει και η οπτική του απέναντι στη ζωή. Έχοντας πλέον διαφορετικές αξίες, δεν θα ζήσει ποτέ ξανά για τον εαυτό του και δεν θα πιστέψει ποτέ ξανά στον Θεό με σκοπό να κερδίσει ευλογίες. Ένας τέτοιος άνθρωπος θα μπορεί να πει τα εξής: «Αξίζει τόσο πολύ τον κόπο να γνωρίζει κανείς τον Θεό. Αν πεθάνω έχοντας πρώτα γνωρίσει τον Θεό, τότε αυτό θα ήταν υπέροχο! Αν μπορέσω να Τον γνωρίσω, να υποταχθώ σ’ Αυτόν και να ζήσω μια ζωή γεμάτη νόημα, τότε δεν θα έχω ζήσει μάταια και θα πεθάνω χωρίς να μετανιώνω για τίποτα· δεν θα έχω κανένα παράπονο». Η οπτική αυτού του ανθρώπου απέναντι στη ζωή έχει μεταμορφωθεί. Η ζωή-διάθεση ενός ανθρώπου αλλάζει κυρίως επειδή κατέχει την αλήθεια-πραγματικότητα, έχει κερδίσει την αλήθεια και έχει γνωρίσει τον Θεό. Συνεπώς, η οπτική του απέναντι στη ζωή έχει αλλάξει και οι αξίες του είναι διαφορετικές απ’ ό,τι ήταν στο παρελθόν. Η μεταμόρφωση ξεκινά μέσα από την καρδιά του ανθρώπου και μέσα από τη ζωή του· δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση για εξωγενή αλλαγή. Αφού αρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό, μερικοί νέοι πιστοί εγκαταλείπουν τον κοσμικό βίο. Όταν αργότερα συναντούν άπιστους, οι πιστοί αυτοί δεν έχουν πολλά να πουν μαζί τους. Επίσης, σπανίως επικοινωνούν με τους άπιστους συγγενείς και φίλους τους. Οι άπιστοι λένε: «Αυτός ο άνθρωπος έχει αλλάξει». Τότε, οι πιστοί σκέφτονται: «Η ζωή-διάθεσή μου έχει μεταμορφωθεί. Αυτοί οι άπιστοι λένε ότι έχω αλλάξει». Έχει πραγματικά μεταμορφωθεί η διάθεση ενός τέτοιου ανθρώπου; Όχι, δεν έχει. Όσα εκδηλώνει αποτελούν μονάχα εξωτερικές αλλαγές. Δεν υπήρξε καμία πραγματική αλλαγή στη ζωή του· η σατανική του φύση παραμένει ριζωμένη στην καρδιά του, εντελώς ανέγγιχτη. Μερικές φορές, οι άνθρωποι κυριεύονται από ζήλο λόγω του έργου του Αγίου Πνεύματος. Τότε, μπορεί να υπάρξουν κάποιες εξωτερικές αλλαγές και να κάνουν μερικά καλά πράγματα. Ωστόσο, αυτό δεν είναι το ίδιο με το να καταφέρουν να μεταμορφώσουν τη διάθεσή τους. Αν δεν κατέχεις την αλήθεια, αν η άποψή σου για τα πράγματα δεν έχει αλλάξει —σε σημείο μάλιστα που δεν διαφέρει από την άποψη των άπιστων—, αν ούτε η οπτική σου απέναντι στη ζωή και οι αξίες σου έχουν αλλάξει, και αν δεν έχεις καν θεοφοβούμενη καρδιά —που είναι το ελάχιστο που πρέπει να έχεις—, τότε δεν έχεις ούτε κατά διάνοια καταφέρει να αλλάξεις διάθεση. Για να καταφέρει κανείς να αλλάξει διάθεση, το σημαντικότερο είναι να επιδιώξει να γνωρίσει τον Θεό και να Τον γνωρίσει αληθινά. Σκέψου τον Πέτρο, για παράδειγμα. Όταν ο Θεός ήθελε να τον παραδώσει στον Σατανά, εκείνος είπε: «Ακόμη κι αν Με δώσεις στον Σατανά, παραμένεις Θεός. Είσαι παντοδύναμος και τα πάντα είναι στα χέρια Σου. Πώς μπορώ να μην Σε αινώ για τα πράγματα που κάνεις; Δεν θα ήταν, όμως, καλύτερα αν μπορούσα να Σε γνωρίσω πριν πεθάνω;». Ένιωθε ότι το σημαντικότερο στη ζωή των ανθρώπων είναι να γνωρίζουν τον Θεό. Αφού Τον γνωρίσουν, δεν έχει σημασία όπως κι αν πεθάνουν, δεν έχει σημασία ό,τι κι αν αποφασίσει ο Θεός. Ένιωθε ότι το να γνωρίζει κανείς τον Θεό είναι το σημαντικότερο όλων. Αν δεν αποκτούσε την αλήθεια, δεν θα ήταν ποτέ ικανοποιημένος, αλλά ούτε θα είχε παράπονα εναντίον του Θεού. Απλώς θα απεχθανόταν το γεγονός ότι δεν επεδίωξε την αλήθεια. Αν λάβουμε υπόψη το πνεύμα του Πέτρου, η ειλικρινής επιδίωξή του να γνωρίσει τον Θεό δείχνει ότι η άποψή του για τη ζωή και οι αξίες του είχαν αλλάξει. Η βαθιά λαχτάρα του να Τον γνωρίσει δείχνει ότι Τον είχε πραγματικά γνωρίσει. Επομένως, η δήλωση αυτή δείχνει ότι η διάθεσή του είχε αλλάξει· ήταν ένας άνθρωπος του οποίου η διάθεση είχε μεταμορφωθεί. Στο τέλος της εμπειρίας του, ο Θεός είπε ότι ήταν ο άνθρωπος που Τον γνώριζε περισσότερο· ήταν ο άνθρωπος που Τον αγαπούσε αληθινά. Χωρίς την αλήθεια, η ζωή-διάθεση ενός ανθρώπου δεν μπορεί ποτέ να αλλάξει αληθινά. Αν μπορείτε αληθινά να επιδιώξετε την αλήθεια και να εισέλθετε στην αλήθεια-πραγματικότητα, τότε και μόνο μπορείτε να καταφέρετε να αλλάξετε τη ζωή-διάθεσή σας.