Απόσπασμα 59

Αυτό που επιζητούν οι άνθρωποι κατά την πίστη τους στον Θεό είναι να αποκτήσουν ευλογίες για το μέλλον· αυτός είναι ο σκοπός της πίστης τους. Όλοι έχουν αυτήν την πρόθεση και αυτήν την ελπίδα, αλλά το πρόβλημα της διαφθοράς στη φύση τους πρέπει να επιλυθεί μέσω δοκιμασιών και εξευγενισμού. Συγκεκριμένα, οι άνθρωποι πρέπει να εξευγενιστούν σε όποιες πτυχές δεν εξαγνιστούν και σε όποιες αποκαλύπτουν διαφθορά —αυτή είναι η διευθέτηση του Θεού. Ο Θεός διαμορφώνει για σένα ένα περιβάλλον και σε αναγκάζει να εξευγενιστείς μέσα σ’ αυτό, έτσι ώστε να μπορείς να γνωρίσεις τη δική σου διαφθορά. Τελικά, φτάνεις στο σημείο που θέλεις να εγκαταλείψεις τα σχέδια και τις επιθυμίες σου, και να υποταχθείς στην κυριαρχία και στη διευθέτηση του Θεού, ακόμα κι αν χρειαστεί να πεθάνεις. Επομένως, αν οι άνθρωποι δεν υποβάλλονται σε εξευγενισμό για αρκετά χρόνια, αν δεν υποφέρουν σε κάποιον βαθμό, δεν θα μπορέσουν ποτέ να απαλλαχθούν από τους περιορισμούς της διαφθοράς της σάρκας στη σκέψη και στην καρδιά τους. Συγκεκριμένα, οι άνθρωποι θα πρέπει να υποφέρουν στις πτυχές στις οποίες εξακολουθούν να περιορίζονται από τη σατανική τους φύση, και στις πτυχές στις οποίες διατηρούν ακόμα δικές τους επιθυμίες και δικές τους απαιτήσεις. Μόνο μέσα από τα βάσανα μπορεί να πάρει κανείς μαθήματα, πράγμα που σημαίνει ότι είναι σε θέση να αποκτήσει την αλήθεια και να κατανοήσει τις προθέσεις του Θεού. Μάλιστα, κατανοεί κανείς πολλές αλήθειες βιώνοντας ταλαιπωρία και δοκιμασίες. Κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει τις προθέσεις του Θεού, να αναγνωρίσει την παντοδυναμία και τη σοφία Του, ή να εκτιμήσει τη δίκαιη διάθεσή Του σε ένα άνετο και χαλαρό περιβάλλον, ή όταν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές. Αυτό θα ήταν αδύνατον!

Απόσπασμα 60

Μερικοί άνθρωποι έχουν βιώσει στο παρελθόν αποτυχίες, όπως την απαλλαγή από τα καθήκοντά τους επειδή δεν έχουν προσφέρει πραγματικό έργο ως επικεφαλής ή επειδή εποφθαλμιούν τα προνόμια της θέσης. Αφού απαλλαγούν κάμποσες φορές, κάποιοι απ’ αυτούς αλλάζουν πράγματι σε έναν βαθμό. Επομένως, η απαλλαγή αυτή είναι κάτι καλό ή κακό για τους ανθρώπους; (Είναι κάτι καλό.) Όταν απαλλάσσονται για πρώτη φορά, οι άνθρωποι νιώθουν σαν να καταρρέει ο κόσμος τους. Μοιάζει να έχει ραγίσει η καρδιά τους. Δεν μπορούν πια να το αντέξουν και δεν ξέρουν ποια κατεύθυνση να ακολουθήσουν. Αλλά μετά την εμπειρία τους αυτή, σκέφτονται: «Δεν έγινε και τίποτα. Γιατί είχα τόσο μικρό ανάστημα τότε; Πώς μπόρεσα να είμαι τόσο ανώριμος;» Αυτό αποδεικνύει ότι έχουν κάνει πρόοδο στη ζωή τους και έχουν καταλάβει μερικά πράγματα για τις προθέσεις του Θεού, την αλήθεια και τον σκοπό της σωτηρίας του ανθρώπου από τον Θεό. Αυτή είναι η διαδικασία του να βιώνεις το έργο του Θεού. Πρέπει να δέχεσαι και να αποδέχεσαι τις μεθόδους που χρησιμοποιεί ο Θεός στο έργο Του, οι οποίες μπορεί να είναι οι εξής: να σε κλαδεύει διαρκώς, να σε κρίνει λέγοντας πως δεν έχεις καμία ελπίδα και δεν πρόκειται να σωθείς, και μάλιστα να σε καταδικάζει και να σε καταριέται. Μπορεί να αισθάνεσαι αρνητικότητα, αλλά αν αναζητήσεις την αλήθεια και κάνεις αυτοκριτική ώστε να αποκτήσεις αυτογνωσία, θα είσαι σύντομα σε θέση να ανακάμψεις, να ακολουθήσεις τον Θεό και να εκτελείς τα καθήκοντά σου κανονικά. Αυτό θα σημαίνει ότι αναπτύσσεσαι στη ζωή. Επομένως, το να απαλλάσσεσαι απ’ το καθήκον σου όλο και πιο συχνά είναι καλό ή κακό; Είναι σωστή αυτή η μέθοδος που χρησιμοποιεί ο Θεός στο έργο Του; (Είναι.) Παρ’ όλα αυτά, συχνά οι άνθρωποι δεν το αναγνωρίζουν αυτό και δεν μπορούν να το αποδεχθούν. Ειδικά όταν βιώνουν την απαλλαγή για πρώτη φορά, αισθάνονται ότι τους φέρονται άδικα, καταλήγουν να δικαιολογούνται στον Θεό και να παραπονιούνται γι’ Αυτόν, ανίκανοι να ξεπεράσουν αυτό το εμπόδιο. Γιατί δεν μπορούν να το ξεπεράσουν; Γυρεύουν μήπως προβλήματα με τον Θεό και την αλήθεια; Αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, δεν ξέρουν πώς να κάνουν αυτοκριτική και δεν αναζητούν τα προβλήματα που έχουν οι ίδιοι. Αρνούνται πάντα να υπακούουν μέσα από την καρδιά τους, και όταν απαλλάσσονται, αρχίζουν να προκαλούν την αντίδραση του Θεού. Αδυνατούν να αποδεχθούν το γεγονός ότι απαλλάχθηκαν απ’ τα καθήκοντά τους και νιώθουν μεγάλη πικρία. Μπορεί στο σημείο αυτό οι διαθέσεις τους να είναι βαθιά διεφθαρμένες, αλλά όταν το ξανασκεφτούν αργότερα, μπορούν να αντιληφθούν ότι ήταν σωστό που απαλλάχθηκαν —αποδείχθηκε ότι ήταν κάτι καλό· κάτι που τους έδωσε τη δυνατότητα να σημειώσουν πρόοδο στη ζωή. Όταν αντιμετωπίσουν και πάλι την απαλλαγή στο μέλλον, θα είναι πάλι το ίδιο προκλητικοί; (Θα είναι όλο και λιγότερο προκλητικοί κάθε φορά.) Είναι φυσιολογικό να βελτιώνονται σταδιακά σ’ αυτό. Αν όμως δεν αλλάζει τίποτα, αυτό αποδεικνύει ότι δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια και ότι είναι δύσπιστοι. Έτσι αποκαλύπτονται και αποκλείονται εντελώς και δεν μπορούν με τίποτα να σωθούν.

Όλοι οι άνθρωποι πρέπει να βιώσουν αποτυχίες, εμπόδια και απαλλαγές από τα καθήκοντά τους κατά τη διαδικασία της επίτευξης σωτηρίας και της οδήγησής τους στην τελείωση, οπότε ας μη γίνεται μεγάλος ντόρος γι’ αυτό. Όταν βλέπεις ανθρώπους που έχουν απαλλαγεί απ’ το καθήκον τους να υποφέρουν και να γίνονται αρνητικοί, μην τους κοροϊδεύεις, γιατί μπορεί κι εσύ να απαλλαγείς κάποια μέρα και να βρεθείς σε ακόμα χειρότερη θέση. Αν κάποια μέρα κληθείτε να αφήσετε το καθήκον σας, θα γίνετε αρνητικοί και θα κλαίτε με λυγμούς; Θα παραπονιέστε; Θα θελήσετε να εγκαταλείψετε την πίστη σας; Αυτό εξαρτάται από το αν έχεις δεχτεί την αλήθεια όταν πίστεψες στον Θεό, από το πόσες αλήθειες έχεις όντως καταλάβει και το αν οι αλήθειες που νομίζεις ότι καταλαβαίνεις είναι η πραγματικότητά σου. Αν αυτές οι αλήθειες έχουν γίνει η πραγματικότητά σου, τότε θα έχεις το ανάστημα να ξεπεράσεις αυτήν τη δοκιμασία κι αυτόν τον εξευγενισμό· αν όμως δεν κατέχεις την αλήθεια-πραγματικότητα, αυτή η απαλλαγή θα είναι καταστροφική για σένα, και αν μάλιστα έχει άσχημο τέλος, θα σε ρίξει τόσο πολύ που δεν θα μπορείς να σταθείς ξανά στα πόδια σου. Κάποιοι άνθρωποι με φτωχή συνείδηση λένε: «Έχω απολαύσει τόσο τη χάρη του Θεού, ακούω κηρύγματα χρόνια τώρα και ο Θεός μού έχει δώσει πολλή αγάπη. Δεν γίνεται να το ξεχάσω αυτό. Οφείλω τουλάχιστο να ξεπληρώσω την αγάπη του Θεού». Έτσι εκτελούν τα καθήκοντά τους με αρνητικότητα και παθητικότητα, χωρίς να αγωνίζονται για την αλήθεια και χωρίς να έχουν καθόλου ζωή-είσοδο. Αν μπορέσεις να μείνεις σταθερός στο καθήκον σου, ίσως να θεωρηθεί ότι έχεις κάποια συνείδηση· αυτό είναι το ελάχιστο που πρέπει να πετύχεις. Αν τώρα είσαι πάντα επιπόλαιος στο καθήκον σου, δεν ακολουθείς τις αρχές, δεν έχεις ζωή-είσοδο και δεν έχεις αποτελέσματα στο καθήκον σου, τότε θεωρείται αυτό εκτέλεση καθήκοντος; Αν εκτελείς συνεχώς το καθήκον σου με επιπόλαιο τρόπο, θα καταφέρεις να μείνεις ακλόνητος στις καταστροφές; Μπορείς να εγγυηθείς ότι δεν θα προδώσεις τον Θεό; Επομένως, για να εκτελείς το καθήκον σου, πρέπει αν μη τι άλλο να έχεις συνείδηση και λογική· μόνο όταν κάποιος εκτελεί πράγματι το καθήκον του σύμφωνα με τη συνείδηση και τη λογική του, μπορεί να πετύχει αληθινά αποτελέσματα. Αυτό είναι το ελάχιστο πρότυπο. Όποιος δεν πληροί καν αυτό το πρότυπο φέρεται επιπόλαια, είναι ικανός να εξαπατήσει και να προδώσει τον Θεό και ούτε καν είναι επαρκής δουλευτής. Ακόμα κι αν δεν φύγει από τον οίκο του Θεού, ο Θεός τον έχει ήδη αποκλείσει προ πολλού. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν μπορεί να σωθεί. Αυτό οφείλεται στο ότι δεν έχει συνείδηση και λογική και εκτελεί συνεχώς το καθήκον του επιπόλαια. Οι φουσκάλες στα πόδια σου οφείλονται στο μονοπάτι που έχεις πάρει και δεν σου φταίνε οι άλλοι. Αν στην τελική, αντί για σωτηρία, λάβεις κατάρες και καταλήξεις σαν τον Παύλο, δεν σου φταίει κανένας άλλος. Αυτό είναι το δικό σου μονοπάτι και δική σου επιλογή. Επομένως, το ελάχιστο πρότυπο όσον αφορά το αν μπορούν οι άνθρωποι να σωθούν ή όχι είναι κυρίως αν έχουν συνείδηση και λογική. Εάν πληρούν αυτά τα κριτήρια, τότε έχουν συνείδηση και λογική. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν ελπίδα σωτηρίας. Εάν δεν πληρούν τα κριτήρια αυτά, θα αποκλειστούν. Ποιο είναι το δικό σας απαράβατο όριο; Λες: «Ακόμη κι αν ο Θεός με χτυπήσει και με επιπλήξει, ακόμη κι αν με απορρίψει και δεν με σώσει, ούτε τότε θα κάνω παράπονα. Θα είμαι όπως τα βόδια και τα άλογα: θα συνεχίσω απλώς να δουλεύω μέχρι τέλους, ανταποδίδοντας την αγάπη του Θεού». Όλα αυτά ακούγονται ωραία, όμως είσαι πραγματικά ικανός να τα επιτύχεις; Εάν έχεις πραγματικά τέτοιο χαρακτήρα και αποφασιστικότητα, τότε σου το λέω ξεκάθαρα: έχεις ελπίδα σωτηρίας. Εάν δεν έχεις αυτόν τον χαρακτήρα, εάν σου λείπει αυτή η συνείδηση κι η λογική, τότε ακόμα κι αν θες να δουλεύεις, δεν θα καταφέρεις να μείνεις σταθερός μέχρι το τέλος. Ξέρεις πώς θα ενεργήσει ο Θεός απέναντί σου; Δεν ξέρεις. Ξέρεις πώς θα σε δοκιμάσει ο Θεός; Ούτε αυτό το ξέρεις. Εάν η βάση αναφοράς σου δεν είναι η συνείδηση και η λογική και δεν φέρεσαι σύμφωνα με αυτά, εάν δεν έχεις σωστή προσέγγιση ως προς την επιδίωξη πραγμάτων και οι απόψεις σου για τη ζωή και τις αξίες δεν συνάδουν με την αλήθεια, τότε, όταν σου τύχουν αναποδιές ή αποτυχίες και αντιμετωπίσεις δοκιμασίες και εξευγενισμό, δεν θα είσαι σε θέση να παραμείνεις σταθερός —οπότε θα κινδυνεύσεις. Τι ρόλο παίζει η συνείδηση κι η λογική; Εάν πεις: «Έχω ακούσει πάρα πολλά κηρύγματα και πραγματικά κατανοώ κάποιο μέρος της αλήθειας. Όμως δεν την έχω κάνει πράξη, δεν έχω ικανοποιήσει τον Θεό, ο Θεός δεν με υποστηρίζει —και αν, τελικά, ο Θεός με εγκαταλείψει και δεν με θέλει πια, αυτή θα είναι η δικαιοσύνη Του. Ακόμη κι αν ο Θεός με τιμωρήσει και με καταραστεί, δεν θα Τον εγκαταλείψω. Όπου κι αν πάω, είμαι δημιούργημα του Θεού, θα πιστεύω για πάντα στον Θεό, και ακόμα κι αν χρειαστεί να δουλέψω σαν βόδι ή σαν άλογο, δεν θα σταματήσω ποτέ να Τον ακολουθώ και δεν με νοιάζει ποια θα είναι η έκβασή μου» —εάν έχεις πράγματι τέτοιου είδους αποφασιστικότητα και τέτοιου είδους συνείδηση και λογική, τότε θα μπορέσεις να παραμείνεις σταθερός. Εάν σας λείπει αυτή η αποφασιστικότητα και δεν έχετε σκεφτεί ποτέ αυτά τα πράγματα, τότε υπάρχει αναμφίβολα πρόβλημα με τον χαρακτήρα σας, με τη συνείδηση και τη λογική σας. Αυτό συμβαίνει επειδή, μέσα σας, ποτέ δεν θελήσατε να εκπληρώσετε το καθήκον σας για τον Θεό. Το μόνο που κάνετε είναι να απαιτείτε ευλογίες από τον Θεό. Υπολογίζετε διαρκώς στο μυαλό σας τι ευλογίες θα λάβετε επειδή κάνατε μια προσπάθεια ή υποστήκατε δυσκολίες στον οίκο του Θεού. Εάν το μόνο που κάνεις είναι να υπολογίζεις αυτά τα πράγματα, θα είναι πολύ δύσκολο να παραμείνεις σταθερός. Το αν μπορείς να σωθείς ή όχι εξαρτάται μόνο από το αν έχεις συνείδηση και λογική. Εάν δεν έχεις συνείδηση και λογική, δεν σου αξίζει να σωθείς, γιατί ο Θεός δεν σώζει δαίμονες και θηρία. Εάν επιλέξεις να βαδίσεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και βαδίσεις στο μονοπάτι του Πέτρου, το Άγιο Πνεύμα θα σε διαφωτίσει και θα σε καθοδηγήσει στην κατανόηση της αλήθειας. Θα δημιουργήσει καταστάσεις που θα σε κάνουν να βιώσεις πολλές δοκιμασίες και πολύ εξευγενισμό προκειμένου να οδηγηθείς στην τελείωση. Εάν δεν επιλέξεις το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, αλλά βαδίσεις στο μονοπάτι του Παύλου του αντίχριστου, τότε λυπάμαι —ο Θεός και πάλι θα σε δοκιμάσει και θα σε εξετάσει. Όμως δεν υπάρχει αμφιβολία ότι δεν θα αντεπεξέλθεις στην εξέταση του Θεού· όταν σου συμβεί κάτι, θα παραπονεθείς για τον Θεό και όταν δοκιμαστείς, θα Τον εγκαταλείψεις. Εκείνη τη στιγμή, δεν θα χρησιμεύουν η συνείδηση και η λογική σου, και θα αποκλειστείς. Ο Θεός δεν σώζει ανθρώπους που δεν έχουν συνείδηση ή λογική. Αυτό είναι το ελάχιστο πρότυπο.

Πρέπει τουλάχιστον να πληροίς το πρότυπο της συνείδησης και της λογικής. Αν δηλαδή ο Θεός δεν σε θέλει πια, πώς πρέπει να Του φέρεσαι; Πρέπει να λες: «Ο Θεός μού έδωσε πνοή. Ο Θεός με επέλεξε. Σήμερα γνώρισα τον Δημιουργό και κατάλαβα πάρα πολλές αλήθειες, χωρίς όμως να τις έχω κάνει πράξη. Είναι στη φύση μου να αντιπαθώ την αλήθεια και δεν έχω συνείδηση. Όμως, ανεξάρτητα από το αν μπορώ ή όχι να κάνω πράξη την αλήθεια στο μέλλον ή να σωθώ, πάντα θα αναγνωρίζω τον Θεό και πάντα θα ξέρω ότι ο Δημιουργός είναι δίκαιος. Αυτό δεν μπορεί να αλλάξει. Κανείς δεν πρέπει να σταματήσει να αναγνωρίζει τον Θεό και Δημιουργό, απλώς και μόνο επειδή δεν έχει καμία ελπίδα σωτηρίας ή επειδή δεν έχει καμία έκβαση ή προορισμό. Αυτή θα ήταν μια επαναστατική σκέψη. Αν σκέφτομαι μ’ αυτόν τον τρόπο, τότε μου αξίζουν κατάρες. Άσχετα με το τι κάνει ο Θεός, όλοι πρέπει να υποτάσσονται· αυτό θα πει να υπάρχει λογική. Το ανάστημά μου είναι πολύ μικρό για να υποταχθώ και, αν επαναστατήσω ενάντια στον Θεό ή Τον προδώσω, πρέπει να τιμωρηθώ. Ωστόσο, άσχετα με το πώς μου φέρεται ο Θεός, η απόφασή μου να Τον ακολουθώ δεν θ’ αλλάξει. Θα είμαι για πάντα ένα δημιούργημα του Θεού. Ανεξάρτητα απ’ το αν ο Θεός με δέχεται ή όχι, επιθυμώ να είμαι ένα πιόνι, ένας πάροχος υπηρεσιών και ένα αντιθετικό στοιχείο κάτω από την κυριαρχία του Θεού. Τέτοια αποφασιστικότητα πρέπει να έχω». Δεν έχει σημασία αν σκέφτεσαι έτσι τώρα, αν έχεις σκεφτεί ποτέ έτσι στο παρελθόν ή αν έχεις πάρει μια τέτοια απόφαση· αυτή είναι η λογική που πρέπει ούτως ή άλλως να έχεις. Αν δεν έχεις αυτήν τη λογική ούτε αυτό το είδος της ανθρώπινης φύσης, τότε η σωτηρία είναι μόνο κούφια λόγια για σένα. Έτσι δεν είναι; Έτσι έχουν τα πράγματα. Έχεις ενημερωθεί για το ελάχιστο πρότυπο. Όταν αντιμετωπίζεις προβλήματα, πρέπει να σκέφτεσαι περισσότερο αυτήν την πτυχή. Αυτό σου κάνει καλό και σε βοηθάει να προστατεύεις τον εαυτό σου. Αν πραγματικά δεν κατέχεις αυτήν την πτυχή της ανθρώπινης φύσης, τότε διατρέχεις σοβαρό κίνδυνο. Πρέπει να προσευχηθείς: «Θεέ μου, δεν Σου φέρθηκα ποτέ σαν Θεό. Σου φέρθηκα απλώς σαν ένα ον του αέρα, σαν κάτι ασαφές και αόρατο. Σήμερα που αντιμετωπίζω αυτό το πρόβλημα, αισθάνομαι αποκλεισμένος και χωρίς καλό προορισμό. Ανεξάρτητα από το πώς ορίζεις την έκβασή μου, είμαι πρόθυμος να υποταχθώ σ’ Εσένα. Πρέπει να Σε ακολουθώ και δεν μπορώ να Σε αφήσω. Αυτοί που Σε αφήνουν και ζουν κάτω απ’ τη δύναμη του Σατανά δεν είναι άνθρωποι. Είναι διάβολοι. Εγώ δεν θέλω να είμαι διάβολος. Θέλω να είμαι άνθρωπος. Θέλω να ακολουθώ τον Θεό, όχι τον Σατανά». Αν μπορείς να προσεύχεσαι γι’ αυτό κάθε μέρα και να ανεβαίνεις επίπεδο, η καρδιά σου θα γίνεται όλο και καθαρότερη και θα έχεις ένα μονοπάτι άσκησης. Μπροστά στις δυσκολίες, αν κάποιοι έχουν επαναστατική διάθεση, η καρδιά τους γίνεται αδιάλλακτη και δεν θέλουν να κοπιάσουν για την αλήθεια. Ακόμα κι αν κάνουν ένα λάθος, δεν τους νοιάζει. Κάνουν ό,τι θέλουν. Αρχίζουν να γίνονται ξεροκέφαλοι και ακόλαστοι και δεν θέλουν πια να προσεύχονται. Τι πρέπει να γίνει σ’ αυτήν την περίπτωση; Υπάρχει μια πολύ βασική αρχή που μπορεί να σε προστατέψει: όταν είσαι πολύ αρνητικός και αδύναμος, αν έχεις μέσα σου λόγια που επαναστατούν ενάντια στον Θεό, Του αντιστέκονται, Τον βλασφημούν ή Τον κρίνουν, μην τα λες δυνατά, ούτε να κάνεις κάτι που θα προκαλέσει τους άλλους να αντισταθούν στον Θεό. Μ’ αυτόν τον τρόπο, όταν προσεύχεσαι στον Θεό και ζητάς την προστασία Του, μπορείς να ξεπεράσεις τις δυσκολίες που συναντάς. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Όταν σκέφτεσαι ορθολογικά όπως ένας κανονικός άνθρωπος, όταν ξεπεράσεις διάφορες καταστάσεις αρνητικότητας, εξαχρείωσης, ασωτίας και απροθυμίας, ίσως να σκεφτείς μέσα σου: «Ευτυχώς που δεν το έκανα αυτό από την αρχή. Αν το είχα κάνει, θα ήμουν αμαρτωλός, αιώνια καταδικασμένος και ένοχος για ασυγχώρητο κακό». Πώς είναι αυτό το μονοπάτι; (Είναι καλό.) Τι το καλό έχει; (Μπορεί να εμποδίσει τους ανθρώπους από το να προσβάλλουν τη διάθεση του Θεού.) Μην προσβάλλετε τη διάθεση του Θεού. Όταν πεις δυνατά κάτι που προσβάλλει τη διάθεση του Θεού, μπορείς να το πάρεις πίσω; Μόλις ξεστομίσεις μια λέξη, γίνεται τετελεσμένο γεγονός. Αυτό ο Θεός το καταδικάζει. Μόλις σε καταδικάσει ο Θεός, βρίσκεις τον μπελά σου. Όταν κάποιος πιστεύει στον Θεό, όσα βάσανα κι αν υπομείνει, όσο κι αν δαπανά τον εαυτό του κι όπως κι αν επιλέξει να πιστεύει, ο σκοπός δεν είναι να λάβει κατάρες ή να καταδικαστεί από τον Θεό, αλλά να ακούσει τον Δημιουργό να λέει: «Ο Θεός σε επιδοκιμάζει. Μπορείς να επιβιώσεις και είσαι το αντικείμενο της σωτηρίας του Θεού». Δύσκολα συμβαίνει κάτι τέτοιο. Δεν είναι εύκολο, οπότε οι άνθρωποι πρέπει να συνεργάζονται. Ποτέ μη λες κάτι που μπορεί να βλάψει τη δική σου σωτηρία. Πρέπει να συγκρατείς τον ευατό σου στις κρίσιμες στιγμές και να μην κάνεις κάτι που θα δημιουργήσει προβλήματα. Θα σου πω το εξής: μόλις δημιουργήσεις προβλήματα και καταδικαστείς από τον Θεό, αν προσβάλλεις τη διάθεσή Του, δεν θα μπορέσεις ποτέ να το αναιρέσεις. Μη λες και μην κάνεις πράγματα άκριτα. Πρέπει να συγκρατείς τον εαυτό σου και να μην παρασύρεσαι. Συγκρατήσου· έτσι αποδεικνύεται ότι ανταποκρίνεσαι στο ελάχιστο πρότυπο. Αν συγκρατείς τον εαυτό σου, αν δέχεσαι την ύπαρξη του Θεού, αν πιστεύεις στην κυριαρχία Του και έχεις μια θεοφοβούμενη καρδιά μέχρι τέλους, ο Θεός θα το καταλάβει. Δεν έχεις πει τίποτα που να έχει προσβάλλει τον Θεό ούτε έχεις κάνει κάτι αμαρτωλό. Ο Θεός μπορεί να εξετάσει εξονυχιστικά τις σκέψεις που έχεις μέσα στην καρδιά σου. Εφόσον έχεις μια κάπως θεοφοβούμενη καρδιά, παρόλο που κάνεις παράλογες σκέψεις, δεν τις έχεις πει δυνατά, ούτε έχεις κάνει κάτι για να αντισταθείς στον Θεό. Ο Θεός θα θεωρήσει αποδεκτή αυτή σου τη συμπεριφορά. Πώς θα σου φερθεί ο Θεός; Θα συνεχίσει να σε καθοδηγεί ώστε να βγεις από τέτοιες δύσκολες καταστάσεις. Δεν εξακολουθείς, λοιπόν, να έχεις ελπίδα σωτηρίας; Είναι εξαιρετικά σπάνιο να το διαθέτει κανείς αυτό. Τι πρέπει να γίνει όταν αντιμετωπίζεις προβλήματα; Συγκρατήσου και μην παρασύρεσαι σε καμία περίπτωση. Παρασύρεσαι λόγω των παρορμητικών σου συναισθημάτων. Η αλαζονική σου φύση είναι στα πρόθυρα να ξεσπάσει και είσαι γεμάτος παράπονα και δικαιολογίες. Αισθάνεσαι βαθιά αγανακτισμένος και νιώθεις την ανάγκη να μιλήσεις ανοιχτά. Τη στιγμή εκείνη είναι αδύνατο να συγκρατηθείς. Ως αποτέλεσμα, αποκαλύπτεται η άσχημη πλευρά της σατανικής σου διάθεσης και τότε είναι πολύ πιθανόν να προσβληθεί η διάθεση του Θεού. Ποιος είναι ο σκοπός της αυτοσυγκράτησης; Να είσαι προσεκτικός στα λόγια, τις πράξεις και τα βήματά σου, έτσι ώστε να προστατεύεις τον εαυτό σου, να μην προσβάλλεις τη διάθεση του Θεού και να διατηρείς μια τελευταία αχτίδα ελπίδας για σωτηρία. Επομένως, είναι απαραίτητο να συγκρατείσαι. Ανεξάρτητα από το πόσο αδικημένος αισθάνεσαι, από το πόσο πόνο και θλίψη έχεις στην καρδιά σου, θα πρέπει να συγκρατείσαι. Αυτή είναι μια προσπάθεια που αξίζει πραγματικά! Όταν συγκρατείσαι, δεν υπάρχει περίπτωση να το μετανιώσεις. Αυτού του είδους η άσκηση είναι σε γενικές γραμμές ωφέλιμη για τους ανθρώπους, είτε ως τρόπος για να πιστέψει κανείς στον Θεό είτε ως μυστικό τέχνασμα για να προστατεύει τον εαυτό του. Οι άνθρωποι με διεφθαρμένη διάθεση μερικές φορές εμφανίζουν μια κάποια παραφροσύνη, και δεν διαθέτουν ορθολογισμό ούτε ενεργούν βάσει αρχών. Δεν ξέρεις καν πότε θα φουντώσει η διεφθαρμένη σου διάθεση. Όταν θα ξεσπάσεις και θα πεις κάτι που αρνείται και καταδικάζει τον Θεό, τότε θα είναι πολύ αργά και δεν θα έχει πια κανένα νόημα να μετανιώσεις. Οι συνέπειες θα είναι αδιανόητες. Μπορεί να αποκλειστείς και το Άγιο Πνεύμα δεν θα εργάζεται πια σ’ εσένα. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλα τελείωσαν; Δεν θα έχεις καμία απολύτως ελπίδα σωτηρίας.

Απόσπασμα 61

Ο κάθε άνθρωπος, λίγο-πολύ, έχει διαπράξει παραβάσεις. Όταν δεν γνωρίζεις ότι κάτι αποτελεί παράβαση, το σκέφτεσαι με θολωμένο μυαλό και ίσως προσκολλάσαι ακόμα στις δικές σου γνώμες, πρακτικές και τρόπους κατανόησης —αλλά μια μέρα, είτε μέσω της ανάγνωσης των λόγων του Θεού, της συναναστροφής με τους αδελφούς και τις αδελφές σου είτε μέσω της αποκάλυψης του Θεού, θα μάθεις ότι αυτό το πράγμα αποτελεί παράβαση και αδίκημα εναντίον του Θεού. Ποια θα είναι η στάση σου, τότε; Θα μετανιώσεις πραγματικά ή θα επιχειρηματολογείς και θα διαφωνείς προσκολλώμενος στις ιδέες σου, πιστεύοντας πως, μολονότι ό,τι έκανες δεν συμφωνεί με την αλήθεια, δεν είναι και τόσο μεγάλο το πρόβλημα; Αυτό αφορά τη στάση που έχεις απέναντι στον Θεό. Τι στάση είχε ο Δαυίδ απέναντι στην παράβασή του; (Μεταμέλεια.) Στάση μεταμέλειας —κάτιπου σημαίνει ότι μισούσε μέσα του τον εαυτό του και δεν θα διέπραττε ποτέ ξανά αυτήν την παράβαση. Τι έκανε, λοιπόν; Προσευχήθηκε, ζητώντας από τον Θεό να τον τιμωρήσει, και είπε: «Αν ξανακάνω αυτό το λάθος, είθε ο Θεός να με τιμωρήσει και να με οδηγήσει στον θάνατο!» Τέτοια ήταν η αποφασιστικότητά του· αυτό ήταν αληθινή μεταμέλεια. Μπορούν οι συνηθισμένοι άνθρωποι να το επιτύχουν αυτό; Για τους συνηθισμένους ανθρώπους, εάν δεν προσπαθήσουν να επιχειρηματολογήσουν ή εάν μπορέσουν να αποδεχτούν σιωπηλά το λάθος, τότε αυτό είναι ήδη πολύ καλό. Είναι αληθινή μεταμέλεια το να μη θέλει κανείς να θίξει ξανά το ζήτημα από φόβο μήπως ρεζιλευτεί; Είναι άγχος και στενοχώρια για το αν θα ρεζιλευτεί, όχι μεταμέλεια. Αληθινή μεταμέλεια είναι να μισεί κανείς τον εαυτό του επειδή έκανε κακό, να πονά και να αισθάνεται άβολα επειδή μπόρεσε να κάνει κακό, να κατηγορεί τον εαυτό του, ακόμη και να τον καταριέται. Είναι το να μπορεί να ορκιστεί μετά ότι δεν θα ξανακάνει τέτοιο κακό και να είναι πρόθυμος να αποδεχτεί την τιμωρία του Θεού και να υποστεί έναν άθλιο θάνατο αν ποτέ ξανακάνει κακό. Αυτό είναι αληθινή μεταμέλεια. Εάν κάποιος αισθάνεται πάντα μέσα του ότι δεν έχει κάνει κανένα κακό και ότι οι πράξεις του απλώς δεν συνάδουν με τις αρχές ή προκλήθηκαν από έλλειψη σύνεσης και πιστεύει ότι αν ενεργεί κρυφά, τότε τίποτα δεν θα πάει στραβά, μπορεί να νιώσει αληθινή μεταμέλεια αν σκέφτεται έτσι; Σίγουρα όχι, επειδή δεν γνωρίζει την ουσία του κακού που κάνει ο ίδιος. Ακόμη και αν απεχθάνεται λίγο τον εαυτό του, αυτό συμβαίνει μόνο επειδή δεν είναι συνετός και δεν χειρίζεται καλά την κατάσταση. Στην πραγματικότητα, δεν συνειδητοποιεί ότι ο λόγος που μπορεί να κάνει κακό οφείλεται σε πρόβλημα της φύση-ουσίας του, οφείλεται στην έλλειψη ανθρώπινης φύσης, στην κακή του διάθεση και στην ανηθικότητά του. Άνθρωποι σαν αυτόν δεν θα νιώσουν ποτέ αληθινή μεταμέλεια. Γιατί οι άνθρωποι χρειάζεται να κάνουν την αυτοκριτική τους ενώπιον του Θεού όταν έχουν κάνει κάτι λάθος ή έχουν διαπράξει παραβάσεις; Αυτό συμβαίνει επειδή το να γνωρίζει κανείς τη φύση-ουσία του δεν είναι εύκολο. Είναι εύκολο να παραδεχτεί κανείς ότι έχει κάνει λάθος και να γνωρίζει πού είναι το λάθος. Ωστόσο, δεν είναι εύκολο να γνωρίζει κανείς την πηγή των λαθών του και τι ακριβώς είδους διάθεση αποκαλύφθηκε. Επομένως, όταν οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν κάνει κάτι λάθος, παραδέχονται μόνο ότι έκαναν λάθος, δεν νιώθουν όμως αληθινή μεταμέλεια στην καρδιά τους, ούτε μισούν τον εαυτό τους. Έτσι, τους λείπει η αληθινή μεταμέλεια. Για να επιτύχει κανείς αληθινή μεταμέλεια, πρέπει να εγκαταλείψει το κακό που έχει κάνει και να μπορεί να εγγυηθεί ότι δεν θα το ξανακάνει ποτέ. Μόνο τότε μπορεί να επιτευχθεί αληθινή μεταμέλεια. Εάν προσεγγίζεις διαρκώς τα ζητήματα με βάση τις δικές σου αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, χωρίς ποτέ να στοχάζεσαι ή να γνωρίζεις τον εαυτό σου, και απλώς κάνεις τα διαδικαστικά κατά τρόπο επιπόλαιο, τότε δεν έχεις μετανοήσει πραγματικά, ούτε έχεις αλλάξει καθόλου πραγματικά. Εάν ο Θεός θέλει να σε αποκαλύψει, πώς θα πρέπει να το προσεγγίσεις αυτό; Ποια θα είναι η στάση σου; (Θα αποδεχτώ την τιμωρία του Θεού.) Να αποδεχτείς την τιμωρία του Θεού —τέτοιου είδους στάση πρέπει να έχεις. Ταυτόχρονα, πρέπει να αποδεχτείς την εξονυχιστική εξέταση του Θεού. Είναι καλύτερα έτσι, ώστε να γνωρίσεις αληθινά τον εαυτό σου και να μετανοήσεις αληθινά. Εάν κάποιος δεν δείχνει αληθινή μεταμέλεια, θα είναι αδύνατο να σταματήσει να κάνει το κακό. Ανά πάσα στιγμή και οπουδήποτε, θα είναι ικανός να επιστρέψει στις παλιές του συνήθειες, να ζει σύμφωνα με τη σατανική του διάθεση, και μάλιστα να κάνει τα ίδια λάθη ξανά και ξανά. Έτσι, δεν είναι άτομο που έχει μετανοήσει πραγματικά. Με αυτόν τον τρόπο αποκαλύπτεται πλήρως. Άρα, τι μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι για να απελευθερωθούν εντελώς από τις παραβάσεις; Πρέπει να αναζητούν την αλήθεια για να επιλύουν προβλήματα, και πρέπει και να μπορούν να την κάνουν πράξη. Αυτή είναι η ορθή στάση των ανθρώπων απέναντι στην αλήθεια. Πώς θα πρέπει, λοιπόν, οι άνθρωποι να την κάνουν πράξη; Ανεξάρτητα από τους πειρασμούς ή τις δοκιμασίες που σου τυχαίνουν, πρέπει να προσεύχεσαι πραγματικά στον Θεό μέσα σου και να υποτάσσεσαι στις ενορχηστρώσεις Του. Ορισμένες δοκιμασίες είναι και πειρασμοί —γιατί ο Θεός επιτρέπει να σου συμβαίνουν τέτοια πράγματα; Δεν είναι συμπτωματικό ούτε τυχαίο που ο Θεός επιτρέπει να σου συμβαίνουν τέτοια πράγματα. Ο Θεός σε δοκιμάζει και σε επιθεωρεί. Εάν δεν αποδέχεσαι αυτήν την επιθεώρηση, εάν δεν δίνεις προσοχή σε αυτό το θέμα, δεν αποκαλύπτεται εκείνη τη στιγμή η στάση σου απέναντι στον Θεό; Ποια είναι η στάση σου απέναντι στον Θεό; Εάν έχεις αδιάφορη και περιφρονητική στάση απέναντι στα περιβάλλοντα που σου παρέχει ο Θεός και τις δοκιμασίες που σου δίνει, και ούτε προσεύχεσαι ούτε αναζητάς ούτε βρίσκεις μονοπάτι άσκησης μέσα από αυτά, τούτο αποκαλύπτει ότι δεν έχεις υποτακτική στάση απέναντι στον Θεό. Πώς μπορεί ο Θεός να σώσει έναν τέτοιο άνθρωπο; Είναι δυνατόν να οδηγηθεί στην τελείωση από τον Θεό; Αποκλείεται. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν έχεις υποτακτική στάση απέναντι στον Θεό και, ακόμη και αν ο Θεός ρυθμίσει ένα περιβάλλον για σένα, εσύ δεν θα το βιώσεις και δεν θα συνεργαστείς με αυτό. Τούτο δείχνει την περιφρόνησή σου για τον Θεό, ότι δεν παίρνεις το έργο Του στα σοβαρά και ότι είσαι μάλιστα σε θέση να παραμερίσεις τα λόγια και τις αλήθειες Του, κάτι που σημαίνει ότι δεν βιώνεις το έργο του Θεού. Σε αυτήν την περίπτωση, πώς μπορείς να επιτύχεις τη σωτηρία; Όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια δεν μπορούν να βιώσουν το έργο του Θεού. Αποκλείεται να σωθείς ενώ πιστεύεις στον Θεό κατ’ αυτόν τον τρόπο. Αυτό σημαίνει ότι η στάση κάποιου απέναντι στον Θεό και την αλήθεια είναι πολύ σημαντική και σχετίζεται άμεσα με το αν μπορεί να σωθεί ή όχι. Όσοι δεν δίνουν σημασία σε αυτό είναι ανόητοι και αδαείς.

Απόσπασμα 62

Έχει ειπωθεί ότι «αυτός που θα ακολουθήσει μέχρι τέλους σίγουρα θα σωθεί», όμως είναι εύκολο να γίνει αυτό πράξη; Δεν είναι, και πολλοί από αυτούς που κυνηγά και διώκει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας δειλιάζουν και φοβούνται πολύ να ακολουθήσουν τον Θεό. Γιατί οδηγήθηκαν σε πτώση; Επειδή δεν έχουν αληθινή πίστη. Μερικοί άνθρωποι μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια, να προσεύχονται στον Θεό, να βασίζονται στον Θεό, και μένουν σταθεροί στις δοκιμασίες και τα βάσανα, ενώ άλλοι δεν μπορούν να ακολουθήσουν μέχρι τέλους. Κάποια στιγμή, εν μέσω των δοκιμασιών και των βασάνων, θα πέσουν, θα χάσουν τη μαρτυρία τους και δεν θα μπορούν να σηκωθούν και να συνεχίσουν. Όλα τα πράγματα που προκύπτουν καθημερινά, είτε είναι μεγάλα είτε μικρά, τα οποία μπορούν να κλονίσουν την αποφασιστικότητά σου, να κυριέψουν την καρδιά σου ή να περιορίσουν την ικανότητά σου να εκτελείς το καθήκον σου και την πρόοδό σου, απαιτούν προσεκτική αντιμετώπιση· θα πρέπει να τα εξετάζεις με προσοχή και να αναζητάς την αλήθεια. Όλα αυτά αποτελούν προβλήματα που πρέπει να επιλυθούν κατά την εμπειρία σου. Ορισμένοι άνθρωποι γίνονται αρνητικοί, παραπονιούνται και παραιτούνται από τα καθήκοντά τους όταν αντιμετωπίζουν δυσκολίες, και είναι ανήμποροι να σταθούν και πάλι στα πόδια τους μετά από κάθε αναποδιά. Όλοι αυτοί είναι ανόητοι άνθρωποι που δεν αγαπούν την αλήθεια, και δεν θα την κέρδιζαν ακόμη κι αν είχαν πίστη καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Πώς θα μπορούσαν τέτοιοι ανόητοι να ακολουθήσουν ως το τέλος; Αν σου συμβεί το ίδιο πράγμα δέκα φορές, μα δεν αποκομίσεις τίποτα απ’ αυτό, τότε είσαι ένας μέτριος, άχρηστος άνθρωπος. Οι οξυδερκείς άνθρωποι και εκείνοι που διαθέτουν αληθινό επίπεδο και έχουν πνευματική κατανόηση είναι άνθρωποι που αναζητούν την αλήθεια· αν κάτι τους συνέβαινε δέκα φορές, τότε, πιθανώς στις οκτώ από τις περιπτώσεις αυτές, θα ήταν σε θέση να αποκτήσουν κάποια διαφώτιση, να αντλήσουν κάποιο δίδαγμα, να κατανοήσουν κάποια αλήθεια και να σημειώσουν κάποια πρόοδο. Όταν κάτι συμβαίνει σε έναν ανόητο δέκα φορές —σε κάποιον που δεν έχει πνευματική κατανόηση —δεν θα ωφελήσει τη ζωή του ούτε μία φορά, δεν θα τον αλλάξει ούτε μία φορά και δεν θα τον κάνει να γνωρίσει το άσχημο πρόσωπό του ούτε μία φορά, οπότε αυτό θα είναι το τέλος του. Κάθε φορά που του συμβαίνει κάτι, πέφτει κάτω, και κάθε φορά που πέφτει κάτω, χρειάζεται τη στήριξη και το καλόπιασμα κάποιου άλλου· δίχως στήριξη και καλόπιασμα, δεν μπορεί να σηκωθεί και κάθε φορά που συμβαίνει κάτι, κινδυνεύει να πέσει και να εκφυλιστεί. Αυτό δεν είναι το τέλος του; Συντρέχει άλλος λόγος για να σωθούν τέτοιοι άχρηστοι άνθρωποι; Η σωτηρία της ανθρωπότητας από τον Θεό είναι η σωτηρία εκείνων που αγαπούν την αλήθεια, η σωτηρία του μέρους τους που διαθέτει θέληση και αποφασιστικότητα, και του μέρους τους που λαχταρά την αλήθεια και τη δικαιοσύνη μες στην καρδιά τους. Η αποφασιστικότητα ενός ανθρώπου είναι το μέρος του μες στην καρδιά του που λαχταρά τη δικαιοσύνη, την καλοσύνη και την αλήθεια, και το οποίο έχει συνείδηση. Ο Θεός σώζει αυτό το μέρος των ανθρώπων και, μέσα από αυτό, αλλάζει τη διεφθαρμένη διάθεσή τους, έτσι ώστε να μπορέσουν να κατανοήσουν και να κερδίσουν την αλήθεια, έτσι ώστε να μπορέσει να καθαρθεί η διαφθορά τους και να μεταμορφωθεί η ζωή-διάθεσή τους. Αν δεν έχεις τα πράγματα αυτά μέσα σου, δεν μπορείς να σωθείς. Αν, μέσα σου, δεν έχεις αγάπη για την αλήθεια, ούτε προσδοκία για τη δικαιοσύνη και το φως, αν, όποτε αντιμετωπίζεις κακά πράγματα, δεν έχεις ούτε τη θέληση να τα αποβάλεις ούτε την αποφασιστικότητα να υποστείς κακουχίες, αν, επιπλέον, η συνείδησή σου είναι αναίσθητη, αν η ικανότητά σου να λαμβάνεις την αλήθεια έχει επίσης ναρκωθεί κι εσύ δεν αντιλαμβάνεσαι την αλήθεια και τα γεγονότα που προκύπτουν, και αν δεν είσαι οξυδερκής σε όλα τα ζητήματα και, απέναντι σε ό,τι σου συμβαίνει, εάν δεν μπορείς να αναζητήσεις την αλήθεια ώστε να επιλύσεις προβλήματα και είσαι συνεχώς αρνητικός, τότε δεν υπάρχει κανένας τρόπος να σωθείς. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν έχει τίποτα το αξιοσύστατο, τίποτα που να είναι άξιο κατεργασίας από τον Θεό. Η συνείδησή του είναι αναίσθητη, ο νους του θολωμένος, κι εκείνος δεν αγαπά την αλήθεια, ούτε λαχταρά τη δικαιοσύνη βαθιά μες στην καρδιά του· και, όσο ξεκάθαρα κι όσο απερίφραστα κι αν μιλά ο Θεός για την αλήθεια, εκείνος δεν έχει την παραμικρή αντίδραση, θαρρείς και η καρδιά του είναι ήδη νεκρή. Δεν έχει έλθει το τέλος του; Ένας άνθρωπος που έχει μια πνοή μέσα του, μπορεί να σωθεί μέσω τεχνητής αναπνοής, αλλά αν έχει ήδη πεθάνει κι έχει φύγει η ψυχή του, η τεχνητή αναπνοή δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα. Εάν κάποιος, όταν έρχεται αντιμέτωπος με προβλήματα και δυσκολίες, οπισθοχωρεί και τα αποφεύγει, δεν αναζητά καθόλου την αλήθεια και επιλέγει να είναι αρνητικός και να χασομεράει στο έργο του, τότε αποκαλύπτεται τι πραγματικά είναι. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν καθόλου βιωματική μαρτυρία. Είναι απλώς παράσιτα, βαρίδια της κοινωνίας, είναι άχρηστοι στον οίκο του Θεού και τελείως καταδικασμένοι. Μόνο αυτοί που μπορούν να αναζητήσουν την αλήθεια για να επιλύσουν προβλήματα είναι άνθρωποι με ανάστημα, και μόνο αυτοί μπορούν να παραμείνουν σταθεροί στη μαρτυρία. Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με προβλήματα και δυσκολίες, πρέπει να τα αντιμετωπίζεις με ψυχραιμία, να αντιδράς σε αυτά με τον σωστό τρόπο και να κάνεις μία επιλογή. Θα πρέπει να μάθεις να χρησιμοποιείς την αλήθεια για να λύνεις προβλήματα. Είτε οι αλήθειες που καταλαβαίνεις συνήθως είναι βαθιές είτε ρηχές, θα πρέπει να τις χρησιμοποιείς. Οι αλήθειες δεν είναι απλώς λόγια που βγαίνουν από το στόμα σου όταν σου συμβαίνει κάτι, ούτε χρησιμοποιούνται ρητά για να επιλύουν τα προβλήματα των άλλων· αντίθετα, πρέπει να χρησιμοποιούνται για την επίλυση των προβλημάτων και των δυσκολιών που έχεις εσύ ο ίδιος. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Και μόνο όταν επιλύσεις τα δικά σου προβλήματα, θα μπορέσεις να λύσεις και τα προβλήματα των άλλων. Γιατί λέγεται ότι ο Πέτρος είναι ένας καρπός; Επειδή υπάρχουν πράγματα που αξίζουν μέσα του, πράγματα που αξίζουν να οδηγηθούν στην τελείωση. Αναζήτησε την αλήθεια σε όλα τα πράγματα, είχε αποφασιστικότητα και σταθερή θέληση. Είχε λογική, ήταν πρόθυμος να υποφέρει κακουχίες και αγαπούσε την αλήθεια μέσα στην καρδιά του. Δεν εγκατέλειπε αυτό που συνέβαινε και μπορούσε να αντλήσει διδάγματα από όλα τα πράγματα. Όλα αυτά είναι προτερήματα. Εάν δεν έχεις κανένα από αυτά τα προτερήματα, αυτό σημαίνει ότι υπάρχει πρόβλημα. Δεν θα είναι εύκολο να κερδίσεις την αλήθεια και να σωθείς. Εάν δεν γνωρίζεις πώς να βιώσεις ή δεν έχεις εμπειρία, δεν θα μπορείς να επιλύεις τις δυσκολίες των άλλων. Επειδή δεν είσαι σε θέση να κάνεις πράξη και να βιώνεις τα λόγια του Θεού, δεν έχεις ιδέα τι να κάνεις όταν σου συμβαίνουν πράγματα, αναστατώνεσαι και ξεσπάς σε κλάματα όταν αντιμετωπίζεις προβλήματα, και γίνεσαι αρνητικός και το βάζεις στα πόδια όταν σου τυχαίνει μια μικρή αναποδιά, και δεν είσαι ικανός να αντιδράσεις με τον σωστό τρόπο. Εξαιτίας όλων αυτών, είναι αδύνατο να κερδίσεις ζωή-είσοδο. Πώς μπορείς να προνοείς για τους άλλους χωρίς να έχεις ζωή-είσοδο; Για να προνοείς για τη ζωή των ανθρώπων, πρέπει να συναναστρέφεσαι την αλήθεια ξεκάθαρα και να είσαι σε θέση να συναναστρέφεσαι σαφώς τις αρχές της άσκησης προκειμένου να επιλύεις προβλήματα. Για κάποιον που έχει καρδιά και πνεύμα, δεν χρειάζεται να πεις παρά λίγα μόνο λόγια και θα το καταλάβει. Όμως το να κατανοεί κανείς μόνο λίγο την αλήθεια δεν αρκεί. Πρέπει να κατέχει και το μονοπάτι και τις αρχές της άσκησης. Μόνο αυτό θα τον βοηθήσει να κάνει πράξη την αλήθεια. Ακόμα κι αν οι άνθρωποι έχουν πνευματική κατανόηση, και αρκούν λίγα μόνο λόγια για να τα κατανοήσουν, εάν δεν κάνουν πράξη την αλήθεια, δεν θα υπάρχει ζωή-είσοδος. Εάν δεν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια, τότε όλα έχουν τελειώσει για αυτούς και δεν θα μπορέσουν ποτέ να εισέλθουν στις αλήθεια-πραγματικότητες. Μπορεί να κρατάς το χέρι μερικών ανθρώπων καθώς τους διδάσκεις και να φαίνεται ότι καταλαβαίνουν εκείνη τη στιγμή, όμως μόλις το αφήσεις, μπερδεύονται ξανά. Δεν είναι αυτός άνθρωπος που έχει πνευματική κατανόηση. Εάν είσαι αρνητικός και αδύναμος, ανεξάρτητα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζεις, εάν δεν έχεις καθόλου μαρτυρία και δεν συνεργάζεσαι σ’ αυτό που θα πρέπει να κάνεις και σ’ αυτό στο οποίο θα πρέπει να συνεργαστείς, αυτό αποδεικνύει ότι δεν έχεις τον Θεό στην καρδιά σου και δεν είσαι άτομο που αγαπά την αλήθεια. Ανεξάρτητα από το πώς συγκινεί τους ανθρώπους το έργο του Αγίου Πνεύματος, οι άνθρωποι απλώς με το να βιώνουν το έργο του Θεού για πολλά χρόνια, να ακούν τόσο πολλές αλήθειες, να έχουν λίγη συνείδηση και να βασίζονται στην αυτοσυγκράτηση, θα πρέπει τουλάχιστον να μπορούν να πληρούν τα ελάχιστα πρότυπα και να μην τους επιπλήττει η συνείδησή τους. Οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να είναι τόσο απαθείς και αδύναμοι όπως τώρα, και είναι αδιανόητο να βρίσκονται σε αυτήν την κατάσταση. Ίσως να έχετε περάσει τα τελευταία χρόνια σαστισμένοι, χωρίς να επιδιώκετε καθόλου την αλήθεια και χωρίς να σημειώνετε καμία απολύτως πρόοδο. Εάν δεν ισχύει αυτό, πώς γίνεται να παραμένετε τόσο απαθείς κι ανόρεχτοι; Όταν είστε έτσι, αυτό οφείλεται αποκλειστικά στη δική σας ανοησία και άγνοια, και δεν μπορείτε να κατηγορείτε κανέναν άλλον. Η αλήθεια δεν μεροληπτεί υπέρ ορισμένων ανθρώπων έναντι άλλων. Εάν δεν αποδέχεσαι την αλήθεια και δεν την αναζητάς για να επιλύεις προβλήματα, πώς μπορείς να αλλάξεις; Μερικοί άνθρωποι αισθάνονται ότι το επίπεδό τους είναι πολύ χαμηλό και ότι τους λείπει η ικανότητα κατανόησης, γι’ αυτό και οριοθετούν τον εαυτό τους και πιστεύουν ότι όσο κι αν επιδιώκουν την αλήθεια, δεν θα μπορέσουν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του Θεού. Νομίζουν ότι όσο σκληρά κι αν προσπαθούν, είναι ανώφελο, ότι αυτό είναι όλο κι όλο, κι έτσι είναι συνεχώς αρνητικοί και, ως αποτέλεσμα αυτού, ακόμη και μετά από χρόνια πίστης στον Θεό, δεν έχουν κερδίσει καμία αλήθεια. Χωρίς να επιτελείς το δύσκολο έργο της επιδίωξης της αλήθειας, λες ότι το επίπεδό σου είναι πολύ χαμηλό, παύεις να πιστεύεις στον εαυτό σου και ζεις διαρκώς σε μια αρνητική κατάσταση. Κατά συνέπεια, δεν κατανοείς την αλήθεια που θα έπρεπε να κατανοείς, ούτε κάνεις πράξη την αλήθεια μέσα στο πλαίσιο των δυνατοτήτων σου —εσύ δεν είσαι αυτός που παρεμποδίζει τον εαυτό σου; Εάν λες διαρκώς ότι το επίπεδό σου δεν είναι αρκετά καλό, δεν αποφεύγεις και αποποιείσαι την ευθύνη; Εάν μπορείς να υποφέρεις, να πληρώσεις ένα τίμημα και να κερδίσεις το έργο του Αγίου Πνεύματος, τότε αναπόφευκτα θα μπορέσεις να κατανοήσεις κάποιες αλήθειες και να εισέλθεις σε κάποιες πραγματικότητες. Εάν δεν προσβλέπεις στον Θεό ούτε βασίζεσαι σ’ Εκείνον, και δεν πιστεύεις πια στον εαυτό σου, δεν καταβάλλεις προσπάθεια ούτε πληρώνεις κάποιο τίμημα, και απλώς παραδίδεσαι, τότε είσαι άχρηστος και δεν έχεις ίχνος συνείδησης και λογικής. Ανεξάρτητα από το αν το επίπεδό σου είναι κακό ή εξαιρετικό, εάν έχεις λίγη συνείδηση και λογική, θα πρέπει να ολοκληρώνεις σωστά αυτό που οφείλεις να κάνεις και την αποστολή σου. Το να είσαι λιποτάκτης είναι τρομερό, είναι προδοσία κατά του Θεού. Αυτό είναι ανεπανόρθωτο. Η επιδίωξη της αλήθειας απαιτεί σταθερή θέληση, και οι άνθρωποι που είναι πολύ αρνητικοί ή αδύναμοι δεν θα καταφέρουν τίποτα. Δεν θα μπορέσουν να πιστεύουν στον Θεό μέχρι τέλους, ενώ έχουν ακόμη λιγότερες ελπίδες εάν επιθυμούν να αποκτήσουν την αλήθεια και να επιτύχουν αλλαγή διάθεσης. Μόνο όσοι είναι αποφασισμένοι και επιδιώκουν την αλήθεια μπορούν να την αποκτήσουν και να οδηγηθούν στην τελείωση από τον Θεό.

Απόσπασμα 63

Συχνά, πολλοί άνθρωποι αρρωσταίνουν, και όσο κι αν προσεύχονται στον Θεό, δεν γίνονται καλά. Άσχετα από το πόσο πολύ θέλουν να απαλλαχθούν από την ασθένειά τους, δεν τα καταφέρνουν. Κάποιες φορές, μπορεί ακόμα και να βρεθούν σε καταστάσεις που απειλούν την ίδια τους τη ζωή και να αναγκαστούν να τις αντιμετωπίσουν κατά μέτωπο. Στην πραγματικότητα, αν κάποιος έχει στ' αλήθεια πίστη στον Θεό μέσα στην καρδιά του, θα πρέπει πάνω από όλα να γνωρίζει ότι η διάρκεια της ζωής κάθε ανθρώπου εναπόκειται στα χέρια του Θεού. Το πότε θα γεννηθεί και το πότε θα πεθάνει κάποιος είναι προκαθορισμένο από τον Θεό. Όταν ο Θεός δίνει στους ανθρώπους κάποια ασθένεια, υπάρχει πάντα κάποιος λόγος —υπάρχει κάποια σημασία. Αυτό που νιώθουν είναι ασθένεια, αλλά, στην πραγματικότητα, αυτό που τους έχει δοθεί είναι χάρη, όχι ασθένεια. Οι άνθρωποι πρέπει αρχικά να αναγνωρίσουν αυτό το γεγονός και να βεβαιωθούν γι' αυτό, και στη συνέχεια να το λαμβάνουν σοβαρά υπ’ όψιν τους. Όταν οι άνθρωποι υποφέρουν από κάποια ασθένεια, μπορούν να έρχονται συχνά ενώπιον του Θεού και να φροντίζουν να κάνουν όσα πρέπει, με σύνεση και προσοχή, καθώς και να μεταχειρίζονται τα καθήκοντά τους με μεγαλύτερη προσοχή και επιμέλεια από τους άλλους. Για τους ανθρώπους, αυτό είναι προστασία και όχι κάποιου είδους δεσμά. Αυτή είναι μια κάπως αρνητική προσέγγιση. Μην ξεχνάμε πως η διάρκεια ζωής κάθε ανθρώπου είναι προκαθορισμένη από τον Θεό. Μια ασθένεια ενδέχεται από ιατρικής άποψης να βρίσκεται σε τελικό στάδιο. Αν όμως στα μάτια του Θεού, δεν έχει τελειώσει ακόμα η διάρκεια της ζωής σου και δεν έχει φτάσει ακόμα η ώρα σου, τότε δεν θα μπορούσες να πεθάνεις ακόμη κι αν το ήθελες. Αν έχεις κάποια ανάθεση από τον Θεό, και η αποστολή σου δεν έχει ολοκληρωθεί, τότε δεν πρόκειται να πεθάνεις, ακόμη και αν αρρωστήσεις από μια ασθένεια που υποτίθεται πως είναι θανάσιμη. Ο Θεός δεν θα σε πάρει ακόμη. Ακόμη κι αν δεν προσεύχεσαι και δεν αναζητάς την αλήθεια ούτε φροντίζεις να κάνεις κάτι για την ασθένειά σου, ή ακόμη κι αν καθυστερήσει η θεραπεία σου, δεν πρόκειται να πεθάνεις. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για όσους έχουν κάποια σημαντική ανάθεση από τον Θεό. Όσο η αποστολή τους δεν έχει ολοκληρωθεί, άσχετα από την ασθένεια που θα τους πλήξει, δεν θα πεθάνουν αμέσως· θα ζήσουν μέχρι την τελευταία στιγμή της ολοκλήρωσης της αποστολής τους. Έχεις τέτοια πίστη; Αν όχι, τότε το μόνο που θα κάνεις είναι να προσεύχεσαι λιγάκι στον Θεό με τρόπο επιφανειακό, λέγοντας τα εξής: «Θεέ μου, πρέπει να ολοκληρώσω την ανάθεση που μου έδωσες. Θέλω να περάσω τις τελευταίες μου μέρες αφοσιωμένος σ’ Εσένα, για να μη μετανιώσω για τίποτα. Πρέπει να με προστατέψεις!» Ακόμη κι αν προσεύχεσαι με αυτόν τον τρόπο, αν δεν πάρεις την πρωτοβουλία να αναζητήσεις την αλήθεια, δεν θα έχεις την αποφασιστικότητα και τη δύναμη να επιδείξεις αφοσίωση. Μιας και δεν είσαι πρόθυμος να πληρώσεις το πραγματικό τίμημα, χρησιμοποιείς συχνά αυτού του είδους τις δικαιολογίες και αυτήν τη μέθοδο για να προσεύχεσαι στον Θεό και να κάνεις παζάρια μαζί Του —έτσι κάνει ο άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια; Αν η ασθένειά σου θεραπευόταν, θα ήσουν πράγματι σε θέση να εκτελέσεις σωστά τα καθήκοντά σου; Όχι απαραίτητα. Στην πραγματικότητα, είτε κάνεις παζάρια με σκοπό να θεραπευτεί η ασθένειά σου και να μην πεθάνεις, είτε επειδή έχεις κάποια άλλη πρόθεση ή στόχο, όπως το βλέπει ο Θεός, εφόσον μπορείς να κάνεις το καθήκον σου, εφόσον εξακολουθείς να είσαι χρήσιμος και εφόσον Εκείνος έχει αποφασίσει ότι θα χρησιμοποιηθείς, αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να πεθάνεις. Δεν θα μπορείς να πεθάνεις, ακόμα κι αν το θέλεις. Αν, όμως, δημιουργήσεις προβλήματα απερίσκεπτα και κάνεις κάθε λογής κακές πράξεις, με αποτέλεσμα να θίξεις τη διάθεση του Θεού, θα πεθάνεις πιο σύντομα. Θα πεθάνεις πριν την ώρα σου. Ο Θεός προκαθόρισε τη διάρκεια ζωής του κάθε ανθρώπου πριν από τη δημιουργία του κόσμου. Αν οι άνθρωποι μπορούν να υποταχθούν στις διευθετήσεις και τις ενορχηστρώσεις του Θεού, τότε, είτε είναι άρρωστοι είτε όχι και είτε είναι καλά στην υγεία τους είτε όχι, θα ζήσουν όσα χρόνια έχει προκαθορίσει ο Θεός. Έχεις αυτήν την πίστη; Αν το αναγνωρίζεις αυτό μόνο από άποψη δόγματος, τότε δεν έχεις αληθινή πίστη και δεν ωφελεί σε τίποτα να λες ωραία λόγια. Αν μπορείς, μέσα από τα βάθη της καρδιάς σου, να επιβεβαιώσεις ότι θα το κάνει αυτό ο Θεός, θα αλλάξουν όπως είναι φυσικό η προσέγγισή σου και ο τρόπος άσκησής σου. Εννοείται πως, είτε είναι άρρωστοι είτε όχι, οι άνθρωποι πρέπει να έχουν λίγη κοινή λογική για το πώς να φροντίζουν την υγεία τους όσο ζουν, κι αυτό το ένστικτο τους το έχει δώσει ο Θεός. Τέτοιου είδους σύνεση και κοινή λογική πρέπει να έχει ένας άνθρωπος στα πλαίσια της ελεύθερης βούλησης που του έχει δώσει ο Θεός. Μόλις αρρωστήσεις, θα πρέπει να καταλάβεις σε έναν βαθμό τι λέει η κοινή λογική σχετικά με την ιατρική περίθαλψη και τη θεραπεία που απαιτείται για την αντιμετώπιση αυτής της ασθένειας, κι αυτό ακριβώς πρέπει να κάνεις. Ωστόσο, το ότι ακολουθείς αυτήν τη αντιμετώπιση για την ασθένειά σου δεν γίνεται με σκοπό να αμφισβητήσει τη διάρκεια ζωής που έχει προκαθορίσει για σένα ο Θεός ούτε και να εγγυηθεί ότι θα ζήσεις όσα χρόνια έχει προκαθορίσει για σένα ο Θεός. Τι σημαίνει αυτό; Μπορεί να το θέσει κανείς ως εξής: Από παθητική σκοπιά, ακόμα κι αν δεν παίρνεις στα σοβαρά την ασθένειά σου, αλλά παρ’ όλα αυτά κάνεις το καθήκον σου όπως πρέπει, ξεκουράζεσαι λίγο περισσότερο από τους άλλους χωρίς να καθυστερείς το καθήκον σου, τότε η ασθένειά σου δεν θα επιδεινωθεί και δεν θα σε σκοτώσει. Όλα εξαρτώνται από το τι κάνει ο Θεός. Με άλλα λόγια, αν, σύμφωνα με τον Θεό, δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη η προκαθορισμένη διάρκεια της ζωής σου, τότε, ακόμα κι αν αρρωστήσεις, δεν θα πρόκειται να σ’ αφήσει να πεθάνεις. Αν, πάλι, δεν πάσχεις από κάποια θανατηφόρα ασθένεια, αλλά έχει έρθει η ώρα σου, ο Θεός θα σε πάρει όποτε θέλει Εκείνος. Δεν εναπόκειται καθαρά στη σκέψη του Θεού αυτό; Εναπόκειται στον προκαθορισμό Του! Έτσι πρέπει να βλέπεις το συγκεκριμένο θέμα. Μπορείς να κάνεις το χρέος σου και να πας στον γιατρό, να πάρεις φάρμακα, να φροντίσεις την υγεία σου και να γυμναστείς, αλλά πρέπει να καταλάβεις βαθιά μέσα σου ότι η ζωή του καθενός βρίσκεται στα χέρια του Θεού, η διάρκεια της ζωής του έχει προκαθοριστεί από τον Θεό και κανείς δεν μπορεί να υπερβεί ό,τι έχει προκαθορίσει ο Θεός. Αν η κατανόησή σου δεν φτάνει καν μέχρι εκεί, τότε δεν έχεις αληθινή πίστη και δεν πιστεύεις πραγματικά στον Θεό.

Όταν κάποιοι άνθρωποι αρρωσταίνουν, σπάνε το κεφάλι τους προσπαθώντας να εφαρμόσουν διάφορες μεθόδους για να θεραπεύσουν την ασθένειά τους, αλλά ό,τι θεραπεία και να δοκιμάσουν, δεν μπορούν να γιατρευτούν. Όσο περισσότερη θεραπεία λαμβάνουν, τόσο χειροτερεύει η ασθένειά τους. Αντί να προσεύχονται στον Θεό για να ανακαλύψουν τι ακριβώς γίνεται με την ασθένειά τους και να ψάξουν να βρουν τι την προκαλεί, παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους. Καταλήγουν να χρησιμοποιούν πληθώρα μεθόδων και να σπαταλούν αρκετά χρήματα, αλλά η ασθένειά τους και πάλι δεν γιατρεύεται. Έπειτα, μόλις σταματούν τη θεραπεία, περνά λίγος καιρός και η ασθένεια θεραπεύεται ξαφνικά μόνη της και δεν καταλαβαίνουν τι συνέβη. Κάποιοι άνθρωποι νοσούν από μια κοινή ασθένεια και δεν ανησυχούν ιδιαίτερα, αλλά μια ωραία πρωία η κατάστασή τους χειροτερεύει και ξαφνικά πεθαίνουν. Γιατί συμβαίνει αυτό; Οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν. Στην πραγματικότητα, από την οπτική του Θεού, αυτό συμβαίνει γιατί η αποστολή του συγκεκριμένου ανθρώπου σ’ αυτόν τον κόσμο ολοκληρώθηκε, οπότε ο Θεός τον πήρε μακριά. Οι άνθρωποι λένε συνήθως το εξής: «Οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν αν δεν είναι άρρωστοι». Ισχύει πραγματικά αυτό; Υπήρξαν άνθρωποι που μετά από εξετάσεις στο νοσοκομείο, δεν βρέθηκε να έχουν καμία ασθένεια. Ήταν πραγματικά υγιείς, αλλά κατέληξαν νεκροί μέσα σε λίγες ημέρες. Αυτό ονομάζεται άνοσος θάνατος. Υπάρχει πληθώρα τέτοιων ανθρώπων. Αυτό σημαίνει ότι το άτομο έφτασε στο τέλος της ζωής του και επέστρεψε στο πνευματικό βασίλειο. Κάποιοι άνθρωποι επέζησαν από καρκίνο και φυματίωση και έφτασαν ακόμη και στα εβδομήντα ή τα ογδόντα τους. Υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι άνθρωποι. Όλα αυτά εξαρτώνται από τις διατάξεις του Θεού. Μια τέτοια κατανόηση αποτελεί πραγματική πίστη στον Θεό. Αν είσαι σωματικά ασθενής και πρέπει να πάρεις κάποιο φάρμακο για να διαχειριστείς την κατάστασή σου, τότε πρέπει να το πάρεις αυτό το φάρμακο ή να γυμνάζεσαι συχνά, να χαλαρώνεις και να διαχειρίζεσαι την κατάσταση με ηρεμία. Τι είδους στάση είναι αυτή; Είναι μια στάση αληθινής πίστης στον Θεό. Ας υποθέσουμε ότι δεν παίρνεις τα φάρμακά σου, δεν κάνεις τις ενέσεις σου, δεν γυμνάζεσαι, δεν φροντίζεις την υγεία σου, αλλά και πάλι κοντεύεις να πεθάνεις από ανησυχία και προσεύχεσαι όλη την ώρα λέγοντας: «Αχ Θεέ μου, πρέπει να εκτελέσω σωστά τα καθήκοντά μου, η αποστολή μου δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί και δεν είμαι έτοιμος να πεθάνω. Θέλω να εκπληρώσω τα καθήκοντά μου και να ολοκληρώσω την ανάθεσή Σου. Αν πεθάνω, δεν θα καταφέρω να ολοκληρώσω την ανάθεσή Σου. Δεν θέλω να αφήσω πίσω μου τίποτα για το οποίο να μετανιώνω. Θεέ μου, Σε παρακαλώ, άκουσε τις προσευχές μου, άσε με να ζήσω για να εκπληρώσω τα καθήκοντά μου και να ολοκληρώσω την ανάθεσή Σου. Θέλω να Σε δοξάζω για πάντα και να δω την ημέρα της δόξας Σου το συντομότερο δυνατόν». Εξωτερικά, δεν φαίνεται να παίρνεις φάρμακα ή να κάνεις ενέσεις και δείχνεις πολύ δυνατός και γεμάτος πίστη στον Θεό. Στην πραγματικότητα, η πίστη σου έχει μέγεθος μικρότερο κι από σιναπόσπορο. Κοντεύεις να πεθάνεις απ’ τον φόβο σου και δεν έχεις καθόλου πίστη στον Θεό. Πώς γίνεται να μην έχεις πίστη; Πώς συνέβη αυτό; Πολύ απλά, οι άνθρωποι δεν κατανοούν τη στάση του Δημιουργού, τις αρχές και τους τρόπους με τους οποίους αντιμετωπίζει τα δημιουργήματά Του, οπότε χρησιμοποιούν τη δική τους περιορισμένη οπτική, τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, για να μαντέψουν τι θα κάνει ο Θεός. Θέλουν να στοιχηματίσουν για τον Θεό, για να δουν κατά πόσον θα τους γιατρέψει και θα τους επιτρέψει να έχουν μακρά ζωή. Ανόητο δεν είναι αυτό; Αν ο Θεός σού επιτρέψει να ζήσεις, όσο και να αρρωστήσεις, δεν πρόκειται να πεθάνεις. Αν ο Θεός δεν σου επιτρέψει να ζήσεις, τότε ακόμη κι αν δεν είσαι άρρωστος, αν πρέπει να πεθάνεις, αυτό ακριβώς θα γίνει. Η διάρκεια της ζωής σου έχει προκαθοριστεί από τον Θεό. Αυτό είναι αληθινή γνώση και αληθινή πίστη. Είναι, λοιπόν, τυχαίο που ο Θεός αφήνει τους ανθρώπους να αρρωσταίνουν; Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Είναι ένας τρόπος να εξευγενίσουν την πίστη τους. Οι άνθρωποι πρέπει να υποφέρουν. Αν ο Θεός σ’ αφήσει να αρρωστήσεις, μην προσπαθήσεις να ξεφύγεις απ’ αυτό. Αν δεν το κάνει, τότε μην το ζητήσεις. Τα πάντα βρίσκονται στα χέρια του Δημιουργού και οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν να αφήνουν την φύση να παίρνει τον δρόμο της. Τι είναι η φύση; Τίποτα στη φύση δεν είναι τυχαίο· όλα πηγάζουν από τον Θεό. Αυτή είναι η αλήθεια. Μεταξύ όσων υποφέρουν από την ίδια ασθένεια, κάποιοι πεθαίνουν και κάποιοι άλλοι ζουν· όλα έχουν προκαθοριστεί από τον Θεό. Το ότι είσαι ζωντανός αποδεικνύει πως δεν έχεις ολοκληρώσει ακόμα την αποστολή που σου έδωσε ο Θεός. Θα πρέπει να εργαστείς σκληρά για την ολοκλήρωσή της και να εκτιμήσεις αυτόν τον χρόνο· μην τον χαραμίσεις. Έτσι έχουν τα πράγματα. Αν είσαι άρρωστος, μην προσπαθήσεις να ξεφύγεις απ’ αυτό και αν δεν είσαι άρρωστος, μην το ζητήσεις. Σε κανένα ζήτημα δεν μπορείς να πάρεις αυτό που θέλεις μόνο και μόνο επειδή το ζητάς, ούτε και μπορείς να ξεφύγεις από τίποτα μόνο και μόνο επειδή το θες. Κανείς δεν μπορεί να αλλάξει αυτό που έχει αποφασίσει να κάνει ο Θεός.

Ο Κύριος Ιησούς, προτού σταυρωθεί, έκανε μια προσευχή. Πώς ακριβώς τη διατύπωσε; («Εάν ήναι δυνατόν, ας παρέλθη απ’ εμού το ποτήριον τούτο: πλην ουχί ως εγώ επιθυμώ, αλλ’ ως συ» (Κατά Ματθαίον 26:39).) Όλοι οι άνθρωποι, ως μέλη της δημιουργημένης ανθρωπότητας, οφείλουν να υποβληθούν σε μια τέτοια διαδικασία αναζήτησης, επειδή δεν κατανοούν τις προθέσεις του Θεού. Πρόκειται για μια κανονική διαδικασία. Παρ’ όλα αυτά, όσο κι αν αναζητάς και όσο μακρά, κοπιαστική ή δύσκολη κι αν είναι η διαδικασία της αναζήτησης, δεν έχει αλλάξει ποτέ από την αρχή τίποτε απ’ αυτά που αποφάσισε να κάνει ο Θεός ούτε έχει αποφασίσει ποτέ Εκείνος να αλλάξει τίποτε. Οι άνθρωποι μπορούν να αναζητούν και να αναμένουν, και ο Θεός όντως να τους επιτρέπει να ακολουθούν μια διαδικασία μέσω της οποίας να αποκτήσουν κατανόηση, γνώση και ξεκάθαρη εικόνα για το τι είναι όντως αληθινό, αλλά δεν θα άλλαζε ποτέ ούτε μία απόφασή Του. Γι’ αυτό, δεν πρέπει να νομίζεις ότι σου συμβαίνουν πράγματα τυχαία ή ότι, όταν ξεφεύγεις με κάποιον τρόπο από την καταστροφή και τον βέβαιο θάνατο, πρόκειται για καθαρή τύχη και για σύμπτωση. Δεν ισχύει αυτό. Ο Θεός έχει για κάθε δημιούργημα, από το μεγαλύτερο έως το μικρότερο, από το μακροσκοπικό —τους πλανήτες και το σύμπαν— έως τη δημιουργημένη ανθρωπότητα, ακόμα και τους μικροοργανισμούς, ένα προκαθορισμένο σχέδιο και κάποιες συγκεκριμένες διευθετήσεις. Αυτό αποτελεί την παντοδυναμία του Θεού. Κάποιοι άνθρωποι που αρρωσταίνουν λένε ότι η αρρώστια τους οφείλεται στην εξάντλησή τους λόγω κάποιας δραστηριότητας ή στο ότι έφαγαν κατά λάθος κάτι που δεν έπρεπε. Μην ψάχνεις να βρεις τέτοιους λόγους· όλα αυτά αποτελούν αρνητικές στάσεις και στάσεις αντίστασης. Πρέπει να αντιμετωπίζεις με θετικό τρόπο τα περιβάλλοντα, τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που έχει οργανώσει για σένα ο Θεός. Μην ψάχνεις να βρεις αντικειμενικούς λόγους· αντίθετα, θα πρέπει να αναζητάς και να καταλαβαίνεις ακριβώς με τι πρόθεση και με τι στάση σού έστειλε ο Θεός την κάθε κατάσταση, καθώς και ποια στάση πρέπει να κρατάς εσύ ως δημιούργημα όταν την αντιμετωπίζεις· αυτό το μονοπάτι πρέπει να αναζητάς. Όταν κάποιος επιβιώνει, κάτι τέτοιο δεν γίνεται ποτέ τυχαία ούτε είναι αναπόφευκτο· πάντα υπάρχουν οι διευθετήσεις, οι επιθυμίες, και η κυριαρχία του Δημιουργού. Τίποτα δεν είναι κενό. Έχεις την εντύπωση ότι τα λόγια του Θεού, οι προθέσεις Του και η αλήθεια είναι πράγματα κενά; Δεν είναι κενά! Όταν οι άνθρωποι δεν έχουν αντιληφθεί τις προθέσεις του Θεού, τότε έχουν την τάση να διακατέχονται από συγκεκριμένες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, και θεωρούν πως αυτές οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες είναι ιδιαίτερα σωστές και πως λογικά πρέπει να συμφωνούν με τις επιθυμίες του Θεού. Εφόσον οι άνθρωποι δεν ξέρουν τις επιθυμίες του Θεού, θεωρούν το εξής: «Δίκιο έχω που σκέφτομαι έτσι. Έχω αληθινή πίστη. Έχω φόβο Θεού και υποτάσσομαι σ’ Αυτόν, είμαι κάποιος που αγαπάει τον Θεό». Η αλήθεια είναι πως ο Θεός απεχθάνεται αφάνταστα τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σου. Την ώρα που εσύ σκέφτεσαι πόσο δίκιο έχεις, ουσιαστικά δεν καταλαβαίνεις καθόλου την αλήθεια κι ούτε έχεις αποκτήσει την αλήθεια. Μια μέρα που θα διακρίνεις καθαρά όλα αυτά τα ζητήματα και θα συνειδητοποιήσεις ότι όλα αυτά τελικά τα κυβερνά, τα διευθετεί και τα ορίζει ο Δημιουργός, τότε θα έχεις πάρει το μάθημά σου από όλους τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που έχεις αντικρύσει, και θα έχεις φτάσει στα αναμενόμενα αποτελέσματα. Μόνο τότε θα μπορέσεις να καταλάβεις στ’ αλήθεια τις προθέσεις του Θεού και να συνειδητοποιήσεις ότι όλα όσα κάνει Εκείνος τα κάνει με σκοπό να σώσει τους ανθρώπους, καθώς και ότι όλα περιλαμβάνουν μέσα τους την καλή θέληση και τις φιλότιμες προσπάθειες του Θεού. Όταν έχεις μια τέτοια κατανόηση, θα πρέπει να ευχαριστείς και να δοξάζεις τον Θεό, και να μην νιώθεις ποτέ ως εξής: «Ο Θεός όρισε έτσι τα πράγματα ώστε να εκτελώ αυτό το καθήκον, οπότε λογικά θα είμαι πολύ σημαντικός στην καρδιά του Θεού. Δεν είναι δυνατόν να με εγκαταλείψει ο Θεός και δεν πρόκειται να με αφήσει να πεθάνω». Αυτό είναι λάθος. Ό,τι κάνει ο Θεός το κάνει σύμφωνα με κάποια μέθοδο. Τι σημαίνει αυτό; Ο Θεός ορίζει πότε θα γεννηθεί κάποιος, πότε θα πεθάνει και πόσες αποστολές θα έχει σ’ αυτήν τη ζωή. Ο Θεός έχει ορίσει πόσο θα ζήσεις. Δεν πρόκειται να διακόψει πρόωρα το νήμα της ζωής σου επειδή δεν τα πήγες καλά σ’ αυτήν τη ζωή ούτε πρόκειται να αυξήσει τον χρόνο της ζωής σου για πολλά χρόνια επειδή τα έχεις πάει καλά σ’ αυτήν τη ζωή. Αυτό σημαίνει να έχει κάποιος μια μέθοδο. Κι όσο για κείνους τους κακούς ανθρώπους που διαπράττουν κάθε λογής κακές πράξεις στον κόσμο, που έχουν κάνει τεράστια ζημιά στον κόσμο, που σε μια συγκεκριμένη περίοδο διέπραξαν πολλές επιζήμιες πράξεις που έβαλαν τους άλλους σε κίνδυνο, κάποιοι λένε: «Ο Θεός είναι τυφλός. Για ποιον λόγο δεν καταστρέφει ανθρώπους σαν κι αυτούς;» Ξέρεις πού οφείλεται αυτό; Ποια είναι η κύρια αιτία που κρύβεται πίσω απ’ αυτό; Η κύρια αιτία είναι η εξής: Οι θετικές φιγούρες παίζουν θετικό ρόλο και οι αρνητικές φιγούρες παίζουν αρνητικό ρόλο. Όλοι έχουν μια αποστολή, όλοι έχουν κάποιον ρόλο, η ζωή και ο θάνατος του καθενός έχουν προκαθοριστεί προ πολλού· δεν υπήρχε καμία περίπτωση να το χαλάσει αυτό ο Θεός. Όταν γεννήθηκες, ήρθες σε τούτο τον κόσμο στην ώρα σου, ούτε ένα λεπτό ούτε ένα δευτερόλεπτο έξω από το χρονοδιάγραμμα· όταν πεθάνεις και φύγει η ψυχή σου, έτσι κι αυτό δεν πρόκειται να γίνει ούτε ένα λεπτό ούτε ένα δευτερόλεπτο έξω από το χρονοδιάγραμμα. Ο Θεός δεν πρόκειται να αλλάξει το πόσο καιρό προοριζόταν κάποιος να ζήσει εξαρχής λόγω της μεγάλης προσφοράς του στην ανθρωπότητα, δίνοντάς του τη δυνατότητα να ζήσει άλλα είκοσι ή τριάντα χρόνια. Ο Θεός δεν το έχει κάνει ποτέ αυτό και ούτε πρόκειται να το κάνει ποτέ στο μέλλον. Επίσης, δεν πρόκειται να κάνει κάποιον να πεθάνει νωρίτερα από το προγραμματισμένο, μόνο και μόνο επειδή ο άνθρωπος αυτός βλάπτει πάρα πολύ την ανθρωπότητα. Ο Θεός δεν πρόκειται ποτέ να το κάνει αυτό. Αυτός είναι ο κανόνας και ο νόμος του ουρανού, κι ο Θεός δεν πρόκειται να τον παραβεί ποτέ. Τι έχετε διαπιστώσει από αυτό το ζήτημα; (Ότι κανείς δεν μπορεί να αλλάξει εκείνα που έχει ορίσει ο Θεός.) Ο ίδιος ο Θεός δεν πρόκειται ποτέ να χαλάσει ούτε να αλλάξει εκείνα που έχει ορίσει ή που έχει σχεδιάσει. Αυτό είναι γεγονός· επίσης, από το συγκεκριμένο ζήτημα καταλαβαίνουμε τη δύναμη και τη σοφία του Θεού. Ο Θεός έχει ήδη σχεδιάσει εξ ολοκλήρου τη γέννηση, τον ερχομό, τον χρόνο της ζωής, την έκβαση κάθε δημιουργήματος, καθώς και την αποστολή της ζωής του και τον ρόλο που θα παίξει σε όλη την ανθρωπότητα. Κανένας δεν μπορεί να τα αλλάξει όλα αυτά· αυτό αποτελεί την εξουσία του Δημιουργού. Τον ερχομό κάθε δημιουργήματος, την αποστολή της ζωής του, το πότε θα τελειώσει η ζωή του, όλους αυτούς τους νόμους τούς έχει ορίσει προ πολλού ο Θεός, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που έχει ορίσει και την τροχιά των ουράνιων σωμάτων· ποια τροχιά θα ακολουθήσουν αυτά τα ουράνια σώματα, για πόσα χρόνια, τον τρόπο με τον οποίο θα κινηθούν στην τροχιά τους, τους νόμους που θα ακολουθήσουν, όλα αυτά ο Θεός τα έχει ορίσει εδώ και πολύ καιρό, παραμένουν αμετάβλητα εδώ και χιλιάδες, δεκάδες χιλιάδες, εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Αυτά τα έχει ορίσει ο Θεός, κι αυτό αποτελεί την εξουσία Του. Κι ο άνθρωπος, αυτό το μικροσκοπικό δημιούργημα; Ας βάλουμε στην άκρη τον άνθρωπο κι ας μιλήσουμε πρώτα για τα σκυλιά. Ο Θεός έχει ορίσει ότι τα σκυλιά ζουν περίπου δέκα χρόνια και ότι, όταν φτάσουν σ’ αυτήν την ηλικία, πρέπει να πεθάνουν. Είναι δυνατόν να αλλάξει αυτό το χρονοδιάγραμμα; (Όχι.) Δεν θα εξετάσουμε ειδικές περιπτώσεις. Ο χρόνος ζωής ενός μικρού ζώου, που οι άνθρωποι δεν μπορούν να αλλάξουν με τίποτα, είναι κάτι που έχει προκαθορίσει ο Θεός· γιατί, λοιπόν, να μην ισχύει το ίδιο και για τον άνθρωπο; Άρα, ό,τι κι αν ζητήσουν οι άνθρωποι, το τελευταίο πράγμα που πρέπει να ζητήσουν είναι να αυξηθεί ο χρόνος ζωής τους. Τις ευλογίες και τις ατυχίες της ζωής ενός ανθρώπου, καθώς και το πότε θα πεθάνει κάποιος, όλα αυτά τα έχει προκαθορίσει ο Θεός. Δεν μπορεί να τα αλλάξει κανείς και όσο κι αν το ζητήσει, αποτέλεσμα δεν θα δει. Μπορείς να ζητήσεις από τον Θεό να σε διαφωτίσει σχετικά με κάποια πράγματα, όπως για παράδειγμα αυτά που βιώνεις, αυτά που αναγνωρίζεις κι αυτά που μπορείς να κερδίσεις από ένα περιβάλλον. Με άλλα λόγια, μπορείς να αναζητήσεις την αλήθεια και να προσευχηθείς στον Θεό για ζωή-είσοδο και για να αλλάξει η ζωή-διάθεσή σου. Αν μπορέσεις να συγκινήσεις τον Θεό με την ειλικρίνειά σου, τότε θα μπορέσεις να αποκτήσεις το έργο του Αγίου Πνεύματος. Αυτό είναι πρόθυμος να κάνει ο Θεός. Πρέπει, όμως, να είσαι και λογικός. Δεν μπορείς να ζητάς από τον Θεό μακροβιότητα ή αθανασία, διότι το πόσο θα ζήσεις έχει οριστεί από τον Θεό. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να το αλλάξουν και όσο κι αν το ζητήσεις, δεν θα δεις διαφορά. Αφού πρόκειται για κάτι που έχει οριστεί από τον Θεό, Εκείνος δεν πρόκειται να το αλλάξει. Αν αναγνωρίζεις ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός, ότι ο Θεός είναι ο Κυρίαρχος για σένα, ότι είναι ο Θεός σου και ο Κύριός σου, τότε αυτά τα πράγματα δεν πρέπει να τα ζητάς ποτέ. Τι λέει ο Θεός στους ανθρώπους να ζητάνε; Τι λέει η προσευχή του Κυρίου; «Ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γής» (Κατά Ματθαίον 6:10). Τι άλλο πρέπει να ζητάτε; Ξέρετε, άραγε; Πρέπει να εκτελείτε τα καθήκοντά σας ως δημιουργήματα στο πλαίσιο του έργου διαχείρισης του Θεού. Πρέπει να ολοκληρώνετε τις αναθέσεις που σας δίνει ο Θεός, να εκπληρώνετε σωστά την αποστολή σας, να μην αποτυγχάνετε στην αποστολή σας, να φαίνεστε αντάξιοι της ζωής και της ύπαρξής σας, πράγματα που σας έχει δώσει ο Θεός, και να μην αφήσετε τη ζωή αυτή να πάει χαμένη και να πάει στράφι. Σ’ αυτήν τη ζωή, πρέπει να καταφέρετε να γνωρίσετε τον Δημιουργό, να βιώσετε μια ομοιότητα που ταιριάζει σε ένα δημιούργημα και να ικανοποιήσετε τις επιθυμίες του Δημιουργού· αυτά πρέπει να ζητάτε. Εκείνα που πρέπει πρώτα πρώτα να ξεκαθαρίσεις μέσα σου είναι το τι να ζητάς και τι όχι, το ποια από κείνα που πρέπει να ζητάς είναι σύμφωνα με τις προθέσεις του Θεού και ποια δεν είναι, το αν εκείνα που θέλεις να ζητήσεις είναι δυνατόν να πραγματοποιηθούν. Μην κάνεις ανοησίες. Αν αυτά που ζητάς τα έχει ορίσει ήδη ο Θεός, τότε οι προσευχές σου πάνε χαμένες. Δεν είναι, λοιπόν, ανόητο να προσεύχεσαι για κάτι τέτοιο; Δεν συγκρούεσαι με τον Θεό έτσι; Ο Θεός έχει ορίσει να ζήσεις μέχρι τα ογδόντα, αλλά εσύ απαιτείς να ζήσεις μέχρι τα εκατό· ο Θεός έχει ορίσει να ζήσεις μέχρι τα τριάντα, αλλά εσύ απαιτείς να φτάσεις τα εξήντα. Δεν είναι επαναστατικότητα αυτό; Δεν είναι αντίσταση στον Θεό; Οι άνθρωποι πρέπει να είναι λογικοί και να μην κάνουν ανοησίες.